shakyachogden0407_中觀應成自續宗義分別論入了義海慧船.g2.0f
大班智達釋迦確丹教言集skc12དབུ་མ་ཐལ་རང་གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་བསྟན་བཅོས། ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་གྲུ་ཆེན་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 4-8-1a ༄༅། །དབུ་མ་ཐལ་རང་གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་བསྟན་བཅོས། ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་གྲུ་ཆེན་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄། །མདོར་བསྟན་པ། ༄༅། །དབུ་མ་ཐལ་རང་གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་བསྟན་བཅོས། ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་གྲུ་ཆེན་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། །༄༅། །ན་མོ་མཉྫུ་ཤྲཱི་ཡེ། གཞན་ཡིད་འཕྲོག་པའི་དབྱངས་ཅན་གཏམ་གྱིས་ནི། །རྟག་ཏུ་ལེགས་བཤད་ཚོལ་ལ་འདུན་གང་གི །ཡིད་ཀྱི་བཞོན་པ་གོང་ནས་གོང་འདྲེན་པའི། །ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་ཀུན་ལ་ཕྱག་བགྱིའོ། །རྒྱན་དྲུག་མཁས་པའི་དྲང་ངེས་གཡོ་བྱེད་པའི། །དབུ་མའི་སྲོལ་འབྱེད་རྣམ་བཞིའི་རིང་ལུགས་མཆོག །གཞན་གྱིས་མ་ཤེས་དེང་འདིར་བཤད་པ་ན། །འཛམ་གླིང་མཛེས་པའི་རྒྱན་ཆེན་བཅུ་ཡིན་གྲང་། །ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་ཅིང་རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས་མཛད་པའི་དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ལས་འབྱུང་བའི་ངེས་པའི་དོན་དེ་ཉིད་འགྲེལ་པར་བྱེད་པའི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་ཆེན་པོ་ནི་ཐོག་མར་གཉིས་ཤིག་བྱུང་སྟེ། གང་ཞེ་ན། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་གཞུང་དང་། འཐུན་པར་འགྲེལ་པ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྨྲ་བའི་ཚུལ་དང་འཐུན་པར་འགྲེལ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་དང་། དཔལ་ལྡན་ཆོས་སྐྱོང་ཞབས་དང་། ཕྱིས་བྱོན་པའི་ཤནྟི་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་དང་། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ལ་སོགས་པའོ། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་དགོངས་པ་འགྲེལ་ཚུལ་ལ་དེ་ལྟ་བུ་གཉིས་ཡོད་པར་ཡང་། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོས་མཛད་པའི་དབུ་མའི་རྒྱན་ལས། ཚུལ་གཉིས་ཤིང་རྟ་ཞོན་ནས་སུ། །རིགས་པའི་སྲབ་སྐྱོགས་ 4-8-1b འཇུག་བྱེད་པ། །དེ་དག་དེ་ཕྱིར་ཇི་བཞིན་དོན། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པ་ཉིད་ཐོབ། །ཅེས་དང་། ཤནྟི་པས་མཛད་པའི་དབུ་མ་རྒྱན་དུ་གྲགས་པ་ལས། བྱམས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་གསུངས་ཤིང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱང་ནི་བཞེད་གྱུར་པའི། །ཚད་མ་ལུང་དང་ལྡན་པ་ཡི། །བདེན་པ་གཉིས་པོ་འདིར་བཤད་བྱ། །ཞེས་དང་། ཇོ་བོ་ཨ་ཏི་ཤས། ཀླུ་སྒྲུབ་དང་ནི་ཐོགས་མེད་ཀྱང་། །གྲུབ་པའི་མཐའ་ནི་མཚུངས་སོ་ཞེས། །རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་ཞི་བ་སྨྲ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་སྲོལ་འབྱེད་དང་པོ་དེས་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་གི་དགོངས་པ་མ་རྟོགས་པར་བཤད་ནས། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྨྲ་བའི་ཚུལ་དུ་འགྲེལ་བའི་སྲོལ་འབྱེད་ཀྱི་དང་པོ་ནི། རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷ་དང་། སློབ་དཔ
{ "translations": [ "大班智達釋迦確丹教言集skc12：《辨別中觀應成派與自續派之宗義論著——入于究竟意義之海的智慧之舟》", "《辨別中觀應成派與自續派之宗義論著——入于究竟意義之海的智慧之舟》", "總說：", "《辨別中觀應成派與自續派之宗義論著——入于究竟意義之海的智慧之舟》 頂禮妙吉祥！以悅他人之語調，恒常樂於尋求善說者，心之駿馬，更上層樓，為開創車軌者，敬獻禮敬！六莊嚴賢哲之正邪，中觀之開創者，四派之殊勝宗風，他人所未知，今於此宣說，乃世間莊嚴之十大珍寶。如是讚頌並立誓造論后，大士聖者龍樹論師所著中觀論著中，闡釋究竟意義之兩大車軌為：與瑜伽行派相符之解釋，與自性空相符之解釋。前者為：世親論師、聖天論師，以及後來的寂天論師等。後者為：佛護論師、清辨論師等。龍樹論師之意趣有兩種解釋方式，寂護論師所著《中觀莊嚴論》中雲：『以二理路乘車者，能入理智之韁繩，因此彼等如實得，大乘之體性。』寂天論師所著《中觀莊嚴論》中雲：『慈氏無著所宣說，龍樹亦復如是許，具足正量與聖教，二諦於此當宣說。』阿底峽尊者亦云：『龍樹與無著，宗義相同』，寶生寂靜如是說。因此，第一種開創者未解龍樹論師之究竟意趣，而以自性空之方式解釋之開創者，即聖天論師與學
ོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་དང་། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་དང་། ཟླ་བ་གྲགས་པའི་ཞབས་རྣམས་སོ། །དེ་དག་གི་ནང་ནས་རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷས་ནི། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་དགོངས་པ་སེམས་ཙམ་དུ་འགྲེལ་བ་བཀག་ཀྱང་། ཐལ་རང་གི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་ཕྱེ་བ་མེད་ལ། ཐལ་རང་གི་སྲོལ་ནི། སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་དང་། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས་ཐོག་མར་ཕྱེ་ཞིང་། ཟླ་བ་གྲགས་པས་གསལ་བར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་མདོར་བསྟན་ནས། དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