rigral04_教法莊嚴之花.g2.0f

利佩若吉教言集RR4བསྟན་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 1-63 ༄༅། །བསྟན་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །སྟོན་པ་བཤད་པ། ༄༅། །བསྟན་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ཨོཾ་སྭསྟི། །ཀུན་མཁྱེན་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་སྟོན་པ་དང་། །བླ་མའི་ཞབས་ཀྱི་པདྨ་ལ་བཏུད་དེ། །སྟོན་དང་བསྟན་པ་དེ་གཉིས་ཇི་སྲིད་དུ། ། གནས་པ་དེ་གསུམ་འདིར་ནི་བཤད་པར་བྱ། །འདིར་བསྟན་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ལ། སྟོན་པ། བསྟན་པ། དེ་གཉིས་གནས་པའི་ཚད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་ནི་དང་པོར་བྱང་ ཆུབ་མཆོག་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་པ་ནི། མདོ་སྡེ་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་ལྟར་ན། སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཆེན་པོ་ལ། རྫ་མཁན་གྱི་ཁྱེའུ་སྣང་བྱེད་དུ་གྱུར་པ་ན་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ལ། མདོ་སྡེ་སྙིང་ རྗེ་པད་དཀར་ལྟར་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རིན་ཆེན་སྙིང་པོ་ལ། །སྟོན་པ་འདི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་རྩིབས་ཀྱི་མུ་ཁྱུད་ཀྱི་བློན་པོ་བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་དུ་གྱུར་པ་ན་བསྐྱེད་ པ་ཡིན་ཞིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལྟར་ན། རྒྱལ་པོའི་བུ་གཞོན་ནུ་བརྩོན་འགྲུས་སྤྱོད་དུ་གྱུར་པ་ན་སངས་རྒྱས་འོད་འཕྲོའི་ཕུང་པོ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གྲངས་མེད་གསུམ་ དུ་ཚོགས་བསགས་པའི་ཚུལ་ནི། གྲངས་མེད་དང་པོ་ལ་སངས་རྒྱས་བདུན་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་། གཉིས་པ་ལ་བདུན་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་། གསུམ་པ་ལ་བདུན་ཁྲི་བདུན་སྟོང་བསྙེན་བཀུར་ཏོ། །དེ་ནི་དང་པོ་དང་ཐ་མ་ནི་མཛོད་ལས། 1-64 རྣམ་གཟིགས་མར་མེ་རིན་ཆེན་གཙུག །གྲངས་མེད་གསུམ་གྱི་ཐ་མར་བྱུང་། །དང་པོ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་སྟེ། གྲངས་མེད་དང་པོའི་ཐ་མ་ལ་སངས་རྒྱས་རིན་ཆེན་གཙུག་ཏོར། གཉིས་པའི་ཐ་མར་ མར་མེ་མཛད། གསུམ་པའི་ཐ་མར་རྣམ་གཟིགས། ཐམས་ཅད་ཀྱི་དང་པོར་ཤཱཀྱ་ཐུབ་ཅེས་པའི་དོན་ཏོ། །ཡང་ན་དེས་སངས་རྒྱས་བསྟེན་པའི་ཐ་མ་ནི་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ལ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བླ་ མར་གྱུར་པ་ནས་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུངས་བསྟེན་ཏོ། །གསུམ་པ་དེ་སངས་རྒྱས་ཚུལ་ཡང་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་ལྟར་ན། གྲངས་མེད་དང་པོ་ལ་ས་དང་པོ་མན་ཆད། གཉིས་པ་ལ་ས་བདུན། གསུམ་པ་ ལ་ས་བཅུ་པ་མན་ཆད་དང་། ས་བཅུ་པའི་རྟེན་ལ་འོག་མིན་གྱི་གནས་སུ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུར་སངས་རྒྱས་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྤྲུལ་པ་བསྟན་པར་འདོད་དེ། སློབ་ དཔོན་ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲགས་པའི་འཆི་བ་བསླུ་བ་ལས། དཔལ་ལྡན་སྟུག་པོ་བཀོད་པ་ཉིད་དུ་དོན་དམ་ཐུགས་ཆུད་ནས། །དགའ་ལྡན་སྐྱེ་བོའི་དོན་མཛད་ཕྱིར་ན་དམ་པ་ཏོག་དཀར་གྱུར། །དེ་ནས་ འདིར་ནི་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་ཤཱཀྱའི་ཏོག་གྱུར་གང་། །འཆི་བདག་ལས་རྒྱལ་སྒྱུ་མ་ཀུན་སྟོན་དེ་ནི་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག །ཅེས་བཤད

【現代漢語翻譯】利佩若吉教言集——名為《教法之飾花》 1-63 ༄༅། །《教法之飾花》 ༄། །導師之說 ༄༅། །《教法之飾花》。嗡索斯地！頂禮一切智者、眾生導師，以及上師之蓮足。導師與教法，乃至彼二存在之時，此三者在此宣說。此處，《教法之飾花》中，將宣說導師、教法，以及彼二存在之期限。首先，我等之導師，最初發起殊勝菩提心，如《賢劫經》所載，釋迦牟尼佛于陶師之子光明（藏文：སྣང་བྱེད།，意為「顯現者」）時發心。如《悲華經》所載，于如來寶藏（藏文：རིན་ཆེན་སྙིང་པོ།）前，導師化為轉輪聖王輪緣之大臣婆羅門海塵（藏文：རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ།）時發心。如《菩薩藏經》所載，於國王之子青年精進（藏文：བརྩོན་འགྲུས་སྤྱོད།）時，對光明熾盛佛（藏文：འོད་འཕྲོའི་ཕུང་པོ།）發菩提心。其次，於三大阿僧祇劫積聚資糧之方式：第一阿僧祇劫，供養七萬五千佛；第二阿僧祇劫，供養七萬六千佛；第三阿僧祇劫，供養七萬七千佛。此乃最初與最後，如《俱舍論》所云： 1-64 『毗婆尸佛、燃燈佛、寶髻佛，於三大阿僧祇劫之末出現，最初為釋迦牟尼佛。』意即，第一阿僧祇劫之末為寶髻佛，第二阿僧祇劫之末為燃燈佛，第三阿僧祇劫之末為毗婆尸佛，一切之初為釋迦牟尼佛。又，彼等供養佛之最後，為此賢劫，從婆羅門童子成為上師起，供養燃燈佛。再次，彼等成佛之方式，如大乘所載：第一阿僧祇劫，證得初地以下；第二阿僧祇劫，證得七地；第三阿僧祇劫，證得十地以下。於十地之所依，在色究竟天之處，以圓滿報身成佛，于贍部洲示現十二事業。導師語自在稱（藏文：ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲགས་པ།）之《欺惑死主》中雲：『于吉祥密集嚴飾剎土中，證悟真實義，為兜率天眾生之利益，化為勝妙白幢（藏文：དམ་པ་ཏོག་དཀར།）。之後，為利益此處之眾生，化為釋迦族之勝幢者，戰勝死主，示現一切幻化，愿彼成勝者！』

【English Translation】 The Collection of Teachings by Lipe Rogyi - Named 'A Flower Ornament for the Doctrine' 1-63 ༄༅། ། A Flower Ornament for the Doctrine ༄། ། Explanation of the Teacher ༄༅། ། A Flower Ornament for the Doctrine. Om Swasti! I prostrate to the all-knowing one, the teacher of all beings, and to the lotus feet of the Lama. As long as the Teacher and the Doctrine, and the duration of their existence, these three will be explained here. Here, in 'A Flower Ornament for the Doctrine,' the Teacher, the Doctrine, and the duration of their existence will be explained. First, our Teacher, initially generated the supreme Bodhicitta, as stated in the 'Bhadrakalpika Sutra,' Shakyamuni Buddha generated it when he was the potter's son Nangje (藏文：སྣང་བྱེད།, meaning 'Illuminator'). According to the 'Karunapundarika Sutra,' before the Tathagata Ratnagarbha (藏文：རིན་ཆེན་སྙིང་པོ།), the Teacher, as the Brahmin Ocean Dust (藏文：རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ།), the minister of the wheel-turning king's wheel spoke and generated it. According to the 'Bodhisattvapiṭaka Sutra,' when he was the prince Yovarajakumara Udyogamati (藏文：བརྩོན་འགྲུས་སྤྱོད།), he generated the mind of enlightenment towards the Buddha Light Rays Heap (藏文：འོད་འཕྲོའི་ཕུང་པོ།). Secondly, the manner of accumulating merit in three countless eons: In the first countless eon, he attended to 75,000 Buddhas; in the second, 76,000; and in the third, 77,000. That is, the first and the last are from the Treasury: 1-64 'Vipashyi, Dipamkara, Ratnachuda, appeared at the end of the three countless eons. The first is Shakyamuni.' That is, at the end of the first countless eon was the Buddha Ratnachuda, at the end of the second was Dipamkara, at the end of the third was Vipashyi, and at the beginning of all was Shakyamuni. Also, the last of his attendance to the Buddhas was in this Bhadrakalpa, from when the Brahmin boy became the Lama, he attended to the Buddha Dipamkara. Again, the manner in which they became Buddhas, according to the Mahayana: In the first countless eon, they attained the first Bhumi and below; in the second, the seventh Bhumi; and in the third, the tenth Bhumi and below. On the basis of the tenth Bhumi, in the Akanishtha heaven, they attained enlightenment in the Sambhogakaya and manifested the twelve deeds in Jambudvipa. The teacher Ngagi Wangchuk Drakpa (藏文：ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲགས་པ།)'s 'Deceiving the Lord of Death' says: 'In the glorious dense array of pure lands, having realized the ultimate meaning, for the benefit of the beings of Tushita, he became the excellent White Banner (藏文：དམ་པ་ཏོག་དཀར།). Then, for the benefit of the beings here, whoever became the banner of the Shakya clan, having conquered the Lord of Death, may he become victorious by showing all illusions!'

་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་བ་ནི། རྒྱལ་པོ་དོན་གྲུབ་ཀྱི་དུས་ན་ས་བཅུ་པར་འདོད་དོ། ། 1-65 ཐེག་ཆུང་བ་ནི། དེའི་དུས་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འཆིང་བ་ཀུན་ལྡན་དུ་འདོད་དེ། མཛོད་ལས། །འཕགས་པ་མིན་ཡང་ཕ་མ་དང་། །ནད་པ་དང་ནི་ཆོས་སྨྲ་དང་། །སྐྱེ་མཐའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ ལ། །ཡོན་ནི་གཞལ་དུ་མེད་པ་ཡིན། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ནི། འཕོ་དང་ལྷུམས་ཞུགས་བལྟམས་པ་དང་། །བཟོ་རིག་དང་ནི་དགྱེས་རོལ་དང་། །ངེས་འབྱུང་དཀའ་སྤྱད་སྙིང་པོར་གཤེགས། ། བདུད་བཏུལ་བྱང་ཆུབ་ཆོས་འཁོར་བསྐོར། །མྱ་ངན་འདས་མཛད་བཅུ་གཉིས་ཡིན། །ཅེས་ཏེ། དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་སུ་བྱམས་མགོན་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པར་བསྐོས་ཏེ། ལྷ་རྣམས་ལ་གདམས་ པ་མཛད་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་འཕོ་བར་རྩོམ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དགའ་ལྡན་ནས་འཕོ་བའི་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཡུམ་ལྷ་མོ་སྒྱུ་མ་ཆེན་མོ་ལ་གླང་ཆེན་ཐལ་ཀར་མཆེ་བ་དྲུག་དང་ ལྡན་པ་ལྷུམས་སུ་ཞུགས་པའི་སྣང་བ་བསྟན་པ་དེ་ནི་ལྷུམས་ཞུགས་ཀྱི་མཛད་པའོ། །ལུམ་བིའི་ནགས་སུ་ཡུམ་གྱི་རྩིབ་མའི་བར་ནས་འཁྲུངས་པ་ནི་བལྟམས་པའོ། །གང་གི་ཚེ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པས་སྒྱུ་ རྩལ་དང་རྩིས་དང་ཡི་གེ་སོགས་སློབ་པ་དེའི་ཚེ་བཟོ་རིགས་ཀྱིའོ། །འཕགས་པ་རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་ལས། །སེམས་ཅན་དག་པ་ངོ་མཚར་ཆེ། །བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་བསླབས་གྱུར་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་རྗེས་བསྙེག་ཕྱིར། ། 1-66 ཡི་གེའི་གྲྭར་ནི་བྱོན་པར་གྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གང་གི་ཤཱཀྱའི་བུ་མོ་ས་འཚོ་མ་སོགས་བུད་མེད་བརྒྱད་ཁྲི་ཁབ་ཏུ་བཞེས་ཏེ་བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱིས་རོལ་པའི་མཛད་པའོ། །གང་གིས་གནས་གཙང་མའི་ ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མྱུར་དུ་འཇིག་པ་སྟེ། མཁའ་ལ་ཀློག་འགྱུ་རིང་དུ་མི་གནས་བཞིན། །ཁྱོད་ཀྱི་དུས་འདི་ཉེ་བར་གནས་གྱུར་གྱི། །བརྟུལ་ཞུགས་བཟང་པོ་སྔོན་འབྱུང་དུས་ལ་བབ། །ཞེས་ བསྐུལ་ནས་གྲོང་ཁྱེར་སེར་སྐྱ་ནས་བྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་རབ་བྱུང་གིའོ། །དེ་ནས་ཆུ་བོ་ནཻཉྫ་ནའི་འགྲམ་དུ་དཀའ་ཐུབ་ལོ་དྲུག་མཛད་པ་དེ་དཀའ་སྤྱད་ཀྱིའོ། །དོན་དེ་དག་ཁྱད་པར་དུ་ འཕགས་པའི་བསྟོད་པ་ལས། དགའ་བྱེད་ཆུང་མའི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་སོང་ཞེས་གྲགས། །ཁྱོད་ཀྱི་བུད་མེད་སྟོང་ཕྲག་ནི། །བརྒྱད་ཅུ་སྤངས་ནས་ནགས་སུ་གཤེགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ནས་བསོད་སྙོམས་ ཀྱིས་སྐུ་གསེར་མདོག་གསལ་བར་བྱས་ནས། རྩྭ་འཚོང་བཀྲ་ཤིས་ལ་རྩྭ་བླངས་ནས་མ་ག་དྷ་རྡོ་རྗེའི་གདན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་གཤེགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་ གཤེགས་པའི་མཛད་པའོ། །དེ་ནས་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་གནས་སུ་འོད་ཟེར་བཀྱེ་ནས་བདུད་རྣམས་བཏུལ་ཏེ། དེ་དག

【現代漢語翻譯】爲了那個緣故。大乘共同的觀點是：在國王頓珠（藏文：དོན་གྲུབ་，含義：義成）時代，認為（佛）處於十地菩薩的果位。小乘的觀點是：在那個時代，（佛）被認為是具有所有束縛的普通人。如《俱舍論》中所說：『即使不是聖者，對於父母、病人、說法者和最後有者的菩薩，供養是無法估量的。』因為這個原因。其中的十二行狀是：『降生、入胎、誕生以及，工藝、娛樂和享樂，出離、苦行、趨向菩提，降伏魔軍、證悟菩提、轉法輪，涅槃是十二行狀。』其中，菩薩在兜率天宮被任命為彌勒怙主（藏文：བྱམས་མགོན་，含義：慈氏怙主），作為諸天之導師，為諸天說法后，開始降生於贍部洲，這被稱為從兜率天降生的行狀。示現入胎于母親摩耶夫人（藏文：སྒྱུ་མ་ཆེན་མོ་，含義：大幻化母）的胎中，形象為六牙白象，這是入胎的行狀。在藍毗尼花園從母親的肋間誕生，這是誕生的行狀。當（佛）成為年輕人時，學習藝術、占星和文字等，那時是工藝的行狀。如《普曜經》中所說：『眾生清凈甚稀有，于諸論典皆學習，然為隨逐世間故，亦至書算學堂中。』迎娶八萬釋迦族女子，如耶輸陀羅等，享受妃嬪的環繞，這是享樂的行狀。當凈居天的諸天勸請說：『一切有為法迅速壞滅，猶如空中的閃電，不會長久停留。您的時代已經臨近，請行殊勝之苦行，時機已到。』於是從迦毗羅衛城出走，這是出離的行狀。之後，在尼連禪河（梵文：Nairañjanā）邊苦修六年，這是苦行的行狀。這些意義在殊勝贊中特別提到：『爲了取悅年輕的妻子，據說您曾遠渡重洋。您捨棄了八萬位女子，前往森林。』之後，接受供養，使身體恢復金色光澤，從吉祥草販那裡獲得草，然後在摩揭陀的金剛座菩提樹下成道，這是趨向菩提之心的行狀。之後，在其他化自在天（梵文：Paranirmita-vaśavartin）的境界中，放出光芒，降伏魔軍。那些...

【English Translation】 For that reason. The common view of Mahayana is that in the time of King Dondrup (Tibetan: དོན་གྲུབ་, meaning: Meaningful Accomplishment), (Buddha) is considered to be at the level of the tenth Bhumi. The view of Hinayana is that at that time, (Buddha) is considered to be an ordinary being with all attachments. As stated in the Abhidharmakośa: 'Even if not a noble one, for parents, the sick, preachers, and Bodhisattvas in their last existence, offerings are immeasurable.' Because of this reason. The twelve acts are: 'Descent, entering the womb, birth, as well as, crafts, entertainment and enjoyment, renunciation, asceticism, proceeding to enlightenment, subduing Mara, attaining enlightenment, turning the wheel of Dharma, Nirvana are the twelve acts.' Among them, the Bodhisattva in the Tushita heaven is appointed as Maitreya (Tibetan: བྱམས་མགོན་, meaning: Compassionate Protector), as the teacher of the gods, after teaching the gods, he begins to descend to Jambudvipa, which is called the act of descending from Tushita. Showing the appearance of entering the womb of his mother, Queen Maya (Tibetan: སྒྱུ་མ་ཆེན་མོ་, meaning: Great Illusion Mother), as a white elephant with six tusks, this is the act of entering the womb. Born from his mother's ribs in Lumbini Garden, this is the act of birth. When (Buddha) became a young man, learning arts, astrology, and writing, etc., at that time it is the act of crafts. As stated in the Extensive Play Sutra: 'Beings are pure and very rare, learning all the scriptures, but in order to follow the world, they also go to the school of writing and calculation.' Marrying eighty thousand Shakya women, such as Yashodhara, enjoying the company of concubines, this is the act of enjoyment. When the gods of the Pure Abode urged: 'All conditioned phenomena quickly perish, like lightning in the sky, they do not stay for long. Your time is near, please practice excellent asceticism, the time has come.' Then he left Kapilavastu, this is the act of renunciation. After that, practicing asceticism for six years on the banks of the Nairanjana River (Sanskrit: Nairañjanā), this is the act of asceticism. These meanings are specifically mentioned in the Excellent Praise: 'For the sake of pleasing the young wife, it is said that you crossed the ocean. You abandoned eighty thousand women and went to the forest.' After that, accepting offerings, making his body shine with golden color, obtaining grass from the auspicious grass seller, and then attaining enlightenment under the Bodhi tree at the Vajrasana in Magadha, this is the act of proceeding to the heart of enlightenment. After that, in the realm of Paranirmita-vaśavartin (Sanskrit: Paranirmita-vaśavartin), emitting light and subduing the Maras. Those...

་གི་སངས་རྒྱས་ལ་བར་ཆད་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཕངས་པའི་མཚོན་ཆ་རྣམས་བྱམས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་མེ་ཏོག་གི་ཆར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བདུད་བཏུལ་བའི་མཛད་པའོ། ། 1-67 དེ་རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་ལས། ཤཱཀྱའི་སྲས་པོ་རྟེན་ཅིང་འབྱུང་བའི་ཆོས། །རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པར་མཐོང་ནས་ནི། །ནམ་མཁའ་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་རབ་ལྡན་པས། །གཡོ་ཅན་དཔུང་ཚོགས་མཐོང་ཡང་གཡོ་བ་ མེད། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་བཅོམ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བསྐྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་པའི་ འོ། །དོན་དེ་གཉིས་ལན་མི་ལོན་པར་བསྟོད་པ་ལས། ཁྱོད་ཀྱི་དང་པོ་ལྷ་བུ་ཡི། །བདུད་ཀྱི་མེ་ཏོག་རྒྱལ་མཚན་བསྙལ། །དེ་ནས་ཉོན་མོངས་བདུད་ཀྱི་ནི། །ང་རྒྱལ་རྒྱལ་མཚན་མཐོན་པོ་བཏིབ། །ཁྱོད་ ཀྱི་བྱང་ཆུབ་མ་བརྙེས་པར། །འདོད་ཁམས་དབང་ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ། །ཁམས་གསུམ་དབང་ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ལོ། །དབང་ཕྱུག་ཁྱོད་ཉིད་འཇིག་རྟེན་འདིར། །དཔའ་བོ་རྣམས་ཀྱི་དཔའ་རབ་ སྟེ། །ཉོན་མོངས་དབང་ཕྱུག་སྐྱེ་བོ་ལ། །དཔའ་བའི་རབ་ཏུ་གང་ཡིན་བརྩི། །ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གཞན་གཉིས་ཀ་ཡི། །རྒྱུད་ལ་ཉོན་མོངས་སྡེ་བཅོམ་པས། །ཁྱོད་བས་དཔའ་མཆོག་གཞན་དང་ནི། །མི་བཟད་གཡུལ་རྒྱལ་ གཞན་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ནས་ཞག་བདུན་ཝ་ར་ཎ་སི་ལ་སོགས་པར་ཆོས་གསུངས་པ་དེ་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བའི་མཛད་པའོ། །དེ་ནས་གྲོང་ཁྱེར་རྩྭ་མཆོག་ཏུ་འདུས་བྱས་ཡིན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཞི་བར་གཤེགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཛད་པ་ཡིན་ཏེ། 1-68 དོན་དེ་ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས། །རབ་མཁྱེན་ཐུགས་རྗེ་ལྡན་པའི་སྟོབས་མངའ་བ། །ཤཱཀ་འཁྲུངས་མ་ག་དྷ་འདིར་བྱང་ཆུབ་སྟེ། །ཀ་ཤིར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་གྱུར་ནས། །གྲོང་ཁྱེར་རྩྭ་ཅན་སྟེང་གནས་མྱ་ ངན་འདས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་དགུ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཛད་པ་སྟེ། དང་པོ་ལྔ་ཁྱིམ་པའི་དང་། དེ་ནས་བཞི་རབ་བྱུང་དང་། ཐ་མ་གསུམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་སྟེ། དེའང་ མི་མཇེད་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གླིང་བཞི་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱའི་ལ་ལ་ནས་དགའ་ལྡན་ནས་འཕོ་བ་དང་། ལ་ལ་ནས་སངས་རྒྱས་པ་དང་། ལ་ལ་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་ལ་སོགས་པ་ ཡོད་པ་ལས་གླིང་བཞི་པ་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་པ་འདི་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས་དམ་པའི་ཆོས་གནས་པ་ཡིན་ནོ། ། ༄། །བསྟན་པ་ལ། བཀའ་བཤད་པ་དང་། དེ་ཇི་ལྟར་བསྡུས་ཚུལ། གཉིས་པ་བསྟན་པ་བཤད་པ་ལ། འདིར་བསྟན་པ་ནི་དམ་པའི་ཆོས་ཏེ། དེ་ལ་བཀའ་བཤད་པ་དང་། དེ་ཇི་ལྟར་བསྡུས་ཚུལ། དེ་ལ་འགྲེལ་པ་བྱུང་ཚུལ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་། གནས་གང་དུ། ཆོས་གང་གི། ཚད་ཇི་ཙམ་གནས་པ། སྐད་གང

【現代漢語翻譯】那些爲了阻礙佛陀而投擲的武器，被慈愛的禪定轉化為花雨，這就是降伏魔軍的事蹟。 1-67 《廣大游舞經》中說：『釋迦之子通達緣起之法，了悟諸法無自性，如虛空般的心與他完全相應，見到狡詐的軍隊也不會動搖。』之後，以金剛般的禪定摧毀了包括習氣在內的二障，圓滿了兩種智慧，這就是證得菩提的事蹟。爲了不重複這兩個意義，讚頌道：『您最初摧毀了天子魔羅的花箭旗幟，之後又推倒了煩惱魔羅高聳的慢幢。您未證菩提前，已勝過欲界自在天，在無礙的菩提道上，勝過三界自在天。自在的您是世間英雄中的英雄，對於被煩惱魔羅所控制的眾生，您被認為是英雄中的至尊。您摧毀了自他相續中的煩惱軍團，沒有人比您更英勇，沒有其他令人厭惡的戰爭勝利。』之後，在瓦拉納西等地說法七天，這就是轉法輪的事蹟。之後，爲了顯示在拘尸那迦是示現涅槃，而進入寂滅，這就是涅槃的事蹟。 1-68 《律藏零星事》中說：『遍知、具大悲、有力量者，釋迦牟尼在摩揭陀證得菩提，在喀什米爾轉法輪，最後在拘尸那迦涅槃。』其中，前九種是菩薩的事蹟，前五種是在家時的，之後的四種是出家后的，最後三種是佛陀的事蹟。而且，在娑婆世界四大部洲的百億世界中，有的從兜率天降生，有的成佛，有的涅槃等等。而在這四大部洲的調伏者所在之處，是涅槃后正法住世的地方。 ༄། །關於教法：教言的宣說，以及如何彙集。第二，關於教法的闡述。這裡所說的教法是指神聖的佛法。它包括教言的宣說、如何彙集，以及註釋的出現方式這三個方面。首先，關於教言的宣說，包括在何處、關於何種法、存在的期限、以及使用何種語言等問題。

【English Translation】 Those weapons thrown to obstruct the Buddha were blessed into a rain of flowers by the samadhi of loving-kindness; this is the deed of subduing the Maras. 1-67 It is said in the 《Extensive Play Sutra》: 'The son of the Shakya, understanding the Dharma of dependent origination, seeing that phenomena have no self-nature, being fully endowed with a mind like the sky, even seeing the deceitful armies, he does not waver.' Then, with a vajra-like samadhi, he destroyed the two obscurations along with their habitual tendencies, and fully generated the two wisdoms; this is the deed of attaining enlightenment. In order not to repeat these two meanings, it is praised: 'You first destroyed the flower-arrow banner of the son of the gods, Mara; then you overturned the high banner of pride of the afflictive Mara. Before you attained enlightenment, you overcame the Lord of Desire Realm; on the unobstructed path to enlightenment, you overcame the Lord of the Three Realms. The powerful you are the most courageous of the heroes in this world; among beings controlled by the afflictive Mara, you are considered the most supreme of heroes. You destroyed the armies of afflictions in the continuums of both yourself and others; no one is more heroic than you, no other victory in a loathsome war.' Then, teaching the Dharma for seven days in Varanasi and other places, this is the deed of turning the wheel of Dharma. Then, in order to show that it was manifesting nirvana in Kushinagar, he passed into peace; this is the deed of nirvana. 1-68 It is said in the 《Vinaya Miscellaneous Matters》: 'The all-knowing, compassionate, and powerful one, Shakyamuni, attained enlightenment in Magadha, turned the wheel of Dharma in Kashmir, and finally passed into nirvana in the city of Kushinagar.' Among these, the first nine are the deeds of a Bodhisattva, the first five are during his householder life, the next four are after his renunciation, and the last three are the deeds of a Buddha. Moreover, in the billionfold worlds of the four continents of the Saha world, some descend from Tushita, some become Buddhas, some pass into nirvana, and so on. And in this four-continent world where the subduer resides, it is where the holy Dharma remains after nirvana. ༄། ། Regarding the doctrine: the explanation of the teachings, and how they were compiled. Secondly, regarding the explanation of the doctrine. Here, the doctrine refers to the sacred Dharma. It includes the explanation of the teachings, how they were compiled, and how the commentaries arose. First, regarding the explanation of the teachings, it includes questions such as where, about what Dharma, for how long it exists, and in what language.

་གིས། འཁོར་གང་ལ། དུས་ཇི་སྲིད་དུ་གསུངས་པ་དང་དྲུག་གོ །དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་བཤད་མཛོད་ལས། །ཆོས་འཁོར་གནས་དང་ཡངས་པ་ཅན། །པད་དཀར་ཅན་དང་ལྷ་ཡི་གནས། །བྱིས་པ་གསོད་དང་ཀཽ་ཤམྦྷི། །འབྲོག་གནས་མཆོད་རྟེན་རི་དང་ནི། ། 1-69 འོད་མའི་གྲོང་དང་དགྲར་བཅས་དང་། །སེར་སྐྱ་ཡི་ནི་གྲོང་ཁྱེར་ཏེ། །འདི་རྣམས་སུ་ནི་ཐུབ་པ་ཡི། །སྐྱེས་མཆོག་ལོ་རེ་ལོ་རེ་བཞུགས། །འབར་བའི་ཕུག་གི་གནས་སུ་གཉིས། །སྨན་གྱི་ནགས་སུ་ལོ་ གཅིག་སྟེ། །རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་གྲོང་དུ་ལྔ། །དཀའ་བ་སྤྱད་པ་ལོ་དྲུག་སྟེ། །ཉི་ཤུ་རྩ་གསུམ་མཉན་ཡོད་དུ། །ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་ཁབ་ཏུ་གནས། །རྒྱལ་བ་དེ་ལྟར་བརྒྱད་ཅུ་ལ། །ཐུབ་མཆོག་དམ་ པ་མྱ་ངན་འདས། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་བཞུགས་པའི་ཕྱིར། །བསོད་ནམས་དག་གི་གནས་དེ་ལ། །རྟག་ཏུ་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད། །གུས་པས་བཏུད་དེ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དཀའ་བ་སྤྱད་པ་དང་། ཁབ་ཀྱི་གནས་མ་གཏོགས་པར་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཅི་རིགས་པར་གསུངས་སོ། །རྒྱུད་རྣམས་ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྒྱལ་པོ་ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་འདུལ་བའི་དོན་དུ་ཐུབ་པས་བཀའ་བསྒོས་ནས་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེས་ཨཽ་རྒྱན་ དུ་གསུངས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ལས། །སྟོན་པས་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོ་རུ། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ཚུལ་བཞིན། །དེ་བཞིན་དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་སུ། །ཆོས་བསྟན་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་རབ་ གསུངས། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱ་གར་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་དཔལ་ལྡན་འབྲས་སྤུངས་སུ་གསུངས་ཞེས་ཟེར་ཏེ། དེའང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་། བྱ་རྒྱུད་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ནི་རབ་བྱུང་གི་སྐུས་གསུངས་ལ། རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་སོགས་པ་ནི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་ཁྱིམ་པའི་སྐུར་སྤྲུལ་ནས་གསུངས་སོ། ། 1-70 གཉིས་པ་བསྟན་བཅོས་ལ། མཚན་ཉིད། དབྱེ་བ། བསྡུ་བ། སྒྲ་དོན་དང་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། རྒྱུད་བླ་མར། གང་ཞིག་དོན་ལྡན་ཆོས་དང་ཉེར་འབྲེལ་ཞིང་། །ཁམས་གསུམ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་སྤོང་བྱེད་གསུང་། ། ཞི་བའི་ཕན་ཡོན་སྟོན་པར་མཛད་པ་གང་། །དེ་ནི་དྲང་སྲོང་གསུང་ཡིན་ཟློག་པ་གཞན། །ཅེས་གསུངས། གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། སྔགས་ཕར་ཕྱིན་གཉིས་སམ། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གཉིས་སམ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་མམ། གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་གཉིས་ཀས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་དོན་གཅིག་ཀྱང་གྲུབ་ཆེན་བརྒྱད་ལ་སོགས་པ་ཐབས་སྣ་ཚོགས་ལ་མ་རྨོངས་པ་དང་། ཕྲིན་ལས་བཞི་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱི་ ཐབས་མང་བ་དང་། འདོད་ཡོན་ལམ་དུ་བྱེད་པས་དཀའ་བ་མེད་པ་དང་། དབང་པོ་ཤིན་ཏུ་རྣོན་པོས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བཞིས་ཕར་ཕྱིན་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་ཏྲི་པ་ཏི་ ཀ་མ་ལའི་ཚུལ་གསུམ་སྒྲོན་མ་ལས། དོན་གཅིག་ན་ཡང་མ་རྨོངས་དང་། །ཞེས་འཆད་དོ། །དེའང་

【現代漢語翻譯】問：在哪些地方，持續了多久宣講佛法？答：共有六處。第一處：如《阿毗達磨大毗婆沙論》所說：『法輪轉于住處與廣闊處，白蓮處與天處，殺童處與 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)，牧地佛塔與山，光明城與敵對處，以及舍衛城。』世尊在這些地方每年住錫一年，在燃燒洞穴住了兩年，在藥林住了一年，在王舍城住了五年，苦行了六年，在舍衛城住了二十三年，在迦毗羅衛國住了二十九年。世尊就這樣住了八十年，至尊導師進入涅槃。爲了遍知者（佛陀）曾住過的地方，這些都是積累功德之處，應以身語意，恭敬頂禮膜拜。經文中說，除了苦行和迦毗羅衛國，三藏經典在其他地方都有宣講。有些密續說，爲了調伏國王因陀羅菩提，佛陀授命金剛手菩薩在鄔金宣講密法。另一些密續說，如《最初的佛》中所說：『導師在鷲峰山，如宣講般若波羅蜜多，同樣在吉祥米聚塔，宣講密咒之法。』因此，據說是在印度南方的吉祥米聚塔宣講的。三藏經典和行續、事續是由出家僧人的形象宣講的，而瑜伽續和無上瑜伽續等，是由轉輪王化現為在家居士的形象宣講的。第二，關於經文，有四點：定義、分類、總結、詞義。首先是定義，如《寶性論》所說：『何者具義且與法相關，能從三界中去除煩惱，並能展示寂靜的利益，那就是聖者的言教，其他的則不然。』其次是分類，分為密咒和顯宗，或大乘和小乘，或三藏，或十二部經。前兩者證得佛果的意義相同，但密咒通過不迷惑於八大成就者等各種方便法門，以及四種事業等其他更多方便法門，並通過將慾望轉化為道，從而沒有困難，並且可以通過非常敏銳的根器來修行，這四個方面都優於顯宗。如阿阇黎底巴帝嘎瑪拉的《三法明燈》中所說：『意義相同，但沒有迷惑。』這樣解釋道。

【English Translation】 Question: In what places and for how long were the teachings given? Answer: There are six places. First: As stated in the Abhidharma Mahāvibhāṣā Śāstra: 'The Dharma wheel turned in places of residence and vast places, places of white lotuses and places of gods, places of killing children and कौशाम्बी (Kauśāmbī, Kaosambi), pasture stupas and mountains, cities of light and places of enmity, and the city of Śrāvastī.' In these places, the Thubpa (Buddha) resided for one year each, stayed in the burning cave for two years, in the medicinal forest for one year, in the city of Rājagṛha for five years, practiced austerities for six years, in Śrāvastī for twenty-three years, and in Kapilavastu for twenty-nine years. Thus, the Victorious One lived for eighty years, and the supreme Thubpa passed into Nirvana. Because the All-Knowing One resided in these places, they are places for accumulating merit, and one should always bow down with body, speech, and mind, paying homage. The text states that apart from the practice of austerities and Kapilavastu, the three baskets (Tripitaka) were taught in various other places. Some tantras say that to subdue King Indrabhūti, the Thubpa (Buddha) commanded Vajrapani to teach in Oddiyana. Others say, as stated in 'The First Buddha': 'The Teacher on Vulture Peak, like the way of teaching Prajñāpāramitā, similarly in glorious Śrī Dhānyakaṭaka, taught the way of mantra.' Therefore, it is said that it was taught in glorious Śrī Dhānyakaṭaka in southern India. The three baskets and the action tantras and performance tantras were taught by the form of a monastic, while the yoga tantras and the highest yoga tantras were taught by an emanation of a Chakravartin (wheel-turning king) in the form of a householder. Second, regarding the scriptures, there are four points: definition, classification, summary, and meaning of words. First is the definition, as stated in the Uttaratantra: 'Whatever is meaningful and related to the Dharma, removes afflictions from all three realms, and demonstrates the benefits of peace, that is the teaching of a sage, and others are not.' Second is the classification, divided into mantra and pāramitā, or Mahayana and Hinayana, or the three baskets (Tripitaka), or the twelve branches of scripture. The former two have the same meaning in attaining Buddhahood, but mantra is superior to pāramitā in four ways: by not being confused by various skillful means such as the eight great siddhas, by having more skillful means such as the four activities, by transforming desire into the path, thus having no difficulties, and by being practiced by those with very sharp faculties. As Ācārya Ḍiṅgapaṭi Kamala's 'Three Lights' states: 'The meaning is the same, but without confusion.' This is how it is explained.

སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷ་ནི་རིག་པ་སྡེ་སྣོད་ཅེས་བྱ་བ་བཞི་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཤནྟི་ པ་ནི། ཟབ་མོའི་དོན་བསྡུས་ཏེ་སྟོན་པས་མདོ་སྡེ་ཡིན་གསུང་། སློབ་དཔོན་ཨ་བྷྱ་ཀ་ར་ནི་བསླབ་པ་གསུམ་ཀ་སྟོན་པས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཀར་བཞེད་དོ། །ཁ་ཅིག་ནང་གི་མངོན་པ་ཡིན་ཟེར་རོ། ། 1-71 གཉིས་པ་ནི། ཐེག་པ་གང་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དང་མི་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་ཉན་རང་གི་ཐེག་པའི་ཁྱད་པར། ཐེག་པ་གང་གི་ཉན་ཐོས་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་ བྱེད་པའོ། །ཐེག་པ་ནི་འདིས་འགྲོ་བའི་ལམ་ལ་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། སྡེ་སྣོད་དག་ནི་གསུམ་མམ་གཉིས་ཀྱང་རུང་། །བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་ནི་དགུས་འདོད་དོ། །དེ་ནི་བག་ཆགས་ རྟོགས་དང་ཞི་བ་དང་། །རབ་ཏུ་རྟོགས་པས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱེད། །ཅེས་གསུང་། དང་པོ་ནི། གསུམ་པོ་ཐེག་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་གཉིས་སུ་འགྱུར་ལ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པས་སྡེ་སྣོད་ དོ། ། དེ་ནི་རྒྱུ་དགུས་གསུམ་དུ་བཞག་སྟེ། ལས་འབྲས་སོགས་ལ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བའི་གཉེན་པོར་མདོ་སྡེ། སྤྱོད་པ་མཐའ་གཉིས་ལ་སྦྱོར་བའི་གཉེན་པོར་འདུལ་བ། རང་གི་ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པའི་ གཉེན་པོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པའི་མངོན་པའོ། །རྒྱུ་གཉིས་པ་ནི། བསླབ་པ་གསུམ་ལ་ལྟོས་ཏེ་གསུམ་མོ། །གསུམ་པ་ནི་མདོ་སྡེས་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ཞིབ་པར་འཆད་ དོ། །འདུལ་བས་ཆོས་དེ་དག་དེ་དང་སྤང་བླང་གིས་སྒྲུབ་བོ། །མངོན་པས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་འབེལ་བའི་གཏམ་ལ་མཁས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་དག་ལ་ཐོས་པ་བྱས་པས་སེམས་ལ་བག་ཆགས་འཇོག བསམ་པ་བྱས་པས་རྟོགས་པར་བྱེད། 1-72 སྒོམ་པས་ནི་ཞི་གནས་ཀྱིས་སེམས་ཞི་བར་བྱེད། ལྷག་མཐོང་གིས་གྲོལ་བར་བྱེད། ཅེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། མཚན་ཉིད་བཞི་བཞི་དང་ལྡན་པར་གསུངས་སྟེ། མདོ་དང་ཆོས་མངོན་འདུལ་ བ་དང་། །མདོར་ན་དོན་ནི་རྣམ་བཞིར་འདོད། །བློ་དང་ལྡན་པས་དེ་ཤེས་ན། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་འཐོབ། །གནས་རྣམས་དང་ནི་མཚན་ཉིད་དང་། །ཆོས་དོན་སྨོས་ཕྱིར་མདོ་ཡིན་ནོ། །མངོན་དུའི་ཕྱིར་ དང་ཡང་དང་ཡང་། །ཟིལ་གནོན་རྟོགས་ཕྱིར་མངོན་པའི་ཆོས། །ལྟུང་དང་འབྱུང་དང་ལྡང་བ་དང་། །ངེས་པར་འབྱུང་དང་གང་ཟག་དང་། །བཅས་པ་དང་ནི་རབ་དབྱེ་དང་། །རྣམ་པར་ངེས་ཕྱིར་འདུལ་བ་ཉིད། །ཅེས་ གསུངས་སོ། །དེ་ལ་ཉན་ཐོས་པ་རྣམས་ནི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་གི་དོན་ཤེས་པས་ཀྱང་ཟག་པ་ཟད་པ་ཐོབ་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་མ་ལུས་པར་ཤེས་ན་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་འཐོབ་བོ། །བཞི་པ་ནི། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་ལས། མདོ་སྡེ་དབྱངས་བསྙད་ལུང་དུ་བསྟན། །ཚིགས་བཅད་ཆེད་བརྗོད་གླེང་གཞི་དང་། །

【現代漢語翻譯】阿阇黎聖天（Aryadeva）認為有四種學說分類。阿阇黎寂天（Śāntideva）說：『由於它總結並展示了深奧的意義，所以是經藏。』阿阇黎阿底峽尊者（Atiśa）認為，由於它展示了所有三種訓練，所以是三藏。有些人說它是內部的論藏。第二：什麼是乘？是能夠或不能夠獲得佛果的，以及聲聞乘和獨覺乘的區別。哪種乘能夠使人獲得聲聞和獨覺的菩提？乘是指以此作為行進的道路。第三：在《經莊嚴論》中說：『藏可為三或二，因其總攝故，以九種因緣說。彼由習氣悟及寂，由極悟故得解脫。』第一，三者因乘的差別而變為二。由於所有知識都被包含在表達中，所以是藏。它以九種因緣被分為三類：經藏是爲了對治對業果等產生懷疑；律藏是爲了對治行為偏向兩個極端；論藏是爲了如實地展示所有法的特徵，以對治執著于自己的觀點。第二個原因是，考慮到三種訓練，所以是三藏。第三個原因是，經藏詳細地解釋了因果等；律藏通過接受和拒絕來實踐這些法；論藏使人精通關於法義的討論。通過聽聞這些，會在心中留下習氣；通過思考，會產生理解；通過禪修，奢摩他（śamatha，止）使心平靜，毗缽舍那（vipaśyanā，觀）使人解脫。這就是所展示的內容。』此外，《經莊嚴論》中說，它具有四種特徵：『經與法、論與律，總而言之，意義被認為是四種。有智慧者若知之，則得一切智。』『由於說明處所、特徵、法義，故為經。由於顯現和反覆，以及克服和理解，故為論法。由於墮落、產生、恢復，以及決定生起和補特伽羅（pudgala，人我），以及戒律和詳細區分，以及完全確定，故為律。』因此，聲聞乘行者僅僅通過理解一個偈頌的意義就能獲得煩惱的止息，而菩薩如果完全瞭解三藏，就能獲得一切智。第四：在《八千頌般若釋》中說：『經藏是經典、諷誦、預言；律藏是諷頌、因緣；

【English Translation】 The master Āryadeva considers there to be four collections of knowledge. The master Śāntideva says: 'Because it summarizes and shows the profound meaning, it is the Sūtra Piṭaka.' The master Abhayākaragupta considers it to be all three Piṭakas because it shows all three trainings. Some say it is the inner Abhidhamma. Second: What is the Yana? It is whether or not one can attain Buddhahood, and the difference between the Śrāvakayāna and the Pratyekabuddhayāna. Which Yana enables one to attain the Bodhi of Śrāvakas and Pratyekabuddhas? Yana refers to this as the path to travel. Third: In the Sūtrālaṃkāra it says: 'The Piṭakas can be three or two, because they are summarized, they are said to be due to nine causes. They liberate through habituation, realization, and peace, and through complete realization.' First, the three become two due to the differences in the Yanas. Because all knowledge is summarized in expression, it is a Piṭaka. It is divided into three due to nine causes: the Sūtra Piṭaka is to counteract doubts about karma and its results; the Vinaya Piṭaka is to counteract behavior that tends towards two extremes; the Abhidhamma Piṭaka is to show the characteristics of all dharmas without distortion, in order to counteract clinging to one's own view as supreme. The second cause is that it is three in relation to the three trainings. The third cause is that the Sūtra Piṭaka explains cause and effect in detail; the Vinaya Piṭaka accomplishes those dharmas through acceptance and rejection; the Abhidhamma Piṭaka makes one skilled in eloquent discussions about the dharmas. By hearing these, one places habituation in the mind; by thinking, one realizes; By meditating, śamatha (calm abiding) pacifies the mind, and vipaśyanā (insight) liberates. This is what is shown.' Furthermore, the Sūtrālaṃkāra says that it is said to have four characteristics: 'Sūtra, Dharma, Abhidhamma, and Vinaya, in short, the meaning is considered to be fourfold.' 'One who is intelligent and knows this obtains omniscience. Because of stating the places, characteristics, Dharma, and meaning, it is a Sūtra. Because of manifestation and repetition, and overcoming and realization, it is the Dharma of Abhidhamma. Because of downfall, arising, restoration, and definite arising, and the pudgala (person), and the precepts and detailed distinctions, and complete determination, it is the Vinaya.' Therefore, Śrāvakayāna practitioners can attain the cessation of defilements by understanding the meaning of just one verse, while Bodhisattvas can attain omniscience if they completely understand the three Piṭakas. Fourth: In the Great Commentary on the Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Sūtra it says: 'The Sūtra Piṭaka is scripture, recitation, prophecy; the Vinaya Piṭaka is recitation, cause;

རྟོགས་བརྗོད་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་དང་། །སྐྱེས་རབས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ དང་། རྨད་བྱུང་གཏན་ལ་དབབ་པའི་སྡེ། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་མདོ་སྡེ་ནི། ཚིག་ལྷུག་པས་དོན་ཟབ་མོ་མདོ་ཙམ་དུ་སྟོན་པའོ། །དབྱངས་སུ་བསྙད་པ་ནི། དེ་ཉིད་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བྱ་སྟེ། 1-73 ཞེས་བར་དང་ཐ་མར་ཚིགས་བཅད་བྱས་པའོ། །ལུང་བསྟན་པ་ནི་ཉན་རང་བྱང་སེམས་ལ་སོགས་པ་དུས་གསུམ་དུ་ཅིར་འགྱུར་བར་ལུང་བསྟན་པའོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ནི། ཚིགས་རྐང་པ་གཉིས་ནས་དྲུག་ གི་བར་སྦྱར་བའོ། །ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ནི་གཞན་གྱིས་མ་ཞུས་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་པ་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསུངས་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ཕྱི་དྲོའི་དུས་སུ་ཡང་དག་འཇོག་ལས་བཞེངས་ཏེ། གདན་ལ་བཞུགས་ནས་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་རྣམས་ལ་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །གླེང་གཞི་ནི། བསླབ་པ་དང་བཅས་པ་བརྗོད་པའོ། །རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ནི། གོ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དཔེ་དང་བཅས་པ་བརྗོད་པའོ། །དེ་ལྟ་བུ་བརྗོད་པ་ནི་སྔོན་བྱུང་བའི་གཏམ་བརྗོད་པའོ། །སྐྱེས་རབས་ནི། སྔོན་སངས་རྒྱས་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་སྐྱེས་པའི་སྤྱོད་པ་བརྗོད་པའོ། ། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ནི། ཆོས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་ས་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་ཡངས་པ་འཆད་པའོ། །རྨད་དུ་བྱུང་བ་ནི། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་དང་བྱིན་རླབས་ལ་སོགས་པ་ངོ་མཚར་བ་དུ་མ་བརྗོད་པའོ། །གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི། མདོ་ཙམ་དུ་བསྟན་པའི་དོན་ཤིན་ཏུ་ཞིབ་པར་འཆད་པའོ། ། 1-74 དེ་དག་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གང་གི་མཚན་ཉིད་ལྡན་པ་དེ་ནི་དེའི་ནང་དུ་བསྡུའོ། །གསུམ་པ་བསྡུ་བ་ནི་ཕྱེ་བ་ན་དེ་དག་ཀྱང་འཕགས་པ་སྡུད་པ་ལྟ་བུ་ཞལ་ནས་གསུངས་པ་དང་། ཆོས་ ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་བཀའ་སྡུད་པའི་མན་ངག་ལྟ་བུ་རྗེས་སུ་གནང་བ་དང་། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་བཀའ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དུ་འདུ་ལ། འདི་ལའང་སྐུས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་མདོ་སྡེ་ས་བཅུ་པ། གསུང་གིས་བརྒྱད་སྟོང་པའི་ཆ་ཤས། ཐུགས་ཀྱིས་ཤེས་རབ་སྙིང་པོ་ལྟ་བུའོ། ། བཞི་པ་སྒྲ་དོན་ནི། ཆོས་སྒྲ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་རིགས་པ་ལས། །ཆོས་ནི་ཤེས་བྱ་ལམ་དང་ནི། །མྱ་ངན་འདས་དང་ ཡིད་ཀྱི་ཡུལ། །བསོད་ནམས་ཚེ་དང་གསུང་རབ་དང་། །འབྱུང་གྱུར་ངེས་དང་ཆོས་ལུགས་ལའོ། །ཞེས་དོན་བཅུ་ལ་འཇུག་པར་གསུངས་པའི་དོན་ནི། འདི་ལྟར་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་ཅེས་བྱ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་ཞེས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཆོས་ཞེས་པ་དང་། བསོད་ནམས་བྱེད་པ་ལ་ཆོས་བྱེད་ཅེས་པ་དང་། མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་མྱོང་བ་མཐོང་ ཆོས་ཞེས། ལུ

【現代漢語翻譯】如是講述覺悟的故事，極其廣大的本生故事，以及確立奇妙之事的篇章，都是十二部經之一。經部是指用散文簡要地闡述深刻的意義。諷誦是指在經文的中間和結尾加上偈頌，如『如是說』。授記是指對聲聞、獨覺、菩薩等在過去、現在、未來三世的轉變進行預言。偈頌是指由兩句到六句組成的詩句。自說是指即使他人未請求，世尊爲了佛法住世而宣說的教法，例如在傍晚時分，從禪定中起身，坐在座位上，對僧眾說『自說』。譬喻是指講述包含教誨的故事。講述覺悟是指爲了讓人理解而講述包含比喻的故事。如是講述是指講述過去發生的事情。本生是指講述過去世佛陀作為菩薩時的行為。極其廣大是指闡述極其廣大的法，如十地和波羅蜜多等，內容廣闊而深遠。奇妙是指講述佛、菩薩、聲聞和獨覺的智慧、神通和加持等諸多不可思議之事。確立是指極其詳細地闡述經文中簡要表達的意義。這些內容如果符合三藏的特徵，就歸入相應的藏中。第三，彙集是指在分門別類時，將那些如『聖者彙集』一樣由佛陀親口宣說，以及如『正確彙集佛法』的結集口訣一樣被允許，以及被加持的教法彙集到三藏中。對於此，也有身加持的《十地經》，語加持的《八千頌般若》的一部分，意加持的《般若心經》等。第四，詞義是指，根據法相論的解釋，『法』有十種含義：所知、道、滅、意境、福德、壽命、聖教、生起、決定和法理。這裡所說的十種含義是：一切法無我，菩提分法三十七品，離欲者的殊勝之法，行善者稱為行法者，以及現法可見之果報稱為現法。

【English Translation】 Such as telling stories of enlightenment, the extremely vast Jataka tales, and chapters establishing wondrous events, are the twelve divisions of scripture. Sutra refers to briefly explaining profound meanings in prose. Verse refers to adding verses in the middle and at the end of the text, such as 'Thus it is said.' Prophecy refers to predicting the transformations of Shravakas, Pratyekabuddhas, Bodhisattvas, etc., in the three times of past, present, and future. Verses refer to poems composed of two to six lines. Self-utterance refers to the teachings spoken by the Bhagavan for the sake of the Dharma's abiding, even when not requested by others, such as rising from meditation in the evening, sitting on the seat, and saying 'Self-utterance' to the Sangha. Parable refers to telling stories containing teachings. Telling of realization refers to telling stories containing metaphors for the sake of understanding. Such telling refers to telling of past events. Jataka refers to telling the deeds of the Buddha in past lives as a Bodhisattva. Extremely vast refers to expounding extremely vast Dharma, such as the ten Bhumis and Paramitas, with broad and profound content. Wondrous refers to telling of the wisdom, supernatural powers, and blessings of Buddhas, Bodhisattvas, Shravakas, and Pratyekabuddhas, and many other incredible things. Establishing refers to explaining in great detail the meanings briefly expressed in the Sutras. Those that possess the characteristics of the three Pitakas are categorized into the corresponding Pitaka. Third, compilation refers to, when categorizing, compiling those teachings that are spoken by the Buddha, such as 'Compilation of the Noble Ones,' and those that are permitted, such as the instructions for compiling the Dharma correctly, and the blessed teachings into the three Pitakas. For this, there are also the body-blessed 'Ten Bhumi Sutra,' a portion of the speech-blessed 'Eight Thousand Verse Prajnaparamita,' and the mind-blessed 'Heart Sutra.' Fourth, meaning of words refers to, according to the logic of explaining Dharma terms, 'Dharma' has ten meanings: knowable, path, cessation, object of mind, merit, life, scripture, arising, certainty, and Dharma principle. The ten meanings mentioned here are: all Dharmas are without self, the thirty-seven factors of enlightenment, the supreme Dharma of those free from desire, those who do good deeds are called Dharma practitioners, and the visible result in this life is called visible Dharma.

ས་འདི་ནི་རྣམ་པའི་ཆོས་ཞེས་པ་དང་། བཞི་པོ་འདི་ནི་ངེས་པར་བྱ་དགོས་པའི་དགེ་སློང་གི་ཆོས་བཞི་སྟེ། ཞེས་པ་རྣམས་ཡིན་ལ། ཡིད་ཀྱི་ཡུལ་དང་། གསུང་རབ་དང་། ཆོས་གསུམ་ནི་གསལ་ལོ། ། 1-75 དེ་ལེགས་པར་སྦྱར་བའི་སྒྲ་ལས། དྷརྨ་ཅེས་པའི་ར་དཀྱུས་སུ་བཀླག་སྟེ། མ་མེད་པར་བྱས་ན་དྷ་ར་ཅེས་པ་འཛིན་པ་ལ་འཇུག་ལ། ཤེས་བྱ་རྣམས་ནི་རང་གི་མི་ཟད་འཛིན། ལམ་རྣམས་ ནི་འཁོར་བར་ལྟུང་བའི་ལས་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ནི་ཐེག་དམན་དུ་ལྟུང་བའི་ལས་དང་། བསོད་ནམས་ཀྱི་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བའི་ལས་དང་། གསུང་རབ་བརྗོད་བྱ་འཛིན་པས་ན་འཛིན་པ་ཞེས་པར་ འགྱུར་རོ། །བཀའི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་གསུང་རབ། གཙུག་ལག་བསྟན་བཅོས་ལ་སོགས་པ་ཡི་གེ། བསྟན་བཅོས་ནི་ཤ་ཏྲ་ཅེས་པའི་ཤ་ནི་འཆོས་པ་དང་། ཏྲ་ཡ་ཏི་ཅེས་པ་སྐྱོབ་པ་ལ་འཇུག་པས། འདི་ནི་སྒྲ་བཤད་དུ་ཡོད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཚད་ནི། ཉོན་མོངས་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གི་གཉེན་པོར་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དེ་སྙེད་གསུངས་པ་ལས། ཆོས་ཕུང་གཅིག་གི་ ཚད། ཐེག་ཆུང་པ་ཁ་ཅིག བསྟན་བཅོས། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་པ། ཤ་རིའི་བུས་བྱས་པ་དེ་དང་མཉམ་པ་སྟེ། ཤླཽ་ཀ་དྲུག་སྟོང་ཡོད་ཅེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་ མཆེད། རྟེན་འབྲེལ་བདེན་བཞི། བསྟན་ནམ་གཟུགས་མེད། ཚད་མེད། མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་གཏམ་རྒྱུད་རེ་རེ་ཡིན་ཟེར་རོ། དེ་ཡང་མཛོད་ལས། ཁ་ཅིག་བསྟན་བཅོས་ཚད་ཅེས་ཟེར། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་གཏམ་རེ་ཡིན། ། 1-76 ཅེས་གསུངས་སོ། །ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བ་རྣམས་དེའི་ཚད་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྟོང་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཕུང་ཐམས་ཅད་ལ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱད་དང་། ས་ཡ་ཕྲག་བཞིར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་ རོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ནི། གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་གྱི་ཐེགས་པའི་སྣག་ཚས་ཆོས་ཕུང་གཅིག་བྲི་བར་ནུས་ཏེ། མདོ་དྲིན་ལན་བསབ་པ་ལས། ལྷ་སྦྱིན་ལ་སྤོས་ཀྱི་གླང་པོ་ཆེ་དྲུག་ཁྲིས་ཐེགས་པའི་ མདོ་བློ་ལ་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དེ་དག་ནི་ལྷའི་གནས་དང་། མིའི་གླིང་ཕྲན་དང་། ཀླུ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ན་བཞུགས་ཏེ། ཙནྡྲ་གོ་མིའི་སློབ་མ་ལ་སྤྲིངས་བ་ལས། བསྟན་པ་རིན་ཆེན་མཆོག་ལྟར་བཟང་ ལ་འཕན་མེད་པ། །རྣམ་པར་དག་ཚུལ་གང་ཡིན་ཀླུ་མགོའི་གདེངས་ཀ་ཅན། །ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་གཙུག་གི་རྒྱན་བཞིན་གུས་མནོས་ནས། །ས་ཡི་གཏིང་ན་གནས་པའི་རབ་རིབ་སེལ་བར་མཛད། །ཅེས་གསུངས་སོ། ། དེའང་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས། བྱ་བའི་རྒྱུད་སྟོང་ཕྲག་བཞི། སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད། རྟོག་པའི་རྒྱུད་སྟེང་ཕྲག་བཞི། གཉིས་ཀའི་རྒྱུད་སྟེང་ཕྲག་དྲུག རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་སྟོང་ ཕྲག་བཅུ་གཉིས། རྣལ་འབྱོར་བླ་ན་མེད་པའི་རྒྱུད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་བཞི་གསུངས་པར་བ

【現代漢語翻譯】這些是名為『形態之法』的，這四者是必須修習的比丘四法。意識的對境、經藏和法三者是清晰的。從梵語的詞語中，『Dharma』（法）中的『ra』可以隨意讀，去掉『ma』就變成了『dhara』，意為『持有』。所知之法是持有自身不盡之物，道路是墮入輪迴的業，大乘道是墮入小乘的業，福德是墮入惡道的業，經藏是持有能被言說的，因此被稱為『持有』。經典名稱的同義詞有經藏、論藏等文字。論藏是『shastra』（梵文天城體，śāstra，梵文羅馬擬音，śāstra，論）中的『sha』是調伏，『trayate』（梵文天城體，trāyate，梵文羅馬擬音，trāyate，救護）是救護的意思。因此，這是詞源學上存在的論藏。第三是數量：爲了對治八萬四千種煩惱，宣說了相應數量的法蘊。一個法蘊的數量，一些小乘行者說，相當於舍利弗所著的論藏，有六千頌。有些人說：蘊、界、處、緣起、四諦、有表色、無色、無量、神通等每一個故事都是一個法蘊。如《俱舍論》所說：『有些人說論藏是數量，蘊等每一個故事。』共同乘的量是一千偈，據說所有法蘊加起來有八百億四千萬偈。大乘行者能用象牙筆寫出一個法蘊。如《報恩經》所說：『天授有六萬只香象馱著他所記憶的經典。』這些經典存在於天界、人間的洲渚和龍族居住的地方。寄給旃陀羅·古彌弟子的信中說：『教法如珍寶般美好且無與倫比，完全清凈的方式是龍王頭頂的裝飾。大人物們像頭頂的裝飾一樣恭敬地接受，驅散大地深處的黑暗。』《一切集密意金剛》中說：事續四千，行續八千，瑜伽續四千，二俱續六千，大瑜伽續一萬二千，無上瑜伽續一萬四千。

【English Translation】 These are called 'Dharma of Forms', and these four are the four Dharmas of a Bhikshu that must be practiced. The object of consciousness, the Sutra Pitaka, and the Dharma are clear. From the well-formed sound, the 'ra' in 'Dharma' can be read casually. If 'ma' is removed, it becomes 'dhara', which means 'to hold'. Knowable things hold their own inexhaustible essence. Paths are the karma that causes one to fall into Samsara. The Mahayana path is the karma that causes one to fall into the Hinayana. Merit is the karma that causes one to fall into the lower realms. The Sutra Pitaka holds what can be spoken, so it is called 'holding'. Synonyms for the name of the teachings include Sutra Pitaka and Shastras. 'Shastra' (梵文天城體，śāstra，梵文羅馬擬音，śāstra，Treatise) means 'sha' is taming, and 'trayate' (梵文天城體，trāyate，梵文羅馬擬音，trāyate，protecting) means protecting. Therefore, this is the Shastra that exists in etymology. Third is the measure: To counteract the eighty-four thousand afflictions, an equal number of Dharma aggregates were taught. Regarding the measure of one Dharma aggregate, some Hinayana practitioners say that it is equal to the Shastra composed by Shariputra, which has six thousand verses. Some say that each story of aggregates, realms, sources, dependent origination, the four truths, representational form, formlessness, immeasurables, superknowledges, etc., is a Dharma aggregate. As stated in the Abhidharmakosha: 'Some say the Shastra is the measure, each story of aggregates, etc.' The measure of the common vehicle is one thousand verses, and it is said that all Dharma aggregates amount to eight hundred and forty million verses. Mahayana practitioners can write one Dharma aggregate with an elephant tusk pen. As stated in the Sutra of Repaying Kindness: 'Devadatta had six hundred thousand incense elephants carrying the Sutras he had memorized.' These exist in the realms of the gods, the continents of humans, and the places where the Nagas reside. In a letter sent to Chandra Gomi's disciple, it says: 'The teachings are as beautiful and incomparable as precious jewels, the completely pure way is the crest jewel of the Naga king. Great beings respectfully accept it as an ornament on their heads, dispelling the darkness dwelling in the depths of the earth.' The Sarvasamgraha Vajra Wisdom says: Kriya Tantra four thousand, Charya Tantra eight thousand, Yoga Tantra four thousand, Ubhaya Tantra six thousand, Maha Yoga Tantra twelve thousand, Anuttara Yoga Tantra fourteen thousand.

