greatsixsutras0215_集量論.g2.0f
六大冊之根本教言Ztsa30ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མདོ། 2-694 ༄༅། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མདོ། ༄། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་མངོན་སུམ་གྱི་ལེའུ་སྟེ་དང་པོ། ༄༅། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མདོ། རྒྱ་གར་སྐད་དུ། པྲ་མཱ་ཎ་ས་མུ་ཙྪ་ཡ་ནཱ་མ་པྲ་ཀ་ར་ཎ། བོད་སྐད་དུ། ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ རབ་ཏུ་བྱེད་པ། སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཚད་མར་གྱུར་པ་འགྲོ་ལ་ཕན་བཞེད་པ། །སྟོན་པ་བདེ་གཤེགས་སྐྱོབ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས། །ཚད་མ་བསྒྲུབ་ཕྱིར་རང་གི་གཞུང་ཀུན་ལས། །བཏུས་ཏེ་སྣ་ ཚོགས་འཐོར་རྣམས་འདིར་གཅིག་བྱ། །མངོན་སུམ་དང་ནི་རྗེས་སུ་དཔག །ཚད་མའོ་མཚན་ཉིད་གཉིས་གཞལ་བྱ། །དེ་ལ་རབ་སྦྱོར་ཕྱིར་ཚད་མ། །གཞན་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཡང་ཤེས་པའང་མ་ཡིན་ ཏེ། །ཐུག་པ་མེད་འགྱུར་དྲན་སོགས་བཞིན། །མིང་དང་རུས་སོགས་སུ་སྦྱོར་བའི། །རྟོག་པ་དང་བྲལ་མངོན་སུམ་མོ། །ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྒྱུ་ཡི་ཕྱིར། །དེ་ཡི་ཐ་སྙད་དབང་པོས་བྱས། །དེར་དོན་དུ་མས་ བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། །རང་དོན་སྤྱི་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན། །དུ་མའི་ངོ་བོའི་ཆོས་ཅན་ནི། །དབང་པོ་ལས་རྟོགས་སྲིད་མ་ཡིན། །རང་རང་རིག་བྱ་ཐ་སྙད་ཀྱིས། །བསྟན་མིན་ངོ་བོ་དབང་པོའི་ཡུལ། །ཡིད་ཀྱང་ དོན་དང་ཆགས་ལ་སོགས། །རང་རིག་རྟོག་པ་མེད་པ་ཡིན། །རྣལ་འབྱོར་རྣམས་ཀྱིས་བླ་མས་བསྟན། །མ་འདྲེས་པ་ཡི་དོན་ཙམ་མཐོང་། །རྟག་༼རྟོག་༽པའང་རང་རིག་ཉིད་དུ་འདོད། །དོན་ལ་མ་ཡིན་དེ་རྟོག་ཕྱིར། ། 2-695 འཁྲུལ་དང་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་དང་། །རྗེས་དཔག་རྗེས་སུ་དཔག་ལས་བྱུང་། །དྲན་དང་མངོན་འདོད་ཅེས་བྱ་བའོ། །མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་རབ་རིབ་བཅས། །བྱ་དང་བཅས་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །འབྲས་བུ་ཉིད་ཡིན་འཇལ་ བྱེད་ལ། །ཚད་མ་ཉིད་དུ་འདོགས་པ་སྟེ། །དབྱེ་བ་མེད་པའང་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་རང་རིག་འབྲས་བུ་སྟེ། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་ལས་དོན་ངེས། །ཡུལ་གྱི་སྣང་བ་ཉིད་དེ་འདིའི། །ཚད་མ་དེ་ ཡིས་འཇལ་བར་བྱེད།། །། སྨྲས་པ། གང་ཚེ་སྣང་བ་དེ་གཞལ་བྱ། །ཚད་མ་དང་ནི་དེའི་འབྲས་བུ། །འཛིན་དང་རྣམ་རིག་དེ་ཡི་ཕྱིར། །དེ་གསུམ་ཐ་དད་དུ་མ་བྱས། །ཡུལ་ཤེས་པ་དང་དེ་ཤེས་ པའི། དབྱེ་བས་བློ་ཡི་ཚུལ་གཉིས་ཉིད། །དུས་ཕྱིས་དྲན་པ་ལས་ཀྱང་སྟེ། །ཚུལ་གཉིས་དང་ནི་རང་རིག་གྲུབ། །མ་མྱོང་བར་འདི་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་པ་གཞན་གྱིས་ཉམས་མྱོང་ན། །ཐུག་མེད་དེ་ལའང་ དྲན་པ་སྟེ། །དེ་བཞིན་ཡུལ་གཞན་ལ་འཕོ་བ། །མེད་འགྱུར་དེ་ཡང་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །རྩོད་སྒྲུབ་སློབ་དཔོན་གྱི༼གྱིས༽མ་ཡིན། །ངེས་པར་སྙིང་པོ་མེད་པར་དགོངས། །གཞན་དུ་ཆ་ཤས་སུ་གསུང་འགྱུར། །དེས་ན་ཁོ་ བོས་བརྟག་པར་བྱ་༼བྱའོ༽། །དོན་དེ་ལས་སྐྱེས་རྣམ་པར་ཤེས། །མངོན་སུམ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ
【現代漢語翻譯】 六大冊之根本教言 Ztsa30 《量理總集經》 《量理總集經》 《量理總集》之現量品第一 《量理總集經》。印度語：Pramanasamuccaya-nama-prakarana。藏語：《量理總集論》。 頂禮佛陀！ 成為量士，欲利益眾生者， 導師、善逝、救護者，我頂禮您！ 為成就量理，從自身一切論典中， 收集並在此將各種散亂之物合為一體。 現量與比量， 是量，二者衡量自性。 爲了善加結合，量， 其他則不存在。 反覆認識也不是， 如同無盡的記憶等。 與名稱、種姓等結合的， 離分別念是現量。 因其為不共之因， 因此，其名言由根識所作。 因其由多義所生， 是自義、共相之行境。 具有多體性之法者， 不可能從根識中證悟。 各自所知，非名言所能， 指示之體性是根識之境。 意識也對境與貪執等， 進行自知，沒有分別念。 瑜伽士們由上師所教導， 僅見未混雜之義。 分別念也認為是自知。 因為其是分別念，所以不是對境。 錯亂與世俗之知識， 以及比量，從比量所生。 稱為憶念與現欲。 似現量具有眩翳等， 因其能認知具有作用之事物。 果即是衡量者， 被認為是量。 也不是沒有差別。 或者自知是果， 從其體性中確定事物。 境之顯現即是此， 量由此衡量。 說道：何時顯現是衡量之境， 量及其果， 執取與識相，因此， 這三者不應視為他體。 以境之知與知彼之， 差別，心識有兩種方式。 之後從憶念中也， 兩種方式與自知成立。 因為沒有經歷過就沒有這個。 如果其他知識經歷過， 那麼無盡的也有憶念。 同樣，轉移到其他境， 是不可能的，因為也看到了那個。 辯論的論師不是， 一定認為沒有意義。 否則會說成是部分。 因此我應當觀察。 從彼義所生之識， 稱為現量。
【English Translation】 The Root Teachings of the Six Great Volumes Ztsa30, The Sutra Called 'Collected from All Valid Sources' The Sutra Called 'Collected from All Valid Sources' Chapter One on Direct Perception from 'Collected from All Valid Sources' The Sutra Called 'Collected from All Valid Sources'. In Sanskrit: Pramanasamuccaya-nama-prakarana. In Tibetan: 'The Treatise Collected from All Valid Sources'. Homage to the Buddha! The one who has become a valid source, who wishes to benefit beings, The teacher, the Sugata, the protector, I pay homage to you! In order to accomplish valid cognition, from all my own treatises, Having collected and here made one the various scattered things. Direct perception and inference, Are valid cognitions, the two measure characteristics. For the sake of proper combination, valid cognition, Others are not existent. Repeated knowing is also not, Like endless memory and so forth. That which is combined with name, lineage, and so forth, Is direct perception, free from conceptual thought. Because it is the uncommon cause, Therefore, its designation is made by the sense faculties. Because it is produced from many objects, It is the object of the self-meaning, the general characteristic. That which possesses the nature of many entities, Is not possible to realize from the sense faculties. Each individually known, not by designation, The nature that is indicated is the object of the sense faculties. The mind also, with respect to objects and attachment, and so forth, Is self-aware, without conceptual thought. The yogis, taught by the lama, See only the unmixed meaning. Conceptual thought is also considered self-aware. Because it is conceptual thought, it is not an object. Confusion and conventional knowledge, As well as inference, arising from inference. Are called recollection and manifest desire. Apparent direct perception, with dimness and so forth, Because it cognizes things with action. The result itself is the measurer, It is considered a valid cognition. Nor is it without distinction. Or self-awareness is the result, From its nature, things are determined. The appearance of the object itself is this, Valid cognition measures by that. It is said: When appearance is the object to be measured, Valid cognition and its result, Grasping and mental image, therefore, These three should not be made distinct. By the distinction of knowing the object and knowing it, The mind has two modes. Later, also from recollection, The two modes and self-awareness are established. Because without experience, this does not exist. If another knowledge has experienced, Then endless also has recollection. Likewise, transferring to another object, Is impossible, because that is also seen. The debater is not, Certainly thinks there is no meaning. Otherwise, it will be said to be a part. Therefore, I should examine. The consciousness that arises from that meaning, Is called direct perception.
་འདིར། །དོན་དེ་ཞེས་པས་ཀུན་བརྗོད་ན། །གང་དེ་དེ་འབའ་ཞིག་ལས་མིན། །དམིགས་པའོ་ཞེ་ན་དྲན་སོགས་ཀྱིས། ། 2-696 ཤེས་པའང་གཞན་ལ་བལྟོས་མ་ཡིན། །ཡང་སྨྲས་པ། ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ཡོད་མིན། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་དོན་དམ་དུ། །ལྔ་པོ་བསགས་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལ་ཐ་སྙད་དུ་མ་བྱས། །བར་སྐབས་ ཀྱི་ཚིགས་བཅད་དོ། །དོན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་དབེན་པ་ཡང་། །བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་ཡུལ་འདིའི་ཡང་། །སྤྱི་ཡི་ཚུལ་གྱིས་བསྟན་པར་བྱ། །དེས་ན་ཐ་སྙད་དུ་མི་བྱ། །རིགས་པ་ཅན་རྣམས་དབང་པོ་དང་དོན་ ཕྲད་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པ་ཐ་སྙད་དུ་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཞེན་པའི་བདག་ཉིད་ནི་མངོན་སུམ་མོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །དབང་དོན་ལས་ བྱུང་བློ་ལ་ནི། །ཐ་སྙད་ལ་སོགས་སྲིད་མ་ཡིན། །བར་དང་བཅས་པ་འཛིན་པ་དང་། །ཤེས་པ་ལྷག་པའང་ཐོབ་མི་འགྱུར། །དབང་པོ་རྟེན་ལས་ཕྱིར་མི་འཕོ། །ཡུལ་ལ་འཛིན་པར་ནུས་མ་ཡིན། །བདེ་ སོགས་གཞལ་བྱ་མིན་པའམ། །དབང་པོ་གཞན་ཡོད་ཡིད་དབང་པོ། །བཀག་པ་མེད་ཕྱིར་ཐོབ་ཅེ་ན། །དབང་པོ་གཞན་གྱི་སྒྲ་དོན་མེད། །ངེས་པའི་དོན་ལ་འབྲས་བུ་མེད། །ཤེས་པ་ཡི་ཡང་མཚན་ཉིད་ལས། ། དོན་གཞན་འབྲས་བུར་སྨྲ་བར་འགྱུར། །ཁྱད་པར་ལ་མིན་ཐ་དད་ཕྱིར། །དེ་ལ་ཡོད་མིན་གཉིས་ཞེ་ན། །མ་ཡིན་ཁྱད་པར་བྱ་ལའང་འགྱུར། །མ་རྟོགས་ལ་སོགས་ཀུན་ལ་མིན། །ལྡོག་པ་མེད་ཕྱིར་འབྲས་བུ་མིན། ། 2-697 བྱེ་བྲག་པ་རྣམས་ནི་བདག་དང་དབང་པོ་དང་ཡིད་དང་དོན་དུ་ཕྲད་པ་ལས་གང་གྲུབ་པ་དེ་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ།། །།སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་ལ་བལྟོས་པ་དང་། རྫས་དང་ཡོན་ཏན་དང་ལས་ ལ་བལྟོས་པ་ནི་མངོན་སུམ་མོ་ཞེས་སྦྱར་བར་མི་བྱ་སྟེ། ཡུལ་ལ་ལྟ་བའི་དོན་ཅན་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་རྣམས་དང་སྦྱར་མི་བྱ། །གཅིག་མིན་གཟུགས་སོགས་ཀྱང་གཅིག་འགྱུར། །མཐོང་ན་དབང་པོ་ལས་དེ་ མིན། །དབང་གཞན་དོན་མེད་འགྱུར་ཕྱིར་རོ། །རང་ཡུལ་ཐ་དད་ཀྱང་འཛིན་ནུས། །དབང་པོ་ཀུན་གྱིས་འཛིན་པར་འགྱུར། །རྫས་སོགས་ལ་མིན་དེ་ལྟ་ན། །མེད་ཕྱིར་གཞན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །ཡུལ་མཚུངས་ཉིད་དུ་ འདོད་ཅེ་ན། །མི་འདོད་པ་ལའང་ཐལ་བར་འགྱུར། །མ་ངེས་དེ་ནི་གཞན་དུ་བརྗོད། །ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་བྱར་བརྗོད་མ་ཡིན། །དབང་པོ་ཐ་དད་མེད་ཀྱང་བློ། །ཐ་དད་ཕྱིར་ནི་ཐ་དད་ན། །གཞན་དུ་ ཐ་དད་མེད་གང་ལས། །སེར་སྐྱ་པ་རྣམས་ནི་རྣ་བ་ལ་སོགས་པའི་འཇུག་པ་མངོན་སུམ་དུ་འདོད་དོ།། །། ཐུག་པ་མེད་པའམ་དབང་གཅིག་འགྱུར། །གཉིས་བཟུང་གསུམ་གྱི་ཡུལ་མ་ཡིན། །ཡུལ་གཅིག་ཉིད་ཐོབ་ དབྱེར་མེད་འགྱུར། །དེ་ལས་རང་བཞིན་འཛིན་མ་ཡིན། །དོན་གྱི་བྱེ་བྲག་འཛིན་མི་འགྱུར། །འཛིན་ནའང་ཡིད་བཞིན་རྣམ་རྟོག་འགྱུར། །གནས་སྐབས་དེར་འགྱུར་སྙིང་སྟོབས་སོགས། །མ་ཡིན་གཞན་མ་
{ "translations": [ "在此，如果用『彼』來指稱一切，那麼它就不是別的，只是『彼』本身。如果說是『所緣』，那麼通過憶念等，所知也不是依賴於其他。再次說到：『顯現如何，存在就不是如何。』因此，在勝義諦中，五蘊積聚是所緣的緣故，不對它進行命名。這是過渡章節的偈頌。", "遠離事物之體性，也不是所言說的對境，此處的『共相』也應以體性的方式來指示，因此不對它進行命名。有宗認為，根與境相遇所產生的識，不應被命名，無錯亂且具有執著自性，即是現量。但這也是不合理的：", "根境所生之識中，不可能存在命名等概念。既不能執持間斷之物，也不能獲得額外的知識。根不能離開所依而移動，也無法執持對境。安樂等不可衡量，或者說存在其他的根，即意根。如果說沒有阻礙就能獲得，那麼其他根就沒有意義。對於確定的事物沒有結果。從識的定義來看，將其他事物說成是結果是不合理的。如果說不是因為差別，而是因為不同，那麼對於『存在』和『不存在』這兩種情況，都不是因為差別，也會變成所作。對於未證悟等一切情況，都不是因為沒有遮遣就是結果。", "勝論師認為，我與根、意、境相遇所產生的，就是其他的。對於共相和差別，以及實體、 गुण（梵文，guna， गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण
ཡིན་པའི་ཕྱིར། །གཞན་མིན་ཞེ་ན་འབྲས་མིན་པའམ། ། 2-698 གཞན་ཉིད་མིན་ན་གཟུང་བྱ་མིན། །སྣ་ཚོགས་རྣམ་འགྱུར་དོན་མཚུངས་འགྱུར། །དུ་མར་འཛིན་ཕྱིར་གྲངས་ཅན་གྱི། །བྱེ་བྲག་ཁ་ཅིག་མི་འདོད་དོ། །རེ་རེའི་ངོ་བོར་ཐམས་ཅད་ནི། །གཙོ་བོ་རྡུལ་ཕྲན་སོ་ སོར་ཡོད། །རབ་དུ་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་ལས། །འབྲས་བུའི་ངོ་བོར་མཚོན་པར་བྱེད། །རྡུལ་ཕྲན་རང་བཞིན་གསུམ་ཉིད་ན། །འབྲས་བུ་གཅིག་པར་གང་གིས་རྟོགས། །རིགས་མི་མཐུན་པར་སྦྱར་ན་ཡང་། །ཡོངས་སུ་འགྱུར་ བར་མི་འདོད་དོ། །ངོ་བོ་གཉིས་ཉིད་མི་འདོད་ན། །འབྲས་བུ་ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད་ཐོབ། །དོན་གྱི་རང་བཞིན་དུ་མ་ལ། །དབང་པོའི་ཡུལ་ནི་ཁྱད་པར་ཅན། །དེའི་ཕྱིར་གྲངས་ཅན་ལུགས་དོར་ཏེ། །རེ་ རེའི་ངོ་བོ་ཉིད་མཆོག་ཡིན། །ཡུལ་གཅིག་མ་ཡིན་འཇུག་པ་སྟེ། །ཚད་མར་བརྗོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དྲན་པ་མ་ཡིན་མ་མྱོང་ཕྱིར། །གཉིས་ཀ་ཅིག་ཅར་འབྱུང་ཞེ་ན། །དེ་ནི་ཚད་མིན་གཞན་ལྟ་ ལ། །ཉམས་པའམ་ཡང་ན་དྲན་པ་ཡིན། །དྲན་པ་ལྷག་པར་བརྗོད་ཕྱིར་ན། །རྣམ་གསལ་དབང་གཞན་དོན་མེད་འགྱུར། །སྤྱོད་པ་བ་རྣམས་ནི་ཡོད་པ་དང་ཡང་དག་པར་སྦྱར་ནས་སྐྱེས་བུའི་དབང་པོའི་བློ་ སྐྱེས་པ་དེ་ནི་མངོན་སུམ་མོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ། ཡོད་པའི་གསལ་བྱ་མེད་པ་སྟེ། །སྦྱོར་ཞེས་བྱ་ལས་དེ་རྟོགས་འགྱུར། །ཡང་དག་སྦྱོར་བ་ངེས་པར་ནི། །ཡོད་ཉིད་ལ་ནི་བསྟན་ཅེ་ན། ། 2-699 ཅི་སྟེ་ཟླ་བ་བསྟན་ཕྱིར་ཡིན། །དབང་པོའི་ཁྱད་པར་ཅན་བརྗོད་ཀྱིས། །ཡོད་ཙམ་ལྡན་པས་མི་རྟོགས་པ། །མ་ཡིན་གང་ཞིག་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཅི་སྟེ་དབང་པོ་གང་ཞིག་ལ། །ཐིམ་དང་ཤིས་པར་འདོད་ ཅེ་ན། །དེ་ཐིམ་པ་དེ་གཞན་ལས་ཀྱང་། །ཤེས་པ་མིག་སྨན་སོགས་པའང་ཡོད། །གྲགས་ལ་དེ་ལྟར་བརྟགས་གྲང་ན། །སྒྲ་དེ་དབང་པོའི་ཡུལ་ལ་མིན། །ཀུན་ཏུ་དོན་དང་ཕྲད་གྲང་ན། །གཟུགས་སྒྲ་བར་ དུ་ཆོད་པ་དང་། །ཆེན་པོའང་འཛིན་པར་མཐོང་བས་ན། །བར་མ་ཆད་ལ་དེ་གནོད་བྱེད། །བློ་ཡི་རྒྱུ་ཡི་ཚོགས་པ་དག །བརྗོད་པ་བོར་ནས་ཚད་མ་གང་། །ཚད་མ་ཇི་ལྟར་དོན་ཡིན་པའམ། །བློ་ ཡི་སྐྱེ་བ་ཞེས་ཅི་༼ཅིས༽བསྣན། །དོན་དང་དབང་པོ་ཡིད་སྐྱེས་བུ། །སྦྱོར་དང་འདུ་བྱེད་པ་ལས་གཞན། །མངོན་སུམ་གྱི་བློ་སྐྱེད་པ་ཡི། །ཚོགས་པ་བརྗོད་པ་དེ་ཅི་ལྟར། །བ་ལང་ཉིད་སོགས་སྦྱོར་ལས་ དོན། །བ་ལང་ལ་སོགས་སུ་འཇལ་བྱེད། །དོན་དང་ཡང་དག་འབྲེལ་པ་ལ། །དབང་པོའི་བློ་ནི་ནུས་ཡོད་མིན། །རིག་བྱར་རང་ཉིད་བསྟན་མེད་པས། །གཟུགས་དོན་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། །དོན་མིན་ཤེས་པའང་ རྣམ་ཀུན་ཏུ། །མངོན་སུམ་བློ་རུ་གནས་པར་འགྱུར། །ཅི་སྟེ་བློ་ཡི་སྐྱེ་བ་འདོད། །དོན་གཞན་འབྲས་བུར་སྨྲ་བ་ན་༼ཡིས༽། །དོན་གཞན་ཐོབ་པར་འགྱུར་མ་ཡིན། །དོན་གྱི་བློ་ཤར་འབྲས་མིན་ན། །དེ་
【現代漢語翻譯】 因此。 如果說不是其他，那就是不是結果嗎？ 如果不是其他本身，那就不是所取之物。 各種各樣的變化，意義相同地變化。 因為執著于多種，所以數論派的某些差別是不承認的。 在每一個自性中，一切都是：主、微塵，各自存在。 從極好的結合的差別中，結果的自性得以顯現。 如果微塵的自性是三種，那麼如何認知結果是唯一的呢？ 即使混合了不相同的種類，也不認為會完全改變。 如果不承認兩種自性，那麼就獲得結果的唯一自性。 對於多種事物的自性，根識的對境是特殊的。 因此，拋棄數論派的觀點，每一個自性才是最殊勝的。 不是唯一的對境，而是進入，這並不是衡量的標準。 因為沒有經歷過，所以不是回憶。 如果兩者同時產生，那麼這不是衡量標準，而是依賴於其他，要麼是衰退，要麼是回憶。 爲了特別說明回憶，那麼清晰的根識就沒有意義了。 順世外道認為，將存在與正確結合，所產生的士夫的根識之智就是現量。 對此，存在的顯現之處並不存在，所謂的結合，是從業中理解的。 如果一定要說明正確的結合，那麼就只能說明存在本身。 2-699 如果說是爲了顯示月亮，那麼就說明根識的特殊性。 僅僅具有存在是無法理解的，那麼要成立什麼呢？ 如果說想要融入哪個根識，那麼這種融入也存在於其他事物中，比如眼藥等等。 如果在名聲中這樣衡量，那麼聲音就不是根識的對境。 如果總是與意義相遇，那麼在色與聲之間就會有阻隔。 因為也看到能執持大的事物，所以沒有間隔就會造成損害。 拋棄了意識之因的集合，什麼才是衡量標準？ 衡量標準如何是事物本身，或者意識的產生又增加了什麼？ 事物、根識、意識、士夫，除了結合和造作之外。 產生現量之智的集合，如何說明？ 從牛等結合的事物中，衡量牛等。 對於事物和正確的關聯，根識之智是沒有能力的。 因為沒有顯示能被認知的事物本身，所以色等事物是根識的行境。 如果不是事物，那麼在所有情況下，都會成為現量之智。 如果想要意識的產生，那麼用事物之外的結果來說明。 就無法獲得事物之外的結果。 如果事物的智慧不是結果，那麼
