masters0508_三戒論注中菩薩戒解釋.g2.0f
古代薩迦學者教言集KH31སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེའི་ཊཱི་ཀ་ལས་བྱང་སྡོམ་གྱི་རྣམ་བཤད། 5-1302 ༄༅། །སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེའི་ཊཱི་ཀ་ལས་བྱང་སྡོམ་གྱི་རྣམ་བཤད། ༄། །གཉིས་པ། བྱང་སེམས་སྡོམ་པ་མདོ་སྡེ་བཞིན་བཤད་པ་ལ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཐབས་མཁས་ཡིན་པར་བསྟན་པ། ༈ དབུ་སེམས་ཀྱི་ལུགས་གཉིས་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཤེས་བྱེད་དགོད་པ། =༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཊཱི་ཀ་བསྟན་པའི་སྒྲོན་མེ་ལས་བྱང་སེམས་སྡོམ་པའི་རྣམ་བཤད་བཞུགས་སོ།། གང་གིས་འཁོར་བའི་སྐྱོན་སྤངས་ཀྱང་། །འཁོར་བའི་གནས་སུ་རྟག་བཞུགས་ནས། །འགྲོ་ལ་ བུ་ལྟར་བརྩེ་བ་ཡི། །པད་དཀར་འཛིན་དེ་རྟག་པར་རྒྱལ། །སྟག་མོ་ཡང་ནི་ཁོང་ནས་དུལ་ཞིང་མིག་ནི་རབ་བཙུམས་རི་དྭགས་ཕྲུ་གུ་རྣམས་ནི་ལྡག་པར་བྱེད། །མཉེས་གཤིན་རབ་དགའ་གཙུག་ཕུད་ཅན་ ནི་མདོངས་རྣམས་རབ་བརྐྱངས་ལྟེང་ཀ་རྣམས་ནི་ཚ་བ་བསྐྱབ་ཕྱིར་སྐྱོང་། །སེང་གེ་ཡང་ནི་གླང་མོ་གང་ཞིག་སོང་བའི་ཕྲུ་གུ་རྣམས་ནི་རང་གི་བུ་བཞིན་སྲུང་བར་བྱེད། །གང་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བྱམས་ པའི་གནས་བཅས་ནགས་དང་རི་བོའི་ཕུག་ན་རྣམ་པར་གནས་པ་དེ་རྣམས་རྒྱལ། །ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་ནས། གཉིས་པ། བྱང་སེམས་སྡོམ་པ་མདོ་སྡེ་བཞིན་བཤད་པ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ལ་ཉན་ཐོས་དང་ཐེག་ ཆེན་གྱི་ལུགས་གཉིས་དང་སོ་སོའི་དབྱེ་བ་བསྟན་པས་མཚམས་སྦྱར། ཐེག་ཆེན་ལུགས་གཉིས་ཀྱི་ཐུགས་བསྐྱེད་ཚུལ་མ་འདྲེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྒྱས་པར་བཤད། གསུང་རབ་དང་མཐུན་པའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་བསྟན་པ་ཡིན་པར་བསྟན་པས་མཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ནི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་སེམས་ཤིག་ལ་བྱེད་ལ། དེ་ལ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞུང་ལུགས་ནས་བཤད་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་གཞུང་ལུགས་ནས་བཤད་པ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་ཡོད་ལ། 5-1303 ཉན་ཐོས་རྣམས་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞུང་ནས་བཤད་པ་ལ་ཡང་གསུམ་སྟེ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། ། འདུལ་བ་ལུང་ལས། ཁ་ཅིག་ནི་ཉན་ཐོས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཁ་ཅིག་ནི་རང་སངས་རྒྱས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཁ་ཅིག་ནི་སངས་རྒྱས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྣམ་བཤད་མཛད་པ་ཀུ་ མཱ་ར་ནི་ཉན་ཐོས་རང་རྒྱུད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ལ་རིགས་ངེས་མ་ངེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གསུམ་དུ་འབྱེད་མོད། དེ་ལྟ་ན་གཞན་གཉིས་ལ་ཡང་གསུམ་དུ་འབྱེད་པར་མཚུངས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྟན་པ་ གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ནི་དེང་སང་ཕལ་ཆེར་ནུབ་པས་ན། དེའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་སྤྱོད་པ་ཉུང་བའོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ རྣམ་པ་གཉིས་
【現代漢語翻譯】 《三律儀差別論》釋——菩薩戒品釋 第二，如經部所說之菩薩戒。其中，開示了圓滿正等覺之因的主要部分是善巧方便。 確立了區分中觀宗和唯識宗的兩種不同見解。 《三律儀差別論》釋——菩薩戒品釋 憑藉何者捨棄輪迴之過患，卻恒常安住于輪迴之處，如慈母般憐愛眾生，蓮花持者恒常勝利！如母虎般內心調順，雙目緊閉，舔舐幼小的動物；性情溫順，歡喜愉悅，頂髻高聳，舒展身姿，守護幼崽免受酷熱。如雄獅般守護著母牛所生的幼崽，如同自己的孩子一般。那些憑藉慈愛之心，安住在森林和山洞中的修行者們，愿他們獲得勝利！』如此讚頌之後，第二部分，如經部所說之菩薩戒，通過對聲聞乘和大乘兩種發心及其各自差別的闡述進行銜接。以不混淆大乘兩種發心的方式進行詳細解釋。最後，通過闡述與經論相符的聞、思、修三者是佛陀的教法來作總結。首先，發心是指想要獲得菩提之心。這又分為聲聞乘的論典中所述之發心，以及大乘論典中所述之大乘發心兩種。 聲聞乘，即聲聞乘的論典中所述之發心，又分為三種：發心成為聲聞阿羅漢，發心成為獨覺佛，以及發心成佛。 《律經》中說：『有些人發心成為聲聞，有些人發心成為獨覺佛，有些人發心成佛。』 釋論作者鳩摩羅將聲聞自續部的發心，從種姓決定與不決定的角度分為三種。如果這樣劃分，那麼其他兩種也應同樣分為三種。由於如今聲聞乘的教法幾乎已經衰落，所以其發心的儀軌和修行也十分稀少。大乘發心的戒律，就其本身而言，有兩種。
【English Translation】 Explanation of the Bodhisattva Vows from the Commentary on 'Distinguishing the Three Vows' Second, the Bodhisattva vows as explained according to the Sutra school. Here, it is shown that the main cause for perfect Buddhahood is skillful means. Establishing the distinguishing knowledge of the two systems of Madhyamaka and Cittamatra separately. Explanation of the Bodhisattva Vows from the Commentary on 'Distinguishing the Three Vows' By what means are the faults of samsara abandoned, yet one constantly dwells in the realm of samsara, cherishing beings like children? May the lotus-holder always be victorious! The tigress, gentle from within, with eyes mostly closed, licks her young deer. Gentle and joyful, with a topknot, stretching out her limbs, protecting her offspring from the heat. The lion also protects the offspring of the cow, as if they were his own children. May those who dwell in forests and mountain caves with loving-kindness be victorious! After such praise, the second part, the Bodhisattva vows as explained according to the Sutra school, is connected by explaining the two types of mind generation, Hearer and Great Vehicle, and their respective differences. The methods of generating the two Great Vehicle minds are explained in detail without mixing them. It concludes by showing that the three, hearing, thinking, and meditating, in accordance with the scriptures, are the teachings of the Buddha. First, mind generation refers to the mind that desires to attain enlightenment. There are two types: that explained in the Hearer's teachings, and that explained in the Great Vehicle's teachings, the Great Vehicle mind generation. The Hearers, that is, the explanation from the Hearer's teachings, is also threefold: generating the mind to become a Hearer Arhat, generating the mind to become a Pratyekabuddha, and generating the mind to become a Buddha. From the Vinaya Sutra: 'Some generate the mind to become Hearers, some generate the mind to become Pratyekabuddhas, and some generate the mind to become Buddhas.' The commentator Kumaraja divides the Hearer's Svātantrika mind generation into three from the perspective of definite and indefinite lineage. If so, the other two should also be divided into three. Since the Hearer's teachings are mostly declining these days, the rituals and practices of its mind generation are rare. The Bodhisattva vows of the Great Vehicle, in themselves, are twofold.
སུ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་ལ་དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་ནི། ནམ་མཁའི་སྙིང་ པོའི་མདོའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། རྗེ་བཙུན་འཇམ་དབྱངས་ནས། རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷ་དང་། སློབ་དཔོན་ཛེ་ཏཱ་རི་དང་། ཇོ་བོ་པུཎྱ་ཤྲཱི་ལ་སོགས་པའི་ཕྱག་ལེན། དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པའི་ཕྱག་ལེན་དུ་མཛད་པ་འདི་ཡིན་ལ། 5-1304 གཞུང་ནི་བསླབ་བཏུས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་དང་། ཡི་དམ་བླང་བའི་ཆོ་ག་རྣམས་ལས་གསུངས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་འགའ་ཞིག་གི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ནས། འཕགས་ པ་ཐོགས་མེད་ལས་བརྒྱུད་དེ། སློབ་དཔོན་ཙནྡྲ་གོ་མིའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས། ཇོ་བོ་རྗེའི་ཕྱག་ལེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བཀའ་གདམས་པ་ལ་སོགས་པས་མཛད་པ་འདི་ཡིན་ནོ།། །། གཉིས་པ་ལ། རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཐབས་མཁས་ཡིན་པར་བསྟན། ཐབས་ལྟར་སྣང་ལ་ཡང་དག་ཏུ་འཁྲུལ་བ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོར་བསྟན། ཐབས་གཞན་དང་འབྲེལ་བའི་ཤེས་ རབ་ཀྱིས་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ། དང་པོར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་ཚུལ་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག བར་དུ་བསྲུང་ཚུལ་གྱི་ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན། ཐ་མར་ཉམས་ལེན་ གྱི་གནད་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་ཚུལ་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་ཚུལ་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ། དབུ་སེམས་ ཀྱི་ལུགས་གཉིས་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཤེས་བྱེད་དགོད། སེམས་ཙམ་གྱི་ལུགས་དེ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་བྱས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་བསྟན། དབུ་མའི་ལུགས་དེ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་བྱས་ན་སྐྱེ་བའི་ཤེས་བྱེད་བསྟན། 5-1305 ཤེས་བྱེད་དེ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་མཚུངས་པའི་རྩོད་པ་སྤང་། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལེན་ཚུལ་དངོས་བསྟན་པ་དང་ལྔའོ། །དང་པོ་ནི། དབུ་སེམས་དེ་གཉིས་ལྟ་བ་གོང་འོག་ཐ་དད་པས། དེ་ དང་ཟུང་དུ་སྦྲེལ་རྒྱུའི་སེམས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཡང་ནི་ཐ་དད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་ན། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་དགོས་ལ། དབུ་ མ་ལུགས་ལ་ནི་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀའི་སྡོམ་པ་སྲིད་ཅིང་། སེམས་ཙམ་གྱི་ལྟ་བ་ནི་འཇུག་སྡོམ་དང་ཟུང་དུ་མ་འབྲེལ་ན་དམན་པར་ལྟུང་སྲིད་ལ། ཅིག་ཤོས་དབུ་མའི་ལྟ་བ་ནི་སྨོན་པའི་ སྡོམ་པ་ཙམ་དང་སྦྲེལ་བས་ཀྱང་དམན་པར་མི་ལྟུང་སྟེ། སྤྲོས་མེད་རྡོ་རྗེའི་ཚིགས་རྐང་ལས། །ཆོས་ཀུན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་ན། །འགྲོ་ལ་སྙིང་རྗེ་རྒྱུན་མི་འཆད། །ཅེས་གསུངས་པས་སོ། །འདི་ནི་ཁོ་ བོའི་བླ་
【現代漢語翻譯】 因為你有中觀宗（藏文：དབུ་མ་ལུགས་，含義：Madhyamaka，中觀）的發心儀軌和唯識宗（藏文：སེམས་ཙམ་ལུགས་，含義：Cittamatra，唯識）的發心儀軌兩種。 第一種是，追隨《虛空藏經》（藏文：ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ།）之後，從至尊文殊（藏文：རྗེ་བཙུན་འཇམ་དབྱངས།）開始，由菩薩寂天（藏文：རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷ།，梵文天城體：Śāntideva，梵文羅馬擬音：Śāntideva，漢語字面意思：寂天）和阿阇黎勝友（藏文：སློབ་དཔོན་ཛེ་ཏཱ་རི་，梵文天城體：Jetāri，梵文羅馬擬音：Jetāri，漢語字面意思：勝友）和覺窩功德海（藏文：ཇོ་བོ་པུཎྱ་ཤྲཱི་，梵文天城體：Puṇyaśrī，梵文羅馬擬音：Puṇyaśrī，漢語字面意思：功德吉祥）等所傳承的，吉祥薩迦派（藏文：དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པ།）的修行方式。 其依據的論典是《學集論》（藏文：བསླབ་བཏུས།）、《入菩薩行論》（藏文：སྤྱོད་འཇུག）和《受持本尊儀軌》（藏文：ཡི་དམ་བླང་བའི་ཆོ་ག）等。 第二種是，追隨某些菩薩藏（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད།）之後，從至尊彌勒（藏文：རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ།）開始，經聖無著（藏文：འཕགས་པ་ཐོགས་མེད།，梵文天城體：Asaṅga，梵文羅馬擬音：Asaṅga，漢語字面意思：無著）傳承，追隨阿阇黎月官（藏文：སློབ་དཔོན་ཙནྡྲ་གོ་མི།，梵文天城體：Candragomin，梵文羅馬擬音：Candragomin，漢語字面意思：月官）之後，由覺窩杰（藏文：ཇོ་བོ་རྗེ།）的修行方式，善知識噶當派（藏文：དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བཀའ་གདམས་པ།）等所傳承。 第二部分，闡述了圓滿正等覺（藏文：རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས།）之因的主要因素是善巧方便（藏文：ཐབས་མཁས།），並駁斥了將相似的方便誤認為真正的方便。 第一部分，闡述了大乘發心（藏文：ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད།）的主要方便，並闡述了與其他方便相關的智慧無法獲得圓滿菩提（藏文：རྫོགས་བྱང་）。 第一部分，首先駁斥了在發起菩提心（藏文：བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད།）的方式上的錯誤，中間簡要闡述了守護方式的墮罪分類，最後駁斥了在實修要點上的錯誤。 第一部分，駁斥了在世俗菩提心（藏文：ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་）的發起方式上的錯誤，駁斥了在勝義菩提心（藏文：དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་）的發起方式上的錯誤。 第一部分，列舉了分別確定中觀和唯識兩種宗派的依據，闡述了唯識宗的方式即使對普通人（藏文：སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ།）進行，也無法生起菩提心，闡述了中觀宗的方式如果對普通人進行，則可以生起菩提心的依據。 駁斥了該依據與唯識宗相似的爭論，並真實地闡述了唯識宗的發心儀軌，共五點。 第一點是，中觀和唯識這兩種宗派的見解有高低之分，因此，與之相關的心的儀軌也不同，如果是唯識宗的發心儀軌，則必須是趣入發心儀軌（藏文：འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད།），而中觀宗則既可以有愿發心儀軌（藏文：སྨོན་པ།）也可以有行發心儀軌（藏文：འཇུག་སྡོམ།），唯識宗的見解如果不與行發心儀軌相關聯，則可能會墮入低劣，而另一種中觀宗的見解即使只與愿發心儀軌相關聯，也不會墮入低劣，如《無戲論金剛句》（藏文：སྤྲོས་མེད་རྡོ་རྗེའི་ཚིགས་རྐང་།）中所說：『通達諸法皆空性，對眾生之悲心恒常。』 這是我的上師（藏文：བླ་）
【English Translation】 Because you have both the Bodhicitta vows of the Madhyamaka (Tibetan: དབུ་མ་ལུགས་, Meaning: Madhyamaka, the Middle Way) tradition and the Bodhicitta vows of the Cittamatra (Tibetan: སེམས་ཙམ་ལུགས་, Meaning: Cittamatra, Mind-Only) tradition. The first is, following the Sutra of Akashagarbha (Tibetan: ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ།), starting from Jetsun Jamyang (Tibetan: རྗེ་བཙུན་འཇམ་དབྱངས།), the practice of Gyalse Shiwala (Tibetan: རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷ།, Sanskrit Devanagari: Śāntideva, Sanskrit Romanization: Śāntideva, Literal Meaning: Peaceful God) and Acharya Jetari (Tibetan: སློབ་དཔོན་ཛེ་ཏཱ་རི་, Sanskrit Devanagari: Jetāri, Sanskrit Romanization: Jetāri, Literal Meaning: Victorious Friend) and Jowo Punyashri (Tibetan: ཇོ་བོ་པུཎྱ་ཤྲཱི་, Sanskrit Devanagari: Puṇyaśrī, Sanskrit Romanization: Puṇyaśrī, Literal Meaning: Auspicious Merit), etc., is the practice of the glorious Sakya school (Tibetan: དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པ།). The texts it relies on are the Compendium of Trainings (Tibetan: བསླབ་བཏུས།), the Bodhisattvacharyavatara (Tibetan: སྤྱོད་འཇུག), and the Ritual for Taking a Yidam (Tibetan: ཡི་དམ་བླང་བའི་ཆོ་ག), etc. The second is, following some Bodhisattva Pitakas (Tibetan: བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད།), starting from Jetsun Jampa (Tibetan: རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ།), transmitted from Arya Asanga (Tibetan: འཕགས་པ་ཐོགས་མེད།, Sanskrit Devanagari: Asaṅga, Sanskrit Romanization: Asaṅga, Literal Meaning: Unobstructed), following Acharya Chandragomin (Tibetan: སློབ་དཔོན་ཙནྡྲ་གོ་མི།, Sanskrit Devanagari: Candragomin, Sanskrit Romanization: Candragomin, Literal Meaning: Moon Official), the practice of Jowo Je (Tibetan: ཇོ་བོ་རྗེ།), is transmitted by the virtuous spiritual friends of the Kadampa school (Tibetan: དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བཀའ་གདམས་པ།), etc. The second part explains that the main cause of perfect Buddhahood (Tibetan: རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས།) is skillful means (Tibetan: ཐབས་མཁས།), and refutes mistaking apparent skillful means for genuine ones. The first part explains that the main skillful means for generating the Mahayana Bodhicitta (Tibetan: ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད།), and explains that perfect enlightenment (Tibetan: རྫོགས་བྱང་) cannot be attained by wisdom associated with other skillful means. The first part first refutes errors in the way of generating Bodhicitta (Tibetan: བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད།), in the middle briefly explains the classification of downfalls in the way of protecting it, and finally refutes errors in the key points of practice. The first part refutes errors in the way of generating relative Bodhicitta (Tibetan: ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་), and refutes errors in the way of generating ultimate Bodhicitta (Tibetan: དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་). The first part lists the reasons for separately determining the two schools of Madhyamaka and Cittamatra, explains that even if the Cittamatra method is performed for ordinary people (Tibetan: སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ།), Bodhicitta will not arise, and explains the reasons why Bodhicitta can arise if the Madhyamaka method is performed for ordinary people. Refutes the argument that this reason is similar to Cittamatra, and authentically explains the way of taking the Bodhicitta vows of the Cittamatra school, in five points. The first point is that the views of these two schools, Madhyamaka and Cittamatra, are different in terms of higher and lower, therefore, the rituals of the mind associated with them are also different. If it is the Bodhicitta vow of the Cittamatra school, then it must be the entering Bodhicitta vow (Tibetan: འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད།), while the Madhyamaka school can have both the aspirational Bodhicitta vow (Tibetan: སྨོན་པ།) and the engaging Bodhicitta vow (Tibetan: འཇུག་སྡོམ།). If the view of Cittamatra is not associated with the engaging vow, it may fall into inferiority, while the other view of Madhyamaka, even if only associated with the aspirational vow, will not fall into inferiority, as it is said in the 'Verses of Vajra Beyond Elaborations' (Tibetan: སྤྲོས་མེད་རྡོ་རྗེའི་ཚིགས་རྐང་།): 'When one realizes that all phenomena are emptiness, compassion for beings will never cease.' This is my guru (Tibetan: བླ་)
མ་འབའ་ཞིག་གི་ལེགས་པར་བཤད་པ་སྟེ། རྣམ་བཤད་མཛད་པ་གཞན་སུས་ཀྱང་མ་རྟོགས་སོ། །དེ་ལྟར་འཆད་ཤེས་ན། ཙོང་ཁ་པས་གཞུང་འདི་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་པ་དེ་དག་ཀྱང་མི་འཇུག་ པར་གྲུབ་བོ། །ཆོ་ག་ཐ་དད་པའི་ཚུལ་ནི། དབུ་མ་ལུགས་ལ་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་ཡན་ལག་བདུན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་ལ། ཅིག་ཤོས་ལ་མི་དགོས། སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་བར་ཆད་དྲི་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས། 5-1306 ཅིག་ཤོས་ལ་མི་དགོས། དངོས་གཞི་ལ་དབུ་མ་ལུགས་ལ་སྨོན་འཇུག་གི་སྡོམ་པ་ཆབས་ཅིག་ཏུ་ལེན་ལ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་འཇུག་པའི་སྡོམ་པ་ཁོ་ན་ལེན་པར་བྱེད་དོ། །མཇུག་གི་ཆོ་ག་ ལ། དབུ་མ་ལུགས་ལ་རང་གཟེངས་བསྟོད་པ་དང་། གཞན་དགའ་བ་བསྒོམ་དུ་གཞུག་པ་རྣམས་བྱེད་ལ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་མཁྱེན་པར་གསོལ་བ་ཙམ་མཛད་དོ། །འདིར་གོ་ཊཱིཀ་པ། སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ལ་ ཐོག་མར་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་བླངས་ནས། དེའི་རྗེས་སུ་འཇུག་སྡོམ་ལེན་ནོ་ཞེས་ཟེར་མོད། དེ་ལྟ་ན་ལུགས་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ་བ་དང་། སེམས་ཙམ་ པས་སྨོན་སེམས་བཏང་བ་རྩ་ལྟུང་དུ་བཞེད་པར་ཐལ་བ་དང་། ལྟ་བ་ཐ་དད་པས་ཆོ་ག་ཐ་དད་དུ་འཇོག་པ་ལ་འབྲེལ་མེད་པར་འགྱུར་བས། ཙོང་ཁ་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་གསལ་ལོ། ། གང་ལས་བླང་བའི་ཡུལ་མི་འདྲ་བ་ནི། སེམས་ཙམ་པ། བླ་མ་སྡོམ་ལ་གནས་ཤིང་མཁས། །ནུས་དང་ལྡན་ལས་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་པའི་ཁྱད་ཆོས་དང་ལྡན་པ་དགོས་ལ། ནུས་དང་ལྡན་པ་ཞེས་ པའི་དོན་ནི། ཆོ་གའི་སྐབས་སུ་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། མེ་ཏོག་འཐོར་བ་ལ་སོགས་པའི་ཆོ་ག རྒས་པ་དང་ན་བ་ལ་སོགས་པའི་དབང་གིས་མི་ནུས་པ་མ་ཡིན་པའོ། ། 5-1307 དབུ་མ་ལུགས་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། རྟག་པར་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནི། །ཐེག་ཆེན་དོན་ལ་མཁས་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག །ཅེས་སོ། །རྒྱ་དཔེ་ལས། བརྟུལ་ཞུགས་འཛིན་ཞེས་པར་ཡོད་དོ་ གསུངས། སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་གཏོང་ངོ་། །ཞེས་པ་ནི། གང་གིས་མཚན་ཉིད་དེ་དག་དང་ལྡན་པ་དེ་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་སྤོང་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །དམིགས་བསལ་ལ་ལུགས་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་། སྐུ་ གཟུགས་སམ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ལ་བསམས་ཏེ་བླང་དུ་རུང་བར་གསུངས་སོ། །གང་གིས་ལེན་པའི་གང་ཟག་གི་ཁྱད་པར་ནི། དབུ་མ་ལུགས་ནི་སྡོམ་མིན་ཅན་སོགས་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་སྐྱེ་རུང་ལ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་ནི་སོ་ཐར་རིས་བདུན་གང་རུང་དང་ལྡན་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལ་མཁས་པ། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཞིག་དགོས་སོ། །འོ་ན་དབུ་མའི་ལུགས་ལ་དངོས་ གཞིའི་དུས་སུ་སྨོན་འཇུག་ཆབས་ཅིག་ཏུ་ལེན་པས་ཁྱབ་བམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ཙམ་བསྲུང་བར་ནུས་པ་དེ་ཙམ་ཞིག་བླངས་ནས་བསྲུངས་པས་ཆོག་པར་གསུངས་པ
【現代漢語翻譯】 對唯一之母的善說（指般若經），其他任何人都未能完全理解其釋義。如果能夠如此講解，那麼宗喀巴對這部論著的批評也就不攻自破了。 儀軌上的不同之處在於：在中觀宗的儀軌中，必須先進行七支供；而在唯識宗的儀軌中則不必。在唯識宗的儀軌中，必須先提問有無障礙；而在中觀宗的儀軌中則不必。 在正行方面，中觀宗的儀軌是同時受持發心和行心的律儀，而唯識宗的儀軌則僅受持行心的律儀。在結尾的儀軌方面，中觀宗的儀軌會進行自我讚揚，並引導他人修習歡喜；而唯識宗的儀軌則僅作祈請。 在此，有註釋家說，在唯識宗的儀軌中，首先受持發心律儀，然後受持行心律儀。如果這樣的話，那麼兩種宗派在菩提心律儀的本質上就沒有區別了，並且唯識宗認為捨棄發心是根本墮罪的觀點也會受到挑戰，而且由於見解不同而導致儀軌不同的說法也會變得毫無關聯。因此，宗喀巴的觀點更為明智。 所依之境的不同之處在於：唯識宗認為，需要從具備『上師安住于律儀且精通，具足能力』等特點的上師處受戒。其中，『具足能力』的意思是，並非指因衰老或疾病等原因而無法在儀軌中向十方諸佛頂禮或撒花等情況。 中觀宗則依據《入菩薩行論》所說：『應依止恒時行善知識，通達大乘意義及，具足菩薩殊勝律儀者。』藏文版本中，『具足律儀』對應的是『執持律儀』。意思是說，對於具備這些特點的人，即使付出生命也不應捨棄。 關於特殊情況，兩種宗派都認為，可以觀想佛像或諸佛菩薩來受戒。受戒者的不同之處在於：中觀宗認為，任何眾生，無論是否受戒，都可以受持菩薩戒；而唯識宗則認為，需要具備別解脫戒七眾之一的身份，精通菩薩藏，並且發起殊勝菩提心。 那麼，中觀宗在正行時是否必須同時受持發心和行心律儀呢？並非如此。據說，受持並守護自己能夠守護的戒律即可。
【English Translation】 The excellent explanation of the only mother (referring to the Prajnaparamita Sutra) is such that no one else has fully understood its interpretation. If one can explain it in this way, then Tsongkhapa's criticisms of this treatise will also be refuted. The difference in rituals is that in the Madhyamaka (Middle Way) tradition, the seven-branch offering must precede; while in the Cittamatra (Mind-Only) tradition, it is not necessary. In the Cittamatra tradition, asking about obstacles must precede; while in the Madhyamaka tradition, it is not necessary. In the main practice, the Madhyamaka tradition simultaneously takes the vows of aspiration and engagement, while the Cittamatra tradition only takes the vows of engagement. In the concluding ritual, the Madhyamaka tradition involves self-praise and guiding others to cultivate joy; while the Cittamatra tradition only makes supplications. Here, some commentators say that in the Cittamatra tradition, one first takes the vows of aspiration and then takes the vows of engagement. If this were the case, then there would be no difference in the essence of the Bodhicitta vows between the two traditions, and the Cittamatra view that abandoning aspiration is a root downfall would be challenged, and the statement that rituals differ due to different views would become irrelevant. Therefore, following Tsongkhapa's view is clearer. The difference in the object from which one takes the vows is that the Cittamatra tradition believes that one needs to take the vows from a master who possesses qualities such as 'the lama abides in the vows, is knowledgeable, and possesses ability.' The meaning of 'possesses ability' is not that one is unable to prostrate to the Buddhas of the ten directions or scatter flowers during the ritual due to old age or illness. The Madhyamaka tradition relies on the Bodhisattvacharyavatara (Guide to the Bodhisattva's Way of Life): 'One should rely on a virtuous friend who is always virtuous, knowledgeable in the meaning of the Great Vehicle, and possesses the supreme conduct of a Bodhisattva.' The Tibetan version has 'possesses conduct' corresponding to 'holds conduct.' This means that one should not abandon someone who possesses these qualities, even for the sake of one's life. Regarding special circumstances, both traditions agree that one can visualize Buddha images or all the Buddhas and Bodhisattvas when taking the vows. The difference in the person taking the vows is that the Madhyamaka tradition believes that any being, whether or not they have taken vows, can take the Bodhisattva vows; while the Cittamatra tradition believes that one needs to have one of the seven classes of Pratimoksha vows, be knowledgeable in the Bodhisattva Pitaka, and have generated the supreme Bodhicitta. So, is it necessary for the Madhyamaka tradition to simultaneously take the vows of aspiration and engagement during the main practice? It is not so. It is said that it is sufficient to take and protect as many vows as one is able to protect.
