shakyachogden2405_七十愿文論釋利他音樂.g2.0f

大班智達釋迦確丹教言集skc158སྨོན་ལམ་བདུན་བཅུ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དབྱངས་ཀྱི་རོལ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 24-5-1a ༄༅། །སྨོན་ལམ་བདུན་བཅུ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དབྱངས་ཀྱི་རོལ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄། །དགོས་པའི་དོན། ༄༅། །སྨོན་ལམ་བདུན་བཅུ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དབྱངས་ཀྱི་རོལ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 24-5-1b ༄༅། །ན་མོ་མཉྫུ་ཤྲཱི་ཡེ། སྨོན་ལམ་བདུན་བཅུ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བྱེད་པོའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གསེར་གྱི་ཆར། །ཚངས་དང་དབང་པོའི་སྙིང་མཚོར་ངེས་སིམ་པ། །ཚོགས་གཉིས་རྩ་ལག་རྒྱས་པའི་དཔག་བསམ་གྱི། །རྩེ་མོར་སྨིན་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སྒྲིབ་ཀུན་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཉི་མ་ནི། །འགྲོ་དོན་ཡངས་པའི་མཁའ་ལ་རྟག་འཆར་བ། །ལྷག་བསམ་ལུགས་བརྒྱ་ལྡན་པའི་ཁ་ལོ་པས། །གང་དྲངས་སྨོན་ལམ་རྟ་བདུན་ཅན་དེ་ཡིན། །ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་ཅིང་། རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། གང་བཤད་པར་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་འདི་འཆད་པ་ལ་དོན་གསུམ་སྟེ། དགོས་པའི་དོན། བསྡུས་པའི་དོན། ཚིག་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྟན་བཅོས་འདི་ཉིད་ཀྱི་དགོས་པ་དང་། དེ་ལས་འཕྲོས་པའི་དོན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་སྨོན་ལམ་ཇི་ལྟར་འདེབས་པའི་ཚུལ་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ 24-5-2a ཏེ། དེ་ཇི་ལྟར་འདེབས་པའི་ཚུལ་དང་། སྨོན་ལམ་ཉིད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐོག་མར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་སྨོན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་མཆོག་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །ཞེས་དང་། དོན་གསལ་ལས། སྨོན་ལམ་ནི་དོན་དུ་གཉེར་བ་སྟེ། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་ཉིད་མི་བརྗེད་པར་སྨོན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ནམ་ཡང་བརྗེད་མ་གྱུར། །ཞེས་དང་། འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མི་འཁྲུགས་པ་སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་གྱུར་པ་ན། ཚིག་འདི་སྐད་དུ། གལ་ཏེ་བདག་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་གྱུར་ཅིག མ་བསྐྱེད་ན་བདག་གིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་བསླུས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བརྗོད་དེ། ཤཱ་རིའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་འཁྲུགས་པའི་རྗེས་སུ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་བཏབ་པའི་དགོས་པ་ཡང་། བྱང་སེམས་ལས་དང་པ

【現代漢語翻譯】大班智達釋迦確丹教言集skc158，《七十愿文論》之釋，名為《饒益之樂音》。《七十愿文論》之釋，名為《饒益之樂音》。皈敬妙吉祥！《七十愿文論》之釋，向文殊菩薩頂禮！作者往昔之愿如黃金雨，于梵天與帝釋之心湖中安穩沉澱，二資糧之根莖滋長成如意樹，于頂端成熟，我向其頂禮！無諸垢染之智慧日，于利益無邊眾生之虛空中恒常照耀，具足百種增上意樂之舵手，所引導者即是七馬之愿文。如是讚頌並立誓造論后，為講解此論，有三義：必要義、攝略義、詞義。第一，有二：此論之必要，及由此引申之義。第一者，即通達如何發起菩提心，並如何修持與之相應的愿文。第二，有二：如何修持愿文之理，及愿文字身。初者，首先鬚髮愿獲得圓滿菩提，如《菩薩地》所云：『菩薩之殊勝愿文即是發心。』又如《義明》所云：『愿文即是所求，即是欲求圓滿正等覺。』如是等等。其後，鬚髮愿不忘失此發心，如雲：『菩提心永不忘。』又如《文殊剎土功德莊嚴經》云：『如來不動佛往昔為菩薩時，曾如是說：若我於一切生世中皆能發起菩提心，若不能，則我欺騙一切諸佛。』故當隨學不動菩薩。

【English Translation】 The Collected Teachings of the Great Scholar Shakya Chokden skc158, Commentary on the Treatise 'Seventy Aspiration Prayers,' named 'The Melodious Sound of Benefit for Others'. Commentary on the Treatise 'Seventy Aspiration Prayers,' named 'The Melodious Sound of Benefit for Others'. Homage to Mañjuśrī! Commentary on the Treatise 'Seventy Aspiration Prayers,' I prostrate to Mañjuśrī! The author's past aspirations are like golden rain, settling securely in the heart-lake of Brahmā and Indra, the roots of the two accumulations grow into a wish-fulfilling tree, ripening at the top, I prostrate to that top! The sun of wisdom, free from all obscurations, constantly shines in the vast sky of benefiting beings, the helmsman with a hundred kinds of superior intentions, what he guides is the seven-horsed aspiration prayer. After praising and vowing to compose, to explain this treatise, there are three meanings: the purpose, the summary, and the words. First, there are two: the purpose of this treatise itself, and the meaning derived from it. The first is to understand how to generate the mind of enlightenment and how to practice aspiration prayers in accordance with it. Second, there are two: how to practice aspiration prayers, and the aspiration prayer itself. The first is that one must first aspire to attain perfect enlightenment, as it is said in the Bodhisattvabhumi: 'The best of the aspiration prayers of the Bodhisattvas is the generation of the mind [of enlightenment].' And as it says in the Don Sal: 'Aspiration prayer is what is sought, that is, the desire for perfect and complete enlightenment.' Similarly, after that, one must aspire not to forget that very mind of enlightenment, as it says: 'May the mind of enlightenment never be forgotten.' And as it says in the Mañjuśrīkṣetraguṇavyūha Sūtra: 'The Tathāgata Akṣobhya, when he was a Bodhisattva in the past, said these words: If I generate the mind of enlightenment in all lifetimes, if not, then I will have deceived all the Buddhas. Therefore, Śāriputra, one should learn from the example of the Bodhisattva Akṣobhya.'

ོ་པ་དག་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབས་པ་དང་འགལ་བའི་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བའི་ཆེད་ཡིན་ཏེ། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། དུས་ཐམས་ཅད་པའི་སྡོམ་པ་བཟུང་བ་ལས། ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ལྟུང་བ་འབྱུང་བར་དོགས་པར་ཡང་མི་བྱ་ 24-5-2b སྟེ། མདོ་འདི་ཉིད་ལས་མི་འཁྲུགས་པའི་སྨོན་ལམ་གནང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་བརྗེད་པའི་སྨོན་ལམ་དེ་ལྟ་བུ་འགྲུབ་པར་དཀའ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། མདོ་དེ་ཉིད་ལས་ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་བཞིན་ཏེ། །འདུན་པའི་རྩ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །གང་གིས་སྨོན་ལམ་ཅི་བཏབ་པ། །དེ་ཡི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པས་བཏབ་པའི་སྨོན་ལམ་ནི། མི་འགྲུབ་པ་མི་སྲིད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་བའི་མདོ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དེའི་བསམ་པ་གྲུབ་པ་དང་། དོན་དུ་གཉེར་བ་གྲུབ་པ་དང་། སྨོན་ལམ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །སྨོན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་རླབས་པོ་ཆེ་མཐའ་དག་ལ་སྤྱོད་པར་སྨོན་ལམ་འདེབས་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་བྱེ་བྲག་རྣམས། །བཟང་པོ་སྤྱོད་པས་བྱང་ཆུབ་སངས་རྒྱས་ནས། །དེ་ཀུན་མ་ལུས་བདག་གིས་རྫོགས་པར་བགྱི། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་ལ་སློབ་པའོ། །དེ་ཡང་ས་ལ་མ་ཞུགས་གོང་དུ་ནི། སློབ་པར་སྨོན་པ་ཡིན་ལ། ཞུགས་ནས་ནི་བསླབ་བྱ་དེ་དག་ལ་སློབ་བཞིན་པར་གྱུར་པའོ། །དེ་ལ་འདིར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་ལ་ནི། བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་ཞེས་བྱ་ལ། བྱང་ཆུབ་དེའི་ཆེད་དུ་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སློབ་པར་སྨོན་པ་དེ་ལ་ནི། བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། སློབ་བཞིན་པ་དེ་ལ་ནི་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱའོ། །འོ་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་དག་གི་དོན་དུ་གཉེར་བྱའི་གཙོ་བོ་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཁོ་ནའམ། ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། །ཞེས་བཤད་པས་ན། གཞན་གྱི་དོན་ཁོ་ནའོ། ། 24-5-3a དེ་ལྟར་ན་གཞན་དོན་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་སེམས་པ་དེ་ལ་ནི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་བྱ་ལ། བྱང་ཆུབ་དེའི་ཕྱིར་དུ་གཞན་དོན་ལ་སློབ་པའི་སེམས་པ་དེ་ལ་ནི། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་བྱ་ཞིང་། དེ་དག་གང་ལ་ཡོད་པའི་བློ་ཅན་དེ་ལ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་སྨོན་ལམ་ཉིད་བཤད་པ་ནི། ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། བྱེད་ལས་དང་། ལྡན་པ་སྟེ། ལྔའི་སྒོ་ནས་བཤད་པར་བྱ་བ་ལས། དང་པོ་ནི། མདོ་སྡེ

【現代漢語翻譯】哦，爲了使他們在來世不產生與菩薩學處相違背的墮落，如《學集論》中所說：『既然受持了一切時的律儀，也不應擔心來世會發生墮落，』因為正是在此經中，給予了不動如來的祈願。因此，成就如此不忘菩提心的祈願並非難事，如經中所說：『一切法皆隨緣，安住于意願之根本。無論立下何種祈願，彼之果報終將生。』如是。憑藉具足戒律的補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，指人或個體）所立下的祈願，沒有不成就的道理。如《如來秘密經》中所說：『具足戒律者，其所思遂願，所求成就，所愿皆成。』因此，從發起祈願心之後，就應當發願行持一切廣大菩薩行，如雲：『菩提行愿之差別，以善妙行而於菩提成正覺，彼一切我皆圓滿。』那麼，何為善妙行呢？即是修學十波羅蜜多（梵文：Pāramitā，波羅蜜多，到彼岸）。在未入地之前，是發願修學，入地之後，則是正在修學這些學處。因此，在此，對於尋求圓滿菩提的意樂，稱為『菩提行愿』，爲了菩提而發願修學六度，稱為『善妙行愿』，而正在修學者，則稱為『善妙行』。那麼，對於發起大乘心者來說，所追求的主要目標僅僅是圓滿菩提嗎？並非如此，如雲：『發心乃為利他故。』因此，僅僅是爲了利益他人。如此，僅僅爲了利益他人而尋求圓滿菩提之心，稱為『祈願菩提心』，爲了菩提而修學利他之心，稱為『行菩提心』，而具有這些心念者，則稱為『菩薩』。第二，宣說祈願本身，從體性、因、果、作用和具備這五個方面來宣說。首先是，經藏。

【English Translation】 Oh, in order to prevent them from incurring downfalls in future lives that contradict the bodhisattva's training, as stated in the Compendium of Trainings: 'Since one has taken the vows for all times, one should not even worry about incurring downfalls in future lives,' because it is in this very sutra that the aspiration of Akshobhya (不動如來) is given. Therefore, achieving such an aspiration of not forgetting the mind of enlightenment is not difficult, as stated in the sutra: 'All phenomena are according to conditions, they abide thoroughly in the root of intention. Whatever aspiration one makes, its fruit will surely arise.' Thus. The aspiration made by a person who possesses morality will inevitably be fulfilled, as stated in the Secret Sutra of the Tathagatas: 'One who possesses morality, their thought is accomplished, their pursuit is accomplished, and their aspiration is accomplished.' Therefore, from the moment of generating the aspiration, one must aspire to engage in all the vast practices of a bodhisattva, as it says: 'The distinctions of the aspiration for the practice of enlightenment, through excellent conduct, having become enlightened in enlightenment, may I completely perfect all of them.' So, what is excellent conduct? It is studying the ten pāramitās (梵文：Pāramitā，波羅蜜多，to the other shore). Before entering the bhūmi (地，grounds), it is aspiring to study, and after entering, it is becoming one who is studying those subjects. Therefore, here, for the mind that seeks perfect enlightenment, it is called 'aspiration for the practice of enlightenment,' and aspiring to study the six perfections for the sake of that enlightenment is called 'aspiration for excellent conduct,' and the one who is studying is called 'excellent conduct.' So, is the main goal to be pursued by those who generate the Mahāyāna (大乘) mind only perfect enlightenment? It is not so, as it says: 'Generating the mind is for the sake of others.' Therefore, it is solely for the benefit of others. Thus, the mind that seeks perfect enlightenment solely for the benefit of others is called 'aspiration bodhicitta (菩提心),' and the mind that studies the benefit of others for the sake of enlightenment is called 'entering bodhicitta,' and the one who has these minds is called a 'bodhisattva.' Second, the aspiration itself is explained, from the aspects of essence, cause, result, function, and possession, which will be explained through five aspects. First is, the sutra pitaka (經藏).

འི་རྒྱན་ལས། བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ནི། །སེམས་པ་འདུན་དང་བཅས་པ་སྟེ། །ཞེས་དམིགས་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་དོན་དུ་གཉེར་བའི་སེམས་པ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། །དོན་དུ་གཉེར་བྱ་དེ་ལའང་། མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་ཀྱི་དབྱེ་བས་གཉིས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། དེ་ལའང་བྱང་ཆུབ་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ་དུ་ཡོད་ཀྱང་། འདིར་ནི་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཅན། ངེས་པར་ལེགས་པའི་མཆོག་དེ་ལའང་། རང་དོན་དང་། གཞན་དོན་མཐར་ཐུག་པའི་སྐུ་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་ཁོ་ནའོ། །འོ་ན་ཇི་སྐད་དུ། ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་བསྔོའོ། །ཞེས་བསྔོ་བའི་ཚུལ་དུའང་བཤད། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་འཚང་རྒྱ་བར་གྱུར་ཅིག ཅེས་སྨོན་ལམ་གྱི་ཚུལ་དུའང་བཤད་པ་ལས། གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། བསྔོ་བ་དང་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། དང་པོ་ལ། བསྔོ་རྒྱུའི་རྫས་ཤིག་ངེས་པར་དགོས་པས་ཁྱབ་ཅིང་། སྨོན་ལམ་གྱི་ནང་དུ་འདུས་ལ། སྨོན་ལམ་ལ་ནི་བསྔོ་བས་ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུའི་དངོས་པོ་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྨོན་ལམ་དུ་བྱེད་པ་དུ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བཀྲེས་པས་ཟས་དོན་དུ་གཉེར་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་རིགས་སད་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་སྙིང་རྗེ་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མ་ལས། གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཁམས་མེད་ན། །སྡུག་ལ་སྐྱོ་བར་མི་འགྱུར་ 24-5-3b ཞིང་། །མྱ་ངན་འདས་ལ་འདོད་པ་དང་། །དོན་གཉེར་སྨོན་པའང་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། །དེའི་འགྲེལ་པར། ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས། རིགས་སད་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་འཁོར་ལོ་བཞི་ལ་རག་ལས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། རྩ་བ་སྙིང་རྗེ་མེད་གྱུར་ན། །སྐྱེ་བ་དཀར་པོ་རྣམ་དག་ཏུ། །སྨོན་ལམ་འདེབས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །སྙིང་རྗེའི་འཆུ་བ་བྱམས་པ་སྟེ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་དེ་དག་ཀྱང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལས་དམ་པའི་ཆོས་ཐོས་པ་དང་། ཐོས་པའི་དོན་ཚུལ་བཞིན་དུ་སེམས་པ་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། རྒྱུ་དང་བཤེས་གཉེན་རང་བཞིན་ལས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྨོན་ལམ་གྱི་རྩ་བར་སྙིང་རྗེ་ཉིད་བསྟེན་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། སྙིང་རྗེ་དང་ནི་བཟོད་དང་སེམས་པ་དང་། །སྨོན་ལམ་སྐྱེ་བ་སེམས་ཅན་ཡོངས་སྨིན་བྱེད། །དང་པོ་རྩ་བ་ཐ་མ་འབྲས་མཆོག་ལྡན། །འདི་ནི་སྙིང་རྗེའི་ལྗོན་ཤིང་ཆེན་པོ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་སད་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་སྙིང་རྗེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་དེ་དག་གང་དུ་འདེབས་པའི་གཞི་ཞིང་ས་གཤིན་པ་དང་འདྲ་བ་ནི། བདེར་གཤེག

【現代漢語翻譯】《莊嚴經論》中說：『堅定者的願望是，伴隨著意樂之心。』這是指伴隨著追求特殊目標之意樂的心。所追求的目標也有兩種區分：增上生（mngon mtho，更高的境界）和決定勝（nges legs，究竟的利益）。其中，又可以分為三種菩提（byang chub gsum，聲聞菩提，緣覺菩提，菩薩菩提）。但在這裡，指的是名為『不住涅槃』（mi gnas pa'i mya ngan las 'das pa）的，決定殊勝的最高境界，而且僅僅是為他利而最終成就的色身和法身二身。那麼，為什麼又說『爲了所有眾生獲得大菩提而回向』呢？既然有迴向的方式，也有『爲了利益眾產生佛』的願望方式，那麼這兩者有什麼區別呢？迴向和願望的區別在於：首先，迴向必然需要回向的對境；願望包含在迴向之中；而願望並不一定包含迴向，因為不依賴於對境的願望有很多，例如像飢餓者尋求食物一樣。其次，原因是近取因（nye bar len pa'i rgyu）——覺醒的種子，以及俱生緣（lhan cig byed pa'i rkyen）——依賴於慈悲。如《寶性論》所說：『若無如來藏，不厭離痛苦，不欲求涅槃，亦無希願心。』其註釋中，無著（Thogs med zhabs）說：『覺醒種子的因緣依賴於四法』。此外，《莊嚴經論》中說：『若無慈悲根，不生清凈白，愿及希求心，慈悲之潤澤，即是愛。』因此，這些因和緣依賴於從善知識那裡聽聞正法，以及如理作意所聽聞的意義。如《莊嚴經論》所說：『菩提心的慈悲，源於因、善知識和自性。』因此，願望的根本在於依止慈悲。如該論所說：『慈悲、忍耐與發心，以及願望之生起，能圓滿成熟一切有情。最初為根本，最後具殊勝果，此乃慈悲之大樹。』因此，近取因——大乘種性的覺醒，以及俱生緣——由慈悲所引發的願望，這些殊勝之處所植根的基礎，就像肥沃的田地一樣，就是如來（bde gsheg，已經抵達安樂之境的人）。

【English Translation】 From the Ornament of the Sutras, it says: 'The aspiration of the steadfast is, accompanied by intention and desire.' This refers to the mind accompanied by the intention to pursue a specific goal. The goal to be pursued is also divided into two categories: higher realms (mngon mtho) and definite goodness (nges legs). Among these, there are also three divisions of enlightenment (byang chub gsum). But here, it refers to the ultimate state of definite goodness, called 'non-abiding nirvana' (mi gnas pa'i mya ngan las 'das pa), and only the latter, the two kayas (form body and dharma body) that are ultimately accomplished for the benefit of others. So, how is it that it is also said, 'May all be dedicated to the great enlightenment'? Since there is a way of dedication and also a way of wishing, 'May I attain enlightenment for the benefit of sentient beings,' what is the difference between the two? The difference between dedication and aspiration is that, firstly, dedication necessarily requires an object to be dedicated to; aspiration is included in dedication; but aspiration does not necessarily include dedication, because there are many aspirations that do not depend on an object, such as a hungry person seeking food. Secondly, the cause is the proximate cause - the awakening of the lineage, and the cooperative condition - dependent on compassion. As the Uttaratantra Shastra says: 'If there were no Tathagatagarbha, there would be no aversion to suffering, no desire for nirvana, and no aspiration.' In its commentary, Thogme Zhabs said: 'The conditions for awakening the lineage depend on the four wheels.' Furthermore, the Ornament of the Sutras says: 'If there is no root of compassion, pure white births will not occur, aspiration and desire, the moisture of compassion, is love.' Therefore, these causes and conditions depend on hearing the Dharma from a virtuous friend and properly contemplating the meaning of what is heard. As the Ornament of the Sutras says: 'The compassion of the Bodhisattva arises from cause, virtuous friend, and nature.' Therefore, the root of aspiration should be based on compassion itself. As that treatise says: 'Compassion, patience, and intention, and the arising of aspiration, fully ripen all sentient beings. The first is the root, the last has supreme fruit, this is the great tree of compassion.' Therefore, the proximate cause - the awakening of the Mahayana lineage, and the cooperative condition - the distinctions of aspiration aroused by compassion, the basis where these are planted, like fertile land, is the Thus-Gone-One (bde gsheg).

ས་སྙིང་པོའི་མིང་ཅན། གཞི་དུས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཉིད་ལ་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། དེ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བསྐུལ་བ། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར། གཞི་ནི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཞེས་དང་། ཆོས་མངོན་པའི་མདོར། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་དབྱིངས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པའང་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་འཁོར་བའི་ཆོས་ཇི་སྙེད་པའི་ས་བོན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་སྟེང་དུ་ 24-5-4a བཞག་དགོས་པ་དང་། རྣམ་བྱང་གི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཇི་སྙེད་པའི་ས་བོན་ནི། གཞི་དུས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་དེའི་སྟེང་དུ་བཞག་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཞག་པ་དེ་ཡུན་རིང་དུ་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས། གོམས་པ་པོའི་སེམས་རྒྱུད་དང་འབྲལ་མི་རུང་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། འཚེ་བ་མེད་དང་ཡང་དག་དོན། །ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ཕྱིན་ལོག་གིས། །འབད་དུ་ཟིན་ཀྱང་མི་བཟློག་སྟེ། །བློ་ནི་དེ་ཕྱོགས་འཛིན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འོ་ན་ཐ་མལ་པ་དག་གིས་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྟེང་དུ་འཇོག་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བའི་སེམས་སུ་མ་གཡེངས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་དགེ་བ་ལ་སྦྱར་བ་ཙམ་གྱིས་དོན་དེ་ཉིད་འགྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས་ཇི་སྐད་དུ། སེམས་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བའི་མི། །ཉོན་མོངས་མཆེ་བའི་ཕྲག་ན་གནས། །ཞེས་དང་། བཟླས་བརྗོད་དང་ནི་དཀའ་ཐུབ་སོགས། །ཡུན་རིང་དུས་སུ་སྤྱད་བྱས་ཀྱང་། །སེམས་གཞན་གཡེངས་པས་བྱས་པ་ནི། །དེ་ཉིད་རིག་པས་དོན་མེད་གསུངས། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། གཞི་དུས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་དེ་ལ་ནི། རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་དང་། ཐོས་པའི་བག་ཆགས་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་ས་བོན་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སོགས་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་ཅན་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་སྟེང་གི་མྱོང་བ་གསལ་རིག་གི་ཆ་དེ་ཉིད་ལ་དེར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ལ། གནས་སྐབས་དང་། མཐར་ཐུག་གི་དབྱེ་བས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་བཟུང་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཉིད་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སྨོན་ལམ་ 24-5-4b ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། སེམས་ཙམ་ལས་ནི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། །སེམས་ལས་མོད་ལ་འབྲས་བུ་ཅན། །དེ་ནི་མ་འོངས་དོན་གྲུབ་བྱེད། །དེ་ནི་རྒྱུར་འགྱུར་ཤེས་བྱ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་པའི་སྐུ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ། ཡུམ་གྱི་མདོ་ལས་སྨོན་ལམ་རྫོགས་པ་ཉིད་དུ་མ་བྱས་པར་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱ་བར་གསུངས་ལ།

【現代漢語翻譯】名為『地藏』（ས་སྙིང་པོ།，Kṣitigarbha，土地的精華）。必須解釋基礎時期的智慧，如《經莊嚴論》所說：『彼由智慧所策動。』其註釋中說：『基礎即是智慧。』以及《法句經》中說：『無始時之界，是諸法之所依，有彼故一切眾生，亦得涅槃。』因此，輪迴的所有法的種子都必須安放在阿賴耶識之上。因為所有清凈方面的法的種子都必須安放在基礎時期的法界智慧之上。如此安放之後，長期串習，就會變得與串習者的心續不可分離。正如《釋量論》所說：『無害與真實義，于自性上以顛倒，縱然努力亦不轉，心乃執彼方故。』那麼，普通人如何將法的種子安放在智慧之上呢？不散亂于顯現為能取和所取的心，僅僅通過專注于善行就能成就那個意義。正如《入菩薩行論》所說：『心若散亂之人，住于煩惱齒間。』以及『唸誦與苦行等，縱然長時修習，心若散亂而行持，智者說彼皆無義。』正因為如此，基礎時期的法界智慧，有自性安住的種姓、聽聞的習氣、無漏的種子以及如來藏等多種名稱。也可以說是具有六處（སྐྱེ་མཆེད།，āyatana，感官領域）的特點，因為阿賴耶識上的明覺部分就安放在那裡。第三，果的特點分為暫時的和究竟的兩種。首先，主要是在輪迴中受生並利益眾生，這可以通過發願來實現。正如《經莊嚴論》所說：『唯心所成故，從心速且具果，彼能成就未來義，彼應知為因。』其次，是顯現二利究竟的果位。如《般若經》所說，不圓滿發願就不能顯現真正的究竟。

【English Translation】 It is called 'Essence of Earth' (ས་སྙིང་པོ།, Kṣitigarbha, Essence of Earth). It is necessary to explain the wisdom of the base period, as stated in the 'Ornament of the Sutras': 'It is motivated by wisdom.' And in its commentary: 'The base is wisdom.' And in the 'Dharma Collection Sutra': 'The realm of beginninglessness, is the abode of all dharmas, because of it all beings, also attain Nirvana.' Therefore, the seeds of all the dharmas of samsara must be placed on the Alaya consciousness. Because the seeds of all the dharmas of the pure side must be placed on the Dharmadhatu wisdom of the base period. After placing it in this way, long-term habituation will become inseparable from the mindstream of the habituator. As stated in the 'Pramāṇavārttika': 'Non-harm and true meaning, on the essence with reversal, even if one strives, it cannot be turned back, because the mind holds to that side.' So, how do ordinary people place the seeds of dharma on wisdom? Without being distracted by the mind that appears as grasper and grasped, merely by applying oneself to virtue, that meaning is accomplished. As stated in the 'Bodhicaryāvatāra': 'A person whose mind is distracted, dwells in the fangs of afflictions.' And 'Recitations and austerities, even if practiced for a long time, if done with a distracted mind, the wise say they are meaningless.' Therefore, the Dharmadhatu wisdom of the base period has many names such as the naturally abiding lineage, the habit of hearing, the uncontaminated seeds, and the Tathagatagarbha. It can also be said to have the characteristics of the six ayatanas (སྐྱེ་མཆེད།, āyatana, sensory sphere), because the clear and knowing aspect on the Alaya consciousness is placed there. Third, the characteristics of the result are divided into two: temporary and ultimate. First, the main thing is to take birth in samsara and benefit sentient beings, which can be accomplished through aspiration. As stated in the 'Ornament of the Sutras': 'Because it is accomplished only by mind, from the mind quickly and with fruit, it accomplishes the future meaning, it should be known as the cause.' Second, it is to manifest the state of complete benefit for oneself and others. As stated in the 'Prajnaparamita Sutra', without perfecting the aspiration, the true ultimate cannot be manifested.

དེའི་དོན་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཡོ་བཞིན་དུ། གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ལས་གཞན་དོན་འབད་མེད་དུ་འབྱུང་བ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་དགོངས་པའི་ཕྱིར། བཞི་པ་བྱེད་ལས་ནི། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། རང་གཞན་དོན་རབ་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ལ། དེ་ཡང་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པའི་སྨོན་ལམ་གྱིས་ནི་རང་གི་དོན་འགྲུབ་པར་བྱེད། གཞན་དོན་ལ་དམིགས་པའི་སྨོན་ལམ་གྱིས་ནི་གཞན་གྱི་དོན་འགྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ཡུམ་གྱི་མདོ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འགོད་པར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །སྨོན་ལམ་གཉིས་པ་དེ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་ཞེས་པའི་མིང་ཅན། དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོ་བ་དེ་ནི། བསོད་ནམས་བསྲུང་བའི་ཐབས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་མི་ཟད་པར་བྱེད་པའི་དགོས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་གི་བར་དུ་བར་མ་དོར་འགའ་ཡང་ཟད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །བཙུན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལྟ་ 24-5-5a སྟེ། དཔེར་ན་ཆུའི་ཐིགས་པ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་ལྷུང་བ་ནི། བསྐལ་པའི་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་བར་མ་དོར་ཟད་པ་མེད་དོ། །ཞེས་དང་། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། བསོད་ནམས་བསྲུང་བ་མདོར་བསྡུས་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། གང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་གང་ཡིན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ལྔ་པ་ལྡན་པ་ལ། བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་ཅི་ཙམ་པའི་ལྡན་པ་དང་། ཁྱད་པར་སོ་སོའི་ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྨོན་ལམ་དེ་ཐོས་ནས་དེ་ལ་དད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། དད་ནས་ཚུལ་བཞིན་ཏུ་བཏབ་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཡང་ཕྱོགས་བཅུའི་ཞིང་རྣམས་མཐའ་ཡས་པ། །རིན་ཆེན་བརྒྱན་ཏེ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ལ་ཕུལ། །ལྷ་དང་མི་ཡི་བདེ་བ་མཆོག་རྣམས་ཀྱང་། །ཞིང་གི་རྡུལ་སྙེད་བསྐལ་པར་ཕུལ་བ་བས། །གང་གིས་བསྔོ་བའི་རྒྱལ་པོ་འདི་ཐོས་ནས། །བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་རྗེས་སུ་རབ་མོས་ཤིང་། །ལན་གཅིག་ཙམ་ཡང་དད་པ་བསྐྱེད་པས་ནི། །བསོད་ནམས་དམ་པའི་མཆོག་ཏུ་འདི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གནས་སྐབས་ཀྱི་དང་། མཐར་ཐུག་གིའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ངན་སོང་སྤོང་བའི་དང་། མངོན་མཐོ་ཐོབ་པའི་ཡོན་ཏན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་སྡིག་པ་སྤོང་ནུས་པའི་དང་། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་བའི་ཡོན་ཏན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། མཚམས་མེད་ལྔ་པོ་དག་གི་སྡིག་པ་རྣམས།

【現代漢語翻譯】其含義是：雖然未曾離開法界（chos kyi dbyings），但爲了利益他人而毫不費力地示現色身二者，應理解為這完全是發願（smon lam）的力量。第四，作用方面，《經莊嚴論》（mdo sde'i rgyan）中說：『能極成辦自他利。』也就是說，以緣于圓滿菩提的發願能成就自利，以緣于利他的發願能成就他利。如是，在《般若經》（yum gyi mdo）中說：『欲於一切法中，以一切方式現證圓滿菩提者，應學般若。』又說：『欲令一切眾生各隨其分安置於涅槃者，應學般若。』第二個發願，也名為『菩薩行愿』，是將善根迴向于大菩提，這是守護福德的殊勝方便，並且具有使善根不盡的必要。如《不退轉輪經》（blo gros mi zad pas bstan pa'i mdo）中所說：『如是，善根迴向菩提，乃至安住菩提心之間，決不會在中陰時耗盡。』尊者舍利子，例如水滴落入大海，乃至劫末之間也不會耗盡。』又如《學集論》（bslab btus）中所說：『如是，守護福德的簡要方法就是，將一切善根迴向菩提。』第五，具有的功德方面：包括《普賢行愿品》（bzang po spyod pa'i smon lam）具有多少功德，以及各自的殊勝功德。首先，分為兩點：聽聞此發願後生起信心的功德，以及生起信心后如理修持的利益。第一點，如經中所說：『所有十方無量諸佛剎，皆以珍寶莊嚴供養佛，天人最勝安樂諸供物，如是所有盡皆供養佛，若人聞此普賢愿王已，于彼菩提勝愿生信解，勝妙殊勝功德因此生，是人獲得殊勝大福德。』第二點，分為兩點：暫時的利益和究竟的利益。暫時的利益又分為兩點：遠離惡趣的功德和獲得增上生的功德。遠離惡趣的功德又分為兩點：能夠斷除罪惡之因，以及從痛苦之果中解脫的功德。第一點，如經中所說：『五無間罪的所有罪業，』

【English Translation】 Its meaning is: Although without moving from the Dharmadhatu (chos kyi dbyings), effortlessly manifesting the two form bodies for the benefit of others, it should be understood that this is entirely due to the power of aspiration (smon lam). Fourth, regarding the function, the Ornament of the Sutras (mdo sde'i rgyan) says: 'It perfectly accomplishes the benefit of oneself and others.' That is to say, with the aspiration focused on perfect Bodhi, one accomplishes one's own benefit, and with the aspiration focused on benefiting others, one accomplishes the benefit of others. As it is said in the Mother Sutra (yum gyi mdo): 'Those who wish to fully awaken to perfect enlightenment in all things and in all ways should study the Mother.' It also says: 'Those who wish to place all sentient beings in Nirvana according to their respective capacities should study the Mother.' The second aspiration, also named 'Aspiration for Bodhisattva Conduct,' is the dedication of merit to great Bodhi, which is a special means of guarding merit and has the necessity of making the roots of virtue inexhaustible. As stated in the Sutra Taught by Inexhaustible Intelligence (blo gros mi zad pas bstan pa'i mdo): 'Thus, the roots of virtue dedicated to Bodhi will never be exhausted in the intermediate state until one sits at the heart of Bodhi.' Venerable Shariputra, for example, a drop of water falling into the great ocean will not be exhausted until the end of the kalpa.' Also, as stated in the Compendium of Trainings (bslab btus): 'Thus, the concise method of guarding merit is to dedicate all roots of virtue to Bodhi.' Fifth, regarding the qualities possessed: It includes how many qualities the Aspiration of Excellent Conduct (bzang po spyod pa'i smon lam) possesses, and the special qualities of each. First, it is divided into two points: the merit of generating faith after hearing this aspiration, and the benefit of practicing it properly after generating faith. The first point, as the sutra says: 'All the boundless Buddha-fields in the ten directions, adorned with jewels, offered to the Buddhas, the supreme happiness of gods and humans, offered for as many kalpas as there are dust particles in the fields, compared to that, whoever hears this King of Dedication, and rejoices in following the supreme Bodhi, even generating faith just once, this will become the supreme and excellent merit.' The second point is divided into two: temporary benefits and ultimate benefits. Temporary benefits are further divided into two: the merit of abandoning bad rebirths and the merit of obtaining higher rebirths. The merit of abandoning bad rebirths is further divided into two: the ability to abandon the cause of sin and the merit of being liberated from the result of suffering. The first point, as the sutra says: 'All the sins of the five heinous crimes,'

།གང་གིས་མི་ཤེས་དབང་གིས་བྱས་པ་དག །དེ་ཡིས་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་འདི་བརྗོད་ན། །མྱུར་དུ་མ་ལུས་ཡོངས་སུ་བྱང་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐོ་རིས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འབྱོར་པ་དང་། དེ་ལས་ཆོས་ཀྱི་རྙེད་པ་འཐོབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཡེ་ཤེས་དང་ 24-5-5b ནི་གཟུགས་དང་མཚན་རྣམས་དང་། །རིགས་དང་ཁ་དོག་རྣམས་དང་ལྡན་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པ། དེ་ལས་རྙེད་པ་ཐོབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེས་ནི་གྲོགས་པོ་ངན་པ་སྤངས་པ་ཡིན། །སྣང་བ་མཐའ་ཡས་དེ་ཡང་དེས་མྱུར་མཐོང་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་དང་། དེའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་དག་རྙེད་པ་རབ་རྙེད་ཅེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐུན་རྐྱེན་འབྱོར་པ་དང་། འགལ་རྐྱེན་གྱིས་མི་ནོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། བེ་བར་འཚོ། །མི་ཚེ་འདིར་ཡང་དེ་དག་ལེགས་པར་འོངས། །ཞེས་དང་། འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ཀུན་ནའང་མཆོད་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །མཐར་ཐུག་གི་ཕན་ཡོན་ལ་གཉིས་ཏེ། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་འདྲ་བར་རྟག་ཏུ་འཁོར་བར་གནས་པ་དང་། བྱམས་པ་དང་འདྲ་བར་མྱུར་དུ་འཚང་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དེ་ཡང་ཅི་འདྲ་བར། །དེ་དག་རིང་པོར་མི་ཐོགས་དེ་བཞིན་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཤིང་དབང་དྲུང་དུ་དེ་མྱུར་འགྲོ། །སོང་ནས་སེམས་ཅན་ཕན་ཕྱིར་དེར་འདུག་སྟེ། །བྱང་ཆུབ་འཚང་རྒྱ་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་བསྐོར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས། གཞན་དོན་ལ་སློབ་པར་དམ་བཅས་པའི་སྨོན་ལམ་མཐའ་དག་གི་ཡོན་ཏན་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲ་དེ་ལ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཐ་སྙད་བཏགས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་སོ་སོ་བ་དག་གི་ཡོན་ཏན་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་དཔག་མེད་པའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བདུན་གྱི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་དག་གིས་ནི་ 24-5-6a སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་གྱུར་པའི་ཚེ། རང་ཉིད་གང་དུ་སངས་རྒྱ་བའི་ཞིང་དེར་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཞིང་ཁྱད་པར་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་གྱུར་པ་རང་རང་གི་མདོ་སོ་སོ་ནས་བཤད་པ་དེ་དང་དེ་འདྲ་བ་དང་། སེམས་ཅན་གང་གིས་བྱང་སེམས་རང་ཉིད་གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་སངས་རྒྱས་དེའི་མཚན་ཐོས་པས་བུད་མེད་ཀྱི་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དེ་དག་གི་བར་དུ་འཚང་མི་རྒྱ་བར་དམ་བཅས་ཤིང་། ཡོན་ཏན་དེ་དག་རྒྱུ་ལ་སློབ་པར་ཁས་བླངས་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་སྟོབས་ལས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཚན་ལེགས་པར་ཡོ

【現代漢語翻譯】若有人因無知而造惡業，若能宣說此《普賢行愿品》，則能迅速徹底清凈一切罪障。第二部分包含兩點：獲得天界的功德和從中獲得佛法的利益。第一點是，如經中所說：『智慧、形色、相好、種族和膚色都將具足。』第二部分包含兩點：與善知識相遇，並從中獲得利益。第一點是，如經中所說：『他將遠離惡友，並迅速見到無量光佛（Amitabha）。』（阿彌陀佛，梵文：अमिताभ，Amitābha，字面意思：無量光）第二部分包含兩點：實際利益和它的益處。第一點是，如經中所說：『他們被稱為獲得了最好的收穫。』第二部分包含兩點：順緣的具足和不被違緣所勝。第一點是，如經中所說：『他們生活安樂，此生一切順利。』以及『在三界中都將受到供養。』最終的利益包含兩點：像普賢菩薩（Samantabhadra）一樣恒常住于輪迴，以及像慈氏菩薩（Maitreya）一樣迅速成佛。第一點是，『他們不久將變得像普賢菩薩一樣。』第二點是，『他將迅速前往菩提樹下，爲了利益眾生而安住於此，證得菩提，轉動法輪。』所有這些闡述，都必須承認是從發起無上菩提心，並誓願為利他而修學的無盡願力的功德。因此，它才被賦予了《普賢行愿品》的名稱。第二，各個願力的特殊功德，就像世尊（Bhagavan）阿彌陀佛（Amitabha）往昔願力的殊勝之處，以及七如來（Seven Tathagatas）往昔願力的殊勝之處一樣。他們往昔作為菩薩時，各自發愿自己成佛的剎土，其器情世界將比其他剎土更為殊勝，這些都在各自的經典中有所闡述。並且，眾生聽聞菩薩自己成佛之佛的名號，將不會轉生為女身等等，這些無量功德的殊勝之處，都是因為他們發誓在未圓滿這些功德之前，誓不成佛，並且承諾修學這些功德之因，最終憑藉圓滿的力量，如經中所說：『如來（Tathagata）的名號被善加聽聞。』

【English Translation】 If someone, due to ignorance, commits evil deeds, if they recite this 'Samantabhadra's Conduct and Vows,' they will quickly and thoroughly purify all their sins. The second part contains two points: obtaining the merits of the heavenly realms and obtaining the benefits of the Dharma from them. The first point is, as it is said in the scripture: 'Wisdom, form, features, lineage, and complexion will all be complete.' The second part contains two points: encountering virtuous friends and obtaining benefits from them. The first point is, as it is said in the scripture: 'He will abandon bad friends and quickly see Amitabha (無量光佛，梵文：अमिताभ，Amitābha，Literal meaning: Immeasurable Light).' The second part contains two points: actual benefits and its advantages. The first point is, as it is said in the scripture: 'They are said to have obtained the best harvest.' The second part contains two points: the fulfillment of favorable conditions and not being overcome by adverse conditions. The first point is, as it is said in the scripture: 'They live happily, and everything goes well in this life.' and 'They will be worshiped in all three realms.' The ultimate benefits contain two points: constantly abiding in samsara like Samantabhadra (普賢菩薩) and quickly attaining Buddhahood like Maitreya (慈氏菩薩). The first point is, 'They will soon become like Samantabhadra.' The second point is, 'He will quickly go to the Bodhi tree, abide there for the benefit of sentient beings, attain enlightenment, and turn the wheel of Dharma.' All these explanations must acknowledge the merits of the endless vows of generating the supreme Bodhicitta and vowing to study for the benefit of others. Therefore, it is given the name 'Samantabhadra's Conduct and Vows.' Secondly, the special merits of each vow are like the special features of the past vows of the Bhagavan Amitabha (世尊阿彌陀佛), and the special features of the past vows of the Seven Tathagatas (七如來). When they were Bodhisattvas in the past, they vowed that the realms where they would attain Buddhahood would be more special than other realms, which are described in their respective scriptures. Furthermore, sentient beings who hear the name of the Buddha who attained Buddhahood by the Bodhisattva himself will not be reborn as women, etc. These immeasurable merits are due to their vow not to attain Buddhahood until these merits are fulfilled, and their commitment to study the causes of these merits. Ultimately, through the power of completion, as it is said in the scripture: 'The name of the Tathagata (如來) is well heard.'

ངས་བསྒྲགས་དཔལ་གྱི་རྒྱལ་པོ་དེའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་ཁྱད་པར་ཅན་དང་མཐུན་པར། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་བཤད་པའི་ཕན་ཡོན་དེ་དག་འབྱུང་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་འཇུག་པ་ནི། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། སྣ་ཚོགས་ཆེ་དང་བྱང་ཆུབ་པར། །ས་རྣམས་གོང་ནས་གོང་དུ་ནི། །རྣམ་དག་ཅེས་མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས་ལ་སྣ་ཚོགས་པའི་སྨོན་ལམ་དང་། འཕགས་པའི་སར་ཞུགས་ནས་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་དང་། ས་ནས་སར་འཕར་བ་ལ་རྣམ་པར་དག་པའི་སྨོན་ལམ་ཞེས་བཤད་ལ། ཕལ་པོ་ཆེའི་མདོ་ལས་ནི། གོང་དུ་བཤད་ཟིན་པ་ལྟར། བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་དང་། བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབྱེ་བས་གཉིས་སུ་བཤད་པ་འདི་ཉིད་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་སོགས་ནས་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་བཅུ་ཞེས་བཤད་པ་དེ་ནི། གཉིས་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལས་སྤྲོས་པའོ། །བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པར་ནི། ཇི་སྐད་དུ། མདོར་ན་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལས་ཚིག་ཏུ་འབྱུང་བ་འདི་ནི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ། འཇམ་དཔལ་དཔའ་བོས་ཇི་ལྟར་མཁྱེན་པ་དང་། །ཞེས་པ་ནས། བཟང་པོ་སྤྱོད་ 24-5-6b ཕྱིར་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བར་བགྱི། །ཞེས་པའི་བར་ཁ་བཏོན་དུ་བྱེད་པར་བཤད་དོ། །དེའི་དོན་ཡང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་པོ་འདིའི་ནང་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་རླབས་པོ་ཆེ་མཐའ་དག་འདུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གོང་མ་རྣམས་འཆད་དོ། ། ༄། །བསྡུས་པའི་དོན། གཉིས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་ནི། འོ་ན་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་བདུན་བཅུ་པའི་བསྟན་བཅོས་འདི་ཙམ་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྨོན་ལམ་རླབས་པོ་ཆེ་མཐའ་དག་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་ནུས་པ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། བསྟན་བཅོས་འདིའི་བརྗོད་བྱ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་རྫོགས་པར་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་དམ་བཅའ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སྨོན་པ་དང་། བྱང་ཆེན་དེའི་དོན་དུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་བསོད་ནམས་གསོག་པ་དང་། དེའི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་ཡན་ལག་བདུན་པ་ཞེས་ཡོངས་སུ་གྲགས་པ་དེ་དག་ཡིན་ལ། དེ་དག་ནི་ཇི་སྐད་དུ། ཡོན་ཏན་རིན་ཆེན་དཔག་མེད་ཚོགས་མངའ་ཞིང་། །ཞེས་པ་ནས། ལོངས་སྤྱོད་དག་ལ་མགྲོན་དུ་གཉེར་བར་བགྱི། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་འཆད་ལ། དེ་དག་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་འཕེལ་བའི་ཤེས་བྱེད་ནི་བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཕྱག་འཚལ་བ་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་དེས་བསོད་ནམས་འཕེལ་བར་འགྱུར་ཅི་མངོན་ཞེ་ན། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གི་མདོ་ལས་ཤེས་ཏེ། ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་དང་།

【現代漢語翻譯】爲了說明，與吉祥王（Śrīrāja）的先前特殊願望相符，會產生上述所說的利益。第六，進入（的方式）：在《經莊嚴論》（Sūtrālaṃkāra）中說：『在各種各樣和菩提方面，各地的（願望）越來越殊勝，是清凈的。』意思是說，在信行地有各種各樣的願望，進入聖地後有偉大的願望，從一個地到另一個地的提升有完全清凈的願望。而在《華嚴經》（Avataṃsaka Sūtra）中，如前所述，主要區分菩提行愿和普賢行愿這兩種。從《經莊嚴論》等處所說的十大愿，是這兩種愿的細分。在《集學論》（Śikṣāsamuccaya）中，正如所說：『總之，從普賢行中所出現的這些話語，是無上的迴向。』從『文殊師利勇識如何了知』到『爲了普賢行而完全迴向』之間，被認為是應該唸誦的。其含義是，這兩句偈頌中包含了菩薩願望的所有偉大之處。』以上是上師們的解釋。第二，總結的意義：那麼，僅僅通過這部《七十愿論》（Saptati Praṇidhāna）就能輕易理解菩薩的所有偉大願望嗎？這部論著的主題可以概括為三個方面：圓滿菩薩的願望，成熟眾生，以及承諾清凈佛土。第一方面又分為兩個：發願證得偉大的菩提，以及爲了偉大的菩提而學習菩薩的學處。第一方面又分為兩個：積累福德資糧，以及將功德迴向菩提。第一項是廣為人知的七支供，以向三寶頂禮為先導。這些內容如『具足無量珍寶功德聚』到『請赴受用諸供養』之間所闡述的那樣。這些是福德資糧增長的標誌，正如《集學論》中所說：『如果有人問，通過頂禮等行為的闡述，如何能明顯地增長福德？』可以通過《聖觀自在王經》來了解，其中有詳細的說明。

【English Translation】 It is explained that the benefits mentioned above will arise in accordance with the previous special aspirations of the glorious king (Śrīrāja). Sixth, the entry (method): In the Sūtrālaṃkāra, it says: 'In various and Bodhi aspects, the (aspirations) of each ground are increasingly superior, and are pure.' It means that in the Ground of Practice, there are various aspirations, after entering the Noble Ground, there are great aspirations, and the elevation from one ground to another has completely pure aspirations. In the Avataṃsaka Sūtra, as mentioned above, the main distinction is between the aspirations of Bodhi practice and the aspirations of Samantabhadra's practice. The ten great aspirations mentioned in the Sūtrālaṃkāra etc. are the detailed divisions of these two aspirations. In the Śikṣāsamuccaya, as it says: 'In short, these words that appear from Samantabhadra's practice are the supreme dedication.' From 'How does Mañjuśrī the brave know' to 'Completely dedicate for the sake of Samantabhadra's practice' is considered to be recited. Its meaning is that all the greatness of the Bodhisattva's aspirations are contained in these two verses.' This is the explanation of the previous masters. Second, the summarized meaning: Then, how can all the great aspirations of the Bodhisattva be easily understood through just this Saptati Praṇidhāna? The subject of this treatise can be summarized into three aspects: to perfect the aspirations of the Bodhisattva, to mature sentient beings, and to vow to purify the Buddha-field. The first aspect is further divided into two: aspiring to attain great Bodhi, and learning the Bodhisattva's precepts for the sake of great Bodhi. The first aspect is further divided into two: accumulating merit and wisdom, and dedicating the merit to Bodhi. The first item is the well-known seven-branch offering, led by prostrating to the Three Jewels. These contents are as explained from 'Possessing a collection of immeasurable precious qualities' to 'Please come to enjoy the offerings'. These are the signs of the increase of the accumulation of merit, as it says in the Śikṣāsamuccaya: 'If someone asks, how can the increase of merit be evident through the explanation of prostration etc.?' It can be understood through the Ārya Avalokiteśvara Sūtra, which has a detailed explanation.

