greatsixsutras0204_辨法法性論頌.g2.0f
六大冊之根本教言Ztsa19ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་བཞུགས་སོ།། 2-134 ༄༅། །ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་བཞུགས་སོ།། ༄༅། །ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་བཞུགས་སོ།། རྒྱ་གར་སྐད་དུ། དྷརྨཱ་དྷརྨ་ཏཱ་བི་བྷཾ་ཀཱ་རི་ཀཱ། བོད་སྐད་དུ། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚིག་ལེའུར་ བྱས་པ། མགོན་པོ་བྱམས་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཤེས་ནས་གང་ཞིག་ཡོངས་སུ་སྤང་བྱ་ཞིང་། །གཞན་འགའ་ཞིག་ནི་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་བྱ། །དེས་ན་དེ་དག་མཚན་ཉིད་རྣམ་དབྱེ་བ། །བྱེད་པར་འདོད་ ནས་བསྟན་བཅོས་འདི་བརྩམས་སོ། །འདི་དག་ཐམས་ཅད་མདོར་བསྡུ་ན། །རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་བྱ་སྟེ། །ཆོས་དང་དེ་བཞིན་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས། །ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཆོས་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་ ནི། འཁོར་བ་ཡིན་ཏེ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས། །རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཐེག་གསུམ་གྱི། །མྱ་ངན་ལས་ནི་འདས་པ་འོ། །དེ་ལ་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། །གཉིས་དང་ཇི་ལྟར་མངོན་བརྗོད་པར། །སྣང་བ་ཡང་དག་ མ་ཡིན་པའི། །ཀུན་རྟོག་པ་སྟེ་མེད་སྣང་ཕྱིར། །དེས་ན་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའོ། །དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་དོན་མེད་ཅིང་། །རྟོག་ཙམ་ཡིན་པས་ཀུན་རྟོག་པའོ། །གཞན་ཡང་ཆོས་ཉིད་མཚན་ཉིད་ནི། །གཟུང་བ་ དང་ནི་འཛིན་པ་དང་། །བརྗོད་པར་བྱ་དང་རྗོད་པར་བྱེད། །ཁྱད་མེད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །མེད་པ་སྣང་ཕྱིར་འཁྲུལ་པ་ནི། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །སྒྱུ་མའི་གླང་ཆེན་སོགས་སྣང་ཞིང་། ། 2-135 ཡོད་པའང་སྣང་བ་མིན་ཕྱིར་རོ། །མེད་སྣང་དག་ལས་གང་རུང་ཞིག །མེད་ན་འཁྲུལ་དང་མ་འཁྲུལ་དང་། །དེ་བཞིན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་། །རྣམ་པར་བྱང་བ་མི་འཐད་དོ། །གཉིས་པོ་དག་ནི་གཅིག་ ཉིད་དང་། །སོ་སོ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། །ཡོད་པ་དང་ནི་མེད་པ་དག །ཁྱད་པར་ཡོད་དང་མེད་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་དྲུག་གིས་ཆོས་དག་ལ། །འཇུག་པ་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ། །མཚན་ཉིད་དང་ ནི་གྲུབ་པ་དང་། །གཅིག་དང་ཐ་དད་མ་ཡིན་ཞིང་། །གནས་ནི་ཐུན་མོང་ཐུན་མོང་མིན། །གཟུང་དང་འཛིན་པར་སྣང་བ་ནི། །མེད་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ལ་མཚན་ཉིད་གྲུབ་པ་དང་། །གཅིག་ དང་ཐ་དད་མ་ཡིན་པ། །ཇི་ལྟར་མདོར་བསྟན་བཞིན་དུའོ། །གང་ཞིག་གང་དུ་འཁོར་བ་ནི། །དེ་ནི་ཀུན་ཏུ་གནས་པ་སྟེ། །སེམས་ཅན་ཁམས་དང་སྣོད་ཀྱི་ཁམས། །སྣོད་ཀྱི་ཁམས་ནི་ཐུན་མོང་ལྟར། ། རྣམ་པར་རིག་པ་ཐུན་མོང་ཡིན། །སེམས་ཅན་ཁམས་ནི་ཐུན་མོང་དང་། །ཡང་ན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའོ། །དེ་ཡང་སྐྱེ་དང་ཐ་སྙད་དང་། །རྗེས་སུ་གཟུང་དང་ཚར་གཅད་དང་། །ཕན་པ་དང་ནི་གནོད་ པ་དང་། །ཡོན་ཏན་སྐྱོན་ནི་ཕན་ཚུན་དུ། །བདག་པོ་ཉིད་ཀྱི་ཕན་ཚུན་རྒྱུ། །ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ཐུན་མོང་བའོ། །གནས་དང་རྣམ་པར་རིག་པ་ད