ལ། །ཐལ་རང་ཇི་ལྟར་གྱེས་པའི་ཚུལ། དེ་དག་གི་གྲུབ་མཐའི་ཁྱད་པར་བཤད་པའོ། ། ༄། །དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ལ། ཐལ་རང་ཇི་ལྟར་གྱེས་པའི་ཚུལ། དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ཐོག་མར། བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་ལས་མིན། །གཉིས་ལས་མ་ཡིན་རྒྱུ་མེད་མིན། །དངོས་པོ་གང་དག་གང་ན་ཡང་། །སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཅེས་གསུངས་པ་དེའི་དོན་འཆད་པ་ན། ཐོག་མར་སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱིས། དངོས་པོ་གང་དག་གང་ན་ཡང་ཆོས་ཅན། བདག་ལས་སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ལས་སྐྱེ་ན་སྐྱེ་བ་དོན་མེད་པ་དང་ཐུག་པ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་སོགས་ 4-8-2a ཐལ་འགྱུར་རྣམ་པ་བཞིའི་སྒོ་ནས། མཐའ་བཞིའི་སྐྱེ་བ་སུན་འབྱིན་པར་མཛད་ཀྱི་མཐའ་བཞིའི་སྐྱེ་མེད་སྒྲུབ་པའི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་འགོད་པར་མ་མཛད་དོ། །དེའི་རྗེས་སུ་སློབ་དཔོན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས་ནི། མིག་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་གང་དག་གང་ན་ཡང་ཆོས་ཅན། བདག་ལས་སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཤེས་པ་ཡོད་པ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །དེ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་གཞན་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་དེ། གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བུམ་སྣམ་བཞིན། ཞེས་སོགས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་པ་བཞི་འགོད་པར་བྱེད་ཅིང་། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱིས། མཐའ་བཞིའི་སྐྱེ་བ་འགོག་པའི་ཚེ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་བརྗོད་པར་མ་མཛད་པ་ལ། སུན་འབྱིན་གྱི་རིགས་པ་མང་དུ་འཕེན་པར་མཛད་དོ། །དེའི་འོག་ཏུ་སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པས་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱི་ཕྱོགས་བཟུང་ནས། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་སུན་འབྱིན་མང་དུ་འཕེན་པར་མཛད་ཅིང་། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ལ་བརྗོད་པའི་སྐྱོན་དེ་དག་མི་འཇུག་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་འདི་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་དབུ་མ་ཐལ་རང་གཉིས་སུ་གྱེས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། དབུ་མ་ཚིག་གསལ་ལས། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱིས་ཀྱང་། དངོས་པོ་རྣམས་བདག་ལས་སྐྱེ་བ་མེད་དོ། །དེ་དག་གི་སྐྱེ་བ་དོན་མེད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། ཤིན་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། འདི་ལ་སློབ་དཔོན་ལེགས་འབྱེད་ཀྱིས། དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་གྱིས་
【現代漢語翻譯】 即佛護（Buddhapālita），善護（Bhāviveka），月稱（Candrakīrti）的足跡。其中，雖然聖天（Āryadeva）阻止龍樹（Nāgārjuna）的觀點被解釋為唯識（Cittamatra），但他並未開創應成派（Prāsaṅgika）和自續派（Svātantrika）的車軌。應成派和自續派的傳統最初由佛護和善護開創，月稱使之清晰明瞭。 簡要說明之後，爲了詳細解釋這一點，將闡述應成派和自續派如何區分，以及它們宗義的差別。 詳細解釋這一點，即應成派和自續派如何區分。 首先，在論著的開頭：『非從自生亦非從他生，非從二生亦非無因生，任何事物于任何處，皆無生。』解釋此句的含義時，首先佛護論師說：『任何事物于任何處，皆無自生，因為如果從自生，則會導致生是無意義的，並且會陷入無窮的過失。』等等。 通過四種應成的方式，駁斥四邊的生，但並未建立以自續推理來證明四邊皆無生。之後，善護論師說：『任何眼等事物于任何處，皆無自生，因為它們是存在的，例如知識的存在。』『它們在勝義諦中也非從他生，因為它們是他者的，例如瓶子和氈子。』等等，建立了四種自續推理。佛護論師在遮破四邊生時，並未引用自續推理和例子，而是大量運用了駁斥的理路。之後，月稱論師支援佛護的觀點，大量駁斥善護的觀點，並詳細解釋了善護對佛護的批評是不成立的。僅僅依靠這些，中觀就分爲了應成派和自續派。』 正如《中觀明句論》（Prasannapadā）中所說：『佛護論師也說，事物不是從自身產生的，因為它們的產生將變得毫無意義，並且會變得非常過分。』對此，善護論師說：『這不是正理，因為沒有引用理由和例子，並且會被他人駁斥。』
【English Translation】 The feet of Buddhapālita, Bhāviveka, and Candrakīrti. Among them, although Āryadeva prevented Nāgārjuna's view from being interpreted as Cittamatra, he did not open the tradition of the Prāsaṅgika and Svātantrika vehicles. The tradition of Prāsaṅgika and Svātantrika was first opened by Buddhapālita and Bhāviveka, and Candrakīrti made it clear. After briefly stating this, to explain it in detail, how the Prāsaṅgika and Svātantrika are distinguished, and the differences in their tenets, will be explained. To explain this in detail, how the Prāsaṅgika and Svātantrika are distinguished. First, at the beginning of the treatise: 'Not from self, not from other, not from both, not without cause, whatever things, wherever, never have birth.' When explaining the meaning of this verse, first, the teacher Buddhapālita