【English Translation】 Therefore. If it is said not to be other, then is it not a result? If it is not other itself, then it is not the object to be grasped. Various transformations, changing with the same meaning. Because of clinging to multiplicity, some differences of the Samkhya school are not acknowledged. In each essence, everything is: the chief, the atoms, each existing separately. From the distinction of excellent combination, the essence of the result is manifested. If the nature of atoms is threefold, then how is the result recognized as unique? Even if dissimilar kinds are mixed, it is not considered to be completely changed. If two natures are not acknowledged, then the unique nature of the result is obtained. For the multiple natures of things, the object of the senses is special. Therefore, abandoning the Samkhya view, each essence is the most supreme. It is not a single object, but entering, which is not a measure. Because it has not been experienced, it is not a memory. If both arise simultaneously, then this is not a measure, but relies on others, either decline or memory. To particularly explain memory, then clear sense consciousness becomes meaningless. The Lokayata (Carvaka) school says that the intellect of a person's senses, born from combining existence and correctness, is direct perception. To this, the manifestation of existence does not exist; the so-called combination is understood from action. If a correct combination must be explained, then only existence itself can be explained. 2-699 If it is said to be for showing the moon, then the particularity of the senses is explained. Merely having existence cannot be understood, so what is to be established? If it is said that one wants to merge into which sense, then this merging also exists in other things, such as eye medicine, etc. If it is measured in fame like that, then sound is not the object of the senses. If one always encounters meaning, then there will be a barrier between form and sound. Because one also sees holding great things, not having an interval will cause harm. Abandoning the collection of causes of consciousness, what is the measure? How is the measure the thing itself, or what does the arising of consciousness add? Thing, sense, consciousness, person, other than combination and fabrication. How to explain the collection that generates direct perception? From things combined like cows, measure cows, etc. For the thing and the correct connection, the sense consciousness is not capable. Because it does not show what can be known itself, things like form are the domain of the senses. If it is not a thing, then in all cases, it will become direct perception. If one wants the arising of consciousness, then explain with the result other than the thing. One cannot obtain the result other than the thing. If the wisdom of things is not the result, then
ལས་གཞན་འབྲས་མེད་པས་སོ། ། 2-700 བློ་ཡི་སྐྱེ་བ་གཞན་ཡིན་ན། །འཕྲོ་འདུ་རང་གི་རྒྱུ་ལས་ཏེ། །ཚད་མའི་འཕྲོད་པ་འདུ་བ་ལས། །ཅི་སྟེ་གཞན་མིན་དེ་དོན་མེད། །སྐྱེས་བུ་རྣམ་པར་འགྱུར་ནས་བློ། །སྐྱེད་ན་མི་རྟག་པ་ རུ་འགྱུར། །ཅི་སྟེ་བདག་དེ་མི་འགྱུར་ན། །དེ་ལ་ཚད་མ་ཞེས་མི་སྦྱར། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་མངོན་སུམ་གྱི་ལེའུ་སྟེ་དང་པོའོ།། ༈ །། ༄། །རང་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ལེའུ་སྟེ་གཉིས་པ། རྗེས་དཔག་རྣམ་གཉིས་རང་དོན་ནི། །ཚུལ་གསུམ་ རྟགས་ལས་དོན་མཐོང་བའོ། །འབྲས་བུ་སྔར་བཞིན་ཡུལ་དང་ནི། །ངོ་བོ་མཚུངས་མིན་དེ་གཉིས་ཀྱི། །རང་གི་མཚན་ཉིད་བསྟན་བྱ་མིན་༼ཡིན༽། །གཟུང་ཐ་དད་ཕྱིར་དེ་ལས་གཞན། །མཐོང་སོགས་ཉིད་སྒོ་ནས་བསྟན་ ཏོ་༼པ༽། །རང་གི་ངོ་བོ་བརྗོད་པ་མིན། །མིང་ལས་ཤེས་ཕྱིར་རྣམ་པ་གཞན། །བསྟན་བྱ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པ་གཉིས། །སྤྱི་མ་ཡིན་ལའང་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །དེ་མིན་མཚོན་བྱ་སྤྱི་ཡིན་ཕྱིར། །ཡིད་འཆེས་ཚིག་ གི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱིས། །དེ་ལས་གཞན་ལ་འགེགས་པར་བྱེད། །ཐ་མི་དད་དུ་གྲུབ་ཅེ་ན། །མ་ཡིན་ཐ་དད་ཀྱང་སྲིད་ཕྱིར། །ཡིད་འཆེས་ཚིག་ཀྱང་མི་སླུ་བར། །མཚུངས་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཉིད། །རྗེས་ དཔག་བྱ་དང་དེ་མཐུན་ལ། །ཡོད་དང་མེད་ཉིད་ལ་མེད་པའོ། །འདི་རུ་ཤེས་པའང་ཐོབ་པ་ཉིད། །ཤེས་བྱེད་སྐབས་ཀྱི་དབང་བྱས་ཕྱིར། །ཚུལ་རེ་རེ་དང་གཉིས་གཉིས་པ། །རྟགས་དོན་མིན་པར་དོན་གྱིས་བྱས། ། 2-701 སྒྲ་རྟག་བྱས་པའི་ཕྱིར་ལུས་ཅན། །ཕྱིར་དང་གཞལ་བྱ་མིན་ཕྱིར་རོ། ལུས་ཅན་མིན་ཕྱིར་མཉན་བྱའི་ཕྱིར། །མིག་གིས་གཟུང་བྱ་ཕྱིར་མི་རྟག །ཁ་ཅིག་གཏན་ཚིགས་མི་འཁྲུལ་པས། །ཆོས་གཞན་དཔག་པར་བྱ་ བར་འདོད། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་དག་གྲུབ་ཕྱིར། །འབྲེལ་པ་དཔག་བྱར་ཁ་ཅིག་འདོད། །ཆོས་ལ་གཏན་ཚིགས་གྲུབ་ན་ནི། །དེ་ཡིས་དེ་ལས་གཞན་ཅི་དཔག །དེ་ལྟར་ཆོས་ཅན་དེ་ཉིད་ལ། །དཔག་བྱ་ཅི་ ཡི་ཕྱིར་མི་འདོད། །འབྲེལ་པའང་གཉིས་ཡོད་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དྲུག་པའི་སྒྲ་རུ་འགྱུར། །བརྗོད་པར་མི་བྱ་དོན་སྨོས་ཕྱིར། །གཏན་ཚིགས་འདི་དང་འབྲེལ་པ་ཡིན་༼མིན༽། །རྟགས་ཀྱི་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ནི། ། ཆོས་ལ་༼ལས༽གཞན་དུ་སྟོན་པར་བྱེད། །དེར་གྲུབ་དེ་དང་ལྡན་པ་ཡི། །ཆོས་ཅན་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན། །རྟགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་བསྟན་བྱ་བའི། །ཆོས་ལ་དཔྱད་པ་གཞན་ཡང་འཇུག །ཆོས་དོན་དུ་མ་གཏན་ ཚིགས་ཀྱིས། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རྟོགས་མིན། །གང་དང་འབྲེལ་པ་ཡོངས་བཅད་ནས། །ཆོས་གཞན་དང་བྲལ་ཐོབ་པར་བྱེད། །ཡོན་ཏན་དྲི་དང་དྲི་བསུང་སོགས། །དེ་ཡི་བྱེ་བྲག་གི་རིམ་པས། །རྫས་མིན་ལ་ སོགས་རྣམ་བཅད་ནས། །ཨུཏྤལ་ལ་སོགས་རེ་རེ་རྟོགས། །གལ་ཏེ་མཐོང་བ་བཞིན་གཏན་ཚིགས། །སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་འཇུག་ན་ནི། །ཐ
【現代漢語翻譯】 因為業之外沒有結果。 如果智慧的產生是其他的，那麼聚集是來自自己的因；從量成立的聚集。如果不是其他的，那麼就沒有意義。如果補特伽羅變化后產生智慧，那麼就會變成無常。如果自性不變，那麼就不能稱之為量。量理總集之現量品第一。 自利比量品第二 比量有兩種，即自利，從具三相之相，見到義。果之前如是，境與，自性同異，此二者，不是要顯示自己的體性。因為所取各異，所以與此不同。從見等之門顯示，不是說自己的體性。因為從名瞭解，所以是其他的相。所要顯示的意之相有兩種。因為在非總相中也能見到。不是那個，因為所詮是總相。以意許之詞，作為能立。由此遮止其他的。如果成立為無有差別，不是的，因為也有可能是差別。意許之詞也不會欺騙，因為相同，所以就是比量。比量所比和與之相順的，存在和不存在於有和無之中。此處知也是獲得的。因為是知者的意願所致。每一相和兩兩相合，不是相義，而是義所成。 因為聲音是所作性，所以是有身體的。因為是所作性，以及不是所量性。因為不是有身體的，所以是所聽性。因為是被眼所取，所以是無常。有些人認為，因為論式不錯亂，所以應該衡量其他的法。有些人認為，因為法和有法成立，所以應該衡量關係。如果法上成立了論式，那麼由此衡量其他的什麼呢？如此在有法本身上，因為沒有什麼可衡量的，所以不認可。關係也不是兩者都有的。同樣會變成第六格的語音。因為說了意義，所以不用說。這個論式和關係不是。沒有相的錯亂，在法上顯示其他的。在那裡成立，並且具有那個，是有法的理解。在相之後所要顯示的，在法上還有其他的分析。以多種法作為論式，不能完全理解一切相。在完全斷絕了和什麼的關係之後，獲得和其它法分離。功德香和香氣等，以那個的差別次第，在非物質等斷絕之後，分別理解蓮花等每一個。如果像見到一樣，論式從成立的門進入，那麼
【English Translation】 Because there is no result other than karma. If the arising of wisdom is other, then the accumulation comes from one's own cause; from the accumulation of valid measure. If it is not other, then it is meaningless. If a person changes and then generates wisdom, then it will become impermanent. If the self-nature does not change, then it cannot be called a valid measure. A Compendium on Valid Cognition, Chapter One on Direct Perception. Chapter Two on Inference for Oneself There are two types of inference, namely for oneself, seeing the meaning from a sign with three aspects. The result is as before, the object and, the nature of being the same or different, these two, are not to show their own nature. Because what is grasped is different, it is different from that. It is shown from the door of seeing, etc., not speaking of its own nature. Because it is understood from the name, it is another aspect. There are two aspects of the mind to be shown. Because it can also be seen in the non-general characteristic. It is not that, because what is to be expressed is the general characteristic. With the words of mental acceptance, as the establisher. By this, it prevents others. If it is established as non-different, it is not, because it may also be different. The words of mental acceptance will also not deceive, because it is the same, so it is inference itself. What is to be inferred and what is in accordance with it, existence and non-existence are in existence and non-existence. Here, knowing is also obtained. Because it is due to the intention of the knower. Each aspect and two by two, are not the meaning of the sign, but are accomplished by the meaning. Because sound is produced, it has a body. Because it is produced, and because it is not measurable. Because it does not have a body, it is audible. Because it is apprehended by the eye, it is impermanent. Some people think that because the reasoning is not confused, other dharmas should be measured. Some people think that because the dharma and the subject of dharma are established, the relationship should be measured. If the reasoning is established on the dharma, then what else is measured by it? Thus, on the subject of dharma itself, because there is nothing to measure, it is not accepted. The relationship is also not both present. Similarly, it will become a sixth case voice. Because the meaning is spoken, it does not need to be said. This reasoning and relationship are not. The absence of confusion of the sign, shows other than the dharma. There it is established, and possessing that, is the understanding of the subject of dharma. What is to be shown after the sign, there are other analyses on the dharma. With many dharmas as reasoning, one cannot fully understand all aspects. After completely cutting off the relationship with what, one obtains separation from other dharmas. Qualities, fragrance, and scents, etc., by the order of that distinction, after cutting off non-matter, etc., one understands each of the lotuses, etc. If, like seeing, the reasoning enters through the door of establishment, then
མས་ཅད་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བའམ། །ཡང་ན་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་སྤྱི་ལས་ཡིན་གྲང་ན། ། 2-702 དེ་ནི་དེ་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར། །རྟེན་རྣམས་མ་མཐོང་བ་ཡི་ཕྱིར། །ཐ་དད་མིན་གཅིག་མཐོང་མི་འགྱུར། །ཆ་ཤས་འདི་ལྟ་བུའི་ཚུལ་ནས། །རྟགས་ཅན་ལ་ནི་མི་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་དུ་ མ་ནའང་། །ཅིག་ཤོས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །རྟགས་ཅན་གང་དང་རྗེས་འབྲེལ་པའི། །རྟགས་ཅན་དེ་འདིར་རྟོགས་བྱ་ཡིན། །བྱེ་བྲག་རྟོགས་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་དག་ཉིད་ལ་འཁྲུལ་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་དང་རྗེས་ སུ་འབྲེལ་པའི་དོན། །རྟོགས་བྱ་རྟགས་ཅན་བྱེ་བྲག་གི །མ་ཡིན་དེ་ལ་རྟོགས་པ་༼པའོ༽། །རྟོགས་པར་རབ་ཏུ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། འབྲེལ་པ་ གཉིས་ལ་གནས་མོད་ཀྱང་། །རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་ལྷན་ཅིག་པ། །རྟེན་དང་བརྟེན་པ་ཉིད་ཡིན་གྱི། །ཡང་དག་འཕྲོད་པ་བཞིན་མ་ཡིན། །རྟགས་ལ་རྟགས་ཅན་ཡོད་པ་ཉིད། །ཅིག་ཤོས་རྟགས་ཅན་ཉིད་ལ་ཡོད། ། རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་དག་འབྲེལ་པའི། །ངེས་པ་བཟློག་ན་གནས་པ་ཡིན། །རྟགས་ཀྱི་ཁྱབ་པར་འདོད་པ་སྟེ། །དེ་ཡི་ཆ་ནས་རྟགས་ཅན་ཡིན། །ཁྱབ་བྱེད་ཆ་ནས་དེའི་གོ་བྱེད། །མ་ཡིན་རྭ་ཅན་ལས་ གླང་བཞིན། །དགག་བྱ་སོ་སོར་མི་འཁྲུལ་བ། །གང་ཕྱིར་འབྲེལ་པ་ལ་བལྟོས་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་རྟགས་ནི་རྟགས་ཅན་ལ། །ཁྱབ་པ་བདེན་ཡང་བྱེད་པོ་མིན། །བྱས་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་པ་ལ། །ཁྱབ་ཀྱི་མ་བྱས་པ་ཡིས་མིན། ། 2-703 རྟག་པ་མིན་ལ་ཁྱབ་མིན་པར། །མ་བྱས་པ་ཡི་དོན་གྱིས་སྟོན། །རྭ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་བ་ལང་ལ། །ཁྱབ་པས་རྭ་ཅན་མིན་ལས་ལྡོག །གླང་ལ་རྭ་ཅན་གྱིས་ཁྱབ་བཞིན། །བ་ལང་གི་དོན་ཟློག་ བྱེད་ཡིན་༼མིན༽། །ཞེས་བྱ་བ་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ །བརྩད་༼རྩོད༽པ་བསྒྲུབ་༼སྒྲུབ༽པ་ནས་ནི་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་དོན་མཐོང་བ་རིག་པ་རྗེས་སུ་དཔག་པའོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །མེད་ན་ མི་འབྱུང་མཐོང་བ་ཡི། །རང་གི་རྣམ་པ་ཙམ་འདོད་ན། །དེ་རིག་མི་བརྗོད་གཞན་ཉིད་དུ། །བརྗོད་ན་ཇི་ལྟ་བུ་གང་ལ། །དོན་འདི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ཞེ་ན། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ཞེས་ཅི་དགོས། ། དུ་སོགས་མེ་སོགས་ལ་མཐོང་ལས། །གཞན་པའི་དཔག་བྱ་དེ་རིག་གང་། །ཆོས་ཅན་༼དོན༽དུ་མ་ཡོད་པ་ལས་༼ལ༽། །དེ་རིག་པ་ཞེས་ཇི་ལྟར་བརྗོད། །རིགས་པ་ཅན་རྣམས་ན་རེ་དེ་སྔོན་དུ་སོང་བ་ ཅན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། སྔ་མ་དང་ལྡན་པ་དང་། ལྷག་མ་དང་ལྡན་པ་དང་། སྤྱིར་མཐོང་བ་ཅན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འབྲེལ་པ་དབང་པོའི་གཟུང་བྱ་མིན། །སྔ་མ་ དང་ལྡན་ཞེས་འདི་ལ། །ཐམས་ཅད་སྲིད་ཕྱིར་ལྟ་བུར་མིན། །འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ན་ལྡན་པ་མིན། །ལྷག་ལྡན་ལ་ཡང་ལྟ་བུར་རམ། །འབྲེལ་གཞན་ལས་ཀྱང་རྟོགས་མི་འགྱུར། །ལྷག
【現代漢語翻譯】 難道一切都不會被理解嗎？或者一切都會被理解？如果它是普遍的， 那麼它就與那不同。因為沒有看到所依賴的事物。不能看到不同而非一。從這種部分的方式來看， 對於有標記的事物不會改變，而且在那許多的自身屬性中，也能獲得另一部分。與哪個有標記的事物相關聯， 那個有標記的事物在這裡是要理解的。特殊的事物不是要理解的，因為對它們本身會產生迷惑。標記和 與之後相關聯的意義，要理解的不是有標記事物的特殊性，因為對理解會非常迷惑。』這些是中間的偈頌。 雖然存在於兩種關係中，但標記和有標記的事物是同時存在的，是所依賴的和依賴者，不像完全一致那樣。 標記本身就具有有標記的事物。另一方面，有標記的事物本身也具有標記。標記和有標記的事物之間的 確定性如果顛倒，就會存在。想要的是標記的周遍性，從它的部分來說是有標記的事物。從周遍的部分來說，它不是它的指示者，就像有角不是 牛一樣。不會混淆各個要否定的事物，因為依賴於關係。因此，標記對於有標記的事物，雖然周遍是真實的，但不是製造者。僅僅通過已做的事物， 就能周遍于毀滅的事物，但不是通過未做的事物。對於非恒常的事物不是周遍的，通過未做的事物的意義來顯示。僅僅通過有角的事物， 就能周遍于牛，從非有角的事物中返回。就像牛被有角的事物周遍一樣，牛的意義是返回的。』這些是中間的偈頌。如果從辯論的建立中 沒有，那麼見到不出現的事物，就是推理。如果見到不出現的， 僅僅想要自己的相，那麼那不是知識，如果說成其他，那麼對於什麼來說是怎樣的呢？如果這個意義是要建立的，那麼為什麼需要『沒有不出現』呢？ 從煙等在火等中見到，除了其他的可推論的知識是什麼呢？從沒有法的事物中，怎樣說那是知識呢？ 有理智的人說，先前的推理有三種：與先前相關的，與剩餘相關的，以及普遍見到的。關係不是感官的對象。 對於『與先前相關』的說法，一切都是可能的，所以不像煙一樣。因為迷惑，所以不是相關的。對於『與剩餘相關』也像煙一樣嗎？ 從其他的關係中也不能理解。剩餘
【English Translation】 Will not everything be understood? Or will everything be understood? If it is universal, then it is different from that. Because the dependent things are not seen. One cannot see different and not one. From this kind of partial way, for the marked things, it will not change, and in those many of its own attributes, one can also obtain another part. Which marked thing is associated with, that marked thing is to be understood here. The special things are not to be understood, because there will be confusion about them themselves. The mark and the meaning associated with after, what is to be understood is not the particularity of the marked things, because there will be great confusion about understanding. 'These are the intermediate verses. Although it exists in two relationships, the mark and the marked things exist simultaneously, they are the dependent and the depended, not like being completely consistent. The mark itself has the marked things. On the other hand, the marked things themselves also have marks. Between the mark and the marked things, if the certainty is reversed, it will exist. What is wanted is the pervasiveness of the mark, from its part it is the marked things. From the pervasive part, it is not its indicator, just like having horns is not a cow. The various things to be negated will not be confused, because it depends on the relationship. Therefore, the mark for the marked things, although the pervasiveness is true, it is not the maker. Only through the done things, one can pervade the destroyed things, but not through the undone things. For the non-constant things, it is not pervasive, it is shown through the meaning of the undone things. Only through the horned things, one can pervade the cow, returning from the non-horned things. Just as the cow is pervaded by the horned things, the meaning of the cow is returned.' These are the intermediate verses. If from the establishment of the debate there is not, then seeing the things that do not appear is inference. If seeing what does not appear, only wanting one's own aspect, then that is not knowledge, if it is said as something else, then what is it like for what? If this meaning is to be established, then why is 'not not appearing' needed? From seeing smoke etc. in fire etc., what is the inferable knowledge other than that? From the things that do not have dharma, how can it be said that is knowledge? The intelligent people say that the previous inference has three types: related to the previous, related to the remainder, and universally seen. Relationship is not the object of the senses. For the saying 'related to the previous', everything is possible, so it is not like smoke. Because of confusion, it is not related. For 'related to the remainder' is it also like smoke? It cannot be understood from other relationships either. Remainder
