panglotsalodrotenpa01對法集論廣釋·開顯所知論.g2.0f

譯師羅卓滇巴教言集PL2ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 1-2 ༄༅། །ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །ལོ་ཙ་བས་བཀོད་པའི་དབུ་རྒྱན་དང་གཞུང་ལུགས་པ་སྤྱིའི་ཚུལ་དོན་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་བྱེད། ༄༅། །ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ཨོཾ་སྭ་སྟི། སིདྡྷ་དྷི་རསྟུ། དཔལ་ལྡན་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་མཛད་པ་ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཅན་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཚོགས་གཉིས་ཤིང་ རྟས་ལེགས་བགྲོད་མཁྱེན་བརྩེའི་ཚ་ཟེར་ཕྲེང་བ་ཡིས། །ཆོས་ཀུན་ཇི་བཞིན་གསལ་ཞིང་ཕན་བདེའི་ལོ་ཏོག་རྒྱས་མཛད་ཀྱང་། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཚ་བའི་གདུང་སེལ་གཏན་དུ་བསིལ་བར་འདྲེན། །ཆོས་མངོན་སྟོན་པ་ སྔོན་མེད་ཉི་མ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཡོན་ཏན་བླ་མེད་ཀུན་གྱི་གཏེར། །འཁོར་བར་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་སྐྱབས། །སྟོན་པ་དམ་ཆོས་ཚོགས་མཆོག་གིས། །སྐྱེ་རྒུ་འདི་རྣམས་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག །ཤེས་བྱ་རབ་ འབྱམས་གསལ་བྱེད་གཞུང་འདིའི་དོན། །ཇི་བཞིན་བློ་ཞན་བདག་འདྲས་མི་རྟོགས་ཀྱང་། །རང་ཉིད་ལེགས་བཤད་གོམས་པ་འཕེལ་ཆེད་དུ། །བླ་མའི་དྲིན་གྱིས་བརྗེད་བྱང་བྲི་བར་བྱ། །དེ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ འདིས་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་བུ་གཅིག་པ་ལྟར་བརྩེ་བའི་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱིས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་ཐུགས་བསྐྱེད་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཞན་ལ་ཕན་པ་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་ཚོགས་གཉིས་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ངོ་མཚར་བ་དཀའ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མཛད་དེ། 1-3 སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་དུ་མཛད་ཀྱང་མ་བརྟགས་ན་ཉམས་དགའ་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཤེས་བྱའི་ཚོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་ཡང་ དག་པར་རྟོགས་པས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཆོག་དང་ལྡན་པ་བརྙེས་ཤིང་། ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཡང་དག་པར་བསྟན་ནས་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་བསམ་ པ་དང་བག་ལ་ཉལ་ཇི་ལྟ་བར་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་མཐའ་ཡས་པར་བསྟན་ཏེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་འཆིང་བས་དམ་དུ་བཅིངས་པའི་འགྲོ་བ་རྣམས་དགྲོལ་བའི་དོན་དུ། སྔོན་གྱི་འཕེན་པ་ལས་བྱུང་བ་ ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་འཕྲིན་ལས་རྣམས་ཀྱིས་ཉིད་པས་དམན་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མཛད་ཅིང་། ཕྱི་མའི་མཐར་ནམ་མཁའ་ཇི་སྲིད་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཇི་སྲིད་པ

【現代漢語翻譯】 譯師羅卓滇巴教言集PL2《法句經集論》廣釋——知識顯明 1-2 《法句經集論》廣釋——知識顯明 譯師所著之首飾與總攝宗義之要義。 《法句經集論》廣釋——知識顯明。嗡 索斯帝。悉地 悉地 拉斯圖。 頂禮吉祥怙主無著（Asanga，一位偉大的佛教論師）所著《法句經集論》之廣釋——知識顯明。頂禮三寶！頂禮聖觀世音自在（Avalokiteśvara，觀音菩薩）大悲尊！ 以二資糧車乘善行，以智慧慈悲之光芒，如實照亮一切法，增長利樂之莊稼，消除業與煩惱之熱惱，引向永恒之清涼。頂禮開示法句經之無上導師！ 無上功德之寶藏，輪迴眾生之救護，導師、正法、僧伽眾，愿此眾生皆得勝！爲了闡明這廣博知識的論典，雖然像我這樣愚鈍的人難以完全理解，但爲了增進自己對善說的熟悉，我將依靠上師的恩德，寫下筆記。因此，如來薄伽梵（釋迦牟尼佛的稱號）以如慈母般憐愛一切眾生的願心和行愿，發起無上菩提心，以通達諸法皆無自性的智慧，以及完全致力於利益他人的殊勝二資糧，圓滿了不可思議的無量苦行。 1-3 雖然證悟了遠離一切戲論相的真如實相，但若不觀察，則會覺得如同幻術般令人愉悅的知識之集合，以完全、清晰地理解一切相，從而獲得了具足一切殊勝的無上正等覺。並且，圓滿地示現了十二殊勝行（指佛陀一生的十二個重要事蹟），根據所化眾生的意樂和習氣，開示了無量法門，爲了從顛倒束縛中解脫眾生，以過去業力所生的自然成就的事業，成辦了劣等眾生的圓滿利益，並且在未來，只要虛空存在，眾生界存在

【English Translation】 Commentary on the Abhidharmasamuccaya, 'Clarifying Knowledge' PL2 1-2 Commentary on the Abhidharmasamuccaya, 'Clarifying Knowledge' An ornamental heading composed by the translator, embodying the essence of general doctrinal principles. Commentary on the Abhidharmasamuccaya, 'Clarifying Knowledge'. Om Svasti. Siddhi Dhirashtu. Homage to the glorious and noble Asanga (a great Buddhist philosopher and commentator), author of the extensive commentary on the Abhidharmasamuccaya, entitled 'Clarifying Knowledge'. Homage to the Three Jewels! Homage to the noble Avalokiteśvara (the Bodhisattva of Compassion), the Lord of Great Compassion! Having traveled well on the chariot of the two accumulations (of merit and wisdom), with a garland of warm rays of knowledge and compassion, illuminating all phenomena as they are, increasing the harvest of benefit and happiness, dispelling the suffering of karma and afflictions, leading to eternal coolness. Homage to that unprecedented sun, the teacher of Abhidharma! A treasure of all supreme qualities, a refuge for all beings wandering in samsara, may the teacher, the sacred Dharma, and the supreme Sangha, lead these beings to victory! Although I, with my limited intellect, cannot fully comprehend the meaning of this text that clarifies the vast expanse of knowledge, I will, through the kindness of my guru, write down notes to increase my familiarity with the excellent teachings. Thus, the Buddha, the Bhagavan (another name for the Buddha), with a mind of love and compassion for all beings as if they were his only child, generated the great Bodhicitta (the mind of enlightenment), and with the wisdom that realizes all phenomena are without inherent existence, and with the extraordinary two accumulations (of merit and wisdom) that are solely dedicated to benefiting others, he perfected immeasurable and difficult practices. 1-3 Although he realized the suchness (tathata) that is free from all conceptual elaborations, if not examined, it appears as a delightful collection of knowledge, like an illusion, and by thoroughly and clearly understanding all aspects, he attained the supreme and perfect enlightenment (anuttara-samyak-sambodhi) that is endowed with all perfections. Furthermore, having perfectly demonstrated the twelve extraordinary deeds (referring to the twelve major events in the Buddha's life), and having taught limitless Dharma doors according to the inclinations and predispositions of the beings to be tamed, in order to liberate beings bound by the bonds of perverted views, he accomplished the perfect benefit of inferior beings through spontaneously accomplished activities arising from past karma, and in the future, as long as space exists, and as long as the realm of sentient beings exists

---

ར་ཕུང་པོ་ལྷག་ མ་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཆོས་ཀྱི་སྐུས་བཞུགས་པར་མཛད་དོ། །ཁྱད་པར་དུ་ཡང་རང་གི་ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་བསལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཆེད་དུ་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་ལས་བརྩམས་ཏེ་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་གཅིག་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཡང་མངོན་པར་སྦྱོར་བ་པོ་མེད་པ་ལས་གླིང་འདིར་ནུབ་སྟེ་དགྲ་ལན་གསུམ་དར་བས་སོ་ཞེས་ཀྱང་གྲག་གོ ། 1-4 དེ་ནས་འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་དུ། ཐོགས་མེད་ཅེས་བྱའི་དགེ་སློང་འབྱུང་། །དེ་ནི་བསྟན་འཆོས་དོན་ལ་མཁས། །མདོ་སྡེ་དྲང་དོན་ངེས་པའི་དོན། །རྣམ་པ་མང་པོ་རབ་ཏུ་འབྱེད། །འཇིག་རྟེན་རིག་པ་ སྟོན་བདག་ཉིད། །གཞུང་བྱེད་ངང་ཚུལ་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་ཡི་རིག་པ་གྲུབ་པ་ནི། །ས་ལ་ཕོ་ཉ་མོ་ཞེས་བརྗོད། །དེ་ཡི་སྔགས་ཀྱི་མཐུ་ཡིས་ནི། །བློ་ནི་བཟང་པོ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །བསྟན་པ་ ཡུན་རིང་གནས་བྱའི་ཕྱིར། །མདོ་ཡི་དེ་ཉིད་བསྡུས་དོན་བྱེད། །ལོ་ནི་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུར་འཚོ། །དེ་ལུས་ཞིག་ནས་ལྷ་ཡུལ་འགྲོ། །འཁོར་བ་རྣམས་སུ་འཁོར་བ་ན། །ཡུན་རིང་བདེ་བ་རྗེས་མྱངས་ནས། ། བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་མཐར་གྱིས་དེ། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་བདེ་བར་གཤེགས་པས་ལུང་བསྟན་པ། སློབ་དཔོན་ཤན་ཏི་པས་དབུ་མ་རྒྱན་དུ་བྱམས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བཤད་ཅིང་། །ཀླུ་སྒྲུབ་ ཀྱིས་ཀྱང་བཞེད་པ་ཡི། །ཚད་མ་ལུང་དང་ལྡན་པ་ཡི། །བདེན་པ་གཉིས་འདིར་བཤད་པར་བྱ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། རྒྱལ་བ་བྱམས་པ་ནི་ས་བཅུ་པ་ལ་གནས་པའོ། །འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ནི་ས་ གསུམ་པ་ལ་གནས་པའོ། །སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ནི་ས་དང་པོ་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་གནས་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ས་འོད་བྱེད་པ་པར་གྲགས་པའི་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པར། 1-5 འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་སྐྱོབ་ཉིད་ཀྱིས། །མི་ཕམ་མགོན་ལས་གསན་ནས་ནི། ཞེས་དང་། སའི་བསྟོད་འགྲེལ་དུ། འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་ཕན་ཕྱིར་ཐོགས་མེད་ཅེས་བྱ་བ། །ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་འཛིན་སྟོབས་ཀྱིས་དྲངས་པའི་བདུད་ རྩིའི་ཆུ། །འཕགས་པ་མི་ཕམ་ཞལ་གྱི་བུམ་པ་ནས་བླུགས་པ། །གསན་པའི་སྙེམ་པས་གསོལ་བ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རྒྱལ་བའི་རྒྱལ་ཚབ་ལས་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་མང་དུ་གསན་ ཅིང་། མདོ་དེ་ཡང་གསན་ནས་སླར་ཡང་མི་ཡུལ་དུ་གསལ་བར་མཛད་དེ། རང་གིས་ཀྱང་དེ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་འགྲེལ་སའི་དངོས་གཞི་དང་། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་དང་། གཞི་བསྡུ་བ་དང་། རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བ་དང་། རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བསྡུ་བ་ཞེས་པ་ས་སྡེ་ལྔ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྡུད་པ་ལ་སོགས་པ་མང་དུ་མཛད་དོ། །ཁྱད་པར་དུ་སྙིགས་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་བློ་ དང་བརྩོན་འགྲུས་ཞན་པས་གཞུང་མང་པོ་ལེན་པ་དང་འཛིན་པ་ལ་སྒྱིད

【現代漢語翻譯】 他以無餘涅槃（parinirvana）的性質安住於法身（dharmakaya）。特別地，爲了消除執著于自己的至高見解等，他從法的性質出發，宣說了名為《阿毗達磨經》的十萬頌論典。據說，由於沒有宣說者，此論典在贍部洲（Jambudvipa）隱沒，並因三次外道興盛而失傳。 此後，《文殊根本續》（Manjushri Root Tantra）中說：『將出現名為無著（Asanga）的比丘，他精通教義，善於解釋經部（sutra）的不了義和了義，能詳細區分多種法義，是世間知識的導師，具有著述的才能。他的智慧成就，被稱為「土地上的女信使」。憑藉他的咒力，將生起善良的智慧。爲了使佛法長久住世，他將總結經部的要義。他將活到一百五十歲，去世后將往生天界。在輪迴中，他將長久享受安樂，最終證得殊勝的菩提（bodhi）。』 如來（Tathagata）曾如此授記。寂天論師（Shantideva）在《中觀莊嚴論》（Madhyamakalankara）中說，慈氏（Maitreya）由無著（Asanga）解釋，龍樹（Nagarjuna）也贊同：『我將在此解釋符合正量（pramana）和聖教（agama）的二諦（two truths）。』在註釋中說：『慈氏（Maitreya）佛位於十地（bhumi），聖無著（Asanga）位於三地（bhumi），龍樹（Nagarjuna）論師位於初地（bhumi）極喜地（pramudita）。』正如所說，這位被稱為照亮大地的偉人，在《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）的註釋中說： 『聖無著（Asanga）親自從不敗尊（Maitreya）那裡聽聞。』在《地贊釋》（Satastava）中說：『爲了利益世間一切眾生，名為無著（Asanga）者，以法流和禪定（dhyana）的力量引導甘露之水，從不敗尊（Maitreya）的口中傾注而出，我以恭敬之心頂禮他。』正如所說，他從諸佛之代表處聽聞了許多法類，聽聞此經后，再次在人間弘揚。他自己也對這些經論作了解釋，如《瑜伽師地論》（Yogacarabhumi）的根本論（vastu）、《攝抉擇分》（Viniścayasaṃgrahaṇī）、《攝事分》（Vastusaṃgrahaṇī）、《攝異門分》（Paryāyasaṃgrahaṇī）、《釋分》（Vivaraṇasaṃgrahaṇī）等五部論，以及《大乘集論》（Mahāyānasaṃgraha）等許多論典。特別是，由於末法時代的眾生智慧和精進力薄弱，難以接受和掌握眾多論典，因此感到懈怠。

【English Translation】 He abided in the Dharmakaya (body of truth) characterized by nirvana (parinirvana) without remainder. In particular, in order to eliminate clinging to one's own supreme view, etc., he taught a hundred-thousand-verse treatise called the Abhidharma Sutra, starting from the nature of the Dharma. It is said that because there was no one to expound it, it disappeared in Jambudvipa (this continent), and it was lost due to the rise of three waves of hostile forces. Thereafter, in the Manjushri Root Tantra, it says: 'A monk named Asanga will appear. He will be skilled in the meaning of the teachings, and will be expert in explaining the provisional and definitive meanings of the sutras. He will thoroughly distinguish many aspects, and will be the master of worldly knowledge. He will be one who has the nature to compose treatises. His wisdom will be accomplished, and he will be called the 'female messenger on the earth.' Through the power of his mantra, good intelligence will arise. For the sake of the long duration of the teachings, he will summarize the meaning of the sutras. He will live for one hundred and fifty years, and after his body is destroyed, he will go to the realm of the gods. In samsara (cyclic existence), he will experience happiness for a long time, and eventually he, the great being, will gradually attain the supreme bodhi (enlightenment).' As the Tathagata (Buddha) prophesied, Shantideva (Shantideva) said in the Madhyamakalankara (Ornament of the Middle Way), which was explained by Maitreya (Maitreya) through Asanga (Asanga), and which Nagarjuna (Nagarjuna) also approved: 'I will explain here the two truths (two truths) that are in accordance with pramana (valid cognition) and agama (scripture).' In the commentary, it says: 'Victorious Maitreya (Maitreya) abides on the tenth bhumi (level of realization), noble Asanga (Asanga) abides on the third bhumi (level of realization), and teacher Nagarjuna (Nagarjuna) abides on the first bhumi (level of realization), the Joyful One (pramudita).' As it is said, that great being, known as the Illuminator of the Earth, says in the commentary on the Abhisamayalankara (Ornament of Clear Realization): 'Noble Asanga (Asanga) himself heard it from the Protector, Maitreya (Maitreya).' In the Satastava commentary, it says: 'For the benefit of all beings in the world, the one named Asanga (Asanga), who draws the nectar of the Dharma stream and the power of dhyana (meditative concentration), poured from the vase of the face of the invincible Maitreya (Maitreya), I prostrate with reverence to him who partakes of it.' As it is said, he heard many categories of Dharma from the representative of the Buddhas, and after hearing this sutra, he again made it clear in the human realm. He himself also composed commentaries on these sutras, such as the five sections of the Yogacarabhumi (Stages of Yogic Practice): the Basic Section (vastu), the Compendium of Determinations (Viniścayasaṃgrahaṇī), the Compendium of Matters (Vastusaṃgrahaṇī), the Compendium of Categories (Paryāyasaṃgrahaṇī), and the Compendium of Explanations (Vivaraṇasaṃgrahaṇī), as well as many treatises such as the Mahāyānasaṃgraha (Compendium of the Great Vehicle). In particular, because beings in the degenerate age have weak intelligence and diligence, they are lazy in accepting and holding many treatises.

---

་ལུགས་པ་རྣམས་ལ་ཕན་པའི་ཆེད་དུ་དེ་རྣམས་ལས་གཞུང་གི་དོན་ཇི་ལྟར་གཙོ་བ་བཏུས་ནས་ཉུང་ཞིང་ཤིན་ཏུ་གསལ་ བའི་ཚིག་གིས་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་གཞུང་མཆོག་འདི་མཛད་དོ། ། འདི་ལ་གསུམ། ལོ་ཙ་བས་བཀོད་པའི་དབུ་རྒྱན་དང་གཞུང་ལུགས་པ་སྤྱིའི་ཚུལ་དོན་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་བྱེད་དང་། ། 1-6 བསྟན་བཅོས་དངོས་དང་། །བཀའ་དྲིན་དྲན་པའི་ཆེད་དུ་འགྱུར་བྱང་སྨོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་མཚན་བསྒྱུར་བ་དང་། བཤད་པ་དང་། ཅི་ལས་བཏགས་པ་དང་། བཏགས་པའི་དགོས་པ་དང་། བམ་པོའི་གྲངས་ཏེ་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་སྐད་དུ་ཞེས་པ་འདི་སཾ་སྐྲྀ་ཏའི་སྐད་ཡིན་ཡང་འདྲ་བ་ལ་དེར་བཏགས་ཤིང་། གཞུང་འདིའི་མཚན་རྒྱ་གར་སྐད་དུ་འོག་ནས་འབྱུང་བ་འདི་ཡིན་ཞེས་སྟོན་པའོ། །ཨ་བྷི་ ནི། མངོན་དུ་བྱེད་པའི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་ཉེར་སྒྱུར་རོ། །དྷརྨ་ཆོས་སོ། །ས་མུ་ཙྪ་ཡ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའོ། །བོད་སྐད་དུ་ཞེས་པ་ནི་གཞུང་འདིའི་མཚན་བོད་སྐད་འོག་ཉིད་དུ་འབྱུང་བ་འདི་ ཡིན་ཞེས་སྟོན་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཆོས་མངོན་པ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པ་ཕུང་པོ་ལྔའི་བདག་ཉིད་ཏེ། མཐོང་ལམ་ལ་སོགས་པས་བསྡུས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡིད་ཀྱི་ རྣམ་ཤེས་དང་ཟང་ཟིང་མེད་པའི་ཚོར་བ་དང་མཚན་མ་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་ཟག་པ་མེད་པའི་སྡོམ་པའི་གཟུགས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་མཛོད་ལས། ཆོས་མངོན་ཤེས་རབ་ དྲི་མེད་རྗེས་འབྲངས་བཅས། །ཞེས་སོ། །ཚོགས་ལམ་དང་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཤེས་རབ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པ་ནི་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཆོས་མངོན་པར་གདགས་ཤིང་། མདོ་འབུམ་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་དེའི་རྗོད་བྱེད་ཡིན་པས་དེར་གདགས་ཏེ། 1-7 དེ་ཐོབ་བྱ་ཕྱིར་གང་དང་བསྟན་བཅོས་གང་། །ཞེས་སོ། །འདིར་ཡང་རྗོད་བྱེད་ལ་བརྗོད་བྱ་བཏག་པའོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་དོན་ནི་གཞུང་འདི་ཉིད་དུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་དཔེ་ལས་མཚན་ དུ་བཏགས་པ་ས་ལུ་ལྗང་པའི་མདོ་ལྟ་བུ་དང་། གྲངས་སམ་གཞུང་ཚད་ལས་ཤེར་ཕྱིན་འབུམ་པ་སོགས་ལྟ་བུ་དང་། ཞུ་བ་པོ་ལས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ཞུས་པ་སོགས་དང་། ཡུལ་ལས་ལང་ ཀར་གཤེགས་པ་ལྟ་བུ་དང་། དུས་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོ་ལྟ་བུ་དང་། བརྗོད་བྱ་ལས་དབུ་མ་བདེན་གཉིས་བཏགས་པ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་མང་དུ་ཡོད་པ་ལས་འདི་ནི་བརྗོད་བྱ་ དང་བྱེད་ལས་ལས་བཏགས་པའོ། །བཞི་པ་ལ་སྤྱིར་མིང་བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་དགོས་པ་མིང་དེ་ལས་དེའི་དོན་རྟོགས་པ་སྟེ། ཚད་མ་རྣམ་པར་ངེས་པར། བརྡའ་སྦྱར་བའང་དོན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་ཡིན་ ན་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །བརྗོད་བྱ་དང་བྱེད་ལས་ལས་བཏགས་པས་མཚན་ཐོས་པ་ལས་བསྟན་འཆོས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཙམ་གོ་བའོ། །ཀླད་དུ་སྨོས་པས་གླེགས་བམ་བཙལ་སླ་བའོ་ཞེས་གསུངས་ཀྱང་རྒྱ་དཔེ

【現代漢語翻譯】 爲了利益追隨宗喀巴大師教法的人們，從他們的著作中提取了最主要的論點，用簡短而清晰的語言，創作了這部能夠理解眾多法相的殊勝論著。這部論著分為三個部分：譯者所作的開篇敬語和總體的論述方式，這是爲了成就偉大的目標； 正文；爲了紀念恩德而作的譯後記。第一部分包括五個方面：名稱的翻譯、解釋、命名的依據、命名的必要性以及篇幅的數量。 首先，『རྒྱ་གར་སྐད་དུ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：印度語）這句話雖然與梵語相似，但仍被認為是梵語。它表明這部論著的名稱在印度語中如下文所示。『ཨ་བྷི་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：阿毗）是『顯現』之義的近義詞。『དྷརྨ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：達磨）是『法』。『ས་མུ་ཙྪ་ཡ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語： समुच्चय，samuccaya）是『總集』。『བོད་སྐད་དུ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：藏語）表明這部論著的藏語名稱如下文所示。 第二，『ཆོས་མངོན་པ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：阿毗達磨）是指無漏智慧及其隨行，是五蘊的自性，包括見道等所攝的無漏意意識、無雜染的感受、無相的認知、作意等，以及無漏的律儀色。如《俱舍論》所說：『ཆོས་མངོན་ཤེས་རབ་དྲི་མེད་རྗེས་འབྲངས་བཅས།』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：阿毗達磨是無垢智慧及其隨行）。資糧道和加行道的智慧及其隨行是阿毗達磨的因，因此也被稱為阿毗達磨。《大品般若經》等是阿毗達磨的能詮，因此也被稱為阿毗達磨。 『དེ་ཐོབ་བྱ་ཕྱིར་གང་དང་བསྟན་བཅོས་གང་།』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：爲了獲得它，什麼和什麼論著？）。這裡也是以能詮指代所詮。『ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་དོན་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：總集之義）將在本文中解釋。 第三，從例子中命名的，如《稻稈經》；從數量或篇幅中命名的，如《十萬頌般若經》等；從請問者命名的，如《無盡意所問經》等；從地點命名的，如《楞伽經》；從時間命名的，如《涅槃經》；從所詮命名的，如《中觀二諦論》等，有很多種命名方式，而這部論著是從所詮和作用來命名的。 第四，一般來說，僅僅是命名的必要性在於通過名稱理解其含義，如《量理寶論》所說：『བརྡའ་སྦྱར་བའང་དོན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་ཡིན་ན།』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語：設立名稱也是爲了理解其含義）。通過從所詮和作用來命名，從名稱中可以大致瞭解論著的內容。雖然有人說在開頭提及名稱是爲了更容易找到經書，但...

【English Translation】 For the benefit of those who follow the teachings of Je Tsongkhapa, this excellent treatise is composed by extracting the most important points from their works, using concise and clear language to understand many aspects of the Dharma. This treatise has three parts: the opening salutation composed by the translator and the general method of discourse, which is to accomplish great goals; the main text; and the postscript to commemorate the kindness. The first part includes five aspects: the translation of the name, the explanation, the basis of the naming, the necessity of the naming, and the number of volumes. First, 『རྒྱ་གར་སྐད་དུ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: In the language of India) this phrase, although similar to Sanskrit, is still considered Sanskrit. It indicates that the name of this treatise in Indian language is as follows. 『ཨ་བྷི་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: Abhi) is a synonym for 『manifesting』. 『དྷརྨ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: Dharma) is 『Dharma』. 『ས་མུ་ཙྪ་ཡ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: Samuccaya) is 『compendium』. 『བོད་སྐད་དུ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: In the language of Tibet) indicates that the Tibetan name of this treatise is as follows. Second, 『ཆོས་མངོན་པ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: Abhidharma) refers to the undefiled wisdom and its retinue, which is the nature of the five aggregates, including the undefiled mind-consciousness, undefiled feeling, undefiled perception, undefiled volition, etc., and undefiled form of discipline, included in the path of seeing, etc. As the Abhidharmakosha says: 『ཆོས་མངོན་ཤེས་རབ་དྲི་མེད་རྗེས་འབྲངས་བཅས།』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: Abhidharma is undefiled wisdom and its retinue). The wisdom and its retinue of the path of accumulation and the path of preparation are the cause of Abhidharma, so they are also called Abhidharma. The Perfection of Wisdom in One Hundred Thousand Verses, etc., are the expressers of Abhidharma, so they are also called Abhidharma. 『དེ་ཐོབ་བྱ་ཕྱིར་གང་དང་བསྟན་བཅོས་གང་།』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: To obtain it, what and what treatise?). Here, too, the expresser is used to refer to the expressed. 『ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་དོན་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: The meaning of compendium) will be explained in this text. Third, naming from examples, such as the Rice Seedling Sutra; naming from quantity or volume, such as the Perfection of Wisdom in One Hundred Thousand Verses, etc.; naming from the questioner, such as the Inexhaustible Intelligence Sutra, etc.; naming from the place, such as the Lankavatara Sutra; naming from the time, such as the Nirvana Sutra; naming from the expressed, such as the Madhyamaka Two Truths, etc. There are many ways of naming, and this treatise is named from the expressed and the function. Fourth, in general, the necessity of merely naming is to understand its meaning through the name, as the Pramanavarttika says: 『བརྡའ་སྦྱར་བའང་དོན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་ཡིན་ན།』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Chinese: Establishing a name is also for the sake of understanding its meaning). By naming from the expressed and the function, one can roughly understand the content of the treatise from the name. Although some say that mentioning the name at the beginning is to make it easier to find the scripture, but...