said: 'Whatever things, wherever, do not arise from themselves, because if they arose from themselves, it would lead to birth being meaningless and would lead to infinite faults,' etc. Through the four ways of consequentialism, he refutes the four extremes of origination, but he does not establish the reason of his own system to prove the non-origination of the four extremes. After that, the teacher Bhāviveka said: 'Whatever things, such as the eye, wherever, do not arise from themselves, because they exist, just like the existence of knowledge. And they do not arise from others in the ultimate sense, because they are other, like a pot and a felt.' etc., establishing four kinds of autonomous reasoning. When the teacher Buddhapālita refuted the four extremes of origination, he did not give autonomous reasoning and examples, but he greatly increased the logic of refutation. After that, the teacher Candrakīrti took the side of Buddhapālita and greatly increased the refutation of Bhāviveka's side, and he extensively explained how the faults stated by Bhāviveka to Buddhapālita do not apply. Based only on this, the Madhyamaka divided into two: Prāsaṅgika and Svātantrika. As it is also said in the Prasannapadā: 'The teacher Buddhapālita also said that things do not arise from themselves, because their arising would become meaningless and would become very excessive.' To this, the teacher Bhāviveka said: 'This is not reasonable, because no reason and example are cited, and it will be refuted by others.'
སྨྲས་པའི་ཉེས་པ་མ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྐབས་ཀྱི་དོན་ལས་བཟློག་པས་ 4-8-2b བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། དེའི་ཆོས་བཟློག་པའི་དོན་མངོན་པས། དངོས་པོ་རྣམས་གཞན་ལས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་དང་། སྐྱེ་བ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་དང་། སྐྱེ་བ་ཐུག་པ་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། གྲུབ་པའི་མཐའ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སྐྱོན་སྨྲས་ཏེ། སྐྱོན་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་པར་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་པ་ནས། དབུ་མ་པ་ཡིན་ན་ནི། རང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གཞན་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་དང་། ཐལ་བར་འགྱུར་བ་བཟློག་པའི་དོན་དང་ཡང་། ཕ་རོལ་པོ་ཉིད་འབྲེལ་བ་ཡིན་གྱི། ཁོ་བོ་ཅག་མ་ཡིན་ཏེ། རང་ལ་དམ་བཅའ་བ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༄། །དེ་དག་གི་གྲུབ་མཐའི་ཁྱད་པར་བཤད་པ། རང་གི་ལུགས་གཞག་པ། གཉིས་པ་ལ། རང་གི་ལུགས་གཞག་པ་དང་། གཞན་གྱི་ལུགས་མི་འཐད་པའོ། །དང་པོ་ལ། སྒྲུབ་བྱེད་རྟགས་ཀྱི་ཁྱད་པར། བསྒྲུབ་བྱ་དམ་བཅའི་ཁྱད་པར། འཇལ་བྱེད་ཚད་མའི་ཁྱད་པར། གཞལ་བྱ་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར། གནས་སྐབས་ཀྱི་ལྟ་བ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་ཚུལ། མཐར་ཐུག་གི་ལྟ་བ་འཐུན་པས་མཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རང་རྒྱུད་པ་ལྟར་ན། བདེན་མེད་དང་རང་བཞིན་སྐྱེ་མེད་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་པ་ལྔ་སྟེ། གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གྱི་གཏན་ཚིགས། རྡོ་རྗེ་གཟིགས་མའི་གཏན་ཚིགས། ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་གི་གཏན་ཚིགས། མུ་བཞི་སྐྱེ་འགོག་གི་གཏན་ཚིགས། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་གཏན་ཚིགས་རྣམས་སོ། །ཐལ་འགྱུར་བ་ལྟར་ན། འདི་དག་རང་རྒྱུད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་མ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་གསུམ་དང་ཆོས་ཅན་མཇལ་བའི་ཚད་མ་རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་གཉིས་ཀ་ལ་འཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་ཅན་མིག་སོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ། བདེན་ཡོད་འགོག་པ་ཡིན་གྱི་བདེན་མེད་མི་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། དོན་དམ་ལ་དཔྱོད་ 4-8-3a པའི་སྐབས་སུ་རང་ལུགས་ཀྱི་དམ་བཅའ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་དང་དེ་མཇལ་བའི་ཚད་མ་གཉིས་ཀ་ལ་འཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་མེད་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དབུ་མ་པ་རང་ལུགས་ཀྱི་ཚད་མ་ཡིན་ན། དོན་དམ་འཇལ་བའི་ཚད་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ། གཅིག་དང་དུ་བྲལ་སོགས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་དང་ཆོས་ཅན་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སུན་ཕྱུང་ནས། རང་ལུགས་ལ། བདེན་གྲུབ་འགོག་པའི་རིགས་པ་ནི་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། གཞན་ལ་གྲགས་ཀྱི་རྗེས་དཔག །འགལ་བ་བརྗོད་པའི་ཐལ་འགྱུར། རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་མགོ་སྙོམས། སྒྲུབ་བྱེད་བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་པའི་མ་གྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ཉིད་དུ་ན་བདག་དང་གཞན་དང་གཉིས་ཀ་ལས