་མ་དང་ལྡན་ལས་འགྱུར་ཕྱིར། ། 2-704 འབྲེལ་གཞན་ལས་ཀྱང་རྟོགས་མི་འགྱུར། །སྤྱིར་མཐོང་བ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །འབྲས་བུ་གཞན་ལ་༼མ༽ཉིད་མི་འཐོབ། །རྟགས་ཤེས་ཚད་མ་ཡིན་ཞེ་ན། །རྣམ་པར་དབྱེ་བའང་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །བྱེ་བྲག་པ་རྣམས་ན་ རེ། འདི་ནི་འདིའི་འབྲས་བུ་དང་རྒྱུ་དང་འབྲེལ་པ་དང་། དོན་གཅིག་ལ་འདུ་བ་དང་འགལ་བ་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་དག་ནི་རྟགས་ལས་བྱུང་བའོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་ བཀག་པ་མེད། །ལྡན་པའི་རྟོགས་པ་གྲུབ་པ་མེད། །གཉིས་དང་ལྡན་ཕྱིར་ཐ་དད་མིན། །མེ་དང་དུ་བའི་ལྡན་པ་ནི། །ཆ་འགའ་ཞིག་ལས་མ་ཡིན་པས། །དུ་བ་ཐམས་ཅད་གོ་བྱེད་དམ། །མེ་ཡི་ གསལ་བ་གོ་བྱར་འགྱུར། །དེ་བཞིན་དུ་བ་ལ་སོགས་པའང་། །འགལ་བ་ཡང་ནི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །རྟགས་ཀྱི་སྤྱི་གཞན་རྟགས་མིན་ཞིང་། །བྱེ་བྲག་རྣམས་ཀྱང་རྟགས་ཅན་མིན། །གཞན་གྱི་ལྟར་ན་ཐམས་ཅད་ནས། ། གོ་བྱ་གོ་བྱེད་དུ་ཐལ་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །ཡུལ་དང་དུས་ལ་ལྟོས་སུ་ཆུག །རྒྱུ་ནི་ཁོང་དུ་ཆུད་མི་འགྱུར། །འབྲེལ་པ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། །གཞན་ཡང་སྲིད་ ཕྱིར་གཉིས་མ་ཡིན། །གང་ཞིག་འགལ་བ་དེ་རྟགས་མིན་༼ཡིན༽། །འབྲེལ་པ་མེད་ཕྱིར་རྟགས་བློ་མིན། །རྟགས་ལས་བྱུང་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་རྟགས་སུ་བརྗོད་མ་ཡིན། །དྲན་པས་འབྲེལ་ཅན་དུ་གྲུརྐ་འགྱུར། ། 2-705 འབྲས་བུ་ལ་སོགས་མདོར་མ་མཚོན། །ཐ་མ་གསལ་བྱེད་དུ་མི་འགྱུར། །དོན་མེད་གཞན་ལས་ཀྱང་དེ་གྲུབ། །གངས་ཅན་པ་རྣམས་ན་རེ། འབྲེལ་པ་མངོན་སུམ་པ་གཅིག་ལས་ལྷག་པར་གྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་ དཔག་པའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ་མངོན་སུམ་པ་གཅིག་ལས་ཞེས་པ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་དོན་ཙམ་ལ་ལྟ་བའི་ཕྱིར། །དེ་མ་ཤེས་པར་དེ་རྟོགས་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་གཉིས་ནས་མིན། དེ་ལ་རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་མེད། །སོ་སོར་མ་སྦྱོར་ཐ་དད་ལས། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གཞན་མིན་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་གཞན་མིན་རྣམ་ལྔ་མིན། །གཙོ་བོའི་ཆ་ནས་བརྒྱ་ལམ་ནའང་། །སྐྱེད་བྱེད་ཉིད་དུ་འགྱུར་ མ་ཡིན། །ཐ་དད་ན་ཡང་སྐྱེད་བྱེད་མིན། །དེ་ལས་ཀུན་ཏུ་ཐོབ་འགྱུར་ཕྱིར། །གཙོ་བོ་ལ་སོགས་ཀྱི་གཅིག་སོགས། །ཐ་དད་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་འགྲོ་ཉིད། །ལ་སོགས་གང་ལས་ཡོངས་སུ་འཛིན། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ འདི་གསལ་བྱེད་མིན། །དེ་བཞིན་ནོར་དང་ནོར་ཅན་ལ། །སོགས་པའང་གསལ་བྱེད་མ་ཡིན་ཞིང་། །འབྲེལ་གཞན་ལས་ཀྱང་དེ་མཚོན་ཕྱིར། །འབྲེལ་མེད་ཉིད་དུ་ཡང་དག་བརྗོད། །ནོར་དང་ནོར་ཅན་ལ་སོགས་ཙམ། །རྟགས་ ཅན་འཛིན་པ་ཡིན་ན་ནི། །འབྲེལ་པ་ལ་ཡང་གཞན་ཤེས་པ། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པར་འགྱུར། །གསལ་བྱ་གསལ་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ། །གལ་ཏེ་གཅིག་ཡིན་རྣམ་བདུན་མིན། །རྗེས་དཔག་མ་ཡིན་དྲན་པར་འདོད། ། 2-706 ངེས་
【現代漢語翻譯】 因與彼相關聯之故。 2-704 從其他關聯亦不能證知，普遍之見亦復如是。于其他果，『彼』（མ，種子字，梵文天城體：म，梵文羅馬擬音：ma，漢語字面意思：無）亦不可得。若謂『相』是量，則亦不能成立分別。分別論者云：『此是此之果與因，與關聯，與歸於一義，與具有相違性』，彼等是從『相』所生。如是說之。于因，果未被遮止。具足之證知不能成立。因具足二者，故非他異。火與煙之具足，非僅由一部分。是故，一切煙皆為能知耶？火之顯現成為所知。如是，煙等亦然。相違亦有可能之故。『相』之總相非『相』，別相亦非有『相』者。依於他人之見，於一切處，成為能知與所知之過失。』此為總結之偈頌。應觀待處所與時間。因不能被包含。因關聯無有差別之故。又，因亦有可能，故非二者。何者是相違，彼非『相』。因無關聯之故，非『相』之理智。為顯示從『相』所生之故。一切皆不應說為『相』。由憶念而成為具關聯者。 2-705 果等未概括地表示。不能成為最後之能顯。從其他無義者亦能成立。雪山者云：『從一顯現者成立更多關聯之後，是為比量。』如是說之。彼『從一顯現者』之說不合道理，因僅觀待自義之故。因不瞭解彼而證知彼。因無差別之故，非從二者。于彼，無有『相』與有『相』者。因未個別結合，從他異。隨行非他異之故。若彼非他異，則非五種。縱然于主要部分之百道中，亦不能成為生起者。縱然他異，亦非生起者。因從彼能普遍獲得之故。主要等之一等。他異者之隨行。從何者完全執持『等』字？因此，此非能顯。如是，財富與有財富者。『等』亦非能顯。因從其他關聯亦能表示之故。應真實地說為無關聯。僅財富與有財富者等。若是有『相』者之執持，則于關聯亦能知曉其他。於一切方式皆成為執持。若能顯與所顯之事物。若是一者，則非七種。非比量，而是欲求憶念。 2-706 決定。
【English Translation】 Because it is associated with that. 2-704 It cannot be understood from other connections either; the general view is also the same. In other fruits, 'that' (མ, seed syllable, Devanagari: म, Roman transliteration: ma, literal meaning: none) cannot be obtained. If it is said that 'sign' is valid cognition, then differentiation cannot be established either. The specificists say: 'This is the fruit and cause of this, and related, and belonging to the same meaning, and having contradictory properties,' those are born from 'sign.' Thus they say. In the cause, the fruit is not blocked. The realization of having it is not established. Because it possesses two, it is not different. The possession of fire and smoke is not only from some parts. Therefore, does all smoke become the knower? The clarity of fire becomes the known. Likewise, smoke and so on are also the same. Because contradiction is also possible. The general characteristic of 'sign' is not a 'sign,' and the specific characteristics are also not those with 'sign.' According to others' views, in all places, it becomes the fault of knower and known.' This is the concluding verse. It should depend on place and time. The cause cannot be contained. Because the connection has no difference. Also, because it is possible, it is not two. Whatever is contradictory, that is not a 'sign.' Because there is no connection, it is not the intellect of 'sign.' Because it is shown to arise from 'sign.' Not everything should be said to be a 'sign.' By memory, it becomes associated. 2-705 Fruits and so on are not generally indicated. It does not become the final manifestor. It can also be established from other meaningless things. The Snow Mountain people say: 'After establishing more connections from one manifest thing, it is inference.' Thus they say. That saying 'from one manifest thing' is unreasonable, because it only looks at its own meaning. Because it does not understand that, it understands that. Because there is no difference, it is not from two. In that, there is no 'sign' and no 'sign-possessor.' Because they are not individually combined, from otherness. Because the following is not other. If that is not other, then it is not five kinds. Even in the hundred paths of the main part, it does not become the producer. Even if it is different, it is not the producer. Because it can be universally obtained from that. One of the main things and so on. The following of different things. From what does it completely hold the word 'etc.'? Therefore, this is not the manifestor. Likewise, wealth and the wealthy. 'Etc.' is also not the manifestor. Because it can also be expressed from other connections. It should be truly said to be unconnected. Only wealth and the wealthy and so on. If it is the holding of the 'sign-possessor,' then one can also know others in connection. In all ways, it becomes holding. If the object of manifestation and the manifestor. If it is one, then it is not seven kinds. It is not inference, but a desire for memory. 2-706 Determination.
པར་གཟུང་བར་རིག་པ་མིན། །ཡང་སྨྲས་པ། འབྲེལ་པ་བདུན་དུ་བསྟན་པ་དང་། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་གཉིས་ཉིད་དང་། །དེ་སྔོན་སོང་བའི་རྗེས་དཔག་ནི། །གསུམ་སྟེ་འདི་རྣམས་གང་དུ་བསྡུ། །འབྲས་བུ་ མེད་ཕྱིར་དེ་རྟགས་མིན། །འབྲེལ་པ་གཞན་དག་འོས་མ་ཡིན། །དཔྱོད་དང་བཅས་པར་བརྗོད་པར་བྱ། །ཡོད་པའང་དཔྱོད་པ་དང་བཅས་ཕྱིར། །གཞན་པ་ལས་ཀྱང་རབ་ཏུ་གྲུབ། །གཙུག་ཕུད་ཅན་དོན་གཅིག་རྟོགས་དེས། ། ཐ་དད་ཐ་སྙད་ཡོད་མིན་པའམ། །སྐྱེས་བུའི་རྣམ་ཀུན་རྟོགས་པར་༼མི༽འགྱུར། །དཔྱོད་པ་བས་བརྗོད་པ། མངོན་སུམ་སྔོན་འགྲོ་ཅན་ཡིན་ཕྱིར། །རྗེས་དཔག་ལ་སོགས་མདོར་མ་མཚོན། །ཞེ་ན་དྲན་འདོད་ཞེ་སྡང་དང་། ། རྩོལ་པ་ལ་སོགས་ཚད་མར་འགྱུར། །འགྲེལ་པ་མེད་ལས་གཞན་གཞུང་ལས། །བཏོན་ཏེ་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ནས་ནི། །རྗེས་དཔག་ལ་སོགས་བསྟན་པ་སྟེ། །མངོན་སུམ་སྔོན་འགྲོ་ཅན་མ་ཡིན། །ལྡན་སོགས་ཡུལ་ལ་དབང་ བློ་མེད། །ཡུལ་ལའང་དེ་དག་ཡོད་མ་ཡིན། །ལྡན་པ་རྗེས་དཔག་གི་རྟགས་མིན། །ལྡན་པ་ཅན་ནི་རང་ངོ་བོས། །ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད་མ་ཡིན། །གཞན་མིན་མངོན་སུམ་ཡང་མ་ཡིན། །གང་དུ་རྗེས་ དཔག་ལ་སོགས་འདི། །བཀག་པས་དེ་བཞིན་འདི་ཡང་འགོག །དོན་ནི་རྣམ་གཉིས་མཐའ་གཅིག་ཏུ། །ངེས་ཏེ་རྗེས་དཔག་ཅིག་ཤོས་རྫུན། །ནག་པ་ཁྱིམ་ན་མེད་པ་ལ་༼ལས༽། །ཕྱི་ན་ཡོད་པར་མཚོན་པ་མིན། ། 2-707 ཁྱིམ་གྱི་སྒྲ་ཡི་དོན་ལས་འདི། །ཕྱི་ན་ཡོད་པར་རབ་ཏུ་རྟོགས། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་རང་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ལེའུ་སྟེ་གཉིས་པའོ།། ༈ །། ༄། །གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ལེའུ་སྟེ་གསུམ་པ། གཞན་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི། ། རང་གིས་མཐོང་དོན་རབ་གསལ་བྱེད། །དེ་ལ་དཔག་བྱ་བསྟན་པ་ནི། །རྟགས་ཀྱི་དོན་གྱི་ཡུལ་དུ་འདོད། །རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་ལྡན། །རང་དང་འདོད་འགྱུར་མ་གསལ་པ། །མངོན་སུམ་དོན་དང་རྗེས་ དཔག་དང་། །ཡིད་འཆེས་གྲགས་པས་རང་བརྟན་ལའོ། །རིགས་པ་ཅན་རྣམས་ན་རེ། བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་ཞེས་པ་འདི་ལ། །སྒྲུབ་བྱེད་ཙམ་དུ་དོན་གྱིས་བྱས། །དེ་ལྟ་ན་ནི་རྟགས་དང་དཔེ། །མ་གྲུབ་པ་ཡང་ བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར། །སྒྲུབ་ཆོས་ཡིན་ན་ཆོས་མཐུན་མེད། །ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱའི་རྟགས་དོན་མེད། །གང་༼གོང༽དུ་ངེས་གཟུང་དོན་མེད་འགྱུར། །ཅིག་ཤོས་ལྟར་ན་འདོད་མི་འགྱུར། །རྩོད་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་བརྗོད་པ། །དེ་བཞིན་ བསྒྲུབ་བྱར་བརྗོད་པ་ལ། །ཕྱོགས་ཉིད་ཕྱིར་ན་སྲིད་མ་ཡིན། །རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་འདོད་པ་འདི། །མི་འདོད་པ་ལས་ལོག་པ་ཙམ། །རིགས་པ་ཅན་པ་ལ་བརྗོད་པ། །དམ་བཅའ་གཏན་ཚིགས་དང་འགལ་བ། ། དམ་བཅའི་སྐྱོན་ཞེས་རིགས་པ་མིན། །ལེགས་པར་མ་བསླབས་པ་རྣམས་ཀྱིས། །དེ་ནི་ཆོས་མི་མཐུན་དཔེས་བརྗོད། །རྟགས་ཉེར་འཇལ་གྱིས་འདི་བསྒྲུབ་བྱ། །མ
【現代漢語翻譯】 並非是能取境之識。又說，所說的七種關係，以及比量和似比量兩種，還有先前已說的似比量，這三者歸於何處？因為沒有結果，所以它不是因。其他的關係也不合適。應當以推理來表達，因為存在也伴隨著推理。從其他方面也能很好地成立。具有頂髻者（佛陀）通過理解一個意義，對於不同的名稱是否存在，或者是否能理解所有眾生的狀態？用推理來表達，因為現量是先決條件。因此，不要概括地描述比量等。如果這樣，那麼憶念、慾望、嗔恨和努力等都會變成量。從沒有註釋的其他論典中，提取並彙集在一起，從而闡述比量等，但現量不是先決條件。具有聯繫等，對境沒有自在的智慧，對境中也沒有這些。具有聯繫不是比量的因，具有聯繫者不能通過自己的本性來理解。不是其他的，也不是現量。無論在哪裡，比量等被禁止，同樣地，這也應該被禁止。意義在於，兩種情況確定為一個，而另一種比量是虛假的。黑色不在家中，並不意味著它在外面。通過房屋的聲音的意義，可以很好地理解它在外面。 2-707 這是從《量理寶藏論》中摘錄的為自利而作的比量之第二品。 這是為利他而作的比量之第三品。 為利他而作的比量，能清晰地闡明自己所見之義。其中，所要比量的闡述，被認為是因的意義的對境。它具有自己的本性，與自己和所希望的變化不明顯。通過現量、意義和比量，以及信仰和名聲來建立自己。有邏輯的人說，所謂『顯示所要證明的』，實際上只是爲了證明。如果是這樣，那麼未成立的因和例子也會變成所要證明的。如果是所要證明的法，就沒有同品。沒有作為所要證明的法的有法。先前確定的就沒有意義了。如果像另一種情況那樣，就不會有所改變。爭論在於表達所要證明的，同樣地，在表達所要證明的時候，因為本身就是宗，所以不可能。這種分別的意願，僅僅是從不希望的事情中解脫出來。對有邏輯的人說，與誓言和理由相矛盾，誓言的過失不是邏輯。那些沒有好好學習的人，用不相似的例子來表達。用因來衡量這個所要證明的。
【English Translation】 It is not the consciousness that apprehends objects. Furthermore, it is said that the seven relationships, as well as inference and pseudo-inference, and the previously mentioned pseudo-inference, where do these three fall? Because there is no result, it is not a sign. Other relationships are also not appropriate. It should be expressed with reasoning, because existence is also accompanied by reasoning. It can also be well established from other aspects. The one with the topknot (Buddha), through understanding one meaning, whether different names exist or whether all beings' states can be understood? Expressed with reasoning, because direct perception is a prerequisite. Therefore, do not generally describe inference, etc. If so, then memory, desire, hatred, and effort, etc., will become valid cognitions. From other texts without commentary, extracted and compiled together, thereby explaining inference, etc., but direct perception is not a prerequisite. Having connection, etc., there is no independent wisdom over the object, and these do not exist in the object. Having connection is not a sign of inference; one with connection cannot understand through their own nature. It is not other, nor is it direct perception. Wherever inference, etc., are prohibited, similarly, this should also be prohibited. The meaning is that two situations are determined as one, and the other inference is false. Black is not in the house, it does not mean it is outside. Through the meaning of the sound of the house, it can be well understood that it is outside. 2-707 This is the second chapter on inference for oneself, extracted from 'A Treasury of Valid Cognition'. This is the third chapter on inference for the sake of others. Inference for the sake of others clearly elucidates the meaning one has seen oneself. Among them, the explanation of what is to be inferred is considered the object of the meaning of the sign. It possesses its own nature, and is not clear with oneself and the desired changes. Through direct perception, meaning, and inference, as well as faith and fame, one establishes oneself. Logical people say that the so-called 'showing what is to be proven' actually only serves to prove. If so, then unestablished signs and examples will also become what is to be proven. If it is the dharma to be proven, there is no homogeneity. There is no subject of the dharma to be proven. What was previously determined becomes meaningless. If it is like another situation, there will be no change. The dispute lies in expressing what is to be proven; similarly, when expressing what is to be proven, because it is itself the thesis, it is impossible. This desire for distinction is merely liberation from what is not desired. To logical people, contradicting the vow and the reason, the fault of the vow is not logic. Those who have not studied well express it with dissimilar examples. Measure this to be proven with the sign.