ཤད་པ་ལས། དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་འབུམ་ཕྲག་ལྔ་པ་ནི། འདར་བྱེད་ཀྱི་གླིང་ན་བཞུགས་སོ། །བདེ་མཆོག་མཁའ་འགྲོ་མ་དྲ་བ་སྡོམ་པ་རྒྱ་མཚོའི་རྒྱུད་དང་། 1-77 གཤིན་རྗེ་གཤེད་དམར་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་དང་། དོན་ཞགས་ཀྱི་རྒྱུད་འབུམ་ཕྲག་བདུན་ལ་སོགས་པ་རྒྱུད་ཕལ་ཆེ་བ་ནི། ཨཽ་རྒྱན་ན་བཞུགས་སོ། །སྒྱུ་འཕྲུལ་དྲ་བ་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་པ་ནི་ཁ་ཆེའི་ཀླུའི་ རྒྱལ་པོ་བ་སུ་ཏའི་གནས་ན་བཞུགས་སོ། །མདོ་སྡེ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་ས་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་ནི་དགའ་ལྡན་ན་བཞུགས་སོ། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ནི། དྲི་ཟའི་ རྒྱལ་པོའི་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་གནས་ན་ཡོད་ལ། འབྲིང་འབུམ་ཕྲག་བྱེ་བ་བརྒྱ་པ་ནི། ལྷའི་དབང་པོའི་གནས་ན་ཡོད་ཅེས་གྲག་གོ །འབུམ་ནི་ཀླུ་ཡུལ་ནས་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་སྤྱན་དྲངས་སོ། ། དེ་དག་ལས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོའི་མདོ་དང་། འཆར་བྱེད་ཀྱིས་ཞུས་པ་དང་། བླ་བ་དང་། ཀུན་དགའ་བོའི་མདོ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཞིག་ནི་གཏན་ནུབ་པར་གྱུར་ཏེ། རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས། ཡང་དག་བསྡུས་པའི་གཞི་ཉམས་ཕྱིར། །མཐའ་དག་མིན་པར་རྟོགས་པ་ཡིན། །ཅེས་གསུངས། སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེ་དང་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལ་སོགས་པ་ རེ་རེ་ལའང་ཤླཽ་ཀ་དང་ལེའུ་ཅི་རིགས་པ་འབུམ་ཡོད་པ་ལ། སྤྲང་པོ་ཉི་མའི་དངོས་གྲུབ་ཀྱིས་མེས་བསྲེག་པའི་ལྷག་མ་ཇི་ཙམ་རྙེད་པ་བསྡུས་ཤིང་། ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་རྣམས་ནི་མེ་དགྲ་ལན་གསུམ་བྱུང་བས་ནུབ་བོ་ཞེས་གྲག་གོ ། 1-78 བཞི་པ་སྐད་ནི། གདུལ་བྱ་སྣ་ཚོགས་པའི་སྐད་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ལས། རང་རང་སྐད་ཀྱི་ཁྱད་པར་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །སྲིད་གསུམ་མ་ལུས་ལམ་ལ་ལེགས་བཀོད་ནས། །ཀུན་མཁྱེན་གསུང་ནི་ ཞི་བདེའི་འབྲས་བུ་སྟེར། །ལྷ་ཡི་སྐད་པས་དེ་དག་ག་ལ་འགྱུར། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་མངྒ་དྷ་དང་། སིན་དྷུའི་སྐད་ཀྱིས་གསུངས་སོ། །མདོ་སྡེ་འགའ་ཞིག་ནི་ལེགས་པར་ སྦྱར་བའི་སྐད་ཀྱིས་སོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་སྔགས་གཉིས་ནི་ལེགས་པར་སྦྱར་བ་དང་། པྲ་ཏི་ཏ་དང་། རི་ཁྲོད་ལ་སོགས་པ་སྐད་དུ་མས་གསུངས་སོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་དྲི་མེད་འོད་ལས་ བཤད་དོ། །ལྔ་པ་འཁོར་ནི། བཀའ་དང་པོ་བདེན་པ་བཞི་ནི། ཝ་ར་ཎ་སི་དྲང་སྲོང་ལྷུང་བ་རི་དྭགས་ཀྱི་གནས་སུ་འཁོར་ཀཽ་ཌི་ནྱ། རྟ་ཐུལ། རླངས་པ། མིང་ཆེན། བཟང་ལྡན་ཏེ་ལྔ་ སྡེ་ལ་ལན་གསུམ་བཟླས་ཏེ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་བསྐོར་རོ། །རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ནི། དང་པོ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་བདེན་བཞིའི་ངོ་བོ་ཙམ་དུ་གསུངས་པ་ ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པར་བྱ། ཀུན་འབྱུང་སྤང་བར་བྱ། འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱ།

【現代漢語翻譯】《夏瓦巴》中記載：喜金剛五百萬頌位於顫動洲。勝樂金剛空行母網續、集密續，以及閻魔敵三百萬頌、《義成續》七百萬頌等大多數續部位於鄔金。幻網六萬頌位於克什米爾的龍王瓦蘇達住所。經部瑜伽行位於大地等處，位於兜率天。般若波羅蜜多廣本十億頌位於持國天王的住所，中本一億頌位於帝釋天的住所。十萬頌是從龍宮由龍樹菩薩迎請而來。其中，《苦蘊經》、《解脫經》、《吉祥經》、《具喜經》等許多經典已經完全消失。《釋論理》中說：『由於真實集經的基礎已失，因此認識到並非所有都存在。』《大方廣佛華嚴經》、《寶積經》、《涅槃經》、《楞伽經》等每一部都有十萬頌和相應的品。窮人尼瑪通過神通力收集了火燒后的殘餘部分。據說因火災三次發生，法相論的經典也消失了。第四，語言方面：爲了教化各種各樣的眾生，佛陀用各種語言說法。《最初佛》中說：『以各自語言的特點，將三有眾生全部安置於道上，全知之語帶來寂靜的果實，怎麼會變成天神的語言呢？』因此，三藏經典用摩揭陀語和信度語宣說。一些經部經典用規範的梵語宣說。般若波羅蜜多和密咒則用規範梵語、俗語、山居語等多種語言宣說。』這是《大疏·無垢光》中所說的。第五，眷屬方面：第一次法輪，四聖諦，在瓦拉納西仙人鹿野苑為憍陳如、馬勝、跋波、摩訶男、賢示這五比丘三轉十二行相。十二行相是：『這是苦聖諦』等等，只是宣說了四聖諦的體性。第二次是：苦應知，集應斷，滅應證，道應修。

【English Translation】 It is recorded in 'Shadpa': The five hundred thousand verses of Hevajra are located in the Trembling Continent. The Chakrasamvara Dakini Net Tantra, the Guhyasamaja Tantra, the three million verses of Red Yamari, the seven million verses of Donzhag Tantra (Amoghapasha), and most other tantras are located in Oddiyana. The sixty thousand verses of the Illusion Net are located in the residence of the Naga King Vasudatta in Kashmir. The Sutra Yoga practice is located in the Great Earth and other places, and in Tushita Heaven. The extensive Prajnaparamita of one billion verses is located in the residence of Dhritarashtra, and the medium one hundred million verses are said to be located in the residence of Indra. The one hundred thousand verses were brought from the Naga realm by Acharya Nagarjuna. Among them, many sutras such as 'The Sutra of the Heap of Suffering,' 'The Sutra Requested by Charche,' 'The Sutra of Auspiciousness,' and 'The Sutra of Kungawo' have completely disappeared. The 'Commentary on Reasoning' says: 'Because the basis of the True Collection Sutra has been lost, it is recognized that not all exist.' Each of the 'Avatamsaka Sutra,' 'Ratnakuta Sutra,' 'Nirvana Sutra,' and 'Lankavatara Sutra' has one hundred thousand verses and corresponding chapters. The poor man Nyima collected the remnants after the fire through miraculous power. It is said that the Abhidharma sutras also disappeared due to three fires. Fourth, in terms of language: To teach various beings, the Buddha spoke in various languages. 'The First Buddha' says: 'With the characteristics of their respective languages, all beings of the three realms are placed on the path, and the words of the Omniscient One bring the fruit of peace. How could it become the language of the gods?' Therefore, the Tripitaka was spoken in Magadhi and Sindhu languages. Some sutra classics were spoken in standard Sanskrit. The Prajnaparamita and mantras were spoken in standard Sanskrit, vernacular, mountain language, and other languages.' This is what is said in the 'Great Commentary: Immaculate Light.' Fifth, in terms of retinue: The first turning of the Dharma wheel, the Four Noble Truths, was in Varanasi, the Deer Park of the Rishis, for the five monks Kaundinya, Ashvajit, Bhadrika, Mahanama, and Yashas, in three turns and twelve aspects. The twelve aspects are: 'This is the Noble Truth of Suffering,' etc., only proclaiming the nature of the Four Noble Truths. The second is: Suffering should be known, accumulation should be abandoned, cessation should be realized, and the path should be cultivated.

ལམ་བསྒོམ་པར་བྱ། ཞེས་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་དེ་དག་གི་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་པ་ནས་ལམ་སྒོམ་དུ་མེད་དོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-79 འདི་ནི་བརྗོད་བྱ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཙམ་དང་། རིགས་མ་ངེས་པ་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །བར་པ་མཚན་ཉིད་མེད་པ་ནི། བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ལ་དགེ་སློང་སྟོང་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ལ་ སོགས་པ་ལ་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །དེ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་མེད་པ་དང་། ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །ཐ་མ་དོན་དམ་རྣམ་ངེས་ནི་རྒྱ་མཚོའི་ རི་མ་ལ་ཡ་ལ་སོགས་པར་ལྷ་ཀླུ་སོགས་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཁོར་སྣ་ཚོགས་ལ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་དུས་ཇི་སྲིད་ དུ་གསུངས་པ་ནི། ཐུབ་པ་ལོ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ནས་བརྒྱད་ཅུའི་བར་དུ་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱལ་པོ་ལ། འཇིག་རྟེན་ཕན་པ་ཁྱོད་ཀྱི་གསུང་གཅིག་ལ། ། མོས་པ་ཐ་དད་བཞིན་དུ་སྒྲ་འབྱུང་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དུས་གཅིག་ཏུ་གསུངས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཞན་དག་ན་རེ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། ཨེ་མ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་གཉིས་ པ་བྱུང་ཞེས་གསུངས་པས་རིམ་གྱིས་གསུངས་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག བཀའ་དང་པོ་མི་ལོ་བདུན། གཉིས་པ་ལ་སུམ་ཅུ། གསུམ་པ་ལ་བརྒྱད་གསུངས་ཟེར་ཏེ་འདི་ལ་ལུང་མ་མཐོང་ངོ་། །གསུམ་པ་དེ་དག་བསྡུ་བ་བྱས་པའི་ཚུལ་ནི། 1-80 ཐེག་པ་ཁ་ཅིག རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་ལྷོ་ཕྱོགས་བི་མ་ལ་སམྦྷ་ཝ་ཞེས་བྱ་བར་བྱམས་པ་དང་། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དུ་མས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཟེར་རོ། །ཉན་ ཐོས་པ་དང་། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བ་ཁ་ཅིག སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱར་ནྱ་གྲོ་དྷའི་ཕུག་ཏུ་རྒྱལ་པོ་མ་སྐྱེས་དགྲས་སྦྱིན་བདག་མཛད་ནས་དགྲ་བཅོམ་པ་ལྔ་བརྒྱར་འཕགས་པ་བ་ ལང་བདག་གིས་མ་ཚང་བས་བསྡུས་སོ་ཞེས་འདོད་དོ། ། དེ་ལ་འཕགས་པ་བ་ལང་བདག་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་གནས། ཤི་རི་ཀའི་གཞལ་མེད་ཁང་ན། དབེན་པར་གནས་པའི་ཚེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ གང་པོས་བྱོན་ཏེ། དགེ་འདུན་གྱི་བྱ་བ་ལ་འཛམ་བུ་གླིང་དུ་འབྱོན་པར་ཞུ་ཞེས་གསོལ་བ་བཏབ་པས། དེས་སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་དགོངས་ཏེ། ཨ་རོག་ཀྱ་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་གཞན་དུ་མ་གཤེགས་སམ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མུ་སྟེགས་པས་མ་བཟློག་གམ། ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀློག་འདོན་གྱི་བྱ་བ་ལས་བློ་བསྒྱུར་ནས་བྲེ་མོའི་གཏམ་གྱིས་དུས་འདའ་བར་མི་ བྱེད་དམ། སད་པར་བྱེད་པའི་མགོན་པོ་མ་གཟིགས་སམ། ཞེས་དྲིས་སོ། །གང་པོས་སྨྲས་པ། །གྲུ་ཆེན་རྒྱལ་བ་དེ་ཞིག་སྟེ། །ཡེ་ཤེས་རི་ཡང་རྣམ་

【現代漢語翻譯】解釋說，這是關於修習道（Lam，道）。第三部分是從獲得阿羅漢（Dgra bcom pa，摧破煩惱者）的果位和了解痛苦，到沒有道可修習為止的解釋。這部分解釋了所詮釋的補特伽羅（Gang zag，人）的無我（Bdag med，無我）僅僅是，以及不確定的種姓。中間的無相（Mtshan nyid med pa，無相）是，在鷲峰山（Bya rgod phung po'i ri，鷲峰山）對一千二百五十位比丘（Dge slong，比丘）等宣說了《廣大般若波羅蜜多經》、《中般若波羅蜜多經》、《略般若波羅蜜多經》等。那是解釋一切法（Chos，法）無相，以及一乘（Theg pa gcig，一乘）。最後的勝義諦（Don dam rnam nges，勝義諦）是在大海（rGya mtsho，大海）、須彌山（Ri ma la ya，須彌山）等處，對天（Lha，天）、龍（kLu，龍）等各種大乘（Theg chen，大乘）眷屬宣說的。那是顯示一切法三種自性（Ngo bo nyid gsum，三種自性）。第六，宣說的時限是，從能仁（Thub pa，能仁）十六歲成佛（Sangs rgyas，佛）到八十歲之間宣說的。其中一些人引用《三昧王經》說：『利益世間您的一句話，隨著不同的意樂，產生不同的聲音。』因此，是在同一時間宣說的。另一些人說：『在勝者（rGyal ba，勝者）的母親（Yum，母親）中說，唉！在贍部洲（'Dzam bu'i gling，贍部洲）出現了第二次法輪（Chos kyi 'khor lo，法輪），』因此是逐漸宣說的。對此，有些人說，第一次是七年，第二次是三十年，第三次是八年，但沒有看到這方面的依據。第三，關於如何收集這些經典的方式是：一些宗派說，在王舍城（rGyal po'i khab，王舍城）南方的比瑪拉桑巴瓦（Bi ma la sam+b+ha wa，無垢生）處，由慈氏（Byams pa，彌勒）和金剛手（Phyag na rdo rje，金剛手）等許多菩薩（Byang chub sems dpa'，菩薩）收集的。一些聲聞乘（Nyan thos pa，聲聞乘）和共同宗派說，在佛陀（Sangs rgyas，佛）涅槃（Mya ngan las 'das pa，涅槃）后的夏天，在尼拘律陀樹（Nya gro dha'i phug tu，尼拘律陀樹）的洞穴中，由國王阿阇世（rGyal po ma skyes dgra，阿阇世）作為施主，由五百阿羅漢（Dgra bcom pa，阿羅漢）和聖者牛主（Ba lang bdag，牛主）收集的，因為他沒有到場。其中，聖者牛主住在三十三天（Sum cu rtsa gsum gyi gnas，三十三天）的希里卡（Shi ri ka，吉祥）的宮殿（gZhal med khang na，宮殿）中，當他獨自居住時，具壽（Tshe dang ldan pa，具壽）大迦葉（Gangs pos，大迦葉）前來說：『請您爲了僧團（Dge 'dun，僧團）的事業來到贍部洲。』他祈請說。他想到佛陀已經涅槃，問道：『阿羅迦（A rog kya，阿羅迦），佛陀沒有到其他世界（'Jig rten gyi khams，世界）嗎？外道（Mu stegs pa，外道）沒有推翻法輪嗎？梵行者（Tshangs pa mtshungs par spyod pa，梵行者）們沒有從誦讀（kLog 'don，誦讀）的事業中轉移注意力，而是用閑聊（Bre mo'i gtam gyis，閑聊）來消磨時間嗎？沒有看到覺醒的怙主（sPyan par byed pa'i mgon po，覺醒的怙主）嗎？』大迦葉回答說：『大船（Gru chen，大船）般的勝者已經傾覆，智慧（Ye shes，智慧）之山也已倒塌。』

【English Translation】 It explains that this is about practicing the path (Lam). The third part is the explanation from attaining the fruit of Arhat (Dgra bcom pa, Destroyer of Enemies) and understanding suffering, to there being no path to practice. This part explains that the object to be expressed is merely the selflessness (Bdag med, Absence of Self) of the individual (Gang zag, Person), and the uncertain lineage. The intermediate absence of characteristics (Mtshan nyid med pa, Absence of Characteristics) is that the 'Extensive Mother', 'Medium Mother', and 'Concise Mother' Prajnaparamita Sutras, etc., were taught at Vulture Peak Mountain (Bya rgod phung po'i ri, Vulture Peak Mountain) to twelve hundred and fifty monks (Dge slong, Monks), etc. That is the explanation that all phenomena (Chos, Phenomena) are without characteristics, and of the One Vehicle (Theg pa gcig, One Vehicle). The final definitive meaning (Don dam rnam nges, Definitive Meaning) is that it was taught at the ocean (rGya mtsho, Ocean), Mount Sumeru (Ri ma la ya, Mount Sumeru), etc., to various Great Vehicle (Theg chen, Great Vehicle) retinues of gods (Lha, Gods), nagas (kLu, Nagas), etc. That is the demonstration that all phenomena are of the three natures (Ngo bo nyid gsum, Three Natures). Sixth, the duration of the teaching is that the Thubpa (Thub pa, Sage) taught from the age of sixteen, when he became a Buddha (Sangs rgyas, Buddha), until the age of eighty. Some cite the Samadhiraja Sutra, saying, 'A single word of yours, which benefits the world, produces sounds according to different inclinations.' Therefore, it was taught at one time. Others say, 'In the Mother of the Victorious Ones (rGyal ba'i Yum, Mother of the Victorious Ones), it is said, 'Alas! In Jambudvipa ('Dzam bu'i gling, Jambudvipa) the second turning of the wheel of Dharma (Chos kyi 'khor lo, Wheel of Dharma) occurred,' therefore it was taught gradually. Some say that the first was seven years, the second was thirty years, and the third was eight years, but no scriptural authority for this has been seen. Third, the manner in which these were collected is: Some schools say that it was collected at Bimala Sambhava (Bi ma la sam+b+ha wa, Immaculate Origin) in the south of Rajagriha (rGyal po'i khab, Rajagriha) by Maitreya (Byams pa, Maitreya) and Vajrapani (Phyag na rdo rje, Vajrapani), etc., many Bodhisattvas (Byang chub sems dpa', Bodhisattvas). Some Shravakas (Nyan thos pa, Hearers) and common schools say that in the summer after the Buddha (Sangs rgyas, Buddha) passed into Nirvana (Mya ngan las 'das pa, Nirvana), in the cave of Nyagrodha (Nya gro dha'i phug tu, Nyagrodha), with King Ajatashatru (rGyal po ma skyes dgra, Ajatashatru) as the patron, it was collected by five hundred Arhats (Dgra bcom pa, Arhats) and the venerable Balangdag (Ba lang bdag, Lord of Cattle), because he was not present. There, the venerable Balangdag was residing alone in the palace (gZhal med khang na, Immeasurable Mansion) of Shirika (Shi ri ka, Auspicious) in the realm of the Thirty-Three (Sum cu rtsa gsum gyi gnas, Thirty-Three). At that time, the venerable Mahakashyapa (Gangs pos, Mahakashyapa) came and requested, 'Please come to Jambudvipa for the sake of the Sangha (Dge 'dun, Sangha).' He thought that the Buddha had passed into Nirvana and asked, 'Aroka (A rog kya, Aroka), has the Buddha not gone to another world ('Jig rten gyi khams, World)? Have the heretics (Mu stegs pa, Heretics) not overturned the wheel of Dharma? Have those who practice similarly to Brahma (Tshangs pa mtshungs par spyod pa, Those Who Practice Like Brahma) not turned their minds away from the activity of recitation (kLog 'don, Recitation) and spent their time in idle talk (Bre mo'i gtam gyis, Idle Talk)? Have you not seen the protector who awakens (sPyan par byed pa'i mgon po, Protector Who Awakens)?' Mahakashyapa replied, 'The great ship (Gru chen, Great Ship), the Victorious One, has capsized, and the mountain of wisdom (Ye shes, Wisdom) has also collapsed.'

པར་ཉིལ། །བསྟན་པ་རབ་མཆོག་ལྡན་པ་ཡི། །དགེ་སློང་མང་པོ་རྣམས་ཀྱང་ཞི། ། 1-81 གྱི་ན་མ་ལེགས་པ་མང་ནི། །བདག་ནི་ཕོ་ཉར་འདིར་འོངས་ན། །བསྟན་པ་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །དེ་བས་ཁྱོད་ནི་ལེགས་པར་བཞུད། །ཅེས་སྨྲས་པས། བ་ལང་བདག་གི་ཞལ་ནས། འགྲོ་བའི་མགོན་ པོ་སྒྲོན་མ་བཞུགས་ན་དེར། །བདག་ནི་འགྲོ་བར་བྱ་ཞེས་བློ་ཡོད་ཀྱང་། །དེ་བས་རབ་ཞི་ཕ་རོལ་གཤེགས་གྱུར་ན། །བློ་ལྡན་སུ་ཞིག་དེར་ཡང་འགྲོ་བར་བྱེད། །ལྷུང་བཟེད་ཆོས་གོས་རྣམ་གསུམ་མཆོག་ འདི་དག །ཁྱོད་ཀྱིས་དགེ་འདུན་རྣམས་ལ་འབུལ་བར་གྱིས། །བདག་ནི་ཞི་བ་ཡང་སྲིད་མེད་པར་འགྲོ། །བདག་གི་ཉེས་པ་འཕགས་ལ་བཟོད་པར་གསོལ། །ཞེས་སྨྲས་ནས། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ཏེ། ལུས་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེས་བསྲེགས་སོ། །དེ་ནས་མེ་དེ་བསིལ་བར་བྱེད་པ་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞི་ལས། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བཞི་བྱུང་སྟེ། དང་པོ་ལས། འདི་ལྟར་དུས་རྣམས་ངན་གྱུར་ཏེ། །སེམས་ཅན་རང་གི་ ལས་ལ་བརྟེན། །འགྲོ་བའི་སྒྲོན་མ་དེ་འདས་པས། །ཐམས་ཅད་འགྲོ་བ་འཇུག་པར་རྟོགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལས། འདུས་བྱས་བསགས་པ་སྐད་ཅིག་འཇིག་འགྱུར་ཏེ། །སྐྱེ་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་སྡུག་བསྔལ་ ལྡན། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་ཏེ། །དེ་དག་བྱེད་པ་མེད་པར་རིགས་པར་བྱེད། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ལས། མཁས་རྣམས་རྟག་ཏུ་དགོངས་པ་བག་ཡོད་པའི། །བསོད་ནམས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་བརྩོན་བྱ། ། 1-82 འབྱུང་པོའི་ཚོགས་ཀུན་སོང་ཞིང་འཇིག་འགྱུར་ཏེ། །སྲོག་དང་བཅས་པའི་དཔལ་ནི་གཡོ་བར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་ལས། ཐུབ་པ་དེ་ལ་བློ་མཆོག་ཡང་དག་འདུད། །རང་གི་དགོས་པ་མ་ལུས་ཐམས་ ཅད་བྱས། །གུས་ཤིང་རབ་ཏུ་དང་བས་བླ་མ་ཡི། །ཕྱི་བཞིན་བ་ལང་བདག་ཀྱང་དེ་ལྟར་སོང་། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་གང་པོ་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་རིང་བསྲེལ་བསྡུས་ཏེ། འཛམ་བུ་གླིང་དུ་ འོངས་ནས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་ཕུལ་ཏེ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་འོད་སྲུང་ཆེན་པོས་དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ལ་རེ་ཞིག་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་ཁྲིམས་བྱས་ཏེ། འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་ བོ་དགྲ་བཅོམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། འབྲི་རྫིའི་གནས་སུ་བསྐྲད་དོ། །དེས་དེར་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ། སླར་ཡང་དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་འོངས་ནས། བསྡུ་བ་ མཛད་པ་ནི། ཀུན་དགའ་བོས་མདོ་སྡེ། ཉེ་བ་འཁོར་གྱི་འདུལ་བ། འོད་སྲུངས་ཆེན་པོས་མངོན་པ་བསྡུས་སོ། །ཡང་སངས་རྒྱས་འདས་ནས་ལོ་བརྒྱ་དང་བཅུ་ལོན་པ་ན། ཡངས་པ་ཅན་གྱི་དགེ་སློང་ རྣམས་ཀྱིས། ཧུ་ལུ་ཧུ་ལུ་ཡི་རང་དང་། ཀུན་སྤྱོད་སྣོད་དང་ལན་ཚན་དང་། ལམ་དང་སོར་གྱིས་དཀྲུགས་པ་གདིང་། གསེར་གྱི་རུང་བ་བྱ་བ་སྟེ། །འདི་དག་རུང་མིན་གཞི་བཅུར་འད

【現代漢語翻譯】那時節，具足殊勝教法的眾多比丘也寂靜了。 1-81 『不吉祥的事情很多，我作為使者來到這裡，爲了教法能夠住世，因此你好好地住在這裡。』這樣說之後，牧牛人回答說：『如果眾生的怙主燈還在世，我才會去那裡。既然已經完全寂滅，前往他世，有智慧的人誰還會去那裡呢？這三件殊勝的缽、法衣，請你供養給僧眾。我將前往寂滅，不再有輪迴。我的過失，祈請聖者寬恕。』說完之後，就完全進入涅槃，身體被智慧之火焚燒。之後，爲了平息火焰，從四條河流中流出四句偈頌。第一句是：『像這樣時代變得惡劣，眾生依賴自己的業力。眾生的明燈已經逝去，一切眾生都將走向終結。』第二句是：『有為法積聚起來也會瞬間毀滅，生等煩惱充滿痛苦。凡夫俗子以我為傲慢，認為自己所做之事毫無意義。』第三句是：『智者應當時刻保持警覺，努力行持善業。一切有情眾生終將消逝毀滅，生命和榮耀都將動搖。』 1-82 第四句是：『對於那位佛陀，我以最殊勝的智慧恭敬頂禮。他已經完成了自己的一切需要。以恭敬和歡喜之心，像上師一樣，牧牛人也這樣離開了。』之後，崗波收集了缽、法衣和舍利，來到贍部洲，供養給比丘們，並講述了事情的經過。聖者大迦葉尊者制定了戒律，讓阿羅漢們暫時不要入滅，爲了讓聖者阿難獲得阿羅漢果位，將他驅逐到牧牛之地。他在那裡證得了阿羅漢果位，之後又回到阿羅漢僧眾之中，進行了結集。阿難結集了經藏，優波離結集了律藏，大迦葉結集了論藏。另外，在佛陀涅槃一百一十年後，毗舍離的比丘們行持：呼嚕呼嚕飲，飲用方法，盛器，鹽塊，走路時搖動，坐具，接受金銀等十事，認為這些是如法的。

【English Translation】 At that time, many monks who possessed the supreme Dharma were also in peace. 1-81 'Many inauspicious things have happened. I have come here as a messenger, for the sake of the Dharma to abide. Therefore, you should stay here well.' After saying this, the cowherd replied: 'If the protector of beings, the lamp, were still alive, I would go there. Since he has completely passed away and gone to another world, who with wisdom would go there? These three excellent items, the bowl, the Dharma robe, please offer them to the Sangha. I will go to peace, without rebirth. I ask the noble ones to forgive my faults.' After saying this, he completely entered Nirvana, and his body was burned by the fire of wisdom. Afterwards, to cool the fire, four verses flowed from four rivers. The first verse is: 'Like this, times have become evil, sentient beings rely on their own karma. The lamp of beings has passed away, all beings will realize that they are entering the end.' The second verse is: 'Conditioned things, even when accumulated, will be destroyed in an instant. Afflictions such as birth are full of suffering. Ordinary people are arrogant with self, thinking that what they do is meaningless.' The third verse is: 'The wise should always be mindful and diligently practice meritorious deeds. All sentient beings will eventually perish and be destroyed, and life and glory will be shaken.' 1-82 The fourth verse is: 'To that Buddha, I prostrate with the most excellent wisdom. He has completed all his needs. With reverence and joy, like the Lama, the cowherd also departed in the same way.' Afterwards, Gangpo collected the bowl, Dharma robe, and relics, came to Jambudvipa, offered them to the monks, and narrated what had happened. The venerable Mahakashyapa made a rule that the Arhats should not pass into Nirvana for a while, and in order for the venerable Ananda to attain the fruit of Arhatship, he was banished to the place of the cowherds. There he manifested the fruit of Arhatship, and then returned to the community of Arhats and compiled the teachings. Ananda compiled the Sutras, Upali compiled the Vinaya, and Mahakashyapa compiled the Abhidhamma. Furthermore, one hundred and ten years after the Buddha's Nirvana, the monks of Vaishali practiced ten things: drinking huru-huru, the method of drinking, the vessel, salt, shaking while walking, the seat, accepting gold and silver, considering these to be in accordance with the Dharma.

ོད། །ཅེས་མི་རུང་བའི་གཞི་བཅུ་བྱས། 1-83 དེ་བསལ་བའི་ཕྱིར་ཡངས་པ་ཅན་དུ་དགྲ་བཅོམ་པ་བཞི་ལྡན་ལ་སོགས་པ་བདུན་བརྒྱས་དེ་དག་བསལ་ནས་བསྡུ་བ་གཉིས་པ་མཛད་དོ། །དེ་དག་ནི་ཕྲན་ཚེགས་ལས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་སངས་རྒྱས་མྱ་ ངན་ལས་འདས་ནས་ལོ་བཞི་བརྒྱ་ན། ཁ་ཆེའི་ཡུལ་ཛ་ལནྡྷ་རར་རྒྱལ་པོ་ཀ་ནིས་ཀས་སྦྱིན་བདག་མཛད་ནས། དགྲ་བཅོམ་པ་ལྔ་བརྒྱ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལྔ་བརྒྱ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་པཎྜི་ཏ་ ལྔ་བརྒྱས་བསྡུ་བ་གསུམ་པ་མཛད་དོ། །གཟུངས་མ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་དེའི་ཚེ་གསུང་ཡི་གེར་བཀོད་དོ་ཞེས་གྲག་གོ ། ༄། །དེ་དག་ལ་འགྲེལ་པ་ཇི་ལྟར་བྱུང་བའི་ཚུལ། གསུམ་པ་དེ་དག་ལ་འགྲེལ་པ་ཇི་ལྟར་བྱུང་བའི་ཚུལ་ལ་གསུམ་ ལས། དང་པོ་ནང་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་རྩོམ་པ་པོ་རྣམ་གཡེང་མེད་པའི་ཡིད་ཅན་གྱིས་ཐུབ་པས་གསུངས་པའི་ཚིག་དོན་བཤད་པས་གདུལ་བྱའི་བློ་ཐར་པ་དང་མཐུན་པར་འཆོས་པ་ཡིན་ ཏེ། རྒྱུད་བླར། གང་ཞིག་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་འབའ་ཞིག་གི། །ཅེས་སོགས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། བརྗོད་བྱ་བཀའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། བཀའི་དབྱེ་བ་ལྟར་རོ། །བྱེད་ལས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལྟ་བུ་བཀའ་ཟབ་མོའི་དོན་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལྟ་བུ་འཁྲུག་པ་གོ་རིམ་དུ་སྡེབ་པ་དང་། ཆོས་མངོན་པ་ལྟ་བུ་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྡུད་པ་སྟེ་གསུམ་མོ། །གསུམ་པ་བསྟན་བཅོས་ཇི་ལྟར་བརྩམས་པའི་ཚུལ་ལ། 1-84 ནང་རིག་པའི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལ་འགྲེལ་པ་བྱུང་ཚུལ་དང་། རྒྱུད་སྡེ་བཞི་ལ་བྱུང་ཚུལ། ཕྱི་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་ཇི་ལྟར་བྱུང་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་བཞུགས་པའི་དུས་ན་ཆོས་མངོན་པ་ སྡེ་བདུན་གྱི་བསྟན་བཅོས་བརྩམས་པ་ནི། །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཤ་རིའི་བུས། །གདགས་པའི་བསྟན་བཅོས་མོ་གལ་བུས། །ཁམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་གང་པོས་བྱས། །རྣམ་ཤེས་ཚོགས་ནི་ལྷས་སྐྱིད་ཀྱིས། །ཡེ་ཤེས་ལ་འཇུག་ ཀ་ཏའི་བུས། །རབ་ཏུ་བྱེད་པ་དབྱིག་བཤེས་ཀྱིས། །ཡང་དག་འགྲོ་བའི་རྣམ་གྲངས་ནི། །གསུས་པོ་ཆེ་ཡིས་བྱས་ཞེས་གྲག །ཅེས་གསུངས། ཁ་ཅིག་འདི་དག་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་བཀའ་ཡིན་པར་འདོད། སངས་རྒྱས་ འདས་ནས་ལོ་བརྒྱ་ལྷག་ནས། དགྲ་བཅོམ་པ་ཉི་མ་གུང་པ་དང་། ཉེ་སྦས་ལ་སོགས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་གི། བཤད་མཛོད་ཆེན་མོ་འབུམ་དང་མཉམ་པ་གཅིག་མཛད་དོ། །སངས་ རྒྱས་འདས་ནས་ལོ་དྲུག་ཅུ་ནས་གྲོང་ཁྱེར་མེ་ཏོག་རྒྱས་པར། རྒྱལ་པོ་མྱ་ངན་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་ངོ་། །དེ་ནི་སྔོན་མཉན་ཡོད་ཀྱི་བྱིས་པར་གྱུར་པ་ན། སངས་རྒྱས་ལ་ས་སྙིམ་ པ་གང་ཕུལ་བས། དེ་འཛམ་བུ་གླིང་ལ་དབང་བའི་རྒྱལ་པོར་གྱུར་ནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གདུང་བྱེ་བ་བྱེད་པར་ལུང་བསྟན་ནོ། །དོན་དེ་ཉིད་ལ

【現代漢語翻譯】因此，犯下了十種不應為之事。 1-83 爲了消除這些，在廣嚴城（梵文：Vaishali，古印度城市名）中，由七百位包括四果阿羅漢在內的大德們消除了這些，並進行了第二次結集。這些都出自《小事部》。此外，在釋迦牟尼佛涅槃四百年後，在克什米爾地區的扎蘭達拉（梵文：Jalandhar，印度城市名），國王迦膩色迦（梵文：Kanishka）作為施主，由五百位阿羅漢、五百位菩薩和五百位凡夫班智達進行了第三次結集。據說，爲了那些沒有獲得陀羅尼（梵文：Dharani，總持，記憶力）的人，當時將佛語記錄成文字。 ༄། །關於這些論典是如何產生的。第三，關於這些論典是如何產生的，分為三部分：首先，內道論典的特點是，由具有不散亂之心的作者們，解釋佛陀所說的詞句和意義，從而使所化眾生的心與解脫相符。如《寶性論》所說：『凡是佛陀的教法……』等等。第二，分類。從所詮釋的內容（即佛語）的角度來分，與佛語的分類相同。從作用的角度來分，有如《現觀莊嚴論》般，闡明佛語深奧意義的；有如《入行論》般，將混亂的內容按次第排列的；以及有如《阿毗達磨》般，彙集廣大內容的，共三種。第三，論典是如何撰寫的？ 1-84 內道三藏的論典是如何產生的？四續部的論典是如何產生的？外道的論典是如何產生的？首先，在佛陀住世時，撰寫了七部阿毗達磨論典，即：法的蘊聚由舍利弗（梵文：Shariputra）所著；施設論由目犍連（梵文：Maudgalyayana）所著；界的集合由大迦旃延（梵文：Mahakatyayana）所著；識的集合由天護（梵文：Devasharma）所著；入智慧由迦多衍尼子（梵文：Katyayaniputra）所著；分別論由 डिफरेंस（梵文：Vibhajyavadin）所著；正行名數由大腹王（梵文：Mahakaushthila）所著。有些人認為這些是加持過的佛語。在佛陀涅槃一百多年後，由阿羅漢日面（梵文： Suryagupta）和近護（梵文：Upagupta）等撰寫了一部與十萬頌相當的小乘論典《分別說藏》。在佛陀涅槃六十年後，在花開城（梵文：Pataliputra），出現了一位名為無憂（梵文：Ashoka）的國王。他過去在拘薩羅國的祗園精舍（梵文：Jetavana Vihara）做孩子時，曾向佛陀獻上一捧土，因此轉世為統治贍部洲（梵文：Jambudvipa，地球）的國王，並且被授記將建造一億座佛塔。這件事本身...