【現代漢語翻譯】 因為沒有消除所說過的過失，而且因為是會導致荒謬的言辭，由於從當下的意義中倒轉， 需要去論證，並且由於其法倒轉的意義顯現，萬物會從他者產生，並且產生會變成具有果實，並且產生會變成有終結，因此，會與已成立的宗義相違背。』這樣說了過失，我們認為所有這些過失都不是合理的。』從『如果是中觀派，那麼以自己的相續進行的比量是不合理的，因為沒有承認其他的宗派。』以及『倒轉荒謬的意義，也只是針對對方，而不是我們，因為我們沒有自己的承諾。』這樣說到。 這些宗義的差別解釋，建立自己的宗義。 第二部分是：建立自己的宗義和不認可其他的宗義。第一部分包括：論證方式（ हेतु ）的差別，所要論證的承諾（ प्रतिज्ञा ）的差別，衡量的量（ प्रमाण ）的差別，所衡量的境（ विषय ）的差別，情況的見解上的差別，以及最終的見解一致的結論。 第一點是：按照自續派的觀點，有五種論證無自性和無自性生的理由：一與多分離的理由，金剛屑的理由，有無生滅的理由，四句生滅的理由，緣起的理由。 按照應成派的觀點，這些不是自續的理由，因為三相和法與有法相符的量，對於論敵和自方來說，都沒有共同認可的成立，並且在有法，如眼等之上，是遮止真實存在，而不是論證無真實存在，並且在分析勝義諦的時候，沒有自己的宗義承諾，那麼它和它相符的量，為什麼沒有在雙方都共同認可的成立呢？因為它不存在，如果是中觀派自己的量，那麼一定是衡量勝義諦的量。一與多分離等的理由的三相和有法，是世俗諦的緣故。』這樣反駁之後，對於自己的宗義，有四種遮止真實成立的理路：隨他 प्रसिद्ध的比量，陳述矛盾的應成，理由相同的均勢，所立與能立相同的未成。' 第一種是：如是說，在那裡面，從自己和他者和二者...
【English Translation】 Because the fault of what has been said has not been eliminated, and because it is a word that leads to absurdity, because it is reversed from the meaning of the present, It needs to be argued, and because the meaning of its Dharma reversal appears, all things will arise from others, and arising will become with fruit, and arising will become with end, therefore, it will be contrary to the established tenet. 'Thus, the fault is said, and we see that all these faults are not reasonable.' From 'If it is Madhyamaka, then the inference of one's own continuum is not reasonable, because there is no admission of other sects.' And 'Reversing the meaning of absurdity is only for the other party, not for us, because we do not have our own commitments.' Thus said. These differences in tenets are explained, establishing one's own tenets. The second part is: establishing one's own tenets and disapproving of other tenets. The first part includes: the difference of the means of proof (hetu), the difference of the proposition (pratijna) to be proved, the difference of the measure (pramana) of measurement, the difference of the object (visaya) to be measured, the difference in the view of the situation, and the conclusion of the ultimate view being consistent. The first point is: According to the Svatantrika view, there are five reasons for proving no self-nature and no self-nature arising: the reason for separation from one and many, the reason for Vajra Splinter, the reason for arising and ceasing of existence and non-existence, the reason for arising and ceasing of the four extremes, and the reason for dependent origination. According to the Prasangika view, these are not Svatantrika reasons, because the three aspects and the measure of Dharma conforming to the subject, for both the opponent and the self, there is no commonly accepted establishment, and on the subject, such as the eyes, etc., it is to prevent true existence, not to prove no true existence, and when analyzing ultimate truth, there is no commitment to one's own tenet, then why is it that the measure conforming to it and it is not established in both common acceptance? Because it does not exist, if it is Madhyamaka's own measure, then it must be a measure of ultimate truth. The three aspects and the subject of the reason for separation from one and many, etc., are the cause of conventional truth.' After refuting in this way, for one's own tenet, there are four kinds of reasoning that prevent true establishment: inference following others' fame, consequentialism stating contradictions, balance of equal reasons, and unestablishedness of the same as the proof and the proof. The first is: As it is said, in that, from oneself and others and both...