་ཡིན་འགལ་བ་དང་ལྡན་མིན། །གང་ཞིག་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་རྟགས། ། 2-708 དེ་ལྟར་སྣང་བ་ཕལ་ཆེ་བས། །དེས་ན་གཏན་ཚིགས་སོགས་དོན་གྱི། །སྔོན་དུ་རྒྱས་པར་དེ་བསྟན་བྱ། །མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་མེད་རྣམ་གཉིས། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ལའང་རྣམ་པ་གསུམ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལའང་སོ་ སོར་ནི། །ཡོད་མེད་གཉིས་ཀའི་བྱེ་བྲག་ཕྱིར། །བསྒྲུབ་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་ཁ་ཡར་བ། །དངོས་སུ་མིན་ཡང་དེའི་ཕྱོགས་གཅིག །ཡིན་ཕྱིར་བསྒྲུབ་བྱར་བརྟགས་ནས་བརྗོད། །གཉིས་ཀ་ལ་ གྲུབ་ཆོས་དེ་ལས། །ཐ་སྙད་ཡིན་ཕྱིར་གཉིས་ཀ་ལའམ། །གང་ཡང་རུང་ལ་བཟློག་པ་ཡི། །ཐེ་ཚོམ་ཆོས་གྲུབ་འདོད་མ་ཡིན། །མི་འདོད་ཐམས་ཅད་སུན་འབྱིན་དུའང་། །གཉིས་ཀར་རབ་ཏུ་གྲུབ་ན་ནི། །སུན་ འབྱིན་པ་ཡང་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །གཞན་གྱིས་སླར་ཡང་བསྒྲུབས་ན་འདོད། །ཆོས་ཅན་ཆོས་ཅན་གྱིས་བསྒྲུབ་མིན། །ཆོས་དེས་ཆོས་ཀྱང་མ་ཡིན་གྱི། །འདི་ལྟར་ཆོས་ཀྱིས་ཆོས་སྒྲུབ་ཅིང་། །སྒྲུབ་ཕྱིར་ཆོས་ཅན་ཡང་དེ་ བཞིན། །དམ་བཅའ་རྟགས་ཀྱི་ངག་གིས་གང་། །མི་འདོད་པ་ལ་ཐལ་བ་རྩོམ། །དེ་ནི་ལེན་ཞེས་ཤེས་བྱ་སྟེ། །དེ་ཡི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་ཕྱིར་རོ། །གཏན་ཚིགས་བསྒྲུབ་བྱའི་རྗེས་འགྲོ་གང་། །མེད་ལ་མེད་པར་ བརྗོད་པར་བྱ། །དེར་ནི་ལྔ་པའི་མཐའ་ཅན་དཔེ། །རྟགས་ཀྱིས་ཉེ་བར་སྦྱར་ལ་འདོད། །གང་དུ་གསལ་༼བསལ༽འོངས་ཀྱིས་བརྗོད་ན། །གཏན་ཚིགས་མེད་པར་འགྱུར་བ་ནི། །དཔེ་གཉིས་ལས་ནི་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྣམ་ལྡན་ལས་གཞན་མིན། ། 2-709 ཐལ་འགྱུར་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན་མིན་ཕྱིར། །ཁས་བླངས་སྔོན་དུ་སོང་བ་ལས། །དེ་བཞིན་རྟགས་དང་དམ་བཅའ་ཡིས། །སྐྱོན་བརྗོད་སུན་འབྱིན་དུ་ཤེས་བྱ། །ཐ་དད་མེད་པ་དེ་ཉིད་ཅེས། །བྱས་ནས་གཞན་ལ་སྟོན་ པར་བྱེད། །མཐུན་ཕྱོགས་ཞེས་པ་ཕྱོགས་ལ་སྟེ། །འདི་ལའང་ཐ་དད་ཅེས་མི་འདོད། །དེ་གཞན་དང་ནི་དེ་འགལ་ཏེ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་གཉིས་ལ་ཡང་། །རྟགས་མེད་པས་ན་འགལ་བ་མེད། །རྣམ་པ་བཅད་ པ་ལས་གྱུར་ཡིན། །མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མེད་མིན་པ་ཉིད། །མཚན་ཉིད་གཅིག་ཉིད་ཡིན་མོད་ཀྱང་། །དོན་དུ་མ་ལ་འཇུག་པའི་རིགས། །སྤྱི་ལ་ངེས་འགྲོ་བླུན་པོ་ཡིན། །གཞལ་བྱ་བྱས་དང་མི་རྟག་དང་། །བྱས་ དང་མཉན་བྱ་རྩོལ་ལས་བྱུང་། །མི་རྟག་རྩོལ་བྱུང་རེག་བྱ་མིན། །དེ་དགུ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་གང་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་གཉིས། །དེ་མེད་པ་ལ་མེད་པ་སྟེ། །དེ་རྟགས་འདི་ལས་བཟློག་པ་ སྟེ། །འགལ་བ་གཞན་རྣམས་མ་ངེས་པའོ། །བརྗོད་པར་འདོད་པའི་གྲངས་གཅིག་ཉིད། །འགལ་བ་དག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཕྱིར། །དེ་བཞིན་ཐེ་ཚོམ་རྟགས་གཉིས་ལས། །གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མཐོང་བ་ཡིན། །མཚན་ཉིད་གཉིས་དང་ ལྡན་པ་ནི། །གཉིས་གཉིས་སུ་འདོད་རེ་རེ་མིན། །དུ་མ་ཡིན་ཡང་མི་འགལ་ན།
【現代漢語翻譯】 是否與相違背？哪一個是所立宗法的特徵？ 因此，大多數顯現都是如此，因此，應首先詳細闡述因明等意義。隨同品有有和無兩種情況，法處也有三種情況。在異品中，由於各有有和無的區別。 因為是成立和所成立的緣故，法和有法是相反的。雖然不是直接的，但因為是其中的一部分，所以在考察所成立之後才說。對於兩者來說，成立法比那更重要，因為是名稱，所以對於兩者或者任何一個來說，都是相違的。不希望對法成立產生懷疑。對於所有不希望的，如果兩者都完全成立，那麼反駁者也會成為立宗者。如果其他人再次成立，那是希望的。 有法不是由有法成立的，法也不是由法成立的。像這樣，法成立法，爲了成立，有法也是如此。用立宗和因的語言來做什麼？對於不希望的，就提出過失。這被稱為『取』，要知道，因為通過它來連線。凡是因跟隨所成立的，都要說在無的時候也無。在那裡，以五句結尾的例子，想要用因來接近和連線。如果用明確的方式來說，就會變成沒有因，因為是從兩個例子中成立的。因此，不是與具足相違背。 因為是周遍，不是有法，從先前承諾的開始，像那樣，用因和立宗，要知道是過失的陳述和反駁。沒有差別，被稱為『那個本身』，然後向他人展示。隨同品是指有法，對於這個，也不希望說是差別。那個與其他的相違背，對於異品來說也是如此。因為沒有因，所以沒有相違背。是從分割形態而來的。不是隨同品中沒有，而是沒有本身。雖然體性是相同的，但在意義上是不同的種類。對於總相的周遍是愚蠢的。 可量是所作和無常，所作和所聞是勤作所生。無常是勤作所生，不是所觸。那九個是常等。那兩個隨同品中有的，在沒有它的地方就沒有。那個因與這個相反，其他的相違是不確定的。想要說的是一個數字本身，因為對相違感到懷疑。像那樣，從兩個懷疑因中，看到確定為一個。具有兩個體性的，希望是兩個兩個，而不是一個一個。即使是多個，如果不相違背，
【English Translation】 Is it contradictory? Which is the characteristic of what is to be established? Therefore, most appearances are like that, so the meaning of Hetu (reasoning) etc. should be explained in detail first. There are two kinds of Samanapaksas (similar instances): existent and non-existent. There are also three kinds of Dharmas (qualities) in the Paksa (subject). In the Vipaksas (dissimilar instances), because of the distinction between existent and non-existent respectively. Because it is the establishment and what is to be established, Dharma (quality) and Dharmin (subject) are opposite. Although not directly, because it is a part of it, it is said after examining what is to be established. For both, the established Dharma (quality) is more important than that, because it is a name, so for both or any one, it is contradictory. It is not desirable to have doubts about the establishment of Dharma (quality). For all that is not desired, if both are completely established, then the refuter will also become the establisher. If others establish again, that is desired. The Dharmin (subject) is not established by the Dharmin (subject), and the Dharma (quality) is not established by the Dharma (quality). Like this, Dharma (quality) establishes Dharma (quality), and for the sake of establishment, Dharmin (subject) is also like that. What to do with the language of proposition and reason? For what is not desired, a fault is proposed. This is called 'taking', know that, because it is connected through it. Whatever reason follows what is to be established, it should be said that it is also absent when it is absent. There, an example ending with five sentences, wants to approach and connect with reason. If it is said in a clear way, it will become without reason, because it is established from two examples. Therefore, it is not contradictory to being complete. Because it is pervasion, not the subject, starting from the previous promise, like that, with reason and proposition, know that it is the statement of fault and refutation. There is no difference, it is called 'that itself', and then it is shown to others. Samanapaksa (similar instance) refers to the subject, and for this, it is not desirable to say it is a difference. That is contradictory to the other, and it is also the same for Vipaksas (dissimilar instances). Because there is no reason, there is no contradiction. It comes from the divided form. It is not that it is not in the Samanapaksa (similar instance), but that it is not itself. Although the nature is the same, it is a different kind in meaning. For the pervasion of the general, it is foolish. Measurable is what is made and impermanent, what is made and what is heard is produced by effort. Impermanent is produced by effort, not what is touched. Those nine are permanent etc. Those two that exist in the Samanapaksa (similar instance), do not exist where it does not exist. That reason is the opposite of this, the other contradictions are uncertain. What is wanted to be said is a number itself, because there is doubt about the contradictions. Like that, from two doubtful reasons, it is seen to be determined as one. Having two natures, it is hoped to be two and two, not one and one. Even if it is multiple, if it does not contradict,
།ཤིན་ཏུ་བར་ཡང་གཅིག་ལ་འཇུག །གང་དག་ཐུན་མོང་མིན་པ་དང་། །སྤྱི་དང་འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པའི། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་ལ། ། 2-710 ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་པའི་རྟགས་རྣམས་ཡིན། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་དང་ལྡན་གང་ལ། །ཤེས་འདོད་བཟློག་པས་གནོད་པ་དང་། །ཐེ་ཚོམ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ལས་གཞན། །གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་རང་ ངོ་འམ། །དེ་ཡི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ཡང་རུང་། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལ་གནོད་པས་འགལ་བ་ཡིན། །ཐུན་མོང་དང་ནི་ཁྱད་པར་གྱི། །ཆོས་དང་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གཉིས་སོ། །དེ་ལ་དང་ པོ་གཉིས་ཐེ་ཚོམ། །ལྷག་མ་བལྟོས་ནས་གསུམ་དུ་ཕྱེ། །རྗེས་སུ་ཞུགས་དང་མ་ཞུགས་ལས། །ལྡོག་དང་རྗེས་འགྲོ་གྲུབ་མིན་ཕྱིར། །གཅིག་ལ་ངེས་པར་ཞུགས་པ་དང་། །ལོག་པའང་མིན་པ་རྟགས་སུ་འགྱུར། །གཉིས་ ཀར་འགྱུར་བ་སྲིད་མ་ཡིན། །ཡོད་པ་གཉིས་ཀ་མིན་པའང་མིན། །གང་དུ་མེད་དེ་རྣམ་གཅོད་དུ། །གྲུབ་དོན་དོན་གཞན་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །གཅིག་དེ་གཞན་ལ་གཉིས་སུ་གྲུབ། །གལ་ཏེ་ཞུགས་པ་བཞིན་གྲུབ་ ན། །དཀར་གཟུགས་ཡོན་ཏན་བརྟེན་པ་ལས། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བཟློག་རིམ་ལ། །གསུམ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གཅིག་གི་ཚིག་ཏུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་བཟློག་པ་ལས། །འགལ་བ་གང་དུ་ ཞུགས་པ་ནི། །དེ་ཡི་བྱེ་བྲག་ལ་རྨོངས་པའོ། །རྩོད་པ་སྒྲུབ་པ་ལ་བརྗོད་པ། །དེ་མཐུན་མེད་ལ་མེད་པ་ཡི། །ཆོས་ཅན་རྟགས་ཤེས་པ་དེ་ལ། །དེ་མཐུན་མེད་ལ་མེད་པ་ཉིད། །ཅེས་སྦྱོར་ཐུན་མོང་མིན་རྟག་འགྱུར། ། 2-711 མེད་པ་ཉིད་ལས་ངེས་པར་གཟུང་། །ཁྱབ་མཉམ་འབའ་ཞིག་རྟགས་སུ་འགྱུར། །དེ་མཐུན་ཉིད་ཅེས་འདོད་མ་ཡིན། །གཅིག་ལའང་རྣམ་པ་དུ་མ་མཐོང་། །དེའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྟོན་ཅེ་ན། །གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པས་ནུས་ མ་ཡིན། །ཡང་དག་དོན་བཞིན་ན་རྣམ་པ། །གང་གིས་གང་ལ་ཞེས་མ་བརྗོད། །ཤེས་པར་བྱེད་ལས་འདས་པ་བཞིན། །དོན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་མཐོང་མ་ཡིན། །མིག་གིས་གཟུང་བྱ་ཉིད་སོགས་སྒྲ། །མི་རྟག་རྟགས་ སུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །མ་བསྟན་པ་ཞེས་བརྗོད་པས་དེ། །ཇི་ལྟར་གང་ལ་ཞེས་མ་བརྗོད། །ལྷན་ཅིག་རྒྱུ་བས་བསྒྲུབ་བྱ་ལ། །དེ་མིན་དཔེ་གཉིས་ལས་འགྱུར་བས། །མི་རྟག་ཉིད་སོགས་མཐོང་བ་སྟེ། །བསྒྲུབ་ བྱར་གཞན་དག་འདོད་དམ་ཅི། །རིགས་པ་ཅན་པ་རྣམས་ན་རེ། ཆོས་མཐུན་པ་ལས་དཔེར་བརྗོད་པ་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་སོ་ཞེས་པ་དེ་ལ། གལ་ཏེ་ཆོས་མཐུན་སྒྲུབ་བྱེད་ན། །ཆ་ ཤས་དག་མིན་ལྔ་པ་མིན། །ངག་ཅེས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འགྱུར། །སྒྲུབ་བྱེད་ཉིད་དུ་མི་རིགས་པས། །གཉིས་ཀའང་གཞན་དུ་འཐོབ་པར་འགྱུར། །ཆོས་མཐུན་གཏན་ཚིགས་དེ་མ་ཡིན། །མ་ཡིན་དེ་ཡང་༼ལའང༽སྐྱོན་གཉིས་ ཕྱིར། །གནས་སྐབས་ལ་ཡང་གཞན་མི་སྲིད། །རང་རང་མཚན་ཉ
【現代漢語翻譯】 甚深之處亦復入，何者非是共相法，不與共同相違背，一切法中皆有此， 是為生疑之徵相。于具足順方之法，以知欲遮遣而受損，除卻轉為猶豫外，似是而非之因無有。法與有法自性，或是彼之差別亦可，然以顛倒而成立故，于彼受損即是相違。共同與特殊之，法與所立有二種，其中最初二者疑，餘者觀待分為三。隨入與未隨入故，遣返與隨行不成故，於一決定隨入者，及非顛倒亦成因，於二轉變不可能，非是二者皆無有。何處無有即遮遣，成立他義之義成，一於他處成二種，若如隨入般成立，則由白形功德所依，次第顛倒之次第，將悟解為三二一。以一之詞而顯示故，由彼所立之遣返，相違於何處隨入者，即是于彼差別而愚昧。諍論于立宗而宣說，于無彼同品中無有，有法因知彼者，于無彼同品中亦無有。如是結合非共不定過，唯由無有而定取，周遍相等即成因，不欲彼同品之性。於一亦見多種相，若言以彼自性而顯示，則以因之陳述不能為，若如實義則相，於何以何而未說，如似超離能知般，不見義之能立。眼之所取性等聲，則成無常之因過。若言未顯示者，則於何如何而未說，以俱生之因於所立，由非彼二例而轉變故，無常性等即是所見，抑或所立欲求其他耶？ 理智者如是說，于同品中立為譬喻，彼即是成立所立之因，若如是，若謂同品是能立，則非分分，亦非第五，語即成特殊，以非能立之故，二者亦將成他，同品非是因，非因亦有二過，于處所亦無有他，自性之相亦無。
【English Translation】 It also enters into the very deep. Whatever is not a common dharma, Not contradictory to the common, In all dharmas, there is this. These are the signs that give rise to doubt. For one who possesses the dharma of the side, Harmed by the reversal of the desire to know, Other than turning into doubt itself, There is no seemingly valid reason. Whether the dharma and the subject are of their own nature, Or even if they are a distinction of that, Because of being established in a reversed manner, Being harmed by that is contradictory. Common and special, Dharma and what is to be proven are of two kinds, Among them, the first two are doubts, The remainder are divided into three by looking at them. From following and not following, Because of the non-establishment of reversal and following, For one who definitely enters into one, And not being the opposite also becomes a reason, It is impossible to change into two, It is not that both are non-existent. Wherever there is non-existence, it is a separation, Establishing the meaning of another meaning, One becomes two in another place, If it is established as if following, Then from the white form, the qualities depend, The order of reversing the order, Will be understood as three, two, one. Because it is shown in one word, From the reversal of what is to be proven, Contradictory to where it enters, That is being ignorant of its distinction. Arguing is stated in the proposition, In the absence of agreement with that, The subject knows the sign, In the absence of agreement with that, there is also absence. Combining in this way is a non-common uncertain fault, Definitely taken only from non-existence, Pervasive equality becomes the reason, Not desiring the nature of agreement with that. Many aspects are also seen in one, If it is said to show by its own nature, Then the statement of the reason cannot be done, If it is like the real meaning, then the aspect, To whom and by what is not said, It seems like surpassing the knower, The establisher of the meaning is not seen. The sound of what is taken by the eye, etc., Then it becomes the fault of impermanence as the reason. If it is said that it is not shown, Then to whom and how is not said, With the co-arising cause in what is to be proven, Because of changing from the two examples that are not that, Impermanence, etc., is what is seen, Or does what is to be proven desire something else? The rational ones say like this, Stating an example from the similar dharma, That is the reason for establishing what is to be proven, If so, if it is said that the similar is the establisher, Then it is not a part, nor is it the fifth, Speech becomes special, Because it is not the establisher, Both will also become other, The similar is not the reason, The non-reason also has two faults, There is no other in the place either, The nature of self is also not.