【English Translation】 Thus, ten impermissible actions were committed. 1-83 To eliminate these, in Vaishali, seven hundred great beings, including four Arhats, eliminated these and conducted the Second Council. These are from the Chullavagga. Furthermore, four hundred years after the Parinirvana of the Buddha, in Jalandhar in the land of Kashmir, King Kanishka acted as the patron, and five hundred Arhats, five hundred Bodhisattvas, and five hundred ordinary Pandit scholars conducted the Third Council. It is said that at that time, for the sake of those who had not attained Dharani (memory), the Buddha's words were written down. ༄། །How did the commentaries on these come about? Third, regarding how these commentaries came about, there are three parts: First, the characteristic of inner science treatises is that the words and meanings spoken by the Buddha are explained by authors with undistracted minds, so that the minds of the disciples are conformed to liberation. As the Uttaratantra Shastra says: 'Whatever is solely the teaching of the Victorious One...' etc. Second, the classification. From the perspective of the content to be expressed (i.e., the Buddha's words), it is the same as the classification of the Buddha's words. From the perspective of function, there are those like the Abhisamayalankara, which explain the profound meaning of the Buddha's words; those like the Bodhicharyavatara, which arrange confused content in order; and those like the Abhidharma, which gather vast content, totaling three. Third, how are the treatises written? 1-84 How did the commentaries on the inner science Tripitaka come about? How did the commentaries on the four Tantras come about? How did the treatises on outer science come about? First, during the time when the Buddha was alive, the seven Abhidharma treatises were written, namely: The Collection of Dharmas was written by Shariputra; The Treatise on Designations was written by Maudgalyayana; The Collection of Elements was written by Mahakatyayana; The Collection of Consciousness was written by Devasharma; Entrance into Wisdom was written by Katyayaniputra; The Differentiation was written by Vibhajyavadin; The Enumeration of Correct Conduct was written by Mahakaushthila. Some believe that these are blessed Buddha's words. More than a hundred years after the Buddha's Parinirvana, Arhat Suryagupta and Upagupta, etc., wrote a Hinayana treatise called the Vibhasha, equivalent to one hundred thousand verses. Sixty years after the Buddha's Parinirvana, in the city of Pataliputra, a king named Ashoka appeared. He was once a child in Jetavana Vihara in Koshala, and offered a handful of earth to the Buddha, and was therefore reborn as the king ruling Jambudvipa, and was prophesied to build one hundred million stupas. That very thing...

ྷ་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་བསྟོད་པར། ས་འདི་རྒྱ་མཚོ་བཞིའི་སྐེ་རགས་ཆེན་པོས་བསྡམ་པའི་ལྗིད་ཀྱིས་ནི། ། 1-85 ལྕི་ལྕི་འདྲར་འདུག་ཁྱབ་འཇུག་བྱིན་ཡང་སྟོབས་ཆེན་སྡུག་བསྔལ་གནས་སྐབས་གྱུར། །ཐུབ་པ་ལ་ནི་རྡུལ་ཙམ་ཕུལ་ཡང་རྒྱལ་པོ་མྱ་ངན་མེད་པས་པ། །ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཐལ་གྱིས་འོད་ཟེར་གོས་ཅན་ ས་སྟེང་མཐའ་དག་ཐོབ། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་སྡེ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་གྱེས་ནས་འདོད་པ་མི་འདྲ་བ་སྣ་ཚོགས་བྱུང་སྟེ། སྡེ་པ་ཐ་དད་ཀློག་པའི་འཁོར་ལོ་ལས་ ཤེས་པར་བྱའོ། །ཡང་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་སྐྱོབས་ཀྱིས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཀ་ལས་བཏུས་པའི་ཆེད་དུ་བརྗོད་པའི་ཚོམས་ཞེས་བྱ་བ་མཛད་ཅིང་། དེ་དག་ལྷ་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་བསྟོད་པ་གཉིས་ཀྱི་འགྲེལ་ པ་སློབ་དཔོན་ཤེས་རབ་གོ་ཆས་མཛད་དོ། །རྒྱལ་པོ་ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏིས། ཡེ་ཤེས་གྲུབ་པ་མཛད་དོ། །དེ་གཉིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དངོས་སློབ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་འདས་ནས་ལོ་སུམ་བརྒྱ་ལྷག་ཙམ་ན། བྲམ་ ཟེ་ས་ར་ཧ་བྱོན་ནས། དོ་ཧ་དང་། དོ་ཧའི་ཆིངས་ལ་སོགས་པ་མཛད། དེ་ནས་སློབ་དཔོན་མཚོ་སྐྱེས་བྱོན་ནས་གསང་བ་གྲུབ་པ་དང་། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཏན་ལ་དབབ་པ་གྲུབ་སོགས་མཛད་ དོ། །ལོ་བཞི་བརྒྱ་ནས་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་བྱོན་ནས། རིགས་ཚོགས་དྲུག རྩ་ཤེའི་འགྲེལ་པ་ག་ལས་འཇིགས་མེད། ས་ལུ་ལྗང་པ་ཚིགས་བཅད་དུ་བསྡེབས་པ་རྩ་འགྲེལ། མདོ་ཀུན་ལས་བཏུས། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ། 1-86 བཤེས་སྤྲིང་། རྟེན་འབྲེལ་བཤད་པ། འདོད་ཡོན་གྱི་ཉེས་དམིགས། དཔེ་མེད་པར་བསྟོད་པ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བསྟོད་པ། སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ལ། གནས་ཆེན་བརྒྱད་ཀྱི། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་ པར་བསྟོད་པ་སོགས་བསྟོད་ཚོགས་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷས། བཞི་བརྒྱ་པ། འཁྲུལ་པ་འཇོམས་པ། རྣམ་དག་ཆེན་པོ། ལག་པའི་བོལ་ཚད། ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་སོགས་མཛད་དོ། །དབུ་ མ་རྩ་བ་ལ་སློབ་དཔོན་དེ་བ་ཤར་མས་འགྲེལ་པ་དཀར་པོ་འཆར་བ་མཛད། དེ་དག་མཐུན་པར་འབའ་བཅས་ཤེས་རབ་སྒྲོན་མ། རྟོག་གེ་ལ་འབར་བ་གཉིས་མཛད། ཤེས་རབ་སྒྲོན་མེ་ལ། སྤྱན་ རས་གཟིགས་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་ཊཱི་ཀ་ཡོད། ཡང་སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ཀྱིས་འགྲེལ་པ་མཛད་དོ། །དེ་དག་མཐུན་པར་སློབ་དཔོན་ཟླ་བས་ཚིག་གསལ། དོན་གསལ། བཞི་བརྒྱ་པའི་འགྲེལ་པ། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་ པའི་འགྲེལ་པ། སྐྱབས་འགྲོ་བདུན་ཅུ་པ་སོགས་མཛད་དོ། རིན་ཕྲེང་ལ། མི་ཕམ་བཤེས་གཉེན་གྱི་འགྲེལ་པ། བཤེས་སྤྲིང་ལ། སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་འགྲེལ་པ། འཇུག་པ་ལ། ཛ་ཡ་ཨ་ནནྡའི་འགྲེལ་ པའོ། །ཡང་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོས། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་བྱམས་པའི་ལེའུའི་བཤད་པ་དང་། བདེན་གཉིས་དང་། སློབ་དཔོན

【現代漢語翻譯】在《諸天之上超勝贊》中提到：『這片土地被四大海的腰帶緊緊束縛，其沉重之感，如同遍入天（Vishnu）加持，但強大的痛苦也只是暫時的。即使向能勝者（Thubpa，釋迦牟尼佛）獻上微塵，無憂王（Ashoka）也能獲得如月輪般的光輝，照亮整個大地。』那時，佛陀的教法分裂成十八部，產生了各種不同的觀點。這些不同的部派可以通過閱讀《部派異論輪》來了解。此外，阿羅漢法救（Dharmatrāta）創作了名為《法句集》的作品，該作品是從三藏中收集而來的。這些以及《諸天之上超勝贊》兩者的註釋，是由學誠鎧甲（Śeṣ-rab Gocha）論師所作。國王因陀羅菩提（Indrabhūti）創作了《智慧成就》（Jñānasiddhi）。這兩位都是佛陀的親傳弟子。佛陀涅槃三百年後，婆羅門薩拉哈（Sarahā）出現，創作了《多哈集》（Dohā）和《多哈誓言》（Dohakoṣa）等作品。之後，蓮花生論師（Padmasambhava）出現，創作了《秘密成就》（Guhyasiddhi）以及確定方便與智慧等作品。佛陀涅槃四百年後，龍樹論師（Nāgārjuna）出現，創作了《理聚六論》（Six Collections of Reasoning），《根本慧論頌》（Mūlamadhyamakakārikā）的註釋《無畏》（Akutobhayā），以詩歌形式編寫的《青稞穗》（Sālistamba-sūtra）的註釋《根本慧論釋》（Mūlamadhyamakavṛtti），《經集》（Sūtrasamuccaya），《寶鬘論》（Ratnāvalī），《親友書》（Suhrllekha），《緣起贊》（Pratītyasamutpādastotra），《欲樂之過患》（Kāmaparihāni），《無與倫比贊》（Nirupamastava），《法界贊》（Dharmadhātustotra），《心金剛》（Cittavajra），《八大聖地》（Aṣṭamahāsthāna），《無分別贊》（Nirvikalpastava），《超世贊》（Lokātītastava）等讚頌集。聖天論師（Āryadeva）創作了《四百論》（Catuḥśataka），《摧毀邪見》（Bhrama-vidhvamsana），《極凈大論》（Paramārtha-saṃgraha），《掌中量》（Hastavāla），《智慧精華集》（Jñānasārasamuccaya）等作品。對於《中觀根本慧論》，提婆夏摩（Devaśarman）論師創作了名為《白顯》（Kārtika）的註釋。爲了與這些觀點保持一致，寂護（Śāntarakṣita）論師創作了《般若燈論》（Prajñāpradīpa）和《正理之火》（Tarkajvālā）。《般若燈論》有觀世音禁行（Avalokiteśvara-vrata）的註釋。此外，佛護（Buddhapālita）論師也創作了註釋。爲了與這些觀點保持一致，月稱論師（Candrakīrti）創作了《明句論》（Prasannapadā），《顯句論》（Vyakhyā），《四百論釋》（Catuḥśataka-vṛtti），《六十正理論釋》（Yuktiṣaṣṭikā-vṛtti），《七十 refuge頌》（Śaraṇagamana-saptati）等作品。《寶鬘論》有彌旁賢友（Mipam Geshé）的註釋，《親友書》有羅睺羅跋陀羅（Rāhula-bhadra）論師的註釋，《入中論》有扎亞阿難陀（Jaya-ānanda）的註釋。此外，智慧藏論師（Ye-shes sNying-po）創作了《釋論》中慈氏品（Maitreya chapter）的解釋，以及《二諦論》（Two Truths），以及論師……

【English Translation】 In the 'Praise surpassing the Gods': 'This earth, bound by the great girdle of the four oceans, its weight feels heavy, even with the blessing of Vishnu, the powerful suffering is only temporary. Even offering a particle to the Thubpa (Shakyamuni Buddha), King Ashoka gains the radiant light of the moon, obtaining all over the earth.' At that time, the Buddha's teachings split into eighteen schools, giving rise to various differing views. These different schools can be understood by reading the 'Wheel of the Different Schools'. Furthermore, Arhat Dharmatrāta composed a work called 'Collection of Statements', which was gathered from all three baskets (Tripitaka). The commentaries on these and the 'Praise surpassing the Gods' were written by Teacher Śeṣ-rab Gocha. King Indrabhūti composed 'Attainment of Wisdom' (Jñānasiddhi). Both of these were direct disciples of the Buddha. Three hundred years after the Buddha's passing, the Brahmin Sarahā appeared and composed works such as the 'Dohā Collection' and the 'Dohā Pledge'. Then, Teacher Padmasambhava appeared and composed 'Secret Attainment' (Guhyasiddhi) and works establishing means and wisdom. Four hundred years after the Buddha's passing, Teacher Nāgārjuna appeared and composed the 'Six Collections of Reasoning', the commentary 'Fearless' (Akutobhayā) on the 'Fundamental Wisdom', the commentary on the 'Rice Seedling Sutra' (Sālistamba-sūtra) composed in verse, the 'Root Commentary', the 'Collection of Sutras' (Sūtrasamuccaya), the 'Garland of Jewels' (Ratnāvalī), the 'Letter to a Friend' (Suhrllekha), the 'Praise of Dependent Arising' (Pratītyasamutpādastotra), the 'Faults of Desires' (Kāmaparihāni), the 'Praise Without Equal' (Nirupamastava), the 'Praise of the Dharmadhātu' (Dharmadhātustotra), 'Vajra of Mind' (Cittavajra), the 'Eight Great Places' (Aṣṭamahāsthāna), the 'Praise Without Discrimination' (Nirvikalpastava), and the 'Praise Transcending the World' (Lokātītastava), among other collections of praises. Teacher Āryadeva composed the 'Four Hundred Verses' (Catuḥśataka), 'Destroying Delusion' (Bhrama-vidhvamsana), 'Great Purity' (Paramārtha-saṃgraha), 'Measure in Hand' (Hastavāla), and 'Collected Essence of Wisdom' (Jñānasārasamuccaya), among other works. On the 'Root Verses of the Middle Way', Teacher Devaśarman composed a commentary called 'White Appearance' (Kārtika). To be consistent with these, Śāntarakṣita composed the 'Lamp of Wisdom' (Prajñāpradīpa) and 'Fire of Reasoning' (Tarkajvālā). The 'Lamp of Wisdom' has a commentary on the Avalokiteśvara-vrata. Also, Teacher Buddhapālita composed a commentary. To be consistent with these, Teacher Candrakīrti composed 'Clear Words' (Prasannapadā), 'Clear Meaning' (Vyakhyā), 'Commentary on the Four Hundred Verses' (Catuḥśataka-vṛtti), 'Commentary on the Sixty Stanzas on Reasoning' (Yuktiṣaṣṭikā-vṛtti), and 'Seventy refuge Verses' (Śaraṇagamana-saptati), among other works. The 'Garland of Jewels' has a commentary by Mipam Geshé, the 'Letter to a Friend' has a commentary by Teacher Rāhula-bhadra, and the 'Entering the Middle Way' has a commentary by Jaya-ānanda. Furthermore, Teacher Ye-shes sNying-po composed an explanation of the Maitreya chapter of the 'Commentary', and the 'Two Truths', as well as the Teacher...

་ཞི་བ་འཚོས། རྒྱན་ཀཱ་མ་ལ་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་རང་བཞིན་མེད་པར་སྒྲུབ་པའི་སྒོམ་རིམ་གསུམ་མཛད་དོ། ། 1-87 བདེན་གཉིས་ལ། ཞི་བ་འཚོ་དང་རྒྱན་ལ་ཀཱ་མ་ལའི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །ཞི་བ་ལྷས། བསླབ་བཏུས། སྤྱོད་འཇུག མདོ་ཀུན་ལས་བཏུས་གསུམ་མཛད། སྤྱོད་འཇུག་ལ་ཤེས་རབ་འབྱུང་གནས་བློ་གྲོས་དང་། དྷ་ ན་ཤྲཱི། དགེ་བའི་ལྷ་ནག་པོ་པའི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །སློབ་དཔོན་བྱང་ཆུབ་བཟང་པོས། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚོགས་ལེའུ་དང་། ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་དང་། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པའི་ འགྲེལ་པ་མཛད་དོ། །སངས་རྒྱས་འདས་ནས་ལོ་དགུ་བརྒྱ་ནས་ཐོགས་མེད་བྱོན་ཏེ། དེའི་ཚེ་བྱམས་པས་ཆོས་ལྔ་མཛད་དོ། །ཐོགས་མེད་ཀྱི་ས་བཅུ་བདུན་ཡོད་པའི་སའི་དངོས་གཞི། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་ པ་བསྡུ་བ། གཞི་བསྡུ་བ། རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བ། རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བསྡུ་བ་སྟེ་ས་སྡེ་ལྔ་མཛད་དོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་གཉིས་ནི་སའི་དངོས་གཞི་བཅུ་བདུན་གྱི་ ཡ་གྱལ་རེ་ཡིན་ནོ། །ཡང་མདོ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་གྱི་ཊཱི་ཀ་དང་། ཐེག་བསྡུས། ཀུན་ལས་བཏུས་མཛད་དོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལ་རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་གྱི་འགྲེལ་པ་ཡོད་དོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་ལ་ སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོ་སྲས་ཀྱི་ཡོད། ཐེག་བསྡུས་ལ་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་དོན་གསང་དང་། དགེ་བསྙེན་བཙུན་པས་བཤད་སྦྱར་མཛད་དོ། །དབྱིག་གཉེན་གྱིས། དམ་ཆོས་པད་དཀར་གྱི་འགྲེལ་པ་དང་། རང་བཞིན་གསུམ་གྲུབ་པ་མཛད་དོ། 1-88 དེས་མཛད་པའི་པྲ་ཀ་ར་ཎ་སྡེ་བརྒྱད་ནི། ཉི་ཤུ་པ། སུམ་ཅུ་པ། ལས་གྲུབ་པའི་རིགས་པ། རྣམ་བཤད་རིགས་པ། ཕུང་པོ་ལྔ་དང་། མདོ་སྡེ་རྟེན་འབྲེལ་ཆེན་པོའི་ཊཱི་ཀ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ དང་། དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པ་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །རྒྱུད་བླ་མ་ལ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་འགྲེལ་པ། ཕུང་པོ་ལྔ་དང་། དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པ་ལ། བློ་བརྟན་གྱི་འགྲེལ་པ། ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་ཡོན་ཏན་འོད་ཀྱིའང་ཡོད་ དོ། ཆོས་ཉིད་ལ་དབྱིག་གཉེན་གྱི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལ་དགེ་བསྙེན་བཙུན་པའི་ཊཱི་ཀ་ཉི་ཤུ་པ་དང་། སུམ་ཅུ་པ་ལ་འདུལ་བའི་ལྷའི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །དེ་དག་གི་རྩ་བ་ལ་ནི་བྱམས་ པ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་ཉི་ཤུ་ཟེར་རོ། །ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལ། དབྱིག་གཉེན་གྱིས་མངོན་པ་མཛོད་དང་རང་འགྲེལ། འདུལ་བཟང་ནི་འགྲེལ་པ་མདོ་དང་མཐུན་པ། ཕྱོགས་གླང་གི་འགྲེལ་པ་ དང་གསུམ་ཡོད། རང་འགྲེལ་ལ། བློ་བརྟན་གང་སྤེལ། རྒྱལ་པོ་སྲས། གྲགས་པ་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །མདོ་དང་སྦྱར་བ་བལ་པོ་ཞི་གནས་ལྷས་བྱས་པ་ཡོད་དོ། །ཡང་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་གྱི་འགྲེལ་པ་དེ་ཉིད་རྣམ་ངེས། དབྱིག་གཉེན་གྱིས་དེ་གསུམ་གྱི་གཞུང་འགྲེལ། ཕྱོགས་གླང་གི་བརྒྱད་སྟོང

【現代漢語翻譯】 Śāntarakṣita（寂護）撰寫了《莊嚴經論》（Kāmalasīla）的三部《次第禪定論》，論證一切現象皆無自性。關於二諦，Śāntarakṣita（寂護）和Kāmalasīla都有註釋。 Śāntideva（寂天）撰寫了《學集論》、《入菩薩行論》和《經集論》三部著作。《入菩薩行論》有Śeśiraprabha、Dhānaśrī和Deva Kāla Nāgapo的註釋。阿阇黎Byangchub Zangpo撰寫了《三摩地品》、《般若心要經集論》的註釋，以及《二十頌》的註釋。佛陀涅槃九百年後，無著（Asaṅga）出現。當時，彌勒（Maitreya）撰寫了五部法論。無著（Asaṅga）的《十七地論》包括：《本地分》、《抉擇分》、《攝事分》、《攝異門分》和《釋門分》五部。菩薩地和聲聞地是《十七地論》中的兩個部分。此外，他還撰寫了《解深密經》的註釋、《攝大乘論》和《集論》。《菩薩地》有Gyatso Trin的註釋。《集論》有阿阇黎Gyalpo Sras的註釋。《攝大乘論》有阿阇黎世親（Vasubandhu）的《義隱》和Genshin Tsunpa的《釋疏》。世親（Vasubandhu）撰寫了《妙法蓮華經》的註釋和《三自性論》。他所著的八部《論》（Prakaraṇa）包括：《二十頌》、《三十頌》、《業成就理》、《辯相理》、《五蘊論》、《大乘緣起經》的註釋、《大乘莊嚴經論》和《中邊分別論》的註釋。《寶性論》有無著（Asaṅga）的註釋。《五蘊論》和《中邊分別論》的註釋有Lodrö Ten的註釋。《五蘊論》也有Yönten Ö的註釋。《法性論》有世親（Vasubandhu）的註釋。《大乘莊嚴經論》有Genshin Tsunpa的《二十頌》的註釋，《三十頌》有Dülwa Lha的註釋。這些論典的根本與彌勒（Maitreya）有關，被稱為二十法。按照克什米爾毗婆沙宗的觀點，世親（Vasubandhu）撰寫了《阿毗達磨俱舍論》及其自釋、《律本事》是與經文相符的註釋，以及《正理滴論》的註釋，共三部。《自釋》有Lodrö Ten Gyangpel、Gyalpo Sras和Drakpa Sheyen的註釋。與經文結合的註釋是尼泊爾人Shikne Lha所著。此外，無著（Asaṅga）的《廣大》、《中等》和《簡略》三種註釋，即《辨中邊論》，世親（Vasubandhu）對這三種註釋的論著，以及陳那（Dignāga）的《八千頌般若釋》。

【English Translation】 Śāntarakṣita composed three Stages of Meditation (Bhāvanākrama) on the Ornament of Realization (Kāmalasīla), establishing that all phenomena are without inherent existence. Regarding the two truths, both Śāntarakṣita and Kāmalasīla have commentaries. Śāntideva composed three works: Compendium of Trainings (Śikṣāsamuccaya), Guide to the Bodhisattva's Way of Life (Bodhicaryāvatāra), and Compendium of Sutras (Sūtrasamuccaya). The Guide to the Bodhisattva's Way of Life has commentaries by Śeśiraprabha, Dhānaśrī, and Deva Kāla Nāgapo. The master Byangchub Zangpo composed the Chapter on Samādhi, a commentary on the Essence of Wisdom Compendium, and a commentary on the Twenty Verses. Nine hundred years after the Buddha's passing, Asaṅga appeared. At that time, Maitreya composed the five Dharma treatises. Asaṅga's Seventeen Grounds include the five sections: Basic Ground, Determination, Compilation of Matters, Compilation of Categories, and Compilation of Explanations. The Bodhisattva Ground and the Śrāvaka Ground are two sections within the Seventeen Grounds. Furthermore, he composed a commentary on the Saṃdhinirmocana Sūtra, the Compendium of Vehicles (Mahāyānasaṃgraha), and the Compendium of Topics (Abhidharmasamuccaya). The Bodhisattva Ground has a commentary by Gyatso Trin. The Compendium of Topics has a commentary by the master Gyalpo Sras. The Compendium of Vehicles has Meaning Hidden by Vasubandhu and Explanation Combined by Genshin Tsunpa. Vasubandhu composed a commentary on the Lotus Sutra and the Treatise on the Three Natures (Trisvabhāvanirdeśa). The eight Prakaraṇas he composed are: Twenty Verses, Thirty Verses, Logic of Karma, Logic of Explanation, Five Aggregates, a commentary on the Great Dependent Arising Sutra, Ornament of the Sutras, and a commentary on the Discrimination of the Middle and the Extremes. The Uttaratantra has a commentary by Asaṅga. The commentaries on the Five Aggregates and the Discrimination of the Middle and the Extremes have commentaries by Lodrö Ten. The Five Aggregates also has a commentary by Yönten Ö. The Nature of Reality has a commentary by Vasubandhu. The Ornament of the Sutras has a commentary by Genshin Tsunpa, and the Thirty Verses has a commentary by Dülwa Lha. The root of these treatises is related to Maitreya and is called the Twenty Dharmas. According to the Kashmiri Vaibhāṣika school, Vasubandhu composed the Abhidharmakośa and its auto-commentary, the Vinayavastu which is a commentary in accordance with the sutras, and a commentary on the Nyāyabindu, totaling three. The auto-commentary has commentaries by Lodrö Ten Gyangpel, Gyalpo Sras, and Drakpa Sheyen. The commentary combined with the sutras was written by the Nepalese Shikne Lha. Furthermore, Asaṅga's Extensive, Intermediate, and Concise commentaries, namely the Madhyāntavibhāga, Vasubandhu's treatises on these three commentaries, and Dignāga's commentary on the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra.

་དོན་བསྡུ། འགྲེལ་པ་སློབ་དཔོན་དཀོན་མཆོག་འབངས་ཀྱིས་མཛད་དོ། །འཕགས་པ་གྲོལ་སྡེས་ཉི་ཁྲི་སྣང་བ། 1-89 བཙུན་པས་ཉི་ཁྲི་རྣམ་འགྲེལ། སློབ་དཔོན་སེང་བཟང་གིས། ཉི་ཁྲི་ལེ་བརྒྱད་མའི་བསྡུས་དོན་འགྲེལ་པ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་འགྲེལ་ཆུང་། སྡུད་འགྲེལ་བཞི་མཛད་པ་ལས། འདི་པུ་ཎ་ཤྲཱི་དང་། གོ་མི་འཆི་ མེད་དང་། བལ་པོ་ཙ་ཧ་ངུ་དང་། པུ་ཎ་ཏ་ཤྲཱི་བཞི་ནི་བཟང་པོ་དང་སྒྲ་སྒྲོས་མཐུན་པར་བྱས་ཟེར་ལ། འབུམ་དང་རྡོག་གཉིས་མ་བྱས་པར་བཞེད་དེ། གནད་ཀྱི་ཟླ་འོད་ལས་བྱས་པར་ བཤད་དོ། །འགྲེལ་ཆུང་ལ་ཊཱི་ཀ། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་རིག་སྦྱིན། རིན་ཆེན་གྲགས་པ་ཤེས་འབྱུང་བློ་གྲོས། ཀུ་མ་ར་ཤྲཱི་སྡེ་ལྔ་ཡོད་དོ། ། སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྡུད་པའི་འགྲེལ་པ། བི་མ་ ལས་ཤེས་རབ་སྙིང་པོའི་འགྲེལ་པ། ཤཱནྟི་པས་བརྒྱད་སྟོང་པའི་འགྲེལ་པ་སྙིང་པོ་མཆོག ཉི་ཁྲི་དག་ལྡན་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མན་ངག དབུ་མ་རྒྱན་ཏེ་བཞི་མཛད་དོ། །བཟང་སྤྱོད་ལ། ཕྱོགས་གླང་། ཤཱཀྱ་བཤེས་ གཉེན། ཡོན་ཏན་འོད། རྒྱན་བཟང་པོ་དང་བཞིས་འགྲེལ་པ་མཛད་དོ། །བདུན་བརྒྱ་པ་ལ། བི་མ་ལ། བློ་བརྟན་གྱིས་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལ། འཇམ་དཔལ་གྲགས་པས། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་འགྲེལ་པ་མཛད་ དོ། །ཀཱ་མ་ལས། ཤེས་རབ་སྙིང་པོ། རྡོ་རྗེ་གཅོད་པ། སཱ་ལུ་ལྗང་པའི་འགྲེལ་པ་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཨ་བྷྱ་ཀ་རས་བརྒྱད་སྟོང་པ། གནད་ཀྱི་ཟླ་འོད། ཐུབ་པའི་དགོངས་རྒྱན། དབུ་མའི་སྙེ་མ་སོགས་མཛད་དོ། ། 1-90 དཔའ་བོས་སྐྱེས་རབས། ཟ་མ་ཏོག་བཀོད་པའི་གཏམ། ཕར་ཕྱིན་གྱི་བཤད་པ་སོགས་མཛད་དོ། །རྟ་དབྱངས་ཀྱིས། བླ་མ་ལྔ་བཅུ་པ། འགྲོ་བ་དྲུག་གི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ། མྱ་ངན་བསལ་བ། བསྟོད་པ་ བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་པ། དད་པ་ལ་སྤོབས་པ་བསྐྱེད་པ། ལན་མི་ལོན་པ་ཕན་པ་མཛད་པ། སྐུ་ཕྱོགས་གཅིག་ལ། གསུང་ལ། ལྗགས་ལ། ཚེམས་ལ་བསྟོད་པ་སོགས་དུ་མ་མཛད་དོ། །སྐྱེས་རབས་ཀྱི་འགྲེལ་ པ་སློབ་དཔོན་ཆོས་གྲགས་ཀྱིས་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་བདེ་བྱེད་བདག་པོས་ལྷ་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་བསྟོད་པ། སློབ་དཔོན་མཐོ་བཙུན་གྲུབ་རྗེས། ཁྱད་པར་འཕགས་པར་བསྟོད་པ། མི་གཡོ་སེང་གེས། གུར་གུམ་ གཞོན་ནུའི་བསྟོད་པ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས། མེ་ཏོག་ཕྲེང་འཛིན། ཁ་ཆེའི་རཱ་ཛ་ཤྲཱི་ཧ་རི་ཤ་དེ་བས་ནམ་ལངས་པའི་བསྟོད་པ། གནས་བརྒྱད་ཀྱི་བསྟོད་པ་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །སློབ་ དཔོན་དཀོན་མཆོག་འབངས་ཀྱིས། ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པར་བསྟོད་པ། དེའི་འགྲེལ་པ་ཕྱོགས་གླང་གིས་མཛད་དོ། །ཡང་ཕྱོགས་གླང་གི་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་པ་དང་སྤེལ་མར་བསྟོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་ ཀླུའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས། སྐུ་གསུམ་གྱི་བཤད་པ། སྒོམ་རིམ་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། །བྲམ་ཟེ་དེ་བའི་དབང་པོ་དང་།