ཡུམ་གྱི་མདོ་ལས་ཀྱང་། སྟོང་གསུམ་རི་རབ་སྲང་ལ་གཞལ་བའི་ཚད་བཟུང་རུང་། རྗེས་སུ་ཡི་རང་ 24-5-7a དགེ་བ་དེ་ནི་དེ་ལྟ་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་དགེ་བ་གང་དག་བསྒྲུབས་པ་འདི། །མ་ལུས་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་བསྔོ་བར་བགྱི། །ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྨོན་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ཁས་ལེན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། དེས་ནི་བདག་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དང་ནི། །ཞེས་པ་ནས། རྗེས་སུ་འཛིན་པར་ཤོག ཅེས་པའི་བར་དེ་དག་གིས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་བརྗེད་པར་སྨོན་པ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། དེ་ལས་དམ་པའི་ཆོས་ཐོས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་། མངོན་མཐོའི་རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་འཐོབ་པ་དང་། ངེས་ལེགས་ཀྱི་བསམ་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་གནས་པར་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་དག་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཇུག་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་པར་སྨོན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཕར་ཕྱིན་བཅུ་ལ་སློབ་པ་དང་། དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཚད་མེད་བཞི་ལ་སློབ་པའོ། །དང་པོ་ལ། བཅུ་པོ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སྟོན་པ་ནི། བདག་གི་སློབ་པ་རྣམས་ལ་གཞན་གྱི་བློ། །ཞེས་པ་ནས། འཇིག་རྟེན་གསུམ་ལ་ཕན་པ་བགྱིད་གྱུར་ཅིག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། ཕ་དག་བུ་གཅིག་ལྷག་པར་གཅེས་པ་བཞིན། །ཞེས་པ་ནས། འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ཀུན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་ཤོག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གིས་ནི་སྨོན་ལམ་མཐར་ཕྱིན་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་བགྱིས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ནས་སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བར་མཛད་པ་ནི། དབང་དང་མངོན་ཤེས། ཞེས་པ་ནས། བདུད་རྩིའི་ཆབ་ཀྱི་རྫིང་བུ་བཟང་པོར་ཤོག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་སྨོན་པ་ནི། བདག་ནི་གྲང་བའི་དམྱལ་བར་ 24-5-7b ཞེས་པ་ནས། བདེ་བ་དཔག་མེད་བསྐྱེད་པ་བགྱིད་པར་ཤོག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་རྒྱུ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་བྱས་ཟིན་པའི་འོག་ཏུ། འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་མངོན་དུ་བྱས་ནས། དོན་གཉིས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་སྨོན་པ་ནི། ཤིན་ཏུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཤིང་། ཞེས་པ་ནས། སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་འཇུག་པར་མ་གྱུར་ཅིག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་བསྟན་ནོ། ། ༄། །ཚིག་གི་དོན་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ལ། མཚན་གྱི་དོན། འགྱུར་གྱི་ཕྱག ། གཉིས་པ་ཚིག་གི་དོན་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ལ་བཞི་སྟེ། མཚན་གྱི་དོན། འགྱུར་གྱི་ཕྱག གཞུང་གི་དོན། མཇུག་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཚན་བསྒྱུར་བ་དང་། བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་སྐད་དུ། པྲ་ཎི་དྷ་ན་ཞེས་པ། བོད་སྐད་དུ། སྨོན་ལམ། སཔྟ་ཏི་ཞེས་པ་བདུན་བཅུ་པ། ནཱ་མ་ནི་ཞེས་བྱ་བ། ག་ཐཱ་ཞེས་པ་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། སྨོན་ལམ་ནི། འདི

【現代漢語翻譯】在《母經》中也說：即使能用秤稱量三千大千世界的須彌山，其重量尚可測量，但隨喜的功德卻無法衡量，就像這樣。第二部分是：『如此所做的一切善行，全部迴向于圓滿的菩提。』第二部分分為兩點：承諾修學願心的學處，以及立誓進入菩薩的行持。第一點是：『因此，愿我永不忘失菩提心……』直到『愿您始終護持我。』這些內容是祈願不忘失菩提心，依止善知識，從善知識處聽聞正法並修持，獲得殊勝的增上生之所依，安住于殊勝的決定勝之意樂。第二點是祈願修學入行心的學處，分為兩點：修學十度，以及作為其分支的修學四無量心。第一點是依次展示十度：『愿他人之智亦能領會我的學處……』直到『愿能利益三界眾生。』第二點是：『如同父母對獨子的珍愛……』直到『愿能成辦一切三界眾生的利益。』這些是爲了圓滿究竟的願望而回向，之後是爲了成熟有情而回向：『神通與智慧……』直到『愿成為甘露之池。』第三部分是祈願清凈佛土：『愿我于寒冷地獄……』直到『愿能帶來無量的安樂。』像這樣，在完成積聚資糧、成熟有情和清凈佛土這三件事之後，顯現成佛的果位，祈願二利任運成就：『極其圓滿……』直到『愿剎那也不要墮入其中。』詳細解釋詞義，包括名稱的含義、翻譯的禮敬。第二，詳細解釋詞義分為四部分：名稱的含義、翻譯的禮敬、正文的含義、結尾的含義。第一部分分為兩點：翻譯名稱和解釋名稱。第一點是：在梵語中，『Pranidhana』的意思是『愿』，『Saptati』的意思是『七十』，『Nama』的意思是『名為』，『Gatha』的意思是『偈頌』。第二點是：愿是指……

【English Translation】 Also, in the 《Mother Sutra》, it says: 'Even if one could measure the Mount Sumeru of the three thousand great thousand worlds with a scale, its weight could be measured, but the merit of rejoicing is not like that.' The second part is: 'Whatever virtues I have accumulated in this way, I dedicate them all to perfect Bodhi.' The second part is divided into two points: committing to the precepts of aspiration and resolving to engage in the conduct of a Bodhisattva. The first point is: 'Therefore, may I never forget the mind of Bodhi...' until 'May you always protect me.' These are prayers to not forget the mind of Bodhi, to rely on virtuous friends, to hear the Dharma from them and practice it, to obtain a special basis for higher realms, and to abide in a special intention of definite goodness. The second point is to pray to learn the precepts of entering the mind, divided into two points: learning the ten perfections and, as a branch of them, learning the four immeasurables. The first point is to show the ten in order: 'May the wisdom of others also comprehend my teachings...' until 'May I benefit the three realms.' The second point is: 'Just as parents cherish their only child...' until 'May I accomplish the benefit of all three realms.' These are dedicated to the meaning of fulfilling the ultimate aspiration, and then dedicated to the meaning of maturing sentient beings: 'Power and clairvoyance...' until 'May it be a good pool of nectar.' The third part is to pray for the purification of the Buddha-field: 'May I in the cold hell...' until 'May I create immeasurable happiness.' In this way, after completing the three things of accumulating merit, maturing sentient beings, and purifying the Buddha-field, manifesting the state of Buddhahood, praying for the spontaneous accomplishment of the two benefits: 'Extremely perfect...' until 'May I not enter it even for a moment.' A detailed explanation of the meaning of the words, including the meaning of the title and the homage of the translation. Second, the detailed explanation of the meaning of the words is divided into four parts: the meaning of the title, the homage of the translation, the meaning of the text, and the meaning of the conclusion. The first part is divided into two points: translating the title and explaining the title. The first point is: In Sanskrit, 'Pranidhana' means 'Aspiration', 'Saptati' means 'Seventy', 'Nama' means 'Named', and 'Gatha' means 'Verse'. The second point is: Aspiration means...

ས་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན། གཞན་དོན་དང་། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་འདུན་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་པའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ནི། །སེམས་པ་འདུན་དང་བཅས་པ་སྟེ། །ཞེས་དང་། སྤྲོ་བ་ཆེ་དང་རྩོམ་པ་ཆེ། །དོན་ཆེ་བ་དང་འབྱུང་བ་ཆེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སེམས་དཔའ་སྟེ། །དོན་གཉིས་ལྡན་པའི་སེམས་འབྱུང་བ། །ཞེས་སོ། །འདིར་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དེ་ལ་ནི་རང་གི་དོན་ཞེས་བྱ་ཞིང་། ཆེད་དུ་གཉེར་བྱའི་དམིགས་པ་གཞན་གྱི་དོན་དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ནས་གཞན་དོན་གྱི་སྐུ་མཐར་ཕྱིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་གཞན་གྱི་དོན་བྱ་བ་གཉིས་ལས། འདིར་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་ལ་སློབ་པའི་ཚུལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ལ་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་དེ་དག་ནི། སངས་མ་རྒྱས་གོང་དུ་དེའི་རྒྱུར་གཞན་དོན་ལ་བརྩོན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ནས་ཕར་ཕྱིན་ 24-5-8a བཅུ་ལ་སློབ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། བདུན་བཅུ་པ་ཞེས་པ་ནི། ཤླཽ་ཀའི་གྲངས་ཡིན་ལ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཞེས་པ་ནི། ཚིགས་བཅད་དུ་ཡོད་པའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཞེས་པ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདིའི་མིང་ལ་དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་སྟེ། འདི་ནི་ངེས་པའི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཡིན་ཀྱང་། གཞན་ངོར་དུས་རྟག་ཏུ་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་ཚུལ་འཛིན་པ་ཞིག་སྟེ། དེའི་མཛད་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་པར་མདོ་སྡེ་དག་ལས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་དང་མཐུན་པར་ལོ་ཙྪ་བ་དག་གིས་མཆོད་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་བ་ཀུན་གྱི་སྲས་ཀྱི་ཐུ་བོ་པ། །གང་གི་མིང་ནི་ཀུན་ཏུ་བཟང་ཞེས་བྱ། །མཁས་པ་དེ་དང་མཚུངས་པར་སྤྱད་པའི་ཕྱིར། །དགེ་བ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་བསྔོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །སྤྱིར་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ཞེས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ལ། དེ་བཅད་པའི་ཕྱིར་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་སྨོས་སོ། ། ༄། །གཞུང་གི་དོན་ལ། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེའི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པར་དམ་བཅའ་བ། གསུམ་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེའི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པར་དམ་བཅའ་བ་དང་། བསྟན་བཅོས་འདི་བརྩམ་པའི་དགེ་བ་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་དང་ཐུན་མོང་དུ་བྱ་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། དེའི་རྒྱུ་ལ་བསླབས་ནས་གཞན་དོན་མཐར་ཕྱིན་པའི་སྐུ་ཉིད་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་གསོག་པ་དང་། བསགས་པ་དེ་ཉིད་བྱང་ཆེན་དུ་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐའ་དཔྱད་པ་དང་། གཞུང་ཉིད་ 24-5-8b ཀྱི་འབྲུ་གཉེར་བའོ། ། ༈ བྱང་

【現代漢語翻譯】特殊之處在於，它具有與追求利他和圓滿菩提的願望相一致的心。正如所說：『堅定者的祈願，是具有意願的心。』以及『大喜悅和大精進，大利益和大來源，菩薩的菩薩，產生具有二利的心。』這裡，實際的對境是圓滿菩提，被稱為自利；而追求的對境是利他，分為兩種：成佛后圓滿利他的事業，以及作為成佛之因的利他行為。這裡，發願學習十度及其因，是指在未成佛之前，致力於利他作為成佛之因。因為成佛后就不需要學習十度了。『七十頌』是指偈頌的數量，『偈頌』是指以偈頌形式存在。『名為』是指這部論典的名稱。第二，向普賢菩薩（Samantabhadra，意為普皆賢善）頂禮。雖然從究竟意義上講，他是佛，但爲了利益他人，他總是示現為佛子。他的事業與佛無異，經部中如是說。因此，譯師們爲了與論典的主題相符，讚頌他，正如所說：『諸佛之長子，其名號為普賢。爲了像智者一樣行事，將所有這些善根迴向。』一般來說，普賢是佛的名號之一，爲了區分，所以加上了菩薩的稱謂。正文的內容是，發起殊勝菩提心，併發誓學習其學處。第三部分是正文的內容，分為兩部分：發起殊勝菩提心，併發誓學習其學處；以及發願將撰寫此論的功德與所有其他眾生共同分享。第一部分分為兩部分：發起大菩提心；以及學習其因，併發愿獲得圓滿利他的身。第一部分分為兩部分：積累福德資糧；以及將積累的資糧迴向大菩提。第一部分分為兩部分：分析結尾；以及探究正文字身的含義。

【English Translation】 The special feature is that it possesses a mind consistent with the desire to pursue altruism and perfect Bodhi (Enlightenment). As it is said: 'The aspiration of the steadfast is a mind with intention.' And 'Great joy and great diligence, great benefit and great source, the Bodhisattva's Bodhisattva, produces a mind with two benefits.' Here, the actual object is perfect Bodhi, which is called self-interest; while the object to be pursued is altruism, which is divided into two: accomplishing the ultimate body of altruism after becoming a Buddha, and engaging in altruistic activities as the cause of becoming a Buddha. Here, making aspirations to learn the ten Paramitas (perfections) and their causes refers to striving for altruism as the cause of becoming a Buddha before becoming a Buddha. Because after becoming a Buddha, there is no need to learn the ten Paramitas. 'Seventy Verses' refers to the number of Shlokas (verses), and 'Verses' refers to being in the form of verses. 'Named' refers to the meaning that this is the name of this treatise. Secondly, paying homage to Samantabhadra (ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་, सर्वभद्र, Sarvabhadra, All Good) Bodhisattva. Although in the ultimate sense he is a Buddha, he always maintains the appearance of a son of the Buddhas for the sake of others. His deeds are no different from those of a Buddha, as stated in the Sutras. Therefore, the translators praised him in accordance with the subject matter of the treatise, as it is said: 'The eldest son of all the Buddhas, whose name is Samantabhadra. In order to act like the wise, dedicate all these merits.' Generally, Samantabhadra is one of the names of the Buddha, and to distinguish it, the title Bodhisattva is added. The content of the text is to generate the supreme Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, बोधिचित्त, Bodhicitta, mind of enlightenment) and vow to learn its precepts. The third part is the content of the text, divided into two parts: generating the supreme Bodhicitta and vowing to learn its precepts; and aspiring to share the merit of writing this treatise with all other sentient beings. The first part is divided into two parts: generating the great Bodhicitta; and learning its causes and aspiring to attain the body that perfectly benefits others. The first part is divided into two parts: accumulating the accumulation of merit; and dedicating the accumulated accumulation to great Bodhi. The first part is divided into two parts: analyzing the end; and exploring the meaning of the text itself.

ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ། རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་གསོག་པ། མཐའ་དཔྱད་པ། དང་པོ་ནི། སྤྱིར་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོ་བ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ཡན་ལག་བདུན་པ་ཞེས་ཡོངས་སུ་གྲགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཕྱག་འཚལ་བ་དང་མཆོད་ཅིང་བཤགས་པ་དང་། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་བསྐུལ་ཞིང་གསོལ་བ་ཡི། །དགེ་བ་ཅུང་ཟད་བདག་གིས་ཅི་བསགས་པ། །ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་བསྔོའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་གྱི་མདོ་དང་། བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཡི་དམ་བླང་བའི་ཆོ་ག་སོགས་མང་པོ་ཞིག་ཏུ་ནི། ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ཡན་ལག་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་མཆོད་པ་དབུལ་བའི་ཡན་ལག་བཞག་ནས། ཡན་ལག་བདུན་ལྡན་དུ་བཤད་ལ། བྱམས་པའི་སྨོན་ལམ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སེམས་ཀྱི་དབང་དུ་གྱུར་པས་ན། །བདག་གིས་སྡིག་པ་ཅི་བགྱིས་པ། །ཞེས་སོགས་དང་། ཕུང་པོ་གསུམ་པའི་མདོར། ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། སྡིག་པ་བཤགས་པ་གཉིས་ཕུང་པོ་གཅིག་ཏུ་བཞག་ནས། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་ཕུང་པོ་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་བསྐུལ་བའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ཕུང་པོ་གསུམ་བཤད་ནས། མཆོད་པའི་ཡན་ལག་མ་བཤད་ལ། དེར་ཡང་ཡན་ལག་གཞན་དྲུག་ནི་ཚང་བར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་བསྐུལ་ཞིང་གསོལ་བ་འདེབས་སོ། །བདག་བླ་ན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཆོག་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་པ་དེར་ཡན་ལག་གཞན་གསུམ་ཚང་བས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་ལྷས། དེ་ལ་ཕུང་པོ་གསུམ་ནི་སྡིག་པ་བཤགས་པ་དང་། བསོད་ནམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་བསྐུལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། བསོད་ནམས་ཀྱི་ 24-5-9a ཕུང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི་སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ནང་དུ་འདུས་ཏེ། སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་བྱས་ནས་སྡིག་པ་བཤགས་སོ། །ཞེས་ཉེ་བར་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ་ལས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། གསོལ་བ་གདབ་པ་ནི་བསྐུལ་བ་དང་དོན་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཆོད་པ་ནི་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པས་མ་སྨོས་སོ། །ཡིད་དང་ངག་གི་མཆོད་པ་ནི། མདོ་སྡེ་གཞན་ལ་གྲགས་པའི་ཕྱིར་མ་སྨོས་སོ། །ཞེས་བསླབ་བཏུས་སུ་བཤད་དོ། །དེ་དང་འདྲ་བར་བསྟན་བཅོས་འདིར། ཕྱག་འཚལ་བ་དང་བཤགས་པའི་བར་དུ་མཆོད་པའི་ཡན་ལག་བཤད་པ་མི་སྣང་ལ། སྤྱིར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་སོགས་ཀྱང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཆོད་པ་བླ་ན་མེད་པ་ཉིད་དུ་མདོ་སྡེ་དག་ལས་རྣམ་གྲངས་དུ་མར་གསུངས་མོད། འདིར་ནི་ཡན་ལག་བདུན་པའི་ཆ་ཤས་སུ་གྱུར་པའི་མཆོད་པར་འཇོག་པ། ཕྱི་རོལ་གྱི་མཆོད་པ་ལ་བཤད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། །ཞེས་པ་

【現代漢語翻譯】發起廣大菩提心，積累福德資糧，最終進行分析。首先，普遍而言，迴向于廣大菩提，包含因等在內的七支供養廣為人知。如經中所說：『頂禮、供養、懺悔諸罪業，隨喜、勸請、祈請佛住世，我所積的一切微小善，皆為成就廣大菩提而回向。』此外，在《普賢行愿品》、《集學論》、《入菩薩行論》以及《依止本尊儀軌》等諸多經典中，于頂禮支和懺悔支之間，安立供養支，從而宣說七支具足。如《慈氏愿文》中所說：『頂禮菩提心，由心所主宰，我所造諸罪……』等等。而在《三蘊經》中，將頂禮和懺悔二者合為一蘊，並宣說隨喜蘊和勸請佛陀蘊，總共三蘊，而未宣說供養支。然而，其中也完整宣說了其餘六支，如經中所說：『勸請祈請一切佛陀，愿我獲得無上智慧之勝。』此處已圓滿其他三支。如是，寂天論師云：『其中三蘊是指懺悔、隨喜福德和勸請佛陀，因為是福德之蘊。頂禮包含在懺悔之中，因為頂禮佛陀后即是懺悔。祈請與勸請意義相同。供養因為無有合修之法，故未提及。意和語的供養，因其他經部中廣為人知，故未提及。』這是《集學論》中的說法。與此類似，在本論中，頂禮支和懺悔支之間，未見宣說供養支。一般而言，發起菩提心和聽聞正法等，在諸多經部中都曾以多種方式宣說為無上的如來供養。而此處將之作為七支供養的一部分，必須解釋為外在的供養。如《入行論》云：『所有花朵與果實……』

【English Translation】 Generating the vast Bodhicitta (the mind of enlightenment), accumulating the collection of merit, and finally analyzing. Firstly, in general, the dedication to the vast Bodhi, including the cause, etc., is widely known as the seven-branch offering. As it is said in the scriptures: 'I prostrate, offer, and confess; rejoice, urge, and beseech; whatever small virtue I have accumulated, I dedicate all of it for the sake of the vast Bodhi.' Furthermore, in many scriptures such as the 'Samantabhadra's Prayer of Good Conduct,' the 'Compendium of Trainings,' the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' and the 'Ritual for Taking a Yidam,' the branch of offering is placed between the branch of prostration and the branch of confession, thus explaining the seven branches as complete. As it is said in the 'Maitreya's Prayer': 'I prostrate to the Bodhicitta; being under the control of the mind, whatever sins I have committed...' etc. In the 'Sutra of the Three Aggregates,' the prostration and confession are combined into one aggregate, and the aggregate of rejoicing and the aggregate of requesting the Buddhas are explained, totaling three aggregates, without explaining the offering branch. However, the other six branches are fully explained there, as it is said in the scriptures: 'I urge and beseech all the Buddhas, may I attain the supreme of unsurpassed wisdom.' Here, the other three branches are complete. Thus, Acharya Shantideva said: 'Among them, the three aggregates are confession, rejoicing in merit, and urging the Buddhas, because they are aggregates of merit. Prostration is included in confession, because after prostrating to the Buddhas, one confesses. Beseeching and urging have the same meaning. Offering is not mentioned because there is no associated practice. Offerings of mind and speech are not mentioned because they are well-known in other sutras.' This is what is said in the 'Compendium of Trainings.' Similarly, in this treatise, the offering branch is not seen to be explained between the prostration branch and the confession branch. In general, generating Bodhicitta and listening to the Dharma, etc., have been proclaimed in various ways in many sutras as the unsurpassed offering to the Tathagatas. Here, considering it as a part of the seven-branch offering, it must be explained as an external offering. As the 'Entering the Way of Life' says: 'All the flowers and fruits that exist...'

ནས། བསྟོད་དབྱངས་སྙན་སྤྲིན་དེ་དག་ལ། །ངེས་པར་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་གྱུར་ཅིག །ཅེས་པའི་བར་གྱིས་འདིའི་སྐབས་ཀྱི་མཆོད་པ་དེ་ངོས་འཛིན་པ་དང་། བསླབ་བཏུས་སུའང་། ཡན་ལག་བདུན་པའི་ནང་གི་མཆོད་པ་ངོས་འཛིན་པ་ན། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་གྱི་མདོ་དྲངས་ནས་ཕྱི་རོལ་ཡོ་བྱད་ཀྱི་མཆོད་པ་ཉིད་ལ་ངོས་བཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞུང་འདིར་མཆོད་པའི་ཡན་ལག་མ་བཤད་པ་དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། ཡན་ལག་བདུན་ནི་ཚང་བར་བཤད་དེ། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་ཡན་ལག་དང་འབྲེལ་ཆགས་སུ། གཞན་གྱི་སྡིག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་དུ་ལེན་པའི་ཡན་ལག་གཅིག་བཤད་ནས། དེ་ཉིད་ 24-5-9b ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་འདི་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་དང་མཐུན་པ་ཡིན་ཏེ། གཞུང་དེར་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གསོལ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཡན་ལག་གཉིས་པོའི་བར་དེ་ཉིད་དུ། དེས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་སེལ་བར་ཤོག །ཅེས་པ་ནས། བདག་ནི་ཉེར་འཚོའི་གཞིར་ཡང་ཤོག །ཅེས་གཞན་དོན་དུ་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་ཞིག་བཤད་ལ། དེ་འདྲ་དེ་བདུན་པ་བསྔོ་བའི་ཡན་ལག་ནི་མ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ གཞུང་ཉིད་ཀྱི་འབྲུ་གཉེར་བ། རང་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་གསུམ་བཤད་པ། གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་གསུམ་བཤད་པ་དང་། གཞན་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་གཉིས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ཏེ། ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་མ་དད་པའི་གཉེན་པོར་ཕྱག་འཚལ་བའི་ཡན་ལག བླང་དོར་གྱི་གནས་ལ་བདག་མེད་པའི་གཉེན་པོར་སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ཡན་ལག གཞན་གྱི་དགེ་བ་ལ་ཕྲག་དོག་པའི་གཉེན་པོར་ཡི་རང་གི་ཡན་ལག་གོ །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གང་གིས་སྟོན་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། དེས་བསྟན་པའི་དམ་ཆོས་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། དེ་ཉིད་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ཕྱག་འཚལ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ལས་སུ་བྱ་བ་གང་ལ་ན། བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ལའོ། །རྣམས་ཞེས་པས་མང་པོ་བསྟན་མོད། ཚད་བཟུང་བར་ནུས་པ་དག་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ཕྱོགས་བཅུ་པོ་མཐའ་དག་ན་བཞུགས་པ་དང་། དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར། འདས་པ་དང་། ད་ལྟར་བྱུང་བ་དང་། མ་འོངས་པ་སྟེ་གསུམ་དུ་བྱོན་པ་དང་། འབྱོན་པར་འགྱུར་བ་རྣམས་སོ། །འདིར་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཇི་སྙེད་སུ་དག་ཕྱོགས་བཅུའི་ 24-5-10a འཇིག་རྟེན་ན། །དུས་གསུམ་གཤེགས་པ་མི་ཡི་སེང་གེ་ཀུན། །ཞེས་སོགས་དང་ཆ་མཐུན་པ་ཡིན་པས། བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་དང་། ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཕྱག་བྱ་བ་གཉིས་ཀྱང་དོན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཡིད་དང་བ་ནི། ཡོན་ཏན་དྲན་པ་དང་། ངག་དང་བ་ནི། ཡོན་ཏན་དེ་བརྗོད་པའི་ངག་སྙན་པ་དང་ལུས་དང་བ་ནི། དེ་དག་ད

【現代漢語翻譯】從『愿此讚歌妙云，恒常涌現』之間，可以識別此時的供養。在《學集論》中，當識別七支供中的供養時，引用了《聖妙吉祥雲經》，並將外部物品的供養視為供養本身。雖然本文沒有解釋供養支，但它完整地解釋了七支。與隨喜支相關聯，解釋了接受他人罪業和痛苦的一支，並將其作為迴向于大菩提的善根。這樣的解釋與《入菩薩行論》一致。在該論典中，在不入涅槃的祈請和發起大菩提心這兩支之間，有這樣的描述：『愿彼消除一切有情之痛苦』，以及『愿我成為資生之源』，這樣爲了他人的利益而發願。這與第七支迴向不同。正文的要點：闡述了為自身利益而做的三支。第二，關於正文的內容，分為兩部分：闡述為自身利益而做的三支，以及闡述為他人利益而做的兩支。第一部分有三支：作為對治不信特殊對境的頂禮支；作為對治對取捨之處無我的懺悔支；作為對治嫉妒他人善根的隨喜支。第一部分有三點：向開示者佛陀頂禮，向其所開示的妙法頂禮，向修持妙法的僧伽頂禮。第一點是：頂禮！對誰做呢？對如來們。『們』字表示很多，那麼是對能夠把握數量的那些做嗎？不是的，是對境的特殊性，即向所有十方安住者，以及時間的特殊性，即過去、現在、未來三世而來者和將要來者頂禮。這裡與『所有十方世界中，三世逝去之人獅子』等相符，因此，由誰來做，以及如何做這兩種方式，實際上已經成立了。其中，意喜悅是憶念功德，語喜悅是宣說功德的妙語，身喜悅是……

【English Translation】 From 'May these melodious clouds of praise constantly arise,' the offering in this context can be identified. In the Śikṣāsamuccaya (Compendium of Trainings), when identifying the offering among the seven branches, the Ārya-Ratnamegha-sūtra (Noble Jewel Cloud Sutra) is cited, and the offering of external objects is regarded as the offering itself. Although this text does not explain the offering branch, it fully explains the seven branches. In connection with the rejoicing branch, it explains the branch of taking on the sins and sufferings of others, and it is explained as a virtue to be dedicated to great enlightenment. This explanation is consistent with the Bodhicaryāvatāra (Guide to the Bodhisattva's Way of Life). In that text, between the supplication not to pass into nirvana and the branch of generating the mind of great enlightenment, there is this description: 'May it eliminate all the sufferings of all sentient beings,' and 'May I become the basis of sustenance,' thus making aspirations for the benefit of others. This is not the seventh branch of dedication. The Essence of the Text: Explaining the Three Branches Done for One's Own Benefit. Second, regarding the meaning of the text, it is divided into two parts: explaining the three branches done for one's own benefit, and explaining the two branches done for the benefit of others. The first part has three branches: the prostration branch as an antidote to not believing in special objects; the confession branch as an antidote to not having selflessness in the place of what to accept and reject; and the rejoicing branch as an antidote to being jealous of the virtues of others. The first part has three points: prostrating to the Buddha who teaches, prostrating to the sacred Dharma he taught, and prostrating to the Sangha who practice that Dharma. The first point is: Prostration! To whom should it be done? To the Sugatas (Those Gone to Bliss). The word 'those' indicates many, but is it done to those who can grasp the quantity? No, it is the specificity of the object, that is, prostrating to all those who dwell in all ten directions, and the specificity of time, that is, those who have come in the past, present, and future, and those who will come. Here, it is in accordance with 'All the lions among men who have gone to the three times in all the ten directions,' etc. Therefore, by whom it is done, and how it is done, these two ways are actually established. Among them, mental joy is remembering the qualities, verbal joy is the sweet speech of expressing those qualities, and bodily joy is...

ང་ལྷན་ཅིག་པའི་ལུས་ཀྱི་ཡན་ལག་མཆོག་གིས་ས་ལ་གཏུགས་ནས་སྤྱི་བོར་ལེན་པའོ། །དང་བའི་ཁྱད་པར་ནི་རྙོག་པ་དང་བྲལ་བ་སྟེ། སྒོ་གསུམ་མ་གུས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའོ། །འདིར་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲས་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། གཤེགས་པ་རྟོགས་པའི་དོན་ཕྱིར་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་པ་དག་དང་། །སློབ་དང་མི་སློབ་ལས་ལྷག་ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི་གཉིས་ཏེ། རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་དང་། སྤངས་པའི་ཡོན་ཏན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཡོན་ཏན་རིན་ཆེན་དཔག་མེད་ཚོགས་མངའ་ཞིང་། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། འདིས་ནི་དམན་པའི་མཐར་ཐུག་གི་མྱང་འདས་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། གནས་སྐབས་དེ་ན་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཉེས་པའི་དུག་སྡོང་མཐའ་དག་དྲུང་ཕྱུང་བ། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། འདིས་ནི་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་ལ་ནི་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ། སྔགས་དང་སྨན་གྱིས་གསོད་པའི་དུག་ལྟ་བུ་དག་གི་བག་ལ་ཉལ་མ་སྤངས་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། སྤྱིར་ཕྱག་འཚལ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་ཕྱག་དང་། དྲང་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་ཕྱག་གོ །དང་ 24-5-10b པོ་ནི། གང་ལ་ཕྱག་བྱ་བའི་ཡུལ་དང་། གང་གིས་ཕྱག་བྱེད་པ་པོ་གཉིས་ཀ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་རོ་གཅིག་པར་ཤེས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་གང་ཡིན་པ་དེ་དང་དེ་ལ། ཀུན་རྫོབ་པའི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱིས་འདུད་པར་བྱེད་པའོ། །ཡུལ་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་དང་། དྲང་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་སངས་རྒྱས་སོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་རང་ཉིད་ཀྱི་སས་བསྡུས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དག་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། གདུལ་བྱ་གཞན་སྣང་གིས་བསྡུས་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་རྣམས་སོ། །ཕྱག་ཇི་ལྟར་འཚལ་བའི་ཚུལ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་སུ་ཁས་ལེན་པ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་རྒྱུའི་སྐྱབས་སུ་ཁས་ལེན་པའོ། །འདིར་ནི་ཕྱི་མ་ཉིད་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དོན་ལ་དམིགས་པའི་སེམས་ཀུན་སློང་དུ་ཡོད་པའི་ཆོས་སྐུ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་ནི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ནང་དུ་འདུ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྟོན་པའི་ཡོན་ཏན་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་དད་པ་ལས། དེའི་བསྟན་པ་ལ་མི་དགའ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་མ་དད་པ་ངང་གིས་བཟློག་ཀྱང་། དང་བ་འདྲེན་པ་ལ་ནི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་པས། གཉིས་པ་ནི། ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་ལ་ན། སྤྱིར་ཆོས་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་དོན་བཅུ་ལ་འཇུག་པར་རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས་གསུངས་མོད། འདིར་ནི་དམ་པའི་ཆོས་ལའོ། །དེའི་ངོས་འཛིན་ཀྱང་མདོ་ལས། ཇི་སྐད་དུ

【現代漢語翻譯】我以身體的各個部分，尤其是頭頂，接觸地面來頂禮。（這是）純凈的殊勝之處，遠離了污濁，遠離了身語意三門不恭敬的痛苦。這裡，'善逝'一詞僅指圓滿正等覺的佛陀。正如《釋量論》中所說：'善逝是爲了證悟的緣故，因此超越了外道、有學和無學。' 其中的功德殊勝之處有二：證悟的殊勝和斷除的功德。第一點是：'擁有無量珍寶功德之聚'。這表明（佛陀）超越了低劣的究竟涅槃，因為在那種狀態下，沒有任何證悟功德的差別。第二點是：'徹底根除罪惡的毒樹'。這表明（佛陀）超越了聖菩薩，因為他們仍然存在著導致輪迴的煩惱習氣，就像用咒語和藥物可以壓制的毒藥一樣，尚未完全斷除。總的來說，頂禮分為兩種：勝義諦的真實頂禮和世俗諦的方便頂禮。第一種是：了知頂禮的對境和頂禮者二者在法界中是無二無別的。第二種是：以世俗的身語意三門對特定的對境進行禮敬。頂禮的對境佛陀也分為兩種：勝義諦的真實佛陀和世俗諦的方便佛陀。第一種是：佛陀自身所攝的法身。第二種是：為調伏其他眾生而顯現的色身。頂禮的方式也有兩種：皈依法身果位和皈依色身因位。這裡以後者為主，因為以利他為目的的發心，以及希求法身的意樂都包含在發願菩提心中。因此，憶念導師的功德所產生的信心，自然能遣除不喜悅其教法的不信心。然而，爲了生起歡喜心，必須首先了解（佛陀的）功德。第二句是：頂禮！頂禮的對象是：一般來說，'法'這個詞有十種含義，如《釋論理》中所說，但這裡指的是正法。它的定義也如經中所說：我以身體的各個部分，尤其是頭頂，接觸地面來頂禮。這是純凈的殊勝之處，遠離了污濁，遠離了身語意三門不恭敬的痛苦。在此，'善逝'一詞僅指圓滿正等覺的佛陀。正如《釋量論》中所說：'gShegs pa rtogs pa'i don phyir te/ de phyir phyi rol pa dag dang/ slob dang mi slob las lhag ces gsungs pa ltar ro/ 善逝是爲了證悟的緣故，因此超越了外道、有學和無學。' 其中的功德殊勝之處有二：證悟的殊勝和斷除的功德。第一點是：'擁有無量珍寶功德之聚'。這表明（佛陀）超越了低劣的究竟涅槃，因為在那種狀態下，沒有任何證悟功德的差別。第二點是：'徹底根除罪惡的毒樹'。這表明（佛陀）超越了聖菩薩，因為他們仍然存在著導致輪迴的煩惱習氣，就像用咒語和藥物可以壓制的毒藥一樣，尚未完全斷除。總的來說，頂禮分為兩種：勝義諦的真實頂禮和世俗諦的方便頂禮。第一種是：了知頂禮的對境和頂禮者二者在法界中是無二無別的。第二種是：以世俗的身語意三門對特定的對境進行禮敬。頂禮的對境佛陀也分為兩種：勝義諦的真實佛陀和世俗諦的方便佛陀。第一種是：佛陀自身所攝的法身。第二種是：為調伏其他眾生而顯現的色身。頂禮的方式也有兩種：皈依法身果位和皈依色身因位。這裡以後者為主，因為以利他為目的的發心，以及希求法身的意樂都包含在發願菩提心中。因此，憶念導師的功德所產生的信心，自然能遣除不喜悅其教法的不信心。然而，爲了生起歡喜心，必須首先了解（佛陀的）功德。第二句是：頂禮！頂禮的對象是：一般來說，'法'這個詞有十種含義，如《釋論理》中所說，但這裡指的是正法。它的定義也如經中所說：

【English Translation】 I prostrate with the supreme part of my body, the head, touching the ground. The distinction of purity is being free from turbidity, free from the suffering of disrespect from the three doors of body, speech, and mind. Here, the term 'Sugata' (bde bar gshegs pa, one gone to bliss) refers only to the perfectly complete Buddha. As it is said in the Pramāṇavārttika (rnam 'grel): 'Sugata is for the sake of realization, therefore surpassing outsiders, learners, and non-learners.' The distinction of qualities is twofold: the distinction of realization and the merit of abandonment. The first is: 'Possessing an immeasurable collection of precious qualities.' This shows that (the Buddha) surpasses the inferior ultimate Nirvana, because in that state, no distinction of the qualities of realization is observed. The second is: 'Completely uprooting the poisonous tree of faults.' This shows that (the Buddha) surpasses even the noble Bodhisattvas, because they still have the latent tendencies of afflictions that cause rebirth in existence, like poison that can be suppressed with mantras and medicine, but not completely abandoned. In general, prostration is twofold: the ultimate prostration of definitive meaning and the conventional prostration of provisional meaning. The first is: knowing that both the object of prostration and the one who prostrates are of one taste in the realm of Dharma. The second is: paying homage with the three doors of body, speech, and mind to whatever object is present. The object, the Buddha, is also twofold: the definitive Buddha of ultimate meaning and the provisional Buddha of conventional meaning. The first is: the Dharmakāya (chos kyi sku, body of dharma) included in the Buddha's own ground. The second is: the Rūpakāya (gzugs kyi sku, body of form) included in the perception of other beings to be tamed. The manner of prostration is also twofold: taking refuge in the Dharmakāya as the fruit and taking refuge in the Rūpakāya as the cause. Here, the latter is more important, because the mind of aiming at the welfare of others and the intention of seeking the Dharmakāya are included within the aspiration of Bodhicitta (sems bskyed, mind of enlightenment). Therefore, although the faith that arises from recollecting the qualities of the Teacher naturally repels the lack of faith that is characterized by dislike of his teachings, it is necessary to know the qualities beforehand in order to generate joy. The second line is: I prostrate! To what? Generally, the term 'Dharma' has ten meanings, as stated in the Commentary on Reasoning, but here it refers to the Holy Dharma. Its definition is also as stated in the Sutra: I prostrate with the supreme part of my body, the head, touching the ground. This is the distinction of purity, being free from turbidity, free from the suffering of disrespect from the three doors of body, speech, and mind. Here, the term 'Sugata' refers only to the perfectly complete Buddha. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'gShegs pa rtogs pa'i don phyir te/ de phyir phyi rol pa dag dang/ slob dang mi slob las lhag ces gsungs pa ltar ro/ Sugata is for the sake of realization, therefore surpassing outsiders, learners, and non-learners.' The distinction of qualities is twofold: the distinction of realization and the merit of abandonment. The first is: 'Possessing an immeasurable collection of precious qualities.' This shows that (the Buddha) surpasses the inferior ultimate Nirvana, because in that state, no distinction of the qualities of realization is observed. The second is: 'Completely uprooting the poisonous tree of faults.' This shows that (the Buddha) surpasses even the noble Bodhisattvas, because they still have the latent tendencies of afflictions that cause rebirth in existence, like poison that can be suppressed with mantras and medicine, but not completely abandoned. In general, prostration is twofold: the ultimate prostration of definitive meaning and the conventional prostration of provisional meaning. The first is: knowing that both the object of prostration and the one who prostrates are of one taste in the realm of Dharma. The second is: paying homage with the three doors of body, speech, and mind to whatever object is present. The object, the Buddha, is also twofold: the definitive Buddha of ultimate meaning and the provisional Buddha of conventional meaning. The first is: the Dharmakāya included in the Buddha's own ground. The second is: the Rūpakāya included in the perception of other beings to be tamed. The manner of prostration is also twofold: taking refuge in the Dharmakāya as the fruit and taking refuge in the Rūpakāya as the cause. Here, the latter is more important, because the mind of aiming at the welfare of others and the intention of seeking the Dharmakāya are included within the aspiration of Bodhicitta. Therefore, although the faith that arises from recollecting the qualities of the Teacher naturally repels the lack of faith that is characterized by dislike of his teachings, it is necessary to know the qualities beforehand in order to generate joy. The second line is: I prostrate! To what? Generally, the term 'Dharma' has ten meanings, as stated in the Commentary on Reasoning, but here it refers to the Holy Dharma. Its definition is also as stated in the Sutra:

། སྒྲིབ་ཀུན་དག་ནི་ཐམས་ཅད་དང་། །སྡུག་བསྔལ་སེལ་བྱེད་དམ་པའི་ཆོས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་ཡིན་ལ། འདིར་ནི། དེའི་ནང་ནས་ཀྱང་འགོག་ལམ་གཉིས་པོ་ངོས་འཛིན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མར་ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་གང་གིས་ཆགས་བྲལ་བ། །བདེན་གཉིས་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་ཆོས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། འགོག་ལམ་གཉིས་ལས། གཞུང་ 24-5-11a འདིར་ལམ་བདེན་དངོས་སུ་བསྟན་ནས། འགོག་པ་ཤུགས་ལ་མཚོན་ནོ། །དེ་ཡང་ལམ་ནི། སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་དང་། ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་དང་། ཉོན་སྒྲིབ་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། མི་ཤེས་པ་ཡི་རབ་རིབ་སེལ་མཛད་ཅིང་། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། བག་ལ་ཉལ་བའི་མདའ་དུག་འབྱིན་པའི་ཐབས། །ཞེས་པ་སྟེ། འདི་དག་གིས་ནི་ཆགས་ཐོགས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བའི་འགོག་པ་གཉིས་ཤུགས་ལ་མཚོན་ནོ། །ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཤེས་པ་དང་། མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །དེ་དག་ནི། འགྲོ་བ་གསུམ་པོ་ཀུན་གྱི་བློ་གྲོས་ཀྱིས། །མིག་འབྱེད་པ་ཡི་ཆོས། ཞེས་པ་ཡིན་ལ། འགྲོ་བ་གསུམ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དང་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་འགྲོ་བ་གསུམ་ལ་ངོས་འཛིན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དམ་པའི་ཆོས་ཐོས་པ་ལས་རིགས་ཅན་གསུམ་པོ་སོ་སོའི་རིགས་སད་ནས། རང་རང་གི་ཐེག་པ་དང་མཐུན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་ཕྱེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་གཉིས་ཀ་ནི། ཆོས་ཞེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ཁྱད་པར་ཅན་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འཇུག་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ་མཛོད་ལས། མྱ་ངན་འདས་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། དེའི་ཡང་གཙོ་བོ་ནི་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བའི་དད་པ་ལས། དགེ་འདུན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་དགའ་བའི་དད་པ་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་དོན་གཅིག་ལ་འདུ་བའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ཆོས་ཡང་དག་པར་བསྡུད་(སྡུད་)པའི་མདོ་ལས། དགེ་ 24-5-11b འདུན་ནི། ཆོས་སྨྲ་བ། ཆོས་སྤྱོད་པ། ཆོས་ལེན་པ། ཆོས་ཀྱི་ཞིང་། ཆོས་འཛིན་པ། ཆོས་ལ་རྟོན་པ། ཆོས་ལ་མཆོད་པ། ཆོས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་པ། ཆོས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་བ། ཆོས་སྤྱོད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། ཞེས་པ་ནས། དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་འདུན་རྗེས་སུ་དྲན་པ་ནི་འདི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པ་དང་། དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས། བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་བྱེ་བ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གཉིས་ཀའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པར་མཛད་དོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་ལ་ན

【現代漢語翻譯】正如經文所說：『斷除一切障礙，是消除痛苦的殊勝之法』。這裡，尤其需要認識滅諦和道諦。正如《寶性論》所說：『何者以何離貪著，具二諦性即是法。』在滅諦和道諦中，本文主要闡述道諦，而滅諦則隱含其中。道諦包含兩個特點：斷除應斷之物和顯現功德。首先是斷除應斷之物，這又分為斷除所知障和斷除煩惱障。前者如『消除無知的昏暗』，後者如『拔出潛在的毒箭之法』。這些都暗示了從貪著的障礙中解脫的兩種滅諦。顯現功德的特點也有兩個方面：了解法的實相和證得不住涅槃。這些如『開啟三界眾生的智慧之眼之法』。這裡的三界指的是聲聞乘、緣覺乘和大乘。因為聽聞正法后，這三類有情各自的根性被喚醒，從而開啟與各自乘相應的智慧之眼。兩種功德的特點都由『法』這個詞來表示。『法』這個殊勝的詞語也指涅槃，如《俱舍論》所說：『皈依于涅槃』。而這其中的主要指不住涅槃。因此，從見到法的功德的信心出發，會產生對僧眾功德的歡喜心，因為法和僧的功德歸於同一意義。正如《正法集經》所說：『僧眾是說法者、行法者、受法者、法的田地、持法者、依止法者、供養法者、行法之業者、行法之境者、圓滿行法者。』從『菩薩僧眾的隨念是這樣的』開始闡述。考慮到這個意義，通過『開啟智慧之眼』來表達法和僧兩種功德。正因為如此，第二句是：『我頂禮于彼』。

【English Translation】 As it is said in the scriptures: 'Eliminating all obscurations is the supreme Dharma that dispels suffering.' Here, it is especially necessary to recognize the two, cessation and the path. As it is said in the Ratnagotravibhāga: 'That which is free from attachment by what, that which possesses the characteristics of the two truths is Dharma.' Among the two, cessation and the path, this text mainly explains the truth of the path, while cessation is implied. The path has two characteristics: abandoning what is to be abandoned and manifesting qualities. The first is abandoning what is to be abandoned, which is further divided into abandoning the obscuration of knowledge and abandoning the obscuration of afflictions. The former is like 'dispelling the darkness of ignorance,' and the latter is like 'the method of extracting the latent poisonous arrow.' These imply the two cessations of liberation from the obscurations of attachment. The characteristic of manifesting qualities has two aspects: understanding the nature of Dharma and realizing non-abiding Nirvana. These are like 'the Dharma that opens the eyes of wisdom of all three realms.' The three realms here refer to the three vehicles of the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Mahayana. Because after hearing the sacred Dharma, the lineages of these three types of beings are awakened, thereby opening the eyes of wisdom corresponding to their respective vehicles. Both characteristics of qualities are indicated by the word 'Dharma' itself. The special term 'Dharma' also refers to Nirvana, as it is said in the Abhidharmakośa: 'Taking refuge in Nirvana.' And the main one among these is non-abiding Nirvana. Therefore, from the faith of seeing the qualities of the Dharma, joy arises in the faith of the qualities of the Sangha, because the qualities of the Dharma and the Sangha converge on the same meaning. As it is said in the Samadhiraja Sutra: 'The Sangha are those who speak the Dharma, practice the Dharma, receive the Dharma, the field of Dharma, the holders of the Dharma, those who rely on the Dharma, those who offer to the Dharma, those who perform the activities of the Dharma, those who are the sphere of practice of the Dharma, those who are fully endowed with the practice of the Dharma.' Starting from 'The recollection of the Bodhisattva Sangha is like this.' Considering this meaning, the qualities of both the Dharma and the Sangha are expressed through 'opening the eyes of wisdom.' Therefore, the second line is: 'I prostrate to that.'

། བདེ་གཤེགས་སྲས་པོ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་མ་ལུས་པ་ལའོ། །བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་ན། མགོ་བོས་སོ། །དུས་ནི། རྒྱུན་མི་ཆད་པར་རྟག་ཏུའོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ། རིག་གྲོལ་དང་། དང་པོ་ལ། ངོ་བོ་དང་། ཀུན་སློང་གི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། བློ་གྲོས་ཀྱི་སྤྱན་བྱེ་བར་གྱུར་ཞེས་པ་སྟེ། བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལའང་ཇི་ལྟ་བ་རིག་པ་དང་། ཇི་སྙེད་པ་རིག་པའི་དབྱེ་བས་གཉིས་དང་། དང་པོ་ལའང་། གང་ཟག་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་དབྱེ་བས་གཉིས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་ཡིད་ནི་དྲངས་གྱུར་ཏེ། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། རིག་པའི་ཡོན་ཏན་དངོས་སུ་བསྟན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་གྲོལ་བའི་ཡོན་ཏན་ཀྱང་མཚོན་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་བླར། སྒྲིབ་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཡི། །རྒྱུ་ནི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཡིན་ཏེ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །མདོར་ན། ཐབས་ཤེས་ཁྱད་པར་ཅན་ཐུགས་ལ་མངའ་བའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་རྣམས་ནི་འདིར་དགེ་འདུན་ནོ། །གཉིས་པ་སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ཡན་ལག་ལ། སྔོན་བྱས་བཤགས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཕྱིན་ཆད་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་པ་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བཤགས་ 24-5-12a སོ། །ལས་སུ་བྱ་བ་གང་ན། ཡུལ་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་པོ་རྣམས་སུ་འཁོར་བ་ན། བྱེད་པ་པོ་བདག་གིས་ལས་མི་དགེ་བའི་དངོས་པོ་དང་། དུས་འདས་པ་དང་། ད་ལྟར་དུ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་བགྱིས་སམ། མ་འོངས་པའི་དུས་སུ་བགྱིད་དུ་སྩལ་བ་དང་། བྱེད་པ་པོ་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་དང་བྱེད་འགྱུར་ལ། རང་ཉིད་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དེ་ཀུན་ནོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་དུ་བཤགས་ན། རྒྱལ་བ་རྣམས་ལ་དཔང་པོར་གསོལ་བའི་སྒོ་ནས་དེ་དག་གི་སྤྱན་ལམ་ཉིད་དུ། སྔོན་བྱས་ཟིན་པའི་སྡིག་པ་རྣམས་ལ་འགྱོད་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སྔོན་ཏུ་བཏང་བའི་སྒོ་ནས་སྡིག་པ་བཤགས་པའི་གོ་དོན་ཡང་། དེ་དག་ལ་དཔང་པོ་ཉིད་དུ་གསོལ་བའི་སྒོ་ནས་སྔོན་བྱས་པ་ལ་འགྱོད་པ་དང་། ཕྱིན་ཆད་མི་བྱེད་པར་དམ་བཅས་པའི་དོན་ཏེ། ཕུང་པོ་གསུམ་པའི་མདོར། ཇི་སྐད་དུ། དེ་དག་ལ་སོགས་ཏེ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཇི་སྙེད་ཅིག་བཞུགས་ཏེ། འཚོ་ཞིང་གཞེས་པའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་བདག་ལ་དགོངས་སུ་གསོལ། ཞེས་དང་། མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེ་དག་གི་སྤྱན་སྔར་བཤགས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། མགོན་པོའི་སྤྱན་སྔར་མངོན་སུམ་དུ། །ཐལ་སྦྱར་སྡུག་བསྔལ་འཇིགས་སེམས་ཀྱིས། །ཡང་དང་ཡང་དུ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་བཤགས་པར་བགྱི། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་འགྱོད་ནས་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་པར་ནུས་སམ་ཞེ་ན། དེར་མ་ཟད་སླན་ཆད་མི་བགྱིད་

【現代漢語翻譯】向所有不退轉的如來之子僧團致敬。誰是執行者呢？是頭。時間呢？是持續不斷的永恒。功德的差別在於證悟和解脫。首先，在證悟方面，有本體和動機的差別。首先是智慧之眼開啟，即親見無我。這又分為如實智和如量智兩種。前者又分為人無我和法無我兩種。第二是，以大悲心引導心。這表明了證悟的功德，同時也暗示了解脫的功德。如《寶性論》所說：『遠離二障，其因是二智。』總之，具有殊勝方便和智慧的聖菩薩們，在這裡指的是僧團。第二，懺悔支包括懺悔過去所造之罪，以及立誓未來不再造罪。首先是懺悔。懺悔的對象是什麼呢？是輪迴於六道眾生之中。執行者是我，對不善之事物，過去和現在哪怕是稍微做了一點，或者允許在未來去做，或者他人所做和將要做之事，自己隨喜讚歎，所有這些都要懺悔。如何懺悔呢？以諸佛為證，在他們面前，對過去所造之罪生起後悔之心。具體來說，首先頂禮三寶，懺悔罪業的意義在於，以他們為證，對過去所為感到後悔，並立誓未來不再造作。如《三蘊經》所說：『如是等一切世界中，所有如來、應供、正遍知住世，祈請諸佛世尊垂念於我。』以及『在知者見者面前懺悔。』如《入行論》所說：『于諸佛尊前，合掌以怖畏，至心再三拜，一切皆懺悔。』與之相符。第二，僅僅是後悔並懺悔就能清凈罪業嗎？不僅如此，還要發誓未來不再造作。

【English Translation】 Homage to all the non-returning Sangha of the Sugata's sons. Who is the performer? The head. What is the time? It is continuous and eternal. The difference in merit lies in realization and liberation. First, in terms of realization, there is a difference in essence and motivation. The first is the opening of the eye of wisdom, which is the direct seeing of selflessness. This is further divided into knowing reality as it is and knowing reality in its extent. The former is further divided into the selflessness of persons and the selflessness of phenomena. The second is, 'The mind is led by great compassion.' This indicates the merit of realization, and also implies the merit of liberation. As stated in the Ratnagotravibhāga: 'Being free from the two obscurations, its cause is the two wisdoms.' In short, the noble Bodhisattvas who possess excellent means and wisdom are referred to here as the Sangha. Second, the limb of confessing sins includes confessing past deeds and taking vows not to commit them in the future. The first is confession. What is the object of confession? It is revolving in the six realms of beings. The performer is myself, regarding non-virtuous things, whether a little was done in the past and present, or allowing it to be done in the future, or whatever others have done and will do, and oneself rejoices in it, all of these must be confessed. How to confess? With the Buddhas as witnesses, in their presence, generate a feeling of regret for the sins committed in the past. Specifically, first prostrate to the Three Jewels, the meaning of confessing sins lies in, with them as witnesses, feeling regret for what was done in the past, and vowing not to do it again in the future. As stated in the Sutra of the Three Heaps: 'In all the worlds such as these, all the Tathagatas, Arhats, Perfectly Awakened Ones who reside, I request the Buddhas, the Bhagavat, to consider me.' And 'Confess in the presence of those who know and see.' As stated in the Bodhicaryāvatāra: 'Before the Protectors, with palms joined in fear of suffering, bowing again and again with sincerity, I confess all of these.' This is in accordance with that. Second, can sins be purified merely by regretting and confessing? Not only that, but also vowing not to commit them again in the future.