་སྐྱེས་དང་། །རྒྱུ་ལ་མ་ལྟོས་ཡོད་མིན་པས་ན་དངོས་རྣམས་རང་བཞིན་བྲལ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སྐྱེས་ཟིན་སླར་ཡང་སྐྱེ་བར་ཡོངས་སུ་རྟོག་པར་འགྱུར་ན་ནི། མྱུ་གུ་ལ་སོགས་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་འདིར་རྙེད་མི་འགྱུར་ཞིང་། །ས་བོན་སྲིད་མཐར་ཐུག་པར་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ནི། གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་གལ་ཏེ་གཞན་ཞིག་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ན་ནི། འོ་ན་མེ་ལྕེ་ལས་ཀྱང་མུན་པ་འཐུག་པོ་འབྱུང་འགྱུར་ཞིང་། ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་ཕྱིར་རྨི་ལམ་དུ་ཡང་དེ་དངོས་མིག །བརྫུན་པའི་ཡུལ་ཅན་རྟོགས་པའི་རྒྱུར་ཁས་བླངས། །འདི་ཡི་ལན་ནི་གང་དང་གང་བཏབ་པ། །དེ་དང་དེ་ནི་དམ་བཅའ་མཚུངས་མཐོང་བས། །རྩོད་འདི་སེལ་བྱེད། ཅེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་བསྒྲུབ་བྱ་དམ་བཅའི་ཁྱད་པར་ལ། རང་རྒྱུད་པ་ལྟར་ན། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རིགས་པ་གཉིས་ཏེ། བདེན་འཛིན་གྱི་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་རིགས་པ་དང་། བདེན་མེད་ཀྱི་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་རིགས་ 4-8-3b པའོ། །དང་པོའི་སྐབས་སུ་ནི། རང་རྒྱུད་ཀྱི་དམ་བཅའ་དང་། རྟགས་ཡང་དག་གི་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། དེ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་རྗེས་དཔག་གསུམ་ཀ་ཡོད་ཅིང་། དེའི་ཚེ་ན་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་མེད་དགག་དེ་རྣམས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན། དེ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་རྗེས་དཔག་ཚད་མ་རྣམས་ཡུལ་ཅན་གྱི་དོན་དམ་མཚན་ཉིད་པར་འདོད་དོ། །ཐལ་འགྱུར་བ་ལྟར་ན། བདེན་འཛིན་གྱི་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་ཚེ། བདེན་ཡོད་འགོག་པ་ཡིན་གྱི། བདེན་མེད་སྒྲུབ་པར་མི་བྱེད་དེ། སྤྲོས་པ་གཅིག་བཀག་ཤུལ་དུ་སྤྲོས་པ་གཞན་ཞིག་བསྒྲུབས་ན། སྤྲོས་པ་གཅོད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐུག་མེད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་དབུ་མའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཞུགས་ཕྱིན་ཆད། དོན་དམ་ལ་དཔྱོད་པའི་སྐབས་སུ། དམ་བཅའ་དང་ཁས་ལེན་གང་ཡང་མེད་པར་བཞེད། མདོར། སྤྲོས་པ་རིམ་གྱིས་གཅོད་པ་རང་རྒྱུད་པའི་ལུགས། སྤྲོས་པ་ཅིག་ཅར་དུ་གཅོད་པ་ཐལ་འགྱུར་བའི་ལུགས་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་མཇལ་བྱེད་ཚད་མའི་ཁྱད་པར་ལ། རང་རྒྱུད་པས་ནི། བདེན་པ་གཉིས་ཀའི་སྐབས་སུ། ཚད་མ་ལ་མངོན་རྗེས་གཉིས་སུ་གྲངས་ངེས་པར་བཞེད། ཐལ་འགྱུར་བས་ནི། བདེན་པ་གཉིས་ཀའི་སྐབས་སུ། དཔེ་ཉེར་འཇལ་དང་། ལུང་ཚད་མ་གཉིས་བསྣན་ནས་བཞིར་བཞེད། བཞི་པ་གཞལ་བྱ་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ། རང་རྒྱུད་པས་ནི། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ལྟ་བུའི་སྤྲོས་པ་ཕྱོགས་གཅིག་བཀག་པའི་མེད་དགག་དེ། གནས་སྐབས་སུ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གོ་ཆོད་པོར་འདོད། ཐལ་འགྱུར་བས་ནི། བུམ་པའི་སྟེང་དུ་སྤྲོས་པ་མཐའ་དག་མ་བཀག་ན། སྤྲོས་པ་ཕྱོགས་གཅིག་བཀག་པའི་མེད་དགག་དེ། ཀུན་རྫོབ
【現代漢語翻譯】 例如：『有生則不觀待因，故諸法無自性。』 第二種情況，如經中所說：『如果認為已生的事物還會再次產生，那麼幼芽等事物的產生將無法找到，種子將會無止境地不斷產生。』 第三種情況，如經中所說：『如果依賴於他者而產生他物，那麼火焰中也會產生濃厚的黑暗，一切事物也會從一切事物中產生。』 第四種情況，如經中所說：『因此，即使在夢中，那事物也不是真實的。虛假的事物被認為是認識的來源。對於這個回答，無論提出什麼，所堅持的承諾都相同。』這可以消除爭論。 二、所立宗的差別： 自續派認為，進入勝義諦的理路有兩種：斷除實執戲論的理路和斷除無實戲論的理路。 在第一種情況下，有自續的宗、正確的因和以之為境的現量三種。此時，作為境的無遮（否定）都是勝義諦的體性。以之為境的現量，被認為是境之有法的勝義諦體性。 應成派認為，在斷除實執戲論時，是否定實有，而不是成立實無。因為如果破除一種戲論后又成立另一種戲論，就無法斷除戲論，並且會陷入無窮的過失。因此，一旦進入中觀宗，在觀察勝義時，就不承認任何宗和承諾。 總之，逐漸斷除戲論是自續派的觀點，同時斷除戲論是應成派的觀點。 三、量（ प्रमाण ）的差別： 自續派認為，在二諦（ दो सत्य，dve satye，two truths，兩種真理）的情況下，量決定為現量和比量兩種。 應成派認為，在二諦的情況下，加上譬喻衡量和聖教量兩種，共有四種量。 四、所量境的差別： 自續派認為，瓶子是空性的這種遮詮，暫時可以理解為勝義諦。 應成派認為，如果不對瓶子上的所有戲論進行遮破，那麼對瓶子進行部分遮破的遮詮，在世俗諦中也不成立。
【English Translation】 For example: 'If there is birth, then it does not depend on causes, therefore all phenomena are without self-nature.' The second case, as stated in the scriptures: 'If it is thought that what has already been born will be born again, then the birth of sprouts and so on will not be found, and the seed will continue to be born endlessly.' The third case, as stated in the scriptures: 'If another is born dependent on another, then thick darkness will arise from the flame, and all things will arise from all things.' The fourth case, as stated in the scriptures: 'Therefore, even in a dream, that thing is not real. False things are accepted as the source of knowledge. For this answer, whatever is proposed, the commitment is seen as the same.' This resolves the dispute. 2. The difference in what is to be established: The Svatantrika (self-sufficient) school believes that there are two types of reasoning for entering the ultimate truth: reasoning that cuts off the proliferation of clinging to reality and reasoning that cuts off the proliferation of clinging to unreality. In the first case, there are the Svatantrika's thesis, the valid sign, and the inference that takes it as its object. At this time, all the negations that become objects are the characteristics of the ultimate truth. The valid inferences that take it as their object are considered to be the characteristics of the ultimate truth of the subject. The Prasangika (consequentialist) school believes that when cutting off the proliferation of clinging to reality, it is negating reality, not establishing unreality. Because if one proliferation is refuted and another proliferation is established in its place, it will not be possible to cut off proliferation, and it will fall into infinite faults. Therefore, once one enters the Madhyamaka (middle way) school, when examining the ultimate, they do not accept any thesis or commitment. In short, gradually cutting off proliferation is the view of the Svatantrika school, and simultaneously cutting off proliferation is the view of the Prasangika school. 3. The difference in valid cognition: The Svatantrika school believes that in both cases of the two truths, the number of valid cognitions is definitely two: direct perception and inference. The Prasangika school believes that in both cases of the two truths, adding analogy and scriptural authority makes it four valid cognitions. 4. The difference in the object to be measured: The Svatantrika school believes that the negation of one aspect of proliferation, such as the emptiness of a pot, is temporarily considered to be the ultimate truth. The Prasangika school believes that if all proliferations on the pot are not negated, then the negation of one aspect of proliferation on the pot is not established even in the conventional truth.