【現代漢語翻譯】義釋。註釋由導師貢卻邦（Konchok Bang）所作。聖解脫部（Arya Vimokshasena）著《二萬頌光明釋》（Nyitri Nangwa）。比丘著《二萬頌釋》（Nyitri Namdre）。導師僧護（Simhabhadra）著《二萬頌略義釋》（Nyitri Lebgyema'i Dudon Drelpa），《八千頌釋》（Gyatong Drelpa）和《釋小疏》（Dudrel Zhima）。據說，布納什里（Puna Shri）、果米赤美（Gomi Chime）、尼泊爾的扎哈昂（Balpo Tsaha Angu）和布納達什里（Puna Ta Shri）四人與善護（Bhadra）在措辭上一致，他們沒有做《十萬頌》和《合部》，而是從《要義月光》（Gnadkyi Da-od）中完成的。《釋小疏》有五部 टीका（ṭīkā）：法友智施（Chokyi Beshen Rigjyin）、仁欽扎巴謝炯洛哲（Rinchen Drakpa Shejyung Lodro）、庫瑪拉什里德（Kumara Shri De）。佛智（Sangye Yeshe）著《集義釋》（Dudpai Drelpa）。毗瑪拉（Vimala）著《般若波羅蜜多心經釋》（Sherab Nyingpoi Drelpa）。寂天（Shantipa）著《八千頌釋精華》（Gyatongpai Drelpa Nyingpo Chok），《二萬頌具義般若波羅蜜多教授》（Nyitri Dakden Sherphyin Gyi Mengag）和《中觀莊嚴論》（Uma Gyen）等四部著作。在《入菩薩行論》（Zangchö La）方面，陳那（Phyokglang）、釋迦友（Shakya Beshen）、功德光（Yontan Ö）和善護莊嚴（Gyen Zangpo）等四人作了註釋。在《七百頌》（Dün Gyapa La）方面，毗瑪拉（Vimala）和智穩（Lodän）作了解釋。在《楞伽經》（Lankar Geshepa La）方面，妙吉祥稱（Jampal Drakpa）著《三摩地王經釋》（Tingnge Dzin Gyalpoi Drelpa）。迦摩拉（Kamala）著《般若波羅蜜多心經》（Sherab Nyingpo）、《金剛經》（Dorje Chöpa）和《薩魯江巴》（Salu Jangpa）的註釋。導師阿底峽（Abhaya Karagupta）著《八千頌》（Gyatongpa）、《要義月光》（Gnadkyi Da-od）、《能仁密意莊嚴》（Thubpai Gong Gyen）和《中觀穗》（Uma Nye Ma）等。勇護（Pawa）著《本生傳》（Kyerab）、《頂髻尊勝陀羅尼經》（Zama Tok Köpai Tam）和《般若波羅蜜多釋》（Pharchyin Gyi Shedpa）等。馬鳴（Tad Yang）著《五十頌上師》（Lama Ngachupa）、《六道輪迴頌》（Drowa Drugi Tsigle Ur Jepa）、《除憂經》（Nyangän Selwa）、《一百五十贊》（Töpa Gya Ngachupa）、《生起信心》（Däpa La Powa Kyepa）、《無答利益》（Län Milonpa Penpa Dzepa），以及對身體各部位，如對語、舌、牙齒等的讚頌。《本生傳釋》（Kyerabkyi Drelpa）由導師法稱（Chö Drak）所作。導師樂作自在（Deje Dakpo）著《勝天贊》（Lha Les Phuldu Jungwai Töpa）。導師高僧成就（Thotsün Drubje）著《殊勝贊》（Kyepar Phakpar Töpa）。不動獅子（Miyo Senge）著《紅花童子贊》（Gurgum Zhönnui Töpa）。一切智友（Thamche Khyenpai Beshen）著《花鬘》（Metok Trengdzin）。克什米爾的拉扎什里哈日沙德瓦（Kachei Radza Shri Harisha Deva）著《黎明贊》（Nam Langpai Töpa）和《八處贊》（Ne Gye Kyi Töpa）。導師貢卻邦（Konchok Bang）著《無量功德贊》（Yönten Thayaspar Töpa），陳那（Phyokglang）作了註釋。陳那（Phyokglang）還著有《一百五十頌與交替贊》（Gya Ngachupa Dang Pelmar Töpa）。導師龍友（Kluis Beshen）著《三身說》（Ku Sum Gyi Shedpa）和《修次第》（Gom Rim）等。婆羅門天自在（Bramze Dewai Wangpo）。

【English Translation】 Meaning Summary. The commentary was written by the teacher Konchok Bang. Arya Vimokshasena wrote 'Twenty Thousand Verses Illumination' (Nyitri Nangwa). A monk wrote 'Twenty Thousand Verses Explanation' (Nyitri Namdre). The teacher Simhabhadra wrote 'Twenty Thousand Verses Condensed Meaning Commentary' (Nyitri Lebgyema'i Dudon Drelpa), 'Eight Thousand Verses Commentary' (Gyatong Drelpa), and 'Small Commentary on the Collection' (Dudrel Zhima). It is said that Puna Shri, Gomi Chime, the Nepalese Tsaha Angu, and Puna Ta Shri were consistent with Bhadra in wording, and they did not do the 'One Hundred Thousand Verses' and 'Combined Sections,' but completed it from 'Essence Moonlight' (Gnadkyi Da-od). The 'Small Commentary' has five ṭīkās: Dharma Friend Jnana Kirti, Rinchen Drakpa Shejyung Lodro, and Kumara Shri De. Buddha Jnana wrote 'Commentary on the Collected Meanings' (Dudpai Drelpa). Vimala wrote 'Commentary on the Heart Sutra of Prajnaparamita' (Sherab Nyingpoi Drelpa). Shantipa wrote 'Essence of the Eight Thousand Verses Commentary' (Gyatongpai Drelpa Nyingpo Chok), 'Twenty Thousand Verses Meaningful Prajnaparamita Instructions' (Nyitri Dakden Sherphyin Gyi Mengag), and 'Ornament of the Middle Way' (Uma Gyen), among other four works. Regarding 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' (Zangchö La), Chinna, Shakya Friend, Yontan Ö, and Gyen Zangpo wrote commentaries. Regarding the 'Seven Hundred Verses' (Dün Gyapa La), Vimala and Lodän wrote explanations. Regarding the 'Lanka Sutra' (Lankar Geshepa La), Jampal Drakpa wrote 'Commentary on the Samadhiraja Sutra' (Tingnge Dzin Gyalpoi Drelpa). Kamala wrote commentaries on the 'Heart Sutra of Prajnaparamita' (Sherab Nyingpo), the 'Vajra Sutra' (Dorje Chöpa), and 'Salu Jangpa'. The teacher Abhaya Karagupta wrote 'Eight Thousand Verses' (Gyatongpa), 'Essence Moonlight' (Gnadkyi Da-od), 'Ornament of the Sage's Intent' (Thubpai Gong Gyen), and 'Ear of the Middle Way' (Uma Nye Ma), among others. Pawa wrote 'Jataka Tales' (Kyerab), 'Adornment of the Crown Jewel Dharani' (Zama Tok Köpai Tam), and 'Explanation of Prajnaparamita' (Pharchyin Gyi Shedpa), among others. Ashvaghosa wrote 'Fifty Verses to the Guru' (Lama Ngachupa), 'Verses on the Six Realms of Rebirth' (Drowa Drugi Tsigle Ur Jepa), 'Eliminating Sorrow Sutra' (Nyangän Selwa), 'One Hundred and Fifty Praises' (Töpa Gya Ngachupa), 'Generating Confidence' (Däpa La Powa Kyepa), 'Unanswered Benefit' (Län Milonpa Penpa Dzepa), and praises to various parts of the body, such as speech, tongue, and teeth. The 'Commentary on the Jataka Tales' (Kyerabkyi Drelpa) was written by the teacher Chö Drak. The teacher Deje Dakpo wrote 'Praise Superior to the Gods' (Lha Les Phuldu Jungwai Töpa). The teacher Thotsün Drubje wrote 'Superior Praise' (Kyepar Phakpar Töpa). Immovable Lion wrote 'Praise of the Saffron Youth' (Gurgum Zhönnui Töpa). Omniscient Friend wrote 'Garland of Flowers' (Metok Trengdzin). The Kashmiri Radza Shri Harisha Deva wrote 'Praise of Dawn' (Nam Langpai Töpa) and 'Praise of the Eight Places' (Ne Gye Kyi Töpa). The teacher Konchok Bang wrote 'Praise of Infinite Qualities' (Yönten Thayaspar Töpa), and Chinna wrote a commentary. Chinna also wrote 'One Hundred and Fifty Verses and Alternating Praise'. The teacher Nagarjuna wrote 'Explanation of the Three Bodies' (Ku Sum Gyi Shedpa) and 'Stages of Meditation' (Gom Rim), among others. The Brahmin Deva Wangpo.

མི་གཡོ་སེང་གེ་གཉིས་ཀས། སྐྱེས་རབས་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་གསང་བ་སྦྱིན་པས་གཞོན་ནུ་མ་བདུན་གྱི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ། 1-91 སློབ་དཔོན་ཙནྡྲས་སློབ་མ་ལ་སྤྲིང་བ། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པ། བཤགས་པའི་བསྟོད་པ། འཇམ་དཔལ། ཛམྦྷ་ལའི་བསྟོད་པ་སོགས་མཛད་དོ། །འདུལ་བ་ལུང་སྡེ་བཞི་ལ། དུལ་ལྷ་དགེ་ལེགས་བཤེས་གཉེན་ཚུལ་ཁྲིམས་ བསྐྱངས་ལ་སོགས་པས་མཛད་དོ། །སོ་སོར་ཐར་པ་ལ། བི་མ་ལ་དང་ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ལ་སོགས་པས་མཛད་དོ། །ཡོན་ཏན་འོད་ཀྱིས། འདུལ་བ་མདོ་ལས་ཀརྨ་ཤ་ཏི་གཉིས་ལས། མདོ་ལས་རང་ འགྲེལ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱི་འགྲེལ་པ་སྟེ་གཉིས་སོ། །ཤཱཀྱ་འོད་ཀྱིས་སུམ་བརྒྱ་པ་ལ་རང་འགྲེལ། འོད་ལྡན་སློབ་མ་ལ་ཕན་པའི་འགྲེལ་པ་སྟེ་གཉིས་སོ། །ཡང་འདུལ་བ་མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྒྱུད་ ཅེས་བྱ་བ་དགྲ་བཅོམ་པ་ས་གའི་ལྷས་བྱས་པ། དགེ་འདུན་བཟང་པོའི་ཀཱ་རི་ཀ། དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཀྱི་ཚོང་དཔོན་གྱིས་བྱས་པའི་འདུལ་བའི་བསྟོད་པ། དེའི་འགྲེལ་པ་དུལ་ལྷས་བྱས་པ། སྡེ་ པ་ཐ་དད་བཀླག་པའི་འཁོར་ལོ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་དོ། །གཞན་ཡང་རྩ་བའི་སྡེ་བཞི་ལ་འདུལ་བ་མི་འདྲ་བ་བཞི། སོ་སོར་ཐར་པ་མི་འདྲ་བ་བཞི་དང་། བོད་ན་ཡོད་པའི་འདུལ་བ་ དང་། སྡེ་པ་དང་། ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་སྨྲ་བའི་སྡེ་པ། བྱེ་བྲག་གཞི་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱུད་སྡེའི་འགྲེལ་པ་བྱུང་ཚུལ་ནི། རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་གསང་འདུས་ལ། 1-92 ཟླ་གྲགས་ཀྱི་སྒྲོན་གསལ། དེ་ལ་འཕགས་པ་ལྷ་དང་། སྐལ་ལྡན་གྲགས་པའི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཀླུས་མདོར་བྱས། རིམ་ལྔ། མདོ་བསྲེ། དཀྱིལ་འཁོར་ཆོ་ག་ཉི་ཤུ་པ། རྩ་བ་དང་སྦོམ་པོའི་ ལྟུང་བ། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་ནཱ་ག་བོདྡྷིས་དཀྱིལ་ཆོག བསྐྱེད་རིམ་བཤད་པ། ལས་རྣམ་འབྱེད་སོགས་མཛད་དོ། །འཕགས་པ་ལྷས་སྤྱོད་བསྡུས། བདག་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ རིམ་པ། མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་རིམ་པ་སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་སྦྱོང་སོགས་མཛད་དོ། ། སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས། འཇམ་དཔལ་ཞལ་གྱི་ལུང་དང་། སྒྲུབ་ཐབས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ། བཟང་མོ་གསུམ་དང་། བདག་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་འབྱུང་བ་དང་། སྣ་ཚོགས་འཁོར་ལོ་དང་། རཏྣ་འབར་བ་དང་། རྩ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་མཛོད་དང་། གྲོལ་བའི་ཐིག་ལེ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཐིག་ལེ་ དང་། བཀྲ་ཤིས་ཀྱི་རྣམ་བཤད་དང་། བཞི་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། གཏོར་མ་དང་། སྦྱིན་སྲེག་མཆོད་པ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་ཆོ་ག ཆུ་དབང་བའི་སྒྲུབ་ཐབས་ལ་སོགས་པ་ལུང་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་བཅུ་བཞི་ མཛད་དོ། །དེའི་འགྲེལ་པ་ཐ་ག་ན་དང་། སྨན་པའི་ཞབས་ཀྱིས་མཛད་དོ། །གསང་འདུས་ལ། སློབ་དཔོན་ཐ་ག་ན་དང་། རྒྱལ་བའི་སྦྱིན་དང་།

【現代漢語翻譯】彌沃僧給尼吉（Miyo Sengge Nyiji）：著有《本生傳》。阿阇黎桑瓦堅貝（Acharya Sangwa Jinbe）著有《七少女證悟記》。阿阇黎旃扎（Acharya Tsandra）寄給弟子的《二十頌》、《懺悔贊》、《妙吉祥（Manjushri）贊》、《贊巴拉（Jambhala）贊》等。在《律藏》四部中，堆拉格勒謝年策程堅（Dhulha Gelek Shenyen Tsultrim Kyang）等人有所著述。在《別解脫經》中，維瑪拉（Vimala）和謝年（Shenyen）等人有所著述。功德光（Yonten Wo）在《律經》中，對《業百頌》（Karma Shataka）中的兩部，即《經》的自釋和喬杰謝年（Choje Shenyen）的註釋進行了著述。夏迦沃（Shakya Wo）對《三百頌》進行了自釋，以及為利益弟子所作的註釋。此外，還有阿羅漢薩嘎拉（Arhant Sagar Lha）所著的名為《律花鬘》（Dulwa Metok Treng Gyud）的著作，格敦桑波（Gedun Sangpo）的《頌》，阿羅漢喬吉聰本（Arhant Chökyi Tsongpon）所著的《律贊》，堆拉（Dhulha）所作的註釋，以及《異部誦戒輪》等。此外，在根本四部中，有四種不同的《律》和四種不同的《別解脫經》。在藏地存在的《律》和部派中，有說一切有部（Sarvastivada），以及被稱為「分別說一切有部」（Vaibhashika Sarvastivada）。第二，關於密續部的註釋出現的方式：在無上瑜伽密續《密集》（Guhyasamaja）中，月稱（Chandrakirti）著有《明燈論》（Pradipoddyotana）。對此，聖天（Aryadeva）和格登扎巴（Gyalden Drakpa）著有 टीका（梵文，Devanagari: टीका，梵文羅馬轉寫：ṭīkā，漢語意思：註釋）。阿阇黎龍樹（Acharya Nagarjuna）著有《總攝經義》、《次第五論》、《經集》、《二十曼荼羅儀軌》、《根本墮和粗墮》、《菩提心釋》等諸多著作。阿阇黎那嘎菩提（Acharya Nagarabodhi）著有《曼荼羅儀軌》、《生起次第釋》、《業分別》等。聖天（Aryadeva）著有《行集》、《自加持次第》、《現觀次第》、《凈除心之障礙》等。阿阇黎桑杰耶謝（Acharya Sangye Yeshe）著有《妙吉祥面授》、《普賢成就法》、《三賢女》、《應修自生》、《雜色輪》、《寶焰》、《根本大智慧》、《偈頌藏》、《解脫明點》、《菩提心明點》、《吉祥釋》、《入第四灌頂》、《朵瑪》、《火供祭祀》、《曼荼羅儀軌》、《水灌頂成就法》等十四部與經教相符的法。對其註釋由塔嘎納（Thagana）和曼貝夏（Menpe Zhab）所作。關於《密集》，阿阇黎塔嘎納（Acharya Thagana）和嘉瓦堅（Gyalwai Jin）有所著述。

【English Translation】 Miyo Sengge Nyiji: Authored the 'Jataka Tales'. Acharya Sangwa Jinbe: Authored 'Account of the Realization of Seven Young Women'. Acharya Tsandra sent to his disciples the 'Twenty Verses', 'Praise of Confession', 'Praise of Manjushri', 'Praise of Jambhala', etc. In the four Vinaya divisions, Dhulha Gelek Shenyen Tsultrim Kyang and others have written. In the Pratimoksha, Vimala and Shenyen and others have written. Yonten Wo, in the Vinaya Sutra, on the two Karma Shataka, the self-commentary on the Sutra and the commentary by Chökyi Shenyen. Shakya Wo wrote a self-commentary on the 'Three Hundred Verses', and a commentary to benefit his disciples. Furthermore, there is the 'Vinaya Garland', written by Arhat Sagar Lha, Gedun Sangpo's 'Verses', Arhat Chökyi Tsongpon's 'Praise of Vinaya', Dhulha's commentary on it, and the 'Wheel of Reading Different Schools', etc. In addition, in the four root divisions, there are four different Vinayas and four different Pratimokshas. Among the Vinayas and schools present in Tibet, there are the Sarvastivada and the Vaibhashika Sarvastivada. Secondly, regarding how the commentaries on the Tantra divisions arose: In the Anuttarayoga Tantra Guhyasamaja, Chandrakirti wrote the 'Pradipoddyotana'. On this, Aryadeva and Gyalden Drakpa wrote a ṭīkā (藏文：ཊཱི་ཀ་，梵文：टीका，羅馬轉寫：ṭīkā，漢語意思：commentary). Acharya Nagarjuna wrote 'Summary of the Sutra', 'Five Stages', 'Sutra Collection', 'Twenty Mandala Rituals', 'Root and Coarse Downfalls', 'Explanation of Bodhicitta', and many other works. Acharya Nagarabodhi wrote 'Mandala Ritual', 'Explanation of the Generation Stage', 'Distinguishing Actions', etc. Aryadeva wrote 'Collection of Practices', 'Sequence of Self-Blessing', 'Sequence of Manifest Enlightenment', 'Purification of Mental Obscurations', etc. Acharya Sangye Yeshe wrote 'Manjushri Face-to-Face', 'Samantabhadra Sadhana', 'Three Virtuous Women', 'Self-Generation to be Practiced', 'Various Wheels', 'Jewel Flame', 'Fundamental Great Wisdom', 'Treasury of Verses', 'Drop of Liberation', 'Drop of Bodhicitta', 'Explanation of Auspiciousness', 'Entering the Fourth Initiation', 'Torma', 'Fire Offering Sacrifice', 'Mandala Ritual', 'Sadhana of Water Initiation', and fourteen teachings in accordance with the scriptures. The commentaries on these were written by Thagana and Menpe Zhab. On the Guhyasamaja, Acharya Thagana and Gyalwai Jin have written.

དྲི་མེད་སྦས་པས་རྒྱན་དང་། སྨན་པའི་ཞབས་ཀྱིས་འགྲེལ་པ་ལྗོན་ཤིང་མཛད་ལ། 1-93 དཀྱིལ་ཆོག་མར་མེ་མཛད་བཟང་པོ་དང་ཤཱནྟི་པས་འགྲེལ་པ་དང་། འདུས་པའི་འགྲེལ་པ་སྙིམ་པའི་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། །དུས་འཁོར་རྩ་རྒྱུད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པ་ལ་ཤམྦྷ་ལའི་རྒྱལ་པོ་ ཟླ་བཟང་གིས། འགྲེལ་པ་སྟོང་ཕྲག་དྲུག་ཅུ་པ་མཛད་དེ། བསྡུས་རྒྱུད་ལས། རྒྱལ་པོ་པད་དཀར་གྱིས་འགྲེལ་པ་དྲི་མ་མེད་པའི་འོད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པ་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་དུས་ཞབས་པས་འགྲེལ་ ཆུང་པདྨ་ཅན་མཛད་དོ། །དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་ལ་ལེའུ་ལྔ་ཡན་ཆད་ལ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་བསྟོད་འགྲེལ་དང་། ཌཾ་ཀ་ཌཾ་ཤས་ཤིན་ཏུ་དྭང་བའི་ཁ་སྦྱོར་ཞེས་བྱ་བ་སྟོང་ཕྲག་དྲུག་པ་དང་། སློབ་དཔོན་མཚོ་སྐྱེས་དང་། པདྨའི་མྱུ་གུ་དང་། བྷ་བ་བྷ་ཏ་དང་། ནཱ་རོ་པ་དང་། ཤཱནྟི་པ། མི་ཐུབ་ཟླ་བ། ཀྲྀཥྞ་པས་འགྲེལ་པ་སྒྲུབ་ཐབས་དུ་མ་མཛད་དོ། །བདེ་མཆོག་རྩ་རྒྱུད་ལ། ཕྱག་ རྡོར་གྱི་ལེའུ་དང་པོའི་འགྲེལ་པ། ལ་བ་པའི་ན་བཟའ་ཅན་དང་། ཨིནྡྲ་བྷཱུ་ཏི་ལང་ཀ་རྒྱལ་བ་བཟང་པོ་མི་ཐུབ་ཟླ་བ་ལ་སོགས་པས་མཛད་དོ། །མཱ་ཡཱ་དང་གདན་བཞི་ལ་ཀུ་ཀུ་ རི་པ་དང་། ཤཱནྟི་པའི་འགྲེལ་པ་ཡོད་དོ། །དགྲ་ནག་ལག་ལ། དཔལ་འཛིན་དང་ཡོན་ཏན་བཤེས་གཉེན་ལ་སོགས་པ་ཡོད་དོ། །མཚན་བརྗོད་ལ། འཇམ་དཔལ་གྲགས་པའི་འགྲེལ་ཆེན། སྒེག་པའི་སྔགས་དོན་རྣམ་གཟིགས། 1-94 ཉི་མ་སྦས་པའི་བདུད་རྩི་ཐིགས་པ། ལེགས་སྔགས་དོན་ཟབ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ཡོད་དོ། །རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྒྱུད་དེ་ཉིད་འདུས་པ་ལ་ཤཱཀྱ་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཀོ་ས་ལའི་རྒྱན་མཛད་དོ། །ཀུན་དགའ་ སྙིང་པོས་དེ་ཉིད་སྣང་བ་སྟོང་ཕྲག་བཅོ་བརྒྱད་པ་དང་། དཔལ་མཆོག་དང་པོའི་འགྲེལ་པ་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་པ་དང་། གསང་བ་འདུས་པ་ལ་འགྲེལ་པ་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོས་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གྲུབ་པ་དང་ཏོག་ཙེ་པས་བསམ་མི་ཁྱབ་པ་མཛད་དོ། །ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲགས་པས། འཆི་བསླུ། སྐུ་གསུམ་བདུན་ལྡན། བཞི་པ་སྣང་བ། དབང་གི་རབ་བྱེད། དེ་ཉིད་བཅུ་པ། སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་དབུ་མ་ལ་སོགས་མཛད་དོ། །མེ་ཏྲི་པས། དགྱེས་མཛད་སྒྲུབ་ཐབས་རྣམ་པར་དག་པའི་གཏེར། བདེ་མཆོག་སྒྲུབ་ཐབས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་གྲུབ། བདེ་ཆེན་གསལ་བ། དབང་གཏད་པ། ཡིད་ལ་ མི་བྱེད་པའི་བསྟོད་པ། ལྟ་བ་ངན་སེལ། ཕྱག་རྒྱ་བཞི་པ་ལ་སོགས་སྙིང་པོའི་སྐོར་རྣམས་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཨ་བྷྱ་ཀ་རས། སཾ་བུ་ཊའི་འགྲེལ་པ་མན་ངག་གི་སྙེ་མ། སངས་རྒྱས་ཐོད་ པའི་འགྲེལ་པ་འཇིགས་མེད་གཞུང་འགྲེལ། ཕྲེང་བ་སྐོར་གསུམ། དུས་འཁོར་ལ་འཇུག་པ། བྱང་ཆུབ་གཞུང་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། །གཞན་ཡང་མདོ་རྒྱུད་དབྱེ་བ་མང་པོ་དང་། འགྲེལ་པ་ཆེ་ཆུང་། བསྟན་བཅོས། བསྟོད་པ། 1-95 སྒྲུབ་ཐ

【現代漢語翻譯】《無垢隱秘經》以裝飾，藥師的足跡作為註釋之樹，《壇法》由瑪爾麥匝桑波（Marme Dzangpo）和寂天菩薩（Śāntipa）註釋，以及《集經》的註釋《合掌蓮花》等。時輪根本續十二萬頌，香巴拉（Shambhala）國王月賢（Zla Bzang）著六萬頌註釋。在《略續》中，白蓮花國王（Pad dkar）著十二萬頌《無垢光》註釋。導師時輪足（Dus Zhabs）著小注釋《蓮花鬘》。喜金剛（Hevajra）五章以上有金剛手（Vajrapāṇi）贊釋，以及名為《極凈雙運》的六千頌，導師海生（Mtsho skyes）、蓮花芽（Padma'i Myugu）、婆瓦跋陀（Bhava Bhata）、那若巴（Nāropa）、寂天菩薩（Śāntipa）、無勝月（Mi Thub Zla Ba）、黑行者（Kṛṣṇa）等著多種修法。《勝樂根本續》中，金剛手（Vajrapāṇi）第一章的註釋，由拉瓦巴的納瓦匝堅（Lava pa'i na bza' can）、因陀羅菩提（Indrabhūti）、楞伽國王（Laṅkā Gyalwa Bzangpo）、無勝月（Mi Thub Zla Ba）等所著。《摩耶經》（Māyā）和《座續》（Gdan bzhi）有古古日巴（Kukuri pa）和寂天菩薩（Śāntipa）的註釋。《黑敵手》（Dgra nag lag la）有吉祥持（Dpal 'dzin）和功德友（Yon tan bshes gnyen）等。《名義集》（Mtsan brjod）有妙音吉祥（Mañjuśrī Yaśas）的大釋、美妙明咒義總覽、《隱日甘露滴》（Nyima sbas pa'i bdud rtsi thigs pa）、《善說義甚深》等多種。瑜伽續《真實集經》由釋迦友（Śākya bshes gnyen）著《憍薩羅莊嚴》。具喜藏（Kun dga' snying po）著《彼性光明》一萬八千頌，以及《勝樂初續》的註釋二萬四千頌，並著《秘密集經》的註釋。導師寂護（Śāntarakṣita）著《真實性成就》和多匝波（Tog tse pa）著《不可思議》。語自在稱（Ngag gi dbang phyug grags pa）著《救脫死主》、《具三身七支》、《第四顯現》、《灌頂殊勝》、《彼性十法》、《成佛中觀》等。彌勒巴（Maitrīpa）著《喜樂修法》、《清凈寶藏》、《勝樂修法》、《俱生悉地》、《大樂光明》、《灌頂》、《不作意贊》、《除惡見》、《四手印》等心要法類。導師阿布亞嘎繞（Abhayākara）著《桑布扎經》（Saṃbuṭa）的註釋《口訣穗》、《佛顱經》的註釋《無畏論釋》、《三環鬘》、《入時輪》、《菩提論》等。此外，還有許多經續的分類，以及大小注釋、論著、讚頌、修法等。

【English Translation】 'The Stainless Hidden One' with adornment, the footprints of the Healer as the tree of commentary, 'The Mandala Rite' commented on by Marme Dzangpo and Śāntipa, and 'The Gathered Commentary's' commentary 'A Handful of Flowers,' etc. The Kālacakra Root Tantra of twelve thousand stanzas, King Moon-Good (Zla Bzang) of Shambhala composed a commentary of sixty thousand stanzas. In the Abridged Tantra, King White Lotus (Pad dkar) composed a commentary of twelve thousand stanzas, 'Stainless Light.' The teacher Kālacakrapāda (Dus Zhabs) composed the smaller commentary 'Lotus Garland.' On the Hevajra, five chapters and above, there is a commentary on the praise of Vajrapāṇi, and a six-thousand-stanza text called 'The Utterly Pure Union,' and teachers Ocean-Born (Mtsho skyes), Lotus Sprout (Padma'i Myugu), Bhava Bhata, Nāropa, Śāntipa, Invincible Moon (Mi Thub Zla Ba), Kṛṣṇa, etc., composed many sādhana methods. In the Cakrasaṃvara Root Tantra, the commentary on the first chapter of Vajrapāṇi, was composed by Lava pa'i na bza' can, Indrabhūti, King of Laṅkā Gyalwa Bzangpo, Invincible Moon (Mi Thub Zla Ba), etc. The Māyā and Seat Tantras have commentaries by Kukuri pa and Śāntipa. The Enemy Black Hand (Dgra nag lag la) has Auspicious Holder (Dpal 'dzin) and Virtuous Friend (Yon tan bshes gnyen), etc. The 'Nomenclature' (Mtsan brjod) has Mañjuśrī Yaśas's great commentary, 'A Vision of the Meaning of the Seductive Mantra,' 'Drops of Nectar Hiding the Sun' (Nyima sbas pa'i bdud rtsi thigs pa), 'Well-Spoken Profound Meaning,' etc. The Yoga Tantra, the Very Gathering, Śākya Friend (Śākya bshes gnyen) composed 'The Ornament of Kosala.' Kunga Nyingpo (Kun dga' snying po) composed 'That Very Luminosity' of eighteen thousand stanzas, and a commentary on the First Supreme Tantra of twenty-four thousand stanzas, and composed a commentary on the Guhyasamāja Tantra. The teacher Śāntarakṣita composed 'The Establishment of Reality' and Tog tse pa composed 'Inconceivable.' Vāgīśvarakīrti (Ngag gi dbang phyug grags pa) composed 'Deceiving Death,' 'Possessing the Three Bodies and Seven Limbs,' 'The Fourth Manifestation,' 'The Excellent Empowerment,' 'The Ten Aspects of Thatness,' 'The Madhyamaka for Accomplishing Buddhahood,' etc. Maitrīpa composed 'The Joyful Accomplishment Method,' 'The Pure Treasury,' 'The Cakrasaṃvara Accomplishment Method,' 'Coemergent Siddhi,' 'Great Bliss Luminosity,' 'Empowerment,' 'Praise Without Attention,' 'Dispelling Wrong Views,' 'The Four Mudrās,' etc., the essential categories. The teacher Abhayākara composed the commentary on the Saṃbuṭa Tantra, 'Ear of Whispered Instructions,' the commentary on the Buddha Skull Tantra, 'Fearless Treatise Commentary,' 'Three Garland Strands,' 'Entering Kālacakra,' 'Bodhi Treatise,' etc. Furthermore, there are many divisions of sūtras and tantras, and large and small commentaries, treatises, praises, sādhanas, etc.