---

་དང་ བོད་དཔེར་མཚན་ཀླད་ན་མེད་པ་དང་ཡོད་པ་ལ་བཙལ་དཀའ་སླའི་ཁྱད་མེད་པས་མི་རིགས་སོ། །དེས་ན་ལོ་ཙ་བ་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱིས་མཛེས་པའི་དོན་དུ་བཀོད་པའི་སྲོལ་བསྐྱངས་པའོ། །རྒྱ་སྐད་དང་ལན་གཉིས་སྨོས་པ་ནི་སཾ་སྐྲྀ་ཏའི་སྐད་ཀྱི་བག་ཆགས་བཞག་པ་དང་། 1-8 ལོ་ཙཱ་བ་ལ་དྲིན་དུ་གཟོ་བ་དང་སྐད་ཐང་ལོག་དང་ཐང་ལོག་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པར་གོ་བ་དང་སྲོལ་སྔ་མ་བསྐྱངས་པ་འགྱུར་གྱི་ཕྱོགས་ཙམ་གོ་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། ལེགས་ སྦྱར་བརྗོད་པས་བྱིན་བརླབས་ཆེའོ་ཞེས་དང་བསྟན་འཆོས་ཁུངས་བཙུན་པའོ་ཞེས་པ་ནི་མ་ངེས་པས་མི་རིགས་སོ། །ལྔ་པ་ནི་སྔོན་གྱི་ལོ་ཙ་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཞུང་གི་ཚད་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་ དུ་བཅད་ལ། ཚད་ནི་ཤླཽ་ཀ་སྟོང་གི་སུམ་ཆའམ་སུམ་བརྒྱ་ཡིན་ཞིང་དེ་བས་མང་ཉུང་ལ་བཅད་པའང་སྟེ་འདིར་བམ་པོ་ལྔའམ་འཕང་འདང་གི་དཀར་ཆག་ལྟར་དྲུག་གི་དང་པོ་འཆད་པའོ། །དོན་ ཆེན་སྒྲུབ་པ་སྤྱིའི་ཚུལ་ནི་རྩོམ་པ་པོ་དང་ཡི་གེ་པ་དང་ལོ་ཙ་བ་རྣམས་བཀྲ་ཤིས་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དུ་དང་པོར་ཡུལ་དམ་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལ། འདིར་ཡང་འཇམ་ཞེས་སོགས་ ཏེ། འཇམ་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་སྤྲོས་པའི་རྩུབ་པ་མེད་པའོ། །དཔལ་ནི་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་དང་ལྡན་པའོ། །གཞོན་ནུའི་ས་མི་གཡོ་བའི་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་མངའ་བའམ། བྱིས་པའི་ གཟུགས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་པས་ན་གཞོན་ནུར་གྱུར་པའོ། །དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གུས་པས་འདུད་པའོ། །ཕྱག་གི་ཡུལ་གྱིས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་མཚོན་པར་འཆད་པ་ནི་སྔོན་དེ་ལྟར་བཀས་བཅད་པ་སྲིད་ཀྱང་ད་ལྟ་འཁྲུལ་པར་སྣང་ངོ་། ། 1-9 ཡང་ལོ་ཙ་བས་རང་དད་པའི་ལྷ་དང་དགོས་པ་དང་བརྗོད་བྱ་དང་མཐུན་པར་ཕྱག་འཚལ་བ་ཡང་ཡོད་དེ། སློབ་དཔོན་རིན་ཆེན་བཟང་པོའི་འགྱུར་ལ་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་ལ་དང་འགོས་ལོ་ཙ་ བས་རྗེ་བཙུན་སྤྱན་རས་གཟིགས་དང་རྒྱུད་དང་སྒྲུབ་ཐབས་ཕལ་ཆེར་དུ་རང་རང་གི་ལྷ་ལ་མཆོད་པ་བརྗོད་པ་ལྟ་བུའོ།། །། ༄། །བསྟན་བཅོས་དངོས་ལ། དགོས་དོན་དགོས་འབྲེལ་བཤད་པ། བསྟན་འཆོས་དེ་དངོས་འཆད་པ་ནི། རྣམ་བཤད་རིགས་པར། མདོ་དོན་སྨྲ་བ་ རྣམས་ཀྱིས་ནི། །དགོས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་བཅས་དང་། །ཚིག་དོན་བཅས་དང་མཚམས་སྦྱར་བཅས། །བརྒལ་ལན་བཅས་ཏེ་བསྙད་པར་བྱ། །ཞེས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། མདོ་མཚོན་པ་ཡིན་པས་གཞུང་གཞན་ཡང་ངོ་། །དེ་ཡང་ དགོས་པ་དང་པོར་བརྗོད་དེ། མདོ་དོན་ཆེ་བ་ཉིད་ཐོས་ནས། །ལེན་དང་འཛིན་པ་ལ་སོགས་ལ། ཉན་པ་པོ་དེ་གུས་བྱེད་པས། །ཐོག་མར་དགོས་པ་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དགོས་ པའི་དོན་ནི་བསྡུས་དོན་ལས། །དེ་འགྲུབ་དེ་ནི་ཚིག་དོན་ལས། །གོ་རིམ་རིགས་པ་སྔ་ཕྱི་དག །མི་འགལ་བ་ནི་གཉིས་ལས་སོ། །ཞེས་པས་དགོས་པ་ཇི་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ་ནི་གཞུང་འདི

【現代漢語翻譯】 在藏文版本中，無論標題是否存在，查詢的難度沒有區別，因此無需區分。因此，早期的譯師們延續了為美觀而新增標題的傳統。同時提及漢文和梵文，是爲了保留梵文的痕跡。 對於譯者，這包括感恩、理解語言的流暢與否、精通，以及理解翻譯的各個方面，並延續早期的傳統。聲稱用梵語表達會帶來巨大的祝福，並使教義的起源可靠，這些說法並不確定，因此無需區分。第五點是，早期的譯師們爲了理解經文的程度而進行劃分。這個程度是1000頌的三分之一，即300頌，或者更多或更少。這裡將解釋五卷或六卷中的第一卷，類似於目錄。完成偉大事業的一般方法是，作者、抄寫員和譯者首先向神聖之地致敬，以求吉祥等等。這裡也是如此，以『蔣』等字樣開始。『蔣』是沒有能取與所取二元對立的粗糙。『華』是擁有功德和智慧的集合。『年』是擁有年輕的品質，或者以孩童的形象利益眾生，因此是年輕的。向其致敬，是以身、語、意三門恭敬地頂禮膜拜。解釋說頂禮的對象代表三藏，這可能是以前的規定，但現在看來是錯誤的。 此外，譯者也會根據自己信仰的神祇、目的和主題來致敬。例如，智賢大師的譯作中向聖者文殊致敬，以及俄譯師在觀音菩薩和續部及修行方法中表達的敬意。 正文：解釋目的和關聯。 解釋正文字身：在《釋量論》中，陳述經文要點的人們，應該陳述包含要點的目的，包含詞義，包含聯繫，包含辯論和回答。因為這是經文的代表，所以其他經文也是如此。首先陳述目的是因為，聽到經文的要點后，聽眾會恭敬地接受和理解，所以首先要陳述目的。目的的含義來自要點的總結，目的的實現來自詞義，順序和邏輯的前後關係，以及不矛盾之處，都來自這兩者。那麼，這部經文具備什麼樣的目的呢？

【English Translation】 In Tibetan versions, there is no difference in the difficulty of finding whether the title exists or not, so there is no need to distinguish. Therefore, the early translators continued the tradition of adding titles for beauty. Mentioning both Chinese and Sanskrit is to preserve the traces of Sanskrit. For translators, this includes gratitude, understanding the fluency of the language, mastery, and understanding all aspects of translation, and continuing the early traditions. Claims that expressing in Sanskrit brings great blessings and makes the origin of the teachings reliable are uncertain, so there is no need to distinguish. The fifth point is that the early translators divided in order to understand the extent of the scriptures. This extent is one-third of 1000 verses, which is 300 verses, or more or less. Here, the first of five or six volumes will be explained, similar to a catalog. The general method of accomplishing great deeds is that authors, scribes, and translators first pay homage to the sacred land for auspiciousness, etc. This is also the case here, starting with words such as 'Jiang'. 'Jiang' is the absence of roughness in grasping and the grasped duality. 'Hua' is possessing a collection of merit and wisdom. 'Nian' is possessing youthful qualities, or benefiting sentient beings in the form of a child, therefore being youthful. Paying homage to it is to prostrate respectfully with body, speech, and mind. Explaining that the object of homage represents the Tripitaka may have been a previous regulation, but now seems to be incorrect. In addition, translators also pay homage according to the deities, purposes, and themes they believe in. For example, Master Zhixian's translation pays homage to the Holy Manjushri, and the O translator expresses reverence in Avalokiteshvara and the tantras and practice methods. The Text: Explaining the Purpose and Connection. Explaining the text itself: In the Pramāṇavārttika, those who state the key points of the scriptures should state the purpose containing the key points, including the meaning of the words, including the connection, including the debate and answers. Because this is a representative of the scriptures, so are other scriptures. First, the purpose is stated because, after hearing the key points of the scriptures, the listeners will respectfully accept and understand, so the purpose must be stated first. The meaning of the purpose comes from the summary of the key points, the realization of the purpose comes from the meaning of the words, the order and logic of the before and after, and the non-contradictory points, all come from these two. So, what kind of purpose does this scripture have?

---

ས་ དོན་འདི་ཙམ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་པའི་བསྡུས་དོན་ལས་གྲུབ་ཅིང་དེ་ཡང་རྣམ་གྲངས་དང་མཚན་ཉིད་ངེས་པའི་ཚིག་དང་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་བརྡ་སྤྲོད་པའི་རིགས་པ་དང་དོན་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་བཤད་པའི་ཚིག་དོན་ཤེས་པ་ལས་གྲུབ་བོ། ། 1-10 མཚམས་སྦྱོར་ནི་གཞུང་སྔ་ཕྱིའི་འབྲེལ་དགོད་པ་བཤད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་བཤད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་རྒོལ་བ་དང་དྲི་བས་ལན་འདྲེན་པ་སྟེ་དེ་ལས་གོ་རིམ་དང་མི་འགལ་བར་གྲུབ་ བོ། །བརྒལ་ལན་ནི་ལུང་དང་རིགས་པ་དང་རང་གི་རྣམ་གཞག་སྟེ་གསུམ་དང་འགལ་བ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དང་ཟློས་པར་བརྩད་པ་ལ་དྲང་དོན་ངེས་དོན་དང་བདེན་པ་གཉིས་དང་སྤྱིར་བཏང་དམིགས་ བསལ་དང་གྲུབ་མཐའ་ཐ་དད་པའི་ཚུལ་གྱིས་མི་འགལ་བ་དང་འབྲེལ་ཚུལ་དང་མི་ཟློས་ཚུལ་སྟོན་པ་སྟེ་དེས་རིགས་པ་དང་སྔ་ཕྱི་མི་འགལ་བར་གྲུབ་བོ། ། དེས་ན་འདིར་བཞི་སྟེ། དགོས་དོན་ དགོས་འབྲེལ་དང་། བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་གཞག་དང་། ཚིག་དོན་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་དང་། མཚན་གྱི་ངེས་ཚིག་ལ་དྲིས་ལན་ནོ། །དང་པོ་ལའང་དགོས་འབྲེལ་བཀོད་པའི་དགོས་པ་དང་། དགོས་འབྲེལ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ དང་། འགྲེལ་པའི་གཞུང་བཤད་པ་དང་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལའང་གསུམ་ལས་མི་འཐད་པ་དགག་པ་ནི། གཞོན་ནུ་མ་ལེན་ན་རེ་ངག་གིས་ངག་གི་དོན་ལ་ཚད་མའི་ངེས་པ་བསྐྱེད་ནས་བསྟན་འཆོས་ ལ་འཇུག་པ་སྟེ། བསྟན་འཆོས་དག་ནི་ཐམས་ཅད་དམ། །ཡང་ན་ལས་ནི་འགའ་ཞིག་ལ། །ཇི་སྲིད་དགོས་པ་མ་བརྗོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ནི་སུ་ཡིས་ལེན། །ཞེས་གྲགས་པ་ལྟར་རོ་ཞེས་སྨྲའོ། །ཚིག་ལས་རང་གི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ལ་ཚད་མའི་ངེས་ཤེས་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་དེ་དོན་དང་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-11 དེ་ལྟར་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པར་བསྟོད་པར། ཚིག་དང་དོན་དག་ཐ་དད་མིན། །མེ་ཡིས་ཁ་ནི་ཚིག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་བདག་གཅིག་མེད་ཅིང་དེ་བྱུང་ཡང་མེད་དེ་བརྫུན་ཚིག་མི་ སྲིད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །གཞན་ཡང་སྐྱེས་བུ་ཙམ་གྱི་ཚིག་ལ་འཁྲུལ་པ་མཐོང་བ་དང་སྐྱེས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་རྟོགས་དཀའ་བ་དང་ཚིག་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པ་མི་སྲིད་པས་ཚིག་གང་ལས་ཀྱང་ ཚད་མའི་ངེས་པ་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཐད་པ་བརྗོད་པ་ནི་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། །དེ་བཞིན་གཅིག་ཀྱང་དུ་མ་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར། གང་ཟག་དུ་མ་ལ་བལྟོས་ནས་དགོས་ པ་དུ་མ་ཡོད་ཅིང་། གཙོ་ཆེར་བསྟན་འཆོས་འདི་བརྩམ་བྱའམ་འཇུག་བྱ་མིན་ཏེ་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་མེད་པའི་ཕྱིར། བྱ་རོག་གི་སོ་བརྟག་པའི་བསྟན་བཅོས་བཞིན་ཞེས་པའི་ལོག་རྟོག་ཟློག་པ་ སྟེ། བསྟན་འཆོས་འདི་ནི་མཁས་པས་བརྩམ་བྱ་ཡིན་ཏེ་དགོས་པ་སོགས་བཞི་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། གསོ་བ་རིག་པའི་བསྟན་འཆོས་བཞིན་ཞེས་པ་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་སོ། །ཞེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ ཆེན་པོ་

【現代漢語翻譯】 總而言之，這由所教導的『僅此意義』的概要構成，並且它也由名稱和特徵、確定性的詞語、完全的區分、語法推理以及通過意義的力量解釋的詞語的含義的知識構成。 連線是指對前後文本的關聯進行說明，包括完整的解釋、反駁和通過提問來引導回答，從而在不違背順序的情況下完成。 辯駁是指與聖典、理性和自身觀點這三者相矛盾、不相關或重複進行爭論，通過直義和隱義、兩種真理、一般和特殊以及不同宗派的方式來展示不矛盾、相關和不重複的方式，從而在不違背理性和前後一致的情況下完成。因此，這裡有四個方面：目的和目的之間的關係；概要、主體和結構；詞義、分支和詳細解釋；以及名稱的詞源的問答。在第一個方面，也有三個部分：闡述目的之間關係的必要性、確定目的之間關係以及解釋論著。在第一個部分中，也有三個部分：駁斥不合理之處。如果不接受年輕女子，那麼通過語言對語言的意義產生量度的確定性，然後進入論著。所有的論著，或者一些行為，只要沒有說明必要性，誰會接受它呢？正如廣為人知的那樣。從詞語中對自己的表達意義產生量度的確定性是不合理的，因為它與意義無關。 正如在超越世俗的讚頌中所說：『詞語和意義不是不同的，火會燃燒嘴巴』。正如所說，沒有單一的自我，即使產生了也沒有，因為不可能有虛假的詞語。此外，在普通人的詞語中看到錯誤，難以理解特殊的人，以及詞語不是由人創造的是不可能的，因此從任何詞語中產生量度的確定性是不合理的。表達合理性如《釋量論》中所說：『同樣，一也不是多』。正如所說，考慮到許多人，有許多必要性，主要是這部論著是否應該創作或進入，因為沒有必要性等四個方面。就像檢查烏鴉牙齒的論著一樣，是爲了消除錯誤的觀念。這部論著應該由智者創作，因為它具備必要性等四個方面，就像醫學論著一樣，這是自性之相。如是菩薩摩訶薩

【English Translation】 In short, this is constituted by the summary of 'just this meaning' that is taught, and it is also constituted by the knowledge of names and characteristics, definitive words, complete distinctions, grammatical reasoning, and the meaning of words explained through the power of meaning. The connection refers to explaining the relationship between previous and subsequent texts, including complete explanations, refutations, and eliciting answers through questions, thereby completing without violating the order. Refutation refers to arguing against contradictions, irrelevance, or repetition with scripture, reason, and one's own views. It demonstrates ways of non-contradiction, relevance, and non-repetition through literal and hidden meanings, the two truths, general and specific, and different tenets, thereby completing without violating reason and consistency. Therefore, there are four aspects here: the purpose and the relationship between purposes; the summary, body, and structure; the meaning of words, branches, and detailed explanations; and the question and answer of the etymology of names. In the first aspect, there are also three parts: elaborating the necessity of establishing the relationship between purposes, determining the relationship between purposes, and explaining the treatise. In the first part, there are also three parts: refuting what is unreasonable. If one does not accept a young woman, then through language, a measure of certainty arises for the meaning of language, and then one enters the treatise. All treatises, or some actions, as long as the necessity is not stated, who will accept it? As is widely known. It is unreasonable for a measure of certainty to arise from words about one's own expressive meaning, because it is unrelated to the meaning. As it is said in the praise of transcendence: 'Words and meanings are not different; fire burns the mouth.' As it is said, there is no single self, and even if it arises, it does not exist, because false words are impossible. Furthermore, seeing errors in the words of ordinary people, the difficulty of understanding special people, and the impossibility of words not being created by people, it is unreasonable for a measure of certainty to arise from any words. Expressing reasonableness, as it is said in the Pramāṇavārttika: 'Likewise, one is not many.' As it is said, considering many people, there are many necessities, mainly whether this treatise should be composed or entered, because there are not four aspects such as necessity. Like the treatise on examining the teeth of a crow, it is to eliminate false notions. This treatise should be composed by the wise, because it possesses four aspects such as necessity, like a medical treatise, which is the sign of self-nature. Thus, Bodhisattva Mahasattva

---

འཛམ་བུ་གླིང་གི་རྒྱན་གངས་ཅན་པའི་དཔལ་མགོན་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཞི་བ་འཚོས་དབུ་མ་བདེན་གཉིས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་སོགས་སུ་གསུངས་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །ཡང་སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་དང་ཆོས་མཆོག་ནི་ངག་ལས་དགོས་པ་སོགས་བཞི་ལ་ཡོད་པ་ཤས་ཆེར་འཛིན་པའི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ནས་བསྟན་འཆོས་ལ་འཇུག་པ་དགོས་པར་བཞེད་དེ། 1-12 གང་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་དོན་གཉེར་ནི། །ཐེ་ཚོམ་ལས་ཀྱང་འཇུག་ཕྱིར་རོ། །ཟེས་གྲགས་པ་ལྟར་རོ། །བྲམ་ཟེ་བདེ་བྱེད་དགའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ་ལོ་ཙ་བ་ཆེན་པོ་དགོས་འབྲེལ་གྱི་སྐབས་སྔོན་དུ་བྱས་ ནས་བསྟན་འཆོས་བརྩམས་པ་ནི་གཞུང་མཛེས་པའི་ཆེད་དུ་སྟེ། འབྲེལ་མེད་བློ་བུར་དུ་ཞུགས་ན་མི་མཛེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་སྡུད་པའི་དཀའ་འགྲེལ་དུ། མཁས་རྣམས་ཞུགས་པའི་ལམ་ནི་ཆེན་ པོ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་མིན། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་མཁས་པ་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་བསྐྱང་བའང་རྩོམ་པ་པོ་ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་ནོ། །དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་ལ་བརྟེན་ནས་བསྟན་འཆོས་ལ་དགོས་འབྲེལ་ བཞི་ཡོད་པར་རྟོགས་པའོ། །ཞེས་འཇམ་དཔལ་གསར་མ་གསུངས་ཤིང་དེ་ཡང་དབང་པོ་རྟུལ་པོས་ཡིད་ཆེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེས་ལ་དབང་པོ་རྣོན་པོས་དོན་འགྱུར་གྱི་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ཤེས་སོ་ཞེས་གུ་རུ་ འུ་ཡུག་པ་གསུང་ངོ་། །དགོས་པ་གཞན་ཡང་སྲིད་དོ། །རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི་དང་པོ་མི་འཐད་དེ་ཚིག་ཙམ་གྱིས་ལོག་རྟོག་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ལས་ཚུལ་གསུམ་པའི་རིགས་པ་ སྐྱེ་བ་སྲིད་ཅིང་ཚིག་ལས་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་ཐེ་ཚོམ་དང་ངེས་ཤེས་སྐྱེས་ནས་ལྡོག་པ་མཐོང་བས་སོ། །ཚད་མ་མེད་པར་ངེས་ཤེས་མི་སྐྱེ་ན་མུ་སྟེགས་པ་ལ་བདག་ཡོད་ངེས་སུ་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་གཞུང་འདི་ཉིད་དུ་ལོག་པར་ངེས་པ་དང་ཞེས་གསུངས་པ་དང་ཡང་འགལ་ལོ། ། 1-13 སྤྱིར་དགོས་འབྲེལ་བཀོད་པ་ནི་དགོས་འབྲེལ་བཀོད་ཀྱང་མི་འཇུག་པ་དང་མ་བཀོད་ཀྱང་འཇུག་པའི་གང་ཟག་གི་དབང་དུ་མ་བྱས་ཤིང་། བཀོད་ན་ལོག་རྟོགས་ལོག་ནས་འཇུག་ཅིང་མ་བཀོད་ན་དེ་ལྟ་ མིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པས་དེའི་ལོག་རྟོག་དེ་ལས་ལྡོག་གོ །གཉིས་པ་ལ་ངག་དང་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ནས་འཇུག་པ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་མ་མཐོང་བས་སོ་ཞེས་པའང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྤངས་སོ། ། གཞུང་མཛེས་པར་ཡང་མཆོད་བརྗོད་སོགས་གཞན་གྱིས་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པས་མི་གནོད་དེ། སྐྱེས་བུ་རྣ་རྒྱན་གྱིས་མཛེས་པར་བྱས་ཀྱང་དོ་ཤལ་འགོད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མཆོད་བརྗོད་སོགས་ དང་དགོས་འབྲེལ་ངག་གི་མཛེས་པ་སོ་སོ་ཡིན་པས་སོ། །ཚུལ་སྔ་མ་བསྐྱངས་པ་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་ནི་མ་གྲུབ་སྟེ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལུགས་བསྐྱངས་ན་དོན་མཆོག་འགྲུབ་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་ཕྱི་མ་ལ་ཚད་མ་ཆོས་མཆོག་དང་བརྒྱད་ས

【現代漢語翻譯】 這正如莊嚴瞻部洲的怙主，雪域的榮耀，大學者寂護在《中觀二諦論釋》等著作中所說的那樣。此外，像獅子賢和法勝論師，他們認為言辭主要有四種必要，因此產生了疑惑，認為有必要進行論著的編纂。 正如廣為人知的那樣：『因為追求世間利益，即使是疑惑也會促使行動。』就像婆羅門善喜追隨者一樣，偉大的譯師們在必要關聯的情況下，首先進行論著的編纂是爲了使論典更加優美，因為如果毫無關聯地突然介入，就會顯得不美觀。正如《攝類學釋難》中所說：『智者所行的道路，不會變得不偉大。』因此，效仿前代智者的行為也是後代作者的責任。依靠必要關聯的言辭，才能領悟到論著具有四種必要關聯。』這是嘉祥新派的觀點。而且，根器遲鈍者以確信的方式理解，而根器敏銳者則通過對意義轉變的疑惑來理解，這是古汝鄔郁巴的觀點。還有其他的必要。駁斥爭論最初是不合理的，因為僅僅通過言辭無法消除錯誤的觀念。』如果有人這樣認為，那麼，從這裡可能會產生第三種方式的推理，而且從言辭中，敏銳或遲鈍的根器會產生疑惑和定解，從而看到轉變。如果不存在量，就不會產生定解，那麼外道就不會產生關於『我』存在的定解，而且這與本論中『錯誤地確定』的說法相矛盾。 一般來說，安排必要關聯並非取決於安排必要關聯后是否會介入，或者不安排也會介入的人。而是取決於安排后錯誤的觀念會轉變並介入，或者不安排就不會如此的情況。因此，從那種錯誤的觀念中會轉變。對於第二種情況，由於沒有看到言辭和疑惑產生后介入的追隨或轉變，因此也被他自己駁斥了。 認為論典的優美是由於其他人已經完成了讚頌等，這並沒有妨礙，因為這就像一個人已經用耳環裝飾了自己，但仍然佩戴項鍊一樣。而且，讚頌等和必要關聯的言辭的優美是各自不同的。認為效仿前代的方式沒有必要，這是不成立的，因為如果效仿圓滿正等覺的方式，就能成就最殊勝的意義。無論如何，對於後者來說，量、法勝和八...

【English Translation】 This is as stated by the great teacher Śāntarakṣita ( শান্তরক্ষিত) , the glory of the snowy land, the protector of Jambudvīpa, in his commentary on the Two Truths of Madhyamaka and other works. Furthermore, scholars like Siṃhabhadra (सिम्हभद्र) and Dharmottara (धर्मोत्तर) , believing that speech mainly has four necessities, developed doubts and considered it necessary to engage in composing treatises. As it is famously said: 'Because of pursuing worldly benefits, even doubt motivates action.' Like the followers of the Brahmin Sukhadatta, the great translators, in cases of necessary connection, first composed treatises for the sake of beautifying the texts, because if one suddenly intervenes without connection, it would appear unseemly. As stated in the Difficult Points of the Compendium: 'The path taken by the wise does not become ungreat.' Therefore, upholding the customs of previous scholars is also the responsibility of later authors. Relying on the speech of necessary connection, one realizes that treatises have four necessary connections.' This is the view of Jamyang Sarma. Moreover, those with dull faculties understand with conviction, while those with sharp faculties understand through doubt about the transformation of meaning, according to Guru Uyukpa. There may be other necessities as well. Refuting arguments is initially unreasonable because false conceptions cannot be reversed by mere words.' If someone thinks this way, then from here, a third type of reasoning may arise, and from words, sharp or dull faculties may give rise to doubt and certainty, thus seeing transformation. If there is no valid cognition, certainty will not arise, then non-Buddhists will not have certainty about the existence of a self, and this also contradicts what is said in this very treatise about 'certainly being wrong'. Generally, arranging necessary connections is not dependent on whether one engages after arranging necessary connections or engages even without arranging them. Rather, it depends on the situation where, after arranging, false conceptions are reversed and one engages, or if one does not arrange, it is not so. Therefore, one turns away from that false conception. As for the second point, since there is no seeing of following or turning back after speech and doubt arise and one engages, it is refuted by that very point. The claim that the beauty of the treatise is due to others having already done praises and so on does not harm, because it is like adorning oneself with earrings but still wearing a necklace. Moreover, the beauty of praises and so on and the speech of necessary connection are separate. The claim that there is no need to uphold the former customs is not established, because if one upholds the ways of the fully enlightened Buddhas, one will accomplish the supreme meaning. In any case, for the latter, valid cognition, Dharmottara, and eight...

---

ྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བྱ་བའི་རང་བཞིན་ཡང་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་རང་གི་དོན་དུ་གྱུར་པའི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ སྟོན་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བྱ་བ་ནི་ངག་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུན་མོང་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་ཤིན་ཏུ་གྲགས་པས་དགོས་པ་ཉིད་དུ་གཟུང་བར་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་བསྟན་འཆོས་འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་པས་སྒྲའི་དགོས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ངག་ཀུན་ལ་ཡོད་པས་དང་རྟོག་ལྡན་གྱིས་ཡོད་མེད་དཔྱད་བྱ་མིན་པས་སོ་ཞེས་རོང་སྟོན་གསུང་ངོ་། 1-14 གསུངས་པའང་སྔ་མ་མ་ངེས་ཤིང་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ལ། བསྟན་འཆོས་ཀྱི་དགོས་པ་བརྗོད་བྱ་རྟོགས་པ་ཡིན་པར་ནི་ཀུན་འཆད་པས་དེ་འདི་ལ་ཡང་མཚུངས་སོ།། །། གཉིས་པ་ལ་གཉིས། དགོས་འབྲེལ་ཅན་ གྱི་བསྟན་འཆོས། དེ་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་འབྲེལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། ལྡང་ཚད་ནི་ཡི་གེ་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་མིང་ངོ་། །མིང་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་ཚིག་གོ །ཚིག་དུ་མ་འདུས་པ་ ལས་སྐྱེས་བུའི་འཇུག་ལྡོག་གི་དོན་སྟོན་པ་བྱ་བའི་ཚིག་དང་བཅས་པའི་ངག་གོ །དེ་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་འཇུག་ལྡོག་གི་དོན་དུ་མ་སྟོན་པ་ལེའུ་དང་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་དང་སྐབས་ལ་ སོགས་པའོ། །དེ་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་བསྟན་འཆོས་སོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་སྤྱན་རས་གཟིགས་བརྟུལ་བཞུགས་སོ། །ངོ་བོ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་མིང་གིས་བསྡུས་པ་རྟོག་པ་ ལ་སྒྲར་སྣང་བ་ལ་འདོད་ཅིང་། མདོ་སྡེ་པས་སྒྲ་རང་གི་མཚན་ཉིད་གཞུང་ལུགས་ཀྱི་ཚད་དང་མཉམ་པ་ལ་འདོད་དོ། །སེམས་ཙམ་པས་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀཱ་རུ། མིང་དང་ཚིག་དང་ཡི་གེའི་ཚོགས་ སུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་རྣམས་བསྟན་འཆོས་སོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་སྒྲའི་ཁྱད་པར་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པའི་ཚོགས་སོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། 1-15 དེ་ཡང་བཤད་སྦྱར་དུ་རྐྱང་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་སྒྲར་སྣང་བ། འདོད་པའི་དོན་གྱི་རྣམ་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ། ཉན་པའི་རྣམ་པར་རིག་པའི་ཚོགས་སོ་ཞེས་པ་ལྟར་སྣང་བ་དང་བྱེད་ ལས་དང་རྒྱུ་དང་རང་བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་བཞི་དང་ལྡན་པའོ། །འོ་ན་གཞུང་འདིའི་སྒྲའི་རྣམ་རིག་སློབ་དཔོན་འཕགས་པས་ཅི་ལྟར་མཛད་ཅེ་ན། དེ་ཉིད་དུ་དེའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་ ཅེས་བྱ་སྟེ། ལྷ་ལ་སོགས་པའི་དབང་གིས་རྨི་ལམ་ན་བསྟན་འཆོས་དང་སྔགས་ལ་སོགས་པ་རྙེད་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་སྐྱོན་མེད་དོ། །དབྱེ་བ་ནི་དབྱེ་སྒོ་མང་མོད་ཀྱང་རྣམ་པར་ ངེས་པ་བསྡུ་བར་གསུངས་པ་ལྟར། དོན་མེད་དོན་ལོག་དོན་མཆོག་ལྡན། །ཐོས་རྩོད་སྒྲུབ་པ་ལྷུར་ལེན་དང་། སྙིང་མེད་ངན་གཡོ་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་། །བསྟན་འཆོས་སུམ་ཚན་གསུམ་དུ་འདོད། །ཅེས་པ་ནི་ཚིག་གསུམ་ ཀ་ལ་རིག་བྱེད་ལྟ་བུ་དང་མུ་སྟེགས་པའི་རྟོག་གེ་དང་ཐུབ་པའི་བཀའ་དགོངས་འགྲ

【現代漢語翻譯】 榮敦（Rongton）說，在《大疏》（Great Commentary）中，行為的自性並非必要，因為對於自己的目的而言，表達顯現之相的特性是所有言語共有的，並且非常著名，因此不應被認為是必要的。因為其中沒有關於教義的錯誤。因此，語音的必要性存在於所有言語中，並且有無並非有識之士所應考察的。 上述說法，前者不確定，後者不成立。普遍認為教義的必要性在於理解所表達的內容，因此這也同樣適用於此。 第二部分分為兩點：具有必要關聯的教義，以及其中存在的必要關聯。第一部分分為四點：充足性是指多個字母組合成詞；多個詞組合成句子；多個句子組合成表達個體行為的言語，包括行為動詞；多個言語組合成表達多種行為的章節、部分和段落等；多個章節組合成教義，如尊者觀世音菩薩所說。 本體方面，分別說部認為，非相應的行，由名稱概括，顯現為聲音的分別；經部認為，聲音本身的特性與經文的量相等同；唯識宗在《中邊分別論註疏》中說，顯現為名稱、句子和字母集合的識，即是教義。或者說，顯現為超越世間的智慧之聲音差別的識之集合。 如《釋論》所說，顯現為單句和偈頌的聲音，隨順所欲之義的形態，是聽聞的識之集合，具有顯現、作用、因和自性四種差別。那麼，這部論典的聲音之識是如何由聖者導師所造的呢？如其中所說，由於它的力量而產生，因此被稱為如此，就像通過神等的力量在夢中獲得教義和咒語等一樣，沒有過失。分類方面，雖然分類方式很多，但如所說，要概括確定：無意義、意義顛倒、具殊勝義；致力於聽聞、辯論、修行；捨棄無意義、惡劣欺騙、痛苦。教義被認為是三類三組，即類似於吠陀的詞句，外道（泰爾提卡）的推理，以及圖帕（能仁，釋迦牟尼佛）的意圖。

【English Translation】 Rongton said that in the 'Great Commentary,' the nature of action is not necessary, because for one's own purpose, the characteristic of expressing what is to be shown is common to all speech, and it is very famous, so it should not be considered necessary. Because there is no error in the doctrine. Therefore, such a necessity of sound exists in all speech, and whether it exists or not is not to be examined by the wise. The above statement, the former is uncertain, and the latter is not established. It is universally said that the necessity of doctrine is to understand what is expressed, so this also applies to this. The second part is divided into two points: doctrines with necessary connections, and the necessary connections that exist in them. The first part is divided into four points: Sufficiency means that multiple letters combine to form a word; multiple words combine to form a sentence; multiple sentences combine to form speech that expresses the actions of individuals, including action verbs; multiple speeches combine to form chapters, sections, and paragraphs that express multiple actions; multiple chapters combine to form doctrines, as stated by the Venerable Avalokiteśvara. In terms of essence, the Vaibhāṣika school believes that non-corresponding formations, summarized by names, appear as discriminations of sound; the Sautrāntika school believes that the characteristics of sound itself are equal to the measure of the scriptures; the Yogācāra school says in the 'Commentary on Discrimination between the Middle and the Extremes' that the consciousnesses that appear as collections of names, sentences, and letters are doctrines. Or, they are collections of consciousnesses that appear as differences in sound that lead to the attainment of wisdom that transcends the world. As the commentary says, appearing as single sentences and verses, following the form of the desired meaning, is the collection of consciousnesses of hearing, possessing four distinctions of appearance, function, cause, and nature. So, how did the noble teacher create the consciousness of sound in this treatise? As it says there, it is called that because it arises from its power, just as one obtains doctrines and mantras in a dream through the power of gods, etc., without fault. In terms of classification, although there are many ways to classify, as it is said, one must summarize and determine: meaningless, meaning reversed, possessing excellent meaning; diligently engaging in hearing, debate, and practice; abandoning meaningless, evil deception, and suffering. Doctrines are considered to be three categories of three groups, namely, sentences similar to the Vedas, the reasoning of heretics (Tirthikas), and the intention of Thubpa (the capable one, Shakyamuni Buddha).