【現代漢語翻譯】 六大冊之根本教言Ztsa19《辨別法與法性之詞句》 《辨別法與法性之詞句》 《辨別法與法性之詞句》在印度語中稱為：Dharmadharmatāvibhaṅgakārikā。 在藏語中稱為：《辨別法與法性之詞句》。 頂禮慈氏怙主！ 知曉何者應完全捨棄，又知曉何者應顯現。 因此，爲了辨別它們的體性和差別，我想要造這部論著。 總而言之，這些都應瞭解為兩種：法與法性，一切都包含在這兩者之中。 其中，法所區分的是輪迴，而法性所區分的是三乘的涅槃。 其中，法的體性是：如何以二元對立的方式顯現，那是不真實的遍計，因為它是無而顯現。 因此，它是不真實的。一切都是無意義的，僅僅是分別念，所以是遍計。 此外，法性的體性是：能取與所取，能說與所說，沒有差別，即是真如。 因為無而顯現，所以是錯亂的，是煩惱的根本原因，如同幻象的大象等顯現，而存在的事物卻不顯現。 如果無而顯現中缺少任何一個，那麼錯亂與非錯亂，以及煩惱與清凈，都是不合理的。 二者既非一體，也非異體，因為有和無的差別存在。 以六種方式對法進行無上的進入：體性與成立，一與異，處所是共同與非共同，能取與所取顯現為對不存在之物的進入。 其中，體性的成立，一與異，如前簡要所述。 何者在何處輪迴，那就是普遍存在的，即有情界與器界。器界是共同的。 識是共同的。有情界是共同的，或者是非共同的。 因為生與名稱，隨取與調伏，利益與損害，功德與過失，彼此之間，是主宰的相互原因，所以是共同的。 處所與識……
【English Translation】 The Root Teachings of the Six Great Volumes Ztsa19 Verse Distinguishing Dharma and Dharmatā Verse Distinguishing Dharma and Dharmatā Verse Distinguishing Dharma and Dharmatā. In Indian language: Dharmadharmatāvibhaṅgakārikā. In Tibetan language: Verse Distinguishing Dharma and Dharmatā. Homage to the Protector Maitreya! Having known what should be completely abandoned, and what others should be made manifest, Therefore, wishing to differentiate their characteristics and distinctions, I compose this treatise. In short, all these should be known as two types: Dharma and Dharmatā, because everything is included in them. Among them, what is distinguished by Dharma is Saṃsāra (cyclic existence), and what is distinguished by Dharmatā is the Nirvāṇa (liberation) of the Three Vehicles. Among them, the characteristic of Dharma is: how it appears to be expressed in duality, which is the unreal Parikalpita (imputed), because it appears as non-existent. Therefore, it is unreal. Everything is meaningless and merely conceptual, so it is Parikalpita (imputed). Furthermore, the characteristic of Dharmatā is: the grasped and the grasper, the expressible and the expresser, without difference, it is Suchness (Tathātā). Because it appears as non-existent, it is delusion, the root cause of afflictions, like the appearance of illusory elephants, etc., while existent things do not appear. If either the non-existent or the appearance is missing, then delusion and non-delusion, as well as affliction and purification, are unreasonable. The two are neither one nor separate, because the difference between existence and non-existence exists. With six aspects, there is unsurpassed entry into Dharmas: characteristic and establishment, one and not different, the place is common and not common, the grasped and the grasper appear as entry into the non-existent. Among them, the establishment of characteristics, one and not different, as briefly stated before. Wherever something revolves in Saṃsāra (cyclic existence), that is universally present, namely the sentient being realm and the vessel realm. The vessel realm is common. Consciousness is common. The sentient being realm is common, or not common. Because birth and name, following and taming, benefit and harm, qualities and faults, mutually, are the mutual causes of the lord, therefore it is common. Place and consciousness...