པའི་སྡོམ་པ་ཡང་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ནོད་དགོས་ 24-5-12b པ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་ན་སྔ་མ་དེ་ཙམ་གྱིས་བཤགས་པ་གོ་ཆོད་པོར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ཕུང་པོ་གསུམ་པར་སླན་ཆད་ཀྱང་སྡོམ་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། འདི་ནི་བཟང་པོ་མ་ལགས་པས། །སླན་ཆད་བདག་ནི་ཡོངས་མི་བགྱིད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །འོ་ན། དེ་ཙམ་གྱིས་སྡིག་པ་འདག་ནུས་སམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རྩ་བ་ནས་དྲུངས་འབྱིན་པ་ནི་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར། །དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། བསླབ་བཏུས་ལས་ཇི་སྐད་དུ། དེ་ལ་སྡིག་པ་སྦྱང་བ་ནི་ཆོས་བཞི་བསྟན་པའི་མདོ་ལས་བསྟན་ཏེ། བྱམས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན། སྡིག་པ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་། ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པའི་སྟོབས་དང་། རྟེན་གྱི་སྟོབས་སོ། །དེ་ལ་རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པ་ནི་མི་དགེ་བའི་ལས་སྤྱད་པ་ལ་འགྱོད་པ་མང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ནི། མི་དགེ་བའི་ལས་སྤྱད་ཀྱང་དགེ་བའི་ལས་ལ་ཤིན་ཏུ་བརྩོན་པའོ། །ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པ་ནི། སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་པ་ཐོབ་པའོ། །རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི། སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་དང་། དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་གཏོང་བ་སྟེ། དེ་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ལ་བསྟེན་ན་སྡིག་པས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་དང་། སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ལ་འབད་པ་ནི་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་སོ། །གསུམ་པ་ཕྲག་དོག་གི་གཉེན་པོར་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་ཡན་ལག་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་གྱིས་བྱས་པའི་དགེ་བ་ལ་ཡི་རང་བ་དང་། 24-5-13a དེས་བྱས་པའི་སྡིག་སྡུག་དང་དུ་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཡི་རང་ངོ་། །སུ་ཞིག་ན། བྱེད་པ་པོ་བདག་ནིའོ། །ལས་སུ་བྱ་བ་གང་ལ་ན། བདེ་གཤེགས་རང་རྒྱལ་དང་ནི་ཉན་ཐོས་དང་། རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་བ་གང་བསགས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་གཞན་མ་ལུས་པ་ལའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་མི་དགེ་བ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དང་དུ་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་གཞན་གྱིས་བྱས་པའི་དགེ་བ་ལ་ཡི་རང་བར་རིགས་ན། དེས་བྱས་པའི་མི་དགེ་བ་ལ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། བདག་ཉིད་ཁོ་ན་ཀུན་སློང་གི་ཁྱད་པར་དགའ་བཞིན་དུ་ཅི་ནས་ཀྱང་སྟེ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་གཞོལ་བར་བགྱིའོ། །རྒྱུ་གང་གིས་ཤེ་ན། ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པའི་དུག་གིས་མགོ་རྨོངས་པར་གྱུར་པའི་སྐྱེ་བོ་གཞན་དེ་དག་རྣ

【現代漢語翻譯】此外，還必須在諸佛面前受戒，因為沒有它，僅憑之前的懺悔無法完全有效。正如《三蘊經》中所說：『此後我也將受戒。』《入行論》中說：『此非賢善行，此後我不再做。』那麼，僅憑這些就能消除罪業嗎？並非如此，從根本上剷除罪業取決於運用所有對治力的力量。那麼，什麼是對治力呢？《學集論》中說：『消除罪業的方法在《四法經》中有所闡述。慈氏菩薩（梵文：Maitreya，彌勒菩薩）如果具備四種法，就能克服已經造作和積累的罪業。』四種法是什麼呢？即：徹底懺悔、運用對治力、從罪業中扭轉的力量和依靠的力量。徹底懺悔是指對所作不善業深感後悔。運用對治力是指即使造作了不善業，也要精勤行善。從罪業中扭轉是指受持清凈的戒律，獲得不作惡的誓言。依靠的力量是指皈依佛、法、僧三寶，不捨菩提心。依靠具有這些力量的人，罪業就無法克服。』如上所述，努力修習證悟空性的見解和發願菩提心，就是運用對治力的力量。第三，作為嫉妒的對治，宣說隨喜支分，分為兩種：隨喜他人所作的善業和代受他人所作的罪業和痛苦。首先是隨喜。誰隨喜呢？作者是我。對什麼隨喜呢？對如來（梵文：Tathāgata，音譯為「塔塔加達」，指佛陀）、獨覺（梵文：Pratyekabuddha，不依師友教導，獨自悟道的修行者）、聲聞（梵文：Śrāvaka，聽聞佛陀教法而證悟的弟子）和佛子（菩薩）所積累的善業，以及世間人所作的一切善行，我都隨喜。其次分為兩種：代受不善業的因和代受痛苦的果。首先，如果應該隨喜他人所作的善業，那麼如何對待他人所作的不善業呢？我自願、歡喜地毫不猶豫地墮入地獄。為什麼呢？因為那些被煩惱毒藥矇蔽心智的其他眾生……

【English Translation】 Furthermore, one must also receive vows in the presence of the Buddhas, because without it, the previous confession alone will not be fully effective. As it is said in the Triskandha Sutra: 'Hereafter, I will also take vows.' And in the Bodhicaryāvatāra: 'This is not virtuous, hereafter I will not do it.' So, can sins be purified by just that? No, eradicating them from the root depends on the power of applying all antidotes. What are they? As it is said in the Śikṣāsamuccaya: 'The purification of sins is taught in the Sutra of the Four Dharmas. If a Bodhisattva Mahasattva (great being) possesses four dharmas, they will overcome the sins they have committed and accumulated.' What are the four? They are: complete repentance, applying antidotes, the power of turning away from wrongdoing, and the power of reliance. Complete repentance is having great regret for engaging in non-virtuous actions. Applying antidotes is diligently engaging in virtuous actions even after engaging in non-virtuous actions. Turning away from wrongdoing is taking vows properly and obtaining the vow not to act. The power of reliance is taking refuge in the Buddha, Dharma, and Sangha, and not abandoning the mind of enlightenment. If one relies on those with these powers, sins will not be able to overcome them.' As stated above, striving to cultivate the view of realizing emptiness and aspiring to cultivate the mind of enlightenment is the power of applying all antidotes. Third, as an antidote to jealousy, explaining the limb of rejoicing, which is divided into two: rejoicing in the virtuous deeds done by others and taking upon oneself the sins and sufferings done by them. First is rejoicing. Who rejoices? The doer is me. What is rejoiced in? In the virtues accumulated by the Sugatas (Tathāgata, 如來), Pratyekabuddhas (獨覺), Śrāvakas (聲聞), and the sons of the Buddhas (Bodhisattvas), and all other good deeds done by worldly people. The second is divided into two: taking upon oneself the cause of non-virtue and taking upon oneself the result of suffering. First, if one should rejoice in the virtuous deeds done by others, then how should one deal with the non-virtuous deeds done by them? I willingly and joyfully, without hesitation, plunge into the hells. Why? Because those other beings whose minds are deluded by the poison of afflictions...

མས་ལ། རྣམ་སྨིན་དམྱལ་བ་མྱོང་ངེས་ཀྱི་མི་དགེ་བ་གང་མཆིས་པ་དེས་ནིའོ། །ཁོ་ན་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ནི། བྱེད་པ་པོ་དེས་རྣམ་སྨིན་མྱོང་མི་དགོས་པར་སྨོན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་འོ་ན། གཞན་རྒྱུད་ལ་སྡུག་བསྔལ་སྨིན་ཟིན་པ་རྣམས་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གི་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་ནི་བྱང་སེམས་བདག་གིས་དང་དུ་ལེན་པར་ཤོག་ཤིག དེ་ལྟར་དང་དུ་བླངས་པའི་དགོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་རབ་ཏུ་ཞི་བ་མྱང་འདས་ཀྱི་བདེ་བའི་བདུད་རྩི་ཡིས་ཚིམ་ནས། ཡིད་ནི་དགེ་བ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་སྤངས་པའི་བདེ་བ་ཉིད་བགྱིད་པར་གྱུར་ཅིག ཚིམ་ནས་ཞེས་པ་ཐར་པའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་ནས་ཚིམ་པ་ལ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། དེའི་ཕན་ཡོན་ཐོབ་ནས་ཚིམ་པའོ། །ཡང་ན། གཞུང་འདི་ལྟར། འཇིག་རྟེན་བདེ་བའི་བདུད་རྩིས་ཚིམ་གྱུར་ནས། །ཡིད་ནི་རབ་ཞི་དགེ་བ་ 24-5-13b བགྱིད་གྱུར་ཅིག །ཅེས་བཏོན་ནས། གཞན་གྱི་སྡིག་སྡུག་བྱང་སེམས་རང་གིས་དང་དུ་བླངས་པ་དེའི་མཐུ་ལས། འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་གནས་སྐབས་སུ་མངོན་མཐོའི་བདེ་བས་ཚིམ་པ་དང་། མཐར་ཐུག་མྱང་འདས་ཀྱི་བདེ་བ་ལ་འགོད་པར་སྨོན་པའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འགྲོ་བའི་མགྲོན་པོ་སྲིད་པའི་ལམ་རྒྱུ་ཞིང་། །བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་སྤྱད་པར་འདོད་པ་ལ། །འདི་ནི་བདེ་བའི་མཆོག་ཏུ་ཉེར་གནས་ཏེ། །སེམས་ཅན་མགྲོན་ཆེན་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་དང་མཐུན་ནོ། ། ༈ གཞན་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་གཉིས་བཤད་པ། གཉིས་པ་གཞན་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ལ་(གཉིས་)སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་འཚང་རྒྱ་བར་བསྐུལ་བ། ཆོས་བཤད་ནས་ཡུན་རིང་དུ་བཞུགས་པར་གསོལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། འགྲོ་བ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་མ་བསྐྱེད་པ་རྣམས་སྐྱེད་པར་སྨོན་པ། བསླབས་པ་རྣམས་འཚང་རྒྱ་བར་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། འགྲོ་བ་ཕལ་པ་འདི་དག་གི་ཡིད་ལ། དུས་མྱུར་དུ་ནི། དོན་དུ་གཉེར་བྱ་ཡང་དག་པའི་བྱང་ཆུབ་སྨོན་པ་ཉིད་ནི་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་ཡིད་ལ། དགོས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དག་ནི་བསྐྱེད་པ་གང་གིས། དེའི་བསླབ་བྱ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་ཚོགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་རྣམས། ཚུལ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྒྲུབ་པར་ཤོག་ཤིག དེ་ཡང་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། ཇི་སྐད་དུ། སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བསོད་ནམས་ཀྱི། །ཚོགས་ཡིན་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །གསུམ་པོ་གཞན་ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། དགེ་བའི་ཚོགས་དེ་དག་བསྒྲུབས་ནས་ནི་ས་བཅུ་པོ་རིམ་གྱིས་ཐོབ་ཅིང་། སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་མགོན་པོ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུང་བཟུང་བ་སྟེ། དེའི་རིགས་རྒྱུད་མི་ཆད་པ་ཉིད་དུ་བྱས་ནས། སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་དགྲ་རྣ

【現代漢語翻譯】因此，任何會導致經歷惡趣（Narakas）的成熟果報的不善業，都將因此而終結。術語'ཁོ་ན་（khona）'表達了希望行為者不必經歷成熟果報的願望。第二，如果有人問：'那麼，如何處理他人相續中已經成熟的痛苦呢？'愿所有眾生的所有痛苦都由菩薩我來承擔。承擔這些痛苦的目的是什麼呢？愿世間眾生都能滿足於寂靜涅槃的甘露，愿他們的心充滿善意，行持離苦得樂之事。'滿足'一詞並非指體驗解脫的快樂而感到滿足，而是指獲得其利益後感到滿足。或者，按照這種方式：'愿世間眾生滿足於世間安樂的甘露，愿他們的心完全平靜，行持善行！'通過菩薩自願承擔他人罪惡和痛苦的力量，愿世間眾生暫時滿足於增上生的快樂，並最終安住于涅槃的快樂之中。正如《入菩薩行論》中所說：'對於那些在輪迴道路上旅行的眾生客人，以及那些渴望享受安樂的人來說，這是安樂的至高來源，它使偉大的眾生客人感到滿足。'這與上述內容相符。現在解釋爲了他者利益而做的兩個分支：第二，爲了他者利益而做的分支有二：勸請菩薩們證悟成佛，以及在說法后祈請長久住世。第一部分有三：愿未生起大菩提心（Mahabodhi-citta）的眾生生起菩提心，愿已修習者證悟成佛。第一，愿這些普通眾生的心中，迅速生起對真正菩提的希求。第二，對於那些已生起菩提心的人，愿他們能夠如實地修習大菩提的六度波羅蜜多（Paramitas）。正如《經莊嚴論》中所說：'佈施和戒律是福德資糧，智慧是智慧資糧，其餘二者兼具。' 第三，通過修習這些善行，逐漸獲得十地（Bhumis），成為三有（Triloka）的怙主，持有圓滿正覺佛陀的種姓，使他們的血統永不中斷，並摧毀二障（Dve-avarana）的敵人。

【English Translation】 Therefore, whatever non-virtue there is that will certainly cause one to experience the maturation of suffering in the hell realms will be eliminated by that. The word 'ཁོ་ན་（khona）' expresses the wish that the actor does not have to experience the maturation. Second, if one asks: 'Well then, what is to be done about those sufferings that have already ripened in the streams of others?' May whatever suffering there is of all sentient beings be taken on by me, the Bodhisattva. What is the purpose of taking it on in that way? May the world be satisfied with the nectar of the bliss of pacified nirvana, and having their minds virtuous, may they do only happiness, abandoning suffering. 'Satisfied' does not mean being satisfied by experiencing the bliss of liberation, but being satisfied by having obtained its benefit. Or, according to this text: 'May the world be satisfied with the nectar of worldly bliss, and having their minds completely pacified, may they do virtuous deeds!' Through the power of the Bodhisattva voluntarily taking on the sins and sufferings of others, may the world be satisfied temporarily with the bliss of higher realms, and ultimately be established in the bliss of nirvana. As it also says in the Bodhicaryavatara: 'For the guests of beings traveling the path of existence, and those who wish to enjoy the enjoyment of bliss, this is the supreme source of bliss, which satisfies the great guests of sentient beings.' This is in accordance with what was said. Now explaining the two branches that are done for the sake of others: Second, the branches that are done for the sake of others are two: urging the Bodhisattvas to attain enlightenment, and requesting them to remain for a long time after teaching the Dharma. The first has three parts: wishing that those beings who have not generated the great mind of enlightenment (Mahabodhi-citta) will generate it, and wishing that those who have trained will attain enlightenment. First, may the wish for the truly perfect enlightenment, which is to be sought after, arise quickly in the minds of these ordinary beings. Second, for those who have generated the mind of enlightenment, may they accomplish the collections of the great enlightenment, the six perfections (Paramitas), just as they are in the proper manner. As it says in the Ornament of the Sutras: 'Giving and ethics are the collections of merit, wisdom is the collection of wisdom, and the other two are both.' Third, having accomplished those collections of virtue, may they gradually obtain the ten grounds (Bhumis), hold the lineage of the Complete Buddha, the protector of the three existences (Triloka), make their lineage never cease, and destroy the enemies of the two obscurations (Dve-avarana).

མས་བཅོམ་ནས། འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ 24-5-14a དག་གིས། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་སྲིད་ཆེན་པོའི་གནས་ས་བཅུ་གཅིག་པ་ཐོབ་པར་ཤོག་ཤིག དོན་འདི་ནི་ཇི་སྐད་དུ། བསམ་རྫོགས་བྱང་ཆུབ་རིམ་པར་འཚང་རྒྱར་སྤྱོན། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། གསོལ་བར་བགྱིའོ། །སུ་ཞིག་ལ་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་སངས་རྒྱས་མ་ཐག་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས། ཤིང་དྲུང་དེ་ཉིད་དུ་ཉིན་ཞག་བདུན་ཕྲག་བདུན་ལྟ་བུ་ཇི་སྙེད་དུ་ཆོས་མི་གསུང་བར་ཞལ་གྱིས་བཞེས་ཤིང་། འཁོར་དང་ལྷན་ཅིག་མ་ཡིན་པར་བཞུགས་པ་ལྟ་བུར་སྣང་བ་རྣམས་ལའོ། །དགོས་པ་ཅིའི་ཆེད་དུ་ན། འགྲོ་བ་ལ་བདུད་རྩིའི་ཆར་དབབ་པའི་སླད་དུའོ། །དེ་ཡང་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གཞན་ལ་མངོན་སུམ་དུ་བསྟན་པར་ནུས་པ་ལྟ་ཞོག རྟགས་དང་དཔེའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་མཚོན་པར་མི་ནུས་པས་ན། དཔེ་མ་མཆིས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷའི་བདུད་རྩི་ལྟ་བུ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་ཕྱེ་བའོ། །དོན་དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་ལས། ཟབ་ཞི་སྤྲོས་བྲལ་འོད་གསལ་འདུས་མ་བྱས། །བདུད་རྩི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཅིག་བདག་གིས་ཐོབ། །སུ་ལ་བསྟན་ཀྱང་གོ་བར་མི་ནུས་པས། །གཅིག་པུ་མི་སྨྲ་ནགས་སུ་འགྲོ་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཞུང་འདིར། རང་སངས་རྒྱས་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི། ཡི་གེ་མ་དག་པར་མངོན་ཏེ། སྐབས་འདིར་རང་སངས་རྒྱས་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་འཆད་པའི་ཚད་ལྡན་གྱི་གཞུང་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་བྱང་ཆུབ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དེར་མངོན་དུ་བྱེད་དགོས་པའི་བཤད་པ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ཤིང་དྲུང་སངས་རྒྱས་རྫོགས་སངས་རྒྱས། །ཞེས་བཏོན་ན་ལེགས་སོ། །ཡང་ན། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་ཤིང་དབང་དྲུང་དུ་དེ་མྱུར་འགྲོ། །སོང་ནས་སེམས་ཅན་ཕན་ཕྱིར་དེར་ 24-5-14b འདུག་སྟེ། བྱང་ཆུབ་འཚང་རྒྱ། ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། འདིར་ཡང་། ཉིན་ཞག་ཇི་སྙེད་བྱང་ཆུབ་ཤིང་དྲུང་དུ། །བཞེས་ཤིང་བཞུགས་ནས་རྫོགས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ། །ཞེས་བཤད་ན་ལེགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་པོ་རྫོགས་པར་མཛད་ནས། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཆོག་ལྷག་མེད་དུ་གཤེགས་པར་བཞེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་གསོལ་བ་གདབ་པར་བགྱིའོ། །ཇི་སྐད་དུ་ན། གཞན་ལ་ཕན་པའི་མཛད་པས་ཡུན་རིང་པོ་བསྐལ་པའི་བར་དུ་བཞུགས་པར་རོ། །གསོལ་བ་དེ་ལྟར་བཏབ་ན། ཇི་ལྟར་བཏབ་པ་བཞིན་དུ་བཞུགས་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། གཞན་ཕན་གྱི་བློ་བཟང་པོ་མངའ་བ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡུན་རིང་དུ་བཞུགས་ནས་གཞན་ཕན་ཇི་ལྟར་དུ་མཛད་ཅེ་ན། འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ནགས་འཐིབས་པོ་དང་འདྲ་བར་མི་ཤེས་པའི་མུན་ནག་གིས་གཏིབས་པ་དེར་རྒྱུ་བའི་སེམས་ཅན་གང་དག་ཇི་སྙེད་མཆིས་པ་རྣམས་དེ་དག་མགྲོན་དུ་གཉེར་བར་བགྱིའ

【現代漢語翻譯】摧毀之後，愿三界眾生都能獲得十一地的大法王位。正如所說：『爲了圓滿菩提，次第成佛而努力。』這就是它的意義。第二是祈請。向誰祈請呢？向菩提樹下剛剛成佛的圓滿正覺者祈請。他們似乎在樹下靜坐了七週，沒有說法，也沒有與眷屬在一起。爲了什麼目的呢？爲了向眾生降下甘露之雨。那又是怎樣的呢？因為無法向他人公開展示，甚至無法通過象徵和比喻來表達，所以說是『無與倫比的法』，這與世間神靈的甘露有所不同。正如《廣遊戲經》所說：『我獲得了甚深寂靜、無戲論、光明、無為、甘露般的法。但無論向誰展示，都無法理解，所以我獨自一人前往森林，不說話。』這部經中出現的『自生佛』顯然是不正確的，因為沒有可靠的經文說自生佛會轉法輪，而且也沒有關於自生佛必須在菩提樹下證悟的說法。因此，最好改為『菩提樹下成佛的圓滿正覺者』。或者，正如所說：『他迅速前往菩提樹下，爲了利益眾生而留在那裡，證悟菩提。』這裡也可以說：『在菩提樹下靜坐了多少個日夜，然後向圓滿正覺者們祈請。』第二是祈請那些圓滿了十二種利他事業，並想要進入無餘涅槃的至高境界者。正如所說：『爲了利益他人，請長久住世，直到永劫。』如此祈請，他們也會如祈請的那樣住世，因為他們具有利益他人的善良心。那麼，他們長久住世后，如何利益他人呢？對於那些在如同濃密森林般的三界中，被無知的黑暗所籠罩的眾生，他們會像款待客人一樣對待他們。摧毀之後，愿三界眾生都能獲得十一地的大法王位。正如所說：『爲了圓滿菩提，次第成佛而努力。』這就是它的意義。第二是祈請。向誰祈請呢？向菩提樹下剛剛成佛的圓滿正覺者祈請。他們似乎在樹下靜坐了七週，沒有說法，也沒有與眷屬在一起。爲了什麼目的呢？爲了向眾生降下甘露之雨。那又是怎樣的呢？因為無法向他人公開展示，甚至無法通過象徵和比喻來表達，所以說是『無與倫比的法』，這與世間神靈的甘露有所不同。正如《廣遊戲經》所說：『我獲得了甚深寂靜、無戲論、光明、無為、甘露般的法。但無論向誰展示，都無法理解，所以我獨自一人前往森林，不說話。』這部經中出現的『自生佛』顯然是不正確的，因為沒有可靠的經文說自生佛會轉法輪，而且也沒有關於自生佛必須在菩提樹下證悟的說法。因此，最好改為『菩提樹下成佛的圓滿正覺者』。或者，正如所說：『他迅速前往菩提樹下，爲了利益眾生而留在那裡，證悟菩提。』這裡也可以說：『在菩提樹下靜坐了多少個日夜，然後向圓滿正覺者們祈請。』第二是祈請那些圓滿了十二種利他事業，並想要進入無餘涅槃的至高境界者。正如所說：『爲了利益他人，請長久住世，直到永劫。』如此祈請，他們也會如祈請的那樣住世，因為他們具有利益他人的善良心。那麼，他們長久住世后，如何利益他人呢？對於那些在如同濃密森林般的三界中，被無知的黑暗所籠罩的眾生，他們會像款待客人一樣對待他們。

【English Translation】 After destroying, may all beings in the three realms attain the eleventh stage of the great Dharma kingship. As it is said, 'Strive to perfect enlightenment and attain Buddhahood in stages.' That is its meaning. The second is to supplicate. To whom? To the perfectly enlightened Buddhas who have just attained Buddhahood under the Bodhi tree. They appear to be sitting silently under the tree for seven weeks, without teaching the Dharma and without being with their retinue. For what purpose? To shower the rain of nectar upon beings. And what is that like? Because it cannot be openly shown to others, nor can it be expressed through symbols and metaphors, it is said to be 'the unparalleled Dharma,' which is different from the nectar of worldly deities. As the Extensive Play Sutra says, 'I have attained a Dharma that is profound, peaceful, free from elaboration, luminous, unconditioned, and like nectar. But no matter to whom I show it, they cannot understand, so I will go alone to the forest and not speak.' The term 'self-enlightened Buddha' that appears in this scripture is clearly incorrect, because there is no reliable scripture that says a self-enlightened Buddha will turn the wheel of Dharma, and there is no teaching that a self-enlightened Buddha must attain enlightenment under the Bodhi tree. Therefore, it is better to change it to 'perfectly enlightened Buddhas who have attained Buddhahood under the Bodhi tree.' Or, as it is said, 'He quickly goes to the Bodhi tree, stays there to benefit beings, and attains enlightenment.' Here, too, it can be said, 'Having sat silently under the Bodhi tree for many days and nights, then supplicate the perfectly enlightened Buddhas.' The second is to supplicate those who have perfected the twelve deeds of benefiting others and wish to enter the supreme state of nirvana without remainder. As it is said, 'For the sake of benefiting others, please remain in the world for a long time, until the end of time.' If we supplicate in this way, they will also remain as we have supplicated, because they have a kind heart to benefit others. So, after remaining for a long time, how will they benefit others? For those beings who wander in the three realms, which are like a dense forest, shrouded in the darkness of ignorance, they will treat them like guests. After destroying, may all beings in the three realms attain the eleventh stage of the great Dharma kingship. As it is said, 'Strive to perfect enlightenment and attain Buddhahood in stages.' That is its meaning. The second is to supplicate. To whom? To the perfectly enlightened Buddhas who have just attained Buddhahood under the Bodhi tree. They appear to be sitting silently under the tree for seven weeks, without teaching the Dharma and without being with their retinue. For what purpose? To shower the rain of nectar upon beings. And what is that like? Because it cannot be openly shown to others, nor can it be expressed through symbols and metaphors, it is said to be 'the unparalleled Dharma,' which is different from the nectar of worldly deities. As the Extensive Play Sutra says, 'I have attained a Dharma that is profound, peaceful, free from elaboration, luminous, unconditioned, and like nectar. But no matter to whom I show it, they cannot understand, so I will go alone to the forest and not speak.' The term 'self-enlightened Buddha' that appears in this scripture is clearly incorrect, because there is no reliable scripture that says a self-enlightened Buddha will turn the wheel of Dharma, and there is no teaching that a self-enlightened Buddha must attain enlightenment under the Bodhi tree. Therefore, it is better to change it to 'perfectly enlightened Buddhas who have attained Buddhahood under the Bodhi tree.' Or, as it is said, 'He quickly goes to the Bodhi tree, stays there to benefit beings, and attains enlightenment.' Here, too, it can be said, 'Having sat silently under the Bodhi tree for many days and nights, then supplicate the perfectly enlightened Buddhas.' The second is to supplicate those who have perfected the twelve deeds of benefiting others and wish to enter the supreme state of nirvana without remainder. As it is said, 'For the sake of benefiting others, please remain in the world for a long time, until the end of time.' If we supplicate in this way, they will also remain as we have supplicated, because they have a kind heart to benefit others. So, after remaining for a long time, how will they benefit others? For those beings who wander in the three realms, which are like a dense forest, shrouded in the darkness of ignorance, they will treat them like guests.

ོ། །ཇི་ལྟར་དུ་ཞེ་ན། མཐར་ཐུག་རབ་ཏུ་ཞི་བ་མྱང་འདས་ཀྱི་བདེ་བ་དང་། གནས་སྐབས་སུ་བག་ཡོད་པའི་བདུད་རྩིའི་ལོངས་སྤྱོད་དག་ལའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདག་གིས་དེ་རིང་སྐྱོབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྤྱན་སྔར་འགྲོ་བ་བདེ་གཤེགས་ཉིད་དང་ནི། །བར་དུ་བདེ་ལེགས་མགྲོན་དུ་བོས་ཟིན་གྱིས། །ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལ་སོགས་དགའ་བར་བྱོས། །ཞེས་དང་། མདོ་ལས། བག་ཡོད་པ་ནི་བདུད་རྩི་སྟེ། །བག་མེད་པ་ནི་འཆི་བའི་གནས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །འདིར་གཞན་བདེ་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། གོང་དུ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལེན་པར་བཤད་པ་གཉིས་པོ། རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སོག་པའི་སྐབས་སུ་འཆད་པ་ཇི་ལྟར་ 24-5-15a འབྲེལ་ཏེ། དེ་དག་ནི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་དངོས་ཡིན་ལ། འདི་ནི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཡང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སོག་པའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། ཉེས་པ་མེད་དེ། འཇུག་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ནི། དངོས་སུ་གཞན་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཕྲལ་ནས། བདེ་བ་ལ་དངོས་སུ་འགོད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། འདིར་ནི་དེ་དང་དེར་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཤད་པས་གྲུབ་པའི་དོན་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ནི། སྔོན་འགྲོ་དད་པ་མ་ལྟ་བུར་སྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལའི་གཟུངས་ལས། རྒྱལ་དང་རྒྱལ་བའི་ཆོས་ལ་དད་གྱུར་ཅིང་། །སངས་རྒྱས་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་ལ་དད་བྱེད་པ། །བྱང་ཆུབ་བླ་ན་མེད་ལ་དད་གྱུར་ནས། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་སྐྱེའོ། །དད་པ་སྔོན་འགྲོ་མ་ལྟར་སྐྱེད་པ་སྟེ། །ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་བསྲུང་ཞིང་འཕེལ་བར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་དད་པ་ཞིང་ས་གཤིན་པ་དང་འདྲ་བ་དེའི་སྟེང་དུ། མ་ཆགས་པ་དང་། ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་། གཏི་མུག་མེད་པའི་དགེ་བ་ས་བོན་དང་འདྲ་བ་འདེབས་པ་ནི། མཆོད་པ་དང་། སྡིག་པ་བཤགས་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་རྣམས་ཏེ། མཆོད་པ་ནི། མ་ཆགས་པ་དང་། སྡིག་པ་བཤགས་པ་ནི་གཏི་མུག་མེད་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཡི་རང་ནི་ཞེ་སྡང་མེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བར་འདྲེན་དགོས་པས་སོ། །དེ་ཡང་མཆོད་པའི་ཀུན་སློང་ལ་གེགས་བྱེད་པ་ནི་སེར་སྣ་དང་། སྡིག་པ་མཐའ་དག་གི་ཀུན་སློང་ནི་གཏི་མུག་དང་། ཡི་རང་ལ་གེགས་བྱེད་པ་ནི་ཕྲག་དོག་ཡིན་པས་ན། མཆོད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་གསུམ་པོ་དེ་ནི་རྒྱུ་དགེ་བའི་རྩ་བ་གསུམ་ལ་ངེས་ 24-5-15b པར་རག་ལས་སོ། །དེ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། མཆོད་པ་སོགས་གསུམ་པོ་དེ་ནི། སྦྱིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། བཟོད་པ་རྗེས་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་འཚང་རྒྱ་བ་དང་། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་བསྐུལ་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གསོལ་བ་གདབ་པ་གསུམ་ནི། རང་དགེ་རྩ་གསུམ་ལ་གནས་ནས།

【現代漢語翻譯】那麼，如何做呢？最終目標是涅槃（藏文：མྱང་འདས།，梵文：निर्वाण，梵文羅馬擬音：nirvana，漢語字面意思：寂滅）的極樂，以及當下保持正念的甘露享受。正如《入菩薩行論》中所說：『我今天在所有救護者面前，邀請如來（藏文：བདེ་གཤེགས།，梵文：सुगत，梵文羅馬擬音：sugata，漢語字面意思：善逝）和帶來安樂者作為貴客，愿天神和非天等都心生歡喜。』此外，經中也說：『正念是甘露，放逸是死亡之地。』在此，將他人安置於安樂，與之前所說的代受他人痛苦，這兩者在積累福德資糧時如何關聯呢？因為這些是入行菩薩發心的實際修學內容，而這裡是發願菩薩發心的先導，是積累福德資糧的階段。難道不是這樣嗎？並非如此。入行菩薩的修學，是實際將他人從痛苦中解脫出來，並實際安置於安樂之中。而這裡僅僅是對此發願而已。如此解釋所成立的意義是：皈依三寶，是生起如母親般的信心。正如《寶積經》中所說：『對佛和佛的教法生起信心，對佛子的行為生起信心，對無上菩提生起信心，從而生起偉大之人的心。信心如母親般先導，守護和增長一切功德。』因此，在如肥沃田地般的信心之上，播種無貪、無嗔、無癡的善法種子，即是供養、懺悔罪業和隨喜。供養與無貪相關，懺悔罪業與無癡相關，隨喜則與無嗔相關，必須將它們引導至善的根本。這是因為，慳吝會障礙供養的動機，愚癡是所有罪業的動機，嫉妒會障礙隨喜。因此，供養等三個支分，必定依賴於善的三根本。不僅如此，供養等三者，與佈施、持戒和忍辱相順應。同樣，勸請諸佛住世、轉法輪和不入涅槃這三者，安住于自身善的三根本。

【English Translation】 How is it done? The ultimate goal is the bliss of Nirvana (Tibetan: མྱང་འདས།, Sanskrit: निर्वाण, Romanized Sanskrit: nirvana, Literal meaning: extinction), the perfect peace, and in the meantime, enjoying the nectar of mindfulness. As it is said in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Today, in the presence of all protectors, I invite the Sugata (Tibetan: བདེ་གཤེགས།, Sanskrit: सुगत, Romanized Sanskrit: sugata, Literal meaning: gone to bliss) and those who bring happiness as guests, may gods and non-gods rejoice.' Furthermore, the sutra says: 'Mindfulness is nectar, carelessness is the place of death.' Here, placing others in happiness and taking on the suffering of others as mentioned earlier, how do these two relate when accumulating merit? Because these are the actual practices of entering the Bodhisattva's mind, and this is the preliminary stage of aspiring Bodhicitta, the stage of accumulating merit. Isn't that so? It is not so. The practice of entering the Bodhisattva's path is to actually liberate others from suffering and actually place them in happiness. Here, it is merely aspiring for that. The meaning established by such an explanation is that taking refuge in the Three Jewels is generating faith like a mother. As it is said in the 'Tathāgatagarbha Sūtra': 'Having faith in the Buddha and the Buddha's teachings, having faith in the conduct of the Buddha's children, having faith in unsurpassed enlightenment, thus the minds of great beings arise. Faith is like a mother leading the way, protecting and increasing all qualities.' Therefore, upon the faith that is like fertile ground, planting the seeds of virtue that are without attachment, without hatred, and without ignorance, which are offering, confessing sins, and rejoicing. Offering is related to non-attachment, confessing sins is related to non-ignorance, and rejoicing is related to non-hatred; they must be directed to the root of virtue. This is because stinginess hinders the motivation for offering, ignorance is the motivation for all sins, and jealousy hinders rejoicing. Therefore, these three aspects of offering and so on, necessarily depend on the three roots of virtue. Moreover, these three, offering and so on, are in accordance with generosity, ethics, and patience. Similarly, urging the Buddhas to remain, turn the wheel of Dharma, and not pass into Nirvana, these three abide in the three roots of one's own virtue.

གཞན་ཡང་དེ་ལ་འགོད་པའི་དགེ་རྩ་གསུམ་ཡིན་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་། བསམ་གཏན་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཡན་ལག་སྟེ། འབྲས་བུ་དེ་གསུམ་ནི་རྒྱུ་གསུམ་པོ་དེའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་མི་འཁྲུལ་བ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བ་ནི་བསམ་གཏན་དང་རྒྱུ་འབྲས་སུ་སྦྱོར་དགོས་ཏེ། ཚེ་འདོར་ལེན་ལ་དབང་བ་ནི་དེའི་མཐུ་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ བསགས་པ་དེ་ཉིད་བྱང་ཆེན་དུ་བསྔོ་བ། གཉིས་པ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། བསྔོ་བར་བགྱིའོ། །གང་དུ་ན། ཡང་དག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུའོ། །གང་ཞིག་ན། གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར། སྡིག་པ་བཤགས་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་གང་དག་སྒྲུབ་པ་འདི་མ་ལུས་པའོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྨོན་པར་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་སྨོན་ལམ་ལན་གཅིག་བཏབ་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་སྨོན་པའི་སེམས་སུ་འགྱུར་མོད། སྡོམ་པར་འགྱུར་བ་ལ་ནི། དེ་དང་དེའི་སྤང་བྱ་སྤོང་བ་དང་། བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པར་ཁས་ལེན་པ་ཞིག་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་གཤེགས་ཀྱིས། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་འབྱུང་བ་དང་། བསླབ་བཏུས་སུ། ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས། སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། སེམས་བསྐྱེད་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པའི་ 24-5-16a སྒོ་ནས་ལེན་པ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་སྡོམ་པ་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན། ཡན་ལག་བདུན་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་ཁས་ལེན་པ་འདི་ནི་དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་པ་དག་གི་ལུགས་ཏེ། སེམས་ཙམ་གྱི་བསྟན་བཅོས་ལ་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ལ་སྡོམ་པ་མི་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ དེའི་རྒྱུ་ལ་བསླབས་ནས་གཞན་དོན་མཐར་ཕྱིན་པའི་སྐུ་ཉིད་སྨོན་པ་ལ། སྨོན་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པ། གཉིས་པ་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པའི་ཚུལ་ནི་གཉིས་ཏེ། སྨོན་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པ་དང་། འཇུག་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་བརྗེད་པར་སྨོན་པ་དང་། མི་བརྗེད་པ་དེའི་རྒྱུ་ཚོགས་ལ་བསླབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོས་པ་བདག་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་ནི་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་འབྲལ་བར་མ་གྱུར་ཅིག རྒྱུ་གང་གིས་ཤེ་ན། ཕྱག་འཚལ་བ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོས་པ་དེས་ནིའོ། །འདི་ནི་ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ནམ་ཡང་བརྗེད་མ་གྱུར། །ཞེས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །སྨོན་ལམ་འདི་ནི་ངེས་པར་གདབ་དགོས་ཏེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་དེའི་འགལ་ཟླ་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་བྱུང་ན། དེའི་ཚེ་ལྟུང་བ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་བའ

【現代漢語翻譯】此外，投入其中的善根有三，即與精進、禪定和智慧相符的支分。這三種果實與這三種因相應，不會顛倒錯亂。不超越痛苦，必須將禪定與因果結合起來，因為掌握生死輪迴的力量源於此。將積累的善根迴向于偉大的菩提。第二，發起大菩提心，即迴向。迴向於何處呢？迴向于真正的菩提。迴向什麼呢？如前所述，懺悔罪業等所做的一切善事。僅僅如此就能成為發願菩提心嗎？並非如此。即使只發一次愿，也能成為愿菩提心，但要成為律儀菩提心，必須事先承諾捨棄應捨棄之物，學習應學習之物。那又是怎樣的呢？如《入菩薩行論》中『如昔諸善逝』等處所說，以及《學集論》中『如聖妙吉祥』，像文殊菩薩一樣，以行持圓滿的方式發起菩提心，同樣地，我也要發起菩提心。』通過唸誦三遍來領受，如是承諾律儀。如此，先進行七支供養，然後承諾願心律儀，這是中觀宗的觀點，因為唯識宗不承認願心有律儀。學習其因，發願成就利益他人的圓滿之身，學習願心的學處。第二，學習學處的方式有兩種：學習願心的學處和學習行心的學處。第一種又分為兩種：發願不忘菩提心和學習不忘菩提心的因緣。第一種是：將善根迴向于偉大的菩提，愿我生生世世剎那也不離菩提心。通過什麼因緣呢？通過頂禮等一切善事迴向于偉大的菩提。這與『菩提心永不忘』相符。這個愿必須發，因為如果菩薩戒的違品在來世出現，那時就會成為墮罪。

【English Translation】 Furthermore, there are three roots of virtue to be applied to it, namely, the limbs that are in accordance with diligence, meditation, and wisdom. These three fruits are in accordance with these three causes, without confusion in going and returning. Moreover, not transcending suffering requires combining meditation with cause and effect, for the power to control the taking and abandoning of lives comes from that. Dedication of that accumulation to great enlightenment. Secondly, generating the great Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་, byang chub chen por sems skyed pa, Great Bodhi Mind): is dedication. Where to? To perfect Bodhi. What? As shown above, all the virtues of confessing sins, etc. Does that alone become the aspiration of generating the mind? No, it is not. Although even just making the aspiration once becomes the mind of aspiration, to become a vow, it is necessary to first abandon what is to be abandoned and to promise to learn what is to be learned. How is that? As it appears in the context of 'How did the previous Sugatas (བདེ་གཤེགས་, bde gshegs, Gone to Bliss)' in the Bodhisattvacharyavatara (སྤྱོད་འཇུག་, spyod 'jug, Engaging in Bodhisattva Behavior), and in the Sikshasamuccaya (བསླབ་བཏུས་, bslab btus, Compendium of Trainings), 'How did the noble Manjushri (འཇམ་དཔལ་, 'jam dpal, Gentle Glory) generate the mind for enlightenment with conduct, in the same way, I will generate the mind.' It is said that taking it through the door of reciting three times is indeed taking the vow. In that way, after sending the seven limbs first, this taking of the vow of aspiration is the tradition of the Madhyamaka (དབུ་མ་, dbu ma, Middle Way) treatises, because the Mind-Only (སེམས་ཙམ་, sems tsam, Mind Only) treatises do not accept vows for the mind of aspiration. Having trained in its cause, aspiring for the body that perfects the benefit of others, learning the precepts of the aspiring mind. Secondly, the way to train in the precepts is twofold: training in the precepts of the aspiring mind and training in the precepts of the entering mind. The first has two parts: aspiring not to forget the mind of enlightenment and training in the causes and conditions for not forgetting it. The first is: having dedicated the root of virtue to the great enlightenment, may I never be separated from the mind of enlightenment, even for a moment, in all lifetimes. By what cause? By dedicating all virtues, such as prostrations, to the great enlightenment. This is in accordance with what is said: 'May the mind of enlightenment never be forgotten.' This aspiration must be made, because if the opposite of the Bodhisattva vow arises in another lifetime, then at that time it will become a downfall.

ི་ཕྱིར། བླངས་པ་མི་དྲན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཉེས་པ་དེ་ཁེགས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། སྡོམ་པ་འདི་ནི་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་འཕོས་པས་མི་གཏོང་ལ། དེའི་ཚེ་ཚེ་རབས་སྔ་མར་བླངས་པ་དེ་མ་དྲན་པར། སྨོན་སེམས་ཀྱི་འགལ་ཟླ་མངོན་དུ་གྱུར་སྲིད་ན། དེའི་ཚེ་ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། །ལྟུང་བའི་ནང་ན་ལྕི་བ་སྟེ། །དེ་ཡི་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད། །ཅེས་བཤད་པའི་ཉེས་དམིགས་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་སྔོན་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་སྨོན་ལམ་ཡང་འདེབས་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འགྲོ་ 24-5-16b བ་ཀུན་ཏུ་སྐྱེ་བ་དྲན་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་དང་། ལུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་དང་། བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བར་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། འབྲལ་བར་མ་གྱུར་ཅིག སུ་དང་ན། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཐུབ་པའི་ཁྱུ་མཆོག་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་མཐོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམ་མཐོང་བ་དང་ངོ་། །དུས་ཇི་ཙམ་གྱི་བར་དུ་ཞེ་ན། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གོ་འཕང་མ་མནན་པའི་དུས་ཇི་སྲིད་པ་དེ་སྲིད་དུའོ། །དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་མ་ལུས་པའི་གཞིར་གྱུར་པའོ། །བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་བྱའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བཤེས་སྤྲིང་ལས། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་ཚངས་པར་སྤྱོད། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ཐུབ་པས་གསུངས་དེའི་ཕྱིར། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་བསྟེན་བགྱི་རྒྱལ་བ་ལ། །བསྟེན་ནས་རབ་ཏུ་མང་པོས་ཞི་བ་ཐོབ། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་སྲས་ཀྱི་ས་ཀུན་ལ་ཡང་སྤར་བ་སྟེ་འཕར་བར་བགྱིའོ། །རྒྱུ་གང་གིས་ཤེ་ན། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དེ་དག་ཁོ་ནས་གཞན་ལ་སྨན་པ་སྟེ་ཕན་པ་ཡི་སྤྱོད་པའི་ལམ་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ལ། སྐྱོ་བ་མ་མཆིས་པར་ནི་བགྱིས་པ་དེའི་རྒྱུ་ལས་སོ། །དོན་དེ་དག་ཀྱང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། དེ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དང་བ་རབ་སྐྱེས་ཤིང་། རྫས་དང་བཀུར་སྟི་ཆེན་པོས་ཤིན་ཏུ་རྒྱུན་མཆོད་ལྡན། །ཡོན་ཏན་མང་ལྡན་ཕན་བྱེད་བཤེས་ལ་རྟག་བརྟེན་པ། །འགྲོ་ལ་རྗེས་སུ་བརྩེ་བ་གྲུབ་པ་ཀུན་ཐོབ་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཉན་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་ 24-5-17a བརྗེད་པའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པར། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མ་བཏང་བ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་འདི་མེད་ན། བསྲུང་བར་མི་འགྱུར། དག་པར་མི་འགྱུར། འཕེལ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་ལ། དེའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་མི་འགྱུར་བས། ངེས་པ

【現代漢語翻譯】此外，即使以『不記得所受之戒』為理由來否定罪過也是不行的。因為這個戒律是會隨著生命轉移到下一世的，如果在下一世不記得前世所受之戒，利他心的違品可能會顯現。那時，正如經中所說：『對於菩薩來說，這是墮落中最嚴重的，它的惡趣沒有盡頭。』因為存在這樣的過患，所以也要發願憶起前世發菩提心的經歷，正如經中所說：『愿在一切輪迴中都能憶起前世。』第二，有四個方面：親近善知識，聽聞正法，祈願遠離身體圓滿的過失，以及祈願遠離思想圓滿的過失。第一，愿我不離棄誰呢？不離棄善知識，即能見到釋迦牟尼佛的殊勝形象和菩薩的各種形象。時間有多久呢？直到證得佛果之前。那是怎樣的呢？是圓滿一切利益和安樂的基礎。親近善知識是菩薩行者的主要修學內容，正如《親友書》中所說：『依止善知識是梵行之本，圓滿一切功德，佛陀如是說。因此，應依止殊勝之人，依止后，許多人獲得了寂靜。』第二，愿我能在諸佛之子的所有境界中增長。通過什麼因緣呢？通過那些善知識爲了利益他人而無厭倦地示現利他之道的因緣。這些意義也如《經莊嚴論》中所說：『如是對薄伽梵生起極大信心，以財物和盛大的恭敬持續供養，恒常依止具足眾多功德、利益他人的善友，就能獲得對眾生的慈悲和一切成就。』因此，親近善知識和如理聽聞正法是菩提心不退失的主要原因。正如《入行論》中所說：『如果不能不離善知識，不能守護和增長對正法的信奉，那麼就不能成為菩薩，所以一定要這樣做。』

【English Translation】 Furthermore, it is not valid to negate the fault with the reason of 'not remembering having taken the vows'. This discipline is not abandoned by transferring to another lifetime. If, at that time, one does not remember having taken it in a previous lifetime, the opponent of the aspiration mind may manifest. At that time, as it is said: 'For a Bodhisattva, this is the heaviest of downfalls. Its bad migrations are endless.' Because that fault exists, one must also make aspirations to remember the birth in which one previously generated the mind of enlightenment, as it is said: 'May I remember my births in all migrations.' Secondly, there are four aspects: relying on virtuous spiritual friends, listening to the sacred Dharma, aspiring to be free from the faults of physical endowments, and aspiring to be free from the faults of mental endowments. The first is: May I not be separated from whom? From virtuous spiritual friends, seeing both the supreme form of the Sage, the best of the Shakyas, and the various forms of Bodhisattvas. For how long? For as long as I have not attained the state of the Sugata. What is it like? It is the basis of all perfections, benefits, and happiness. Relying on spiritual friends is the main practice of Bodhisattvas, as it is said in the 'Friendly Epistle': 'Relying on virtuous spiritual friends is pure conduct. The Fully Enlightened One has said that it is completely fulfilling. Therefore, one should rely on holy beings. Having relied on them, many have attained peace.' The second is: May I increase and expand in all the grounds of the Buddhas' sons. By what cause? By the cause of those virtuous spiritual friends tirelessly showing the path of beneficial conduct to others. Those meanings are also as it appears in the 'Ornament of the Sutras': 'Thus, having generated great faith in the Bhagavan, constantly offering with great wealth and reverence, always relying on a beneficial friend who possesses many qualities, one will obtain compassion for beings and all accomplishments.' Therefore, relying on spiritual friends and listening to the sacred Dharma in accordance with the Dharma are the main causes of not forgetting the mind of enlightenment. As it is said in the 'Compendium of Trainings': 'If one does not abandon virtuous spiritual friends and does not uphold the sacred Dharma, it will not be protected, it will not be purified, and it will not increase. Therefore, one will not become a Bodhisattva. It is certain.'