འི་ཕྱིར། བསླབ་བཏུས་ལས། དེ་ཡང་ བསླབ་པ་གཅིག་བསྒྲུབས་པ་ན། བསླབ་པ་གཞན་བསྲུང་བར་མ་ནུས་ཀྱང་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་སྐད་དུ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། སྦྱིན་པའི་དུས་སུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་བརྟུལ་བ་བཏང་སྙོམས་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 5-1308 ཞེས་དང་། བསླབ་པ་འདིའི་ནང་ནས་བསླབ་པ་གང་ཡང་རུང་བ་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པས་ཡང་དག་པར་ལེན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་དང་། སྡོམ་པ་བདག་ཉིད་ཀྱི་སྟོབས་དང་ཡང་སྦྱར་ཏེ་བླངས་ནས་སྡོམ་པ་ གཟུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་འཇུག་སྡོམ་ལ་ཡང་། ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པ་དང་། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་དང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་སྲོག་གཅོད་ ཙམ་སྤོང་བ་དང་། གཉིས་པ་ལ་སྦྱིན་པ་ཙམ་སྒྲུབ་པ་ལྟ་བུ་དང་། གསུམ་པ་ལ་སེམས་ཅན་ཉི་ཚེ་བའི་དོན་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ཉི་ཚེ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོད་པ་ནི། གོང་དུ་དྲངས་པའི་ ལུང་དེ་དག་གིས་གྲུབ་བོ། །འདིར་གོ་རམ་པས་མཛད་པའི་སྤྱི་དོན་ལས། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འདི་ལ་རྣམ་དབྱེ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་དུ་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། སོ་ཐར་དང་ཆོ་ག་ཐུན་ མོང་བའི་བྱང་སྡོམ། ཆོ་ག་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བྱང་སྡོམ། དབང་བསྐུར་དང་ཆོ་ག་ཐུན་མོང་བའི་བྱང་སྡོམ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་ཐེག་ཆེན་སོ་ཐར་ཐམས་ཅད་དོ། །དེས་ ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སོ་ཐར་དང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གཉིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འགལ་ཡང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་དང་མི་འགལ་ཏེ། གང་ལ་ཐེག་ཆེན་སོ་ཐར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་དེ་ལ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ཚང་ལ། 5-1309 གང་ལ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་དེ་ལ་ཐེག་ཆེན་སོ་ཐར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཕྱིར་དུ་བསྲུང་བའི་སྡོམ་ པ་ཡིན་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་དགོས་ཤིང་། གཞན་ལ་ཕན་པ་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པ་ལ། གཞན་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དབུ་སེམས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལས་ ཐོབ་པའི་སྨོན་འཇུག་གི་སྡོམ་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ནི། དབང་བསྐུར་གྱི་སྟ་གོན་གྱི་དུས་སུ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། དབང་བསྐུར་དངོས་གཞིའི་དུས་སུ་ཐོབ་པའི་སྔགས་སྡོམ་ལྟ་བུའོ། ། ཞེས་སྤྲོས་པ་དང་བཅས་ཏེ་འཆད་དོ། །འདི་ལྟ་བུའི་རྣམ་དབྱེ་ནི་རྗེ་བཙུན་ས་སྐྱ་པའི་དགོངས་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། གསུང་རབ་ལ་བློ་ཁ་ཅུང་ཟད་ཕྱོགས་པ་ལ་ཡང་མི་འབྱུང་ཞིང་། རང་ཉིད་ ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རྟ་དམུ་རྒོད་ལུང་རིགས་ཀྱི་སྲབ་ཀྱིས་མ་འཆུན་པར་ཁ་ཡན་དུ་འཕྱན་པས། གསུང་རབ་ཀྱི་སྐྱེད་ཚལ་ཆུད་སོན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས། རང་གིས་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་ བས་དགག་པར་བྱ་སྟེ།
【現代漢語翻譯】 因此，《學集論》中說：『如果守護了一個學處，即使不能守護其他學處，也不會墮落。』如《無盡慧請問經》中廣說了佈施時，對守護戒律、捨棄等應採取中庸之道。 並且，『想要修持此學處中的任何一個，都應如理受持。』以及，『將律儀與自身的力量結合起來受持。』 因此，對於中觀宗的入行儀軌，也有斷惡律儀、集善法和利益有情三種。其中，第一種只是斷除殺生，第二種只是行佈施，第三種只是做一些微小的利益有情之事，這種微小的戒律，可以通過上面引用的經文來證明。這裡，果讓巴所著的《總義》中說：『爲了瞭解菩薩戒的差別，從儀軌的角度來分，有與別解脫和儀軌共同的菩薩戒，有儀軌不共同的菩薩戒，以及與灌頂和儀軌共同的菩薩戒三種。』第一種是前面所說的所有大乘別解脫戒。因此，聲聞的別解脫戒和菩薩戒在一切方面都相違，但與菩薩的別解脫戒不相違，因為凡是具足大乘別解脫戒的體性者，也具足菩薩戒的體性， 凡是具足菩薩戒的體性者，也具足大乘別解脫戒的體性。因為如果是爲了利益一切有情而獲得佛果所守護的戒律，就一定是菩薩戒，並且在成辦殊勝的利他之事時，必然包含斷除對其他眾生的損害。第二種是如從中觀和唯識的儀軌中獲得的願心和行心的戒律。第三種是如在灌頂的準備階段獲得的菩薩戒，以及在灌頂正行時獲得的密咒戒。 這樣詳細地解釋。像這樣的分類，不要說杰尊薩迦派（Sakya，藏傳佛教薩迦派）的觀點，即使是對佛經稍有了解的人也不會這樣認為。只是自己的分別念像沒有韁繩的野馬一樣，沒有用經論的韁繩約束，隨意奔馳，糟蹋了佛經的花園。因為與自己所承諾的相違，所以應該駁斥。
【English Translation】 Therefore, it is said in the Compendium of Trainings: 'If one precept is upheld, even if other precepts cannot be upheld, there will be no transgression.' As it is extensively stated in the Sutra Requested by Inexhaustible Intelligence, in the time of generosity, one should adopt a moderate approach to upholding discipline, renunciation, and so on. And, 'Wishing to practice any of the precepts within this training, one should properly receive them.' And, 'One should take the vows by combining them with one's own strength.' Therefore, even in the entrance vows of the Madhyamaka (中觀宗，the Middle Way school) system, there are three: the vow to refrain from negative actions, the vow to accumulate virtuous dharmas, and the vow to benefit sentient beings. Among these, the first is merely refraining from killing, the second is merely practicing generosity, and the third is merely doing some minor benefit to sentient beings. Such minor discipline is established by the sutras quoted above. Here, in the General Meaning composed by Gorampa, it says: 'In order to understand the distinctions of this Bodhisattva vow, dividing it from the perspective of the ritual, there are three: the Bodhisattva vow that is common to individual liberation and ritual, the Bodhisattva vow that is not common to ritual, and the Bodhisattva vow that is common to empowerment and ritual.' The first is all the Mahayana (大乘，Great Vehicle) individual liberation vows mentioned earlier. Therefore, although the individual liberation vows of the Hearers (聲聞，Shravakas) and the Bodhisattva vows are contradictory in every way, they are not contradictory to the Bodhisattva's individual liberation vows, because whoever possesses the characteristics of the Mahayana individual liberation vow also possesses the characteristics of the Bodhisattva vow, and whoever possesses the characteristics of the Bodhisattva vow also possesses the characteristics of the Mahayana individual liberation vow. Because if it is a vow guarded for the sake of attaining Buddhahood for the benefit of all sentient beings, it must be a Bodhisattva vow, and accomplishing extraordinary benefit for others necessarily includes abandoning harm to others. The second is like the vows of aspiration and engagement obtained from the rituals of Madhyamaka and Cittamatra (唯識，Mind-Only). The third is like the Bodhisattva vow obtained during the preparatory stage of empowerment, and the mantra vow obtained during the actual empowerment. This is explained in detail. Such distinctions are not only contrary to the views of Jetsun Sakya, but would not occur even to someone with a slight understanding of the scriptures. Because one's own conceptual thoughts, like a wild horse without reins, are not restrained by the reins of reason and scripture, they ruin the garden of the scriptures. Because it contradicts what one has vowed, it should be refuted.
འོ་ན་བསམ་པ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཟིན་ཅིང་ཆོ་ག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུགས་ལྟར་བྱས་པ་ལས་ཐོབ་པའི་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཤི་འཕོས་པས་མི་གཏོང་བར་ཐལ། 5-1310 བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ནི། ཁྱེད་རང་གི་ཊཱི་ཀའི་ཤོག་བུ་བཅོ་ལྔ་པར། དེ་ལྟ་བུའི་སོ་སོར་ཐར་པ་ནི་སྡོམ་པ་གཞན་གཉིས་མ་བཏང་གི་བར་དུ་ཡོད་པའི་ ཕྱིར། ཞེས་ཁས་བླངས་སོ། །མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སོ་ཐར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས། ད་དུང་མ་གྲུབ་ན་དངོས་འགལ་ཡིན་མོད། དེར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཕྱིར་དུ་གཞན་ལ་གནོད་པ་གཞི་བཅས་སྤོང་བའི་སེམས་པ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་སྤྱི་དོན་དུ་ཁས་བླངས། འདོད་ན་ཤི་འཕོས་པས་གཏོང་བར་ཐལ། ཇི་སྲིད་ འཚོ་དང་ཉིན་ཞག་གང་རུང་གི་མཐའ་ཅན་གྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས་ཏེ། རྟགས་དང་ཁྱབ་པ་ནི། ཁྱེད་རང་གི་ཊཱི་ཀའི་ཤོག་བུ་བཅུ་བདུན་པའི་ནང་ལོག་ཏུ། བསམ་པ་ སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཟིན་པའི་སོ་ཐར་རིས་བརྒྱད་པོ་ལ་སྡོམ་པའི་ལྡོག་པ་དང་། ཀུན་སློང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ལྡོག་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཤི་འཕོས་པའི་ཚེ་གཏོང་སྟེ། ཇི་སྲིད་འཚོ་དང་ཉིན་ ཞག་གང་རུང་གི་མཐའ་ཅན་གྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་མ་བཤད་དམ། གཞན་ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཤི་འཕོས་པས་མི་གཏོང་བར་ཐལ། ཇི་སྲིད་སྲུང་སེམས་མ་ཉམས་ཀྱི་བར་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། 5-1311 བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས། འདོད་ན་དངོས་འགལ་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་ལ་སོགས་སྡོམ་པ་རྣམས། །ལྡོག་པ་ཤི་བའི་ཚེ་ན་གཏོང་། །ཞེས་པའི་ཊཱི་ཀར། གཞན་དག་དགེ་སློང་ གི་སྡོམ་པའི་ལྡོག་པ་གཏོང་། ངོ་བོ་མི་གཏོང་བར་འདོད་པ་ལ་ནི། ཤི་ཡང་དགེ་སློང་མི་འདོར་ན། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་གནོད་པ་མཐའ་དག་འབབ་པར་འགྱུར་བས་བག་ཡོད་པར་བྱོས་ཤིག ཅེས་མ་ སྨྲས་སམ། གཞན་ཡང་བསམ་པ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཟིན་པའི་བསྙེན་གནས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དེ་མཚན་མོ་འདས་པས་གཏོང་ངམ་མི་གཏོང་། མི་གཏོང་ན། སེམས་བསྐྱེད་ལྡན་པའི་བསྙེན་གནས་ཀྱང་། ནང་པར་ཕན་ ཆད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་བསྙེན་གནས་བསྲུང་དགོས་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ཉེས་པ་མཐའ་དག་འབབ་པར་འགྱུར་རོ། །གཏོང་ན་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་མོ་འདས་པ་ཙམ་གྱིས་མི་གཏོང་བར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་ པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་སོ་ཐར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་བཤན་པ་ལ་སོགས་པ་སྡོམ་མིན་ཅན་རྣམས་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྟེན་དུ་རུང་བར་ ཐལ། དེ་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་རྟེན་དུ་རུང་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་བསྐྱེད་སྡིག་ཅན་ལ་མི་སྐྱེ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། ། གཞན
【現代漢語翻譯】 那麼，以大乘發心所攝持，且按照聲聞的規矩所獲得的比丘戒，應是：因為死亡的緣故也不會捨棄的，因為是菩薩戒的緣故。遍及關係是：您自己的 टीका（梵文：ṭīkā，梵文羅馬擬音：ṭīkā，漢語意思：註釋）的第十五頁上說：『這樣的別解脫戒，在沒有捨棄其他兩種戒律之前是存在的。』這樣承諾過。如果不成立，應是：因為是大乘別解脫的緣故。三者全部承諾。如果還不成立，那就有相違了。應是：爲了所有眾生的利益，爲了獲得佛果，而具有斷除對他人有害之事的根本之心及其相應的（心態）。普遍關係在總義中已承諾。如果承認，應是：因為死亡的緣故也會捨棄的，因為是具有盡壽或任何日夜為期限的戒律的緣故。三者全部承諾。理由和遍及關係是：您自己的 टीका（梵文：ṭīkā，梵文羅馬擬音：ṭīkā，漢語意思：註釋）的第十七頁內側說：『以發心所攝持的八種別解脫戒，具有戒律的捨棄和菩提心意樂的捨棄兩種，其中第一種是：死亡時會捨棄，因為是具有盡壽或任何日夜為期限的戒律的緣故。』難道不是這樣說的嗎？此外，那（比丘戒）應是：因為死亡的緣故也不會捨棄的，因為是直到守護之心未喪失之前都存在的緣故，因為是菩薩戒的緣故。三者全部承諾。如果承認，那就有相違了，因為在『比丘等戒律，捨棄于死亡時』的 टीका（梵文：ṭīkā，梵文羅馬擬音：ṭīkā，漢語意思：註釋）中說：『其他人認為比丘戒的捨棄是捨棄，本體不捨棄，如果死亡也不捨棄比丘，』等等的過失都會降臨，所以要謹慎啊。難道不是這樣說的嗎？此外，以大乘發心所攝持的近住戒，是夜晚過去後捨棄還是不捨棄？如果不捨棄，那麼具有發心的近住戒，因為第二天還有，所以必須總是守護近住戒，這樣的過失都會降臨。如果捨棄，那麼那（近住戒）應是：僅僅因為夜晚過去也不會捨棄的，因為是菩薩戒的緣故，因為是大乘別解脫的緣故。三者全部承諾。還有，屠夫等等不具有戒律的人，應是：可以作為唯識宗發心戒的所依，因為可以作為別解脫戒的所依。如果承認，那麼就與『發心不會在罪人身上生起』相違背了。此外…… So, the Bhikshu vows obtained by being captured by the Mahayana mind of Bodhicitta and following the rules of the Shravakas, should be: because of death, they will not be abandoned, because they are Bodhisattva vows. The pervasive relationship is: On page fifteen of your own टीका (Sanskrit: ṭīkā, Romanized Sanskrit: ṭīkā, Chinese meaning: commentary), it says: 'Such individual liberation vows exist until the other two vows are not abandoned.' This has been promised. If it is not established, it should be: because it is the Mahayana individual liberation. All three are promised. If it is still not established, then there is a contradiction. It should be: For the benefit of all sentient beings, in order to attain Buddhahood, it has the fundamental mind of abandoning harm to others and its corresponding (mentality). The universal relationship has been promised in the general meaning. If you admit it, it should be: because of death, it will also be abandoned, because it is a vow with a limit of life or any day and night. All three are promised. The reason and pervasive relationship are: On the inside of page seventeen of your own टीका (Sanskrit: ṭīkā, Romanized Sanskrit: ṭīkā, Chinese meaning: commentary), it says: 'The eight individual liberation vows captured by the mind of Bodhicitta have two types of abandonment: the abandonment of vows and the abandonment of the intention of Bodhicitta. The first is: it will be abandoned at the time of death, because it is a vow with a limit of life or any day and night.' Isn't that what it says? Furthermore, that (Bhikshu vow) should be: because of death, it will not be abandoned, because it exists until the mind of protection is not lost, because it is a Bodhisattva vow. All three are promised. If you admit it, then there is a contradiction, because in the टीका (Sanskrit: ṭīkā, Romanized Sanskrit: ṭīkā, Chinese meaning: commentary) of 'Bhikshu and other vows are abandoned at the time of death,' it says: 'Others think that the abandonment of the Bhikshu vow is abandonment, but the essence is not abandoned. If death does not abandon the Bhikshu,' all kinds of faults will come down, so be careful. Isn't that what it says? Furthermore, the Upavasa vows captured by the Mahayana mind of Bodhicitta, are they abandoned or not abandoned after the night has passed? If not abandoned, then the Upavasa vows with Bodhicitta, because there is still the next day, must always protect the Upavasa vows, such faults will come down. If abandoned, then that (Upavasa vow) should be: it will not be abandoned just because the night has passed, because it is a Bodhisattva vow, because it is the Mahayana individual liberation. All three are promised. Also, butchers and others who do not have vows should be: they can be the basis of the Mind-Only School's Bodhicitta vows, because they can be the basis of individual liberation vows. If you admit it, then it contradicts 'Bodhicitta will not arise in sinners.' Furthermore...
【English Translation】 So, the Bhikshu vows obtained by being captured by the Mahayana mind of Bodhicitta and following the rules of the Shravakas, should be: because of death, they will not be abandoned, because they are Bodhisattva vows. The pervasive relationship is: On page fifteen of your own ṭīkā (Tibetan: ཊཱིཀ་, Sanskrit: ṭīkā, Romanized Sanskrit: ṭīkā, Chinese meaning: commentary), it says: 'Such individual liberation vows exist until the other two vows are not abandoned.' This has been promised. If it is not established, it should be: because it is the Mahayana individual liberation. All three are promised. If it is still not established, then there is a contradiction. It should be: For the benefit of all sentient beings, in order to attain Buddhahood, it has the fundamental mind of abandoning harm to others and its corresponding (mentality). The universal relationship has been promised in the general meaning. If you admit it, it should be: because of death, it will also be abandoned, because it is a vow with a limit of life or any day and night. All three are promised. The reason and pervasive relationship are: On the inside of page seventeen of your own ṭīkā (Tibetan: ཊཱིཀ་, Sanskrit: ṭīkā, Romanized Sanskrit: ṭīkā, Chinese meaning: commentary), it says: 'The eight individual liberation vows captured by the mind of Bodhicitta have two types of abandonment: the abandonment of vows and the abandonment of the intention of Bodhicitta. The first is: it will be abandoned at the time of death, because it is a vow with a limit of life or any day and night.' Isn't that what it says? Furthermore, that (Bhikshu vow) should be: because of death, it will not be abandoned, because it exists until the mind of protection is not lost, because it is a Bodhisattva vow. All three are promised. If you admit it, then there is a contradiction, because in the ṭīkā (Tibetan: ཊཱིཀ་, Sanskrit: ṭīkā, Romanized Sanskrit: ṭīkā, Chinese meaning: commentary) of 'Bhikshu and other vows are abandoned at the time of death,' it says: 'Others think that the abandonment of the Bhikshu vow is abandonment, but the essence is not abandoned. If death does not abandon the Bhikshu,' all kinds of faults will come down, so be careful. Isn't that what it says? Furthermore, the Upavasa vows captured by the Mahayana mind of Bodhicitta, are they abandoned or not abandoned after the night has passed? If not abandoned, then the Upavasa vows with Bodhicitta, because there is still the next day, must always protect the Upavasa vows, such faults will come down. If abandoned, then that (Upavasa vow) should be: it will not be abandoned just because the night has passed, because it is a Bodhisattva vow, because it is the Mahayana individual liberation. All three are promised. Also, butchers and others who do not have vows should be: they can be the basis of the Mind-Only School's Bodhicitta vows, because they can be the basis of individual liberation vows. If you admit it, then it contradicts 'Bodhicitta will not arise in sinners.' Furthermore...
་ཡང་། རྒྱལ་བ་ཕན་བཞེད་ཉིན་གཅིག་གི །སྲོག་གཅོད་སྡོམ་པ་བླངས་པ་ལ། ། 5-1312 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སེམས་བསྐྱེད་མཛད། །དེ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པ་མིན། །ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པ་ཡིན། །ཞེས་འདོན་རིགས་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་དེ་སོ་སོར་ཐར་ པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་སྔར་གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་བླངས་ནས། ཕྱིས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་བླང་དུས་ཀྱི་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་དེ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མ་བླངས་ གོང་དུ་ཐོབ་པར་ཐལ། དགེ་སློང་དེའི་རྒྱུད་ལ་སྔར་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་སྐྱེས་ནས་ཕྱིས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་རྒྱུད་ལ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མ་སྐྱེས་གོང་ དུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་དེ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མ་བླངས་གོང་དུ་ཐོབ་པ་གང་ཞིག དེ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཆོ་གས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེན་པ་ནི་སེང་གེའི་ཕྲུ་གུ་གླང་ཆེན་ལས་འབྱུང་བ་དང་འདྲ་བས། ཁྱེད་འབའ་ཞིག་གི་རྣམ་དཔྱོད་ལ་ཤར་བར་གསལ་ལོ། །གཞན་ཡང་ བྱང་འཕགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཕྱིར་དུ་བླངས་པའི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 5-1313 བྱང་འཕགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོ་ག་ལས་ཐོབ་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དང་ནི། །ཟག་པ་མེད་པའི་སྡོམ་ པ་དང་། །བསམ་གཏན་གྱི་ནི་སྡོམ་པ་རྣམས། །ངང་གིས་སྐྱེ་ཡིས་ཆོ་གས་མིན། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་གཞུང་གི་དངོས་བསྟན་དང་། ཤུགས་བསྟན་གང་དང་ཡང་མི་མཐུན་པའི་གྲུབ་མཐའ་མང་དུ་ བཞག་ནས། ཁོ་བོ་ནི་ལུགས་འདི་ལ་མི་འཕྲོག་པའི་སྤོབས་པ་ཐོབ་པའོ། །ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་བླུན་པོ་འབྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་ལ་ལུགས་གཉིས་སུ་ ངེས་ན། རྒྱུད་སྡེ་ནས་བཤད་པ་དེ་ལུགས་གང་དང་མཐུན་ཞེ་ན། སྤྱིར་ཡན་ལག་བདུན་པ་སྔོན་དུ་སོང་ཞིང་། དངོས་གཞིའི་དུས་སུ་སྨོན་འཇུག་ཆབས་ཅིག་ཏུ་ལེན་པ་ཞིག་སྣང་ན་དབུ་མའི་ལུགས་ དང་། དེ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བར་དངོས་གཞིའི་དུས་སུ་འཇུག་སྡོམ་རྐྱང་པ་ལེན་པ་ཞིག་སྣང་ན་སེམས་ཙམ་གྱི་ལུགས་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཡང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་བདག་སྐྱབས་མཆི། །ཞེས་སོགས་ཤླཽ་ཀ་ གསུམ་གྱིས་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེན་པར་ཚད་ལྡན་གྱི་རྒྱ་གཞུང་དྲུག་ཙམ་ནས་གསུངས་པ་ལྟར་ན་དེ་དབུ་མའི་ལུགས་དང་མཐུན་པར་ངེས་སོ། །ཡང་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་དང་། དམ་ཚིག་གསུམ་བཀོད་
【現代漢語翻譯】 此外，如果有人受持了勝者（རྒྱལ་བ་，Gyalwa）一日斷殺生戒，併發起了菩提心（བྱང་ཆུབ་སེམས་，jangchup sem），這並非別解脫戒（སོ་སོར་ཐར་པ་，sosor tharpa）。如果說『這是別解脫戒』，那是不合理的，因為這種發心之戒就是別解脫戒。 此外，如果先前通過四羯磨（གསོལ་བཞིའི་ལས་，gsol bzhi'i las）受了具足戒（བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་，bsnyen par rdzogs pa'i sdom pa），後來在受菩薩戒（བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་，byang sems kyi sdom pa）時，比丘戒（དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་，dge slong gi sdom pa）應當在未受菩薩戒之前就已獲得。因為這位比丘的相續中，先產生比丘戒，后產生菩薩戒。如果承認，那麼在他的相續中，在未生起菩薩戒之前，就應已生起菩薩戒。因為他的相續中的比丘戒，在未受菩薩戒之前就已獲得，並且它就是菩薩戒。 此外，以聲聞（ཉན་ཐོས་，nyan thos）的儀軌受菩薩戒，就像獅子的幼崽從大象中產生一樣，這隻會在你自己的分別念中顯現。此外，聖菩薩（བྱང་འཕགས་，byang 'phags）相續中的禪定（བསམ་གཏན་，bsam gtan）和無漏戒（ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་，zag med kyi sdom pa），應是菩薩戒，因為這是爲了利益一切眾生而發願成佛所受持的戒律，並且是聖菩薩相續中的戒律。如果承認，那麼它應是通過儀軌獲得的。如果承認，那麼這與『甚深菩提心（དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་，dondam jangchup sems）和無漏戒，以及禪定之戒，都是自然生起，而非通過儀軌』相違背。因此，建立了許多與經論的直接和間接含義都不相符的宗派，然後說『我獲得了不被這種觀點動搖的自信』，這只是爲了欺騙愚人。 如果受菩提心戒的儀軌必定有兩種，那麼從續部（རྒྱུད་སྡེ་，rgyud sde）中所說的儀軌與哪一種相符呢？一般來說，如果先進行七支供（ཡན་ལག་བདུན་པ་，yan lag bdun pa），然後在正行時同時受愿菩提心和行菩提心，這與中觀（དབུ་མ་，dbu ma）的宗派相符；如果沒有先進行七支供，而在正行時只受行菩提心戒，這被稱為唯識（སེམས་ཙམ་，sems tsam）的宗派。正如《現觀莊嚴論》（རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་，rnam snang mngon byang）和《三昧耶三戒論》（དམ་ཚིག་གསུམ་བཀོད་，dam tshig gsum bkod）等六部可靠的印度論典中所說，通過『皈依三寶（དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་བདག་སྐྱབས་མཆི，dkon mchog gsum la bdag skyabs mchi）』等三頌來受菩提心戒，這必定與中觀宗派相符。
【English Translation】 Furthermore, if someone takes the vow to abstain from killing for one day, having the intention of benefiting others, and generates the Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་སེམས་，jangchup sem), this is not Pratimoksha (སོ་སོར་ཐར་པ་，sosor tharpa). To say 'this is Pratimoksha' is unreasonable, because such a vow of generating Bodhicitta is Pratimoksha. Furthermore, if someone previously took the full ordination vow (བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་，bsnyen par rdzogs pa'i sdom pa) through the four karmas (གསོལ་བཞིའི་ལས་，gsol bzhi'i las), and later, when taking the Bodhisattva vow (བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་，byang sems kyi sdom pa), the Bhikshu vow (དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་，dge slong gi sdom pa) of that Bhikshu should have been obtained before taking the Bodhisattva vow. Because in the continuum of that Bhikshu, the Bhikshu vow arises first, and the Bodhisattva vow arises later. If you assert this, then in his continuum, the Bodhisattva vow should arise before the Bodhisattva vow has arisen. Because the Bhikshu vow in his continuum was obtained before taking the Bodhisattva vow, and it is the Bodhisattva vow. Furthermore, taking the Bodhisattva vow through the ceremony of the Shravakas (ཉན་ཐོས་，nyan thos) is like a lion cub emerging from an elephant, which is clearly apparent only in your own conceptualizations. Furthermore, the Samadhi (བསམ་གཏན་，bsam gtan) and the vow free from defilements (ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་，zag med kyi sdom pa) in the continuum of the Noble Bodhisattvas (བྱང་འཕགས་，byang 'phags) should be the Bodhisattva vow, because it is the vow taken for the sake of attaining Buddhahood for the benefit of all sentient beings, and it is the vow in the continuum of the Noble Bodhisattvas. If you assert this, then it should be obtained through the ceremony. If you assert this, then it contradicts 'The ultimate Bodhicitta (དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་，dondam jangchup sems) and the vow free from defilements, as well as the vow of Samadhi, arise naturally, not through ceremony.' Therefore, having established many tenets that do not accord with either the direct or indirect meanings of the scriptures, and then saying, 'I have obtained the confidence of not being swayed by this view,' is only for deceiving fools. If there are definitely two traditions for the ceremony of taking the Bodhicitta vow, then which tradition does the one explained in the Tantras (རྒྱུད་སྡེ་，rgyud sde) accord with? Generally, if the seven-limbed practice (ཡན་ལག་བདུན་པ་，yan lag bdun pa) precedes, and then at the time of the main practice, both the aspiration and the engagement Bodhicitta are taken simultaneously, this accords with the Madhyamaka (དབུ་མ་，dbu ma) tradition; if the seven-limbed practice does not precede, and only the engagement vow is taken at the time of the main practice, this is called the Cittamatra (སེམས་ཙམ་，sems tsam) tradition. As it is said in about six reliable Indian treatises, such as the 'Manifestation of Enlightenment' (རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་，rnam snang mngon byang) and the 'Three Vows' (དམ་ཚིག་གསུམ་བཀོད་，dam tshig gsum bkod), taking the Bodhicitta vow through three shlokas such as 'I take refuge in the Three Jewels (དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་བདག་སྐྱབས་མཆི，dkon mchog gsum la bdag skyabs mchi),' it is certain that this accords with the Madhyamaka tradition.