ིད་ཀྱིས་གནོད་ཕྱིར། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྲིད་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དྲུག་པར་དེ་ལ་ཡང་། །ཁྱད་པར་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ངག་ཀུན་མི་འདོད་ཞེ་ན་གང་། ། 2-712 འདོད་དེ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་གྱིས། །དགོས་པ་མེད་པར་དངོས་ཀྱི་ནི། །སྒྲ་དོན་འདས་པར་འདོད་མ་ཡིན། །རྣམ་གྲངས་ཙམ་སྤྱིར་བཏང་བ་ལ། །དམིགས་བསལ་ཡོད་པར་སྲིད་མ་ཡིན། །དེར་སྣང་གིས་སྟོང་ཆོས་ གཞན་དང་། །མཚུངས་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ཉིད་དུ་འགྱུར། །བྱེ་བྲག་པ་རྣམས་ནི་དེ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་གཏན་ཚིགས་སོ། །ཞེས་རྗོད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་ཡང་། སྤྱི་ཉིད་ཆོས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཆོས་དང་ཆོས་ ཅན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན། །ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་བྱ་དང་ལྡན་པའི། །ཆོས་ཐོབ་གཞན་གྱི་མ་ངེས་པ། །མཁའ་སོགས་ཡོད་ཉིད་བསྒྲུབ་པ་ཡི། །སྦྱོར་བའང་དགོད་པར་མི་བྱེད་འགྱུར། །སེར་སྐྱ་རྣམས་ན་རེ་དེའི་སྦྱོར་བ་ ཉེ་བར་བཏགས་པའི་བྱེ་བྲག་གི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། །རྣམ་པ་ལྡན་པ་དང་གསལ་ཏེ་འོངས་པའོ་ཞེས་པ་འདི་ལ། ཚད་མའི་ཡུལ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར། བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱང་སྒྲུབ་ བྱེད་འགྱུར། །རྒྱས་པའི་ངག་མིན་བརྗོད་མ་ཡིན། །གཙོ་བོ་རྗེས་འགྲོ་དང་ལྡན་མིན། །ངག་ཀྱང་ཉེ་བར་འཇལ་མི་རིགས། །དམ་བཅའི་དོན་དང་འགལ་བར་འགྱུར། །རྩོད་པ་མེད་ཕྱིར་ཡོད་ཙམ་མིན། །ཐ་དད་ཤིང་ ཤུན་ལ་སོགས་བཞིན། །རྗེས་འགྲོ་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་ཅེ་ན། །རིགས་གཅིག་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཅན། །གཞན་དུ་འབྲས་བུ་གཅིག་པ་ཉིད། །ཉེ་བར་ལེན་པ་ལའང་དེར་འགྱུར། །ཕྱི་མིན་གཉིས་ཀར་སྐྱོན་ཡོད་ཕྱིར། །ཁས་བླངས་ན་ཡང་འགལ་བ་ཉིད། ། 2-713 མ་ངེས་པར་ཡང་འགྱུར་དཔེ་ནི། །བསྒྲུབ་བྱས་ཕོངས་ཀྱང་དེ་ཡོད་མིན། །གྲུབ་མིན་ཁྱད་པར་ལས་ཡིན་ནོ། །འགེགས་པའི་གཏན་ཚིགས་གཉིས་མ་ཡིན། །སྦྱོར་བ་གཉིས་ཀྱང་རིགས་མ་ཡིན། །རྗེས་ཐོག་མ་ནི་ཟློག་ པ་ལ། །གཅིག་གསལ་༼བསལ༽བ་ལ་དེ་མི་རིགས། །རྣམ་ལྡན་བཞིན་དུ་ལྔ་ཉིད་མིན། །རྒོལ་བ་རེ་རེ་བཀག་པ་ལས། །གལ་ཏེ་རྗེས་ཐོག་༼མར༽མི་འདོད་ན། །རྒོལ་བའི་ལན་ལ་མཐའ་མེད་ཉིད། །བསལ་འོངས་རྣམས་ སུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། རྩོད་པ་བསྒྲུབ་པ་ནས་ནི། མ་གྲུབ་དབྱེ་བ་བརྗོད་མ་ཡིན། །འཁྲུལ་པ་ལ་ཡང་བརྗོད་མ་ཡིན། །དེ་ནི་ཐུན་མོང་ མིན་པའང་ཡིན་༼ཡོད༽། །འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་ཡང་། །འགལ་བ་གཅིག་ནི་མཚུངས་པར་རོ། །གཅིག་ནི་མ་གྲུབ་ཐུན་མོང་མིན། །བཟློག་པ་ཡི་ནི་རྒྱུ་མཚན་དང་། །འདོད་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱང་མ་བརྗོད། །རིགས་ པ་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འཁྲུལ་པ་དང་བཅད་པ་ནི་མ་ངེས་པ་སྟེ། ཁྱད་པར་ཡོད་མིན། གྲུབ་པའི་མཐའ་ཁས་བླངས་པ་ལས་འགལ་བ་ཅན་འགལ་བའོ་ཞེས་པ་ལ། འགལ་བ་གཞན་ཡང་དེ་བཞིན་མིན། ། གང་ལས་སྐབས་སུ་བབ་པ་དེ། །གཏན་ལ་དབབ་པའི
【現代漢語翻譯】 因其損害，分別念是不可能的。因此，在第六個（例子）中，它也沒有任何特殊意義。如果說所有言語都不被認可，那麼什麼是被認可的呢？ 認可那些具有特殊性的。沒有必要將事物的聲音意義視為已逝。在普遍的一般範疇中，不可能存在特殊性。在那裡，空性顯現與其他法相同，成為一個論證。個別論者說，與此相關的法即是論證。即使這樣，普遍性本身也會成為一種法。法和有法不是要證明的，具有特殊性的法是無法確定的。證明虛空等存在的陳述也不應被提出。數論派認為，其陳述是基於已建立的特殊性的兩種推論：具有形式的和清晰呈現的。因為他們不瞭解量（ प्रमाण ）的領域，所以要證明的法也變成了能證。這不是擴充套件的言語，不應被說出。主要內容不具備隨同性。言語也不應被輕易衡量，因為它與誓言的意義相矛盾。因為沒有爭議，所以不僅僅是存在。就像不同的樹皮等一樣。如果所有隨同性都要被證明，那麼同一類別的隨同性，在其他地方也會有相同的結果。在接受時也會如此。因為兩者都有過失，即使承認也會有矛盾。 不確定性也會發生，例如，即使缺乏要證明的，它也可能存在。已成立和未成立的區別就在於此。阻礙性的論證不是兩個。兩個陳述也不屬於同一類別。最初的隨同性是相反的，在一個清晰的（排除）中，這是不合適的。不像具有形式的（例子），它不是五種。如果反駁者一一駁斥，那麼反駁者的回答將是無止境的。在排除的（例子）中，將會出現過失。這些是中間的詩句。 從辯論的建立開始，未成立的分類不應被提及。也不應提及錯誤。那也是不共的。具有矛盾且不錯誤的，一個矛盾是相似的。一個是未成立的不共。對於相反的原因，以及對所希望的造成損害的，也不應提及。有理智的人的錯誤和截斷是不確定的，沒有區別。從已成立的結論中承認的矛盾，被稱為矛盾。其他的矛盾也不是這樣。從哪裡開始出現的情況，應該被確定下來。
【English Translation】 Because of its harm, conceptualization is not possible. Therefore, in the sixth (example), it also has no special meaning. If all speech is not accepted, then what is accepted? Accept those with special characteristics. There is no need to consider the sound meaning of things as past. In the general category of the universal, it is impossible to have specificity. There, emptiness appears the same as other dharmas, becoming an argument. Individualists say that the dharma associated with this is the argument. Even so, universality itself will become a dharma. Dharma and dharmin are not to be proven, and the dharma with specificity is uncertain. Statements proving the existence of space, etc., should not be put forward either. The Samkhya school believes that its statement is based on two inferences of established specificity: those with form and those clearly presented. Because they do not understand the field of प्रमाण (pramāṇa, प्रमाण, pramana, measure/source of knowledge), the dharma to be proven also becomes the means of proof. This is not expanded speech, and should not be spoken. The main content does not have concomitance. Speech should not be easily measured either, as it contradicts the meaning of the vow. Because there is no dispute, it is not just existence. Like different barks, etc. If all concomitance is to be proven, then the same category of concomitance will have the same result elsewhere. It will be the same when accepting it. Because both have faults, even if admitted, there will be contradictions. Uncertainty will also occur, for example, even if the thing to be proven is lacking, it may exist. The difference between established and unestablished lies in this. The obstructive argument is not two. The two statements do not belong to the same category either. The initial concomitance is the opposite, and in a clear (exclusion), this is not appropriate. Unlike the (example) with form, it is not five. If the opponent refutes one by one, then the opponent's answer will be endless. In the excluded (examples), faults will occur. These are the intermediate verses. Starting from the establishment of the debate, the unestablished classification should not be mentioned. Nor should errors be mentioned. That is also non-common. Having contradictions and not being erroneous, one contradiction is similar. One is the unestablished non-common. For the opposite reason, and for causing harm to what is desired, it should not be mentioned either. The errors and truncations of rational people are uncertain, with no difference. The contradiction admitted from the established conclusion is called contradiction. Other contradictions are not like this. The situation that arises from where should be determined.
་ཕྱིར་ཉེ་བར་འགོད་པའི་སྐབས་དང་མཚུངས་སོ་ཞེས་ཟེར་བ་འདི་ལ། མ་ངེས་པར་འགྱུར། བསྒྲུབ་བྱ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་པའོ། ། 2-714 ཞེས་པ་འདི་ལ་མ་གྲུབ་མིན། དུས་ལས་ནུར་ནས་བརྗོད་པ་ནི་དུས་ལས་འདས་པའོ་ཞེས་པ་འདི་ལ། མ་ཚང་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། །བྱེ་བྲག་པའི་ལྟར་ན། མེད་པ་འམ་ནི་འགལ་བར་ འགྱུར། །བཟློག་པ་མ་ཚང་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ལེའུ་སྟེ་གསུམ་པའོ།། ༈ །། ༄། །དཔེ་དང་དཔེ་ལྟར་སྣང་བ་བརྟག་པའི་ལེའུ་སྟེ་བཞི་པ། ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ཤེས་བརྗོད་པ་ལས། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུ་ལེགས་ གནས་པའི། །ལྷག་མ་ཚུལ་གཉིས་སུ་གྲགས་པ། །དཔེ་ཡིས་རབ་ཏུ་སྟོན་པར་བྱེད། །བསྒྲུབ་བྱའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་རྟགས། །བསྒྲུབ་བྱ་མེད་ན་མེད་ཉིད་གང་། །ཆོས་མཐུན་ཅིག་ཤོས་དང་བཅས་ཉིད་༼གཉིས༽། །དཔེ་ལ་ རབ་ཏུ་བསྟན་པར་བྱ། །མ་ཡིན་དགག་ནི་དགག་པ་དང་། །དེ་བཞིན་མཚན་ཉིད་མེད་པ་ཡང་། །མ་བྱས་པ་ལས་རྟག་པའམ། །འཇིག་པ་ལས་འདིར་འབྲས་ཉིད་དུ། །འདི་ནི་རྗེས་སུ་བརྗོད་བྱས་ན། །མ་ ཁྱབ་འདོད་མིན་མཚུངས་ཞེས་འགྲོ། །ཐུན་མོང་དང་ནི་ཁྱད་པར་ཉིད། །འགལ་བའང་སྒྲུབ་བྱེད་ཉིད་དུ་འགྱུར། །རེ་རེས་གཉིས་ཀ་མ་བརྗོད་པ། །དེས་ན་དཔེ་བརྗོད་གཉིས་སུ་བརྗོད། །རང་གིས་༼གི༽ངེས་པ་བཞིན་གཞན་ ལ། །ངེས་པ་བསྐྱེད་པར་འདོད་པ་ཡིས། །ཕྱོགས་ཆོས་ཉིད་དང་འབྲེལ་པ་དང་། །བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་བྱ་གཞན་རྣམས་སྤང་། །དཔེ་ནི་རྟགས་ལས་ལོགས་པ་རུ། །བརྗོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། །གཏན་ཚིགས་ཀྱི་དོན་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ། 2-715 ཉེར་འཇལ་བཞིན་དུ་དོན་མེད་མིན། །རྟགས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་དཔེར་བརྗོད་གཉིས་ཡིན་ན། །དཔེ་ནི་ལོགས་ཤིག་ཉིད་དུ་གྱིས། །ལོགས་ཡིན་འཇིག་རྟེན་དང་མཚུངས་འགྱུར། །དེ་དག་གིས་ནི་དཔེ་ བརྗོད་ལ། །ཆོས་མཐུན་འབའ་ཞིག་རྗོད་པར་བྱེད། །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་ཉིད་སྤངས་ནས། །དེ་ལྟར་ཉེར་འཇལ་ཙམ་པོར་འགྱུར། །ཆོས་མི་མཐུན་པ་དེ་ལ་ཡང་། །ཉེར་འཇལ་ལྡོག་པ་མིན་ཆེད་དུ། །ཆོས་མི་མཐུན་ པའི་སྦྱོར་བ་དེས། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་སྟབས་གཅིག་སྟོན། །ལྡོག་པ་རྣམ་པར་བརྗོད་པ་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་སམ། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ཡིན་ཡང་རུང་། །མཚུངས་སྟོན་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར། །ཕྱོགས་ ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཙམ་གཏན་ཚིགས། །ཡིན་ན་འཁྲུལ་པ་ཅན་ཡང་འགྱུར། །གཉིས་ཀ་བརྗོད་ལ་མི་འགྱུར་ཞེས། །དགུ་ཡི་ནང་ནས་གཉིས་སྲིད་དོ། །དཔེ་བསྟན་ཏོ། །གཏན་ཚིགས་བསྒྲུབ་བྱ་གཉིས་ཀ་མེད། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ལ་མེད་མ་བྱས། །རྗེས་འགྲོ་ཕྱིན་ལོག་རྣམ་པ་གཉིས། །ལྟར་སྣང་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་མིན། །རྟགས་མེད་སོགས་
【現代漢語翻譯】 如果說『類似於就近安立的情況』，這就不確定了。爲了成立所要成立的，就類似於所要成立的。 如果說『對於這個沒有成立』，那是不對的。如果說『推遲時間來說』，那就是『超過時間』。如果說『爲了成立不完整的所要成立的』。按照勝論派的觀點，就會變成『不存在』或者『相違』。 說顛倒的不完整。在《量理寶論》中，為他比量品，即第三品結束。 第四品：觀察例子和相似例子。 在陳述具有三種特徵的因時，『圓滿安住在宗法中』，剩下的兩種特徵，通過例子來充分顯示。隨所立而轉的因，如果所立不存在，則不存在。與同品有關係，在例子中充分顯示。非遮遣就是遮遣，同樣，沒有自性也是。從非作所生是常，或者從壞滅是此處的果。如果這樣陳述，那麼不遍和不許相同。共同和差別，以及相違，也會變成能立。各自沒有陳述兩者，因此陳述例子為兩種。自己確定之後，希望在他人那裡產生確定。與宗法自性相關聯，捨棄所立和所說之其他。例子不是從因中分離出來陳述的，因為是爲了顯示因的意義， 就像就近衡量一樣，不是沒有意義。爲了成立因的關係。如果說例子是兩種，那麼例子就變成獨立的。如果是獨立的，就和世間相同。他們只在例子中陳述同品，捨棄所立和能立。這樣就變成了僅僅是就近衡量。對於異品，爲了不是就近衡量顛倒，通過異品的結合，同時顯示異品。在陳述顛倒時，是成立所立的因，或者是它的差別，無論如何，都會變成沒有窮盡的顯示相同。僅僅是宗法自性就是因，如果是這樣，也會變成有錯誤的。陳述兩者就不會有錯誤，九種中的兩種是可能的。已經顯示了例子。能立和所立都不存在。異品中沒有不作。隨行和遍行兩種方式。相似的例子不是沒有隨行，沒有因等。
【English Translation】 If it is said 'similar to the case of establishing nearby', then this is uncertain. In order to establish what is to be established, it is similar to what is to be established. If it is said 'for this, it is not established', that is not right. If it is said 'speaking by delaying the time', that is 'exceeding the time'. If it is said 'in order to establish the incomplete to be established'. According to the Vaisheshika school's view, it will become 'non-existent' or 'contradictory'. Saying the reversed incomplete. In the Tshad ma kun las btus pa, the chapter on inference for others, i.e., the third chapter, ends. Chapter Four: Examining Examples and Seeming Examples. When stating the reason with three characteristics, 'perfectly abiding in the property of the subject', the remaining two characteristics are fully shown through examples. The sign that follows the probandum, if the probandum does not exist, then it does not exist. Being related to the similar class, is fully shown in the example. Non-exclusion is exclusion, similarly, the absence of characteristics is also. From the unmade is permanent, or from destruction is the result here. If this is stated, then the unpervaded and the unaccepted are the same. Common and distinct, and contradictory, will also become the proof. Each does not state both, therefore the example is stated as two types. After one is certain, one wishes to generate certainty in others. Being related to the nature of the property of the subject, abandoning the probandum and other things to be said. The example is not to be stated separately from the reason, because it is to show the meaning of the reason, Just like measuring nearby, it is not meaningless. In order to establish the relationship of the reason. If it is said that the example is of two types, then the example becomes independent. If it is independent, it becomes the same as the world. They only state the similar class in the example, abandoning the probandum and the proof. Thus, it becomes merely measuring nearby. For the dissimilar class, in order not to be the reversed measuring nearby, through the combination of the dissimilar class, it simultaneously shows the dissimilar class. When stating the reversal, it is the reason for establishing the probandum, or it is its difference, in any case, it will become an endless showing of the same. Merely the nature of the property of the subject is the reason, if this is the case, it will also become flawed. Stating both will not be flawed, two out of the nine are possible. The example has been shown. Neither the proof nor the probandum exists. In the dissimilar class, there is no non-doing. Two ways of following and reversing. The similar example is not without following, without reason, etc.