ར་དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། ཇི་སྐད་དུ། བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་རྣམས། །དེ་དག་དང་ཡང་རྟག་ཏུ་ཕྲད་པར་ཤོག །ཅེས་དང་། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་དམ་པའི་ཆོས་འཛིན་ཅིང་། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །(གསུམ་)པ་ནི། ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ། བདག་གི་ལུས་ཀྱི་ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་དག་ཚང་ཞིང་། ལུས་ནི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བའི་སྒོ་ནས་མཛེས་པར་ཤོག་ཤིག ཅེས་སྨོན་ལམ་འདེབས་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན། སེམས་ཅན་གཞན་དག་ཁོང་ཁྲོ་བའི་གནས་སུ་འགྱུར་བས་སོ། །གཟུགས་བཟང་བ་ཙམ་ནི་རིགས་དམན་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོད་པས། སྐྱེ་བོ་ཀུན་གྱིས་བསྟོད་པར་འོས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པའི་ཆོ་རིགས་བཙུན་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་ཤོག་ཤིག་སྟེ། རིགས་དམན་པ་ནི་ཀུན་གྱིས་བཀུར་བའི་གནས་སུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེར་མ་ཟད་ཚེ་རབས་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱང་དྲན་པར་ཤོག་ཤིག་སྟེ། དེ་མ་དྲན་ན་ཚེ་རབས་སྔ་མ་དག་ཏུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་མི་ཤེས་པས་ལྟུང་བ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་བའི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་ལྡན་པས་སྨོན་ལམ་དེ་ལྟར་བཏབ་པ་དེ་འགྲུབ་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཡེ་ཤེས་དང་ནི་གཟུགས་དང་མཚན་རྣམས་དང་། །རིགས་དང་ཁ་དོག་རྣམས་དང་ལྡན་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། མཛོད་དུ། 24-5-17b བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ངེས་གནས་ངོས་འཛིན་པ་ན། དེ་ནི་རིགས་མཐོ་སྐྱེ་དབང་ཚང་། །ཕོར་གྱུར་ཚེ་རབས་དྲན་མི་བཟློག །ཅེས་སོ། །བཞི་པ་ནི། སྦྱོར་བས་གཞན་ཕན་སྤངས་ཞིང་། བསམ་པས་རང་དོན་ལྷུར་ལེན་པ་སྤངས་ནས་སུ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་གདུང་བའི་ཡིད་ཀྱིས། སྦྱོར་བ་གཞན་དོན་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་གཞོལ་བས་སྐྱེ་བོ་ཀུན་རྗེས་སུ་འཛིན་པར་ཤོག་ཤིག དམན་པའི་བསམ་སྦྱོར་དེ་སྤངས་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ནས་བསམ་སྦྱོར་དེ་ལྟ་བུ་ནི་ཐ་ཆད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ནི། དུག་དང་འདྲ་བར་རང་གཞན་གཉིས་ཀ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ཡུམ་ལས། གལ་ཏེ་བསྐལ་པ་བྱེ་བར་དགེ་བའི་ལས་ལམ་བཅུ། །སྤྱད་ཀྱང་དགྲ་བཅོམ་རང་རྒྱལ་ཉིད་ལ་འདོད་སྐྱེ་ན། །དེ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྐྱོན་བྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པ་ཡིན། །སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ཕས་ཕམ་པས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་ལྕི། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་མ་ཐག་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བཞི་པོ་འདིས་ནི། སྨོན་སེམས་མ་སྐྱེས་པ་སྐྱེད་པའི་རྐྱེན་དང་། སྐྱེས་ཟིན་མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ། འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་བཞི་ཞེས་བྱ་བ་དེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། བཤེས་སྤྲིང་ལས། མཐུན་པར་འགྱུར་པའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་དང་། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པ་དང་། །བདག་གི་ལེགས་སྨོན་སྔོན་ཡང་བསོད་ནམས་བགྱིས། །འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི་ཁྱོད་ལ་མངའ། །ཞེས་པའོ། །དེ་དག་འདིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་པ་ནི

【現代漢語翻譯】應完全受持聖法。如經中所說：『愿我常與善行尊者相遇。』以及『護持諸佛之聖法。』（三）在一切生世中，愿我的身體肢體完整，身體無有缺陷而美麗。必須如此發願，否則，其他眾生會因此而生嗔恨。僅僅外貌美好，下等種姓也有。愿我轉產生為具足一切功德，為眾人所讚歎的尊貴種姓。因為下等種姓不會受到眾人的尊敬。不僅如此，還要憶起前世，若不憶起，便不知前世是否如法持戒，因此會有犯戒的過失。具足菩提心者，如此發願定能實現。如經中所說：『將具足智慧、形貌、相好，種姓和膚色。』《俱舍論》中說：『若能辨識安住于菩提心的菩薩，則其必是高貴種姓，肢體齊全，轉生為男子，且能憶念前世。』（四）捨棄以行為利益他人，以思想專注于自身利益，以大悲心感動的意念，以行為完全專注于利益他人，愿我能攝受一切眾生。必須捨棄低劣的思想和行為，因為發起菩提心后，這樣的思想和行為是極其低劣的。譬如毒藥，會傷害自己和他人。如《母經》中所說：『縱然于百千劫中行持十善業，若欲求聲聞或緣覺果位，則此乃戒律之過失，戒律之毀壞。此發心比他勝罪還要嚴重。』以上所說的四個偈頌，是生起未生起的菩提心之因，也是已生起的菩提心不退失之緣，被稱為四大車輪。何為四？《親友書》中說：『居於適宜之處，依止聖者，發清凈之愿，往昔亦積福，汝具四大輪。』這些是如何闡述的呢？

【English Translation】 One should completely uphold the sacred Dharma. As it is said: 'May I always meet with those who excellently demonstrate good conduct.' And 'Holding the sacred Dharma of the Buddhas.' (Three) In all lifetimes, may my body's limbs and parts be complete, and may the body be beautiful without defects. One must make such aspirations, otherwise, other sentient beings will become a cause for anger. Merely having a good appearance is also present in lower castes. May I be transformed into a noble lineage endowed with a collection of qualities worthy of praise by all people, for lower castes do not become a place of reverence for all. Moreover, may I remember all previous lifetimes, for if I do not remember them, I will not know if I have properly taken vows in previous lifetimes, and therefore there is the fault of becoming defiled. Having Bodhicitta, the fulfillment of making such aspirations is also certain. As it is said: 'One will become endowed with wisdom, form, marks, lineage, and complexion.' In the Treasury of Knowledge: 'When identifying a Bodhisattva who is definitely abiding, that one is of high lineage, has complete faculties, is born as a male, and cannot be turned back from remembering past lives.' (Four) Abandoning benefiting others through actions and focusing on one's own benefit through thoughts, with a mind moved by great compassion, may I be able to guide all beings by engaging solely in benefiting others through actions. The reason for abandoning inferior thoughts and actions is that such thoughts and actions are inferior after generating Bodhicitta, and the example of knowledge is that they are like poison, harming both oneself and others. As it is also said in the Mother Sutra: 'Even if one practices the ten virtuous paths for hundreds of thousands of kalpas, if one desires to attain the state of a Pratyekabuddha or a Shravaka, then that is a fault of discipline, a deterioration of discipline. That Bodhicitta is even heavier than a Parajika offense.' These four verses just explained are the cause for generating Bodhicitta that has not yet arisen, and the condition for not losing Bodhicitta that has already arisen, and are called the four great wheels. What are the four? In the 'Friendly Epistle' it says: 'Dwelling in a conducive place, relying on holy individuals, making pure aspirations, and having accumulated merit in the past, you possess the four great wheels.' How are these explained by these?

། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་པོས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་པས་ནི་ལེགས་སྨོན་ཞེས་པ་དམ་པའི་ཆོས་དོན་དུ་གཉེར་བ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་པ་དེ་བསྟན་ 24-5-18a ལ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གསུམ་པས་ནི། སྔོན་བསོད་ནམས་བྱས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་བྱས་པ་མེད་ན་རིགས་དང་གཟུགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བཞི་པས་ནི། མཐུན་པར་གྱུར་པའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ནུས་པ་ནི། ཡུལ་གང་ན་དེས་གདུལ་བར་ནུས་པའི་སེམས་ཅན་དག་དེར་འབྱུང་གི གཞན་དུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། དེའི་སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་དམ་འཆའ་བའི་ཚུལ་བཤད་ཟིན་ནས། ༈ འཇུག་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པ། རྒྱུ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་ལ་སློབ་པར་དམ་བཅའ་བ། གཉིས་པ་འཇུག་པའི་བསླབ་པ་དམ་བཅས་ནས། དེ་ཉིད་ལ་ཇི་ལྟར་བསླབ་པའི་ཚུལ་འཆད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་ལ་སློབ་པར་དམ་བཅའ་བ་དང་། འབྲས་བུ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་བྱས་ཟིན་པའི་ཚད་ཉིད་ལ་སློབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཟུགས་སྐུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་ལ་སྨོན་པ་དང་། སྐུ་དེའི་འཁོར་དུ་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་སེམས་ཅན་དག་ཁོ་ན་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པ་དང་། སྐུ་དེའི་སྣང་བ་གང་དུ་འཆར་བའི་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པའོ། ། ༈ གཟུགས་སྐུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་ལ་སྨོན་པ། བསྡུས་དོན་སྤྱིར་བསྟན་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྡུས་དོན་སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། གཞུང་དོན་སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་འོ་ན། ལས་དང་པོ་པ་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་རླབས་པོ་ཆེ་ཤེས་པར་ཡང་དཀའ། དེའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱང་ཤེས་པར་དཀའ་བས། ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་ལ་སློབ་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྡུས་པ་ཙམ་ཤེས་ནས། དེ་ལ་སློབ་པར་དམ་བཅས་པ་དང་། སློབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་དག་བཟུང་བར་འགྱུར་ 24-5-18b ཞིང་། དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་མཐའ་དག་འགོག་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། བདག་ལྟ་བུ་བློ་ཞན་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཤེས་པར་དཀའ་བས་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་བར་རིགས་ཞེ་ན། གང་གིས་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བའི། །གནད་ཀྱི་གནས་རྣམས་འདིར་རིག་བྱ། །བདག་གིས་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དགེ་བ་དུས་གསུམ་སྐྱེས་པ་རྣམས། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་བཏང་བ་དང་། །ངེས་བསྲུང་དག་པ་སྤེལ་བའོ། །འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་མདོར་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་དོན་ཀྱང་། དངོས་པོ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་དེ་གཏོང་བ་དང་། གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་བསྲུང་བ་དང་། གསུམ་པོ་དེ་རྣམ

【現代漢語翻譯】第一段詩表明要依賴聖人；第二段詩表明，所謂的『善愿』是爲了追求神聖的佛法；第三段詩表明，過去已經積累了功德，因為如果沒有積累功德，就不會有優越的種姓和外貌；第四段詩表明，要安住于和諧的地方，因為利益他人的能力，只會在那些地方出現能夠被調伏的眾生，而不是在其他地方。如此，發願菩提心以及如何受持其戒律的方式已經講述完畢。現在開始學習入行論的學處，立誓學習因、圓滿、成熟、清凈這三者。第二，在立誓學習入行論之後，如何學習這些內容，分為兩個部分：立誓學習因、圓滿、成熟、清凈這三者，以及學習已經完成果、圓滿、成熟、清凈這三者的標準。第一部分分為三個方面：發願成就色身的因，學習唯有能被此身調伏的眾生才會成為其眷屬的因，以及學習清凈此身顯現之凈土的因。發願成就色身的因，首先總的說明要點。第一部分分為兩個方面：總的說明要點和分別解釋正文內容。首先，如果這樣，那麼初學者很難了解菩薩的偉大行為，也很難了解其對立面，那麼該怎麼辦呢？對於這個問題，要知道學習十度波羅蜜多的方式，並立誓學習，通過學習就能受持廣大的菩薩戒，並且能夠阻止一切與其不相符的方面。《學集論》中說：『像我這樣智慧低下的人，很難了解菩薩戒，那麼該如何做呢？應當瞭解不會墮落的關鍵之處。我將身體、受用和三時所生的善根，佈施給一切眾生，並且守護、增長清凈。』這就是菩薩戒的簡要內容。其含義是：佈施三種事物，守護這三種事物，並且增長這三種事物。

【English Translation】 The first verse indicates reliance on holy individuals; the second verse indicates that 'good wishes' are for pursuing the sacred Dharma; the third verse indicates that merit has been accumulated in the past, because without accumulating merit, there would be no superior lineage and appearance; the fourth verse indicates residing in a harmonious place, because the ability to benefit others only arises in places where there are beings who can be tamed, and not elsewhere. Thus, the aspiration for Bodhicitta and how to uphold its vows have been explained. Now, begin to study the precepts of entering the Bodhisattva path, vowing to study the three aspects of cause, perfection, maturation, and purification. Secondly, after vowing to study the precepts of entering the Bodhisattva path, how to study these contents is divided into two parts: vowing to study the three aspects of cause, perfection, maturation, and purification, and studying the standard of having already completed the three aspects of result, perfection, maturation, and purification. The first part is divided into three aspects: aspiring to the cause of accomplishing the Rupakaya (form body), learning the cause of only those beings who can be tamed by this body becoming its retinue, and learning the cause of purifying the pure land where this body manifests. Aspiring to the cause of accomplishing the Rupakaya, first generally explaining the main points. The first part is divided into two aspects: generally explaining the main points and separately explaining the content of the text. First, if so, then it is difficult for beginners to understand the great conduct of Bodhisattvas, and it is also difficult to understand its opposite aspects, so what should be done? Regarding this question, one should know the way to study the ten Paramitas (perfections), and vow to study them. By studying, one will be able to uphold the vast Bodhisattva vows and be able to prevent all aspects that are incompatible with them. The Compendium of Trainings says: 'How should one like me, with poor intelligence, understand the Bodhisattva vows? One should understand the key points that will not cause one to fall. I give my body, possessions, and the merits born in the three times to all sentient beings, and I guard and increase purity.' This is the concise content of the Bodhisattva vows. Its meaning is: giving the three things, guarding these three things, and increasing these three things.

་པར་དག་པར་བྱེད་པ་དང་། གསུམ་པོ་དེ་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གཏོང་བ་ནི། གསུམ་པོ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་དང་། བསྲུང་བ་ནི། གསུམ་པོ་ཆུད་མི་འཛའ་བར་བྱེད་པ་དང་། དག་པ་ནི། གསུམ་པོ་སྡིག་པ་དང་མ་འདྲེས་པར་བྱ་བ་དང་། སྤེལ་བ་ནི། གསུམ་པོ་ཐབས་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་གོང་ནས་གོང་དུ་སྤེལ་བའོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་ཉམས་ལེན་དུ་མ་འདུས་པ་མེད་དོ། ། ༈ གཞུང་དོན་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ། དང་པོ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། (གཉིས་པ་)སོ་སོའི་དོན་ལ་བཅུ་ལས། དང་པོ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་དམ་འཆའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞུང་འདི་ཉིད་ཀྱི་འབྲུ་གཉེར་བ་དང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱིན་པའི་ངོས་འཛིན་ཁ་བསྐང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་སོ་སོ་ལ་སྨོན་པ་དང་། སྦྱིན་པ་མཐའ་དག་བསྡུས་ཏེ་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལོངས་སྤྱོད་གཏོང་བ་དང་། ལུས་གཏོང་བར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བག་ཡངས་དག་ཏུ་ལེན་ཞིང་སྤྱོད་པར་ཤོག་ཤིག གང་ལ་ན། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་བདག་གི་བདོག་པ་ 24-5-19a རྣམས་ལའོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན། སློང་བ་པོ་གཞན་གྱི་བློ་ནི། ནོར་འདི་ནི་བདག་པོ་གཞན་གྱི་ནོར་རོ་སྙམ་དུ་ཅུང་ཟད་མི་འཛིན་ཞིང་། སློང་བ་པོ་རང་གི་ནོར་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་སོམ་ཉི་མ་མཆིས་པ་ལྟར་དུའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། ཤ་གཏོང་བ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་གི་ཤ་ཞིག་སློང་བ་མཆིས་ན་ཡང་། དང་ཞིང་འཛུམ་པའི་མིག་གིས་སྩོལ་བར་ཤོག་ཤིག གཉིས་པ་རུས་པ་སོགས་ཀྱང་གཏོང་བར་དམ་འཆའ་བ་ནི། བདག་གི་རྐང་ལ་སོགས་པ་རྟག་ཏུ་མང་། །ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་གཏོང་བར་ཤོག །ཅེས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་ནི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟར་གསོལ་བ་འདེབས་པར་བྱེད་པའི་འགྲོ་བ་ཡི་འདོད་པའི་དངོས་པོ་མི་འཇིགས་པའི་སྐྱབས་ལ་སོགས་པ་མཐའ་དག་འགྲུབ་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ལ་སོགས་པའི་ཡིད་ལ་རེ་བ་མཐའ་དག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་འདྲ་བར་ཤོག་ཤིག དེ་སྐད་དུ་ཡང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སོ་སོར་ཐར་པ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་འདི་བཞི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་མེད་དེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་གཡོ་མེད་དོ། །སེར་སྣ་མེད་དོ། །ཕྲག་དོག་དང་ཕྲ་མ་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་སྦྱིན་པ་ཉིད་ངོས་བཟུང་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐེག་པ་གསུམ་ཀའི་སྦྱིན་པ་ཐུན་མོང་དུ་ངོས་བཟུང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྦྱིན་པ་མཆོག་ཉིད་དུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱན་ལས། དོན་རྣམས་གཏོང་བར་བྱེད་པ་དང་། །རྩ་བ་སེམས་པ་ལ་བརྟེན་དང་། །ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཕུན་ཚོགས་དང་། །གཉིས་རྗེས་འཛིན་དང་རྫོགས་བྱེད་དང་། །དེ་ཡང་སེར་སྣ་མེད་ལྡན་དང་། །ཆོ

【現代漢語翻譯】意思是使三者清凈和增長。其中，'舍'是指將三者回向給眾生；'護'是指不浪費三者；'凈'是指使三者不與罪惡混雜；'增'是指用各種方法使三者越來越增長。這些都無不包含在六度波羅蜜的修持中。接下來分別講解各部分的內容。首先是佈施波羅蜜的承諾。（第二部分）各部分的內容分為十個方面。首先是佈施波羅蜜的承諾，分為兩部分：掌握本文的要點和補充菩薩佈施的定義。第一部分又分為兩部分：分別祈願財物佈施和總括一切佈施而立誓。第一部分又分為兩部分：立誓施捨受用和施捨身體。第一部分是：愿我能充分地接受和享用，爲了發起菩提心，我的一切財物，都能像他人取用自己的財物一樣，沒有絲毫猶豫。第二部分分為兩部分：施捨血肉：如果菩薩我有人來乞討我的血肉，愿我能以歡喜和微笑的眼神施捨。第二部分是立誓施捨骨骼等：愿我的手腳等，永遠都能爲了眾生的利益而施捨。第二部分是：愿菩薩我像如意寶珠一樣，能滿足一切眾生的願望，成就一切所需，如無畏的庇護等；愿我像如意樹一樣，能圓滿一切對正法的期望。正如《菩薩別解脫經》中所說：'舍利子，菩薩沒有這四種過失。是哪四種呢？菩薩沒有虛偽，沒有吝嗇，沒有嫉妒和離間。' 第二，確定佈施的定義，分為兩部分：共同確定三乘的佈施，並展示菩薩佈施的殊勝。第一部分是：《寶性論》中說：'捨棄諸物，依于根本之心，以及身體和圓滿的受用，二者皆隨順和圓滿，且具足不慳吝之心，'

【English Translation】 It means to purify and increase the three. Among them, 'giving' means dedicating the three to sentient beings; 'protecting' means not wasting the three; 'purifying' means keeping the three from being mixed with sins; 'increasing' means using various methods to make the three grow more and more. All of these are included in the practice of the Six Paramitas. Next, each part of the content will be explained separately. The first is the commitment to the Dana Paramita (Perfection of Giving). (Second part) The content of each part is divided into ten aspects. The first is the commitment to the Dana Paramita, which is divided into two parts: grasping the main points of this text and supplementing the definition of Bodhisattva's giving. The first part is further divided into two parts: separately praying for the giving of wealth and vowing to summarize all giving. The first part is further divided into two parts: vowing to give away enjoyment and to give away the body. The first part is: May I be able to fully accept and enjoy, for the sake of generating Bodhicitta (the mind of enlightenment), all my possessions, just like others take their own possessions, without the slightest hesitation. The second part is divided into two parts: giving away flesh and blood: If I, a Bodhisattva, am asked for my flesh and blood, may I give it away with joy and a smiling gaze. The second part is vowing to give away bones, etc.: May my hands, feet, etc., always be given away for the benefit of sentient beings. The second part is: May I, a Bodhisattva, be like a wish-fulfilling jewel, able to fulfill all the wishes of all beings, accomplish all that is needed, such as fearless protection; may I be like a wish-fulfilling tree, able to fulfill all expectations for the Dharma. As it is said in the 'Bodhisattva Pratimoksha Sutra': 'Shariputra, a Bodhisattva does not have these four faults. What are the four? A Bodhisattva has no hypocrisy, no stinginess, no jealousy, and no slander.' Second, defining giving, divided into two parts: jointly defining the giving of the Three Vehicles, and demonstrating the superiority of Bodhisattva's giving. The first part is: In the Ornament of Realization it says: 'Giving up all things, relying on the fundamental mind, as well as the body and perfect enjoyment, both follow and are perfected, and are endowed with a non-miserly mind,'

ས་དང་ཟང་ཟིང་མི་འཇིགས་གཏོང་། །སྦྱིན་པ་དེ་འདྲར་ཡོངས་ཤེས་ 24-5-19b ནས། །མཁས་པ་ཡང་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་འདིས་ནི། ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། ལས་དང་། ལྡན་པ་དང་། འཇུག་པ་དང་། དྲུག་གི་སྒོ་ནས་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། སྦྱིན་པ་རྟེན་དང་གཞི་དང་ནི། །རྒྱུ་མཚན་དང་ནི་ཡོངས་བསྔོ་དང་། །རྒྱུ་དང་ཡེ་ཤེས་ཞིང་དག་དང་། །གནས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མཆོག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་རྣམ་དབྱེ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ངོས་འཛིན་པར་གསུངས་ལ། དེ་ཡང་རྟེན་ཞེས་པ་ནི། གང་གི་སྦྱིན་པ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འོ། །གཞི་ཞེས་པ་ནི་གང་སྦྱིན་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་སྟེ། ཟང་ཟིང་དང་། མི་འཇིགས་པ་དང་། ཆོས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ནི་ཀུན་སློང་གང་གིས་སྦྱིན་པ་སྟེ། སྙིང་རྗེའོ། །ཡོངས་བསྔོ་ཞེས་པ་ནི། དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་དོན་དུའོ། །རྒྱུ་དང་ཞེས་པ་ནི། རྒྱུ་གང་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། སྔོན་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་སོ། །ཡེ་ཤེས་ཞེས་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་གང་གིས་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་སྦྱིན་པ་ཞེས་པའོ། །ཞིང་ནི་གང་ལ་སྦྱིན་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་ཏེ། ཡོན་ཏན་དང་། སྙིང་རྗེ་དང་། ཕན་འདོགས་པའི་ཞིང་ལ་སོགས་པའོ། །གནས་ཞེས་པ་ནི། སྦྱིན་པ་གང་ལ་གནས་པའི་གནས་ཏེ། མོས་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །ཞེས་འགྲེལ་པར་བཤད་ལ། དེ་དག་གིས་ནི་དང་པོ་དོན་ཙམ་སྟོན་པ། གཉིས་པ་ལས་སུ་བྱ་བ། གསུམ་པ་བྱེད་པ་པོ། བཞི་པ་དགོས་ཆེད། ལྔ་པ་འབྱུང་ཁུངས། དྲུག་པ་འབྲེལ་པ། བདུན་པ་གནས་གཞི། བརྒྱད་པ་བོད་པ་རྣམས་བསྟན་པར་བཤད་ཅིང་། གནས་ཞེས་པ་ཞིང་གི་གོང་དུ་བཤད་ན་འབྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་སྦྱིན་པ་ལ་ 24-5-20a བསླབ་པས་ནི་བསོད་ནམས་མང་པོ་འཕེལ་བར་མ་ཟད། ལྟུང་བའི་ཁྱད་པར་ཡང་དུ་མ་ཁེགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆགས་དང་སེར་སྣ་མི་བཟད་པས། །སློང་ལ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད། ཅེས་དང་། རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་སྟི་དང་། །ཚིགས་བཅད་རྒྱུ་ཡིས་གཞན་སྨོད་དང་། །ཞེས་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ། །ཕས་ཕམ་པ་ཡི་ལྟུང་བར་འདོད། །ཅེས་པ་རྣམས་རང་ཤུགས་ཀྱིས་ཁེགས་པ་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ གཉིས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། གཉིས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ་ལ། གཉིས་ཏེ། གཞུང་གི་དོན་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། འབྲེལ་ནི། སྦྱིན་པའི་འོག་ཏུ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆད་དགོས་ཏེ། དབུ་མ་ལ་འཇུག་པར། སྐྱེ་བོ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྐང་པ་ཆག་གྱུར་ན། །སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་ལྡན་ཡང་འགྲོ་ངན་ལྟུང་། །ཞེས་དང་། དེ་ཉིད་ལས།

【現代漢語翻譯】『佈施土地與無畏，通曉此等佈施后，智者如實修行。』如是說，是從體性、因、果、業、具足、趣入六個方面來認定的。第二，在《經莊嚴論》中說：『佈施依處與基礎，因緣以及迴向等，因與智慧及凈土，從處之門而為勝。』這是從八種分類的角度來認定的。所謂『依處』，是指誰的佈施，即菩薩的佈施。『基礎』是指什麼被佈施之物，即財物、無畏和法。『因緣』是指以何種動機佈施，即慈悲心。『迴向』是指爲了什麼目的而佈施，即爲了偉大的菩提。『因』是指從何處產生，即從先前的串習中產生。『智慧』是指被世間和出世間哪一個所掌控，即被智慧所完全攝持的佈施。『凈土』是指向誰佈施的對境，即功德、慈悲和饒益的凈土等。『處』是指佈施安住於何處，即信解、作意和三摩地。』解釋中這樣說到。這些分別顯示了第一是僅示意義，第二是所作之事，第三是作者，第四是目的，第五是來源，第六是關聯，第七是安住之處，第八是所指對象。如果將『處』放在『凈土』之前來說，則更為合適。像這樣學習佈施，不僅能增長許多福德，而且還能避免許多墮落的過失。如雲：『由於貪執與吝嗇，不向乞者作佈施。』以及『以利養與恭敬，以及詩句之因，誹謗他人。』以及『盜取三寶之財物，視為他勝處的墮落。』這些過失自然而然地就能避免。第二，受持戒律的波羅蜜多。第二，受持戒律的波羅蜜多分為兩部分：正文的意義和菩薩戒本身的認定。第一部分又分為兩點：關聯是，在佈施之後需要講解戒律。如《入中論》所說：『眾生若毀戒律足，縱以佈施饒諸欲，仍墮惡趣受楚痛。』以及該論又說：

【English Translation】『Giving land and fearlessness, understanding such giving, the wise truly practice.』 This is said to be identified from six aspects: nature, cause, result, action, possession, and entry. Secondly, in the Ornament of the Sutras, it is said: 『Giving depends on support and basis, cause and dedication, cause and wisdom, pure lands, and is supreme through the door of place.』 This is said to be identified from eight kinds of distinctions. 『Support』 refers to whose giving, that is, the Bodhisattva's giving. 『Basis』 refers to what is given, that is, wealth, fearlessness, and Dharma. 『Cause』 refers to with what motivation giving is done, that is, compassion. 『Dedication』 refers to for what purpose giving is done, that is, for the sake of great Bodhi. 『Cause』 refers to from where it arises, that is, from previous habituation. 『Wisdom』 refers to which of the worldly and transmundane controls it, that is, giving completely seized by wisdom. 『Pure land』 refers to the object to whom giving is done, that is, the pure land of qualities, compassion, and benefit, etc. 『Place』 refers to where giving abides, that is, faith, attention, and samadhi.』 This is explained in the commentary. These respectively show that the first is merely showing the meaning, the second is what is to be done, the third is the doer, the fourth is the purpose, the fifth is the source, the sixth is the connection, the seventh is the place of abiding, and the eighth is the object indicated. If 『place』 is said before 『pure land,』 it is more appropriate. By learning giving in this way, not only does much merit increase, but also many faults of downfall are avoided. As it is said: 『Due to attachment and miserliness, one does not give to beggars.』 And 『With gain and respect, and the cause of verses, one slanders others.』 And 『Stealing the wealth of the Three Jewels is considered a downfall of defeat.』 These faults are naturally avoided. Second, taking the vow of the pāramitā of ethics. Second, taking the vow of the pāramitā of ethics is divided into two parts: the meaning of the text and the identification of the Bodhisattva's ethics itself. The first part is further divided into two points: the connection is that ethics needs to be explained after giving. As it is said in the Introduction to the Middle Way: 『If beings break the foot of ethics, even if they are rich in enjoyment through giving, they still fall into evil destinies.』 And the same treatise says:

ཡོན་ཏན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཞིང་དུ་རྣམ་འཕེལ་ན། །འབྲས་བུ་ཉེར་སྤྱོད་ཆད་པ་མེད་པར་འབྱུང་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་འབྲེལ་པ་ཅན་དངོས་ལ་གསུམ་སྟེ། ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དམ་བཅའ་བ་དང་། དགེ་བ་ཆོས་བསྡུད་(སྡུད་)ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་ཐུན་མོང་གི་ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བ་དང་། ཐུན་མོང་མིན་པར་དམན་པའི་སེམས་སྤོང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་སྤོང་བ་དང་། བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བས་མ་གོས་པར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་བདག་ནི་རང་གི་ངང་གིས་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་དག་མི་གཙང་བ་ལྟར་རྒྱང་རིང་དུ་སྤོང་བར་བགྱིའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐུབ་པའི་སྐྱེས་མཆོག་གིས་ནི་བཅས་པའི་བསླབ་པ་ 24-5-20b འཆལ་ཚུལ་གྱི་ཆུ་བོ་རྒྱང་རིང་པོ་ནས་འགོག་པའི་ཆུ་ལོན་དང་འདྲ་བ་དེ་འདྲལ་བ་བགྱིད་པར་མ་གྱུར་ཅིག ཅེས་པ་སྟེ། ཆུ་ལོན་ནི་ཆུ་རགས་ཀྱི་མིང་ངོ་། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པ་ནི། ལུས་ངག་གི་སྤང་བྱ་བདུན་སྤོང་བ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཙམ་ཡིན་ཀྱང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པ་ལ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ཉེས་པ་གསུམ་སྤོང་བ་གཙོ་ཆེ་བས་ན། སྤོང་བ་བཅུ་འཁོར་དང་བཅས་པའོ། །དེ་ལས་ཀྱང་། ཞེ་སྡང་ཉིད་སྤོང་བ་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། འདི་ཡི་ཞེ་སྡང་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །སེམས་ཅན་རྣམས་དང་འགལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འདོད་ཆགས་ལ་ཡང་། ཕྱི་རོལ་ཡོ་བྱད་ལ་ཆགས་པ་ནི་སྡོམ་པ་དང་འགལ་ཡང་། ནང་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་ནི་དེར་མ་ངེས་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལ་ཆགས་སྐྱེས་ལྟུང་མི་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བྱང་སེམས་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་པའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་མང་པོ་དག་ཁེགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཡིད་ཀྱི་ཉེས་པ་གསུམ་བཀག་པ་ན། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལྟུང་བ་དག་འབྱུང་བའི་གོ་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། གནོད་སེམས་ལས་ལོག་པ་ན། མཚམས་མེད་ལྔ་ལ་སོགས་པ་རྒྱལ་པོ་ལ་འབྱུང་བའི་ལྟུང་བ་རྣམས་དང་། གྲོང་འཇོམས་པ་སོགས་བློན་པོ་ལ་འབྱུང་བའི་ལྟུང་བ་རྣམས་སྐྱེ་བའི་གོ་སྐབས་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འདུ་འཛི་དང་དམན་སེམས་སྤོང་བ། འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་རྟོག་པ་སྤོང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ལུས་དང་སྲོག་ལ་ལྟ་བ་སྟེ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་མང་པོ་དག་རྒྱང་བསྲིང་ནས། རྟག་པར་དགོན་པ་རྣམས་སུ་དགའ་བར་བགྱིའོ། །འདིར་དགོན་པ་ནི་གཉིས་ཏེ། ཁྱིམ་པའི་གྲོང་ 24-5-21a ལས་རྒྱང་གྲགས་སུ་འཕགས་པ་ཐུན་མོང་དུ་གྲགས་པའི་དགོན་པ་དང་། དམན་པའི་ས་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ད

【現代漢語翻譯】若於功德戒律田中勤耕耘，則受用之果報永不窮盡。這是第一層含義。第二，關於具有關聯性的內容，可分為三個方面：誓守斷惡律儀，誓守攝善法戒，誓守饒益有情戒。第一方面又分為兩點：斷除聲聞乘共同的罪行，以及斷除不共同的下劣之心。第一點又分為兩點：斷除自性罪，以及不為制罪所染。第一點是：發起菩提心后，我將像遠離不凈之物一樣，從內心深處遠離一切罪惡。第二點是：絕不破壞佛陀所制定的戒律，這戒律如同堤壩，能從源頭阻斷邪惡行為的河流。這裡，『堤壩』指的是水壩。聲聞乘的別解脫戒僅僅是斷除身語的七種應斷之罪及其相關行為，而菩薩的別解脫戒則更注重斷除意業的三種過失，因此，需要斷除的罪行及其相關行為共有十種。其中，斷除嗔恨心尤為重要。正如《經莊嚴論》所說：『此之嗔恨於一切時，與諸有情相違背。』對於貪慾，貪戀外物與戒律相違背，但貪戀眾生則不一定。正如《經莊嚴論》所說：『為利有情諸眾生，于彼生貪非為墮。』嚴守斷惡律儀本身就能避免許多與菩薩戒相關的根本墮罪。因為當意業的三種過失被阻止時，就不會有產生相應墮罪的機會。例如，當一個人不再懷有嗔恨心時，就不會犯下殺父等五無間罪，以及破壞城鎮等大臣可能犯下的罪行。第二方面又分為兩點：斷除喧囂和下劣之心，以及斷除世間八法的念頭。第一點是：遠離對身體和生命的執著，以及由此產生的諸多散亂，永遠喜好住在寂靜的地方。這裡，寂靜的地方有兩種：一種是遠離世俗村落的、普遍公認的寂靜處；另一種是與下劣之心不相應的寂靜處。

【English Translation】 If one diligently cultivates the field of virtuous discipline, the fruits of enjoyment will never cease. This is the first meaning. Secondly, regarding the related content, it can be divided into three aspects: vowing to uphold the discipline of abstaining from misconduct, vowing to uphold the discipline of gathering virtuous dharmas, and vowing to uphold the discipline of benefiting sentient beings. The first aspect is further divided into two points: abandoning the misconduct common to the Shravaka vehicle, and abandoning the inferior mind that is not common. The first point is further divided into two points: abandoning the naturally sinful, and not being defiled by the prescribed sinful. The first point is: After generating the Bodhicitta, I will abandon all sins and evils from the depths of my heart, just as I would stay far away from impure things. The second point is: Never destroy the precepts established by the Buddha, which are like a dam that can block the river of evil deeds from its source. Here, 'dam' refers to a water dam. The Pratimoksha of the Shravaka vehicle only involves abandoning the seven things to be abandoned by body and speech, along with their related actions, while the Pratimoksha of the Bodhisattva focuses more on abandoning the three faults of mind. Therefore, there are ten things to be abandoned along with their related actions. Among them, abandoning hatred is particularly important. As the Ornament of the Sutras says: 'This hatred always contradicts all sentient beings.' Regarding attachment, attachment to external objects contradicts the discipline, but attachment to sentient beings is not necessarily so. As the Ornament of the Sutras says: 'For the benefit of sentient beings, attachment to them does not become a downfall.' Strictly observing the discipline of abstaining from misconduct itself can prevent many of the root downfalls related to the Bodhisattva vows. Because when the three faults of mind are prevented, there is no opportunity for the corresponding downfalls to occur. For example, when one no longer harbors hatred, there will be no opportunity to commit the five heinous crimes such as killing one's father, or the crimes that ministers might commit such as destroying towns. The second aspect is further divided into two points: abandoning noise and inferior mind, and abandoning thoughts of the eight worldly concerns. The first point is: Staying away from attachment to the body and life, and the many distractions that arise from it, and always delighting in living in solitary places. Here, there are two types of solitary places: one is the commonly recognized solitary place that is far away from worldly villages; the other is the solitary place that is not associated with an inferior mind.

གོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཛོད་ལས། རྒྱང་གྲགས་དེ་ལ་དགོན་པར་འདོད། །ཅེས་བྱུང་བ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། མདོ་རྒྱན་ལས། ས་བཞི་པའི་ཡོངས་སྦྱོང་དུ། ནགས་གནས་འདོད་ཆུང་ཆོག་ཤེས་དང་། །ཞེས་བཤད་པ་དེའོ། །འདིར་ནི་ཕྱི་མ་དེ་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་ལས། རྟག་ཏུ་གྲོང་དང་ཡུལ་འཁོར་གྲོང་རྡལ་གནས་བྱེད་ཅིང་། །སེམས་ཅན་སྨིན་བྱེད་བྱང་ཆུབ་བརྩོན་པ་མ་གཏོགས་པར། །དེ་ནི་དགྲ་བཅོམ་རང་རྒྱལ་འདོད་པ་གཞན་མི་བསྐྱེད། །འདི་ནི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྲས་ཀྱི་དབེན་པར་གསུངས། །གང་ཞིག་དཔག་ཚད་ལྔ་བརྒྱ་ཡོད་པའི་རི་ཡི་སུལ། །སྦྲུལ་གྱིས་གང་བར་ལོ་མང་བྱེ་བར་གནས་བྱེད་ཀྱང་། །དབེན་པ་འདི་མི་ཤེས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ། །ལྷག་པའི་ང་རྒྱལ་རྙེད་ནས་འདྲེ་བར་གནས་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཐེག་པ་གཉིས་ཀྱི་སེམས་བྲལ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ངེས་ན། །འདི་ནི་འགྲོ་དོན་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབེན་པ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་པ་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་མི་ལྡན་པ་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་མཐུ་དང་མི་ལྡན་པ་དག་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཐོས་བྱ་རྣམ་པར་ཐུན་མོང་དུ་གྲགས་པའི་དགོན་པ་དེ་ཉིད་ལ་བརྟེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། བསླབ་བཏུས་ལས། བསམ་པར་བྱ། དེ་ནས་ནགས་སུ་འགྲོ་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། གང་དག་ཁྱིམ་ན་གནས་པར་བྱེད་བཞིན་དུ། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་མཆོག་འདི་ཐོབ་པ་ཡི། །སངས་རྒྱས་གང་ཡང་སྔོན་ཆད་མ་བྱུང་སྟེ། །མ་འོངས་པ་ནི་མི་འབྱུང་གནས་པ་མེད། །རྒྱལ་ 24-5-21b སྲིད་མཆིལ་མའི་ཐལ་བ་བཞིན་སྤངས་ནས། །དབེན་པ་འདོད་དེ་དགོན་པར་གནས་བྱེད་པ། །ཉོན་མོངས་སྤངས་ཏེ་བདུད་ནི་བཅོམ་ནས་སུ། །བྱང་ཆུབ་རྡུལ་མེད་འདུས་མ་བྱས་འཚང་རྒྱ། །ཞེས་དང་། གཞན་ཡང་། ཇི་སྐད་དུ། རྟག་ཏུ་བདག་ནི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་ཤོག །ཅེས་པ་ལྟ་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་ངེས་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་དགོས་པའི་ལུང་མང་ངོ་། །ས་ཐོབ་ནས་ནི། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཞིག་ཡོད་པར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ས་རྣམས་ཀུན་ལ་བློ་ལྡན་གྱིས། །རབ་བྱུང་ལེན་པས་ཐོབ་པ་དང་། །ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཐོབ་པ་དག །ཅེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ས་རབ་དགའ་བ་ཐོབ་བར་དུ། །རྟག་ཏུ་ཚེ་རབས་དྲན་པ་དང་། །རབ་ཏུ་བྱུང་བའང་བྱེད་པར་ཤོག །ཅེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་བསམ་པ་སྤང་བ་ལ། གཞུང་དོན་དངོས་དང་། ཤེས་བྱེད་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་རང་གི་བློ་ནི་བཟློག་པར་བགྱིའོ། །གང་ལ་ན། ཟས་ནོར་གྱི་རྙེད་པ་དག་དང་། ངག་གིས་བསྟོད་པ་དང་། ལུས་ཀྱིས་ཕྱག་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་བཀུར་སྟི་མཐའ་དག་ལའོ། །ཇི་ལྟར་དུ་ན།

【現代漢語翻譯】 གོན་པའོ། །（Gönpa'o）第一種是，如《俱舍論》所說：『遠離喧囂之地被稱為寂靜處。』這正是其含義。第二種是，如《經莊嚴論》所說：『在第四地（焰慧地）的完全凈化中，安住于森林、少欲知足。』這裡以後者為主，如《大般若經》所說：『總是居住在城市、鄉村和城鎮中，除了成熟眾生、精進菩提之外，不會生起聲聞、緣覺的意願。這被稱為如來之子的寂靜處。』又說：『如果有人在方圓五百由旬的山溝里，充滿毒蛇的地方，住上多年甚至無數劫，卻不瞭解這種寂靜處的含義，那麼這位菩薩就會生起增上慢，最終成為魔的眷屬。』又說：『如果能確定遠離二乘之心，證得無上菩提，這就是行利他事業者的寂靜處。』雖然如此，對於初學菩薩，不具神通，沒有能力利益他人者，必須依賴於通常所說的寂靜處。如《學集論》所說：『應當思維，然後前往森林。』《月燈經》中也說：『如果有人住在家裡，卻能獲得殊勝的菩提，過去未曾有，未來也不會有。』又說：『拋棄王位如唾棄塵土，渴望寂靜而住在寂靜處，斷除煩惱，降伏魔軍，證得無垢無染的菩提。』此外，如『愿我恒常出家』一樣，在菩薩未證得果位之前，必須出家的經典非常多。證得果位之後，據說有一種法性自然的出家，如《經莊嚴論》所說：『在所有地上，具慧者通過受持出家戒而獲得，以及法性自然獲得的。』《入菩薩行論》中說：『在獲得極喜地之前，愿我恒常憶念前世，並能出家。』第二，捨棄對世間八法的執著，分為正文和詳細解釋兩部分。首先是正文：菩薩應當調伏自己的心，對於飲食、財物等利養，以及言語讚歎、身體禮拜等一切恭敬，都應當捨棄。

【English Translation】 Gönpa'o. The first is, as stated in the Abhidharmakośa: 'A place far from noise is called a solitary place.' This is its meaning. The second is, as stated in the Ornament of the Sutras: 'In the complete purification of the fourth bhumi (Radiant Bhumi), dwelling in forests, being content with little, and knowing satisfaction.' Here, the latter is more important, as stated in the Perfection of Wisdom Sutra: 'Always dwelling in cities, villages, and towns, except for maturing sentient beings and striving for bodhi, one does not generate the desire for Śrāvakas or Pratyekabuddhas. This is called the solitude of the sons of the Sugata.' It also says: 'If someone lives for many years or even countless kalpas in a mountain valley five hundred yojanas in circumference, filled with snakes, but does not understand the meaning of this solitude, then that Bodhisattva will develop excessive pride and ultimately become a follower of Mara.' It also says: 'If one can determine to abandon the mind of the two vehicles and attain supreme bodhi, this is the solitude of those engaged in benefiting others.' Even so, for novice Bodhisattvas who do not possess clairvoyance and do not have the ability to benefit others, it is necessary to rely on what is commonly called a solitary place. As stated in the Compendium of Trainings: 'One should contemplate, and then go to the forest.' The Sutra Requested by Chandrapradīpa also says: 'If someone lives at home and yet attains supreme bodhi, it has never happened before, and it will not happen in the future.' It also says: 'Abandoning kingship like spitting out dust, desiring solitude and dwelling in a solitary place, abandoning afflictions, subduing the Maras, and attaining stainless and uncontaminated bodhi.' Furthermore, like 'May I always renounce,' there are many scriptures stating that it is necessary to renounce until a Bodhisattva attains a bhumi. After attaining a bhumi, it is said that there is a naturally attained renunciation, as stated in the Ornament of the Sutras: 'On all the bhumis, the wise obtain it by taking the vows of renunciation, and by the nature of Dharma.' The Bodhisattvacaryāvatāra says: 'Until I attain the Joyful Bhumi, may I always remember my past lives and be able to renounce.' Second, abandoning the thought of the eight worldly dharmas is divided into the main text and a detailed explanation. First, the main text: A Bodhisattva should subdue his own mind, and should abandon all gains such as food, wealth, and other benefits, as well as praise in speech and reverence such as prostrations of the body.

ཟས་མ་ཞུ་བར་སྐྱུགས་པ་དང་། རླུགས་པ་ལྟ་བུ་ལ་ནི་རློན་པའི་ཟས་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་བཞིན་དུའོ། །འདིར་རློན་པ་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི། ཡི་གེ་མ་དག་པའོ། །འདིས་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་བརྒྱད་ལ་ཞེན་པ་སྤངས་དགོས་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། བརྒྱད་ནི། བཤེས་སྤྲིང་ལས། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ་རྙེད་དང་མ་རྙེད་དང་། །བདེ་དང་མི་བདེ་སྙན་དང་མི་སྙན་དང་། །བསྟོད་སྨད་ཅེས་བགྱིའི་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་པོ། །བདག་གི་ཡིད་ཡུལ་མིན་པར་མགོ་སྙོམས་མཛོད། །ཅེས་སོ། །འདི་ཡང་ 24-5-22a འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་དང་འབྲེལ་བས་ན། འཇིག་རྟེན་ལས་མི་འདའ་བར་བྱེད་པས་ན་དེའི་ཆོས་ཞེས་བྱ་ལ། རྙེད་མ་རྙེད་ནི་ལུས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས། བདེ་མི་བདེ་ནི་ཡིད་ཀྱི་སིམ་གདུང་གི་དབང་དུ་བྱས། སྙན་མི་སྙན་ནི་ཕྱོགས་ཀྱི་མཐར་གྲགས་པ་བཟང་ངན་གྱི་དབང་དུ་བྱས། བསྟོད་སྨད་ནི་ངོར་བསྟོད་པ་དང་སྨད་པའི་དབང་དུ་བྱས། དེ་ཇི་ལྟར་སྤོང་བའི་ཚུལ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདག་ནི་རྙེད་མང་བཀུར་སྟི་བཅས། །བདག་ལ་མང་པོ་དགའོ་ཞེས། །དེ་འདྲའི་སྙེམས་པ་འཆང་གྱུར་ན། །ཤི་བའི་འོག་ཏུ་འཇིགས་པ་སྐྱེ། །ཞེས་དང་། བདག་ནི་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་ལ། །རྙེད་དང་བཀུར་སྟིའི་འཆིང་མི་དགོས། །གང་དག་བདག་བཅིངས་འགྲོལ་བྱེད་པ། །དེ་ལ་བདག་ནི་ཇི་ལྟར་ཁྲོ། །ཞེས་དང་། བསྟོད་དང་གྲགས་པའི་རིམ་གྲོས་ནི། །བསོད་ནམས་མི་འགྱུར་ཚེར་མི་འགྱུར། །བདག་སྟོབས་མི་འགྱུར་ནད་མེད་མིན། །ལུས་བདེ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་དང་། གྲགས་པའི་དོན་དུ་ནོར་འཆོར་ཞིང་། །བདག་ཉིད་ཀྱང་ནི་གསོད་བྱེད་ན། །ཚིག་འབྲུ་རྣམས་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། །ཤི་ན་དེས་ཀོ་སུ་ལ་བདེ། །བྱེ་མའི་ཁང་བུ་རྡིབ་གྱུར་ན། །བྱིས་པ་རྣམས་ནི་ག་ཆད་ངུ་། །ཞེས་དང་། གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་ཉམས་བྱེད་པས། །མི་སྙན་སྨྲ་ལ་ཁྲོ་ཞེ་ན། །གཞན་ལ་མི་སྙན་བརྗོད་ལའང་ཁྱོད། །དེའི་ཅི་སྟེ་ཁྲོ་མི་བྱེད། །མ་དད་གཞན་ལ་རག་ལས་པས། །དད་པ་མེད་ལ་ཁྱོད་བཟོད་ན། །ཉོན་མོངས་སྐྱེ་ལ་རག་ལས་པས། །མི་སྙན་སྨྲ་ལའང་ཅིས་མི་བཟོད། །ཅེས་དང་། བདག་ལ་སྨོད་པ་གཞན་ཡོད་ན། །བསྟོད་པས་བདག་དགར་ཅི་ཞིག་ཡོད། །བདག་ལ་བསྟོད་པ་གཞན་ཡོད་ན། །སྨད་པས་མི་དགར་ཅི་ཞིག་ཡོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་ལན་མང་དུ་ཁ་བཏོན་དུ་བྱས་ཤིང་ཡིད་ལ་ཆུབ་པར་བྱས་ན། ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མགོ་སྙོམས་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དོན་དམ་གྱི་ 24-5-22b སྒོ་ནས་སྤོང་བ་ནི། ཆོས་ཡང་དག་པར་བསྡུས་པའི་མདོ་ལས། སྟོང་པ་ཉིད་སྨྲ་བ་ནི་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་མི་འཕྲོགས་པ་སྟེ། རྙེད་པས་དགའ་བ་ཡང་མེད། མ་རྙེད་པས་མི་དགའ་བ་ཡང་མེད། གྲགས་པས་གསོས་པ་ཡང་མེད། མ་གྲགས་པས་ཤི་བ་ཡང་མེད། སྨད་པས་ཞུམ་པ་

【現代漢語翻譯】對於因食物未消化而嘔吐或反流的情況，稱為'濕食'，情況就是這樣。這裡提到的'濕'，指的是不正確的文字。這表明需要放棄對世間八法的執著。《親友書》中說：'世間智者得與不得，樂與不樂，悅耳與不悅耳，贊與毀，此世間八法，愿您平等對待，不入我心。' 這也與世間法有關，因此稱為世間法，因為它使人無法超越世間。得與不得，指的是身體受用方面；樂與不樂，指的是內心的喜悅和痛苦；悅耳與不悅耳，指的是名聲好壞；贊與毀，指的是當面讚揚和誹謗。如何捨棄這些呢？《入菩薩行論》中說：'我若多獲利，受人恭敬待，眾人皆悅我，若生此驕慢，死後必生懼。' 又說：'我求寂解脫，不需利敬縛，何人縛我者，我對彼何嗔？' 又說：'讚譽之供養，不增福不增壽，不增力不除病，亦不令身安。' 又說：'為名失財物，甚且自喪命，言語有何用？死後誰得樂？沙堡若崩塌，孩童必痛哭。' 又說：'若因眾生損，嗔彼說惡語，於他說惡語，何故汝不嗔？' 又說：'不信賴於他，汝能忍不信，煩惱所生故，何不忍惡語？' 又說：'他人若毀我，讚我有何益？他人若讚我，毀我有何損？' 應當反覆誦讀並銘記於心，這樣對世間八法的分別念就會平息。第二，從勝義的角度來捨棄。《正法攝要經》中說：'說空性者，因不住故，不為世間法所奪，得不喜，不得不憂，名聲不養，無名不衰，譭謗不懼。' 24-5-22a 24-5-22b

【English Translation】 That which is vomited or regurgitated undigested is called 'wet food,' and it is like that. Here, 'wet' refers to incorrect letters. This shows that one must abandon attachment to the eight worldly dharmas. The Letter to a Friend says: 'Gain and loss, pleasure and pain, pleasant and unpleasant, praise and blame—these eight worldly dharmas, may you treat them equally and not let them enter my mind.' This is also related to worldly dharmas, so it is called worldly dharma because it prevents one from transcending the world. Gain and loss refer to physical possessions; pleasure and pain refer to mental joy and suffering; pleasant and unpleasant refer to good and bad reputation; praise and blame refer to face-to-face praise and slander. How to abandon these? The Bodhicharyavatara says: 'If I gain much, receive respect, and everyone is pleased with me, if such pride arises, fear will arise after death.' It also says: 'I seek liberation, I do not need the bonds of gain and respect. Why should I be angry with those who bind me?' It also says: 'Offerings of praise do not increase merit, do not increase life, do not increase strength, do not remove disease, nor do they make the body comfortable.' It also says: 'For the sake of fame, one loses wealth and even kills oneself. What is the use of words? Who will be happy after death? If a sandcastle collapses, children will cry in despair.' It also says: 'If you are angry at those who speak unpleasant words because they harm beings, why are you not angry when you speak unpleasant words to others?' It also says: 'Since you rely on others who are without faith, you tolerate those without faith. Since it depends on the arising of afflictions, why not tolerate those who speak unpleasant words?' It also says: 'If others revile me, what benefit is there in praise? If others praise me, what harm is there in blame?' One should repeatedly recite and memorize these, so that the conceptual thoughts of the eight worldly dharmas will be pacified. Second, abandoning from the perspective of ultimate truth. The Compendium of True Dharmas Sutra says: 'Those who speak of emptiness, because they do not abide, are not robbed by the worldly dharmas. They do not rejoice in gain, nor are they unhappy in loss. They are not nourished by fame, nor do they wither in obscurity. They are not afraid of blame.'