སོགས་ལས་བདག་འབུལ་བའི་སྡོམ་པ་དང་། 5-1314 དུས་གསུམ་དུ་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་གསུངས་པ་ནི་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལུགས་ཏེ། སྡོམ་པ་དེ་དག་ཀྱང་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་ལ། འདིར་ ལུགས་གཉིས་སུ་ངེས་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །འདིར་བྱང་སེམས་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཆེན་པོ་ལས་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་བ་གང་ ཞིག མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤོང་བའི་སེམས་པ་རྒྱུན་ཆགས་པ་ཞེས་གསུངས། ཁ་ཅིག་སེམས་པ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ཞེས་ཟེར་བ་ལ་ཁུངས་མེད་ཅིང་། ཆོས་མངོན་པ་མི་ཤེས་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་བའོ། །ཡང་ ན་འདིར་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལས་ཐོབ་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པ་དེ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཙམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། དེ་ལ་ཀུན་རྫོབ་སེམས་ བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་གཉིས་སོ། །མཚན་ཉིད་རིམ་པ་བཞིན། ཐེག་ཆེན་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལས་ཐོབ་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་ དང་བཅས་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལས་ཐོབ་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པའོ། །དང་པོ་ལ། ཐེག་ཆེན་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། 5-1315 འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་གཉིས་སོ། །མཚན་ཉིད་རིམ་པ་བཞིན། ཐེག་ཆེན་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལས་ཐོབ་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པ་དང་། ཐེག་ ཆེན་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལས་ཐོབ་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པའོ། །ལྟུང་བ་དང་ནི་ཞེས་པ། ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་ཀྱང་ཐ་དད་དུ་ཡོད་དེ། སེམས་ ཙམ་ལུགས་ནི། བྱང་ས་ལས་གསུངས་པའི་དོན་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པ་ལས། ཕམ་པ་འདྲ་བའི་ཆོས་བཞི། ཉེས་བྱས་བཞི་བཅུ་རྩ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི། རྙེད་དང་བཀུར་སྟེར་ཆགས་པ་ཡིས། །བདག་བསྟོད་ གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་མགོན་མེད་གྱུར་པ་ལ། །སེར་སྣས་ཆོས་ནོར་མི་སྟེར་དང་། །གཞན་གྱིས་བཤད་ཀྱང་མི་ཉན་པར། །ཁྲོས་པས་གཞན་ལ་འཚོག་པ་དང་། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་བྱེད་ཅིང་། ། དམ་ཆོས་འདྲར་སྣང་སྟོན་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་གཉིས་ཆགས་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པ་དང་། །གསུམ་པ་ཞེ་སྡང་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའོ། །བཞི་པ་གཏི་མུག་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའོ། །གཉིས་པ་ ཉེས་བྱས་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་གསུམ་མི་མཆོད། །འདོད་པའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག །རྒན་པ་རྣམས་ལ་གུས་མི་བྱེད། །དྲིས་པ་ལ་ནི་ལན་མི་འདེབས། །མགྲོན་པོ་བདག་གིར་མི་བྱེད་དང་། །གསེར་ལ་སོགས་པ་ལེན་མི་བྱེད། ། 5-1316 ཆོས་འདོ
【現代漢語翻譯】 等等，這些是授予誓言的方式， 5-1314 在過去、現在、未來三時中，接受無障蔽誓言的儀軌，這是密宗獨特的傳統。這些誓言實際上是勝義菩提心的誓言。這裡 確定有兩種傳統，是基於世俗菩提心的角度。這裡菩薩戒的本質是：從偉大的發心儀軌中，獲得殊勝的大乘修持， 持續不斷地捨棄相違品。有些人說『與心相應』，這是沒有根據的，是由於不瞭解《俱舍論》而引起的。或者， 這裡，爲了守護大乘菩提心不退失，承諾守護而獲得的具有種子的心，這僅僅是菩薩戒的特徵。這有世俗菩提心的 誓言和勝義菩提心的誓言兩種。特徵依次是：承諾守護大乘世俗菩提心不退失而獲得的具有種子的心，以及承諾守護大乘勝義菩提心不退失而獲得的具有種子的心。第一種又分為：大乘愿菩提心的誓言和 5-1315 行菩提心的誓言兩種。特徵依次是：承諾守護大乘愿菩提心不退失而獲得的具有種子的心，以及承諾守護大乘行菩提心不退失而獲得的具有種子的心。『墮罪和』，墮罪的分類也有不同。 唯識宗的觀點是：在《瑜伽師地論》中提到的二十條根本墮罪中，有四條類似他勝罪，以及四十三條惡作罪。第一種是：『貪著利養與恭敬，自讚譭謗於他人，痛苦無依眾生前，慳吝不施法與財，他人宣說不諦聽，嗔怒報復諸有情，捨棄大乘復誹謗，相似正法而炫耀。』 其中前兩種是由於貪著而引發的，第三種是由於嗔恨而引發的，第四種是由於愚癡而引發的。第二種惡作罪是：不供養三寶，隨順貪慾之心，不尊敬年長者，不回答問題，不款待客人，不接受黃金等， 5-1316 捨棄佛法。
【English Translation】 Etc., these are the vows of offering oneself, 5-1314 The ritual of taking vows that are unobstructed in the three times is a unique tradition of tantra. These vows are actually vows of ultimate bodhicitta. Here, The determination of two traditions is based on the aspect of conventional bodhicitta. Here, the essence of the Bodhisattva vow is: from the great ritual of generating bodhicitta, obtaining a special Mahayana practice, Continuously abandoning opposing factors. Some say 'with corresponding mind,' which is unfounded and arises from not knowing the Abhidharma. Or, Here, in order to protect the Mahayana bodhicitta from degenerating, the mind with seeds obtained from promising to protect it is merely the characteristic of the Bodhisattva vow. There are two types: the vow of conventional bodhicitta and The vow of ultimate bodhicitta. The characteristics are, in order: the mind with seeds obtained from promising to protect the Mahayana conventional bodhicitta from degenerating, and the mind with seeds obtained from promising to protect the Mahayana ultimate bodhicitta from degenerating. The first is further divided into: the vow of Mahayana aspirational bodhicitta and 5-1315 The vow of entering bodhicitta. The characteristics are, in order: the mind with seeds obtained from promising to protect the Mahayana aspirational bodhicitta from degenerating, and the mind with seeds obtained from promising to protect the Mahayana entering bodhicitta from degenerating. 'Degenerations and,' the classifications of degenerations are also different. The view of the Mind-Only school is: among the twenty root downfalls mentioned in the Yogacarabhumi-sastra, there are four similar to parajika, and forty-three misdeeds. The first is: 'Attached to gain and reverence, praising oneself and disparaging others, before suffering and helpless beings, stingily not giving Dharma and wealth, not listening when others speak, angrily retaliating against sentient beings, abandoning the Great Vehicle and slandering it, showing what appears to be similar to the true Dharma.' Among them, the first two are caused by attachment, the third is caused by hatred, and the fourth is caused by ignorance. The second type of misdeed is: not offering to the Three Jewels, following the mind of desire, not respecting elders, not answering questions, not hosting guests, not accepting gold, etc., 5-1316 Abandoning the Dharma.
ད་པ་ལ་སྦྱིན་མི་བྱེད། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཡལ་བར་འདོར། །ཕ་རོལ་དད་ཕྱིར་སློབ་མི་བྱེད། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་བྱ་བ་ཆུང་། །འཚོ་བ་ལོག་པ་དང་དུ་ལེན། །འཕྱར་ནས་རབ་ཏུ་རྒོད་ ལ་སོགས། །འཁོར་བ་གཅིག་ཏུ་བགྲོད་པར་སེམས། །གྲགས་པ་མ་ཡིན་མི་སྤོང་བ། །ཉོན་མོངས་བཅས་དང་འཆོས་མི་བྱེད། །གཤེ་ལ་ལན་དུ་གཤེ་ལ་སོགས། །ཁྲོས་པ་རྣམས་ནི་ཡལ་བར་འདོར། །ཕ་རོལ་བཤད་ ཀྱིས་འཆགས་པ་སྤོང་། །ཁྲོས་པའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག །རྙེད་བཀུར་འདོད་ཕྱིར་འཁོར་རྣམས་སྡུད། །ཆགས་པས་བྲེ་མོའི་གཏམ་ལ་བརྟེན། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དོན་མི་འཚོལ། །བསམ་གཏན་སྒྲིབ་པ་སྤོང་མི་བྱེད། །བསམ་ གཏན་རོ་ལ་ཡོན་ཏན་ལྟ། །ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་སྤོང་བར་བྱེད། །རང་ཚུལ་ཡོད་བཞིན་དེ་ལ་བརྩོན། །བརྩོན་མིན་ཕྱི་རོལ་བསྟན་བཅོས་བརྩོན། །བརྩོན་པར་བྱས་ཀྱང་དེ་ལ་དགའ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་པར་ བྱེད། །བདག་ལ་བསྟོད་ཅིང་གཞན་ལ་སྨོད། །ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་འགྲོ་མི་བྱེད། །དེ་ལ་སྨད་དང་ཡི་གེ་བརྟེན། །དགོས་པའི་གྲོགས་སུ་འགྲོ་མི་བྱེད། །ནད་པའི་རིམ་གྲོ་བྱ་བ་སྤོང་། །སྡུག་བསྔལ་སེལ་བར་ མི་བྱེད་པ། །བག་མེད་རྣམས་ལ་རིགས་མི་སྟོན། །བྱས་ལ་ལན་དུ་ཕན་མི་འདོགས། །གཞན་གྱི་མྱ་ངན་བསང་མི་བྱེད། །ནོར་འདོད་པ་ལ་སྦྱིན་མི་བྱེད། །འཁོར་རྣམས་ཀྱི་ནི་དོན་མི་བྱེད། །གཞན་གྱི་བློ་དང་མཐུན་མི་འཇུག ། 5-1317 རྐྱེན་དུ་འབབ་པར་ཚར་མི་གཅོད། །རྫུ་འཕྲུལ་བསྡིགས་ལ་སོགས་མི་བྱེད། །ཅེས་པ་རྣམས་སོ། །གྲངས་འདྲེན་ཚུལ་ལ་ཞེ་དྲུག་ཏུ་འཆད་པ་དང་། ཞེ་ལྔར་འཆད་པ་དང་། ཞེ་བཞིར་འཆད་པ་དང་། ཞེ་གསུམ་ དུ་འཆད་པ་སོགས་ཅི་རིགས་སུ་སྣང་ལ། དངོས་བསྟན་ཞེ་གསུམ་ལས་མི་སྣང་ངོ་། །མཚན་གཞི་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ཉེས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཉེས་པ་དང་། ཉེས་མེད་དེ་གསུམ་ གསུམ་ཡིན་ལ། ཉེས་མེད་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སྙིང་རྗེ་ལྡན་ཞིང་བྱམས་ཕྱིར་དང་། །སེམས་དགེ་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །དབུ་མ་ལུགས་ནི་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྒྱལ་ པོ་ལ་ལྔ། བློན་པོ་ལ་ལྔ། ལས་དང་པོ་པ་ལ་བརྒྱད། ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་ལས། ཐུན་མོང་སྨོན་སེམས་བཏང་བའི་རྩ་ལྟུང་གཅིག་སྟེ་བཅུ་དགུའོ། །ཞེས་སྔ་རབས་པ་རྣམས་གསུང་ངོ་། །དེ་དག་ ཀྱང་རྫས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཅུ་བཞིར་འདུས་ཏེ། རྒྱལ་བློན་ཐུན་མོང་དུ་བཞི། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་རེ་རེ་སྟེ་དྲུག །ལས་དང་པོ་པ་ལ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས་ གསུངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་པ་གཅིག་བསྣན་ན་བཅོ་ལྔའོ། །དེ་དག་བསླབ་བཏུས་ལས་ཚིགས་བཅད་དུ་བསྡེབས་ནས་གསུངས་པ་ནི་འདི་ལྟར་རོ། །རྩ་བའི་ལྟུང་བ་འདི་དག་བདེ་བླག་ཏུ་བཟུང་བ་ད
【現代漢語翻譯】 不作佈施，違犯戒律而捨棄，不為他人之信心而教導，為眾生所作之事甚少，接受錯誤的謀生方式，傲慢自大等，一心只想輪迴，不捨棄惡名，不加以掩飾煩惱，以惡語回敬惡語等，捨棄憤怒之人，阻止他人以言語爭辯，追隨憤怒之心，爲了名利而聚集眷屬，依賴貪慾而說輕浮之語，不尋求禪定之義，不捨棄禪定之障礙，視禪定之味為功德，捨棄聲聞乘，明明有自律卻不努力，不努力于內而努力于外道論典，即使努力也樂在其中，捨棄大乘，贊 खुद而譭謗他人，不為佛法之義而行，依賴誹謗之語，不作有益之友，捨棄照顧病人，不解除痛苦，不向放逸之人展示正道，不報答恩情，不消除他人的憂傷，不施捨給求財之人，不為眷屬謀福利，不順應他人的心意，不阻止墮落之因，不行神變恐嚇等。 以上這些。關於數量的計算方式，有說是四十六種，有說是四十五種，有說是四十四種，有說是四十三種等等，各有不同。但直接指出的只有四十三種。而每一個例子，都有煩惱的過失、無煩惱的過失和無過失三種。無過失的情況是，如經中所說：『因具足慈悲心，以及善良的發心，故無罪過。』 中觀宗認為，如《虛空藏經》中所說：菩薩對國王有五種罪，對大臣有五種罪，初學者有八種罪。《善巧方便經》中說：捨棄共同發心的一個根本墮罪，總共十九種。』這是前代大德們的說法。這些罪從本質上可以歸納為十四種：國王和大臣共同的有四種，各自不共同的有六種，初學者有八種。這是按照《虛空藏經》所說的來計算的。如果加上《善巧方便經》中所說的一個，那就是十五種。這些在《學集論》中被總結成偈頌，方便記憶，如下：『這些根本墮罪容易記憶……』
【English Translation】 Not giving alms, abandoning morality and forsaking vows, not teaching for the sake of others' faith, doing little for the benefit of sentient beings, accepting wrong livelihoods, being arrogant and haughty, etc., thinking of traversing in samsara alone, not abandoning bad reputation, not concealing afflictions, retaliating with harsh words, etc., abandoning those who are angry, refraining from arguing with others' words, following the mind of anger, gathering retinues for the sake of gain and honor, relying on frivolous talk due to attachment, not seeking the meaning of samadhi, not abandoning the obscurations of meditation, viewing the taste of meditation as a virtue, abandoning the Hearer Vehicle, striving for that while having self-discipline, striving for external treatises instead of striving internally, being happy with that even after striving, abandoning the Great Vehicle, praising oneself and disparaging others, not going for the sake of Dharma, relying on slanderous words, not being a helpful friend, abandoning the care of the sick, not relieving suffering, not showing the right path to the reckless, not returning favors for what has been done, not dispelling others' sorrows, not giving alms to those who desire wealth, not working for the benefit of retinues, not conforming to others' minds, not cutting off the causes of falling into misfortune, not performing miracles of intimidation, etc. These are the things mentioned above. Regarding the methods of counting, there are those who explain it as forty-six, some as forty-five, some as forty-four, and some as forty-three, etc., each appearing differently. However, only forty-three are directly indicated. And for each example, there are three types: the fault of affliction, the fault of non-affliction, and the absence of fault. The absence of fault is as stated in the scripture: 'Because of having compassion and loving-kindness, and because of a virtuous intention, there is no fault.' The Madhyamaka school believes that, as stated in the Akashagarbha Sutra: 'A Bodhisattva has five faults towards a king, five faults towards a minister, and eight faults towards a beginner.' The Skillful Means Sutra says: 'One root downfall of abandoning the common aspiration, totaling nineteen.' These are the words of the ancient great masters. These faults can be summarized into fourteen in terms of substance: four common to the king and minister, six that are not common to each, and eight for beginners. This is calculated according to what is stated in the Akashagarbha Sutra. If we add the one stated in the Skillful Means Sutra, then it is fifteen. These are summarized into verses in the Compendium of Trainings for easy memorization, as follows: 'These root downfalls are easy to remember...'
ང་། 5-1318 འགའ་ཞིག་གི་ལུགས་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ། །ཕས་ཕམ་པ་ཡི་ལྟུང་བར་འདོད། །དམ་པའི་ཆོས་ནི་སྤོང་བྱེད་པ། །གཉིས་པར་ཐུབ་ པས་གསུངས་པ་ཡིན། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའི་དགེ་སློང་ལ། །ངུར་སྨྲིག་འཕྲོག་དང་རྡེག་པ་དང་། །བཙོན་རར་འཇུག་པར་བྱེད་པ་དང་། །རབ་ཏུ་བྱུང་ལས་འབེབས་པ་དང་། །མཚམས་མེད་ལྔ་པོ་བྱེད་པ་དང་། །ལོག་ པར་ལྟ་བ་འཛིན་པ་དང་། །གྲོང་ལ་སོགས་པ་འཇིག་པ་ཡང་། །རྩ་བའི་ལྟུང་བར་རྒྱལ་བས་གསུངས། །བློ་སྦྱངས་མ་བྱས་སེམས་ཅན་ལ། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་བརྗོད་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་ དག །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལྡོག་པ་དང་། སོ་སོར་ཐར་པ་ཡོངས་སྤངས་ཏེ། །ཐེག་པ་ཆེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། །སློབ་མའི་ཐེག་པས་ཆགས་ལ་སོགས། སྤོང་བར་འགྱུར་བ་མིན་ཞེས་འཛིན། །ཕ་རོལ་དག་ཀྱང་ འཛིན་འཇུག་དང་། །རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་སྟི་དང་། །ཚིགས་བཅད་རྒྱུ་ཡིས་གཞན་སྨོད་དང་། །བདག་ནི་ཟབ་མོ་བཟོད་པའོ་ཞེས། །ལོག་པ་ཉིད་ནི་སྨྲ་བ་དང་། །དགེ་སྦྱོང་ ཆད་པ་གཅོད་འཇུག་དང་། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྦྱིན་བྱེད་དང་། །སྦྱིན་པ་ལེན་པར་བྱེད་པ་དང་། །ཞི་གནས་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཡང་དག་འཇོག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནི། །ཁ་ཏོན་པ་ལ་སྦྱིན་པ་རྣམས། ། 5-1319 དེ་དག་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་སྟེ། །སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ། །རྨི་ལམ་འཕགས་པ་ནམ་སྙིང་པོའི། །མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་བཤག་པར་བྱ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ཡོངས་འདོར་དང་། །ཆགས་དང་སེར་སྣ་མི་ ཟད་པས། །སློང་ལ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་དང་། །སྒྲིམ་སྟེ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ན། །སེམས་ཅན་ལ་ནི་མི་བཟོད་པར། །ཁྲོས་པས་སེམས་ཅན་རྡེག་པ་དང་། །ཉོན་མོངས་པ་དང་གཞན་མཐུན་པས། །ཆོས་ལྟར་བཅོས་ པ་བརྗོད་པའོ། །ཞེས་གསུངས། དེ་ཡང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ་ནས་མཚམས་མེད་ལྔ་པོ་བྱེད་པ་ཞེས་པའི་བར་བཞི་ནི་རྒྱལ་བློན་གྱི་ཐུན་མོང་བ་དང་། ལོག་པར་ལྟ་བ་འཛིན་པ་རྒྱལ་ པོའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་བཤད། གྲོང་ལ་སོགས་པ་འཇོམས་པ་བློན་པོའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ། བློ་སྦྱངས་མ་བྱས་ཞེས་པ་ནས། ཡང་དག་འཇོག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ཁ་ཏོན་པ་ལ་སྦྱིན་པའི་བར་ བརྒྱད་ལས་དང་པོ་པའི་དང་། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདོར་བ་ཞེས་པ་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་ནས་གསུངས། ཆགས་དང་སེར་སྣ་ཞེས་སོགས་གསུམ་བྱང་ས་ནས་གསུངས་པ་སྟེ། འགའ་ཞིག་གི་ལུགས་ གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པས་བསྟན་ནོ། ། དེས་ན་བྱང་ས་ནས་གསུངས་པ་དེ་དག་བསླབ་བཏུས་ནས་གསུངས་པར་འདུ་ཡང་། བསླབ་བཏུས་ནས་གསུངས་པ་ནི་བྱང་ས་ནས་གསུངས་པར་མི་འདུས་ཏེ། དཔེར་ན་སྨོན་སེམས་བཏང་བ་དེ་བྱང་སར་རྩ་ལྟུང་དུ
【現代漢語翻譯】 現在，爲了保持某些宗派的傳統，我將講述偈頌。 從三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，含義：佛、法、僧）處盜取財物，被認為是根本墮罪。 捨棄神聖的佛法（藏文：དམ་པའི་ཆོས་），這是佛陀（藏文：ཐུབ་པ་）所說的第二種墮罪。 對於破戒的比丘（藏文：དགེ་སློང་），奪取袈裟（藏文：ངུར་སྨྲིག་）、毆打、監禁、使其還俗、犯下五無間罪、持有邪見、摧毀城鎮等等，這些都被勝者（藏文：རྒྱལ་བ་，含義：佛陀）說為根本墮罪。 對於沒有訓練過心智的眾生，講述空性（藏文：སྟོང་པ་ཉིད་），已經進入佛道（藏文：སངས་རྒྱས་ཉིད་）的人，使其從圓滿菩提（藏文：རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་）退轉，完全放棄別解脫戒（藏文：སོ་སོར་ཐར་པ་），使其與大乘（藏文：ཐེག་པ་ཆེ་）分離，認為不應放棄聲聞乘（藏文：སློབ་མའི་ཐེག་པ་）的貪執等等。 也使他人持有和進入這些邪見，宣揚自己的功德，爲了利養和恭敬，用偈頌誹謗他人，邪妄地說『我具有甚深的忍辱』，強迫僧侶還俗，供養三寶，阻止他人接受供養，放棄止觀（藏文：ཞི་གནས་），將如法獲得的財物供養給誦經者。 這些都是根本墮罪，是眾生墮入大焦熱地獄（藏文：དམྱལ་བ་ཆེན་པོ）之因。 應當在聖者虛空藏（藏文：འཕགས་པ་ནམ་སྙིང་པོ）面前懺悔。 完全捨棄菩提心（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་），由於無盡的貪婪和吝嗇，不佈施給乞討者，並且嚴厲地呵斥他們，對眾生沒有耐心，憤怒地毆打眾生，與煩惱和他人同流合污，宣說偽裝成佛法的言論。 如是說。其中，從『盜取三寶財物』到『犯下五無間罪』之間的四種墮罪，是國王和大臣共同的墮罪。持有邪見，被說是國王獨有的墮罪。摧毀城鎮等等，是大臣獨有的墮罪。從『對於沒有訓練過心智的眾生』到『將如法獲得的財物供養給誦經者』之間的八種墮罪，是最初的墮罪。從『捨棄菩提心』開始，出自《善巧方便經》。『貪婪和吝嗇』等三種墮罪，出自《菩薩地論》，正如『爲了保持某些宗派的傳統』所說的那樣。 因此，《菩薩地論》中所說的這些墮罪也包含在《學集論》中，但《學集論》中所說的墮罪並不都包含在《菩薩地論》中。例如，捨棄愿菩提心（藏文：སྨོན་སེམས་）在《菩薩地論》中不是根本墮罪。
【English Translation】 Now, in order to maintain the tradition of some sects, I will speak in verses. Stealing from the Three Jewels (Tibetan: དཀོན་མཆོག་གསུམ་, meaning: Buddha, Dharma, Sangha) is considered a root downfall. Abandoning the sacred Dharma (Tibetan: དམ་པའི་ཆོས་) is said by the Buddha (Tibetan: ཐུབ་པ་) to be the second downfall. For a monk (Tibetan: དགེ་སློང་) who has broken his vows, taking away his robes (Tibetan: ངུར་སྨྲིག་), beating him, imprisoning him, causing him to disrobe, committing the five heinous crimes, holding wrong views, destroying towns, etc., these are said by the Victorious One (Tibetan: རྒྱལ་བ་, meaning: Buddha) to be root downfalls. To speak of emptiness (Tibetan: སྟོང་པ་ཉིད་) to sentient beings who have not trained their minds, to cause those who have entered the Buddha's path (Tibetan: སངས་རྒྱས་ཉིད་) to turn away from perfect enlightenment (Tibetan: རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་), to completely abandon individual liberation vows (Tibetan: སོ་སོར་ཐར་པ་), to separate them from the Great Vehicle (Tibetan: ཐེག་པ་ཆེ་), and to hold that one should not abandon attachment to the Hearer's Vehicle (Tibetan: སློབ་མའི་ཐེག་པ་), etc. Also, causing others to hold and enter these wrong views, proclaiming one's own merits, using verses to slander others for gain and respect, falsely saying 'I have profound patience', forcing monks to disrobe, making offerings to the Three Jewels, preventing others from receiving offerings, abandoning tranquility (Tibetan: ཞི་གནས་), and giving lawfully obtained wealth to reciters. These are all root downfalls, the cause of sentient beings falling into the great Avici hell (Tibetan: དམྱལ་བ་ཆེན་པོ). One should confess in front of the noble Akashagarbha (Tibetan: འཕགས་པ་ནམ་སྙིང་པོ). Completely abandoning the mind of enlightenment (Tibetan: བྱང་ཆུབ་སེམས་), due to endless greed and miserliness, not giving to beggars, and sternly scolding them, having no patience for sentient beings, angrily beating sentient beings, colluding with afflictions and others, and speaking words disguised as Dharma. Thus it is said. Among these, the four downfalls from 'stealing from the Three Jewels' to 'committing the five heinous crimes' are common downfalls for kings and ministers. Holding wrong views is said to be a downfall unique to kings. Destroying towns, etc., is a downfall unique to ministers. The eight downfalls from 'to sentient beings who have not trained their minds' to 'giving lawfully obtained wealth to reciters' are the initial downfalls. Starting from 'abandoning the mind of enlightenment', it comes from the Skillful Means Sutra. The three downfalls such as 'greed and miserliness' come from the Bodhisattva-bhumi, as indicated by 'in order to maintain the tradition of some sects'. Therefore, these downfalls mentioned in the Bodhisattva-bhumi are also included in the Compendium of Trainings, but the downfalls mentioned in the Compendium of Trainings are not all included in the Bodhisattva-bhumi. For example, abandoning the aspiring mind of enlightenment (Tibetan: སྨོན་སེམས་) is not a root downfall in the Bodhisattva-bhumi.