---

ེལ་དང་བཅས་པ་གསུམ་དང་རིམ་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །ངེས་ཚིག་ནི་སློབ་མ་རྣམས་འཆོས་པའི་ཕྱིར་རམ་བསྟན་འཆོས་ ཤེས་ཏེ་དོན་གོམས་པར་བྱས་པས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་ཞིང་ངན་འགྲོ་དང་སྲིད་པ་ལས་སྐྱོབ་པ་སྟེ། རྣམ་བཤད་རིགས་པར། །ཉོན་མོངས་དགྲ་རྣམས་མ་ལུས་འཆོས་པ་དང་། །ངན་འགྲོ་སྲིད་ལས་སྐྱོབ་པ་གང་ཡིན་པ། ། 1-16 འཆོས་སྐྱོབ་ཡོན་ཏན་ཕྱིར་ན་བསྟན་འཆོས་ཏེ། །གཉིས་པོ་འདི་དག་གཞན་གྱི་ལུགས་ལ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། གཅིག་དང་ཐ་དད་བརྟག་པ་དང་། གྲངས་ ལ་དཔྱད་པ་དང་། གཞུང་དུ་ཇི་ལྟར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་ངག་ཙམ་དང་། དགོས་འབྲེལ་ངག་དང་། བསྟན་འཆོས་ལུས་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་འབྲེལ་བཞིའོ། །དང་པོ་ནི་ངག་དེས་བསྟན་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་ ངག་དེ་ལས་རྟོགས་པ་དང་། དེ་ལས་དགོས་པ་གཞན་གྲུབ་པ་དང་། དེ་དགོས་པ་ལས་བྱུང་ཞིང་དགོས་པ་ངག་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་བཞིའོ། །གཉིས་པ་ནི་དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་གིས་བསྟན་པར་བྱ་བ་ བསྟན་འཆོས་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་པ་སོགས་བརྗོད་བྱ་དང་ངག་འདི་ལས་དེ་རྣམས་རྟོགས་པ་དགོས་པ་དང་དེ་ལས་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པ་སོགས་དགོས་པའི་དགོས་པ་དང་། རྟོགས་པ་ངག་ལས་བྱུང་བ་ དང་། རྟོགས་པ་ལས་ཉིང་དགོས་བྱུང་བ་འབྲེལ་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔས་བསྟན་པར་བྱ་བའི་ཕུང་པོ་སོགས་བརྗོད་བྱ་དང་། འདི་ལས་དེ་རྣམས་རྟོགས་པ་དགོས་པའོ། །དེ་ལས་དེ་རྣམས་ གོམས་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་སྐྱེ་ཞིང་འབེལ་གཏམ་གྱིས་དགའ་བ་དང་། མཐར་ཐུག་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ནི་དགོས་པའི་དགོས་པའོ། །དེ་དགོས་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་དགོས་པ་བསྟན་འཆོས་ལས་བྱུང་བ་ནི་འབྲེལ་པའོ། ། 1-17 གཉིས་པ་ནི་བརྗོད་བྱར་གཞན་གསུམ་འདུ་བས་དེ་དང་གཅིག་གོ །འོན་ཀྱང་བརྗོད་བྱ་གཅིག་དང་གསུམ་རྫས་གཅིག་མ་ཡིན་གྱི་རང་རང་དང་རྫས་གཅིག་པའི་བརྗོད་བྱ་རེ་རེ་ཡོད་དེ་ཤེར་ཕྱིན་དང་ མངོན་པ་ཆོས་སུ་གཅིག་པ་བཞིན་ནོ། །གང་དང་གང་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པ་དེ་དང་དེ་ཐ་དད་དོ། །གསུམ་པ་ལ་དངོས་དང་རྩོད་སྤང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི་འགྲེལ་ཆེན་མང་པོར་རྗོད་བྱེད་དང་ འདི་བཞི་སྟེ། ལྔར་ཡང་གསུངས་པས་གྲངས་ངེས་དངོས་པོ་ལ་གྲུབ་པ་མེད་ཅིང་། ལ་ལར་ལོག་རྟོག་བཞི་བཟློག་པའི་ཆེད་དུ་བཞིར་བཞག་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཆོས་མཆོག་གིས་བྱ་རོག་གི་སོ་བརྟག་པའི་བསྟན་ འཆོས་ལྟར་འབྲས་བུ་མེད་པར་དོགས་པ་དང་། ནད་ཐམས་ཅད་སེལ་བའི་མཐའ་ཡས་ཀྱི་གཙུག་གི་རིན་པོ་ཆེ་ལེན་པ་ལ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་གྱི་མན་ངག་ལྟར་དགོས་པ་ཡོད་ཀྱང་བསྒྲུབ་པར་མི་ ནུས་པར་དོགས་པ་དང་། མ་བག་མར་ལེན་པའི་མན་ངག་ལྟར་དགོས་པ་འདོད་བྱ་མ་ཡིན་པར་དོགས་པ་དང་། བསྟན་བཅོས་ཉན་པ་བས་སླ་བའི་དགོས་པ་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་གཞན་ཡོད་དོ་ཞེས་དོགས

【現代漢語翻譯】 將『ེལ་』（藏文，種子字，E，空性）和『བཅས་པ་གསུམ་』（藏文，包括三者）按照順序組合起來。『ངེས་ཚིག་』（藏文，定義）是，爲了調伏『སློབ་མ་རྣམས་』（藏文，弟子們），或者因為通曉『བསྟན་འཆོས་』（藏文，論典），通過對意義的熟習，從而捨棄煩惱，從惡趣和有（輪迴）中救護。在《釋論理門》中說：『調伏所有煩惱怨敵，從惡趣和有中救護，因為具有調伏和救護的功德，所以稱為論典，這二者在其他宗派中是沒有的。』就像這樣。第二部分有四點：各自的體性，一與異的辨析，數量的考察，以及在論典中如何闡述。第一點包括：僅僅是語言，與目的相關的語言，以及論典本身所具有的四種目的相關性。第一種是，語言所要表達的內容，從該語言中理解的內容，從該內容中成就的其他目的，以及該目的產生於該目的，而目的又產生於語言，這四點。第二種是，與目的相關的語言所要表達的內容，即論典所具有的目的等表達對象，以及從該語言中理解這些內容的目的，以及從該目的中產生進入論典等目的的目的，理解產生於語言，以及從理解中產生根本目的，這就是關聯。第三種是，《攝類學》用五種方式所要表達的蘊等表達對象，以及從這些方式中理解這些內容的目的。從對這些內容的熟習中，生起禪定和智慧，通過善言妙語而感到歡喜，最終獲得菩提，這就是目的的目的。該目的產生於目的，而目的產生於論典，這就是關聯。 第二點是，由於表達對像中包含了其他三者，因此與它們是一體的。然而，一個表達對像和三個表達對象並非本體相同，而是各自與自身本體相同，就像般若和俱舍在法性上是一樣。任何作為因果關係的事物，都是相互不同的。第三點分為真實和辯論兩部分。第一點是，在許多大疏中，表達方式有四種，也有說是五種，因此在數量上，真實事物並沒有確定。在某些情況下，爲了遣除四種邪分別，而設定為四種，例如法稱論師的《考察烏鴉牙齒的論典》，懷疑沒有結果；以及像獲得能消除一切疾病的無邊頂髻寶珠，但像《寶珠裝飾的訣竅》一樣，雖然有必要，但懷疑無法實現；以及像獲得未成熟的青稞的訣竅一樣，懷疑目的並非所期望的；以及懷疑有比聽聞論典更容易實現目的的其他方法。

【English Translation】 Combine 'ེལ་' (Tibetan, seed syllable, E, emptiness) with 'བཅས་པ་གསུམ་' (Tibetan, including three) in order. 'ངེས་ཚིག་' (Tibetan, definition) is, for the sake of taming 'སློབ་མ་རྣམས་' (Tibetan, disciples), or because of knowing 'བསྟན་འཆོས་' (Tibetan, treatises), by familiarizing with the meaning, thereby abandoning afflictions and protecting from evil destinies and existence (samsara). In the 'Commentary on Reasoning': 'That which tames all the enemies of afflictions, and protects from evil destinies and existence, because of having the qualities of taming and protecting, it is called a treatise, these two are not present in other schools.' It is like this. The second part has four points: the nature of each, the examination of one and different, the investigation of number, and how it is explained in the treatise. The first point includes: merely language, language related to purpose, and the four purpose-related aspects that the treatise itself possesses. The first is, what is to be expressed by the language, what is understood from that language, other purposes accomplished from that, and that purpose arises from that purpose, and the purpose arises from the language, these four points. The second is, what is to be expressed by the language related to purpose, the objects of expression such as the purpose that the treatise possesses, and the purpose of understanding these from this language, and the purpose of the purpose such as entering the treatise from that purpose, understanding arises from language, and the fundamental purpose arises from understanding, this is the connection. The third is, the aggregates etc. to be expressed by the 'Compendium of Topics' in five ways, and the purpose of understanding these from these ways. From familiarizing with these, samadhi and wisdom arise, and joy arises from eloquent speech, and ultimately attaining enlightenment is the purpose of the purpose. That purpose arises from the purpose, and the purpose arises from the treatise, this is the connection. The second point is, since the object of expression includes the other three, it is one with them. However, one object of expression and three objects of expression are not the same entity, but each is the same entity with itself, just as Prajnaparamita and Abhidharma are one in Dharma nature. Whatever is the cause and effect, that and that are different. The third point is divided into reality and debate. The first point is, in many great commentaries, there are four ways of expression, and some say five, so in terms of number, there is no certainty about reality. In some cases, it is set as four in order to dispel four wrong conceptions, such as Dharmakirti's 'Treatise on Examining the Teeth of a Crow', suspecting that there is no result; and like obtaining the infinite jewel on the crown that eliminates all diseases, but like the 'Secrets of Jewel Decoration', although it is necessary, it is suspected that it cannot be achieved; and like the secret of obtaining unmatured barley, suspecting that the purpose is not desirable; and suspecting that there are other easier ways to achieve the purpose than listening to the treatise.

---

་ ན་བསྟན་འཆོས་ལ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེ་ཡང་དགོས་པའི་དོན་དུ་བསྟན་འཆོས་ཞེས་བསྟན་འཆོས་དང་དགོས་པ་ཐབས་དང་ཐབས་ལས་བྱུང་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་འབྲེལ་པས་བཞི་པ་སེལ་བར་བཤད་དོ། ། 1-18 དེའི་དོན་ལ་ལོ་ཙ་བ་ཆེན་པོ་དགོས་པ་བསྟན་པས་སྒྲུབ་མི་ནུས་སེལ་ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་གཙང་ནག་པ་དེ་བརྗོད་བྱ་བསྟན་པས་སེལ་ཏེ། ཐབས་འདིས་བརྗོད་བྱ་འདི་རྟོགས་པ་ལ་གགས་མེད་ ཅིང་མཐུན་རྐྱེན་ཚང་བ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདུལ་བ་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་དུ་ནི། བསྟན་འཆོས་བརྗོད་བྱ་མེད་པ་དང་། འབྲས་བུ་མེད་པ་དང་དགོས་པའི་དགོས་པ་འདོད་པའི་དོན་མིན་པ་བྱ་ རོག་སོ་རྟོག་པ་དང་འདྲ་བ་དང་དགོས་པའི་ཐབས་མེད་པར་དོགས་པ་བཞིའི་གཉེན་པོར་བསྟན་པར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་གལ་ཏེ་ལོག་རྟོག་ཚིག་གིས་སེལ་ན་རྟགས་དང་དཔེ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གིས་ཚད་མའི་ངེས་པ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ངག་གིས་ངེས་པ་སྐྱེད་མི་ནུས་སོ་ཞེ་ན། དང་པོར་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ངེས་པ་སྐྱེ་ཞིང་བརྟགས་པ་ན་ཚད་མའི་ ངེས་པ་སྐྱེ་བ་ཡང་སྲིད་པས་སོ། །ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་པ་ལ་ངག་མི་དགོས་ཏེ་དོན་དེ་ལ་བློ་ཁ་ཕྱོགས་ཤིང་ཡོད་མེད་དུ་མ་ངེས་པ་ན་ཐེ་ཚོམ་ཙམ་ངང་གིས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ་ ཞེ་ན། ངག་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་བའི་ཐེ་ཚོམ་ངག་མེད་པར་མི་འབྱུང་བས་དེ་ལ་ངག་དགོས་སོ། །ཡང་སེལ་བྱེད་ཀྱི་ངག་དེ་རྩོམ་པ་པོས་བཀོད་པ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ཏེ། འཆད་པ་པོས་བཤད་པས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 1-19 ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔ་ཡང་དེ་ལྟར་འགྱུར་ལ། དེ་འཆད་པ་པོས་འཆད་པ་ལ་རྩོམ་པ་པོས་བརྩམ་དགོས་ན་འདི་ཡང་དེ་ལྟར་རོ། །ཡང་གེགས་དེ་རྣམས་དགག་གཞི་ཤེས་བྱ་ཙམ་མམ་འོན་ཏེ་ བསྟན་བཅོས་ལ་འགོག དང་པོ་ལྟར་ན་དགག་མི་ནུས་ཏེ་ཤེས་བྱ་ལ་དགོས་མེད་ཀྱི་བྱ་བ་མང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་གཞན་གསུམ་མི་དགོས་ཏེ། ཉིང་དགོས་བསྟན་པས་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེ་ན། བསྟན་འཆོས་ལ་འགོག་གོ །དེ་ལ་འགོག་ཀྱང་ཉིང་དགོས་གཅིག་པུས་མི་ཆོག་སྟེ། དེ་ལ་རྒྱུ་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་དོགས་པ་ཡང་སྤང་དགོས་པས་སོ། ། བཞི་པ་ནི་འགྲེལ་པའི་གཞུང་ བཤད་པ་ཉིད་ན་ཤེས་སོ། །དེ་ནི་དྲི་བ་ཅིའི་དོན་དུ་བསྟན་འཆོས་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་འདི་བརྩམས་ཤིང་གཞུང་ཡི་གེར་བཀོད་ཅེ་ན། ལན་ལ་དགོས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་བརྗོད་བྱ་ནི་ཡོངས་སུ་ ཤེས་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ནས་བརྩམས་ཤིང་བཟུང་སྟེ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་དབྱེ་བ་དང་གྲངས་ངེས་སོགས་བསམ་པར་ནུས་ཤིང་། བསམས་པ་ལ་ཕན་ཡོན་ཡོད་པས་ ན་བསམ་པའི་གནས་སོ། །དགོས་པ་ནི་དེ་རྣམས་ལ་ཤེས་རབ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་དང་ལྡན་པས་མཁས་པའོ། །ཉིང་དགོས་ནི་མཁས་པ་དེས་ཕན་ཡོན་གཉིས་ཐོབ་སྟེ། ཡ

【現代漢語翻譯】 據說，不符合教義的著作不會被接受。這是因為，爲了達到目的，教義（藏文：བསྟན་འཆོས་，含義：教義）與目的之間存在著手段和手段產生之特徵的關係，從而排除了第四種情況。 1-18 爲了說明其意義，需要偉大的譯師來消除無法理解之處。而尊貴的藏納巴大師則通過闡述主題來消除疑慮，因為通過這種方法，可以毫無障礙地理解主題，並且具備所有有利的條件。在《廣釋律經》中，據說教義是爲了對治四種情況：沒有主題，沒有結果，目的不是爲了追求目的的意義，就像烏鴉的思考一樣，以及懷疑沒有達到目的的手段。第二種情況是，如果用錯誤的觀念來消除，那麼論證和例子就會變得毫無意義。如果這樣說，那是因為它們能夠產生對量（梵文：pramana， प्रमाण， pramāṇa， 有效認知）的確定性。如果又說，語言無法產生確定性，那麼首先會產生從聲音中產生的確定性，並且在經過檢驗后，也可能會產生對量的確定性。如果說，產生懷疑不需要語言，因為當心專注于某個事物，並且不確定其存在與否時，懷疑自然而然地產生，那麼依賴於語言而產生的懷疑，沒有語言是不會產生的，因此需要語言。如果又說，消除者的語言被作者安排是毫無意義的，因為它可以通過講解者的講解來實現，那麼 1-19 《攝類學》的五種情況也會如此。如果講解者需要通過作者的寫作來進行講解，那麼這裡也是如此。如果又說，這些障礙僅僅是所知，還是對教義的阻礙？如果是前者，那麼就無法消除，因為所知中有很多無意義的行為。如果是後者，那麼就不需要其他三種情況，因為僅僅通過說明核心目的就可以引導。如果這樣說，那麼是對教義的阻礙。即使是對教義的阻礙，僅僅依靠核心目的也是不夠的，因為還需要消除對無因等的懷疑。第四種情況是，在講解註釋的經文時就會明白。那麼，為什麼要創作並以文字記錄這部《攝類學》呢？回答是，通過目的的特殊性，主題是可以完全理解的事物，從蘊、界、處開始，抓住並完全理解事物的分類和數量等，能夠思考，並且思考是有益處的，因此是思考的對象。目的是，那些具備卓越智慧的人是智者。核心目的是，智者可以獲得兩種利益：

【English Translation】 It is said that teachings that do not conform to the doctrine will not be accepted. This is because, in order to achieve the purpose, there is a relationship of characteristics between the doctrine (Tibetan: བསྟན་འཆོས་, meaning: doctrine) and the purpose, which is the means and the nature of what arises from the means, thereby excluding the fourth case. 1-18 To explain its meaning, it is necessary for great translators to eliminate what cannot be understood. And the venerable Tsang Nakpa master eliminates doubts by explaining the subject matter, because through this method, the subject matter can be understood without obstacles, and all favorable conditions are present. In the Extensive Commentary on the Vinaya, it is said that the doctrine is taught to counteract four situations: having no subject matter, having no result, the purpose not being for pursuing the meaning of the purpose, like the thinking of a crow, and doubting that there are no means to achieve the purpose. The second case is that if one eliminates with wrong ideas, then the arguments and examples become meaningless. If one says this, it is because they can generate certainty about valid cognition (Sanskrit: pramana, प्रमाण, pramāṇa, valid cognition). If one also says that language cannot generate certainty, then first, certainty arises from sound, and after examination, certainty about valid cognition may also arise. If one says that doubt does not require language, because when the mind is focused on something and is uncertain about its existence or non-existence, doubt arises naturally, then doubt that arises relying on language will not arise without language, so language is needed. If one also says that the language of the eliminator being arranged by the author becomes meaningless, because it can be achieved through the explanation of the explainer, then 1-19 The five cases of the Compendium of Topics will also be the same. If the explainer needs to explain through the author's writing, then this is also the same. If one also says that these obstacles are merely objects of knowledge, or obstacles to the doctrine? If it is the former, then it cannot be eliminated, because there are many meaningless actions in the objects of knowledge. If it is the latter, then the other three cases are not needed, because one can guide merely by explaining the core purpose. If one says this, then it is an obstacle to the doctrine. Even if it is an obstacle to the doctrine, relying solely on the core purpose is not enough, because one also needs to eliminate doubts about causelessness, etc. The fourth case is that it will be understood when explaining the commentary's text. So, why was this Compendium of Topics composed and recorded in writing? The answer is that through the specificity of the purpose, the subject matter is something that can be fully understood, starting from the aggregates, elements, and sense bases, grasping and fully understanding the classification and number of things, being able to think, and thinking is beneficial, so it is the object of thought. The purpose is that those who possess excellent wisdom are wise. The core purpose is that the wise can obtain two benefits:

---

ིད་ལ་བྱེད་པ་རྟོགས་པའི་ཆོས་དང་འབྲེལ་བ་དང་། 1-20 འབེལ་བའི་གཏམ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ལུང་གི་ཆོས་དང་འབྲེལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ཞི་གནས་ཐོབ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི། གནས་འདི་རྣམས་ལ་མཁས་པ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ ཇི་ལྟར་འདོད་པར་དམིགས་པ་ལ་བདེ་བར་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདིས་ནི་མཁས་པ་ལས་ཏིང་ངེ་འཛིན་འབྱུང་བར་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་འཕེལ་བའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི། རྣམ་ པ་མང་པོར་ཤེས་བྱ་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པས་ཤེས་རབ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་གནས་འདི་རྣམས་ལ་མཁས་པས་དྲི་བ་ཐམས་ཅད་ལུང་སྟོན་པའི་མཐུ་དང་ལྡན་པ་ལས་ མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་པར་ལྟའོ། །འབྲེལ་པ་ནི་མཁས་པའི་དོན་དུ་བསྟན་འཆོས་ཞེས་དང་། མཁས་པ་དེས་ཉིང་དགོས་ཐོབ་ཅེས་པས་བསྟན་ཏོ།། །། ༄། །བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་གཞག། ལུས་རྣམ་གཞག་ལ་བཞི་ལས་དེ་བཀོད་པའི་དགོས་པ་ནི། འཆད་ པ་པོས་བསྟན་འཆོས་མ་འཛིངས་པར་བཤད་སླ་བ་དང་། རྟོགས་བྱའི་དོན་བསྡུས་པ། རྟོགས་པས་དཀྱུས་ས་བསྟན་པའི་རྟ་ཐོགས་པ་མེད་པར་རྒྱུག་པ་ལྟར་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་དོན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པའོ། །ཡང་ བམ་པོ་ལྔ་བཅུ་པར་སྡོམ་གྱི་དགོས་པ་ནི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ལ་སྒྲོ་འདོགས་སྐུར་འདེབས་སྤོང་བ་དང་། ཉན་པ་པོས་རྗོད་བྱེད་ཉུང་ངུས་དོན་གྱི་སྤྱི་རྟོགས་པ་གཉིས་གསུངས་སོ། །གང་མདོ་སྡེའི་དགོས་པ་བཅུ་དང་མདོར་བསྡུས་པའི་བསྟན་འཆོས་ཀྱི་དགོས་པ་བཞི་རྣམས་འདིའི་དགོས་པར་བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱིས་འཆད་པ་དེ་ནི་འབྲེལ་མེད་གསུངས་པར་ཟད་དོ། ། 1-21 དེའི་ངག་དགོད་པ་ནི་སྡོམ་ནི་ཞེས་པ་ཨུད་དཱ་ན་ལ་ཨུད་དྷྲི་ཏྱ་དཱ་ན་ཞེས་པ་ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་བཤད་ན་དོན་གྱི་ཕུང་པོ་རྒྱས་ལས་ཕྱུང་ནས་སློབ་མ་ལ་ སྟེར་བས་ན་སྡོམ་སྟེ་གཞུང་འདི་དོན་དུ་ཞིག་གིས་བསྡུས་པ་བཀོད་པའོ། །དུ་ཞེས་པའི་དྲི་བས་དེ་དང་འབྲེལ་བའི་ལན་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་དང་། ཅི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་དྲི་བས་ཀྱང་དེ་དང་འབྲེལ་ བའི་ལན་གྲངས་ངེས་དང་། ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་དང་། ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་དངོས་པོ་སྟེ་ནང་ཚན་གྱི་དབྱེ་བ་ དང་དེའི་ངོ་བོ་རྒྱས་པར་སྟོན་པ་དང་ཕུང་པོ་སོགས་སོ་སོའི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་སྟོན་པའི་དགོས་པ་དང་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་དོན་སྒྲའི་ངེས་ཚིག་དང་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་དཔེ་དང་གསུམ་པོ་ རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་དང་བསྡུས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཞིའོ། །དེ་ཉིད་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྲོགས་དང་གྲོགས་ཅན་དུ་འགྱུར་ཚུལ་དང་། དེ་རྣམས་ས་བོན་ དབང་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་ཚུལ་དང་། དེ་རྣམས་ཉིད་ཚུལ་གཞན་གྱིས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་

【現代漢語翻譯】 與理解行為相關的法，與確定相關談話的聖教法相關。第一部分分為兩部分：獲得寂止（梵文：Śamatha）和隨順寂止，即精通這些狀態的人，毫無疑問地，爲了能夠隨心所欲地安住于所緣境，舒適地保持心的平靜。這表明，精進者可以從中生起等持（梵文：Samādhi）。第二部分是隨順觀（梵文：Vipaśyanā）的增長，通過對眾多事物的徹底檢查，智慧變得卓越。 第二，精通這些狀態的人，憑藉能夠回答所有問題的力量，似乎獲得了無畏。關係在於，通過『為智者展示教義』和『智者獲得所需』來表明。 總義：身體的分類。 身體分類分為四個部分，其必要性在於：講解者可以輕鬆地解釋教義而不混淆；理解的內容被總結；通過理解，就像沒有障礙的馬奔跑在指示的道路上一樣，可以輕鬆地理解詳細的解釋。此外，在五十卷本中，總結的必要性在於避免對分支的詳細解釋進行新增、誹謗和拒絕，並且聽眾可以通過少量的表達來理解意義的概要。上師們解釋說，經部的十個必要性和簡要教義的四個必要性，都與此相關，這完全是無關的說法。 解釋其術語是，『總結』（梵文：uddāna）這個詞，如果通過增加字母來解釋為『uddhritya dāna』，意思是將意義的集合從詳細的解釋中提取出來並給予學生，因此是總結，即本論中總結的內容。通過『什麼』（梵文：kaḥ）這個問題，回答與其相關的本質的區別；通過『為什麼』（梵文：kasmāt）這個問題，回答與其相關的數字的確定；以及將這三種法作為近取因（梵文：upādāna）的原因；以及蘊（梵文：skandha）等的定義，即自性；以及它們的分類，即事物，也就是內部的區別，以及詳細地展示它們的本質；以及蘊等各自的順序，展示其必要性；以及蘊等的意義，即詞語的詞源；以及蘊的比喻；以及這三者的形態的區別；以及總結等四種形態。這與這三種法本身總結的方式相同，以及它們如何成為相應、同伴和有同伴的方式；以及它們如何具備種子、力量和顯現的方式；以及它們如何通過其他方式來確定。

【English Translation】 The Dharma related to understanding actions, and related to the scriptural Dharma of establishing relevant speech. The first part is divided into two: obtaining Śamatha (calm abiding) and conforming to it, which means that those skilled in these states, without doubt, are able to comfortably maintain mental equanimity on the object of focus as they wish. This shows that Samādhi (concentration) arises from the learned. The second part is conforming to the increase of Vipaśyanā (insight), through the thorough examination of many things, wisdom becomes distinguished. Secondly, those skilled in these states, through the power of being able to answer all questions, seem to attain fearlessness. The connection is shown by 'showing the doctrine for the wise' and 'the wise attain what is needed'. Summary: Arrangement of the Body. The arrangement of the body is divided into four parts, the necessity of which is that: the explainer can easily explain the doctrine without confusion; the content to be understood is summarized; through understanding, just as a horse without obstacles runs on the indicated path, the meaning of the detailed explanation is easily understood. Furthermore, in the fifty-fascicle volume, the necessity of the summary is to avoid adding, slandering, and rejecting the detailed explanations of the branches, and the listener can understand the general meaning with a small amount of expression. The teachers explain that the ten necessities of the Sutras and the four necessities of the summarized doctrine are all related to this, which is completely irrelevant. Explaining its terminology is that the word 'summary' (uddāna), if explained by adding letters as 'uddhritya dāna', means extracting the collection of meanings from the detailed explanation and giving it to the student, therefore it is a summary, that is, the content summarized in this treatise. Through the question 'what' (kaḥ), answering the distinction of essence related to it; through the question 'why' (kasmāt), answering the determination of numbers related to it; and the reason for placing these three dharmas as the upādāna (material cause); and the definition of skandhas (aggregates) etc., that is, svabhāva (nature); and their classification, that is, things, which is the internal distinction, and elaborately showing their essence; and the order of the skandhas etc. respectively, showing its necessity; and the meaning of the skandhas etc., that is, the etymology of words; and the metaphor of the skandhas; and the distinction of the forms of these three; and the four forms such as summary. This is the same as the way these three dharmas themselves are summarized, and how they become corresponding, companions, and having companions; and how they possess seeds, power, and manifestation; and how they are determined by other means.