ཡང་མེད། བསྟོད་པས་དྲེགས་པ་ཡང་མེད། བདེ་བས་ཆགས་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མེད། སྡུག་བསྔལ་བས་ཡིད་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་ཡང་མེད་དེ། གང་དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་མི་འཕྲོགས་པ་དེ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་པ། སྟོང་པ་ཉིད་སྨྲ་བར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བས་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་བརྒྱད་པོ་འདི་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་ངེས་པར་བྱས་པ་དེའི་ཚེ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་མང་པོ་དག་རང་ཤུགས་ཀྱིས་ཁེགས་པ་ཡིན་ཏེ། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར། རྙེད་དང་བཀུར་སྟིར་ཆགས་པ་ཡིས། །སེར་སྣས་ཆོས་ནོར་མི་སྟེར་དང་། །ཞེས་ཕམ་པར་བཤད་པ་གཉིས་དང་། བསླབ་བཏུས་སུ། རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་སྟི་དང་། །ཚིགས་བཅད་རྒྱུ་ཡིས་གཞན་སྨོད་དང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་དག་རང་ཤུགས་ཀྱིས་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་འདུ་འཛི་དང་། དམན་པའི་སེམས་དང་། ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་དབེན་པའི་དགོན་པ་ལ་ཡིད་དགའ་བ་གོམས་པར་བྱས་པས་ནི། ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་འགལ་ཟླ་མ་ལུས་པ་བསྲུང་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མཐའ་དག་ནི་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སོགས་རྒྱུ་གསུམ་པོ་དེ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་ཁྱིམ་བདག་དྲག་ཤུལ་ཅན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དགོན་པ་ན་གནས་པས་བདག་ཅིའི་ཕྱིར་དགོན་པར་འོངས་སྙམ་དུ་བརྟག་པར་བྱ་སྟེ། བདག་ནི་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པའི་ཕྱིར་དགོན་པར་འོངས་སོ། །ཅི་ཞིག་གིས་ན། འདུ་འཛིས་འཇིགས་ 24-5-23a ཤིང་སྐྲག་གོ །འགྲོགས་པས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་གོ །འདོད་ཆགས་དང་། ཞེ་སྡང་དང་། གཏི་མུག་གིས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་གོ །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་དགེ་བ་ཆོས་བསྡུད་(སྡུད་)ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། སྤང་བར་བགྱིའོ། །ཅི་ཞིག་ན། འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་རྒྱགས་པས་དྲེགས་པ་དང་། ང་རྒྱལ་གྱིས་དྲེགས་པའོ། །དེ་སྤངས་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་དང་ལྡན་ན་ཡོན་ཏན་བསྡུས་པའི་སྣོད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་དྲེགས་པ་ཞེས་པ་ནི་སྤྱི་མིང་ཡིན་ལ། དབྱེ་ན་གཉིས་ལས། གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་ནི། མཛོད་དུ། ང་རྒྱལ་ཁེངས་པ་རྒྱགས་པ་ནི། །རང་གི་ཆོས་ལ་ཆགས་པ་ཡིས། །སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པའོ། །ཞེས་རང་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་ཀྱིས་དྲེགས་པ་དང་། ཆོས་གཞན་དང་འཇལ་བས་ཁེངས་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་བཤད་དོ། །ཇི་ལྟར་སྤངས་ཞེ་ན། བྲམ་ཟེ་ལ་སོགས་པའི་རིགས་བཙུན་པོ་དག་གི་དྲུང་དུ། རྡོལ་པའི་ཕྲུག་གུ་དག་གྲགས་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་རྡོལ་བུ་ལྟ་བུར་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དགེ་བའི་ཆོས་བསྡུད་(སྡུད་)པ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པ་གཉིས་པོ་དེས་མཚོན་ནས་གཞན་ཡང

【現代漢語翻譯】又沒有（貪戀），沒有因讚美而驕傲，沒有因快樂而執著，沒有因痛苦而沮喪。因此，不被世間八法所動搖的人，應當理解為空性，並能宣說空性。』因此，如果能確定這世間八法是違背防護惡行的，那麼許多根本墮罪自然就會避免。如《律二十頌》所說：『因貪戀名利恭敬，吝嗇而不施捨財物。』這兩種情況被認為是墮罪。在《學集論》中說：『因名利恭敬和言辭，誹謗他人。』這些情況也會自然避免。因此，習慣於喜愛遠離喧囂、卑劣之心和八法的寂靜處，就能守護所有違背防護惡行之戒律，因為所有與其相違的過失，都源於對八法的分別念等三種原因。如《居士強猛請問經》所說：『菩薩出家住在寂靜處，應當這樣思維：我為何來到寂靜處？我因恐懼而來到寂靜處。因何恐懼？因喧囂而恐懼，因交往而恐懼，因貪慾、嗔恨和愚癡而恐懼。』第二，善法攝集律儀：『我將捨棄。』捨棄什麼呢？對眾生的傲慢和因我慢而產生的驕傲。捨棄的原因是：如果具有這些，就不能成為積累功德的容器。這裡所說的『驕傲』是一個總稱，細分則有兩種。兩者的區別在於，《俱舍論》中說：『我慢、驕傲、傲慢是，因貪戀自己的功德，心完全執著。』這是因自己的功德而驕傲，以及因與他人比較而產生的驕傲之間的區別。如何捨棄呢？就像在婆羅門等高貴種姓的人面前，無名之輩的孩童一樣。如經中所說：『菩薩應當視自己如孩童。』以這兩種障礙善法攝集的事物為代表，還有其他許多。

【English Translation】 And there is no (attachment), no pride from praise, no attachment from happiness, and no discouragement from suffering. Therefore, one who is not swayed by the eight worldly dharmas should understand emptiness and be able to speak of emptiness.' Therefore, if one can determine that these eight worldly dharmas are contrary to the protection against misdeeds, then many root downfalls will naturally be avoided. As the Vinaya Twenty Verses says: 'Due to attachment to gain and respect, being stingy and not giving away wealth.' These two situations are considered downfalls. In the Compendium of Trainings it says: 'Due to gain, respect, and words, slandering others.' These situations will also be naturally avoided. Therefore, being accustomed to liking quiet places away from noise, base thoughts, and the eight dharmas, one can guard against all precepts that contradict the protection against misdeeds, because all faults that are contrary to it arise from the three causes such as the discrimination of the eight dharmas. As the Sutra Requested by the Fierce Householder says: 'When a Bodhisattva renounces and dwells in a quiet place, he should think: Why have I come to a quiet place? I have come to a quiet place out of fear. What fear? Fear of noise, fear of association, fear of desire, hatred, and ignorance.' Second, the discipline of gathering virtuous dharmas: 'I will abandon.' What to abandon? Arrogance towards beings and pride arising from conceit. The reason for abandoning is: if one possesses these, one cannot become a vessel for accumulating merit. The 'pride' mentioned here is a general term, which can be divided into two types. The difference between the two is that the Abhidharmakosha says: 'Conceit, pride, arrogance are, due to attachment to one's own qualities, the mind is completely attached.' This is the difference between being proud of one's own qualities and being arrogant due to comparison with others. How to abandon it? Like a nameless child in front of people of noble castes such as Brahmins. As the sutra says: 'A Bodhisattva should regard himself as a child.' Represented by these two things that obstruct the gathering of virtuous dharmas, there are many others as well.

་སྤངས་དགོས་ཏེ། བཤེས་སྤྲིང་ལས། སེར་སྣ་གཡོ་རྒྱུ་ཆགས་དང་སྙོམ་ལས་དང་། །མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་དང་། །རིགས་དང་གཟུགས་དང་ཐོས་པ་ལང་ཚོ་དང་། །དབང་ཐང་ཆེ་བས་དྲེགས་པ་དགྲ་བཞིན་གཟིགས། །ཞེས་གསུངས་པ་རྣམས་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་བསྡུད་(སྡུད་)པའི་འགལ་རྐྱེན་དང་། མཐུན་རྐྱེན་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། དེ་བས་ཁྱོད་ཀྱིས་དགེ་ཆོས་སྤེལ་སླད་དུ། །གུས་པས་རྟག་ཏུ་བག་དང་ལྡན་པར་མཛོད། ། 24-5-23b གང་ཞིག་སྔོན་ཆད་བག་མེད་གྱུར་པ་ལས། །ཕྱི་(ཕྱིས་)ནས་བག་དང་ལྡན་པར་གྱུར་དེ་ཡང་། །ཟླ་བ་སྤྲིན་བྲལ་ལྟ་བུར་རྣམ་མཛེས་ཏེ། །དགའ་བོ་སོར་ཕྲེང་མཐོང་ལྡན་བདེ་བྱེད་བཞིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། བྱམས་པ་སེངྒེའི་ང་རོའི་མདོ་ལས། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྒྱགས་པ་བཞི་དང་ལྡན་ན་དམྱལ་བར་འགྲོ་སྟེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། མང་དུ་ཐོས་པས་རྒྱགས་ནས་བག་མེད་པ་དང་། རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟིས་རྒྱགས་ནས་བག་མེད་པ་དང་། མཛའ་བཤེས་དང་སློང་མོ་སྟེར་བའི་ཁྱིམ་གྱིས་རྒྱགས་ནས་བག་མེད་པ་དང་། སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་རྒྱགས་ནས་བདག་ལ་བསྟོད་ཅིང་གཞན་ལ་སྨོད་པའོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་བཤད་པ་ལ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཇི་ལྟར་བྱེད་པ་དང་། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གོམས་པར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི། འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་རང་རང་གི་བསམ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དམ་པའི་ཆོས་སྤྱོད་པར་བྱེད་དུ་འཇུག་ཅིང་། རང་ཉིད་ཀྱང་སྒྲུབ་པར་བགྱིའོ། །འདིར་སྒྲུབ་པ་དང་སྤྱོད་པ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་དགོས་པ་ལས། དོན་སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དོན་མཐུན་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། གསུམ་པ་ཡིས་ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ། །བཞི་པ་རྣམ་པར་སྦྱོང་བའོ། །ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟར་བགྱི་ན། རིགས་བཙུན་པོའི་ཉེ་དུའི་ཚོགས་ཀྱིས་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་པ་བཞིན་དུའོ། །འདིས་ནི་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱང་མཚོན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གིས་ཕན་འདོགས་པ་ནི། གཞན་ལ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་དང་། སྙན་པར་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྒྱན་ལས། སྦྱིན་མཚུངས་དེ་སྟོན་ལེན་འཇུག་དང་། །བདག་ 24-5-24a ཉིད་རྗེས་སུ་འཇུག་རྣམས་ཀྱི། །སྙན་པར་སྨྲ་དང་དོན་སྤྱོད་དང་། །དོན་མཐུན་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །བཞི་པོ་ཡང་གཉིས་སུ་འདུ་སྟེ། དང་པོ་ཟང་ཟིང་གི་བསྡུ་བ་དང་། ལྷག་མ་རྣམས་ཆོས་ཀྱི་བསྡུ་བའོ། །དེ་ཡང་གཉིས་ཏེ། གཞན་དེ་ལ་འགོད་པ་དང་། རང་གིས་ཀྱང་དེ་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་དེ་ལའང་གཉིས་ཏེ། ལུང་གི་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། བསྟན་པའི་དོན་སྒྲུབ་ཏུ་འཇུག་པའོ། །བཞི་པོ་འདི་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེ

【現代漢語翻譯】必須斷除。如《親友書》中所說：『慳吝虛誑與貪著，懈怠驕慢及慢過，貪慾嗔恚並種姓，形貌博學少年盛，以及權位之驕慢，當視如敵應斷除。』這些是修集善法的違緣。順緣也在《親友書》中說：『因此爲了增廣善法，你應恒時恭敬而謹慎。』『若人昔時放逸行，其後改往謹慎行，如月離云極光耀，如喜樂指鬘見者安。』如是說。同樣地，《慈氏獅子吼經》中說：『出家人若具足四種驕慢，則墮地獄。何為四種？以多聞而驕慢放逸；以利養恭敬而驕慢放逸；以親友及乞食之家而驕慢放逸；以所學之功德而驕慢，自讚毀他。』如是說。第三，宣說利益有情之律儀。如何利益有情，以及如何串習菩薩之律儀。首先，令眾生行持各自心意相應的正法，自己也應修持。此處修持和行持，是攝集利益有情之支分所需的四種事物，即利益行和利益一致之教導。《經莊嚴論》中說：『第三是修持，第四是清凈。』如何行持呢？如高貴種姓的親屬眷屬互相幫助一般。這同時也代表了前兩種攝事，即佈施和愛語。因為他們互相幫助是爲了佈施和善言。如《莊嚴論》中所說：『佈施等同於示現、接受和引導，以及自身隨順他人，愛語、利益行和利益一致，都是如此認為。』四者可歸納為二：首先是財物之攝，其餘為正法之攝。正法之攝又分為二：使他人安住於此，以及自己也修持此法。前者又分為二：宣說經教之法，以及使他人修持教義。這四者是利益有情不可或缺之因。

【English Translation】 One must abandon them. As it is said in the 'Friendly Epistle': 'Miserliness, deceit, attachment, and laziness, Conceit, excessive pride, desire, hatred, Lineage, appearance, learning, youth, And arrogance due to great power, regard them as enemies.' These are obstacles to accumulating virtuous Dharma. The conducive conditions are also mentioned in the same text: 'Therefore, in order to increase virtuous Dharma, You should always be respectful and diligent.' 'If someone formerly acted carelessly, But later becomes diligent, Like the moon freed from clouds, they are extremely beautiful, Like Joyful, Angulimala, Seeing him brings happiness.' Thus it is said. Similarly, in the 'Lion's Roar of Maitreya Sutra': 'A renunciate who possesses four types of arrogance will go to hell. What are the four? Being arrogant and careless due to much learning; Being arrogant and careless due to gain and respect; Being arrogant and careless due to friends and the houses that give alms; And being arrogant due to the qualities of study, praising oneself and disparaging others.' Thus it is said. Third, explaining the discipline of benefiting sentient beings. How to benefit sentient beings, and then how to become accustomed to the discipline of a Bodhisattva. First, to cause beings to practice the sacred Dharma that accords with their respective thoughts, and to practice it oneself. Here, practice and conduct are the four things needed to gather the limbs of benefiting sentient beings, namely, the practice of benefit and the teaching of agreement with benefit. As it says in the Ornament of the Sutras: 'The third is practice, the fourth is purification.' How to do it? Like a gathering of relatives of a noble family who help each other. This also represents the first two objects of gathering, namely giving and pleasant speech. Because they help each other for the sake of giving and speaking pleasantly. As it is also said in the Ornament: 'Giving is like showing, receiving, and guiding, and oneself following others, Pleasant speech, beneficial conduct, and agreement with benefit, are considered to be so.' The four can also be grouped into two: first, the gathering of material things, and the rest is the gathering of Dharma. That is also twofold: establishing others in it, and oneself also practicing it. The first of these is also twofold: teaching the Dharma of scripture, and causing others to practice the meaning of the teachings. These four are the indispensable causes for benefiting sentient beings.

་ཉིད་ལས། འཁོར་བསྡུས་པ་དང་ལྡན་པ་རྣམས། །ཚུལ་འདི་ལ་འདི་ཡང་དག་བརྟེན། །ཀུན་གྱི་དོན་ཀུན་འགྲུབ་བྱེད་ཅིང་། །ཐབས་བཟང་ཡིན་པར་རབ་ཏུ་བསྔགས། །ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་ཚུལ་ཉེ་དུ་དང་འདྲ་བ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། གང་དག་རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་རྣམས། །བསམ་པ་མཉམ་པས་འཛིན་བྱེད་ཅིང་། །འཕགས་པའི་ས་ལ་བསྐྱེད་པ་དང་། །དགེ་བ་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཉེས་བྱས་ལས་ནི་ཡོངས་བསྲུང་དང་། །ཐོས་པ་བྱང་བར་བྱེད་པ་ནི། །ལས་ལྔ་དག་གིས་རྒྱལ་སྲས་ནི། །སེམས་ཅན་མ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་རྟག་པར་ནི། །དད་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་། །ལྷག་པའི་ཁྲིམས་སོགས་བསླབ་པ་དང་། །རྣམ་པར་གྲོལ་བར་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་ལ་ནི་གསོལ་བ་དང་། །དེ་དག་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར། །ལས་ལྔ་དག་གིས་རྒྱལ་སྲས་རྣམས། །སེམས་ཅན་ཕ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། །གང་དག་བསྟན་པར་མི་འོས་པ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གསང་བྱེད་ཅིང་། །བསླབ་ལས་ཉམས་ལ་སྨོད་པ་དང་། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་ལ་བསྔགས་པ་ཉིད། །གདམས་ངག་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་དང་། །བདུད་རྣམས་སྦྲོན་པར་བྱེད་པ་ 24-5-24b སྟེ། །ལས་ལྔ་དག་གིས་རྒྱལ་སྲས་རྣམས། །སེམས་ཅན་རྩ་ལག་འདྲ་བ་ཡིན། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་བྱང་ལ། །གང་དག་རང་བློ་མ་འཁྲུལ་བ། །འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་མ་ཡིན་པའི། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྦྱིན་པར་བྱེད། །སྐྱོ་བ་མེད་པས་མི་བྱེད་ཅིང་། །རྟག་ཏུ་ཕན་དང་བདེ་འདོད་པ། །ལས་ལྔ་དག་གིས་རྒྱལ་སྲས་རྣམས། །སེམས་ཅན་གྲོགས་པོ་འདྲ་བ་ཡིན། །བདག་དང་སེམས་ཅན་སྨིན་བྱ་ལ། །རྟག་ཏུ་བཙུན་པ་དང་ལྡན་ཞིང་། །ཡང་དག་ངེས་པར་འབྱུང་བ་སྨྲ། །ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་རྣམས་ལ་བཟོད། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཉིས་སྦྱིན་བྱེད། །དེ་ཡི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ནི། །ལས་ལྔ་དག་གིས་རྒྱལ་སྲས་རྣམས། །སེམས་ཅན་བྲན་དང་འདྲ་བ་ཡིན། །གང་དག་མི་སྐྱེའི་ཆོས་ལ་ནི། །བཟོད་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་། །ཐེག་པ་ཐམས་ཅད་སྟོན་པ་དང་། །རྣལ་འབྱོར་གྲུབ་པར་སྦྱོར་བ་དང་། །གཞིན་མཛེས་ལན་དུ་ཕན་འདོགས་དང་། །རྣམ་པར་སྨིན་ལ་མི་ལྟ་བ། །ལས་ལྔ་དག་གིས་རྒྱལ་སྲས་རྣམས། །སེམས་ཅན་སློབ་དཔོན་འདྲ་བ་ཡིན། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་ཤིན་ཏུ་བརྩོན། །ཚོགས་རྣམས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། །ཚོགས་བསགས་མྱུར་དུ་གྲོལ་བར་བྱེད། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་སྤོང་བྱེད་ཅིང་། །འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་མ་ཡིན་པའི། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་སྦྱོར་བ། །སེམས་ཅན་མཁན་པོ་འདྲ་བ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་དེ་ལས། དང་པོ་ལ། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་ནི་བརྩོན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། རྒྱལ་བའི་སྲས་རྣམས་སྡོམ་དང་བརྩོན

【現代漢語翻譯】如經中所說：『具足眷屬者，應如是依此行，成辦一切眾生利，善巧方便受讚歎。』菩薩利益眾生的方式如何像親人一樣呢？《經莊嚴論》中說：『恒常以平等心對待眾生，使之生於聖地，增長善根，完全守護其不造惡業，使其聞法清凈。以這五種行為，菩薩如同眾生的母親。』『恒常使眾生生起信心，教導殊勝的戒律等，引導他們獲得解脫。為眾生祈請諸佛，並清除他們的業障。以這五種行為，菩薩如同眾生的父親。』『對於不應宣說之事，為眾生保密；呵斥違犯戒律者，讚歎圓滿具足者；施予教誨，降伏諸魔。以這五種行為，菩薩如同眾生的手足。』『對於煩惱的清凈，不迷惑自己的心智，給予世間和出世間的圓滿。不厭倦地行持，恒常 желая 利益和安樂。以這五種行為，菩薩如同眾生的朋友。』『爲了成熟自己和眾生，恒常具備威儀，宣說正確的解脫之道，忍受邪見的誹謗，給予兩種圓滿。善於運用這些方法。以這五種行為，菩薩如同眾生的僕人。』『 желая 獲得不生之法的忍耐，宣說一切乘，引導瑜伽成就，以恩報恩，不計較果報。以這五種行為，菩薩如同眾生的導師。』『爲了眾生的利益而精進，圓滿積聚資糧，迅速獲得解脫，捨棄不利因素，引導獲得世間和出世間的圓滿。菩薩如同眾生的工匠。』如是宣說。因此，戒律分為三種，其中第一種稱為『律儀戒』，后兩種稱為『攝善法戒』和『饒益有情戒』。《經莊嚴論》中說：『佛子之律儀與攝善』

【English Translation】 As stated in the sutra: 'Those who possess a retinue should rely on this method; it accomplishes the benefit of all beings and is highly praised as an excellent means.' How does a Bodhisattva benefit sentient beings like a relative? The Ornament of the Sutras states: 'Those who constantly hold sentient beings with equal intention, causing them to arise in noble grounds, increasing their virtue, completely protecting them from wrongdoing, and purifying their hearing, with these five actions, a Bodhisattva is like a mother to sentient beings.' 'Constantly causing sentient beings to generate faith, teaching superior precepts and so forth, guiding them to liberation. Praying to the Buddhas for sentient beings and clearing away their obscurations. With these five actions, Bodhisattvas are like fathers to sentient beings.' 'Keeping secret from sentient beings what should not be taught, scolding those who have fallen from discipline, praising those who are perfectly endowed, bestowing instructions, and subduing the maras. With these five actions, Bodhisattvas are like limbs to sentient beings.' 'Regarding the purification of afflictions, not confusing one's own mind, bestowing mundane and supramundane perfections. Acting without discouragement, constantly желая benefit and happiness. With these five actions, Bodhisattvas are like friends to sentient beings.' 'To mature oneself and sentient beings, constantly possessing discipline, speaking of the correct path to liberation, enduring the slander of wrong views, bestowing two perfections. Being skilled in these methods. With these five actions, Bodhisattvas are like servants to sentient beings.' ' желая to obtain forbearance of non-arising dharmas, teaching all vehicles, guiding to the accomplishment of yoga, repaying kindness, and not looking at the ripening. With these five actions, Bodhisattvas are like teachers to sentient beings.' 'Diligently working for the benefit of sentient beings, perfecting the accumulation of merit, quickly liberating, abandoning unfavorable factors, and guiding to mundane and supramundane perfections. Bodhisattvas are like craftsmen to sentient beings.' Thus it is said. Therefore, the discipline is divided into three, of which the first is called 'the discipline of vows,' and the latter two are called 'the discipline of gathering virtuous dharmas' and 'the discipline of benefiting sentient beings.' The Ornament states: 'The vows and diligence of the sons of the Victorious Ones'

་པའི་རང་བཞིན་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་རྟག་བླངས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་དང་ལྡན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སྡོམ་བརྩོན་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་བཏགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། 24-5-25a བྱང་སེམས་བདག་ནི་སྡོམ་པ་དང་བརྩོན་པའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ནི་གོམས་པར་བགྱིའོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བྱེད་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། ངོ་བོའི་ཁྱད་པར་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཟླ་ཟེར་ལྟར་བསིལ་བར་བྱེད་པ་དང་། པདྨ་དཀར་པོ་ལྟར་ཡིད་བདེ་བར་བྱེད་པའོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། བསིལ་བ་ཐོབ་དང་། ཞེས་ངན་སོང་གི་ཚ་གདུང་ལས་སྐྱོབ་ནུས་པར་བཤད་པ་དང་། ལུང་ལས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བའི་ཕན་ཡོན་བཅུ་བཤད་པའི་ནང་ན། མཆོག་ཏུ་དགའ་བའི་ཆོས་རྣམས་རིམ་གྱིས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དང་། འགྱོད་པ་མེད་པར་ཚེའི་དུས་བྱེད་པ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་དང་། མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྩ་ལག་ཅེས་པ་རྩ་བ་དང་ཡན་ལག་གི་དོན་ཡིན་པ་ལས། རྩ་བ་འདོད་ཆགས་ལྟ་བུའི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ། མ་བྱིན་ལེན་གྱི་ཕམ་པ་ལྟ་བུས་རང་བཞིན་གྱི་ཡན་ལག་མ་རལ་བ་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལྟ་བུས་བཅས་པ་ལ་ནག་ནོག་མ་མཆིས་པ་དང་། ཀུན་སློང་དམན་པའི་ས་ཡིད་བྱེད་ལྟ་བུ་དང་མ་འདྲེས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། མ་ལུས་པ་དང་། རབ་ཏུ་ཞི་བ་དང་། རྒྱན་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཡོན་ཏན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཡན་ལག་གི་ཁྱད་པར་དེ་སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པར། མི་དགེ་བ་བཅུ་ཆར་སྤོང་བའི་ཡན་ལག་གམ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་ཡན་ལག་དྲུག་ལྡན་དུ་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། །རབ་ཏུ་ཞི་བ་ནི་ཀུན་སློང་གི་ཁྱད་པར་ཏེ་ངེས་འབྱུང་གི་བསམ་པས་ཟིན་པའོ། །རྒྱན་དུ་གྱུར་པ་ནི། བྱེད་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་མདོ་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་པ་རྒྱན་རྣམས་ཀུན་གྱི་མཆོག །ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དོན་དེ་དག་ཀྱང་། བཤེས་སྤྲིང་ལས། 24-5-25b ཁྱོད་ཀྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་མ་ཉམས་མོད་མི་དམའ། །མ་འདྲེས་མ་སྦགས་པ་དག་བརྟེན་པར་མཛོད། །ཅེས་དང་། མངོན་པའི་མཛོད་ལས། འཆལ་ཁྲིམས་དེ་རྒྱུས་འཕན་མ་བྱུང་། །དེའི་གཉེན་པོ་དང་ཞི་ལ་བརྟེན། །ཞེས་བཤད་པ་དག་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ངོས་བཟུང་བ་ནི། རྒྱན་དེ་ཉིད་ལས། ཡན་ལག་དྲུག་ཞི་བསམ་པས་ཟིན། །བདེ་འགྲོ་གནས་པ་སྦྱིན་བྱེད་དང་། །རྟེན་དང་ཞི་དང་འཇིགས་པ་མེད། །བསོད་ནམས་ཚོགས་དང་ལྡན་པ་དང་། །བརྡར་བཏགས་ཆོས་ཉིད་ཐོབ་པ་སྟེ། །སྡོམ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ལ་ཡོད། །ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་འདྲར་ཡོངས་ཤེས་ནས། །མཁས་པས་ཡང་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ལ། འདིས་ནི་ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། ལས་དང་།

【現代漢語翻譯】『始終保持行為的自性戒律』，如是說。與此相應的菩薩被稱為『精進于戒律』。第二點是：菩薩我將習慣於成為戒律的自性，即誓言和精進。那麼，這種戒律是什麼樣的呢？從作用的差別和本體的差別兩個方面來看。首先，像月光一樣帶來清涼，像白蓮花一樣帶來內心的平靜。正如所說：『獲得清涼』，能夠從惡趣的酷熱中解救出來。經文中講述了守護戒律的十種利益，其中提到逐漸獲得極大的喜悅之法，以及無悔地度過一生。其次，遠離不順品的過患，具足順品的功德。首先，『根本和枝葉』指的是根本和分支的意思。遠離如貪慾等根本的垢染，不因如不予而取的墮落而使自性的枝葉破損，不因如未經給予而食用的墮落而使規定有污點，不與如動機低劣的作意等混雜。其次，具足無餘、寂靜和莊嚴三種功德。首先，不是像只實行一種支分那樣，而是要捨棄所有十種不善業的支分，或者像《經莊嚴論》中所說的具足六支分那樣。寂靜是指動機的差別，即被出離心所攝持。莊嚴是指作用的差別。如《戒律圓滿經》中所說：『具戒者是所有莊嚴中最殊勝的』。這些意義也與《親友書》中所說：『您應守護不毀、不高尚、不雜染的戒律』，以及《俱舍論》中所說：『破戒不會帶來利益，應依賴其對治和寂靜』相一致。其次，確定菩薩的戒律本身，如《莊嚴經論》中所說：『六支分被寂靜之心所攝持，安樂地趣入，成為佈施者，是所依、寂靜和無畏，具足福德資糧，獲得假名之法性，存在於安住于誓言者心中。』通曉這樣的戒律后，智者應如實地修行。』如是說。這說明了本體、原因、結果和作用。

【English Translation】『Always uphold the three aspects of self-nature discipline,』 it is said. A Bodhisattva who possesses this is termed 『diligent in discipline.』 The second point is: I, the Bodhisattva, shall become accustomed to the discipline that is the nature of vows and diligence. What is this discipline like? It can be viewed from the difference in function and the difference in essence. First, it brings coolness like moonlight and peace of mind like a white lotus. As it is said, 『Obtain coolness,』 it is capable of rescuing from the heat of the lower realms. The scriptures explain ten benefits of guarding discipline, among which it is mentioned that one gradually obtains the Dharma of great joy and passes away without regret. Second, it is free from the faults of opposing factors and possesses the virtues of favorable factors. First, 『root and branches』 refers to the meaning of root and limbs. It is free from the defilements of roots such as attachment, its branches of self-nature are not broken by downfalls such as theft, it is not stained by precepts such as eating what is not given, and it is not mixed with inferior intentions such as mental engagement. Second, it possesses the three virtues of being complete, peaceful, and adorned. First, it is not like practicing only one aspect of the limbs, but rather the limbs of abandoning all ten non-virtuous actions, or as explained in the Ornament of the Sutras, possessing six limbs. Peaceful refers to the difference in motivation, being held by the thought of renunciation. Adorned refers to the difference in function. As it is said in the Sutra of Perfect Discipline, 『One who possesses discipline is the best of all ornaments.』 These meanings are also in accordance with what is said in the Letter to a Friend: 『You should rely on discipline that is not broken, not inferior, not mixed, and pure,』 and in the Treasury of Abhidharma, 『Broken discipline does not bring benefit; rely on its antidote and peace.』 Second, identifying the discipline of the Bodhisattva itself, as it is said in the Ornament of the Sutras: 『The six limbs are held by a peaceful mind, proceeding happily, becoming a giver, being a support, peaceful and fearless, possessing a collection of merit, obtaining the nature of conventional truth, existing in those who abide in vows.』 Having fully understood such discipline, the wise should practice it correctly. Thus it is said. This explains the essence, cause, result, and function.

ལྡན་པ་དང་། འཇུག་པ་སྟེ་དྲུག་གི་སྒོ་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་ཀའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐུན་མོང་དུ་སྤྱིར་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ལ། དེའི་ནང་ནས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ཁྱད་ཞུགས་པར་སྒྲུབ་པ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་རྟེན་དང་གཞི་དང་ནི། །ཞེས་པ་ནས། གནས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མཆོག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་པའི་བར་རྣམ་དབྱེ་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཆད་ཚུལ་སྔ་མ་སྦྱིན་པའི་སྐབས་བཞིན་ནོ། ། ༈ གསུམ་པ་བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། གསུམ་པ་བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞུང་གི་དོན་སོ་སོར་བཤད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བཟོད་པ་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གནོད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པའི་བཟོད་པ་དམ་བཅའ་བ་སྡུག་བསྔལ་དང་ལེན་གྱི་བཟོད་པ་དམ་འཆའ་ཆོས་ལ་ངེས་རྟོག་གི་བཟོད་པ་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ལ། སྔ་ཕྱིའི་འབྲེལ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བ་ན་གཞན་ལ་མི་གནོད་པས་གནོད་ལན་དུ་གནོད་པ་ནི་མི་སྲིད་མོད། ཕར་གནོད་པ་མ་བྱས་པར་ཡང་། ཚུར་གནོད་ 24-5-26a པ་བྱེད་ན་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། སྤྱིར་བཟོད་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་གནོད་བྱེད་ལ་ནི་ཅེས་སྤྲས་སུ་བྱེད་དགོས་ཏེ། དེ་མེད་པར་ནི་བཟོད་པ་མི་འབྱུང་ལ། དེ་མེད་པར་ཡང་སངས་རྒྱས་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འཇིག་རྟེན་ན་ནི་སློང་བ་མོད། །གནོད་པ་བྱེད་པ་དཀོན་པ་སྟེ། །དེ་བས་ངལ་བས་མ་སྒྲུབས་པར། །ཁྱིམ་དུ་གཏེར་ནི་བྱུང་བ་ལྟར། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་གྲོགས་གྱུར་པས། །བདག་གིས་དགྲ་ལ་དགའ་བར་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་སྤྱིར་གནོད་བྱེད་ལ་གཅེས་པར་འཛིན་དགོས་པ་ཙམ་དུ་མ་ཟད། ཕར་གནོད་པའི་ལན་དུ་མ་ཡིན་པར་ཡང་ཚུར་གནོད་པའི་བྱེད་པོ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཡང་གཅེས་པར་འཛིན་དགོས་ཏེ། དེ་ལ་བྱམས་པར་བགྱི་བ་དང་། །སྙིང་རྗེ་བར་བགྱི་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། དེ་འདྲ་དེ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འདི་ལྟར་ཕར་གནོད་མ་བྱས་པར། །འགའ་ཡང་གནོད་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་དཀའ་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སྟོན་པ་ནི། བྱང་སེམས་རང་ལ་ནོངས་པ་མ་མཆིས་པར་ཡང་བདག་གི་མགོ་བོ་སོག་ལེས་ཚལ་པ་བརྒྱར་ནི་གཤགས་པར་བགྱིད་ཀྱང་། དེ་ལ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་རང་གི་སེམས་ལ་ཕངས་པ་སྟེ་བྱམས་པར་བགྱིའོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། མ་རང་གི་བུ་གཅིག་པ་ལ་གཅེས་པར་འཛིན་པ་བཞིན་དུ་ནིའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་ཕུག་རོན་རང་གི་བུ་མཆོག་བྱམས། །རང་གི་བུ་དེ་ཉེ་བར་འཁྱུད་ནས་འདུག །དེ་འདྲ་བ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་འགལ་བ་ལྟར། །བརྩེར་བཅས་ལུས་ཅན་བུ་ལའང་དེ་དང་འདྲ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གནོད་བྱེད་སུ་ཞིག་བྱང་སེམས་བདག་ལ་སྙིང་ནས་ཁྲོས་པར་གྱུར་ཏེ། དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་མ་མཆིས་བཞིན་དུ

【現代漢語翻譯】通過給予和進入這六種方式，三乘的戒律被普遍認為是共同的。其中，菩薩的戒律被特別強調，如從『戒律是基礎和根本』到『從地位的角度來看是至高無上的』，這八種分類的解釋方式與之前佈施的情況相同。第三，承諾安忍波羅蜜多。承諾安忍波羅蜜多分為兩部分：分別解釋經文的意義和確定菩薩的安忍。第一部分有三個方面：承諾對損害不介意的安忍，承諾接受痛苦的安忍，承諾對法產生堅定理解的安忍。關於第一點，前後關聯是：守護戒律就不會傷害他人，因此不可能受到報復性的傷害。但是，如果沒有主動傷害他人，卻受到了傷害，該怎麼辦呢？一般來說，對於成為安忍對象的施害者，必須加以珍視，因為沒有施害者就不會有安忍，沒有安忍也無法成佛。正如《入菩薩行論》所說：『世間多有乞討者，施害者實為稀有。因此無需辛勤尋，如在家中得寶藏。彼乃菩提之友伴，我應對敵生歡喜。』因此，不僅要珍視施害者，而且對於沒有主動傷害卻反而施加傷害的人，更要特別珍視。對於他們，要行慈愛和悲憫。首先是慈愛，對於這樣的人，正如《入菩薩行論》所說：『若不先加害於彼，無人會無故加害。』因此，他們是非常難得的福德之源。這意味著，即使菩薩自己沒有過錯，有人用鋸子將我的頭鋸成一百塊，我也要持續不斷地對他們心生憐愛。如何做到呢？就像母親珍愛獨子一樣。正如《寶性論》所說：『如鴿愛其獨子，擁抱愛子在懷中。如是嗔恨彼等者，慈愛眾生亦如是。』第二是悲憫，如果施害者對菩薩心懷惡意，即使沒有特別的理由

【English Translation】 Through the six gates of giving and entering, the discipline of the three vehicles is generally recognized as common. Among them, the discipline of the Bodhisattva is particularly emphasized, as from 'Discipline is the basis and foundation' to 'It is considered supreme from the perspective of status,' the explanation of these eight categories is the same as in the previous case of giving. Third, the commitment to the perfection of patience. The commitment to the perfection of patience is divided into two parts: explaining the meaning of the text separately and identifying the patience of the Bodhisattva. The first part has three aspects: committing to the patience of not minding harm, committing to the patience of accepting suffering, and committing to the patience of having a firm understanding of the Dharma. Regarding the first point, the connection between the preceding and following is: guarding discipline does not harm others, so it is impossible to be harmed in retaliation. However, if one has not harmed others but is harmed, what should be done? In general, the perpetrator who becomes the object of patience must be cherished, because without the perpetrator, there would be no patience, and without patience, one cannot attain Buddhahood. As it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'In the world, there are many beggars, but those who inflict harm are rare. Therefore, without striving, it is like finding a treasure in the house. Since they have become friends in the practice of enlightenment, I should rejoice in my enemies.' Therefore, not only should perpetrators be cherished, but those who inflict harm without having been harmed should be especially cherished. For them, there are two things to do: loving-kindness and compassion. The first is loving-kindness. For such people, as it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'If one does not harm them first, no one will harm them without reason.' Therefore, they are a particularly rare source of merit. This means that even if the Bodhisattva himself is without fault, and someone saws my head into a hundred pieces, I should continuously cherish them in my heart. How is this done? Just as a mother cherishes her only child. As it is said in the Ratnagotravibhāga: 'Just as a pigeon cherishes its beloved child, embracing its child closely. Likewise, those who are angry with such a one, cherish all beings in the same way.' The second is compassion. If a perpetrator is truly angry with the Bodhisattva, even without a particular reason

་བདག་གི་སྲོག་འཕྲོག་པར་བྱེད་ནའང་། བྱེད་པ་པོ་དེ་ལ་ལས་ 24-5-26b ཀྱི་འབྲས་བུ་མི་ཟད་པ་སྟེ། གདུག་པ་ཅན་དུ་གྱུར་ཅིང་། མི་འཚམས་པ་སྟེ་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་དག་འབྱུང་བར་མ་གྱུར་ཅིག དེའི་ཤུགས་ལ་སྙིང་ནས་མ་ཁྲོས་པ་དང་། དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྲོག་འཕྲོག་པ་ལ་ནི། རྣམ་སྨིན་དེ་ལྟ་བུ་མི་འབྱུང་བས་སྨོན་ལམ་བཏབ་མི་དགོས་པའོ། །དེ་ཡང་རྒྱན་ལས། སྙིང་རྗེས་ཟིན་པའི་བརྩེར་ལྡན་རྣམས། །ཞི་ལའང་ཡིད་ནི་མི་གནས་ན། །འཇིག་རྟེན་བདེ་དང་རང་སྲོག་ལ། །ཆགས་པར་འགྱུར་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཞུང་སྔ་མས་གནོད་བྱེད་ལ་བྱམས་པ་དང་། འདིས་གནོད་བྱེད་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྟན་པའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། བྱམས་པ་ནི་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དང་། སྙིང་རྗེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། རྒྱན་ལས། ཕྲད་དང་བྲལ་བའི་དགོངས་པ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་དུ་ལེན་པའི་རྒྱུ་དགག་པ་དང་། དང་དུ་ལེན་པའི་ཤེས་བྱེད་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་གིས་བཟོད་པ་མི་གཏོང་བར་བགྱིའོ། །དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་ཞེ་ན། བཟོད་པའི་འགལ་རྐྱེན་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ཚེ་ལྟ་ཅི་སྨོས། གཞན་དག་སེམས་ཀྱིས་ཁྲོ་བ་དང་ནི། ངག་གིས་ལྐོག་ཏུ་གཤེ་བ་དང་། དངོས་སུ་མཚང་འདྲུ་བ་དང་། ལུས་ཀྱིས་རྡེག་པར་གྱུར་ཀྱང་སྟེ་བཟོད་པའི་འགལ་རྐྱེན་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཚེ་ན་ཡང་ངོ་། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། གལ་ཏེ་བདག་ནི་རང་སྐྱོན་གྱིས། །འདི་ལ་བཟོད་པར་མི་བྱེད་ན། །བསོད་ནམས་རྒྱུར་ནི་ཉེར་གནས་པ། །འདི་ལ་བདག་གེགས་བྱེད་པར་ཟད། །གང་ཞིག་གང་མེད་མི་འབྱུང་ལ། །གང་ཞིག་ཡོད་ན་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་དེ་ཡིས་རྒྱུ་ཡིན་ན། །ཇི་ལྟར་དེ་ལ་གེགས་ཞེས་བྱ། །དུས་སུ་ཕྱིན་པའི་སློང་མོ་པས། །སྦྱིན་པའི་ 24-5-27a གེགས་བྱེད་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མ་ལུས་པ་དག་དང་དུ་བླང་བར་བགྱིའོ། །དགོས་པ་ཅིའི་ཆེད་དུ་ན། རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུའོ། །དེའི་འབྲེལ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདག་བདེ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཡང་དག་བརྗེ་བ་མ་བྱས་ན། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་མི་འགྲུབ་ཅིང་། །འཁོར་བ་ན་ཡང་བདེ་བ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། བདག་གི་སེམས་ལ་སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་ནི། །སོམ་ཉིའི་དཔྱང་ཐག་གཡོ་བར་མ་གྱུར་ཅིག །སོམ་ཉི་ཟ་བའི་ཡུལ་གང་ལ་ཞེ་ན། ཆོས་པའི་ཆོས་ལ་ཡང་ངོ་། །དེ་ལ་སོམ་ཉི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྔོན་ཆད་རྙེད་མ་མྱོང་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་ཟབ་པ་དང་། རིགས་པའི་མཆོག་ཡིན་པའོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། ཟབ་ཞི་སྤྲོས་བྲལ་འོད་གསལ་འདུས་མ་བྱས།

【現代漢語翻譯】即使他們奪走我的生命，愿他們不會因此遭受無盡的業果，不會變得殘暴和不適，不會變得極其沉重。如果不是因為極度憤怒，或者不是爲了特別重要的原因而奪走生命，那麼就不會產生那樣的異熟果，所以不需要祈禱。正如《寶鬘論》所說：『心中充滿慈悲的愛者，即使面對寂靜也不會安心，更何況是貪戀世間安樂和自己的生命呢？』之前的論典展示了對加害者的慈愛，而這裡展示了對加害者的悲憫，因為慈愛是與安樂相連的狀態，而悲憫是與痛苦分離的狀態。正如《寶鬘論》所說：『具有分離的意念。』第二部分包括：駁斥接受他人痛苦的原因，以及展示接受痛苦的知識。首先：菩薩我不會放棄忍耐。什麼時候呢？當忍耐的違緣沒有顯現的時候，更不用說了。即使他人用嗔恨心對待，用言語暗中辱罵，公開揭露缺點，或者用身體毆打，也就是當忍耐的違緣顯現的時候，我也不會放棄忍耐。正如《入行論》所說：『如果我不因自己的過錯而忍受這些，那麼對於善業之源的這個人，我只是在製造障礙。如果某事物不存在，某事物就不會產生；如果某事物存在，某事物就會存在。既然如此，怎麼能說這是障礙呢？當乞丐及時出現時，不會對佈施造成障礙。』其次：我將接受所有其他眾生的痛苦。爲了什麼目的呢？爲了實踐佛子（རྒྱལ་བའི་སྲས，梵文：buddhaputra，羅馬轉寫：buddhaputra，字面意思：佛之子）的行為。這之間的聯繫是，正如《入行論》所說：『如果我不完全交換自己的安樂和他人的痛苦，我就無法成佛，即使在輪迴中也沒有安樂。』第三：愿我的心中，哪怕只是一瞬間，也不要動搖懷疑的繩索。懷疑的對象是什麼呢？即使是對佛法（ཆོས་པའི་ཆོས，梵文：dharma，羅馬轉寫：dharma，字面意思：法）的懷疑。產生懷疑的原因是：以前從未獲得過，非常深奧，並且是理性的頂峰。正如所說：深奧寂靜，離戲光明，無為法。

【English Translation】 Even if they take my life, may they not incur endless karmic consequences, may they not become cruel and unsuitable, may they not become extremely heavy. If it is not out of extreme anger, or if it is not for a particularly important reason that they take life, then such a Vipāka (Skt.) will not arise, so there is no need to pray. As the Ratnāvalī (Skt., 'Garland of Jewels') says: 'Those who are full of love with compassion in their hearts will not be at ease even in peace, let alone be attached to worldly happiness and their own lives?' The previous treatise showed loving-kindness towards the harm-doer, while this shows compassion towards the harm-doer, because loving-kindness is a state connected with happiness, while compassion is a state separated from suffering. As the Ratnāvalī (Skt.) says: 'Having the intention of separation.' The second part includes: refuting the cause of accepting the suffering of others, and showing the knowledge of accepting suffering. First: I, the Bodhisattva, will not give up patience. When? When the obstacles to patience have not manifested, let alone. Even if others treat me with anger, secretly insult me with words, openly reveal my faults, or beat me with their bodies, that is, when the obstacles to patience have manifested, I will not give up patience. As the Bodhicaryāvatāra (Skt., 'Engaging in the Bodhisattva's Deeds') says: 'If I do not endure these due to my own faults, then for this source of merit, I am only creating obstacles. If something does not exist, something will not arise; if something exists, something will exist. Since this is the case, how can it be said to be an obstacle? When a beggar appears in time, it does not create an obstacle to giving.' Second: I will take upon myself all the sufferings of other sentient beings. For what purpose? In order to accomplish the conduct of the Buddhas' sons (རྒྱལ་བའི་སྲས，梵文：buddhaputra，羅馬轉寫：buddhaputra，字面意思：佛之子). The connection between them is, as the Bodhicaryāvatāra (Skt.) says: 'If I do not completely exchange my own happiness for the suffering of others, I will not attain Buddhahood, and even in Samsara (Skt.) there will be no happiness.' Third: May the rope of doubt not waver in my mind, even for a moment. What is the object of doubt? Even doubt about the Dharma (ཆོས་པའི་ཆོས，梵文：dharma，羅馬轉寫：dharma，字面意思：法) of the Dharma. The reasons for doubt arising are: it has never been obtained before, it is very profound, and it is the pinnacle of reason. As it is said: Profound and peaceful, free from elaboration, luminous, unconditioned.

