shakyachogden0601_三乘律儀建立聲聞律.g2.0f

大班智達釋迦確丹教言集skc19ག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བ་བཞུགས་སོ། ། 6-2-1a ༄༅། །ག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄། །མཆོད་བརྗོད་དང་། རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ། ༄༅། །ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བ་བཞུགས་སོ། ། 6-2-1b ༄༅༅། །སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །མེ་ཏོག་གཞུ་ཅན་དགྲ་བོའི་དམ་ཆོས་ཀྱི། །དཔུང་ཚོགས་ཡན་ལག་རྣམ་བཞིའི་རོལ་རྩེད་གར། །གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་བདག་པོའི་ཟློས་གར་ལས། །རྣམ་རྒྱལ་ལྷ་ཡི་ལྷ་ཁྱོད་ཕྱག་གི་གནས། །དང་པོར་ངན་འགྲོའི་ལམ་སྲང་རྒྱུད་མར་བཀག །བར་དུ་བདེ་འགྲོའི་སྒོ་མང་རིམ་པར་ཕྱེ། །ཐ་མར་ངེས་ལེགས་ཁང་བཟང་ཉམས་དགའ་བར། །འཇུག་མཁས་དམ་པའི་ཆོས་ཁྱོད་བསྔགས་པར་འོས། །ཐུབ་བསྟན་ཡིད་བཞིན་རིན་ཆེན་འོད་འབར་བ། །མཁས་བཙུན་བཟང་པོའི་སྦྱོང་ཚུལ་རིམ་གསུམ་གྱིས། །འཕྲིན་ལས་ཆར་ཆེན་འབེབས་ལ་རྟག་འགྲུས་པ། །ཚོགས་མཆོག་འདུས་པའི་དབང་ཕྱུག་འདི་ན་དགེ །ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་ནས། རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་ནི། འཕྲལ་དུ་བདེ་དང་ཡུན་རིང་པོར། །ཕན་པའི་ཐབས་ཆེན་ཟླ་བྲལ་བ། །ལེགས་གསུངས་དམ་ཆོས་འདུལ་བ་ཡི། །རྣམ་པར་(བཞག་)པ་འདིར་བཤད་བྱ། །དེ་ལ་འདིར་ཆོས་འདུལ་བ་ནི། རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དང་། 6-2-2a སྔགས་ཀྱི་འདུལ་བའོ། །གསུམ་པོ་འགལ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སྔ་མ་སྔ་མ་གཞིར་གཞག་ནས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ༄། །དང་པོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བ། སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ། དང་པོ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། སོ་སོའི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ་དང་། ཉེས་པས་གོས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་འདི་པ་དག་གི་ལུས་ངག་གང་རུང་དུ་གཏོགས་པའི་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཞིག །ཤི་འཕོས་པས་གཏོང་བའོ། །ཟུར་དང་པོས་ཕྱི་རོལ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཟུར་གཉིས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཟུར་གསུམ་པས་བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་རྣམས་བསལ་ལོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། གསུམ་སྟེ། དགེ་བསྙེན་གྱི་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་དང་། དགེ་སློང་གིའོ། །དང་པོ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། ཁྱིམ་པའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས་པའི་ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་གྱི་སོ་སོར་ཐར་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །དབྱེ་ན། ཆོས་མངོན་པ་སོགས་ 6-2-2b ལས། སྐྱབས་གསུམ་འཛིན་པ་དང་། སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བ་མང་པོ་བཤད་ཀྱང་། འདུལ་བ་ལས་ཡོངས་རྫོགས་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་ལས་གཞ

【現代漢語翻譯】 大班智達釋迦確丹教言集skc19，關於三藏的毗奈耶分別論述，此為聲聞毗奈耶。 頂禮與立宗 關於三藏的毗奈耶分別論述，此為聲聞毗奈耶。 頂禮一切說法者之最勝者——全知者！花箭為弓之敵（指魔羅）的殊勝正法，四支軍隊嬉戲舞蹈，勝過自在天之幻化，勝利天神，您是頂禮之處！最初，您阻斷惡趣之路，中間，您次第開啟善趣之門，最終，您擅入安樂莊嚴之殿堂，殊勝之法，您值得讚頌！愿能如意生珍寶之吐蕃，以賢善之三學次第，恒常降下事業之大雨，愿殊勝之聚會，自在圓滿於此！如是讚頌之後，立宗：爲了當下安樂與長遠利益，無與倫比之大方便，善說之殊勝正法——毗奈耶，將在此闡述。 其中，在此，正法毗奈耶有三種：聲聞毗奈耶、菩薩毗奈耶、以及密咒毗奈耶。三者並非相違，而是以前者為基礎，以後者的善巧方便而修持。 第一，聲聞毗奈耶。 確定戒律的體性。 首先，聲聞毗奈耶的分別論述分為三部分：確定戒律的體性，如何修學各自的學處，以及指出以罪染污后的補救方法。第一部分分為二：體性和分類。體性是：此教派之士夫，身語所涉之罪行，所防護之戒律，以死亡而捨棄者。第一部分排除外道之戒律，第二部分排除菩薩之戒律，第三部分排除禪定與無漏之戒律。第二，分類有三種：近事男（女）戒，沙彌（尼）戒，比丘（尼）戒。首先，近事男（女）戒的體性是：屬於在家眾的，盡其一生所受持的別解脫戒。分類：在《法句經》等經典中，有皈依三寶、行持一事等多種分類，但在毗奈耶中，除了圓滿的近事男（女）戒之外，沒有其他。

【English Translation】 Collection of Instructions by the Great Scholar Shakya Chokden skc19, A Detailed Exposition on the Vinaya of the Three Vehicles, this is the Vinaya of the Shravakas. Homage and Promise to Compose A Detailed Exposition on the Vinaya of the Three Vehicles, this is the Vinaya of the Shravakas. I prostrate to the Omniscient One, the supreme of all speakers! The Dharma of the Victorious One, whose arrows are flowers, is the enemy's (Mara's) excellent Dharma, the fourfold army plays and dances, surpassing the illusion of the Lord of Emanation, victorious deity, you are the place of prostration! Initially, you block the path of evil destinies, in the middle, you gradually open the gates of happy destinies, finally, you skillfully enter the delightful mansion of definite goodness, excellent Dharma, you are worthy of praise! May the wish-fulfilling jewel of the Buddha's teachings shine brightly, with the three stages of training of the wise, virtuous, and excellent ones, constantly pouring down great rains of activity, may the power of the supreme assembly be auspicious here! Having praised in this way, the promise to compose is: For immediate happiness and long-term benefit, the great means without equal, the well-spoken excellent Dharma—Vinaya, will be explained here. Here, the Dharma Vinaya has three aspects: the Vinaya of the Shravakas, the Vinaya of the Bodhisattvas, and the Vinaya of the Mantras. The three are not contradictory, but rather the former is the basis, and the latter is practiced with skillful means. First, the Vinaya of the Shravakas. Identifying the Essence of the Vows. First, the detailed exposition of the Vinaya of the Shravakas has three parts: identifying the essence of the vows, how to train in each of the precepts, and showing the methods of rectification when stained by faults. The first part has two aspects: definition and classification. The definition is: the discipline that prevents negative actions of body and speech, belonging to the followers of this Dharma, which is abandoned by death. The first part excludes the discipline of the outsiders, the second part excludes the discipline of the Bodhisattvas, and the third part excludes the discipline of meditation and the uncontaminated. Second, the classification has three: the vows of the Upasaka (male) and Upasika (female), the vows of the Shramanera (male) and Shramanerika (female), and the vows of the Bhikshu (male) and Bhikshuni (female). First, the definition of the Upasaka (male) and Upasika (female) vows is: the Pratimoksha vows belonging to the lay community, which are maintained for as long as one lives. Classification: In the Abhidharma and other texts, there are many classifications such as taking refuge in the Three Jewels and practicing one thing, but in the Vinaya, there is nothing other than the complete Upasaka (male) and Upasika (female) vows.

---

ན་འབོགས་པའི་ཆོ་ག་མ་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས་པའི་སོ་སོར་ཐར་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡན་ལག་བཅུ་ལྡན་ནོ། །འདི་ལ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་མ་བཤད་ཅིང་། རྟེན་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་དབྱེ་བས་གཉིས་ཡིན་ལ། དགེ་སློབ་མ་ནི་སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་མཚན་ཉིད་པར་མི་རུང་སྟེ། དེའི་བསླབ་བྱར་བཤད་པ་རྣམས་ཇི་སྲིད་འཚོ་དང་ཉིན་ཞག་མཐའ་པ་གང་དུ་ཡང་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་དགེ་སློང་གི་མཚན་ཉིད། སྤོང་བ་བདུན་འཁོར་དང་བཅས་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སོ་ཐར་གྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །སྤོང་བ་བདུན་ནི། ལུས་ངག་གི་ཉེས་པ་བདུན་པོའི་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་ཆ་སྤོང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། འཁོར་བཅས་ཞེས་པ་ནི། ལུས་ངག་གི་བཅས་པ་རྐྱང་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །གལ་ཏེ་འོ་ན་སྡོམ་པ་གསུམ་པོ་འདིའི་ངོ་བོ་བེམ་པོའམ་ཤེས་པར་གནས། གང་ཟག་གཅིག་གི་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི། སྡོམ་པ་འདི་གསུམ་གའི་ངོ་བོ་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་སུ་གནས་ཤིང་། གསུམ་པོ་རིམ་པར་མནོས་པའི་གང་ཟག་གཅིག་གི་རྒྱུད་ལ་རྫས་ཐ་དད་དུ་ལྡན་པར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། མཛོད་དུ། ཐ་དད་དེ་དག་འགལ་བ་མེད། །ཅེས་སོ། །ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བ་ལྟར་ན། གསུམ་གའི་ངོ་བོ་སྤྱིར་ཤེས་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་སེམས་བྱུང་དང་། དེའི་ནང་ནས་ཀྱང་སེམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་ལ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པར་བཤད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ལྡན་ཚུལ་ནི་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། གཙོ་བོ་སེམས་གཅིག་གི་འཁོར་དུ་སེམས་པ་རིགས་མཐུན་རྫས་གཞན་གཉིས་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ལྡོག་པ་ནི་ཐ་དད་པ་ཡིན་ཏེ། འཐོབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་སྤང་བྱ་དང་བླང་བྱ་སོ་སོར་ངེས་པས་གསུམ་ 6-2-3a པོ་ལ་གཞི་མཐུན་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པའི་དཔེ་ནི། སྔོན་སུས་ཀྱང་བདག་ཏུ་མ་བཟུང་བའི་རྫས་གསེར་གྱི་བུམ་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་བདག་པོ་འགལ་བ་ཅན་གསུམ་ལ་ཐུན་མོང་དུ་བྱིན་པ་བཞིན་ནོ། ། ༄། །སོ་སོའི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་སོ་སོའི་བསླབ་བྱ་ལ་གསུམ་སྟེ། དགེ་བསྙེན་གྱི་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་དང་། དགེ་སློང་གི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ་ལོ། ། ༈ དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསླབ་བྱ་དངོས་དང་། དེའི་གསོ་སྦྱོང་ཇི་ལྟར་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྐྱབས་འགྲོའི་བསླབ་བྱ་དང་། དགེ་བསྙེན་དངོས་ཀྱི་བསླབ་བྱའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་དང་། ཆོས་ལ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་བསླབ་བྱའོ། །དང་པོ

【現代漢語翻譯】 未講述沙彌戒的授予儀式。 第二，沙彌戒的定義是：屬於出家行列，具備別解脫戒的十支戒律。對此，未從本體的角度進行區分，而是以所依為男性和女性進行區分，分為兩種。沙彌尼不能成為具足別解脫戒者，因為對其所說的學處，無論終身還是日夜，都不允許違犯。 第三，比丘戒的定義：以具備七種斷除（七聚懺悔）為特點的別解脫戒。七種斷除是指：從斷除身語七種罪過的自性罪的角度來說的。『具備』是指：從身語的制罪的角度來說的。 如果這樣，那麼這三種戒律的本體是物質還是精神？一個人相續中具備的方式是怎樣的呢？ 分別說部認為：這三種戒律的本體都是非表色，依次獲得這三種戒律的一個人的相續中，以不同的實體存在。如《俱舍論》中說：『不同，因為它們不相違。』 隨順共同大乘的觀點，三種戒律的本體總體上是精神，具體來說是心所，在心所中認為是作意。如《入菩薩行論》中說：『捨棄之心即獲得，稱為勝彼岸戒度。』因此，具備的方式是本體上一致，因為一個主要的心識的眷屬中，不會產生兩種同類的其他實體。所斷除和應修持的事項各自確定，因此三者不可能有共同的基礎。本體一致但作用不同的例子是：就像先前沒有人佔有的金瓶，共同給予三個具有矛盾的所有者一樣。 如何學習各自的學處 第二，關於各自的學處，分為三部分：居士的學處、沙彌的學處和比丘的學處，以及如何學習這些學處。 如何學習居士的學處 第一部分分為兩個方面：學處本身，以及如何進行布薩。 第一部分分為兩個方面：皈依的學處和居士戒本身的學處。 第一部分分為三個方面：皈依佛的學處、皈依法的學處和皈依僧的學處。 第一

【English Translation】 The ceremony for bestowing the novice monk vows has not been explained. Second, the definition of the novice monk's vows (dge tshul gyi sdom pa): It belongs to the category of renunciation (rab tu byung ba'i phyogs su gtogs pa) and possesses the ten branches of individual liberation discipline (so so thar pa'i tshul khrims). No distinction is made here from the perspective of essence (ngo bo'i sgo nas), but it is divided into two based on the basis (rten) being male and female. A female novice (dge slob ma) cannot be a complete holder of individual liberation vows (so thar gyi sdom pa), because the precepts (bslab byar bshad pa rnams) taught for them are not permissible to violate for as long as life lasts or even for a single day and night. Third, the definition of a fully ordained monk (dge slong gi mtshan nyid): It is the individual liberation discipline (so thar gyi tshul khrims) distinguished by the sevenfold abandonment (spong ba bdun 'khor dang bcas pa). The sevenfold abandonment refers to abandoning the inherently blameworthy aspects of the seven transgressions of body and speech (lus ngag gi nyes pa bdun po'i rang bzhin gyi kha na ma tho ba'i cha spong ba'i dbang du byas la). 'With its retinue' ( 'khor bcas) refers to the purely prescribed aspects of body and speech (lus ngag gi bcas pa rkyang pa'i dbang du byas so). If so, are the essences of these three vows material or mental? How do they exist in the continuum of a single individual? The Vaibhashikas (bye brag tu smra ba) assert that the essence of all three vows exists as non-manifest form (rig byed ma yin pa'i gzugs su gnas shing), and that in the continuum of a single individual who has received them in sequence, they exist as distinct substances (rdzas tha dad du ldan par khas len pa yin te). As the Treasury of Knowledge (mdzod du) states: 'Distinct, because they are not contradictory.' According to the common Great Vehicle (theg pa thun mong ba), the essence of all three is generally consciousness (spyi r shes pa), specifically mental factors (sems byung), and among them, it is asserted to be what is called intention (sems pa). As it says in Engaging in Bodhisattva Behavior (spyod 'jug tu): 'The mind of abandoning, upon obtaining, is taught as the perfection of discipline.' (spong ba'i sems ni thob pa la / tshul khrims pha rol phyin par bshad /) The way they exist is as one essence (ngo bo gcig tu ldan pa yin te), because in the retinue of one primary mind, two other substances of the same type of intention do not arise. Their distinctions (ldog pa) are different, because the means of obtaining, what is to be abandoned, and what is to be adopted are each distinct, so it is impossible for the three to have a common basis. An example of one essence but different distinctions is like a golden vase (rdzas gser gyi bum pa) that no one has previously owned, given in common to three owners with conflicting claims. How to train in the individual precepts Second, regarding the individual precepts, there are three: the precepts of a lay follower (dge bsnyen), the precepts of a novice (dge tshul), and the precepts of a fully ordained monk (dge slong), and how to train in these precepts. How to train in the precepts of a lay follower The first part has two aspects: the precepts themselves, and how to take the Uposatha (gso sbyong). The first part has two aspects: the precepts of refuge and the precepts of the lay vows themselves. The first part has three aspects: the precepts of taking refuge in the Buddha, the precepts of taking refuge in the Dharma, and the precepts of taking refuge in the Sangha. First

---

་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷ་གཞན་ལ་ཕྱག་མི་བྱ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐྱབས་འགྲོ་གཏོང་། གཉིས་པ་ནི། ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ནས་སེམས་ཅན་ལ་གནོད་འཚེ་སྤོང་། གསུམ་པ་ནི། དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ནས་གྲོགས་མུ་སྟེགས་ཅན་དང་འགྲོགས་པ་སྤོང་། གསུམ་གའི་ཐུན་མོང་གི་བསླབ་བྱ་ནི། རྟག་ཏུ་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་དང་། ཚུལ་བཞིན་དུ་ཡིད་ལ་བྱ་བ་དང་། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་དང་། དབང་པོ་མི་རྒོད་པ་དང་། སྡོམ་པ་ཅི་ནུས་སུ་ལེན་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་བརྩེ་བ་དང་། དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ལ་བརྩོན་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། དགེ་བསྙེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྤང་བྱ་ནི་གཉིས་ཏེ། རྩ་བ་དང་། ཡན་ལག་གོ །དང་པོ་ནི་བཞི་སྟེ། སྲོག་གཅོད་པ་དང་། མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། འདོད་པས་ལོག་པར་གཡེམ་པ་དང་། རྫུན་དུ་སྨྲ་བའོ། །བྱེ་བྲག་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་ཡིན་ན་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་རིལ་གྱིས་སྤོང་བ་རྩ་བ་ཉིད་དོ། །འདི་དག་ལ་ཡུལ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་ཕལ་ཆེར་མི་ཡིན་པ་དགོས་ལ། དེ་མ་ཚང་ན་རྩ་བར་གཏོགས་པའི་ཉེས་པ་ཡིན་ཀྱང་རྩ་བ་དངོས་མིན་པས་སྡོམ་པ་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཡན་ལག་ལ་དངོས་དང་ཕྱོགས་མཐུན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། མྱོས་འགྱུར་འཐུང་བ་གཅིག་པུ་སྟེ་དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་ 6-2-3b བྱ་བརྗོད་པ་ན་ཡན་ལག་གི་ཉེས་པ་འདི་ལས་གཞན་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཕྱོགས་མཐུན་ནི། མི་དགེ་བ་ལྷག་མ་གསུམ་ཀུན་སློང་གི་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་བདག་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ཀྱང་འགྱོད་སེམས་དང་སྡོམ་སེམས་ཀྱིས་ཕྱིར་འཆོས་དགོས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་བཅས་རྐྱང་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཆང་སྤོང་བ་ཁོ་ན་དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་འཇོག་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེ་མ་སྤངས་ན་བསླབ་པ་གཞན་རྣམས་བསྲུང་མི་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། མཛོད་ལས། བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ། །མྱོས་འགྱུར་ལས་གཞན་བསྲུང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེའི་གསོ་སྦྱོང་ནི་བསྙེན་གནས་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེས་དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་བྱ་རྣམས་གསོ་ཞིང་། སྤང་བྱ་རྣམས་སྦྱོང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དགེ་སློང་གི་གསོ་སྦྱོང་བཞིན་ནོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། བཤེས་སྤྲིང་ལས། ཡན་ལག་བརྒྱད་པོ་འདི་དག་དང་ལྡན་ན། །གསོ་སྦྱོང་འདོད་སྤྱོད་ལྷ་ལུས་ཡིད་འོང་བ། །སྐྱེས་པ་བུད་མེད་དག་ལ་རྩོལ་བར་བགྱིད། །ཅེས་སོ། །བསྙེན་གནས་འདི་ཡན་ལག་བརྒྱད་པོ་མ་ཚང་བར་ནོད་དུ་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཛོད་དུ། བསྙེན་གནས་ཡན་ལག་ཚང་བར་ནི། །ནང་པར་གཞན་ལས་ནོད་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །འདི་ཡོངས་རྫོགས་དང་ཚངས་སྤྱོད་དགེ་བསྙེན་གྱིས་བླངས་པའི་ཚེ། སྡོམ་པ་རྫས་ལོགས་པ་ཤིག་སྐྱེའམ་ཞེ་ན། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལྟར་ན། གཟུགས་ཅན་དུ་སྐྱེ་བའ

【現代漢語翻譯】 此外，不向世間其他神靈頂禮。這樣做就捨棄了對佛的皈依。第二，皈依佛法后，戒除對眾生的傷害。第三，皈依僧團后，戒除與外道朋友交往。這三者的共同教誨是：恒常依止聖者，聽聞聖法，如理作意，修持隨法行，不放縱根門，盡力受持戒律，慈愛眾生，精勤供養三寶。關於在家居士，應斷除的分為根本和支分兩種。第一種有四條：殺生、不予取、邪淫、妄語。特別是對於梵行居士來說，完全斷除不凈行是根本。對於這些，在對像方面大多需要是人，如果不滿足這個條件，雖然是屬於根本的罪過，但因為不是真正的根本，所以不會破戒。支分分為直接的和相似的兩種。第一種是飲用能使人迷醉的飲品，因為在宣說在家居士的學處時，除了這個支分的過患外，沒有說其他的。相似的是：其餘三個不善業也都是以煩惱為動機，也都是需要以後悔心和防護心來彌補的。如果一定要問，為什麼在所有應斷除的事項中，唯獨將戒酒作為在家居士的學處支分呢？那是因為如果不戒酒，就無法守護其他的學處。《俱舍論》中說：『制立之罪，為護余故。』第二，他們的布薩是行持八關齋戒，因為這能增長在家居士的學處，並清凈應斷除的。例如比丘的布薩一樣。如是說，《親友書》中說：『具足此等八支分，布薩 желает 享受天界身，男女皆應勤精進。』這個齋戒不具足八支分是不能受持的。《俱舍論》中說：『近住應具足，于晨從他受。』如果圓滿居士和梵行居士受持此戒時，是否會產生不同的戒體呢？按照分別說部（梵文：Vibhajyavāda）的觀點，會產生色法之戒體。 （藏文：ཨོཾ་，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：oṃ，漢語字面意思：唵） （藏文：ཨཱཿ，梵文天城體：आः，梵文羅馬擬音：āḥ，漢語字面意思：啊） （藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हूँ，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：吽）

【English Translation】 Furthermore, one should not prostrate to other worldly deities. Doing so abandons taking refuge in the Buddha. Secondly, having taken refuge in the Dharma, one should abandon harming sentient beings. Thirdly, having taken refuge in the Sangha, one should abandon associating with non-Buddhist friends. The common teachings for all three are: constantly relying on noble individuals, listening to the sacred Dharma, applying mindfulness properly, practicing the Dharma in accordance with the teachings, not indulging the senses, upholding vows as much as possible, being compassionate to sentient beings, and diligently making offerings to the Three Jewels. Regarding lay practitioners, what should be abandoned is divided into two categories: root and branch. The first has four aspects: killing, stealing, sexual misconduct, and lying. Especially for celibate lay practitioners, completely abandoning non-celibate conduct is fundamental. For these, the object mostly needs to be a person; if this condition is not met, although it is a fault belonging to the root, it is not the actual root, so the vow is not broken. Branches are divided into direct and similar types. The first is drinking intoxicants alone, because when explaining the precepts for lay practitioners, nothing other than this branch's fault is mentioned. Similar ones are: the remaining three non-virtuous actions are all motivated by afflictions and also need to be compensated with remorse and protective thoughts. If one must ask why, among all the things that should be abandoned, only abstaining from alcohol is placed as a branch of the lay practitioner's precepts, it is because if one does not abstain from alcohol, one cannot protect the other precepts. The Abhidharmakośa says: 'The transgression is established, to protect the others.' Secondly, their uposatha (布薩) is to practice the eight-branch upavāsa (齋戒), because this increases the lay practitioner's precepts and purifies what should be abandoned, just like the prātimokṣa (別解脫戒) of a bhikṣu (比丘). As it is said, the Suhrllekha (《親友書》) says: 'Endowed with these eight branches, the uposatha (布薩) desires to enjoy the heavenly body; men and women should all diligently strive.' This upavāsa (齋戒) cannot be taken without fulfilling the eight branches. The Abhidharmakośa says: 'The near-dweller should be complete, to be received from another in the morning.' When a complete layperson and a celibate layperson take this vow, will different sets of vows arise? According to the Vibhajyavāda (分別說部), a vow of form will arise. （藏文：ཨོཾ་，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：oṃ，漢語字面意思：Om） （藏文：ཨཱཿ，梵文天城體：आः，梵文羅馬擬音：āḥ，漢語字面意思：Ah） （藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हूँ，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：Hum）

---

ི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རྫས་ལོགས་པར་སྐྱེ་བ་མི་འགལ་ཡང་། ངོ་བོ་སེམས་པར་འདོད་པའི་ལུགས་ལ་དེ་ལྟར་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རྩ་བ་བཞི་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྤོང་བའི་སེམས་པ་དང་། ཉིན་ཞག་གཅིག་ལས་ལྷག་པར་མི་སྲུང་བའི་སེམས་པ་ནི་ཚ་གྲང་ལྟར་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་འདྲ་དེ་ལ་སྡོམ་པའི་རྩ་བ་ལོགས་སུ་བླངས་པ་མེད་དོ། །འོ་ན་དེས་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཚང་མར་ནོད་པ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། འགལ་བ་མེད་དེ། དེས་རྩ་བ་བཞི་སྤངས་པའི་སྡོམ་པ་མ་བླངས་ཀྱང་། རྩ་བའི་ཆར་གཏོགས་པ་དག་སྤོང་བར་ཁས་བླངས་པ་ན་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཚང་བར་འཇོག་པའི་ཕྱིར། 6-2-4a དཔེར་ན་ཡོངས་རྫོགས་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྲོག་གཅོད་སྤོང་བའི་སྡོམ་པ་ནི་ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་དུ་མིའི་འགྲོ་བ་པ་མི་གསོད་པར་དམ་བཅས་པ་ལས་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། བསྙེན་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་ནི། ཉིན་ཞག་གཅིག་གི་བར་དུ་སྲོག་གཅོད་ཙམ་སྤངས་པས་འཐོབ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། འདི་ལ་སྡོམ་པ་མི་སྲིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སྔར་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་ཡེ་མ་བླངས་པའམ། སྣ་གཅིག་ཙམ་ཞིག་བླངས་པ་དེས་བསྙེན་གནས་འདི་བླངས་པའི་ཚེ་ཉིན་ཞག་གཅིག་པའི་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་སྡོམ་ལྡན་གྱིས་ནི་འདི་བླང་བྱ་མ་ཡིན་པར། སངས་རྒྱས་དྲིན་ལན་བསབ་པའི་མདོ་དང་སྨན་བླ་དང་། དྲི་མེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ལས་བཤད་ཅིང་། དེ་ལྟར་རིགས་པས་གྲུབ་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དགེ་ཚུལ་ལེན་པའི་དུས་སུ་རྩ་བ་བཞིའི་ཆར་གཏོགས་པ་དང་བཅས་པ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བླངས་ཟིན་པས། དེ་ལས་ལྷག་པ་ཅིག་ཉིན་ཞག་གི་བར་དུ་ལེན་རྒྱུ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། དགེ་བསྙེན་ལ་ནི་མི་མཚུངས་ཏེ། དེའི་དུས་སུ་སྲོག་གཅོད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་། ཡན་ལག་མ་ཚང་བའི་དངོས་གཞི་ལྟ་བུ་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡོད་ན་དེ་དག་དགེ་བསྙེན་གྱི་བླངས་འདས་སུ་ཐལ་བ་ལས། དེ་དག་ལ་བླངས་འདས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་རབ་བྱུང་མ་ཡིན་པ་ལ་བཤད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ དགེ་ཚུལ་གྱི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཙམ་གྱི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པ། གཉིས་པ་དགེ་ཚུལ་གྱི་བསླབ་བྱ་ལ་གཉིས་ཏེ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཙམ་གྱི་དང་། བྱེ་བྲག་དགེ་ཚུལ་ཉིད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱིར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཙམ་ནི་སྡོམ་པའི་ངོ་བོར་བཤད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བར་མ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཞེས་འབྱུང་བས་སྡོམ་པ་དང་སྡོམ་མིན་གང་རུང་དུ་མ་གཏོགས་པའི་བར་མ་ཉིད་དུ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། ངོ་བོ་ནི། བྱེ་སྨྲ་ལྟར་ན། ཁྱིམ་པ་དང་རབ་བྱུང་གི་རྟགས་སྤོང་ལེན་བྱེད་པར་ཁས་བླངས་པ་ལས་བྱུང་བའི་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་ཤིག་ཏུ་འདོད་ལ། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བ་ལྟར་ན་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པའི་སེམས་པའོ། །འདིའི

【現代漢語翻譯】 雖然有理由說，由於原因不同，戒律可以分開產生，但在認為其本質是心識的宗義中，情況並非如此。因為發誓終生放棄四根本罪的心識，與只能守護一天一夜的心識，就像冷熱一樣，不能同時存在。因此，對於這種情況，沒有單獨受持根本戒。那麼，是否因此就不能圓滿受持八支齋戒呢？並非如此，因為雖然沒有受持放棄四根本罪的戒律，但如果承諾放棄屬於根本罪範疇的行為，就可以圓滿受持八支齋戒。 例如，圓滿居士戒中，斷除殺生的戒律，是通過發誓終生不殺害人類而獲得的。而齋戒的支分，僅僅通過一天一夜斷除殺生就能獲得。雖然如此，但這並非意味著不能受持戒律。如果之前沒有受持居士戒，或者只受持了其中一部分，那麼在受持齋戒時，就會產生一天一夜的戒律。對於已經受持比丘戒的人來說，這並非應該受持的，這在《報答佛恩經》、《藥師經》和《無垢經》的儀軌中都有闡述，並且在理證上也成立。因為在受持沙彌戒時，已經發誓終生斷除包括四根本罪在內的所有罪行，因此沒有必要再在一天一夜中受持更多的戒律。這與居士不同，因為在受持居士戒時，並沒有承諾斷除殺生的行為，以及不圓滿的根本罪等。如果承諾了，那麼這些就成了居士戒的已舍之法，而對於這些已舍之法的安立，只適用於非出家人。 如何學習沙彌的學處？如何學習僅僅是出家人的學處？ 第二部分是關於沙彌的學處，分為兩部分：一是僅僅是出家人的學處，二是沙彌自身的學處。 首先，一般來說，僅僅是出家並非戒律的體性，因為經文中說『中間正確受持』，因此必須解釋為既非戒律也非非戒律的中間狀態。體性是：按照有部宗的觀點，是承諾放棄在家人的標誌並受持出家人的標誌后產生的非表色法；按照共同乘的觀點，是如此承諾的心識。這個...

【English Translation】 Although it is not contradictory to say that precepts can arise separately due to different reasons, it is not the case in the system that considers its essence to be mind, because the mind that vows to abandon the four root downfalls for as long as one lives, and the mind that does not protect for more than one day and night, cannot coexist like heat and cold. Therefore, in such a case, there is no separate taking of the root of the vows. Then, does that mean that it is not appropriate to take all eight branches? There is no contradiction, because even though one has not taken the vow to abandon the four root downfalls, when one promises to abandon what belongs to the category of the root, it is considered to have all eight branches. For example, the vow of a complete Upāsaka (居士，male lay practitioner) to abandon killing is obtained by vowing not to kill human beings for as long as one lives, and the branch of Uposatha (齋戒，observance day) is obtained by abandoning only killing for one day and night. However, it is not the case that there is no vow here, because if one has not taken the Upāsaka vow before, or has only taken one aspect of it, then when one takes this Uposatha, a vow of one day and night arises. For those who have the vows of a fully ordained monk, this is not something to be taken, as explained in the Sutra of Repaying the Kindness of the Buddha, the Medicine Buddha Sutra, and the ritual of the Immaculate One, and it is also established by reasoning, because at the time of taking the Śrāmaṇera (沙彌，novice monk) vows, one has already taken what belongs to the category of the four root downfalls for as long as one lives, so there is nothing more to take for one day and night. It is not the same for Upāsakas, because at that time there was no promise to abandon the act of killing, and the actual basis of incomplete branches, etc., otherwise those would be excesses of the Upāsaka's vows, and the establishment of those as excesses of vows is not explained for non-ordained people. How to learn the precepts of a Śrāmaṇera? How to learn the precepts of just being ordained? The second is about the precepts of a Śrāmaṇera, which is divided into two parts: the precepts of just being ordained, and how to learn the precepts of a Śrāmaṇera himself. First, in general, just being ordained is not explained as the nature of the vows, because it says 'correctly taken in between', so it must be explained as being in between neither vows nor non-vows. The nature is: according to the Vaibhāṣika (有部宗，Sarvāstivāda) view, it is a non-revealing form that arises from promising to abandon the signs of a householder and taking the signs of an ordained person; according to the common vehicle, it is the mind that promises in this way. This...

---

་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ལ་མཁན་པོར་གསོལ་བ་བཏབ་པ་ཞིག་དགོས་ཤིང་། དུས་ཇི་སྲིད་འཚོ་བ་ལས་གཞན་མ་བཤད་དོ། །འདིའི་དུས་སུ་བླངས་ 6-2-4b པས་ཐོབ་པའི་བསླབ་བྱ་ནི་གསུམ་སྟེ། ཁྱིམ་པའི་ཕྱི་རོལ་གྱི་རྟགས་སྤོང་བ་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ཕྱི་རོལ་གྱི་རྟགས་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་དང་། མཁན་པོར་གསོལ་བཏབ་མ་ཉམས་པའོ། །དང་པོ་གཉིས་ནི་གོ་བར་ཟད་ལ། གསུམ་པ་ནི་གནས་དང་གནས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་ཉམས་པ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། གཉིས་ཀ་ལ་མི་ལྟོས་པའི་འདུ་ཤེས་སྐྱེས་པ་ནི། གནས་བཅས་པ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །འདིའི་དོན་ཀྱང་། ཇི་སྐད་དུ། གནས་པས་གནས་ལ་མ་ཞུས་པར་བྱ་བ་མི་བྱའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་མཁན་པོ་ཞུ་བྱར་ཡོད་བཞིན་དུ་མ་ཞུ་བ་དང་སློབ་པ་བློས་བཏང་བ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། ཕན་ཚུན་རྒྱུད་དཀྲུགས་པའི་སྒོ་ནས་འགལ་དགོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བར་མ་རབ་བྱུང་ཙམ་ལ་གནས་པ་དེས་རྩ་བ་བཞི་ཡན་ལག་ཚང་བར་སྤྱད་ཀྱང་། ཁྱིམ་པས་སྤྱད་པ་དང་འདྲ་བར་རང་བཞིན་ཁོ་ནར་འགྱུར་གྱི། བཅས་པ་དང་འགལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྟགས་ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་དུ་སྤངས་པ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། བསམ་པ་ཐག་པས་ཁྱིམ་པའི་རྟགས་ཉིན་རེ་ཙམ་བླང་ནའང་བར་མ་དེ་ཉིད་གཏོང་བ་ཡིན་ཏེ། མཛོད་དུ། བར་མའི་གཏོང་རྒྱུ་འཆད་པ་ན། །བར་མ་ཤུགས་བླངས་བྱ་བ་དང་། །དོན་ཚེ་རྩ་བ་ཆད་པ་ལས། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། ། ༈ དགེ་ཚུལ་ཉིད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་དགེ་ཚུལ་ཉིད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ། གཉིས་ཏེ། སྤང་བྱ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཉམས་སུ་བླང་བྱ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བླངས་འདས་དངོས་བསྲུང་བའི་ཚུལ་དང་། བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལོ། ། ༈ སྤང་བྱ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། དང་པོ་ལ། རབ་བྱུང་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་དུས་སུ་བླངས་པ་དངོས་ནི། རགས་པར་རྩིས་ན་བཅུ་གསུམ་དང་། ཞིབ་མོར་རྩིས་ན་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། དགེ་ཚུལ་དུ་ཁས་བླངས་པའི་དུས་སུ་ཐོབ་པ་བཅུ་ནི། ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས། གང་ཞིག་སྲོག་གཅོད་གཞན་གྱི་ནོར་འཕྲོག་དང་། །མི་ཚངས་སྤྱོད་རྫུན་བཅོས་པའི་ཆང་ལ་སོགས། །གར་སོགས་ཕྲེང་སོགས་ 6-2-5a མལ་ཆེན་མཐོ་བ་དང་། །ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་གསེར་དངུལ་སྤོང་བ་སྟེ། །ཞེས་པའོ། །རབ་བྱུང་གི་དུས་སུ་བླངས་པས་ཐོབ་པ་གསུམ་ནི། ཁྱིམ་པའི་རྟགས་སྤོང་བ་དང་། མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་རྟགས་སྤོང་བ་དང་། བླ་མར་གསོལ་བ་བཏབ་པ་ལས་ཉམས་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་བཅུ་ནི་གཉིས་སུ་འདུ་སྟེ། རྩ་བ་དང་། ཡན་ལག་གོ །ཅིའི་ཕྱིར་རྩ་བ་ཞེས་བྱ་ན། བཞི་པོ་འདི་བསྲུངས་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། མ་སྲུངས་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པར་

【現代漢語翻譯】 如果沒有不出現的因，就需要一位堪布來祈請。只要活著，就不會說其他的事情。在這個時候接受的教誨有三點：放棄在家人的外在標誌，正確地接受出家人的外在標誌，以及不違背對堪布的祈請。前兩個很容易理解，第三個是違背了安住和安住的方式的戒律。正如所說：『如果生起不依賴兩者的想法，那就是摧毀安住的因。』這段話的意思也是，正如所說：『安住者未經安住者允許，不得行事。』因此，對於明明有堪布可以請教卻不去請教，以及放棄學習的行為，是可以的；但通過互相擾亂心緒的方式來違背，則是不可以的。僅僅安住在中間狀態的出家人，即使完整地實行了四根本戒和所有支分戒，也和在家人的行為一樣，只會變成自性罪，而不會變成違越制定的罪，因為沒有那樣承諾過。不僅要永遠放棄出家人的標誌，而且如果下定決心哪怕只接受一天在家人的標誌，也會捨棄中間狀態，正如《俱舍論》中所說：『在講解捨棄中間狀態時，中間狀態會被強行奪走，或者生命之根本被切斷。』 如何學習沙彌的戒律 第二，關於沙彌的戒律，有兩種：應斷除的遮止戒，和應修習的行持戒。第一種有兩種：受持已受之戒，和守護應守護的罪行。 應斷除的遮止戒 第一種，出家和沙彌時期所受的戒律，粗略計算有十三條，詳細計算有三十三條。第一種有兩種，沙彌時期承諾受持的十條戒律，如《戒經》中所說：『斷殺生、偷盜、非梵行、妄語、飲酒等，斷歌舞、裝飾、高廣大床，斷非時食、金錢。』出家時期所受持的三條戒律是：放棄在家人的標誌，放棄外道徒的標誌，以及避免違背對上師的祈請。前十條可以歸納為兩類：根本戒和支分戒。為什麼稱為根本戒呢？因為守護這四條戒律就能成為戒律，不守護就會破戒。

【English Translation】 If there is no cause for non-arising, then a Khenpo (teacher) is needed to make a request. As long as one lives, nothing else is spoken of. The teachings received at this time are threefold: abandoning the external signs of a householder, properly taking the external signs of a renunciate, and not violating the request made to the Khenpo. The first two are easy to understand, the third is to violate the discipline of abiding and the manner of abiding. As it is said: 'If a thought arises that does not rely on both, that is the cause of destroying the abiding.' The meaning of this is also, as it is said: 'One who abides should not act without consulting the one in whom they abide.' Therefore, it is permissible to not consult when there is a Khenpo to consult, and to abandon learning; but it is not permissible to violate by mutually disrupting the mind. Even if a renunciate who merely abides in the intermediate state practices the four root vows and all the branch vows completely, it will only become a natural transgression like the actions of a householder, and will not become a violation of what is prescribed, because there was no such commitment. Not only must one abandon the signs of a renunciate for as long as one lives, but even if one resolves to take the signs of a householder for even a single day, one abandons that intermediate state, as it is said in the Treasury of Knowledge: 'When explaining the abandonment of the intermediate state, the intermediate state is forcibly taken away, or the root of life is cut off.' How to Study the Precepts of a Śrāmaṇera (Novice Monk) Secondly, regarding the precepts of a Śrāmaṇera, there are two: the prohibitive precepts to be abandoned, and the precepts of practice to be cultivated. The first has two aspects: guarding what has been taken, and guarding against offenses to be restrained. The Prohibitive Precepts to be Abandoned Firstly, the precepts taken during the time of ordination and as a Śrāmaṇera, roughly calculated, are thirteen, and in detail, thirty-three. The first has two aspects: the ten precepts that are promised to be kept at the time of becoming a Śrāmaṇera, as stated in the Verse Summary: 'Abstaining from killing, stealing, unchaste conduct, lying, and intoxicants, etc., abstaining from dancing, ornaments, and high beds, abstaining from untimely food and money.' The three precepts taken at the time of ordination are: abandoning the signs of a householder, abandoning the signs of a non-Buddhist, and avoiding violating the request made to the Lama. The first ten can be summarized into two categories: root vows and branch vows. Why are they called root vows? Because guarding these four vows becomes discipline, and not guarding them breaks the discipline.

---

འགྱུར་བས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཡན་ལག་ཅེས་བྱ་ན། རྩ་བ་བཞི་པོ་དེ་སྲུང་བའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པས་ན་དེ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་ཆང་སྤོང་བ་ནི་བག་ཡོད་པའི་ཡན་ལག་དང་། གཞན་རྣམས་ནི་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏུ་འཇོག་པ་ཡིན་ཏེ། ཆང་གིས་དྲན་པ་ཉམས་པ་དང་། གར་སོགས་ཀྱིས་དྲེགས་པ་སྐྱེ་བ་དང་། གསེར་དངུལ་ལེན་པ་ནི་སོག་འཇོག་གི་རྩ་བར་གྱུར་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཅུ་གསུམ་པོ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ངོས་བཟུང་བར་བྱ་བ་ལ། དགེ་ཚུལ་གྱི་ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་ནི་ཉེས་བྱས་ཁོ་ནར་འདུས་པས་ཕམ་པ་དང་འདྲ་བའི་ཉེས་བྱས་དང་། བཤགས་པར་བྱ་བའི་ཉེས་བྱས་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལས་ཉམས་པའི་ཉེས་བྱས་སོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ཕམ་པ་དང་འདྲ་བའི་ཉེས་བྱས་ངོས་བཟུང་བ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་རང་བཞིན་གནས་ལ་བསླབ་བཅས་པས། །མི་གཞན་ཡིན་ལ་མིར་ནི་འདུ་ཤེས་དང་། །བསད་པའི་བསམ་པས་འཁྲུལ་མེད་གསོད་བྱེད་ཅིང་། །མི་ཤི་རྨི་ལམ་མ་གཏོགས་དེ་རླག་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་མ་བྱིན་ལེན་གྱི་ཕམ་པ་དང་འདྲ་བའི་ཉེས་བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་ཚུལ་གང་ཞིག་རྐུ་བའི་སེམས་ཀྱིས་སུ། །མི་ཡི་རྫས་སུ་འདུ་ཤེས་མི་གཞན་ནོར། །མ་བྱིན་རིན་ཐང་ཚང་བ་བདག་གིར་བྱས། །དུར་ཁྲོད་མི་དབང་བསོད་སྙོམས་མ་གཏོགས་པ། །བསམ་པ་དེ་ཉིད་སྦྱོར་བ་གཅིག་པུ་ཡིས། །བདག་གི་དོན་དུ་རྐུ་ན་དེའི་གནས་དང་། །དུས་ཀྱི་རིན་ཐང་དབང་གིས་དེ་བསྙིལ་བྱ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་ཕམ་པ་དང་འདྲ་བའི་ཉེས་ 6-2-5b བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་འཇིགས་མེད་ངོ་ཚ་མེད་ཆགས་ཕྱིར། །ཡན་ལག་ཆ་ཀུན་གཟུང་བར་བཟོད་པ་ཡི། །ལམ་ནི་གཞུག་ཏུ་རུང་དང་མ་ཉམས་པའི། །པགས་པ་སྦུ་གུ་ཁ་དང་སོ་ལས་ཕར། །ནོར་བུ་ནད་མེད་ལས་རུང་དྲུད་ནས་ནི། །ཆགས་པས་རེག་པའི་བདེ་བ་མྱོང་དེ་ཉམས། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བའི་ཕམ་པ་དང་འདྲ་བའི་ཉེས་བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་བླ་མ་བརྗོད་བློས་མི་ཆོས་ལས། །བླ་མ་ཞེས་བྱ་དེ་བདག་ལ་ཡོད་ཅེས། །མི་ལ་རྫུན་ཟེར་གཞན་གྱིས་གོ་ན་ནི། །མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མ་གཏོགས་དེ་བསྙིལ་བྱ། །ཞེས་སོ། །རྩ་བ་བཞི་པོ་ལས་གསུམ་ལ་ནི་དོན་དང་མཐུན་པའི་འདུ་ཤེས་གཙོ་ཆེ་ལ། མི་ཚངས་སྤྱོད་ལ་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཁྲིག་པ་ལ་ནི་འདུ་ཤེས་གཙོར་བྱ་མེད། །ཅེས་སོ། །འདུ་ཤེས་གཙོ་ཆེ་བ་ལ་ཁྱད་པར་ཇི་ལྟ་བུ་དགོས་ཤེ་ན། ཇི་སྐད་དུ། འདུ་ཤེས་གཙོ་ལ་དོན་ཉིད་ཇི་བཞིན་ན། །ལྟུང་རྫོགས་དོན་ཉིད་ཇི་བཞིན་མིན་ན་ཆུང་། །ཡིད་གཉིས་གྱུར་ན་ངེས་དང་འདྲ་བར་བཞག །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་བཤགས་པར་བྱ་བའི་ཉེས་བྱས་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོ་མྱོས་འགྱུར་འཐུང་བའི་ཉེས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་མྱོས་འདུས་ཤེས་པས་མྱོས་འཐུང་བ། །འཐུངས་ལ་

【現代漢語翻譯】 因為變化的緣故。為什麼稱為『支』呢？因為它是守護這四個根本的方法，所以稱為『支』。其中，戒酒是正念的支分，其他則是苦行的支分。因為飲酒會喪失正念，歌舞等會產生傲慢，接受金銀則成為積蓄的根本。因此，這十三條應按順序認識。沙彌的所有墮落都歸於惡作，包括類似於波羅夷的惡作、應懺悔的惡作和從出家生活中退失的惡作。第一類有四種，首先是認識類似於殺生的波羅夷的惡作，如經中所說：『若有具戒住于自性者，於他人作人想，以殺心無誤殺之，人死除夢，則失毀。』第二是類似於不與取的波羅夷的惡作，如經中所說：『若有沙彌以盜心，於他人之財物作人想，不與取其價值圓滿之物，除墳地、國王、乞食外，以彼意樂及行為，為己盜取，則依其處所及時間價值而毀之。』第三是不凈行的波羅夷的惡作，如經中所說：『若有不畏懼、無慚愧、貪著故，於一切支分可受持之，道可入、未損壞之，面板、毛孔、口及齒之外，寶珠無病可為之，以貪著觸之而受樂，則失毀。』第四是妄語的波羅夷的惡作，如經中所說：『若有以增上慢之想，於人前自稱有增上之法，妄語欺騙他人，令他人知曉，除增上慢外，則毀之。』在四個根本中，前三個以符合實際的認知為主，而不凈行則不然，如經中所說：『於行淫事，不以想為主。』如果以認知為主，需要什麼樣的差別呢？如經中所說：『若以想為主，則如實為重罪，不如實則為輕罪，若猶豫不定，則視為確定。』第二，應懺悔的惡作有六種，首先是飲用能使人迷醉之物的罪過，如經中所說：『若有知曉能使人迷醉而飲用者，飲用后，則……』 Because of the change. Why is it called 'limb'? Because it is a method to protect these four roots, so it is called 'limb'. Among them, abstaining from alcohol is a limb of mindfulness, and the others are limbs of asceticism. Because drinking alcohol will lose mindfulness, singing and dancing will produce arrogance, and accepting gold and silver will become the root of accumulation. Therefore, these thirteen should be recognized in order. All the transgressions of a novice monk are attributed to misdeeds, including misdeeds similar to Pārājika, misdeeds that should be confessed, and misdeeds that lead to falling from the monastic life. The first category has four types. First, recognizing the misdeed similar to killing, as stated in the sutra: 'If someone who is disciplined and abides in their nature, thinks of another person as a human, kills them with the intention to kill without error, and the person dies except in a dream, then they are destroyed.' Second, the misdeed similar to not giving and taking, as stated in the sutra: 'If a novice monk, with a thieving mind, thinks of another person's property as a human's, takes something of complete value without being given, except for cemeteries, kings, and alms, steals it for himself with that intention and action, then he is destroyed according to its place and time value.' Third, the misdeed of unchaste conduct, which is similar to Pārājika, as stated in the sutra: 'If someone, without fear, without shame, and with attachment, is able to hold all the limbs, the path is accessible and undamaged, beyond the skin, pores, mouth, and teeth, the jewel is healthy and can be used, and experiences pleasure by touching with attachment, then they are destroyed.' Fourth, the misdeed of lying, which is similar to Pārājika, as stated in the sutra: 'If someone, with a conceited mind, claims to have superior qualities before others, lies to deceive others, and makes others aware of it, then they are destroyed, except for the conceited mind.' Among the four roots, the first three mainly rely on cognition that matches reality, but unchaste conduct is not like that, as stated in the sutra: 'In sexual activity, thought is not the main thing.' If cognition is the main thing, what kind of difference is needed? As stated in the sutra: 'If thought is the main thing, then it is a heavy sin if it is as it is, and a light sin if it is not as it is. If there is doubt, then it is regarded as certain.' Second, there are six types of misdeeds that should be confessed. First, the sin of drinking intoxicants, as stated in the sutra: 'If someone knowingly drinks intoxicants, after drinking, then...'

【English Translation】 Because of the change. Why is it called 'limb'? Because it is a method to protect these four roots, so it is called 'limb'. Among them, abstaining from alcohol is a limb of mindfulness, and the others are limbs of asceticism. Because drinking alcohol will lose mindfulness, singing and dancing will produce arrogance, and accepting gold and silver will become the root of accumulation. Therefore, these thirteen should be recognized in order. All the transgressions of a novice monk are attributed to misdeeds, including misdeeds similar to Pārājika, misdeeds that should be confessed, and misdeeds that lead to falling from the monastic life. The first category has four types. First, recognizing the misdeed similar to killing, as stated in the sutra: 'If someone who is disciplined and abides in their nature, thinks of another person as a human, kills them with the intention to kill without error, and the person dies except in a dream, then they are destroyed.' Second, the misdeed similar to not giving and taking, as stated in the sutra: 'If a novice monk, with a thieving mind, thinks of another person's property as a human's, takes something of complete value without being given, except for cemeteries, kings, and alms, steals it for himself with that intention and action, then he is destroyed according to its place and time value.' Third, the misdeed of unchaste conduct, which is similar to Pārājika, as stated in the sutra: 'If someone, without fear, without shame, and with attachment, is able to hold all the limbs, the path is accessible and undamaged, beyond the skin, pores, mouth, and teeth, the jewel is healthy and can be used, and experiences pleasure by touching with attachment, then they are destroyed.' Fourth, the misdeed of lying, which is similar to Pārājika, as stated in the sutra: 'If someone, with a conceited mind, claims to have superior qualities before others, lies to deceive others, and makes others aware of it, then they are destroyed, except for the conceited mind.' Among the four roots, the first three mainly rely on cognition that matches reality, but unchaste conduct is not like that, as stated in the sutra: 'In sexual activity, thought is not the main thing.' If cognition is the main thing, what kind of difference is needed? As stated in the sutra: 'If thought is the main thing, then it is a heavy sin if it is as it is, and a light sin if it is not as it is. If there is doubt, then it is regarded as certain.' Second, there are six types of misdeeds that should be confessed. First, the sin of drinking intoxicants, as stated in the sutra: 'If someone knowingly drinks intoxicants, after drinking, then...'

---

མྱོས་པས་ཉེས་བྱས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བུའི་ཡན་ལག་རྣམས་མ་ཚང་བ་ལ་ནི་འདིར་བསྟན་གྱི་ཉེས་བྱས་དངོས་གཞིར་མི་འགྱུར་ཡང་། འདིའི་ཆར་གཏོགས་ཀྱི་ཉེས་བར་འགྱུར་བ་དག་ཡོད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། མྱོས་འགྱུར་རྩ་མཆོག་གིས་ཀྱང་བཏུང་བྱ་མིན། །ཞེས་དང་། ཆུར་རྩི་དང་ནི་སྦང་མ་ཟ་བྱེད་ལས། །དེ་དང་འདྲ་བར་ཉེས་བྱས་རྡོ་རྗེས་འཇོམས། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་གར་སོགས་ཀྱི་ཉེས་བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། བྲོ་གར་གླུ་དང་རོལ་མོའི་སྒྲ་ཡང་རུང་། །བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་གྱིས་རང་ངམ་གཞན་བྱ་མིན། །འདི་འདིར་འཁོར་བ་ལ་ཆགས་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་གལ་ཏེ་བྱེད་ན་ཉེས་བྱས་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ཕྲེང་སོགས་ཀྱི་ཉེས་བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་སྤོས་བྱུག་ 6-2-6a མེ་ཏོག་ཕྲེང་བའམ། །དེ་བཞིན་ལུས་མདོག་ཁ་དོག་བྱ་བ་དག །མི་གཙང་སྣོད་ཀྱི་ལུས་ལ་འཆང་བྱེད་ན། །རྨོངས་པ་དེ་ནི་ཉེས་བྱས་ཉིད་ཀྱིས་གཟིར། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་མལ་ཆེན་མཐོ་ལ་བརྟེན་པའི་ཉེས་བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། མལ་ཆེན་མཐོན་པོ་དག་ལ་ཉལ་བྱེད་པ། །ཉེས་བྱས་བཀྲ་མི་ཤེས་པས་ངེས་པར་གཟིར། །ཁྲུ་གང་ལས་ལྷག་ཚད་ནི་མཐོན་པོ་ཡིན། །རིན་ཆེན་ལ་སོགས་རྐང་པ་སྤྲས་ཆེན་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་ཟ་བའི་ཉེས་བྱས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རང་གླིང་སྐྱ་རེང་དང་པོ་སོགས་བཟུང་ནས། །ཉི་མ་ཕྱེད་བར་འདི་ནི་དུས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོལ་གང་ཞིག་དུས་རུང་ཟ་བྱེད་དེ། །ཉེས་བྱས་ལྕགས་ཀྱི་གོང་བུའི་ཟས་རྣམས་ཟ། །ཞེས་སོ། །དྲུག་པ་གསེར་དངུལ་ལེན་པའི་ཉེས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དངུལ་དང་གསེར་གྱི་རྣམ་པ་ལེན་བྱེད་ན། །ཉེས་བྱས་འགྱུར་རོ་གོས་དང་རྒྱགས་ཕྱིར་དང་། །ལུས་ཀྱི་ཕྱིར་དང་དེ་བཞིན་སྨན་ཕྱིར་དང་། །ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ནི་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་རབ་བྱུང་གི་དུས་སུ་བླངས་པ་ལས་འདས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཁྱིམ་པའི་རྟགས་ནི་སྤང་བར་སྨྲས་པ་ན། །དེ་ཉམས་ཕྱོགས་མཐུན་ཡོངས་སུ་སྤང་བྱ་སྟེ། །ཁྱིམ་པ་འདྲ་བར་ཤམ་ཐབས་མི་བགོ་ཞིང་། །ཞེས་སོགས་དང་། སྡོམ་བརྩོན་རྟགས་ནི་ཁས་བླངས་བརྗོད་པ་ན། །དེར་གཏོགས་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་སྤང་བྱ་སྟེ། །དཔེར་ན་མུ་སྟེགས་རྟགས་ནི་ཐོགས་པ་དང་། །ཞེས་སོགས་དང་། ཇི་སྐད་དུ། བླ་མར་གསོལ་བཏབ་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་ནི། །རང་གི་བླ་མར་མ་གུས་དེ་ཡིན་པས། །བདག་གི་འདོད་པས་ཕ་ལྟར་རབ་བསྟུག་དང་། །གུས་པ་བྱས་ཏེ་བླ་མར་རིམ་གྲོ་བྱ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་འོ་ན་རབ་བྱུང་གི་བླངས་པ་དངོས་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད། ཁྱད་པར་མེད་ན་ནི་དགེ་ཚུལ་གྱི་བླངས་འདས་སུ་འཆད་པ་མི་འཐད་ལ། ཡོད་ན་ཁྱད་པར་དེ་ཉིད་གང་ཞེ་ན། ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཚུལ་ནི་འདི་ལྟར། རབ་བྱུང་ག

【現代漢語翻譯】 正如所說，『醉酒是過失』。如果這些因素不完整，就不會構成這裡所指的實際過失，但會有屬於這一類的過失。正如所說：『即使是最好的藥材釀成的酒也不應飲用。』以及『食用鹽水草和酒糟，就像金剛摧毀過失一樣。』 第二，關於歌舞等方面的過失。正如所說：『舞蹈、歌唱和音樂的聲音，無論是自己做還是讓別人做，對於修行者來說都不應該。』這會讓人執著于輪迴。然而，如果做了，就會構成過失。 第三，關於花鬘等方面的過失。正如所說：『如果有人將香水、花朵、花鬘，或者身體的顏色和膚色塗抹在不潔的身體上，那麼愚昧的人就會被過失所困擾。』 第四，關於高大床榻的過失。正如所說：『睡在高大的床榻上，一定會因不辨是非的過失而困擾。』超過一肘的高度就是高大，用珍寶等裝飾的床腿就是奢華。 第五，關於下午吃食物的過失。正如所說：『從黎明的第一道曙光開始，直到中午，這段時間是合適的。』如果過了這段時間還吃東西，那就是吃了鐵丸般的食物。 第六，關於接受金銀的過失。正如所說：『如果接受金銀，就會構成過失，但爲了衣服、口糧、身體、藥物和符合佛法的原因，則沒有過失。』 第二，關於出家后違背所受戒律的相似行為。正如所說：『當說要捨棄在家人的標誌時，所有與此相關的違背行為都應徹底捨棄。』不要像在家一樣穿著裙子等等。以及『當承諾要努力持戒時，所有與此相關的違背行為都應捨棄。』例如，持有外道的標誌等等。正如所說：『違背對上師的祈禱的相似行為，就是不尊敬自己的上師。』因此，要以自己的意願像對待父親一樣親近上師，恭敬地侍奉上師等等，經中廣為宣說。 如果這樣，那麼出家后所受的戒律與實際的戒律有什麼區別呢？如果沒有區別，那麼將違背別解脫戒解釋為比丘戒的違背就不合理了。如果有區別，那麼區別在哪裡呢？區別在於：出家后

【English Translation】 As it is said, 'Drunkenness is a fault.' If these factors are not complete, it will not constitute the actual fault indicated here, but there will be faults belonging to this category. As it is said: 'Even the best medicine made into alcohol should not be drunk.' And 'Eating saltwater grass and mash, just as Vajra destroys faults.' Second, regarding the faults of dancing and so on. As it is said: 'The sound of dance, song, and music, whether done by oneself or by others, should not be done by a practitioner.' This will cause attachment to samsara. However, if it is done, it will constitute a fault. Third, regarding the faults of garlands and so on. As it is said: 'If someone applies perfume, flowers, garlands, or the color and complexion of the body to an unclean body, then the ignorant will be afflicted by faults.' Fourth, regarding the faults of tall beds. As it is said: 'Sleeping on tall beds will surely be afflicted by faults of not knowing right from wrong.' A height of more than one cubit is tall, and bed legs decorated with jewels and so on are luxurious. Fifth, regarding the fault of eating food in the afternoon. As it is said: 'From the first light of dawn until noon, this time is appropriate.' If one eats after this time, it is like eating iron balls. Sixth, regarding the fault of taking gold and silver. As it is said: 'If one takes the form of silver and gold, it will constitute a fault, but for the sake of clothes, provisions, the body, medicine, and reasons that accord with the Dharma, there is no fault.' Second, regarding similar actions that transgress what was taken after ordination. As it is said: 'When it is said to abandon the signs of a householder, all related transgressions should be completely abandoned.' Do not wear skirts like a householder, and so on. And 'When promising to strive to keep the vows, all related transgressions should be abandoned.' For example, holding the signs of non-Buddhists, and so on. As it is said: 'Similar actions that transgress the prayer to the guru are disrespecting one's own guru.' Therefore, one should approach the guru like a father according to one's own wishes, respectfully serve the guru, and so on, as widely stated in the scriptures. If so, then what is the difference between the vows taken after ordination and the actual vows? If there is no difference, then it is unreasonable to explain the transgression of Pratimoksha vows as the transgression of Bhikshu vows. If there is a difference, then what is that difference? The difference is as follows: After ordination

---

ི་སྡོམ་པ་མ་བླངས་ 6-2-6b པར་རབ་བྱུང་བར་མ་ཙམ་ཞིག་བླངས་པ་དེ་ནི་བཤད་མ་ཐག་པའི་བར་མ་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་རྣམས་སྤོང་དགོས་པ་མ་ཡིན་གྱི། བར་མའི་དུས་སུ་བླངས་པ་དངོས་གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་བསྲུངས་པས་ཆོག་ལ། དགེ་ཚུལ་གྱིས་ནི་བར་མའི་དུས་སུ་བླངས་པ་དངོས་གསུམ་པོ་དང་། དེའི་ཕྱོགས་མཐུན་གཉིས་ཀ་བསྲུང་དགོས་པའི་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ། །དངོས་དང་ཕྱོགས་མཐུན་གྱི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། ཕྱོགས་མཐུན་ནི། དགེ་ཚུལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་རྒྱས་པར་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། དངོས་ནི་བར་མ་རབ་བྱུང་གཏོང་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུར་གོང་དུ་བཤད་ཟིན་པ་དེ་ཉིད་དོ། །ཕྱོགས་མཐུན་རྣམས་ནི་བར་མ་གཏོང་བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ། བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་པས་སོ། །སྔ་མ་ཁ་ཅིག །སྐྱབས་འགྲོ་ཁས་བླངས་པ་དེ་བར་མ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་གསུམ་གྱི་གྲངས་སུ་བགྲངས་ནས་དགེ་ཚུལ་གྱི་བླངས་འདས་སུ་འཆད་པ་ཡོད་ཀྱང་། སུམ་བརྒྱ་པར་གོང་དུ་སྨོས་པ་གསུམ་པོ་ཉིད་ལས་གཞན་བཤད་པ་མེད་དོ། །སྤྱིར་ནི་སྐྱབས་འགྲོ་ཁས་བླངས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དགེ་བསྙེན་གྱི་དུས་སུ་དང་། རབ་བྱུང་གི་དུས་སུ་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་དུས་སུ་ཐོབ་པའོ། །གསུམ་ཀ་ཡང་བར་མ་ཉིད་དུ་རིགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་མི་འཇོག་སྟེ། དགེ་བསྙེན་སོགས་གསུམ་པོ་གང་དུའང་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་འདིའི་འགལ་ཟླ་ནི་སྐྱབས་འགྲོ་ཉིད་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་གཞག་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཆ་ནས་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་ཕྱེ་བ་ནི། པོད་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་ལས། ཇི་སྐད་དུ། རྩ་བཞི་གསོད་གསུམ་གཞི་མེད་ནས། །སུན་འབྱིན་བར་ལྔ་ཤེས་བཞིན་གཤེ །འཕྱང་དང་ཟས་ཅུང་ལྷག་མས་བསྐུར། །ཉེར་འཇོག་འབྲས་ཆེན་འགེབས་དང་ཆད། །གར་གསུམ་ཕྲེང་གསུམ་མལ་ཆེན་མཐོ། །དུས་མིན་རིན་ཆེན་བར་མ་གསུམ། །དེ་ལྟར་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་མོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ནི། མདོ་རྩ་བ་ལས། དེའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་ལ་ནི་ཡིད་ཀྱིའོ། ། 6-2-7a ཞེས་གསུངས། དོན་ནི། དགེ་ཚུལ་གྱི་བླངས་པ་དངོས་རྣམས་ཀྱང་མ་ཡིན། ཉེས་མེད་དུ་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱང་མ་ཡིན་པའི་བླངས་པ་དངོས་ཀྱི་ཕྱོགས་མཐུན་རྣམས་ལས་འདས་ན། ཉེས་པ་དེ་བཤགས་ཡུལ་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཡིད་ཀྱིས་བསྡམ་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་ཅེས་པའོ། །ཉེས་མེད་དུ་བཤད་པ་གང་ཞེ་ན། བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས། འཆང་བ་དང་ནི་འབྲལ་བ་དང་། །དེ་བཞིན་ས་ནི་རྐོ་བ་དང་། །རིན་ཆེན་རེག་དང་མེ་ལ་རེག །བཏད་ནས་ཟ་བར་བྱེད་པ་དང་། །ལྗོན་ཤིང་འཛེག་དང་ཤིང་གཅོད་དང་། །རྩ་སྔོན་མི་རྩང་འདོར་བ་དང་། །དེ་བཞིན་སོག་འཇོག་ཟ་བ་དང་། །བྱིན་ལེན་མ་བྱས་ཟ་བ་དང་། །ས་བོན་འཇོམ་དང་བསླབ་པའི་གཞི། །བཅུ་པོ་རྣམས་ནི་མ་གཏོག

【現代漢語翻譯】 如果未受持別解脫戒，只是受持了沙彌戒，那麼就只需要守護剛才所說的沙彌戒本身的三種戒條，而不需要捨棄與這些戒條相似的行為。但是，沙彌必須守護沙彌戒本身的三種戒條以及與其相似的行為，這就是區別。什麼是『本身』和『相似』的區別呢？『相似』在沙彌的《律分別》中有詳細說明，而『本身』則是之前所說的導致捨棄沙彌戒的因素。『相似』的行為不會導致捨棄沙彌戒，因為它們被認為是懺悔的罪行。有些人認為，皈依也算作受持清凈沙彌戒的三種方式之一，並將其解釋為沙彌戒的範疇。但是，《三百頌》中只說了前面提到的三種，沒有其他的說法。一般來說，皈依有三種情況：成為居士時、出家時和成為沙彌時。但這三種情況都不會被認為是沙彌戒，因為它們在居士等三種情況下都不適用。因此，這裡的對立面應該是與皈依本身不一致的方面，而不是出家本身。 第二，詳細解釋：在之前的典籍中，有這樣的說法：『四根本罪、三種殺生罪、無根據的誹謗、五種障礙、明知故犯、衣襟下垂、剩餘食物、儲存、大果、覆蓋和中斷、三種歌舞、三種花鬘、高大床鋪、非時珍寶，這三種沙彌戒。』這樣總共有三十三種。 第二，守護應遮止的罪行的方式：在根本律中說：『對於與其相似的行為，要用心守護。』意思是說，如果違背了沙彌所受持的戒條本身，但又不是無罪的行為，那麼這種違越沙彌戒本身相似的行為，不需要懺悔，只要用心約束就可以清凈。什麼是無罪的行為呢？在《分別論》中說：『持有和分離，以及挖掘土地，觸控珍寶和火，故意食用，攀爬樹木和砍伐樹木，不拔除草根就丟棄，以及儲存食物和食用，未經給予就食用，破壞種子和學習的基礎，這十種情況除外。』

【English Translation】 If the Pratimoksha vows are not taken, and only the Śrāmaṇera (沙彌，novice monk) vows are taken, then it is only necessary to protect the three vows of the Śrāmaṇera vows themselves, as just mentioned, and it is not necessary to abandon actions similar to these vows. However, a Śrāmaṇera must protect both the three vows themselves and the similar actions during the Śrāmaṇera period, which is the difference. What is the difference between 'itself' and 'similar'? 'Similar' is explained in detail in the Śrāmaṇera's Vinaya-vibhaṅga, while 'itself' refers to the factors that cause the abandonment of the Śrāmaṇera vows, as mentioned earlier. 'Similar' actions do not cause the abandonment of the Śrāmaṇera vows because they are considered offenses to be confessed. Some argue that taking refuge is also counted as one of the three ways to take the pure Śrāmaṇera vows and explain it as within the scope of the Śrāmaṇera vows. However, the Trisatikā (三百頌，Three Hundred Verses) only mentions the three mentioned earlier, and there is no other explanation. Generally, there are three instances of taking refuge: when becoming a Upāsaka (居士，layperson), when ordaining, and when becoming a Śrāmaṇera. However, none of these three are considered Śrāmaṇera vows because they are not applicable in any of the three cases of Upāsaka, etc. Therefore, the opposite of this should be placed in the aspect that is inconsistent with taking refuge itself, rather than from the perspective of ordination itself. Second, detailed explanation: In the teachings of previous texts, it is said: 'Four root offenses, three killing offenses, unfounded defamation, five obstacles, knowingly committing, drooping collar, leftover food, storing, great fruit, covering and interrupting, three dances, three garlands, high beds, untimely jewels, these three Śrāmaṇera vows.' Thus, there are thirty-three in total. Second, the way to guard against offenses to be restrained: In the Root Sutra, it is said: 'For those that are similar to it, it is by mind.' The meaning is that if one transgresses actions similar to the vows taken by a Śrāmaṇera, but they are not blameless actions, then such transgressions similar to the Śrāmaṇera vows themselves do not require confession; they can be purified simply by restraining the mind. What are the blameless actions? In the Vibhāṣā (分別論，Commentary) it says: 'Holding and separating, as well as digging the earth, touching jewels and fire, intentionally eating, climbing trees and cutting trees, discarding without pulling out the roots, as well as storing food and eating, eating without being given, destroying seeds and the basis of learning, these ten are excluded.'

---

ས་པ། །སོ་སོར་ཐར་པར་བསྟན་པ་དག །བླངས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་འཆང་བ་ལ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས་ཉེས་མེད་བཅུ་གསུམ་གསུངས་སོ། །ལུང་འདི་དང་སུམ་བརྒྱ་པ་རྩ་འགྲེལ་གྱི་དངོས་བསྟན་ལྟར་ན། བླངས་པ་དངོས་ནི་བཅུ་པོ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེའི་ལྷག་མ་ཉེས་མེད་དུ་བཤད་པ་རྣམས་མ་གཏོགས་གཞན་ཐམས་ཅད་ཕྱོགས་མཐུན་ཁོ་ནར་ངེས་སོ། །འདི་ཉིད་རིགས་པ་ཡིན་ཏེ། བླངས་པ་ལས་འདས་པ་དངོས་སུ་འགྱུར་བ་ལ་རྒྱུ་དུས་གང་རུང་གི་ཀུན་སློང་བཅུ་པོ་དང་འདྲ་བ་ཁོ་ན་དགོས་པར་རིགས་པས་སོ། །དེས་ན་རགས་པ་བཅུ་པོའི་དངོས་གཞི་ཁོ་ནར་མ་ཟད་བཅུ་པོའི་ཀུན་སློང་གིས་བསླང་བའི་སྦྱོར་བ་དང་ཡན་ལག་མ་ཚང་བའི་དངོས་གཞི་རྣམས་ཀྱང་བླངས་པ་དངོས་ལས་འདས་པའོ། །འོ་ན་ཉེས་མེད་བཅུ་གསུམ་པོ་དེར་ངེས་སམ་ཞེ་ན། བོད་སྔ་མ་རྣམས་རུང་མཐུན་དྲུག་སྦྱར་ནས་ཉེས་མེད་བཅུ་དགུར་བཞེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཟླ་འཇོག་སོག་འཇོག་དགོན་པར་འབྲལ། །མ་སྨྲས་འདུན་བསྒྱུར་མ་རྫོགས་ཉལ། །ཞེས་པའོ། ། ༈ ཉམས་སུ་བླང་བྱ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་མ་ཉམས་པའི་སྒོ་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བའི་ཚུལ། གཉིས་པ་ཉམས་སུ་བླང་བྱ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ། གསུམ་སྟེ། ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་མ་ཉམས་པའི་སྒོ་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བའི་ 6-2-7b ཚུལ་དང་། བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་སྒོ་ནས་བསྲུང་བའི་ཚུལ་དང་། ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ནང་གི་རྒྱུ་དང་། ཕྱིའི་རྐྱེན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ངེས་འབྱུང་གི་བསམ་པ་དང་། དེ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་པ་རྣམས་དང་མ་བྲལ་བར་བྱ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ངེས་འབྱུང་གི་བསམ་པས་ཐར་པ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་དང་མི་འབྲལ། བག་ཡོད་པས་དུག་གསུམ་མངོན་གྱུར་པ་དང་མི་མཐུན་པར་བྱེད། དྲན་པས་བླང་དོར་གྱི་གནས་རྣམས་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་། །ཞེས་དང་། མདོ་རྩ་བར། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཐབས་བརྗོད་པ་དང་བཅས་པ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་དང་། ལྟུང་བའི་སྒོར་གྱུར་པའི་འཇུག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་དྲན་པས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ཕྱིའི་རྐྱེན་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། གནས་ཀྱི་བླ་མའི་མཚན་ཉིད་དང་། དེ་ཇི་ལྟར་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་དང་འདུལ་བའི་ཆོ་ག་ཤེས། །ནད་པ་སྙིང་བརྩེ་འཁོར་ནི་དག་པ་དང་། །ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་ཕན་འདོགས་བརྩོན་པ་དང་། །དུས་སུ་འདོམས་པ་དེ་ནི་བླ་མར་བསྔགས། །ཤེས་གསུངས། སྤྱིར་དགེ་ཚུལ་དང་དགེ་སློང་གི་གནས་ཀྱི་བླ་མ་ལ་མཚན་ཉིད་སོ་སོ་བ་མེད་དེ། བརྟན་མཁས་གཉིས

【現代漢語翻譯】 此外，關於別解脫戒的開示，應知曉其所取的隨順之品。』持有此戒者，可分為兩種，並宣說了十三種無罪的情況。根據此經以及《三百頌》的根本頌和註釋的直接闡述，所取之物實際上就是那十種。除了那些被說成是無罪的剩餘情況外，其他一切都必定是隨順之品。這才是合理的，因為要真正超越所取之物，就必須在原因和時間上都與那十種根本動機相似。因此，不僅是那十種粗罪的本體，而且由這十種動機所引發的行為，以及不具備完整支分的本體，也都超越了所取之物。那麼，這十三種無罪的情況是確定的嗎？早期的藏族學者將六種隨順之法加入其中，認為有十九種無罪的情況。正如所說：『停止齋戒、停止索格（地名）的齋戒、離開寺院、不說話、改變僧團的決定、未完成睡眠。』 應修之學——趣入律儀，以不損減親近之因與和合助伴之緣的方式守護律儀之法。 第二，關於應修之學——趣入律儀，有三種：以不損減親近之因與和合助伴之緣的方式守護律儀之法；以完全修習學處的方式守護；以及，如果違犯，則進行補救之法。第一種又分為兩種：內在之因和外在之緣。第一種是：不離因時之動機——出離心，以及彼時之動機——正念和正知。因為出離心使人不離求解脫之心，正知使人不與三毒現行相應，正念則能憶持應取應舍之處。如是說：『出離之律儀，能捨棄痛苦。』《根本經》中也說：『應修之法，以及方便之說。』又說：『對於一切墮罪之門，應以正念守護。』第二，關於依止外緣之法，分為兩種：依止善知識的條件，以及如何依止之法。第一種是：如是說：『具戒且知調伏儀軌者，慈悲病人，眷屬清凈者，於法與利皆勤奮饒益者，適時勸誡者，是為善知識。』一般來說，沙彌和比丘的善知識沒有各自不同的條件，而是具備穩重和聰慧兩種品質。

【English Translation】 Furthermore, regarding the teachings on Pratimoksha (individual liberation vows), one should understand the concordant aspects of what is taken. 'Those who hold this vow are divided into two categories, and thirteen faultless situations are explained.' According to this scripture and the direct explanations in the root verses and commentaries of the 'Three Hundred Verses,' what is actually taken are the ten root downfalls themselves. Except for those remaining situations described as faultless, everything else is definitely only concordant. This is reasonable because to truly transgress what is taken, one must have motivations similar to the ten root motivations in terms of both cause and time. Therefore, not only the essence of the ten gross offenses but also the actions initiated by the motivations of these ten, and the essence that lacks complete limbs, also transgress what is actually taken. So, are these thirteen faultless situations definitive? Earlier Tibetan scholars added six concordant practices, considering there to be nineteen faultless situations. As it is said: 'Stopping the fast, stopping the Sog (place name) fast, leaving the monastery, not speaking, changing the Sangha's decision, incomplete sleep.' The discipline to be practiced—the way to enter the vows, guarding the vows in a way that does not diminish the cause of closeness and the conditions of harmonious assistance. Secondly, regarding the discipline to be practiced—the way to enter the vows, there are three aspects: guarding the vows in a way that does not diminish the cause of closeness and the conditions of harmonious assistance; guarding by fully practicing the precepts; and the method of rectification if there is a transgression. The first is divided into two: the inner cause and the outer condition. The first is: not separating from the motivation of renunciation at the time of the cause, and the motivation of mindfulness and awareness at that time. Because the thought of renunciation does not separate one from the mind seeking liberation, awareness prevents one from being in accordance with the manifestation of the three poisons, and mindfulness holds the places of what should be taken and abandoned without forgetting. As it is said: 'The discipline of renunciation abandons suffering.' Also, in the Root Sutra, it says: 'The practice to be done, along with the means of expression.' And: 'For all entrances that become doors to downfall, one should guard with mindfulness.' Secondly, regarding the method of relying on external conditions, there are two aspects: the qualities of the spiritual friend of the place, and how to rely on them. The first is: As it is said: 'One who possesses discipline and knows the rituals of Vinaya (monastic discipline), is compassionate to the sick, has a pure retinue, is diligent in benefiting both Dharma and material things, and admonishes at the right time, is praised as a spiritual friend.' Generally, there are no separate qualities for the spiritual friend of a Shramanera (novice monk) and a Bhikshu (fully ordained monk), but rather they possess the two qualities of stability and wisdom.

---

་ཀ་དང་མི་ལྡན་ན་དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་འཇོག་པ་མི་དབང་བའི་ཕྱིར། བརྟན་མཁས་དང་ལྡན་ཀྱང་དགེ་ཚུལ་གཅིག་ལས་ལྷག་པ་འཇོག་པར་མ་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དགེ་སློང་གཏན་མེད་པ་དང་། ཡོད་ཀྱང་བརྟན་མཁས་དང་ལྡན་པ་མེད་པའི་སར་དགེ་ཚུལ་གྱི་ཚོགས་འབའ་ཞིག་གནས་པ་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་འདུལ་བ་མ་ལུས་པ་ཤེས་ཀྱང་། གནས་ལ་མ་རྟེན་པར་འདུག་པས་ཆོག་པ་སོགས་ནི་གསུང་བ་མེད་ཅིང་། ངེས་པར་བླ་མ་ལ་བརྟེན་དགོས་ཏེ། གང་ཟག་རང་དབང་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་སྤྱིར་བཏང་ལ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་དགེ་ཚུལ་འབའ་ 6-2-8a ཞིག་པར་གནས་ཆོག་པའི་བཤད་པ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་ནས་ངེས་པར་རྫོགས་དགོས་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དགེ་འདུན་གྱི་སྡེ་གང་དུ་གནས་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་དགེ་སློང་མེད་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་གཞན་ལས་དགེ་སློང་ཉུང་བ་ནི་ངེས་པར་རུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། འདུལ་བ་ལས་དེ་རུང་བར་གསུངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་ཀྱི་བླ་མ་ལ་མ་རྟེན་པའི་དགེ་ཚུལ་རང་དབང་དུ་གནས་པ་ནི་མི་རུང་ལ། བླ་མ་གཅིག་གི་འཁོར་དུ་ལྷན་ཅིག་གནས་པའི་དགེ་སློང་གི་ཚོགས་ནི་མང་པོ་དག་རུང་ཞིང་། དགེ་ཚུལ་ནི་གཅིག་ལས་ལྷག་པ་བཞག་ཏུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། གཅིག་པུ་དེ་ལ་ནི་ཉེ་གནས་ཤེས་བྱའི། ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ཞེས་ནི་མི་བྱ་སྟེ། ནུབ་གསུམ་ལས་ལྷག་པར་ལྷན་ཅིག་ནས་སུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སློབ་མའི་མཚན་ཉིད་དང་། དེས་དེ་ཇི་ལྟར་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སློབ་དཔོན་ལ་གུས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་དག་དང་། །བསམ་གཏན་དང་ནི་འདོན་ལ་རྟག་བརྩོན་དང་། །གྲིམས་ཤིང་དུལ་ལ་བཟོད་དང་ལྡན་པ་ནི། །སྡོམ་བརྩོན་གནས་པའི་ཆོས་ལྡན་ཤེས་པར་བྱ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྱ་བ་ཞུ་བའི་ཚུལ་དང་། བསྙེན་བཀུར་དང་། བཀུར་བསྟི་བྱ་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། བཤང་དང་གཅི་དང་སོ་ནི་དག་བྱ་དང་། །མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་རྒྱལ་ལ་ཕྱག་བྱ་དང་། །ཆུ་དག་བཏུང་བ་དག་ནི་མ་གཏོགས་པ། །ཐམས་ཅད་དྲིས་ནས་བྱ་བ་ཡིན་པར་གསུངས། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། བླ་མ་དག་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱེད་པས་ནི། །ཟས་སྐོམ་ལ་སོགས་ཞིམ་པོ་ཀུན་ཀྱང་འབུལ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་བཀུར་བསྟི་ནི། བདག་ཉིད་འདོད་པས་ཕ་ལྟར་རབ་བསྟུག་དང་། །གུས་པ་བྱས་ཏེ་བླ་མར་རིམ་གྲོ་བྱ། །ཞེས་སོ། །སྤྱིར་དགེ་ཚུལ་ཞེས་པ་ཤྲ་མ་ཎེ་རའི་སྒྲ་ལས་དྲངས་ན་བླ་མའི་བྱ་བས་ངལ་བ་ཞེས་འབྱུང་ལ། དེའི་བྱ་བ་བྱིན་ལེན་དང་རུང་བ་སོགས་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པས་བྱ་དགོས་པ་ཐམས་ 6-2-8b ཅད། སྤྱིར་དགེ་ཚུལ་དང་། བྱེ་བྲག་གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཉེ་བར་གནས་པ་དེ་ཁོ་ནས་བྱེད་དགོས་པའི་ངེས་པ་མེད་དེ། དེ་ལ་མ་རྟེན་པའི་དགེ་ཚུལ་གཞན་དང་།

【現代漢語翻譯】 如果（僧團）沒有具足戒的比丘，那麼授予沙彌戒是不允許的。即使具備穩重和智慧，也沒有說過可以授予一個以上的沙彌。因此，在完全沒有比丘，或者即使有比丘但沒有具備穩重和智慧的地方，僅僅只有沙彌僧團存在，或者即使完全瞭解沙彌的戒律，但因為沒有依靠住處而居住也是不允許的。必須依靠上師，因為沙彌不是完全自主的人。同樣，一般來說，也沒有允許終身只做沙彌的說法，因為已經說過到了二十歲必須受具足戒。因此，在僧團居住的地方，更不用說沒有比丘了，比其他出家人比丘少也是絕對不允許的，因為戒律中沒有允許這樣說的。不依靠住處上師的沙彌自主居住是不允許的，而許多比丘聚集在一起依附於一位上師是可以的，但是不允許安置一個以上的沙彌，對於唯一的那一個，應該知道是近侍，而不是一起居住者，因為不允許超過三個晚上一起居住。第二部分分為兩點：弟子的特徵，以及弟子應該如何依止上師的方式。第一點是：正如所說：'對上師恭敬、戒律清凈，並且恒常精進于禪定和唸誦，嚴謹、調柔、具足忍耐，要知道是精進于戒律、具有住處和佛法的人。'第二部分分為兩點：承侍的方式，以及尊敬和敬重的方式。第一點是：正如所說：'大小便和漱口應該自己做，在結界內要向勝利者頂禮，除了乾淨的水和飲料之外，所有的事情都要詢問之後才能做。'第二部分分為兩點，第一點是：通過承侍上師，應該供養美味的食物和飲料等等。第二點是敬重：因為自己想要（獲得成就），所以要像對待父親一樣極度順從，恭敬地服侍上師。總的來說，沙彌這個詞是從梵文Śrāmaṇera（梵文天城體：श्रमणेर，梵文羅馬擬音：Śrāmaṇera，漢語字面意思：勤策男）一詞翻譯過來的，意思是為上師的事務而辛勞。所有未受具足戒者必須做的事情，比如給予和接受（東西）以及允許的事情等等，一般來說，沙彌和特別依止的近侍沒有必須由他來做的規定，因為還有不依止他的其他沙彌。 If there are no fully ordained monks (Bhikkhu) in the Sangha, then it is not permissible to grant the vows of a novice monk (Śrāmaṇera). Even if one possesses stability and wisdom, it has not been said that more than one novice monk can be ordained. Therefore, in a place where there are no Bhikkhus at all, or even if there are Bhikkhus but they do not possess stability and wisdom, it is not permissible for only a community of novice monks to exist, or even if they fully understand the discipline of novice monks, it is not permissible to reside without relying on a residence. One must rely on a Lama (Guru), because a novice monk is not an independent person. Similarly, in general, there is no teaching that allows one to remain a novice monk for life, because it has been said that one must necessarily take full ordination after reaching the age of twenty. Therefore, in a place where a Sangha resides, let alone the absence of Bhikkhus, it is definitely not permissible for there to be fewer Bhikkhus than other ordained individuals, because there is no teaching in the Vinaya (discipline) that allows this. It is not permissible for a novice monk who does not rely on a residence Lama to reside independently, but it is permissible for many Bhikkhus to gather together as attendants of one Lama, but it is not permissible to place more than one novice monk, and for that one alone, it should be known as a 'near attendant', but not as a 'co-resident', because it is not permissible to reside together for more than three nights. The second part is divided into two points: the characteristics of a disciple, and how the disciple should rely on the Guru. The first point is: As it is said: 'Respectful to the Guru, pure in discipline, and constantly diligent in meditation and recitation, strict, gentle, and endowed with patience, know that he is diligent in vows, possessing a residence and Dharma.' The second part is divided into two points: the manner of service, and the manner of respect and reverence. The first point is: As it is said: 'Excrement, urine, and brushing teeth should be done by oneself, and one should prostrate to the Victorious One within the boundary, except for clean water and drinks, all things should be done after asking.' The second part is divided into two points, the first point is: By serving the Lamas, one should offer delicious food and drinks, etc. The second point is reverence: Because one desires (to attain accomplishment), one should be extremely obedient like treating one's father, and respectfully serve the Guru. In general, the term Śrāmaṇera is translated from the Sanskrit word Śrāmaṇera (Sanskrit Devanagari: श्रमणेर, Sanskrit Romanization: Śrāmaṇera, Chinese literal meaning: diligent male), which means to labor for the affairs of the Guru. All the things that those who have not taken full ordination must do, such as giving and receiving (things) and permissible things, etc., in general, there is no requirement that the novice monk and the particularly relied-upon attendant must do them, because there are other novice monks who do not rely on him.

【English Translation】 If there are no fully ordained monks (Bhikkhu) in the Sangha, then it is not permissible to grant the vows of a novice monk (Śrāmaṇera). Even if one possesses stability and wisdom, it has not been said that more than one novice monk can be ordained. Therefore, in a place where there are no Bhikkhus at all, or even if there are Bhikkhus but they do not possess stability and wisdom, it is not permissible for only a community of novice monks to exist, or even if they fully understand the discipline of novice monks, it is not permissible to reside without relying on a residence. One must rely on a Lama (Guru), because a novice monk is not an independent person. Similarly, in general, there is no teaching that allows one to remain a novice monk for life, because it has been said that one must necessarily take full ordination after reaching the age of twenty. Therefore, in a place where a Sangha resides, let alone the absence of Bhikkhus, it is definitely not permissible for there to be fewer Bhikkhus than other ordained individuals, because there is no teaching in the Vinaya (discipline) that allows this. It is not permissible for a novice monk who does not rely on a residence Lama to reside independently, but it is permissible for many Bhikkhus to gather together as attendants of one Lama, but it is not permissible to place more than one novice monk, and for that one alone, it should be known as a 'near attendant', but not as a 'co-resident', because it is not permissible to reside together for more than three nights. The second part is divided into two points: the characteristics of a disciple, and how the disciple should rely on the Guru. The first point is: As it is said: 'Respectful to the Guru, pure in discipline, and constantly diligent in meditation and recitation, strict, gentle, and endowed with patience, know that he is diligent in vows, possessing a residence and Dharma.' The second part is divided into two points: the manner of service, and the manner of respect and reverence. The first point is: As it is said: 'Excrement, urine, and brushing teeth should be done by oneself, and one should prostrate to the Victorious One within the boundary, except for clean water and drinks, all things should be done after asking.' The second part is divided into two points, the first point is: By serving the Lamas, one should offer delicious food and drinks, etc. The second point is reverence: Because one desires (to attain accomplishment), one should be extremely obedient like treating one's father, and respectfully serve the Guru. In general, the term Śrāmaṇera is translated from the Sanskrit word Śrāmaṇera (Sanskrit Devanagari: श्रमणेर, Sanskrit Romanization: Śrāmaṇera, Chinese literal meaning: diligent male), which means to labor for the affairs of the Guru. All the things that those who have not taken full ordination must do, such as giving and receiving (things) and permissible things, etc., in general, there is no requirement that the novice monk and the particularly relied-upon attendant must do them, because there are other novice monks who do not rely on him.

---

དགེ་བསྙེན་དང་། ལྷ་འབངས་སོགས་གཞན་གྱིས་ཀྱང་དེ་དག་རུང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་། དགེ་ཚུལ་བླ་མ་ལ་མ་རྟེན་པར་གནས་པ་ནི་མི་སྲིད་ལ། གང་ལ་བརྟེན་པ་དེ་ལ་དགོས་པའི་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པའི་བྱ་བ་རྣམས་ནི། གཞན་མེད་ན་དགེ་ཚུལ་དེ་ཁོ་ནས། ངེས་པར་བྱ་དགོས་པའི་རིས་སུ་གནས་པས་ན་བླ་མའི་བྱ་བས་ངལ་བ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བཤད་ན་གནས་དང་མཁན་པོའི་འོས་སུ་གྱུར་པའི་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་སྲིད་པ་དེ་དག་གི་འཁོར་དུ་དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་བཞག་པ་མེད་ཀྱང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པས་བྱ་དགོས་པ་རྣམས་ནི་ཁྱིམ་པའམ་དགེ་ཚུལ་གཞན་ལ་བཅོལ་བས་འགྲུབ་པའོ། ། ༈ བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་སྒོ་ནས་བསྲུང་བའི་ཚུལ། གཉིས་པ་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་ལ། གཞི་གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ་དང་། བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་བསྟེན་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཡོད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དབྱར་དང་། དགག་དབྱེ་ལུང་ལས་གསུངས་པ་བཞིན་བཤད་པ་དང་། གསོ་སྦྱོང་བསྟན་བཅོས་མཁན་པོའི་རིགས་པས་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་དག་གིས་དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་པ་དེའི་ཚེ། དགེ་ཚུལ་ནི་མང་པོ་དག་གམ་གཅིག་ལས་མེད་ཀྱང་། བླ་མ་གང་དུ་གནས་པའི་མཚམས་ནང་དེར་དབྱར་གནས་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གྲོང་ལ་སོགས་པ་མིང་སྨོས་རིམ་པ་ཡིས། །དབྱར་དུ་དབྱར་གནས་དམ་ནི་བཅའ་བར་བྱ། །གལ་ཏེ་དེ་ནི་གཞན་དུ་འགྲོ་འགྱུར་ན། །ཞག་བདུན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་འགྲོ་བར་བྱ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དགག་དབྱེ་ནི། དགེ་ཚུལ་གྱི་དགག་དབྱེའི་ཆོ་ག་ལུང་ལས་དངོས་སུ་གསུང་བ་ལྟར་ལག་ལེན་གྱི་ཆོ་ག་ན་གསལ་བ་དང་། རྒྱུ་དབྱར་གནས་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་དགག་དབྱེ་འབྱུང་བར་རིགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྔགས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་བཞིན་ཉམས་སུ་བླང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟར་མ་བྱས་ 6-2-9a ན་དགེ་ཚུལ་གྱི་བླངས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་གྱི་ཉེས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། དབྱར་གནས་གཅིག་ཏུ་གནས་པ་དང་། །གསོ་སྦྱོང་དགག་དབྱེར་བཅས་པ་དང་། །དེ་ལ་སོགས་པ་དེ་ཡི་ནི། །བླངས་པའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དགེ་ཚུལ་གྱི་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བའི་སྔགས་དང་རིམ་པ་ལུང་ན་མི་བཞུགས་ཀྱང་། དེ་ལ་དེར་དགོས་པའི་རིགས་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཇི་ལྟར་བྱེད་པ་གཉིས་འཆད་དགོས་པ་ལས། དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་གསུངས་པ་མེད་གྱུར་ཀྱང་། །དགག་དབྱེ་གསུངས་ཕྱིར་འདིར་ནི་གསོ་སྦྱོང་ཡོད། །དགག་དབྱེ་དག་པར་གོ་བར་བྱ་ཕྱིར་ཏེ། །དེ་ལས་གསོ་སྦྱོང་དོན་ནི་ཐ་དད་མིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཀྱེ་ཚིག་དག་ལ་བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། །དེང་འདིར་འཕགས་པའི

【現代漢語翻譯】 因為沙彌（dge bsnyen，優婆塞），以及天人等其他人也可以這樣做。即使如此，沙彌不可能不依賴於上師而存在，而對於所依賴的上師，未受具足戒者需要做的事情，如果沒有其他人，那麼這個沙彌就必須去做，這是他職責所在，所以稱為上師的勞作。如果這樣說，那麼有很多適合做住持和堪布的比丘，即使在他們的眷屬中沒有安置沙彌，但未受具足戒者需要做的事情，可以通過委託給在家眾或其他的沙彌來完成。 第二，通過完全學習戒律來守護的方式。 第二部分是完全學習戒律的方式，分為三個方面：如何學習的基礎，以及如何依賴安樂的順緣。 第一部分分為兩個方面：如律藏所說，關於雨季安居（dbyar）和解夏（dgag dbye）的闡述，以及通過布薩（gso sbyong）和論藏堪布的理證來完成。 第一部分又分為兩個方面，首先是：當比丘僧團承諾進行雨季安居時，無論沙彌是多是少，甚至只有一個，都必須在上師所居住的界限內承諾進行雨季安居。正如所說：'城鎮等名稱依次說，雨季安居之誓當安立。若彼前往他處去，七日加持後方可去。'。 第二是解夏：沙彌的解夏儀式，如律藏中直接所說，在實際操作的儀式中很清楚，並且因為存在雨季安居的原因，自然會產生解夏的結果，所以必須按照密咒儀軌中的方式來實踐。如果不這樣做，就會被說成是沙彌違背誓言的過失。正如《廣大釋》中所說：'安住一處度雨季，以及布薩與解夏等，這些都是與彼之，所受誓言相一致。' 第二是：沙彌進行布薩的咒語和次第在律藏中沒有記載，但需要解釋其中所需的理證，以及密咒儀軌如何進行。首先是：正如所說：'若無明顯之宣說，因說解夏故此處有布薩。為使解夏得清凈故，故此布薩與解夏義非異。' 第二是：正如所說：'諸位，請諸位長老垂聽。今日……'

【English Translation】 Because śrāmaṇeras (dge bsnyen, male lay practitioner) and gods, etc., can also do these things. Even so, it is impossible for a śrāmaṇera to exist without relying on a guru, and for the guru on whom he relies, the tasks that need to be done by one who has not taken full ordination, if there is no one else, then that śrāmaṇera must do them, as it is his duty, so it is called the guru's labor. If it is said in this way, then there are many fully ordained monks who are suitable to be abbots and preceptors, but even if there are no śrāmaṇeras placed in their retinue, the tasks that need to be done by those who have not taken full ordination can be accomplished by entrusting them to laypeople or other śrāmaṇeras. Second, the way to protect by fully studying the precepts. The second part is the way to fully study the precepts, which is divided into three aspects: the basis of how to study, and how to rely on the conditions for happiness. The first part is divided into two aspects: as stated in the Vinaya, the explanation of the summer retreat (dbyar) and the ending of the retreat (dgag dbye), and the completion through the reasoning of the poṣadha (gso sbyong) and the abbot of the Abhidharma. The first part is further divided into two aspects, the first being: when the sangha of monks commits to observing the summer retreat, whether there are many or few śrāmaṇeras, or even just one, they must commit to observing the summer retreat within the boundaries where the guru resides. As it is said: 'Towns and other names are mentioned in order, the vow of the summer retreat should be established. If he goes elsewhere, he should go after being blessed for seven days.' The second is the ending of the retreat: the ritual for the śrāmaṇera's ending of the retreat, as directly stated in the Vinaya, is clear in the actual practice ritual, and because there is a reason for the summer retreat, the result of the ending of the retreat will naturally occur, so it must be practiced in the way it occurs in the mantra ritual. If this is not done, it will be said to be the fault of the śrāmaṇera violating the vow. As it is said in the Extensive Commentary: 'Staying in one place for the summer retreat, and the poṣadha and the ending of the retreat, etc., these are all in accordance with, the vows taken by him.' The second is: the mantra and sequence for the śrāmaṇera's performance of the poṣadha are not recorded in the Vinaya, but it is necessary to explain the reasoning required for it, and how the mantra ritual is performed. First is: As it is said: 'If there is no explicit statement, because the ending of the retreat is mentioned, there is poṣadha here. In order to understand the ending of the retreat as pure, therefore the meaning of this poṣadha is not different.' The second is: As it is said: 'Venerables, please listen to these words. Today...'

---

་དགེ་འདུན་གསོ་སྦྱོང་ལགས། །དེ་ནི་དགེ་ཚུལ་བདག་གིའང་ལགས་ཏེ་བདག །ཡང་བདག་དག་པར་མཆིས་ཞེས་བྱ་སྔགས་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའི་ཚིག་ཡིན་པར་འགྲེལ་པ་མཁན་པོ་དག་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་ཇི་ལྟར་གནང་བ་དང་། བསྟེན་ཚུལ་ལོགས་པ་མ་གསུངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་གོས་གཉིས་ནི་རབ་བྱུང་གི་ཚེ་མེད་དུ་མི་རུང་བའི་ཚུལ་གྱི་གནང་བ་དང་། དགེ་འདུན་དང་གང་ཟག་གི་གནས་མལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཚེ་གདིང་བ་མེད་དུ་མི་རུང་བར་གསུངས་པ་དང་། བསོད་སྙོམས་པས་ལྷུང་བཟེད་དང་གསིལ་བྱེད་ཀྱང་ངེས་པར་བཅང་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་རབ་བྱུང་གི་རྟགས་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ལྷུང་བཟེད་གཉིས་ཏེ། ས་དང་ལྕགས་ལས་བྱས། །ལྷུང་བཟེད་གཞན་མིན་ཆུང་ཆེ་སྐྱ་བོ་མིན། །འཁར་སིལ་སྒྲ་དང་ལྡན་པར་བཅང་བྱ་སྟེ། །དེ་ནི་གོ་བྱེད་ཁྱི་སྐྲོད་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཟས་དང་སྨན་ནི་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་ཁས་བླངས་ན་སྨན་བཀུས་ཏེ་བོར་བ་དང་། ཟས་བསོད་སྙོམས་ 6-2-9b པ་ཁོ་ནར་ངེས་ཤིང་། དེ་ལས་གཞན་གྱི་ལྷག་པར་རྙེད་ན་མཐའ་གཉིས་སྤངས་ཏེ་ཇི་ལྟར་རྙེད་པ་བཞིན་བཅང་བ་དང་ལོངས་སྤྱད་པར་གསུངས་སོ། །གནས་མལ་ནི། དགེ་སློང་དང་མ་འབྲེལ་བའི་གནས་རང་དབང་ཅན་ནི་བཤད་པ་མེད་ལ། དེ་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པའི་སར་རུང་བའི་ཁང་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་། གནས་ཁང་ཐ་དད་པའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་ནི་དགེ་ཚུལ་གྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གནས་སུ་བཤད་པ་ཙམ་མོ། །གཉིས་པ་ནི། དགེ་ཚུལ་དགེ་སློང་ལྟར་བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན། སྨན་དང་། གོས་དང་། གནས་མལ་གསུམ་ལོགས་པ་མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཞེ་ན། འདི་ལ་གོས་ཆང་འབྲལ་གྱི་བཅས་པ་མེད་པ་དང་། ནད་པ་ཡིན་ཀྱང་སྨན་བྱིན་གྱིས་རླབ་མི་དགོས་པ་དང་། དགེ་སློང་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྤོང་ཁང་དང་གཙུག་ལག་ཁང་གསར་དུ་རྩིག་པ་སོགས་ཀྱི་བཅས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ། ༈ ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ། གསུམ་པ་ལྟུང་བ་བྱུང་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་ཚུལ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བཅོས་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་དང་། དེ་ལ་འཕྲོས་ནས་དགེ་བསྙེན་གྱི་ཕྱིར་བཅོས་ལ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཉེས་པ་ནི། གཉིས་ཏེ། ཕྱིར་བཅོས་སུ་རུང་བ་དང་། མི་རུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཡིད་ཀྱིས་བསྡམས་པས་འདག་པ་དང་། བཤགས་པས་འདག་པ་དང་། ཆད་ལས་ཀྱིས་འཆོས་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི་གོང་དུ་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་མ་ཐག་པ་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ཇི་ལྟར་བཤགས་པའི་ཚུལ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། མཆོད་རྟེན་ཁྱམས་དག་ཅི་ནུས་བྱི་དོར་བྱ། །བདུག་པ་མེ་ཏོག་བཀྲམ་པ་བཀྲམ་བྱས་ཏེ། །རང་གི་རྒྱུ

【現代漢語翻譯】 比丘僧團進行布薩儀式。這是沙彌的職責，我（指沙彌）也參與其中。『我已清凈』是一個真言。（藏文：ཡང་བདག་དག་པར་མཆིས་ཞེས་བྱ་སྔགས་ཡིན།，梵文天城體：पुनरात्मानं शुद्धं करोमि इति मन्त्रः，梵文羅馬擬音：punarātmānaṃ śuddhaṃ karomi iti mantraḥ，漢語字面意思：再次使自己清凈的咒語）』。這是經論中特別解釋的詞句，經師們如此講解。 第二部分是關於如何提供安樂的條件，以及為什麼沒有單獨說明依止的方式。 首先，袈裟和缽是出家生活中不可或缺的，這是允許的。在享用僧團或個人住所時，必須要有坐墊。托缽乞食時，必須攜帶缽和搖鈴，否則會被認為是不如法的出家人的行為。正如所說：『有兩種缽，由土或鐵製成。不是其他材質的缽，不大不小，也不是灰色的。必須攜帶發出聲音的搖鈴，因為它可以用來通知和驅趕狗。』 食物和藥物方面，如果承諾學習功德，則應恭敬地對待藥物。食物只能通過托缽獲得，如果獲得額外的食物，應避免兩種極端，按照獲得的方式持有和享用。住所方面，與比丘無關的獨立住所無需多說。對於需要依賴的住所，可以在合適的房屋中進行加持，具備不同住所的特徵，這只是沙彌獨有的住所。 第二，為什麼沒有單獨說明沙彌像比丘一樣安樂生活的條件，如藥物、衣服和住所呢？因為沙彌沒有關於衣服不能分離的規定，即使生病也不需要加持藥物，也沒有像比丘那樣不能不依賴比丘而建造新禪房和寺廟等的規定。 如果違犯戒律，如何補救 第三部分是關於如果違犯戒律，如何補救的方法，分為兩個方面：沙彌如何補救，以及由此引申的對居士補救方法的探討。 首先，過失分為兩種：可以補救的和不可補救的。可以補救的分為三種：通過意念約束來消除，通過懺悔來消除，以及需要通過懲罰來糾正。 第一種是通過意念約束來消除的，就是前面提到的需要約束的過失。第二種是通過懺悔來消除的，就是前面提到的需要懺悔的過失。如何懺悔呢？正如所說：『盡力清掃佛塔和庭院，擺放香和花朵，'

【English Translation】 The Sangha performs the Posadha ceremony. This is the duty of a Śrāmaṇera (novice monk), and I (the Śrāmaṇera) participate in it. 'I am pure' is a mantra. (藏文：ཡང་བདག་དག་པར་མཆིས་ཞེས་བྱ་སྔགས་ཡིན།，梵文天城體：पुनरात्मानं शुद्धं करोमि इति मन्त्रः，梵文羅馬擬音：punarātmānaṃ śuddhaṃ karomi iti mantraḥ，漢語字面意思：The mantra 'I am pure again').' This is a phrase specifically explained in the scriptures, as explained by the teachers. The second part is about how to provide conditions for comfort, and why the method of reliance is not explained separately. First, the robes and bowl are indispensable for monastic life, which is permitted. When enjoying the residence of the Sangha or an individual, a cushion is necessary. When begging for alms, it is necessary to carry a bowl and a bell, otherwise it will be considered an improper act of a monastic. As it is said: 'There are two types of bowls, made of earth or iron. Not bowls of other materials, not too big or too small, nor gray. A bell with a sound must be carried, because it can be used to notify and drive away dogs.' Regarding food and medicine, if one promises to study merits, medicine should be treated with respect. Food can only be obtained through begging, and if additional food is obtained, one should avoid the two extremes and hold and enjoy it in the way it was obtained. Regarding residence, there is no need to say much about independent residences that are not related to Bhikṣus (fully ordained monks). For residences that need to be relied upon, blessing can be performed in suitable houses, and having the characteristics of different residences is only a unique residence for Śrāmaṇeras. Second, why are the conditions for Śrāmaṇeras to live comfortably like Bhikṣus, such as medicine, clothing, and residence, not explained separately? Because Śrāmaṇeras do not have the rule that clothes cannot be separated, and even if they are sick, they do not need to bless the medicine, and there are no rules such as not being able to build new meditation rooms and temples without relying on Bhikṣus. How to remedy if the precepts are violated The third part is about how to remedy if the precepts are violated, which is divided into two aspects: how Śrāmaṇeras remedy, and the discussion of the remedy method for Upāsakas (lay practitioners) derived from this. First, faults are divided into two types: remediable and irremediable. Remediable ones are divided into three types: eliminated by mental restraint, eliminated by confession, and needing to be corrected by punishment. The first type is eliminated by mental restraint, which is the faults that need to be restrained as mentioned above. The second type is eliminated by confession, which is the faults that need to be confessed as mentioned above. How to confess? As it is said: 'Do your best to clean the stupa and courtyard, arrange incense and flowers,'

---

ད་བརྟགས་ཐོག་མར་སྡོམ་བརྩོན་གྱི། །མདུན་དུ་ལྟུང་བ་དག་ནི་བཤགས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ཕམ་པ་དང་འདྲ་བའི་ཉེས་བྱས་ལ་འཆབ་སེམས་བྱུང་མ་བྱུང་གཉིས་ལས། འཆབ་མེད་ལ་ཆད་པའི་ལས་ཀྱིས་བསླབ་པ་དགེ་འདུན་ལ་ནོད་ནས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྤྱོད་དགོས་པ་ནི། དགེ་སློང་ལ་ 6-2-10a བཤད་པ་དང་འདྲ་བར་འགྲེལ་པ་མཁན་པོ་དག་འཆད་དོ། །འདི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་མི་རུང་ཡང་། མི་སྐྱེ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཕམ་པ་འཆབ་མེད་ཅན་གྱིས་སྡོམ་པ་སླར་བླངས་ན་སྐྱེ་བ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དག་གི་འདོད་པར་འཆད་དགོས་པས་སོ། །གཉིས་པ་འཆབ་བཅས་བྱུང་བ་ནི། བསྙིལ་བར་བྱ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལྟུང་བས་རྒྱུད་གསོར་མི་རུང་དུ་སོང་བའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ཉེས་རྩོམ་བྱེད་དང་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པ་དང་། །འདིར་ནི་གསུམ་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་དག །འཐབ་མོ་སྤངས་ཏེ་གཎྜི་བརྡུངས་བྱས་ནས། །ཆུ་ཤིང་རུལ་བ་བཞིན་དུ་ངེས་བསྐྲད་བྱ། །ཞེས་སོ། །སྐྲོད་པའི་ཚེ་གཎྜི་བརྡུང་བའི་གོ་བ་ནི་སྐྲོད་པ་ལ་མཚམས་ནང་དེའི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་མཐུན་དགོས་པའི་དོན་ཏེ། མ་མཐུན་ན་དབྱེན་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །དགེ་ཚུལ་གྱི་སྐབས་འདིར་བསྙིལ་བ་དང་སྐྲོད་པ་དོན་གཅིག་པ་ཁོ་ནར་མ་ངེས་ཏེ། སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བར་གསུངས་ཀྱང་དེ་གནས་ཁང་ནས་སྐྲོད་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་དང་གནས་ནས་འབྱིན་པ་དོན་མི་གཅིག་པར་ཡང་འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་ཇི་སྐད་དུ། ཀ་བར་གྱུར་པ་མདོ་སྡེ་འཛིན་གང་དང་། །དེ་བཞིན་གཞན་ཀྱང་ཆོ་ག་བཞིན་དཔྱད་བསྐྲད། །དཔུང་བྱེད་བཏང་ན་སླར་ཡང་གཞུག་བྱ་སྟེ། །གལ་ཏེ་མིན་ན་དེ་སྐལ་རིན་གྱིས་ལྟུང་། །ཞེས་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པའི་དགེ་ཚུལ་གནས་ཁང་ནས་བསྐྲད་པ་ཞིག་སླར་ཡང་འཇུག་ཏུ་རུང་བར་བཤད་ལ། དེ་ལྟ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་སླར་ཡང་འཇུག་ཏུ་རུང་བར་འགྱུར་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་གནས་ཁང་ན་སྐྲོད་པ་མི་འབྱུང་བར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་དང་སྐྲོད་པ་དོན་མི་གཅིག་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་སྙམ་དུ་དོགས་ན། འདི་ནི་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པའི་དགེ་ཚུལ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་གནས་ཁང་ནས་བསྐྲད་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔུང་བྱེད་བཏང་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེ་མ་ཡིན་པ་ལ་སྐྲོད་པ་ཇི་ 6-2-10b ལྟར་ཡོད་ཅེ་ན། དེ་ཡོད་པར་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཉེས་རྩོམ་བྱེད་དང་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པ་དང་། །ཞེས་བཤད་མ་ཐག་པ་ལས་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དགེ་བསྙེན་ལའང་དགེ་ཚུལ་ལྟར་བླངས་པ་དངོས་དང་། དེའི་ཕྱོགས་མཐུན་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་འཆད་ནུས་སམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་འདུལ་བ་ནས་བཤད་པ་མེད་ཅིང་། འཆད་ནུས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏ

【現代漢語翻譯】 此外，首先要努力遵守戒律，懺悔所有違犯之處。第三種情況是，對於類似於墮罪的過失，存在隱瞞或未隱瞞兩種情況。對於未隱瞞的情況，通過懲罰性的行為，從僧團處接受學處，並且必須終生遵守，這與為比丘所說的相似，註釋家們如此解釋。雖然這不允許受具足戒，但並非不能生起戒律，因為分別說部認為，如果未隱瞞墮罪者重新受戒，戒律是可以生起的。第二種情況是，如果存在隱瞞的情況，則只能驅逐，而不能恢復墮罪，因為墮罪已經使相續無法恢復。正如所說：'造作罪業者，破壞僧團者，以及此處第三種，戒律敗壞者，應停止爭鬥，敲擊犍稚，如同腐爛的樹木，必須驅逐。'驅逐時敲擊犍稚，意味著驅逐需要僧團所有成員的同意，否則會造成分裂。對於沙彌的情況，驅逐和擯棄並不一定相同，因為即使說要擯棄不放棄惡見的沙彌，但並非將其從住所驅逐。同樣，強制遷單和從住所驅逐，其含義也並不相同，這將在下文解釋。那麼，如果像這樣說：'成為支柱的持經者，以及其他如法審查后驅逐者，如果派遣幫助者，則應重新接納，如果不是，則因其過失而墮落。'說的是將持律的沙彌從住所驅逐后，可以重新接納。如果是這樣，那麼戒律敗壞者也可以重新接納，因為已經承認，如果不是戒律敗壞者，就不會從住所驅逐，因為認為擯棄沙彌和驅逐並非同一含義。如果對此感到疑惑，那麼，這指的是將持律且未敗壞戒律的沙彌從住所驅逐的情況，因為說了派遣幫助者。如果不是這種情況，怎麼會有驅逐呢？如果說存在這種情況，那麼，正如剛才所說：'造作罪業者，破壞僧團者'，從這裡就可以知道。第二，對於近事男，是否也能像沙彌一樣，解釋受戒本身以及與其相似的分類呢？並非如此，因為律藏中沒有這樣說，也不能這樣解釋。

【English Translation】 Furthermore, one should first strive to uphold the precepts and confess all transgressions. The third case concerns offenses similar to defeat (pārājika), where there are two possibilities: concealment or non-concealment. In the case of non-concealment, one receives the training from the Sangha through punitive actions and must practice it for as long as one lives, similar to what is said for a bhikṣu (monk), as explained by the commentators. Although this does not allow for full ordination, it is not that the precepts cannot arise, because the Sarvāstivāda school holds that if someone who has not concealed a defeat takes the vows again, the precepts can arise. The second case is when there is concealment, in which case one can only be expelled and cannot restore the offense, because the offense has made the continuum irreparable. As it is said: 'Those who commit offenses, those who disrupt the Sangha, and the third kind here, those who have broken their vows, should cease fighting, strike the gaṇḍī (gong), and like rotten trees, must be expelled.' Striking the gaṇḍī at the time of expulsion means that the expulsion requires the agreement of all the Sangha members within the boundary, otherwise it will cause division. In the case of a śrāmaṇera (novice monk), expulsion and banishment are not necessarily the same, because even though it is said to banish a śrāmaṇera who does not abandon wrong views, it does not mean expelling him from the residence. Similarly, forced relocation and expulsion from the residence do not have the same meaning, which will be explained below. So, if it is said like this: 'The one who has become a pillar, the holder of the sūtras, and others who are expelled after being examined according to the Dharma, if helpers are sent, they should be readmitted, and if not, they will fall due to their faults.' It speaks of expelling a vinaya-holding śrāmaṇera from the residence and then being able to readmit him. If that is the case, then someone who has broken their vows can also be readmitted, because it has been acknowledged that if it is not someone who has broken their vows, they will not be expelled from the residence, because it is believed that banishing a śrāmaṇera and expelling are not the same meaning. If there is doubt about this, then this refers to the case of a śrāmaṇera who holds the vinaya and has not broken their vows being expelled from the residence, because it says to send helpers. If that is not the case, how could there be expulsion? If it is said that there is such a case, then, as just said: 'Those who commit offenses, those who disrupt the Sangha,' it can be known from here. Second, for a upāsaka (lay practitioner), can one also explain the taking of vows itself and the similar classifications, as with a śrāmaṇera? It is not so, because it is not said in the Vinaya, and it cannot be explained in this way.

---

ེ། དགེ་བསྙེན་ལ་བཅས་པའི་ལྟུང་བ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཆང་སྤོང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལས་འགལ་བའི་ཉེས་པ་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་བཅས་ལྟུང་ཡིན་ཀྱང་། ཁྱིམ་པ་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཁྱིམ་པ་ཐ་མལ་པས་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱིས་མྱོས་འགྱུར་འཐུང་བའི་ཉེས་པ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་ཆང་སྤོང་བ་དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་འཇོག་པ་ཅི་ཞེ་ན། བསླབ་པའི་ཡན་ལག་གཞན་རྣམས་བསྲུང་བའི་ཆེད་ཡིན་ཏེ། མཛོད་ལས། བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ། །མྱོས་འགྱུར་ལས་གཞན་བསྲུང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་བཞིན་དུ་རྩ་བ་མ་ཡིན་པའི་རྫུན་སྨྲ་བ་ཡང་བཅས་པའི་ཉེས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱིམ་པ་གཞན་གྱིས་རྫུན་སྨྲས་པའི་ཉེས་པ་ལས་ལྷག་པ་མ་བཅས་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་དགེ་བསྙེན་ལ་རྩ་བར་མ་གྱུར་པའི་བརྫུན་གཞན་བཀག་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བཀག་མོད། བཅས་པའི་ཉེས་པར་འཇོག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བསླབ་པ་གཞན་སྲུང་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་སྲུང་དགོས་པར་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་འདས་གྱུར་ན། །རྫུན་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་རྩ་བ་བཞི་བཞག་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། བཞི་པོ་དང་འགལ་བ་ལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་མལ་བ་གཞན་གྱིས་བྱས་པའི་ཉེས་པ་ལས་ལྷག་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དེར་འཇོག་པ་ནི་རྩ་བའི་ཉེས་པ་འཆབ་པ་དང་བཅས་པས་མ་གོས་ན་ཚེ་འདི་ལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་སྐལ་བ་ཡོད་པ་དང་། དེས་ཉེ་བར་རེག་ན་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་དགེ་བསྙེན་གྱི་རྒྱུད་གསོར་མི་རུང་དུ་བྱས་པས་སླར་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་བླང་དུ་མི་རུང་བ་ཉིད་ 6-2-11a དུ་གོ་བའི་ཕྱིར་དུ་རྩ་བ་བཞིར་བཅས་སོ། །དགེ་བསྙེན་ལ་ལྟུང་བའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་མེད་པ་དེས་ན་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་བཤགས་པ་ལས་ལོགས་སུ་ལྟུང་བ་བཤགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་གཞག་གསུངས་པ་མེད་དོ། །འོ་ན་བསྙེན་གནས་ལའང་དེ་ལྟར་ངེས་སམ་ཞེ་ན། ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཁྱིམ་པ་རྣམས་ལ་ནི་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་མང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་ལ། དོན་ནི། ཁྱིམ་པས་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱིས་རབ་བྱུང་ལ་བཅས་པ་དག་དང་འགལ་བར་བྱས་པའི་ཚེ་བཅས་འགལ་གྱི་ཉེས་པར་མི་འཇོག་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་དགེ་བསྙེན་གསོ་སྦྱོང་ལ་གནས་པ་དེས། ཀུན་སློང་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་དུས་མིན་གྱི་ཟས་སྤོང་བར་ཁས་བླངས་པ་སོགས་ཡན་ལག་བཞི་པོ་དག་དང་འགལ་བ་དེའི་ཚེ་བསྙེན་གནས་དང་འགལ་བར་འཇོག་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་བཞིན་གྱི་ཉེས་པར་ནི་འཇོག་མི་ནུས་ཤིང་། བཅས་པ་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཡོངས་རྫོགས་དགེ་བསྙེན་གྱིས་ཀུན་སློང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་དང་། གཉེན་པོའི་བློས་ཆང་འཐུང་བ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་ཡོངས་རྫོགས་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་བསྙེན་གནས་

【現代漢語翻譯】 問：居士戒沒有規定墮罪，那麼違背了戒酒的誓言，對於出家人來說是根本墮罪，但對於在家人來說不是。例如，普通的在家人以煩惱的意樂飲用致醉之物，犯的是自性罪。那麼，為什麼將戒酒作為居士戒的學處之一呢？ 答：這是爲了守護其他的學處。《俱舍論》中說：『規定不飲酒，為護餘罪故。』同樣，說非根本的妄語也不是規定墮罪，因為沒有規定比其他在家人說妄語的罪過更重的罪過。那麼，難道沒有禁止居士說非根本的妄語嗎？ 答：禁止了。但不是作為規定的墮罪來安立，而是作為守護其他學處的一個部分，必須守護。如是說：『若壞一切戒，則成妄語過。』 問：那麼，將四個根本戒作為居士戒的學處，豈不是沒有理由了嗎？因為違背這四條戒律，也不會比其他普通在家人所犯的罪過更重。 答：即使如此，安立這四條根本戒的原因是，如果隱瞞根本罪，並且沒有被規定所染污，那麼此生有獲得阿羅漢的可能；如果觸犯了根本罪，那麼此生就無法恢復居士的身份，因此不能再次受持居士戒。爲了理解這個道理，所以規定了四條根本戒。 由於居士戒沒有墮罪的安立，因此沒有單獨于自性罪之外，安立一個名為『墮罪懺悔』的法相。 問：那麼，八關齋戒也是如此嗎？ 答：確實如此。如經中所說：『居家者多有非福。』意思是說，如果在家居士以煩惱的意樂違背了出家人的戒律，也不會被認為是違背了規定的罪過。 如此解釋之後，安住在居士齋戒中的人，如果以無記的意樂違背了過午不食等四條支分，也不能被認為是違背了齋戒，因為不能安立為自性罪，也沒有規定罪。例如，圓滿居士以無記的意樂，或者以對治的心態飲酒一樣。那麼，圓滿的居士和八關齋戒呢？

【English Translation】 Question: Since the Upāsaka (lay follower) precepts do not specify transgressions, is violating the vow to abstain from alcohol considered a root downfall for monastics but not for laypersons? For example, an ordinary layperson who, with afflicted intention, consumes intoxicants commits a natural transgression. Why, then, is abstaining from alcohol included as a branch of the Upāsaka precepts? Answer: It is to protect the other branches of the precepts. The Treasury of Knowledge states: 'The prohibition against intoxicants is to protect against other transgressions.' Similarly, telling non-root lies is not a specified transgression, as it is not considered a greater offense than lying committed by other laypersons. Does this mean that Upāsakas are not prohibited from telling non-root lies? Answer: They are prohibited, but it is not considered a specified transgression. It is merely established as a part of protecting other precepts, which must be guarded. As it is said: 'If all precepts are broken, it becomes a lie.' Question: Then, wouldn't establishing the four root precepts as branches of the Upāsaka precepts be without reason? Because violating these four precepts would not result in a greater offense than that committed by other ordinary laypersons. Answer: Even so, the reason for establishing them is that if one conceals a root transgression and is not tainted by specified offenses, there is a possibility of attaining Arhatship in this life. If one violates a root transgression, one cannot restore the Upāsaka status in that very life, and therefore cannot take the Upāsaka vows again. The four root precepts are specified to understand this principle. Since there is no establishment of transgressions for Upāsakas, there is no separate formulation of 'Confession of Transgressions' apart from the confession of natural transgressions. Question: Is it the same for the eight vows of a lay person? Answer: It is indeed. As it is said in the scriptures: 'Householders have much non-merit.' This means that if a householder, with an afflicted intention, violates the precepts prescribed for monastics, it is not considered a violation of specified offenses. Having explained this way, a person abiding in the Upāsaka sojong (purification ceremony), if with an unspecified intention violates the four branches such as refraining from food at the wrong time, cannot be considered as violating the sojong, because it cannot be established as a natural transgression, and there is no specified transgression. For example, it is like a fully ordained Upāsaka drinking alcohol with an unspecified intention or with an antidote mind. Then, what about the fully ordained Upāsaka and the eight vows of a lay person?

---

ལ་གནས་པ་དང་མི་གནས་པ་གཉིས་རྩ་བ་བཞིའི་ཆར་གཏོགས་པའི་ཉེས་པ་སྲུང་དགོས་ལ་ཁྱབ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། གཉིས་ཀ་ལ་དེར་གཏོགས་ཀྱི་བཅས་པ་ནི་མེད་ལ། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཉེས་པ་འབྱུང་ཚུལ་ནི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། ཁྱད་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དགེ་བསྙེན་གསོ་སྦྱོང་ལ་གནས་པ་དེ་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱིས་སྲོག་གཅོད་པ་ལྟ་བུའི་སྦྱོར་བ་དང་། ཡན་ལག་མ་ཚང་བའི་དངོས་གཞི་གྲུབ་པ་དེའི་ཚེ་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་དེས་གསོ་སྦྱོང་ལས་ཉམས་པར་འཇོག་ཅིང་། དགེ་བསྙེན་གྱི་བསླབ་པ་ལས་ཉམས་པར་ནི་མི་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བསྙེན་ལ་བཅས་པ་མེད་དོ་ཞེས་པ་འདི་ཡང་། སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཡིན་གྱི། སྤྱིར་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་བསྙེན་གྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་དང་གསང་སྔགས་ཀྱི་བསླབ་པ་ཡང་ 6-2-11b དག་པར་བླངས་པ་དག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཁོར་དུ་གཏོགས་པའི་བཅས་པ་མང་པོ་དག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་མྱོས་འགྱུར་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་སྡོམ་ལྡན་གྱིས་ཀུན་སློང་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་རྩྭའི་མཆོག་མ་གང་ཙམ་བཏུངས་པས་ཀྱང་བཅས་འགལ་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་འགྱུར་ལ། ཁྱིམ་པས་ནི་ཇི་སྲིད་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱིས་མ་སླང་བ་དེ་སྲིད་དུ་ཆང་འཐུངས་བའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བས་རེག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བཅས་པ་ནི་མེད། རང་བཞིན་གྱིས་ནི་མ་སླེབ་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་ཞིབ་མོ་དག་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་ལས་གཞན་ཀྱང་འདི་ལྟར། བསྙེན་གནས་གང་ཡིན་དགེ་བསྙེན་གྱི་གསོ་སྦྱོང་དུ་མ་ངེས་པའི་ཚུལ་ཡང་ཤེས་དགོས་ཏེ། དཔེར་ན་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་ཅན་མ་ཡིན་པས་ཉིན་ཞག་གཅིག་པའི་བསྙེན་གནས་བླངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། མཛོད་ལས། ཇི་སྲིད་འཚོ་དང་ཉིན་ཞག་ཏུ། །སྡོམ་པ་ཡང་དག་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་དང་། གཞན་ལའང་བསྙེན་གནས་ཡོད་མོད་ཀྱི། །སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བ་ལ་མེད། །ཅེས་སོ། །སྐྱབས་འགྲོ་ཙམ་པ་ནི་ཐམས་ཅད་ཡོད་སྨྲའི་ལུགས་འདིར་སྡོམ་པ་མི་བཞེད་དེ། སོ་སོར་ཐར་པ་ལ་ནི་རིས་བརྒྱད་ལས་མ་བཤད་ཅིང་། གཞན་ནི་གང་དུའང་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་གསོ་སྦྱོང་མ་ཡིན་པའི་བསྙེན་གནས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དེ་དང་ཡོངས་རྫོགས་དགེ་བསྙེན་གང་ལྷག་ཅེ་ན། སྤང་བྱའི་སྒོ་ནས་སྔ་མ་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། དུས་རིང་ཐུང་གི་སྒོ་ནས་ཕྱི་མ་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་འཆད་དགོས་པ་དང་། རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ཀྱང་འདོད་པ་དང་ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་གཉིས་ཀ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྤོང་ནུས་མི་ནུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ལེན་པས་ན་དགེ་བསྙེན་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། །ཡོངས་རྫོགས་དགེ་བསྙེན་གྱིས་བླངས་པའི་གསོ་སྦྱོང་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་ཤེས་པར་འདོད་པའི་ལུགས་ལ་སྡོམ་པར་མི་འཆད་དེ། དགེ་བསྙེན་དུ་མ་གཏོགས་

【現代漢語翻譯】 對於安住于（戒律）和不安住于（戒律）這兩種情況，雖然都需要守護屬於四根本罪的過失，並且在範圍大小上有所不同，但二者並非完全沒有差別。因為二者都沒有屬於（比丘）的戒條，而且產生煩惱性過失的方式是相同的。如果有人認為沒有差別，那也是有差別的。例如，安住于居士齋戒的人，如果以煩惱性的動機去殺生，並且完成了所有支分，那麼這種非福業會使其失去齋戒，但不會失去居士戒。因為居士沒有（像比丘那樣的）戒條。』居士沒有戒條』這句話，是相對於別解脫戒而言的，並非普遍意義上的沒有。因為居士也可以受持菩薩戒和密咒戒，並且可以受持許多屬於佛陀教團的戒條。因此，對於出家受具足戒者來說，即使以無記的動機喝了一點點草尖上的酒，也會構成違犯戒律的罪過。而對於在家眾來說，只要沒有被煩惱性的動機所驅使，那麼喝酒就不會構成罪過，因為沒有戒條的約束，而且也不是自性罪。因此，要詳細瞭解這些細微的差別。 此外，還需要了解，並非所有的近住都是居士的齋戒。例如，沒有受持居士戒的人也可以受持一天的近住戒。正如《俱舍論》中所說：『乃至盡壽及一日，應受持清凈之律儀。』此外，其他人也可以有近住戒，但沒有皈依者則沒有。』在一切有部宗看來，僅僅皈依三寶並不構成戒律，因為別解脫戒只說了八種，其他的都不允許。那麼，不是齋戒的近住戒和圓滿居士戒有什麼區別呢？從所斷的角度來看，前者範圍更廣；但從時間長短的角度來看，後者更為殊勝。而且，從作為所依的補特伽羅（人）的角度來看，由於可以發願在盡其一生中能否斷除貪慾和邪行，因此居士戒更為殊勝。對於想要了解自性的圓滿居士戒的齋戒來說，按照自宗的觀點，這並不被認為是戒律，因為除了居士之外，

【English Translation】 Regarding both those who abide by (the precepts) and those who do not, although it is necessary to guard against the faults belonging to the four root downfalls, and there are differences in the scope of their extent, it is not the case that there is no difference between the two. For neither has precepts belonging to (a Bhikshu), and the way in which afflictive faults arise is the same. If one thinks there is no difference, there is indeed a difference. For example, a layperson abiding in the Uposatha (vow of fasting), if motivated by afflictive emotions to kill, and completes all the limbs (of the action), then that non-meritorious act will cause them to lose the Uposatha, but will not cause them to lose the lay vows. This is because laypersons do not have (precepts like a Bhikshu). The statement 'laypersons do not have precepts' refers to the Pratimoksha vows, not in a general sense. For laypersons can also take the Bodhisattva vows and the Secret Mantra vows, and can have many precepts belonging to the Sangha of the Buddha. Therefore, for an ordained person with vows, even drinking a small amount of alcohol on the tip of a blade of grass with an unwholesome motivation becomes a transgression of the precepts. But for a householder, as long as they are not motivated by afflictive emotions, drinking alcohol does not constitute a fault, because there is no precept binding them, and it is not a natural transgression. Therefore, one should understand these subtle differences in detail. Furthermore, one must also understand that not all Nyungne (abiding in retreat) are necessarily lay Uposatha. For example, someone who has not taken the lay vows can take a one-day Nyungne. As it is said in the Abhidharmakosha: 'For as long as life lasts, or for a day, one should properly take the vows.' Also, others may have Nyungne, but those who have not taken refuge do not. In the view of the Sarvastivada school, merely taking refuge does not constitute a vow, because the Pratimoksha only speaks of eight kinds, and others are not allowed anywhere. So, what is the difference between a Nyungne vow that is not an Uposatha and a complete lay vow? From the perspective of what is to be abandoned, the former is broader; but from the perspective of the length of time, the latter is more distinguished. Moreover, from the perspective of the individual who is the basis, since one can take vows to abandon desire and misconduct for as long as life lasts, the lay vow itself is more distinguished. For the Uposatha taken by a complete layperson who wishes to understand its nature, according to our own school, it is not considered a vow, because apart from laypersons,

---

པའི་སྡོམ་པའི་རྩ་བ་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གལ་ཏེ་ཡོད་ན་སྔ་མ་དེའི་གཏོང་ 6-2-12a རྒྱུར་ཐལ་བའི་ཉེས་དམིགས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་པ་ན། བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས་མཛད་པའི་ལས་ཆོག་ཏུ། དགེ་བསྙེན་སྡོམ་ལྡན་གྱིས་མི་གསོད་པ་སོགས་རྩ་བ་བཞི་བྱས་ན་སྡོམ་པ་གཏོང་བས་སྐྱར་ནས་ལེན། མི་མ་ཡིན་པ་གསོད་པ་སོགས་ལྔ་བྱུང་ན་སྡོམ་ལྡན་གཅིག་གི་དྲུང་དུ་བཤགས་པ་བྱེད། ཅེས་དང་། སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཡུལ་ཡང་དགེ་བསྙེན་ལས་བླངས་ན་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་སོགས་ཀྱི་བཤད་པ་མཛད་པ་ནི་སྡེ་པ་གཞན་གྱི་ལུགས་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་བརྒྱད་བཞེས་པའི་བསྟན་བཅོས་སུ་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི། ཐམས་ཅད་ཡོད་སྨྲའི་འདུལ་བ་འདིའི་ལུགས་མ་ཡིན་ཏེ། ལུགས་འདི་ལ་རྩ་བའི་ལྟུང་བས་སྡོམ་པ་གཏོང་བར་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཡུལ་དགེ་སློང་ལས་གཞན་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་བསྙེན་ལ་བཅས་པ་མེད་ཅིང་། རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ནི་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་མི་འདག་པའི་ཕྱིར། བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་ན་ཁྱིམ་པ་གཞན་གྱིའང་དེ་ཙམ་གྱིས་འདག་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་མཚུངས་ན་དེ་དག་དགེ་བསྙེན་ལ་བཅས་ཤིང་། ཁྱིམ་བདག་གཞན་ལ་མ་བཅས་པའི་ཁྱད་པར་འབྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་ལས་ཆོག་ཏུ། ཕྲ་མ་སོགས་མི་དགེ་བ་དྲུག་པོ་དགེ་བསྙེན་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་གྱི་ཉེས་པ་དང་། ཀུན་སློང་དུ་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱང་དགེ་བསྙེན་ལ་ལྟོས་པའི་ཉེས་པར་བཤད་མོད། འདུལ་བ་འདི་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་པའི་ཡིད་ཀྱི་ལྟུང་བ་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་སྤོང་བ་བཅུ་ཚང་ན་དགེ་སློང་ལས་ལྷག་པར་ཐལ་བ་དང་། དགེ་སློང་ནི་ལུས་ངག་གི་སྤོང་བ་བདུན་གྱི་སྒོ་ནས་དགེ་ཚུལ་ལས་ལྷག་པར་འཆད་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལ། དགེ་བསྙེན་ལ་སྤོང་བ་བདུན་ཀ་ཚང་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་སུམ་བརྒྱ་པའི་ནང་དུ་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྤང་བྱའི་ཕྱོགས་མཐུན་ 6-2-12b མཐའ་དག་རྒྱས་པར་བསྟན་ཀྱང་། ཡིད་ཀྱི་མི་དགེ་བ་གསུམ་ལྟ་ཅི་སྨོས། ངག་གི་ཉེས་པ་གསུམ་ཡང་གསལ་བར་མ་བསྟན་ན། དགེ་བསྙེན་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཚིག་ལེར། མཛའ་བོ་འབྱེད་དང་ཚིག་རྩུབ་སྨྲ་བ་དག །ཅེས་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྫུན་དུ་གྱུར་པའི་དེ་དག་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་དབྱེ་བ་འཆད་པའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་དུ་ན་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པའང་སྤོང་བ་བདུན་འཁོར་དང་བཅས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་དགེ་བསྙེན་དགེ་ཚུལ་དང་། །བར་མའི་ངོ་བོ་བསླབ་བྱ་དང་། །བཅས་པ་ཚིག་གི་ཕྲེང་བ་ཙམ། །སྟར་ལ་བརྒྱུས་པ་མ་ཡིན་པར། །རྐང་གྲངས་གོ་དོན་དང་བཅས་པ། །དཔྱིས་ཕྱིན་

【現代漢語翻譯】 因為沒有承諾根本戒律的基礎，如果承諾了，就會出現先前戒律退失的過患。瞭解了這些，布頓仁波切所著的儀軌中說：『持居士戒者，如果犯了殺人等四根本罪，戒律就會退失，需要重新受戒。如果犯了殺非人等五罪，需要在一位持戒者面前懺悔。』並且說，受戒的對境，如果從居士那裡受戒，就會轉生為居士等等，這些說法是引用其他部派的觀點，即在受持八關齋戒的論典中出現的，並非一切有部律的觀點。因為這個宗派沒有說根本墮會導致戒律退失，也沒有說受戒的對境除了比丘之外。並且，居士沒有遮止，自性罪僅僅懺悔是無法清凈的。如果僅僅懺悔就能清凈，那麼其他在家人的罪也能同樣清凈。如果不能同樣清凈，那麼就需要區分他們與居士之間的差別，即居士有遮止，而其他施主沒有遮止的差別。還有，在儀軌中說，離間語等六種不善業是相對於居士的隨順罪，以及作為動機的煩惱也是相對於居士的罪過。但這與律不相符，因為不闡述相對於別解脫戒律的意罪。並且，如果居士戒具備十種斷除，就會超過比丘，而比丘需要通過身語的七種斷除來超過沙彌。如果居士具備七種斷除，那就太過分了。在沙彌三百頌中，雖然詳細地闡述了沙彌所應斷除的隨順罪，但不要說意三罪，就連語三罪也沒有明確闡述，更何況是居士呢？如果有人問：『那麼頌詞中，『離間親友和惡語』不是這樣說的嗎？』這是指成為妄語的那些，因為那是闡述這些差別的場合。否則，沙彌的戒律也會變成具有七支的斷除。因此，居士、沙彌和中間者的體性、應學處和遮止，僅僅是詞句的堆砌，並非用線串起來的，而是具有足數和意義的，徹底地…… 因為沒有承諾根本戒律的基礎，如果承諾了，就會出現先前戒律退失的過患。瞭解了這些，布頓仁波切所著的儀軌中說：『持居士戒者，如果犯了殺人等四根本罪，戒律就會退失，需要重新受戒。如果犯了殺非人等五罪，需要在一位持戒者面前懺悔。』並且說，受戒的對境，如果從居士那裡受戒，就會轉生為居士等等，這些說法是引用其他部派的觀點，即在受持八關齋戒的論典中出現的，並非一切有部律的觀點。因為這個宗派沒有說根本墮會導致戒律退失，也沒有說受戒的對境除了比丘之外。並且，居士沒有遮止，自性罪僅僅懺悔是無法清凈的。如果僅僅懺悔就能清凈，那麼其他在家人的罪也能同樣清凈。如果不能同樣清凈，那麼就需要區分他們與居士之間的差別，即居士有遮止，而其他施主沒有遮止的差別。還有，在儀軌中說，離間語等六種不善業是相對於居士的隨順罪，以及作為動機的煩惱也是相對於居士的罪過。但這與律不相符，因為不闡述相對於別解脫戒律的意罪。並且，如果居士戒具備十種斷除，就會超過比丘，而比丘需要通過身語的七種斷除來超過沙彌。如果居士具備七種斷除，那就太過分了。在沙彌三百頌中，雖然詳細地闡述了沙彌所應斷除的隨順罪，但不要說意三罪，就連語三罪也沒有明確闡述，更何況是居士呢？如果有人問：『那麼頌詞中，『離間親友和惡語』不是這樣說的嗎？』這是指成為妄語的那些，因為那是闡述這些差別的場合。否則，沙彌的戒律也會變成具有七支的斷除。因此，居士、沙彌和中間者的體性、應學處和遮止，僅僅是詞句的堆砌，並非用線串起來的，而是具有足數和意義的，徹底地……

【English Translation】 Because there is no commitment to the root of the vows, and if there were, there would be the fault of the previous vows being lost. Knowing this, in the ritual composed by Buton Rinpoche, it says: 'If a lay devotee with vows commits the four root sins such as killing, the vows are lost and must be taken again. If they commit the five sins such as killing non-humans, they must confess in front of a vow holder.' And it is said that the object of taking vows, if taken from a layperson, will be reborn as a layperson, etc. These statements are quoted from the views of other schools, which appear in the treatises on taking the eight precepts, and are not the views of the Sarvastivada Vinaya. Because this school does not say that a root downfall causes the vows to be lost, nor does it say that the object of taking vows is other than a bhikshu. Furthermore, there is no prohibition for laypersons, and self-natured sins cannot be purified by mere confession. If mere confession could purify them, then the sins of other householders would be equally purified. If they cannot be equally purified, then it is necessary to distinguish the difference between them and laypersons, that is, the difference that laypersons have prohibitions, while other patrons do not. Also, in the ritual, it is said that the six non-virtues such as divisive speech are subordinate offenses relative to laypersons, and that the afflictions that become motivations are also offenses relative to laypersons. But this does not agree with the Vinaya, because it does not explain the mental offenses relative to the Pratimoksha vows. Furthermore, if a layperson's vows have ten abandonments, they would exceed a bhikshu, while a bhikshu needs to exceed a shramanera through the seven abandonments of body and speech. If a layperson has all seven abandonments, it would be too much. In the Shramanera Three Hundred Verses, although the subordinate offenses that a shramanera should abandon are explained in detail, not to mention the three mental non-virtues, even the three verbal offenses are not clearly explained, let alone for laypersons. If someone asks: 'Then in the verse, 'separating friends and speaking harsh words' is not it said like that?' This refers to those that have become lies, because that is the occasion for explaining those differences. Otherwise, the vows of a shramanera would also become a renunciation with seven branches. Therefore, the nature, objects of training, and prohibitions of laypersons, shramaneras, and intermediates are merely a collection of words, not strung together with a thread, but are complete with number and meaning, thoroughly... Because there is no commitment to the root of the vows, and if there were, there would be the fault of the previous vows being lost. Knowing this, in the ritual composed by Buton Rinpoche, it says: 'If a lay devotee with vows commits the four root sins such as killing, the vows are lost and must be taken again. If they commit the five sins such as killing non-humans, they must confess in front of a vow holder.' And it is said that the object of taking vows, if taken from a layperson, will be reborn as a layperson, etc. These statements are quoted from the views of other schools, which appear in the treatises on taking the eight precepts, and are not the views of the Sarvastivada Vinaya. Because this school does not say that a root downfall causes the vows to be lost, nor does it say that the object of taking vows is other than a bhikshu. Furthermore, there is no prohibition for laypersons, and self-natured sins cannot be purified by mere confession. If mere confession could purify them, then the sins of other householders would be equally purified. If they cannot be equally purified, then it is necessary to distinguish the difference between them and laypersons, that is, the difference that laypersons have prohibitions, while other patrons do not. Also, in the ritual, it is said that the six non-virtues such as divisive speech are subordinate offenses relative to laypersons, and that the afflictions that become motivations are also offenses relative to laypersons. But this does not agree with the Vinaya, because it does not explain the mental offenses relative to the Pratimoksha vows. Furthermore, if a layperson's vows have ten abandonments, they would exceed a bhikshu, while a bhikshu needs to exceed a shramanera through the seven abandonments of body and speech. If a layperson has all seven abandonments, it would be too much. In the Shramanera Three Hundred Verses, although the subordinate offenses that a shramanera should abandon are explained in detail, not to mention the three mental non-virtues, even the three verbal offenses are not clearly explained, let alone for laypersons. If someone asks: 'Then in the verse, 'separating friends and speaking harsh words' is not it said like that?' This refers to those that have become lies, because that is the occasion for explaining those differences. Otherwise, the vows of a shramanera would also become a renunciation with seven branches. Therefore, the nature, objects of training, and prohibitions of laypersons, shramaneras, and intermediates are merely a collection of words, not strung together with a thread, but are complete with number and meaning, thoroughly...

---

ཉིད་དུ་བགྱིས་པ་ལས། །འཁྲུངས་པའི་རྣམ་དཀར་ཟླ་འོད་ཀྱིས། །བསྟན་པའི་ཀུ་མུད་རྒྱས་པར་ཤོག། །། ༈ དགེ་སློང་གི་བསླབ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ། གསུམ་པ་དགེ་སློང་གི་བསླབ་བྱ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྡོམ་པ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས། ཐོབ་པ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཚུལ། ཉམས་པ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་བསྟན་པའོ། ། ༈ སྡོམ་པ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས། དང་པོ་ནི་སྔགས་ཆོག་གི་ཚིག་འབྲུ་མ་ཉམས་པ་ཀརྨ་ཤ་ཏཾ་དང་། བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས་མཛད་པའི་ལག་ལེན་གྱི་ཆོ་ག་སོགས་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་བཞིན་ཡིན་ལ། སྡོམ་པ་འདི་གང་ལས་ཐོབ་པའི་ཡུལ་གྱི་གཙོ་བོ་ནི་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །མཁན་པོ་ནི། སྤྱིར་བསྟན་པའི་ནང་དུ་འཇུག་པ་དང་། འཁྲིད་ཅིང་སྐྱོང་བ་དང་། བླང་དོར་གྱི་གནས་སྟོན་པ་སོགས་ལ་གལ་ཆེ་བ་ཡིན་མོད། སྡོམ་པའི་རྒྱུར་མེད་དུ་མི་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་དང་ལྡན་པའི་ལྟར་མཁན་པོ་མེད་པ་ཉིད་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་པས་སོ། །མཁན་པོ་ཡོད་པའི་ཚེ་ཡང་མཁན་པོ་དེ་ཉིད་གྲངས་ཚང་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ཡོད་ན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་མོད། མེད་ན་མི་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱས་མཁན་པོར་གསོལ་བ་བཏབ་པ་དང་མཁན་པོས་ལས་བྱེད་པ་དང་དགེ་ 6-2-13a འདུན་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་པ་སོགས་མ་ཉམས་པར་བྱས་ཤིང་། ཕྱིས་གནས་སྦྱིན་པ་སོགས་མཁན་པོའི་བྱ་བ་རྣམས་མ་ཉམས་པར་བྱས་ན་མཁན་པོའི་དོན་ཚང་ཞིང་། བསྒྲུབ་བྱ་དེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ལས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་མཁན་པོ་མི་དགོས་ཁ་མེད་ཀྱི་བཤད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་དང་འདྲ་བར་གསང་སྟོན་ཀྱང་མེད་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ཞིང་། ཡོད་པའི་ཚེ་ཡང་ལས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་ངེས་པར་མེད་དུ་མི་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གསང་སྟོན་གྱི་དགོས་པ་ནི་ལྐོག་ཏུ་བར་ཆད་དྲིས་ནས་ནང་དུ་འོང་བ་ཞུས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཡོད་ན་ནི་མཁན་པོ་དང་གསང་སྟོན་དུ་མ་ཟད་དགེ་སློང་གཞན་ཀྱང་ལས་ཀྱི་གྲལ་དུ་འདུག་དགོས་སོ། །ལས་ཀྱི་སློབ་དཔོན་ནི་ཁ་སྐོང་གི་ཆོས་དང་ལྡན་ན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཤིང་། ཁ་སྐོང་དུ་ངེས་པར་དགོས་མོད། ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་བློ་ལ་ཐོན་པའི་འདུལ་བ་འཛིན་པས་ཕོངས་པ་ན། ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཤེས་པ། ཁ་སྐོང་གི་ཆོས་དང་མི་ལྡན་པས་ཀྱང་ཁ་སྐོང་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ལས་བྱེད་པ་པོ་ཉིད་དུ་རུང་བ་དང་། དེ་ལས་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བར་ཡང་ལུང་ལས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་གང་གིས་ལེན་པ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཁྱད་པར་ནི། དགེ་བསྙེན་སོགས་ཚིགས་སྔ་མ་རྣམས་སྔོན་དུ་སོང་ན་ལེགས་མོད། མ་སོང་ཡང་དགེ་སློང་མི་སྐྱེ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཚིགས་སྔ་མ་མེད་པ་ལ་ནི་ཉེས་བྱས་ཙམ

【現代漢語翻譯】 愿以此善行力， 使正法如皎月般光輝。 愿教法之蓮園， 因此而繁榮昌盛！ 如何修學比丘的學處 第三，關於比丘的學處，有三點：獲得尚未獲得的戒律之方法；守護已獲得的戒律而不失壞之方式；以及展示恢復已失壞之戒律的方法。 獲得尚未獲得的戒律之方法 首先，如《羯磨百法》（karma śataṃ）和布敦仁波切（Bu ston rin po che）所著之儀軌等中所述，咒語的字句不應遺漏。獲得戒律的主要對象是比丘僧團本身。如經中所說：『應從僧團中受具足戒。』 關於堪布（mkhan po，Upadhyaya，親教師，字面意思為善知識）：通常，堪布對於進入教法、引導和培養，以及指示應取應舍之處等方面非常重要。然而，堪布並非獲得戒律不可或缺的因素。如經中所說：『即使沒有具備條件的堪布也可以。』即使有堪布，如果堪布是僧眾人數圓滿的條件之一，那將成為圓滿的因素。但如果不是，也並非不可行。如果受戒者祈請堪布，堪布執行羯磨，並祈請僧團等不出現遺漏，並且之後給予住所等堪布的職責沒有遺漏，那麼堪布的意義就完整了。受戒者受具足戒的羯磨中，並不需要堪布來填補空缺，沒有這樣的說法。 與此類似，屏教師（gsang ston）也不是不可或缺的條件。即使有屏教師，也並非必須填補羯磨的空缺。屏教師的必要性在於私下詢問是否有障礙，然後請求進入，這樣就足夠了。如果在結界（mtshams）內，不僅是堪布和屏教師，其他比丘也必須在羯磨的行列中。羯磨師（las kyi slob dpon）如果具備圓滿的條件，那將是最好的。羯磨師必須具備圓滿的條件。如果精通羯磨儀軌的持律者缺乏，那麼即使是瞭解羯磨儀軌，但不具備圓滿條件的人，也可以以不圓滿的方式來執行羯磨，並且戒律也會由此而生，經中也有如此記載。 第二，關於接受者，即受戒者的差別：如果 আগে (dge bsnyen)等之前的誓言已經受持，那很好。即使沒有受持，也不會因此而不生起比丘戒。如經中所說：『對於沒有之前誓言的人，只有輕微的過失。』

【English Translation】 May the white light of virtue, born from this deed, Cause the lotus garden of the doctrine to flourish! How to Train in the Precepts of a Bhikṣu Third, regarding the precepts of a bhikṣu, there are three aspects: methods for obtaining vows not yet obtained; ways to protect vows already obtained from being lost; and showing methods for restoring vows that have been lost. Methods for Obtaining Vows Not Yet Obtained First, as it appears in texts such as the Karma Śataṃ and the ritual practices composed by Buton Rinpoche, the words of the mantra should not be missed. The main object from whom these vows are obtained is the saṃgha of bhikṣus themselves, as it is said: 'One should take full ordination from the saṃgha.' Regarding the Upadhyaya (mkhan po, Upadhyaya, preceptor, literally 'wise one'): Generally, the Upadhyaya is important for entering the teachings, guiding and nurturing, and showing what to adopt and abandon. However, the Upadhyaya is not an indispensable cause for obtaining vows, as it is said: 'Even without an Upadhyaya who possesses the qualities, it is still possible.' Even when there is an Upadhyaya, if that Upadhyaya is one of the complete members of the assembly, it becomes a complete factor, but it is not indispensable. If the candidate requests the Upadhyaya, the Upadhyaya performs the karma, and the request to the saṃgha is done without omission, and the duties of the Upadhyaya, such as giving a place to stay, are not omitted, then the meaning of the Upadhyaya is fulfilled. There is no explanation that an Upadhyaya is needed to fill the gap in the karma of the candidate's full ordination. Similarly, the secret prompter (gsang ston) is not an indispensable member. Even when there is a secret prompter, it is not necessarily needed to fill the gap in the karma. The need for the secret prompter is fulfilled by secretly asking about obstacles and then requesting entry. If one is within the boundary (mtshams), not only the Upadhyaya and the secret prompter, but other bhikṣus must also be in the ranks of the karma. The karma ācārya (las kyi slob dpon) is excellent if he possesses the complete qualities, and he is definitely needed for completion. However, if a Vinaya holder who is well-versed in the karma ritual is lacking, then even someone who knows the karma ritual but does not possess the complete qualities can perform the karma in a non-complete manner, and vows will arise from that, as it is stated in the scriptures. Second, regarding the distinction of the one who receives, i.e., the candidate: It is good if the previous vows, such as dge bsnyen, have been taken beforehand. Even if they have not been taken, the bhikṣu vow will still arise, as it is said: 'For one who does not have the previous vows, there is only a slight fault.'

---

་དུ་ཟད་དོ། །ཞེས་པས་སོ། །རྒྱུད་ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ་ཞིག་དགོས་པ་ནི་མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་ཡིན་གྱི། མཚམས་ཐ་དད་ཀྱིས་བར་ཆོད་ན་ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་གཅིག་གིས་བསྒྲུབ་བྱ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་སྡོམ་པ་དུས་ཅིག་ཆར་དུ་སྐྱེ་བར་ལུང་ལས་གསུངས་སོ། །འདིར་མཁན་པོ་གཅིག་པ་ལ་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་ཚོགས་སུ་ལོངས་པ་དང་དེ་ལས་ལྷག་ཀྱང་སྐྱོན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དུ་མ་མཁན་པོ་གཅིག་པ་གསུམ་མན་ཆད་ཚིག་གཅིག་གི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱར་རུང་ངོ་ཞེས་བསྙེན་རྫོགས་དམིགས་ཀྱིས་ 6-2-13b བསལ་བའི་ཕྱིར་དང་། མཁན་པོར་གསོལ་བ་འདེབས་པ་དང་ཁས་ལེན་པ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དོན་དེ་ལྟར་ཐུགས་ལ་བཞག་ནས་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཆེན་པོ་རྡོ་རྗེ་གཞོན་ནུས་ཐག་རྒྱ་མ་ཞེས་གྲགས་པའི་ཕྱག་ལེན་མཛད་དོ། །དེ་ལྟར་མཛད་པ་དེའི་ཚེ་ན་བསྒྲུབ་བྱ་བརྒྱ་ཕྲག་ཙམ་ལ་མཁན་པོའི་བྱ་བ་དུས་ཅིག་ཆར་དུ་མཛད་ནས་སྲད་བུས་བསྐོར་བའི་མཚམས་ཐ་དད་དུ་བསྒྲུབ་བྱ་གསུམ་ཚན་དུ་བཅད་ནས་བཞག །མཚམས་དེ་ཐམས་ཅད་དབྱུག་པའམ་ཐག་པ་ལྟ་བུས་ནོན་པར་བྱས་པའི་སྟེང་དུ་དགེ་འདུན་གྲངས་ཚང་བཞུགས་ནས་ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་བརྡ་སྤྲོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །བོད་ཀྱི་འདུལ་བ་འཛིན་པ་རྣམས་སྤྱིར་བཏང་དུ་ཚོགས་ཀྱིས་ཚོགས་ལ་ལས་མི་འཆགས་ཤེས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་གསུངས་མོད། ཇི་སྐད་དུ། ཚོགས་ཀྱི་མི་བྱའོ། །ཞེས་སྤྱིར་བཀག་ཀྱང་མི་འཆགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆད་པའི་ལས་དང་། བསྐོ་བའི་ལས་དང་། མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་སོགས་ལ་ཚོགས་ཀྱིས་ཚོགས་ལ་བྱེད་པ་དུ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། མདོར་ན་ད་ལྟར་གྱི་ཆོ་ག་ལ་བརྟེན་ནས་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བ་ལ་ནི་མངོན་དུ་གྱུར་པ་བཅུ་ཚང་དགོས་ཤིང་། དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། ལུང་མ་མོ་ལས། སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་དང་། །མཁན་པོ་སློབ་དཔོན་བསྙེན་རྫོགས་འདོད། །ཡོ་བྱད་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། །གསོལ་དང་ལས་ནི་མངོན་སུམ་མོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་དག་གི་གོ་དོན་རྒྱས་པ་ནི་ལག་ལེན་གྱི་ཆོ་ག་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཟུར་ཕྱིན་པའི་གོ་དོན་འགའ་ཞིག་འདིར་བརྗོད་ན། སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཀུན་སློང་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་དུས་དང་། དེ་དུས་སོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཚེ་འདིའི་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་པ་དང་། ཕྱི་མ་ལ་མངོན་པར་མཐོང་བའི་གོ་འཕང་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། འཁོར་བ་སྤངས་བའི་མྱང་འདས་ཀྱི་ཆེད་དུ། སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །དེ་ལའང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ་མོ། །དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ནི་མྱང་འདས་དོན་གཉེར་གྱི་བསམ་པས་ཀུན་ 6-2-14a ནས་མ་སླང་བའི་དགེ་སློང་སོགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་དཀོན་མཆོག་ལ་སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བར་ནི་སྡོམ་པ་དེ་དག་ལེན་པའི་ཐབས་མ་བཤད་ལ། དེར་སོང་བ་དང་ངེས་འབྱུང་གི་བསམ་པ་ནི

་དོན་གཅིག་ལ་འདུ་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་འཇིགས་སྐྱོབ་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་གསུམ་དུ་འབྱེད་པ་ནི་རྒྱུའི་ཀུན་སློང་ལས་ཕྱེ་བ་སྟེ། ཕྱི་རོལ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་དཀོན་མཆོག་ཐོག་མཐའ་གཉིས་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་ལུང་གཞན་ནས་འབྱུང་བའི་ཐ་སྙད་དང་བསྟུན་ན་རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་། ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་སྟེ། དེ་ལ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་སྐྱེ་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱི་ནང་གི་སྐྱབས་འགྲོའི་ཤན་ཀྱང་འདིའི་སྐབས་ཀྱི་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་མ་སོང་གི་སྒོ་ནས་འཇོག་པས་སོ། །མཁན་པོ་ནི་མེད་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མཁན་པོ་མེད་པ་ཉིད་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེའི་གོ་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་ཡང་། མཁན་པོས་སྒྲུབ་དགོས་པའི་བགྱི་བ་རྣམས་མཁན་པོར་གསོལ་བ་མ་བཏབ་པའི་དགེ་སློང་ཞིག་གིས་བསྒྲུབས་ཀྱང་འགྲུབ་པའོ། །གསང་སྟེ་སྟོན་པའི་སློབ་དཔོན་ཀྱང་མེད་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་དགོས་པ་ནི་ལྐོག་ཏུ་བར་ཆད་འདྲི་བ་ཉིད་ཡིན་ལ། བར་ཆད་མ་དྲིས་ཀྱང་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བ་ལ་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། བར་ཆད་མ་དྲིས་པ་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་དང་། བར་ཆད་མེད་པར་ཁས་ལེན་པ་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །ལས་བྱེད་པ་ནི་མེད་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་ཡིན་མོད། དེ་ལ་ཡང་སློབ་དཔོན་དུ་འགྱུར་མི་འགྱུར་དང་ཁ་སྐོང་དུ་དགོས་མི་དགོས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དུ་མ་འབྱུང་ངོ་། །ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་ནི་ཚིག་ཕྱེད་ཀྱང་མ་འཁྲུལ་བར་བློ་ལ་ཐོན་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། ལས་བྱེད་པ་འདི་ལ་འདུལ་བ་འཛིན་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་གསུངས་ལ། དཔེ་ཀློག་པ་ཙམ་ལ་འདུལ་བ་འཛིན་པའི་ཐ་སྙད་མི་ཐོབ་པས་སོ། །འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཞེས་པ་འདི་ཡང་ལས་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་ 6-2-14b པ་ལྟ་བུ་སྔགས་ཀྱི་ཆོ་ག་དེ་ཉིད་བཟུང་ནས་ཁ་ཏོན་དུ་བྱ་ནུས་པ་ལ་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཚིག་འབྲུ་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ལ་གུས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། འདི་ཡང་སྔགས་ཚིག་ཏུ་གྲགས་པ་རྣམས་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། གླེང་གཞི་དང་བཅས་པ་རྣམ་འཇོག་གི་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་རྣམས་ལ་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་ནི་དོན་ཤེས་པས་ཆོག་པ་ཡིན་གྱི་ཚིག་འབྲུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར། དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས་འདུལ་བ་ཡི་གེར་འབྲི་བ་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། །བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའི་གསུང་གིས། འདུལ་བ་ཡི་གེར་འབྲི་བ་ཡང་མ་གནང་ན། དཔེ་ཀློག་ལྟ་ཅི་སྨོས། ཞེས་ཀྱང་གསུང་ངོ་། །བསྙེན་པར་རྫོགས་འདོད་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ནི་གསོལ་བ་འདེབས་པའི་དུས་ཉིད་དུ་མྱང་འདས་ལ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་སྐྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། བདག་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དུ་གསོལ་ཞེས་ཟེར་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡོ་བྱད་ཀྱི་མངོན་གྱུར་ན་ཆོས་གོས་གསུ

【現代漢語翻譯】 因為它們歸於一個意義。雖然如此，將救護怖畏的戒律等分為三類，是由於意樂的動機不同，就像外道徒的戒律一樣。如此宣說，皈依最初和最後的怙主（དཀོན་མཆོག་，Konchok，三寶）是與其他經典中出現的術語相一致的因之皈依；皈依正法是果之皈依，因為必須生起追求意義的心；內外皈依的區別也由此處是否皈依正法來區分。堪布（Khenpo，親教師）不是不可或缺的支分，如雲：『即使沒有堪布也可以。』其主要含義是：堪布需要完成的事，即使沒有祈請堪布的比丘來完成，也能成就。秘密傳授的阿阇黎（Slobdpon，軌範師）也不是不可或缺的支分，因為他的必要性在於秘密詢問障礙，即使不詢問障礙，也不會妨礙律儀的生起。如雲：『即使不詢問障礙也可以。』以及『即使承諾沒有障礙也可以。』羯磨者（Las-byed-pa，羯磨阿阇黎）是不可或缺的支分，但對於他是否成為阿阇黎以及是否需要補充，有多種區分。羯磨儀軌必須毫不含糊地記在心中，因為這位羯磨者被稱為持律者（'Dul-ba 'dzin-pa，律師），僅僅是誦讀經文不能獲得持律者的稱號。所謂的持律者，就像一百零一種羯磨一樣，必須能夠掌握並背誦密咒的儀軌。如雲：『對於不是那個詞句本身的東西，不要恭敬。』這指的是那些被稱為密咒的詞句，而不是指開場白和包括在內的名相、詞語和字母的集合，因為理解它們的意義就足夠了，不必完全確定詞句。考慮到這個意義，才禁止將律藏寫成文字。布頓仁波切（Bu-ston Rin-po-che）說：『如果連律藏都不允許寫成文字，那還用說誦讀呢？』想要受具足戒的修行者，必須在祈請時生起追求涅槃（Myang-das，寂滅）的心，因為必須說『請您讓我受具足戒』。如果資具現前，則需要三法衣（Chos-gos gsum，袈裟）。

【English Translation】 Because they belong to one meaning. Although that is so, the division of the precepts of protecting from fear, etc., into three is due to the difference in the motivation of intention, just like the precepts of the outsiders. As it is said, taking refuge in the first and last protectors (དཀོན་མཆོག་, Konchok, Three Jewels) is the refuge of cause in accordance with the terms that appear in other scriptures; taking refuge in the Dharma is the refuge of result, because one must generate the mind of seeking meaning; the distinction between inner and outer refuge is also made by whether or not one has taken refuge in the Dharma in this case. The Khenpo (親教師) is not an indispensable limb, as it is said: 'Even without a Khenpo, it is okay.' The main meaning of this is: the things that the Khenpo needs to accomplish, even if a monk who has not requested the Khenpo to accomplish them, can be accomplished. The Acharya (軌範師) who secretly teaches is also not an indispensable limb, because his necessity lies in secretly asking about obstacles, and even if one does not ask about obstacles, it does not hinder the arising of vows. As it is said: 'Even if you don't ask about obstacles, it's okay.' And 'Even if you promise that there are no obstacles, it's okay.' The Karma Acharya (羯磨阿阇黎) is an indispensable limb, but there are many distinctions as to whether he becomes an Acharya and whether he needs to be supplemented. The Karma ritual must be memorized without any ambiguity, because this Karma Acharya is called the Vinaya Holder (律師), and merely reciting the scriptures does not earn the title of Vinaya Holder. The so-called Vinaya Holder, like the one hundred and one Karmas, must be able to master and recite the tantric ritual. As it is said: 'Do not respect what is not that very word.' This refers to those words that are called mantras, not to the collections of names, words, and letters of the introduction and inclusion, because it is enough to understand their meaning, and the words are not absolutely certain. Considering this meaning, it is forbidden to write the Vinaya into words. Buton Rinpoche said: 'If even the Vinaya is not allowed to be written, what need is there to mention recitation?' The practitioner who wants to receive full ordination must generate the mind of seeking Nirvana (寂滅) at the time of the request, because he must say 'Please let me receive full ordination.' If the requisites are present, then the three Dharma robes (袈裟) are needed.

---

མ་དང་ལྷུང་བཟེད་ངེས་པར་ཚང་དགོས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་བསྒྲུབ་པའི་དུས་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་ཚད་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་ནི་ཡིན་ཏེ། བརྙན་པོས་ཀྱང་དེ་ཉིད་དང་བཅས་པར་གསུངས་པའི་དོན་གནས་སྐབས་དབང་བྱར་ཡོད་པ་ལ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡོངས་སུ་དག་པ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་སྐབས་སུ་མུ་སྟེགས་ཅན་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་བར་ཆད་དུ་གསུངས་མོད། དེའི་སྤྱོད་པ་ལས་ལོག་ན་ལྟ་བ་ལས་མ་ལོག་ཀྱང་བསྙེན་པར་རྫོགས་སུ་རུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་འདི་ཡང་དག་པར་བླངས་པ། ལྟ་བ་དེ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་དེ་འདྲ་དེ་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ལ་ཁ་སྐོང་དུ་མི་རུང་བར་མ་ཟད་ལས་དེར་འཇུག་ཏུ་རུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་ན་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་འདིས་ལས་ལ་མ་འདུས་ན་མི་མཐུན་པ་མི་སྐྱེད་ཅིང་། ལྟ་བ་དེ་མ་སྤངས་པར་འདུས་ན་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པའི་ཉེས་པས་རང་རྒྱུད་གསོར་མི་རུང་དུ་གསུངས་སོ། །ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་བྱུང་ 6-2-15a ན་སྡོམ་པ་སླར་མི་སྐྱེ་བར་ནི་ཀུན་མཐུན་ལ། འཆབ་མེད་བྱུང་ནས་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ལ་ལ་ན་རེ། ཇི་སྐད་དུ། ཕམ་པར་འགྱུར་བ་བཞི་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་བཤད་པ་འདིས་དེ་ལ་དེ་མི་སྐྱེ་བར་བསྟན་པ་ཡིན། ཞེས་གསུངས་མོད་ཀྱང་། བྱེ་སྨྲའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་དགེ་ཚུལ་ཆད་པའི་ལས་ཀྱི་བསླབ་པ་སྤྱོད་བཞིན་པ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས། ཚེ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བསླབ་པ་སྤྱོད་དགོས་པར་འདོད་དོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཕམ་པ་འཆབ་མེད་ཅན་བསླབ་པ་མ་སྤྱད་པར་ཁྱིམ་པར་བབས་པ་དེ་སླར་བསྙེན་པར་རྫོགས་སུ་མི་རུང་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། གཞུང་དུ་སྐྱེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་ལ་འཆབ་བཅས་དགོས་པའི་དམིགས་བསལ་མ་བྱུང་བའི་ལུང་ལས་དང་། རིགས་པ་ཡང་། དེ་ལ་སྡོམ་པ་སྐྱེ་ན་དེ་དུས་ཀྱི་དགེ་སློང་དེ་ཕམ་པ་འཆབ་མེད་ཅན་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་དེ་ལ་སྡོམ་པ་མ་ཚང་བའང་ཉམས་པ་ཞིག་སྐྱེས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟར་སྐྱེ་བའི་བཤད་པ་མེད་པ་དང་། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཕམ་པ་འཆབ་མེད་ཅན་ཆད་ལས་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་རྩོལ་བ་མི་དགོས་པར་བསླབ་པ་ལན་ཅིག་ཕུལ་ནས་བླངས་ན་འཇུག་པ་བདེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཉེས་པ་དེ་སྔ་མ་ལ་མི་མཚུངས་ཏེ། དགེ་ཚུལ་དང་དགེ་སློང་གི་སྤོང་བ་རྫས་ཐ་དད་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། གསོལ་བ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ནི། གསོལ་བ་འདེབས་པའི་ཚིག་ལན་གསུམ་དུ་བརྗོད་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། བརྗོད་པ་གསུམ་གྱི་ཐོག་མར་བྱུང་བའི་གསོལ་བ་ལ་འཆད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ལས་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཚད་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ལ་འཆད་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འོ་ན་དགེ་ཚུལ་སོགས་ཀྱི་ཚེ་དེ་དང་དེར་བཟུང་དུ་གསོལ་ཞེས་ལན་ག

【現代漢語翻譯】 比丘必須具備袈裟和缽。作為比丘的物品，只需在受戒時具備即可。因為經文中說，即使是沙彌也應具備這些物品，這意味著在必要時可以使用。當完全清凈顯現時，外道受戒被認為是障礙。但是，如果行為與外道不同，即使觀點相同，也可以受戒。正如經文所說：『正確地接受出家，並具備那種觀點。』雖然如此，這樣的人不能算作僧團的成員，也不能參與僧團的事務。如果他參與其中，就會變成『盜用僧眾』。因此，如果他不參與僧團事務，就不會產生不和諧；如果他不放棄那種觀點而參與，就會因『盜用僧眾』的罪過而無法恢復清凈。 如果隱瞞了墮罪（藏文：ཕམ་པ་，梵文天城體：Parājika，梵文羅馬擬音：Parājika，漢語字面意思：斷頭罪），那麼戒律就不會再生起，這是大家都同意的。如果沒有隱瞞，那又如何呢？有些人說：『經文中說，如果犯了四種墮罪中的任何一種，戒律就不會再生起。』但是，在毗婆沙宗的觀點中，如果一個沙彌正在遵守戒律，他可以受比丘戒，並且必須終生遵守戒律。即便如此，如果一個人沒有隱瞞墮罪，並且在沒有遵守戒律的情況下還俗，那麼他就不能再次受比丘戒。因為經文中沒有特別說明只有隱瞞墮罪才會成為受戒的障礙。而且，如果戒律能夠再生起，那麼當時的那個比丘是有沒有隱瞞墮罪？如果是前者，那麼他所生起的戒律是不完整的，或者說是已經退失的。但是，沒有關於這樣生起的說法。如果是後者，那麼沒有隱瞞墮罪的人，不需要努力去恢復戒律，只需一次性地給予和接受戒律，就能很容易地進入僧團。這個過失與前者不同，因為沙彌和比丘的捨棄會產生不同的實體。祈請顯現是指三次唸誦祈請的詞句，而不是指第一次唸誦的祈請。否則，就必須將『業的顯現』解釋為需要四次祈請的事務。如果這樣，那麼在沙彌等情況下，三次祈請『請接受』

【English Translation】 A monk must have a robe and a bowl. As a monk's belongings, it is enough to have them only at the time of ordination. Because the scriptures say that even a novice should have these, which means they can be used when necessary. When complete purity manifests, ordination by non-Buddhists is considered an obstacle. However, if the behavior is different from that of non-Buddhists, even if the views are the same, ordination is possible. As the scripture says: 'Correctly take ordination and possess that view.' Even so, such a person cannot be counted as a member of the Sangha, nor can he participate in the affairs of the Sangha. If he participates, he will become a 'thief of the Sangha.' Therefore, if he does not participate in the affairs of the Sangha, he will not create disharmony; if he participates without abandoning that view, he will not be able to restore purity due to the sin of 'stealing from the Sangha.' If a Parājika (藏文：ཕམ་པ་，梵文天城體：Parājika，梵文羅馬擬音：Parājika，漢語字面意思：Defeat) is concealed, then the vows will not arise again, which everyone agrees on. If it is not concealed, then what? Some say: 'The scripture says that if any of the four Parājikas are committed, the vows will not arise again.' However, in the view of the Vaibhāṣika school, if a novice is observing the precepts, he can receive the Bhikṣu ordination and must observe the precepts for life. Even so, if a person has not concealed a Parājika and has returned to lay life without observing the precepts, then he cannot receive the Bhikṣu ordination again. Because the scriptures do not specifically state that only concealing a Parājika will become an obstacle to ordination. Moreover, if the vows can arise, then was that Bhikṣu at that time concealing the Parājika or not? If the former, then the vows that arose were incomplete or had already been lost. However, there is no statement about such an arising. If the latter, then a person who has not concealed a Parājika does not need to make an effort to restore the vows; he can easily enter the Sangha by giving and receiving the vows once. This fault is different from the former, because the renunciation of a novice and a Bhikṣu will produce different entities. 'Prayer manifested' refers to reciting the words of the prayer three times, not to the prayer recited for the first time. Otherwise, it would be necessary to explain 'the manifestation of karma' as a matter requiring four prayers. If so, then in the case of novices, etc., the three prayers 'Please accept'

---

སུམ་བརྗོད་པའི་མཐའ་ཉིད་དུ་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་དང་། སྐབས་འདིར་དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དུ་གསོལ་ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པའི་མཐར་སྡོམ་པ་སྐྱེས་པ་ཉིད་དུ་མི་འཆད་པའི་ཁྱད་པར་ 6-2-15b ཅི་ཞེ་ན། དེ་དང་དེར་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ལས་དང་། གང་ཟག་དང་དགེ་འདུན་ལས་སྐྱེ་བའི་ཁྱད་པར་ལས་དང་། དགེ་སློང་ནི་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལ་རག་ལས་ཤིང་། གསོལ་བ་འདེབས་པའི་ཚིག་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་དེ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་དེ་མྱོང་བར་གསོལ་བ་འདེབས་པའི་ཚིག་ཡིན་པས་སོ། །ལས་མངོན་གྱུར་གྱི་སྐབས་སུ་སྐྱེས་པ་བསྙེན་རྫོགས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ལ་དགེ་སློང་ལྔ་ཡན་ཆད་དུ་ཚང་བས་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་དགོས་སོ་ཤེས་འཆད་པ་དེ་དག་ལ་ནི་ལུང་དང་རིགས་པའི་ཤེས་བྱེད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར། ཇི་སྐད་དུ། མཐའ་འཁོབ་དག་ཏུ་མེད་ན། འདུལ་བ་འཛིན་པ་དང་ལྔ་ལ་སོགས་པའོ། །ཞེས་བཤད་པ་དེ་ནི་འདུལ་བ་འཛིན་པས་ཁ་སྐོང་མི་བྱེད་པ་ཅིག་ཀྱང་སྲིད་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །དེས་ན་དེའི་ཚེ་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་དགེ་སློང་ནི་བཞིས་ཀྱང་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། འདུལ་བ་ཚིག་ལེ་ལས། གལ་ཏེ་བཞི་ནི་ལས་བརྗོད་མཁས། །བསྙེན་རྫོགས་མ་སྨད་གྱུར་པ་སྟེ། །ལྷ་ཡིས་ཀྱང་ནི་ཕྱག་བྱར་འོས། །ཞེས་བཤད་པ་དང་། རིགས་པ་ཡང་། གསང་སྟོན་བསྐོ་དགོས་པས་སོ་ཤེས་ཟེར་མོད། དེ་ནི་གསང་སྟོན་བསྐོ་བ་ལ་སྤྱིར་དགེ་སློང་ལྔ་དགོས་པ་དང་། བསྙེན་རྫོགས་ལ་བཞིས་ཆོག་བའི་ཁྱད་པར་མ་བྱེད་པས་ནོངས་སོ། །གསང་སྟོན་གྱི་ཚེ་ཡང་སྤྱིར་དགེ་སློང་ལྔ་དགོས་པ་ཡིན་མོད། ཁ་སྐོང་ལ་ལྔར་ལོངས་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བསྐོ་བའི་ཚེ་ཡང་མི་དགོས་ནང་དུ་འོང་བ་ཞུ་བའི་ཚེ་ཡང་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། འོང་བར་ཞུ་བ་པོ་ནི་ཁ་སྐོང་མ་ཡིན་ཏེ། འགྲེང་བའི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་ཞུ་དགོས་པའི་ཕྱིར། བུད་མེད་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་ཡང་མཆོག་ལ་བརྟེན་པའི་ཚེ་སྤྲོས་པ་མང་པོ་དགོས་མོད། ཕ་ཆོག་ལ་བརྟེན་ནས་དགེ་སློང་མ་ཉིད་དུ་འགྲུབ་པར་གསུངས་པ་དེའི་ཚེ་ནི་དགེ་སློང་བཞི་ཉིད་ཀྱིས་ཆོག་པར་གྲུབ་བོ། ། ༈ ཐོབ་པ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཚུལ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་བརྟེན་ནས་བསྲུང་བ། གཉིས་པ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཐབས་ལ། རྣམ་པ་ལྔ་སྟེ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་བརྟེན་ནས་བསྲུང་བ་དང་། ནང་གི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ 6-2-16a པས་བསྲུང་བ་དང་། བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་བསྟེན་པས་བསྲུང་བ་དང་། སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ངོ་ཤེས་པས་བསྲུང་བ་དང་། བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་སྒོ་ནས་བསྲུང་བའོ། །དང་པོ་ནི་གནས་ཀྱི་བླ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་བསྲུང་བ་ཡིན་ལ། འདི་ལ་གནས་དང་གནས་པའི་མཚན་ཉིད། དེ་དང་དེའི་ཚུལ་ཁྲིམས། གནས

【現代漢語翻譯】 關於在三次陳述的結尾產生戒律的說法，以及在這種情況下，為什麼不解釋說在比丘們三次請求『請為我授具足戒』之後會產生戒律的差異是什麼呢？ 這差異在於是否承諾，以及從個人和僧團產生的差異。比丘依賴於僧團的四種羯磨（karma，業）的經驗，而三次陳述請求的詞語是請求僧團體驗該羯磨的詞語。在羯磨顯現的情況下，爲了成就具足戒，需要五位或更多比丘，因此需要體驗羯磨。那些解釋說需要了解這些的人並沒有經文和理性的依據。例如，正如所說：『如果在邊遠地區沒有，需要持律者和五位等等。』所說的意思是，即使沒有持律者來填補空缺也是可能的。因此，那時體驗羯磨的比丘四位也可以。正如《毗奈耶根本論》所說：『如果四位精通羯磨，具足戒不被責備，諸天也應禮敬。』理性也是如此。有人說需要任命秘密導師，但這是錯誤的，因為沒有區分任命秘密導師通常需要五位比丘，而具足戒四位就足夠的情況。即使在任命秘密導師時，通常也需要五位比丘，但並不需要五位來填補空缺。因為在任命時，不需要請求進入內部，即使在請求進入時也不需要。請求進入者不是填補空缺者，因為需要以站立的姿勢請求。對於尼姑的具足戒，當依賴殊勝者時，需要許多細節，但當依賴父親時，據說僅通過依賴父親就能成就比丘尼，那時四位比丘就足夠了。 ༈ 如何守護已獲得的戒律而不失壞：依靠善知識來守護。 第二，關於不失壞的方便，有五種方式：依靠善知識來守護，以內在圓滿的意樂來守護，依止安樂的因緣來守護，認識到應斷除的相違品來守護，以及通過完全修習學處來守護。第一種是依靠上師來守護，這包括住所的上師，住所的定義，以及住所的戒律。

【English Translation】 Regarding the statement that vows arise at the end of the three pronouncements, and in this context, what is the difference between not explaining that vows arise after the monks have requested three times, 'Please grant me full ordination'? The difference lies in whether or not there is a commitment, and the difference between arising from an individual and from the Sangha (community). A Bhikshu (monk) relies on the experience of the four karmas (actions) of the Sangha, and the words of requesting three times are the words of requesting the Sangha to experience that karma. In the case of the manifestation of karma, in order to accomplish full ordination, five or more Bhikshus are needed, so it is necessary to experience the karma. Those who explain that it is necessary to know these things do not have scriptural and logical basis. For example, as it is said: 'If there are none in remote areas, there must be a Vinaya holder and five, etc.' What is said is that it is also possible to have one who does not fulfill the Vinaya. Therefore, at that time, four Bhikshus are sufficient to experience the karma. As the Vinaya Root Text says: 'If four are skilled in karma, the full ordination is not blamed, and even the gods should pay homage.' And the reason is also that it is said that it is necessary to appoint a secret master, but this is a mistake because there is no distinction between the general need for five Bhikshus to appoint a secret master and the fact that four are sufficient for full ordination. Even at the time of the secret master, five Bhikshus are generally needed, but it is not necessary to have five to fill the vacancy, because it is not necessary to request entry into the inner circle even at the time of appointment, and it is not necessary even when requesting entry. The one who requests entry is not filling the vacancy, because it is necessary to request with a standing posture. For the full ordination of nuns, when relying on the supreme, many details are needed, but when relying on the father, it is said that one becomes a Bhikshuni (nun) simply by relying on the father, and at that time it is established that four Bhikshus are sufficient. ༈ How to protect what has been obtained without losing it: Protecting by relying on a virtuous friend. Secondly, regarding the means of not losing it, there are five ways: protecting by relying on a virtuous friend, protecting with an inner perfect intention, protecting by relying on the causes of comfort, protecting by recognizing the opposing factors to be abandoned, and protecting through the complete training of the precepts. The first is to protect by relying on the Lama (spiritual teacher) of the place, which includes the Lama of the residence, the definition of the residence, and the precepts of the residence.