དང་དཔེ་མེད་དང་། །རྗེས་འགྲོ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་སོགས། །འབྲེལ་པར་མ་བསྟན་པ་ཡི་ཕྱིར། །ཉེར་ འཇལ་འབྲེལ་པ་ཙམ་མ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། རྩོད་པ་བསྒྲུབ་པ་ནས་ནི་དེ་དག་གི་འབྲེལ་པ་ངེས་པར་བསྟན་པ་ནི་དཔེའོ་ཞེས་པ་ལ། དེ་དག་གི་ཞེས་བརྗོད་མི་བྱ། ། 2-716 ཕན་ཚུན་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་མིན་ཕྱིར། །ཆོས་མཐུན་ཙམ་གྱིས་ལྷན་ཅིག་ཏུ། །རྒྱུ་བར་སྟོན་པ་ཡང་མ་ཡིན། །དོན་གྱིས་གཞན་ཡང་བརྗོད་ཅེ་ན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་དེ་བརྗོད་མི་བྱ། །མེད་མི་འབྱུང་གི་འབྲེལ་ པ་དེ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་མ་བཟུང་འགའ་ཡོད་མིན། །གཞན་ནི་དེ་ཡིས་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། །སྒྲུབ་པ་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་། །མི་འདོད་པ་ཡི་རྟག་པ་འཐོབ། །གཅིག་པ་ཉིད་ ནི་དཔེ་ཡི་སྐྱོན། །མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །རིགས་པ་ཅན་རྣམས་ན་རེ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་དང་མཐུན་པ་ལས་ཆོས་དེ་རྟོགས་པའི་དཔེ་དཔེར་བརྗོད་པ་དང་། དེ་བཟློག་པ་ལས་ཏེ་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་ཤེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ། གོ་བྱེད་དུ་དེ་མཐོང་མ་ཡིན། །གཉིས་ཀ་སྨོས་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །རྣམ་གྲངས་ཕྱིར་གཞན་ལས་གྲུབ་ཕྱིར། །བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དང་སྦྱར་མི་བྱ། །དཔེར་བརྗོད་པ་ ལ་བལྟོས་ན་༼ནས༽ནི། །དེ་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཉེར་སྦྱོར་བ། །བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ཞེས། །ཉེ་བར་སྦྱོར་བར་རིགས་མ་ཡིན། །སྤྱི་ཉིད་གཏན་ཚིགས་ཉིད་དུ་བརྗོད། །བྱེ་བྲག་རང་ལ་བརྟེན་རྗེས་འབྲང་། །གཉེན་ པོའི་ཕྱོགས་དང་ལྡན་པ་ཡིན། །ཁྱད་པར་སྒོ་ནས་ཀྱང་དེར་འགྱུར། །བྱེ་བྲག་པ་རྣམས་གཉིས་ཀ་ཡི། །རབ་ཏུ་གྲུབ་དཔེའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ་ཡང་། མཁའ་དཔེར་བརྗོད་པའི་སྦྱོར་བའམ། །ངག་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་ཉིད་ཀྱང་མིན། ། 2-717 རྗེས་འགྲོ་རྗོད་པར་མི་བྱེད་པ། །དེ་ནི་དཔེ་ཡི་གཟུགས་བརྙན་ཡིན། །སྒྲུབ་བྱེད་ཉེ་བར་སྦྱོར་དོན་དུ། །རང་རྒྱུད་ཡིན་ཡང་དོན་མེད་འགྱུར། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་དཔེ་དང་དཔེ་ལྟར་སྣང་ བ་བརྟག་པའི་ལེའུ་སྟེ་བཞི་པའོ།། ༈ །། ༄། །གཞན་སེལ་བརྟག་པའི་ལེའུ་སྟེ་ལྔ་པ། སྒྲ་ལས་བྱུང་བ་རྗེ་དཔག་ལས། །ཚད་མ་གཞན་མིན་འདི་ལྟ་སྟེ། །རང་གི་དོན་ལ་བྱས་སོགས་བཞིན། །གཞན་སེལ་སྒོ་ནས་སྟོན་པར་བྱེད། །ཐ་དད་རྣམས་ཀྱི་ རིགས་སྒྲ་མེད། །མཐའ་ཡོད་མིན་ཕྱིར་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར། །རིགས་སམ་ལྡན་སྒྲ་ཐ་དད་ཀྱི། །དོན་ལ་སོ་སོར་རྗོད་བྱེད་མིན། །ཡང་བརྗོད་པ། ཡོན་ཏན་དང་ནི་ཡོན་ཏན་ཅན། །བརྗོད་པའི་རྣམ་དབྱེ་ཐ་དད་ དུ། །ངེས་ཕྱིར་གཞི་དང་མཐུན་པ་ཡི། །རྫས་དང་སྒྲ་དག་རབ་ཏུ་གྲུབ། །བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །འབྲེལ་པ་ནི་འདིར་འགྲེལ་ཅན་གྱི། །ཆོས་ཀྱིས་འཕགས་པར་བརྗོད་བྱ་སྟེ། །དེ་ལྟར་དངོས་བྱ་ནས་ བརྗོད་ཀྱི། །
【現代漢語翻譯】 和無與倫比的，以及顛倒的追隨等等，因為沒有顯示關聯，不僅僅是粗略的關聯。』這些是中間的偈頌。 從辯論的建立到明確顯示它們之間的關聯，就是『例子』。不應該說『它們的』。 因為不是互相建立，僅僅通過相似的法，也不是一起作為原因來顯示。如果說通過意義也表達了其他，那麼不應該表達不一致的一面。如果通過不一致的一面來顯示不存在和不產生的關聯，那麼沒有不抓住所要建立的東西。因為其他是通過它來建立的，僅僅通過顯示建立，也能獲得不希望的常恒。相同本身就是例子的過失，已經顯示過了。有理性的人說，從與所要建立的法相符的例子中理解該法，或者從相反的，即顛倒的例子中理解。對此，沒有看到它是能理解的，說出兩者變得沒有意義，因為是種類，因為從其他建立，所以不應該與所要建立的法結合。如果考慮到例子，那麼像『那樣』一樣接近結合，對於所要建立的也『那樣』，不適合接近結合。共同性本身被說成是理由本身，個別依賴於自身而追隨，具有對治的一面，通過差別也會變成那樣。個別論者說，兩者都完全成立，就是例子。對此，或者說天空作為例子的結合，或者說言語甚至不是一個方面，不表達追隨，那就是例子的影子。爲了接近建立者，即使是自續也變得沒有意義。量理寶藏論中，關於例子和相似例子的考察，即第四品。 第五品，關於排除其他的考察。 從聲音產生的，就像勝論派，這不是其他的量，就像爲了自己的目的而做等等一樣，通過排除其他的方式來顯示。不同的事物沒有種類之聲，因為沒有盡頭，因為是錯誤的，種類或者具有的聲音，對於不同的事物的意義，不是分別表達。重複說，因為性質和具有性質的，表達的類別不同，爲了確定與基礎一致的，事物和聲音完全成立。這是總結的偈頌。關聯是這裡被解釋的，通過具有法的殊勝來表達，像那樣從事物到表達。
【English Translation】 And the incomparable, and reversed followers, etc., because the connection is not shown, it is not merely a rough connection. 'These are the intermediate verses.' From the establishment of the debate to clearly showing the connection between them is 'example.' One should not say 'their.' Because they are not mutually established, nor is it shown together as a cause merely through similar dharmas. If it is said that other things are also expressed through meaning, then the inconsistent side should not be expressed. If the connection of non-existence and non-arising is shown through the inconsistent side, then there is nothing that does not grasp what is to be established. Because the other is established through it, merely by showing establishment, one can also obtain the undesired permanence. Sameness itself is the fault of the example, it has already been shown. Rational people say that from an example that conforms to the dharma to be established, one understands that dharma, or from the opposite, that is, the reversed example. To this, it is not seen as understandable, saying both becomes meaningless, because it is a kind, because it is established from the other, so it should not be combined with the dharma to be established. If one considers the example, then approaching combination like 'that,' for what is to be established also 'that,' it is not suitable to approach combination. Commonality itself is said to be the reason itself, the individual relies on itself and follows, has the aspect of an antidote, and through difference it will also become like that. Individualists say that both are completely established, that is the example. To this, either saying the combination of the sky as an example, or saying that speech is not even one aspect, not expressing following, that is the shadow of the example. In order to approach the establisher, even if it is Svātantrika, it becomes meaningless. In the Compendium of Valid Cognition, the examination of examples and similar examples, that is, the fourth chapter. The fifth chapter, the examination of excluding others. Arising from sound, like the Vaiśeṣika school, this is not another valid cognition, just as doing for one's own purpose, etc., it is shown by way of excluding others. Different things do not have the sound of kind, because there is no end, because it is mistaken, the sound of kind or having, for the meaning of different things, is not expressed separately. Repeating, because the qualities and the possessor of qualities, the categories of expression are different, in order to determine what is consistent with the basis, things and sounds are completely established. This is the concluding verse. The connection is what is explained here, expressed through the excellence of having dharma, like that from things to expression.
དངོས་པོ་གཞན་གྱིས་སྦྱར་མི་བྱ། །འདི་ཡི་རིགས་ཀྱི་སྒྲ་ཡིས་ནི། །བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཉིད་མི་འཐད། །རང་བཞིན་མེད་ཕྱིར་དེ་ལྡན་མིན། །ཉེ་བར་བཏགས་ཕྱིར་མི་སྲིད་ཕྱིར། །འབངས་ལ་རྒྱལ་ པོ་བཏགས་པ་བཞིན། །བློའི་ཚུལ་ལ་ཐ་དད་ཕྱིར་རོ། །རིམ་གྱིས་རྗོད་པར་བྱེད་པ་ནི། །ཀུནྡ་དུང་སོགས་དཀར་པོ་བཞིན། །ཡོན་ཏན་གྱིས་ཕན་བཏགས་དངོས་ལ། །བློ་མེད་པར་ཡང་འཇུག་པར་འགྱུར། །འདྲེས་པའི་ཚུལ་ནས་ཐམས་ཅད་དུ། ། 2-718 ལོག་པའི་ཤེས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །སྤྱི་སོགས་མང་པོ་ཉིད་དང་ནི། །ཅིག་ཅར་འཛིན་པ་རྣམས་ལ་ཡང་། །ཕན་འདོགས་པ་ནི་འགལ་བར་འགྱུར། །གཟི་ཡི་ཁྲ་བོ་ཐམས་ཅད་མཐོང་། །དེ་དག་ཐ་དད་རྣམས་ ལ་ཡང་། །དེ་དང་ལྡན་པའི་སྐྱོན་དེ་མཚུངས། །རིགས་རང་ངོ་བོའམ་དེ་ལྡན་གྱི། །ངོ་བོར་གང་ལས་སྦྱོར་མི་བྱེད་༼བྱ༽། །དེ་ལྡན་ཐ་དད་ཉིད་བརྗོད་པ། །དེ་ཡང་སྔར་ཉིད་གསལ་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལྡན་ ཙམ་ཡང་འབྲེལ་པ་འམ། །ཡོད་པ་ཡིན་ཞེས་རྣམ་པར་དཔྱད། །བུམ་པ་སོགས་ཀྱིས་༼ཀྱི༽དེ་ལྡན་དོན། །སྣམ་བུ་སོགས་ལ་འཇུག་མིན་ན། །སྤྱི་ཡི་དོན་དེ་ཇི་ལྟ་བུ། །སྒྲ་དོན་འབའ་ཞིག་པ་དང་མཚུངས། ། དེ་ཡང་རྒྱུ་མཚན་མེད་པར་འདོད། །གལ་ཏེ་གཅིག་ལ་༼ལའང༽སྔོ་སོགས་བཞིན། །དེ་ལྟའང་མ་ཡིན་ཁས་བླངས་ཀྱང་། །རིགས་ལ་རིགས་མེད་པས་དེ་མིན། །དོན་གྱིས་འཕངས་པ་མ་ངེས་པའོ། །དེས་ན་སྒྲ་ལའང་གཞན་ སེལ་བྱས། །ཡང་བརྗོད་པ། བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་ཡོད་ཀྱང་། །སྒྲ་ཡིས་རྣམ་ཀུན་རྟོགས་མ་ཡིན། །རང་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པའི་དོན། །རྣམ་གཅོད་ངག་གི་འབྲས་བུ་ཡིན། །སྒྲས་ཀྱང་ཆོས་གང་དུ་མ་ཡི། ། དོན་ལ་འཇུག་པ་མ་ཡིན་གྱི། །སྦྱར་བྱ་དེ་ཉིད་ལ་སྟེ་སྒྲའི། །ཡོན་ཏན་ཉིད་སོགས་ཀྱིས་མ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ །སེལ་བས་ཐ་དད་དོན་ཆའི་ཕྱིར། །རང་དོན་ཐ་དད་རྟོགས་ལ་རྨོངས། ། 2-719 གཅིག་ལ་ཐ་དད་འབྲས་མེད་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་བྱེད་དང་ཁྱད་པ་བྱ། །དེ་ནི་སྔོན་པོ་རྐྱང་པ་ཡིན། །ཨུཏྤལ་རྐྱང་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། །བསྡུས་པ་བརྗོད་བྱ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཁ་དོག་བཞིན་དུ་དོན་མེད་ འགྱུར། །ཁ་དོག་གི་དོན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་། །མིན་ནའང་ཚིག་གཉིས་ལས་དེ་ཡི། །བརྗོད་བྱ་རྟོགས་ན་དེ་ལ་ཡང་། །ཡན་གར་བ་དེ་རྟོགས་པ་ཡིན། །ཕན་ཚུན་གཅིག་པར་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །འདུས་ལ་གཅིག་ཉིད་ ཡིན་མ་ཡིན། །འདུས་པ་དུ་མར་ཐལ་བར་འགྱུར། །སྒྲ་དག་རང་དོན་སྤོང་མ་ཡིན། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཕྱིར་གཞན་སེལ་མིན། །གཅིག་ལས་རྣམ་གྲངས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཐ་དད་ན་ཡང་གཉིས་ཀར་མིན། །དོན་གྱི་ ༼གྱིས༽རྫས་དང་ཡོན་ཏན་དག །གལ་ཏེ་དོན་གཅིག་ལ་འཇུག་ན། །སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གཉིས་ཡོད་མིན། །དེ་ལྡན་གཉིས་ཀྱང་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་བཞིན་དུ་སྒྲ་རིགས་དང་ནི། །ཡོན་ཏན་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པར
【現代漢語翻譯】 不應將其他事物混雜其中。（總相）通過其種類的聲音，不適合被表達。因為自性空，所以它不具備自性。因為是假立的，所以不可能存在。如同在臣民中立國王一樣。因為智慧的方式是不同的。逐漸地表達，如同 कुन्द（藏文，梵文天城體，kunda，漢語：茉莉花）、海螺等白色事物一樣。通過功德利益加持於事物，也會無意識地應用。從混合的方式來看，在一切情況下， 會變成顛倒的認知。對於總相和眾多事物，以及同時執持它們的情況，加持利益會變得矛盾。看到所有瑪瑙的斑紋。對於那些各不相同的事物，也同樣存在與之相關的過失。種姓是自性，或者與自性相關聯。無論從何處進行混合，都不應進行。表達與自性相關聯的不同之處，這一點之前已經闡明。僅僅與自性相關聯，也是一種關聯，或者說是一種存在，應該這樣進行辨析。瓶子等事物是與自性相關聯的意義。如果不能應用於布匹等事物，那麼總相的意義是什麼？如同僅僅是聲音的意義一樣。 這也認為是無理由的。如果對於一個事物，如同藍色等顏色一樣。即使承認是那樣，因為種姓沒有種姓，所以不是那樣。意義所拋棄的是不確定的。因此，聲音也排除了其他事物。再次表達，即使有許多要表達的事物，聲音也不能完全理解。與自身和後續相關聯的意義，是區分的語言果實。聲音也不會進入任何事物，不是進入意義，而是進入要混合的事物本身，不是通過聲音的功德等。 以上是總結的偈頌。因為排除而導致意義部分的差異，對於理解自身意義的差異感到困惑。因為在一個事物上沒有不同的結果，區分者和被區分者，那就是純粹的藍色。也不是純粹的烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，utpala，漢語：青蓮花），因為被包含的是要表達的。如同顏色一樣，會變得沒有意義。即使顏色的意義稍微有所不同，如果從兩個詞中理解了要表達的意義，那麼也會理解其中的一部分。因為會變成相互統一，聚集在一起的事物既不是統一的，也不是不統一的。會變成聚集了許多事物。聲音不會放棄自身的意義。因為猶豫不決，所以不能排除其他事物。會從一個變成多種。 即使是不同的，也不是兩者都有。通過意義的事物和功德。如果進入一個意義，那麼就不會有總相和別相兩種。也不會有與自性相關的兩種。同樣，聲音的種類和僅僅是功德的表達。
【English Translation】 Other things should not be mixed with it. (Generality) Through the sound of its kind, it is not appropriate to be expressed. Because of emptiness of self-nature, it does not possess self-nature. Because it is nominally established, it is impossible to exist. Like establishing a king among subjects. Because the ways of wisdom are different. Gradually expressing, like कुन्द (Tibetan, Sanskrit Devanagari, kunda, meaning: jasmine), conch shells, and other white things. Through the merit of virtues, blessing things, it will also be applied unconsciously. From the way of mixing, in all cases, It will become inverted cognition. For generality and many things, and for those who simultaneously hold them, blessing benefits will become contradictory. Seeing all the patterns of agate. For those different things, there is also the same fault associated with it. Lineage is self-nature, or related to self-nature. No matter where the mixing is done from, it should not be done. Expressing the differences associated with self-nature, this has been clarified before. Merely being associated with self-nature is also a connection, or an existence, and should be analyzed in this way. Pots and other things are the meaning associated with self-nature. If it cannot be applied to cloths and other things, then what is the meaning of generality? Like the meaning of just sound. This is also considered unreasonable. If for one thing, like blue and other colors. Even if it is admitted to be so, because lineage has no lineage, it is not so. What is abandoned by meaning is uncertain. Therefore, sound also excludes other things. Expressing again, even if there are many things to express, sound cannot fully understand. The meaning associated with oneself and the subsequent, is the fruit of distinguishing language. Sound will not enter anything, not entering meaning, but entering the thing to be mixed itself, not through the merits of sound, etc. The above are summarizing verses. Because the difference in the part of meaning is caused by exclusion, one is confused about understanding the difference in one's own meaning. Because there is no different result on one thing, the distinguisher and the distinguished, that is pure blue. Nor is it pure utpala उत्पལ་ (Tibetan, Sanskrit Devanagari, utpala, meaning: blue lotus), because what is included is to be expressed. Like color, it will become meaningless. Even if the meaning of color is slightly different, if the meaning to be expressed is understood from two words, then a part of it will also be understood. Because it will become mutually unified, the things gathered together are neither unified nor not unified. It will become a gathering of many things. Sound does not abandon its own meaning. Because of hesitation, it cannot exclude other things. It will change from one to many. Even if they are different, it is not both. Through the meaning of things and virtues. If it enters one meaning, then there will not be two kinds of generality and particularity. Nor will there be two kinds related to self-nature. Similarly, the kind of sound and the expression of just virtue.