་བདེན་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས། གནས་སྐབས་སུ་ཡང་དོན་དམ་བདེན་པའི་གོ་མི་ཆོད་པར་འདོད། ལྔ་པ་གནས་སྐབས་ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་ལ། རང་རྒྱུད་པ་ལྟར་ན། གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ 4-8-4a གྱི་རྟགས་ལས། མྱུ་གུ་བདེན་མེད་དུ་ཞེན་པའི་ཞེན་བློ་དེ་གནས་སྐབས་དབུ་མའི་ལྟ་བ་གོ་ཆོད་པོ་ཡིན་པར་འདོད་ཅིང་། ཞེན་བློ་དེའི་རྒྱུན་དེ་ཉིད་ཞི་ལྷག་ཟུང་འབྲེལ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཉམས་སུ་བླང་བྱ་ཡིན་པར་བཞེད། ཐལ་འགྱུར་པ་ལྟར་ན། དེ་ལྟར་ཞེན་པའི་བློ་དེ། དབུ་མའི་ལྟ་བ་གོ་ཆོད་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། མཚན་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཡུལ་དེ་ཡང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གོ་ཆོད་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དང་རྟོག་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཞེད། དྲུག་པ་མཐར་ཐུག་གི་ལྟ་བ་འཐུན་པར་བསྟན་པས་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། མཐར་ཐུག་ཐལ་རང་གཉིས་ཀ་ལྟ་བ་འཐུན་པ་ཡིན་ཏེ། རང་རྒྱུད་པས་ཀྱང་། སྤྲོས་པ་ཕྱོགས་གཅིག་བཀག་པའི་མེད་དགག་དེ། གནས་སྐབས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་འདོད་ཀྱང་། མཐར་ཐུག་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དང་། རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་དུ་འདོད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བློ་དེ་ཡང་གནས་སྐབས་སུ་དབུ་མའི་ལྟ་བར་འདོད་ཀྱང་། མཐར་ཐུག་འཐུན་པའི་དོན་དམ་དུ་འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། དབུ་མ་བདེན་གཉིས་ལས། སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་བཀག་པ་ཡང་། །དམ་པའི་དོན་དང་འཐུན་ཕྱིར་འདོད། །དེ་བས་འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །ཞེས་དང་། དབུ་མ་རྒྱན་ལས། དམ་པའི་དོན་དང་འཐུན་པའི་ཕྱིར། །འདི་ནི་དམ་པའི་དོན་ཞེས་བྱ། །ཡང་དག་ཏུ་ན་སྤྲོས་པ་ཡི། །ཚོགས་རྣམས་ཀུན་ལས་དེ་གྲོལ་ཡིན། །ཅེས་དང་། དབུ་མ་སྙིང་པོ་ལས། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་རྣམས་ཀྱི་སྐས། །མེད་པར་ཡང་དག་ཁང་ཆེན་གྱི། །སྟེང་དུ་འཛེག་པར་བྱེད་པ་ནི། །མཁས་ལ་རུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །གཞན་གྱི་ལུགས་དགག་པ། གཉིས་པ་གཞན་གྱི་ལུགས་དགག་པ་ལ། བཞེད་པའི་རྣམ་གྲངས་དགོད་པ་དང་། མི་འཐད་པའི་ཆ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་བ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། སྒྱུ་མ་ 4-8-4b རིགས་སྒྲུབ་ཏུ་འདོད་པའི་དབུ་མ་པ་དང་། རབ་ཏུ་མི་གནས་པའི་དབུ་མ་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཡང་། རྒྱུན་ཆད་རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་དང་། ཟུང་འཇུག་རབ་ཏུ་མི་གནས་པའི་དབྱེ་བས་གཉིས་ཡོད་དོ། །ཞེས་གསུང་ངོ་། །པ་ཙབ་ལོ་ཙ་བ་ནི་དངོས་པོ་སྟོབས་ཞུགས་ཀྱི་ཚད་མ་ཁས་ལེན་པ་རང་རྒྱུད་པ། དེ་ཁས་མི་ལེན་པ་ཐལ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུང་ངོ་། །ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏའི་བཞེད་པས། ཇི་སྐད་དུ། ཐ་སྙད་དུ་ཡང་མི་སླུ་བ། །འདོད་པ་ཚད་མའི་ལུགས་ཡིན་ཏེ། །རང་རྒྱུད་ཕལ་ཆེར་དེ་དང་མཐུན། །ཅེས་བཞེད་དོ། །རྔོག་ལོ་ཙ་བ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རབ་ཏུ་མི་གནས་པ་དང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡི། །ལུགས་གཉིས་རྣམ་འབྱེད་དེ་ཡང་རྨོངས་པ་མཚར་སྐྱེད