---

རྣམ་པར་ངེས་པའོ། །དེ་ཡང་བཞིར་དབྱེ་སྟེ། བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་དང་ཆོས་དང་ཐོབ་པ་དང་འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་དབྱེ་བས་སོ། ། 1-22 དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་ནི་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་ཞེས་པ་འཕེན་པས་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དང་པོའི་ཚིག་ཕྱིས་པ་སྟེ། ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་སྤྱི་སྟེ་བསྡུས་པའི་སྡོམ་ཡིན་ ནོ། །དེའི་གྲངས་དང་གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་སྤྱིར་གྲངས་དང་གོ་རིམ་དང་ཚིག་དོན་རྣམས་བརྗོད་འདོད་ཙམ་གྱིས་ངེས་པ་སྟེ། དཔལ་ལྡན་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། བརྗོད་འདོད་ངེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་ཞེས་གསུངས་ པ་ལྟར་རོ། །འདིའི་ཚུལ་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བདག་གིས་འཆད་ཉན་གསལ་བར་བཤད་པས་དེར་བལྟ་བར་བྱའོ། །དེས་ན་འདིར་ཡང་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་མང་པོ་གསུངས་པ་རྣམས་དགོས་པ་ཆུང་བས་ན་སློབ་དཔོན་ཉིད་ ཀྱིས་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་ཤེས་བྱའི་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་བསྡུས་ནས་དོན་འདི་སྙེད་ཅིག་གོ་རིམ་འདིས་གསུངས་པར་བཞེད་པས་དེ་ལྟར་གསུངས་པའོ། །ཡང་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་ གཉེན་གྱིས་གོ་རིམ་ངེས་པའི་རྒྱུ་འདི་ལྟར་འཆད་དེ། དང་པོར་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་མ་ཕྱེ་བར་འདིས་ཀུན་བསྡུས་པ་དེ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་པ་ དགོས་པ་དང་བཅས་པ་མཛད་ཅིང་། ཆོས་དེ་རྣམས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་ཉེར་ལེན་གྱི་སྒོ་ནས་སེམས་པའོ། །མཚན་ཉིད་བཀོད་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་སྟོན་པས་མཚན་ཉིད་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་རྣམ་གཞག་གོ ། 1-23 རྣམ་པར་གཞག་པ་དེ་ལ་གོ་རིམ་དང་གོ་རིམ་བཤད་པ་ལ་བལྟོས་ཏེ་དོན་དང་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་དཔེ་དང་དབྱེ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་བསྡུ་བ་དང་བསྡུ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་ པ་རྣམས་ཀྱི་མཚུངས་ལྡན་དང་ཇི་ལྟར་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་བཞིན་ལྡན་པའོ་ཞེས་རྣམ་གཞག་སོགས་རྣམས་གོ་རིམ་སོགས་རྣམས་ལས་སྔ་མ་སྔ་མར་བཤད་དོ། །རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ མང་བ་དང་རྒྱུ་སྟོན་པ་གཙོ་ཆེ་བས་ན་ཐ་མར་བཤད་ལ། དེ་ལ་ཡང་བསྟན་བྱ་བདེན་པ་དང་དེ་དང་འབྲེལ་བ་སྟོན་བྱེད་ཆོས་དང་དེའི་རྒྱུ་ཅན་འཐོབ་པ་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་ བ་ཅན་འབེལ་གཏམ་ཡིན་པས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་དོ་ཞེའོ། །འདིའང་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བཀོད་པ་ཉིད་དོ། །ལུས་དེའི་དབྱེ་བ་ནི་རིགས་ཐིགས་འགྲེལ་པར། རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་ལུས་ནི་གཉིས་ཏེ་སྒྲ་དང་དོན་ ཏོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ།། །། ༄། །མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་སྟེ་དང་པོ། ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས། མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའོ། ། ༈ མཚན་ཉིད་ལ། དང་པོ་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ། དང་པོ་ལ་བཅུ་གཉིས། ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་དང་། གྲངས་ངེས་

【現代漢語翻譯】 རྣམ་པར་ངེས་པའོ། ། (rnam par nges pa'o)——這就是決定的含義。 དེ་ཡང་བཞིར་དབྱེ་སྟེ། (de yang bzhir dbye ste)——它又可以分為四種： བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་དང་ཆོས་དང་ཐོབ་པ་དང་འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་དབྱེ་བས་སོ། །(bden pa rnam par nges pa dang chos dang thob pa dang 'bel gtam rnam par nges pa'i dbye bas so)——真諦的決定，法（dharma）的決定，獲得（prapti）的決定，以及相關言論（sambandha）的決定。 1-22 དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་ནི་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་ཞེས་པ་འཕེན་པས་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དང་པོའི་ཚིག་ཕྱིས་པ་སྟེ། (de ltar bcu drug ni kun las btus pa'i zhes pa 'phen pas phung po dang khams dang skye mched kyi dang po'i tshig phyis pa ste)——因此，這十六個詞語，通過新增『總集』一詞，刪去了蘊、界、處等詞語的開頭部分。 ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་སྤྱི་སྟེ་བསྡུས་པའི་སྡོམ་ཡིན་ནོ། །(chos mngon pa kun las btus pa'i spyi ste bsdus pa'i sdom yin no)——這是《阿毗達磨集論》的概要，是總結的綱要。 དེའི་གྲངས་དང་གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་སྤྱིར་གྲངས་དང་གོ་རིམ་དང་ཚིག་དོན་རྣམས་བརྗོད་འདོད་ཙམ་གྱིས་ངེས་པ་སྟེ། (de'i grangs dang go rim nges pa ni spyir grangs dang go rim dang tshig don rnams brjod 'dod tsam gyis nges pa ste)——其中數字和順序的確定，通常是通過表達意願來確定數字、順序和詞義。 དཔལ་ལྡན་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། (dpal ldan chos kyi grags pas)——如尊者法稱（Dharmakirti）所說： བརྗོད་འདོད་ངེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །(brjod 'dod nges pa'i rgyu yin zhing zhes gsungs pa ltar ro)——『表達意願是確定的原因』。 འདིའི་ཚུལ་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བདག་གིས་འཆད་ཉན་གསལ་བར་བཤད་པས་དེར་བལྟ་བར་བྱའོ། །('di'i tshul phyogs tsam zhig bdag gis 'chad nyan gsal bar bshad pas der blta bar bya'o)——關於這方面的內容，我已經在講授和聽聞中詳細闡述過，請參考。 དེས་ན་འདིར་ཡང་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་མང་པོ་གསུངས་པ་རྣམས་དགོས་པ་ཆུང་བས་ན་སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་ཤེས་བྱའི་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་བསྡུས་ནས་དོན་འདི་སྙེད་ཅིག་གོ་རིམ་འདིས་གསུངས་པར་བཞེད་པས་དེ་ལྟར་གསུངས་པའོ། །(des na 'dir yang brjod 'dod kyis mang po gsungs pa rnams dgos pa chung bas na slob dpon nyid kyis gdul bya rnams la shes rab bskyed pa'i ched du shes bya'i gnas kyi gtso bo bsdus nas don 'di snyed cig go rim 'dis gsungs par bzhed pas de ltar gsungs pa'o)——因此，在這裡，由於表達意願而說了許多內容，但必要性較小，所以導師爲了讓所化眾生生起智慧，總結了所知的主要內容，並認為應該按照這個順序講述這些要點，所以就這樣講述了。 ཡང་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གོ་རིམ་ངེས་པའི་རྒྱུ་འདི་ལྟར་འཆད་དེ། (yang slob dpon ye shes bshes gnyen gyis go rim nges pa'i rgyu 'di ltar 'chad de)——此外，導師智友（Jnanmitra）這樣解釋順序確定的原因： དང་པོར་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་མ་ཕྱེ་བར་འདིས་ཀུན་བསྡུས་པ་དེ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་པ་དགོས་པ་དང་བཅས་པ་མཛད་ཅིང་། (dang por zag bcas dang zag med kyi chos rnams ma phye bar 'dis kun bsdus pa de bstan pa'i ched du phung po sogs kyi grangs nges pa dgos pa dang bcas pa mdzad cing)——首先，爲了展示它在沒有區分有漏和無漏法的情況下總攝一切，所以確定了蘊等的數量，並說明了其必要性。 ཆོས་དེ་རྣམས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་ཉེར་ལེན་གྱི་སྒོ་ནས་སེམས་པའོ། །(chos de rnams rnam par phye nas rtogs pa'i ched du nyer len gyi sgo nas sems pa'o)——爲了區分這些法並理解它們，通過近取門進行思考。 མཚན་ཉིད་བཀོད་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་སྟོན་པས་མཚན་ཉིད་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་རྣམ་གཞག་གོ །(mtshan nyid bkod pa'i phung po sogs kyi rnam gzhag ston pas mtshan nyid sngon du 'gro ba'i rnam gzhag go)——通過展示定義所建立的蘊等的分類，這是以定義為先導的分類。 1-23 རྣམ་པར་གཞག་པ་དེ་ལ་གོ་རིམ་དང་གོ་རིམ་བཤད་པ་ལ་བལྟོས་ཏེ་དོན་དང་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་དཔེ་དང་དབྱེ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་བསྡུ་བ་དང་བསྡུ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཚུངས་ལྡན་དང་ཇི་ལྟར་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་བཞིན་ལྡན་པའོ་ཞེས་རྣམ་གཞག་སོགས་རྣམས་གོ་རིམ་སོགས་རྣམས་ལས་སྔ་མ་སྔ་མར་བཤད་དོ། །(rnam par gzhag pa de la go rim dang go rim bshad pa la bltos te don dang don gyi rjes su 'brangs pas dpe dang dbye ba sngon du 'gro bas bsdus pa dang bsdus pa gtan la 'bebs pa rnams kyi mtshungs ldan dang ji ltar mtshungs par ldan pa bzhin ldan pa'o zhes rnam gzhag sogs rnams go rim sogs rnams las snga ma snga mar bshad do)——分類依賴於順序，而順序的解釋依賴於意義，意義之後是例子和區分，然後是總結和總結的確定，以及它們之間的對應關係，因此，分類等都比順序等更早地被解釋。 རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་བ་དང་རྒྱུ་སྟོན་པ་གཙོ་ཆེ་བས་ན་ཐ་མར་བཤད་ལ། (rnam par nges pa ni brjod par bya ba mang ba dang rgyu ston pa gtso che bas na tha mar bshad la)——決定之所以最後解釋，是因為它需要表達的內容很多，而且主要在於展示原因。 དེ་ལ་ཡང་བསྟན་བྱ་བདེན་པ་དང་དེ་དང་འབྲེལ་བ་སྟོན་བྱེད་ཆོས་དང་དེའི་རྒྱུ་ཅན་འཐོབ་པ་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་འབེལ་གཏམ་ཡིན་པས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་དོ་ཞེའོ། །(de la yang bstan bya bden pa dang de dang 'brel ba ston byed chos dang de'i rgyu can 'thob pa dang de sngon du 'gro ba can 'bel gtam yin pas rim pa bzhin bshad do zhe'o)——其中，所要展示的是真諦，與真諦相關聯的是作為指示的法，法的因是獲得，以獲得為先導的是相關言論，所以按照順序解釋。 འདིའང་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བཀོད་པ་ཉིད་དོ། །('di'ang brjod 'dod kyis bkod pa nyid do)——這也是表達意願的安排。 ལུས་དེའི་དབྱེ་བ་ནི་རིགས་ཐིགས་འགྲེལ་པར། (lus de'i dbye ba ni rigs thigs 'grel par)——關於身體的分類，《正理滴論釋》（Nyayabindu-tika）中說： རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་ལུས་ནི་གཉིས་ཏེ་སྒྲ་དང་དོན་ཏོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ།། །།(rab tu byed pa'i lus ni gnyis te sgra dang don to zhes pa ltar ro)——『論述的身體有兩種，即聲音和意義』。 ༄། །མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་སྟེ་དང་པོ། (mtshan nyid kun las btus pa'i rgya cher bshad pa ste dang po)——《集論》的廣釋，第一。 ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས། (yan lag rgyas bshad la gnyis)——分支廣釋有二： མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའོ། །(mtshan nyid dang rnam par nges pa kun las btus pa'o)——定義和決定的總集。 ༈ མཚན་ཉིད་ལ། (mtshan nyid la)——關於定義： དང་པོ་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ། (dang po phung po khams skye mched kyi ngo bo'i dbye ba)——首先是蘊、界、處的體性分類。 དང་པོ་ལ་བཅུ་གཉིས། (dang po la bcu gnyis)——第一部分有十二： ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་དང་། (phung po khams skye mched kyi ngo bo'i dbye ba dang)——蘊、界、處的體性分類，以及 གྲངས་ངེས་(grangs nges)——數量的確定

【English Translation】 རྣམ་པར་ངེས་པའོ། ། (rnam par nges pa'o)——This is the meaning of determination. དེ་ཡང་བཞིར་དབྱེ་སྟེ། (de yang bzhir dbye ste)——It can be divided into four: བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་དང་ཆོས་དང་ཐོབ་པ་དང་འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་དབྱེ་བས་སོ། །(bden pa rnam par nges pa dang chos dang thob pa dang 'bel gtam rnam par nges pa'i dbye bas so)——The determination of truth, the determination of dharma, the determination of attainment (prapti), and the determination of relevant speech (sambandha). 1-22 དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་ནི་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་ཞེས་པ་འཕེན་པས་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དང་པོའི་ཚིག་ཕྱིས་པ་སྟེ། (de ltar bcu drug ni kun las btus pa'i zhes pa 'phen pas phung po dang khams dang skye mched kyi dang po'i tshig phyis pa ste)——Therefore, these sixteen words, by adding the word 'compendium', omit the beginning parts of the words skandha, ayatana, and dhatu. ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་སྤྱི་སྟེ་བསྡུས་པའི་སྡོམ་ཡིན་ནོ། །(chos mngon pa kun las btus pa'i spyi ste bsdus pa'i sdom yin no)——This is the summary of the Abhidharmasamuccaya, the condensed compendium. དེའི་གྲངས་དང་གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་སྤྱིར་གྲངས་དང་གོ་རིམ་དང་ཚིག་དོན་རྣམས་བརྗོད་འདོད་ཙམ་གྱིས་ངེས་པ་སྟེ། (de'i grangs dang go rim nges pa ni spyir grangs dang go rim dang tshig don rnams brjod 'dod tsam gyis nges pa ste)——The determination of its number and order is generally determined by the mere intention of expressing the number, order, and meaning of the words. དཔལ་ལྡན་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། (dpal ldan chos kyi grags pas)——As the venerable Dharmakirti said: བརྗོད་འདོད་ངེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །(brjod 'dod nges pa'i rgyu yin zhing zhes gsungs pa ltar ro)——'The intention to express is the cause of determination'. འདིའི་ཚུལ་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བདག་གིས་འཆད་ཉན་གསལ་བར་བཤད་པས་དེར་བལྟ་བར་བྱའོ། །('di'i tshul phyogs tsam zhig bdag gis 'chad nyan gsal bar bshad pas der blta bar bya'o)——I have explained this aspect in detail in the teachings and hearings, so please refer to that. དེས་ན་འདིར་ཡང་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་མང་པོ་གསུངས་པ་རྣམས་དགོས་པ་ཆུང་བས་ན་སློབ་དཔོན་ཉིད་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་ཤེས་བྱའི་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་བསྡུས་ནས་དོན་འདི་སྙེད་ཅིག་གོ་རིམ་འདིས་གསུངས་པར་བཞེད་པས་དེ་ལྟར་གསུངས་པའོ། །(des na 'dir yang brjod 'dod kyis mang po gsungs pa rnams dgos pa chung bas na slob dpon nyid kyis gdul bya rnams la shes rab bskyed pa'i ched du shes bya'i gnas kyi gtso bo bsdus nas don 'di snyed cig go rim 'dis gsungs par bzhed pas de ltar gsungs pa'o)——Therefore, here too, since many things are said out of the intention to express, but are of little necessity, the teacher himself, in order to generate wisdom in the disciples, has summarized the main points of knowledge and intends to explain these points in this order, and so he has spoken in this way. ཡང་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གོ་རིམ་ངེས་པའི་རྒྱུ་འདི་ལྟར་འཆད་དེ། (yang slob dpon ye shes bshes gnyen gyis go rim nges pa'i rgyu 'di ltar 'chad de)——Furthermore, the teacher Jnanmitra explains the reason for the determination of the order as follows: དང་པོར་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་མ་ཕྱེ་བར་འདིས་ཀུན་བསྡུས་པ་དེ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་པ་དགོས་པ་དང་བཅས་པ་མཛད་ཅིང་། (dang por zag bcas dang zag med kyi chos rnams ma phye bar 'dis kun bsdus pa de bstan pa'i ched du phung po sogs kyi grangs nges pa dgos pa dang bcas pa mdzad cing)——First, in order to show that it encompasses everything without distinguishing between contaminated and uncontaminated dharmas, the number of skandhas etc. is determined with necessity. ཆོས་དེ་རྣམས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་ཉེར་ལེན་གྱི་སྒོ་ནས་སེམས་པའོ། །(chos de rnams rnam par phye nas rtogs pa'i ched du nyer len gyi sgo nas sems pa'o)——In order to distinguish these dharmas and understand them, one thinks through the door of appropriation. མཚན་ཉིད་བཀོད་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་སྟོན་པས་མཚན་ཉིད་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་རྣམ་གཞག་གོ །(mtshan nyid bkod pa'i phung po sogs kyi rnam gzhag ston pas mtshan nyid sngon du 'gro ba'i rnam gzhag go)——By showing the classification of skandhas etc. established by definition, this is the classification that precedes the definition. 1-23 རྣམ་པར་གཞག་པ་དེ་ལ་གོ་རིམ་དང་གོ་རིམ་བཤད་པ་ལ་བལྟོས་ཏེ་དོན་དང་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པས་དཔེ་དང་དབྱེ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་བསྡུ་བ་དང་བསྡུ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཚུངས་ལྡན་དང་ཇི་ལྟར་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་བཞིན་ལྡན་པའོ་ཞེས་རྣམ་གཞག་སོགས་རྣམས་གོ་རིམ་སོགས་རྣམས་ལས་སྔ་མ་སྔ་མར་བཤད་དོ། །(rnam par gzhag pa de la go rim dang go rim bshad pa la bltos te don dang don gyi rjes su 'brangs pas dpe dang dbye ba sngon du 'gro bas bsdus pa dang bsdus pa gtan la 'bebs pa rnams kyi mtshungs ldan dang ji ltar mtshungs par ldan pa bzhin ldan pa'o zhes rnam gzhag sogs rnams go rim sogs rnams las snga ma snga mar bshad do)——Classification depends on order, and the explanation of order depends on meaning, and after meaning come examples and distinctions, and then summarization and the determination of summarization, and their correspondence, so classification etc. are explained earlier than order etc. རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་མང་བ་དང་རྒྱུ་སྟོན་པ་གཙོ་ཆེ་བས་ན་ཐ་མར་བཤད་ལ། (rnam par nges pa ni brjod par bya ba mang ba dang rgyu ston pa gtso che bas na tha mar bshad la)——Determination is explained last because it has much to express and mainly shows the cause. དེ་ལ་ཡང་བསྟན་བྱ་བདེན་པ་དང་དེ་དང་འབྲེལ་བ་སྟོན་བྱེད་ཆོས་དང་དེའི་རྒྱུ་ཅན་འཐོབ་པ་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་འབེལ་གཏམ་ཡིན་པས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་དོ་ཞེའོ། །(de la yang bstan bya bden pa dang de dang 'brel ba ston byed chos dang de'i rgyu can 'thob pa dang de sngon du 'gro ba can 'bel gtam yin pas rim pa bzhin bshad do zhe'o)——Among them, what is to be shown is truth, and related to that is the dharma that indicates it, and the cause of that is attainment, and what precedes that is relevant speech, so they are explained in order. འདིའང་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བཀོད་པ་ཉིད་དོ། །('di'ang brjod 'dod kyis bkod pa nyid do)——This too is an arrangement of the intention to express. ལུས་དེའི་དབྱེ་བ་ནི་རིགས་ཐིགས་འགྲེལ་པར། (lus de'i dbye ba ni rigs thigs 'grel par)——Regarding the classification of the body, in the Nyayabindu-tika it says: རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་ལུས་ནི་གཉིས་ཏེ་སྒྲ་དང་དོན་ཏོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ།། །།(rab tu byed pa'i lus ni gnyis te sgra dang don to zhes pa ltar ro)——'The body of discourse is twofold: sound and meaning'. ༄། །མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་སྟེ་དང་པོ། (mtshan nyid kun las btus pa'i rgya cher bshad pa ste dang po)——Extensive explanation of the Compendium of Definitions, the first. ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས། (yan lag rgyas bshad la gnyis)——The detailed explanation of the branches has two parts: མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའོ། །(mtshan nyid dang rnam par nges pa kun las btus pa'o)——The compendium of definitions and determinations. ༈ མཚན་ཉིད་ལ། (mtshan nyid la)——Regarding the definition: དང་པོ་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ། (dang po phung po khams skye mched kyi ngo bo'i dbye ba)——First, the classification of the nature of the skandhas, ayatanas, and dhatus. དང་པོ་ལ་བཅུ་གཉིས། (dang po la bcu gnyis)——The first part has twelve: ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་དང་། (phung po khams skye mched kyi ngo bo'i dbye ba dang)——The classification of the nature of the skandhas, ayatanas, and dhatus, and གྲངས་ངེས་(grangs nges)——determination of number.

---

པ་དང་། ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་དུ་བསྟན་པ་དང་། ཆོས་གསུམ་པོའི་མཚན་ཉིད་དང་། སོ་སོའི་རྣམ་གཞག་དང་། གོ་རིམ་དང་། སྒྲའི་དོན་དང་། དཔེ་དང་། རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་དང་། བསྡུས་པ་དང་། མཚུངས་ལྡན་དང་། 1-24 ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། དྲི་བ་ནི་བདེ་བར་གཤེགས་པས་ཆོས་མངོན་པ་རྣམས་ནི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་ནས་སྲིད་པ་ལས་བསྒྲལ་བའི་ཆེད་ དུ་གསུངས་པ་སྟེ་མཛོད་དུ། ཆོས་རྣམས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་མེད་པར་ཉོན་མོངས་རྣམས། །གང་ཕྱིར་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཐབས་མེད་ལ། །ཉོན་མོངས་པས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་སྲིད་མཚོ་འདིར་འཁྱམས་ཏེ། དེ་ བས་དེའི་རྒྱུར་འདི་ནི་སྟོན་པས་གསུངས་སོ་ལོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཆོས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་ཡང་ཆོས་མངོན་པ་ལ་བལྟོས་ཏེ། དེའི་འགྲེལ་པར་ཆོས་མངོན་པ་བསྟན་པ་མེད་པར་ནི་སློབ་མས་ཆོས་ རབ་ཏུ་རྣམ་པར་དབྱེ་བར་མི་ནུས་ཤིང་ཞེས་པས་སོ། །དེས་ན་ཁྱོད་ཤེས་རབ་ཕུལ་བྱུང་དང་ལྡན་པ་ལས། མཁས་པའི་ཆེད་དུ་མངོན་པའི་མདོ་འཆད་ན་མདོ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ནི་ དུ་ཞེས་སོགས་གསུམ་མོ། །ལན་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་དང་། ཕྱེ་བ་དེ་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་ཕུང་པོའི་དབྱེ་བ་ལ་བཞི། དབྱེ་གཞི། དབྱེ་གྲངས། དབྱེ་བའི་དངོས་པོ། ཚིག་སྡུད་ལ་ རྩོད་པ་སྤོང་བའོ། །དང་པོ་ནི་ཁྱད་པར་མ་ཕྱེ་བར་དུ་མ་སྤུངས་པའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ནིའོ། །གཉིས་པ་ནི་ལྔ་ཁོ་ན་སྟེའོ། །གསུམ་པ་ནི་གཞིག་ཅིང་གཞོམ་དུ་རུང་བས་གཟུགས་ཏེ་དེ་ཁོ་ནའམ་དེའི་ཕུང་པོའོ། ། 1-25 ཉམས་སུ་མྱོང་བས་ན་ཚོར་བའོ། །འདུས་ཏེ་ཤེས་པས་འདུ་ཤེས་སོ། །སེམས་འདུ་བྱེད་པས་སམ་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་པས་འདུ་བྱེད་དོ། །ཡུལ་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱེད་པས་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའོ། ། བཞི་པ་ནི་སྤྱིར་སྒྲའི་རྣམ་དབྱེ་བརྒྱད་ཏེ། དང་པོ་དོན་ཙམ་སྟོན་པ་ཐུབ་པ་བྱོན། །གཉིས་པ་བྱ་བའི་ལས་ཐུབ་པ་ལ་མཆོད། གསུམ་པ་བྱེད་པ་པོ་ཐུབ་པས་བདུད་བཏུལ། བཞི་པ་དགོས་ཆེད་ མཁས་པའི་ཆེད་དུ་ནན་ཏན་བྱའོ། །ལྔ་པ་འབྱུང་ཁུངས་སངས་རྒྱས་ལས་ཆོས། དྲུག་པ་འབྲེལ་པ་རྒྱལ་བའི་སྲས། བདུན་པ་གནས་གཞི་མཉན་ཡོད་ན་སྟོན་པ། བརྒྱད་པ་འབོད་པ་ཀྱེ་སྟོན་པ་ཞེས་པ་ ལྟ་བུའོ། །དེ་རྣམས་དངོས་སུ་ཡོད་པ་དང་དངོས་སུ་མེད་ཀྱང་ཚིག་སྔ་ཕྱི་བར་ནས་སྡུད་པ་ཚིག་སྡུད་དེ་འདིར་ཡང་ལེགས་པར་སྦྱར་བའི་སྐད་ལ་རུ་པ་སྐན་དྷ་ཞེས་པ་གཟུགས་ཕུང་པོ་ ཞེས་སོགས་ཚིག་སྡུད་དུ་ཡོད་དོ། །དེ་ལ་འདི་རྣམས་ཨུད་པ་ལ་ཡང་ཡིན་ལ་སྔོན་པོ་ཡང་ཡིན་པས་ཨུད་པ་ལ་སྔོན་པོ་ཞེས་པ་ལྟར་གཞི་མཐུན་གྱི་བསྡུ་བ་ཡིན་ནམ་ལྷས་བྱིན་གྱི་ ཞང་པོ་ལ་ལྷས་བྱིན་ཞང་པོ་ཞེས་པ་ལྟར་དྲུག་པ་དེའི་སྐྱེས་བུའི་བསྡུ་བ་ཡིན། དང་པོ་གཟུགས་ཁོ་ན་ཕུང

【現代漢語翻譯】 以及有漏的執取蘊，這三種法的體性、各自的分類、次第、詞義、譬喻、形態的差別、總攝、相應和具備。 第一部分分為兩點：提問，如來爲了使眾生生起能徹底辨別諸法的智慧，從而從輪迴中解脫，而宣說了阿毗達磨。如《俱舍論》所說：『若無善分別諸法，則無寂滅諸煩惱之方便。煩惱令世間于輪迴苦海中漂流，因此，導師宣說此（阿毗達磨）為彼（解脫）之因。』 辨別諸法也依賴於阿毗達磨，如其註釋所說：『若無阿毗達磨之教，弟子不能善分別諸法。』 因此，你（指提問者）具備卓越的智慧，爲了智者而講解阿毗達磨，那麼經中所說的蘊有哪些等等，共有三種提問。 回答分為兩點：直接回答和確定分類。第一點分為三部分，其中蘊的分類有四點：分類的依據、分類的數量、分類的實體和對詞語組合的辯駁。第一點是沒有區分的、聚集的蘊。 第二點是隻有五蘊。第三點是可以被破壞和摧毀的，因此是色，即色蘊。感受領納是受蘊。積聚而知是想蘊。心所造作或因緣所造作是行蘊。能識別對境是識蘊。 第四點是通常詞語的變格有八種：第一種僅表示意義，如『能者已至』。第二種表示行為的對象，如『供養能者』。第三種表示行為的主體，如『能者降伏魔』。第四種表示目的，如『爲了智者應精進』。第五種表示來源，如『從佛陀出法』。第六種表示關係，如『勝者的兒子』。第七種表示處所，如『在舍衛城導師』。第八種表示呼喚，如『啊，導師』。 這些變格有些是實際存在的，有些雖然不是實際存在，但通過前後詞語組合而成，即詞語組合。這裡，在梵語中，Rūpa skandha（ रूप स्कन्ध，rupa skandha，色蘊）等也是詞語組合。例如，這些既是烏 উৎপল（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：烏 উৎপল，utpala，青蓮花）花，又是藍色的，所以說是『青蓮花』，這是一種同體格的組合；又如『提婆達多 देवदत्त（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：提婆達多 देवदत्त，devadatta，天授）的舅舅』，這是一種第六格的屬格組合。首先，色蘊...