བས་ཤིན་ཏུ་མང་ན་ཡང་ཚིག་མང་པོར་འགྱུར་བས་མ་བྲིས་སོ། །གསུམ་པ་ཕྱི་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་བྱུང་ཚུལ་ལ། སྒྲ། ཚད་མ། བཟོ། གསོ་བ་དང་བཞི། དང་པོ་ནི། ལྷའི་དབང་པོས་མཛད་ པའི་ཨིནྡྲ་བྱཱ་ཀ་ལ་ར་དང་། བྲམ་ཟེ་པཱ་ནིའི་མཛད་པའི་པཱ་ཎི། དེའི་འགྲེལ་པ་ཀླུ་ནོར་རྒྱས་ཀྱིས་བྱས་པ། ཙནྡྲའི་ཙནྡྲ་པ་དེའི་འགྲེལ་པ་རཏྣ་མཱ་ཏི། ཎི་མཱཾ་ས་ན། གང་བ་ཟླ་ བས་མཛད་པ། ཤརྦ་ཝརྨས་བྱས་པའི་ཀ་ལཱ་པ་སྟེ། སྒྲའི་མདོ་བཞི་དང་། དྭ་ཛ་ཤྲཱིས་བྱས་པ་དང་། ཟླ་བའི་ཀུན་བཟང་ཞེས་བྱ་བ་ཡོད་དོ། ། སྙན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་དབྱངས་ཅན་གྱི་མགུལ་རྒྱན་ སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་པ། དཎྜིའི་བསྟན་བཅོས་སྣང་བའི་ཉི་མ། གཞོན་ནུ་མ་འབྱུང་བ། སྙན་ངག་གི་མེ་ལོང་། ཟློས་གར་གྱི་བསྟན་བཅོས། རྟ་དབྱངས་ཀྱིས་བྱས་པའི་ཡུལ་འཁོར་སྐྱོང་དང་། ཀླུ་རྣམས་དགའ་བ་དང་། གཟུངས་ཀྱི་སྙེ་མ་དང་། ཐ་ར་ཏ་ལ་ལ་སོགས་པའོ། །སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་བསྟན་བཅོས། །ཕྱི་རོལ་པའི་དམར་སེར་དང་། རྒྱལ་བའི་ལྷས་བྱས་པ་དང་། ཤཱནྟི་པས་བྱས་པའི་རཏྣ་འབྱུང་བ་དང་། བྱིད་ཏ་མ་ ལ་དང་། སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་ཚོགས་ས་སོགས་པ་དང་། མིང་གི་མངོན་བརྗོད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས། ཨ་མ་ར་ཀོ་ཥ་དང་། སྣ་ཚོགས་གསལ་བ་སོགས་དེ་ལ་ཕན་པའི་ཡན་ལག་དང་བཅས་པ་རྣམས་སྒྲའི་བསྟན་བཅོས་སོ། ། 1-96 དེ་དག་ནི་སཾ་སྐྲྀ་ཏའི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་ལ། སཾ་ཀྲྀ་ཏའི་བསྟན་བཅོས་ནི། སློབ་དཔོན་སྐྱེས་བུ་མཆོག་གི་ལྷས་བྱས་པ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ལ། སྤྱིར་ཚད་མ་ལ་སྔ་བ་སྟོན་པ་སེར་སྐྱས་ བརྩམས་པ་ཡིན་ལ་ནང་པ་ལ་སྔ་བ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་སྐྱོབ་ཀྱིས་བསྟན་པ་བསྲུང་བ། དབྱིག་གཉེན་གྱིས་རིགས་སྨྲའི་སྒྲོམ། རྩོད་གྲུབ་ཞེས་བྱ་བ་མཛད་དོ། །ཞེས་གྲག་གོ །དེའི་སློབ་མ་ཕྱོགས་གླང་ གིས་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལ་སོགས་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཙམ་མཛད་པ་ལས། ཀུན་ལས་བཏུས་ལ་རང་འགྲེལ། དེ་ལ་དབང་སྡེ་དང་རྒྱལ་དབང་བློའི་ཊཱི་ཀ་ཡོད། ཡང་དོན་འགྲེལ་ཆོས་གྲགས་ ཀྱིས་སྡེ་བདུན་མཛོད། སྡེ་བདུན་ཀ་ལ། སློབ་དཔོན་དུལ་ལྷ་དང་། ཞི་བ་བཟང་པོ་བྲམ་ཟེ་ཤན་ཀ་ར་ནན་ཏས་འགྲེལ་པ་མཛད་དོ། །རྣམ་འགྲེལ་ལེའུ་དང་པོ་ལ་རང་འགྲེལ། ཐ་མ་གསུམ་ལ་ ལྷ་དབང་བློ། ཤེས་རབ་འབྱུང་གནས་བརྒྱན། ཉི་མ་སྦས་པའི་ཊཱི་ཀ་གསུམ་ཡོད་དོ། །ལྷ་དབང་བློའི་ལ་ཤཱཀྱ་བློའི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །རྒྱན་ལ་ཛ་མ་རི་ཛ་རནྡ་གཉིས་ཀྱི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། ། ལེ་དང་གི་རང་འགྲེལ་ལ་ཀ་ལུ་ཀ་དང་ཤཱཀྱ་བློ་གཉིས་ཀྱི་ཊཱི་ཀ་ཡོད་དོ། །རྣམ་ངེས་ལ་ཆོས་མཆོག་དང་། དེའི་ཊཱི་ཀ་ཛ་མ་རིས་བྱས་པ་ཡོད་དོ། །གཏན་ཚིགས་ཐིགས་པ་ལ་བྲམ་ཟེ་ཨརྫ་ཐའི་འགྲེལ་པ་ཡོད་དོ། ། 1-97 འབྲེལ་བ་བརྟག་པ་ལ་རང་འགྲེལ་དུ་གྲགས་པ་ཅིག་ཡོད་དོ། །རྒྱུད་གཞན་གྲུབ་པ་ལའང་རང་འགྲེལ་ཡོད་ད

【現代漢語翻譯】雖然（這些論典）非常多，但因為篇幅過長，所以沒有全部寫下來。第三，關於外道論典的出現：有聲明學、因明學、工藝學和醫學四種。第一種是：天神自在（lha'i dbang pos，Indra，帝釋天）所著的《因陀羅聲明論》（Indra-vyākaraṇa），婆羅門波你尼（brām ze pā ṇi，Pāṇini）所著的《波你尼經》（Pāṇini），龍樹（klu nor rgyas，Nāgārjuna）對其所作的註釋，旃陀羅（tsan dra，Candrācārya）的《旃陀羅聲明論》（Cāndra-vyākaraṇa）， रत्नमति（ratna mā ti，Ratnamati）對其所作的註釋，《彌曼差》（ṇi māṃ sa na，Mīmāṃsā），月官（gang ba zla bas，Candragomin）所著，夏瓦瓦爾瑪（shar ba war mas，Śarvavarman）所著的《迦拉波聲明論》（Kalāpa），這是四部聲明學根本論典。還有德瓦扎西（dwa dza shrīs，Dvajaśrī）所著和月官（zla ba，Candragomin）的《一切賢》（kun bzang，Samantabhadra）等。關於詩學論典，有《妙音天女頸飾》（dbyangs can gyi mgul rgyan，Sarasvatī-kaṇṭhābharaṇa）八千頌，檀丁（daṇḍi，Daṇḍin）的論典《光明之日》（snang ba'i nyi ma），《童女未生》（gzhon nu ma 'byung ba），《詩鏡》（snyan ngag gi me long，Kāvyādarśa），戲劇論典，馬鳴（rta dbyangs，Aśvaghoṣa）所著的《治國》（yul 'khor skyong，Rāṣṭrapāla），《龍喜》（klu rnams dga' ba，Nāgānanda），《陀羅尼穗》（gzungs kyi snye ma，Dhāraṇī-mañjarī）和《塔拉塔塔》（tha ra ta ta，Tāratata）等等。關於韻律學論典，有外道的《紅黃色》（dmar ser，Rakta-pīta），勝天（rgyal ba'i lhas，Jinadeva）所著和寂天（shānti pas，Śāntipa）所著的《寶生》（ratna 'byung ba，Ratnākara），《毗陀摩羅》（byid ta ma la，Bhīta-mala），韻律學總集等等。關於名義集論典，有《阿瑪拉科沙》（a ma ra ko ṣa，Amarakośa）和《雜類明鑑》（sna tshogs gsal ba）等等，這些都是對聲明學有益的支分。這些都是梵文論典。關於藏文論典，有導師聖天（slob dpon skyes bu mchog gi lhas，Āryadeva）所著的論典。第二，關於因明學，通常來說，最早的因明學是由迦毗羅（ser skya，Kapila）所著，而在內道中，最早的是由阿羅漢法救（dgra bcom pa chos skyobs，Arhat Dharmatrāta）所護持的教法，世親（dbyig gnyen，Vasubandhu）所著的《論理學寶篋》（rigs smra'i sgrom，Tarka-śāstra）和《辯論成就》（rtsod grub，Vāda-siddhi）。據說他的弟子陳那（phyogs glang，Dignāga）著有《集量論》（kun las btus pa，Pramāṇa-samuccaya）等一百零八部著作，其中《集量論》有自釋，對此，有自在軍（dbang sde，Īśvarasena）和勝軍（rgyal dbang，Jinendra-buddhi）的註釋。此外，法稱（chos grags，Dharmakīrti）著有《量釋論》（don 'grel，Pramāṇa-vārttika）七論。《量釋論》七論分別是：《釋量論》（Pramāṇa-vārttika-kārika），導師寂靜藏（slob dpon dul lha，Ācārya Durlabha），寂護（zhi ba bzang po，Śāntarakṣita）和婆羅門商羯罹難陀（brām ze shan ka ra nan tas，Śaṅkaranandana）作了解釋。《量釋論》第一品有自釋，后三品有自在軍（lha dbang blo，Īśvarasena），智藏（shes rab 'byung gnas，Jñānagarbha）和尼彌塔（nyi ma sbas pa，Nemicandra）的三種註釋。自在軍的著作有釋迦智（shākya blo，Śākyamati）的註釋。智藏的著作有扎瑪瑞扎然達（dza ma ri dza ran da，Jāmarījarendra）的兩種註釋。《量理寶論》的自釋有卡魯卡（ka lu ka，Kaluka）和釋迦智（shākya blo，Śākyamati）的兩種註釋。《定量論》（rnam nges，Pramāṇa-viniścaya）有法上（chos mchog，Dharmottara）的註釋，以及扎瑪瑞（dza ma ri，Jāmarī）所作的註釋。《正理滴論》（gtan tshigs thigs pa，Nyāya-bindu）有婆羅門阿扎塔（brām ze ar dza tha，Arjata）的註釋。《關係觀察》（'brel ba brtag pa，Sambandha-parīkṣā）有一部被稱為自釋的著作。《他心智成就論》（rgyud gzhan grub pa，Saṃtānāntara-siddhi）也有自釋。

【English Translation】 Although these treatises are very numerous, they are not all written down due to their length. Thirdly, regarding the emergence of treatises from other traditions: there are four types: grammar, logic, crafts, and medicine. The first is: the 'Indra-vyākaraṇa' (Grammar of Indra) composed by the Lord of the Gods (lha'i dbang pos, Indra), the 'Pāṇini' composed by the Brahmin Pāṇini (brām ze pā ṇi, Pāṇini), the commentary on it by Nāgārjuna (klu nor rgyas, Nāgārjuna), the 'Cāndra-vyākaraṇa' (Grammar of Candra) by Candrācārya (tsan dra, Candrācārya), the commentary on it by Ratnamati (ratna mā ti, Ratnamati), the 'Mīmāṃsā' (ṇi māṃ sa na, Mīmāṃsā), composed by Candragomin (gang ba zla bas, Candragomin), the 'Kalāpa' composed by Śarvavarman (shar ba war mas, Śarvavarman), these are the four root texts of grammar. There are also the works of Dvajaśrī (dwa dza shrīs, Dvajaśrī) and Candragomin's (zla ba, Candragomin) 'Samantabhadra' (kun bzang, Samantabhadra), etc. Regarding treatises on poetics, there is the 'Sarasvatī-kaṇṭhābharaṇa' (dbyangs can gyi mgul rgyan, Sarasvatī-kaṇṭhābharaṇa) of eight thousand verses, Daṇḍin's (daṇḍi, Daṇḍin) treatise 'Light of Illumination' (snang ba'i nyi ma), 'Maiden Unborn' (gzhon nu ma 'byung ba), the 'Kāvyādarśa' (Mirror of Poetry) (snyan ngag gi me long, Kāvyādarśa), treatises on drama, Aśvaghoṣa's (rta dbyangs, Aśvaghoṣa) 'Governance of the Realm' (yul 'khor skyong, Rāṣṭrapāla), 'Nāgānanda' (Joy of the Nāgas) (klu rnams dga' ba, Nāgānanda), 'Dhāraṇī-mañjarī' (A Sprout of Dhāraṇīs) (gzungs kyi snye ma, Dhāraṇī-mañjarī), and 'Tāratata' (tha ra ta ta, Tāratata), etc. Regarding treatises on metrics, there are the 'Red-Yellow' (dmar ser, Rakta-pīta) of the outsiders, the 'Ratnākara' (Jewel Mine) (ratna 'byung ba, Ratnākara) composed by Jinadeva (rgyal ba'i lhas, Jinadeva) and Śāntipa (shānti pas, Śāntipa), 'Bhīta-mala' (Frightful Filth) (byid ta ma la, Bhīta-mala), collections of metrics, etc. Regarding treatises on collections of names, there are the 'Amarakośa' (a ma ra ko ṣa, Amarakośa) and 'Diverse Clarifications' (sna tshogs gsal ba), etc., these are all branches that are beneficial to grammar. These are all Sanskrit treatises. Regarding Tibetan treatises, there is the treatise composed by the master Āryadeva (slob dpon skyes bu mchog gi lhas, Āryadeva). Secondly, regarding logic, generally speaking, the earliest logic was composed by Kapila (ser skya, Kapila), and in the inner tradition, the earliest was the teaching upheld by the Arhat Dharmatrāta (dgra bcom pa chos skyobs, Arhat Dharmatrāta), Vasubandhu's (dbyig gnyen, Vasubandhu) 'Tarka-śāstra' (Treasury of Reasoning) (rigs smra'i sgrom, Tarka-śāstra) and 'Vāda-siddhi' (Accomplishment of Debate) (rtsod grub, Vāda-siddhi). It is said that his disciple Dignāga (phyogs glang, Dignāga) composed one hundred and eight works, including the 'Pramāṇa-samuccaya' (Compendium of Valid Cognition) (kun las btus pa, Pramāṇa-samuccaya), which has a self-commentary, and on which there are commentaries by Īśvarasena (dbang sde, Īśvarasena) and Jinendrabuddhi (rgyal dbang, Jinendra-buddhi). Furthermore, Dharmakīrti (chos grags, Dharmakīrti) composed the 'Pramāṇa-vārttika' (Commentary on Valid Cognition) (don 'grel, Pramāṇa-vārttika) in seven treatises. The seven treatises of the 'Pramāṇa-vārttika' are: the 'Pramāṇa-vārttika-kārika', which was explained by the master Durlabha (slob dpon dul lha, Ācārya Durlabha), Śāntarakṣita (zhi ba bzang po, Śāntarakṣita), and the Brahmin Śaṅkaranandana (brām ze shan ka ra nan tas, Śaṅkaranandana). The first chapter of the 'Pramāṇa-vārttika' has a self-commentary, and the last three chapters have three commentaries by Īśvarasena (lha dbang blo, Īśvarasena), Jñānagarbha (shes rab 'byung gnas, Jñānagarbha), and Nemicandra (nyi ma sbas pa, Nemicandra). Īśvarasena's work has a commentary by Śākyamati (shākya blo, Śākyamati). Jñānagarbha's work has two commentaries by Jāmarījarendra (dza ma ri dza ran da, Jāmarījarendra). The self-commentary of the 'Pramāṇa-viniścaya' (Ascertainment of Valid Cognition) has two commentaries by Kaluka (ka lu ka, Kaluka) and Śākyamati (shākya blo, Śākyamati). The 'Pramāṇa-viniścaya' (rnam nges, Pramāṇa-viniścaya) has a commentary by Dharmottara (chos mchog, Dharmottara), and a commentary by Jāmarī (dza ma ri, Jāmarī). The 'Nyāya-bindu' (Drop of Reasoning) (gtan tshigs thigs pa, Nyāya-bindu) has a commentary by the Brahmin Arjata (brām ze ar dza tha, Arjata). The 'Sambandha-parīkṣā' (Examination of Relations) ('brel ba brtag pa, Sambandha-parīkṣā) has a work known as a self-commentary. The 'Saṃtānāntara-siddhi' (Proof of Other Minds) (rgyud gzhan grub pa, Saṃtānāntara-siddhi) also has a self-commentary.

ོ། །གཞན་ཡང་དེ་དག་ཏུ་མ་འདུས་པ་སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོས་མཛད་པའི་ཚད་མའི་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་བསྡུས་པ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པ་སློབ་དཔོན་ཀཱ་མ་ལ་ཤཱི་ལས་མཛད་པ་དང་། ཡུལ་དབུས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དཔལ་གྱིས་ཚད་མ་ལ་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་པ་དང་། རིན་ ཆེན་གྲགས་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ། ཛེ་ཏ་རིའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ། དགེ་སྲུངས་གིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གྲུབ་པ། སངས་རྒྱས་བསྟན་པར་གྲུབ་པ། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གྲུབ་པ། ཕྱི་རོལ་གྱི་གྲུབ་པ། གཞན་སེལ་བརྟག་པ། རིག་བྱེད་བརྟག་པ། དབང་ཕྱུག་བརྟག་པ་སོགས་དུ་མ་མཛད་དོ། །དེའི་སློབ་མ་སློབ་དཔོན་ཚོགས་ཀྱིས་ཚད་མ་བརྟག་པ། གཞན་སེལ་གྲུབ་པ་སོགས་གྲུབ་ཆེན་བརྒྱད་མཛད་དོ། །བྲམ་ཟེ་ ཤཱན་ཀ་ར་ནན་ཏས་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ཤེས་རྒྱན་དང་། གཞན་སེལ་གྲུབ་པ། འབྲེལ་བ་གྲུབ་པ་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། །ཤཱནྟི་པས་ནང་གི་ཁྱབ་པ་གྲུབ་པ་མཛད་དོ། །གསུམ་པ་བཟོ་རིག་པའི་ བསྟན་བཅོས་ནི། རི་མོ་དང་། སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་ཚད་དང་། བརྟག་པ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡི་གེ་རྣམས་ཀྱི་ཆགས་ཚད་དང་། ཨང་ཀ་ར་དང་། འཕྲི་བསྣན་འོག་བསྒྱུར་ལ་སོགས་པ་ཡི་གེ་ཡན་ལག་ལྔ་དང་། 1-98 གཟའ་ལ་སོགས་པ་རྩིས་ཀྱི་ཡན་ལག་ལྔ་དང་ཀླུས་མཛད་པའི་གསེར་འགྱུར་རྩིའི་བསྟན་བཅོས་དང་། སྤོས་སྦྱོར་གྱི་བསྟན་བཅོས་ལ་སོགས་པའོ། །བཞི་པ་གསོ་བ་ནི། འཕགས་པའི་སྦྱོར་བ་བརྒྱ་པ་དང་རིག་ པ་རྩ་མདོ། །འཚོ་བ་ཟས་ཀྱི་མདོ། །ཕན་པ་སྨན་གྱི་མདོ་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། །ཡང་དྲང་སྲོང་རྒྱུན་ཤེས་ཀྱི་བུ་དང་། དྲང་སྲོང་ལན་ཚྭའི་མཆོག་ལ་སོགས་པ་དྲང་སྲོང་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་ གིས་སྨན་དཔྱད་ཙ་ར་ཀ་འབུམ་སྡེ་དང་། ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་མཛད་དོ། །དེ་ནས་སྨན་པའི་བདག་པོ་དགེ་འདུན་གསང་བའི་བུ་སྨན་པ་ཆེན་པོ་སློབ་དཔོན་ཕ་གོལ་གྱིས། ལུས་དང་བྱིས་པ་གདོན་ ལུས་སྟོད། མཚོན་དང་མཆེ་བ་རྒས་རོ་ཙ། གསོ་དཔྱད་གང་ལ་གནས་པ་ཡི། ཡན་ལག་བརྒྱད་དུ་དེ་བཤད་དོ། །ཞེས་ཡན་ལག་བརྒྱད་བརྗོད་བྱར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་བརྒྱད་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ ལ་སོགས་གསོ་བ་སྡེ་བདུན་མཛད་དོ། ། བརྒྱད་སྙིང་པོའི་འགྲེལ་པ་སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བས་མཛད་དོ། །སློབ་དཔོན་སེང་གེ་སྦས་པས་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་སྦྱོར་བའི་ཕྲེང་བ་དང་། འཚོ་ བའི་སྙིང་པོ་དང་། བདུད་རྩི་ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་མཛད་དོ། །དེ་དག་ནི་མཁས་པ་རྣམས་ལ་ཡོངས་སུ་གྲགས་པ་རྩོད་པ་མེད་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ཡིན་ལ། རྩོད་པ་དང་བཅས་པའི་མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་སྒྲུབ་ཐབས་བསྟོད་པ། 1-99 མན་ངག་སོགས་བོད་ཀྱི་བརྩམ་པ་རྒྱ་གར་དུ་བསྡུས་པ་མང་པོ་སྣང་ན་ཡང་དེ་དག་གི་དབྱེ་བ་འདིར་མ་བྱས་སོ། ། ༄། །གནས་པའི་ཚད་བཤད་པ། (གསུམ་པ་)གཉིས་པ་གནས་པའི་ཚད་ལ། ཡུལ་འཛིན་པ་ས

【現代漢語翻譯】此外，在未包含在上述內容中的著作中，有寂護論師（Śāntarakṣita）所著的《真實性攝略》（Tattvasaṅgraha），以及蓮花戒論師（Kamalaśīla）所著的該論的註釋。還有中部地區的智吉祥（Jñānaśrī）所著的《量論廣釋二十四品》，以及寶稱（Ratnakīrti）的廣釋，勝友（Jetāri）的廣釋，善護（Guṇarakṣita）所著的《成就一切智》，《成就佛陀教法》，《成就來世》，《成就外道》，《他者排除觀察》，《吠陀觀察》，《自在天觀察》等等。他的弟子論師僧護（Saṃgharakṣita）著有《量論觀察》，《他者排除成就》等八部成就論著。婆羅門商羯罹難陀（Śaṅkaranandana）著有廣釋《智慧莊嚴》，《他者排除成就》，《關係成就》等等。寂天（Śāntipa）著有《內在周遍成就》。第三類是工藝學論著，包括繪畫、佛像的比例、八種觀察方法等等，以及文字的比例、數字、加減乘除等五種文字分支，還有星宿等五種歷算分支，以及龍樹（Nāgārjuna）所著的《鍊金術論》和《香料配製論》等等。第四類是醫學，包括《聖妙百方》（Āryabhaiṣajyaśataka）和《醫理根本經》（Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā）。還有《生活食物經》（Āhāra Sūtra），《利益藥物經》（Bhaiṣajya Sūtra）等等。此外，還有仙人常識之子（Dharmadeva）和仙人鹽極（Lavaṇāgra）等二十一位仙人所著的《醫方集要》（Carakasaṃhitā）和《八支論》。之後，醫學之主僧伽密護之子，偉大的醫師法果論師（Vāgbhaṭa）說：『身體、兒童、鬼魅、身體上部，刀傷、毒物、衰老和強壯，醫術所涉及的，都在八支中闡述。』他撰寫了以八支為主題的《八支心要》（Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā）等七部醫學著作。月喜論師（Candrānanda）撰寫了《八支心要》的註釋。論師僧伽跋陀羅（Siṃhabhadra）撰寫了《八支串珠》，《生活心要》和《開啟甘露寶藏》等等。這些都是智者們普遍認可的、無可爭議的論著。至於有爭議的經、續、論著、儀軌、讚頌和口訣等，許多被翻譯成藏文的印度著作，在此就不一一列舉了。講述住處之量（第三）第二，關於住處之量，所緣境的執持者

【English Translation】 Furthermore, among the works not included above are the 'Tattvasaṅgraha' (Compendium of Reality) by Acharya Śāntarakṣita, and its commentary by Acharya Kamalaśīla. There is also the 'Tattvasaṅgraha Pañjikā' (Commentary on the Compendium of Reality) in twenty-four chapters by Jñānaśrī of Central India, as well as the commentaries by Ratnakīrti, Jetāri, Guṇarakṣita's 'Siddhi Sarvajñatva' (Establishment of Omniscience), 'Siddhi Buddhaśāsana' (Establishment of the Buddha's Teaching), 'Siddhi Paraloka' (Establishment of the Afterlife), 'Siddhi Bāhya' (Establishment of the Outsiders), 'Apoha Parīkṣā' (Examination of Exclusion), 'Veda Parīkṣā' (Examination of the Vedas), 'Īśvara Parīkṣā' (Examination of Īśvara), and many others. His disciple, Acharya Saṃgharakṣita, composed 'Pramāṇa Parīkṣā' (Examination of Valid Cognition), 'Apoha Siddhi' (Establishment of Exclusion), and eight great works of accomplishment. The Brahmin Śaṅkaranandana composed the commentary 'Śeṣajñāna' (Ornament of Wisdom), 'Apoha Siddhi' (Establishment of Exclusion), 'Sambandha Siddhi' (Establishment of Relation), and so forth. Śāntipa composed 'Antarvyāpti Siddhi' (Establishment of Internal Pervasion). The third category is treatises on craftsmanship, including painting, the proportions of statues, the eight types of examination, and so on, as well as the proportions of letters, numbers, addition, subtraction, multiplication, and division, the five branches of writing, the five branches of astrology such as planets, and Nāgārjuna's treatise on alchemy and the treatise on incense mixtures, and so on. The fourth category is medicine, including the 'Āryabhaiṣajyaśataka' (Noble Hundred Remedies) and the 'Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā' (Compendium of the Essence of the Eight Branches). There are also the 'Āhāra Sūtra' (Sutra on Food for Life), the 'Bhaiṣajya Sūtra' (Sutra on Beneficial Medicine), and so on. Furthermore, the twenty-one sages, including the son of Sage Constant Knowledge (Dharmadeva) and Sage Supreme Salt (Lavaṇāgra), composed the 'Carakasaṃhitā' (Compendium of Caraka) and the 'Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā' (Compendium of the Eight Branches). Then, the lord of medicine, the son of Saṃghagupta, the great physician Acharya Vāgbhaṭa, said: 'The body, children, demons, the upper body, wounds, poisons, aging, and strength, whatever medicine deals with, is explained in the eight branches.' He wrote the 'Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā' (Compendium of the Essence of the Eight Branches), which takes the eight branches as its subject matter, and seven other medical works. Acharya Candrānanda wrote a commentary on the 'Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā'. Acharya Siṃhabhadra wrote the 'Aṣṭāṅga Mālā' (Garland of the Eight Branches), the 'Āhāra Hṛdaya' (Essence of Life), and the 'Amṛta Zamatog Khaphyewa' (Opening of the Treasure of Ambrosia), and so on. These are all undisputed treatises widely known to scholars. As for the disputed sutras, tantras, treatises, sadhanas, praises, and instructions, many Indian works translated into Tibetan are not listed here. Explanation of the Measure of Abiding (Third) Second, regarding the measure of abiding, the holder of the object

ྲུང་བའི་གང་ ཟག འདིར་བྱུང་ཚུལ། ཇི་སྲིད་གནས་བའི་ཚད་དངོས་སོ། །དང་པོ་ནི་རྒྱ་གར། བལ་པོ། ཁ་ཆེ། ཨུ་རྒྱན། ཐོ་གར། བྲུ་ཤ བོད། ལི། ཡུ་གུར། ཤམྦྷ་ལ། ཙམ་པ་ཀ། མི་ཉག ཁྱི་དན། རྒྱ་ ནག གྷནྡྷ་ར། གསེར་ཞེས་བྱ་བ། རུག་མའི་ཡུལ། འོད་བཟང་གི་གླིང་ཕྲན་ལ། གསེར་གླིང་ཟླ་བའི་གླིང་། ཀམ་པོ་ཆེའི། མ་ལ་ཡའི་ཟངས་གླིང་། སིང་ག་ལའི་གླིང་ལ་སོགས་པ་ན་ཡོད་དོ། །དུས་ འཁོར་ནས་སྒྲ་མི་སྙན་མ་གཏོགས་ཐམས་ཅད་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་འཛིན་པ་དང་བསྲུང་བ་ནི། ལུང་གི་ཆོས་རྣམས་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཛིན་པར་བཤད་ལ། མངོན་པར་རྟོགས་པ་ ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཛིན་པ་ཡིན་སྟེ། མཛོད་ལས། སྟོན་པའི་དམ་ཆོས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ལུང་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་དོ། །དེ་འཛིན་བྱེད་དང་སྨྲ་ བྱེད་དང་། སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན། ཞེས་སོ། །བསྲུང་བ་ནི། སངས་རྒྱས་སྟོང་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེས་བསྲུང་བ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལས་བཤད་དོ། ། 1-100 ཁྱད་པར་དུ་ཐུབ་པའི་བསྟན་པ་གནས་བརྟན་བཅུ་དྲུག་གིས་བསྲུང་བ་ཡིན་ཏེ། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གནས་ན་གནས་བརྟན་ལམ་པ་བཞུགས། །གངས་རིའི་རྒྱལ་པོ་ལ་ནི་མི་ཕྱེད་པ། །བ་ལང་སྤྱོད་ན་ གསེར་ཅན་བྷ་ར་དྷྭ་ཛ། །སྒྲ་མི་སྙན་ན་དཔལ་ལྡན་བ་ཀུ་ལ། །ལུས་འཕགས་གླིང་ན་བྷ་ར་དྷྭ་ཛ་བཞུགས། །ཟངས་གླིང་དབུས་ན་དུས་ལྡན་ཆེན་པོ་བཞུགས། །སིངྒ་གླིང་ན་རྡོ་རྗེ་མོ་ཡི་ བུ། །པྲི་ཡང་ཀུ་ན་སྒྲ་གཅན་འཛིན་པ་བཞུགས། །ཆུ་བོ་ཡ་མུ་ན་ན་དཔལ་བེ་བཟང་། །རི་རྒྱལ་བྷི་ཧུ་ལ་ན་སྦེད་བྱེད་དེ། །ངོས་ཡངས་གླིང་ལ་སྡོམ་བརྩོན་ཀླུ་སྡེ་བཞུགས། །ལོ་མ་བདུན་ རིར་བཙུན་པ་ནགས་གནས་ཡིན། །བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ལ་འཕགས་པ་ལམ་ཕྲན་ནོ། །ཁ་ཆེའི་ཡུལ་ན་ཐུབ་པ་གསེར་བེའུ། །ཏི་སེ་གངས་ལ་གནས་བརྟན་ཡན་ལག་འབྱུང་། །དྲང་སྲོང་ཤེལ་ནགས་དགེ་སྦྱོང་ མ་ཕམ་པ། །དགྲ་བཅོམ་གནས་བརྟན་ཆེན་པོ་བཅུ་དྲུག་ནི། །རེ་རེའི་ཞིང་ཡང་དགྲ་བཅོམ་དུ་མས་བསྐོར། །ཉན་ཐོས་ཆ་བྱད་རྒྱལ་སྲས་ཕྲིན་ལས་ཀྱིས། །ཆོས་སྲུང་འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་རྣམས་ལ་ནཱ་མ། །འདི་ དག་ཐུབ་པའི་དབང་པོས་བཀའ་བསྒོས་ནས། །ཐ་དད་ཡུལ་དུ་མྱ་ངན་མི་འདའ་བར། །ལྷ་མིའི་བསོད་ནམས་ཆེན་པོའི་ཞིང་མཛད་ཅིང་། །བཞུགས་ནས་ཐུབ་པའི་བསྟན་པ་སྲུང་བ་ཡིན། །ཞེས་བྱའོ། །འདིར་བྱུང་ཚུལ་ནི། 1-101 སྔ་དར། བར་དར། ཕྱི་དར་གསུམ། དང་པོ་ནི། གཉའ་ཁྲི་བཙན་པོའི་བརྒྱུད་པ། ཐོ་ཐོ་རི་གཉན་བཙན་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་སྟེ། དེ་ཡར་ལུང་ཡུམ་འབུ་བླ་སྒང་དུ་ནམ་མཁའ་ལས་ཤེལ་གྱི་མཆོད་ རྟེན་དང་། དགེ་བཅུའི་མདོ་དང་། ཟ་མ་ཏོག་གི་སྙིང་པོ་དང་གསུམ་བབས་ཏེ། རྨི་ལམ་ན

【現代漢語翻譯】存在的方式：此處的起源，以及存在的期限究竟如何？首先，（佛法）存在於印度、尼泊爾、克什米爾、鄔金、吐火羅、勃律、西藏、于闐、回鶻、香巴拉、瞻波迦、米娘、克丹、中國、犍陀羅、名為『黃金』的地方、魯克瑪地區、光明島嶼、金洲月亮島、柬埔寨、馬來亞的銅洲、錫蘭島等地。時輪金剛（Kalachakra）中說，除了聲音不悅耳的地方，（佛法）存在於所有地方。第二，關於持有和守護：（佛法的）教理由持律者持有，而證悟則由那些修行菩提分法的人持有。如《俱舍論》所說：『導師的聖法有兩種，即教理和證悟的自性。只有那些持有、宣說和修行的人才能保持它。』守護方面，所有千佛都由金剛手菩薩守護，這在不可思議的秘密中有所闡述。特別地，釋迦牟尼佛的教法由十六羅漢守護。在三十三天，住著尊者蘭巴；在雪山之王處，住著彌勒菩薩；在牛飲洲，住著持金梵志；在聲音不悅耳的地方，住著吉祥巴庫拉；在身勝洲，住著梵志；在銅洲中央，住著尊者大時；在錫蘭洲，住著金剛女之子；在布里揚古，住著持羅睺羅；在亞穆納河，住著吉祥貝桑；在毗富拉山王處，住著隱匿者；在廣闊的洲，住著持戒的龍軍；在七葉山，住著比丘那嘎拉；在鷲峰山，住著聖者小路；在克什米爾地區，住著釋迦牟尼金羆；在底色雪山，住著尊者延朗炯；在仙人水晶林，住著凈修無熱惱子。這十六位阿羅漢大尊者，每一位都由眾多阿羅漢圍繞。聲聞形象的菩薩們以事業，以及護法和世間守護者們，對他們頂禮膜拜。這些都是釋迦牟尼佛所咐囑的，在不同的地方不入涅槃，作為人天積累功德的偉大福田，安住並守護著釋迦牟尼佛的教法。』這就是（十六羅漢守護佛法）的說法。此處的起源是：前弘期、中弘期和后弘期。首先是前弘期：聶赤贊普的後裔中，出現了一位名叫妥妥日年讚的人。在雅礱雍布拉康，從天空中降下了水晶佛塔、《十善經》和《諸法集要經》的精華三件寶物。在夢中……

【English Translation】 The manner of existence: How did it originate here, and what is the extent of its duration? Firstly, (the Dharma) exists in India, Nepal, Kashmir, Oddiyana, Tokharistan, Bruzha, Tibet, Khotan, Uyghur, Shambhala, Champaka, Minyak, Khidan, China, Gandhara, a place called 'Gold,' the region of Rukma, the islands of light, the Golden Moon Island, Cambodia, the Copper Island of Malaya, the island of Sinhala, and so on. It is said in the Kalachakra (Wheel of Time) that (the Dharma) exists in all places except where the sound is unpleasant. Secondly, regarding holding and protecting: The doctrine (of the Dharma) is held by those who uphold the Vinaya, while realization is held by those who practice the limbs of enlightenment. As stated in the Abhidharmakosha: 'The Teacher's sacred Dharma has two aspects, namely the nature of doctrine and realization. Only those who hold, speak, and practice it can maintain it.' Regarding protection, all the thousand Buddhas are protected by Vajrapani (Vajra in hand), which is explained in the Inconceivable Secret. In particular, Shakyamuni Buddha's teachings are protected by the Sixteen Arhats. In the Trayastrimsa Heaven, resides the Venerable Lamba; at the King of Snow Mountains, resides Maitreya; in Godaniya, resides Bharadvaja with Gold; in the land where the sound is unpleasant, resides the glorious Bakula; in Videha, resides Bharadvaja; in the center of Copper Island, resides the Venerable Mahakala; in Sinhala Island, resides the Son of Vajriputra; in Priyamgu, resides Rahula; in the Yamuna River, resides the glorious Vebhanga; at Mount Bihula, resides the Subduer; in the vast continent, resides the ascetic Nagasena; at Mount Seven Leaves, resides the monk Nagasthana; at Vulture Peak Mountain, resides the Noble Pathaka; in the land of Kashmir, resides Shakyamuni Kanakavatsa; at Mount Tise, resides the Venerable Yanlakjung; in the Hermitage Crystal Forest, resides the ascetic Amoghavajra. These sixteen great Arhats, each is surrounded by many Arhats. Bodhisattvas in the form of Sravakas, with activities, and Dharma protectors and world guardians, pay homage to them. These are all entrusted by Shakyamuni Buddha, not entering Nirvana in different places, as great fields of merit for humans and gods, abiding and protecting the teachings of Shakyamuni Buddha.' This is the saying (about the Sixteen Arhats protecting the Dharma). The origin here is: The Early Propagation, the Middle Propagation, and the Later Propagation. First is the Early Propagation: Among the descendants of Nyatri Tsenpo, there appeared a person named Thothori Nyantsen. At Yarlung Yumbu Lhakang, a crystal stupa, the Sutra of Ten Virtues, and the essence of the Karandavyuha Sutra, the three treasures descended from the sky. In a dream...