་མི་འཆད་པ་བཞིན་ནོ། ། 5-1320 ཡང་འདིར་རྣམ་བཤད་མཛད་པ་སྤོས་ཁང་པ་དང་ཀུ་མཱ་ར་གཉིས་ཀྱིས། བྱང་ས་ནས་བཤད་པའི་བཞི་པོ་དེར་བསླབ་བཏུས་ནས་བཤད་པ་རྣམས་འདུས་པའི་ཤེས་བྱེད་དུ་ཨ་བྷ་ཡཱ་ཀ་རའི་ལུང་ འདྲེན་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། ལུགས་དེ་ནི་གཞུང་འདིའི་ཕྱོགས་སྔའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྗེ་བཙུན་གྱི་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པའི་རྣམ་བཤད་ལས་ཀྱང་། དེ་བཞི་པོར་འདུས་སམ་སྙམ་ན། འགའ་ཞིག་ གིས་བསྡུས་པར་སྣང་ཡང་མི་འདུ་སྟེ། མདོ་ཐ་དད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཙོང་ཁ་པས་ལུགས་གཉིས་ལ། ཆོ་ག་དང་ལྟུང་བ་སོགས་ཐ་དད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་མི་ འཐད་དེ། དེ་གཉིས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུགས་གཉིས་པོ་དེ་ལྟ་བ་ཐ་དད་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་གྱི། ཆོ་ག་ཐ་དད་ཀྱིས་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ ཟེར་བ་ལ། རང་ལུགས་པ་རྣམས་ལ་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ལ་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་ཡོད་པའི་བཤད་པ་བྱེད་རྒྱུ་ཕལ་ཆེར་ལ་མི་སྣང་ཞིང་། འགའ་ཞིག་ལུགས་དེའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་བྱེད་དོ། ། དེ་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་མི་རིགས་ཏེ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་འཇུག་སྡོམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅིང་། དབུ་མ་ལུགས་ལ་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀའི་སྡོམ་པ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་སྨོན་སེམས་བཏང་བ་རྩ་ལྟུང་དུ་མི་བཞེད་པའི་ཕྱིར། 5-1321 འོ་ན་བྱང་ས་ནས་བཤད་པའི་ཆོ་གས་ཐོབ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་སྡོམ་ལྡན་གྱི་ལས་དང་པོ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྨོན་སེམས་བཏང་བའི་རྩ་ལྟུང་གི་རྟེན་དུ་རུང་བར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་ལྡན་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འོ་ན་མིར་ཆགས་བསད་པ་ལ་ཕམ་པ་མི་འབྱུང་བར་འདོད་པ་གནས་བརྟན་པའི་སྡེ་པའི་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་དེ་ཆོས་ཅན། མིར་ཆགས་བསད་པའི་རྩ་ལྟུང་གི་རྟེན་དུ་ རུང་བར་ཐལ། ཁྱོད་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཙོང་ཁ་པས་མཛད་པའི་བྱང་ཆུབ་གཞུང་ལམ་དུ། ཨ་བྷ་ཡཱ་ཀ་རའི་ལུང་ཤེས་བྱེད་དུ་དྲངས་ནས་ལུགས་འདི་ལ་དགག་པ་བྱེད་ པ་དང་། དེར་ཨ་བྷ་ཡཱ་ཀ་རས། བསླབ་བཏུས་ནས་གསུངས་པ་རྣམས་རྩ་ལྟུང་དུ་བཞེད་པ་ལེགས་ཀྱང་། བྱང་སར་གསུངས་པ་བསྡུས་པར་འདོད་པ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་ཡིད་བརྟན་མི་སྣང་། ཞེས་ཟེར་བ་ ཡང་འགལ་ལོ། །རྒྱས་པར་ནི་གསེར་གྱི་ཐུར་མ་དང་། དཔག་བསམ་འདོད་འཇོ་ལ་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚུལ་ཡང་ཐ་དད་དུ་ཡོད་དེ། སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་ན་ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོ་ནས་ཀུན་ ནས་བསླངས་པའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཏང་བ་རྣམས་བྱུང་ན་སྡོམ་པ་གཏོང་བས་ན་སྡོམ་པ་བླང་དགོས་ལ་ཟག་པ་འབྲིང་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་རྩ་ལྟུང་བྱུང་ན་གསུམ་ལ་བཤགས་པ་དང་། 5-1322 ཟག་པ་ཆུང་ངུས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་རྩ་ལྟུང་དང་། ཉོན་མོངས་ཅ
【現代漢語翻譯】 正如未解釋的那樣。 此外，在此處，Spokangpa（香室）和Kumara（童子）兩位論師評論說，從《菩薩地論》中所說的四種根本墮罪，到《學集論》中所說的內容，引用Abhayakaragupta（無畏護）的論述作為理解的依據是不恰當的。因為那種觀點是本論的主要前提。正如至尊者的《二十頌》的註釋中所說：『是否可以歸納為那四種呢？』有些人認為可以歸納，但實際上不能歸納，因為這是不同經典的意圖。因此，宗喀巴認為兩種觀點在儀軌和墮罪等方面存在差異是不恰當的，因為這兩種觀點的戒律本質沒有區別，而且這兩種觀點是通過不同的見解來區分的，而不是通過不同的儀軌來區分的。對於這種說法，自宗派的人們大多沒有提到戒律的本質存在大小之分，有些人則遵循那種觀點。這些都是非常不合理的，因為唯識宗的戒律必然是入行戒，而中觀宗則闡述了願行兩種戒律。由於這種力量，唯識宗不認為放棄願心是根本墮罪。 那麼，通過《菩薩地論》中所說的儀軌獲得的具有菩提心戒律的初學者，你是否可以成為放棄願心的根本墮罪的所依？因為你是具有菩薩戒律的人。如果這樣說，那麼不認為殺害胎兒會導致失敗的，具有具足戒的比丘，你是否可以成為殺害胎兒的根本墮罪的所依？因為你是具足戒的比丘。此外，宗喀巴所著的《菩提道次第論》中，引用Abhayakaragupta的論述作為理解的依據，並對這種觀點進行駁斥，並且Abhayakaragupta在那裡說：『《學集論》中所說的內容被認為是根本墮罪是很好的，但是對於《菩薩地論》中所說的內容進行總結，大多數人似乎並不信任。』這也是矛盾的。詳細內容可以參考《金柄》和《如意寶樹》。恢復的方法也各不相同。按照唯識宗的觀點，如果發生從大纏縛中產生的根本墮罪和放棄菩提心，那麼戒律就會喪失，因此需要重新受戒。如果發生由中等煩惱引起的根本墮罪，則需要向三人懺悔。 如果發生由輕微煩惱引起的根本墮罪，以及煩惱障
【English Translation】 As it is not explained. Furthermore, here, Spokangpa (Incense Chamber) and Kumara (Youthful) both comment that citing Abhayakaragupta's statements from the four root downfalls explained in the Bodhisattvabhumi (Stages of a Bodhisattva) to the content explained in the Siksamuccaya (Compendium of Trainings) as a basis for understanding is inappropriate. This is because that view is the main premise of this treatise. As it is said in the commentary on the Jetsun's (Venerable One's) Twenty Verses: 'Is it possible to summarize it into those four?' Some think it can be summarized, but it cannot be summarized because it is the intention of different sutras. Therefore, Tsongkhapa says that it is inappropriate to have different distinctions of rituals and downfalls in the two systems, because there is no difference in the essence of the vows of the two, and the two systems are distinguished by different views, not by different rituals. To this, most of our own school do not seem to explain that there is a difference in the essence of the vows in terms of size, and some follow that system. These are very unreasonable, because the vows of the Mind-Only system are necessarily entering vows, and the Madhyamaka system explains both aspirational and entering vows. Because of this, the Mind-Only system does not consider abandoning the aspirational mind as a root downfall. Then, the first practitioner who has the Bodhicitta vow obtained through the ritual explained in the Bodhisattvabhumi, is it appropriate for you to be the basis for the root downfall of abandoning the aspirational mind? Because you are someone who has the Bodhisattva vow. If so, then the Sthavira (Elder) school's Bhiksu (monk) who holds the precepts and does not think that killing a fetus will result in defeat, is it appropriate for you to be the basis for the root downfall of killing a fetus? Because you are a Bhiksu who holds the precepts. Furthermore, in Tsongkhapa's Lamrim Chenmo (Great Treatise on the Stages of the Path to Enlightenment), Abhayakaragupta's statement is cited as a basis for understanding and refuting this system, and Abhayakaragupta says there: 'It is good that what is said in the Siksamuccaya is considered a root downfall, but most people do not seem to trust the summary of what is said in the Bodhisattvabhumi.' This is also contradictory. For details, see the Golden Handle and the Wish-Fulfilling Tree. The methods of restoration are also different. According to the Mind-Only school, if a root downfall arises from the great entanglement and abandoning the Bodhicitta, then the vow is lost, so it is necessary to retake the vow. If a root downfall arises from a medium affliction, then it is necessary to confess to three people. If a root downfall arises from a minor affliction, and afflictive obscurations
ན་གྱི་ཉེས་བྱས་རྣམས་ནི་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་འདག་ལ། ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཉེས་བྱས་ནི་ཕྱིས་མི་བྱ་བའི་སེམས་ཀྱིས་ འདག་གོ །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སྡོམ་པ་སླར་ཡང་བླང་བར་བྱ། །ཟག་པ་འབྲིང་ནི་གསུམ་ལ་བཤག །གཅིག་གི་མདུན་དུ་ལྷག་མ་རྣམས། །ཉོན་མོངས་མི་མོངས་བདག་སེམས་བཞིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དབུ་མ་པ་ ལྟར་ན། བསླབ་བཏུས་ལས། རྨི་ལམ་འཕགས་པ་ནམ་སྙིང་པོའི། །མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་བཤག་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཉིན་དང་མཚན་མོ་ལན་གསུམ་དུ། །ཕུང་པོ་གསུམ་པ་འདོན་བྱ་ཞིང་། །རྒྱལ་དང་ བྱང་ཆུབ་སེམས་བརྟེན་པས། །ལྟུང་བའི་ལྷག་མ་དེ་ཞི་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །བསླབ་པར་བྱ་བའང་སོ་སོར་ཡོད་དེ། དབུ་མ་ལུགས་ལ་ནི། སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀའི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པ་དང་། སྨོན་པ་རྐྱང་པའི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པ་སོགས་ཇི་ཙམ་སྒྲུབ་པར་ནུས་པ་ཙམ་ལ་སློབ་པར་གསུངས་ལ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་ནི། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བསླབ་བྱ་ ལ་སློབ་པར་གསུངས་ཀྱི། ཇི་ཙམ་སྒྲུབ་ནུས་པ་ཙམ་ལ་བསླབས་པས་ཆོག་པར་མ་གསུངས་སོ། །འདིར་བསླབ་པར་བྱ་བ་སོ་སོར་ཡོད་ཚུལ་ལ། སྒ་གདོང་པ་ནི་གཞུང་རྗེན་པར་འཇོག་པ་ལས་གཞན་མི་སྣང་ལ། 5-1323 བསམ་ཡས་པ་བསླབ་པར་བྱ་བ་སོ་སོར་ཡོད་དེ། སྤང་བྱ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས། གོ་ཊཱིཀ་ལས། དབུ་མའི་ལུགས་ལ་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། རྐང་པ་བརྐྱངས་ཏེ་མི་འདུག་ཅིང་། །ཞེས་གསུངས། སེམས་ཙམ་ པའི་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར་ཉེས་བྱས་བཞི་བཅུ་རྩ་གཉིས་གསུངས་པས་སོ་ཞེས་ཟེར། ལུང་སྔ་མས་བསླབ་བྱ་ཐ་དད་དུ་མི་འགྲུབ་སྟེ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་རྐང་པ་བརྐྱངས་ཏེ་འདུག་པར་མ་གསུངས་ པས་སོ། །ལུང་ཕྱི་མ་ཚིག་ལ་སྐྱོན་ཆགས་ཏེ། ཉེས་བྱས་བཞི་བཅུ་རྩ་གཉིས་སྤང་བྱ་ཡིན་གྱི་བསླབ་བྱ་མ་ཡིན་པས་སོ།། །། ༈ སེམས་ཙམ་གྱི་ལུགས་དེ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་བྱས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་བསྟན་པ། གཉིས་པ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་ བྱས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་བསྟན་པ་ལ། མི་སྐྱེ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དང་། སྐྱེ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། སེམས་ཙམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་ནི་དེང་སང་བོད་ འདི་ན་བྱེད་པ་མང་མོད་ཀྱི། དེ་ནི་སུ་ཡང་རུང་བ་ཡི་གང་ཟག་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་དང་མི་ལྡན་པ་དང་། ལྡན་ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྡེ་སྣོད་མི་ཤེས་པ་དང་། ཤེས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་སེམས་མ་བསྐྱེད་པ་རྣམས་ལ་བྱར་མི་རུང་སྟེ། དེ་ལྟར་ཚད་ལྡན་གྱི་གཞུང་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རོང་པ་ཕྱག་སོར་བ་སོགས་ལ་ལ། སྐྱེ་བོ་གླང་ཐང་པ་ཟེར་བ་འགའ་ཞིག་གི་རྨི་ལམ་དུ། 5-1324 རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ཁྲི་མཐོན་པོ་ལ་བཞུགས་ནས་ཁྲོམ་ཆེན་པོ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་བྱེད
【現代漢語翻譯】 對於違犯（戒律）的行為，如果是不涉及煩惱的，可以通過在一個人面前懺悔來凈化；如果是沒有煩惱的違犯，可以通過下決心以後不再犯來凈化。正如所說：『應重新受持戒律，中等程度的過失向三人懺悔，其餘的在一人面前懺悔，是否涉及煩惱取決於自己的心。』按照中觀派的觀點，《學集論》中說：『應在夢中於聖者虛空藏（梵文：Ākāśagarbha）面前懺悔。』《入菩薩行論》中說：『日夜三次，唸誦三蘊經，依靠諸佛和菩提心，平息剩餘的墮罪。』應該學習的內容也各有不同。對於中觀派來說，既要學習發願菩提心和趣入菩提心的學處，也要學習僅僅是發願菩提心的學處，等等，學習自己能夠做到的。而對於唯識派來說，要學習趣入菩提心的圓滿菩薩戒的學處，而不是僅僅學習自己能夠做到的。關於此處學習的內容各有不同的說法，噶當巴（Kadampa）只是照本宣科，沒有其他見解。桑耶巴（Samye-ba）說，學習的內容各有不同，因為要斷除的各不相同。《釋論》（梵文：Gotika）中說，中觀派在《入菩薩行論》中說：『不應伸開雙腿坐著。』唯識派的二十頌戒律中說了四十二種違犯，所以這樣說。之前的引文不能證明學處不同，因為唯識派沒有說不能伸開雙腿坐著。之後的引文在文字上有問題，因為四十二種違犯是應該斷除的，而不是應該學習的。 第二，闡述了即使對普通人進行唯識派的發心儀式，也無法生起菩提心。闡述即使對普通人進行唯識派的發心儀式，也無法生起菩提心，包括不能生起的理由和駁斥能夠生起的理由兩部分。第一部分是不能生起的理由：現在藏地雖然經常舉行唯識派的發心儀式，但這對於任何不具備別解脫戒的人，或者即使具備別解脫戒但不瞭解大乘經典的人，或者即使瞭解大乘經典但沒有發起菩提心的人來說，都是不合適的，因為合格的論典中是這樣說的。對於榮巴（Rongba）和恰索瓦（Chaktsorwa）等人來說，據說在一些被稱為格朗塘巴（Glangthangpa）的人的夢中，彌勒菩薩（梵文：Maitreya）坐在高高的法座上，為大眾傳授菩提心。
【English Translation】 For transgressions, those involving afflictions are purified by confessing before someone; those without afflictions are purified by resolving not to repeat them. As it is said: 'One should retake the vows, confess moderate transgressions to three, the rest before one, whether afflictions are involved depends on one's own mind.' According to the Madhyamaka school, the Śikṣāsamuccaya states: 'One should confess in a dream before the noble Ākāśagarbha (梵文，天城體：आकाशगर्भ，梵文羅馬擬音：Ākāśagarbha，漢語字面意思：虛空藏).' The Bodhicaryāvatāra states: 'Three times day and night, one should recite the Triskandhaka-sutra, and relying on the Buddhas and Bodhicitta, pacify the remaining downfalls.' The things to be learned also differ. For the Madhyamaka school, one should learn both the precepts of aspiration and engagement Bodhicitta, and also learn the precepts of just aspiration Bodhicitta, etc., learning as much as one is able to do. For the Cittamatra school, one should learn the precepts of the complete Bodhisattva vows of engagement Bodhicitta, and it is not sufficient to learn only as much as one is able to do. Regarding the different ways of learning here, the Kadampa school simply presents the texts as they are, without other views. The Samye-ba school says that the things to be learned differ because the things to be abandoned are different. The Gotika commentary says that the Madhyamaka school in the Bodhicaryāvatāra states: 'One should not sit with legs outstretched.' The Cittamatra school's twenty-verse precepts state forty-two transgressions, so they say. The previous quote does not prove that the precepts differ, because the Cittamatra school does not say that one cannot sit with legs outstretched. The latter quote has a flaw in its wording, because the forty-two transgressions are things to be abandoned, not things to be learned. Secondly, it is shown that even if the Cittamatra school's Bodhicitta ceremony is performed for ordinary people, Bodhicitta will not arise. Showing that even if the Cittamatra school's Bodhicitta ceremony is performed for ordinary people, Bodhicitta will not arise, includes two parts: the reasons why it does not arise and the refutation of the reasons why it does arise. The first part is the reasons why it does not arise: Although the Cittamatra school's Bodhicitta ceremony is often performed in Tibet these days, it is not appropriate for anyone who does not possess Pratimoksha vows, or even if they possess Pratimoksha vows but do not understand the Mahayana scriptures, or even if they understand the Mahayana scriptures but have not generated Bodhicitta, because this is stated in the authoritative texts. For Rongba, Chaktsorwa, and others, it is said that in the dreams of some people called Glangthangpa, the venerable Maitreya (梵文，天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈氏) sat on a high throne and taught Bodhicitta to a large crowd.
་པ་རྨིས་པ་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས། སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་འབོགས་པའི་ ཆོ་ག་བྱེད་དེ། རྨི་ལམ་དེ་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་མིན་ན་རུང་ཡང་། དེ་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་རྒྱུད་དང་མི་མཐུན་པའི་ལམ་སྟོན་པས་སོ། །མདོ་ལས། བདུད་སྡིག་ ཅན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆ་ལུགས་སུ་བྱས་ནས་ཆོས་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་འདི་འདྲའི་ལུགས་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་མིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་དང་ནི་དཔལ་མར་མེ་ མཛད་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལམ་སྒྲོན་ལས་ཀྱང་། སོ་ཐར་སྡོམ་པ་དང་མི་ལྡན་པ་ལ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་འདི་བཀག་པའི་ཕྱིར། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ལས་ཀྱང་། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ཡིན་ནམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མ་མོ་ལ་བསླབས་སམ། ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་མི་ཤེས་པ་སོགས་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་འདི་བྱར་མི་རུང་བར་ གསལ་བའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། ཕྱག་སོར་བའི་རྗེས་འབྲང་ཁ་ཅིག སྤྱིར་བླུན་པོ་སྡིག་ཅན་ཡིན་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་གའི་གྲལ་དེར་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ནི། སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ཅན་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལ་མཁས་པ་ཤ་སྟག་ཡིན་ནོ་ལོ། ། 5-1325 ལོ་ནི་མ་རངས་པའི་ཚིག་ཅེས་མཛོད་འགྲེལ་ལས་གསུངས་སོ། །འདི་འདྲའི་ཚིག་ལའང་བདེན་འཛིན་ཡོད་པ་ནི་ངོ་མཚར་ཏེ། སེམས་ཡོད་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ལ་བདེན་ནམ་བརྫུན་དཔྱོད་ཅིག དེ་ལྟར་དཔྱད་པ་ན་ གལ་ཏེ་འདི་འདྲ་བའི་ཚིག་བདེན་ན། དེ་ལས་མི་བདེན་པ་གཞན་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། མེའི་རང་བཞིན་བསིལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ཡང་བདེན་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་མདོ་ལ་སོགས་པའི་གསུང་རབ་ ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སླན་ཆད་ལུགས་འདི་སྤོངས་ཤིག ཅེས་གདམས་སོ།། །། ༈ དབུ་མའི་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་བྱས་ན་སྐྱེ་བར་བསྟན་པ། གསུམ་པ། དབུ་མའི་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་བྱས་ན་སྐྱེ་ བར་བསྟན་པ་ལ། དམ་བཅའ་དང་། དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་གཉིས། དང་པོ་ནི། དབུ་མའི་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་འདི་སེམས་ཅན་བརྡ་ཤེས་ཤིང་ལེན་འདོད་ཡོད་པ་ཀུན་གྱིས་ལེགས་པར་ཐོབ་ན། རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་འགྱུར་ཞེས། མདོ་དང་ཚད་ལྡན་གྱི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ལས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། ལུང་གི་སྒྲུབ་བྱེད་ཁ་འཕང་པ་དང་། རིགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དཔེའི་སྒོ་ནས་སོ་སོར་བསྟན་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ལུང་དེ་ཡང་སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་གྲོང་ཁྱེར་སྐྱིད་པའི་འབྱུང་གནས་ཀྱི་ཤར་ཕྱོགས་སུ་ནགས་ཚལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན
【現代漢語翻譯】 追隨那個做夢者，為一切眾生施予唯識宗的發心儀軌。即使那個夢不是魔加持的，它也是被魔加持的，因為它指引了一條與經續相違背的道路。經中說：『惡魔會偽裝成佛陀的樣子來宣講佛法。』因此，這種方式不是佛陀的教法。在菩薩地和燃燈佛的《菩提道燈論》中，也禁止未受別解脫戒者接受唯識宗的發心。在發心儀軌中也說：『善男子，你是菩薩嗎？你學習過菩薩的學處嗎？』等等，清楚地表明不瞭解菩薩學處等的人不適合進行這種發心儀軌。 第二種情況是，一些隨行持手印者的人說，雖然一般愚笨的罪人也參加發心儀軌的行列，但所有集會的人都是持有別解脫戒並且精通菩薩學處的人。『年』是不悅之詞，如《俱舍論》的註釋中所說。令人驚訝的是，對於這樣的話也有人執著為真。有心之人應該辨別這些話是真是假。如果這樣的話是真的，那麼還有什麼不是真的呢？那麼，『火的自性是涼的』也會變成真的。因此，追隨經部等聖典之教法的智者們，以後請放棄這種方式吧！ 對大眾進行中觀宗發心儀軌的開示 第三，對大眾進行中觀宗的發心儀軌的開示，分為立宗和論證兩部分。第一，中觀宗的發心戒，如果一切有情，只要能理解並願意接受，都能很好地獲得，那麼它將成為圓滿佛陀的因。這是經部和可靠的論典中所說的。第二部分，從教證的有力支援和理證的比喻兩個方面分別進行闡述。 首先是教證，在《華嚴經》中，文殊菩薩在吉祥生城東方，各種森林的旗幟...
【English Translation】 Following that dreamer, they perform the ceremony of bestowing the Bodhicitta vow of the Cittamātra (Mind-Only) school upon all sentient beings. Even if that dream is not blessed by Māra (demon), it is blessed by Māra, because it shows a path that contradicts the sutras and tantras. In the sutra it says: 'The evil Māra will take on the appearance of the Buddha and teach the Dharma.' Therefore, this kind of practice is not the teaching of the Buddha. In the Bodhisattva-bhumi (Stages of a Bodhisattva) and in Pal Marmey Zad's (Glorious Lamp Maker) Bodhipathapradipa (Lamp for the Path to Enlightenment), it is also forbidden to give the Bodhicitta of the Cittamātra school to those who do not have the Pratimoksha vows. In the Bodhicitta ceremony it also says: 'Son of good family, are you a Bodhisattva? Have you studied the Pitaka (collection of scriptures) of the Bodhisattvas?' etc., it is clear that this Bodhicitta ceremony should not be performed for those who do not know the Pitaka of the Bodhisattvas. The second is that some followers of the Phyag Sor Ba (handprint) say that although generally foolish sinners are also in the ranks of the Bodhicitta ceremony, all the assemblies are only those who have the Pratimoksha vows and are experts in the Pitaka of the Bodhisattvas. 'Lo' is a word of displeasure, as stated in the commentary on the Abhidharmakosha. It is amazing that even for such words there is clinging to truth. Those who have minds should judge whether these words are true or false. If such words are true, then what else is not true? Then, 'the nature of fire is cool' will also become true. Therefore, the wise who follow the teachings of the sutras and other scriptures, please abandon this practice in the future! Showing that it is possible to perform the Bodhicitta ceremony of the Madhyamaka school for the general public. Third, showing that it is possible to perform the Bodhicitta ceremony of the Madhyamaka school for the general public, which is divided into two parts: the proposition and the proof. First, the Bodhicitta vow of the Madhyamaka school, if all sentient beings who can understand and are willing to take it can obtain it well, then it will become the cause of perfect Buddhahood. This is what is said in the sutras and reliable treatises. The second part is to explain separately from the strong support of the scriptural authority and the analogy of the reasoning. First is the scriptural authority, in the Gandavyuha Sutra, Manjushri in the east of the city of Shantipura, the banner of various forests...
་ཞེས་པར། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཚུལ་སྣང་བ་ཞེས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་བསྟན་པས་རྒྱ་མཚོའི་ཀླུ་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ངེས་པར་གྱུར་ཏོ། ། 5-1326 ཞེས་གསུངས་པ་དང་། བསྐལ་པ་བཟང་པོའི་མདོ་ལས། རྒྱལ་བ་ཕན་བཞེད་གྲོང་དཔོན་གྱུར་པའི་ཚེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བསོད་ནམས་འོད་དེ་ལ། །ཉིན་གཅིག་སྲོག་གཅོད་སྡོམ་པ་བླངས་ནས་ཀྱང་། །དང་པོར་བྱང་ ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་དང་། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྒྱལ་པོ་དང་བློན་པོ་ལ་འབྱུང་བའི་ལྟུང་བ་གསུངས་པ་དང་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པའི་གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེས་ ཞུས་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་འདི་བསྟན་པ་ན། འཁོར་དེའི་ནང་ནས་ལྷ་དང་མིའི་སྲོག་ཆགས་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས། རྒྱལ་པོ་ལ་གདམས་པའི་མདོ་སྡེ་ལ་སོགས་རྣམས་སུ་ལྟོས་ཤིག་སྟེ། རྒྱལ་པོ་ལ་གདམས་པའི་མདོ་ལས། རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་འདི་ལྟར་ཁྱེད་ནི་བྱ་ བ་མང་བྱེད་པ་མང་བས། ཉིན་མཚན་དུ་སྦྱིན་པ་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་བར་ལ་བསླབ་པར་མི་ནུས་ཏེ། དེ་བས་ན་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དད་པ་ དང་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། སྨོན་པ་རྟག་པར་རྒྱུན་དུ་དྲན་པར་གྱིས་ལ་ཡིད་ལ་སྒོམས་ཤིག གཞན་གྱི་དགེ་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་གྱིས་ཤིག ཡི་རང་ནས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕུལ་ཅིག 5-1327 ཕུལ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་དུ་གྱིས་ཤིག དེ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྱུར་བ་ཉིན་གཅིག་བཞིན་དུ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ བསྔོས་ཤིག རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་དེ་ལྟར་བྱེད་ན་རྒྱལ་པོའི་བྱ་བ་ཡང་ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །སོགས་པའི་སྒྲས། ཀླུའི་ རྒྱལ་པོ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས་ཀླུ་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་གིས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བཤད་དོ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུང་ནི། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་མདོ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། རིན་ཆེན་འཕྲེང་ བར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྒྱལ་པོའི་བསླབ་བྱ་གསུངས་པ་དང་། རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷས་མཛད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ལ་སོགས་པས་སློབ་དཔོན་ཛེ་ཏཱ་རིས་མཛད་པའི་ཡི་ དམ་བླང་བའི་ཆོ་ག་ལས། རང་ཇི་ལྟར་ནུས་པ་བཞིན་བསླབ་པར་གསུངས་ཤིང་། དེ་ཙམ་ནི་སྡིག་ཅན་གྱིས་ཀྱང་སྒྲུབ་ནུས་པར་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ། རིགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དཔེའི་སྒོ་ནས་སོ་སོར་བསྟན་ པ་ནི། ཇི་ལྟར་འབྲས་ཀྱི་ས་བོན་ནི་བོད་ལ་སོགས་
【現代漢語翻譯】 如是說，在開示『法界性顯現』之法相時，成千上萬的龍族于大海中必定證得無上菩提。 如是說。在《賢劫經》中說：『當勝益國王成為村長時，他對如來福德光，一日受持不殺生戒后，最初發起了無上菩提心。』如是說。在《虛空藏經》中說，菩薩會墮落為國王和大臣，在《寶積經·寶髻菩薩會》中，當開示完全清凈的般若波羅蜜多行時，該眷屬中兩萬俱胝天人和眾生髮起了無上正等覺之心。如是說。請參考《教誡國王經》等，在《教誡國王經》中說：『大國王，像您這樣事務繁忙的人，日夜無法從佈施到智慧進行修學。因此，大國王，您要對圓滿菩提生起信心和精進，恒常憶念和意念發願，隨喜他人的善根，從隨喜中供養諸佛、菩薩、聲聞和獨覺，供養后與一切眾生共同分享，然後將一切眾生圓滿佛法，如一日般迴向無上菩提。大國王，您若如此行持，國王的事務也不會荒廢，菩提的資糧也會圓滿。』如是說。『等』字表示，在龍王大海所請問的經典中，兩萬俱胝龍族發起了菩提心。 論典的教證是：聖龍樹所著的《經集論》和《寶鬘論》中宣說了菩薩國王的教言，寂天論師所著的《入菩薩行論》，以及等等。阿阇黎Jetari所著的《受持本尊儀軌》中說：『應如自己所能般修學』，並說即使是罪人也能做到這些。第二，從理證的角度，通過比喻分別開示，就像稻子的種子在西藏等地……
【English Translation】 Thus it is said, in the teaching of the aspect of 'the manifestation of the nature of reality', thousands of millions of nagas in the ocean were certain to attain unsurpassed enlightenment. Thus it is said. In the Bhadrakalpika Sutra (Good Aeon Sutra): 'When King Sheng Yi became the village chief, he took the vow of not killing for one day to the Tathagata Fortune Light, and first aroused the supreme Bodhicitta.' Thus it is said. In the Akasagarbha Sutra (Treasury of Space Sutra), it is said that Bodhisattvas will fall into the state of kings and ministers. In the Ratnakuta Sutra, in the chapter requested by Ratnachuda, when the practice of the perfection of wisdom, which is completely pure, was taught, two hundred million trillion gods and beings in that assembly aroused the mind of unsurpassed perfect and complete enlightenment. Thus it is said. Please refer to the Admonition to the King Sutra and others. In the Admonition to the King Sutra, it says: 'Great King, like you, who are busy with many affairs, you cannot study from generosity to wisdom day and night. Therefore, Great King, you should have faith and diligence in perfect enlightenment, and constantly remember and contemplate aspirations. Rejoice in the virtues of others, and from rejoicing, offer to all Buddhas, Bodhisattvas, Shravakas, and Pratyekabuddhas. After offering, share it with all sentient beings, and then dedicate all sentient beings to the complete Dharma of the Buddha, like a single day, to unsurpassed enlightenment. Great King, if you do this, the affairs of the king will not be neglected, and the accumulation of enlightenment will be perfected.' Thus it is said. The word 'etc.' indicates that in the sutra requested by the Naga King Ocean, two hundred million trillion nagas aroused Bodhicitta. The scriptural authority of the treatises is: Compendium of Sutras and Precious Garland composed by the venerable Nagarjuna, which explain the precepts for a Bodhisattva king, A Guide to the Bodhisattva's Way of Life composed by Shantideva, and so on. In the Ritual for Taking a Yidam composed by Master Jetari, it is said: 'One should train as much as one can', and it is said that even a sinner can accomplish this much. Second, from the perspective of logical proof, the individual teachings are shown through examples, just like the seeds of rice in Tibet and other places...