---

་ཇི་ལྟར་བཅའ་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། མཁན་པོ་ཡོད་ན་དེར་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་ཀྱི་བླ་མར་ཡང་གྱུར་ཟིན་པ་ཡིན་ཏེ། གནས་སྦྱིན་པ་ཡང་མཁན་པོའི་བྱ་བ་ཉིད་ཡིན་པས་རང་གིས་གནས་སྦྱིན་པའམ་མི་ནུས་ན་གཞན་ལ་གནས་སུ་འཇུག་པ་ཡང་མཁན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་མཁན་པོ་ཉིད་ལ་གནས་ཞུ་ན་གནས་སུ་གསོལ་བ་འདེབས་པའི་ཚིག་ལོགས་སུ་བྱ་མི་དགོས་སོ། །གནས་ཀྱི་བླ་མར་འོས་པ་ལ་བརྟན་མཁས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གཉིས་དང་ལྡན་པ་དགོས་ཏེ། དེ་གང་རུང་དང་མི་ལྡན་ན་གནས་པ་སློབ་མའི་རིགས་ཉིད་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། སོ་སོར་ཐར་དང་རྣམ་འབྱེད་དོན། །གང་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་མི་མཁས་ལོ། །དྲུག་ཅུ་ལོན་ཀྱང་བྱིས་པ་སྟེ། །ཚུལ་ལྡན་ཞུ་གནས་བཅའ་བའི་འོས། །ཞེས་ཚིག་ལེར་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་བརྟན་པ་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་བཅུ་བར་མ་ཆད་དུ་ལོན་པ་ལ་བྱེད་ལ། མཁས་པ་ནི་ཐ་ན་འདུལ་བ་ཤེས་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚད་ཀྱང་མ་མཐའ་སོ་སོར་ཐར་པ་དང་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་ཚིག་ཐོན་པར་མ་ནུས་ཀྱང་དོན་འཁྲུལ་མེད་དུ་ཤེས་པའོ། །འདི་ཙམ་གྱིས་འདུལ་བ་འཛིན་པར་ནི་བཞག་མི་ནུས་ཏེ། དེར་འཇོག་པ་ལ་དགེ་འདུན་དང་གང་ཟག་གི་ལས་སུ་གཏོགས་པའི་སྔགས་ཀྱི་ཆོ་ག་དག་མ་འཁྲུལ་བར་ཁ་བཏོན་དུ་བྱེད་ནུས་པ་ཞིག་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་མི་ནུས་ན་འདུལ་བའི་མདོ་ལྟ་བུ་ཁ་བཏོན་དུ་ནུས་པ་ཙམ་གྱིས་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པར་འཇོག་ནུས་ཀྱང་། འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་མི་འཐོབ་སྟེ། ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་རྣམས་མ་ཉམས་པར་འཛིན་པའི་ནུས་པ་མེད་པས་ 6-2-16b སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གནས་པས་གནས་ལ་མ་ཞུས་པར་བྱ་བ་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། བཤང་གཅིའི་བྱ་བ་ཙམ་མ་གཏོགས་ཐམས་ཅད་དེ་ལ་ཞུས་ནས་བྱེད་དགོས་ཤིང་། བླ་མའི་ལས་སུ་བྱ་བ་ཀློག་པ་དང་བསམ་གཏན་སོགས་འགའ་ཞིག་མ་གཏོགས། འབད་རྩོལ་གྱིས་སྒྲུབ་དགོས་པ་རྣམས་སློབ་མས་ཅི་ནུས་སུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ཞིང་བླ་མས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བྱ་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེས་ཀྱང་དེ་ལ་དེ་བྱ་སྟེ། །ཞུ་བ་ནི་མ་གཏོགས་སོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། བླ་མར་འོས་པའི་དགེ་སློང་ཞིག་ལ། འདི་སྐད་ཅེས། བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་བཙུན་པ་ལ་གནས་སུ་གསོལ་གྱི། བཙུན་པས་བདག་ལ་གནས་བསྩལ་དུ་གསོལ། བདག་བཙུན་པ་ལ་གནས་འཆའ་ཞིང་མཆིས་སོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་ནས་མཇུག་ཐབས་ལེགས་བརྗོད་དོ། །གནས་བཅས་པ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་མེད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་སྐྱེས་པའོ། །ལྟོས་མེད་ཅེས་པ་ཡང་གནས་སྟེར་སླང་གི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། དཔོན་སློབ་ཀྱི་སྦྲེལ་ཐག་བཅད་པ་ལ་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ནང་གི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་བསྲུང་བ། བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་བསྟེན་པས་བསྲུང་བ། གཉིས་པ་ནང་

【現代漢語翻譯】 如何安立依止？首先，如果存在堪布（Khenpo，親教師），那麼他自然也成爲了住所的上師，因為給予住所也是堪布的職責。如果自己不能給予住所，或者沒有能力，那麼讓別人進入住所也必須由堪布來做。因此，如果向堪布請求住所，就不需要單獨說請求住所的詞語了。適合作為住所上師的人，需要具備穩重和精通兩種功德，如果缺少其中任何一種，那麼居住者就不能超越學生的範疇。正如所說：『對於別解脫和分別義，如果非常不精通，即使六十歲也是孩子，具戒者適合安立住所。』這裡清楚地說明了。所謂穩重，是指受具足戒后不間斷地滿十年。所謂精通，是指至少要懂律。其標準是，即使不能流利地說出別解脫和分別的詞句，也要毫無錯誤地理解其含義。僅憑這些還不能被認為是持律者，因為要被認為是持律者，需要能夠毫不混淆地背誦屬於僧團和個人的羯磨儀軌。如果不能這樣，僅僅能夠背誦如《律經》之類的，雖然可以被認為是持有律藏，但不能獲得『持律者』的名稱，因為沒有能力毫不遺漏地持有羯磨儀軌。 第二，正如所說：『居住者未經住所允許，不得做任何事情。』除了大小便等事情，所有的事情都必須稟告后才能做。對於上師的事情，除了閱讀和禪定等少數事情外，學生應盡力完成所有需要努力的事情，上師也應該這樣做。正如所說：『他也應該為他做那些事，除了請求之外。』 第三，對於適合作為上師的比丘，這樣說：『尊者請聽，我，名為某某，向尊者請求住所，請尊者賜予我住所，我依止尊者為住所。』這樣重複三次，然後以吉祥的結尾語結束。安立的住所破裂的原因是雙方都產生了無所謂的想法。所謂無所謂，是指在給予和接受住所的方面而言，而不是指切斷師徒關係。

【English Translation】 How to establish dependence? Firstly, if there is a Khenpo (Khenpo, Preceptor), then he naturally becomes the master of the residence, because giving residence is also the duty of the Khenpo. If one cannot give residence oneself, or does not have the ability, then allowing others to enter the residence must also be done by the Khenpo. Therefore, if one requests residence from the Khenpo, there is no need to separately say the words of requesting residence. A person suitable to be a master of residence needs to possess the two qualities of stability and expertise. If either of these is lacking, then the resident cannot transcend the category of student. As it is said: 'For the Pratimoksha and the meaning of differentiation, if one is very unskilled, even at sixty years old, one is still a child. A virtuous person is fit to establish a place of residence.' This is clearly stated. Stability refers to having completed ten years without interruption after receiving full ordination. Expertise refers to at least understanding the Vinaya. The standard is that even if one cannot fluently recite the words of the Pratimoksha and differentiation, one must understand their meaning without error. With just this, one cannot be considered a holder of the Vinaya, because to be considered a holder of the Vinaya, one needs to be able to recite without confusion the Karma rituals belonging to the Sangha and individuals. If one cannot do this, even if one can recite something like the Vinaya Sutra, one can be considered to hold the Vinaya Pitaka, but one cannot obtain the name 'holder of the Vinaya' because one does not have the ability to hold the Karma rituals without omission. Secondly, as it is said: 'A resident should not do anything without asking the residence.' Except for things like urination and defecation, everything must be reported before doing it. For the affairs of the master, except for a few things like reading and meditation, the student should do his best to accomplish all the things that require effort, and the master should also do the same. As it is said: 'He should also do those things for him, except for requests.' Thirdly, to a Bhikshu suitable to be a master, say this: 'Venerable one, please listen, I, named so-and-so, request residence from the Venerable one, please grant me residence, I rely on the Venerable one for residence.' Repeat this three times, and then end with auspicious concluding words. The cause of the breaking of the established residence is that both sides develop a sense of indifference. Indifference refers to the aspect of giving and receiving residence, not to cutting off the teacher-student relationship.

---

གི་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ནི། བླང་དོར་ལ་སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། བླང་དོར་གྱི་གནས་ལ་བཟོད་པ་ལྷུར་ལེན་པའི་བག་ཡོད་དང་། རང་རྒྱུད་ལ་ཉེས་པ་བྱུང་མ་བྱུང་གི་ཚུལ་ལ་རྟོག་པར་བྱེད་པའི་ཤེས་བཞིན་རྣམས་རྟག་ཏུ་བརྟེན་པར་བྱ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། མི་ཤེས་པ་དང་། མ་གུས་པ་དང་། བག་མེད་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་མང་བ་རྣམས་ནི་ཉེས་པ་འབྱུང་བའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ། དེ་དག་དང་དུ་མི་ལེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པའི་གཉེན་པོ་བསྟེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ནི། གསུམ་སྟེ། གོས་དང་། སྨན་དང་། གནས་མལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། དགེ་སློང་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་སློབ་པ་རྣམས་ལས་གཞན་པའི་གོས་ནི་གསུམ་སྟེ། འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་དང་། 6-2-17a ལྷག་པའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་དང་། མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་གོས་སོ། །དང་པོ་ལ། བཅུ་གསུམ་སྟེ། རྣམ་སྦྱར་དང་། བླ་གོས་དང་། མཐང་གོས་དང་། ཤམ་ཐབས་དང་། ཤམ་ཐབས་ཀྱི་གཟན་དང་། རྔུལ་གཟན་དང་། རྔུལ་གཟན་གྱི་གཟན་དང་། གདོང་ཕྱིས་དང་། རྣག་གཟན་དང་། གཡན་པ་དགབ་པ་དང་། གདིང་བ་དང་། དབྱར་གྱི་གོས་རས་ཆེན་དང་། སྐྲ་བཟེད་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་འདྲ་བ་ལྷག་པོར་གྱུར་པ་རུང་ཚད་ལྡན་མང་པོ་རྣམས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་གོས་ཀྱི་རྣམ་པར་མ་གྲུབ་པ་དཀར་པོ་དང་ཁ་ཚར་ཅན་ལ་སོགས་པ་ཁྲུ་གང་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པའོ། །དེ་དག་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་སྔགས་ལ། དངོས་ཀྱི་དང་། རྒྱུའི་དང་། རྐྱེན་གྱི་དབང་ལས་གྱུར་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཁན་པོའམ་སློབ་དཔོན་ནམ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གོས་བགྱིས་ལགས་པ། རུང་བར་སྤྱད་པར་འོས་པ་འདི་ཆོས་གོས་སྣམ་སྦྱར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་དང་མཇུག་ཐབས་ལེགས་བརྗོད་པའོ། །གཞན་བཅུ་གཉིས་པོ་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །རང་མིང་གིས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་དངོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཆགས་པ་འདི་ལ་ནི་རུང་ཚད་ལྡན་གོས་དེ་དང་དེར་གྲུབ་ཟིན་པ་ཞིག་དགོས་ཤིང་། རེ་རེ་བ་ལས་ལྷག་པ་ལ་བྱིན་རླབས་མི་འཆགས་ཏེ། ལགས་པ་ཞེས་པ་ནི་ཟིན་པའི་དོན་ལ་བཤད་པ་དང་། ཇི་སྐད་དུ། སྔ་མ་མ་ཕྱུང་ན་ཕྱི་མ་མི་འཆགས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་དངོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པར་གསལ་བས་སོ། །གཉིས་པ་རྒྱུའི་བྱིན་རླབས་འཆགས་པ་ལ་ནི། ཁ་སྒྱུར་བ་དང་། གོས་དེ་དང་དེ་ལྡང་ངེས་པ་མི་དགོས་ཀྱང་། རྒྱུར་རུང་བ་ཞིག་ངེས་པར་དགོས་ལ། དེའི་སྔགས་ནི་དགོངས་སུ་གསོལ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་གོས་འདི་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། བགྱིས་པ་དང་། ལགས་པ་དང་། སྤྱད་པར་འོས་པ་ཞེས་ཟེར་མི་དགོས་ཤིང་། འཚལ་ན་སྣམ་ཕྲན་དགུ་པ་ལ་སོགས་བགྱི་སྟེ།

【現代漢語翻譯】 守護圓滿意樂之法：必須恒常依仗對於應取應舍之事具有歡喜精進之心，對於應取應舍之處，以極大的耐心來承擔的謹慎之心，以及時時觀察自身是否出現過失的覺知之心。因為無知、不敬、放逸和煩惱增多是產生過失的主要原因，所以必須採取對治之法，通過不接受這些過失的方式來徹底消除它們。 第三，依止安樂之緣的方法有三種：衣、藥、住所。 首先說衣：除了學習比丘所學功德之外的衣物有三種，即：生活的資具，剩餘的資具，以及必需的資具。 第一種有十三種：僧裙、上衣、下裙、裙子的襯裙、汗衫、汗衫的襯裙、擦臉巾、膿瘡布、遮蓋疥瘡的布、坐墊、夏季的大幅布、剃髮布。 第二種是：和前面十三種一樣，但有多餘的、符合標準的很多。 第三種是：沒有構成出家僧衣形式的白色或雜色等，長度在一肘以上的布。 對於這些衣物加持的咒語，有本體的加持、因的加持和緣的加持。 第一種是：請堪布或阿阇黎或具壽垂聽，我，名為某某者，所做的法衣，適合使用的這件法衣，我加持為僧裙。如此重複三遍，最後說吉祥之語。 其餘十二種也同樣加持。以自己的名字加持的本體加持，需要已經具備符合標準的衣物。對於每一件以上的衣物，不能進行加持，因為『已做』是指完成之義。正如所說：『不取出之前的，後面的就無法形成。』這顯然是就本體加持而言的。第二種，對於因的加持，不需要改變顏色，也不需要一定是那件衣服，但必須是可以用作材料的。其咒語是先說『垂聽』，然後說『這件衣服』，不需要說『已做』、『了』、『適合使用』等語。如果需要，可以做成九條布等。 （藏文：དངོས་ཀྱི་དང་།，梵文天城體：द्रव्य，梵文羅馬擬音：dravya，漢語字面意思：實體），（藏文：རྒྱུའི་དང་།，梵文天城體：हेतु，梵文羅馬擬音：hetu，漢語字面意思：原因），（藏文：རྐྱེན་གྱི་དབང་ལས་གྱུར་པའོ།，梵文天城體：प्रत्यय，梵文羅馬擬音：pratyaya，漢語字面意思：條件）

【English Translation】 The way to protect the perfection of intention is to always rely on diligence that rejoices in what should be adopted and abandoned, mindfulness that wholeheartedly takes on patience in the face of what should be adopted and abandoned, and awareness that examines whether faults have occurred in one's own mindstream. Because ignorance, disrespect, carelessness, and increased afflictions are the main causes of faults, it is necessary to adopt antidotes that thoroughly eliminate them by not accepting these faults. Third, the way to rely on the conditions for comfortable dwelling is threefold: clothing, medicine, and lodging. First, regarding clothing: besides the clothing for learning the qualities learned by monks, there are three types of clothing: the means of livelihood, the surplus means, and the necessary means. The first has thirteen types: sanghati (僧裙), uttarasanga (上衣), antarvasa (下裙), a lining for the antarvasa, a sweat cloth, a lining for the sweat cloth, a face towel, a pus cloth, a cloth to cover scabies, a mat, a large summer cloth, and a hair-receiving cloth. The second is: the same as the previous thirteen, but with many extra ones that meet the standards. The third is: cloth that does not constitute the form of a monastic robe, such as white or variegated cloth, that is more than one cubit in length. For the mantras that bless these clothes, there are the blessing of the substance, the blessing of the cause, and the blessing of the condition. The first is: 'Please listen, Abbot or Acharya or Venerable One, I, named so-and-so, have made this Dharma robe, this Dharma robe suitable for use, I bless it as a sanghati.' Repeat this three times, and finally say auspicious words. The other twelve are blessed in the same way. The blessing of the substance, which is blessed with one's own name, requires a garment that already meets the standards. Blessing cannot be conferred on more than one item at a time, because 'made' refers to the meaning of completion. As it is said: 'If the previous one is not removed, the later one cannot be formed.' This is clearly in terms of the blessing of the substance. Second, for the blessing of the cause, it is not necessary to change the color, nor does it need to be that particular garment, but it must be something that can be used as material. The mantra for this is to say 'Listen' first, and then say 'this garment,' without saying 'made,' 'is,' or 'suitable for use.' If needed, it can be made into nine strips of cloth, etc. （藏文：དངོས་ཀྱི་དང་།，梵文天城體：द्रव्य，IAST：dravya，Meaning: substance），（藏文：རྒྱུའི་དང་།，梵文天城體：हेतु，IAST：hetu，Meaning: cause），（藏文：རྐྱེན་གྱི་དབང་ལས་གྱུར་པའོ།，梵文天城體：प्रत्यय，IAST：pratyaya，Meaning: condition）

---

ཞེས་སོགས་དང་། བར་ཆད་མ་བྱུང་ན། 6-2-17b ཞེས་སོགས་ཆོ་ག་ལས་གསལ་ལོ། །གསུམ་པ་རྐྱེན་དབང་གིས་བྱིན་རླབས་འཆགས་པ་ལ་ནི་རྒྱུ་རུང་བ་མི་དགོས་ཤིང་། ངོ་བོ་ཚད་དང་ལྡན་མི་ལྡན་གང་གིས་ཀྱང་ཆོག་ཅིང་། གནས་སྐབས་སུ་བརྙན་པོར་བྱས་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཁྱིམ་དུ་རུང་བའི་རྣམ་པ་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་དང་། གནས་སུ་ཕྱིན་པར་མི་འགྱུར་ན་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཕྱུང་སྟེ་གཞན་ལ་བྱིན་གྱིས་རློབས་པ་ནི་ཆོ་གའི་རྣམ་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ཆོ་གའི་རྣམ་པ་དེའི་སྔགས་ཚིག་ནི་ལུང་ལས་མ་གསུངས་ཀྱང་། མན་ངག་ལས་འདི་ལྟར་འབྱུང་སྟེ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཡོད་པའམ་མེད་ཀྱང་གོས་འདི་སྣམ་སྦྱར་དུ་བྱིན་གྱིས་རློབ་བོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་དོ། །དེ་ལྟར་རྒྱུ་དང་སྔགས་རྟེན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དགོས་པ་ནི་ཆོས་གོས་དང་མི་ལྡན་པའི་ཉེས་པ་ཁེགས་ཤིང་། དེ་དང་བྲལ་ན་ཆོས་གོས་མེད་པའི་ཉེས་པས་སླེབ་པའོ། །སྔགས་རྟེན་གྱི་བྱིན་རླབས་འདི་ནི་གོས་ལ་ཡིན་གྱི། ལྷུང་བཟེད་ལྟ་བུ་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། གོས་ཀྱང་ཆོས་གོས་དང་གདིང་བ་ལ་ཡིན་གྱི། གཞན་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་ལ་མི་ལྡན་པའི་ཉེས་པ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྷག་པའི་ཡོ་བྱད་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ནི། དགོངས་གསོལ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་སྣམ་སྦྱར་ལྷག་པ། རུང་བ་མ་བགྱིས་པ། རུང་བ་བགྱི་བར་འོས་པ་འདི། མཁན་པོའམ་ཚེ་དང་ལྡན་པའི་ལགས་པར་རུང་བར་བགྱིའོ། །མཁན་པོ་ལ་ཡིད་གཏད་དེ་བཅང་བར་བགྱིའོ། །རྐྱེན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བགྱིའོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་དང་ཐབས་ལེགས་བརྗོད་པའོ། །འདི་གང་ལ་གནང་བའི་གང་ཟག་ནི། སྐྱིད་དེ་བ་དང་ཐོབ་པ་ཉུང་། །ཡུལ་ངན་གནས་དང་ཤིག་སྲོ་མང་། །དྲི་མ་ཆེ་དང་ལྷ་ལས་འཕོས། །གཉེན་པོས་སོར་རྟོག་བདུན་ལ་གནང་། །ཞེས་གསུང་ངོ་། །གསུམ་པ་མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་གོས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་སྔགས་ནི། གསོལ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། གོས་འདི་བདག་དང་ཚངས་པར་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་གོས་སུ་བྱིན་གྱིས་ 6-2-18a རློབ་བོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པའོ། །ཕྱི་མ་གཉིས་པོ་གཞན་མིང་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དགོས་པ་ནི། གོས་འཆང་སྤང་དང་ཡོ་བྱད་ལ་མངོན་ཞེན་འགོག་པའི་ཆེད་དུའོ། །བོད་ཀྱི་འདུལ་འཛིན་རྣམས། ཞྭ་དང་སྐ་རགས་སོགས་ལ་ཡོ་བྱད་ཕྲན་ཚེགས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་བྱེད་ཅིང་། སྟན་ལ་ཡང་མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བྱིན་རླབས་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་མོད། སྔ་མའི་ནང་དུ་མ་འདུས་པ་མེད་ཅིང་། སྟན་ལ་ནི་མ་བཤད་དོ། །བྱིན་རླབས་དེ་དག་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི། རྟེན་དང་དངོས་པོ་ཉམས་པ་དང་། །གཞན་ལ་བསྔོས་དང་གཞན་གྱིས་ཕྲོགས། །བྱིན་རླབས་རྫས་དང་སྔགས་ཀྱིས་ཕྱུང་། །སྤང་ལྟུང་གཤེག

【現代漢語翻譯】 等等，如果沒有障礙發生。 等等，這些在儀式中都有明確說明。第三，關於因緣而加持，不需要合適的材料，無論其本質是否合格都可以，暫時做成影像也可以。正如所說：『在家中，對於合適的形象也是如此。』如果不能到達那個地方，就用僧衣的碎片來加持他人，這是儀式的形式。』經文中是這麼說的。雖然儀式的咒語在經文中沒有說明，但口訣中有這樣的說法：無論是否有比丘在場，都要加持這件衣服為僧衣，這樣唸誦三遍。這樣，加持材料、咒語和所依之物，其必要性在於消除不具備僧衣的過失，如果缺少這些，就會因為沒有僧衣的過失而受到影響。這種咒語的加持是針對衣服的，而不是缽，因為經文中沒有提到。衣服也僅限於僧衣和坐墊，而不是其他，因為經文中沒有提到不具備其他物品的過失。第二，加持額外的物品，首先要請求允許，然後說：『我，名為[某某]的僧衣，額外的，沒有做成合適的，適合做成合適的，現在爲了堪布或具德者做成合適的。我信任堪布，並持有它。我會按照因緣來做。』這樣唸誦三遍，並說『方法很好』。給予這種加持的對象是：快樂的人，所得少的人，居住在惡劣環境的人，虱子多的人，污垢多的人，從天界墮落的人，以及需要依靠對治力來恢復的人。經文中是這麼說的。第三，加持生活必需品的衣服的咒語是：首先請求允許，然後說：『加持這件衣服，作為我和與我一起清凈修行的人們的生活必需品。』這樣唸誦三遍。加持後面兩種物品的必要性是爲了防止對衣服的執著和對物品的貪戀。西藏的持律者們，對帽子和腰帶等小件物品也進行加持，對坐墊也進行生活必需品的加持。』雖然這樣說，但沒有不包含在前面的內容中，而且經文中沒有提到坐墊。 這些加持失效的原因是：所依之物和物品損壞，供養給他人，被他人搶奪，用加持物和咒語去除，以及犯戒墮落。

【English Translation】 Etc., and if no obstacles occur. Etc., these are clearly stated in the ritual. Third, regarding the blessing arising from circumstances, suitable materials are not required, and it doesn't matter whether its essence is qualified or not; even temporarily making it into an image is sufficient. As it is said: 'Even at home, for a suitable image.' If one cannot go to that place, one blesses others with a piece of the monastic robe, which is the form of the ritual.' This is what the scriptures say. Although the mantra for the ritual is not mentioned in the scriptures, the oral tradition says this: Whether there is a bhikshu present or not, bless this garment as a monastic robe, and recite this three times. Thus, the necessity of blessing the material, mantra, and support is to eliminate the fault of not possessing a monastic robe, and if these are lacking, one will be affected by the fault of not having a monastic robe. This mantra blessing is for the robe, not for the alms bowl, because it is not mentioned in the scriptures. The robe is also limited to the monastic robe and the cushion, not others, because the fault of not possessing other items is not mentioned in the scriptures. Second, blessing additional items, first ask for permission, then say: 'I, the monastic robe of [name], additional, not made suitable, suitable to be made suitable, now make it suitable for the Khenpo or the virtuous one. I trust the Khenpo and hold it. I will do as the circumstances dictate.' Recite this three times and say 'The method is good.' The person to whom this blessing is given is: a happy person, a person with few possessions, a person living in a bad environment, a person with many lice, a person with much dirt, a person who has fallen from the heavens, and a person who needs to rely on remedies to recover. This is what the scriptures say. Third, the mantra for blessing the clothes for necessities is: first ask for permission, then say: 'Bless this garment as a necessity for me and those who practice purely with me.' Recite this three times. The necessity of blessing the latter two items is to prevent attachment to clothing and greed for possessions. The Vinaya holders of Tibet also perform blessings for small items such as hats and belts, and also perform blessings for necessities for cushions.' Although it is said so, there is nothing that is not included in the previous content, and the cushion is not mentioned in the scriptures. The causes for the destruction of these blessings are: the support and the object are damaged, offered to others, robbed by others, removed by blessed substances and mantras, and transgression and downfall.

---

ས་ཚེ་སྤངས་པའོ། །གཉིས་ལ་རང་གིར་མངོན་ཞེན་བྱུང་། །ཕྱི་མ་ལ་ནི་ཡིད་གཏན་ཡུལ། །ཤི་བ་ལ་ནི་དེར་ཤེས་པའོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །ཡོ་བྱད་ཕྱི་མ་གཉིས་སྔགས་ཚིག་ཁོ་ནས་བྱིན་གྱིས་རློབ་དགོས་པའི་ངེས་པ་མེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནི་བསྔོས་པ་ཉིད་ན་བྲེལ་བ་ཉིད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །གོས་ལ་བྱིན་གྱིས་རློབ་ཚུལ་དེ་ལྟར་གསུངས་མོད། གོས་ཀྱི་རིན་དུ་གྱུར་པ་ལ་ནི་རིན་པོ་ཆེ་མ་གཏོགས། རྫས་སུ་གྱུར་པ་གང་ལ་ཡང་། ཇི་སྐད་དུ། གང་ལ་ཞེན་པ་དེ་བཅང་བར་མི་བྱའོ། །ཞེས་པ་ཙམ་ལས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཆོ་ག་གཞན་གསུང་བ་མེད་དོ། །དེ་ཡང་སྨན་དང་གོས་ནི་རང་དོན་དུ་ངེས་པར་བཅང་དགོས་ལ། དེ་ཡང་མང་པོར་གྱུར་ན་ཉེས་པ་སྐྱེད་པས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཆོ་ག་གསུངས་ལ། ནོར་རྫས་གཞན་ནི་རང་དོན་དུ་ངེས་པར་བཅང་མི་དགོས་པས་དཀོན་མཆོག་དང་རབ་བྱུང་མ་འོངས་པ་སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་རྣམ་པར་བརྟགས་ནས་འཆང་བ་ལ་དགོངས་པའོ། །གཉིས་པ་སྨན་སྟེན་པའི་ཚུལ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྨན་ཙམ་གྱི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དགེ་སློང་ལ་རུང་བའི་སྨན་གྱི་དབྱེ་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། ཁྱད་པར་དུ་ནད་པས་སྨན་གསུམ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། དྲི་རོ་རེག་བྱ་གསུམ་པོ་གང་རུང་གི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་ཁམ་ཟས་སོ། །དེ་མགུལ་དུ་མིད་པའི་ཟས་ཁོ་ན་བཟུང་བ་མ་ཡིན་ 6-2-18b ཏེ། དྲི་དང་རེག་བྱ་ཡང་སྣ་དང་ལུས་ཀྱི་དབང་པོས་ཁམ་དུ་བཅད་ནས་མིད་པ་དེ་ཡང་ལུས་སེམས་བརྟས་བྱེད་ཡིན་པས་སྨན་དང་ཟས་སུ་འཆད་པའི་སྐབས་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྨན་གང་ཡིན་དགེ་སློང་ལ་རུང་བས་མ་ཁྱབ་སྟེ། སྨན་ལ་དུས་རུང་སོགས་བཞི་པོས་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རུང་བའི་སྨན་ནི་བཞི་སྟེ། དུས་སུ་རུང་བ་དང་། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་དང་། ཞག་བདུན་པ་དང་། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་པའི་སྨན་ནོ། །དང་པོ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། དགེ་སློང་ལ་རུང་བའི་སྨན་གང་ཞིག །དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གུང་ཚིགས་ལས་འདས་པར་ལོངས་སྤྱད་ན་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟས་ཟ་བའི་ཉེས་པར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ཚོགས་སོ། །མཚན་གཞི་ནི། བཟའ་བར་བྱ་བ་རྣམ་པ་ལྔ་དང་། བཅའ་བར་བྱ་བ་ལྔ་སོགས་ཡིན་ལ། བྱེད་ལས་ནི་བཀྲེས་པའི་ནད་སེལ་བ་ལ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའོ། །ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་ནི། དགེ་སློང་ལ་རུང་བའི་བཏུང་བའི་ཁྱད་པར་གང་ཞིག །དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཉིན་མཚན་ཀུན་ཏུ་ལོངས་སྤྱད་རུང་བའོ། །མཚན་གཞི་ནི། རྒྱུ་དུས་རུང་ངམ། དུས་མ་ཡིན་པར་རུང་བའི་སྨན་གཉིས་པོ་གང་རུང་ལས་སྦྱར་བའི་བཏུང་བ་དག་ཡིན་ལ། བྱེད་ལས་ནི་སྐོམ་པའི་ནད་སེལ་བ་ལ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའོ། །དུས་ཐམས་ཅད་པར་ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་བ་དེ་ལྟ་ན་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་ཞེས་པའི་རྣམ་བཅད་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། ནད་པས་བྱིན་གྱིས

【現代漢語翻譯】 『拋棄此世。』對於二者，會產生自我的執著。對於來世，則是心意的歸宿。對於死亡，則是在那裡認知。』這樣解釋道。 對於后兩種物品（指衣物和醫藥），不一定非要用真言來加持，因為經中說：『那僅僅是奉獻時的忙碌。』 雖然說了加持衣服的方法，但是對於衣服的價值，除了珍寶之外，對於任何作為物品的東西，經中只是說：『對於所執著之物，不應持有。』除此之外，沒有說其他的加持儀軌。 而且，藥物和衣服是必須爲了自己而持有的，如果多了就會產生過患，所以說了加持的儀軌。其他的財物不一定非要爲了自己而持有，而是爲了三寶（དཀོན་མཆོག，ratna，รัตน，珍寶），出家人和未來等等而進行觀察后持有。 第二，服用藥物的方法有三種：僅僅是識別藥物的性質；分別解說比丘可以使用的藥物的分類；特別是病人加持三種藥物后服用的方法。 第一，藥物的性質是：具有氣味、味道、觸感三種中的任何一種性質的食物。這不僅僅是指吞嚥到喉嚨里的食物，氣味和觸感也是通過鼻子和身體的感官來攝取的，並且吞嚥下去也能滋養身體和心靈，所以在解釋藥物和食物的時候是這樣說的。 第二，並非所有藥物比丘都可以使用，因為藥物並不完全包括時藥等四種。因此，可以使用的藥物有四種：時藥、更藥、七日藥和盡形壽藥。 首先是時藥。定義是：比丘可以使用的藥物，如果在規定的時間之外食用，就會犯非時食的過失。例子是：五種可食之物和五種可嚼之物等等。作用主要是消除飢餓的疾病。 更藥是：比丘可以飲用的飲料，在任何時間都可以飲用。例子是：由時藥或非時藥混合而成的飲料。作用主要是消除口渴的疾病。如果任何時間都可以飲用，那麼『更藥』這個名稱就不合理了，如果有人這樣問。雖然是這樣，但是病人加持……

【English Translation】 'Abandon this life.' For the two, there will be attachment to the self. For the next life, it is the destination of the mind. For death, it is to know there.' Thus it is explained. For the latter two items (referring to clothing and medicine), it is not necessary to bless them only with mantras, because it says in the scriptures: 'That is merely the busyness of offering.' Although the method of blessing clothes has been mentioned, for the value of clothes, other than precious jewels, for anything that becomes an object, the scriptures only say: 'One should not hold onto what one is attached to.' Apart from that, no other blessing ritual is mentioned. Moreover, medicine and clothing must be held for oneself, and if there are too many, it will cause faults, so the ritual of blessing is mentioned. Other wealth does not necessarily have to be held for oneself, but is held after observing for the sake of the Three Jewels (དཀོན་མཆོག，ratna，รัตน，Treasure), monks, and the future, etc. Second, there are three ways to take medicine: merely identifying the nature of the medicine; separately explaining the classification of medicines that a monk can use; and especially the method of a patient blessing three medicines and then taking them. First, the nature of medicine is: food that has any one of the three properties of smell, taste, and touch. This does not only refer to food swallowed into the throat, but also smell and touch are taken in through the senses of the nose and body, and swallowing it can also nourish the body and mind, so it is said this way when explaining medicine and food. Second, not all medicines can be used by monks, because medicines do not completely include the four types such as seasonal medicine. Therefore, there are four types of medicines that can be used: seasonal medicine, occasional medicine, seven-day medicine, and lifetime medicine. First is seasonal medicine. The definition is: a medicine that a monk can use, but if consumed outside of the prescribed time, it will be a fault of eating at the wrong time. Examples are: the five types of edible things and the five types of chewable things, etc. The main function is to eliminate the disease of hunger. Occasional medicine is: a beverage that a monk can drink, which can be drunk at any time. Examples are: beverages mixed from either seasonal medicine or non-seasonal medicine. The main function is to eliminate the disease of thirst. If it can be drunk at any time, then the name 'occasional medicine' is not reasonable, if someone asks. Although that is the case, the patient blesses...

---

་རློབ་པའི་ཚེ། ཞག་གཅིག་པུ་དེའི་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་ཁོ་ནར་བྱིན་གྱིས་རློབ་དགོས་པས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ། །ཞག་བདུན་པ་ལ། མཚན་ཉིད་ནི། དགེ་སློང་ལ་རུང་བའི་གོང་བུའི་ཟས་གང་ཞིག །དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་བའོ། །མཚན་གཞི་ནི། བུ་རམ་དང་ཞུན་མར་ལ་སོགས་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། བྱེད་ལས་ནི་རླུང་གི་ནད་སེལ་བ་ལ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའོ། །དུས་ཐམས་ཅད་པར་ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་བ་དེ་ལྟ་ན་ཞག་བདུན་པ་ཞེས་པའི་རྣམ་བཅད་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ནད་པས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཚེ། ཞག་བདུན་གྱི་མཐའ་ལས་ལྷག་པར་བྱིན་རླབས་ 6-2-19a མི་འཆགས་པའི་དོན་གྱིས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ། །འཚོ་བཅང་ནི། དགེ་སློང་ལ་རུང་བའི་གོང་བུའི་སྨན་གང་དག །བྱིན་གྱིས་རློབ་ན་ཇི་སྲིད་འཚོའི་མཐར་རླབ་ཏུ་རུང་བའོ། །མཚན་གཞི་ནི། ཨ་རུ་ར་ལ་སོགས་པ་དག་ཡིན་ལ། བྱེད་ལས་ནི་ལྡན་འདུའི་ནད་སེལ་བ་ལ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། དགེ་སློང་ནད་པས་སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་ཡང་ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་མོད། བྱིན་ལེན་སྟོབ་པ་པོ་སོགས་མི་ལྡན་པའི་ཚེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཚུལ་ནི། གསུམ་སྟེ། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་དང་། ཞག་བདུན་པའི་དང་། འཚོ་བཅང་གི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ལོངས་སྤྱད་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ། དུས་དང་། ཡུལ་དང་། དགོས་པ། འཇིག་པའི་རྒྱུ་རྣམས་སོ། །དང་པོ་ནི། བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་དུས་སྤྱིར་བཏང་དུ་སྔ་དྲོ་དང་། བྱིན་རླབས་གནས་པའི་དུས་ཞག་གཅིག་ཏུ་དང་། བདུན་དུ་དང་། ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུའོ། །ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་བདུན་ལྡན་གྱི་མདུན་དུའོ། །དངོས་པོ་ནི། སྨན་གསུམ་པོ་གང་ཡིན་ཀྱང་། རུད་ཚད་ལྡན། རང་དབང་བ། བྱིན་ལེན་བྱས་པ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པའོ། །རྟེན་ནི། དགེ་སློང་ངམ་དགེ་སློབ་མ་གནས་ཕྱུང་མ་ཡིན་པ། ནད་པའམ། དགེ་བསྐོས་སམ། ལམ་ཞུགས་གང་རུང་ངོ་། །དགོས་པ་ནི། སོག་འཇོག་མི་འབྱུང་བ་དང་། ཚེགས་ཆུང་ངུས་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་པའོ། །འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི། བྱིན་ལེན་ཞེན་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ཕྱུང་བ་དང་། འཕེན་པ་ཟད་པའོ། །སྔགས་ཀྱི་ཆོ་ག་ནི། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་བཏུང་བའམ་ཞུན་མར་རམ་ཨ་རུ་ར་འདི། བདག་དང་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའམ། ཞག་བདུན་པའམ། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །ཞེས་ལེན་གསུམ་དང་ཐབས་ལེགས་བརྗོད་པའོ། །ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་བཏུང་བ་ལ་རྒྱུའི་དབྱེ་བས་གསུམ་སྟེ། རྒྱུ་དུས་རུང་ལས་དང་། ཞག་བདུན་པ་ལས་དང་། འཚོ་ 6-2-19b བཅང་གི་སྨན་ལས་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་དེ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་རྣམ་གཞག་རྣམས་ནི་སྤྱིར་བཏང་དུ་བརྗོད་ཟིན་པ་དེ

【現代漢語翻譯】 當加持時，必須僅在一天的時間範圍內加持，因此才這樣稱呼它。七日藥：定義是，任何適合比丘食用的塊狀食物，在任何時候都可以享用。例子是紅糖和酥油等。作用主要是治療風病。如果任何時候都可以享用，那麼『七日藥』的分類就不合理了，如果病人加持，超過七天就不能產生加持力，因此才這樣稱呼它。壽命藥：任何適合比丘食用的塊狀藥物，如果加持，就可以加持到壽命終結。例子是訶子等。作用主要是治療集合病。第三，生病的比丘即使沒有加持后三種藥物也可以享用，但在沒有佈施者等情況下，加持后享用的方式有三種：適合時限的藥物，七日藥，以及加持后享用的壽命藥。第一種，有時間、地點、必要和失效的原因。 第一，加持的時間一般是早上，加持力存在的時間是一天、七天和直到壽命終結。地點是在具有七種功德的比丘面前。物品是三種藥物中的任何一種，具有腐爛的程度，是自主的，已經接受佈施，並且沒有被加持。所依是比丘或沙彌，不是被驅逐者，是病人、管理者或旅行者中的任何一個。必要是爲了不發生儲存，並且以小的努力就能獲得安樂。失效的原因是貪戀佈施，咒語的遺漏和力量的耗盡。咒語的儀軌是：『具壽請聽，我名為某某，這個飲料、酥油或訶子，爲了我和所有梵行者的時限，或者七日，或者壽命期間，進行加持。』這樣唸誦三次，並說出好的方法。適合時限的飲料，根據材料的分類有三種：由適合時限的材料製成，由七日藥製成，以及由壽命藥製成。第一種的加持方式已經在一般情況下說過了。

【English Translation】 When blessing, it must be blessed only within the time limit of one day, hence it is called that. Seven-day medicine: The definition is, any lump of food suitable for a bhikshu (monk), which can be enjoyed at any time. Examples are brown sugar and ghee, etc. The main function is to treat wind diseases. If it can be enjoyed at any time, then the classification of 'seven-day medicine' is unreasonable. If a patient blesses it, the blessing power cannot be generated beyond seven days, hence it is called that. Life-sustaining medicine: Any lump of medicine suitable for a bhikshu, if blessed, can be blessed until the end of life. Examples are haritaki (Terminalia chebula) etc. The main function is to treat combined diseases. Third, a sick bhikshu can enjoy the latter three medicines even without blessing them, but in the absence of a donor etc., the ways of enjoying after blessing are three: medicine suitable for a time limit, seven-day medicine, and life-sustaining medicine enjoyed after blessing. The first has time, place, necessity, and causes of expiration. First, the time of blessing is generally in the morning, and the duration of the blessing power is one day, seven days, and until the end of life. The place is in front of a bhikshu with seven qualities. The object is any of the three medicines, which has a degree of decay, is autonomous, has been accepted as a gift, and has not been blessed. The basis is a bhikshu or a novice monk, not an expelled one, and is any one of a patient, a manager, or a traveler. The necessity is to prevent storage and to attain ease with little effort. The causes of expiration are attachment to the gift, omission of the mantra, and exhaustion of power. The ritual of the mantra is: 'Venerable one, please listen, I am named so-and-so, this drink, ghee, or haritaki, for the time limit of me and all brahmacharis (celibate practitioners), or for seven days, or for the duration of life, I bless it.' Recite this three times and speak of good methods. Drinks suitable for a time limit, according to the classification of materials, are of three types: made from materials suitable for a time limit, made from seven-day medicine, and made from life-sustaining medicine. The methods of blessing the first one have already been generally stated.

---

་ཉིད་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ལ། བོད་སྔ་མ་རྣམས་ཞག་བདུན་པའི་འཚོ་བཅང་དུ་བྱིན་གྱིས་རློབས་པའི་བཤད་པ་མཛད་མོད། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ཉིད་མདོ་ལུང་གི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། སྨན་རང་གི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་བཏུང་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་རློབ་ན། འདི་སྐད་ཅེས། བུ་རམ་ལས་སྦྱར་བའི་བཏུང་བ་འདི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན། ཞག་བདུན་གྱི་མཐའ་ཅན་ནམ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་མཐའ་ཅན་ཉིད་དུ་བྱིན་གྱིས་རླབ་བོ། །ཞེས་ཟེར་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གཞན་ཉིད་ཡིན་ན་དེའི་གང་ཡིན་པའོ། །ཞེས་དང་། འགྲེལ་པར་བྱིན་གྱིས་རླབ་པའི་ཕྱིར་ནི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་ཉིད་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ལ་སློབ་དཔོན་ཡོན་ཏན་འོད་ཀྱི་གོང་དུ་བྱོན་པའི་འདུལ་བ་འཛིན་པ་དག་ན་རེ། བཏུང་བ་དེའི་རོ་དང་སླ་བ་རང་རང་གི་དུས་མཐའི་སྔ་ལོགས་དེར་མ་གྱུར་ན་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་རྒྱུ་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་མོད། གྱུར་ན་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ལོངས་སྤྱད་དུ་མི་རུང་བར་སོང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་སྐད་ཅེས་འདོན་པ་དེ་ནི་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་དུས་དང་བྱིན་རླབས་གནས་པའི་མཐའ་ཤན་མ་ཕྱེད་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པས་འདི་ལྟར། བུ་རམ་ལས་སྦྱར་བའི་བཏུང་བ་རོ་དང་སླ་བ་ཞག་བདུན་གྱི་སྔ་རོལ་དུ་འགྱུར་ངེས་དེ་ཆོས་ཅན། དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གང་དུ་ཡང་བྱིན་གྱིས་རླབ་པར་མི་ནུས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་ལོ། །མི་ནུས་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཞག་བདུན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབ་ན་ནི་དངོས་སུ་འགལ། རོ་དང་སླ་བ་གཞན་དུ་འགྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་དེ་ཚུན་ཆད་དུ་རློབ་ན་ནི་མངོན་ཤེས་མེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྐད་ཅིག་དེ་མི་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །མདོར་ན་སྡོམ་པ་གནས་པའི་དུས་ལས་ལྷག་པ་ཉིད་དུ་བླངས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། སྨན་གྱི་བྱིན་རླབས་གནས་ 6-2-20a པའི་དུས་ལས་ལྷག་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱང་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དུས་ལྷག་པ་ལ་བརྟེན་མི་འཆགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་ནོ། །དེས་ན་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་མཐའ་དང་། ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་བའི་མཐའ་ནི་དུས་གཅིག་ཉིད་ཡིན་ལ། བྱིན་རླབས་གནས་པའི་དུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་པའི་དུས་ཀྱང་དོན་གཅིག་ལ་འདུ་བ་ཡིན་ནོ། །འཚོ་བཅང་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ཡང་། མ་ཤིའི་བར་དུ་གནས་པའི་ངེས་པ་རྙེད་དེ། དེ་ལྟར་བརླབས་ཤིང་ལོངས་སྤྱད་པས་ནད་ལས་གྲོལ་ངེས་པ་དེའི་ཚེ། བྱིན་རླབས་ཞིག་པའམ། བཅངས་ན་སོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་ཞེས་དཔྱོད་དགོས་པའོ། །འཚོ་བཅང་གི་སྨན་འདི་ལ། བོད་སྔ་མ་ཁ་ཅིག །ནད་ཇི་སྲིད་འཚོ་བའི་དང་། ཚེ་ཇི་

【現代漢語翻譯】 就是這樣。關於后兩種情況的分類，以前的藏族人說，加持七日藥可以維持生命。但實際上，加持到適合飲用才是經文的本意。因為從藥物本身的性質來看，它就是一種適合飲用的飲料。那麼如何加持呢？應該這樣說：『這種用紅糖製成的飲料是適合飲用的藥物，加持它直到七日結束，或者直到生命終結。』正如經文所說：『如果是其他東西，那它是什麼呢？』註釋中說：『爲了加持，應該知道它是適合飲用的。』對於這一點，在功德光（Yönten Ö）論師之前的持律者們說：『如果飲料的味道和稀稠度沒有在各自期限之前改變，那麼加持的原因就是這樣。如果改變了，那就不是這樣了，因為改變之後就不能再享用了。』這樣說的人是因為沒有區分加持的時間和加持持續的期限。因此，像這樣：『用紅糖製成的飲料，其味道和稀稠度肯定會在七日之前改變，』這是有法，『因為在任何時候都不能加持，所以它不應該被加持，』這是所立。為什麼不能呢？如果在七日時加持，那顯然是矛盾的。如果在味道和稀稠度改變的那一剎那之前加持，那麼沒有神通的人就不會知道那一剎那的原因。總之，即使超過了戒律存在的時間，也不會產生效果。因為即使加持超過了藥物加持持續的時間，也不會產生效果。』這樣的解釋，正如經文所說：『那不是，因為依賴於超過的時間就不會產生效果。』等等。因此，加持的期限和可以享用的期限是同一時間。加持持續的時間和享用的時間也是同一意義。加持維持生命的藥物，也能獲得直到死亡的確定性。當這樣加持和享用后，肯定能從疾病中解脫時，加持會消失嗎？或者如果儲存起來會變成腐爛的東西嗎？這些都需要思考。對於這種維持生命的藥物，以前的一些藏族人說，疾病持續多久，生命 有多長。

【English Translation】 That is so. Regarding the classification of the latter two cases, earlier Tibetans said that blessing the seven-day medicine could sustain life. But in reality, blessing it to be suitable for drinking is the intention of the scriptures. Because from the nature of the medicine itself, it is a beverage suitable for drinking. So how to bless it? It should be said like this: 'This beverage made from brown sugar is a medicine suitable for drinking, bless it until the end of seven days, or until the end of life.' As the scripture says: 'If it is something else, then what is it?' The commentary says: 'For the sake of blessing, it should be known that it is suitable for drinking.' Regarding this, the Vinaya holders before the master Yönten Ö said: 'If the taste and consistency of the beverage have not changed before their respective deadlines, then the reason for blessing is like this. If it changes, then it is not like this, because after the change, it cannot be enjoyed anymore.' Those who say this are because they have not distinguished the time of blessing and the duration of the blessing. Therefore, like this: 'The beverage made from brown sugar, its taste and consistency will definitely change before seven days,' this is the subject, 'because it cannot be blessed at any time, so it should not be blessed,' this is the proposition. Why not? If it is blessed on the seventh day, then it is obviously contradictory. If it is blessed before the moment when the taste and consistency change, then those without clairvoyance will not know the reason for that moment. In short, even if it exceeds the time when the vows exist, it will not produce results. Because even if the blessing exceeds the duration of the medicine's blessing, it will not produce results.' Such an explanation, as the scripture says: 'That is not, because relying on the exceeded time will not produce results.' and so on. Therefore, the deadline for blessing and the deadline for being able to enjoy are the same time. The duration of the blessing and the time of enjoyment are also the same meaning. Blessing the medicine that sustains life can also obtain the certainty of lasting until death. When it is certain that one can be liberated from illness after blessing and enjoying it in this way, will the blessing disappear? Or will it become something rotten if it is preserved? These need to be considered. Regarding this medicine that sustains life, some earlier Tibetans said, how long the disease lasts, how long the life lasts.

---

སྲིད་འཚོ་བའི་ཞེས་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ་བྱེད་མོད། དེ་འདྲའི་ཐ་སྙད་ནི་མདོ་ལུང་ལས་མི་འབྱུང་བས་ནོར་བའོ། །འོན་ཀྱང་ཚེ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བྱིན་རླབས་འཆགས་པའི་སྨན་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཇི་སྲིད་ནད་ལས་མ་གྲོལ་གྱི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་རློབ་བོ་ཞེས་བརྗོད་ན་བྱིན་རླབས་འཆགས་པར་མངོན་ལ། དེ་འདྲ་དེ་ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེ་ཡང་བཟའ་བའི་ཕྱིར་བཅངས་ན་སོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། ཞག་བདུན་པའི་སོག་འཇོག་དང་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་ཀ་ལ་རང་དུས་འདས་པའི་ཚེ་བྱིན་རླབས་ཞིག་མོད། སོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་བ་ནི་བྱིན་ལེན་མ་ཞིག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །དང་པོའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེའི་ཚེ་འཕེན་པ་ཟད་པས་ཡིན་ལ། བྱིན་ལེན་མ་ཞིག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་དེ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་བཅུ་པོ་གང་ཡང་མ་བྱུང་བས་སོ། །གསུམ་པ་བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་གནས་མལ་བསྟེན་ཚུལ་ནི། གཞན་གྱིས་བྱས་ཟིན་པའི་གནས་མལ་རྙིང་པ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ནི་ཅི་བདེར་ལོངས་སྤྱད་པས་ཆོག་པར་བཤད་ལ། གསར་དུ་འཆོས་པ་ལ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་དོན་དང་རང་དོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་མཆུ་ཞེང་གི་ཚད་ལ་ནི་ཡས་མཐའ་མ་བཤད་ཅིང་། 6-2-20b ས་གཞི་དག་པའི་ཕྱོགས་དང་དགེ་འདུན་ལ་བསྟན་པ་ཐོབ་ནས་བྱེད་དགོས་ཀྱི། གཞན་དུ་ན་ཁང་ཆེན་རྩིག་པའི་དགེ་འདུན་ལྷག་མས་རེག་པས་དོགས་པ་བསྲུང་དགོས་སོ། །རང་དོན་དུ་ནི་སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་གི་ཚད་ལས་ལྷག་ན་ཁང་པའི་དགེ་འདུན་ལྷག་མ་ཆར་གཏོགས་དང་བཅས་པའི་དོགས་པ་བསྲུང་དགོས་ཤིང་། དེའི་ཚད་ནི་ཇི་སྐད་དུ། ཚད་དང་ལྡན་པའི་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་དོ་ནི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་གང་སྟེ། ནང་རོལ་ནས་དེ་བཅུ་གཉིས་དང་བདུན་གྱི་ཚད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ས་གཞི་དག་པར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཕྱེད་དུ་གཙུག་ལག་ཁང་རྩིག་པ་ནི་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་ལ་གནང་བའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་ཞིང་། བསོད་ནམས་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། རྫས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་བདུན་གྱི་ནང་དུ་གསུངས་པ་དང་། སྲོག་ཆགས་ལ་གནོད་པ་སོགས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པས་གཙུག་ལག་ཁང་བྱེད་པ་ནི་ཉེས་པ་དང་བཅས་པའོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མུ་སྟེགས་གཅེར་བུ་པ་དག་གི་འདོད་པ་ཕྱིན་ཅིག་ལོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་གནས་པར་དམ་འཆའ་བའི་དགེ་སློང་ལ་ནི་གནས་མལ་ཤིང་དྲུང་ཁོ་ན་བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་དུ་བཤད་དོ། །སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ལ་སློབ་པ་དེ་དགེ་སློང་དག་ལ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱའམ་འོན་ཏེ་གནང་བའི་བསླབ་བྱ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་རྐྱེན་དགོས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་མི་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་དག་གིས་དེ་དག་ལ་མ་བསླབས་ན་ཉེས་པ་གང་དུ་འགྱུར། ཉེས་པ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ན་ནི་དགེ་སློང་ཕལ་ཆེར་དེ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། གང་ཟག་ཇི་ལྟ་བུ་ཞིག་ལ་གནང་བ་དང་། བསླབ་

【現代漢語翻譯】 將『生活』分為兩種是錯誤的，因為這樣的術語並沒有出現在經文中。然而，如果說某種藥物在生命存續期間都能帶來加持，那麼在疾病未癒之前都應給予加持，這顯然是爲了積累加持。如果疾病痊癒后仍繼續持有該藥物，則會變成儲存物，類似於存放超過七天的藥物。這兩種情況都會在超過有效期后失去加持，但變成儲存物是因為加持尚未消失。第一個原因是，藥物的效力已經耗盡；而加持未消失的原因是，導致其失效的十種因素尚未出現。第三，關於安樂住的條件，即住所的利用方式：使用他人已建好的舊住所，可以隨意使用。如果是新建住所，則分為爲了僧團的利益和爲了自己的利益兩種情況。首先，爲了僧團的利益，房屋的長度和寬度沒有上限，但必須在土地乾淨的地方，並獲得僧團的許可才能建造。否則，建造大型房屋可能會被其他僧侶觸碰，因此需要避免嫌疑。爲了自己的利益，如果超過了能容納四種行為（指行、住、坐、臥四種威儀）的尺寸，則需要避免房屋被僧團剩餘財產（包括雨水）沾染的嫌疑。正如經文所說：『符合標準的半肘（約23釐米）和兩拃（約46釐米）是善逝（Tathāgata）的一個手掌的高度，內部尺寸是十二和七。』在乾淨的土地上為三寶（佛、法、僧）建造寺廟，是為持戒比丘提供的教導，功德非常大，因為這被認為是七種物質功德之一。然而，有人說建造寺廟會傷害眾生等，因此是有罪的，這完全是外道裸體派的顛倒見解。對於立誓安住于修持功德的比丘來說，樹下是安樂住的唯一條件。那麼，學習十二種修持功德，是對比丘的強制性教導還是允許性教導呢？如果是前者，那麼對於那些不具備特殊條件的比丘來說，如果不學習這些功德，會有什麼過失？如果有一個過失，那麼大多數比丘都會犯這個過失。如果是後者，那麼允許什麼樣的人學習，以及應該學習什麼？ The division of 'living' into two categories is incorrect because such terminology does not appear in the scriptures. However, if it is said that a certain medicine can bring blessings for as long as life lasts, then blessings should be given until the illness is cured, which is obviously to accumulate blessings. If the medicine is kept even after the illness is cured, it will become a storage item, similar to storing medicine for more than seven days. In both cases, the blessings will disappear after the expiration date, but it becomes a storage item because the blessing has not yet disappeared. The first reason is that the efficacy of the medicine has been exhausted; the reason why the blessing has not disappeared is that none of the ten factors that cause it to fail have occurred. Third, regarding the conditions for dwelling in comfort, that is, the way of using the dwelling: using an old dwelling that has been built by others can be used as desired. If it is a new dwelling, it is divided into two cases: for the benefit of the Sangha and for one's own benefit. First, for the benefit of the Sangha, there is no upper limit to the length and width of the house, but it must be built in a clean place and with the permission of the Sangha. Otherwise, building a large house may be touched by other monks, so suspicion needs to be avoided. For one's own benefit, if it exceeds the size that can accommodate the four behaviors (referring to the four dignities of walking, standing, sitting, and lying down), it is necessary to avoid the suspicion that the house is contaminated by the remaining property of the Sangha (including rainwater). As the scripture says: 'A half cubit (about 23 centimeters) and two spans (about 46 centimeters) that meet the standard are the height of a hand of the Sugata (Tathāgata), and the internal dimensions are twelve and seven.' Building a temple for the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha) on clean land is a teaching provided for disciplined monks, and the merit is very great, because it is considered one of the seven material merits. However, some say that building temples will harm sentient beings, etc., so it is sinful, which is completely the reversed view of the naked heretics. For a monk who vows to abide in the merits of practice, the foot of a tree is said to be the only condition for dwelling in comfort. So, is learning the twelve qualities of practice a mandatory teaching or a permissive teaching for monks? If it is the former, then for those monks who do not have special conditions, what fault will there be if they do not learn these merits? If there is one fault, then most monks will commit this fault. If it is the latter, then what kind of person is allowed to learn, and what should be learned?

【English Translation】 Dividing 'living' into two is incorrect because such terminology does not appear in the scriptures. However, if it is said that a certain medicine can bring blessings for as long as life lasts, then blessings should be given until the illness is cured, which is obviously to accumulate blessings. If the medicine is kept even after the illness is cured, it will become a storage item, similar to storing medicine for more than seven days. In both cases, the blessings will disappear after the expiration date, but it becomes a storage item because the blessing has not yet disappeared. The first reason is that the efficacy of the medicine has been exhausted; the reason why the blessing has not disappeared is that none of the ten factors that cause it to fail have occurred. Third, regarding the conditions for dwelling in comfort, that is, the way of using the dwelling: using an old dwelling that has been built by others can be used as desired. If it is a new dwelling, it is divided into two cases: for the benefit of the Sangha and for one's own benefit. First, for the benefit of the Sangha, there is no upper limit to the length and width of the house, but it must be built in a clean place and with the permission of the Sangha. Otherwise, building a large house may be touched by other monks, so suspicion needs to be avoided. For one's own benefit, if it exceeds the size that can accommodate the four behaviors (referring to the four dignities of walking, standing, sitting, and lying down), it is necessary to avoid the suspicion that the house is contaminated by the remaining property of the Sangha (including rainwater). As the scripture says: 'A half cubit (about 23 centimeters) and two spans (about 46 centimeters) that meet the standard are the height of a hand of the Sugata (Tathāgata), and the internal dimensions are twelve and seven.' Building a temple for the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha) on clean land is a teaching provided for disciplined monks, and the merit is very great, because it is considered one of the seven material merits. However, some say that building temples will harm sentient beings, etc., so it is sinful, which is completely the reversed view of the naked heretics. For a monk who vows to abide in the merits of practice, the foot of a tree is said to be the only condition for dwelling in comfort. So, is learning the twelve qualities of practice a mandatory teaching or a permissive teaching for monks? If it is the former, then for those monks who do not have special conditions, what fault will there be if they do not learn these merits? If there is one fault, then most monks will commit this fault. If it is the latter, then what kind of person is allowed to learn, and what should be learned?

---

བྱ་དེ་དག་ལ་བསླབས་ན་དེ་ལ་མི་སློབ་པའི་དགེ་སློང་གཞན་ལས་བསོད་ནམས་ཆེས་ལྷག་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ནི་ངེས་པར་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་སློབ་པར་མི་ནུས་པ་དག་གི་དེ་ལ་ཉེས་པ་མེད་པ་ཞིག་བཤད་པ་དེ་ནི་གནང་བའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལུང་ལས། ཟས་ཀྱི་ནང་ན་བསོད་ 6-2-21a སྙོམས་ནི། རུང་བ། རྙེད་ཀྱང་སླ་བ་སྟེ། ཞེས་སྤྱིར་བཏང་ནས། ལྷག་པར་རྙེད་ན་འབྲས་ཆན་ནམ་ཞེས་དང་། གོས་ཀྱི་ནང་ན་ཕྱག་དར་ཁྲོད་ནི་རུང་བ། རྙེད་ཀྱང་སླ་བ་སྟེ། ཞེས་སྤྱིར་བཏང་ནས། ལྷག་པར་རྙེད་ན། རས་སམ་རས་ཡུག་ཆེན་ནམ་ཞེས་སོགས། ཚེགས་ཆུང་ངུས་འབྱོར་ན་དམིགས་བསལ་དེ་དག་ལ་བརྟེན་ཀྱང་རུང་བར་བཤད་པ་དང་། དམིགས་བསལ་རྣམས་ཚེགས་ཆུང་ངུས་འགྲུབ་ཀྱང་སྤྱིར་བཏང་དེ་ཉིད་ལ་བརྟེན་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེས་མཚོན་ནས་ཆོས་གོས་གསུམ་ཁོ་ན་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་སྤྱིར་བཏང་དང་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་ལ། འབྱོར་ན་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་གཞན་ཡང་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ནི་དམིགས་བསལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་ཟས་གཞིར་བྱས་པ་ལ་སྟན་གཅིག་པ་སྤྱིར་བཏང་དུ་སྒྲུབ་དགོས་པ་དང་། གཞི་ཇི་བཞིན་པ་དང་ཅོག་པུ་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་བའོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་རྣམ་དག་གིས་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་སློབ་པའི་བསླབ་པ་ཟུར་དུ་ལེན་པ་དང་། དེའི་ཆོ་ག་བརྗོད་པ་གསུམ་བྱས་ནས་མཇུག་ཐབས་ལེགས་ཀྱིས་བསྡུས་པར་འཆད་པ་དེ་དག་ནི་རྣམ་པར་མ་བརྟགས་པའི་རང་བཟོ་ཁོ་ནའོ། ། ༈ སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ངོ་ཤེས་པས་བསྲུང་བ། བཞི་པ་སྤང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ངོ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་བསླབ་པ་བསྲུང་ཚུལ་ལ། ༈ སྤྱིར་བཤད་པ། ཉན་ཐོས་དང་ཐུན་མོང་བའི་སོ་སོར་ཐར་པ་འདིའི་སྤང་བྱ་ནི། མི་དགེ་བ་བཅུ་ལས་ལུས་ངག་གི་བདུན་པོ་ཁོ་ན་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་དང་འགལ་བ་ལ་སོ་ཐར་དང་འགལ་བའི་ལྟུང་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ཞིང་། ཡིད་ཀྱི་ཉེས་པ་གསུམ་པོ་བརྒྱུད་ནས་སྤང་བྱ་ཡིན་མོད། དེ་དང་འགལ་བའི་བཅས་པའི་ལྟུང་བ་ནི་རྣམ་པར་མ་བཞག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དེར་བཞག་པ་ཞིག་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྡེ་སྣོད་ལས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སོ་ཐར་གྱི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །དགེ་སློང་གི་བཅས་པ་དང་འགལ་བའི་ལྟུང་བ་ནི་སྡེ་ཚན་རྣམ་པ་ལྔ་སྟེ། ཕས་ཕམ་པ་དང་། དགེ་ 6-2-21b འདུན་ལྷག་མ་དང་། ལྟུང་བྱེད་དང་། སོ་སོར་བཤགས་པ་དང་། ཉེས་བྱས་རྣམས་སོ། །གལ་ཏེ་སྡེ་ལྔ་པོ་འདི་བཅས་པའི་ལྟུང་བ་ཡིན་ན། མ་བཅས་པ་ལ་ཉེས་པ་འདི་དག་འབྱུང་བའི་གོ་སྐབས་མེད་དམ་ཞེ་ན། གཞན་དག་ན་རེ། དེ་ལྟར་ཡིན་ཏེ། སྤྱིར་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པ་ལ་ཕམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐ་སྙད་མེད་ཅིང་། ལུང་ལས། ལས

【現代漢語翻譯】 如果向那些（指持戒精嚴的比丘）學習，是否會比不向他們學習的其他比丘獲得更大的功德？答：這是必須修習的學處。對於那些不能學習的人，說他們沒有過失，這是開許的學處。正如經中所說：『食物中，乞食易得且如法。』這是一般而言。如果特別容易獲得，是否指粗米飯？『衣服中，用過的抹布易得且如法。』這是一般而言。如果特別容易獲得，是否指細布或大塊的布？』等等。如果以小的努力就能獲得，依靠這些特殊情況也是可以的。即使特殊情況以小的努力就能成就，如果依靠一般情況，也能圓滿戒律之蘊。因此，僅僅加持三法衣是一般的和必須修習的學處。如果富裕，加持其他的資具是特殊情況。同樣，以乞食為基礎，單座而食是通常必須修習的，如其所是和矮腳桌也是如此。如此宣說之後，那些認為應單獨學習具足戒律的清凈比丘所修習的功德，並以三種方式陳述其儀軌，然後以巧妙的方式總結，這些說法都是未經分析的自創。 第四，通過認識所斷的相違品來守護學處的方法： 關於通過認識所斷的相違品來守護學處，一般而言： 聲聞乘共同的別解脫所要斷除的，主要是十不善中的身語七支。與這些相違的，就是與別解脫相違的墮罪。意三惡業通過（身語）而成為所斷，但並沒有安立與之相違的制罪。如果說大乘經典中出現了這樣的安立，那是就菩薩獨有的別解脫而言的。與比丘的制罪相違的墮罪有五類：他勝處、僧殘、單墮、悔過和惡作。如果這五類是制罪，那麼沒有受戒的人就沒有機會犯這些罪過嗎？其他人說：『確實如此。』一般來說，沒有成為比丘的人，沒有『他勝』等名稱。經中說：『業… 第四，通過認識所斷的相違品來守護學處的方法： 關於通過認識所斷的相違品來守護學處，一般而言： 聲聞乘共同的別解脫所要斷除的，主要是十不善中的身語七支。與這些相違的，就是與別解脫相違的墮罪。意三惡業通過（身語）而成為所斷，但並沒有安立與之相違的制罪。如果說大乘經典中出現了這樣的安立，那是就菩薩獨有的別解脫而言的。與比丘的制罪相違的墮罪有五類：他勝處、僧殘、單墮、悔過和惡作。如果這五類是制罪，那麼沒有受戒的人就沒有機會犯這些罪過嗎？其他人說：『確實如此。』一般來說，沒有成為比丘的人，沒有『他勝』等名稱。經中說：『業…

【English Translation】 If one learns from those (referring to monks who strictly observe the precepts), will one not accumulate even greater merit than other monks who do not learn from them? Answer: This is a precept that must be practiced. For those who cannot learn it, saying that they have no fault is a precept of permission. As the sutra says: 'Among foods, alms food is easy to obtain and lawful.' This is in general. If it is particularly easy to obtain, does it refer to coarse rice? 'Among clothes, used rags are easy to obtain and lawful.' This is in general. If it is particularly easy to obtain, does it refer to fine cloth or a large piece of cloth?' etc. If one can obtain it with little effort, it is permissible to rely on these special circumstances. Even if special circumstances can be achieved with little effort, if one relies on the general circumstances, one can perfect the aggregate of morality. Therefore, merely blessing the three robes is a general and must-be-practiced precept. If one is wealthy, blessing other necessities is a special circumstance. Similarly, based on alms food, eating on a single seat is generally what must be practiced, as it is and a low table are also the same. After explaining it in this way, those who think that one should separately learn the merits practiced by pure monks who possess the precepts, and state its rituals in three ways, and then summarize it in a skillful way, these statements are all unanalyzed self-creations. Fourth, the method of guarding the precepts by recognizing the opposing factors to be abandoned: Regarding guarding the precepts by recognizing the opposing factors to be abandoned, in general: What is to be abandoned by the Pratimoksha (individual liberation vow) common to the Shravaka Vehicle is mainly the seven branches of body and speech among the ten non-virtues. What is contrary to these is the downfall that is contrary to the Pratimoksha. The three mental evils become what is to be abandoned through (body and speech), but the prohibitions contrary to them have not been established. If it is said that such an establishment appears in the Mahayana sutras, it refers to the Pratimoksha unique to Bodhisattvas. The downfalls that are contrary to the prohibitions of monks are of five categories: Parajika (defeat), Sanghavasesa (formal meeting), Prayascittika (expiation), Pratidesaniya (confession), and Duskrita (wrongdoing). If these five categories are prohibitions, then do those who have not taken vows have no opportunity to commit these offenses? Others say: 'Indeed, it is so.' Generally speaking, those who have not become monks do not have the names 'defeat' etc. The sutra says: 'Karma… Fourth, the method of guarding the precepts by recognizing the opposing factors to be abandoned: Regarding guarding the precepts by recognizing the opposing factors to be abandoned, in general: What is to be abandoned by the Pratimoksha (individual liberation vow) common to the Shravaka Vehicle is mainly the seven branches of body and speech among the ten non-virtues. What is contrary to these is the downfall that is contrary to the Pratimoksha. The three mental evils become what is to be abandoned through (body and speech), but the prohibitions contrary to them have not been established. If it is said that such an establishment appears in the Mahayana sutras, it refers to the Pratimoksha unique to Bodhisattvas. The downfalls that are contrary to the prohibitions of monks are of five categories: Parajika (defeat), Sanghavasesa (formal meeting), Prayascittika (expiation), Pratidesaniya (confession), and Duskrita (wrongdoing). If these five categories are prohibitions, then do those who have not taken vows have no opportunity to commit these offenses? Others say: 'Indeed, it is so.' Generally speaking, those who have not become monks do not have the names 'defeat' etc. The sutra says: 'Karma…

---

་དང་པོ་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད། ཚོར་བས་གཟིར་བ་དང་སྨྱོ་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད་ཅེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་སྤྱིར་བཅས་པ་དང་རང་བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་མ་ཕྱེད་ཅིང་། བཅས་པ་རྐྱང་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་གཞག་མ་ཤེས་བས་ནོངས་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་དེའི་ཁྱད་པར་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདོད་པ་ཁམས་པའི་རྟེན་ལ། གཙོ་བོར་ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་གི་ལས་གང་བྱས་ཀྱང་། བཅས་པ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྟེན་གཉིས་ཀ་ལ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་འགྱུར་བ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་དེ། མི་དགེ་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱ་བ་གཅིག་ཉིད་ལ་ཕམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལྟུང་བའི་ཐ་སྙད་འཇོག་མི་འཇོག་ནི་བཅས་པ་ཡོད་མེད་ལས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཁྱིམ་པས་མ་བྱིན་པར་བླངས་པ་དང་། དགེ་སློང་གིས་དེར་བླངས་པ་བཞིན་ནོ། །བཅས་རྐྱང་ཞེས་པ་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་སྤྱིར་བཀག་ཅིང་། བྱ་བ་དེའི་ཀུན་སློང་དགེ་བས་ཀྱང་བྱེད་སྲིད་པ་རྣམས་ཏེ། མྱོས་འགྱུར་འཐུང་བ་དང་སྐྱེ་བ་གཅོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལྟ་བུའོ། །འོ་ན་ཁྱིམ་པས་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱིས་སྐྱེ་བ་གཅད་པ་ལྟ་བུ་ལ་ཉེས་པ་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་བཅས་རྐྱང་ཡིན་པ་གང་ཞིག །ཁྱིམ་པ་ལ་བཅས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དེའི་ཆ་ནས་རྟེན་གཉིས་ཀ་ལ་ཡིད་ཀྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་མོད། བཅས་ལྟུང་དུ་འཇོག་པ་ནི་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་རག་ལས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་སློང་དགེ་བས་བྱས་ཀྱང་། ཆང་འཐུང་བ་དང་སྐྱེ་བ་གཅོད་པ་ལྟ་བུའི་ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚེ་དགེ་སློང་ལ་བཅས་ 6-2-22a རྐྱང་དུ་འཇོག་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་བཅས་ལྟུང་དེ་འབྱུང་བའི་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ནི་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ། བསླབ་པ་བཅས་པ་དང་འགལ་བ། ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་གསུམ་ཚང་བ་ཞིག་དགོས་སོ། །གསོར་རུང་གི་ཚད་ནི། ལྟུང་བ་གཞན་བྱུང་ཡང་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ཀྱིས་མ་གོས་ན་བཅས་ལྟུང་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དུ་འཇོག་པ་ཡིན་ཏེ། ཕམ་པ་འཆབ་མེད་དག་བྱེད་དུ་ཆད་པའི་ལས་ཀྱི་བསླབ་པ་བྱིན་ཆགས་སྤྱོད་བཞིན་པ་དེ་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་སྐྱེད་པའི་རྟེན་དུ་དགེ་སློང་རྣམ་དག་དང་འདྲ་བར་གསུངས་པས་སོ། །ཕམ་པ་འཆབ་མེད་ཅན་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི་ཚེ་དེ་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་འཐོབ་པའི་སྐལ་བ་ཡོད་པའོ། །ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ཅན་ཡིན་ཀྱང་། ལྟུང་བ་སྐྱེད་པའི་རྟེན་དུ་གཏན་མི་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཉམས་པ་ལྟུང་བ་ལ་སྦྱོར་ན་ཉེས་བྱས་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་གཅིག་བྱུང་བའི་ཚེ། སྡོམ་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཉམས་པ་ཡིན་ནམ་མཐའ་དག་ཉམས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། ཁ་ཆེ་རྣམས་ནི་བྱུང་བ་ལ། །བུ་ལོན་ནོར་བཞིན་གཉིས་སུ་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པ་དེའི་དོན་ནི། སྲོག་གཅོད

【現代漢語翻譯】 首先，對於初犯者沒有罪過。據說，被感覺所困擾和瘋狂的人也沒有罪過。這是一種錯誤，因為沒有區分一般規定和自性，並且不瞭解僅有規定的範疇。那麼，它們的區別是什麼呢？在欲界的所依中，主要由煩惱引發的身語行為，無論是否違背規定，都沒有區別，因為它們都是不善的。對於同一行為，是否施加失敗等墮落的名稱，取決於是否有規定。例如，在家人未經允許拿取東西，以及比丘拿取東西的情況。'僅有規定'是指對於出家人的一般禁止，即使是善意的動機也可能導致的行為，例如飲用使人陶醉的飲料和墮胎等墮罪。那麼，如果在家人的動機是煩惱，墮胎就不會有罪過嗎？因為這是僅有規定嗎？因為在家沒有規定嗎？雖然從煩惱的動機來看，兩種所依都會產生意罪，但是否施加墮罪並不取決於煩惱的動機。即使是善意的動機，一旦完成了飲酒和墮胎等身語行為，對於比丘來說，也會被認為是僅有規定。 因此，產生這種僅有墮罪的所依之人，必須具備以下三個條件：具有可以恢復的戒律，違背了所規定的戒律，並且意識處於自然狀態。所謂可以恢復的程度是指，即使犯了其他墮落，只要沒有被隱瞞的失敗所染污，就可以被認為是產生僅有墮罪的所依。因為據說，對於沒有隱瞞失敗，正在接受懺悔，並按照業的戒律生活的人，就像清凈的比丘一樣，是產生五種墮落的所依。沒有隱瞞失敗的人，具有可以恢復的戒律的標誌是，他有能力在今生證得阿羅漢果。即使是隱瞞了失敗的人，也並非完全不能成為產生墮落的所依。正如所說：'如果將墮落歸於墮落者，則被稱為惡作。'那麼，如果發生了一次隱瞞的失敗，是失去了一部分的戒律，還是全部失去呢？導師世親說：'克什米爾人認為，發生的事情就像債務一樣，分為兩種。'他的意思是，殺生...

【English Translation】 Firstly, there is no offense for the first offender. It is said that there is no offense for those afflicted by feelings and those who are insane. This is a mistake because the general and the specific are not distinguished, and the category of 'only prescribed' is not understood. So, what is the difference between them? In the basis of the desire realm, whatever actions of body and speech are primarily instigated by afflictions, there is no difference whether they violate the precepts or not, because they are all unwholesome. Whether or not the name of defeat or other downfalls is applied to the same action depends on whether there is a precept or not. For example, taking what is not given by a householder and taking it by a monk. 'Only prescribed' refers to those actions that are generally prohibited for renunciates, and that can be done even with virtuous motivation, such as drinking intoxicants and abortion, which are downfall offenses. So, if a householder's motivation is afflicted, will there be no offense for abortion? Because is this only prescribed? Because there is no prescription for householders? Although from the aspect of afflicted motivation, both bases will result in mental offenses, the imposition of downfall offenses does not depend on afflicted motivation. Even if done with virtuous motivation, once the actions of body and speech such as drinking alcohol and abortion are completed, it is considered 'only prescribed' for monks. Therefore, the person who is the basis for the occurrence of such an 'only prescribed' downfall must have three conditions: possessing vows that can be restored, violating the prescribed precepts, and having awareness that is naturally present. The extent of 'restorable' is that even if other downfalls have occurred, as long as they are not tainted by concealed defeat, they can be considered the basis for the arising of 'only prescribed' downfalls. Because it is said that one who has not concealed defeat, is undergoing purification, and is living according to the precepts of karma, is like a pure monk as the basis for generating the five kinds of downfalls. The sign that one who has not concealed defeat possesses vows that can be restored is that he has the potential to attain Arhatship in this life. Even if one has concealed defeat, it is not absolutely impossible to be the basis for generating downfalls. As it is said: 'If a downfall is attributed to a fallen one, it is called a misdeed.' So, if one concealed defeat has occurred, is one part of the vows lost, or is everything lost? The teacher Vasubandhu said: 'The Kashmiris consider what has happened to be like a debt, divided into two.' His meaning is that killing...

---

་ཀྱི་ཕམ་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་གིས་རང་གི་དངོས་ཀྱི་གཉེན་པོ་དེ་ཁོ་ན་ཉམས་པར་བྱེད་ཀྱི། གཞན་རྣམས་དེར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྤོང་བ་བདུན་པོ་རྫས་ཐ་དད་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ལྟར་ན་སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ཅན་གྱི་དགེ་སློང་དེ་མ་བྱིན་ལེན་གྱི་ཕམ་པ་སྐྱེད་པའི་རྟེན་དུ་རུང་བར་འཆད་པའོ། །དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ལ། དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་རྣམས་དང་བསླབ་པ་མཚུངས་པར་གྱུར་པས་བསླབ་པ་མ་ཕུལ་བསླབ་པ་ཉམས་པར་མ་བྱས་པར་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་འཁྲིག་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་བསྟེན་ན་དགེ་སློང་དེ་ཡང་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱི། གནས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སྡོམ་པ་འཐོབ་རྒྱུས་ཐོབ་ནས། འབུལ་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་གས་མ་ཕུལ་ན། 6-2-22b ལྟུང་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྐྱེད་པའི་རྟེན་དུ་གསུངས་ལ། ཕམ་པ་མ་བྱུང་བ་ཞིག་རྟེན་དུ་དགོས་པའི་བཤད་པ་མེད་དོ། །འོ་ན་དེར་ཉམས་པར་མ་བྱས་པ་ཞེས་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ལྟུང་བས་ཉམས་པར་མ་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་མ་ཡིན་གྱི། འབུལ་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་གས་ཉམས་པར་མ་བྱས་པ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །ཕུལ་བ་དང་ཉམས་པའི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། ཡུལ་སྨྲ་ཤེས་དོན་གོའི་དྲུང་དུ་བསླབ་པ་རང་གི་ངོ་བོ་འབུལ་བའི་ཚིག་བརྗོད་པ་དང་། དེ་དངོས་སུ་མི་བརྗོད་པར་བསླབ་པ་དེ་ལ་མི་སློབ་པའི་རྒྱུ་བརྗོད་པའོ། །དཔེར་ན་བསླབ་པ་འབུལ་ལོ་ཞེས་པ་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་བསླབ་པ་གཏོང་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་ཀུན་སློང་དུ་དགོས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་སྤྱིར་བཤད་ནས། སོ་སོའི་ངོས་འཛིན་ལ་སྡེ་ཚན་ལྔ་ལས། ༈ ཕས་ཕམ་པའི་སྡེ། དང་པོ་ཕམ་པའི་སྡེ་ནི། མདོ་ལས། མི་ཚངས་སྤྱོད་དང་རྐུ་བ་དང་། །མི་ལ་བསད་པར་མི་བྱ་དང་། །རྫུན་དུ་སྨྲ་དང་བཅས་པ་ཡི། །ཆོས་བཞི་འདིར་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་སྟོན་པ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ལོ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་བསྟན་པ་ལ་སྐྱོན་མ་བྱུང་བས་བཅས་པ་མ་མཛད་ལ། བཅུ་གསུམ་པ་ལ་བབ་པ་ན། ཡུལ་སྤོང་བྱེད་དུ་གང་ཟག་དགེ་སློང་བཟང་སྦྱིན་གྱིས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས། ཉེས་པ་མི་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་ལ་བརྟེན་ནས། ཕམ་པ་དང་པོའི་བཅས་པ་དེ་མཛད་དོ། །བཟང་སྦྱིན་ལ་ནི་ཕམ་པ་འདི་མ་བྱུང་སྟེ། དེའི་གོང་དུ་དོན་དེ་ལ་ཕམ་པར་བཅས་པ་མ་མཛད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་གང་ལ་བཅས་པ་དང་པོར་མཛད་པའི་དགེ་སློང་དེ་ལ་བཅས་པ་དེ་དང་འགལ་བའི་ལྟུང་བ་མ་བྱུང་ཞིང་། དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས་ལས་དང་པོ་པ་ལ་ལྟུང་བ་མེད་ཅེས་འཆད་དོ། །དེ་ནས་ལྟུང་བ་སོ་སོ་ངོས་འཛིན་པའི་ཚུལ་ནི། ཡན་ལག་གི་རྩིབ་རྣམ་པར་བཞག་པའི་སྒོ་ནས་ངོས་བཟུང་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་ངོས་འཛིན་སླ་བ་དང་། བསྲུང་མཚ

【現代漢語翻譯】 就像一次失敗會摧毀自己的直接敵人一樣，其他失敗不會這樣，因為七種捨棄是各自獨立產生的。因此，犯了殺生重罪並加以隱瞞的比丘，可以成為引發盜竊重罪的基礎。考慮到這一點，《別解脫經》中說：『如果任何比丘與眾比丘持相同戒律，在未捨棄戒律、未破壞戒律的情況下，行不凈行，依戀性交之法，該比丘也犯了重罪，不得共住。』意思是說，通過獲得受戒資格而獲得戒律后，如果沒有通過羯磨儀式捨棄戒律，那麼他就會成為產生罪行的基礎。並沒有說必須是沒有犯重罪的人才能成為基礎。如果有人問，經中不是說了『未破壞戒律』嗎？這並不是指沒有被罪行破壞，而是指沒有被羯磨儀式捨棄。捨棄和未捨棄的區別是什麼呢？就是在能言解義的人面前，用語言表達捨棄戒律的意願，或者不直接說出捨棄戒律的話，而是說出不學習戒律的理由。例如，說『我捨棄戒律』或『皈依三寶』等等。這兩種情況都需要有捨棄戒律的意願作為動機，這一點沒有區別。總的來說，在普遍講述之後，從五個方面來識別各自的罪行： 第一，重罪品。 首先是重罪品。經中說：『不凈行、盜竊、殺人、妄語，這四種法在此宣說。』這是說，從導師證得圓滿正覺到十二年間，教法沒有出現過失，所以沒有制定戒律。到了第十三年，在瞻波國，比丘善施因貪慾煩惱的驅使，犯了不凈行，因此制定了第一個重罪。善施並沒有犯這個重罪，因為在此之前還沒有制定關於此事的重罪。同樣，對於第一個制定戒律的比丘來說，他並沒有犯與該戒律相違背的罪行。考慮到這一點，才說初犯者無罪。然後，識別各種罪行的方法是，通過詳細分析各個支分來識別，這樣做更容易識別，也更容易守護戒律。

【English Translation】 Just as a single defeat destroys one's own direct enemy, the others do not do so, because the seven abandonments arise separately. Therefore, a bhikshu (monk) who has committed the pārājika (defeat) of killing and conceals it can serve as the basis for generating the pārājika of stealing. Considering this, the Vinaya Sutra states: 'If any bhikshu, being equal in precepts with the other bhikshus, without having renounced the precepts, without having broken the precepts, engages in impure conduct, relying on the dharma arising from sexual intercourse, that bhikshu is also defeated and shall not dwell together.' This means that after obtaining the precepts through the qualification for ordination, if he has not renounced the precepts through the karma ritual, then he becomes the basis for generating offenses. It is not said that one must be someone who has not committed a pārājika to be the basis. If someone asks, doesn't it say 'without having broken the precepts' there? This does not mean not broken by offenses, but rather not broken by the karma ritual. What is the difference between renouncing and not renouncing? It is expressing the intention to renounce the precepts in the presence of someone who can speak and understand, or not directly saying the words of renouncing the precepts, but stating the reason for not studying the precepts. For example, saying 'I renounce the precepts' or 'I take refuge in the Three Jewels,' and so on. In both cases, there is no difference in that the intention to abandon the precepts is required as the motivation. Generally speaking, after explaining universally, from five categories, we identify each individual offense: First, the category of pārājikas (defeats). First is the category of pārājikas. The Sutra says: 'Impure conduct, stealing, killing a human, and lying, these four dharmas are spoken of here.' This means that from the time the Teacher attained complete enlightenment until twelve years, there were no faults in the teachings, so no precepts were established. When the thirteenth year arrived, in the country of Champa, the bhikshu Sudinna, driven by the affliction of desire, committed impure conduct, and therefore the first pārājika was established. Sudinna did not commit this pārājika, because before that, no pārājika had been established regarding that matter. Similarly, for the bhikshu for whom the first precept was established, he did not commit an offense that contradicted that precept. Considering this, it is said that there is no offense for the first offender. Then, the method of identifying each offense is to identify it by elaborately analyzing the limbs. Doing so makes it easier to identify and easier to protect the precepts.

---

མས་ཤེས་པ་དང་། ཕྱིར་བཅོས་ 6-2-23a པའི་ཚུལ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་ནུས་པའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། ཕམ་པ་དང་པོ་ལ། གཞི་དང་། བསམ་པ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། མཐར་ཐུག་གི་ཡན་ལག་བཞི་ལས། གཞི་ནི། གང་ལ་རྩལ་བའི་ཡུལ་གྱི་ཡན་ལག་ནི། ལུས་ཕྱེད་དུ་ལོངས་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་རྨའི་སྒོ་གསུམ་པོ་གང་ཡང་རུང་བ་མ་ཉམས་པ། དོན་བྱེད་ནུས་པའོ། །དེ་ལ་རྩལ་བ་རྟེན་གྱི་ཡན་ལག་ནི། རང་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པའི་ནོར་བུ་ནད་མེད་ལས་སུ་རུང་བའོ། །བསམ་པ་ཀུན་སློང་ནི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འདོད་དོ། །སྦྱོར་བ་ནི་རེག་ཅིང་བརྩལ་བའོ། །མཐར་ཐུག་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཡན་ལག་རྣམས་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་རེ་རེ་ཚང་ཞིང་མཐའ་དག་མ་ཚང་ན། ཕམ་ལྷག་གི་སྐབས་འདིར་སྦོམ་པོ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། ལྟུང་བ་གཞན་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཉེས་བྱས་ཞེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་མ་བྱིན་ལེན་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། རྟེན་དགེ་སློང་ནོར་ཅན། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས། ཉེས་པ་མ་བྱིན་པར་བླངས་པའོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི། བསམ་པ། སྦྱོར་བ། མཐར་ཐུག་བཞི་ལས་དང་པོ་ནི། ཡུལ་མིའི་འགྲོ་བ་པ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ལས་ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ཁ་ཟས་སུ་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ། རིན་ཐང་ཚང་བའོ། །དེའི་ཁྱད་པར་ཡང་ཀརྵ་པ་ནའི་བཞི་ཆར་ལོངས་པ། དེའི་ཁྱད་པར་ཡང་། ཡུལ་གཅིག་ཏུ་དང་། དུས་གཅིག་ཏུ་དང་། སྦྱོར་བ་གཅིག་གི་ནང་དུ་རིན་ཐང་ཚང་བ། བརྐུ་བྱ་དང་། རྐུ་བྱེད་གཉིས་ཀ་ལ་རིན་ཐང་ཚང་བའོ། །བཞི་ཆའི་ཚད་དེ་གང་ཞེ་ན། མདོ་ལུང་དུ་མ་ཥ་ཀ་ལྔ་ལ་བཤད། མ་ཥ་ཀ་ཞེས་པ་ནི་སྲན་མའི་མིང་ཡིན་ལ། དེ་ལ་སེ་བ་བརྒྱད་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་ལས། མ་ཥ་སེ་བ་བརྒྱད་ཅེས་བྱ། །མ་ཥ་བརྒྱད་ལ་ཞོ་གཅིག་འདོད། །གསེར་ཞོ་གང་ལ་རབ་བརྗོད་དེ། །གསེར་ཞོ་བརྒྱད་ལ་སྲང་གཅིག་གོ །ཞེས་བཤད་པ་དེའི་ཚེ་ན། མ་ཥ་ཀ་ལྔ་ནི་སེ་བ་བཞི་བཅུ་ཐམ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གསེར་ 6-2-23b གྱི་ཀརྵ་པ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་ན། གསེར་འགུ་མའི་ཞོ་གང་དང་སེ་བ་བརྒྱད་འབྱུང་། དངུལ་གྱི་ཀརྵ་པ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་ན། གསེར་དངུལ་གཉིས་ལྔ་འགྱུར་དུ་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ། གསེར་སེ་བ་བརྒྱད་རིན་ཐང་གི་ཚད་དུ་བྱུང་ངོ་། །འདིར་གསེར་དངུལ་གྱི་ཀརྵ་པ་ན་གཉིས་གང་བཟུང་ཞེ་ན། རང་འགྲེལ་གྱི་ཚིག་དྲངས་མ་ཐག་པ་དེ་ལ་དཔག་ན་གསེར་དུ་གསལ་ལ། གཞི་འགྲེལ་དང་གཞུང་འགྲེལ་གཉིས་ལས་ཀརྵ་པ་ན་ཞེས་པ་ནི། ཟོང་གི་ཁྱད་པར་དངུལ་ལས་བྱས་པ། གཟུགས་སུ་དོད་པ། བཙོང་དུ་རུང་བ། ཞེས་མཐུན་པར་གསུངས་པས་ན་དངུལ་དུ་གསལ་ལོ། །བཞི་པ་ཆ་ལའང་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད་དེ། མ་ཥ་ཀ་གསུམ་ལ་དེར་བཤད་པ་དང་། ལྔ་ལ་བཤད་པ་དང་། བཅུ་ལ་བཤད་པ་དང་གསུམ་ཀ་ལུང་ལས་བྱུང་ངོ་། །འདི་དག་ཀྱང་རིན་ཐང་གི་ཚད་བཟུང་བ་ཡིན་གྱི། ག

སེར་རམ་དངུལ་ཁོ་ན་དགོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གསེར་ཞོ་གང་གི་རིན་ཐང་གི་ཚད་འཇོག་པ་བཞིན་ནོ། །གཞུང་དང་མདོ་ལུང་གི་དངོས་བསྟན་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་ལས་མཐའ་ཆོད་པར་བཤད་རྒྱུ་མེད་མོད། དུས་འདིའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ལག་ལེན་གོ་བདེ་བར་བརྗོད་ན། གསེར་གྱི་ཀརྵ་པ་ནའི་དབང་དུ་བྱེད་པ་དང་། དེའི་བཞི་ཆ་མ་ཥ་ཀ་གསུམ་ལ་བྱས་ནས། དེའི་ཚེ་གསེར་སེ་བ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་འབྱུང་བ་དེ་རིན་ཐང་གི་ཚད་དོ། །བསམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། འདུ་ཤེས་ནི་མ་འཁྲུལ་བའོ། །ཀུན་སློང་ནི་རྫས་འདི་ནི་གཞན་གྱི་ཡིན་ཏེ། མ་གནང་ཡང་བདག་ཉིད་ཀྱི་འཚོ་བའི་ཆེད་དུ་གཏན་དུ་དབྲལ་སྙམ་པའོ། །སྦྱོར་བ་ནི། ལུས་ངག་ཏུ་གྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་རྐུ་བར་རྩོམ་པའོ། །མཐར་ཐུག་ནི་གྲུབ་བློས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་གནས་སྤགས་སོ། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་གི་གསུང་ནས། མཐར་ཐུག་ལ་གནས་སྤགས་དགོས་ན། མཁར་ཞིང་སོགས་རྐུ་བ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེས་གསུངས་མོད། དེའི་དོན་གནས་ནས་གནས་སུ་སྤོང་བ་ལ་བཤད་ན་དེ་ལྟར་ཐལ་ཡང་། དེ་ལྟར་དགོས་པ་མ་ཡིན་གྱི། དབང་བའི་གནས་ནས་མི་དབང་བའི་གནས་སུ་སོང་བ་ལ་བྱེད་པར་འོད་ལྡན་དུ་བཤད་ 6-2-24a ལ། དེའི་གོ་བ་ཡང་གྲུབ་བློ་སྐྱེས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་རྐུན་མ་ལ་ཐོབ་བློ་དང་བདག་པོའི་བསམ་པས་གཏང་བ་གཉིས་ཚོགས་པར་གྱུར་པའོ། །བདག་པོའི་བསམ་པས་མ་བཏང་ན་ཐོབ་བློ་སྐྱེས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཁྱེར་བ་ཉིད་ན་བསམ་པས་མ་བཏང་བ་ནི་བདག་པོ་དང་མ་བྲལ་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་ལ་དེ་དང་མ་བྲལ་ན་གནས་སྤོས་སུ་བཞག་མི་ནུས་ཏེ། བདག་པོ་སྔ་མ་དང་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར། གནས་སྤོས་ཀྱི་ཚད་འཇོག་པ་དེ་ཡང་དངོས་པོའི་གནས་ཚོད་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སྤྱིངས་པ་ལ་ནི་གནས་ཀྱི་སྟེང་ནས་རྫས་ཀྱི་སྟེང་བྱིང་ནའོ། །ཞེས་དང་། བཏུས་ནས་ནི་ཕུང་པོ་ནའོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་གནས་སྤོས་ཀྱི་ས་མཚམས་འཇོག་ལུགས་མི་འདྲ་བ་མང་དུ་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་སྲོག་གཅོད་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་སྒྲོལ་རྒྱུའི་ཚལ་དུ། གང་ཟག་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་ལ། ཉོན་མོངས་པ་ཞེ་སྡང་གིས། ལས་སུ་བྱ་བ་མིའི་འགྲོ་བ་པའི་སྲོག་ཕྲོགས་པ་ལས་བཅས་སོ། །ཁ་ཅིག་དགེ་སློང་སྦེད་བྱེད་ལ་བཅས་པ་ཡིན་ཟེར་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། ལུང་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། དགེ་སྦྱོང་སྦེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མི་ཁྱིམ་པ་ཞིག་གི་མིང་སྟེ། ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་བས་སོ། །བྱེད་རྒྱུ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ། ཡུལ་ནི་མི་འགྲོ་བ་པ། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པའོ། །བསམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། འདུ་ཤེས་ནི་མ་འཁྲུལ་བ། ཀུན་སློང་ནི་གསོད་པར་འདོད་པའི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པའི་ལུས་ངག་ཏུ་གྲུབ་པ། མཐར་ཐུག་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲོག་འགགས་པའོ། །འདི་ལ་སྦྱོར་བ་དངོས་གཞིའི་བར

【現代漢語翻譯】 並非僅僅需要黃金或白銀，而是要像評估一克黃金的價值一樣。 雖然沒有比經文和律藏中明確指示的更確定的說法，但爲了便於理解當下的實踐，可以按照一喀沙巴拿（Karshapanas）黃金的價值來計算，將其分為四分之一摩沙卡（Mashaka），那時二十四塞瓦（Seva）黃金就是價值的衡量標準。 意樂分為兩種：認知是不錯誤的。動機是，『這個東西是別人的，即使未經允許，我也要爲了自己的生計而永久奪走』。 行為是：通過身語造作開始偷盜。究竟是：以完成的意圖為特徵的轉移。 對此，有些人說：『如果究竟需要轉移，那麼偷盜房屋和田地等是不可能的』。如果從一個地方轉移到另一個地方來解釋，那麼這樣說是對的。但並非必須如此，而是在《光明論》中解釋為從擁有的狀態變為不擁有的狀態。 其含義是產生了完成的意圖，也就是盜賊的獲得意圖和物主的放棄意圖兩者結合。如果物主沒有放棄意圖，那麼僅僅產生獲得意圖是不夠的。正如所說：『拿走時，如果意念上沒有放棄，那麼就與物主沒有分離』。如果沒有與物主分離，就不能被認為是轉移，因為沒有與之前的物主分離。轉移的衡量標準取決於物品的狀態。正如所說：『對於墊子，從位置上到物品上陷落。』以及『收集后，在堆積物上。』等等，關於確定轉移界限的不同方式有很多。 第三，關於殺生。起因是：在解脫園林中，許多比丘因為煩惱嗔恨，犯下了殺害人類的行為。有些人說這是針對隱瞞的比丘而制定的，這是不合理的，因為在《律分別》的註釋中說：『隱瞞的比丘是指一個在家人的名字』，這與此相矛盾。 行為的要素有四種：首先是所依，即人類，與自己是不同的相續。意樂分為兩種：認知是不錯誤的。動機是持續不斷的想要殺害的意念。行為是自己或指使他人通過身語造作。究竟是由於這個原因而斷絕生命。對此，行為和實際之間……

【English Translation】 It is not just gold or silver that is needed, but to assess the value as one 'karsha' of gold. Although there is no more definitive statement than what is explicitly stated in the scriptures and Vinaya, to make the practice easier to understand in the present time, it can be calculated according to the value of a 'karshapanas' of gold, dividing it into a quarter 'mashaka', at which time twenty-four 'seva' of gold is the measure of value. The intention is of two types: the cognition is not mistaken. The motivation is, 'This thing belongs to another, and even without permission, I will permanently take it for my own livelihood'. The action is: to begin stealing through physical and verbal actions. The ultimate is: the transfer characterized by a completed intention. To this, some say: 'If the ultimate requires transfer, then stealing houses and fields etc. is impossible.' If it is explained as transferring from one place to another, then that is correct. But it is not necessarily so, but in the 'Light Treatise' it is explained as going from a state of possession to a state of non-possession. Its meaning is that a completed intention arises, that is, the combination of the thief's intention to obtain and the owner's intention to give up. If the owner does not have the intention to give up, then merely having the intention to obtain is not sufficient. As it is said: 'When taking, if there is no intention to give up, then there is no separation from the owner.' If there is no separation from the owner, it cannot be considered a transfer, because there is no separation from the previous owner. The measure of transfer depends on the state of the object. As it is said: 'For a cushion, from the position to the object falling down.' And 'After collecting, on the heap.' etc., there are many different ways of determining the boundaries of transfer. Third, regarding killing. The cause is: In the Grove of Liberation, many monks, due to the affliction of anger, committed the act of taking the lives of human beings. Some say that this was enacted against concealing monks, which is unreasonable, because in the commentary on the 'Vinaya Differentiation' it says: 'A concealing monk refers to the name of a householder,' which contradicts this. The elements of the act are four: First, the basis, which is a human being, a different continuum from oneself. The intention is of two types: the cognition is not mistaken. The motivation is the continuous intention to kill. The action is oneself or instructing others through physical and verbal actions. The ultimate is the cessation of life due to this cause. To this, between the action and the actual...

---

་དུ་བསམ་པ་རིགས་མི་མཐུན་གྱིས་བར་མ་བཅད་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འདུན་པ་ཟློག་པའི་འོག་ཏུ་ནི་རྒྱུ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་རྫུན་སྨྲ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་ཡངས་པ་ཅན་དུ། གང་ཟག་ཉ་བ་ལས་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་དགེ་སློང་ལྔ་བརྒྱས། ཉོན་མོངས་པ་མི་ཤེས་པས་མིའི་ཆོས་བླ་མ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པར་སྨྲས་པའོ། །བྱེད་རྒྱུའམ་རྒྱུ་ཚོགས་ 6-2-24b ལ་བཞི་ལས། གཞིའི་ཡན་ལག་ནི། ཡུལ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ནི་མིའི་ཆོས་བླ་མ། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཀུན་སློང་ནི་སྨྲ་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་དོན་གོ་བའོ། །ཐ་སྙད་ལྔ་ནི། སྨྲ་ཤེས་པ། དོན་གོ་བ། ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། མ་ནིང་དང་མཚན་གཉིས་པ་མ་ཡིན་པའོ། །ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་ནི། རང་གིས་དང་། ངག་གིས་དང་། བདག་ཉིད་དང་འབྲེལ་བ་དང་། བསམ་པའི་དོན་དང་། གསལ་པོར་མངོན་སུམ་དུ་སྨྲས་པའོ། །ཆོས་བླ་མ་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་བཞི་དང་། དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཡོན་ཏན་སྤྱན་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། རྣམ་ཐར་དང་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སོགས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡོན་ཏན་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་ཕས་ཕམ་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་སུ་བཤད་པ་རྣམས་ལས། མཐའ་དག་མ་ཚང་ན་སྦོམ་པོའི་ལྟུང་བ་དང་། ཚང་ན་ཕམ་པ་དངོས་གཞིའོ། །དེ་ལའང་འཆབ་མེད་དང་། འཆབ་བཅས་གཉིས་སོ། །ཁྱད་པར་ནི། མཐར་ཐུག་གྲུབ་རྗེས་སུ་འཆབ་སེམས་མ་སྐྱེས་པ་དང་སྐྱེས་པའོ། །གཉིས་པོ་གང་བྱུང་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པར་བྱེད་ཀྱི། སྡོམ་པ་གཏོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་འབྱུང་བ་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུར་མདོ་ལུང་གང་ལས་ཀྱང་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་འཆབ་མེད་དེ་དག་བྱེད་དུ་ཆད་པའི་ལས་ཉམས་སུ་བླངས་ན་ཚེ་དེ་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་མཐུ་ཡོད་ལ། དེ་ལྟར་མ་བླངས་ན་དེའི་མཐུ་མེད་དོ། །འཆབ་བཅས་ཅན་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དག་བྱེད་དུ་ཆད་ལས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་མེད་ཅིང་། ཚེ་དེ་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་མཐུ་མེད་པས་གནས་ནས་སྐྲོད་པར་གསུངས་སོ། །འདི་གནས་ཕྱུང་ནན་ཏུར་གྱི་ནང་དུ་མི་གཏོགས་ཏེ། དེ་འདྲ་དེ་ནན་ཏུར་གང་ཡང་འཆགས་པའི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། འདིས་བསླབ་པ་ཕུལ་ནས་ཁྱིམ་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ། སླར་ཡང་སྡོམ་པའི་རྟེན་དུ་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 6-2-25a རྒྱུད་གསོར་མི་རུང་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། བར་མ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཙམ་གྱི་རྟེན་དུ་རུང་ཞིང་། དེའི་ཚེ་ན་བར་མ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་གསུམ་ངེས་པར་བསྲུང་དགོས་པ་ཡིན་མོད། ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་པོ་གང་རུང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་ལ་སྦྱར་ན་ལྟུང་བ་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་སྡོམ་པ་སྔ་མ་བཏང་ཞིང་ཕྱི་མ

【現代漢語翻譯】 需要一種不被不同型別的想法所中斷的意樂。正如所說：'在慾望的控制下，它不是原因。'第四，關於妄語。故事的基礎是：在廣闊的地方，五百名比丘（bhiksu，受過具足戒的比丘）是漁夫出家，因為不瞭解煩惱，所以說了不真實的殊勝人法。 關於行為的原因或原因集合，有四種：基礎的組成部分是：具有五個術語的處所，與自身相異的相續。事物是殊勝人法。認知不錯誤。動機是想要說，持續不斷。行為是具有六種特徵的語言。最終，通過它的條件理解意義。五個術語是：能說，理解意義，知識自然存在，不是男人和雙性人。 具有六種特徵的語言是：自己，通過語言，與自身相關，思想的意義，清晰地顯現地說出。殊勝法是：世間的四禪（dhyana，禪定），以及依賴於它的功德，如眼通和神通，解脫和抉擇分等，以及超世間的功德，如入流果等。如上所述，如果所有導致失敗的原因集合不完整，則是粗罪；如果完整，則是真實的失敗。其中也有不隱瞞和隱瞞兩種。區別在於：最終完成之後，是否產生隱瞞的想法。無論發生哪一種，都會破壞戒律，但不會放棄律儀，因為在任何經律中都沒有說根本墮罪是放棄律儀的原因。雖然如此，如果犯了那些不隱瞞的罪過，並且接受了懺悔，那麼這一生就有解脫的力量；如果不接受，就沒有那種力量。對於隱瞞者，沒有接受凈化戒律的懺悔，因此這一生沒有解脫的力量，所以據說要被驅逐出僧團。這不屬於驅擯之列，因為這樣的人不能成為任何僧團的基礎。這個人放棄學處成為在家之後，不能再次成為律儀的基礎，因為相續已經變得無法恢復。只能作為中間出家的基礎，那時必須守護正確受持的三個中間學處。如果與五種墮罪中的任何一種原因集合相關聯，也不會變成墮罪或惡作，因為他已經放棄了先前的律儀，並且沒有後來的律儀。

【English Translation】 There must be a mental intention that is not interrupted by different kinds of thoughts. As it is said: 'Under the control of desire, it is not a cause.' Fourth, regarding false speech. The basis of the story is: In a vast place, five hundred bhikshus (bhiksu, a fully ordained monk) who were fishermen ordained, because they did not understand afflictions, they spoke of untrue superior human qualities. Regarding the cause of action or the collection of causes, there are four: The component of the basis is: a place with five terms, a continuum different from oneself. The object is superior human qualities. The cognition is not mistaken. The motivation is wanting to speak, continuously. The action is language with six characteristics. Ultimately, understanding the meaning through its condition. The five terms are: able to speak, understand the meaning, knowledge naturally exists, not a man or hermaphrodite. Language with six characteristics is: oneself, through language, related to oneself, the meaning of the thought, clearly and manifestly spoken. Superior qualities are: the four worldly dhyanas (dhyana, meditation), and the merits dependent on them, such as clairvoyance and supernormal powers, liberation and factors of ascertainment, etc., and the supramundane qualities, such as the fruit of stream-entry, etc. As mentioned above, if all the collections of causes leading to defeat are not complete, it is a gross offense; if complete, it is a real defeat. Among them, there are also two types: without concealment and with concealment. The difference is: after the final completion, whether the thought of concealment arises or not. Whichever occurs, it will violate the precepts, but it will not abandon the vows, because in any sutra or vinaya, it is not said that the root downfall is the cause of abandoning the vows. Even so, if one commits those offenses without concealment and accepts confession, then in this life there is the power of liberation; if one does not accept it, there is no such power. For those with concealment, there is no acceptance of confession to purify the precepts, so in this life there is no power of liberation, so it is said that they should be expelled from the sangha. This does not belong to the category of expulsion, because such a person cannot be the basis for establishing any sangha. After this person renounces the precepts and becomes a householder, he cannot again become the basis of vows, because the continuum has become irreparable. It can only be the basis for intermediate ordination, and at that time, one must definitely protect the three intermediate precepts that are correctly taken. If it is associated with any of the five types of downfall, it will not become a downfall or a misdeed, because he has already abandoned the previous vows and does not have the later vows.

---

་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་སྲོག་གཅོད་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ཁོ་ན་བྱུང་བའི་སྡོམ་ལྡན་དེ་ཕམ་པ་གཞན་གསུམ་པོའི་དངོས་གཞི་སྐྱེད་པའི་རྟེན་དུ་རུང་བ་ཉིད་དུ་བྱེ་སྨྲས་འདོད་པར་གྲུབ་ལ། ཉམས་པ་ལྟུང་བ་ལ་སྦྱོར་ནི་ཉེས་བྱས་སོ། །ཞེས་པ་དེ་ནི། སྲོག་གཅོད་ཆར་གཏོགས་དང་བཅས་པ་ལྟ་བུ་ལ་དགོངས་སོ། །བྱེ་སྨྲའི་འདོད་པ་འདི་ཉིད་མདོ་ལུང་གི་དོན་ལ་ཞུགས་པར་སློབ་དཔོན་སྔ་མ་རྣམས་འཆད་པ་ལྟར་ལེགས་པ་ཡིན་ཏེ། ལུང་ལས་ཕམ་པ་བཞི་ཆར་བྱུང་བའི་དགེ་སློང་གསུངས་པ་དང་། སྤོང་བ་བདུན་པོའི་གཅིག་བླངས་པས་ཐམས་ཅད་བླངས་པར་མི་འགྱུར་བའི་རིགས་པ་ལས་སོ། ། ༈ དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་སྡེ། གཉིས་པ་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་སྡེ་ཚན་ལ། མདོ་ལས། ཁུ་བ་འཛིན་པ་འཁྲིག་ཚིག་བསྙེན་བཀུར་སྙན། །ཁང་པ་ཁང་ཆེན་དང་ནི་གཞི་མེད་པ། །བག་ཙམ་དགེ་འདུན་དབྱེན་དང་དེ་རྗེས་ཕྱོགས། །ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་དང་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལས། དང་པོ་འབྱིན་པའི་ལྷག་མ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ། གང་ཟག་འཆར་ཀས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། ཉེས་པ་རང་གི་ཁུ་བ་བསམ་བཞིན་དུ་ཕྱུང་བའོ། །དགག་བྱ་ནི་དངོས་སུ་རང་གི་ལུས་ལ་གནོད་པ་དང་། རྒྱུད་ནས་ཕམ་པ་དང་པོའི་རྒྱུར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ། གང་དབྱུང་བ་རང་གི་ཁུ་བ་ཡིན་པ། གང་གིས་དབྱུང་བ་སེམས་ཅན་དུ་བགྲང་བ་དང་དེའི་རྣམ་པར་གནས་པ། གང་ནས་དབྱུང་བ་དང་པོ་གང་ན་ཡོད་པའི་གནས་ནས་ཐ་སྙད་དུ་བྱར་ཡོད་པའི་ཚད་དུ་ལོངས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། བསམ་པ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཀུན་སློབ་ཁུ་བ་དབྱུང་ 6-2-25b བའི་འདུན་པ་རྒྱུན་ཆགས་སོ། །སྦྱོར་བ་ནི་རེག་ཅིང་བརྩལ་བ། མཐར་ཐུག་སྦུབས་སུ་འོངས་ཤིང་བདེ་བ་མྱོང་བའོ། །གཉིས་པ་འཛིན་པའི་ལྷག་མ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ། གང་ཟག་འཆར་ཀས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་རེག་པའོ། །དགག་བྱ་ནི་ཕམ་པ་དང་པོའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། ཡུལ་མིའི་བུད་མེད་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ལུས་རྟེན་རུང་མ་ཉམས་པ། རྨའི་སྒོ་གསུམ་ལས་གཞན་པ། ལུས་དངོས་སམ། སྐྲའམ། དེ་དང་འབྲེལ་བའི་གོས་ཡིན་པ། གང་གིས་རེག་བྱེད་ནི། རང་གི་ལུས་མ་ཉམས་པ། ཟག་བྱད་ལས་གཞན་པ། མིག་ནས་པུས་མོའི་བར་གང་རུང་ཡིན་པ། གཉིས་པ་ལ། བསམ་པ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཀུན་སློང་རེག་པའི་བདེ་བ་མྱོང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ནི་རེག་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའོ། །གསུམ་པ་འཁྲིག་ཚིག་སྨྲ་བ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། འཆར་ཀས་འཁྲིག་ཚིག་སྨྲས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི་ཕམ་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ

【現代漢語翻譯】 因為沒有產生。如果這樣說，那麼僅僅是犯了殺生的失敗罪並加以隱瞞的持戒者，就被分別說部承認為能夠成為產生其他三種失敗罪的基礎。而將『墮落』與『犯戒』聯繫起來，則是惡作。』這句話指的是像殺生及其相關行為。分別說部的這種觀點符合經藏的意義，正如之前的論師們所解釋的那樣，這是很好的，因為經中說有犯了全部四種失敗罪的比丘，並且從七種捨棄物中取一種並不意味著取了全部的道理來看。 僧殘部 第二，關於僧殘的類別。經中說：『執持精液、性語、求供養，房屋、大房屋以及無根，些微僧團分裂以及隨其後，毀壞家庭以及令人不悅。』從這些內容來看，首先是捨棄的僧殘。事情的起因是：在舍衛城，某位比丘因為煩惱貪慾，故意排出了自己的精液。所要禁止的是直接傷害自己的身體，以及從根本上成為第一個失敗罪的原因。關於因緣的組成部分，有四個方面。首先，在基礎上，所排出的是自己的精液，誰排出的是被算作有情眾生並且處於其狀態中的，從哪裡排出的是首先存在的地方到可以被稱呼的程度。第二，意樂是沒有錯誤的認知，以及持續不斷地想要排出精液的意圖。行為是觸控和努力，最終是進入內部並體驗快樂。第二是執持的僧殘。事情的起因是：在舍衛城，某位比丘因為煩惱貪慾而觸控女人的身體。所要禁止的是成為第一個失敗罪的原因等等。關於因緣的組成部分，有四個方面。首先，對象是知道是人類女性，其自性存在，能夠行使性功能，身體完整沒有損壞，除了三個傷口之外，是真實的身體，或者頭髮，或者與之相關的衣服。誰觸控的是自己的身體沒有損壞，除了排泄物之外，從眼睛到膝蓋之間的任何部位。第二，意樂是沒有錯誤的認知，以及想要體驗觸控的快樂的意圖。行為是開始觸控，最終是體驗從觸控中產生的快樂。第三是說性語。事情的起因是：某位比丘說了性語。所要禁止的是成為失敗罪的原因。

【English Translation】 Because it is not born. If it is said in this way, then the Sarvāstivāda school considers that only the one who has committed the Pārājika of killing and conceals it, while maintaining the vows, can become the basis for generating the other three Pārājikas. And to associate 'degradation' with 'transgression' is a misdeed. This refers to something like killing and its related actions. This view of the Sarvāstivāda school is in line with the meaning of the sutras, as explained by the previous teachers, which is good, because the sutra says that there are monks who have committed all four Pārājikas, and from the logic that taking one of the seven abandonments does not mean taking all of them. Sanghādisesa Section Secondly, regarding the category of Sanghādisesa. The sutra says: 'Holding semen, sexual speech, seeking offerings, houses, large houses, and without foundation, slight schism in the Sangha and following it, destroying families and causing displeasure.' From these contents, the first is the Sanghādisesa of expulsion. The cause of the matter is: In Śrāvastī, a certain monk, due to the affliction of desire, intentionally ejaculated his semen. What is to be prohibited is directly harming one's own body, and fundamentally becoming the cause of the first Pārājika. Regarding the components of the cause and condition, there are four aspects. First, on the basis, what is ejaculated is one's own semen, who ejaculates is counted as a sentient being and is in that state, from where it is ejaculated is from the place where it first exists to the extent that it can be named. Second, the intention is the absence of mistaken cognition, and the continuous intention to ejaculate semen. The action is touching and striving, and ultimately entering inside and experiencing pleasure. The second is the Sanghādisesa of holding. The cause of the matter is: In Śrāvastī, a certain monk, due to the affliction of desire, touched the body of a woman. What is to be prohibited is becoming the cause of the first Pārājika, etc. Regarding the components of the cause and condition, there are four aspects. First, the object is knowing that it is a human woman, whose nature exists, who is able to perform sexual functions, whose body is intact and undamaged, other than the three wounds, is the real body, or hair, or clothes related to it. Who touches is one's own body undamaged, other than excrement, any part from the eyes to the knees. Second, the intention is the absence of mistaken cognition, and the intention to experience the pleasure of touching. The action is starting to touch, and ultimately experiencing the pleasure arising from touching. The third is speaking sexual speech. The cause of the matter is: a certain monk spoke sexual speech. What is to be prohibited is becoming the cause of the Pārājika.

---

འོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་མིའི་བུད་མེད། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པ། གང་བརྗོད་པའི་དངོས་པོ་ནི་ཡུལ་དུས་དེར་འཁྲིག་པའི་ཚིག་ཏུ་གྲགས་པ། ཀུན་སློང་ནི་དེ་སྨྲས་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འདོད་པའོ། །མཐར་ཐུག་ཡུལ་ངེས་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་བསྙེན་བཀུར་བསྔགས་པ་ལ། གླེང་གཞི་དང་། དགག་བྱ་དང་། ཡན་ལག་གི་རྩིབ་གཞན་རྣམས་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ། ཚིག་གི་དངོས་པོ་ཅི་ཞིག་སྨྲས་པ་ནི། ལུང་ལས། བདག་ལྟ་བུའི་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ། ཚངས་པར་སྤྱོད་པ། དགེ་བའི་ཆོས་ཅན་ལ་འཁྲིག་པས་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ན་བསྙེན་བཀུར་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་མཆོག་དང་། ཕུལ་དང་། ཁྱད་འཕགས། བཟང་། མཛེས། 6-2-26a དགེ མཆོད་འོས། བསྟོད་འོས། རྒྱ་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་མཚོན་པ་ཙམ་མོ། །ལྔ་པ་སྨྱན་བྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། ཉེས་པ་སྨྱན་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་གནོད་པ་དང་། གཞན་མ་དད་པའོ། །ཡན་ལག་ལ་བཞི་ལས། ཡུལ་སྤྲད་བྱ་ནི། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཐ་སྙད་བཞི་དང་ལྡན་པ། ལུས་རྟེན་དུ་རུང་བ། ད་ལྟ་མི་མཐུན་པར་གནས་པ། རང་ཉིད་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་གཉིས་པོ་ཕྲད་པའི་དོན་དུ་མི་མཐུན་པ་མཐུན་པར་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་འཕྲིན་ལན་གསུམ་བྱེད་པ། མཐར་ཐུག་གཉིས་པོའི་བརྟེན་བྱ་རྟེན་བྱེད་ཕྲད་པའོ། །དྲུག་པ་ཁང་པའི་ལྷག་མ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས་འདོད་ཞེན་གྱིས་ཁང་པ་ཚད་ལྷག་བརྩིགས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། སྲོག་ཆགས་ལ་གནོད་པ་དང་། རང་གི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་མི་འཕེལ་བ་དང་འཐབ་རྩོད་ཀྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ། །ཡན་ལག་ལ་བཞི་ལས། གཞི་ནི། ཡོ་བྱད་དང་ས་གཞི་གཞན་ནས་བཙལ་བའམ། ཡང་ན་གང་གི་དོན་དུ་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་དེས་བཙལ་ནས་དེས་རྗེས་སུ་གནང་བ། གཞི་མ་དག་པ་དང་མ་གནང་བ། གང་ཟག་གཅིག་གི་ཆེད་ཡིན་པ། ཚད་ལས་ལྷག་པ། ཚད་ནི་སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་བ། སྔར་གཞན་གྱིས་བརྩམས་པའི་འཕྲོ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་རྩིག་པར་འདོད་པའི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་གཞན་གྱིས་རྩིག་པར་ཞུགས་པ། མཐར་ཐུག་པ་སྐོར་བ་དང་བཀབ་ཟིན་པ། སྤྱོད་ལམ་བཞི་ནི། འགྲོ་འགྲེང་འདུག་ཉལ་བཞི་ལས། འགྲོ་ན་གོམ་པ་གསུམ་འདོར་དུ་ཡོད་པ། འགྲེང་ན་ལུས་མ་བཏུད་པར་ཡང་མགོ་མི་ཐོགས་པ། འདུག་ན་སྐྱིལ་ཀྲུངས་སུ་ཤོང་པ། ཉལ་ན་རྐང་ལག་རྐྱོང་བར་ནུས་པའོ། །ཁང་པ་འདི་རང་དོན་དུ་རང་གིས་བྱེད་ན། ས་གཞི་དང་ཡོ་བྱད་ལ་བདག་པོ་གཞན་མེད་པ་ཅིག་དགོས་ཏེ། ཡོད་ན་མ་བྱིན་ལེན་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །རང་ 6-2-26b དོན་དུ་གཞན་ཞིག་བྱེད་དུ་འཇུག་ནས་གཞི་དང་ཡོ་བྱད་དགེ་སློ

【現代漢語翻譯】 哦！關於『積聚』（རྒྱུ་ཚོགས།，cause and condition）的罪，其『基礎』（གཞི།，basis）是：對象是當地的婦女，具有性行為的能力，但沒有獲得神通。所說的事物，在當地當時被認為是性行為的言語。動機是想要體驗說這些話所帶來的快樂。最終目的是理解確定的意義。 第四，關於『恭敬讚歎』（བསྙེན་བཀུར་བསྔགས་པ།，respect and praise）的罪，其『開端』（གླེང་གཞི།，introduction）、『應遮止』（དགག་བྱ།，what to be prohibited）和『支分』（ཡན་ལག，limb）的其他部分與之前相同。所說的話語是什麼呢？經文中說：『如果以性行為來恭敬像我這樣的具有戒律、行梵行、具有善法的比丘，那麼這就是所有恭敬中最殊勝、最卓越、最超勝、最美好、最莊嚴、值得供養、值得讚歎、最廣大的。』這僅僅是舉例說明而已。 第五，關於『媒介』（སྨྱན་བྱེད་པ།，mediation）的罪，其『開端』在舍衛城（མཉན་ཡོད།，Śrāvastī）。六群比丘（དྲུག་སྡེ།，group of six monks）因煩惱貪慾（ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས།，afflictive desire）而犯下媒介的罪行。『應遮止』是對善法方面的損害，以及使他人不生信心。『支分』有四：所交付的對象是具有性行為能力、具備四種名稱、身體可以作為依靠、現在處於不和諧狀態、與自己是不同的相續。動機是爲了使不和諧的雙方達成和諧。行為是自己或派人傳遞三次資訊。最終目的是使雙方的所依和能依相遇。 第六，關於『房屋的剩餘』（ཁང་པའི་ལྷག་མ།，remaining of the house）的罪，其『開端』是在舍衛城，許多比丘因貪戀而建造超出限度的房屋。『應遮止』是對眾生的損害，以及使自己的善法不增長，成為爭鬥的根源等等。『支分』有四：『基礎』是從其他地方尋找器具和土地，或者由爲了誰而建造房屋的比丘尋找，並得到他的允許。基礎不純凈或未經允許，是爲了一個人，超出限度。限度是能夠容納四種行為。不是之前由他人開始建造的剩餘部分。動機是想要建造房屋的想法持續不斷。行為是自己或他人開始建造。最終目的是完成圍墻和屋頂。四種行為是：行走、站立、坐、臥。行走時，有空間可以放下三步。站立時，身體不彎曲，頭也不碰到。坐時，能夠容納跏趺坐。臥時，能夠伸展手腳。如果自己爲了自己而建造房屋，那麼必須有不屬於其他人的土地和器具，否則會變成不予而取。如果爲了自己而讓其他人建造，那麼土地和器具必須是比丘的。

【English Translation】 Oh! Regarding the offense of 'accumulation' (རྒྱུ་ཚོགས།, cause and condition), its 'basis' (གཞི།, basis) is: the object is the local women, who have the ability to engage in sexual activity, but have not obtained supernatural powers. The thing that is said is considered speech related to sexual activity in that place and at that time. The motivation is the desire to experience the pleasure that comes from saying these words. The ultimate purpose is to understand the definite meaning. Fourth, regarding the offense of 'respectful praise' (བསྙེན་བཀུར་བསྔགས་པ།, respect and praise), its 'introduction' (གླེང་གཞི།, introduction), 'what should be prohibited' (དགག་བྱ།, what to be prohibited), and other parts of the 'limbs' (ཡན་ལག, limb) are the same as before. What is the thing that is said? The sutra says: 'If one reveres a monk like me who has morality, practices celibacy, and possesses virtuous qualities with sexual acts, then this is the most supreme, most excellent, most outstanding, most good, most beautiful, worthy of offering, worthy of praise, and most vast of all reverences.' This is just an illustration. Fifth, regarding the offense of 'mediation' (སྨྱན་བྱེད་པ།, mediation), its 'introduction' is in Śrāvastī (མཉན་ཡོད།). The group of six monks (དྲུག་སྡེ།, group of six monks) committed the offense of mediation due to the afflictive emotion of desire (ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས།, afflictive desire). 'What should be prohibited' is harm to the side of virtue and causing others to lose faith. The 'limbs' have four parts: the object to be delivered is one who has the ability to engage in sexual activity, possesses the four names, whose body can be relied upon, who is currently in a state of disharmony, and whose continuum is different from oneself. The motivation is to bring harmony to those who are in disharmony for the sake of meeting. The action is to send three messages by oneself or by someone else. The ultimate purpose is for the support and the supported of both to meet. Sixth, regarding the offense of 'remaining of the house' (ཁང་པའི་ལྷག་མ།, remaining of the house), its 'introduction' is in Śrāvastī, where many monks built houses beyond the limit due to attachment. 'What should be prohibited' is harm to sentient beings, not increasing one's own virtuous qualities, and becoming a cause of conflict, etc. The 'limbs' have four parts: the 'basis' is seeking tools and land from elsewhere, or by the monk for whom the house is being built, and obtaining his permission. The basis is impure or without permission, it is for one person, beyond the limit. The limit is being able to accommodate four activities. It is not the remaining part that was previously started by someone else. The motivation is the continuous thought of wanting to build a house. The action is oneself or others starting to build. The ultimate purpose is to complete the wall and the roof. The four activities are: walking, standing, sitting, and lying down. When walking, there is space to put down three steps. When standing, the body is not bent and the head does not touch. When sitting, it can accommodate the lotus position. When lying down, one is able to stretch out their arms and legs. If one builds a house for oneself, then there must be land and tools that do not belong to others, otherwise it will become taking what is not given. If one has someone else build it for oneself, then the land and tools must belong to the monk.

---

ང་རང་གི་ཡིན་པ་ཅིག་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་མ་བྱིན་ལེན་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །བསྐོས་པ་དེ་དགེ་སློང་ཡིན་ན། དེས་གཞན་དོན་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཀྱང་གཉིས་ཀ་ལ་ལྷག་མར་འགྱུར་ཏེ། ལྷག་མ་འདི་ལ་རང་དོན་དུ་བྱས་པ་ཡན་ལག་ཏུ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་ཉིད་ཀྱིས་བྱས་པ་ཡང་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དགོངས་ནས་བཙལ་བ་ལའོ། །ཞེས་དང་། དེས་རྗེས་སུ་གནང་བ་ལའོ། །ཞེས་གསུངས། རྗེས་སུ་གནང་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། གནས་དང་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བདག་པོ་ཁྱིམ་པས། དགེ་སློང་འཆར་ཀའི་གནས་ཀྱི་དོན་དུ་ལག་གི་བླ་ཉེར་དགའ་ལ་རྗེས་སུ་གནང་བ་ལྟ་བུ་དང་། འཆར་ཀ་ཉིད་ཀྱི་གང་ནས་བཙལ་བའི་ས་གཞི་དང་ཡོ་བྱད་ཉེར་དགའ་ལ་རྗེས་སུ་གནང་ནས་རྩིག་ཏུ་བཅུག་པ་ལྟ་བུའོ། །དགེ་སློང་འཆར་ཀ་ལྟ་བུར་མ་བསྐོས་པར། དགེ་སློང་གཞན་ཞིག་གིས་འཆར་ཀ་ལྟ་བུའི་དོན་དུ་བྱས་ན། བྱེད་པ་པོ་དེ་ཉིད་ལ་ལྷག་མར་འགྱུར་གྱི། ཅིག་ཤོས་ལ་མི་འགྱུར་ཏེ། དེས་མ་སྐོས་པའི་ཕྱིར། མདོར་ན་ཁང་པ་དང་ཁང་ཆེན་གྱི་ལྷག་མ་འདི་ལ་ནི་རང་དོན་དུ་བྱས་པ་མི་དགོས་སོ། །བདུན་པ་ཁང་ཆེན་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཀཽ་ཤམྦིར་དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་གཞན་གྱིས་བརྙས་པ་མ་བཟོད་ནས། ཉེས་པ་གཙུག་ལག་ཁང་བརྩིགས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ། བཙལ་བ་དང་། ཚད་ལྷག་གཅིག་གི་ཆེད་དུ་ཞེས་པ་གསུམ་མི་སྦྱར། ཚོགས་ཀྱི་དོན་དུ་ཞེས་སྦྱར། གཞན་རྣམས་སྔ་མ་དང་འདྲའོ། །འདི་ལ་བཙལ་བ་མི་དགོས་ཞེས་པའི་དོན། བདག་པོ་གཞན་དང་བཅས་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་ཁང་ཆེན་བྱས་པ་ལ་འདི་སྐྱེད་ཅེས་པའི་དོན་ཏེ། གླེང་གཞིའི་དབང་གིས་ཡིན་གསུང་ངོ་། །དེས་ན་བཙལ་བ་ལ་ཡང་འདི་སྐྱེད་པར་བཞག་གོ །ཁང་པ་དང་ཁང་ཆེན་གང་བྱེད་ཀྱང་དགེ་འདུན་ལ་བསྟན་པ་གསོལ་དགོས་ཏེ། མ་གསོལ་ན་ས་གཞི་དག་པ་སོགས་ཡིན་ཀྱང་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བས་སོ། །གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་ནི། ཁ་ཅིག །དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཆེད་དུ་བྱས་པ་དང་། 6-2-27a དེ་ལས་གཞན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱས་པ་ཞེས་གསུངས། ཁ་ཅིག་ཚོགས་ཀྱི་དོན་དུ་བྱས་པ་ཁང་ཆེན། གཅིག་གི་ཆེད་དུ་བྱས་པ་ཁང་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དུ་ན་ཁང་པ་བྱས་པས་ཁང་ཆེན་གྱི་ལྷག་མ་སྐྱེ་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུང་། ཚོགས་ཀྱང་ཁྱིམ་པ་བཞིར་ལོངས་ཀྱིས་ཀྱང་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གླེང་གཞིའི་དབང་གིས་ཏེ། དཔེ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཞེས་གསུངས། བརྒྱད་པ་གཞི་མེད་སྐུར་འདེབས་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ། གང་ཟག་མཛའ་བོ་དང་ས་ལས་སྐྱེས། ཉོན་མོངས་པ་ཕྲ་དོག །ཉེས་པ་གཞི་མེད་དུ་སྐུར་པ་བཏབ་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཡང་དག་སྡོམ་དང་དཀའ་ཐུབ་ཅན། །དྲང་སྲོང་རྣམས་ལ་སྐུར་འདེབས་པ། །དེ་དག་སྤྱིའུ་ཚུགས་དག་ཏུ་ནི

【現代漢語翻譯】 必須是我自己的東西，否則會變成不予取用之物。如果指定的人是比丘（bhikṣu，受過具足戒的男性僧侶），即使他爲了他人而做，也會變成兩者的剩餘物，因為這個剩餘物不需要爲了自己而做，也不需要自己去做。因此，要考慮到這一點去尋找。』以及『他允許了。』這樣說。允許有兩種：住所和資具的主人，在家居士，爲了比丘住所的緣故，允許用手給予近喜（nyer dga'，親近的喜悅）等；以及住所本身，從哪裡找到的土地和資具，允許近喜后開始建造等。如果沒有指定比丘作為住所，其他比丘爲了住所的緣故而做，那麼剩餘物會變成做的那個人，而不會變成另一個人，因為他沒有被指定。總之，房屋和大型房屋的剩餘物不需要爲了自己而做。第七，大型房屋。故事的起因是： कौशाम्बी（Kauśāmbī，憍賞彌）的六群比丘，無法忍受其他煩惱的輕蔑，建造了罪惡的精舍。禁止的內容與之前相同。關於資財：尋找，以及爲了超過限度的一個，這三個不結合。結合『爲了僧團的緣故』。其他與之前相同。這裡說不需要尋找的意思是：在有其他主人的地方建造大型房屋，說這會產生。說是根據故事的起因而來。因此，尋找也被認為會產生這個。無論是建造房屋還是大型房屋，都需要告知僧團，請求允許，如果沒有請求允許，即使土地是乾淨的等，也會變成惡作。兩者的區別是：有些人說：『爲了三寶（triratna，佛法僧）而做，以及爲了其他而做。』有些人說：『爲了僧團的緣故而做的是大型房屋，爲了一個人而做的是房屋。』否則，建造房屋可能會產生大型房屋的剩餘物。』這樣說。僧團也可以由四個在家人組成，《大疏》（'grel chen）中說：『如來（tathāgata，如來）的聲聞（nyan thos，聲聞）僧團，這是根據故事的起因而來，只是一個例子而已。』第八，無根據的誹謗。故事的起因是：在王舍城（rgyal po'i khab，Rājagṛha，王舍城），朋友和從土地上出生的人，煩惱微細。罪惡是無根據地誹謗。禁止的內容是：如所說：『具有正確的戒律和苦行，對於正直的人進行誹謗，那些人會在公共場所……』 It must be something of my own, otherwise it will become something not to be taken. If the designated person is a bhikṣu (monk), even if he does it for the sake of others, it will become a remainder for both, because this remainder does not need to be done for oneself, nor does it need to be done by oneself. Therefore, one should consider this when searching.』 And 『He allowed it.』 Thus it is said. There are two types of permission: the owner of the dwelling and possessions, a householder, allows the use of his hand to give near-joy (nyer dga') for the sake of the bhikṣu's dwelling; and the dwelling itself, the land and possessions found from wherever, allowing near-joy and then starting construction, etc. If a bhikṣu is not designated as a dwelling, and another bhikṣu does it for the sake of a dwelling, then the remainder will become the one who does it, and will not become the other, because he was not designated. In short, the remainder of a house and a large house does not need to be done for oneself. Seventh, the large house. The origin of the story is: The six groups of bhikṣus in Kauśāmbī, unable to tolerate the contempt of other afflictions, built a sinful monastery. The prohibited content is the same as before. Regarding resources: searching, and for the sake of exceeding the limit, these three are not combined. Combine 『for the sake of the sangha (community)』. The others are the same as before. The meaning of saying that searching is not necessary here is: building a large house in a place with other owners, saying that this will produce. It is said that it comes from the origin of the story. Therefore, searching is also considered to produce this. Whether building a house or a large house, it is necessary to inform the sangha and ask for permission, and if permission is not requested, even if the land is clean, etc., it will become a misdeed. The difference between the two is: Some say: 『Done for the sake of the Three Jewels (triratna), and done for others.』 Some say: 『What is done for the sake of the sangha is a large house, and what is done for one person is a house.』 Otherwise, building a house may produce the remainder of a large house.』 Thus it is said. The sangha can also be composed of four lay people, as it is said in the Great Commentary: 『The sangha of the śrāvakas (hearers) of the Tathāgata, this is according to the origin of the story, it is just an example.』 Eighth, unfounded slander. The origin of the story is: In Rājagṛha, a friend and someone born from the land, subtle afflictions. The sin is unfounded slander. The prohibited content is: As it is said: 『Those who have correct discipline and asceticism, slandering the righteous, those people will be in public places…』

【English Translation】 It must be something of my own, otherwise it will become something not to be taken. If the designated person is a bhikṣu (monk), even if he does it for the sake of others, it will become a remainder for both, because this remainder does not need to be done for oneself, nor does it need to be done by oneself. Therefore, one should consider this when searching.』 And 『He allowed it.』 Thus it is said. There are two types of permission: the owner of the dwelling and possessions, a householder, allows the use of his hand to give near-joy (nyer dga') for the sake of the bhikṣu's dwelling; and the dwelling itself, the land and possessions found from wherever, allowing near-joy and then starting construction, etc. If a bhikṣu is not designated as a dwelling, and another bhikṣu does it for the sake of a dwelling, then the remainder will become the one who does it, and will not become the other, because he was not designated. In short, the remainder of a house and a large house does not need to be done for oneself. Seventh, the large house. The origin of the story is: The six groups of bhikṣus in Kauśāmbī, unable to tolerate the contempt of other afflictions, built a sinful monastery. The prohibited content is the same as before. Regarding resources: searching, and for the sake of exceeding the limit, these three are not combined. Combine 『for the sake of the sangha (community)』. The others are the same as before. The meaning of saying that searching is not necessary here is: building a large house in a place with other owners, saying that this will produce. It is said that it comes from the origin of the story. Therefore, searching is also considered to produce this. Whether building a house or a large house, it is necessary to inform the sangha and ask for permission, and if permission is not requested, even if the land is clean, etc., it will become a misdeed. The difference between the two is: Some say: 『Done for the sake of the Three Jewels (triratna), and done for others.』 Some say: 『What is done for the sake of the sangha is a large house, and what is done for one person is a house.』 Otherwise, building a house may produce the remainder of a large house.』 Thus it is said. The sangha can also be composed of four lay people, as it is said in the Great Commentary: 『The sangha of the śrāvakas (hearers) of the Tathāgata, this is according to the origin of the story, it is just an example.』 Eighth, unfounded slander. The origin of the story is: In Rājagṛha, a friend and someone born from the land, subtle afflictions. The sin is unfounded slander. The prohibited content is: As it is said: 『Those who have correct discipline and asceticism, slandering the righteous, those people will be in public places…』

---

། །དམྱལ་བ་ཁོ་ནར་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་པས་ཕྱི་མའི་ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ལྕི་ལ། འདིར་ཡང་ཚིག་དེ་བདེན་པར་བཟུང་ན་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། མི་བདེན་པར་ཤེས་པའི་ཚེ་རང་ཡང་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་སྤོང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་རྫོགས་པའི་སྡོམ་ལྡན། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། གོ་བྱའི་ཡུལ་ཡང་ཐ་སྙད་ལྔ་དང་ལྡན་ཞིང་། རྒྱུད་ཐ་དད་པའོ། །དངོས་པོ་ཕམ་པ་དག་ལས་གང་རུང་ངོ་། །ཀུན་སློང་ནི་ཡུལ་དེ་ཉམས་པར་འདུན་པས་འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་བའོ། །སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའམ། སྤྲིངས་ཡིག་སོགས་གོ་བའི་ཐབས་གང་ཡང་རུང་བའོ། །མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱིས་དོན་གོ་བའོ། །འདིར་གཞི་མེད་ཅེས་པ། སྐུར་པ་གདབ་བྱའི་ཡུལ་ལ་དོན་སྟེངས་ན་ཉེས་པ་དེས་མ་གོས་པ་ལ་བྱ་བ་མ་ཡིན་གྱི། སྐུར་པ་འདེབས་མཁན་དེས་མཐོང་ཐོས་དོགས་གསུམ་གང་རུང་མེད་པ་ལ་བྱའོ། །དགུ་པ་བག་ཙམ་ལ། གླེང་གཞི་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། དགག་བྱ་དང་། ཡུལ་དང་། ཀུན་སློང་དང་། མཐར་ཐུག་ཀྱང་དེ་དང་འདྲ་ཞིང་། སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་ནམ། དོན་གོ་བའི་ཐབས་ 6-2-27b སྣ་ཚོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བག་ཙམ་སྟེ་ཚིག་ཟུར་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་སྐུར་པ་འདེབས་པའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། ཡུལ་ཆེ་གེ་མོ་ན། འཕགས་པ་དང་འཕགས་མ་འདི་ཞེས་བྱ་བ་མཐོང་ངོ་། །དུད་འགྲོ་ཤྭ་བ་ཕོ་མོ་ཡང་མཐོང་ངོ་། །བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་བྱེད་པ་དག་ཀྱང་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་ཟེར་བ་ལྟ་བུའོ། །བཅུ་པ་དགེ་འདུན་དབྱེན་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། གང་ཟག་དགེ་སློང་ལྷས་སྦྱིན་གྱིས། ཉོན་མོངས་པ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་བསྟི་ལ་ཆགས་པས། ཉེས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། མཚམས་མེད་ལྔའི་ནང་ནས་ཤིན་ཏུ་ལྕི་ཤོས་དེར་འགྱུར་བའོ། །དེ་ཡང་། དངོས་སུ་བསྟན་པ་ལ་གནོད། བརྒྱུད་ནས་མནར་མེད་དུ་སྐྱེ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། འདུལ་འཛིན་སྔ་མའི་ལུགས་དང་། ཟུར་དུ་རྟོག་དཔྱོད་བཞག་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། ཡུལ་དགེ་སློང་བརྒྱད་ཡན་ཆད་ཚང་། དགེ་སློང་རང་ཉིད་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་གྱི་སྦྱོར་བ་མཚན་ཉིད་པ་ལ་ཞུགས་པ། ཡུལ་དགེ་འདུན་གྱིས་བཞམས་ཏེ་བསྒོ་བ་ལ་སོགས་པ་ལྡོག་ཚུལ་རྣམ་པ་ལྔ་བྱས་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་བ། ཀུན་སློང་ཆོས་ལས་ཆོས་མ་ཡིན་པར་དབྱེ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འབྱེད་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལས་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐའ་ལས་འདས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། སྔ་མ་དག །དབྱེན་གྱི་ལྷག་མ་དང་། དེའི་མཚམས་མེད་དོན་གཅིག་པར་འདོད་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། མཚམས་མེད་ལ་ནི་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་ཞིག་ངེས་པར་དགོས་ལ། ལྷག་མ་ལ་ནི་དགེ་འདུན་བྱེ་བར་མ་ནུས་ཀྱང་། ལྡོག་ཚུལ་ལྔའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྷག་མ་འདི་ནི་དགེ་སློང་མ་ལ་ཡང་འབྱུང་ལ། དེ་དབྱེན་གྱི་མཚམས་མེད་བྱེད་པ

{ "translations": [ "『僅僅會生於地獄』，因此，來世的罪過極其嚴重。如果在此處也認為此話是真實的，則會對該地造成損害；如果知道此話是不真實的，自己也會被包括天神在內的世人所拋棄。原因和條件是：基礎是，具備圓滿的戒律，具備三種名稱，所要表達的對象也具備五種名稱，並且傳承各不相同。事物是失敗的事物中的任何一種。動機是，希望那個地方衰敗，從而改變觀念。行為是，具備語言的特徵，或者任何能夠理解的傳遞資訊的方式。最終結果是，對方理解了意思。這裡所說的『沒有基礎』，不是指被誹謗的對象實際上沒有罪過，而是指誹謗者沒有見到、聽到或懷疑這三種情況中的任何一種。第九，稍微誹謗：話題與之前相同，所要否定的對象、對像、動機和最終結果也與之前相同。行為是，具備六種語言特徵，或者通過各種能夠理解意思的方式，稍微地、通過言語的暗示來進行誹謗。例如，說：『在某個地方，我見到了被稱為某某的聖者和聖母，也見到了雄鹿和雌鹿，還見到了做不該做的事情的人。』第十，僧團分裂：話題是，在王舍城，比丘提婆達多因為貪戀煩惱、利養和恭敬，犯下了分裂僧團的罪過。所要否定的對象是，這會變成五無間罪中最嚴重的一種。也就是說，直接損害佛法，間接導致墮入無間地獄。原因和條件是：遵循之前的律藏，並單獨進行辨析。第一種情況有四點：對象是具備八名以上比丘的僧團，比丘自己參與了分裂僧團的行為，沒有放棄僧團的勸誡等五種阻止的方式，動機是想要將佛法從非佛法中分離出來，行為是著手分裂，最終結果是超過了三次勸誡的期限。第二種情況是：與之前相同。認為分裂的殘餘部分和無間罪是相同的，這是不合理的，因為無間罪必須要有十萬個比丘，而殘餘部分即使沒有十萬個比丘，只要不放棄五種阻止的方式就可以了。而且，這種殘餘部分也會發生在比丘尼身上，但她不會因此犯下分裂僧團的無間罪。", "『dmyal ba kho nar skye bar 'gyur/ /zhes pas phyi ma'i nyes pa shin tu lci la/ 'dir yang tshig de bden par bzung na yul de la gnod pa dang/ mi bden par shes pa'i tshe rang yang lha dang bcas pa'i 'jig rten gyis spong ba'o/ /rgyu tshogs la/ gzhi ni/ yul rdzogs pa'i sdom ldan/ tha snyad gsum dang ldan pa/ go bya'i yul yang tha snyad lnga dang ldan zhing/ rgyud tha dad pa'o/ /dngos po pham pa dag las gang rung ngo/ /kun slong ni yul de nyams par 'dun pas 'du shes bsgyur ba'o/ /sbyor ba ngag mtshan nyid dang ldan pam/ springs yig sogs go ba'i thabs gang yang rung ba'o/ /mthar thug yul gyis don go ba'o/ /'dir gzhi med ces pa/ skur pa gdab bya'i yul la don stengs na nyes pa des ma gos pa la bya ba ma yin gyi/ skur pa 'debs mkhan des mthong thos dogs gsum gang rung med pa la bya'o/ /dgu pa bag tsam la/ gleng gzhi snga ma dang 'dra la/ dgag bya dang/ yul dang/ kun slong dang/ mthar thug kyang de dang 'dra zhing/ sbyor ba ngag mtshan nyid drug ldan nam/ don go ba'i thabs", "6-2-27b", "sna tshogs kyi sgo nas bag tsam ste tshig zur gyi shugs kyis skur pa 'debs pa'o/ /de yang 'di ltar/ yul che ge mo na/ 'phags pa dang 'phags ma 'di zhes bya ba mthong ngo/ /dud 'gro shwa ba pho mo yang mthong ngo/ /bya ba ma yin pa byed pa dag kyang mthong ngo/ /zhes zer ba lta bu'o/ /bcu pa dge 'dun dbyen la/ gleng gzhi ni/ yul rgyal po'i khab tu/ gang zag dge slong lhas sbyin gyis/ nyon mongs pa rnyed pa dang bkur bsti la chags pas/ nyes pa dge 'dun gyi dbyen byas pa'o/ /dgag bya ni/ mtshams med lnga'i nang nas shin tu lci shos der 'gyur ba'o/ /de yang/ dngos su bstan pa la gnod/ brgyud nas mnar med du skye ba'o/ /rgyu tshogs la/ 'dul 'dzin snga ma'i lugs dang/ zur du rtog dpyod bzhag pa'o/ /dang po la bzhi las/ yul dge slong brgyad yan chad tshang / dge slong rang nyid 'khor lo'i dbyen gyi sbyor ba mtshan nyid pa la zhugs pa/ yul dge 'dun gyis bzhams te bsgo ba la sogs pa ldog tshul rnam pa lnga byas pa'i mtha' la ma btang ba/ kun slong chos las chos ma yin par dbye 'dod pa/ sbyor ba 'byed par rtsom pa/ mthar thug las brjod pa gsum pa'i mtha' las 'das pa'o/ /gnyis pa ni/ snga ma dag / dbyen gyi lhag ma dang/ de'i mtshams med don gcig par 'dod pa ni mi 'thad de/ mtshams med la ni dge 'dun bye ba zhig nges par dgos la/ lhag ma la ni dge 'dun bye bar ma nus kyang/ ldog tshul lnga'i mtha' la ma btang ba nyid kyis chog pa'i phyir dang/ lhag ma 'di ni dge slong ma la yang 'byung la/ de dbyen gyi mtshams med byed pa", "english_translations": [ "『Will only be born in hell,』 therefore, the fault of the afterlife is extremely serious. If here also this statement is taken as true, it will cause harm to that place; if it is known to be untrue, one will be abandoned by the world, including the gods. The causes and conditions are: the basis is, possessing complete discipline, possessing three terms, the object to be expressed also possessing five terms, and the lineages being different. The thing is any of the defeated things. The motivation is, desiring that place to decline, thus changing the perception. The action is, possessing the characteristics of speech, or any means of communication that can be understood. The ultimate result is, the object understands the meaning. Here, 『without basis』 means, it is not that the object of slander is not actually tainted by that fault, but that the slanderer has not seen, heard, or doubted any of these three things. Ninth, slight slander: the topic is the same as before, and the object to be refuted, the object, the motivation, and the ultimate result are also the same. The action is, possessing six characteristics of speech, or slightly slandering through various means of understanding the meaning, through the force of the implication of words. For example, saying: 『In such and such a place, I saw the noble one and the noble woman called so and so, I also saw male and female deer, and I also saw those who do what should not be done.』 Tenth, division of the sangha: the topic is, in Rajagriha (Royal city), the monk Devadatta (God-given) committed the fault of dividing the sangha because of attachment to afflictions, gain, and respect. The object to be refuted is, this will become the most serious of the five inexpiable sins. That is, directly harming the teachings, indirectly causing rebirth in Avici hell. The causes and conditions are: following the previous Vinaya (Discipline), and separately establishing analysis. The first case has four points: the object is a sangha complete with eight or more monks, the monk himself engages in the action of dividing the sangha, not abandoning the five ways of preventing the sangha's admonishment, the motivation is wanting to separate dharma from non-dharma, the action is attempting to divide, the ultimate result is exceeding the limit of the third statement. The second is: the same as before. It is unreasonable to think that the remainder of the division and the inexpiable sin are the same, because the inexpiable sin necessarily requires a hundred thousand monks, while the remainder, even if it cannot have a hundred thousand monks, is sufficient as long as the five ways of preventing are not abandoned. Moreover, this remainder also occurs in nuns, but she does not commit the inexpiable sin of dividing the sangha." ] }

---

་པོར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། ཡང་སྔ་མ་རྣམས། ལྷག་མ་འདིར་འགྱུར་བ་ལ་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ལ་ཞུགས་པ་ཉིད་དགོས་ཟེར་བ་ཡང་དཔྱད་པའི་གཞི་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་འཆར་ཀ་ལྟ་བུ་ལས་ཀྱི་དབྱེན་ལ་ཞུགས་པ་ན། དགེ་འདུན་གཟུ་བོས་ 6-2-28a ལྡོག་ཚུལ་རྣམ་པ་ལྔས་ཟློག་ཀྱང་། དེའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་ན་དབྱེན་གྱི་ལྷག་མར་འགྱུར་ངེས་པ་དང་། དེ་འདྲ་ངེས་མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་ཆོས་སྨྲ་བའི་དགེ་འདུན་ལས་ལོགས་སུ་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་བྱས་ན་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་དང་། བྱེད་པ་པོ་དེ་ལ་དབྱེན་གྱི་མཚམས་མེད་བྱུང་ངམ་ཞེས་རྣམ་པར་བརྟགས་ན། འབྱེད་པ་པོ་དེ་ལ་ལྷག་མ་བྱུང་རྗེས་སུ་མཚམས་མེད་ཀྱང་བྱུང་བར་རིགས་པས་འཐོབ་པ་དང་། དགེ་འདུན་བྱེ་བའི་ཚད་ཀྱང་། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་པ་ལ་འཆད་དགོས་ཀྱི། དེ་ལས་གཞན་ལ་ངོས་འཛིན་རྒྱུ་མེད་པ་དང་། ལས་ཀྱི་དབྱེན་དེ་ཡང་། དགེ་སློང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བ་དག་གིས་བྱས་པ་དགོས་ཀྱི། ཆོས་ཕྱོགས་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ཀྱང་། དེ་ཙམ་གྱིས་ལས་བྱེ་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་། དེས་དེ་ལྟར་ཞུགས་པ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་བཟློག་བསྒོ་བྱེད་པར་མ་བཤད་ཅིང་། དེ་ལས་འདས་པ་ན་ལྷག་མར་འགྱུར་བ་ཡང་མ་བཤད་དོ། །འདིར་ཡང་མཚམས་ནང་དེར་ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བའི་དགེ་འདུན་སོ་སོར་ངེས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། དེར་མ་ངེས་ན་མཚམས་ནང་གཅིག་བུ་དེར་ལས་སོ་སོ་བ་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། སོ་སོར་མ་ངེས་པའི་གོང་དུ་མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལས་སོ། །འདི་ཡང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ན། དགེ་འདུན་བྱེ་བར་མ་ཟད། མཚམས་མེད་པར་ཡང་འགྱུར་ལ། ཆོས་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ན། དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་མོད་ཀྱང་། ལས་བྱས་ཟིན་པའི་མོད་ལ་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། དེའི་སྦྱོར་བ་ལ་ཞུགས་པའི་དུས་སུ་ཟློག་བསྒོ་ཡང་འཆགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཕྱོགས་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བ་ལ་གནས་ཕྱུང་ནན་ཏུར་འཆགས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདི་ཡང་ཐོག་མར་སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་གི་དངོས་པོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ལོག་སྒྲུབ་ 6-2-28b ཀྱི་རྩོད་པ་བྱུང་། དེ་ལ་དགོས་པའི་ཞི་བྱེད་ཀྱིས་ཞི་བར་མ་ནུས་ན་མཐར་གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་བྱ། དེའི་ཚེ་དགེ་འདུན་ཕྱོགས་གཉིས་སུ་གནས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་གནས་པ་ལ་ཆོས་ཕྱོགས་པར་མང་བར་གྱུར་ན། དེས་ཅིག་ཤོས་ལ་བཞམས་བསྒོ་སོགས་ཀྱི་ཟློག་ཚུལ་རྣམས་བྱ། དེས་ཀྱང་མ་བཏང་ན་དེ་དག་ལ་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལྟ་བུ་བྱུང་། དེའི་ཚེ་ཇི་སྐད་དུ། སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་མི་གཏོང་བ་ཡང་གནས་ནས་དབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས།

【現代漢語翻譯】 因為這樣做是不允許的。此外，有人說，要使先前的行為轉變為後來的行為，必須參與到僧團的分裂中，這也是需要考察的。例如，當比丘參與到業的分裂中時，僧團的仲裁者即使以五種方式阻止他，如果他不放棄，就一定會變成分裂的殘餘。如果確定在同一個區域內，對宣說佛法的僧團之外的僧團進行羯磨，那麼是否會產生僧團的分裂，以及進行羯磨者是否會犯下無間罪呢？如果進行分析，可以推斷出，進行分裂者在產生殘餘之後，也會犯下無間罪。而僧團分裂的程度，必須解釋為在同一個區域內進行不同的僧團羯磨，除此之外沒有其他定義。而且，業的分裂，必須是由宣說非法之事的比丘所為。即使是擁護佛法的僧團進行不同的羯磨，僅憑這一點也不會導致業的分裂。經典中也沒有說，對於參與這種行為的人，僧團會進行勸誡和阻止，也沒有說超過這個限度會變成殘餘。這裡也是假定在同一個區域內，宣說佛法和非法之事的僧團是各自確定的，因為如果不確定，同一個區域內就不會形成不同的羯磨。這方面的證據是，在沒有各自確定之前，會產生不和的因素。這也是說，如果以認為對方是非法的角度來進行不同的羯磨，不僅會造成僧團分裂，還會犯下無間罪。如果以認為對方是佛法的角度來進行不同的羯磨，雖然有不造成僧團分裂的禁令，但是在羯磨完成的那一刻，也不會造成僧團分裂，而且在參與這種行為的時候，勸誡和阻止也不會發生，因為經典中說，擁護佛法的僧團會對宣說非法之人進行嚴厲的驅逐。這裡也是說，最初對於聲音是常還是無常的實相，產生了錯誤的爭論。如果必要的調解者無法平息爭端，最終會採取多數人的調解方式。這時，僧團會分成兩派。如果擁護佛法的人變得多數，他們會對另一方採取勸誡等阻止措施。如果對方不放棄，就會像犯了不放棄邪見的墮罪一樣。正如經中所說：『對於不放棄邪見的人，也應當驅逐出僧團。』 Because it is not allowed to do so. Furthermore, some say that to transform the previous actions into the subsequent ones, it is necessary to participate in the schism of the Sangha, which is also a matter for consideration. For example, when a Bhikshu participates in the schism of karma, even if the Sangha's arbitrator prevents him in five ways, if he does not give up, he will certainly become a remnant of the schism. If it is determined that within the same boundary, performing karma for a Sangha separate from the Sangha that proclaims the Dharma, then will the schism of the Sangha occur, and will the one performing the karma commit an irreversible crime? If analyzed, it can be inferred that the one causing the schism, after creating a remnant, will also commit an irreversible crime. The extent of the Sangha's schism must be explained as performing different Sangha karmas within the same boundary; there is no other definition. Moreover, the schism of karma must be done by Bhikshus who proclaim non-Dharma. Even if a Sangha that supports the Dharma performs different karmas, that alone will not cause a schism of karma. The scriptures do not say that the Sangha will admonish and prevent those who participate in such actions, nor do they say that exceeding this limit will become a remnant. Here, it is also assumed that within the same boundary, the Sanghas that proclaim Dharma and non-Dharma are each determined, because if they are not determined, different karmas will not form within the same boundary. The evidence for this is that before they are each determined, factors that create discord will arise. This also means that if different karmas are performed from the perspective of considering the other as non-Dharma, it will not only cause a Sangha schism but also commit an irreversible crime. If different karmas are performed from the perspective of considering the other as Dharma, although there is a prohibition against causing a Sangha schism, at the moment the karma is completed, it will not cause a Sangha schism, and admonishment and prevention will not occur when participating in such actions, because the scriptures say that a Sangha that supports the Dharma will severely expel those who proclaim non-Dharma. Here, it is also said that initially, a false debate arose regarding the reality of whether sound is permanent or impermanent. If the necessary mediator cannot quell the dispute, the majority's mediation will ultimately be adopted. At this time, the Sangha will be divided into two factions. If those who support the Dharma become the majority, they will take preventive measures such as admonishment against the other side. If the other side does not give up, it will be like committing a downfall for not abandoning wrong views. As the scripture says: 'Those who do not abandon their sinful views should also be expelled from the Sangha.'

【English Translation】 Because it is not allowed to do so. Furthermore, some say that to transform the previous actions into the subsequent ones, it is necessary to participate in the schism of the Sangha, which is also a matter for consideration. For example, when a Bhikshu participates in the schism of karma, even if the Sangha's arbitrator prevents him in five ways, if he does not give up, he will certainly become a remnant of the schism. If it is determined that within the same boundary, performing karma for a Sangha separate from the Sangha that proclaims the Dharma, then will the schism of the Sangha occur, and will the one performing the karma commit an irreversible crime? If analyzed, it can be inferred that the one causing the schism, after creating a remnant, will also commit an irreversible crime. The extent of the Sangha's schism must be explained as performing different Sangha karmas within the same boundary; there is no other definition. Moreover, the schism of karma must be done by Bhikshus who proclaim non-Dharma. Even if a Sangha that supports the Dharma performs different karmas, that alone will not cause a schism of karma. The scriptures do not say that the Sangha will admonish and prevent those who participate in such actions, nor do they say that exceeding this limit will become a remnant. Here, it is also assumed that within the same boundary, the Sanghas that proclaim Dharma and non-Dharma are each determined, because if they are not determined, different karmas will not form within the same boundary. The evidence for this is that before they are each determined, factors that create discord will arise. This also means that if different karmas are performed from the perspective of considering the other as non-Dharma, it will not only cause a Sangha schism but also commit an irreversible crime. If different karmas are performed from the perspective of considering the other as Dharma, although there is a prohibition against causing a Sangha schism, at the moment the karma is completed, it will not cause a Sangha schism, and admonishment and prevention will not occur when participating in such actions, because the scriptures say that a Sangha that supports the Dharma will severely expel those who proclaim non-Dharma. Here, it is also said that initially, a false debate arose regarding the reality of whether sound is permanent or impermanent. If the necessary mediator cannot quell the dispute, the majority's mediation will ultimately be adopted. At this time, the Sangha will be divided into two factions. If those who support the Dharma become the majority, they will take preventive measures such as admonishment against the other side. If the other side does not give up, it will be like committing a downfall for not abandoning wrong views. As the scripture says: 'Those who do not abandon their sinful views should also be expelled from the Sangha.'

---

གལ་ཏེ་ཅིག་ཤོས་མང་བར་གྱུར་ན་རྩོད་པ་དེ་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་ཞི་བ་བྱེད་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པས་སོ། །བྱེ་ཟིན་པའི་འོག་རོལ་དུ་ནི་གཅིག་གིས་ནི་ཅིག་ཤོས་ལ་ནན་ཏུར་མི་འཆགས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རང་གི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་ཉིད་ལ་མི་འཆགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ལས་ཀྱི་དབྱེན་རྩོལ་བ་ལ་ཟློག་ཚུལ་ལྔ་སྔོན་དུ་མ་སོང་ན་ནི་དབྱེན་གྱི་ལྷག་མར་འགྱུར་བ་མེད་མོད། བྱེ་བའི་ཚེ་མཚམས་མེད་དུ་འགྱུར་བ་སྲིད་དེ། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་དེ་དང་དེར་ཤེས་ནས། དེར་ཞུགས་ཤིང་བྱེ་བ་ལ་མཚམས་མེད་དུ་བཤད་པས་སོ། །མཚམས་མེད་འདི་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ལ་ཡིན་གྱི། ལས་ཀྱི་དབྱེན་ལ་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། དེ་ནི་མ་ཤེས་པ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་ལོའི་དབྱེན་སྔོན་དུ་སོང་ནས། དགེ་འདུན་བྱེ་བའི་ཚད་ནི་གླེང་གཞིའི་ཚེ། སྟོན་དང་ལམ་གཞན་ལ་བཟོད་པ། ཞེས་པ་དེར་ངེས་ཀྱང་། ད་ལྟའི་གནས་སྐབས་སུ། ལས་ཀྱི་དབྱེན་གྱི་མཐར་ཐུག་པ་ལ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། དགེ་སློང་ལྷས་བྱིན་ལ་ནི་མཚམས་མེད་བྱུང་ཡང་། དབྱེན་གྱི་ལྷག་མ་འདི་མ་བྱུང་སྟེ། དེའི་ཚེ་ལྷག་མའི་བཅས་པ་མ་མཛད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་གྱི་མཚམས་མེད་ལ་ཡང་། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་བཟུང་ནས་དགེ་འདུན་ཕྱེ་ཞིང་། བྱེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་གྱི། ཟློག་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་ལྔ་པོ་ལ་མི་ལྟོས་ཏེ། ལྟོས་ན་མཚམས་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱང་བསྒོ་བ་ལས་གྱུར་པའི་ལྟུང་བར་ཐལ་བ་ལས། དེ་ལྟར་ཡང་མདོ་ 6-2-29a ལུང་ལས་བཤད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དགེ་སློང་ལྷས་བྱིན་ལ་ཟློག་བསྒོ་བྱས་པར་བཤད་པ་དེ་ནི་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་གླེང་གཞི་སྟོན་པའི་དབང་གིས་ཡིན་གྱི། མཚམས་མེད་ལ་ཡང་དེ་ལྟར་དགོས་ན་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་གཞི་ཉིད་ནས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་ལོ། །དབྱེན་གྱི་ལྷག་མར་འགྱུར་བ་ལ་ནི། ཆོས་ཕྱོགས་པ་གཞིར་བྱས་པའི་དགེ་འདུན་འདུ་བ་མཐུན་པ་དག་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་དབང་གི་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་ནས་ལས་སོ་སོར་བྱེད་པ་ལ་ཡང་འབྱུང་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། ཐ་དད་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་འདོད་པས་བརྟགས་ཏེ་ལས་བྱེད་ན་ཉེས་པ་སྦོམ་པོའོ་ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཟློག་བསྒོ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་དེ་སྔོན་དུ་སོང་ན་ལྷག་མར་ངེས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་ལས་ཐ་དད་དུ་འབྱེད་པ་དགོས་ན་དགེ་སློང་མ་ལ་དེའི་མཐུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་། །བཅུ་གཅིག་པའི་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། ཀོ་ཀ་ལི་ཀ་ལ་སོགས་པ་དགེ་སློང་བཞིས། ཉེས་པ་ལྷས་བྱིན་དགེ་འདུན་འབྱེད་པའི་གྲོགས་བྱས་པའོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། གང་གིས་གྲོགས་བྱ་བའི་དགེ་སློང་དེ་ནི་དབྱེན་མཚན་ཉིད་པའི་སྦྱོར་བ་ལ་ཞུགས་པ་ཀུན་སློང་དེ་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་ར

【現代漢語翻譯】 如果一方人數眾多，爭端應以不符合佛法的方式平息，否則，將存在僧團分裂的過失。在分裂之後，任何一方都不能強迫另一方，正如經文所說：『不要執著于與自己觀點一致的人。』如果想要引發業的爭端，若沒有事先進行五種勸誡方式，則不會成為爭端的殘餘。但在分裂之時，可能會導致無間罪，因為人們瞭解什麼是佛法和什麼是不符合佛法的，並參與其中，分裂被認為是無間罪。如果認為這種無間罪是針對法輪的爭端，而不是針對業的爭端，那是不理解。因為法輪的爭端先發生，僧團分裂的程度在討論的基礎時已經確定，即容忍導師和不同的道路。但在目前的情況下，必須解釋業的爭端的最終結果。儘管提婆達多比丘犯了無間罪，但並沒有產生爭端的殘餘，因為當時沒有制定關於殘餘的規定。同樣，在法輪的爭端的無間罪中，如果站在不符合佛法的一方，分裂僧團，僅憑分裂本身就足夠了，不需要依賴五種勸誡的因素。如果需要依賴，那麼無間罪的行為也會變成由勸誡引起的墮落，但經典中沒有這樣說。說對提婆達多比丘進行了勸誡，是爲了說明僧團殘餘的基礎，如果無間罪也需要這樣，那就與從根本上進行補救相矛盾。至於變成爭端的殘餘，如果以符合佛法的一方為基礎，聚集在一起的僧團意見一致，但由於享用上的差異而分開，各自進行活動，也會發生這種情況。正如經文所說：『如果因為想要顯得不同而進行調查並採取行動，那就是粗罪。』這指的是沒有事先進行勸誡的情況，如果事先進行了勸誡，那麼肯定會成為殘餘。如果需要從佛法上區分，那麼比丘尼沒有這種能力。在第十一品之後的部分，討論的基礎是：在王舍城，拘迦梨迦等四位比丘，犯了提婆達多幫助分裂僧團的罪過。分支是：作為幫助者的比丘，參與了分裂的特徵行為，意圖這樣做，並參與了該行為。 種子字和咒語：此處沒有種子字和咒語

【English Translation】 If one side has more people, the dispute should be settled in a way that is not in accordance with the Dharma, otherwise, there will be the fault of dividing the Sangha. After the division, neither side can force the other, as the scripture says: 'Do not cling to those who agree with your own views.' If one wants to initiate a dispute of karma, if the five methods of admonishment are not carried out in advance, it will not become a remnant of the dispute. But at the time of division, it may lead to the sin of immediate retribution, because people know what is Dharma and what is not in accordance with the Dharma, and participate in it, and division is considered a sin of immediate retribution. If it is thought that this sin of immediate retribution is for the dispute of the wheel of Dharma, not for the dispute of karma, that is not understanding. Because the dispute of the wheel of Dharma occurs first, and the extent of the division of the Sangha has been determined at the time of the basis of discussion, that is, to tolerate the teacher and different paths. But in the current situation, it is necessary to explain the final result of the dispute of karma. Although the Bhikshu Devadatta committed the sin of immediate retribution, the remnant of the dispute did not occur, because at that time there were no regulations on the remnant. Similarly, in the sin of immediate retribution of the dispute of the wheel of Dharma, if one stands on the side that is not in accordance with the Dharma, divides the Sangha, the division itself is sufficient, and there is no need to rely on the five factors of admonishment. If it is necessary to rely on them, then the act of immediate retribution will also become a downfall caused by admonishment, but the scriptures do not say so. Saying that the Bhikshu Devadatta was admonished is to show the basis of the Sangha's remnant, and if the sin of immediate retribution also requires this, it contradicts the basis of remediation itself. As for becoming a remnant of the dispute, if it is based on the side that is in accordance with the Dharma, the Sangha that gathers together agrees, but separates due to differences in enjoyment, and carries out activities separately, this will also occur. As the scripture says: 'If one investigates and takes action because one wants to appear different, that is a gross offense.' This refers to the situation where admonishment has not been carried out in advance, and if admonishment has been carried out in advance, it will definitely become a remnant. If it is necessary to distinguish from the Dharma, then the Bhikshuni does not have this ability. In the part after the eleventh chapter, the basis of discussion is: In Rajagriha, the four Bhikshus, such as Kokalika, committed the sin of Devadatta helping to divide the Sangha. The branch is: the Bhikshu who is the helper, participates in the characteristic behavior of division, intends to do so, and participates in that behavior. Seed syllables and mantras: There are no seed syllables and mantras here.

---

ྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཟློག་ཚུལ་ལྔ་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་བའོ། །འདིར་དགེ་སློང་བཞིར་ལོངས་ལ་ལས་བྱས་པས་ན་ཚོགས་ཀྱིས་ཚོགས་ལ་ལས་མི་འཆགས་པ་ཞེས་པའི་སྤྱི་སྐད་དེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མ་ངེས་སོ། །བཅུ་གཉིས་པ་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པའི་ལྷག་མ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་ནབ་སོ་དང་འགྲོ་མགྱོགས་གཉིས་ཀྱིས་ཁྱིམ་པ་རྣམས་སུན་ཕྱུང་བ་དེ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐྲད་པ་ནན་ཏུར་གྱི་ལས་བྱས། དེའི་རྐྱེན་གྱིས་རང་སྐྲོད་པ་པོའི་དགེ་འདུན་ལ་འདུན་པས་འགྲོ་ཞེས་སོགས་རྫུན་གྱིས་སྐུར་པ་བཏབ་པའོ། །དགག་བྱ་ནི་གཞི་མེད་དང་འདྲ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། འདི་སྐྲོད་པའི་དགེ་འདུན་ཆོས་ལྡན་དང་། གོ་བྱའི་ཡུལ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཀུན་སློང་སྐུར་པ་འདེབས་འདོད། སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ 6-2-29b ལྡན། མཐར་ཐུག་ཟློག་ཚུལ་ལྔ་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་བའོ། །དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཆོས་ལྡན་གཞན་ལའང་སྐུར་འདེབས་དེ་ལྟར་བྱེད་ན། ཟློག་ནི་དགོས་ལ། ཟློག་ཚུལ་ཇི་ལྟར་བྱེད་དང་། མཐའ་ལ་མ་བཏང་ན་ཅིར་འགྱུར་དཔྱད་དགོས་སོ། །བཅུ་གསུམ་པ་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བ་ནི། ཡུལ་ཀཽ་ཤམྦིར། དགེ་སློང་འདུན་པས། ཉོན་མོངས་པ་རང་ལ་ལྟུང་བ་གླེང་བར་མི་འདོད་པས། ཉེས་པ་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བར་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་འདུན་སྤངས་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། གང་སྤང་བའི་དངོས་པོ་བདག་ཉིད་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞི་དང་། དགེ་འདུན་ནོ། །གོ་བྱ་ནི་རང་ལ་གླེང་བྱེད་མཚན་ཉིད་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི་གླེང་དྲན་བྱས་ལ་ཆགས་པ། ཀུན་སློང་ནི་སྤོང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ནི་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་ཟློག་ཚུལ་ལྔ་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་བའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ཡང་བྱ་བ་དེ་འཕྲོ་མི་གཅོད་ན་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ཟློག་བྱེད་དང་། ནན་ཏུར་གྱི་ལས་བྱ་དགོས་པ་སོགས་ཅི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །ལྟུང་བ་གླེང་བའི་སྐབས་མ་ཕྱེ་བར་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བར་བྱེད་པ་ལ་ནི། བརྗོད་བཅས་དང་ཕུར་བཅས་ལྟ་བུ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། ཟློག་བསྒོ་མི་བྱ་སྟེ། མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་གིས་ནི་དགེ་འདུན་ལྷག་མ་རྣམས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྐབས་འདིར་ཉེས་པ་སྦོམ་པོའི་རྣམ་གཞག་དང་། རྩ་བའི་མདོར་མ་ངེས་པ་གཉིས་ཤེས་གསུངས་པ་དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དང་པོ་ལ། ལུང་དང་འོད་ལྡན་ལས། སྦོམ་པོ་ནི་གཉིས་ཏེ། མིང་དུ་ཆགས་པའི་སྦོམ་པོ་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་སྒྲའི་སྦོམ་པོའོ། །དང་པོ་ནི་སྦོམ་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་གང་ལ་དངོས་མིང་དུ་འཇུག་པ་དེ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། སྦོམ་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་བཤད་དུ་ཡོད་ཀྱང་། དངོས་མིང་དུ་མི་འཇུག་པ་ཕམ་ལྷག་གི་དངོས་གཞི་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་སྦོམ་པོ་མཚན་ཉིད་པ་དེ་ཡིན་ན་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་གི་སྡེ་ཚན་དུ་གཏོགས་པས་ཁྱབ། དེ་ལའང་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་གི་ཀུན་སློང་གིས་ཀུན

【現代漢語翻譯】 作者：未窮盡第五種最終遮止方式。（註：此句為標題或說明，表明以下內容與未完全應用第五種最終遮止方式有關。） 在此，由於對比丘四眾進行了工作，因此『僧團不對僧團進行工作』這一普遍說法在任何情況下都不是確定的。（註：此段解釋了在特定情況下，僧團可以對僧團成員採取行動，否定了『僧團不對僧團進行工作』的絕對性。） 第十二，關於譭謗家庭的殘罪。起因是：在舍衛城，比丘納布索和行速兩人譭謗在家眾，僧團對他們進行了驅擯的難住羯磨。因此，他們以虛假的指責誹謗驅擯他們的僧團，說『以慾望而行』等等。（註：此段描述了事件的背景，比丘因譭謗在家眾而被僧團懲罰，進而反過來誹謗僧團。） 應遮止的與無根據相同。（註：此句表明應遮止的內容與無根據的指控相同。） 關於原因集合。基礎是：此驅擯的僧團是如法的，所知境具備五種名稱，動機是想要進行誹謗，行為是具備六種特徵的語言，未窮盡第五種最終遮止方式。（註：此段列出了進行遮止的基礎條件，包括僧團的性質、所知境的特徵、動機、行為和遮止方式。） 如果僧團如法，也以同樣的方式誹謗其他僧團，那麼遮止是必要的。遮止的方式應該如何進行？如果未窮盡最終遮止，會變成什麼樣？需要進行考察。（註：此段提出了問題，如果僧團之間相互誹謗，應該如何進行遮止，以及未完全遮止的後果。） 第十三，關於不如意。地點在 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)。比丘慾望，因為不想談論自己的墮罪，所以製造了不如意。（註：此段描述了另一個事件，比丘因不想公開自己的罪行而製造麻煩。） 應遮止的是捨棄僧團。（註：此句表明應遮止的是捨棄僧團的行為。） 關於原因集合。基礎是：所捨棄的事物是自身的學處和僧團。所知境是談論自己的具相者。自身是對談論感到執著。動機是想要捨棄。行為是具備六種特徵的語言。未窮盡第五種最終遮止方式。（註：此段列出了遮止的基礎條件，包括所捨棄的事物、所知境、自身狀態、動機和行為。） 在那之後，如果不停止該行為，就需要進行不放棄罪見的遮止，以及進行難住羯磨等，根據情況而定。（註：此段說明了如果不停止錯誤行為，需要採取的進一步措施。） 對於在未區分墮罪談論的情況下製造不如意，應該像『有說』和『有刺』那樣做，但不應進行遮止告誡，因為不會形成。通過這些，已經解釋了所有的僧殘罪。（註：此段解釋了對於製造不如意的行為，應該採取的措施，以及已經解釋了所有的僧殘罪。） 此時，如果有人問：『關於粗罪的分類和根本經中未確定的兩種情況，是如何解釋的？』第一種情況，在《律藏》和《光明》中說：粗罪有兩種，即名稱上的粗罪和功德之語的粗罪。第一種是指『粗罪』這個詞作為真實名稱所指代的。第二種是指『粗罪』這個詞雖然可以解釋，但不是真實名稱所指代的，比如殘罪的真實基礎。（註：此段開始解釋粗罪的分類，分為名稱上的粗罪和功德之語的粗罪。） 因此，如果是具相的粗罪，那麼它一定屬於殘罪的範疇。並且，以殘罪的動機來驅動。

【English Translation】 Author: Not exhausting the fifth ultimate method of reversal. (Note: This appears to be a title or note indicating that the following content relates to the incomplete application of the fifth ultimate method of reversal.) Here, because work has been done on the four assemblies of monks, the common saying 'the Sangha does not work on the Sangha' is not certain in all cases. (Note: This paragraph explains that in certain situations, the Sangha can take action against members of the Sangha, negating the absoluteness of 'the Sangha does not work on the Sangha.') Twelfth, concerning the residual offense of defaming families. The cause is: In Śrāvastī (舍衛城), the monks Nabso and Gyomgyok defamed laypeople, and the Sangha performed the Nantu (難住) karma of expulsion on them. Therefore, they falsely accused the Sangha that expelled them, saying 'walking with desire' and so on. (Note: This paragraph describes the background of the event, where monks were punished by the Sangha for defaming laypeople, and in turn, slandered the Sangha.) What should be prevented is the same as unfounded. (Note: This sentence indicates that what should be prevented is the same as unfounded accusations.) Regarding the collection of causes. The basis is: This expelling Sangha is in accordance with the Dharma, the object of knowledge possesses five names, the motivation is the desire to slander, the action is speech possessing six characteristics, and the fifth ultimate method of reversal is not exhausted. (Note: This paragraph lists the basic conditions for carrying out the prevention, including the nature of the Sangha, the characteristics of the object of knowledge, motivation, action, and method of reversal.) If the Sangha is in accordance with the Dharma and also slanders other Sanghas in the same way, then prevention is necessary. How should the method of prevention be carried out? If the ultimate prevention is not exhausted, what will happen? It needs to be investigated. (Note: This paragraph raises questions about how to prevent slander between Sanghas and the consequences of not fully exhausting the ultimate prevention.) Thirteenth, concerning displeasure. The location is कौशाम्बी (Kauśāmbī, 憍賞彌). The monk Desire, because he did not want to talk about his own downfall, created displeasure. (Note: This paragraph describes another event where a monk created trouble because he did not want to reveal his own transgressions.) What should be prevented is abandoning the Sangha. (Note: This sentence indicates that what should be prevented is the act of abandoning the Sangha.) Regarding the collection of causes. The basis is: The thing being abandoned is one's own precepts and the Sangha. The object of knowledge is the one who speaks about oneself with characteristics. Oneself is attached to the talk. The motivation is the desire to abandon. The action is speech possessing six characteristics. The fifth ultimate method of reversal is not exhausted. (Note: This paragraph lists the basic conditions for prevention, including the thing being abandoned, the object of knowledge, one's own state, motivation, and action.) After that, if the action is not stopped, it is necessary to carry out the prevention of not abandoning wrong views, as well as performing the Nantu karma, etc., as appropriate. (Note: This paragraph explains the further measures that need to be taken if the wrong action is not stopped.) For creating displeasure without distinguishing the occasion for discussing downfalls, one should act like 'with speech' and 'with thorns', but one should not give prohibitive admonitions, because it will not form. Through these, all the Sanghavasesa offenses have been explained. (Note: This paragraph explains the measures that should be taken for creating displeasure and that all the Sanghavasesa offenses have been explained.) At this time, if someone asks: 'How are the two situations of the classification of gross offenses and the uncertainty in the root Sutra explained?' In the first case, it is said in the Vinaya and the Light: There are two types of gross offenses, namely, gross offenses in name and gross offenses in the word of merit. The first refers to what the word 'gross offense' refers to as a real name. The second refers to the fact that although the word 'gross offense' can be explained, it does not refer to a real name, such as the real basis of the Sanghavasesa. (Note: This paragraph begins to explain the classification of gross offenses, divided into gross offenses in name and gross offenses in the word of merit.) Therefore, if it is a gross offense with characteristics, then it must belong to the category of Sanghavasesa. And it is driven by the motivation of Sanghavasesa.

---

་ནས་བསླང་ཞིང་། མཐར་མ་ཐུག་པ་སྦྱོར་བའི་སྦོམ་པོ་དང་། དེ་འདྲ་དེ་མཐར་ 6-2-30a ཐུག་ཀྱང་ཕམ་ལྷག་གི་རྒྱུ་ཚོགས་མ་ཚང་བ་དངོས་གཞིའི་རྣམ་པའི་སྦོམ་པོ་དང་། དེ་དག་གི་སྡེ་ཚན་དུ་གཏོགས་ཀྱང་དེའི་ཀུན་སློང་གིས་མ་སླང་བ་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པའི་སྦོམ་པོའོ། །དཔེར་བརྗོད་ནི། མིའི་འགྲོ་བ་པའི་ལག་པ་གཅོད་ན་སྦོམ་པོའོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པའི་ལྟུང་བ་ལ་ནི་ཉེས་པ་སྦོམ་པོའི་ཐ་སྙད་མེད་དོ། །གཉིས་པ་མ་ངེས་པ་ནི། མདོ་ལས། དབེན་པ་སྐྱབས་ཡོད་ན་འདུག་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་ལ། འདིས་ལྟུང་བ་གཉིས་པ་བསྟན་པ་ལས། གཅིག་ནི་གནས་དེར་ཟླ་གྲོགས་གཞན་མེད་པར་བུད་མེད་གཅིག་པུ་དང་འདོམ་གང་གི་ནང་རོལ་དུ་འདུག་པ་དང་། ཅིག་ཤོས་ནི་དེའི་ཕྱི་རོལ་དུ་འདུག་པའོ། །གཉིས་པོ་ལ་མ་ངེས་པ་ཞེས་ཟེར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ལྟུང་བ་གླེང་བྱེད་ཀྱིས་ཕམ་ལྷག་ལྟུང་བྱེད་གསུམ་པོ་གང་བྱུང་མ་ངེས་པའམ། དངོས་པོ་ལ་མཐའ་གང་དུ་འགྱུར་མ་ངེས་པའོ། །གཉིས་པ་དེ་ནི་ལྷག་མ་དང་ལྟུང་བྱེད་གང་ཡིན་ནམ་གང་དུ་འགྱུར་མ་ངེས་པ་སྟེ་འདོམ་གང་གི་ཕྱི་རོལ་ན་འདུག་པས་སོ། །གཉིས་པོ་འདི་མདོ་རྩ་བའི་ནང་དུ་མི་འབྱུང་བ་ནི། གནས་དེར་འདུག་པ་ཙམ་ནི་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པའི་ནང་དུ་འདུས་ལ། དེའི་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ལུས་ངག་གི་ལྟུང་བ་ནི་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་དུ་ངེས་པས་ལོགས་སུ་མ་གསུངས་ཤིང་། དགེ་སློང་གི་ལྟུང་བའི་གྲངས་ངེས་ལ་གནོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྡེ། གསུམ་པ་ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྡེ་ཚན་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤང་བ་ལྟུང་བྱེད་དང་། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཅུ་ཚན་གསུམ་ལས། ༈ སྤང་བ་ལྟུང་བྱེད། བཅུ་ཚན་དང་པོ། དང་པོ་ནི། རྩ་བའི་མདོ་ལས། འཆང་བ་འབྲལ་བ་འཇོག་པ་དང་། །འཁྲུར་འཇུག་པ་དང་ལེན་པ་དང་། །སློང་དང་སྟོད་གཡོགས་སྨད་གཡོགས་བཅས། །རིན་ཐང་སོ་སོར་བསྐུར་བའོ། །ཞེས་གསུངས། དང་པོ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས། ཉོན་མོངས་པ་ཟང་ཟིང་ལ་སྲེད་པས། ཉེས་པ་གོས་མང་པོ་བཅངས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། ཆོག་མི་ཤེས་པ་དང་། ཀློག་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ 6-2-30b ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། དངོས་པོ་ནི། གོས་སུ་གྲུབ་པ། དགེ་སློང་ལ་རུང་བ། རང་དབང་བ། ཁྲུ་གང་གི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། ཟླ་བར་བཞག་ཏུ་རུང་བ་མ་ཡིན་པ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བའམ། འབྲེལ་ཡང་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་དང་བཅས་པ། བདག་ཉིད་ནི་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་འཆང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལུས་ངག་གིས་དེར་ཞུགས་པ། མཐར་ཐུག་ཞག་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །འདི་དག་གི་གོ་དོན་ལ། གོས་ལྷག་པོ་ལྟ་ཅི་སྨོས། རང་གི་ཆོས་གོས་དབང་བ་དང་གནས་སྐབས་དབ

【現代漢語翻譯】 從開始到結束的結合，是粗罪；即使結束，但如果失敗的剩餘因素不完整，則是根本形式的粗罪；即使屬於這些類別，但如果不是由其動機引起的，則是結合形式的粗罪。例如，砍斷人的手是粗罪。』這樣說。對於未受具足戒者的墮落，沒有粗罪的說法。 第二種是不確定罪。經文中說：『如果隱居處有庇護，就待在那裡。』這表明了第二種墮落，一種是在該處沒有其他同伴的情況下，與一個女人待在一尋之內；另一種是在那之外。這兩種被稱為不確定罪的原因是，墮落的講述者不確定是失敗罪、剩餘罪還是墮落罪三種中的哪一種，或者事物不確定會變成哪一種結果。第二種是不確定是剩餘罪還是墮落罪，或者會變成哪一種，因為待在一尋之外。這兩種罪在根本經文中沒有出現的原因是，僅僅待在那裡就包含在墮落罪中，而其結果所導致的身體和語言的墮落必然是失敗罪或剩餘罪，因此沒有單獨說明，也不會損害比丘墮落的確定數量。 關於墮落罪的類別： 墮落罪的類別有兩種：捨墮和單墮。 第一類有三個十條罪： 關於捨墮：第一個十條罪： 第一條罪，根本經文中說：『持有、分離、放置，使之被使用、接受，乞討、上衣、下衣，分別估價。』 首先，故事的起因是：在舍衛城，許多比丘因為貪戀世俗的煩惱，持有許多不凈的衣服。 應禁止的是：不知足，妨礙閱讀和禪定。 關於四個因素：首先，關於事物：是衣服，適合比丘，自主，長度超過一肘，不能在月亮上放置，與加持無關，或者即使有關，也是後來加入的，自己不是硬的、伸展的、鋪開的。動機是想要持有。行為是身體和語言參與其中。結束是第十一天黎明的到來。關於這些的含義，更不用說多餘的衣服了，擁有自己的法衣和暫時擁有的法衣...