ང་། །བདེ་སྡུག་ལས་དང་འཆི་འཕོ་དང་། །སྐྱེ་བ་དང་ནི་བཅིངས་པ་དང་། ། 2-136 གྲོལ་བ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་གནས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའོ། །ཕྱི་རོལ་གཟུང་བ་ཐུན་མོང་བར། །སྣང་བ་འཛིན་པའི་རྣམ་རིག་པའོ། །རྣམ་པར་ཤེས་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ། །གྱུར་པའི་དོན་ཡོད་མ་ ཡིན་ཏེ། །ཐུན་མོང་བ་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཅིག་ཤོས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི། །གཟུང་བ་རྣམ་པར་རིག་པའི་དོན། །གཞན་གྱི་སེམས་ལ་སོགས་པ་ནི། །མཉམ་པར་མ་བཞག་མཉམ་གཞག་པའི། །འཛིན་པའི་རྣམ་ པར་རིག་པ་ལ། །ཕན་ཚུན་ཡུལ་གྱུར་མ་ཡིན་ཏེ། །མཉམ་པར་མ་བཞག་དག་ལ་ནི། །རང་གི་རྣམ་རྟོག་སྣང་ཕྱིར་དང་། །མཉམ་པར་གཞག་པ་དག་ལ་ནི། །ཏིང་འཛིན་དེ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་དེའི། །གཟུགས་ བརྙན་རབ་ཏུ་སྣང་ཕྱིར་རོ། །གཟུང་བར་སྣང་བ་མེད་གྲུབ་ན། འཛིན་པར་སྣང་བ་མེད་གྲུབ་བོ། །དེ་ལས་ཀྱང་ནི་གཟུང་བ་དང་། །འཛིན་པར་སྣང་བ་མེད་པ་ལ། །འཇུག་པ་གྲུབ་སྟེ་ཐོག་མེད་ པའི། །ཀུན་ནས་ལྡང་བ་གྲུབ་པས་སོ། །གཉིས་སུ་ཡོངས་སུ་མ་གྲུབ་པར། །རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་དྲུག་གིས་ཆོས་ཉིད་ལ། །འཇུག་པ་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ། །མཚན་ཉིད་ཀུན་ཏུ་ གནས་པ་དང་། །ངེས་པར་འབྱེད་དང་རེག་པ་དང་། །རྗེས་སུ་དྲན་དང་དེའི་བདག་ཉིད། །ཉེ་བར་སོན་ལ་འཇུག་པས་སོ། །མཚན་ཉིད་མདོ་ནི་ཇི་ལྟ་བཞིན། །གནས་ནི་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དང་། །གསུང་རབ་མདོ་སྡེ་ཐམས་ཅད་དོ། ། 2-137 དེ་ལ་ངེས་པར་འབྱེད་པ་ནི། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེ་ལ། །བརྟེན་པའི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་པས། །བསྡུས་པའི་སྦྱོར་ལམ་ཐམས་ཅད་དོ། །རེག་པ་ཡང་དག་ལྟ་ཐོབ་ཕྱིར། །མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་མངོན་ སུམ་གྱི། །ཚུལ་དུ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཐོབ་ཅིང་། །ཉམས་སུ་མྱོང་བ་གང་ཡིན་པའོ། །རྗེས་སུ་དྲན་པ་རིག་པས་ནི། །མཐོང་བའི་དོན་ལ་བསྒོམ་ལམ་གྱི། །བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ། །དེ་ནི་དྲི་ མ་སེལ་བའི་ཕྱིར། །དེ་ལ་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་དུ། །ཉེ་བར་སོན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད། །དྲི་མ་མེད་པར་གྱུར་པ་ན། །ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་དུ། །སྣང་བ་དེ་ཡང་གནས་གྱུར་པ། །གྲུབ་ པ་ཡིན་ནོ་རྣམ་པ་བཅུས། །གནས་ཡོངས་གྱུར་ལ་འཇུག་པ་ནི། །བླ་ན་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། །ངོ་བོ་རྫས་དང་གང་ཟག་དང་། །ཁྱད་པར་དགོས་པ་གནས་དང་ནི། །ཡིད་ལ་བྱེད་དང་སྦྱོར་བ་ དང་། །ཉེས་དམིགས་ཕན་ཡོན་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ལ་ངོ་བོར་འཇུག་པ་ནི། །གློ་བུར་བ་ཡི་དྲི་མ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིད་མི་སྣང་བ་དང་། །སྣང་བའི་དོན་དུ་དེ་བཞིན་ཉིད། །དྲི་མ་མེད་པ་ གང་ཡིན་པའོ། །དངོས་པོ་རྫས་ལ་འཇུག་པ་ནི། །ཐུན་མོང་སྣོད་ཀྱི་རྣམ་རིག་པ། །དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དང་། །མདོ་སྡེ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་ཀྱི། །དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དང་། །ཐུན་མོང་མིན་པ་སེམས་ཅན་
【現代漢語翻譯】 苦樂、業、死亡和轉移， 以及出生和束縛， 解脫是非共同的， 因此，其狀態也是非共同的。 外境的顯現是共同的， 顯現的乃是能執的識。 從識之外， 轉化的事物是不存在的， 因為它們是共同的。 另一種非共同的， 所取是識的對境。 其他的心等， 未入定和入定的， 能執的識， 彼此不是對境， 對於未入定者來說， 顯現的是自己的分別念， 對於入定者來說， 禪定的對境， 影像會清晰地顯現。 如果所取顯現不存在， 那麼能執顯現也不存在。 從那之後，所取和， 能執顯現的不存在， 生起是成立的，因為無始的， 普生的成立。 在二取未完全成立時， 完全成立。 以六種方式進入法性， 是無上的： 自性周遍， 以及抉擇、觸及， 隨念和彼之自性， 臨近成熟而進入。 自性如經中所說， 安住於一切法， 以及一切經藏。 對此進行抉擇， 依靠大乘的經藏， 如理作意， 是所有加行道的總攝。 觸及是爲了獲得真實的見地， 以見道現量， 獲得真如， 以及所體驗的。 隨念是以智慧， 對見道的意義進行修道， 由菩提分所總攝， 這是爲了遣除垢染。 對此，臨近於彼之自性， 當真如， 變得無垢時， 一切都只是真如， 顯現，那也是轉依， 是成立的。以十種方式， 進入轉依， 是無上的： 本體、事物、補特伽羅， 差別、必要、處所， 作意和加行， 過患、利益而進入。 對此，進入本體， 是暫時的垢染， 以及真如的不顯現， 爲了顯現的意義，真如， 是無垢的。 進入事物， 是共同的器識， 轉化為真如， 以及經藏法界的， 轉化為真如， 非共同的有情