【English Translation】 and the contaminated aggregates of appropriation, the characteristics of these three dharmas, their individual classifications, order, meaning of the terms, metaphors, differences in form, summaries, correspondences, and completeness. The first part is divided into two points: the question, the Tathagata expounded the Abhidharma in order to generate wisdom in beings that can thoroughly distinguish all dharmas, thereby liberating them from samsara. As the Abhidharmakośa states: 'Without the proper distinction of dharmas, there is no means to pacify afflictions. Afflictions cause the world to wander in the ocean of samsara; therefore, the Teacher expounded this (Abhidharma) as the cause of that (liberation).' Distinguishing dharmas also relies on the Abhidharma, as its commentary states: 'Without the teaching of Abhidharma, disciples cannot properly distinguish dharmas.' Therefore, you (the questioner) possess excellent wisdom, and if you explain the Abhidharma for the sake of the wise, what are the aggregates mentioned in the sutras, etc.? There are three questions in total. The answer is divided into two points: the direct answer and the determination of the classification. The first point is divided into three parts, among which the classification of aggregates has four points: the basis of classification, the number of classifications, the entities of classification, and refuting disputes about word combinations. The first point is the undifferentiated, accumulated aggregates. The second point is that there are only five aggregates. The third point is that which can be broken and destroyed is form, thus it is the form aggregate. Experiencing is the feeling aggregate. Accumulating and knowing is the perception aggregate. Mental formations or that which is formed by causes and conditions is the formation aggregate. That which distinguishes objects is the consciousness aggregate. The fourth point is that generally there are eight types of case endings for words: the first merely indicates meaning, such as 'The capable one has arrived.' The second indicates the object of the action, such as 'Offerings to the capable one.' The third indicates the subject of the action, such as 'The capable one subdued the demon.' The fourth indicates the purpose, such as 'For the sake of the wise, one should strive diligently.' The fifth indicates the source, such as 'Dharma from the Buddha.' The sixth indicates the relationship, such as 'Son of the Victorious One.' The seventh indicates the location, such as 'The Teacher in Shravasti.' The eighth indicates the vocative, such as 'O Teacher.' Some of these case endings actually exist, and some, although not actually existing, are formed by combining preceding and following words, which is word combination. Here, in Sanskrit, Rūpa skandha ( रूप स्कन्ध，rupa skandha，Aggregate of Form) etc. are also word combinations. For example, these are both উৎপল（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：烏 उत्पল，utpala，blue lotus） flowers and blue, so it is said 'blue lotus,' which is a combination of the same case; and like 'Devadatta's uncle,' which is a genitive combination of the sixth case. First, the form aggregate...

---

་པོའོ་ཞེས་སོགས་གཞི་མཐུན་དུ་མི་རིགས་ཏེ། ཕུང་པོ་རྫས་སུ་མེད་པ་བཏགས་པ་ཙམ་སྟེ། 1-26 གཟུགས་སོགས་དང་གཅིག་ཏུ་གཞི་མཐུན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཡང་མི་འཐད་དེ་དངོས་པོ་ཐ་དད་བྲམ་ཟེ་དང་རིལ་བ་ལྟ་བུ་གཉིས་ཡོད་ན་འབྲེལ་བར་འགྱུར་བ་ལ་ཕུང་པོ་ནི་ རྫས་སུ་མེད་པས་གཟུགས་སོགས་རྟེན་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ་སྤྱིར་དོན་མེད་ཀྱང་དེའི་སྒྲ་བརྗོད་འདོད་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པས་ན་གཟུགས་སུ་བྱས་ པ་བཏགས་པ་ཙམ་དང་ལུས་རྫས་ཡོད་ལ་གཟུགས་སུ་བྱས་པའི་ལུས་ཞེས་གཞི་མཐུན་བྱས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་སྔ་ན་མེད་པ་དངོས་མེད་གཟུགས་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ ལ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་སྔ་ན་མེད་པ་ཞེས་དྲུག་པ་དེའི་སྐྱེས་བུ་སྦྱོར་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་དྲུག་པའི་ཚིག་སྡུད་དོ་ཞེས་བྱེ་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་གཟུགས་དང་འབྲེལ་བའི་ཕུང་པོ་ནི་ གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གཞི་མཐུན་གྱི་བསྡུ་བའོ་ཞེའོ། །དེ་ལྟར་ན་གཟུགས་ཀྱང་ཡིན་ལ་ཕུང་པོ་ཡང་ཡིན་པས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་སོགས་སུ་ ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །འདིར་ཞེའོ་ཞེས་སྦྱར་བ་ཐམས་ཅད་ནི་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་གཉེན་གྱིས་བཤད་པར་བལྟའོ། །ཁམས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལ་དབྱེ་གཞི་ནི་ཁམས་རྣམས་ནིའོ། །དབྱེ་གྲངས་ནི་བཅོ་བརྒྱད་དེའོ། ། 1-27 དབྱེ་དངོས་ནི། མ་ཟད་བར་དུ་གཟུགས་སྤྱོད་དང་གཡོ་ཞིང་སྐད་ཅིག་པ་ཉིད་དང་། མིག་དང་འདྲེན་བྱེད་དང་གསལ་བྱེད་དང་ཁྲིད་བྱེད་དེ་རྣམ་པ་བཞི་པོར་གྲགས་པ་དང་མཛེས་པའི་ལས་ལས་གྱུར་ པ་ཡིན། ཞེས་སའི་སྟོད་འགྲེལ་དུ་བཤད་པ་ལྟར་མིག་གོ །བྱེད་པ་མེད་ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་སམ་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པས་ཁམས་སོ། །ཡང་ན་མིག་མངོན་གྱུར་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་ནི་མིག་ འབྲས་བུར་འཛིན་པས་དེའི་ཁམས་སོ། །ཡུལ་ལ་དེ་དང་དེར་བརྟག་ཏུ་རུང་བ་དང་གནོད་པར་བྱར་རུང་བས་གཟུགས་སོ། །མིག་གི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་ཀྱི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱེད་ པས་ན་དེའོ། །འདི་ལ་གྲག་པ་རྣམས་དམིགས་པས་རྣ་བའོ། །རྗོད་བཞིན་དུ་འཇིག་པས་སམ་འདི་ལ་སྨྲ་བ་སྣ་ཚོགས་གནས་པས་ན་སྒྲའོ། །དྲི་རྣམས་སྣོམ་པས་སྣའོ། །རྫི་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་ཞིང་རྒྱུག་པས་ ན་དྲིའོ། །བཀྲེས་པའི་ཉམས་ཆུང་པ་སེལ་བ་དང་རྗོད་པ་སྣ་ཚོགས་ལ་འདྲེས་ཏེ་བོད་པར་བྱེད་པས་ལྕེའོ། །མྱང་བར་བྱ་བས་སམ་ནད་རྣམས་སྡུད་པས་རོའོ། །དབང་པོ་མཐའ་དག་གི་རྗེས་སུ་སོང་ བས་ན་ལུས་སོ། །ལུས་ཀྱིས་རེག་པར་བྱ་བས་རེག་བྱའོ། །ཡུན་རིང་པོ་ནས་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བཅོས་ཤིང་བསྲུངས་ལ་བདག་དང་བདག་གི་སོགས་སུ་བཟུང་བས་ན་ཡིད་དོ། །ཡིད་ཀྱི་ཡུལ་འབའ་ཞིག་ཏུ་འཛིན་པས

【現代漢語翻譯】 『ཕུང་པོ』（蘊）等不符合同一基礎，蘊不是實體，只是假立的。 因為與色等不符合同一基礎。第二點也不合理，如果存在不同的事物，如婆羅門和丸子，兩者可以關聯，但蘊不是實體，因此色等依賴於它，不能說它與它相同或不同。如果這樣說，沒有過失，因為通常沒有意義，但僅僅通過表達意願來使用它的聲音，因此『已形成的色』只是假立的，身體是實體存在的，並且可以看到『已形成的色之身』符合同一基礎。對於先前不存在的、非實體的色，既不能說它與色相同，也不能說它與色不同，但也可以看到『色的先前不存在』這樣的第六格人稱組合。這裡是第六格的複合詞，這樣解釋道。這樣，與色相關的蘊就是『色的蘊』，這樣組合詞語。學誠論師說，這是符合同一基礎的組合。這樣，既是色又是蘊，因此組合詞語為『色的蘊』等。這裡所有加上『ཞེའོ』的都是指學誠論師的解釋。關於界的分類，分類的基礎是諸界。分類的數量是十八。分類的實際內容是： 不僅限於可見的形色，還包括運動、剎那，以及眼、引導、顯現、引導這四種形態，以及由美妙的業所產生的。正如《菩薩地持經》的上部註釋中所說，這是眼。沒有作用，但通過執持自己的特徵或執持近用而成為界。或者，產生眼識的種子是眼，果實執持著它的界。對於對象，可以對它進行檢查，並且可以造成損害，因此是色。依靠眼根來區分色的本質，因此是眼識。對於這個，聲音是目標，因此是耳。因為正在毀滅，或者因為各種聲音都存在於此，所以是聲。因為嗅聞氣味，所以是鼻。因為朝向氣味的方向移動和奔跑，所以是氣味。因為消除飢餓的虛弱，並且與各種表達混合並使之豐富，所以是舌。因為被品嚐，或者因為收集疾病，所以是味。因為跟隨所有感官，所以是身。因為身體可以觸控，所以是觸。因為孩子們長期以來一直在處理和保護它，並將其視為自我和我的，所以是意。因為僅僅執持意的對象，所以是法。

【English Translation】 'Phung po' (Skandha) etc. do not conform to the same basis, the skandha is not a substance, it is only nominally established. Because it does not conform to the same basis as form etc. The second point is also unreasonable, if there are different things, such as a Brahmin and a ball, the two can be related, but the skandha is not a substance, so form etc. depend on it, and it cannot be said that it is the same or different from it. If you say so, there is no fault, because usually there is no meaning, but only by expressing the intention to use its sound, so 'the formed form' is only nominally established, the body is a real existence, and you can see that 'the body of the formed form' conforms to the same basis. For the non-existent, non-substantial form, it cannot be said that it is the same as form, nor can it be said that it is different from form, but you can also see the sixth case personal combination of 'the previous non-existence of form'. Here is the sixth case compound word, so explained. In this way, the skandha related to form is 'the skandha of form', thus combining words. Master Yeshe said that this is a combination that conforms to the same basis. In this way, it is both form and skandha, so the words are combined as 'the skandha of form' etc. All the additions of 'ཞེའོ' here refer to the explanation of Master Yeshe. Regarding the classification of realms, the basis of classification is the realms. The number of classifications is eighteen. The actual content of the classification is: Not only limited to visible forms, but also including movement, momentariness, and the four forms of eye, guidance, manifestation, and guidance, as well as those produced by beautiful karma. As stated in the upper commentary of the Bodhisattvabhumi Sutra, this is the eye. It has no function, but it becomes a realm by holding its own characteristics or holding close use. Or, the seed that produces eye consciousness is the eye, and the fruit holds its realm. For the object, it can be examined and can cause harm, so it is form. Relying on the eye faculty to distinguish the essence of form, so it is eye consciousness. For this, sound is the target, so it is the ear. Because it is being destroyed, or because various sounds exist here, it is sound. Because it smells odors, it is the nose. Because it moves and runs towards the direction of the odor, it is the odor. Because it eliminates the weakness of hunger, and mixes with various expressions and enriches it, it is the tongue. Because it is tasted, or because it collects diseases, it is taste. Because it follows all the senses, it is the body. Because the body can be touched, it is touch. Because children have been dealing with and protecting it for a long time, and regard it as self and mine, it is the mind. Because it only holds the object of the mind, it is dharma.

---

་ན་ཆོས་ཏེ་ངེས་ཚིག་དེ་རྣམས་སའི་དངོས་གཞིར་རོ། ། 1-28 སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ་གོ་སླའོ། སྐྱེ་མཆེད་ནི་ཉེར་སྤྱོད་སྐྱེ་བའི་སྒོ་བྱེད་པས་སོ། །འོ་ན་མིག་སོགས་བཅུ་ཆར་གཟུགས་ཡིན་ཡང་མིག་གི་ཡུལ་ཁོ་ན་ལ་གཟུགས་ཞེས་ དང་ཀུན་ཆོས་ཡིན་ཡང་ཐ་མ་ཁོ་ན་ལ་ཆོས་ཞེས་བརྗོད་པ་ཅི་ཞེ་ན། གཞན་ལ་མིང་སོ་སོར་བཏགས་པས་བྱེ་བྲག་གི་དོན་དང་བསྟན་དུ་ཡོད་ཅིང་ཐོགས་པ་དང་བཅས་པས་གཟུགས་ཀྱི་ གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞིང་། སྔ་མ་ལྟར་བྱེ་བྲག་གི་དོན་དང་ཚོར་བ་སོགས་ཆོས་མང་པོ་དང་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་མངོན་པ་མཛོད་དུ། །བྱེ་ བྲག་དོན་དང་གཙོ་བོའི་ཕྱིར། །ཆོས་མང་བ་དང་མཆོག་བསྡུས་ཕྱིར། །གཅིག་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། །གཅིག་ནི་ཆོས་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་རྣམས་གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི་ཆོས་སུམ་ བཅུ་རྩ་ལྔ་པོ་དེ་རྣམས་རྫས་སུ་གྲུབ་པའམ་བཏགས་པ་ཙམ་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་དེ་ལྟར་གསུངས་པ་ལ་ནང་པའི་གྲུབ་མཐའ་བཞི་ལས། བྱེ་བྲག་གི་བཤད་མཛོད་ཆེན་ པོའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་པའི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི། ཀུན་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་འདོད་དེ་གཟུགས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ནི་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་བེམ་པོ་ཤེས་པ་རྣམ་མེད་ཀྱི་དོན་ཏེ་རྡུལ་ཕྲན་དང་རགས་པའོ། ། 1-29 རྡུལ་ཕྲན་ཆ་མེད་དབུས་རྡུལ་ལ་ཕྱོགས་དྲུག་གི་རྡུལ་གྱིས་བསྐོར་བ་བར་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཕྱི་རོལ་དོན་སྒྲུབ་ཏུ། །ཐ་དད་ཕྱོགས་ནས་མང་པོ་དག །འགའ་ལ་ཀུན་ནས་བསྐོར་ཙམ་དུ། །བརྗོད་པར་ ཟད་ཀྱི་རྡུལ་དེ་ནི། །ཆ་ཤས་བཅས་པའི་བདག་ཉིད་མིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་རགས་པར་སྣང་བ་ནི་གཡག་རྔ་དང་། ནེ་བསིང་ལྟ་བུ་སྟེ་དེ་རྣམས་ཕན་ཚུན་མི་འགྱེས་པ་ནི་འཛིན་པར་བྱེད་ པའི་རླུང་གིས་བསྡུས་པས་སོ། །རགས་པ། བློས་ཕྱེ་ན་གཟུགས་ཀྱི་བློ་འདོར་བས་རྫས་སུ་མེད་པར་འདོད་དོ་ཞེས་མང་པོ་གསུང་བ་ནི་མི་མད་ཅིང་། གཉག་ན། རེ་རགས་པའང་རྫས་སུ་འདོད་དེ་ དབྱིབས་རྫས་སུ་འདོད་པས་སོ་ཞེས་གསུང་བ་མད་དེ། རྡུལ་ཕྲན་གང་རྣམས་ཕྲད་གྱུར་ཅིང་། །རིགས་མཐུན་བྱ་བ་གཅིག་བྱེད་པ། །དེ་རྣམས་འདུས་པ་ཞེས་བརྗོད་ན། །དེ་རྣམས་རྫས་མེད་ག་ལ་ཞིག །ཅེས་ པ་དང་མཐུན་ནོ། །དེས་ན་རྡུལ་ཕྲན་སྣང་བ་ལ་རྟོག་པས་རགས་པར་ངེས་པར་འདོད་དེ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཤེས་པ་ཡིས། །དེ་གཅིག་ཉིད་དུ་ངེས་པར་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི། ། རྣམ་པར་ཤེས་ལ་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས། །མི་སྣང་ཞེས་ནི་སྨྲ་བ་གང་། །དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་མ་ཡིན་ཞེས་སོ། །སེམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་དོན་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཤར་བར་དོན་ཉིད་ཅེར་ཕྲད་དུ་འཛིན་པ་སྟེ། 1-30 ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་

【現代漢語翻譯】 那麼，這些術語的定義是什麼呢？它們是實在的嗎？ 1-28 十二處（ayatana，感官領域）的本質有三種分類，很容易理解。十二處是產生經驗的工具。 那麼，為什麼十種感官（眼等）都是色（rupa，形態），但只有眼的對象被稱為色？為什麼一切法（dharma，現象）都是法，但只有最後的法被稱為法？ 因為其他事物被賦予了不同的名稱，所以可以區分它們的特定含義，並且因為它們是有形的和有障礙的，所以它們是色的主要方面。與前者不同，後者包括特定的含義、許多感覺等法，以及法的至高無上的涅槃（nirvana，滅）。正如《阿毗達磨俱舍論》（Abhidharmakosha）中所說：'爲了區分含義和主要方面，爲了包含許多法和至高無上的法，一個被稱為色處，一個被稱為法。' 爲了確定這些，這三十五種法是真實存在的還是僅僅是概念上的？ 對於圓滿正等覺的佛陀所說的這些法，在佛教的四大宗派中，隨順《大毗婆沙論》（Mahavibhasa）的毗婆沙宗（Vaibhashika）認為，一切都是真實存在的。由色所包含的事物是四大元素（mahabhuta）和由四大元素所生的物質，是沒有意識的。它們是微粒和粗大的。 1-29 不可分割的微粒（paramanu，原子）的中心微粒被六個方向的微粒包圍，它們之間有空隙。正如《外義成就論》中所說：'從不同的方向來看，許多微粒只是被說成是相互包圍。然而，這些微粒不是由部分組成的。' 粗大的顯現就像牦牛尾和尼泊爾紙。它們之所以不分離，是因為它們被執持的風聚集在一起。如果用智慧分析粗大的事物，就會發現它們沒有實體，因為色的概念被拋棄了。許多人這樣說是不對的。另一些人則認為粗大的事物也是真實存在的，因為形狀是真實存在的。這也不對。正如所說：'當微粒結合在一起，執行相同的活動時，它們被稱為聚集。那麼，它們怎麼可能沒有實體呢？' 因此，他們認為，通過概念，微粒的顯現被確定為粗大的。正如所說：'通過概念的意識，它被確定為一個整體。因此，對於那些說微粒不顯現於具有自身特徵的意識的人來說，所有這些都不是論證。'被心所包含的是六種意識的集合，它們直接抓住事物的本質，而不是事物的表象。 1-30 智慧的精華

【English Translation】 Then, what are the definitions of these terms? Are they substantial? 1-28 There are three divisions of the nature of the ayatanas (sense fields), which are easy to understand. The ayatanas are the instruments for generating experience. Then, why are all ten senses (eye, etc.) rupa (form), but only the object of the eye is called rupa? Why are all dharmas (phenomena) dharma, but only the last dharma is called dharma? Because other things are given distinct names, their specific meanings can be distinguished, and because they are tangible and obstructive, they are the main aspects of rupa. Unlike the former, the latter includes specific meanings, many feelings and other dharmas, and the supreme nirvana (cessation) of dharma. As it says in the Abhidharmakosha: 'For the sake of distinguishing meanings and the main aspects, for the sake of including many dharmas and the supreme dharma, one is called the rupa-ayatana, and one is called dharma.' To determine these, are these thirty-five dharmas substantially real or merely conceptual? Regarding these dharmas spoken by the Fully Enlightened Buddha, among the four major Buddhist schools, the Vaibhashika, following the Great Commentary (Mahavibhasa), believes that everything is substantially real. The things included by rupa are the four great elements (mahabhuta) and the matter derived from the four great elements, which are unconscious. They are particles and gross matter. 1-29 The central particle of an indivisible particle (paramanu, atom) is surrounded by particles in six directions, with spaces between them. As it says in the External Meaning Accomplishment: 'From different directions, many particles are merely said to surround each other. However, that particle is not of the nature of having parts.' The gross appearance is like a yak tail and Nepali paper. The reason they do not separate from each other is because they are gathered together by the wind that holds them. If gross things are analyzed with wisdom, they are considered to have no substance because the concept of rupa is abandoned. It is not right for many to say this. Others say that gross things are also substantially real because shape is substantially real. This is also not right. As it says: 'When particles come together and perform the same activity, they are called an aggregate. Then, how could they not have substance?' Therefore, they believe that through conception, the appearance of particles is determined to be gross. As it says: 'Through the consciousness of conception, it is determined as one. Therefore, for those who say that particles do not appear to the consciousness that has its own characteristics, all of these are not arguments.' What is included by the mind is the collection of six consciousnesses, which directly grasp the essence of things, not the appearance of things. 1-30 Essence of Wisdom

---

ཀུན་བཏུས་དབང་སྐྱེས་བློ་ནི་རྣམ་མེད་ཀྱིས། །ཕྲ་རབ་བསགས་པ་དངོས་སུ་རིག ཅེས་སློབ་དཔོན་འཕགས་པའི་ལྷས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །བློ་དོན་ཐ་དད་དུས་མཉམ་ལ་འབྲེལ་པ་མེད་ པས་གཟུང་འཛིན་དུ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། ཆོས་མངོན་པ་པ་རྣམས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ལྟར་དམིགས་རྐྱེན་དང་ཤེས་པ་དག་དུས་མཉམ་པའི་རྒྱུ་འབྲས་སུ་འདོད་ཅིང་རྟོག་གེ་པ་ལ་ལ་རྒྱུ་ཚོགས་ པ་གཅིག་ལས་སྐྱེས་པས་མཚེ་མ་སྤུན་ལྟ་བུའི་འབྲེལ་པས་འཐད་པར་འདོད་ད། དོན་སྒྲུབ་ཏུ། གང་གིས་ལྷན་ཅིག་མྱོང་འགྱུར་བ། །ཚོགས་པ་སྔ་མ་ཁོ་ན་ལས། །ཤེས་པ་ཡུལ་བཅས་སྐད་ཅིག་དེ། ། སྣང་བ་དང་བཅས་གཟུགས་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྣམ་པ་མེད་ན་མིག་ཤེས་ཀྱིས་སྒྲ་ཡང་རིག་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་ཡང་མད་དེ་དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དོན་ དེ་དག་དབང་པོ་ཐ་དད་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་དོན་རྣམས་ནི། །དབང་པོ་ཐ་དད་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། །དེས་ན་དེ་དག་གཅིག་པུ་ཡི། །མྱོང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་འདིར། ། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །སེམས་བྱུང་གིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཀྱང་རྫས་གྲུབ་རྣམ་མེད་དོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་རང་རིག་མེད་པ་སྟེ། དོན་གསང་བ་རྣམ་པར་བཤད་པ། རང་རིག་པ་ཁས་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། 1-31 བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་སོགས་ནི་རིག་པའི་མངོན་སུམ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་རང་ཉིད་ལ་བྱེད་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ཀ་མ་ལ་ཤི་ལས་རིགས་ཐིགས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔར་བཀོད། མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཀྱང་གཟུགས་སེམས་སེམས་བྱུང་རྣམས་ལས་ཐ་དད་རྫས་གྲུབ་བོ། །འདུས་མ་བྱས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡང་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་རྟག་པའི་རྫས་སུ་འདོད་དོ། ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་ལ་རོལ་ཅིང་རྩེ་བར་བྱེད་པའི་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་གསུམ་དང་གཟུགས་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕལ་ཆེ་རེ་དང་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་ གཏོགས་པ་ཁམས་ཕྱེད་དང་བཅུ་བདུན་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཕྱེད་དང་བཅུ་གཉིས་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་འདོད་དོ། །དེ་ལ་གཟུགས་ནི་རྡུལ་ཕྲན་དང་དེས་བརྩམས་པའི་རགས་པ་གཉིས་ཏེ་རིང་པོ་ལ་སོགས་པའི་དབྱིབས་ ནི་རྫས་སུ་མེད་ཅིང་རྡུལ་ཕྲན་ནི་མ་འབྱར་ཡང་བར་མེད་པ་སྟེ། རྡུལ་རྣམས་མི་རེག་ཀྱང་བར་མེད་པས་རེག་པར་འདུ་ཤེས་སོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །སེམས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་སྟེ་ཡུལ་ གྱི་རྣམ་པ་དང་བཅས་པའོ། ། དེས་ན་མིག་ཤེས་ལ་གཟུགས་སྣང་བ་སོགས་ནི་རང་ལ་དོན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བར་སྣང་བས་ཤེས་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཤེལ་དག་པ་ལ་སྣང་བའི་གཟུགས་བརྙན་དྲུང་གི་ཚོན་གྱི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པ་ནི་ཚོན་མིན་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-32 དེ་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་ཕྱིར་བདེ་སོགས་རང་ཉིད་ལ། །འཕོས་པའི་དོན་ནི་སྣང་བ་དང་། །རང

【現代漢語翻譯】 正如導師聖天所說：『通過集合產生的智慧，以無相的方式，直接認知微塵的積聚。』如果認為智慧和對像在不同時間且沒有關聯，因此不應成為能取和所取，那麼，如經部師所說，認知和所緣是同時產生的因果。某些正理派認為，它們由同一組原因產生，因此像雙胞胎一樣相關。爲了證實這一點，《釋量論》中說：『通過什麼一起體驗，僅從先前的集合中，具有對象的智慧，在那一瞬間，就像具有顯現的色法一樣。』如果沒有相，那麼眼識也會認知聲音，這是非常荒謬的，因為它們不是那種自性，而且這些對象是不同根識的對境。『色、聲等對象，是不同根識的行境。因此，在這裡，它們不是被單獨體驗的。』同樣，心所也以實有存在的方式是無相的。兩者都沒有自證，正如《秘密義論》中所說：『因為不承認自證。』 分別說部等認為，認知的現量也是不合理的，因為對自身起作用是矛盾的。這在寂護的《理滴論》的前文中已經闡述。非相應的行法所包括的事物，也與色法、心和心所不同，是實有存在的。非緣起法所包括的事物，也被認為是未由因緣所生、常恒的實體。 沉溺於世尊的經藏，並以之為樂的經部師們認為，除了三個蘊、大部分的色蘊和行蘊、意界和一部分法處之外，十七個半界和十二個半處都是實有存在的。其中，色法是微塵和由微塵組成的粗大之物，而長等形狀並非實有。微塵之間沒有粘連，但也沒有間隔，正如所說：『微塵之間雖然不接觸，但因為沒有間隔，所以感知為接觸。』心是六識的集合，具有對象的相狀。因此，眼識中顯現的色等，是自身顯現了對象的影像，就像清澈的玻璃上顯現的影像，產生了臨近顏色的形狀，但實際上並非顏色。

【English Translation】 As stated by the teacher Āryadeva: 'Wisdom born from aggregation, in a non-conceptual way, directly cognizes the accumulation of subtle particles.' If one argues that wisdom and object are distinct in time and unrelated, thus should not be grasper and grasped, then, as the Sautrāntikas explain, cognition and object are considered simultaneous cause and effect. Some logicians argue that they arise from the same set of causes, thus are related like twins. To substantiate this, the Pramāṇavārttika states: 'Through what is experienced together, only from the preceding aggregate, wisdom with object, in that instant, is like form with appearance.' If there were no aspect, then eye consciousness would also cognize sound, which is absurd, because they are not of that nature, and those objects are the domain of different sense faculties. 'Form, sound, etc., are the domain of different sense faculties. Therefore, here, they are not experienced alone.' Similarly, mental factors are also non-conceptual with real existence. Neither of them has self-awareness, as stated in the Secret Meaning Treatise: 'Because self-awareness is not accepted.' The Vaibhāṣikas and others argue that direct perception of cognition is also unreasonable because acting on oneself is contradictory. This is elaborated in the preliminary section of Kamalaśīla's Tattvasamgraha. Things included by non-associated compositional factors are also different from form, mind, and mental factors, and are truly existent. Things included by the unconditioned are also considered to be permanent entities not born from causes and conditions. The Sautrāntikas, who revel and delight in the Sutras of the Blessed One, believe that seventeen and a half dhātus (elements) and twelve and a half āyatanas (sources) are truly existent, except for the three skandhas (aggregates), most of the form and compositional aggregates, the mind element, and one aspect of the dharma realm. Among these, form is both atoms and the gross objects composed of atoms, while shapes such as length are not truly existent. Atoms are not adhesive but also have no space between them, as it is said: 'Although atoms do not touch, because there is no space between them, they are perceived as touching.' Mind is the collection of the six consciousnesses, possessing the aspects of objects. Therefore, the appearance of form, etc., in eye consciousness is the appearance of an image of the object in oneself, just as the image appearing on clear crystal produces the appearance of the color of the nearby dye, but is not actually the color.