་མི་རབས་ལྔ་ན་འདི་ཤེས་པ་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་ལུང་བསྟན་ནོ། །དེ་ནས་མི་རབས་ལྔ་ནས་དྲང་སྲོང་ བཙན་པོས་ལྷ་ས་ཁྲ་འབྲུག་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་བཞེངས། བཙུན་མོ་གཉིས་ཀྱིས་ཐུབ་པའི་སྐུ་གཉིས་སྤྱན་དྲངས་སོ། །ལོ་ཙ་བ་ཐོན་མིས་ལྷོ་བལ་དུ་པཎྜི་ཏ་ལྷའི་རིགས་སེང་གེ་ཞེས་པ་ལ་ སྒྲ་བསླབས་ཏེ་བོད་ཡིག་སུམ་ཅུ་ལྷ་སའི་སྐུ་མཁར་མ་རུ་བཅོས་ནས་མདོ་སྡེ་ཟ་མ་ཏོག་དང་། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལ་སོགས་པ་བསྒྱུར་རོ། །དེ་ནས་མི་རབས་བཞི་ནས། ཁྲི་ལྡེ་གཙུག་ལྡན་བྱོན་ ནས་བསམ་ཡས་ཀ་ཆུ་ཡར་ལུང་སུ་ཕོ་བྲང་འཕང་ཐང་ཀ་མེད་ལ་སོགས་པ་བཞེངས་སོ། །དེའི་སྲས་ཁྲི་སྲོང་ལྡེ་བཙན་གྱིས། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོ་དང་། པདྨ་ལ་སོགས་པ་སྤྱན་དྲངས་ནས་བསམ་ ཡས་བཞེངས་སོ། །བསམ་ཡས་ལྕགས་ཕོ་སྤྲེའུ་ལ་བརྩིགས་ནས་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་དང་མི་རབས་བཅོ་ལྔ་ལྷག་ཙམ་སོང་ངོ་། ། སློབ་དབོན་བཻ་རོ་ཙ་ན། རྨ་རིན་ཆེན་མཆོག ལས་གསུམ་རྒྱལ་བ་བྱང་ཆུབ། འབའ་དཔལ་དབྱངས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ཡང་། 1-102 ཞི་བ་འཚོས་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་བསམ་ཡས་སུ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་བསྒྱུར་རོ། །དེ་དག་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཀ་ཅོག་གིས་དཀར་ཆག་བཏབ་པ་ནི། ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་ཕྱོགས་ལ་བཅུ་དྲུག དཀོན་བརྩེགས་ ལ་ཞེ་དགུ། ཕལ་ཆེན་ལ་ལྔ། མདོ་སྡེ་ལ་ཉིས་བརྒྱ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག གཟུངས་ལ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ང་དྲུག །འདུལ་བ་ལ་ལྔ་བཅུ་དགུ། མདོ་སྡེ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་ ལྔ། དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ། སེམས་ཙམ་གྱི་བསྟན་བཅོས་སུམ་ཅུ་ཐམ་པ། ཐེག་ཆུང་བའི་བསྟན་བཅོས་བཅོ་ལྔ། རིགས་པའི་ཕྱོགས་སུ་སུམ་ཅུ། སློབ་དཔོན་དུ་མས་བགྱིས་པའི་བསྟན་བཅོས་སྣ་ ཚོགས་ལ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ། སློབ་དཔོན་དག་གི་བསྟོད་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག མདོ་སྡེ་བསྟན་བཅོས་བསྒྱུར་བ་ལ་ཞུ་ཆེན་མ་བྱས་ཤིང་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལྔ། མདོ་སྡེ་དང་། འདུལ་བ་དང་། རྒྱུད་ འགྲེལ་དང་། བསྟན་བཅོས་རྣམས་བསྒྱུར་འཕྲོ་དང་། ཞུ་ཆེན་མ་བྱས་པ་སུམ་ཅུ། འགྱུར་བྱང་གཞན་ལས་སྨོས་པའི་གསུང་རབ་གསུམ། འགྱུར་བྱང་ལས་མི་འབྱུང་བ་བཞུགས་པའི་ཚད་ལྔ། དགེ་བཅུ་དང་དུ་བླང་བ་ ལ་སོགས་པ་མདོ་བཅུ་བདུན། གཟུངས་གཉིས་སློབ་དཔོན་དག་གིས་མཛད་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔ། མདོ་སྡེ་དང་། བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ཊཱི་ཀ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་བརྒྱད། སྔགས་སྒོ་གསུམ་ལ་སུམ་ཅུ་ཐམ་པ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་བསྡོམས་ན་སྟོང་ཕྲག་གཅིག་དང་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་བསྒྱུར་ཏེ། 1-103 འདི་དག་གི་སོ་སོའི་མིང་དཀར་ཆག་ཉིད་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །དེ་ལ་པཎྜི་ཏ་ཀཱ་མ་ལ་བི་མ་ལ། དཱ་ན་ཤཱི་ལ། མུ་ན་བར་མ། པྲཛྙཱ་བར་མ། ཤྲཱི་ལེནྡྲ་བོ་དྷི། སརྦ་ཛྙ་ དེ་ཝ། སུ་ལེནྡྲ་བོ་དྷི། ཛྙ་ན་གརྦྷ། ཨསྨ་གརྦྷ། བི་ཤུདྡྷ་སིདྷ་། ཛི་ན་མི་ཏྲ། བི་རྒྱ་གརྦྷ་པྲ་བྷ། ཤཱཀྱ་སི

【現代漢語翻譯】預言說：『五代之後，會有人明白這些。』之後，經過五代，智者贊普（Trangsong Tsanpo）建造了拉薩（Lhasa）的扎耶巴寺（Khra-'brug）等許多寺廟。兩位王妃迎請了兩尊釋迦牟尼佛像。譯師吞米·桑布扎（Thonmi Sambhota）在南尼泊爾（Lho Bal）向班智達拉伊瑞格辛格（Paṇḍita Lha'i rigs sengge）學習梵文，並在拉薩的庫卡瑪如（sku mkhar ma ru）創造了三十個藏文字母，翻譯了《寶積經》（mDo sde za ma tog）和《寶云經》（dKon mchog sprin）等經典。又過了四代，赤德祖贊（Khri lde gtsug ldan）出現，建造了桑耶寺（bsam yas）的卡曲（ka chu）、雅礱（yar lung）的蘇普宮（su pho brang）、彭塘卡梅宮（'phang thang ka med）等。他的兒子赤松德贊（Khri srong lde btsan）迎請了堪布希瓦措（Slob dpon Zhi ba 'tsho）和蓮花生大師（Padma）等，建造了桑耶寺。桑耶寺在鐵猴年開始建造，至今已過去五百多年，十五代人左右。堪布貝若扎納（Slob dbon b+he ro tsa na）、瑪仁欽喬（rma rin chen mchog）、雷桑嘉瓦江曲（las gsum rgyal ba byang chub）、巴貝揚（'ba' dpal dbyangs）等三人，希瓦措受戒后，在桑耶寺翻譯了三藏。爲了消除對這些經典的誹謗，卡覺（ka cog）編纂了目錄：般若部（sher phyin）十六部，寶積部（dkon brtsegs）四十九部，華嚴部（phal chen）五部，經部（mdo sde）二百三十六部，總持部（gzungs）一百五十六部，律部（'dul ba）五十九部，經集註釋（mdo sde sna tshogs kyi 'grel pa）五十五部，中觀論著（dbu ma'i bstan bcos）二十九部，唯識論著（sems tsam gyi bstan bcos）三十部，小乘論著（theg chung ba'i bstan bcos）十五部，因明學（rigs pa'i phyogs su）三十部，多位論師所著的各種論著（slob dpon du mas bgyis pa'i bstan bcos sna tshogs la）二十九部，論師們的讚歌（slob dpon dag gi bstod pa）三十六部，未經校對和審定的經部論著譯本（mdo sde bstan bcos bsgyur ba la zhu chen ma byas shing gtan la phab pa）五部，正在翻譯、未經校對的經部、律部、續部註釋和論著（mdo sde dang/ 'dul ba dang/ rgyud 'grel dang/ bstan bcos rnams bsgyur 'phro dang/ zhu chen ma byas pa）三十部，其他目錄中提到的經典（'gyur byang gzhan las smos pa'i gsung rab）三部，目錄中未提及的經典數量（'gyur byang las mi 'byung ba bzhugs pa'i tshad）五部，受持十善等經典（dge bcu dang du blang ba la sogs pa mdo）十七部，論師們所著的陀羅尼（gzungs）二部三十五部，經部和論著的註釋（mdo sde dang/ bstan bcos kyi TiKa）一百二十八部，三部密法（sngags sgo gsum la）三十部。總計翻譯了一千零五十三部。這些經典的具體名稱可以在目錄中查詢。其中包括班智達卡瑪拉西拉（Paṇḍita Kāma la bi ma la）、達那希拉（Dā na shī la）、穆納瓦瑪（Mu na bar ma）、普拉吉尼亞瓦瑪（Prajñā bar ma）、希拉蘭陀菩提（Śrī len+dra bo dhi）、薩瓦吉尼亞德瓦（Sarba jña de wa）、蘇蘭陀菩提（Su len+dra bo dhi）、吉尼亞那嘎巴（Jñā na gar+bha）、阿斯瑪嘎巴（Asma gar+bha）、維蘇達悉達（Bi śud+dha sid+dha）、吉那彌扎（Ji na mi tra）、維吉亞嘎巴普拉巴（Bi gya gar+bha pra b+ha）、釋迦僧格（Śākya si）

【English Translation】 It was prophesied, 'Five generations from now, someone will understand these.' Then, after five generations, the wise king Trangsong Tsanpo built many temples, including Lhasa's Khra-'brug Temple. Two queens invited two statues of Shakyamuni Buddha. The translator Thonmi Sambhota learned Sanskrit from Paṇḍita Lha'i rigs sengge in South Nepal and created thirty Tibetan letters in Lhasa's Kuka Maru, translating the Sutra Collection (mDo sde za ma tog) and the Cloud of Jewels Sutra (dKon mchog sprin), among other scriptures. After another four generations, Khri lde gtsug ldan appeared and built Samye Monastery's Ka-chu, Yarlung's Suphu Palace, Phangthang Kame Palace, and others. His son, Khri srong lde btsan, invited Abbot Zhi ba 'tsho and Padmasambhava, among others, and built Samye Monastery. Samye Monastery began construction in the Iron Monkey year and has been around for over five hundred years, about fifteen generations. Abbot Vairocana, rMa Rin chen mchog, Las gsum rgyal ba byang chub, 'Ba' dpal dbyangs, and three others, After Zhi ba 'tsho was ordained, he translated the Tripitaka in Samye Monastery. To dispel slander against these scriptures, Ka-cog compiled a catalog: sixteen volumes of the Prajnaparamita (sher phyin), forty-nine volumes of the Ratnakuta (dkon brtsegs), five volumes of the Avatamsaka (phal chen), two hundred thirty-six volumes of the Sutra Collection (mdo sde), one hundred fifty-six volumes of Dharani (gzungs), fifty-nine volumes of the Vinaya ( 'dul ba), fifty-five volumes of commentaries on various Sutras (mdo sde sna tshogs kyi 'grel pa), twenty-nine volumes of Madhyamaka treatises (dbu ma'i bstan bcos), thirty volumes of Yogacara treatises (sems tsam gyi bstan bcos), fifteen volumes of Hinayana treatises (theg chung ba'i bstan bcos), thirty volumes on logic (rigs pa'i phyogs su), twenty-nine volumes of various treatises written by many teachers (slob dpon du mas bgyis pa'i bstan bcos sna tshogs la), thirty-six volumes of praises to the teachers (slob dpon dag gi bstod pa), five volumes of Sutra treatises that were translated without revision or finalization (mdo sde bstan bcos bsgyur ba la zhu chen ma byas shing gtan la phab pa), thirty volumes of Sutras, Vinaya, Tantra commentaries, and treatises that were being translated and had not been revised (mdo sde dang/ 'dul ba dang/ rgyud 'grel dang/ bstan bcos rnams bsgyur 'phro dang/ zhu chen ma byas pa), three volumes of scriptures mentioned in other catalogs ('gyur byang gzhan las smos pa'i gsung rab), five volumes of scriptures not mentioned in the catalog ('gyur byang las mi 'byung ba bzhugs pa'i tshad), seventeen volumes of Sutras such as taking the ten virtues (dge bcu dang du blang ba la sogs pa mdo), two volumes of Dharani written by the teachers, thirty-five volumes, one hundred twenty-eight volumes of commentaries on Sutras and treatises (mdo sde dang/ bstan bcos kyi TiKa), thirty volumes on the three aspects of mantra (sngags sgo gsum la). In total, one thousand fifty-three volumes were translated. The specific names of these scriptures can be found in the catalog itself. These include Paṇḍita Kāma la bi ma la, Dā na shī la, Mu na bar ma, Prajñā bar ma, Śrī len+dra bo dhi, Sarba jña de wa, Su len+dra bo dhi, Jñā na gar+bha, Asma gar+bha, Bi śud+dha sid+dha, Ji na mi tra, Bi gya gar+bha pra b+ha, Śākya si

དྷི། ཛྙཱ་ན་སིདྡྷི་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ལོ་ཙ་བ་བཻ་རོ་ཙ་ན་ ལ་སོགས་པ་བཞི་དང་། དབའ་མཉྫུ་ཤྲཱི་བརྨ། རྒྱལ་བ་མཆོག་དབྱངས། བནྡེ་ནམ་ཀ རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ། མགོ་ཆོས་དྲུག ལྕེ་ཁྱི་འབྲུག མདའ་ཡེ་ཤེས་དབང་པོ་བསྲུང་བ། འཁོན་ཀླུའི་དབང་པོ། དེ་ཝ་ ཙནྡྲ། ཀ་ཅོག་ཞང་གསུམ་ལ་སོགས་པ་བྱུང་ངོ་། །དེའི་སྲས་ཁྲི་སྲོང་ལྡེ་བཙན། དེའི་སྲས་རལ་པ་ཅན་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་། ལྷ་ས་དཀར་ཆུ། འོན་འཇང་རྡོ་ལ་སོགས་པ་བཞེངས། སྔར་གྱི་ལོ་པཎ་སྐུ་ ཚེ་རིང་བ་རྣམས་དེའི་ཚེ་བཞུགས་པས་སྐད་གསར་བཅད་ཀྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་བོ། །དེའི་ནུ་བོ་དར་མས་བསྟན་པ་བསྣུབས་ནས། ལོ་བདུན་ཅུ་ན་མི་ཁ་བྱུང་བའི་ཚེ། དབུས་པའི་རྒན་མོ་ལོ་བདུན་ ཅུ་རྩ་དྲུག་ལོན་པ་ཅིག་ན་རེ། ང་ལོ་དྲུག་ལོན་པའི་ཚེ་བཙུན་པ་མཐོང་བས་བདུན་ཅུ་ལོན་ཙ་ནའི་བར་བསྟན་པ་བསྣུབས་པར་གྱུར་ཏོ། །དེའི་སྲས་འོད་སྲུང་ཡུམ་བསྟན་གཉིས་ལས། དེའི་ཚེ་མདོ་སྨད་ན་དགེ་སློང་གསུམ་ཡོད་དེ། 1-104 གཙང་རབ་གསལ། གཡོ་དགེ་འབྱུང་། དམའ་ཤཱཀྱ་མུ་ནིའོ། །དེ་གསུམ་ལ་དགེ་བ་རབ་གསལ་གྱིས་སྡོམས་པ་བསླངས་སོ། །ཡང་དེའི་ཚེ་འོད་སྲུང་ཀྱི་སྲས་ཁྲི་དཔལ་འཁོར་བཙན་གྱིས་སྨན་ལུང་ལ་སོགས་པ་བརྩིགས་ སོ། །དེའི་ཚེ་ལོ་སྟོན་རྡོ་རྗེ་དབང་ཕྱུག ཚོང་དགེ་ཤེས་རབ་སེང་གེ་སྟེ་དབུས་པའི་མི་གཉིས། དབུས་པའི་ཀླུ་མེས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཤེས་རབ། འབྲིང་ཡེ་ཤེས་ཡོན་ཏན། རྦ་ཡེ་ཤེས་བློ་གྲོས། རག་ཤི་ ཚུལ་ཁྲིམས་འབྱུང་གནས་དང་དྲུག་གིས་མདོ་སྨད་དུ། དགེ་བ་རབ་གསལ་གྱི་སློབ་མ་གྲུམ་ཡེ་ཤེས་རྒྱལ་མཚན་ལ་སྡོམ་པ་བླངས་ནས་དབུས་གཙང་དུ་སྡེ་པ་མང་དུ་བཙུགས་སོ། །དེ་ལ་ཁྲི་དཔལ་ འཁོར་གྱི་སྲས་བཀྲ་ཤིས་བརྩེགས་པ་དཔལ་དང་ཀྱི་སྡེ་ཉི་མགོན་གཉིས་ལས། དང་པོས་དབུས་གཙང་བཟུང་། ཕྱི་མས་མངའ་རིས་སུ་བྱོན་པའི་སྲས་ནི་ཁྲི་བཀྲ་ཤིས་མགོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དར་མ་དང་ འོད་སྲུང་ཀྱི་དུས་བསྟན་པ་མེད་དོ། །དཔལ་འཁོར་བཙན་ནས་བཀྲ་ཤིས་མགོན་གྱི་བར་ཉན་བཤད་མེད་པས་བསྟན་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཙམ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་བར་དར་ནི། བཀྲ་ཤིས་མགོན་གྱི་སྲས། ལྷ་བླ་ མ་ཡེ་ཤེས་འོད་ཀྱིས་མཐོ་ལྡིང་བཞེངས་ཏེ། པཎྜི་ཏ་དྷརྨ་བ་ལ་སྤྱན་དྲངས་ནས། རཏྣ་བ་ལ་སོགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་ཁ་ཆེར་ཆོས་སློབ་ཏུ་བཅུག་གོ །དེའི་ཚ་བོ་ལྷ་ལྡེས། པཎྜི་ཏ་སུ་བྷ་ཤྲཱི་སྤྱན་དྲངས་སོ། ། 1-105 དེའི་སྲས་ཞི་བ་འོད་དང་། བྱང་ཆུབ་འོད་དོ། །དེས་ཇོ་བོ་རྗེ་སྤྱན་དྲངས་སོ། ། དེའི་ཚེ་པཎྜི་ཏ་པྲ་ཏ་ཀ་ར་བརྨ་དང་། པདྨ་ཀ་ར་བརྨ་དང་། ལོ་ཙ་བ་རིན་ཆེན་བཟང་པོ། ཤཱཀྱ་ བློ་གྲོས། དགེ་བ་བློ་གྲོས་སོགས་ཀྱིས་རྒྱུད་སྡེ་བཞི་བསྒྱུར་རོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་གཅུང་པོ་མདོ་སྡེས་ཀྱང་ཁ་ཆེ་ཛྙཱ་ན་ཤྲཱི་སྤྱན་དྲངས་སོ། །དེའི་སྲས་རྩེ་

【現代漢語翻譯】 dhī（藏文，梵文天城體，dhi，智慧）！還有Jnanasiddhi等等。譯師有貝若扎納等等四位，以及瓦曼殊室利瓦爾瑪、嘉瓦秋央、班德南卡、南巴米托巴、果秋珠、杰吉竹、達耶謝旺波松瓦、昆魯旺波、德瓦贊扎、卡覺祥三等等。他們的兒子赤松德贊，以及他的兒子熱巴巾兩人，建造了拉薩嘎曲、昂江多等等。以前的長壽譯師和班智達們那時還在世，因此通過新術語修訂進行了最終確定。他的弟弟達瑪摧毀了佛教，七十年後發生米卡事件時，一位七十六歲的老婦人說：『我六歲時見過僧侶，直到七十歲時佛教才被摧毀。』他的兒子奧松和云丹兩人，當時在多麥有三位僧人：藏饒賽、約格炯、瑪釋迦牟尼。這三位中，格瓦饒賽恢復了戒律。當時，奧松的兒子赤巴闊贊建造了曼隆等等。當時，洛敦多吉旺秋、沖格西饒僧格，這兩位是衛藏人；衛藏的魯梅楚臣西饒、仲耶謝云丹、惹耶謝洛哲、惹西楚臣炯內等六人前往多麥，從格瓦饒賽的弟子竹耶謝嘉參那裡接受戒律，然後在衛藏建立了許多僧團。赤巴闊的兒子扎西澤巴貝和杰尼瑪貢兩人，前者統治衛藏，後者前往阿里，他的兒子是赤扎西貢。達瑪和奧松時期沒有佛教。從巴闊贊到扎西貢之間沒有聽聞和講授，只是佛教的影子。第二階段是中間復興：扎西貢的兒子拉喇嘛耶謝沃建造了托林寺，邀請了班智達達瑪巴拉，並送了拉特納巴拉等二十一人去克什米爾學習佛法。他的侄子拉德邀請了班智達蘇巴什里。他的兒子是西瓦沃和絳曲沃。他邀請了覺沃杰。當時，班智達普拉塔卡拉瓦爾瑪、巴瑪卡拉瓦爾瑪和譯師仁欽桑波、釋迦洛哲、格瓦洛哲等人翻譯了四部密續。這兩人的弟弟多德也邀請了克什米爾的嘉納什里。他的兒子是澤

【English Translation】 dhī (Tibetan, Devanagari, dhi, wisdom)! There were also Jnanasiddhi and so on. Translators included Vairotsana and four others, as well as Dba' Manjushri Varma, Gyalwa Chokyang, Bande Namka, Namparmitokpa, Go Cho Druk, Lche Khyi 'brug, Da Yeshe Wangpo Sungwa, Khon Klu'i Wangpo, Deva Chandra, Ka Gok Zhang Sum, and so on. Their son Trisong Detsen, and his son Ralpachen, built Lhasa Karchu, On Jangdo, and so on. The long-lived translators and panditas of the past were still alive at that time, so they finalized it through the New Terminology Revision. His younger brother Darma destroyed Buddhism, and seventy years later, when the Mika incident occurred, an old woman of seventy-six years said: 'I saw monks when I was six years old, and Buddhism was destroyed until I was seventy.' His sons Osung and Yumten, at that time there were three monks in Do-me: Tsang Rabsel, Yo Gejung, and Ma Shakyamuni. Among these three, Gewa Rabsel restored the monastic vows. At that time, Osung's son Tri Pal Khor Tsen built Menlung and so on. At that time, Lo-ton Dorje Wangchuk, Tsong Geshe Rab Sengge, these two were from U-Tsang; Lu-me Tsultrim Sherab from U-Tsang, Drung Yeshe Yontan, Rba Yeshe Lodro, Rakshi Tsultrim Jungne and six others went to Do-me, received vows from Gewa Rabsel's disciple Drum Yeshe Gyaltsen, and then established many monastic communities in U-Tsang. Tri Pal Khor's sons Trashi Tsekpa Pel and Kyi De Nyimagön, the former ruled U-Tsang, the latter went to Ngari, and his son was Tri Trashi Gön. There was no Buddhism during the time of Darma and Osung. From Pal Khor Tsen to Trashi Gön, there was no hearing or teaching, only the shadow of Buddhism. The second phase is the intermediate revival: Trashi Gön's son Lha Lama Yeshe-O built Tholing Monastery, invited the pandita Dharmabala, and sent Ratnabala and twenty-one others to Kashmir to study Dharma. His nephew Lhade invited the pandita Subhashri. His sons were Shiwa-O and Jangchub-O. He invited Jowo Je. At that time, the panditas Pratakaravarma, Padmakaravarma, and the translators Rinchen Zangpo, Shakya Lodro, Gewa Lodro, and others translated the four tantras. The younger brother of these two, Do-de, also invited Jnanasri from Kashmir. His son was Tse

ལྡེས་ཀྱང་སུ་ན་མ་ཤྲཱི་སྤྱན་དྲངས་ སོ། །དེའི་ཕ་སྤུན་དབང་ལྡེས་ཀྱང་། རྔོག་ལོའི་འགྱུར་གྱི་ཡོན་བདག་མཛད་དོ། །གསུམ་པ་ཕྱི་དར་ནི། རྒྱལ་པོས་བྱས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། པཎྜི་ཏ་སྨྲི་ཏི་སོགས་དང་། ལོ་ཙ་བ་འབྲོག་མི་མགོས། རྔོག་ ཟངས་དཀར། གཉན། ཁྱུང་པོ། ས་ཚབ། མལ་གྱོ་ལ་སོགས་པས་འགྱུར་དུ་མ་མཛད་དོ། །བཞི་པ་ཇི་སྲིད་གནས་པའི་ཚད་དངོས་ནི། སྟོན་པ་བཞུགས་པའི་ཚད། བསྟན་པ་གནས་པའི་ཚེ། ནུབ་པའི་དུས། ནུབ་ ནས་ཅིར་འགྱུར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་དྲུག་ཅུའི་བར་དང་། ལོ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་མེ་མོ་ཡོས་ལ། ལྷུམས་སུ་ཞུགས་ཏེ། ཆུ་ཕོ་སྟག་དཔྱིད་ཟླ་ཐ་ཆུང་ཉའི་ཐོ་རངས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ ལོ་དྲུག་ཅུའི་ཀུན་འཛིན་དང་། བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ས་ཕོ་བྱི་བའི་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོའི་སྨིན་དྲུག་ཟླ་བའི་ཚེས་བརྒྱད་ཀྱི་ནམ་དགུང་ཟླ་བ་ནུབ་པའི་ཚེ། སིང་ག་གླིང་པའི་ལུགས་ཀྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ། ། 1-106 མདོ་སྡེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནས། དཔྱིད་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་ཉིན་བར་འདས་པར་བཤད་དོ། །དེའང་འདི་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཆོག་གི་ཤིང་ས་ལའི་དྲུང་དུ་བྱོན་ཏེ་བཞུགས། སྤྲུལ་པའི་ དྲི་ཟ་ལྟ་བུར་སྣང་བས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་བྱོན་ཏེ་དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའི་པི་ཝང་གི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་རྒྱུན་བཞུགས་ཀྱི་འབྲས་བུར་བཀོད་དེ་མར་བྱོན། ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་རབ་བཟང་དགྲ་ བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ལ་བཀོད་དོ། །དེས་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གདུལ་བྱའི་ཐོག་མ་ལྔ་སྡེ་ཡིན་ལ། ཐ་མ་ནི་རབ་དགའ་དང་། རབ་བཟང་ཡིན་ནོ། །ཆོས་གསུངས་པའི་དང་པོ་གྲོལ་རྒྱུའི་ཚ་གདུང་། ལྷའི་བཀྲ་ཤིས་དོན་གྲུབ་ལ་སོགས་པ་ཚོང་པ་རྣམས་ལ་བཀྲ་ཤིས་གསུངས་པ་དེ་ཡིན་ལ། ཐ་མ་མདོ་སྡེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གདུང་བྲེ་བོ་ཆེ་བརྒྱད་བྱོན་ པ་ནི། རྒྱལ་པོའི་ཁབ། ཡངས་པ་ཅན། སེར་སྐྱ། སྒྲ་སྒྲོགས། རྩྭ་ཅན། སྡིག་པ་ཅན། རྟོག་པ་གཡོ་བ། ཁྱབ་འཇུག་གི་གླིང་རྣམས་ན་བཞུགས་སོ། །གདུང་བླུགས་པའི་བུམ་པ་ནི་བྲམ་ཟེ་བྲེ་བོ་ཞེས་ པས་ཐོགས་པའོ། །དེ་དག་ཕྲན་ཚེགས་ལས། །སྤྱན་ལྡན་སྐུ་གདུང་བྲེ་བོ་བརྒྱད་དག་ལས། །བདུན་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་པས་མཆོད་པ་ཐོབ། །སྐྱེས་བུ་མཆོག་དེའི་བྲེ་བོ་གང་ཞིག་ནི། །གྲོང་ཁྱེར་སྒྲ་སྒྲོགས་ཀླུ་ཡི་རྒྱལ་པོས་མཆོད། ། 1-107 ཅེས་གསུངས་སོ། །ཚེམས་མཆེ་བ་བཞི་མེ་ལྷས་མེ་མ་གསོལ་བར་བྱོན་པ་ནི། ཕྲན་ཚེགས་ལས། སྐྱེས་མཆོག་དེ་ཡི་མཆེ་བ་བཞི་དག་ལས། །མཆེ་བ་གཅིག་ནི་རྩ་གསུམ་འཇིག་རྟེན་མཆོད། །གཉིས་པ་ཚིག་ འཛིན་གྲོང་ཁྱེར་ཡིད་འོང་ན། །གསུམ་པ་ཀ་ལིང་རྒྱལ་པོའི་ཡུལ་ན་སྟེ། །སྐྱེས་མཆོག་དེ་ཡི་མཆེ་བ་བཞི་པ་ནི། །གྲོང་ཁྱེར་སྒྲ་སྒྲོགས་ཀླུ་ཡི་རྒྱལ་པོས་མཆོད། །ཅེས་པ་ལྟར་བཟུ

【現代漢語翻譯】 Lde also invited Su Na Ma Shri. Furthermore, Lde's paternal uncle, Wang Lde, sponsored the translations of Ngok Lo. Third, the later dissemination was not done by kings, but by Paṇḍita Smṛti and others, and translators Drogmi Gö, Ngok Zangkar, Gnyen, Khyunpo, Satsab, Mal Gyo, and others made numerous translations. Fourth, the actual extent of its duration is: the duration of the Teacher's presence, the duration of the teachings, the time of decline, and what will happen after the decline is explained. First, until the age of sixty, and in the fire-female-hare year of twelve, he entered the womb, and in the water-male-tiger year, in the last early spring month, at dawn, he attained complete enlightenment, and after sixty years of Kun-dzin and twelve years, in the earth-male-mouse year, in the middle autumn month, on the eighth day of the Pleiades moon, at midnight when the moon set, according to the Sinhala tradition, he passed into Parinirvana. From the Sutra of Parinirvana, it is said that he passed away on the fifteenth day of the middle spring month. It is said that the Blessed One went to the best Sala tree and sat down. Appearing like an emanation of a Gandharva, he went to the thirty-three realms and, through the magical power of the Gandharva king Rabga's lute, arranged for the fruit of continuous presence and descended. Kuntugyü Rabzang arranged for the fruit of an Arhat. Therefore, the first disciples of the Blessed One were the five groups, and the last were Rabga and Rabzang. The first teaching was the heat of liberation, and the auspiciousness spoken to the merchants such as Lha'i Trashis Döndrup, and the last was the Sutra of Parinirvana. The eight large measures of the Buddha's relics appeared in: Rajagriha (Royal City), Vaishali (Wide City), Kapilavastu (Yellowish-Brown Abode), Allakappa (Sounding Cry), Vethadipa (Island of Reeds), Pava (Sinful), Ramagrama (Joyful Garden), and the island of Khabyuk (Pervading Lord). The vase containing the relics was held by the Brahmin called Brebo. From these details: 'From the eight large measures of relics of the Seeing One, Seven were worshipped by the people of Jambudvipa. One measure of that supreme being, Was worshipped by the Naga king of the city of Allakappa.' It is said. The four teeth that appeared without being extinguished by the fire god are: From the details: 'Of the four teeth of that supreme being, One tooth is worshipped by the three realms. The second is in the delightful city of Tsikzin. The third is in the land of the Kalinga king. The fourth tooth of that supreme being, Is worshipped by the Naga king of the city of Allakappa.' Thus it was said.