【現代漢語翻譯】 因為這才是真理。因此，我認為暫時也無法理解勝義諦。第五，關於暫時見解的差別，按照自續派的觀點，通過一與多分離的理由，認為執著于苗芽無實的執著心，是暫時中觀的見解，並且認為這種執著心的相續，是止觀雙運瑜伽的修持對象。按照應成派的觀點，如此執著的這種心識，並非是中觀的見解，因為它是執著相的。它的對境也不是勝義諦，因為它是能詮之聲音和分別的對境。第六，以顯示究竟的見解一致來作總結：究竟而言，應成派和自續派的見解是一致的，因為自續派也認為，遮止了單邊戲論的無遮止，是暫時的勝義諦，但究竟而言，是正確的世俗和名言的勝義。如此證悟的心識，雖然暫時認為是中觀的見解，但究竟而言，是符合的勝義。正如《中觀二諦論》中所說：『遮止生等，亦因符合勝義，故而認可，因此，此乃世俗。』以及《中觀莊嚴論》中所說：『因符合勝義，故稱此為勝義，真實而言，已從一切戲論之集合中解脫。』以及《中觀心要論》中所說：『沒有正確世俗的階梯，想要登上正確的大廈，對於智者而言是不合適的。』 第二，駁斥其他宗派的觀點，分為樹立所許的宗派和駁斥不合理的方面。首先，有些印度人說：有將幻化類作為所立的中觀派，以及無住的中觀派。第二種又分為常斷無住和雙運無住兩種。如此說道。帕擦瓦·洛扎瓦認為，承認事物力量進入量的是自續派，不承認的是應成派。如此說道。薩迦班智達的觀點是，如其所說：『於世俗中亦不欺，欲者乃是量之宗，自續大多與此合。』如此認為。榮·洛扎瓦說：如其所說：『區分無住和如幻二宗，也是愚昧可笑。』
【English Translation】 Because this is the only truth. Therefore, I think that even temporarily, it cannot understand the ultimate truth. Fifth, regarding the difference in temporary views, according to the Svatantrika (self-sufficient) school, from the sign of one and separation, the clinging mind that clings to the unreality of the sprout is considered to be a temporary Madhyamaka (Middle Way) view, and it is believed that the continuation of this clinging mind is the practice of the union of Shamatha (tranquility) and Vipassana (insight) yoga. According to the Prasangika (consequentialist) school, such a clinging mind is not a valid Madhyamaka view, because it is clinging to characteristics. Its object is also not a valid ultimate truth, because it is the object of expressive sound and conceptualization. Sixth, concluding by showing the agreement of the ultimate view: Ultimately, both Prasangika and Svatantrika schools agree in their views, because the Svatantrika school also believes that the non-affirming negation that prevents one-sided elaboration is a temporary ultimate truth, but ultimately, it is considered to be correct conventional truth and nominal ultimate truth. The mind that realizes this is also considered to be a temporary Madhyamaka view, but ultimately, it is considered to be a consistent ultimate truth. As it is said in 'Madhyamaka Two Truths': 'Preventing birth, etc., is also recognized because it is in accordance with the ultimate meaning, therefore, this is conventional.' And as it is said in 'Madhyamaka Ornament': 'Because it is in accordance with the ultimate meaning, it is called the ultimate meaning, in reality, it is liberated from all collections of elaboration.' And as it is said in 'Madhyamaka Essence': 'Without the ladder of correct conventionalities, wanting to climb onto the correct mansion is not suitable for the wise.' Second, refuting the views of other schools, it is divided into establishing the accepted schools and refuting the unreasonable aspects. First, some Indians say: There are Madhyamaka schools that take illusion-like as the established, and the non-abiding Madhyamaka. The second is also divided into two types: constant cessation non-abiding and union non-abiding. So it is said. Pa Tsab Lotsawa believes that the one who admits the measure of the power of things entering is the Svatantrika, and the one who does not admit it is the Prasangika. So it is said. Sakya Pandita's view is, as it is said: 'Not deceiving even in the conventional, the desired is the doctrine of measure, most Svatantrikas agree with this.' So he thinks. Rong Lotsawa said: As it is said: 'Distinguishing between the two schools of non-abiding and illusion-like is also foolish and ridiculous.'