---

་བདག་རིག་བྱེད་འདི་དག་ནི། །དོན་ལས་སྐྱེས་པ་ཙམ་དུ་ཟད། །ཅེས་སོ། །ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ ཀུན་ལས་བཏུས་པར། ཤེས་པ་རྣམ་བཅས་སྐྱེད་བྱེད་ནི། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་སྣང་བ་མིན། །ཞེས་པ་ལྟར། ཤེས་པ་སྐྱེད་བྱེད་ཤེས་པ་ལས་སྐད་ཅིག་གཅིག་པས་སྔ་བའི་ཡུལ་ནི་གཟུང་དོན་དོན་གྱི་ རྣམ་པ་འཇོག་བྱེད་དེ། དེ་ལ་གངས་ཅན་སྔ་རབས་པས་དོན་ལྐོག་ན་མོ་ཞེས་བཏགས་ཤིང་ཕྱི་རབས་པ་ཕལ་ཆེར་མིང་དེས་བསྒྲིབས་ནས་ལྐོག་ན་མོ་ནི་ག་ཤེད་ན་ཡོད་པའི་ཤ་ཟ་ལྟར་ སེམས་སོ། །དེ་ལྟར་གཟུང་འཛིན་དུས་མི་མཉམ་ཡང་འདྲ་བ་སྐྱེད་བྱེད་ཡུལ་དང་སྐྱེས་ལ་འདྲ་བ་ཡུལ་ཅན་དུ་འཐད་དེ་རྣམ་འགྲེལ་ངེས་སུ། །དུས་ཐ་དད་པས་ཅི་ལྟར་གཟུང་། ཅེ་ན་རིགས་པ་ ཤེས་པ་ཡིས། །ཤེས་པའི་རྣམ་པ་འཇོག་ནུས་པའི། །རྒྱུ་ཉིད་ལ་ནི་གཟུང་བར་ཤེས། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཁམས་དྲུག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མེད་དོ། །སེམས་ལས་བྱུང་བའང་རྣམ་ པ་དང་བཅས་པ་རྫས་གྲུབ་བོ་དེ་གཉིས་ཀའང་རང་དང་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་དོན་གྱི་རྣམ་པ་རིག་པས་རང་རིག་མཚན་ཉིད་པ་དང་དོན་རིག་བཏགས་པ་བ་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ་གྱུར་སྣང་བ། ། 1-33 དེ་ཚེ་མྱོང་བར་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། དོན་འཇོག་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །རང་རིག་ཡིན་ཡང་དོན་རིག་ཉིད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་དང་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་འདུས་མ་བྱས་ ནི་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པར་འདོད་དོ། རྣམ་རིག་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་ནི་གཟུགས་རངས་པོ་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་གཏོགས་པ་ཕྱེད་དང་བཞི་དང་། ཁམས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཁམས་ བདུན་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སེམས་བྱུང་སྟེ་ཕྱེད་དང་བརྒྱད་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ནི་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སྟེ་ཕྱེད་གཉིས་བདེན་པར་འདོད་དོ། །དེ་ལ་སེམས་ཙམ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཁས་ བླངས་ཞེས་བྱ་བ་གཟུགས་བདེན་དངོས་སུ་འདོད་ཅིང་དེས་ན་ཆོས་གསུམ་བདེན་པ་ནི་གྲངས་མདོ་སྡེ་པ་ཙམ་ཞིག་ཡོད་ལ་གཞུང་འདི་དེའི་ལུགས་སྟོན་པའོ་ཞེས་གསུང་བ་ནི་མི་མད་དེ། ཕྱིའི་དོན་ བདེན་པ་ཁས་ལེན་ན་སེམས་ཙམ་དུ་མི་རུང་བས་བུ་སྐྱེད་པའི་མོ་གཤམ་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་། འདི་ཉིད་དུའང་གཟུགས་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་མེད་པར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་ པས་སོ། །གང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་བསླད་པའི་འཁྲུལ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་འཇོག་པ། རྣམ་འགྲེལ་ངེས་ལས། གཟུང་བ་འཛིན་པ་རིག་པ་རྣམས། །ཡོད་པ་མིན་ཡང་གཞལ་བྱ་དང་། ། 1-34 འཇལ་བྱེད་འབྲས་བུར་གནས་པ་འདི། །ཇི་ལྟར་རྗེས་སུ་སྣང་བཞིན་བྱས། །ཞེས་པ་དེ་ནི། དོན་དུ་སྣང་བ་བྱིས་པས་དོན་བདེན་པར་བཟུང་བ་ཞིག་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ཀྱི་དེ་དཔྱད་ན་བརྫུན་པས་ དོན་བདེན་པ་མེད་པར་སྟོན་པའོ།

【現代漢語翻譯】 這些認知行為僅僅是從意義中產生的。 在《攝集精要智慧》中說：『產生具有形象的知識，不是感官的活動範圍。』 因此，產生知識的事物，即在知識之前一剎那的境，是作為所取義，是確立意義之相的事物。 對此，雪域（指西藏）的古代學者稱之為『意義隱匿』，而大多數後來的學者被這個名稱所迷惑，認為『隱匿』就像食肉鬼一樣不知在哪裡。 如此，雖然能取和所取在時間上不同步，但由於產生相似之物，境和所生之物在相似性上是合理的，如《釋量論》所說：『如果因為時間不同而不能取，那麼通過理解推理，能夠確立知識的形象，應知其因是所取。』 意界並非與六識界不同的實體。 從心中產生的，具有形象的，是實有。這兩者都以認知與其自身和本體相同的意義之相，而成為自證的特徵和意義認知。 如雲：『當自身顯現時，那時體驗得以成立。』 又云：『因為確立意義是它的自性，所以即使是自證，也是意義認知。』 非認知行為和不相應行，以及非複合之物，被認為是無實體的。 唯識宗認為，蘊中，除了色蘊和一部分行蘊之外，其餘的四又二分之一；界中，除了七個識界和法界的一部分心所之外，其餘的八又二分之一；處中，除了意處和法處的一部分之外，其餘的二分之一，都是真實存在的。 有人說，承認外境的唯識宗，即認為色法是真實存在的，因此承認三種法是真實的，只有數量上與小乘經部宗相同，而此論典是闡述其觀點的，這是不合理的。 因為如果承認外境是真實的，就不能成為唯識宗，就像不能生育的婦女一樣，只能引人發笑。而且，此論典中也闡述了色法不是實有存在的。 無論未被無明習氣所染污的錯覺如何顯現，都應如實安立境和有境，如《釋量論》所說：『能取、所取和認知，雖然不存在，但作為可衡量和衡量者，以及果，應如其所顯現的那樣去做。』 那是指，顯現為意義，就像孩子認為意義是真實存在一樣，這只是一種世俗的說法，如果加以分析，那就是虛假的，從而表明意義不是真實存在的。

【English Translation】 These cognitive actions are merely born from meaning. As it says in the Essence of Wisdom Collected: 'Generating knowledge with aspects is not the domain of the senses.' Therefore, that which generates knowledge, namely the object preceding by a moment the knowledge, is the apprehended meaning, that which establishes the aspect of meaning. To this, the ancient scholars of the Land of Snows (Tibet) gave the name 'Meaning Hidden,' and most later scholars, obscured by that name, think of 'Hidden' as being like a flesh-eating demon, who knows where it is. Thus, although the apprehended and the apprehender are not simultaneous, it is reasonable that the object and what is born are similar in that they generate similarity, as it says in the Certainty of Valid Cognition: 'If one cannot apprehend because of different times, then through understanding reasoning, one can establish the aspect of knowledge; know that its cause is the apprehended.' The mind element is not a different substance from the six consciousness elements. That which arises from the mind, possessing aspects, is substantially established. Both of these, by knowing the aspect of meaning that is the same as their own nature, are characterized as self-awareness and imputed as meaning-awareness. As it says: 'When one's own nature appears, then experience is established.' And: 'Because establishing meaning is its very nature, even though it is self-awareness, it is indeed meaning-awareness.' Non-cognitive actions, non-associated compositional factors, and the unconditioned are considered not to be substantially established. Those who speak of mere consciousness believe that, among the aggregates, the four and a half excluding the form aggregate and a portion of the compositional aggregate; among the elements, the seven consciousness elements and a portion of the mental factors of the dharma element, making eight and a half; and among the sources, the mind and a portion of the dharma source, making two and a half, are truly existent. To say that the Mind-Only school accepts external objects, that is, believes that form is truly existent, and therefore believes that the three dharmas are true, is only numerically the same as the Sutra school, and that this treatise explains its view, is unreasonable. Because if one accepts that external objects are true, one cannot be Mind-Only, just like a barren woman who can only be a source of laughter. Moreover, this very treatise states that form is not substantially established. However the delusion, defiled by the habitual tendencies of ignorance, appears, one should establish the object and the subject as they appear, as it says in the Certainty of Valid Cognition: 'The apprehended, the apprehender, and the cognitions, although they do not exist, as the measurable and the measuring, and the result, should be done as they appear.' That is to say, appearing as meaning, just as a child believes that meaning is truly existent, is only a conventional expression; if analyzed, it is false, thereby showing that meaning is not truly existent.

---

།དེས་ན་འདི་ལ་རྣམ་བདེན་པ་དང་རྣམ་མེད་པ་གཉིས་ཏེ་དང་པོ་ནི་གཟུགས་སོགས་སུ་སྣང་བ་ནི་རྣམ་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཤེས་པར་ཡོད་པར་འདོད་ པ་སྟེ། དེ་ཡང་དབུ་མ་རྒྱན་དུ། གལ་ཏེ་སྣ་ཚོགས་དེ་གཅིག་ན། །ཞེས་པ་ལྟར་སྣ་ཚོགས་གཉིས་མེད་དུ་སྨྲ་བ་དང་། ཅི་སྟེ་རྣམ་པའི་གྲངས་བཞིན་དུ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཁས་ལེན་ན། ། ཞེས་པ་ལྟར། རྣམ་པ་དང་ཤེས་པ་གྲངས་མཉམ་དུ་འདོད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་སྣང་བ་འདི་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་ཞིང་ཤེས་པས་ཀུན་བཏགས་པར་འདོད་པའོ། །དེ་དག་གི་ལུགས་ལ་གཟུགས་ནི་བག་ཆགས་ ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བེམ་དངོས་སུ་སྣང་བ་སྟེ། ཉི་ཤུ་པར། །རང་གི་ས་བོན་གང་ལས་སུ། །རྣམ་རིག་སྣང་བ་གང་འབྱུང་བ། །དེ་དང་དེ་ཡི་སྐྱེ་མཆེད་ནི། །རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཐུབ་པས་གསུངས། ། ཞེས་པ་དང་། དམིགས་བརྟག་ཏུ། །ནང་ལས་ཤེས་བྱའི་ངོ་བོ་ནི། །ཕྱི་རོལ་ལྟར་སྣང་གང་ཡིན་ཏེ། །དོན་ཡིན་ཞེས་དང་། རྣམ་འགྲེལ་དུ། གང་ཚེ་ཤེས་ཆ་དོན་དུ་ནི། །བཞག་ཕྱིར་ཤེས་པ་ཡུལ་བཅས་པ། ། 1-35 ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་སྔ་མས་ཤེས་པ་ཉིད་དེ་ལྟར་སྣང་བར་འདོད་ཅིང་ཕྱི་མས་ཤེས་པ་ཤེལ་སྒོང་དག་པ་ལྟར་སྣང་བའི་དྲི་མས་མ་གོས་པ་དང་སྣང་བ་དེ་སྐྲ་ཤད་ལྟར་ མེད་པ་སྣང་བར་འདོད་དོ། །སེམས་ནི་འཕགས་པ་འདི་ལ་སོགས་པས་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་དང་རྣམ་མེད་དུ་བཞེད་པར་བྱང་ཆུབ་བཟང་པོས་བཤད། དེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་བསྡུས་པར། མི་རྟོགས་ཡེ་ཤེས་ རྒྱུ་བ་ལ། དོན་ཀུན་སྣང་བ་མེད་ཕྱིར་ཡང་། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་སོགས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་དང་རྣམ་བཅས་སུ་བཞེད་དོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་བྱང་ཆུབ་བཟང་པོའོ། ས་ཡི་སྙིང་ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་པུར་སྨྲ་བས་རྣམ་ཤེས་གཅིག་དང་། བཙུན་པ་ཡང་དག་བདེན་པ་སོགས་ཀྱིས་ཚོགས་བརྒྱད་དང་དྲི་མ་མེད་པའི་ཤེས་པ་སྟེ་དགུར་སྨྲ་ བར་བྱེད་དོ། །གང་ལྟར་ཡང་རིག་རྒྱུའི་གཟུང་བ་དོན་གཞན་ཡོད་ན་གཞན་རིག་ཏུ་གྱུར་པ་ལ་གཟུང་འཛིན་མེད་པས་ཤེས་པ་རང་རིག་ཉིད་དེ་རྣམ་འགྲེལ་ངེས་སུ། གཟུང་དང་འཛིན་པ་མེད་པའི་ ཕྱིར། །དེ་ནི་དེ་ལྟར་རང་ཉིད་གསལ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡང་སེམས་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའམ་ཐ་མི་དད་པའང་རུང་སྟེ་རང་རིག་ཅིང་རྣམ་པས་སྟོང་པའམ་མི་སྟོང་པའོ། །ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་དེ་ཁོ་ནར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་ཙམ་མོ། ། 1-36 འདུས་མ་བྱས་ནི་མེད་དགག་ཅང་མེད་པར་བཞེད་དོ། །དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མ་བརྟགས་ན་ཉམས་དགའ་བ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་དང་དོན་དམ་པ་ན་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བར་བཞེད་དེ། ཇི་ལྟར་སྣང་བཞིན་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །འདི་ལ

【現代漢語翻譯】 因此，關於這一點，有兩種觀點：有相（rnam bden pa）和無相（rnam med pa）。第一種觀點認為，顯現為色等事物的是『相』，並且認為這些相是可知的。正如《中觀莊嚴論》中所說：『如果這些多樣性是一個，』這意味著主張多樣性是無二的。『如果按照相的數量，承認有各種各樣的識，』這意味著認為相和識的數量相等。第二種觀點認為，這些顯現實際上並不存在，只是由識所假立的。 根據這些觀點，色是通過習氣的力量顯現為實物的。正如《二十頌》中所說：『從其自身的種子中，顯現出各種識的顯現，如來宣說，那（種子）和那（顯現）是兩種相。』以及《觀所緣論》中所說：『內在的所知事物的自性，顯現為外在的，被稱為是事物。』以及《釋量論》中所說：『當識的部分被認為是事物時，識就被認為是有境的。』 前者認為識本身顯現為那樣，而後者認為識就像清凈的水晶球一樣，沒有被顯現的污垢所染污，並且認為顯現就像毛髮一樣，實際上並不存在，但卻顯現出來。覺賢（Byang chub bzang po）解釋說，聖者等認為心是八識聚（rnam shes tshogs brgyad）和無相的。正如《攝大乘論》中所說：『在不分別的智慧執行中，因為沒有事物的顯現。』等等。法稱論師（Phyogs kyi glang po）等認為心是六識聚和有相的，這是覺賢論師的觀點。 《地藏總持經釋》（Sa yi snying kun btus 'grel pa）中說，唯一論者（gcig pur smra ba）主張只有一個識，而賢護（Yang dag bden pa）等主張有八識聚和無垢識，即九識。無論如何，如果作為識之因的所取境（gzung ba）是與識不同的事物，那麼就會變成他識（gzhan rig）。因為沒有能取和所取，所以識是自證的。正如《釋量論》中所說：『因為沒有能取和所取，所以它是如此清晰地自明。』 心所（sems las byung ba）可以是與心異體的，也可以是非異體的，可以是自證的並且空相的，也可以不是空相的。不相應行（ldan min 'du byed）只是在名言上安立在心和心所的狀態上。 有為法（'dus ma byas）被認為是無遮（med dgag），即什麼都不是。中觀派（dbu ma pa）認為，如果不以世俗的方式執著于蘊等事物，那麼就不會有愉悅的顯現。但在勝義諦（don dam pa）中，一切都是遠離一切戲論的完全空性（stong pa nyid spros pa thams cad dang bral bar bzhed de）。因為事物如其所顯現的那樣存在。

【English Translation】 Therefore, regarding this, there are two views: appearance-truth (rnam bden pa) and appearance-less (rnam med pa). The first view holds that what appears as forms and so on is called 'appearance,' and it is believed that these appearances are knowable. As it is said in the Madhyamakālaṃkāra: 'If these diversities are one,' meaning asserting that diversity is non-dual. 'If according to the number of appearances, one accepts various consciousnesses,' meaning believing that the number of appearances and consciousnesses are equal. The second view holds that these appearances do not actually exist, but are merely imputed by consciousness. According to these views, form appears as a concrete object through the power of habit. As it is said in the Vimśatikā: 'From its own seed, whatever appearance of various consciousnesses arises, the Tathāgata has declared that that (seed) and that (appearance) are two aspects.' And in the Ālambanaparīkṣā: 'The nature of knowable objects within, which appears as external, is said to be an object.' And in the Pramāṇavārttika: 'When a part of consciousness is considered as an object, consciousness is considered to be with an object.' The former believes that consciousness itself appears as such, while the latter believes that consciousness is like a pure crystal ball, not stained by the impurities of appearance, and that the appearance is like hair, which does not actually exist but appears. Byang chub bzang po explains that the noble ones and others consider the mind to be the eight aggregates of consciousness (rnam shes tshogs brgyad) and appearance-less. As it is said in the Mahāyānasaṃgraha: 'In the movement of non-discriminating wisdom, because there is no appearance of things.' and so on. The teacher Dharmakīrti (Phyogs kyi glang po) and others believe that the mind is the six aggregates of consciousness and with appearance, according to the teacher Byang chub bzang po. In the commentary on the Sarvasāratamāgama (Sa yi snying kun btus 'grel pa), it is said that the monist (gcig pur smra ba) asserts that there is only one consciousness, while Bhadanta Yaśomitra (Yang dag bden pa) and others assert that there are eight aggregates of consciousness and the stainless consciousness, i.e., nine consciousnesses. In any case, if the object of apprehension (gzung ba), which is the cause of consciousness, is a different thing from consciousness, then it becomes other-consciousness (gzhan rig). Because there is no apprehender and apprehended, consciousness is self-aware. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'Because there is no apprehender and apprehended, it is so clearly self-illuminating.' Mental factors (sems las byung ba) can be either different substances from the mind or non-different, and can be self-aware and empty of appearance, or not empty of appearance. Non-associated formations (ldan min 'du byed) are merely nominally established on the state of mind and mental factors. Unconditioned phenomena ('dus ma byas) are considered to be non-affirming negations (med dgag), i.e., nothing at all. The Madhyamikas (dbu ma pa) believe that if one does not cling to the aggregates and so on in a conventional way, then there will be no pleasant appearance. But in the ultimate truth (don dam pa), everything is complete emptiness (stong pa nyid spros pa thams cad dang bral bar bzhed de), free from all elaboration. Because things exist as they appear.

---

་དཔྱད་པ་མི་འཇུག་གོ །གལ་ཏེ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་དོན། །གཞན་དུ་ སོང་བས་གནོད་པར་འགྱུར། །ཅེས་དང་། མཁས་པའི་མཁས་པ་གྲུབ་པའི་སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོའི་ཞབས་ཀྱིས། དབུ་མ་རྒྱན་ལས། མ་བརྟགས་གཅིག་པུ་ཉམས་དགའ་ཞིང་། །སྐྱེ་དང་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་པ། །དོན་བྱེད་ པ་དག་ནུས་རྣམས་ཀྱི། །རང་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་པ་ཡིན་རྟོགས། །ཞེས་དང་། དེ་ཕྱིར་ཡང་དག་ཉིད་དུ་ན། །དངོས་པོ་གང་ཡང་གྲུབ་པ་མེད། །ཡང་དག་དུ་ན་སྤྲོས་པ་ཡི། །ཚོགས་རྣམས་ཀུན་ལས་དེ་ གྲོལ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་གྲུབ་མཐའ་བཞིའི་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། རྒྱལ་བའི་དབང་པོས་ཀྱང་། དེ་ལ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་བསྟན། །མདོ་སྡེ་པ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་ པ་དེ་ལས་ཕྱིས། །དེ་ཡི་རྗེས་སུ་དབུ་མ་བསྟན། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་པས་སོ། །རྒྱས་པར་གཞན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ།། །། ༈ གཉིས་པ་གྲངས་ངེས་པ་བཤད་པ། གྲངས་ངེས་ལ་གསུམ་ལས་ཕུང་པོའི་གྲངས་ངེས་ལ་དྲི་བ་ནི། རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་ན་ཕུང་པོ་རྣམས་ལྔ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། 1-37 རྒྱུ་མེད་པར་ལྔར་ངེས་པ་མི་འཐད་ལ་གཟུགས་ཅན་དང་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕུང་པོ་གཉིས་སུའང་འདུས་ཤིང་དྲུག་ལ་སོགས་པར་ཡང་དོགས་པས་སོ་ཞེ་ན། ལན་ལ་མདོ་ནི་བདག་གི་གཞི་ རྣམ་ལྔ་བརྗོད་པའི་ཆེད་དུ་ལྔ་ཁོ་ན་ཞེས་སྦྱར་ཞེས་སོགས་ཏེ། ཡེ་བདག་མེད་ལ་འཇུག་པའི་ཆེད་དུ་ཕུང་པོ་སྟོན་ཞིང་དེ་ལ་གདུལ་བྱ་རྣམས་མི་སྐྲག་པའི་ཆེད་དུ་དང་པོར་འཇིག་རྟེན་ ལ་གྲགས་པའི་བདག་དང་བདག་གི་བའི་གཞི་ལྟ་བུའམ། དངོས་པོ་ལྟ་བུ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུའོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཊི་ཀས་འཆད་ཅིང་། བླ་མ་རྣམས་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་ འཁྲུལ་པའི་འཁྲུལ་གཞི་བསྟན་ནས་བཟློག་པའི་ཆེད་དུ་སྟེ། ཐོ་ཡོར་ལྔ་ལ་མིར་འཁྲུལ་པ་ལ་ཐོ་ཡོར་བསྟན་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པའང་འཚམས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་བཞི་བདག་གི་རྟེན་དང་། ཐ་ མ་ནི་བདག་གི་དངོས་པོའམ་རང་བཞིན་ཡིན་པས་བདག་གི་གཞི་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ན་ཕལ་ཆེར་རྣམ་ཤེས་ལ་བདག་ཏུ་དང་གཞན་བཞི་ལ་བདག་གིར་འཛིན་པས་སོ། །རྒྱས་པ་ནི་ལུས་དབང་པོ་གཟུགས་ ཅན་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ཡུལ་དང་བཅས་པ་ནི་བྱེ་བྱེད་པ་དང་ལས་སུ་བདག་དང་འབྲེལ་བར་འཛིན་པས་དེ་བརྗོད་ཅིང་གསལ་བར་བྱེད་པ་ལ་གཟུགས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་བྱེ་དེ་ཚོར་བ་བདག་གིས་མྱོང་བར་བྱེད་དོ་ཞེས་འཛིན་པས་དེ་བརྗོད་པ་ཚོར་བའི་དང་། 1-38 ཐ་སྙད་བྱེ་དེ་འདུ་ཤེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བདག་གིས་ཐ་སྙད་བྱེད་དོ་ཞེས་འཛིན་པས་དེ་བརྗོད་པ་འདུ་ཤེས་དང་། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་བདག་དེ་ དགེ་མི་དགེ་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་འཛིན་པས་བདག་གི་གཞི་ཡིན་ཅིང་དེ་བརྗོད་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དང་། བདག་གི་གཞིའམ་དངོས

【現代漢語翻譯】 『不應分析。如果分析，意義將會改變，造成損害。』還有，大學者、成就者寂護的教言中，《中觀莊嚴論》里說：『未經分析，獨自享受，具有生滅之法者，行事能力之自性，皆是世俗諦。』又說：『因此，在真實中，任何事物都不成立。在真實中，從一切戲論之集合中解脫。』如是宣說。因此，應通過四宗派的方式來了解。勝者之王也曾說：『其中，已闡述了分別說部，經部也同樣如此。瑜伽行派在其後，之後闡述中觀。』如此教導。詳細內容應從其他地方瞭解。 第二，解釋數量的確定。 關於數量的確定，有三個方面，首先是關於蘊的數量確定的問題：為什麼諸蘊只有五個？沒有理由確定為五個是不合理的，而且可以歸納為色蘊和非色蘊兩種，也有可能是六個等等，對此的疑問是：答案是，經部是爲了說明五種我之基礎，所以才確定為五個。爲了進入無我之境，所以宣說蘊，爲了使所化眾生不驚恐，首先是爲了說明世間上所稱的我和我所的基礎，或者說是爲了說明事物。導師耶喜的註釋中如此解釋。上師們說，爲了顯示對五蘊執著為我和我所的錯誤基礎，從而進行遣除，就像把木樁誤認為人，然後指出那是木樁一樣。這也是恰當的。其中，前四個是我之所依，最後一個是我之事物或自性，所以是我的基礎。世間上，大多數人認為識是我，其他四個是我所。詳細來說，身體、感官等有色之物完全被攝取，連同對境一起，通過作用和事業與我相關聯，爲了說明和闡明這一點，所以是色蘊。享受，即感受，認為是我在體驗，爲了說明這一點，所以是受蘊。 名言，即想，通過想的作用，認為是我在進行名言，爲了說明這一點，所以是想蘊。法與非法顯現，即行蘊，認為是我在善與非善中活動，所以是我的基礎，爲了說明這一點，所以是行蘊。我的基礎或事物。

【English Translation】 'It should not be analyzed. If analyzed, the meaning will change, causing harm.' Also, the teachings of the great scholar and accomplished master Śāntarakṣita in the Madhyamakālaṃkāra state: 'Without analysis, enjoying solitude, those with the nature of arising and ceasing, the nature of their abilities to act, are all conventional truths.' It also says: 'Therefore, in reality, nothing is established. In reality, it is liberated from all collections of elaboration.' Thus it is proclaimed. Therefore, it should be understood through the approach of the four philosophical schools. The King of Victors also said: 'Among them, the Vaibhāṣika has been explained, and the Sautrāntika is the same. The Yogācāra is after that, and after that, the Madhyamaka is explained.' Thus he taught. Detailed information should be learned elsewhere. Second, explaining the certainty of number. Regarding the certainty of number, there are three aspects. First, regarding the question of the certainty of the number of aggregates: Why are the aggregates only five? It is unreasonable to definitively say five without reason, and they could be summarized into two, form and non-form, or there could be six, etc. The answer is that the sūtra specifies five only to explain the five bases of self. The aggregates are taught to enter into the state of no-self, and to prevent disciples from being frightened, it is first to explain the basis of what is known in the world as self and mine, or to explain things. This is how the teacher Ye Shi explains in his commentary. The lamas say that it is to show the basis of the error of clinging to the five aggregates as self and mine, and thus to eliminate it, just as mistaking a post for a person and then pointing out that it is a post. This is also appropriate. Among them, the first four are the support of self, and the last is the object or nature of self, so it is the basis of self. In the world, most people consider consciousness to be self, and the other four to be mine. In detail, the body, senses, and form are completely grasped, together with the objects, as related to self through action and activity. To explain and clarify this, it is the form aggregate. Enjoyment, that is, feeling, is considered to be experienced by self, so to explain this, it is the feeling aggregate. Nomenclature, that is, perception, through the function of perception, it is considered that self is performing nomenclature, so to explain this, it is the perception aggregate. Dharma and non-dharma manifest, that is, the formation aggregate, it is considered that self is active in virtue and non-virtue, so it is the basis of self, and to explain this, it is the formation aggregate. The basis or object of self.