པ་གྲང་བའི་ཡུལ་དུ་མི་སྐྱེ་བ་དེ་བཞིན་དུ། སེམས་ཙམ་པའི་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྡིག་ཅན་སྡོམ་མིན་ལྟ་བུ་ལ་མི་སྐྱེའོ། ། 5-1328 ཇི་ལྟར་ནས་ཀྱི་ས་བོན་ནི་གྲང་དྲོ་གང་དུའང་སྐྱེ་བ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་། སྡིག་པ་ཡོད་མེད་བརྡ་ཤེས་ཤིང་ལེན་སེམས་ཡོད་པ་ཀུན་ལ་ སྐྱེ་བའོ། །འདིར་སྡིག་པ་ཡོད་མེད་ཀུན་ལ་སྐྱེ་བར་གསུངས་པ་ནི་སྨོན་པ་རྐྱང་པའི་སྡོམ་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་པོ་ལ་གདམས་པའི་མདོ་གོང་དུ་དྲངས་པ་ལས་དེ་ལྟར་གསལ་བས་ སོ། །སྨོན་པ་རྐྱང་པའི་སྡོམ་པ་དེ་ནི་བྱང་ས་ནས་བཤད་པའི་རྩ་ལྟུང་བཞི་པོས་ཀྱང་གཏོང་བར་མི་ནུས་ཏེ། བྱམས་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། དཔེར་ན་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་ནི་ཆག་ ཀྱང་གསེར་གྱི་རྒྱན་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཞིང་། རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེའི་མིང་ཡང་མི་འདོར་ལ། དབུལ་བ་ཡང་རྣམ་པར་བཟློག་གོ །དེ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་སེམས་བསྐྱེད་པའི་རྡོ་རྗེ་རིན་ པོ་ཆེ་ནན་ཏན་དང་བྲལ་ཡང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཞིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མིང་ཡང་མི་འདོར་ལ། འཁོར་བའི་དབུལ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྣམ་པར་ བཟློག་གོ །ཞེས་གསུངས་པས་སོ།། །། ༈ ཤེས་བྱེད་དེ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་མཚུངས་པའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་དང་། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལེན་ཚུལ་དངོས་བསྟན་པ། བཞི་པ། ཤེས་བྱེད་དེ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ལ་མཚུངས་པའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་སྔར་དྲངས་པའི་མདོ་དེ་དག་ལས་བཤད་པའི་གཞུང་དེ་སེམས་ཙམ་པའི་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་སྐྱེ་བའི་ལུང་དུ་ཅི་འགལ་ཏེ་མི་འགལ་ལོ་སྙམ་ན། 5-1329 དེ་ནི་ལུང་གི་དོན་ལ་འཁྲུལ་བ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་བ་ཕན་བཞེད་འདིས་སྔོན་གྲོང་དཔོན་དུ་གྱུར་པའི་ཚེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བསོད་ནམས་འོད་ཅེས་བྱ་བ་དེ་ལ་ཉིན་གཅིག་གི་བར་སྲོག་གཅོད་ ཙམ་སྤོང་བའི་སྡོམ་པ་བླངས་ནས་ཀྱང་། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་མཛད་ལ། ཉིན་གཅིག་ཙམ་སྲོག་གཅོད་ཁོ་ན་སྤོང་བ་དེ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །མདོ་ནི་གོང་དུ་དྲངས་ཟིན་ཏོ། །ཧོར་པར་ལ་ཚིག་རིང་ཐུང་མི་མཉམ་པ་བྱུང་བ་ནི་མཆན་དཀྱུས་ལ་ཤོར་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ལྷ་བཙུན་བསམ་ཡས་པ་གསུང་ངོ་། །དེ་ལ་སོགས་པ་གོང་ དུ་དྲངས་པའི་འཐད་པ་རྣམས་དབུ་མའི་ལུགས་ལ་སྦྱོར་བ་འཐད་མོད་ཀྱི། སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ལ་སྦྱོར་བ་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཤེས་བྱེད་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྐྱེ་ བའི་རྟེན་དུ་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་ལྡན་དགོས་པས་སོ།། །། ལྔ་པ། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལེན་ཚུལ་དངོས་བསྟན་པ་ནི། རྒྱུ་མཚན་དེས་ན་སེམས་ཙམ་པ
【現代漢語翻譯】 如同在寒冷之地無法生長一樣，唯識宗的愿菩提心戒，不會在如罪人或非戒律者身上生起。 如同稻子的種子在寒冷或溫暖的地方都能生長一樣，中觀宗的菩提心戒，會在所有知曉罪惡與否並有受戒意願的人身上生起。這裡說在所有有無罪惡的人身上都能生起，是指僅有發願菩提心戒的情況。正如前面引用的《國王教誡經》中所明確說明的那樣。僅有發願菩提心戒，即使是《菩薩地論》中講到的四種根本墮落也無法使其捨棄。如慈氏菩薩的解脫道中所說：『例如金剛寶，即使破碎，也能壓倒所有金飾的光芒，也不會失去金剛寶的名字，也能消除貧困。同樣，發起一切智智心的金剛寶，即使不精進，也能壓倒聲聞和獨覺的一切功德，也不會失去菩薩的名字，也能消除輪迴中的一切貧困。』 第四，破除與唯識宗相似的爭論，並直接展示唯識宗受菩提心戒的方式。 如果有人認為，先前引用的經文中所說的道理，與唯識宗的愿菩提心戒在一切眾生身上生起的觀點沒有衝突，那麼這種看法是錯誤的，因為這是對經文意義的誤解。過去曾為村長的勝友，在從如來福光處受持了一日不殺生的戒律后，也舉行了受菩提心戒的儀式。僅僅一日不殺生並非別解脫戒。經文已在前面引用。霍爾巴的文字長短不一，是因為混入了註釋。這是拉尊桑耶巴的說法。因此，以上引用的理由適用於中觀宗，但不適用于唯識宗。因為唯識宗的菩提心戒生起的所依是必須具有別解脫戒。 第五，直接展示唯識宗受菩提心戒的方式。因此，唯識宗...
【English Translation】 Just as it is impossible to grow in a cold land, the Bodhicitta vow of the Cittamātra school does not arise in those who are sinful or without vows. Just as a seed of rice can grow in both cold and warm places, the Bodhicitta vow of the Madhyamaka school arises in all who know the difference between sin and non-sin and have the intention to take the vow. Here, it is said that it arises in all, whether sinful or not, referring to the mere aspiration for Bodhicitta. As is clear from the previously cited 'Advice to the King Sutra'. The mere aspiration for Bodhicitta cannot be abandoned even by the four root downfalls mentioned in the Bodhisattva Bhumi. As it says in the liberation of Maitreya: 'For example, a vajra jewel, even if broken, can overwhelm all golden ornaments, and will not lose the name of vajra jewel, and can also reverse poverty. Similarly, the vajra jewel of generating the mind of all-knowing, even if not diligent, can overwhelm all the qualities of the Shravakas and Pratyekabuddhas, and will not lose the name of Bodhisattva, and can also reverse all the poverty of samsara.' Fourth, refuting the argument that it is similar to the Cittamātra school, and directly showing how the Cittamātra school takes the Bodhicitta vow. If one thinks that the teachings explained in the previously cited sutras do not contradict the Cittamātra school's view that the Bodhicitta vow arises in all beings, then this is a misunderstanding of the meaning of the sutras. When the Victorious Friend, who was once a village chief, took the vow to abstain from killing for one day from the Tathagata Sonam O, he also performed the ritual of taking the Bodhicitta vow. Abstaining from killing for only one day is not a Pratimoksha vow. The sutra has already been cited above. The uneven length of the Horpa text is due to the inclusion of commentary. This is what Lhatsun Samyepa said. Therefore, the reasons cited above are applicable to the Madhyamaka school, but not to the Cittamātra school. The basis for the arising of the Bodhicitta vow in the Cittamātra school is that one must have the Pratimoksha vow. Fifth, directly showing how the Cittamātra school takes the Bodhicitta vow. Therefore, the Cittamātra school...
འི་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ དེ་ལེན་པར་འདོད་ན་ཐོག་མར་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་རིས་བདུན་གང་རུང་ལོངས་ལ། དེའི་རྗེས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལ་སློབས་ཤིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ལ་དད་ཅིང་གཉེན་པོས་སྒྲུབ་པར་ནུས་ན་ཕྱིས་ནས་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལོངས་ཤིག་ཅེས་དེ་ལྟར་བྱང་ས་དང་ལམ་སྒྲོན་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། 5-1330 འོ་ན་འདིར་སོ་ཐར་རིས་བདུན་རྟེན་དུ་དགོས་པར་བཤད་པ་དང་། རྗེ་བཙུན་གྱི་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པའི་རྣམ་བཤད་ལས་མི་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། འདིར་དགོས་པར་བཤད་པ་ ནི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྟེན་ལ་དགོས་ལ། ཅིག་ཤོས་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ཙམ་གྱི་རྟེན་ལ་མི་དགོས་པར་དགོངས་སོ། །གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་བོན་རིགས་ཀྱི་ ནུས་པ་སད་པར་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་འཇོག་པར་འདོད་ན། སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་གྱི་ཆོ་ག་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཡི་སྒོ་ནས་དབུ་མ་པའི་གཞུང་ལས་འབྱུང་བ་བཞིན་གྱིས་ཤིག་སྟེ། དེ་རྟེན་རྒྱ་ ཆེ་བའི་ཕྱིར།། །། ༄། །དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་ཚུལ་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག་པ། གཉིས་པ། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་ཚུལ་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག་པ་ལ། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་ག་ཙམ་གྱིས་མི་སྐྱེ་བའི་དམ་བཅའ་མདོར་བསྟན། སྐྱེ་བ་ལ་གནོད་བྱེད་བརྗོད། མདོ་རྒྱུད་ལས་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་གསུངས་པ་དང་འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྐབས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔ་ནི་བཀའ་གདམས་ཀྱི་བསྟན་རིམ་འགའ་ཞིག་དང་། རྗེ་ཕག་ མོ་གྲུ་པའི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཞེས་བྱ་བའི་ཡི་གེ་ལས། སྤང་སྐོང་ཕྱག་རྒྱ་པར་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས། སྔགས་ཆོག་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་དང་། 5-1331 མཇུག་ཏུ་གཟེངས་བསྟོད་པ་དང་སྤྲོ་བ་སྐྱེད་པའི་ཚིག་སྦྱར་བའི་ཆོ་ག་མཛད་ནས། ལུགས་དེ་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་དབང་དུ་བྱས་པར་བཞེད་དོ། །དེ་འགོག་པ་ནི། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་བྱ་བ་ དེ་ཆོས་ཉིད་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེ་མོད་ཀྱི་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་འདི་མི་སྐྱེ་སྟེ། སྐྱེ་བ་ལ་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ལུང་རིགས་ཀྱིས་གནོད་པས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། རིགས་པའི་གནོད་བྱེད་དང་། །ལུང་ རིགས་ཀྱི་གནོད་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་ན་ནི། དེ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་བརྡ་ལས་བྱུང་བའི་སེམས་བསྐྱེད་དུ་འགྱུར་རོ། །འདི་ལ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཚང་བའི་ ཆོ་ག་རྒྱལ་བས་གསུངས་པ་མེད་དེ། འདི་ནི་ཆོས་ཉིད་དོན་དམ་པ་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །རྒྱ་བོད་ཀྱི་མཁས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆོ་ག་འདི་ མི་མཛད་ལ། གལ་ཏེ་མཛ
【現代漢語翻譯】 菩提心戒律的傳承 如果想要接受菩提心戒，首先要擁有七種別解脫戒中的任何一種。之後，學習菩薩藏。如果對菩薩的學處有信心，並且能夠努力實踐，那麼之後再接受菩提心戒。正如《菩提道次第論》和《菩提道燈論》中所說的那樣。 那麼，這裡說需要七種別解脫戒作為基礎，而至尊（宗喀巴）的《二十頌戒釋》中說不需要，這有什麼區別呢？這裡說需要，是指進入（入行論）菩提心戒的基礎需要。另一種是指僅僅生起菩提心的基礎不需要。這樣理解即可。如果想要通過喚醒一切眾生佛性的種子能力來安立（菩提心），那麼就按照中觀派的論典中所說，通過無誤的加行、正行、後行三種儀軌來進行，因為那是更廣大的基礎。 斷除對勝義菩提心生起方式的誤解 第二，斷除對勝義菩提心生起方式的誤解。包括：簡要說明勝義菩提心不能僅僅通過儀軌生起的誓言；闡述對生起菩提心的障礙；駁斥與經續中所說的勝義菩提心儀軌相違背的觀點。第一點是：勝義菩提心方面的先有觀點，來自於噶當派的一些教典次第，以及名為《帕摩竹巴勝義菩提心儀軌》的文獻，其中依據《斷行大手印》中勝義菩提心的儀軌，通過唸誦三次密咒儀軌，並在結尾處加入讚頌和歡喜的詞句，認為這種方式適用於波羅蜜多乘。對此進行駁斥：所謂的勝義菩提心，是通過修習法性的力量而生起的，而不是通過儀軌生起的，因為有將要闡述的教證和理證作為障礙。第二點包括：理證的障礙和教理的障礙。第一點是：如果通過儀軌生起，那麼它就變成了通過接受誓言而產生的世俗菩提心。因為沒有佛陀宣說的包含加行、正行、後行的完整儀軌，這是一種通過修習法性勝義諦的力量而獲得的菩提心。藏印度的所有智者都沒有進行這種儀軌，如果進行...
【English Translation】 The transmission of the Bodhicitta vow If you want to receive the Bodhicitta vow, you must first have one of the seven types of individual liberation vows. After that, study the Bodhisattva Pitaka. If you have faith in the Bodhisattva's precepts and are able to practice diligently, then receive the Bodhicitta vow later. As it is said in the 'Bodhipathapradipa' and 'Lamrim Chenmo'. So, what is the difference between saying here that seven individual liberation vows are needed as a basis, and saying in Jetsun's (Tsongkhapa's) commentary on the 'Twenty Verses on the Vow' that they are not needed? Here, saying that it is needed refers to the basis for entering (the Bodhisattva's Way) Bodhicitta vow. The other refers to the basis for merely generating Bodhicitta. That's how to understand it. If you want to establish (Bodhicitta) by awakening the seed potential of Buddhahood in all sentient beings, then follow the instructions in the Madhyamaka treatises, using the flawless three rituals of preparation, main practice, and conclusion, because that is a broader foundation. Refuting Misconceptions about How to Generate Ultimate Bodhicitta Second, refuting misconceptions about how to generate ultimate Bodhicitta. This includes: briefly stating the vow that ultimate Bodhicitta cannot be generated merely through rituals; explaining the obstacles to generating Bodhicitta; and refuting views that contradict the ultimate Bodhicitta rituals described in the sutras and tantras. The first point is: the prior view regarding ultimate Bodhicitta comes from some Kadampa teachings and from a text called 'Pha Mo Tru Pa's Ultimate Bodhicitta Ritual,' which relies on the ultimate Bodhicitta ritual in 'Cutting Through,' reciting mantra rituals three times and adding words of praise and joy at the end, considering this method applicable to the Paramita Vehicle. This is refuted: the so-called ultimate Bodhicitta arises through the power of meditating on the nature of reality, not through rituals, because there are scriptural and logical obstacles that will be explained. The second point includes: logical obstacles and scriptural obstacles. The first point is: if it arises through rituals, then it becomes a conventional Bodhicitta arising from taking vows. Because there is no complete ritual of preparation, main practice, and conclusion taught by the Buddha, this is a Bodhicitta obtained through the power of meditating on the ultimate truth of reality. All the scholars of Tibet and India have not performed this ritual, if they perform...
ད་ཀྱང་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེད་ནུས་ཀྱི་ཆོ་གར་མི་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་དེས་ན་འདི་འདྲའི་རིགས་ཅན་གྱི་ཆོས་ལུགས་ཀུན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱ་ སྟེ་ཆོས་ལྟར་བཅོས་པ་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དཔེར་ན་ཆུ་ལུད་དང་ས་བོན་འདེབས་པ་དང་ཡུར་མ་ལ་སོགས་པའི་སོ་ནམ་ཞིང་པས་བྱ་བར་ནུས་མོད་ཀྱི། དེའི་འབྲས་བུ་མྱུ་གུ་དང་སྡོང་བུ་དང་སྙེ་མ་སོགས་ཞིང་ལས་འབྱུང་གི 5-1332 ཞིང་པའི་མི་ལས་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྡོམ་པ་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེད་པར་ནུས་ཀྱི། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་དང་ཟག་པ་ མེད་པའི་སྡོམ་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་ནི་སྡོམ་པ་དང་སོགས་པས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་ལྟ་བུ་ངང་གིས་ཏེ་བསྒོམས་པ་ལས་སྐྱེ་ཡི། ཆོ་ག་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་དོན་ དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་མ་གསུངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རིམ་པ་ལྔ་པ་ལས། སློབ་མ་བཟང་པོ་སྐལ་ལྡན་མན་ངག་ཐོབ། །ཐལ་སྦྱར་ལག་པར་མེ་ཏོག་འཛིན་པ་ཡིས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ དོན་དམ་ཞེས་བྱ་བ། །བླ་མ་ལས་ནི་སླར་ཡང་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་སོགས་མང་དུ་གསུངས་ཏེ། གསེར་གྱི་ཐུར་མར་བལྟ་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་བ་ནི་མེད་པས། འདི་ལ་རྗེས་ཀྱི་ཆོ་ག་མ་གསུངས་སོ། །འོ་ན་འདི་ལ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་གྱི་ཞེས་སྦྱོར་དངོས་ཀྱང་བཀག་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། འདིར་རྗེས་ཞེས་པ་ལ་ནུས་པ་འདོན་དགོས་ཏེ། ཐུབ་ པ་དགོངས་གསལ་ལས། བླུན་པོ་དག་གིས་ཀྱང་ཆོས་ནས་བཤད་པའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་དང་། དབང་བསྐུར་ལ་སོགས་པ་ཆོ་ག་ཟབ་མོ་མ་མཐོང་བར་མ་བཤད་པའི་སྨོན་འཇུག་གི་སེམས་བསྐྱེད་ལ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ལྷ་བསྒོམ་པ་དང་། 5-1333 དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ལ་རྗེས་བརྗོད་ཀྱི་ཆོ་ག་བྱེད་པ་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་གསུངས་པ་བྱེད་པ་དེ་དག་བསྟན་པ་ལ་གནོད་པ་ཡིན་ཏེ། མུན་པ་མུན་ནག་ཏུ་མིག་མི་གསལ་བ་ཞུགས་ པ་དང་འདྲའོ། །ཞེས་བྱམས་པས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་གསུངས་སོ། །ཞེས་བཤད་པའོ། །དེས་ན་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པ་ནས་བཤད་པའི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ནི་དམ་པ་གསུམ་གྱིས་ཟིན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་གསུངས་པ་ དེ་ཡིན་ལ། སྔགས་ལུགས་ཀྱི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ནི། སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་དེ་ཡུལ་ཅན་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་བྱེད་ལ་དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་ས་དང་པོ་ ནས་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་དོ། །འདི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་སྐྱེ་བར་གསུངས་པ་ལ། བུ་སྟོན་རིན་པོ་ཆེས། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་མི་སྐྱེ་ ན་དབང་བཞི་པའི་རྟོགས་པ་ཆོ་གས་མི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུང་བར་གྲགས་ཀྱང་། མཚོན་བྱེད་དཔ
【現代漢語翻譯】 然而，究竟菩提心的生起並非通過儀軌。因為，所有這些型別的宗教都被稱為是佛教的幻影，它們只是偽裝成佛法而已。第二點是，例如，農民能夠進行諸如施肥、播種和開溝等農事活動，但其結果，如幼苗、樹木和穀穗等，是從農業中產生的，而不是從農民的勞動中產生的。同樣，世俗菩提心的誓言可以通過儀軌生起，但究竟菩提心、無漏的誓言、禪定的誓言等等，就像無色界的等持一樣，是自然而然地從禪修中產生的，而不是從儀軌中產生的。然而，並非沒有關於究竟菩提心儀軌的教導。《五次第論》中說：『優秀的弟子，具足善緣，獲得口訣。雙手合掌，手持鮮花，這被稱為究竟菩提心，應從上師處再次領受。』等等，有很多這樣的教導，應該像看待金針一樣重視。即便如此，究竟菩提心並非通過儀軌生起，因此，這裡沒有提到後續的儀軌。那麼，如果說這裡的三種——前行、正行和後行都被禁止了，難道不是也禁止了前行和正行嗎？』對此，這裡的『後行』一詞需要理解為『能力』。在《能仁明鑑》中說：『愚笨的人們，對於佛法中所說的經藏的分類和灌頂等深奧的儀軌，沒有見到或沒有講述的祈願和進入的菩提心，以及觀修密宗本尊，以及對究竟菩提心進行後續儀軌等，這些都是佛陀沒有教導的，這些行為會損害佛法，就像在黑暗中視力模糊一樣。』這是慈氏菩薩在《經莊嚴論》中所說的。因此，從波羅蜜多乘所說的究竟菩提心，是指被三殊勝所攝持的菩提心。而密宗的究竟菩提心，是指心的金剛（藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ，梵文天城體：चित्तवज्र，梵文羅馬擬音：cittavajra，漢語字面意思：心之金剛）以有境大樂智慧現量證悟。這兩者從初地開始現量證悟，沒有差別。』這裡說究竟菩提心不是通過儀軌生起的，對此，布頓仁波切說：『如果究竟菩提心不是通過儀軌生起的，那麼第四灌頂的證悟也會變成不是通過儀軌生起的。』據說他這樣說過，但這只是一個象徵性的例子。
【English Translation】 However, the arising of ultimate Bodhicitta does not occur through rituals. Because all these types of religions are called the mere image of the Buddha's teachings, they are just disguised as Dharma. The second point is that, for example, farmers are able to perform agricultural activities such as fertilizing, sowing seeds, and digging furrows, but the results, such as seedlings, trees, and ears of grain, arise from agriculture, not from the labor of the farmers. Similarly, the vows of conventional Bodhicitta can arise through rituals, but ultimate Bodhicitta, the undefiled vows, the vows of meditation, and so on, like the formless absorptions of the formless realm, arise naturally from meditation, not from rituals. However, it is not that there are no teachings on the rituals of ultimate Bodhicitta. The 'Five Stages' states: 'An excellent disciple, endowed with good fortune, receives the oral instructions. With hands clasped together, holding flowers, this is called ultimate Bodhicitta, which should be received again from the guru.' And so on, there are many such teachings, which should be regarded as precious as a golden needle. Even so, ultimate Bodhicitta does not arise through rituals, therefore, there is no mention of subsequent rituals here. Then, if it is said that all three—preliminary, main practice, and subsequent practice—are prohibited here, does it not also prohibit the preliminary and main practice?' To this, the word 'subsequent' here needs to be understood as 'ability'. In 'The Clear Mirror of the Sage', it says: 'Foolish people, regarding the classifications of the scriptures and the profound rituals such as empowerments that are spoken of in the Dharma, the Bodhicitta of aspiration and entry that has not been seen or spoken of, and the visualization of deities in tantra, and performing subsequent rituals for ultimate Bodhicitta, etc., these are things that the Buddha did not teach, and these actions harm the Dharma, just like entering darkness with blurred vision.' This is what Maitreya said in the 'Ornament of the Sutras'. Therefore, the ultimate Bodhicitta spoken of in the Paramita Vehicle refers to the Bodhicitta that is upheld by the three supreme qualities. And the ultimate Bodhicitta of the tantric tradition refers to the mind's vajra (藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ，梵文天城體：चित्तवज्र，梵文羅馬擬音：cittavajra，漢語字面意思：mind-vajra) directly realizing the wisdom of great bliss as its object. Both of these directly realize from the first bhumi onwards, without difference.' Here it is said that ultimate Bodhicitta does not arise through rituals, to which Buton Rinpoche said: 'If ultimate Bodhicitta does not arise through rituals, then the realization of the fourth empowerment will also become not arising through rituals.' It is said that he said this, but this is just a symbolic example.
ེའི་ཡེ་ཤེས་ནི་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཡིན་ལ། སྐབས་དེར་མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་ བ་སྲིད་མཐའ་མ་བཀག་ཙམ་ཡིན་མོད། དེ་ཙམ་གྱིས་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་སྐྱེ་བར་མི་འགྲུབ་སྟེ། གལ་ཏེ་འགྲུབ་ན། མཐོང་ལམ་ཡང་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་བར་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །ཡང་གོ་རམ་པའི་སྤྱི་དོན་དུ། ། 5-1334 དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་ལེན་པའི་ལོག་རྟོག་དགག་ཅེས་ས་བཅད་བྱེད་པ་ནི། རིམ་པ་ལྔ་པའི་གཞུང་གོང་དུ་དྲངས་པ་དང་འགལ་ལ། དེང་སང་འདིའི་རྗེས་འཇུག་རྣམས་ནི། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ ཆོ་གས་སྐྱེའོ་ཞེས་བླ་བརྡོལ་བཞིན་དུ་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་གས་མི་སྐྱེ་བ་འདི་དག་གི་འཐད་པ་སྟེ་རིགས་པ་དང་བཅས་པ་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལས་གསུངས་ཏེ། ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལའི་སྒོམ་རིམ་དུ་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་མདོ་དྲངས་པ་ལས། དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ། སྤྲོས་པ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་ དོན་དམ་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དྲི་མ་མེད་པ། མི་གཡོ་བ་རླུང་མེད་པའི་མར་མེའི་རྒྱུན་བཞིན་དུ་མི་གཡོ་བའོ། །དེ་འགྲུབ་པ་ནི་རྟག་ཏུ་གུས་པས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྣལ་འབྱོར་གོམས་ པ་ལས་འགྱུར་རོ། །ཞེས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ། མདོ་རྒྱུད་ལས། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ ཀྱི་ཆོ་ག་གསུངས་པ་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། སྤང་སྐོང་ཕྱག་རྒྱ་པ་སོགས་ལས། དོན་དམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་གལ་ཏེ་བརྒྱ་ལ་གསུངས་སྲིད་ན་ཡང་དེ་ནི་དམ་བཅའ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 5-1335 དཔེར་ན་སྦྱིན་པ་གཏང་བར་བྱའོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དམ་པ་བསྲུང་བར་བྱའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་སོགས་པའི་ལུང་ལས། བརྩམ་པར་བྱ་ཞིང་དབྱུང་བར་བྱ། །སངས་རྒྱས་བསྟན་ལ་གཞུག་ པར་བྱ། །འདམ་བུའི་ཁྱིམ་ན་གླང་ཆེན་བཞིན། །འཆི་བདག་སྡེ་ནི་གཞོམ་པར་བྱ། །ཞེས་སོགས་ག སུངས་པ་ཀུན་དམ་བཅའི་ཚིག་ཙམ་ཉིད་ཡིན་གྱི་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེད་པར་སྟོན་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། གལ་ཏེ་ཡིན་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་ཙམ་གྱིས་ཚོགས་མ་བསགས་པར་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ ཀྱང་ཆོ་གའི་ཚིག་ཙམ་གྱིས་འགྲུབ་པས་ཆོ་ག་ཡང་ནི་ཐུག་མེད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཀྱེ་མ་ནི་ངོ་མཚར་བ་དང་བརྩེ་བའི་ཚིག་གོ །འཇིག་རྟེན་བླུན་པོ་འདི་རྒྱལ་བས་གསུངས་པའི་སོ་ སོར་ཐར་པ་ལ་འདུལ་བ་ནས་བཤད་པའི་ཆོ་ག་དང་། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ལུགས་ཐ་དད་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་ད
【現代漢語翻譯】 勝義菩提心並非儀軌所生，雖然在彼時，象徵意義上的智慧生起，並未完全阻止產生，但僅憑此並不能成就勝義菩提心的生起。如果能成就，那麼見道也將通過儀軌而生起，這太過分了。此外，果讓巴的《總義》中，以『遮破以儀軌領受勝義菩提心的邪見』作為章節標題，這與第五次第的論典前述引用的內容相矛盾。如今，這些追隨者們卻像瘋子一樣宣稱：『勝義菩提心是通過儀軌生起的！』勝義菩提心並非通過儀軌生起，這一觀點的合理性，包含理證，已在所有的經和論中闡述。如寂護的《菩提道次第論》中引用了解釋經的文句：『勝義菩提心是超越世間的，遠離一切戲論，極其明亮，是勝義的無垢行境，不動搖，如同無風之燈焰般穩定。它的成就源於恒常恭敬地修習止觀瑜伽。』此外，《菩提心釋》中說：『勝義菩提心是通過修習的力量產生的。』 第三，駁斥經續中宣說勝義菩提心儀軌的說法。如《斷除與圓滿大手印》等典籍中說：『應當發起勝義菩提心。』即使在百部典籍中有所提及，那也僅僅是誓言，並非通過儀軌生起。例如，『應當行佈施，應當守護清凈戒律，應當成就佛陀的功德。』等等經文中說：『應當發起精進，應當努力，應當進入佛陀的教法，如像在蓮花田中，應當摧毀死主的軍隊。』等等，所有這些都只是誓言，並非表明通過儀軌生起。如果那樣，僅僅說『應當成就佛陀的功德』，就能在未積累資糧的情況下成就佛陀，那就太過分了。同樣，世間和出世間的一切行為，僅憑儀軌的言辭就能成就，那麼儀軌也將變得無窮無盡。』奇哉！這是驚歎和悲憫之語。這些愚癡的世人，對於勝者所說的別解脫戒，以及從律藏中所說的儀軌，和菩提心的儀軌在方式上的不同，以及密咒的…
【English Translation】 The ultimate Bodhicitta (དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད，Paramārtha-cittotpāda) is not generated by ritual. Although at that time, the wisdom that symbolizes the meaning arises, it does not completely prevent its arising. However, that alone does not accomplish the arising of the ultimate Bodhicitta. If it could, then the Path of Seeing (མཐོང་ལམ，Darśanamārga) would also arise through ritual, which is too extreme. Furthermore, in Gorampa's 'General Meaning,' the section heading 'Refuting the Misconception of Taking the Ultimate Bodhicitta through Ritual' contradicts the previously cited text from the Fifth Stage. Nowadays, these followers proclaim like madmen: 'The ultimate Bodhicitta arises through ritual!' The validity of the view that the ultimate Bodhicitta does not arise through ritual, including reasoning, has been explained in all the Sutras and Shastras. For example, in Kamalashila's 'Stages of Meditation,' quoting a Sutra that explains the meaning: 'The ultimate Bodhicitta is beyond the world, free from all elaborations, extremely clear, the stainless object of the ultimate, unwavering, like the flame of a lamp in a windless place. Its accomplishment comes from constantly and respectfully practicing the yoga of Shamatha (ཞི་གནས，Śamatha) and Vipassana (ལྷག་མཐོང་，Vipaśyanā).' Furthermore, the 'Bodhicitta Explanation' says: 'The ultimate Bodhicitta is to be generated by the power of meditation.' Third, refuting the statement in the Sutras and Tantras that the ritual of the ultimate Bodhicitta is explained. As stated in 'Cutting Off and Perfecting Mahamudra' and other texts: 'One should generate the ultimate Bodhicitta.' Even if it is mentioned in a hundred texts, it is merely a vow, not generated through ritual. For example, 'One should give alms, one should keep pure precepts, one should accomplish the qualities of the Buddha.' And so on, the Sutras say: 'One should initiate diligence, one should strive, one should enter the Buddha's teachings, like an elephant in a lotus field, one should destroy the army of the Lord of Death.' All of these are merely words of vow, not indicating generation through ritual. If that were the case, merely saying 'One should accomplish the qualities of the Buddha' would accomplish Buddhahood without accumulating merit, which is too extreme. Similarly, all worldly and transcendental actions could be accomplished merely by the words of ritual, then the rituals would become endless. Alas! This is a word of wonder and compassion. These foolish people do not understand the difference in the way the Victorious One spoke of the Pratimoksha (སོ་སོར་ཐར་པ，Prātimokṣa) vows, the rituals explained in the Vinaya (འདུལ་བ，Vinaya), the rituals of Bodhicitta, and the secret mantras...