【English Translation】 The combination from beginning to end is a gross offense; even if it ends, but if the factors of defeat are not complete, it is a gross offense in its fundamental form; even if it belongs to these categories, but if it is not caused by its motivation, it is a gross offense in the form of combination. For example, cutting off a person's hand is a gross offense.』 It is said. For the downfall of those who have not received full ordination, there is no term for gross offense. The second is the uncertain offense. In the sutra it says: 『If there is refuge in a secluded place, stay there.』 This indicates the second downfall, one is staying with a woman alone within a fathom in that place without other companions; the other is staying outside of it. The reason why these two are called uncertain offenses is that the narrator of the downfall is uncertain whether it is one of the three types of defeat offense, remaining offense, or downfall offense, or it is uncertain which result the thing will turn into. The second is uncertain whether it is a remaining offense or a downfall offense, or which it will turn into, because it is staying outside of a fathom. The reason why these two offenses do not appear in the root sutra is that merely staying there is included in the downfall offense, and the downfall of body and speech caused by its result is necessarily a defeat offense or a remaining offense, so it is not explained separately, and it does not harm the definite number of Bhikkhu's downfalls. About the category of downfall offenses: There are two categories of downfall offenses: Parajika and Sanghadisesa. The first category has three sets of ten offenses: About Nissaggiya Pacittiya: The first set of ten offenses: The first offense, in the root sutra it says: 『Holding, separating, placing, causing to be used, accepting, begging, upper garment, lower garment, separately valuing.』 First, the cause of the story is: In Sravasti, many Bhikkhus, because of their greed for worldly defilements, held many impure clothes. What should be prohibited is: being insatiable, hindering reading and meditation. About the four factors: First, about the thing: it is clothing, suitable for Bhikkhus, autonomous, longer than an elbow, cannot be placed on the moon, unrelated to blessing, or even if related, it was added later, oneself is not hard, stretched, spread out. The motivation is wanting to hold. The action is the body and speech participating in it. The end is the arrival of the dawn of the eleventh day. About the meaning of these, let alone extra clothes, owning one's own Dharma robe and temporarily owning a Dharma robe...

---

ང་བྱར་ཡོད་པ་གང་རུང་ཡང་རྙེད་ནས་ཞག་བཅུའི་ནང་ཚུན་ཆད་དུ། རང་མིང་ངམ་རྣམ་བརྟགས་གང་རུང་གི་སྒོ་ནས་བྱིན་གྱིས་རློབ་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་བཅུ་གཅིག་པའི་ཚེ་སྤང་བར་འགྱུར་བས་སོ། །དང་པོ་རང་མིང་ནི། བྱིན་རླབས་ཅན་སྔ་མ་མེད་ན་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་བཅུ་གསུམ་གང་རུང་དུ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའོ། །རྣམ་བརྟགས་ནི། ལྷག་པའི་འམ་མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་དུའང་མ་འོངས་པའི་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ཆེད་དམ། དཀོན་མཆོག་གི་མཆོད་པའམ། སེམས་ཅན་ལ་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་རྒྱུར་བསྔོས་པ་ལྟ་བུའོ། །འོ་ན་སྤང་བ་འདི་སྐྱེད་པ་ལ་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པའི་གོས་གང་དང་གང་ཡིན་པ་དེས། རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཞག་བཅུ་འདས་པ་དགོས་སམ་ཞེ་ན། མི་དགོས་ཏེ། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པའི་གོས་གཞན་སྔ་མ་ཞིག་གིས་ཞག་གཅིག་གམ་དགུའི་བར་ལོན་པ་ཞིག་ཡོད་ལ། དེའི་རྗེས་སུ་གོས་གཉིས་པ་ཞིག་རྙེད་ན། དེ་རྙེད་མ་ཐག་པའི་དུས་དེར་སྔ་མས་ཞག་གྲངས་གང་ལོན་དེ་ཕྱི་མས་ཀྱང་ལོན་པར་འཇོག་པས་སོ། །འདི་ལ་ཤན་ཞུགས་པའམ་འདྲེས་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ལ་དགོངས་ནས། ཇི་སྐད་དུ། འདི་ལ་གཞན་ཡོད་ན་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པ་དེའི་ཤན་ཚུན་ཆད་ནས་སོ། །ཞེས་གསུངས། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཙམ་གྱིས་ཉེས་པ་དེ་འབྱུང་བ་ཁེགས་སམ་ཞེ་ན། སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའམ། ཤན་མ་འདྲེས་གོང་དུ་སྔ་མ་དེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་ཉེས་པ་དེ་ཅི་རིགས་པར་ཁེགས་མོད། རྟིང་མ་དེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ 6-2-31a པ་གཅིག་བུས་ཤན་མི་ཁེགས་ཏེ། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པ་སྔ་མ་དེའི་ཤན་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུའང་། འབྲེལ་ཀྱང་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་དང་བཅས་པ་ལའོ། །ཞེས་གསུངས། སྔ་མ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་རྟིང་མ་ལ་ཤན་མི་འབྱུང་བ་ཡིན་མོད། རྟིང་མ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་གོ་ཆོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྟིང་མས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཞག་བཅུ་ལྟ་བུ་ལོན་པའི་ཚེ་སྤང་བ་སྐྱེ་བས་སོ། །འདིར་ཤན་འཇུག་པ་ལ་རྣམ་གྲངས་བཞི་སྟེ། གོས་ཀྱི་དང་། ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་དང་། སྨན་གྱི་དང་། ལྟུང་བའི་ཤན་ནོ། །དང་པོ་ལ། ཞག་བཅུ་པའི་དང་། ཟླ་བའི་ཤན་ནོ། །ཞག་བཅུ་ལས་ལྷག་པར་བཞག་ཏུ་མི་རུང་བའི་གོས་དང་། ཟླ་བར་བཞག་ཏུ་རུང་བའི་གོས་གཉིས་སྤྱིར་བཏང་དུ་ཤན་བརྡེག་བྱ་རྡེག་བྱེད་དུ་མི་རུང་ལ། དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་ལ་མུ་བཞི་འཆད་པར་བྱེད་དོ། །གོས་དང་ལྷུང་བཟེད་ནི་བྱིན་གྱི་མ་བརླབས་པ་སྔ་མ་དང་དུས་མཉམ་པའི་ཤན་གོས་རྟིང་མའམ་དུས་མཉམ་པ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་མ་བརླབས་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ཀྱི་ཤན་ལ་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པ་གཞན་ཞིག་ཡོད་པས་ཆོག་པའི་ཕྱིར། འོན་ཀྱང་རྟིང་མའི་ཤན་སྔ་མ་ལ་འཇུག་པ་ནི་མེད་དོ། །སྨན་ལ་ནི་བརྡེག་བྱ་རྡེག་བྱེད་གཉིས་ཀ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཞག་བདུན་པར་

【現代漢語翻譯】 如果我找到任何東西，我必須在十天之內，以我的名字或任何假名來加持它。否則，第十一天就會放棄它。首先，如果是自己的名字，如果之前沒有加持過，就加持為十三種生活必需品中的任何一種。如果是假名，就獻給剩餘的或需要的物品，爲了未來的出家，或供奉給三寶，或佈施給眾生。那麼，對於這種放棄，沒有加持的衣服，需要自己過十天嗎？不需要。如果有一件沒有加持過的舊衣服已經過了一到九天，之後又找到第二件衣服，那麼在找到第二件衣服的那一刻，舊衣服過了多少天，新衣服也算過了多少天。這叫做影響或混合。考慮到這一點，正如所說：『如果這裡有其他東西，甚至會受到未加持之物的影響。』僅僅加持就能阻止這種過失嗎？如果前後兩件都加持過，或者在影響混合之前加持過前一件，那麼這種過失在某種程度上是可以避免的。但是，僅僅加持后一件並不能阻止影響，因為未加持的前一件的影響會隨之而來。正如所說：『也與相關聯的後續有關。』雖然加持前一件不會對后一件產生影響，但加持后一件並不能解決問題，因為后一件自己過了十天就會產生放棄。這裡，影響的種類有四種：衣服的影響、缽的影響、藥物的影響和墮罪的影響。第一種，有十天的影響和月的影響。一般而言，不能存放超過十天的衣服和可以存放一個月的衣服不能互相影響，但特殊情況下會解釋四種情況。衣服和缽的影響是指未加持的前一件和同時期的后一件衣服，無論后一件加持與否都會受到影響，因為這本身的影響就足以讓另一件未加持的物品存在。然而，后一件的影響不會影響前一件。對於藥物，無論是影響者還是被影響者都需要加持，因為是七天的藥物。 如果我找到任何東西，我必須在十天之內，以我的名字或任何假名來加持它。否則，第十一天就會放棄它。首先，如果是自己的名字，如果之前沒有加持過，就加持為十三種生活必需品中的任何一種。如果是假名，就獻給剩餘的或需要的物品，爲了未來的出家，或供奉給三寶，或佈施給眾生。那麼，對於這種放棄，沒有加持的衣服，需要自己過十天嗎？不需要。如果有一件沒有加持過的舊衣服已經過了一到九天，之後又找到第二件衣服，那麼在找到第二件衣服的那一刻，舊衣服過了多少天，新衣服也算過了多少天。這叫做影響或混合。考慮到這一點，正如所說：『如果這裡有其他東西，甚至會受到未加持之物的影響。』僅僅加持就能阻止這種過失嗎？如果前後兩件都加持過，或者在影響混合之前加持過前一件，那麼這種過失在某種程度上是可以避免的。但是，僅僅加持后一件並不能阻止影響，因為未加持的前一件的影響會隨之而來。正如所說：『也與相關聯的後續有關。』雖然加持前一件不會對后一件產生影響，但加持后一件並不能解決問題，因為后一件自己過了十天就會產生放棄。這裡，影響的種類有四種：衣服的影響、缽的影響、藥物的影響和墮罪的影響。第一種，有十天的影響和月的影響。一般而言，不能存放超過十天的衣服和可以存放一個月的衣服不能互相影響，但特殊情況下會解釋四種情況。衣服和缽的影響是指未加持的前一件和同時期的后一件衣服，無論后一件加持與否都會受到影響，因為這本身的影響就足以讓另一件未加持的物品存在。然而，后一件的影響不會影響前一件。對於藥物，無論是影響者還是被影響者都需要加持，因為是七天的藥物。

【English Translation】 If I find anything, I must bless it within ten days, either with my own name or any pseudonym. Otherwise, on the eleventh day, it will be abandoned. First, if it is one's own name, if it has not been blessed before, bless it as any of the thirteen necessities of life. If it is a pseudonym, dedicate it to remaining or needed items, for the sake of future ordination, or as an offering to the Three Jewels, or as a cause for giving to sentient beings. So, for this abandonment, does the unblessed garment need to pass ten days on its own? No, it is not necessary. If there is an old unblessed garment that has already passed one to nine days, and then a second garment is found, then at the moment the second garment is found, however many days the old garment has passed, the new garment is also considered to have passed that many days. This is called influence or mixing. Considering this, as it is said: 'If there is something else here, even the influence of the unblessed thing is included.' Does merely blessing prevent this fault? If both the former and latter are blessed, or if the former is blessed before the influence mixes, then the fault can be avoided to some extent. However, merely blessing the latter does not prevent the influence, because the influence of the former unblessed thing follows. As it is said: 'It also relates to what follows.' Although blessing the former does not influence the latter, blessing the latter is not effective, because the latter itself will generate abandonment when it passes ten days. Here, there are four types of influence: the influence of clothing, the influence of the bowl, the influence of medicine, and the influence of downfall. The first, there is the influence of ten days and the influence of a month. In general, clothing that cannot be kept for more than ten days and clothing that can be kept for a month cannot influence each other, but in special cases, four situations will be explained. The influence of clothing and the bowl refers to the former unblessed item and the simultaneous latter garment, whether the latter is blessed or not, it is influenced, because this influence itself is sufficient for another unblessed item to exist. However, the influence of the latter does not affect the former. For medicine, both the influencer and the influenced need to be blessed, because it is a seven-day medicine. If I find anything, I must bless it within ten days, either with my own name or any pseudonym. Otherwise, on the eleventh day, it will be abandoned. First, if it is one's own name, if it has not been blessed before, bless it as any of the thirteen necessities of life. If it is a pseudonym, dedicate it to remaining or needed items, for the sake of future ordination, or as an offering to the Three Jewels, or as a cause for giving to sentient beings. So, for this abandonment, does the unblessed garment need to pass ten days on its own? No, it is not necessary. If there is an old unblessed garment that has already passed one to nine days, and then a second garment is found, then at the moment the second garment is found, however many days the old garment has passed, the new garment is also considered to have passed that many days. This is called influence or mixing. Considering this, as it is said: 'If there is something else here, even the influence of the unblessed thing is included.' Does merely blessing prevent this fault? If both the former and latter are blessed, or if the former is blessed before the influence mixes, then the fault can be avoided to some extent. However, merely blessing the latter does not prevent the influence, because the influence of the former unblessed thing follows. As it is said: 'It also relates to what follows.' Although blessing the former does not influence the latter, blessing the latter is not effective, because the latter itself will generate abandonment when it passes ten days. Here, there are four types of influence: the influence of clothing, the influence of the bowl, the influence of medicine, and the influence of downfall. The first, there is the influence of ten days and the influence of a month. In general, clothing that cannot be kept for more than ten days and clothing that can be kept for a month cannot influence each other, but in special cases, four situations will be explained. The influence of clothing and the bowl refers to the former unblessed item and the simultaneous latter garment, whether the latter is blessed or not, it is influenced, because this influence itself is sufficient for another unblessed item to exist. However, the influence of the latter does not affect the former. For medicine, both the influencer and the influenced need to be blessed, because it is a seven-day medicine.

---

བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་སྨན་ཞིག་གིས་ཞག་གཅིག་གམ་དྲུག་ལྟ་བུ་ལོན་པའི་ཚེ། དེ་དང་རིགས་མཐུན་པའི་སྨན་ཕྱི་མ་ཞིག་རྙེད་པ་ན། དེ་ཞག་བདུན་པར་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་ན་ནི་ཞག་བདུན་པའི་ཤན་མི་འབྱུང་ཞིང་། ཤན་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པའི་ཚེ་སོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཞག་བདུན་པར་བྱིན་གྱིས་རླབས་ན་ནི། དེའི་མོད་ལ་སྔ་མའི་ཤན་འདྲེས་ནས་སྔ་མ་ཞག་གྲངས་གང་ལོན་པ་དེ་རྟིང་མས་ཀྱང་ལོན་པར་བྱས་སོ། །སྨན་གྱི་ཤན་འདི་ནི་ཞག་བདུན་པ་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཀྱི། གཞན་གཉིས་ལ་མི་སྲིད་དོ། །ལྟུང་བའི་ཤན་ཞེས་པ་ནི། ལྟུང་བ་ཕན་ཚུན་དུ་ཤན་འདྲེན་པ་ལ་ཟེར་བ་ནི་ 6-2-31b མ་ཡིན་གྱི། གལ་ཏེ་ཅི་ཞེ་ན། སྤང་ལྟུང་སུམ་ཅུ་པོ་གང་རུང་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱས་པའི་ངང་ཉིད་ནས་དགེ་སྦྱོང་གི་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་གང་བདག་གིར་བྱས་ཀྱང་། ལྟུང་བ་སྔ་མ་དེ་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་པའི་ཚེ། ལྟུང་བ་དེའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་རྫས་དེ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། ཡོ་བྱད་རྟིང་མ་དེ་རྣམས་ཀྱང་ཞག་གཅིག་གིས་སྤངས་བྲལ་སྔོན་དུ་གཏོང་དགོས་པའོ། །འཆང་འབྲལ་འཇོག་གསུམ་གྱི་ཉེས་པ་འདི་ནི། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་ཆགས་དང་ལྡན་པ་ལ་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་མི་འབྱུང་བ་དེ་དེའི་ཕན་ཡོན་དུ་འཆད་པས་སོ། །གཉིས་པ་འབྲལ་བ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས། ཉེས་པ་མ་བསྡམས་པས་སྟོད་གཡོགས་དང་སྨད་གཡོགས་ཟུང་དུ་མ་འབྲེལ་བར་ལྗོངས་རྒྱུས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། ལུས་མ་བཀབ་པས་གཞན་མ་དད་པ་དང་ཆོས་གོས་ཆུད་འཛའ་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། དང་པོ་གཞི་ནི། ཆོས་གོས་གསུམ་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། རང་གིས་བྱིན་རླབས་ཅན་རུང་ཚད་ལྡན་ཡིན་པ་དང་། རང་ཉིད་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་ཐོབ་པ་དང་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་མ་ཡིན་པ། གནས་ན་དེའི་གནས་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ལས་གཞན་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཐ་དད་དུ་གནས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལུས་ངག་གི་དེར་ཞུགས་པ། མཐར་ཐུག་ཞག་ཕྱི་མའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །དེ་དག་གི་གོ་བ་ལ། ཆོས་གོས་གསུམ་པོ་གང་རུང་རང་ལ་དངོས་སུ་གྲུབ་ཟིན་པ་མེད་ན་རྒྱུ་དང་སྔགས་རྟེན་གྱི་བྱིན་རླབས་བཤད་པ་དེ་ནི། སྤྱིར་ཆོས་གོས་དང་མི་ལྡན་པའི་ཉེས་པ་ཁེགས་པའི་ཆེད་ཡིན་ལ། ཁྱད་པར་རྒྱུའི་བྱིན་རླབས་ཀྱིས་ནི་དང་པོ་བསྙེན་རྫོགས་ཀྱི་ཚེ། ཆོས་གོས་གསུམ་མ་ཚང་ན་ཉེས་མེད་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མ་སྐྱེ་བའི་ཉེས་པ་དང་པོར་ཁེགས་ཤིང་། ཕྱིས་མི་ལྡན་པའི་ཉེས་པ་ཡང་ཁེགས་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་སྔགས་ཀྱི་མཐར། ཆོས་གོས་འདི་ནི་རུང་བ་སྤྱད་པ་འོས་པའོ། །ཞེས་གསུངས། སྔགས་རྟེན་འདིས་ནི་འབྲལ་བ་ཁེགས་པ་ནི་ཡིན་ལ། ཆོས་གོས་ 6-2-32a དང་མི་ལྡན་པའི་ཉེས་པ་ཁེགས་པ་དང་མི་ཁེགས་པ་གཉིས་ཤིག་ཡོད་པ་དང་། ཁེགས་པ་དེ་ལ་མན་ངག་ལ

【現代漢語翻譯】 如果加持過的藥能維持一天或六天，當找到另一種同類的藥時，如果不在第七天加持，第七天的效力就不會產生。如果不依賴於效力，超過了服用時間，就會變成廢棄物。如果在第七天加持，那麼立刻就會與之前的效力混合，使後來的藥也達到之前藥所達到的天數。 藥的效力只存在於第七天，其他兩天則不可能。所謂『墮罪的效力』，並不是指墮罪之間互相影響。如果問為什麼，即使已經懺悔了三十個捨墮罪中的任何一個，並且擁有了比丘的生活必需品，當懺悔之前的墮罪時，不僅是導致墮罪的物品，而且後來的必需品也必須提前一天捨棄。持有、分離、放置這三種過失，不會發生在堅硬、伸展、鋪設、堆積的物品上，因為不發生這種情況被解釋為它們的優點。 第二，關於分離。起因是：在舍衛城，許多比丘因為沒有約束自己的行為，沒有將上衣和下裙連線起來就遊歷各地。應該禁止的是：因為身體沒有遮蓋，導致他人不生信心，以及浪費袈裟等。關於因緣：第一，基礎是：三件袈裟中的任何一件，自己加持過的，符合標準，自己得到不分離的允許，不是堅硬、伸展、鋪設的，所處的位置不是其附近，發心想要住在不同的地方，行為是身語的進入，最終是第二天早晨的曙光。 關於這些的理解：如果自己實際上沒有完成三件袈裟中的任何一件，那麼所說的因緣和咒語的加持，是爲了避免一般沒有袈裟的過失。特別是，因緣的加持是爲了在第一次受具足戒時，如果三件袈裟不齊全，可以避免沒有過失的圓滿戒律不產生的第一個過失，並且肯定可以避免以後沒有袈裟的過失。因為在加持的咒語的結尾，說：『這件袈裟是合適的，可以使用。』這個咒語可以避免分離，但是對於沒有袈裟的過失，有的可以避免，有的不能避免，而可以避免的，有口訣。

【English Translation】 If a blessed medicine lasts for one day or six days, when another similar medicine is found, if it is not blessed on the seventh day, the effect of the seventh day will not occur. If it does not depend on the effect, and exceeds the time of administration, it will become waste. If it is blessed on the seventh day, then immediately it will mix with the previous effect, causing the later medicine to also reach the number of days that the previous medicine had reached. The effect of the medicine only exists on the seventh day, and is impossible on the other two days. The so-called 'effect of a fallen offense' does not refer to fallen offenses influencing each other. If you ask why, even if one has confessed any of the thirty Nissaggiya Pacittiya offenses, and possesses the necessities of a monastic's life, when confessing the previous fallen offense, not only the items that caused the fallen offense, but also the later necessities must be abandoned one day in advance. The three faults of holding, separating, and placing do not occur on items that are hard, stretched, laid out, or piled up, because the non-occurrence of these is explained as their advantage. Second, regarding separation. The cause is: In Sravasti, many monks, because they did not restrain their behavior, traveled around without connecting their upper and lower robes. What should be prohibited is: because the body is not covered, others do not generate faith, and the wasting of robes, etc. Regarding the causes and conditions: First, the basis is: any of the three robes, which one has blessed, meets the standards, one has received permission not to separate, is not hard, stretched, or laid out, the location is not near it, the intention is to live in a different place, the action is the entry of body and speech, and the final result is the dawn of the next morning. Regarding the understanding of these: If one has not actually completed any of the three robes, then the blessing of the cause and mantra is to avoid the general fault of not having robes. In particular, the blessing of the cause is to avoid the first fault of not generating faultless and complete vows if the three robes are not complete at the time of the first ordination, and it is certain that the fault of not having robes later can also be avoided. Because at the end of the blessing mantra, it says: 'This robe is suitable and can be used.' This mantra can avoid separation, but for the fault of not having robes, some can be avoided, and some cannot, and for those that can be avoided, there are instructions.

---

ས་བྱུང་བའི་བྱིན་རླབས་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གམ། རྒྱུའི་བྱིན་རླབས་ངེས་པར་དགོས་ཤེས་དཔྱད་དགོས་པ་དང་། གཉིས་པ་དེ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གནས་སུ་ཕྱིན་པར་མི་འགྱུར་ན་ཆོས་གོས་ཀྱི་བྱུང་སྟེ་གཞན་ལ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ནི། ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་རྒྱུའི་བྱིན་རླབས་ངེས་པར་མ་ཡིན་ཞིང་། དངོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཡིན་མིན་གཉིས་སྤྱིར་དེ་ལ་སྲིད་མོད། མ་ཡིན་པ་དེའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རས་ཁྲུ་གང་བ་གཅིག་སྣམ་སྦྱར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལྟ་བུ་དེས་འབྲལ་བ་ཁེགས་ཏེ། ཆོས་གོས་རུང་ཚད་ལྡན་གྱི་བྱིན་རླབས་ཕྱུང་ནས་མེད་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཆོས་གོས་དང་མི་ལྡན་པའི་ཉེས་པ་ནི་ཁེགས་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ཏེ། དངོས་དང་རྒྱུའི་བྱིན་རླབས་གང་ཡང་མེད་པས་སྐབས་དེའི་དགག་བྱ་མི་ཁེགས་པའི་ཕྱིར། དེ་བས་ན་དངོས་དང་རྒྱུར་རུང་བ་གང་ཡང་མེད་ན་སྔགས་རྟེན་རྐྱང་པ་ལ་དགོས་པ་ཇི་ལྟར་ཡོད་ཅེས་ཀྱང་དཔྱད་དགོས་སོ། །མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་ཞེས་པ་ལ། གཉིས་ཏེ། མཚམས་པོ་ཆེའི་ནང་དུ་ཆོས་གོས་གསུམ་པོ་གང་རུང་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་དང་། དགེ་སློང་རྒན་པོ་དང་ནད་པ་ལ་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་ནང་ཀུན་ཏུ་སྣམ་སྦྱར་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བའོ། །གལ་ཏེ་མཚམས་ནང་དུ་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་བྱས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། དེར་གནང་བ་དེ་མ་བྱས་ཀྱང་། མཚམས་ནང་དུ་ནི་འབྲལ་བ་མི་འབྱུང་ལ། ཕྱི་རོལ་གྱི་འབྲལ་བ་ནི་དེས་མི་ཁེགས་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། ཇི་སྐད་དུ། མཚམས་བྱས་པ་ལ་ནི་མཚམས་གནས་ཀྱི་མཐའ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ་སྙམ་པའི་དོགས་པ་འདི་འབྱུང་ངོ་། །གཞུང་དེའི་དོན་ནི། མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་གང་དུ་འཆགས་པའི་ས་མཚམས་བཟུང་བ་ཡིན་གྱི། དེ་ཙམ་གྱིས་འབྲལ་བ་མི་ཁེགས་པས་དེར་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཀྱིས་གནང་བ་ 6-2-32b སྟེར་དགོས་པའམ། ཡང་ན་གནང་བ་དེ་བྱིན་ན་མཚམས་དེའི་ནང་གི་མཚམས་ཆུང་ཐ་དད་དུ་ཆོས་གོས་དང་དགེ་སློང་སོ་སོར་གནས་ཀྱང་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་ལ། གནང་བ་དེ་མ་བྱས་ན་ཆོས་གོས་དང་དགེ་སློང་གང་རུང་ཅིག་ཐུན་མོང་གིས་མཚམས་ཅན་དེར་གནས་དགོས་པའི་དོན་ནོ། །གསུམ་པ་ཟླ་བར་འཇོག་པའི་སྤང་བ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་མང་པོས། ཉོན་མོངས་པ་ཟང་ཟིང་ལ་སྲེད་པས་གོས་ཀྱི་ཁ་སོགས་མང་པོ་བཞག་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། འདོད་པ་ཆེ་བ་དང་། བསམ་གཏན་དང་། ཀློག་པའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། བདག་ཉིད་ཆོས་གོས་གསུམ་པོ་རུང་ཚད་ལྡན་མེད་པ་དང་། སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་བ་དང་། བཞག་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ནི་གོས་སུ་གྲུབ་པ། རང་དབང་བ། རེ་བའི་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་ནི་འཆང་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ཞག་སོ་བཞི་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །འོ་ན་ཟླ་བར་བཞག་ཏུ་རུང་བ་དང་། བཅུ་ལས་བཞག་ཏུ་མི་ར

ུང་བའི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། ཁ་བཀང་ལ་རེ་བ་ཡོད་མེད་ཀྱིས་ཡིན་ལ། རེ་བ་དེའང་ཆོས་གོས་གསུམ་པོ་གང་རུང་ཞིག་རུང་ཚད་ལྡན་མེད་པ་ཞིག་ལ་འཆགས་པ་ཡིན་གྱི། ཡོད་ན་མི་འཆགས་སོ། །རེ་བ་དེ་ཚང་ན་ནི་རང་ལ་དབང་བའི་ཆོས་གོས་མེད་ཀྱང་། ཁ་སོགས་ཀྱི་གོས་ཟླ་བར་བཞག་ཏུ་མི་རུང་སྟེ། རེ་བ་མེད་ན་གོས་དེ་ཞག་བཅུ་པའི་རིགས་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར། རེ་བ་ཚང་ཚུལ་ནི་གསུམ་སྟེ། ཁ་བཀང་གི་གོས་རིགས་མཐུན་རེ་བའི་ཚད་དུ་ཆོག་པ་ཅིག་རྙེད་པ་དང་། རིགས་མི་མཐུན་ཆོས་གོས་ལྡང་བ་ཅིག་དགོས་པ་ཚུན་ཆད་ཀྱིས་རྙེད་པ་དང་། རེས་ནས་གདུགས་པའོ། །དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་ཚེ་ནི། ས་ག་སོགས་དང་ཁ་བཀང་གཉིས་ཀ་ཞག་བཅུ་པའི་གོས་སུ་སོང་ལ། རེ་བ་ཆད་པའི་ཚེ་ནི་སྔ་མ་དེ་ཉིད་དེར་སོང་བའོ། །འདི་དག་ལ་ནི་ཟླ་བ་པའི་གོས་ཞག་བཅུ་པའི་གོས་སུ་རིགས་ཟློག་པ་ཞེས་བྱ་ལ། གཞུང་དུ་གསལ་བར་མ་གསུངས་ཀྱང་། ཅིག་ཤོས་ཟླ་བ་པའི་རིགས་སུ་ཟློག་པ་ཡང་སྲིད་དེ། དང་པོ་ཁ་བཀང་ལ་རེ་བ་མེད་པའི་ 6-2-33a གོས་ཤིག །ཕྱིས་རེ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲའི་གོས་གཉིས་པོ་རིགས་མི་མཐུན་ཀྱང་ཕན་ཚུན་དུ་ཤན་རྡེག་པ་ཡོད་དེ། ཟླ་བ་པའི་གོས་ཀྱིས་ཞག་བདུན་ལྟ་བུ་ལོན་པ་ན་ཁ་བསྐང་ཚད་དུ་ཆོག་པ་ཞིག་རྙེད་ན་སྔ་མ་ཟླ་བ་པའི་གོས་དང་། རྟིང་མ་ཞག་བཅུ་པའི་གོས་ཀྱི་རིགས་ཡིན་མོད། རྟིང་མ་རྙེད་པའི་ཉིན་མོ་དེ་ཉིད་སྔ་མའི་ཤན་འདྲེས་ནས་རྟིང་མས་ཀྱང་ཞག་བདུན་ལོན་པར་སོང་བའི་ཕྱིར། རིགས་མཐུན་ནང་དུ་ཤན་མི་རྡེག་པ་ཡང་ཡོད་དེ། ཟླ་བ་པའི་གོས་ཞག་བཅུ་ལོན་པ་དེའི་ཤན་གོས་རྟིང་མ་རིགས་གཉིས་པོ་གང་ཡིན་ཀྱང་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར། འགྲེལ་པ་ལས། བཅུ་པ་དང་པོ་དང་། གཉིས་པ་དང་། གསུམ་པ་དག་ནི་ཤན་གྱི་ཕྱིར་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས། བཞི་པ་འཁྲུར་འཇུག་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ། གང་ཟག་འཆར་ཀས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་དགེ་སློང་མ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཆོས་གོས་རྙིང་པ་འཁྲུར་བཅུག་པའོ། །དགག་བྱ་ཉོན་མོངས་པའི་བསམ་པ་སྐྱེ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ལུས་རྟེན་དུ་རུང་བ། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པ། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ཆོས་བདུན་ལྡན་དེ་ལྟ་བུ་དགེ་སློང་མས་སྐྱེད་པ་ཕལ་ཆེར་ལ་སྦྱར་རོ། །དངོས་པོ་ནི་རུང་ཚད་ལྡན་གྱི་ཆོས་གོས་གསུམ་དང་གདིང་བ་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། རང་གི་ཡིན་པ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ། འཁྲུར་འཇུག་པར་འོས་པ། ཀུན་སློང་ནི་དེ་བྱེད་དུ་འཇུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་འཁྲུ་བའམ། འཚེད་པའམ། འཆག་པའི་བྱ་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །སྐབས་འདིར་འདུ་ཤེས་གཙོ

【現代漢語翻譯】 那麼，『剩餘』的差別是什麼呢？ 就在於是否有『期望』。而這個『期望』，是針對三件僧衣中任何一件不合格的僧衣而產生的。如果沒有不合格的僧衣，就不會產生『期望』。如果滿足了『期望』，即使沒有屬於自己的僧衣，也不能將其他人的衣服作為替換的衣服。因為如果沒有『期望』，這件衣服就不能超過十天。滿足『期望』的方式有三種：找到一件與『剩餘』的衣服種類相同的，達到『期望』標準的衣服；找到一件種類不同，但足以替代僧衣的衣服；或者輪流使用。在前兩種情況下，『沙嘎』（sa ga，時間）等同於『剩餘』，都算作十天的衣服。當『期望』消失時，就和之前一樣了。這些被稱為將『替換』的衣服變為十天的衣服。雖然經文中沒有明確說明，但也可能將另一種變為『替換』的衣服。最初，『剩餘』的衣服沒有『期望』，後來可能會產生『期望』。這兩種衣服即使種類不同，也可以相互影響。例如，當『替換』的衣服已經使用了七天，如果找到一件可以滿足『剩餘』標準的衣服，那麼之前的『替換』衣服和之後的十天衣服，雖然種類不同，但找到后的一天，之前的衣服也會受到影響，也算作使用了七天。種類相同的衣服之間不會相互影響。例如，已經使用了十天的『替換』衣服，不會影響到之後獲得的任何種類的衣服。註釋中說：『第一件、第二件和第三件十天衣服，因為影響，所以不需要相互考慮。』 第四，關於『洗滌』。起因是：在舍衛城（nyan yod，地點），阿阇梨（'char kas，人名）因為貪慾，讓一位非親屬的比丘尼（dge slong ma，佛教術語，女性出家人）洗滌舊僧衣。禁止的是產生煩惱的想法。原因有四點：第一點，地點是比丘尼具有完整的戒律，觀點一致，具備三種名稱，身體適合，身體正常，沒有獲得神通，不是親屬，具備這七種條件的比丘尼，通常適用於大多數情況。物品是合格的三件僧衣和坐墊中的任何一件，是自己的，經過加持，適合洗滌。動機是想要讓她做這件事。行為是具備六種特徵的語言。最終是洗滌、煮或縫補的行為完全完成。這裡主要強調的是認知。

【English Translation】 What is the difference of 'excess'? It lies in whether there is 'expectation' or not. And this 'expectation' arises for any of the three robes that are not up to standard. If there is no robe that is not up to standard, then 'expectation' will not arise. If the 'expectation' is fulfilled, even if one does not have one's own robe, one cannot use another's robe as a replacement. Because if there is no 'expectation', this robe cannot exceed ten days. There are three ways to fulfill 'expectation': to find a robe of the same kind as the 'excess' robe that meets the standard of 'expectation'; to find a robe of a different kind that is sufficient to replace the robe; or to use it in turns. In the first two cases, 'Saga' (sa ga, time) is the same as 'excess', and both are counted as ten-day robes. When the 'expectation' disappears, it is the same as before. These are called changing the 'replacement' robe into a ten-day robe. Although it is not explicitly stated in the scriptures, it is also possible to change another into a 'replacement' robe. Initially, the 'excess' robe has no 'expectation', but later it may arise. These two robes, even if they are of different kinds, can influence each other. For example, when the 'replacement' robe has been used for seven days, if a robe that meets the 'excess' standard is found, then the previous 'replacement' robe and the subsequent ten-day robe, although of different kinds, will be affected by the day it is found, and will also be counted as having been used for seven days. Robes of the same kind do not influence each other. For example, a 'replacement' robe that has been used for ten days will not affect any kind of robe obtained later. The commentary says: 'The first, second, and third ten-day robes do not need to be considered with each other because of the influence.' Fourth, regarding 'washing'. The cause is: In Shravasti (nyan yod, location), Acharya ('char kas, person's name) out of greed, had an old robe washed by a non-relative Bhikshuni (dge slong ma, Buddhist term, female monastic). What is prohibited is the arising of disturbing thoughts. There are four reasons: The first point, the location is a Bhikshuni who has complete precepts, has the same view, has three names, has a suitable body, has a normal body, has not obtained supernatural powers, is not a relative, and the Bhikshuni who has these seven conditions is usually applied to most situations. The object is any of the three qualified robes and cushions, which are one's own, blessed, and suitable for washing. The motivation is to want her to do this. The action is language with six characteristics. The final is the complete completion of the act of washing, cooking, or mending. The main emphasis here is on cognition.

---

་བོར་གྱུར་པའི་ལྟུང་བ་སྐྱེད་ཚུལ་ལ། འདུ་ཤེས་མུ་བཞི་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་གསུངས་པ། དེའི་གོ་བ་ནི། དོན་དེ་ཉིད་ལ་དེ་ཉིད་དུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་ཡིད་གཉིས་ཟ་ན་ 6-2-33b ལྟུང་བ་དངོས་གཞི། དོན་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་འདུ་ཤེས་པ་དང་ཡིད་གཉིས་ཟ་ན་ཉེས་བྱས། ཡིན་པ་ལ་མ་ཡིན་པ་དང་། མ་ཡིན་པ་ལ་དེ་ཉིད་དུ་འདུ་ཤེས་པ་སྟེ། གཉིས་པོ་འདི་གཞུང་དུ་གསལ་བར་མ་གསུངས་ཀྱང་། དོན་གྱིས་འཐོབ་པས་མུ་དྲུག་ཅེས་བྱའོ། །གཉིས་པོ་འདི་ཉེས་མེད་དུ་འདོད་པ་དང་། གཅིག་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་འཆད་པའི་ལུགས་གཉིས་བྱུང་ངོ་། །ལྔ་པ་ལེན་པ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཞེན་གྱིས། དགེ་སློང་མ་ལས་གོས་བླངས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་སློང་མ་རྙེད་པ་ཉུང་བས། ཤ་མི་ཚ་བ་དང་འདོད་ཞེན་ཆེ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། དད་པ་ཅན་དང་། སེམས་ཡངས་པ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་གོས་དངོས་སུ་གྲུབ་པ། རུང་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་མ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པའོ། །རང་ཉིད་ནི་དགེ་འདུན་ལ་གོས་འབུལ་བ་ལེན་པ་སོགས་བཞི་པ་ཡིན་ལ། ཀུན་སློང་ནི་རུང་མི་རུང་རྗེ་བའི་དོན་མ་ཡིན་པར་ལེན་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་གྱིས་ལེན་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །འདི་ལ་ནི་དགེ་སློང་རང་ཉིད་གོས་སློང་བར་རིགས་པ་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་མེད་དེ། སློང་བར་རིགས་ཀྱང་བསླང་སའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་ལས་བསླངས་པའི་ཉེས་པའོ། །དྲུག་པ་གོས་སློང་བ་ལ། མི་རིགས་པ་སློང་བ་དང་། རིགས་པ་ཚད་ལྷག་སློང་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། ཁྱིམ་བདག་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཞེན་གྱིས་གོས་བསླངས་པའོ། །དགག་བྱ་ཆོག་མི་ཤེས་པ་དང་། གཞན་ལ་གནོད་པ་དང་མ་དད་པ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། མ་སླངས་པའི་སྔ་རོལ་དུ་སྟེར་བ་པོ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་གོས་དངོས་སུ་གྲུབ་པ། རུང་ཚད་ལྡན་ཁྱིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པའོ། །དགག་བྱ་དང་ཡུལ་དང་དངོས་པོ་གསུམ་ནི་འོག་མ་གསུམ་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །བདག་ 6-2-34a ཉིད་ནི་སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་བ་དང་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཚང་བའོ། །ཀུན་སློང་ནི་སློང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །འདིར་གང་བསླངས་པ་ལས་ལྷག་པའི་ཆ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དེ། མ་སླངས་པ་ཞིག་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། བདུན་པ་སློང་བར་རིགས་པ་ཚད་ལས་ལྷག་པ་ནི། སྟོད་གཡོགས་སྨད་གཡོགས་བཅས་ཤེས་པའི་མདོ་ངེས་བསྟན་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། འདོད་ཞེན་གྱིས་བསླངས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། ལེན་པའི་དྲོད་མི་ཤེས་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། བདག་ཉིད་སློང་བར་རིགས་པ། ཀུན་སློང་དང་པོ་ནས་ལྷག་པོ་བས

【現代漢語翻譯】 關於如何產生墮落，即失去（戒律）的情況，提到了『四種認知』這個術語。其含義是：對於事物本身認知為事物本身，並且心存二疑，這是根本墮落。對於不是事物本身的事物認知為事物本身，並且心存二疑，這是輕微過失。將事物本身認知為非事物本身，以及將非事物本身認知為事物本身。雖然這兩種情況在經文中沒有明確說明，但實際上是可以理解的，因此稱為六種情況。對於這兩種情況，有人認為沒有過失，也有人認為其中一種是輕微過失，出現了這兩種觀點。 第五，關於接受（佈施）：故事背景：在舍衛城，近授（bhikṣu，比丘）因貪慾和執著，從比丘尼處接受了衣服。所要禁止的是，因為難以找到比丘尼，所以不感到羞恥並且貪慾強烈。關於因緣：基礎是：對象是具備八法的比丘尼，有信心，心胸不開闊，物品是實際存在的衣服，符合標準，是該比丘尼自己的。自己是接受供養給僧團的衣服等四種情況之一。動機不是爲了辨別是否合適，而是想要接受。行為是開始用具備六種特徵的語言來接受。最終結果是拿到手中。對於這種情況，比丘自己是否適合乞討衣服沒有區別，因為是從不適合乞討的對象那裡乞討而產生的過失。 第六，關於乞討衣服：分為不適合乞討的乞討和適合乞討但過量乞討兩種。首先，關於不適合乞討的乞討：故事背景：在舍衛城，近授因貪慾和執著，向非親屬的施主乞討衣服。所要禁止的是，不知道滿足，損害他人，沒有信心等等。關於因緣：基礎是：對象是具備五種名稱的在家人，不是親屬，在沒有乞討之前不是施予者，物品是實際存在的衣服，符合標準，是該在家人自己的。所要禁止的對象、對像和物品這三者也適用於下面的三種情況。自己是沒有鋪設床鋪，生活用品齊全。動機是想要乞討。行為是具備六種特徵的語言。最終結果是拿到手中。這裡，對於超過所乞討的部分沒有過失，因為獲得了沒有乞討的東西。 第七，關於適合乞討但過量乞討：經文中明確指出了上衣和下裙。故事背景：在舍衛城，六群比丘因貪慾而乞討。所要禁止的是，不知道接受的限度。關於因緣：自己是適合乞討的人。動機從一開始就是過量的。

【English Translation】 Regarding how to generate downfall, that is, the situation of losing (discipline), the term 'four cognitions' is mentioned. Its meaning is: to cognize the thing itself as the thing itself, and to have doubts in mind, this is the root downfall. To cognize something that is not the thing itself as the thing itself, and to have doubts in mind, this is a minor offense. To cognize the thing itself as not the thing itself, and to cognize something that is not the thing itself as the thing itself. Although these two situations are not explicitly stated in the scriptures, they can actually be understood, so they are called six situations. Regarding these two situations, some people think there is no offense, and some people think one of them is a minor offense, and these two views have emerged. Fifth, regarding receiving (alms): Story background: In Śrāvastī (舍衛城), Nere Dak (ཉེར་དགས།) out of greed and attachment, received clothes from a bhikṣuṇī (比丘尼). What is to be prohibited is that because it is difficult to find a bhikṣuṇī, one is not ashamed and has strong greed. Regarding the causes and conditions: The basis is: the object is a bhikṣuṇī who possesses the eight dharmas, has faith, is not open-minded, the item is an actual existing garment, meets the standards, and belongs to that bhikṣuṇī herself. Oneself is one of the four situations of receiving clothes offered to the sangha (僧團), etc. The motivation is not to discern whether it is appropriate, but to want to receive. The action is to begin to receive with language that has six characteristics. The final result is to get it in hand. For this situation, there is no difference whether the bhikṣu himself is suitable to beg for clothes, because the fault arises from begging from an object that is not suitable to beg from. Sixth, regarding begging for clothes: It is divided into begging that is not suitable for begging and begging that is suitable for begging but is excessive. First, regarding begging that is not suitable for begging: Story background: In Śrāvastī, Nere Dak out of greed and attachment, begged for clothes from a householder who was not a relative. What is to be prohibited is not knowing satisfaction, harming others, not having faith, etc. Regarding the causes and conditions: The basis is: the object is a householder who possesses five names, is not a relative, was not a giver before begging, the item is an actual existing garment, meets the standards, and belongs to that householder himself. The three of the prohibited object, object, and item also apply to the three situations below. Oneself is not having a bed spread out and having complete living utensils. The motivation is wanting to beg. The action is language with six characteristics. The final result is to get it in hand. Here, there is no fault for the part that exceeds what was begged for, because something that was not begged for was obtained. Seventh, regarding begging that is suitable for begging but is excessive: The sūtra (經) clearly points out the upper garment and the lower skirt. Story background: In Śrāvastī, the group of six bhikṣus begged out of greed. What is to be prohibited is not knowing the limit of acceptance. Regarding the causes and conditions: Oneself is a person suitable for begging. The motivation from the beginning is excessive.

---

ླངས་བའམ། མ་བསླངས་ཀྱང་ལྷག་པའི་ཆ་བྱུང་ན་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་མི་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་དེ་ལྟར་རྩོམ་པའོ། །མཐར་ཐུག་ཐོབ་པའོ། །ཚད་ནི་རབ་ཚད་ལས་ཀྱང་ལྷག་པའོ། །ཞེས་པ་སྤྱིར་བཏང་ཡིན་ལ། ཆུང་ཚད་ཐོབ་ན་ཡང་ཁ་སྐོང་བསླང་བར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ཉིད་ལ་ཆོས་གོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་འཆགས་པའི་ཕྱིར། མདོར་རིན་ཐང་ཞེས་དང་། སོ་སོར་ཞེས་པས་བསྟན་པའི་ལྟུང་བ་གཉིས་ནི་སྤགས་པ་སློང་བ་དང་སོ་སོ་ནས་སྤགས་པ་ཞེས་པ་གཉིས་ཡིན་ལ། དང་པོ་ནི། ཉེར་དགས་བསླངས་པའོ། །སྦྱིན་བདག་ནི་སྦུངས་ཆུང་བ། ཀུན་སློང་བསྔོས་ཚོད་ལས་ལྷག་པ་ཐོབ་པའོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་གསུང་ལ། མདོའི་དངོས་བསྟན་འབུལ་བའི་དུས་ལ་མི་སྡོད་པར་ལྔ་ཚོམས་སུ་བླངས་པའི་ཉེས་པའོ། །དགུ་པ་སོ་སོ་ནས་སྤགས་པ་སློང་བ་ལ། གཞན་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་སྦུངས་ཆེ་བ་ཞེས་སྦྱར། འདི་གཉིས་ནི་དགེ་སློང་རང་ཉིད་གོས་སློང་བར་རིགས་མི་རིགས་གང་ཡིན་ཀྱང་རུང་སྟེ། མ་སླངས་པའི་སྔ་རོལ་དུ་བསྔོས་པ། སྟེར་ལོང་མེད་པར་བསླངས་པ་ཡིན་ལ། སོ་སོ་ནས་བསླངས་པའི་ཚོགས་གཉིས་ཐོབ་ཀྱང་། སྦྱོར་བ་གཅིག་པ་ན་ལྟུང་བ་གཅིག་ཁོ་ནའོ། །སྦུངས་ཆེ་བ་ཞེས་པའི་ཚིག་གི་ནུས་པས་ཁྱིམ་བདག་ཕོ་མོ་ལས་སོ་སོར་བསྔོས་པའི་གོས་དུས་སྔ་ཕྱིར་ཐོབ་ཀྱང་། ཁྱིམ་བདག་རྫས་གཅིག་པས་ལྟུང་བ་གཅིག་ཏུ་བཞག་གོ །བཅུ་པ་བསྐུར་པའི་སྤང་བ་ལ། 6-2-34b གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པར་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། འདོད་པ་ཆེ་བ་དང་། གཞན་མ་དད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། སྦྱིན་བདག་ཕོ་ཉ། ཞལ་ཏ་པ་གསུམ་ཆར། ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། དེ་དག་ནང་ཕན་ཚུན་ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། རེ་བ་མེད་པའི་ཚེ་སྦྲན་ན་སེམས་བསྡུ་བར་ཁས་མི་ལེན་པ། དངོས་པོ་རིན་བསྒྱུར་བ་ལས་བྱུང་བའི་གོས་རུང་ཚད་ལྡན། ཀུན་སློང་ལེན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བསྐུལ་བསྡད་དྲུག་ལས་ལྷག་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །འདི་དག་གི་གོ་དོན་ནི། སྦྱིན་བདག་གིས་གོས་ཀྱི་རིན་རུང་བ་མ་ཡིན་པ་གསེར་དངུལ་ལྟ་བུ་གཅིག་ཕོ་ཉ་བཏང་ནས་རང་ཉིད་ལ་ཕུལ་བ། དེ་ལེན་དུ་མི་རུང་ཞེས་ཕྱིར་སྤངས་པ། ཕོ་ཉས་དགེ་སློང་རང་གི་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་ཁྱིམ་པ་ཞིག་ལ་གཏད་པ། དེས་དགེ་སློང་ལ་གོས་བསྒྲུབས་ནས་འབུལ་བར་ཁས་བླངས་པ། དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་དེ་ཕོ་ཉས་དགེ་སློང་ལ་བརྗོད་པའོ། །དེའི་ཚེ་གོས་དུས་སུ་མ་བྱུང་ན་དགེ་སློང་གིས་ཞལ་ཏ་བ་དེ་ལ་བསྐུལ་བསྡད་ལན་དྲུག་ཏུ་བྱེད་པར་གནང་ངོ་། །དེ་ལས་ལྷག་པར་བྱས་པས་གོས་ཐོབ་ན་ཉེས་པ་འདིར་འགྱུར། ཞེས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གཉིས་པ། བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ནི། སྲིན་བལ་འབའ་ཞིག་ཆ་གཉིས་དང་། །དྲུག་དང་མཐོ་གང་ལམ་དང་ནི། །འཁྲུ་བ་དང་ནི་གསེར་དངུལ་དང་། །མངོན་མཚན་ཅན་དང་ཉོ་བཙོང་ངོ

【現代漢語翻譯】 或者沒有索要，但有多餘的部分也不願意佈施出去，像這樣造作，最終獲得，這個『度』是指超過最好的限度。』這是一般情況。即使只得到少量的，也不應該再索要補充，因為這樣會形成對那件法衣的加持。簡而言之，『價值』和『各自』所指的兩種墮落是『乞求粗糙之物』和『各自乞求』。第一種是：過度地索要。施主是吝嗇之人，所求超過了預期的數量。』有些人這樣說。經文的直接意思是，不等待供養的時間，而在五眾中索取是錯誤的。第九種是從各自處乞求，與前者相似，但加上『佈施者是慷慨之人』。這兩種情況，無論是比丘自己乞求衣服是否合適，只要在沒有乞求之前就已預定，或者在沒有能力給予時就乞求，即使從各自處乞求得到兩份，如果行為相同，也只有一種墮落。『慷慨之人』這個詞的力量在於，即使從男女施主處分別獲得預定的衣服，時間有先後，但由於施主是同一人，所以只算一種墮落。第十種是委託的捨棄。 6-2-34b 起因：在舍衛城，過度地，做了不合規矩的事情。應該禁止的是：貪婪和使他人不信任。關於因緣：基礎是：施主、信使、侍者這三種人，都是具有五個條件的在家人。這些人之間財物不同，在沒有期望的時候，如果混合，不答應接受心意。由物品變賣而來的合格的衣服，動機是想要接受。行為是超過六次的催促。最終是拿到手中。這些的含義是：施主送來不合格的衣服的價值，比如金銀，派一個信使送給自己，拒絕接受，並捨棄。信使委託一個在家人做比丘的侍者，那人答應為比丘準備並供養衣服。信使將此事告訴比丘。如果衣服沒有按時送到，比丘可以允許侍者催促六次。如果超過這個次數而得到衣服，就會犯這個錯誤。 第二組十條 第二組十條是：純蠶毛分兩份，六份和高度，道路和，洗滌和金銀，有明顯標誌的和買賣。

【English Translation】 Or if not requested, but there is a surplus and one is unwilling to give it away, thus acting, ultimately obtaining, this 'measure' refers to exceeding the best limit.' This is the general situation. Even if only a small amount is obtained, one should not ask for more to supplement it, because this will form a blessing for that Dharma robe. In short, the two downfalls indicated by 'value' and 'separately' are 'begging for coarse things' and 'begging separately.' The first is: excessively requesting. The donor is a stingy person, and the request exceeds the expected amount.' Some say this. The direct meaning of the sutra is that it is wrong not to wait for the time of offering, but to ask for it in the five assemblies. The ninth is begging from each place, which is similar to the former, but with the addition of 'the giver is a generous person.' In these two cases, whether it is appropriate for a bhikshu to beg for clothes himself, as long as it is predetermined before begging, or if he begs when he is unable to give, even if he obtains two copies from each place, if the actions are the same, there is only one downfall. The power of the word 'generous person' lies in the fact that even if the predetermined clothes are obtained separately from male and female donors, the time is different, but since the donor is the same person, it is counted as one downfall. The tenth is the abandonment of entrustment. 6-2-34b Cause: In Sravasti, excessively, doing things that are not in accordance with the rules. What should be prohibited is: greed and causing others to distrust. Regarding the causes and conditions: The basis is: the donor, the messenger, and the attendant, all three are lay people with five conditions. Among these people, the property is different, and when there is no expectation, if mixed, they do not agree to accept the intention. Qualified clothes made from the sale of goods, the motivation is to want to accept. The action is to make more than six urgings. The ultimate is to get it in hand. The meaning of these is: the donor sends the value of unqualified clothes, such as gold and silver, and sends a messenger to give it to himself, refuses to accept it, and abandons it. The messenger entrusts a layman to be the bhikshu's attendant, and that person promises to prepare and offer clothes for the bhikshu. The messenger tells the bhikshu about this matter. If the clothes are not delivered on time, the bhikshu can allow the attendant to urge six times. If the clothes are obtained by doing more than this number of times, this error will be committed. The second set of ten The second set of ten are: pure silk divided into two parts, six parts and height, road and, washing and gold and silver, with obvious signs and buying and selling.

---

་། །དང་པོ་སྲིན་བལ་འབའ་ཞིག་གི་སྟན་བྱེད་པའི་ལྟུང་བ་ལ། གླེང་གཞི། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས། འདོད་ཞེན་གྱིས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་བཟང་པོ་དམན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། དེ་ཚོལ་བའི་ངལ་བས་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོ་སྲིན་བལ་འབའ་ཞིག་ཡིན་པ། གསར་པ་ཚད་དང་ལྡན་པ། སྔར་གཞན་གྱིས་བཟོ་བརྩོམ་མ་བྱས་པ། གནས་ནི་སྲིན་བལ་རིན་ཆེ་བའི་གནས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་སྟན་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་གཞན་གྱིས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་འཁོད་བཀྲམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །གཉིས་པ་འབའ་ཞིག་དང་ཞེས་ 6-2-35a པས་བསྟན་པ་ནི། ལུག་བལ་ནག་པོ་འབའ་ཞིག་ལ་སྟན་བྱེད་པའི་སྤང་བ་ནི་གོང་མ་ཉིད་འདོན་པ་བསྒྱུར་བའོ། །གསུམ་པ་ཆ་གཉིས་བསྲེ་བའི་སྤང་བ་ནི། བལ་ནག་པོ་དང་། དཀར་པོ་ཆ་གཉིས་བསྲེས་པའི་སྟན་བྱེད་པར་ནི་གནང་བ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ནག་པོ་བྱེད་པས་ལྷག་པ་ལ་སྤང་བ་འདིར་བཅས་ཤིང་། དགག་བྱ་དང་རྒྱུ་ཚོགས་སྔ་མ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །སྐབས་འདིར་འགྲེལ་པ་ལས། གདིང་བ་ནི་སྟན་མ་ཡིན་ཏེ། གོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་རྣམ་པ་ཐ་དད། དགོས་ཆེད་ཐ་དད། གནང་བཀག་ཐ་དད། ཚད་ཐ་དད། ཅེས་རྒྱུ་མཚན་བཞི་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་ལོ་དྲུག་པའི་སྤང་བ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས། ཉོན་མོངས་པ་ཆོག་མི་ཤེས་པས། ཉེས་པ་ལོ་དྲུག་གི་ནང་དུ་སྟན་གཉིས་ལ་སོགས་པ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་འདོད་ཞེན་ཆེ་བ་དང་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། དངོས་པོ་ནི་གླིངས་པའི་སྟན་ཡིན་པ། རུང་ཚད་ལྡན། གསར་པ་སྔར་གཞན་གྱིས་བཟོ་རྩོམ་མ་བྱས་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི། སྟན་གཞན་ཡོད་པའམ། རང་དགར་གཏོང་བ། ལོ་དྲུག་གི་ནང་ཡིན་པ། གནང་བ་མ་ཐོབ་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་གྲུབ་ཟིན་པའོ། །གནང་བ་གསོལ་བའི་རྟེན་ནི། ཐུན་མོང་གི་ཆོས་བདུན་ལྡན། སྟན་བྱས་ནས་ལོ་དྲུག་མ་ལོན་ཞིང་། སྟན་སྔ་མས་འཚོ་བར་མ་ནུས་པ། གནང་བ་གསོལ་བ་པོ་ཡིན་པ་དེ་ལ། དགོས་པ་ལྟུང་བ་འདི་མི་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ། ཆོ་ག་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་སྦྱིན་ནོ། །ཁང་པའི་གནང་བ་སྟེར་གསོལ་ནི། ཁང་པའི་ལས་ཇི་ཙམ་བྱེད་ཀྱང་རེ་རེ་ནས་དགོས་ལ། སྟན་གྱི་གནང་བ་ནི་ལོ་དྲུག་གི་ནང་དུ་སྟན་གཉིས་པ་སོགས་རྩོམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ལྔ་པ་མཐོ་གང་གི་སྤང་བ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། དགེ་སློང་མང་པོས། དྲོད་མི་ཤེས་པ་དང་སོ་སོར་མ་རྟོག་པས། གདིང་བ་རྙིང་པ་ལས་གསར་པ་ལ་མ་གླན་པར་རྙིང་པ་བོར་བའོ། །དགག་བྱ་གསར་པ་དཀྱིལ་རྡོལ་བ་དང་། རྙིང་པ་ལྟོས་མེད་དུ་ 6-2-35b འདོར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞིའི་ཡན་ལག་ནི། དངོས་པོ་རང་གི་ཡིན་པ། རུང་ཚད་ལྡན་གསར་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི། གདིང་བ་རྙིང་པ་དེ་ཙམ་ཡོད་

【現代漢語翻譯】 首先，關於製作純動物毛墊子的墮落行為：起因是眾多比丘（梵文：bhikṣu，比丘）因貪慾而為之。應避免將好的東西用於低劣的目的，以及因尋求這些東西的辛勞而阻礙善行。關於構成要素：基礎是純動物毛，新的且尺寸合適，以前未被他人制作或使用過。地點是動物毛昂貴的地方。動機是想要製作墊子。行為是自己或他人制作。最終完成是鋪設完畢。 第二，關於用『純』一詞所指出的內容：禁止製作純黑羊毛墊子，這與上述情況相同，只是措辭略有改變。第三，關於混合兩種材料的禁令：允許製作混合黑白羊毛的墊子。在這種情況下，制定此禁令是爲了防止過度使用黑色。應將之前的應避免事項和構成要素應用於此。在此情況下，註釋中說：『坐墊不是墊子，因為它的本質是布料。』這兩者在形式、目的、允許/禁止和尺寸上都有所不同。這裡解釋了四個原因。 第四，關於六年禁令：起因是，在舍衛城（梵文：Śrāvastī，城市名），眾多比丘因無法滿足慾望，在六年內製作了兩個或更多的墊子。應避免的是強烈的貪慾和對善行的阻礙。關於構成要素：材料是毛墊，尺寸合適，新的且以前未被他人制作或使用過。自身條件是：擁有其他墊子或隨意丟棄，在六年之內，未經允許。行為是製作。最終完成是製作完成。允許的依據是祈請：具備七種共同品質，製作墊子后未滿六年，且無法依靠舊墊子生存。對於祈請允許者，爲了避免這種墮落，通過兩次祈請的羯磨（梵文：karma，業）來給予許可。給予房屋許可的祈請：無論建造多少房屋，都需要逐一祈請。而墊子的許可是指在六年內製作第二個墊子等情況。 第五，關於一拃（zhǎ）高的禁令：起因是，眾多比丘因不瞭解保暖和不區分情況，沒有用新的替換舊的坐墊就丟棄了舊的。應避免的是新的坐墊中間破損，以及隨意丟棄舊的坐墊。關於構成要素：基礎的組成部分是：材料是自己的，尺寸合適且是新的。自身條件是：有足夠的舊坐墊。

【English Translation】 Firstly, regarding the transgression of making a mat solely from animal hair: The basis is that many monks (Sanskrit: bhikṣu) did so out of desire. What should be avoided is using good things for inferior purposes, and the hindrance to virtuous actions due to the labor of seeking these things. Regarding the constituent elements: The basis is pure animal hair, new and of suitable size, not previously made or used by others. The location is a place where animal hair is expensive. The motivation is the desire to make a mat. The action is making it oneself or having others make it. The final completion is the full spreading out. Secondly, regarding what is indicated by the word 'solely': The prohibition against making a mat solely from black sheep's wool is the same as above, but with slightly altered wording. Thirdly, regarding the prohibition of mixing two materials: It is permitted to make a mat mixed with black and white wool. In this case, the prohibition is enacted to prevent excessive use of black. The previous things to be avoided and constituent elements should be applied here. In this context, the commentary says: 'A cushion is not a mat, because its essence is cloth.' These two differ in form, purpose, permission/prohibition, and size. Four reasons are explained here. Fourthly, regarding the six-year prohibition: The basis is that, in Śrāvastī, many monks, unable to satisfy their desires, made two or more mats within six years. What should be avoided is strong desire and the hindrance to virtuous actions. Regarding the constituent elements: The material is a wool mat, of suitable size, new and not previously made or used by others. The self-condition is: having other mats or discarding them at will, being within six years, without permission. The action is making it. The final completion is the completion of making. The basis for permission is a request: possessing seven common qualities, not having completed six years since making the mat, and being unable to survive on the old mat. For the one requesting permission, in order to avoid this transgression, permission is granted through the karma (Sanskrit: karma, action) of two requests. The request for granting permission for a house: No matter how much construction is done on a house, each request is necessary. The permission for a mat refers to the case of making a second mat, etc., within six years. Fifthly, regarding the prohibition of a span (zhǎ) high: The basis is that many monks, not understanding warmth and not distinguishing situations, discarded old cushions without replacing them with new ones. What should be avoided is a new cushion with a hole in the middle, and discarding an old cushion without regard. Regarding the constituent elements: The components of the basis are: the material is one's own, of suitable size, and new. The self-condition is: having enough old cushions.

---

བཞིན་དུ་མ་གླན་པའོ། །ཇི་ཙམ་ཞེ་ན། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་གང་གི་ཚད་དོ། །སྦྱོར་བ་ལོངས་སྤྱོད་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལོངས་སྤྱོད་པའོ། །གདིང་བ་འདི་ལ་ལོ་དྲུག་གི་ངེས་བཟུང་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྟན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་གདིང་བ་ཞེས་ཟེར་བ་ཅི་ཞེ་ན། སྟན་འོག་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟེང་དུ་གདིང་བས་ན་དེའོ། །ཞེས་རྣམ་འབྱེད་འགྲེལ་པར་རོ། །དྲུག་པ་ལམ་དང་ཞེས་པ་བལ་ཐོགས་པའི་སྤང་བ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཞེན་དང་ངོ་ཚ་མི་ཤེས་པས་བལ་གྱི་ཁུར་ཆེན་པོ་རྒྱང་གྲགས་ཀྱི་མཐར་འཁུར་བའོ། །རྒྱུ་མཚན་གཞན་མ་དད་པ་དང་རང་གི་ལུས་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི་དངོས་པོ་བལ་རུང་ཚད་ལྡན། ལམ་སའམ་ཆུ་ལ་བརྟེན་པ། རྒྱང་གྲགས་གཅིག་གི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། བདག་ཉིད་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པ། དུས་ཉི་མ་གཅིག་གི་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འགྲོ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འགྲོ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རྒྱང་གྲགས་ལས་འདས་པའོ། །སྤྱིར་ལམ་དུ་འགྲོ་བས་བསྐྱེད་པའི་ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་ལ་རྒྱང་གྲགས་ཀྱི་ཚད་དུ་ལོངས་པ་དགོས་སོ། །ལྟུང་བ་འདི་ལ་ནི་དཔག་ཚད་གསུམ་གྱི་བར་དུ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་འཁུར་བ་ཉེས་མེད་ཡིན་ལ། དེ་ནས་རྒྱང་གྲགས་འདས་པའི་ཚེ་སྤང་བའོ། །བདུན་པ་འཁྲུ་བ་དང་ཞེས་པས་བསྟན་པའི་བལ་རྨེལ་བའི་སྤང་བ་ལ། གླེང་གཞི། དགག་བྱ། རྒྱུ་ཚོགས་རྣམས་འཁྲུར་འཇུག་དང་འདྲ་བ་ལ། ལུག་གི་བལ། ཞེས་དང་། མཐར་ཐུག་མང་བ་བལ་གཅིག་ཙམ་རྨེལ་བ་རྫོགས་པའོ། །མདོར་འཁྲུ་བ་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི། འཁྲུ་བ་དང་འཆག་པ་ལ་ཡང་སྤང་བ་འདིར་འགྱུར་བའོ། །བརྒྱད་པ་གསེར་དངུལ་ལ་རེག་པའི་སྤང་བ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཞེན་གྱིས། ཉེས་པ་གསེར་ 6-2-36a དངུལ་བདག་གིར་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་མངོན་ཞེན་ཆེ་བ་དང་། དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། རིན་པོ་ཆེ་བཀྲག་པ་དངོས་སམ། དེ་དང་བཟང་ངན་འདྲ་བ། ཐ་སྙད་གདགས་སུ་རུང་བ། ཚད་དང་ལྡན་པ། རང་གི་ཡིན་པ། རུང་བ་མ་བྱས་པའོ། །ཀུན་སློང་ནི་བདག་གིར་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རིག་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་བདག་གིར་བྱས་པའོ། །འདི་ལ་རེག་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་ཏེ། དེ་མེད་ན་སྦྱོར་བ་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཡིད་འབའ་ཞིག་པ་ལ་ལྟུང་བ་འདིར་མི་འཇོག་པའི་ཕྱིར། འདིར་རིན་པོ་ཆེ་ལྔ་ནི། གསེར། དངུལ། བཻཌཱུཪྻ། ཤེལ། མུ་ཏིག་རྣམས་ལ་འཆད་ལ། རིན་པོ་ཆེར་སྨོས་པ་ལྔ་ནི། ཞ་ཉེ་དང་། ཟངས་དང་། ཁྲོ་དང་། ལྕགས་ལ་དང་། རོ་ཉེ་རྣམས་ལ་འཆད་དོ། །རུང་པ་བྱ་བའི་ཚུལ་ལ། རུང་པ་ནི་གསུམ་སྟེ། སྦྱིན་བདག་བདག་པོ་ཉིད་དུ་མོས་སུ་བཞུག་པ་དང་། ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་བདག་པོ་ཉིད་དུ་

【現代漢語翻譯】 不應更換舊的坐墊。至於尺寸，應與善逝（梵文：Sugata，如來十號之一，指佛陀）一拃的高度相同。開始享受，最終完全享受。這個坐墊不需要六年的限定，因為它不是臥具。那麼，為什麼稱之為坐墊呢？因為它鋪在所有下層臥具之上。《分別解脫經》的註釋中如是說。 第六，關於道路，指的是處理羊毛的罪過。緣起：在舍衛城，六群比丘因為貪慾和不知羞恥，將大量的羊毛背到遙遠的地方。原因是缺乏信心和損害自己的身體。關於構成要素：基礎是羊毛，質量合格，依賴道路或水，達到一由旬的距離。自身不是神通或化身的情況。時間是一天。動機是想要行走。開始是開始行走。最終是超過一由旬的距離。一般來說，所有因在道路上行走而產生的罪過，都需要達到一由旬的距離。對於這個罪過，自己揹負到三俱盧舍（約九里）的距離是沒有罪的，超過這個距離才算犯戒。 第七，關於洗滌，指的是處理洗過的羊毛的罪過。緣起：應禁止。構成要素類似於洗滌，例如羊毛。最終是完成洗滌大量的羊毛，哪怕只是一點點。簡而言之，經文中出現的『洗滌』，也包括洗滌和沖洗的罪過。 第八，關於觸控金銀的罪過。緣起：在舍衛城，六群比丘因為貪慾而佔有金銀。應禁止過度貪戀，因為這會成為善行的障礙。關於構成要素：基礎是閃亮的寶石，或者與之好壞相似的物品，可以命名，達到一定量，屬於自己，未經允許。動機是想要佔有。開始是自己或派人去識別。最終是佔有。對於這個罪過，必須先有觸控，因為沒有觸控，開始就不完整。而且，僅僅是意念不會構成這個罪過。這裡所說的五種寶石是：金、銀、毗琉璃（藏文：བཻཌཱུཪྻ，梵文：vaiḍūrya，梵文羅馬擬音：vaiḍūrya，青金石）、水晶、珍珠。提到的五種賤金屬是：鉛、銅、青銅、鐵和隕鐵。關於允許的方式：允許有三種方式：施主同意作為所有者，侍者同意作為所有者。

【English Translation】 One should not replace the old seat. As for the size, it should be the same as the height of a span of the Sugata (Sanskrit: Sugata, one of the ten epithets of the Tathagata, referring to the Buddha). Starting to enjoy, ultimately fully enjoying. This seat does not have a six-year limitation, because it is not a bed. So, why is it called a seat? Because it is placed on top of all the lower beds. So it is said in the commentary on the Vinaya-vibhaṅga. Sixth, regarding the path, it refers to the offense of handling wool. Origin: In Śrāvastī, the Group of Six Bhikshus, due to desire and shamelessness, carried a large load of wool to a distant place. The reasons were lack of faith and harm to one's own body. Regarding the constituent elements: the basis is wool, of qualified quality, relying on the road or water, reaching a distance of one yojana. The self is not a case of supernatural power or emanation. The time is one day. The motivation is wanting to walk. The beginning is starting to walk. The end is exceeding the distance of one yojana. In general, all offenses arising from walking on the road require reaching the distance of one yojana. For this offense, it is blameless to carry it oneself up to a distance of three kroshas (about nine li), and it is an offense when exceeding that distance. Seventh, regarding washing, it refers to the offense of handling washed wool. Origin: It should be prohibited. The constituent elements are similar to washing, such as sheep's wool. The end is completing the washing of a large amount of wool, even if it is only a little. In short, the 'washing' that appears in the sutra also includes the offenses of washing and rinsing. Eighth, regarding the offense of touching gold and silver. Origin: In Śrāvastī, the Group of Six Bhikshus, due to desire, possessed gold and silver. It should be prohibited to be overly attached, because it becomes an obstacle to virtuous deeds. Regarding the constituent elements: the basis is a shiny jewel, or an object similar in quality, that can be named, reaches a certain amount, belongs to oneself, and is not allowed. The motivation is wanting to possess. The beginning is identifying it oneself or sending someone to identify it. The end is possessing it. For this offense, there must be touching first, because without touching, the beginning is not complete. Moreover, merely thinking about it does not constitute this offense. Here, the five jewels are explained as: gold, silver, vaiḍūrya (Tibetan: བཻཌཱུཪྻ, Sanskrit: vaiḍūrya, Romanized Sanskrit: vaiḍūrya, lapis lazuli), crystal, and pearl. The five base metals mentioned are explained as: lead, copper, bronze, iron, and meteoric iron. Regarding the way of allowing: there are three ways of allowing: the donor agrees to be the owner, the attendant agrees to be the owner.

---

ཁས་ལེན་དུ་གཞུག་པ་དང་། བྱིན་གྱིས་རླབ་པ་རྣམས་སོ། །དེའི་ཚུལ་ལ། གཞི་ནི། ཆོས་དང་ལྡན་པའི་དོན་མི་བདོག་པའི་རྐྱེན་ཡིན་པ། རིན་པོ་ཆེ་ཚད་ལྡན། རང་དབང་བ། བསམ་པ་ནི། འདི་མི་བཅང་། འདི་ལས་བྱུང་བ་བཅང་སྙམ་པའོ། །རྟེན་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་སྡེ་ལྔའོ། །དགོས་པ་ལྟུང་བ་འདི་མི་འབྱུང་བ་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་མངོན་ཞེན་དགག་པའོ། །དེ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི། བྱིན་རླབས་ཕྱུང་དང་གཞན་ལ་བསྔོས། །དངོས་པོ་རླག་དང་རང་གི་བའི། །བསམ་པ་རྒྱུན་ལྡན་ཡིད་གཏན་ཡུལ། །ཤི་ལ་དེར་ཤེས་རྟེན་ཉམས་པའོ། །བདག་གིར་མི་བྱེད་པའི་རེག་པ་ནི་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་ཡིན་ལ། རུང་བ་གསུམ་པོ་གང་རུང་བྱས་ནས་ནི་རེག་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་པར་གསུངས་ལ། དགེ་ཚུལ་ལ་ནི་བདག་གིར་མ་བྱས་ན་རུང་བ་མེད་ཀྱང་རེག་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དགུ་པ་མངོན་མཚན་ཅན་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཞེན་གྱིས། མངོན་མཚན་ཅན་གྱི་སྐྱེད་འཕེལ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་འདོད་ 6-2-36b ཞེན་ཆེ་བ་དང་། འདུ་འགོད་ཀྱི་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་སོགས་དང་། དངོས་པོ་པ་ནའམ་རིན་པོ་ཆེ་རང་དབང་བ། ཐ་སྙད་གདགས་སུ་རུང་བ། ཚད་དང་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་རྙེད་པ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་སྐྱེད་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་སྐྱེད། ཁྲུ་གང་དུ་ལོངས་པ་ཐོབ་པའོ། །བཅུ་པ་ཉོ་བཙོང་ལ། སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ། དངོས་པོ་རིན་པོ་ཆེ་ལས་གཞན་འབྲུ་དང་གོས་ལ་སོགས་པ་ཉོ་བཙོང་བྱས་པ་ལས་སྐྱེད་ཐོབ་པའམ། ཡང་ན། གཞུང་དུ། གཞན་གྱིས་སོ། །ཞེས་པའི་དོན། སྐྱེད་ལས་གཞན་ཉོ་བཙོང་བྱས་པ་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་པས་རིན་པོ་ཆེ་ལ་འདི་འབྱུང་བར་འཆད་པ་ཉིད་ལེགས་སོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གསུམ་པ། བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ནི། ལྷུང་བཟེད་གཉིས་དང་ཐ་ག་གཉིས། །སྦྱིན་འཕྲོག་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་དང་། །དགོན་པ་བ་དང་རས་ཆེན་དང་། །བསྔོས་པ་དང་ནི་སོག་འཇོག་གོ །ཞེས་གསུངས། དང་པོ་ལྷུང་བཟེད་གཉིས་ཞེས་པ་ནི། འཆང་བ་དང་། འཚོལ་བ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། འདོད་ཞེན་གྱིས། ལྷུང་བཟེད་ལྷག་པོ་བཅངས་པའོ། །དགག་བྱ་འདོད་ཞེན་ཆེ་བ་དང་དགེ་བའི་བར་ཆད་དོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། དངོས་པོ་ལ་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་ཚད་ལྡན་དབང་བྱར་ཡོད་པ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བའམ། འབྲེལ་ཀྱང་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་དང་བཅས་པ། འབྲེལ་མེད་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་རང་དོན་དུ་འཆང་བར་འདོད་པ། མཐའ་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །ལྷུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་ཅེས་པའི་དོན། ལྷུང་བཟེད་ལྷག་པོ་བཙལ་བའི་ཆད་ལས་ཀྱི་ཆེད་དུ་ལྷུང་བཟེད་དངོས་ཀྱི་བྱིན་བརླབས་མེད་པའི་ལྷུང་བཟེད། མཚམས་དེའི་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་ནས་བསྙིག

【現代漢語翻譯】 接受和加持等等。關於它的方式，基礎是：不具備與法相應的意義的因緣，是合格的珍寶，是自主的。想法是：不持有這個，想要持有從這個產生的東西。所依是五種出家眾。必要是不產生這種墮落，以及遮止對珍寶的貪執。它的毀滅之因是：加持被取出和獻給他人，物品遺失和屬於自己的，想法持續不斷，心意堅定，死亡時在那裡知道，所依衰敗。不佔有的觸碰僅僅是墮落之因，說了做三種允許中的任何一種，觸碰就沒有過失。對於沙彌來說，如果不佔有，就沒有允許，但觸碰也沒有過失。第九，對於有明顯標誌者，開端是：在舍衛城，六群比丘，由於煩惱貪慾，增長了有明顯標誌者的財富。應遮止的是強烈的貪慾，以及成為修積善根的障礙。關於因緣，處所是具有五種名稱的在家眾等等，物品是缽或珍寶是自主的，可以安立名稱，具有資格，動機是想要獲得財物，行為是開始增長，最終是增長，獲得一肘長的財物。第十，買賣，與之前相似，物品是買賣珍寶以外的穀物和衣物等而獲得利潤，或者，經文中，『由他人』的意思是，買賣利潤以外的東西的意思，因此解釋為珍寶會發生這種情況是好的。 第三組十事：第三組十事是：『兩個缽和兩個織機，奪取佈施，秋收月，小，寺院，大布，迴向和儲存。』這樣說了。第一個，兩個缽，指的是持有和乞討兩個。第一個，開端是：在舍衛城，六群比丘，由於貪慾，持有多餘的缽。應遮止的是強烈的貪慾和成為善根的障礙。關於因緣，有四種，第一個是：物品是自己的缽，合格且可以支配，沒有加持或者即使有加持也是之後加入的，不是沒有關聯的。動機是爲了自己持有，十一邊際的黎明升起。缽沒有關聯的意思是：爲了尋找多餘的缽的罪過，沒有缽本身的加持的缽，從那個區域的僧團中取出。

【English Translation】 Acceptance and blessings, etc. Regarding its manner, the basis is: the cause of not possessing meaning that accords with the Dharma, it is a qualified jewel, it is autonomous. The thought is: not holding this, wanting to hold what arises from this. The support is the five kinds of ordained ones. The necessity is not to generate this downfall, and to prevent attachment to jewels. The cause of its destruction is: the blessing being taken out and dedicated to others, the object being lost and belonging to oneself, the thought being continuous, the mind being steadfast, knowing there at the time of death, the support decaying. Touching without ownership is merely a cause of downfall, and it is said that having done any of the three permissible things, there is no fault in touching. For a novice monk, if there is no ownership, there is no permission, but there is no fault in touching. Ninth, for one with obvious signs, the beginning is: in Shravasti, the group of six monks, due to afflictive desire, increased the wealth of those with obvious signs. What should be prevented is strong desire, and becoming an obstacle to accumulating merit. Regarding the causes and conditions, the place is householders with five names, etc., the object is a bowl or a jewel that is autonomous, can be given a name, is qualified, the motivation is wanting to obtain wealth, the action is starting to increase, the final result is increasing, obtaining an arm's length of wealth. Tenth, buying and selling, similar to before, the object is buying and selling grains and clothes, etc., other than jewels, and obtaining profit, or, in the text, 'by others' means, buying and selling things other than profit, so it is good to explain that this happens to jewels. The third set of ten: The third set of ten is: 'Two bowls and two looms, taking away offerings, the harvest month, small, monastery, large cloth, dedication and storage.' Thus it is said. The first, two bowls, refers to holding and begging. The first, the beginning is: in Shravasti, the group of six monks, due to desire, held extra bowls. What should be prevented is strong desire and becoming an obstacle to merit. Regarding the causes and conditions, there are four, the first is: the object is one's own bowl, qualified and can be disposed of, without blessing or even if there is blessing it is added later, it is not unrelated. The motivation is wanting to hold for oneself, the dawn of the eleven boundaries rises. The meaning of the bowl being unrelated is: for the sake of the fault of seeking extra bowls, a bowl without the blessing of the bowl itself, taken out from the Sangha of that area.

---

ས་པར་གྱུར་པ་ཞིག་རྟག་ཏུ་བཅང་དགོས་པ་དེའོ། །འཆང་སྤང་འདི་ལ་ལྷུང་བཟེད་ལྷག་པོ་བཅངས་པ་ཞིག་དགོས་པ་ལྟ་བུར་རྩ་བའི་མདོ་ལས་བཤད་ཀྱང་། རང་དབང་བ་གཅིག་པུ་དེ་ཉིད་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་ 6-2-37a པ་ལའང་འདི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། གོས་འཆང་སྤང་གི་འདོན་པ་སྒྱུར་དགོས་པར་གཞུང་ཉིད་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་འཚོལ་བ་ལ། གླེང་གཞི་ཉེར་དགའ་ལ་བརྟེན་ནས་བཅས། དགག་བྱ་འདོད་པ་ཆེ་བ་དང་གཞན་མ་དད་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ལྷུང་བཟེད་རུང་ཚད་ལྡན་ཁྱིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ནི་འབྲེལ་མེད་མ་ཡིན་པའི་ལྷུང་བཟེད་རུང་ཚད་ལྡན་ཡོད་པ། ཀུན་སློང་སློང་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པ། འདི་ཡང་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པར་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་ན་ལྟུང་བ་སྔ་མ་དེར་འགྱུར་རོ། །འཆང་སྤང་ལ་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ལས་བླང་བ་མི་དགོས་ཤིང་། ཚོལ་བ་ལ་དགོས་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་རོ། །ཐ་ག་གཉིས་ཞེས་པས་བསྟན་པ་ལ། འཐག་ཏུ་འཇུག་པ་དང་། འཐག་པ་སྐྱེད་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། གླེང་གཞི་ཉེར་དགའ་དང་། དགག་བྱ་འདོད་ཞེན་ཆེ་བ་དང་གཞན་མ་དད་པ། ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། ཐག་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་དང་ཕོ་ཉ་བ་གསུམ་ཀ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་གོས་ཀྱི་རྒྱུ་རུང་ཚད་ལྡན་རང་དབང་བ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལྡན་པས་གཞན་འཐག་ཏུ་འཇུག་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་བཞི་ལྡན། མཐར་ཐུག་གོས་གྲུབ་པའོ། །གཉིས་པ་སྐྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། ཉེར་དགས་དེ་བསྐྱེད་པའོ། །དགག་བྱ་སྦྱིན་བདག་དང་ཐ་ཀ་པ་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་སྦྱིན་བདག་དང་ཐ་ཀ་པ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། གོང་མ་དང་གཉིས་ཀ་ལ་ཕོ་ཉ་བ་དགོས་པའི་ངེས་པ་མེད་ལ། ཡོད་ན་དེ་ཡང་ཁྱིམ་པ། འདི་ལ་སྦྱིན་བདག་ཁྱིམ་པ་ངེས་པར་དགོས་ལ། གོང་མ་ལ་དགོས་པའི་ངེས་པ་མེད་དོ། །དངོས་པོ་ནི་གོས་ཀྱི་རྒྱུའི་དོག་པ་རུང་ཚད་ལྡན། ཁྱིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། སྐྱེད་པར་སྦྱིན་བདག་དང་ཐ་ཀ་བས་མ་གནང་བ། ཀུན་སློང་འཐག་པ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་ཕོ་ཉའི་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་ 6-2-37b སྦྱིན་བདག་གིས་བསྔོས་ཚོད་ཀྱི་དོག་པ་ཟད་པའམ། ཐ་ཀ་བ་ལ་གླ་རྔན་མ་བྱིན་པ་གང་རུང་གིས་གོས་ཐོབ་པའོ། །འདི་ལ་རྐུ་སེམས་མེད་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་མ་བྱིན་ལེན་དུ་འགྱུར་སྲིད་པས་སོ། །ལྔ་པ་བྱིན་འཕྲོག་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགའ་བོས་ཉོན་མོངས་པ་མི་བཟོད་པས། དགེ་སྦྱོང་གཞན་ལ་གོས་བྱིན་ནས་སླར་ཕྲོག་པའོ། །དགག་བྱ་གཞན་ལ་གནོད་ཅིང་མ་དད་པ་དང་། མ་བྱིན་ལེན་གྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་ཡན་ལག་དང་པོ་གཞི་ནི། ཡུལ་རྫོགས་པའི་སྡོམ་ལྡན། ལྟ་མཚན་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། རྒྱུད་དང་ནོར

【現代漢語翻譯】 必須始終持有適合的缽。 關於持有和放棄，根本律藏中說，就像需要持有剩餘的缽一樣。即使沒有加持，也會產生這種情況，因為經文中說必須改變持有和放棄衣服的唸誦方式。 第二，關於尋找：基於令人愉悅的基礎而制定，禁止貪婪和他人不信任等。 關於因緣：基礎是，處所是具備六種功德的在家居士，缽是符合標準的，屬於該在家居士。自身擁有符合標準的缽，並非無關。動機是想要乞討。最終獲得。如果沒有加持，在第十一個黎明升起時，會變成之前的墮落。 持有和放棄不需要從在家居士那裡獲取，而尋找則需要，這是處所的差別。 『兩種編織』指的是：使之編織和產生編織。 第一種：基於令人愉悅的基礎，禁止貪婪和他人不信任。分支是：基礎是，繩索、施主和信使都是具備六種功德的在家居士。物品是符合標準的衣服材料，是自由的。動機是，由於盜竊之心和貪戀，想要讓別人編織。行為是具備四種語言。最終是衣服完成。 第二種是產生：基礎是，令人愉悅的基礎產生它。禁止損害施主和編織者。關於因緣：基礎是，處所是施主和編織者，都是具備六種功德的在家居士。和前面一樣，兩者都需要信使，如果存在，那也是在家居士。這裡必須有施主在家居士，而前面不一定需要。物品是衣服材料的疑慮，符合標準，屬於該在家居士。在施主和編織者不允許的情況下產生。動機是想要產生編織。行為是自己或信使具備六種語言。最終是施主所奉獻的材料耗盡，或者沒有給編織者工錢，無論哪種方式獲得衣服。 這裡需要沒有盜竊之心，否則可能會變成不予取。 第五，關於搶奪：在舍衛城，由於難陀無法忍受煩惱，把衣服給了其他僧人又搶了回來。禁止損害他人和不信任，以及成為不予取的因緣。關於因緣，第一個分支的基礎是：處所是具足戒律者，觀點相同，具備三種名稱，擁有傳承和財富。

【English Translation】 One must always hold a suitable bowl. Regarding holding and abandoning, the root Vinaya states that it is like needing to hold the remaining bowl. Even without blessing, this arises because the scriptures say that the recitation of holding and abandoning clothes must be changed. Second, regarding seeking: established based on a pleasing foundation, prohibiting greed and others' distrust. Regarding the causes and conditions: the basis is that the place is a householder with six qualities, the bowl is up to standard, and belongs to that householder. One possesses a bowl that meets the standard and is not unrelated. The motivation is the desire to beg. The final attainment. If there is no blessing, it will turn into the previous downfall when the eleventh dawn rises. Holding and abandoning do not require taking from a householder, but seeking does, which is the difference in place. 'Two weaving' refers to: causing to weave and generating weaving. The first: based on a pleasing foundation, prohibiting greed and others' distrust. The branches are: the basis is that the rope, the donor, and the messenger are all householders with six qualities. The object is the material of the clothes that meets the standard and is free. The motivation is the desire to have others weave due to a thieving mind and attachment. The action is having four languages. The final result is the completion of the clothes. The second is generating: the basis is that the pleasing foundation generates it. Prohibiting harm to the donor and the weaver. Regarding the causes and conditions: the basis is that the place is the donor and the weaver, both of whom are householders with six qualities. Like the previous one, both need a messenger, and if there is one, it is also a householder. Here, there must be a donor householder, while the previous one does not necessarily need one. The object is the doubt about the material of the clothes, which meets the standard and belongs to that householder. It is generated when the donor and the weaver do not allow it. The motivation is the desire to generate weaving. The action is oneself or the messenger having six languages. The final result is that the material dedicated by the donor is exhausted, or the weaver is not paid, whichever way the clothes are obtained. Here, there must be no thieving mind, otherwise it may become taking what is not given. Fifth, regarding robbery: In Shravasti, because Nanda could not bear the afflictions, he gave clothes to other monks and then robbed them back. Prohibiting harming others and distrust, and becoming the cause of taking what is not given. Regarding the causes and conditions, the basis of the first branch is: the place is one who possesses complete precepts, has the same view, possesses three names, and possesses lineage and wealth.

---

་རྫས་ཐ་དད་པ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ་སྟེ་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་དགེ་སྦྱོང་གི་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད། གོས་ཁོ་ནར་མ་ཟད་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་པ་རུང་ཚད་ལྡན་ཡུལ་དེ་དབང་བ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལས་གཞན་པ། ཕན་སེམས་མ་ཡིན་པར་གཏན་དུ་དབྲལ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྒོས་པས་ལུས་ངག་གཉིས་ཀའམ་གང་ཡང་རུང་བས་འཕྲོག་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱི་ལུས་ལས་བྲལ་བའོ། །འདི་ལ་རྐུ་སེམས་ཡོད་ན་མ་བྱིན་ལེན་དུ་འགྱུར་བས། འདི་ནི་རང་གི་ཡིན་ཏེ་གཞན་ལ་མི་སྟེར་རོ་སྙམ་པས་མངོན་སུམ་དུ་ལེན་པའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། རང་གི་ཉིད་སེལ་བར་གྱུར་པའི་འཕྲོག་པ་ཉིད་འདིར་སྡུས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས། འདི་སེལ་བ་ཡིན་པ་ལ་སེལ་བར་ནོར་བ་མང་ངོ་། །དྲུག་པ་དགོན་པ་བའི་འབྲལ་སྤང་ལ། གླེང་གཞི་ནི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་རང་ཉམས་སུ་བྱེད་པས། ཉེས་པ་ཞག་བདུན་དུ་བྲལ་བའོ། །དགག་བྱ་ནི་གནང་བའི་ས་མཚམས་ཁྱད་དུ་བསད་པ་དང་། ལུས་མ་བཀབ་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི་དངོས་པོ་རང་གི་ཆོས་གོས་གསུམ་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་བྱིན་བརླབས་ཅན། བདག་ཉིད་ནི་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་མ་ཐོབ་པ། སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་བ། བར་ཆད་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ། དགོན་པ་པ་ཡིན་པ། གནས་ནི་ཆོས་གོས་ཡོད་ས་ལས་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་ཐ་དད་དུ་འདུག་པར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་འདུན་པའི་སྐྱ་རེངས་ 6-2-38a ཤར་བའོ། །འདིར་འབྲལ་སྤང་སྐྱེད་པའི་གནས་ནི། དགོན་པ་ཉིད་ཡིན་ཟེར་བ་མི་འཐད་དེ། དེ་དེའི་གནས་མ་ཡིན་པར་གཞུང་ཉིད་ན་གསལ་བའི་ཕྱིར། དཀྱུས་མ་ལས་ལོགས་སུ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན། མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་ཐོབ་ཀྱང་། འདི་སྐྱེད་པ་སྲིད་དེ། འདི་ནས་བཤད་པའི་ཆོས་གོས་བཞག་སའི་གནས་དང་། རང་ཉིད་འདུག་སའི་གནས་གཉིས་ཀ་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་ཡིན་པ་སྲིད་ལ། གནང་བ་དེ་ནི་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་ལ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་ལ་ཉེས་མེད་དུ་འཆད་པ་ཡང་དཔྱད་དགོས་ཏེ། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བའི་དགོན་པ་བས་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་ཡོད་ཀྱི་མཚམས་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་ཞག་དྲུག་ལྟ་ཞོག །མཚམས་ལས་འདས་པ་ན་དེའི་བྱིན་བརླབས་རང་འཇུག་བྲལ་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། འགྲེལ་པ་ལས་ནི་སྐབས་དེར་འབྲལ་སྤང་བྱུང་བར་བཤད་དོ། །བདུན་པ་དབྱར་གྱི་རས་ཆེན་གྱི་སྤང་བ་ལ། རས་ཆེན་བཙལ་སྔས་པ་དང་བཞག་འཕྱིས་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རང་ཉིད་དབྱར་སྔ་ཕྱི་གང་དུ་ཁས་ལེན་པ་དེའི་ཟླ་བ་གཅིག་གི་སྔ་རོལ་དུ་བཙལ་ཞིང་རྙེད་པ་ཡིན་ལ། བཞག་འཕྱིས་པ་ནི། དགག་དབྱེ་ཟིན་པའི་འོག་གི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ལས་འདས་པར་བཅངས་པའོ། །སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་དང་། ཞེས་པ། བརྒྱད་པ་བརྟད་པ་ལས་བྱུང་བའི་སྤང་བ་ལ། སྤང་ལྟུང་གསུམ་སྟེ། བདག་གིར་བྱེད་སྔས་པ་དང་། བགོད་སྔས་པ་དང་། བཞག་འཕྱིས་པའོ། །དང་པོ་

【現代漢語翻譯】 六、盜取：異類物，處於普通狀態，具備六種條件：物品是修行人生活的必需品，不僅限於衣物，還包括缽等，擁有符合標準的物品，且該地歸其所有；動機是除了偷盜之心和貪戀之外，並非出於善意，而是徹底想要剝奪；行為是親自或通過指使，以身語二者或任一方式著手搶奪；最終結果是物品與原主人分離。如果存在偷盜之心，則會構成不予取，這指的是認為『這是我的，不給別人』而公然拿取。正如經中所說：『在此處，搶奪本身就包含了消除自身之意。』消除自身之意容易被誤解為消除之物。第七，關於僧眾的離間罪：起因是在舍衛城，六群比丘因煩惱而自損，導致七日內被驅逐。禁止的是超越允許的界限，以及身體未被遮蓋。關於因緣：基礎是物品是自己的三法衣中的任何一件，具有加持力；自身是沒有獲得不離許可的；沒有鋪設坐具；沒有障礙；是僧眾；地點是與法衣所在之處不同；動機是想要分開居住；最終結果是生起想要分開的念頭。在此，有人說產生離間罪的地點是僧眾居住地本身，這是不合理的，因為經文中已經明確指出那裡不是產生離間罪的地點。如果從一般情況進行分析，即使獲得了不離許可，也可能產生離間罪，因為經中所說的放置法衣的地點和自己居住的地點都可能在結界的外面，而不離許可是不適用于結界之外的。認為鋪設坐具沒有罪過也需要考察，因為鋪設坐具的僧眾在鋪設坐具的結界之外，更不用說六天了，當超出結界時，據說其加持力自然消失。註釋中說，當時產生了離間罪。第八，關於夏季雨衣的捨墮罪：雨衣分為提前尋找的和延遲存放的兩種。第一種是指在自己承諾過夏安居的日期前一個月尋找並找到的；延遲存放的是指在解除夏安居之後超過半個月仍持有的。『秋季小月』，指的是第九，關於賭博引起的捨墮罪：有三種捨墮罪：佔爲己有、提前分配和延遲存放。第一種是 關於賭博引起的捨墮罪：有三種捨墮罪：佔爲己有、提前分配和延遲存放。第一種是

【English Translation】 Sixth, stealing: heterogeneous objects, existing in an ordinary state, possessing six conditions: the object is a necessity for the life of a practitioner, not limited to clothing, but also including bowls, etc., possessing items that meet the standard, and the land belongs to them; the motivation is other than the intention to steal and greed, not out of kindness, but completely wanting to deprive; the action is to personally or through instruction, start to rob with either body or speech; the final result is the separation of the object from the original owner. If there is an intention to steal, it will constitute taking what is not given, which refers to openly taking something thinking, 'This is mine, I won't give it to others.' As the sutra says: 'Here, robbery itself includes the meaning of eliminating oneself.' The meaning of eliminating oneself is easily misunderstood as the object of elimination. Seventh, regarding the separation offense of the Sangha: the cause is in Shravasti, where the six groups of monks harmed themselves due to afflictions, resulting in being expelled within seven days. What is prohibited is exceeding the allowed boundaries, and the body not being covered. Regarding the causes and conditions: the basis is that the object is any of one's own three Dharma robes, possessing blessings; oneself is without obtaining permission not to separate; not having a seat spread out; without obstacles; being a member of the Sangha; the location is different from where the Dharma robe is located; the motivation is wanting to live separately; the final result is the arising of the thought of wanting to separate. Here, some say that the place where the separation offense arises is the Sangha's residence itself, which is unreasonable, because the sutra clearly states that that is not the place where the separation offense arises. If analyzed from a general situation, even if permission not to separate is obtained, it is possible for the separation offense to arise, because the place where the Dharma robe is placed and the place where one resides, as mentioned in the sutra, may both be outside the boundary, and the permission not to separate does not apply outside the boundary. It is also necessary to examine the view that there is no offense in spreading a seat, because the Sangha who spreads a seat is outside the boundary of the seat, let alone six days, when exceeding the boundary, it is said that its blessings naturally disappear. The commentary says that the separation offense occurred at that time. Eighth, regarding the Nissaggiya Pacittiya offense of the summer rain cloth: the rain cloth is divided into two types: those sought in advance and those stored late. The first refers to those sought and found one month before the date on which one promised to spend the summer retreat; the late storage refers to holding it for more than half a month after the end of the summer retreat. 'Small month of autumn' refers to Ninth, regarding the Nissaggiya Pacittiya offense arising from gambling: there are three Nissaggiya Pacittiya offenses: taking possession, distributing in advance, and storing late. The first is Regarding the Nissaggiya Pacittiya offense arising from gambling: there are three Nissaggiya Pacittiya offenses: taking possession, distributing in advance, and storing late. The first is

---

ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། རྙེད་པ་ལ་གདུ་བས་དབྱར་གྱི་ནང་ལོགས་སུ་དབྱར་རྙེད་བདག་གིར་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་སྦྱིན་བདག་མ་དད་པ་དང་། དབྱར་འགྱེས་པར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ནི། ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན་གྱིས་དབྱར་རྙེད་འབུལ་བ་དེ་དགག་དབྱེའི་མཐར་དགེ་འདུན་གྱིས་བདག་གིར་བྱེད་པ་དང་། གང་ཟག་སོ་སོར་བགོ་བ་དང་། ཡང་ན་རྙེད་པ་སྦེད་པ་བསྐོ་དགོས་པ་ཡིན་པ་ལས། འདིར་ལྟུང་བ་གསུམ་འབྱུང་བ་ནི། དབྱར་གྱི་མཐའི་ཞག་བཅུ་མ་གཏོགས་པའི་ནང་དུ་དགེ་འདུན་གྱིས་རྙེད་པ་བདག་གིར་བྱས་པ་དང་། དེར་མ་ཟད་སོ་ 6-2-38b སོ་བགོས་པ་དང་། དགག་དབྱེའི་ཕྱི་དེ་ཉིན་པར་མ་བགོས་པའི་ཉེས་པ་གསུམ་མོ། །མཐའི་ཞག་བཅུ་མ་གཏོགས་པའི་གོ་བ་ནི། སྤྱིར་བདག་གིར་བྱེད་པ་ལ་ཡིན་གྱི། བགོ་བ་ལ་ནི་མཐའི་ཞག་བཅུ་ལ་ཉེས་མེད་མ་ཡིན་ཏེ། དགག་དབྱེའི་སྔ་རོལ་དུ་བགོ་བཤའ་བྱས་པ་ཙམ་གྱིས་དེར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། མཐའི་ཞག་བཅུ་ལ་ཉེས་མེད་དུ་བཤད་པ་དེ་ཡང་། བརྟད་པའི་དབང་ལས་ཡིན་གྱི་སྤྱིར་མ་ཡིན་ནོ། །བརྟད་པ་ཅི་ཞེ་ན། ལུང་དུ། བརྟད་པ་ལས་བྱུང་བའི་གོས་ལྔ་པོ། ནད་པ་དང་། ནད་པའི་ཕྱིར་དང་། འཆི་བ་དང་། འཆི་བའི་ཕྱིར་དང་། འགྲོ་བར་ཆས་པ་ལ་སྦྱིན་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་ནི་མཐའི་ཞག་བཅུའི་ནང་དུ། སྦྱིན་བདག་ཁྱིམ་པའམ་མཆོད་གནས་དགེ་འདུན་ལ་བློ་བུར་གྱི་རྐྱེན་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་ན་དབྱར་རྙེད་དགེ་འདུན་ལ་སྤྱིར་ཕུལ་ནས། རྐྱེན་ལྡན་དེ་དག་ལ་སོ་སོར་སྦྱིན་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དབྱར་རྙེད་བགོ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་བགོ་སྔས་པའི་སྤང་བར་འགྱུར་བས་སོ། །རྙེད་པ་འདི་ཡང་དབྱར་རྙེད་ཅེས་པ་དབྱར་གྱི་ནང་དུ་རྙེད་པ་བྱུང་ཚད་ལ་ཟེར་བ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའོ། །དེ་ནི་རྫས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཕུལ་ནས་དགེ་འདུན་གྱིས་བདག་གིར་བྱེད་པའོ། །དབྱར་ནང་དུ་ཆོས་སྨྲ་བའི་རྙེད་པ་དང་། ནད་པའི་བསོད་ནམས་སོག་པ་དང་ཚེ་སྲིང་བའི་ཕྱིར་དུ་སྦྱིན་པའི་རྙེད་པ་ནི་འདིར་མི་གཏོགས་སོ། །ཞེས་དཔྱད་པའོ། །དགུ་པ་བསྔོས་བསྒྱུར་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། བརྣབ་སེམས་ཀྱིས་གཞན་ལ་བསྔོས་པའི་གོས་བདག་ལ་བསྒྱུར་བའོ། །དགག་བྱ་ནི། གཞན་ལ་གནོད་པ་དང་། མ་དད་པ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། སྦྱིན་བདག་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་བསྔོས་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ཟས་ལས་གཞན་པའི་རྙེད་པ་རུང་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན་ལ་སྦྱིན་བདག་དེས་བསྔོས་པ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལས་གཞན་པས་རང་ལ་བསྒྱུར་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་ 6-2-39a རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །སྐབས་འདིར་མཆོད་རྟེན་ལ་བསྔོས་པའི་རྙེད་པ་དེ་ཉིད་ལ་མ་གྲུབ་

【現代漢語翻譯】 在舍衛城，六群比丘因貪婪，在結夏安居期間將本應屬於僧眾的供養據爲己有。應避免的情況是，導致施主不信任，以及擾亂結夏安居的秩序。關於原因和條件：如果在家信徒以清凈心供養六群比丘結夏安居的供養，這些供養本應在結夏安居結束時由僧眾共同擁有，或者分配給個人，或者需要指定專人管理這些供養。然而，這裡出現了三種墮落的情況：在結夏安居結束前的十天之外，僧眾就將供養據爲己有，不僅如此，還將其分配給個人，以及在結夏安居結束后的第二天沒有分配。關於『結束前的十天之外』的理解是，這僅適用於共同擁有，而不適用于分配，因為即使在結束前的十天內分配也是沒有問題的，因為在結夏安居之前就已經分配了。關於在結束前的十天內沒有問題，這只是在特殊情況下而言，並非普遍情況。什麼是特殊情況呢？律經中說：『因特殊情況而產生的五種衣物，如為病人、為病人而做、為臨終者、為臨終者而做、為旅行者準備的，可以佈施。』這指的是在結束前的十天內，如果施主或僧團中突然出現這樣的情況，可以將結夏安居的供養普遍供養給僧眾，然後分別佈施給那些有需要的人，而不是所有人平分結夏安居的供養，因為那樣會變成提前分配，導致墮落。這裡的『結夏安居的供養』並非指結夏安居期間獲得的所有供養，而是指因承諾結夏安居而產生的供養。這些供養與物品的分配一同供養，然後由僧眾共同擁有。在結夏安居期間說法者的供養，以及為病人祈福、延長壽命而佈施的供養，不包括在此處。以上是經過考證的。 第九，關於轉移供養：事件發生在舍衛城，尼犍子（Nigantha）。由於貪婪，將供養給別人的衣物轉為自己所有。應避免的情況是，損害他人利益，以及導致不信任等。關於原因和條件：基礎是，施主具備五個條件：有名稱；自己和供養物是不同的；供養物是食物以外的合格物品；供養是給具備五種功德的比丘；動機不是偷盜或執著，而是想轉為自己所有；行為是著手去做；最終結果是實際獲得。在這種情況下，供養給佛塔的供養物不包括在內。

【English Translation】 At Sravasti, the Group of Six, out of greed, appropriated the offerings meant for the sangha during the Vassa (rain retreat). What should be avoided is causing donors to lose faith and disrupting the Vassa retreat. Regarding the causes and conditions: If a householder with pure intention offers the Vassa offerings to the Group of Six, these offerings should be collectively owned by the sangha at the end of the Vassa, or distributed to individuals, or someone should be appointed to manage these offerings. However, here arise three offenses: before the last ten days of the Vassa, the sangha appropriates the offerings, not only that, but also distributes them to individuals, and the fault of not distributing them on the day after the Vassa ends. The understanding of 'before the last ten days' is that it only applies to collective ownership, not to distribution, because there is no problem even if it is distributed within the last ten days, because it has already been distributed before the Vassa ends. The statement that there is no problem in the last ten days is only in special circumstances, not in general. What are the special circumstances? The Vinaya says: 'The five robes arising from special circumstances, such as for the sick, for the sake of the sick, for the dying, for the sake of the dying, and for those preparing to travel, can be given.' This refers to the fact that within the last ten days, if such a situation suddenly arises for the donor or the sangha, the Vassa offerings can be generally offered to the sangha, and then distributed separately to those in need, rather than everyone dividing the Vassa offerings equally, because that would become a premature distribution, leading to offense. The 'Vassa offerings' here do not refer to all the offerings received during the Vassa, but to the offerings arising from the commitment to observe the Vassa. These offerings are offered together with the distribution of items, and then collectively owned by the sangha. The offerings for the Dharma speaker during the Vassa, and the offerings given for the sake of blessing the sick and prolonging life, are not included here. The above has been verified. Ninth, regarding the transfer of offerings: The event occurred in Sravasti, with the Niganthas. Due to greed, transferring the clothes offered to others to oneself. What should be avoided is harming others' interests and causing distrust, etc. Regarding the causes and conditions: The basis is that the donor has five conditions: having a name; oneself and the offering are different; the offering is a qualified item other than food; the offering is given to a monk with five virtues; the motivation is not stealing or attachment, but wanting to transfer it to oneself; the action is to start doing it; the final result is actual acquisition. In this case, the offerings dedicated to the stupa are not included.

---

ན་གཞན་ལ་བསྒྱུར་བ་ལ་ཉེས་མེད་ཀྱི་སྤྱིར་བཏང་དང་། དམིགས་བསལ། བྱང་ཆེན་དང་། ཆོས་འཁོར་དང་། ཆོ་འཕྲུལ་དང་ལྷ་ལས་བབས་པ་རྣམས་ཀྱི་རྙེད་པ་གཞན་ལ་སྒྱུར་དུ་མི་རུང་བ་དང་། སོ་སོར་འབུལ་བ་མ་གྲུབ་ན་གང་རུང་གཅིག་ལ་ཕུལ་བས་ཆོག་པར་བཤད། གོས་གཞིར། བཞི་པོ་དེའི་སྟེང་དུ། སྐུ་བལྟམས་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཆོད་རྟེན་གཉིས་བསྣན་ནས། སོ་སོར་བསྟན་པའི་རྙེད་པ་ཞེས་བཤད་དོ། །བཅུ་པ་སོག་འཇོག་ལ། གླེང་གཞི་ནི། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། འཕགས་པ་པི་ལིནྟིའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པས། ལྟོ་འདུན་གྱིས་སོག་འཇོག་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། གཞན་གྱིས་སྨོད་པ་དང་། ཆུད་འཛའ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། སྨན་རྣམ་པ་བཞི་པོ་གང་རུང་། རང་རང་གི་ངོ་བོ་གྲུབ་པ་རུང་ཚད་ལྡན། བྱིན་ལེན་ཅན་རང་དབང་བ། ཀུན་སློང་རང་དུས་ལས་འདས་པར་འཆང་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དེ་ལས་འདས་པའོ། །རང་དུས་གང་ཞེ་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབས་མ་རླབས་གཉིས་ལས། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་ན་སྨན་བཞི་པོ་གང་ཡིན་ཀྱང་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་གུང་ཚིགས་ལས་འདས་ན་དང་། ཕྱི་དྲོ་བྱི་ལེན་བྱས་པ་འོད་དམར་གྱི་མཐའ་ལས་འདས་པ་དང་། དེར་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་སྲོད་ཐུན་གྱི་མཐའ་ལས་འདས་པ་དང་། དེར་བྱས་པ་ཐུན་ཐམ་ལས་འདས་པའི་ཚེ་ནའོ། །བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་དུས་རུང་ལ་ནི་བྱིན་རླབས་མ་བཤད། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་སྔ་དྲོ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེ་ཞག་གཅིག་བུ་དེའི་མཚན་མོའི་མཐའ་ལས་འདས་པ་དང་། ཞག་བདུན་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་སྐྱ་རེངས་བརྒྱད་པ་ཤར་བའི་ཚེ་ན་དང་། འཚོ་བཅང་ནད་སོས་ཀྱི་བར་དུ་བཅངས་ན། ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེ་དང་། དེའི་ཚད་ནི། ལྷ་རྗེ་ན་རེ། སྨན་དེ་ད་བསྟེན་མི་དགོས་སོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ནའོ། ། 6-2-39b ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལ་ནི་སོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་བ་མི་སྲིད་དོ། །གལ་ཏེ། གཞུང་དུ་ཞག་བདུན་པ་ལས་མ་བཤད་པས་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ན། ཇི་སྐད་དུ། བཟའ་བར་བྱ་བ་རུང་བ་མ་ཡིན་པ། ཉིན་མཚན་འདས་པ་ནི་འདིར་ཟོས་པ་དང་འདྲ་བར་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཞེས་པ་དེས། ཟོས་ན་སོག་འཇོག་ཅན་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར་བ་དེ་ཡིན་ན། རང་དུས་ལས་འདས་པར་བཅངས་ཙམ་གྱི་ཚེ་སོག་འཇོག་གི་སྤང་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བས་ཁྱབ་པར་བཤད་དོ་ཞེས་པ་ནི་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་དགོངས་པའོ། །དེ་ལྟར་སུམ་ཅུ་པ་དེ་དག་ནི་རྒྱུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་བྱུང་བའི་རྫས་དེ་སྤངས་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བཤགས་དགོས་པའི་ཕྱིར་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ཅེས་བྱའོ། །དེ་ཡང་བྱིན་འཕྲོག་དང་། ལྷུང་བཟེད་འཚོལ་བའི་ཕྱིར་བཅོས་ལ་ནི་རྩ་བ་ནས་སྤངས་དགོས་པ་ཡིན་ལ། གཞན་རྣམས་ལ་ནི་ཞག་གཅིག་གི་རིན་སྤངས་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་ལྟུང་བ་རང་གི་ངོ་བོ་བཤགས་དགོས་པའོ། །དེ་བས་ན་སྤང་བའི་ལྟུ

【現代漢語翻譯】 關於將所得之物轉讓給他人，一般來說，無罪的情況包括：將普通所得、特殊所得、大供養（藏文：བྱང་ཆེན།，含義：大布施）、法輪（藏文：ཆོས་འཁོར།，含義：佛法之輪）、神變（藏文：ཆོ་འཕྲུལ།，含義：奇蹟）和天降（藏文：ལྷ་ལས་བབས་པ།，含義：從天而降）的所得轉讓給他人是可以的。但是，如果尚未分別供養，則供養給其中任何一個即可。關於衣物方面，在上述四種情況的基礎上，加上佛陀誕生（藏文：སྐུ་བལྟམས་པ།）和涅槃（藏文：མྱ་ངན་ལས་འདས་པ།）的佛塔兩種情況，被稱為分別示現的所得。 第十個是關於儲藏。起因是：在王舍城，聖者畢陵伽婆蹉（梵文：Pilindavatsa）與眾人一起居住時，因貪圖口腹之慾而儲藏食物。應禁止的行為是：受到他人的譴責和食物腐爛。關於資具方面，基礎是：四種藥物中的任何一種，具備各自的性質，達到可用的程度，可以接受給予，具有自主權，動機是想要持有超過規定時間的東西，最終超過了那個時間。什麼是規定的時間呢？在加持與未加持兩種情況中，如果未加持，無論是四種藥物中的哪一種，早上接受后超過中午，下午接受后超過日落，在那裡接受后超過黃昏，在那裡接受后超過黎明時分。 如果加持過，則對於時間沒有特別說明，如果時間允許，則不需說明加持。如果時間允許，早上加持過的藥物，超過當天晚上，七天後加持過的藥物，超過第八天黎明，如果爲了維持生命或治病而持有，則在疾病痊癒時。其標準是：醫生說：『這種藥現在不需要服用了。』直到生命結束時加持過的藥物，不可能變成儲藏。如果有人認為：『經文中只說了七天，所以不合理。』那麼，正如所說：『不適合食用的東西，經過白天和夜晚，就像吃了一樣。』如果吃了，就會犯下儲藏食物的墮罪，僅僅是持有超過規定時間，就會變成儲藏的捨棄物，這是大疏的觀點。因此，這三十種墮罪，是因為依賴某種事物而產生，必須首先捨棄該事物，然後才能懺悔，所以稱為捨棄的墮罪。也就是說，對於奪取供養和爲了尋找缽而進行的縫補，必須完全捨棄，對於其他情況，則必須首先捨棄一天的價值，然後才能懺悔墮罪的本質。

【English Translation】 Regarding the transfer of acquisitions to others, generally speaking, there is no fault in transferring ordinary acquisitions, special acquisitions, great offerings (Tibetan: བྱང་ཆེན།, meaning: great generosity), Dharma wheels (Tibetan: ཆོས་འཁོར།, meaning: wheels of Dharma), miracles (Tibetan: ཆོ་འཕྲུལ།, meaning: miracles), and descents from the gods (Tibetan: ལྷ་ལས་བབས་པ།, meaning: descending from the heavens). However, if they have not been offered separately, it is said that offering to any one of them is sufficient. Regarding clothing, based on the above four situations, adding the stupas of the Buddha's birth (Tibetan: སྐུ་བལྟམས་པ།) and Nirvana (Tibetan: མྱ་ངན་ལས་འདས་པ།), they are called separately manifested acquisitions. The tenth is about hoarding. The cause is: In Rajagriha, the venerable Pilindavatsa (Sanskrit: Pilindavatsa) lived with the community, and he hoarded food out of greed for food. What should be prohibited is: being condemned by others and the spoilage of food. Regarding the requisites, the basis is: any of the four medicines, possessing their respective properties, reaching a usable degree, being able to accept giving, having autonomy, the motivation is to want to hold things beyond the prescribed time, and ultimately exceeding that time. What is the prescribed time? In the case of blessed and unblessed, if unblessed, no matter which of the four medicines it is, if accepted in the morning and exceeds noon, if accepted in the afternoon and exceeds sunset, if accepted there and exceeds dusk, if accepted there and exceeds dawn. If blessed, there is no special mention of the time, and if the time is allowed, there is no need to mention the blessing. If the time is allowed, the medicine that was blessed in the morning exceeds that night of the same day, and the medicine that was blessed on the seventh day exceeds the dawn of the eighth day, and if it is held to maintain life or cure illness, it is when the illness is cured. The standard is: the doctor says: 'This medicine does not need to be taken now.' Medicine that has been blessed until the end of life cannot become hoarding. If someone thinks: 'The scriptures only mention seven days, so it is unreasonable.' Then, as it is said: 'Things that are not suitable for eating, after passing day and night, are regarded as if they have been eaten.' If eaten, one will commit the sin of hoarding food, and merely holding it beyond the prescribed time will become the abandonment of hoarding, which is the view of the Great Commentary. Therefore, these thirty transgressions are called transgressions of abandonment because one must first abandon the thing on which they depend and then confess.

---

ང་བྱེད་ཅེས་བྱའོ། ། 6-2-40a མ་དད་པ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ནི་ཕམ་ལྷག་སྦོམ་པོ་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་པའི་རྫུན་དང་། བཤེས་ངོ་། འཕྱ་བ། ཟས་ཅུང་། སྐུར་འདེབས། ཉེར་འཇོག །ཁྱད་གསོད་དེ། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པར་བཤད་པ་དྲུག་པོ་དེ་ལས་གཞན་པའི་རྫུན་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཤེས་བཞིན་དུ་སྨྲ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གཉིས་པ་སྐྱོན་ནས་སྨྲ་བ་ལ། གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས། ཉེས་པ་ངག་མ་བསྡམས་པ། དགག་བྱ་སྔ་མ་དང་འདྲ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་སྐྱོན་དུ་གྲགས་པ། ཀུན་སློང་དེ་བརྗོད་པར་འདོད་པ་སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐའ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་གོ་བའོ། །གསུམ་པ་དགེ་སློང་གི་ཕྲ་མ་ལ། གླེང་གཞི། དགག་བྱ། ཡུལ་གསུམ་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། ཀུན་སློང་ཕྲ་མ་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་བརྩོམ་པ། མཐའ་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་སྐྱོ་སྔོགས་བྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་བརྩོད་པ་ལ་དགའ་བས་ཞི་ཟིན་སླར་ཡང་བསྔོགས་པའོ། །དགག་བྱ། རྩོད་པ་འཕེལ་བས་ལུས་སེམས་བདེ་བར་གནས་པ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་གཉིས་ཡན་ཆད། དངོས་པོ་རྩོད་པ་བཞི་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། ཆོས་ལྡན་གྱིས་ཞི་བར་བྱས་པ། རང་དང་གོ་བྱ་གཉིས་ཀ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ལས་ལ་གཏོགས་པ། ལྟ་བ་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་སླར་དཀྲུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བ། འདི་དག་གི་ཤུགས་ལ་དགེ་སློང་མའི་རྩོད་པ་ལ་ཉེས་བྱས་དང་། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་ཞི་བ་དང་། ལྟ་བ་སྨྲ་བ་སྟེ་རྩོད་པའི་ཕྱོགས་སོ་སོ་ནས་རྣལ་དུ་མ་ཕེབས་པར་སྨྲ་བ་ལ་ནི་འདིའི་དངོས་གཞི་མི་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས། རྩོད་པ་བཞི་ལ་བཞིར་ཤེས་ཤིང་། །ཞི་བ་དང་ནི་མ་ཞི་ལ། །འདུ་ཤེས་དང་ནི་ཡིད་གཉིས་ཀྱིས། །ལྟུང་ 6-2-40b བྱེད་སོ་གཉིས་ཉེས་བྱས་ཀྱང་། །རྩོལ་བ་ཡིད་གཉིས་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བྱའོ། །ལྔ་པ་སྟོན་པ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ་འཆར་ཀས་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། ཁྱིམ་པ་མོ་ལ་ཆོས་བསྟན་པའོ། །དགག་བྱ་མ་དད་པ་དང་། སྐུར་པ་འདེབས་པ་སོགས་ཁ་ཟེར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་ཡན་ལག་བཞི་ལས། དང་པོ་བཞིའི་ཡན་ལག་ལ། ཡུལ་བུད་མེད་ཐ་སྙད་བཞི་ལྡན། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཁྱིམ་པ་ཡིན་པ། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། རྫུ་འཕྲུལ་དང་མི་ལྡན་པ། ཉན་འདོད་པ། དངོས་པོ་སངས་རྒྱས་སམ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་ཚད་ལྡན་ཡུལ་དེས་མི་ཤེས་པ། གནས་དང་དུས་གཅིག་པ། འབེལ་བའི་གཏམ་གྱིས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་དང་ཡོན་བཤད་པ་སོགས་མ་ཡིན་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི་རིག་པའི་སྐྱེས་པ་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་ས

【現代漢語翻譯】 被稱為『我作』。 6-2-40a 不信者，因緣聚合。基礎是：具備五種名稱的處所，與自身相異的傳承，事物是屬於失敗、剩餘、粗大，被說為罪行的妄語，以及：羞辱、誹謗、少許食物、誣陷、輕蔑。除了被說為僅僅是墮罪的六種妄語之外的其他妄語，意樂是明知故犯地想要說，加行是具備六種語言，究竟是理解意義。第二，從過失出發來說，開端是：六群比丘，過失是沒有約束語言，遮止對象與之前相同。因緣聚合是：對象是具備六種功德的比丘，事物是被認為是過失的事情，意樂是想要說出那個，加行是具備六種語言，結果是那兩者理解意義。第三，關於比丘的離間，開端、遮止對像、處所三者與之前相同，意樂是想要進行離間，加行是努力於此，結果是理解意義。第四，進行翻攪，開端是：六群比丘，由於煩惱喜歡爭論，已經平息的爭端再次被翻攪。遮止對象是：爭論增長，妨礙身心安樂。支分是：基礎是：對象是具備六種功德的比丘兩人以上，事物是四種爭論中的任何一種，被具足正法者平息，自己和被告知者都屬於平息爭端的事業，不是觀點論者。意樂是想要再次攪亂，加行是努力於此，究竟是理解意義。這些的含義是，對於比丘尼的爭論是罪行，對於非正法一方的平息，以及觀點論者，即從爭論的各個方面沒有完全理解而說，則不會產生這個正行。 對此這樣說：『四種爭論知為四，平息與未平息，以認識和疑惑，墮罪和罪行，努力和疑惑，也是如此。』 被稱為『我作』。第五，關於宣講，開端是：在舍衛城，迦留提以煩惱貪慾，向在家婦女宣講佛法。遮止對象是不信者和進行誹謗等惡語。因緣聚合有四個支分，首先是四個的支分，對象是具備四種名稱的婦女，能夠實現名稱的意義，是在家人，不是親屬，不具備神通，想要聽聞，事物是佛陀或聲聞所說的如法正法，那個對像不理解，處於同一地點和時間，不是以勸誘的言語來確定和宣說功德等。自身是不具備智慧的男子，意樂是想要宣講，加行是努力於此，結果是理解意義。

【English Translation】 It is called 'I do'. 6-2-40a Non-believers, the aggregation of causes. The basis is: a place with five names, a lineage different from oneself, and things that are considered offenses, such as lies that are failures, excesses, or gross, as well as: insults, slanders, small amounts of food, accusations, and contempt. Other than the six lies that are said to be only offenses, the intention is to knowingly want to speak, the action is having six languages, and the ultimate is understanding the meaning. Second, speaking from faults, the beginning is: the group of six monks, the fault is not restraining speech, and the object of prohibition is the same as before. The aggregation of causes is: the object is a monk with six qualities, the thing is something considered a fault, the intention is to want to say that, the action is having six languages, and the result is that both understand the meaning. Third, regarding the discord of monks, the beginning, the object of prohibition, and the three places are the same as before, the intention is to want to create discord, the action is working on it, and the result is understanding the meaning. Fourth, stirring up trouble, the beginning is: the group of six monks, because of the afflictions of liking to argue, the disputes that have been calmed are stirred up again. The object of prohibition is: the increase of disputes, hindering the peace of body and mind. The limbs are: the basis is: the object is two or more monks with six qualities, the thing is any of the four disputes, calmed by those with Dharma, both oneself and the one being informed belong to the work of calming disputes, and are not opinionated. The intention is to want to stir up again, the action is working on it, and the ultimate is understanding the meaning. The meaning of these is that disputes among nuns are offenses, the calming of the non-Dharma side, and those who are opinionated, that is, speaking without fully understanding from each aspect of the dispute, will not produce this main action. To this it is said: 'Knowing the four disputes as four, calming and not calming, with recognition and doubt, offenses and transgressions, effort and doubt, are also like that.' It is called 'I do'. Fifth, regarding preaching, the beginning is: in Shravasti, Kālodāyin, with the affliction of desire, preached the Dharma to a laywoman. The object of prohibition is non-believers and those who speak evil words such as slander. The aggregation of causes has four limbs, first are the limbs of the four, the object is a woman with four names, able to realize the meaning of the name, is a layperson, is not a relative, does not have supernatural powers, wants to hear, the thing is the proper Dharma spoken by the Buddha or Shravakas, that object does not understand, is in the same place and time, and is not determining and speaking of merits with persuasive words. Oneself is a man without wisdom, the intention is to want to preach, the action is working on it, and the result is understanding the meaning.

---

ློང་སྟོན་པར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ཚིག་ལྔ་འམ་དྲུག་ལས་ལྷག་པའོ། །ཚིག་ཅེས་པ་ནི་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་སྟོན་བྱེད་ཡིན་ལ། དཔེར་ན་འདུས་བྱས་མི་རྟག་ཅེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དྲུག་པ་འདོན་པ་ལ། ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས་སེམས་ཉེ་བར་མ་ཞི་བས་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ཆོས་ལ་མ་གུས་པ་དང་། གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཅ་ཅོའི་སྒྲ་འབྱུང་བས་གཞན་ལ་གནོད་པ་སོགས་སོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་འདོན་པར་འདོད་པ། དངོས་པོ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས། བདག་ཉིད་ནི་ཡུལ་དེ་དང་མཉམ་དུའམ་མཇུག་ཏུ་འདོན་འདོད་པ། ཚད་ནི། མིང་ཚིག་ལྟ་ཅི་སྨོས། དབྱངས་གསལ་གྱི་ཡི་གེ་ཙམ་ལའང་དེར་འགྱུར་རོ། །འདུན་པ་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པ་ལ། དྲུག་སྡེས་གཞན་གྱི་སྙན་གྲགས་ལ་ཕྲག་དོག་པས་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་དངོས་སུ་གནོད་པ་དང་། བརྒྱུད་ནས་རང་ལ་ཡང་དེ་འདྲར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་། ཡུལ་དེ་ལ་བྱུང་བའོ། །གོ་བྱ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་ 6-2-41a སྙད་ལྔ་ལྡན། ཕམ་ལྷག་མི་ཤེས་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི། གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པར་བསྐོས་པ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་མ་གསོལ་བའོ། །ཀུན་སློང་ནི་དེ་བརྗོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །འདི་ནི་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་བྱུང་བ་ལ་བྱུང་བ་རང་དུ་ཤེས་ནས་བརྗོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། གཞན་དུ་ན་གཞི་མེད་སོགས་ཅི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །བརྒྱད་པ་མི་ཆོས་བླ་མ་ལ། ཡངས་པ་ཅན་དུ། ཉ་བ་ལས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལྔ་བརྒྱས་མ་བརྟགས་པར་སྨྲས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། རང་གི་ཡོན་ཏན་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ། །ཡུལ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བདེན་པ་མ་མཐོང་བ། དངོས་པོ་མི་ཆོས་བླ་མའི་མཚན་ཉིད་ཅན། རང་གིས་ཐོབ་པ། ཀུན་སློང་བརྗོད་པར་འདོད་པ། མཐའ་གོ་བའོ། །དགུ་པ་བཤེས་ངོར་སྨྲ་བ་ལ། གླེང་གཞི། མཛའ་བོ་དང་ས་ལས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱིས། གྱད་བུ་ནོར་ལ་མི་བཟོད་པས་སྨྲས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི་གཞི་མེད་དང་འདྲ། ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། བསྔོ་ས་གང་ཟག་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་དེ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དགེ་འདུན་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གྱི་ཟས་མ་ཡིན་པའི་རྙེད་པ་རུང་ཚད་ལྡན། ཡང་དག་པར་བསྔོས་པ། བདག་ཉིད་ནི་མཐུན་ཞིང་རུང་བའི་ལས་དེ་ལ་གཏོགས་པ། གོ་བྱ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་སྐུར་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བཅུ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ། གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས། བག་མེད་པའི་དབང་གིས་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཚིག་སྨྲས་པའོ། །དགག་བྱ་ནི། ཆོས་སྤོང་བའོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོ་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཡིན་པ། གོ་བྱ་དགེ་སློང་ཆོ

【現代漢語翻譯】 想要捨棄（ློང་སྟོན་པར་འདོད་པ།），最終需要超過五或六個詞語。詞語（ཚིག་）是指能夠顯示事物特徵的表達，例如『諸行無常』（འདུས་བྱས་མི་རྟག་ཅེས་པ་）這樣的說法。關於第六個捨棄，在舍衛城（ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ།），六群比丘（དྲུག་སྡེས་）因內心未能平靜而做出此事。 所要禁止的是不恭敬佛法（དགག་བྱ་ཆོས་ལ་མ་གུས་པ་）以及寺廟中發出嘈雜的聲音而妨礙他人等行為（གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཅ་ཅོའི་སྒྲ་འབྱུང་བས་གཞན་ལ་གནོད་པ་སོགས་སོ།）。關於其組成部分，基礎是：對像不完整，具備五個特徵；意圖是下定決心要捨棄；所針對的事物是佛陀的教法；主體是想要在那個地方一起或之後捨棄；程度是：更不用說名和詞，即使是元音和輔音的字母也同樣會產生影響。 關於表達不滿（འདུན་པ་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པ་ལ།），六群比丘因嫉妒他人的名聲而表達不滿（དྲུག་སྡེས་གཞན་གྱི་སྙན་གྲགས་ལ་ཕྲག་དོག་པས་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པའོ།）。所要禁止的是直接對該對像造成損害，並通過間接的方式對自己也產生同樣的影響（དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་དངོས་སུ་གནོད་པ་དང་། བརྒྱུད་ནས་རང་ལ་ཡང་དེ་འདྲར་འགྱུར་བའོ།）。關於因緣，對象是具備五種特徵的比丘，所針對的事物是波羅夷罪或僧殘罪中的任何一種，並且發生在那個對像身上（ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་། ཡུལ་དེ་ལ་བྱུང་བའོ།）。 所要理解的是不完整，具備五個特徵，不瞭解波羅夷罪或僧殘罪（གོ་བྱ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཕམ་ལྷག་མི་ཤེས་པའོ།）。主體是：被指定表達不滿，並且沒有告知僧團（བདག་ཉིད་ནི། གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པར་བསྐོས་པ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་མ་གསོལ་བའོ།）。動機是想要表達這些，行為是具備六種語言表達，最終理解其含義（ཀུན་སློང་ནི་དེ་བརྗོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ།）。 這指的是在波羅夷罪或僧殘罪發生時，自己知道發生了這些罪行並表達出來的情況，否則可能會出現沒有基礎等各種情況（འདི་ནི་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་བྱུང་བ་ལ་བྱུང་བ་རང་དུ་ཤེས་ནས་བརྗོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། གཞན་དུ་ན་གཞི་མེད་སོགས་ཅི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ།）。第八個是妄稱自己有超人法（མི་ཆོས་བླ་མ་ལ།），在毗舍離城（ཡངས་པ་ཅན་དུ།），五百位新出家的比丘未經考察就妄語（ཉ་བ་ལས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལྔ་བརྒྱས་མ་བརྟགས་པར་སྨྲས་པའོ།）。所要禁止的是：自己的功德會因此而衰退等（དགག་བྱ་ནི། རང་གི་ཡོན་ཏན་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ།）。 對象是不完整，具備五個特徵，沒有見到真諦，所針對的事物是具有超人法特徵的事物，自己已經獲得，動機是想要表達，最終理解其含義（ཡུལ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བདེན་པ་མ་མཐོང་བ། དངོས་པོ་མི་ཆོས་བླ་མའི་མཚན་ཉིད་ཅན། རང་གིས་ཐོབ་པ། ཀུན་སློང་བརྗོད་པར་འདོད་པ། མཐའ་གོ་བའོ།）。第九個是為朋友說情（བཤེས་ངོར་སྨྲ་བ་ལ།），起因是：朋友和薩拉子兩人，因為迦留陀夷無法忍受財富而說情（གླེང་གཞི། མཛའ་བོ་དང་ས་ལས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱིས། གྱད་བུ་ནོར་ལ་མི་བཟོད་པས་སྨྲས་པའོ།）。所要禁止的與沒有基礎相似（དགག་བྱ་ནི་གཞི་མེད་དང་འདྲ།）。 關於其組成部分，基礎是：對像具備六種特徵，所要回向的對象具備五個特徵，與自己和對象是不同的事物，所針對的事物是僧團具備五種特徵的非食物的供養，是合適的供養，已經正確地迴向，主體是與該行為相符且適合，所要理解的具備五個特徵，傳承不同，動機是想要誹謗，最終理解其含義（ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། བསྔོ་ས་གང་ཟག་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་དེ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དགེ་འདུན་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གྱི་ཟས་མ་ཡིན་པའི་རྙེད་པ་རུང་ཚད་ལྡན། ཡང་དག་པར་བསྔོས་པ། བདག་ཉིད་ནི་མཐུན་ཞིང་རུང་བའི་ལས་དེ་ལ་གཏོགས་པ། གོ་བྱ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་སྐུར་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ།）。第十個是輕蔑（ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ།），起因是：六群比丘，由於放逸，說了輕蔑屬於調伏的學處的話（གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས། བག་མེད་པའི་དབང་གིས་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཚིག་སྨྲས་པའོ།）。所要禁止的是：捨棄佛法（དགག་བྱ་ནི། ཆོས་སྤོང་བའོ།）。關於其組成部分，基礎是：所針對的事物是屬於調伏的學處的基礎，所要理解的是比丘具備五種特徵。

【English Translation】 To intend to abandon (ློང་སྟོན་པར་འདོད་པ།), ultimately requires more than five or six words. A 'word' (ཚིག་) is an expression that shows the distinction of a thing, such as the statement 'All conditioned things are impermanent' (འདུས་བྱས་མི་རྟག་ཅེས་པ་). Regarding the sixth abandonment, in Shravasti (ཡུལ་མཉན་ཡོད་དུ།), the Group of Six monks (དྲུག་སྡེས་) did this because their minds were not at peace. What is to be prohibited is disrespect for the Dharma (དགག་བྱ་ཆོས་ལ་མ་གུས་པ་), and making loud noises in the monastery that disturb others, etc. (གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཅ་ཅོའི་སྒྲ་འབྱུང་བས་གཞན་ལ་གནོད་པ་སོགས་སོ།). Regarding its components, the basis is: the object is incomplete, possessing five characteristics; the intention is to be determined to abandon; the object is the teachings of the Buddha; the subject is wanting to abandon together or after that place; the extent is: not to mention names and words, even vowels and consonants will have an effect. Regarding expressing discontent (འདུན་པ་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པ་ལ།), the Group of Six monks expressed discontent because they were jealous of others' fame (དྲུག་སྡེས་གཞན་གྱི་སྙན་གྲགས་ལ་ཕྲག་དོག་པས་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པའོ།). What is to be prohibited is directly harming that object, and indirectly causing the same harm to oneself (དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་དངོས་སུ་གནོད་པ་དང་། བརྒྱུད་ནས་རང་ལ་ཡང་དེ་འདྲར་འགྱུར་བའོ།). Regarding the causes and conditions, the object is a monk possessing five characteristics, the object is any of the Parajika or Sanghavasesa offenses, and it occurs to that object (ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་། ཡུལ་དེ་ལ་བྱུང་བའོ།). What is to be understood is incomplete, possessing five characteristics, not understanding the Parajika or Sanghavasesa offenses (གོ་བྱ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཕམ་ལྷག་མི་ཤེས་པའོ།). The subject is: being designated to express discontent, and not informing the Sangha (བདག་ཉིད་ནི། གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པར་བསྐོས་པ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་མ་གསོལ་བའོ།). The motivation is wanting to express these, the action is possessing six verbal expressions, and ultimately understanding its meaning (ཀུན་སློང་ནི་དེ་བརྗོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ།). This refers to the situation where one knows that Parajika or Sanghavasesa offenses have occurred and expresses them, otherwise there may be various situations such as having no basis (འདི་ནི་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་བྱུང་བ་ལ་བྱུང་བ་རང་དུ་ཤེས་ནས་བརྗོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། གཞན་དུ་ན་གཞི་མེད་སོགས་ཅི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ།). The eighth is claiming to have superhuman qualities (མི་ཆོས་བླ་མ་ལ།), in Vaishali (ཡངས་པ་ཅན་དུ།), five hundred newly ordained monks spoke falsely without investigation (ཉ་བ་ལས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལྔ་བརྒྱས་མ་བརྟགས་པར་སྨྲས་པའོ།). What is to be prohibited is: one's own merits will decline as a result, etc. (དགག་བྱ་ནི། རང་གི་ཡོན་ཏན་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ།). The object is incomplete, possessing five characteristics, not seeing the truth, the object is something with the characteristics of superhuman qualities, one has obtained oneself, the motivation is wanting to express, and ultimately understanding its meaning (ཡུལ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བདེན་པ་མ་མཐོང་བ། དངོས་པོ་མི་ཆོས་བླ་མའི་མཚན་ཉིད་ཅན། རང་གིས་ཐོབ་པ། ཀུན་སློང་བརྗོད་པར་འདོད་པ། མཐའ་གོ་བའོ།). The ninth is speaking on behalf of a friend (བཤེས་ངོར་སྨྲ་བ་ལ།), the cause is: the two, a friend and Sariputra, spoke on behalf of Kaludayi because he could not bear the wealth (གླེང་གཞི། མཛའ་བོ་དང་ས་ལས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱིས། གྱད་བུ་ནོར་ལ་མི་བཟོད་པས་སྨྲས་པའོ།). What is to be prohibited is similar to having no basis (དགག་བྱ་ནི་གཞི་མེད་དང་འདྲ།). Regarding its components, the basis is: the object possesses six characteristics, the object to be dedicated possesses five characteristics, is a different thing from oneself and the object, the object is the non-food offering of the Sangha possessing five characteristics, is a suitable offering, has been correctly dedicated, the subject is in accordance with and suitable for that action, what is to be understood possesses five characteristics, the lineage is different, the motivation is wanting to slander, and ultimately understanding its meaning (ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། བསྔོ་ས་གང་ཟག་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་དེ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དགེ་འདུན་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གྱི་ཟས་མ་ཡིན་པའི་རྙེད་པ་རུང་ཚད་ལྡན། ཡང་དག་པར་བསྔོས་པ། བདག་ཉིད་ནི་མཐུན་ཞིང་རུང་བའི་ལས་དེ་ལ་གཏོགས་པ། གོ་བྱ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་སྐུར་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ།). The tenth is contempt (ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ།), the cause is: the Group of Six monks, due to negligence, spoke words of contempt for the training belonging to discipline (གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས། བག་མེད་པའི་དབང་གིས་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཚིག་སྨྲས་པའོ།). What is to be prohibited is: abandoning the Dharma (དགག་བྱ་ནི། ཆོས་སྤོང་བའོ།). Regarding its components, the basis is: the object is the basis of the training belonging to discipline, what is to be understood is a monk possessing five characteristics.

---

ས་དྲུག་ལྡན། གནས་དང་དུས་ནི་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་ལྟ་བུ། ཀུན་སློང་ཁྱད་དུ་གསོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །འོག་ནས་འབྱུང་ 6-2-41b བའི་ཁྱད་གསོད་དང་ཀུན་སློང་གི་སྒོ་ནས་སོ་སོར་འབྱེད་དགོས་སོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གཉིས་པ། བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ལ། སྡོམ་ནི། ས་བོན་འཕྱ་བ་བསྒོ་བ་དང་། །ཁྲི་དང་གདིང་དང་སྐྲོད་པ་དང་། །ཕྱིས་གནོན་འབྱུང་བ་འདེབས་པ་དང་། །རིམ་པ་གཉིས་སུ་རྩིག་པའོ། །དང་པོ་ས་བོན་དང་སྐྱེ་བ་འཇིག་པའི་ལྷུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་ནི། དྲུག་སྡེས། བག་མེད་པས་དེ་ལྟར་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་གཞན་གྱིས་སྨོད་པ་དང་། རང་ཉིད་དོན་དང་བྱ་བ་མང་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི། བསམ་པ། སྦྱོར་བ། མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དངོས་པོ་ནི་ས་བོན་དང་སྐྱེ་བ་རང་གི་ཆོས་སུ་གྲུབ་པ། མ་ཉམས་པ། རུང་བ་མ་བྱས་པའོ། །བདག་ཉིད་རྫུ་འཕྲུལ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པ། བར་ཆད་དང་མི་ལྡན་པ། དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཉན་པར་འདུན་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་གཞན་གྱིས་དེར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཉམས་པར་བྱས་པའོ། །འདིར་ས་བོན་ནི་ལྔ་སྟེ། རྩ་བའི་དང་། སྡོང་བུའི་དང་། ཐོག་བུའི་དང་། པགས་པའི་དང་། ས་བོན་གྱི་ས་བོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རྩ་བ་བཏབ་པ་ལས་རྩ་བ་ཉིད་སྐྱེ་བ་བླ་སྒང་དང་བོང་བ་དཀར་པོ་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྡོང་བུ་བཏབ་པ་ལས་སྡོང་བུ་ཉིད་སྐྱེ་བ་ཤིང་ཀཉྩ་ན་ལ་སོགས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཐོག་བུ་བཏབ་པ་ལས་དེ་ཉིད་འབྱུང་བ། བུད་ཤིང་དང་། སྨྱིག་མ་ལ་སོགས་པའོ། །བཞི་པ་ནི། ཨརྫ་ག་དང་། པ་ཎི་ཛ་ཀ་སོགས་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། ས་བོན་བཏབ་པ་ལས་ས་བོན་ཉིད་སྐྱེ་བ་ནས་ལ་སོགས་པའོ། །ཁ་ཅིག་ལ་ཕུག་དང་ཉུང་མ་ལྟ་བུ་ནི་ས་བོན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་བཏབ་པས་ལ་གཞི་དང་ཉུང་གཞི་སྐྱེ་བ་ཡིན་གྱི། དེ་ཉིད་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་ལ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། མཐར་རིགས་འདྲ་སྐྱེ་བས་ས་བོན་ཉིད་དོ་ཞེས་ཟེར། གཞན་དག་ནི་དེ་གཉིས་ས་བོན་ཡིན་ཀྱང་། དེ་བཅོམ་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དེ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དཔེར་ན་ལ་ཕུག་ལ་སོགས་ 6-2-42a པ་རྩ་བཏོན་དུ་ཕྱུང་བ་དག་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་ནི་བརྟག་པ་གཞན་གྱིས་རུང་བ་བྱ་མི་དགོས་སོ། །ཤེས་དང་། རིགས་པས་ཀྱང་འགྲུབ་སྟེ། ལྕང་མ་ལ་སོགས་པའི་ཡལ་ག་བཅད་ཟིན་པ་དེ་ལ། སོ་ཤིང་སོགས་བྱ་བའི་དོན་དུ་རུང་བ་གཞན་བྱ་མི་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར། དེ་མི་འཐད་པ་ལ། ལུང་དང་རིགས་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རྣམ་འབྱེད་དུ། ས་བོན་གྱི་རིགས་ལྔ་པོ་གཏུན་དུ་བརྡུངས་ན་ཡང་ལྟུང་བྱེད་ལྔར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་ན་སྡོང་བུའི་ས་བོན་ལ་རུང་བ་མི་དགོས་པར་ཐལ་བས་དཔེ་ཡང་མི་འཐད་དོ། །ལ་ཕུག་ལས་ལ་ཕུག་ཉིད་མི་སྐྱེ་བར་ལ་གཞ

【現代漢語翻譯】 具足六支：處所和時間類似於行布薩時。 意樂想去損害，行為致力於此，最終理解其意義。 以下將要出現的損害，需要通過意樂來區分。 第二組 第二組的總結：種子、誹謗、勸告，床、坐墊、驅逐，之後壓制、出現、種植，以及分兩個階段建造。 首先，關於破壞種子和生長的墮罪，起因是：六群比丘因放逸而這樣做。 所遮止的是被他人辱罵，以及自己事務和工作繁多等等。 關於因緣聚合，有四個方面：基礎、意樂、行為、最終。 其中，事物是種子和生長成為自己的法，沒有損壞，沒有做成可用的。 主體不是神通和化身的情況，沒有障礙，不是爲了成就特殊目的的情況。 意樂是想要聽聞。 行為是自己或他人致力於此。 最終是使其損壞。 這裡，種子有五種：根的種子、莖的種子、芽的種子、皮的種子、種子的種子。 第一種是：從種植根而生出根，如蕪菁和白茯苓等。 第二種是：從種植莖而生出莖，如金香樹等。 第三種是：從種植芽而生出芽，如薪柴和竹子等。 第四種是：如阿 Arjuna 和 Paanijaka 等。 第五種是：從種植種子而生出種子，如青稞等。 有些人說，蘿蔔和油菜籽等不是種子，因為種植它們會生出蘿蔔苗和油菜苗，而不是生出它們本身。 有些人說，最終會生出同類的東西，所以就是種子。 另一些人說，即使那兩者是種子，破壞它們也沒有罪過，因為《大疏》中說：『例如，像拔出蘿蔔等根一樣，不需要通過其他方式使其可用。』 通過知識和道理也能成立，就像砍斷柳樹等樹枝后，不需要爲了做牙刷等事情而使其可用一樣。 有人這樣說。 但這是不合理的，從教證和理證兩個方面來說。 第一，在《辨別》中說：『如果將五種種子搗碎，也會變成五種墮罪。』 第二，如果那樣，莖的種子就不需要使其可用，所以比喻也不合理。 蘿蔔不會生出蘿蔔本身，而是生出蘿蔔苗

【English Translation】 Possessing six aspects: The place and time are like those of observing the Uposatha. The intention is to harm, the action is to engage in it, and ultimately understanding its meaning. The harm that will appear below needs to be distinguished separately through intention. Second Set of Ten The summary of the second set of ten: seeds, slander, exhortation, beds, cushions, expulsion, subsequent suppression, emergence, planting, and building in two stages. First, regarding the downfall of destroying seeds and growth, the basis is: the group of six did so out of negligence. What is prohibited is being reviled by others, and having many affairs and tasks oneself, and so on. Regarding the accumulation of causes, there are four aspects: basis, intention, action, and ultimate. Among them, the object is that seeds and growth become one's own dharma, are not damaged, and have not been made usable. The subject is not a case of magical power and emanation, is without obstacles, and is not a case of accomplishing a special purpose. The intention is to desire to hear. The action is that oneself or others engage in it. The ultimate is to cause it to be damaged. Here, there are five types of seeds: root seeds, stem seeds, sprout seeds, bark seeds, and seed seeds. The first is: from planting roots, roots themselves grow, such as turnips and white Poria cocos, etc. The second is: from planting stems, stems themselves grow, such as Michelia champaca, etc. The third is: from planting sprouts, sprouts themselves emerge, such as firewood and bamboo, etc. The fourth is: such as Arjuna and Paanijaka, etc. The fifth is: from planting seeds, seeds themselves grow, such as barley, etc. Some say that radishes and rapeseed, etc., are not seeds, because planting them produces radish seedlings and rapeseed seedlings, not themselves. Some say that ultimately similar kinds will grow, so they are seeds themselves. Others say that even if those two are seeds, there is no offense in destroying them, because the Great Commentary says: 'For example, like pulling out radish roots, etc., it is not necessary to make them usable through other means.' It can also be established through knowledge and reason, just as after cutting off willow branches, etc., it is not necessary to make them usable for the purpose of making toothbrushes, etc. ' So they say. But this is unreasonable, from the two aspects of scripture and reason. First, in the Differentiation it is said: 'If the five types of seeds are pounded, they will also become five downfalls.' Second, if that were the case, it would follow that stem seeds would not need to be made usable, so the analogy is also unreasonable. Radishes do not produce radishes themselves, but radish seedlings

---

ི་ལ་ལྟོས་པ་ཙམ་གྱིས་དེ་ས་བོན་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ན། ལ་གཞི་དང་། ཉུང་གཞི་ཡང་ས་བོན་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། ས་བོན་ལྔ་པོ་གང་དུ་ཡང་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། འདིར་ཤེས་གཙོ་བོ་ཞེས་གསུངས་པས་ས་བོན་ལ་ས་བོན་ཉིད་དུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། སྐྱེ་བཞིན་པ་ལ་སྐྱེ་བཞིན་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་དགོས་པར་བཤད་པ་དེའི་ཚེ། ལ་ཕུག་ལྟ་བུ་སྐྱེ་བཞིན་པ་བཏོན་ནས་རུང་བ་མ་བྱས་པར་བཅོམ་ན། སྐྱེ་བ་བཅད་པ་དང་ས་བོན་འཇིག་པ་གཉིས་ཀའི་ཉེས་པར་འགྱུར་ལ། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ལུང་དེ་ནི་ལ་ཕུག་གི་རྩ་བ་ཕྱུང་ཟིན་པ་སྐྱེ་བ་བཅད་པའི་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་ཤིང་། ལྕང་མ་བཅད་ཟིན་པ་ལའང་སྐྱེ་བ་བཅད་པར་མི་འགྱུར་མོད། ས་བོན་འཇིག་པའི་ཉེས་པ་ལ་བག་ཡོད་པར་བྱ་དགོས་སོ། །ས་བོན་ལ་ས་བོན་གཞན་ཉིད་དུ་འདུ་ཤེས་པ་ནི་དེ་དང་འདྲ་བའོ། །ཞེས་པའི་གཞུང་འདིས་རྩ་བའི་ས་བོན་ལ་སྡོང་བུའི་ས་བོན་ལྟ་བུར་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་བཅོམ་ན་དངོས་གཞིར་བཤད་ལ། དེས་ན་འདི་སྐད་ཅེས། ས་བོན་ལྔ་ལ་ལྔར་ཤེས་ཤིང་། །བརློན་པར་འདུ་ཤེས་ཡིད་གཉིས་ཀྱིས། །ལྟུང་བྱེད་ལྔ་བཅུ་སྐམ་པོ་ལ། །དེ་བཞིན་ཉེས་བྱས་ལྔ་བཅུའོ། །ས་བོན་ཡིད་གཉིས་དེ་བཞིན་ནོ། ། 6-2-42b ཞེས་འཆད་དོ། །དེས་ན་ས་བོན་དུ་འདུ་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གི །འདུ་ཤེས་མུ་དྲུག་གི་རྣམ་གཞག་སྤྱི་དང་འདི་མི་འདྲའོ། །འདིར་རུང་བ་ལ་གསུམ་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། མཚོན་དང་། མེ་དང་། ཆུའོ། །དང་པོ་གཉིས་ནི་ས་བོན་གྱི་ཆོས་ཅན་ལ་དང་། མེས་ནི་རྗེན་པ་ལ་དང་། ཐ་མས་ནི་སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་ལའོ། །དེ་གསུམ་ལ་ནི་སྔ་དྲོ་ཡང་ཆུས་རུང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། ནམ་ཟ་བའི་དུས་དེར་རུང་ཆུ་འདེབས་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། ཆུ་གྲང་མོས་མ་གཏོར་བར་བཟའ་བར་བྱ་བ་དང་བཏུང་བར་བྱ་བ་མི་རུང་བ་ཉིད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་གི་གསུང་ནས། དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །ཞེས་གསུང་མོད། གང་ལྟར་ཡང་སྔ་དྲོ་རུང་ཆུ་དགོས་པར་གྲུབ་བོ། །གཉིས་པ་འཕྱ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། རྒྱལ་ཁབ་ཏུ། མཛའ་བོ་དང་ས་ལས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱིས་གྱད་བུའི་ནོར་ལ་མི་བཟོད་པར་སྨྲས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་དང་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཞལ་ཏ་ཆོས་དང་མཐུན་པར་བྱས་པའམ་བྱེད་བཞིན་པ། དེའི་མཚན་གཞི་ནི་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐོས་པའི་གང་ཟག་བཅུ་གཉིས་པོའོ། །དེ་ཡང་རང་ལ་གནས་མལ་སོགས་ངན་པ་སྟོབས་པ་པོ་མ་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་འཕྱ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བགྲང་བ་ལ་དངོས་གཞིའོ་ཞེས་པས་དགེ་འདུན་གྱི་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པའི་ལས་ཀྱིས་རང་ཉིད་ངན་པའི་གྲངས་སུ་བགྲངས་ཟིན་པ་དེའི་ཚེ་དངོས་གཞིར་འགྱུར་བའོ། །དེ་ལ་འདི་སྐ

【現代漢語翻譯】 如果僅僅因為看到蘿蔔就認為它不是種子，那麼蘿蔔的根和蘿蔔的苗也不是種子了，因為這五種種子（藏文：ས་བོན་ལྔ་，梵文天城體：पंचबीज，梵文羅馬擬音：pañcabīja，漢語字面意思：五種子）中的任何一種都不成立。這裡說『主要知道』，意思是說，對於種子，需要認識到它是種子本身；對於正在生長的東西，需要認識到它正在生長。如果像蘿蔔一樣，在它還在生長的時候就把它拔出來，沒有經過處理就毀壞它，那麼就會犯下既斷絕了生長又摧毀了種子的雙重罪過。而《大疏》（可能指某種註釋書）中的引文是指已經拔出蘿蔔的根，這不算斷絕生長的墮落。即使砍斷柳樹，也不算斷絕生長，但對於摧毀種子的罪過，必須謹慎。『認識到種子是另一種種子』，就像那樣。這段文字說，如果將根本的種子誤認為樹的種子而加以摧毀，那就是實際的墮落。因此，經文中說：『對於五種種子，要認識到它們是五種不同的種子；如果心存疑慮地認為它們是潮濕的，就會犯下五十種墮落；對於乾燥的種子，也會犯下同樣的五十種罪過；對於種子，也要心存疑慮。』 因此，僅僅認識到它是種子就足夠了，這與普遍的六種認識模式不同。這裡說了三種處理方式：用棍棒、用火和用水。前兩種是針對具有種子性質的東西，用火是針對裸露的種子，最後一種是針對三種後續的藥物。對於這三種情況，早上也需要用水來處理，因為在吃飯的時候需要準備處理過的水。正如經文所說：『不用冷水灑過，就不能吃或喝。』有些人說：『這樣說是爲了加持。』但無論如何，早上需要處理過的水是確定的。第二，關於誹謗的墮落，在王國里，朋友和土地所生的人都無法忍受巨人的財產。要反對的對象是那些損害僧團事務的人。關於原因，基礎是：對象是具有六種法的比丘，被任命者符合法，或者正在符合法。其例子是僧團指定的十二個人。他們不是那些利用惡劣的住所等來逞強的人。動機是想要誹謗，行為是具有六種語言，最終理解了意義。關於計數，『實際』指的是，當僧團通過單獨的羯磨（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）將自己計入惡人之中時，就構成了實際的墮落。對此，經文中說：

【English Translation】 If merely seeing a radish makes it not a seed, then the radish's root and radish's sprout are also not seeds, because none of the five seeds (藏文：ས་བོན་ལྔ་，梵文天城體：पंचबीज，梵文羅馬擬音：pañcabīja，漢語字面意思：five seeds) are valid. Here, it says 'primarily knowing,' meaning that for a seed, it is necessary to recognize it as the seed itself; for something growing, it is necessary to recognize it as growing. If, like a radish, it is pulled out while it is still growing and destroyed without being processed, then one commits the dual offense of both cutting off growth and destroying the seed. The quote from the 'Great Commentary' (possibly referring to a commentary text) refers to the case where the root of a radish has already been pulled out, which does not constitute the downfall of cutting off growth. Even cutting down a willow tree does not constitute cutting off growth, but one must be cautious about the offense of destroying the seed. 'Recognizing a seed as another seed' is like that. This text says that if one destroys a fundamental seed by mistaking it for a tree seed, that is the actual downfall. Therefore, the scripture says: 'For the five seeds, know them as five different seeds; if with doubt one thinks they are moist, one commits fifty downfalls; for dry seeds, likewise, one commits fifty offenses; for seeds, likewise, have doubt.' Therefore, merely recognizing it as a seed is sufficient, which is different from the general six modes of recognition. Here, three ways of processing are described: with a stick, with fire, and with water. The first two are for things that have the nature of seeds, fire is for naked seeds, and the last is for the three subsequent medicines. For these three, it is also necessary to process them with water in the morning, because one needs to prepare processed water at the time of eating. As the scripture says: 'Without sprinkling with cold water, it is not permissible to eat or drink.' Some say: 'Saying so is for the sake of blessing.' But in any case, it is certain that processed water is needed in the morning. Second, regarding the downfall of slander, in the kingdom, friends and those born of the land cannot tolerate the wealth of giants. The object to be opposed is those who harm the affairs of the Sangha. Regarding the cause, the basis is: the object is a Bhikshu who possesses six dharmas, the appointee is in accordance with the Dharma, or is conforming to the Dharma. An example of this is the twelve individuals appointed by the Sangha. They are not those who use bad dwellings, etc., to be forceful. The motivation is to want to slander, the action is having six languages, and ultimately understanding the meaning. Regarding counting, 'actual' refers to when the Sangha, through a separate karma (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), counts oneself among the wicked, then the actual downfall is constituted. Regarding this, the scripture says:

---

ད་ཅེས། བསྐོས་དང་མ་བསྐོས་བཏང་མ་བཏང་། །འཕྱ་དང་བཞོགས་འཕྱས་གང་བྱེད་པ། །བགྲངས་ལ་ལྟུང་བྱེད་བཅུ་གཉིས་ཏེ། །མ་བགྲངས་པ་ལ་ཉེས་བྱས་དེ། །ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་སྒོ་བ་རྣ་ལ་བཟོན་པ་ལ། གླེང་གཞི། ཀཽ་ཤམྦིར། འདུན་པས་ལོག་ཐབས་བྱེད་པའོ། །དགག་བྱ་ཕྱིར་བཅོས་རྒྱུན་ཆད་པ་དང་། དགེ་འདུན་ 6-2-43a གྱི་ལས་ལ་མ་གུས་པ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། བདག་ཉིད་ལ་ཆོས་དང་མཐུན་པར་བསྒོ་བ་པོ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་བསྒོ་བ་རྣ་ལ་བཟོན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །འདི་ཡང་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པས་ངན་པར་བགྲངས་པ་དེའི་ཚེ་ན་དངོས་གཞི་ཡིན་ལ། མ་བགྲངས་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །རྣ་ལ་བཟོན་པའི་དོན། གཞུང་དུ། གཞན་བརྗོད་པས་སོ། །ཞེས་པའི་གོ་དོན། ལུང་ལས། འབྲུ་མར་གྱི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱིས་འོངས་པ་མཐོང་ངམ་ཞེས་དྲིས་པ་ན། དེ་མ་མཐོང་གི །འབྲུ་མར་གྱི་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་ཏེ། རྐང་གིས་འོང་བ་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ལ་འཆད་དོ། །ཞུ་བ་ལས་ནི། གང་གླེང་པ་དེ་ཁས་མི་ལེན་པར་གཞན་ཞིག་ཁས་ལེན་པ་ལྟ་བུའོ། །འདི་འདྲ་དེ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་འཆད་ཅིང་། ལྟུང་བ་བྱུང་ནས་ཁས་མི་ལེན་པ་རྐྱང་པ་ལ་འདི་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཅང་མི་སྨྲ་བ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་པས་སོ། །དེས་ན་བདག་ལ་ཕམ་པས་གླེང་པའི་ཚེ་དེ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་གྱི། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བའོ། །ཆང་འཐུང་པ་མ་ཡིན་གྱི། མྱོས་འགྱུར་འཐུང་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་ལ་འཆད་དགོས་སོ། །བཞི་པ་ཁྲི་དང་ཞེས་པ། གནས་མལ་གྱི་ལྟུང་བྱེད་ལ་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས། བག་མེད་པས། དགེ་འདུན་དང་གང་ཟག་གི་གནས་མལ་བླ་བཀབ་མེད་པར་བཞག་པའོ། །དགག་བྱ་གནས་མལ་ཆུད་འཛའ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོ་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་རུང་ཚད་ལྡན། ཕན་ཕུན་གྱི་ཉེན་དང་བཅས་པ། རང་ངམ་བསྐོས་པས་བཏིང་བ་མ་བསྡུ་བར་ཁས་བླངས་པ་བསྡུ་བའི་སྦྱོར་བ་མ་བྱས་པ། རང་ཉིད་བར་ཆད་དང་དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་མལ་ཆ་མི་བསྡུ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཕན་ཕུན་དུ་གྱུར་པའམ། 6-2-43b གྱུར་ཀྱང་འདོམ་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུའི་མཐའ་ལས་འདས་པའོ། །ལྔ་པ་གདིང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། མཉན་ཡོད་དུ། ཡུལ་ལྷོ་ཕྱོགས་ནས་འོངས་པའི་དགེ་སློང་གཉིས་ཀྱིས། ཉོན་མོངས་པ་བག་མེད་པས། ཉེས་པ་རྩྭ་ལོའི་གདན་མ་དོར་བར་བཞག་པའོ། །དགག་བྱ་གཙུག་ལག་ཁང་ཆུད་འཛའ་བ་དང་། དེར་སྲོག་ཆགས་སྐྱེ་བའི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞིའི་ཡན་ལག་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་ཆུད་འཛའ་བའི་རྐྱེན་དང་བཅས་པ། དངོས་པོ་རྩྭ་ལོའི་གདིང་བ་ཚད་ལྡན། རང་ངམ་བསྡུ་བར་ཁས་བླངས་པས

་བསྡུ་བའི་སྦྱོར་བ་མ་བྱས་པ། བདག་ཉིད་བར་ཆད་དང་ལྡན་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། སྦྱོར་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་འདོམ་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུའི་མཐའ་ལས་འདས་པའམ། སྲོག་ཆགས་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པས་ལོངས་སྤྱོད་མི་རུང་དུ་གྱུར་པའོ། །དྲུག་པ་སྐྲོད་པ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀས། གནོད་སེམས་ཀྱི་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་དགེ་སློང་བསྐྲད་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་གཞན་ལ་གནོད་པ་དང་། འཐབ་མོའི་རྒྱུར་འགྱུར་བའོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི་ནི། གནས་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་དེར་ཞུགས་པ། ཀུན་སློང་ཕན་འདོགས་མ་གཏོགས་པའི་སྐྲོད་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པའོ། །འདུན་པ་ཕྱིས་གནོན་ལ། གླེང་གཞི་དང་དགག་བྱ་སྔ་མ་བཞིན་ཡིན་ལ། གཞི་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་གཞན་ཡོད་པ་ལ། ཀུན་སློང་རྐྱེན་དང་མི་ལྡན་པར་ཕྱིས་གནོན་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལུས་ངག་གང་རུང་གིས་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱིས་དེར་གོ་བའོ། །བརྒྱད་པ་ཁྲིའུ་རྩ་བ་བྱུང་བ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། ཉོན་མོངས་པ་མཐོ་འཚམས་པས་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་གཙུག་ལག་ཁང་དང་ 6-2-44a བདག་པོ་དགེ་འདུན་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། གནས་གཙུག་ལག་ཁང་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་གྲུབ་པ། ཐོག་རྡོལ་བའི་ཉེན་དང་བཅས་པ། དངོས་པོ་ཁྲིའམ་ཁྲིའུ་ཚད་ལྡན། རྩ་བ་ཕུར་བུ་ལྟ་བུ་ཡིན་པ། བཀན་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཉལ་འདུག་སོགས་བྱེད་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དེའི་བྱ་བ་རྫོགས་པའོ། །དགུ་པ་ཆུ་སྲོག་ཆགས་ཅན་གྱིས་འདེབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་ཀཽ་ཤམྦིར། འདུན་པས། སོ་སོར་མ་བརྟགས་པར་དེས་ཆག་ཆག་བཏབ་པའོ། །དགག་བྱ་གཞན་གྱི་སྲོག་ལ་གནོད་པ་དང་། མ་དད་པ་སོགས་སོ། །ཡན་ལག་ལ། གཞི་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སྐྱེས་པ། ཐ་མལ་པའི་མིག་ལ་སྣང་དུ་རུང་བ། ཆུའམ་ཤིང་ལ་སོགས་པའི་གཞི་དང་བཅས་པ། རང་གིས་ཁྲུས་དང་བཏུང་བ་ལྟ་བུའི་དོན་ལས་གཞན་ཡིན་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་ཤི་བའོ། །བཅུ་པ་རིམ་པ་གསུམ་ལས་ལྷག་པར་རྩིག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་ཀཽ་ཤམྦིར། དྲུག་སྡེ་ལ་གཞན་གྱིས་བརྙས་པ་མ་བཟོད་པས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་གནས་ཚེ་ཐུང་བ་པ་སྦྱིན་བདག་གི་ཡོ་བྱད་ཆུད་འཛའ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོ་གཙུག་ལག་ཁང་སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་བ། གཞན་གྱིས་བཟོ་རྩོམ་མ་བྱས་པ། བདག་ཉིད་ནི་ཆར་ཆུ་སྐྱོབ་པའི་སྦྱོར་བ་མ་བྱས་པ་དང་། ཡོན་བདག་གིས་མ་སྐུལ་བའོ། །དུས་ནི། འཇིམ་པས་སྦྱར་བ་སོགས་མ་བྱས་ན་ཉི་མ་ཐ་དད་ལ་ཡང་སྐྱེད་པས། དེ་ལྟར་བྱས་ན་ཉི་མ་གཅིག་གིས་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་རྩིག་པར་འདོད

【現代漢語翻譯】 未作收集之行，非自身具足障礙等，而作另行之行，最終超過四十九肘之界限，或成為生物等不可享用之物。第六，驅逐：緣起：在舍衛城，起因：從惡意的僧團精舍中驅逐比丘。理由：危害他人，成為爭鬥之源。支分：基礎：處所是成立為僧團精舍之所，對象是進入其中的具足六法之比丘，動機是想要驅逐而非利益，最終是超過近處。意樂壓制：緣起和應遮止與前相同，基礎是在僧團精舍中有其他具足六法之比丘，動機是不具足因緣而想要壓制，行為是以身語任何一種方式進行，最終是對像理解此事。第八，床腳出現：緣起：在舍衛城，因緣：由煩惱熾盛者所為。應遮止：危害精舍和施主僧團。因緣：基礎：處所是成立為精舍之所，具有漏雨之險，物品是合格的床或床腳，根是如樁子一般，而非捆紮等，動機是想要睡眠等，最終是完成此事。第九，以有生物之水澆灌的墮罪：緣起：在 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)，因緣：未加辨別而潑灑。應遮止：危害其他生命，以及不信仰者等。支分：基礎：生於畜生之處，普通人眼可見，具有水或樹木等基礎，並非爲了自己沐浴或飲用等目的，行為是進行此事，最終是因此而死亡。第十，建造超過三層樓的墮罪：緣起：在 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)，六群比丘因無法忍受他人輕蔑而為之。應遮止：住所壽命短，施主之物被浪費。因緣：基礎：物品是能容納四種威儀的精舍，非他人所造，自己未作遮雨之行，也未受施主勸請。時間：若未用泥等粘合，則每日皆可增建，若如此做，則一日為限。動機是想要建造。 未作收集之行，非自身具足障礙等，而作另行之行，最終超過四十九肘之界限，或成為生物等不可享用之物。 第六，驅逐： 緣起：在舍衛城， 起因：從惡意的僧團精舍中驅逐比丘。 理由：危害他人，成為爭鬥之源。 支分： 基礎：處所是成立為僧團精舍之所， 對象是進入其中的具足六法之比丘， 動機是想要驅逐而非利益， 最終是超過近處。 意樂壓制： 緣起和應遮止與前相同， 基礎是在僧團精舍中有其他具足六法之比丘， 動機是不具足因緣而想要壓制， 行為是以身語任何一種方式進行， 最終是對像理解此事。 第八，床腳出現： 緣起：在舍衛城， 因緣：由煩惱熾盛者所為。 應遮止：危害精舍和施主僧團。 因緣： 基礎：處所是成立為精舍之所， 具有漏雨之險， 物品是合格的床或床腳， 根是如樁子一般，而非捆紮等， 動機是想要睡眠等， 最終是完成此事。 第九，以有生物之水澆灌的墮罪： 緣起：在 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)， 因緣：未加辨別而潑灑。 應遮止：危害其他生命，以及不信仰者等。 支分： 基礎：生於畜生之處， 普通人眼可見， 具有水或樹木等基礎， 並非爲了自己沐浴或飲用等目的， 行為是進行此事， 最終是因此而死亡。 第十，建造超過三層樓的墮罪： 緣起：在 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)， 六群比丘因無法忍受他人輕蔑而為之。 應遮止：住所壽命短，施主之物被浪費。 因緣： 基礎：物品是能容納四種威儀的精舍， 非他人所造， 自己未作遮雨之行， 也未受施主勸請。 時間：若未用泥等粘合，則每日皆可增建，若如此做，則一日為限。 動機是想要建造。

【English Translation】 Without making the effort of collecting, not possessing obstacles oneself, but making the effort to go elsewhere, ultimately exceeding the boundary of forty-nine cubits, or becoming something unusable by living beings, etc. Sixth, Expulsion: Origin: In Śrāvastī (舍衛城), Cause: Expelling a Bhikṣu (比丘) from the monastery of a malicious Saṃgha (僧團). Reason: Harming others, becoming a source of conflict. Limbs: Basis: The place is established as a monastery of the Saṃgha, the object is a Bhikṣu possessing the six dharmas who enters therein, the motivation is wanting to expel rather than benefit, the ultimate is exceeding the vicinity. Suppression of Intention: The origin and what should be prevented are the same as before, the basis is that there are other Bhikṣus possessing the six dharmas in the monastery of the Saṃgha, the motivation is wanting to suppress without possessing the causes, the action is doing so in any way with body or speech, the ultimate is the object understanding this matter. Eighth, the appearance of a bed leg: Origin: In Śrāvastī (舍衛城), Cause: Done by one whose afflictions are intense. What should be prevented: Harming the monastery and the donor Saṃgha. Causes: Basis: The place is established as a monastery, possessing the danger of leaking rain, the object is a qualified bed or bed leg, the root is like a stake, not tied up, etc., the motivation is wanting to sleep, etc., the ultimate is completing this matter. Ninth, the downfall of irrigating with water containing living beings: Origin: In Kauśāmbī (कौशाम्बी, Kauśāmbī, 憍賞彌), Cause: Sprinkling without discernment. What should be prevented: Harming other lives, and non-believers, etc. Limbs: Basis: Born in a place of animal birth, visible to the eyes of ordinary people, possessing a basis of water or trees, etc., not for the purpose of one's own bathing or drinking, etc., the action is doing this, the ultimate is dying because of this. Tenth, the downfall of building more than three stories: Origin: In Kauśāmbī (कौशाम्बी, Kauśāmbī, 憍賞彌), The six groups of Bhikṣus did this because they could not bear the contempt of others. What should be prevented: The residence has a short life, the donor's things are wasted. Causes: Basis: The object is a monastery that can accommodate the four postures, not made by others, one has not made the effort to protect from rain, nor has one been urged by the donor. Time: If not glued with mud, etc., then it can be built every day, if done so, then one day is the limit. The motivation is wanting to build. Without making the effort of collecting, not possessing obstacles oneself, but making the effort to go elsewhere, ultimately exceeding the boundary of forty-nine cubits, or becoming something unusable by living beings, etc. Sixth, Expulsion: Origin: In Śrāvastī (舍衛城), Cause: Expelling a Bhikṣu (比丘) from the monastery of a malicious Saṃgha (僧團). Reason: Harming others, becoming a source of conflict. Limbs: Basis: The place is established as a monastery of the Saṃgha, the object is a Bhikṣu possessing the six dharmas who enters therein, the motivation is wanting to expel rather than benefit, the ultimate is exceeding the vicinity. Suppression of Intention: The origin and what should be prevented are the same as before, the basis is that there are other Bhikṣus possessing the six dharmas in the monastery of the Saṃgha, the motivation is wanting to suppress without possessing the causes, the action is doing so in any way with body or speech, the ultimate is the object understanding this matter. Eighth, the appearance of a bed leg: Origin: In Śrāvastī (舍衛城), Cause: Done by one whose afflictions are intense. What should be prevented: Harming the monastery and the donor Saṃgha. Causes: Basis: The place is established as a monastery, possessing the danger of leaking rain, the object is a qualified bed or bed leg, the root is like a stake, not tied up, etc., the motivation is wanting to sleep, etc., the ultimate is completing this matter. Ninth, the downfall of irrigating with water containing living beings: Origin: In Kauśāmbī (कौशाम्बी, Kauśāmbī, 憍賞彌), Cause: Sprinkling without discernment. What should be prevented: Harming other lives, and non-believers, etc. Limbs: Basis: Born in a place of animal birth, visible to the eyes of ordinary people, possessing a basis of water or trees, etc., not for the purpose of one's own bathing or drinking, etc., the action is doing this, the ultimate is dying because of this. Tenth, the downfall of building more than three stories: Origin: In Kauśāmbī (कौशाम्बी, Kauśāmbī, 憍賞彌), The six groups of Bhikṣus did this because they could not bear the contempt of others. What should be prevented: The residence has a short life, the donor's things are wasted. Causes: Basis: The object is a monastery that can accommodate the four postures, not made by others, one has not made the effort to protect from rain, nor has one been urged by the donor. Time: If not glued with mud, etc., then it can be built every day, if done so, then one day is the limit. The motivation is wanting to build.

---

་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རིམ་པ་བཞི་པའི་སྣ་འབྱོར་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གསུམ་པ། བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ལ། སྡོམ་ནི། མ་སྐོས་ཉི་མ་ནུབ་པ་དང་། །ཟས་དང་ཆོས་གོས་གཉིས་དག་དང་། །དོན་མཐུན་གྲུ་དང་དབེན་པ་གཉིས། །དགེ་སློང་མ་ཡིས་སྦྱོར་བཅུག་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། ཉེས་ 6-2-44b པ་མ་སྒོས་པར་དགེ་སློང་མ་ལ་སྟོན་པའོ། །རྒྱུ་མཚན། གཞན་མ་དད་པ་དང་། དགེ་སློང་མའི་ཆོས་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་མ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་ཉན་པར་འདོད་པ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཆོས་ཤློ་ལོ་ཀ་གཅིག་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། བདག་ཉིད་སྟོན་པར་མ་སྐོས་པའམ། བསྐོས་ཀྱང་དེའི་ཡོན་ཏན་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་ཆོས་སྟོན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །དགེ་སློང་མའི་སྟོན་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདི་ལ་དྲུག་སྟེ། གང་ཟག་གང་བསྐོ་བ། བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་བསྐོ་བ། ཆོ་ག་ཇི་ལྟར་བསྐོ་བ། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་བསྐོ་བ། གནས་གང་དུ་བསྐོ་བ། དེ་ལྟར་བསྐོས་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྫོགས་པའི་སྡོམ་ལྡན་ཕམ་ལྷག་དང་མི་ལྡན་པ། རྫོགས་ནས་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པ། ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ། གྲོང་ཁྱེར་པའི་སྐད་སྨྲ་བ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་ནས་མའི་སོ་ཐར་གྱི་བར་གང་རུང་འདོན་ནུས་པ། འགྲོ་བ་བཞི་དང་བྲལ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་དགེ་འདུན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་འདུ་བའི་སྐབས་སྒྲུབ། སྤྲོ་བ་དྲི། དངོས་གཞི་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཚང་ལ་མ་ནོར་བ། མ་འཁྲུགས་པའོ། །དུས་ནི་ཉ་ཤིའི་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེའོ། །གནས་ནི་མཚམས་ནང་དུའོ། །དགོས་པ་དགེ་སློང་མའི་ཆོས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། བསྟན་པ་སྤྱི་ལ་ཕན་པའོ། །འདིར་གདམ་ངག་དང་། རྗེས་བསྟན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཚིག་ལེར། མདོ་སྡེ་འདུལ་བ་ཆོས་མངོན་དང་། །འབྲེལ་བའི་དོན་ནི་རབ་སྟོན་པ། །གདམས་པ་ཡིན་པར་འདྲེན་པ་ཡིས། །རྩོད་པ་མེད་པར་གསུངས་པ་ཡིན། །གནས་བརྟན་གྱིས་ནི་བསྟན་པའི་ཚིག །འཕགས་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་གང་བཞེད་པ། །སླར་ 6-2-45a ཡང་གདམ་པ་གཞན་འདི་ནི། །གཉིས་པར་ཡང་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་སྟོན་པར་བསྐོས་ཀྱང་ཉི་མ་ནུབ་ཀྱི་བར་དུ་སྟོན་པ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། བག་ཆགས་མ་བྱང་བའི་དབང་གིས་དེ་ལ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའོ། །དགག་བྱ་གཞན་མ་དད་པ་དང་། དེ་དག་ལ་གཞན་གྱིས་གནོད་པར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ལ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཆོས་སོ། །གནས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ། དུས་ཉི་མ་ནུབ

【現代漢語翻譯】 སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རིམ་པ་བཞི་པའི་སྣ་འབྱོར་པའོ། །——通過自發或委派的行為來寫作，這是最終第四個階段的開端。 ༈ བཅུ་ཚན་གསུམ་པ།——第三組十事 བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ལ། སྡོམ་ནི། མ་སྐོས་ཉི་མ་ནུབ་པ་དང་། །ཟས་དང་ཆོས་གོས་གཉིས་དག་དང་། །དོན་མཐུན་གྲུ་དང་དབེན་པ་གཉིས། །དགེ་སློང་མ་ཡིས་སྦྱོར་བཅུག་པའོ། །——第三組十事的概要是：未經允許在日落後，食物和法衣兩種清凈，意義一致的船隻和兩個隱居處，比丘尼允許的行為。 དང་པོ་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། ཉེས་——首先，在舍衛城，六群比丘因煩惱和貪慾而犯罪。 པ་མ་སྒོས་པར་དགེ་སློང་མ་ལ་སྟོན་པའོ། །རྒྱུ་མཚན། གཞན་མ་དད་པ་དང་། དགེ་སློང་མའི་ཆོས་ལ་གནོད་པའོ། །——未經允許向比丘尼展示。原因是，這會導致他人不信任，並損害比丘尼的戒律。 རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་མ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་ཉན་པར་འདོད་པ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཆོས་ཤློ་ལོ་ཀ་གཅིག་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། བདག་ཉིད་སྟོན་པར་མ་སྐོས་པའམ། བསྐོས་ཀྱང་དེའི་ཡོན་ཏན་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་ཆོས་སྟོན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །——關於原因和條件，基礎是：對象是具備三種名稱的比丘尼，觀點一致，身體處於正常狀態，不是具有神通者，真心想要聽聞，內容是經藏的法，至少要有一頌，自己沒有被委派宣講，或者即使被委派也不具備相應的功德，動機是想要宣講佛法，行為具備六種語言，最終理解其含義。 དགེ་སློང་མའི་སྟོན་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདི་ལ་དྲུག་སྟེ། གང་ཟག་གང་བསྐོ་བ། བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་བསྐོ་བ། ཆོ་ག་ཇི་ལྟར་བསྐོ་བ། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་བསྐོ་བ། གནས་གང་དུ་བསྐོ་བ། དེ་ལྟར་བསྐོས་པའི་དགོས་པའོ། །——如何委派比丘尼的宣講者呢？這裡有六個方面：委派什麼樣的人，由誰來委派，如何委派，何時委派，在何處委派，以及如此委派的必要性。 དང་པོ་ནི། རྫོགས་པའི་སྡོམ་ལྡན་ཕམ་ལྷག་དང་མི་ལྡན་པ། རྫོགས་ནས་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པ། ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ། གྲོང་ཁྱེར་པའི་སྐད་སྨྲ་བ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་ནས་མའི་སོ་ཐར་གྱི་བར་གང་རུང་འདོན་ནུས་པ། འགྲོ་བ་བཞི་དང་བྲལ་བའོ། །——首先，要具足圓滿的戒律，沒有犯根本罪和剩餘罪，受戒后滿二十年，觀點一致，具備三種名稱，在結界內，沒有加入僧團，能說城市語言，能夠背誦三藏中的任何一部分，直到比丘尼的別解脫戒，遠離四種行為。 གཉིས་པ་ནི་དགེ་འདུན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ནོ། །——第二，僧團要具備三種功德。 གསུམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་འདུ་བའི་སྐབས་སྒྲུབ། སྤྲོ་བ་དྲི། དངོས་གཞི་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཚང་ལ་མ་ནོར་བ། མ་འཁྲུགས་པའོ། །——第三，行為要在集會時進行，提問要令人愉快，正行要完整無誤地完成兩次祈請。 དུས་ནི་ཉ་ཤིའི་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེའོ། །——時間是月圓時的布薩日。 གནས་ནི་མཚམས་ནང་དུའོ། །——地點是在結界內。 དགོས་པ་དགེ་སློང་མའི་ཆོས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། བསྟན་པ་སྤྱི་ལ་ཕན་པའོ། །——必要性是使比丘尼的戒律圓滿，並利益整個佛法。 འདིར་གདམ་ངག་དང་། རྗེས་བསྟན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཚིག་ལེར། མདོ་སྡེ་འདུལ་བ་ཆོས་མངོན་དང་། །འབྲེལ་བའི་དོན་ནི་རབ་སྟོན་པ། །གདམས་པ་ཡིན་པར་འདྲེན་པ་ཡིས། །རྩོད་པ་མེད་པར་གསུངས་པ་ཡིན། །གནས་བརྟན་གྱིས་ནི་བསྟན་པའི་ཚིག །འཕགས་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་གང་བཞེད་པ། །སླར་——這裡，建議和後續指示的區別在於：詞句中說，'與經藏、律藏和論藏相關聯的意義，是完全闡明的。導師說這是建議，沒有爭議。長老所說的教義，是聖者僧團所希望的。' ཡང་གདམ་པ་གཞན་འདི་ནི། །གཉིས་པར་ཡང་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །——'再次，這個其他的建議，在第二次中也被說了。' གཉིས་པ་སྟོན་པར་བསྐོས་ཀྱང་ཉི་མ་ནུབ་ཀྱི་བར་དུ་སྟོན་པ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། བག་ཆགས་མ་བྱང་བའི་དབང་གིས་དེ་ལ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའོ། །——第二，即使被委派宣講，也要在日落之前宣講。起因是，在舍衛城，近喜因為習氣未除，所以那樣宣講。 དགག་བྱ་གཞན་མ་དད་པ་དང་། དེ་དག་ལ་གཞན་གྱིས་གནོད་པར་འགྱུར་བའོ། །——要避免的是，導致他人不信任，以及那些人受到他人的損害。 རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ལ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཆོས་སོ། །གནས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ། དུས་ཉི་མ་ནུབ——關於原因和條件，基礎是：對象是比丘尼，內容是經藏的法。地點是危險的地方，時間是日落時分。

【English Translation】 སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རིམ་པ་བཞི་པའི་སྣ་འབྱོར་པའོ། །——Writing through spontaneous or delegated actions, this is the beginning of the final fourth stage. ༈ བཅུ་ཚན་གསུམ་པ།——The Third Set of Ten Matters བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ལ། སྡོམ་ནི། མ་སྐོས་ཉི་མ་ནུབ་པ་དང་། །ཟས་དང་ཆོས་གོས་གཉིས་དག་དང་། །དོན་མཐུན་གྲུ་དང་དབེན་པ་གཉིས། །དགེ་སློང་མ་ཡིས་སྦྱོར་བཅུག་པའོ། །——The summary of the third set of ten matters is: without permission after sunset, food and robes are both pure, boats of consistent meaning and two solitary places, actions permitted by the bhikkhunis. དང་པོ་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། ཉེས་——Firstly, in Śrāvastī, the group of six committed offenses due to afflictions and desire. པ་མ་སྒོས་པར་དགེ་སློང་མ་ལ་སྟོན་པའོ། །རྒྱུ་མཚན། གཞན་མ་དད་པ་དང་། དགེ་སློང་མའི་ཆོས་ལ་གནོད་པའོ། །——Showing it to the bhikkhunis without permission. The reason is that it leads to others' distrust and harms the bhikkhunis' discipline. རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་མ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་ཉན་པར་འདོད་པ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཆོས་ཤློ་ལོ་ཀ་གཅིག་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། བདག་ཉིད་སྟོན་པར་མ་སྐོས་པའམ། བསྐོས་ཀྱང་དེའི་ཡོན་ཏན་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་ཆོས་སྟོན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །——Regarding the causes and conditions, the basis is: the object is a bhikkhuni who possesses three names, the views are consistent, the body is in a normal state, not a possessor of magical powers, sincerely wanting to listen, the content is the Dharma of the Āgama, at least one verse, oneself has not been appointed to preach, or even if appointed does not possess the corresponding qualities, the motivation is to want to preach the Dharma, the action possesses six languages, and ultimately understands its meaning. དགེ་སློང་མའི་སྟོན་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདི་ལ་དྲུག་སྟེ། གང་ཟག་གང་བསྐོ་བ། བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་བསྐོ་བ། ཆོ་ག་ཇི་ལྟར་བསྐོ་བ། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་བསྐོ་བ། གནས་གང་དུ་བསྐོ་བ། དེ་ལྟར་བསྐོས་པའི་དགོས་པའོ། །——How should a bhikkhuni preacher be appointed? Here are six aspects: what kind of person to appoint, by whom to appoint, how to appoint, when to appoint, where to appoint, and the necessity of such appointment. དང་པོ་ནི། རྫོགས་པའི་སྡོམ་ལྡན་ཕམ་ལྷག་དང་མི་ལྡན་པ། རྫོགས་ནས་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པ། ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ། གྲོང་ཁྱེར་པའི་སྐད་སྨྲ་བ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་ནས་མའི་སོ་ཐར་གྱི་བར་གང་རུང་འདོན་ནུས་པ། འགྲོ་བ་བཞི་དང་བྲལ་བའོ། །——Firstly, one must possess the complete precepts, not having committed fundamental or remaining offenses, having completed twenty years since ordination, having consistent views, possessing three names, being within the boundary, not joining the sangha, being able to speak the city language, being able to recite any part of the three pitakas up to the bhikkhuni's pratimoksha, and being free from the four conducts. གཉིས་པ་ནི་དགེ་འདུན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ནོ། །——Secondly, the sangha must possess three qualities. གསུམ་པ་ནི། སྦྱོར་བ་འདུ་བའི་སྐབས་སྒྲུབ། སྤྲོ་བ་དྲི། དངོས་གཞི་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཚང་ལ་མ་ནོར་བ། མ་འཁྲུགས་པའོ། །——Thirdly, the action must be performed during the assembly, the questions must be pleasing, and the main practice must be completely and accurately performed with two requests. དུས་ནི་ཉ་ཤིའི་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེའོ། །——The time is the Uposatha day of the full moon. གནས་ནི་མཚམས་ནང་དུའོ། །——The place is within the boundary. དགོས་པ་དགེ་སློང་མའི་ཆོས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། བསྟན་པ་སྤྱི་ལ་ཕན་པའོ། །——The necessity is to perfect the bhikkhuni's discipline and benefit the entire Dharma. འདིར་གདམ་ངག་དང་། རྗེས་བསྟན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཚིག་ལེར། མདོ་སྡེ་འདུལ་བ་ཆོས་མངོན་དང་། །འབྲེལ་བའི་དོན་ནི་རབ་སྟོན་པ། །གདམས་པ་ཡིན་པར་འདྲེན་པ་ཡིས། །རྩོད་པ་མེད་པར་གསུངས་པ་ཡིན། །གནས་བརྟན་གྱིས་ནི་བསྟན་པའི་ཚིག །འཕགས་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་གང་བཞེད་པ། །སླར་——Here, the difference between advice and subsequent instructions is: in the verses, it says, 'The meaning associated with the Sutra, Vinaya, and Abhidharma is fully explained. The guide says this is advice, without dispute. The words of the elders are what the noble assembly desires.' ཡང་གདམ་པ་གཞན་འདི་ནི། །གཉིས་པར་ཡང་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །——'Again, this other advice is also spoken in the second.' གཉིས་པ་སྟོན་པར་བསྐོས་ཀྱང་ཉི་མ་ནུབ་ཀྱི་བར་དུ་སྟོན་པ་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། བག་ཆགས་མ་བྱང་བའི་དབང་གིས་དེ་ལ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའོ། །——Secondly, even if appointed to preach, one must preach before sunset. The origin is that, in Śrāvastī, Nanda preached in that way due to the power of untamed habits. དགག་བྱ་གཞན་མ་དད་པ་དང་། དེ་དག་ལ་གཞན་གྱིས་གནོད་པར་འགྱུར་བའོ། །——What is to be avoided is causing others to distrust, and those people being harmed by others. རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ལ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཆོས་སོ། །གནས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ། དུས་ཉི་མ་ནུབ——Regarding the causes and conditions, the basis is: the object is a bhikkhuni, the content is the Dharma of the Āgama. The place is a dangerous place, and the time is sunset.