---

་པོ་སྟེ་རང་བཞིན་ལུས་ཡོངས་གཟུང་དང་བཅས་པ་སོགས་དེ་རྣམས་ ཀྱི་གནས་ཡེ་རྒྱུ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་དེས་ས་བོན་གྱི་བསྡུ་བས་རྣམ་ཤེས་གཞན་རྣམས་ཀྱང་བསྡུས་ལ་དེ་བརྗོད་པ་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་སྟེ། དེ་ལྟར་ལྔར་བསྟན་ཅིང་དེ་བས་མང་ཉུང་དུ་ མ་བསྟན་ཏེ་མི་དགོས་ཤིང་མི་ནུས་པས་སོ། །ཉེས་ཀུན་དེ་ཡི་རྩ་བ་ཅན། །དེ་ཡང་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་ཡིན། །ཞེས་རྣམ་འགྲེལ་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་བདག་འཛིན་ལས་ སྐྱེས་པས་དེ་བཟློག་དགོས་པ་དང་སྔར་བཤད་ཅིང་འོག་ཏུ་བསྟན་པ་ལྟར་ཕུང་པོ་བསྟན་པ་བདག་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོར་འགྱུར་བས་ནུས་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་བསྟན་པའོ། །ཁམས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་དྲིས་པའི་ལན་ ནི། བདག་མེད་ན་སྤྱོད་པ་པོ་མེད་པས་ཉེར་སྤྱོད་མི་འཐད་སྙམ་པ་སེལ་བ་ལ་བརྗོད་པ། སྟེ་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པའི་དོན་གྱིས་ཁམས་སུ་འཇོག་ཅིང་ལུས་དབང་པོ་དྲུག་གིས་གནས་བྱེད་པ་དང་། 1-39 ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་ཡུལ་དྲུག་གིས་དམིགས་པ་བྱེད་པས་ཉེར་སྤྱོད་རྣམ་ཤེས་དྲུག་འབྲས་བུར་འཛིན་པ་དང་། རྣམ་ཤེས་དྲུག་ནི་ཉེར་སྤྱོད་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་དྲུག་ཚན་གསུམ་པོ་དེར་ངེས་ ཤིང་དེ་བས་མང་ཉུང་མ་ཡིན་ཏེ་མི་དགོས་ཤིང་མི་ནུས་པས་སོ། །ཉེར་སྤྱོད་ཀྱི་ངོ་བ་ནི་དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་པར། གཅིག་ནི་ཀུན་གཞི་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས། །གཉིས་པ་ཚོགས་ དྲུག་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ཅན། །ཉེ་བར་སྤྱོད་དང་འདུ་ཤེས་ཡོངས་གཅོད་དང་། །དེ་ཡི་འཇུག་བྱེད་སེམས་ལས་གཞན་རྣམསབྱུང་། །ཞེས་དང་། དེ་ཡི་བཤད་པར། ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ནི་ཚོར་བའོ་ཞེས་དང་། དོན་གསང་ དུའང་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ནི་གཙོ་བོར་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཁོ་ནའི་ཚོར་བའོ་ཞེས་པ་ལྟར་ཚོར་བ་ལའང་བཤད་ཀྱང་སྐབས་འདིར་རྣམ་ཤེས་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཚོར་ བ་གསུམ་ཇི་རིགས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པས་ཡུལ་དང་རྣམ་སྨིན་ལོངས་སྤྱོད་པའོ། །ཡུལ་ཡེ་གྱི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་ནི་འདིར་ཉེར་སྤྱོད་ཀྱི་དོན་ཏོ་ཞེའོ། །འདས་པ་དང་ ད་ལྟར་གྱི་ཞེས་པས་ཉེར་སྤྱོད་བཟུང་ཟིན་པ་དང་འཛིན་བཞིན་པས་ཁམས་སུ་བཞག་གི མ་འོངས་པའི་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ནི་མ་བྱུང་བས་འཛིན་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་མི་གཞག་གོ །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གྲངས་ངེས་ལ་དྲི་བ་ནི། 1-40 ཅིའི་ཕྱིར་ན་ཞེས་ཏེ་དབང་པོ་དང་ཡུལ་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་སུའང་བཞག་ཏུ་རུང་བས་སོ་ཞེས་སོགས་བསམས་པའོ། །ལན་ནི་བདག་ཡེ་མེད་ན་ཉེར་ལེན་ག་ལས་ཡིན་སྙམ་དུ་རྨོངས་པ་བསལ་བའི་ ཆེད་དུ་འདི་བརྗོད་པར་བཞེད་ཅིང་། ལུས་དང་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་གཉིས་ཁོ་ནས་གནས་དང་དམིགས་པས་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་སྐྱེ་བའི་སྒོ་སྟེ་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བཅུ་གཉིས་པོ་ དེ་ཙམ་དུ་

【現代漢語翻譯】 即自性身（藏文：རང་བཞིན་ལུས་，梵文：prakṛti-kāya，梵文羅馬擬音：prakṛti-kāya，漢語字面意思：自性身），包括全部所攝之物等等，所有這些的處所是阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種識），並且它以種子的集合來集合其他的識，並且表達它的就是識蘊。這樣顯示了五蘊，不多也不少地顯示，因為沒有必要，也不能夠。如《釋量論》所說：『一切過患皆由此為根，而彼即是壞聚見。』如是，一切煩惱和痛苦都從我執產生，因此必須遣除它，並且如先前所說和下面將要顯示的，顯示蘊成為我執的對治，因此具有能力，所以這樣顯示。關於界（藏文：ཁམས་，梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）的數量確定的提問的回答：爲了消除如果沒有我，就沒有行者，因此行持不合理的想法而說，即以行持執著的意義而安立為界，身體和六根作為處所， 完全攝取的外境六塵作為所緣，因此行持六識作為果，六識是行持的自相，因此這三組六者是確定的，不多也不少，因為沒有必要，也不能夠。行持的體性是在區分中邊時說：『一是阿賴耶識，作為因的識，二是六聚，具有行持，行持和意識的遍斷，以及它的作用，從心之外產生。』以及，在它的解釋中說：『行持是感受。』並且，在《秘密義》中也說：『行持是主要進入的識，並且僅僅是與它相應的感受。』如是，雖然也對感受進行了解釋，但在這裡是識，並且它也與三種感受相應，因此是享用外境和異熟。認識外境的自相和共相的自性，在這裡是行持的意義。』過去和現在是指已經執著和正在執著的行持，因此安立為界，未來的行持因為沒有產生，因此執著不合理，所以不安立。關於處（藏文：སྐྱེ་མཆེད་，梵文：āyatana，梵文羅馬擬音：āyatana，漢語字面意思：生處）的數量確定的提問是： 為什麼呢？即因為根和境的處也可以安立為二，等等的想法。回答是爲了消除如果沒有我，那麼誰來取受的疑惑而想要說這個，僅僅以身體和完全攝取二者，作為處所和所緣，是產生行持識六者的門，即作為因，因此僅僅是十二者。

【English Translation】 That is, the Svabhāvakāya (Tibetan: རང་བཞིན་ལུས་, Sanskrit: prakṛti-kāya), including all that is grasped, etc. The place of all these is the Ālayavijñāna (Tibetan: ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་, Sanskrit: ālayavijñāna), and it gathers other consciousnesses by the collection of seeds, and that which expresses it is the Skandha of consciousness. Thus, the five Skandhas are shown, neither more nor less, because it is neither necessary nor possible. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'All faults have this as their root, and that is the view of the perishable aggregate.' Thus, all afflictions and sufferings arise from self-grasping, therefore it must be eliminated, and as previously said and will be shown below, showing the Skandhas becomes the antidote to self-grasping, therefore it has the ability, so it is shown in this way. Regarding the question of the definite number of Dhātus (Tibetan: ཁམས་, Sanskrit: dhātu): To dispel the idea that if there is no self, there is no actor, therefore the action is unreasonable, it is said, that is, it is established as a Dhātu in the sense of clinging to action, the body and the six faculties as the place, The six objects that are completely grasped as the object, therefore the six consciousnesses are acted upon as the result, the six consciousnesses are the self-characteristics of the action, therefore these three sets of six are definite, neither more nor less, because it is neither necessary nor possible. The nature of the action is said when distinguishing the middle and the edge: 'One is the Ālayavijñāna, the consciousness as the cause, the second is the six aggregates, having action, the action and the complete cutting off of consciousness, and its function, arise from other than the mind.' And, in its explanation it says: 'Action is feeling.' And, in the Secret Meaning it also says: 'Action is the consciousness that mainly enters, and it is only the feeling that corresponds to it.' Thus, although feeling is also explained, here it is consciousness, and it also corresponds to the three feelings, therefore it is enjoying the object and the Vipāka. The nature of realizing the self-characteristics and common characteristics of the object, here is the meaning of action.' The past and the present refer to the action that has already been grasped and is being grasped, therefore it is established as a Dhātu, the future action because it has not arisen, therefore grasping is unreasonable, so it is not established. The question about the definite number of Āyatanas (Tibetan: སྐྱེ་མཆེད་, Sanskrit: āyatana) is: Why? That is, because the Āyatana of the faculty and the object can also be established as two, etc. The answer is to dispel the doubt that if there is no self, then who will take it, and to want to say this, only the body and the completely grasped two, as the place and the object, are the door to the arising of the six consciousnesses of action, that is, as the cause, therefore only the twelve.

---

ངེས་ཤིང་མང་ཉུང་དུ་མ་ཡིན་ནོ། །ཉེར་སྤྱོད་ནི་སྐབས་འདིར་ཡུལ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་དོན་ཅན་ནོ་ཞེའོ། །མ་འོངས་པའི་ཞེས་པ་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་བའི་ཉེར་སྤྱོད་ནི་སྐྱེས་ ཟིན་པས་དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་སྒོ་མི་དགོས་པར་དགོངས་པའོ། །འོ་ན་རྣམ་ཤེས་དྲུག་གི་སྐྱེ་མཆེད་མི་འཆད་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཉེར་སྤྱོད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ཏེ། དེ་རྣམས་སྒོར་འགྱུར་བའི་ཉེར་ སྤྱོད་གཞན་མེད་པར་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །འོན་ཀྱང་དེ་དྲུག་གིས་ཉེར་སྤྱོད་སྐྱེ་བའི་སྒོ་བྱེད་པའི་ཆ་ནི་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་སོ། །འོ་ན་རྒྱུ་དང་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དྲུག་དྲུག་དང་ མཚུངས་ལྡན་ཚོར་བ་དྲུག་དང་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་དང་རེག་པ་དྲུག་ལ་སོགས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་མི་འཆད་པ་ཅི་ཞེ་ན། སྐྱེ་མཆེད་ཐ་མ་གཉིས་སུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་རྣམས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་པའི་རྒྱུ་ནི། 1-41 ཐུབ་པའི་དབང་པོས། ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས། །རྣམ་ཤེས་མཐར་ཐུག་སྙིང་རྗེ་ཆེ། །དབང་པོ་དང་ནི་ཡུལ་ཉིད་དང་། །དབང་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད། །ཁམས་ནི་བཅྭོ་བརྒྱད་རྣམས་སུ་འགྱུར། །ཡུལ་ དང་ཡུལ་ཅན་དག་གིས་ནི། །སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་རྣམས་སུ་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་དེ་དང་དེར་བཀའ་བསྩལ་པ་རྣམས་ཏེ་དེ་ལྟར་ངེས་པའི་རྒྱུ་འདིར་བཤད་པ་དེ་རྣམས་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་ཡིན་ནོ།། །། ༈ གསུམ་པ་ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་དུ་བསྟན་པ། ཟག་བཅས་ ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་བཞག་པ་ལ་གཉིས་ལས། ཕུང་པོ་ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་བཞག་པ་ལའང་དྲི་བ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ཁྱེད་ལ་ཕུང་པོ་རྣམས་དང་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ རྣམས་བསྟན་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཅེས་སོ། །ལན་ལ་གསུམ་ལས་ཉེར་ལེན་ཅན་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི། ཉེ་བར་ལེན་པ་བཞི་པོ་རྣམས་དམིགས་བྱེད་དང་མཚུངས་ལྡན་དུ་ལྡན་པས་ཏེ། དེ་ཡང་གཟུགས་ལ་དམིགས་བྱེད་དུ་ལྡན་ཅིང་ལྷག་མ་ལ་གཉི་ག་ལྟར་ལྡན་པས་ཞེའོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་ནི་རྩ་དང་སོག་མའི་མེ་ཞེས་པ་ལྟར་ཉེར་ལེན་ལས་བྱུང་བས་སམ། རྒྱལ་པོའི་མི་ཞེས་ པ་ལྟར་ཉེར་ལེན་ལ་རག་ལས་པས་སམ། མེ་ཏོག་དང་འབྲས་བུའི་ཤིང་ཅེས་པ་ལྟར་ཕུང་པོ་ལས་ཉེར་ལེན་བྱུང་བས་ན་ཉེར་ལེན་དང་ལྡན་པའོ་ཞེས་སོ། །དེས་ན་འདུས་བྱས་ཟག་མེད་ཀྱང་ཡོད་པས་ཕུང་པོ་གང་ཡིན་ལ་ཉེར་ལེན་ཅན་གྱིས་མ་ཁྱབ་སྟེ། 1-42 གང་རྣམས་ཟག་བཅས་དེ་རྣམས་ནི། །ཉེར་ལེན་ཕུང་པོའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །སྐབས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་ངོས་བཟུང་བ་ནི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ཉེར་ལེན་དུ་འཆད་ཀྱང་ཆོས་གསུམ་ཉེར་ལེན་ ཅན་དུ་འཇོག་པའི་སྐབས་འདིར་ཞེས་སོ། །དེ་དག་ཉེར་ལེན་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི། འདུན་པ་ཉེར་ལེན་ཡིན་ཏེ། མ་འོངས་པའི་ཕུང་པོ་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཡང་མ་འོངས་

【現代漢語翻譯】 確定且不多不少。'近用'在此處意為完全控制對象。'未來'指的是過去和現在的近用已經產生，因此不需要產生的門徑。 那麼，為什麼不解釋六識的生處呢？因為它們是近用的自性。要知道，它們沒有變成門的其他的近用。然而，這六者作為產生近用的門徑的部分，包含在意的生處中。 那麼，為什麼不解釋六因和六等無間緣，以及相應的六受、六想、心和六觸等生處呢？因為它們包含在最後的兩個生處中。這些數量確定的原因是： 世尊說：'五蘊是色等，識是究竟的大悲。根和境，以及根的識。界是十八種，由境和有境，生處變成十二種。'等等，這些都是在各處所說的，因此，說明這些確定的原因是爲了表達這些內容。 第三，顯示有漏為近取。 將有漏立為近取有二。將蘊立為近取也有疑問：世尊對諸比丘說：'我將為你們說明諸蘊和近取蘊'，這是為什麼呢？ 回答有三，將之立為近取的原因是：四種近取與所緣和相應俱有。也就是說，色蘊具有所緣，其餘則兩者都具有。在《俱舍論》的解釋中，就像'根和草的火'一樣，是從近取產生的嗎？或者像'國王的人'一樣，依賴於近取嗎？或者像'花和果的樹'一樣，從蘊產生近取，因此具有近取。 因此，也有無漏的有為法，所以並非所有蘊都是近取所遍及的。就像所說：'凡是有漏的，都是近取蘊。'。 確定此處的近取：雖然分別說者將一切煩惱解釋為近取，但在此處將三種法立為近取。將它們立為近取的原因是：欲是近取，因為它能使未來的蘊顯現。也就是說，未來

【English Translation】 It is definite and neither more nor less. 'Proximate use' here means completely controlling the object. 'Future' refers to the proximate use of the past and present that has already arisen, so there is no need for a gateway to arise. Then, why are the six sense bases of consciousness not explained? Because they are the nature of proximate use. It is to be known that they do not have other proximate uses that become gateways. However, the aspect of these six that serves as a gateway for the arising of proximate use is included in the sense base of mind. Then, why are the six causes and six immediately preceding conditions, as well as the corresponding six feelings, six perceptions, mind, and six contacts, etc., not explained as sense bases? Because they are included in the last two sense bases. The reason for the definite number of these is: The Blessed One said: 'The five aggregates are form, etc., consciousness is ultimate great compassion. Faculties and objects, and the consciousness of the faculties themselves. The elements become eighteen, by objects and object-holders, the sense bases become twelve.' etc., these are all spoken in various places, therefore, explaining these definite reasons is to express these contents. Third, showing the contaminated as the object of clinging. Establishing the contaminated as the object of clinging has two aspects. Establishing the aggregates as the object of clinging also has a question: The Blessed One said to the monks, 'I will explain to you the aggregates and the aggregates of clinging,' why is that? There are three answers. The reason for establishing them as objects of clinging is that the four objects of clinging are endowed with the object and the corresponding factors. That is, form aggregate has the object, and the remainder have both. In the explanation of the Treasury of Knowledge, is it because it arises from clinging, like 'the fire of roots and grass'? Or is it dependent on clinging, like 'the king's man'? Or is it because clinging arises from the aggregates, like 'the tree of flowers and fruits,' and therefore it possesses clinging? Therefore, there are also uncontaminated conditioned phenomena, so not all aggregates are pervaded by clinging. As it is said: 'Whatever is contaminated, that is the aggregate of clinging.' Identifying the object of clinging here: Although the Vaibhashikas explain all afflictions as objects of clinging, here, in the context of establishing three dharmas as objects of clinging. The reason for establishing them as objects of clinging is that desire is the object of clinging, because it causes the future aggregates to manifest. That is, the future

---

པ་ལ་འདོད་ཅིང་འདོད་པའང་སྲེད་པ་ཡིན་ལ་དེའང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་འགྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ཆགས་ནི་ཉེར་ལེན་ཏེ་ད་ལྟར་གྱི་ཕུང་པོ་མི་ གཏོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་ཤིང་འདོར་བ་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཉེ་བར་ལེན་པ་ནི་རང་གིར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། དེའང་དེ་གཉིས་ལ་ཡོད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ གཞན་ལ་མེད་པས་དེ་དག་ཁོ་ན་ཉེར་ལེན་ནོ་ཞེའོ། །ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དེ་དང་འདྲ་བར་བསྟན་པ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་ཁམས་ཞེས་དང་དེ་ལ་ཕུང་པོ་ཞེས་པ་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ཉེར་ལེན་དམིགས་ བྱེད་དུ་ལྡན་པས་དང་གཞན་རྣམས་གཉིས་ཀར་ལྡན་པས་སོ་ཞེས་ཏེ། ཉེར་ལེན་ཅན་ལས་བཟློག་པ་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་རྣམས་སོ་ཞེས་ཀྱང་ངོ་།། །། ༈ བཞི་པ་ཆོས་གསུམ་པོའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། མཚན་ཉིད་ལ་སྤྱིའི་དོན་དང་གཞུང་དོན་གཉིས་ཀྱི། 1-43 དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་མཚན་ཉིད་སྤྱིར་བཤད་པ་ནི་མཚན་ཉིད་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཚིག་གསལ་བཅོ་ལྔ་པར་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། རྣམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་གཞན་དང་ཐུན་མོང་མིན་པ་ མེའི་ཚ་བ་སོགས་ལྟ་བུ་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་། ཆོས་གཞན་ལའང་ཡོད་པའི་ངོ་བོ་མི་རྟག་པ་དང་བདག་མེད་སོགས་ལྟ་བུའི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ གྱི་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་བཤད་ལས་བྱུང་བ་ལྟར་རང་གི་མཚན་ཉིད་སྔ་མ་ལྟ་བུ་དང་། རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་མཚན་ཉིད། གང་ཕྱིར་ཆོས་ཀུན་རང་བཞིན་གྱིས། རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་ཕྱིར། །མཐུན་དངོས་ གཞན་གྱི་དངོས་དག་ལས། །ལྡོག་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པ་ཅན། །ཞེས་རྣམ་འགྲེལ་ངེས་སུ་གསུངས་པ་ལྟར་ཆོས་རྣམས་རྟག་པ་དང་མ་བྱས་པ་སོགས་ལོག་ས་དུ་མ་ལས་ལོག་པའི་ལྡོག་པའི་རབ་ཏུ་ དབྱེ་བ་རྣམས་སོ། །ཡང་གཉིས་ཏེ་དེའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཚོར་བའི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་མྱོང་བ་ཞེས་སོགས་ལྟ་བུ་དང་། དེ་མ་ཡིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཆོས་དེ་ཆོས་གཞན་ ལས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་མཚོན་པར་བྱེད་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཅན་བཀོད་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་ལོག་རྟོག་དགག་པ་ནི་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ཅེས་པ་ཐ་མ་ཁོ་ནར་བསམས་ཤིང་། 1-44 དེ་ལ་ཡང་ལོ་ཙ་བའི་འགྱུར་གྱིས་འཁྲུལ་གཞི་བྱས་ནས་མཚན་མཚོན་གཞི་གསུམ་བཏགས་ཏེ་དེའི་སྤྲོས་པས་མཚན་མཚོན་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་། མཚོན་བྱ་གཅིག་ལ་མཚན་ཉིད་གཅིག་ལས་མི་རུང་བ་ལ་སོགས་ པ་དུ་མ་ཞིག་མཛད་དོ། །དེ་རྣམས་རིམ་པ་ལྟར་མི་འཐད་དེ། མདོ་དང་དགོངས་འགྲེལ་རྣམས་སུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བར་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ་ཞེས་པ་ ལ་སོགས་པ་དང་། རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་ཕ

【現代漢語翻譯】 貪慾和慾望也是渴愛，而渴愛也是由緣起所成就的因和集諦所包含的緣故。貪慾是近取，因為現在不捨棄蘊，因為對它特別執著，與捨棄相違。因此，近取是執為己有。也因為這二者具有其他煩惱所沒有的，所以只有它們才是近取。如同對界和處一樣地闡述，為什麼稱為界，又為什麼稱它為蘊呢？因為有色法具有近取所緣，而其他的則二者都具有。與近取相反的是沒有近取的三種法。 第四，闡述三種法的體性。 體性分為共同意義和論義兩種。 第一，從三個方面闡述共同體性，即兩種體性。如《法句明釋》第十五品所說：諸法的自性，即各自的、與他者不共的自性，如火的熱性等，是自性；以及其他法也具有的自性，如無常和無我等，是共同體性。又有兩種，如《法益友善之莊嚴釋》所說，如前述的自性，以及分別的體性。因為一切法都安住于各自的自性中，依賴於與順同之物和其他事物相違背的事物。如《釋量論》所說，法從常、無為等多種相違之處返回，是為分別的差別。又有兩種，即安住于其自性的體性，如受蘊的體性是感受等；以及從非彼中分離的體性，即某種法與其他法不共，能表示其特徵，如圓滿正等覺的體性是具有一切相智。對於這些的破斥邪見是，藏地的學者們認為體性只是最後的那個。 並且，由於譯師的翻譯錯誤，建立了名、義、基三種，並由此展開了名義的結合，以及一個所詮只能有一個體性等等。

【English Translation】 Desire and wanting are also craving, and craving is also accomplished by dependent origination, included in the cause and the truth of arising. Attachment is clinging, because it does not abandon the aggregates of the present, because it is particularly attached to them and contrary to abandoning. Therefore, clinging is taking as one's own. Also, because these two have afflictions that others do not have, only they are clinging. Just as the realms and sources are explained similarly, why is it called a realm, and why is it called an aggregate? Because form has the object of clinging, and the others have both. The opposite of clinging is the three dharmas that do not have clinging. Fourth, explaining the characteristics of the three dharmas. Characteristics are divided into general meaning and textual meaning. First, from the three, explaining the characteristics in general are two characteristics. As it appears in the fifteenth chapter of 'Clear Words on the Dharma Verses': The self-nature of all things, that is, its own, non-common nature, like the heat of fire, etc., is its own characteristic; and the common characteristic that other things also have, like impermanence and selflessness, etc. There are also two types, as it appears in the commentary on 'The Ornament of the Spiritual Friend of Dharma': like the former self-nature, and the characteristic of differentiation. Because all things abide in their own nature, they depend on what is contrary to similar things and other things. As it is said definitively in the 'Pramanavarttika', the dharmas return from many contradictory places such as permanence and non-action, which are the distinctions of differentiation. There are also two types: the characteristic of abiding in its own nature, such as the characteristic of the aggregate of feeling is feeling, etc.; and the characteristic of separating from what is not that, that is, a certain dharma is not common with other dharmas, and can represent its characteristics, such as the characteristic of the perfect Buddha is having all-knowingness. The refutation of wrong ideas about this is that Tibetan scholars think that characteristic is only the last one. Moreover, due to the translator's translation errors, they established the three bases of name, meaning, and basis, and from this they developed the combination of name and meaning, and that one object of designation can only have one characteristic, and so on.

---

ྱིར་མཚུངས་ཉིད་སྤྱི་འདི་ལ། །དངོས་པོ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཞེས་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་རྟག་པ་དང་སྟོང་པ་དང་བདག་མེད་ བཞག་པ་ལ་སོགས་མཚན་ཉིད་སྣ་ཚོགས་གསུངས་པས་སོ། །ཡང་ལཀྵ་ཎ་མཚོན་བྱེད་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། ལ་ཀྵ་ཞེས་པ་མཚོན་བྱ་སྟེ་དེ་ཉིད་རེས་མཚན་གཞི་རུ་བསྒྱུར་བས་མཚོན་བྱ་དང་མཚན་གཞི་ ནི་ཆོས་ཐ་དད་མ་ཡིན་གྱི་རྒྱ་སྐད་གཅིག་ལ་འགྱུར་ཐ་དད་ཙམ་སྟེ། དེས་ཆོས་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་ན་སྒྲོན་མེ་དང་མར་མེའང་ཐ་དད་དུ་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། བྱ་བྱེད་ཀུན་ ལ་གཞི་སྨོས་དགོས་ན་བསྐྱེད་བྱ་སྐྱེད་བྱེད་སྐྱེད་གཞི་དང་། བལྟ་བྱ་ལྟ་བྱེད་ལྟ་གཞི་དང་། ཤེས་བྱ་ཤེས་བྱེད་ཤེས་གཞི་དང་། བརྗོད་བྱ་རྗོད་བྱེད་རྗོད་གཞི་སོགས་དགོས་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-45 མཚོན་བྱ་དང་མཚོན་གཞི་ལྡོག་པ་ཐ་དད་མེད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མཚན་མཚོན་གྱི་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་ཅིང་དེ་གཞུང་ལས་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡང་རྟོག་ལྡན་གྱི་ དགོད་བྱ་མ་ཡིན་ནོ། །རྒྱས་པར་མཁས་པ་ཆེན་པོ་ཤོང་སྟོན་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བློ་གྲོས་ཁ་འབྱེད་དུ་བལྟའོ། །མཚན་མཚོན་གྲངས་མཉམ་པར་ཡང་མ་ངེས་ཏེ། རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་གིས་མཚོན་བྱ་ ཚད་མ་ལ་མཚན་ཉིད་སྔར་མ་རྟོགས་པ་ལ་མི་སླུ་བའི་ཤེས་པ་དང་མ་རྟོགས་པའི་དོན་གྱི་གསལ་བྱེད་གཉིས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་རེ་རེ་ལ་ཡང་གཞུང་ལུགས་སོ་སོར་མཚན་ཉིད་མི་ འདྲ་བ་དུ་མ་བཤད་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐབས་དོན་ངོས་གཟུང་བ་ནི། སྐབས་འདིའི་མཚན་ཉིད་རྣམས་ནི་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་སྟོན་པའོ་ཞེའོ། ། གཞུང་དོན་ལ་གསུམ་ལས། ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་ལ་ ལྔའི་དང་པོ་ལ་དྲི་བ་ནི། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་ཅི་ཞེ་ནའོ། །ལན་ལ་གཉིས་ལས། མདོར་བསྟན་པ་ནི་གཟུགས་སུ་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཁོ་ནའོ་ ཞེས་ངེས་པར་བཟུང་སྟེ་གཟུགས་སུ་ཡོད་པ་ཁོ་ནའི་ཞེས་ངེས་པར་བཟུང་ན་འདིའི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་བསལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཡང་ན་དེ་ལྟར་བཟུང་ཡང་སྐྱོན་མེད་དེ། 1-46 རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེའོ། །དེ་ཉིད་ཅི་ཡིན་ན་རེག་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པ་གཟུགས་ཅན་ཕྲད་པས་སྔར་དང་མི་འདྲ་བར་འགྱུར་བ་དང་ཡུལ་གོག་སར་བློས་དཔྱད་པས་ གཟུགས་སུ་རུང་བའོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་དང་པོ་རྒྱས་བཤད་ནི། ལག་པའི་ཞེས་སོགས་ཏེ་ཐུབ་པས་མཛོད་འགྲེལ་དུ་དྲངས། །དགེ་སློང་རྣམས་གཟུགས་སུ་ཡོད་ཅིང་གཟུགས་སུ་རུང་བས་དེའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཉེ་བར་ལེན་ པའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །ཅིས་གཟུགས་སུ་རུང་ཞེ་ན་ལག་པའི་འདུས་ཏེ་རེག་པས་རེག་ན་གཟུགས་སུ་རུང་བ་དང་ཞེས་སོགས་འདིར་བཀོད་ཀྱི་བཅུ་གསུམ་པོ

【現代漢語翻譯】 『如是，此共同之自性，具有非事物之特徵。』等等，在苦諦的自性中，安立了無常、空性、無我等各種自性。 此外，lakṣaṇa（梵文，lakṣaṇa，lakshana，特徵）是所詮釋的，而lakṣa（梵文，lakṣa，laksha，目標）是能詮釋的，因此，將後者轉變為自性，能詮釋的和自性並非不同的法，只是在漢語中用不同的詞語來翻譯同一個詞而已。 如果因為詞語不同就變成不同的法，那麼燈和酥油燈也會變得截然不同，這太過分了。如果一切能作和所作都需要說明基礎，那麼就需要生起者、能生者、生起之基礎；觀看者、能觀者、觀看之基礎；知曉者、能知者、知曉之基礎；言說者、能說者、言說之基礎等等，這太過分了。 由於能詮釋的和自性沒有不同的反體，因此，特徵和能詮釋的結合是不合理的，因為經典中沒有這樣說，而且也沒有必要，所以這不是有理性的人應該嘲笑的。 詳細內容請參考大學者香敦·多吉堅讚的《開啟智慧之門》。特徵和能詮釋的數量也不一定相等，因為理自在（指宗喀巴大師）認為，能詮釋的量（指正量）具有兩個特徵：對先前未知的、不欺騙的知識，以及對未領悟之義的闡明。 而且，對於每一個法，不同的論典中也闡述了許多不同的自性，這是顯而易見的。確定當下要點是：此處的自性是指顯示色等事物的自性。 正文內容分為三部分，首先是關於蘊的自性，五蘊中的第一個問題是：色蘊的自性是什麼？回答分為兩部分，首先是概括性的說明：具有色之自性的只是色蘊本身。 如果確定地認為是『只有具有色之自性』，那麼這將排除無常等共同的自性。或者，即使這樣確定也沒有過錯，因為這是在說明其自身的自性。那麼，什麼是色呢？ 接觸時具有色，與有色之物相觸碰時會變得與之前不同，並且可以通過心識分析其形狀。詳細解釋分為兩部分，首先是詳細解釋：『手的...』等等，這是世尊在《俱舍論》的解釋中引用的。 『諸比丘，具有色且可以被看到，因此稱為色近取蘊。』為什麼可以被看到呢？『手的聚合...』也就是說，通過接觸可以被看到等等，這裡列出了十三種。

【English Translation】 'Likewise, this common nature is characterized by the absence of things.' and so on. In the nature of the truth of suffering, various characteristics such as impermanence, emptiness, and selflessness are established. Furthermore, lakṣaṇa (Sanskrit, lakṣaṇa, lakshana, characteristic) is what is expressed, and lakṣa (Sanskrit, lakṣa, laksha, target) is what expresses it. Therefore, transforming the latter into a nature, what expresses and the nature are not different dharmas, but merely different translations of the same word in Chinese. If different words were to become different dharmas, then a lamp and a butter lamp would also become completely different, which is too extreme. If all actions and agents need to specify a basis, then there would be a need for what is generated, what generates, the basis of generation; what is viewed, what views, the basis of viewing; what is known, what knows, the basis of knowing; what is said, what says, the basis of saying, and so on, which is too extreme. Since what expresses and the nature do not have different opposites, the combination of characteristic and what expresses is not reasonable, because it is not mentioned in the scriptures, and there is no need for it, so it is not something that rational people should ridicule. For details, please refer to the 'Opening the Door of Wisdom' by the great scholar Shongton Dorje Gyaltsen. The number of characteristics and what expresses are also not necessarily equal, because the Lord of Reasoning (referring to Tsongkhapa) believes that what expresses the measure (referring to valid cognition) has two characteristics: knowledge that is not deceptive to what was previously unknown, and clarification of the meaning that was not understood. Moreover, for each dharma, many different characteristics are explained in different treatises, which is obvious. The point to be determined here is that the characteristics in this context refer to showing the nature of things such as form. The main text is divided into three parts. First, regarding the nature of the aggregates, the first question of the five aggregates is: What is the nature of the form aggregate? The answer is divided into two parts. First, a summary explanation: What has the nature of form is only the form aggregate itself. If it is determined that 'only has the nature of form,' then this will exclude common characteristics such as impermanence. Or, even if it is determined in this way, there is no fault, because it is in the sense of its own nature. So, what is form? It has form upon contact, and when it touches something with form, it becomes different from before, and its shape can be analyzed by the mind. The detailed explanation is divided into two parts. First, the detailed explanation: 'The hand of...' etc., which is quoted by the World Honored One in the explanation of the Abhidharma. 'Monks, having form and being able to be seen, therefore it is called the form aggregate of close grasping.' Why can it be seen? 'The aggregation of hands...' That is to say, it can be seen through contact, etc. Thirteen types are listed here.