།བདུད་རྩི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཤིག་བདག་གིས་ཐོབ། །སུ་ལ་བསྟན་ཀྱང་གོ་བར་མི་ནུས་པས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །བཟོད་པ་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི་ཆོས་ལ་ངེས་པར་རྟོག་པའི་བཟོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ལའང་ཆུང་ངུ་དང་། འབྲིང་དང་། ཆེན་པོའི་དབྱེ་བས་གསུམ་དུ་བཤད་ཅིང་། གང་ལ་བཟོད་པའི་ཆོས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ལའང་བདག་མེད་པ་གསུམ་རྟོགས་པའི་དབྱེ་བས་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐུན་མོང་གི་བཟོད་པ་ངོས་བཟུང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བཟོད་པ་མཆོག་ཉིད་དུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱན་ལས། མི་མཇེད་ཇི་མི་སྙམ་ཤེས་དང་། །སྙིང་རྗེ་ཆོས་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། །ཕན་ཡོན་ལྔ་ནི་ཡང་དག་བཤད། །དེ་ནི་གཉིས་ཀྱི་དོན་བྱེད་དེ། །དཀའ་ཐུབ་གཙོ་དང་ཀུན་ཏུ་ལྡན། །དེ་ལ་དེ་ནི་རྣམ་གསུམ་འདོད། །བཟོད་ 24-5-27b པ་དེ་འདྲར་ཡོངས་ཤེས་ནས། །མཁས་པ་ཡང་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། ལས་དང་། ལྡན་པ་དང་། འཇུག་པ་དྲུག་གི་སྒོ་ནས་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། བཟོད་པ་རྟེན་དང་གཞི་དང་ནི། །ཞེས་སྔ་མ་སྦྱིན་པའི་སྐབས་དང་འདྲ་བར་བཤད་དོ། ། ༈ བཞི་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། བཞི་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞུང་དོན་སོ་སོར་བཤད་པ་དང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྟག་པར་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། གུས་པར་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་ནི་དུས་སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་ལས་སུ་བྱ་བ་དགེ་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་བགྱིད་པར་མི་འགྱུར་བར་ནི་མ་གྱུར་ཅིག དགོས་པ་ཅིའི་ཆེད་དུ་ན། འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་དམན་པ་ལྷུར་ལེན་པའི་ཆེད་དུའོ། །དུས་ཇི་ཙམ་གྱི་བར་དུ་ཞེ་ན། སྐྱེ་བ་དང་། ཚེ་རབས་ནས་ཚེ་རབས་སུ་སྟེ། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་དུའོ། །དེ་ཡང་རྒྱན་ལས། ཚོགས་ལམ་ནས་ས་བཅུ་པའི་བར་ཐམས་ཅད་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབྱེ་བར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ཉིད་ལས། གཞན་ཡང་ཉམས་དང་འཕེལ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། །ཐར་པའི་དབང་དང་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་གཞན། །དེ་ཉིད་རབ་ཞུགས་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བྱེད་དང་། །བརྩོན་འགྲུས་དོན་ཆེན་པོ་ཡང་གཞན་དུ་བརྗོད། །ཅེས་ཡང་དག་སྤོང་བ་ནས། དབང་པོ་དང་། སྟོབས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་མཐར་སོན་པ་དང་སྦྱར་ནས་བཤད་པ་དེ་ནི་རྟག་སྦྱོར་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གུས་སྦྱོར་གྱི་བརྩོན་འགྲུས་ནི། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས་ལྔར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཐོག་མར་གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་དེ་ནས་ནི། །ཚུལ་བཞིན་ 24-5-28a རབ་ཞུགས་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ། །མ་

【現代漢語翻譯】正如經文所說：『我獲得瞭如甘露般的佛法，但無論向誰展示，都無法理解。』在三種忍辱中，最為殊勝的是對佛法具有堅定認識的忍辱。而這種忍辱又分為小、中、大三種。忍辱的對象是被稱為空性的佛法，而空性又通過領悟三種無自性來區分。第二部分分為兩點：確定共同的忍辱，以及闡明菩薩的忍辱是至高無上的。第一點，在《現觀莊嚴論》中說：『不視眾生為可厭，具足慈悲依於法，因此宣說五種利益，此能成辦二利事，苦行殊勝且具足，於此彼即有三種，通達如是之忍辱，智者如實而修持。』這是從本體、原因、結果、作用、具備和進入六個方面來確定的。第二點，正如經文所說：『忍辱是基礎和根本』，這與之前佈施的情況類似。第四，關於精進波羅蜜多的誓願第四，關於精進波羅蜜多的誓願分為兩點：分別闡述經文的意義，以及確定菩薩的精進。第一點分為兩類：恒常精進和恭敬精進。第一，菩薩我即使在短暫的一剎那，也不會停止行持廣大的善業。為什麼呢？爲了承擔一切眾生的卑賤。時間有多長呢？生生世世，直到無數個劫。這在《現觀莊嚴論》中也有闡述，從資糧道到十地都屬於精進的範疇。正如經文所說：『又有退失與增長之精進，以及捨棄不順解脫之助伴，彼即精進殊勝之行入，精進亦說為重大意義。』這是與正斷、根、力、菩提分和十度圓滿相結合來闡述的，屬於恒常精進的範疇。第二，恭敬精進在《經莊嚴論》中被闡述為五種。正如經文所說：『首先是盔甲精進，然後是如理行入的精進，不要……』

【English Translation】 As the scripture says, 'I have obtained a Dharma like nectar, but no matter who I show it to, they cannot understand it.' Among the three types of patience, the most supreme is the patience of having a firm understanding of the Dharma. And this patience is further divided into three types: small, medium, and large. The object of patience is the Dharma called emptiness, and emptiness is distinguished by understanding the three types of selflessness. The second part is divided into two points: determining the common patience, and clarifying that the Bodhisattva's patience is supreme. The first point, in the Ornament of Clear Realization, it says: 'Not regarding beings as repulsive, possessing compassion based on Dharma, therefore proclaiming five benefits, this can accomplish the benefit of both, asceticism is superior and complete, in this there are three, understanding such patience, the wise practice accordingly.' This is determined from the six aspects of essence, cause, result, function, possession, and entry. The second point, as the scripture says, 'Patience is the foundation and basis,' which is similar to the previous situation of generosity. Fourth, the vow of diligence pāramitā Fourth, the vow of diligence pāramitā is divided into two points: explaining the meaning of the scripture separately, and determining the diligence of the Bodhisattva. The first point is divided into two categories: constant diligence and respectful diligence. First, the Bodhisattva, even for a brief moment, will not stop performing vast virtuous deeds. Why? In order to bear the lowliness of all beings. How long? Lifetime after lifetime, until countless eons. This is also explained in the Ornament of Clear Realization, from the path of accumulation to the ten bhūmis all belong to the category of diligence. As the scripture says: 'Also, the diligence of decline and increase, and abandoning the companions that do not conform to liberation, that is the superior entry of diligence, diligence is also said to be of great significance.' This is explained in conjunction with the right abandonment, roots, powers, bodhi limbs, and the perfection of the ten pāramitās, which belongs to the category of constant diligence. Second, respectful diligence is explained as five types in the Ornament of the Sūtras. As the scripture says: 'First is the armor diligence, then the diligence of entering accordingly, do not...'

ཞུམ་མི་འཁྲུགས་ཆོག་མི་ཤེས་བརྩོན་འགྲུས། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་རྣམས་རབ་གསུངས། །ཞེས་བཤད་པ་དང་གཞུང་འདི་དག་སྦྱར་བར་བྱ་བ་ལས། དང་པོ་མ་ཞུམ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་དམ་བཅའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་བྱ་བའི་ཁུར་ཐམས་ཅད་རང་གིས་འཁུར་བར་དམ་བཅའ་བ་དང་། དེས་ཀྱང་དེ་དག་རང་ལ་བསྐུར་བར་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྲན་དང་འདྲ་བར་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བགྱི་བ་མ་ལུས་པ་རྣམས་སྒྲུབ་པར་བགྱིད་དོ། །ཅིང་ཞེས་པ་ནི། དོན་འོག་མ་བསྡུད་(སྡུད་)པའོ། །གཉིས་པ་ནི། འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་བགྱི་བའི་ཁུར་མཐའ་དག་བདག་ལ་སྤངས་ཤིང་བསྐུར་ནས། སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ནི་བྱ་བ་གང་གིས་ཀྱང་བྲེལ་བ་མེད་པར་བདེ་བར་གནས་པར་ཤོག་ཅིག སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལ། ལུས་དང་། ངག་དང་། སེམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་དབྱེ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་སྟོན་པ་ནི། ལུས་ནི་གཞན་གྱི་བྲན་བགྱིད་པའི་དབང་དུ་འགྱུར་བ་དང་། ཚིག་གིས་ནི་གཞན་ལ་སྟོན་པ་ལ་དགའ་བའི་དང་། བྱང་སེམས་བདག་གི་ཡིད་ཀྱང་རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ལ་ཕན་པར་སེམས་པའི་དབང་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་ཤོག་ཅིག་ཅེས་པའོ། །མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ་ནི། བརྩོན་འགྲུས་བདུན་གྱི་དབྱེ་བ་བཤད་པ་ན། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་གཉིས་བཤད་ལ། ངག་གི་བརྩོན་འགྲུས་ལོགས་སུ་ཕྱེ་བ་མེད་དོ། །མི་འཁྲུགས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། གལ་ཏེ་དམྱལ་བར་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པར་གཅིག་པུར་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་དགོས་པར་གྱུར་ན་ཡང་། འོན་ཀྱང་སེམས་ཀྱི་སྐྱོ་བ་དག་ནི་མ་མཆིས་པར་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བགྱིད་པར་ཤོག ཅེས་པའོ། །དོན་དེ་ཡང་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ 24-5-28b ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྦྱིན་པ་ནི། །སེམས་ཅན་གཅིག་བདེ་བསྐལ་མང་དུ། །གནོད་པ་བྱེད་ཀྱང་དགར་འགྱུར་ན། །དེ་ལས་བཟློག་པ་སྨོས་ཅི་དགོས། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། འགྲོ་བ་རིགས་ཅན་གསུམ་པོ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བགྱིད་པའི་གོ་ཆ་འདི་ཉིད་བགོ་བར་བགྱིའོ། །དགོས་པ་ཅིའི་སླད་དུ་ན། ལུས་ཅན་རྣམས་ནི་འདུལ་བར་འགྱུར་བའི་སླད་དུའོ། །གང་གིས་སྒོ་ནས་འདུལ་ན། ཅི་ནས་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་རིམ་པ་གོང་དུ་བཤད་མ་ཐག་པ་འདི་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་སོ། །ཞར་ལ་གདུལ་བྱ་འདུལ་བའི་ཚུལ་ནི། སློབ་དཔོན་དཔའ་བོས་སྟོན་པའི་བསྟོད་པ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་པ་ལས། ཁྱོད་ནི་རྔན་འཐེན་བགྱིད་ལ་བསྐུལ། །ཆོམ་རྐུན་བགྱིད་ལ་ཚར་ཡང་གཅོད། །གྱ་གྱུ་ཅན་རྣམས་རྣལ་དུ་འགོད། །དལ་བུས་འཁོར་ལ་གཞན་བསྐུལ་འདེབས། །དུལ་བ་རྣམས་ནི་ལམ་ལ་སྦྱོར། །དམུ་རྒོད་རྣམས་ལ་བཏང་སྙོམས་མཛད། །དེ་སླད་སྐྱེས་བུ་འདུལ་བ་ནི། །ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་མེད་ཁྱོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །ཆོག་མི་ཤ

【現代漢語翻譯】『不退轉不雜染，知足精進諸佛說。』將此等經文結合起來。首先，關於不退轉的精進，分為兩個方面：發誓承擔其他眾生的所有事務；以及祈願他們將這些事務委託給自己。第一方面是：像奴僕一樣，我將完成所有眾生的所有事務。『且』字是包含後面的意思。第二方面是：愿所有眾生的所有事務都卸給我並委託給我，愿其他眾生沒有任何事務的繁忙，安樂地居住。關於結合的精進，從身、語、意三個方面來展示：身體變成服務他人的奴僕，言語喜歡向他人展示，愿菩薩我的心也總是想著利益其他眾生。在《經莊嚴論》中，講述了七種精進的區分，其中講述了身和心的精進，沒有單獨區分語的精進。關於不雜染的精進：即使我必須在地獄中獨自承受無數劫的痛苦，我也不會有絲毫的厭倦，愿我能使眾生完全成熟。這個意思也如《經莊嚴論》所說：『菩薩的佈施是，即使一個眾生在漫長的劫中造成損害，也不會生氣，更何況是相反的情況呢？』關於盔甲的精進：我將穿上這件使三類有情眾生完全成熟的盔甲。為什麼需要這樣做呢？爲了調伏有情眾生。通過什麼方式調伏呢？通過剛才所說的利益他人的次第。順便說一下，關於調伏所化之眾的方式，如《導師勇猛贊》一百五十頌中所說：『您鼓勵獲取報酬，懲罰盜竊，糾正虛偽者，溫和地勸導他人加入僧團，引導馴服者走上正道，對頑固者保持中立。因此，您是無上的調御丈夫。』不知足的精進

【English Translation】 'Non-retreating, non-contaminating, contentment, and diligence are taught by all the Buddhas.' These texts should be combined. First, regarding non-retreating diligence, there are two aspects: vowing to undertake all the affairs of other beings; and praying that they entrust these affairs to oneself. The first aspect is: like a servant, I will accomplish all the tasks of all beings. The word 'and' implies including the following meaning. The second aspect is: may all the burdens of all beings be relinquished to me and entrusted to me, and may other beings dwell in ease without being busy with any affairs. Regarding the diligence of combination, showing the distinctions based on body, speech, and mind: may the body become subservient to serving others, may speech delight in showing others, and may the mind of the Bodhisattva always think of benefiting other beings. In the Ornament of the Sutras, the distinctions of the seven diligences are explained, where the diligences of body and mind are taught, but the diligence of speech is not separately distinguished. Regarding non-contaminating diligence: even if I have to endure suffering alone in hell for countless eons, may I not have any weariness of mind, and may I bring beings to complete maturity. This meaning is also as stated in the Ornament of the Sutras: 'The giving of a Bodhisattva is such that even if one being causes harm for many eons, they will not become angry, what need is there to mention the opposite?' Regarding the armor-like diligence: I will don this armor that completely matures the three types of sentient beings. Why is it necessary to do so? In order to tame sentient beings. Through what means do we tame them? Through the order of benefiting others that was just mentioned above. Incidentally, regarding the manner of taming those to be tamed, as stated in the One Hundred and Fifty Verses of Praise to the Brave Teacher: 'You encourage the obtaining of rewards, punish theft, correct the deceitful, gently persuade others to join the Sangha, guide the tamed onto the path, and remain neutral towards the stubborn. Therefore, you are the unsurpassed tamer of beings.' Diligence of not knowing contentment

ེས་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། ལེ་ལོ་མ་མཆིས་པའི་སྤྲོ་བ་བགྱིད་པར་ཤོག་ཅིག དགོས་ཅིའི་ཆེད་དུ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཚིག་གཅིག་ཙམ་ཡང་མཉན་པའི་ཆེད་དུ་ནིའོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན། མེའི་མདག་མས་བར་མཚམས་མ་མཆིས་པའི་འོབས་རྣམས་གང་བ་བརྒལ་ནས་ཀྱང་ངོ་། །དོན་འདི་ཡང་མདོ་སྡེ་དྲིན་ལན་བསབ་པར། རང་རེའི་སྟོན་པ་སྔོན་རྒྱལ་པོར་གྱུར་པ་ན། ཇི་སྐད་དུ། སྐྱེ་བ་ཡོད་ན་འཆི་བ་ཡོད། །འགོག་པ་འདི་ནི་བདེ་བ་ཡིན། །ཞེས་ལེགས་པར་བཤད་པ་འདི་ཁོ་ན་མཉན་པའི་ཆེད་དུ་ལུས་ལ་མར་མེ་འབར་བ་སྟོང་བཙུད་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ལ་སྔར་ལྟར་གཉིས། དང་པོ་ནི། རྒྱན་ལས། དགེ་ 24-5-29a ལ་ཡང་དག་སྤྲོ་བ་དང་། །དད་དང་འདུན་ལ་བརྟེན་པ་དང་། །དྲན་སོགས་ཡོན་ཏན་འཕེལ་བྱེད་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཉེན་པོ་དང་། །མ་ཆགས་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་ལྡན། །དེ་དག་ལ་ནི་དེ་རྣམས་བདུན། །བརྩོན་འགྲུས་དེ་འདྲར་ཡོངས་ཤེས་ནས། །མཁས་པས་ཡང་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ལ། བདུན་གྱི་གྲངས་ནི་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་སྤྲོ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་དང་། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་གཉིས་དང་། གུས་སྦྱོར་དང་། རྟག་སྦྱོར་གྱི་དབྱེ་བ་གཉིས་རྣམས་ལ་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བརྩོན་འགྲུས་རྟེན་དང་གཞི་དང་ནི། །ཞེས་སོགས་སྔ་མ་ལྟར་གསུངས་སོ། ། ༈ ལྔ་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། (ལྔ་པ་)བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ་ལ། འཁོར་འདས་དང་མཐུན་པའི་བསམ་གཏན་སྤང་བྱར་བསྟན་པ། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་བསམ་གཏན་བླང་བྱར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཉམ་གཞག་གི་སེམས་སྒྲུབ་པའི་རིམ་པའི་རིམ་པ་བཤད། དེའི་འབྲས་བུ་ཁམས་གོང་མ་ལ་ཞེན་པ་དགག་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྒྱུར་ཡང་བསྒོམ་བྱ་མ་ཡིན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཞི་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་ངོས་བཟུང་། དེས་རྣམ་གཡེང་འདུལ་བའི་ཚུལ་བཤད། ཞི་གནས་དེ་འདོད་པའི་ཆགས་བྲལ་ལ་རག་ལས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པ་ཡིས་ཟག་པ་མེད་པའི་དགའ་བར་འགྱུར་བ་དག་ཏུ་གོམས་པར་བགྱིའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ཤེ་ན། རབ་ཏུ་གནས་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་སྟེ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་རབ་མཐར་གྱུར་པའི་གནས་ཀྱིས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། རྒྱན་ལས། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་དག་ཐོབ་ནས། །ཞེས་སོ། །འདི་ནི་སེམས་གནས་པ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས། རྣམ་ཐར་དང་། ཟད་པར་དང་། 24-5-29b ཟིལ་གནོན་དང་། སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་དགོས་པར་ས་སྡེ་ནས་འབྱུང་ལ། གཞུང་འདིར་དགའ་བར་འགྱུར་བ་དག་ཏུ་གོམས་པར་གྱིས་ཞེས་པ་ཡང་ཡོན་ཏན་དེ་དག་ལ་བཤད་ན་འབྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་དེ་ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་ཅེ་ན། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་

【現代漢語翻譯】以精進的努力為動力，愿我毫不懈怠地去做。爲了什麼目的呢？爲了僅僅聽聞佛陀所善說的一句話。如何做到呢？即使要跨越充滿燃燒餘燼且沒有間隙的深坑也在所不惜。這個道理也體現在《報恩經》中，我們自己的導師過去曾是國王，他曾說過：『有生必有死，滅盡是安樂。』僅僅爲了聽聞這句善說，就像在身上點燃成千上萬盞燈一樣。第二部分如前所述分為兩部分。第一部分是：在《莊嚴經論》中說：『于善亦當極歡喜，信及希求所依止，能增憶念等功德，及是一切煩惱敵，不著等德皆具足，于彼等效能知七，由知精進如是相，是故智者當修習。』這裡所說的七種，是指對三學的歡喜三種，身和心的精進兩種，以及恭敬行和恒常行的兩種差別。第二部分是：『精進是所依和基礎』等等，如前所述。第五、受持禪定波羅蜜多（第五）受持禪定波羅蜜多，包括：指出與輪迴和涅槃相順應的禪定應被捨棄，指出利益眾生的禪定應被受持。第一部分分為兩點：闡述成就等持心的次第，以及駁斥其結果是對上界（色界和無色界）的執著，以及即使作為涅槃之因也不應修習。第一部分分為兩點：確定殊勝的止（奢摩他），闡述以此調伏散亂的方法，以及表明此止依賴於對慾望的離貪。第一點是：愿我習慣於以一心安住而生起無漏的喜樂。通過什麼方式呢？通過達到圓滿的安住，即達到第四禪的極致。正如《莊嚴經論》中所說：『獲得極清凈的第四禪之後』。這是因為心安住是至高無上的，因此，從《攝事品》中可知，解脫、滅盡、勝伏和力量等所有功德都必須依賴於此才能成就。而在此論中說『習慣於生起喜樂』，也可以解釋為獲得那些功德。如何成就那圓滿的極致呢？通過禪定和色界。

【English Translation】 Motivated by the power of diligent effort, may I engage without laziness. For what purpose? To hear even a single word well-spoken by the Buddha. How so? Even by crossing pits filled with burning embers without gaps. This principle is also reflected in the Sutra on Repaying Kindness, where our own teacher, who was once a king, said: 'If there is birth, there is death. Cessation is bliss.' Just to hear this well-spoken phrase, it is like lighting thousands of lamps on one's body. The second part is divided into two parts as before. The first part is: In the Ornament Sutra, it says: 'One should also rejoice greatly in virtue, relying on faith and aspiration, increasing qualities such as mindfulness, and being the enemy of all afflictions, possessing qualities such as non-attachment. One should know seven aspects in those qualities, knowing the nature of diligence in this way, therefore the wise should cultivate it.' The seven mentioned here refer to the three types of joy in the three trainings, the two types of diligence of body and mind, and the two distinctions of respectful practice and constant practice. The second part is: 'Diligence is the support and foundation,' etc., as mentioned before. Fifth, Taking the Vow of the Perfection of Dhyana (Meditation) (Fifth) Taking the Vow of the Perfection of Dhyana, including: Pointing out that dhyana that aligns with samsara and nirvana should be abandoned, and pointing out that dhyana that benefits sentient beings should be embraced. The first part is divided into two points: explaining the stages of achieving samadhi, and refuting that its result is attachment to the upper realms (form and formless realms), and that it should not be practiced even as a cause of nirvana. The first part is divided into two points: identifying the special shamatha (calm abiding), explaining the method of subduing distraction with it, and showing that this shamatha depends on detachment from desire. The first point is: May I become accustomed to generating uncontaminated joy by abiding with one-pointed mind. Through what means? By attaining the perfection of abiding, that is, reaching the ultimate of the fourth dhyana. As it is said in the Ornament Sutra: 'Having attained the extremely pure fourth dhyana.' This is because the abiding of the mind is supreme, therefore, it is known from the Compendium of Topics that all qualities such as liberation, cessation, subjugation, and power must rely on this to be achieved. And in this treatise, saying 'become accustomed to generating joy' can also be explained as obtaining those qualities. How to achieve that perfect ultimate? Through dhyana and the form realm.

མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མཐའ་དག་གི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་གནས་སྐབས་ལ་དགའ་བ་དང་དོན་དུ་གཉེར་བ་སྤངས་ནས་ནིའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། སྤྱིར་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་རྣམས་ལ་ཞུགས་པའི་དགོས་པ་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤོང་བ་དང་། མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཁམས་གོང་མ་དག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ལ། འདིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཕྱི་མ་ནི་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། ཡན་ལག་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་དང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། གཞུང་འདིར་ཡང་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་ལ་དགའ་བ་སྤང་བར་བཤད་པས་སོ། །གཞན་གསུམ་པོ་རྣམས་ནི་འདིར་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་ཡིན་ཏེ། ཞི་གནས་ཀྱི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དག་རྒྱུད་ལ་སྐྱེད་པའི་དགོས་པ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་ལ། དེ་སྒྲུབ་པ་ལ་ནི་གསུམ་པོ་དེ་ངེས་པར་ཡན་ལག་ཏུ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། འདུལ་བར་བགྱིའོ། །གང་ན་སེམས་ཀྱི་གླང་པོ་ཆེ་ཤིན་ཏུ་གདུལ་བར་དཀའ་བ་དེའོ། །དཀའ་བ་ཅི་ཞེ་ན། འབད་མི་དགོས་པར་རང་བཞིན་གྱིས་གཡོ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །གང་དུ་གཡོ་ཞེ་ན། ལོག་པའི་ལམ་བཟུང་འཛིན་གཉིས་པོ་གང་རུང་དུ་ཞུགས་ཤིང་ཤེས་པ་རྣམས་ནིའོ། །འདི་ཡང་མདོ་ལས། སེམས་འདུལ་བས་ནི་ལེགས་པ་སྟེ། །སེམས་འདུལ་བས་ནི་བདེ་བ་འདྲེན། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་ཇི་ལྟར་འདུལ་བའི་ཚུལ་ཡང་། 24-5-30a གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེའི་མདོ་ལས་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་སེམས་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བ་ན། ནང་ན་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། ཕྱི་རོལ་ན་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ལ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། རལ་གྲིའི་སོ་དེ་ཉིད་བཅད་པར་མི་ནུས་པ་དང་། སོར་མོའི་རྩེ་མོ་དེ་ཉིད་ལ་རེག་པར་མི་ནུས་པ་བཞིན་དུ། སེམས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་ཉིད་མཐོང་བར་མི་ནུས་སོ། །འདི་ལྟར་རྩེ་གཅིག་པ། མི་འཕྲོ་བ། རྣམ་པར་མི་འཕྲོ་བ། ཞི་གནས་ལ་རྩེ་གཅིག་ལ། གཡེང་བ་མེད་པ་འདི་ནི་སེམས་གནས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། ཇི་སྐད་དུ། བདག་གིས་རྣམ་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་བརྩོན་པར་བྱ་སྟེ། སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ་ཡང་མི་འདོར་རོ། །དེ་ལ་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི་གང་། རྣམ་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་གང་ཞེ་ན། སེམས་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སྟེ། འདི་ལ་གང་ཡང་སྦྱིན་པ་མེད་པ་དེ་ནི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །གང་ཡང་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་བཏང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་འདི་ནི། རྣམ་པར་སྒྲུབ་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཡུམ་ལས་ཀྱང་། སེམས་ལ་སེ

【現代漢語翻譯】此外，（菩薩）應捨棄對所有無色定之圓滿果報的喜悅和追求。這是因為，一般來說，進入禪定和無色定的必要性在於：捨棄違品，安住于現法之樂，顯現功德，以及爲了在更高的界域中受生。然而，在此，菩薩們不應追求後者，正如《現觀莊嚴論》中所說：『支分完全滅盡。』正如本論中所說，應捨棄對果報產生的喜悅。其餘三者是此處應追求的，因為生起寂止之等持于自相續的必要是爲了利益他人，而爲了成就這一點，這三者是必不可少的支分。第二，調伏（自心）。在哪裡調伏？在心之大象極難調伏之處。為何難調？因為其自性無需努力便會動搖。動搖於何處？動搖于涉入邪道之執取和能取二者中的任何一者。對此，《經部》中也說：『調伏自心是善妙的，調伏自心能引來安樂。』那麼，如何調伏呢？《寶髻經》中說：『若尋覓其心，內不見其真實，外不見其真實，于蘊、界、處亦不見其真實。譬如劍刃不能自割，指尖不能自觸，心亦不能自見。如是，一心、不散亂、不分別、于寂止一心、無有散亂，此乃心之安住。』《不退轉輪經》中也說：『我應勤奮于修習，亦不捨棄心之法性。何為心之法性？何為修習？心如幻術，於此無有施予，是為心之法性。』捨棄一切所有，為令一切佛土清凈而回向，是為修習。《般若經》中也說：『於心無心。』

【English Translation】 Furthermore, (Bodhisattvas) should abandon delighting in and pursuing the fruition of all formless absorptions. This is because, generally, the necessity of entering into meditative concentration and the formless absorptions is for: abandoning opposing factors, abiding in comfort in the present dharma, manifesting qualities, and for taking birth in higher realms. However, here, Bodhisattvas should not pursue the latter, as it says in the Ornament for Clear Realization: 'The limbs are completely exhausted.' As it is explained in this text, one should abandon delighting in the arising of the fruit. The other three are to be pursued here, because the necessity of generating the samadhi of calm abiding in one's own mindstream is for the benefit of others, and to accomplish that, these three are necessarily required as limbs. Second, to tame (one's mind). Where to tame? Where the elephant of the mind is extremely difficult to tame. Why is it difficult? Because its nature is to waver without effort. Where does it waver? It wavers in engaging in either the grasping or the grasper of the wrong path. Regarding this, it is also said in the Sutra: 'Taming the mind is excellent, taming the mind brings happiness.' So, how does one tame it? It says in the Jewel Crest Sutra: 'If one seeks the mind everywhere, one does not see it truly within, one does not see it truly without, one does not see it truly in the aggregates, elements, and sense bases. Just as the edge of a sword cannot cut itself, and the tip of a finger cannot touch itself, so too, the mind itself cannot see itself. Thus, one-pointed, not scattered, not differentiated, one-pointed in calm abiding, without distraction, this is the abiding of the mind.' It also says in the Inexhaustible Intelligence Sutra: 'I should strive to cultivate, and not abandon the nature of the mind. What is the nature of the mind? What is cultivation? The mind is like an illusion; there is no giving in it, this is called the nature of the mind.' Abandoning all possessions, dedicating them to purify all Buddha-fields, this is called cultivation. It also says in the Mother Sutra: 'No mind in the mind.'

མས་མ་མཆིས་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་འོད་གསལ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ན། གཟུང་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་བ་གཉིས་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་བཀག་པའི་སྒོ་ནས། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སེམས་ཞེས་བྱ་བ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་དེ་ཉིད་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ན་སེམས་དུལ་བ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཉིད་ལ་ཞི་གནས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། སེམས་ལ་སེམས་ནི་འཇོག་ཕྱིར་དང་། །ཆོས་རབ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཕྱིར། །ཞི་གནས་དང་ནི་ལྷག་མཐོང་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། 24-5-30b གསུམ་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཞི་གནས་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ལྷག་མཐོང་གིས། །ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་ཤེས་བྱས་ནས། །ཐོག་མར་ཞི་གནས་བཙལ་བྱ་དེ་ཡང་ནི། །འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་མེད་ལ་མངོན་དགས་འགྲུབ། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར། བཤད་མ་ཐག་པའི་ཞི་གནས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི། འདོད་པའི་ཁམས་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་ཉིད་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་སོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་གི་ཡིད་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལ་མི་གཙང་བ་བཞིན་དུ་ལྟོས་པ་མེད་པར་ཤོག་ཤིག དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ལྷའི་དབང་པོ་སྟེ། གཙོ་བོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པོ་དག་དང་། མིའི་གཙོ་བོ་འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ཡི་འབྱོར་བ་སྡིག་པ་དང་མ་འདྲེས་པས་ན། དམ་པ་དང་། གྱ་ནོམ་པས་ན་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་དག ཇི་སྙེད་མཆིས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ངོ་། །རྒྱུད་བླ་མར། མི་གཙང་བ་ལ་དྲི་ཞིམ་མེད་བཞིན་འགྲོ་ལྔ་དག་ན་བདེ་བ་མེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ཁམས་གོང་མའི་བདེ་བ་བླང་ངོ་སྙམ་ན། བྱང་སེམས་བདག་ནི་སྲིད་པར་རྒྱུ་བ་མཐའ་དག་ལ་ཡིད་དགའ་བར་མ་གྱུར་ཅིག དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ནི། འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར། དཔེ་ནི་ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པ་འབར་བ་དེར་གནས་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལས་མ་འདས་པ་དང་འདྲའོ། །གཉིས་པ་ནི། འོ་ན་ཁམས་གསུམ་པོ་དག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་མི་བྱེད་དམ་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེ་དང་སྨོན་ལམ་གྱིས་དྲངས་ནས། སེམས་ཅན་གཞན་ལ་སྨན་པ་དག་བགྱིད་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་ཤོག་ཅིག དེ་སྐད་དུ་ཡང་། རྒྱུད་བླ་མར། སྐྱེ་སོགས་ཕོངས་དང་བྲལ་ཡང་དེ་ཡི་རྒྱུས། །བློ་ལྡན་འགྲོ་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་ཕྱིར་བརྟེན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཁམས་གསུམ་ལ་ཞེན་པ་མ་མཆིས་པའི་ཞི་གནས་དེས་ལས་སུ་བྱ་བ་ཅི་ཞིག་བགྱི་ཞེ་ན། 24-5-31a མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་མངོན་དུ་བྱས་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ནི། རིགས་ཅན་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་འགྲོ་བ་གསུམ་པོ་མ་ལུས་པ་དག་ལ་གནས་སྐབས་སུ་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པ་གྱ་ནོམ་པ་བསྒྲུབས་ནས། མཐར་ཐུག་རང་རང་གི་ཐེག་པའི་རྩེ་མོར་བྱང་ཆུབ་པ་རབ་ཏུ་སྩལ

【現代漢語翻譯】正如經文所說：『心性本凈光明』。因此，通過憶念和正知來阻止能取和所取的兩種活動，安住于自性光明的法性之心，這被稱為調伏自心，也稱為寂止。正如《經莊嚴論》中所說：『心住於心故，及善分別法故，是寂止與勝觀。』第三，正如經文所說：『由具足寂止之勝觀，知能寂滅諸煩惱，故應首先求寂止，彼亦于無世間繫縛者能現證。』如上所述，要實現寂止，必須首先不執著于欲界。解釋如下：愿菩薩我的心，對於欲界的自性，如同不凈之物一樣，毫不留戀。那是怎樣的呢？如同天界之主，三十三天的統治者，以及人界之主，轉輪王的財富，不與罪惡混雜，是神聖的，因其富饒而至高無上。正如《寶性論》中所說：『如不凈無妙香，五趣之中無安樂。』第二，即使如此，如果認為可以享受上界的快樂，愿菩薩我不要對輪迴中的一切事物感到歡喜。其理由是：因為沒有超出行苦。例如，住在燃燒的鐵室中，無法擺脫痛苦。第二，那麼，難道不在三界中受生嗎？由於慈悲和願力的驅使，爲了利益其他眾生，愿我隨順他們的因緣而受生。正如《寶性論》中所說：『雖離生等諸睏乏，有慧者依于彼故，為生眾生慈悲心。』第二，對於不執著三界的寂止，應該做什麼呢？通過顯現神通等殊勝功德，來成辦利益眾生的事業。爲了闡述這一點：對於被三種根性所攝的三界眾生，暫時成辦他們所見之法的安樂，最終使他們各自在自己的乘中達到頂峰的菩提。

【English Translation】 As it is said, 'The nature of mind is clear light.' Therefore, by blocking the two activities of grasping and being grasped through mindfulness and awareness, remaining in equanimity with the Dharma nature of mind, which is naturally clear light, is called taming the mind. This is also called quiescence (shamatha). As stated in the Ornament of the Sutras (Mdo sde'i rgyan): 'Because the mind abides in the mind, and because of the excellent discrimination of dharmas, there are quiescence and insight.' Third, as it says: 'Having understood that afflictions are completely destroyed by insight endowed with perfect quiescence, one should first seek quiescence, which is manifestly attained by those without attachment to the world.' As explained above, to realize quiescence, one must first be free from attachment to the desire realm. This is explained as follows: May my mind, as a Bodhisattva, be without attachment to the nature of the desire realm, just as to something impure. How is that? Like the wealth of the lord of the gods, the chief of the thirty-three, and the chief of humans, the wheel-turning king, which is not mixed with sin, is sacred, and is supreme because of its abundance. As stated in the Uttaratantra (rGyud bla ma): 'Just as there is no pleasant scent in impurity, there is no happiness in the five realms of existence.' Second, even so, if one thinks to take pleasure in the higher realms, may I, as a Bodhisattva, not be delighted in all that wanders in existence. The reason for this is that it does not transcend the suffering of conditioned existence. For example, it is like dwelling in a burning iron house, where one does not transcend the suffering of suffering. Second, then, will one not take birth in the three realms? Driven by compassion and aspiration, may I take birth in accordance with the needs of benefiting other sentient beings. As it is said in the Uttaratantra: 'Although free from the poverty of birth and so forth, the wise rely on it in order to generate compassion for beings.' Second, what should be done with the quiescence that is without attachment to the three realms? By manifesting extraordinary qualities such as clairvoyance, may I accomplish the benefit of sentient beings. To show this: For all the three types of beings gathered by the three predispositions, having accomplished the abundant happiness of dwelling in the Dharma that is seen in the present, may I bestow perfect enlightenment, the pinnacle of their respective vehicles.

་ཏོ། །བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་ན། འགྲོ་བའི་མགོན་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སོ། །ཇི་ལྟར་དུ་ན། དཔའ་བར་འགྲོ་བ་དག་དང་། ནམ་མཁའ་མཛོད་དང་། དྲི་མ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་མིང་ཅན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར་བརྒྱ་དང་ཉི་ཤུ་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་མ་ལུས་པ་ཐོབ་པར་བགྱིས་ནས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་དཔའ་བར་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་ཞིག་ལ་ནི་དབང་འབྱོར་བ་བརྙེས་པ་ན། སེང་གེ་རྣམ་པར་བསྒྱིངས་པ་ལྟ་བུའི་མིང་ཅན་དུ་གྱུར་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སྒོ་ནས་དཔའ་བོའི་རོལ་པ་སྣ་ཚོགས་མཛད་པ་ཡི་ཕྱིར་ན་དེ་ཞེས་བྱའོ། །མདོར་ན། ཡུམ་གྱི་མདོར། སེང་གེ་རྣམ་པར་བསྒྱིངས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་དང་། དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ནི་དོན་གཅིག་ཏུ་འཆད་པ་ཡིན་ལ། ངོ་བོ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ཡང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལྡན་དུ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་དུས་ཀྱི་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དེ་ཉིད་དོ། །གཞུང་འདིས་བསྟན་པའི་བསམ་གཏན་ནི་གསུམ་དུ་འདུ་སྟེ། འཁོར་བའི་སྲེད་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན། མྱང་འདས་ལ་སྲེད་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཉན་རང་གི་བསམ་གཏན། མཐའ་གཉིས་ལ་མི་གནས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསམ་གཏན་ཏེ། འདིར་སྨོན་ལམ་གྱི་སྒོ་ནས་དམ་བཅའ་བ་ནི་ཕྱི་མ་དེ་ཁོ་ནའོ། །དེ་ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་པ་ 24-5-31b ནི་བསམ་གཏན་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དང་རིག་པ་གསུམ། །རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་དེ་བཞིན་ཟིལ་གནོན་བརྒྱད། །ཟད་པར་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན། །དཔག་ཏུ་མེད་པར་གཏན་པ་ཐོབ་པའི་མཐུ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་ཡང་སྔར་ལྟར་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རྒྱན་ལས། སེམས་ནི་ནང་དུ་གནས་པ་དང་། །དྲན་དང་བརྩོན་འགྲུས་ལ་བརྟེན་པ། །བདེ་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་། །མངོན་ཤེས་གནས་ལ་དབང་སྒྱུར་བ། །ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ནི་གཙོ་བོ་སྟེ། །དེ་དག་ལ་ཡོད་དེ་རྣམ་གསུམ། །བསམ་གཏན་དེ་འདྲར་ཡོངས་ཤེས་ནས། །མཁས་པས་ཡང་དག་སྒྲུབ་བར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བསམ་གཏན་རྟེན་དང་གཞི་དང་ནི། །ཞེས་སོགས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། ༈ དྲུག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། དྲུག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་འཆའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་གིས་ཐོབ་པར་དམ་བཅའ་བ་དང་། གཞན་ལ་སྟོན་པར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཤེས་རབ་མངོན་ཏུ་བྱེད་པར་དམ་འཆའ་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཆུང་ངུའི་ཤེས་རབ་ཐོབ་པར་དམ་འཆའ་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ཐོབ་པར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བཟོའི་གནས་མི་འདྲ་བ་བཅོ་བརྒྱད་ལྟ་བུ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་

【現代漢語翻譯】問：誰來做這件事呢？答：是諸佛之子，菩薩們。問：如何做到呢？答：就像《般若經》中所說的『勇猛行』、『虛空藏』、『無垢』等等一百二十個（三摩地）一樣，全部獲得。問：為什麼稱為『勇猛行』呢？答：因為證得某種三摩地的自在力后，能像獅子一樣威猛，以不可思議的方式展現各種勇猛的姿態，所以稱為『勇猛行』。總而言之，《母經》（指《般若經》）中所說的『獅子奮迅三摩地』和『勇猛行三摩地』，意義相同。其本體是般若波羅蜜多（智慧到彼岸），但在修持六波羅蜜多時，是屬於禪定波羅蜜多。此論（指《現觀莊嚴論》）所說的禪定可歸納為三種：與輪迴貪慾相應的世間禪定；與涅槃貪慾相應的聲聞、緣覺禪定；不執著于兩邊的菩薩禪定。此處以發願的方式立誓，指的是最後一種。因為成辦廣大利益有情之事依賴於禪定。如《經莊嚴論》所說：『六神通與三種明，八解脫與八勝處，滅盡定、十遍處與諸三摩地，獲得無量禪定之威力。』第二（殊勝行）也如前一樣分為兩部分。第一部分，《莊嚴論》中說：『心住于內，依于憶念與精進，生起安樂，自在諸神通，是諸法之主，彼等有三種，通達如是禪定已，智者當勤修。』第二部分，如前所述，『禪定是所依、是基礎』等等。第六、發願獲得智慧波羅蜜多第六、發願獲得智慧波羅蜜多分為兩種：發願自己獲得和發願教導他人。第一種又分為三種：發願顯現世間智慧，發願獲得小乘出世間智慧，發願獲得大乘出世間智慧。第一種是：像十八種不同的工巧明處，以及世間典籍

【English Translation】 Q: Who performs this? A: All the sons of the Buddhas, the Bodhisattvas. Q: How is it done? A: By obtaining all one hundred and twenty (samadhis) mentioned in the Perfection of Wisdom Sutra, such as 'Heroic Progress,' 'Treasury of Space,' and 'Immaculate.' Q: Why is it called 'Heroic Progress'? A: Because upon gaining mastery over a certain samadhi, one becomes like a lion in full display, performing various heroic acts in inconceivable ways, hence it is called that. In short, the 'Lion's Roar Samadhi' mentioned in the Mother Sutra (referring to the Prajnaparamita Sutra) and the 'Heroic Progress Samadhi' are the same in meaning. Its essence is the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), but when practicing the six paramitas, it belongs to the Dhyana Paramita (Perfection of Meditation). The meditation taught by this treatise (referring to the Abhisamayalankara) can be summarized into three types: worldly meditation associated with attachment to samsara; meditation of Shravakas and Pratyekabuddhas associated with attachment to nirvana; and Bodhisattva meditation that does not abide in either extreme. Here, the vow made through aspiration refers only to the latter. Because accomplishing vast benefit for sentient beings depends on meditation. As the Sutra Ornament states: 'Six superknowledges and three vidyas, eight liberations and eight victories, cessation, ten spheres of totality and samadhis, the power of attaining immeasurable stability.' The second (special conduct) is also divided into two parts as before. The first part, the Ornament states: 'The mind abides within, relying on mindfulness and diligence, generating bliss, mastering the abodes of superknowledge, it is the lord of all dharmas, those have three aspects, having fully understood such meditation, the wise should diligently cultivate it.' The second part, as before, 'Meditation is the support, the basis,' etc. Sixth, Vowing to Obtain the Perfection of Wisdom Sixth, vowing to obtain the Perfection of Wisdom is divided into two: vowing to obtain it oneself and vowing to teach it to others. The first is further divided into three: vowing to manifest worldly wisdom, vowing to obtain Hinayana (small vehicle) transcendental wisdom, and vowing to obtain Mahayana (great vehicle) transcendental wisdom. The first is: like the eighteen different fields of crafts, and worldly treatises.

སམ། ཡང་ན། རིག་པའི་གནས་སྒྲ་ཚད་དང་། སྙན་དངགས་སྡེབ་སྦྱོར་ལ་སོགས་པ་དག་དང་། སྒྱུ་རྩལ་རྒྱ་མཚོའི་ཚོགས་རྣམས་མཆོག་ཏུ་ཕ་མཐའ་མཆོག་ཏུ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པར་ཤོག་ཅིག ཅེས་པའོ། །བཟོ་དང་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རྣམ་གྲངས་ནི། བྱེ་བྲག་རྟོགས་བྱེད་ལས་འདི་ལྟར་བཤད་དེ། སྒྱུ་རྩལ། ཡི་གེ ལག་རྩིས། གྲངས། རྩིས། འཛིན་སྟངས། ཐོར་ཚུགས། གོམ་སྟངས། ལྕགས་ཀྱུ་སྒྱུར་ཐབས། རལ་གྲིའི་ཐབས། ཞགས་པ་གདབ་པ། 24-5-32a མདའ་བོ་ཆེ་འཕེན་ཐབས། འཕོང་གི་སློབ་དཔོན་མདུན་དུ་བསྒྱུར་བ། ཕྱིར་བསྒྱུར་བ། མཆོངས་པ། གྱད་ཀྱི་འཛིན་སྟངས། བང་། རྐྱལ་བ། བརྒལ་བ། གླང་པོ་ཆེའི་གཉར་ཞོན་པ། རྟ་ལ་ཞོན་པ། ཞེས་སོགས་བཤད་ལ། འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ཞེས་པའང་། རིག་པའི་གནས་བཅོ་བརྒྱད་སྟོན་པ་སྟེ། སྒྲ་དང་། གསོ་དཔྱད་དང་། ཆོས་ལུགས་དང་། རོལ་མོ་དང་། འཁྲིག་ཐབས་དང་། སྐར་མའི་དཔྱད་དང་། རྩིས་དང་། མིག་འཕྲུལ་དང་། སྔོན་གྱི་གཏམ་རྒྱུད་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚིག་གི་དོན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་གཞུང་ལུགས་མ་ལུས་པ་དག་རྟོགས་ཤིང་། གཞན་ལ་སྟོན་པའི་ཚུལ་མཁས་པར་ཤོག འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ། འདི་ལ་མཁས་པར་གྱུར་པ་ན་ཐབས་ཀྱི་ཆ་ལ་མི་རྨོངས་པས། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་ཚུལ་དུ་གྱུར་པས་ན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཆུང་ངུའི་ཤེས་རབ་ཅེས་བྱའོ། །ཡང་ན་རྐང་པ་འདིས། ཇི་སྐད་དུ། ལྷ་ཡི་སྐད་དང་ཀླུ་དང་གནོད་སྦྱིན་སྐད། །ཅེས་སོགས་འབྱུང་བ་ལྟར། ཚིག་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། རྐང་པ་འོག་མ་གཉིས་ཀྱིས་དོན་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡང་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ། ཆོས་ཤེས་པ་དང་། དོན་ཤེས་པ་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་འབྱུང་བ་དང་། སོ་སོར་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞིའི་ཚིགས་སོ་སོར་ཡང་དག་པར་རིག་པ་དང་། དོན་སོ་སོར་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཚིག་དོན་མ་ལུས་པ་སྤྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ནི། འཆལ་པ་དང་མ་འདྲེས་པས་ན་དྲི་མ་མེད་པ་དང་། ཐོགས་པ་མེད་པར་འཇུག་པས་ན་རྣོན་པོ་དང་། ཉི་ཚེ་བ་ཙམ་མ་ཡིན་པས་ན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཐོབ་པར་ཤོག་ཅིག གཉིས་པ་གཞན་ལ་སྟོན་པར་དམ་འཆའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཟབ་པའི་ 24-5-32b ཆོས་འཆད་པར་དམ་འཆའ་བ་དང་། རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་འཆད་པར་དམ་བཅའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ནས་ཞེས་པ་རིམ་པར་སྟོན་པའི་ཚིག་སྟེ། དཔེར་ན། ཁྲུས་བྱས་ནས་ཟན་བཟའ་ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བརྗོད་བྱ་ཤིན་ཏུ་ཟབ་ཅིང་། རྗོད་བྱེད་རིག་པ་དང་ལྡན་པའི་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ནི་བགོ་བཤའ་རང་རང་གི་སྐལ་བ་དང་འཚམས་པར་བགྱིའོ། །འདི་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། རྒྱན་ལས། དོན་ཤ

【現代漢語翻譯】愿我于聲明（梵 Vidyāsthāna，知識的領域），如音韻學、詩歌韻律等，以及藝術的海洋中，達到卓越的巔峰！關於工藝和藝術的類別，《辨別論》中如此說道：藝術、文字、算術、數字、計算、姿勢、散佈、步法、鉤子的使用方法、劍術、繩索的投擲、投擲大型箭矢的方法、將投擲大師轉向前方、向後轉、跳躍、巨人的姿勢、奔跑、游泳、跨越、騎象、騎馬等等。此外，世間法典也闡述了十八種知識領域，包括：聲明、醫藥、宗教、音樂、性愛技巧、星象學、占星術、魔術和古代故事等。第二，愿我通達一切眾生的語言，精通世間一切學問，並善於向他人傳授。這是通達世俗的智慧，精通此道就不會在方法上感到迷惑，因為它轉變為功德的積累，所以被稱為微小的出世間智慧。或者，這一句也如《妙臂問經》中所說：『天神的語言、龍族的語言、夜叉的語言』等等，是關於通達語言的智慧。接下來的兩句是關於闡述通達意義的智慧。這也與《經莊嚴論》中出現的『通達法』和『通達義』的術語相符，也與四種辨析中的『辨析詞』和『辨析義』相一致。第三，就佛陀的教言而言，愿我獲得運用一切詞義的智慧，這種智慧不與邪見混雜，因此是無垢的；能無礙地進入，因此是敏銳的；不是暫時的，因此是無限的。第二，承諾向他人傳授，分為兩種：承諾傳授甚深之法和承諾傳授廣大法。第一，『乃』字表示順序，例如『洗澡后吃飯』。也就是說，對於眾生，我將以適合他們各自根器的方式，來分配極其深奧且具有智慧的、大小乘的法。這也如《莊嚴經論》中所說：『通達義』

【English Translation】 May I excel to the highest peak in the fields of knowledge (Sanskrit: Vidyāsthāna), such as phonetics, poetry, and so on, and in the assemblies of the ocean of arts! Regarding the categories of crafts and arts, it is stated in the Distinguishing Treatise as follows: art, writing, arithmetic, numbers, calculation, posture, scattering, gait, methods of using hooks, swordsmanship, throwing ropes, methods of throwing large arrows, turning the throwing master forward, turning backward, jumping, the posture of giants, running, swimming, crossing, riding elephants, riding horses, and so on. Furthermore, the worldly treatises also explain the eighteen fields of knowledge, including: grammar, medicine, religion, music, erotic techniques, astrology, astronomy, magic, and ancient stories, etc. Second, may I understand the meaning of all beings' speech, master all worldly knowledge, and be skilled in teaching others. This is the wisdom of understanding the conventional, and being proficient in this will not lead to confusion in methods, because it transforms into an accumulation of merit, therefore it is called minor transcendental wisdom. Alternatively, this verse, as it appears in the Glorious Arm Question Sutra: 'the language of the gods, the language of the nāgas, the language of the yakshas,' etc., is about the wisdom of understanding language. The following two lines are about explaining the wisdom of understanding meaning. This also corresponds to the terms 'understanding the Dharma' and 'understanding the meaning' that appear in the Ornament of the Sutras, and also corresponds to 'discriminating words' and 'discriminating meaning' in the four discriminations. Third, with regard to the Buddha's teachings, may I obtain the wisdom of using all the words and meanings, which is unblemished because it is not mixed with perversion; it is sharp because it enters without obstruction; it is immeasurable because it is not merely temporary. Second, the commitment to teach others is divided into two: the commitment to teach the profound Dharma and the commitment to teach the vast Dharma. First, the word 'furthermore' indicates sequence, such as 'eat after bathing.' That is to say, for sentient beings, I will distribute the extremely profound and wise Dharma of the Great and Small Vehicles in a way that is appropriate to their respective capacities. This is also as stated in the Ornament of the Sutras: 'understanding the meaning.'