---

་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བ། མཚན་ཐོག་ཐག་ཆོས་སྟོན་པའི་དུས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་དེ་ལ་དེར་ཞེན་ནས་སྟོན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གསུམ་པ་ཟས་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཏོ་ཞེས་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་ཉེར་དགས། ཕྲག་དོག་གིས་གཞན་ལ་དེ་ལྟར་ཕྱས་གདགས་པའོ། །དགག་བྱ་གཞི་མེད་དང་འདྲ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་ཟང་ཟིང་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པ་པོ་མ་ཡིན་པ། གོ་བྱ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་སྐུར་པ་འདེབས་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་གོས་བྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས། དགེ་སློང་མའི་གོས་ཀྱི་བཟོ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་བུད་མེད་སྤྱི་སྐྱེད་ཀྱི་ཐུན་མོང་བ་རྣམས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། དངོས་པོ་གོས་རུང་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་མ་དེ་ཉིད་དབང་བ། དེས་རང་ལ་བཅོལ་བ། སྔར་བཟོ་རྩོམ་མ་བྱས་པ། ཀུན་སློང་ནི། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ་དེར་ཤེས་ཀྱིས་བཟོ་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རྫོགས་པའོ། །ལྔ་པ་གོས་སྦྱིན་པ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། ཚོང་དཔོན་དགེ་སློང་གིས་ 6-2-45b སྔོན་གྱི་ཆུང་མ་ལ་སྲེད་པས་གོས་སྦྱིན་པའོ། །དགག་བྱ་ཐུན་མོང་བ་རྣམས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་བདག་ཉིད་གཉིས་ཀའི་དགེ་འདུན་ལ་གོས་འབུལ་བ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་གོས་རུང་ཚད་ལྡན་རང་གི་ཡིན་པ། རུང་མི་རུང་བརྗེ་བའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་སྟེར་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དེས་གོས་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །ཁ་ཅིག་གི་གསུང་ནས། ཁྱིམ་པའི་ཚེ་ཆུང་མ་མ་ཡིན་པ་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་སློང་གིས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མོའི་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །འོ་ན་ཚོང་དཔོན་དགེ་སློང་ལ་བསླབ་པ་འཆའ་མི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། ཉེས་པ་མེད་དེ། ཨུཏྤ་ལའི་མདོག་ཅན་ལ་བླངས་པ་ལ་ལེན་པའི་སྤང་བ་བཅས་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། དྲུག་པ་དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་ལམ་དུ་འཇུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། འདོད་ཞེན་གྱིས་སོ། །དགག་བྱ་ཐུན་མོང་བ་དང་གཞན་དག་གིས་འཕྱ་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་མ་གཏོགས་པའི་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བདུན་ལྡན་བདག་ཉིད་ལ་ཕན་འདོགས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། འཐམས་པའོ། །ལམ་ས་ལ་བརྟེན་པ། རྒྱང་གྲགས་སུ་ལངས་པ། འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་ཉི་མ་གཅིག་གི་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ལམ་གཅིག་ལ་འགྲོར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རྒྱང་གྲགས་ལས་འདས་པའོ། །ཉི་མ་གཅ

【現代漢語翻譯】 從黎明未破曉時分，並非夜晚說法之時，以貪執之心想要說法，行為上具備六種言語，最終理解其含義。（這是第一條） 第二條，因為少許食物而指責他人說法，構成墮罪。起因是拘薩羅國，出於嫉妒而如此誹謗他人。所要否定的與無根據相似。構成要素是：對像為比丘，具備六種法，並非爲了少許財物而說法者；所要表達的是具備三種名稱；身體處於平常狀態；心續各異；動機是想要誹謗；行為上具備六種言語；最終理解其含義。 第三條，關於製作衣服。起因是舍衛城，阿阇梨迦，因煩惱貪慾，為比丘尼製作衣服。所要否定的是婦女普遍的共同之處。構成要素是：對像為比丘尼，具備八種法；物品是適合的衣服；比丘尼是衣服的主人；她委託了製作；之前沒有開始製作；動機是：對比丘尼並非親屬，卻以親屬之想而想要製作；行為是開始製作；最終是完成。 第四條，關於佈施衣服。起因是舍衛城，商人比丘因貪戀以前的妻子而佈施衣服。所要否定的是共同之處。構成要素是：對像為比丘尼，具備八種法，並非將衣服供養給兩位僧團；物品是適合的衣服，屬於自己所有；並非爲了交換合適與否；動機是想要給予；行為是開始給予；最終是她得到了衣服。一些人說：在家時必須不是妻子，正如所說：『比丘爲了出家的女子。』因此。那麼商人比丘就不應該受持學處嗎？答：沒有過失，就像對蓮花色比丘尼制定了受持和捨棄的戒律一樣。 第五條，與比丘尼一同行路的墮罪。起因是舍衛城，六群比丘因貪慾。所要否定的是共同之處和其他人的嘲笑等。構成要素是：對像為非親屬的比丘尼，具備七種法，並非爲了幫助自己，並且是擁抱。道路是建立在地面上的，距離很遠，沒有恐懼，時間是一天的時間，動機是想要走同一條路，行為是開始走，最終是超過了遠處。一天。

【English Translation】 From before dawn, not the time to teach the Dharma at night, wanting to teach with attachment, the action is endowed with six speeches, and ultimately understands its meaning. (This is the first) The second is that accusing others of teaching the Dharma for a small amount of food constitutes a transgression. The cause is Kosala, slandering others out of jealousy. What is to be denied is similar to being unfounded. The constituent elements are: the object is a bhikshu, endowed with six dharmas, not a teacher of the Dharma for a small amount of wealth; what is to be expressed is endowed with three names; the body is in a normal state; the mind streams are different; the motivation is to slander; the action is endowed with six speeches; and the ultimate understanding of its meaning. The third is about making clothes. The cause is Shravasti, Acharyaka, out of the defilement of desire, making clothes for the bhikshuni. What is to be denied is the commonality of women in general. The constituent elements are: the object is a bhikshuni, endowed with eight dharmas; the object is suitable clothing; the bhikshuni is the owner of the clothing; she entrusted the production; it had not been started before; the motivation is: wanting to make it for a bhikshuni who is not a relative, but with the thought of a relative; the action is to start making it; the final is to complete it. The fourth is about giving clothes. The cause is Shravasti, the merchant bhikshu giving clothes out of greed for his former wife. What is to be denied is the commonality. The constituent elements are: the object is a bhikshuni, endowed with eight dharmas, not offering clothes to both sanghas; the object is suitable clothing, belonging to oneself; not for the sake of exchanging suitability; the motivation is to want to give; the action is to start giving; the final is that she receives the clothes. Some say: It must not be a wife when at home, as it is said: 'The bhikshu is for the sake of the ordained woman.' Therefore. Then shouldn't the merchant bhikshu take the precepts? Answer: There is no fault, just as the precepts of taking and abandoning were established for Utpalavarna. The fifth is the transgression of walking on the road with a bhikshuni. The cause is Shravasti, the Six Groups of bhikshus out of greed. What is to be denied is the commonality and the ridicule of others, etc. The constituent elements are: the object is a bhikshuni who is not a relative, endowed with seven dharmas, not for the sake of helping oneself, and is embracing. The road is established on the ground, the distance is far, there is no fear, the time is one day, the motivation is to want to walk the same road, the action is to start walking, and the final is to exceed the distance. One day.

---

ིག་ལ་རྒྱང་གྲགས་གཉིས་སོགས་འདས་ན་དེ་སྙེད་ཀྱི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྔར་མ་འཐམས་ན་འཇིགས་པའི་དབང་གིས་ཞུགས་པ་ལ་ནི་ཉེས་མེད་དུ་བཤད་ཅིང་། འཐམས་པའི་དོན་ནི། རྣམ་འབྱེད་འགྲེལ་དུ་འཐམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བརྡ་བྱས་པའོ། །ཡང་ན་འཐུས་པ་ཞེས་བཤད་དོ། །བདུན་པ་དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་གྲུར་འཇུག་པ་ནི། ཆུ་བོའི་གཞུང་ལ་ཞུགས་ནས་རྒྱང་ 6-2-46a གྲགས་འདས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། སྤྱི་དོན་གཞན་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་འདུག་པ་དང་འགྲེང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀས། འདོད་ཆགས་ཀྱིས་སོ། །དགག་བྱ་ཐུན་མོང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་བུད་མེད་མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཐ་སྙད་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལྡན། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། གྲོགས་དང་མི་ལྡན་པ། ལུས་སྟེན་རུང་། ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། བདག་ཉིད་ལ་ཕན་འདོགས་པ་མ་ཡིན་པ། སྤྱོད་ལམ་འདུག་པ་དང་འགྲེང་བ་གང་རུང་། དགེ་སློང་བདག་ཉིད་ཀྱང་འདུག་འགྲེང་གང་རུང་ངོ་། །གནས་ས་ཕྱོགས་དབེན་པ་སྐྱབས་ཡོད། འདོམ་གང་གི་ནང་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འདུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་འདུག་འགྲེང་གི་བྱ་བ་བྱས་ཙམ་མོ། །འགྲེང་བ་ལ་ཡུལ་དགེ་སློང་མར་བཤད་དོ། །བཅུ་པ་དགེ་སློང་མས་སྦྱོར་དུ་བཅུག་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ལྟོ་འདུན་གྱིས་སོ། །དགག་བྱ་ཐུན་མོང་བ་དང་གཞན་ལ་གནོད་པ་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རུང་བ། མགྲོན་གཅིག་གི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། སྦྱིན་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། རང་ཉིད་ཀྱི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་སྦྱོར་དུ་བཅུག་པ། སྦྱོར་བྱེད་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། བདག་ཉིད་མགྲོན་དུ་མ་བོས་པའམ། བོས་ཀྱང་ཚད་དེ་ཙམ་གྱིས་ལྷག་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་བཞི་པ། བཅུ་ཚན་བཞི་པ་ལ། སྡོམ་ནི། ཡང་ཡང་དང་ནི་འདུག་གནས་གཅིག །ཕྱེ་དང་བཅའ་དང་སྟོབས་པ་དང་། །འདུས་དང་དུས་མིན་སོག་འཇོག་དང་། །ཁ་ནས་མིད་དང་གསོད་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །བཅུ་པོ་ལྔར་བསྡུས་ནས། ཚད་ལས་འདས་པར་ཟོས་པ་དང་། གནས་མ་ཡིན་པར་དང་། དུས་མ་ཡིན་ 6-2-46b པར་དང་། ཆོ་ག་ལས་འདས་པར་དང་། ཟས་བསོད་པ་ལས་གྱུར་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞིར་ཕྱེ་ན། དུས་ཉི་མ་གཅིག་ལ་བླངས་པ་ཚད་ལས་འདས་པ་དང་། གནས་གཅིག་ཏུ་ཟོས་པ་ཚད་ལས་ལྷག་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་གཅིག་ལས་བླངས་པ་ཚད་ལས་འདས་པ་དང་། དམ་བཅའ་ཚད་ལས་འདས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་སྤོང་བྱེད་དུ། གང་ཟག་དྲུག་སྡེས། ལྟོ་འདུན་གྱིས་སོ། །དགག་བྱ་ལུས་ལ་གནོད་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་སྔ་མ་དེ་མ་ད

【現代漢語翻譯】 如果超過了兩個指甲的距離，就會犯下墮罪。如果之前沒有接觸，因為恐懼而進入則沒有罪過。接觸的意思是，在《分別解脫經》的註釋中，『接觸』是指約定好的，或者說是滿足。第七，與比丘尼一同乘船，如果進入河流中心並超過指甲的距離，其他共同點與之前相同。第八和第九，與婦女一同坐立和站立的墮罪，故事發生在舍衛城。起因是樂欲。禁止的是共同之處。原因包括：對象是能行男女之事的婦女，具備五種稱謂，不是親屬，沒有同伴，身體可以依靠，處於平常狀態，不是爲了自己的利益，行為是坐立或站立中的任何一種。比丘自己也是坐立或站立中的任何一種。地點是偏僻有依靠的地方，在一尋之內，動機是想要坐下，行為是開始，最終是完成坐立的行為。站立的對象是比丘尼。第十，比丘尼勸說他人供養食物的墮罪，故事發生在舍衛城。六群比丘因為貪求食物。禁止的是共同之處和有害之處。原因包括：對象是具備五種稱謂的在家眾，財物不同，物品是適合時宜的食物和飲料，足夠一位客人食用，是施主自己的，通過自己不真實的功德勸說他人供養，勸說者是具備八法的比丘尼，自己不是被邀請的客人，或者即使被邀請也超過了那個量，動機是想要吃，行為是開始，最終是吞嚥下去。 第四組十事：總攝為：『一次又一次，以及同一處，粉和飲料，力量和，聚集和非時，隱藏和，從口中吞嚥和殺害。』這十件事可以歸納為五類：超過限度地吃，在不適當的地方，在不適當的時間，超過儀軌，以及食物來自乞討之外。第一類可以分為四種：一天之內多次接受食物超過限度，在同一個地方吃超過限度，從同一個施主那裡接受超過限度，以及違背誓言超過限度。第一種情況的故事發生在室羅伐悉底（Śrāvastī，舍衛城），人物是六群比丘，因為貪求食物。禁止的是對身體有害，以及不是之前的施主。

【English Translation】 If it exceeds two finger-widths, a downfall is committed. If there was no contact before, entering due to fear is said to be without fault. The meaning of 'contact' is explained in the commentary on the Prātimokṣa (《分別解脫經》) as 'contact' means what has been agreed upon, or it is said to be 'sufficient'. Seventh, embarking on a boat together with a bhikṣuṇī (比丘尼), if one enters the middle of the river and exceeds a finger-width, the other common points are the same as before. Eighth and ninth, the downfall of sitting and standing together with a woman, the story takes place in Śrāvastī (舍衛城). The cause is desire. What is prohibited is the common ground. The causes include: the object is a woman capable of performing sexual acts, possessing five designations, not a relative, without a companion, a body that can be leaned on, being in a normal state, not benefiting oneself, the conduct is either sitting or standing. The bhikṣu (比丘) himself is also either sitting or standing. The location is a secluded place with protection, within a fathom's length, the motivation is wanting to sit, the action is starting, and the final result is completing the act of sitting or standing. The object for standing is said to be a bhikṣuṇī (比丘尼). Tenth, the downfall of a bhikṣuṇī (比丘尼) inducing someone to offer food, the story takes place in Śrāvastī (舍衛城). The group of six (六群比丘) because of craving for food. What is prohibited is the common ground and what is harmful. The causes include: the object is a householder possessing five designations, the properties are different, the items are food and drink suitable for the time, enough for one guest to eat, belonging to that donor himself, inducing the offering through one's own untrue qualities, the inducer is a bhikṣuṇī (比丘尼) possessing eight qualities, oneself not being an invited guest, or even if invited, exceeding that amount, the motivation is wanting to eat, the action is starting, and the final result is swallowing it down the throat. The fourth set of ten: The summary is: 'Again and again, and in the same place, flour and drinks, strength and, gathering and untimely, hiding and, swallowing from the mouth and killing.' These ten things can be summarized into five categories: eating beyond the limit, in an inappropriate place, at an inappropriate time, exceeding the ritual, and food coming from sources other than alms. The first category can be divided into four types: taking food multiple times in one day exceeding the limit, eating in the same place exceeding the limit, receiving from the same donor exceeding the limit, and breaking vows exceeding the limit. The story of the first situation takes place in Śrāvastī (室羅伐悉底), the people are the group of six (六群比丘), because of craving for food. What is prohibited is being harmful to the body, and not being the previous donor.

---

ད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། སྦྱིན་པ་པོ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། ནར་མར་སྦྱོར་བ་པོ་མ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་འབོད་པ། ཟས་གཉིས་ཀ་བཟའ་བ་ལྔའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། མགྲོན་གྱི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། ཕན་ཚུན་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ་མ་ཡིན་པ། ཕྱི་མ་ལ་རྙེད་པ་མེད་པའོ། །བདག་ཉིད་ན་བ། ལས་བྱས་པ། ལམ་དུ་ཞུགས་པ། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་བཞི་དང་། དགེ་འདུན་བོས་པ་མ་ཡིན་པ། བོས་ན་ཡང་རང་གི་ཕྱིར་མ་ཡིན་པའོ། །དུས་མུ་གེའི་དུས་མ་ཡིན་པ་དང་། ཉི་མ་གཅིག་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་སོགས་འདྲེའོ། །གཉིས་པ་འདུག་གནས་སུ་ཟ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། འདོད་ཞེན་དང་ཐབ་དཀྲོལ་གྱིས་སོ། །རྒྱུ་མཚན། གཞན་མ་དད་པ་དང་། མུ་སྟེགས་ཅན་དང་འཐབ་རྩོད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། གནས་དེའི་བདག་པོ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དེའི་མཆོད་གནས་མུ་སྟེགས་ཅན་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་བཞིར་ལོངས་པ། གནས་དེ་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། ཡ་མཚན་ཅན་སྤྱི་པའི་འདུག་གནས་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་བཟའ་བ་ལྔའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཚད་དུ་ལོངས་པ། རྟེན་ནད་པ་མ་ཡིན་པ། གནས་དེར་སྦྱིན་བདག་གིས་མ་སྟབས་པ། ཞག་གཅིག་ཏུ་གནས་ཤིང་ཉི་མ་གཉིས་པའི་ཟན་ཟོས་པ། འདི་ལ་ཞག་ཏུ་གནས་ནས་ཉི་མ་ 6-2-47a གཉིས་པའི་ཟན་ཟོས་པ་ཞིག་ནི་དགོས་ལ། ཉི་མ་གཉིས་སུ་ཟོས་དགོས་པ་ནི་དཔྱད་དོ། །རྟེན་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་རྩོད་པའི་དགག་བྱ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་བ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ། །དེར་གནས་ཀྱི་བདག་པོ་དེ་ཉིད་ལ་བླངས་ནས་ཟོས་པ་དགོས་ཀྱི། གཞན་ནས་བླངས་ནས་ཟོས་པ་ལ་ནི་ཉེས་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་ཕྱེ་དང་ཞེས་པའི་ལུང་གིས་བསྟན་པ་སྦྱིན་བདག་གཅིག་ནས་བླངས་པ་ཚད་འདས་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ལྟོ་འདུན་གྱིས་དེ་ལྟར་བླངས་པའོ། །དགག་བྱ་སློང་བའི་ཚོད་མ་བཟུང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཅི་བདེར་སྟོབས་པ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་བཟའ་བ་ལྔའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཚད་ཡུལ་མ་ག་དྷའི་བྲེའུ་ཆུང་ཕྱེད་དང་ལྔ་བཙོས་པ། ཚོད་མ་མ་གཏོགས་པ་ལས་ལྷག་པ། ལྷག་པའི་ཚད་དྲུག་ཕུལ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ཡན་ཆད་ཡིན་པ། གཡོས་སུ་བྱས་པ། གང་དུ་ཟོས་པའི་གནས་ནི། གང་ལས་གནོས་པ་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཁྱེར་བ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །བྲེའུ་ཆུང་ཕྱེད་དང་ལྔའི་ཚད་ནི། བོད་བྲེའི་དབང་དུ་བྱས་ན་དྲུག་ཕུལ་དགུ་ཡིན་ལ། དེ་བཅོས་ན་གསུམ་འཕེལ་དུ་སོང་བས་དྲུག་ཕུལ་ཉེར་བདུན། དེའི་ཚེ་ན་ཚོད་མ་ནི་རྩི་བར་མི་བྱ་སྟེ། ཚོད་མ་མ་གཏོགས་པ་ཞེས་སོ། །ལྷག་པའི་ཚད་ནི་དྲུག་ཕུལ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལ་བཤད་དེ། ཞུ་བ་ལས། དགེ་སློང་གྱིས་དྲུག་ཕུལ་ཕྱེད་དང་ལྔས་

【現代漢語翻譯】 第一，關於食物的積聚：基礎是，佈施者（Sponsor）前後都是具備五種名稱的在家人（householder），財物各不相同，不是連續給予者，從內心深處呼喚，兩種食物都屬於五種可食用之列，達到客人的量，彼此不屬於同一類，對後來者沒有所得。自身患病，從事勞作，走在道路上，以及四種情況：堅硬、伸展、鋪設。沒有邀請僧眾，即使邀請也不是爲了自己。不是饑荒時期，並且是同一天。動機等同於上述情況。 第二，關於在住所食用：故事發生在舍衛城（梵文：Śrāvastī，佛教的著名城市）。六群比丘（The Group of Six Monks）因為貪慾和爭吵而犯戒。原因是，使他人不生信心，以及導致與外道（tirthika）的爭論。關於食物的積聚：基礎是，該住所的主人是具備五種功德的在家人，該住所的供養對象是具備三種名稱的外道，並達到四份的量。該住所具備住所的特徵，不是奇特的公共住所，物品屬於五種可食用之列，達到一定的量，不是病人所依賴的，佈施者沒有在該住所準備食物，在一個晚上居住並吃了第二天的食物。對於這種情況，需要在一個晚上居住並吃第二天的食物，至於是否需要在第二天吃，則需要進一步研究。需要依靠僧眾，否則就沒有爭論的對治。也有人說：需要在該住所的主人那裡接受並食用，如果從其他地方接受並食用，則會犯下輕微的罪過。第三，通過『麵粉』等經文所指示的是，從一個佈施者那裡接受的量超過了限制。故事發生在舍衛城。六群比丘因為貪圖食物而這樣接受。所要禁止的是沒有控制乞討的量。關於食物的積聚：基礎是，地方是在家人，具備五種名稱，不是隨意施捨，物品屬於五種可食用之列，量是摩揭陀國（Magadha）的小升斗（bre）的一半和五個煮熟的量，除了蔬菜（tshod ma）之外還有剩餘，剩餘的量是六捧（phul）一半和五個以上，已經煮熟，食用的地點是從提供食物的地方帶到其他地方，給予的方式具備六種語言，最終吞嚥到喉嚨里。小升斗一半和五個的量，如果按照藏地的升斗來計算，是六捧九個。如果進行調整，增加了三個，所以是六捧二十七個。在這種情況下，蔬菜就不計算在內了，因為經文說『除了蔬菜之外』。剩餘的量解釋為六捧一半和五個，經文中說，比丘用六捧一半和五個

【English Translation】 Firstly, regarding the accumulation of food: The basis is that the almsgiver (Sponsor), both before and after, is a householder possessing five names, the properties are different, not a continuous giver, calling from the depths of the heart, both foods belong to the category of five edibles, reaching the amount of a guest, not belonging to the same category as each other, and there is no gain for the latter. One is sick, working, on the road, and in four situations: hard, stretched, laid out. Monks are not invited, and even if invited, it is not for oneself. It is not a time of famine, and it is the same day. The motivation is the same as above. Secondly, regarding eating in a residence: The story takes place in Śrāvastī (a famous Buddhist city). The Group of Six Monks violated the precepts due to greed and quarrels. The reason is that it causes others to lose faith and leads to disputes with tirthikas (外道). Regarding the accumulation of food: The basis is that the owner of the residence is a householder possessing five virtues, the object of offering in that residence is a tirthika possessing three names, and it reaches the amount of four portions. The residence possesses the characteristics of a residence, it is not a peculiar public residence, the items belong to the category of five edibles, reaching a certain amount, it is not relied upon by a sick person, the almsgiver did not prepare food in that residence, residing for one night and eating the food of the second day. In this case, it is necessary to reside for one night and eat the food of the second day, as for whether it is necessary to eat on the second day, further research is needed. It is necessary to rely on the Sangha, otherwise there is no antidote to the dispute. Some also say: It is necessary to receive and eat from the owner of that residence, if one receives and eats from other places, one will commit a minor offense. Thirdly, what is indicated by the scriptures such as 'flour' is that the amount received from one almsgiver exceeds the limit. The story takes place in Śrāvastī. The Group of Six Monks accepted in this way because of greed for food. What is to be prohibited is not controlling the amount of begging. Regarding the accumulation of food: The basis is that the place is a householder, possessing five names, not giving casually, the items belong to the category of five edibles, the amount is half and five small bre (升斗) of Magadha that have been cooked, there is a surplus besides vegetables (tshod ma), the amount of the surplus is six handfuls (phul) half and five or more, it has been cooked, the place where it is eaten is taken from the place where the food was provided to another place, the way of giving possesses six languages, and finally it is swallowed into the throat. The amount of half and five small bre, if calculated according to the Tibetan bre, is six handfuls and nine. If adjusted, three are added, so it is six handfuls and twenty-seven. In this case, vegetables are not counted, because the scripture says 'besides vegetables'. The amount of surplus is explained as six handfuls half and five, the scripture says that a monk uses six handfuls half and five

---

ལྷག་པ་ལ་ལྷག་པར་ཤེས་ཏེ་བླངས་ན་ཅིར་འགྱུར། ལྟུང་བའོ། །ཞེས་གསུངས། དགེ་སློང་རེ་རེས་དེ་ཙམ་བླང་དུ་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གྲོགས་ཀྱི་སྐལ་བ་དང་ཡང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཉེས་པ་འདི་ནི་ལྷག་པའི་ཆ་དེ་ཟོས་པ་ལས་སོ། །བཞི་པ་བཅའ་དང་ཞེས་པའི་ལུང་གིས་བསྟན་པ། སྟན་གཅིག་པའི་ཟས་ཀྱི་ལྟུང་བྱེད་ལ། 6-2-47b གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། བསླབ་པ་ལ་གཡེལ་བ་དང་མ་གུས་པས་སྤངས་ནས། ཡང་ཟ་བར་བྱེད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། ལྷག་པོར་མ་བྱས་པ། དཀོན་ཟས་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་སྤངས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་། ནད་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་སྤངས་པའི་ཉིན་མཚན་དེ་ཉིད་ཡིན་པ། མུ་གེའི་དུས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདིར་ལྷག་བོར་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། བདག་ཉིད་སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་ཡིན་པ། བསམ་པ་ལྷག་བོར་བྱེད་འདོད་པ། ཆོ་ག་དེའི་མདུན་དུ་ཙོག་བུར་འདུག་སྟེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འཚལ་མ་འཚལ་ལགས་ཤིང་། སྤངས་ཏེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་། མཐར་ཐུག་པར་བགྱིས་པ་ལས། བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་རྙེད་ཅིང་འཚལ་བར་འཚལ་ན། ལྷག་བོར་བགྱིས་ཏེ་བདག་ལ་བསྩལ་དུ་གསོལ། ཞེས་ལན་གཅིག་བརྗོད། ཡུལ་དེས་སྤངས་ན་མི་ཟ། མ་སྤངས་ན་ཁམ་གཉིས་སམ་གསུམ་ཟོས་ནས། ཁྱོད་ཀྱིར་གྱུར་ཅིག །བཞུད་ཅིག །ཅེས་བརྗོད་དོ། །ངེས་ཚིག་ནི། ལྷག་མར་བྱས་ཤིང་བོར་བས་ན་དེ་ཞེས་བྱའོ། །ལྔ་པ་སྤངས་པ་ལ། སྟོབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་རྒྱན་ཞུགས་ཀྱིས། ཉོན་མོངས་པ་མཐོ་འཚམས་པས། སྤངས་པ་ལ་བསྟབས་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས། ནད་པ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དང་དུས་གོང་མ་དང་འདྲ་ལ། ཀུན་སློང་དེ་ལ་དེར་ཤེས་ཀྱིས་སྟོབས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །དྲུག་པ་གནས་མ་ཡིན་པར་འདུ་ཤིང་ཟ་བའི་ 6-2-48a ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་དགེ་སློང་ལྷས་བྱིན། ཉོན་མོངས་པ་མི་མཐུན་པར་འདོད་པས། དེ་ལྟར་ཟོས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་དང་། ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཟ་བར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། གནས་མཚམས་ནང་ཡིན་པ། གཞན་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན། གསུམ་ཡན་ཆད་དང་ཅིག་ཆར་ཟ་བ་པོ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། དུས་སྟོན་ཆེན་པོའི་ཟས་ལས་གཞན་པ། ཟས་གཅིག་པ་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ན་བ་དང་། ལས་བྱས་པ་དང་

【現代漢語翻譯】 如果明知是多餘的還取用，會怎麼樣？會犯墮罪。』 如是說。並非每個比丘都可以取用那麼多，因為那也包括了同伴的份額。』 如是說。這個過失是因為吃了多餘的部分而產生的。 第四，關於『約定』一詞的教義所指：關於一席食的墮罪。 起因：在舍衛城，六群比丘因輕忽和不恭敬戒律而捨棄，又再次食用。 關於因緣聚合：基礎是：物品是時食，食物或約定之物符合標準，沒有剩餘，不是供養的食物，自己完全捨棄，不是病人，是捨棄時間的那天，不是饑荒時期，動機是想吃，行為是開始，最終是吞嚥到喉嚨里。 關於這裡的剩餘的定義：對象是具有六種功德的比丘，物品是時食，食物或約定之物符合標準，自己完全捨棄，想法是想做剩餘，儀式是在他面前蹲下，說：『尊者請聽，我，名為某某，想要捨棄，已經完全捨棄，最終已經做了，如果得到食物或約定之物，想要取用，請允許我做剩餘並賜予我。』 說一遍。如果對方捨棄了，就不能吃。如果沒有捨棄，吃了兩三口后，說：『這是你的，拿走吧。』 定義是：因為做了剩餘並捨棄，所以稱為『剩餘』。 第五，關於捨棄：關於強奪的墮罪。 起因：在舍衛城，比丘華麗進入，因煩惱高漲而強奪舍棄之物。 關於因緣聚合：基礎是：對象是具有六種功德的比丘，已經完全捨棄，不是病人，物品和時間與之前相同，動機是想在那裡通過知曉而強奪，行為是具有六種語言，最終是理解意義。 第六，關於在非處聚集並食用的墮罪。 起因：在王舍城，比丘提婆達多，因想要不和的煩惱，所以那樣食用。 應避免的是僧團的僧眾和所有用具都會被吃掉等等。 關於因緣聚合：基礎是：在界限之內，其他是僧團受用，對象是具有五種功德的比丘，三人以上一起食用，物品是時食，食物或約定之物符合標準，不是節日大餐，不是同一種食物，自己生病和做了工作

【English Translation】 If one knowingly takes more than needed, what will happen? It will become a transgression.' Thus it was said. It is not permissible for each bhikshu to take that much, because it also includes the share of companions.' Thus it was said. This fault arises from eating the excess portion. Fourth, the teachings indicated by the word 'agreement': Concerning the transgression of eating at a single seat. Origin: In Shravasti, the group of six bhikshus, neglecting and disrespecting the precepts, abandoned them and ate again. Regarding the aggregation of causes: The basis is: the object is food suitable for the time, the food or agreed-upon item meets the standard, there is no excess, it is not offered food, one has completely abandoned it oneself, one is not sick, it is the same day as the time of abandonment, it is not a time of famine, the motivation is to want to eat, the action is to begin, and the final act is swallowing into the throat. Regarding the definition of excess here: The object is a bhikshu with six qualities, the object is food suitable for the time, the food or agreed-upon item meets the standard, one has completely abandoned it oneself, the intention is to make an excess, the ritual is to squat down in front of him and say: 'Venerable one, please listen, I, named so-and-so, want to abandon, have completely abandoned, and have finally done it, if I obtain food or an agreed-upon item, I want to take it, please allow me to make an excess and grant it to me.' Say it once. If the other person abandons it, one cannot eat it. If one does not abandon it, after eating two or three mouthfuls, say: 'This is yours, take it.' The definition is: because one has made an excess and abandoned it, it is called 'excess'. Fifth, regarding abandonment: Concerning the transgression of forceful seizure. Origin: In Shravasti, a bhikshu entered splendidly, and due to heightened afflictions, forcefully seized the abandoned item. Regarding the aggregation of causes: The basis is: the object is a bhikshu with six qualities, one has completely abandoned it, one is not sick, the object and time are the same as before, the motivation is to want to forcefully seize it there through knowledge, the action is having six languages, and the final act is understanding the meaning. Sixth, concerning the transgression of gathering and eating in an inappropriate place. Origin: In Rajagriha, the bhikshu Devadatta, because of wanting discordant afflictions, ate in that way. What should be avoided is that the sangha's monks and all utensils will be eaten, etc. Regarding the aggregation of causes: The basis is: within the boundary, the others are enjoyed by the sangha, the object is a bhikshu with five qualities, three or more people eat together, the object is food suitable for the time, the food or agreed-upon item meets the standard, it is not a festival feast, it is not the same kind of food, one is sick oneself and has done work

---

། ལམ་དུ་ཞུགས་པ་དང་། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་བཞི་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདིར་གོ་དོན་ནི། འདུས་ཤིང་ཟ་བ་པོ་བཞིར་ལོངས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱང་ཅིག་ཆར་དུ་ཟ་བ་པོ་ཡིན་པ། དེ་དག་ལ་སྦགས་བྱ་ན་ཡོད་པ་དང་། མཚམས་ནང་གི་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་གཞན་ལ་བཟའ་བཅའ་ངན་པ་ཙམ་ལས་མེད་པ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ཟོས་ན། ཟ་བ་པོ་ཟས་བཟང་པོ་ཡོད་པ་དེ་དག་ལ་ལྟུང་བ་འདིར་འགྱུར། ཞེས་པའོ། །བདུན་པ་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་ནི། མཉན་ཡོད་དུ། གཞོན་ནུ་བཅུ་བདུན་སྡེ། སྦྱོར་མི་བཟོད་པས། ཉེས་པ་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟོས་པའོ། །དགག་བྱ་ལུས་འགྲངས་ཤིང་རྒྱགས་པས་ཉོན་མོངས་པ་གཞན་གྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། ཁྱིམ་པ་དང་ཁྱད་མེད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དུས་རང་གི་གླིང་གི་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བའི་བར་ཡིན་པ། མུ་གེའི་དུས་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བ། མགུལ་དུ་མིད་པར་མངོན་པ། བདག་ཉིད་ནི་ནད་པ་དང་ཟན་ཆད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། མུ་གེའི་དུས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཟོས་པའོ། །ཁ་ཅིག །རུང་བ་དགོས་གསུང་བ་མི་འཐད་དེ། ཞུ་བ་ལས། དགེ་སློང་གིས་ 6-2-48b འཚལ་མ་ལན་ཅིག་འཚལ་བས་ལྟུང་བ་བཞི་འབྱུང་བ་ལྟ་མཆིས་སམ། ཉེ་བར་འཁོར་ཡོད་དེ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དང་། རུང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། སོག་འཇོག་བྱས་པ་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་ནའོ། །ཞེས་དང་། གཞུང་དུ། གཞི་གཅིག་ལ་དུ་མ་ཉིད་བཅས་པ་ལ་ནི་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། །རང་གི་གླིང་ཞེས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས། འཛམ་བུ་གླིང་པས་གླིང་གཞན་དུ་ཕྱིན་པའི་ཚེ། གླིང་དེའི་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟོས་ཀྱང་ཉེས་པ་འདི་མེད་པའོ། །བརྒྱད་པ་སོག་འཇོག་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་ནག་པོས་བག་ཆགས་མ་བྱང་བས་སོག་འཇོག་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེས་སྨོད་པ་དང་། ལུས་ཀྱི་ནད་འཕེལ་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དངོས་པོ་སྨན་རྣམ་པ་བཞི་པོ། དངོས་སུ་གྲུབ་པ། རུང་ཚད་ལྡན། སོག་འཇོག་བྱས་པའོ། །བདག་ཉིད་ནད་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་དེར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རང་དུས་འདས་པའོ། །སོག་འཇོག་གི་ཚད་ནི། གཞུང་དུ་སྔ་དྲོ་པའི་ཟས་ཞེས་པའི་དོན། དུས་རུང་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། དུས་མ་ཡིན་པར་རུང་བའི་སྨན་གསུམ་པོ་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པ་དེ། ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་བའི་ཚེ་སོག་འཇོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ན་ནམ་གྱི་ཚེ་འགྱུར་ཞེས་དཔྱད་པ་ན། དེའི་རྒྱུ་མཚན་བཤད་དཀའ་བའི་ཕྱིར། ཕྱི་དྲོ་པའི་ཟས་ཞེས་པ་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་བཏུང་བ་ཁོ་ན་ལ་འཆད་ན། སྨན་ཕྱི་མ་གཉིས་པོ་བྱིན་གྱིས་མ་རླབ

【現代漢語翻譯】 進入正道，以及非四種堅固之物，意圖食用聚集之物，開始食用結合之物，最終吞入喉嚨。此處的含義是：聚集並食用四種食物的人，他們也是同時食用者。如果對他們進行玷污，並且在僧團內部，除了不好的食物之外沒有其他東西，如果通過認知來食用，那麼對於那些擁有好食物的食用者來說，就會犯下此墮罪。 第七，非時食的墮罪。起因是：在舍衛城，十七童子部，因為無法忍受結合，所以犯了非時食的罪過。應禁止的是身體飽脹而成為其他煩惱的根源，並且變得與在家居士沒有區別。原因集合是：基礎是，自己地區的太陽過午到黎明前的這段時間，不是饑荒時期，物品是適合食用的，明顯地吞入喉嚨。自身不是病人或缺乏食物的人，也不是饑荒時期，意圖食用，開始食用，最終食用。有些人說，需要允許是不合理的，因為在請問中說：比丘一次乞食得到食物，會犯下四種墮罪嗎？近圓說：是的，如果沒有給予接受，不是允許的，儲存起來在非時食用。經文中說：在一個基礎上，如果附加了多個，那麼就會犯下相應的罪過。自己地區的意思是：如果贍部洲的人去了其他地區，即使食用了那個地區的非時食物，也不會犯下這個罪過。 第八，儲存食物。起因是：在舍衛城，黑比丘因為習氣未除而儲存食物。應禁止的是受到許多普通人的責罵，以及身體疾病的增加。原因集合是：基礎是，物品是四種藥物，真實存在，具有允許的量，儲存起來。自身不是病人等，意圖如此，開始行動，最終超過了自己的時間。儲存食物的量是：經文中說早晨的食物的意思，在允許的時間進行結合是不合理的，因為在非時，允許的三種藥物在早晨給予接受，沒有加持，如果太陽過午時不會變成儲存，那麼什麼時候會變成儲存呢？因為這個原因很難解釋。如果說下午的食物僅僅是指飲料，那麼後面的兩種藥物沒有加持。

【English Translation】 Entering the path, and not being the four solid things, intending to eat the assembled things, starting to eat the combined things, and finally swallowing into the throat. The meaning here is: those who gather and eat the four kinds of food are also simultaneous eaters. If they are defiled, and within the Sangha, there is nothing but bad food, if they eat through cognition, then for those eaters who have good food, they will commit this offense. Seventh, the offense of eating at the wrong time. The cause is: in Shravasti, the seventeen young men's group, because they could not bear the combination, committed the sin of eating at the wrong time. What should be prohibited is that the body is full and becomes the root of other troubles, and becomes no different from lay people. The collection of causes is: the basis is that the time from noon to dawn in one's own region, not a time of famine, the object is suitable for eating, and it is obvious to swallow into the throat. One is not a sick person or lacking food, nor is it a time of famine, intending to eat, starting to eat, and finally eating. Some say that it is unreasonable to need permission, because it is said in the question: Will a bhikkhu commit four offenses by begging for food once? Near circle said: Yes, if there is no giving and receiving, it is not allowed, and it is stored and eaten at the wrong time. The scripture says: On one basis, if multiple are added, then one will commit the corresponding sin. The meaning of one's own region is: if the people of Jambudvipa go to other regions, even if they eat the non-time food of that region, they will not commit this sin. Eighth, storing food. The cause is: in Shravasti, the black bhikkhu stored food because the habits were not eliminated. What should be prohibited is being scolded by many ordinary people, and the increase of physical diseases. The collection of causes is: the basis is that the object is four kinds of medicine, truly exists, has the allowed amount, and is stored. One is not a sick person, etc., intending to do so, starting to act, and finally exceeding one's own time. The amount of food stored is: the meaning of the scripture saying the morning food, it is unreasonable to combine at the allowed time, because at the wrong time, the three allowed medicines are given and received in the morning, and if they are not blessed, if the sun is past noon, it will not become storage, then when will it become storage? Because this reason is difficult to explain. If it is said that the afternoon food only refers to drinks, then the latter two medicines are not blessed.

---

ས་པ་ལ་སོག་འཇོག་མི་འབྱུང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པའི་སྨན་ལ་སྔ་དྲོའི་ཟས་དང་། ཕྱི་དྲོ་དེ་བྱས་ནས་དེར་སྤྱོད་པའི་སྨན་ལ་ཕྱི་དྲོད་པའི་ཟས་ཞེས་བྱའོ། །ཞར་ལ། ལག་ཉ། མཚམས་བཙོས། ཞག་ལོན་གསུམ་གྱི་ངོས་འཛིན་ནི། ལག་ཉ་ཞེས་པ། ཟས་དངོས་སམ། དེ་དང་ཉེ་བའི་སྟ་གོན་དུ་གནས་པ་རུང་ཚད་ལྡན། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་དབང་བ། ངོ་བོ་རྫོགས་པ། ཆུད་འཛའ་བའི་རྐྱེན་མེད་པ། སྣོད་བརྟན་པ། བྱིན་ལེན་སྟོབ་པར་འོས་པ་དང་། བྱིན་ལེན་ 6-2-49a བྱས་པ་གསུམ་དང་མ་འབྲེལ་པ། འདི་ལ་ཀུན་སློང་ཟ་བའི་ཆེད་མ་ཡིན་པར་རེག་པ་གཅིག་དགོས་ཏེ། དེའི་ཆེད་དུ་ལག་ཉར་བླངས་པ་ནི་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་སྦྱོར་བར་གཏོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་དུ་ན་དེ་ལ་ལག་ཉར་བླངས་བ་ཟ་བའི་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་རིགས་པས་སོ། །དེས་ན་དགེ་སློང་མི་དབང་བའི་ཟས་སོགས་བླངས་པ་ལ་ནི་ལག་ཉར་མི་འགྱུར་རོ། །ལག་ཉར་སོང་ཙམ་ལ་ནི་ཉེས་པར་འཇོག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཉེས་བྱས་སོགས་ཀྱི་བཤད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་དབང་བའི་བཟའ་བཅའ་བྱིན་ལེན་མེད་པར་ལག་གིས་བླངས་ནས་ཁྱིམ་པ་ལ་སྟེར་བ་ལྟ་བུ་ལ་ཉེས་པ་མ་བཅངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ཕྱིར་བྱིན་ནས་བླང་ངོ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་ཡོད་ན་ནི། དེས་ཚུར་བཏད་པའི་ཚེ་ལག་ཉ་ཅན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལྟོས་པ་དང་བཅས་པས་བྱིན་པ་ནི་བཏད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་ལག་ཉར་མི་འགྱུར་བའི་ཐབས་གང་ཞེ་ན། བྱིན་ལེན་ནོ། །དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལག་ཉ་འགེགས་བྱེད་ཀྱི་དང་། བཟའ་བའི་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ནོ། །གཉིས་པོ་གཞི་མཐུན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཅིག་ཤོས་དེ་བཟའ་བའི་ཕྱིར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། བཟའ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་དེས་ལག་ཉ་མི་ཁེགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ལག་ཉ་ཅན་དེ་རུང་བའི་སྨན་དུ་འགྱུར་བའི་སྐབས་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། ཡོད་དེ། དགེ་སློང་གིས་ལག་ཉར་བླངས་པ་དགེ་སློང་མ་ལ་རུང་བ་དང་། ཁྱིམ་པ་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་བྱིན་པ་ཚུར་འཁོར་བ་ན་ལྟ་བུའོ། །ཡང་ལག་ཉ་དང་སོག་འཇོག་ནང་འདོམ་པའི་ཚེ། ལག་ཉ་རུང་བར་བཤད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལག་ཉར་བླངས་པའི་ལམ་རྒྱགས་རུང་སྟེ། ཞེས་འབྱུང་ལ། ལམ་རྒྱགས་ལ་བྱིན་ལེན་བྱས་ན་སོག་འཇོག་གི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པས་སོ། །མཚམས་བཙོས་ནི། རུང་ཁང་མ་བཅད་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པར། ཡན་ལག་སྔ་མ་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་རྗེན་པ་ཞིག་བཙོས་པའོ། །འདི་ལ་ 6-2-49b ལས་མཚམས་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བམ་ལྔ་ལས། མཚམས་ཤེས་བྱ་བ་ནི་གསོལ་བ་ལ་སོགས་པས་བཅད་པ་དང་། རྩིག་པ་ལ་སོགས་པའི་རང་མཚམས་དང་། ཉེར་ཀོར་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ཐམས་ཅད་སྤྱིར་བཟུང་། ཞེས་སོ། །ཞག་ལོན་ནི། མཚམས་ནང་དེར་དེ་འདྲ་བའི་དང

【現代漢語翻譯】 因為這會導致不發生儲存食物的情況。因此，早上接受並享用的藥物被稱為早上的食物，下午接受並在那裡享用的藥物被稱為下午的食物。 順便說一下，關於手持物、界內煮食和過夜食物的定義是：手持物是指，食物本身或接近食物的準備狀態，具備足夠的條件，自己或與自己相似者可以支配，本質完整，沒有腐爛的因素，容器穩固，適合給予和接受，並且與給予和接受這三者無關。這需要一個動機，即不是爲了吃，而是爲了觸控。爲了這個目的而拿取手持物，屬於未經允許就吃的行為。否則，拿取手持物可能會構成違規行為。因此，拿取比丘無法支配的食物等，不能算是手持物。僅僅是手持物消失，並不構成違規，因為對此沒有關於違規等的解釋。如果自己可以支配的食物，未經允許就用手拿取，然後給予在家居士，這並不構成違規，因為想著之後再給予並取回。如果抱著這樣的想法，那麼當對方歸還時，就變成了持有手持物的人。正如所說：『附帶條件的給予，就不是歸還。』那麼，不變成手持物的方法是什麼呢？就是給予和接受。這有兩種：阻止手持物的給予和接受，以及爲了吃的給予和接受。這二者並非基礎相同，因為其中一個必須不是爲了吃而做。雖然如此，但爲了吃的給予和接受，並非不能阻止手持物。那麼，持有手持物的人，有變成允許的藥物的情況嗎？有，比如比丘拿取的手持物，對於比丘尼來說是允許的，以及給予在家居士，在沒有期待的情況下歸還時。此外，當區分手持物和儲存食物時，手持物也被認為是允許的。正如所說：『拿取的手持物可以作為路糧。』如果對路糧進行給予和接受，就會有儲存食物的過失。 界內煮食是指：在未劃定界限的寺廟及其附近，煮熟具備前六個條件的食物。這不需要工作界限，因為在《五事律》中說：『界限是指通過祈請等方式劃定的界限，以及墻壁等自然界限，以及附近等任何情況，都包括在內。』 過夜食物是指：在界限內，同樣的食物過夜。

【English Translation】 Because this would lead to the non-occurrence of storing food. Therefore, medicine that is accepted and enjoyed in the morning is called morning food, and medicine that is accepted and enjoyed there in the afternoon is called afternoon food. By the way, the definitions of 'hand-held item,' 'cooking within the boundary,' and 'overnight food' are: 'Hand-held item' refers to food itself or the state of preparation close to food, possessing sufficient conditions, being able to be controlled by oneself or someone similar, being complete in essence, having no factors of decay, having a stable container, being suitable for giving and receiving, and being unrelated to giving and receiving these three. This requires a motivation, which is not for eating but for touching. Taking a hand-held item for this purpose belongs to the act of eating without permission. Otherwise, taking a hand-held item may constitute a violation. Therefore, taking food, etc., that a Bhikshu cannot control does not count as a hand-held item. The mere disappearance of a hand-held item does not constitute a violation, because there is no explanation of violations, etc., regarding this. If one takes food that one can control with one's hand without permission and gives it to a householder, this does not constitute a violation, because one thinks of giving it back and taking it back later. If one has such a thought, then when the other party returns it, one becomes a person holding a hand-held item. As it is said: 'Giving with conditions attached is not returning.' So, what is the way to not become a hand-held item? It is giving and receiving. There are two types: giving and receiving that prevent hand-held items, and giving and receiving for the purpose of eating. These two are not based on the same foundation, because one of them must not be done for the purpose of eating. Even so, giving and receiving for the purpose of eating does not prevent hand-held items. So, is there a situation where a person holding a hand-held item becomes permissible medicine? Yes, for example, a hand-held item taken by a Bhikshu is permissible for a Bhikshuni, and when it is given to a householder and returned without expectation. Furthermore, when distinguishing between hand-held items and stored food, hand-held items are also considered permissible. As it is said: 'Hand-held items that are taken can be used as travel provisions.' If giving and receiving is done for travel provisions, there will be the fault of storing food. 'Cooking within the boundary' refers to cooking food that possesses the previous six conditions in a temple without a defined boundary and its vicinity. This does not require a work boundary, because in the Vinaya-vastu it says: 'A boundary refers to a boundary defined by requesting, etc., as well as natural boundaries such as walls, etc., and any situation such as the vicinity, etc., is included in general.' 'Overnight food' refers to the same food that is overnight within the boundary.

---

ོས་པོས་ཞག་ལོན་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་བཙོས་པ་ནི། དེ་འདྲ་བའི་དངོས་པོ་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་ནང་གང་ཡིན་ཀྱང་རུང་དགེ་སློང་གིས་བཙོས་པའོ། །དེ་བཞི་པོའི་སྐབས་ཀྱི་དངོས་པོའི་ཡན་ལག་དྲུག་ནི་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ། ཟས་དངོས་སམ། དེའི་སྟ་གོན་དུ་གནས་པ། རུང་ཚད་ལྡན། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་དབང་བ། ངོ་བོ་རྫོགས་པ། ཆུད་ཟ་བའི་རྐྱེན་མེད་པའོ། །བཞི་པོ་དེ་ཟ་བའི་ལྟུང་བ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོ་སྨན་བཞི་པོ་གང་རུང་། ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་ཡང་། ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་རུང་ཚད་ལྡན། བདག་ཉིད་ནད་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། དུས་མུ་གེའང་དེ་འདྲའི་དུས་ལས་གཞན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མིད་པའོ། །བཞི་པོ་སྐབས་འདིར་སྟོན་པ་ནི། སོག་འཇོག་དང་། ཆ་དང་ཆ་ཅན་གྱི་ལྟུང་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་གཙུག་ལག་ཁང་གི་ནང་དུ་ཞག་ལོན་པ་ཙམ་གྱིས་ཞག་ལོན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། དེའི་ནང་ཡིན་ཀྱང་དགེ་སློང་གི་ནང་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཚུལ་ཀྱང་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྦྱིན་བདག་གིས་དགེ་སློང་གི་ནང་དུ་བཙོས་པ་དང་ཞག་ལོན་པ་འབུལ་ན་ཉེས་པ་མེད་པ་དང་། ཐོག་མར་ཚིག་གིས་ཕུལ་ནས། ཁོ་བོ་རང་འོངས་ནས་བྲིམ་མོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེས་ཞག་ལོན་ན། དེའི་ཞག་ལོན་གྱི་ཉེས་པ་ཡོད་པ་དང་། དགེ་སློང་གིས་ཁྱིམ་པའི་གནས་སུ་མཛོད་བཟུང་ནས་དགེ་སློང་དེར་གནས་ན་དགེ་སློང་གི་གནས་སུ་འཇོག་པ་དང་། ཁྱིམ་པས་གཙུག་ལག་ཁང་གི་ཕྱོགས་གང་དུ་མཛོད་བཟུང་ནས་དེར་དགེ་སློང་མི་འཇུག་པར་བྱས་ན། དེ་ཁྱིམ་པའི་གནས་སུ་འཇོག་པ་དང་། གཙུག་ 6-2-50a ལག་ཁང་སྟོང་པར་དགེ་སློང་ཞུགས་ན་དེའི་གནས་སུ་སོང་བ་དང་། དེ་གཞན་དུ་འཕོས་པའི་ཚེ་སྔ་མ་རུང་བའི་ས་གཞིར་འཇོག་པ་སོགས་གསུངས་སོ། །ཡང་བ་ཞག་ལོན་གྱི་འོ་མ་དང་། བ་དང་འོ་མ་ཞག་ལོན་གྱི་ཞོ་ཞག་ལོན་དུ་འཇོག་པ་དང་། དེ་གསུམ་ཞག་ལོན་གྱི་མར་ཞག་ལོན་དུ་མི་འཇོག་པ་དང་། ས་བོན་ཞག་ལོན་གྱི་མྱུ་གུ་ཞག་ལོན་དུ་མི་འཇོག་པར་གསུངས་ཤིང་། དེ་དག་གི་ཤེས་བྱེད་ནི་སྨན་གྱི་རིགས་གཞན་ཡིན་མིན་ལ་ཐུག་གོ །དགུ་པ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས་བསླབ་པ་ལ་གཡེལ་བས་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་པའོ། །དགག་བྱ་དཔང་པོ་མེད་པར་ཟོས་པས། བརྐུས་ནས་ཟོས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟོས་པ་སོགས་ཀྱི་འཆར་ཀ་འབྱུང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དངོས་པོ་ཆུ་དང་སོ་ཤིང་ལས་གཞན་པའི་བཟའ་བཅའ་དང་བཏུང་བ་རུང་ཚད་ལྡན། བྱིན་ལེན་དང་མ་འབྲེལ་བ། བདག་ཉིད་ནད་པ་དང་ཟན་ཆད་པ་མ་ཡིན་པ། གནས་སྒྲ་མི་སྙན་ནམ་དེ་དང་འདྲ་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མིད་པའོ། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་གི་གསུང་ནས། རུང་བ་མི་དགོས་ཏེ། ལག་ཉར་བླངས

【現代漢語翻譯】 或者由比丘尼煮熟。比丘煮熟是指：無論此類物品在結界內外，只要是由比丘煮熟的。這四種情況下的物品的六個條件是相同的：食物本身，或處於準備階段，符合標準，自己或與自己相似者擁有，本質完整，沒有浪費的原因。食用這四種東西的墮落是惡作的因緣聚合。基礎是：物品是四種藥物中的任何一種，雖然從儀軌上不符合標準，但從本質上符合標準。自己不是病人等，時間也不是饑荒時期。動機是想吃，行為是開始，最終是吞嚥。在此處講述這四種情況是因為這是儲存和部分與整體的墮落。此外，僅在寺院中過夜並不會使其成為過夜之物，即使在寺院中，也不會成為比丘之物。正如《大疏》中所說：『如果施主供養比丘在比丘住所煮熟和過夜之物，則沒有罪過。』如果最初以言語供養，然後說：『我自己來分發。』如果那樣過夜，則有過夜的罪過。如果比丘在俗人家中持有倉庫，並住在那裡，則將其視為比丘的住所。如果俗人在寺院的任何地方持有倉庫，並且不允許比丘進入，則將其視為俗人的住所。如果比丘進入空曠的寺院，則去往該處。當他轉移到其他地方時，則將先前的地方視為可用的土地等等。』此外，將過夜的牛奶視為過夜之物，將過夜的牛奶製成的酸奶視為過夜之物，但這三者製成的酥油不視為過夜之物，過夜的種子製成的芽不視為過夜之物。這些的識別取決於是否是其他型別的藥物。第九，未經給予而食用。故事發生在舍衛城，六群比丘疏於學習，因此未經給予而食用。應避免未經證人而食用，導致出現偷吃和非時食等指控。因緣聚合的基礎是：物品是水和牙木以外的可食用和可飲用之物，符合標準，與給予無關，自己不是病人或缺乏食物者，地點不是不悅耳的聲音或類似之處。動機是想吃，行為是開始，最終是吞嚥。對此，一些人說：不需要符合標準，因為拿在手上…… 或者由比丘尼煮熟。比丘煮熟是指：無論此類物品在結界內外，只要是由比丘煮熟的。這四種情況下的物品的六個條件是相同的：食物本身，或處於準備階段，符合標準，自己或與自己相似者擁有，本質完整，沒有浪費的原因。食用這四種東西的墮落是惡作的因緣聚合。基礎是：物品是四種藥物中的任何一種，雖然從儀軌上不符合標準，但從本質上符合標準。自己不是病人等，時間也不是饑荒時期。動機是想吃，行為是開始，最終是吞嚥。在此處講述這四種情況是因為這是儲存和部分與整體的墮落。此外，僅在寺院中過夜並不會使其成為過夜之物，即使在寺院中，也不會成為比丘之物。正如《大疏》中所說：『如果施主供養比丘在比丘住所煮熟和過夜之物，則沒有罪過。』如果最初以言語供養，然後說：『我自己來分發。』如果那樣過夜，則有過夜的罪過。如果比丘在俗人家中持有倉庫，並住在那裡，則將其視為比丘的住所。如果俗人在寺院的任何地方持有倉庫，並且不允許比丘進入，則將其視為俗人的住所。如果比丘進入空曠的寺院，則去往該處。當他轉移到其他地方時，則將先前的地方視為可用的土地等等。』此外，將過夜的牛奶視為過夜之物，將過夜的牛奶製成的酸奶視為過夜之物，但這三者製成的酥油不視為過夜之物，過夜的種子製成的芽不視為過夜之物。這些的識別取決於是否是其他型別的藥物。第九，未經給予而食用。故事發生在舍衛城，六群比丘疏於學習，因此未經給予而食用。應避免未經證人而食用，導致出現偷吃和非時食等指控。因緣聚合的基礎是：物品是水和牙木以外的可食用和可飲用之物，符合標準，與給予無關，自己不是病人或缺乏食物者，地點不是不悅耳的聲音或類似之處。動機是想吃，行為是開始，最終是吞嚥。對此，一些人說：不需要符合標準，因為拿在手上……

【English Translation】 Or cooked by a Bhikshuni. 'Cooked by a Bhikshu' means: no matter whether such an object is inside or outside the boundary, it is cooked by a Bhikshu. The six conditions of the object in these four cases are the same: the food itself, or in the preparation stage, meeting the standards, owned by oneself or someone similar to oneself, complete in essence, and without a cause for waste. The downfall of eating these four things is the accumulation of causes for Duskrta. The basis is: the object is any of the four medicines, although it does not meet the standards in terms of ritual, it meets the standards in essence. Oneself is not a patient, etc., and the time is not a time of famine. The motivation is to want to eat, the action is to begin, and the final act is swallowing. The reason for explaining these four cases here is that it is a downfall of storing and of part and whole. Furthermore, merely staying overnight in a monastery does not make it an overnight object, and even if it is inside, it does not become a Bhikshu's object. As the Great Commentary says: 'If a donor offers a Bhikshu something cooked and left overnight in a Bhikshu's residence, there is no fault.' If it is initially offered in words, and then says: 'I will come and distribute it myself.' If it is left overnight in that way, there is the fault of leaving it overnight. If a Bhikshu holds a storehouse in a layman's house and lives there, it is regarded as a Bhikshu's residence. If a layman holds a storehouse in any part of the monastery and does not allow Bhikshus to enter, it is regarded as a layman's residence. If a Bhikshu enters an empty monastery, he goes to that place. When he moves to another place, the previous place is regarded as usable land, and so on.' Furthermore, overnight milk is regarded as an overnight object, and yogurt made from overnight milk is regarded as an overnight object, but butter made from these three is not regarded as an overnight object, and sprouts made from overnight seeds are not regarded as overnight objects. The recognition of these depends on whether they are other types of medicine. Ninth, eating without being given. The story takes place in Shravasti, where the group of six Bhikshus neglected their studies and therefore ate without being given. Eating without a witness should be avoided, leading to accusations of stealing and eating at the wrong time. The basis of the accumulation of causes is: the object is edible and drinkable things other than water and toothpicks, meeting the standards, unrelated to giving, oneself is not a patient or lacking food, the place is not an unpleasant sound or something similar. The motivation is to want to eat, the action is to begin, and the final act is swallowing. To this, some say: it is not necessary to meet the standards, because taking it in hand... Or cooked by a Bhikshuni. 'Cooked by a Bhikshu' means: no matter whether such an object is inside or outside the boundary, it is cooked by a Bhikshu. The six conditions of the object in these four cases are the same: the food itself, or in the preparation stage, meeting the standards, owned by oneself or someone similar to oneself, complete in essence, and without a cause for waste. The downfall of eating these four things is the accumulation of causes for Duskrta. The basis is: the object is any of the four medicines, although it does not meet the standards in terms of ritual, it meets the standards in essence. Oneself is not a patient, etc., and the time is not a time of famine. The motivation is to want to eat, the action is to begin, and the final act is swallowing. The reason for explaining these four cases here is that it is a downfall of storing and of part and whole. Furthermore, merely staying overnight in a monastery does not make it an overnight object, and even if it is inside, it does not become a Bhikshu's object. As the Great Commentary says: 'If a donor offers a Bhikshu something cooked and left overnight in a Bhikshu's residence, there is no fault.' If it is initially offered in words, and then says: 'I will come and distribute it myself.' If it is left overnight in that way, there is the fault of leaving it overnight. If a Bhikshu holds a storehouse in a layman's house and lives there, it is regarded as a Bhikshu's residence. If a layman holds a storehouse in any part of the monastery and does not allow Bhikshus to enter, it is regarded as a layman's residence. If a Bhikshu enters an empty monastery, he goes to that place. When he moves to another place, the previous place is regarded as usable land, and so on.' Furthermore, overnight milk is regarded as an overnight object, and yogurt made from overnight milk is regarded as an overnight object, but butter made from these three is not regarded as an overnight object, and sprouts made from overnight seeds are not regarded as overnight objects. The recognition of these depends on whether they are other types of medicine. Ninth, eating without being given. The story takes place in Shravasti, where the group of six Bhikshus neglected their studies and therefore ate without being given. Eating without a witness should be avoided, leading to accusations of stealing and eating at the wrong time. The basis of the accumulation of causes is: the object is edible and drinkable things other than water and toothpicks, meeting the standards, unrelated to giving, oneself is not a patient or lacking food, the place is not an unpleasant sound or something similar. The motivation is to want to eat, the action is to begin, and the final act is swallowing. To this, some say: it is not necessary to meet the standards, because taking it in hand...

---

་ནས་ཟོས་པ་ལ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ཉེས་པ་མི་འབྱུང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུང་མོད། དེ་ལྟར་ན་རང་གིས་ལག་ཉར་བླངས་ཏེ་ཟོས་པ་འདི་ལ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་དང་། ལག་ཉ་ཅན་ཟ་བའི་ཉེས་བྱས་དང་གཉིས་འབྱུང་ཞེས་ཁས་ལེན་དགོས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟར་ན་ཀུན་སློང་མི་འདྲ་བ་གཉིས་དགོས་པར་འགྱུར་ཏེ། ལྟུང་བ་སོ་སོའི་ཡན་ལག་གི་རྩི་བ་ལ་ཀུན་སློང་སོ་སོར་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ། འཚལ་མ་གཅིག་ལ་ཉེས་པ་བཞིར་གསུངས་པ་དེ་ཅི་ཞེ་ན། རང་ངམ་གཞན་གྱིས་ལག་ཉར་སོང་ཟིན་པ་དང་། སྒོག་པ་ལྟ་བུ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་རུང་བ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ཕྱི་ 6-2-50b དྲོ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། སྨན་ངོ་བོ་དང་རུང་བ་ཞིག་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་ལག་ཉར་བླངས་ཏེ་ཟོས་པ་ལ་ནི། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ཅིག་བུ་དེ་ཉིད་དོ། །སྨན་ངོ་བོ་དང་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་སམ་ཞེ་ན་མི་འཆགས་པ་མ་ཡིན་མོད། དེ་ལ་དེར་ཤེས་ནས་བྱིན་ལེན་བྱས་ཏེ་ཟོས་པ་ན། ཉེས་པ་གཅིག་ཁེགས་ཀྱང་། ཅིག་ཤོས་སྐྱེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བྱིན་ལེན་བྱ་རྒྱུའི་དངོས་པོ་ལ་རུང་བ་ཞིག་དགོས་པར་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་བཟའ་ཆེད་མ་ཡིན་པའི་ལག་ཉར་བླངས་ཙམ་གྱི་ཚེ་ན་བསླབ་བྱ་དང་འགལ་བའི་ཉེས་བྱས་དང་། བཟའ་ཕྱིར་དུ་ལག་ཉར་བླངས་ཙམ་གྱི་ཚེ་ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས་སོ། །བྱིན་ལེན་གྱི་ཚེ། མངོན་སུམ་དུ་ཞེས་དང་། མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཞེས་དང་། འཐོབ་པའི་ཕྱོགས་ན་གནས་པ་ཞེས་དང་། ལག་པ་བཀན་པས་ཞེས་པ་རྣམས་ནི་ནོད་པ་པོའི་ཁྱད་པར་ཡིན་ལ། ལུས་སམ་དེ་དང་འབྲེལ་བར་ཞེས་དང་། གྱེན་དུ་འདེགས་ནུས་པ་ཞེས་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ཞེས་དང་། སྦྱིན་པར་འདོད་པས་ཞེས་དང་། ཡན་ལག་གིས་སམ་དེ་དང་འབྲེལ་བ་ཞེས་པ་རྣམས་ནི་བྱིན་ལེན་སྟོབས་པ་པོའི་ཆོས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ནོད་པ་པོ་སྟོབ་པ་པོའི་མདུན་དྲང་ཐད་ན་འདུག་པར་སྟོན་པ་ཅིག་དགོས་པ་འདི་ལ། སྟོབ་པ་པོ་ནོད་མཁན་གྱི་མདུན་དྲང་ཐད་དུ་སྡོད་དགོས་པར་འཆད་པའི་རྩོལ་བས་ངལ་བ་དག་ཡོད་དོ། །དེ་ལས་ཅིར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྟོབ་པ་པོའི་གློ་དང་རྒྱབ་ན་ནོད་པ་པོ་འདུག་ན་མི་འཆགས་པ་ཡིན་གྱི། ནོད་པ་པོའི་གློ་དང་རྒྱབ་ནས་སྟོབ་པ་པོས་སྟོབས་པ་ལ་མི་འཆགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ན་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་ཞེས་པའི་དོན་ཚང་བའི་ཕྱིར་དང་། ནོད་པ་པོའི་མདུན་དྲང་ཐད་ལས་ཅུང་ཟད་ཡོ་བས་མི་འཐོབ་ན་ས་དམའ་བ་ནས་མཐོ་བར་བསྟབས་པ་ཡང་མི་འཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། གཡས་གཡོན་འཆུགས་པ་དང་སྟེང་འོག་འཆུགས་པ་ནི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ལག་པ་བཀན་པ་ཡང་། 6-2-51a གང་རུང་གཅིག་བཀན་པས་ཀྱང་ཆོག་པ་དང་། བཀན་པ་མེད

【現代漢語翻譯】 如果因為吃了未經給予而取用的食物不會導致罪過，那麼這將會導致荒謬的結果。』雖然這樣說，但如果這樣，那麼自己拿起食物吃，就必須承認會產生兩種罪過：未經給予而取用的墮罪和吃手持物的罪過。如果這樣，就需要兩種不同的動機，因為每種墮罪的組成部分都需要不同的動機。如果是這樣的話，那麼如何解釋『一份食物有四種罪過』的說法呢？這是指自己或他人已經拿起的食物，以及像大蒜這樣本質上不允許的食物，因為意識到這一點，所以在未經給予的情況下食用。而對於本質上允許的藥物，通過儀式拿起食用，那麼未經給予而取用的墮罪就是指這種情況。如果藥物在本質上和儀式上都不允許，那麼是否不會產生給予和取用呢？並非不會產生，但是如果意識到這一點並給予和取用后食用，雖然可以避免一種罪過，但由於產生另一種罪過的原因，因此需要解釋為給予和取用的物品必須是允許的。此外，僅僅爲了非食用目的拿起手持物時，會犯下違背戒律的罪過；僅僅爲了食用目的拿起手持物時，會犯下墮罪的預備罪。在給予和取用時，『當面』、『在界限內』、『位於可得之處』和『用手拿著』等都是接受者的特點；『身體或與之相關』、『能夠舉起』、『未受具足戒』、『想要給予』和『用肢體或與之相關』等都是給予者的特點。這樣看來，爲了表明接受者必須在給予者的正前方，有些人努力解釋說給予者必須站在接受者的正前方，這是徒勞的。那會怎麼樣呢？如果接受者在給予者的旁邊或後面，則不會產生給予和取用；但如果給予者在接受者的旁邊或後面給予，則並非不會產生給予和取用，因為那時也滿足了『當面』的含義。如果稍微偏離接受者的正前方就無法獲得，那麼從低處抬到高處也無法獲得，因為左右偏差和上下偏差是相同的。此外，用手拿著，無論是用哪隻手拿著都可以，或者不拿著也可以。 If eating something that hasn't been given doesn't incur a fault, then it would be absurd.' Although it is said like that, if that's the case, then picking up food and eating it oneself, one must admit that two faults arise: the transgression of eating without being given and the transgression of eating something held in the hand. If that's the case, then two different motivations are needed, because each component of each transgression requires a separate motivation. If that's the case, then what about the statement that 'there are four faults for one item'? This refers to something that one or another has already picked up, and something that is not allowed by nature, like garlic, because one is aware of that, and eats it without being given. But for a medicine that is allowed by nature and through ritual, having picked it up and eaten it, then the transgression of eating without being given refers to that very thing. If medicine is not allowed by nature and through ritual, then does giving and taking not occur? It's not that it doesn't occur, but if one is aware of that and gives and takes and then eats it, although one fault is avoided, because of the reason that another fault arises, it is explained that the thing to be given and taken must be something that is allowed. Furthermore, merely picking up something held in the hand without the intention to eat it is a minor transgression that contradicts the precepts, and merely picking up something held in the hand with the intention to eat it is a preparatory minor transgression for a major transgression. In giving and taking, 'in person,' 'within the boundary,' 'situated in a place where it can be obtained,' and 'holding out the hand' are characteristics of the receiver; 'the body or something related to it,' 'able to lift up,' 'not fully ordained,' 'intending to give,' and 'with a limb or something related to it' are qualities of the giver. Thus, in order to show that the receiver must be directly in front of the giver, some people labor to explain that the giver must stand directly in front of the receiver, which is futile. What would happen from that? If the receiver is next to or behind the giver, then giving and taking does not occur; but if the giver gives from next to or behind the receiver, then giving and taking does not not occur, because at that time the meaning of 'in person' is fulfilled. If it cannot be obtained by deviating slightly from directly in front of the receiver, then lifting it from a low place to a high place also cannot be obtained, because deviating to the left or right and deviating above or below are the same. Also, holding out the hand, it is permissible to hold out either hand, or not to hold it out at all.

【English Translation】 If eating something that hasn't been given doesn't incur a fault, then it would be absurd.' Although it is said like that, if that's the case, then picking up food and eating it oneself, one must admit that two faults arise: the transgression of eating without being given and the transgression of eating something held in the hand. If that's the case, then two different motivations are needed, because each component of each transgression requires a separate motivation. If that's the case, then what about the statement that 'there are four faults for one item'? This refers to something that one or another has already picked up, and something that is not allowed by nature, like garlic, because one is aware of that, and eats it without being given. But for a medicine that is allowed by nature and through ritual, having picked it up and eaten it, then the transgression of eating without being given refers to that very thing. If medicine is not allowed by nature and through ritual, then does giving and taking not occur? It's not that it doesn't occur, but if one is aware of that and gives and takes and then eats it, although one fault is avoided, because of the reason that another fault arises, it is explained that the thing to be given and taken must be something that is allowed. Furthermore, merely picking up something held in the hand without the intention to eat it is a minor transgression that contradicts the precepts, and merely picking up something held in the hand with the intention to eat it is a preparatory minor transgression for a major transgression. In giving and taking, 'in person,' 'within the boundary,' 'situated in a place where it can be obtained,' and 'holding out the hand' are characteristics of the receiver; 'the body or something related to it,' 'able to lift up,' 'not fully ordained,' 'intending to give,' and 'with a limb or something related to it' are qualities of the giver. Thus, in order to show that the receiver must be directly in front of the giver, some people labor to explain that the giver must stand directly in front of the receiver, which is futile. What would happen from that? If the receiver is next to or behind the giver, then giving and taking does not occur; but if the giver gives from next to or behind the receiver, then giving and taking does not not occur, because at that time the meaning of 'in person' is fulfilled. If it cannot be obtained by deviating slightly from directly in front of the receiver, then lifting it from a low place to a high place also cannot be obtained, because deviating to the left or right and deviating above or below are the same. Also, holding out the hand, it is permissible to hold out either hand, or not to hold it out at all.

---

་ཀྱང་སྣོད་ཟེད་པས་ཀྱང་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྲི་དང་། ཁྲིའུ་དང་། ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་གཞི་དག་གི་བྱིན་ལེན་ནོད་དུ་མ་རུང་བ་མ་ཡིན། ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །མཚམས་ཀྱི་ནང་ཞེས་ལ། བདག་པོ་དང་། ལས་དང་མེ་དང་། ཆུ་དང་། ནམ་མཁའ་དང་། རགས་པས་བར་དུ་ཆོད་ན་མཚམས་གཞན་ཡིན་ལ། རགས་པའི་ཚད་ཀྱང་། དཔངས་སུ་སོར་བཞི་ཙམ་དང་། རིང་ཐུང་ཁྲུ་གང་ཙམ་དགོས་ཏེ། གཉིས་པོའི་བར་དུ་གཅོད་ནུས་པ་ཞིག་དགོས་པའི་ཕྱིར། བྱིན་ལེན་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི་བཅུར་བཞེད་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་གཞན་དུ་གྱུར་པ་དང་། སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་གྱུར་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་འཕངས་པ་དང་། བདག་ཉིད་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པ་དང་། དགེ་སློང་ནང་ཡིན་ཀྱང་། འཕྲོགས་པ་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་བསྔོས་པ་དང་། རང་དང་མ་འབྲེལ་བ་ལ་བཅས་མཚམས་མི་གཅིག་པ་གཞན་གྱིས་རེག་པ་དང་། ལྟུང་བ་བྱུང་ནས་སྤངས་པ་དང་། མེ་དང་ཆུ་ལྟ་བུས་དངོས་པོ་བརླག་པར་གྱུར་པའོ། །ཁ་ཅིག་ཟས་ཀྱི་ཉེ་འཁོར་བཏང་བས་འཇིག་ཅེས་གསུང་མོད། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །བཅུ་པ་བསོད་པ་སློང་བ་ལ། གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས་ལྟོ་འདུན་གྱིས་བསླངས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། རང་ལྟོ་འདུན་ཆེ་བར་མཚོན་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དུས་དེར་ཟས་བསོད་པར་གྲགས་པ་རུང་ཚད་ལྡན། བདག་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། རྫས་ཐ་དད་པ། མ་བླངས་པར་སྟེར་བ་པོ་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ནི་ནད་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་བསླངས་ནས་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་ལྔ་པ། བཅུ་ཚན་ལྔ་པ་ལ། སྡོམ་ནི། སྲོག་ཆགས་བཅས་དང་ཉལ་བར་འདུག །འགྲེང་དང་གཅེར་བུ་དམག་དང་ནི། །ཞག་གཉིས་བཤམ་དཀྲུགས་འགྲོ་བ་དང་། །རྡེག་དང་གཟས་ 6-2-51b དང་གནས་ངན་ལེན། །ཞེས་པའོ། །དང་པོ་སྲོག་ཆགས་ཅན་གྱི་ཆུ་ལ་སྤྱོད་པ་ལ། གླེང་གཞི། ཀཽ་ཤམྦིར། དགེ་སློང་འདུན་པ་བག་མེད་པས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་སོགས་གཞན་རྣམས་འདེབས་པ་དང་འདྲ་བ་ལ། འདིར་རང་དོན་དུ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འདིར་ཆུ་ཚགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལ། སྦྱང་ཆབས་དང་། བུམ་ཚགས་ལྕེ་བུ་ཅན་དང་། ཆུ་ཚགས་གྲུ་གསུམ་དང་། རིལ་བ་ཞབས་ཚགས་ཅན་དང་། གསལ་ཚགས་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་དང་གསུམ་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བས་དེར་འདུག་འགྲེང་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ཉོན་མོངས་པའི་བསམ་པ་སྐྱེ་བ་དང་། གཞན་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། གནས་གཞན་ཡིན་པ། གེགས་བྱེད་གཞན་མེད་པ། མངོན་སུམ་ཡིན་པ། ཡུལ་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལྡན། ལུས་སྟེན་དུ་རུང་བ། བདག་ཉིད་བར་ཆད་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་ག

【現代漢語翻譯】 此外，即使容器破損也可以接受，因為不允許拒絕床、小床和缽盂底座的供養。正如所說。'在界限內'是指，如果被主人、工作、火、水、天空或障礙物隔開，那就是另一個界限。障礙物的尺寸需要大約四指高和一庹長，因為需要能夠分隔兩者。接受供養被破壞的原因被認為是十種：物品變成其他東西，生命變成其他東西，被扔向天空，自己變成非比丘尼，即使是比丘，也被搶奪，獻給未受具足戒者，被與自己無關且界限不同的人觸控，發生墮落後被放棄，物品被火或水等摧毀。有些人說，食物附近被丟棄也會被破壞，但這指的是未被加持的情況。 第十個是乞討食物，起因是六群比丘爲了口腹之慾而乞討。要禁止的是對該地區造成危害，並表明自己貪得無厭。原因包括：地點是當時以乞討食物而聞名的地方，並且符合標準；主人是那個人；地點是具有五個名稱的在家居士；不是親戚；物品是不同的；不是在沒有接受的情況下給予；自己不是病人等；動機是乞討后想要吃；行為具有六種語言；最終是吞嚥到喉嚨里。 第五組十事： 第五組十事的總結：生命、動物、睡眠、站立、裸體、軍隊、兩夜、混合、行走、毆打、嘲弄和惡劣處境。 第一個是使用有生物的水。起因是在 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌) ，一群不謹慎的比丘這樣做。要禁止的和其他的與種植相似，但這裡加上了'爲了自己'。這裡對濾水器的分類有：濾水布、帶舌頭的瓶式濾水器、三角形濾水器、帶底座的球形濾水器和透明濾水器。 第二個和第三個是，起因是在 श्रावस्ती (Śrāvastī，舍衛城) ，一個名叫འཆར་ཀས (』char kas) 的人，由於煩惱和貪慾的驅使，在那裡坐著和站立。要禁止的是產生煩惱的想法和傷害他人。原因包括：地點是其他地方，沒有其他障礙，是顯而易見的，對象是男人、女人、在家居士，具有五個半名稱，身體適合依靠，自己沒有障礙，動機是...

【English Translation】 Furthermore, it is acceptable even if the container is broken, as it is not permissible to refuse the offering of a bed, a small bed, and the base of a begging bowl. As it is said. 'Within the boundary' means that if it is separated by the owner, work, fire, water, sky, or an obstacle, it is another boundary. The size of the obstacle needs to be about four finger-widths high and one cubit long, because it needs to be able to separate the two. The reasons for the destruction of accepting offerings are considered to be ten: the item becomes something else, the life becomes something else, it is thrown into the sky, oneself becomes a non-bhikṣuṇī, even if it is a bhikṣu, it is robbed, it is dedicated to someone who is not fully ordained, it is touched by someone unrelated to oneself and with a different boundary, it is abandoned after a downfall occurs, and the item is destroyed by fire or water, etc. Some say that discarding near food also destroys it, but this refers to the case where it has not been blessed. The tenth is begging for food, the cause of which is that the six groups of bhikṣus begged for the sake of their stomachs. What is to be prohibited is causing harm to that area and showing that one is insatiable. The causes include: the place is a place known for begging for food at that time and meets the standards; the owner is that person; the place is a householder with five names; it is not a relative; the items are different; it is not given without being accepted; oneself is not a patient, etc.; the motivation is wanting to eat after begging; the action has six languages; and the ultimate is swallowing into the throat. The fifth set of ten: The summary of the fifth set of ten: life, animals, sleeping, standing, nakedness, army, two nights, mixing, walking, hitting, mocking, and bad circumstances. The first is using water with living beings. The cause is in कौशाम्बी (Kauśāmbī, 憍賞彌), a group of careless bhikṣus did this. What is to be prohibited and others are similar to planting, but here 'for oneself' is added. Here the classification of water filters includes: water filter cloth, bottle-type filter with a tongue, triangular filter, spherical filter with a base, and transparent filters. The second and third are, the cause is in श्रावस्ती (Śrāvastī, 舍衛城), a person named འཆར་ཀས (』char kas), driven by afflictions and desire, sat and stood there. What is to be prohibited is generating thoughts of affliction and harming others. The causes include: the place is another place, there are no other obstacles, it is obvious, the object is men, women, householders, with five and a half names, the body is suitable to rely on, oneself has no obstacles, the motivation is...

---

ནས་པས་འདུག་པའམ་འགྲེང་བ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱིས་ཚོར་བའོ། །བཞི་པ་དམག་ལ་ལྟ་བ། ལྔ་པ་དམག་ནང་ན་གནས་པ། དྲུག་པ་དཔུང་གི་ཚོགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་རྣམས་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། སེམས་ཉེ་བར་མ་ཞི་བས་ལྟ་བ་སོགས་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་རང་གཞན་གྱི་ལུས་སྲོག་ལ་གནོད་པ་དང་། དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། དམག་གི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། ལྟ་བ་དང་དཀྲུག་པ་གཉིས་ཀྱི་སྐབས་སུ་སྤྲད་པའི་ཕྱིར་ཆས་པ། གནས་པ་ལ་ཆས་པ་ཞེས་མི་སྦྱར། བདག་ཉིད་རྐྱེན་དགོས་དང་མི་ལྡན་ཞིང་། ལྟ་བ་དང་གནས་པའི་དོན་ཅན་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་གསུམ་པོ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལྟ་བའི་ཚེ་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་ཏེ་མཐོང་བ། གནས་པའི་ཚེ་ཞག་གཉིས་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ། དཀྲུག་པའི་ཚེ་གོ་མཚོན་ལ་རེག་ 6-2-52a པ་དང་། དཔུང་དཀྲུག་པར་བྱས་པའོ། །བདུན་པ་དང་བརྒྱད་པ་རྡེག་པ་དང་དེར་གཟས་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ་འཆར་ཀས། ཞེ་སྡང་གི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བས། དེ་དང་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། ཞེ་སྡང་འཕེལ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཀུན་སློང་གསོད་སེམས་ལས་གཞན་པའི་རྙོག་པ་ཅན། སྦྱོར་བ་དེ་དང་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པ་དང་གཟས་པའོ། །བཅུ་པ་གནས་ངན་ལེན་འཆབ་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ་ཉེར་དགས། བག་མེད་པས་སོ། །རྒྱུ་མཚན། ཕྱིར་བཅོས་དང་བསྟན་པ་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་ཡུལ་དེ་ལ་བྱུང་བ། གནས་མཚམས་ནང་དེ་ན་མཐོལ་ཡུལ་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པ། ཀུན་སློང་རྐྱེན་དགོས་ལ་མ་ལྟོས་པར་འཆབ་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དགེ་སློང་གཞན་གྱི་ཉེས་པ་བཅབས་ནས་མཚན་མོའི་མཐའ་འདས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་དྲུག་པ། བཅུ་ཚན་དྲུག་པ་ལ། སྡོམ་ནི། བདེ་དང་མེ་དང་འདུན་པ་དང་། །བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་ཆོས་སྨྲ་དང་། །དགེ་ཚུལ་ཁ་དོག་སྒྱུར་བ་དང་། །རིན་པོ་ཆེ་དང་ཚ་བའི་དུས། །ཞེས་པ་འདི་ལ། དང་པོ་ཟན་གཅོད་དུ་འཇུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས་ཞེ་ངན་པས་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་དེའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། སྦྱིན་བདག་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་ཡུལ་གཉིས་ཀ་ལས་ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། ཡུལ་དེ་ལ་བསྔོས་པ། ཀུན་སློང་ནད་ཀྱི་གཉེན་པོའི་དོན་མ་གཏོགས་པར་སྦྱིན་བདག་ཟན་གཅོད་དུ་འཇུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན

【現代漢語翻譯】 或者坐著，或者站著，從事結合的行為，最終通過對像來感知。第四是觀看軍隊，第五是在軍隊中駐紮，第六是體驗軍隊的集結。這些事情的起因是，在舍衛城，六群比丘因為內心沒有平靜而做了觀看等行為。 所要禁止的是，對自他的身體和生命造成損害，以及成為善行的障礙。關於原因和條件，基礎是：對象是具有五個名稱的在家居士，已經具備軍隊的特徵，因為在觀看和擾亂兩種情況下都提供了裝備，所以才出發。對於駐紮，則不使用『出發』這個詞。自身不需要條件，也沒有觀看和駐紮的意義。動機是想要觀看等等。從事上述三種結合的行為。最終，在觀看時，超越了近處而看到；在駐紮時，第二天黎明升起；在擾亂時，接觸武器，並且擾亂軍隊。 第七和第八是毆打和意圖毆打。起因是，在舍衛城，迦留陀夷因為嗔恨的驅使而做了這些事情。所要禁止的是，對對像造成損害，以及成為增長嗔恨的原因。關於原因和條件，基礎是：對象是具有六種法的比丘。動機是除了殺害之心以外的煩惱。從事那些行為。最終是接觸和意圖接觸。 第十是隱瞞罪過。起因是，在舍衛城，尼陀因為不謹慎。原因是，對糾正和教法造成損害。關於原因和條件，對象是具有六種法的比丘。事物是無論波羅夷罪還是僧殘罪，發生在對像身上。在同一戒場內，有具足戒的比丘。動機是不顧及所需條件而想要隱瞞。最終是，隱瞞其他比丘的罪過，直到夜晚結束。 第六組 第六組的總結是：快樂和火，以及慾望和，未受具足戒者，說法者和，沙彌，改變顏色和，珍寶和炎熱的季節。 這裡，第一是強迫他人斷食的墮落。起因是，在舍衛城，尼陀因為惡意而做了這件事。所要禁止的是，對對像造成損害，以及成為施主福德的障礙。關於原因和條件，基礎是：施主是具有五個名稱的在家居士。自己和對像兩者的財物不同。對象是具有六種法的比丘。事物是具有適合時宜的食物和飲料。奉獻給對象。動機是除了治療疾病以外，想要強迫施主斷食。行為具有六種語言。最終是意義。

【English Translation】 Either sitting or standing, engaging in the act of combining, ultimately perceiving through the object. Fourth is looking at the army, fifth is residing within the army, and sixth is experiencing the assembly of the army. The basis for these discussions is that in Shravasti, the Group of Six monks, due to their minds not being pacified, engaged in activities such as looking. What is to be prohibited is harming the body and life of oneself and others, and becoming an obstacle to virtue. Regarding the causes and conditions, the basis is: the object is a householder with five names, who has the characteristics of an army, and has set out because equipment was provided in the cases of both looking and disturbing. For residing, the word 'set out' is not used. Oneself does not need conditions and does not have the meaning of looking or residing. The motivation is wanting to look, etc. Engaging in those three acts of combining. Ultimately, when looking, seeing beyond the vicinity; when residing, the dawn of the second day arises; when disturbing, touching weapons and disturbing the army. Seventh and eighth are striking and intending to strike. The basis for discussion is that in Shravasti, Chhajjuka, driven by anger, did these things. What is to be prohibited is harming the object and becoming a cause for increasing anger. Regarding the causes and conditions, the basis is: the object is a monk with six qualities. The motivation is affliction other than the intention to kill. Engaging in those actions. Ultimately, it is touching and intending to touch. Tenth is concealing a transgression. The basis for discussion is that in Shravasti, Nanda, due to carelessness. The reason is that it harms correction and the teachings. Regarding the causes and conditions, the object is a monk with six qualities. The thing is that whatever Parajika or Sanghavasesa offense has occurred to the object. Within the same boundary, there is a fully ordained monk. The motivation is wanting to conceal without regard to the necessary conditions. Ultimately, it is concealing the offense of another monk, and the end of the night has passed. The Sixth Section The summary of the sixth section is: happiness and fire, and desire and, one not fully ordained, a preacher and, a novice, changing color and, precious jewels and the hot season. Here, the first is the downfall of forcing someone to break their fast. The basis for discussion is that in Shravasti, Nanda did this out of malice. What is to be prohibited is harming the object and becoming an obstacle to the merit of the donor. Regarding the causes and conditions, the basis is: the donor is a householder with five names. The wealth of oneself and the object are different. The object is a monk with six qualities. The thing is having food and drink that are suitable for the time. Dedicated to the object. The motivation is wanting to force the donor to break their fast, except for the purpose of curing illness. The action has six languages. Ultimately, it is the meaning.

---

་གོ་བའོ། །འདི་ལ་བདེ་དང་ཞེས་ཟེར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། གླེང་གཞིའི་དབང་གིས་ཏེ། དེའི་ཚེ་ཁོ་བོ་ཁྱོད་དང་ 6-2-52b ལྷན་ཅིག་འདུག་པ་བདེ་བ་མ་ཡིན་གྱི། ཁོ་བོ་གཅིག་པུར་འདུག་པ་བདེའོ་ཞེས་སྨྲས་ནས་ཟན་གཅོད་དུ་བཅུག་པའོ། །གཉིས་པ་མེ་རེག་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། རྩེ་མོ་ལ་དགའ་བས་མེ་ལ་རྩེས་པའོ། །དགག་བྱ་བྱ་བ་མང་བ་དང་། བག་མ་སྡམས་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དངོས་པོ་མེ་ཡིན་པ། ཚད་དང་ལྡན་པ། མེ་མར་མུ་དང་མེ་ལྕེ་ལས་གཞན་པ། བདག་ཉིད་ནི་དེར་རེག་པ་གནང་བའི་དུས་ཅན་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་རེག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པའོ། །རེག་པའི་ཚད་ནི་མེ་དང་བཅས་པའི་བུད་ཤིང་ལ་རེག་པས་ཆོག་པའོ། །འདིར་དུས་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པར་རེག་པའི་དབང་དུ་བྱས་པར་བཤད་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་ཉེས་པ་དེ་ཁེགས་སམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བྱིན་རླབས་དེ་འཆགས་པ་ལ་སྤྱིར་བཀག་པ་དམིགས་བསལ་དུ་གནང་བ་ཞིག་དགོས་ལ། དེ་ལ་ནི་སྤྱིར་གནང་བ་ཙམ་གྱིས་ཉེས་པ་དེ་ཁེགས་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་བྱིན་རླབས་ལ་དགོས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། གནང་བཀག་གིས་མཚམས་ཟིན་པ་ནི་དགོས་པའོ། །དེའི་ཚེ་དགོས་པ་ནི་མ་གནང་བའི་ཚེ་མི་འཇུག་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་འདྲ་དེ་ལ་གནང་ལ་ཚད་བཟུང་ཞེས་བྱའོ། །དེས་ན་དུས་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པར་ཆོས་ལྡན་གྱི་དོན་དུ་མེ་ལ་རེག་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །དུས་དྲན་རང་གི་ངོ་བོ་ནི་འདིའི་དུས་སུ་འདི་ལྟར་གནང་བ་ཡིན་སྙམ་དུ་ཡིད་ཀྱིས་བརྟག་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ནད་པས་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བའི་ཚེ་ནད་པ་ལ་འདི་ལྟར་གནང་བ་ཡིན་སྙམ་དུ་དྲན་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །མ་དྲན་ན་ཡིད་ཀྱི་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་སོ། །དུས་ནི་ཟོས་ཟིན་པའི་ཚེ་ནའོ། །ཞར་བྱུང་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་མིང་ཅན་ནི་བཅུ་གཅིག་སྟེ། གོས་དང་། ལྷུང་བཟེད་དང་། སྨན་དང་། རིན་པོ་ཆེ་དང་། གསོ་སྦྱོང་དང་། དགག་དབྱེ་དང་། དབྱར་དང་། དུས་དང་། ལྟུང་བ་དང་། རྙེད་པ་དང་། རུང་ཁང་ངོ་། །གསུམ་པ་འདུན་པ་ཕྱིར་བསྒྱུར་བ་ལ། གླེང་གཞི། མཉན་ཡོད་དུ། དགའ་བོས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་འདུན་གྱི་ 6-2-53a ལས་བྱས་པ་ལ་གནོད་པ་དང་། ཆོས་སྤངས་པར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་ཆེད་དུ་ལས་མཚན་ཉིད་པ་བྱས་ལ་ཆགས་པ་བདག་ཉིད་འདུན་པ་ཕུལ་ཟིན་པ། གོ་བྱ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། འདུན་པ་ལེན་པ་པོ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འདུན་པ་ཕྱིར་བསྒྱུར་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །ལས་མ་ཟིན་གོང་དུ་ཕྱིར་སྒྱུར་ན་ནི་ལས་དེ་མི་འཆགས་ལ། དེ་ལ་ནི་ལྟུང་བ་དེ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་མ་རྫོགས་པ་དང་ནུབ་གསུམ་དུ་ཉལ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉ

【現代漢語翻譯】 理解。

之所以稱其為『安樂』，是因為討論的基礎。當時，我說：『我和你一起住並不安樂，我獨自一人住才安樂。』說完，我就去乞食了。

第二，觸火。討論的基礎在舍衛城。六群比丘因為喜歡玩耍而玩火。禁止的行為是做太多的事情和約束新娘。

關於原因和條件，基礎是：事物是火，具有一定的量，不同於火把和火焰，自身不是允許觸控它的時候，動機是想要觸控，行為是自己或派人去嘗試，最終結果是觸控。觸控的量是觸控帶有火的木頭就足夠了。

這裡說的是在沒有加持的情況下觸控，那麼加持可以消除這個過失嗎？答案是不可以。因為加持的形成需要一個普遍的禁止和一個特殊的允許，而對於觸控火，僅僅是普遍的允許就可以消除過失。那麼，加持就沒有必要了嗎？不，加持對於劃定允許和禁止的界限是必要的。那時，加持的必要性在於，如果沒有允許，就不能進行。因此，對於這種情況，應該給予允許並設定限制。

因此，在沒有加持的情況下，爲了符合佛法的目的而觸控火，就會犯下輕罪。記住時間本身的性質是：『在這個時間，這樣做是被允許的。』心中這樣思考。同樣，當病人下午吃飯時，也必須記住：『這樣做是被允許給病人的。』如果忘記了，就會犯下意念約束的輕罪。時間是在吃完飯的時候。

順便說一下，加持的名稱有十一種：衣服、缽、藥物、珍寶、布薩、自恣、夏季安居、時間、墮落、獲得和住所。

第三，改變意願。討論的基礎在舍衛城。喜樂者做了這件事。禁止的行為是對僧團所做的事情造成損害，以及導致放棄佛法。

關於原因和條件，基礎是：爲了僧團的利益而做了符合條件的事情，並且執著于已經表達的意願。接受者是具有六種功德的比丘，並且是接受意願的人。動機是想要改變意願，行為是具備六種語言能力，最終結果是理解意義。如果在事情完成之前改變意願，那麼這件事就不會成立，也不會因此而犯下墮落罪。

第四，未完成和與三個已死之人同睡的墮落罪。討論的基礎在舍衛城。某人 Understanding.

The reason it is called 'Happiness' is because of the basis of discussion. At that time, I said, 'It is not pleasant for me to live with you, it is pleasant for me to live alone.' After saying that, I went to beg for food.

Second, touching fire. The basis of discussion is in Shravasti. The Six Groups of monks played with fire because they liked to play. The prohibited behaviors are doing too many things and restraining the bride.

Regarding the causes and conditions, the basis is: the thing is fire, it has a certain amount, it is different from torches and flames, oneself is not the time when it is allowed to touch it, the motivation is to want to touch it, the action is to try it oneself or send someone to do it, and the final result is touching. The amount of touching is enough to touch the wood with fire.

Here it is said that touching without blessing, then can blessing eliminate this fault? The answer is no. Because the formation of blessing requires a general prohibition and a special permission, and for touching fire, only general permission can eliminate the fault. Then, is blessing unnecessary? No, blessing is necessary to delineate the boundaries of permission and prohibition. At that time, the necessity of blessing is that if there is no permission, it cannot be carried out. Therefore, for this kind of situation, permission should be given and limits should be set.

Therefore, touching fire for the purpose of conforming to the Dharma without blessing will commit a minor offense. Remembering the nature of time itself is: 'At this time, doing this is allowed.' Thinking like this in the heart. Similarly, when a patient eats in the afternoon, it must also be remembered: 'Doing this is allowed for the patient.' If forgotten, one will commit the minor offense of mental restraint. The time is when the meal is finished.

By the way, there are eleven names of blessing: clothes, bowl, medicine, jewels, Posadha, Pravāranā, summer retreat, time, downfall, gain, and dwelling.

Third, changing the intention. The basis of discussion is in Shravasti. The Joyful One did this. The prohibited behaviors are causing damage to the things done by the Sangha and leading to abandoning the Dharma.

Regarding the causes and conditions, the basis is: doing things that meet the conditions for the benefit of the Sangha and being attached to the intention that has already been expressed. The receiver is a monk with six virtues and is the person who receives the intention. The motivation is to want to change the intention, the action is having six language abilities, and the final result is understanding the meaning. If the intention is changed before the matter is completed, then the matter will not be established, and no downfall will be committed because of it.

Fourth, the downfall of not completing and sleeping with three dead people. The basis of discussion is in Shravasti. Someone

【English Translation】 Understanding.

The reason it is called 'Happiness' is because of the basis of discussion. At that time, I said, 'It is not pleasant for me to live with you, it is pleasant for me to live alone.' After saying that, I went to beg for food.

Second, touching fire. The basis of discussion is in Shravasti. The Six Groups of monks played with fire because they liked to play. The prohibited behaviors are doing too many things and restraining the bride.

Regarding the causes and conditions, the basis is: the thing is fire, it has a certain amount, it is different from torches and flames, oneself is not the time when it is allowed to touch it, the motivation is to want to touch it, the action is to try it oneself or send someone to do it, and the final result is touching. The amount of touching is enough to touch the wood with fire.

Here it is said that touching without blessing, then can blessing eliminate this fault? The answer is no. Because the formation of blessing requires a general prohibition and a special permission, and for touching fire, only general permission can eliminate the fault. Then, is blessing unnecessary? No, blessing is necessary to delineate the boundaries of permission and prohibition. At that time, the necessity of blessing is that if there is no permission, it cannot be carried out. Therefore, for this kind of situation, permission should be given and limits should be set.

Therefore, touching fire for the purpose of conforming to the Dharma without blessing will commit a minor offense. Remembering the nature of time itself is: 'At this time, doing this is allowed.' Thinking like this in the heart. Similarly, when a patient eats in the afternoon, it must also be remembered: 'Doing this is allowed for the patient.' If forgotten, one will commit the minor offense of mental restraint. The time is when the meal is finished.

By the way, there are eleven names of blessing: clothes, bowl, medicine, jewels, Posadha, Pravāranā, summer retreat, time, downfall, gain, and dwelling.

Third, changing the intention. The basis of discussion is in Shravasti. The Joyful One did this. The prohibited behaviors are causing damage to the things done by the Sangha and leading to abandoning the Dharma.

Regarding the causes and conditions, the basis is: doing things that meet the conditions for the benefit of the Sangha and being attached to the intention that has already been expressed. The receiver is a monk with six virtues and is the person who receives the intention. The motivation is to want to change the intention, the action is having six language abilities, and the final result is understanding the meaning. If the intention is changed before the matter is completed, then the matter will not be established, and no downfall will be committed because of it.

Fourth, the downfall of not completing and sleeping with three dead people. The basis of discussion is in Shravasti. Someone

---

ེར་དགས། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཆ་ལ་བརྟེན་པས་དེ་ལྟར་ཉལ་བའོ། །དགག་བྱ་ཆགས་པའི་བསམ་པ་སྐྱེ་བ་དང་། རྩེ་ཞིང་གཡེང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ངོ་བོའམ་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མ་རྫོགས་པ། ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བདག་ཉིད་ནི། ནད་པ་དང་། ནད་གཡོག་དང་། རྙ་བ་དང་། དབྱར་ཟླ་བ་གཉིས་ལ་བབ་པའི་ཚེ་སྡིག་ཅན་ཉེ་བར་གནས་པ་མ་ཡིན་པ། ཡུལ་རྟེན་གཉིས་ཀ་ཉལ་ཞིང་གཉིད་ལོག་པའི་སྤྱོད་ལམ་ཅན་ཡིན་པ། གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། གཅིག་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཉལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མཚན་མོ་གསུམ་པ་འདས་ནས་བཞི་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་ལ་འཆད་པ་དང་། གསུམ་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་ལ་འཆད་པའི་ལུགས་གཉིས་བྱུང་ངོ་། །གནས་ཁང་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ཀྱང་བར་དུ་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་དགུ་ཙམ་གྱིས་ཆོད་ན་གནས་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འདི་ལ་བྱ་གག་འཕུར་ནས་འབབ་པའི་ལམ་ནི་བར་ཆོད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་ཆོས་སྨྲ་དང་ཞེས་པས་བསྟན་པ་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་བོང་རྫི་འཆི་ལྟས་ཀྱིས། ཉོན་མོངས་པ་ལྟ་བའི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བས། ཉེས་པ་སྡིག་ལྟ་མ་བཏང་བའོ། །དགག་བྱ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་གནོད་པའོ། ། 6-2-53b རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། གོ་བྱ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་ཆོས་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ཚིག་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་གསོལ་བཞིའི་ལས་མཚན་ཉིད་པ། ཀུན་སློང་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐའ་ལས་འདས་པའོ། །དེ་ལྟར་ལྟུང་བྱེད་བྱུང་བའི་འོག་ཏུ་ཡང་མི་གཏོང་ན། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ལ་གསོལ་བས་སྨད་པ་ཉིད་བྱ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེའི་དོན་ནི། གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་གནས་ཕྱུང་ནན་ཏུར་དང་། རྡོལ་བའི་བུ་ལྟར་སྨད་པ་གཉིས་ཅིག་ཆར་དུ་བྱེད་པའོ། །ཆོས་སྨྲ་ཞེས་པའི་སྡོམ་གྱིས་བསྟུས་པའི་ལྟུང་རྐང་གཉིས་པ་སྤངས་པ་རྗེས་ཕྱོགས་ལ། གླེང་གཞི་ནི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགའ་སྡིག་པ་འདོད་པས་དེའི་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་འདུན་གྱིས་ཆད་པས་མཆོད་པ་དང་། ཡུལ་དེ་ཡང་བྱ་བ་ངན་པ་སྲེལ་དུ་བཅུག་པ་དང་། རང་ཡང་དེ་ལ་བརྟེན་པར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ལྟ་བ་མཐུན་པ་མ་གཏོགས་པའི་ལྔ་ལྡན། སྤངས་པ་ཕྱིར་བཅོས་མ་བྱས་པ། བདག་ཉིད་ནི་གནས་ཕྱུང་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནད་དང་ལྟ་བ་ངན་པ་དང་དབྲལ་འདོད་མ་ཡིན་པ། སྦྱོར་བ་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལུང་འབོགས་པ་སོགས་གང་རུང་བྱས་པའོ། །འདི་ནི་གནས་ཕྱུང་ཐམས་ཅད་ལ་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་ལྟ་བས་ན་སྤངས་པ་ཉིད་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་འདི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་གྱི། ལྟ་བ་མ་བཏང་བ་དང་། ལ

【現代漢語翻譯】 睡眠：由於依賴於煩惱貪慾的一面，所以那樣睡眠。應避免的是產生貪戀的想法和嬉戲散亂。原因和條件的基礎是：從對像本質或類別方面來說不圓滿，具備五種名稱。自身是：病人、侍疾者、瘡痍者，以及在夏兩月期間，罪惡者沒有親近安住。對像和所依都處於睡眠狀態，具有睡眠的行為，成立為處所的體性，是唯一的。動機是想要睡眠，行為是致力於此，究竟是夜晚第三時過後，第四時黎明出現時講述，以及第三時黎明出現時講述的兩種方式出現。即使在一個房間里，如果中間被半肘和九指左右隔開，也不是同一個處所。正如所說：『鳥鴉飛來落下的道路，就是中間隔斷。』第五，『說法者』所顯示的是不放棄罪惡見的墮罪。事件發生在舍衛城。比丘牧牛人因死亡的預兆，以煩惱觀看的完全行為，犯了不放棄罪惡見的罪過。應避免的是誹謗世尊和危害僧團。 原因和條件：基礎是：所知是具備六種法的比丘。事物是圓滿地做出與法相違背的言辭，是具備四次羯磨的體性。動機是不想放棄罪惡見，行為是致力於此，究竟是超過了第三次陳述的結尾。如果這樣產生了墮罪之後仍然不放棄，正如所說：『對此應該以勸誡來呵責。』那句話的意思是：以四次羯磨驅擯，像嚴厲呵責和拋棄兒子一樣同時進行。『說法者』這個總括所包含的第二個墮罪是隨順被擯棄者。事件發生在舍衛城。近喜因貪圖罪惡而隨順他們。應避免的是僧團因斷罰而供養，以及那個地方也被迫從事惡劣的行為，自己也依賴於他們等等。原因和條件的基礎是：除了見解相同者之外的五種具足，被擯棄者沒有被糾正。自身不是被驅擯者，動機是不想與疾病和惡見分離，行為是致力於隨順，究竟是說了教言等等任何一種。這與所有被驅擯者都相同。大疏中說：『因此，被擯棄本身就是產生這種過失的原因，而不是不放棄見解和不…』

【English Translation】 Sleeping: Because it relies on the aspect of afflictive emotions and desire, it sleeps in that way. What should be avoided is the arising of thoughts of attachment and frivolous distraction. The basis for the causes and conditions is: not being complete in terms of the object's essence or category, possessing five characteristics. The self is: a sick person, an attendant, a person with sores, and during the two summer months, not being in close proximity to a sinful person. Both the object and the support are in a state of sleep, having the conduct of sleeping, established as the nature of a place, being one. The motivation is wanting to sleep, the action is engaging in it, and the ultimate is explaining when the dawn of the fourth watch after the third watch of the night has passed, and the two traditions of explaining when the dawn of the third watch has passed. Even if it is in one room, if it is separated by about half a cubit and nine fingers, it is not the same place. As it is said: 'The path where a crow flies and lands is indeed an interruption.' Fifth, what is shown by 'the speaker of Dharma' is the downfall of not abandoning sinful views. The incident occurred in Shravasti. The monk cowherd, due to the signs of death, through the complete action of viewing with afflictive emotions, committed the offense of not abandoning sinful views. What should be avoided is slandering the Blessed One and harming the Sangha. Causes and conditions: The basis is: the knowable is a monk possessing six qualities. The object is fully making words that are contrary to the Dharma, being the nature of the four karmas. The motivation is not wanting to abandon sinful views, the action is engaging in it, and the ultimate is exceeding the end of the third statement. If, after such a downfall has occurred, one still does not abandon it, as it is said: 'One should be reproached with admonishment.' The meaning of that statement is: expelling with the four karmas, like severely rebuking and abandoning a son, is done simultaneously. The second downfall included in the summary of 'the speaker of Dharma' is following the expelled. The incident occurred in Shravasti. Nera was delighted to follow them because of his desire for sin. What should be avoided is the Sangha making offerings due to punishment, and that place also being forced to engage in evil deeds, and oneself also relying on them, etc. The basis for the causes and conditions is: possessing five qualities other than those who share the same view, the expelled has not been corrected. The self is not an expelled person, the motivation is not wanting to be separated from illness and evil views, the action is engaging in following, and the ultimate is having said teachings, etc., whichever it may be. This is the same for all expelled persons. The Great Commentary says: 'Therefore, being expelled itself is the cause of this fault occurring, not abandoning views and not...'

---

ྟུང་བ་མ་བཤགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། དགེ་སློང་མ་ལྡོག་པ་མ་ཅན་མཚན་གྱུར་ན་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ཅན་དུ་གསུངས་སོ། །འདིར་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་དེ་ལོག་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་མདོ་ལུང་གི་དངོས་བསྟན་དང་འགལ་ཏེ། ལོག་ལྟའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཡིན་ན་ནི་དེས་སྡོམ་པ་གཏོང་བས་ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་རྟེན་དུ་ཇི་ལྟར་ 6-2-54a རུང་ཞེས་པ་ལ། དུལ་བ་ལྷས། ལོག་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་གྱི་ལྟ་བ་མ་ཡིན་ཞེས་དང་། བོད་དག །ལོག་པར་ལྟ་བ་ཡིན་ཀྱང་དགུ་པ་མ་བྱུང་ན་བསླབ་པ་མི་གཏོང་བས་ཞེས་འཆད་དོ། །བདུན་པ་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་བསྡུད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་ཡིན་པ། ཞེས་སྦྱར། གཞན་རྣམས་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སྤངས་པ་གནས་ཕྱུང་ཡིན་པ་བཞིན་དུ། བསྙིལ་བ་འདི་ཡང་གནས་ཕྱུང་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། འགྲེལ་ཆེན་ལས། སྨད་པ་ཉིད་དུ་བྱ་བར་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་གྱི། སྤང་བར་བྱ་བའི་ལས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཡོངས་སུ་མ་རྫོགས་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད། གལ་ཏེ་བསྙིལ་བའི་ཚད་གང་ཞེ་ན། དགེ་ཚུལ་ཞིག་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ཚིག་དེ་ལ་ཞུགས་པ་ན། དགེ་འདུན་གྱིས་དགེ་ཚུལ་དེ་ལས་ཐོས་པའི་ཉེན་ཀོར་ལས་ནི་བཀར། མཐོང་བའི་ཉེན་ཀོར་དུ་བཞག་སྟེ། གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་བྱ་ཞིང་། རེ་རེ་ནས་དགེ་ཚུལ་དེ་ལ་བསྒྲག་པར་བྱ། དེའི་ཚེ་ལས་བརྗོད་གསུམ་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་ན་དགེ་ཚུལ་དེ་གཟོད་བསྙིལ་བའི་ཚིག་བརྗོད་པ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བའི་ལུགས་གཅིག་དང་། ལས་བརྗོད་གསུམ་པ་ཟིན་པ་དང་བསྙིལ་ཟིན་པ་དུས་གཅིག་པ་ཡིན་པས་གསུམ་པ་བྱས་པའི་མཐར་དེ་ལ་བསྒྲག་མི་དགོས་སོ་ཟེར་བའི་ལུགས་གཉིས་འབྱུང་ལ། ཕྱི་མ་འདི་འགྲེལ་པ་མཁན་པོའི་ལུགས་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། ལས་བརྗོད་པ་གསུམ་པ་བྱས་ཟིན་པའི་འོག་ཏུ་ནི་ལས་རྫོགས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་བསྒྲགས་ཀྱང་མི་ཕན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ན་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས། ལུགས་དང་པོ་དེ་ལའང་གཉིས་ཏེ། ལས་བརྗོད་གསུམ་པའི་མཐའ་ལ་བསྒྲགས་ནས་དེར་མི་གཏོང་ན་ལས་ཀྱི་མཇུག་བསྡུད་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཞེས་པའི་ལུགས་དང་། མཇུག་བསྡུད་ཟིན་ 6-2-54b ནས་ཡང་བསྙིལ་བའི་ཚིག་ལོགས་སུ་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ལུགས་སོ། །དང་པོ་ནི་ལུང་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་མཐུན་ལ། གཉིས་པ་ནི་རྩ་བའི་མདོ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལས་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་ཡང་དག་པར་སྒོ་ཡང་དག་པར་བསྟན་པ་ན། གཞི་དེ་གཏོང་ན་ལེགས། མི་གཏོང་ན་དགེ་ཚུལ་དེ་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས། དགེ་ཚུལ་ཁྱོད་དེང་ཕྱིན་ཆད་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་སྟོན་པའོ་ཞེས་མ་ཟེར་ཅིག །ཚངས་པར་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་མཁས་པ་བླ་མའི་གནས་ལྟ་བུ་གང་ཡང་རུང་བའི་ཕྱི་བཞིན་དུ་ཡང་མ་འགྲོ་ཤིག །དགེ་སློང་རྣམས་དང་ནུབ

【現代漢語翻譯】 『不懺悔墮罪是不行的。』同樣，如果比丘尼還俗，並且不放棄邪見，那麼她就被認為是犯了墮罪。如果這裡所說的『見』不是邪見，那麼就與經律的直接教導相違背，因為邪見的定義已經完整地闡述了。如果是邪見，那麼它會使戒律失效，怎麼能成為墮罪的基礎呢？對此，調伏天（Dullha Lha）說：『這是邪惡的知識，而不是邪見。』博多（Bod）說：『即使是邪見，如果第九種情況沒有發生，戒律也不會失效。』 第七，關於驅逐沙彌後重新接納的墮罪，基礎是：『對象是已被驅逐的沙彌。』其他方面與之前相同。如果像驅逐出寺一樣，這種驅逐也是驅逐出寺嗎？對此，《大疏》（'Grelchen）中解釋說：『這被認為是應該受到譴責的行為，但不是應該放棄的行為，因為他還沒有完全進入教法。』 如果問驅逐的程度是什麼？當一個沙彌參與到不放棄邪見的言論中時，僧團應該禁止他聽到和看到沙彌的過失，並通過羯磨和四種行為來處理，並逐一向沙彌宣告。據說，如果在羯磨的第三次陳述結束時沒有放棄，那麼沙彌才算真正被驅逐。另一種觀點是，羯磨的第三次陳述完成時，驅逐也同時完成，因此第三次陳述結束后不需要再向他宣告。后一種觀點是註釋家的觀點，正如《大疏》中所說：『在完成第三次羯磨陳述之後，宣告也是無益的，因為那時沙彌已經被驅逐了。』 對於第一種觀點，也有兩種說法：一種是，在第三次羯磨陳述結束時宣告，如果不放棄，就應該說羯磨的結論。另一種觀點是，在結論之後，還應該單獨說出驅逐的言辭。第一種觀點與《律分別》（Lung Nampar 'Byedpa）一致，第二種觀點來自根本律，正如所說：『當兩次羯磨以正確的方式、以正確的方式展示三次時，放棄那個基礎是好的。如果不放棄，比丘們不應該對那個沙彌說：沙彌，從今以後不要說世尊是導師。不要跟隨任何梵行者，無論是智者、上師還是其他任何地位的人。不要與比丘們同住。』

【English Translation】 'Not confessing transgressions is not permissible.' Similarly, if a bhikshuni disrobes and does not abandon wrong views, she is considered to have committed a transgression involving downfall. If the 'view' mentioned here is not a wrong view, then it contradicts the direct teachings of the sutras and vinaya, because the definition of wrong view has been fully explained. If it is a wrong view, then it invalidates the vows, so how can it be the basis for a transgression involving downfall? To this, Dulva Lha said: 'It is evil knowledge, not a wrong view.' Bod said: 'Even if it is a wrong view, if the ninth condition has not occurred, the precepts will not be invalidated.' Seventh, regarding the transgression involving downfall of readmitting a novice monk who has been expelled, the basis is: 'The object is a novice monk who has been expelled.' The other aspects are the same as before. If, like expulsion from the monastery, this expulsion is also expulsion from the monastery, then? To this, the Great Commentary ('Grelchen) explains: 'This is considered an act that should be condemned, but not an act that should be abandoned, because he has not yet fully entered the Dharma.' If asked, what is the extent of the expulsion? When a novice monk engages in speech that does not abandon wrong views, the sangha should prohibit him from hearing and seeing the faults of the novice monk, and deal with it through karma and four actions, and proclaim it to the novice monk one by one. It is said that if he does not give up at the end of the third statement of the karma, then the novice monk is truly said to be expelled. Another view is that the expulsion is completed at the same time as the third statement of the karma is completed, so there is no need to proclaim it to him after the third statement. The latter view is the view of the commentators, as stated in the Great Commentary: 'After the third statement of the karma has been completed, proclamation is also useless, because the novice monk has already been expelled at that time.' Regarding the first view, there are also two opinions: one is that at the end of the third statement of the karma, if he does not give up, the conclusion of the karma should be stated. The other view is that after the conclusion, the words of expulsion should also be stated separately. The first view is consistent with the Vinaya Differentiation (Lung Nampar 'Byedpa), and the second view comes from the Root Sutra, as it says: 'When the two karmas are shown three times in the correct way, in the correct way, it is good to abandon that basis. If he does not give up, the monks should not say to that novice monk: Novice monk, from now on do not say that the Blessed One is the teacher. Do not follow any practitioner of pure conduct, whether a wise person, a master, or anyone else of any status. Do not dwell with the monks.'

---

་གཉིས་ཚུན་ཆད་གནས་གཅིག་ཏུ་ཉལ་དུ་དབང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་ཁྱོད་ལ་མེད་དེ། མི་གཏི་མུག་ཅན་ཁྱོད་བསྙིལ་གྱིས་གཞན་དུ་སོང་ཤིག་ཅེས་བསྒོ་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བརྒྱད་པ་ཁ་མ་སྒྱུར་བའི་གོས་གྱོན་པ་ལ། གླེང་གཞི་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། དྲུག་སྡེས་རྙེད་པ་འདོད་པས་དེ་བྱས་སོ། །དགག་བྱ་ཁྱིམ་པ་དང་རྟགས་འདྲེ་བ་དང་། རང་ཉིད་དེར་བཅོས་ནས་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་འཇུག་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། དངོས་པོ་རང་དབང་བའི་གོས་རུང་ཚད་ལྡན། རུང་བས་སྟེང་ནས་གཡོགས་པ་མ་ཡིན་པ། ཆུ་ཚགས་ལས་གཞན་པའོ། །ཀུན་སློང་ལོངས་སྤྱོད་པར་འདོད་པ། །མཐར་ལོངས་སྤྱད་པའོ། །དགུ་པ་རིན་པོ་ཆེ་ལ་རེག་པའམ། ལོངས་འཆོས་པའི་གཞིར་གཏོགས་པ་ལ། གླེང་གཞི་ཡངས་པ་ཅན་དུ་དྲུག་སྡེས། ལོངས་པ་བཞིར་གཏོགས་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ང་རྒྱལ་དང་རྒྱགས་པ་སྐྱེ་བ་དང་། གཞན་མ་དད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། དངོས་པོ་རིན་པོ་ཆེའམ་དེར་སྨོས་པ་གང་རུང་ཡིན་པ། གཞན་དབང་བ། ཆུད་འཛའ་བ་དང་སྦྱིན་བདག་བསོད་ནམས་འདོད་པས་བསྟབས་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པ་དང་ཆོས་འཆད་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་རེག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པའོ། །གཡུལ་དུ་སྤྱད་པའི་མཚོན་ 6-2-55a ཆ་དང་། རོལ་མོར་སྤྱད་པའི་ལག་ཆ་གཉིས་ནི། འདིར་རིན་པོ་ཆེར་སྨོས་པའི་ནང་དུ་བསྡུའོ། །བཅུ་པ་ཚ་བའི་དུས་ཞེས་པ་ཁྲུས་བྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས་མཐོ་འཚམས་པས་དེ་བྱས་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་བྱ་བ་མང་བ་དང་། དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི་དེ་བྱེད་པ་གནང་བའི་དུས་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ནི། ནད་པ་ལས་བྱས་ལམ་ཞུགས་དྲི། རླུང་ཆར་སྲོ་གང་སྐྲ་མཁར་ལན། །སྒོག་པ་རོ་རེག་ཕྱག་བདར་བྱས། །མ་ཡིན་ལུས་དངོས་ཡིན་པའོ། །དངོས་པོ་ཆུ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཁྲུས་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལུས་ཀྱི་ཕྱེད་ཙམ་དུ་སོན་པའོ། །ཁྲུས་གནང་བའི་དུས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སོ་ཀ་རྣམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ལྷག་མ་ཕྱེད་དང་གཉིས་དང་། དབྱར་རྣམས་ཀྱི་དང་པོ་ལས་སོ། །ཞེས་དང་། གཞན་གྱི་དུས་སུ་ཞག་བཅྭ་ལྔའི་མདུན་རོལ་དུ་ཁྲུས་བྱེད་ནའོ། །ཞེས་གསུངས་པ། ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གསུམ་པོའི་རིང་ལ་ཉི་མ་རེ་ལ་ཁྲུས་རེ་དང་། དེ་ལས་གཞན་གྱི་ཚེ་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ན་རེ་རེའོ། །གསུམ་པོའི་དུས་ནི། དབྱར་ཟླ་ར་བའི་ཚེས་གཅིག་ནས་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དབྱར་རྣམས་ཀྱི་དང་པོ་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་བཅོ་ལྔ་ནས་འཛིན་པ་འདུལ་བ་དག་གི་སྤྱི་ལུགས་ཡིན་པས་སོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་བདུན་པ། བཅུ་ཚན་བདུན་པ་ལ། སྡོམ་ནི། དུད་འགྲོ་འགྱོད་པ་སོར་མོ་དང་། །རྩེ་དང་ལྷན་ཅིག་དངངས་བྱེད་དང་། །སྦེད་དང་གདིང་མེད་གཞི་མེད་དང་། །སྐྱེས་པ་མེད་པར་ལམ་འགྲོ་བའོ། །དང་པོ་

【現代漢語翻譯】 此外，你甚至沒有權利在同一處睡覺，即使是兩夜。愚癡之人，我將斥責你，離開這裡！』他這樣說道。 第八，穿著改變口音的衣服：故事發生在王舍城，六群比丘爲了獲得供養而這樣做。禁止的行為是：模仿在家人，以及自己偽裝成某種身份，從事不應從事的行為。原因：擁有符合標準的、可以隨意使用的衣服，而不是用不合規的衣服遮蓋，也不是除了濾水器之外的其他東西。動機是想要享受。最終結果是享受了。 第九，觸控珍寶或屬於裝飾品之物：故事發生在廣嚴城，六群比丘將屬於四種享受之物據爲己有。禁止的行為是：生起傲慢和驕橫，以及使他人失去信心。原因：物品是珍寶或與珍寶相關之物，屬於他人所有，不是因為破舊或施主想要積累功德而給予的，也不是爲了完成特殊目的或講法。動機是想要觸控。行為是開始觸控。最終結果是觸控了。戰爭中使用的武器和娛樂中使用的樂器，都包含在此處所說的珍寶之中。 第十，在熱季洗澡：故事是六群比丘因為傲慢而這樣做。理由是事情太多，會成為善行的障礙。原因：地點不是允許洗澡的時間。自身不是因疾病、旅行、風、雨、炎熱、剃髮、建造、大蒜、接觸屍體、擦拭身體等原因需要洗澡。物品是水。動機是想要洗澡。行為是開始洗澡。最終結果是身體的一半被水浸濕。允許洗澡的時間是：如經中所說，索嘎月的後半月和兩個月，以及夏季的第一個月。或者在其他時間，可以在十五天前洗澡。在三個半月的時間裡，每天可以洗一次澡，其他時間則每半個月洗一次澡。這三個月的時間是從夏季第一個月的初一開始算起，也就是從夏季第二個月的十五日開始算起，這是律宗的普遍規則。 第七組十事： 第七組十事的總結：畜生、後悔、手指、嬉戲、一同、驚嚇、隱藏、無信、無根、無男性而行路。第一

【English Translation】 Furthermore, you do not even have the right to sleep in one place for even two nights. Foolish one, I will rebuke you, depart elsewhere!' Thus he spoke. Eighth, wearing clothes that change the accent: The story takes place in Rajagriha, where the Six Groups did this in order to gain offerings. The prohibited act is: imitating householders, and oneself pretending to be someone, engaging in activities that should not be engaged in. The reason: having clothes that are standard and can be used freely, not covering with non-compliant clothes, and not other than a water filter. The motivation is wanting to enjoy. The final result is enjoying. Ninth, touching jewels or belonging to ornaments: The story takes place in Vaishali, where the Six Groups appropriated things belonging to the four kinds of enjoyment. The prohibited act is: generating arrogance and pride, and causing others to lose faith. The reason: the object is a jewel or something related to jewels, belonging to others, not given because of being worn out or the patron wanting to accumulate merit, and not for accomplishing a special purpose or teaching the Dharma. The motivation is wanting to touch. The action is beginning to touch. The final result is touching. Weapons used in war and instruments used in entertainment are both included within what is said here as jewels. Tenth, bathing during the hot season: The story is that the Six Groups did this out of arrogance. The reason is that there are too many things to do, and it will become an obstacle to virtuous deeds. The reason: the place is not the time when bathing is allowed. Oneself is not in need of bathing due to illness, travel, wind, rain, heat, shaving, building, garlic, contact with a corpse, wiping the body, etc. The object is water. The motivation is wanting to bathe. The action is beginning to bathe. The final result is half of the body being wet. The time when bathing is allowed is: as said in the sutra, the latter half of the Soka month and two months, and the first month of summer. Or at other times, one can bathe fifteen days in advance. During the three and a half months, one can bathe once a day, and at other times, once every half month. The time of these three months is counted from the first day of the first month of summer, that is, from the fifteenth day of the middle month of summer, which is the general rule of the Vinaya. Seventh Set of Ten: Summary of the Seventh Set of Ten: Animal, regret, finger, play, together, fright, hide, faithless, rootless, walking without a male.

---

ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀས། ངན་སེམས་ཀྱིས་དུད་འགྲོ་བསད་པའོ། །ཀུན་སློང་གསོད་པར་འདོད་པ། ཡན་ལག་གཞན་ནི་འདེབས་སྤྱོད་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་འགྱོད་པ་སྐྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་འཆར་ཀས། ཉོན་མོངས་པ་ཕྲག་དོག །ཉེས་པ་དགེ་སློང་འགྱོད་དུ་བཅུག་པའོ། །དགག་བྱ་གཞན་གྱི་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པའི་དོན་ཅན། སྦྱོར་བ་ 6-2-55b ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གསུམ་པ་སོར་མོ་དང་། ཞེས་པ། ག་ག་ཚིལ་བྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། བཅུ་བདུན་སྡེས། བག་མེད་པས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། ཅ་ཅོའི་སྒྲ་འབྱུང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་གི་ལུས་མ་ཉམས་པ། རེག་བྱེད་བདག་ཉིད་ཀྱི་ལུས་དེ་ཡང་མ་ཉམས་པ། ཀུན་སློང་སྐྱི་གཡའ་བར་བྱ་བའི་བསམ་པས། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པའོ། །བཞི་པ་ཆུ་ལ་རྩེ་བ་ལ། གླེང་གཞི་བཅུ་བདུན་སྡེས། མ་དུལ་བས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་སྲོག་དང་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་དང་། གཞན་མ་དད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི་ཆུ་ཡིན་པ། ལུས་ཕྱེད་ཙམ་ནུབ་པ། ཀུན་སློང་རྒོད་པས་དགའ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རྩེ་བར་རྩོམ་པ། མཐའ་བརྩེས་པའོ། །ལྔ་པ་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་མ་འགགས་པ། མ་བསམས་པར་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བ་མི་འཇུག་པས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་བུད་མེད་སྤྱིས་སྒྱེད་ཀྱི་སྐབས་བཞིན་ནོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ། ཡུལ་བུད་མེད། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ལུས་སྟེན་དུ་རུང་བ། རྫུ་འཕྲུལ་ཐོབ་པ་སོགས་བཞི་མ་ཡིན་པ། བཞི་ནི། ཉེ་དུ་དང་། ཕན་འདོགས་པ་དང་། བདག་པོས་བསྲུངས་བ་མ་ཡིན་པའོ། །སྤྱོད་ལམ་ཉལ་ཞིང་གཉིད་ལོག་པ། དུས་མཚན་མོ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ཀྱང་གྲོགས་དང་མི་ལྡན་ཞིང་ཉལ་བ་དང་། གཉིད་ལོག་པའོ། །ཀུན་སློང་ཉལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མཚན་མོའི་མཐའ་འདས་པའོ། །དྲུག་པ་དངངས་པར་བྱེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀ་ཕྲག་དོག་གིས་དེ་བྱས་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་འཇིགས་པའི་རྒྱུ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ། ཀུན་སློང་སྐྱོ་བ་སྐྱེད་པའི་ 6-2-56a དོན་མ་གཏོགས་པ། དངངས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པའི་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བདུན་པ་སྦེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས་མཐོ་བཙམས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། མ་བྱིན་ལེན་གྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་

【現代漢語翻譯】 一、于【根本說一切有部毗奈耶雜事】（Vinayavastu）的緣起在舍衛城（Śrāvastī）：迦留陀夷（Kāludāyin）因惡念殺害畜生。動機是想要殺生，其他行為則如種植一般。 二、關於生起後悔心：緣起在舍衛城，迦留陀夷因嫉妒，使比丘（bhikṣu）感到後悔。所禁止的是成為他人善行的障礙。關於因緣和合，所依是：對象是具有六種功德的比丘。事物是與非比丘有關的事物。行為是具有六種言語。結果是理解意義。 三、關於『以指彈』：緣起在舍衛城，十七群比丘因放逸而做出此事。所禁止的是對該對像造成損害，以及發出嘈雜的聲音。關於因緣和合：對象是比丘未受損的身體。所觸及的是自己的身體也未受損。動機是想要使之戰慄。行為是開始行動。結果是觸及。 四、關於戲水：緣起是十七群比丘因不調伏而做出此事。所禁止的是成為生命和善行的障礙，以及使他人不生信心。關於因緣和合：所依是水。身體一半浸入水中。動機是因放逸而想要體驗快樂。行為是自己或指使他人開始嬉戲。結果是玩耍結束。 五、關於與婦女同睡：緣起在舍衛城，不凈的比丘，在未思量的情況下，因不讓知曉和看見而做出此事。所禁止的是如婦女行淫一般。關於因緣和合，所依是：處所的特徵已成立，成為一體。對象是婦女，具有能行房事的能力，具備五種名稱，身體可以依靠，不是具有神通等四種情況。四種情況是：不是親屬、不是幫助者、不是主人守護者。行為是躺下併入睡，時間是夜晚，自己也是不與同伴一起躺臥和入睡。動機是想要睡覺。行為是開始行動。結果是夜晚結束。 六、關於使人驚恐：緣起在舍衛城，迦留陀夷因嫉妒而做出此事。原因是對此對像造成損害。關於因緣和合，所依是：對象是具有六種功德的比丘。事物是令人恐懼的不悅意之物。動機是除了生起厭離心之外，想要使人驚恐。行為是自己或指使他人說出具有六種言語。結果是理解意義。 七、關於隱藏：緣起在舍衛城，近授（Neradatta）抬高價格。所禁止的是對該對像造成損害，以及成為不予取（偷盜）的因緣。關於因緣和合，所依是

【English Translation】 I. The origin in Śrāvastī: Kāludāyin killed animals out of malice. The motivation was to kill, and other actions were like planting. II. Regarding generating remorse: The origin is in Śrāvastī, where Kāludāyin, out of jealousy, caused a bhikṣu to feel remorse. What is prohibited is becoming an obstacle to others' virtuous deeds. Regarding the aggregation of causes and conditions, the basis is: the object is a bhikṣu with six qualities. The thing is something related to a non-bhikṣu. The action is having six kinds of speech. The result is understanding the meaning. III. Regarding 'flicking with a finger': The origin is in Śrāvastī, where the seventeen groups of bhikṣus did this out of negligence. What is prohibited is causing harm to that object and making a noisy sound. Regarding the aggregation of causes and conditions: the object is the bhikṣu's body that is not damaged. What is touched is one's own body that is also not damaged. The motivation is to make it shudder. The action is starting to act. The result is touching. IV. Regarding playing in the water: The origin is that the seventeen groups of bhikṣus did this out of untamedness. What is prohibited is becoming an obstacle to life and virtuous deeds, and causing others to lose faith. Regarding the aggregation of causes and conditions: the basis is water. Half of the body is submerged in the water. The motivation is wanting to experience pleasure out of frivolity. The action is starting to play by oneself or instructing others. The result is the end of playing. V. Regarding sleeping with a woman: The origin is in Śrāvastī, where an impure bhikṣu did this without thinking, by not allowing knowing and seeing. What is prohibited is like a woman committing adultery. Regarding the aggregation of causes and conditions, the basis is: the characteristics of the place have been established, becoming one. The object is a woman, having the ability to perform sexual acts, possessing five names, the body can be relied upon, not having four situations such as supernatural powers. The four situations are: not a relative, not a helper, not a master's protector. The action is lying down and falling asleep, the time is night, and oneself is also lying down and falling asleep without companions. The motivation is wanting to sleep. The action is starting to act. The result is the end of the night. VI. Regarding causing fear: The origin is in Śrāvastī, where Kāludāyin did this out of jealousy. The reason is to cause harm to this object. Regarding the aggregation of causes and conditions, the basis is: the object is a bhikṣu with six qualities. The thing is an unpleasant thing that causes fear. The motivation is wanting to cause fear, except for generating aversion. The action is speaking six kinds of speech by oneself or instructing others. The result is understanding the meaning. VII. Regarding hiding: The origin is in Śrāvastī, where Neradatta raised the price. What is prohibited is causing harm to that object and becoming a cause for not giving (stealing). Regarding the aggregation of causes and conditions, the basis is

---

ནི། ཡུལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་སྡེ་ལྔ་གང་རུང་། ལྟ་བ་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། རྒྱུད་ཐ་དད་པའོ། །དངོས་པོ་དགེ་སྦྱོང་གི་ཡོ་བྱད་རུང་ཚད་ལྡན། དེ་ཉིད་དབང་བ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཕན་འདོད་མ་གཏོགས་པ། སྦེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་སྦས་པའོ། །བརྒྱད་པ་གདིང་བ་མེད་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས་མ་བསམ་པའོ། །དགག་བྱ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི་ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་གོས་རུང་ཚད་ལྡན། རང་གིས་ཕྱིར་བླང་བ་མེད་པར་སྦྱིན་པ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་བཅུགས་ལས་གཞན་རང་གིས་བྱིན་པའི་བསམ་པས་སྤྱོད་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐའ་ལོངས་སྤྱད་པའོ། །དགུ་པ་གཞི་མེད་ལ། གླེང་གཞི་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། མཛའ་བོ་དང་ས་ལས་སྐྱེས་ཕྲག་དོག་གིས་དགེ་འདུན་ལྷག་མས་སྐུར་བའོ། །དགག་བྱ་སོགས་ཕམ་པ་གཞི་མེད་ཀྱིས་སྐུར་བའི་སྐབས་བཞིན་ནོ། །མདོར་ན་ཕམ་པས་སྐུར་ན་ལྷག་མ། ལྷག་མས་སྐུར་ན་ལྟུང་བྱེད། དེས་སྐུར་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །བཅུ་པ་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་ཞིག་གིས་སྐྱེས་པ་མེད་པར་བུད་མེད་དང་མགྲོན་ལམ་དུ་ཕྱིན་པའོ། །དགག་བྱ་གཞན་གྱིས་ཁ་ཟེར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་བུད་མེད་ཁྱིམ་པ་མོ། །ལུས་སྟེན་རུང་། ཐ་སྙད་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལྡན། རྫུ་འཕྲུལ་ཅན། ཉེ་དུ་ཕན་འདོགས་པ་གསུམ་མ་ཡིན་པའོ། །བདག་ཉིད་གྲོགས་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་འགྲོ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རྒྱང་གྲགས་ཀྱི་མཐའ་ལས་ 6-2-56b འདས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་བརྒྱད་པ། བཅུ་ཚན་བརྒྱད་པ་ལ། སྡོམ་ནི། རྐུ་དང་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་དང་། །རྐོ་དང་མགྲོན་དང་བསླབས་པ་དང་། །འཐབ་དང་མི་སྨྲ་འགྲོ་བ་དང་། །མ་གུས་ཆང་འཐུང་དུས་མིན་པའོ། །དང་པོ་རྐུན་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བ་ལ། གླེང་གཞི་སྔ་མ་དང་འདྲ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་སྐྱེས་པ། ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རྐུན་མའམ་ཤོ་གམ་འདྲ་བའི་ཚོར་བ། རང་ལ་ཕན་འདོགས་པ་པོ་མ་ཡིན་པ། གཞན་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོ་བག་ཆགས་མ་བྱང་བས། བསྒྲུབ་བྱ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའོ། །དགག་བྱ། སྡོམ་པ་མི་སྐྱེ་བ་དང་། མ་དད་པ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དངོས་པོ་དང་། རྟགས་དང་། བསམ་པ། སྡོམ་པ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དུ་མ་གྱུར་པ་དང་། སྡོམ་པ་སྐྱེ་བའི་བར་ཆད་གཞན་དང་མི་ལྡན་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི་མཁན་པོ་བྱེད་པའོ། །ཀུན་སློང་བསྙེན་རྫོགས་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་རྫོགས་པའོ། །ལོ་མ་ལོན་པ་ལ་མི་སྐྱེ་བ་ཅི་ཞེ་ན།

【現代漢語翻譯】 如果屬於五種聚落（梵文：pañca grāma，五村），即任何一個村落。觀點相同，具備三種名稱，傳承不同。物品是比丘的合格用具，擁有這些用具，動機不是偷盜心和利益心，而是想要隱藏，行為是自己或指使他人去做，最終結果是隱藏起來。第八，沒有坐墊的情況。故事發生在舍衛城，沒有考慮到近事（梵文：upasaka，優婆塞）的想法。需要否定的內容與之前相同。原因和條件是，地點是比丘，具備六種功德。物品是合格的衣服，不是自己取回而是給予的。動機不是偷盜心和貪戀，而是想要以自己給予的想法來使用。行為是開始，最終結果是使用。第九，沒有基礎的情況。故事發生在王舍城，朋友和薩拉所生的嫉妒，導致僧眾對他進行誹謗。需要否定的內容等同於以無根的失敗罪進行誹謗的情況。總之，如果以失敗罪進行誹謗，則構成僧殘罪；如果以僧殘罪進行誹謗，則構成墮罪；如果以墮罪進行誹謗，則構成惡作罪。第十，與婦女一同行走在道路上。故事發生在舍衛城，一位比丘在沒有男人的情況下，與一位婦女一同走在客棧的道路上。需要否定的是被他人指責。原因和條件是，地點是婦女，在家婦女。身體可以依靠，具備一半和五種名稱，具有神通，不是親戚或幫助者這三種情況。自己沒有同伴，動機是想要行走，行為是開始，最終結果是超過了呼喊的距離。 第八組十事

第八組十事的總結是：偷盜、未滿二十歲、挖掘、訪客、學習、爭鬥、不語、行走、不敬、飲酒、非時。

第一，與盜賊一同行走。故事與之前相似。原因和條件是，地點是在家男子，具備五種名稱，有盜賊或賭徒等感覺，不是對自己有幫助的人，其他與之前相同。第二，為未滿二十歲者授具足戒的墮罪。故事發生在舍衛城，大目犍連（梵文：Mahāmaudgalyāyana）因為習氣未除，為一位未滿二十歲者授了具足戒。需要否定的是，戒律不生起，以及不相信等。原因和條件是，地點是物品，標誌，想法，不是生起戒律的基礎，並且不具備其他生起戒律的障礙。自己是作為親教師。動機是想要授具足戒，行為是開始，最終結果是三次陳述完畢。如果未滿二十歲，戒律不生起，那是什麼原因呢？

【English Translation】 If it belongs to any of the five settlements (Sanskrit: pañca grāma, five villages). Having the same view, possessing three names, and different lineages. The object is a bhikkhu's suitable equipment, possessing these. The motivation is not a stealing mind and a benefiting mind, but wanting to hide it. The action is done by oneself or by instructing others. The final result is hiding it. Eighth, the case of not having a seat. The story takes place in Śrāvastī, not considering the thought of a near person (Sanskrit: upasaka, lay devotee). The content to be negated is the same as before. The cause and conditions are that the place is a bhikkhu, possessing six virtues. The object is suitable clothing, not taken back by oneself but given. The motivation is not a stealing mind and attachment, but wanting to use it with the thought of giving it oneself. The action is starting, and the final result is using it. Ninth, the case of having no basis. The story takes place in Rājagṛha, jealousy born from a friend and Sāla, causing the Sangha to slander him. The content to be negated is the same as the case of slander with a baseless defeat offense. In short, if slander is made with a defeat offense, it constitutes a Sanghādisesa offense; if slander is made with a Sanghādisesa offense, it constitutes a Pāyantika offense; if slander is made with a Pāyantika offense, it constitutes a Dukkata offense. Tenth, walking on the road with a woman. The story takes place in Śrāvastī, a bhikkhu went to an inn road with a woman without a man. What needs to be negated is being criticized by others. The cause and conditions are that the place is a woman, a householder woman. The body can be relied upon, possessing half and five names, having supernatural powers, not being a relative or helper these three situations. One does not have companions, the motivation is wanting to walk, the action is starting, and the final result is exceeding the distance of a shout. The Eighth Set of Ten

The summary of the eighth set of ten is: stealing, not being twenty years old, digging, visitors, learning, fighting, not speaking, walking, disrespect, drinking alcohol, unseasonal.

First, walking with a thief. The story is similar to the previous one. The cause and conditions are that the place is a householder man, possessing five names, having a feeling of being a thief or gambler, not being someone who helps oneself, others are the same as before. Second, the Pāyantika offense of conferring full ordination on someone who is not twenty years old. The story takes place in Śrāvastī, Mahāmaudgalyāyana, because his habits were not purified, conferred full ordination on someone who was not twenty years old. What needs to be negated is that the precepts do not arise, and disbelief, etc. The cause and conditions are that the place is an object, a sign, a thought, not being the basis for the arising of precepts, and not possessing other obstacles to the arising of precepts. Oneself is acting as the preceptor. The motivation is wanting to confer full ordination, the action is starting, and the final result is the completion of three statements. If one is not twenty years old, and the precepts do not arise, what is the reason?

---

དེར་གཉེན་པོ་བསྟན་པའི་ནུས་པ་ཤས་ཆུང་བའོ། །འདི་ཡང་། གནས་ཚོད་ལ་མ་ལོན་ཀྱང་། ལོན་པར་འདུ་ཤེས་ན་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། ཅིག་ཤོས་ལ་མི་ལོན་པར་འདུ་ཤེས་པ་ཉིད་མི་འཆགས་སོ། །ཤེས་གཞུང་ལས་སོ། །དེའི་ཚེ་སྡོམ་པ་སྐྱེས་ནས་ཁོ་བོས་མ་ལོན་པར་རྫོགས་སོ་སྙམ་པའི་བློ་སྐྱེས་ན། དེའི་ཚེ་མ་ལོན་ན་ནི་སྐྱེ་ཟིན་ཞིག་ལ། དེའི་ཚེ་ལོན་ན་ནི་མི་འཇིག་གོ །ཉི་ཤུ་པོ་དེ་ཡང་སྔ་ཤོལ་རྩིས་ན་ཚང་དུ་རུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མངལ་ན་གནས་པ་དང་ཤོལ་གྱི་ཟླ་བ་དག་དང་ཡང་བཅས་ཏེའོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པས་རྐོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་མ་ཡིན་པས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་དོན་དང་བྱ་བ་མང་བ་དང་། སྲོག་ཆགས་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ། གཞི་ནི། དངོས་པོས་ཡིན་པ། སྲ་བ་དང་ 6-2-57a འབྲེལ་བ། སོར་བཞི་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། འཐས་པར་གནས་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་སྐབས་དང་བར་ཆད་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ། དོན་ཁྱད་པར་ཅན་བསྒྲུབ་པའི་སྐབས་མ་གཏོགས་པའོ། །ཀུན་སློང་རྐོ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐའ་སོར་བཞི་ཙམ་བརྐོས་པའོ། །བཞི་པ་མགྲོན་དུ་གཉེར་བ་ལས་རིང་དུ་འདུག་པ་ལ། གླེང་གཞི། དྲུག་སྡེས། ལྟོ་འདུན་གྱིས་མགྲོན་དུ་བོས་པའི་ཟས་ཧ་ཅང་སློང་བའོ། །དགག་བྱ་སྦྱིན་བདག་ལ་གནོད་པ་དང་། རང་མ་རབས་སུ་མཚོན་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། སྦྱིན་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ནི་མགྲོན་དུ་བོས་པ། ནད་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་ནི་བཤམས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་འོག་ཡིན་པ། དེའི་ཚད་ནི་ཟླ་བ་བཞི་ལ་བཤད། འདི་དང་བསོད་པ་སློང་བའི་ཁྱད་པར་ནི་མགྲོན་དུ་བོས་པ་དང་མ་བོས་པའོ། །ལྔ་པ་བསླབ་པ་ལ་ཉེར་འཇོག་སྤོང་བ་ལ། གླེང་གཞི་དྲུག་སྡེས། བཀའ་དང་བསླབ་པ་ལ་མ་གུས་པ། དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་མ་དད་པ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། འདུལ་བའི་བྱ་བ་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་བསླབ་པ་ལ་ཉེ་བར་འཇོག་པ་པོ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་སྤོང་བའི་ཚིག་སྨྲ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན་གྱིས་མི་ཤེས་པ་ཉིད་སྒྲོག་པའོ། །མཐའ་དོན་གོ་བའོ། །དྲུག་པ་ཉན་རྣ་ལས་གྱུར་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགའ། རྩོད་འདོད་པའི་བསམ་པས། རྩོད་ཟླའི་གྲོས་ལ་ཉན་རྣ་བྱེད་པ། དགག་བྱ་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་དང་། འཐབ་རྩོད་ཀྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། བདག་ཉིད་དང་རྩོད་པའི་ཕྱིར་གྱི་གྲོས་བྱེད་པ་པོ་གཉིས་ཡན་ཆད་ཡིན་པ། དངོས་པོ་རང་དང་གཞན་གྱི་རྩོད་པ་གཞི་གང་རུང་ཡིན་པ། ཀུན

【現代漢語翻譯】 因此，對治煩惱的力量較弱。這也一樣，即使未達到受戒的年齡，如果自認為已達到，則會產生戒體；如果認為未達到，則不會形成戒體。這是出自《知識論》。如果那時受了戒，卻認為自己沒有完全受戒，那麼，如果那時未達到受戒年齡，則已經受了戒；如果那時已達到受戒年齡，則不會破戒。二十歲也可以算上胎齡和不足的月份，正如所說：『包括在子宮中的時間和不足的月份。』 第三，關於挖掘的墮罪。起因在舍衛城，六群比丘以非沙門的行為做了這件事。所禁止的是損害事物、製造麻煩和傷害眾生。關於構成要素，基礎是：必須是實物，堅硬且相連，達到四指以上的尺寸，並且牢固地存在。自身必須不是神通的境界，也不是有障礙的情況，除非是爲了完成特殊的任務。動機是想要挖掘，行為是開始挖掘，結果是挖掘了大約四指的寬度。 第四，關於應邀赴宴后久留。起因是六群比丘因貪圖食物而過度索取應邀赴宴的食物。所禁止的是損害施主和自我貶低。關於構成要素，基礎是：地點是具有五種功德的在家居士家，食物是適合時宜的食物或加工過的食物，並且足夠量，是施主自己的。自身是被邀請者，不是病人，時間是在所有食物都準備好之後。期限是四個月。這與乞討的區別在於是否被邀請。 第五，關於放棄學處。起因是六群比丘不尊重佛陀的教誨和學處。所禁止的是損害該地區和不信任。關於構成要素，基礎是：地點是具有六種功德的比丘，是精通律藏並致力於學處的人。事物是屬於律藏的學處。動機是想要說出放棄的言語，行為是用六種不瞭解的言語來宣揚。結果是理解了含義。 第六，關於偷聽。起因在舍衛城，難陀因為想要爭論的想法，偷聽爭論者的談話。所禁止的是損害他們，併成為爭鬥的根源。關於構成要素，基礎是：地點是具有六種功德的比丘，自身和爭論的另一方是兩個人以上，事物是自己或他人的任何爭論的理由。動機是想要偷聽，行為是靠近偷聽，結果是聽懂了所說的話。

【English Translation】 Therefore, the power to counteract afflictions is weak. Similarly, even if one has not reached the age of ordination, if one perceives oneself as having reached it, the precepts will arise; if one perceives oneself as not having reached it, the precepts will not form. This is from the 'Treatise on Knowledge'. If one has taken the precepts but thinks that one has not fully taken them, then if one has not reached the age of ordination, one has already taken the precepts; if one has reached the age of ordination, one will not break the precepts. The age of twenty can also include the time in the womb and the months of deficiency, as it is said: 'Including the time spent in the womb and the deficient months.' Third, regarding the downfall of digging. The origin is in Shravasti, where the Six Groups of monks did this in a non-ascetic manner. What is prohibited is harming things, creating trouble, and harming sentient beings. Regarding the constituent elements, the basis is: it must be a physical object, hard and connected, reaching a size of more than four fingers, and firmly established. The self must not be in a state of magical power, nor in a situation with obstacles, unless it is to accomplish a special task. The motivation is to want to dig, the action is to start digging, and the result is digging to a width of about four fingers. Fourth, regarding staying too long after being invited to a meal. The origin is that the Six Groups of monks excessively demanded food after being invited to a meal out of greed for food. What is prohibited is harming the benefactor and demeaning oneself. Regarding the constituent elements, the basis is: the place is the home of a householder with five qualities, the food is suitable food or processed food that is sufficient in quantity, and it belongs to the benefactor himself. The self is the invited guest, not a patient, and the time is after all the food has been prepared. The limit is four months. The difference between this and begging is whether one is invited or not. Fifth, regarding abandoning the training. The origin is that the Six Groups of monks did not respect the Buddha's teachings and the training. What is prohibited is harming the area and distrust. Regarding the constituent elements, the basis is: the place is a monk with six qualities, who is proficient in the Vinaya and dedicated to the training. The object is the training belonging to the Vinaya. The motivation is to want to speak words of abandonment, and the action is to proclaim ignorance with six kinds of words. The result is understanding the meaning. Sixth, regarding eavesdropping. The origin is in Shravasti, where Nanda, with the intention of arguing, eavesdropped on the conversation of the disputants. What is prohibited is harming them and becoming the cause of conflict. Regarding the constituent elements, the basis is: the place is a monk with six qualities, the self and the other party in the dispute are two or more people, and the object is any reason for dispute between oneself and others. The motivation is to want to eavesdrop, the action is to approach and eavesdrop, and the result is understanding what was said.

---

་སློང་ཞི་བར་འདོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཉན་འདོད་ 6-2-57b པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བདུན་པ་ལས་གྲལ་ལ་འདུས་ནས་མ་སྨྲས་པར་འགྲོ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགའ་བོ་ལས་དང་མི་མཐུན་པར་འདོད་པ། དགག་བྱ་ལས་དང་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ལས་ཆོས་ལྡན་གསོལ་བ་མ་ཟིན་པ། བདག་ཉིད་ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་ཤིང་། དགེ་སློང་འཁོད་པ་ལ་མ་སྨྲས་པ་བར་ཆད་དང་མི་ལྡན་པའོ། །ཀུན་སློང་འགྲོ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐའ་ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པའོ། །གསོལ་བ་ཐོས་ནས་ཕྱིན་པ་ལ་ནི་ཉེས་བྱས་སོ། །འདི་ཡང་གསོལ་བརྗོད་དང་གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་ལས་ལ་ཡིན་གྱི། རབ་བྱུང་གི་ཞུ་བ་ལྟ་བུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཟླ་གྲོགས་ལ་སྨྲ་བ་ཡང་། དགེ་འདུན་གྱི་ལས་དེ་འཆགས་པ་ལ་སྦེད་དགོས་པ་ལྟ་བུ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། དགེ་འདུན་མཐུན་པ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ལུས་པ་ཉིད་ན་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཤུལ་དུ་དགེ་འདུན་ཚང་ན་ལས་དེ་འཆགས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་འདུས་པ་ཕྱིར་ལོག་འབྱུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་འཆགས་པ་ལ་སྤྱོད་ལམ་ལས་མ་ཉམས་པ་དགོས་པའི་ཕྱིར། མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ལན་གཅིག་འདུས་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་འདུ་བའི་བསམ་པ་ཅན་གྱི་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། བརྒྱད་པ་མ་གུས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་ནི་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ། གླང་ཆེན་ལྷས་ཀྱི་བདག་པོའི་བུ་ནག་པ། ང་རྒྱལ་གྱི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བས་དེར་བྱས་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། སངས་རྒྱས་དང་དགེ་འདུན་ནམ། དེའི་ཐ་སྙད་པ་ཡིན་པ། དངོས་སུ་ཆོས་ལྡན་གྱིས་བསྒོ་བ། བདག་ཉིད་ནི་བཤད་སྦྱང་མ་བྱས་པ། ཀུན་སློང་མ་གུས་པས་འགལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐའ་རྫོགས་པའོ། །དགུ་པ་མྱོས་འགྱུར་འཐུང་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཕགས་པ་ལེགས་འོང་བག་ཆགས་མ་བྱང་བས་དེ་འཐུངས་པའོ། །དགག་བྱ་ལྟུང་བ་ 6-2-58a གཞན་གྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། ལུས་སྲོག་དང་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་དང་། འཁྲུག་ལོང་གི་རྒྱུར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་དངོས་པོ་ཆང་། མྱོས་པའི་ནུས་པ་དང་ལྡན་པ། ཚད་དུ་ལོངས་པ། ཀུན་སློང་འཐུང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདི་དགེ་བསྙེན་ཡན་ཆད་ཀྱིས་དགེ་བའི་བློས་བཏུངས་ཀྱང་བཅས་པ་དང་འགལ་ལ། ཁྱིམ་པས་ལུང་མ་སྟན་དང་དགེ་བའི་བློས་འཐུངས་པ་ལ་ཉེས་པ་ཅིར་ཡང་མི་འགྱུར་ཞིང་། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་བློས་འཐུངས་ན་རྣམ་སྨིན་ངུ་འབོད་ལ་སོགས་པ་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་ནི་ཀུན་སློང་གི་ནུས་པའོ། །འདི་དེ་ལྟར་མ་བཤད་ན། བཅས་རྐྱང་དུ་བཤད་པའི་གོ་བ་མི་འཆགས་སོ།

【現代漢語翻譯】 不想安靜地聽講，而是想參與討論，致力於行動，最終理解其意義。 第七，在僧團中未發言便離開。起因在舍衛城(梵文：Śrāvastī，漢語意思：豐德、聞者國)。難陀(梵文：Nanda，漢語意思：歡喜)想做與戒律不符之事，阻止他人做符合戒律之事，並且危害僧團。 原因：不符合比丘(梵文：bhikṣu，漢語意思：乞士)的戒律。 條件：合乎戒律的羯磨(梵文：karma，漢語意思：業)尚未結束，自己已經超過了聽法的範圍，並且在比丘們就座時，未發言且沒有障礙。動機是想要離開，行動是開始行動，結果是超過了聽法的範圍。聽到羯磨的宣告后離開，則犯下惡作罪。 這適用於宣告羯磨和布薩(梵文：poṣadha，漢語意思：增長)等事務，但不適用于出家請求等情況。與同伴交談也是如此，並非指需要隱瞞僧團的事務，而是爲了促進僧團的和諧。正如經中所說：『即使身體還在，也不會改變。』因為經中說，如果僧團完整，羯磨就能成立。因此，這不涉及解散集會，因為羯磨的成立需要行為上的不退轉。這也不是不和合，因為已經集會過一次，並且沒有不集會的意圖。 第八，不恭敬的墮罪。起因在王舍城(梵文：Rājagṛha，漢語意思：王舍城)。像廄主的兒子黑人，因傲慢而做出此事。原因是與沙門(梵文：śrāmaṇa，漢語意思：勤息)的行事方式不符。 條件：是佛陀(梵文：Buddha，漢語意思：覺者)和僧團，或是他們的代表，實際上是合乎戒律的訓誡，自己沒有學習和修行，動機是不恭敬地違抗，行動是開始行動，結果是完成。 第九，飲用令人迷醉之物。起因在舍衛城。尊者善來(梵文：Svāgata，漢語意思：善來)因習氣未除而飲用。 應禁止的行為是成為他人墮落的原因，成為身體、生命和資具的障礙，以及成為爭端的根源。 條件：物品是酒，具有致醉的能力，飲用到一定量，動機是想要飲用，行動是開始飲用，結果是吞入喉嚨。即使是居士(梵文：upāsaka，漢語意思：近事男)以上的人，如果以善意飲用，也違反了戒律。如果在家眾以未發酵的酒和善意飲用，則沒有任何罪過。如果以煩惱心飲用，則會產生哭號等果報，這就是動機的力量。如果不這樣解釋，就無法理解單純禁止的含義。

【English Translation】 Not wanting to listen quietly, but wanting to participate in discussions, committing to action, and ultimately understanding its meaning. Seventh, leaving the Saṅgha (梵文，梵文天城體：संघ，梵文羅馬擬音：saṃgha，漢語意思：僧團) without speaking. The origin is in Śrāvastī (梵文，漢語意思：City of Abundance). Nanda (梵文，漢語意思：Joy) wanted to do something that was not in accordance with the Vinaya (梵文，漢語意思：律), prevented others from doing things that were in accordance with the Vinaya, and harmed the Saṅgha. Reason: Not in accordance with the precepts of a bhikṣu (梵文，漢語意思：mendicant). Conditions: The karma (梵文，漢語意思：action) in accordance with the Vinaya has not yet ended, one has already exceeded the scope of listening to the Dharma (梵文，漢語意思：法), and when the bhikṣus are seated, one leaves without speaking and without obstacles. The motivation is to want to leave, the action is to begin to act, and the result is exceeding the scope of listening to the Dharma. Leaving after hearing the announcement of the karma incurs a duṣkṛta (梵文，漢語意思：wrongdoing) offense. This applies to the announcement of karma and poṣadha (梵文，漢語意思：observance day) and other matters, but not to requests for ordination and the like. Speaking with companions is also the same, not referring to the need to conceal the affairs of the Saṅgha, but to promote the harmony of the Saṅgha. As it is said in the sutra (梵文，漢語意思：經): 'Even if the body remains, it will not change.' Because it is said in the sutra that if the Saṅgha is complete, the karma can be established. Therefore, this does not involve dissolving the assembly, because the establishment of the karma requires non-regression in conduct. This is also not discord, because it has already been assembled once, and there is no intention not to assemble. Eighth, an offense of disrespect. The origin is in Rājagṛha (梵文，漢語意思：Royal City). The son of the elephant stable owner, Blackie, did this out of arrogance. The reason is that it is not in accordance with the way of a śrāmaṇa (梵文，漢語意思：ascetic). Conditions: It is the Buddha (梵文，漢語意思：awakened one) and the Saṅgha, or their representatives, it is actually an instruction in accordance with the Vinaya, one has not studied and practiced, the motivation is to disrespectfully disobey, the action is to begin to act, and the result is completion. Ninth, drinking intoxicants. The origin is in Śrāvastī. The venerable Svāgata (梵文，漢語意思：Welcome) drank it because his habits had not been eradicated. The prohibited behavior is becoming the cause of another's downfall, becoming an obstacle to body, life, and possessions, and becoming the root of disputes. Conditions: The item is alcohol, it has the ability to intoxicate, it is drunk to a certain amount, the motivation is to want to drink, the action is to begin to drink, and the result is swallowing into the throat. Even if someone above the level of a upāsaka (梵文，漢語意思：male lay follower) drinks with good intentions, it violates the precepts. If a householder drinks unfermented alcohol with good intentions, there is no offense. If one drinks with a mind of affliction, it will produce results such as crying, which is the power of motivation. If it is not explained in this way, the meaning of a simple prohibition cannot be understood.

---

།བཅུ་པ་དུས་མིན་དུ་གྲོང་རྒྱུ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཕགས་པ་འཆར་ཀས་སོ། །དགག་བྱ་ལུས་སྲོག་གི་བར་ཆད་དང་། ཕམ་པ་དང་པོའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དང་། སྐུར་འདེབས་འབྱུང་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། གང་དུ་འགྲོ་བའི་ཡུལ་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། འབྱུང་འཇུག་ལ་ཁྱིམ་པ་དབང་ཆེ་བ། བདག་པོའི་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། གྲོང་པའི་ཆོས་སྤྱོད་པ། གང་ནས་འགྲོ་བའི་མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པ། བདག་ཉིད་བར་ཆད་དང་མི་ལྡན་པ། དོན་ཁྱད་པར་ཅན་བསྒྲུབ་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པ། ཡུལ་ལ་མ་སྨྲས་པ། དུས་ཕྱི་དྲོ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འགྲོ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐའ་སྒོ་གཏན་ནམ་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་དགུ་པ། བཅུ་ཚན་དགུ་པ་ལ། སྡོམ་ནི། ཟས་བཅས་སྐྱ་རེངས་ད་སྡོད་དང་། །ཁབ་རལ་དང་ནི་ཁྲི་རྐང་དང་། །བརྡལ་དང་གདིང་དང་གཡན་པ་དང་། །རས་ཆེན་བདེ་གཤེགས་ཆོས་གོས་སོ། །དང་པོ་ཟས་བཅས་ཞེས་པ། གྲོང་རྒྱུ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགས། རང་ཉམས་ཀྱིས་སྔ་དྲོ་དང་ཕྱི་དྲོ་གྲོང་བརྒྱུས་པའོ། །དགག་བྱ་ཕྱི་དྲོ་དགེ་འདུན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་གནོད་པ་དང་། སྔ་དྲོ་དགེ་འདུན་གྱི་གདུགས་ཚོད་ལ་གནོད་པ་དང་། 6-2-58b དོན་དང་བྱ་བ་མང་བའོ། །ཕྱི་དྲོ་རྒྱུ་བ་ལ། རྒྱུ་ཚོགས་གོང་མ་རྣམས་ཁས་བླངས་ནས། དུས་ཉི་མ་གཅིག་ལ་ཁྱིམ་བཞི་པ་ལ་སོགས་པར་འགྲོ་བའོ། །འདི་ལ་ཁྱིམ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་འགྲོ་བ་དགོས་སོ། །སྔ་དྲོ་རྒྱུ་བ་ལ་གཞི་ནི། གང་ནས་འགྲོ་བའི་གནས་སྦྱིན་བདག་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱིས། ཟས་ཆོས་བཞི་ལྡན་ལ། མཆོད་གནས་ཆོས་བདུན་ལྡན་ཞབས་ནས་འདེགས་པའི་གནས་ཡིན་པའོ། །སྦྱིན་བདག་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་དགེ་འདུན་གཉིས་ཀ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའོ། །ཟས་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། བསམ་པ་ཐག་པས་བསྔོས་པའོ། །མཆོད་གནས་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན། །བཞིར་ལོངས་ཤིང་། རང་གི་ཚིག་གིས་བོས་པའོ། །གང་དུ་འགྲོ་བའི་གནས་གོང་མ་དང་འདྲ་བ་ལ་བདག་ཉིད་ཁྱིམ་གཉིས་བརྒྱུས་ཟིན་པ་དང་། བྲིམ་པ་ཡོལ་བར་མ་བྱ་ཤིག་ཅེས་མ་སྒོ་བའོ། །ཀུན་སློང་འགྲོ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐའ་གང་དུ་འགྲོ་བའི་གནས་དེའི་སྒོ་གཏན་ནམ་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པའོ། །གཉིས་པ་སྐྱ་རེངས་དང་ཞེས་པའི་ཚིག་གིས་བསྟན་པ། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དུ་འགྲོ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། འཆར་ཀས་དུས་མ་ཤེས་པའོ། །དགག་བྱ་ལུས་སྲོག་དང་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། རྒྱལ་པོའམ། དེའི་བཙུན་མོའི་གནས་ཡིན་པ། དུས་འོད་དམར་ནུབ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བའི་བར་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་དེར་འགྲོ་བར་འདོད་པ། མཐའ་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པའོ། །དེར་འཇུག་པའི་གནས་ཀྱི་དང་པོ་ག

【現代漢語翻譯】 第十，非時入村落。緣起于舍衛城，是阿阇梨迦羅迦的行為。應避免的過失是：身體和生命的障礙，成為第一個墮罪的原因，以及產生誹謗等。關於原因和條件，基礎是：所去之處具備地點的特徵，在家眾在出入方面有更大的權力，施主具備五個條件，村民行持佛法，從何處去的界限記憶體在，自身不具備障礙，不是爲了成就特殊的意義，沒有告知地方，時間是下午，動機是想要去，行為是開始行動，結束是門已關閉或已超過附近。 第九組 第九組的總結是：食物、黎明、現在停留，針、錐子、床腳，墊子、坐墊、屏風，大布、善逝的法衣。第一，'食物等'指的是與食物相關的墮罪。緣起于舍衛城，是近喜的行為，他因為自己的過失而在早晚進入村落。應避免的過失是：下午妨礙僧眾的佛法受用，早上妨礙僧眾的傘蓋，以及事務繁多。下午進入村落，需要承認上述的原因和條件，時間是在一天之內去四家等。這需要從一家到另一家。早上進入村落，基礎是：從何處去的地方，施主具備三種功德，食物具備四種功德，供養處具備七種功德，是抬起腳的地方。施主是具備五個條件的在家眾，自己和僧眾的物品是不同的。食物是適合時宜的食物或準備好的食物，具備合適的量，並且是真心誠意供養的。供養處是具備五種功德的比丘，已經享用了四種，並且是用自己的話語呼喚的。所去之處與上述相似，自身已經走過兩家，並且沒有說'不要讓蒼蠅飛走'。動機是想要去，行為是開始行動，結束是所去之處的門已關閉或已超過附近。第二，'黎明'這個詞指的是去王宮。緣起于舍衛城，是迦羅迦不知道時間。應避免的過失是：成為身體、生命和善行的障礙。關於原因和條件，基礎是：是國王或其妃子的住所，時間是紅光消失到黎明未升起之間，動機是想要去那裡，結束是超過附近。進入那裡的第一個地方是

【English Translation】 The tenth is entering a village at an inappropriate time. The origin is in Sravasti, and it is the action of Acharya Karaka. The faults to be avoided are: obstacles to body and life, becoming the cause of the first defeat, and generating slander, etc. Regarding the causes and conditions, the basis is: the place to be visited is established as having the characteristics of a location, laypeople have greater authority in entering and exiting, the patron possesses five qualities, the villagers practice the Dharma, being within the boundary of where one is going from, oneself not possessing obstacles, not being for the sake of accomplishing a special meaning, not informing the place, the time being afternoon, the motivation being wanting to go, the action being starting to act, and the end being the door being closed or having passed the vicinity. Ninth set The summary of the ninth set is: food, dawn, now staying, needle, awl, bed leg, mat, cushion, screen, large cloth, Sugata's Dharma robe. First, 'food, etc.' refers to the downfall related to food. The origin is in Sravasti, and it is the action of Near Joy, who entered the village in the morning and evening due to his own fault. The faults to be avoided are: hindering the Sangha's Dharma enjoyment in the afternoon, hindering the Sangha's parasol in the morning, and having many affairs. Entering the village in the afternoon requires acknowledging the above causes and conditions, the time being going to four houses, etc., in one day. This requires going from one house to another. Entering the village in the morning, the basis is: the place from which one is going, the patron possessing three qualities, the food possessing four qualities, the place of offering possessing seven qualities, being the place of lifting one's feet. The patron is a layperson possessing five qualities, and the objects of oneself and the Sangha are different. The food is food suitable for the time or prepared food, possessing a suitable amount, and being offered with sincere intention. The place of offering is a bhikshu possessing five qualities, having enjoyed four, and being called by one's own words. The place to be visited is similar to the above, oneself having already passed through two houses, and not saying 'do not let the flies fly away'. The motivation is wanting to go, the action is starting to act, and the end is the door of the place to be visited being closed or having passed the vicinity. Second, the word 'dawn' refers to going to the royal palace. The origin is in Sravasti, and it is Karaka not knowing the time. The faults to be avoided are: becoming an obstacle to body, life, and virtue. Regarding the causes and conditions, the basis is: being the residence of the king or his queen, the time being between the disappearance of the red light and the rising of dawn, the motivation being wanting to go there, and the end being passing the vicinity. The first place to enter there is

---

ང་ཞེ་ན། གཞུང་དུ། དེའི་སྒོའི་གཏན་པ་དང་། སྒོ་དེའི་ཉེ་འཁོར་གྱི་མཐའ་གཉིས་ནི་གནས་ཀྱི་དང་པོ་ཡིན་པར་གསུངས་ལ། དེའི་དོན་གཏན་པའི་རྟེན་དབུས་སུ་བཞག་ནས། གཏན་པ་དེའི་རྩེ་མོས་སྒོ་ལོགས་སམ་ཕུག་ལོགས་སུ་སླེབ་པའི་བར་ནི་གཏན་པ་དེའི་ཉེ་འཁོར་ཡིན་ལ། དེའི་ནང་ངོས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ནི་གནས་དེའི་དང་པོའོ། །མཐའ་གཉིས་པོ་གང་ཞེ་ན། སྒོ་མ་བཅད་ན་སྒོའི་ཉེ་འཁོར་གྱི་ 6-2-59a མཐའ་གནས་ཀྱི་དང་པོ་ཡིན་ལ། སྒོ་བཅད་ན་སྒོ་གཏན་གྱི་མཐའ་འཁོར་གྱི་དང་པོ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་གཏན་པའི་མཐའ་དང་། ཉེ་འཁོར་གྱི་མཐའ་ཞེས་བྱའོ། །མཚན་མོ་གཅིག་ལ་འབྱུང་འཇུག་ཏུ་མ་བྱས་ན། ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ལྟུང་བར་འགྱུར་ཏེ། སྦྱོར་བ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ད་གདོད་དང་། ཞེས་པ། བསླབ་པར་བྱ་བའི་གཞིའི་དངོས་པོ་ལ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། སྒྱུ་ཐབས་ཀྱི་བསམས་པའོ། །དགག་བྱ་ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པ་དང་། ཡིད་ཀློང་ཀློང་པོར་བྱེད་པ་དང་། སྲུང་སྡོམ་ལ་གཡེལ་བར་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཡིན་པ། གོ་བྱ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། གསོ་སྦྱོང་གི་ལས་དེ་ལ་གཏོགས་པ། བདག་ཉིད་གསོ་སྦྱོང་གི་ལས་ལན་གཉིས་ཉམས་སུ་མྱོང་ཞིང་། ཡིད་རྨོངས་པ་མ་ཡིན་པ། གནས་དུས་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་བཞད་གད་ཡིན་ཀྱང་རུང་། ཁྱད་དུ་གསོད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ནི། འདི་ཡང་མདོའི་ནང་དུ་གཏོགས་པར་ད་གདོད་ཤེས་སོ། །ཞེས་པའི་ཚིག་དྲུག་ལྡན་སྨྲས་པ། མཐའ་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་ཁབ་རལ་འཆོས་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོས་དེ་བཅོས་པའོ། །དགག་བྱ་འདོད་པ་ཆེ་བ་དང་། དོན་དང་བྱ་བ་མང་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དངོས་པོ་ཁབ་རལ་གྱི་རྒྱུ། རིན་ཆེ་བ་བ་སོ་ལྟ་བུར་སོར་བཞི་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། རང་གི་ཡིན་པ། སྔར་བཟོ་རྩོམ་བྱས་པ། ཀུན་སློང་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐའ་ཟིན་པའོ། །ལྔ་པ་ཁྲི་རྐང་འཆོས་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཁྲི་རྐང་ཚད་ལས་ལྷག་པའོ། །དགག་བྱ་ཆུད་འཛའ་བ་སོགས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་དངོས་པོ་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་ཁྲི་རྐང་གི་རྒྱུ་རུང་བ། བུ་གར་གཞུག་པའི་ཕྱོགས་མ་གཏོགས་པ་ཁྲུ་གང་ལས་སོར་ཕྱེད་ཀྱིས་ལྷག་པ། ཀུན་སློང་དེར་འདོད་པ་སོགས་སོ། །དྲུག་པ་བརྡལ་དང་། ཞེས་པ། དགེ་ 6-2-59b འདུན་གྱི་གནས་མལ་ཤིང་བལ་གྱིས་གོས་པར་བྱས་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགའ་ཞེ་ཀུ་བས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་འདུན་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དངོས་པོ་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་རུང་ཚད་ལྡན། དགོས་ཆེད་ལུས་སམ་གནས་མལ་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པའི་ཤིང་བ

【現代漢語翻譯】 我說，經文中說，『門的門閂和門附近的兩個邊緣是該處所的開始』。其含義是將門閂置於中心位置，門閂的尖端到達門側或墻側的距離是門閂的附近區域。其內部的兩個邊緣是該處所的開始。哪兩個邊緣呢？如果門沒有關閉，則門的附近邊緣是處所的開始；如果門已關閉，則門閂的邊緣周圍是處所的開始。因此，稱為門閂的邊緣和附近區域的邊緣。如果一夜之間沒有進行進入和離開，那麼就會犯下與此數量相等的墮落，因為行為是不同的。 第三，『現在開始』的意思是，對於應該學習的基礎事物進行區分。在舍衛城的事件中，六群比丘（六眾比丘）是『幻術的思考』。應該否定的對象會對該處所造成損害，使心胸狹隘，並導致對守護誓言的疏忽。原因和條件的基礎是：屬於誦讀《別解脫經》的學習基礎，可理解為具有六種要素的比丘，與布薩（Upavasatha，齋戒）儀式有關，自己已經兩次體驗過布薩儀式，並且不是精神錯亂，時間是布薩的時候，動機是開玩笑，或者想要區分。行為是：這也屬於經文中的內容，現在才知道。說了這六個要素的詞語，最終理解了含義。 第四，修補針和錐子。在舍衛城的事件中，許多比丘都在修補它們。應該否定的是貪求過多和事務繁多。原因和條件的基礎是：物品是針和錐子的材料，像貝殼一樣珍貴，長度超過四指，是自己的，以前已經制作過，動機是想要製作，行為是製作，最終完成。 第五，修補床腳。在舍衛城的事件中，六群比丘的床腳超過了規定的尺寸。應該否定的是浪費等。原因和條件的物品是：僧團的床腳材料是合適的，除了插入孔的部分外，超過一肘半指的長度，動機是想要那樣做等。 第六，『覆蓋』的意思是，用木棉覆蓋僧團的住所。在舍衛城的事件中，近喜和謝庫巴（Nanda and Sikubha）做了這件事。應該否定的是對僧團的損害。原因和條件的基礎是：物品是僧團的住所，符合標準，目的是木頭會損害身體或住所。

【English Translation】 I say, in the scriptures, it is said that 'the latch of the door and the two edges near the door are the beginning of the place'. Its meaning is to place the latch in the center, and the distance from the tip of the latch to the side of the door or the side of the wall is the vicinity of the latch. The two edges inside it are the beginning of the place. Which two edges? If the door is not closed, the edge near the door is the beginning of the place; if the door is closed, the area around the edge of the latch is the beginning of the place. Therefore, it is called the edge of the latch and the edge of the vicinity. If there is no entering and leaving during one night, then one will commit as many downfalls as there are, because the actions are different. Third, the meaning of 'now beginning' is to distinguish the basic things that should be learned. In the event in Shravasti (舍衛城), the Six Groups of Bhikshus (六眾比丘) were 'thinking of illusion'. The object to be negated will cause harm to the place, narrow the mind, and lead to negligence in guarding vows. The basis of cause and condition is: belonging to the learning basis of reciting the Pratimoksha Sutra (別解脫經), understandable as a Bhikshu with six elements, related to the Upavasatha (布薩，齋戒) ceremony, having experienced the Upavasatha ceremony twice himself, and not being mentally deranged, the time is the time of the Upavasatha, the motivation is joking, or wanting to distinguish. The action is: this also belongs to the content of the scripture, and now I know it. Saying these words of six elements, finally understanding the meaning. Fourth, repairing needles and awls. In the event in Shravasti (舍衛城), many Bhikshus were repairing them. What should be negated is greed for too much and many affairs. The basis of cause and condition is: the material of the objects is needles and awls, as precious as shells, more than four fingers long, belonging to oneself, having been made before, the motivation is wanting to make, the action is making, and finally completing. Fifth, repairing bed legs. In the event in Shravasti (舍衛城), the bed legs of the Six Groups of Bhikshus exceeded the prescribed size. What should be negated is waste, etc. The items of cause and condition are: the material of the Sangha's (僧團) bed legs is suitable, except for the part inserted into the hole, the length exceeds one cubit and a half finger, the motivation is wanting to do so, etc. Sixth, the meaning of 'covering' is to cover the Sangha's (僧團) residence with kapok. In the event in Shravasti (舍衛城), Nanda and Sikubha (近喜和謝庫巴) did this. What should be negated is the harm to the Sangha (僧團). The basis of cause and condition is: the object is the Sangha's (僧團) residence, which meets the standard, and the purpose is that the wood will harm the body or residence.