་འགྱུར། ། དེ་ལྡན་བརྗོད་པ་ཉིད་ལ་ནི། །མཚུངས་མི་མཚུངས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །མཚུངས་ཕྱིར་བརྗོད་པར་མི་འདོད་ཅེས། །བ་ལང་རྟ་སོགས་ལ་ཡང་མཚུངས། །དེར་བྱེ་བྲག་ཏུ་མ་བྱས་ཤེ་ན། །དུ་མར་བྱས་པ་ འདུས་པར་འགྱུར། །གཞན་ཡང་འདོད་པ་ལ་ཡང་མེད། །ཡོན་ཏན་རྫས་དག་གསལ་མིན་འགྱུར། །ཐ་དད་རྗོད་བྱེད་ཐ་དད་ལས། །ཞེ་ན་རང་ལས་ཁྱད་མེད་སྒྲ། །གསལ་བྱེད་གསལ་བ་ཐ་དད་ལས། །ཕན་ཚུན་རྟེན་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། ། 2-720 རང་བཞིན་དུ་མ་དང་གཅིག་གི །ཕན་ཚུན་གསལ་བ་མང་པོར་འགྱུར། །ཡང་བརྗོད་པ། ཡོན་ཏན་ནུས་པ་རྗོད་བྱེད་ཀྱི། །དབྱེ་བས་ཐ་དད་རབ་ཏུ་བཏགས། །གཅིག་མང་པོ་དང་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར། །དུ་མ་ ཉིད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །ཁྱད་པར་བྱེད་དང་ཁྱད་པར་དུ། །བྱ་ཉིད་རང་དབང་མིན་སྔར་བརྗོད། །གཞན་ཉིད་དུ་མིན་སྤྱི་དང་ནི། །ཐ་དད་རྣམ་གྲངས་ བརྗོད་བསྐུལ་ཡིན། །འགལ་མེད་ཕྱིར་ན་ཚོགས་པ་ཡང་། །དེ་བཞིན་དོན་གཞན་རྗོད་པར་བྱེད། །ཡང་བརྗོད་པ། དེ་ཙམ་འདོད་པའི་ཕྱིར་ཐ་དད། །རང་དང་སྤྱི་ཡི་བར་མ་ཡིན། །མ་བཟུང་ན་ནི་དོན་གཅིག་ ལ། །འདི་དག་ཐེ་ཚོམ་བསྐྱེད་པར་མཚུངས། །དུ་མ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་སྤྱི། །ཁས་ལེན་ཐ་དད་ཀྱིས་མི་འཁྲུལ། །ཁྱད་པར་བྱེད་དང་ཁྱད་པར་དུ། །བྱ་བ་དེ་དག་ཉིད་མཚུངས་མིན། །ཞེས་བྱ་བ་བསྡུ་ བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ །ཐ་དད་ཐ་དད་གཞན་རྣམས་དང་། །འགལ་བའི་ཕྱིར་ན་སེལ་བར་བྱེད། །སྤྱི་གཞན་ཐ་དད་དོན་རྣམས་ཀྱི། །རང་དག་༼དང༽སྤྱི་དག་འགལ་བ་ཡིན། །དེ་དེའི་དངོས་སུ་གསལ་ ༼བསལ༽བྱ་མིན། །སྤྱི་ནི་མཚུངས་པ་ཉིད་མ་ཡིན། །དེ་གཞན་༼བཞིན༽ཁྱད་པར་གཞན་རྣམས་དང་། །དེ་ཡིས་སེལ་བར་འགྱུར་མ་ཡིན། །གང་ཞིག་གཞི་མཐུན་གྱུར་པ་དེ་༼སྟེ༽། །ཡོན་ཏན་དང་ནི་ཡོན་ཏན་གཞན། །དེ་རྫས་གཅིག་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། ། 2-721 གཞི་ཡིས་མི་འགལ་བར་བྱས་ཉིད། །མ་མཐོང་ཕྱིར་ཡང་སེལ་བ་ཡིན། །རང་ཐ་དད་ལ་སྤྱི་སེལ་འགྱུར། །གཞན་མི་རིགས་པས་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །དེ་ལྟ་དེ་སྣང་ལ་ཐེ་ཚོམ། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་རིགས་ ཤེ་ན། །ངེས་པར་ཡན་གར་བ་ལ་དེ། །ཡན་གར་ཐ་དད་ལ་མེད་དེ། །ཉན་པ་པོ་ལ་བལྟོས་པ་མཐོང་། །སྒྲ་གཞན་རྣམ་པར་དཔྱད་ནས་ནི། །སྒྲའི་སྤྱིས་རྗོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །དོན་གང་ལ་ གཅིག་ཐེ་ཚོམ་ཟ། །དུ་མར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་ཡང་། །སྒྲ་ཡི་༼ཡིས༽དོན་གཞན་མ་མཐོང་ཡང་། །རང་དོན་ཆ་ཤས་སྟོན་པའི་ཕྱིར། །སྒྲ་ཡི་འབྲེལ་པ་ཉིད་དུ་སླ། །འཁྲུལ་པ་ཉིད་ཀྱང་བརྗོད་མ་ཡིན། །ཡང་ བརྗོད་པ། ཤིང་དང་ས་ལས་འབྱུང་༼བྱུང༽དང་རྫས། །ཡོད་དང་གཞལ་བྱ་རིམ་བཟློག་ལས། །བཞི་གསུམ་གཉིས་གཅིག་ཐེ་ཚོམ་དུ། །འགྱུར་གཞན་ངེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ དག་གོ །གཞན་ལ་
【現代漢語翻譯】 འགྱུར། །（直譯：變化） 如果具備了能表達的性質，就會陷入相同或不相同的境地。因為相同而不願表達，就像牛和馬等也相同。如果不對它們進行區分，就會導致多種事物混雜在一起。此外，在所希望的事物中也不存在，品質和事物變得清晰或不清晰。如果說不同的表達方式來自不同的事物，那麼聲音與自身就沒有區別。如果說清晰的表達方式來自不同的清晰度，那麼就會獲得相互依賴的關係。 2-720 自性是一還是多呢？相互闡明會變得眾多。再次表達：通過品質、能力和表達方式的差別，可以安立多種不同的事物。因為與一和多相關聯，所以會陷入多種的境地。這是中間的偈頌。作為能區分者和所區分的事物，行為本身不是自主的，這在之前已經說過。不是其他的自性，而是共同的和不同的類別，這是表達的勸勉。因為沒有矛盾，所以集合也同樣能表達其他的意義。再次表達：僅僅因為希望如此而不同，不是自身和共同的中間狀態。如果不把握，那麼對於同一個事物，這些都會產生疑惑。即使最終成為多種，但共同的性質，通過承認不同也不會混淆。作為能區分者和所區分的事物，那些行為本身既不相同也不不相同。這些是總結的偈頌。因為不同與其他事物相違背，所以會進行排除。共同的、其他的、不同的事物的意義，自身的和共同的都是相違背的。那不是對那件事物的直接明確的排除。共同的性質本身不是相同。那不像其他的區分，不會被它排除。任何成為共同基礎的事物，即品質和其他的品質，因為它們存在於同一個事物上， 2-721 所以基礎不會造成違背。因為沒有看見，所以也會排除。在自身的不同中，共同的性質會被排除。因為通過其他不相似的事物而被看見，所以會產生這樣的疑惑。如果懷疑，那麼是否應該懷疑呢？對於確定無疑的事物來說，它不存在於不確定的事物中。看到依賴於聽者，在分析其他聲音之後，通過聲音的共同性質來進行表達。對於哪個事物產生一種疑惑？即使對多種事物產生疑惑，即使沒有看到聲音的其他意義，因為顯示了自身意義的部分，所以聲音的關聯很容易。即使是錯誤也沒有表達。再次表達：從樹木和土地產生的事物和物質，存在和可衡量的事物，通過順序顛倒，四、三、二、一會變成疑惑，這是其他確定的原因。這些是中間的偈頌。 對於其他事物...
【English Translation】 འགྱུར། །(Direct translation: Change) If it possesses the quality of being expressible, it will fall into the state of being the same or not the same. Because it is the same, it is not desired to be expressed, just like cows and horses are also the same. If they are not distinguished, it will lead to many things being mixed together. Furthermore, it does not exist in the desired thing, and qualities and things become clear or unclear. If different expressions come from different things, then sound has no difference from itself. If clear expressions come from different clarity, then a relationship of mutual dependence will be obtained. 2-720 Is self-nature one or many? Mutual clarification will become numerous. Expressing again: Through the differences of qualities, abilities, and expressions, many different things can be established. Because it is related to one and many, it will fall into the state of being many. This is the intermediate verse. As the distinguisher and the distinguished, the action itself is not autonomous, which has been said before. It is not another self-nature, but the common and different categories, which is the exhortation of expression. Because there is no contradiction, the collection also expresses other meanings. Expressing again: It is different merely because it is desired, not the intermediate state of self and common. If it is not grasped, then for the same thing, these will all cause doubt. Even if it eventually becomes many, the common nature will not be confused by admitting difference. As the distinguisher and the distinguished, those actions themselves are neither the same nor not the same. These are the concluding verses. Because difference contradicts other things, it will be excluded. The meanings of common, other, and different things, the self and the common are contradictory. That is not a direct and clear exclusion of that thing. The common nature itself is not the same. That is not like other distinctions, it will not be excluded by it. Whatever becomes a common basis, that is, qualities and other qualities, because they exist on the same thing, 2-721 Therefore, the basis will not cause contradiction. Because it is not seen, it will also be excluded. In the difference of self, the common nature will be excluded. Because it is seen through other dissimilar things, such doubts will arise. If there is doubt, then should one doubt? For things that are certain, it does not exist in uncertain things. Seeing depends on the listener, after analyzing other sounds, expression is done through the common nature of sound. For which thing does one doubt? Even if one doubts many things, even if one does not see the other meaning of sound, because it shows the part of its own meaning, the connection of sound is easy. Even error is not expressed. Expressing again: Things and substances that arise from trees and land, existence and measurable things, through the reverse order, four, three, two, one will become doubt, which is the reason for other certainties. These are the intermediate verses. For other things...
ཁྱབ་པ་བཀག་པའི་ཕྱིར། །ཐ་དད་དོན་ནི་ཐ་དད་མིན། །དངོས་འཇུག་ཐ་དད་མིན་ཕྱིར་ཡང་། །ཐ་དད་ཐུག་པ་མེད་ཕྱིར་དང་། །རིགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་རྣམ་པར་གནས། །གང་ལས་གཞན་ སེལ་ངེས་ཤེ་ན། །འཇིག་རྟེན་གྲགས་པའི་རྗེས་མི་བཙལ། །དེ་ལྟར་གཟུགས་ཉིད་ལ་མཚུངས་འགྱུར། །མིག་གཟུང་བྱ་ཉིད་བྱ་བར་བྱས། །རྫས་ལ་སོགས་ལའང་ཐལ་བར་འགྱུར། །དཀར་མིན་སོགས་ལ་ཁྱད་མེད་འགྱུར། །རྗེས་འགྲོ་འབའ་ཞིག་ལས་འགྲུབ་འགྱུར། ། 2-722 ཁྱབ་པ་དངོས་སུ་འདོད་མ་ཡིན། །ཐམས་ཅད་མེད་པ་དང་འབྲེལ་ཞེས། །གང་ཞིག་ཁས་ལེན་དུ་འགྲོ་ན། །ཡོད་དེ་དུ་མའི་བདག་ཉིད་ལས། །ཡིན་ཞེས་ཅི་ཞིག་གང་གིས་སྦྱོར། ། འཇིམ་པའི་ཐ་དད་ལས་ ཁམ་ཕོར། །ལ་སོགས་ཐ་དད་བློར་འདོད་ན། །མེད་ཐ་དད་ལས་གཞན་མིན་ཡང་། །ཐ་དད་ཅི་བློ་ཅི་སྟེ་དགག །ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མཆོག །སྣང་བའི་ལམ་དུ་གང་མ་གྱུར། །སྣང་བའི་ལམ་ དུ་གང་གྱུར་པ། །དེ་སྒྱུ་མ་བཞིན་ཤིན་ཏུ་སྟོང་། །ཕན་ཚུན་ཐ་དད་དག་ཡོད་ཀྱང་། །ནོག་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་ལས། །དེའི་བློ་དཔེར་བརྗོད་འགལ་བ་དེ། །ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །དེ་ མི་ལྟོས་ཞེས་པ་འདི་ནི། །རང་གི་རྣམ་རྟོག་སྤྲོས་པར་ཟད། །སེལ་པ་མིན་པའི་སྒྲ་ཡིས་ནི། །རང་བཞིན་འགའ་ཡང་བརྗོད་མི་བྱ། །ཐོག་མ་མེད་ཕྱིར་འདོད་པ་གྲུབ། །སྤྱི་ཡི་སྒོ་ནས་སེལ་བར་ བྱེད། །བདག་གཞན་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་ན། །གཅིག་ཉིད་དུ་ཉིད་ཀྱིས་བཏགས་༼བརྟག༽པ། །དེ་དག་དངོས་པོ་ལ་མི་རིགས། །ཁྱོད་ཀྱིའང་གསལ་བ་ནུས་པར་འགྱུར། །སྒྲ་ཡི་བརྗོད་དོན་ལ་སྤྱོད་༼དཔྱོད༽པ། །འདི་ཡང་དབང་པོའི་ སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །གང་ཞིག་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་འདིའི། །འཇུག་པའི་དབང་པོ་སོ་སོར་མིན། །གང་ཞིག་ཚིག་གི་བརྗོད་པ་འདི། །ངག་ལས་དོན་དུ་རྣམ་པར་བརྟགས། །ངག་དོན་སོ་སོར་སྣང་བརྗོད་གང་། །དེ་ཡིས་དང་པོ་ཉེ་བར་སྐྱེད་༼བསྐྱེད༽། ། 2-723 ཇི་ལྟར་གོམས་པའི་ངག་དག་ལས། །དོན་ལ་མེད་དུ་ཟིན་ཀྱང་སྐྱེ། །རང་གི་རྐྱེན་དང་རྗེས་འབྲེལ་བས། །རྣམ་པ་དུ་མ་སོ་སོར་རྟོགས། །དེ་ཡང་ངག་གི་དོན་གཞན་ལས། །རྣམ་པར་བཅད་པའི་དོན་ དུ་འདོད། །འགྲེལ་༼འབྲེལ༽པར་ཤེས་པའི་ངག་གི་དོན། །འདི་ཡང་རྗེས་དཔག་ལས་གཞན་མིན། །གང་ཞིག་གང་༼ངག༽ལས་སྐྱེས་པ་ཡི། །རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་ཤེས་པ་ནི། །དེ་ཡང་རང་རིག་ཡིན་པས་ན། །མངོན་སུམ་ཉིད་ ལས་གཞན་མ་ཡིན། །འདོད་རྒྱལ་ལ་ཡང་དོན་དབྱེ་བས། །ལ་ལར་དངོས་སུ་རྗོད་པར་བྱེད། །དེ་དཔེར་ན། གྲངས་དང་ཚད་ཉིད་དང་ནི་དབྱིབས། །ལྟོས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འཇུག །ཆུ་ལ་སོགས་པའི་ཐིགས་ པ་དང་། །འདུས་པ་ལ་ཡང་རྗོད་པར་བྱེད། །ལ་ལར་ནི་ཡན་ལག་འབའ་ཞིག་ལ་འཇུག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན། དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་ཆ་ཤས་ཀྱིས། །ཁྱད་པར་བྱས་ནས་འཇུག་པ་མིན། །སྒྲ་ཡིས་
【現代漢語翻譯】 爲了防止遍計（khyab pa bkag pa'i phyir），不同的事物不是不同的（tha dad don ni tha dad min）。因為不是實在的進入不同（dngos 'jug tha dad min phyir yang），並且沒有不同的終點（tha dad thug pa med phyir dang）。各種屬性的類別都存在（rigs kyi chos rnams rnam par gnas），從何處確定排除其他（gang las gzhan sel nges she na）？不追隨世俗的說法（'jig rten grags pa'i rjes mi btsal），因此，形狀本身變得相似（de ltar gzugs nyid la mtshungs 'gyur）。眼睛所見的被認為是行為（mig gzung bya nyid bya bar byas），對於物質等也會有同樣的推論（rdzas la sogs la'ang thal bar 'gyur）。對於非白色等，不會有區別（dkar min sogs la khyad med 'gyur），只能通過隨行來完成（rjes 'gro 'ba' zhig las 'grub 'gyur）。 並不認為普遍存在（khyab pa dngos su 'dod ma yin），如果有人承認一切都與不存在相關（thams cad med pa dang 'brel zhes），那麼，存在是從多個自性而來（gang zhig khas len du 'gro na，yod de du ma'i bdag nyid las）。用什麼來證明是（yin zhes ci zhig gang gis sbyor）？從泥土的不同產生碗（'jim pa'i tha dad las kham phor），如果認為等等的不同存在於心中（la sogs tha dad blor 'dod na），即使沒有不同之外的其他（med tha dad las gzhan min yang），為什麼要阻止不同的想法（tha dad ci blo ci ste dgag）？所有功德的自性至高無上（yon tan rnams kyi rang bzhin mchog），什麼沒有成為顯現的道路（snang ba'i lam du gang ma gyur）？什麼成爲了顯現的道路（snang ba'i lam du gang gyur pa），那就像幻覺一樣非常空虛（de sgyu ma bzhin shin tu stong）。即使彼此之間存在差異（phan tshun tha dad dag yod kyang），從看到諾布等（nog la sogs pa mthong ba las），那個想法與例子相矛盾（de'i blo dper brjod 'gal ba de），這是基於你的觀點（khyod kyi lugs la brten pa yin）。說這不依賴於其他（de mi ltos zhes pa 'di ni），這只是自己概念的延伸（rang gi rnam rtog spros par zad）。不是排除的詞語（sel pa min pa'i sgra yis ni），不應該表達任何自性（rang bzhin 'ga' yang brjod mi bya）。因為沒有開始，所以意願得以實現（thog ma med phyir 'dod pa grub），通過共相來進行排除（spyi yi sgo nas sel bar byed）。如果承認存在我和他者（bdag gzhan yod par khas len na），你自己認為是一個（gcig nyid du nyid kyis btags/brtag/），那些與事物不符（de dag dngos po la mi rigs）。你的也能變得清晰（khyod kyi'ang gsal ba nus par 'gyur），分析詞語的含義（sgra yi brjod don la spyod/dpyod/），這也不是感官的範圍（'di yang dbang po'i spyod yul min）。對於詞語等（gang zhig sgra la sogs pa 'di'i），進入的感官不是各自獨立的（'jug pa'i dbang po so sor min）。對於詞語的表達（gang zhig tshig gi brjod pa 'di），從語言上對意義進行區分（ngag las don du rnam par brtags）。語言和意義各自顯現和表達（ngag don so sor snang brjod gang），那首先產生接近（de yis dang po nye bar skyed/bskyed/）。 就像從習慣的語言中（ji ltar goms pa'i ngag dag las），即使沒有意義也會產生（don la med du zin kyang skye）。由於自身的原因和後續關係（rang gi rkyen dang rjes 'brel bas），分別理解多種形式（rnam pa du ma so sor rtogs）。那也是從語言的其他意義中（de yang ngag gi don gzhan las），被認為是區分的意義（rnam par bcad pa'i don du 'dod）。理解相關的語言意義（'grel/'brel/ par shes pa'i ngag gi don），這也不是推理之外的其他（'di yang rjes dpag las gzhan min）。從語言中產生的（gang zhig gang/ngag/ las skyes pa yi），理解各種概念（rnam rtog sna tshogs shes pa ni），那也是因為自證（de yang rang rig yin pas na），不是現量之外的其他（mngon sum nyid las gzhan ma yin）。在約定俗成中也區分意義（'dod rgyal la yang don dbye bas），在某些情況下直接表達（la lar dngos su rjod par byed）。例如，數字、大小和形狀（de dper na: grangs dang tshad nyid dang ni dbyibs），獨立地完全進入（ltos pa med par rab tu 'jug）。水滴等（chu la sogs pa'i thigs pa dang），也表達聚集（'dus pa la yang rjod par byed）。在某些情況下，不只是進入一個部分（la lar ni yan lag 'ba' zhig la 'jug pa ma yin te），例如，形狀、顏色和部分（dper na: dbyibs dang kha dog cha shas kyis），不是通過區分來進入（khyad par byas nas 'jug pa min）。詞語（sgra yis）
【English Translation】 To prevent pervasion (khyab pa bkag pa'i phyir), different things are not different (tha dad don ni tha dad min). Because it is not a real entry into difference (dngos 'jug tha dad min phyir yang), and there is no different endpoint (tha dad thug pa med phyir dang). All kinds of attributes exist (rigs kyi chos rnams rnam par gnas), from where to determine the exclusion of others (gang las gzhan sel nges she na)? Do not follow worldly sayings ('jig rten grags pa'i rjes mi btsal), therefore, the shape itself becomes similar (de ltar gzugs nyid la mtshungs 'gyur). What the eye sees is considered an action (mig gzung bya nyid bya bar byas), the same inference will be made for matter, etc. (rdzas la sogs la'ang thal bar 'gyur). For non-white, etc., there will be no difference (dkar min sogs la khyad med 'gyur), it can only be accomplished by following (rjes 'gro 'ba' zhig las 'grub 'gyur). It is not considered that the universal exists (khyab pa dngos su 'dod ma yin), if someone admits that everything is related to non-existence (thams cad med pa dang 'brel zhes), then, existence comes from multiple self-natures (gang zhig khas len du 'gro na, yod de du ma'i bdag nyid las). What is used to prove that it is (yin zhes ci zhig gang gis sbyor)? A bowl is produced from the difference of clay ('jim pa'i tha dad las kham phor), if it is thought that the difference of etc. exists in the mind (la sogs tha dad blor 'dod na), even if there is nothing other than difference (med tha dad las gzhan min yang), why prevent different thoughts (tha dad ci blo ci ste dgag)? The nature of all merits is supreme (yon tan rnams kyi rang bzhin mchog), what has not become the path of manifestation (snang ba'i lam du gang ma gyur)? What has become the path of manifestation (snang ba'i lam du gang gyur pa), that is as empty as an illusion (de sgyu ma bzhin shin tu stong). Even if there are differences between each other (phan tshun tha dad dag yod kyang), from seeing Nobu etc. (nog la sogs pa mthong ba las), that idea contradicts the example (de'i blo dper brjod 'gal ba de), this is based on your point of view (khyod kyi lugs la brten pa yin). Saying that this does not depend on others (de mi ltos zhes pa 'di ni), this is just an extension of one's own concept (rang gi rnam rtog spros par zad). Words that are not excluded (sel pa min pa'i sgra yis ni), should not express any self-nature (rang bzhin 'ga' yang brjod mi bya). Because there is no beginning, the intention is fulfilled (thog ma med phyir 'dod pa grub), exclusion is done through the common phase (spyi yi sgo nas sel bar byed). If you admit that there is self and other (bdag gzhan yod par khas len na), you yourself think it is one (gcig nyid du nyid kyis btags/brtag/), those do not match things (de dag dngos po la mi rigs). Yours can also become clear (khyod kyi'ang gsal ba nus par 'gyur), analyze the meaning of words (sgra yi brjod don la spyod/dpyod/), this is also not the scope of the senses ('di yang dbang po'i spyod yul min). For words, etc. (gang zhig sgra la sogs pa 'di'i), the entering senses are not independent of each other ('jug pa'i dbang po so sor min). For the expression of words (gang zhig tshig gi brjod pa 'di), distinguish the meaning from the language (ngag las don du rnam par brtags). Language and meaning each appear and express (ngag don so sor snang brjod gang), that first produces closeness (de yis dang po nye bar skyed/bskyed/). Just like from habitual language (ji ltar goms pa'i ngag dag las), even if there is no meaning, it will be produced (don la med du zin kyang skye). Due to its own causes and subsequent relationships (rang gi rkyen dang rjes 'brel bas), understand various forms separately (rnam pa du ma so sor rtogs). That is also from the other meaning of language (de yang ngag gi don gzhan las), it is considered a distinguished meaning (rnam par bcad pa'i don du 'dod). Understanding the related meaning of language ('grel/'brel/ par shes pa'i ngag gi don), this is also nothing other than inference ('di yang rjes dpag las gzhan min). From what is produced from language (gang zhig gang/ngag/ las skyes pa yi), understanding various concepts (rnam rtog sna tshogs shes pa ni), that is also because of self-evidence (de yang rang rig yin pas na), it is nothing other than direct perception (mngon sum nyid las gzhan ma yin). In convention, meanings are also distinguished ('dod rgyal la yang don dbye bas), in some cases it is directly expressed (la lar dngos su rjod par byed). For example, numbers, sizes, and shapes (de dper na: grangs dang tshad nyid dang ni dbyibs), enter completely independently (ltos pa med par rab tu 'jug). Water droplets, etc. (chu la sogs pa'i thigs pa dang), also express gathering ('dus pa la yang rjod par byed). In some cases, it is not just entering one part (la lar ni yan lag 'ba' zhig la 'jug pa ma yin te), for example, shape, color, and parts (dper na: dbyibs dang kha dog cha shas kyis), it is not entering by distinguishing (khyad par byas nas 'jug pa min). Words (sgra yis)