ེས་དོན་སྟོན་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ངག་དང་ཚིག་རྣམས་དྲི་མེད་པས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་དག་མཐར་ཕྱིན་པ་སྟེ་རྫོགས་པར་མ་རྟོགས་པའི་སེམས་ཅན་མ་ལུས་པ་ནི་མཐའ་དག་ལ་རབ་ཏུ་སྟོན་པར་བགྱིའོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་ཤེ་ན། དྲང་དོན་དང་ངེས་དོན་གྱི་ཚུལ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་གི་སྒོ་ནས་སོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སེམས་ལ་ཡི་གེར་བྲིས་པ་དང་འདྲ་བར་དང་ནོར་འཁྲུལ་མེད་པའི་གསལ་པོ་ཉིད་དུའོ། །འདིར་མཐར་ཕྱིན་ཞེས་པ་ནི། རྗོད་བྱེད་གསུང་རབ་ཀྱི་ཚོགས་མཐའ་དག་ལ་བྱ་བ་མ་ཡིན་གྱི། བརྗོད་བྱ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཆ་ཚང་བ་ལ་ནི་མཐའ་དག་ཅེས་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་དམན་པའི་སྡེ་སྣོད་ལ་ནི་བརྗོད་བྱ་མཐར་ཕྱིན་པ་ཞེས་མི་བྱ་སྟེ། རྒྱན་ལས། མ་ཚང་བ་དང་འགལ་བ་དང་། །ཐབས་མིན་དེ་ལྟ་མ་བསྟན་ཕྱིར། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ནི་ཐེག་པ་འདི། །ཐེག་ཆེན་ཆོས་ཞེས་བྱ་བ་མིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་ཡང་སྔར་ལྟར་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རྒྱན་ལས། ཤེས་བྱ་ཡང་དག་རབ་རྣམ་འབྱེད། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བརྟེན་པ་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཤིན་ཏུ་གྲོལ། །ཤེས་རབ་འཚོ་བ་ལེགས་བཤད་དང་། །ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ནི་མཆོག་ཡིན་ཏེ། །དེ་དག་ལ་ཡོད་དེ་རྣམ་གསུམ། །ཤེས་རབ་དེ་འདྲར་ཡོངས་ཤེས་ནས། །མཁས་པ་ཡང་ 24-5-33a དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །འདིར་གསུམ་ཞེས་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དམན་པ་དང་ཆེན་པོ་གཉིས་ཏེ་གསུམ་ལ་འགྲེལ་པས་བཤད་ལ། དེའི་གོ་བ་ཡང་། དང་པོ་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་དོན་དམ་ཤེས་པའོ། །དེ་ལའང་ཕྱི་རོལ་པ་དང་ཐུན་མོང་གི་རིག་པའི་གནས་ཤེས་པ། གཉིས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཟབ་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པའོ། །དེ་ལྟར་འཆད་པ་ན། སྔར་གོང་དུ་བཤད་མ་ཐག་པའི་གཞུང་གི་གོ་རིམ་ཅུང་ཟད་བཟློག་སྟེ་ཤོ་ལོ་ཀ་དང་པོའི་རྐང་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་སྔར་བཤད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཤེས་རབ་རྟེན་དང་གཞི་དང་ནི། །ཞེས་སོགས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། ༈ བདུན་པ་ཐབས་མཁས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། བདུན་པ་ཐབས་མཁས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ་ནི། ཐབས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་བསྒྲུབ་པར་བགྱིའོ། །གང་ན་སྟོབས་བཅུ་པའི་གོ་འཕང་དེའོ། །གོ་འཕང་དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཅི་ནས་གཞན་དོན་མཐར་ཕྱིན་པར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའི་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པའོ། །རྒྱུ་ཐབས་མཁས་དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འགྲོ་བའི་དོན་མ་ཚང་བ་མེད་པའི་འབྲས་བུ་མཆིས་པར་བགྱིད་པའི་ཐབས་སོ། །འབྲས་བུ་དེ་ནམ་གྱི་ཚེ་འབྱུང་ཞེ་ན། སྟོབས་བཅུ་པའི་གོ་འཕང་དེར་མངོན་པར་འཛེགས་པའི་ཚེ་ནའོ། །འདིར་ཐབས་མཁས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་དུས་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པ་ཞིག་ཡིན་

【現代漢語翻譯】與『闡述意義的言語和文字是純凈的』相符。第二，我將為所有尚未完全證悟的眾生徹底闡釋佛陀的教言。通過什麼方式呢？通過眾多正確的意義和究竟的意義的方式。如何闡釋呢？如同文字銘刻在心中一般清晰無誤。這裡所說的『徹底』，並非指所有的言語集合，而是指方法和智慧的完整。因此，小乘經典不能被稱為意義徹底，如《寶性論》所說：『不完整、有矛盾，不示方便之法，因此，聲聞乘不稱為大乘法。』第二部分也如前分為兩部分。第一部分，如《寶性論》所說：『正確分辨所知，依賴於禪定，完全解脫煩惱，智慧是最好的生活，是諸法之最，這三者都具備，智者應如是證悟。』這裡所說的『三』，是指世俗、小乘出世間和大乘出世間這三種，註釋中對此進行了解釋。其含義是：第一種是瞭解世俗，后兩種是瞭解勝義。其中，第一種是瞭解外道和共同的明處，第二種是僅僅依據佛陀教言的深奧和廣大的法。如此講解時，稍微顛倒之前所講經文的順序，先講解第一頌的后兩句。第二部分，如『智慧是基礎和根本』等，與之前相同。第七，誓願成就善巧方便波羅蜜多第七是誓願成就善巧方便波羅蜜多：我將通過成就善巧方便的行持來證得果位。什麼果位呢？即十力（梵文：bala，藏文：stobs bcu，英文：Ten Powers of a Buddha）的果位。這個果位是怎樣的呢？是發願徹底利益他人的願望及其果報。善巧方便的因是怎樣的呢？是能使利益眾生的果實圓滿無缺的方法。這個果實何時產生呢？在證得十力果位之時。這裡，善巧方便的體性是：知曉應當顯現真實究竟的時間和非時。

【English Translation】 It is in accordance with 'the words and expressions that explain the meaning are pure.' Second, I will thoroughly explain the Buddha's teachings to all sentient beings who have not yet fully realized them. Through what means? Through many ways of correct meaning and definitive meaning. How to explain? As clear and unmistakable as words engraved in the heart. Here, 'thorough' does not refer to all collections of words, but to the completeness of method and wisdom. Therefore, the Hinayana scriptures cannot be called thorough in meaning, as the Ratnagotravibhāga states: 'Incomplete, contradictory, and not showing the means, therefore, the Śrāvakayāna is not called Mahāyāna Dharma.' The second part is also divided into two parts as before. The first part, as the Ratnagotravibhāga states: 'Correctly distinguishing the knowable, relying on samādhi, completely liberating from afflictions, wisdom is the best life, is the best of all dharmas, all three are possessed, the wise should realize it as such.' Here, the 'three' refers to the three types: mundane, Hinayana transcendence, and Mahayana transcendence, which are explained in the commentary. Its meaning is: the first is to understand the mundane, and the latter two are to understand the ultimate truth. Among them, the first is to understand the knowledge of outsiders and common fields of knowledge, and the second is to understand the profound and vast dharmas that are solely based on the Buddha's teachings. When explaining in this way, slightly reverse the order of the previously explained scriptures, and first explain the last two lines of the first verse. The second part, such as 'wisdom is the foundation and basis,' is the same as before. Seventh, Vow to Accomplish the Skillful Means Pāramitā The seventh is the vow to accomplish the Skillful Means Pāramitā: I will attain the state through accomplishing the practice of skillful means. What state? That is, the state of the Ten Powers. What is this state like? It is the result of the aspiration to completely benefit others, along with its fruits. What is the cause of skillful means like? It is the method of bringing about the fruit of completely fulfilling the benefit of beings. When will this fruit arise? At the time of ascending to the state of the Ten Powers. Here, the essence of skillful means is: knowing the time and non-time to manifest the true ultimate.

ལ། འདི་ནི་འཕྲིན་ལས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་སྟེ། ཕར་ཕྱིན་པ་དག་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ཐབས་མཁས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཞེས་འཆད་དོ། །ཐབས་ལ་མཁས་པ་འདི་ནི། གཞན་དོན་མཐར་ཕྱིན་པའི་སྐུ་གཉིས་ཀྱི་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་སྟེ། འདི་མེད་ན་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ 24-5-33b དག་གིས་ཀྱང་། ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་དུས་མ་ཡིན་པར་ཡང་མངོན་དུ་བྱས་ནས། ཆད་པའི་མྱང་འདས་ཀྱི་མཐར་ལྟུང་བ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས་དབུ་མ་ལ་འཇུག་པར། རིང་དུ་སོང་བ་འདིར་ནི་སྐད་ཅིག་དང་། །སྐད་ཅིག་ལ་ནི་འགོག་པར་འཇུག་འགྱུར་ཞིང་། །ཐབས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ལེགས་འབར་བའང་ཐོབ། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེས་ནི་ཐབས་མཁས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའང་། ངོ་བོ། རྒྱུ། འབྲས། ལས། ལྡན། འཇུག་པ་དྲུག་གི་སྒོ་ནས་འཆད་པའང་བདེ་བླག་ཏུ་ཤེས་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཐེག་པ་དམན་པ་པ་དག་ལ་འདི་མེད་པའི་ཕྱིར་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཐབས་མཁས་མཆོག་ཉིད་དུ་སྒྲུབས་པ་མི་འཆད་དོ། ། ༈ བརྒྱད་པ་སྨོན་ལམ་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ་དང་། དགུ་པ་སྟོབས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། བརྒྱད་པ་སྨོན་ལམ་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་འཆའ་བ་ནི། སྨོན་ལམ་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དག་ནི་ཐོབ་པར་བགྱིའོ། །དུས་ནི་རྒྱུན་དུའོ། །ཚུལ་ནི་ཐུབ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་སྔོན་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པའི་རྒྱུ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་བཏབ་པ་མ་ལུས་པ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་དུའོ། །སྨོན་ལམ་གྱི་ཕར་ཕྱིན་ངོ་བོ་རྒྱུ་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ངོས་འཛིན་པའང་སྔར་དགོས་དོན་གྱི་སྐབས་སུ་བཤད་པ་ལས་རྟོགས་པར་གྱུར་པ་དེ་ཉིད་དོ། །དགུ་པ་སྟོབས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་འཆའ་བ་ནི། མཉམ་གཞག་ཏུ་ནང་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྣམས་ནི། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་མི་གཡོ་ཞིང་། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ས་སྟེང་གི་འགྲོ་བ་ཇི་སྙེད་པ་ལ་ཕན་པ་ཁོ་ནས་གནས་པར་བགྱིའོ། །ཇི་ལྟར་མི་གཡོ་ཞེ་ན། ཕྱི་རོལ་ཡུལ་གྱི་དགྲའི་ཚོགས་ནི་མི་བཟད་པ་སྟེ་གདུག་པ་ཅན་མ་ལུས་པ་མཐའ་དག མོད་ལ་སྟེ་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཅི་དགའ་བར་ཏེ་འབད་རྩོལ་མེད་པར་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་སོ། །འདིར་སྟོབས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་བརྫི་བར་མི་ནུས་པས་ན་དེ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ལའང་ཐབས་ཀྱི་ཆ་ལ་དེས་བརྫི་བར་མི་ནུས་པ་ 24-5-34a དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་ལ་དེས་བརྫི་བར་མི་ནུས་པ་གཉིས། དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་། དད་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཞེས་བྱ་བ་དེར་འདུས་ཤིང་། དེ་དང་པོར་ཐོབ་པའི་ས་མཚམས་ཀྱང་། ངེས་འབྱེད་བཟོད་པ་ནས་ཡིན་ཏེ། བཤེས་སྤྲིང་ལས། དད་དང་བརྩོན་འགྲུས་དག་དང་དྲན་པ་དང་། །ཏིང་འཛིན་ཤེས་རབ་ཆོས་མཆོག་ལྔ་ཉིད་དེ། །འདི་ལ་མངོན་བརྩོན་མཛོད་ཅ

【現代漢語翻譯】此乃促成事業圓滿之因。諸位波羅蜜多行者，將事業之因闡釋為方便善巧之結合。此善巧方便，若無圓滿利他之二身（色身和法身），則無從生起，乃是不可或缺之因。若無此方便，即使已獲證無生法忍之菩薩，亦可能于未至真實現證之時，便急於顯現，從而墮入斷滅之涅槃邊。鑑於此，于《入中論》中雲：『久遠之事剎那間，剎那之事入滅中，善巧方便波羅蜜，熾燃光顯亦能得。』如是闡釋，便能輕易了知方便善巧波羅蜜之體性、因、果、業、具、入等六方面。然小乘行者，因無此方便，故不宣說菩薩之殊勝善巧。第八，誓願愿波羅蜜；第九，誓願力波羅蜜。第八，誓願愿波羅蜜之誓願：我等誓願成就愿波羅蜜。時間是恒常的。方式是如諸佛往昔為利益眾生所發之愿，無論以何種方式種下善因，我等亦如是行持。愿波羅蜜之體性、因、果等之認知，已於前述必要性之章節中闡述。第九，誓願力波羅蜜之誓願：于等持中，內心之行持不為相違之境所動搖；於後得位，唯以利益世間一切眾生為依歸。如何不動搖呢？外境之敵眾，皆為不可忍受之惡毒之輩，我等當毫不費力地立即降伏之。此處，力之體性，即不為相違之境所動搖，故名力。此力又分方便之力和智慧之力。此二力皆彙集于信力、精進力、定力、慧力之中。初獲此力之界限，乃于抉擇忍位。如《親友書》云：『信及精進與憶念，三摩地與智慧力，此等五法最殊勝，當勤修持此等法。』

【English Translation】 This is the cause for the perfect accomplishment of activities. The Pāramitā practitioners explain the cause of activities as the union of skillful means. This skillful means is the indispensable cause for the ultimate accomplishment of the two bodies (Rūpakāya and Dharmakāya) for the benefit of others. Without this, even Bodhisattvas who have attained the forbearance of non-arising dharmas may prematurely manifest before the time of true realization, and thus risk falling into the extreme of annihilation. Considering this point, it is said in the Entering the Middle Way: 'What is distant enters in an instant, and what is instant enters into cessation; the Pāramitā of skillful means, blazing and radiant, can also be attained.' As explained, it becomes easy to understand the six aspects of the Pāramitā of skillful means: essence, cause, result, activity, possession, and entry. However, since the lesser vehicle practitioners lack this, the supreme skillful means of Bodhisattvas is not taught. Eighth, vowing the Aspiration Pāramitā; ninth, vowing the Power Pāramitā. Eighth, the vow of the Aspiration Pāramitā: We vow to attain the Aspiration Pāramitā. The time is continuous. The manner is as the aspirations of the Buddhas in the past, planting the seeds of benefit for sentient beings in whatever way, we will act accordingly. The recognition of the essence, cause, result, etc., of the Aspiration Pāramitā has already been explained in the previous section on necessity. Ninth, the vow of the Power Pāramitā: In meditative equipoise, the actions of the inner mind are not shaken by opposing forces; in the post-meditative state, we will abide solely for the benefit of all beings on earth. How is it unshaken? The assembly of external enemies, all the unbearable and malicious ones, we will immediately subdue them effortlessly. Here, the essence of power is that it cannot be overcome by opposing forces, hence it is called power. This power is divided into the power of skillful means and the power of wisdom. Both of these are gathered into the power of faith, the power of diligence, the power of concentration, and the power of wisdom. The boundary of first attaining this power is from the Acceptance of Discernment, as it is said in the Letter to a Friend: 'Faith, diligence, mindfulness, concentration, and wisdom are the five supreme qualities; strive diligently in these.'

ིག་འདི་དག་ནི། །སྟོབས་དབང་ཞེས་བགྱི་རྩེ་མོར་གྱུར་པའང་ལགས་ཞེས་དང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉམས་ཆུང་བ་ཡང་། །དེ་དག་ཉིད་ལ་སྟོབས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ བཅུ་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་བཅའ་བ། བཅུ་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དམ་འཆའ་བ་ནི། མཉམ་གཞག་ཏུ་རྟོག་པའི་དྲྭ་བ་རྣམས་ནི་སྤངས་ནས་སུ། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ལ་ཕན་པ་ཁོ་ན་བགྱིད་པར་གྱུར་ཅིག གཉེན་པོ་གང་གིས་སྤོང་ཞེ་ན། ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་འདི་དག་ནི། སྒྱུ་མ་དང་། སྨིག་རྒྱུ་དང་། སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུར་འཁྲུལ་པའི་ངོར་སྣང་ཡང་། སྣང་བ་ལྟར་མི་བདེན་པ་ཉིད་དུ་ཡང་དག་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་མངོན་དུ་བགྱིས་ནས་སོ། །ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ལ་དབང་འབྱོར་བ་ཐོབ་པ་ན། གཞན་དོན་བྱེད་ཚུལ་སངས་རྒྱས་དང་མཉམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་ལས། ས་བཅུ་པ་ལ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་དང་། རྒྱུད་བླ་མར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་འདི་ནི། །རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་དང་། །སེམས་ཅན་ཡང་དག་སྒྲོལ་བ་ལ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མཉམ་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །སྤྱིར་ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་འབྱོར་བ་ཐོབ་པ་ལ་ནི། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་གནས་གྱུར་པ་ཐོབ་པ་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ལ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་ཚོགས་བརྒྱད་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཡིན་ལ། དེ་དག་གི་གནས་ 24-5-34b གྱུར་ལ། གནས་སྐབས་དང་། མཐར་ཐུག་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། དམན་པའི་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་སུ་ཡང་མངའ་བ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། ས་བོན་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། །གནས་དོན་ལུས་སུ་སྣང་བ་དག །གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཟག་མེད་དབྱིངས། །དེ་ནི་རྟེན་ཀུན་འགྲོ་བ་ཅན། །ཞེས་ཐེག་པ་གསུམ་ཀའི་རྟེན་ཅན་དུ་བཤད་པས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་། མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་དུ་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། ལྷག་མེད་ཀྱི་དབྱིངས་ན་ཤེས་པ་གང་ཡོད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ཡེ་ཤེས་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཆ་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གནས་གྱུར་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་དུ་མེད་ལ། ཚོགས་བདུན་པོ་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ནི་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཡིད་དང་འཛིན་དང་རྣམ་པར་རྟོག །གྱུར་ཕྱིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་དང་། །ཞིང་དང་ཡེ་ཤེས་ལས་དག་ལ། །དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །དབང་དེ་མི་གཡོ་ལ་སོགས་པའི། །ས་གསུམ་ལ་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡང་མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་སོགས་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། ཞིབ་མོར་ན། གནས་སྐབས་ཀྱི་འདི་དག་ལ་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱའི། གནས་གྱུར་པ་ཞེས་མི་བྱ་ཞིང་། གནས་གྱུར་པ་

【現代漢語翻譯】這些就是被稱為力量之頂峰。《經莊嚴論》中說：『不順之方衰弱，對他們來說就是力量。』第十，關於智慧波羅蜜多的誓言。第十，關於智慧波羅蜜多的誓言是：捨棄在等持中產生的分別之網，在後得位中，僅僅利益三界眾生。用什麼對治來捨棄呢？對於這些內外之法，雖然在迷惑的顯現中如幻、如陽焰、如化現般顯現，但要現證如實了知其並不如顯現般真實的智慧。獲得自在的智慧波羅蜜多，其利益他眾的方式與佛陀無異。』《母經》中說：『第十地被稱為如來。』《寶性論》中說：『菩薩的這種行為，在後得位中，與如來們一樣，在救度眾生方面，於世間是平等的。』一般來說，獲得自在的智慧，依賴於獲得轉依的阿賴耶識。而阿賴耶識是具有八識及其隨行之眾的。對於它們的轉依，有暫時和究竟兩種。第一種，也存在於低劣的有餘涅槃中。《經莊嚴論》中說：『因為種子已經轉變，所以顯現為身體的意義，已經轉變為無漏界，那是具有一切所依的。』因此，它被說成是三乘的所依。即便如此，也並非現證如鏡般的智慧，因為尚未斷除所知障。雖然如此，在有餘界中存在的任何識，都僅僅是智慧，而沒有絲毫的識的成分。如果假定沒有經歷過低劣道，那麼阿賴耶識的轉依只有佛陀才能做到。而其他七識的轉變是從第八地開始的。正如其中所說：『因為意和執以及分別轉變，所以成為無分別和凈土以及智慧，具有四種自在。』那自在是不動等三地具有四種。即便如此，沒有現證如如智等的所知，與之前相同。詳細來說，這些暫時的狀態被稱為轉變，而不是轉依。轉依

【English Translation】 These are said to be the pinnacle of power. The Ornament of the Sutras states: 'The weakening of opposing forces is called power for them.' Tenth, the vow of the Perfection of Wisdom. Tenth, the vow of the Perfection of Wisdom is: Having abandoned the nets of conceptualization in meditative equipoise, may I only benefit the three realms in the post-meditative state. What antidote abandons them? These outer and inner dharmas, although appearing in the face of delusion as illusion, mirage, and emanation, may I manifest the wisdom that truly realizes they are not true as they appear. Obtaining mastery over the Perfection of Wisdom is said to be equal to the Buddhas in the way of benefiting others. The Mother Sutra states: 'The tenth bhumi is said to be the Thus-Gone One.' The Uttaratantra states: 'This conduct of the Bodhisattva, in the post-meditative state, is equal to the Thus-Gone Ones in the world in truly liberating sentient beings.' In general, obtaining mastery over wisdom depends on obtaining the transformation of the basis of consciousness. And consciousness is the eight consciousnesses with their retinues. Regarding their transformation, there are two types: temporary and ultimate. The first is also present in the inferior nirvana with remainder. The Ornament of the Sutras states: 'Because the seed has transformed, the meaning of the body appears as the transformed, stainless realm, which is the basis that goes to all.' Therefore, it is taught as the basis of all three vehicles. Even so, it is not the manifestation of mirror-like wisdom, because the obscuration of knowledge has not been abandoned. Although that is the case, whatever consciousness exists in the realm with remainder is only wisdom, and there is not even a little bit of the aspect of consciousness. If we assume that the inferior path has not been traversed, then the transformation of the alaya consciousness is only possible for the Buddhas. The transformation of the other seven aggregates is from the eighth bhumi onwards. As it says: 'As it is said, because mind and grasping and discrimination have transformed, therefore non-discrimination and pure land and wisdom, have four powers.' That power is the four on the three bhumis, such as the Immovable. Even so, the knowledge that equality wisdom and so forth have not been manifested is similar to the previous one. In detail, these temporary states are called transformation, but not transformation of the basis. Transformation of the basis

མཚན་ཉིད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཁོ་ན་སྟེ། དེར་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་རྡུལ་ཙམ་ཡང་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོར་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཕྱི་མ་བཞི་པོ་འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དུ་འདུ་ཞིང་། ཤེས་རབ་ཉིད་བྱེད་ལས་མི་འདྲ་བ་བཞི་བྱེད་པའི་ཆ་ནས་བཞིར་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། དབུས་མཐའ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། མི་ཟད་པ་དང་རྟག་འཇུག་དང་། །ངེས་དང་ལོངས་ 24-5-35a སྤྱོད་སྨིན་པར་བྱེད། །ཅེས་ཐབས་ཀྱིས་སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བས་མི་ཟད་པར་བྱེད། སྨོན་ལམ་གྱི་རྐྱེན་འཁོར་ལོ་བཞི་དང་ལྡན་པར་སྨོན་པ་འགྲུབ་པས་སྦྱིན་སོགས་ལ་རྟག་ཏུ་འཇུག སྟོབས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པས་སྦྱིན་སོགས་ལ་ངེས་པར་འཇུག ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ལ་མ་རྨོངས་པས་སྦྱིན་སོགས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་ཅིང་། སེམས་ཅན་རྣམས་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུ་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་སློབ་པར་དམ་བཅས་པས་ནི་སྨོན་ལམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་བའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། སྨོན་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ནི། སངས་རྒྱས་པ་ན་གཞན་གྱི་དོན་ལྷུན་གྲུབ་རྒྱུན་མི་ཆད་དུ ་འབྱུང་བར་སྨོན་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེའི་རྒྱུ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམས་ལ་སློབ་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ སྐུ་དེའི་འཁོར་དུ་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་སེམས་ཅན་དག་ཁོ་ན་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པ། གཉིས་པ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་དམ་བཅའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསམ་པས་ཚད་མེད་བཞི་སྒོམ་པ་དང་། སྦྱོར་བས་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། ཕ་བཞིན་དུ་བྱམས་པར་སྨོན་པ་ནི། ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ན་ཕ་དག་བུ་གཅིག་པུ་ལྷག་པར་གཅེས་པ་བཞིན་དུ། བསམ་པས་གཞན་ལ་འཚེ་བའི་ནག་ནོག་མ་ལུས་པ་དག་སྤངས་ནས་སུ། སྦྱོར་བས་དུས་རྒྱུན་མི་ཆད་པར། ཡུལ་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་ལས་སུ་བྱ་བ་བྱམས་པ་སྟེ། བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་སྒོམ་པ་དག་གིས་གནས་པར་བགྱིའོ། །གཉིས་པ་མ་བཞིན་དུ་བརྩེ་བར་སྨོན་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་ན་མ་དག ཡུལ་རང་གི་བུ་ན་བ་ལ་བསམ་པ་བརྩེ་བ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་འདོད་ཀྱི་བློས་སྦྱོར་བ་{ཁུ་ལྗོང་}མང་པོས་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་སྤྱོད་པ་དེ་བཞིན་དུ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་བདག་ཀྱང་། ཡུལ་འགྲོ་བ་ 24-5-35b སེམས་ཅན་ལ། བསམ་པ་སྙིང་རྗེ་དཔེ་ལས་བརྒྱ་འགྱུར་དུ་བསྒྱུར་བ་ཡུལ་སོ་སོར་བགྱིད་པར་ཤོག་ཅིག འདིར་ཁུ་འཇོ་བའི་ཞེས་དང་། ཁུལ་ལྗི་ཞེས་པ་ནི་ཡི་གེ་མ་དག་པའོ། །གསུམ་པ་བུ་གཅིག་པ་ལ་དགའ་བ་དང་འདྲ་བར་སྨོན་པ་ནི། ཡུལ་སེམས་ཅན་ཕ་རོལ་བདེ་བའི་འབྱོར་བ་མཐོང་ནས་ནི། བསམ་པ་ལྷག་པར་དགའ་བ་སྟེ། བདེ་བ་དེ་དང་མི་འབྲལ་བར་འདོད་པའི་བློ་མང་པོ་སྐྱེད་ནས་སུ། དེ་ལྟ་བུའི་ད

【現代漢語翻譯】自性（mshan nyid pa）唯有佛地，因為在那裡連一絲一毫的識之法塵都不可得。總而言之，後面的四個波羅蜜多都包含在智慧波羅蜜多中，智慧本身從其行使四種不同作用的角度被分為四種。如《中邊分別論》所說：『不盡與恒常行，決定與受用熟。』通過方便將佈施等善根迴向菩提，使其不盡。以願力之緣，祈願具足四輪，願望成就，從而恒常行於佈施等。以力量壓倒不順之方，從而決定行於佈施等。以智慧不迷惑于實相，從而受用佈施等，並使眾生得以成熟。如此，發起菩提心后，立誓如理修學十波羅蜜多，這便是顯示了圓滿願行之方式。願行之體性即是成佛之時，為利他而任運成就、相續不斷地涌現。而其因則是修學諸波羅蜜多。修學使眷屬中唯有完全成熟的眾生出現的因。第二，關於立誓成熟眾生，分為二：以意念修持四無量心，以行為成辦四攝事。首先，關於四無量心：如父般慈愛之愿：如同世間父親特別疼愛唯一的孩子一樣，從意念上斷除所有傷害他人的罪過，從行為上恒常不斷地，對一切有情眾生，修持慈愛，即以希望他們獲得安樂之狀態而安住。如母般悲憫之愿：世間母親，對自己的孩子生病時，從意念上生起悲憫，即以希望他們脫離痛苦之念，從行為上以{khu ljong}（藏文）眾多方式隨順照料。如是，發起菩提心的我，對一切有情眾生，從意念上將悲心轉為勝過譬喻百倍，愿能對每個眾生都如此。此處『khu 『jo ba』i』和『khul lji』是錯字。如對獨子般歡喜之愿：見到他眾安樂之境，從意念上生起極大歡喜，即生起眾多不願與安樂分離之心，如是……

【English Translation】 The characteristic (mshan nyid pa) is solely the Buddha-ground, because there, not even a particle of the dust of consciousness is perceived. In short, the latter four pāramitās are included in the prajñā-pāramitā (perfection of wisdom), and wisdom itself is divided into four from the perspective of its performing four different functions. As stated in the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'Inexhaustible and constantly engaging, decisive and ripening enjoyment.' Through skillful means, dedicating virtues such as generosity to bodhi makes them inexhaustible. Through the condition of aspiration, wishing for the fulfillment of the four wheels, one constantly engages in generosity and so forth. By overpowering opposing forces with strength, one decisively engages in generosity and so forth. By not being deluded about the nature of wisdom, one enjoys generosity and so forth, and ripens sentient beings. Thus, having generated the mind of bodhi, vowing to properly train in the ten pāramitās demonstrates the way to accomplish the aspiration completely. The essence of aspiration is the wish that at the time of becoming a Buddha, the benefit of others will spontaneously arise continuously. And its cause is training in the pāramitās. Training in the cause for only those sentient beings whose minds are fully ripened to appear in that retinue. Second, regarding vowing to ripen sentient beings, there are two aspects: cultivating the four immeasurables with thought, and accomplishing the four objects of gathering with action. First, regarding the four immeasurables: The wish to love like a father: Just as fathers in the world especially cherish their only child, from the perspective of thought, abandoning all faults of harming others, and from the perspective of action, constantly, towards all sentient beings, cultivating loving-kindness, that is, abiding with the attitude of wishing them to encounter happiness. The wish to cherish like a mother: When a mother in the world, her own child is sick, from the perspective of thought, arises compassion, that is, with the thought of wishing them to be free from suffering, from the perspective of action, attending to them in accordance with many {khu ljong} (Tibetan) ways. Likewise, may I, who have generated the mind of bodhi, towards all sentient beings, from the perspective of thought, transform compassion into a hundred times greater than comparison, may I do so for each sentient being. Here, 『khu 『jo ba』i』 and 『khul lji』 are misspellings. The wish to rejoice like one rejoices for an only child: Having seen the prosperity of others' happiness, from the perspective of thought, generating great joy, that is, generating many thoughts of not wanting to be separated from that happiness, thus...

གའ་བ་སྒོམ་པ་དག་གིས་དུས་རྟག་ཏུ་གནས་པར་བགྱིའོ། །དཔེ་ནི། འཇིག་རྟེན་ན་ཕ་མ་དག་སྙིང་གི་བུ་གཅིག་པ་ལ་བདེ་བ་སྐྱེས་པ་ན་བདེ་བ་དེ་དང་མི་འབྲལ་བའི་བློ་སྐྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་རང་གི་བུ་ལ་བྱ་བ་སློབ་པ་དང་འདྲ་བར་བཏང་སྙོམས་ལ་གནས་པར་དམ་འཆའ་བ་ནི། ཡུལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པ་སྟེ་བདེ་བ་དང་། གནོད་པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་བའི་རྒྱུ་གཉེན་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་། དགྲ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་སྤངས་ནས་ནི། འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ཀུན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པར་ཤོག་ཅིག དཔེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་ན་ཕ་བཟང་པོ་དག་རང་གི་བུ་ལ་བགྱི་བ་སྟེ་བྱ་བ་ཚུལ་དང་མཐུན་པར་སྒྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཚོར་བ་བདེ་བས་ནི་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་འདྲེན་པར་བྱེད། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ནི་ཁོང་ཁྲོ་བ་འདྲེན་པར་བྱེད་པས་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་རྣམ་འཚེ་དང་། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དེ་གཉིས་དང་བྲལ་བའི་བཏང་སྙོམས་ལ་གནས་པར་སྨོན་པའོ། །འདིའི་སྐབས་ཀྱི་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་གསུམ་ལ་ནི། རྟེན་འཇིག་རྟེན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དབྱེ་བས། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་གཉིས་སུ་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཚད་མེད་ངོས་བཟུང་བ་ནི། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། བརྟན་པའི་ཚངས་པ་མི་མཐུན་སྤངས། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ 24-5-36a ལྡན། །དམིགས་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་འཇུག །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོངས་སྨིན་བྱེད། །ཅེས་ཁྱད་པར་བཞི་ལྡན་དུ་བཤད་དོ། །དམིགས་པ་གསུམ་པོའི་ཁྱད་པར་ནི། དེ་ཉིད་ལས། ཉོན་མོངས་ཅན་དང་དེ་དག་བསྟན་བཅོས་དང་། །དེ་ཡི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག །ཅེས་གསུངས་ལ། དེའི་དོན་ནི། འདོད་པའི་བདེ་བ་དང་ཕྲད་འདོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་འདོད་པ་དང་། བདེ་བ་དང་མི་འབྲལ་བར་འདོད་པ་དང་། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཉིས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་བྱས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི། སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་བྱམས་སོགས་བཞིའི་དམིགས་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་གདགས་གཞིར་གྱུར་པའི་ཕུང་པོ་ཆོས་ཙམ་ནི། ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་བྱམས་སོགས་ཀྱི་དམིགས་པ་དང་། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི། དམིགས་མེད་ལ་དམིགས་པའི་བྱམས་སོགས་ཀྱི་དམིགས་པའོ། །འདི་ཡང་གང་ཟག་དང་ཆོས་གཉིས་སུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པས་ན་དམིགས་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པའི་སེམས་ཅན་དག་འཁྲུལ་ངོར་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བ་ལ་སོགས་པར་འདོད་པས་ན། དམིགས་པ་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའི་མིང་གིས་བཏགས་སོ། །བཞི་པོ་འདིའི་ཐུན་མོང་གི་བྱེད་ལས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཚངས་པའི་གནས་པས་གནས་པ་ཡི། །བློ་ལྡན་རྟག་ཏུ་འདོད་པར་སྐྱེ། །དེས་ནི་ཚོགས་རྣམས་རྫོགས་བྱེད་ཅིང་། །སེམས་ཅན་དག་ཀྱང་རྣམ་སྨིན་བྱེད། །ཀུན་ཏུ་ཚངས་དང

【現代漢語翻譯】愿那些修習慈心的人，時時刻刻安住於此（慈心）。例如，世間父母對唯一的孩子感到快樂時，生起不離此樂的心念一樣。第四，如同教導自己的孩子做事一樣，發誓安住于舍（平等心）：愿利益一切有情眾生，遠離親友的快樂之因和敵人的痛苦之因，成就三界一切眾生的利益。譬如，世間善良的父母，如法地幫助自己的孩子成事一樣。而且，快樂的感受會引來貪執，痛苦的感受會引來嗔恨。因此，愿一切眾生都能安住于遠離一切爭端和貪慾的舍心之中。此處所說的樂、苦、舍三種感受，根據所依之世間和出世間的不同，可以分為世俗諦和勝義諦兩種。第二，確定菩薩四無量心的標準：《經莊嚴論》中說：『穩固的梵住，遠離不和，具有不分別的智慧，進入三種所緣，使眾生完全成熟。』具有這四種特點。三種所緣的特點是：該論中說：『進入煩惱者、關於煩惱的論著以及煩惱的真如。』其含義是：對於想要獲得欲樂、想要遠離痛苦、想要不離快樂，以及被貪慾和嗔恨所困擾的眾生，這是緣眾生的慈等四無量心的所緣；對於作為眾生假立基礎的五蘊等法，這是緣法的慈等四無量心的所緣；對於眾生的法性，這是無所緣的慈等四無量心的所緣。因為不分別人與法二者，所以稱為無所緣。然而，對於那些沒有證悟的眾生，他們希求離苦得樂，因此賦予了無所緣的慈悲等名稱。這四者的共同作用是：如經中所說：『以梵住而安住的有智慧者，恒常生起喜悅。因此，能圓滿資糧，也能使眾產生熟。』恒常清凈……

【English Translation】 May those who cultivate loving-kindness always abide in it. For example, just as worldly parents, when happy with their only child, develop a mind that does not separate from that happiness. Fourth, like teaching one's own child to do things, vowing to abide in equanimity: May it benefit all sentient beings, abandoning attachment to the cause of happiness for friends and anger towards the cause of suffering for enemies, accomplishing the benefit of all three realms. For example, just as good worldly parents help their children accomplish things in accordance with the Dharma. Moreover, the feeling of happiness leads to attachment, and the feeling of suffering leads to anger. Therefore, may all sentient beings abide in equanimity, free from all disputes and desires. The three feelings of happiness, suffering, and equanimity in this context can be divided into two types: conventional truth and ultimate truth, depending on whether they are based on the worldly or the transcendental. Second, defining the criteria for the Bodhisattva's Four Immeasurables: The Ornament of the Sutras states: 'Stable Brahma-viharas, abandoning discord, possessing non-discriminating wisdom, engaging in three objects, completely maturing sentient beings.' It is explained as having these four characteristics. The characteristics of the three objects are: It says in the same text: 'Engaging thoroughly with those afflicted by afflictions, with treatises on them, and with the suchness of them.' Its meaning is: For sentient beings who desire to attain pleasure, desire to be free from suffering, desire not to be separated from happiness, and are afflicted by desire and hatred, this is the object of the four immeasurables such as loving-kindness that focuses on sentient beings; for the aggregates and other dharmas that serve as the basis for the imputation of sentient beings, this is the object of the four immeasurables such as loving-kindness that focuses on dharmas; for the nature of sentient beings, this is the object of the four immeasurables such as loving-kindness that focuses on the absence of an object. Because it does not discriminate between persons and dharmas, it is called without an object. However, for those sentient beings who have not realized this, they desire to be free from suffering and attain happiness, and therefore the names of compassion and so forth that are without an object are given. The common function of these four is: As it is said in the sutras: 'The wise who abide in the Brahma-viharas constantly generate joy. Therefore, they perfect the accumulations and also mature sentient beings.' Always pure...

་མི་འབྲལ་ལ། །དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བྲལ། །ཞེས་པས་ནི། རྣམ་སྨིན་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ལྔ་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ལ། ཇི་སྐད་དུ། བག་མེད་གྱུར་ཀྱང་དེ་ཡི་རྐྱེན། །མི་ཟད་པས་ཀྱང་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པས་ནི། དེ་དག་སྐྱེས་པའི་རྟགས་ 24-5-36b ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ནོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་གང་དང་གང་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་ཡང་། དེ་ཉིད་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གནོད་སེམས་དང་། །འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པ། །ཞེས་དང་། ཉེས་པ་འདི་ཀུན་བྱམས་སོགས་ལ། །ལེགས་པར་གནས་ལ་མི་འབྱུང་སྟེ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སེམས་ཅན་གྱི། །དོན་དུ་འཁོར་བ་ཡོང་མི་གཏོང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞིས་སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་ཚུལ་ལ་བཞི་སྟེ། དོན་མཐུན་པ་ལ་གནས་ནས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་དམ་འཆའ་བ་དང་། དོན་སྤྱོད་པའི་སྒོ་ནས་དེ་སྨིན་པར་དང་། སྙན་པར་སྨྲ་བའི་སྒོ་ནས་དེ་སྨིན་པར་དང་། སྦྱིན་པའི་སྒོ་ནས་དེ་སྨིན་པར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་རང་གི་དབང་བཅུ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དང་། སོ་སོར་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞི་དང་། ཚིག་ལ་སོགས་པའི་གཟུངས་རྣམ་པ་བཞི་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་གསུམ་རྟོགས་ཤིང་། རང་དེ་ལ་གནས་ནས། འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་ཕན་པའི་བྱ་བ་མ་ལུས་པ་ཅིག་ཆར་དུ་བགྱིད་པར་ཤོག་ཅིག འདི་ལ་ནི་དོན་མཐུན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། རྒྱན་ལས། སྦྱིན་མཚུངས་དེ་སྟོན་ལེན་འཇུག་དང་། །བདག་ཉིད་རྗེས་སུ་འཇུག་རྣམས་ཀྱི། །སྙན་པར་སྨྲ་དང་དོན་སྤྱོད་དང་། །དོན་མཐུན་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་གཞན་གང་ལ་འགོད་པའི་ཆོས་དེ་ལ་རང་ཉིད་ཀྱང་གནས་པ་ལ་ནི་དོན་མཐུན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་གིས་འདོགས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དོན་སྤྱོད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་དང་། གཞན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་དང་། རིག་པའི་གནས་ལ་འགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ནི་རྣ་ལམ་དུ་ཐོས་མ་མྱོང་བའི་ཡུལ་ཁམས་ 24-5-37a གང་ལགས་པ་དེར་ནི། འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ལྟ་བུའམ། མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ཚུལ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་དག་གིས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་དག་དང་མཐུན་པར། སེམས་ཅན་རྣམས་མངོན་པར་མཐོ་བ་དང་། ངེས་པར་ལེགས་པའི་ལམ་ལ་འགོད་པར་བགྱིའོ། །གཉིས་པ་ནི། ནམ་ཞིག་འཇིག་རྟེན་འདིར་ནི་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་བླ་མ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉི་མ་ཤར་བར་མ་གྱུར་པ་དེར་ནི་སྟེ་དེ་སྲིད་དུ། བྱང་སེམས་བདག་གིས་ཉི་མ་བཞིན་དུ་ནི། བཟོ་དང་། གསོ་བ་དང་། སྒྲ་དང་། གཏན་ཚིགས་དང་། ནང་རིག་པ་མངོན་པར་མཐོ་བའི་ལམ་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་འཇིག་རྟེན་ཀུན་གྱི་རབ་རིབ་སེལ་བར་བགྱིའོ།

【現代漢語翻譯】『不分離，遠離其相違品』，這表明認定了成熟等五種果。如雲：『縱放逸，彼之緣，不盡亦不變。』這表明認定了它們產生的徵象。至於捨棄哪些相違品的差別，也在同一經中說：『菩薩嗔恚，與貪慾相應。』又說：『此等過患于慈等，善住不生，非煩惱有情，為利不捨輪迴。』第二，以四種攝事成熟有情的方式有四種：安住于義同之處而承諾成熟有情；以行義的方式成熟有情；以悅語的方式成熟有情；以佈施的方式承諾成熟有情。第一種是：菩薩通達自己的十自在、六神通、四無礙解、四種陀羅尼（詞等）和三種解脫門（空性等），安住於此，愿我能一時無餘地為一切世間有情恒時利益之事。這被稱為『義同』。《莊嚴經論》中說：『施等彼示現，攝受與隨入，悅語與利行，以及義同性。』因為安住于安置他者的法，被稱為『義同』。第二，利行分為兩種：安置他人于佛法和安置他人於世間法和明處。第一種是：在未曾聽聞『佛』之名的國土，如轉輪王般，或以十二事業等各種方便，與佛的事業相應，使有情安住于增上生和決定勝道。第二種是：何時此世間未升起三有之頂——圓滿正等覺佛陀之日，在那之前，菩薩我如太陽般，通過開示工巧明、醫方明、聲明、因明和內明等增上生之道，消除世間一切的昏暗。

【English Translation】 'Not separated, free from its opposing aspects,' indicates the recognition of the five fruits such as maturation. As it says: 'Even if negligent, its causes, will not change even if inexhaustible.' This indicates the recognition of the signs of their arising. Regarding the distinction of abandoning which opposing aspects, it is also said in the same scripture: 'Bodhisattvas with malice, and possessed by desire and attachment.' And: 'These faults, in love and so on, do not arise when well-established; non-afflicted beings, for the sake of benefit, do not abandon samsara.' Secondly, the four ways of maturing sentient beings through the four objects of gathering are: abiding in accordance with the meaning and vowing to mature sentient beings; maturing them through the practice of meaning; maturing them through pleasant speech; and vowing to mature them through generosity. The first is: Bodhisattvas realize their own ten powers, six superknowledges, four analytical understandings, four types of dharani (words, etc.), and three doors of liberation (emptiness, etc.), and abide in them. May I be able to perform all the deeds that benefit all sentient beings in the world at all times, all at once. This is called 'meaning accordance'. The Ornament of Realization says: 'Giving, etc., he shows, acceptance and entry, pleasant speech and beneficial conduct, and is considered to be in accordance with meaning.' Because abiding in the dharma that places others, it is explained that it is named 'meaning accordance'. Secondly, beneficial conduct is divided into two: placing others in the Dharma of the Buddha and placing others in worldly dharma and the place of knowledge. The first is: In the realm where the sound 'Buddha' has never been heard, like a Chakravartin king, or through various methods such as the twelve deeds, in accordance with the deeds of the Buddha, may I place sentient beings on the path of higher realms and definite goodness. The second is: Whenever the sun of the perfectly complete Buddha, the master of the three realms, has not yet risen in this world, until then, may the Bodhisattva I, like the sun, dispel all the darkness of the world by showing the path of higher realms through craftsmanship, medicine, grammar, logic, and inner knowledge.