---

ལ་ལོ། །མཐའ་སུམ་ཆ་ཙམ་གོས་པའོ། །བདུན་པ་གདིང་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དགེ་སློང་མང་པོས་གདིང་བ་ཚད་ལྷག་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་འདོད་ཞེན་ཆེ་བ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་དུ་མི་རུང་བས་ཆུད་འཛའ་བའོ། །གཞི་ལ། དངོས་པོ་གདིང་བའི་རྒྱུ་རུང་ཚད་ལྡན། རང་དབང་བ། སྔར་གཞན་གྱིས་བཟོ་རྩོམ་མ་བྱས་པ་ཀུན་སློང་སོགས་གོ་སླའོ། །འདིའི་ཚད་ནི། སྲིད་དུ་ཁྲུ་གསུམ། ཞེང་དུ་ནི་ཁྲུ་དོ། །སོར་དྲུག་གོ །བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་གཡན་པ་དང་རས་ཆེན་ལ། གླེང་གཞི་དགེ་སློང་མང་པོས་དེ་དང་དེ་ཚད་ལྷག་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་སོགས་གཞན་རྣམས་རིགས་འདྲེ། ཚད་ནི་གཡན་དགབ་ལ། སྲིད་དུ་ཁྲུ་དྲུག་དང་། ཞེང་དུ་ཁྲུ་གསུམ། དབྱར་གྱི་རས་ཆེན་ལ་སྲིད་དུ་ཁྲུ་དགུ། ཞེང་དུ་ཁྲུ་གསུམ་དང་། སོར་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །བཅུ་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་ལས་གྱུར་པ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། གང་ཟག་ཉེར་དགས། ཉོན་མོངས་པ་བླ་མ་ལྟར་བཅོས་པས། ཉེས་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་བྱེད་དུ་བཅུག་པའོ། །དགག་བྱ་བླ་མ་ལྟར་འཆོས་པ་དང་། དེ་ཚོལ་བས་དགེ་བའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཆོས་གོས་ཀྱི་རྒྱུ་རུང་བ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ནི་དེའི་ལུས་ཙམ་མེད་པར་དེའི་ཚད་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་བྱས་ཟིན་པའོ། །གསུམ་པོའི་གོས་ལྷག་པོ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་སྐབས་འདིར། བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་འཆགས་ན་ནི་འཆང་སྤང་གི་དགག་བྱ་ཁེགས་ལ། མི་འཆགས་ན་ཞག་བཅུ་ན་དེའི་ཉེས་དམིགས་འབྱུང་ངོ་། ། ༈ སོ་སོར་བཤགས་པའི་སྡེ། བཞི་པ་སོ་སོར་གཤགས་པའི་སྡེ་ཚན་ལ། སྡོམ་ནི། གྲོང་དང་ཁྱིམ་གཞན་ 6-2-60a ཉིད་དང་ནི། །བསླབ་པ་རྣམས་དང་དགོན་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཕན་པར་གསུང་བ་ཡིས། །སོ་སོར་བཤགས་པ་བྱ་བར་གསུངས། །ཞེས་པ་དང་པོ་དགེ་སློང་མ་ལས་ཟས་ལེན་པའི་སོར་བཤགས་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། ཉེར་དགའ་ཉོན་མོངས་པ་མཐོ་འཚམས་པས་དགེ་སློང་མ་ལས་ཟས་བླངས་པའོ། །དགག་བྱ་ཁ་ཟེར་བ་དང་། ཡུལ་དེ་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། གྲོང་ངམ་དེའི་ཉེ་འཁོར་རམ། ལམ་པོ་ཆེ་གསུམ་པོ་གང་རུང་ན་འདུག་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་མ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པ། དེའི་ཁྱད་པར་ཡང་། འབྲིམ་པའི་ཆེད་དུ་མ་སྒྲུབ་པར་བཟའ་བའི་ཆེད་དུ་བསྒྲུབ་པ། བདག་ཉིད་ཀྱང་གནས་གསུམ་པོ་གང་རུང་ན་འདུག་པ། ཀུན་སློང་ལེན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཟོས་པའོ། །གཉིས་པ་ཐོད་རྒལ་དུ་འབྲིམ་པ་མ་ཟློག་པར་ཟ་བ་ལ། གླེང་གཞི་མཉན་ཡོད་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་ངོ་ཟློག་མ་ཕོད་པ། དགག་བྱ་སྦྱིན་བདག་ལ་གནོད་པ་དང་། དགེ་སློང་གཞན་གྱི་སྐལ་བ་འཆད་པ་སོ

【現代漢語翻譯】 ལ་ལོ། (lalo) 大概覆蓋了三分之一的面積。第七個是坐墊，故事發生在舍衛城。許多比丘製作了過大的坐墊。應該禁止的是對物質的貪戀，以及因為不能使用而造成的浪費。關於基礎，物品是符合標準的坐墊材料，是自主的，以前沒有被其他人制作過，動機等等都很容易理解。這個坐墊的尺寸是：長度三肘，寬度兩肘，厚度六指。第八個和第九個是遮雨布和夏季大布，故事是許多比丘製作了過大的遮雨布和夏季大布。其他應該禁止的事項與之前類似。尺寸是：遮雨布的長度是六肘，寬度是三肘。夏季大布的長度是九肘，寬度是三肘十八指。第十個是違背了善逝（梵文：Sugata，含義：如來）的法衣尺寸。故事發生在舍衛城。有個人非常貪婪，像對待上師一樣對待煩惱，因此允許他製作符合善逝法衣尺寸的法衣。應該禁止的是像對待上師一樣對待煩惱，以及因為尋求這些而阻礙了善行。關於原因和條件，基礎是：法衣的材料是合格的，自己沒有僅僅擁有身體，而是想要製作符合法衣尺寸的法衣，行為是製作，最終是製作完成。在這三種情況下，如果剩餘的布料被加持，如果加持成功，那麼持有和放棄的禁令就會被消除；如果加持不成功，那麼十天後就會出現過失。 ༈ སོ་སོར་བཤགས་པའི་སྡེ། (sosoer shagpai de) 懺悔品 第四個是各自懺悔的類別。總結是：村莊和別人的家，以及戒律和寺院，佛陀爲了利益而宣說，因此宣說應該各自懺悔。第一個是比丘尼處接受食物的懺悔，故事發生在舍衛城。貪婪的ཉེར་དགའ་(nyer dga) 因為煩惱而傲慢，從比丘尼處接受了食物。應該禁止的是被批評，以及對那個地方造成損害。關於原因和條件，基礎是：比丘尼具有八法，住在村莊或其附近，或在三條大道中的任何一條上，物品是符合標準的、在適當時間可以食用的食物或飲料，由比丘尼自己準備。其特殊之處在於，不是爲了分發而準備，而是爲了自己食用而準備。自己也住在三個地方中的任何一個，動機是想要接受食物，行為是開始接受食物，最終是吃掉了食物。第二個是不阻止過度分發而食用，故事發生在舍衛城。六群比丘因為無法阻止煩惱的誘惑，應該禁止的是對施主造成損害，以及減少其他比丘的份額等等。

【English Translation】 lalo. Approximately covers one-third of the area. The seventh is the seat cushion, the story takes place in Sravasti. Many monks made oversized seat cushions. What should be prohibited is the attachment to materials, and the waste caused by not being able to use them. Regarding the basis, the item is a qualified seat cushion material, is autonomous, has not been made by others before, and the motivation etc. are easy to understand. The size of this cushion is: three cubits in length, two cubits in width, and six fingers in thickness. The eighth and ninth are the rain cover cloth and the summer large cloth, the story is that many monks made oversized rain cover cloths and summer large cloths. Other matters that should be prohibited are similar to the previous ones. The sizes are: the rain cover cloth is six cubits in length and three cubits in width. The summer large cloth is nine cubits in length, three cubits in width, and eighteen fingers in thickness. The tenth is violating the Sugata's (梵文：Sugata，含義：Tathagata) Dharma robe size. The story takes place in Sravasti. Someone was very greedy, treating afflictions like a guru, so he was allowed to make a Dharma robe that meets the Sugata's Dharma robe size. What should be prohibited is treating afflictions like a guru, and hindering good deeds by seeking these. Regarding the cause and conditions, the basis is: the material of the Dharma robe is qualified, one does not merely possess the body, but wants to make a Dharma robe that meets the Dharma robe size, the action is making, and finally it is completed. In these three cases, if the remaining cloth is blessed, if the blessing is successful, then the prohibitions of holding and abandoning will be eliminated; if the blessing is not successful, then the fault will occur after ten days. ༈ སོ་སོར་བཤགས་པའི་སྡེ། (sosoer shagpai de) Chapter on Confession The fourth is the category of individual confessions. The summary is: villages and other people's homes, as well as precepts and monasteries, the Buddha spoke for the benefit, therefore he spoke that individual confessions should be made. The first is the confession of receiving food from a Bhikkhuni, the story takes place in Sravasti. The greedy ཉེར་དགའ་(nyer dga) was arrogant due to afflictions and received food from a Bhikkhuni. What should be prohibited is being criticized, and causing damage to that place. Regarding the cause and conditions, the basis is: the Bhikkhuni has eight dharmas, lives in the village or its vicinity, or on any of the three major roads, the item is qualified food or drink that can be eaten at the appropriate time, prepared by the Bhikkhuni herself. Its special feature is that it is not prepared for distribution, but prepared for one's own consumption. One also lives in any of the three places, the motivation is to want to receive food, the action is starting to receive food, and finally the food is eaten. The second is eating without preventing excessive distribution, the story takes place in Sravasti. The six groups of monks, because they could not resist the temptation of afflictions, what should be prohibited is causing damage to the benefactor, and reducing the share of other monks, etc.

---

གས་སོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། རང་དང་བསྒོ་བཤམ་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་མ་གཉིས་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། དེ་ལྟར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བདུན་ལྡན། ཡུལ་རུང་བ་ན་འདུག་པ། བསྒོ་བཤམ་བྱེད་པ་ལ་ཞུགས་པ། དེ་ལྟར་བྱེད་པ་དེ་དགེ་སློང་ཅིག་གིས་མ་ཟློག་པ། ཀུན་སློང་ལེན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཟོས་པའོ། །བསྒོ་བཤམ་ཞེས་པ་ནི་གྲལ་རིམ་དུ་མ་ཕེབས་པར་འབྲིམ་དུ་འཇུག་པའི་མིང་ངོ་། །གསུམ་པ་བསླབ་པ་དྲལ་ཏེ་ཁྱིམ་དུ་འཇུག་པ་ལ། གླེང་གཞི་ཡངས་པ་ཅན་དུ། དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་འགྲན་ཚོལ་བས་དེ་བྱས་པའོ། །དགག་བྱ་དགེ་འདུན་གྱི་བཀའ་བཅག་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་ལ་གནོད་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ 6-2-60b བསླབ་པའི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པ་དང་འབྲེལ་བ། རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། བདག་ཉིད་ནི་ཁྲིམས་དེའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཀུན་སློང་དེའི་ཁྱིམ་ནས་བླངས་ཏེ་ཟ་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ཟོས་པའོ། །སྡོམ་པ་དེ་མ་བྱིན་པའི་གོང་དུ་མགྲོན་དུ་བོས་ནས་ཟ་བཞིན་པ་ལ་ཉེས་པ་འདི་མེད་དོ། །བཞི་པ་ནགས་མ་བརྟགས་པ་ལས་གྱུར་པ་ལ། གླེང་གཞི་ཡུལ་སེར་སྐྱར། གང་ཟག་དྲུག་སྡེས། ཉོན་མོངས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་དོན་ཡལ་བར་དོར་བ། ཉེས་པ་ནགས་མ་ཉུལ་བར་བཟའ་བ་བླངས་ཏེ་ཟོས་པའོ། །རྒྱུ་ཚོགས་ལ་གཞི་ནི། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ནི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། གནས་གྲོང་ངམ་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་རྒྱང་གྲགས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་ཡིན་པ། འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་བདག་ཉིད་དགོན་པ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྲུང་བའི་བྱ་བ་མ་སྒྲུབ་པ། ཀུན་སློང་ཕྱི་རོལ་གྱི་གནས་དེར་བླངས་ནས་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདི་ནགས་ཉུལ་བའི་དགེ་སློང་ལ་འབྱུང་ལ། དེ་ཉུལ་བ་ཡང་སྦྱིན་བདག་གི་འཇིགས་པ་སྲུང་བའི་དོན་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །འདི་དག་ལ་སོ་སོར་བཤགས་པ་ཞེས་ཟེར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། རྒྱུད་ལ་མི་འཆབ་པར་སོ་སོར་བཤགས་དགོས་པས་ན། ཞེས་གསུང་མོད། གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་དྲན་ན་གནས་དེ་ཉིད་དུ་དང་པོར་བཤགས་དགོས་པས་ན་དེ་ཞེས་བྱའོ། །ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་དང་ཉེས་བྱས་ལ་དེར་ཐལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉེས་བྱས་ནི་མཐོལ་བ་དང་མཉམ་དུ་ཡིད་ཀྱིས་བསྡམས་པས་ཀྱང་འདག་ལ། ངེས་པར་བཤགས་དགོས་པ་གཞན་དང་། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་ནི། གནས་དེ་ཉིད་དུ་མ་བཤགས་ཀྱང་། གང་ཟག་རེ་རེ་བའི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་འདག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་པ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་ཚན་ལ། སྡོམ་ནི། ཤམ་ཐབས་ལ་ནི་རྣམ་བདུན་དང་། །སྟོད་གཡོགས་ལ་ཡང་རྣམ་གསུམ་དང་། །ཤིན་ཏུ་བསྡམས་ལ་སོགས་པ་ལྔ

【現代漢語翻譯】 好的。關於因緣聚合的基礎：在家人具備五個條件（指五種身份或關係），不是親屬，兩位與自己進行勸誡的比丘尼所用的物品不同，食物或飲料是符合時宜且適量的。這樣做的是具備七法的比丘尼，住在合適的處所，參與勸誡，這樣做沒有被任何比丘阻止，想要接受勸誡，開始行動，最終吃完。『勸誡』指的是在沒有按資歷安排的情況下允許分發食物。 第三，違背戒律而進入在家狀態：起因在廣嚴城，六群比丘所為，因為煩惱而爭鬥。應禁止的是違背僧團的教令和損害施主。關於因緣聚合的基礎：處所是在家人，與給予戒律相關聯，物品不同，食物或飲料是符合時宜且適量的。自己屬於該戒律的範圍，想要從那家取食，最終吃完。在給予戒律之前，如果被邀請去吃飯，則沒有這個過失。 第四，由於未巡視森林而犯戒：起因在舍衛城，人物是六群比丘，因為煩惱而放棄了僧團的利益，過失是沒有巡視森林就取食。關於因緣聚合的基礎：處所是在家人，具備五個條件，物品不同，食物或飲料是適量的。地點是村莊或寺院之外一由旬的地方，處於危險之中，自己不是住在寂靜處的人，也沒有進行守護工作，想要在那外面的地方取食，開始行動，最終吞下。這發生在巡視森林的比丘身上，而巡視森林也是爲了守護施主的安危。 之所以稱這些為『各自懺悔』，是因為必須坦誠地各自懺悔，不隱瞞。但如果在誦戒時想起，必須首先在那裡懺悔。不僅僅是單墮和惡作，因為惡作可以通過坦白和同時約束內心來消除，而單墮即使不在那裡懺悔，也可以通過在每個人面前懺悔來消除。第五，關於惡作的類別，偈頌是： 『下裙有七種，上衣有三種，極約束等有五種。』

【English Translation】 Okay. Regarding the basis for the aggregation of causes and conditions: A householder possesses five conditions (referring to five identities or relationships), is not a relative, the two bhikshunis who advise oneself use different items, the food or drink is timely and appropriate in quantity. The bhikshuni who does this possesses the seven dharmas, resides in a suitable place, participates in advising, doing so is not prevented by any bhikshu, wants to receive advice, begins to act, and finally finishes eating. 'Advising' refers to allowing distribution of food without arranging according to seniority. Third, breaking the precepts and entering the state of a householder: The origin is in Vaishali, done by the group of six bhikshus, because of afflictions and fighting. What should be prohibited is violating the Sangha's teachings and harming the patrons. Regarding the basis for the aggregation of causes and conditions: The place is a householder, associated with giving precepts, the items are different, the food or drink is timely and appropriate in quantity. Oneself belongs to the scope of that precept, wants to take food from that house, and finally finishes eating. Before giving the precepts, if invited to eat, there is no fault. Fourth, violating the precepts due to not patrolling the forest: The origin is in Shravasti, the people are the group of six bhikshus, because of afflictions abandoning the Sangha's interests, the fault is taking food without patrolling the forest. Regarding the basis for the aggregation of causes and conditions: The place is a householder, possessing five conditions, the items are different, the food or drink is appropriate in quantity. The location is one yojana outside the village or monastery, in danger, oneself is not a person living in a solitary place, nor has one performed the work of guarding, wanting to take food from that outside place, beginning to act, and finally swallowing. This happens to a bhikshu who patrols the forest, and patrolling the forest is also for guarding the safety of the patrons. The reason why these are called 'individual confessions' is because one must honestly confess individually, without concealing. But if one remembers during the recitation of precepts, one must first confess there. It is not just about single transgressions and wrongdoings, because wrongdoings can be eliminated by confessing and simultaneously restraining the mind, while single transgressions, even if not confessed there, can be eliminated by confessing in front of each individual. Fifth, regarding the category of wrongdoings, the verse is: 'There are seven kinds of lower garments, three kinds of upper garments, and five kinds of extreme restraint, etc.'

---

། །མགོ་བོ་གཡོགས་ 6-2-61a ལ་སོགས་པ་ལྔ། །མཆོངས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ལྔ། །ལུས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ལྔ། །འདུག་པར་བྱ་བ་དགུ་དག་དང་། །བྱིན་ལེན་བྱ་བ་བརྒྱད་རྣམས་སོ། །བདུན་ནི། ཤམ་ཐབས་ཟླུམ་པོར་བགོ་བར་བྱ་བ་དང་། ཧ་ཅང་རྩེངས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཧ་ཅང་འཇོལ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། གྲྭ་གླང་པོ་ཆེའི་སྣ་ལྟར་བསྣར་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། གོང་དུ་བལྟབ་པ་དང་། ཕུར་མ་ལྟར་འདུག་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྦྲུལ་མགོའི་གདེངས་ཀ་ལྟར་ཕྱིར་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་བདུན་ནོ། །གསུམ་ནི། བླ་གོས་དང་སྣམ་སྦྱར་ཟླུམ་པོ་དང་། མ་རྩེངས་པ་དང་། མ་འཇོལ་བའོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་ཤིང་འགྲོ་བ་དང་། སྟོད་གཡོགས་དང་སྨད་གཡོགས་ལེགས་པར་བགོས་ཤིང་འགྲོ་བ་དང་། སྒྲ་སྐྱུངས་ཞིང་འགྲོ་བ་དང་། མིག་མི་གཡེང་བར་བྱས་ཤིང་འགྲོ་བ་དང་། གཉའ་ཤིང་གང་དུ་ལྟ་ཞིང་འགྲོ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། མགོ་གོས་ཀྱིས་མི་གཡོག་པ་དང་། ཤམ་ཐབས་འདོམས་སྣང་བ་ཙམ་དུ་མི་རྫེ་བ་དང་། བླ་གོས་ཕྲག་པ་ལ་མི་གཟེར་བ་དང་། ལག་པ་མདུན་ནས་གཉའ་གོང་དུ་མི་སྣོལ། རྒྱབ་ནས་ལྟག་པར་མི་སྤྲད་པའོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། འགྲོ་བའི་ཚེ་མི་འཆོངས་པ་དང་། སྒྱིད་པ་མི་རྒྱང་བ་དང་། ཙོག་བུས་མི་འགྲོ་བ་དང་། རྟིང་པ་བཏེག་ནས་བྲང་གིས་མི་འགྲོ་བ་དང་། གྲུ་མོ་སྨྱུང་སྨྱུང་པོར་བྱས་ཏེ་ལག་མཐིལ་དཀུར་བརྟེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་མི་འགྲོ་བའོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། ལུས་མི་སྒྱུར་བ་དང་། ལག་པ་མི་སྐྱོག་པ་དང་། མགོ་བོ་མི་སྒྱུར། གཞན་དང་ཕྲག་པ་མི་སྤྲད། གཞན་དང་ལག་པ་སྦྲེལ་བར་འགྲོ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ནས་དགུ་ནི། ཁྱིམ་དུ་མ་སྒོ་བར་སྟན་ལ་མི་འདུག །མ་རྟགས་པར་སྟན་ལ་མི་འདུག །ལུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལྗིད་ཀྱིས་མི་དབབ་པར་འདུག །རྐང་པ་མི་སྣོལ་བར་འདུག །རླ་མི་སྣོལ་བར་དང་། ལོང་བུའི་སྟེང་དུ་ལོང་བུ་མི་བཞག་པ་དང་། ཁྲིའི་འོག་ཏུ་རྐང་པ་མི་དགུག་པར་དང་། རྐང་པ་མི་གདང་བར་དང་། འདོམས་མི་ 6-2-61b སྣང་བར་འདུག་པ་དང་། ལག་པ་འགྲམ་པ་ལ་མི་རྟེན་པ་དང་། སྟན་ཐབས་ཕྲག་པ་ལ་མི་བཀུར་བ་རྣམས་སོ། །ཕྱི་མ་འདི་གཉིས་རྩ་བའི་མདོ་ན་མེད་དོ། །དེ་ནས་བརྒྱད་ནི། ཟས་ལེགས་པར་བླང་བར་བྱ་བ་དང་། མུ་དང་ཁ་ཏ་ཆད་མ་ཡིན་པར་དང་། ཚོད་མ་དང་མཉམ་པོ་མ་ཡིན་དང་། མཐར་ཆགས་སུ་དང་། ལྷུང་བཟེད་ལ་བལྟ་ཞིང་བླང་བ་དང་། བཟའ་བཅའ་མ་འོང་པར་ལྷུང་བཟེད་མི་བཟེད་པ་དང་། ཡང་འདོད་པའི་ཕྱིར་འབྲས་ཆན་གྱི་ཚོད་མ་མི་དགབ་པ་དང་། ཚོད་མས་འབྲས་ཆན་མི་དགབ་པ་དང་། བཟའ་བྱའི་སྟེང་དུ་ལྷུང་བཟེད་བཟུང་བར་མི་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །སྡོམ་གཉིས་པ་ནི། ཟས་ལ་ལེགས་པར་བྱ་བ་དྲུག །ཙུག་ཙུག་ལ་སོགས་རྣམ་པ་ལྔ། །འབྲུ་ནས་ཐ་དད་བྱེད་པ་ལྔ། །ལག་པ་ལྡག་ལ་སོགས་པ་ལྔ། །ཞེས་པ་དང་

【現代漢語翻譯】 頭覆等五事，跳躍等五事，身體等五事，九種坐姿，八種接受給予之法。 七者：應穿圓裙；不應過於緊繃；不應過於鬆垮；不應如象鼻般捲起；不應向上摺疊；不應如橛子般；不應如蛇頭般翹起，此為七。 三者：上衣和僧裙應為圓形，不應緊繃，不應鬆垮。 接著是五者：身語意三門極度約束而行；上下衣裳穿戴整齊而行；縮小聲音而行；不使眼神遊移而行；如看軛木般而行。 接著是五者：頭不以衣覆；裙子不撩至露出下體；上衣不釘于肩上；手不在胸前交叉，不在背後相握。 接著是五者：行走時，不跳躍；不搖擺臀部；不蹲著走；不抬起腳跟，挺著胸走；不做彎曲手肘，手掌撐腰的姿勢行走。 接著是五者：不搖動身體；不揮舞手臂；不搖頭；不與他人肩膀相碰；不與他人手牽手行走。 接著是九者：未鋪設坐墊前，不在家門口坐下；未作標記前，不在坐墊上坐下；不以全身重量壓迫而坐；不交叉雙腿而坐；不交叉雙膝；不在脛骨上疊放脛骨；不在床下彎曲雙腿；不張開雙腿；不露出下體而坐；不以手托腮；不將坐墊搭在肩上。 後兩者在根本律中沒有。 接著是八者：應好好接受食物；不應中斷'木'和'卡塔'；不應與'措瑪'相同；應有次第；應看著缽而接受；食物未到時不應拿缽；爲了再次索取，不應蓋上米飯的'措瑪'；不應用'措瑪'蓋住米飯；不應將缽放在食物之上。 第二組偈頌是：六種善待食物之法，'簇簇'等五種，區分青稞等五種，舔手等五種。

【English Translation】 Five things related to covering the head, five things related to jumping, five things related to the body, nine ways of sitting, and eight ways of giving and receiving. The seven are: The lower garment should be worn in a circular manner; it should not be too tight; it should not be too loose; it should not be stretched out like an elephant's trunk; it should not be folded upwards; it should not be like a peg; it should not protrude outwards like the hood of a snake, these are the seven. The three are: The upper robe and the monastic shawl should be circular, not too tight, and not too loose. Then there are five: Walking with the three doors of body, speech, and mind extremely restrained; walking with the upper and lower garments properly worn; walking while minimizing sound; walking without letting the eyes wander; walking as if looking at a yoke. Then there are five: Not covering the head with clothing; not lifting the lower garment to reveal the genitals; not pinning the upper robe on the shoulders; not crossing the hands in front of the chest, not clasping them behind the back. Then there are five: When walking, not jumping; not swaying the buttocks; not walking in a squatting position; not walking with the heels raised and the chest puffed out; not walking with the elbows bent and the palms resting on the waist. Then there are five: Not swaying the body; not waving the arms; not shaking the head; not touching shoulders with others; not walking hand in hand with others. Then there are nine: Before a seat is laid out, not sitting at the doorway of a house; before it is marked, not sitting on the seat; not sitting with the weight of the whole body pressing down; not sitting with the legs crossed; not crossing the knees; not placing one shin on top of the other; not bending the legs under the bed; not spreading the legs apart; not sitting with the genitals exposed; not resting the hands on the cheeks; not draping the seat over the shoulders. The latter two are not in the root text. Then there are eight: Food should be received well; 'mu' and 'kata' should not be interrupted; it should not be the same as 'tsoma'; it should be in order; one should look at the alms bowl while receiving; one should not hold the alms bowl before the food arrives; in order to ask for more, one should not cover the rice with 'tsoma'; one should not cover the rice with 'tsoma'; the alms bowl should not be held above the food. The second summary verse is: Six ways to treat food well, five things like 'tsuk tsuk', five things that differentiate barley, and five things like licking the hands.

---

པོ་དྲུག་ནི། ཟས་ལེགས་པར་བཟའ་བར་བྱ་བ་དང་། ཁམ་ཧ་ཅང་ཆུང་བ་མ་ཡིན་པར་དང་། ཁམ་རན་པར་དང་། ཁམ་གྱིས་མ་སླེབ་པར་ཁ་མི་གདང་བར་དང་། ཁ་ཁམ་གྱིས་བཀང་སྟེ་སྨྲ་བར་མི་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། སྐྱུར་བར་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་ཙུག་ཙུག་དང་། གྲང་བར་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་ཧུ་ཧུ་དང་། ཚ་བར་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་ཕུ་ཕུ་མི་བྱ་བ་དང་། ལྕེ་ཕྱུང་སྟེ་ཟས་མི་ཟ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། འབྲུ་ནས་ཐ་དད་དུ་མི་བྱ་བ་དང་། ཕྱས་མི་གདགས་པ་དང་། མཁུར་བ་མི་སྤོང་བ་དང་། རྐན་མི་ཏོག་པ་དང་། ཁམ་འཕྲོར་མི་བཅད་པར་བཟའ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། ལག་པ་མི་ལྡག་པ་དང་། ལྷུང་བཟེད་མི་བྱོག་པ་དང་། ལག་པ་མི་སྤྲུག་པ་དང་། ལྷུང་བཟེད་མི་སྐྱམ་པ་དང་། ཟས་ལ་མཆོད་རྟེན་འདྲ་བར་བྱས་ཏེ་མི་བཟའ་བ་རྣམས་སོ། །སྡོམ་གསུམ་པ་ནི། འཕྱ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཞི། །ལྷུང་བཟེད་ལ་ཡང་རྣམ་པ་བདུན། །འགྲེང་བར་བྱེད་ལ་སོགས་པ་ལྔ། །མགོ་བོ་གཡོགས་ལ་སོགས་པ་ལྔ། །དོ་ཀེར་ཅན་ལ་སོགས་པ་ལྔ། །གླང་ཆེན་ལ་སོགས་བཞོན་པ་ལྔ། །ལག་ན་མཁར་བ་ལ་སོགས་དྲུག །ན་བ་ལ་སོགས་བཞི་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ 6-2-62a བཞི་ནི། དྲུང་ན་འདུག་པའི་དགེ་སློང་གི་ལྷུང་བཟེད་ལ་ཕྱས་གདགས་པའི་ཕྱིར་མི་ལྟ། ལག་པ་ཟས་དང་འབགས་པས་ཆུ་སྣོད་ལ་མི་བཟུང་། དྲུང་ན་འདུག་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཟས་དང་འབགས་པའི་ཆུས་མི་གཏོར། ཁྱིམ་པ་འདུག་པ་ལ་མ་དྲིས་པར་ཟས་དང་འབགས་པའི་ཆུ་ཁྱིམ་དུ་མི་དབོ། བདུན་ནི། ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ནང་དུ་ཟས་ཀྱི་ལྷག་མ་བླུགས་ཏེ་མི་དོར། འོག་གཞི་མེད་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བཟེད་མི་བཞག །གད་ཁ་མ་ཡིན་པ་དང་གཡང་ས་མ་ཡིན་པ་དང་རྐན་གཟར་པོ་མ་ཡིན་པར་ལྷུང་བཟེད་བཞག །འགྲེང་ཏེ་ལྷུང་བཟེད་མི་བཀྲུ། གད་ཁ་སོགས་གསུམ་མ་ཡིན་པར་ལྷུང་བཟེད་བཀྲུ། འབབ་ཆུ་དྲག་པོའི་རྒྱུན་ལས་ཟློག་སྟེ་ལྷུང་བཟེད་ཀྱིས་ཆུ་མི་ཅུ། ལྷུང་བཟེད་ལན་གསུམ་བཀྲུས་ཏེ་གཙུག་ལག་གི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གི་བཟླས་བརྗོད་བྱས་པའི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ཆུ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །ཕྱི་མ་འདི་གཞུང་དུ་བྱུང་ལ། མདོ་ནས་མ་བྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་ལྔ་ནི། མི་ན་བར་འདུག་པ་ལ་འགྲེངས་ཏེ་མི་ཆོས་མི་བཤད། མི་ན་བར་སྟན་མཐོན་པོ་ལ་འདུག་པ་ལ་སྟན་དམའ་བ་ལ་འདུག་སྟེ་ཆོས་མི་བཤད། མི་ན་བར་མདུན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་ཕྱི་ནས་འགྲོ་ཞིང་ཆོས་མི་བཤད། མི་ན་བར་མགོ་གཡོགས་པ་དང་། བརྫེས་པ་དང་། གཟར་བ་དང་། གཉའ་གོང་དུ་སྣོལ་བ་དང་། ལྟག་པར་སྣོལ་བ་ལ་ཆོས་མི་བཤད། དེ་ནས་ལྔ་ནི། སྐྲ་དོ་ཀེར་ཅན་དང་། ཞྭ་གྱོན་པ་དང་། མགོ་ཅོད་པཎ་ཅན་དང་། མགོ་ཕྲེང་བ་ཅན་དང་། མགོ་དཀྲིས་པ་ལ་ཆོས་མི་བཤད། དེ་ནས་ལྔ་ནི། མི་ན་བར་གླང་པོ་ཆེ་ཞོན་པ་དང་། རྟ་ཞོན་པ་དང་། ཁྱོགས་ན་འདུག་པ་དང་། བཞོན་པའི

【現代漢語翻譯】 六種行為：要好好地吃食物，不要吃太小的食物，要適量地吃，不要在食物沒到嘴裡時就張開嘴，不要嘴裡塞滿食物時說話。 然後是五種行為：不要發出表示酸味的『嘖嘖』聲，不要發出表示寒冷的『呼呼』聲，不要發出表示熱的『噗噗』聲，不要伸出舌頭吃東西。 然後是五種行為：不要區別對待穀物，不要用勺子舀，不要鼓起腮幫子，不要發出咂嘴聲，不要切斷食物再吃。 然後是五種行為：不要舔手，不要搖晃缽，不要甩手，不要擦拭缽，不要把食物堆成佛塔的樣子吃。 總結第三部分：嘲笑等四種，關於缽也有七種，站立等五種，遮頭等五種，髮髻等五種，騎大象等五種，手持枴杖等六種，生病等四種。 其中前四種是：不要爲了用勺子舀坐在旁邊的比丘的缽里的食物而看；不要用沾了食物的手拿水器；不要用沾了食物的水灑向坐在旁邊的比丘；不要在沒有詢問的情況下，把沾了食物的水倒在俗人的家裡。 七種是：不要把食物殘渣倒進缽里；不要把缽放在沒有底座的地方；要把缽放在不是垃圾堆、不是懸崖、不是傾斜的地方；不要站著洗缽；要在不是垃圾堆等三個地方洗缽；不要逆著湍急的水流用缽取水；洗三次缽后，唸誦經文，然後把洗缽的水佈施出去。後面這個是經文里有的，但不是佛經里說的。 然後是五種行為：不要在沒有生病的人站立時為他講法；不要在沒有生病的人坐在高座上時，坐在低座上為他講法；不要在沒有生病的人走在前面時，跟在後面為他講法；不要為頭部被遮蓋、纏繞、傾斜、交叉或反向遮蓋的人講法。 然後是五種行為：不要為有髮髻、戴帽子、頭上有髮髻、頭戴花環、頭纏頭巾的人講法。 然後是五種行為：不要在沒有生病的人騎著大象、騎著馬、坐在轎子上、坐在交通工具上時為其講法。

【English Translation】 The six actions are: to eat food well, not to eat too small portions, to eat moderately, not to open your mouth before the food reaches it, and not to speak with your mouth full of food. Then there are five actions: do not make a 'tsuk tsuk' sound to indicate sourness, do not make a 'hu hu' sound to indicate coldness, do not make a 'phu phu' sound to indicate heat, and do not eat food with your tongue sticking out. Then there are five actions: do not discriminate between grains, do not scoop with a spoon, do not puff out your cheeks, do not make a smacking sound, and do not cut the food before eating it. Then there are five actions: do not lick your hands, do not shake the bowl, do not flick your hands, do not wipe the bowl, and do not eat food piled up like a stupa. The third summary: four types of mockery, etc., seven types regarding the bowl, five types of standing, etc., five types of covering the head, etc., five types of hairstyles, etc., five types of riding elephants, etc., six types of holding a staff, etc., and four types of illness, etc. The first four are: do not look in order to scoop food from the bowl of a monk sitting next to you; do not hold a water vessel with hands soiled with food; do not sprinkle water soiled with food on a monk sitting next to you; do not pour water soiled with food into a layman's house without asking. The seven are: do not pour food scraps into the bowl; do not place the bowl on a place without a base; place the bowl in a place that is not a garbage heap, not a cliff, and not a steep slope; do not wash the bowl while standing; wash the bowl in a place that is not one of the three places such as a garbage heap; do not take water with the bowl against a strong current; after washing the bowl three times, recite the verses and then give away the water used to wash the bowl. The latter is found in the text, but not in the sutras. Then there are five actions: do not preach the Dharma to someone who is not sick while standing; do not preach the Dharma to someone who is not sick while sitting on a high seat while you are sitting on a low seat; do not preach the Dharma to someone who is not sick while walking in front of them while you are walking behind them; do not preach the Dharma to someone whose head is covered, wrapped, tilted, crossed, or covered backwards. Then there are five actions: do not preach the Dharma to someone with a hairstyle, wearing a hat, with a topknot, wearing a garland, or wearing a turban. Then there are five actions: do not preach the Dharma to someone who is not sick while riding an elephant, riding a horse, sitting in a palanquin, or sitting in a vehicle.

---

་སྟེང་ན་འདུག་པ་དང་། མཆིལ་ལྷམ་གྱོན་པ་ལ་མི་བཤད། དེ་ནས་དྲུག་ནི། མི་ན་བར་ལག་ན་མཁར་བ་ཐོགས་པ་དང་། གདུགས་ཐོགས་པ་དང་། མཚོན་ཆ་ཐོགས་པ་དང་། རལ་གྲི་ཐོགས་པ་དང་། དགྲ་ཆ་ཐོགས་པ་དང་། གོ་ཆ་གྱོན་པ་ལ་ཆོས་མི་བཤད། དེ་ནས་བཞི་ནི། མི་ན་བར་འགྲེངས་ཏེ་བཤང་གཅི་ 6-2-62b མི་བྱ། མི་ན་བར་ཆུའི་ནང་དུ་བཤང་གཅི་དང་། མཆིལ་མ་དང་། སྣབས་དང་། སྐྱུགས་པ་དང་། རླུགས་པ་མི་དོར། མི་ན་བར་རྩྭ་སྔོན་པོ་ཡོད་པའི་ས་ཕྱོགས་བཤང་གཅི་དང་། མཆིལ་མ་དང་། སྣབས་ལ་སོགས་པ་མི་དོར། གནོད་པ་བྱུང་བ་མ་གཏོགས་ཤིང་ལ་མི་གང་ཙམ་ལས་མཐོ་བར་མི་འཛེག་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་བསླབ་པར་བྱ་བ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་ཚན་ལས་བརྒྱ་དང་བཅུ་གཉིས་བཤད་པ་དེ་དག་ནི། རྩ་བའི་མདོར་སྡོམ་གྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཡིན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་ཡིད་ཀྱིས་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་ཁོ་ནར་ངེས་ལ། དེར་མ་འདུས་པར་ལུང་གཞི་དང་། ཕྲན་ཚེགས་སོགས་ནས་འབྱུང་བའི་ཉེས་བྱས་མང་པོ་བ་རྣམས་དང་། རྣམ་འབྱེད་ཉིད་ནས་འབྱུང་བ་ལ་ཡང་། ཕམ་ལྷག་དང་། ལྟུང་བྱེད་དང་། སོར་བཤགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་འབྱུང་བ་ཉེས་བྱས་མང་པོ་བ་དེ་དག་ཀྱང་རྒྱས་པར་ཤེས་ནས་མི་འབྱུང་བར་བྱ་བ་དང་། བྱུང་ཟིན་པ་རྣམས་བཤགས་པ་དང་བསྡམས་པ་གང་ཡང་རུང་བས་རང་རྒྱུད་ལ་མ་གོས་པར་བྱའོ། ། ༈ བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་སྒོ་ནས་བསྲུང་བ། ལྔ་པ་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་སྒོ་ནས་སྡོམ་པ་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལ། གཞི་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་(བཞག་)པ་དང་། ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ་ལས་ཀྱི་གཞིའི་རྣམ་གཞག་མདོ་ཙམ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གསོ་སྦྱོང་དང་། དབྱར་དང་། དགག་དབྱེའི་གཞིའོ། ། ༈ གཞི་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ། གསོ་སྦྱོང་གི་གཞི། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། གསོ་སྦྱོང་གི་དབྱེ་བ་དང་། གནས་གང་དུ་ཇི་ལྟར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཞི་གནས་ཀྱི་དང་། མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་ངོ་། །དེ་ལའང་ལྔ་སྟེ། བཅུ་བཞི་པ་དང་། བཅོ་ལྔ་པ་དང་། མཐུན་པ་དང་། བཀྲ་ཤིས་པ་དང་། གནོད་པ་སྤོང་བའི་གསོ་སྦྱོང་ངོ་། །འདིར་སྐབས་སུ་བབ་པ་བསླབ་པ་སྦྱོང་བྱེད་ནི་དང་པོ་གཉིས་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་དགོས་པ་ནི་རང་རང་གི་མིང་གིས་བསྟན་པ་དེའོ། །དེ་ཡང་གཉིས་པོ་གང་ཡིན་ཀྱང་ཚེས་བཅོ་ལྔ་ཁོ་ན་ལ་བྱེད་པས་ཁྱབ་ཅིང་། བཅུ་ 6-2-63a བཞི་པ་ནི་མར་ངོའི་ཚེས་བཅོ་ལྔ་ཁོ་ན་ལ་བྱེད་པར་ངེས་ལ། བཅོ་ལྔ་པ་ནི་ཡར་ངོ་དང་མར་ངོ་གཉིས་ཀ་ལ་འབྱུང་ངོ་། །བཅུ་བཞི་པ་འབྱུང་བའི་དུས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་དང་དབོ་དང་ས་ཀ་ཅན། །ཆུ་སྟོད་ཁྲུམས་དང་སྨིན་དྲུག་ཅན། །འདི་རྣམས་ཀྱི་ནི་ནག་པོའི་ཕྱོགས། །ཟླ་ཕྱེད་གསོ་སྦྱོང་བཅུ་བཞི་པ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ནི་དུས་ཚིགས་དྲུག་ཏུ་བྱས་ནས་དྲུག་པ

【現代漢語翻譯】 不應為坐在高處的人和穿著鞋子的人說法。然後是六種情況：不應為手中拿著枴杖、拿著傘、拿著武器、拿著劍、拿著敵對物品、穿著盔甲的人說法。然後是四種情況：不應站立著大小便，不應在水中大小便、吐痰、擤鼻涕、嘔吐、吐口水。不應在有綠色草地的地方大小便、吐痰、擤鼻涕等。除非發生緊急情況，否則不應爬超過樹高的高度。這些都是應該學習的。 因此，以上所說的屬於應學處的違犯類別中的一百一十二條，都是根本經的總結。這些都確定只是應該用心約束的違犯。此外，還有許多未包含在其中的，從律藏根本和支分等處出現的違犯，以及從《分別解脫經》中出現的，如他勝罪、僧殘罪、墮罪、向彼悔罪等情況下出現的許多違犯，都應詳細瞭解，避免發生。對於已經發生的，無論通過懺悔還是約束，都要使其不沾染自相續。 第五，通過完全修習學處來守護。 關於通過完全修習學處來守護律儀的方式，將簡要說明三種基礎的分類，以及成就一切事業的基礎的分類。 首先分為三類：布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：posadha，梵文羅馬擬音：posadha，漢語字面意思：增長善法）、安居（藏文：དབྱར་，梵文天城體：varṣa，梵文羅馬擬音：varṣa，漢語字面意思：雨季）和解制（藏文：དགག་དབྱེ，梵文天城體：pravarana，梵文羅馬擬音：pravarana，漢語字面意思：勸請）。 首先，關於三種基礎的分類，即布薩的基礎。 首先分為兩種：寂止布薩和隨順布薩。隨順布薩又分為五種：十四日布薩、十五日布薩、隨順布薩、吉祥布薩和避災布薩。這裡，與目前情況相關的是前兩種修習學處的布薩，后三種的必要性正如各自的名稱所示。也就是說，無論是前兩種中的哪一種，都普遍在十五日進行，而十四日布薩則確定只在黑月（藏文：མར་ངོ，漢語字面意思：虧月）的十五日進行，十五日布薩則在白月（藏文：ཡར་ངོ，漢語字面意思：盈月）和黑月都可以進行。十四日布薩出現的時間是，如經中所說：『氐宿（藏文：རྒྱལ，梵文天城體：Krittika，梵文羅馬擬音：Krittika，漢語字面意思：昴星團）、室宿（藏文：དབོ，梵文天城體：Rohini，梵文羅馬擬音：Rohini，漢語字面意思：畢宿）、尾宿（藏文：སཱ་ཀ་ཅན，梵文天城體：Visakha，梵文羅馬擬音：Visakha，漢語字面意思：尾宿）、星宿（藏文：ཆུ་སྟོད，梵文天城體：Apabharani，梵文羅馬擬音：Apabharani，漢語字面意思：填滿水）、鬼宿（藏文：ཁྲུམས，梵文天城體：Ardra，梵文羅馬擬音：Ardra，漢語字面意思：濕）、參宿（藏文：སྨིན་དྲུག，梵文天城體：Mrigasiras，梵文羅馬擬音：Mrigasiras，漢語字面意思：獵戶座）。這些都是黑方的半月布薩十四日。』這樣說，是將時間分為六個時段，現在是第六個時段。

【English Translation】 One should not preach to someone sitting in a high place or someone wearing shoes. Then there are six situations: one should not preach to someone holding a cane, holding an umbrella, holding a weapon, holding a sword, holding hostile items, or wearing armor. Then there are four situations: one should not urinate or defecate while standing, one should not urinate, defecate, spit, blow one's nose, vomit, or drool in the water. One should not urinate, defecate, spit, blow one's nose, etc., in a place with green grass. Unless there is an emergency, one should not climb higher than the height of a tree. These are all things that should be learned. Therefore, the one hundred and twelve items from the category of offenses to be learned, as mentioned above, are summaries from the root sutra. These are definitely only offenses that should be restrained with the mind. In addition, there are many offenses not included therein, arising from the Vinaya-vastu and its subdivisions, etc., and also from the Pratimoksha, such as the many offenses arising in the context of Parajika, Sanghavasesa, Thullaccaya, and Patidesaniya, which should be understood in detail and avoided. For those that have already occurred, one should ensure that they do not stain one's own mindstream, whether through confession or restraint. Fifth, guarding through fully practicing the precepts. Regarding the manner of guarding the vows through fully practicing the precepts, a brief explanation will be given of the classification of the three bases and the classification of the basis for accomplishing all activities. First, there are three categories: Posadha (藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：posadha，梵文羅馬擬音：posadha，漢語字面意思：growth of merit), Vassa (藏文：དབྱར་，梵文天城體：varṣa，梵文羅馬擬音：varṣa，漢語字面意思：rainy season), and Pravarana (藏文：དགག་དབྱེ，梵文天城體：pravarana，梵文羅馬擬音：pravarana，漢語字面意思：invitation). First, regarding the classification of the three bases, the basis of Posadha. First, there are two types: Samatha Posadha and Concordant Posadha. Concordant Posadha is further divided into five types: the fourteenth day Posadha, the fifteenth day Posadha, the Concordant Posadha, the Auspicious Posadha, and the Disaster-Avoiding Posadha. Here, relevant to the current situation are the first two Posadhas for practicing the precepts, and the necessity of the latter three is as indicated by their respective names. That is, whichever of the first two it is, it is generally performed on the fifteenth day, while the fourteenth day Posadha is definitely performed only on the fifteenth day of the dark moon (藏文：མར་ངོ，漢語字面意思：waning moon), and the fifteenth day Posadha can occur on both the waxing moon (藏文：ཡར་ངོ，漢語字面意思：waxing moon) and the waning moon. The time when the fourteenth day Posadha occurs is, as it is said in the sutra: 'Krittika (藏文：རྒྱལ，梵文天城體：Krittika，梵文羅馬擬音：Krittika，漢語字面意思：Pleiades), Rohini (藏文：དབོ，梵文天城體：Rohini，梵文羅馬擬音：Rohini，漢語字面意思：Aldebaran), Visakha (藏文：སཱ་ཀ་ཅན，梵文天城體：Visakha，梵文羅馬擬音：Visakha，漢語字面意思：Visakha), Apabharani (藏文：ཆུ་སྟོད，梵文天城體：Apabharani，梵文羅馬擬音：Apabharani，漢語字面意思：filling water), Ardra (藏文：ཁྲུམས，梵文天城體：Ardra，梵文羅馬擬音：Ardra，漢語字面意思：wet), Mrigasiras (藏文：སྨིན་དྲུག，梵文天城體：Mrigasiras，梵文羅馬擬音：Mrigasiras，漢語字面意思：Orion). These are the fourteenth day Posadhas of the dark fortnight.' As it is said, the time is divided into six periods, and now it is the sixth period.

---

ོ་རེ་རེ་ལ་བཅུ་བཞི་པ་རེ་རེ་འབྱུང་བས་ན་བཅུ་བཞི་པ་དྲུག་ཡིན་ལ། དྲུག་པོ་ཟླ་བ་དེ་དང་དེའི་མར་ངོ་ལ་འབྱུང་བའི་ཤེས་བྱེད། ཇི་སྐད་དུ། ཉིན་ཞག་གཅིག་གིས་མི་ཆོག་པར་བྱའོ། །དུས་ཚིགས་རྣམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ལུས་པ་ཉིད་ལའོ། །ཞེས་དུས་ཚིགས་དྲུག་པོའི་ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གཉིས་ཐལ། ཕྱེད་ཤུལ་དུ་ལུས་པའི་བར་དེར་འབྱུང་བར་བཤད་ལ། དུས་དེ་ནི་སྐར་མ་རྒྱལ་ལ་སོགས་པ་ཉ་བའི་མར་ངོའི་བཅོ་ལྔ་ཉིད་དུ་ངེས་པ་ལ་ཐུག་གོ །དེ་ཡང་མགོ་དང་རྒྱལ་ནི་དགུན་སྟོད་ཀྱི་དུས། ཆུ་དང་དབོ་ནི་དགུན་སྨད་ཀྱི་དུས། ནག་པ་དང་ས་ཀ་ནི་དཔྱིད་ཀྱི་དུས། སྣྲོན་དང་ཆུ་སྟོད་ནི་སོ་ཀའི་དུས། གྲོ་བཞིན་དང་ཁྲུམས་ནི་དབྱར་གྱི་དུས། ཐ་སྐར་དང་སྨིན་དྲུག་ནི་སྟོན་གྱི་དུས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་མར་ངོ་ལ་ཕྱེད་དང་གཉིས་འདས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་ཞེ་ན། ཟླ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མར་ངོ་སྔ་བས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་ཡར་ངོའི་ཟླ་བ་ཕྱེད་པོ་དེ་ཤུལ་དུ་ལུས་པའོ། །དཔེར་ན་ཧོར་ཟླ་དགུ་པའི་ཚེས་བཅོ་ལྔས་དབྱུག་པའི་ཟླ་བ་རྫོགས་ནས། དེའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནས་སྨིན་དྲུག་ཅན་གྱི་ཚེས་གཅིག་ཡིན་ལ། དེའི་གནམ་སྟོང་གི་ཉིན་སྨིན་དྲུག་ཅན་གྱི་མར་ངོའི་བཅོ་ལྔ་ཡིན་པ་དེ་ལ་སྟོན་དུས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་བཅུ་བཞི་པ་འབྱུང་། དེའི་ཕྱི་ཉིན་ཧོར་ཟླ་བཅུ་པའི་ཚེས་གཅིག་ནས་བཅོ་ལྔའི་བར་ནི་སྨིན་དྲུག་ཅན་གྱི་ཡར་ངོ་དང་། སྟོན་དུས་ཀྱི་ཟླ་ཕྱེད་ཤུལ་དུ་ལུས་པ་དེའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བས་ཧོར་ཟླ་བཅུ་གཅིག་པར་མར་ངོ་ལ་དགུན་སྟོད་ཀྱི་དང་། དང་པོའི་མར་ངོ་ལ་དགུན་སྨད་ཀྱི་དང་། གསུམ་པའི་མར་ངོ་ལ་དཔྱིད་ཀྱི་དང་། ལྔ་པའི་ 6-2-63b མར་ངོ་ལ་སོས་གའི་དང་། བདུན་པའི་མར་ངོ་ལ་དབྱར་གྱི་གསོ་སྦྱོང་མི་ཐུབ་པ་དེ་བྱས་ནས། བརྒྱད་པའི་ཡར་ངོ་ནི་དབྱར་དུས་ཀྱི་ལྷག་མ་ལུས་པ་དེའོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་ཧོར་ཟླ་དྲུག་པའི་བཅོ་ལྔས་ཆུ་སྟོད་ཀྱི་ཟླ་བ་རྫོགས་ནས། དེའི་བཅུ་དྲུག་ནི་གྲོ་བཞིན་ཅན་གྱི་ཚེས་གཅིག་ཏུ་བཞག་ནས་ཚིག་ལེར། གྲོ་བཞིན་ཅན་གྱི་ཚེས་གཅིག་ནས། །སྔ་མའི་དབྱར་དེ་གཙོ་བོ་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཁྲུམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ཡི། །ཚེས་གཅིག་ནས་ནི་ཕྱི་མར་གྲགས། །ཞེས་དབྱར་སྔ་ཕྱིའི་ཁས་ལེན་གྱི་དུས་གསུངས་པ་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་འདི་ཡང་དིང་སང་གི་དུས་སུ་འཕྱིས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པས་དཀའ་བའི་གནས་སུ་གྱུར་མོད། དེ་ལས་ཀྱང་བོད་ཕྱི་མ་རྣམས་ཧོར་ཟླ་བཅུ་པ་ཧྲིལ་པོ་སྨིན་དྲུག་གི་ཟླ་བར་བྱས་ནས། དེའི་བཅུ་དྲུག་གི་ཚེ་ལོ་མགོ་ངོས་འཛིན་པ་དང་། གྲོ་བཞིན་ཅན་གྱི་ཚེས་གཅིག་ནས། ཞེས་པ་ཧོར་ཟླ་དྲུག་པའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་གི་ཉིན་ལ་ངོས་འཛིན་པ་ནི། ནང་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཁྱེད་ལྟར་ན་ཧོར་ཟླ་བདུན་པ་ཧྲིལ་པོ་ལ་གྲོ་བཞིན་ཅན་དུ་འདོད་དགོས་པའི་ཕྱིར། རང་གི་འདོད་

【現代漢語翻譯】 因為每一個（月）都有十四日齋戒日，所以共有六個十四日齋戒日。這六個齋戒日可以知道它們分別出現在哪個（月）的下半月。正如所說：『不能只用一天來完成，時間應該在各個季節的半個月里。』因此，六個季節的半個月已經過去了，剩下的半個月則被認為是齋戒日。這個時間點確定在星宿為རྒྱལ（梵文：Viśākhā，音譯：毗舍佉，漢語意思：氐宿）等星宿出現的下半月的十五日。其中，མགོ（梵文：Kṛttikā，音譯：克栗底歌，漢語意思：昴宿）和རྒྱལ（梵文：Viśākhā，音譯：毗舍佉，漢語意思：氐宿）是初冬的季節；ཆུ（梵文：Āśleṣā，音譯：阿濕波隸沙，漢語意思：鬼宿）和དབོ（梵文：Maghā，音譯：摩伽，漢語意思：星宿）是晚冬的季節；ནག་པ（梵文：Phālgunī，音譯：頗勒窶尼，漢語意思：室女）和ས་ཀ（梵文：Vaiśākha，音譯：吠舍佉，漢語意思：吠舍佉）是春季；སྣྲོན（梵文：Jyeṣṭhā，音譯：耶瑟吒，漢語意思：耆宿）和ཆུ་སྟོད（梵文：Āṣāḍha，音譯：阿沙荼，漢語意思：大暑）是涼季；གྲོ་བཞིན（梵文：Revatī，音譯：列婆提，漢語意思：壁宿）和ཁྲུམས（梵文：Śrāvaṇa，音譯：室羅伐拿，漢語意思：室羅伐拿）是夏季；ཐ་སྐར（梵文：Mūla，音譯：穆拉，漢語意思：根宿）和སྨིན་དྲུག（梵文：Kṛttikā，音譯：克栗底歌，漢語意思：昴宿）是秋季。 如果這樣，下半月已經過去一半又一半，那又如何呢？因為所有月份的下半月都提前了，所以所有月份的上半月都留在了後面。例如，藏曆九月十五日結束了དབྱུག་པ（梵文：Kārttika，音譯：迦爾底迦，漢語意思：六星）月，從該月的十六日開始是སྨིན་དྲུག（梵文：Kṛttikā，音譯：克栗底歌，漢語意思：昴宿）月的第一天。在天空空虛的日子裡，是སྨིན་དྲུག（梵文：Kṛttikā，音譯：克栗底歌，漢語意思：昴宿）月的下半月的十五日，那時會出現秋季的十四日齋戒日。第二天，藏曆十月初一到十五是སྨིན་དྲུག（梵文：Kṛttikā，音譯：克栗底歌，漢語意思：昴宿）月的上半月，也是秋季剩下的半個月。 同樣地，通過類比，藏曆十一月的下半月是初冬的齋戒日，第一個月的下半月是晚冬的齋戒日，第三個月的下半月是春季的齋戒日，第五個月的下半月是涼季的齋戒日，第七個月的下半月是夏季無法進行齋戒日，做了這些之後，第八個月的上半月是夏季剩下的時間。正因為如此，藏曆六月十五日結束了ཆུ་སྟོད（梵文：Āṣāḍha，音譯：阿沙荼，漢語意思：大暑）月，該月的十六日被認為是གྲོ་བཞིན（梵文：Revatī，音譯：列婆提，漢語意思：壁宿）月的第一天，並且明確地說：『གྲོ་བཞིན（梵文：Revatī，音譯：列婆提，漢語意思：壁宿）月的第一天，之前的夏天是最重要的。它也被稱為ཁྲུམས（梵文：Śrāvaṇa，音譯：室羅伐拿，漢語意思：室羅伐拿）月，從第一天開始被稱為之後。』雖然這樣說出了對夏季早晚的承認，但由於現在的時間已經推遲，所以成了一個難題。即便如此，後來的藏族人將整個藏曆十月都算作སྨིན་དྲུག（梵文：Kṛttikā，音譯：克栗底歌，漢語意思：昴宿）月，並在該月的十六日認為是新年的開始，並且認為『གྲོ་བཞིན（梵文：Revatī，音譯：列婆提，漢語意思：壁宿）月的第一天』是藏曆六月十六日，這是自相矛盾的，因為按照你的說法，整個藏曆七月都應該被認為是གྲོ་བཞིན（梵文：Revatī，音譯：列婆提，漢語意思：壁宿）月。

【English Translation】 Because there are fourteen fasting days in each (month), there are a total of six fourteen-day fasting days. These six fasting days can indicate which (month)'s waning half they occur in. As it is said: 'It should not be done in just one day, the time should be in the half-months of each season.' Therefore, the half-months of the six seasons have passed, and the remaining half-month is considered the fasting day. This time point is determined to be on the fifteenth day of the waning half of the month when constellations such as རྒྱལ (Tibetan, Viśākhā, Viśākhā, meaning: Libra) appear. Among them, མགོ (Tibetan, Kṛttikā, Kṛttikā, meaning: Pleiades) and རྒྱལ (Tibetan, Viśākhā, Viśākhā, meaning: Libra) are the early winter season; ཆུ (Tibetan, Āśleṣā, Āśleṣā, meaning: Hydra) and དབོ (Tibetan, Maghā, Maghā, meaning: Leo) are the late winter season; ནག་པ (Tibetan, Phālgunī, Phālgunī, meaning: Virgo) and ས་ཀ (Tibetan, Vaiśākha, Vaiśākha, meaning: Vaisakha) are the spring season; སྣྲོན (Tibetan, Jyeṣṭhā, Jyeṣṭhā, meaning: Scorpio) and ཆུ་སྟོད (Tibetan, Āṣāḍha, Āṣāḍha, meaning: Great Heat) are the cool season; གྲོ་བཞིན (Tibetan, Revatī, Revatī, meaning: Pisces) and ཁྲུམས (Tibetan, Śrāvaṇa, Śrāvaṇa, meaning: Shravana) are the summer season; ཐ་སྐར (Tibetan, Mūla, Mūla, meaning: Root) and སྨིན་དྲུག (Tibetan, Kṛttikā, Kṛttikā, meaning: Pleiades) are the autumn season. If so, how does it happen that half and half of the waning half-month has passed? Because the waning half of all months comes earlier, the waxing half of all months remains behind. For example, the fifteenth day of the ninth Tibetan month ends the དབྱུག་པ (Tibetan, Kārttika, Kārttika, meaning: Six Stars) month, and from the sixteenth day of that month, it is the first day of the སྨིན་དྲུག (Tibetan, Kṛttikā, Kṛttikā, meaning: Pleiades) month. On the day when the sky is empty, it is the fifteenth day of the waning half of the སྨིན་དྲུག (Tibetan, Kṛttikā, Kṛttikā, meaning: Pleiades) month, and that is when the autumn fourteen-day fasting day occurs. The next day, from the first to the fifteenth of the tenth Tibetan month is the waxing half of the སྨིན་དྲུག (Tibetan, Kṛttikā, Kṛttikā, meaning: Pleiades) month, and it is the remaining half-month of autumn. Similarly, by analogy, the waning half of the eleventh Tibetan month is the fasting day of early winter, the waning half of the first month is the fasting day of late winter, the waning half of the third month is the fasting day of spring, the waning half of the fifth month is the fasting day of the cool season, the waning half of the seventh month is when the summer fasting day cannot be performed, and after doing these, the waxing half of the eighth month is the remaining time of summer. Because of this, the fifteenth day of the sixth Tibetan month ends the ཆུ་སྟོད (Tibetan, Āṣāḍha, Āṣāḍha, meaning: Great Heat) month, and the sixteenth day of that month is considered the first day of the གྲོ་བཞིན (Tibetan, Revatī, Revatī, meaning: Pisces) month, and it is clearly said: 'The first day of the གྲོ་བཞིན (Tibetan, Revatī, Revatī, meaning: Pisces) month, the previous summer is the most important. It is also called the ཁྲུམས (Tibetan, Śrāvaṇa, Śrāvaṇa, meaning: Shravana) month, and from the first day it is called after.' Although this clearly states the recognition of early and late summer, it has become a problem because the current time has been delayed. Even so, later Tibetans consider the entire tenth Tibetan month as the སྨིན་དྲུག (Tibetan, Kṛttikā, Kṛttikā, meaning: Pleiades) month, and consider the sixteenth day of that month as the beginning of the new year, and consider 'the first day of the གྲོ་བཞིན (Tibetan, Revatī, Revatī, meaning: Pisces) month' as the sixteenth day of the sixth Tibetan month, which is contradictory, because according to you, the entire seventh Tibetan month should be considered the གྲོ་བཞིན (Tibetan, Revatī, Revatī, meaning: Pisces) month.

---

པ་ནི། བཅུ་བཞི་པའི་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ངོས་འཛིན་པ་སླ་ཞིང་། དོན་ལ་འཁྲུལ་བ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཉ་སྐར་གྱི་མིང་ཅན་གྱི་ཟླ་བ་དེ་དག་སྐར་མ་དང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འགྲིག་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པས་ཆོག་མོད། ཐམས་ཅད་དུ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཇི་བཞིན་འགྲིག་པ་ལོ་གསུམ་ཐེངས་རེ་ལས་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། འདི་ཡང་རྒྱས་པར་འོག་ནས་འབྱུང་ངོ་། །ཚེས་བཅོ་ལྔ་ལ་བྱེད་པར་ངེས་ན་བཅུ་བཞི་པར་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ཉེས་པ་མེད་དེ། གསོ་སྦྱོང་སྔ་མ་ཟིན་ནས་ཉིན་ཞག་བཅུ་བཞི་པ་དེའི་སྟེང་དུ། ཚེས་ཀྱང་བཅོ་ལྔར་སླེབ་པ་དེ་འདྲ་བ་ལོ་གཅིག་ལ་དྲུག་འབྱུང་ལ། དེའི་ཚེ་ཚེས་བཅོ་ལྔར་སླེབས་ཀྱང་ཉིན་ཞག་བཅུ་བཞི་པའི་སྟེང་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་ཕྱིར། ཚེས་བཅོ་ལྔར་འདྲ་བ་ལ་ཉིན་ཞག་བཅོ་ལྔར་སླེབ་མ་སླེབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འབྱུང་བ་ཅི་ཞེ་ན། ཉིན་ཞག་ནི་ 6-2-64a ཡུད་ཙམ་སུམ་ཅུར་ངེས་པས་ཡུན་རིང་ལ། ཚེས་ཞག་ལ་ནི་ཡུད་ཙམ་ཕྱེད་དང་སུམ་ཅུ་ལས་མེད་པས་ཉིན་ཞག་ལས་ཡུན་ཐུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཚེས་ཞག་གིས་ཟླ་བ་གཉིས་ལོངས་པ་ན། ཉིན་ཞག་གི་ཟླ་བ་གཉིས་སུ་ཞག་གཅིག་མ་ཚང་བ་ལ་ཐུག་གོ །དེ་ཡང་ཉིན་ཞག་ནི་དེ་རིང་གི་ནམ་ལངས་ནས་སང་ཉི་མ་ལྡང་ཁའི་བར་ཡིན་ལ། ཚེས་ཞག་ནི་ཟླ་བའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་ཆ་རེ་རེ་ལ་ངོས་འཛིན་པས་ཆ་དེ་འདྲ་སུམ་ཅུར་ཚང་བ་ན་ཚེས་ཟླ་གཅིག་གོ །རིང་ཐུང་གི་ཁྱད་པར་འདི་ཡང་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། གནམ་སྟོང་གི་ཚེ་ཉི་ཟླ་གཉིས་ཁ་སྦྱར་དུ་ཡོད་པ་ལ། དེ་ནས་བགྲངས་པའི་ཉིན་ཞག་ཉེར་དགུ་མ་ལོངས་ཙམ་ན་ཡང་ཟླ་བའི་ཆ་ཤས་གང་ཡོད་ཉི་མར་ཐིམ་པའི་ཕྱིར། འདི་ཡང་ཉིན་ཞག་ཕྱེད་དང་སུམ་ཅུ་ཚང་བ་ན་ཡར་ངོའི་ཆ་ཤས་རེ་རེ་འབྱུང་བར་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའོ། །དུས་དེར་ཉིན་ཞག་གིས་ཚེས་ཞག་གི་དོད་མ་ཐུབ་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། ཚེས་ཞག་སུམ་ཅུར་ལོངས་པ་ན་ཉིན་ཞག་ཕྱེད་དང་སུམ་ཅུ་ལས་མ་བྱུང་བས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་གསོ་སྦྱོང་འདི་ལ་མི་ཐུབ་པ་ཞེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ། གང་དུ་བྱ་བའི་གནས་དང་། ཇི་ལྟར་བྱ་བའི་ཆོ་གའོ། །དང་པོ་ལ། གནས་ལ་བློ་མཐུན་བྱ་བ་དང་། མཚམས་བཅད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གསོ་སྦྱོང་ལ་འདུ་བར་འོས་པའི་དགེ་སློང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གང་དུ་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བའི་གནས་ངེས་པ་ཅན་ཞིག་ལ་བློ་མཐུན་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་གསོ་སྦྱོང་གི་ཉིན་གང་དུ་འདུ་བའི་ངེས་པ་མི་ཤེས་པ་དང་། གནས་རང་རང་གི་འདོད་པས་བཏགས་ན་ལོང་ལོང་པོར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་གནས་ཀྱི་བློ་མཐུན་ལོགས་པ་རེ་དགོས་སམ་ཞེ་ན། བོད་ཀྱི་འདུལ་འཛིན་རྣམས་དགོས་པར་འདོད་མོད་ཀྱང་། གསོ་སྦྱོང་གི་གནས་ལ་བློ་མཐུན་བྱས་པའི་ས་དེར་ལས་གཞན་གང་བྱེད

【現代漢語翻譯】 至於第十四的布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文：Upoṣadha，梵文羅馬擬音：Upoṣadha，漢語字面意思：齋戒）日，如果完全按照字面意思來理解也是可以接受的，因為這樣容易理解，而且不會產生意義上的混淆。也就是說，當與魚宿（藏文：ཉ་སྐར་）相關的月份與星辰完全對應時，可以這樣理解。但並非所有情況都如此，因為完全對應的情況大約每三年才會出現一次。這一點將在後面詳細說明。如果確定在十五日舉行，那麼與十四日就會有衝突，這種說法是沒有問題的。因為前一次布薩結束后，在第十四個晝夜，日期也恰好是十五，這種情況一年會出現六次。在這種情況下，即使日期是十五，也仍然確定是在第十四個晝夜。如果日期同爲十五，那麼第十五個晝夜是否到來有什麼區別呢？晝夜由三十個宇伽（藏文：ཡུད་ཙམ་，梵文：kṣaṇa，梵文羅馬擬音：kṣaṇa，漢語字面意思：剎那）組成，因此時間較長。而日期只有三十個半宇伽，因此比晝夜短。由於這個原因，當日期有兩個月時，晝夜的兩個月就會缺少一個晝夜。晝夜是從今天的日出到明天的日出，而日期是根據月亮的盈虧來確定的，當三十個部分完整時，就是一個日期月。這種長短的差異是顯而易見的，因為在新月時，日月是重合的。從那時起，不到二十九個晝夜，月亮的所有部分都會消失在太陽中。這也清楚地表明，當三十個半晝夜完整時，盈月的每個部分都會出現。那時，晝夜無法彌補日期的不足，因為三十個日期已經過去，而只有三十個半晝夜。因此，這次布薩被稱為『無法彌補』。接下來是第二個方面：在哪裡舉行，以及如何舉行儀式。首先是地點，包括達成共識和劃定界限。首先，所有適合參加布薩的比丘（藏文：དགེ་སློང་，梵文：bhikṣu，梵文羅馬擬音：bhikṣu，漢語字面意思：乞士）都必須對舉行布薩的地點達成一致，否則，就不知道在布薩日應該在哪裡集合，而且如果每個人都按照自己的意願指定地點，就會變得混亂。那麼，是否所有的僧團（藏文：དགེ་འདུན་，梵文：saṃgha，梵文羅馬擬音：saṃgha，漢語字面意思：僧）事務都需要單獨達成地點共識呢？雖然西藏的持律者認為需要，但是，在達成布薩地點共識的地方，還可以進行其他事務嗎？ Regarding the fourteenth Uposatha (藏文：གསོ་སྦྱོང་, 梵文：Upoṣadha, IAST: Upoṣadha, meaning: fasting day), it is acceptable to take it literally, as it is easy to understand and avoids confusion in meaning. That is, when the months associated with the lunar mansion 'Fish' (藏文：ཉ་སྐར་) align perfectly with the stars, it can be understood in this way. However, this is not always the case, as perfect alignment occurs only about once every three years. This will be explained in detail later. If it is determined to be held on the fifteenth, there is no problem with contradicting the fourteenth. This is because after the previous Uposatha ends, on the fourteenth day and night, the date also happens to be the fifteenth, which occurs six times a year. In this case, even if the date is the fifteenth, it is still determined to be on the fourteenth day and night. If the date is the same as the fifteenth, what is the difference between whether the fifteenth day and night arrives or not? A day and night consists of thirty kṣaṇas (藏文：ཡུད་ཙམ་, 梵文：kṣaṇa, IAST: kṣaṇa, meaning: moment), so it is longer. A date only has thirty and a half kṣaṇas, so it is shorter than a day and night. For this reason, when the date has two months, the two months of day and night will be missing one day and night. A day and night is from sunrise today to sunrise tomorrow, while a date is determined by each part of the waxing and waning of the moon. When thirty such parts are complete, it is one lunar month. This difference in length is obvious, because at the new moon, the sun and moon are conjunct. From then on, in less than twenty-nine days and nights, all parts of the moon disappear into the sun. It is also clear that when thirty and a half days and nights are complete, each part of the waxing moon appears. At that time, the day and night cannot compensate for the lack of the date, because thirty dates have passed, but only thirty and a half days and nights have occurred. Therefore, this Uposatha is called 'irredeemable'. Next is the second aspect: where to hold it, and how to perform the ceremony. First is the place, including reaching a consensus and defining the boundaries. First, all bhikṣus (藏文：དགེ་སློང་, 梵文：bhikṣu, IAST: bhikṣu, meaning: mendicant) who are suitable to attend the Uposatha must agree on a specific place to hold the Uposatha, otherwise, it will not be known where to gather on the Uposatha day, and if everyone designates the place according to their own wishes, it will become chaotic. Then, do all Saṃgha (藏文：དགེ་འདུན་, 梵文：saṃgha, IAST: saṃgha, meaning: community) affairs require a separate consensus on the place? Although the Vinaya holders of Tibet believe it is necessary, can other affairs be conducted in the place where the consensus on the Uposatha place has been reached?

【English Translation】 As for the fourteenth Uposatha (藏文：གསོ་སྦྱོང་, 梵文：Upoṣadha, IAST: Upoṣadha, meaning: fasting day), it is acceptable to take it literally, as it is easy to understand and avoids confusion in meaning. That is, when the months associated with the lunar mansion 'Fish' (藏文：ཉ་སྐར་) align perfectly with the stars, it can be understood in this way. However, this is not always the case, as perfect alignment occurs only about once every three years. This will be explained in detail later. If it is determined to be held on the fifteenth, there is no problem with contradicting the fourteenth. This is because after the previous Uposatha ends, on the fourteenth day and night, the date also happens to be the fifteenth, which occurs six times a year. In this case, even if the date is the fifteenth, it is still determined to be on the fourteenth day and night. If the date is the same as the fifteenth, what is the difference between whether the fifteenth day and night arrives or not? A day and night consists of thirty kṣaṇas (藏文：ཡུད་ཙམ་, 梵文：kṣaṇa, IAST: kṣaṇa, meaning: moment), so it is longer. A date only has thirty and a half kṣaṇas, so it is shorter than a day and night. For this reason, when the date has two months, the two months of day and night will be missing one day and night. A day and night is from sunrise today to sunrise tomorrow, while a date is determined by each part of the waxing and waning of the moon. When thirty such parts are complete, it is one lunar month. This difference in length is obvious, because at the new moon, the sun and moon are conjunct. From then on, in less than twenty-nine days and nights, all parts of the moon disappear into the sun. It is also clear that when thirty and a half days and nights are complete, each part of the waxing moon appears. At that time, the day and night cannot compensate for the lack of the date, because thirty dates have passed, but only thirty and a half days and nights have occurred. Therefore, this Uposatha is called 'irredeemable'. Next is the second aspect: where to hold it, and how to perform the ceremony. First is the place, including reaching a consensus and defining the boundaries. First, all bhikṣus (藏文：དགེ་སློང་, 梵文：bhikṣu, IAST: bhikṣu, meaning: mendicant) who are suitable to attend the Uposatha must agree on a specific place to hold the Uposatha, otherwise, it will not be known where to gather on the Uposatha day, and if everyone designates the place according to their own wishes, it will become chaotic. Then, do all Saṃgha (藏文：དགེ་འདུན་, 梵文：saṃgha, IAST: saṃgha, meaning: community) affairs require a separate consensus on the place? Although the Vinaya holders of Tibet believe it is necessary, can other affairs be conducted in the place where the consensus on the Uposatha place has been reached?

---

་ཀྱང་བློ་མཐུན་ལོགས་སུ་མི་དགོས་ཏེ། གསོ་སྦྱོང་གི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་གོ་ཆོད་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། 6-2-64b ལས་གཞན་གྱི་གནས་ཀྱང་དེ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བློ་མཐུན་གང་དུ་བྱས་པའི་གནས་དེ་ནས་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཚད་ཕྱོགས་ཕྱོགས་སུ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་གསུམ་གྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་མཚམས་པོ་ཆེ་གཅོད་པ་དང་། དེར་ཆོས་གོས་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱར་བྱེད་པ་དང་། དེའི་ཚེ་མཚམས་དེ་ལས་འདས་པར་སྐྱ་རེངས་ཤར་ན། འབྲལ་སྤང་དུ་འགྱུར་བ་དང་། མཚམས་གཅོད་པའི་ཚེ་དེར་གཏོགས་ཀྱི་དགེ་སློང་རྣམས་དངོས་སུ་འདུ་དགོས་ཀྱི་འདུན་པ་ཕུལ་བས་མི་ཆོག་པ་དང་། དམིགས་བསལ་ལ། བསླབ་སྦྱིན་དང་སྨྱོས་པའི་གནང་བ་ཐོབ་པ་དངོས་སུ་འདུ་མི་དགོས་པ་དང་། ཡང་མཚམས་བུ་ཆུང་མང་པོ་སོ་སོར་གཅོད་པ་དང་། ཡང་དེ་ཐམས་ཅད་མཚམས་ཆེན་གཅིག་གིས་བསྐོར་བ་དང་། དེ་ལྟར་བསྐོར་བའི་ཚེ་མཚམས་ཆུང་སོ་སོ་དགྲོལ་མི་དགོས་པ་དང་། མཚམས་ཆེན་གྱི་ནང་དུ་མཚམས་ཆུང་སོ་སོར་གཅོད་པའི་ཚེ་སྔ་མ་དགྲོལ་དགོས་པ་དང་། སྔགས་ཚིག་གཅིག་གིས་མཚམས་གཉིས་བཅད་དུ་རུང་བ་དང་། དེ་ལྟར་དགྲོལ་དུ་རུང་བར་ཡང་གསུངས་སོ། །མཚམས་གཅོད་པའི་ལས་བྱེད་པ་ན། བརྗོད་པ་པོ་འདུལ་བ་འཛིན་པ་དེ་མཚམས་ནང་དེར་མ་གཏོགས་ཀྱང་སྐྱོན་མ་ཡིན་ལ། འདུས་པ་གཞན་རྣམས་ནི་རང་རང་གི་མཚམས་དེར་གཏོགས་པ་དགོས་སོ། །མཚམས་ནང་དེ་ན་ཁྱིམ་པའི་གྲོང་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་། དེའི་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་མཚམས་སུ་མི་གཏོགས་ཤིང་། དེར་དགེ་སློང་གནས་པ་དག་གིས་མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །མཚམས་ནང་དེ་ན་དགེ་སློང་མའི་དགེ་འདུན་གྱི་གཡར་ཁང་ཡོད་ན་ཡང་དེ་དང་འདྲ་བར་བཤད་དོ། །འོ་ན་མཚམས་ནང་དེར་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པས་དགེ་སློང་ཞིག་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཚེ་བཟུང་ན་དེ་གཏོང་བའི་ཕྱིར་འབད་དགོས་པ་དང་། འབད་ཀྱང་མ་བཏང་ན་དཀྱིལ་འཁོར་བར་བློ་མཐུན་བྱེད་དགོས་པར་བཤད་པ་སོགས་ཅི་ཞེ་ན། དེ་ནི་ལས་མི་འཆགས་པས་མ་ཡིན་གྱི། 6-2-65a དེ་མ་འདུས་ན་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་ཉེས་པར་འགྱུར་གྱིས་དོགས་ནས་བཏད་པའི་ཆེད་དུ་འབད་དགོས་པར་བཤད་པའོ། །དེ་དང་འདྲ་བར་མཚམས་ནང་དེར་གློ་བུར་བའི་དགེ་སློང་ཡོད་པར་ཤེས་པའམ་འཕྲིགས་ནས་གསོ་སྦྱོང་བྱས་ན་མི་མཐུན་པར་བཤད་པ་ཡང་མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པ་ལ་བསམས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་སྐྱེད་པ་ལ་མཚམས་ནང་དེར་གཏོགས་པ་དགོས་ཤིང་། གློ་བུར་བ་ནི་མཚམས་དེ་གཅོད་པ་ལ་མི་གཏོགས་པའི་ཕྱིར། མཚམས་དེ་གཅོད་པ་ལ་གཏོགས་ཤིང་། ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་ཞིག་མཚམས་ནང་དེའི་ལས་ལ་མ་འདུས་པར་མཚམས་དེར་མི་གཏོགས་པའི་དགེ་སློང་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་ཞིག་གིས་གྲངས་ཚང་གི་ཁ་བསྐང་ནས་ལས་དེ་བྱས་ན།

【現代漢語翻譯】 此外，不需要單獨的同意，因為誦戒本身就足夠了。正如經中所說： 『其他行為的處所也是如此。』 第二點是：在達成一致的地方，向各個方向測量，直到三又二分之一由旬（Yojana，古印度長度單位）的範圍內劃定大界限；在那裡，要進行不離袈裟的許可的學處；那時，如果太陽從超過該界限的地方升起，就會變成應捨棄的；劃定界限時，必須實際聚集屬於那裡的比丘（Bhikkhu，佛教出家男眾），僅憑意願是不夠的；特殊情況下，獲得學施和昏醉的許可，則不需要實際聚集；此外，可以分別劃定許多小界限；或者，所有這些都可以被一個大界限包圍；這樣包圍時，不需要解除各個小界限；在大界限內分別劃定小界限時，需要解除之前的；可以用一個咒語劃定兩個界限；據說也可以這樣解除。 在進行劃定界限的羯磨（Karma，佛教術語，指行動）時，即使誦讀者不是持律者，也沒有過錯，但其他聚集者必須屬於各自的界限。即使該界限內有許多俗人的村莊等，其附近也不屬於僧團的界限，在那裡居住的比丘們也不會產生不和。如果該界限內有比丘尼（Bhikkhuni，佛教出家女眾）的僧房，也作同樣的解釋。 那麼，如果國王等人在十五齋日（Upavasatha，佛教齋戒日）拘捕了界限內的比丘，必須努力釋放他；如果努力了也未能釋放，據說需要進行中間的同意等，這是什麼意思呢？這不是因為羯磨無法進行， 而是因為擔心他不來參加會導致僧團分裂的過失，所以才說必須努力讓他來。同樣，如果知道或懷疑界限內有不速之客的比丘而進行誦戒，據說會不和，這也不是考慮到產生不和，因為要產生不和，必須屬於該界限，而不速之客不屬於劃定該界限的人。如果屬於劃定該界限的人，並且是適合補充人數的人沒有參加該界限內的羯磨，而由不屬於該界限的適合補充人數的比丘補充了人數並進行了羯磨，

【English Translation】 Furthermore, there is no need for separate agreement, as the recitation itself suffices. As it is said in the scriptures: 'The place for other actions is also the same.' The second point is: From the place where agreement is reached, measure in all directions up to a boundary of three and a half yojanas (Yojana, ancient Indian unit of distance) to establish a great boundary; there, the training is to practice the allowance of not being separated from the robes; at that time, if the dawn breaks beyond that boundary, it becomes something to be abandoned; when establishing the boundary, the monks (Bhikkhu, Buddhist monks) belonging to that area must actually gather, and mere intention is not sufficient; in special cases, obtaining permission for learning and intoxication does not require actual gathering; furthermore, many small boundaries can be established separately; or, all of these can be surrounded by one large boundary; when surrounded in this way, there is no need to dissolve each small boundary; when establishing small boundaries separately within the large boundary, the previous ones must be dissolved; two boundaries can be established with one mantra; it is also said that it is permissible to dissolve them in this way. When performing the action of establishing a boundary, even if the reciter is not a Vinaya holder, there is no fault, but the other assembled individuals must belong to their respective boundaries. Even if there are many villages of laypeople, etc., within that boundary, their vicinity does not belong to the Sangha's (Buddhist monastic community) boundary, and the monks residing there will not cause discord by not assembling. If there is a nun's (Bhikkhuni, Buddhist nuns) monastery within that boundary, it is explained in the same way. Then, if the king or others arrest a monk within the boundary on the fifteenth day of the Uposatha (Buddhist day of observance), one must strive to release him; if one strives but fails to release him, it is said that one must make an intermediate agreement, etc. What does this mean? It is not because the Karma (Buddhist action) cannot be performed, but because of the fear that his absence will lead to the fault of division within the Sangha, it is said that one must strive to bring him. Similarly, if it is known or suspected that there is a transient monk within the boundary and the recitation is performed, it is said to be discordant, but this is not considering the creation of discord by not assembling, because to create discord, one must belong to that boundary, and the transient monk does not belong to those who establish that boundary. If someone who belongs to those who establish that boundary and is suitable to fill the number does not participate in the Karma within that boundary, and a monk who does not belong to that boundary but is suitable to fill the number fills the number and performs the Karma,

---

མི་མཐུན་པར་མ་ཟད། མི་འཆགས་པ་ཡིན་ཏེ། ལས་གྲལ་དེར་མེད་དུ་མི་རུང་བའི་དགེ་སློང་གིས་ཁ་མ་སྐང་བའི་ཕྱིར། མཚམས་དེར་གཏོགས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་གྲངས་ཚང་དུ་ཡོད་ན་ནི། དེ་འདྲ་བ་གཞན་མ་འདུས་ན་མི་མཐུན་པར་འབྱུང་མོད། མི་འཆགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལས་དེ་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་ཚད་དག་ཏུ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །མཚམས་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི་དྲུག་སྟེ། མཚན་མ་ཞིག་པ་དང་། ལས་ཀྱིས་བཤིག་པ་དང་། མཚམས་གཞན་ཞུགས་པ་དང་། དགེ་སློང་མེད་པ་དང་། མཚམས་ཀྱི་ནང་ན་གནས་པའི་དགེ་སློང་དེ་དག་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པ་དང་། རེ་བ་མེད་པའོ། །འདིར་སྔ་རབས་པ་དག་ལས་མཚམས་བཅད་པ་ན་རྩིག་མཚམས་ཞིག་པ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་མ་བཅད་པའི་གནས་སུ་ལས་ལ་རྩིག་པ་མཚམས་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་ཤུགས་ལས་གསལ་བས་སོ། །དེས་ན་ཆོས་གོས་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱར་བྱེད་དགོས་ཏེ། རྩིག་མཚམས་ཞིག་པས་འབྲལ་བའི་ས་མཚམས་གཞན་བཟུང་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། མཚམས་བྱས་པ་ལ་ནི་མཚམས་གནས་ཀྱི་མཐའོ། །ཞེས་པས་འབྲལ་བའི་ས་མཚམས་བཟུང་བ་མ་ཡིན་ 6-2-65b ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ན་ཆོས་གོས་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་དེ་ཅི་དགར་འཇུག་པའི་གནང་བ་ཉིད་དུ་ཡང་སྟེར་མི་དགོས་པར་འགྱུར་ཏེ། ལས་མཚམས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲལ་བའི་མཚམས་བཟུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་ལས་མཚམས་དང་ཆོས་གོས་ཀྱི་མཚམས་མི་གཅིག་པར་བཞེད་དོ། །བྱ་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ནི། མཚམས་ཆེན་བཅད་པའི་ཚེ་གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་ལས་ལ་རྩིག་མཚམས་ཞིག་ཀྱང་། ཆོས་གོས་ལ་རྩིག་མཚམས་ཞིག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་གོས་དང་ལས་ལ་འདུ་བ་མཚམས་མི་གཅིག་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རྩིག་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་བྱིན་ན་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་ལ། གནང་བ་དེ་ཆགས་པ་ནི་མཚམས་པོ་ཆེ་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེར་གནང་བ་བྱས་ན་ཆོས་གོས་དག་དང་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པས་སོ། །གནང་བ་དེ་བྱས་ནས་ནི་ལས་མཚམས་ལས་འདས་ཀྱང་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུང་མོད། དེ་ལྟར་ན་སྣམ་སྦྱར་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་ཡང་ལས་མཚམས་ལ་ལྟོས་པ་དང་། དེ་དེ་ལ་མི་ལྟོས་ན་སྔ་མའང་དེ་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཐལ་བ་མཚུངས་ཏེ། གཉིས་ཀ་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་ནང་ཀུན་ཏུ་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་མི་མཚུངས་པའི་ཤེས་བྱེད་དཔྱད་དགོས་ལ། དེ་ལྟར་དཔྱད་པ་ན་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་གཅིག་པ་དེ་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་རྩིག་མཚམས་ཐལ་ཀྱང་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་ཡང་བཅས་པའི་ས་མཚམས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་དུ་མི་འབྲལ་བའི་སྣང་བ་ཞེས་པའི་ཆོ་ག་དེ་ངེས་པར་བྱེད་དགོས་པས་དེ་བྱེད་པ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་པ་དང་། དེ་བྱས་ཕྱིན་ཆད་རྩིག་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་ཡང་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་བ་ནི་དགོས་པའོ། །གནང་བ་དེ

【現代漢語翻譯】 不僅如此，而且不會形成（僧團分裂），因為在羯磨（藏語：ལས，karma，梵文：कर्म，karma，行為）的僧侶行列中，缺少了不可或缺的比丘（藏語：དགེ་སློང་，dge slong，梵文：भिक्षु，bhikṣu，乞士）來填補空缺。如果屬於該羯磨的僧侶人數已滿，即使沒有其他僧侶加入，也會發生不和，但不會形成（僧團分裂），因為該羯磨需要具備完整的僧團人數等條件。導致結界（藏語：མཚམས，mtshams，梵文：सीमा，sīmā，邊界）瓦解的原因有六個：結界標誌損壞、羯磨破壞、其他結界侵入、沒有比丘、結界內的比丘變成非比丘，以及失去希望。在此，早期論師認為，當結界被破壞時，墻壁結界（藏語：རྩིག་མཚམས，rtsig mtshams）也會被破壞，因為從『未劃定結界的地方，墻壁就是羯磨的結界』這句話中可以明顯看出。因此，必須進行不離衣（藏語：ཆོས་གོས，chos gos）的許可（藏語：གནང་བ，gnang ba）的修學，因為墻壁結界一旦被破壞，就無法佔據其他分離的區域。如果像這樣說：『一旦劃定了結界，那就是結界所在之處的邊界』，難道不是佔據了分離的區域嗎？ 如果是這樣，那麼甚至不需要給予隨意進入不離衣許可，因為羯磨結界本身就佔據了分離的邊界。』這意味著羯磨結界和袈裟的結界不是一回事。持律者說：『當劃定大結界時，即使墻壁結界在布薩（藏語：གསོ་སྦྱོང་，gso sbyong，梵文：उपोसथ，uposatha，齋戒）等羯磨中被破壞，袈裟的墻壁結界也不會被破壞，因為袈裟和羯磨的結界不是一回事。』因此，如果在墻壁結界之外給予不離衣的許可，也不會導致分離，而該許可的形成取決於大結界，正如所說：『在那裡給予許可，不會導致與袈裟分離。』給予該許可后，即使超過了羯磨結界，也不會導致分離。』雖然這樣說，但如果是這樣，那麼不離衣的許可也取決於羯磨結界，如果後者不依賴於前者，那麼前者也不依賴於後者，因為兩者都承諾在結界內外都不分離。因此，需要研究不相似之處的知識，這樣研究后，由於共享法益是主要因素，即使墻壁結界被超越也不會導致分離。即使那樣，爲了確定已設定的邊界，也必須進行『不分離的景象』的儀式，因此進行該儀式是修學的內容，一旦進行了該儀式，即使在墻壁結界之外也不會導致分離，這就是目的。該許可。

【English Translation】 Not only that, but it will not be formed, because in the row of karma, the indispensable bhikṣu is missing to fill the vacancy. If the number of monks belonging to that karma is complete, even if no other monks join, discord will occur, but it will not be formed, because that karma requires a complete number of sangha members, etc. There are six reasons for the destruction of the sīmā: the destruction of the sīmā sign, the destruction by karma, the intrusion of another sīmā, the absence of bhikṣus, the bhikṣus within the sīmā becoming non-bhikṣus, and the loss of hope. Here, early scholars believed that when the sīmā is broken, the wall sīmā is also broken, because it is clear from the implication of the statement 'In a place where the sīmā has not been demarcated, the wall is the sīmā for karma.' Therefore, it is necessary to practice the precept of granting permission not to be separated from the robe, because once the wall sīmā is broken, it is impossible to occupy other separated areas. If it is said like this: 'Once the sīmā has been demarcated, that is the boundary of the sīmā,' isn't that occupying a separated area? If that is the case, then there is no need to grant permission to enter freely without being separated from the robe, because the karma sīmā itself occupies the separated boundary.' This means that the karma sīmā and the robe sīmā are not the same. The Vinaya holder says: 'When a large sīmā is demarcated, even if the wall sīmā is broken in the uposatha and other karmas, the robe wall sīmā is not broken, because the robe and karma sīmās are not the same.' Therefore, if permission not to be separated from the robe is given outside the wall sīmā, it will not lead to separation, and the formation of that permission depends on the great sīmā, as it is said: 'If permission is given there, it will not lead to separation from the robes.' After giving that permission, even if one goes beyond the karma sīmā, it will not lead to separation.' Although it is said so, if that is the case, then the permission not to be separated from the robe also depends on the karma sīmā, and if the latter does not depend on the former, then the former does not depend on the latter either, because both promise not to be separated inside and outside the sīmā. Therefore, it is necessary to study the knowledge of dissimilarities, and after studying in this way, since sharing the Dharma benefit is the main factor, even if the wall sīmā is surpassed, it will not lead to separation. Even so, in order to determine the set boundary, it is necessary to perform the ritual of 'the appearance of non-separation,' therefore performing that ritual is the content of the training, and once that ritual is performed, it will not lead to separation even outside the wall sīmā, and that is the purpose. That permission.

---

ས་བྱས་ན་ནི་རྩིག་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་འབྲེལ་བར་འགྱུར་ཏེ། གནང་བ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། མཚམས་ཆེ་ཆུང་གི་ནང་དུ་ནི་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ལོངས་ 6-2-66a སྤྱོད་གཅིག་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཇི་ལྟར་བྱ་བའི་ཆོ་ག་ལ། སྔོན་འགྲོ་དང་། དངོས་གཞིའོ། །ལས་ལ་མ་འདུས་གོང་དུ་དང་། འདུས་ནས་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཡར་ངོ་དང་མར་ངོའི་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཚེ་ཐོག་མར་རང་རྒྱུད་ལ་སོ་སོར་བརྟག་པར་བྱ། ཇི་ལྟར་དུ་ན། གསོ་སྦྱོང་སྔ་མ་ཟིན་ནས་དེ་རིང་གི་བར་ལུས་ངག་གི་བཅས་པ་དང་འགལ་བ་བྱུང་ངམ་མ་བྱུང་། བྱུང་ན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞིག་ཅེས་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ཉེ་བར་བཞག་སྟེའོ། །བྱུང་བར་ཤེས་ན། བཤགས་པར་འོས་པ་རྣམས་བཤགས། ཡིད་ཀྱིས་བསྡམ་པས་འདག་པ་རྣམས་བསྡམས། བྱིན་གྱིས་རླབ་པར་འོས་པ་རྣམས་བྱིན་གྱིས་རླབས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱིར་ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་བཤགས་པར་འོས་པ་ཡིན་མོད། ཉི་མ་དེ་ཉིད་ལ་གང་ཟག་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་འདག་པ་དང་། མང་པོའི་མདུན་དུའོ། །དང་པོ་ནི། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་དང་། སོར་བཤགས་དང་། བཤགས་པར་བྱ་བའི་ཉེས་བྱས་རྣམས་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་ཕམ་ལྷག་གི་སྦོམ་པོ་རྣམས་སོ། །དེ་ཡང་ཕམ་པར་གཏོགས་པའི་སྦོམ་པོ་ནི། མཚམས་ནང་དེ་ན་དགེ་སློང་དྲུག་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་ན་མཚམས་ནང་གི་དགེ་འདུན་རིས་སུ་མ་བཅད་པ་ལ་བཤགས་པས་འདག །ལྷག་མའི་སྦོམ་པོ་ནི་མཚམས་དེར་དགེ་སློང་ལྔ་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་ན། དེ་ལ་སོགས་པ་རིས་སུ་བཅད་པའི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་ཀྱང་འདག །ཕམ་ལྷག་གི་དངོས་གཞིར་མ་སླེབ་པའི་ཉེས་པ་བཤགས་ཡུལ་མ་ཚང་བ་རྣམས་དང་། ལྷག་མའི་དངོས་གཞི་འཆབ་བཅས་དང་འཆབ་མེད་གང་ཡིན་ཀྱང་རུང་བ་དང་། སྤང་བ་ལྟུང་བྱེད་རྣམས་ནི་བྱིན་གྱིས་རླབ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཉི་མ་དེ་ལ་བཤགས་པའི་རྐྱེན་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་དང་། ལྷག་མ་ལ་ནི་སྤོ་བ་དང་མགུ་བ་ཅི་རིགས་པར་སྤྱད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྤང་ལྟུང་ལ་ནི་ལྟུང་བ་དེའི་རྒྱུར་གྱུར་གྱི་རྫས་དེ་ཞག་གཅིག་སྤང་དགོས་པའི་ཕྱིར། སྡེ་ལྔའི་ལྟུང་བ་གང་དུ་གཏོགས་ཀྱང་རུང་། མཚམས་ནང་དེའི་ 6-2-66b དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ལ་བྱུང་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། མཚམས་ནང་དེ་ན་བཤགས་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཇི་སྐད་དུ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་དག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ལས་ལ་མི་སྒྲིབ་པ་ཙམ་ལ་དག་པའི་མིང་གིས་བཏགས་ནས་གསུངས་པས་སོ། །འདི་ནི་གསོ་སྦྱོང་གི་ལས་དངོས་གཞི་ལ་མ་འདུས་པའི་གོང་དུ་གཎྜི་བརྡུངས་ནས་ངེས་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། དགེ་འདུན་མཐའ་དག་གི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་དང་འབྲེལ་ཆགས་པའི་སྔ་རོལ་དེར་བཤགས་བསྡམ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བྱིན་གྱིས་རླབ་པ་རྣམས་བྱའོ། །ལྟུང་བ་གང་བཤགས་ཀྱང་དེ་ཉིད་ཀྱི་མིང་དང

【現代漢語翻譯】 如果位於結界的邊界之外，則會斷絕聯繫，因為沒有得到允許。如果在結界的大小之內，則不會斷絕聯繫，因為那裡是共同享受佛法的地方。 第二，如何進行儀式：分為前行和正行。在未加入羯磨之前和加入之後進行。首先，在上下弦月的十五日，首先要各自檢查自己的身心。如何檢查呢？從上次布薩結束到今天，身語是否有違犯戒律的行為？如果有，是什麼樣的？要保持正念和正知。如果知道有違犯，則懺悔應該懺悔的，以意念約束可以消除的，加持應該加持的。 首先，一般來說，所有的墮罪都應該懺悔。但在同一天，在一個人面前懺悔可以消除的，或者在很多人面前懺悔的。前者是指單墮、悔過和應該懺悔的惡作。後者是指僧殘罪的重罪。如果是屬於根本墮罪的重罪，在結界內，如果有六個或更多的比丘，則向結界內未分僧團懺悔即可消除。如果是屬於僧殘罪的重罪，在結界內，如果有五個或更多的比丘，則向已分僧團懺悔也可以消除。未達到根本墮罪和僧殘罪的罪行，以及懺悔對像不完整的罪行，以及無論是隱瞞還是未隱瞞的僧殘罪的根本罪行，以及捨墮罪，都需要加持，因為在同一天懺悔的因緣不具足。對於僧殘罪，需要根據情況進行遷移和滿足。對於捨墮罪，需要捨棄導致墮罪的物品一天。無論屬於五部的哪一種墮罪，如果在結界內的所有僧眾都犯了，則需要加持，因為結界內沒有懺悔的對象。正如所說：『通過加持，即可清凈。』只是爲了不障礙羯磨，才被賦予清凈之名。這是在未加入布薩羯磨正行之前，敲擊犍稚后必須進行的，因為這是所有僧眾的羯磨。與此相關聯的，在此之前要進行懺悔和約束，以及不共的加持。無論懺悔什麼墮罪，都要說出那個墮罪的名字。

【English Translation】 If it is outside the boundary of the enclosure, it will be disconnected because it is not allowed. If it is within the size of the enclosure, it will not be disconnected because it is a place where the Dharma is enjoyed together. Second, how to perform the ritual: It is divided into preliminary practices and main practices. It is performed before and after joining the karma. First, on the fifteenth day of the waxing and waning moon, one must first examine one's own mind and body separately. How to examine? From the end of the previous Posadha until today, have there been any violations of the precepts of body and speech? If so, what kind? Mindfulness and awareness should be closely observed. If it is known that there are violations, then confess what should be confessed, restrain with intention what can be eliminated, and bless what should be blessed. First, in general, all transgressions should be confessed. But on the same day, what can be eliminated by confessing in front of one person, or by confessing in front of many people. The former refers to single transgressions, repentance, and evil deeds that should be confessed. The latter refers to the heavy sins of Sanghavasesa. If it is a heavy sin belonging to the root downfall, if there are six or more monks in the enclosure, then confession to the undivided Sangha in the enclosure can eliminate it. If it is a heavy sin belonging to Sanghavasesa, if there are five or more monks in the enclosure, then confession to the divided Sangha can also eliminate it. The sins that have not reached the root downfall and Sanghavasesa, and the sins for which the objects of confession are incomplete, and the root sins of Sanghavasesa, whether concealed or not, and the sins of expiation, all need to be blessed, because the conditions for confession are not complete on the same day. For Sanghavasesa, migration and satisfaction should be practiced as appropriate. For sins of expiation, the object that caused the sin must be abandoned for one day. No matter which of the five categories of sins it belongs to, if all the Sangha in the enclosure have committed it, then it must be blessed, because there is no object of confession in the enclosure. As it is said: 'Through blessing, it becomes pure.' It is only because it does not hinder karma that it is given the name of purity. This must be done after striking the Ghandi before joining the main practice of the Posadha karma, because it is the karma of all the Sangha. In connection with this, confession and restraint, and uncommon blessings, should be performed before this. Whatever sin is confessed, the name of that sin should be spoken.

---

་རིགས་ནས་བརྗོད་དགོས་ཀྱི། སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་དང་འགལ་བ་ཞེས་དང་། ཉེས་པ་ཅི་དང་ཅི་བྱུང་བ་ཞེས་པ་ལྟ་བུས་ཆོག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མིང་དང་རིགས་དང་ལྡན་པར་བརྗོད་ན་ལྟུང་བ་ལས་སོ། །ཞེས་གསུངས། གཉིས་པ་དགེ་འདུན་འདུས་པའི་སྦྱོར་བ་ལ། གནས་ལ་བློ་མཐུན་བྱ་བ། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་བསྟོད་པ་དང་། གསོལ་བ་དང་། རྣམ་པར་བཞག་པ་འཛིན་དུ་གཞུག་པ་རྣམས་སོ། །དང་པོ་ནི། མཚམས་ཆེ་ཆུང་བཅད་པའི་སར་བྱེད་ན། མཚམས་དེའི་དབུས་དྲང་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་འཁོས་བཏིང་བ་ཞིག་ཏུ། ཆོ་ག་གསོལ་བ་དང་གཉིས་ཀྱིས་སོ། །བློ་མཐུན་འདི་དང་རུང་ཁང་ནི་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཞིག་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱང་། མཚམས་ཟུར་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པས། མཚམས་ཆེན་མ་དཀྲོལ་བར་མཚམས་ཆུང་བཅད་པ་ལྟ་བུའི་དཀའ་གནས་མི་འབྱུང་ཞིང་། སྤྱིར་མཚམས་ནང་དེ་ན་དགེ་སློང་ཡོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གི །སྲུང་བྱེད་ཀྱི་དགེ་སློང་ལོགས་པ་སོགས་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ། མདོའི་སྟོད་པ་དངོས་དང་། དུས་བརྗོད་པ། བག་ཡོད་ལ་གདམ་པ། དགེ་བསྐོས་ཀྱིས་ཚུལ་ཤིང་བྲིམས་ནས་དགེ་འདུན་བགྲང་བ། ནད་པ་ལྟ་བུ་མ་ལྷགས་པ་ཡོད་ན་འདུན་པ་དང་ཡོང་དག་འབུལ་ལམ་ཞེས་དྲིས་ནས་ལེན་པ། བླངས་ནས་ལེན་པ་པོས་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བརྗོད་པ། 6-2-67a དེ་ནས་གནས་བརྟན་གྱིས་སོ་ཐར་གྱི་མདོ་ཉན་པར་གདམས་པ། དེ་ནས་མདོ་འདོན་པ་པོ་གནས་བརྟན་གྱིས་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པའི་ལས་ཀྱིས་དགེ་འདུན་ཐུགས་བསྟུན་པ། དེ་ནས་རྣམ་པར་བཞག་པ་འཛིན་དུ་གཞུག་བཅས་པའི་གོ་བ་ནི། ཁོ་བོས་མདོ་འདོན་པ་སྡེ་ཚན་ལྔ་པོའི་བར་སྐབས་སུ་ཁྱེད་ཡོངས་སུ་དག་གམ་ཞེས་དྲིས་པའི་ཚེ། ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔའི་ནང་ནས་གང་བྱུང་བ་དེ་འདི་བྱུང་ཞེས་མཐོལ་ཤིག །མ་མཐོལ་ན་གསོ་སྦྱོང་གི་ཕན་ཡོན་མེད་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཤེས་བཞིན་དུ་རྫུན་དུ་སྨྲ་བའི་ཉེས་པས་གོས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་སྟེ། སྔགས་ཀྱི་ཚིག་རྣམས་ནི་མདོ་དང་ལས་བརྒྱ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ནི། གནས་བརྟན་གྱིས་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ཚིག་ཕྱེད་ཀྱང་མ་འཁྲུལ་བར་ཁ་བཏོན་དུ་ཐོན་པས་འདོན་དགོས་པ་ཡིན་གྱི། དཔེ་ཀློག་ལྟ་བུས་ཆོག་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལེགས་པར་ཐོན་པས་འདོན་ཏེ། ཚིག་ཕྱེད་ཀྱང་མ་འཁྲུལ་བ་ཉིད་ནའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །མདོ་ཚང་མ་ཉིད་ངེས་པར་འདོན་དགོས་སམ་ཞེ་ན། མདོ་འདོན་པ་ནི་རྣམ་པ་ལྔར་གསུངས་ཏེ། གླེང་གཞི་འདོན་པ་དང་། ཕམ་པ་དང་། ལྷག་མ་དང་། མ་ངེས་པ་དང་། རིལ་གྱིས་འདོན་པའོ། །དེ་གང་ཞེ་ན། ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྡེ་ཚན་དུ་སླེབ་ན་ལྷག་མ་མ་ལུས་པར་འདོན་དགོས་པའོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། གླེང་གཞི་དང་གསོལ་བ་ནི་མེད་མི་རུང་དུ་འདོན་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གླེང་གཞི་འདོན་པ་དང་གསོལ་བ་ནི་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པ་ཉིད་

【現代漢語翻譯】 必須從宗派方面說明，不能僅僅說『違犯了別解脫戒』，或者『犯了什麼什麼罪』。正如經中所說：『如果指明名稱和宗派，才能從墮落中解脫。』 第二，僧眾集會的行為包括：對處所達成共識，讚頌別解脫經，祈請，以及進行安置和接受。首先，如果要在劃定的大小結界處進行，那麼需要在結界正中央，所有僧眾都同意的地方，通過儀軌和祈請來進行。即使加持了這個共識處所和禪房及其周邊，但因為不是在結界的角落進行，所以不會出現像不解除大結界就劃定小結界這樣的難題。一般來說，只要結界內有比丘即可，不需要另外的守護比丘等。 第二方面包括：真實地讚頌經文，陳述時間，勸勉謹慎，由執事分配木籌並清點僧眾，詢問是否有病人未到場，是否需要獻上同意和凈物，接受這些，然後由接受者在僧眾中宣告。 之後，由上座勸告聽聞別解脫經。然後，誦經者上座以純粹祈請的方式徵得僧眾同意。之後，理解安置和接受的含義是：當我說到誦經的五個部分之間，詢問『你們清凈嗎？』的時候，如果犯了五種墮落中的任何一種，就坦白說『我犯了這個』。如果不坦白，不僅沒有自凈的利益，還會因為明知故犯的妄語而染污。咒語的詞句也像經文和業百一樣。 第二，正行方面：上座必須毫無錯亂地背誦別解脫經，不能像讀書一樣。正如經中所說：『必須完美地背誦，不能錯亂半個字。』是否必須完整地背誦整部經呢？誦經有五種方式：唸誦緣起，波羅夷，僧殘，不定，以及完整地念誦。那是什麼意思呢？如果到了墮罪的部分，就必須完整地念誦所有僧殘。雖然如此，緣起和祈請是必須唸誦的。正如經中所說：『唸誦緣起和祈請是必須用語言表達的。』

【English Translation】 It must be stated from the lineage, it is not enough to just say 'violated the Pratimoksha vow,' or 'committed such and such offense.' As it is said in the scriptures: 'If the name and lineage are specified, one can be liberated from the fall.' Second, the actions of the Sangha assembly include: reaching a consensus on the location, praising the Pratimoksha Sutra, making requests, and performing the placement and acceptance. First, if it is to be done at a designated large or small boundary, then it should be done in the very center of that boundary, in a place agreed upon by all the Sangha, through rituals and requests. Even if this agreed-upon place and the meditation room and its surroundings are blessed, because it is not done at the corner of the boundary, there will be no difficulties such as demarcating a small boundary without dissolving the large boundary. Generally, it is sufficient to have a Bhikshu within the boundary; there is no need for a separate guarding Bhikshu, etc. The second aspect includes: truly praising the scripture, stating the time, exhorting caution, having the disciplinarian distribute wooden tokens and count the Sangha, asking if there are any sick people who have not arrived, whether it is necessary to offer consent and pure items, accepting these, and then having the acceptor announce it in the Sangha. After that, the elder advises listening to the Pratimoksha Sutra. Then, the Sutra reciter, the elder, obtains the consent of the Sangha in a purely prayerful manner. After that, understanding the meaning of placement and acceptance is: when I say between the five sections of reciting the Sutra, asking 'Are you pure?' If one has committed any of the five kinds of downfalls, one should confess 'I have committed this.' If one does not confess, not only will there be no benefit of self-purification, but one will also be defiled by the offense of knowingly telling a lie. The words of the mantra are also like the Sutra and the Karma Shataka. Second, the main part: the elder must recite the Pratimoksha Sutra without any confusion, and it cannot be like reading a book. As it is said in the scriptures: 'It must be recited perfectly, without confusing even half a word.' Is it necessary to recite the entire Sutra completely? There are five ways of reciting the Sutra: reciting the introduction, Parajika, Sanghavasesa, Aniyata, and reciting completely. What does that mean? If one reaches the section on expiable offenses, one must completely recite all the Sanghavasesa. Nevertheless, the introduction and the request must be recited without fail. As it is said in the scriptures: 'Reciting the introduction and the request must be expressed in words.'

---

ཀྱིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ལྷག་མ་ནི་ཐོས་པ་བསྒྲགས་པས་ཀྱང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །གནས་དེར་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་དགེ་སློང་བཞིར་མ་ཚང་ན་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་བའམ། ཡང་ན་གསོ་སྦྱོང་ཡོད་པའི་གནས་སུ་འགྲོ་བར་བྱའོ། །གཞུང་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཕྱིས་འོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་དེ་གཉིས་ཡང་བྱར་རུང་ངོ་། །གལ་ཏེ། ལེགས་པར་ན་དེ་ལ་ཅི་དགར་འཇུག་པར་བྱའོ། །འདུ་བ་མཐུན་པ་དག་ལ་ཡང་ངོ་། །གཞན་གྱིས་ཚོགས་ 6-2-67b པ་གསོལ་བར་བྱའོ། །དེ་མ་ཐོབ་ན་མཚམས་གཞན་དུ་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་། དེ་དག་གི་སྐབས་སུ་མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་དགེ་འདུན་འདུ་བ་མཐུན་མི་མཐུན་གཉིས་ཡོད་པའི་ཚེ། གཅིག་གི་གསོ་སྦྱོང་ལ་ཅིག་ཤོས་ངེས་པར་འདུ་མི་དགོས་པ་དང་། ཅིག་ཤོས་ལ་མཐུན་པ་གསོལ་དགོས་པ་དང་། མཐུན་པ་མ་ཐོབ་ན་མཚམས་གཞན་དུ་འགྲོ་དགོས་པར་གསུངས་མོད། འདི་ལ་མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་ནི་སྐྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་མཚམས་གཅིག་གི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ་དགོས་ལ། དེར་འཇོག་པ་ལ་མཚམས་གཅོད་པའི་ཚེ་ལུས་དངོས་ཀྱི་འདུས་པ་ཞིག་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་མཐུན་པ་གསོལ་དགོས་པ་ནི་ལས་དེ་མི་འཆགས་པས་མ་ཡིན་གྱི། མཐུན་པ་མ་ཐོབ་པར་མཚམས་གཅིག་གི་ནང་དུ་ལས་ཐ་དད་པར་བྱས་ཤིང་ཆགས་པ་ན། དགེ་འདུན་དབྱེན་དུ་གཏོགས་པའི་ཉེས་པ་སྦོམ་པོར་འགྱུར་བ་དང་། དེར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དུ་མཚམས་གཞན་དུ་ཕྱིན་ནས་ལས་དེ་བྱེད་དགོས་པའོ། །དེ་ལས་གཞན་དུ། གཉུག་མར་གནས་པ་དང་གློ་བུར་བ་གཉིས་ཀ་མཚམས་དེར་གཏོགས་པ་ཡིན་ན། གློ་བུར་བས་ཕྱི་རོལ་དུ་ལས་བྱས་ཀྱང་མི་ཆགས་པར་འགྱུར་ཏེ། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་གཏོགས་པའི་དགེ་སློང་གིས་བློ་མཐུན་མ་བྱས་པའི་གནས་སུ་གསོ་སྦྱོང་བྱས་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་མཐུན་པ་གསོལ་བའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བློ་བུར་བས་གཉུག་མར་གནས་པ་ལ་འདུན་པ་དང་ཡོངས་དག་སློང་བ་ཡིན་ལ། སླངས་པས་ཐོབ་ན་མཚམས་ནང་དེ་ཉིད་དུ་ལས་ལོགས་པར་བྱས་ཀྱང་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་ཉེས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཚོགས་ཐ་དད་པས་འདུན་པ་ལ་སོགས་པས་མཐུན་པར་བྱ་སྟེ། ལས་བྱེད་པ་ལ་མི་རུང་བ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་མཚམས་དེར་གཏོགས་པ་རྣམས་གཅིག་ལ་ཅིག་ཤོས་ངེས་པར་འདུ་དགོས་སམ་ཞེ་ན། མཚམས་ཆེན་གཅིག་ཀྱང་མཚམས་ཆུང་མི་གཅིག་ན་དེ་ལྟར་མི་དགོས་པ་ནི་གོ་བར་སླ་ 6-2-68a མོད། གཉིས་ཀ་གཅིག་ན་ཡང་དེ་ལྟར་ངེས་པ་མེད་དེ། མཚམས་དེར་གཏོགས་ལས་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་ཞིག་དགོས་པའི་དབང་གིས་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་སོང་ནས་ནང་དུ་འཁོར་བ་ན། སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ལེགས་པར་ཟིན་ན་ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ལ་སྔ་མ་དག་ཅི་དགར་ཞུགས་པས་ཆོག་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་ཚོགས་པ་གསོལ་བ་དང་། མ་ཐོབ་ན་མཚམས་

【現代漢語翻譯】 應當通過（三摩地）來成就。其餘的，通過聽聞宣告也能成就。』如此說。如果在那處舉行布薩時，比丘不足四位，該怎麼辦呢？應當加持，或者去有布薩的地方。經文中說：『如所說，爲了後來者，這兩種方法也是可以的。如果好的話，就隨其意願進入。對於集會一致的人也是如此。』應當請求他人集會。如果得不到，就在其他結界內進行。』這樣說。在這些情況下，如果一個結界內有僧眾集會一致和不一致兩種情況，那麼，一方的布薩另一方不一定需要參加，需要請求一致，如果得不到一致，就需要去其他結界內進行。雖然這樣說，但這裡沒有參加的不一致者不是障礙，因為那需要屬於同一個結界的範圍，並且在設立時需要實際的身體聚集。即使那樣，需要請求一致也不是因為那個業不成立，而是因為在沒有得到一致的情況下，在一個結界內進行不同的業，會犯下導致僧團分裂的重罪，爲了不犯下這種罪過，才需要去其他結界進行那個業。除此之外，如果常住者和新來者都屬於那個結界，那麼新來者在外面做業也不會成立，因為屬於同一個結界內的比丘在沒有得到同意的地方做了布薩。那麼，請求一致的方式是怎樣的呢？新來者向常住者請求意願和清凈，如果請求后得到允許，即使在同一個結界內分開做業，也不會犯下僧團分裂的罪過。如所說：『通過不同的集會，以意願等方式達成一致，做業是沒有不行的。』如此說。那麼，屬於那個結界的人是否必須參加彼此的活動呢？即使一個大結界包含不同的小結界，也不一定需要那樣，這很容易理解。即使兩者相同，也不一定需要那樣，因為需要屬於那個結界並且是僧眾的成員，如果因為某種原因去了結界外面又返回，如果之前的人已經圓滿完成了布薩，那麼之後的人可以隨意加入之前的人的布薩，因為經文中是這樣說的。這裡，請求集會，如果得不到，就去結界…… 應當通過（三摩地）來成就。其餘的，通過聽聞宣告也能成就。』如此說。如果在那處舉行布薩時，比丘不足四位，該怎麼辦呢？應當加持，或者去有布薩的地方。經文中說：『如所說，爲了後來者，這兩種方法也是可以的。如果好的話，就隨其意願進入。對於集會一致的人也是如此。』應當請求他人集會。如果得不到，就在其他結界內進行。』這樣說。在這些情況下，如果一個結界內有僧眾集會一致和不一致兩種情況，那麼，一方的布薩另一方不一定需要參加，需要請求一致，如果得不到一致，就需要去其他結界內進行。雖然這樣說，但這裡沒有參加的不一致者不是障礙，因為那需要屬於同一個結界的範圍，並且在設立時需要實際的身體聚集。即使那樣，需要請求一致也不是因為那個業不成立，而是因為在沒有得到一致的情況下，在一個結界內進行不同的業，會犯下導致僧團分裂的重罪，爲了不犯下這種罪過，才需要去其他結界進行那個業。除此之外，如果常住者和新來者都屬於那個結界，那麼新來者在外面做業也不會成立，因為屬於同一個結界內的比丘在沒有得到同意的地方做了布薩。那麼，請求一致的方式是怎樣的呢？新來者向常住者請求意願和清凈，如果請求后得到允許，即使在同一個結界內分開做業，也不會犯下僧團分裂的罪過。如所說：『通過不同的集會，以意願等方式達成一致，做業是沒有不行的。』如此說。那麼，屬於那個結界的人是否必須參加彼此的活動呢？即使一個大結界包含不同的小結界，也不一定需要那樣，這很容易理解。即使兩者相同，也不一定需要那樣，因為需要屬於那個結界並且是僧眾的成員，如果因為某種原因去了結界外面又返回，如果之前的人已經圓滿完成了布薩，那麼之後的人可以隨意加入之前的人的布薩，因為經文中是這樣說的。這裡，請求集會，如果得不到，就去結界……

【English Translation】 It should be accomplished through (Samadhi). The rest can also be accomplished by hearing and proclaiming.' Thus it is said. If there are not enough monks, less than four, at the time of holding the Posadha (Uposatha, 布薩), what should be done? It should be blessed, or go to a place where there is Posadha. The scripture says: 'As it is said, for the sake of those who come later, these two methods are also permissible. If it is good, then enter as you wish. It is the same for those who are in harmonious assembly.' One should request others to assemble. If it is not obtained, then it should be done in another boundary. ' Thus it appears. In these cases, if there are two kinds of Sangha (僧伽, community) assemblies, harmonious and disharmonious, within one boundary, then one side does not necessarily need to attend the Posadha of the other side, and it is necessary to request harmony, and if harmony is not obtained, it is necessary to go to another boundary. Although it is said so, the disharmonious ones who do not participate here are not an obstacle, because that requires belonging to the scope of the same boundary, and it requires an actual physical gathering at the time of establishment. Even so, the need to request harmony is not because that action is not established, but because if different actions are performed within one boundary without obtaining harmony, it will commit the serious offense of causing division in the Sangha, and in order not to commit this offense, it is necessary to go to another boundary to perform that action. Apart from that, if both the permanent residents and the newcomers belong to that boundary, then even if the newcomers perform actions outside, it will not be established, because the monks belonging to the same boundary have performed Posadha in a place where consent has not been obtained. So, what is the way to request harmony? The newcomers request the intention and purity from the permanent residents, and if permission is obtained after the request, even if actions are performed separately within the same boundary, it will not commit the offense of dividing the Sangha. As it is said: 'Through different assemblies, harmony is achieved through intention and so on, and there is nothing that cannot be done in performing actions.' Thus it is said. So, do those who belong to that boundary necessarily have to participate in each other's activities? Even if a large boundary contains different small boundaries, it is not necessarily required, which is easy to understand. Even if the two are the same, it is not necessarily required, because it is necessary to belong to that boundary and be a member of the Sangha, and if for some reason one goes outside the boundary and returns, if the previous ones have perfectly completed the Posadha, then the later ones can freely join the Posadha of the previous ones, because the scripture says so. Here, request the assembly, and if it is not obtained, go to the boundary... It should be accomplished through (Samadhi). The rest can also be accomplished by hearing and proclaiming.' Thus it is said. If there are not enough monks, less than four, at the time of holding the Posadha (Uposatha, 布薩), what should be done? It should be blessed, or go to a place where there is Posadha. The scripture says: 'As it is said, for the sake of those who come later, these two methods are also permissible. If it is good, then enter as you wish. It is the same for those who are in harmonious assembly.' One should request others to assemble. If it is not obtained, then it should be done in another boundary. ' Thus it appears. In these cases, if there are two kinds of Sangha (僧伽, community) assemblies, harmonious and disharmonious, within one boundary, then one side does not necessarily need to attend the Posadha of the other side, and it is necessary to request harmony, and if harmony is not obtained, it is necessary to go to another boundary. Although it is said so, the disharmonious ones who do not participate here are not an obstacle, because that requires belonging to the scope of the same boundary, and it requires an actual physical gathering at the time of establishment. Even so, the need to request harmony is not because that action is not established, but because if different actions are performed within one boundary without obtaining harmony, it will commit the serious offense of causing division in the Sangha, and in order not to commit this offense, it is necessary to go to another boundary to perform that action. Apart from that, if both the permanent residents and the newcomers belong to that boundary, then even if the newcomers perform actions outside, it will not be established, because the monks belonging to the same boundary have performed Posadha in a place where consent has not been obtained. So, what is the way to request harmony? The newcomers request the intention and purity from the permanent residents, and if permission is obtained after the request, even if actions are performed separately within the same boundary, it will not commit the offense of dividing the Sangha. As it is said: 'Through different assemblies, harmony is achieved through intention and so on, and there is nothing that cannot be done in performing actions.' Thus it is said. So, do those who belong to that boundary necessarily have to participate in each other's activities? Even if a large boundary contains different small boundaries, it is not necessarily required, which is easy to understand. Even if the two are the same, it is not necessarily required, because it is necessary to belong to that boundary and be a member of the Sangha, and if for some reason one goes outside the boundary and returns, if the previous ones have perfectly completed the Posadha, then the later ones can freely join the Posadha of the previous ones, because the scripture says so. Here, request the assembly, and if it is not obtained, go to the boundary...

---

གཞན་དུ་ཕྱིན་ནས་བྱེད་དགོས་པ་ཡང་། མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པའི་ཉེས་པས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཐུན་པ་མ་ཐོབ་པར་མཚམས་ནང་དུ་ལས་བྱས་ན་འཆགས་ཤིང་། དེའི་རྐྱེན་གྱིས་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་ཉེས་དམིགས་ཡོད་པས་སོ། །གསོ་སྦྱོང་ལེགས་པར་ཟིན་པ་འདི་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་གཞན་ལ་ནི་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་མཐུན་པ་མ་ཐོབ་ན་མཚམས་ནང་དུ་ལས་མི་མཐུན་པས་བྱས་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཕྱི་རོལ་དུ་ཕྱིན་ཀྱང་མི་མཐུན་པས་བྱས་པར་འགྱུར་ཏེ། གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་ལེགས་པར་ཟིན་པ་ལྟ་བུ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་སྟེང་དུ། འདུ་བ་མཐུན་པ་དག་གིས་ལས་དེ་ལ་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར། ཡང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་ལས་གཞན་གྱིས་གསོ་སྦྱོང་གི་དགོས་པ་མི་འགྲུབ་བམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགག་དབྱེ་བྱས་ན་འདི་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས་སོ། །འོ་ན་དགེ་ཚུལ་དག་ལ་གསོ་སྦྱོང་ཇི་ལྟར་ཡོད་ཅེ་ན། མདོ་ལུང་གི་བཀའ་ནས་གསུངས་པ་མེད་མོད། བསྟན་བཅོས་ནས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་ཤཱཀྱ་འོད་ཀྱིས། དགག་དབྱེ་གསུངས་ཕྱིར་གསོ་སྦྱོང་འདི་ན་ཡོད། །ཅེས་སོ། །རབ་བྱུང་སྡེ་ལྔའི་དགག་དབྱེ་ནི་གསལ་བར་གསུངས་ལ། དེས་གསོ་སྦྱོང་གི་དོན་འགྲུབ་ཅེས་དང་། དེའི་རིགས་པས་དབྱར་གྱི་མཐའ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། དུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉ་ཤི་ལ་གསོ་སྦྱོང་བྱེད་པར་གྲུབ་ཅེས་པའོ། །དེའི་ཚེ་དགག་དབྱེ་ནི་མེད་པས་ཚིག་གང་གིས་བྱེད་ཅེ་ན། བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས། རང་རང་གི་ 6-2-68b སློབ་དཔོན་ནམ་དགེ་སློང་གང་ཡང་རུང་བའི་མདུན་དུ་ཡོངས་དག་འབུལ་བའི་ཚིག་ལན་གསུམ་བརྗོད་པར་བཤད་དོ། ། ༈ དབྱར་གྱི་གཞི། གཉིས་པ་དབྱར་གྱི་གཞི་ལ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞིའོ། །དང་པོ་ལ། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་ཁས་ལེན་པ། ཡུན་ཇི་ཙམ་དུ་ཁས་ལེན་པ། གནས་མལ་སྟོབས་པ་དང་ཚུལ་ཤིང་བྲིམས་ནས་ཁྲིམས་སུ་བཅའ་བ་ཇི་ལྟར་བརྗོད་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། དབྱར་སྔ་མ་ཡིན་ན་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་དང་། དབྱར་ཕྱི་མ་དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ཀྱི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལ་ཁས་ལེན་པར་མདོ་ལུང་ཀུན་ལས་མཐུན་པར་གསུངས་ཤིང་། འབྲིང་པོའི་ངོས་འཛིན། ཚིག་ལེར། གྲོ་བཞིན་ཅན་གྱི་ཚེས་གཅིག་ནས། །ཞེས་སོགས་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་འདུལ་བའི་ཆོས་བསྐོར་ཕལ་ཆེ་བ་དང་མཐུན་མོད། བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེའི་གསུང་གིས། དེ་ལྟར་འཆད་པ་དེ་འཇིག་རྟེན་རྒན་པོའི་གཏམ་རིག་བྱེད་སོགས་ནས་འབྱུང་བ་དེ། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་ལྟར་བསྟན་བཅོས་སུའང་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི། དོན་ལ་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་ཆར་ཆུའི་སྒང་ཡོལ་ནས་དབྱར་གནས་བྱེད་དགོས་པ་དང་། དགག་དབྱེ་དགུན་གྱི་མགོ་རྒང་ལ་འབྱུང་བ་སོགས་ཀྱི་ཉེས་པ་ཡོད་དོ། །དེས་ན་འདི་ལྟར་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་རྒན་པོའི་དུས་དེ་ལས་སྟོ

【現代漢語翻譯】 此外，如果必須在其他地方進行羯磨，那也不是因為會產生不和合的罪過，而是因為在沒有獲得同意的情況下在結界內進行羯磨會導致爭吵，並且因此存在僧團分裂的罪過。對於像這樣圓滿完成布薩以外的其他僧團羯磨，如果在沒有獲得另一方同意的情況下在結界內進行，則會被認為羯磨是不和合的；即使到結界外進行，也會被認為是不和合的，但像圓滿完成布薩和羯磨除罪的情況則不是這樣，因為一致的僧眾沒有聚集參與羯磨。如果問，除了唸誦別解脫經之外，是否無法完成布薩的必要程式？答案並非如此。正如所說：『如果進行了羯磨除罪，這本身就不是不成功的。』那麼，對於沙彌（Śrāmaṇera）來說，如何進行布薩呢？雖然在經律的教言中沒有提到，但在論典中有記載。學誠大師（Śākyaprabha）說：『因為說了羯磨除罪，所以這裡有布薩。』五種出家眾的羯磨除罪已經明確說明，並且通過它完成了布薩的意義。通過這種推理，不僅在夏季結束時，而且在任何時候的初八和十五都可以進行布薩。那時沒有羯磨除罪，那麼用什麼話語來做呢？在論典《大毗婆沙論》中說：在自己的 阿阇梨（Acharya）或任何比丘面前，唸誦三次完全清凈的奉獻之詞。 ༈ 夏季安居的基礎 第二，夏季安居的基礎包括準備階段和正行階段。首先是：何時承諾安居，承諾安居多久，如何陳設住所、給予木製用具並制定規矩。 首先，關於何時承諾安居，所有經律都一致地說，如果是前安居，則在夏季第二個月的十六日，如果是后安居，則在夏季最後一個月的十六日承諾安居。關於第二個月的確定，《詞彙》中說：『從畢宿（Rohiṇī）月的第一天開始。』等等，這與大多數律藏的法論一致。但是，布頓仁波切（Bu ston Rin po che）的說法是：如此解釋是從世間老人的故事或吠陀等中出現的，這只是按照世間的說法記錄在論典中，實際上並非如此。如果是這樣，那麼就需要在雨季結束時進行夏季安居，並且羯磨除罪會在冬季開始時進行，等等，會有這些過失。因此，應該是這樣：比世間老人的時間早。

【English Translation】 Furthermore, if it is necessary to perform the Karma elsewhere, it is not because of the fault of creating discord, but because performing the Karma within the boundary without obtaining consent will lead to disputes, and therefore there is the fault of dividing the Sangha. For other Sangha Karmas that are not like this perfectly completed Uposatha, if it is performed within the boundary without obtaining the consent of the other party, it will be considered that the Karma was performed discordantly; even if it is performed outside the boundary, it will be considered that it was performed discordantly, but it is not like the perfectly completed Uposatha and Pratimoksha confession, because the harmonious Sangha did not gather to participate in the Karma. If asked, can the necessary procedures of the Uposatha not be completed except by reciting the Pratimoksha Sutra? The answer is not so. As it is said: 'If the Pratimoksha confession is performed, this itself is not unsuccessful.' Then, how is the Uposatha performed for Śrāmaṇeras (novices)? Although it is not mentioned in the teachings of the Sutras and Vinaya, it is recorded in the Shastras. Master Śākyaprabha said: 'Because the Pratimoksha confession is spoken, therefore there is Uposatha here.' The Pratimoksha confession of the five classes of ordained persons has been clearly stated, and through it, the meaning of the Uposatha is accomplished. Through this reasoning, it is established that the Uposatha can be performed not only at the end of summer, but also on the eighth and fifteenth of any time. At that time, there is no Pratimoksha confession, so with what words is it done? In the Shastra Mahavibhasa, it is said: In front of one's own Acharya or any Bhikshu, the words of complete purification are recited three times. ༈ The Basis of the Summer Retreat Secondly, the basis of the summer retreat includes the preparatory stage and the actual practice stage. The first is: When to commit to the retreat, how long to commit to the retreat, how to arrange the dwelling, give wooden utensils, and establish rules. First, regarding when to commit to the summer retreat, all Sutras and Vinayas unanimously say that if it is the early summer retreat, it is committed on the sixteenth of the middle summer month, and if it is the later summer retreat, it is committed on the sixteenth of the last summer month. Regarding the determination of the middle month, the Lexicon says: 'Starting from the first day of the Rohiṇī month.' etc., which is consistent with most of the Dharma cycles of the Vinaya. However, the statement of Buton Rinpoche is: Such an explanation comes from the stories of old men or the Vedas, etc., which is only recorded in the Shastras according to worldly sayings, but it is not actually so. If so, then it would be necessary to perform the summer retreat at the end of the rainy season, and the Pratimoksha confession would be performed at the beginning of winter, etc., there would be these faults. Therefore, it should be like this: earlier than the time of the old men of the world.

---

ན་པ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པའི་དུས་དེ་ཉི་མ་ལྡོག་པ་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་སྔ་བར་སོང་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། རྔ་བོང་གི་དེར་སྨིན་དྲུག་གི་ཟླ་བ་ལ་ཉིན་མཚན་མཉམ་པ་འབྱུང་བར་བཤད་ལ། སྟོན་པའི་དུས་སུ་སྟོན་གྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པའི་དུས་ནི་སྔ་མ་དེ་ལས་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་སྔ་བར་བཤད་ལ། དེང་སང་ནི་དེ་ལས་ཀྱང་ཞག་བཅུ་གསུམ་ལྷག་ཙམ་གྱིས་སྔ་བར་སོང་ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་བཀོད་ནས། ཧོར་ཟླ་ལྔ་པ་སྣྲོན་གྱིས་ཉ་བའི་ཟླ་བ་ཡར་ངོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཧྲིལ་པོ་འདི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོར་བཤད་ནས། དེའི་ཚེ་བཅུ་དྲུག་ནས་དབྱར་སྔ་མར་ཁས་ལེན་པའི་རྣམ་གཞག་མཛད་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་གྱི་གྲུབ་མཐའ་དང་ཕྱག་ལེན་གཉིས་ཀ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཞེད། 6-2-69a རང་གི་འདོད་པ་ལ། ལག་ལེན་གྱི་དམ་བཅའ་བཞག་པ་དང་། དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལུགས་སྔ་མས་བཞེད་པ་ལྟར་ཧོར་ཟླ་ལྔ་པ་སྣྲོན་གྱིས་ཉ་བའི་བཅོ་ལྔ་ལ་དབྱར་གྱི་སྦྱོར་བའི་ཆོ་ག་གྲུབ་པར་བྱས་ནས། དེའི་བཅུ་དྲུག་ཆུ་སྟོད་ཀྱི་ཚེས་གཅིག་ལ་དབྱར་སྔ་མའི་ཁས་ལེན་དང་། དེར་མ་གྲུབ་ན་ཟླ་བ་དེའི་རྟིང་མ་གྲོ་བཞིན་ཅན་ཡི་ཚེས་གཅིག་ནས་དབྱར་ཕྱི་མ་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་འོ་ན། མདོ་ལུང་ལས་འབྱུང་བ་དང་མི་མཐུན་པའི་བར་ཁྱད་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་སྔ་བ་དེ་ཅི་ཞེ་ན། ལན་ལ་མདོར་བསྟན་པ་དང་། དེ་ཉིད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལུང་ནས་འབྱུང་བའི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་དང་ལག་ལེན་གྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ལ། སྔ་ཕྱིའི་ཁྱད་པར་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། ཞུགས་པ་ལྟར་ལག་ལེན་དུ་བྱས་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཁྱིམ་ལོ་དང་། ཚེས་ལོ་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་དམ། ཉི་མའི་ལོ་དང་ཟླ་བའི་ལོ་ཞེས་པའི་མིང་གིས་བཏགས་ནས། དེ་གཉིས་ལ་ཞག་གྲངས་མང་ཉུང་གི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས། ཚེས་ལོའི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཐལ་ཟིན་ནས་ཀྱང་། ཁྱིམ་ལོའི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་མ་རྫོགས་པར་ཐ་ནའང་ཞག་བཅུ་གཅིག་ཙམ་ཤུལ་དུ་ལུས་པའོ། །དགོས་པ་ནི། ཁས་ལེན་གྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་དབྱར་འབྲིང་ལ་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་སྔ་བར་བྱས་པའི་ཚེ། དབྱར་ཉི་ལོག་ནས་སྟོན་གྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པའི་བར་ཟླ་བ་གསུམ་ཅུང་ཟད་ལྷག་དང་བཅས་པ་དེ་ཆར་འབབ་པའི་དུས་དངོས་དང་། དབྱར་གྱི་མཐིལ་ཡིན་པའི་སྐབས་དེར་དབྱར་ཚུལ་དུ་འཇུག་པའི་དུས་མ་འཆོལ་བའི་དགོས་པ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་ན། ཁྱིམ་ལོའམ། ཉི་མའི་ལོའམ། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་ལོ་ནི་དགུན་ཉི་ལོག་ནས་ལྡོག་པའི་བར་ཡིན་ལ། དེའི་ཡུན་ཚན་ནི་འཇིག་རྟེན་ཐ་མལ་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཉིན་ཞག་སུམ་བརྒྱ་དང་དྲུག་ཅུ་རེ་ལྔ་ཡོད་ཅིང་། ཟླ་བ་རེ་ལ་ཉིན་ཞག་སུམ་ཅུ་དང་། ཉིན་ཞག་གཅིག་གི་ཕྱ

【現代漢語翻譯】 據說，佛陀（那巴）降世的時間比冬至早一個月。按照曆法，昴星團月（དེར་སྨིན་དྲུག་གི་ཟླ་བ་）是晝夜平分的時間。佛陀時代，秋季晝夜平分的時間比前者早一個月。現在，這個時間甚至提前了大約十三天。爲了證實這一點，有人提出，藏曆五月（ཧོར་ཟླ་ལྔ་པ་）氐宿月（སྣྲོན་གྱིས་ཉ་བའི་ཟླ་བ་）初一之前的整個時間段都被認為是仲夏。因此，有人認為從該月十六日開始進入初夏，這既是克什米爾大學者（ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་）的觀點，也是他們的實踐。 以下是自己的觀點：確立實踐的誓言，並解釋其論據。首先，按照舊的傳統，藏曆五月氐宿月十五日完成夏季的準備儀式，從十六日水星日（ཆུ་སྟོད་ཀྱི་ཚེས་）開始進入初夏。如果那時沒有完成，則從下個月室宿月（གྲོ་བཞིན་ཅན་）的初一開始進入晚夏。其次，如果有人問，為什麼經典中記載的時間與實際時間相差一個月？答案是簡要說明，然後詳細解釋。首先，經典中記載的仲夏和實踐中的仲夏之間存在時間差異的原因和必要性。首先，由於存在宮廷年（ཁྱིམ་ལོ་）和日期年（ཚེས་ལོ་）的術語，或者太陽年（ཉི་མའི་ལོ་）和月亮年（ཟླ་བའི་ལོ་）的名稱，這兩者之間存在天數差異。即使日期年的仲夏已經過去，宮廷年的仲夏可能尚未結束，甚至還剩下大約十一天。必要性是，當公認的仲夏比世俗仲夏早一個月時，從夏至到秋季晝夜平分的時間，包括三個多月的時間，是降雨的實際時間，也是夏季的中心時期，這樣可以避免夏季時令的混亂。其次，詳細解釋這一點：宮廷年、太陽年或世俗年是從冬至到下一個冬至的時間。這個時間長度是世俗之人可以明顯觀察到的三百六十五天，每個月三十天，以及一天的一半。

【English Translation】 It is said that the time when the Buddha (Napa) appeared in the world was one month earlier than the winter solstice. According to the calendar, the month of Pleiades (dermin drug gi zla ba) is the time of the equinox. In the Buddha's time, the autumnal equinox was said to be one month earlier than the former. Nowadays, this time is even about thirteen days earlier. To confirm this, it has been suggested that the entire period before the first day of the Tibetan month of Saga Dawa (hor zla lnga pa) is considered midsummer. Therefore, it is believed that early summer begins on the sixteenth of that month, which is both the view of the Kashmiri scholar (kha che pan chen) and their practice. The following is one's own view: establishing the vow of practice and explaining its arguments. First, according to the old tradition, the summer preparation ceremony is completed on the fifteenth day of the Tibetan month of Saga Dawa, and early summer begins on the sixteenth day of Mercury (chu stod kyi tshe). If it is not completed by then, late summer begins on the first day of the following month of Bhadrapada (gro bzhin can). Secondly, if someone asks, why is there a difference of one month between the time recorded in the scriptures and the actual time? The answer is to briefly explain and then explain in detail. First, the reasons and necessities for the difference in time between the midsummer recorded in the scriptures and the midsummer in practice. First, due to the terms court year (khyim lo) and date year (tshes lo), or the names solar year (nyi ma'i lo) and lunar year (zla ba'i lo), there is a difference in the number of days between the two. Even if the midsummer of the date year has passed, the midsummer of the court year may not have ended, and even about eleven days may remain. The necessity is that when the recognized midsummer is one month earlier than the secular midsummer, the time from the summer solstice to the autumnal equinox, including more than three months, is the actual time of rainfall and the center of summer, so as to avoid confusion in the summer season. Secondly, explain this in detail: the court year, solar year, or secular year is the time from the winter solstice to the next winter solstice. This length of time is three hundred and sixty-five days, which can be clearly observed by secular people, with thirty days per month and half a day.

---

ེད་ཅུང་མེད་རེ་ 6-2-69b ཡོད་པའོ། །འདི་ལ་ཁྱིམ་ལོ་དང་ཉི་མའི་ལོ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཉི་མས་ཁྱིམ་བཅུ་གཉིས་འཁོར་བའི་ཡུན་ཚད་ལ་དབྱར་དགུན་ལ་སོགས་པའི་དུས་བཞི་རྫོགས་པ་དང་། དགུན་ཉི་ལྡོག་ཐེངས་རེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་ལོ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པས་ལོ་འདི་ཉིད་ཚད་མར་བྱས་ནས་ཞིང་འདེབས་པ་ལ་སོགས་པའི་དུས་ངེས་པ་ཅན་གྱི་ཉི་ཚོད་དང་གྲིབ་ཚོད་བྱེད་ཅིང་། རྒྱ་གར་ན་གྲགས་པ་རབ་བྱུང་དང་རྣམ་བྱུང་ལ་སོགས་པའི་མིང་གིས་འདོགས་པ་དང་། རྒྱ་ནག་པ་ལ་གྲགས་པ་འབྲུག་སྦྲུལ་ལ་སོགས་པ་ལོ་རེ་རེ་ཐོག་མཐའི་ས་མཚམས་སུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར། ཚེས་ལོ་དང་། ཟླ་བའི་ལོ་དང་། བསྟན་བཅོས་ལ་གྲགས་པའི་ལོ་ནི། ཟླ་བའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་ཆ་སུམ་ཅུ་ཚང་བ་ལ་ཟླ་བ་གཅིག་ཏུ་བྱས། དེ་བཅུ་གཉིས་ལ་ལོ་གཅིག་ཏུ་བྱེད། དེ་ལ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཉིན་ཞག་སུམ་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུ་ང་བཞི་ཡོད་པ་ཡིན་ལ། ཟླ་བ་རེ་ལ་ཉིན་ཞག་ཕྱེད་དང་སུམ་ཅུ་རེ་ལས་མེད་དོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། མཛོད་ལས། ཡུད་ཙམ་ཉིན་ཞག་ཟླ་གསུམ་ནི། །གོང་ནས་གོང་དུ་སུམ་ཅུ་བསྒྱུར། །ཞག་མི་ཐུབ་དང་བཅས་པ་ཡི། །ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་ལ་ལོ་གཅིག །ཅེས་སོ། །ལོ་དེ་ལ་ཚེས་ལོ་དང་ཟླ་བའི་ལོ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཚེས་ཞག་དང་ཟླ་བའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་ཆ་ལས་མིང་དུ་བཏགས་པའི་ཕྱིར། དེ་དུས་ཀྱི་ཟླ་བ་ལའང་ཚེས་ཟླ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ལོ་དང་ཟླ་བའི་རྣམ་གཞག་གཉིས་ལས། འདུལ་མངོན་གྱི་གསུང་རབ་རྣམས་སུ་ཟླ་བ་གང་ལ་དབྱར་དགུན་གྱི་ཉི་མ་ལྡོག་པའི་ཟླ་བ་གཉིས་པོ་ལ་དབྱར་དགུན་གྱི་ཐ་ཆུངས་དང་། སྟོན་དཔྱིད་ཀྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པའི་དུས་ཀྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པོ་ལ་སྟོན་དཔྱིད་ཀྱི་ཐ་ཆུངས་གཉིས་སུ་ངེས་པར་བཤད་པ་ནི་མི་འཆུག་པའི་གཟེར་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ནི་ཚེས་ལོའི་དབང་དུ་བྱས་ཤིང་། ལྡོག་མཉམ་གྱི་དུས་བཞི་པོ་དེ་ནི་ལོ་རེ་རེ་བཞིན་ཀྱང་དུས་ངེས་པ་ཅན་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པས་མཐོང་བ་དང་བསྟུན་ན་ཉི་མ་འཆར་ནུབ་ཀྱི་ 6-2-70a ས་དང་གྲིབ་ཚོད་ངེས་པ་ཅན་དུ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་ལས་ཀྱང་དགུན་ཉི་ལོག་ནས་དབྱར་ཉི་ལྡོག་ཁའི་བར་སོགས་ལ་ཉིན་ཞག་གི་གྲངས་ངེས་པ་ཅན་བཤད་པ་དེ་དུས་རྟག་ཏུ་མི་འཆུག་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཉ་སྐར་གྱི་མིང་ཅན་གྱི་ཟླ་བ་དེ་དང་དེ་ལ་ར་འབྲིང་ལ་སོགས་པའི་མིང་གིས་བཏགས་ནས་བསྒྱུར་བ་དེ་ནི་ཁྱིམ་ཟླ་དབང་བཙན་པར་བྱས་པ་ཡིན་ལ། ཉ་སྐར་ཇི་བཞིན་མ་འགྲིག་ཀྱང་ཚེས་ཟླ་རེ་ཐལ་བ་ན་ར་འབྲིང་ཐ་ཆུངས་གསུམ་དང་སྐར་མའི་མིང་ཅན་གྱི་ཟླ་བ་དེ་ཐལ་བར་མིང་བཏགས་མོད། དེ་ལྟར་ཐལ་ངོ་ཤེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ར་འབྲིང་དང་ཉ་སྐར་གྱི་མིང་ཅན་ལ་ནི་ཉིན་ཞག་སུམ་ཅུ་སོ་ཕྱེད་དང་གཅིག་ཏུ་ཉེ་བ་ཞིག་ངེས་

【現代漢語翻譯】 有的。這被稱為『家年』（天文年）和『太陽年』，因為太陽繞行十二宮的時間，包含了春夏秋冬四季的完整週期，並且發生一次冬至。因此，它也被稱為世間廣為人知的『年』，因為世間之人以這個『年』為標準，來確定耕種等活動的季節，並進行日影和陰影的測量。在印度，它以『勝生』（Rabjung，六十年週期）和『遍生』（Namjung，無始時）等名稱而聞名。在中國，則以龍、蛇等生肖來標記每年的起始和結束。『日期年』、『月亮年』和『經論中廣為人知的年』，是指三十個陰晴圓缺的週期為一個『月』，十二個月為一個『年』。按照這種計算方式，一年有三百五十四個實際存在的晝夜，而每個月只有三十個晝夜的一半。正如《俱舍論》中所說：『剎那、瞬間、晝夜和月，從前到后都乘以三十。包括閏日的十二個月為一年。』因此，這個『年』被稱為『日期年』和『月亮年』，因為它是根據日期和月亮的陰晴圓缺來命名的。當時的月份也被稱為『日期月』。 因此，在『年』和『月』的兩種分類中，在《律藏》和《阿毗達磨》的論典中，明確指出夏至和冬至所在的月份分別是夏季和冬季的『小月』，而春分和秋分所在的月份分別是春季和秋季的『小月』，這就像一個不會出錯的釘子一樣。這種說法是基於『日期年』的，並且這四個節氣（冬至、春分、夏至、秋分）每年都是固定的，因為根據世間之人的觀察，太陽的升起和落下以及陰影的測量都是可以確定的。此外，經文中也明確指出從冬至到夏至之間等的時間段，其晝夜的數量是固定的，因此這些時間是始終不會出錯的。此外，以魚星命名的月份，用白羊座等名稱來稱呼和轉換，這是因為『家月』（天文月）佔據主導地位。即使魚星沒有完全對齊，但如果超過了一個『日期月』，即使白羊座有大中小之分，並且星月的名稱也被超越，但要知道這並不是真正意義上的超越。白羊座等星宿月，大約有三十個半或三十一個晝夜。

【English Translation】 It exists. This is called 'Khylim year' (astronomical year) and 'solar year', because the time it takes for the sun to orbit the twelve constellations includes the complete cycle of the four seasons of spring, summer, autumn, and winter, and one winter solstice occurs. Therefore, it is also known as the 'year' widely known in the world, because people in the world use this 'year' as a standard to determine the seasons for activities such as farming, and to measure sun shadows and shades. In India, it is known by names such as 'Rabjung' (sixty-year cycle) and 'Namjung' (beginningless time). In China, the zodiac signs such as dragon and snake are used to mark the beginning and end of each year. 'Date year', 'lunar year', and 'year widely known in scriptures' refer to thirty waxing and waning cycles of the moon as one 'month', and twelve months as one 'year'. According to this calculation, there are three hundred and fifty-four actually existing days and nights in a year, and each month has only thirty and a half days and nights. As it is said in the Treasury of Knowledge: 'Moments, instants, days and nights, and months, from front to back, are multiplied by thirty. Twelve months, including leap days, make a year.' Therefore, this 'year' is called 'date year' and 'lunar year' because it is named according to the date and the waxing and waning of the moon. The months at that time are also called 'date months'. Therefore, in the two classifications of 'year' and 'month', in the treatises of the Vinaya and Abhidharma, it is clearly stated that the months in which the summer solstice and winter solstice occur are the 'small months' of summer and winter respectively, and the months in which the spring equinox and autumn equinox occur are the 'small months' of spring and autumn respectively, which is like a nail that cannot be mistaken. This statement is based on the 'date year', and these four solar terms (winter solstice, spring equinox, summer solstice, autumn equinox) are fixed every year, because according to the observation of people in the world, the rising and setting of the sun and the measurement of shadows can be determined. In addition, the scriptures also clearly state that the number of days and nights in the time period from the winter solstice to the summer solstice is fixed, so these times are always correct. In addition, the months named after the fish constellation, called and converted with names such as Aries, is because the 'Khylim month' (astronomical month) dominates. Even if the fish constellation is not completely aligned, but if a 'date month' is exceeded, even if Aries has large, medium, and small divisions, and the names of the star months are also surpassed, it should be known that this is not a true transcendence. The constellation months such as Aries have approximately thirty and a half or thirty-one days and nights.

---

པར་དགོས་ལ། ཅིག་ཤོས་ལ་ནི་ཉིན་ཞག་ཕྱེད་དང་སུམ་ཅུས་ཆོག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཤད་པས་གྲུབ་པའི་དོན་ནི། སྡེ་ཚན་ནི་དབྱར་ཉི་གང་ལ་ལྡོག་པའི་མར་ངོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཟླ་བ་དེ་ཁྱིམ་ལོའི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཡིན་པར་ངེས་ཀྱང་། ཚེས་ལོའི་དབྱར་ཐ་ཆུངས་ཡིན་ཏེ། ལུགས་གཉིས་ཀྱི་མར་ངོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་དབྱར་འབྲིང་ལ་སྔ་ཕྱིའི་ཁྱད་ཟླ་བ་གཅིག་ཞུགས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་འབྲིང་རྫོགས་པའི་ཕྱི་དེ་ཉིན་ཁྱིམ་ལོའི་དབྱར་འབྲིང་གི་ཚེས་གཅིག་ནས་དབྱར་སྔ་མའི་ཁས་ལེན་གྱི་དུས་སོ། །ཡར་ངོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཧོར་ཟླ་བཅུ་པ་ཧྲིལ་པོ་ལ་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་སུ་ངོས་འཛིན་པ་དེ་ནི་རྔ་བོང་གི་དུས་ལས་ཀྱང་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་འཕྱི་བར་བྱུང་སྟེ། འཁྲུལ་པ་དུ་མ་སྐྱེད་པའི་གཞི་དང་ཚིག་ལེ་སོགས་འདུལ་བ་ཉི་ཚེ་བ་དག་གི་ལུགས་སོ། །གཉིས་པ་ཡུན་ཇི་ཙམ་ཞིག་ཁས་ལེན་པ་ནི། ཟླ་བ་གསུམ་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་དེ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གངས་ཅན་པ་ཕྱི་མ་དག །ལོ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཞག་བཞི་བཅུ་ཞེ་ལྔ་རེ་ལས་ཁས་མི་ལེན་པའི་ངེས་པ་ཅན་བྱས་ནས། ཚིག་ཏུ་ཟླ་བ་གསུམ་དུ་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་པ་ནི་མི་འཆགས་ཏེ། ཞེ་འདོད་ལ་དེར་ཁས་ལེན་པའི་བསམ་པ་མེད་པའི་ 6-2-70b ཕྱིར་དང་། གསོ་སྦྱོང་གསུམ་ཐལ་ནས་དབྱར་གནས་པར་མ་ནུས་ན་དགག་དབྱེ་བྱེད་པར་བཤད་པའི་དམིགས་བསལ་དེ་སྤྱིར་བཏང་གི་བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱར་བྱས་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་ནོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཉིན་གནས་མལ་སྟོབས་པའི་དགེ་སློང་སྐོ་ཞིང་། དེས་ཚུལ་ཤིང་ཡང་བྲིམ་པ་ཡིན་པས་ཚུལ་ཤིང་བྲིམ་པ་ལོགས་སུ་བསྐོ་མི་དགོས་སོ། །དེ་སྟོབས་པ་ལ། གནས་མལ་དང་། གནས་ཁང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་དང་མལ་སྟན་སོགས་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། རྙེད་པ་དང་། གོས་ཀྱི་རིན་སོགས་དང་བཅས་པའི་གནས་ཁང་ངོ་། །གཉིས་པོ་འདི་སྟོབ་རྒྱུ་ཡོད་ན་དེ་སྟོབས་པ་བསྐོ་བ་ཡིན་ལ། མེད་ན་ཚུལ་ཤིང་བྲིམ་པ་ཉིད་བསྐོ་བར་བྱའོ། །བཞི་པ་ནི། ཚུལ་ཤིང་བྲིམ་པར་བསྐོས་པའི་དགེ་སློང་དེས་ཚུལ་ཤིང་དགེ་འདུན་གྱི་འདུན་དུ་བཞག་ནས། ཁྲིམས་སུ་བཅའ་བ་བརྗོད་ནས། ཁྲིམས་དེས་གནས་པར་སྤྲོ་ན་ཚུལ་ཤིང་བླང་ལ། མི་སྤྲོ་ན་བླང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྲིམས་སུ་བཅའ་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དབྱར་ནང་དུ་ལྟུང་བ་གླེང་དྲན་མི་བྱ་བ་སོགས་འཁྲུག་ལོང་གི་རྒྱུ་བཞི་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་རྩོད་པ་བཞི་འགོག་པ་དང་། དབྱར་ནང་དུ་ཆད་པས་གཅོད་པར་འོས་པ་དག་ཀྱང་མི་གཅོད་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་ལ་གདིང་བ་མེད་པར་ལོངས་མི་སྤྱོད་པ་དང་། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པར་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་མི་འགྲོ་བ་སོགས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡ

【現代漢語翻譯】 另一方面，半個月三十天就足夠了。這樣說的意思是，當分隊在夏季迴歸時，先行的月份一定是家庭年的仲夏月。然而，日期年的初夏是最小的，因為兩種制度中先行的仲夏月之間相差一個月。因此，按照教義制度，仲夏月結束后的那一天，就是家庭年仲夏月的第一天，也是承認初夏的時刻。將上弦月先行的整個第十個霍爾月視為初秋月，比鼓聲的時期晚了一個月，這是產生許多錯誤的根源，也是詞彙等微不足道的戒律的制度。 第二，承認多久的時間？必須承認三個月，因為這樣承認是修行的戒律。後來的岡底斯山人，無論何時何地，都必須確定只承認四十五天，口頭上說承認三個月，這是不合適的，因為內心並不想承認。如果錯過了三次布薩，無法安居，那麼說要進行懺悔的例外情況，如果作為一般的修行戒律，那就太過分了，非常錯誤。 第三，在十五那天，任命一位能夠分配床位的比丘，因為他也要分配木杖，所以不需要另外任命分配木杖的人。分配床位，分為床位和住所兩種。第一種是床、小床和墊子等。第二種是包括所得之物和衣服價格等的住所。如果可以分配這兩者，就任命分配者。如果沒有，就任命分配木杖的人。 第四，被任命為分配木杖的比丘，將木杖放在僧團面前，宣讀戒律，如果樂意遵守戒律，就接受木杖，如果不樂意，就不應該接受。什麼是戒律呢？在夏季期間，不要談論或回憶墮落等四種爭吵的原因，以及阻止其結果的四種爭端，以及在夏季期間，不懲罰那些應該受到懲罰的人，以及不隨意使用僧團的床位，以及未經加持不離開結界之外等等。

【English Translation】 On the other hand, half a month and thirty days are enough. The meaning of saying this is that when the unit returns in summer, the preceding month must be the middle summer month of the family year. However, the early summer of the date year is the smallest, because there is a difference of one month between the preceding middle summer months in the two systems. Therefore, according to the doctrine system, the day after the end of the middle summer month is the first day of the middle summer month of the family year, and it is also the moment to acknowledge the early summer. Considering the entire tenth Hor month with the waxing moon preceding it as the early autumn month is one month later than the time of the drum sound, which is the root of many errors and the system of trivial disciplines such as vocabulary. Second, how long should one acknowledge? One must acknowledge three months, because acknowledging in this way is a precept of practice. Later Gangdis people, no matter when and where, must determine to only acknowledge forty-five days, and verbally say that they acknowledge three months, which is inappropriate, because they do not intend to acknowledge it in their hearts. If one misses three Posadhas and cannot dwell, then the exception of saying that one should perform penance, if taken as a general precept of practice, would be too much and very wrong. Third, on the fifteenth day, appoint a Bhikshu who can distribute bedding, because he also distributes wooden sticks, so there is no need to appoint another person to distribute wooden sticks. Distributing bedding is divided into two types: bedding and residence. The first is beds, small beds, and cushions, etc. The second is residences including gains and clothing prices, etc. If these two can be distributed, appoint the distributor. If not, appoint the person who distributes wooden sticks. Fourth, the Bhikshu who is appointed to distribute wooden sticks places the wooden stick in front of the Sangha, proclaims the precepts, and if he is willing to abide by the precepts, he accepts the wooden stick, and if he is not willing, he should not accept it. What are the precepts? During the summer, do not talk about or recall the causes of the four quarrels such as falling, and prevent the four disputes that are the result of them, and during the summer, do not punish those who should be punished, and do not use the Sangha's bedding arbitrarily, and do not go outside the boundary without being blessed, etc.

---

ིན་གྱི། བོད་ཀྱི་འདུལ་འཛིན་མང་པོ། མཁོ་ཞིང་སྤྱད་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་མྱུར་དུ་བསྐྱལ་བར་བྱ་ཞེས་པ་ནི། ཕྲན་ཚེགས་སུ་སོང་བ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། དབྱར་གྱི་ཁྲིམས་བརྗོད་དགོས་པ་རྣམས་མ་བརྗོད་པའི་ཉེས་པ་དང་བཅས་པའོ། །གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ལ། དང་པོར་ཁས་བླངས་པའི་ཚུལ། བར་དུ་སྲུང་བའི་ཚུལ། ཇི་བཞིན་སྲུང་བར་མ་ནུས་ན་དམིགས་བསལ་གྱི་དགག་དབྱེ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་སོགས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཉིན་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཇི་ 6-2-71a ལྟར་བྱ་བ། བཅུ་དྲུག་གི་ཉིན་གང་ཟག་སོ་སོའི་ཁས་ལེན་དངོས་ཇི་ལྟར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཉིན་ཚུལ་ཤིང་བླངས་པའི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་འདུས་པ་ལ། གནས་མལ་སྟོབ་པར་བསྐོས་པའི་དགེ་སློང་ལས་གཞན་ཞིག་གིས་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པའི་ལས་ཀྱིས་ཐུགས་བསྟུན་པར་བྱའོ། །དགེ་ཚུལ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཤིང་ནི་དེའི་ཉིན་རང་རང་གི་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་གྱིས་བླང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་མ་རྟེན་པར་དགེ་ཚུལ་འབའ་ཞིག་པར་གནས་པ་ཚོགས་སུ་ལོངས་ཀྱང་གང་ཟག་རང་དབང་ཅན་དུ་མི་རུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། ཚེས་བཅུ་དྲུག་གི་ཉིན་ཟླ་བ་གསུམ་པོའི་རིང་ལ་རང་ཉིད་གང་དུ་མཚན་མོ་ཉུལ་བའི་གནས་སྟེང་གཡོགས་དང་བཅས་པར་ཁས་ལེན། གང་ཟག་དགེ་སློང་ཁོ་ནའི་མདུན་དུ་ཁས་ལེན། གང་དུ་གནས་པར་ཁས་བླངས་པའི་གནས་དེའི་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་ཞག་མི་འདའ་བ་ནི་སྤྱིར་བཏང་བ་ཡིན་ལ། དམིགས་ཀྱི་བསལ་བ་ལ། གསོ་སྦྱོང་གཅིག་པའི་གནས་ཡིན་ན་གང་དུ་ཁས་བླངས་པའི་གནས་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཞག་འདའ་བར་ཡང་གནང་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གསོ་སྦྱོང་གཅིག་པ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སུ་ནི་དེ་འབྱུང་བ་མེད་དོ། །ཞེས་པས་སོ། །ཡང་ཇི་སྐད་དུ། ཐམས་ཅད་དུ་ནོན་པ་ལ་གནས་ན་གནས་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་དང་། གཅིག་ཏུ་རྐང་པ་ཡ་གཅིག་ལ། གཅིག་ཏུ་རྐང་པ་ཡ་གཅིག་ན། གཉིས་ཀར་གནས་ཤེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ཇི་ལྟར་སྲུང་བའི་ཚུལ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་པར་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་སྐྱ་རེངས་འཆར་བར་མི་བྱའོ། །ཞེས་པའི་མཚམས་འདི་ནི་ལས་མཚམས་དང་རྩིག་མཚམས་ལྟ་བུ་ལ་ཟེར་བ་མིན་གྱི། གང་དུ་གནས་པར་ཁས་བླངས་པའི་གནས་དེའི་ཉེ་འཁོར་གྱི་མཚམས་སོ། །གནས་དེ་ལས་མཚམས་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་གང་ཡོད་པ་དེའི་ནང་དུ་གནས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་དང་། ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་ཁས་མ་བླངས་ཀྱང་། མཚམས་ནང་དེ་ཉིད་ 6-2-71b དུ་དབྱར་ཟླ་བ་གསུམ་གནས་ན་དབྱར་གནས་པའི་གོ་ཆོད་པ་དང་ཕན་ཡོན་འབྱུང་བར་བཤད་པ་ལ་དཔགས་ནས་གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་བྱས་སོ། །དབྱར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཕྱི་རོལ་དུ་འགྲོ་བའི་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་ཟག་སྒོས་ཀྱི་དོན་དུ་ཞག་བདུན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཕྱི་རོལ་དུ་འགྲོ་བ་དང་། དགེ་འདུ

【現代漢語翻譯】 因此，許多藏地的持律者認為，『需要並且可以使用的物品應當迅速運送』，這不僅是瑣碎的事情，而且還帶有未誦說夏季戒律的過失。第二部分是正文，包括首先承諾的方式，中間守護的方式，以及如果不能如實守護，特殊的遮止和開許如何產生等等。第一部分分為兩個方面：十五日僧眾如何行事，以及十六日個人如何實際承諾。第一方面是，在十五日，所有受持戒律的僧眾聚集后，除了被指派為分配床鋪的僧人外，應以純粹的祈請羯磨來徵得同意。沙彌的戒律應由各自的堪布和阿阇梨在那一天受持。如果不依賴於此，僅作為沙彌而住，即使加入僧團，也不能成為獨立的個體。第二方面是，在十六日，承諾在三個月內自己夜晚遊走的處所，包括床墊等。只在比丘面前承諾。通常來說，承諾居住的處所及其附近不得過夜。特殊情況是，如果是同一受戒處所，即使在承諾的處所以外過夜也是允許的。正如所說：『在同一受戒處所，不會發生這種情況。』又如所說：『住在所有地方都能到達的地方，就是住在那裡。』以及『一隻腳在一個地方，一隻腳在另一個地方，即使知道住在兩個地方也是允許的。』第二部分是如何守護的方式。正如所說：『未經加持，不得在界限之外迎來黎明。』這裡所說的『界限』不是指工作界限或墻壁界限，而是指承諾居住處所的附近界限。只要住在該處所的界限之內，無論界限大小，都是可以的。即使沒有通過儀式承諾，只要在界限內居住三個夏季月，也被認為是安居，併產生功德。根據上述說法，應如前所述行事。如果加持夏季安居后外出，時間的差別是什麼呢？爲了個人的目的，可以加持七日後外出，或者僧眾... 因此，許多藏地的持律者認為，『需要並且可以使用的物品應當迅速運送』，這不僅是瑣碎的事情，而且還帶有未誦說夏季戒律的過失。第二部分是正文，包括首先承諾的方式，中間守護的方式，以及如果不能如實守護，特殊的遮止和開許如何產生等等。第一部分分為兩個方面：十五日僧眾如何行事，以及十六日個人如何實際承諾。第一方面是，在十五日，所有受持戒律的僧眾聚集后，除了被指派為分配床鋪的僧人外，應以純粹的祈請羯磨來徵得同意。沙彌的戒律應由各自的堪布和阿阇梨在那一天受持。如果不依賴於此，僅作為沙彌而住，即使加入僧團，也不能成為獨立的個體。第二方面是，在十六日，承諾在三個月內自己夜晚遊走的處所，包括床墊等。只在比丘面前承諾。通常來說，承諾居住的處所及其附近不得過夜。特殊情況是，如果是同一受戒處所，即使在承諾的處所以外過夜也是允許的。正如所說：『在同一受戒處所，不會發生這種情況。』又如所說：『住在所有地方都能到達的地方，就是住在那裡。』以及『一隻腳在一個地方，一隻腳在另一個地方，即使知道住在兩個地方也是允許的。』第二部分是如何守護的方式。正如所說：『未經加持，不得在界限之外迎來黎明。』這裡所說的『界限』不是指工作界限或墻壁界限，而是指承諾居住處所的附近界限。只要住在該處所的界限之內，無論界限大小，都是可以的。即使沒有通過儀式承諾，只要在界限內居住三個夏季月，也被認為是安居，併產生功德。根據上述說法，應如前所述行事。如果加持夏季安居后外出，時間的差別是什麼呢？爲了個人的目的，可以加持七日後外出，或者僧眾...

【English Translation】 Therefore, many Vinaya holders in Tibet believe that 'items that are needed and can be used should be transported quickly,' which is not only a trivial matter but also carries the fault of not reciting the summer precepts. The second part is the main text, including the way of making a promise at the beginning, the way of guarding in the middle, and how special prohibitions and permissions arise if one cannot guard as it is, and so on. The first part is divided into two aspects: how the Sangha should act on the fifteenth day, and how individuals should actually make a promise on the sixteenth day. The first aspect is that on the fifteenth day, after all the Sangha who hold the precepts have gathered, except for the monk who is assigned to distribute the beds, consent should be obtained by a pure request Karma. The precepts of the Shramaneras should be held by their respective Khenpos and Acharyas on that day. If one does not rely on this and only stays as a Shramanera, even if one joins the Sangha, one cannot become an independent individual. The second aspect is that on the sixteenth day, one promises the place where one wanders at night for three months, including mattresses, etc. One only promises in front of a Bhikshu. Generally speaking, one should not spend the night outside the place one has promised to reside and its vicinity. A special case is that if it is the same place of ordination, it is also allowed to spend the night outside the place one has promised. As it is said: 'In the same place of ordination, this will not happen.' It is also said: 'Living in a place where all places can be reached is living there.' And 'One foot in one place, one foot in another place, even if one knows one is living in two places, it is allowed.' The second part is how to guard. As it is said: 'Without being blessed, one should not greet the dawn outside the boundary.' The 'boundary' mentioned here does not refer to the work boundary or the wall boundary, but to the vicinity boundary of the place one has promised to reside. As long as one lives within the boundary of that place, no matter how large or small the boundary is, it is acceptable. Even if one has not promised through a ritual, as long as one lives within the boundary for three summer months, it is considered to be residing in the summer and merits arise. According to the above statement, one should act as described above. If one goes out after blessing the summer retreat, what is the difference in time? For personal purposes, one can go out after blessing for seven days, or the Sangha... Therefore, many Vinaya holders in Tibet believe that 'items that are needed and can be used should be transported quickly,' which is not only a trivial matter but also carries the fault of not reciting the summer precepts. The second part is the main text, including the way of making a promise at the beginning, the way of guarding in the middle, and how special prohibitions and permissions arise if one cannot guard as it is, and so on. The first part is divided into two aspects: how the Sangha should act on the fifteenth day, and how individuals should actually make a promise on the sixteenth day. The first aspect is that on the fifteenth day, after all the Sangha who hold the precepts have gathered, except for the monk who is assigned to distribute the beds, consent should be obtained by a pure request Karma. The precepts of the Shramaneras should be held by their respective Khenpos and Acharyas on that day. If one does not rely on this and only stays as a Shramanera, even if one joins the Sangha, one cannot become an independent individual. The second aspect is that on the sixteenth day, one promises the place where one wanders at night for three months, including mattresses, etc. One only promises in front of a Bhikshu. Generally speaking, one should not spend the night outside the place one has promised to reside and its vicinity. A special case is that if it is the same place of ordination, it is also allowed to spend the night outside the place one has promised. As it is said: 'In the same place of ordination, this will not happen.' It is also said: 'Living in a place where all places can be reached is living there.' And 'One foot in one place, one foot in another place, even if one knows one is living in two places, it is allowed.' The second part is how to guard. As it is said: 'Without being blessed, one should not greet the dawn outside the boundary.' The 'boundary' mentioned here does not refer to the work boundary or the wall boundary, but to the vicinity boundary of the place one has promised to reside. As long as one lives within the boundary of that place, no matter how large or small the boundary is, it is acceptable. Even if one has not promised through a ritual, as long as one lives within the boundary for three summer months, it is considered to be residing in the summer and merits arise. According to the above statement, one should act as described above. If one goes out after blessing the summer retreat, what is the difference in time? For personal purposes, one can go out after blessing for seven days, or the Sangha...

---

ན་གྱི་དོན་དུ་ཞག་བཞི་བཅུར་འགྲོ་བའི་གནང་བ་ཐོབ་ན་དེ་ལྟར་ཐོབ་པ་དེས་བཞི་བཅུ་མན་ཆད་ཅི་རིགས་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཕྱི་རོལ་དུ་འགྲོ་བ་གཉིས་བཤད་ལ། ཞག་བཞི་བཅུ་ལས་ལྷག་པ་ཕྱི་རོལ་དུ་གནས་པར་མ་བཤད་ཅིང་། ཞག་བདུན་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ནི། ལན་གྲངས་དུ་མར་རུང་མོད། ཐམས་ཅད་སྡོམས་པ་ལ་ཞག་བཞི་བཅུ་ལས་ལྷག་པ་མི་རུང་བར་མངོན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཟླ་བ་གསུམ་དུ་ཁས་བླངས་ནས་ཞག་ལྔ་བཅུར་གནས་ན་དབྱར་གྱི་ཕན་ཡོན་མཐའ་དག་འབྱུང་བར་དོན་གྱིས་འཐོབ་བོ། །དགག་དབྱེ་འབྱུང་བའི་མཐའི་ཞག་དྲུག་ལ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་མི་འཆགས་པར་བཤད་པའི་དོན། དུས་དེར་ཞག་གཅིག་དང་གཉིས་ཙམ་གྱི་བྱིན་རླབས་མི་འཆགས་པར་འདོད་པའི་ལུགས་དང་། ཞག་བདུན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཞག་གཅིག་ནས་དྲུག་གི་བར་ཅི་རིགས་པ་བསྡད་ཆོག་པ་ཅི་ཡོད་པ་དེ་མི་འཆགས་པར་འདོད་པའི་ལུགས་གཉིས་ཡོད་དོ། །ཟླ་བ་གསུམ་དུ་གནས་པར་མ་ནུས་པའི་དམིགས་བསལ་ནི། དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་དབྱར་གྱི་ནང་དུ་བྱ་བས་འགྲོ་དགོས་ན་དགག་དབྱེ་དུས་མིན་དུ་བྱ་བ་དང་། གང་ཟག་རེ་རེ་བས་གནས་པར་མ་ནུས་ན་ཚོགས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་གོ་བར་བྱ་བ་དང་། དགེ་སློང་འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་འོངས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་གསོ་སྦྱོང་གཉིས་སམ་གསུམ་ཐོན་ནས་དགག་དབྱེ་བྱ་བ་དང་། ཡང་དེ་འདྲའི་རྐྱེན་གྱིས་དབྱར་སྔ་མ་ཉིད་མི་སྲུང་བ་དང་། ཕྱི་མ་ཉིད་ལ་ཡང་ཟླ་བ་གཉིས་ལས་ལྷག་པ་མི་སྲུང་བ་སོགས་བཤད་དོ། །དབྱར་གནས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་བ་ཡིན་ཏེ། འཕྱ་དང་སྲོག་ཆགས་གནོད་སྤོང་དང་། །ལུས་སྲོག་གནོད་སྤོང་རལ་འགྲུམས་ 6-2-72a འཆོས། །དོན་བྱ་ཉུང་དང་ཐོས་སོགས་འཕེལ། །དགག་དབྱེ་སྲ་བརྐྱང་འབྱུང་བའོ། །ཞེས་འཆད་ཅིང་། སྲ་རྐྱང་ལ་ཡང་ཕན་ཡོན་བཅུ་ལ་སོགས་པ་དེ་ལས་འཕྲོས་པ་དག་ཀྱང་བཤད་ཅིང་། དབྱར་ནང་དུ་བརྩོད་པ་མེད་པ་དང་། དེ་ལས་དགེ་འདུན་དབྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་དམིགས་མང་པོ་ཁེགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། དབྱར་གྱི་རྙེད་པས་དགེ་འདུན་ཆོས་དང་མཐུན་པར་འཚོ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་དང་། དབྱར་མེད་ན་དགག་དབྱེ་མི་འབྱུང་ལ། དགག་དབྱེ་ལས་ནི་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་ཡོན་ཏན་ཆེས་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་བ་དེ་དག་ཁོ་ནར་མ་ཟད་ལྟུང་བ་གླེང་བའི་སྐབས་རིགས་པར་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས་ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་མི་འབྱུང་བ་དང་། དེ་ལས་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་མི་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཕན་ཡོན་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། ། ༈ དགག་དབྱེའི་གཞི། གསུམ་པ་དགག་དབྱེའི་གཞི་ལ། དངོས་དང་། དེ་ལ་འཕྲོས་ནས་སྲ་རྐྱང་གཞིའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་མདོ་ཙམ་མོ། །དང་པོ་ལ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞིའི་གཉིས། དང་པོ་ནི་ཞག་ལྔའམ་དྲུག་ནས་གཙུག་ལག་ཁང་བརྒྱན་པ་དང་། མཆོད་རྟེན་གསོ་བ་དང

【現代漢語翻譯】 如果爲了某個目的需要外出四十天，那麼在獲得允許的情況下，可以接受少於四十天的加持，然後外出。但沒有提到超過四十天的情況。加持七天的情況，可以多次進行，但總共加起來不能超過四十天。因此，如果承諾三個月並居住五十天，實際上可以獲得夏季的所有利益。 關於結束時六天的加持不確定的說法，有兩種解釋：一種認為在那段時間裡，一兩天的加持是不確定的；另一種認為，即使加持了七天，也可以隨意停留一到六天，但這種停留是不確定的。 如果無法居住三個月，也有例外情況：如果所有僧眾在夏季都需要因事務外出，則可以提前結束；如果個人無法居住，則可以進行僧團的提前結束；如果出現爭吵的比丘，導致兩次或三次布薩中斷，則可以提前結束；或者因為類似原因，無法遵守前期的夏季安居，或者後期的夏季安居也無法遵守超過兩個月等等。 夏季安居的利益非常多，如經文所說：'避免誹謗和生物的傷害，避免身命的傷害和疾病，減少事務，增長聞思修，產生堅固的結束。' 並且，堅固的利益也有十種等等，這些都是由此衍生的。夏季安居期間沒有爭論，可以避免僧團分裂等許多過失，夏季的供養可以使僧眾按照佛法生活等等。如果沒有夏季安居，就不會有結束，而結束之後，不僅有全面學習戒律的巨大功德，而且在討論墮罪時，可以進行理性的區分，從而避免因墮罪引起的爭論，進而避免僧團分裂，避免不應有的驅逐等等，利益非常多。 ༈ 結束的基礎 第三，關於結束的基礎，主要介紹實際情況，以及由此衍生的堅固的基礎的分類。 首先，分為準備和正行兩個部分。準備階段包括在五天或六天前裝飾寺廟，修繕佛塔等。

【English Translation】 If one needs to go out for forty days for some purpose, then having received permission, one can accept blessings for less than forty days and then go out. But there is no mention of staying out for more than forty days. As for blessing for seven days, it can be done multiple times, but all together it should not exceed forty days. Therefore, if one commits to three months and stays for fifty days, one will actually obtain all the benefits of summer. Regarding the statement that the blessing of the last six days is uncertain, there are two explanations: one is that during that time, the blessing of one or two days is uncertain; the other is that even if one has been blessed for seven days, one can stay for one to six days as one pleases, but this stay is uncertain. If one cannot stay for three months, there are also exceptions: if all the Sangha need to go out for business during the summer, then one can end it early; if an individual cannot stay, then one can have the Sangha end it early; if a quarrelsome Bhikshu appears, causing two or three Uposatha to be interrupted, then one can end it early; or for similar reasons, one cannot observe the early summer retreat, or one cannot observe more than two months of the later summer retreat, and so on. The benefits of the summer retreat are very numerous, as the scriptures say: 'Avoid slander and harm to living beings, avoid harm to body and life, reduce affairs, increase learning, thinking, and meditation, and produce a firm ending.' Moreover, the benefits of firmness are also ten kinds, etc., which are derived from this. During the summer retreat, there is no dispute, and many faults such as the division of the Sangha can be avoided, and the offerings of the summer can enable the Sangha to live in accordance with the Dharma, and so on. If there is no summer retreat, there will be no ending, and after the ending, not only are there great merits of fully studying the precepts, but also when discussing transgressions, rational distinctions can be made, thereby avoiding disputes caused by transgressions, and thus avoiding the division of the Sangha, avoiding undue expulsion, and so on, the benefits are very numerous. ༈ The Basis of the Ending Third, regarding the basis of the ending, the main focus is on the actual situation, and the classification of the firm basis derived from it. First, it is divided into two parts: preparation and the main practice. The preparation stage includes decorating the temple five or six days in advance, repairing the stupa, etc.

---

་། མཚན་ཐོག་ཐག་ཆོས་འཆད་པའི་སེང་གེའི་ཁྲི་བརྒྱན་པ་དང་། ཁྱིམ་པ་བསོད་ནམས་སྤེལ་བའི་ཕྱིར་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་བརྗོད་པ་རྣམས་བྱ་བ་དང་། བཅུ་བཞིའི་མཚན་མོ་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་མཚན་ཐོག་ཐག་ཆོས་མཉན་པ་སྦྱིན་པ་དང་། ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཉིན་དགག་དབྱེའི་ལས་དངོས་གཞིའི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་གཏམ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པ་རྣམས་བྱའོ། །གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ལ། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་བྱ་བ་ནི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་གི་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་གོང་དུ་བྱ། ཡུལ་གང་ལ་བྱ་བ་ནི་དགེ་འདུན་ལའོ། །ཡུལ་དེ་ཡང་མཚམས་ནང་གཅིག་ན་ཡོད་པ་དང་། དབྱར་གནས་གཅིག་ཏུ་གནས་པ་ནི་མི་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་སོང་བས་དེར་སྔར་དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་ནི། དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་བྱས་ན་དགག་དབྱེ་བྱས་པ་ 6-2-72b ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཡུལ་བུད་མེད་ལ་བྱས་པས་ཆོག་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བུད་མེད་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཡུལ་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱེད་པ་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོ་ཇི་ཙམ་དགོས་པ་བསྐོ་བ་དང་། དེས་རྩྭ་དར་བ་འབྲིམ་པ་དང་། འབྲིམ་ནས་དགེ་སློང་རེ་རེའི་མདུན་དུ་འདུག་པ་དང་། འདུག་པ་དེ་ལ་གྲལ་ན་འཁོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་དགག་དབྱེ་ལན་གསུམ་དུ་གོ་བར་བྱའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་ཚུལ་རྣམས་དང་དགེ་སློང་མ་ལ་སོགས་པ་ཡང་དེ་ལྟར་བྱ་བའོ། །གསུམ་པ་འཇུག་གི་བྱ་བ་ལ། དགག་དབྱེ་ལེགས་པར་བྱས་པ་དགེ་འདུན་ལ་གོ་བར་བྱ་བ་དང་། རྫས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་བྱ་བའོ། །དང་པོའི་དགོས་པ་ནི། ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཐམས་ཅད་ལ་ལྟུང་བ་གླེང་དྲན་གྱི་སྐབས་བྱ་བར་གོ་བ་ཡིན་ལ། གཉིས་པའི་དགོས་པ་ནི་དེ་ལྟར་སྐབས་ཕྱེ་བ་དེ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཞིང་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཉིད་དུ་གོ་བའོ། །དེ་ལྟར་སྤྱིར་བཏང་ནས་དམིགས་བསལ་གྱི་དགག་དབྱེ་བྱ་བ་ནི། རྐྱེན་གློ་བུར་བའི་དབང་གིས་དབྱར་གནས་པར་མ་ནུས་ན་ཉེ་ལམ་དུ་གང་གྱུར་པའི་དགེ་སློང་གཅིག་ལ་དགག་དབྱེ་གོ་བར་བྱ་བ་དང་། དགག་དབྱེ་དུས་ལ་མ་བབ་པར་ཆོས་ལྡན་གྱི་བྱ་བས་གཞན་དུ་འགྲོ་དགོས་པ་བྱུང་ན་དགེ་འདུན་ལ་གསོལ་ཞིང་། དེས་ཀྱང་བྱེད་པ་པོ་ཞིག་བསྐོས་ནས་དེའི་མདུན་དུ་དགག་དབྱེ་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱ་བའོ། །ཡང་ཐབ་དཀྲོལ་བྱེད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་དགག་དབྱེ་དུས་ཀྱི་འོག་རོལ་དུ་བྱེད་དགོས་པ་ཡང་སྲིད་ལ། དེའི་ཚེ་དབྱར་གནས་པ་ཐམས་ཅད་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ཚོགས་པའམ། མ་ཚོགས་པ་སོ་སོར་བྱས་ཀྱང་འགལ་བ་མེད་དོ། །དེ་དག་ནི་དུས་ཀྱི་དམིགས་བསལ་ཡིན་ལ། དངོས་པོའི་དམིགས་བསལ་ནི། གཞི་དང་གང་ཟག་གང་རུང་རེ་རེའམ་གཉིས་ཀ་བཞག་པའི་དགག་དབྱེ་བྱར་རུང་བར་བཤད་ལ། དེའི་དོན་ནི། གཞི་ནི་ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས་གང་ཡང་རུང་བ། དེ་ནས་མ་གླེང་གཞན་ནས་གླེང་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། གང་ཟག་ནི་

【現代漢語翻譯】 在講授殊勝之法的法座上裝飾獅子寶座，爲了在家居士增進福德而宣講修行之法，這些都是應做之事。在十四的夜晚，向持藏者祈請，聽聞殊勝之法，這是佈施。在十五那天，從結夏安居結束之際開始，如理如法地進行討論，這些都是應做之事。 第二，正行方面：何時進行？在十六的黎明到來之前進行。在何處進行？在僧團中進行。地點是否必須在同一結界內，或者是否必須在同一安居處？並非如此。如經所說：『加持后離開，在那裡先前進行結夏安居，與他們一起進行，即是結夏安居。』 在女性處進行是否可以？不可以。如經所說：『不可在女性處。』 如何在此處進行？需要多少僧人來做結夏安居，以及如何委派他們？由他們分發草蓆，分發后，每位比丘面前都坐著人，讓在座者三次聽聞結夏安居。之後，沙彌和比丘尼等也應如此進行。 第三，結尾方面：讓僧團瞭解已經圓滿完成結夏安居，以及進行財物的結夏安居。第一種的必要性是：讓所有人都明白，大家可以互相提醒和討論戒律方面的問題。第二種的必要性是：明白如此分開場合是爲了成為積累福德的殊勝福田。 一般而言，特殊的結夏安居是：如果因突發情況無法安居，則應讓一位新近的比丘聽聞結夏安居。如果在結夏安居時間未到之前，因法事需要前往他處，則應向僧團稟告，並委派一人，由其如法進行結夏安居。 有時，由於爭端，需要在結夏安居時間之後進行。此時，所有安居者可以一起聚集，也可以分開進行，沒有衝突。這些是時間上的特殊情況。事物上的特殊情況是：據說可以進行基於任何事物或任何人的結夏安居，或者兩者都包括。其含義是：事物可以是任何違犯戒律的情況，例如『不要說這個，不要說那個』。人是...