་ཡིན། །ཞེས་གསུང་ངོ་། །གངས་ཅན་པ་ཕྱི་མ་དག་ན་རེ། །དབུ་མ་པ་གཞིར་བྱས་པ་ལ། །ཐ་སྙད་དུ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་ལེན་པ་དེ་རང་རྒྱུད་པ་དང་། དེ་ལྟར་ཁས་མི་ལེན་པ་དེ། ཐལ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། ལུགས་ཕྱི་མ་འདི་འཐད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ཅི་ལ་ཟེར། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་འཇོག་བྱེད་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནམ། རྟགས་ཀྱི་དགག་བྱར་གྱུར་པའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ལ་འདོད་པ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་ནི། སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པས་ཀྱང་ཁས་བླངས་ཏེ། འཇུག་པ་ལས། གཟུགས་ནི་གཟུགས་རུང་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཞེས་སོགས་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། རང་རྒྱུད་པས་རྟགས་ཀྱི་དགག་བྱ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་འཇོག་པའི་ཚེ་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ནམ། དོན་དམ་བདེན་པ་འཇོག་པའི་ཚེ་ཁས་བླངས་པ་ཡིན། གཉིས་པ་ལྟར་ན། དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པ་ཆོས་ཅན། བདེན་གྲུབ་ཁས་བླངས་པར་ཐལ། དོན་དམ་པར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ 4-9-1a ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་སོ། །དང་པོ་ལྟར་ན། སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་ཆོས་ཅན། དབུ་མའི་རྟགས་ཀྱི་དགག་བྱ་ཁས་བླངས་པར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་འཇོག་པའི་ཚེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་རང་ལུགས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་འཇོག་པའི་ཚེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་བླངས་པ་གང་ཞིག །ཟླ་བ་གྲགས་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་འཇིག་རྟེན་ན་ཇི་ལྟར་གྲགས་པ་བཞིན་དུ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐལ་རང་ཉི་ཟླའི་འགྲོས་ཆེན་ལ་བརྟེན་ནས། །ངེས་དོན་གླིང་བཞིའི་དེ་ཉིད་བལྟ་འདོད་ན། །གཞན་ལ་མེད་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཁ་ལོ་པས། །གང་དྲངས་ཤིང་རྟའི་འཁོར་ལོ་འདི་ལོང་ཤིག །ཅེས་དབུ་མ་ཐལ་རང་གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་བསྟན་བཅོས། ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་གྲུ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་། སྟན་གཅིག་པ་བློ་གྲོས་བརྟན་པས་བསྐུལ་བའི་ངོར་བགྱིས་ནས། ཡུལ་དབུས་ཀྱི་དབུ་མ་པ། འཇམ་དཔལ་དགའ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས། །གཙང་གཡས་རུའི་སའི་ཐིག་ལེར་གྲུབ་པའི་ཡི་གེ་པ་ནི། བཤེས་གཉེན་ཀུན་དགའ་བཀྲ་ཤིས་སོ།། །།མངྒ་ལཾ།།
【現代漢語翻譯】 如是說。有些後來的藏地學者說：『以中觀為基礎，如果承認名言中以自相成立的法，那就是自續派；如果不承認，那就是應成派。』如是說。 第二點是，后一種觀點並不合理。所謂的『自相』指的是什麼？是指諸法不共的安立之法嗎？還是指作為論式中反駁對象的自相？如果是前者，那麼聖者月稱也承認，因為《入中論》中說：『色具有可變的自性』等等，因為他承認從色到一切智之間諸法的自相。如果是後者，那麼自續派在安立論式中反駁的對象——世俗諦時，承認自相嗎？還是在安立勝義諦時承認？如果是後者，那麼中觀自續派，應成實有，因為他們承認在勝義中以自相成立的法。這是論式。如果是前者，那麼聖者月稱，應承認中觀論式中反駁的對象，因為在安立世俗諦時，他們承認以自相成立的法。這個遍（周遍性）是承認的。論式成立，因為當世間人安立世間自宗的勝義諦時，他們會承認以自相成立的法。月稱是按照世間所稱許的那樣來承認世俗諦的。 依賴於應成和自續這兩大車軌，如果想要觀察四洲的真實面貌，那麼請看這輛由他人所不具備的智慧舵手所引導的車輪吧！這部辨別中觀應成派和自續派的宗義的論著，名為《進入勝義海的智慧之舟》，是應一位同席者——具慧者的勸請，由衛藏地區的中觀學者，妙音喜友所著。書寫者是圓滿吉祥的善知識慶喜吉祥。
【English Translation】 Thus it is said. Some later Tibetan scholars say: 'Based on Madhyamaka, if one accepts phenomena established by their own characteristics in conventional truth, then that is Svatantrika; if one does not accept that, then that is Prasangika.' Thus it is said. The second point is that this later system is not reasonable. What is meant by 'own characteristic'? Does it refer to the uncommon defining characteristic of phenomena? Or does it refer to the own characteristic that is the object of negation in a proof? According to the first, Acharya Chandrakirti also accepts it, because in the Entering the Middle Way it says, 'Form has the characteristic of being changeable,' etc., because he accepts the characteristics of phenomena from form up to omniscience. According to the second, do Svatantrikas accept the object of negation in a proof when establishing conventional truth? Or do they accept it when establishing ultimate truth? According to the second, Madhyamaka Svatantrikas, it follows that they accept true existence, because they accept phenomena established by their own characteristics in ultimate truth. This is the proof. According to the first, it follows that Acharya Chandrakirti accepts the object of negation in a Madhyamaka proof, because when establishing conventional truth, they accept phenomena established by their own characteristics. The pervasion is accepted. The proof is established, because when worldly people establish the ultimate truth of their own worldly system, they accept phenomena established by their own characteristics. Chandrakirti accepts conventional truth as it is known in the world. Relying on the great courses of the sun and moon of Prasangika and Svatantrika, if you wish to see the reality of the four continents, then look at this wheel of the chariot guided by the helmsman of wisdom that others do not possess! This treatise distinguishing the tenets of Madhyamaka Prasangika and Svatantrika, called The Boat of Wisdom Entering the Ocean of Definitive Meaning, was written at the urging of a fellow student, Lodro Tänpa, by Jampal Gawa'i Shenyen, a Madhyamaka scholar from Ü-Tsang. The scribe who completed it in the sacred site of Tsang Yairu was the virtuous friend Kunga Tashi. May there be auspiciousness!