【English Translation】 Pleasure and pain, karma, death and transference, As well as birth and bondage, Liberation is uncommon, Therefore, its state is also uncommon. The appearance of external objects is common, What appears is the consciousness of grasping. Outside of consciousness, Transformed things do not exist, Because they are common. Another uncommon, Grasped object is the object of consciousness. Other minds, etc., Non-meditative and meditative, The consciousness of grasping, Are not objects of each other, For those who are non-meditative, What appears is their own conceptual thought, For those who are meditative, The object of meditation, The image will appear clearly. If the appearance of the grasped does not exist, Then the appearance of the grasper also does not exist. From then on, the grasped and, The non-existence of the appearance of the grasper, Arising is established, because of the beginningless, Universal arising is established. When the two grasps are not completely established, It is completely established. Entering the Dharmata in six ways, Is unsurpassed: Nature is all-pervasive, As well as ascertainment, touching, Remembrance and its self-nature, Approaching maturity and entering. Nature is as stated in the sutras, Abiding in all dharmas, As well as all the sutra pitakas. Ascertainment of this, Relying on the sutra pitakas of the Mahayana, Appropriate attention, Is the summary of all the paths of joining. Touching is to obtain true view, With the direct perception of the path of seeing, Obtaining Suchness, And what is experienced. Remembrance is with wisdom, Meditating on the meaning of the path of seeing, Summarized by the aspects of enlightenment, This is to eliminate defilements. To this, approaching its self-nature, When Suchness, Becomes stainless, Everything is just Suchness, Appearance, that is also transformation, Is established. In ten ways, Entering the transformation of the basis, Is unsurpassed: Essence, things, person, Difference, necessity, place, Attention and application, Faults, benefits and entering. To this, entering the essence, Is the temporary defilement, And the non-appearance of Suchness, For the meaning of appearance, Suchness, Is stainless. Entering things, Is the common container consciousness, Transformed into Suchness, And the sutra pitaka Dharmadhatu, Transformed into Suchness, Uncommon sentient beings
གྱི། ། 2-138 ཁམས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཡི། །དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་འོ། །གང་ཟག་དག་ལ་འཇུག་པ་ནི། །དང་པོ་གཉིས་ནི་སངས་རྒྱས་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནམས་ཀྱི་ནི། །དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོངས་གྱུར་ པ་སྟེ། །ཕྱི་མ་ཉིན་ཐོས་རྣམས་དང་ནི། །རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡང་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་ཅན་ལ་འཇུག་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས། །ཞིང་ཡོངས་དག་པའི་ཁྱད་པར་དང་། །ཆོས་སྐུ་ལོངས་ སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་། །སྤྲུལ་སྐུ་ཐོབ་པས་གཟིགས་པ་དང་། །འདོམས་པ་དང་ནི་དབང་འབྱོར་ཉིད། །ཐོབ་པའི་ཁྱད་པར་ལས་ཡིན་ནོ། །དགོས་པ་རྟོགས་ལ་འཇུག་པ་ནི། །སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་ཁྱད་པར་དང་། །ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་སྟོན་པ་ཡི། །དམིགས་པའི་ཁྱད་པར་ས་བཅུ་ལ། །རབ་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །གནས་སམ་རྟེན་ལ་འཇུག་པ་ནི། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལ། །འཇུག་པ་རྣམ་པ་དྲུག་གིས་ ཏེ། །དམིགས་དང་མཚན་མ་སྤངས་པ་དང་། །ཡང་དག་པ་ཡི་སྦྱོར་བ་དང་། །མཚན་ཉིད་དང་ནི་ཕན་ཡོན་དང་། །ཡོངས་སུ་ཤེས་ལ་འཇུག་པས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་དམིགས་པ་ལ། །འཇུག་པ་རྣམ་པ་ བཞིར་ཤེས་བྱ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྟོན་པ་དང་། །དེ་ལ་མོས་དང་ངེས་པ་དང་། །ཚོགས་ནི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་མཚན་མ་སྤངས་པ་ལ། །འཇུག་པ་ཡང་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་དང་། ། 2-139 དེ་བཞིན་ཉིད་དང་རྟོགས་པ་ཡི། །མཚན་མ་དག་ནི་སྤངས་པས་སོ། །འདིས་ནི་རིམ་པ་ཇི་ལྟ་བཞིན། །རགས་དང་འབྲིང་དང་ཕྲ་མོ་དང་། །རིང་དུ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ཡི། །མཚན་མ་ཡོངས་སུ་སྤངས་ པ་ཡིན། །ཡང་དག་པ་ཡི་སྦྱོར་བ་ལ། །འཇུག་པ་ཡང་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །དམིགས་པ་ཡི་ནི་སྦྱོར་བ་དང་། །མི་དམིགས་པ་ཡི་སྦྱོར་བ་དང་། །དམིགས་པ་མི་དམིགས་སྦྱོར་བ་དང་། །མི་དམིགས་དམིགས་ པའི་སྦྱོར་བ་འོ། །དེ་ལ་མཚན་ཉིད་འཇུག་པ་ནི། །རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་ཤེས་བྱ་སྟེ། །ཆོས་ཉིད་གནས་པ་ཉིད་ལས་ནི། །གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་བརྗོད་མེད་པའི། །ཆོས་ཉིད་རབ་ཏུ་གནས་ཕྱིར་རོ། །སྣང་ བ་མེད་ལས་གཉིས་དང་ནི། །ཇི་ལྟར་མངོན་པར་བརྗོད་པ་དང་། །དབང་པོ་ཡུལ་དང་རྣམ་རིག་དང་། །སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་སྣང་མེད་ཕྱིར། །དེས་ན་འདིས་ནི་རྟག་མེད་པ། །བསྟན་དུ་མེད་པ་གནས་མེད་ པ། །སྣང་བ་མེད་ཅིང་རྣམ་རིག་མེད། །གནས་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །མཚན་ཉིད་མདོ་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན། །སྣང་བ་ལས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད། །ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་མཉམ་ སྣང་ཕྱིར་རོ། །འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་སོགས། །ལྟ་བུར་སྣང་བ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཕན་ཡོན་འཇུག་པ་རྣམ་བཞི་སྟེ། །ཆོས་སྐུ་རྫོགས་པར་ཐོབ་པ་དང་། །གོང་ན་མེད་པའི་བདེ་ཐོབ་དང་། །གཟིགས་པ་དབང་འབྱོར་ཐོབ་པ་དང་། ། 2-140 སྟོན་ལ་དབང་འབྱོར་ཐོབ་པ
【現代漢語翻譯】 于界之識之體性，即是如是性。于補特伽羅之趣入，初二者乃佛陀與菩薩之如是性之圓滿轉變。後者乃聲聞眾與獨覺者之如是性。于具殊勝者之趣入，佛陀與菩薩眾，以凈土之圓滿清凈之殊勝，以及法身、報身之圓滿，並以化身之獲得而觀照，以及教導與自在之獲得之殊勝而趣入。于必要之領悟之趣入，乃以先前之願力之殊勝，以及宣說大乘之意樂之殊勝，於十地中，以善加結合之殊勝而趣入。于處所或所依之趣入，于無分別智中，以六種方式趣入，即以意樂與捨棄相狀，以及真實之結合，與體性及利益，並以完全了知而趣入。其中，初者，于意樂之趣入，應知有四種方式，即宣說大乘，以及於彼生信與決定，以及資糧之圓滿。第二者，于捨棄相狀之趣入，亦有四種方式，即以不相似與對治，以及如是性與證悟之相狀之捨棄。此乃如次第般，粗大與中等及微細，與長久隨逐之相狀之完全捨棄。于真實之結合，趣入亦有四種方式，即意樂之結合，與無意樂之結合，以及意樂與無意樂之結合，與無意樂與意樂之結合。其中，于體性之趣入，應知以三種方式，即以法性安住之自性，於二者無別且不可言說之法性中，善加安住之故。于顯現之無有中，於二者與如何顯現言說，以及根、境與識，以及器世間之顯現無有之故。因此，此乃無常、不可指示、無處所、顯現無有且無有識，名為無處所。乃如經中所說之無分別智之體性。于顯現中，一切法，以等同虛空之界而顯現之故。一切行如幻等，以顯現之方式存在之故。于利益之趣入有四種，即法身之圓滿獲得，與無上安樂之獲得，以及觀照與自在之獲得，與教導之自在之獲得。 In the nature of the consciousness of the realm, it is suchness. Entering into individuals, the first two are the complete transformation of the suchness of Buddhas and Bodhisattvas. The latter is also the suchness of Śrāvakas and Pratyekabuddhas. Entering into those with distinctions, Buddhas and Bodhisattvas enter through the distinction of the complete purification of the field, the perfection of the Dharmakāya and Sambhogakāya, and the distinction of obtaining the Nirmāṇakāya, seeing, teaching, and obtaining mastery. Entering into the realization of necessity is through the distinction of previous aspirations, the distinction of the intention to teach the Mahāyāna, and the distinction of thoroughly applying the ten bhūmis. Entering into the place or basis is entering into non-conceptual wisdom in six ways: through intention, abandoning characteristics, true union, characteristics, benefits, and entering into complete knowledge. Among these, the first, entering into intention, should be known in four ways: teaching the Mahāyāna, having faith and certainty in it, and the completion of accumulations. The second, entering into abandoning characteristics, also has four ways: abandoning the characteristics of dissimilarity, antidotes, suchness, and realization. This is the complete abandonment of coarse, medium, and subtle characteristics that follow sequentially for a long time. Entering into true union also has four ways: union with intention, union without intention, union with intention and without intention, and union without intention and with intention. Among these, entering into characteristics should be known in three ways: because of the nature of the Dharma, in the nature of abiding, in the Dharma that is inseparable and inexpressible, because it thoroughly abides. In the absence of appearance, in the absence of the appearance of the two, how they appear to be expressed, and the sense organs, objects, consciousness, and the world of vessels. Therefore, this is impermanent, unteachable, without a place, without appearance, and without consciousness, called without a place. It is the nature of non-conceptual wisdom as stated in the sūtras. In appearance, all dharmas appear equal to the sphere of space. All formations appear like illusions and so on. There are four ways to enter into benefits: obtaining the complete Dharmakāya, obtaining unsurpassed bliss, obtaining seeing and mastery, and obtaining mastery over teaching.