【English Translation】 To adorn the lion throne where the eminent Dharma is taught, and to speak of the practice for the sake of householders increasing merit, these are the things to be done. On the night of the fourteenth, to petition the holder of the Vinaya and to listen to the eminent Dharma is giving. On the fifteenth day, from the end of the actual summer retreat, to thoroughly discuss Dharma-related matters, these are the things to be done. Secondly, in the main part: When to do it? It should be done before the dawn of the sixteenth. Where to do it? In the Sangha. Is it necessary for the place to be within the same boundary, or to be in the same summer retreat? It is not necessary. As it is said: 'Having blessed and gone, there previously doing the summer retreat, doing it together with them is the summer retreat itself.' Is it permissible to do it with women? It is not. As it is said: 'It is not with women.' How to do it in that place? How many Sangha members are needed to do the summer retreat, and how to appoint them? They distribute grass mats, and after distributing, they sit in front of each Bhikshu, and those seated in the row should hear the summer retreat three times. After that, Shramaneras and Bhikshunis, etc., should also do the same. Thirdly, in the conclusion: To make the Sangha understand that the summer retreat has been well done, and to do the summer retreat of material goods. The necessity of the first is: to make everyone understand that everyone can discuss and remember the occasions of offenses. The necessity of the second is: to understand that separating the occasions in this way is to become a supreme field of merit. Generally speaking, the special summer retreat is: if one cannot do the summer retreat due to sudden circumstances, then one should let a newly ordained Bhikshu hear the summer retreat. If one has to go elsewhere for Dharma-related activities before the time of the summer retreat, then one should inform the Sangha, and they should appoint someone to properly perform the summer retreat in front of him. Also, due to the cause of stirring up disputes, it may be necessary to do the summer retreat after the time. At that time, there is no contradiction whether all those who have done the summer retreat gather together or do it separately. These are the special circumstances of time. The special circumstances of things are: it is said that it is permissible to do the summer retreat based on any basis or any person, or both. The meaning of this is: the basis can be any number of violations of precepts, such as 'do not say this, do not say that'. The person is...

---

གང་ལ་བརྟེན་ནས་ལྟུང་བ་བྱུང་བའི་ཡུལ་དེ་དང་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ལས་བརྩམས་ནས་མ་གླེང་ 6-2-73a གཞན་ལས་གླེངས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་བའམ། ཡང་ན་དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོ་འདི་ཞེས་བྱ་བས་མ་གླེང་གཞན་གྱིས་གླེངས་ཞེས་འཆད་པའི་ལུགས་གཉིས་ཡོད་ལ། གང་ལྟར་ཡང་། དེ་འདྲའི་དགག་དབྱེ་དེ་དགེ་འདུན་གྱི་ནོད་དུ་རུང་བ་ཡིན་ཏེ། གང་མ་བཞག་པ་དེ་ནས་གླེངས་པས་ཆོག་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཚེ་ཡང་ཕམ་པ་ནས་མ་གླེངས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་བ་ནི་མི་རུང་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། བཞག་པར་བྱ་བ་མཐའ་མ་གཏོགས་པ་ཉིད་ཁས་བླང་བར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་འོངས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་དགག་དབྱེ་དུས་མིན་དུ་བྱ་བ་ཅི་ཞེ་ན། ཆོས་རྣམ་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་རྩོད་པ་དང་། ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པའོ། །འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་གློ་བུར་དུ་འོང་བ་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་མོད། དབྱར་གྱི་ནང་ན་འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་ཡོད་པ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནི་ཚོགས་ཀྱི་དགག་དབྱེ་གོ་བར་བྱ་བའམ། དགག་དབྱེ་མ་བྱས་པར་གཞན་དུ་ཕྱིན་པས་ཀྱང་ཆོག་པར་མངོན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གནས་པར་ཁས་བླངས་པ་སྔ་མ་རྗེས་སུ་བསྲུང་བར་མི་བྱའོ། །ཕྱི་མ་ལ་ཡང་ཟླ་བ་གཉིས་ལས་ལྷག་པའིའོ། །ཞེས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་ལ་དགག་དབྱེ་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་རྒྱུ་དབྱར་གནས་པ་དང་། བྱེད་པ་གསོ་སྦྱོང་དག་ཀྱང་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན། དངོས་སུ་གསལ་བར་མ་གསུངས་ཀྱང་མཚུངས་པར་མངོན་ཏེ། འཐབ་དཀྲོལ་ཅན་ཞེས་པ་ནི་རྩོད་པ་ལ་དགའ་བ་ཡིན་ལ། དངོས་པོ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ལོག་སྒྲུབ་དང་། ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་འབྱུང་བའི་སྒོ་ནི་དགག་དབྱེའི་དུས་ཤས་ཆེ་བ་ཡིན་མོད། ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པའི་རྩོད་པ་ནི་དབྱར་དང་གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་ཡང་འབྱུང་བའི་སྒོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དགེ་སློང་དེ་དབྱར་གནས་པ་དང་དགག་དབྱེ་སོགས་བྱས་ན་མི་འཆགས་པའམ་འཆགས་ཀྱང་ཉམས་སུ་མྱོང་མི་རུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་དག་སྲིད་པས་ཁ་ 6-2-73b སྐོང་གི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ལ་དབྱར་གནས་པ་བྱུང་བའི་ཚེ། དེ་ལས་ལ་མཐུན་པ་མ་སྦྱིན་ན་གསོ་སྦྱོང་དུས་ལས་ཡོལ་བར་བྱེད་དགོས་སམ་ཞེ་ན། དེའི་ཚེ་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་སོང་སྟེ་གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་ལས་གང་ཡིན་བྱེད་དགོས་ལ། དེའི་ཚེ་གནས་ལ་བློ་མཐུན་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་མོད། དེ་ཙམ་གྱིས་ལས་འཆགས་པ་ལ་གནོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་མཚམས་ནང་དུ་འོངས་ཏེ་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་བྱའོ། །དེ་ནས་འདི་ལྟར་དཔྱད་དེ། དགེ་སློང་གཅིག་པུ་ཞིག་ལ། དབྱར་དང་། དགག་དབྱེ་དང་སྲ་བརྐྱང་འདིངས་བ་རྣམས་འབྱུང་བ་དག་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡོ

【現代漢語翻譯】 不要從導致墮落的地方開始談論，比如『那個地方』，而是從其他地方開始談論。或者，不要從進行區分的人開始，比如『這個人』，而是從其他人開始談論。這有兩種解釋方式。無論如何，這樣的區分是可以被僧團接受的，因為可以從沒有被排除的地方開始談論。即使在那時，也不應該說『不要從失敗的地方開始談論』。正如所說：『除了最後要排除的，都應該接受。』如果爭鬥者來了，為什麼要做不合時宜的區分呢？因為辯論教法和因墮落而起的爭論，會導致僧團分裂，所以需要進行排除。如果爭鬥者突然到來，情況就是這樣。如果在夏季安居期間有爭鬥者，該怎麼辦呢？對於這種情況，應該理解為僧團的區分是可以理解的，或者不進行區分而離開也是可以的。正如所說：『不要遵守先前承諾的居住。』對於後者，超過兩個月也是如此。這樣一來，對於爭鬥者就不會產生區分。如果那樣，夏季安居和布薩等活動也不會發生，你可能會這樣想。雖然沒有明確說明，但似乎是相似的。所謂的『爭鬥者』是指喜歡爭論的人。雖然在事物本身的錯誤認知和因墮落而起的爭論中，進行區分的時機更多，但也有可能在夏季安居和布薩等時候，發生不給予一致同意的爭論。即使那樣，那位比丘如果進行夏季安居和區分等活動，也不是不能成立，或者即使成立了也不能體驗，不是這樣的。因為對於他來說，戒律完全清凈，並且具備圓滿的條件。此外，當他進行夏季安居時，如果不給予一致同意，是否需要讓布薩錯過時間呢？在那時，需要到結界之外去做布薩等任何活動。雖然那時沒有與居住地達成一致，但這並不妨礙活動的成立。之後，回到結界內，進行平息爭論的法。然後這樣思考：對於單獨的一位比丘，是否有可能發生夏季安居、區分和堅硬延長等情況呢？這是肯定會發生的。

【English Translation】 Do not start talking from the place where the downfall occurred, such as 'that place,' but start talking from another place. Or, do not start from the person who is making the distinction, such as 'this person,' but let others talk. There are two ways to explain this. In any case, such a distinction is acceptable to the Sangha, because it is permissible to speak from what has not been excluded. Even then, it is not permissible to say, 'Do not speak from the defeat.' As it is said: 'Except for what is to be excluded at the end, one should accept.' If a quarrelsome person comes, why should a distinction be made at an inopportune time? Because disputes over the Dharma and disputes arising from downfalls can cause the Sangha to split, there is a need for exclusion. This is the case when a quarrelsome person arrives suddenly. But what should be done if there is a quarrelsome person during the summer retreat? In that case, it should be understood that the Sangha's distinction is understandable, or it is permissible to leave without making a distinction. As it is said: 'The previous commitment to stay should not be followed.' For the latter, it is also more than two months. In that way, no distinction will arise for the quarrelsome person. If that is the case, you might think that the summer retreat and Uposatha will not occur either. Although it is not explicitly stated, it seems similar. The so-called 'quarrelsome person' is someone who likes to argue. Although there are more opportunities for distinction in the wrong perception of things themselves and disputes arising from downfalls, there is also the possibility of disputes arising from not giving consent during the summer retreat and Uposatha. Even then, it is not that the Bhikshu cannot establish the summer retreat and distinction, or even if it is established, he cannot experience it. Because for him, the discipline is completely pure and he possesses the qualities of fulfillment. Furthermore, when he is doing the summer retreat, if consent is not given, is it necessary to let the Uposatha miss the time? At that time, it is necessary to go outside the boundary and do any activities such as Uposatha. Although at that time there was no agreement with the place of residence, this does not hinder the establishment of the activities. After that, return inside the boundary and perform the Dharma to pacify the dispute. Then consider this: Is it possible for a single Bhikshu to have the summer retreat, distinction, and hardening extension? This will definitely happen.

---

ད་དེ། རྐྱེན་ཆོ་ག་ལ་མ་ལྟོས་པར་བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་དམ་བཅས་ནས་དབྱར་གྱི་ཕན་ཡོན་ཇི་སྙེད་པ་འབྱུང་བ་དང་། གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་གཞན་དུ་འགྲོ་བའམ་གློ་བུར་དུ་ལྷགས་པས་འགྲུབ་པ་དང་། གཅིག་པུ་དབྱར་གནས་པའི་རྙེད་པ་དགེ་འདུན་ལ་འབུལ་ལོ་ཞེས་བྱས། དེའི་ཚེ་གཞན་ནས་འོངས་པའི་དགེ་སློང་དག་གིས་ཁ་སྐང་སྟེ། བཏིང་ན་གཅིག་བུ་དེའི་སྲ་བརྐྱང་དུ་བཏིང་བའི་གོ་ཆོད་པ་དང་། དེའི་རྙེད་པ་དང་ཕན་ཡོན་དགེ་སློང་གཅིག་བུ་དེའི་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ལུང་ལས་བཤད་པར་སྣང་ངོ་། །དེ་དུས་ཀྱི་དགེ་སློང་གཅིག་བུ་དེ་ལ་གཙུག་ལག་ཁང་གཞན་ན་ཡོད་པའི་དགེ་སློང་གིས་རྙེད་པ་ཐུན་མོང་དང་གསོ་སྦྱོང་ཐ་དད་པའི་ལས་བྱས་པ་ན་གཞན་ནས་བྱུང་བའི་རྙེད་པ་དེས་གཅིག་བུ་དེའི་སྲ་རྐྱང་གི་རྒྱུ་རུང་བར་མངོན་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་རྙེད་པ་ཡིན་གྱི་གནས་ཁང་དང་གློ་བུར་གྱི་རྙེད་པ་སོགས་གང་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བརྟག་པར་བྱའོ། ། ༈ དབྱར་གནས་ཀྱི་ཕན་ཡོན། གཉིས་པ་དབྱར་གནས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ལ་འཕྲོས་པ་སྲ་རྐྱང་གི་གཞི་ལ་གཉིས་ཏེ། སྲ་རྐྱང་བཏིང་བའི་ཕན་ཡོན་དང་། ཕན་ཡོན་ཅན་གྱིས་སྲ་རྐྱང་འདིང་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། འཆང་འབྲལ་འཇོག་གསུམ་དང་། ཡང་ཟ་དང་། འདུས་ཟ་དང་། མ་སྨྲས་པར་གྲོང་དུ་འགྲོ་བ་དང་། གོས་སློང་ 6-2-74a བའི་ཉེས་པ་རྣམས་ཁེགས་ཤིང་། མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་སོང་ཡང་ལྷག་མ་དག་དང་རྙེད་པ་ཐུན་མོང་དུ་འགྱུར་བ་སྟེ་གཙོ་བོ་བརྒྱད་དང་སྔ་མ་དག་གི་ནང་དུ་ཕལ་ཆེར་འདུས་པ་གཉིས་ཏེ་བཅུའོ། །གཉིས་པ་ནི། རུང་བ་མ་བྱས་པའི་གོས་འཆང་བ་དང་། སྣམ་སྦྱར་མེད་པར་གྲོང་དུ་འཇུག་པ་ལ་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བའོ། །དེ་དག་ནི་ལུས་སེམས་བདེ་བར་གནས་པའི་ཕན་ཡོན་ཡིན་ལ། དེ་ལ་གཞན་བསྡུ་བ་དང་སྦྱིན་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཤམས་པ་ལ་ལོངས་སྤྱད་པའི་དགོས་པ་ཡང་ཡོད་དོ། །དང་པོ་ནི། སྲ་རྐྱང་བཏིང་བས་མཚམས་དང་རྙེད་པ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་དང་། འབྲས་བུ་སྲ་བརྐྱང་གི་ཕན་ཡོན་མཐོང་ནས་རྒྱུ་དབྱར་གནས་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་བའོ། །གཉིས་པ་ནི། དབྱར་རྙེད་ཀྱི་གོས་ཕྲུགས་གཅིག་དབྱར་གནས་དེར་གཏོགས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་གོས་སུ་བྱས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། གང་ཟག་གིས་གདིང་བ། དངོས་པོ་གང་གདིང་བ། གནས་གང་དུ་གདིང་བ། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་དང་ཡུན་ཇི་སྲིད་ཅིག་གདིང་བ། ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བུས་གདིང་བའོ། །དང་པོ་ནི། གང་ཟག་ཆོས་བཅུ་གཅིག་དང་ལྡན་པ་དག་གིས་ཏེ། དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་པ་དང་། དབྱར་མ་རལ་བ་དང་དབྱར་སྔ་མར་ཁས་བླངས་པ་དང་། གནས་འདི་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་པ་དང་། ས་གཞན་དག་ན་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། དེ་དག་འཐོབ་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ལྟ་བ་དང་མཚན་མཐུན་པ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་

【現代漢語翻譯】 那時，不依賴於任何儀式，獨自發誓，就能獲得夏季的諸多利益；在布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：उपोसथ，梵文羅馬擬音：Uposatha，漢語字面意思：齋戒）時，可以去其他地方或突然到來而成就；獨自安居所獲得的財物，可以供養僧團。當時，從其他地方來的比丘們可以補足人數，如果鋪設了，那麼獨自一人的鋪設也具有堅固的效力；經典中說，他的財物和利益都屬於獨自一人的比丘。那時，如果其他寺廟的比丘對比丘一人做了共同獲得財物和不同布薩的羯磨，那麼從其他地方獲得的財物似乎可以作為獨自一人堅固的資糧，因為這是從他發誓安居的因緣中產生的財物，而不是住所和意外之財等。應該這樣考察。 安居的利益 第二，關於安居的利益，涉及到堅固的基礎，分為兩個方面：鋪設堅固的利益，以及具有利益者鋪設堅固的方式。 第一方面是：遮止了持、離、置三種罪過，以及再次吃、一起吃、未告知而進入村莊、乞求衣服的罪過。即使去了結界之外，剩餘的財物也會變成共同所有，主要有八種，加上之前包含在其中的兩種，共有十種。 第二方面是：不犯持有未經允許的衣服和不穿僧伽胝（藏文：སྣམ་སྦྱར，梵文天城體：संघाट，梵文羅馬擬音：saṃghāṭa，漢語字面意思：疊衣）進入村莊的罪過。這些都是身心安樂的利益，並且也有爲了聚集他人和陳設佈施之法而享用的必要。 第一方面是：通過鋪設堅固，使結界和財物合為一體，並且看到堅固的利益，從而進入安居的因緣。 第二方面是：安居獲得的整套衣服，可以作為屬於安居處所有僧團的法衣。 第二，分為：由誰鋪設，鋪設什麼物品，在什麼地方鋪設，在什麼時間以及持續多久鋪設，通過什麼樣的儀式鋪設。 第一，由具備十一種功德的人鋪設，即：發誓安居者，未破安居者，發誓提前安居者，發誓在此處安居者，不在其他地方居住者，未獲得那些（罪過）者，見解和戒律相同者，受過比丘戒者

【English Translation】 Then, without relying on any rituals, vowing alone, one can obtain the many benefits of summer; during the Uposatha (藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：उपोसथ，梵文羅馬擬音：Uposatha，漢語字面意思：齋戒), one can go to other places or suddenly arrive and accomplish it; the wealth obtained by dwelling alone can be offered to the Sangha. At that time, monks who come from other places can make up the number, and if it is laid, then the laying of one person alone has the effect of being firm; the scriptures say that his wealth and benefits belong to the monk alone. At that time, if a monk from another monastery performs the karma of jointly obtaining wealth and different Uposatha for the monk alone, then the wealth obtained from other places seems to be able to be used as a firm resource for the one alone, because this is the wealth produced from the cause of his vow to dwell in summer, and not a residence or windfall, etc. This should be examined. The Benefits of Summer Retreat Second, regarding the benefits of the summer retreat, it involves the foundation of firmness, which is divided into two aspects: the benefits of laying the foundation of firmness, and the way in which those with benefits lay the foundation of firmness. The first aspect is: it prevents the three faults of holding, leaving, and placing, as well as the faults of eating again, eating together, entering the village without informing, and begging for clothes. Even if one goes outside the boundary, the remaining wealth will become common property, mainly eight types, plus the two types previously included, making a total of ten. The second aspect is: one does not incur faults for holding unpermitted clothes and entering the village without wearing the Sanghati (藏文：སྣམ་སྦྱར，梵文天城體：संघाट，梵文羅馬擬音：saṃghāṭa，漢語字面意思：疊衣). These are the benefits of being comfortable in body and mind, and there is also a need to enjoy them in order to gather others and display the Dharma of giving. The first aspect is: by laying the foundation of firmness, the boundary and wealth are made one, and seeing the benefits of firmness, one will enter the cause of the summer retreat. The second aspect is: the entire set of clothes obtained during the summer retreat can be made into Dharma robes for all the Sangha belonging to that summer retreat. Second, it is divided into: who lays it, what object is laid, where is it laid, at what time and for how long is it laid, and through what kind of ritual is it laid. First, it is laid by those who possess eleven qualities, namely: those who have vowed to dwell in summer, those who have not broken the summer retreat, those who have vowed to dwell in summer early, those who have vowed to dwell here, those who do not live in other places, those who have not obtained those (faults), those who have the same view and discipline, and those who have received the Bhikshu vows.

---

དང་ལྡན་པ་རྣམས་སོ། །བསྙེན་པ་མ་རྫོགས་པ་ལ་ནི་གདིང་བ་མི་འབྱུང་སྟེ། འཆང་འབྲལ་ལ་སོགས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་མི་ལྟོས་པ་དང་། དགེ་སློང་དང་ཚོགས་པ་ཐ་དད་པས་དངོས་པོ་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་གདིང་བ་མི་འབྱུང་ཞིང་དགེ་ཚུལ་འབའ་ཞིག་ལ་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། ས་གཞན་ན་གནས་པ་ལ་མི་འབྱུང་བ་ཡང་། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་ཚོགས་པ་ཐ་དད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལས་དང་། གནང་བ་བག་ཡངས་ 6-2-74b ནི་དགེ་སློང་རྣམ་དག་ལ་ཡིན་གྱི། མ་དག་པ་ལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གདིང་བ་མི་འབྱུང་བ་ནི་ས་གཞན་ན་གནས་པ་དག་གི་ཆད་ལས་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་དགེ་ཚུལ་ནི་རྙེད་པ་དབང་ངོ་། །ཞེས་དང་། ས་གཞན་ན་གནས་པ་ཡང་སྲ་བརྐྱང་གི་རྙེད་པ་དབང་བར་བཤད་པ་ཅི་ཞེ་ན། སྲ་རྐྱང་དུ་བཏིང་བའི་ཆོས་གོས་དེ་དགེ་ཚུལ་སོགས་དང་དབྱར་གྱི་རྙེད་པ་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་སོ་ཤེས་བྱ་འདུལ་བ་གསུང་ངོ་། །ལ་ལ་དབྱར་རྙེད་དབང་བའི་དོན་ནོ་ཞེས་འཆད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དོགས་པ་ཅང་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཞུ་བར་དེ་དག་ལ་གདིང་བ་འབྱུང་བར་གསུངས་པ་ནི། དགེ་སློང་གི་དུས་སུ་དབྱར་ཁས་མ་བླངས་ཀྱང་། དགེ་ཚུལ་གྱི་དུས་སུ་ཁས་བླངས་པ་ཞིག་དབྱར་ནང་དེར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་དགོངས་པ་དང་། རལ་བ་ལ་འབྱུང་བར་གསུངས་པ་ནི་དབྱར་ཕལ་ཆེར་གནས་ནས་རལ་བ་ལ་དགོངས་པ་དང་། ཕྱི་མར་གནས་པ་ལ་འབྱུང་བ་ནི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཕྱི་མར་གནས་པ་ཁས་བླངས་པ་ལ་དགོངས་པ་དང་། མཚམས་གཞན་ན་གནས་པ་ལ་འབྱུང་བར་གསུངས་པ་ནི། འདིང་བའི་ཚེ་མཚམས་ཆེན་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས། ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབྱར་རྙེད་དགེ་འདུན་ལ་ཕུལ་ནས་བཏིང་བ་ལ་དགོངས་པ་དང་། ས་གཞན་དུ་གནས་པ་ལ་གདིང་བ་འབྱུང་བར་བཤད་པ་ནི། དབྱར་ནང་དུ་དེར་གནས་པ་འདིང་བའི་ཚེ་འབྱུང་བ་ཐོབ་པ་ལ་དགོངས་སོ། །དངོས་པོ་གང་གདིང་བ་ནི། དབྱར་རྙེད་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་རྙེད་པ་ཡིན་པ། དེ་ཡང་གོས་ཀྱི་རྙེད་པ་ཡིན་གྱི། ཟས་དང་མཁར་ལེན་ལ་སོགས་པའི་རྙེད་པ་མ་ཡིན་པ། དགེ་འདུན་དབང་བ། རུང་ཚད་ལྡན། གསུམ་ཕྲུགས་གཅིག་ཡན་ཆད་དུ་ཚང་བའོ། །གནས་ནི། གང་དུ་དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་པའི་གནས་དེའམ། འདིངས་བའི་ཚེ་དེ་དང་མཚམས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པའི་གནས་དེར་ཡང་རུང་ངོ་། །བྱེད་པ་པོ་གང་གིས་ན། འདིངས་བ་ལ་གནས་པའི་དགེ་སློང་གིས་སོ། །དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་ན། 6-2-75a དབྱར་སྔ་ཕྱིའི་བྱེ་བྲག་གིས་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོའམ་ཐ་ཆུངས་ཀྱི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལའོ། །དུས་ནི་ཟླ་བ་ལྔ་སྟེ། དཔྱིད་ཟླ་ར་བའི་ཚེས་བཅོ་ལྔ་ལ་དབྱུང་བའི་དུས་སུ་བཤད་པ་དང་ཚིག་ལེར། སྨིན་དྲུག་ནས་ནི་ཁྲ་ཡི་བར། །སྲ་བརྐྱང་གདིང་བའི་དུས་སུ་བཤད། །ཅེས་སོ། །འདིར་ཡང་ཧོར་ཟླ་དགུ་པའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནས་ཡིན་ཏེ། དེ་ནས་སྨིན་དྲུག་གི་ཟླ་བའི་མགོ་འཛིན་པའི་ཕྱི

【現代漢語翻譯】 具足者們啊！對於未圓滿近事者來說，不會產生鋪設（藏文：གདིང་བ，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：鋪設），因為不依賴於持有和捨棄等的利益，並且由於比丘和僧團不同，將事物視為一體后不會產生鋪設，而且因為不侷限於沙彌。對於住在其他地方的人來說，也不會產生鋪設，原因在於自然存在和僧團不同的緣故，而且允許放逸是因為對於清凈的比丘而言，而不是對於不清凈者而言，並且不會產生鋪設也是因為住在其他地方的人的墮罪。那麼，沙彌可以支配所得嗎？以及，住在其他地方的人也可以支配堅硬的所得，這是怎麼說的呢？要知道，這是指鋪設的法衣是沙彌等和夏季所得共同擁有的。有些人解釋說這是支配夏季所得的意思，但不是這樣，因為對此不需要任何懷疑。據說對於請求者，會產生鋪設，這是指在比丘時期沒有承諾過夏季安居，但在沙彌時期承諾過的人，在夏季期間圓滿近事。據說對於頭髮會產生鋪設，這是指大部分時間都在夏季安居的人。據說對於後來安住的人會產生鋪設，這是指所有僧眾都承諾後來安住。據說對於住在其他邊界的人會產生鋪設，這是指在鋪設時，將大的邊界視為一體，並將所有夏季所得供養給僧團後進行鋪設。據說對於住在其他地方的人會產生鋪設，這是指在夏季期間住在那裡的人，在鋪設時獲得產生鋪設的機會。什麼事物是鋪設呢？是夏季所得的因所產生的所得，而且是衣服的所得，而不是食物和房屋等的所得，是僧團所擁有的，具備如法之量，完整具備三件一套以上。處所是：承諾夏季安居的處所，或者在鋪設時與該處所視為一體的處所也可以。由誰來做呢？由安住在鋪設的比丘來做。什麼時候呢？ 根據夏季前後之分，在秋季中旬或下旬的十六日。時間是五個月，在春季第一個月的十五日說是解除的時間，並且在詞句中說：『從參宿到畢宿之間，說是堅硬鋪設的時間。』這裡也是從藏曆九月十六日開始，因為從那時開始是參宿月的開始。

【English Translation】 Those who are endowed! For those who have not completed the upasampadā (ordination), there will be no 'spreading' (Tibetan: གདིང་བ, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning: spreading), because it does not depend on the benefits of holding and abandoning, etc., and because the bhikshu (monk) and the sangha (community) are different, and after considering things as one, there will be no spreading, and because it is not limited to the shramanera (novice monk). For those who live in other places, there will be no spreading, because of the reason that they exist naturally and the sangha is different, and allowing negligence is because it is for the pure bhikshu, not for the impure, and the reason for not spreading is also because of the downfall of those who live in other places. So, can the shramanera control the gains? And, what is said about those who live in other places also being able to control the hard-earned gains? Know that this refers to the fact that the dharma robes that are spread out are commonly owned by the shramanera and others and the summer gains. Some people explain that this means controlling the summer gains, but it is not so, because there is no need for any doubt about this. It is said that spreading will occur for those who request, which refers to those who did not promise summer retreat during the time of the bhikshu, but who promised it during the time of the shramanera, and who completed the upasampadā during that summer. It is said that spreading will occur for the hair, which refers to those who spend most of their time in summer retreat. It is said that spreading will occur for those who stay later, which refers to all the sangha promising to stay later. It is said that spreading will occur for those who live in other boundaries, which refers to making the large boundary as one at the time of spreading, and offering all the summer gains to the sangha before spreading. It is said that spreading will occur for those who live in other places, which refers to those who live there during the summer, and who obtain the opportunity to spread at the time of spreading. What thing is spreading? It is the gains produced by the cause of the summer gains, and it is the gains of clothes, not the gains of food and houses, etc., which are owned by the sangha, possess the proper measure, and fully possess three sets or more. The place is: the place where the summer retreat is promised, or the place where it is considered as one with that place at the time of spreading. Who does it? It is done by the bhikshu who resides in the spreading. When is the time? According to the distinction between the beginning and end of summer, on the sixteenth day of the middle or last month of autumn. The time is five months, and it is said that the fifteenth day of the first month of spring is the time of release, and in the words it is said: 'From Mrigashīrsha (參宿) to Bharani (畢宿), it is said to be the time of hard spreading.' Here also it is from the sixteenth day of the ninth month of the Tibetan calendar, because from then on it is the beginning of the month of Mrigashīrsha.

---

ར། འདི་ཡང་དབྱར་ཕྱི་མའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། སྔ་མའི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པའི་བཅུ་དྲུག་ནས་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོ་ནི་ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པ་ལ་ངོས་འཛིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བུས་གདིང་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི་མཇུག་གོ །དང་པོ་ལ། དགེ་འདུན་གྱི་དང་། བསྐོས་པའི་སྦྱོར་བའོ། །དང་པོ་ནི། འདིངས་རྒྱུའི་ཆོས་གོས་གསུམ་ཕྲུགས་དེ་དབྱར་ནང་གི་ཉི་མ་གང་ལ་གྲུབ་པ་དེ་ནས་ཞག་མ་ལོན་པར་ཚོགས་པས་དེ་དེར་གདིང་ངོ་ཞེས་མོས་པ་དང་། མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་གསོལ་བ་དང་གཉིས་ཀྱིས་སྲ་བརྐྱང་ལ་བློ་མཐུན་པར་བྱ་བ་དང་། སྲ་བརྐྱང་འདིངས་བ་བསྐོ་བ་དང་། གསོལ་བ་བྱས་ཏེ་དེ་ལ་གཏད་པ་དང་། འདིངས་པའི་ཉིན་མོ་སོ་སོའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་སྔགས་ཀྱི་དབྱུང་བའོ། །བསྐོས་པ་དེའི་སྦྱོར་བ་ནི། བཀྲུ་བ་དང་དྲུབ་པ་སོགས་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་སེམས་བསྐྱེད་པ་གསུམ་བྱ་བ་དང་། ཉི་མ་སྔ་མ་ལ་ཚོགས་པ་ལ་བརྗོད་པ་དང་། འདིངས་པའི་ཉིན་འདུ་བའི་སྐབས་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་བའོ། །དངོས་གཞི་ནི། བསྐོས་པས་སྲ་བརྐྱང་ཐོགས་ཏེ། རྒན་རིམ་དུ་འདུག་ནས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་ཀྱང་ཉམས་སུ་མྱོང་ནས་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་བར་བྱ་བའོ། །མཇུག་ནི། བསྐོས་པས་དགེ་སློང་རེ་རེའི་མདུན་དུ་འདུག་སྟེ། བཏིང་ངོ་ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་ཅིང་། དགེ་འདུན་གྱིས་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་བར་བྱ་བའོ། །དེ་ལྟར་གདིང་བའི་ཆོ་ག་བཤད་ནས། བརྐྱང་བའི་ཚུལ་ནི། དུས་དུས་སུ་གསེང་བ་སོགས་དང་། སྲ་བརྐྱང་འདིང་བ་ལ་བསྐོས་པ་དེས་ཞག་གིས་ 6-2-75b བར་དུ་ཆོད་པར་མི་འབྲལ་བ་དང་། ཁྱེར་ཏེ་གཞན་དུ་མི་འགྲོ་བ་དང་། བསྲུངས་མ་དགེ་སློང་གཅིག་ཙམ་ཡང་མེད་པར་མི་བཞག་པ་སོགས་སོ། །གསུམ་པ་དབྱུང་བའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་འཇུག་འབྲལ་གྱི་དབྱུང་བ་དང་། བཅོས་མའི་དབྱུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་འདུན་མཐའ་དག་གི་དང་། གང་ཟག་སོ་སོའི་འོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་སྟེ། སྲ་བརྐྱང་གིས་མཚམས་གཞན་དུ་ཕྱིན་ན་ཞག་མ་ལོན་ཀྱང་བྱིན་རླབས་འཇིག་པ་དང་། བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་བྱེད་པ་མེད་པར་མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་དང་། འཕེན་པ་ཟད་པ་དང་། དུས་ལ་མི་ལྟོས་པ་སྐྱེས་པ་དང་། རྟེན་ཞིག་པ་དང་། བྱེད་པ་པོ་ཉམས་པའོ། །ཕྱི་རོལ་འདི་ཡང་བཏིང་བའི་ཕྱི་རོལ་དུ་ཕྱིན་ཀྱང་ཡོད་པའི་ཕྱི་རོལ་དུ་མ་ཕྱིན་ན་དེར་མི་འགྱུར་བ་དང་། ཡང་ཡོད་པའི་ཕྱི་རོལ་དུ་ཕྱིན་ཀྱང་བཏིང་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་མ་ཕྱིན་ན་དེར་མི་འགྱུར་བ་ནི་གཞུང་ནས་འབྱུང་ངོ་། །སོ་སོའི་འཇུག་བྲལ་ལ་བཞི་སྟེ། སྦྱོར་བས་འགྲོ་བ་དང་། ངེས་པར་བྱེད་པ་དང་། མཚམས་ལས་འདས་པ་དང་། ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། མཚམས་ནང་དུ་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་སྦྱོར་བས་འགྲོ་

【現代漢語翻譯】 再者，關於結夏安居的時間，若依夏末而定，則從藏曆八月十六日開始；若依夏初而定，則藏曆八月應被視為中秋之月。結夏安居的儀式分為三個階段：準備、正行和結尾。 首先是準備階段，包括僧眾的準備和指定人員的準備。僧眾的準備是指，將安居期間所用的三件袈裟，在夏季的某個吉日製作完成後，在未過夜之前，僧眾集會併發愿於此處安居。在結界內，通過兩次祈請，使僧眾達成共識。指定安居者，並進行祈請，之後將袈裟交付於他。在安居開始之日，分別唸誦咒語加持每件袈裟。指定人員的準備是指，事先進行清洗和縫補等工作，發起三種發心，並在前一天告知僧眾集會的時間，以便在安居之日能夠及時參加。 正行階段，由指定人員手持堅固的袈裟，按資歷依次就座，並唸誦三次。僧眾也應體驗並隨喜。 結尾階段，由指定人員在每位比丘面前站立，唸誦三次『已安居』，僧眾隨喜。以上是關於結夏安居儀式的說明。關於守護安居的方式，包括時時檢查等。被指定守護堅固袈裟的人，在整個安居期間不得離開，不得帶走袈裟去其他地方，且不得在沒有至少一位比丘守護的情況下離開。 第三，關於解除安居的方式，分為兩種：自然解除和人為解除。自然解除又分為兩種：僧眾的自然解除和個人的自然解除。僧眾的自然解除有六種情況：如果堅固袈裟被帶到其他結界，即使沒有過夜，加持力也會消失；在沒有進行加持的情況下，結界內出現黎明；安居期滿；出現不合時宜的情況；所依之物損壞；執行者喪失能力。如果此物超出安居結界之外，但未超出存在之外，則不會改變。同樣，如果超出存在之外，但未超出安居結界之外，也不會改變，這些都出自經文。 個人的解除安居有四種情況：因準備而離開；必須離開；超出結界；因聽聞而離開。第一種情況是，因準備而離開結界，且不返回。

【English Translation】 Furthermore, regarding the timing of the summer retreat, if determined by the end of summer, it begins on the sixteenth day of the eighth month in the Tibetan calendar; if determined by the beginning of summer, then the eighth month in the Tibetan calendar should be regarded as the mid-autumn month. The ritual of the summer retreat is divided into three stages: preparation, main practice, and conclusion. The first is the preparation stage, including the preparation of the Sangha and the preparation of designated personnel. The preparation of the Sangha refers to the three robes used during the retreat, which are made on an auspicious day in summer. Before the night passes, the Sangha gathers and vows to stay in retreat at this place. Within the boundary, through two requests, the Sangha reaches a consensus. Designate the person in retreat, make a request, and then hand over the robes to him. On the day of the retreat, recite mantras to bless each robe separately. The preparation of the designated personnel refers to doing cleaning and mending work in advance, generating three types of bodhicitta, and informing the Sangha of the time of the gathering the day before, so that they can participate in time on the day of the retreat. In the main practice stage, the designated person holds the firm robe and sits in order of seniority, reciting it three times. The Sangha should also experience and rejoice. In the concluding stage, the designated person stands in front of each Bhikshu and recites 'retreat completed' three times, and the Sangha rejoices. The above is an explanation of the summer retreat ritual. Regarding the method of guarding the retreat, it includes checking from time to time, etc. The person designated to guard the firm robe must not leave during the entire retreat period, must not take the robe to other places, and must not leave without at least one Bhikshu guarding it. Third, regarding the method of dissolving the retreat, it is divided into two types: natural dissolution and artificial dissolution. Natural dissolution is further divided into two types: natural dissolution of the Sangha and natural dissolution of individuals. The natural dissolution of the Sangha has six situations: if the firm robe is taken to another boundary, even if the night has not passed, the blessing power will disappear; if dawn appears in the boundary without blessing; the retreat period expires; an inappropriate situation occurs; the object of reliance is damaged; the executor loses ability. If this object goes beyond the retreat boundary, but does not go beyond existence, it will not change. Similarly, if it goes beyond existence, but does not go beyond the retreat boundary, it will not change, these are all from the scriptures. The individual's dissolution of the retreat has four situations: leaving for preparation; must leave; beyond the boundary; leaving because of hearing. The first case is leaving the boundary for preparation and not returning.

---

བ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་བཞི་སྟེ། ཆོས་གོས་བྱ་བའི་བསམ་པ་མེད་ན་འབྲེལ་བ་མེད་པའི་མ་དང་། དེ་ཡོད་ན་འབྲལ་བཅས་ཀྱི་མར་འཇོག་ལ། དེ་ལ་གསུམ་སྟེ། བྱེད་པར་འགྱུར་བ་མཐར་ཐུག་པ་དང་། བརྩམས་པ་ཞིག་པ་དང་། བསམ་པ་རྒྱུན་ཆད་པའོ། །ངེས་པར་བྱེད་པ་ནི། མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་སླེབ་རྟིང་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་སེམས་ཀྱིས་ངེས་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ལ་ཡང་སྔ་མ་ལྟར་བཞིའོ། །མཚམས་ལས་འདའ་བ་ནི། ནང་ནས་འགྲོ་བའི་ཚེ་ཡིད་གཉིས་ཀྱིས་འདའ་བ་དང་། ཕྱིར་སླེབས་ནས་ཡིད་གཉིས་སྐྱེས་པ་སྟེ་གཉིས་ཀ་ལ་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བཞི་བཞི་སྦྱར་བས་བརྒྱད་དོ། །ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་སྲ་རྐྱང་དུས་ཀྱི་སྔ་རོལ་དུ་ཕྱུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ལ། བཏིང་ནས་དེ་ལྟར་འབྱིན་པ་ཉམས་སུ་མ་མྱོང་བས་ཐོས་ 6-2-76a པའི་ཚེ་རང་འཇུག་བྲལ་དུ་འགྱུར་ལ། འདི་ལ་ཡང་མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཐོས་པ་ལ་བཞི་དང་། ཕྱི་རོལ་དུ་ཐོས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྔ་མ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བས་མ་ལྟ་བུའི་ཚིག་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞིའོ། །དེ་ལྟར་འཆད་པ་འདི་ཡང་མ་ཐོས་ཀྱི་བར་དུ་ཕན་ཡོན་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ལས་ཕྱེ་བའོ། །བཅོས་མའི་དབྱུང་བ་ལ། གཉིས་ཏེ། དུས་སུ་དབྱུང་བ་དང་། དུས་ཀྱི་སྔ་རོལ་དུ་དབྱུང་བའོ། །དང་པོ་ནི་དཔྱིད་ཟླ་ར་བའི་ཉ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། ཆོམ་རྐུན་གྱི་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་ཚེ་ལྟ་བུའོ། །ཞར་ལ་དམིགས་བསལ་གྱི་དོན་འགའ་ཞིག་བཤད་ན། སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོ་ལ་ཤོལ་བྱུང་ན་གཉིས་པ་དེ་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོ་དངོས་ཡིན་ཀྱང་དགག་དབྱེ་གང་ལ་བྱས་པའི་ཟླ་བ་དེ་དབང་བཙན་པ་དང་། དགག་དབྱེ་རྐྱེན་དབང་གིས་སྔ་ཕྱི་བྱུང་ན་གསོ་སྦྱོང་གི་མཐའ་དབང་བཙན་པ་དང་། བཏིང་ཟིན་ནས་དེའི་ཉིན་མོའམ་ཕྱི་ཉིན་མཚམས་ནང་དེའི་གསོ་སྦྱོང་བྱས་ན་བཏིང་བ་ཞིག་པ་དང་། བཏིང་ནས་དགེ་འདུན་བྱེ་ན་བཏིང་བ་མི་འཇིག་ཅིང་། དབྱུང་བ་སོ་སོར་བྱེད་དགོས་པ་དང་། དབྱར་ནང་དུ་དགེ་འདུན་བྱེ་ན་དབྱར་གྱི་གོས་རྙེད་མ་བགོས་པར་ཡོད་པ་དེ་སྲ་བརྐྱང་དུ་འདིངས་བ་ཆོས་སྨྲ་བའི་ཕྱོགས་པས་བྱེད་དགོས་པ་བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་པ་དང་། དེའི་ཚེ་ཆོས་སྨྲ་བ་དགེ་འདུན་དུ་མ་ལོངས་པའམ་རྐྱེན་གཞན་གྱིས་གཅིག་ཕྱོགས་པས་བཏིང་ན། ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་སྲ་བརྐྱང་གི་རྙེད་པ་མི་འབྱུང་མོད། གནས་ཀྱི་རྙེད་པ་དབང་བ་དང་། ཆོས་སྨྲ་བས་བཏིང་ན་གཅིག་ཕྱོགས་པ་ལ་སྲ་བརྐྱང་གི་རྙེད་པ་མི་འབྱུང་བར་མ་ཟད། གནས་ཀྱི་རྙེད་པ་ཡང་མི་དབང་སྟེ། རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་གནས་སུ་སྤང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དབྱར་གྱི་རྙེད་པ་ནི་གཉིས་ཀ་དབང་སྟེ། གཉིས་ཀས་དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་དང་། དེ་ལྟར་འཆད་པ་དེ་ནི། དགེ་འདུན་བྱེ་ཡང་མཚམས་སོ་སོར་མ་བྱེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་བྱེ་ན་གང་དུ་གནས་པའི་གནས་གང་

【現代漢語翻譯】 關於『哇』(藏文)的情況，有四種：如果（僧人）沒有穿袈裟的想法，那麼就像沒有關係的母親一樣；如果有穿袈裟的想法，那麼就像有關係的母親一樣。對於後者，又有三種情況：最終會去做、開始做了但又放棄、以及想法中斷。確定（是否離開結界）的方法是：到達結界之外后，以不再回來的心來確定。這種情況也像之前一樣有四種。超越結界是指：在從內部出去的時候，以猶豫不決的心態超越；或者出去之後，又產生了猶豫不決的心態。這兩種情況都像之前一樣，各有四種情況，加起來共有八種。通過聽聞而產生（離開結界的想法），是指在『瑟堅』(藏文)儀式之前就產生離開的想法。如果鋪設（結界）之後才產生這樣的想法，但沒有實際離開，那麼在聽聞時就會自動解除結界。這種情況也有四種：在結界內聽聞有四種情況，在結界外聽聞有四種情況。像之前一樣，加起來就像『母親』(藏文)這個詞一樣，共有二十四種情況。這樣解釋，也是爲了在沒有聽聞之前，能夠遵循利益的方式。關於人為的解除結界，有兩種情況：按時解除和提前解除。第一種情況是指春季第一個月的最後一天。第二種情況是指遇到盜賊等恐懼的時候。順便說一下，解釋一些特殊情況：如果在秋季第二個月出現『秀』(藏文)的情況，即使第二個秋月是真實的，但決定進行『嘎杰』(藏文)的那個月仍然具有優先權。如果『嘎杰』(藏文)因為某些原因提前或推後，那麼『索雍』(藏文，梵文：Uposatha，梵文羅馬擬音：upavasatha，齋戒)的結束時間具有優先權。如果鋪設結界之後，在當天或第二天在結界內進行『索雍』(藏文，梵文：Uposatha，梵文羅馬擬音：upavasatha，齋戒)，那麼結界就會失效。如果鋪設結界之後僧團分裂，那麼結界不會失效，需要分別解除。如果在夏季安居期間僧團分裂，那麼夏季安居期間獲得的衣物等物品，必須由精通佛法的人按照『瑟堅』(藏文)的方式進行分配，這是需要遵守的教規。如果當時沒有足夠的精通佛法的人，或者因為其他原因只有一方進行鋪設，那麼精通佛法的人雖然不能獲得『瑟堅』(藏文)的利益，但可以獲得住所的利益。如果由精通佛法的人鋪設，那麼另一方不僅不能獲得『瑟堅』(藏文)的利益，也不能獲得住所的利益，因為他們放棄了自然存在的住所。即便如此，雙方都可以獲得夏季安居的利益，因為雙方都承諾進行夏季安居。以上所說的情況是指僧團分裂但沒有分別劃定結界的情況。如果劃定了結界，那麼居住的地方...

【English Translation】 Regarding 'Ba' (Tibetan), there are four situations: If the (monks) have no intention of wearing robes, then it is like a mother with no connection; if they have the intention of wearing robes, then it is like a mother with a connection. For the latter, there are three situations: eventually doing it, starting to do it but giving up, and the intention being interrupted. The method of determining (whether to leave the boundary) is: after reaching outside the boundary, determining it with the intention of not returning. This situation also has four types as before. Transcending the boundary refers to: when going out from the inside, transcending with a hesitant mind; or after going out, a hesitant mind arises again. Both of these situations are like before, each with four situations, adding up to a total of eight. Generating (the idea of leaving the boundary) through hearing refers to generating the idea of leaving before the 'Serkyang' (Tibetan) ceremony. If such an idea arises after laying (the boundary), but without actually leaving, then the boundary will be automatically dissolved upon hearing. This situation also has four types: hearing within the boundary has four situations, and hearing outside the boundary has four situations. Like before, adding up is like the word 'mother' (Tibetan), with a total of twenty-four situations. This explanation is also to follow the way of benefit before hearing. Regarding artificial dissolution of the boundary, there are two situations: dissolving on time and dissolving ahead of time. The first situation refers to the last day of the first month of spring. The second situation refers to times of fear such as encountering thieves. By the way, explaining some special situations: If a 'Shol' (Tibetan) situation occurs in the second month of autumn, even if the second autumn month is real, the month in which the 'Gakyay' (Tibetan) is decided still has priority. If the 'Gakyay' (Tibetan) is advanced or delayed due to some reason, then the end time of 'Soyong' (Tibetan, Sanskrit: Uposatha, Romanized Sanskrit: upavasatha, meaning: fasting) has priority. If after laying the boundary, 'Soyong' (Tibetan, Sanskrit: Uposatha, Romanized Sanskrit: upavasatha, meaning: fasting) is performed within the boundary on the same day or the next day, then the boundary will be invalid. If the Sangha splits after laying the boundary, then the boundary will not be invalid and needs to be dissolved separately. If the Sangha splits during the summer retreat, then the clothing and other items obtained during the summer retreat must be distributed by someone proficient in Dharma according to the 'Serkyang' (Tibetan) method, which is a precept to be followed. If there are not enough people proficient in Dharma at that time, or if only one party lays it due to other reasons, then although the person proficient in Dharma cannot obtain the benefits of 'Serkyang' (Tibetan), they can obtain the benefits of the residence. If it is laid by someone proficient in Dharma, then the other party not only cannot obtain the benefits of 'Serkyang' (Tibetan), but also cannot obtain the benefits of the residence, because they have abandoned the naturally existing residence. Even so, both parties can obtain the benefits of the summer retreat, because both parties have promised to conduct the summer retreat. The above situation refers to the situation where the Sangha splits but the boundaries are not demarcated separately. If the boundaries are demarcated, then the place of residence...

---

6-2-76b གི་རྙེད་པ་དེ་རང་ཉིད་དབང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་པས་བཏིང་ཡང་། མ་བཏིང་གོང་གི་གནས་ཀྱི་རྙེད་པ་ཆོས་ཕྱོགས་པ་ལ་འབུལ་དགོས་པ་དང་། མཚམས་ཐ་དད་དུ་མ་བྱས་ན་བཏིང་རྗེས་ཀྱི་གནས་རྙེད་ཀྱང་ཆོས་ཕྱོགས་པ་ལ་འབུལ་དགོས་པར་གྲུབ་བོ། །ཡང་རང་འཇུག་འབྲལ་གྱི་རྒྱུ་གོང་དུ་སྔར་བཤད་པ་དེ་དག་ཏུ་མ་འདུས་པ་སྲ་བརྐྱང་གི་རྙེད་པ་དང་ཕན་ཡོན་ལ་རེ་བ་མེད་ན། དེའི་ཚེ་ཉིད་ན་དེར་སོང་བ་དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཐོག་མར་སྲ་བརྐྱང་ལ་བརྟེན་པའི་འབྲལ་སྤང་བྱུང་ནས་དེ་ནས་རང་འཇུག་བྲལ་དུ་སོང་བ་ཡིན་ཏེ། འབྲལ་སྤང་བྱུང་བའི་ཆོས་གོས་ལ་སྲ་བརྐྱང་གི་བྱིན་རླབས་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུང་བ་ནི་མི་ལེགས་པར་སེམས་ཏེ། ཇི་སྲིད་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་མ་ཞིག་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་འབྲལ་སྤང་ཁེགས་ལ། ཞིག་ནས་ནི་རང་ལ་ཆོས་གོས་བྱིན་རླབས་ཅན་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་མཚམས་སོ་སོར་དབྱར་གནས་བྱས་འདིངས་པའི་ཚེ་མཚམས་གཅིག་ཏུ་བསྒྲུབས་ན། དབྱར་གྱི་གནས་སོ་སོ་བ་གང་དུ་བཏིང་ཡང་གནས་གཅིག་ཏུ་འཇིག་པ་དང་། བཏིང་ནས་མཚམས་ཐ་དད་པར་བྱས་ན་སྲ་བརྐྱང་གང་དུ་བཞག་ཀྱང་མཚམས་འདས་སུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། བཏིང་ནས་དགེ་འདུན་བྱེ་ཡང་གདིང་བ་སོ་སོར་མ་བྱེ་བ་དང་། དབྱུང་བ་སོ་སོར་བྱེད་དགོས་པ་དང་། མཚམས་བྱེ་བས་བཏིང་བ་མ་བྱེ་ཞིང་། དབྱུང་བ་སོ་སོར་བྱེད་དགོས་པ་རྣམས་གསུངས་སོ། །སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལ་སྲ་བརྐྱང་འདིངས་ན། ཟླ་བ་དེའི་ངོས་འཛིན་གོ་བདེ་བ་གང་ཞེ་ན། ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པའི་བཅུ་དྲུག་ནས་ཧོར་ཟླ་དགུ་པའི་བཅོ་ལྔའི་བར་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཡིན་པར་མདོ་སྡེ་ཉི་མའི་སྙིང་པོ་ལས་གསུངས། དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ཡིན་པར་ཡང་ལུང་དེ་ཉིད་ལས་བཤད། དེའི་རིགས་པས་ཧོར་ཟླ་བདུན་པའི་བཅུ་དྲུག་ནས་བརྒྱད་པའི་བཅྭ་ལྔའི་བར་ནི་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། ལུགས་གཉིས་ 6-2-77a པོ་ར་འབྲིང་སོགས་ཀྱི་ངོས་འཛིན་ཚུལ་ལ་ཟླ་བ་སྔ་རྟིང་གི་ཁྱད་ཞུགས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་འཇུག་པ་དང་། ལོ་རེ་རེ་ལ་ཉིན་ཞག་བཅུ་གཅིག་རེའི་མང་ཉུང་གིས་ཀྱང་ཞུགས་པ་ལ་ཐུགས་ངེས་ན་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནི་ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནས་ཧོར་ཟླ་དགུ་པའི་བཅོ་ལྔའི་བར་དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོར་ངེས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ཡིན་ཏེ། སྟོན་གྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པ་དེ་ཟླ་བ་དེའི་ནང་ཁོ་ནར་ངེས་པའི་ཕྱིར། དེའི་རིགས་པས་ཇི་སྐད་དུ་གནས་པར་ཁས་བླངས་པར་བྱའོ། །ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལའོ། །དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཉའི་ཕྱི་དེ་ཉིན་པར་གྱི་དེའོ། །ཞེས་པ་དེ་ཧོར་ཟླ་ལྔ

【現代漢語翻譯】 因為獲得（ki rnyed pa）的利益歸自己所有。這樣說來，即使是非佛教一方挖掘的土地，在未挖掘之前，土地上的利益也應獻給佛教一方；如果不劃定不同的界限，那麼挖掘之後的土地利益也應獻給佛教一方。此外，如果對先前所說的，不包含在進入和離開的原因中的堅硬地基（sra brkyang）的利益和益處沒有期望，那麼就在那時前往那裡。《釋論》（'grel chen）中說：『最初依靠堅硬地基而產生的分離放棄（'bral spang），然後才進入離開。因為分離放棄的法衣不會積累堅硬地基的加持。』我認為這並不好，因為只要堅硬地基沒有損壞，分離放棄就會被阻止；一旦損壞，自己就沒有具有加持的法衣了。此外，如果在不同的界限內進行夏季安居（dbyar gnas）並挖掘，如果在同一個界限內完成，那麼無論在何處挖掘夏季的各個地點，都會在一個地點消失；挖掘后劃定不同的界限，那麼無論堅硬地基放置在何處，都不會超出界限；挖掘后僧團分裂，但地基沒有分開；必須分別挖掘；界限分開后，挖掘的土地沒有分開，必須分別挖掘。』這些都已說明。如果在秋季中月的十六日挖掘堅硬地基，那麼如何容易理解那個月的確定呢？《寶積經日藏》（mdo sde nyi ma'i snying po）中說：從藏曆八月十六日到九月十五日是秋季中月。該經中還說，這本身就是世俗的說法。按照這個道理，藏曆七月十六日到八月十五日是論典體系的秋季中月，因為兩種體系在確定月份的先後順序上存在差異。因此，如果考慮到每一年因有十一天或多或少的差異，那麼秋季中月的十六日應該是藏曆八月十六日，因為從那時到藏曆九月十五日，這本身就是世俗體系中確定的秋季中月。這本身就是論典體系的秋季末月，因為秋分一定是在那個月內。因此，應該按照所承諾的那樣安住。十六日也是如此。夏季中月的魚日之後是白天的時間。』這句話指的是藏曆五月。

【English Translation】 Because the gains (ki rnyed pa) obtained belong to oneself. Thus, even if the land is dug by the non-Buddhist side, before it is dug, the gains from the land should be offered to the Buddhist side; if different boundaries are not demarcated, then the gains from the land after digging should also be offered to the Buddhist side. Furthermore, if there is no expectation of benefit or gain from the solid foundation (sra brkyang), which is not included in the causes of entering and leaving mentioned earlier, then one should go there at that time. In the 'Great Commentary' ('grel chen), it says: 'Initially, separation abandonment ('bral spang) arises relying on the solid foundation, and then one goes into entering and leaving. Because the blessings of the solid foundation do not accumulate on the robes of separation abandonment.' I think this is not good, because as long as the solid foundation is not damaged, separation abandonment will be prevented; once it is damaged, one will not have blessed robes. Furthermore, if summer retreats (dbyar gnas) are done in different boundaries and dug up, if completed within the same boundary, then wherever the various summer locations are dug, they will disappear in one location; if different boundaries are demarcated after digging, then wherever the solid foundation is placed, it will not exceed the boundary; even if the Sangha splits after digging, the foundations will not be separated; they must be dug up separately; even if the boundaries are separated, the dug land will not be separated, and they must be dug up separately.' These have all been explained. If the solid foundation is dug up on the sixteenth day of the middle autumn month, then how can the determination of that month be easily understood? The 'Essence of the Sun Sutra' (mdo sde nyi ma'i snying po) says: From the sixteenth day of the eighth Hor month to the fifteenth day of the ninth Hor month is the middle autumn month. The sutra also says that this itself is a worldly saying. According to this reasoning, the sixteenth day of the seventh Hor month to the fifteenth day of the eighth Hor month is the middle autumn month according to the treatise system, because there is a difference in the order of the months in determining the middle month in the two systems. Therefore, if one considers that there is also a difference of eleven days more or less each year, then the sixteenth day of the middle autumn month should be the sixteenth day of the eighth Hor month, because from then until the fifteenth day of the ninth Hor month, this itself is the determined middle autumn month according to the worldly system. This itself is the late autumn month of the treatise system, because the autumn equinox is definitely within that month. Therefore, one should abide as promised. The sixteenth day is also the same. 'The day after the fish day of the middle summer month is the time of day.' This refers to the fifth Hor month.

---

་པའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལ་ངོས་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནས་ཧོར་ཟླ་དྲུག་པའི་བཅོ་ལྔའི་བར་དེ་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུངས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་འབྲིང་པོ་ཡིན་ཏེ། ཟླ་བ་དེའི་ནང་དུ་དབྱར་གྱི་ཉི་མ་ངེས་པར་ལྡོག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་འབྲིང་པོ་བཞི་ལ་ལྡོག་དུས་གཉིས་དང་མཉམ་པའི་དུས་གཉིས་ཏེ་བཞི་འབྱུང་བར་ངེས། བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་ཐ་ཆུང་བཞི་ལ་དུས་བཞི་དེ་འབྱུང་བར་ངེས་སོ། །ཡང་གྲུབ་དོན་གཉིས་པ་ནི། བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་ཐ་ཆུངས་ལས་ཟླ་བ་གཅིག་གིས་སྔ་བར་གྲུབ་པ་ན། འདུལ་བའི་ལུགས་ཀྱི་ལོ་མགོའི་ངོས་འཛིན་ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནས་ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ཀྱི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནས་ལོ་མགོ་འཛིན་པ་ནི་འདུལ་བ་དག་གི་སྤྱི་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། འདུལ་བའི་ཆོས་སྐོར་གྱི་མདོ་ལུང་ཐམས་ཅད་ནས་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ནས་ལོ་མགོ་འཛིན་པའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་འཇིག་རྟེན་གྱི་ལུགས་གཞིར་བཞག་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཧོར་ཟླ་དགུ་པའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནས་ལོའི་མགོ་ 6-2-77b ངོས་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་སུ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། མངོན་པའི་ལུགས་ལ་ནི་སྔ་མ་དེ་ལྟར་དུ་གྲུབ་པར་ཐལ་བ་འདོད་ནུས་པ་ཡང་བོད་སྔ་རབས་པ་དག་གི་ལུགས་ལ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགུན་རྣམས་ཀྱི་ནི་བཞི་པ་ལ། ཐུང་དུ་འགྱུར་ཞེས་བཤད་པ་དེ་དགུན་ཉི་ལྡོག་པར་འདོད་པའི་དུས་ལ་འཆད་པ་དག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞུང་དེར་ཡང་རང་གི་འདོད་པ་ནི། ཉི་མ་ཕྱེད་དང་འཆར་དུས་གཅིག །ཅེས་པས་སྟོན་དཔྱིད་ཀྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པའི་དུས་ངོས་བཟུང་ཞིང་། དེ་ནས་བགྲངས་པའི་དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་དང་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་ཐ་ཆུངས་ཡིན་ལ། དེ་དུས་སུ་དབྱར་གྱི་ཉི་མ་ལྡོག་པ་དང་། བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ལ་སྟོན་གྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པ་དེ་ནས་བགྲངས་བའི་ཟླ་བ་བཞི་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་དགུན་ཟླ་འབྲིང་པོ་དང་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་ཐ་ཆུངས་ཡིན་ལ། དེ་དུས་སུ་དགུན་ཉི་ལྡོག་པའོ། །དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པ་དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ལ་བྱེད་པ་མི་འཐད་དེ། དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་དང་པོ་དབྱར་ཟླ་ར་བ་ལ་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེའི་ངེས་པ་མེད་དེ། དབྱར་ཟླ་ར་བ་ནི་དུས་ཚིགས་ལྔ་དང་དྲུག་གི་རྣམ་གཞག་དང་གསུམ་གྱི་རྣམ་གཞག་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་དཔྱིད་ཀྱི་ཟླ་བ་བཞི་པར་འདོད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དུས་ཚིགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ནི་གསུམ་པོ་དེ་གང་རུང་གི་ཆ་ནས་འཇོག་

【現代漢語翻譯】 因此，認定霍爾歷六月十六日為（季節的）開始，因為從那時到霍爾歷六月十五日是世俗曆法中的夏季中月。因此，它既是教法曆法中的夏季末月，又是世俗曆法中的中月，因為那個月里夏至必然會發生。這樣，世俗曆法中的四個中月必然會出現兩次冬至和兩次春秋分，共四次。教法曆法中的四個末月也必然會出現這四次季節變化。 此外，第二個要點是，如果教法曆法中的秋季末月比世俗曆法中的末月早一個月成立，那麼戒律宗的年初認定為霍爾歷八月十六日就成立了，因為從秋季末月的十六日開始算作年初是戒律宗的普遍規則。但事實並非如此，因為戒律宗的所有經文都以世俗曆法為基礎來闡述從秋季末月開始算作年初的體系。因此，從霍爾歷九月十六日開始算作年初，因為必須將此日解釋為世俗曆法中的秋季末月。如果承認因明宗也像前者那樣成立，那也只是古代藏人的觀點，因為他們說：『冬季的第四個月會變短』，這是在解釋冬至的時候。該文獻也認可自己的觀點，即『太陽一半的時間出現』，以此來確定春分和秋分的時間。從那之後，夏季的第二個月是世俗曆法中的夏季中月和教法曆法中的末月，那時會發生夏至。教法曆法中的秋季末月，從秋分開始算起的第四個月是世俗曆法中的冬季中月和教法曆法中的末月，那時會發生冬至。將夏季的第二個月算作夏季末月是不合理的，因為必須將夏季的第一個月算作夏季首月。如果有人問：『為什麼呢？』，這是不一定的，因為在確定五個或六個季節以及三個季節的體系時，必須將夏季的首月視為春季的第四個月。教法曆法中季節的確定必須從這三種方式中的任何一種來確定。

【English Translation】 Therefore, it is asserted that the sixteenth day of the sixth Hor month is the beginning (of the season), because from then until the fifteenth day of the sixth Hor month is the middle summer month according to worldly customs. Therefore, it is both the last summer month according to the doctrinal system and the middle month according to worldly customs, because the summer solstice necessarily occurs in that month. Thus, it is certain that in the four middle months of worldly customs, there will be two solstices and two equinoxes, making four times. It is certain that these four seasons will occur in the four last months of the doctrinal system. Furthermore, the second point is that if it is established that the last autumn month of the doctrinal system is one month earlier than the last month of worldly customs, then it is established that the beginning of the year in the Vinaya school is from the sixteenth day of the eighth Hor month, because it is the general rule of the Vinaya to regard the sixteenth day of the last autumn month as the beginning of the year. But this is not the case, because all the sutras of the Vinaya Dharma cycle explain the system of regarding the beginning of the year from the last autumn month based on worldly customs. Therefore, the beginning of the year is regarded from the sixteenth day of the ninth Hor month, because it must be explained as the last autumn month of worldly customs. If one wishes to assert that the system of Abhidharma is also established in the same way as the former, that is also according to the views of the ancient Tibetans, because they said, 'The fourth of the winter months becomes short,' which explains the time when the winter solstice is considered. That text also recognizes its own view, 'The sun appears for half the time,' thereby determining the time of the spring and autumn equinoxes. From then on, the second month of summer is the middle summer month of worldly customs and the last of the doctrinal system, and the summer solstice occurs at that time. The last autumn month of the doctrinal system, the fourth month counted from the autumn equinox, is the middle winter month of worldly customs and the last of the doctrinal system, and the winter solstice occurs at that time. It is unreasonable to consider the second month of summer as the last summer month, because the first month of summer must be considered the first summer month. If one asks, 'Why?', it is not certain, because when determining the system of five or six seasons and the system of three, the first month of summer must be regarded as the fourth month of spring. The determination of seasons in the doctrinal system must be established from any of these three ways.

---

པའི་ཕྱིར། ཡང་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཐོག་མར་གྱུར་པའི་ཚེས་གཅིག་ནས་དབྱར་སྔ་མའི་ཁས་ལེན་བྱེད་པ་དེ་ལྟར་ན། གཞུང་དུ་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ལའོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ཏེ། གཞུང་དུ་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཉའི་ཕྱི་དེ་ཉིན་པར་གྱིའོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ་ཞེ་ན། ཉེས་པ་མེད་དེ། བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་རྫོགས་པའི་ཕྱི་ཉིན་དེ་ཉིད་ནས་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་གཅིག་ཏུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚེས་བཅུ་དྲུག་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་སོར་བཞག་ 6-2-78a པ་ཡིན་ཏེ། བསྟན་བཅོས་ལས་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མར་ངོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ཚེས་བཅུ་དྲུག་གི་ཐ་སྙད་མེད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་གཞུང་ལས་འབྱུང་བ་དེ་དག་འཁྲུལ་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་ཏེ། རེས་འགའ་འཇིག་རྟེན་གྱི་དབྱར་འབྲིང་དབང་བཙན། རེས་འགའ་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་འབྲིང་དབང་བཙན་པར་བྱས་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདིའི་ལན་ལ་ལོ་ཙཱ་བ་གྲགས་རྒྱལ་ནི། རྒྱ་དཔེ་ལ་ཉ་སྐར་གྱི་མིང་ཅན་དུ་ཡོད་པ་དེ། བོད་དཔེ་ལ་ར་འབྲིང་གི་ཐ་སྙད་དུ་བསྒྱུར་བས་འཁྲུལ་གཞི་དང་བཅས་ཞེས་ཀྱང་གསུང་མོད། རང་ལུགས་ལ་ནི། མར་ངོ་སྔོན་འགྲོར་བྱས་པའི་ཉི་མ་གང་ལ་ལྡོག་པའི་ཟླ་བ་དེ་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུངས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོར་ངེས་པས་འཁྲུལ་བ་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་འཆད་པ་དེ་ཉིད་འཁྲུལ་བའི་གཞིའོ་ཞེ་ན། ཐ་སྙད་ཀྱི་གཙུག་ལག་མ་ཤེས་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་མོད། ཤེས་པ་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། དབྱར་དགུན་གྱི་དུས་འབྱུང་བ་ནི་ཉི་མའི་འགྲོས་ལས་ཡིན་ལ། ཟླ་བའི་ཞག་གྲངས་ནི་དེའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་ཆ་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ལུགས་གཉིས་ཀྱི་དབྱར་འབྲིང་ལ་སྔ་ཕྱིའི་ཁྱད་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་པ་ན་ཚིག་ལེར། གྲོ་བཞིན་ཅན་གྱི་ཚེས་གཅིག་ནས། །སྔ་མའི་དབྱར་དེ་གཙོ་བོ་ཡིན། །ཞེས་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུངས་ལ་དེའི་ལུགས་ཀྱི་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོར་བཤད་བྱུང་བ་དེ། ལོ་དེ་ལ་གྲོ་བཞིན་ཅན་གྱི་མིང་ཅན་གཉིས་བྱུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་བསྟན་བཅོས་ལུགས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་ར་བ་ལ་དབྱར་སྔ་མའི་ཁས་ལེན་བྱེད་དགོས་པར་ཐལ་བས་སོ། །དོན་ལ་གནས་ཚོད་ནི། དགུན་ཉི་ལྡོག་པའི་ཉི་མོ་ནས་དགུན་གྱི་མགོ་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དུས་དེ་ནས་ཤིན་ཏུ་གྲང་བའི་མགོ་ཟུག་པའི་ཕྱིར། དབྱར་ཉི་ལོག་པའི་ཉིན་ནས་དབྱར་གྱི་མགོ་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ཆར་འབབ་པའི་ཐོག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔྱིད་ཀྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པའི་ཉིན་མོ་ནས་དཔྱིད་ 6-2-78b ཀྱི་ཐོག་མ་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནས་ཚ་བའི་དུས་ཀྱི་མགོ་ཟུག་པའི་ཕྱིར། སྟོན་གྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་པའི་ཐོག་མ་ནས་སྟོན་གྱི་མགོ་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་བུ་སྨིན་དཀའ་བ་རྣམས་ཀྱང་སྨིན་པའ

【現代漢語翻譯】 因此，如果從仲夏月的第一天開始接受早夏，那麼就與經典中的『十六日』相矛盾，因為經典中說仲夏月十五的后一天是白天。如果有人這樣問，那麼沒有過失，因為經典曆法的仲夏月結束后的第二天，就被認為是世俗曆法仲夏月的第一天。而『十六日』是保留了世俗的說法，因為經典中所有情況下都是酥油月優先，所以沒有『十六日』的說法。那麼，經典中的說法就會變得混亂，因為有時世俗的仲夏月佔主導，有時經典曆法的仲夏月佔主導。對於這個問題，譯師扎嘉說，藏文版本將印度版本中的『Nya』星譯為『Ra』仲，因此造成了混亂。但在我看來，以酥油月優先的那一天所對應的月份，一定是經典曆法的小夏月和世俗曆法的仲夏月，所以沒有錯誤。如果說這樣的解釋是錯誤的根源，那麼如果不瞭解術語的根本，就會這樣認為，但如果瞭解就不會這樣認為。因為冬夏的季節變化是由於太陽的執行，而月份的天數是由於月亮的盈虧，所以兩種曆法的仲夏月有先後之分。如果瞭解了這一點，那麼在詞句中，『從婁宿月的第一天開始，早夏是最重要的』，這裡將經典曆法的小夏月說成是該曆法的仲夏月，這是因為那一年出現了兩個婁宿月，否則就會導致必須在經典曆法的秋季第一個月接受早夏。實際上，從冬至日開始進入冬季，因為從那時起就開始變得非常寒冷。從夏至日開始進入夏季，因為那一天是開始下雨的時候。從春分日開始進入春季，因為從那時起就開始變暖。從秋分日開始進入秋季，因為難以成熟的果實也開始成熟。 6-2-78b

【English Translation】 Therefore, if one accepts the early summer from the first day of the middle summer month, it contradicts the 'sixteenth day' in the scriptures, because the scriptures say that the day after the fifteenth of the middle summer month is daytime. If someone asks this, there is no fault, because the day after the end of the middle summer month in the scriptural calendar is considered the first day of the middle summer month in the worldly calendar. And the 'sixteenth day' retains the worldly saying, because in the scriptures, the butter moon always comes first, so there is no saying of the 'sixteenth day'. Then, the statements in the scriptures will become confusing, because sometimes the worldly middle summer month dominates, and sometimes the scriptural middle summer month dominates. To this question, the translator Drakgyal said that the Tibetan version translated the 'Nya' star in the Indian version as 'Ra' middle, thus causing confusion. But in my opinion, the month corresponding to the day when the butter moon comes first must be the small summer month of the scriptural calendar and the middle summer month of the worldly calendar, so there is no error. If it is said that such an explanation is the root of error, then if one does not understand the root of the terms, one will think so, but if one understands, one will not think so. Because the seasonal changes of winter and summer are due to the movement of the sun, and the number of days in a month is due to the waxing and waning of the moon, so the middle summer months of the two calendars have a difference in time. If one understands this, then in the phrase, 'From the first day of the Revati month, the early summer is the most important,' here the small summer month of the scriptural calendar is said to be the middle summer month of that calendar, because two Revati months occurred in that year, otherwise it would lead to having to accept the early summer in the first month of autumn in the scriptural calendar. In reality, winter begins from the winter solstice, because it starts to get very cold from that time. Summer begins from the summer solstice, because that day is the beginning of the rain. Spring begins from the spring equinox, because it starts to get warmer from that time. Autumn begins from the autumn equinox, because even the fruits that are difficult to ripen begin to ripen. 6-2-78b

---

ི་དུས་ཀྱི་མགོ་ཟུག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བསླབ་པ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་ཞར་བྱུང་དང་བཅས་པ་བསྟན་ཟིན་ནས། ༈ ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ་ལས་ཀྱི་གཞིའི་རྣམ་གཞག་མདོ་ཙམ་བཤད་པ། (གཉིས་)པ་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལས་ཀྱི་གཞི་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་འདུན་གྱི་ལས་དང་། གང་ཟག་གི་ལས་ཞར་བྱུང་དང་བཅས་པའོ། ། ༈ དགེ་འདུན་གྱི་ལས། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྔོན་འགྲོ་འདུ་བའི་སྐབས་སྒྲུབ་པ་དང་། ལས་དངོས་སོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། ལས་འཆགས་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་གཞི་དང་བསམ་པའི་མཚན་ཉིད། ལས་བརྗོད་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་མཚན་ཉིད། ལས་འཆགས་པའི་དུས་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞི་དང་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། བློ་མཐུན་པར་བྱེད་པ་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད། རྗོད་པར་བྱེད་པ་ལས་མཁན་གྱི་མཚན་ཉིད། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡུལ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །དང་པོ་ནི་གསུམ་སྟེ། གྲངས་ཚང་བ་དང་། ཁ་སྐོང་བར་འོས་པ་དང་། མི་མཐུན་པ་མེད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གྲངས་ཚང་བཅུ་གཅིག་གི་ཐ་སྙད་མཛད་པ་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་མའི་དབྱུང་བ་ལ་བཞི་བཅུ་ཚང་བ་དང་། བུད་མེད་ཡུལ་དབུས་སུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཚང་བ་དང་། དགེ་སློང་གི་དབྱུང་བ་ལ་ཉི་ཤུ་ཚང་བ་དང་། སྔོན་རོལ་གྱི་སྡོམ་པ་དང་འཁོར་དང་འཁོར་མང་པོ་ཉེ་བར་འཇོག་པའི་གནང་བ་སྦྱིན་པ་ལ་བཅུ་གཉིས་ཚང་བ་དང་། བུད་མེད་མཐའ་འཁོབ་ཏུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་བཅུ་གཅིག་ཚང་བ་དང་། སྐྱེས་པ་ཡུལ་དབུས་སུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་བཅུ་ཚང་བ་དང་། དགེ་སློང་མའི་དགག་དབྱེ་ལ་ཕ་ལྔ་མ་བཞི་དང་དགུ་ཚང་བ་དང་། མའི་མགུ་བ་ལ་ཕ་མ་བཞི་བཞི་སྟེ་བརྒྱད་ཚང་བ་དང་། སྔོན་རོལ་གྱི་སྡོམ་པ་སོགས་ལ། མཐའ་འཁོབ་ཏུ་དྲུག་ཚང་བ་དང་། མཐའ་འཁོབ་ཏུ་སྐྱེས་པ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ 6-2-79a དང་དགག་དབྱེ་ལ་ལྔ་ཚང་བ་དང་། ལས་གཞན་ཐམས་ཅད་ལ་བཞིའི་གྲངས་ཚང་གིས་འགྲུབ་པའོ། །གཉིས་པ་ཁ་བསྐོང་བར་འོས་པ་ནི། ཆོས་བཅུ་བཞི་ཚང་བ་སྟེ། མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་འདུག་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། མི་འདུག་པར་འགྲེང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། གང་ལ་བྱ་བ་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་དང་། འདུན་པ་དང་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཆོ་ག་ལས་མ་ཡིན་པ་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཉམས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། མཚམས་མེད་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྡིག་པའི་ལྟ་བ་ཅན་མ་ཡིན་པ་དང་། ས་གཞན་ན་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཐ་དད་དུ་གནས་པ་ཡིན་པ་དང་། འཁྲུལ་བ་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། དཀོན་མཆོག་གཞན་མ་ཡིན་པ་དང་། མཚན་མི་མཐུན་པ་མ་ཡིན་པའོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་བཞིར་བཤད་ཀྱང་། གཉིས་ལ་བཞག་ལེན་དགོས་ཏེ། དགེ་འདུན་བྱེ་བ་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་སོང་བས་ཀྱང་ལས་བརྒྱ་རྩ་འཆགས་པར་བཤད་ལ། དེའི་ཚེ་ན་སྡིག་ལྟ་ཅན་མ་ཡིན་པ་འད

【現代漢語翻譯】 因此，關於如何通過附帶方式全面訓練這些戒律已經闡述完畢。 現在，簡要解釋一下成就一切事業的基礎。 （二）成就一切事業的基礎分為兩種：僧團的事業和個人的事業，以及附帶事項。 僧團的事業 首先，分為兩種：預備階段，即集會，以及實際的事業。 預備階段分為四部分：形成事業的原因，即集合的基礎和意圖的特徵；陳述事業，即本質的特徵；體驗事業的特徵；以及確定形成事業的時間。 首先分為兩部分：基礎和意圖。 基礎分為三部分：達成共識，即僧團的特徵；陳述，即事務執行者的特徵；以及要完成之事，即對象的特徵。 首先是三個方面：人數圓滿、適合補充，以及沒有不一致。 首先，人數圓滿是指規定了十一種稱謂：比丘尼的驅逐需要四十人圓滿；在中央地區受具足戒的婦女需要二十二人圓滿；比丘的驅逐需要二十人圓滿；給予預先誓言、安住僧團和眾多僧團的許可需要十二人圓滿；在邊遠地區受具足戒的婦女需要十一人圓滿；在中央地區受具足戒的男子需要十人圓滿；比丘尼的羯磨需要五位父親和四位母親，共九人圓滿；母親的喜悅需要四位父親和四位母親，共八人圓滿；對於預先誓言等，在邊遠地區需要六人圓滿；在邊遠地區受具足戒的男子 和羯磨需要五人圓滿；所有其他事業都需要四人圓滿才能完成。 第二，適合補充是指需要具備十四種法：不在結界之外居住；不站立而不坐；不是正在進行的事業的對象；不是來自意願和完全清凈的羯磨；不是未受具足戒者；不是已失戒者；不是犯下無間罪者；不是持有邪見者；不是居住在其他地方者；是分別居住者；不是伴隨錯誤者；不是其他本尊；不是名稱不一致者。 雖然這樣說了十四種，但有兩種需要取捨：在十萬俱胝僧團中，即使走向非法的方向，也說可以形成一百種羯磨。那時，不持有邪見者應該...

【English Translation】 Therefore, the manner of fully training in these disciplines, along with incidental aspects, has been explained. Now, a brief explanation of the basis of action for accomplishing all things. (Two) The basis of action for accomplishing all things is twofold: the actions of the Sangha and the actions of individuals, along with incidental matters. The Actions of the Sangha Firstly, there are two parts: the preliminary stage, which is the assembly, and the actual action. The preliminary stage has four aspects: the cause of forming the action, which is the basis of the gathering and the characteristics of the intention; the statement of the action, which is the characteristic of the essence; the characteristic of experiencing the action; and the determination of the time for forming the action. Firstly, there are two parts: the basis and the intention. The basis has three aspects: reaching a consensus, which is the characteristic of the Sangha; the statement, which is the characteristic of the action performer; and what is to be accomplished, which is the characteristic of the object. Firstly, there are three aspects: complete number, suitable for supplementation, and no disagreement. Firstly, the complete number refers to the designation of eleven terms: the expulsion of a Bhikshuni requires forty complete; the full ordination of a woman in the central region requires twenty-two complete; the expulsion of a Bhikshu requires twenty complete; the granting of permission for prior vows, abiding in the Sangha, and numerous Sanghas requires twelve complete; the full ordination of a woman in a remote region requires eleven complete; the full ordination of a man in the central region requires ten complete; the Karma of a Bhikshuni requires five fathers and four mothers, totaling nine complete; the satisfaction of the mother requires four fathers and four mothers, totaling eight complete; for prior vows, etc., six complete are required in a remote region; the full ordination of a man in a remote region and the Karma requires five complete; all other actions require four complete to be accomplished. Secondly, suitable for supplementation refers to the need to possess fourteen dharmas: not residing outside the boundary; not standing without sitting; not being the object of the action being performed; not being from intention and completely pure Karma; not being unordained; not being lapsed; not having committed an irreversible crime; not holding wrong views; not residing in another place; being those who reside separately; not being accompanied by error; not being another deity; not being of a different name. Although fourteen have been mentioned in this way, two need to be taken and abandoned: in a hundred million kotis of Sanghas, even going in the direction of non-dharma, it is said that one hundred Karmas can be formed. At that time, one who does not hold wrong views should...

---

ོར་དགོས་ཏེ། དེ་དག་ནི་སྡིག་ལྟ་ཅན་ཁོ་ནར་ངེས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་དག་དང་མུ་སྟེགས་ཀྱི་ལྟ་བ་ཅན་གྱི་གཞི་མཐུན་ན་ཡོད་པར་རུང་ངོ་། །ཁ་ཅིག་གི་གསུང་ནས། ཆོས་ཕྱོགས་པས་ལས་བྱེད་པའི་ཚེ། སྡིག་ལྟ་ཅན་མ་ཡིན་པ་དང་ཐ་དད་དུ་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་དོན་གཅིག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་མོད། དེའི་ངེས་པ་མེད་དེ། དགེ་སློང་སྡིག་ལྟ་ཅན་ཡིན་ཀྱང་ཐ་དད་དུ་གནས་པའི་ངེས་པ་མེད་དེ། ཐ་དད་དུ་གནས་པའི་དགེ་སློང་ཡིན་ཀྱང་སྡིག་ལྟ་ཅན་དུ་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་ནི། ལས་མ་བྱེད་པའི་གོང་གི་སྡིག་ལྟ་ཅན་དང་དགེ་སློང་ལྷས་སྦྱིན་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ལས་བྱེད་པ་ནི་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས་ཀྱང་། སྡིག་ལྟ་མ་སྐྱེད་པ་འགའ་ཞིག་སྲིད་པའོ། །དེ་ནས་འདི་དཔྱད་དགོས་ཏེ། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་པས་ལས་བྱེད་པའི་ཚེ་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་ལ། གནས་ནས་ཕྱུང་བ་མ་ 6-2-79b ཡིན་པ་དགོས་སམ་མི་དགོས། དགོས་ན་ཀཽ་ཤམྦིར་ལས་བྱེ་བའི་རྐྱེན་ཡངས་པ་ཅན་པས་གནས་ཕྱུང་བྱས་པ་ལ་ཐུག་པར་བཤད་པ་དང་འགལ། མི་དགོས་ན་དེའི་ལས་ལ་ཡང་ཁ་སྐོང་གི་ཆོས་བཅུ་གསུམ་ཚང་བ་མི་དགོས་པར་འགྱུར་ལ། གཞན་ཀྱང་མཚམས་མེད་ཅན་མ་ཡིན་པ་དགོས་ན། དགེ་སློང་ལྷས་སྦྱིན་གྱིས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ལས་མ་བྱས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་དེའི་ཚེ་ཚུལ་ཤིང་བྲིམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་དེ་སུ་ཞིག་གིས་བྱས་པ་ཡིན་ཞེས་དཔྱོད་ན། ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་གནས་ཕྱུང་དེ་དག་ལས་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་གྱི། བྱེ་བའི་དུས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞེས་པའམ། ཡང་ན་ཆོས་ཕྱོགས་པས་གནས་ཕྱུང་བྱས་པ་དེ་ཅིག་ཤོས་ལ་གནས་ཕྱུང་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རང་གི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འཆགས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལའང་འདི་སྐད་ཅེས་རྒོལ་བར་འགྱུར་ཏེ། འོ་ན་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་པས་སྡིག་ལྟ་ཅན་ལ་གནས་དབྱུང་མི་འཆགས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་གནས་དབྱུང་ཞེས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་བྱ། མ་བྱེ་གོང་གི་དབང་དུ་བྱས་སོ་ཞེ་ན། མ་བྱེ་གོང་དུ་བྱས་པའི་གནས་དབྱུང་གིས་དེའི་གོ་ཆོད་ན་སྔ་མ་ལའང་མཚུངས་པས་གནས་དབྱུང་ཅན་ཁ་སྐོང་དུ་རུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གནས་དབྱུང་བྱས་པ་དེ་དག་བྱེ་བ་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་བྱས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་བྱེ་བ་འདུམས་པའི་ཚེ་མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་དང་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་ལས་ལོགས་སུ་བཟོད་གསོལ་གྱི་ལས་འཆད་དགོས་པ་ལས་དེ་ལྟར་བཤད་པ་མེད་དོ་སྙམ་དུ་དོགས་ན། ཇི་སྐད་དུ། བཟོད་པ་བྱས་པ་དེ་དག་ལ། །ཞེས་པས་གནས་ཕྱུང་གི་བཟོད་གསོལ་བསྟན་པར་འཆད་དགོས་སོ། །དེས་དེ་ལྟར་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞུང་དེས་ནི་སྤྱིར་མཐུན་པ་སྦྱིན་པའི་སྔོན་དུ་བཟོད་པ

【現代漢語翻譯】 因此，需要仔細考慮，因為那些人肯定是邪見者。這樣的話，持戒清凈的比丘可以和持外道見解的人在同一基礎上存在嗎？有些人說：『在佛教徒行事時，非邪見者和不與邪見者區分開來是一回事。』但這種說法不一定正確，因為即使比丘是邪見者，也不一定與他人區分開來；同樣，即使比丘與他人區分開來，也不一定是邪見者。第一種情況，比如在未行事之前的邪見者和比丘提婆達多（Lhas-sbyin，天授）。第二種情況，即使行事者屬於非佛教徒一方，也可能有些人不會產生邪見。然後，需要考察這個問題：當非佛教徒一方行事時，是否需要補充那些未被驅逐出僧團的人？如果需要，那麼就與《俱舍論》（Kōśambī）中關於因分裂而驅逐僧團的說法相矛盾。如果不需要，那麼他們的行為也不需要具備十三種補充條件。此外，如果需要非犯根本戒者，那麼比丘提婆達多就不會做宣說非佛法一方的事。如果那樣，那麼當時分配木杖等事務是誰做的呢？可以認為，俱舍彌的比丘被驅逐出僧團是行事者，但不是分裂時的補充者。或者，佛教徒驅逐的人不會被另一方驅逐，正如所說：『不與自己一方相符的人不會被接納。』對此，可能會有人反駁說：『那麼，佛教徒驅逐邪見者就不會被認可，那麼，不放棄邪見的驅逐又該如何處理呢？』如果說是未分裂之前的行為，那麼如果未分裂之前的驅逐有效，那麼之前的驅逐也同樣有效，因此被驅逐者可以作為補充者。因此，那些被驅逐者在分裂時不是作為非佛教徒一方行事的補充者，如果是的話，那麼在分裂調解時，除了共同佈施和共同誦戒之外，還需要宣說懺悔，但並沒有這樣說。如果有人懷疑：『正如所說：『對於那些懺悔的人。』因此需要解釋為顯示了驅逐的懺悔。』但那並不是那樣顯示的，因為該論典通常是在共同佈施之前懺悔。 需要解釋為顯示了驅逐的懺悔。』但那並不是那樣顯示的，因為該論典通常是在共同佈施之前懺悔。

【English Translation】 Therefore, it is necessary to consider carefully, because those are definitely holders of wrong views. In that case, can a monk with pure morality and those with non-Buddhist views exist on the same basis? Some say: 'When Buddhists act, not being a holder of wrong views and not being distinct from holders of wrong views are the same thing.' But that is not necessarily the case, because even if a monk is a holder of wrong views, he is not necessarily distinct from others; likewise, even if a monk is distinct from others, he is not necessarily a holder of wrong views. The first case is like a holder of wrong views before acting and the monk Devadatta (Lhas-sbyin, Gift of the Gods). The second case is that even if the actor belongs to the non-Buddhist side, some may not generate wrong views. Then, this needs to be examined: When the non-Buddhist side acts, is it necessary to supplement those who have not been expelled from the Sangha? If so, then it contradicts the statement in the Kōśambī about the expulsion of the Sangha due to division. If not, then their actions do not need to meet the thirteen supplementary conditions. Furthermore, if it is necessary to have someone who has not committed a root offense, then the monk Devadatta would not be doing the work of speaking for the non-Buddhist side. If so, then who did the work of distributing wooden sticks and so on at that time? It can be assumed that the monks of Kōśambī who were expelled from the Sangha were the actors, but not the supplements at the time of the division. Or, those expelled by the Buddhist side will not be expelled by the other side, as it is said: 'Those who do not conform to their own side will not be accepted.' To this, it may be argued: 'Then, the expulsion of holders of wrong views by the Buddhist side will not be recognized, so how should the expulsion of those who do not abandon wrong views be handled?' If it is said to be an act before the division, then if the expulsion before the division is valid, then the previous expulsion is also valid, so the expelled can be used as supplements. Therefore, those who have been expelled are not used as supplements for the actions of the non-Buddhist side at the time of the division, because if they were, then at the time of reconciliation of the division, in addition to the common donation and common recitation of precepts, it would be necessary to explain the act of repentance separately, but it is not said that way. If someone doubts: 'As it is said: 'For those who have repented.' Therefore, it needs to be explained as showing the repentance of expulsion.' But that is not how it is shown, because that treatise generally repents before the common donation. It needs to be explained as showing the repentance of expulsion.' But that is not how it is shown, because that treatise generally repents before the common donation.

---

་གསོལ་དགོས་པར་བསྟན་ལ། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་པ་སྔར་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་དག་ 6-2-80a ཀྱང་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་བྱས་པ་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་རྩོད་པ་ཞི་བའི་སྐབས་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དོགས་པ་དག་ཀྱང་སྲིད་པས་དཔྱད་པར་བྱའོ། །གོང་གི་དོགས་པ་གཉིས་པའི་ལན་ནི། ལྷས་སྦྱིན་དཔོན་གཡོག་གིས་དགེ་འདུན་ཕྱེ་བ་ཡིན་གྱི། ཆོས་མིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་ལས་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ཡི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བརྫུན། །དེ་དང་འབྱེད་པོར་ཡང་དག་ལྡན། །ཞེས་སོ། །ཡང་ཆོས་མིན་ཕྱོགས་པའི་ལས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་ལ་བསླབ་པ་འཁྲུལ་བཅས་སུ་མ་སོང་བ་དགོས་སམ་མི་དགོས། མི་དགོས་ན་ཕྱོགས་གཉིས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་ལ་གྲངས་ངེས་ཀྱི་བཞག་ལེན་དེ་ལྟར་དུ་བྱེད་པ་ཉམས་ལ། དགོས་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བ་དེ་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ལྟུང་བ་ཅན་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟུང་བར་ཁས་ལེན་དགོས་པ་དེའི་ཚེ་ཡང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་དག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་ཁས་ལེན་དགོས་སོ། །འོ་ན་ཆོས་མིན་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་སྨྲ་བ་དེ་ལྟུང་བར་ཁས་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་དེ་ཡང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་དེ་ལས་མྱུར་དུ་ལྡོག་པའི་ཐབས་སོ། །གསུམ་པ་མི་མཐུན་པ་མེད་པ་ལ། ལོག་ཕྱོགས་ནི་གཉིས་ཏེ། མ་འདུས་པའི་དང་། འདུས་པ་ཕྱིར་ལོག་གོ །དང་པོ་ནི། གཞུང་ལས་བཤད་པའི་ཁྱད་པར་ནི། མཚམས་དེའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཁ་སྐོང་བར་འོས་པ། ལུས་དངོས་སམ་འདུན་པས་དེ་ལ་མ་འདུས་པའོ། །དེའི་སྟེང་དུ་སྨྱོན་པའི་གནང་བ་མ་ཐོབ་པ། དེར་གནས་པ་དག་གི་མ་ངེས་པར་ཤེས་པའམ། འཕྲིགས་པ། ཡུལ་དེ་ལ་མི་མཐུན་པའི་ལས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ། གསོལ་བ་ཙམ་ཡང་མ་བྱས་པའོ། །ཞེས་སྔ་མ་རྣམས་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ཕྱིར་ལོག་གི་མི་མཐུན་པ་ནི་ཁྱད་པར་བདུན་དང་ལྡན་པ་སྟེ། མཚམས་དེའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཡུལ་དེ་ལ་མི་མཐུན་པའི་ལས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ། སྤྱོད་ལམ་ལས་མ་ཉམས་པ། ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་ 6-2-80b པ། ངག་ཡང་དག་པར་བསྡམས་པ། འདུལ་བ་མངོན་པར་ཤེས་པ། ནང་ཞེ་འཁོན་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པའོ། །མི་མཐུན་པ་གཉིས་པོ་འདི་དང་ལྡན་པ་ལ་ལས་མི་འཆགས་པའི་ཁྱབ་པ་ཡོད་དམ་ཞེས་དཔྱད་ན། ལས་དེ་ལ་དགོས་པའི་གྲངས་ཚང་གི་ནང་ནས་མི་མཐུན་པ་གཉིས་པ་འདི་བྱུང་ན་ནི་མི་འཆགས་པའི་ངེས་པ་ཡོད་ལ། གཞན་དུ་ན་ལས་མི་མཐུན་པས་བྱས་པའི་ཉེས་བྱས་དང་། གཞན་དེ་དག་དགེ་འདུན་གྱི་ཚད་དུ་ལོངས་ན་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་མོད། ལས་དེ་མི་འཆགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མི་འཆགས་པ་མི་བྱའོ། །ཞེས་དང་། མི་མཐུན་པ་དག་མི་བྱའོ། །ཞེས་རྣམ་དབྱེ་སོ་སོར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐ་དད་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་འདོད་པས་བརྟགས་ཏེ་ལས་བྱས་ན་ཉེས་པ་སྦོམ་

【現代漢語翻譯】 表明需要請求，並且因為可能存在尚未從先前存在的非正法派別中移除的情況。例如，當平息許多爭端時，就像平息非正法派別中的爭端一樣。因此，這些疑慮也可能存在，應該加以考察。對於上述第二個疑慮的回答是：是拉辛（Lhasbyin，天授）及其隨從分裂了僧團，但他們並沒有在非正法派別中行事。正如所說：『他的誹謗是虛假的，他與分裂者完全一致。』此外，是否需要完成非正法派別行為的補充，而沒有錯誤的戒律？如果不需要，那麼在兩個派別的補充中，確定數量的接受和拒絕就會喪失。如果需要，那麼說非正法的人不會成為不放棄邪見的墮落者嗎？如果必須承認那是墮落，那麼也必須承認通過加持它會變得純凈。那麼，它不會變成非正法之說，因為必須承認說那樣的話是墮落嗎？承認那樣的事實也是迅速從非正法中解脫出來的方法。第三，關於沒有不一致之處，對立面有兩種：未聚集的和聚集后返回的。第一種情況是：經文中描述的區別是：屬於該區域的，適合補充的，身體上或意願上未聚集到那裡的。此外，沒有得到瘋子的允許，不知道或懷疑在那裡居住的人，不做與該地區不一致的行為，甚至沒有提出請求。這些是先前解釋的內容。第二種情況，返回的不一致之處具有七個特點：屬於該區域的，不做與該地區不一致的行為，沒有失去行爲準則，意識自然存在，語言正確約束，完全瞭解戒律，內心沒有怨恨。考察是否普遍存在與這兩種不一致之處不相容的情況。如果在該行為所需的完整數量中出現這兩種不一致之處，那麼肯定是不相容的。否則，如果行為與不一致之處有關，並且其他人達到了僧團的程度，那麼可能會阻止僧團分裂，但該行為並非不相容。正如所說：『不要做不相容的事。』並且，『不要做不一致的事。』因為分別解釋了這些區別，並且如果通過調查來執行被認為是不同的行為，那麼就會有嚴重的罪過。

【English Translation】 It is shown that it is necessary to request, and because there may be cases where those who have not been removed from the previously existing non-Dharma factions. For example, when settling many disputes, it is like settling disputes in the non-Dharma faction. Therefore, these doubts may also exist and should be examined. The answer to the second doubt above is: Lhasbyin (天授) and his entourage split the Sangha, but they did not act in the non-Dharma faction. As it is said: 'His slander is false, and he is in complete agreement with the dividers.' Furthermore, is it necessary to complete the supplement of the non-Dharma faction's actions without erroneous precepts? If it is not necessary, then the definite number of acceptance and rejection in the supplement of the two factions will be lost. If it is necessary, then will the one who speaks non-Dharma not become a transgressor who does not abandon wrong views? If it must be admitted that it is a transgression, then it must also be admitted that it becomes pure through blessing. Then, it will not become non-Dharma speech, because it must be admitted that speaking in that way is a transgression? Admitting that fact is also a way to quickly turn away from non-Dharma. Third, regarding the absence of disagreement, there are two opposites: the ungathered and the returned after gathering. The first case is: the distinctions described in the scriptures are: belonging to that area, suitable for supplementation, not gathered there in body or intention. Furthermore, without obtaining the permission of a madman, not knowing or suspecting those who reside there, not doing actions that are inconsistent with that area, and not even making a request. These are the previously explained contents. The second case, the disagreement of returning, has seven characteristics: belonging to that area, not doing actions that are inconsistent with that area, not losing conduct, consciousness naturally present, language properly restrained, fully understanding the precepts, and not having inner resentment. Examining whether there is a universal incompatibility with these two disagreements. If these two disagreements occur within the complete number required for that action, then there is a certainty of incompatibility. Otherwise, if the action is related to disagreement, and others reach the level of the Sangha, then it may prevent the splitting of the Sangha, but the action is not incompatible. As it is said: 'Do not do incompatible things.' And, 'Do not do disagreeing things.' Because these distinctions are explained separately, and if actions that are considered different are performed through investigation, then there will be a serious offense.

---

པོར་གསུངས་ཀྱི། ལས་དེ་མི་འཆགས་པར་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་མཚམས་དེ་གཅོད་པ་ལ་མི་ཐེ་ན། མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པ་ཙམ་གྱིས་དེའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པར་བཞག་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་མཚམས་གཞན་ནས་འོངས་པ་ཡིན་ན་གཞན་དེར་གཏོགས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དེ་དག་འདུས་སམ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་མི་སྐྱེ་སྟེ། འདུ་བ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར། ལས་བྱེད་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་དེ་དག་ཡོད་པར་འཕྲིགས་ན་ནི་ལས་དེ་མི་མཐུན་པར་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །མཚམས་དེ་གཅོད་པའི་དུས་སུ་ཐེ་ན་ལས་བྱེད་པས་མ་འཕྲིགས་ཀྱང་ལས་དེ་མི་མཐུན་པར་བྱས་པར་འགྱུར་ཏེ། མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཁོངས་སུ་གཏོགས་པའི་དོན་དེ་ན་ཡོད་པ་ཙམ་གྱིས་མཆོག་ན། ཕྱིར་ལོག་འཆགས་པ་ལ། ཡང་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལ་སྤྱོད་ལམ་ལས་མ་ཉམས་པ་དགོས་པར་ནི་གཞུང་གིས་དངོས་སུ་བསྟན་ལ། ལས་གྲལ་དེའི་སྤྱོད་ལམ་ལས་མ་ཉམས་པར་ཡོད་ན་མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་མཚམས་དེར་མི་གཏོགས་པའི་དགེ་སློང་གིས་ལས་དེའི་ཁ་སྐོང་དུ་བྱས་ནས་ཕྱིར་ལོག་བྱས་ཀྱང་དགེ་འདུན་མ་ཚང་བས་ལས་དེ་མི་འཆགས་ 6-2-81a པ་ཡིན་གྱི། མི་མཐུན་པས་མི་འཆགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཕྱིར་ལོག་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལས་གཞན་ལ་ནི་གྲངས་མ་ཚང་བ་དང་དེའི་ཚབ་ཏུ་གཞན་བཅུག་ཀྱང་མི་མཐུན་པའི་ཉེས་པ་གཉིས་ཀ་འབྱུང་ངོ་། །ཇི་སྐད་དུ། འདུ་བ་མི་སྟེར་ན་གྲགས་པ་ཙམ་གྱིས་སོ། །ཞེས་པ་དེར་ཡང་མ་འདུས་པས་མི་མཐུན་པ་སྐྱེ་མོད། མི་འཆགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མི་མཐུན་པ་གཉིས་པ་ནི། ཡང་ཞེས་པའི་སྒྲས་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་བསྟན་ནོ་ཞེས་པ། ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པའི་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུང་མོད། རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་ལ་བྱ་བའི་ཡུལ་གྱིས་ཕྱིར་ལྡོག་འཆགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ལས་བྱེད་པ་པོ་ཁ་སྐོང་དུ་མི་རུང་བ་དག་གིས་ཕྱིར་ལྡོག་བྱས་ན་ཡང་འཆགས་པའི་ཕྱིར། མི་མཐུན་པ་ཐམས་ཅད་གཉིས་པོ་འདིར་འདུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ལ་མཐུན་པ་གསོལ་དགོས་ཀྱི་ལས་དུ་མ་ཞིག་ལ་དེ་མ་ཐོབ་ན་མི་མཐུན་པར་འགྱུར་བ་དག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ལས་གྲལ་དེ་ན་ཐོག་མར་འདུག་བཞིན་པ་ལས་ལངས་ཏེ་འདུག་ས་བཏང་བའི་འོག་ཏུ་ལས་འདི་ལ་མི་གཏོགས་སོ་ཞེས་སོང་བ་ནི་འདུས་པ་ཕྱིར་ལོག་མ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་ལམ་ལས་ཉམས་པའི་ཕྱིར། ཡང་མི་མཐུན་པ་དང་པོ་སྐྱེད་པ་ལ་མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་བཞིན་པ་མི་དགོས་ཏེ། མཚམས་དེར་གཏོགས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་དག་མཚམས་ཀྱི་ཕྱིར་སོང་ཤུལ་དུ་གསོ་སྦྱོང་སོགས་ཀྱི་ལས་བྱས་ན་མི་མཐུན་པ་དང་པོ་སྐྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བས་སོ། །དེ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། ཇི་སྐད་དུ། ཕྱིས་འོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་ཡང་བྱར་རུང་ངོ་། །ཇི་སྐད་དུ། གལ་ཏེ་ལེགས་པ

【現代漢語翻譯】 佛陀這樣說，但並沒有說羯磨不會成立。因此，最初不包括在結界內，僅僅因為在結界內就認為屬於其中是不可能的，因為如果他們是從其他結界來的，就屬於其他結界。因此，他們不會產生聚集或不聚集的矛盾，因為聚集是矛盾的。如果羯磨僧團認為他們存在，那麼羯磨就會變得不和諧。如果在結界時包括在內，即使羯磨者不認為，羯磨也會變得不和諧，因為具備了不聚集的矛盾的特徵。如果僅僅因為在其中就認為是屬於其中，那麼對於返回成立來說，'又'這個詞就會變得沒有意義，因為經文中明確指出需要不失去行爲準則。如果在羯磨行列中沒有失去行爲準則，那麼就必須在結界內。因此，如果一個不屬於該結界的比丘作為補充返回，羯磨也不會成立，因為僧團不完整，但不是因為不和諧而不成立，因為他不會返回。對於其他情況，如果人數不足，或者用其他人代替，就會出現人數不足和不和諧兩種過失。正如所說：'如果不給予聚集，僅僅是名聲而已。'在那裡，雖然不聚集會產生不和諧，但羯磨不會不成立。第二種不和諧是，'又'這個詞表明瞭適合補充的人，這是您自己的解釋方式。這樣說是不合理的，因為對於作為行為對象的人來說，返回會成立，並且對於不適合作為羯磨者的人來說，即使返回也會成立。並非所有的不和諧都包含在這兩種情況中，因為比丘僧團需要和諧的祈請，如果許多羯磨沒有得到它，就會變得不和諧。如果最初坐在羯磨行列中，然後站起來讓出座位，然後說不屬於這個羯磨就離開了，這不是聚集的返回，因為失去了行爲準則。此外，產生第一種不和諧不需要在結界內，因為屬於該結界但適合補充的人在離開結界後進行布薩等羯磨，就具備了產生第一種不和諧的特徵。那麼應該怎麼做呢？正如所說：'爲了後來來的人，也可以做。'正如所說：'如果好的話'

【English Translation】 The Buddha said so, but did not say that the karma would not be established. Therefore, initially not included within the boundary, it is impossible to consider them as belonging to it merely because they are within the boundary, because if they come from other boundaries, they belong to those others. Therefore, they will not generate the contradiction of assembly or non-assembly, because assembly is contradictory. If the Karma Sangha considers them to be present, then the karma will become discordant. If included at the time of the boundary, even if the karma-doer does not consider it, the karma will become discordant, because it possesses the characteristic of the contradiction of non-assembly. If merely being within it is considered sufficient for belonging to it, then for the establishment of return, the word 'again' would become meaningless, because the scriptures explicitly state that it is necessary not to lose the code of conduct. If one has not lost the code of conduct in the karma rank, then one must be within the boundary. Therefore, if a bhikshu who does not belong to that boundary returns as a supplement, the karma will not be established because the Sangha is incomplete, but it is not that it is not established because of discord, because he will not return. For other situations, if the number is insufficient, or if another person is substituted, both the faults of insufficient number and discord will occur. As it is said: 'If assembly is not given, it is merely reputation.' There, although non-assembly generates discord, the karma will not be unestablished. The second discord is that the word 'again' indicates a person suitable for supplementation, which is your own way of explaining it. It is unreasonable to say this, because for those who are the object of the action, the return will be established, and even if those who are not suitable as karma-doers return, it will be established. Not all discords are included in these two situations, because the Bhikshu Sangha needs a harmonious request, and if many karmas do not obtain it, they will become discordant. If one initially sits in the karma rank, then stands up and gives up the seat, and then leaves saying that he does not belong to this karma, this is not a return of assembly, because he has lost the code of conduct. Furthermore, generating the first discord does not require being within the boundary, because those who belong to that boundary but are suitable for supplementation, after leaving the boundary, perform karmas such as posadha, they possess the characteristic of generating the first discord. So what should be done? As it is said: 'For the sake of those who come later, it can also be done.' As it is said: 'If it is good'

---

ར་ན་དེ་ལ་ཅི་དགར་འཇུག་པར་བྱའོ། །འདུ་བ་མཐུན་པ་དག་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་དོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་མི་མཐུན་པར་གྱུར་ཀྱང་ལས་ཆགས་པར་ནི་གྲུབ་བོ། །ཡང་གཉིས་ཀའི་དགེ་འདུན་གྲངས་ཚང་དུ་དགོས་པའི་ལས་དག་ལ་མཚན་མི་མཐུན་པ་ཕན་ཚུན་དུ་ཁ་སྐོང་གི་ཡན་ལག་ཡིན་ 6-2-81b ནམ་མ་ཡིན། ཡིན་ན་དངོས་སུ་འགལ། མིན་ན་ཅི་ཞེས་དཔྱོད་ན། དེ་དག་གི་ཚེ་ལས་ཀྱི་དངོས་གཞི་ནི་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་ལ། དགེ་སློང་མའི་དགེ་འདུན་སོག་པ་ནི་ཚུལ་དང་མཐུན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཞེས་པ་བསྙེན་རྫོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཞུ་བ་དང་འགྲེལ་པར་བཤད་པ་དེ་ཉིད་དོ། །ཞེས་པའམ། ཡང་ན་སྐབས་དེ་དག་ཏུ་གཉིས་ཀའི་དགེ་འདུན་ཚང་དགོས་པ་ཡིན་གྱི་ཕན་ཚུན་ཁ་སྐོང་དུ། དགོས་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བཤད་པས་ཀྱང་ཆོག་གོ །དེ་ལྟར་ཤེས་པ་ན། ཇི་སྐད་དུ། ལས་བྱེད་པ་མོས་མི་ནུས་ན་དེས་དགེ་སློང་གི་བྱས་པའི་ཚིག་ངེས་པར་བརྟགས་ན་རུང་ངོ་། །ཞེས་པ་དེར་ཡང་ལས་བརྗོད་པ་པོ་དགེ་སློང་དེ་ཁ་སྐོང་མ་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། །གཉིས་པ་བརྗོད་པར་བྱེད་པ་ལས་མཁན་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། ཁ་སྐོང་བར་བྱེད་ཅིང་། ཁ་སྐོང་གི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ། ལས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལ་མཁས་པ་ཞིག་དགོས་པར་དངོས་སུ་བཤད་པ་དེ་ནི་སྤྱིར་བཏང་དང་ཉེས་མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ལ། དམིགས་བསལ་དང་འདུལ་བ་འཛིན་པས་ཕོངས་པའི་ཚེ། ཁ་སྐོང་གི་ཆོས་དང་མི་ལྡན་ཀྱང་། ཆོ་ག་ལ་མཁས་ཤིང་། སྔགས་ཚིག་ཁ་བཏོན་དུ་ཐོན་ན་ལས་བྱེད་པ་པོར་རུང་ཞེས་འཆད་དོ། །གསུམ་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དོན་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས་ཏེ། སེམས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ལ་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི་བཅུ་སྟེ། མཚམས་པོ་ཆེ་བཅད་པ་དང་། མཚམས་བུ་ཆུང་བཅད་ཅིང་དཀྱིལ་འཁོར་པར་བློ་མཐུན་བྱ་བ་དང་། དེ་དག་དགྲོལ་བ་དང་། མཚམས་ལ་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་སྦྱིན་པ་དང་། གསོ་སྦྱོང་གི་གནས་དང་རུང་ཁང་ལ་བློ་མཐུན་བྱ་བ་དང་། འདི་གཉིས་དགྲོལ་བའི་ཆོ་ག་མདོ་ལུང་དུ་མ་གསུངས་ཀྱང་འགྲེལ་པར་བཤད་པ་དང་། སྲ་བརྐྱང་ལ་བློ་མཐུན་བྱ་བ་དང་། སྲ་བརྐྱང་དབྱུང་བ་དང་། གསོ་སྦྱོང་གཅིག་པའི་གནས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པ་རྣམས་སོ། །ཁ་ཅིག་འདི་མཚམས་ཆེན་གཅོད་པའི་ནང་དུ་འདུས་ཞེས་ཟེར་ 6-2-82a ཡང་། མཚམས་མ་གཅོད་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་ཐ་དད་ལ་རུང་བར་བལྟའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་གོས་དང་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་དགེ་སློང་ལ་སྟེར་བ་ལྟར་སྣང་ཡང་མ་འཁྲུལ་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་གཞི་སེམས་ཅན་ལ་བྱ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཁྱིམ་པ་ལ་བྱ་བ་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྟེན་ལ་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི་ལྔ་སྟེ། ལྷུང་བཟེད་ཁ་སྦུབ་སྲང་གཉིས་དང་། ཁྱིམ་གྱི་བསླབ་པའི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པ་ཞིག་གཉིས་དང་། མུ་སྟེགས་ཅན་ལ་གནས་པ་སྦྱིན་པའོ། །ཁ་ཅིག་འདི་མུ་སྟེགས་ཀྱི

【現代漢語翻譯】 應允許他隨意進入。對於志同道合的人也是如此。』這就是它的出處。如此宣說，即使產生不和，業的形成也得以成立。此外，對於需要雙方僧團人數圓滿的羯磨，名稱不同的雙方是否構成互相補充的組成部分呢？ 如果不是，那就直接矛盾了。如果是，又該如何評判呢？在那些情況下，羯磨的實質是由比丘僧團本身完成的，而比丘尼僧團的加入僅僅是爲了符合儀軌而已。』這是在近圓戒的場合中，在請問和解釋中所說的。或者說，在那些場合中，需要雙方僧團都圓滿，而不是互相補充。如此宣說也是可以的。瞭解了這些，正如所說：『如果羯磨者不能勝任，那麼可以確定由比丘所說的詞語。』在那裡，羯磨的宣說者並非補充者，這一點成立。 第二，宣說者的特徵是：能夠進行補充，具有補充的特徵，並且精通羯磨儀軌。直接宣說需要這樣的人，這是就一般情況和無過失的情況而言的。在特殊情況下，以及持律者匱乏的時候，即使不具備補充的功德，只要精通儀軌，能夠唸誦咒語，也可以作為羯磨者。第三，所要成就的意義的特徵分為兩種：對非有情眾生所作的和對有情眾生所作的。第一種有十種：劃定大界，劃定小界，與曼荼羅師達成共識，解除這些界限，給予不離界的許可，與布薩堂和僧房達成共識，雖然經律中沒有宣說解除這兩者的儀軌，但在論釋中有所說明，與鋪設床座達成共識，撤除鋪設的床座，以及給予同一布薩處的戒律。有些人說，這包含在劃定大界之中。 此外，對於未劃定界限的不同精舍，可以觀察是否允許。因此，雖然看似像給予比丘不離衣的許可，但不要混淆。第二，對有情眾生所作的分為兩種：對在家眾所作的和對出家眾所作的。第一種有五種：倒覆缽和杖，給予在家的學處戒律，給予外道安住之處。有些人說，這屬於外道。

【English Translation】 He should be allowed to enter as he pleases. The same applies to those who are in harmony.』 That is where it comes from. Having explained it in this way, even if discord arises, the formation of karma is established. Furthermore, for karmas that require the full number of both sanghas, are the two sides with different designations components that supplement each other? If not, then it is directly contradictory. If so, how should it be judged? In those cases, the substance of the karma is accomplished by the bhikshu sangha itself, and the addition of the bhikshuni sangha is merely to conform to the rules. That is what is said in the context of ordination, in the questions and explanations. Or, in those situations, both sanghas need to be complete, but they do not need to supplement each other. It is also acceptable to say that. Knowing this, as it is said: 『If the one performing the karma is not capable, then it is permissible to ascertain the words spoken by the bhikshu.』 There, it is established that the one reciting the karma is not a supplement. Second, the characteristics of the one who performs the recitation are: one who is able to supplement, possesses the characteristics of supplementation, and is skilled in the karma ritual. It is directly stated that such a person is needed, and this is in the context of general and faultless situations. In special circumstances, and when there is a lack of Vinaya holders, even if one does not possess the qualities of supplementation, as long as one is skilled in the ritual and can recite the mantras, one can be a performer of the karma. Third, the characteristics of the object to be accomplished are twofold: actions performed on non-sentient beings and actions performed on sentient beings. The first has ten aspects: defining the great boundary, defining the small boundary, reaching agreement with the mandala master, dissolving those boundaries, granting permission not to leave the boundary, reaching agreement on the location of the posadha and the residence, although the ritual for dissolving these two is not mentioned in the sutras and vinaya, it is explained in the commentaries, reaching agreement on the spreading of the mat, removing the spread mat, and granting the vows of the same posadha place. Some say that this is included within the defining of the great boundary. Furthermore, for different monasteries where boundaries have not been defined, it should be observed whether it is permissible. Therefore, although it may seem like granting permission to a bhikshu not to be separated from his robes, one should not be mistaken. Second, actions performed on sentient beings are divided into two: actions performed on householders and actions performed on the basis of renunciates. The first has five aspects: overturning the bowl and staff, giving the precepts of the householder's training, and giving a place to stay to non-Buddhists. Some say that this belongs to non-Buddhists.

---

་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྟེན་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ཞེས་འཆད་དེ་བརྟག་གོ །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དང་། མ་རྫོགས་པའི་རྟེན་ལ་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། སྦྱིན་པའི་ལས་དང་། བསྒོ་བའི་ལས་དང་། ཆད་པས་བཅད་པའི་ལས་དང་། ཆད་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ལས་སོ། །དེ་ནི་གཉིས་ཏེ། ཟློག་བསྒོ་དང་། གྲངས་སུ་གཞུག་པའོ། །དང་པོ་སྦྱིན་པའི་ལས་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་ཏུ་འཆད་དེ། ཁང་པ་དང་ཁང་ཆེན་གྱི་གནང་བ་གཉིས་དང་། སྣམ་སྦྱར་དང་མི་འབྲལ་བའི་དང་། སྟན་གྱི་དང་། རྙེད་པ་གཅིག་ཏུ་བྱ་བའི་དང་། སྨྱོས་པའི་གནང་བ་དང་། དབྱར་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་ཞག་བཞི་བཅུ་འགྲོ་བའི་གནང་བ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་དང་། བསླབ་པ་སྦྱིན་པ་དང་། སྤོ་བ་དང་། གཞི་སྤོ་དང་། ཡང་སྤོ་དང་། མགུ་བ་དང་། གཞི་མགུ་དང་། ཡང་མགུ་ལ་སོགས་པ་བཅོ་ལྔ་དང་། དབྱུང་བ་སྦྱིན་པ་དང་། ནན་ཏུར་བྱས་པ་ལ་བཟོད་པ་སྦྱིན་པ་དང་། དེ་ལ་མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་དང་། དེ་ལ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་སྦྱིན་པ་དང་། བཀྲ་ཤིས་དང་གནོད་པ་བྱུང་བའི་དོན་དུ་གསོ་སྦྱོང་སྦྱིན་པ་དང་། དྲན་པས་འདུལ་བ་དང་མ་སྨྱོས་པས་འདུལ་བ་སྦྱིན་པ་དང་། མཁར་བའི་གནང་བ་དང་། དྲ་བའི་གནང་བ་དང་། ཆོས་གོས་ངན་པ་ལ་ཆོས་གོས་སྦྱིན་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་གང་ལ་སྦྱིན་པའི་ཡུལ་ནི། རང་རང་སྦྱིན་དགོས་པའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་དང་། ཚོགས་སུ་མ་ཚང་བ་དང་། གསོལ་བ་ལན་གསུམ་འདེབས་པའོ། །མཚན་ཉིད་ནི། དཔེར་ 6-2-82b ན། ཁང་པའི་གཞི་རུང་བ་དང་། རྩོད་པ་མེད་པ་དང་། བརྩམ་དུ་རུང་བ་དང་། ས་གཞི་དང་ཡོ་བྱད་མ་བཙལ་བ་དང་། ཚད་ལས་མ་ལྷག་པ་བསྟན་པ་གསོལ་བ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་བསྐོ་བའི་ལས་ནི་སུམ་ཅུ་སོ་ལྔར་འཆད་དེ། གསང་སྟེ་སྟོན་པ་བསྐོ་བ་དང་། ལྷུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་འབྲིམ་པ་དང་། གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པ་དང་། དགེ་སློང་མའི་སྟོན་པ་དང་། ནགས་ཉུལ་བ་དང་། སྤོང་བ་པའི་ཞལ་ཏ་བ་དང་། དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་བསྐོ་བ་དང་། སྲ་བརྐྱང་འདིངས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྲ་བརྐྱང་རྐྱོང་བ་དང་། གོས་འགྱེད་པ་དང་སྦེད་པ་བསྐོ་བ་དང་། སྣོད་སྤྱད་འབྲུབ་པ་དང་། དབྱར་གྱི་རས་ཆེན་འགྱེད་པ་དང་སྦེད་པ་དང་། གནས་ཁང་དང་ཟས་ལ་བསྐོ་བ་དང་། ཐུག་པ་དང་བག་ཆོས་འབྲིམ་པ་བསྐོ་བ་དང་། ཤིང་ཐོག་འབྲིམ་པ་དང་། པར་ཕུར་འབྲིམ་པ་དང་། སྡེར་སྤྱད་འབྲིམ་པ་དང་། དགེ་བསྐོས་དང་མངག་གཞུག་པ་བསྐོ་བ་དང་། ལྟུང་བ་གླེང་བ་དང་ཆུའི་ཞལ་ཏ་བ་དང་། མཛེས་ཆོས་པ་དང་། བང་རིམ་གྱི་ཞལ་ཏ་བ་དང་། གནས་མལ་འབོག་པ་དང་། སྒེའུ་ཆུང་སྲུང་བ་བསྐོ་བ་དང་། གཟུ་བོ་དང་། གསལ་བ་དང་། གསལ་བའི་གསལ་བ་དང་། རྩོད་པ་སྦེད་པ་དང་། གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཚུལ་ཤིང་འབྲིམ་པ་བསྐོ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་གང་ལ་བྱ་བའ

【現代漢語翻譯】 解釋說，這是關於出家受具足戒的所依而進行的觀察。第二部分分為兩類：關於受具足戒的所依和未受具足戒的所依。第一部分有四類：佈施之業、委任之業、以罪行斷絕之業，以及與罪行相符之業。後者又分為兩類：遮止委任和列入僧眾。首先，佈施之業解釋為三十六種：給予房屋和大型房屋的許可兩種；不離僧衣；給予坐墊；將所得視為一體；給予昏迷的許可；給予在夏安居之外行走四十天的許可；尋找自性；佈施學處；遷移；基礎遷移；再次遷移；歡喜；基礎歡喜；再次歡喜等十五種；佈施驅逐；給予忍受被強制行為的許可；給予與之相應的許可；給予與之相應的布薩；爲了吉祥和災難而給予布薩；給予以憶念調伏和以未昏迷調伏；給予城堡的許可；給予網的許可；以及將劣質法衣換成法衣。這些佈施的對象是：各自需要佈施的具足條件者；僧眾不完整者；以及祈請三次者。條件是：例如，適合房屋的地基；沒有爭端；可以開始建造；沒有尋找土地和用具；以及不超過限度地展示祈請等。第二，委任之業解釋為三十五種：委任秘密展示者；分發無聯繫的缽；陳述惡劣住所；委任比丘尼的導師；森林巡邏者；阿蘭若行者的顧問；委任作羯磨者；伸展堅硬之物；同樣地，伸展堅硬之物；委任鋪設和隱藏衣物；準備器皿；鋪設和隱藏夏季的大布；委任住所和食物；委任分發粥和糕點；分發水果；分發木板；分發餐具；委任管理者和派遣者；討論墮罪；水的顧問；美化者；樓梯的顧問；分配床位；委任守護小窗；仲裁者；明示者；明示的明示者；隱藏爭端；以及爲了平息多數人的爭端而委任分發木杖。 這些是關於做什麼的

【English Translation】 It is explained that this is about the object of ordination for those who have taken vows, and it is examined. The second part has two categories: actions concerning those who have received full ordination and those who have not. The first part has four categories: the act of giving, the act of appointing, the act of severing with punishment, and the act that is in accordance with punishment. The latter is twofold: preventing appointment and including in the assembly. First, the act of giving is explained as thirty-six: the permission to give houses and large houses, two; not separating from the monastic robe; giving a cushion; making gains as one; giving permission for intoxication; giving permission to travel forty days outside the summer retreat; seeking the essence; giving training; transferring; transferring the base; transferring again; rejoicing; rejoicing in the base; fifteen such as rejoicing again; giving expulsion; giving tolerance for forced actions; giving accordance to that; giving Uposatha in accordance with that; giving Uposatha for the sake of auspiciousness and harm; giving discipline with mindfulness and discipline without intoxication; giving permission for a castle; giving permission for a net; and giving robes for inferior robes. The objects to whom these are given are: those who meet the qualifications to be given to each; those whose assembly is incomplete; and those who make three requests. The qualifications are: for example, a foundation suitable for a house; without dispute; able to be started; without seeking land and utensils; and showing the request without exceeding the limit. Second, the act of appointing is explained as thirty-five: appointing a secret demonstrator; distributing unrelated alms bowls; stating bad dwellings; the teacher of nuns; forest rangers; the advisor of renunciates; appointing those who make objections; stretching hard things; likewise, stretching hard things; appointing the spreading and hiding of clothes; preparing utensils; spreading and hiding the great summer cloth; appointing dwellings and food; appointing the distribution of soup and pastries; distributing fruit; distributing planks; distributing utensils; appointing managers and dispatchers; discussing offenses; the water advisor; the beautifier; the staircase advisor; allocating beds; appointing the guarding of small windows; the arbitrator; the clarifier; the clarification of the clarifier; hiding disputes; and appointing the distribution of wooden sticks for the purpose of pacifying the disputes of the majority. These are about what to do.

---

ི་ཡུལ་ནི། བསྐོ་བར་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ། ཚོགས་སུ་མ་ཚང་བ། སྤྲོ་བ་དྲིས་ཤིང་སྤྲོ་བའོ། །མཚན་ཉིད་ནི། དཔེར་ན། གསང་སྟོན་པ་ཁ་བསྐང་གི་ཆོས་རྣམས་དང་ལྡན་པ། ལྐོག་ཏུ་བར་ཆད་དྲི་བ་ལ་མཁས་པ། བསྐོས་པའི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་འགྲོ་བ་བཞིའི་སྒོ་ནས་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་པ་དགོས་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ཆད་པས་བཅད་པའི་ལས་ནི་བཅུ་བཞི་སྟེ། བསྡིགས་སྨད་བསྐྲད་དང་ཕྱིར་འགྱེད་བཞི་དང་། གནས་ཕྱུང་བདུན་དང་། གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་བཞག་པ་གཉིས་དང་གསོལ་བ་ཙམ་ཡང་བཞག་པའོ། །དེ་དག་གང་ལ་བྱ་བའི་ཡུལ་ནི། རང་རང་བྱ་དགོས་པའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ། 6-2-83a ཚོགས་སུ་མ་ཚང་བ། གླེང་དྲན་དང་བཞམས་བསྒོ་བྱས་ལ་ཆགས་པའོ། །མཚན་ཉིད་ནི། དཔེར་ན། སྨད་པར་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་དགུ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་ཕྱིར་མི་འཆོས་པར་རྒྱུན་དུ་བྱེད་པ་སོགས་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་གཞི་ནས་འབྱུང་བའོ། །ཆད་པ་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ལས་བསྒོ་བ་ལས་གྱུར་པ་བཅུ་དང་། གྲངས་སུ་གཞུག་པ་བཞིའི་ལས་རྣམས་སོ། །དེ་དག་ལ་ཡང་རང་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་། ཚོགས་སུ་མ་ཚང་བ་དང་། བཞམས་བསྒོ་དང་གླེང་དྲན་བྱས་ལ་ཆགས་པའོ། །གཉིས་པ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པའི་རྟེན་ལ་བྱ་བ་ལ། སྦྱིན་པའི་ལས་དང་། བསྐོ་བའི་ལས་དང་། ཆད་པས་བཅད་པའི་ལས་དང་། བསྙིལ་བའི་ལས་དང་། ཟློག་པ་དང་། གྲངས་སུ་གཞུག་པའི་ལས་རྣམས་ཅི་རིགས་པར་གཞུང་འགྲེལ་ཉིད་ལ་བརྟག་པར་བྱའོ། །ཡུལ་ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ་དགོས་པའི་ཤེས་བྱེད་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསུང་སྟེ། སྦྱིན་པའི་ལས་ལ་ནི་ཚོགས་སུ་ཚང་བ་ལ་སྦྱིན་ན་མ་ཚང་བ་ལ་སྦྱིན་པ་ལྟ་བུའི་དགག་བྱ་མི་སྐྱེ་བ་དང་། བསྐོ་བའི་ལས་ལ། ཚོགས་སུ་ཚང་བ་མ་བསྐོས་ན་མ་ཚང་བ་ལ་བསྐོས་པ་ལྟ་བུའི་ཆེད་གཉེར་མི་འབྱུང་བ་དང་། ཆད་པས་བཅད་པའི་ལས་ལ། ཚོགས་སུ་ཚང་ན་ཆད་པས་མི་ཆོད་པའི་དགག་བྱ་ཡོད་པས་སོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་ཡང་འདིར་བརྟགས་པ་ནི། འདུལ་འཛིན་ཕྱི་མ་དག །ཚོགས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་ལས་མི་འཆགས་ཤེས་ཟེར། དེ་ལ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་མེད་ཅིང་། གནོད་བྱེད་དུ་མ་དང་བཅས་སོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཚོགས་ཀྱི་མི་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི། སྔ་མ་རྣམས་གསུང་བ་ལྟར་ཉེས་དམིགས་ཀྱི་དོགས་པ་དེ་དག་ཡོད་པས་དགག་པའི་བསླབ་བྱ་ཡིན་གྱི། དེ་ལ་དམིགས་བསལ་མེད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཡང་ན་ནི་གནང་བའི་རྗེས་སུ་དགག་པ་བཅས་པ་གང་རུང་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནོད་བྱེད་ནི། དེ་ལྟར་མི་འཆགས་ན་དེ་རྗེས་ཕྱོགས་ཀྱི་དགེ་སློང་བཞིར་ལོངས་ 6-2-83b པ་ལ་ཟློག་བསྒོ་བྱེད་པར་བཤད་པ་དང་། བྱེ་བ་བསྡུམ་པའི་ཚེ་མཐུན་པ་སྦྱིན་པར་གསུངས་པ་དང་། གསལ་བ་བསྐོ་བའི་ཚེ་དགེ་འདུན་གྱི་ཚད་ལས་མི་ཉུང་བ་བསྐོ་བར་གསུངས་པ་དང་། དགེ་སློང

【現代漢語翻譯】 地方是：應被指派的條件具備，僧團不完整，詢問意願並同意。條件是：例如，具備揭露秘密的補充法，擅長私下提問障礙，所有指派的事宜都必須通過四種方式進行，需要非四種方式進行的事宜。第三，以懲罰來裁決的行為有十四種：恐嚇、貶低、驅逐和遣返四種；逐出住所七種；停止誦戒和解制兩次；以及僅停止請求。這些行為的對象是：各自必須具備被執行的條件， 僧團不完整，經過勸告和提醒后仍然執迷不悟。條件是：例如，具備九種應受貶低的條件，如經中所說：持續不斷地犯根本墮罪而不悔改等，從根本的悔改之處產生。與懲罰相符的行為包括十種勸誡的行為和四種計入僧侶人數的行為。對於這些行為，也需要各自具備相應的條件，僧團不完整，經過勸告和提醒后仍然執迷不悟。第二，對於未受具足戒者的所依，可以進行佈施的行為、指派的行為、以懲罰來裁決的行為、廢除的行為、遣返的行為以及計入僧侶人數的行為，應根據經文和註釋進行考察。需要僧團不完整的理由，經中這樣說：對於佈施的行為，如果對完整的僧團進行佈施，就不會產生像對不完整的僧團進行佈施那樣的遮止；對於指派的行為，如果不指派完整的僧團，就不會出現像指派不完整的僧團那樣的特殊目的；對於以懲罰來裁決的行為，如果僧團完整，就會有無法進行懲罰的遮止。經中這樣說，這裡需要考察的是：後來的持律者說：『僧團的集會上不能進行羯磨』。對此，沒有成立的理由，卻有很多妨害。首先，如經中所說：『僧團不能做』。這是因為像先前所說的那樣，存在過失的擔憂，所以是遮止的學處，並非對此沒有例外，或者不超過允許之後的遮止。妨害是：如果不能這樣做，那麼之後對於四位比丘圓滿 時，如何進行遣返的勸誡？在進行分別和合時，如何進行佈施？在進行澄清指派時，如何指派不少於僧團人數的人？比丘

【English Translation】 The place is: the conditions for being appointed are met, the Sangha is incomplete, asking for willingness and agreeing. The conditions are: for example, possessing the Dharma of supplementing the disclosure of secrets, being skilled in privately questioning obstacles, and all appointed matters must be carried out in four ways, requiring matters that are not carried out in four ways. Third, the actions judged by punishment are fourteen: four types of intimidation, degradation, expulsion, and repatriation; seven types of eviction from residence; two times of stopping the recitation of precepts and dissolution; and stopping even the request. The objects of these actions are: each must possess the conditions for being executed, the Sangha is incomplete, and they are still obsessed after being advised and reminded. The conditions are: for example, possessing nine conditions for being degraded, as stated in the sutra: continuously committing fundamental transgressions without repentance, etc., arising from the basis of fundamental repentance. Actions consistent with punishment include ten actions of exhortation and four actions of counting the number of monks. For these actions, it is also necessary to have corresponding conditions, the Sangha is incomplete, and they are still obsessed after being advised and reminded. Second, for the support of those who have not received full ordination, actions of giving, actions of appointment, actions judged by punishment, actions of abolishment, actions of repatriation, and actions of counting the number of monks can be carried out as appropriate, and should be examined according to the scriptures and commentaries. The reason why the Sangha needs to be incomplete is stated in the sutra: For the action of giving, if giving to a complete Sangha, the prohibition like giving to an incomplete Sangha will not arise; for the action of appointment, if not appointing a complete Sangha, a special purpose like appointing an incomplete Sangha will not arise; for the action of judging by punishment, if the Sangha is complete, there will be a prohibition that cannot be punished. The sutra says so, and what needs to be examined here is: later Vinaya holders say: 'Karma cannot be performed at the Sangha's assembly'. There is no reason for this to be established, but there are many hindrances. First, as stated in the sutra: 'The Sangha cannot do it'. This is because, as previously stated, there is a concern about faults, so it is a precept of prohibition, and it is not without exceptions to this, or it does not exceed the prohibition after permission. The hindrance is: if this cannot be done, then later, for the four fully ordained monks, how can the exhortation of repatriation be carried out? When separating and reconciling, how can giving be carried out? When clarifying the appointment, how can one appoint no less than the number of the Sangha? Bhikshu

---

་མའི་དགེ་འདུན་ལ་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་དང་། གློ་བུར་དུ་འོངས་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་གཉུག་མར་གནས་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ཚོགས་པ་གསོལ་ཞིང་སྦྱིན་པ་དང་། ཡངས་པ་ཅན་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་འདུན་ལ་གནས་ཕྱུང་བྱས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ལས་བྱ་བར་གསུངས་པ་དང་། ལྟུང་བ་ཐུན་མོང་བ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཚེ་ཡང་ཡུལ་དགེ་འདུན་དུ་ཚང་བ་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་བརྟག་དགོས་པས་སོ། །འོ་ན་བསྙེན་རྫོགས་ལྟ་བུ་བསྒྲུབ་བྱ་མང་པོ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ཚོགས་པའི་ཚེ། ཐམས་ཅད་དུས་ཅིག་ཆར་དུ་རྫོགས་སུ་རུང་བར་འགྱུར་ཏེ། ཚོགས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་ལས་འཆགས་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ལེན་ལ། མགོ་མཚུངས་དང་། རྣལ་མའོ། །དགེ་སློང་གི་ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་བཟར་རུང་བ་དང་། མེ་ལ་རེག་ཏུ་རུང་བ་སོགས་སུ་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་སྤྱད་པས་ཆོག་པའི་སྐབས་མང་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། སྤྱིར་བཏང་གི་ཆོ་ག་དེ་སྒྲུབ་པར་ནུས་བཞིན་དུ་དམིགས་བསལ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་བཀག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆོ་ག་བཙན་པོ་དག་ཡོད་ན་བག་ཡངས་སུ་བྱ་བ་ལ་བརྟེན་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །དེ་ལྟ་ནའང་ཐལ་བ་སྔ་མ་སོ་ན་འདུག་གོ་ཞེ་ན། དོན་དེ་ལ་ཡང་མང་པོ་གསོལ་བཞིའི་ཚིག་གཅིག་གིས་ཅིག་ཆར་དུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནུས་ཤིང་། དམིགས་བསལ་ལ་རྟེན་མི་དགོས་པ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་སྟེ། སྒྲུབ་བྱེད་དགེ་འདུན་གྲངས་ཚང་གཅིག་གིས། བསྒྲུབ་བྱ་དུ་མ་མཚམས་ཐ་དད་དུ་བཞག་ནས་བསྒྲུབ་པས་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ལུང་ཞུ་བ་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་བོད་ཀྱི་འདུལ་འཛིན་ཆེན་པོ་རྡོ་རྗེ་གཞོན་ནུས་ཕྱག་ལེན་དུ་མཛད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་བསམ་པའི་མཚན་ཉིད་ལ། འདུ་ཤེས་དང་ཀུན་སློང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། གང་གིས་ 6-2-84a བྱེད་པ་དགེ་འདུན་གྱི་འདུ་ཤེས་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་དང་། གང་ལ་སྦྱིན་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་གྱི་འདུ་ཤེས་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་དག་ཡོད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། ལས་འཆགས་པ་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་འདུ་ཤེས་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། དོན་ལ་རྣམ་པར་གནས་པ་དང་མཐུན་ཀྱང་། བྱེད་པ་པོས་གཞན་དུ་འདུ་ཤེས་ན་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གྲངས་ཚང་བ་ལ་མ་ཚང་བར་དང་། ལྟུང་བའི་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་མ་དག་པར་འདུ་ཤེས་པའི་ཚེ་ལྟ་བུའོ། །འོ་ན་དོན་ཤེས་མཐུན་པར་འཇོག་པ་ལ། དོན་ལའང་དེ་ཉིད་དུ་གནས་པ་དགོས་སམ་ཞེ་ན། དགོས་པའང་ཡོད་མོད། ཐམས་ཅད་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལྟུང་བ་བྱུང་བ་ལ་ནི་འདུ་ཤེས་ཇི་ལྟ་བུ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །གཅིག་ལ་དེ་ལྟར་བསྙིལ་བ་དང་མི་སྙིལ་བ་དང་། ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་། རྣམ་པ་དུ་མ་ནི་རིག་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་འབྱུང་ལ། དེའི་དོན་ནི། ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པའི་དགེ་སློང་ཅིག་ལ། ཡུལ་ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་དུ་དགེ་འདུན་གྱིས་ཤེས། ཁ་

【現代漢語翻譯】 在僧團進行布薩時，給予和合的供養；對於突然到來的僧團，請求常住僧團給予集會和供養；由於揚邑僧團驅逐了 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)僧團的僧人，因此宣說了應作之事；在懺悔共同的墮罪時，也需要檢查是否具備完整的僧團。那麼，像受比丘戒這樣需要眾多條件同時具備的情況，是否可以一次性全部完成呢？因為僧團的集會可以完成羯磨。答：可以。頭平等，真實。比丘可以食用下午的食物，可以接觸火等等，因為有很多情況下這樣做是被允許的。第二點是，通常情況下，如果能夠進行一般的羯磨，就不允許依賴特殊情況，因為正如所說：『如果存在強大的羯磨，就不應依賴放縱的行為。』即便如此，之前的過失仍然存在嗎？對於這個問題，通過一次誦讀多次祈請文，就可以一次性完成受戒，並且不需要依賴特殊情況。這是因為，具備足夠數量的僧團，可以將多個受戒者安置在不同的界限內進行受戒。例如，就像請求教授一樣，藏傳佛教的持律大德多吉堅贊（རྡོ་རྗེ་གཞོན་ནུ།，Vajra Kumāra）也是這樣做的。第二，關於意樂的特徵，分為意和動機兩種。首先，意是指：以誰作為主體，以僧團的意為主；以及給予誰，以對象的意為主。首先，在進行羯磨時，僧團的意最為重要，即使與事實相符，如果主體有不同的想法，羯磨也不會成立。例如，在人數足夠的情況下認為人數不足，或者在清凈的情況下認為不清凈。那麼，在確定意義一致時，是否也需要事物本身也如此呢？雖然有些情況需要如此，但並非所有情況都需要。正如所說：『對於已經發生的墮罪，應當按照所理解的那樣進行懺悔。』對於一個人來說，是否懺悔、是否恢復、以及多種形式，都只是認知的問題。這句話的意思是，對於一個應該懺悔的比丘，在某些地方，僧團認為他是清凈的；

【English Translation】 When offering alms during the Saṃgha's Uposatha, giving harmonious offerings; when a suddenly arrived Saṃgha requests the resident Saṃgha for assembly and offerings; because the Vaiśālī Saṃgha expelled the Kauśāmbī Saṃgha, it was declared what should be done; when confessing common offenses, it is also necessary to check whether a complete Saṃgha is present. Then, like ordination, when many things need to be gathered together, can everything be completed all at once? Because the assembly of the Saṃgha can perform the Karma. Answer: Yes. Head equality, reality. A Bhikṣu can eat afternoon food, can touch fire, etc., because there are many occasions when it is permissible to do so. The second point is that, in general, if one is able to perform the general Karma, it is forbidden to rely on special circumstances, because as it is said: 'If there is a strong Karma, one should not rely on permissive behavior.' Even so, does the previous fault still remain? For this question, by reciting multiple requests in one recitation, one can complete the ordination all at once, and there is no need to rely on special circumstances. This is because a sufficient number of Saṃgha members can place multiple ordinands in different boundaries and perform the ordination. For example, just as in requesting teachings, the great Vinaya master of Tibetan Buddhism, Dorje Shönnu (རྡོ་རྗེ་གཞོན་ནུ།, Vajra Kumāra), also did this. Secondly, regarding the characteristics of intention, there are two types: perception and motivation. First, perception refers to: who is the subject, with the Saṃgha's perception being the main one; and to whom it is given, with the object's perception being the main one. First, when performing Karma, the Saṃgha's perception is most important, even if it is in accordance with reality, if the subject has a different idea, the Karma will not be established. For example, when perceiving that the number is insufficient when it is sufficient, or perceiving that it is impure when it is pure. Then, in determining the agreement of meaning, is it also necessary for the thing itself to be so? Although it is necessary in some cases, it is not necessary in all cases. As it is said: 'For an offense that has occurred, one should confess according to how it is understood.' For one person, whether to confess or not, whether to restore or not, and various forms, are only matters of cognition. The meaning of this sentence is that, for a Bhikṣu who should confess, in some places, the Saṃgha considers him to be pure;

---

ཅིག་ཏུ་ནི་ཉམས་པར་ཤེས། ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པ་དང་། ཁ་ཅིག་ཏུ་བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་ཙམ་དང་ཤེས་པ་དེའི་ཚེ་ན། ཡུལ་དང་པོ་དེར་ཁ་སྐོང་དུ་བཞག་པས་ལས་འཆགས་པ་དང་། གཉིས་པ་དེར་བསྐྲད་དགོས་པ་དང་། གཉིས་པ་དེར་མགུ་བ་སྤྱད་ནས་དབྱུང་བ་སྦྱིན་པས་རྣམ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་དང་། གསུམ་པ་དེར་གང་ཟག་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་འདག་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟར་ན་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ཚད་མ་ཡིན་གྱི། མངོན་པར་ཤེས་པ་ཁོ་ན་ཚད་མར་འཇོག་མི་དགོས་པ་ནི་ལུང་གི་དགོངས་པའོ། །གཉིས་པ་ཀུན་སློང་ནི། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་ཕན་པ་དང་། གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་ཕན་པ་དང་། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་བྱེད་པར་འདོད་པའོ། །གསུམ་པ་ལས་བརྗོད་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། གསུམ་སྟེ། ལས་ཚང་བ་ 6-2-84b དང་། མ་ནོར་བ་དང་། མ་འཁྲུགས་པའོ། །ཚང་བ་ནི་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་གིས་ཆོག་པ་དང་། གསོལ་བ་དང་བརྗོད་པ་གཅིག་གི་ཆོག་པ་དང་། གསོལ་བ་དང་བརྗོད་པ་གསུམ་དགོས་པ་རྣམས་ལ་དེ་དང་དེ་དག་ཚད་མར་བརྗོད་དགོས་པའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། ཆད་པ་དང་། བསྒོ་བ་དང་། རྩོད་པ་ཞི་བར་བྱ་བ་དང་། ས་གོང་མར་སྤོ་བ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་འཁོ་བ་རྣམ་པར་ཞག་པ་དང་། དབྱུང་བ་དག་ལ་ནི་གསོལ་བ་བརྗོད་པ་གསུམ་དང་བཅས་པའོ། །བསྒོ་བ་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་འཁོ་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལ་ནི་བརྗོད་པ་གཅིག་དང་བཅས་པའོ། །རྗེས་སུ་གནང་བ་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་བྱིན་གྱིས་རླབ་པ་དང་། སྦྱིན་པ་དང་། རང་གི་དོན་ལ་སྦྱར་བ་དང་། བགྲང་བ་དང་། ཁྱིམ་པའི་དོན་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་བྱ་བ་དང་། དབྱུང་བ་དག་ལ་ནི་འབའ་ཞིག་གོ་ཞེས་པ་ནི་དུལ་བ་ལྷའི་ལུགས་སུ་འགྲེལ་པས་བཤད་ལ། སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱི་གཞུང་ལས་ནི། གསང་དང་ནང་དུ་དྲི་ཕྱིར་དང་། །གསོ་སྦྱོང་དེ་ལ་ལྟུང་བཅས་དང་། །དེ་ལ་དགེ་འདུན་ཡིད་གཉིས་དང་། །རྩོད་དང་ངེས་ཉིད་མ་ཡིན་དང་། །དེ་ཡི་དོན་དུ་ལྔ་པོ་དག །ཐམས་ཅད་དགག་དབྱེར་གཏོགས་པ་ཡིན། །དབྱར་གནས་ཁས་བླངས་ཉིད་དང་ནི། །ཤི་བའི་རྫས་དང་ནོར་འདྲ་དང་། །ཆོས་གོས་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་དང་། །ཆོས་གོས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དང་། །གནས་ངན་ལེན་ནི་བརྗོད་པ་དང་། །གྲངས་སུ་གཞུག་པ་བཞི་དག་དང་། །ཁྱིམ་གྱི་སྡོམ་དང་དེ་གཞིག་དང་། །ལྷུང་བཟེད་ཁ་སྦུབ་བྱ་བ་དང་། །དེ་ཉིད་ཟློག་པར་བྱ་བ་དག །གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་ལས་ཡིན་ནོ། །གནས་དང་མཚམས་ནི་གཉིས་པོ་དང་། །མི་འབྲལ་སྨྱོས་དང་དགག་དབྱེ་དང་། །གནས་མལ་སྟོབ་པར་བྱེད་པ་དང་། །རུང་བའི་ས་གཞི་བསྐོ་བ་དང་། །སྲ་བརྐྱང་དང་ནི་དེ་གདིང་དང་། །སྤོང་དང་ལག་གི་བླ་དང་ནི། །གནས་ཁང་བསྒོ་ལ་སོགས་པ་དང་། །གཟུ་དང་གསལ་དང་སྦེད་པ་དང་།

【現代漢語翻譯】 在一種情況下，你會知道已經墮落；在另一種情況下，你會知道還有剩餘；在另一種情況下，你知道只有懺悔的罪行。在這些時候，第一種情況需要補充才能完成業；第二種情況需要驅逐；第二種情況需要通過滿足來給予驅逐，從而變得純凈；第三種情況需要向一個人懺悔才能消除。因此，在屬於戒律的行為的安排中，世俗的術語是有效的，而不是僅僅依靠神通。這是經文的意圖。 第二，動機：具有特殊的目的，即利益於佛陀的教法，利益於個人的相續，並渴望從內心深處去做。 第三，行為的陳述的自性特徵：有三種，即行為的完整性、不錯誤和不混亂。完整性是指僅用祈請就足夠的情況，用一個祈請和一個陳述就足夠的情況，以及需要祈請和三個陳述的情況，在這些情況下，必須以相應的標準來陳述。 例如，對於戒律、勸誡、平息爭端、提升到更高的地位、為僧團安排必需品以及驅逐等，需要三個包含祈請和陳述的行為。對於勸誡和為受戒者安排必需品，需要一個包含陳述的行為。對於允許、僧團的加持、佈施、用於自己的目的、計數、為在家眾安排事務以及驅逐等，僅需要祈請。這是根據《毗奈耶天法》的解釋。然而，阿阇黎（老師）自己的論著中說：'爲了秘密和內部的詢問，以及齋戒，對於那些有墮落的人，對於那些僧團猶豫不決的人，對於爭端和不確定的人，以及爲了他們的目的，這五者都屬於拒絕和區分。夏季安居的承諾，以及死亡的物品和相似的財產，以及堅硬的延伸和鋪設的法衣，以及應該給予的法衣，以及惡劣的住所是陳述，以及包括在計數中的四個，以及在家的誓言和破壞它，以及倒扣的缽，以及應該逆轉它，這些都僅僅來自祈請。住所和邊界是兩者，不分離、瘋狂和拒絕，以及提供住所，以及任命合適的土地，以及堅硬的延伸和鋪設，以及放棄和手勢，以及住所的勸誡等等，以及仲裁者、清晰和隱藏。'

【English Translation】 In one instance, you know that it has fallen; in another, you know that there is residue; in another, you know only the offense to be confessed. At those times, in the first instance, the karma is completed by placing a supplement; in the second, it needs to be expelled; in the second, it becomes pure by giving expulsion through satisfaction; in the third, it is like cleansing by confessing in front of one person. Thus, in the arrangement of actions pertaining to the Vinaya, worldly terms are valid, and it is not necessary to rely solely on clairvoyance. This is the intention of the scripture. Second, the motivation: possessing a special purpose, namely benefiting the Buddha's teachings, benefiting the individual's continuum, and desiring to do it from the depths of one's heart. Third, the characteristics of the nature of the statement of action: there are three, namely the completeness of the action, being without error, and being without confusion. Completeness refers to instances where a mere petition is sufficient, instances where one petition and one statement are sufficient, and instances where a petition and three statements are required, in which cases they must be stated according to those standards. For example, for discipline, admonition, pacifying disputes, elevating to a higher status, arranging necessities for the Sangha, and expulsions, three actions including petition and statement are required. For admonition and arranging necessities for the ordained, one action including a statement is required. For permission, the Sangha's blessing, giving, using for one's own purpose, counting, arranging affairs for householders, and expulsions, only a petition is needed. This is explained according to the Dulva Lha's system. However, the Acharya's (teacher's) own treatise says: 'For secret and internal inquiries, and for fasting, for those with offenses, for those the Sangha is hesitant, for disputes and uncertainty, and for their purpose, these five all belong to rejection and distinction. The promise of the summer retreat, and the items of the deceased and similar property, and the stiff extension and laying of robes, and the robes that should be given, and the bad dwelling are statements, and the four included in the count, and the vows of the householder and destroying it, and the overturned bowl, and that which should be reversed, these all come only from petition. The dwelling and the boundary are both, non-separation, madness, and rejection, and providing dwelling, and appointing suitable land, and stiff extension and laying, and abandonment and hand gestures, and admonishing the dwelling, and arbitrators, clarity, and concealment.'

---

།ཚུལ་ཤིང་འབྲིམ་པར་བྱེད་པ་དང་། །ཁང་པ་ཁང་ཆེན་བསྟན་པ་དང་། །གླེང་དང་འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་དང་། །སྟན་དང་ལྷུང་བཟེད་འབྲིམ་པ་དང་། །མ་དད་གོ་བར་བྱ་བ་དང་། ། 6-2-85a སྟོན་པ་དང་ནི་ནགས་ཉུལ་དང་། །བརྙས་མི་བྱ་དང་མང་ཕྱིར་དང་། །མཁར་བ་དྲ་བའི་ཕྱིར་དང་ནི། །རྙེད་པ་གཅིག་ཏུ་བྱ་ཕྱིར་དང་། །བསླབ་པ་སྦྱིན་དང་ཉེར་གནས་དང་། །བུ་དང་ཉེ་དུའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ། །གསོལ་དང་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཡིན་ནོ། །བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་དང་། །མུ་སྟེགས་གནས་དང་མཚམས་དགྲོལ་དང་། །མཐུན་སྦྱིན་གསོ་སྦྱོང་བདུན་པོ་དང་། །བརྒྱད་དང་དྲན་དང་མ་སྨྱོས་དང་། །དེ་ཉིད་ཚོལ་དུ་གཞུག་པ་དང་། །བསྒོ་བར་བྱ་བ་རྣམས་དང་ནི། །ཉམས་པ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་དག །གསོལ་དང་བཞི་ཡི་ལས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི། གསོལ་བ་དང་གཉིས་ཀྱི་ལས་བཞི་བཅུ་རྩ་བདུན། གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་སུམ་ཅུ་ཐམ་པར་གསུངས་སོ། །མ་ནོར་བ་ནི། ལས་གང་ལ་གང་བཤད་པ་དེ་ཉིད་བྱ་ཡི་གཞན་མི་བྱའོ། །མ་འཁྲུག་པ་ནི་གསུམ་སྟེ། ལས་བྱེད་པ་ན། སྤྱོད་ལམ་མ་འཁྲུག་པ་དང་། ཚིག་མ་འཁྲུགས་པ་དང་། གོ་རིམ་མ་འཁྲུགས་པའོ། །ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། གང་ལ་གང་དགོས་པའི་གྲངས་ཚང་ཁ་སྐོང་བར་འོས་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་ཚིག་དེ་ཐོས་ཤིང་དོན་གོ་བའོ། །ལྔ་པ་ལས་འཆགས་པའི་དུས་ནི། འོག་མ་མེད་པའི་ཚིག་ཕལ་ཆེར་བྱས་ན་བྱས་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་འཆད་ལ། དེའི་དོན་ཀྱང་། གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག །ཅེས་དང་། བརྗོད་པ་གཅིག་གམ་དུ་ཡོད་ཀྱང་ཐ་མ་དེའི་ནང་ན་དེའི་སླད་དུ་ཞེས་པའི་ཚིག་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ན་ལས་འཆགས་ཤེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། ། ༈ གང་ཟག་གི་ལས་ཞར་བྱུང་དང་བཅས་པ། གཉིས་པ་ཞར་བྱུང་ནི་བཞི་སྟེ། དགག་དབྱེ་གོ་བར་བྱ་བ་དང་། ལྷག་པོར་ལ་སོགས་པ་གང་ཟག་གི་ལས་དང་། དགེ་སློང་མའི་དགེ་འདུན་གྱིས་འདུན་པ་དང་གསོ་སྦྱོང་འབུལ་བ་དང་། ལས་ཐོགས་སུ་མི་རུང་བར་དམིགས་བསལ་དང་བཅས་པའོ། །དེ་དག་ནི་གཞུང་དུ་གསལ་མོད། དཀའ་བ་རྣམས་རིམ་གྱིས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །སོ་སོར་ཐར་པ་འདོན་པ་ནི། རང་ལྡོག་ནས་ལས་དངོས་མ་ཡིན་ཀྱང་། གསོལ་བ་ 6-2-85b སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་སམ་དགེ་འདུན་དང་འབྲེལ་བ་ཙམ་གྱི་ཆ་ནས་དེར་བཏགས་པའོ། །དགག་དབྱེའི་ལས་ཞེས་པའང་དེ་དང་འདྲ་བར་བརྗོད་པ་གསུམ་དགོས་པ་ཙམ་ལ་ལས་སུ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི། ལས་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་རྟེན་གཉིས་ཀ་ལངས་ཀྱང་ལས་འཁྲུགས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་། བྱེད་པ་པོ་ཚོགས་ལོངས་ཀྱི་བྱས་ཀྱང་ཚོགས་ཀྱི་ཚོགས་ལ་བྱས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། །ཞེས་ཟེར་བས་སོ། །ཞེས་འགྲེལ་པ་མཁན་པོ་འདོད་དོ། །དེས་ན་ལས་དངོས་ནི་གསོལ་བ་དང་བརྗོད་པ་ཉིད་དོ། །ལས་དེ་

【現代漢語翻譯】 陳設供品，展示房屋和大型建築，不離談話，陳設坐墊和缽，使不信者理解。 教導和巡視森林，不輕蔑，爲了大眾，爲了城堡的網，爲了獲得統一的利益，給予學處和近住，爲了兒子和親戚而行，是祈請和二事的行為。受具足戒，住在外道處所，解除結界，共同佈施，齋戒七事，八事，憶念，不瘋狂，引導尋找真諦，應當教誡，給予衰損之物，是祈請和四事的行為。如是宣說了二十四種唯有祈請的羯磨，四十七種祈請和二事的羯磨，三十種祈請和四事的羯磨。不錯誤是指，在何種羯磨中說了什麼，就做什麼，不做其他的。不混亂是指三種：做羯磨時，行為不混亂，言辭不混亂，次第不混亂。羯磨體驗的特徵是：對於所需之物，數量圓滿，適合補充的僧團，聽到此言辭並理解其含義。第五，羯磨成就的時間是：在沒有後續的情況下，說了大部分言辭，即已完成。如此解釋，其含義是：在唯有祈請的羯磨中，僧團應允許。即使只有一個或兩個陳述，但最後一個陳述中出現了『爲了這個』的詞語，那時就知道羯磨已經成就。 關於補特伽羅（梵文：Pudgala，人）的羯磨及其附帶事項。 第二，附帶事項有四種：使理解遮止和開許，補特伽羅的羯磨，比丘尼僧團的意樂和齋戒，以及不允許羯磨進行，附帶特殊情況。這些在經文中很清楚，但困難之處將依次解釋。誦戒是從自身角度來說並非真正的羯磨，但由於祈請在前，或者僅僅是與僧團相關的部分，所以才被歸於此。遮止和開許的羯磨也是如此，僅僅因為需要三個陳述才被認為是羯磨，但並非真正的羯磨。即使處所和所依都具備，羯磨也不會混亂。即使是行事僧團做了，也不會被認為是為僧團的僧團所做，因為會說：『尊者，請聽』。如此解釋者認為。因此，真正的羯磨是祈請和陳述。

【English Translation】 To arrange offerings, to show houses and large buildings, not to be separated from conversation, to arrange cushions and alms bowls, to make the unbelieving understand. To teach and patrol the forest, not to despise, for the sake of the many, for the net of the castle, for the sake of obtaining unified benefits, to give precepts and near-dwelling, to go for the sake of sons and relatives, is the action of petition and two things. To receive full ordination, to dwell in non-Buddhist places, to release boundaries, to give common offerings, the seven things of fasting, eight things, mindfulness, not being insane, to guide to seek the truth, to be instructed, to give what is deteriorated, is the action of petition and four things. Thus, twenty-four karmas of mere petition, forty-seven karmas of petition and two things, and thirty karmas of petition and four things are spoken. Not mistaken means that whatever is said in whatever karma, that is what should be done, and nothing else. Not confused means three things: when doing karma, the conduct is not confused, the words are not confused, and the order is not confused. The characteristic of experiencing karma is: for whatever is needed, the number is complete, the Sangha that is suitable to supplement, hears those words and understands the meaning. Fifth, the time when karma is accomplished is: if most of the words are said without anything following, it is already done. Thus it is explained, and its meaning is: in the karma of mere petition, the Sangha should allow it. Even if there is only one or two statements, but in the last statement the words 'for this' appear, then it is known that the karma has been accomplished. Concerning the karma of a person (Pudgala) and its incidental matters. Second, there are four incidental matters: to make understand prohibition and permission, the karma of a person, the Sangha's intention and fasting of the Bhikshuni Sangha, and that karma is not allowed to proceed, with special exceptions. These are clear in the scriptures, but the difficult points will be explained in order. Reciting the Pratimoksha is not a real karma from one's own point of view, but because the petition comes first, or merely because it is related to the Sangha, it is attributed to it. The karma of prohibition and permission is similar, it is considered karma only because three statements are needed, but it is not a real karma. Even if both the place and the basis are present, the karma will not be confused. Even if the acting Sangha does it, it will not be considered done for the Sangha of the Sangha, because it will say: 'Venerable ones, please listen'. Thus the commentators think. Therefore, the real karma is the petition and the statement itself.

---

འཆགས་པ་ལས་བཤད་མ་ཐག་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་དེ་དག་གྲངས་ཚང་དགོས་ཏེ། དེ་དག་དེའི་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ཉེས་མེད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། ཆགས་ལ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་མ་ཡིན་པས་མི་བྱའོ། །མི་མཐུན་པས་མི་བྱའོ། །ཚོགས་ཀྱིས་མི་བྱའོ། །ཞེས་དང་། དེ་ལས་གཞན་པ་དེ་དག་གིས་ཐོས་པ་དང་བཅས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་པས་འཆད་ལ། དེ་ཡང་དང་པོ་ནི་སྔོན་འགྲོ་མ་ཚང་བ་སྟེ། དཔེར་ན་བསྐོ་བའི་ལས་ལ་སྤྲོ་བ་མ་དྲིས་པ་དང་། སྦྱིན་པའི་ལས་ལ་གསོལ་བ་མི་འདེབས་པ་དང་། ཆད་པས་བཅད་པའི་ལས་ལ་བཞམས་བསྒོ་སྔོན་དུ་མི་གཏོང་བའོ། །མི་མཐུན་པ་ནི། མ་འདུས་པ་དང་། ཕྱིར་ལོག་དང་། དེ་དག་ཏུ་མ་ངེས་པ་དང་། གསུམ་སྟེ་གོང་དུ་བཤད་ཟིན་པའོ། །བསླབ་པ་འཁྲུལ་བཅས་སུ་གྱུར་པ་ཡང་། ལས་དེ་ལ་དགོས་པའི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ལྟུང་བཅས་དེར་འདུ་ཤེས་ཀྱང་འཆགས་པ་ཡོད་དེ། དཔེར་ན་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་གནས་པ་དང་། རྟེན་མཛེས་པའི་བར་ཆད་ཅན་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཚེ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཚེ་འཆགས་པ་ནི་ཡིན་ཏེ། དུས་དེར་བྱེད་པ་པོ་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་བློ་མཐུན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟུང་མཐུན་བྱིན་རླབས་ཀྱིས་འདག་གོ་སྙམ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་བར་ཆད་ཅན་དགེ་སློང་དུ་སྒྲུབ་པའི་བསམ་པ་ 6-2-86a ཡོད་ཀྱང་། ལུས་ངག་ཏུ་མ་གྲུབ་པས་ལྟུང་བར་མ་སོང་ལ། དེར་གྲུབ་པའི་དུས་ནི་དངོས་གཞི་དང་རྒྱུན་གཅིག་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་བཅོས་ཐབས་མེད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ལས་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་དུ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ལྟུང་བ་གང་ཡོད་བཤགས་པ་དང་། བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་སམ་ཞེ་ན། ཁ་སྐོང་དུ་རུང་བ་ལ་ངེས་པར་དགོས་ཤིང་། གསོ་སྦྱོང་ལ་ཡང་ངེས་པར་དགོས་པ་ཉིད་དུ་བཤད་ལ། དེས་དགག་དབྱེ་འང་མཚོན་པར་ནུས་སོ། །དེ་ལས་གཞན་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཙམ་ལ་ནི་ངེས་པ་མེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། བསྒོ་བ་ལས་བྱུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པ་མ་བྱས་པར་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་མི་བྱའོ། །གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་ནི་མ་གཏོགས་སོ། །ཞེས་པའི་ཤུགས་བསྟན་ལས་གསལ་བའོ། །དེའི་དོན་ཀྱང་། གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་ཕྱིར་མ་བཅོས་པ་དེ་འཐོལ་བར་འགྱུར་བ་དང་། དགག་དབྱེའི་ཚེ་གླེང་བའི་སྐབས་ཕྱེ་བས་སོ། །ཡང་ན་འདི་ལྟར་འཆད་དེ། མདོ་སྔ་མའི་ཤུགས་བསྟན་ལ་འཕྲོས་ནས་གསོ་དགག་གཉིས་ཀྱིས་ཚེ་ན་ལྟུང་བ་གང་བྱུང་ཡང་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ཚུན་ཆད་ཀྱིས་ཕྱིར་བཅོས་ནས་ཉམས་སུ་མྱོང་དགོས་ལ། གཞན་གྱི་ཚེ་ངེས་པ་མེད་པའི་དོན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཁ་སྐོང་དུ་མི་རུང་ན་ཐོས་སུ་ཡང་མི་རུང་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ལས་གཞན་པ་དེ་དག་གིས་ནི་ཐོས་པ་དང་བཅས་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ་སྙམ་ན། དེ་ནི་སྤྱིར་བཏང་བ་ཡིན་མོད། དམིགས་

【現代漢語翻譯】 如果說，剛剛講過的成就所需要的因素必須全部具備，因為它們是不可或缺的條件。這裡指的是沒有過失、圓滿具足的情況。如果是有過失的情況，就像經文所說：『不應以非法之事行事，不應以不和之事行事，不應以僧團不和之事行事。』此外，其他情況也不應在聽聞後行事。』 這裡首先指的是前行不圓滿，例如在任命儀式中沒有詢問意願，在佈施行為中沒有請求，在懲罰行為中沒有事先警告。不和指的是不聚集、返回、以及對這些不確定，這三種情況前面已經講過。 即使是戒律有錯亂的情況，如果認為所有需要參與該羯磨的僧人都犯了戒，成就也是存在的。例如，比丘的戒律仍然有效，或者在迎請具足戒時有障礙。在這種情況下，成就是存在的，因為當時所有參與的僧人都意見一致。如果認為可以通過犯戒后的加持來消除，那是不對的。因為在準備階段，即使有想讓有障礙者成為比丘的想法，但由於身語沒有實現，所以不算犯戒。而在實現的時候，是正行和持續的準備，所以無法補救。 那麼，是否所有羯磨的執行者都必須事先懺悔自己的墮落，並接受加持呢？對於可以彌補的情況，這是必須的，對於長凈也必須如此。這也暗示了遮遣。對於其他只是體驗的情況，則不一定。就像經文所說：『不應在沒有糾正違規行為的情況下體驗由勸誡引起的後果，長凈和遮遣除外。』這從暗示中可以明顯看出。其含義是，在長凈時，沒有糾正的違規行為會變成墮落，而在遮遣時，會打開爭論的局面。 或者，可以這樣解釋：根據前面經文的暗示，在長凈和遮遣時，無論發生什麼墮落，都必須通過加持等方式糾正後才能體驗，而其他情況則不一定。如果不能彌補，是否也不允許聽聞呢？就像經文所說：『除此之外，其他情況也不應在聽聞後行事。』如果這樣認為，這只是一般性的說法，

【English Translation】 If the factors for accomplishment that have just been discussed must be complete, because they are indispensable conditions. This refers to a situation of being without fault and fully complete. If it is a situation with faults, as the scripture says: 'One should not act with non-Dharma, one should not act with discord, one should not act with the discord of the Sangha.' Furthermore, other situations should not be acted upon after hearing. Here, the first refers to the incompleteness of the preliminary actions, such as not asking for consent in an appointment ceremony, not making a request in an act of giving, and not sending a warning before a punishment. Discord refers to not gathering, returning, and being uncertain about these, which have been discussed above. Even if the precepts are confused, if it is thought that all the Sangha members needed for that karma are in a state of transgression, accomplishment is still possible. For example, when a Bhikshu's precepts remain valid, or when there is an obstacle to ordination. In this case, accomplishment is possible because all the Sangha members involved are in agreement at that time. If one thinks that it can be purified by the blessings after the transgression, that is not correct. Because during the preparatory stage, even if there is an intention to make someone with obstacles a Bhikshu, it is not considered a transgression because it has not been realized in body and speech. And when it is realized, it is the main action and the continuous preparation, so there is no way to remedy it. Then, is it necessary for all the performers of the karma to confess their transgressions and receive blessings beforehand? For situations that can be remedied, it is necessary, and it is also necessary for Sojong (Uposatha). This also implies exclusion. For other situations that are merely experienced, it is not necessary. As the scripture says: 'One should not experience the consequences arising from admonishment without correcting the transgression, except for Sojong and exclusion.' This is clear from the implication. The meaning is that during Sojong, the uncorrected transgression will become a downfall, and during exclusion, it will open up a situation for debate. Alternatively, it can be explained as follows: Based on the implication of the previous scripture, during Sojong and exclusion, whatever transgressions occur, they must be corrected through blessings, etc., before experiencing them, while for other situations it is not necessary. If it cannot be remedied, is it not even allowed to hear? As the scripture says: 'Apart from that, other situations should not be acted upon after hearing.' If one thinks so, that is just a general statement,

---

ཀྱིས་བསལ་བ་ལ་སྤངས་ལོག་ལྔ་མ་གཏོགས་པས་ཐོས་སུ་རུང་བར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། མ་སྤངས་པ་དང་། མ་ལོག་པ་མ་གཏོགས་སོ། །ཞེས་དེའི་ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱིས་ཐོས་སུ་རུང་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ལྔ་པོ་གང་ཞེ་ན། སྤངས་པ་ནི་གནས་ཕྱུང་དང་། ས་གཞན་ན་གནས་པ་གཉིས། ལོག་པ་ནི། མ་རྫོགས་པ་དང་། ཉམས་པ་དང་། མཚམས་མེད་བྱུང་བའོ། །དེའི་ལྷག་མས་གཞན་ན་གནས་པ་ཉེར་ལྔ་དང་། སྡིག་ལྟ་ཅན་ཡིན་ཀྱང་ཐ་དད་དུ་གནས་པར་མ་སོང་ན་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ཐོས་སུ་རུང་བར་བཤད་པས་སོ། །དེའི་ཡང་ 6-2-86b དམིགས་བསལ་ནི། གནས་ནས་ཕྱུང་བ་ནི་རང་གི་ལས་ལ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་དང་། ནང་དུ་དྲི་བའི་ཕྱིར་གསོལ་པ་ལ་སོགས་པ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས། འོ་ན་ཡུལ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་བྱ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་ཡུལ་དེའི་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བར་ངེས་སམ། ཡང་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་བྱ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་དེའི་མངོན་སུམ་དུ་མི་བྱ་བས་ཁྱབ་བམ་ཞེ་ན། མ་རྫོགས་པ་ལ་བྱ་བའི་ལས་ལ་ཡུལ་དེ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པར་བྱ་བ་དང་མ་གྱུར་པར་བྱ་བ་གཉིས་ཡོད་ལ། དང་པོ་ལའང་ཐོས་སུ་རུང་བ་དང་མི་རུང་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ལས་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བའི་ལས་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་དགོངས་ནས་ལྟ་བའི་ཉེ་འཁོར་དུ་བཞག་པས་ནི་མངོན་སུམ་དུ་སྒྲུབ་བོ། །གོ་བར་བྱ་བས་ནི་རྗེས་སུ་བསྒྲག་པའོ། །ཞེས་སོ། །དང་པོའི་ལན་ནི། དེར་མ་ངེས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སྨྱོས་པའི་གནང་བ་དང་། ཕྱག་མི་བྱ་བ་དང་། མི་སྨྲ་བ་དང་། ས་མི་སྤྱོད་པ་དང་། གཙུག་ལག་ཁང་གི་སྡོམ་པ་དག་ནི་མངོན་སུམ་དུ་མ་གྱུར་པར་རོ། །ཞེས་གསུངས། དེའི་ངོས་འཛིན་ནི་དགེ་སློང་བྱེ་མ་སྐྱེས་ལྟ་བུ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་མི་གནས་པ་ལ་སྨྱོས་པའི་གནང་བ་སྦྱིན་པ་དང་། དགེ་སློང་གནས་དབྱུང་ལ་དགེ་སློང་མས་ཕྱག་མི་བྱ་བ་སོགས་གསུམ་དང་དེའི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་མི་འགྲོ་བའི་སྡོམ་པ་རྣམས་སོ། །འོ་ན་གནས་ཕྱུང་བདུན་པོའི་ལས་ནི་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ལས་སུ་མ་བཤད་ལ། དེ་ལ་དགེ་སློང་མ་རྣམས་ཀྱིས་མི་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལྷག་མ་གསུམ་པོ་ལ་ནི་ལས་ལོགས་སུ་བཤད་པ་མེད་པས་ཇི་ལྟར་ན་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ལས་སུ་འཆད་ཅེ་ན། ཕྱི་མ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ལ་ལས་ལོགས་པ་དངོས་སུ་བཤད་པ་མེད་པར་ཀུན་མཐུན་ལ། དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། དངོས་སུ་མ་བཤད་ཀྱང་རུང་མཐུན་སྦྱར་ནས་བྱེད་དགོས་ཤིང་། དེ་ཡང་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་བྱེད་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ 6-2-87a ལས་བཅུ་མི་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་ལ། ཁ་ཅིག་ནི་ལས་མ་ཡིན་ཀྱང་ནང་ཁྲིམས་འཆའ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་ལས། བཅའ་བ་བསྟན་པས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། བྱ་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ནི། གཉིས་ཀ་ལ

【現代漢語翻譯】 如果通過排除五種情況來清除，那麼據說可以聽到羯磨（karma，行為，事業），正如所說：『除了未被排除和未被顛倒的情況。』因此，據說其餘的情況都可以聽到。那麼，這五種情況是什麼呢？被排除的是：被逐出僧團（gnas phyang）和住在其他地方（sa gzhan na gnas pa）兩種。被顛倒的是：未圓滿（ma rdzogs pa）、已退失（nyams pa）和發生無間罪（mtshams med byung ba）。其餘的情況，如住在其他地方的二十五種情況，以及即使持有邪見但尚未完全離開僧團的人，據說都可以聽到僧團的羯磨。因此， 關於這一點，特別之處在於：『被逐出僧團的人，也適用於自己的羯磨。』以及『爲了提問，也適用於請求等受具足戒（bsnyen par rdzogs par bya ba）。』那麼，對於受具足戒的地區，是否必須在該地區的所有羯磨都必須公開進行？或者，對於未受具足戒的人，是否所有羯磨都不能公開進行？對於未受具足戒的人，有些羯磨需要公開進行，有些則不需要。在需要公開進行的羯磨中，又分為可以聽到和不能聽到兩種。第一種情況，比如自己受具足戒的羯磨；第二種情況，比如驅逐沙彌的羯磨。考慮到這一點，『放在附近觀看，就是公開進行；通過理解，就是隨後宣告。』 對於第一個問題的回答是：不一定，正如所說：『給予瘋狂者的許可、不敬禮、不說話、不使用土地和寺院的戒律，這些都不是公開進行的。』這裡的定義是，比如比丘（bhikshu，僧侶）Byema Kye，對於那些本質上不保持清醒的人，給予瘋狂者的許可；對於被逐出僧團的比丘，比丘尼（bhikshuni，尼姑）不敬禮等等三種情況，以及他們不進入寺院的戒律。 那麼，七種被逐出僧團的羯磨並沒有被說成是非公開進行的羯磨。對於這七種情況，比丘尼不說話等其餘三種情況，並沒有單獨說明羯磨，那麼如何解釋為非公開進行的羯磨呢？對於后三種情況，大家都認為沒有明確說明單獨的羯磨。對此，有些人說：即使沒有明確說明，也必須協調進行，而且必須通過兩次宣告的羯磨來進行，否則非公開進行的羯磨就不完整。有些人則說：即使不是羯磨，也必須制定內部規則，因為《解釋》中說：『通過展示制定。』持戒者認為，兩種說法都是正確的。

【English Translation】 If it is cleared by excluding the five exceptions, then it is said that the karma (action, deed) can be heard, as it is said: 'Except for those who have not been excluded and have not been reversed.' Therefore, it is said that the remaining cases can be heard. So, what are these five cases? Those who are excluded are: being expelled from the Sangha (gnas phyang) and living in another place (sa gzhan na gnas pa). Those who are reversed are: not being complete (ma rdzogs pa), having degenerated (nyams pa), and having committed an unforgivable sin (mtshams med byung ba). The remaining cases, such as the twenty-five cases of living in another place, and even those who hold wrong views but have not completely left the Sangha, are said to be able to hear the karma of the Sangha. Therefore, Regarding this, the special point is: 'Those who are expelled from the Sangha also apply to their own karma.' And 'For the sake of questioning, it also applies to requesting ordination (bsnyen par rdzogs par bya ba).' So, for the area where ordination is received, is it necessary that all the karmas in that area must be conducted publicly? Or, for those who have not received ordination, is it the case that all karmas cannot be conducted publicly? For those who have not received ordination, there are two types of karmas: some need to be conducted publicly, and some do not. Among the karmas that need to be conducted publicly, there are two types: those that can be heard and those that cannot be heard. The first case is like the karma of receiving ordination oneself; the second case is like the karma of expelling a novice monk. Considering this, 'Placing them nearby to watch is conducting it publicly; through understanding, it is subsequently announced.' The answer to the first question is: not necessarily, as it is said: 'Giving permission to the insane, not prostrating, not speaking, not using the land, and the precepts of the monastery, these are not conducted publicly.' The definition here is, for example, the bhikshu (monk) Byema Kye, for those who do not inherently remain sober, giving permission to the insane; for the bhikshu who is expelled from the Sangha, the bhikshuni (nun) does not prostrate, and so on, the three cases, and their precepts of not entering the monastery. So, the seven karmas of being expelled from the Sangha have not been said to be karmas that are not conducted publicly. For these seven cases, the remaining three cases, such as the bhikshuni not speaking, do not have separate karmas specified, so how can they be explained as karmas that are not conducted publicly? For the latter three cases, everyone agrees that there are no explicitly stated separate karmas. To this, some say: even if it is not explicitly stated, it must be coordinated and conducted, and it must be done through the karma of two announcements, otherwise the ten karmas that are not conducted publicly will not be complete. Some say: even if it is not karma, internal rules must be established, because the 《Explanation》 says: 'Through demonstrating the establishment.' The holder of the Vinaya believes that both statements are correct.

---

ྟར་ཡང་མི་འཐད་དེ། གནས་ཕྱུང་བྱས་པས་ཕྱག་མི་བྱ་བ་སོགས་སུ་འགྱུར་རམ་མི་འགྱུར། འགྱུར་ན་ལས་ལོགས་སུ་བྱེད་པ་དོན་མེད། མི་འགྱུར་ན་གནས་ཕྱུང་བྱས་པ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །དེས་ན་འདི་དག་ནི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་ལས་ཀྱི་མིང་གིས་བཏགས་པ་ཡིན་ལ། མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ལས་དངོས་ནི་བདུན་ལས་མེད་དོ། །ཞེས་གསུང་། འོ་ན་བདུན་ནམ་བཅུ་པོ་གང་ཞེ་ན། འདིར་བཤད་པ་གཉིས་སམ་ལྔ་པོའི་སྟེང་དུ། ལྷུང་བཟེད་ཁ་སྦུབ་སྲང་གཉིས། ཁྱིམ་གྱི་བསླབ་པའི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པ་ཞིག་གཉིས། དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་འདིར་མི་འཆད་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེ་དག་ནི་ཡུལ་མ་རྫོགས་པ་ཁོ་ན་ལ་བྱ་བ་ཡིན་པས་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་དོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནི་ཀུན་གྱི་ལན་ཡིན་མོད། མ་རྫོགས་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ཀྱང་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་དོགས་པ་ནི་ཡོད་དེ། དཔེར་ན་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ལས་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་ཡུལ་དགེ་སློང་ལ་བྱ་བ་གང་ཡིན་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཉིད་དུ་བྱ་བར་ངེས་སམ་སྙམ་པའི་དོགས་པ་དགག་པའི་ཕྱིར་ཡིན་པས་གཞན་ལྔ་པོ་འདིར་འཆད་པ་སྐབས་སུ་མ་བབ་པ་ཉིད་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །སྤྱིར་ཡང་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ལས་བཅུར་ངེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་ཡང་དེ་དག་བྱ་བ་ཉིད་དོ། །ཞེས་དགེ་ཚུལ་དང་དགེ་སློབ་མ་ལ་ཡང་བསྡིགས་སྨད་སྐྲད་དང་ཕྱིར་འགྱེད་བཞིའི་ནན་ཏུར་བྱ་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་སློང་མའི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པའི་ལས་དེ་ལ་ཡང་རྣམ་པར་བརྟག་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་རྒྱ་འདུལ་འཛིན་ན་རེ། དགེ་སློབ་མའི་སྡོམ་པ་ནི་དེས་ཐོས་པར་མངོན་སུམ་སྦྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། གནང་བའི་ལས་ 6-2-87b སུ་འདྲ་བའི་ཕྱིར་དང་། མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ལས་བཅུ་ལས་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །བྱ་ན་རེ་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བར་གསུངས་པས་ཐོས་སུ་རུང་བར་མི་འགྲུབ་སྟེ། དགེ་སློང་མའི་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལས་ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ལས་བཀར་ཏེ། བལྟར་སྣང་བའི་སར་བཞག་ནས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ཡང་ཐོས་སུ་རུང་བར་གང་ནས་ཀྱང་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་གནང་བའི་ལས་སུ་མ་གྲུབ་བོ་ཞེས་པ་ནི་རྨ་རྩོའི་ལུགས་ཡིན་ལ། བྱ་རང་གི་ལུགས་ནི། ཀརྨ་ཤ་ཏམ་ལས། དེ་མངོན་སུམ་དུ་བཞག་སྟེ་ལས་བྱའོ། །ཞེས་བསྟན་པ་ནི་གོ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། སྒྲོག་པ་པོའི་མངོན་སུམ་ཡིན་གྱི། དགེ་འདུན་གྱི་ནི་ཐོས་པ་དང་བལྟ་བ་གཉིས་ཀའི་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ཊཱི་ཀ་ལས་བཤད་པ་ཉིད་ལེགས་སོ། །ཞེས་གསུང་། ཡང་ཇི་སྐད་དུ། དབྱེན་ལ་ཡང་འོས་པ་མ་ཡིན་པས་ཚུལ་ཤིང་དག་བྲིམ་པ་མི་འཆགས་སོ། །ཞེས་པས་འབྱེད་པ་པོ་ཁ་སྐོང་གི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་དང་། ཡང་དབྱེན་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་གསོལ་བ་དང་འདྲའོ། །ཞེས་པས་དབྱེ་བྱ་གཉིས་ཀ་ཁ་སྐ

【現代漢語翻譯】 此外，這也是不合理的。逐出僧團後，是否會導致不敬禮等行為？如果會，那麼單獨進行羯磨就沒有意義。如果不會，那麼逐出僧團就變得毫無意義。因此，這些都是以業的名稱來稱呼業的果報。而未顯現的真實羯磨只有七種。』 那麼，是七種還是十種呢？在前面提到的兩種或五種的基礎上，加上：覆缽（lhung bzed kha sbub，缽倒扣）、二稱量（srang gnyis，兩次稱量）、居家學處戒律的佈施（khyim gyi bslab pa'i sdom pa sbyin pa，給予在家學處戒）、沙彌的毀壞（dge tshul bsnyil ba，毀壞沙彌戒）。 為什麼不在這裡解釋這些呢？因為這些只針對未圓滿者進行，所以沒有顯現的疑慮。』這可以說是對所有問題的回答。然而，即使是針對未圓滿者進行，也有顯現的疑慮，例如具足戒的羯磨。因此，為了消除『針對比丘所做的任何羯磨都必然是顯現的』這種疑慮，所以沒有必要在這裡解釋其他五種羯磨。 一般來說，未顯現的羯磨也未必只有十種。正如所說：『對於出家但未受具足戒者，也應當進行這些羯磨。』因此，對於沙彌和式叉摩尼，也應當嚴厲地進行四種羯磨：恐嚇、責罵、驅逐和遣返。此外，對於比丘尼的戒律佈施羯磨，也需要進行詳細的觀察。 關於這一點，印度的律師說：『式叉摩尼的戒律是通過聽聞而顯現地給予的，因為它類似於允許的羯磨，並且沒有提到顯現的十種羯磨之外的羯磨。』 有人說，既然說要顯現地進行，那就不能通過聽聞來完成。因為在比丘尼的區分中說：『從聽聞的近處分開，放在可見的地方。』此外，也沒有從任何地方說可以通過聽聞來完成。因此，不能成立是允許的羯磨。』這是如意寶的觀點。而自在的觀點是：在《羯磨百法》中說：『將其顯現地放置，然後進行羯磨。』這表明是可以理解的，是宣說者的顯現，而不是僧團的聽聞和看見的顯現。』論疏中這樣解釋是很好的。 又如所說：『對於不適合紛爭的人，分配木條是不合理的。』因此，分判者應當具備補充的法，並且類似於隨順紛爭的祈請。因此，應當彌補兩個可分判者。

【English Translation】 Furthermore, this is also unreasonable. After being expelled from the Sangha, will it lead to acts of disrespect, etc., or not? If it does, then performing the karma separately is meaningless. If it does not, then being expelled from the Sangha becomes meaningless. Therefore, these are named after the results of karma with the name of karma. And the actual karmas that have not manifested are only seven. So, which are the seven or ten? On top of the two or five mentioned earlier, add: overturned bowl (lhung bzed kha sbub), two measurements (srang gnyis), giving the precepts of household training (khyim gyi bslab pa'i sdom pa sbyin pa), and the destruction of a novice (dge tshul bsnyil ba). Why are these not explained here? Because these are only done for those who are not fully ordained, so there is no doubt of manifestation.' This can be said to be the answer to all questions. However, even if it is done for those who are not fully ordained, there is a doubt of manifestation, such as the karma of full ordination. Therefore, in order to eliminate the doubt that 'any karma done for a bhikshu must necessarily be manifested,' there is no need to explain the other five karmas here. In general, it is not necessarily the case that there are only ten karmas that have not manifested. As it is said: 'These karmas should also be done for those who have renounced but have not been fully ordained.' Therefore, for novices and siksamana, the four karmas of intimidation, scolding, expulsion, and repatriation should also be carried out severely. In addition, the karma of giving precepts for bhikshunis also needs to be carefully examined. Regarding this, the Indian lawyer said: 'The precepts of siksamana are given manifestly through hearing, because it is similar to the karma of permission, and it does not mention karmas other than the ten manifested karmas.' Someone said that since it is said to be done manifestly, it cannot be accomplished through hearing. Because in the distinction of bhikshunis it says: 'Separate from the vicinity of hearing and place in a visible place.' Furthermore, it has not been said from anywhere that it can be accomplished through hearing. Therefore, it cannot be established as a karma of permission.' This is the view of Rinchen Zangpo. And the view of Jowo Je is: In the Karma Shatam it says: 'Place it manifestly and then perform the karma.' This shows that it is understandable, it is the manifestation of the proclaimer, not the manifestation of the hearing and seeing of the Sangha.' It is good that the commentary explains it this way. Again, as it is said: 'It is unreasonable to distribute wooden sticks to those who are not suitable for disputes.' Therefore, the divider should possess supplementary dharmas and be similar to a request that follows disputes. Therefore, the two divisible ones should be compensated.