དེ་ཡི་ཆ་ཤས་ལ། །རབ་ཏུ་འཇུག་པ་དམིགས་མ་ཡིན། །རྟོགས་པའི་དོན་ནི་བསྟན་ཕྱིར་རོ། །འབྲེལ་པ་མ་ཡིན་བརྟག་པའི་ཕྱིར། །ཕྱོགས་འདིས་ལྷག་མ་རྣམས་ལའང་བརྗོད། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་ གཞན་སེལ་བརྟག་པའི་ལེའུ་སྟེ་ལྔ་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལྟག་ཆོད་བརྟག་པའི་ལེའུ་སྟེ་དྲུག་པ། ཚད་སྣང་བརྗོད་པར་འདོད་རྣམས་ལ། །རིགས་པའི་ཆ་ཤས་སྨྲ་པོ་བཞིན། །ཕྱོགས་གྲུབ་མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ཞེས། །བསྟན་ཕྱིར་མ་ཚང་ལ་སོགས་བརྗོད། །དེ་ཉིད་རབ་ཏུ་བསྟན་ཕྱིར་དང་། ། 2-724 དེ་ལྟར་སྣང་བ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། །ལན་འདི་བརྗོད་པར་རིགས་པ་ཡིན། །ལྟག་ཆོད་ལ་ནི་རྗེས་མཐུན་ལན། །ཕྲད་དང་མ་ཕྲད་དག་དང་དུས། །གསུམ་ལའང་རྟགས་སུ་བརྗོད་འདོད་མིན། །ཕྲད་དང་མ་ཕྲད་རྟགས་ བརྗོད་དེ། །མ་ཚང་གཏན་ཚིགས་རྗེས་མཐུན་ཡིན། །དོན་རྟགས་མ་གྲུབ་ལྟར་སྣང་ཡིན། །རྟགས་བརྗོད་མི་རྟག་པའི་རྗེས་འགྲོ། །དེ་དག་མི་རྟག་པར་ནུས་མིན། །ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་དང་རྗེས་མཐུན་བརྗོད་༼འགྲོ༽། །སྔར་བརྗོད་ གཏན་ཚིགས་མེད་པ་ཡིས། །བསྒྲུབ་བྱ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །མ་བརྗོད་པར་མཚུངས་སྒྲོ་བཏགས་ནས། །སྨྲ་པོའི་ངག་གིས་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །མ་གྲུབ་ལྟར་སྣང་ཉུང་ལྟར་སྣང་། །བརྗོད་པ་ལས་སྔར་སྒྲུབ་བྱེད་ནའོ། ། བརྗོད་པ་ལས་སྔར་རྟགས་མིན་ཕྱིར། །མ་གྲུབ་པ་དང་འགལ་བའི་ངག །མ་སྐྱེས་པ་མཚུངས་རྣམ་པ་གཉིས། །གཉིས་སུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལས་འདོད། །འབྲས་བུ་གཞན་ཉིད་ཀྱི་ཆ་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་མི་བསྒྲུབ་༼འགྲུབ༽པར་ སྟོན་པ། །དེ་ནི་འབྲས་མཚུངས་དེ་ལྟ་བུ། །སྨྲ་པོའི་འདོད་པས་རྣམ་པ་གསུམ། །ངེས་བསྟན་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དག་ལས། །ཆོས་མཐུན་དཔེ་ཡིས་གཞན་སྒྲུབ་པ། །ཆོས་མཐུན་པར་མཚུངས་གཞན་དག་ནི། །ཆོས་མི་མཐུན་ པས་མཚུངས་པ་ཉིད། །གཞན་ལ་མ་གྲུབ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །ཐུན་མོང་ལྟར་སྣང་རྣམ་པ་གཉིས། །གྲུབ་པར་འདོད་པ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། །འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་བཞིན། །འདི་ཡང་རྗེས་འགྲོ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དཔེ་ལྟར་སྣང་བའི་སྐྱོན་བརྗོད་ཡིན། ། 2-725 རྗེས་འགྲོ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཉིད་ལས། །དཔེ་དང་བསྒྲུབ་བྱ་འདྲེས་པ་ཉིད། །རྟགས་དེའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་༼ཀྱིས༽དབྱེ་བས། །འཁྲུལ་པ་ལྟར་སྣང་རྣམ་པ་གཉིས། །གཏན་ཚིགས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ། །སྦྱོར་བ་སྔ་མ་ལ་ ཡོད་མིན། །བྱེ་བྲག་བརྗོད་པས་ཆོས་མཐུན་པའང་། །རྣམ་རྟོག་མཚུངས་པ་འདི་ལ་ཡང་། །འཁྲུལ་པ་ཅན་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས། །རྟག་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་སྣང་། །སྤྱི་མིན་གྱིས་ཀྱང་གཅིག་ཉིད་དུ། །ཐལ་བར་འགྱུར་ ཕྱིར་བྱེ་བྲག་མེད། །བསྒྲུབ་བྱ་རྟགས་ཁྱད་མེད་ཕྱིར་ཡང་། །མ་གྲུབ་པའི་ལྟར་སྣང་བར་འདོད། །ཡང་བརྗོད་པ། བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ནི་གནོད་ཆོས་ཀྱང་། །མཚུངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བྱེ་བྲག་མེད། །གཏན་ཚིགས་སྐྱོན་ལ་འ
【現代漢語翻譯】 在那一部分中，沒有指定進入的方式，爲了闡述理解的意義，爲了考察是否相關聯。通過這種方式，也可以說明其餘的部分。《量理寶藏論》中，第五品為『遣他品』。 《量理寶藏論》中，第六品為『倒斷品』。 對於那些想要陳述量現的人來說，就像論理學家的部分一樣，爲了說明『宗』（pakṣa，論題）的成立與否，以及是否相同，所以要陳述不完整等等。爲了充分地闡述它本身，並且爲了陳述那樣的顯現，所以有必要陳述這個回答。對於倒斷來說，隨順的回答，無論是否帶有連線詞，以及在時間上，都不想作為理由來陳述。陳述帶有或不帶有連線詞的理由，是不完整的理由，是隨順的。如同意義的理由未成立一樣，陳述理由是不恒常的隨行。那些不能成為不恒常的原因。宗的過失和隨順的陳述。先前陳述的沒有理由，會導致沒有所立。如果未陳述而強行比附，就用論者的言語來進行論證。如同未成立的相似，在陳述之前就進行論證。在陳述之前不是理由，所以是未成立和相違的言語。如同未生一樣，有兩種相似。想要從兩種比附中產生。在果的其他部分中，顯示不成立所立。那是果相似，就是那樣。論者的意願有三種。在確定的不相似品中，通過同法喻來論證其他，是同法相似，其他的，是通過異法來相似。爲了顯示在其他上未成立，有兩種共同的相似。爲了相似於已成立，如同不迷惑的相違一樣。這也是因為沒有隨行，所以是陳述譬喻相似的過失。 由於隨行顛倒，譬喻和所立混淆。通過理由的自性來區分，有兩種相似的迷惑。理由在一個品上是確定的，在先前的結合中不存在。通過陳述差別，同法也一樣，這種分別也相似。通過迷惑的差別，成為常恒，那就是那樣的顯現。通過非總的，也成為一體，因為會導致太過的緣故，所以沒有差別。因為所立和理由沒有差別，所以認為是未成立的相似。再次陳述，對於所立來說，也有害法，通過相似性沒有差別。對於理由的過失，也...
【English Translation】 In that part, there is no specific way to enter, in order to explain the meaning of understanding, and to examine whether it is related. In this way, the remaining parts can also be explained. In 'Tsadma Kundel' (Compendium of Valid Cognition), the fifth chapter is 'Other Exclusion'. In 'Tsadma Kundel', the sixth chapter is 'Refutation Analysis'. For those who want to state valid appearances, like the parts of logicians, in order to show whether the 'pakṣa' (thesis) is established or not, and whether they are the same, so incomplete things are stated. In order to fully explain it itself, and in order to state such appearances, it is necessary to state this answer. For refutation, the compliant answer, whether with or without conjunctions, and in time, is not intended to be stated as a reason. Stating reasons with or without conjunctions is an incomplete reason, which is compliant. Just as the reason of meaning is not established, stating the reason is an impermanent concomitance. Those cannot be the cause of impermanence. The fault of the subject and the compliant statement. The previously stated reason is absent, which will lead to the absence of what is to be established. If it is not stated and forcibly compared, it is argued with the words of the arguer. Like the unestablished similarity, the argument is made before the statement. It is not a reason before the statement, so it is an unestablished and contradictory statement. Like the unborn, there are two kinds of similarity. Wanting to arise from two kinds of comparison. In the other part of the result, it shows that the established is not established. That is the result similarity, that's how it is. The arguer's intention has three kinds. In the determined dissimilar class, arguing for others through the homological example is the homological similarity, and the others are similar through the heterological. In order to show that it is not established on others, there are two kinds of common similarity. In order to be similar to what has been established, like the unconfused contradiction. This is also because there is no concomitance, so it is stating the fault of the simile similarity. Because the concomitance is reversed, the simile and the established are confused. By distinguishing through the nature of the reason, there are two kinds of similar confusion. The reason is determined in one class, and does not exist in the previous combination. By stating the difference, the homological is also the same, and this distinction is also similar. Through the difference of confusion, it becomes constant, that is how it appears. Through the non-general, it also becomes one, because it will lead to excess, so there is no difference. Because there is no difference between the established and the reason, it is considered to be an unestablished similarity. Stating again, for the established, there is also a harmful dharma, and there is no difference through similarity. For the fault of the reason, also...
གལ་ ལྟར་སྣང་། །སྐྱོན་ཡོད་མིན་ཏེ་ཕྱོགས་ཕྱི་མ། །བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནོད་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། །གནོད་མི་བྱེད་པ་འགལ་ཉིད་ཡིན། །བསྒྲུབ་བྱ་ལས་གཞན་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས། །བསྟན་ན་དམིགས་པ་མཚུངས་པའོ། །བསྒྲུབ་བྱ་དུ་མ་ བཀོད་པ་ལ་༼ལས༽། །གཏན་ཚིགས་དེ་དང་རྗེས་མཐུན་ཉིད། །གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་ནི་མ་ཁྱབ་ཀྱང་། །བསྒྲུབ་བྱའི་དངོས་པོ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །མ་གྲུབ་ལྟར་སྣང་སྒྲ་གནས་ཀྱི། །ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་སྒྲུབ་མ་ཡིན། །ཐེ་ ཚོམ་བརྗོད་དོན་ཐ་དད་ལས། །གཏན་ཚིགས་ཐེ་ཚོམ་རྩོམ་པར་བྱེད། །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲོ་བཏགས་མ་ངེས་པ། །ལྟར་སྣང་རྟགས་མ་གྲུབ་ལྟར་སྣང་། །དོན་གྱིས་འདོད་མིན་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །བསྒྲུབ་བརྗོད་དོན་གོ་མཚུངས་འདིར་ནི། ། 2-726 འཁྲུལ་པ་གཞན་གྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་ལ། །དེ་ཡིས་སྒྲུབ་པ་དེ་ལྟར་སྣང་། །ཐལ་འགྱུར་མཚུངས་པར་འདོད་པ་ཡང་། །གང་ཡང་གཉིས་ཀ་གཏན་ཚིགས་ལམ། །དེ་ནི་དཔེ་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན། །ལྟག་ཆོད་ཀུན་ལས་ཕྱོགས་ ཙམ་མོ། །ལྟག་ཆོད་རྣམས་ལ་རྩོད་སྒྲུབ་ཏུ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་རྫུན་ཉིད་དང་། །འགལ་བ་ཉིད་དེ་སྐྱོན་གསུམ་སྟེ། །གསུམ་པོ་ཐ་དད་དུ་མཚོན་མིན། །ལྟག་ཆོད་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལན། །དཀའ་བར་རིགས་ པ་ཕྲ་མོར་ཡང་། །ཤེས་བྱ་རིགས་པ་རྟག་པར་ཡང་། །ལྟག་ཆོད་གཞན་ལ་དེ་ཕྱོགས་ཙམ། །ཡང་བརྗོད་པ། །རྟོག་གེའི་ཕྱོགས་ཙམ་མུ་སྟེགས་ཀྱི། །དེ་ཡང་མཚན་ཉིད་མ་བསྟན་ཅིང་། །རང་གི་སྦྱོར་བ་དང་ ཡང་འགལ། །འདོད་དོན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མིན། །གང་ཞིག་རྟོག་གེའི་ལམ་ནས་ཆོས་ཉིད་ལ་ཁྲིད་ན། །ཐུབ་པའི་བསྟན་ལས་ཆེར་བསྲིངས་ཉམས་པར་བྱས་པ་ཡིན། །དེ་ལྟའང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ མཚན་ཉིད། །གལ་ཏེ་གཞན་དུ་འགྲོ་ན་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་རིགས། །ཚད་མའི་ཕུང་པོ་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་རྒྱས་པ་རུ། །རབ་གསལ་བྱས་ལས་འདི་རུ་དགེ་བ་ཅི་བསགས་དེས། །སྐྱེ་བ་སྐྱེ་བར་ཡོན་ ཏན་ཡོད་མིན་ཤེས་པ་ཡི། །གྲུབ་མཐའ་ཞི་ཞིང་འགྲོ་ལ་རྣམ་ཐར་སྟེར་བར་ཤོག །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས་ལྟག་ཆོད་བརྟག་པའི་ལེའུ་སྟེ་དྲུག་པའོ། །ཚད་མ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། 2-727 རྒྱ་གར་མཁན་པོ་སུ་དྷ་ན་རཀྵི་ཏ་དང་། བོད་ཀྱི་ལོ་ཙཱ་བ་དགེ་བསྙེན་སེང་རྒྱལ་གྱིས་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་པའོ། །འཇམ་པའི་མགོན་པོའི་བཀས་བསྐུལ་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོའི་བསྟན་བཅོས་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་ཟབ་ འདི། །རིགས་ལྡན་རྒྱལ་པོའི་བཀས་བསྐུལ་ནོར་བཟངས་སྲུང་མཛད་ཅེས་བྱ་སྡེ་བདུན་བཤད་མཁན་དང་། །གཟུས་ཆུང་སྟོན་པའི་བཀས་བསྐུལ་དགེ་བསྙེན་སེང་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་ཞ་མ་ལོ་ཙཱས་བསྒྱུར། །དགེ་གང་བསོད་ནམས་བཀས་ བསྐུལ་འགྲོ་ཀུན་རིགས་ལམ་ལ་གནས་བྱང་ཆུབ་མྱུར་ཐོབ་ཤོག། །།བལ་ཡུལ
【現代漢語翻譯】 如果（論式）顯得似是而非，是因為存在過失嗎？並非如此，而是因為反方（具有能立）。 爲了妨害所立（的成立）而成立（能立），不造成妨害本身就是相違。 如果以異於所立的理由來顯示，那就是目標相同。 對於所立的多種陳述，理由與之相符。 即使理由沒有完全涵蓋，也能理解所立的事物。 未成似現，聲音常住的（論式），並非完全成立。 從懷疑的陳述的不同之處，產生理由的懷疑。 所立的虛構是不確定的，似現的標誌是未成似現。 意義上是否定還是肯定，與不一致的一方，所立的陳述意義相同，在這裡。 2-726 將其他（論式）的錯誤歸於所立，以之成立（能立），那就是似是而非。 認為（二者）是相同的反駁，任何一方都是理由的途徑。 那就像似現的例子一樣，在所有反駁中只是一部分。 在反駁中，顛倒、虛假和相違是三種過失。 這三者並非以不同的方式來表示。 反駁的定義，即使在困難的細微道理中，也能理解常恒的道理。 對於其他的反駁，那只是一部分。 重複陳述。 推論的一部分，外道（的觀點），也沒有顯示定義，也與自己的陳述相違。 不能成立所希望的意義。 如果有人從推論的途徑引導至法性，那就是大大地破壞了能仁（佛陀）的教法。 即使那樣，如來（Tathāgata）的諸法之定義，如果走向其他，那就是應該考察的。 從量（Pramāṇa）的集合，過失和功德的增長中，清楚地闡明，從中積累了什麼善業，愿生生世世都具有功德和智慧。 愿宗派寂靜，給予眾生解脫！ 《量理寶藏論》中，反駁考察品第六結束。 《量理寶藏論》這部論著，由導師陳那（Dignāga）所著圓滿。 2-727 印度堪布蘇達納拉克希塔（Sudhānaraksita）和藏族譯師格西年僧嘉（Gesar Sen-gyal）翻譯並校對。 文殊菩薩（Mañjuśrī）的旨意勸請，陳那（Dignāga）的論著如海般深邃。 具種姓國王的旨意勸請，諾桑松澤（Norzang Sungdze）被稱為七部論的講述者。 居士香通的旨意勸請，格西年僧嘉（Gesar Sen-gyal）被稱為夏瑪譯師。 愿一切善業和功德的旨意勸請，一切眾生安住于正道，迅速獲得菩提！ 尼泊爾
【English Translation】 If (the argument) appears to be fallacious, is it because there is a fault? It is not so, but because the opponent (has an establisher). To establish (an establisher) in order to hinder the establishment of what is to be established, not causing hindrance itself is contradictory. If it is shown with a reason other than what is to be established, that is the same goal. For the multiple statements of what is to be established, the reason is in accordance with it. Even if the reason does not completely cover, it can understand the thing to be established. Unestablished seeming, the (argument) that sound is permanent, is not completely established. From the differences in the statements of doubt, the doubt of the reason arises. The fiction of what is to be established is uncertain, the seeming mark is the unestablished seeming. Whether it is negative or affirmative in meaning, with the inconsistent side, the statement of what is to be established has the same meaning, here. 2-726 Attributing the fault of other (arguments) to what is to be established, establishing (an establisher) with it, that is fallacious. Considering (the two) to be the same refutation, either one is the path of reason. That is like a seeming example, only a part of all refutations. In refutations, reversal, falsehood, and contradiction are the three faults. These three are not shown in different ways. The definition of refutations, even in difficult subtle reasons, can understand the constant reason. For other refutations, that is only a part. Repeating the statement. A part of inference, the (view) of the non-Buddhists, also does not show the definition, and is also contrary to one's own statement. Cannot establish the desired meaning. If someone leads to the nature of reality from the path of inference, that is greatly destroying the teachings of the Able One (Buddha). Even so, the definitions of the Tathāgata's (Tathāgata) dharmas, if they go to others, that is something to be examined. From the collection of valid cognition (Pramāṇa), the increase of faults and merits, clearly explained, from what good deeds have been accumulated, may one have merits and wisdom in every lifetime. May the sect be peaceful, giving liberation to beings! The sixth chapter, Examination of Refutations, from the Compendium on Valid Cognition, is finished. The treatise called Compendium on Valid Cognition is completed, authored by the teacher Dignāga. 2-727 Translated and edited by the Indian abbot Sudhānaraksita and the Tibetan translator Gesar Sen-gyal. By the command of Mañjuśrī, the treatise of Dignāga is as deep as the ocean. By the command of the king with lineage, Norzang Sungdze is called the narrator of the seven treatises. By the command of the lay practitioner Shyama, Gesar Sen-gyal is called the Shyama translator. May all good deeds and merits, by the command, lead all beings to abide in the right path and quickly attain enlightenment! Nepal
་དུ་རྒྱལ་ཡོངས་ས་ཆེན་ཞེས་པའི་གློག་ཀླད་འཕྲུལ་པར་ལས་པར་རྩ་ཞུས།།
【現代漢語翻譯】 我請求在名為『全國大地』的電腦程式上工作。
【English Translation】 I requested to work on the computer program called 'National Great Land'.