【English Translation】 Lde also invited Su Na Ma Shri. Furthermore, Lde's paternal uncle, Wang Lde, sponsored the translations of Ngok Lo. Third, the later dissemination was not done by kings, but by Paṇḍita Smṛti and others, and translators Drogmi Gö, Ngok Zangkar, Gnyen, Khyunpo, Satsab, Mal Gyo, and others made numerous translations. Fourth, the actual extent of its duration is: the duration of the Teacher's presence, the duration of the teachings, the time of decline, and what will happen after the decline is explained. First, until the age of sixty, and in the fire-female-hare year of twelve, he entered the womb, and in the water-male-tiger year, in the last early spring month, at dawn, he attained complete enlightenment, and after sixty years of Kun-dzin and twelve years, in the earth-male-mouse year, in the middle autumn month, on the eighth day of the Pleiades moon, at midnight when the moon set, according to the Sinhala tradition, he passed into Parinirvana. From the Sutra of Parinirvana, it is said that he passed away on the fifteenth day of the middle spring month. It is said that the Blessed One went to the best Sala tree and sat down. Appearing like an emanation of a Gandharva, he went to the thirty-three realms and, through the magical power of the Gandharva king Rabga's lute, arranged for the fruit of continuous presence and descended. Kuntugyü Rabzang arranged for the fruit of an Arhat. Therefore, the first disciples of the Blessed One were the five groups, and the last were Rabga and Rabzang. The first teaching was the heat of liberation, and the auspiciousness spoken to the merchants such as Lha'i Trashis Döndrup, and the last was the Sutra of Parinirvana. The eight large measures of the Buddha's relics appeared in: Rajagriha (Royal City), Vaishali (Wide City), Kapilavastu (Yellowish-Brown Abode), Allakappa (Sounding Cry), Vethadipa (Island of Reeds), Pava (Sinful), Ramagrama (Joyful Garden), and the island of Khabyuk (Pervading Lord). The vase containing the relics was held by the Brahmin called Brebo. From these details: 'From the eight large measures of relics of the Seeing One, Seven were worshipped by the people of Jambudvipa. One measure of that supreme being, Was worshipped by the Naga king of the city of Allakappa.' It is said. The four teeth that appeared without being extinguished by the fire god are: From the details: 'Of the four teeth of that supreme being, One tooth is worshipped by the three realms. The second is in the delightful city of Tsikzin. The third is in the land of the Kalinga king. The fourth tooth of that supreme being, Is worshipped by the Naga king of the city of Allakappa.' Thus it was said.

ང་ངོ་། །དུས་ཕྱིས་ སྐུ་གདུང་དེ་དག་མྱ་ངན་མེད་ཀྱིས་སྤེལ་བས་ཡུལ་ཀཽ་ཤམྦྷི། ཀོ་ས་ལ། ཀ་མ་རུ། ཀན་ཙམ་བཟང་པོ། ཨོ་ཊེ་བི་ཤ སིནྡྷུ། ཁ་ཆེ། རྒྱ་ཡུལ། བལ་ཡུལ། ཁ་བ་ཅན། སིངྒ། ལྷ་ཀླུ་ གནོད་སྦྱིན་གྱི་གནས་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ན་སྐུ་གདུང་དང་ལྡན་པའི་མཆོད་རྟེན་བཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ་ཕྲན་ཚེགས་ལས། མྱ་ངན་མེད་རྒྱལ་སྐྱ་ནར་བུར་གནས་པས། །མཆོད་རྟེན་ཆེན་པོ་རྒྱ་ཆེར་སྤེལ་ བྱས་ཏེ། །དེ་ཡི་མཐུ་ཡིས་དབྱིག་འཛིན་འདིར་ཡང་ནི། །སྨོན་ལམ་དངོས་པོས་མངོན་པར་བརྒྱན་གྱུར་ཏེ། །འདི་ལྟར་སྤྱན་ལྡན་སྐུ་གདུང་དེ་ལ་ནི། །ལྷ་དབང་ཀླུ་དབང་མི་ཡི་དབང་པོ་དང་། །མི་དག་ ཀླུ་དབང་གནོད་སྦྱིན་བདག་པོ་ཡིས། །རབ་ཏུ་བཀུར་ནས་བཀུར་སྟི་མཆོད་པ་བྱས། ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི། དོན་ཆེ་ལ། སྐུ་གདུང་དང་དམ་པའི་ཆོས་གསུངས་པས་ནི། 1-108 ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ཀྱང་སེམས་ཅན་རྣམས་མཐོ་རིས་ཐར་པ་ལ་འགོད་པས་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་ཕན་པ་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་བས་ཀྱང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་ པའི་བསྟོད་པ་ལས། ཇི་སྲིད་ཉི་མའི་སྣང་བ་གང་ལེགས་དེ་ནི་ནུབ་ཀྱི་རི་དབང་གིས། །ཉི་མ་ནུབ་པར་མ་བགྱིས་དེ་སྲིད་རབ་རིབ་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བགྱིད། །ཁྱོད་ཀྱི་སྐྱེ་ཤི་མཐར་ཐུག་ བགྱི་སླད་ཐབས་ཚུལ་བསྟན་པ་གང་ལགས་པ། ། དེ་ཉིད་ཁྱོད་ཉིད་ཞི་བར་གཤེགས་ཀྱང་སྙིང་གི་མུན་པ་ཞི་མཛད་ལགས། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འོད་སྲུང་ཆེན་པོ་དང་། ཀུན་དགའ་པོ་ དང་། འཕགས་པ་སློབ་པ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དག་དགེ་བ་ཅན་གསུམ་ལ་དབྱེ་བ་རེ་རེའོ། །དེས་རང་གི་སློབ་མ། དགྲ་བཅོམ་པ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་དེད་དཔོན་གྱི་བུ་ཤ་ནའི་གོས་ཅན་དང་། དྲང་སྲོང་ལྔ་བརྒྱའི་འཁོར་ཅན་སངས་རྒྱས་འདས་ནས། ལོ་བརྒྱ་ལོན་ནས་འབྱུང་བཞི་ལས། ལིའི་སངས་རྒྱས་འདས་ནས་ལོ་ཉིས་བརྒྱ་སུམ་ཅུ་རྩ་བཞི་ན་འབྱུང་ངོ་། །དགྲ་བཅོམ་པ་ཉི་མ་གུང་པ་ལ་ སོགས་པ་ལ་བསྟན་པ་གཏད་དོ། །ཤ་ནའི་གོས་ཅན་གྱིས་ཀྱང་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉེ་བའི་སྦས་པ་ལ་གཏད་དོ། །དེས་དྷི་དྷི་ཀ། དེས་ནག་པོ་པ། དེས་ལེགས་མཐོང་ལ་གཏད་དོ། །ཉེར་སྦས་ཀྱིས་ཀྱང་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ནས་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ལ་བཀོད་དོ། ། 1-109 དགྲ་བཅོམ་པ་ཉི་མ་གུང་པས་རྒྱལ་པོ་ཧུ་ལུ་ཧུ་ལུ་ལ་ཁ་ཆེའི་ཡུལ་བླངས་ཏེ། དེར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་དར་བར་བྱས་སོ། །དེ་ནས་རིམ་གྱིས་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་། ཐོགས་མེད་ ལ་སོགས་པ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་བཟུང་སྟེ་རྒྱས་པར་མཛད་དོ། །གཉིས་པ་གནས་ཚད་ནི། བསྐལ་བཟང་ལས། ཡང་དག་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་དང་། ལྟར་སྣང་ལྔ་བརྒྱ་སྟེ། སྟོང་གནས་པར་ བཤད་མོད། དེ་ནི་དྲང་དོན་ཡིན་གྱི

【現代漢語翻譯】後來，阿育王（藏文：མྱ་ངན་མེད་，含義：無憂）將佛陀的舍利廣為傳播，在拘睒彌（梵文：Kauśāmbī，古印度城市）、憍薩羅（梵文：Kośala，古印度王國）、迦摩縷波（梵文：Kāmarūpa，古印度地區）、犍陀羅（梵文：Gandhāra，古印度地區）、烏荼（梵文：Oḍiviśa，古印度地區）、信度（梵文：Sindhu，印度河流域）、喀什米爾（梵文：Kashmir，克什米爾地區）、中國、尼泊爾、雪域（指西藏）、錫蘭（梵文：Siṃha，斯里蘭卡古稱），以及天神、龍族、夜叉等眾生的住所，都建立了許多供奉舍利的佛塔。由於阿育王統治穩固，他廣建佛塔，以他的威力，使這片大地也以如願之物莊嚴。如此，對於這具有慧眼的舍利，天神之王、龍王、人王，以及人類、龍族、夜叉之主，都極盡尊崇，供養禮拜。如是，世尊的化身意義重大，他宣說了舍利和神聖的佛法，即使完全涅槃，也能引導眾生到達天界和解脫，利益一切眾生，其功德甚至勝過太陽的光輝。如《功德無量贊》所說：『只要太陽的光芒照耀，未被西方的山王遮蔽，光明就能驅散黑暗。您爲了徹底斷絕生死，而展示的方便之法，即使您已進入寂滅，也能驅散心中的黑暗。』如是，佛陀的侍者大迦葉（梵文：Mahākāśyapa）、阿難陀（梵文：Ānanda）、聖者學（指阿羅漢），以及凡夫俗子，都可分為三類善人。大迦葉將教法傳給了自己的弟子，阿羅漢，即王舍城的商人之子善見比丘（梵文：Śāṇavāsa）。善見比丘又傳給了五百仙人。佛陀涅槃一百年後，將出現四部律。佛陀涅槃二百三十四年後，離婆多尊者（梵文：Revata）將會出現。阿羅漢日午（梵文：Madhyantika）等將肩負起守護教法的重任。善見比丘又將教法傳給了阿羅漢近密（梵文：Upagupta）。近密傳給了提諦迦（梵文：Dhitika），提諦迦傳給了黑氏（梵文：Kṛṣṇa），黑氏傳給了善見（梵文：Sudarsana）。近密使無數眾生從入流果直至證得阿羅漢果。阿羅漢日午征服了呼呼盧王（梵文：Hūluhūlu）統治下的喀什米爾地區，並在那裡弘揚佛法。之後，聖者龍樹（梵文：Nāgārjuna）、無著（梵文：Asaṅga）等智者繼承並弘揚了佛法。關於佛法住世的時間，在《賢劫經》中說：『正法五百年，像法五百年，共住世一千年。』但這只是方便之說。

【English Translation】 Later, King Ashoka (Tibetan: མྱ་ངན་མེད་, meaning 'without sorrow') widely spread the relics of the Buddha, establishing stupas containing the relics in many places such as Kaushambi (Sanskrit: Kauśāmbī, an ancient Indian city), Kosala (Sanskrit: Kośala, an ancient Indian kingdom), Kamarupa (Sanskrit: Kāmarūpa, an ancient Indian region), Gandhara (Sanskrit: Gandhāra, an ancient Indian region), Odra (Sanskrit: Oḍiviśa, an ancient Indian region), Sindhu (Sanskrit: Sindhu, the Indus Valley), Kashmir (Sanskrit: Kashmir, the Kashmir region), China, Nepal, the Snowy Land (referring to Tibet), Ceylon (Sanskrit: Siṃha, ancient name for Sri Lanka), and the abodes of gods, nagas, yakshas, and other beings. Because King Ashoka's rule was stable, he built many stupas, and by his power, this earth was also adorned with wish-fulfilling objects. Thus, for these relics with discerning eyes, the king of gods, the king of nagas, the king of humans, as well as humans, nagas, and the lords of yakshas, all showed utmost respect, offering worship and reverence. Thus, the emanation body of the Bhagavan is of great significance. He proclaimed the relics and the sacred Dharma, and even after completely passing into nirvana, he can guide beings to the heavens and liberation, benefiting all beings. His merit even surpasses the radiance of the sun. As the 'Praise of Immeasurable Merit' says: 'As long as the sun's light shines, not obscured by the western mountain king, the light can dispel the darkness. The skillful means you demonstrated to completely sever birth and death, even though you have entered into peace, can dispel the darkness in the heart.' Thus, the Buddha's attendants, Mahākāśyapa, Ānanda, the noble Śaikṣa (referring to an Arhat), and ordinary people, can all be divided into three categories of virtuous individuals. Mahākāśyapa transmitted the Dharma to his disciple, the Arhat, Śāṇavāsa, the son of a merchant from Rajagriha. Śāṇavāsa then transmitted it to five hundred ascetics. One hundred years after the Buddha's nirvana, the four Vinayas will appear. Two hundred and thirty-four years after the Buddha's nirvana, the Venerable Revata will appear. The Arhat Madhyantika and others will bear the responsibility of protecting the Dharma. Śāṇavāsa also transmitted the Dharma to the Arhat Upagupta. Upagupta transmitted it to Dhitika, Dhitika transmitted it to Kṛṣṇa, and Kṛṣṇa transmitted it to Sudarsana. Upagupta led countless beings from the stream-entry fruit to the attainment of Arhatship. The Arhat Madhyantika conquered the Kashmir region under the rule of King Hūluhūlu and propagated the Dharma there. Later, the wise ones such as the noble Nāgārjuna and Asaṅga inherited and propagated the Dharma. Regarding the duration of the Dharma's presence in the world, the 'Bhadrakalpika Sutra' says: 'The True Dharma for five hundred years, the Semblance Dharma for five hundred years, thus abiding for a total of one thousand years.' But this is just a provisional statement.

། སློབ་དཔོན་ཐོགས་མེད་བྱོན་པའི་ཚེ་ཡང་ཡང་དག་ཏུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟླ་བའི་སྙིང་པོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། ལོ་ཉིས་སྟོང་གནས་པར་གསུངས་ཤིང་། འདིར་ཕྲན་ ཚེགས་ལས། ལོ་བདུན་སྟོང་དུ་གནས་པ་ལས་སྐྱེ་དགུའི་བདག་མོ་ལ་སོགས་པ་བུད་མེད་རབ་ཏུ་བྱུང་བས། ཉིས་སྟོང་འགྲིབ་སྟེ། ལྔ་སྟོང་གནས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །དེའི་དོན་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་ འཆད་པ་ལ། ལྔ་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་པོ་དེ་ལ་དང་པོ་གསུམ་ནི་རྟོགས་པའི་དུས་ཡིན་པས། དང་པོ་དགྲ་བཅོམ། གཉིས་པ་ཕྱིར་འོང་། གསུམ་པ་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་ལེའུ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་གསུམ་ནི་ སྒྲུབ་པའི་དུས་ཡིན་པས། དང་པོ་ལྷག་མཐོང་། གཉིས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན། གསུམ་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ལེའུ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ལུང་གིས་དུས་ཡིན་པས། དང་པོ་མངོན་པ། གཉིས་པ་མདོ་སྡེ། གསུམ་པས་འདུལ་བའི་ལེའུ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-110 ཚེ་ལོ་བརྒྱ་པའི་ལྔ་བཅུ་ལ། གཟུངས་སྟོབས་ཤེས་རབ་གསུམ་འཕེལ། ལྔ་བཅུ་ལ་དེ་དག་འགྲིབ་པ་བཞིན་དུ་མཐའི་བསྟན་པ་འགྲིབ་ཀྱང་། ཐ་མ་དང་འདྲ་བས་ལྔ་བརྒྱ་ཐ་མ་ཞེས་སློབ་དཔོན་ཞི་ བ་འཚོས་བཤད་དོ། །ལྔ་བརྒྱ་ཐ་མ་བཅུ་པ་ནི། རྟགས་ཙམ་འཛིན་པའི་ལེའུ་ཞེས་བཤད་དོ། །དེ་ལ་དུས་འཁོར་གྱི་ལུགས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་འདས་ནས་ལོ་ཉིས་སྟོང་དང་དགུ་བཅུ་རྩ་གསུམ་སོང་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དུས་ལ་དགུ་བཅུ་རྩ་ལྔ་སོང་ངོ་། །ཉིས་སྟོང་བརྒྱ་ཕྲག་དགུ་དང་ལོ་བདུན་དུ་གནས་ཏེ། ལྕགས་མོ་བྱའི་ལོ་བརྩིས་སོ། །སིང་ག་གླིང་པའི་ལུགས་ཀྱིས་སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་དང་ལོ་ བཞི་སོང་ངོ་། །སློབ་དཔོན་ཀཱ་མ་ལའི་རྡོ་རྗེ་གཅོད་པའི་འགྲེལ་པ་ལས། བསྟན་པ་ལྔ་བརྒྱ་ཕྲག་ལྔར་གནས་པར་གྲགས་པ་ལས། ལྔ་བརྒྱ་ཐ་མ་ལ་སྙིགས་མ་ལྔ་ཤས་ཆེ། ཆོས་སྤྱོད་བཅུ་ཉམས། དམ་པའི་ཆོས་འཇིག་པར་བཤད་དོ། ། ༄། །ནུབ་པའི་དུས། གསུམ་པ་ནུབ་པའི་དུས་ནི། འཛམ་བུ་གླིང་པའི་ཚེ་ལོ་བཞི་བཅུ་ལ་ནུབ་པར་བཤད་པ་ལས་དེའི་ཚེ། ཁ་ཆེ་དང་ལི་དང་བྲུ་ཤའི་དགེ་སློང་རྣམས་བོད་ དུ་འོང་ངོ་། །དེ་ནས་བོད་ཀྱི་དགེ་འདུན་དང་བཅས་པ་ཀླུ་ཨེ་ལའི་འདབ་ཀྱིས། ལམ་བྱས་ནས་ཡུལ་གནྡྷ་རར་འགྲོའོ། །དེ་ནས་ཀཽ་ཤམ་བྷིར་འགྲོའོ། །དེའི་ཚེ་ན་རྒྱལ་པོ་བཟོད་པར་དཀའ་བ་ཞེས་པ་གཅིག་ཡོད་པ་དེ་རྒྱལ་པོ་གཞན་དང་འཐབ་པས། 1-111 དེས་དེ་དག་དམག་དང་བཅས་པ་གསོད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་སྡིག་པ་སྦྱང་བའི་ཕྱིར་འཛམ་བུ་གླིང་གི་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པས་འབུམ་ཕྲག་གཅིག་འདུས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་གཙོ་བོ་དགྲ་བཅོམ་ པ་དེས་པ་དང་། སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་སློབ་མ་ཅན་བྱ་བ་གཉིས་བྱུང་བ་ལས། དེ་དག་གིས་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་སུ་སློབ་མ་ཅན་གྱི་སློབ་མ་དགེ་སློང་དཔུང་རྒྱན་ཅན་ཞེས་པས་དགྲ་བཅོམ་ པ་དེས་པ་གསོད་པར་འགྱུར་རོ།

【現代漢語翻譯】當阿阇梨（梵文：Ācārya，老師）無著（梵文：Asaṅga）出現時，是爲了使正法能夠長久住世。在《月藏經》（梵文：Candra-garbha-sūtra）中說，佛法住世兩千年。而在《微細品》（藏文：phran tshes）中說，因為 प्रजापती（梵文，Prajāpatī，生主）等女性出家，導致佛法減少了兩千年，所以住世五千年。阿阇梨世親（梵文：Vasubandhu）解釋說，這十個五百年中，前三個是證悟的時代，所以第一個被稱為阿羅漢（梵文：Arhat，應供）品，第二個被稱為一來（梵文：Sakṛdāgāmin，一度來）品，第三個被稱為入流（梵文：Srotaāpanna，預流）品。中間三個是修行的時代，所以第一個是勝觀（梵文：Vipaśyanā，毗婆舍那）品，第二個是三摩地（梵文：Samādhi，禪定）品，第三個是戒律品。後面三個是教法的時代，所以第一個是論藏（梵文：Abhidhamma，阿毗達磨）品，第二個是經藏（梵文：Sūtra，修多羅）品，第三個是律藏（梵文：Vinaya，毗奈耶）品。在人壽百歲的時代，到了五十歲時，陀羅尼（梵文：Dhāraṇī，總持）、力量和智慧都會增長。同樣，到了五十歲時，這些都會衰退，末法時期也會衰退，但因為與最後時期相似，所以寂護（梵文：Śāntarakṣita）阿阇梨說這是最後的五百年。第十個最後的五百年被稱為僅持表相品。按照時輪（梵文：Kālacakra）的說法，佛陀涅槃（梵文：Nirvāṇa，寂滅）后已經過去了2093年，進入了三摩地時期95年。已經過去了2197年，以鐵女雞年為準。按照僧伽羅（梵文：Siṃhala）的說法，已經過去了1804年。阿阇梨迦摩拉希拉（梵文：Kamalaśīla）在《金剛經》（梵文：Vajracchedikā-prajñāpāramitā-sūtra）的註釋中說，據說佛法住世五個五百年，在最後的五百年裡，五濁（劫濁、見濁、煩惱濁、眾生濁、命濁）最為嚴重，十種正法行為衰退，聖法將會毀滅。第三個時期是隱沒的時期。據說贍部洲（梵文：Jambudvīpa）的人壽達到四十歲時，佛法將會隱沒。那時，喀什米爾（梵文：Kāśmīra）、于闐（梵文：Khotan）和勃律（梵文：Bru-sha）的比丘（梵文：Bhikṣu，乞士）會來到西藏。之後，西藏的僧團會沿著納嘎埃拉（梵文：Nāga-ela）的道路前往犍陀羅國（梵文：Gandhāra）。然後前往 कौशाम्बी（梵文，Kauśāmbī，憍賞彌）。那時，會有一個名叫難忍（梵文：Kṣānti-kaṭhora）的國王與其他國王交戰，他會殺死那些軍隊。爲了凈化他的罪業，贍部洲的所有僧團聚集在一起，將會聚集一百萬僧人。其中會出現兩位主要人物，一位是阿羅漢提婆（梵文：Deva），另一位是持律者學童（梵文：Śikṣāmātra）。在布薩（梵文：Poṣadha，齋戒）的時候，學童的弟子，名叫僧鎧（梵文：Saṃgha-varman）的比丘，將會殺死阿羅漢提婆。

【English Translation】 When the Ācārya Asaṅga appeared, it was to ensure that the true Dharma would abide for a long time. In the Candra-garbha-sūtra, it is said that the Dharma would abide for two thousand years. However, in the 'Minor Details' (phran tshes), it is said that because women such as Prajāpatī became ordained, two thousand years were reduced, so it would abide for five thousand years. The Ācārya Vasubandhu explains that among these ten five-hundred-year periods, the first three are the times of realization, so the first is called the Arhat chapter, the second is called the Sakṛdāgāmin chapter, and the third is called the Srotaāpanna chapter. The middle three are the times of practice, so the first is the Vipaśyanā chapter, the second is the Samādhi chapter, and the third is the chapter on discipline. The last three are the times of teaching, so the first is the Abhidhamma chapter, the second is the Sūtra chapter, and the third is the Vinaya chapter. In the age of one hundred years of human life, at the age of fifty, Dhāraṇī, strength, and wisdom will increase. Similarly, at the age of fifty, these will decline, and the degenerate age will also decline, but because it is similar to the final period, Ācārya Śāntarakṣita said that this is the last five hundred years. The tenth and last five hundred years is called the chapter of merely holding the signs. According to the Kālacakra, 2093 years have passed since the Buddha's Nirvāṇa, and 95 years have passed into the Samādhi period. 2197 years have passed, counting from the Iron Female Bird year. According to the Siṃhala, 1804 years have passed. Ācārya Kamalaśīla, in his commentary on the Vajracchedikā-prajñāpāramitā-sūtra, says that it is said that the Dharma will abide for five five-hundred-year periods, and in the last five hundred years, the five degenerations are most severe, the ten righteous practices decline, and the holy Dharma will be destroyed. The third period is the period of decline. It is said that when the lifespan of the people of Jambudvīpa reaches forty years, the Dharma will decline. At that time, the Bhikṣus of Kāśmīra, Khotan, and Bru-sha will come to Tibet. After that, the Tibetan Saṃgha will follow the path of Nāga-ela to the country of Gandhāra. Then they will go to Kauśāmbī. At that time, there will be a king named Kṣānti-kaṭhora who will fight with other kings, and he will kill those armies. To purify his sins, all the Saṃgha of Jambudvīpa will gather together, and one million monks will gather. Among them, two main figures will appear, one is the Arhat Deva, and the other is the Vinaya holder Śikṣāmātra. During the Poṣadha, the Bhikṣu named Saṃgha-varman, a disciple of Śikṣāmātra, will kill the Arhat Deva.

།དེ་ནས་ཕན་ཚུན་མཚོན་འདེབས་རེས་བྱས་པས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད་འཆི་བར་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་ནི། གོས་དུར་སྨྲིག་ཐམས་ཅད་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་ལྷས་ འཁྱེར་རོ། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་ལྷ་མོ་སྒྱུ་མ་ཆེན་མོ་མྱ་ངན་བྱེད་དོ། །སྐུ་ལུགས་མ་ལ་སོགས་པ་ནི། ཀླུའི་ཡུལ་དུ་སྤྱན་འདྲེན་ནོ། །ཡི་གེ་ཐམས་ཅད་རང་བྱི་བར་འགྱུར་རོ། །གོས་ ཐམས་ཅད་རྩུབ་མོར་འགྱུར་རོ། །རོ་ཁ་བ་དང་སྐ་བ་མ་གཏོགས་གཞན་པ་ཐམས་ཅད་ནུབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནས་རྒྱལ་པོས་མྱ་ངན་བྱས་པས་འབངས་ལྔ་བརྒྱ། བ་ལང་དམར་པོའི་ཀོ་བ་གྱོན་ ནས་སྐྲ་མས་བཞར་ཏེ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ད་དུང་ཡོད་དེ་ཞེས་རྒྱལ་པོ་ལ་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །དེར་རྒྱལ་པོ་ཐམས་ཅད་འདུས་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ལྟ་བ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཡིན་དྲིས་པས་དེ་དག་གིས་མ་ཤེས་ཏེ། 1-112 རྒྱལ་པོ་བསྟན་པ་ནུབ་པའི་མྱ་ངན་གྱིས་འཆི་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་རྟགས་ཙམ་འཛིན་པ་ལྔ་བརྒྱ་ཐ་མའི་དུས་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་དགེ་འདུན་འཕེལ་ལུང་བསྟན་པ་དང་། ཟླ་བ་སྙིང་པོས་ ཞུས་པའི་མདོ་ལ་སོགས་པ་ནས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་རིམ་གྱིས་ཚེ་ལོ་བཅུ་པར་འགྱུར་རོ། །ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་འདས་ནས་ལོ་བྱེ་བ་ཕྲག་ལྔ་བཅུ་རྩ་བདུན་དང་། ས་ཡ་ཕྲག་དྲུག་ནས་བྱམས་པ་ སངས་རྒྱས་པའི་ལོ་རྒྱུས་ནས་བཤད་དོ། །ཚེ་ལོ་བཅུ་པ་ཞེས་བྱམས་པ་མ་བྱོན་གྱི་བར་ལ་བསྐལ་པ་ཡར་འཕེལ་ལ་རང་སངས་རྒྱས་བརྒྱད་ཁྲི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སྡེ་ སྣོད་ནས་བཤད་དོ། །དེ་དག་ནི་གནས་པའི་ཚད་དོ། །སྨྲས་པ། འདི་ན་མཁས་པའི་རྣམ་གཞག་མ་མཐོང་བར། །ཤེས་བྱའི་གནས་ལ་མཁས་པར་གང་སྨྲ་བ། །དེས་ཀྱང་བདག་གི་བློ་གྲོས་ལེགས་སྦྱངས་པའི། ། མཁས་པའི་གཞུང་བརྒྱའི་མིང་ཡང་ཐོས་རེ་སྐན། །ཤཱཀྱའི་བསྟན་ལ་ཤིན་ཏུ་མཁས་རྣམས་དང་། །རྩོད་ལྡན་མཁས་པར་རློམ་པར་འདོད་པ་རྣམས། །བསྟན་པ་རྒྱན་གྱིས་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །དཔལ་ལྡན་རིགས་པའི་རལ་ གྲིས་བཀོད་པ་ཡིན། །དེ་ལྟར་བདེ་བར་གཤེགས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཡི། །རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ལས། །བྱུང་བའི་མེ་ཏོག་ཉི་མའི་ཟེར་འདྲ་ཡིས། །འགྲོ་བའི་མ་རིག་མུན་པ་སེལ་བར་ཤོག ། 1-113 བསྟན་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ། །མང་དུ་ཐོས་པའི་བཙུན་པ་རལ་གྲིས་བཀོད་པ་རྫོགས་སོ།།

【現代漢語翻譯】然後，他們互相殘殺，所有的出家人都會死去。第四，所有的絲綢衣服都會被天神帶到三十三天（Trayastrimsha，三十三天的音譯，佛教宇宙觀中位於須彌山頂的天界）。在三十三天，天女摩訶摩耶（Mahamaya，摩訶摩耶的音譯，佛陀的生母）會哀悼。諸如雕像之類的東西會被帶到龍的世界（Naga-loka，那伽洛迦的音譯，指龍族居住的世界）。所有的文字都會自行消失。所有的衣服都會變得粗糙。除了屍體上的雪和面板外，其他一切都會消失。然後，國王會哀悼，五百名臣民會穿上紅色牛皮，剃光頭髮，向國王展示說：『仍然有出家人』。所有的國王都會聚集在一起，詢問出家人的觀點和戒律是什麼，但他們不會知道。國王會因佛教教義的衰落而悲傷致死。那是持有象徵的五百人存在的末期。這些都來自《僧伽增長預言經》和《月藏請問經》等經典。然後，壽命會逐漸減少到十年。從釋迦牟尼佛（Shakyamuni，釋迦牟尼的音譯，佛教的創始人）涅槃（Nirvana，涅槃的音譯，指解脫生死輪迴的狀態）后五十七億零六百萬年，彌勒佛（Maitreya，彌勒的音譯，未來佛）成佛的故事中可以得知。在壽命為十年的時候，在彌勒佛出現之前，劫波會增長，八萬位獨覺佛（Pratyekabuddha，辟支佛的音譯，靠自己力量覺悟的修行者）會出現。正如菩薩藏（Bodhisattva Pitaka，菩薩藏的音譯，大乘佛教的經典總集）中所說。這些是存在的期限。頌曰：在此處沒有看到智者的論述，誰又敢說自己精通知識的領域？他也只能聽到我精心研究的，智者百部論著的名字。對於那些精通釋迦教義的人，以及那些渴望與博學者爭論的人，爲了使教義被裝飾品凈化，我用光榮的理性之劍完成了它。如此，從善逝（Sugata，如來的另一種稱謂）教義的，裝飾花朵的綻放中，所產生的花朵如同太陽的光芒，愿它驅散眾生的無明黑暗！《教義的裝飾花朵》，由多聞比丘拉杰（Ralgr）撰寫完成。

【English Translation】 Then, they will kill each other, and all the ordained monks will die. Fourth, all the silk clothes will be taken to the Thirty-Three Heavens (Trayastrimsha, a heaven on the summit of Mount Sumeru in Buddhist cosmology) by the gods. In the Thirty-Three Heavens, the goddess Mahamaya (the mother of the Buddha) will mourn. Things like statues will be taken to the Naga-loka (the world of the Nagas, serpent-like beings). All the letters will disappear on their own. All the clothes will become rough. Everything except the snow and skin on the corpse will disappear. Then, the king will mourn, and five hundred subjects will wear red bull hides, shave their heads, and show the king, saying, 'There are still ordained monks.' All the kings will gather and ask what the views and precepts of the ordained monks are, but they will not know. The king will die of grief over the decline of the Buddhist teachings. That is the end of the existence of the five hundred who hold the symbols. These all come from scriptures such as the 'Prophecy of the Increase of the Sangha' and the 'Sutra Requested by Chandra-garbha'. Then, the lifespan will gradually decrease to ten years. From the story of Maitreya (the future Buddha) attaining enlightenment fifty-seven billion and six million years after the passing away of Shakyamuni (the founder of Buddhism), it is known. When the lifespan is ten years, before Maitreya appears, the kalpa (an aeon in Buddhist cosmology) will increase, and eighty thousand Pratyekabuddhas (solitary Buddhas who attain enlightenment on their own) will appear. As it is said in the Bodhisattva Pitaka (the collection of Mahayana Buddhist scriptures). These are the limits of existence. Verse: Here, without seeing the discourse of the wise, Who dares to say they are proficient in the field of knowledge? He can only hear the names of the hundred treatises of the wise, Whose intellect I have diligently studied. For those who are very skilled in Shakya's teachings, And those who desire to contend with those who boast of being scholars, In order to purify the teachings with ornaments, I have composed it with the glorious sword of reason. Thus, from the blossoming of the ornamental flowers, Of the teachings of the Sugata (another name for the Buddha), May the flowers that arise, like the rays of the sun, Dispel the darkness of ignorance of beings! The 'Ornamental Flowers of the Teachings', written by the learned monk Ralgr, is completed.