བང་བསྐུར་དང་རིམ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་དགོས་པ་ཀུན་བོར་ནས། མ་གསུངས་པའི་ མདོ་བསྐུལ་རིང་མོ་དང་། སེམས་ཙམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་བྱེད་པ་དང་། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ལ་རྗེས་ཀྱི་ཆོ་ག་དང་། ཕག་མོ་བརྡ་བཞིའི་དབང་ལ་སོགས་པ་མ་གསུངས་བཞིན་དུ་ནན་གྱིས་འཚང་ཞིང་བྱེད་པ་ནི། 5-1336 འདི་འདྲ་ཅིར་འགྱུར་བརྟག་དགོས་ཏེ། སྨན་པ་གཡོ་ཅན་གྱིས་ནད་པ་ལ་ཕན་པའི་སྨན་བོར་ནས་མི་ཕན་པ་གཏོང་བ་ལྟར་སེམས་ཅན་ལམ་ལོག་པ་ལ་འཁྲིད་པས་སོ། །འོན་ཀྱང་དོན་དམ་སེམས་ བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་སྐྱེ་བ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ། བར་དུ་བསྲུང་ཚུལ་གྱི་ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ལྟར་སེམས་ཙམ་པ་དང་དབུ་ མ་པ་གཉིས་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྣམ་གཞག་ཐ་དད་ཡོད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་དབུ་སེམས་ཀྱི་ལུགས་ཀུན་མཐུན་པར་ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་མུ་བཞི་གསུངས་ཏེ། ལྟུང་མེད་དང་། ལྟུང་བ་དང་། ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་དང་། ལྟུང་བ་མེད་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱ་བ་བཞི་གསུངས་སོ། །དེ་དག་གང་ཞེ་ན། བསམ་པ་དག་པ་སྟེ་དད་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་སྦྱིན་སོགས་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ ཀུན་ཏུ་ལྟུང་བ་མེད་དེ་བསམ་སྦྱོར་གཉིས་ཀ་དག་པའི་ཕྱིར། བསམ་པ་ངན་པ་ཞེ་སྡང་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་སྲོག་གཅོད་པ་དང་སོགས་པས་མ་བྱིན་ལེན་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཀུན་ ཏུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་ཏེ། གཞན་ལ་གནོད་པས་ནའོ། །མདོར་ན་སེམས་ཀྱི་ཕན་གནོད་ཀྱི་འཕེན་པ་ལས་གཞན་པ། བསམ་སྦྱོར་གཉིས་ཀ་མི་དགེ་བས་ལྟུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དགེ་བའི་སེམས་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྙིང་རྗེས་བསད་པ་དང་སོགས་པས་རེངས་པར་བྱས་པ་སོགས་ཆོས་ཅན། 5-1337 ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཡིན་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྲོག་བཅད་པས་ལྟུང་བ་ལྟར་སྣང་ཡང་། ཀུན་སློང་ཐབས་ལ་མཁས་པས་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དེད་དཔོན་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་ཚོང་པ་གཡོ་ཅན་ བསད་པ་བཞིན་ནོ། །གསད་པར་བྱ་བ་མཐོང་ངམ་ཞེས་སྨྲ་བ་ལ། ཤེས་བཞིན་དུ་མཐོང་ཞེས་སྨྲ་བ་ཆོས་ཅན། ལྟུང་བ་མེད་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཡིན་ཏེ། བརྫུན་མ་ཡིན་པས་ལྟུང་བ་མེད་པ་ལྟ་ བུར་སྣང་ཡང་གཞན་ལ་གནོད་པས་ནའོ། །མདོར་ན་སེམས་ཀྱི་ཕན་གནོད་ཀྱི་འཕེན་པ་ལས་གཞན་པའི་དགེ་བ་དང་སྡིག་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་བཞི་ བརྒྱ་པ་ལས། བསམ་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིས། །དགེ་བའམ་ཡང་ན་མི་དགེ་བ། །ཐམས་ཅད་དགེ་བ་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །གང་ཕྱིར་སེམས་དེ་གཙོ་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་བཞིན་དུ་མདོ་རྒྱུད་གཞན་ ལས་ཀྱང་དགེ་སྡིག་གི་རྣམ་གཞག་ལ་སེམས་གཙོ་ཆེ་བ་དེ་ལྟར་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། དགེ་བའམ་འོན་
【現代漢語翻譯】 捨棄了灌頂和次第等一切所需，未經宣說的長篇《勸發經》，以及勸請一切有情發起唯識宗的菩提心，對於勝義菩提心，進行後續儀軌，以及未經宣說便極力提倡如豬母四印灌頂等。 5-1336 這種行為會變成什麼樣，需要仔細觀察。如同庸醫捨棄對病人有益的藥物，反而給予無益之物，這是因為他們將眾生引入歧途。然而，勝義菩提心的戒律確實是通過儀軌而產生的。第二，簡略地闡述了中間守護的方式，即墮罪的分類：如前所述，雖然唯識宗和中觀宗在菩提心戒律的分類上有所不同，但大小乘中觀和唯識的觀點一致，都宣說了四種墮罪的分類，即無墮罪、墮罪、墮罪的影像和無墮罪的影像。這些是什麼呢？以清凈的發心，即以信心等引發的佈施等善法，在任何情況下都不會成為墮罪，因為發心和行為都是清凈的。以惡劣的發心，即以嗔恨等引發的殺生等，以及不予而取的行為，在任何情況下都會成為墮罪，因為它們會傷害他人。總之，除了心的利益和損害之外，發心和行為兩者都是不善的，因此是墮罪。以善良的心和善巧方便的慈悲心殺生，或者使之僵硬等， 5-1337 被稱為墮罪的影像，雖然表面上看起來像是殺生而導致的墮罪，但由於其發心是善巧方便，因此不會成為墮罪。例如，如同船長以大悲心殺死奸商一樣。當被問及是否看到要殺之人時，如果回答說『明明知道卻看到了』，這就是無墮罪的影像，因為雖然不是虛假的，看起來像是沒有墮罪，但實際上會傷害他人。總之，除了心的利益和損害之外，沒有其他善與惡。正如聖天論師在《四百論》的瑜伽行品中所說：『菩提心之士，以其意念力，善或不善業，一切皆轉善，因其心為主。』同樣，在其他的經續中也說，在善惡的分類上，心是最重要的。此外，《寶云經》中說：善或
【English Translation】 Abandoning all necessities such as empowerment and stages, and without speaking of the long 'Exhortation Sutra', and encouraging all beings to generate the Bodhicitta of the Cittamatra school, and for the ultimate Bodhicitta, performing subsequent rituals, and vehemently advocating the four mudra empowerments of Vajravarahi without having been spoken of. 5-1336 One must examine what such actions will become. Like a deceitful doctor who abandons medicine beneficial to the patient and instead gives what is not beneficial, they lead sentient beings onto the wrong path. However, the vows of ultimate Bodhicitta are indeed generated through ritual. Second, the way to protect in between, the classification of transgressions, is briefly shown: As mentioned above, although the Cittamatra and Madhyamaka schools have different classifications of Bodhicitta vows, nevertheless, the Mahayana Madhyamaka and Mind-Only schools all agree and teach four categories of transgressions: no transgression, transgression, image of transgression, and image of no transgression. What are these? A pure intention, that is, generosity and other virtuous deeds motivated by faith and so on, in all ways is without transgression, because both intention and action are pure. An evil intention, that is, killing and so on motivated by hatred and so on, and taking what is not given, in all ways becomes a transgression, because it harms others. In short, other than the benefit and harm of the mind, both intention and action are unwholesome, therefore it is a transgression. Killing with a good heart and skillful means of compassion, or making it stiff, etc. 5-1337 is called the image of transgression, although it appears to be a transgression caused by killing, it does not become a transgression because its intention is skillful means. For example, like a captain killing a deceitful merchant with great compassion. When asked if he saw the one to be killed, if he says 'Knowing, I saw', this is the image of no transgression, because although it is not false, it seems like there is no transgression, but it harms others. In short, other than the benefit and harm of the mind, there is no other good or evil. As the master Aryadeva said in the Yoga chapter of the Four Hundred Verses: 'By the power of thought, a Bodhisattva, whether virtuous or non-virtuous, all becomes virtuous, because the mind is the chief.' Similarly, in other sutras and tantras, it is said that in the classification of good and evil, the mind is the most important. Furthermore, the Jewel Cloud Sutra says: Good or
ཏེ་མི་དགེ་བའི། །ལས་ནི་སེམས་ཀྱིས་བསགས་པ་ཡིན། །ཞེས་ དང་། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །བཤེས་སྤྲིང་ལས། ཁྱོད་ཀྱི་ཐུགས་དུལ་མཛོད་ཅིག་བཅོམ་ལྡན་གྱིས། །སེམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་རྩ་བ་ལགས་པར་གསུངས། ། 5-1338 ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ནག་པོ་པས་དགྲ་ནག་གི་འགྲེལ་པར་རྒྱུད་ཀྱི་ལུང་དྲངས་པ་ལས། མཆོག་གསུམ་ཡོན་ཏན་རིགས་པར་འགྱུར། །བདུད་རྩི་ཡིད་འོང་འཁོར་ལས་བརྒལ། །འབྲས་བུ་ངེས་པར་ལེགས་པ་ཐོབ། །དེ་ ཕྱིར་དམ་པའི་ཞལ་ལས་ནི། །གསུངས་པའི་བྱ་བ་སྡིག་ཀྱང་བྱ། །དམ་པའི་ཞལ་ལས་མ་གསུངས་པའི། །དགེ་བའང་མཁས་པས་སྤང་བར་བྱ། །ཞེས་སོ།། །། ༄། །ཐ་མར་ཉམས་ལེན་གྱི་གནད་ལ་འཁྲུལ་པ་དགག་པ། གསུམ་པ། ཐ་མར་ཉམས་ལེན་གྱི་གནད་ལ་འཁྲུལ་པ་ དགག་པ་ལ། འདོད་པ་བརྗོད་པ་དང་། དེ་སུན་དབྱུང་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་དང་པོར་བདག་གཞན་མཉམ་པར་སྒོམ་པ་དང་། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་སྒོམ་པའི་ཚུལ་གཉིས་ སུ་གསུངས་ཏེ། བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པ་ནི། །དང་པོ་ཉིད་དུ་འབད་དེ་བསྒོམ། །བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་མཉམ་པས་ན། །ཐམས་ཅད་བདག་གཞན་བསྲུང་བར་བྱ། །དེ་ནས་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ནི། །བདག་བདེ་ གཞན་གྱི་ཞེས་སོགས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་འབྲི་ཁུང་པ་ཁ་ཅིག རྡོ་རྗེའི་གསུང་རང་གཞན་བརྗེས་པས་ཉེས་པར་འགྱུར་བའི་སྐབས་ཡོད་བྱ་བ་འདི་བཞུགས། དེས་ན་རང་གཞན་བརྗེ་བ་ བླ་མ་དམ་པའི་ཐུགས་དགོངས་མ་ཡིན། རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་རྟག་པར་ཞབས་བསྙུང་བ་ཅི་ལགས་ཞུས་པས། ཁོ་བོ་སྔོན་དད་པ་ནི་ཆེ། ཤེས་རབ་ནི་ཆུང་བས། རྟག་པར་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག ། 5-1339 ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་དེ་མཐའ་བཙན་པས་ད་ལྟ་རྟག་པར་ཞབས་བསྙུང་བ་དེས་ལན། ཞེས་གསུངས། འོན་ཀྱང་བདག་ཅག་རྣམས་ལ་རྒྱུད་ཚོད་ཅུང་ཟད་མཐོ་བས་བཟོད་དམ་སྙམ་ན། འཕགས་པ་ཤཱ་རིའི་ བུ་ས་དྲུག་པ་བ་གཅིག་ཡིན་པ་ལ་དུས་ལ་མ་བབ་པར་མིག་སྦྱིན་པ་བཏང་བས་ཉན་ཐོས་པར་ལྟུང་བའི་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ས་ བདུན་པ་མན་ཆད་དུ་བསྒོམ་དུ་མི་རུང་ཞེས་སུ་སྨྲའོ། །འདིའི་རྒྱུ་མཚན་འདི་སྐད་ལོ་སྟེ། བདག་གི་བདེ་བ་གཞན་ལ་བྱིན་ནས་ནི་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བདག་གིས་བླངས་པར་གྱུར་ན། སྨོན་ལམ་ ཐམས་ཅད་མཐའ་ནི་བཙན་པའི་ཕྱིར་བདག་ནི་རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་ལམ་བསྒོམ་པའི་གེགས་སུ་འགྱུར་བས་དེས་ན་འདི་འདྲའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པ་དེ་དག་ལམ་སྒྲུབ་ པའི་ཐབས་ལ་མི་མཁས་པས་ནོར་བ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཡིན་ནོ་ལོ། །འདིར་རྣམ་བཤད་མཛད་པ་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱོགས་སྔ་ཞིབ་ཏུ་མ་བརྟགས་པར་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་རྣམ་པ་ཐམ
【現代漢語翻譯】 正如『所有惡業皆由心所造』所說，以及《正法集經》中所說：『一切法皆依賴於心』。如《親友書》所說：『調伏汝心，世尊曾說，心乃諸法之根本。』 正如《親友書》所說：『調伏汝心，世尊曾說，心乃諸法之根本。』 正如黑行論師在《黑敵論》中引用續部的教證所說：『三寶功德成因，甘露超越輪迴，必獲殊勝果報。』因此，聖者所言之事，即使是罪惡也可以做；聖者未曾言說之事，即使是善事，智者也應捨棄。 第三，駁斥對修持要點的錯誤理解。 關於駁斥對修持要點的錯誤理解，分為陳述觀點和駁斥觀點兩部分。首先，關於菩提心的修學，最初是修習自他平等，然後是修習自他交換。如雲：『首先努力修習自他平等，苦樂相同故，一切守護自他。』然後是自他交換，如『自樂他苦』等將會闡述的內容。 對此，一些直貢巴派的人說：『金剛的教言中存在自他交換會導致過失的情況。』因此，自他交換並非上師的真實意圖。有人問：『為什麼宗喀巴大師總是生病？』回答說：『我過去信心很大，智慧卻很小，所以總是祈願將他人的痛苦成熟於我自身。』 因為這個願力過於強烈，所以現在總是生病。』他們這樣說。然而，我們這些人或許根器稍微高一些，可以忍受嗎？並非如此。因為聖者舍利子是六地菩薩，在時機不成熟時佈施眼睛，反而成為墮入聲聞乘的因緣。 因此，有人說，在七地菩薩之前，不應修習自他交換的菩提心。他們的理由是：如果將自己的快樂給予他人，並將他人的痛苦取于自身，那麼因為所有的願望都過於強烈，自己將會一直痛苦。如果這樣，就會成為修道的障礙，因此修習這種菩提心是不善於修道之法，是極大的錯誤。 對此，之前的註釋者們沒有仔細研究，就認為所有的自他交換...
【English Translation】 As it is said, 'All evil deeds are accumulated by the mind,' and as it is said in the Sutra of Gathering the Correct Dharma, 'All dharmas depend on the mind.' As it is said in 'Letter to a Friend,' 'Subdue your mind, the Bhagavan said, the mind is the root of all dharmas.' As it is said in 'Letter to a Friend,' 'Subdue your mind, the Bhagavan said, the mind is the root of all dharmas.' As the teacher Nagpopa quoted the teachings of the tantras in the commentary of 'Black Enemy': 'The qualities of the Three Jewels become the cause, the nectar transcends samsara, and one will surely obtain excellent results.' Therefore, the things spoken by the holy ones, even if they are sins, can be done; the things not spoken by the holy ones, even if they are virtues, should be abandoned by the wise. Third, refuting the mistaken understanding of the key points of practice. Regarding refuting the mistaken understanding of the key points of practice, it is divided into two parts: stating the view and refuting the view. First, regarding the practice of Bodhicitta, initially, one practices self-other equality, and then one practices self-other exchange. As it is said: 'First, strive to practice self-other equality, because happiness and suffering are the same, protect all self and others.' Then there is self-other exchange, such as 'one's own happiness and others' suffering,' etc., which will be explained. To this, some Drikungpas say: 'In the Vajra's teachings, there are cases where self-other exchange can lead to faults.' Therefore, self-other exchange is not the true intention of the lama. Someone asked: 'Why is Je Rinpoche always sick?' The answer was: 'In the past, my faith was great, but my wisdom was small, so I always prayed that the suffering of others would ripen upon myself.' Because this aspiration was too strong, I am now always sick.' They say this. However, perhaps we have slightly higher faculties and can endure it? Not so. Because the noble Shariputra was a sixth-level Bodhisattva, and giving away his eyes before the time was ripe became the cause of falling into the Hearer Vehicle. Therefore, some say that the Bodhicitta of self-other exchange should not be practiced before the seventh level Bodhisattva. Their reason is: if one gives one's own happiness to others and takes the suffering of others upon oneself, then because all wishes are too strong, one will always be in suffering. If so, it will become an obstacle to the path, so practicing this kind of Bodhicitta is not skillful in the method of practice, and it is a great mistake. Regarding this, the previous commentators did not carefully study and considered all self-other exchange...
ས་ཅད་དུ་བསྒོམ་ དུ་མི་རུང་བར་ཁས་བླངས་པ་ལྟ་བུའི་བཤད་པ་བྱས་པ་ནི་ཕྱོགས་སྔའི་ནམ་མ་ལངས་པའོ། །འོ་ན་གཞུང་ཉིད་དུ་དེ་ལས་མི་འབྱུང་ངོ་སྙམ་ན། ཚིགས་བཅད་སྦྱར་བདེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། 5-1340 དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་ན་ཊཱི་ཀ་རྩོམ་དོན་ཡང་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ལ། རིགས་པ་དང་འགལ་བ། ལུང་དང་འགལ་བ། དེས་གྲུབ་པའི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། དེའི་དོན་འདི་ལྟར་བསམ་ཞིང་བརྟག་པར་ བྱ་སྟེ། ས་བདུན་མན་ཆད་དུ་བསྒོམ་པའི་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་དགེ་བ་ཡིན་ནམ་སྡིག་པ་ཡིན་ཞེས་བརྟག་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དགེ་བ་ཡིན་ན་ནི་དེ་ལ་རྟག་ཏུ་ སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་འགལ་ལོ། །གལ་ཏེ་སྡིག་པ་ཡིན་ན་དུག་གསུམ་གང་རུང་གིས་བསྐྱེད་པའི་ལས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་དུག་གསུམ་གྱིས་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་པས་དེ་ ལ་སྡུག་བསྔལ་ག་ལ་འབྱུང་སྟེ་མི་འབྱུང་ངོ་། །སྨོན་ལམ་མཐའ་བཙན་པའི་ཁྱབ་པ་ཡང་མེད་དེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་བློ་སྦྱོང་བའི་གནས་མིན་གྱི་སྨོན་ལམ་འགའ་ཞིག་མཐའ་མི་བཙན་པའི་ཕྱིར། གལ་ ཏེ་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་མཐའ་བཙན་ན། དེད་དཔོན་མཛའ་བོའི་བུ་རྒྱུན་དུ་ཀླད་ནད་ཆེན་པོར་འགྱུར་ཏེ། དེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཀླད་ནད་བདག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་ སོ། །དེ་ཡང་། སྔོན་ཝ་ར་ཎ་སིར་དེད་དཔོན་མཛའ་བོའི་བུ་ཞེས་བྱ་བས་མའི་མགོ་ལ་བགོམས་པས་རྡོག་པ་ཅུང་ཟད་ཕོག་པས་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་གྱི་ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པར་མགོ་ལ་ལྕགས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མེ་རབ་ཏུ་འབར་བ་འཁོར་ཞིང་དེའི་ཀླད་པ་རྣམས་འཐོར་བའི་ཚེ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་ན། 5-1341 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཀླད་ནད་བདག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག གཞན་སུ་ཡང་འདིར་འོང་བར་མ་གྱུར་ཅིག ཅེས་སྨྲས་པ་དང་། འཁོར་ལོ་དེ་ཤིང་ཏ་ལ་བདུན་སྲིད་ཙམ་དུ་ནམ་མཁའ་ལ་འཕགས་ ནས། དེ་ཤི་འཕོས་ཏེ་དགའ་ལྡན་གྱི་ལྷའི་ནང་དུ་སྐྱེས་སོ་ཞེས་ལུང་དང་གང་པོའི་རྟོགས་བརྗོད་ལས་གསུངས་སོ། །དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྒྱུན་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། བདག་གཞན་ བརྗེ་བ་སྒོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་གཞུང་འགའ་ཞིག་ལས། དུས་གསུམ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀྱང་། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཐལ་འགྱུར་འདིས་མི་གནོད་དེ་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་དུ་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མི་གདུང་བས་སོ་ སྙམ་ན། དེས་ཉེས་པ་དེ་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་མཐའ་བཙན་པར་ཁས་བླངས་པས་སོ། །བརྗེས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཀུན་ལ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་རྒྱུ་ མཚན་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་མཐའ་བཙན་པས་སོ། །དེས་ནི་འདི་འདྲ་བའི་གསང་ཚིག་ནི་བདུད་ཀྱི་ཡིན་པ་བླུན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ལ་བསླུ་བའི་བདུད་ཡོད་དོ་ཞེས་ རྒྱལ་བས་གས
【現代漢語翻譯】 像這樣斷言在任何地方都不應修持，這就像黎明前的黑暗。如果有人認為這種情況不會發生在經文中，那是因為爲了便於創作詩句。如果僅僅這樣就足夠了，那麼撰寫註釋就沒有意義了。第二點是：與理相悖，與經相悖，以及由此得出的結論。第一點是：我們應該這樣思考和考察它的意義：在七地以下修持的自他交換的菩提心，是善還是惡？如果它是善的，那麼它總是遭受痛苦就是矛盾的。如果它是惡的，那麼它必然是由三種毒素中的任何一種所產生的行為。因此，自他交換不是由三種毒素產生的，所以怎麼會遭受痛苦呢？不會遭受痛苦的。普遍的強烈發願也是不存在的，因為菩薩修心的一些發願並非普遍強烈。如果所有的發願都是普遍強烈的，那麼商隊首領的朋友的兒子會一直患有嚴重的腦部疾病，因為他發願讓所有眾生的腦部疾病都成熟於我身上。這也是因為，以前在瓦拉納西，一個名叫商隊首領朋友的兒子的人，當母親的頭被踩到時，腳稍微碰到了一下，在海邊的鐵房子里，一個燃燒的鐵輪在他頭上旋轉，當他的大腦被炸開時，他體驗到痛苦。 他說道：『愿所有眾生的腦部疾病都成熟於我身上，愿沒有人來到這裡。』然後，那個輪子升到空中，大約有七棵塔拉樹那麼高，他死後轉生到兜率天的天人之中，正如經文和《賢愚經》中所說。所有的三世諸佛也會一直遭受痛苦，因為他們修持自他交換。這裡的一些經文中寫道：『三世諸佛及其眷屬。』這個推論沒有害處，因為八地以上的人不會被痛苦所折磨。如果有人認為這樣可以避免那個錯誤，那是不可能的，因為所有的發願都被認為是普遍強烈的。那些被交換的眾生不可能都遭受痛苦，因為所有的發願都是普遍強烈的。因此，像這樣的秘密話語是魔鬼的，愚蠢的人們不知道。佛陀說過，有魔鬼會欺騙修行成佛的方法。
【English Translation】 To assert that it should not be practiced everywhere is like the darkness before dawn. If one thinks that this situation does not occur in the scriptures themselves, it is because it was done to facilitate the composition of verses. If that alone were sufficient, then there would be no point in writing commentaries. The second point is: it contradicts reason, it contradicts scripture, and the conclusion that follows from it. The first point is: we should think and examine its meaning in this way: is the Bodhicitta of exchanging self and others, which is practiced below the seventh ground, virtuous or evil? If it is virtuous, then it is contradictory that suffering always arises from it. If it is evil, then it necessarily becomes an action produced by any of the three poisons. Therefore, the exchange of self and others is not produced by the three poisons, so how could suffering arise? It does not arise. The universal strong aspiration is also non-existent, because some of the aspirations of Bodhisattva mind training are not universally strong. If all aspirations were universally strong, then the son of the caravan leader's friend would always suffer from severe brain disease, because he aspired that the brain diseases of all sentient beings would ripen on me. This is also because, formerly in Varanasi, a person named the son of the caravan leader's friend, when his mother's head was stepped on, his foot slightly touched it, and in an iron house by the sea, a burning iron wheel spun on his head, and when his brains were scattered, he experienced suffering. He said, 'May the brain diseases of all sentient beings ripen on me, may no one else come here.' Then, that wheel rose into the sky, about seven Tala trees high, and after he died, he was reborn among the gods of Tushita, as stated in the scriptures and the Avadana. All the Buddhas of the three times would also constantly suffer, because they practice the exchange of self and others. Here, some scriptures state: 'The Buddhas of the three times and their retinues.' This inference is harmless, because those above the eighth ground are not tormented by suffering. If one thinks that this can avoid that fault, it cannot, because all aspirations are considered universally strong. It is impossible for those exchanged sentient beings to all suffer, because all aspirations are universally strong. Therefore, such secret words are those of demons, which foolish people do not know. The Buddha said that there are demons who deceive the methods of practicing Buddhahood.