---

ོང་གི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་དང་། འདི་ལ་མཚན་མི་མཐུན་པ་ཉིད་ནི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱེད་པ་པོ་དང་དབྱེ་བྱ་ཕན་ཚུན་མཚན་མི་མཐུན་ན་དབྱེན་མི་འཆགས་པར་བཤད་པ་རྣམས་དང་། སྨྱོན་པས་སྟོན་པ་ཡང་ངོ་། །ཞེས་པ་རྣམས་ནི་གོང་དུ་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པའི་ཆོས་སུ་དགོས་པར་བསྟན་པ་རྣམས་ལས་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཐ་དད་དུ་གནས་པར་མ་སོང་གོང་གི་སྡིག་ལྟ་ཅན་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པར་བསྟན་པ་དང་། དེ་འདྲ་ཚོགས་སུ་ལོངས་པ་དེ་དབྱེ་བྱའི་དགེ་འདུན་ཡ་གཅིག་ཏུ་བསྟན་པ་དང་། ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་མི་གནས་པ་ལས་ཀྱི་བྱེད་པ་པོར་རུང་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་པས་སོ། །དེ་ཁོ་ནར་མ་ཟད། དབྱེན་རྩོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཚེ་དབྱེན་གྱི་སྦོམ་པོ་སྐྱེས་པས་བསླབ་པ་འཁྲུལ་བཅས་སུ་འང་ཇི་ལྟར་མ་སོང་ཞེས་དཔྱད་དགོས་སོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། གཞི་གཞན་ལ་བརྟེན་པའི་ཉེས་པས་ 6-2-88a འཁྲུལ་བཅས་སུ་མ་སོང་ན། གཞི་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཉེས་པས་འཁྲུལ་བཅས་སུ་མི་འགྱུར་ཏེ། གཞན་དུ་ན་འཆགས་ལ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་ལས་རྣམས་རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུང་མོད། དེ་ཉིད་འཁྲུལ་བཅས་ཀྱི་དམིགས་བསལ་དུ་སོང་ངོ་། །གལ་ཏེ་འོ་ན་ཕྱོགས་གཉིས་ཀའི་ཁ་སྐོང་དུ་མི་འོས་པའི་ཚོགས་རྐྱང་པས་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་མི་འཆགས་པར་བཤད་པ་དེ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ངེས་སམ་ཞེ་ན། དེས་ཀྱང་གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་ནི་འཆགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཁ་སྐོང་བར་འོས་པ་མ་ཡིན་པ་དག་གི་ཚོགས་ཀྱི་གསོལ་བ་དང་བརྗོད་པ་དག་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསོལ་བ་དང་བརྗོད་པ་མི་འཆགས་པར་བཤད་ཀྱང་། གསོ་དགག་མི་འཆགས་པར་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དགེ་ཚུལ་བཞིན་ནོ། །དེས་མཚོན་ནས་གོང་དུ་སྤངས་ལོག་ལྔས་ཐོས་སུ་མི་རུང་བར་བཤད་པ་ཡང་གསོ་དགག་ལས་གཞན་པའོ། །ཡང་ཇི་སྐད་དུ། རང་གིས་བོས་པའི་དགེ་འདུན་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའི་ཤུགས་ལ་དེས་དེ་གྲུབ་ན་ལས་ཆགས་པར་བཤད་ལ། དེའི་ཚེ་ལས་གང་གི་གྲངས་ཚང་དུ་མ་གཏོགས་པའི་དགེ་སློང་གིས་མ་འདུས་པ་དང་ཕྱིར་ལྡོག་བྱས་པའི་ཚེ་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་མོད། ལས་མ་འཆགས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཤེས་བྱེད་དུ་འབྲེལ་ལོ། །ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཚད་ཀྱང་ཚིག་ཐོས་པ་ལ་བྱེད་ཀྱི། དོན་གོ་བ་ནི་མི་དགོས་ཏེ། གཞུང་དམ་པར། མཐའ་འཁོབ་པར་མཐའ་འཁོབ་པའི་སྐད་ཀྱིས་ལས་བྱས་པ་དེ་དག་གིས་མ་གོ་ན། ལས་བྱས་པ་ཡིན་ལ་འདས་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཞེས་གསུངས། འོ་ན་ཚང་མར་ཐོས་དགོས་སམ་ཞེ་ན། གསོལ་བ་ཐོས་ན་དེ་གྲུབ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འདི་དང་གོང་དུ་དགེ་འདུན་གྱི་ཚད་དག་ཏུ་མ་ལོངས་པ་རྣམས་མ་ལུས་པ་ཉིད་ན་རྫོགས་པའོ་ཞེས་པ་མི་འགལ་བའི་ཚུལ་ནི། འདིར་བཤད་པ་ནི། ལས་གྲལ་དེ་ཉིད་ན་འདུག་བཞིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། གཏམ་གྱི་གཞི་ལས། གསོལ་

【現代漢語翻譯】 與僧眾之法相應，而於此（僧團）中，名稱不一致本身並非是分支。如（經論中）所說，區分者和被區分者，若彼此名稱不一致，則分裂不會形成，以及瘋子也能宣說（佛法）等，這些都是先前已說明的，應作為補充的法，是需要特別排除的。因為在尚未成為各自獨立的個體之前，具有邪見者應被視為補充；像這樣聚集在一起，被視為被區分的僧團的一個組成部分；並且，認知並非自然存在，而是可以作為行為的主體。不僅如此，當開始製造分裂時，如果產生了粗大的分裂，那麼如何不算是違犯了戒律呢？這需要仔細考慮。 有些人說：『如果不是因為依賴於其他基礎的過失而導致違犯戒律，那麼依賴於那個基礎的過失也不會導致違犯戒律。』否則，懺悔和罪行的行為將會中斷。雖然這樣說，但這本身就成了違犯戒律的特例。 如果有人問：『那麼，僅僅由不適合作為補充的兩方組成的僧團，所作的羯磨不會成立的說法，是否確實如此呢？』答案是：通過這種僧團，布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：posadha，梵文羅馬擬音：posadha，漢語字面意思：增長善法）和自恣（藏文：དགག་དབྱེ་，梵文天城體：pravarana，梵文羅馬擬音：pravarana，漢語字面意思：聽任指責）是可以成立的。正如經中所說：『不適合作為補充者組成的僧團的祈請和陳述是不成立的。』雖然說祈請和陳述不成立，但並沒有說布薩和自恣不成立。例如，就像沙彌一樣。由此可以推斷，先前所說的五種顛倒不應聽聞，也是指布薩和自恣之外的情況。 此外，正如經中所說：『自己所召集的僧團所經歷的羯磨，並非是不成立的。』這句話暗示著，如果通過這種方式羯磨成立，那麼當沒有包括在羯磨數量中的比丘沒有聚集，或者已經返回時，雖然會產生不和諧，但這與羯磨不成立無關。羯磨經歷的程度在於聽到詞句，而不需要理解其含義。正如聖典中所說：『在邊地，如果用邊地的語言進行羯磨，即使他們不理解，羯磨也已經完成並結束了。』那麼，是否需要所有人都聽到呢？如果聽到了祈請，那麼它就已經成立了。 這裡所說的，與先前所說的『僧團的數量沒有完全達到時，就不能算是圓滿』並不矛盾。因為這裡所說的是指在羯磨的行列中，一直都在場的情況。從談話的基礎來看，祈請

【English Translation】 Being in accordance with the Dharma of the Sangha, and in this (Sangha), the dissimilarity of names itself is not a branch. As it is said (in scriptures), if the distinguisher and the distinguished do not have dissimilar names, then division will not form, and even a madman can proclaim (the Dharma), etc. These are previously explained, and should be considered as supplementary Dharmas, which need to be specifically excluded. Because before becoming independent entities, those with wrong views should be considered as supplementary; gathering together in this way is considered a component of the distinguished Sangha; and cognition is not naturally existent, but can be the subject of action. Moreover, when starting to create division, if a gross division arises, then how can it not be considered a violation of the precepts? This needs to be carefully considered. Some say: 'If it is not because of the fault of relying on another basis that leads to violating the precepts, then the fault of relying on that basis will not lead to violating the precepts.' Otherwise, the acts of confession and transgression will be interrupted. Although it is said so, this itself becomes a special case of violating the precepts. If someone asks: 'Then, is it indeed the case that the Karma performed by a Sangha composed only of two parties who are not suitable as supplements will not be established?' The answer is: Through such a Sangha, Posadha (藏文：གསོ་སྦྱོང་，梵文天城體：posadha，梵文羅馬擬音：posadha，漢語字面意思：increasing merit) and Pravarana (藏文：དགག་དབྱེ་，梵文天城體：pravarana，梵文羅馬擬音：pravarana，漢語字面意思：allowing criticism) can be established. As it is said in the scriptures: 'The request and statement of a Sangha composed of those who are not suitable as supplements are not established.' Although it is said that the request and statement are not established, it is not said that Posadha and Pravarana are not established. For example, like a Shramanera. From this, it can be inferred that the previously mentioned five inversions that should not be heard also refer to situations other than Posadha and Pravarana. Furthermore, as it is said in the scriptures: 'The Karma experienced by the Sangha convened by oneself is not unestablished.' This implies that if the Karma is established in this way, then when a Bhikshu who is not included in the number of Karma does not gather, or has returned, although disharmony will arise, this is not related to the Karma being unestablished. The extent of experiencing Karma lies in hearing the words, and it is not necessary to understand their meaning. As it is said in the holy texts: 'In a border region, if Karma is performed in the language of the border region, even if they do not understand, the Karma has been completed and ended.' Then, is it necessary for everyone to hear? If the request is heard, then it is established. What is said here does not contradict what was previously said, 'When the number of the Sangha is not fully reached, it cannot be considered complete.' Because what is said here refers to the situation where one is always present in the row of Karma. From the basis of the conversation, the request

---

བ་བྱས་པ་དེ་གཉིད་ 6-2-88b ཀྱིས་ལོག་ནས་ལས་ཀྱི་མཇུག་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་ལངས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་སད་བཞིན་ཉེས་པ་འབྱུང་ལ། གཉིད་ལོག་བཞིན་ཚངས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ནི་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་སྟེ། སྤྱིར་བཏང་དོན་གོ་བ་ཉིད་དོ། ། ༈ ཉམས་པ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་བསྟན་པ། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པ། དེ་ལྟར་སྡོམ་པ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པའི་ཐབས་དང་། ཐོབ་པ་མི་ཉམས་པར་སྲུང་བའི་ཐབས་ཡན་ལག་དང་བཅས་པ་བརྗོད་ཟིན་ནས། གསུམ་པ་ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་། དེ་ལ་འཕྲོས་ནས་རྩོད་པ་ཕྱིར་བཅོས་པའོ། །དང་པོ་ལ། མི་སྤྲོ་བ་ནན་ཏུར་གྱི་ཕྱིར་བཅོས་དང་། སྤྲོ་བ་བཤགས་པའི་ཕྱིར་བཅོས་སོ། ། ༈ མི་སྤྲོ་བ་ནན་ཏུར་གྱི་ཕྱིར་བཅོས་པ། གཞི་གང་ལ་ནན་ཏུར་བྱ་བ། དང་པོ་ལ། གཞི་གང་ལ་ནན་ཏུར་བྱ་བ་དང་། ནན་ཏུར་བྱས་པ་ལ་བཟོད་པ་བླངས་པ་དང་། ནན་ཏུར་སོ་སོའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ལ། དོན་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཆད་དེ། གཞི་གང་ལ་བྱ་བ་དང་། དགེ་འདུན་གང་དག་གིས་བྱ་བ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་བྱ་བ་དང་། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་དང་། དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་དང་། ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བུས་དང་། སའི་ཁྱད་པར་དང་། སྒྲ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་གཞི་ནི་ཆོས་བཅུ་གཅིག་དང་ལྡན་པ་ལ་བྱ་སྟེ། རབ་བྱུང་གི་སྡོམ་པ་གསོ་བ་ལ་ཞུགས་པ་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ། སྔར་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་པ། ཆོས་གཞན་པའི་ཕྱོགས་སུ་མ་སོང་བ། ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་དང་འཁོར་མང་བ་སོགས་བྱེ་བའི་དགག་བྱ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ། ཚོགས་སུ་མ་ཚང་བ། གཟུགས་གཞན་དུ་མ་སྒྱུར་བ། བཞམས་བསྒོ་བྱས་ལ་ཆགས་པ། ནད་པ་མ་ཡིན་པ། ནད་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པ། ནན་ཏུར་སོ་སོའི་རྒྱུ་མ་ཞི་བའོ། །གཉིས་པ་དགེ་འདུན་ནི། གྲངས་ཚང་བ་དང་། མཚན་ཉིད་ཚང་བ་དང་། མི་མཐུན་པ་མེད་པ་དང་། གཞི་པོ་ཡིན་པའོ། །གཞི་པོ་ཞེས་པ་ནི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྟུང་བའོ། །བསམ་པ་ནི། དེ་ལ་དེར་ཤེས་པ་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་པའོ། །གསུམ་ནི། བསྟན་པ་སྤྱི་དང་། གང་ཟག་སོ་སོའི་རྒྱུད་ལ་ཕན་པ་དང་། བསམ་ 6-2-89a པ་ཐག་པ་ནས་བྱེད་འདོད་པའོ། །དུས་ནི། དབྱར་གྱི་ནང་མ་ཡིན་པ་དང་། དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པའི་དུས་མ་ཡིན་པའོ། །དགོས་པ་ནི་ནན་ཏུར་གྱི་རྒྱུ་ལས་ལྡོག་པ་དང་བསྟན་པ་ལ་ཕན་པའོ། །ཆོ་ག་ནི། སྦྱོར་བ་གླེང་དྲན་དང་བཞམས་བསྒོ་བྱས་པ། དངོས་གཞི་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བྱེད་པ། མཇུག་གང་ལ་གང་བྱས་པ་དེ་གོ་བའོ། །སའི་ཁྱད་པར་ནི། ས་གཞན་ན་གནས་པ་དང་ནན་ཏུར་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ། དང་པོ་གཞི་དང་གནས་ཕྱུང་རྣམས་སོ། །ནན་ཏུར་ཡིན་ལ་ཅིག་ཤོས་མ་ཡིན་པ་ནི་གསོ་དགག་བཞག་པ་གཉིས་སོ། །སྒྲ་བཤད་པ་ནི། མི་འདོད་བཞིན་ད

【現代漢語翻譯】 當一個人入睡時，如果因為睡眠而中斷了工作，或者在醒來時犯錯，那麼這就是醒著時的過錯，睡著時的梵行。（藏文：ཚངས་པ，梵文天城體：ब्रह्मचर्य，梵文羅馬擬音：brahmacarya，漢語字面意思：梵行）』 然而，這是一種特殊的區分，通常指的是理解其含義。 恢復戒律的方法：懺悔墮罪 如上所述，已經講述了獲得尚未獲得的戒律的方法，以及保護已獲得的戒律不退失的方法及其分支。第三部分是關於如果戒律退失，如何恢復的方法，分為兩部分：懺悔墮罪，以及由此引申的懺悔爭端。 首先是懺悔墮罪，包括不悅意的強制懺悔和悅意的懺悔。 不悅意的強制懺悔：強制懺悔的基礎 首先，關於強制懺悔的基礎，包括：在什麼基礎上進行強制懺悔，由哪些僧團進行，以什麼樣的意樂進行，在什麼時間進行，爲了什麼目的，以什麼樣的儀式進行，地點的特殊性，以及解釋其含義。 首先，基礎是具備十一種條件的僧人：具備出家戒律的資格，直到接受比丘戒；不是從原來的僧團中驅逐出去的；沒有轉向其他教派；意識保持自然狀態；持有律藏且擁有眾多眷屬；沒有特殊的禁止事項；僧團人數齊全；沒有改變身份；接受教誨並信服；不是病人；沒有疾病；沒有平息各自強制懺悔的原因。其次，僧團需要具備以下條件：人數足夠，具足戒律，沒有不和，並且是公正的。公正意味著不偏袒任何一方。意樂需要具備三種特點：瞭解情況，有目的性，以及具備三種意願：利益整個教法，利益每個人的相續，以及從根本上想要進行懺悔。時間：不是在雨季期間，也不是在僧團發生變化的時候。目的：從強制懺悔的原因中解脫出來，並且利益教法。儀式：包括準備階段的提醒和教誨，正式階段的祈請和四種羯磨，以及結束階段的理解所做的一切。地點的特殊性：包括在其他地方居住，以及進行強制懺悔的雙方。第一種情況是指基礎和被驅逐者。進行強制懺悔但另一方沒有進行的情況是指安立和破除。解釋其含義：即使不願意。

【English Translation】 When one falls asleep, if work is interrupted by sleep, or if mistakes are made upon waking, then this is a fault while awake, and celibacy (Sanskrit: brahmacarya) while asleep.』 However, this is a special distinction, generally referring to understanding its meaning. Methods of Restoring Discipline: Confessing Transgressions As mentioned above, the methods for obtaining precepts not yet obtained, and the methods for protecting precepts already obtained from being lost, along with their branches, have been discussed. The third part is about how to restore precepts if they are lost, divided into two parts: confessing transgressions, and, by extension, confessing disputes. First is confessing transgressions, including forced confession of displeasure and confession of pleasure. Forced Confession of Displeasure: The Basis of Forced Confession First, regarding the basis of forced confession, including: on what basis to conduct forced confession, by which sangha to conduct it, with what intention, at what time, for what purpose, with what ritual, the particularity of the place, and explaining its meaning. First, the basis is a monk who meets eleven conditions: qualified to receive the vows of ordination, up to receiving the Bhikshu vows; not expelled from the original sangha; not turned to other sects; consciousness remains in a natural state; holds the Vinaya Pitaka and has many followers; no special prohibitions; the sangha is complete; not changing identity; accepting teachings and believing; not sick; without illness; not appeasing the causes of each forced confession. Second, the sangha needs to meet the following conditions: sufficient number, complete precepts, no discord, and being impartial. Impartial means not biased towards any party. Intention needs to have three characteristics: understanding the situation, having a purpose, and having three intentions: benefiting the entire Dharma, benefiting each individual's continuum, and wanting to conduct confession from the root. Time: not during the rainy season, nor when the sangha is changing. Purpose: to be liberated from the causes of forced confession, and to benefit the Dharma. Ritual: including reminders and teachings in the preparation stage, petitions and four karmas in the formal stage, and understanding everything that has been done in the concluding stage. The particularity of the place: including residing in other places, and both parties conducting forced confession. The first case refers to the basis and the expelled. Conducting forced confession but the other party not conducting it refers to establishing and abolishing. Explaining its meaning: even if unwilling.

---

ུ་ཐུལ་འོག་ཏུ་གཞུག་ཅིང་བཤུང་བར་བྱེད་པས་ན་དེ་ཞེས་བྱའོ། །འདིར་ནན་ཏུར་གང་ལ་བྱ་བའི་ཡུལ་དེ་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་ངེས་པར་འདུ་དགོས་སམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། མི་མཐུན་པ་དང་པོ་སྐྱེད་པ་ལ་ཡང་གང་ལ་ལས་དེ་བྱ་བའི་ཡུལ་ལས་གཞན་པ་ཞིག་དགོས་ཤིང་། དེའི་ནང་ནས་ཀྱང་ཆད་པའི་ལས་ཆོས་ལྡན་ལ་དེ་དུས་ཀྱི་མི་མཐུན་པ་གཉིས་ཀ་མི་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཇི་སྐད་དུ། འདུ་བ་མི་སྟེར་ན་གྲགས་པ་ཙམ་གྱིས་སོ། །ཞེས་འདུ་མི་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ ནན་ཏུར་བྱས་པ་ལ་བཟོད་པ་བླངས་པ། གཉིས་པ་བཟོད་པ་བླང་བའི་ཚུལ་ནི། དོན་དྲུག་གིས་འཆད་དེ། ཡུལ་གང་ལ་དང་། དགེ་འདུན་གང་གིས་དང་། མཚམས་གང་དུ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་དང་། ཆོ་ག་དང་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ཡུལ་ནི། གསུམ་སྟེ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལས་བླང་བ་དང་། མ་རྫོགས་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལས་དང་། ཁྱིམ་པ་ལས་བླང་བའོ། །དང་པོ་ནི་ཆོས་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། གཤེ་བར་མི་བྱེད་པ་དང་ཞེས་སོགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་པོའི་སྟེང་དུ། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་། ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ་དང་། གཟུགས་གཞན་དུ་མ་སྒྱུར་བ་དང་། སྔར་གསོལ་མ་ཟིན་པའོ། །དགེ་ཚུལ་ལ་ཡང་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་པོ་དེ་ཉིད་དེ། རང་གི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་པ་ཅིག་དགོས་པས་སོ། །ཁྱིམ་པ་ལ་ 6-2-89b ཡང་དེ་དག་ཅི་རིགས་པར་ཚང་བའོ། །གཉིས་པ་དགེ་འདུན་ནི། ཆོས་གོས་གསུམ་པོའི་སྟེང་དུ་ནན་ཏུར་བྱེད་མཁན་ཡིན་པའོ། །མཚམས་ནི་དེ་ཉིད་དུ་གཏོགས་པའོ། །བསམ་པ་ནི། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཀུན་སློང་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་ཆེད་དང་། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་གསོལ་བར་འདོད་པའོ། །ཆོ་ག་ནི། སྦྱོར་བ་གསོལ་བ་གདབ་པ་དང་། དངོས་གཞི་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་དེ་ལེན་པ་དང་། དགོས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ཐོབ་པའོ། །གསུམ་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོར་ཕྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྔོན་མ་རྣམས་འདི་སྐད་ཅེས་གསུང་སྟེ། སྲུང་ཐབས་ཡན་ལག་ལྔའི་སྒོ་ནས་བསླབ་པ་བསྲུང་བར་བསྟན་ཀྱང་། གཉེན་པོ་དམན་པ་འགའ་ཞིག་བཅས་པའི་ས་མཚམས་ལ་འཇིགས་པ་མེད་པར་འགལ་བར་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་བྱུང་བ་ལ་བསྐྲད་པ་དང་། ལྟུང་བ་གཞན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ནན་ཏུར་བྱ་བར་གསུངས་ལ། དེ་ནི་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འཇུག་པ་དང་། ཞུགས་ཟིན་པ་ཟློག་པའི་ཕྱིར་དུའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། གླེང་བྱ་དང་གླེང་བྱེད་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ཡོད་པའི་ཚེ་གླེང་བ་ནི་གཉིས་སུ་གནས་ཏེ། བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་དུ་གཞུག་པ་དང་། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་གླེང་བའོ། །དེ་ལྟར་གླེངས་པའི་ཚེ་ན་གླེང་བྱ་ལ་གཉིས་སུ་འགྱུར་ཏེ། རྣལ་དུ་ཕེབས་པ་དང་མ་ཕེབས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཁས་ལེན་ན་ཕྱིར་འཆོས་སུ་གཞུག་པ་དང་། བརྗེ

【現代漢語翻譯】 因此，將其置於控制之下並進行壓制，故稱之為『彼』（nan tur，懲罰）。那麼，在這裡，必須將所有作為懲罰對象的對象都包括在僧團中嗎？並非如此。對於最初產生的不和，也需要一個不同於執行該行為的對象的對象。而且，對於破戒之業，由於其時不會產生兩種不和，如雲：『若不給予集會，僅以名聲即可。』因此，無需集會。 對已進行懲罰者請求寬恕。 第二，請求寬恕的方式，以六種方式闡述：對何者、由何僧團、在何處、以何種意樂、儀軌和必要性進行。首先，對像有三種：從受具足戒者處請求，從未受具足戒而出家者處請求，以及從在家者處請求。第一種是具備二十五種功德者，即『不呵責』等二十一種功德之上，加上『自然安住』、『未圓滿僧眾』、『未改變形貌』和『先前未作羯磨』。對於沙彌，也同樣是這二十五種功德，因為需要一個學習自己的學處者。對於在家者，也應具備相應的功德。 第二，僧團是指在三法衣之上，是執行懲罰者。處所是指屬於同一處所。意樂是指意識不混亂，動機是爲了僧團，並且真心實意地想要請求。儀軌是指預備階段的勸請，以及正式階段的勸請和四種羯磨來接受寬恕。必要性是獲得自然安住的狀態。第三，關於各自的特徵，分為總的闡述和個別的區分。首先，先輩們這樣說：雖然通過守護五支的方法來教導守護戒律，但對於那些因微弱的對治力而無懼於邊界，違反戒律者，對於隱瞞墮罪者，則予以驅逐；對於其他墮罪，則進行懲罰。這是爲了不進入不應進入的行為，以及阻止已經進入的行為。就像這樣，當存在具有資格的談論者和被談論者時，談論分為兩種：爲了阻止惡行蔓延，以及爲了糾正墮罪。如此談論時，被談論者也會有兩種結果：恢復正常和未恢復正常。第一種是：如果承認，則進行糾正；如果拒絕承認，則進行...

【English Translation】 Therefore, it is called 'that' (nan tur, punishment) because it is placed under control and suppressed. Now, here, must all those who are the object of punishment necessarily be included in the Sangha? It is not so. For the initial generation of discord, there is also a need for someone other than the object of the action. Moreover, for the act of expulsion, since it does not generate both kinds of discord at that time, as it is said: 'If the assembly is not given, it is only by reputation.' Therefore, there is no need for assembly. Requesting forgiveness for one who has been punished. Second, the manner of requesting forgiveness is explained in six ways: to whom, by which Sangha, where, with what intention, ritual, and necessity. First, there are three objects: requesting from one who has taken full ordination, requesting from one who has renounced without full ordination, and requesting from a householder. The first is one who possesses twenty-five qualities, that is, on top of the twenty-one qualities such as 'not scolding,' adding 'naturally abiding,' 'not a complete assembly,' 'not transforming the form,' and 'not having performed the karma before.' For a novice monk, it is also the same twenty-five qualities, because there is a need for someone to learn his own precepts. For a householder, he should also possess the appropriate qualities. Second, the Sangha refers to those who, on top of the three robes, are the ones who carry out the punishment. The place refers to belonging to the same place. The intention refers to not being confused in consciousness, the motivation is for the sake of the Sangha, and sincerely wanting to request. The ritual refers to the preliminary invitation, and the formal invitation and the four karmas to receive forgiveness. The necessity is to obtain the state of naturally abiding. Third, regarding the characteristics of each, it is divided into a general explanation and individual distinctions. First, the predecessors say this: Although teaching to protect the precepts through guarding the five limbs, for those who, due to weak antidotes, are fearless of the boundaries and violate the precepts, for those who conceal defeated offenses, they are expelled; for other offenses, they are punished. This is in order not to enter into actions that should not be entered into, and to prevent actions that have already been entered into. Just like this, when there are qualified speakers and those being spoken about, the speaking is of two kinds: to stop the spread of evil deeds, and to correct offenses. When speaking in this way, those being spoken about will also have two results: returning to normal and not returning to normal. The first is: if they confess, they are corrected; if they refuse to confess, they are...

---

ད་པའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་སྦྱིན་ནོ། །རྣལ་དུ་མ་ཕེབས་པ་ལ་ནི། བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་དུ་གཞུག་པའི་བྱ་བ་ནི། སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། ཕྱེ་ནས་གཉེན་པོར་མི་བྱེད་པ་དང་། བཀའ་བློ་མི་བདེ་བར་བྱེད་པ་དང་། མ་མཐོང་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་སོགས་ལ་ནི་དང་པོ་གཞི་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ནན་ཏུར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡང་གཞུང་ཉིད་ལས་སྐབས་མི་བྱེད་ན་ཡང་ 6-2-90a མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དེ་ཉིད་བྱ་བར་བསྟན་པ་དང་། ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པ་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་བསྐྲད་པ་ཉིད་བྱ་བར་གསུངས་ཤིང་། དེའི་རིགས་པ་གཞན་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བྱས་པའི་དགོས་པ་ནི། བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་དུ་གཞུག་པའི་དོན་དུ་གླེངས་པ་ན་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་བརྗོད་བཅས་དང་། གཉེན་པོར་མི་བྱེད་པ་ལ་ཕུར་བཅས་དང་། མ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་བ་ལ་གནས་དབྱུང་སོགས་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་གཞུག་པའི་ནན་ཏུར་དེ་དག་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ནི། བསྡིགས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་གཞི་གཞན་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཀྱང་དགོས་པ་མི་འགྲུབ་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དེ། ནན་ཏུར་གཞན་བྱས་པས་འཐབ་དཀྲོལ་ལ་སོགས་པའི་བྱ་བ་ལས་ལྡོག་པ་དང་འཕྲོ་གཅོད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བྱས་ན་གཞི་ནོར་བ་དང་། རྩ་བ་སྟོར་བ་དང་། དགག་བྱ་མི་ཁེགས་པ་དང་། དགོས་པ་མི་འགྲུབ་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དེ། ཡང་ལྟུང་བ་ཕྱིར་འཆོས་སུ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་གླེངས་པའམ་ནན་ཏུར་བྱས་ནས་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་བརྗོད་བཅས་དང་། གཉེན་པོ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཕུར་བཅས་དང་། མ་མཐོང་བ་དང་། ཕྱིར་མི་འཆོས་པ་དང་། སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་ལ་གནས་ནས་དབྱུང་བ་དང་། དགེ་འདུན་དང་བསླབ་པའི་གཞི་མཐའ་དག་སྤོང་བའི་སྒོ་ནས་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བར་བྱེད་ན། ལྡོག་པའི་ཕྱིར་བསྒོ་བ་དང་། སྒོ་བ་རྣ་ལ་གཟོན་པ་ལ་ངན་པའི་གྲངས་སུ་གཞུག་པར་བྱའོ། །བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་པ་དང་། ལྟུང་བ་ཕྱིར་འཆོས་སུ་གཞུག་པའི་ནན་ཏུར་གང་ཡིན་ཀྱང་། སྔོན་དུ་བྱ་བ་ནི་བཞམས་ཏེ་བསྒོ་བའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ནན་ཏུར་སོ་སོའི་གཞི་གང་དང་གང་ལ་ནན་ཏུར་གང་དང་གང་བྱ་བར་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བྱའོ། །དེ་དག་གིས་མ་ཐུལ་ན་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་དོན་དུ་དངོས་བསྟན་གྱི་གནས་ནས་དབྱུང་བ་བདུན་པོར་མ་ཟད། གཞན་བསྡིགས་སྨད་སོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐའ་ལ་ཡང་གནས་དབྱུང་ 6-2-90b འཇུག་སྟེ། འཐབ་དཀྲོལ་ལ་འབད་པས་མ་ལོག་ན་གནས་ནས་དབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཉིད་གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་མཚན་ཉིད་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཕྱིར་མི་འཆོས་གནས་དབྱུང་བྱའོ་ཞེས་ཟེར། ཁོ་བོ་ཅག་ནི་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་བྱ་བར་འདོད་དེ། དོན་གྱིས་མ་མཐོང་བ་

【現代漢語翻譯】 對於那些通過入口網站進行特殊殺戮的人，要尋找他們的本質。對於那些沒有完全到來的人，阻止邪惡行為的任務是：不區分場合，不作為對治，製造不悅，說『我沒看見』，持有邪見等等，首先要根據其基礎來認真對待。即使經典本身不區分場合， 6-2-90a 因為不合理。』這表明了這項任務，驅逐那些破壞家庭、不區分場合的人，這被認為是任務。同樣的推理也適用於其他情況。這樣做的必要性是：當談到阻止邪惡行為的任務時，對於不區分場合的人，要施加懲罰；對於不作為對治的人，要施加鞭打；對於說『我沒看見』的人，要施加驅逐等，如果認真對待這些墮落的補救措施，那麼恐嚇等行為將會停止，因為它們的基礎會改變。此外，還存在無法實現目的的缺陷，因為通過其他認真的行為，無法阻止或阻止爭鬥等行為。如果這樣做，就會有基礎錯誤、失去根源、無法反駁應該反駁的事物以及無法實現目的的缺陷。此外，爲了補救墮落，通過談論或認真對待，對於不區分場合的人，要施加懲罰；對於不作為對治的人，要施加鞭打；對於沒看見、不補救和持有邪見的人，要從住所驅逐，並通過放棄僧團和所有戒律的基礎來製造不悅。對於那些爲了阻止而發出警告和傾聽警告的人，應將其列為邪惡之列。無論是阻止邪惡行為還是補救墮落的認真行為，首先要做的是溫柔地警告。之後，根據所說的每個認真行為的基礎，應該做什麼樣的認真行為。如果這些都無法馴服，那麼爲了實現和平，不僅要驅逐七種直接指出的情況，還要對所有恐嚇和誹謗等行為處以驅逐， 6-2-90b 如果努力爭鬥而沒有悔改，就應該驅逐。』這表明了同樣的性質也適用於其他人。有些人說：『應該驅逐那些不補救的人。』我們認為應該驅逐那些沒看見的人，因為實際上他們沒看見。

【English Translation】 For those who specially kill through the gateway, seek their essence. For those who have not fully arrived, the task of stopping evil deeds is: not distinguishing occasions, not acting as an antidote, creating displeasure, saying 'I didn't see,' holding wrong views, etc., one must first seriously address them based on their foundation. Even if the scriptures themselves do not distinguish occasions, 6-2-90a because it is unreasonable.' This indicates the task, expelling those who disrupt families and do not distinguish occasions is considered the task. The same reasoning applies to other situations as well. The necessity of doing so is: when it comes to the task of stopping evil deeds, for those who do not distinguish occasions, impose punishment; for those who do not act as an antidote, impose whipping; for those who say 'I didn't see,' impose expulsion, etc. If these serious measures to remedy downfalls are taken, then intimidation and other actions will cease, because their foundation will change. Furthermore, there is the flaw of not achieving the purpose, because by taking other serious actions, one cannot prevent or stop fighting and other actions. If this is done, there will be the flaws of a wrong foundation, losing the root, not refuting what should be refuted, and not achieving the purpose. Furthermore, in order to remedy downfalls, by talking about or seriously addressing, for those who do not distinguish occasions, impose punishment; for those who do not act as an antidote, impose whipping; for those who didn't see, don't remedy, and hold wrong views, expel them from the residence, and create displeasure by abandoning the Sangha and all the basis of precepts. For those who warn and listen to warnings in order to prevent, they should be included in the list of evils. Whether it is the serious act of stopping evil deeds or remedying downfalls, the first thing to do is to gently warn. After that, according to what is said about the basis of each serious action, what kind of serious action should be taken. If these cannot be tamed, then in order to achieve peace, not only should the seven directly indicated situations be expelled, but also all intimidation and slander should be subject to expulsion, 6-2-90b if one strives to fight and does not repent, one should be expelled.' This indicates that the same nature applies to others as well. Some say: 'Those who do not remedy should be expelled.' We think that those who didn't see should be expelled, because in reality they didn't see.

---

ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནན་ཏུར་བྱས་པ་དེ་དག་གིས་དབྱེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་ལས་ཕྱེ་བ་ན་བྱེ་བ་བསྡུམ་པའི་ཆོ་གའོ། །འཁོར་ལོ་བྱེ་ན་དེ་བསྡུམ་པའི་ཆོ་གའོ། །ཞེས་གསུང་མོད། དེ་ལྟ་མི་སྲིད་དོ། །རྩོད་པ་སྐྱེད་ན་རྩོད་པའི་གཞི་ནས་བསྟན་པ་བཞིན་ཏེ། དེ་ཡང་ནན་ཏུར་གྱི་གཞི་ཡིན་མིན་ལ་བརྟེན་ནས་རྩོད་ན་མངོན་སུམ་གང་མང་གིས་ཞི་བར་བྱའོ། །ནན་ཏུར་བྱ་བར་རིགས་མི་རིགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྩོད་ན་མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ཀྱིས་སོ། །ལྟུང་བ་བྱུང་མ་བྱུང་ལ་རྩོད་ན་ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ཀྱིས་སོ། །གནས་ནས་ཕྱུང་བ་བཟོད་པ་མི་གསོལ་བར་གནས་པ་ལ་ནི་ཆོ་ག་གང་ཡང་མི་འཇུག་སྟེ། ལོངས་མི་སྤྱོད་པའི་སར་གོང་ནས་དེར་གནས་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་བཏང་ནས་བཟོད་པ་གསོལ་བ་ལ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པའི་ཆོ་གས་བཟོད་པ་བླང་ངོ་། །དེ་དག་ནི་བྱ་འདུལ་བ་འཛིན་པའི་བཤད་པ་སྟེ། གཏིང་ཟབ་ཅིང་ངོ་མཚར་ཆེའོ། །འདི་ལ་གཞན་དག་ན་རེ། ནན་ཏུར་གྱི་ལས་འདི་དག་ལ་གཞི་བརྩན་པ་དང་མི་བརྩན་པ་གཉིས། བརྩན་པ་ལ་གཞི་དུ་ཡོད་པ་ནི། བསྡིགས་སྨད་བསྐྲད་དང་ཕྱིར་དགྱེད་བཞི་འཐབ་དཀྲོལ་ལ་འབད་པས་མ་ལོག་པ་གནས་ནས་དབྱུང་བ་དང་། འཐབ་དཀྲོལ་གྱི་རྒྱུ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་འབད་པས་མ་ལོག་ན་གནས་ནས་དབྱུང་བ། དགེ་སློང་མ་དང་འདྲེ་ཞིང་གནས་པ་གནས་ནས་དབྱུང་བ་དང་དེ་ལྟར་བདུན། སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་ལ་འབད་པས་མ་ལོག་ན་གནས་ནས་དབྱུང་བ་འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ལ་མངོན་སུམ་བརྒྱད་དང་གང་མང་གིས་མ་ཞི་ན་གནས་དབྱུང་བྱེད་པ་དང་གཉིས་ཏེ་དེ་ལྟར་དགུའོ། །གཞི་བརྩན་པ་མ་ཡིན་པར་གང་ལ་བྱ་ 6-2-91a བའི་གཞི་དུ་ཡོད་པ་ནི། མ་མཐོང་བ་དང་ཕྱིར་མི་འཆོས་གནས་དབྱུང་གཉིས། སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་ལ་ཟློག་བསྒོ་བྱས་མ་བྱས་གཉིས་ལས། དང་པོ་གཞི་བརྩན་པའི་ནང་དུ་སོང་། གཉིས་པ་དེ་དང་ལྔ་འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ལ་ཞི་བྱེད་སྔོན་དུ་སོང་མ་སོང་གཉིས་ལས། དང་པོ་གཞི་བརྩན་པར་སོང་། གཉིས་པ་དེ་དང་དྲུག་གོ །དེ་དག་གི་གཞུང་ནི། ལྟུང་བ་གྲགས་པ་ཕྱིར་མ་བཅོས་པ་གདམས་པས་ཕྱིར་བཅོས་སུ་མི་རུང་བ་དག་མ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། ཕྱིར་བཅོས་པ་སྒྲུབ་པར་མི་འདོད་ན་གནས་ནས་དབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། དེ་ལྟར་བྱས་ན་དགོས་པ་འགྲུབ་ཅིང་དགག་བྱ་མི་ཁེགས་པའི་སྐྱོན་ཀྱང་མེད་དོ། །ཞེས་འཆད། དེ་ལྟར་ལུགས་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཕུགས་སུ་མི་མཐུན་པ་ཆེར་མེད་མོད། ལུགས་སྔ་མའི་ཚུལ་ལ་ཅུང་ཟད་དཔྱད་ན། བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོག་གཅོད་དུ་གཞུག་པའི་ཚེ་གཞི་བརྩན་པ་ཁོ་ན་ཡིན། ལྟུང་བ་ཕྱིར་འཆོས་སུ་གཞུག་པའི་ཚེ་གཞི་མི་བརྩན་པར་འཆད་ན་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་དེའི་ཚེ། བརྗོད་བཅས་སོགས་དང་། གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་སོགས་བྱས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི

【現代漢語翻譯】 因為如此。如果那些強制行為導致了區分的心，從而導致了行動的分裂，那麼這就是平息分裂的儀式。如果法輪分裂，這就是平息它的儀式。』雖然這樣說，但那是不可能的。如果引發爭端，就如經中所示，從爭端的根源開始。也就是說，如果根據強制行為的根源是否成立而爭論，那麼就應該用盡可能多的證據來平息。如果根據強制行為是否合理來爭論，那麼就用不偏袒的平息爭端的方法。如果爭論是否發生了墮落，那麼就用平息墮落的爭端的方法。對於被驅逐出僧團，未經請求寬恕而居住的人，不適用任何儀式，因為他們從一開始就居住在不享用供養的地方。對於那些放棄所有原因並請求寬恕的人，按照前面所說的儀式接受寬恕。這些是關於持戒者的行為的解釋，既深刻又奇妙。有些人說，對於這些強制行為，有兩種情況：基礎穩固和基礎不穩固。如果基礎穩固，有多少種基礎呢？有四種：恐嚇、貶低、驅逐和拒絕，以及努力阻止爭鬥，不悔改就被驅逐出僧團；努力阻止爭鬥的原因，不悔改就被驅逐出僧團；與比丘尼發生關係並居住在一起，就被驅逐出僧團，這樣共有七種。如果堅持邪見，努力阻止不悔改就被驅逐出僧團，對於拒絕的爭端，如果用八種或更多證據無法平息，就被驅逐出僧團，共有兩種，這樣共有九種。對於基礎不穩固的情況，有多少種基礎呢？ 有兩種：未見和拒絕糾正而被驅逐。對於堅持邪見的人，是否進行了勸誡，有兩種情況。第一種情況屬於基礎穩固的情況。第二種情況和第五種情況一樣，對於拒絕的爭端，是否事先進行了平息，有兩種情況。第一種情況屬於基礎穩固的情況。第二種情況和第六種情況一樣。這些情況的原則是：如果已經宣佈墮落，拒絕糾正，並且勸誡后仍然無法糾正，就說『未見』，如果拒絕證明已經糾正，就應該驅逐出僧團。』這樣說，就能實現目的，也不會有無法反駁的過失。』這樣解釋。這樣，前後兩種觀點在根本上沒有太大差異。但是，如果稍微研究一下前一種觀點，就會發現，如果將邪惡行為歸類為搶劫或殺戮，那麼只有基礎穩固的情況。如果將墮落歸類為可以糾正的情況，那麼就解釋為基礎不穩固的情況，這在某些情況下是不恰當的。例如，在有表達的情況下，或者在舉行布薩等儀式時。

【English Translation】 Because of this. If those coercive actions lead to a mind of differentiation, thereby causing a division of actions, then this is the ritual for pacifying the division. If the Dharma wheel splits, this is the ritual for pacifying it. 'Although it is said, that is impossible. If a dispute arises, as shown in the sutras, start from the root of the dispute. That is, if arguing based on whether the root of the coercive action is established or not, then it should be pacified with as much evidence as possible. If arguing based on whether the coercive action is reasonable or not, then use the method of pacifying the dispute without partiality. If arguing whether a transgression has occurred or not, then use the method of pacifying the dispute of transgression. For those who have been expelled from the Sangha and reside without requesting forgiveness, no ritual applies, because they reside from the beginning in a place where offerings are not enjoyed. For those who abandon all causes and request forgiveness, forgiveness is accepted according to the ritual mentioned earlier. These are explanations about the conduct of the Vinaya holders, which are profound and wonderful. Some say that for these coercive actions, there are two situations: a solid foundation and a non-solid foundation. If the foundation is solid, how many foundations are there? There are four: intimidation, degradation, expulsion, and rejection, as well as efforts to prevent fighting, and expulsion from the Sangha if there is no repentance; efforts to prevent the cause of fighting, and expulsion from the Sangha if there is no repentance; having relations with a Bhikkhuni and residing together, which leads to expulsion from the Sangha, making a total of seven. If one holds wrong views and efforts to prevent repentance fail, expulsion from the Sangha occurs. For disputes of rejection, if eight or more pieces of evidence cannot pacify, expulsion from the Sangha occurs, making a total of two, thus totaling nine. For situations where the foundation is not solid, how many foundations are there? There are two: unseen and expulsion for refusing to correct. For those who hold wrong views, there are two situations: whether admonishment has been given or not. The first situation belongs to the solid foundation. The second situation is the same as the fifth situation. For disputes of rejection, there are two situations: whether pacification has been done beforehand or not. The first situation belongs to the solid foundation. The second situation is the same as the sixth situation. The principle of these situations is: if a transgression has been announced, there is refusal to correct, and correction is not possible even after admonishment, then say 'unseen'. If one refuses to prove that correction has been made, then one should be expelled from the Sangha.' By doing so, the purpose can be achieved, and there will be no fault of being unable to refute.' This is how it is explained. In this way, the two views, earlier and later, do not differ greatly in essence. However, if one studies the earlier view a little, one will find that if evil actions are classified as robbery or killing, then only the solid foundation applies. If transgressions are classified as correctable, then it is explained as a non-solid foundation, which is inappropriate in some cases. For example, in cases where there is expression, or when holding Uposatha and other rituals.

---

ས་དེའི་དུས་ཀྱི་ཆད་ལས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གོ་ཆོད་པ་ཡིན་ཞིང་དེ་ལྟར་བཅད་པའི་བྱེད་པས་སྐབས་འབྱེད་པ་དང་། གཞི་དེ་ཁས་ལེན་པ་དང་། སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བ་དང་། བཀའ་བློ་མི་བདེ་བར་བྱེད་ན། དེ་ལྟར་བྱེད་པ་དེ་ལ་གཞི་དེ་གཏོང་བའི་ཕྱིར་དུ་བཞམས་བསྒོ་དང་གླེང་དྲན་སོགས་བྱེད་དམ་མི་བྱེད། མི་བྱེད་ན་མདོ་ལུང་དང་དངོས་སུ་འགལ། བྱེད་ན་དེ་ལྟར་བྱས་པས་གཞི་དེ་གཏོང་ན་ལེགས། མི་གཏོང་ན་འཐབ་དཀྲོལ་བྱེད་པ་སོགས་ལ་སྡིག་སྨད་སོགས་ཀྱི་ནན་ཏུར་བྱེད་དམ་མི་བྱེད། མི་བྱེད་ན་མདོ་ལུང་དང་དངོས་སུ་འགལ། བྱེད་པ་ལས་འོས་མེད་པ་དེ་ལྟར་གྲུ་པ་ན་ནན་ཏུར་ལ་རྩ་བའི་དབྱེ་བ་གཉིས་སུ་བསྡུད་པ་དང་། གཉིས་པོ་འགལ་བ་ཅན་དུ་འཆད་པ་མི་འཐད་ཅིང་། བསྡིགས་པ་སོགས་རྒྱུན་ཆད་དུ་ཐལ་བ་དང་། དགོས་པ་མེད་པར་ཐལ་ 6-2-91b བ་དང་། དགག་བྱ་མི་ཁེགས་པར་ཐལ་བ་རྣམས་མི་འཇུག་པར་གྲུབ་བོ། །དེར་མ་ཟད། གཞན་ལ་འཕངས་པའི་ཉེས་པ་སོ་ན་འདུག་སྟེ། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་གཞུག་པའི་ཚེ། བརྗོད་བཅས་དང་ཕུར་བཅས་ཀྱི་བྱེད་པས་རྩ་བའི་གཞི་དེ་ཕྱིར་བཅོས་བྱུང་ན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོག་གམ། ནན་ཏུར་གཞན་བྱེད་དགོས། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་ཞིང་། གཞུང་དང་འགལ། དང་པོ་ལྟར་ན། སྡིགས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་གཞི་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཀྱང་དགོས་པ་མི་འགྲུབ་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དེ། ནན་ཏུར་གཞན་བྱས་པས་འཐབ་དཀྲོལ་ལ་སོགས་པའི་བྱ་བ་དེ་ལས་ལྡོག་པ་དང་འཕྲོ་གཅོད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའམ། ཡང་ན་དེ་ཕྱིར་འཆོས་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་གཞི་ནོར། རྩ་བ་སྟོར་ཞེས་སོགས་བརྗོད་ན་མི་མཚུངས་སམ། ཡང་ལུགས་གཉིས་པ་གཞི་བརྩན་མི་བརྩན་གྱི་རྣམ་དབྱེ་འཆད་པ་དེ་ལྔ་དཔྱད་དགོས་ཏེ། གཞི་མི་བརྩན་པའི་གོ་བ་ཞིག་གཞན་དུ་གྱུར་ནས་རྩའི་གཞི་དེ་ལ་ནན་ཏུར་བྱེད་མི་དགོས་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ནམ། གཞི་གཅིག་པུ་དེ་ལ་སྐབས་མ་ཕྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་ནན་ཏུར་རིགས་མི་འདྲ་གཉིས་ཕོག་པ་ལ་བྱེད་པ་ཡིན། གཉིས་པ་ལྟར་ན་གཞི་བཙན་པ་ཁོ་ནར་སོང་། དང་པོ་ལྟར་ན། གཞི་བཙན་པ་རྣམས་ཀྱང་མི་བཙན་པར་འགྱུར་ཏེ། གཞི་དེ་དང་ལྡན་པ་ལ་ཟློག་སྒོ་དང་གླེང་དྲན་བྱས་པའི་མཐའ་ལ་བཏང་ན་གཞི་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་ནན་ཏུར་བྱེད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞི་བཙན་མི་བཙན་གྱི་ཐ་སྙད་འདི་ཡང་ནོར་བ་ཡིན་ཏེ། སྡིག་པ་ནན་ཏུར་གྱི་གཞི་དེ་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་གྱི་རྒྱུར་སོང་བ་ལྟ་བུ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་གྱི་ལས་དེའི་ཉེས་པ་དེའི་གཞི་དང་བཅས་བཞིན་དུ་དེ་མ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་བའི་ཆད་ལས་ཡིན་གྱི། འཐབ་དཀྲོལ་བྱེད་པའི་ཉེས་པ་དེའི་ཆད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ནན་ཏུར་བཅུ་བཞི་པོ་གང་རུང་གི་

【現代漢語翻譯】 在那種情況下，所有的懲罰都是有效的，並且以這種方式施加懲罰的行為會區分場合，承認基礎，不放棄罪惡的觀點，並且不會讓人不悅。如果這樣做是爲了放棄那個基礎，是否需要進行勸誡、提醒等？如果不需要，那就直接與經文相悖。如果需要，這樣做之後，如果放棄了那個基礎，那就很好。如果不放棄，那麼對於爭鬥等行為，是否需要嚴厲地譴責和懲罰？如果不需要，那就直接與經文相悖。如果不得不這樣做，那麼將嚴厲的懲罰歸納為兩個根本的區分，並且將兩者解釋為相互矛盾，這是不合理的。而且，恐嚇等行為會變成永久性的，變得沒有必要，並且無法阻止應該阻止的事情，這些都是不允許的。不僅如此，還有加諸於他人的過錯，即當罪行被置於恢復的過程中時，通過有言語和無言語的行為，如果根本的基礎被恢復了，那樣就足夠了嗎？還是需要其他的嚴厲懲罰？如果採取第二種方式，那就太過分了，並且與經文相悖。如果採取第一種方式，那麼恐嚇等行為就會變成永久性的，因為它的基礎已經改變了。此外，還有無法實現目的的過錯，因為其他的嚴厲懲罰無法阻止或中斷爭鬥等行為，或者無法恢復它。因此，如果說『基礎錯了，根源丟失了』等等，那是不合適的。此外，第二種體系解釋了基礎是否穩固的區分，這需要從五個方面進行考察：不穩固的基礎的概念是否意味著，當基礎改變時，不需要對那個根本的基礎進行嚴厲懲罰？或者是指，僅僅因為沒有區分場合等過錯，就施加了兩種不同的嚴厲懲罰？如果採取第二種方式，那就只剩下穩固的基礎了。如果採取第一種方式，那麼所有的穩固基礎也會變得不穩固，因為如果對擁有那個基礎的人進行勸誡和提醒，最終就不需要對那個基礎進行嚴厲懲罰了。穩固和不穩固的基礎的術語也是錯誤的，因為不可能出現罪惡的嚴厲懲罰的基礎變成了不被看見的驅逐的嚴厲懲罰的原因，因為不被看見的驅逐的嚴厲懲罰的行為是對那個罪行的基礎和所有相關事物的懲罰，因為他們說『沒有看見』，而不是對爭鬥行為的懲罰。十四種嚴厲懲罰中的任何一種

【English Translation】 In that case, all punishments are valid, and the act of imposing punishment in this way distinguishes the occasion, acknowledges the basis, does not abandon the view of sin, and does not cause displeasure. If doing so is for the sake of abandoning that basis, is it necessary to give admonitions, reminders, etc.? If not, then it directly contradicts the scriptures. If so, after doing so, if that basis is abandoned, then it is good. If not, then for acts such as fighting, is it necessary to severely condemn and punish? If not, then it directly contradicts the scriptures. If it is necessary to do so, then it is unreasonable to summarize severe punishments into two fundamental distinctions and to explain the two as contradictory. Moreover, intimidation, etc., would become permanent, become unnecessary, and fail to prevent what should be prevented, all of which are not allowed. Furthermore, there is the fault of placing the blame on others, namely, when a crime is placed in the process of restoration, through acts with and without words, if the fundamental basis is restored, is that sufficient? Or is another severe punishment necessary? If the second approach is taken, it is too extreme and contradicts the scriptures. If the first approach is taken, then intimidation, etc., would become permanent, because its basis has changed. In addition, there is the fault of not achieving the purpose, because other severe punishments cannot prevent or interrupt acts such as fighting, or cannot restore it. Therefore, it is inappropriate to say 'the basis is wrong, the root is lost,' etc. Furthermore, the second system explains the distinction of whether the basis is stable or unstable, which needs to be examined from five aspects: Does the concept of an unstable basis mean that when the basis changes, it is not necessary to impose severe punishment on that fundamental basis? Or does it refer to imposing two different kinds of severe punishments merely because of faults such as not distinguishing the occasion? If the second approach is taken, then only the stable basis remains. If the first approach is taken, then all stable bases would also become unstable, because if admonitions and reminders are given to those who possess that basis, ultimately there is no need to impose severe punishment on that basis. The terminology of stable and unstable bases is also incorrect, because it is impossible for the basis of severe punishment for sin to become the cause of severe punishment for unseen expulsion, because the act of severe punishment for unseen expulsion is the punishment for the basis of that crime and all related matters, because they say 'did not see,' and not the punishment for the act of fighting. Any of the fourteen severe punishments

---

གཞི་མ་ཡིན་པའི་ལྟུང་བ་གང་ཡང་ 6-2-92a རུང་བ་གླེངས་པ་ན་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། མ་མཐོང་ཞེས་ཟེར་བ་སོགས་ལ་ཡང་གསོ་དགག་གཞག་པ་དང་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་བྱ་བ་རིགས་ལ། དེ་ཡང་ནན་ཏུར་གྱི་གཞི་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་དབང་གིས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ལུགས་དང་པོས་བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་དུ་གཞུག་པའི་ཚེ། རྩ་བའི་གཞི་གང་ཡིན་གྱི་ནན་ཏུར་དེ་ཉིད་བྱེད་པར་འཆད་པ་ཡང་དེར་མ་ངེས་ཏེ། འཐབ་དཀྲོལ་བྱེད་པ་ལ་བསྡིགས་པ་ནན་ཏུར་གྱིས་མ་ལོག་ན་གནས་ཕྱུང་བྱེད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདི་ཉེས་པ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་བཞག་པའི་ནན་ཏུར་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་མི་འགལ་མོད། གནས་ཕྱུང་འདི་གཙོ་བོར་བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། འཐབ་དཀྲོལ་ཉིད་ཀྱི་ཉེས་པས་གནས་ནས་ཕྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། གནས་ཕྱུང་དེའི་བཟོད་གསོལ་འཆགས་པ་ལ་དེའི་རྒྱུ་འཐབ་དཀྲོལ་ལས་ལྡོག་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་ཕྱུང་དེས་བཟོད་པ་གསོལ་ཟིན་པའི་འོག་ཏུ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དེ་གཤེགས་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བསྡིགས་སྨད་བསྐྲད་དང་ཕྱིར་འགྱེད་བཞི་ཀའི་མཐའ་ལ་གནས་ཕྱུང་འཇུག་ཀྱང་། གཞི་མི་བཙན་པའི་དབང་གིས་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་རང་གི་འདོད་པ་འདི་ལྟར་འཆད་དེ། བོད་སྔ་མ་རྣམས་གཞི་བཙན་མི་བཙན་དང་། བྱ་ངན་འཕྲོ་གཅོད་པ་དང་། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ནན་ཏུར་གྱི་དབྱེ་བ་གཉིས་སུ་འཆད་པ་དེ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེའི་ཕྱིར་འདུ་བ་མི་སྦྱིན་པ་དང་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དག་ལ་ཡང་ངོ་། །དེ་མ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཡང་ངོ་། །ཞེས་པ་འདིས། མངོན་སུམ་དང་ཁས་ལེན་པའི་ཡན་ལག་མ་ཚང་བ་ཡང་། རྩ་བའི་གཞི་དེ་ཉིད་ཀྱི་ནན་ཏུར་བྱེད་དགོས་པར་བཤད་པ་དང་། ཡང་དེའི་རེག་མ་ཐག་ཏུ་མ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། ཕྱིར་འཆོས་པ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པར་མི་འདོད་པ་གནས་ནས་དབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་པས་རྩ་བའི་གཞི་དེ་ལ་གཞི་དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ནན་ཏུར་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་ནས་ནན་ཏུར་གཞན་བྱེད་ 6-2-92b པར་གསུངས་པ་དེ་དག་གི་དགོངས་པ་བཙལ་བ་ལས་རྣམ་པར་བརྟགས་པ་ཡིན་མོད། དེའི་ཚེ་བྱ་འདུལ་གྱིས་མ་མཐོང་ངོ་། །ཟེར་བ་གཅིག་ཉིད་ལ་གནས་ཕྱུང་བྱེད་མི་བྱེད་གཉིས་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན། བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་དུ་གཞུག་པ་དང་། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་བཞུག་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་ཀུན་སློང་ལས་ཕྱེ་བར་བཞེད་པ་དང་། གཞན་དག་གཞི་བཙན་མི་བཙན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པར་འདོད་ལ། ཕྱི་མའི་གོ་བ་ཡང་སྔ་མ་ལ་ཐུག་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཤེས་བྱེད་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་པ་ནི་འཐབ་དཀྲོལ་ལྟ་བུའི་བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་པ་ལ། བསྡིགས་པ་ལྟ་བུའི་ཆད་ལས་ཆུང་དེ་ལས་གནས་ཕྱུང་ལྟ་བུའི་ཆད་ལས་ལྕི་བ་དེ་སྟོབས་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར།

【現代漢語翻譯】 如果討論的是非根本墮罪，那麼對於不區分場合，或者說『我沒看見』等等情況，也應該進行呵責、制止和安置，對於『沒看見』的情況，應該嚴厲地驅擯，這是合理的。但這並不是因為嚴厲的根本是其他原因造成的。而且，按照第一種方式，當要阻止惡行蔓延時，有人說應該對根本原因進行嚴厲的懲罰，但情況並非總是如此。例如，如果爭鬥者不因恐嚇而停止爭鬥，就會被驅擯。如果有人說這是爲了糾正錯誤而進行的嚴厲懲罰，那麼第二種說法並沒有矛盾。驅擯主要是爲了阻止惡行蔓延，因為爭鬥本身的過錯導致了被驅擯，而且要懺悔和恢復這種驅擯，必須停止爭鬥，而且在驅擯之後，必須放棄根本墮罪。因此，即使在恐嚇、辱罵、驅逐和遣返這四種情況下都可能涉及驅擯，但這不是因為根本原因強大。然後，他這樣解釋自己的觀點：以前的藏族人將根本原因是否強大，以及阻止惡行蔓延和糾正墮罪的嚴厲懲罰分為兩種，正如所說：『因此，對於不給予集會機會和不區分場合的人，也是如此。如果他們說沒看見，也是如此。』這表明，即使不具備現量和承認的條件，也必須對根本原因進行嚴厲的懲罰。而且，緊接著說：『如果有人說沒看見，並且不願意事後糾正，就應該被驅擯。』這表明，對於根本原因，應該採取放任的態度，而採取其他的嚴厲懲罰。 因此，應該從這些話語中尋找其意圖，而不是進行分別。在這種情況下，對於僧眾的行為，僅僅是說『我沒看見』，就既有驅擯也有不驅擯的兩種說法，其原因在於阻止惡行蔓延和糾正墮罪的僧眾的發心不同。其他人則認為這是因為根本原因是否強大。后一種理解最終還是歸結於前一種，因為沒有其他原因。這種認識並不正確，因為阻止惡行蔓延，比如阻止爭鬥等惡行蔓延，從恐嚇這種較輕的懲罰到驅擯這種較重的懲罰，力量非常強大。

【English Translation】 If we are discussing non-root downfalls, then for situations where one doesn't distinguish the occasion, or says 'I didn't see,' etc., there should also be scolding, restraint, and placement. For the situation of 'didn't see,' severe expulsion should be done, which is reasonable. But this is not because the severity is due to other reasons. Moreover, according to the first method, when trying to stop the spread of evil deeds, some say that the severity should be applied to the root cause, but this is not always the case. For example, if a combatant doesn't stop fighting due to intimidation, they will be expelled. If someone says this is a severe punishment for correcting a mistake, then the second statement is not contradictory. Expulsion is mainly for stopping the spread of evil deeds, because the fault of the fighting itself leads to expulsion, and to repent and restore this expulsion, one must stop fighting, and after the expulsion, one must abandon the root downfall. Therefore, even though expulsion may be involved in all four situations of intimidation, abuse, expulsion, and repatriation, it is not because the root cause is strong. Then, he explains his own view as follows: The earlier Tibetans divided the severity of whether the root cause is strong or not, and stopping the spread of evil deeds, and correcting downfalls into two types, as it is said: 'Therefore, it is also the same for those who do not give assembly opportunities and do not distinguish the occasion. It is also the same if they say they didn't see.' This shows that even if the conditions of direct perception and admission are not met, the severity must be applied to the root cause itself. Moreover, it immediately says: 'If someone says they didn't see and are unwilling to correct it afterward, they should be expelled.' This shows that for the root cause, one should take a laissez-faire attitude, and take other severe punishments. Therefore, one should seek the intention from these words, rather than making distinctions. In this case, for the actions of the Sangha, merely saying 'I didn't see' has both expulsion and non-expulsion, the reason being the different motivations of the Sangha in stopping the spread of evil deeds and correcting downfalls. Others believe that this is because of whether the root cause is strong or not. The latter understanding ultimately comes down to the former, because there is no other reason. This understanding is not correct, because stopping the spread of evil deeds, such as stopping the spread of evil deeds like fighting, from a lighter punishment like intimidation to a heavier punishment like expulsion, the power is very strong.

---

དབྱེ་བ་དེ་འདྲ་དེ་ནན་ཏུར་ཡིན་ལ། ས་གཞན་ན་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་ནན་ཏུར་གཉིས་ཀྱི་བྱེད་པ་ལ་བརྟགས་ན། སྔ་མ་ཕྱིར་བཅོས་ལ་བསྐུལ་བ་དང་། ཕྱི་མ་བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་པར་འབྱེད་དུ་རུང་མོད། དེ་ཙམ་གྱིས་གཞི་བཙན་མི་བཙན་གྱི་ཤེས་བྱེད་དུ་མི་འགྲུབ་བོ། །དེས་ན་རང་གི་འདོད་པ་ནི། བསྡིགས་པ་སོགས་བཞི་དང་། གནས་ཕྱུང་ནན་ཏུར་གཞན་བཞི་པོའི་གཞི་མ་ཞི་བར་དགེ་འདུན་གྱིས་ཤེས་ནས་གླེངས་པ་ན་དང་པོར་ཁས་བླངས། ཕྱིར་བཅོས་ལ་བསྐུལ་བ་ན་མ་མཐོང་ཟེར་བ་དང་། གཞི་དེ་ཁས་བླངས་ཀྱང་བར་དུ་གཅོད་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་སྡིག་ལྟ་ཅན་གྱི་ཚིག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་། སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། སྐབས་མི་གཉེན་པར་མི་འབྱེད་པ་རྣམས་ལ་གནས་སྐབས་སུ་དེ་སྐད་ཅེས་ཟེར་བ་དེ་རྩ་བ་ལས་ཉེས་པ་ཆེར་སོང་བས་དེའི་ཆ་ནས་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་འཐོབ་པ་དང་། རྩ་བའི་གཞི་གང་ཡིན་གྱི་ནན་ཏུར་དེ་ཡང་འཐོབ་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། གོང་དུ་རྒྱས་པར་བཤད་ཟིན་པ་ལྟར་ནན་ཏུར་དེ་དག་གི་གཞི་འམ་རྒྱུ་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་གི་གཞི་ 6-2-93a དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་རིགས་འདྲ་བ་ཞིག་སྟུད་དུ་བྱུང་བ་དེ་ཕྱིར་མི་འཆོས་པར་རྒྱུན་དུ་བྱེད་པ་བཞིན་དང་། ནན་ཏུར་དང་པོ་བཞི་སོ་སོའི་མཐར་གནས་ཕྱུང་འཐོབ་ཀྱང་། དང་པོར་གཞི་དང་ནན་ཏུར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་སོ་སོར་ངེས་པ་བཞིན་ནོ། ། ༈ ནན་ཏུར་སོ་སོའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ། དེ་ལྟར་སྤྱིར་རྣམ་གཞག་བསྟན་ནས། གསུམ་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ། བཅུ་གསུམ་སྟེ། བསྡིགས་པ་དང་། སྨད་པ་དང་། བསྐྲད་པ་དང་། ཕྱིར་འགྱེད་པ་དང་། མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་དང་། ཕྱིར་མི་འཆོས་གནས་དབྱུང་དང་། སྡིག་ལྟ་ཅན་གནས་དབྱུང་དང་། འཐབ་དཀྲོལ་ལ་དབང་བས་མ་ལོག་པ་གནས་དབྱུང་དང་། འཐབ་དཀྲོལ་གྱི་རྒྱུ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པ་དང་། དགེ་སློང་མ་དང་འདྲེ་ཞིང་གནས་པ་དང་། ཆོས་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པས་ཞི་བར་མ་གྱུར་པ་གནས་དབྱུང་དང་། གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་དང་། དགག་དབྱེ་བཞག་པའོ། །འདིར་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་ནི་གནས་དབྱུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞུགས་ལ་མ་རྫོགས་པའི་རྟེན་ལ་གནས་དབྱུང་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་གནས་ཁང་ནས་བསྐྲད་པ་དེ་གནས་དབྱུང་གི་ལས་མ་ཡིན་ཏེ། ནན་ཏུར་འཆགས་པ་ལ་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ་ཞིག་དགོས་པའི་ཕྱིར། བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་དག་རེ་རེ་ཡང་དོན་བརྒྱད་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། གཞི་གང་ལ་དང་། དགེ་འདུན་གང་གིས་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་དང་། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་དང་། དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་དང་། ཆོ་ག་གང་གིས་དང་། སའི་ཁྱད་པར་དང་། བསྐྲད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཏེ། གོང་དུ་སྤྱིར་བཤད་པ་བཞིན་སོ་སོར་ར

【現代漢語翻譯】 這種區別是嚴格的。如果考察兩種「呵責」（Nantur，責難）的作用，即「非住處呵責」和「兩者兼具呵責」，那麼前者可以被視為敦促改正，後者可以被視為阻止惡行。但僅憑這些，還不足以判斷基礎是否穩固。因此，我自己的觀點是：如果僧團知道「恐嚇」等四種呵責和另外四種「擯出呵責」的基礎沒有平息，並且在討論時，最初承認，但在敦促改正時卻說沒看見；或者雖然承認基礎，但卻說不會阻止（惡行），說出這種懷有惡意見解的話；或者不區分場合，或者不區分親疏，只是暫時那麼說，那麼這些都比根本的過失更為嚴重，因此從這方面來說，可以獲得「擯出呵責」，並且也考慮到獲得根本基礎是什麼的呵責。正如上面詳細解釋的那樣，因為那些呵責的基礎或原因各自是確定的。例如，「不見」的「擯出」的基礎是，持續發生類似於僧殘罪的墮落，並且不改正，而是持續不斷地犯。雖然在最初的四種呵責的最後也可能獲得「擯出」，但正如最初的基礎和進行呵責的原因各自是確定的那樣。 區分每種呵責的性質： 像這樣一般性地展示了分類之後，第三部分是關於各自的特徵，共有十三種：恐嚇、責罵、驅逐、遣責、「不見」之「擯出」、「不改正」之「擯出」、「懷有惡意見解」之「擯出」、「因爭端未解決而未返回」之「擯出」、促成爭端的原因、與比丘尼混雜而住、因確立法而未平息之「擯出」、停止布薩，以及停止隨意。這裡，沙彌被驅逐不是「擯出」，因為對於尚未完全受戒者來說，「擯出」是不成立的。違犯戒律而被逐出住所，那不是「擯出」的行為，因為要成立「呵責」，需要具備能夠恢復戒律的條件。這十三種呵責，每一種都要從八個方面來解釋：基於什麼、由哪個僧團、以什麼樣的意圖、在什麼時候、爲了什麼目的、通過什麼儀式、地點的特殊性，以及施加驅逐等名稱的原因。正如上面一般性地解釋的那樣，要分別解釋。

【English Translation】 Such distinction is strict. If we examine the functions of the two types of 'Nantur' (reproach), namely 'non-dwelling reproach' and 'both combined reproach,' then the former can be regarded as urging correction, and the latter can be regarded as preventing evil deeds. However, these alone are not sufficient to determine whether the foundation is solid. Therefore, my own view is: if the Sangha knows that the foundation of the four types of 'intimidation' and the other four types of 'expulsion reproach' has not been pacified, and when discussing it, initially admits it, but when urged to correct it, says they did not see it; or although admitting the foundation, says they will not prevent (evil deeds), uttering such words with malicious views; or does not distinguish the occasion, or does not distinguish between close and distant relations, but only says so temporarily, then these are more serious than the root fault, and therefore, from this aspect, one can obtain 'expulsion reproach,' and also consider obtaining the reproach of what the fundamental basis is. As explained in detail above, because the basis or cause of those reproaches is determined separately. For example, the basis of 'non-seeing' 'expulsion' is the continuous occurrence of a similar downfall to Sanghavasesa, and not correcting it, but continuously committing it. Although 'expulsion' may also be obtained at the end of the initial four reproaches, just as the initial basis and the reason for conducting the reproach are determined separately. Distinguishing the nature of each reproach: After generally showing the classification in this way, the third part is about the characteristics of each, with a total of thirteen types: intimidation, scolding, expulsion, condemnation, 'non-seeing' 'expulsion,' 'non-correction' 'expulsion,' 'malicious view' 'expulsion,' 'non-returning due to unresolved dispute' 'expulsion,' facilitating the cause of dispute, mixing and dwelling with Bhikshunis, 'expulsion' due to not being pacified by establishing the Dharma, stopping Uposatha, and stopping Pravāraṇā. Here, the expulsion of a Shramanera is not 'expulsion,' because 'expulsion' is not established for those who have not yet fully taken vows. Expelling someone from the residence for violating the precepts is not an act of 'expulsion,' because to establish 'reproach,' it is necessary to have the conditions to be able to restore the precepts. Each of these thirteen reproaches should be explained from eight aspects: based on what, by which Sangha, with what intention, at what time, for what purpose, through what ritual, the particularity of the place, and the reason for applying the name of expulsion, etc. As explained generally above, each should be explained separately.

---

ང་རང་གི་གཞི་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །འོ་ན་སོ་སོའི་གཞི་ནི་གང་། སྒྲ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཅི་ཞེ་ན། དང་པོ་ལ། དོན་ཡོད་མེད་དང་དགོས་པ་ཆེ་ཆུང་གང་ཡིན་ཀྱང་འཐབ་མོ་ལྷུར་ལེན་པ་ནི་བསྡིགས་པའི་གཞིའོ། །དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་དངོས་གཞི་ཕྱིར་མི་འཆོས་པར་རིགས་འདྲ་བཞི་བརྒྱུད་དུ་བྱེད་པ་ནི་སྨད་པའི་འོ། ། 6-2-93b ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་འགལ་བའི་སྒོ་ནས་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པ་ནི་བསྐྲད་པའི་འོ། །རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་ཁྱིམ་པ་ལ་འཁོན་དུ་འཛིན་ཞིང་། བཟོད་པ་མི་ལེན་པ་ལ་ཕྱིར་འགྱེད་པའི་འོ། །ཆོས་དང་མཐུན་པར་ལྟུང་བ་གླེངས་པ་ན་གླེང་བྱེད་བདེན་པར་ཁས་བླངས་བཞིན་དུ་བརྗེད་དུ་བཅུག་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་པའམ་ཁས་མི་ལེན་པ་ནི་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་གི་གཞིའོ། །དམ་བཅའ་མ་ཡིན་པའི་ལྟུང་བ་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིར་མི་འཆོས་པ་ནི་ཕྱིར་མི་འཆོས་གནས་དབྱུང་གི་གཞིའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་སུ་གསུངས་པ་དེ་དག་རྟེན་ཀྱང་བར་དུ་གཅོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཞེས་ཟེར་བ་ལ་ཟློག་ཚུལ་ལྔས་ཟློག་ཀྱང་མི་གཏོང་བ་ནི་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་གནས་དབྱུང་གི་གཞིའོ། །སྔར་བསྡིགས་པ་སོགས་ཀྱིས་རྒྱུ་ལས་མ་ལོག་པ་ནི་འབད་པས་མ་ལོག་པ་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་གཞིའོ། །དངོས་སུ་འཐབ་མོ་མི་བྱེད་ཀྱང་དེའི་རྒྱུ་འཛིན་པ་ནི་རྒྱུ་མི་གཏོང་བའི་གནས་དབྱུང་ངོ་། །དགེ་སློང་མ་སོགས་དང་བཞོགས་སྟེགས་སོགས་ཀྱིས་འདྲེ་ཞིང་གནས་པ་ནི་དེའི་གནས་དབྱུང་གི་གཞིའོ། །འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་མངོན་སུམ་དང་གང་མང་གི་ཞི་བའམ། མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་མངོན་སུམ་གྱིས་མ་ཞི་བ་ནི་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པས་མ་ཞི་བའི་གནས་ཕྱུང་གི་གཞིའོ། །ཡང་གླེང་བའི་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དང་། སྐབས་ཕྱེ་ནས་གང་ཟག་དང་བསླབ་པའི་གཞི་ཡན་གར་བ་ལ་གླེང་བ། འགོག་པ་ལ་བརྗོད་བཅས་དང་ཕུར་བཅས་བྱ་བ་དང་། བརྗོད་བཅས་ཀྱིས་མ་དུལ་ན་མི་གདམས་པ་དང་། དེས་མ་དུལ་ན་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་དང་། དེས་མ་དུལ་ན་དགག་དབྱེ་བཞག་པ་དང་། དེས་མ་དུལ་ན་ཕུར་བཅས་བྱའོ། །གཞན་དག །འདི་དག་གང་ལ་བྱ་བའི་གཞི་ནི་གཞི་མི་བཙན་པ་དགུ་པོ་དག་ལའོ། །ཞེས་གསུང་མོད། དེ་ལྟ་ན་གཞི་བཙན་པའི་ལྟུང་བ་གླེང་བའི་སྐབས་མ་ཕྱེ་བ་ལ་སྡིགས་པ་སོགས་ཉིད་བྱས་པས་ས་གཞན་དུ་གནས་པར་སོང་བ་དེ་དགེ་འདུན་དང་གསོ་དགག་ལྷག་ཏུ་ 6-2-94a བྱ་བ་ཡིན་ནམ་བཞག་པར་བྱ་བ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། སྐབས་མི་དབྱེ་བ་ལ་དགག་དབྱེ་ཇི་ལྟར་རུང་སྟེ། དེ་ཉིད་སྐབས་དབྱེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གསོ་སྦྱོང་ཡང་ཇི་ལྟར་རུང་སྟེ། དེ་མ་ཕྱེ་ན་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་དང་། གསོལ་བ་དང་རྣམ་པར་བཞག་པ་འཛིན་དུ་གཞུག་པ་ཐོས་ཀྱང་། ཡོངས་སུ་དག་པ་ཉིད་དུ་ཁས་མ་བླངས་པས་དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་གོ་མི་ཆ

【現代漢語翻譯】 請按照我自己的基礎來安排這些問題。那麼，各自的基礎是什麼？引發爭端的原因又是什麼呢？首先，無論是事情有意義還是無意義，是重要還是不重要，都熱衷於爭鬥，這是恐嚇的基礎。 對於僧團殘罪（Sanghadisesa，僧伽伐尸沙），不悔改根本罪行，並且以同類四種方式延續，這是誹謗的基礎。 通過違背增上戒律（Adhisila，阿धिशील）的方式來破壞家庭，這是驅逐的基礎。對出家人和在家人懷有敵意，不接受寬容，這是遣退的基礎。當如法地指出墮落時，儘管指出者承認真實，卻讓人遺忘，從而輕視或不承認，這是不見罪驅逐的基礎。承認了非誓言的墮落後不悔改，這是不悔改驅逐的基礎。如果有人說：『佛陀所說的阻礙之法，即使依賴它也不會變成阻礙』，用五種方式反駁也不放棄，這是不放棄惡見驅逐的基礎。先前因恐嚇等原因沒有改正，這是因努力沒有改正而從住所驅逐的基礎。雖然沒有直接爭鬥，卻執著于爭鬥的原因，這是不放棄原因的驅逐。與比丘尼等以及高臺等混雜居住，這是因此驅逐的基礎。爲了遣退而爭論，通過現前或多數方式平息，或者爲了不教誡而爭論，沒有通過現前方式平息，這是通過決斷沒有平息的驅逐的基礎。還有，在指出墮落時，不區分場合；區分場合后，對個人和學處（Siksa， शिक्षा）隨意地指出；對於阻止，進行責備和懲罰；如果責備沒有調伏，就不教誡；如果這樣沒有調伏，就停止布薩（Posadha，उपोसथ）；如果這樣沒有調伏，就停止羯磨（Karmavācanā，कर्मवाचना）；如果這樣沒有調伏，就進行懲罰。其他情況也是如此。 那麼，這些行為的基礎是什麼呢？是對那九種不穩固的基礎。如是說。如果是這樣，對於穩固的基礎，在指出墮落時不區分場合，就進行恐嚇等行為，導致他們前往其他地方居住，那麼對於僧團和羯磨，是應該增加還是停止呢？如果像前者那樣，不區分場合，羯磨怎麼可能進行呢？因為那本身就是區分場合。布薩又怎麼可能進行呢？因為不區分場合，即使聽到了誦戒（Prātimokṣa，प्रातिमोक्ष）的經文，祈請和決斷，以及接受指導，因為沒有承認完全清凈，所以沒有經歷它的機會。

【English Translation】 Please arrange these questions according to my own basis. Then, what are the respective bases? And what are the causes that give rise to disputes? First, whether a matter is meaningful or meaningless, important or unimportant, being keen on fighting is the basis of intimidation. For Sanghadisesa (僧伽伐尸沙), not repenting of the fundamental offense and continuing in the same four ways is the basis of defamation. Destroying a family by violating the Adhisila (增上戒律) is the basis of expulsion. Harboring hostility towards monks and laypeople and not accepting tolerance is the basis of dismissal. When a downfall is pointed out lawfully, even though the pointer admits the truth, causing it to be forgotten, thereby despising or not admitting it, is the basis of expulsion for not seeing the offense. Not repenting after admitting a non-vow downfall is the basis of expulsion for not repenting. If someone says, 'The Dharma of obstruction spoken by the Buddha, even if relied upon, will not become an obstruction,' not giving up even when refuted in five ways is the basis of expulsion for not giving up evil views. Not correcting oneself from the causes of intimidation, etc., earlier is the basis of expulsion from the residence for not correcting oneself through effort. Although not directly fighting, clinging to the cause of fighting is the expulsion for not giving up the cause. Living mixed with bhikkhunis, etc., and high platforms, etc., is the basis of expulsion for this reason. Arguing for dismissal, pacifying through presence or majority, or arguing for not teaching, not pacifying through presence, is the basis of expulsion for not pacifying through judgment. Also, when pointing out a downfall, not distinguishing the occasion; after distinguishing the occasion, pointing out to individuals and the Siksa (學處) arbitrarily; for preventing, carrying out blame and punishment; if blame does not subdue, not teaching; if this does not subdue, stopping the Posadha (布薩); if this does not subdue, stopping the Karmavācanā (羯磨); if this does not subdue, carrying out punishment. Other situations are also like this. Then, what is the basis for these actions? It is the nine unstable bases. Thus it is said. If this is the case, for a stable basis, not distinguishing the occasion when pointing out a downfall, carrying out intimidation, etc., causing them to go and reside in other places, then for the Sangha and the Karmavācanā, should it be increased or stopped? If like the former, how is it possible to carry out the Karmavācanā without distinguishing the occasion? Because that itself is distinguishing the occasion. How is it possible to carry out the Posadha? Because without distinguishing the occasion, even if one hears the verses of the Prātimokṣa (誦戒), the prayer and judgment, and receiving guidance, because one has not admitted complete purity, there is no opportunity to experience it.

---

ོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གཞི་ཇི་ལྟར་བཙན་ཀྱང་སྐབས་མི་འབྱེད་ན་གསོ་དགག་གཞག་པ་ལས་འོས་མེད་དོ། །དེ་བཞག་པས་དུལ་བའི་ཚད་ནི། དགག་དབྱེས་དུལ་ན་ཁས་བླངས་པ་དང་། གསོ་སྦྱོང་བཞག་པས་དུལ་ན་ཕྱིར་འཆོས་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ཁས་བླངས་ནས་རྒྱུན་མ་ཆད་ན་གཞི་བཙན་དུ་འཆད་པའི་ནན་ཏུར་གྱི་ལས་དེ་དག་འཇུག་ལ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་གསོ་སྦྱོང་བྱས་ཀྱང་། ཕྱིར་བཅོས་དངོས་མ་བྱས་ན་རྩ་བའི་གཞི་དེ་ལས་གྱུར་པའི་ནན་ཏུར་གྱི་ལས་དེ་འཇུག་པས་སོ། །ཡང་བཞམས་བསྒོ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་འཐབ་དཀྲོལ་སོགས་གཞི་མི་བཙན་པར་ཁས་ལེན་པ་དང་། དེ་འདྲ་དེ་གླེང་བའི་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་སོགས་མི་འཆགས་པར་འདོད་པ་དང་འགལ་ཞིང་། དེ་འདྲ་དེ་གཞི་བཙན་པར་ཁས་ལེན་ན་ནི་དེ་ལ་སྡིགས་སྨད་སོགས་ལྟ་ཞོག །སྤྱིར་ནན་ཏུར་མི་བྱེད་པར་འདོད་པ་དང་འགལ་ལོ། །སྒྲ་བཤད་པ་ནི། གནས་ནས་འབྱིན་ནོ་ཞེས་བསྡིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ལ་གནས་ཆོས་ཤིག་ཅེས་སྨད་པའི་ཕྱིར་དང་། སུན་ཕྱུང་བའི་གནས་ནས་བསྐྲད་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དག་གིས་མཛའ་གཅུགས་ཕྱིར་འགྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། མ་མཐོང་ཞེས་ཟེར་བ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གཞུང་ལས་གསལ་བ་དེ་དག་གིས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་བཞག་པའི་ཕྱིར་དེ་ཞེས་བྱའོ། །འདིར་བྱ་འདུལ་འཛིན་ནི། གསོ་དགག་བཞག་པ་གཉིས་དང་མ་མཐོང་དང་ཕྱིར་མི་འཆོས་ཏེ་བཞི་ནི་ལྟུང་བ་གཞན་གྱི་སྐབས་ལས་ཀྱང་ 6-2-94b འབྱུང་བས་གཞི་མི་བཙན་པ་ཡིན་ལ་གཞན་རྣམས་ནི་བཙན་པའོ། །ཞེས་གསུང་མོད། གོང་དུ་དཔྱད་ཟིན་པ་དེའོ། །ལྷག་མ་མ་ཡིན་པའི་ལྟུང་བ་ལ་ནི་སྨད་པ་མི་བྱེད་དེ། ཕམ་པ་ནི་ནན་ཏུར་བྱ་བའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་དང་། གཞན་ནི་དེ་ཙམ་དུ་སྨད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་ལ་གནས་ཆོས་ཤིག་ཅེས་སྨྲས་པ་ཙམ་གྱིས་སྨད་པར་འགྱུར་བ་ཅི་ཞེ་ན། རྫོགས་ནས་ལོ་བཅུ་ལོན་ཞིང་། ལྔ་ཕྲུགས་དང་ལྡན་ཀྱང་གང་གི་དམན་པ་ཚིག་རྒྱ་མི་ཐུབ་པ་ཡིན་པས་གནས་ལ་རྟེན་དགོས་སོ་ཞེས་བསྟན་པས་སྨད་པའོ། །ཁྱིམ་པ་ཡིད་མུག་པ་སྤང་བའི་དོན་དུ་སུན་ཕྱུང་བའི་གནས་སུ་སྡོད་དུ་མི་བཞུགས་པས་ན་བསྐྲད་པའོ། །མཛའ་བ་དང་གཅུགས་པར་མི་བྱེད་པས་ན་ཕྱིར་དགྱེད་པ་ཞེས་པ་ཡང་སྤྱི་སྒྲ་བྱེ་བྲག་ལ་སྦྱར་བའོ། །ཡང་ནན་ཏུར་གྱི་གཞི་ལ། གྲགས་པ་དང་མངོན་སུམ་ཞེས་བཤད་པ་གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་དབུས་སུ་ནན་ཏུར་གྱི་རྒྱུ་ཁས་བླངས་པ་མངོན་སུམ་ཡིན་ལ། ཡུལ་གྱིས་དེ་ལྟར་ཁས་མི་ལེན་ཀྱང་གླེང་བྱེད་དགེ་འདུན་གྱིས་མཐོང་ཐོས་དོགས་གསུམ་གྱི་གཞི་ཡོད་པ་མི་གྲགས་པའོ། །ལུང་ལས་རྒྱུ་ལྔས་བསྡིགས་པའི་ལས་བྱས་ནས་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ལས་དང་འདུལ་བའི་ལས་ཡིན་ཏེ། དགེ་འདུན་འགལ་ཚབ་ཅན་དུ་མི་འགྱུར་ར

【現代漢語翻譯】 因為這個緣故。因此，無論基礎多麼牢固，如果不分場合，除了進行呵責、破斥、安立之外別無選擇。安立這些之後，調伏的標準是：如果通過呵責、破斥能夠調伏，那就是承認；如果通過安立布薩能夠調伏，那就是讓他改正。那時，如果承認之後沒有中斷，就會進行那些強調基礎牢固的嚴厲行為。即使加持並進行布薩，如果不真正改正，也會進行從根本基礎上轉變而來的嚴厲行為。此外，未經勸誡的爭鬥等，如果承認基礎不牢固，並且不分場合地談論這些，那麼安立布薩等是不合理的，並且與期望相悖。如果承認這些基礎牢固，那麼不要說斥責等，總的來說，這與不進行嚴厲行為的期望相悖。詞義解釋是：因為威脅說『從處所驅逐』，因為貶低說『對他人來說是處所之法』，因為從駁倒的處所驅逐，因為自然安住者們放棄友愛，以及因為不說『沒看見』等等，這些理由在經文中已經闡明，因為放棄這些，並且因為安立布薩和破斥，所以稱為『那』。這裡，持律者認為：安立呵責和破斥，以及『沒看見』和『不改正』這四種情況，即使在其他墮罪的情況下也會發生，因此基礎不牢固，而其他情況則牢固。雖然這樣說，但這是之前已經討論過的。對於非剩餘的墮罪，不應進行貶低，因為巴拉夷罪不是進行嚴厲行為的對象，而其他罪過也不僅僅是貶低的對象。如果僅僅說『對他人來說是處所之法』就會變成貶低，那又是什麼原因呢？因為已經圓滿十年，並且具備五種特徵，但仍然無法控制言辭，所以必須依靠處所，這表明了貶低。爲了消除在家人的沮喪，不讓他們住在被駁倒的處所，所以是驅逐。因為不友愛和親近，所以『放棄』也是將一般詞語應用於特殊情況。此外，對於嚴厲行為的基礎，『名聲』和『現量』這兩種說法的區別是：在僧團中承認嚴厲行為的原因是現量，即使地方不這樣承認，但談論者僧團有見聞疑三種基礎，這不是名聲。經文中說，通過五種原因進行威脅的行為是佛法的行為和戒律的行為，不會使僧團變得衝突不斷。 因為這個緣故。因此，無論基礎多麼牢固，如果不分場合，除了進行呵責、破斥、安立之外別無選擇。安立這些之後，調伏的標準是：如果通過呵責、破斥能夠調伏，那就是承認；如果通過安立布薩能夠調伏，那就是讓他改正。那時，如果承認之後沒有中斷，就會進行那些強調基礎牢固的嚴厲行為。即使加持並進行布薩，如果不真正改正，也會進行從根本基礎上轉變而來的嚴厲行為。此外，未經勸誡的爭鬥等，如果承認基礎不牢固，並且不分場合地談論這些，那麼安立布薩等是不合理的，並且與期望相悖。如果承認這些基礎牢固，那麼不要說斥責等，總的來說，這與不進行嚴厲行為的期望相悖。詞義解釋是：因為威脅說『從處所驅逐』，因為貶低說『對他人來說是處所之法』，因為從駁倒的處所驅逐，因為自然安住者們放棄友愛，以及因為不說『沒看見』等等，這些理由在經文中已經闡明，因為放棄這些，並且因為安立布薩和破斥，所以稱為『那』。這裡，持律者認為：安立呵責和破斥，以及『沒看見』和『不改正』這四種情況，即使在其他墮罪的情況下也會發生，因此基礎不牢固，而其他情況則牢固。雖然這樣說，但這是之前已經討論過的。對於非剩餘的墮罪，不應進行貶低，因為巴拉夷罪不是進行嚴厲行為的對象，而其他罪過也不僅僅是貶低的對象。如果僅僅說『對他人來說是處所之法』就會變成貶低，那又是什麼原因呢？因為已經圓滿十年，並且具備五種特徵，但仍然無法控制言辭，所以必須依靠處所，這表明了貶低。爲了消除在家人的沮喪，不讓他們住在被駁倒的處所，所以是驅逐。因為不友愛和親近，所以『放棄』也是將一般詞語應用於特殊情況。此外，對於嚴厲行為的基礎，『名聲』和『現量』這兩種說法的區別是：在僧團中承認嚴厲行為的原因是現量，即使地方不這樣承認，但談論者僧團有見聞疑三種基礎，這不是名聲。經文中說，通過五種原因進行威脅的行為是佛法的行為和戒律的行為，不會使僧團變得衝突不斷。

【English Translation】 For this reason. Therefore, no matter how solid the foundation, if the occasion is not distinguished, there is no choice but to rebuke, refute, and establish. After establishing these, the standard of taming is: if one can be tamed by rebuke and refutation, then it is acknowledgment; if one can be tamed by establishing the Uposatha, then it is to make him correct it. At that time, if one acknowledges and does not interrupt, then those strict actions that emphasize the solidity of the foundation will be applied. Even if one is blessed and performs the Uposatha, if one does not truly correct it, then the strict actions that have transformed from the root foundation will be applied. Furthermore, if one acknowledges that struggles, etc., without prior admonition, do not have a solid foundation, and if one does not distinguish the occasion to discuss such things, then establishing the Uposatha, etc., is unreasonable and contrary to expectations. If one acknowledges that such things have a solid foundation, then let alone scolding, etc., in general, this is contrary to the expectation of not engaging in strict actions. The explanation of the words is: because of threatening to 'expel from the place,' because of degrading by saying 'it is the Dharma of the place for others,' because of expelling from the place of refutation, because those who naturally abide give up friendship, and because of not saying 'I did not see,' etc., these reasons are clearly stated in the scriptures, because of abandoning these, and because of establishing the Uposatha and refutation, it is called 'that.' Here, the Vinaya holder thinks: establishing rebuke and refutation, and 'not seeing' and 'not correcting' these four situations can occur even in the case of other offenses, therefore the foundation is not solid, while the other situations are solid. Although it is said so, it has already been discussed before. For non-residual offenses, one should not degrade, because Parajika is not the object of strict actions, and other offenses are not merely the object of degradation. If merely saying 'it is the Dharma of the place for others' becomes degradation, then what is the reason? Because one has completed ten years and possesses five characteristics, but still cannot control speech, so one must rely on the place, which shows degradation. In order to eliminate the frustration of laypeople, they are not allowed to live in the place of refutation, so it is expulsion. Because of not being friendly and intimate, 'abandoning' is also applying a general term to a specific situation. Furthermore, regarding the foundation of strict actions, the difference between the two statements 'reputation' and 'direct perception' is: acknowledging the cause of strict actions in the Sangha is direct perception, even if the place does not acknowledge it in this way, but the Sangha that discusses it has the three foundations of seeing, hearing, and doubt, this is not reputation. The scriptures say that the act of threatening through five causes is the act of the Dharma and the act of the Vinaya, and will not make the Sangha become constantly conflicting. For this reason. Therefore, no matter how solid the foundation, if the occasion is not distinguished, there is no choice but to rebuke, refute, and establish. After establishing these, the standard of taming is: if one can be tamed by rebuke and refutation, then it is acknowledgment; if one can be tamed by establishing the Uposatha, then it is to make him correct it. At that time, if one acknowledges and does not interrupt, then those strict actions that emphasize the solidity of the foundation will be applied. Even if one is blessed and performs the Uposatha, if one does not truly correct it, then the strict actions that have transformed from the root foundation will be applied. Furthermore, if one acknowledges that struggles, etc., without prior admonition, do not have a solid foundation, and if one does not distinguish the occasion to discuss such things, then establishing the Uposatha, etc., is unreasonable and contrary to expectations. If one acknowledges that such things have a solid foundation, then let alone scolding, etc., in general, this is contrary to the expectation of not engaging in strict actions. The explanation of the words is: because of threatening to 'expel from the place,' because of degrading by saying 'it is the Dharma of the place for others,' because of expelling from the place of refutation, because those who naturally abide give up friendship, and because of not saying 'I did not see,' etc., these reasons are clearly stated in the scriptures, because of abandoning these, and because of establishing the Uposatha and refutation, it is called 'that.' Here, the Vinaya holder thinks: establishing rebuke and refutation, and 'not seeing' and 'not correcting' these four situations can occur even in the case of other offenses, therefore the foundation is not solid, while the other situations are solid. Although it is said so, it has already been discussed before. For non-residual offenses, one should not degrade, because Parajika is not the object of strict actions, and other offenses are not merely the object of degradation. If merely saying 'it is the Dharma of the place for others' becomes degradation, then what is the reason? Because one has completed ten years and possesses five characteristics, but still cannot control speech, so one must rely on the place, which shows degradation. In order to eliminate the frustration of laypeople, they are not allowed to live in the place of refutation, so it is expulsion. Because of not being friendly and intimate, 'abandoning' is also applying a general term to a specific situation. Furthermore, regarding the foundation of strict actions, the difference between the two statements 'reputation' and 'direct perception' is: acknowledging the cause of strict actions in the Sangha is direct perception, even if the place does not acknowledge it in this way, but the Sangha that discusses it has the three foundations of seeing, hearing, and doubt, this is not reputation. The scriptures say that the act of threatening through five causes is the act of the Dharma and the act of the Vinaya, and will not make the Sangha become constantly conflicting.

---

ོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། གླེང་བར་བྱས་པ་དང་། དྲན་པར་བྱས་པ་དང་། གཞི་དང་བཅས་པ་དང་། ཁས་བླངས་པ་དང་། མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་ནན་ཏུར་བདུན་ཆར་ལ་གསུངས་སོ། །དེ་བྱ་བ་ལ་ལྔ་ག་ཚང་དགོས་སམ་སྙམ་པ་ལ་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་ནི། འདུ་བ་མི་སྟེར་ན་གྲགས་པ་ཙམ་གྱིས་སོ། །ཞེས་ཡན་ལག་བཞི་མ་ཚང་ཡང་གཞི་དང་བཅས་ན་ནན་ཏུར་བདུན་པོ་དག་བྱ་བར་གསུངས་སོ། །ཡང་ཇི་སྐད་དུ། མ་མཐོང་བ་ལ་ནི། ཞེས་དང་། སྐབས་མི་འབྱེད་ན་ཡང་ཞེས་པའི་གཞུང་ཚན་གཉིས་གོང་དུ་དོན་གྱིས་བཤད་ཟིན་པ་ལྟར། གཞི་བཙན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། མི་བཙན་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་ལུགས་ 6-2-95a གཉིས་ཡོད་ཅིང་། གང་ལྟར་ཡང་། ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་གཉིས་ནི་སློབ་དཔོན་རང་གི་རིགས་པའོ། །ཡང་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་གསོ་དགག་བཞག་པའི་ནན་ཏུར་གཉིས་བྱེད་པར་བཤད་པའི་སྐབས་སུ། དཀའ་བའི་གནས་འགའ་ཞིག་ཡོད་པ་དེ་འདི་ལྟར་བཤད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གྲོལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ལྟུང་བ་གླེངས་པའི་ཚེ་སྐབས་མི་འབྱེད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོ་སྦྱོང་བཞག་ཅེས་པ། ཡུལ་དེར་གསོ་སྦྱོང་བྱེད་དུ་མི་འཇུག་པ་ཙམ་ལ་ཟེར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞི་མེད་པར་ནི་དགེ་འདུན་གྱིས་ཀྱང་མི་གླེང་ལ། དེའི་ཚེ་སྐབས་མི་འབྱེད་ན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་གསོ་དགག་གཉིས་ཀ་མི་བྱེད་པར་སོང་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཡུལ་དེ་འདྲ་དེ་ལ་གསོ་དགག་བཞག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གསོལ་བཞིའི་ལས་ཤིག་དགེ་འདུན་གྱིས་བྱེད་པ་དེ་ལ་གསོ་དགག་བཞག་པའི་ནན་ཏུར་ཞེས་བྱའོ། །འོ་ན་མི་འབྱེད་པ་དེ་ལ་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་དེ་ལྟར་བྱེད་དམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཐོག་མར་བརྗོད་བཅས་ནན་ཏུར་ཞེས་པ་ལས་དངོས་མ་ཡིན་ཀྱང་། དགེ་འདུན་ལ་མ་ཞུས་པར་གནས་གཞན་དུ་འགྲོ་བའི་ངང་དབང་མེད་པ་དེ་བྱ། དེས་མ་དུལ་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་མི་གདམས་པ་དང་གཏམ་མི་འདྲེ་བར་བྱ་བ་སོགས་གསུངས། ཡུལ་རྟེན་གཉིས་ཀས་གསོ་དགག་ལྷན་དུ་མི་བྱ་བ་སོགས་ནི་དེ་དུས་ནས་བྱུང་ཟིན་པའོ། །དེས་མ་དུལ་ན་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པའི་ལས་དང་། དེས་ཀྱང་ན་དགག་དབྱེ་བཞག་པའི་ལས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ན་དབྱར་ནང་དུ་ནན་ཏུར་གྱི་ལས་བྱེད་དགོས་པ་སྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱར་སོང་བ་ཅིག་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན་དབྱར་ནང་དུ་ནི་ལྟུང་བ་གླེང་པ་ཡང་མི་བྱ་ན། ནན་ཏུར་ལྟ་ཅི་སྨོས། དབྱར་ཁས་མ་བླངས་གོང་དེར་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པའི་ནན་ཏུར་བྱས་ཟིན་པ་དག །བཟོད་པ་མ་གསོལ་གོང་དུ་དབྱར་ཁས་ལེན་པ་དག་ནི་ངེས་པར་ཡོད་དེ། སྤོ་མགུ་སྤྱོད་པས་ཀྱང་ཁས་ལེན་ན་དང་། བསྡིགས་སྨད་སོགས་ལ་གནས་པས་ཀྱང་དེར་ཁས་ལེན་ན་འདིས་ལྟ་ཅི་སྨོས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་འདྲ་དེ་དབྱར་དེར་འདུལ་བར་ཡང་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེར་མ་དུལ་ན་གསོ་དགག་གཉིས་ཀ་བཞག་ཅིང་། དེས་ཀྱང་མ་དུལ་ན་ཕུར་བཅས་ནན་ཏུར་གྱི་མིང་ཅན་དེས་བྱ་ལ། དེའི་གོ་བ་ཡང་། 6-2

【現代漢語翻譯】 五者為何？即：談論、憶念、具基、承諾、令其現前。南圖七事中如是說。若疑行事須五者皆備，則特意遮止：若不予集會，僅以名聲即可。如是，即使四支不全，若具基，則南圖七事亦可行。又如雲：『于未見者』，及『若不辨別時機』，此二科文如前已於義中述及。故有于堅固之基施加，及於不堅固之基施加之二種方式。無論如何，『遣返』二字乃阿阇梨（Acharya，老師）自身之理。又于不辨別時機時，宣說作止持犯之二南圖之際，有數處難點，然如是宣說即得解脫。如雲：若於談論墮罪之時不辨別時機，則僧眾止息布薩。此非僅指不許于彼處行布薩，若無根據，僧眾亦不談論，彼時若不辨別時機，則彼即不行作止二事。故於如是之處，僧眾行止持犯之作法，即名為止持犯之南圖。若問：于不辨別時機者，最初即如是行事耶？非也。最初為具語南圖，雖非真實，然于未稟白僧眾前，不得擅自前往他處。若不調伏，則僧眾不勸誡，不與之交談等。于處所與所依二者皆不行止持等事，乃自彼時已然。若仍不調伏，則行止息布薩之作法，若仍不調伏，則行止息自恣之作法。如是，或有于安居期間須行南圖之事的勸誡。若云：安居期間，談論墮罪亦不應作，何況南圖？于未承諾安居前，已作止息布薩之南圖。未請息諍前，承諾安居者，則必有之。以行乞食者亦承諾，及住于訶責等處者亦于彼處承諾，何況此耶？且如是者亦可於彼安居中調伏之故。若於彼處不調伏，則止息作止二事，若仍不調伏，則以具橛南圖之名者行之。彼之意義亦為： What are the five? They are: discussing, remembering, having a basis, promising, and making it manifest. It is said in the sevenfold Nantur. If one doubts whether all five are necessary for the action, it is specifically prohibited: if an assembly is not granted, it is sufficient with just the reputation. Thus, even if the four limbs are not complete, if there is a basis, then the seven Nantur actions can be performed. Furthermore, as it is said: 'For the unseen,' and 'If the occasion is not distinguished,' these two sections have already been explained in meaning above. Therefore, there are two ways of applying it: applying it to a solid basis and applying it to a non-solid basis. In any case, the two 'returning' are the Acharya's (teacher's) own reasoning. Also, when explaining the two Nanturs of making prohibitions when the occasion is not distinguished, there are some difficult points, but explaining it in this way will resolve them. As it says: If the occasion is not distinguished when discussing transgressions, then the Sangha suspends the Uposatha (布薩). This does not only mean that the Uposatha is not allowed to be performed in that place, but if there is no basis, the Sangha will not discuss it, and if the occasion is not distinguished at that time, then they will not perform the two actions of making prohibitions. Therefore, in such a place, the action of the Sangha making prohibitions is called the Nantur of making prohibitions. If asked: Is this how it is done from the beginning for those who do not distinguish the occasion? No, it is not. At first, it is the Nantur with speech, although it is not real, one cannot go to another place without reporting to the Sangha. If they are not tamed, the Sangha will not admonish them and will not talk to them. Not performing the Uposatha together in both the place and the support has already happened since that time. If they are still not tamed, then the action of suspending the Uposatha is performed, and if they are still not tamed, then the action of suspending the Pravāraṇā (自恣) is performed. In this way, there may be an exhortation to perform the Nantur during the summer retreat. If it is said: During the summer retreat, even discussing transgressions should not be done, let alone the Nantur? Before promising the summer retreat, the Nantur of suspending the Uposatha has already been done. Those who promise the summer retreat before asking for forbearance must be there, because even those who practice begging promise, and those who stay in places of rebuke also promise there, let alone this? And because such people can also be tamed in that summer retreat. If they are not tamed there, then both the Uposatha and Pravāraṇā are suspended, and if they are still not tamed, then it is done by the one named with a stake (橛) Nantur. The meaning of that is also:

【English Translation】 What are the five? They are: discussing, remembering, having a basis, promising, and making it manifest. It is said in the sevenfold Nantur. If one doubts whether all five are necessary for the action, it is specifically prohibited: if an assembly is not granted, it is sufficient with just the reputation. Thus, even if the four limbs are not complete, if there is a basis, then the seven Nantur actions can be performed. Furthermore, as it is said: 'For the unseen,' and 'If the occasion is not distinguished,' these two sections have already been explained in meaning above. Therefore, there are two ways of applying it: applying it to a solid basis and applying it to a non-solid basis. In any case, the two 'returning' are the Acharya's (teacher's) own reasoning. Also, when explaining the two Nanturs of making prohibitions when the occasion is not distinguished, there are some difficult points, but explaining it in this way will resolve them. As it says: If the occasion is not distinguished when discussing transgressions, then the Sangha suspends the Uposatha. This does not only mean that the Uposatha is not allowed to be performed in that place, but if there is no basis, the Sangha will not discuss it, and if the occasion is not distinguished at that time, then they will not perform the two actions of making prohibitions. Therefore, in such a place, the action of the Sangha making prohibitions is called the Nantur of making prohibitions. If asked: Is this how it is done from the beginning for those who do not distinguish the occasion? No, it is not. At first, it is the Nantur with speech, although it is not real, one cannot go to another place without reporting to the Sangha. If they are not tamed, the Sangha will not admonish them and will not talk to them. Not performing the Uposatha together in both the place and the support has already happened since that time. If they are still not tamed, then the action of suspending the Uposatha is performed, and if they are still not tamed, then the action of suspending the Pravāraṇā is performed. In this way, there may be an exhortation to perform the Nantur during the summer retreat. If it is said: During the summer retreat, even discussing transgressions should not be done, let alone the Nantur? Before promising the summer retreat, the Nantur of suspending the Uposatha has already been done. Those who promise the summer retreat before asking for forbearance must be there, because even those who practice begging promise, and those who stay in places of rebuke also promise there, let alone this? And because such people can also be tamed in that summer retreat. If they are not tamed there, then both the Uposatha and Pravāraṇā are suspended, and if they are still not tamed, then it is done by the one named with a stake Nantur. The meaning of that is also:

---

-95b གང་ཟག་འདི་ལ་ཉེས་པ་འདི་བྱུང་ཡོད་པས་སུ་འདོད་པས་གླེངས་ཤིག་ཅེས་ལྟུང་བ་བཀལ་ཞིང་། ཉེས་པ་བསྟན་ཏེ་གཏོང་བའོ། །གཉིས་པོ་དེ་དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་བྱ་ན། ཇི་སྐད་དུ། དགག་དབྱེའི་དུས་མ་ཡིན་པར་དེ་བཞག་པར་མི་བྱའོ། །གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་མ་ཡིན་པར་ཡང་དེ་བཞག་པར་མི་བྱ་བ་ཉིད་དུ་བཤད་ལ། བཤད་པ་དེའི་ཚེ་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་རེ་རེ་ཞིང་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་དེ་ལྟར་བྱེད་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བཟོད་པ་མི་གསོལ་ན་ལས་གཅིག་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་གསོ་སྦྱོང་ལན་གྲངས་དུ་མར་འཇོག་ནུས་པའི་ཕྱིར། དགག་དབྱེ་འཇོག་པ་ཞེས་པའི་མིང་ཅན་ལ་གཉིས་ཏེ། ཡུལ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དགག་དབྱེ་མི་བྱེད་པར་འཇོག་པ་དང་། ཡུལ་དེ་འདྲ་དེ་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་ཆད་པ་གཅོད་པའི་ལས་སོ། །དེའི་ཆད་པ་ནི། དགེ་འདུན་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱར་མེད་པ་ཡིན་ལ། སྔ་མ་དེ་ལ་ནི་བཟོད་པ་གསོལ་མི་དགོས་པར་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པ་ཉིད་ཀྱིས་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་དེ་ལ་འཇུག་ཏུ་རུང་བའོ། །ཡུལ་རང་གིས་བཞག་པ་ལ་འཇོག་ལུགས་གཉིས་ཏེ། རིལ་གྱིས་བཞག་པ་དང་། གཞི་འམ་གང་ཟག་གང་རུང་རེ་རེ་བཞག་པའོ། །དགག་དབྱེ་བཞག་པ་འཆགས་མི་འཆགས་དང་། དེ་དགེ་འདུན་གྱིས་ནོད་མི་ནོད་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་གསུངས་པ་དེ་ཡང་བཤད་མ་ཐག་པ་འདི་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། ནན་ཏུར་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་མ་ཡིན་ལ། དེ་འཆགས་པའི་གོ་བ་ནི། ལྟུང་བ་གླེང་བའི་སྐབས་མ་ཕྱེ་བ་ཉིད་དགེ་འདུན་དང་མཐུན་པར་འཆགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་འདྲ་དེས་དེའི་སྐབས་མ་ཕྱེ་ཡང་ནན་ཏུར་བྱ་བའི་རྟེན་གྱི་འོས་མ་ཡིན་ཞིང་། དེ་གསོ་སྦྱོང་ལ་འཇུག་པའི་ཚེ་གླེང་དགོས་ན་སྐབས་འབྱེད་དུ་འཇུག་པའོ། །འོ་ན་འཇོག་པ་ཅི་ཞེ་ན། འཐབ་དཀྲོལ་དང་དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པ་དང་། ནད་པ་དལ་བ་དང་། གནས་མ་ལ་ཕན་ཕུན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། ལུས་སྲོག་དང་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་བར་ཆད་སོགས་འབྱུང་བའི་ཚེ་ནའོ། །ནད་པས་དགག་དབྱེ་འཇོག་པ་དེ་མི་འཆགས་པར་བཤད་པ་ཅི་ཞེ་ན། འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོ་ནད་པས་འཇོག་པ་དང་། གང་ལ་བྱ་བའི་ 6-2-96a ཡུལ་ནད་པས་འཇོག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཁྱོད་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་དགག་དབྱེ་མི་བྱེད་ཅེས་འཇོག་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཁོ་བོ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་དགག་དབྱེ་མ་བྱ་ཤིག །ཅེས་འཇོག་པའོ། །དེ་འདྲ་དེ་མི་འཆགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ཇི་སྲིད་ན་བའི་བར་དུ་ནི་དགག་དབྱེ་མ་བཞག་ཀྱང་གླེང་བྱ་གླེང་བྱེད་དུ་མི་རུང་ལ། ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེ་ནི་དགག་བྱ་གཞན་མེད་ན་དགག་དབྱེ་ངེས་པར་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགག་བྱ་དང་དགོས་པའི་དབང་གིས་དགག་དབྱེ་འཇོག་པ་འདི་ཡང་། དགེ་འདུན་གྱིས་དགག་དབྱེའི་དུས་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་ཡིན་གྱི། སྔ་རོལ་དུ་མ་ཡིན་ཏེ། དབྱར་ནང་དུ་རྩོད་པ

【現代漢語翻譯】 如果有人認為某人犯了錯誤，就應該指出他的錯誤並進行懲罰。那麼，這兩種情況應該在什麼時候進行呢？正如所說：'不應該在非解夏（dgeg dbye）之時進行。' 還說：'不應該在非布薩（gso sbyong）之時進行。' 在這種情況下，並非每次布薩都必須這樣做，因為如果對方不請求寬恕，僅憑一個行為就可以多次阻止布薩。所謂'阻止解夏'有兩種情況：一是地方本身不進行解夏而阻止；二是僧團對該地方進行懲罰。這種懲罰意味著不能與僧團一起進行活動。而前者不需要請求寬恕，只要改正錯誤，就可以參與僧團的活動。地方自己阻止解夏有兩種方式：一是完全阻止，二是分別阻止每個基礎或個人。關於阻止解夏是否成立，以及僧團是否接受的區分，是根據上述情況而定的，而不是根據強制執行。成立的含義是：在沒有分開討論錯誤的情況下，與僧團達成一致。即使沒有分開討論，也不適合作為強制執行的基礎。如果需要在布薩時討論，則允許分開討論。那麼，什麼是阻止呢？當存在爭端、僧團分裂的障礙，或者病人需要休息，或者對寺廟有益，或者發生身體、生命和梵行的障礙時。為什麼說病人阻止解夏不成立呢？這有兩種情況：一是阻止解夏的人是病人；二是阻止解夏的對象是病人。第一種情況是：'僧團不允許你進行解夏。' 第二種情況是：'請僧團不要對我進行解夏。' 這種情況不成立的原因是：在生病期間，即使不阻止解夏，也不能討論或進行討論；一旦從疾病中恢復，如果沒有其他障礙，就必須進行解夏。由於障礙和需要而阻止解夏，也只能在僧團進行解夏的時候進行，而不是提前，比如在雨季安居期間發生爭吵。

【English Translation】 If someone believes that someone has committed a fault, they should point out the fault and impose a penalty. So, when should these two situations occur? As it is said: 'It should not be done at a time other than the end of the rains retreat (dgeg dbye).' It is also said: 'It should not be done at a time other than the Uposatha (gso sbyong).' In this case, it is not necessary to do this every time there is an Uposatha, because if the other party does not ask for forgiveness, a single action can prevent the Uposatha multiple times. There are two situations for 'preventing the end of the rains retreat': one is that the place itself prevents the end of the rains retreat without performing it; the other is that the Sangha imposes a penalty on that place. This penalty means that one cannot participate in activities with the Sangha. The former does not require asking for forgiveness; as long as the fault is corrected, one can participate in the activities of the Sangha. There are two ways for a place to prevent the end of the rains retreat on its own: one is to prevent it completely, and the other is to prevent each basis or individual separately. The distinction between whether preventing the end of the rains retreat is valid and whether the Sangha accepts it is based on the above situation, not on enforcement. The meaning of validity is: reaching an agreement with the Sangha without discussing the fault separately. Even if it is not discussed separately, it is not suitable as a basis for enforcement. If it needs to be discussed during the Uposatha, then it is allowed to be discussed separately. So, what is prevention? When there are obstacles to disputes, division of the Sangha, or when a patient needs rest, or when it is beneficial to the temple, or when obstacles to body, life, and celibacy occur. Why is it said that a sick person preventing the end of the rains retreat is not valid? There are two situations: one is that the person preventing the end of the rains retreat is sick; the other is that the object of preventing the end of the rains retreat is sick. The first situation is: 'The Sangha does not allow you to perform the end of the rains retreat.' The second situation is: 'Please do not let the Sangha perform the end of the rains retreat on me.' The reason why this situation is not valid is that during the illness, even if the end of the rains retreat is not prevented, it cannot be discussed or conducted; once recovered from the illness, if there are no other obstacles, the end of the rains retreat must be performed. Preventing the end of the rains retreat due to obstacles and needs can only be done when the Sangha performs the end of the rains retreat, not in advance, such as when a dispute occurs during the rains retreat.

---

ར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ཕྱིས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། དགག་དབྱེ་བརྗོད་པ་རྫོགས་ནས་དེ་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་པོར་བསྐོས་པ་དེས་དགེ་སློང་རེ་རེའི་མདུན་དུ་འདུག་པ་ན་བྱེད་པ་པོས་ཕར་འཇོག་པའམ་བྱ་བ་ཡུལ་གྱིས་ཆུར་འཇོག་པ་གང་རུང་ངོ་། །དང་པོ་ནི། དེ་ན་བའི་རྐྱེན་གྱིས་དུ་མ་འམ་རེ་རེ་བའི་དགག་དབྱེ་གོ་བར་མ་བྱས་པའོ། །གཉིས་པ་ཡང་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་དེ་ལྟར་མ་བྱས་པའོ། །དགག་དབྱེ་བྱེད་པ་ན་ནད་པས་ལས་ཀྱི་གནས་སུ་འདུ་བར་མི་ནུས་ན་འདུན་པ་དང་ཡོངས་དག་འབུལ་བ་ཉིད་བཤད་ཀྱི། ཕོ་ཉ་མངགས་ནས་དགག་དབྱེ་འཇོག་པར་བྱས་ཀྱང་དགེ་འདུན་གྱིས་མི་གནོད་ཅིང་མི་འཆགས་པའོ། །སྔ་མ་ཁ་ཅིག་གི་གསུང་ནས། ཁོ་ལྟུང་བ་གླེང་བའི་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་དགག་དབྱེ་གཞག་ན་ཁོའི་འདོད་ཐོག་ཏུ་སོང་བས་ཆད་ལས་སུ་འགྱུར་བ་དཀའ་ཡང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་དགག་དབྱེ་མ་བྱས་པས་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་མ་འགྲོ་ཤིག །དེ་མ་བྱས་པས་དབྱར་གྱི་རྙེད་པ་བགོ་བར་ཡང་མི་དབང་ངོ་། །ཞེས་འདོམས་པར་འཆད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ། ། ༈ སྤྲོ་བ་བཤགས་པའི་ཕྱིར་བཅོས་པ། མཐོལ་བ། གཉིས་པ་སྤྲོ་བ་མཐོལ་བཤགས་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་བཅོས་ལ། མཐོལ་བ་དང་བཤགས་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་གཉིས་ལས་ 6-2-96b དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ལྟུང་བ་བཅབ་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་འཆད་ལ། འདི་ལ་ལྔ་སྟེ། ཡུལ་གང་ལ་མཐོལ་བ་དང་། གང་ཟག་གང་གིས་དང་། བསམ་པ་དང་། ཆོ་ག་དང་། དགོས་པའོ། །དང་པོ་ལ། གསུམ་སྟེ། བསྒོ་གྱུར་འཐོལ་བའི་ཡུལ་དང་། སོར་བཤགས་འཐོལ་བའི་དང་། དེ་ལས་གཞན་པའི་འོ། །དང་པོ་ནི། མཚམས་དེར་རྟོགས་ཀྱི་ཡུལ་ཆོས་དགུ་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་ལའོ། །གཉིས་པ་ནི། དགུ་དང་ལྡན་པའི་གནས་ཁང་དེར་གཏོགས་རྣམས་ལའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཆོས་དགུ་ལྡན་གཅིག་གིས་ཀྱང་ཆོག་པའོ། །དགུ་ནི། རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་རྣམ་དག་དང་ལྡན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། མཚན་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། མཚམས་ཀྱིས་ནང་ན་གནས་པ། གཟུགས་གཞན་དུ་མ་སྒྱུར་བ། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། ཆོས་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་སུ་མ་སོང་བ། རང་ལས་རྒྱུ་ཐ་དད་པའོ། །གཉིས་པ་གང་གིས་མཐོལ་བ་ནི་ཆོས་དྲུག་ལྡན་ཏེ། རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ། ལྟུང་བ་དྲན་ནུས་པ། གནས་ནས་མ་ཕྱུང་བ། བསམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། སྔར་ཉེས་པ་དེ་མཐོལ་མ་ཟིན་པ། གཟུགས་གཞན་དུ་མ་སྒྱུར་བའོ། །བསམ་པ་ནི་གཉིས་ཏེ། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཀུན་སློང་ལ་ངེས་འབྱུང་གི་དང་། ཞེ་ཐག་པ་ནས་མཐོལ་བ་དང་། སྔ་མ་ལ་འགྱོད་ཅིང་། ཕྱི་མ་སྡོམ་པའི་བསམ་པས་སོ། །ཆོ་ག་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བཏང་བ་དང་། དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ལྟ་བ་མི་མཐུན་པ་དང་། གནས་ནས་ཕྱུང་བ་ལ་ནི་མཐོལ་བར

【現代漢語翻譯】 因為轉變的緣故。之後也不是，因為說出遮遣差別后，那不成立的緣故。因此，被指定為遮遣差別者，當他坐在每位比丘面前時，要麼是執行者放下，要麼是行為被對像置於水中，兩者必居其一。第一種情況是，由於生病的緣故，沒有理解眾多或個別的遮遣差別。第二種情況也是，由於同樣的緣故，沒有那樣做。在進行遮遣差別時，如果病人不能參與羯磨之處，則只說意樂和完全清凈的奉獻。即使派遣使者進行遮遣差別，僧團也不會受到損害，也不會不成立。某些前代論師說：『當他不迴避談論墮罪時，如果僧團進行遮遣差別，雖然難以變成他的如意，變成懲罰，但尊者，你沒有進行遮遣差別，所以不要走到結界的外面去。因為沒有這樣做，所以也沒有資格分配夏季的利養。』也有這樣教誡的。 爲了懺悔罪過的方便：坦白，懺悔。 第二，爲了坦白懺悔等方便。在坦白和懺悔等的分類中，有兩種： 第一種是：如經中所說：『不應隱藏罪過。』等等。對此有五點：向誰坦白，由誰坦白，意樂，儀軌，必要。第一點，有三種：應坦白的受比丘戒者，應坦白的別解脫者，以及其他。第一種是：在結界內，對所有具備九種功德的證悟之境。第二種是：對屬於具備九種功德的住所的所有人。第三種是：有一個具備九種功德的人也可以。九種功德是：具備圓滿清凈的戒律，見解相同，名稱相同，具備三種名稱，住在結界內，不改變形貌，安住于自性，不傾向於其他法，與自身的原因不同。第二，由誰坦白，需要具備六種功德：具備圓滿的戒律，直到能夠恢復，能夠憶念罪過，沒有被驅逐出住所，意樂安住于自性，之前沒有坦白過那個罪過，不改變形貌。意樂有兩種：不迷惑的認知，以及從根本上生起出離心的意樂，從內心深處坦白，前一種是對過去的後悔，后一種是守護戒律的意樂。儀軌有兩種：一般性的，以及特別指定的。第一種是：對見解不同的人，以及被驅逐出住所的人，不應坦白。

【English Translation】 Because of the change. It is not later either, because after stating the negation and distinction, that does not hold. Therefore, the one appointed to make the negation and distinction, when sitting in front of each bhikshu (monk), either the performer puts it down or the action is placed in the water by the object, one of the two must be the case. The first case is that, due to the illness, the many or individual negations and distinctions have not been understood. The second case is also that, due to the same reason, it has not been done that way. When making the negation and distinction, if the sick person cannot participate in the place of karma, then only the intention and the completely pure offering are spoken of. Even if a messenger is sent to make the negation and distinction, the sangha (community) will not be harmed, and it will not be invalid. Some former teachers said: 'When he does not avoid talking about the downfall, if the sangha makes the negation and distinction, although it is difficult to turn into his wish, turning into punishment, Venerable, you have not made the negation and distinction, so do not go outside the boundary. Because you have not done this, you are also not entitled to distribute the summer gains.' There are also those who teach in this way. For the sake of confessing transgressions: Confession, Repentance. Second, for the sake of confession, repentance, etc. In the classification of confession and repentance, etc., there are two: The first is: As it is said in the sutra: 'One should not hide transgressions.' etc. There are five points to this: to whom to confess, by whom to confess, intention, ritual, necessity. The first point has three aspects: those who have taken vows and should confess, those who have taken individual liberation vows and should confess, and others. The first is: within the boundary, to all those who possess the nine qualities of the object of realization. The second is: to all those belonging to the dwelling place possessing the nine qualities. The third is: one person possessing the nine qualities is also sufficient. The nine qualities are: possessing complete and pure vows, having the same view, having the same name, possessing the three terms, residing within the boundary, not changing form, abiding in one's own nature, not inclining towards other dharmas, and being different in cause from oneself. Second, by whom to confess, one needs to possess six qualities: possessing complete vows up to the point of being able to restore them, being able to remember transgressions, not having been expelled from the dwelling place, intention abiding in one's own nature, not having confessed that transgression before, and not changing form. There are two types of intention: unconfused cognition, and the intention of fundamentally generating renunciation, confessing from the depths of one's heart, the former being regret for the past, and the latter being the intention to guard the vows. There are two types of ritual: general and specifically designated. The first is: one should not confess to those with different views, and those who have been expelled from the dwelling place.

---

་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་དག་ཆོས་འདི་པར་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་ལ་ལྟུང་བ་བཤགས་པས་བཤགས་པའི་གོ་མི་ཆོད་པའི་ཕྱིར། ཆོས་འདི་པ་ལ་དེ་བྱས་ན་བྱས་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་པ་དེ་ནི། འཆབ་ཉེས་མཐོལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་གོ་བར་བྱེད་ན་ཕྱིས་འཆབ་ཉེས་མི་འབྱུང་ཞེས་སྟོན་པའི་ 6-2-97a ཕྱིར། འཆབ་ཉེས་བྱུང་ཟིན་མཐོལ་བའི་ཡུལ་ནི། རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་སོགས་ཆོས་དགུ་པོའི་སྟེང་དུ་ལྟུང་བ་ནང་མི་མཐུན་པ་སྟེ། དེ་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་མ་ཚང་ན་མཐོལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །འདི་ལ་རྒྱ་ན་རེ། བཅབས་པའི་ཉེས་པ་བྱུང་ཟིན་མཐོལ་བས་འདག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བམ་ལྔ་ལས། མཐོལ་བ་མིང་ལ་ཡོད་པ་སྟེ་མིང་མི་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། བཤགས་པ་རིགས་ལ་ཡོད་པ་སྟེ་ལྟུང་བའི་ཐོབ་པ་ཐག་གཅོད་པའོ། །ཞེས་གསུང་ཤིང་། འགྲེལ་པ་ལས་ཀྱང་། ལྟུང་བ་གཞན་ལ་ཡང་སྔར་བཅབས་པའི་ཉེས་པ་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱ་ཞིང་ཕྱིས་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། བྱ་ན་རེ། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཐོལ་བ་མིང་ལ་ཡོད་པ་དང་། བཤགས་པ་རིགས་ལ་ཡོད་པའི་གོ་དོན་ནི། ཡུལ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ་ཆོ་ག་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པས་མཐོལ་བའི་ཆོ་ག་བྱས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འཕེལ་བ་རྒྱུན་གཅོད་པ་ལ་ནི་མིང་ཞེས་བྱ། ཡང་དངོས་ཀྱི་ཉེས་པ་དེའི་རིགས་ཀྱི་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དག་བྱེད་དུ་འདུག་པ་ལ་ནི་རིགས་ལ་ཡོད་པ་ཞེས་ཟེར་བའི་ཕྱིར། གཞན་དུ་མཐོལ་བའི་ཆོ་ག་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པས་འཆབ་ཉེས་མི་འདག་ན། སྤོ་བ་སྤྱད་པས་ལྷག་མའི་འཆབ་ཉེས་མི་འདག་པར་འགྱུར་ཏེ། འཆབ་ཉེས་དག་བྱེད་དེ་ཡང་ལྷག་མ་དངོས་ཀྱི་དག་བྱེད་དང་དུས་གཅིག་ཏུ་འབྱུང་དགོས་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ལྟུང་བ་གཅིག་ཉིད་ཡུན་རིང་པོར་བཅབས་པ་ན། འཆབས་པའི་ཉེས་པ་ཕྲུགས་ཐ་དད་པ་དུ་མ་བྱུང་བས། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱང་ཐ་དད་དུ་དགོས་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཞེས་གསུང་ངོ་། །བསྒོ་བ་ལས་གྱུར་པ་ནི། མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པའི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཟློག་ཀྱང་མ་ཉན་པ་ཡིན་པས་ཐམས་ཅད་ལ་མཐོལ་དགོས་པར་བཅས་ཤིང་། སོ་སོར་བཤགས་པ་ནི་ཟས་ལ་འདུལ་བ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་པས་གནས་ཁང་དེར་ཚོགས་པ་ལ་མཐོལ་ 6-2-97b དགོས་པར་བཅས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་བསྒོ་གྱུར་དང་སོར་བཤགས་གཉིས་ལ་ནི། འཆབས་ཉེས་དག་བྱེད་ཀྱི་མཐོལ་བ་དང་། རང་གི་ངོ་བོ་འདག་བྱེད་ཀྱི་བཤགས་པ་སོ་སོར་དགོས་པས། ཇི་སྐད་དུ། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་ཏུ་གྱུར་པ་དང་། སོ་སོར་བཤགས་པར་བྱ་བ་དང་། ཞེས་སོགས་བཤད་པ་དེར་སྤྱིར་འཆབ་མེད་དང་། བྱེ་བྲག་བསྒོ་གྱུར་དང་སོར་བཤགས་འཆབ་བཅས་མ་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པར་འཆད་དགོས་སོ། ། ༈ བཤགས་པའི་ཕྱིར་བཅོས། གཉིས་པ་བཤགས་པའི་ཕྱིར་བཅོས་ལ། གཉིས་

【現代漢語翻譯】 不會改變。因為他們沒有包含這部律，並且對他們來說，懺悔罪過並不能真正地懺悔。如果對這部律的人這樣做，那就是做了。』這句話並不是指隱瞞罪過後的坦白，如果這樣理解，那就意味著以後不會再有隱瞞罪過的情況發生。 坦白已經發生的隱瞞罪過的對象是：具足圓滿戒律等九法的人，所犯的罪過與他們不一致。如果這些人中缺少任何一個，那就不能算是坦白。對此，有人說：『隱瞞的罪過發生后，坦白並不能消除它。』因為在《五事律》中說：『坦白只是一個名稱，它只是不讓罪過增長；而懺悔則是一種類別，它能徹底斷除罪過的獲得。』並且在註釋中也說：『對於其他的罪過，也要先改正以前隱瞞的罪過，然後再改正後來的罪過。』 有人反駁說：『不是這樣的。坦白只是一個名稱，懺悔則是一種類別的含義是：對於具足條件的處所，以具足條件的儀軌進行坦白，僅僅通過這個儀軌就能阻止罪過的增長，這被稱為「名稱」。而能夠凈化所有同類罪過的實際罪過，則被稱為「類別」。』否則，如果具足條件的坦白儀軌不能消除隱瞞的罪過，那麼通過緩刑也不能消除剩餘的隱瞞罪過，因為消除隱瞞罪過也必須與消除剩餘罪過的實際方法同時進行。 此外，如果僅僅是隱瞞一個罪過很長時間，就會產生許多不同的隱瞞罪過，那麼對於所有這些罪過，也都需要不同的改正，這將會太過分了。 違背勸誡的情況是：即使當時在結界內的所有僧人都反對，也不聽從，因此必須向所有人坦白。單獨懺悔則是源於食物方面的戒律，因此必須向那個住所的僧團坦白。 因此，對於違背勸誡和單獨懺悔這兩種情況，既需要消除隱瞞罪過的坦白，也需要消除自身罪過的懺悔。正如所說：『僅僅是犯了墮罪，並且需要單獨懺悔。』等等，這裡所說的普遍沒有隱瞞，以及特別的違背勸誡和單獨懺悔，都應該解釋為沒有隱瞞的情況。 ༈ 懺悔的改正 第二，懺悔的改正分為兩種。

【English Translation】 It will not change. Because they do not contain this Dharma, and for them, confessing sins does not truly atone. If one does this for those of this Dharma, then it is done.' This statement does not refer to confessing after concealing sins; if understood that way, it would imply that there will be no more concealing of sins in the future. The object of confessing already committed concealed sins is: those who possess the complete precepts and the nine Dharmas, whose sins are inconsistent with them. If any of these people are missing, then it cannot be considered a confession. To this, some say: 'Confessing already committed concealed sins does not eliminate them.' Because in the Five Matters Vinaya it says: 'Confession is just a name, it only prevents sins from increasing; while repentance is a category, it can completely cut off the acquisition of sins.' And in the commentary it also says: 'For other sins, one must first correct the previously concealed sins, and then correct the later sins.' Someone rebuts: 'It is not like that. The meaning of confession being just a name and repentance being a category is: for a place that meets the conditions, confessing with a ritual that meets the conditions, just through this ritual can stop the increase of sins, this is called "name". And the actual sin that can purify all sins of the same kind is called "category".' Otherwise, if a confession ritual that meets the conditions cannot eliminate the concealed sins, then probation cannot eliminate the remaining concealed sins, because eliminating concealed sins must also be done at the same time as the actual method of eliminating the remaining sins. In addition, if one only conceals one sin for a long time, many different concealed sins will be produced, then for all these sins, different corrections will also be needed, which will be too much. The situation of disobeying admonishment is: even if all the monks in the boundary at that time opposed it, they would not listen, so they must confess to everyone. Separate confession is derived from the precepts regarding food, so they must confess to the Sangha in that residence. Therefore, for the two situations of disobeying admonishment and separate confession, both the confession to eliminate concealed sins and the repentance to eliminate one's own sins are needed separately. As it is said: 'Only committing a downfall, and needing to confess separately.' etc., what is said here generally without concealment, and the special disobeying admonishment and separate confession, should be explained as situations without concealment. ༈ Correction of Repentance Second, the correction of repentance is divided into two.

---

ཏེ། ལྟུང་བ་གཞན་བཤགས་པས་ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་། ལྷག་མའི་དངོས་གཞི་དབྱུང་བས་ཕྱིར་བཅོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་ལྔ་སྟེ། ཡུལ་གང་ལ་བཤགས་པ་དང་། གང་ཟག་གང་གིས་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་དང་། ཆོ་ག་དང་། དགོས་པའོ། །ཡུལ་ལ་ཡང་བཞི་སྟེ། ཕམ་པའི་སྦོམ་པོ་ལྕི་བའི་བཤགས་ཡུལ་དང་། ཡང་བའི་དང་། ལྷག་མའི་སྦོམ་པོ་ལྕི་བའི་དང་། དེ་ལས་གཞན་པ་མཐའ་དག་གི་བཤགས་ཡུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་བཅུ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་དྲུག་ཡན་ཆད། མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་ནང་གང་དུ་ཡང་སོ་སོར་མ་བཅད་པ་དག་གོ །གཉིས་པ་ནི། བཞི་ཡན་ཆད་དོ། །གསུམ་པ་ནི་མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་སོ་སོར་མ་བཅད་པ་ལྔ་ཡན་ཆད་ཡིན་ལ། ཕྱི་རོལ་དུ་ནི་བཅད་ཀྱང་རུང་བའོ། །ཡུལ་བཞི་པ་ནི། ཆོས་བཅུ་དང་ལྡན་པ་གཅིག་གི་མདུན་དུ་ཡང་རུང་བའོ། །ཆོས་བཅུ་ནི། མཐོལ་ཡུལ་དགུའི་སྟེང་དུ་ལྟུང་བའི་རིགས་མི་མཐུན་པ་དང་བཅས་པའོ། །གང་ཟག་ནི་ཁྱད་པར་བདུན་ལྡན་ཏེ། མཐོལ་བའི་སྐབས་དང་ཕལ་ཆེར་འདྲ་བ་ལ། འཆབ་པའི་ཉེས་པ་དང་མི་ལྡན་པའོ། །བསམ་པ་ནི་མྱང་ངན་ལས་འདས་པའི་དང་། འགྱོད་སྡོམ་གྱི་དང་། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་བཤགས་པར་འདོད་པའོ། །ཆོ་ག་ནི་གཉིས་ཏེ། མཐོལ་བ་སྔོན་དུ་སོང་བ་དང་། མཐོལ་བཤགས་དུས་གཅིག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་ཚུན་ཆད་ཡིན་ 6-2-98a ཀྱང་། བསྒོ་གྱུར་དང་སོ་སོར་བཤགས་པ་དག་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་དེ་ཚུན་ཆད་ཀྱི་དེ་ལས་གཞན་པ་རྣམས་སོ། །དགོས་པ་ནི། ལྟུང་བ་དག་པ་དང་རྣམ་སྨིན་འབྱིན་པ་ཐག་སྲིང་བའོ། །སྐབས་འདིར་རྒྱ་དང་བྱའི་རྒལ་ལན་འདི་ལྟར་འབྱུང་སྟེ། རྒྱ་ན་རེ། ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ནི་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱིམ་པ་ལ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཡང་ཁ་ཅིག་ནི་བཅས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། ས་རྐོ་བ་སོགས་ལྟ་བུའོ། །ཁ་ཅིག་ནི་རང་བཞིན་གྱི་སྟེང་དུ་བཅས་པ་བསྣན་པ་ཡིན་ཏེ། སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ཕམ་པ་ལྟ་བུའོ། །བཅས་པ་ནི་ཆད་པའི་ལས་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ཚེ་འདིའི་འོ། །དེ་ན་བཤགས་པ་བྱས་པས་ནི་ལྟུང་བ་རྩ་བ་ནས་དག་སྟེ་ལུས་པ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་འགྱོད་སྡོམ་གྱི་བསམ་པ་མེད་དུ་ཟིན་ཀྱང་། ཚེ་འདིའི་ཆད་ལས་དེ་ཉིད་ཚེ་འདིར་དག་པ་ཡིན་ནོ། །མ་འོངས་པའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་རྣམས་ལས་བྱུང་ལ། བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་རྣམས་ལ། ཁྱད་གསོད་དང་། མ་གུས་པ་དང་། ཞེ་སྡང་གིས་ས་རྐོ་བ་ལྟ་བུ། དེ་ཉིད་ལ་ཡང་ལྟུང་བ་གཉིས་སུ་འགྱུར་ཏེ། ས་རྐོ་བ་དང་ཞེ་སྡང་གི་ཉེས་པའོ། །ཞེ་སྡང་གི་ཉེས་པ་དེ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བཤགས་པས་འདག་ལ། རྣམ་སྨིན་ནི་སྔ་མ་ལ་འགྱོད་པ་དང་ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་པའི་བསམ་པས་བཤགས་ན་བསྲབས་པ་དང་འདག་པ་སྲིད་དོ་ཞེས་གསུངས། བྱ་ན་རེ། འདི་ལྟར་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། ལྟུང་བ་ནི་ཚེ་འདིའི་ཆད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཕྱིར་བཅོས་ཁོ་ན་ཡིན་

【現代漢語翻譯】 此外，還有通過懺悔其他罪過進行補救，以及通過去除剩餘的實質來進行補救。第一種情況有五點：在何處懺悔，由何人懺悔，以何種心態懺悔，懺悔的儀軌，以及懺悔的必要性。關於懺悔的處所，也有四種：對於墮罪中的重罪，有懺悔的處所；對於輕罪，有懺悔的處所；對於剩餘罪中的重罪，有懺悔的處所；以及對於除此之外的所有罪過，有懺悔的處所。第一種情況是：具備十種功德的比丘六人以上，在結界的內外，沒有分別劃定區域。第二種情況是：四人以上。第三種情況是：在結界內，沒有分別劃定區域，五人以上；在結界外，可以劃定區域。第四種情況是：在具備十種功德的一人面前也可以。十種功德是：在九種懺悔處的基礎上，加上不同種類的墮罪。懺悔者需要具備七種特點，與懺悔的情況大致相同，但不具備隱瞞罪過的過失。懺悔的心態是：希求解脫的心態，後悔並誓不再犯的心態，以及下定決心懺悔的心態。懺悔的儀軌有兩種：先進行懺悔，以及懺悔和坦白同時進行。第一種情況是：從單獨的墮罪開始，包括違犯戒律和單獨懺悔的情況。第二種情況是：從那之後到除此之外的所有情況。懺悔的必要性是：清凈罪過，以及推遲異熟果報的成熟。在這種情況下，關於『廣』和『鳥』的辯論如下：『廣』說：五種墮罪是佛所制定的，因為在家居士不會犯這些罪。其中有些是完全由佛制定的，比如挖掘土地等。有些是在自性的基礎上加上佛的制定，比如殺生的墮罪。佛的制定是懲罰性的行為，而且是今生的懲罰。因此，通過懺悔，罪過可以從根本上清除，不會留下任何痕跡。即使沒有後悔和誓不再犯的心態，今生的懲罰也會在今生得到清除。未來的異熟果報來自於自性的過失，而佛所制定的過失，比如輕蔑、不恭敬和嗔恨地挖掘土地等，會導致兩種罪過：挖掘土地和嗔恨的罪過。嗔恨的罪過可以像以前一樣通過懺悔來清除。至於異熟果報，據說如果對之前的行為感到後悔，並下定決心以後不再犯，那麼異熟果報可能會減輕或消除。『鳥』說：應該這樣分析：墮罪只是今生的懲罰，而且只是補救措施。 Furthermore, there is rectification through confessing other transgressions, and rectification through extracting the remaining essence. The first has five aspects: where to confess, by whom to confess, with what intention to confess, the ritual, and the necessity. Regarding the place of confession, there are four types: the place for confessing grave offenses among downfall offenses, the place for confessing minor offenses, the place for confessing grave offenses among residual offenses, and the place for confessing all other offenses. The first is: six or more monks possessing ten qualities, within or outside the boundary, without separate demarcation. The second is: four or more. The third is: within the boundary, without separate demarcation, five or more; outside, demarcation is permissible. The fourth place is: even in front of one possessing ten qualities. The ten qualities are: on top of the nine places of confession, including different types of transgressions. The person must possess seven distinctions, mostly similar to the occasion of confession, but without the fault of concealment. The intention is: the intention of liberation, the intention of regret and restraint, and the intention to confess with determination. There are two rituals: confession preceding, and confession and admission at the same time. The first is: even if it is only a single downfall, it includes those that have been admonished and confessed separately. The second is: everything else from then on. The necessity is: purifying transgressions and delaying the ripening of karma. In this context, the debate between 『Gya』 and 『Bya』 arises as follows: 『Gya』 says: The five transgressions are ordained, because they do not occur for householders. Some of them are only ordained, such as digging the earth. Some are the addition of ordination on top of nature, such as the downfall of killing. Ordination is a punitive action, and it is of this life. Therefore, by confessing, the transgression is completely purified, leaving nothing behind. Even if there is no intention of regret and restraint, the punishment of this life is purified in this life. The ripening in the future arises from the faults of nature, and from the faults of ordination, such as contempt, disrespect, and digging the earth with hatred. Even in that case, there are two transgressions: digging the earth and the fault of hatred. The fault of hatred can be cleansed by confession as before. As for the ripening, it is said that if one confesses with regret for the previous action and the intention to restrain oneself in the future, it is possible to mitigate or eliminate it. 『Bya』 says: It should be examined in this way: transgression is only the punishment of this life, and it is only a remedy.

【English Translation】 Furthermore, there is rectification through confessing other transgressions, and rectification through extracting the remaining essence. The first has five aspects: where to confess, by whom to confess, with what intention to confess, the ritual, and the necessity. Regarding the place of confession, there are four types: the place for confessing grave offenses among downfall offenses, the place for confessing minor offenses, the place for confessing grave offenses among residual offenses, and the place for confessing all other offenses. The first is: six or more monks possessing ten qualities, within or outside the boundary, without separate demarcation. The second is: four or more. The third is: within the boundary, without separate demarcation, five or more; outside, demarcation is permissible. The fourth place is: even in front of one possessing ten qualities. The ten qualities are: on top of the nine places of confession, including different types of transgressions. The person must possess seven distinctions, mostly similar to the occasion of confession, but without the fault of concealment. The intention is: the intention of liberation, the intention of regret and restraint, and the intention to confess with determination. There are two rituals: confession preceding, and confession and admission at the same time. The first is: even if it is only a single downfall, it includes those that have been admonished and confessed separately. The second is: everything else from then on. The necessity is: purifying transgressions and delaying the ripening of karma. In this context, the debate between 『Gya』 (Vast) and 『Bya』 (Bird) arises as follows: 『Gya』 says: The five transgressions are ordained, because they do not occur for householders. Some of them are only ordained, such as digging the earth. Some are the addition of ordination on top of nature, such as the downfall of killing. Ordination is a punitive action, and it is of this life. Therefore, by confessing, the transgression is completely purified, leaving nothing behind. Even if there is no intention of regret and restraint, the punishment of this life is purified in this life. The ripening in the future arises from the faults of nature, and from the faults of ordination, such as contempt, disrespect, and digging the earth with hatred. Even in that case, there are two transgressions: digging the earth and the fault of hatred. The fault of hatred can be cleansed by confession as before. As for the ripening, it is said that if one confesses with regret for the previous action and the intention to restrain oneself in the future, it is possible to mitigate or eliminate it. 『Bya』 says: It should be examined in this way: transgression is only the punishment of this life, and it is only a remedy.

---

པ་མི་འཐད་དེ་རང་དང་གཞན་གྱིས་ལྟུང་བར་མ་ཤེས་པའི་ཚེ་ཕྱིར་བཅོས་མེད་པས་ལྟུང་བ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཀྱང་འགྱོད་སྡོམ་གྱི་བསམ་པ་མེད་ན་བཤགས་པས་ཅིར་ཡང་མི་འགྱུར་བར་བསྟན་པ་དང་འགལ་ལོ། །བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ལས་རྣམ་སྨིན་མི་འབྱུང་བའང་མི་འཐད་དེ། སྡིག་པ་དང་འདྲེས་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་བས་སོ། །བཤགས་པ་བྱས་པས་ 6-2-98b རྣམ་སྨིན་འདག་མི་འདག་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་འདོད་པས་ནི། ལྟུང་བ་ནི་སྒོམ་སྤང་ཡིན་པས་བཤགས་པ་བྱས་པས་མ་འོངས་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་གཅོད་ཀྱི། རྣམ་སྨིན་དག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། །ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་བར་རབ་ཏུ་གནས། །ཤེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་འདོད། སྔ་རབས་པ་ནི། འགྱོད་སྡོམ་དྲག་པོ་དང་གཉེན་པོ་སྟོབས་ལྡན་བྱུང་ན་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་དག་པར་འགྱུར་བ་ཡོད་དེ། མདོ་ལས། གང་གིས་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ། །དགེ་བ་ཡིས་ནི་ཟད་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེས་ན་ལྟུང་བ་བཤགས་པས་འདག་པ་དང་མི་འདག་པའི་བྱེ་བྲག་ནི་དེ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །བཤགས་པའི་སྐབས་འདིར། ཇི་སྐད་དུ། དེ་གཅིག་པུ་ལྟ་བ་ཐ་མི་དད་པ་ལའོ། །ཞེས་གསུངས། དེའི་དོན་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་གཅིག་ལ་ཡང་བཤགས་པས་འདག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་ལས། སྔར་བསྟན་པའི་བྱེ་བྲག་དང་ལྡན་པ་དེ་གཅིག་པུ། ཞེས་གསུངས་པས། གོང་གིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དང་བཅས་པ་སོགས་བསྡུ་བའི་ཕྱིར། ༈ ལྷག་མའི་དངོས་གཞི་དབྱུང་བས་ཕྱིར་བཅོས་པ། ལྷག་མའི་ཕྱིར་འཆོས་ཚུལ། དེ་ལྟར་འབའ་ཞིག་པ་ཚུན་ཆད་ཀྱི་ཕྱིར་འཆོས་ཚུལ་བཤད་ནས། སྤང་ལྟུང་དང་ལྷག་མ་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་ཆོས་ཚུལ་བཤད་པ་ལ། དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སྤངས་པ་ལ་ནི་སྤངས་པ་དང་བྲལ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་སོ། །ཤེས་པས་འཆད་ལ། ལྷག་མའི་ཕྱིར་འཆོས་ཚུལ་ནི། དགེ་འདུན་ལྷག་མ་ལ་ནི། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་འཆད་ལ། དེ་ཡང་འཆབ་བཅས་ཡིན་ན་སྤོ་བ་དང་། འཆབ་མེད་ཡིན་ན་དབྱུང་བས་དག་པར་བྱེད་ཅིང་། དེའི་སྔོན་དུ་མགུ་བ་སྦྱིན་ནས་སྤྱད་པ་འགྲོ་དགོས་སོ། །དང་པོ་སྤོ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱིན་པ་དང་སྤྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་བདུན་ཏེ། ཡུལ་གང་གིས་སྦྱིན་པ། རྟེན་གང་ལ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་དང་། དུས་ཇི་སྲིད་དུ་དང་། ཆོ་ག་གང་གིས་དང་། དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་དུ་དང་། སྒྲ་བཤད་ 6-2-99a པའོ། །དང་པོ་ནི། དགེ་འདུན་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་ཏེ། གྲངས་ཚང་བ་དང་། མཚན་ཉིད་ཚང་བ་དང་། མི་མཐུན་པ་མེད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་ཆོས་བརྒྱད་དང་ལྡན་པ་སྟེ་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ། ལྟུང་བ་ལེགས་པར་དྲན་ནུས་པ་དང་། གནས་ནས་མ་ཕྱུང་བ་དང་། བསམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་། ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ་དང་། འཆབས་པའི་

【現代漢語翻譯】 如果認為不合理，那是因為自己和他人不知道犯了墮罪，沒有補救，所以不會變成墮罪。此外，如果心中沒有懺悔的意念，那麼懺悔也不會有任何改變，這與教義相悖。認為從已制定的罪過中不會產生異熟果也是不合理的，因為這會導致罪惡不可能混合。 關於懺悔后異熟果是否會消除的問題：分別說部（Vaibhāṣika）的觀點是：墮罪是修所斷（bhāvanā-prahātavya），因此懺悔可以斷除未來產生的因，但不會消除異熟果。因為『業即使經過百千劫，也不會消失，時機成熟時終將顯現』。早期的人認為，如果具有強烈的懺悔心和強大的對治力，那麼異熟果也可能被完全消除。正如經中所說：『無論做了什麼罪業，都能被善行所消除。』因此，墮罪通過懺悔是否能消除的區別不在於此。 關於懺悔的場合，正如所說：『這僅僅適用於觀點不一的情況。』對此，有些人說：即使只對一位未受具足戒（upasampadā）的人懺悔，也能消除罪業。但這是不對的，因為論典中說：『先前所說的具有區別的情況，僅僅是這樣。』因此，爲了包括前面所說的受具足戒等情況。 補救剩餘罪行的實際方法：補救剩餘罪行的方法。 如上所述，已經講解了直到『僅僅如此』的補救方法。接下來講解捨墮（naiḥsargika-pāyantika）和剩餘罪行等的補救方法。首先：正如所說：『對於捨棄之物，首先要捨棄並遠離它。』通過了解來講解。剩餘罪行的補救方法是：『對於僧殘（saṃghāvaśeṣa），』等等來講解。如果是隱瞞的罪行，則通過遷出（apakarṣaṇa）來凈化；如果是未隱瞞的罪行，則通過驅出（parivāsa）來凈化。在此之前，需要給予歡喜（mānatta），然後才能進行別住（abhyupakramaṇa）。首先，遷出分為兩種：給予（dāna）和別住。給予又分為七種：以何處給予，以何為所依，以何種意樂，持續多久，以何種儀軌，為何目的，以及詞語解釋。 首先，是具有三種特點的僧團（saṃgha）：人數圓滿、戒律圓滿、沒有不和。第二，是具有八種功德者：具有能夠恢復圓滿戒律（upasampadā）的能力，能夠清楚地記得所犯的罪行，沒有被逐出僧團，意樂自然，沒有失去資格，並且隱瞞了罪行。

【English Translation】 It is unreasonable because if oneself and others do not know that they have committed a transgression, there is no remedy, so it will not become a transgression. Furthermore, if there is no thought of repentance, confession will not change anything, which contradicts the teachings. It is also unreasonable to think that maturation does not arise from the prohibited offenses, because it would be impossible for sins to mix. Regarding whether the maturation of confession is eliminated or not: According to the Vaibhāṣika's view: Transgressions are to be abandoned by meditation (bhāvanā-prahātavya), so confession cuts off the future cause of arising, but the maturation will not be purified. Because 'deeds, even after hundreds of kalpas, will not be wasted, but will remain thoroughly until the time of arising.' The ancients believed that if there is strong repentance and a powerful antidote, then the maturation can also be completely purified. As the sutra says: 'Whatever sinful deeds have been done, will be exhausted by virtue.' Therefore, the distinction between whether transgressions are eliminated or not by confession is not that. Regarding the occasion of confession, as it is said: 'This only applies to those who have different views.' Some say that even confessing to one who is not fully ordained (upasampadā) can eliminate sins. But this is not the case, because the commentary says: 'The distinction shown earlier is only that.' Therefore, in order to include the fully ordained and other things mentioned above. The actual method of remedying the remaining basis: The method of remedying the remaining. As mentioned above, the method of remedying up to 'just that' has been explained. Next, the method of remedying abandonment (naiḥsargika-pāyantika) and remaining sins, etc., will be explained. First: As it is said: 'For what is to be abandoned, first abandon and separate from it.' Explain by understanding. The method of remedying the remaining sins is: 'For the saṃghāvaśeṣa,' etc. If it is a concealed sin, it is purified by moving out (apakarṣaṇa); if it is an unconcealed sin, it is purified by expulsion (parivāsa). Before that, it is necessary to give joy (mānatta), and then proceed to abide separately (abhyupakramaṇa). First, moving out is divided into two: giving (dāna) and abiding separately. Giving is divided into seven: where to give, what to rely on, what kind of intention, how long to continue, what kind of ritual, for what purpose, and word explanation. First, it is the sangha (saṃgha) with three special characteristics: complete number, complete discipline, and no discord. Second, it is the one with eight virtues: having the ability to restore full ordination (upasampadā), being able to clearly remember the sins committed, not being expelled from the sangha, having a natural intention, not losing eligibility, and concealing the sins.

---

ཉེས་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། གཟུགས་གཞན་དུ་མ་སྒྱུར་བ་དང་། གང་ཟག་དམན་པ་ཡིན་པ་ཅིག་ཀྱང་དགོས་ཏེ། གང་ཟག་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་ནི་སྤོ་མགུ་སྤྱད་མི་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ངོ་ཚ་དང་ལྡན་པ་དང་། མདོ་སྡེ་དང་། འདུལ་བ་དང་། མ་མོ་འཛིན་པ་དང་། ཤེས་པས་ནི་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་དགེ་འདུན་ལྷག་མ་ལས་འདག་གོ །ཞེས་གསུངས་སོ། །བསམ་པ་ནི་སྔ་མ་དག་དང་འདྲ་བའོ། །དུས་ནི་ཇི་སྲིད་བཅབ་པ་དེ་སྲིད་དུའོ། །ཆོ་ག་ནི་སྦྱོར་བ་གསོལ་བ་གདབ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། དངོས་ནི་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས། སྤོ་བའམ། གཞི་ནས་སྤོ་བའམ། ཡང་གཞི་ནས་སླང་པའི་སྤོ་བ་གསུམ་པོ་གང་རུང་སྟེར་བའོ། །དེ་ལྟར་གསུམ་དུ་དབྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྤོ་བ་སྤྱོད་བཞིན་པ་ན་ལྷག་མ་རིགས་འདྲ་གཉིས་པ་བྱུང་བའི་ཚེ་དང་། གཞི་སྤོ་སྤྱོད་བཞིན་པ་ན་རིགས་འདྲ་གསུམ་པ་བྱུང་ན་ཡང་སྤོ་ནོད་དགོས་པ་སྟེ། མགུ་བའང་དེ་དང་འདྲའོ། །དགོས་པ་ནི་སྤོ་བ་སྤྱད་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ལ་དེའི་ཡང་དགོས་པ་ནི་འཆབ་ཉེས་འདག་པའོ། །སྒྲ་བཤད་པ་ནི་དམན་པའི་སར་སྤོ་བའོ། །གཉིས་པ་མགུ་བ་ལ། སྦྱིན་པ་དང་སྤྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི་བདུན་ཏེ། ཡུལ་གང་གིས་དང་། རྟེན་གང་ལ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་སོགས་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ། འདིར་རྟེན་ནི་འཆབ་ཉེས་དང་མི་ལྡན་པའོ། །དུས་ནི་དགེ་སློང་མས་ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་། དགེ་སློང་གི་ཞག་དྲུག་ནོད་པའོ། །ཆོ་ག་ནི་གསོལ་གདབ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། དངོས་གཞིའི་མགུ་བ་གསུམ་པོ་གང་རུང་སྦྱིན་པའོ། །སྔ་མ་རྣམས་མགུ་བ་སྦྱིན་པ་ 6-2-99b བཅུ་གཉིས་སུ་འཆད་དེ། སྤོ་སྤྱད་གསུམ་ལ་རེ་རེ་ཞིང་མགུ་བ་གསུམ་གསུམ་སྦྱིན་པ་དང་། སྤོ་བ་མ་སྤྱད་པ་ལ་གསུམ་སྦྱིན་པའོ། །དགོས་པ་ནི་དབྱུང་བ་འཆགས་པའི་དོན་དུའོ། །སྤོ་མགུ་གཉིས་པོ་སྤྱད་པའི་ཚུལ་ནི། གཞུང་ན་གསལ་བའི་དམན་སྤྱོད་ལྔ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལྔ་སྤོང་བའོ། །དེ་ལྟར་སྤོ་མགུ་སྔོན་དུ་སོང་ནས། དབྱུང་བ་ལ། སྤྱད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མེད་ལ། སྦྱིན་པའི་ཚུལ་ནི་བདུན་ཏེ། ཡུལ་གང་གིས་དང་། རྟེན་གང་ལ་སོགས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་གྲངས་ཉི་ཤུའམ་བཞི་བཅུ་ཚང་བ་དང་། མཚན་ཉིད་ཚང་ཞིང་། མི་མཐུན་པ་མེད་པའོ། །གང་ཟག་ནི་མགུ་བ་སྤྱད་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའོ། །བསམ་པ་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲའོ། །ཆོ་ག་ནི་གསོལ་བ་བཏབ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་བསྡིགས་པ་དང་བཅས་པའོ། །སྔ་མ་རྣམས་དབྱུང་བ་སྦྱིན་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་འཆད་དེ། སྔ་མའི་རིགས་པས་ཤེས་སོ། །མཇུག་གཟེངས་བསྟོད་ཅིང་ཡིད་རང་བར་བྱེད་པའོ། །དེ་ལྟར་ལྷག་མ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་བཤད་ཟིན་ནས། ཕམ་པའི་ཕྱིར་བཅོས་ཚུལ་ལ། སྦྱོར་བ་སྦོམ་པོའི་བཅོས་ཚུལ་ནི་གོང་དུ་བཤད་ཟིན

【現代漢語翻譯】 還需要一個有罪過、不改變形態、地位低下的人。因為地位特殊的人不需要進行'遷悔'（spo mgu，梵文：utthāpana，梵文天城體：उत्थापन，梵文羅馬擬音：utthāpana，漢語字面意思：站立，提升）和'悅意'（mgu ba，梵文：rocayati，梵文天城體：रोचयति，梵文羅馬擬音：rocayati，漢語字面意思：使高興，悅意）。正如所說：'具有羞恥心，精通經、律、母論，有智慧的人，在一個人的面前懺悔，就能從僧殘罪中解脫。'想法與之前相同。時間是隱瞞多久，就懺悔多久。儀式是先進行祈請，然後通過祈請和四種羯磨，給予'遷'、'從根本上遷'或'再次發起的遷'這三種中的任何一種。這樣分為三種的原因是，在進行'遷悔'時，如果出現第二種同類罪，或者在進行'根本遷'時，如果出現第三種同類罪，也需要進行'遷悔'。'悅意'也是如此。目的是爲了進行'遷悔'，而更深層的目的是爲了消除隱瞞的罪過。詞義解釋是遷到低下的地方。 第二是'悅意'，包括給予和實行。第一部分有七個方面：由誰來、依靠什麼、以什麼樣的想法等等，與之前相同。這裡所依靠的是沒有隱瞞罪過的人。時間是比丘尼接受半個月，比丘接受六天。儀式是先進行祈請，然後給予三種'悅意'中的任何一種。之前所說的'悅意'是給予十二種'悅意'，即對三種'遷悔'分別給予三種'悅意'，以及對未進行'遷悔'的給予三種。目的是爲了消除煩惱。'遷悔'和'悅意'這兩種的實行方式是：接受經論中明確說明的五種低劣行為，並放棄五種特殊行為。 在'遷悔'和'悅意'之後，對於'驅擯'（dbyung ba，梵文：nissāraṇa，梵文天城體：निस्सारण，梵文羅馬擬音：nissāraṇa，漢語字面意思：驅逐，排除），沒有'實行'的說法，只有'給予'的方式，也有七個方面：由誰來、依靠什麼等等。第一方面是：男女的區別，人數達到二十或四十，具足條件，沒有不和。人是之前已經進行了'悅意'的人。想法與之前相同。儀式是先進行祈請，然後進行祈請和四種羯磨，並加以呵責。之前所說的'驅擯'是給予十二種，通過之前的推理可以理解。最後要讚揚並使之信服。 這樣，關於僧殘罪的補救方式已經講述完畢。接下來是關於'他勝罪'（pham pa，梵文：parājika，梵文天城體：पराजयिक，梵文羅馬擬音：parājika，漢語字面意思：失敗，被打敗）的補救方式。粗罪的補救方式已經在前面講述過了。

【English Translation】 It also requires someone who is guilty, does not change form, and is of low status. Because a person of special status does not need to perform 'Utthāpana' (遷悔, spo mgu, 梵文：utthāpana，梵文天城體：उत्थापन，梵文羅馬擬音：utthāpana，meaning: standing up, raising) and 'Rocayati' (悅意, mgu ba, 梵文：rocayati，梵文天城體：रोचयति，梵文羅馬擬音：rocayati，meaning: to please, to be agreeable). As it is said: 'A person with a sense of shame, proficient in Sutra, Vinaya, and Matrika, and with wisdom, can be liberated from Sanghavasesa by confessing in front of one person.' The thought is the same as before. The time is as long as it is concealed. The ritual is to first make a request, and then through the request and the four karmas, give any of the three types of 'transfer', 'transfer from the root', or 'transfer from the beginning again'. The reason for dividing it into three is that when performing 'Utthāpana', if a second similar offense occurs, or when performing 'root transfer', if a third similar offense occurs, 'Utthāpana' is also required. 'Rocayati' is also the same. The purpose is to perform 'Utthāpana', and the deeper purpose is to eliminate the concealed sin. The etymological explanation is to transfer to a lower place. The second is 'Rocayati', which includes giving and practicing. The first part has seven aspects: by whom, relying on what, with what kind of thought, etc., which are the same as before. Here, what is relied upon is a person who does not have a concealed sin. The time is that a Bhikshuni accepts half a month, and a Bhikshu accepts six days. The ritual is to first make a request, and then give any of the three 'Rocayati'. The 'Rocayati' mentioned earlier is to give twelve 'Rocayati', that is, to give three 'Rocayati' for each of the three 'Utthāpana', and to give three to those who have not performed 'Utthāpana'. The purpose is to eliminate afflictions. The way to practice these two, 'Utthāpana' and 'Rocayati', is to accept the five inferior behaviors clearly stated in the scriptures and to abandon the five special behaviors. After 'Utthāpana' and 'Rocayati', for 'Nissāraṇa' (驅擯, dbyung ba, 梵文：nissāraṇa，梵文天城體：निस्सारण，梵文羅馬擬音：nissāraṇa，meaning: expulsion, exclusion), there is no saying of 'practice', only the way of 'giving', and there are also seven aspects: by whom, relying on what, etc. The first aspect is: the distinction between men and women, the number reaches twenty or forty, meets the conditions, and there is no discord. The person is someone who has previously performed 'Rocayati'. The thought is the same as before. The ritual is to first make a request, and then perform the request and the four karmas, with rebuke. The 'Nissāraṇa' mentioned earlier is to give twelve, which can be understood through the previous reasoning. Finally, praise and convince. Thus, the method of remedying Sanghavasesa has been explained. Next is the method of remedying 'Parājika' (他勝罪, pham pa, 梵文：parājika，梵文天城體：पराजयिक，梵文羅馬擬音：parājika，meaning: defeat, being defeated). The method of remedying gross sins has been explained above.

---

་པ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་ནང་དེའི་དགེ་སློང་དྲུག་ཡན་ཆད་ལ་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་པ་རེ་བཤད་ཟིན་པས་སོ། །དངོས་གཞི་ལ་འཆབ་བཅས་དང་འཆབ་མེད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་བསྐྲད་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་བསྐྲད་པར་བྱའོ། །ཞེས་པས་སོ། །འདི་དང་གནས་ཕྱུང་གི་གནས་ནས་ཕྱུང་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། གནས་ཕྱུང་ལ་ནི་གྲོགས་ཡོད་དམ་མེད་ཀྱང་གཙུག་ལག་ཁང་ལོགས་ཤིག་ཏུ་འཇོག་པ་ཡིན་ལ། འདི་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་མི་བཞག་པའོ། །འོ་ན་ཁྱིམ་པ་དང་ཁྱད་མེད་དུ་དོར་བར་བྱའམ་ཞེ་ན། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ཡིན་ན་ལྟ་ཅི་སྨོས། མ་ཡིན་ནའང་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཉིད་ལ་གནས་པ་དེ་ཡལ་བར་དོར་བར་མི་བྱ་སྟེ། དེས་དེ་ཡལ་བར་མི་དོར་རོ། ། 6-2-100a ཞེས་བཤད་པས་སོ། །འདི་བསྐྲད་པ་ལ་ཡང་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་མཐུན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། གཱཎྜི་བརྡུངས་ནས་སྐྲོད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་དུ་ན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་བསམས་ནས། འདི་ལ་དགེ་འདུན་དབང་ངོ་། །ཞེས་བཤད། དེ་འདྲ་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ཡིན་ན་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་ལོངས་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མི་སྤྱོད་ཀྱང་། གནས་ཁང་དང་། ཟས་དང་། ཆོས་ཉན་པ་སྦྱིན་པ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྗེས་སུ་བཟུང་བར་བྱའོ། །གནས་ཕྱུང་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ལ་ནི། བཟོད་པ་གསོལ་བའི་དུས་དེར་མ་བླངས་ན། དེ་ནས་བཟུང་སྟེ་གནས་དང་ཆོས་ཀྱི་རྙེད་པའི་རིན་ཐང་རྩིས་ནས་ཚང་ན་དགེ་འདུན་ལ་ཕམ་པར་གསུངས་པས་ན་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ལ་གཅེས་སྤྲས་སུ་བྱའོ། །གཉིས་པ་འཆབ་མེད་ཀྱི་ཕྱིར་བཅོས་ནི། ཆད་པའི་ལས་ཀྱིས་བསླབ་པ་སྦྱིན་ནས་སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ལ། འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱིན་པ་དང་སྤྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་སྟེ། ཡུལ་གང་གིས་དང་། རྟེན་གང་ལ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་དང་། དུས་ཇི་སྲིད་དུ་དང་། ཆོ་ག་གང་གིས་སྦྱིན་པ་དང་། དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི་སྤོ་མགུ་སོགས་དང་འདྲའོ། །རྟེན་ནི་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་ཏེ། རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་དང་ལྡན་པ། ལྟུང་བ་ལ་ལེགས་པར་དྲན་ནུས་པ། གནས་ནས་མ་ཕྱུང་བ། བསམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པ། སྔར་བསླབ་པ་བྱིན་ཆགས་མ་ཡིན་པ། གཟུགས་གཞན་དུ་མ་སྒྱུར་བ། འཆབ་སེམས་སྐད་ཅིག་ཀྱང་མ་སྐྱེས་པའོ། །ཕམ་ལྷག་གི་འཆབ་པ་ལ། སྐད་ཅིག་དང་ཉིན་ཞག་གི་ཁྱད་པར་དེ་ཅི་ཞེ་ན། ལྷག་མའི་འཆབ་པ་དག་བྱེད་དུ་སྤོ་བ་སྤྱད་དགོས་ལ། ཕམ་པའི་འཆབ་པ་ལ་ནི་དག་བྱེད་མ་བཅས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །འདིར་འཆབ་སེམས་ནི་ལྟུང་བར་མི་འཇོག་སྟེ། ལུས་ངག་གི་ལས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བས་ན་འཆབ་ཉེས་ནི་སེམས་དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་གི་ལས་སོ། །ལས་དེ་ལའང་གང་གིས་ཉེས་པར་བྱེད་པའི་རིག་བྱེད་དང་། གང་ཉེས་པར་ 6-2-100b

【現代漢語翻譯】 因為在那個區域內，對於六個或更多僧侶來說，僅僅通過懺悔就可以消除罪過。 正文分為隱瞞和不隱瞞兩種情況。第一種情況是：違犯戒律者會被逐出寺院，正如經文所說：『違犯戒律者應被驅逐』。 這與『驅擯』的區別在於：被驅擯者，無論是否有同伴，都會被安置在寺院的某個角落；而被逐出者，則不能留在僧團的寺院中。 那麼，是否應該像對待在家居士一樣對待他們呢？如果他們是持藏者（精通三藏者），那自然不必說。即使不是，也不應放棄他們作為出家人的身份，因為不能放棄他們。 正如經文所說：『不應放棄他們』。 驅逐此人需要全體僧團一致同意，因為需要敲擊犍稚（召集僧眾的法器）來驅逐，否則會受到『分別』的譴責。考慮到這一點，有人說：『對此，僧團有權』。 如果這樣的人是持藏者，即使不能與僧團一起享用供養，也應通過住所、食物、聽法、佈施等方式來照顧他們。對於被驅擯的持藏者，如果在請求寬恕時沒有接受他們，那麼從那時起，就應該計算他們在住所和佛法方面的所得價值，如果足夠，就說他們已經戰勝了僧團，因此應該珍視持藏者。 第二種情況是對於不隱瞞者的補救措施，即通過『處分之業』給予教誡並實行。這分為兩個方面：給予和實行。第一方面有六個：以何地為處所？以何人為所依？以何種心態？持續多久？以何種儀式給予？以及必要性。 首先，處所類似於斯波莫古等地。所依之人需要具備八種條件：能夠重新獲得圓滿的戒律；能夠清楚地記得所犯的罪過；沒有被驅逐；心態自然；沒有加入僧團；以前沒有被給予教誡；沒有改變外形；沒有產生過哪怕一瞬間的隱瞞之心。 對於隱瞞波羅夷罪和僧殘罪的區別是什麼？區別在於，隱瞞僧殘罪需要轉移到凈化之處並實行，而隱瞞波羅夷罪則不需要進行凈化，原因就在於此。在這裡，隱瞞之心不被視為墮落，因為它不是身語之業。因此，隱瞞之罪是源於這種心態的身語之業。對於這種業，通過什麼來使其成為罪過呢？通過行為，以及什麼成為罪過呢？

【English Translation】 Because in that area, for six or more monks, purification is said to be achieved simply through confession. The main subject is divided into two types: concealment and non-concealment. The first is: those who violate the precepts are said to be expelled from the monastery, as it is said in the scriptures: 'Those who violate the precepts should be expelled.' The difference between this and 'banishment' is that those who are banished, whether they have companions or not, are placed in a corner of the monastery; while those who are expelled are not allowed to stay in the monastery of the Sangha. Then, should they be treated the same as laypeople? If they are Vinaya holders (those who are proficient in the three baskets), then naturally there is no need to say more. Even if they are not, they should not be abandoned as renunciants, because they cannot be abandoned. As the scriptures say: 'They should not be abandoned.' Expelling this person requires the unanimous agreement of the entire Sangha, because it is necessary to strike the Gandi (a Dharma instrument used to summon the Sangha) to expel them, otherwise they will be subject to the condemnation of 'separation'. Considering this, it is said: 'In this matter, the Sangha has the authority.' If such a person is a Vinaya holder, even if they cannot share the offerings with the Sangha, they should be taken care of through residence, food, listening to the Dharma, and donations. For a banished Vinaya holder, if they are not accepted at the time of requesting forgiveness, then from that time on, the value of their gains in residence and Dharma should be calculated, and if it is sufficient, it is said that they have defeated the Sangha, therefore Vinaya holders should be cherished. The second case is the remedy for those who do not conceal, which is called giving instruction and practice through the 'act of punishment'. This is divided into two aspects: giving and practicing. The first aspect has six parts: In what place? On what basis? With what intention? For how long? With what ceremony is it given? And the necessity. First, the place is similar to Spo Mugu and others. The basis person needs to have eight conditions: able to regain the complete precepts; able to clearly remember the offenses committed; not banished; intention is natural; not joining the Sangha; not having been given instruction before; not changing form; not having a moment of concealment. What is the difference between concealing Parajika and Sanghavasesa? The difference is that concealing Sanghavasesa requires transferring to a place of purification and practicing, while concealing Parajika does not require purification, for this reason. Here, the intention of concealing is not considered a downfall, because it is not an act of body and speech. Therefore, the sin of concealing is the act of body and speech motivated by this intention. For this act, what makes it a sin? Through the action, and what becomes a sin?

---

བྱས་པའི་ངོ་བོ། རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའོ། །བསམ་པ་ནི། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཞེ་ཐག་པ་ནས་བསླབ་པ་དེ་ནོད་པར་འདོད་པའོ། །དུས་ནི་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུའོ། །ཁ་ཅིག་དགྲ་བཅོམ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི། དེ་འདྲ་དེ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པར་སོང་བའི་དུས་ཡིན་གྱི། བསླབ་པ་ནོད་པའི་དུས་སུ་མ་བཤད་པས་མི་འཐད་དོ། །ཆོ་ག་ལ་གཉིས་ཏེ། སྦྱོར་བ་གསོལ་བ་གདབ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་བ་དང་། དངོས་གཞི་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་སྦྱིན་པའོ། །དགོས་པ་ནི་བསླབ་པ་སྤྱད་པ་འཆགས་པའི་དོན་དུའོ། །སྤྱད་པ་དེའི་ཡང་དགོས་པ་ནི། ཕམ་པའི་ཆད་ལས་ཉམས་སུ་བླངས་པས་ཕམ་པ་ཙམ་འདག་པར་འགྱུར་བའོ། །དེའི་ཡང་དགོས་པ་ནི་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་འཐོབ་རུང་དུ་བྱས་པའོ། །དེ་ལྟར་སྤྱད་པས་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་མ་བྱས་ཀྱང་། ཕམ་པ་དང་བཅས་བཞིན་དུ་དུས་བྱེད་པ་ཞེས་མི་བྱ་སྟེ། དེའི་རྣམ་སྨིན་རྒྱང་བསྲིངས་པས་མངོན་མཐོའི་སྐལ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྟུང་བའི་ངོ་བོ་ནི་ཚེ་འཕོས་པས་གཏོང་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཕམ་པ་ལས་དེའི་འཆབ་ཉེས་ལྕི་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལ་དག་བྱེད་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ལྟུང་བ་རང་གི་ལྡོག་པ་ནས་ལྕི་བ་མ་ཡིན་ཀྱང་། ཀུན་སློང་གཉིས་ལས་རྣམ་སྨིན་འབྱིན་པ་ལ་ཕྱི་མ་དབང་བཙན་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཕམ་པ་ཙམ་གྱི་ཀུན་སློང་དུ་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྒྱུན་ལྡན་དུ་བྱེད་ལ། ཉོན་མོངས་དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་འཆབ་སེམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པས་ན་བསླབ་པ་སྤྱད་པ་ཙམ་གྱིས་རྣམ་སྨིན་ཐག་བསྲིང་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དགོངས་སོ། །ལྷག་མའི་འཆབ་ཉེས་ལ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ་མགུ་བས་འདག་ཀྱང་། འཆབ་ཉེས་དག་བྱེད་དུ་སྤོ་བ་དགོས་པས་བཅབས་པའི་ཞག་གྲངས་དང་མཉམ་པའི་ཆད་ལས་འཁུར་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དེ་སྤྱོད་པའི་ཚུལ་ནི། དམན་པའི་སྤྱོད་པ་ལྔ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལྔ་སྤོང་བའོ། །བཅུ་པོ་འདི་ནི་ས་གཞན་ 6-2-101a ན་གནས་པ་དག་གིས་སྤྱོད་པའི་བྱ་བ་སྤྱིར་བཏང་ཡིན་ལ། སོ་སོར་ཕྱེ་ན་སྤོ་མགུ་སྤྱོད་པ་དྲུག་དང་། བསླབ་པ་བྱིན་པ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་དང་། མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་སྟེ་བརྒྱད་པོ་འདིས་ནི་དགག་སྒྲུབ་ཀྱི་བསླབ་བྱ་བཅུ་ཀ་ལ་སྤྱོད་པས། ས་གཞན་ན་གནས་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་པའི་མིང་གིས་འདོགས་ལ། བརྒྱད་པོ་དེའི་ནང་ནས་སྤོ་མགུ་སྤྱོད་པ་དྲུག་ནི་ཕོངས་པའི་ཚེ་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་པོར་རུང་ལ། དེའི་རིགས་པས་ཁ་སྐོང་དུ་རུང་བ་གཞན་མེད་ན་ལས་གཞན་བྱེད་པ་པོར་ཡང་རུང་བ་ཉིད་དུ་ལྟ་སྟེ། གསོལ་བའི་ལས་བྱེད་པ་པོར་རུང་ལ། གཞན་གཉིས་མི་རུང་བའི་རྣམ་དབྱེ་འཆད་དཀའ་བའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་སྤོ་ལྡན་དང་མགུ་ལྡན་དྲུག་ནི

【現代漢語翻譯】 其行為的本質：不是吠陀（Veda）的。 其意念：是不迷惑的認知，以及從內心深處渴望接受教誨。 其時間：是直至生命終結。 有些人說直至獲得阿羅漢果位。但這指的是自然存在的時期，而不是接受教誨的時期，因此不合理。 儀式分為兩種：預備階段是先行祈請，正行是透過四種行為給予（教誨）。 其必要性：是爲了實踐教誨。 實踐教誨的必要性：是因為犯下墮罪后，透過懺悔可以消除墮罪。 其更深層的必要性：是使此生能夠證得阿羅漢果位。 因此，即使透過實踐未能顯現沙門之果，也不能說是在犯下墮罪的情況下死去，因為其異熟果報被延後，仍有獲得善趣的可能。而且，墮罪的本質是因死亡而捨棄。 那麼，墮罪的隱瞞之罪是否會比墮罪本身更重呢？因為沒有說明對此進行凈化的方法。答：並非墮罪本身的嚴重性增加，而是因為兩種動機中，後者在產生異熟果報時更具影響力。因為它使成為墮罪之因的煩惱持續存在，並且與該煩惱相應的隱瞞之心傾向於顯現果報，因此僅透過實踐教誨無法延緩異熟果報，這是（宗喀巴大師）的觀點。 對於剩餘罪行的隱瞞之罪也是如此，雖然罪行本身可以通過懺悔來消除，但由於需要將隱瞞之罪轉移到凈化之行，因此必須承擔與隱瞞天數相同的懲罰。 第二，實踐的方式是：接受五種低劣的行為，並避免五種特殊的行為。 這十種行為是居住在其他地方的人們普遍實踐的行為。如果分開來看，六種隨處乞食的行為，以及給予教誨、尋求自性、給予一致性這八種行為，適用於所有十種應舍應取的教誨，因此被稱為『居住在其他地方的大修行者』。在這八種行為中，六種隨處乞食的行為，在貧困時可以作為背誦別解脫經的替代，並且如果不存在其他可以補充的方法，也可以作為從事其他事業的替代。可以作為祈請的替代，但另外兩種則不然，因為難以解釋其中的區別。同樣地，六種具有隨處乞食和滿足的行為是……

【English Translation】 The nature of the action: is not Vedic. The intention: is unconfused awareness, and sincerely desiring to receive the teachings. The time: is until the end of life. Some say until attaining Arhatship. But that refers to the time of naturally abiding, not the time of receiving teachings, so it is unreasonable. The ritual is twofold: the preliminary is preceding with supplication, and the main part is bestowing (teachings) through four actions. The necessity: is for the sake of practicing the teachings. The necessity of practicing the teachings: is because having committed a defeat, repentance can eliminate the defeat. The further necessity: is to make it possible to attain Arhatship in this very life. Therefore, even if the fruit of monastic discipline is not manifested through practice, one should not say that one dies while still having defeats, because the ripening of its karma is prolonged, so there is a chance of higher rebirth. Moreover, the nature of defeat is that it is abandoned by death. Then, does the fault of concealing a defeat become heavier than the defeat itself? Because no purification method has been taught for it. Answer: Although the severity of the defeat itself does not increase, the latter of the two motivations is more powerful in producing the ripening. Because it makes the afflictions that became the cause of the defeat continuous, and the mind of concealment that is in accordance with that affliction tends to manifest the ripening, therefore, merely practicing the teachings cannot prolong the ripening, this is (Tsongkhapa's) view. It is similar for the fault of concealing remaining offenses, although the offense itself can be eliminated by contentment, it is necessary to transfer the fault of concealment to purification, therefore, one must bear a penalty equal to the number of days concealed. Second, the way to practice it is: to accept five inferior practices and to abandon five special practices. These ten are the general practices of those who dwell in other places. If separated, the six practices of going for alms everywhere, and giving teachings, seeking the essence, and giving accordance, these eight apply to all ten teachings of what to abandon and what to adopt, therefore, they are designated by the name 'great practitioners who dwell in other places'. Among these eight, the six practices of going for alms everywhere are suitable for reciting the Pratimoksha Sutra when impoverished, and by that reasoning, if there is no other way to supplement it, it is also regarded as suitable for doing other work. It is suitable for doing the work of supplication, but the other two are not, because it is difficult to explain the distinction. Similarly, the six with going for alms and contentment are...