【English Translation】 In the nature of the consciousness of the realm, it is suchness. Entering into individuals, the first two are the complete transformation of the suchness of Buddhas and Bodhisattvas. The latter is also the suchness of Śrāvakas and Pratyekabuddhas. Entering into those with distinctions, Buddhas and Bodhisattvas enter through the distinction of the complete purification of the field, the perfection of the Dharmakāya (法身, Dharma Body) and Sambhogakāya (報身, Enjoyment Body), and the distinction of obtaining the Nirmāṇakāya (化身, Emanation Body), seeing, teaching, and obtaining mastery. Entering into the realization of necessity is through the distinction of previous aspirations, the distinction of the intention to teach the Mahāyāna (大乘, Great Vehicle), and the distinction of thoroughly applying the ten bhūmis (地, levels). Entering into the place or basis is entering into non-conceptual wisdom in six ways: through intention, abandoning characteristics, true union, characteristics, benefits, and entering into complete knowledge. Among these, the first, entering into intention, should be known in four ways: teaching the Mahāyāna, having faith and certainty in it, and the completion of accumulations. The second, entering into abandoning characteristics, also has four ways: abandoning the characteristics of dissimilarity, antidotes, suchness, and realization. This is the complete abandonment of coarse, medium, and subtle characteristics that follow sequentially for a long time. Entering into true union also has four ways: union with intention, union without intention, union with intention and without intention, and union without intention and with intention. Among these, entering into characteristics should be known in three ways: because of the nature of the Dharma, in the nature of abiding, in the Dharma that is inseparable and inexpressible, because it thoroughly abides. In the absence of appearance, in the absence of the appearance of the two, how they appear to be expressed, and the sense organs, objects, consciousness, and the world of vessels. Therefore, this is impermanent, unteachable, without a place, without appearance, and without consciousness, called without a place. It is the nature of non-conceptual wisdom as stated in the sūtras. In appearance, all dharmas appear equal to the sphere of space. All formations appear like illusions and so on. There are four ways to enter into benefits: obtaining the complete Dharmakāya, obtaining unsurpassed bliss, obtaining seeing and mastery, and obtaining mastery over teaching.
་འོ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་ལ་འཇུག་པ་ནི། །རྣམ་པ་བཞི་རུ་ཤེས་བྱ་སྟེ། །གཉེན་པོ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། །མཚན་ཉིད་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། །ཁྱད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་ པ་དང་། །ལས་ལྔ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་འོ། །དེ་ལ་གཉེན་པོ་ཤེས་པ་ནི། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །ཆོས་དང་གང་ཟག་འཛིན་པ་དང་། །ཡོངས་གྱུར་པ་དང་ཐ་དད་དང་། །སྐུར་པ་འདེབས་ པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། །མེད་པ་འཛིན་པ་རྣམ་པ་ལྔའི། །གཉེན་པོ་བསྟན་པ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །མཚན་ཉིད་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི། །ཡིད་ལ་མི་བྱེད་ཡང་དག་འདས། །ཉེ་བར་ཞི་དང་ངོ་བོའི་དོན། །མངོན་ རྟགས་འཛིན་པ་རྣམ་པ་ལྔ། །སྤངས་པའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཁྱད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་དང་། །ཉི་ཚེ་བ་ནི་མ་ཡིན་དང་། །གནས་མེད་པ་དང་གཏན་དུ་ དང་། །གོང་ན་མེད་པའི་རྣམ་པ་སྟེ། །ཁྱད་པར་རྣམ་པ་ལྔ་ཡིན་ནོ། །ཐ་མ་ལས་ཡོངས་ཤེས་པ་ནི། །རྣམ་རྟོག་རིང་དུ་བྱེད་པ་དང་། །བླ་ན་མེད་པའི་བདེ་སྟེར་དང་། །ཉོན་མོངས་པ་དང་ ཤེས་བྱ་ཡི། །སྒྲིབ་པ་བྲལ་བར་བྱེད་པ་དང་། །དེ་ཡི་རྗེས་ལས་ཐོབ་པ་ཡི། །ཡེ་ཤེས་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ནི། །ཐམས་ཅད་ལ་ནི་འཇུག་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་ཞིང་ནི་སྦྱོང་བ་དང་། །སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་བྱེད་དང་། ། 2-141 རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད། །གཏོད་ཅིང་སྟེར་བར་བྱེད་པ་སྟེ། །རྣམ་ལྔ་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་ལ་འཇུག་པ་ནི། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལ། །འཇུག་པར་འདོད་པའི་གང་ ཟག་ནི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཡིན་པ། །འདི་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་མི་ཤེས་པས། །མི་བདེན་པར་ནི་ཡོངས་བརྟགས་པའི། །ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་ཞེས་པ། །མེད་པ་གཉིས་ སུ་སྣང་བའི་རྒྱུ། །དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཐ་དད་རྒྱུ། །དེས་ན་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་བཅས། །སྣང་དུ་ཟིན་ཀྱང་མེད་པ་འོ། །དེ་སྣང་ཆོས་ཉིད་མི་སྣང་ཞིང་། །དེ་མི་སྣང་བས་ཆོས་ཉིད་སྣང་། །དེ་ ལྟར་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་ན། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་རྟོག་པའི། །ཡེ་ཤེས་ལ་ནི་འཇུག་པ་འོ། །དེ་ལྟར་དམིགས་ལས་རྣམ་རིག་ཙམ། །དམིགས་ལས་དོན་རྣམས་མི་དམིགས་དང་། །དོན་རྣམས་མི་དམིགས་པ་ལས་ ནི། །རྣམ་པར་རིག་ཙམ་མི་དམིགས་དང་། །དེ་མི་དམིགས་ལས་གཉིས་པོ་ནི། །ཁྱད་པར་མེད་པའི་དམིགས་པ་འཇུག །དེ་གཉིས་ཁྱད་པར་མི་དམིགས་པ། །དེ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི། །ཡེ་ཤེས་ཡུལ་མེད་ དམིགས་མེད་པ། །མཚན་མ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པས། །རབ་ཕྱེ་བ་ནི་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །སྦྱོར་བས་ས་ལ་འཇུག་པ་ནི། །རྣམ་པ་བཞི་རུ་ཤེས་བྱ་སྟེ། །མོས་པའི་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བས་ནི། །མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ས་ལ་སྟེ། ། 2-142 ངེས་པར་འབྱེད་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །སོ་སོར་རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་ཡི། །སྦྱོར་བས་ས་ནི་དང་པོ་སྟེ། །དེ་ཉིད་རེག་
【現代漢語翻譯】 哦！完全通達的進入方式，應知有四種：對治完全通達，體性完全通達，差別完全通達，以及五種作用完全通達。 其中，通達對治是指無分別智，是對治對法和補特伽羅的執著，以及遍計所執、差異和誹謗，因為它是對治五種執著于無有的方式的教導。 通達體性是指不作意、真實超越、寂靜和自性的意義，以及五種顯現的征相，這是斷除的自性。 通達差別是指無分別性，以及非暫時性、無處所、恒常和無上的狀態，這五種是差別的形態。 從最後的作用來通達，是指遠離分別念，給予無上安樂，去除煩惱和所知二障，以及從那之後獲得的智慧，是通達一切所知，凈化佛土，成熟一切有情，以及通達一切相，給予和施予，這五種是作用的差別。 進入作意的方式是，想要進入無分別智的補特伽羅——菩薩，應如此作意：因為不瞭解真如，所以將一切不真實的遍計種子，視為二元顯現之因，依賴於它的差異之因，因此，即使顯現為因和果，也是不存在的。 那顯現的法性不顯現，那不顯現的法性顯現。如此如理作意，菩薩就能進入無分別智。 如此，從所緣境中只有識，從所緣境中不緣諸法，從不緣諸法中，只有識也不緣。從那不緣中，二者進入無差別的所緣境。那二者不緣差別，那就是無分別智，無境無所緣，不緣一切相，因此是徹底的區分。 以加行進入地的方式，應知有四種：以勝解的加行，進入勝解行地，這是抉擇的階段。以各自的證悟的加行，進入初地，證悟那真如。
【English Translation】 O! The way to fully understand and enter is known to be fourfold: fully understanding the antidote, fully understanding the nature, fully understanding the difference, and fully understanding the five functions. Among these, understanding the antidote is non-conceptual wisdom, which is the antidote to clinging to phenomena and individuals, as well as to the completely imputed, differences, and slanders, because it is the teaching of the antidote to the five ways of clinging to non-existence. Understanding the nature is non-attention, true transcendence, peace, and the meaning of self-nature, as well as the five signs of manifestation, which is the self-nature of abandonment. Understanding the difference is non-conceptual nature, as well as the states of non-temporality, no place, constancy, and unsurpassedness, these five are the forms of difference. Understanding from the final function is to distance oneself from conceptual thoughts, to give unsurpassed bliss, to remove the obscurations of afflictions and knowledge, and the wisdom obtained from that, is to enter into all knowable things, to purify the Buddha-fields, to ripen all sentient beings, and to know all aspects, to give and bestow, these five are the differences of function. The way to enter into attention is that the Bodhisattva who wishes to enter into non-conceptual wisdom should pay attention in this way: because of not understanding Suchness, all the seeds of unreal imputation are regarded as the cause of dualistic appearance, relying on the cause of its difference, therefore, even if it appears as cause and effect, it is non-existent. That manifested Dharmata does not appear, and that unmanifested Dharmata appears. If one pays attention in this way, the Bodhisattva can enter into non-conceptual wisdom. Thus, from the object of observation, there is only consciousness; from the object of observation, one does not observe phenomena; from not observing phenomena, only consciousness is not observed. From that non-observation, the two enter into an undifferentiated object of observation. That the two do not observe differences, that is non-conceptual wisdom, without object and without focus, not observing all characteristics, therefore it is a thorough distinction. The way to enter the ground through practice is known to be fourfold: through the practice of aspiration, one enters the ground of aspiration and conduct, which is the stage of discernment. Through the practice of individual realization, one enters the first ground, realizing that Suchness.