ུངས་པའང་དྲན་པར་གྱིས་ཤིག་སྟེ། བརྒྱད་སྟོང་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་མི་བཟུང་བར་སེམས་པ་དང་། ཞེས་པ་ནས། བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལགས་པ་དང་། 5-1342 ཞེས་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ། ལུང་གི་གནོད་བྱེད་ནི། ས་བདུན་པ་མན་ཆད་དུ་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་བསྒོམ་དགོས་ཏེ། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པར་མདོ་དང་བསྟན་ བཅོས་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་གསུངས་ན། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་སྐྱོབ་པ་ཉིད་ཀྱིས། དབུ་མ་རིན་ཆེན་འཕྲེང་བར་འདི་སྐད་གསུངས་ཏེ། བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཞིང་། །བདག་དགེ་མ་ལུས་དེར་ སྨིན་ཤོག །ཇི་སྲིད་སེམས་ཅན་འགའ་ཞིག་ཀྱང་། །གང་དུ་མ་གྲོལ་དེ་སྲིད་དུ། །དེ་ཕྱིར་བླ་ན་མེད་པ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཀྱང་གནས་གྱུར་ཅིག །དེ་སྐད་བརྗོད་པའི་བསོད་ནམས་འདི། །གལ་ཏེ་དེ་ ནི་གཟུགས་ཅན་གྱུར། །གང་གའི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་ནི། །འཇིག་རྟེན་ཁམས་སུ་ཤོང་མི་འགྱུར། །འདི་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས། །གཏན་ཚིགས་ཀྱང་ནི་འདི་ལ་སྣང་། །དེ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲས་བསྡུས་པ། །སེམས་ ཅན་ཁམས་ནི་ཚད་མེད་པ། །ཕན་འདོད་ཉིད་ནི་དེ་འདྲའོ། །ཞེས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་གཞུང་འགའ་ཞིག་ཏུ། །རྒྱུད་མཆོག་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས། །སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་པར། །བདག་འཚང་ རྒྱ་བར་མ་གྱུར་ཅིག །ཅེས་འབྱུང་བ་ནི་མཆན་དཀྱུས་ལ་ཤོར་བའོ་ཞེས་སྒ་གདོང་པ་གསུང་ངོ་། །རྒྱུད་དེ་ལས། འཁོར་བ་མཐར་ཐུག་བར་དུ་ནི། །བདག་འཚང་རྒྱ་བར་མ་གྱུར་ཅིག །དེ་ཀུན་བདག་ལ་སྨིན་གྱུར་ཅིག ། 5-1343 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་བ་ཡིས། །འགྲོ་བ་བདེ་ལ་སྤྱོད་པར་ཤོག །ཅེས་སོ། །སྤྱོད་འཇུག་ལས་ཀྱང་འདི་སྐད་གསུངས་ཏེ། བདག་བདེ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཡང་དག་བརྗེ་བར་མ་བྱས་ན། །སངས་རྒྱས་ ཉིད་དུ་མི་འགྲུབ་ཅིང་། །འཁོར་བ་ན་ཡང་བདེ་བ་མེད། །དེ་སྐད་གསུངས་པའང་ལེགས་པར་ཟུངས། །མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་གཞན་ལས་ཀྱང་། །ཆོས་ཀྱི་སྙིང་པོར་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་འདི་གསུངས་ཏེ། གསང་ཆེན་ཐབས་ ལ་མཁས་པའི་མདོ་ལས། འདི་ལྟར་སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བདག་གི་ལུས་ལ་འབབ་པར་གྱུར་ཅིག །སེམས་ཅན་དེ་དག་བདེ་བར་གྱུར་ཅིག ། ཅེས་གསུངས། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། བསམ་གཏན་བདེ་བ་དོར་ནས་ཀྱང་། །མནར་མེད་པར་ཡང་འཇུག་པར་བྱེད། །འདི་ནི་ངོ་མཚར་བསྔགས་འོས་སོ། །འདི་ནི་དམ་པའི་ཚུལ་ལུགས་མཆོག །ཅེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེས་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ཤེས་ནས་སྒོམ་པ་དེ་ནི་མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་ལ། འཚང་མ་རྒྱས་པ་དེའི་བར་དུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཚངས་ པ་དང་བརྒྱ་བྱིན་དང་། འ
【現代漢語翻譯】 此外，請記住《八千頌般若經》中說：『不執持此《般若波羅蜜多》，心…，是被魔加持。』 第二，經文的障礙是：必須修習將自他交換置於第七地以下，因為經文和論典中說，自他交換是佛陀教法的核心。如何說的呢？聖龍樹菩薩本人在《中觀寶鬘論》中這樣說：『愿我之罪成熟于彼等，愿我一切善成熟于彼等。只要任何眾生未得解脫，乃至彼時，縱得無上菩提亦愿住于輪迴。』如果說此語之福德具有形體，則恒河沙數之世界亦不能容納。世尊如是說，此中亦有理。如是等語所攝，眾生界無量，利他之心亦如是。』因此，說得很好。這裡的一些論典中說：『從《勝樂金剛續》中，在眾生未成佛之前，我不要成佛。』噶當巴說，這是註釋中的錯誤。該續中說：『直至輪迴終盡，我不要成佛。愿彼等一切成熟於我。愿菩薩之善，令眾生享樂。』 《入菩薩行論》中也這樣說：『若不以自樂，換彼一切苦，非僅不成佛，輪迴亦無樂。』請好好記住這些話。其他經文和論典中也說，自他交換是佛法的核心。在善巧方便的大秘密經中說：『如是，彼等眾生之痛苦感受，愿皆降臨於我身，愿彼等眾生得安樂。』 《菩提心釋》中說：『捨棄禪定之樂，亦入于無間地獄，此乃稀有應讚歎，此乃聖者之殊勝行儀。』 第三，總結要點：因此，知道並修習自他交換，能迅速圓滿成佛，未成佛之前，能獲得世間的圓滿，如梵天、帝釋天等。
【English Translation】 Furthermore, remember that the 《Eight Thousand Verse Prajnaparamita》 says: 'Not holding this 《Prajnaparamita》, the mind... is blessed by Mara.' Second, the obstacles to the scriptures are: one must practice exchanging self and others below the seventh bhumi, because the scriptures and treatises say that exchanging self and others is the essence of the Buddha's teachings. How is it said? The holy Nagarjuna himself said this in the 《Precious Garland of the Middle Way》: 'May my sins ripen on them, may all my virtues ripen on them. As long as any sentient beings are not liberated, until that time, even if I attain unsurpassed bodhi, may I remain in samsara.' If the merit of saying this had a form, then worlds as numerous as the sands of the Ganges could not contain it. The Bhagavan said this, and there is also reason in this. As summarized by these and other words, the realm of sentient beings is immeasurable, and the desire to benefit them is also the same.' Therefore, it is well said. Some treatises here say: 'From the 《Supreme Vajra Peak Tantra》, until sentient beings attain Buddhahood, may I not attain Buddhahood.' Gadenpa said that this is an error in the commentary. That tantra says: 'Until the end of samsara, may I not attain Buddhahood. May all of them ripen on me. May the virtue of the bodhisattvas lead beings to enjoy happiness.' The 《Bodhicharyavatara》 also says: 'If one does not exchange one's own happiness for the suffering of others, one will not only not attain Buddhahood, but there will also be no happiness in samsara.' Please remember these words well. Other scriptures and treatises also say that exchanging self and others is the essence of the Dharma. In the Great Secret Skillful Means Sutra, it says: 'Thus, may all the painful feelings of those sentient beings descend upon my body, and may those sentient beings be happy.' The 《Commentary on the Mind of Enlightenment》 says: 'Abandoning the bliss of meditation, one also enters the Avici hell, this is rare and worthy of praise, this is the supreme conduct of the holy ones.' Third, summarizing the main points: Therefore, knowing and practicing the exchange of self and others enables one to quickly attain perfect enlightenment, and before attaining Buddhahood, one can obtain the perfections of the world, such as Brahma, Indra, etc.
ཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་མ་དོར་ན། །གོ་འཕང་བླ་མེད་རྙེད་གྱུར་ནས། །ལྷ་དང་མིའི་ལོངས་སྤྱོད་གང་། ། 5-1344 ཚངས་དང་དབང་པོ་དྲག་པོ་དང་། །འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་བས་བསྟེན་དེ་དག །སེམས་ཅན་ཕན་པ་ཙམ་ཞིག་གིས། །མ་དྲངས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་འདིར། །འགའ་ཡང་མེད་ལ་མཚར་ཅི་ཡོད། །དེ་ལྟར་ངེས་པས་གཞན་ དག་གི །དོན་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་གྱིས་དང་། །ཐུབ་པའི་བཀའ་ནི་མི་བསླུ་བས། །འདི་ཡི་ཕན་ཡོན་ཕྱིས་མཐོང་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྔ་དུས་སུ། །ལས་འདི་བྱས་པར་གྱུར་ན་ནི། །སངས་རྒྱས་ཕུན་ སུམ་བདེ་མིན་པ། །གནས་སྐབས་འདི་འདྲར་འགྱུར་མི་སྲིད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །མདོར་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གནས་སྐབས་སུ་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་བསྒོམ་དགོས་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་དེས་ནི་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་འཁོར་ བར་སྐྱེ་རུང་ཞིག་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་ནི་སྤྲུལ་པའི་ཉན་ཐོས་ཡིན་པར་བཤད་ཅིང་། ས་དྲུག་པ་ནས་དམན་པར་ལྡོག་པ་ནི་མི་སྲིད་དོ།། །། ༄། །ཐབས་གཞན་དང་འབྲེལ་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་པར་བསྟན་པ། གཉིས་པ། ཐབས་ གཞན་དང་སྦྲེལ་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་པར་བསྟན་པ་ལ། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་རྐྱང་པས་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་པར་བསྟན། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་བསྔོ་བ་ཟུང་དུ་ སྦྲེལ་བས་ཀྱང་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་པར་བསྟན། དེས་ན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཟུང་དུ་འབྲེལ་དགོས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་གནད་བདག་གཞན་མཉམ་བརྗེ་གཉིས་འཕྱུགས་ན། 5-1345 ཆོས་གཞན་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་དང་། ལྷ་སྒོམ་པ་དང་སྔགས་བཟླ་བ་སོགས་གང་གིས་ཀྱང་འཚང་མི་རྒྱ་སྟེ། བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་ལྟ་བུ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་འཇིག་རྟེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྷ་ སྒོམ་པ་དང་སྔགས་བཟླས་པ་སོགས་ནི་ཕྱི་རོལ་པ་ལ་ཡང་ཡོད་ལ། གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱང་སྒོམ། དེའི་འབྲས་བུ་ལྷག་བཅས་དང་ལྷག་མེད་ཀྱི་ འགོག་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་སྟེ། ཇོ་བོ་རྗེས་མཛད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བལྟ་བའི་གླུ་ལས། སྡུག་བསྔལ་ཉེར་ལེན་ཕུང་པོ་དང་། །ཀུན་འབྱུང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་སོགས། །འགོག་པ་མྱ་ངན་ འདས་པ་གཉིས། །ལམ་ནི་ཕྱོགས་མཐུན་སོ་བདུན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར་དབུ་མ་ཐལ་འགྱུར་བ་ལྟར་ན། ཉན་རང་འཕགས་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་འདོད་ཀྱང་། གཞུང་འདིར་ནི་དབུ་མ་རང་རྒྱུད་ པ་དང་མཐུན་པར་མཛད་དོ། །མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལྟར་ན། རང་རྒྱལ་འཕགས་པ་ལ་གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་བཤད། ཡང་སྐབ
【現代漢語翻譯】 將會出現轉輪聖王等等。正如所說：如果眾生未被完全捨棄，就能獲得無上果位，擁有天人和梵天、自在天、大自在天以及世間守護者的享用。僅僅爲了眾生的利益，如果不是這樣引導，那麼在這個世間，沒有什麼值得驚奇的。因此，要堅定地爲了他人的利益而努力。佛陀的教誨不會欺騙，將來會看到它的利益。如果你們早些時候做了這件事，就不會有不圓滿的佛陀，也不會有這樣的境地。』如是說。總之，在凡夫的階段，必須修習自他交換。因為《入行論》是就因業和煩惱而可能輪迴的眾生而言而說的。舍利子被說是化現的聲聞，從六地退轉是不可能的。 第二，闡述了僅憑與其它方便結合的智慧無法獲得圓滿菩提。闡述了僅憑通達空性的智慧無法獲得圓滿菩提；闡述了即使將通達空性的智慧與迴向結合也無法獲得圓滿菩提；因此，闡述了必須將通達空性的智慧與大乘發心結合起來。第一點是：此外，如果菩提心的關鍵——自他平等和交換——出現偏差，那麼其他的法，如修習空性、觀修本尊、持誦真言等等，都無法成佛。如同禪定的戒律，持戒和世間的禪定，以及觀修本尊和持誦真言等等，外道也有。聲聞也修習人我空性的空性。他們獲得有餘和無餘的滅盡涅槃。正如覺窩杰所著的《觀法界之歌》中所說：『痛苦的近取蘊，以及集諦、業和煩惱等等，滅諦是涅槃，道諦是三十七道品。』如是說。在這裡，按照應成派中觀的觀點，聲聞和緣覺聖者被認為證悟了法無我，但這部論典的觀點與自續派中觀一致。按照《現觀莊嚴論》的觀點，自續派聖者被認為證悟了所取法的法無我。此外，在某些章節中
【English Translation】 There will arise a Chakravartin king and so forth. As it is said: 'If sentient beings are not completely abandoned, then having attained the supreme state, whatever enjoyments of gods and humans, Brahma and Indra, powerful ones, and those who protect the world, if they are not led by merely benefiting sentient beings, then in this world, what is there to marvel at? Therefore, with certainty, engage greatly in the benefit of others. The Buddha's words are not deceptive, and the benefits of this will be seen later. If you had done this work earlier, then there would not be an unfulfilled Buddha, nor would there be such a state.' Thus it is said. In short, in the state of an ordinary being, one must meditate on exchanging self and others. For the Bodhicaryāvatāra is spoken in terms of beings who may be reborn in samsara due to karma and afflictions. Shariputra is said to be a manifested Shravaka, and it is impossible to regress from the sixth bhumi. Second, it is shown that perfect enlightenment is not attained by wisdom combined with other methods. Showing that perfect enlightenment is not attained by wisdom alone that realizes emptiness; showing that perfect enlightenment is not attained even by combining wisdom that realizes emptiness with dedication; therefore, it is shown that wisdom that realizes emptiness must be combined with the generation of great vehicle bodhicitta. The first point is: Furthermore, if the key to bodhicitta—equality and exchange of self and others—is flawed, then other dharmas, such as meditating on emptiness, visualizing deities, reciting mantras, etc., will not lead to Buddhahood. Like the vows of meditation, discipline and worldly samadhi, and visualizing deities and reciting mantras, etc., are also found in non-Buddhists. The Shravakas also meditate on emptiness, the emptiness of the self of persons. They attain the cessation of suffering, the nirvana with remainder and without remainder. As Jowo Je said in the Song of Viewing the Dharmadhatu: 'The aggregates of suffering, and the origin, karma, and afflictions, etc., cessation is nirvana, the path is the thirty-seven factors of enlightenment.' Thus it is said. Here, according to the Prasangika Madhyamaka view, Shravakas and Pratyekabuddhas are considered to have realized the selflessness of phenomena, but this treatise is in accordance with the Svatantrika Madhyamaka view. According to the Abhisamayalankara, Svatantrika Aryas are said to have realized the selflessness of phenomena of what is apprehended. Also, in some chapters
ས་འདིར་གོ་ཊཱིཀ་ལས། ཉན་ཐོས་ལ་ཆོས་ཀྱི་ བདག་འཛིན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་སྤངས་པ་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། རགས་པ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པ་སྤངས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕུང་པོ་རིལ་པོར་འཛིན་པ་སྤངས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། 5-1346 གཉིས་པ། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བསྔོ་བ་དང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བས་ཀྱང་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་པར་བསྟན་པ་ནི། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་རྐྱང་པས་རྫོགས་བྱང་མི་ཐོབ་མོད། རྫོགས་བྱང་དུ་ བསྔོ་བ་དང་སྦྲེལ་བས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་བོ་སྙམ་ན། དེ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་ཐོབ་པར་མི་ནུས་ཏེ། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ནས་གསུངས་པ་བཞིན་དུ་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ ཀྱང་བྱེད་དེ། སོ་སོར་ཐར་པ་བཏོན་པ་ཡི། །དགེ་བ་བདག་གིས་གང་ཐོབ་པ། །དེ་ཡིས་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །ཐུབ་དབང་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་ཤོག །ཅེས་གསུངས་པས་སོ། །ཡང་འདུལ་བ་ལུང་ལས་ ལ་སོགས་པས། ལས་བརྒྱ་པ་སོགས་སུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་མཉམ་པ་སོགས་ཆོས་ཀུན་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་རྣམ་གཞག་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་ དངོས་དང་དངོས་མེད་པ། །མཁྱེན་པས་ཀ་ཏ་ཡ་ན་ཡི། །གདམས་ངག་ལས་ནི་ཡོད་པ་དང་། །མེད་པ་གཉིས་ཀ་དགག་པར་མཛད། །ཅེས་ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ཀྱི་ཀ་ཏ་ཡ་ནའི་གདམས་ངག་ལས་ཆོས་ཐམས་ ཅད་ཡོད་མེད་ཀྱི་མཐའ་དང་བྲལ་བར་ཡང་གསུངས་པས་སོ། །མདོ་འདི་ནི་སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པས་ཉན་རང་འཕགས་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཡང་དྲངས་སོ། ། 5-1347 གཞན་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞུང་ལས་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བ་ཡང་གསུངས་པ་ཡོད་དེ། ཐམས་ཅད་སྒྲོལ་གྱི་སྐྱེས་རབས་ལས། །བདག་གིས་བྲམ་ཟེ་འདོད་པ་ལ། །དགའ་བས་ཤིང་རྟ་འདི་བཏང་བས། ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་བཏང་ནས་ནི། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་ཤོག །ཅེས་དང་། དེ་ལ་སོགས་པ་བསྔོ་བ་མང་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བསྡུས་པ་ནི། བྱམས་པའི་སྟོབས་ཀྱི་སྐྱེས་རབས་ ལས། སྦྱིན་པ་རྒྱ་ཆེར་གྱུར་པ་འདི་ཡིས་ནི། །ཞེས་སོགས་བསྔོ་བ་མང་དུ་གསུངས་སོ། །འོན་ཀྱང་དེ་ཙམ་གྱིས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་ཏེ། ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཁྱད་པར་ཕར་ཕྱིན་ ཐེག་པའི་ལུགས་ཀྱིས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་སྒོམ་པ་དང་། གསང་སྔགས་ཀྱི་དབང་དང་རིམ་པ་གཉིས་ལ་སློབ་པ་ལྟ་བུ་འགའ་ཞིག་མ་གསུངས་ ཤིང་སློབ་མི་ནུས་པས་སོ། །འོ་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ནས་བསྔོ་བ་བཤད་ན། རིན་ཆེན་འཕྲེང་བ་ལས། ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་དེ་ལས་ནི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྨོན་ལམ་དང་། །སྤྱོད་པ་ཡོངས་ བསྔོ་མ་བཤད་དེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་ག་ལ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན།
【現代漢語翻譯】 在此，如果有人說，根據葛札（藏文：གོ་ཊཱིཀ་，梵文：Koṭika，梵文羅馬擬音：Koṭika，漢語字面意思：葛札），聲聞乘沒有絲毫捨棄對法的我執，這是不合理的。因為他們已經捨棄了對粗大現象的真實執著，也捨棄了對蘊的整體執著。 第二，如果有人認為，僅僅通過與證悟空性的智慧相結合的迴向，也不能獲得圓滿菩提，那麼，僅僅證悟空性的智慧本身確實不能獲得圓滿菩提。但是，如果將它與迴向于圓滿菩提相結合，就能成佛，這種想法也是行不通的。正如《別解脫經》中所說，聲聞乘的人也會將善根迴向于圓滿菩提：『受持別解脫律儀者，我所獲得的任何善業，愿一切眾生，都能獲得能仁的果位。』此外，《律藏》等以及《業百法》等中，也闡述了證悟空性、無生、虛空和手掌平等，以及一切法平等性的教義。如經云：『世尊以其智慧，對迦旃延（藏文：ཀ་ཏ་ཡ་ན་，梵文：Kātyāyana，梵文羅馬擬音：Kātyāyana，漢語字面意思：迦旃延）的教誨，否定了有和無兩種極端。』因此，從小部經的迦旃延教誨中，也說明了一切法都遠離有無二邊。這部經也被月稱論師引用，作為聲聞乘和獨覺乘的聖者證悟法無我的論據。 此外，在聲聞乘的論典中，也有將善根迴向于圓滿菩提的說法。例如，《一切施捨本生傳》中說：『我因歡喜而將此車施予婆羅門，愿我捨棄一切事物后，獲得圓滿菩提！』等等，其中講述了許多回向。這裡『等』字所包含的是，《慈力本生傳》中說：『以此廣大布施……』等等，講述了許多回向。然而，僅僅這樣並不能成就圓滿菩提，因為他們沒有講述或修學通達方便的殊勝之處，例如大乘般若波羅蜜多乘中，在無數劫中修持以空性和慈悲為核心的菩提心，以及學習密宗的灌頂和次第等。如果有人問：『如果聲聞乘的教法中講述了迴向，那麼《寶鬘論》中說：『聲聞乘中未曾說，菩薩的發願和行持，如何能成菩薩？』這句話豈不是矛盾了嗎？』
【English Translation】 Here, it is unreasonable to say, according to Koṭika, that the Śrāvakayāna does not abandon even a little bit of the self-grasping of phenomena. This is because they have abandoned the grasping of gross phenomena as true, and they have abandoned the grasping of aggregates as a whole. Second, if someone thinks that perfect enlightenment cannot be attained even by dedicating the wisdom that realizes emptiness, then, indeed, perfect enlightenment cannot be attained by the wisdom that realizes emptiness alone. However, if one thinks that one can attain Buddhahood by combining it with dedication to perfect enlightenment, that is also not possible. As stated in the Prātimokṣa Sūtra, even the Śrāvakas dedicate their roots of virtue to perfect enlightenment: 'Whatever merit I have obtained from upholding the Prātimokṣa, may all beings attain the state of the Sage!' Furthermore, the Vinaya Pitaka and so on, as well as the Karmashataka, etc., also explain the doctrines of realizing emptiness, non-arising, the equality of space and the palm of the hand, and the equality of all phenomena. As it is said: 'The Blessed One, with his knowledge of the real and unreal, refuted both existence and non-existence in the teachings of Kātyāyana.' Therefore, from the teachings of Kātyāyana in the minor scriptures, it is also explained that all phenomena are free from the extremes of existence and non-existence. This sūtra is also cited by Ācārya Chandrakīrti as evidence that the Śrāvakas and Pratyekabuddhas realize the selflessness of phenomena. Furthermore, in the Śrāvakayāna scriptures, there is also the teaching of dedicating roots of virtue to perfect enlightenment. For example, in the Jātaka of Sarvadāna, it says: 'Because I joyfully gave this chariot to the Brahmin who desired it, may I, having given up all things, attain perfect enlightenment!' And so on, there are many dedications mentioned. What is included by the word 'etc.' here is that in the Jātaka of Maitreya's Power, it says: 'By this vast generosity...' and so on, many dedications are mentioned. However, perfect enlightenment cannot be achieved by that alone, because they do not teach or learn the special features of skillful means, such as cultivating the mind of enlightenment with emptiness and compassion as its essence for three countless kalpas according to the Mahāyāna Prajñāpāramitā, and learning the empowerments and stages of tantra. If someone asks: 'If dedication is taught in the Śrāvakayāna teachings, then isn't it contradictory to what is said in the Ratnāvalī: 'The aspiration and conduct of a Bodhisattva are not taught in the Śrāvakayāna, how can one become a Bodhisattva?'
དེ་ནི་མི་འགལ་ཏེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་གསུངས་པའི་བསྔོ་བ་དེ་ནི་ཡན་ལག་བདུན་པའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་བསྔོ་བའི་མིང་ཅན་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ལ། 5-1348 སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་བསྔོ་བ་དེ་ནི་སེམས་ཅན་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་པར་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་སྐབས་འདིར་གོ་ཊཱིཀ་ལས་བསྔོ་བ་ཉན་ཐོས་ རྣམས་ཀྱང་བྱེད་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི། ཐམས་ཅད་སྒྲོལ་གྱི་སྐྱེས་རབས་ལས། །བདག་གིས་བྲམ་ཟེ་འདོད་པ་ལ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ནི་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་བཤད་པ་སྟེ། དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་བྱས་ པའི་བསྔོ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐམས་ཅད་སྒྲོལ་གྱི་སྐྱེས་རབས་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐྱེས་རབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་དེའི་འབྲེལ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ལས་སྟོང་ཉིད་ རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་བསྔོ་བ་དང་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ཙམ་གསུངས་ཀྱང་། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་མ་བསྟན་པས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་ ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ། དེས་ན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཟུང་དུ་སྦྲེལ་དགོས་པར་བསྟན་པ་ནི། རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཕྱིར་ཐབས་ལ་མཁས་པ་བརྩེ་བ་སྙིང་རྗེ་ ཆེན་པོ་དང་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དང་། སྤྲོས་བྲལ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ནི་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ལ། 5-1349 དེ་ཐོབ་པ་ལ་ཤེས་པས་སྲིད་ལ་མི་གནས་ཤིང་། །སྙིང་རྗེས་ཞི་ལ་མི་གནས་དང་། །ཞེས་པའི་ལམ་དེ་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ལྷ་བཙུན་བསམ་ཡས་པའི་ཊཱི་ཀ་ལས། བསྟན་བཅོས་མཛད་ པ་འདིས། སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་དང་མཐུན་པར་ཉན་ཐོས་འཕགས་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་འདི་རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་ མོད། དེ་ལྟ་ན་ཞི་འཚོ་ཡབ་སྲས་དང་། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་དང་། སློབ་དཔོན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་སོགས་རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་མ་ཡིན་པའམ། ཡང་ན་དེ་དག་གིས་ཀྱང་ཉན་ཐོས་འཕགས་པས་ཆོས་ ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་ཁས་ལེན་པར་འགྱུར་རོ།། །། ༄། །ཐབས་ལྟར་སྣང་ལ་ཡང་དག་ཏུ་འཁྲུལ་བ་དགག་པ། གཉིས་པ། ཐབས་ལྟར་སྣང་ལ་ཡང་དག་ཏུ་འཁྲུལ་བ་དགག་པ་ལ། མཚམས་སྦྱར། སྦྱིན་སོགས་ལྟར་སྣང་ངོས་བཟུང་། དད་སོགས་ལྟར་སྣང་ངོས་བཟུང་བ་དང་ གསུམ། དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི་དགོངས་པ་མི་ཤེས་པར་ཆོས་མིན་ལ་ཆོས་ལྟར་བཅོས་པས་བླུན་པོ་འགའ་ཞིག་ངོ་མཚར་སྐྱེད་ཀྱི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བརྟགས་ན་ཁྲེལ་བར་འགྱུར་བ་
【現代漢語翻譯】 這並不矛盾，因為《寶鬘論》（Ratnavali）中所說的迴向，是指七支供中，以迴向之名，發願菩提之心，是殊勝的菩提心。 《別解脫經》（Pratimoksha Sutra）中所說的迴向，僅僅是祈願一切眾生都能獲得圓滿正覺。此外，這裡《釋論》（Gotika）中說，聲聞也做迴向的依據是，《一切施捨本生經》（Sarvadada Jataka）中說：『我于婆羅門所欲。』這是一種無關的解釋，因為這不是聲聞所做的迴向，而且《一切施捨本生經》是菩薩的本生故事。那麼，這有什麼關係呢？即使聲聞的律藏中講了通達空性的智慧、迴向、發願和發菩提心的學處，但由於沒有完整地闡述進入菩提心的學處，因此無法獲得圓滿的菩提。 第三，因此，表明必須將通達空性的智慧和大乘菩提心結合起來，是因為善巧方便、慈悲大愛、大乘菩提心和現證離戲的智慧相結合，才是成佛的主要原因。因為佛是不住涅槃的， 爲了獲得它，必須修持『以智慧不住有，以慈悲不住寂』的道路。這裡拉尊桑耶巴的註釋中說：『這部論著，與聖者月稱（Chandrakirti）一致，必須承認聲聞聖者證悟了法無我，因為這部論著是理自在。』如果這樣，那麼寂護（Shantarakshita）父子、獅子賢（Haribhadra）論師和善護（Gunamati）論師等就不是理自在了嗎？或者他們也承認聲聞聖者證悟了法無我嗎？ 駁斥將相似方便誤認為真實 第二，駁斥將相似方便誤認為真實，分為：連線語、指出相似佈施等、指出相似信心等三個部分。第一部分是：由於不瞭解佛經的密意，將非佛法偽裝成佛法，愚人會感到驚奇，但智者考察後會感到羞愧。
【English Translation】 This is not contradictory, because the dedication mentioned in the Ratnavali is the aspiration of bodhicitta, which is the supreme bodhicitta, under the name of dedication, which is divided by the seven-limb practice. The dedication mentioned in the Pratimoksha Sutra is merely praying that all other sentient beings attain complete enlightenment. Furthermore, here in the Gotika, the evidence that even the Shravakas perform dedication is: 'I desire the Brahmin' from the Sarvadada Jataka. This is an irrelevant explanation, because it is not the dedication made by the Shravakas, and the Sarvadada Jataka is a Jataka of a Bodhisattva. So, what is the connection? Although the Vinaya Pitaka of the Shravakas speaks of the wisdom of realizing emptiness, dedication, aspiration, and the precepts of generating bodhicitta, it does not fully explain the practice of entering bodhicitta, so it cannot attain complete enlightenment. Third, therefore, it is shown that the wisdom of realizing emptiness and the Mahayana bodhicitta must be combined, because skillful means, great love and compassion, Mahayana bodhicitta, and the wisdom of directly realizing freedom from elaboration are the main causes of Buddhahood. Because the Buddha is non-abiding Nirvana, To attain it, one must practice the path of 'wisdom does not abide in existence, and compassion does not abide in peace.' Here, in the commentary of Lhatsun Samyepa, it is said: 'This treatise, in accordance with Acharya Chandrakirti, must acknowledge that the Shravaka Arya realizes the selflessness of phenomena, because this treatise is the Lord of Reasoning.' If so, then were Shantarakshita and his son, Acharya Haribhadra, and Acharya Gunamati not Lords of Reasoning? Or would they also acknowledge that the Shravaka Arya realizes the selflessness of phenomena? Refuting the Mistaking of Seeming Means for the Genuine Second, refuting the mistaking of seeming means for the genuine, is divided into: connecting words, identifying seeming generosity etc., and identifying seeming faith etc. The first part is: Because of not understanding the intent of the Buddha's sutras and tantras, some fools create wonders by fabricating non-Dharma as Dharma, but if examined by the wise, it becomes shameful.