---

་དེར་རུང་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ལྷག་མ་དང་བཅས་པ་ཕྱིར་འཆོས་པ་ལ་ཞུགས་པ་ནི་འདོན་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པས་སོ། །ཡང་སྤྱད་པ་དང་ལྡན་པ་དྲུག་དང་། བསྡིགས་པ་སོགས་གཞིའི་ནན་ཏུར་ལ་གནས་པ་དང་། གནས་ཕྱུང་བདུན་ཏེ། བཅུ་བདུན་པོ་དེས་ནི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལྔ་འདོར་མོད། དམན་སྤྱོད་ལྔ་དང་དུ་བླང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། སྤྱད་ལྡན་དྲུག་ནི་དེ་དང་དུ་ལེན་པའི་དུས་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་དང་། དབྱུང་བ་མ་ཐོབ་པས་དེ་འདོར་བའི་དུས་སུ་མ་སླེབ་པའི་ཕྱིར་དང་། བསྡིགས་པ་སོགས་གཞི་ནི་རང་གི་བསླབ་གྲལ་ནས་སྤོ་དགོས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་ནས་ཕྱུང་བ་ནི། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་། གནས་ལོངས་ལྷན་ཅིག་པར་མི་དབང་བས་དམན་སྤྱོད་ལྔ་དང་དུ་ལེན་པའི་གོ་སྐབས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བཅུ་གཅིག་པོ་འདི་ནི་ཕོངས་པའི་ཚེ་ཡང་འདོན་པར་མི་དབང་སྟེ། གདོན་པ་ནི་མི་བྱ་བ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །བོད་རྣམས་གནས་ཕྱུང་ལས་གཞན་ན་གནས་པ་ཆུང་ངུའི་མིང་གིས་འདོགས་པ་ནི་འཐད་པར་མི་སེམས་ཏེ། ས་གཞན་ན་གནས་པ་གཞིར་བྱས་པ་ལ་ཆད་ལས་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་འདི་སྙམ་དུ། གནས་ཕྱུང་གི་ལས་བྱས་པའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་བཟོད་པ་གསོལ་ན་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ 6-2-101b ཐོབ་པས་སོ་སྙམ་ན། གསོལ་བའི་ཚེ་དེ་ཐོབ་ཀྱང་། མ་གསོལ་བའི་ཚེ་ས་གཞན་ན་གནས་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། ས་གཞན་གནས་པ་གཞན་དག་གིས་ཀྱང་སྤངས་པའི་ཕྱིར། གནས་ཕྱུང་ཞེས་པ། སྤྱིར་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་སྐྲོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་གཙུག་ལག་ཁང་ཐ་མར་འོས། ཞེས་པ་དང་། ལག་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱི་གནས་མལ་ངན་པ་རྗེས་སུ་སྦྱིན། ཞེས་པ་གནས་ཕྱུང་གི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་འདིར་དཔྱད་དགོས་པ་གཞན་ནི་འདི་ལྟར་སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ཕམ་པར་མ་སླེབ་པའི་དེའི་སྦྱོར་ལྟུང་སྦོམ་པོ་དང་། བརྫུན་སྨྲའི་ཕམ་པར་མ་གྱུར་པའི་བརྫུན་གྱི་ལྟུང་བ་དག་ལ་ཕྱིར་གསོ་ནུས་པ་དང་། གསོས་པ་ལས་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་དུ་རུང་བས་ཁྱབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་མ་གཏོགས་པ་ལ་དག་བྱེད་བཤད་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། དེར་མ་ངེས་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་ཕྱུང་བའི་ལུས་ངག་གི་ཉེས་པ་ནི། འདིར་སྲོག་གཅོད་ཕམ་པའི་སྦྱོར་ལྟུང་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཡན་ལག་གི་རྩི་བཞག་མཐའ་དག་ཚང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དག་བྱེད་ནི་འཆད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་མེད་ཀྱི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དགྲ་བཅོམ་བསད་པའི་ཕམ་པ་འཆབ་མེད་དག་བྱེད་དུ། ཆད་པའི་ལས་ཀྱི་བསླབ་པ་བྱ་ནི་སྤྱོད་མི་འཆད་པ་བཞིན་ནོ། །མཚམས་མེད་དུ་སོང་བའི་ལུས་ངག་གི་ལྟུང་བ། བཅས་པའི་ཆ་ནས་དགེ་འདུན་ལྷག་མ་དང་སྦོམ་པོ་གང་རུང་དུ་གཏོགས་པ་དག་ལ་ཡང་དག་བྱེད་མི་འཆ

【現代漢語翻譯】 更不用說允許這樣做了。正如所說：'參與恢復剩餘者，實際上就是放棄。' 因此，擁有六種受用，以及處於恐嚇等基礎的堅定狀態，還有七種逐出，這十七種會放棄五種特殊行為，但不應接受五種劣行。因為六種受用已經過了接受的時機，並且由於沒有獲得逐出，所以尚未到放棄的時機，而且恐嚇等基礎不需要從自己的學規中轉移，而被逐出者，因為本質上是安住的，並且不能同時擁有住所，所以沒有機會接受五種劣行。這十一種即使在貧困時也不能放棄，放棄是不應該做的。' 西藏人將逐出之外的稱為小住所，我認為這並不合適，因為安住在其他地方的基礎上，會處於非常嚴重的懲罰之中。對此有人認為：如果立即在完成逐出行為后請求寬恕，就能獲得本質上的安住。即使在請求時獲得了，但在沒有請求時，安住在其他地方是非常嚴重的，因為其他安住在其他地方的人也會拋棄他。所謂逐出，一般不是指從僧團的寺廟中驅逐，因為那些寺廟適合他們。'給予惡劣的手部位置的名稱'，這也是指逐出的情況。此外，這裡還需要考察的是，對於尚未達到殺生重罪的殺生行為的粗罪，以及尚未構成妄語重罪的妄語罪，是否能夠恢復，並且恢復后是否必然會恢復到本質上的安住狀態？因為據說除了隱瞞重罪之外，還有凈化之法。但情況並非如此，因為以惡意從如來身上取血的身語罪業，在這裡是殺生重罪的預備罪，因為它的所有組成部分都已具備。但對此並沒有講授凈化之法，因為這是無間罪。例如，就像對於殺死阿羅漢的無隱瞞重罪，不講授懺悔之法一樣，對於斷罪之業也不講授行為。對於進入無間罪的身語罪業，從戒律的角度來看，即使屬於僧殘或粗罪，也不講授凈化之法。 What need is there to mention allowance? As it is said, 'Engaging in restoring what remains is itself an act of abandoning.' Furthermore, the six possessions, being in a state of firmness based on intimidation, and the seven expulsions—these seventeen abandon the five special practices, but the five inferior practices should not be adopted. This is because the six possessions are past the time of being adopted, and because expulsion has not been obtained, it has not reached the time of abandoning them, and the basis of intimidation does not need to be moved from one's own disciplinary rank, and those who have been expelled, because they naturally abide and do not have authority together with residence, there is no opportunity to adopt the five inferior practices. These eleven cannot be abandoned even in times of poverty; abandoning is not to be done. Tibetans call those other than the expelled by the name of 'small dwelling,' which does not seem appropriate, because dwelling in another place is based on being in a very severe punishment. One might think, 'If one asks for forgiveness immediately after performing the act of expulsion, one will naturally obtain abiding.' Even if one obtains it at the time of asking, if one does not ask, dwelling in another place is very serious, because others who dwell in other places also abandon him. 'Expulsion' does not generally mean expelling from the monastery of the Sangha, because those monasteries are suitable for them. 'Giving a bad name to the position of the hand' is also done under the authority of expulsion. Furthermore, here it is necessary to examine whether it is possible to restore the gross offense of preparation for killing, which has not reached the pārājika (重罪) of killing, and the offenses of lying, which have not become the pārājika of lying, and whether it is pervasive that restoration necessarily leads to a return to the natural state, since purification is taught for those who do not conceal pārājikas. But that is not certain, because the physical and verbal offenses of drawing blood from the Tathāgata (如來) with malicious intent are the preparatory offenses for the pārājika of killing, because all the elements of its calculation are complete. But purification is not taught for that, because it is an action of immediate retribution. For example, just as repentance is not taught for the unconfessed pārājika of killing an arhat (阿羅漢), so too, the practice of disciplinary action for the act of severance is not taught. For physical and verbal transgressions that have resulted in immediate retribution, purification is not taught even for those that belong to the Sanghādisesa (僧殘) or gross offenses in terms of the imposed precepts.

【English Translation】 What need is there to mention allowance? As it is said, 'Engaging in restoring what remains is itself an act of abandoning.' Furthermore, the six possessions, being in a state of firmness based on intimidation, and the seven expulsions—these seventeen abandon the five special practices, but the five inferior practices should not be adopted. This is because the six possessions are past the time of being adopted, and because expulsion has not been obtained, it has not reached the time of abandoning them, and the basis of intimidation does not need to be moved from one's own disciplinary rank, and those who have been expelled, because they naturally abide and do not have authority together with residence, there is no opportunity to adopt the five inferior practices. These eleven cannot be abandoned even in times of poverty; abandoning is not to be done.' Tibetans call those other than the expelled by the name of 'small dwelling,' which does not seem appropriate, because dwelling in another place is based on being in a very severe punishment. One might think, 'If one asks for forgiveness immediately after performing the act of expulsion, one will naturally obtain abiding.' Even if one obtains it at the time of asking, if one does not ask, dwelling in another place is very serious, because others who dwell in other places also abandon him. 'Expulsion' does not generally mean expelling from the monastery of the Sangha, because those monasteries are suitable for them. 'Giving a bad name to the position of the hand' is also done under the authority of expulsion. Furthermore, here it is necessary to examine whether it is possible to restore the gross offense of preparation for killing, which has not reached the pārājika of killing, and the offenses of lying, which have not become the pārājika of lying, and whether it is pervasive that restoration necessarily leads to a return to the natural state, since purification is taught for those who do not conceal pārājikas. But that is not certain, because the physical and verbal offenses of drawing blood from the Tathāgata with malicious intent are the preparatory offenses for the pārājika of killing, because all the elements of its calculation are complete. But purification is not taught for that, because it is an action of immediate retribution. For example, just as repentance is not taught for the unconfessed pārājika of killing an arhat, so too, the practice of disciplinary action for the act of severance is not taught. For physical and verbal transgressions that have resulted in immediate retribution, purification is not taught even for those that belong to the Sanghādisesa or gross offenses in terms of the imposed precepts.

---

ད་པ་ནི་མི་འདག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་རྣམ་སྨིན་ཐག་སྲིང་བར་མི་ནུས་པས་སོ། །དེའི་གོ་བ་ཡང་བར་མཚམས་མེད་པར་མནར་མེད་དུ་སྐྱེ་ངེས་ཀྱི་ལས་ཡིན་པས་སོ། །འོ་ན་ཉམས་པ་དང་མཚམས་མེད་ཅན་གྱི་དགེ་སློང་གཉིས་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པའི་རྩ་བ་དང་དངོས་སུ་འགལ་བའི་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་ལ་རྒྱུད་ལ་ཡོད་མཉམ་དུ་མཚུངས་པར་འགྱུར་ཏེ། གཉིས་ཀ་སྡོམ་པ་ 6-2-102a གསོར་མི་རུང་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཉམས་པ་དང་མཚམས་མེད་ཅན་ལ་རྣམ་གཞག་ཐ་དད་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཞེ་ན། དེའི་ལན་ནི། ཉམས་པ་དང་མཚམས་མེད་ཅན་གཉིས་ཀ་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་བསྐྲད་དགོས་པ་དང་། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ཡིན་ན་ཡལ་བར་མི་འདོར་བ་ཉིད་དུ་མཚུངས་ཀྱང་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་དངོས་ཀྱི་འགལ་ཟླ་ཅན་དུ་མི་མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕམ་པ་མ་ཡིན་པའི་རྫུན་སྨྲ་དང་། དངོས་གཞིར་མ་གྱུར་པའི་སྲོག་གཅོད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ནི་སྡོམ་པའི་རྩ་བ་དང་དངོས་སུ་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ལས་ལྕི་བ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་མེད་ཀྱི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་ཀུན་སློང་གི་སྒོ་ནས་སོ། །དེ་ཡང་དཔེར་ན། མི་ཕལ་པའི་སྲོག་གཅོད་པའི་ཀུན་སློང་དང་། སངས་རྒྱས་བཀྲོང་བར་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་གི་ཁྱད་པར་བཞིན་དང་། རང་ནི་དགྲ་བཅོམ་པར་ཁས་ལེན་པའི་ཀུན་སློང་དང་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཆོས་ལས་ཐ་དད་དུ་འབྱེད་པའི་ཀུན་སློང་ལ་ལྕི་ཡང་གི་ཁྱད་པར་ཕྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་ལྷག་མ་ལ་དག་བྱེད་མེད་པས་ཁྱབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དབྱེ་འདོད་ཀྱི་བསམ་པས་བསླང་ཡང་། དགེ་འདུན་མ་བྱེ་ན་མཚམས་མེད་དུ་མི་འགྱུར་ཞིང་། དེའི་སྐབས་སུ་ལྷག་མར་འགྱུར་བ་དག་ཡོད་པས་སོ། །མཚམས་མེད་ཅན་འགའ་ཞིག་ལ་ཕམ་པ་དང་ལྷག་མ་གང་རུང་གིས་མ་གོས་པའི་དགེ་སློང་ཡིན་པ་ཅིག་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ། དགེ་འདུན་ཆོས་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་ཞིང་བྱེ་བས་མཚམས་མེད་དུ་སོང་ཞིང་། ཟློག་སྒོ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བས་དགེ་འདུན་ལྷག་མར་ཡང་མ་གྱུར་པའི་དགེ་སློང་དག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མཚམས་མེད་ཅན་གྱི་དགེ་སློང་བསླབ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ཅིག་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་འདྲའི་དགེ་སློང་ཡང་ཡིན། ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་པོ་གང་རུང་གི་དངོས་གཞིས་མ་གོས་པ་ཡང་ཡིན་པ་ཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 6-2-102b ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་ཏུ་གྱུར་པ་ཕན་ཆད་ནི་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་པའི་ཕྱིར། ཞེས་དཔྱད་ན། མཚམས་མེད་ཅན་དང་དགེ་སློང་རྣམ་དག་གི་གཞི་མཐུན་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་ནི་ཁས་ལེན་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་སློང་ལྟ་སྤྱོད་ཚུལ་ལྡན་པས། །འབྱེད་དོ་ཞེས་དང་། དབྱེན་ལ་ཡང་འོས་པ་མ་ཡིན་པས་ཚུལ་ཤིང་དག་འབྲིམ་པ་མི་འཆགས་པ

【現代漢語翻譯】 因此，（犯）無間罪是無法通過懺悔凈化的。理由是，它無法縮短（受報的）時間。其含義是，（犯此罪者）必定會無間地墮入無間地獄。那麼，破戒者和犯無間罪的比丘，二者都同樣具有與別解脫戒根本相違的（行為），並且都存在於相續中，是否會變得相同呢？因為二者都同樣無法恢復戒律。如果是這樣，那麼將破戒者和犯無間罪者區分開來的說法就相矛盾了。如果有人這樣問，回答是：破戒者和犯無間罪者，二者都需要被逐出僧團的寺廟，如果持有經藏，也不能捨棄，在這些方面是相同的。但二者在是否直接違背別解脫戒律方面並不相同。因為未構成根本罪的妄語和未構成實際殺生的行為，並不直接違背戒律的根本。即便如此，犯無間罪比隱瞞墮罪更嚴重，因為它是無間罪。其理由在於發心。例如，普通人殺生的發心與想要殺死佛陀的發心之間的差別，以及自認為阿羅漢的發心與將比丘僧團從佛法中分離出來的發心，其輕重程度是有區別的。那麼，是否可以得出結論，凡是僧團分裂的殘餘罪，都無法通過懺悔凈化呢？並非如此。即使是出於分裂僧團的意圖而發起（行為），如果僧團沒有實際分裂，就不會構成無間罪，並且在這種情況下，殘餘罪是可以凈化的。某些犯無間罪的比丘，可能沒有觸犯波羅夷罪或僧殘罪，因為有些比丘分裂了僧團，從而犯下無間罪，但由於沒有事先進行勸誡，因此也沒有犯僧殘罪。如果承認這一點，那麼犯無間罪的比丘，可能會保持其戒律的自性，因為這樣的比丘可能沒有觸犯五種墮罪中的任何一種，因為僅僅是犯了單墮罪，可以通過懺悔來凈化。如果這樣分析，那麼就很難承認犯無間罪者和清凈比丘可以存在於同一個基礎上。正如（經中）所說：『比丘具有見解和行爲規範，能夠進行區分』，並且『對於分裂，不應以不適當的方式分配木片』。 因此，（犯）無間罪是無法通過懺悔凈化的。理由是，它無法縮短（受報的）時間。其含義是，（犯此罪者）必定會無間地墮入無間地獄。那麼，破戒者和犯無間罪的比丘，二者都同樣具有與別解脫戒根本相違的（行為），並且都存在於相續中，是否會變得相同呢？因為二者都同樣無法恢復戒律。如果是這樣，那麼將破戒者和犯無間罪者區分開來的說法就相矛盾了。如果有人這樣問，回答是：破戒者和犯無間罪者，二者都需要被逐出僧團的寺廟，如果持有經藏，也不能捨棄，在這些方面是相同的。但二者在是否直接違背別解脫戒律方面並不相同。因為未構成根本罪的妄語和未構成實際殺生的行為，並不直接違背戒律的根本。即便如此，犯無間罪比隱瞞墮罪更嚴重，因為它是無間罪。其理由在於發心。例如，普通人殺生的發心與想要殺死佛陀的發心之間的差別，以及自認為阿羅漢的發心與將比丘僧團從佛法中分離出來的發心，其輕重程度是有區別的。那麼，是否可以得出結論，凡是僧團分裂的殘餘罪，都無法通過懺悔凈化呢？並非如此。即使是出於分裂僧團的意圖而發起（行為），如果僧團沒有實際分裂，就不會構成無間罪，並且在這種情況下，殘餘罪是可以凈化的。某些犯無間罪的比丘，可能沒有觸犯波羅夷罪或僧殘罪，因為有些比丘分裂了僧團，從而犯下無間罪，但由於沒有事先進行勸誡，因此也沒有犯僧殘罪。如果承認這一點，那麼犯無間罪的比丘，可能會保持其戒律的自性，因為這樣的比丘可能沒有觸犯五種墮罪中的任何一種，因為僅僅是犯了單墮罪，可以通過懺悔來凈化。如果這樣分析，那麼就很難承認犯無間罪者和清凈比丘可以存在於同一個基礎上。正如（經中）所說：『比丘具有見解和行爲規範，能夠進行區分』，並且『對於分裂，不應以不適當的方式分配木片』。

【English Translation】 Therefore, the reason why the karma of immediate retribution cannot be purified is because it cannot shorten the duration (of suffering). Its indicator is that it cannot shorten the ripening (of karma). Its meaning is that (those who commit this karma) will definitely be born without interruption in the Avīci hell (無間地獄). So, do those who have broken their vows and those who have committed the karma of immediate retribution, both of whom have actions that directly contradict the root of individual liberation vows and are present in their minds, become the same? Because both are equally unable to restore their vows. If so, then the statement that distinguishes between those who have broken their vows and those who have committed the karma of immediate retribution is contradictory. If someone asks this, the answer is: Both those who have broken their vows and those who have committed the karma of immediate retribution must be expelled from the monastery of the Sangha, and if they hold the scriptures, they cannot abandon them. In these aspects, they are the same. However, they are not the same in terms of directly contradicting the vows of individual liberation. Because lying without constituting a fundamental offense and actions of killing without constituting actual killing do not directly contradict the root of the vows. Even so, committing the karma of immediate retribution is more serious than concealing a transgression, because it is the karma of immediate retribution. The reason for this lies in the motivation. For example, the difference between the motivation of an ordinary person killing and the motivation of wanting to kill the Buddha, and the difference in the weight of the motivation of claiming to be an Arhat and the motivation of separating the Bhikshu Sangha from the Dharma. So, can it be concluded that all residual sins of the division of the Sangha cannot be purified through repentance? Not so. Even if (an action) is initiated with the intention of dividing the Sangha, if the Sangha is not actually divided, it will not constitute the karma of immediate retribution, and in this case, the residual sins can be purified. Some Bhikshus who have committed the karma of immediate retribution may not have committed either a Pārājika (波羅夷) or a Saṃghāvaśeṣa (僧殘). Because some Bhikshus have divided the Sangha, thereby committing the karma of immediate retribution, but since they have not been admonished beforehand, they have not committed a Saṃghāvaśeṣa either. If this is admitted, then a Bhikshu who has committed the karma of immediate retribution may maintain the nature of his vows, because such a Bhikshu may not have committed any of the five types of transgressions, because merely committing a Śuddha-prāyaścittika (單墮罪) can be purified through repentance. If analyzed in this way, then it is difficult to admit that those who have committed the karma of immediate retribution and pure Bhikshus can exist on the same basis. As (the Sutra) says: 'Bhikshus with views and conduct are able to distinguish', and 'For division, one should not distribute wooden pieces in an inappropriate manner.'

---

ར་བཤད་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། དགེ་སློང་ཉམས་པ་ནི་གཉིས་ཏེ། ལྟ་བ་ཉམས་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པའོ། །མཚམས་མེད་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་དང་། ལྟ་བ་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་འོ། །དང་པོ་ནི་བསད་པ་གསུམ་དང་། གཉིས་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་བཀྲོང་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་ཕྱུང་བ་དང་། དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་མཚམས་མེད་དོ། །དེས་ན་མཚམས་མེད་ཅན་ལ་སྡོམ་པ་གསོ་བའི་ཆོ་ག་མེད་དེ། སྡོམ་པ་གསོ་བ་ནི་ཚེ་དེ་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ན་འདིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཐོབ་པ་རིང་དུ་སྤངས་བའི་ཕྱིར། དགེ་སློང་ལྷས་སྦྱིན་ལྟ་བུ་དགེ་སློང་འབྱེད་པའི་ཚེ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་མོད། བྱེ་ཟིན་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་མི་ལྡན་པར་འཆད་དཀའ་ཡང་། ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་མེད་ཅན་དུ་སོང་བའི་ཕྱིར། འབྱེད་པའི་ཚེ་དེར་འོས་ན་སྡིག་ལྟ་ཅན་ཁ་སྐོང་དུ་འོས་པ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཉེས་པ་མེད་དེ། ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་ནས་ལས་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་དེ་ཡང་རུང་བ་ཉིད་དུ་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པ། དེ་ལྟར་ནན་ཏུར་དང་བཤགས་པ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་རང་ཉིད་ཀྱི་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་བཤད་ཟིན་ལ། དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ནི། ཕྱིར་བཅོས་དངོས་ཀྱི་གཞི་དང་། དུས་དང་དུས་མ་ཡིན་པ་བསྡུས་པ་འབྱུང་བའི་གཞི་དང་། ས་གཞན་ན་གནས་པ་སྤྱོད་པའི་གཞི་རྣམས་ཀྱི་ངག་དོན་མཐའ་གཅོད་དང་བཅས་པ་གོ་བདེ་བར་བཤད་པའོ། །དེ་ནས་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བའི་གཞི་ལས་འབྱུང་བ་གང་ཟག་གཞན་གྱི་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ 6-2-103a ལ་དགུ་སྟེ། ཡུལ་གང་ལ་གླེང་བ་དང་། གང་ཟག་གིས་གླེང་བ་དང་། བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུས་གླེང་བ་དང་། དངོས་པོ་གང་གིས་གླེང་བ་དང་། དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་གླེང་བ་དང་། གནས་གང་དུ་དང་། ཆོ་ག་གང་གིས་དང་། དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་དང་། གླེངས་ནས་ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ཡུལ་ལ་བདུན་ཏེ། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་སྡོམ་པ་གསོར་རུང་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ་དང་། གནས་ནས་མ་ཕྱུང་བ་དང་། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་མ་སོང་བ་དང་། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་སོགས་དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ནད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ནང་ཞེ་འཁོན་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པའོ། །གང་ཟག་གང་གིས་གླེང་བ་ནི་བཅུ་གཅིག་སྟེ། ལུས་དང་ངག་བསྡམ་པ་དང་། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བསམ་བཞིན་དུ་ཆོས་དང་འདུལ་བ་ལོག་པར་མི་སྟོན་པ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། ས་གཞན་ན་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་གཞན་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་། སྐྱེས་པའི་མཚན་དང་ལྡན་པ་དང་། ནད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། བྱས་པ་དང་། བྱེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་རྟོགས་པའི་བསམ་པ་ནི། བསྟན་པ་དང

【現代漢語翻譯】 如果有人問，為什麼要這樣說呢？比丘的墮落有兩種：見解上的墮落和戒律上的墮落。同樣，無間罪也有兩種：導致戒律墮落的和導致見解墮落的。第一種是殺父、殺母、殺阿羅漢三種。第二種是惡意從如來（Tathāgata）身上取血，以及製造僧團分裂的無間罪。因此，犯無間罪的人沒有資格恢復戒律，因為恢復戒律是爲了在此生獲得解脫，而這個人已經永遠失去了獲得解脫的機會。例如，提婆達多（Devadatta）在分裂僧團時，可能還持有戒律，但在分裂之後，很難說他仍然持有戒律，但他不適合被重新接納，因為他已經犯下了無間罪。如果分裂僧團時可以被接納，那麼持有邪見的人也可以被接納嗎？這沒有過錯，因為當一個人執著于非法並採取行動時，也可以說他是可以被接納的。 懺悔罪過： 如上所述，已經解釋了通過努力和懺悔兩種方式來懺悔自己的罪過。這樣的解釋是爲了便於理解，包括了懺悔的實際基礎、合適與不合適的時間、以及總結了在其他地方居住的行為的基礎，並對所有這些進行了明確的界定。接下來，將討論如何幫助他人懺悔罪過，這是從完全凈化之基礎中產生的，包括九個方面：討論的對象、討論的人、討論的意圖、討論的內容、討論的時間、討論的地點、討論的儀式、討論的目的，以及討論后的行動。 首先，討論的對象有七個方面：具備可以恢復比丘戒的資格，沒有被逐出僧團，沒有走向非法的方向，不是持有部派論典等導致僧團分裂的障礙，不是病人，以及沒有懷有惡意。討論的人有十一個方面：約束身語，持有部派論典，不故意在僧團中歪曲佛法和戒律，持有具足戒，不是居住在其他地方的人，不是其他宗教的人，具有自然的智慧，具有男性的特徵，不是病人，已經採取行動，並且能夠理解自己行為的本質。意圖是弘揚佛法。

【English Translation】 If someone asks, why is it said this way? There are two types of downfall for a Bhikshu (monk): downfall in view and downfall in discipline. Similarly, there are two types of actions leading to immediate retribution (Avīci): those that cause a downfall in discipline and those that cause a downfall in view. The first includes the three killings: of father, mother, and Arhat. The second includes drawing blood from the Tathāgata (Buddha) with malicious intent and the immediate retribution of causing schism in the Sangha (monastic community). Therefore, one who has committed an action leading to immediate retribution is not eligible for the rite of restoring vows, because restoring vows is for the sake of liberation in this life, and this person has long abandoned the attainment of liberation. For example, Devadatta (a disciple of the Buddha who tried to harm him) may have possessed discipline at the time of splitting the Sangha, but after the split, it is difficult to say that he still possessed discipline, but he is not suitable for being readmitted because he has committed an action leading to immediate retribution. If it is appropriate at the time of splitting, then would someone with wrong views also be suitable for readmission? There is no fault in this, because when one clings to what is not Dharma (Buddhist teachings) and acts, it is also said that it is acceptable. Purifying Transgressions: As mentioned above, the manner of purifying one's own transgressions through the two means of diligence and confession has been explained. This explanation is to facilitate understanding, including the actual basis of purification, the gathering of appropriate and inappropriate times, and the basis for practicing while residing in other places, along with a clear definition of all these. Next, the manner of engaging others in purifying transgressions, which arises from the basis of complete purification, will be discussed, including nine aspects: the object of discussion, the person discussing, the intention of discussion, the content of discussion, the time of discussion, the place of discussion, the ritual of discussion, the purpose of discussion, and the actions after discussion. First, the object of discussion has seven aspects: possessing the qualifications to restore Bhikshu vows, not having been expelled from the Sangha, not having gone in the direction of what is not Dharma, not being an obstacle to the Sangha's division such as holding sectarian doctrines, not being ill, and not harboring malice. The person discussing has eleven aspects: restraining body and speech, holding sectarian doctrines, not intentionally distorting the Dharma and Vinaya (monastic discipline) within the Sangha, holding full ordination vows, not being a resident of other places, not being of other religions, possessing natural wisdom, possessing male characteristics, not being ill, having taken action, and having the intention to understand the nature of one's own actions, which is to promote the teachings.

---

་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་སེམས་དང་། དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ཉེ་བར་བཞག་པས་གླེང་བར་འདོད་པའོ། །དངོས་པོ་གང་གླེང་བ་ནི། མཐོང་ཐོས་དོགས་གསུམ་གྱི་གཞི་ཡོད་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ལྟ་བ་དང་། འཚོ་བ་དང་། ཆོ་ག་ཉམས་པ་གང་རུང་ངོ་། །དུས་ནི། དབྱར་གྱི་ནང་མ་ཡིན་པ་དང་། བྲེལ་བ་ལ་སོགས་པའི་དུས་མ་ཡིན་པའོ། །གནས་ནི། མཐའ་ཡིན་པ་དང་། མཁར་པོ་ལ་སོགས་པའི་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པའོ། །ཆོ་ག་ལ་གཉིས་ཏེ། གླེང་བྱེད་ཀྱི་དང་། གླེང་བྱའི་འོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྣམ་པར་བརྟག་པ་དང་། སྐབས་འབྱེད་དུ་འཇུག་པ་དང་། ཕྱེ་ནས་གླེང་བའོ། །གླེང་བྱའི་ཆོ་ག་ལ་གསུམ་སྟེ། རྣམ་པར་བརྟག་པ་དང་། མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་ན་དགའ་བ་ 6-2-103b སྐྱེད་ཅིང་སྐབས་དབྱེ་བ་དང་མི་ལྡན་ན་མི་དབྱེ་བའོ། །དགོས་པ་ནི་གསུམ་སྟེ། བསྟན་པ་ལ་ཕན་པ་དང་། རང་གཞན་གྱི་ལྟུང་བ་དག་པ་དང་། ཁས་བླངས་པས་རྩོད་པ་མི་འབྱུང་བའོ། །གླེངས་ནས་ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྣལ་དུ་ཕེབས་པ་དང་། མ་ཕེབས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཁས་ལེན་ན་ཕྱིར་འཆོས་སུ་གཞུག་པ་དང་། བརྗེད་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་ན་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བར་སྦྱིན་པའོ། །རྣལ་དུ་མ་ཕེབས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཙོ་བོར་བྱ་བ་ངན་པ་འཕྲོ་གཅོད་དུ་གཞུག་པ་དང་། གཙོ་བོར་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་གཞུག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལྟུང་བ་གླེངས་པའི་ཚེ་གླེང་བྱ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་ན་ལྟ་ཅི་སྨོས། མི་འབྱེད་ན་དང་ཁས་མི་ལེན་ན་ཡང་རྩ་བའི་གཞི་གང་ཡིན་གྱི་ནན་ཏུར་དེ་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་སྐབས་མི་འབྱེད་ན། བརྗོད་བཅས་དང་། མི་གདམས་པ་དང་། གསོ་དགག་བཞག་པ་བྱ་ཞིང་། དེས་མ་དུལ་ན་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་བྱའོ། །སྐབས་འབྱེད་ཀྱང་མི་གཉེན་ན་ཕུར་བཅས་དང་། མི་གདམས་པ་དང་། གསོ་དགག་བཞག་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་ན་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་བྱའོ། །སྐབས་ཕྱེ་ནས་གླེངས་པ་ན་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བར་བྱེད་ན་ལྡོག་ཚུལ་ལྔ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ། དེའི་ཡང་མཐའ་ལ་གནས་ཕྱུང་འཇུག་པ་དང་། ཁས་བླངས་ནས་བར་དུ་གཅོད་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་ལ། ཟློག་སྒོ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་དེའི་ཡང་མཐའ་ལ་གནས་ཕྱུང་འཇུག་གོ །ཁས་བླངས་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་ན་མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་བྱའོ། །འདི་དང་སྐབས་མི་འབྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ནི། འདི་ནི་གླེངས་ཤིང་དྲན་པ་ན་ངག་ཏུ་ཁས་མི་ལེན་པར་ཤེས་བཞིན་ཁྱད་དུ་གསོད་པའོ། །དེ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་སྦྱིན་དགོས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། གླེངས་པ་ན་སྐབས་དེར་ལྟུང་བ་བྱས་པར་དྲན་ཤིང་། གང་བྱས་བརྗེད་དུ་བཅུག་ནས་མི་དྲན་པའོ། །དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐའ་ལ་གནས་ཕྱུང་འཇུག་ཅིང་། དེའི་མཐའ་ལ་དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་དོ། །དེ་ལྟར་རང་གི་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་། གཞན་གྱི་ཉེས་པ་ཡོངས་ 6-2-104a སུ་སྦྱ

【現代漢語翻譯】 以利益有情之心，以及正念和正知來討論。所討論的事項是：基於所見、所聞、所疑之處，以及戒律、見解、生活、儀軌等方面的缺失。時間：不在夏季期間，也不在忙碌之時。地點：不在邊地，也不在城堡等顯眼之處。儀軌分為兩種：討論者的儀軌和被討論者的儀軌。前者有三種：詳細審查、允許區分情況、區分后討論。被討論者的儀軌有三種：詳細審查，如果符合條件則生歡喜心並區分情況，如果不符合則不區分。必要性有三種：利益佛法、清凈自他的墮罪、避免因承諾而引起的爭端。討論后如何處理分為兩種：恢復正常和未恢復正常。前者有兩種：如果承認則允許懺悔，如果忘記並隱瞞則給予尋找真相的機會。未恢復正常分為兩種：主要制止惡行蔓延，主要讓墮罪者懺悔。第一種情況：討論墮罪時，如果被討論者具備五種條件，那當然很好；如果不區分情況或不承認，也要堅持追究根本原因。第二種情況：如果不區分情況，則應進行勸誡、不呵斥、允許自白和禁止，如果仍然無法調伏，則應堅持進行不見舉。即使區分情況也不悔改，如果不採取勸誡、不呵斥、允許自白和禁止等措施，也應進行不見舉。如果區分情況後進行討論，如果對方感到不悅，應事先採取五種緩和措施，最終仍可進行驅擯；如果對方承認后不再犯錯，則不會再被指責；對於執迷不悟者，應事先採取緩和措施，最終仍可進行驅擯。如果承認后隱瞞，則應進行不見舉。這與不區分情況的區別在於：前者在討論和回憶時，雖然心中明白卻不肯承認，而是有意識地隱瞞。這與給予尋找真相機會的區別在於：在討論時，對方記得當時犯了墮罪，但後來忘記了所犯之事，因此不記得了。所有這些情況的最終處理方式都是進行驅擯，而驅擯的最終結果是僧團的擯罰。如此這般，懺悔自己的墮罪，並揭露他人的過失。 種子字和咒語：（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）

【English Translation】 It is desired to discuss with a mind of benefiting sentient beings, and with mindfulness and clear awareness. What is discussed: matters based on what is seen, heard, and doubted, and any deficiencies in discipline, views, livelihood, and rituals. Time: not during the summer season, nor during busy times. Place: not in remote areas, nor in obvious places like fortresses. Rituals are of two types: those of the one who discusses and those of the one being discussed. The former has three: detailed examination, allowing for differentiation of circumstances, and discussing after differentiation. The rituals of the one being discussed have three: detailed examination, if they meet the conditions, generate joy and differentiate circumstances, if they do not meet the conditions, do not differentiate. There are three necessities: benefiting the teachings, purifying one's own and others' downfalls, and avoiding disputes arising from promises. How to deal after discussing is divided into two: returning to normal and not returning to normal. The former has two: if they confess, allow them to amend; if they forget and conceal, give them the opportunity to seek the truth. Not returning to normal has two: mainly to stop the spread of bad deeds, and mainly to have the one who has fallen confess. The first situation: when discussing a downfall, if the one being discussed possesses five qualities, then of course it is good; if they do not differentiate circumstances or do not confess, then insist on pursuing the root cause. The second situation: if they do not differentiate circumstances, then admonish, do not scold, allow confession and prohibition, and if they still cannot be tamed, then insist on performing the act of non-seeing. Even if they differentiate circumstances but do not repent, if they do not take measures such as admonishing, not scolding, allowing confession and prohibition, then perform the act of non-seeing. If discussing after differentiating circumstances causes displeasure, then first take five methods of reversal, and ultimately allow expulsion; if they confess and do not change in between, then they will not be accused of holding wrong views, and after first taking reversal methods, ultimately allow expulsion. If they confess and then conceal, then perform the act of non-seeing. The difference between this and not differentiating circumstances is: the former, when discussing and remembering, although they understand in their heart, they do not confess verbally, but consciously conceal. The difference between this and giving the opportunity to seek the truth is: when discussing, they remember committing a downfall at that time, but later forget what they did, and therefore do not remember. The final treatment for all these situations is to allow expulsion, and the final result of expulsion is the sangha's act of banishment. In this way, confess one's own downfalls and reveal the faults of others. Seed syllables and mantras: (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning)

---

ང་བའི་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་བཤད་ཟིན་པའོ། །དེ་ནས་རྩོད་པ་ཕྱིར་བཅོས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྩོད་པའི་འབྲས་བུ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། རྒྱུ་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ། རྩོད་པའི་རྒྱུ་མཐུན་ནི་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་ཡིན་ལ། བྱ་བ་དེའི་མིང་ལ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་ཞེས་བྱའོ། །འདི་ལ་རང་གི་བློས་དཔྱད་པ་དང་། སྔོན་གྱི་ལུགས་ཐད་སོར་བཞག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་འདུན་དབྱེན་ནི་མི་འཕྲོད་པའི། །རང་བཞིན་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཆོས། །དེ་ལུང་མ་བསྟན་ཉོན་མོངས་ཅན། །དེ་དང་དགེ་འདུན་ཡང་དག་ལྡན། །དེ་ཡི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བརྫུན། །དེ་ནི་འབྱེད་པོར་ཡང་དག་ལྡན། །ཞེས་པའོ། །མཚན་ཉིད་དེ་དང་ལྡན་པའི་དབྱེན་ནི། གཉིས་ཏེ། འཁོར་ལོའི་དབྱེན་དང་། ལས་ཀྱི་དབྱེན་ནོ། །དེའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། འཁོར་ལོའི་དབྱེན་གྱི་དང་། ལས་དབྱེན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའོ། །འབྱེད་པ་པོའང་གཉིས་ཏེ། དབྱེན་དང་པོའི་དང་། གཉིས་པའི་འབྱེད་པའོ། །དབྱེན་གཉིས་པོའི་མིང་འདོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། ལྟ་བས་དབྱེན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། སྤྱོད་པས་དབྱེན་དུ་འགྱུར་བའོ། །གཉིས་པོ་འགལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ལས་ཀྱི་དབྱེན་འཆགས་པ་ལ་ལྟ་བའི་དབྱེན་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་པའི་ཕྱིར། དབྱེན་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། གསུམ་ཀ་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བ་དང་། གང་རུང་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ལས་སྦྱིན་གྱིས་བྱས་པ་དེའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྟོན་དང་ལམ་གཞན་ལ་བཟོད་པ། །བྱེ་བའོ། །ཞེས་སྟོན་པ་དང་ལམ་ཕྱེ་བ་ན་དེའི་རྟེན་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་ལས་འོས་མེད་པའི་ཕྱིར། དབྱེན་དེ་འབྱུང་བའི་དུས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དང་པོ་མཐའ་སྐྱོན་ཟུང་གཅིག་གི །སྔ་རོལ་ཐུབ་པ་ནོངས་པ་དང་། །མཚམས་མ་བཅད་པ་དག་ཏུ་ཡང་། །འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ནི་མི་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་བཤད་པ་དེའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བ་དང་། 6-2-104b དེ་མ་ཕྱེ་བར་དགེ་འདུན་ཉིད་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལྟ་བ་རྐྱང་པས་བྱེ་བ་དང་། ལྟ་སྤྱོད་གཉིས་ཀས་བྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་ནི་ཆོས་ལས་ཐ་དད་པའི་དངོས་པོར་གསོལ་བས་སམ། དོན་དེས་ཚུལ་ཤིང་ལེན་དུ་འཇུག་པས་སོ། །ཞེས་པའོ། །དེར་ནི་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གཉིས་བྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། ལྟ་བ་བྱེ་བ་ན་དེའི་རྟེན་དགེ་འདུན་བྱེ་བ་ལས་འོས་མེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་ཀ་བྱེ་བ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་དག་གིས་དབྱེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་ལས་ཐ་དད་པར་བྱས་ན་དེ་བྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེའོ། །འདིར་ཡང་དཀོན་མཆོག་གཉིས་བྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། ལྟ་སྤྱོད་གཉིས་བྱེ་བ་ན་དེའི་རྟེན་དགེ

【現代漢語翻譯】 關於以兩種方式糾正墮落的解釋已經結束。接下來，關於糾正爭端，分為兩部分：一是確定爭端的後果，二是闡述平息爭端的法。第一部分，爭端的共同原因是僧團分裂，而該行為的名稱是僧團分裂。這包括用自己的智慧進行分析，以及保留之前的傳統。第一種情況是，正如所說：『僧團分裂是不和諧的，具有不相容的自性，不是法，是未被預言的，具有煩惱，與僧團不一致，其罪行是虛假的，它完全具備分裂性。』具有這些特徵的分裂有兩種：法輪分裂和事業分裂。其罪行也有兩種：法輪分裂的罪行和事業分裂的罪行。分裂者也有兩種：第一種分裂的分裂者和第二種分裂的分裂者。這兩種分裂在命名上的區別在於：因見解而導致的分裂，以及因行為而導致的分裂。這二者並非相互矛盾，因為事業分裂的形成需要以見解分裂為前提。分裂是將三寶分開，這又分為兩種：將三者完全分開，以及將其中之一分開。第一種情況是，通過佈施所做的事業。正如所說：『容忍導師和不同的道路是分裂。』因為分裂導師和道路時，其基礎只能是僧團分裂。這種分裂發生的時間，正如所說：『最初，在具有雙重過失的邊緣，在導師犯錯之前，以及在未劃定界限的地方，不會發生法輪分裂。』以上是解釋。第二種情況分為兩種：從法中分離，以及在不分離法的情況下，僧團自身分離。第一種情況分為兩種：僅憑見解分離，以及見解和行為兩者都分離。第一種情況是，正如所說：『僧團分裂是通過宣佈與法不同的事物，或者通過讓其接受教誡來實現的。』在這裡，法和僧團是分離的，因為見解分離時，其基礎只能是僧團分離。兩者都分離的情況是，正如所說：『那些宣說非法的人，以分裂的心在界限內進行不同的事業，那就是分離。』這裡也是二寶分離，因為見解和行為都分離時，其基礎是僧團。 6-2-104b

【English Translation】 The explanation of correcting downfalls in two ways has been completed. Next, regarding the correction of disputes, there are two parts: first, identifying the consequences of disputes, and second, elucidating the dharmas that pacify disputes. In the first part, the common cause of disputes is the division of the Sangha (community of practitioners), and the name of that action is Sangha division. This includes analyzing with one's own wisdom and preserving previous traditions. The first case is, as it is said: 'Sangha division is disharmonious, possessing an incompatible nature, is not Dharma, is unpredicted, possesses afflictions, is inconsistent with the Sangha, its offenses are false, it fully possesses divisiveness.' A division possessing these characteristics is of two types: division of the Wheel (Dharma) and division of actions (karma). Its offenses are also of two types: the offenses of the division of the Wheel and the offenses of the division of actions. The dividers are also of two types: the divider of the first division and the divider of the second division. The difference in naming these two divisions lies in: division caused by views and division caused by conduct. These two are not contradictory, because the formation of a division of actions requires a division of views as a prerequisite. Division is the separation from the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha), which is further divided into two types: complete separation from all three, and separation from any one of them. The first case is the action done through offerings. As it is said: 'Tolerance of the teacher and different paths is division.' Because when dividing the teacher and the path, its basis can only be Sangha division. The time when this division occurs is, as it is said: 'Initially, at the edge with dual faults, before the teacher errs, and in places where boundaries have not been demarcated, division of the Wheel does not occur.' The above is the explanation. The second case is divided into two types: separation from the Dharma, and the Sangha itself separating without separating from the Dharma. The first case is divided into two types: separation by views alone, and separation by both views and conduct. The first case is, as it is said: 'Sangha division is accomplished by proclaiming something different from the Dharma, or by causing it to accept teachings.' Here, the Dharma and the Sangha are separated, because when views are separated, its basis can only be Sangha division. The case where both are separated is, as it is said: 'Those who proclaim what is not Dharma, performing different actions within the boundaries with a divisive mind, that is separation.' Here also, the Two Jewels are separated, because when views and conduct are both separated, its basis is the Sangha. 6-2-104b

---

་འདུན་དུ་ལོངས་པ་དག་བྱེ་བ་ལས་འོས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཡང་ལྟ་བ་བྱེ་བ་ནི། དངོས་ཡིན་ཏེ། ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བའི་ཕྱོགས་སུ་བྱེ་བའི་ཕྱིར། སྤྱོད་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ནི། གཅིག་འདུལ་བ་ཡིན་པར་སོང་ཡང་། ཕལ་ཆེར་འདུལ་བ་ནས་འབྱུང་བ་ལྟར་ཁས་བླངས་པས་སོ་སོའི་ལས་བརྒྱ་རྩ་འཆགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་སྟོན་པ་བྱེ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་ཡང་སྟོན་པ་ཤཱཀྱའི་སྲས་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་ཅིང་། སྤྱོད་པ་དེའི་འདུལ་བ་བཞིན་དུ་སློབ་པར་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དགེ་འདུན་ཁོ་ན་བྱེ་བ་ནི། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་ཆོས་ཕྱོགས་པ་གཞིར་བྱས་ཀྱི་དགེ་འདུན་སོ་སོའི་མཐུན་པ་མ་བསྒྲུབས་པར་གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་ལས་སོ་སོར་བྱས་པའོ། །འདི་ལ་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་ཉེས་པ་སྦོམ་པོ་འབྱུང་བར་བཤད་ཀྱང་། དངོས་གཞིའི་རྣམ་པའི་སྦོམ་པོ་ཡིན་གྱི། སྦྱོར་སྦོམ་གྱི་སྐབས་མེད་ཅིང་། འདིའི་རིགས་ལ་ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་ཀྱང་མ་སྲིད་ལ་ལས་བྱེད་པའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་ཀྱང་དེ་མཚན་ཉིད་པར་མི་རུང་ངོ་། །འཁོར་ལོའི་དབྱེན་བྱེད་པོ་ལའང་གཉིས་ཏེ། ལྷས་སྦྱིན་ལྟ་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀའི་དབྱེན་བྱེད་པ་དང་། དབྱེན་བྱེད་ལྷག་མའི་འབྱེད་པ་པོ་ལྟ་བུ་དཀོན་མཆོག་ 6-2-105a ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་དབྱེན་བྱེད་པའོ། །ལས་དབྱེན་བྱེད་པོ་ལའང་གཉིས་ཏེ། དགེ་སློང་སྡིག་ལྟ་ཅན་བཞིར་ལོངས་གཅིག་གིས་དབྱར་ནང་དུ་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་པ་ལྟ་བུ་དབྱེ་བྱ་དང་དབྱེ་བྱེད་ཐ་མི་དད་པ་དང་། ཡང་དབྱེ་བྱ་དང་གཅིག་གམ་སྡིག་ལྟ་ཅན་བཞིར་ལོངས་ཀྱིས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བའི་དགེ་སློང་བཞིར་ལོངས་ཆོས་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་ནས་ལས་བྱེད་པའོ། །ཆོས་ཕྱོགས་པས་སྔ་མ་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ཡོད་མོད་ཀྱང་། ལས་ཀྱི་དབྱེན་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན། མཉམ་དུ་ལས་བྱས་ན་མི་འཆགས་ཤིང་། ཅིག་ཤོས་ལ་མཐུན་པ་གསོལ་ཡང་མི་འཆགས་པས་སྔ་མ་དེ་ལྟར་བྱ་བ་ཉིད་རིགས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཤད་པས་གྲུབ་པའི་དོན་ནི། ལྟ་བ་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་དང་པོ་ནི། མཚམས་མེད་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ཀྱང་། ལྷག་མ་ལས་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ལྷག་མའི་བཅས་པ་མ་མཛད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྟོན་པ་བཞུགས་དུས་སུ་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་གཅིག་པུ་དེ་ལས་གཉིས་པ་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར། འཁོར་ལོའི་དབྱེན་གཉིས་པ་དེ་ནི་ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་གཉིས་ཀ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། ཟློག་བསྒོའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་ཞིང་། དགེ་འདུན་བྱེ་བར་མ་གྱུར་པའི་ཚེ་དང་། བྱེ་བར་གྱུར་པའི་ཚེ་ན་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་དུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་དགེ་སློང་བཞིར་ལོངས་ཡན་ཆད་ཀྱིས་དེའི་ཚུལ་ཤིང་བླངས་པའམ། ལྟ་བ་དེ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་གྱི། གསོ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པའི་ལས་ཐ་དད་དུ་

【現代漢語翻譯】 因為渴望的人多如恒河沙數，無法避免這種分裂。這裡的分裂是指見解上的分裂，這是真實的，因為這是在那些宣揚非佛法者的陣營中發生的分裂。行為上的分裂，其本質雖然最終歸於戒律，但大多數情況下，由於承認其源於戒律，因此會形成一百多種不同的行為。這裡的分裂不是指導師的分裂，因為雙方都追隨導師釋迦牟尼的教誨，並承諾按照他的戒律來學習。第二種分裂僅僅是僧團的分裂，指的是在同一區域內，以信仰相同教義為基礎的僧團，在沒有達成共識的情況下，各自進行誦戒等活動。據說這種分裂會導致嚴重的僧團分裂罪，但這只是形式上的嚴重，而不是預備階段的嚴重。這種情況既不屬於殘罪，也不屬於無間罪，即使屬於可以進行羯磨的範疇，也不能被認為是符合其定義的。製造法輪分裂的人也有兩種：一種是提婆達多（Devadatta），他製造了對三寶（Triratna）的分裂；另一種是製造殘餘分裂的人，他們製造了對后二寶的分裂。製造羯磨分裂的人也有兩種：一種是比丘（bhikshu）以邪見為基礎，在一個夏季安居期內，通過一個僧團進行不同的羯磨，這是分裂者和被分裂者沒有區別的情況；另一種是分裂者與被分裂者相同，或者以邪見為基礎，通過一個僧團，將宣揚非佛法的比丘從佛法中分離出來，然後進行羯磨。即使信仰相同教義的人這樣做，也不會構成羯磨的分裂，例如，如果一起進行羯磨無法完成，或者請求另一方同意也無法完成，那麼最好還是按照之前的方式進行。如此解釋所確立的意義是：第一種見解上的法輪分裂，雖然源於無間罪，但並非源於殘罪，因為當時沒有制定殘罪，而且在導師住世時，只有一種法輪分裂，沒有出現第二種。第二種法輪分裂，既源於殘罪，也源於無間罪，因為在沒有放棄還俗，僧團沒有分裂時，以及僧團分裂時，會依次被視為殘罪和無間罪。對於這種情況，只要有四名或以上的宣揚非佛法的比丘接受了這種觀點，或者僅僅是執著于這種見解就足夠了，不需要進行不同的誦戒等活動。 因為渴望的人多如恒河沙數，無法避免這種分裂。這裡的分裂是指見解上的分裂，這是真實的，因為這是在那些宣揚非佛法者的陣營中發生的分裂。行為上的分裂，其本質雖然最終歸於戒律，但大多數情況下，由於承認其源於戒律，因此會形成一百多種不同的行為。這裡的分裂不是指導師的分裂，因為雙方都追隨導師釋迦牟尼的教誨，並承諾按照他的戒律來學習。第二種分裂僅僅是僧團的分裂，指的是在同一區域內，以信仰相同教義為基礎的僧團，在沒有達成共識的情況下，各自進行誦戒等活動。據說這種分裂會導致嚴重的僧團分裂罪，但這只是形式上的嚴重，而不是預備階段的嚴重。這種情況既不屬於殘罪，也不屬於無間罪，即使屬於可以進行羯磨的範疇，也不能被認為是符合其定義的。製造法輪分裂的人也有兩種：一種是提婆達多（Devadatta），他製造了對三寶（Triratna）的分裂；另一種是製造殘餘分裂的人，他們製造了對后二寶的分裂。製造羯磨分裂的人也有兩種：一種是比丘（bhikshu）以邪見為基礎，在一個夏季安居期內，通過一個僧團進行不同的羯磨，這是分裂者和被分裂者沒有區別的情況；另一種是分裂者與被分裂者相同，或者以邪見為基礎，通過一個僧團，將宣揚非佛法的比丘從佛法中分離出來，然後進行羯磨。即使信仰相同教義的人這樣做，也不會構成羯磨的分裂，例如，如果一起進行羯磨無法完成，或者請求另一方同意也無法完成，那麼最好還是按照之前的方式進行。如此解釋所確立的意義是：第一種見解上的法輪分裂，雖然源於無間罪，但並非源於殘罪，因為當時沒有制定殘罪，而且在導師住世時，只有一種法輪分裂，沒有出現第二種。第二種法輪分裂，既源於殘罪，也源於無間罪，因為在沒有放棄還俗，僧團沒有分裂時，以及僧團分裂時，會依次被視為殘罪和無間罪。對於這種情況，只要有四名或以上的宣揚非佛法的比丘接受了這種觀點，或者僅僅是執著于這種見解就足夠了，不需要進行不同的誦戒等活動。

【English Translation】 Because those who aspire are as numerous as the sands of the Ganges, such divisions are unavoidable. Here, the division refers to the division of views, which is real, because it is a division that occurs in the camp of those who proclaim non-Dharma. The division of conduct, although its essence ultimately belongs to the Vinaya (discipline), in most cases, because it is acknowledged that it originates from the Vinaya, more than a hundred different actions will be formed. Here, the division does not refer to the division of the teacher, because both sides follow the teachings of the teacher Shakyamuni and promise to learn according to his Vinaya. The second division is merely the division of the Sangha (community), which refers to the Sangha based on the same doctrine within the same area, each performing activities such as recitation of precepts without reaching a consensus. It is said that this division will lead to a serious crime of dividing the Sangha, but this is only a formal seriousness, not a preparatory seriousness. This situation does not belong to either a residual offense or an unpardonable offense, and even if it belongs to the category of performing Karma (ritual), it cannot be considered to meet its definition. There are also two types of people who create divisions in the Dharma wheel: one is Devadatta, who creates divisions against the Three Jewels (Triratna); the other is those who create residual divisions, who create divisions against the latter two Jewels. There are also two types of people who create divisions in Karma: one is a bhikshu (monk) based on wrong views, performing different Karmas through a Sangha during a summer retreat, which is a situation where there is no difference between the divider and the divided; the other is where the divider and the divided are the same, or based on wrong views, through a Sangha, separating bhikshus who proclaim non-Dharma from the Dharma, and then performing Karma. Even if those who believe in the same doctrine do this, it will not constitute a division of Karma, for example, if performing Karma together cannot be completed, or requesting the other party's consent cannot be completed, then it is best to proceed as before. The meaning established by such an explanation is: the first division of the Dharma wheel in terms of views, although it originates from an unpardonable offense, it does not originate from a residual offense, because residual offenses were not established at that time, and when the teacher was alive, there was only one division of the Dharma wheel, and no second one occurred. The second division of the Dharma wheel originates from both residual offenses and unpardonable offenses, because when one has not renounced, and the Sangha has not divided, and when the Sangha has divided, they will be regarded as residual offenses and unpardonable offenses respectively. For this situation, it is sufficient for four or more bhikshus who proclaim non-Dharma to accept this view, or merely to be attached to this view, without the need to perform different recitations of precepts and other activities. Because those who aspire are as numerous as the sands of the Ganges, such divisions are unavoidable. Here, the division refers to the division of views, which is real, because it is a division that occurs in the camp of those who proclaim non-Dharma. The division of conduct, although its essence ultimately belongs to the Vinaya (discipline), in most cases, because it is acknowledged that it originates from the Vinaya, more than a hundred different actions will be formed. Here, the division does not refer to the division of the teacher, because both sides follow the teachings of the teacher Shakyamuni and promise to learn according to his Vinaya. The second division is merely the division of the Sangha (community), which refers to the Sangha based on the same doctrine within the same area, each performing activities such as recitation of precepts without reaching a consensus. It is said that this division will lead to a serious crime of dividing the Sangha, but this is only a formal seriousness, not a preparatory seriousness. This situation does not belong to either a residual offense or an unpardonable offense, and even if it belongs to the category of performing Karma (ritual), it cannot be considered to meet its definition. There are also two types of people who create divisions in the Dharma wheel: one is Devadatta, who creates divisions against the Three Jewels (Triratna); the other is those who create residual divisions, who create divisions against the latter two Jewels. There are also two types of people who create divisions in Karma: one is a bhikshu (monk) based on wrong views, performing different Karmas through a Sangha during a summer retreat, which is a situation where there is no difference between the divider and the divided; the other is where the divider and the divided are the same, or based on wrong views, through a Sangha, separating bhikshus who proclaim non-Dharma from the Dharma, and then performing Karma. Even if those who believe in the same doctrine do this, it will not constitute a division of Karma, for example, if performing Karma together cannot be completed, or requesting the other party's consent cannot be completed, then it is best to proceed as before. The meaning established by such an explanation is: the first division of the Dharma wheel in terms of views, although it originates from an unpardonable offense, it does not originate from a residual offense, because residual offenses were not established at that time, and when the teacher was alive, there was only one division of the Dharma wheel, and no second one occurred. The second division of the Dharma wheel originates from both residual offenses and unpardonable offenses, because when one has not renounced, and the Sangha has not divided, and when the Sangha has divided, they will be regarded as residual offenses and unpardonable offenses respectively. For this situation, it is sufficient for four or more bhikshus who proclaim non-Dharma to accept this view, or merely to be attached to this view, without the need to perform different recitations of precepts and other activities.

---

བྱས་པ་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟར་འཆད་པའི་ལུང་མེད་པ་དང་། དབྱེན་དེ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་འདུན་ཅིག་ཤོས་པ་ལ་ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་འདུལ་བ་ཁས་མི་ལེན་ཞིང་། སྟོན་པ་གཞན་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་འདུལ་བ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལས་ཀྱི་དབྱེན་ལ་ཡང་། ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་ལས་གྱུར་པ་གཉིས་ཀ་ཡོད་དེ། ལས་ཀྱི་དབྱེན་བྱེད་པ་པོ་གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་དབྱེན་དེ་ལ་ཞུགས་པ་ན་ཟློག་ཚུལ་ལྔའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་ཞིང་། ལས་ 6-2-105b བྱེ་བར་མ་གྱུར་པ་དང་། གྱུར་པའི་ཚེ་ན། ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་དུ་འཇོག་པས་སོ། །ལས་བྱེད་པ་པོ་འདི་གནས་ནས་ཕྱུང་ཟིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གནས་ཕྱུང་ལ་ཟློག་བསྒོ་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དབྱེ་བྱ་ལ་ནི་གནས་བྱུང་ཡིན་པ་མི་འགལ་ཏེ། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་གནས་ཕྱུང་ཚོགས་ལོང་དག་གིས་ལས་བྱས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ལས་བྱེ་བ་ལ་མཚམས་མེད་མི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་ལས་མ་ཡིན་པ་དང་། ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་འདུ་ཤེས་ནས་ཆོས་མིན་སྨྲ་བའི་མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་ལས་ཐ་དད་པར་བྱས་པ་དེ་ལས་བྱེ་བའི་ཚད་ཡིན་ཞིང་། དེ་མཚམས་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ཀུན་སློང་གིས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ཀ་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་ན་མཚམས་མེད་པའོ། །ཞེས་སོ། །མཚམས་མེད་འདི་ཡང་འབྱེད་པ་པོ་ལ་ཡིན་གྱི། བྱ་བ་ལ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་མེད་ཅན་ཕྱོགས་གཉིས་ཀའི་ལས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། དེས་ན། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་མ་ཡིན་པ་སྨྲ་བ་དག་གིས། ཞེས་པས། འབྱེད་པ་པོ་དང་། དབྱེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་ཞེས་པས་ཀུན་སློང་དང་། མཚམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཞེས་པས་གནས་དང་། ལས་ཐ་དད་པར་ཞེས་པས་གང་བྱ་བའི་ངོ་བོ་བྱེ་བ་དེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ལས་བྱེ་བའི་སྐབས་སུ་ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་གང་ཡང་འབྱུང་མི་སྲིད་ན། དེའི་སྐབས་སུ་ཉེས་པ་ཅི་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཚེ་ཆོས་ཕྱོགས་པ་ལ་ནི་དབྱེན་གྱི་ཉེས་པ་འབྱུང་དོན་མེད། གཅིག་ཕྱོགས་པ་ལ་ཡང་ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་ནི་མི་འབྱུང་། འབྱེད་པ་པོ་ནི་ཁྱེད་ཀྱིས་ཁས་མ་བླངས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་གཅིག་ཕྱོགས་པ་ལ་དབྱེན་གྱི་སྦོམ་པོ་འབྱུང་ངོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དབྱེན་གྱི་ཉེས་པ་ནི་རྫུན་ཡིན་ལ། དེ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། དེ་དང་འབྱེད་པོར་ཡང་དག་ལྡན། །ཞེས་འབྱེད་པོ་ལ་འབྱུང་བར་བཤད་ཀྱི། དབྱེ་བྱ་ལ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཀྱང་དབྱེན་གྱི་སྦོམ་པོ་ཙམ་ནི། ལས་བྱེ་བ་ལ་ཐུག་པར་མ་གྱུར་ཀྱང་། ཕྱོགས་ 6-2-106a གཉིས་པོ་གང་རུང་གཞིར་བྱས་པའི་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་སོ་སོས་མཐུན་པ་ཐོབ་པ་མེད་པར་ལས་ཐ་དད་དུ་བྱས་ན་ཡང་དབྱེན་གྱི་སྦོམ་པོ་དང་། གཞན་གྱི་འཁོར་ཁ་འདྲེན་པ་ཙམ་ལ་ཡང་དབྱེན་གྱི་སྦོམ་པོར་བཤད་ན། བྱེ་བ་ལ་དབྱེན་གྱི་ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་ཞིག་ངེས་པར་ཡོད

【現代漢語翻譯】 不需如此做，因為沒有如此宣說的依據。並且，與這種分裂相應的僧團，不接受釋迦子（Śākyaputra）的律，也沒有追隨其他導師的律。其次，關於羯磨（karma，行為、業）的分裂，既有『剩餘』（lhakma）的分裂，也有『無間』（mtsams med）的分裂。進行羯磨分裂者，如前所述，當他加入分裂時，沒有被置於五種『止息』（zlog tshul）的邊緣，並且羯磨沒有分離。如果分離，則被視為『剩餘』或『無間』。進行羯磨者並非已被驅逐出寺院，因為驅逐不適用于『止息』。對於被分裂者來說，被驅逐出寺院並不矛盾，因為在同一戒律範圍內，被驅逐者可以進行羯磨。羯磨分離並非不可能導致『無間』，因為如果認為非正法為非正法，正法為正法，並在戒律範圍內宣說非正法，那麼這種羯磨的分離就是一種程度，並且這是由『無間』羯磨的動機所驅動的。正如所說：『如果如實知曉正法與非正法，即是無間。』這種『無間』是針對分裂者而言的，而不是針對行為本身，因為『無間』者不能作為雙方羯磨的補充。因此，正如『宣說非正法者』所說，『分裂者』指的是分裂者本身，『以分裂之心』指的是動機，『在戒律範圍內』指的是地點，『羯磨分離』指的是所做之事的本質差異。如果在羯磨分離的情況下，不可能出現『剩餘』或『無間』，那麼在這種情況下就不會有任何過失，因為此時正法一方不會出現分裂的過失。即使只有一方，也不會出現『剩餘』或『無間』，因為你沒有接受分裂者。如果有人說，只有一方會出現大的分裂過失，那是不對的，因為分裂的過失是虛假的，正如『他與分裂者完全相應』所說，分裂的過失是針對分裂者而言的，而不是針對被分裂者。此外，僅僅是大的分裂，即使沒有達到羯磨分離的程度，如果任何一方的僧團沒有獲得一致的同意，就進行不同的羯磨，也會導致大的分裂。僅僅是引誘他人追隨者，也被稱為大的分裂。因此，對於分離來說，分裂的過失必然非常嚴重。 不需如此做，因為沒有如此宣說的依據。並且，與這種分裂相應的僧團，不接受釋迦子（Śākyaputra）的律，也沒有追隨其他導師的律。其次，關於羯磨（karma，行為、業）的分裂，既有『剩餘』（lhakma）的分裂，也有『無間』（mtsams med）的分裂。進行羯磨分裂者，如前所述，當他加入分裂時，沒有被置於五種『止息』（zlog tshul）的邊緣，並且羯磨沒有分離。如果分離，則被視為『剩餘』或『無間』。進行羯磨者並非已被驅逐出寺院，因為驅逐不適用于『止息』。對於被分裂者來說，被驅逐出寺院並不矛盾，因為在同一戒律範圍內，被驅逐者可以進行羯磨。羯磨分離並非不可能導致『無間』，因為如果認為非正法為非正法，正法為正法，並在戒律範圍內宣說非正法，那麼這種羯磨的分離就是一種程度，並且這是由『無間』羯磨的動機所驅動的。正如所說：『如果如實知曉正法與非正法，即是無間。』這種『無間』是針對分裂者而言的，而不是針對行為本身，因為『無間』者不能作為雙方羯磨的補充。因此，正如『宣說非正法者』所說，『分裂者』指的是分裂者本身，『以分裂之心』指的是動機，『在戒律範圍內』指的是地點，『羯磨分離』指的是所做之事的本質差異。如果在羯磨分離的情況下，不可能出現『剩餘』或『無間』，那麼在這種情況下就不會有任何過失，因為此時正法一方不會出現分裂的過失。即使只有一方，也不會出現『剩餘』或『無間』，因為你沒有接受分裂者。如果有人說，只有一方會出現大的分裂過失，那是不對的，因為分裂的過失是虛假的，正如『他與分裂者完全相應』所說，分裂的過失是針對分裂者而言的，而不是針對被分裂者。此外，僅僅是大的分裂，即使沒有達到羯磨分離的程度，如果任何一方的僧團沒有獲得一致的同意，就進行不同的羯磨，也會導致大的分裂。僅僅是引誘他人追隨者，也被稱為大的分裂。因此，對於分離來說，分裂的過失必然非常嚴重。

【English Translation】 It is not necessary to do so, because there is no scriptural authority for such an explanation. Moreover, the Sangha (community) associated with such division does not accept the Vinaya (discipline) of the Śākyaputra (son of Shakya), nor does it follow the Vinaya of another teacher. Secondly, regarding the division of karma (action, deed), there are both 'residual' (lhakma) and 'uninterrupted' (mtsams med) divisions. The one who causes the division of karma, as mentioned above, when he joins the division, is not placed on the edge of the five 'cessations' (zlog tshul), and the karma is not separated. If it is separated, it is considered 'residual' or 'uninterrupted'. The one who performs the karma has not been expelled from the monastery, because expulsion does not apply to 'cessation'. For the one being divided, being expelled from the monastery is not contradictory, because within the same boundary, those who have been expelled can perform karma. It is not impossible for the separation of karma to lead to 'uninterrupted', because if one perceives what is not Dharma (law, teaching) as not Dharma and what is Dharma as Dharma, and speaks of non-Dharma within the boundary, then this separation of karma is a degree, and it is driven by the motivation of 'uninterrupted' karma. As it is said: 'If one truly knows both Dharma and non-Dharma, it is uninterrupted.' This 'uninterrupted' applies to the one who divides, not to the action itself, because the 'uninterrupted' one cannot serve as a supplement to the karma of both sides. Therefore, as 'those who speak of non-Dharma' say, 'the divider' refers to the divider himself, 'with a divisive mind' refers to the motivation, 'within the boundary' refers to the location, and 'separation of karma' refers to the difference in the nature of what is being done. If it is impossible for either 'residual' or 'uninterrupted' to occur in the case of karma separation, then there will be no fault in that case, because at that time, the Dharma side will not have the fault of division. Even if there is only one side, 'residual' and 'uninterrupted' will not occur, because you have not accepted the divider. If someone says that a large fault of division will occur on only one side, that is not correct, because the fault of division is false, as 'he is fully in accordance with the divider' says, the fault of division applies to the divider, not to the one being divided. Furthermore, merely a large division, even if it has not reached the level of karma separation, if the Sangha of either side does not obtain unanimous consent and performs different karmas, it will lead to a large division. Merely enticing others to follow is also called a large division. Therefore, for separation, the fault of division must be very serious. It is not necessary to do so, because there is no scriptural authority for such an explanation. Moreover, the Sangha (community) associated with such division does not accept the Vinaya (discipline) of the Śākyaputra (son of Shakya), nor does it follow the Vinaya of another teacher. Secondly, regarding the division of karma (action, deed), there are both 'residual' (lhakma) and 'uninterrupted' (mtsams med) divisions. The one who causes the division of karma, as mentioned above, when he joins the division, is not placed on the edge of the five 'cessations' (zlog tshul), and the karma is not separated. If it is separated, it is considered 'residual' or 'uninterrupted'. The one who performs the karma has not been expelled from the monastery, because expulsion does not apply to 'cessation'. For the one being divided, being expelled from the monastery is not contradictory, because within the same boundary, those who have been expelled can perform karma. It is not impossible for the separation of karma to lead to 'uninterrupted', because if one perceives what is not Dharma (law, teaching) as not Dharma and what is Dharma as Dharma, and speaks of non-Dharma within the boundary, then this separation of karma is a degree, and it is driven by the motivation of 'uninterrupted' karma. As it is said: 'If one truly knows both Dharma and non-Dharma, it is uninterrupted.' This 'uninterrupted' applies to the one who divides, not to the action itself, because the 'uninterrupted' one cannot serve as a supplement to the karma of both sides. Therefore, as 'those who speak of non-Dharma' say, 'the divider' refers to the divider himself, 'with a divisive mind' refers to the motivation, 'within the boundary' refers to the location, and 'separation of karma' refers to the difference in the nature of what is being done. If it is impossible for either 'residual' or 'uninterrupted' to occur in the case of karma separation, then there will be no fault in that case, because at that time, the Dharma side will not have the fault of division. Even if there is only one side, 'residual' and 'uninterrupted' will not occur, because you have not accepted the divider. If someone says that a large fault of division will occur on only one side, that is not correct, because the fault of division is false, as 'he is fully in accordance with the divider' says, the fault of division applies to the divider, not to the one being divided. Furthermore, merely a large division, even if it has not reached the level of karma separation, if the Sangha of either side does not obtain unanimous consent and performs different karmas, it will lead to a large division. Merely enticing others to follow is also called a large division. Therefore, for separation, the fault of division must be very serious.

---

་པ་ལས་འོས་མེད་དོ། །དེ་སུ་ཞིག་ལ་ཡོད་ན་འབྱེད་པ་པོ་ལའོ། །དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ལྟ་བ་སྤྱད་ཅིང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་གཅིག་དང་། དེའི་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་བཞིར་ལོངས་པའོ། །དེ་དག་ལ་དབྱེན་དང་དེ་རྗེས་ཕྱོགས་ཀྱི་ལྡོག་ཚུལ་ལྔ་དང་། མཐའ་ལ་མ་བཏང་ན་ལྷག་མ་སོ་སོར་འགྱུར་བ་དང་། མཐར་བྱེ་ན་མཚམས་མེད་དུ་འགྱུར་བའོ། །གལ་ཏེ་འདིར་སྟོན་པ་ལ་འགྲན་འཛུགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་མཚམས་མེད་ཀྱི་ཉེས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ནི་ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་ཡིན་ཏེ། མཚམས་མེད་ལས་ཀྱང་ལྕི་བའི་ཆོས་སྤོང་གི་ཉེས་པ་གཞིར་བྱས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ལུས་ངག་གི་ལས་ཀྱིས་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་བསླན་པའི་ཕྱིར་དང་། བསླན་པ་དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་སོང་བའི་དགེ་འདུན་ལ་ནི་མཚམས་མེད་དེ་བྱུང་བར་ཁས་མི་ལེན་ཏེ། དེ་འབྱེད་པ་པོ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མཚམས་མེད་ཅན་ནི་ཕྱོགས་གཉིས་ཀའི་ལས་ཀྱི་ཁ་སྐོང་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནི་བརྒྱད་དག་ཡན་ཆད་ཀྱི། །ཞེས་ལས་ཀྱི་དབྱེན་འབྱེད་པ་པོ་ལ་མི་ལྟོས་པར་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ལས་ཀྱི་དབྱེན་དེ་ལ་ལྟོས་དགོས་པར་ནི་ཁས་མ་བླངས་ཏེ། ཆོས་དང་ཆོས་མིན་གྱི་ཕྱོགས་རེ་རེ་བ་དག་ལ་ཡང་ལས་ཀྱི་དབྱེན་འཆད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐོག་མར་ཆོས་ཕྱོགས་པས་མཚམས་ནང་དུ་གཅིག་ཕྱོགས་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་ལས་ཐ་དད་དུ་གསོ་སྦྱོང་སོགས་བྱས་ན་ལས་ཀྱི་དབྱེན་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་ལས་ཀྱི་དབྱེན་ལས་བྱུང་ 6-2-106b བའི་ལྷག་མ་དང་མཚམས་མེད་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་ཀྱི། དེ་ལ་དེས་ཁྱབ་པར་ཁས་མ་བླངས་སོ། །འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ལ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། དགེ་འདུན་མ་བྱེ་ན་མཚམས་མེད་དུ་མི་འགྱུར་ཞིང་། ཟློག་བསྒོ་སྔོན་དུ་མ་སོང་ན། ལྷག་མར་ཡང་མི་འགྱུར་བས་སོ། །འདིར་ཞར་ལས་བྱུང་བ་འདི་ལྟར་དཔྱད་དེ། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་ས་གཞན་ན་གནས་པའི་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་དང་། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་གཉིས་ཀ་དེར་ཡོད་པའི་ཚེ། གནས་ཕྱུང་མ་གཏོགས་པའི་ས་གཞན་ན་གནས་པ་དག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་མཐའ་དག་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་རུང་མོད། མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་ནི་མི་སྐྱེད་དེ། ཁ་སྐོང་དུ་མི་འོས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ས་གཞན་པ་དག་ལུས་སམ་འདུན་པས་མ་འདུས་ཀྱང་། རང་བཞིན་དུ་གནས་པས་ལས་ལོགས་སུ་བྱས་ན་འཆགས་སོ། །དེ་དག་གིས་ཀྱང་དེ་ལྟར་འཆགས་སམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དག་མ་འདུས་ན་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ས་གཞན་ན་གནས་པ་དག་ལ་ནི་ཁ་སྐོང་དུ་རུང་བ་མེད་པས་དེ་དག་རྐྱང་བའི་ཆགས་ཀྱི་ལས་མི་འཆགས་པའི་ཕྱིར། དམིགས་བསལ་ནི་དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་མ་ཡིན

【現代漢語翻譯】 除了分裂僧團之外別無選擇。如果有人分裂僧團，那是因為他是一個分裂者。分裂者有兩種：一種是主要的，他遵循自己的見解，並且具有戒律；另一種是追隨他的，他們也具有戒律，人數達到四人。對於這些人來說，有五種分裂和追隨的逆轉方式。如果不達到極端，就會變成各自的剩餘部分；如果達到極端，就會變成無間罪。如果有人說，因為這裡沒有與導師競爭的情況，所以不會構成無間罪，那麼這是非常嚴重的罪過。比無間罪還要嚴重，因為這是基於捨棄佛法的罪過之上，又以身語的行為將僧團轉變為非佛法的方向，並且那些被轉變的人也執著于非佛法。對於走向非佛法方向的僧團，我們不承認會發生無間罪，因為他們不是分裂者，而且犯下無間罪的人不能彌補雙方的行為。那麼，經中不是說『直到八人』，而沒有提到分裂僧團者嗎？我們不承認需要依賴於分裂僧團者，因為我們也在解釋佛法和非佛法各自的分裂，並且如果最初是佛法一方的人，在界限內聚集到一個方向的僧團，然後進行不同的布薩等活動，就會變成僧團分裂。因此，我們承認有僧團分裂產生的剩餘部分和無間罪，但不承認它完全涵蓋了這些情況。對於法輪的分裂也是如此，如果比丘尼僧團沒有分裂，就不會變成無間罪；如果沒有事先進行勸誡，也不會變成剩餘部分。這裡有一個附帶產生的情況需要考慮：如果在一個界限內，在其他地方居住的比丘僧團聚集在一起，並且自然居住在那裡的僧團也在那裡，那麼除了驅逐之外，在其他地方居住的人可以體驗所有的僧團行為，但不會產生不和諧，因為他們不適合彌補。因此，即使其他地方的人沒有通過身體或意願聚集在一起，如果自然居住在那裡的人單獨進行行為，也會形成。那麼，他們也會那樣形成嗎？不會，因為如果自然居住在那裡的人沒有聚集在一起，就會產生不和諧，而且其他地方居住的人沒有資格彌補，因此那些單獨的形成行為不會形成。例外情況是，那些人也是非佛法。 （種子字 ཨཱཿ，梵文天城體：आः，梵文羅馬擬音：āḥ，漢語字面意思：啊） （種子字 ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：吽）

【English Translation】 There is no choice but to split the Sangha. If someone splits the Sangha, it is because he is a divider. There are two types of dividers: one is the main one, who follows his own views and has discipline; the other is those who follow him, who also have discipline, and their number reaches four. For these people, there are five ways of splitting and reversing the following. If it does not reach the extreme, it will become the respective remainder; if it reaches the extreme, it will become an unforgivable crime. If someone says that because there is no competition with the teacher here, it will not constitute an unforgivable crime, then this is a very serious sin. It is more serious than an unforgivable crime, because it is based on the sin of abandoning the Dharma, and with the actions of body and speech, the Sangha is transformed into a non-Dharma direction, and those who are transformed also cling to non-Dharma. For the Sangha that goes in the direction of non-Dharma, we do not admit that an unforgivable crime will occur, because they are not dividers, and those who have committed an unforgivable crime cannot make up for the actions of both sides. Then, doesn't the sutra say 'up to eight people,' without mentioning the one who splits the Sangha? We do not admit that it is necessary to rely on the one who splits the Sangha, because we are also explaining the splitting of Dharma and non-Dharma respectively, and if the people who were originally on the Dharma side gather in one direction within the boundary, and then perform different Posadha and other activities, it will become a Sangha split. Therefore, we admit that there are remainders and unforgivable crimes arising from the Sangha split, but we do not admit that it completely covers these situations. The same is true for the splitting of the Wheel, if the Bhikkhuni Sangha is not split, it will not become an unforgivable crime; if there is no prior admonition, it will not become a remainder either. Here is an incidentally arising situation that needs to be considered: if within a boundary, the Bhikkhu Sangha residing in other places gathers together, and the Sangha that naturally resides there is also there, then except for expulsion, the people residing in other places can experience all the Sangha activities, but disharmony will not arise, because they are not suitable for making up. Therefore, even if the people from other places do not gather together through body or intention, if the people who naturally reside there perform actions separately, it will form. Then, will they also form in that way? No, because if the people who naturally reside there do not gather together, disharmony will arise, and the people residing in other places are not qualified to make up, so those separate forming actions will not form. The exception is that those people are also non-Dharma. （Seed Syllable ཨཱཿ，Sanskrit Devanagari: आः，Sanskrit Romanization: āḥ，Chinese literal meaning: Ah） （Seed Syllable ཧཱུྃ，Sanskrit Devanagari: हुं，Sanskrit Romanization: hūṃ，Chinese literal meaning: Hum）

---

་པའི་ཕྱོགས་སུ་སོང་ན་ལས་འཆགས་ཏེ། དེའི་ཚེ་དགེ་འདུན་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ། ལས་མ་ཆགས་ན་བྱེ་བར་བཞག་མི་ནུས་པས་སོ། །འོ་ན་ས་གཞན་ན་གནས་པ་དག་གཅིག་ཕྱོགས་ཀྱི་ཁ་བསྐོང་དུ་རུང་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་ཉམས་པ་དང་མཚམས་མེད་ཅན་ཀྱང་དེར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་མཚུངས་ཏེ། ཉམས་པ་དང་། མཚམས་མེད་ཅན་དང་། མ་རྫོགས་པ་དང་། མཚན་མི་མཐུན་པ་ལྟ་བུའི་ངོས་འཛིན་ནི། ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་ལ་མཐུན་པར་གྲུབ་པ་གཅིག་ལས་ངོས་འཛིན་རྒྱུ་མེད་ལ། གནས་ཕྱུང་སོགས་ས་གཞན་ན་གནས་པ་དང་། ཐ་དད་དུ་གནས་པ་ནི་ཕྱོགས་སོ་སོ་ལ་ལྟོས་ནས་བཞག་དགོས་པས་མཐུན་པར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བ་ན་ཆོས་མིན་ཕྱོགས་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ཡིད་ཀྱི་ཉེས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་ 6-2-107a ཡིན་ཏེ། ཆོས་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འབྱེད་པ་པོ་ལས་གཞན་ལ་ལུས་ངག་གི་ལྟུང་བ་ནི་འདིའོ། །ཞེས་ངོས་བཟུང་བར་དཀའ་སྟེ། ངོས་འཛིན་ན་རྫུན་གྱི་ཉེས་པར་བཞག་དགོས་ཤིང་། དེ་ཡང་ལས་བྱེད་པ་པོ་ལས་གཞན་དགེ་འདུན་ལ་བཤད་དཀའ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་འདུན་འདུས་པ་ལ་ཤེས་བཞིན་དུ་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ཆོས་སུ་དང་། ཆོས་ཆོས་མ་ཡིན་པར་སྟོན་ན་ཉེས་པ་སྦོམ་པོའོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ལས་བྱེད་པ་པོ་གང་ཡིན་པ་དེ་དབྱེན་གྱི་འབྱེད་པ་པོ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ངེས་པར་དེ་ཉིད་དུ་ཁས་བླང་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སྔ་རབས་པ་དག་དང་མཐུན་པར་བཤད་པ་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་ལ་གཉིས་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྟོན་པ་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་དང་སྤྱོད་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྟོན་པ་ལས་ཀྱི་དབྱེན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་བཅུ་གཅིག་སྟེ། དབྱེན་འཆགས་པའི་གཞི་དང་། བསམ་པ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། མཐར་ཐུག་དང་། དབྱེན་འབྱུང་བའི་དུས་དང་། གནས་པའི་ཚད་དང་། དབྱེན་གྱི་ཉེས་དམིགས་དང་ལྡན་པ་དང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་གང་དུ་གཏོགས་པ་དང་། དེ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་དང་། འཁོར་ལོ་བྱེ་བའི་སྒྲ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་དབྱེན་འཆགས་པའི་གཞི་ལྔ་སྟེ། གང་ལས་དབྱེ་བར་བྱ་བ་ཆོས་ལས་ཐ་དད་པར་དང་། གང་དག་དབྱེ་བ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དགེ་འདུན་ཁ་སྐོང་བར་འོས་པ་དང་། གྲངས་བརྒྱད་དུ་ཚང་བ་དང་། མི་མཐུན་པ་མེད་པའོ། །ནམ་གྱི་ཚེ་དབྱེ་བ་ནི་གསུམ་སྟེ། སྟོན་པ་ཞུགས་ཤིང་མྱང་ངན་ལས་འདའ་ཀ་མ་ཡིན་པ་དང་། བསྟན་པ་ཆུ་བུར་བྱུང་བའི་དུས་མ་ཡིན་པ་དང་། མཆོག་ཟུང་གཅིག་བསྒོས་པའི་དུས་སོ། །གང་དུ་དབྱེ་ན། འཛམ་བུའི་གླིང་ཡིན་པ་དང་། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་དང་། སྟོན་པའི་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པའོ། །བྱེད་པ་པོ་ནི་ལྟ་སྤྱོད་ཚུལ་ལྡན་ནོ། །བསམ་པ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་། ཀུན་སློང་བསམ་ 6-2-107b པ་ཐག་པ་ནས་ཆོས་ལས་ཐ་དད་པར་གསོལ་བའམ། ཚུལ་ཤིང་གིས་འབྱེད་པར་འདོ

【現代漢語翻譯】 如果走向分裂，業就會形成。那時，僧團就被分裂了，如果業沒有形成，就無法分開。那麼，住在其他地方的人可以成為一方的補充嗎？如果是這樣，墮落者和無間罪者也會在那裡嗎？不相同。因為對於墮落者、無間罪者、不圓滿者和名稱不一致者等的認定，只有雙方都一致認可才能成立，沒有其他認定方式。而遷單等住在其他地方或不同地方的人，需要根據各自的區域來確定，因此無法達成一致。在分裂中，對不信法的僧團懷有惡意是非常嚴重的，因為他們背棄了佛法。除了分裂者之外，其他人很難被認定為身語的墮落，因為如果認定，就會犯妄語的罪過。而且，除了業的執行者之外，很難向僧團說明這一點。正如所說：『在僧團集會中，明知故犯地將非法說成法，或將法說成非法，是嚴重的罪過。』那麼，不信法一方的業的執行者是否會被認為是分裂的製造者呢？必須承認他就是分裂的製造者。 第二，與古代智者一致的解釋是：僧團的分裂有兩種：一是將應知的事物顛倒地宣說，即法輪的分裂；二是將行為顛倒地宣說，即事業的分裂。第一種有十一種：分裂形成的依據、意圖、行為、最終結果、分裂發生的時間、存在的程度、具備分裂的過患、屬於何種罪過、因此補救的方法、法輪分裂的詞義解釋。第一種是分裂形成的五個依據：從中分裂的事物與佛法不同；哪些分裂者適合補充僧團；人數達到八個；沒有不一致之處。何時分裂有三種情況：導師沒有入滅；教法沒有像水泡一樣出現；沒有雙聖之一。在哪裡分裂：在贍部洲；在一個結界內；不是導師的親身顯現。執行者是具備見解和行為的人。意圖是沒有錯誤的認知，動機是下定決心從根本上將佛法分離，或者用戒尺來區分。

【English Translation】 If one goes towards division, karma will be formed. At that time, the Sangha will be divided, and if karma is not formed, it cannot be separated. Then, can those who live in other places become a supplement to one side? If so, will the fallen and those with immediate retribution also be there? It is not the same. Because for the identification of the fallen, those with immediate retribution, the incomplete, and those with inconsistent names, etc., there is no way to identify them except that both sides agree. And those who live in other places or in different places, such as those who have been expelled, need to be determined according to their respective regions, so they cannot agree. In division, it is very serious to have malice towards the Sangha that does not believe in the Dharma, because they have abandoned the Dharma. It is difficult to identify the physical and verbal downfalls of others other than the divider, because if identified, they will commit the sin of lying. Moreover, it is difficult to explain this to the Sangha other than the one who performs the karma. As it is said: 'In the Sangha assembly, knowingly declaring what is not Dharma as Dharma, or declaring Dharma as not Dharma, is a serious offense.' Then, will the one who performs the karma on the side that does not believe in the Dharma be considered the maker of division? It must be admitted that he is the maker of division. Secondly, the explanation consistent with the ancient wise men is: there are two kinds of division of the Sangha: one is to declare what should be known in a reversed way, which is the division of the Wheel of Dharma; the other is to declare behavior in a reversed way, which is the division of action. The first has eleven aspects: the basis for the formation of division, intention, action, final result, time of division, extent of existence, possession of the faults of division, to which transgression it belongs, therefore the method of remedy, and the explanation of the meaning of the word 'division of the Wheel'. The first is the five bases for the formation of division: the thing from which it is divided is different from the Dharma; which dividers are suitable to supplement the Sangha; the number reaches eight; there is no disagreement. When does the division occur? There are three situations: the teacher has not passed away; the teachings have not appeared like bubbles; there is no one of the two supreme ones. Where does the division occur: in Jambudvipa; within one boundary; not the teacher's personal manifestation. The performer is one who possesses views and conduct. The intention is to have no mistaken cognition, and the motivation is to be determined to separate from the Dharma from the root, or to distinguish with a ruler.

---

ད་པའི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པའོ། །སྦྱོར་བ་གསོལ་བའམ་ཚུལ་ཤིང་གིས་འབྱེད་པར་བརྩོན་པའོ། །མཐར་ཐུག་སྟོན་པའམ་ལམ་གཞན་ལ་བཟོད་པར་གྱུར་པའོ། །དེ་འབྱུང་བའི་དུས་ནི་འཚོ་བ་ཉམས་པའི་དུས་ནའོ། །དབྱེན་གནས་པའི་དུས་ནི་ཉིན་ཞག་ཕྲུགས་གཅིག་གོ །དབྱེན་གྱི་ཉེས་དམིགས་ནི་སྟོན་པ་གཅིག་གི་ཞིང་ཁམས་སུ་རྒྱུད་ལ་ལམ་ལྔ་སྐྱེར་མི་སྟེར་བའོ། །ལྡན་པ་ནི་དགེ་འདུན་ཐུགས་བརྩེ་མི་འཕྲོད་པའི་རང་བཞིན་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་ལུང་མ་བསྟན་དེ་དང་དགེ་འདུན་ལྡན་ལ། དེའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་བརྫུན་དུ་གྱུར་པ་དེ་དང་འབྱེད་པ་པོ་ལྡན་ནོ། །ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་ནི་མཆོག་ཟུང་གཅིག་གིས་བསྡུམས་མཛད་པའི་ཚུལ་ལུང་ནས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སྒྲ་བཤད་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བའོ། །འཁོར་ལོ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཐོང་བའི་ལམ། ཞེས་སོ། །ལས་ཀྱི་དབྱེ་ན་ནི། ལུང་དུ་ཀཽ་ཤམྦི་བས་ཡངས་པ་ཅན་པ་ལ་གནས་ཕྱུང་བྱས་པ་དང་། ལས་བརྒྱ་དང་འགྲེལ་པར་ཡངས་པ་ཅན་པས་ཅིག་ཤོས་ལ་གནས་ཕྱུང་བྱས་པར་བཤད་ཅིང་། གནས་ཕྱུང་གི་ཚོགས་ཀྱིས་ལས་ལོགས་སུ་བྱས་པས་ལས་བྱེ་བར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་འདི་ལྟར་བརྟག་ནུས་ཏེ། ཚོགས་ལོངས་ལ་གནས་ཕྱུང་བྱས་ན་དགེ་འདུན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པས་དེ་ལྟར་མི་བྱེད་པ་ནི་སྤྱིར་བཏང་ཡིན་མོད། དགག་བྱ་དེ་ཡོད་བཞིན་དུ་གནས་ཕྱུང་བྱས་པས་ལས་འཆགས་ལ་ལྟུང་བ་སྦོམ་པོར་གྱུར་པའོ། །ཞེས་པའམ། ཡང་ན་དགེ་སློང་གནས་ཕྱུང་ལྟ་སྤྱོད་ཚུལ་ལྡན་ཞིག་གིས་གནས་ནས་མ་ཕྱུང་བ་དག་ཀྱང་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་འཐེན་ནས་ཕྱེ་བའོ། །དེ་འདྲ་མ་བཤད་དོ་སྙམ་དུ་བཟུང་བར་མི་བྱ་སྟེ། འཁོར་དང་བསོད་ནམས་མང་བ་དང་། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་ལ་ནན་ཏུར་དེ་བྱས་ན་དབྱེན་གྱི་ཉེས་དམིགས་དེ་འབྱུང་བར་བཤད་པའི་ 6-2-108a ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འོ་ན་གནས་ཕྱུང་དེ་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་སོང་བ་ན་ཆེས་ཤིན་ཏུ་བཟང་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། གནས་ཕྱུང་གི་དུས་སུ་དགེ་འདུན་དང་ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་མཉམ་དུ་མི་རུང་བ་ལས། འདིར་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དག་པའི་དགེ་འདུན་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ལས་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་པོ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་རུང་བའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། དེ་ལྟར་རུང་བ་དེ་གནས་ཕྱུང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་ཡིན་ཏེ། ལྟ་བ་ཉམས་པས་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་དག་གིས་དེ་ལྟར་རུང་ཡང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པ་ལ་གནས་ཕྱུང་གི་ལས་བྱས་པ་དག་གིས་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཕྱིར་མི་འཆོས་གནས་དབྱུང་ནན་ཏུར་བྱས་པ་དག་ནི། དབྱེན་བྱེད་པ་པོ་དང་། བྱེ་བའི་དགེ་འདུན་དག་ལས་བྱེད་པའི་ཁ་སྐོང་དུ་རུང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པས་གནས་ཕྱུང་བྱས་པ་དག་ལ་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་མེད་ན་ཁ

【現代漢語翻譯】 『持續不斷的意樂』是指不間斷的意願；『加行』是指努力通過勸請或行爲準則來區分；『究竟』是指展示或容忍其他道路；『發生的時間』是指生活貧困之時；『分裂存在的時間』是指一天一夜；『分裂的過患』是指在一個導師的境界中，不會給予眾生五道；『具備』是指與不和合的僧團，以及與非真實且未被教證的行蘊，以及與分裂者具備；『補救的方法』是指如同經中所說的，由一對至尊調解的方式；『詞義解釋』是指從法輪中分離出來；『法輪』是指見道，如雲：『法輪即見道』；『從業的角度區分』是指經中記載，拘睒彌的比丘將跋耆子驅逐出去，而在《業百》和《釋》中則說跋耆子將另一方驅逐出去，並且通過驅逐的集會來區分業，因此被稱為『業別』。對此可以這樣考察：如果驅逐了集會中的人，那麼會有僧團分裂的遮止，所以通常不會這樣做。然而，儘管存在這種遮止，但如果進行了驅逐，那麼就會犯下嚴重的墮罪。或者，一位持戒清凈的比丘，將未被驅逐的比丘拉攏到非法的一方，從而造成分裂。不要認為沒有這樣說過，因為經中說，如果對擁有眾多眷屬和功德，以及持有經藏的人這樣做，就會產生分裂的過患。 如果這樣，那麼驅逐到非法的一方，就會變得非常好，因為在驅逐的時候，僧團和法以及財物的受用是不允許共同享用的，而在這裡，卻可以和持戒清凈的僧團一起受用一百零一種業。如果這樣想，那麼並非所有的驅逐都可以這樣，因為那些由於見解墮落而被驅逐的人可以這樣，但是那些因為戒律墮落而被驅逐的人卻不能這樣。例如，那些被強制執行的不可逆轉的驅逐，不能作為分裂者和分裂僧團的從業人員的補充。如果因為戒律墮落而被驅逐的人沒有分裂的遮止，那麼……

【English Translation】 'Continuous intention' refers to uninterrupted willingness; 'application' refers to striving to distinguish through exhortation or codes of conduct; 'ultimate' refers to demonstrating or tolerating other paths; 'the time of occurrence' refers to the time of impoverished living; 'the time of division' refers to one day and one night; 'the fault of division' refers to not granting the five paths to beings in the realm of a single teacher; 'possessing' refers to possessing with a Sangha that is not in harmony, and with a non-veritable and unproven aggregate of actions, and with the divider; 'the method of remedy' refers to the manner of reconciliation by a pair of supreme ones, as it appears in the scriptures; 'explanation of the term' refers to being separated from the Dharma wheel; 'Dharma wheel' refers to the path of seeing, as it is said: 'The Dharma wheel is the path of seeing'; 'distinguishing from the perspective of karma' refers to what is recorded in the scriptures, that the Bhikshus of Kaushambi expelled the Vajjiputtakas, and in the Karma Shataka and its commentary, it is said that the Vajjiputtakas expelled the others, and through the assembly of expulsion, the karma is distinguished, hence it is called 'Karma Bheda'. This can be examined as follows: if one expels someone from the assembly, there would be a prohibition against the division of the Sangha, so it is generally not done that way. However, even though that prohibition exists, if one expels, then one commits a grave offense of downfall. Or, a Bhikshu who is pure in conduct, draws those Bhikshus who have not been expelled to the side of what is not Dharma, thereby causing division. Do not assume that this has not been said, because it is said in the scriptures that if one does this to those who have many retinues and merits, and who hold the scriptures, then the fault of division will arise. If that is the case, then expelling to the side of what is not Dharma would become very good, because at the time of expulsion, the Sangha and the Dharma and the enjoyment of wealth are not allowed to be shared together, but here, one can enjoy one hundred and one karmas together with the Sangha that is pure in conduct. If one thinks like that, then not all expulsions can be like that, because those who are expelled due to the degeneration of views can be like that, but those who are expelled due to the degeneration of discipline cannot be like that. For example, those irreversible expulsions that are enforced cannot serve as a supplement to the practitioners of division and the divided Sangha. If those who are expelled due to the degeneration of discipline do not have the prohibition of division, then...

---

ྱིམ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་དགག་བྱ་ཡོད་པས་དེ་འགོག་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དགག་བྱ་དེ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་ཡོད་པས་གནས་ཕྱུང་གི་ལས་མ་གསུངས་ལ། ལྟ་བ་ཉམས་ན་བྱེ་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་མེད་ཅིང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཅུང་ཟད་ཉམས་ཀྱང་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་ཤིང་རྫོགས་པ་ལ་ཁྱིམ་པར་འགྲོ་བའི་དགག་བྱ་ཤས་ཆུང་ཞིང་། ཁྱིམ་པར་སོང་ན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཞི་བས། དེ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་ནི་གསལ་བར་མ་གསུངས་སོ། ། ༈ དེ་ལ་འཕྲོས་ནས་རྩོད་པ་ཕྱིར་བཅོས་པ། དེས་གང་ཞི་བར་བྱ་བའི་རྩོད་པ་ངོས་བཟུང་བ། གཉིས་པ་ནི་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་བསྟན་པ་ལ། མདོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། མངོན་སུམ་དྲན་པ་མ་མྱོས་དང་། །དེ་བཞིན་གང་མང་ངོ་བོ་ཉིད། །རྩྭ་རྣམས་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུ་དང་། །ཁས་བླངས་པར་ཡང་བྱ་བའོ། །ཞེས་གསུངས། འདི་ལ་གསུམ་སྟེ། དེས་གང་ཞི་བར་བྱ་བའི་རྩོད་པ་ངོས་བཟུང་། རྩོད་པ་གང་ལ་ཞི་བྱེད་གང་འཇུག་པ། དེས་དེ་ཞི་བར་བྱས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ལ། རྩོད་པ་ནི་འཁྲུག་ལོང་སྟེ་ཚིག་གི་ཕྱིར་དུ་སེམས་གཞོལ་བའོ། །ཞེས་སྔ་མ་རྣམས་འཆད་ལ། རྩོད་པའི་ངོ་བོ་ནི་ལུས་ངག་གི་ལས་དང་། འཁྲུག་པ་ནི་ 6-2-108b དེའི་ཀུན་སློང་དུ་བཤད་ནའང་འབྲེལ་ཆགས་སོ། །དེ་ལ་དབྱེ་ན་རྒྱུ་བཞིའི་དབྱེ་བས་བཞིའོ། །བཞི་པོ་གང་ཞེ་ན། འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་དང་། མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་དང་། ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་དང་། བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་རྣམས་སོ། ། ༈ འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ། སོ་སོར་ཕྱེ་ན་བཅུ་གཅིག་སྟེ། གཉིས་པ་དེ་ལ་རྒྱུ་བཅས་དང་རྒྱུ་མེད་གཉིས། རྒྱུ་མེད་ལ་བཞིར་ཕྱེ་བས་ལྔ། ལྟུང་ཕྱིར་ལ་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ངོ་ཤེས་མི་ཤེས་གཉིས། དང་པོ་ལ། ཕྱིར་འཕྲོས་མ་འཕྲོས་གཉིས། དང་པོ་ལ་ཉེ་ཚེ་བ་དང་མཐའ་དག་པ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བས་དགུ། ཐོག་མཐའ་གཉིས་དང་བཅུ་གཅིག་གོ །དང་པོ་འགྱེད་ཕྱིར་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལ་ཐུན་མོང་གི་རྒྱུ་དང་སོ་སོའི་རྒྱུ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ལུང་ལས། ཇི་སྐད་དུ། འགྱེད་པའི་རྩ་བ་དྲུག་སྟེ། ཁྲོ་ཞིང་འཁོན་དུ་འཛིན་པ། འཆབ་ཅིང་འཚིག་པ། ཕྲག་དོག་བྱེད་ཅིང་སེར་སྣ་ཅན། གཡོ་བྱེད་ཅིང་སྒྱུ་ཅན། ངོ་ཚ་མེད་ཅིང་ཁྲེལ་མེད་པ། རང་ལྟ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་ཞིང་འཆལ་པ་འཛིན་པ། སྨྲས་པ་ལ་རྔན་འཐེན་བྱེད་པ་ཞེས་གསུངས། གཉིས་པ་ནི། རྩོད་པ་དང་པོའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ནི་དངོས་པོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པར་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ལ། དེའི་དོན་ཀྱང་། དེ་ལམ་ཐོས་གཉིས་སུ་འཛིན་པ་སྟེ། དངོས་པོའམ་བཞི་བཅུ་གཉིས་ལ་མི་མཐུན་པ་གཉིས་གཉིས་འདྲེན་པའོ། །བཅུ་གཉིས་པོ་གང་ཞེ་ན། ཆོས་དང་། འདུལ་བ་དང་། ལྟུང་བ་དང་། ལྟུང་མེད་དང་། ལྕི་བ་དང་། ཡང་བ་དང་། སྡོམ་པ་གསོ་བའི་ལྷག་མ་ཡོད་པ་དང་། མེད་པ་དང་། བཤགས་བྱ་དང་། བ

【現代漢語翻譯】 如果有人問，既然有導致立即墮落的障礙，那是否應該阻止它？答：因為這種障礙存在於未受具足戒的人身上，所以沒有提到驅逐出寺的規定。如果見解墮落，就沒有導致墮落的障礙。即使戒律稍微受損，也仍然進入了教法，並且對於受具足戒的人來說，成為僧侶的障礙較小。如果成為僧侶，那障礙就會自然平息。但平息障礙的方法並沒有明確說明。 接下來，是關於修正爭論的討論。首先確定需要平息的爭論。 第二部分是關於展示平息爭論的方法。經文中說：'正如現前憶念、不醉酒，以及眾多事物的本質一樣，像鋪開草一樣，也應該承諾。'這裡有三個方面：確定需要平息的爭論，確定用什麼方法平息爭論，以及用這種方法平息爭論的益處。 第一方面，爭論是衝突，是心專注于言辭。正如前輩們所說，爭論的本質是身語的行為，而衝突是其動機，這兩者是相關的。如果從四個原因來區分，則有四種爭論：爲了爭鬥的爭論，爲了不調伏的爭論，爲了墮落的爭論，以及爲了行為的爭論。 爲了爭鬥的爭論： 如果分開來說，有十一種。第二種爭論分為有原因和無原因兩種。無原因的又分為四種，所以總共有五種。爲了墮落的爭論分為兩種：是否認識到自己的過錯。第一種又分為兩種：是否蔓延。第一種又分為兩種：是輕微的還是全部的，所以總共有九種。加上最初和最後兩種，總共有十一種。最初的爲了爭鬥等四種爭論，有共同的原因和各自的原因兩種。第一種，經文中說：'爭鬥的六個根源是：憤怒和懷恨在心，隱藏和惱怒，嫉妒和吝嗇，欺騙和虛偽，無恥和不知羞，堅持己見和邪見，以及說了話又收回。'第二種，第一個爭論的非共同原因是錯誤地證明事物的真實性。它的意思是將事物視為兩種對立的觀點，即在四十二件事物中引用兩種不一致的觀點。這十二件事物是：法、律、墮落、不墮落、重、輕、是否有恢復戒律的剩餘、沒有、應該懺悔、不應該懺悔、犯罪和不犯罪。

【English Translation】 If someone asks, since there are obstacles that cause immediate downfall, shouldn't they be prevented? Answer: Because this obstacle exists in those who have not received full ordination, there is no mention of the rule of expulsion from the monastery. If the view falls, there is no obstacle to falling. Even if the discipline is slightly damaged, one still enters the Dharma, and for those who have received full ordination, the obstacle to becoming a monk is small. If one becomes a monk, that obstacle will naturally subside. However, the method of pacifying the obstacle is not clearly stated. Next, is the discussion about correcting arguments. First, identify the argument that needs to be pacified. The second part is about showing the methods of pacifying arguments. The sutra says: 'Just as present mindfulness, non-intoxication, and the essence of many things, like spreading grass, one should also make a commitment.' There are three aspects here: identifying the argument that needs to be pacified, determining which method to use to pacify the argument, and the benefits of pacifying the argument with this method. The first aspect, argument is conflict, it is the mind focusing on words. As the predecessors said, the essence of argument is the action of body and speech, and conflict is its motivation, and the two are related. If we distinguish from four causes, there are four types of arguments: arguments for the sake of fighting, arguments for the sake of not taming, arguments for the sake of falling, and arguments for the sake of action. Arguments for the sake of fighting: If separated, there are eleven types. The second type of argument is divided into two types: with cause and without cause. The one without cause is further divided into four types, so there are five types in total. Arguments for the sake of falling are divided into two types: whether or not one recognizes one's own faults. The first type is further divided into two types: whether or not it spreads. The first type is further divided into two types: whether it is minor or all, so there are nine types in total. Adding the first and last two types, there are eleven types in total. The initial four types of arguments for the sake of fighting, etc., have two types: common causes and individual causes. The first type, the sutra says: 'The six roots of fighting are: anger and holding grudges, hiding and annoyance, jealousy and stinginess, deception and hypocrisy, shamelessness and lack of shame, insisting on one's own views and wrong views, and taking back what one has said.' The second type, the non-common cause of the first argument is to falsely prove the truth of things. Its meaning is to regard things as two opposing views, that is, to cite two inconsistent views in the forty-two things. These twelve things are: Dharma, Vinaya, falling, not falling, heavy, light, whether there is a remainder to restore the precepts, not having, should be confessed, should not be confessed, offense and non-offense.

---

སྡམ་བྱ་དང་། ཉེས་པར་བཤད་པ་དང་། ལེགས་པར་བཤད་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་རེ་རེ་ལ་རྒོལ་བ་དང་། ཕྱིར་རྒོལ་བས་ཡིན་མིན་གྱི་མཐའ་སོ་སོ་བཟུང་ནས་རྩོད་པའོ། །མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པའི་རྒྱུ་ནི། སྤོང་བ་དང་ཞེས་པ་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་སོགས་ནས་གནས་ཕྱུང་ལ་ཐུག་པའི་བར་རོ། །དེ་ནི་ཉེས་པ་དེ་ཡིན་མིན་དང་ཡོད་མེད་ལ་རྩོད་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཅེས་པ་དེ་ལ་ཆད་པ་དེ་རིགས་མི་རིགས་རྩོད་པའོ། །དཔེར་ན་ས་རྐོའི་ལྟུང་བ་མ་བྱུང་བཞིན་དུ་གླེང་བའི་སྐབས་མི་ཕྱེ་བ་ན་གསོ་སྦྱོང་བཞག་ 6-2-109a པའི་ནན་ཏུར་རིགས་མི་རིགས་ལ་རྩོད་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པའི་རྒྱུ་ནི། ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་དང་བཅས་པ་ཉིད་དེ། དེ་ནི་ལྟུང་བ་བྱུང་མ་བྱུང་དང་བྱུང་བ་དེ་ཡིན་མིན་ལ་རྩོད་པའོ། །ལྟུང་བ་མ་བྱུང་བཞིན་དུ་གླེངས་བ་ལས་བྱུང་བའི་རྩོད་པ་ནི་མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པའི་ནང་དུ་བསྡུས་སོ། །བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པའི་རྒྱུ་ནི་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འདི་ནི་སྤྱིར་བཏང་དུ་ལས་བྱེ་མ་ཟིན་ཞིང་། གནས་ཕྱུང་ཡང་བྱས་མ་ཟིན་གོང་དུ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པའོ། །དེ་ལ་ཡང་ཁ་བསྐོང་དུ་འོས་པ་ལ་མི་སྦྱིན་པ་དང་། མི་འོས་པ་ལ་མི་སྦྱིན་པ་གཉིས་ལས། དང་པོས་ནི་ལས་མི་འཆགས་ལ། གཉིས་པས་ནི་ལས་བྱེ་བར་འགྱུར་བའོ། །དེ་ལྟར་ཐུན་མོང་དང་སོ་སོའི་རྒྱུར་བཤད་པ་དག་ལས། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་དེ་དག་གིས་ཀུན་ནས་བླངས་པ་ཞིག་ངེས་པར་དགོས་ཏེ། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྩོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་དང་འདུལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་མ་ཡིན་པར་ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་གི་དབང་དུ་བྱས་པའི་རྩོད་པ་ནི་ཁྱིམ་པའི་རྩོད་པ་ཡིན་པས་རྩོད་པ་དེ་དང་དེའི་ཞི་བྱེད་འདིར་འཆད་པ་སྐབས་སུ་མ་བབ་པའི་ཕྱིར། ༈ མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ། གཉིས་པ་ཞི་བྱེད་གང་འཇུག་པ་ནི། འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ལ་ནི་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱས་པས་ཞི་བར་བཤད་ལ། དེར་བྱེད་པ་ནི་མངོན་སུམ་བརྒྱད་དང་གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་དོ། །བརྒྱད་ནི། རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་མངོན་གསུམ་དང་། གཟུ་བོའི་དང་། དགེ་འདུན་བཞི་པོའི་དང་། གསལ་བའི་དང་། གསལ་བའི་གསལ་བའི་དང་། གནས་བརྟན་དང་བཅས་སོ་སོར་ཐར་པ་དང་བཅས་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་དང་། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པའི་དང་། གནས་བརྟན་མཐུ་ལྡན་གྱི་མངོན་སུམ་མོ། །གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་ནི། ཚུལ་ཤིང་ལེན་པ་གང་མང་གི་ཕྱོགས་སུ་རྩོད་པ་ཞི་བ་ལ་སེར་སྣ་མེད་པ་སྟེ། མངོན་སུམ་བརྒྱད་ཀྱིས་ཞི་བར་མ་ནུས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བ་ལས་སོ། །འདི་ཚུལ་ཁྲིམས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ལ་མི་སྲིད་ཅེས་གསུངས་པ་ཡང་རྩོད་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞི་བྱེད་ལ་མི་འཇུག་པའི་དོན་ཡིན་གྱི། འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་ 6-2-109b རྩོད་པའི་ནང་ན་ཆོས

【現代漢語翻譯】 爭端的原因有：責備、不當言論和適當言論。對於這些，爭論者和反駁者各自堅持是與非的立場進行辯論。不勸誡的爭端原因是，從放棄（藏文：སྤོང་བ་，梵文天城體：त्याग，梵文羅馬擬音：tyāga，漢語字面意思：放棄）開始，例如停止布薩等，一直到驅逐出境。這不是爭論錯誤是否存在，而是爭論這種懲罰是否合理。例如，在尚未發生挖掘土地的墮落時，如果不區分情況，就會爭論停止布薩的強制性是否合理。第三，墮落的爭端原因是，任何墮落都包括在內。這是爭論墮落是否發生，以及發生的墮落是否正確。在墮落尚未發生時，由談論引起的爭端被歸入不勸誡的爭端中。行為的爭端原因是，不給予與行為相符的東西，這意味著通常在工作尚未完成且尚未被驅逐出境之前，不給予一致性。其中，又分為應該補充的不給予，和不應該補充的不給予兩種。前者不會導致工作完成，而後者會導致工作完成。因此，在共同和個別原因的解釋中，必須確定由非共同原因完全掌握，因為這是僧侶的爭端。如果爭端是基於感覺的苦樂，而不是基於佛法和戒律，那就是在家人的爭端，因此在這裡解釋該爭端的平息是不合適的。 不勸誡的爭端。 第二，平息爭端的方法是：對於分配的爭端，據說通過統一血統來平息。在那裡，平息的方法是八種現量（藏文：མངོན་སུམ་བརྒྱད་）和平息多數。八種現量是：爭論者和反駁者的現量，仲裁者的現量，僧團四眾的現量，清晰的現量，清晰的清晰的現量，包括上座部和別解脫戒的僧團的現量，持律者的現量，以及具有神通的上座部的現量。平息多數的方法是：在多數一方接受木棒（藏文：ཚུལ་ཤིང་ལེན་པ་）來平息爭端時，沒有吝嗇，因為八種現量未能平息爭端。據說這在確定戒律方面是不可能的，這意味著它不適用於後兩種爭端的平息，但在分配的爭端中，佛法是...

【English Translation】 The causes of disputes are: accusations, improper speech, and proper speech. For each of these, the disputant and the respondent each hold onto the separate ends of right and wrong and argue. The cause of dispute for not admonishing is from abandoning (Tibetan: སྤོང་བ་, Sanskrit Devanagari: त्याग, Sanskrit Romanization: tyāga, Chinese literal meaning: abandonment) such as stopping the Uposatha, etc., up to expulsion. This is not arguing whether the fault exists or not, but arguing whether that kind of punishment is reasonable or not. For example, when the downfall of digging the earth has not yet occurred, if the occasion is not distinguished, then it is like arguing whether the compulsion to stop the Uposatha is reasonable or not. Third, the cause of dispute for downfall is any downfall whatsoever. This is arguing whether the downfall has occurred or not, and whether the downfall that has occurred is correct or not. The dispute arising from speaking when the downfall has not yet occurred is included in the dispute for not admonishing. The cause of dispute for action is called not giving conformity to the action, which means generally not giving conformity before the work is finished and before being expelled. Among these, there are two types: not giving to those who should be supplemented, and not giving to those who should not be supplemented. The former does not cause the work to be completed, while the latter causes the work to be completed. Therefore, in the explanation of common and individual causes, it is necessary to ascertain that something is necessarily taken up entirely by those uncommon causes, because it is a dispute of the ordained. If the dispute is based on the pleasure and pain of feeling, and not based on the Dharma and Vinaya, then it is a dispute of householders, so explaining the pacification of that dispute here is not appropriate. Dispute for not admonishing. Second, the method of pacifying disputes is: for the dispute of allocation, it is said to be pacified by making it of one lineage. There, the method of doing so is the eight kinds of direct perception (Tibetan: མངོན་སུམ་བརྒྱད་) and the pacification of the majority. The eight kinds of direct perception are: the direct perception of the disputant and respondent, the direct perception of the arbitrator, the direct perception of the fourfold Sangha, the clear direct perception, the clear clear direct perception, the direct perception of the Sangha including the Sthaviras and the Pratimoksha, the direct perception of the Vinaya-holder, and the direct perception of the Sthavira with power. The method of pacifying the majority is: when taking the wooden stick (Tibetan: ཚུལ་ཤིང་ལེན་པ་) on the side of the majority to pacify the dispute, there is no stinginess, because the eight kinds of direct perception have failed to pacify the dispute. It is said that this is impossible in determining the Vinaya, which means that it does not apply to the pacification of the latter two disputes, but in the dispute of allocation, the Dharma is...

---

་གཏན་ལ་འབེབས་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་དགོངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་དེ་ཤིན་ཏུ་ཡང་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚེ་ཆོས་མ་ཡིན་པས་ཞི་བ་ལ་སྐྱོ་སྔོགས་མི་བྱ་བར་བཤད་པ་དེའི་ཚེ་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་སོང་ལ། དེ་ལྟ་ན་ཚུལ་ཤིང་འབྲིམ་པ་པོ་ལ་དབྱེན་གྱི་ཉེས་པ་དང་། ལེན་པ་པོ་ལ་ཆོས་སྤོང་གི་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཚེ་ཚུལ་ཤིང་དེ་ལྟར་བྲིམས་ན་ལས་ཀྱིས་དབྱེན་དང་། ཆོས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་བྲིམས་ན་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་དང་ཆོས་སྤོང་གི་དགག་བྱ་ཡོད་མེད་ནི་ཀུན་སློང་གིས་འབྱེད་དགོས་པ་དང་། དེ་ལྟར་འགྱུར་གྱི་དོགས་ནས་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་ཤིང་ལྷག་ན་བྲིམ་པར་མི་བྱ་བ་སོགས་གཡོ་སྒྱུའི་རྣམ་པ་མང་པོ་དག་གསུངས་པ་དང་། སྐྱོ་སྔོགས་མི་བྱེད་པའི་དོན་ཀྱང་། འབྲས་བུ་རྩོད་པ་ཞི་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི། རྒྱུ་གཞན་གྱི་གྲུབ་མཐའ་དེའི་རྗེས་སུ་འཇུག་དགོས་པ་མ་ཡིན་པའོ། །མཉམ་ན་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ཤིང་གཅིག་ལེན་ཞེས་པ་འདི་ལ་གཅིག་ཕྱོགས་པས་ཀྱང་རྩི་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་སྟོན་པ་འདི་ཉིད་ཀྱི་འདུལ་བ་ལས་མི་འདའ་བའི་ཕྱིར། སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་ལྟ་བུ་ལ་བརྩད་ནས་རྟག་པར་ཁས་ལེན་པ་དེ་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་མཐུན་པ་མེད་པས་མི་རྟག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོའི་ཚུལ་ཤིང་ལེན་པར་མ་ངེས་སོ་ཞེ་ན། དེར་ངེས་ཏེ། ཚུལ་ཤིང་བྲིམ་པ་ནི་དགེ་འདུན་གཟུ་བོས་བསྐོས་པའི་ཕྱིར། སྔ་མའི་རིགས་པས་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་ཤིང་གཅིག་གིས་མང་ན་ཆོས་ཕྱོགས་པས་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོའི་ཚུལ་ཤིང་གཅིག་པོ་དེ་བླངས་པས་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་ཞི་བར་མི་འགྱུར་བའི་དོན་དུའོ། །གཉིས་པ་མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱུ་གཉིས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་འདི་དང་དག་པ་སྦྱིན་པས་སོ། །ཤེས་འབྱུང་ལ། དོན་ནི། རྩོད་པ་འདི་ལ་རྒྱུ་བཅས་དང་རྒྱུ་མེད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། 6-2-110a རྒྱུད་དེ་ལ་ཉེས་པ་དེ་བྱུང་བར་ཁས་བླངས་ནས། ཉེས་པ་དེ་ལ་ནན་ཏུར་དེ་བྱེད་རིགས་མི་རིགས་རྩོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ནི་མངོན་སུམ་བརྒྱད་དང་གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་འཇུག་པས་ན་འདི་དང་ཞེས་སྨོས་སོ། །དག་པ་སྦྱིན་པ་ཞེས་པ་ནི་གླེང་བྱ་ལ་དག་པ་སྟེར་བ་སྟེ། དེ་ལ་ནན་ཏུར་དེ་བྱེད་པའི་གཞི་མེད་པའོ། །དཔེར་ན་གླེང་བྱ་ལ་སྨད་པ་ནན་ཏུར་གྱི་གཞི་དེའི་དོགས་པ་དང་བཅས་པས་གླེངས་པ་ན་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་དེ་ལ་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་སོགས་བྱས་པ་ལས་རྩོད་པར་གྱུར་པ་ན་དེའི་གཞི་དེ་གཏན་ནས་མེད་པ་དང་། བསྐྲད་པ་ནན་ཏུར་ལྟ་བུའི་གཞི་གཞན་བསྒྲུབས་པ་དང་། སྔ་མའི་གཞི་དོགས་པ་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་། ཡིད་ཀྱིས་བསྡམས་པས་འདག་པ་དང་། གླེང་

【現代漢語翻譯】 並非指確定（藏文：གཏན་ལ་འབེབས་པ་）和戒律（藏文：ཚུལ་ཁྲིམས་）的確定這二者，因為這二者包含的內容非常深入。當以非佛法（藏文：ཆོས་མ་ཡིན་པ་）來平息爭端時，不應感到沮喪或後悔。如果這樣做，就會走向非佛法的一方。如果這樣，那麼分配木條（藏文：ཚུལ་ཤིང་）的人會有挑撥離間的過失，而接受木條的人會有捨棄佛法的過失，難道不是嗎？如果從戒律的角度來看，那樣分配木條會導致行為上的分裂；如果從確定佛法的角度來看，那樣分配木條會導致法輪的分裂。對於是否存在捨棄佛法的指責，需要通過發心來區分。因為擔心出現這種情況，所以如果有多餘的非佛法木條，就不應該分配，等等，這其中包含了許多欺騙的行為。不感到沮喪或後悔的意義僅僅在於平息爭端的結果，而不是必須遵循其他宗派的觀點。如果雙方勢均力敵，那麼爲了大聲聞（藏文：ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ）的緣故，接受一個佛法木條，這一點即使是偏袒一方的人也應該重視，因為這不會違背本師的律藏。如果爭論聲音是常還是無常，並且堅持認為是常，那麼因為這與非佛法的一方沒有共同之處，所以不能確定無常的一方會接受大聲聞的木條。並非如此確定，因為分配木條是由僧團選舉出的公正人來決定的。如果按照之前的邏輯，非佛法一方的人多於佛法一方的人，那麼佛法一方的人接受了大聲聞的唯一木條，其目的在於不讓爭端平息于非佛法的一方。第二，爲了不偏袒一方而平息爭端：正如所說：『由第二個原因產生的是，通過給予清凈。』意思是：對於這場爭端，有有原因和無原因兩種情況。第一種情況是： 承認那個相續（藏文：རྒྱུད་）中出現了那個過失，然後爭論是否應該強烈地去做那個過失。對於這種情況，可以使用八種現量（藏文：མངོན་སུམ་བརྒྱད་）和多數人的平息方法，所以說『這個』。給予清凈是指給予被指責者清凈，這樣就沒有理由強烈地去做那件事了。例如，如果因為擔心被指責者受到誹謗而進行辯論，但沒有區分場合，比如舉行了布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་），結果導致了爭端，那麼就應該徹底消除那個原因。或者，如果建立了其他驅逐等強烈行為的理由，即使之前的理由只是懷疑，也可以通過約束自己的思想來消除它。如果討論

【English Translation】 It does not refer to the determination (Tibetan: གཏན་ལ་འབེབས་པ་) and the determination of discipline (Tibetan: ཚུལ་ཁྲིམས་), because these two contain very profound content. When settling disputes with non-Dharma (Tibetan: ཆོས་མ་ཡིན་པ་), one should not feel frustrated or regretful. If you do, you will go to the side of non-Dharma. If so, then the person who distributes the wooden sticks (Tibetan: ཚུལ་ཤིང་) will have the fault of inciting discord, and the person who accepts the wooden sticks will have the fault of abandoning the Dharma, isn't it? If viewed from the perspective of discipline, distributing the wooden sticks in that way will lead to behavioral divisions; if viewed from the perspective of determining the Dharma, distributing the wooden sticks in that way will lead to divisions of the Dharma wheel. Whether there are accusations of abandoning the Dharma needs to be distinguished by motivation. Because of worrying about this situation, if there are extra non-Dharma wooden sticks, they should not be distributed, etc., which contains many deceptive behaviors. The meaning of not feeling frustrated or regretful is only to settle the result of the dispute, but not to follow the views of other sects. If the two sides are evenly matched, then for the sake of the great Shravaka (Tibetan: ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ), accepting a Dharma wooden stick is something that even those who are biased should value, because this will not violate the Vinaya of the Teacher. If arguing whether sound is permanent or impermanent, and insisting that it is permanent, then because this has nothing in common with the non-Dharma side, it cannot be determined that the impermanent side will accept the wooden stick of the great Shravaka. It is not so certain, because the distribution of wooden sticks is determined by the impartial person elected by the Sangha. If according to the previous logic, there are more people on the non-Dharma side than on the Dharma side, then the people on the Dharma side accept the only wooden stick of the great Shravaka, the purpose of which is not to let the dispute be settled on the non-Dharma side. Second, to settle disputes for not favoring one side: As it is said: 'What arises from the second cause is through giving purity.' The meaning is: For this dispute, there are two situations: with cause and without cause. The first situation is: Admitting that the fault occurred in that continuum (Tibetan: རྒྱུད་), and then arguing whether that fault should be done strongly. For this situation, the eight kinds of direct perception (Tibetan: མངོན་སུམ་བརྒྱད་) and the settlement method of the majority can be used, so it is said 'this'. Giving purity means giving purity to the accused, so that there is no reason to do that thing strongly. For example, if debating because of worrying that the accused will be slandered, but without distinguishing the occasion, such as holding a Posadha (Tibetan: གསོ་སྦྱོང་), resulting in a dispute, then that reason should be completely eliminated. Or, if other reasons for strong actions such as expulsion are established, even if the previous reason was only suspicion, it can be eliminated by restraining one's thoughts. If discussing

---

བྱེད་ཀྱི་མཐོང་བའི་གཞི་ཡོད་ཀྱང་། གླེང་བྱ་སྨྱོ་བའི་སྐབས་སུ་བྱས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་དག་པ་ཇི་ལྟར་སྦྱིན་ཞེ་ན། དྲན་པས་འདུལ་བ་དང་། མ་མྱོས་པས་འདུལ་བ་གང་ཡང་རུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པོ་ནི་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་ཡིན་པ་ཡིན་ལ། དེ་གཉིས་ལ་དག་པ་སྦྱིན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། མི་གདམས་པ་སོགས་སྤང་བར་འོས་པའི་རྒྱུ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐག་བཅད་ནས་གླེང་བྱ་དེ་ཆད་པའི་རྒྱུད་རྣམ་པར་དག་པ་ཉིད་དུ་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ། གསུམ་པ་ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ལ་གཉིས་ཏེ། ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ཤེས་པ་དང་མི་ཤེས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གླེང་བྱ་གླེངས་བྱེད་གཉིས་ལས་གཞན་དུ་མ་འཕྲོས་པ་དང་། འཕྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། གླེང་བྱ་ཉིད་ཀྱིས་ཁས་བླངས་པས་ཞི་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ལ། ཉི་ཚེ་བ་ལ་འཕྲོས་པ་དང་། མཐའ་དག་ལ་འཕྲོས་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་ཞི་བྱེད་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གཉིས་པ་ལས་ནི་མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བས་སོ། །གསུམ་པ་ལས་ནི་རྩྭ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུས་སོ། །ཞེས་གསུངས། འདི་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་སྔ་མ་ལ་ལྟུང་བ་དེས་མ་གོས་པའི་གཟུ་བོ་ཡོད་ལ། གཉིས་པ་ལ་གཟུ་བོ་གཞན་མེད་པས་རང་རང་ནས་བློ་རྩེ་མཐུན་པར་བྱེད་དགོས་པའོ། །དང་པོ་གཉིས་ལ་ཁས་བླངས་དང་མངོན་སུམ་གྱི་ཁྱད་པར་འབྱུང་བ་ནི། གླེང་བྱ་ 6-2-110b མང་པོ་པ་དེ་དག་གིས་ཁས་བླངས་ན་དེ་ཞི་ཡང་། མ་བླངས་ན་གཟུ་བོ་ལ་སོགས་པའི་མངོན་སུམ་དགོས་པས་སོ། །འདི་ཡང་ས་རྐོ་བ་ལྟ་བུའི་ལྟུང་བ་དེར་གཏོགས་པའི་ཆ་ནས་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ཤེས་པ་ཡིན་ཀྱང་། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་དོན་ཡིན་པ་སོགས་ཀྱི་ཆ་ནས་མི་མཐུན་པར་རྩོད་པ་ཡིན་ལ། འདིར་བྱུང་མ་བྱུང་རྩོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ངོ་ཤེས་མི་ཤེས་གཉིས་སུ་བསྡུས་ནས་བཤད་ལ། དེ་ནི་འདི་གཉིས་སུ་མི་འདུ་བའི་ཕྱིར། རྩྭ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུའི་ཞི་བྱེད་ལ། གོ་དོན་ནི། གླེང་བྱེད་མ་གཏོགས་དགེ་འདུན་མཐའ་དག་ལྟུང་བ་གཅིག་གམ་མང་པོ་དག་དང་འབྲེལ་བར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ། རྩྭ་བཀྲམ་པ་ན་ཐམས་ཅད་རྩེ་མོ་སྤྲད་ནས་འདུག་པ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་བློ་རྩེ་གཅིག་པར་བྱེད་པའོ། །ཇི་ལྟར་ན། ཐམས་ཅད་ཚོགས་པའི་མདུན་དུ་རང་རང་ལ་ལྟུང་བ་གང་བྱུང་བ་དེ་ཁས་ལེན་པའོ། །དེ་ལྟར་བླངས་པ་དེ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚེ་གཅིག་གིས་མང་པོའི་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་བློ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། གཅིག་པུ་དེས་དགེ་འདུན་མང་པོ་ལ་བྱུང་བའི་ས་རྐོ་ལྟ་བུ་གཅིག་པོ་དེར་མ་ཟད། མྱོས་འགྱུར་དང་མེ་རེག་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་དག་ཅིག་ཆར་དུ་བཤགས་པས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། བློ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། གླེང་བྱེད་གཅ

【現代漢語翻譯】 即使有觀察行為的基礎，所做的也只是在爭論瘋狂的時候。那麼，如何給予凈化呢？無論是通過憶念來調伏，還是通過不瘋狂來調伏都可以。這兩種情況都需要通過祈請和四種羯磨（karma，行為）來完成。這兩種情況被稱為給予凈化，因為已經確定沒有不應捨棄的因素，例如不選擇（不偏袒），並且爭論的主題被置於完全清凈的狀態，斷絕了其延續。 ༈ 關於墮罪的爭論 第三，平息因墮罪引起的爭論有兩種情況：知道和不知道罪行的本質。第一種情況有三種：爭論的主題沒有超出爭論者和被爭論者，以及超出了。第一種情況是：爭論的主題本身承認，爭論就會平息。第二種情況分為：涉及到少部分人和涉及到所有人。這兩種情況的平息方法是：如經中所說，『第二種情況通過公開調伏來解決，第三種情況通過鋪草蓆的方式來解決。』這兩種情況的區別在於，前者有未被墮罪污染的公正人，而後者沒有其他公正人，因此需要各自達成共識。前兩種情況出現承認和公開的區別在於：如果許多爭論者承認，爭論就會平息；如果不承認，就需要公正人等進行公開調伏。這就像挖掘土地之類的墮罪，從屬於該墮罪的方面來說，是知道罪行的本質；但從行為、正行和僧伽（sangha，僧團）的利益等方面來說，存在不一致的爭論。這裡爭論的是發生與否，而不是罪行本質的認知與否，因為這裡將罪行本質的認知與否歸納為兩種情況來討論，而發生與否不屬於這兩種情況。鋪草蓆的平息方法的含義是：除了爭論者之外，所有僧伽都與一個或多個墮罪相關聯時，就像鋪草蓆時所有人都將末端對齊一樣，所有人都達成共識。如何達成共識呢？在所有集會面前，各自承認自己所犯的墮罪。這樣承認之後，如果需要改正，一個人改正多個人的墮罪就足夠了，因為所有人都達成了共識。僅僅一個人，就可以懺悔發生在許多僧伽身上的挖掘土地等墮罪，以及醉酒和接觸火等許多罪行，因為所有人都達成了共識。那時應該怎麼做呢？爭論者一個人……

【English Translation】 Even though there is a basis for observing actions, what is done is only during times of arguing in madness. So, how is purification bestowed? Either through subduing with mindfulness or through subduing without madness is acceptable. Both of these require the action of supplication and the four karmas (actions). These two are called bestowing purification, because it has been determined that there are no factors that should not be abandoned, such as not choosing (not being impartial), and the subject of the argument is placed in a state of complete purity, cutting off its continuation. ༈ Dispute over Downfall Third, there are two ways to pacify disputes over downfall: knowing and not knowing the nature of the offense. The first has three aspects: the subject of the dispute not extending beyond the disputant and the one being disputed, and extending beyond. The first is: if the subject of the dispute admits it, it will be pacified. The second is divided into: extending to a few and extending to all. The pacification of these two is: as it is said, 'The second is subdued by manifest discipline, and the third is like spreading grass.' The difference between these two is that the former has an impartial person who is not tainted by the downfall, while the latter has no other impartial person, so they must agree with each other. The difference between admission and manifest discipline in the first two is that if many disputants admit it, it will be pacified, but if they do not admit it, manifest discipline such as an impartial person is needed. This is like digging the ground, which is knowing the nature of the offense from the aspect of belonging to that downfall, but there is disagreement from the aspect of action, the main part, and the benefit of the Sangha (community). Here, the dispute is not about whether it happened or not, but about whether the nature of the offense is known or not, because here the knowledge of the nature of the offense is summarized into two aspects, and whether it happened or not does not belong to these two. The meaning of the pacification like spreading grass is that when all the Sangha, except for the disputant, are connected to one or more downfalls, just as when spreading grass, everyone aligns the ends, everyone agrees. How to agree? In front of all the assembly, each admits the downfall that has occurred to them. After admitting in this way, if it needs to be corrected, it is enough for one person to correct the downfalls of many, because everyone has agreed. One person alone can confess many offenses such as digging the ground that occurred to many Sangha, as well as intoxication and touching fire, because everyone has agreed. What should be done at that time? The disputant alone...

---

ིག་པུ་དེའི་མདུན་དུ་གླེང་བྱ་མང་པོ་དག་གི་ནང་ནས་གང་རུང་གཅིག་གིས་འདི་སྐད་ཅེས། ཁོ་བོ་འཆར་ཀ་ལ་ས་རྐོའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་འདི་དང་། ཁོ་བོ་འདུན་པ་ལ་མེ་རེག་གི་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་འདི་དང་། ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྐྱེ་བ་གཅོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་བྱུང་བ་འདི། ཚེ་དང་ལྡན་པའི་མདུན་དུ་བཤགས་སོ། །ཤེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། དུ་མ་དག་ཅིག་ཆར་དུ་ཡང་ངོ་། །གང་ཡིན་པ་ཞེས་སྨོས་པ་དང་། ཤེས་པ་གནང་བར་བྱས་ནས་སོ། །ཕྱོགས་གཞན་མཐུན་པར་གྱུར་ནའོ། །ལྷན་ཅིག་པའི་དངོས་པོས་གླེང་པ་ཉིད་དུ་རུང་ངོ་ཞེས་བཤད་དོ། །འདི་ནི་གཙོ་བོར་མཐོལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། མང་པོ་དག་གི་དོན་དུ་དགེ་འདུན་མ་ཡིན་པ་ལ་བཤགས་པར་བྱ་བ་ 6-2-111a དག་ནི་གཅིག་གི་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱའོ་ཞེས་བཤད་ལ། འདི་ཡང་རེག་པ་དང་འཁྲིག་ཚིག་སྨྲ་བ་ལྟ་བུ་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་དབང་དུ་བྱས་པར་གླེང་གཞི་ལས་གསལ་བ་དང་། ལྷག་མ་ནི་དགེ་འདུན་མ་ཡིན་པ་ལ་བཤགས་པས་མི་འདག་པའི་ཕྱིར། རྩྭ་བཀྲམ་ཞེས་པ་འདི་ནི་སྐབས་འདིའི་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ཁོ་ནར་མ་ཟད། ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་ཚུལ་གོང་དུ་བཤད་པ་དག་དང་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་ཅན་ཞིག་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། བློ་རྩེ་གཅིག་པའི་དགེ་སློང་མང་པོའི་ལྟུང་བ་མཐུན་མི་མཐུན་ཐམས་ཅད་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་མཐོལ་བས་འཆབ་ཉེས་ཁེགས་པ་དང་། བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་པ་རྣམས་གཅིག་པུ་དེས་བཤགས་པས་ཀྱང་ཆོག་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་སྐབས་སུ་བབ་པ་ནི། མཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པའི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ལྟུང་བ་རིགས་མཐུན་པ་གཅིག་གམ་མི་མཐུན་པ་མང་པོ་དང་བཅས་པའི་རྒོལ་བར་གྱུར་ནས། ཕྱིར་རྒོལ་ནི་གླེང་བྱེད་གཅིག་པུ་ལས་མེད་པ་དེའི་ཚེ་དཔང་པོ་ནི་མེད་པས་མངོན་སུམ་གྱི་ཞི་བྱེད་མི་འཇུག །གཅིག་གིས་ཁས་བླངས་ཀྱང་གཞན་གྱིས་ཁས་མ་བླངས་ན་ཁས་བླངས་ཀྱི་ཞི་བྱེད་མི་འཇུག །གླེང་བྱ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཁས་བླངས་པ་དེ་ལ་ནི་རྩྭ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུ་ཞེས་མིང་གིས་བཏགས་སོ། །དཔེ་དེས་བསྟན་པའི་དོན་འདི་ཡང་སྤྱིར་གལ་ཆེ་བའི་ཚུལ་དང་། ཁྱད་པར་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་དུ་བསྟན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱིར་དགེ་འདུན་བློ་རྩེ་མཐུན་པ་དང་། ཁྱད་པར་དགེ་འདུན་ཉི་ཚེ་བ་དང་མཐའ་དག་ལ་ཁྱབ་པའི་ལྟུང་བ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དང་ཐུན་མོང་བ་གང་བྱུང་ཡང་སྦ་བ་དང་འཆབ་པ་མེད་པར་ཕན་ཚུན་དུ་མཐོལ་བ་དང་བཤགས་པ་དང་བྱིན་གྱིས་རླབས་པ་རྣམས་སྐབས་དང་སྦྱར་ནས་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། བློ་རྩེ་གཅིག་པའི་དགེ་འདུན་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལྟུང་བ་མཐོལ་བ་དང་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་པ་རྣམས་ནི་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་ལྟུང་བ་བྱུང་བའི་གང་ཟག་སོ་སོའི་མིང་དང་། ལྟུང་བ་ཐ་དད་པ་རྣམས་ཀྱི་མིང་རིགས་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་ཅིང་། བཤགས་ཡུལ་གྱི་ཤེས་པ་ལ་སྣང་བར་བྱས་

【現代漢語翻譯】 在眾多爭論話題中，有人在比丘面前這樣說：『我犯了與異性身體接觸的墮落，我犯了淫慾的墮落，我對所有僧團成員犯了斷絕生機的墮落。』我向有德者懺悔。就像知道一樣。就像他們說的那樣，許多事情同時發生。說了是什麼，並允許知道。或者與其他方面達成一致。允許用共同的事物來討論。』這是主要爲了坦白的緣故，爲了許多人的利益，向非比丘尼懺悔的事情，應該為一個人的緣故而修改。』據說，這也像觸控和說淫穢話語一樣，在《根本說一切有部毗奈耶》中清楚地表明是僧殘罪的情況。因為僧殘罪不能通過向非比丘尼懺悔來消除。『鋪草』這個詞不僅是爲了平息此時的爭端，而且還表明了一種與上述懺悔方式不同的特殊性。因為，通過一個具有相同意圖的比丘坦白許多比丘的相同或不同的墮落，可以避免隱瞞的過失。並且，據說僅僅通過懺悔就可以消除的罪過，僅僅通過那個人懺悔就足夠了。這裡相關的是，如果所有在結界內的僧團成員都變成了具有一種或多種不同型別墮落的爭論者，而反駁者只有一個，那麼由於沒有證人，公開的平息方式就行不通。如果一個人承認而另一個人不承認，那麼通過承認來平息的方式就行不通。對於所有爭論者都承認的情況，就稱之為『鋪草』。這個例子表明的意義，一般來說很重要，特別是作為平息爭端的理由。首先，一般來說，僧團成員之間意氣相投，特別是對於普遍存在於僧團中的共同和非共同的墮落，應該根據情況互相坦白、懺悔和加持，不要隱瞞或隱藏。所有意氣相投的僧團成員，僅僅通過坦白和懺悔就可以消除的墮落，比丘會說出每個犯墮落者的名字，以及不同墮落的名字和種類，並使其顯現在懺悔對象的意識中。

【English Translation】 Among many topics of discussion, someone says to a Bhikṣu: 'I have committed the downfall of touching a woman's body, I have committed the downfall of lust, I have committed the downfall of cutting off the life of all the Sangha members.' I confess to the virtuous one. Just like knowing. As they say, many things happen at the same time. It is said what it is, and it is allowed to know. Or agree with other aspects. It is permissible to discuss with common things.' This is mainly for the sake of confession, for the benefit of many, things to be confessed to a non-Bhikṣuṇī, should be modified for the sake of one person.' It is said that this, like touching and speaking obscene words, is clearly indicated in the Mūlasarvāstivāda Vinaya as a case of Saṃghāvaśeṣa. Because Saṃghāvaśeṣa cannot be eliminated by confessing to a non-Bhikṣuṇī. The word 'spreading grass' is not only to pacify the dispute at this time, but also shows a special feature different from the above methods of confession. Because, by a Bhikṣu with the same intention confessing the same or different downfalls of many Bhikṣus, the fault of concealment can be avoided. And, it is said that sins that can be eliminated only by confession are sufficient only by that person's confession. What is relevant here is that if all the Sangha members within the boundary become disputants with one or many different types of downfalls, and there is only one opponent, then because there are no witnesses, the open method of pacification will not work. If one person admits and another does not, then the method of pacification by admission will not work. For the situation where all the disputants admit, it is called 'spreading grass'. The meaning shown by this example is generally important, especially as a reason for pacifying disputes. First, in general, the Sangha members are like-minded, especially for the common and non-common downfalls that are prevalent in the Sangha, they should confess, repent, and bless each other according to the situation, without concealing or hiding. All the like-minded Sangha members, the downfalls that can be eliminated only by confession and repentance, the Bhikṣu will say the name of each person who committed the downfall, and the names and types of different downfalls, and make them appear in the consciousness of the object of confession.

---

ནས་མཐོལ་ཤིང་བཤགས་པས་ཆོག་པ་ 6-2-111b ནི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་བློ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་འཕྲོད་པའི་ནུས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། མཚམས་དེར་གཏོགས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་རྩོད་གཞིར་གྱུར་པའི་ལྟུང་བ་དེ་དང་བཅས་པའི་ཚེ། ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་ནི་རྩྭ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུ་ཅེས་པ་འདི་ལས་གཞན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གླེང་བྱ་ཚོགས་སུ་ལོངས་ཤིང་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ངོ་ཤེས། གླེང་བྱེད་ཉིད་ཀྱང་རྩོད་གཞིའི་ཉེས་པ་དེ་དང་བཅས་པའམ། མ་བཅས་ཀྱང་ཚོགས་སུ་མ་ལོངས་པས་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་དགེ་འདུན་གྱིས་བྱེད་པ་དག་འཇུག་པའི་གོ་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟུང་ཕྱིར་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་ངོ་མི་ཤེས་པའི་ཞི་བྱེད་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་དང་མཐུན་པ་སྦྱིན་པའི་མིང་ཅན་དེ་ཡིན་ལ། འདི་གང་ལ་སྟེར་བའི་ཡུལ་ནི། རིག་པའི་ལྷག་མ་ལྟ་བུས་ཡུལ་དེ་ལ་གླེང་བའི་གཞི་ཡོད་པ་ན་གླེངས་པར་གྱུར་པའི་ཚེ་དེ་ལྟུང་བ་ཡིན་པར་ད་སྡོད་ཤེས་སོ། །ཞེས་པའམ། ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ཆ་ཕྲ་བའོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་པར་བྱེད་ཅིང་། ཁས་ལེན་པར་ཡང་བྱེད། ཕྱིར་བཅོས་ལ་བསྐུལ་བ་ན། ཀུན་སློང་དང་རྒྱུ་ཚོགས་ཐ་དད་ལ་བརྟགས་ནས་སྦྱོར་བ་དང་དངོས་གཞི་དང་ལྟུང་མེད་སོགས་གང་ཡིན་གྱི་ངེས་པ་མེད་པའི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྙོག་པ་བསླངས་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་པར་བྱེད་པ་དེ་ལའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ངེས་པ་དང་བྲལ་བ་ནི་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ཡིན་ནོ། །དགེ་འདུན་ལ་ཁས་བླངས་ནས་ཁྱད་དུ་གསོད་ན་ངེས་པར་འཛིན་དུ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་ངེས་པར་སྦྱོར་བ་སྦྱིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ནི་གླེང་བྱེད་བདེན་ལ། གླེང་བྱ་མི་བདེན་པའི་རྩོད་པར་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་ཉེས་པ་དེ་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིས་ཁྱད་བསད་པའི་ཕྱིར། མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་འཆགས་པའི་གཞི་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། དང་པོ་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིས་མ་མཐོང་ཞེས་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ་ནན་ཏུར་དེ་འཇུག་པ་ཡིན་གྱི། དང་པོ་ཉིད་ནས་མ་མཐོང་ཟེར་བ་ནི་སྐབས་མི་འབྱེད་པའི་ནང་དུ་འདུས་པས་སོ། །ཡང་གླེང་བྱ་བདེན་ལ། གླེང་བྱེད་མི་བདེན་པའི་རྩོད་པ་ནི་མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་གཞི་མེད་དུ་བཤད་པ་གླེང་བྱ་ལ་ 6-2-112a དག་པ་སྦྱིན་དགོས་པ་དེ་དག་གོ །གཉིས་ཀ་མི་བདེན་པ་ནི། ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་སུ་རྩོད་པ་ཞི་བ་ལ་ཆོས་ཕྱོགས་པས་སྐྱོ་སྔོགས་བྱས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་ཀ་བདེན་པ་ནི་གནས་ཕྱུང་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པས་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་གསོལ་བ་ལྟ་བུའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་སྦྱིན་ས་ཡུལ་གྱི་དགེ་སློང་དེས། རྩོད་གཞིའི་ལྟུང་བ་དེའི་ངོ་བོ་བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་མི་ཤེས་པ་ཡིན་ནམ། ཤེས་ཀྱང་མི་ཤེས་པར་རྫུ་བ་ཡིན་ཞེས་དཔྱད་ན། དང་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་འདི་དང་འདི་ནི་བྱས། དེ་ལས་ཉེས་པ་ཅིར་འགྱུར་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ལ་

【現代漢語翻譯】 如果通過坦白罪行來解決問題，那麼 6-2-111b 所有僧眾就能齊心協力。第二種情況是：如果所有與該區域相關的僧眾都犯了爭論之源的罪過，那麼平息爭端的唯一方法就是像鋪草一樣。除此之外別無他法，因為爭論者沉溺於集會，並且認識到自己的過錯本質。即使爭論發起者也犯有爭論之源的罪過，或者沒有犯，但如果沒有參與集會，那麼僧眾就沒有機會進行平息爭端的儀式。第二種平息爭端的方式是，如果犯錯者不認識到自己的過錯本質，那麼就類似於尋求自性（藏文：ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ།），也就是名為『佈施』的行為。而佈施的對象是：如果像智慧殘餘一樣，爭論的對象有爭論的理由，那麼當爭論發生時，他才會意識到那是罪過，並停止爭論。或者，通過強調罪行非常微小，來區分罪行，並且也承認罪行。當被敦促改正時，通過考察不同的動機和因緣，製造關於行為、基礎和無罪等不確定的疑惑，從而區分罪行。正如所說：『不確定性就是區分。』如果向僧眾承認罪行后又加以區分，那麼爲了確保確定性，必須給予確定的行為。這是爭論發起者是真實的，而被爭論者是不真實的爭端，因為首先承認了罪行，然後又加以區分。驅逐出境的懺悔基礎也與此類似，因為首先承認罪行，然後又強調說沒有看到，所以會強烈地介入。如果一開始就說沒有看到，那麼就屬於不區分情況的範疇。此外，爭論對象是真實的，而爭論發起者是不真實的爭端，就是因為沒有選擇，所以將沒有根據的爭端說成是必須給予爭論對像 6-2-112a 清凈。如果雙方都不真實，就像是站在正法一方的人，對平息非法爭端的人進行責備一樣。如果雙方都真實，就像是被驅逐者不贊同持有律藏的僧眾的行為一樣。尋求自性（藏文：ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ།）的佈施對象，也就是該地區的比丘，是否從內心深處不瞭解爭論之源的罪過本質？或者，即使瞭解也假裝不瞭解？如果屬於前者，那麼就不是這樣，因為他說：『這個和這個不應該做的事情已經做了，但我不知道這會導致什麼罪過。』

【English Translation】 If resolving the issue through confession is sufficient, 6-2-111b then all the Sangha (community of monks) can unite with one mind. The second case is: if all the Sangha related to that area have committed the transgression that is the source of the dispute, then the only way to pacify the dispute is like spreading grass. There is no other way, because the disputant indulges in the assembly and recognizes the nature of his own fault. Even if the initiator of the dispute has also committed the transgression that is the source of the dispute, or has not committed it, but has not participated in the assembly, then the Sangha has no opportunity to perform the ritual of pacifying the dispute. The second way to pacify the dispute is if the offender does not recognize the nature of his own fault, then it is similar to seeking self-nature (Tibetan: ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ།), which is the act called 'giving'. And the object of giving is: if, like the remainder of wisdom, the object of the dispute has a reason to dispute, then when the dispute occurs, he will realize that it is a transgression and stop the dispute. Or, by emphasizing that the transgression is very small, the transgression is distinguished, and the transgression is also acknowledged. When urged to correct it, by examining different motivations and causes, creating uncertain doubts about actions, foundations, and innocence, etc., the transgression is distinguished. As it is said: 'Uncertainty is distinction.' If one acknowledges the transgression to the Sangha and then distinguishes it, then in order to ensure certainty, a certain action must be given. This is a dispute where the initiator of the dispute is true, and the disputed is untrue, because first the transgression is acknowledged, and then it is distinguished. The basis for expulsion and repentance is similar to this, because first the transgression is acknowledged, and then it is emphasized that it was not seen, so it will strongly intervene. If one says from the beginning that one has not seen it, then it belongs to the category of not distinguishing the situation. In addition, the dispute object is true, and the dispute initiator is an untrue dispute, because there is no choice, so the groundless dispute is said to be given to the dispute object 6-2-112a purity. If both are untrue, it is like someone on the side of Dharma (righteousness) blaming someone who is pacifying an illegal dispute. If both are true, it is like an expelled person not agreeing with the actions of the Sangha who holds the Vinaya (monastic discipline). The object of giving for seeking self-nature (Tibetan: ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ།), that is, the Bhikshu (monk) in that area, does he not know the nature of the transgression that is the source of the dispute from the bottom of his heart? Or, even if he knows, does he pretend not to know? If it belongs to the former, then it is not so, because he says: 'This and this thing that should not be done have been done, but I do not know what transgression this will lead to.'

---

ནི་ཐབས་གཞན་དགོས་ཀྱི། ཚོལ་བ་དེ་སྦྱིན་ནས་ས་གཞན་པར་ཡུན་རིང་དུ་གནས་ཀྱང་མི་ཕན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ཡང་མི་འཐད་དེ། མ་མཐོང་གནས་དབྱུང་གང་ལ་བྱ་བའི་གཞིར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ལྟར་རྒྱུ་ཚོགས་དང་པོར་ཁས་བླངས་ནས་དེ་ལས་བྱུང་བའི་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་བསམ་པ་ཐག་པས་མི་ཤེས་ཤིང་། གླེང་བྱེད་ཀྱིས་འདི་ནི་སྦྱོར་བའོ། །དུས་འདི་ན་དངོས་གཞིའོ་ཞེས་ལེགས་པར་བསྟན་ཀྱང་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་དེ་ལ་འཚོལ་བ་མ་འདི་མ་བྱིན་ན་རྩོད་པར་འགྱུར་ལ། དེ་སྦྱིན་པ་རྩོད་པ་བཞི་ནས་ས་གཞན་དུ་གནས་པའི་བར་ལ་ཐོས་བསམ་གྱི་སྒོ་ནས་དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་འགྱུར་བའོ། ། ༈ བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ། བཞི་པ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པའི་ཞི་བྱེད་ལ། སྐབས་སུ་བབ་པ་དང་། དེ་ལས་འཕྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཐ་མ་ནི་སྦྱིན་དུ་བཞུག་པས་སོ། །ཤེས་དང་། ཞི་བ་ཐམས་ཅད་ནི་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་ལ་འཇུག་གོ །ཞེས་གསུངས། འདིར་དངོས་སུ་བསྟན་པ་ནི། གནས་ཕྱུང་མ་བྱས་གོང་དུ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། གནས་ནས་ཕྱུང་བ་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་བྱ་བ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་ནས་ཕྱུང་བ་དང་། ཐ་དད་དུ་གནས་པར་སོང་བ་དང་། སྲོག་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལས་ཉམས་པ་ནི་རྩོད་པ་རང་གི་ངང་གིས་ཞི་བའི་ཆེད་དུ་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་དེ་གང་། དེ་ལ་ཞི་བྱེད་ཐམས་ཅད་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རྩོད་པ་ནི་ལས་ལ་ 6-2-112b མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་འདུན་དང་རྩོད་པར་གྱུར་ནས་དགེ་འདུན་གྱི་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་དང་། རྩོད་པ་མེད་པར་ཡང་ཇི་ཞིག་ལྟར་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པའོ། །འདིར་བསྟན་པ་ནི་དང་པོ་དེ་ཡིན་ལ། འདི་ལ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་འགྱུར་གྱི་དགག་བྱ་ཡོད་པས་མཐུན་པར་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་གྱི། མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པ་སྐྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྩོད་པར་གྱུར་པ་ནི་ནང་ཞེ་འཁོན་དང་བཅས་པ་ཡིན་པས་དེས་ཕྱིར་ལྡོག་ལྟ་ཞོག །མ་འདུས་པའི་མི་མཐུན་པའང་སྐྱེད་དཀའ་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་དགེ་འདུན་གྱི་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ཞེས་པའི་སྐབས་ཀྱི་མི་མཐུན་པ་དེ་ནི་འདིར་བསྟན་པའི་བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་དེར་བསྡུ་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པའི་རྩོད་པ་ཅན་དེ་ནི་ཁ་སྐོང་དུ་མི་འོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཞི་བྱེད་བདུན་པོ་ཇི་ལྟར་འཇུག་པ་ནི། འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་རྒྱུར་བྱས་ནས་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྟེར་ན། འགྱེད་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་དེ་མངོན་སུམ་བརྒྱད་དང་གང་མང་གིས་ཞི་བར་བྱས་ནས་མཐུན་པ་སྦྱིན། མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་རྒྱུར་བྱས་ནས་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་ན་མངོན་སུམ་དང་གང་མང་ངམ་དག་པ་སྦྱིན་པས་རྩོད་པ་དེ་ཞི་བར་བྱས་ན

【現代漢語翻譯】 因此，需要其他方法。因為即使給予尋覓物並在其他地方長期居住也無益。第二種方法也不合理，因為驅逐出境是基於未見之事的緣故。因此，像這樣，首先承認因緣聚合，卻完全不瞭解由此產生的過錯的本質。爭論者很好地解釋說：『這是結合，現在是正行。』但如果輕視它，不給予尋覓物，就會引起爭論。給予尋覓物后，從四種爭論到在其他地方居住之間，通過聞思的方式，就能領悟其本質。 ༈ 為事之諍 第四，爲了平息為事之諍，分為應時而生和由此延伸兩種。第一種如所說：『最後是安住于給予，知曉和寂止一切都爲了進入為事之諍。』這裡直接顯示的是，在未驅逐出境之前，不給予一致意見，因為驅逐出境后，僧團的事務無法進行。驅逐出境、前往異地居住以及喪失生命和受具足戒的資格，都是爲了平息諍論而說的。那麼，什麼是為事之諍？所有平息方法如何應用於它呢？諍論是不給予與事務一致的意見，分為兩種：與僧團發生諍論而不給予僧團事務的一致意見；以及沒有諍論的情況下，如何不給予一致意見。這裡顯示的是第一種情況，因為這種情況下存在僧團轉變的障礙，所以必須給予一致意見，而不是製造不和。因為發生諍論的人心懷怨恨，更不用說讓他們回頭了，即使製造不和也很困難。因此，所謂僧團的特徵是遠離兩種不和，這種情況下的不和不能歸結為這裡所說的為事之諍，因為不給予事務一致意見的諍論者是不值得補充的。那麼，七種平息方法如何應用於它呢？如果因為分配的諍論而不給予事務一致意見，那麼通過現前八事或多數決來平息分配的諍論，然後給予一致意見。如果因為不選擇的諍論而不給予一致意見，那麼通過現前、多數決或懺悔來平息諍論。

【English Translation】 Therefore, other methods are needed. Because even giving the sought object and residing in another place for a long time is not beneficial. The second method is also unreasonable, because expulsion is based on unseen matters. Therefore, like this, first acknowledging the aggregation of causes, yet completely not understanding the nature of the fault arising from it. The debater explains well: 'This is the combination, now is the main practice.' But if one disregards it, not giving the sought object, it will cause dispute. After giving the sought object, from the four disputes to residing in another place, through hearing and thinking, one can comprehend its essence. ༈ Dispute for the Sake of Action Fourth, to pacify the dispute for the sake of action, it is divided into two types: arising in due course and extending from it. The first is as it is said: 'Finally, it is abiding in giving, knowing, and all pacification is for entering into the dispute for the sake of action.' What is directly shown here is that before being expelled, agreement is not given, because after being expelled, the affairs of the Sangha cannot proceed. Expulsion, going to reside in another place, and losing life and the qualification for full ordination are all explained for the sake of pacifying disputes. So, what is the dispute for the sake of action? How do all the methods of pacification apply to it? Dispute is not giving agreement to the action, and it is divided into two types: disagreeing with the Sangha and not giving agreement to the affairs of the Sangha; and without dispute, how not to give agreement. What is shown here is the first case, because in this case there is an obstacle to the transformation of the Sangha, so agreement must be given, not creating discord. Because those who have disputes harbor resentment, let alone turning them back, it is difficult to create discord. Therefore, the so-called characteristic of the Sangha is being free from two kinds of discord, and the discord in this case cannot be attributed to the dispute for the sake of action mentioned here, because the disputant who does not give agreement to the action is not worthy of supplementation. So, how do the seven methods of pacification apply to it? If agreement to the action is not given because of the dispute of distribution, then the dispute of distribution is pacified by the eight matters of presence or majority, and then agreement is given. If agreement is not given because of the dispute of not choosing, then the dispute is pacified by presence, majority, or purification.

---

ས་མཐུན་པ་སྦྱིན་དུ་གཞུག །དེ་བཞིན་དུ་ལྟུང་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་རྒྱུར་བྱས་ནས་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་ནོ། །ཁས་བླངས་དང་། རྩྭ་བཀྲམ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་འཚོལ་བ་གང་རུང་གིས་རྩོད་པ་དེ་ཞི་བར་བྱས་ནས་མཐུན་པ་མ་སྦྱིན་དུ་གཞུག་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པས་གཞན་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་ལ་མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་གང་ཟག་རེ་རེ་བ་ལ་སྦྱིན་པའོ། །འདི་གཉིས་ཀ་ལ་མཐུན་པ་གསོལ་དགོས་ཏེ། བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ཅན་ཇི་སྲིད་མཐུན་པ་མ་ཐོབ་པ་དེ་སྲིད་དུ་ལས་དེ་ལ་འཇུག་པར་མི་དབང་བའི་ཕྱིར། དགེ་འདུན་གྱིས་གང་ཟག་ལ་མཐུན་པ་སློང་བ་དང་། དེས་དགེ་འདུན་ལ་མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་སློང་སྦྱིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སོང་བའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་ནི་འཐབ་དཀྲོལ་ 6-2-113a ཅན་ཐུལ་འོག་ཏུ་གཞུག་པ་ཡིན་གྱི། དེ་ལ་གསོལ་བ་འདེབས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དངོས་བསྟན་མ་ཡིན་པ་འཕྲོས་སུ་བཤད་པ་ནི། གནས་ཕྱུང་དང་ཆོས་གཞན་པ་ལ་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་མི་འཇུག་པར་ངེས་སམ་ཞེ་ན། གནས་ཕྱུང་དང་ཆོས་གཞན་པ་གཉིས་དང་ནི་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་སོ་སོར་ངེས་པས་རྩོད་པའི་གཞི་མེད་ཅིང་། ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་རྩོད་གཞི་མ་ཡིན་པས་དེ་དག་དང་རྩོད་པ་མེད་པ་ལ་བསམས་ནས་དེ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཚིག་གིས་ཟིན་པར་མ་བཤད་པ་ལྟ་བུར་སྣང་ཡང་། ཞི་བྱེད་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གནས་ཕྱུང་ལ་བཟོད་པ་གསོལ་བར་བཤད་པ་དང་། དགེ་འདུན་བྱེ་བ་བསྡུམ་པར་བཤད་ཅིང་། དེའི་ཚུལ་ཡང་ཐོག་མར་ཆོས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱོགས་པ་གནས་ཕྱུང་སྔོན་དུ་སོང་བ་དེ་དག་གིས། ཐོག་མར་ཆོས་ཕྱོགས་པ་ལ་བཟོད་པ་གསོལ་བ་དང་། གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བཟོད་པ་དེ་སྦྱིན་པ་དང་། བཟོད་པ་ཐོབ་པ་དེས་མཐུན་པ་གསོལ་བ་དང་། གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་མཐུན་པ་སྦྱིན་པ་དང་། དེ་ཐོག་ནས་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་གསོལ་བ་དང་། དེ་ནས་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་སྦྱིན་པ་རྣམས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ནི་ཞི་བྱེད་ལ་གཉིས་ཏེ། ཞི་བྱེད་བརྒྱད་ཀྱིས་ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་། མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་ཡན་ལག་དང་བཅས་པས་ཞི་བར་བྱེད་པའོ། །མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་གསོལ་བ་དང་། སྦྱིན་པའི་སྔགས་ཚིག་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ། བདག་ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་འཕྲིན་ལས་མཛད་ལགས་པས་དགེ་འདུན་གྱི་གན་ཏུ་མཆིས་ཏེ་བཟོད་པ་གསོལ་ནས་དགེ་འདུན་གྱིས་བདག་ལ་བཟོད་པའི་འཕྲིན་ལས་མཛད་ལགས་ཏེ། བདག་བཟོད་པའི་འཕྲིན་ལས་མཛད་ལགས་པ། འཁོར་དང་བཅས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་གན་དུ་མཆིས་ནས་མཐུན་པ་གསོལ་ཏེ། དགེ་འདུན་གྱིས་མཐུན་པ་བསྩལ་ལགས་བས། བདག་འཁོར་དང་བཅས་པ་མཐུན་པའི་ 6-2-113b

【現代漢語翻譯】 不給予和合。同樣，因為墮罪的爭端作為理由而不給予和合。通過承諾、鋪草、尋找自性中的任何一種方式平息爭端后，不給予和合的方式有兩種：僧團中的人給予其他僧團中的人和合，以及僧團給予每個人和合。這兩種情況都需要請求和合，因為有事爭端的人在沒有得到和合之前，無權參與此事。僧團向個人請求和合，個人向僧團給予和合是不行的，因為這樣請求和給予就顛倒了，而且僧團是將爭端者置於管束之下，而不是向他祈求。第二，不是直接說明而是順便提及的是：將逐出和不同法類作為爭端平息的對象是否確定？逐出和不同法類，以及法的受用各自確定，沒有爭端的基礎。財物的受用不是出家人的爭端之源，考慮到他們之間沒有爭端，似乎沒有用文字完整地說明平息爭端的儀軌。但並非沒有平息的方法，因為有關於請求寬恕和調解僧團的說明。其方式是，首先，非正法方，即先前的逐出者，首先向正法方請求寬恕，並通過四羯磨給予寬恕。獲得寬恕者請求和合，並通過四羯磨給予和合。在此基礎上，請求和合的布薩，然後給予和合的布薩。如此說明的是，平息爭端有兩種方式：通過八種平息方式平息，以及通過具足支分的和合布薩平息。請求和合布薩和給予的咒語是：如是說，『諸位尊者僧團請聽，僧團對我 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌) 的比丘作了驅擯的羯磨，我來到僧團前請求寬恕，僧團也對我作了寬恕的羯磨。我已作了寬恕的羯磨，與眷屬一起到僧團前請求和合，僧團也已賜予和合。我與眷屬一起和合』 。

【English Translation】 Not granting harmony. Similarly, not granting harmony because the dispute over offenses is used as a reason. After settling the dispute through any of the means of confession, spreading grass, or seeking self-nature, there are two ways of not granting harmony: those in the Sangha grant harmony to others in the Sangha, and the Sangha grants it to each individual. In both of these cases, harmony must be requested, because those with disputes over actions are not authorized to participate in the matter until they have obtained harmony. It is not permissible for the Sangha to request harmony from an individual, nor for an individual to grant harmony to the Sangha, because in this way the requesting and granting are reversed, and the Sangha is placing the disputant under control, not supplicating him. Secondly, what is mentioned incidentally rather than directly is: Is it certain that expulsion and different Dharma classes are the objects of dispute settlement? Expulsion and different Dharma classes, as well as the enjoyment of the Dharma, are each certain, and there is no basis for dispute. The enjoyment of material possessions is not the source of dispute for renunciants, and considering that there is no dispute among them, it seems that the ritual for settling disputes has not been fully explained in words. But it is not that there is no means of settlement, because there are instructions on requesting forgiveness and reconciling the Sangha. The way is that, first, the non-Dharma side, that is, the former expelled ones, first request forgiveness from the Dharma side, and forgiveness is granted through the four karmas. The one who has obtained forgiveness requests harmony, and harmony is granted through the four karmas. On this basis, the harmony posadha is requested, and then the harmony posadha is granted. What is explained in this way is that there are two ways to settle disputes: settling through the eight means of settlement, and settling through the harmony posadha with its limbs. The mantra for requesting and granting the harmony posadha is: As it is said, 'Venerable Sangha, please listen, the Sangha has performed the act of expulsion against me, the bhikshu of कौशाम्बी (Kauśāmbī, कौशाम्बी, Kaushambi, 憍賞彌). I have come before the Sangha to request forgiveness, and the Sangha has also performed the act of forgiveness towards me. I have performed the act of forgiveness, and together with my retinue, I have come before the Sangha to request harmony, and the Sangha has also granted harmony. I, together with my retinue, am in harmony.'

---

གསོ་སྦྱོང་གསོལ་ན་ཐུགས་བརྩེ་བ་ཅན་དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ། བདག་ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་འཁོར་དང་བཅས་པ་ལ་མཐུན་པ་སྩལ་བ་ལ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་སྩལ་དུ་གསོལ། ཞེས་ལན་གསུམ་བཟླས་པའོ། །སྦྱིན་པ་ནི། དགེ་འདུན་ནས་གསོལ། ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་ལས་བཟོད་པ་དང་མཐུན་པ་འཐོབ་པ་འདི་དགེ་འདུན་ལ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་གསོལ་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཟོད་ན་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་འདི་ལ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་བསྩལ་ཏོ། །འདི་ནི་གསོལ་བའོ། །བརྗོད་པ་ནི། དགེ་འདུན་ནས་གསོལ། ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་ཞེས་པ་ནས་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་གསོལ་ཏེ། དེའི་སླད་དུ་དགེ་འདུན་གྱིས་ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་འཁོར་དང་བཅས་པ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་སྩོལ་ན། ཚེ་དང་ལྡན་པ་གང་དག་དེ་ལ་དེ་སྩོལ་བར་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་ཅང་མ་གསུང་ཤིག །མི་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་གསུངས་ཤིག །ཅེས་ལན་གསུམ་བཟླས། མཇུག་བསྡུད་ནི། དགེ་འདུན་གྱིས་བཟོད་ཅིང་གནང་ནས་ཀཽ་ཤམྦི་བའི་དགེ་སློང་འཁོར་དང་བཅས་པ་ལ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་སྩལ་ལགས་ཏེ། འདི་ལྟར་ཅང་མི་གསུང་བས་དེ་དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་ཏོ། །ཞེས་པའོ། ། ༈ དེས་དེ་ཞི་བར་བྱས་པའི་ཕན་ཡོན། གསུམ་པ་རྩོད་པ་ཞི་བའི་ཕན་ཡོན་ནི། རྩོད་པ་ཞི་བས་རང་རང་གི་ལུས་སེམས་བདེ་བར་གནས་པ་དང་། ཀློག་པ་དང་ཁ་ཏོན་གྱི་འཁོར་ལོ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ལ་གེགས་མེད་པ་དང་། དགེ་འདུན་མཐུན་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་བདེ་ལེགས་འབྱུང་བ་དང་། དེ་ལས་དམ་པའི་ཆོས་དར་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། དགེ་འདུན་མཐུན་པ་བདེ་བ་སྟེ། །མཐུན་པ་རྣམས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་བདེ། །འཕགས་པ་རྣམས་ནི་མཐོང་བ་བདེ། །དམ་པ་དག་དང་འགྲོགས་པ་བདེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བ་གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཐའ་དཔྱད་ནས་བཤད་པའི་ལེའུ་ 6-2-114a སྟེ་དང་པོ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའོ།། །།འདིར་སྨྲས་པ། ལེགས་གསུངས་ཉི་ཟླ་འཆར་བའི་དཔུང་པ་ལ། །ཆོས་འདུལ་སྣམ་སྦྱར་བགོས་པའི་ལྷབ་ལྷུབ་ཅན། །རྟག་ཏུ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་མངའ་མདངས་ཀྱིས། །ཐུབ་བསྟན་བསྲུང་མཛད་ཉིད་ལ་ཕྱག་བགྱིའོ། །མང་ཐོས་ལང་ཚོ་དར་བའི་སྒེག་འཆང་མ། །གནང་བཀག་ཨུཏྤལ་མིག་གིས་ལྟ་བྱེད་མཁན། །མདོ་ལུང་མུན་པ་གསལ་བའི་སྣང་བྱེད་འདི། །སྲིད་གསུམ་ཉིན་མོར་མཛད་ལ་མཆོད་པ་འབུལ། །གསུང་རབ་མང་པོའི་རིག་བྱེད་ཀློག་ཤེས་ཤིང་། །འཁོར་ཚོགས་འདུས་པའི་ཁྲི་ལ་རྟག་འཁོད་ཀྱང་། །ལེགས་གསུངས་འདུལ་བའི་གཙང་སྦྲས་མ་རྒྱན་ན། །སྨྲ་མཁས་བྲམ་ཟེ་མཁས་བཙུན་གྱིས་མི་བཀུར། །ལུང་རིགས་སྐྱ་བ་འཛིན་པའི་ཁ་ལོ་བས། །ཆོས་འདུལ་རྒྱ་མཚ

【現代漢語翻譯】 若要行布薩（藏語：གསོ་སྦྱོང་，含義：齋戒、懺悔），懇請慈悲的僧眾們爲了慈悲，允許我，拘睒彌（梵語：Kauśāmbī）的比丘及其眷屬，行隨順之布薩。』如此重複三次。 關於給予：從僧團處請求。『拘睒彌的比丘從僧團處獲得寬恕和隨順，若僧團認為時機成熟且允許，請允許行隨順之布薩。』僧團已給予此隨順之布薩。這是請求。 關於陳述：從僧團處請求。『拘睒彌的比丘』（重複上述內容）『請求隨順之布薩。』為此，若僧團給予拘睒彌的比丘及其眷屬隨順之布薩，那麼諸位具壽（指有德行的僧人）中，誰對此給予允許，就請保持沉默。誰不允許，就請發言。』如此重複三次。 關於總結：僧團允許並給予拘睒彌的比丘及其眷屬隨順之布薩，正如大家保持沉默一樣，就如此理解。』 如此這般。 寂靜爭端的利益： 第三，寂靜爭端的利益是：通過寂靜爭端，各自的身心安樂，閱讀和誦經之法輪得以完整保持，沒有障礙，僧團和合，世間出現安樂，由此正法興盛、廣大並長久住世。 如是說：『僧團和合是安樂，和合之人的苦行是安樂，見到聖者是安樂，與賢善之人交往是安樂。』 如是，《三乘之律藏抉擇》中，對聲聞之律藏如實進行究竟分析之章節——第一品圓滿。 在此說道：善說如日月升起的臂膀，法與律的袈裟飄揚，以恒常梵行的光彩，向守護佛陀教法的您致敬！ 擁有廣博聽聞和青春美貌的女子，以允許和禁止的蓮花之眼注視，照亮經論黑暗的光明，向使三有（三界）變為白晝的您獻上供養！ 精通眾多經論的知識，常住于聚集僧眾的法座，若沒有善說之律藏的清凈莊嚴，即使是雄辯的婆羅門學者也不會尊敬。 以掌握教理和正理的韁繩，駕馭法與律的汪洋大海。

【English Translation】 If requesting for Uposatha (藏語：གསོ་སྦྱོང་, meaning: fasting, repentance), I beseech the compassionate Sangha to grant, out of compassion, the harmonious Uposatha to me, the Bhikshu of Kausambi (梵語：Kauśāmbī) and my retinue.』 Repeat this three times. Regarding the giving: Request from the Sangha. 『The Bhikshu of Kausambi obtains forgiveness and harmony from the Sangha. If the Sangha deems it timely and permits, please grant the harmonious Uposatha.』 The Sangha has granted this harmonious Uposatha. This is the request. Regarding the statement: Request from the Sangha. 『The Bhikshu of Kausambi』 (repeating the above) 『requests the harmonious Uposatha.』 Therefore, if the Sangha grants the harmonious Uposatha to the Bhikshu of Kausambi and his retinue, then those venerable ones (referring to virtuous monks) who permit this, please remain silent. Those who do not permit, please speak.』 Repeat this three times. Regarding the conclusion: The Sangha permits and grants the harmonious Uposatha to the Bhikshu of Kausambi and his retinue, and just as everyone remains silent, so it is understood.』 Thus it is. The benefits of pacifying disputes: Third, the benefits of pacifying disputes are: through pacifying disputes, one's own body and mind are at ease, the wheel of reading and recitation is fully maintained without obstacles, the Sangha is in harmony, happiness arises in the world, and thereby the Dharma flourishes, expands, and abides for a long time. As it is said: 『Harmony in the Sangha is happiness, the asceticism of those in harmony is happiness, seeing the noble ones is happiness, associating with the virtuous is happiness.』 Thus, in the 'Definitive Determination of the Three Vehicles' Vinaya,' the chapter on thoroughly analyzing the Sravaka Vinaya as it is—the first chapter is complete. Here it is said: Well-spoken, like the arms of the rising sun and moon, with the Dharma and Vinaya's robes fluttering, with the radiance of constant Brahmacharya, I pay homage to you who protect the Buddha's teachings! A woman possessing vast learning and youthful beauty, gazing with eyes like lotuses of allowance and prohibition, the light that illuminates the darkness of the Sutras and Agamas, I offer worship to you who make the three realms into daylight! Skilled in reading and understanding the knowledge of many scriptures, constantly seated on the throne where the Sangha gathers, if not adorned with the purity of the well-spoken Vinaya, even eloquent Brahmin scholars will not respect you. With the reins of grasping reasoning and logic, navigate the vast ocean of Dharma and Vinaya.

---

ོའི་ཕ་མཐའ་ཡང་ཡང་དཔྱད། །ལུང་དོན་མ་ཚང་མེད་པར་མཐའ་ཆོད་པའི། །ཡིད་བཞིན་ནོར་འདིས་མང་པོའི་འདོད་དགུ་བསྐང་། །རྣམ་འབྱེད་གཞུང་དོན་སྔོན་རབ་མཛངས་པ་ཡིས། །ལུང་དོན་ཇི་བཞིན་རིགས་པར་མཐའ་དཔྱད་ནས། །མ་ཚང་མེད་པའི་ཡན་ལག་རྩི་བ་ཡིས། །ངག་དོན་བདེ་བར་བླངས་པ་ཇི་བཞིན་བཀོད། །བཅུ་བདུན་གཞི་དང་དེ་ལས་འཕྲོས་པའི་ཚོགས། །དངོས་བསྟན་ཙམ་ཞིག་སྔོན་གྱི་བྱེད་པོས་བཤད། །གང་འདིར་ལུང་རིགས་མང་པོའི་རྟོག་དཔྱོད་མཁན། །རྗེས་ཟློས་རྩོམ་པར་འཆད་དང་འདི་མི་མཉམ། །འདུལ་མངོན་རྒྱ་མཚོའི་མཛོད་འཛིན་ཆོས་ཀྱི་རྗེ། །ཡོངས་འཛིན་མང་པོའི་བཤད་པས་དབང་བསྐུར་ནས། །རྗེས་བཅས་དམིགས་གསལ་མང་པོའི་གསང་ཚིག་ལ། །ཇི་བཞིན་ངེས་པའི་རྟོག་དཔྱོད་འདི་ན་དགེ །སྤྱིར་བཏང་བཅས་པའི་མཚམས་ལས་མི་འགོད་ཞིང་། །དམིགས་བསལ་འཇུག་པ་བདེ་བའི་ལམ་སྲང་དུ། །དུས་དྲན་ཤིང་རྟ་འདྲེན་པའི་ཁ་ལོ་པ། །ཆོས་འདུལ་ཡངས་པའི་ལམ་དུ་བདེ་བར་རྒྱུ། །བདག་ཀྱང་དེང་ནས་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ། །ངེས་པར་ 6-2-114b འབྱུང་བློས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་། །དམ་ཆོས་འདུལ་བའི་གྲུ་ཆེན་དེ་བཟུང་ནས། །འགྲོ་མང་སྲིད་པའི་ཚོ་ལས་སྒྲོལ་བར་ཤོག །ཅེས་པ་འདི་ཡང་དཔལ་སྐྱོར་མོ་ལུང་གི་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཆེན་པོ་བསོད་ནམས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཞབས་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་ཉེ་བར་ཐོབ་པ་དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དྲི་མེད་ལེགས་པའི་བློས། གཡས་རུ་གཙང་གིས་སའི་ཐིག་ལེ་ཐུབ་བསྟན་གསེར་མདོག་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱི་གྲྭ་ཡངས་པོའི་དབུས། ཤྲཱི་མཉན་དུ་ཡོད་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཉེ་བར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་བློ་བཟང་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་ནོ། །སྭསྟི། ཐུབ་དབང་སྟོན་པ་དེ་ཡི་ཞལ་གྱི་སྒོ། །རྟག་ཏུ་ཆོས་འདུལ་གསུང་བའི་འཛུམ་དཀར་གྱིས། །འདུས་པའི་མཚོ་ཆེན་ངང་གི་གང་གྱུར་པ། །ཤིས་མཛད་དཀོན་མཆོག་རྣམ་གསུམ་མཆོད་པར་ཤོག །ཐུན་མོང་ཐེག་དང་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་ནི། །ཚུལ་བཞིན་འཇུག་པའི་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་པོ། །སྔགས་དང་ཕ་རོལ་ཕྱིན་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི། །འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་ཡིན་དེ་འདིར་བཤད། །དེང་འདིར་རབ་བྱུང་སྐར་མའི་ཚོགས་མང་པོ། །འབད་མེད་ངང་གིས་འཆར་བ་མ་འགགས་ཀྱང་། །མདོ་ལུང་ཉན་བཤད་ནུབ་པའི་སྔོ་སངས་མ། །མུན་པའི་མལ་དུ་མནལ་བ་འདིར་མ་སངས། །རྨོངས་ཆེན་ལོང་བའི་དགྲར་གྱུར་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི། །ལག་རིང་རྐྱོང་བྱེད་མཁན་དེས་འདུལ་བ་ཡི། །ཡིད་བཞིན་མཚོ་ནས་ལེགས་བཤད་འོད་དཀར་ཅན། །སྐལ་བཟང་དྲག་པོའི་རྒྱན་དུ་འདི་སྦྱིན་པ། །བདེ་འབྱུང་གཙུག་རྒྱན་གནས་ལས་མ་འཕོས་ཀྱང་། །འཛམ་གླིང་ཡངས་པའི་མཁའ་ལ་འཆར་དེ་བཞིན། །ལེགས་བཤད་ཟླ་བ་ལམ་ལས་མ་འཕོས་པར། །ཉམས་ལེན་ཡངས་པའི་རྒྱ་མཚོར་འཆར་བྱེད་ཤོག །མང་དུ་གསན་པའི་བློ་གྲོས་ཀྱི། །དཔུང་པ་སྟོབས་ལྡན་ངལ་མེད་པས། །ལན་

བརྒྱར་བླངས་པའི་ཉི་མ་ནི། །དཀའ་གནས་མུན་ཆེན་ཀུན་ 6-2-115a སངས་པ། །པར་དུ་འཕྲོ་བའི་ཡི་གེ་ནི། །འདྲི་བྱེད་མཁན་པོ་དྲག་པོ་སྐྱབས། །རྐོ་བྱེད་མཁན་པོ་ཆོས་དཔལ་ལྡན། །མཆེད་དང་སློབ་མ་དེ་དང་དེས། །ས་ཕོ་རྟ་ལོའི་ས་ག་ཡིས། །ཉ་བའི་ཟླ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །དུས་ཆེན་རྣམ་གསུམ་འཛོམ་པ་ལ། །རྫོགས་པར་གྲུབ་པའི་རྣམ་དཀར་གྱིས། །ཡོན་བདག་རིག་གནས་མཁན་པོར་བཅས། །གནས་སྐབས་བར་ཆད་ཀུན་ཞི་ནས། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ལ། །གེགས་མེད་བྱེད་པ་ཉིད་གྱུར་ཅིག། །།

【現代漢語翻譯】 百次升起的太陽啊，驅散所有艱難之處的巨大黑暗。 照耀四方的文字啊，提問者是堪布扎巴嘉，雕刻者是堪布曲貝丹。 同門和弟子們，在陽土馬年的薩嘎月， 在佛陀的三大節日匯聚之時， 以圓滿成就的善業力， 愿施主及所有文化學者， 當下一切障礙皆平息， 無礙證得圓滿佛陀的果位！

【English Translation】 The sun that rises a hundred times, dispelling all the great darkness in difficult places. The letters that shine in all directions, the questioner is Khenpo Drakpa Kyab, the engraver is Khenpo Chöpal Den. May the Dharma brothers and disciples, in the Saga month of the Earth-Male Horse year, At the convergence of the three great festivals of the Buddha, Through the virtuous power of perfect accomplishment, May the patrons and all cultural scholars, Have all immediate obstacles pacified, And attain the state of perfect Buddhahood without hindrance!

---