།འདི་དག་ལ་ནི་དོན་སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག གཞན་དག་ཡང་དག་པར་ལེན་དུ་འཇུག་པ་ལ་དེའི་མིང་གིས་བཏགས་པའི་ཕྱིར། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀྱི་དོན་སྟོན་ཚུལ་དེ་ལྟར་ཡིན་པའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དམ་པའི་ཆོས་ནི་སངས་རྒྱས་མ་བྱོན་པ་དེ་སྲིད་དུ་མི་འབྱུང་ལ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྒྲ་མ་ཐོས་པའི་ཡུལ་དག་ཏུ། སངས་རྒྱས་སམ། དེའི་བསྟན་པ་འཛིན་པ་དག་གིས་དམ་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྙན་པར་སྨྲ་བས་གཞན་སྨིན་པར་དམ་བཅའ་བ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་གི་དམ་པའི་ཆོས་འཆད་པའི་ཚིག་དག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་རྣམས་ལ་བརྟེན་ནས་འདུལ་བར་བགྱིའོ། །སུ་ཞིག་ན། བདེ་གཤེགས་རབ་ཏུ་མང་པོ་ཡིས་སྤངས་པའི་ཡུལ་དག་ན། སྡིག་པས་སྦགས་པ་གང་ལགས་པའི་འགྲོ་བ་དེ་དག་ནིའོ། །འདིར་ཡི་དྭགས་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི་ཡི་གེ་མ་དག་པའོ། །འདི་ཡང་དཔེར་ན། སྙིགས་མ་ལྔ་ཤས་ཆེ་བའི་ཡུལ་དུས་དེར་སེམས་ 24-5-37b བསྐྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཤིན་ཏུ་དཀོན་པ་དེའི་ཚེ། བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་གྱིས་དེར་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །བཞི་པ་སྦྱིན་པས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་དམ་བཅའ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པས་དང་། མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པས་དང་། ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་དམ་བཅའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་ནི་འཇིག་རྟེན་ཏེ་སེམས་ཅན་མ་ལུས་པ་བདག་གིས་བསྙེན་བཀུར་ཏེ། རིམ་གྲོ་བགྱིད་པ་དག་ལ། ཉེ་དུ་དང་འདྲ་བར་བསམ་པ་ཐག་པས་བགྱིད་པ་དང་། བྱམས་པའི་ཚུལ་ལ་མཛའ་བཤེས་ཏེ་གྲོགས་པོ་དང་འདྲ་བར་ཕན་འདོད་པ་དང་། མ་བཞིན་དུ་སྙིང་བརྩེ་བས་ལན་ལ་རེ་བ་མེད་པར་རིམ་གྲོར་བྱ་བ་དག་སྒྲུབ་པ་དང་། ཕ་བཞིན་དུ་གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་ཏུ་ཕན་པའི་གདམས་ངག་འདོམས་པར་ཤོག་ཅིག གཉིས་པ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་གི་མིང་ནི་དྲན་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་དེའི་མོད་ལ་འཇིགས་པས་ཉེན་པའི་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་དག འཇིགས་པ་བརྒྱད་དང་བཅུ་དྲུག་སོགས་ལས་སྐྱོབ་པར་གྱུར་ཅིག ཚེ་འདིའི་འཇིགས་པ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། ཕྱི་མར་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མ་ལུས་པ་དག་ལས་བསྐྱབས་པའི་སྒོ་ནས་སྤངས་པར་ཤོག་ཅིག གསུམ་པ་ནི། ཕོངས་པ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་བསྟེན་པ་སྟེ་དང་དུ་བླངས་པའི་མི་དག་ལ། བྱང་སེམས་བདག་ནི་གཏེར་ཆེན་པོའི་བུམ་པ་བཟང་པོ་དང་། ནད་པ་སོ་སོ་ལ་རང་དང་འཚམས་པའི་སྨན་དང་ནི། ཡི་དྭགས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་ཡང་བདུད་རྩིའི་ཆབ་ཀྱི་རྫིང་བུ་བཟང་པོ་དག་སྦྱིན་པར་ཤོག་ཅིག དེ་སྐད་དུ་ཡང་། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་གི །ཕྱག་ནས་འབབ་པའི་འོ་རྒྱུན་གྱིས། །ཡི་དྭགས་རྣམས་ནི་ཚིམ་བྱས་ཤིང་། །ཁྲུས་བྱས་རྟག་ཏུ་བསིལ་བར་ཤོག །ཅེས་དང་། སེམས་ 24-5-38

【現代漢語翻譯】這些被稱為『意義之行』，因為佈施等六度能使其他眾生正確地接受佛法，並因此而得名。前後偈頌的意義也以這種方式顯現。三乘（梵文：Triyāna，指聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）的聖法在佛陀未降世之前不會出現。在未曾聽聞三寶（梵文：Triratna，指佛、法、僧）之名的地區，佛陀或其教法的持有者宣講聖法並不矛盾。第三，以悅耳的言辭使他人成熟的承諾：菩薩承諾，憑藉自己講述聖法的言辭，來調伏那些被無數善逝（梵文：Sugata，如來十號之一，意為善於逝者）所遺棄的、被罪惡玷污的眾生。這裡出現的『ཡི་དྭགས་』（藏文，餓鬼）是不正確的拼寫。例如，在五濁（梵文：Pañcakaṣāya，指劫濁、見濁、煩惱濁、眾生濁、命濁）盛行的時代，發菩提心的菩薩非常稀有，就像婆羅門用恒河沙來計數一樣。第四，以佈施使眾產生熟的承諾分為三類：以法佈施、無畏佈施和財物佈施使眾產生熟。第一，菩薩承諾，自己將像對待親人一樣，以真誠的心來侍奉和尊重世間所有眾生；像朋友一樣，以慈愛的態度去利益他們；像母親一樣，以慈悲心無私地幫助他們；像父親一樣，教導他們暫時和究竟的利益。第二，菩薩承諾，僅僅是聽到自己的名字，就能立即從八怖畏和十六怖畏等所有恐懼中解救出來。不僅是今生的恐懼，還要從未來三有（梵文：Tridhātu，指欲界、色界、無色界）的所有痛苦中解脫出來。第三，對於那些遭受無數貧困的人們，菩薩承諾自己將成為一個偉大的寶藏瓶，為每個病人提供適合他們的藥物，併爲餓鬼眾生提供源源不斷的甘露池。正如《聖觀世音自在菩薩經》所說：『觀世音菩薩手中流出的乳汁，使餓鬼得到滿足，沐浴后永遠清涼。』 སེམས་（藏文，心；梵文：citta，梵文羅馬擬音：citta，漢語字面意思：心）

【English Translation】 These are called 'Meaningful Conduct' because the six perfections, such as generosity, enable other beings to correctly receive the Dharma and are named accordingly. The meaning of the preceding and following verses is also shown in this way. The sacred Dharma of the Three Vehicles (Sanskrit: Triyāna, referring to the Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna) will not appear until the Buddha has come. In areas where the name of the Three Jewels (Sanskrit: Triratna, referring to the Buddha, Dharma, and Sangha) has not been heard, it is not contradictory for the Buddha or the holders of his teachings to proclaim the sacred Dharma. Third, the commitment to ripen others with pleasing words: The Bodhisattva promises to subdue those beings who have been abandoned by countless Sugatas (Sanskrit: Sugata, one of the ten epithets of the Tathagata, meaning 'Well-Gone') and defiled by sins, by relying on the words of his own teachings of the sacred Dharma. The term 'ཡི་དྭགས་' (Tibetan, hungry ghost) that appears here is a misspelling. For example, in an age when the Five Degenerations (Sanskrit: Pañcakaṣāya, referring to the degeneration of the age, views, afflictions, beings, and lifespan) are prevalent, it is very rare for a Bodhisattva to generate Bodhicitta, just as a Brahmin would count the sands of the Ganges. Fourth, the commitment to ripen sentient beings through generosity is divided into three categories: the commitment to ripen sentient beings through the generosity of Dharma, the generosity of fearlessness, and the generosity of material things. First, the Bodhisattva promises that he will serve and respect all beings in the world with a sincere heart, as if they were relatives; benefit them with a loving attitude, as if they were friends; help them selflessly with compassion, as if they were mothers; and teach them temporary and ultimate benefits, as if they were fathers. Second, the Bodhisattva promises that merely hearing his name will immediately save all beings threatened by fear from the eight and sixteen fears, etc. Not only the fears of this life, but also liberate them from all the sufferings of the three realms (Sanskrit: Tridhātu, referring to the Desire Realm, Form Realm, and Formless Realm). Third, to those who suffer from countless poverty, the Bodhisattva promises that he will be a great treasure vase, providing each patient with medicine suitable for them, and providing a continuous pool of nectar for the assembly of hungry ghosts. As it is said in the Noble Avalokiteśvara Sutra: 'The stream of milk flowing from Avalokiteśvara's hand satisfies the hungry ghosts and makes them cool forever after bathing.' སེམས་ (Tibetan, mind; Sanskrit: citta, Romanized Sanskrit: citta, literal meaning: mind)

a ཅན་ཕོངས་ཤིང་དབུལ་བ་ལ། །བདག་ནི་མི་ཟད་གཏེར་གྱུར་ཏེ། ཡོ་བྱད་མཁོ་རྒུ་སྣ་ཚོགས་སུ། །མདུན་ན་ཉེ་བར་གནས་གྱུར་ཅིག །ཅེས་དང་། འགྲོ་བ་ནད་པ་ཇི་སྲིད་དུ། །ནད་གསོས་གྱུར་གྱི་བར་དུ་ནི། །སྨན་དང་སྨན་པ་ཉིད་དག་དང་། །དེ་ཡི་ནད་གཡོག་བྱེད་པར་ཤོག །ཅེས་སྤྱོད་འཇུག་ལས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་ནོ། །འདིར་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞིའི་གོ་རིམ་ལུང་གཞན་ལས་འབྱུང་བ་དང་མི་མཐུན་པར་གོ་རིམ་བཟློག་ནས་བསྟན་པ་ནི། འབྲས་བུ་སྔར་བསྟན་ནས། རྒྱུ་ཕྱིས་སྟོན་པའི་རིམ་པ་སྟེ། ཡུམ་ལས། རྣམ་མཁྱེན་སྔར་བསྟན་ནས། དེའི་རྒྱུ་ཕྱིས་སྟོན་པ་དང་མཐུན་ནོ། །བསྡུ་དངོས་བཞི་པོ་འདི་ནི་དུས་གསུམ་ཆར་དུ་ཡང་སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་ཐབས་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། བསྡུས་དང་སྡུད་པར་འགྱུར་བ་དང་། །གང་དག་ད་ལྟར་སྡུས་(སྡུད་)བྱེད་པ། །དེ་ཀུན་དེ་འདྲ་དེ་ལྟ་བས། །འདི་ནི་སེམས་ཅན་སྨིན་བྱེད་ལམ། །ཞེས་སོ། །འཁོར་སྡུད་པའི་ཐབས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། འཁོར་སྡུད་པ་དང་ལྡན་པ་རྣམས། །ཚུལ་འདི་ལ་ནི་ཡང་དག་བརྟེན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཇི་ལྟར་སྡུད་པའི་ཚུལ་ཡང་། སློབ་དཔོན་རྟ་དབྱངས་ཀྱིས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལས། སྦྱིན་པའི་གཡབ་མོས་ལེགས་བོས་ཤིང་། །སྙན་པར་སྨྲ་བའི་གཏམ་བརྗོད་ནས། །དོན་མཐུན་པ་ཡིས་བག་ཕབ་སྟེ། །དོན་སྤྱོད་གྲོས་ཆེན་གདབ་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ སྐུ་དེའི་སྣང་བ་གང་དུ་འཆར་བའི་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་པ། གསུམ་པ་ཞིང་སྦྱོང་བར་དམ་བཅའ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྣོད་ཀྱི་སྐྱོན་སྦྱོང་བར་བསྟན་པ་དང་། བཅུད་ཀྱི་སྐྱོན་སྦྱོང་བར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཞན་ཡང་བྱང་སེམས་རང་ཉིད་གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེར། ཤིན་ཏུ་སྨད་པའི་ངན་འགྲོའི་གནོད་པ་མ་ལུས་པ་ཞི་བར་བགྱིད་པར་ཤོག་ཅིག ཇི་ལྟར་ 24-5-38b ཞེ་ན། གྲང་བའི་དམྱལ་བར་དྲོ་བ་དང་། ཚ་བའི་དམྱལ་བར་རྫི་དང་བཅས་པའི་ཆར་འབེབས་ཤིང་། ཡི་དྭགས་རྣམས་ལ་ཟས་སྐོམ་གྱི་ཆར་འབབ་པ་དང་། དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་བློ་དང་ལྡན་པར་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འཇིག་རྟེན་ཁམས་ན་དམྱལ་བ་དག །གང་དག་ཇི་སྙེད་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་དག་ཏུ་ནི་ལུས་ཅན་རྣམས། །བདེ་ཅན་བདེ་བས་དགའ་བར་ཤོག །གྲང་བས་ཉམ་ཐག་དྲོ་ཐོབ་ཤོག །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྲིན་ཆེན་ལས། །བྱུང་བའི་ཆུ་བོ་མཐའ་ཡས་ཀྱིས། །ཚ་བས་ཉམ་ཐག་བསིལ་བར་ཤོག །ཅེས་པ་ནས། ལྕགས་སྲེག་གསེར་གྱི་ས་གཞི་བསྟར་བར་ཤོག ཅེས་དང་། ཐམས་ཅད་དུ་ནི་ས་གཞི་དག །གསེག་མ་ལ་སོགས་མེད་པ་དང་། །ལག་མཐིལ་ལྟར་མཉམ་བཻ་ཌཱུརྻའི། །རང་བཞིན་བཟང་པོར་གནས་གྱུར་ཅིག །ཅེས་བཤད་པ་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འཁོར་

【現代漢語翻譯】愿我在貧困和匱乏時，成為取之不盡的寶藏，在他們面前隨時提供各種所需的物品。愿我盡我所能，在眾生生病時，成為他們的醫生和藥物，以及照顧他們疾病的人。這與《入菩薩行論》中的內容相符。這裡，四種攝事（佈施、愛語、利行、同事）的順序與其它經論不同，順序顛倒，這是先示果，后顯因的次第，與《般若經》中先示現一切智智，后示現其因相同。這四種攝事在過去、現在、未來三時中，都是成熟眾生無上的方法。《寶性論》中說：『已攝、將攝及正攝，一切皆依此理故，此乃成熟有情道。』這也是聚集眷屬無上的方法。如論中說：『具攝眷屬者，真實依此理。』如何聚集呢？馬鳴菩薩在《修菩提心次第》中說：『以佈施的招手來善加呼喚，以悅耳的言語來表達，以共同的利益來建立信任，以實踐意義的重大決策來引導。』第三，學習如何清凈佛土，即佛陀顯現的處所。清凈佛土分為兩部分：清凈外器世界的過患和清凈內情眾生的過患。首先，愿菩薩自身證悟成佛的佛土中，所有惡趣的損害完全平息。例如，在寒冷的地獄中降下溫暖，在炎熱的地獄中降下涼爽的雨，為餓鬼降下食物和飲料的雨，使旁生也具備佛法的智慧。如《入菩薩行論》中說：『愿世間地獄，所有一切處，有情皆得樂，恒常享安樂。』『寒者得暖樂，菩提心云生，無量妙甘霖，清涼熱惱者。』直到『愿鐵燃地等，悉成妙寶地。』『愿一切大地，無礫亦無石，平如妙掌面，光軟若琉璃。』第二部分分為兩個方面：清凈眷屬

【English Translation】 May I, in times of poverty and destitution, become an inexhaustible treasure, always present before them, providing all kinds of necessities. As long as beings are sick, may I be their doctor and medicine, and the attendant who cares for their illnesses. This aligns with the content of 'Bodhicharyavatara'. Here, the order of the four means of gathering (giving, kind speech, beneficial action, and shared interests) is reversed compared to other scriptures, showing the result first and then the cause, similar to the 'Prajnaparamita Sutra' which first shows omniscience and then its cause. These four means of gathering are the supreme methods for maturing beings in the past, present, and future. As the Ornament of the Sutras says: 'Those who have gathered, will gather, and are gathering, all rely on this principle, therefore, this is the path for maturing sentient beings.' It is also the supreme method for gathering retinues. As the treatise says: 'Those who possess the gathering of retinues, truly rely on this principle.' How to gather them? Ashvaghosa says in 'The Stages of Cultivating the Mind of Enlightenment': 'With the beckoning of generosity, call them well, with pleasant words, express yourself, with common interests, establish trust, with major decisions that practice meaning, guide them.' Third, learning how to purify the Buddha-field, the place where the Buddha manifests. Purifying the Buddha-field is divided into two parts: purifying the faults of the outer vessel world and purifying the faults of the inner sentient beings. First, may all the harms of the extremely despised evil realms be completely pacified in the Buddha-field where the Bodhisattva himself attains enlightenment. For example, may warmth descend in the cold hells, may cool rain with mist descend in the hot hells, may rain of food and drink descend for the pretas, and may animals also possess the wisdom of the Dharma. As it is said in 'Bodhicharyavatara': 'May beings in hell realms, in all places, always enjoy happiness and comfort.' 'May the cold find warmth, may the great cloud of Bodhichitta arise, with immeasurable nectar, cool those afflicted by heat.' Until 'May the iron ground and so on, all become precious lands.' 'May all the earth, be without gravel or stones, smooth as the palm of the hand, soft and radiant like lapis lazuli.' The second part is divided into two aspects: purifying the retinue

བའི་ཉེས་པ་སེལ་བར་དམ་བཅའ་བ་དང་། མྱང་འདས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྒྲུབ་པར་དམ་བཅའ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་བར་དམ་བཅའ་བ་དང་། སྲིད་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་ཉོན་མོངས་སེལ་བར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་ནི་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེར། འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་འགྲོ་བས་ཡིད་ལ་དྲན་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་། ཕོངས་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ལ་ཅི་འདོད་སྟེར་བའི་གཉེན་བཤེས་སུ་འགྱུར་བ་དང་། ལུས་ལ་ཉམ་ཐག་པའི་མདའི་ཆར་པ་འབབ་པ་ལ་གོ་ཆ་སྲ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་དང་། ཡིད་ལ་མྱ་ངན་གྱི་མེ་འབར་བ་ལ་བསིལ་བའི་ཆབ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་ཤོག་ཅིག འདི་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། བཀྲེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནོར་ཐོབ་ཤོག །མྱ་ངན་ཉམ་ཐག་དགའ་ཐོབ་ཤོག །ཡི་ཆད་རྣམས་ཀྱང་ཡིད་སོས་ཤིང་། །བརྟན་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ཤོག །ཅེས་དང་། མདག་མ་ 24-5-39a རྡོ་སྲེགས་(སྲེག་)མཚོན་གྱི་ཆར་པ་དག །དེང་ནས་བཟུང་སྟེ་མེ་ཏོག་ཆར་པར་གྱུར། །ཞེས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེར་འགྲོ་བ་དག་གིས་དྲན་ན་ཉོན་མོངས་པའི་དུག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་ཅིང་། སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་ཆུ་བོ་དག་ལ་ཟམ་པ་བརྟན་པོ་དང་། ངན་སོང་རྣམས་ཀྱི་སྒོ་གཏན་བགྱིད་པར་ཤོག་ཅིག གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལམ་ལ་འགོད་པར་དམ་བཅའ་བ་དང་། ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་འགོད་པར་དམ་བཅའ་བའོ། །དང་པོ་ནི། གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེར་བདག་གི་མིང་ཙམ་དྲན་ནའང་། མཐོན་པོའི་གནས་སུ་འདྲེན་པའི་དཔྱང་ཐག་ལ་འཇུས་པ་བཞིན་དུ། འགྲོ་བ་སྲིད་པའི་གཡང་ས་རུ་ལྷུང་བ་མ་ལུས་པ་རྣམས། ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གསུམ་པོ་དག་གི་རྩེ་མོ་ལ་འཛེགས་པར་གྱུར་པའི་ཐེམ་སྐས་བཞི་པོ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིག འདིར་ཐར་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་འཇུག་པའི་སྒོ་བཞི་དང་། དེར་འཛེགས་པའི་ཐེམ་སྐས་རྣམ་པ་བཞི་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ཡོད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བཞི་པོ་དག་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། བདེན་པ་བཞིའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་དག་གོ །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐར་ཐུག་ཕན་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། གནས་སྐབས་བདེ་བ་ལ་འགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བདག་གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེར་བདག་ལ་དང་བ་རྣམས་ལྟ་ཞོག སྐད་ཅིག་ཙམ་ལ་ཡང་ཁྲོ་ཞིང་། སྡང་བ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བདག་གི་མིང་བློ་ལ་དྲན་པ་ཙམ་ཞིག་བགྱིས་ན་ཡང་། ངན་སོང་རྣམས་སུ་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་། ངེས་པར་ཡང་དག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་པར་ཤོག་ཅིག འདི་ནི་ཇི་སྐད་དུ། 24-5-39b ངན་སོང་སྡུག་བསྔལ་མ་མྱོང་ཞིང་། །དཀའ་བ་སྤྱད་པ་མེད་པར་ཡང་། །ལྷ་བས་ལྷག་པའི་ལུས་ཀྱིས་ནི། །དེ་ཡིས་སངས་རྒྱས་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །ཅེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། ཟ

【現代漢語翻譯】發誓消除罪過，發誓成就寂滅的功德。第一點又分為兩部分：發誓捨棄慾望的痛苦，發誓消除三有的煩惱。第一點是：菩薩我于成佛的剎土，即使欲界眾生心中僅僅憶念，對於顯現貧乏者，我將成為滿足其一切願望的親友；對於身受箭雨般痛苦者，我將成為堅固的盔甲；對於心中燃燒著憂傷之火者，我將成為清涼的甘霖。正如所說：『貧困者獲得財富！憂傷痛苦者獲得喜樂！失望者重獲希望，並獲得圓滿的堅定！』又如：『從今以後，燒紅的鐵石、利箭的雨點，都變成鮮花的雨點。』這與上述內容相符。第二點是：愿我成佛的剎土，眾生憶念我即成為對治煩惱毒藥的良藥，對於三有之河流，我將成為穩固的橋樑，並關閉惡趣之門。第二點分為兩部分：發誓安置於道，發誓安置於道的果實。第一點是：無論在何處成佛的剎土，僅僅憶念我的名字，就像抓住引向高處的繩索一般，愿所有墮入輪迴懸崖的眾生，都成為攀登寂滅涅槃三者頂峰的四級階梯。這裡有進入解脫之城的四門，以及攀登其上的四級階梯的說法。第一是：四種解脫之門，即空性、無相、無愿等持。第二是：四諦的十六種行相。第二點分為兩部分：安置於究竟利益，安置於暫時安樂。第一點是：我在何處成佛的剎土，對於那些對我歡喜者且不說，即使是剎那間生起嗔恨和憎惡者，僅僅憶念我的名字，也不會墮入惡趣，必定能夠成就圓滿正等覺。正如所說：『不經歷惡趣的痛苦，也不用行持苦行，以勝過天人的身體，迅速獲得成佛！』這與經文相符。第二點是：』發誓消除罪過，發誓成就寂滅的功德。第一點又分為兩部分：發誓捨棄慾望的痛苦，發誓消除三有的煩惱。第一點是：菩薩我于成佛的剎土，即使欲界眾生心中僅僅憶念，對於顯現貧乏者，我將成為滿足其一切願望的親友；對於身受箭雨般痛苦者，我將成為堅固的盔甲；對於心中燃燒著憂傷之火者，我將成為清涼的甘霖。正如所說：『貧困者獲得財富！憂傷痛苦者獲得喜樂！失望者重獲希望，並獲得圓滿的堅定！』又如：『從今以後，燒紅的鐵石、利箭的雨點，都變成鮮花的雨點。』這與上述內容相符。第二點是：愿我成佛的剎土，眾生憶念我即成為對治煩惱毒藥的良藥，對於三有之河流，我將成為穩固的橋樑，並關閉惡趣之門。第二點分為兩部分：發誓安置於道，發誓安置於道的果實。第一點是：無論在何處成佛的剎土，僅僅憶念我的名字，就像抓住引向高處的繩索一般，愿所有墮入輪迴懸崖的眾生，都成為攀登寂滅涅槃三者頂峰的四級階梯。這裡有進入解脫之城的四門，以及攀登其上的四級階梯的說法。第一是：四種解脫之門，即空性、無相、無愿等持。第二是：四諦的十六種行相。第二點分為兩部分：安置於究竟利益，安置於暫時安樂。第一點是：我在何處成佛的剎土，對於那些對我歡喜者且不說，即使是剎那間生起嗔恨和憎惡者，僅僅憶念我的名字，也不會墮入惡趣，必定能夠成就圓滿正等覺。正如所說：『不經歷惡趣的痛苦，也不用行持苦行，以勝過天人的身體，迅速獲得成佛！』這與經文相符。第二點是：』

【English Translation】 Pledging to eliminate faults and vowing to accomplish the merits of Nirvana. The first point is further divided into two parts: vowing to abandon the suffering of desire and vowing to eliminate the afflictions of all three realms of existence. The first point is: May I, as a Bodhisattva, in the Buddha-field where I attain enlightenment, even if beings in the desire realm merely remember me, become a friend who grants whatever is desired to those who manifest poverty; may I become a strong armor against the rain of arrows of exhaustion upon the body; may I become cool rain for the fire of sorrow burning in the mind. Just as it is said: 'May the impoverished obtain wealth! May the sorrowful and afflicted obtain joy! May the disappointed regain hope and attain perfect steadfastness!' And like: 'From now on, showers of red-hot stones, burning irons, and weapons will turn into showers of flowers.' This is in accordance with the above. The second point is: May beings in the Buddha-field where I attain enlightenment, upon remembering me, become a remedy against the poison of afflictions; may I become a stable bridge over the rivers of the three realms of existence, and may I close the gates of the lower realms. The second point is divided into two parts: vowing to establish on the path and vowing to establish on the fruit of the path. The first point is: Wherever is the Buddha-field where I attain enlightenment, even if beings merely remember my name, like grasping a rope leading to a high place, may all beings who have fallen into the abyss of existence become the four steps to climb to the summit of the three: peace, cessation, and Nirvana. Here, there is the saying of the four doors to enter the city of liberation and the four steps to climb there. The first is: the four samadhis of the doors of liberation, namely emptiness, signlessness, and wishlessness. The second is: the sixteen aspects of the four truths. The second point is divided into two parts: establishing on ultimate benefit and establishing on temporary happiness. The first point is: In the Buddha-field where I attain enlightenment, let alone those who are pleased with me, even those who momentarily arise with anger and hatred, if they merely remember my name, they will not fall into the lower realms and will surely accomplish perfect and complete enlightenment. Just as it is said: 'Without experiencing the suffering of the lower realms, and without practicing austerities, with a body superior to the gods, may they quickly attain Buddhahood!' This is in accordance with the scriptures. The second point is: Pledging to eliminate faults and vowing to accomplish the merits of Nirvana. The first point is further divided into two parts: vowing to abandon the suffering of desire and vowing to eliminate the afflictions of all three realms of existence. The first point is: May I, as a Bodhisattva, in the Buddha-field where I attain enlightenment, even if beings in the desire realm merely remember me, become a friend who grants whatever is desired to those who manifest poverty; may I become a strong armor against the rain of arrows of exhaustion upon the body; may I become cool rain for the fire of sorrow burning in the mind. Just as it is said: 'May the impoverished obtain wealth! May the sorrowful and afflicted obtain joy! May the disappointed regain hope and attain perfect steadfastness!' And like: 'From now on, showers of red-hot stones, burning irons, and weapons will turn into showers of flowers.' This is in accordance with the above. The second point is: May beings in the Buddha-field where I attain enlightenment, upon remembering me, become a remedy against the poison of afflictions; may I become a stable bridge over the rivers of the three realms of existence, and may I close the gates of the lower realms. The second point is divided into two parts: vowing to establish on the path and vowing to establish on the fruit of the path. The first point is: Wherever is the Buddha-field where I attain enlightenment, even if beings merely remember my name, like grasping a rope leading to a high place, may all beings who have fallen into the abyss of existence become the four steps to climb to the summit of the three: peace, cessation, and Nirvana. Here, there is the saying of the four doors to enter the city of liberation and the four steps to climb there. The first is: the four samadhis of the doors of liberation, namely emptiness, signlessness, and wishlessness. The second is: the sixteen aspects of the four truths. The second point is divided into two parts: establishing on ultimate benefit and establishing on temporary happiness. The first point is: In the Buddha-field where I attain enlightenment, let alone those who are pleased with me, even those who momentarily arise with anger and hatred, if they merely remember my name, they will not fall into the lower realms and will surely accomplish perfect and complete enlightenment. Just as it is said: 'Without experiencing the suffering of the lower realms, and without practicing austerities, with a body superior to the gods, may they quickly attain Buddhahood!' This is in accordance with the scriptures. The second point is:

ླ་ཟེར་དྲི་མ་མེད་པ་དེས་མཐོང་ན་ཡིད་དགའ་བར་བྱེད་པ་ལྟར་བདག་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆ་ཤས་ཕྲ་མོ་རྣམས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་མ་ལུས་པ་ལ་བདེ་བའི་རྒྱུར་གྱུར་ཅིག དེར་མ་ཟད་བདག་གི་དབུགས་ཙམ་ཕྱུང་བ་རྣམས་ཀྱང་བདེ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སེམས་ཅན་ཕ་རོལ་ལ་བགྱིད་པར་ཤོག་ཅིག དོན་དེ་དག་ཀྱང་། ཡུམ་ལས་ཇི་ལྟར་བདག་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དེ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སོང་བའི་སེམས་ཅན་ཡོང་ཡེ་མེད་པ་དེ་ལྟར་བྱའོ། །ཞིང་དེ་ན་རྐུན་པོའི་འཇིགས་པ་དང་། ཆུའི་དགོན་པ་དང་། བཀྲེས་པའི་དགོན་པ་འདི་ལྟ་བུ་ཡོང་ཡེ་མི་འབྱུང་བ་དང་། སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་འགྱུར་ཞིང་། བདེ་བ་ལ་དབང་བ་དང་། བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་དེ་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པོ་བརྩམ་པར་བྱ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བར་བྱ། ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་དམ་བཅའ་བ་དང་། དེ་མཐར་ཕྱིན་པ་གཉིས་ལས་སློབ་པའི་སར་ནི་དམ་བཅའ་བ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ནི་མཐར་ཕྱིན་པའོ། །དེ་གསུམ་ལ་སློབ་པ་ནི། ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་ལྡོག་པས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་གཞན་དོན་གྱི་སྐུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་ལ་སློབ་པ་དང་། སྐུ་དེས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ན་འཁོར་དུ་སེམས་ཅན་སྨིན་པ་ཤ་སྟག་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་བཅུ་ལ་སློབ་པ་དང་། སྐུ་དེ་གང་དུ་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེ་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བར་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་ལ་སློབ་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་གསུམ་པོ་ཕར་ཕྱིན་བཅུ་ལ་སློབ་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་ 24-5-40a གསུམ་པོ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚེ་ན་ཡང་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པའོ། ། ༈ འབྲས་བུ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་བྱས་ཟིན་པའི་ཚད་ཉིད་ལ་སློབ་པ། གཉིས་པ་འབྲས་བུ་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚད་བཤད་ནས། དེ་ལ་སྨོན་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དག་པའི་ཞིང་དུ་སྨིན་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བར་སྨོན་པ། མ་དག་པའི་ཞིང་དུ་མ་སྨིན་པའི་སེམས་ཅན་ལའང་སྐུའི་བཀོད་པ་སྟོན་པར་སྨོན་པ། སྐུའི་བཀོད་པ་བསྡུས་ཀྱང་ཕྲིན་ལས་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྨོན་ལམ་རྫོགས་པའི་ཚད་ངོས་བཟུང་ནས་དེ་ལ་སྨོན་པ་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་པའི་ཚད་བཤད་ནས། དེ་ཉིད་ལ་སྨོན་ལམ་དུ་བྱ་བ། ཞིང་སྦྱངས་པའི་ཚད་བཤད་ནས་དེ་ཉིད་དོན་དུ་གཉེར་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཤིན་ཏུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཤིང་། རང་གཞན་གྱི་དོན་མ་ལུས་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་ཡི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་ནས། དམ་པ་སྟེ་དགེ་ཞིང་མཁས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་ཉིད་ཁོ་ན་ལ་གདུལ་བྱར་གྱུར་པའི་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་ཡང་སྦྱར་བར་བགྱིའོ། །དེ་ལྟར་

【現代漢語翻譯】就像秋天的無垢之月，見到便心生歡喜一樣，愿我微小的功德也能成為整個世界安樂的因緣。不僅如此，愿我呼出的每一口氣，都能為其他眾生帶來無量的安樂。這些願望是，當我從母胎中獲得無上圓滿正等覺果位時，我的佛土中將不會有墮入畜生道的眾生。我的佛土中不會有盜賊的恐懼、水災的荒涼和飢餓的荒涼。愿一切眾生都安樂，擁有安樂，並與安樂同在。為此，我將堅定不移地精進，清凈佛土。如是說。這包括圓滿、成熟、清凈三者的誓願，以及它們的究竟完成。在學道位是立下誓願，在佛位則是究竟完成。這三者的修學，本體相同，只是側重點不同。在佛位，爲了成就利他之身，需要修學十度波羅蜜；爲了使此身利益眾生時，所有眷屬都能成熟，需要修學十度波羅蜜；爲了使此身成佛的剎土，遠離內外一切過患，需要修學十度波羅蜜。因此，這三者都要修學十度波羅蜜。因此，當這三者究竟完成時，也就成就了一個本體。修學已經完成果位之圓滿、成熟、清凈三者之量。第二，在講述了果位之圓滿、成熟、清凈三者的究竟完成之量后，對此進行發願，共有三種：發願在清凈的剎土中，爲了色身的緣故而利益成熟的眾生；發願在不清凈的剎土中，也為未成熟的眾生示現化身；發願即使化身隱沒，事業也不會中斷。第一種又分為三：首先確定圓滿的願力之量，然後對此發願；其次講述眾產生熟之量，然後將此作為發願的內容；最後講述清凈剎土之量，然後努力實現它。第一點是，獲得具足力量等無量功德，圓滿自他一切利益的佛果后，愿將一切應被調伏的眾生，都安置於善良賢妙的佛陀果位中。如是。

【English Translation】 Just as the stainless moon of autumn brings joy to the eyes, may even the smallest portion of my merits become a cause of happiness for the entire world. Moreover, may even the breaths I exhale bring immeasurable happiness to other sentient beings. These are the wishes that when I attain the supreme, perfect, and complete enlightenment from the womb, there will be no sentient beings in that Buddha-field who have gone to the realm of animals. In that field, there will be no fear of thieves, no desolation of water, and no desolation of famine. May all sentient beings be happy, possess happiness, and be with happiness. To that end, I will steadfastly exert myself to purify the Buddha-field. Thus it is said. This includes the vows of completion, maturation, and purification, and their ultimate fulfillment. In the stage of learning, it is making vows; in the stage of Buddhahood, it is ultimate fulfillment. The learning of these three is of the same essence, but differentiated by aspects. In the Buddha-stage, in order to accomplish the spontaneously accomplished body for the benefit of others, one needs to study the ten perfections (Pāramitās); in order to ensure that when that body benefits sentient beings, all the retinues will be matured, one needs to study the ten perfections; in order to ensure that the field where that body attains Buddhahood is free from the faults of both the environment and the inhabitants, one needs to study the ten perfections. Therefore, all three study the ten perfections. Therefore, when these three are ultimately fulfilled, they also accomplish one essence. Studying the measure of having completed the three: completion, maturation, and purification of the result. Second, after explaining the measure of the ultimate completion of the three: completion, maturation, and purification of the result, there are three aspirations for it: to aspire to benefit matured sentient beings in a pure field for the sake of the form body; to aspire to show emanations of the body even to unmatured sentient beings in an impure field; to aspire that even if the emanations of the body are withdrawn, the activity will not cease. The first is further divided into three: first, identify the measure of the complete aspiration, and then aspire to it; second, explain the measure of the maturation of sentient beings, and then make this the content of the aspiration; finally, explain the measure of the purification of the field, and then strive to realize it. The first point is, after attaining Buddhahood, which is extremely rich in qualities such as strength and has completely fulfilled all the benefits of oneself and others, may I place all beings who are to be tamed in that very noble, virtuous, and wise state of Buddhahood. Thus.

བཤད་པ་དེ་ལ། རྐང་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་སྨོན་ལམ་རྫོགས་པའི་ཚད་དང་། རྐང་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་དེའི་བྱེད་ལས་བསྟན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་ནས་གདུལ་བྱ་ཡང་གོ་འཕང་དེ་ཉིད་ལ་འགོད་པ་དེའི་ཚེ་ན། གདུལ་བྱ་སུའི་སེམས་ལ་ཡང་། ཉེས་བྱས་ཕྲན་ཚེགས་ཙམ་ཡང་མི་འབྱུང་ཞིང་། སྐྱེ་བོ་གཞན་ལ་རྒྱུན་དུ་ཕན་པ་བགྱིད་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་གྱི་དགེ་བ་བཅུའི་ལམ་ལ་གནས་པར་ཤོག་ཅིག འདིར་ཡང་རྐང་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་སྨིན་པའི་ཚད་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་དེའི་བྱེད་ལས་བསྟན་ནོ། །སྨིན་པ་ཞེས་པ་འདི་ཡང་། སངས་རྒྱས་ནས་གདུལ་བྱ་སྨིན་པར་བྱས་པ་ལ་ཟེར་བ་མ་ཡིན་གྱི། རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེར་ 24-5-40b གདུལ་བྱ་སྨིན་པ་ཤ་སྟག་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ། སྔོན་སློབ་པའི་སར་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་ལ་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱས་ནས་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པའི་ཞིང་དེའི་སེམས་ཅན་སུ་ལ་ཡང་རུང་སྟེ། ངན་སོང་གི་གནས་རྣམས་ནི་རྨི་ལམ་དུ་ཡང་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་། ངན་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ནི་མཐའ་དག་ཀྱང་། ལྷའི་འཇིག་རྟེན་བཞིན་དུ་བདེ་འགྲོའི་གནས་ཀྱིས་གང་ནས་དགའ་བ་ལྷུར་ལེན་པར་ཤོག་ཅིག འདིར་ཡང་རྐང་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་ཞིང་སྦྱངས་པའི་ཚད་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་བྱེད་ལས་བསྟན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་འོ་ན་ཞིང་དེར་ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་པའི་སེམས་ཅན་འགའ་ཞིག་ལྷགས་པ་དང་། དེའི་སྐྱོན་གྱིས་སྣོད་ཀྱི་ཞིང་ངན་པར་གྱུར་པའི་ཚེ་ན། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱེད་དམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྲིད་འཇིག་རྟེན་གསུམ་གྱི་མི་དགེ་བའི་མཚོ་ཀླུང་དབུས་སུ་སེམས་ཅན་འགའ་ཞིག་ཚུད་པར་གྱུར་ན་ཡང་སྟེ། དེའི་དུས་སུ་རང་ཉིད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མ་ལུས་པར་བསྐོར་བའི་བར་ཡོངས་སུ་མཐར་ཕྱིན་པར་གྱུར་ཀྱང་། མ་སྨིན་པའི་སེམས་ཅན་དེའི་ཆེད་དུ་དེ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བ་ཉིད་དུ་བསྡད་པར་བགྱིའོ། །ཡང་ན་ཞིང་གཅིག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་མཐར་ཕྱིན་ཀྱང་། ཞིང་གཞན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་སྟོན་དགོས་པའི་དོན་ཉིད་དུ་བཤད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། བྱང་སེམས་བདག་ནི་སངས་རྒྱས་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྲོ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པ་ན། རང་གིས་བཤད་པའི་གསུང་རབ་རྣམས་ནི་ནམ་ 24-5-41a ཡང་རང་བཟོ་མཁན་གྱིས་འཁྲུག་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། གསུང་རབ་དེ་ལ་ཐོས་བསམ་དང་གོམས་པར་བྱེད་པ་འགའ་ཡང་། སོམ་ཉིའི་དཔྱང་ཐག་ལ་སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་འཇུག་པར་མ་གྱུར་ཅིག་སྟེ། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་དམ་པའི་ཆོས་མ་ལུས་པ་རྒྱལ་བའི་དགོངས་པ་བ

【現代漢語翻譯】關於那個解釋，前兩句詩表達了祈願圓滿的程度，后兩句詩表達了它的作用。第二，當自己成佛后，也將所化之眾生安置於同樣的果位時，愿所化之眾生心中，連微小的罪過也不生起，並且恒常行利益他人的事業，安住于具有果報的十善道中。這裡也是前兩句詩表達了成熟的程度，后兩句詩表達了它的作用。成熟，並不是指成佛后使所化之眾生得以成熟，而是爲了讓自己成佛的剎土中，所有所化之眾生都能成熟，先前在學習之處積累的福德資糧得以圓滿。如《母經》中所說：『如其所說，使眾生得以成熟后，現證真實之邊際。』第三，無論自己成佛的剎土中的哪個眾生，愿他們連在夢中也見不到惡趣之境，所有惡趣之境，都如天界一般，充滿安樂，歡喜受用。這裡也是前兩句詩表達了凈土的程度，后兩句詩表達了它的作用。第二，如果有人問，如果那個剎土中出現了一些尚未成熟的眾生，並且因為他們的過失，導致器世間變得惡劣，那麼是否會完全涅槃呢？答案是否定的。即使三界之中，有眾生陷入不善業的海洋之中，那時自己成佛的事業，乃至法輪未曾停止轉動之前，都將圓滿究竟，並且爲了那個尚未成熟的眾生，直到他完全成熟為止，都不會涅槃。或者說，即使在一個剎土中成佛的事業已經圓滿，爲了在其他剎土中不斷地示現成佛的事業，也應該這樣解釋。第三，當菩薩我示現成佛並進入涅槃之境時，愿自己所宣說的經典，永遠不會被後人隨意篡改，愿那些聽聞、思維和修習這些經典的人，連一剎那也不要陷入懷疑的深淵，愿所有諸佛的殊勝佛法，都能符合諸佛的意旨。

【English Translation】 Regarding that explanation, the first two lines of the verse express the extent of the fulfillment of the aspiration, and the latter two lines express its function. Secondly, when one becomes a Buddha and establishes the beings to be tamed in that very state, may not even the slightest misdeed arise in the minds of any of the beings to be tamed, and may they always engage in activities that benefit others, abiding in the path of the ten virtues, which is endowed with the fruit of goodness. Here too, the first two lines express the extent of maturation, and the latter two express its function. 'Maturation' does not refer to maturing beings to be tamed after becoming a Buddha, but rather, in order for all beings to be tamed to arise purely in the realm where one has become a Buddha, it is necessary to explain that the accumulation of merit at the place of learning in the past has been brought to completion. As it says in the Mother Sutra: 'As it is said, having matured sentient beings, one manifests the ultimate reality.' Thirdly, may any sentient being in the realm where one has become a Buddha never even see the states of the lower realms in a dream, and may all the states of the lower realms be filled with the states of happiness, like the world of the gods, taking delight in joy. Here too, the first two lines express the extent of the purification of the realm, and the latter two express its function. Secondly, if some sentient beings who are not yet fully matured happen to be in that realm, and if the realm of the vessel becomes bad due to their faults, will they completely pass into nirvana? No, it is not so. Even if some sentient beings are caught in the midst of the ocean of non-virtue of the three realms, at that time, even if one's own activities as a Buddha, the turning of the wheel of Dharma, have been completely perfected, one will remain without passing into nirvana for the sake of that immature sentient being until he or she is fully matured. Alternatively, it should be explained that even if the activities of a Buddha are perfected in one realm, it is necessary to continuously show the activities of a Buddha in another realm. Thirdly, when the Bodhisattva I show the manner of becoming a Buddha and going into nirvana, may the scriptures that I have spoken never be disturbed by those who fabricate them, and may none of those who hear, contemplate, and practice those scriptures ever enter into the noose of doubt, even for a moment, and may all the holy Dharma of the Victorious Ones be in accordance with the intention of the Victorious Ones.

ཞིན་དུ་འཛིན་ནུས་པར་གྱུར་ཅིག ༄། །བསྟན་བཅོས་འདི་བརྩམ་པའི་དགེ་བ་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་དང་ཐུན་མོང་དུ་བྱ་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ། གཉིས་པ་བརྩམས་པའི་དགེ་བ་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་དང་ཐུན་མོང་དུ་བྱ་བ་ནི། ཐུན་མོང་དུ་འགྱུར་བར་ཤོག སུ་ཞིག་དང་ན། འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་རྣམས་དང་ངོ་། །གང་ཞིག་ཐུན་མོང་དུ་བྱ་ན། གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་རྣམ་འཕྲུལ་ལ་ཡོན་ཏན་དུ་མཐོང་བའི་མངོན་པར་དགའ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། བསྟན་བཅོས་འདི་རྩོམ་པ་པོ་བདག་གིས་དེ་ལྟར་བརྩམས་པའི་དགེ་བ་བསྒྲུབས་པ་མ་ལུས་པ་གང་ཡིན་པ་ནིའོ། ། ༄། །མཇུག་གི་དོན། གསུམ་པ་མཇུག་གི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་པོ་གང་གིས་མཛད་པའི་མཚན་བསྟན་པ་དང་། པཎྜི་ཏ་གང་གིས་ཞུས་ནས། ལོ་ཙྪ་བ་སུ་ཞིག་གིས་བསྒྱུར་བའི་མཚན་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོན་བཙུན་པ་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དབྱངས་དགོན་པ་པ་ཞེས་བྱ་བ། རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་མཐའ་དག་ཐུགས་ལ་ཆུབ་པར་བྱས་པ་སྟེ། སྟག་གིས་རང་ལ་སྐྱོན་ཏེ་ནགས་ཁུང་དུ་ཕྱིན་པ་ན། ཀུན་སློང་སྙིང་རྗེས་གདུངས་པའི་ཡིད་ཀྱིས། ཆེད་དུ་བྱ་བ་འགྲོ་བའི་དོན་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ། ལས་སུ་བྱ་བ་སྨོན་ལམ་བདུན་བཅུ་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་མཛད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱ་གར་གྱི་མཁན་པོ་དྷརྨ་ཤྲཱི་པྲ་བྷ་ཝ་དང་། ལོཙྪ་བ་དཔལ་གྱི་ལྷུན་པོའི་སྡེས་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ།། །།འདིར་སྨྲས་པ། བསྟན་བཅོས་མཛད་པོ་གཞན་ཕན་དབྱངས། །དཔའ་བོའི་སྡེ་དང་དོན་གཅིག་ཅེས། །མང་པོ་དག་གིས་རབ་འདོན་ཀྱང་། །གནས་དེར་ངེས་པ་ཐོབ་མིན་མོད། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་རྒྱལ་བ་ཡི། ། 24-6-1a གདུང་འཚོབ་ཀུན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལ། །རྨོངས་མེད་གྱུར་པའི་བསྟན་བཅོས་མཁན། །གང་གིས་མཛད་པ་འདི་ཡ་མཚན། །འདི་ལ་རྣམ་བཤད་མཛད་པ་སྔོན། །ཡོད་པར་མཐོང་དང་ཐོས་པ་ནི། །བྱུང་བ་མིན་མོད་ཆེན་པོ་འགའི། །གསུང་གིས་དགེ་བར་བསྐུལ་བ་ན། །རྒྱལ་བའི་བཀའ་དང་བྱམས་པའི་གཞུང་། །གཞན་ཡང་ཚད་ལྡན་མཁས་པ་གང་། །རྒྱ་ཆེའི་དོན་སྟོན་མཛད་རྣམས་ཀྱི། །གཞུང་གི་ལམ་ནས་དྲངས་ཏེ་བཤད། །དེ་ཡི་ལེགས་བྱས་ཨུཏྤལ་གཉེན། །རང་བློའི་གདུང་བ་འཕྲོག་བྱེད་པ། །ཁོ་ནར་མ་ཟད་བསྐུལ་མཛད་ཀྱི། །ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོའང་གོང་འཕེལ་ཤོག །དེ་ལྟར་དེ་བརྩམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལེགས་བྱས་ཉི་འོད་གཞོན་ནུ་མས། །ངེས་པར་བསྐྱངས་པའི་གང་བློ་བྱམས་པའི་ས་གཞི་གཤིན་པ་དང་འདྲ་བར། །སྙིང་རྗེའི་རྩ་ལག་ཕྱོགས་བརྒྱར་སྤྲོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་དཔག་བསམ་ནི། །རྫོགས་སངས་རབ་རྒྱས་གཞན་ཕན་བདུད་རྩིའི་འབབ་སྟེགས་བཟང་པོར་འདི་གྱུར་ཅིག །ཅེས་བྱ་བ་འདི་ནི། རིགས་རུས་ཆོ་འབྲང་གི་དཔལ་གྱིས་མངོན་པར་མཐོ་བ་མཁས་བཙུན་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོའི་གསུང་གིས་ཉེ་བར་བསྐུལ་བའི་ངོར་བག

【現代漢語翻譯】愿能完全領悟。 ༄༅། །祈願將撰寫此論著的功德，與所有其他眾生共同分享。第二，將撰寫此論著的功德與一切眾生共同分享：愿能共同分享。與誰共同分享呢？與所有一切有情眾生。將什麼共同分享呢？如前所述，將視勝者之子的化身（菩薩的化身）為功德的歡喜之心放在首位，我，此論著的作者，如此撰寫所積累的一切功德。 ༄༅། །結尾之義。第三，結尾之義有二：指出論著作者的名號；以及指出校對的班智達和翻譯的譯師的名號。第一：導師比丘，名為利益他者的妙音（གཞན་ལ་ཕན་པའི་དབྱངས།），寂靜處者（དགོན་པ་པ་），已通曉一切勝者之語（佛語）。如同老虎因自身的過失而進入森林深處，以慈悲心所感動的意念，爲了專門成辦利益有情眾生的事業，而造作此《七十愿文》。第二：由印度的堪布達磨室利缽羅婆（Dharmaśrīprabhāva）和譯師吉祥賢（དཔལ་གྱི་ལྷུན་པོ།）的僧團翻譯、校對並最終確定。在此說道：論著作者利益他者的妙音，與勇士之眾意義相同。雖然許多人如此宣稱，但尚未確定是否確實如此。即便如此，對於勝者的所有傳承者的行為，此論著作者能使人毫無迷惑，這真是太神奇了。此前，我未曾見過或聽過對此論著的註釋，但在一些大德的言語鼓勵下，我從勝者的教言、慈氏（彌勒）的論著，以及其他具量智者的論著中汲取並加以闡釋。愿此善行，如妙蓮般，不僅能消除我自身的痛苦，也能增長鼓勵者的功德之海。如是，愿以此撰寫所產生的善行，如新生的陽光般，必定能滋養如慈氏（彌勒）般肥沃的大地，愿以慈悲為根本，向四面八方擴充套件的菩提心如意寶樹，成為圓滿正等覺、利益他者的甘露之源。此乃應種姓高貴、功德圓滿的智者、持戒者、功德之海（མཁས་བཙུན་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ།）的勸請而作。

【English Translation】 May it be possible to fully comprehend. ༄༅། །May the merit of composing this treatise be shared with all other sentient beings. Secondly, sharing the merit of composing this treatise with all sentient beings: May it be shared. With whom? With all sentient beings without exception. What is to be shared? As mentioned above, prioritizing the joy of seeing the emanation of the Victorious One's son (the emanation of a Bodhisattva) as a virtue, all the merit accumulated by me, the author of this treatise, in composing it in this way. ༄༅། །The Meaning of the Conclusion. Thirdly, the meaning of the conclusion has two aspects: indicating the name of the author of the treatise; and indicating the names of the Paṇḍita who proofread it and the translator who translated it. First: The preceptor monk, named Melodious Voice for the Benefit of Others (གཞན་ལ་ཕན་པའི་དབྱངས།), the Solitary One (དགོན་པ་པ་), who has mastered all the words of the Victorious One (the words of the Buddha). Just as a tiger goes into the depths of the forest because of its own faults, with a mind moved by compassion, for the purpose of specifically accomplishing the benefit of sentient beings, he composed this 'Seventy Verses of Aspiration'. Second: Translated, proofread, and finalized by the Indian Abbot Dharmaśrīprabhāva and the group of translators of Glorious Mountain (དཔལ་གྱི་ལྷུན་པོ།). Here it is said: The author of the treatise, Melodious Voice for the Benefit of Others, has the same meaning as the host of heroes. Although many proclaim this, it has not been determined whether it is indeed so. Even so, for the actions of all the heirs of the Victorious One, this treatise by the author who eliminates confusion is truly amazing. Previously, I had not seen or heard of a commentary on this treatise, but encouraged by the words of some great beings, I drew from the teachings of the Victorious One, the treatises of Maitreya, and the works of other qualified scholars and explained them. May this virtuous deed, like a wonderful lotus, not only eliminate my own suffering but also increase the ocean of virtues of those who encourage me. Thus, may the virtuous deeds arising from this composition, like the rays of the young sun, surely nourish the earth like the fertile ground of Maitreya, and may the wish-fulfilling tree of Bodhicitta, with its roots of compassion spreading in all directions, become a good source of nectar for perfect enlightenment and the benefit of others. This was done at the urging of the wise, virtuous, and meritorious Ocean of Virtues (མཁས་བཙུན་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ།), who is highly renowned for the glory of his lineage and ancestry.

ྱིས་ནས། དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དྲི་མེད་ལེགས་པའི་བློས། སྣ་ཚོགས་དབྱིག་ཅེས་པ་ཤིང་མོ་སྦྲུལ་གྱི་ལོ། ནག་པས་ཉ་བའི་ཡར་ཚེས་ལ། གཙང་གཡས་རུའི་སའི་ཐིག་ལེ། གསེར་མདོག་ཅན་ཞེས་བྱ་བར། ཉེ་བར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་མངའ་རིས་སྨད་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་ནོ།། །།

【現代漢語翻譯】由具吉祥釋迦勝（Shakya），無垢善慧（Legpai Lo）者所著。題為『種種財富』（Snatsok Dbyig）之作，成於木陰蛇年（Shingmo Sbrulgyi Lo），黑月上弦之日（Nagpas Nyawai Yartses La），藏地江孜（Tsang Gyarue）之聖地，名為金色（Gserdog Can）之處。繕寫者為阿里下部（Ngari Made）之善知識法幢（Choskyi Gyaltsen）。

【English Translation】 By the glorious Shakya the Supreme (Shakya), the immaculate and excellent intellect (Legpai Lo). This work, entitled 'Various Riches' (Snatsok Dbyig), was completed in the Wood Female Snake Year (Shingmo Sbrulgyi Lo), on the waxing day of the Black Month (Nagpas Nyawai Yartses La), in the sacred site of Gyangtse (Tsang Gyarue) in Tibet, at a place called Golden (Gserdog Can). The scribe was the spiritual friend Choskyi Gyaltsen (Dharmadhvaja) of Lower Ngari (Ngari Made).