འདི་འདྲ་ཡོད་དེ་ཞེས་མཚམས་སྦྱར་ནས། དེ་དག་གང་ཞེ་ན། གཉིས་པ། སྦྱིན་སོགས་ལྟར་སྣང་ངོས་བཟུང་བ་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོ། སྦྱིན་པ་ལྟར་སྣང་ནི། བག་མེད་པའི་ཆང་དང་སྲོག་ལ་གནོད་པའི་དུག་དང་མཚོན་ཆ་དང་། 5-1350 གཞན་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྐུ་འཕྲོག་ལ་སོགས་པས་སྟེར་བ་དང་། གསོད་པའི་སར་ཕྱུགས་སོགས་སྟེར་བ་དང་། མཆོག་རབ་བྱུང་གི་ནོར་ནི་མཆོག་མ་ཡིན་པ་ཁྱིམ་པ་ལ་སྟེར་བ་སོགས་ཆོས་ཅན། མ་དག་ པའི་སྦྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། དྲང་སྲོང་རྒྱས་པས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་བཀག་པའི་སྦྱིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དྲང་སྲོང་རྒྱས་པའི་མདོ་ལས་མ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་གསུངས་པ་ཐུབ་པ་དགོངས་ གསལ་དུ་ཚིགས་བཅད་དུ་བསྡེབས་པ་ནི། ལོག་ལྟས་མ་དད་ཕན་བཏགས་ལེན། །མེ་ཆུ་རྒྱལ་སྟེར་འཇིགས་ཕྱིར་སྟེར། །དུག་མཚོན་བསད་ཤ་བག་མེད་ཆང་། །བསྡུ་ཕྱིར་བསྟོད་ཕྱིར་རོལ་མོ་མཁན། །སྐར་མཁན་གཞན་ནོར་ མཛའ་ལ་སྟེར། །གཞན་གྱི་འབྲུ་སྙོད་བཟོ་བོ་དང་། །ནད་ཕྱིར་སྨན་པ་བཅོས་ནས་སྟེར། །རྣམ་སྨིན་རང་ཉིད་ལང་ཚོར་རྒས། །ན་དང་འཆི་ཚེ་བསྐུལ་ནས་མཆོད། །ཡུལ་གཞན་གྲགས་ཕྱིར་མདོ་བསྟན་ཕྱིར། །བུད་མེད་ ཕྱིར་སྟེར་བུད་མེད་ཕྱིར། །ཕྱི་མར་རྙེད་ཕྱིར་དམན་པ་རྣམས། །བོར་ནས་ཕྱུག་པོ་རྣམས་ལ་སྟེར། །མ་དག་སྦྱིན་པ་སུམ་ཅུ་གཉིས། །རྒྱས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་ཕྱིར་སྤང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་ ལྟར་སྣང་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ནི་སྡོམ་པ་སྟེ། སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྡོམ་པར་འཆོས་པ་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་བར་དུ་ལེན་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཉན་ཐོས་སུ་འཆོས་པ་སྟེ། 5-1351 ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་ལེན་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་མ་དག་པ་ཡིན་ཞིང་། དེར་མ་ཟད་རང་ཉིད་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་ན་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དེ་ཁོ་ནས་གྲོལ་བར་ལྟ་བས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། གཞན་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ལ་ཁྱད་གསོད་བྱེད་པ་ནི་མ་དག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པ་སྡུད་པ་ལས། སེམས་ཅན་འདི་དག་ཁྲིམས་ལྡན་འདི་དག་ཁྲིམས་འཆལ་ཞེས། །སྣ་ཚོགས་འདུ་ཤེས་ཞུགས་པ་ ཤིན་ཏུ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ། བཟོད་པ་ལྟར་སྣང་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་བླ་མ་ལ་གནོད་ཅིང་བསྟན་པ་འཇིག་པ་ལ་ཁྲོས་ན་བཟློག་པར་ནུས་བཞིན་ དུ་བཟོད་པ་སྒོམ་ན་མ་དག་པ་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་གནོད་བྱེད་ལ། །བཟོད་པ་བསྒོམ་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། བཞི་པ། བརྩོན་འགྲུས་ལྟར་སྣང་ནི། །ལོག་པའི་ཆོས་ལ་དགའ་བ་ དང་། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ནོར་བ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ་སྤྲོ་བ་ཆེན་པོ་བྱེད་ན་ཡང་མ་དག་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡིན་ཏེ། བྱ་བ་ངན་ཞེན་གྱི་ལེ་ལོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། སླ
【現代漢語翻譯】 通過介紹『有這樣的情況』來引出話題。那麼，這些情況是什麼呢？第二部分，類似於佈施等的表面現象，可以歸納為六種。第一種，表面上的佈施是：佈施不加節制的酒、危害生命的毒藥、武器，以及偷盜搶劫他人的財物等；在屠宰場佈施牲畜等；將最殊勝的出家人的財物佈施給非出家人的在家人等，這些都屬於不純凈的佈施，因為在《德增長者請問經》中，這些是被禁止的佈施。在《德增長者經》中，提到了三十二種不凈佈施，佛陀爲了讓大家更容易理解，將它們總結為偈頌：以邪見、不信、圖報施，火、水、國王施恐怖，毒、器、殺、肉、無節酒，為聚、為贊、樂人施，星算、他財、友愛施，他糧、工巧、醫病施，異熟、自身、盛年老，病死催促而供施，異地揚名、顯經施，為女施、為女故施，來世得利施下劣，捨棄貧窮施富者，三十二種不凈施，增長經說故當舍。第二種，表面上的持戒是：聲聞乘的戒律，將別解脫戒偽裝成大乘戒，並在未成佛之前受持；同樣，將大乘菩提心戒偽裝成聲聞戒，並終身受持，這些都是不純凈的持戒。不僅如此，即使自己持戒，卻認為僅僅依靠持戒就能解脫，並執著於此，或者輕視毀犯戒律的人，這些都是不純凈的持戒。如《聖集經》所說：『眾生此等持戒，此等毀戒者，種種想念入者，極度毀戒律。』第三種，表面上的忍辱是：對於損害三寶（佛、法、僧）和具有法相的上師，以及破壞佛法的人，明明有能力制止卻修忍辱，這是不純凈的忍辱。因為經中說：『于損三寶者，不應修忍辱。』第四種，表面上的精進是：對於邪法心生歡喜，或者在聞、思、修三方面出現偏差時，仍然精進努力，這仍然是不純凈的精進，因為這是對惡行的執著。正如經中所說：
【English Translation】 This is introduced by saying 'There are such situations.' So, what are these situations? The second part, superficial phenomena such as giving, can be summarized into six types. The first type, apparent giving, is: giving unrestrained alcohol, life-threatening poisons, weapons, and stealing or robbing others' possessions; giving livestock, etc., to slaughterhouses; giving the most precious possessions of renunciants to non-renunciant householders, etc. These are all impure giving because they are prohibited giving in the Sutra Requested by Drangsong Gye. In the Drangsong Gye Sutra, thirty-two impure givings are mentioned, which the Buddha summarized into verses for easier understanding: Giving with wrong views, disbelief, expecting returns, giving fire, water, to kings, giving out of fear, poison, weapons, killing, meat, unrestrained alcohol, giving for gathering, for praise, to musicians, giving to astrologers, others' wealth, out of friendship, giving others' grains, crafts, giving medicine after treating illness, giving for ripening karma, for oneself, for youth and old age, offering by urging sickness and death, giving to spread fame in other lands, to show the Sutras, giving for women, giving for the sake of women, giving to inferior people to gain benefits in the next life, abandoning the poor and giving to the rich, these thirty-two impure givings, as said in the Gye Sutra, should be abandoned. The second type, apparent discipline, is: the discipline of the Hearers, disguising the Pratimoksha vows as Mahayana vows and taking them until enlightenment; similarly, disguising the Mahayana Bodhicitta vows as Hearer vows and taking them for life, these are impure disciplines. Moreover, even if one keeps discipline oneself, but believes that liberation can be achieved solely through discipline and clings to it, or despises those who break discipline, these are impure disciplines. As the Holy Collection Sutra says: 'Beings, these are disciplined, these are breakers of discipline, those who enter into various thoughts, are extremely breakers of discipline.' The third type, apparent patience, is: if one is angry at those who harm the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha) and qualified Lamas, and those who destroy the Dharma, and cultivates patience while being able to stop them, this is impure patience. Because it is said in the Sutra: 'One should not cultivate patience towards those who harm the Three Jewels.' The fourth type, apparent diligence, is: if one rejoices in wrong teachings, or if there are errors in listening, thinking, and meditating, and one still exerts great effort, this is still impure diligence, because it is attachment to evil deeds. As it is said in the Sutra:
ོབ་ དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། ལེ་ལོ་གང་ཞེ་ན། ཕྱི་རོལ་པ་རྣམས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། །ལྔ་པ། བསམ་གཏན་ལྟར་སྣང་ནི། ཐབས་ལ་མི་མཁས་པའི་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་པ་འདི་ནི་ཉེས་དམིགས་ཆེ་སྟེ། 5-1352 རིན་ཆེན་འཕྲེང་བ་ལས། ཆོས་འདི་ལོག་པར་ཤེས་གྱུར་ན། །མི་མཁས་རྣམས་ནི་ཆུད་ཀྱང་འཛའ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཚང་རྒྱ་བའི་གནད་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་སོགས་འཕྱུགས་པའི་རླུང་དང་གཏུམ་མོ་ལ་ སོགས་པའི་ཐབས་ལམ་དང་། ཡང་སོགས་པས་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ལྟ་བུ་རྣམ་རྟོག་མངོན་འགྱུར་འགའ་ཞིག་འཇིལ་བ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕྲ་མོ་སྐྱེད་པའི་ཐབས་ལ་མཆོག་ཏུ་བཟུང་ནས་དད་པ་ཆེན་པོས་ སྒོམ་ན་ཡང་མ་དག་པའི་སྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ། ཡང་དག་པའི་དོན་མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་མི་སྐྱེ་བའི་སྒོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དགེ་སློང་ཐོས་པ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ། ཤེས་རབ་ ལྟར་སྣང་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་དང་མི་མཐུན་པའི་འཆད་པ་དང་རྩོམ་པ་དང་རྩོད་པ་ལ་མཁས་པར་འགྱུར་ཞིང་། བཟོ་དང་གསོ་བ་དང་སྙན་ངག་དང་སྡེབ་སྦྱོར་ལ་སོགས་པའི་བྱ་བ་ཐམས་ ཅད་ཤེས་པར་གྱུར་ཀྱང་མ་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ཏེ། ཐར་པའི་ལམ་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཤེས་རབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཤེད་བུ་སེར་སྐྱའི་ཤེས་རབ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ། དད་སོགས་ལྟར་ངོས་ བཟུང་བ་ལ་ལྔ་ཡོད་པ་ལས། དང་པོ་དད་པ་ལྟར་སྣང་ནི། མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡན་པའི་བླ་མ་ངན་པ་ལ་དད་པ་དང་། ཆོས་ལུགས་ངན་པ་ལ་མོས་པ་དང་། སྒོམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ངན་པ་ལ་དགའ་ཞིང་འདོད་པ་ནི་མ་དག་པའི་དད་པ་ཡིན་ཏེ། 5-1353 དད་པར་མི་འོས་པ་ལ་དད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ། སྙིང་རྗེ་ལྟར་སྣང་ནི། ནད་པ་དགའ་བའི་ཁ་ཟས་དེ་ལ་མི་འཕྲོད་པ་ཚ་ནད་ཅན་ལ་ཆང་སྟེར་བ་ལྟ་བུ་དང་། ངན་པར་སྤྱོད་ པ་སྟེ་སྡིག་པ་ཆེན་པོ་བྱེད་པ་ལ་ནུས་པ་ཡོད་བཞིན་དུ་ཚར་མི་གཅོད་པ་དང་། དབང་བསྐུར་ཐོབ་པ་མེད་པས་འདིའི་ཆོས་ཟབ་མོ་མི་ཐོབ་པས་སྙིང་རྗེ་ཟེར་ནས་གསང་སྔགས་ཟབ་མོ་ སྟོན་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྣོད་མ་ཡིན་པའི་གང་ཟག་བློ་དམན་པ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་འཆད་པ་དང་། སོགས་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་ཉེ་དུ་ལ་སྟེར་བ་ལྟ་བུ་ནི་ སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་བྱེད་ན་ཡང་མ་དག་པའི་སྙིང་རྗེ་ཡིན་ཏེ། དེས་འཕྲལ་ལ་ཕན་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་ཕྱི་ནས་གང་ཟག་དེ་ལ་གནོད་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་བས་སོ། །གསུམ་པ། བྱམས་པ་ལྟར་ སྣང་ནི། བསྟན་པ་དང་སེམས་ཅན་ལ་འཚེ་བར་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བོ་གདུག་པ་ཅན་ལ་བྱམས་པ་དང་། བུ་དང་སློབ་མ་བྱ་བ་མིན་པ་བྱེད་པ་ལས་ཐབས་ཀྱིས་མི་འཆོས་པ་དང་། སྒོམ་ན་ བདུད་ལ་གནོད་ཟེར་ནས་སྲུང་བའི་འཁོར་ལོ་མི་སྒོམ་པ་དང་། བགེགས་ལ་གནོད་ཟེར་ནས་ཁྲོ་བོའི་བཟླས་པ་འགོག་པ་དང་། སོགས་པས་དྲག་པོའི་འཕྲ
【現代漢語翻譯】 大師友堅說：『什麼是懶惰呢？就是外道徒的精進。』因此，第五，相似的禪定是：不善巧方便的空性禪修，這是極大的過患。 《寶鬘論》中說：『如果錯誤地理解此法，不善巧的人們即使努力也是徒勞。』因此，成就的關鍵在於空性、慈悲等，以及拙火等方便道。『又等』指像白法唯一，壓制一些顯現的分別念，以及執著于生起微細三摩地的方法，即使以極大的信心修持，也是不正確的禪修，因為這是一種不會生起證悟真實義智慧的禪修。例如，就像沒有聞法的比丘一樣。第六，相似的智慧是：擅長於不符合佛陀教言的講解、寫作和辯論，並且精通工巧、醫術、詩歌和韻律等一切行為，但這也是不正確的智慧，因為這是一種不會轉為解脫道的智慧。例如，就像石榴樹的智慧一樣。第二，對相似的信等進行辨識有五種，第一，相似的信心是：對不具功德的惡劣上師生起信心，對惡劣的宗教產生喜愛，以及喜歡和渴望惡劣的禪修三摩地，這是不正確的信心， 因為是對不值得信任的對象產生信任。第二，相似的慈悲是：像給病人提供他們喜歡的但不適合的食物，像給熱病患者提供酒一樣；對於行為惡劣、作大惡的人，明明有能力卻不去懲罰；沒有獲得灌頂，卻說『因為我慈悲，不忍心讓你得不到這個甚深之法』，而向其展示甚深密咒；以及向不是大乘根器的愚鈍之人宣講大乘佛法；『又等』指像把三寶的財物給予親屬等，雖然這是出於慈悲心，但也是不正確的慈悲，因為這看起來似乎暫時有益，但實際上會對那個人造成極大的傷害。第三，相似的慈愛是：對危害佛法和眾生的殘暴之人產生慈愛；對於不做正事的子女和弟子，不用善巧的方法進行糾正；修法時說『惡魔會來加害』，而不修保護輪；說『邪魔會來加害』，而阻止忿怒尊的唸誦；『又等』指使用猛烈的誅法等。
【English Translation】 The master Dignāga said, 'What is laziness? It is the diligence of the outsiders.' Therefore, fifth, apparent meditation is: the meditation on emptiness without skillful means is a great fault. The Ratnavali says, 'If this Dharma is understood wrongly, the unskilled will only exhaust themselves even if they strive.' Therefore, the key to enlightenment is emptiness, compassion, etc., and skillful means such as inner heat. 'And so on' refers to things like the single white essence, suppressing some manifest conceptualizations, and clinging to methods of generating subtle samadhi, even if one meditates with great faith, it is still an impure meditation, because it is a meditation that does not generate the wisdom that sees the true meaning. For example, like a monk without learning. Sixth, apparent wisdom is: being skilled in explanations, writings, and debates that do not conform to the Buddha's teachings, and being proficient in all activities such as crafts, medicine, poetry, and prosody, but this is also impure wisdom, because it is a wisdom that does not turn into the path of liberation. For example, like the wisdom of a pomegranate tree. Second, there are five ways to identify apparent faith and so on. First, apparent faith is: having faith in bad lamas who do not have the qualities, liking bad religions, and liking and desiring bad meditation samadhi, this is impure faith, because it is having faith in something that is not worthy of trust. Second, apparent compassion is: like giving a sick person food that they like but is not suitable, like giving alcohol to someone with a fever; not punishing someone who is acting badly and committing great evils, even though you have the power to do so; saying 'Because I am compassionate, I cannot bear to let you not receive this profound Dharma' without having received empowerment, and showing them profound secret mantras; and teaching the Great Vehicle Dharma to someone who is not a vessel for the Great Vehicle and is of low intelligence; 'And so on' refers to things like giving the property of the Three Jewels to relatives, etc., although this is done out of compassion, it is still impure compassion, because it seems to be beneficial in the short term, but in reality it will cause great harm to that person. Third, apparent love is: having love for cruel people who harm the Dharma and sentient beings; not correcting children and disciples who are not doing the right things with skillful means; saying 'Demons will harm us' when meditating, and not meditating on the protective wheel; saying 'Obstacles will harm us' and stopping the recitation of wrathful deities; 'And so on' refers to using fierce methods of subjugation, etc.
ིན་ལས་འགོག་པ་སོགས་བྱམས་པའི་དབང་གིས་བྱེད་ན་ཡང་མ་དག་པའི་བྱམས་པ་ཡིན་ཏེ། 5-1354 རྒྱུད་སྡེ་ཀུན་དང་འགལ་བའི་བྱམས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །ཇི་ལྟར་འགལ་ཞེ་ན། གདུག་ལ་བྱམས་པར་མི་བྱ་ཞིང་། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། བརྟག་པ་གཉིས་པ་ལས། རྡོ་རྗེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ནི་ར་ བ་དང་། །གུར་བཅིང་བ་ཡང་རྣམ་པར་བསྒོམ་པ་ཉིད། །ཅེས་དང་། ཡང་གསང་བ་འདུས་པ་ལས། ཞེ་སྡང་རྡོ་རྗེའི་ཏིང་འཛིན་གྱིས། །གནས་བསྲུང་བ་ནི་བརྩམ་པར་བྱ། །ཞེས་པས་སྲུང་འཁོར་སྒོམ་དགོས་པར་ བཤད་པ་དང་། ཡང་རྒྱུད་ལས་གལ་ཏེ་ཆར་མི་འབབ་ན་དེའི་ཚེ་སྔགས་འདི་བཟློག་ལ་བཟླས་ཏེ་ཆར་དབབ་བོ། །གལ་ཏེ་མི་འབབ་ན་དེའི་ཚེ་མགོ་བོ་ཨརྫ་ཀའི་དོག་པ་བཞིན་དུ་འགས་སོ། ། ཞེས་དང་། རྡོ་རྗེ་རྣམ་འཇོམས་ལས། རྡོ་རྗེ་ཁྲོ་བོ་ལས་བྱུང་བ། །ཞེས་དང་། གདོན་ཐམས་ཅད་བརླག་པར་བྱེད་པ། ཞེས་པས་ཁྲོ་བོའི་བཟླས་པ་དགོས་པར་བསྟན་པ་དང་། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པ་ལས་ ཀྱང་། རྐྱེན་དུ་འཚམས་པར་ཚར་མི་གཅོད། །ཅེས་པས་གདུག་པ་ཅན་ཚར་གཅོད་དགོས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ། ཐབས་ལམ་ལྟར་སྣང་ནི། མདོ་རྒྱུད་ཀུན་ལས་མ་གསུངས་པས་ལུང་དང་མི་མཐུན་ཞིང་། རིགས་པས་སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པའི་ལྟེ་བའི་འོག་ཏུ་མེ་མཐེ་བོང་ཙམ་བསྒོམས་པས་དྲོད་དང་བདེ་བ་ཅུང་ཟད་སྐྱེ་བ་དང་། མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལྟར་སྣང་དང་མངོན་ཤེས་ཅུང་ཟད་སྐྱེ་བ་སོགས་ནད་གདོན་ཅུང་ཟད་སེལ་བ་དག 5-1355 བླུན་པོ་དགའ་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་ན་ཡང་མ་དག་པའི་ཐབས་ལམ་ཡིན་ཏེ། མུ་སྟེགས་བྱེད་ལའང་ཡོད་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཐབས་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལྔ་པ། སྨོན་ལམ་ལྟར་སྣང་ངོས་བཟུང་ བ་ནི། བདག་ལྟའི་རྩ་བ་དངོས་པོར་འཛིན་པ་མ་ཆོད་ཅིང་། འཁོར་བའི་བདེ་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་གཉིས་ལ་སྨོན་པ་ཅན་དགེ་བ་ལ་ནི་ངོ་མཚར་དུ་ལྟ་བ་སྟེ་ རློམ་ནས་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཅན་དེས། ཆོས་ཀུན་སྤྲོས་བྲལ་དུ་མ་ཤེས་པས་ཆོས་དབྱིངས་ཡོད་དགེར་བཟུང་ནས་དགེ་བའི་རྩ་བ་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་བསྔོ་ན་ཡང་མ་དག་པའི་སྨོན་ལམ་ཡིན་ཏེ། ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་མི་འགྱུར་བའི་སྨོན་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་ལ་སོགས་པ་མཐའ་ཡས་པ་དགེ་བ་བྱེད་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་མ་དག་པ་རུ་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ གི་གནད་འཕྱུགས་པའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ། གསུང་རབ་དང་མཐུན་པའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཡིན་པར་བསྟན་པས་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། དེ་དག་གི་དོན་མདོར་བསྡུ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་དང་མཐུན་པའི་དོན་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་བསམ་པ་དག་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་འདོད་ཀྱིས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། 5-1356 ཚ
【現代漢語翻譯】 即使因為慈愛的緣故而進行防護等行為，也是不純正的慈愛，因為這與所有的續部相違背。如何相違背呢？因為經中說：『不應對惡人慈愛。』並且在《觀察二品》中說：『金剛自身即是柵欄，帳篷的束縛也是如是觀想。』又在《密集金剛》中說：『以忿怒金剛的等持，應當開始守護處所。』因此需要修持守護輪。此外，在續部中說：『如果天不下雨，那時就念誦這個咒語，唸誦后便可降雨。如果仍然不下雨，那時頭就會像阿札嘎的頭一樣裂開。』在《金剛摧壞》中說：『由金剛忿怒所生，能摧毀一切邪魔。』因此需要忿怒尊的唸誦。在《二十誓言》中也說：『不應中斷順境中的懲罰。』因此，必須懲罰惡人。 第四，看似方便道：由於所有的經和續部中都沒有提到，因此與教證不符，並且無法通過理證來成立。觀想臍下如拇指大小的火，會產生少許暖樂和少許看似無分別的智慧和少許神通等，能消除少許疾病和邪魔。雖然能讓愚人感到高興，但也是不純正的方便道，因為這是外道也有的，沒有差別的方便道。 第五，看似發願：沒有斷除我執的根本——對實物的執著，對輪迴的安樂和涅槃的安樂兩者都希求的人，對善行感到驚奇，傲慢地執著于相，因為不瞭解諸法皆是離戲，所以將法界執著為實有，並將善根迴向于佛果，這也是不純正的發願，因為這是不會成為成佛之因的發願。要知道，這些等等無量無邊的看似行善的行為，實際上是不純正的，因為這是錯解了佛陀教言的善行。 第三，通過展示與經文一致的聞思修是佛陀的教法來總結：簡而言之，如果以與佛陀的經文一致的聞思修，以清凈的發心，即想要獲得佛果的心來修持，要知道這就是佛陀的教法。正如世親論師所說：
【English Translation】 Even if one engages in protection etc. out of love, it is still impure love, because it contradicts all the Tantras. How does it contradict? Because it is said: 'One should not have love for the wicked.' And in the 'Second Examination' it says: 'The Vajra itself is the fence, and the binding of the tent is also to be contemplated.' Also, in the Guhyasamaja it says: 'With the Samadhi of Wrathful Vajra, one should begin to protect the place.' Therefore, it is taught that one must meditate on the protection wheel. Furthermore, in the Tantra it says: 'If it does not rain, then recite this mantra, and having recited it, cause the rain to fall. If it still does not rain, then the head will split open like the head of an Arjaka.' And in the Vajravidāraṇa it says: 'Born from the Wrathful Vajra, destroying all demons.' Therefore, it is shown that the recitation of the Wrathful One is necessary. And in the 'Twenty Vows' it also says: 'One should not interrupt the punishment in favorable circumstances.' Therefore, it is said that one must punish the wicked. Fourth, seemingly skillful means: Since it is not mentioned in all the Sutras and Tantras, it is inconsistent with the scriptures, and it is not possible to prove it with reasoning. Meditating on a fire the size of a thumb below the navel produces a little warmth and pleasure, and a little seemingly non-conceptual wisdom and a little clairvoyance, etc., which alleviate a little disease and evil. Although it makes fools happy, it is still an impure skillful means, because it is a skillful means that even non-Buddhists have, and there is no difference. Fifth, seemingly aspiration: Without cutting off the root of self-grasping, the grasping of things as real, and with a desire for both the happiness of samsara and the happiness of nirvana, one who is amazed by virtue, and arrogantly grasps at characteristics, because he does not understand that all dharmas are free from elaboration, he grasps the Dharmadhatu as existent and virtuous, and dedicates the root of virtue to Buddhahood itself, this is still an impure aspiration, because it is an aspiration that will not become the cause of Buddhahood. Know that these endless seemingly virtuous actions are actually impure, because they are virtuous actions that have missed the point of the Buddha's teachings. Third, concluding by showing that the hearing, contemplation, and meditation that are in accordance with the scriptures are the teachings of the Buddha: To summarize the meaning of these, if one practices the hearing, contemplation, and meditation that are in accordance with the Buddha's scriptures, with a pure intention, that is, with the mind of wanting to attain Buddhahood, know that this is the teaching of the Buddha. As Master Vasubandhu said:
ུལ་གནས་ཐོས་དང་བསམ་ལྡན་པས། །སྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། གཞི་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་གནས་ནས། ཀློག་པ་ཐོས་བསམ་གྱི་འཁོར་ལོ་ཚུལ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབས་པས་ ལུང་གི་བསྟན་པ་རྒྱས་པར་བྱེད་ལ། སྒྲུབ་པ་བསམ་གཏན་གྱི་འཁོར་ལོ་ཚུལ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབས་པས་རྟོགས་པའི་བསྟན་པ་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཞེས་བྱ་ བའི་རྣམ་བཤད་བསྟན་པའི་སྒྲོན་མེ་ལས། བྱང་སེམས་སྡོམ་པའི་སྐབས་ཏེ་ལེའུ་གཉིས་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་རྫོགས་སོ།། །།མངྒ་ལཾ།། །།
【現代漢語翻譯】 如經中所說：『住于正法聞思者，應勤精進修禪定。』 因此，立足於清凈戒律之基礎上，如理如實地進行讀誦、聽聞、思維，便能弘揚經教之法；如理如實地進行實修、禪定，便能弘揚證悟之法。爲了這個目的（而努力）。 《三律儀差別論釋·教義明燈》中，菩薩戒品，即第二品之釋義圓滿。 吉祥圓滿！
【English Translation】 As it is said: 'Those who dwell in the Dharma with learning and thought, should diligently apply themselves to meditation.' Therefore, by establishing oneself upon the foundation of pure morality, and by properly engaging in the cycles of reading, hearing, and contemplation, one expands the teaching of scripture; and by properly engaging in the cycles of practice and meditation, one expands the teaching of realization. It is for this purpose (that we strive). From 'A Lamp Illuminating the Teachings, A Commentary on the Differentiation of the Three Vows,' the chapter on the Bodhisattva Vows, that is, the explanation of the second chapter, is complete. May there be auspiciousness!