པའི་གནས་སྐབས་སོ། །བསྒོམ་པས་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བས་ནི། །མ་དག་པ་ཡི་ས་ དྲུག་དང་། དག་པའི་ས་ནི་གསུམ་པོ་སྟེ། །དེ་ནི་རྗེས་དྲན་གནས་སྐབས་སོ། །མཐར་ཕྱིན་པ་ལ་སྦྱོར་བས་ནི། །ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །མཛད་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་ཕྱིར་ཏེ། །དེ་ནི་དེ་ ཡི་བདག་ཉིད་དུ། །ཉེ་བར་འགྲོ་བའི་གནས་སྐབས་སོ། །ཉེས་དམིགས་དག་ལ་འཇུག་པ་ནི། །གནས་ཡོངས་གྱུར་པ་མེད་པ་ཡི། །ཉེས་དམིགས་བཞི་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ། །མི་འཇུག་རྟེན་མེད་ཉེས་པ་དང་། །ལམ་ འཇུག་རྟེན་མེད་ཉེས་པ་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པའི་གང་ཟག་རྣམས། །གདགས་པའི་གཞི་མེད་ཉེས་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་དག །གདགས་པའི་གཞི་མེད་ཉེས་པ་འོ། །བཟློག་ནས་ཕན་ཡོན་འཇུག་པ་ ནི། རྣམ་པ་བཞི་རུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་སྣང་བའི་དཔེ། །སྒྱུ་མ་རྨི་ལམ་སོགས་པ་བཞིན། །གནས་ཡོངས་གྱུར་པ་དཔེར་བྱ་ན། །ནམ་མཁའ་གསེར་དང་ཆུ་སོགས་བཞིན། །ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་ རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ། མགོན་པོ་བྱམས་པས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །།ཁ་ཆེའི་མཁན་པོ་མཧཱ་ཛ་ན་དང་། ལོ་ཙཱ་བ་དགེ་སློང་སེང་གེ་རྒྱལ་མཚན་གྱིས་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ།། །། 2-143 མངྒ་ལཾ།།
【現代漢語翻譯】 這是修習的階段。 通過禪定完全結合，有六個不凈地和三個清凈地，這是隨唸的階段。 通過與最終目標結合，爲了佛陀自然成就的事業永不間斷，這是接近其自性的階段。 進入過患是指沒有轉依的四種過患，即煩惱不入的無依過患，道入的無依過患，對已涅槃者的施設無基過患，以及對三種菩提差別的施設無基過患。 反過來，進入利益，應知有四種方式。 無有之法顯現的比喻，如幻術、夢境等。 轉依的比喻，如虛空、黃金和水等。 法與法性分別之詞句，彌勒菩薩所著圓滿。 克什米爾的堪布瑪哈扎那和譯師比丘僧格嘉燦翻譯、校對並最終確定。 吉祥！
【English Translation】 This is the stage of practice. Through complete union with meditation, there are six impure grounds and three pure grounds; this is the stage of recollection. Through union with the ultimate goal, because the spontaneously accomplished activity of the Buddha is continuous, this is the stage of approaching its essence. Entering into faults refers to four faults where there is no transformation of the basis: the fault of non-engagement of afflictions without a basis, the fault of entering the path without a basis, the fault of no basis for imputation for those who have passed into nirvana, and the fault of no basis for imputation for the distinctions of the three enlightenments. Conversely, entering into benefits should be known in four ways. Examples of the appearance of non-existent phenomena are like illusion, dreams, and so on. Examples of transformation of the basis are like space, gold, and water, and so on. The verses distinguishing between phenomena and the nature of phenomena, composed by Maitreya, are complete. Translated, revised, and finalized by the Kashmiri abbot Mahajana and the translator bhikshu Singha Gyaltsen. Mangalam!