---

་འདི་ཙམ་དུ་ནི་མ་ངེས་སོ། །འདིར་ ཡེ་ཡང་གཞན་ནི་ཕྱི་ནང་གི་གཟུགས་གཉིས་ཀ་ལ་གཟུགས་སུ་རུང་ལ་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པ་ནི་ནང་གི་ཁོ་ན་ལའོ། །དེ་ལ་ལག་པས་རེག་པས་སྔར་ལས་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་གཞན་དུ་ འགྱུར་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་སྐྱེད་པ་གཟུགས་སུ་རུང་བ་སྟེ། དེ་ལྟར་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི་གང་མངོན་དུ་གྱུར་བའི་ཡུལ་ལ་གཟུགས་ཀེང་རུས་ལ་སོགས་པ་ཤེས་བྱའི་ དངོས་པོ་དང་ཆ་མཐུན་པ་འདི་དང་འདིའོ་ཞེས་མཉམ་པར་བཞག་པས་དང་གཟུགས་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་འདི་ལྟ་བུ་དང་འདི་ལྟ་བུའོ་ཞེས་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་ཡིད་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བ་ཡིད་ཀྱི་རྗོད་པའི་རྟོག་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱིས་བཀྲ་བར་འཛིན་ཏེ་མིང་དང་རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་བཀྲ་བར་བྱེད་པའོ། ། 1-47 འོ་ན་དེ་གཉིས་གཟུགས་ཀུན་ལ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ནི་ཀུན་ལ་ཡོད་ལ། དང་པོ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བར། རེག་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་ བ་མ་ཡིན་ཏེ་གྲང་བ་དང་ཚ་བ་དང་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ལ་ཡང་མེད་ལ། གཟུགས་ན་ཡོད་པའི་ལྷའི་གཟུགས་ནི་གང་གིས་ཀྱང་གནོད་པར་ མི་འགྱུར་བར་གསུངས་པས་སོ། །རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་དུ་ནི་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་སྣོད་དང་སེམས་ཅན་གྱི་གཟུགས་ལ་དེའི་ས་པའི་མེས་གནོད་པ་དང་། མཐུ་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པས་ཀྱང་གནོད་པ་ དང་། དངོས་སུ་གནོད་པ་བྱར་མེད་ཀྱང་དེའི་རིགས་ཡིན་པས་གཟུགས་སུ་འཇོག་པར་གསུངས་ཏེ། དེའི་བར་པ་ནི་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུ། ལྷ་རྣམས་ཀྱི་འོད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འོད་ཀྱིས་མོག་མོག་པོར་མཛད་ པར་བཀའ་བསྩལ་བ་ལྟ་བུའོ། །གཞུང་དེ་དག་ཀྱང་རགས་པ་དང་ཕྲ་བའི་རྣམ་བཞག་ཡིན་པས་ན་མི་འགལ་ལོ། །ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་ནི་འདིས་མྱོང་བའི་ཞེས་ཏེ། སློབ་དཔོན་འདུས་བཟང་ཡུལ་མྱོང་བ་ ཚོར་བ་ཡིན་ན་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དམིགས་པ་གཅིག་པ་ཀུན་ཚོར་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ལ། རང་མྱོང་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་རང་རིག་མེད་པས་སོ། །དེས་ན་རེག་པ་མྱོང་བ་ཚོར་བ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་ཡུལ་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་རྣམ་པ་ཅན་རེག་པ་ཡིན་ཅིང་དེའི་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ཚུལ་དུ་རེག་པའི་རྣམ་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཚོར་བའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 1-48 དེ་མི་འཐད་དེ། དེ་ལྟ་ན་ཚོར་བས་རེག་པའི་རྣམ་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ནི་རྣམ་པའང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རེག་པ་ལ་དམིགས་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་མི་ནུས་པར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མཚུངས་ ལྡན་དུ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་མི་དམིགས་ཏེ། དམིགས་ན་རང་གིས་རང་ལ་མི་དམིགས་པས་མཚུངས་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་བྱེ་བཤད་དེ་ལྟར་རེག་པ་ལ་ཚོར་བས་དམིགས་པ་ མི་སྲིད་པས་རེག་པ་ཚོར་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཚ

【現代漢語翻譯】 不僅限於此。在這裡，任何外在和內在的色，兩者都可以被認為是色，但飢渴只存在於內在。用手觸控時，色會發生變化，完全改變，產生新的色。同樣，其他事物也應如此理解。第二部分是詳細解釋：顯現的對境，如骨骼等，與所知的物體相似，通過將它們等同起來，比如『這是這個，那是那個』，以及通過區分色、顏色和形狀，比如『這是這樣的，那是那樣的』，通過不平等地對待它們，通過意識的普遍尋求，通過與意識的表達和概念相一致，來清晰地把握它們，並通過追隨名稱和原因的認知來清晰地認識它們。 那麼，這兩種認知方式存在於所有的色中嗎？第二種存在於所有色中，但第一種不是。總結來說，通過觸控可以感知的色並非普遍存在，因為寒冷、炎熱、飢餓和口渴等，即使在欲界的諸神中也不存在。經中說，存在於色界的諸神之色不會受到任何損害。在《緣起經釋》中說，色界眾生的容器和有情之色會受到地、水、火的損害，也會受到特殊力量的損害。雖然實際上沒有造成損害，但由於它們屬於同一類別，所以也被認為是色。在《般若波羅蜜多經》中說，諸神的光芒會被如來的光芒所掩蓋。這些經文只是粗細的區分，因此並不矛盾。感受的特徵是『通過它來體驗』。阿毗達磨俱舍論師認為，如果體驗對境就是感受，那麼所有具有相同對境的心和心所都將成為感受。而且，也不是自我體驗，因為沒有自證。因此，體驗觸就是感受，它具有完全把握對境的特徵，並且以觸的影像的方式追隨觸的特徵，這就是感受。 這種說法不合理。如果感受追隨觸的特徵，那麼由於特徵本身不是特徵，感受就會以觸為對境，這是不可能的。同時生起的心和心所不會相互作為對境，如果作為對境，那麼自己就不能作為自己的對境，這將破壞它們的相應性。此外，按照那種解釋，感受不可能以觸為對境，因為觸是感受的原因。

【English Translation】 It is not limited to just this. Here, anything, both external and internal form, can be considered form, but hunger and thirst exist only internally. When touched by hand, the form changes, completely transforms, and generates a new form. Similarly, other things should also be understood in this way. The second part is a detailed explanation: the manifest object, such as bones, etc., is similar to the knowable object, by equating them, such as 'This is this, that is that,' and by distinguishing form, color, and shape, such as 'This is like this, that is like that,' by not treating them equally, through the universal seeking of consciousness, through being consistent with the expression and concepts of consciousness, to clearly grasp them, and through the cognition that follows names and reasons to clearly recognize them. Then, do these two ways of knowing exist in all forms? The second exists in all forms, but the first does not. In summary, the form that can be perceived through touch is not universally present, because cold, heat, hunger, and thirst, etc., do not exist even in the gods of the desire realm. The sutra says that the form of the gods in the form realm will not be harmed by anything. In the Commentary on the Dependent Arising Sutra, it says that the containers and sentient beings' forms in the form realm will be harmed by earth, water, and fire, and also by special powers. Although no actual harm is done, they are considered forms because they belong to the same category. In the Prajnaparamita Sutra, it says that the light of the gods will be obscured by the light of the Tathagata. These scriptures are just distinctions of coarse and subtle, so they are not contradictory. The characteristic of feeling is 'experiencing through it.' The Abhidharma Kosha master believes that if experiencing the object is feeling, then all minds and mental factors with the same object will become feelings. Moreover, it is not self-experience, because there is no self-awareness. Therefore, experiencing touch is feeling, it has the characteristic of fully grasping the object, and it follows the characteristic of touch in the manner of an image of touch, that is feeling. This statement is unreasonable. If feeling follows the characteristic of touch, then since the characteristic itself is not a characteristic, feeling will take touch as its object, which is impossible. Minds and mental factors that arise simultaneously will not serve as objects for each other, and if they serve as objects, then one cannot serve as one's own object, which will undermine their correspondence. Furthermore, according to that explanation, it is impossible for feeling to take touch as its object, because touch is the cause of feeling.

---

ོར་བས་མྱོང་ངམ། ཚོར་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པས་མྱོང་། གཉིས་ཀ་ལྟར་ན་ཡང་རེག་པ་དེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ དང་། ཀུན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཀུན་གྱིས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་རྣམ་སྨིན་མྱོང་བ་ཚོར་བ་སྟེ། དེ་ཡང་རེག་པས་ཡོངས་སུ་བཅད་པའི་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ཕན་པ་དང་གནོད་པ་ དང་གཉིས་མིན་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་པའོ། །དེ་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ལ་བྱེད་པ་གང་གིས་མྱོང་བ་ནི་མྱོང་བའི་ངོ་བོ་གང་གིས་དང་། ལས་གང་མྱོང་བ་ནི་དགེ་བ་ཞེས་པ་འབྲས་བུ་ ཡང་ཡིན་ལ་རྣམ་སྨིན་ཡང་ཡིན་པས་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་ཏེ་རྒྱུ་མཐུན་སོགས་འབྲས་བུ་གཞན་ཡང་ཡོད་པས་དེ་གཅོད་པའོ། །དེ་ལ་དགེ་བའི་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་མྱོང་བ་དང་མི་དགེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་སྟེ་གཉིས་ཀ་ཡི་ནི་བཏང་སྙོམས་མྱོང་བའོ། ། 1-49 བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་བཏང་སྙོམས་དེ་དགེ་བ་ཁོ་ནའི་རྣམ་སྨིན་དུ་འདོད་པས་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་ལས་དགེ་མི་དགེའི་རྣམ་སྨིན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི་རྟག་ཏུ་བཏང་ སྙོམས་ཁོ་ན་དང་ལྡན་པས་སོ། །དེ་དང་ལྡན་པའི་བཏང་སྙོམས་དེ་ཉིད་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པའི་ལུགས་འདིར་རྣམ་སྨིན་མཚན་ཉིད་པའོ། །འོ་ན་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ནི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་ སྨིན་པའོ་ཞེས་བཤད་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ནི་རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བས་རྣམ་སྨིན་ཏུ་བཏགས་པའོ། །བྱ་བ་ནི་མྱོང་བའོ་སྟེ་ཉམས་སུ་ལོན་པའོ། །དེའི་ཁྱད་པར་ནི་སོ་ སོར་ཏེ་མ་འདྲེས་པར་རོ། །བྱེད་པ་པོ་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་དོན་གྱིས་གནས་སོ། །འདུ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་མདོར་བསྟན་ནི། འདུས་ཏེ་ཞེས་པའམ་ཀུན་ནས་ཏེ་མཚན་མར་འཛིན་པས་ཤེས་ པར་བྱེད་པའོ། །ཡང་ན་རྐྱེན་རྣམས་འདུས་ཏེ་ཤེས་པར་བྱེད་མཚན་མར་འཛིན་པར་བྱེད་པའོ། །འོ་ན་བྱེ་སྒོ་ལྔའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་འཁོར་གྱི་འདུ་ཤེས་རྟོག་པ་མེད་པས་མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་དོ་ ཞེ་ན། དེས་ཞེན་པས་མཚན་མ་གཅོད་ཅིང་ངེས་མི་ནུས་ཀྱང་མཚན་མ་འཛིན་ཅིང་རྟོགས་པ་སྟེ། གལ་ཏེ་མ་བཟུང་ན་དེའི་རྗེས་ཀྱི་ངེས་པས་འདི་སྔོན་པོའོ་ཞེས་སོགས་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་བརྟན་པའོ། ། 1-50 རྒྱས་བཤད་ལ་བྱེད་པ་ནི། མཚན་མར་འཛིན་པ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་ལྔ་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་། བཀྲ་བར་འཛིན་པ་ཡིད་ཤེས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ངོ་བོ་གང་གིས་སོ། །ལས་ནི་མཐོང་བ་མིག་གིས་ མྱོང་བ་དང་ཐོས་པ་རྣ་བས་མྱོང་བ་དང་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པའམ་རྟོགས་པ་འདི་ལྟར་འགྱུར་རོ་ཞེས་རང་ཉིད་ཀྱི་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་པས་མངོན་པར་བརྟགས་པ་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྒོམ་བྱུང་ གི་ཤེས་པས་སོ་སོར་རང་གིས་མྱོང་བའོ། །ཡང་ན་མིག་རྣ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དང་། གསུམ་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་གང་དེ།

【現代漢語翻譯】 是否通過感受來體驗？通過與感受相似的方式來體驗。如果兩者都成立，那麼觸是所有心和心所的因，並且因為與一切相似，所以會被一切體驗。因此，體驗異熟果就是感受，它能體驗到被觸完全隔開的境的差別，即有利的、有害的和非二者的體驗。 爲了詳細解釋這一點，體驗的主體是什麼？是通過體驗的自性。體驗的業是什麼？善業既是果，也是異熟果，因此要將詞語分開，因為還有其他同類因等果，要斷除這些。其中，體驗善業的異熟果是快樂，體驗不善業的是痛苦，兩者都是體驗舍受。 小乘論師認為舍受只是善業的異熟果，難道不是這樣嗎？不是的，因為善業和不善業的異熟果，阿賴耶識總是隻與舍受相應。與此相應的舍受，在瑜伽行派的觀點中，就是異熟的自性。那麼，『體驗快樂是果的成熟』，這是怎麼說的呢？快樂和痛苦是從異熟產生的，所以被稱為異熟。行為就是體驗，即經歷。它們的差別是各自的，即不混合。作者是眾生，這是通過意義來確定的。簡要說明想的自性：聚集或者完全執取相，從而了知。或者，諸緣聚集從而了知，執取相。那麼，五種別境識的眷屬——想，因為沒有分別念，所以不執取相嗎？雖然它們不能通過執著來確定和決斷相，但它們執取和了知相。如果它們不執取相，那麼隨後的確定就不會了知『這是藍色』等等，這是智軍的觀點。 詳細解釋：作者是執取相的五種識和相應的心理活動，以及執取清晰之相的意識和相應的心理活動。業是眼識體驗見，耳識體驗聽，以及區分或了知，比如『會變成這樣』，這是通過自己思所成的智慧來明顯推測的，以及通過修所成的智慧來分別自己體驗。或者，眼、耳、意識這三種識體驗任何事物。

【English Translation】 Is it experienced through feeling? It is experienced in a way similar to feeling. If both are true, then contact is the cause of all mind and mental factors, and because it is similar to everything, it will be experienced by everything. Therefore, experiencing the result of maturation is feeling, which experiences the difference of objects completely separated by contact, that is, the experience of beneficial, harmful, and neither. To explain this in detail, what is the agent of experience? It is through the nature of experience. What is the action of experience? Good deeds are both fruit and result of maturation, so the words must be separated, because there are other fruits such as similar causes, which must be eliminated. Among them, experiencing the result of good deeds is happiness, and experiencing bad deeds is suffering, and both are experiencing equanimity. The Vaibhashikas believe that equanimity is only the result of good deeds. Is this not so? No, because the result of good and bad deeds, the alaya consciousness, is always only associated with equanimity. The equanimity associated with it is, in the view of the Yogachara school, the nature of maturation. Then, how is it said that 'experiencing happiness is the ripening of the fruit'? Happiness and suffering arise from maturation, so they are called maturation. The action is experience, that is, going through. Their differences are separate, that is, not mixed. The agent is sentient beings, which is determined through meaning. Briefly explain the nature of perception: gathering or completely grasping the sign, thereby knowing. Or, the conditions gather thereby knowing, grasping the sign. Then, do the perceptions of the retinue of the five sense consciousnesses not grasp signs because they have no conceptualization? Although they cannot determine and decide the sign through attachment, they grasp and know the sign. If they do not grasp the sign, then the subsequent determination will not know 'this is blue' etc., this is the view of Master Intelligence. Detailed explanation: The agent is the five consciousnesses that grasp the sign and the corresponding mental activities, and the consciousness that grasps the clear sign and the corresponding nature. The action is that the eye consciousness experiences seeing, the ear consciousness experiences hearing, and distinguishing or knowing, such as 'it will become like this', which is clearly inferred through one's own wisdom born of thought, and separately experienced by oneself through the wisdom born of meditation. Or, the three consciousnesses of eye, ear, and mind experience whatever it is.

---

།མཐོང་ཐོས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། །རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ་རིམ་བཞིན་བཤད། །ཅེས་ བཤད་པ་ལྟར་ཏེ་དེ་ལ་དྲི་རོ་རེག་བྱ་གསུམ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པས་ཤི་བ་དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་ཞེས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཡང་ན་ཡིད་ཀྱི་སར་གསུངས་པ་ ལྟར་མིག་གིས་མཐོང་བ་དང་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོས་པ་དང་མ་མཐོང་མ་ཐོས་པར་རང་ཉིད་ཀྱིས་བསམས་ནས་སྤྱི་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པ་དང་ནང་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པའོ། ། བྱ་བའི་ངོ་བོ་ནི་ཐ་སྙད་འདོགས་པ་སྟེ་མངོན་པར་བརྗོད་པ་མིང་རྣམས་ཀྱིས་དངོས་དང་བརྒྱུད་པས་གོ་བར་བྱེད་པའོ། །བཞི་པ་ལ་དྲི་བ་ནི་འདུ་བྱེད་ཅེས་ཏེ་རྣམས་ཞེས་མང་པོའི་ཚིག་ནི་འདི་ལ་ཆོས་ཆེས་མང་བར་སྟོན་པའོ། ། 1-51 དེའི་ལན་ལ་མདོར་བསྟན་ནི། འདིས་མངོན་པར་ཞེས་ཏེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་གཙོ་བོ་སེམས་པའི་ངོ་བོ་སྟོན་པའོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་སེམས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་པ་སེམས་པའི་ངོ་བོ་གང་གིས་བྱ་བའི་ལས་སེམས་ དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཡུལ་དགེ་བ་སོགས་གསུམ་དང་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་སོགས་གནས་སྐབས་སྣ་ཚོགས་རྣམས་སུ་བྱ་བའི་ངོ་བོ་འཇུག་པར་བྱེད། སྐུལ་བར་བྱེད་པའོ། །འདུ་བྱེད་རངས་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི། འདུ་བྱེད་ཕུང་པོ་བཞི་ལས་གཞན་ཞེས་པ་ལྟར་གཟུགས་ཚོར་བ་འདུ་ཤེས་རྣམ་ཤེས་ལས་གཞན་པའི་འདུས་བྱས་གང་དུ་མ་སྤུངས་པའོ། །རྣམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་མདོར་བསྟན་ནི། རྣམ་པར་ཞེས་ཏེ་ དམིགས་པའི་ངོ་བོ་རིག་ཅིང་རྟོགས་པའོ། །རྒྱས་བཤད་ནི་བྱེད་པོ་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་གང་གིས་ལས་གཟུགས་རྣམས་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ཙམ་བྱ་བའི་ངོ་བོ་རྣམས་པར་ཤེས་པའོ། ། དེ་ལྔ་དབུ་མ་ལ་འཇུག་པར། གཟུགས་རུང་མཚན་ཉིད་ཅན་ནི་གཟུགས། །ཚོར་བ་ཉམས་མྱོང་བདག་ཉིད་ཅན། །འདུ་ཤེས་མཚན་མར་འཛིན་པ་སྟེ། །འདུ་བྱེད་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའོ། །ཡུལ་ནི་སོ་སོར་རྣམ་ རིག་པ། དུ་མ་སྤུངས་པ་ཞེས་བསྣན་པས་བསྟན། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པས་བསྡུའོ། །ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གསུམ་སྟེ། དབང་པོ་དང་། ཡུལ་དང་། རྣམ་ཤེས་ཁམས་དྲུག་གི་མཚན་ཉིད་དོ། ། 1-52 དབང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མིག་གི་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། དེ་ལྷག་མ་ལྔ་ལ་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི་གྲངས་ངེས་ཀྱི་སྐབས་སུ་བཤད་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པ་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་ བསྟན་ཅིང་། འདིར་ཡང་དེ་དང་མཐུན་པས་བཞག་པ་ནི་འདས་པའི་མིག་གང་གིས་ཞེས་པ་ཉེར་སྤྱོད་བཟུང་ཟིན་པ་དང་། ད་ལྟར་ལྟ་བ་ཉེར་སྤྱོད་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཛིན་བཞིན་པ་སྟེ། དེ་དག་ ནི་མིག་ཀྱང་ཡིན་ལ་མིག་གི་ཁམས་ཀྱང་ཡིན་པས་ཞེས་གཞི་མཐུན་དུ་ཚིག་སྦྱར་རོ། །ཡང་དོན་འཆད་པ་ན་ས་བོན་གྱི་དོན་དུ་འཆད་པ་ལྟར་མིག་དེའི་ས་བོན་བསགས་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ ཤེས་གང་ལས་སྐྱེ་བ

【現代漢語翻譯】 如經文所說：『見、聞、別識與了悟，次第解說當知曉。』其中，味、香、觸三者為無記，猶如死物，故總稱為『了悟』。或者，如經中所說，眼見、依他而聞、未見未聞而由自心思考分辨總相與別相、內心各自覺知而別識。 作用的體性是施設名言，即通過名相以直接或間接的方式使人理解。第四個問題是『諸行』，其中『諸』表示眾多的意思，說明此處的法非常多。 1-51 對此的回答，簡要說明是：『此即顯現』，表明諸行中最主要的是思的體性。詳細解釋是：心的造作者，即思的體性，以何種作用來使心及心所對境善等三者以及樂與苦等各種狀態產生作用，並加以驅使。諸行的完整定義是：『諸行蘊不同於其他四蘊』，即不同於色、受、想、識，而是未聚集的諸有為法。識的定義，簡要說明是：『別』，即能覺知和了悟對境的體性。詳細解釋是：能作分別的識的體性，以何種作用來分別色等諸法的體性。 這五者在入中論中，『色』是具有可變性的，『受』是體驗的自性，『想』是執取相狀，『行』是顯現造作，『境』是各自的別識，加上『未聚集』一詞，就顯示了識的體性。如是總結。 界的定義有三種：根、境、識，即六界的定義。 1-52 根有二種：眼界的定義，以及其餘五根的類比。第一種，在確定數量的情況下，通過所說的含義，表明執取近用的即是界的定義。此處也與此相同，所安立的是，過去的眼所執取的近用已結束，現在所見的近用正在被別識執取，這些既是眼，也是眼界，因此以同義詞的方式連線。進一步解釋其含義時，如同解釋種子一樣，眼識的種子積聚的阿賴耶識從中產生。

【English Translation】 As the scripture says, 'Seeing, hearing, distinguishing, and understanding, should be known in order.' Among them, taste, smell, and touch are indeterminate, like dead objects, so they are collectively called 'understanding.' Or, as stated in the scripture, seeing with the eyes, hearing through reliance on others, thinking and distinguishing general and specific characteristics by oneself without seeing or hearing, and individually knowing within the mind, are distinguishing. The nature of the function is to apply terminology, that is, to make people understand directly or indirectly through names. The fourth question is 'formations,' where 'formations' indicates a large number, indicating that there are many dharmas here. 1-51 The answer to this, in brief, is: 'This is manifestation,' indicating that the most important of the formations is the nature of thought. The detailed explanation is: the creator of the mind, that is, the nature of thought, by what function does the mind and mental factors act on the three objects of virtue, etc., and various states such as happiness and suffering, and drive them. The complete definition of formations is: 'The aggregate of formations is different from the other four aggregates,' that is, different from form, feeling, perception, and consciousness, but the uncollected conditioned dharmas. The definition of consciousness, in brief, is: 'distinction,' that is, the nature of being able to perceive and understand the object. The detailed explanation is: the nature of the consciousness that can make distinctions, by what function does it distinguish the nature of phenomena such as form. These five, in the Introduction to the Middle Way, 'form' has the characteristic of changeability, 'feeling' is the nature of experience, 'perception' is grasping characteristics, 'formation' is manifesting creation, 'object' is the individual consciousness of each, and adding the word 'uncollected' shows the nature of consciousness. Thus summarized. There are three definitions of realms: sense organs, objects, and consciousness, which are the definitions of the six realms. 1-52 There are two types of sense organs: the definition of the eye realm, and the analogy of the other five sense organs. The first, in the case of determining the number, through the meaning of what is said, indicates that grasping the near use is the definition of the realm. Here it is also the same, what is established is that the past eye has finished grasping the near use, and the near use that is currently seen is being grasped by the distinguishing consciousness, these are both the eye and the eye realm, so they are connected in a synonymous way. Further explaining its meaning, like explaining the seed, the alaya consciousness in which the seeds of the eye consciousness are accumulated arises from it.

---

་གཞན་དུ་མིག་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བ་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་མིག་ལ་སོགས་པའི་བག་ཆགས་ཡོངས་སུ་སྨིན་ པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་སྐྱེས་པ་ན་གང་ལས་མིག་འགྲུབ་པའོ། དེ་དག་ནི་མིག་གི་ཁམས་ཡིན་པས་མིག་ཁམས་ཞེས་དྲུག་པའི་ཚིག་སྡུད་དུ་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་ མིག་གི་ཞེས་སོགས་ཏེ་ཡིད་གང་གིས་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པར་གྱུར་པ་དང་ཤེས་པར་བྱེད་པ་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱར་རོ། །འདིར་དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་མིག་ཤེས་ཀྱི་གནས་བྱས་པས་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པ་མངོན་གྱུར་དང་ས་བོན་ཇི་རིགས་པའོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་ངོ་། ། 1-53 ཡུལ་གྱི་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། འདས་པའི་གཟུགས་གང་རྣམས་མིག་གིས་མཐོང་བར་གྱུར་པ་དང་ད་ལྟ་བ་མཐོང་བ་རྣམས་དང་གཟུགས་དེ་ལ་མིག་གི་ཁམས་ཀྱིས་དབང་བྱེད་ པ་སྟེ་ལོངས་སྤྱད་བྱེད་དབང་པོ་གྲུབ་པའི་དབང་གིས་ལོངས་སྤྱོད་བྱ་ཡུལ་གདུགས་ཕུབ་པ་ན་གྲིབ་པ་ལྟར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་ཁམས་ལྷག་མ་འདྲ་བར་སྦྱར་བ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཞེས་སོགས་ཏེ་ ཆོས་གང་རྣམས་ཡིད་ཀྱིས་ཤེས་པར་གྱུར་པ་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱར་རོ། །འདིར་ཡང་མིག་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་བྱས་ནས་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ་གསུང་ངོ་། །རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ ཀྱི་ལའང་མིག་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། རྟེན་མིག་དང་དམིགས་པ་གཟུགས་ཀྱི་རྒྱུས་དེར་སྣང་བ་ཅན་ཏེ། གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཉེར་སྤྱོད་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པ་སྟེ་འདིས་རྣམ་ ཤེས་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་སྐྱེ་བར་བསྟན་ཏོ། །མིག་ཤེས་དེའི་ས་ཞེས་སོགས་ས་བོན་གྱི་དོན་ལ་ཁམས་སུ་བཞག་པའོ། །དེ་ལྷག་མ་ལ་སྦྱར་བ་ནི་མིག་གི་ཞེས་སོགས་སོ། །འདིར་དོན་བསྡུས་ ན་མིག་གི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་ཀྱི་དོན་གྱི་ངོ་བོ་རིག་པ་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པ་ཞེས་སོགས་སུ་སྦྱར་རོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །ཊཱི་ཀཱར་དང་པོ་དང་ཐ་མ་གཉིས་ཀ་ལ་ས་བོན་སྨོས་པས་ཡུལ་གྱི་ཁམས་ལ་ཡང་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དངོས་སུ་མ་གསུངས་ཀྱི། 1-54 ཡུལ་གྱི་རྒྱུར་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་མི་འདོད་པ་མིན་ཏེ་སྔར་ལུས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་དང་བཅས་པ་སོགས་རྣམས་ཀྱི་གནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་དང་ཕྱིར་ཀྱང་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་ཞེས་འཆད་ པ་དང་། ཆོས་མངོན་པའི་མདོར། །ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ཁམས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གཞི་ཡིན་ཏེ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། དྲི་བའི་ལན་དུ་ཁམས་བཞིན་ལྟ་ ཞེས་སྤྱིར་བཏང་ནས། ཧ་ཅང་ཐལ་བ་སྤང་བའི་ཆེད་དུ་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་རོ་ཞེས་ཏེ་མིག་གང་གིས་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དང་། དེའི་ས་བོན་བསགས་པའི་ཀུན་གཞི

【現代漢語翻譯】 此外，眼睛得以形成，並且異熟果的阿賴耶識（藏文：རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་，梵文天城體：विपाकस्य आलविज्ञान, 梵文羅馬擬音：vipākasya ālayavijñāna，漢語字面意思：異熟的阿賴耶識）作為連線的阿賴耶識，由眼睛等習氣的完全成熟所特別影響，在欲界和色界中產生，由此眼睛得以形成。這些是眼睛的界，因此組合成『眼睛界』這個六合詞。 第二部分是『眼睛的』等等，連線到『意識通過什麼來了解諸法，以及瞭解的方式』等等之間。這裡，區分非此的特徵是，作為眼識的處所，執持近用，顯現和種子如何等等。 1-53 關於境之界的特徵，色的特徵是：過去所有被眼睛看到的色，以及現在正在看到的色，眼睛界對這些色起作用，即通過感官的成就來享受，就像撐傘時形成陰影一樣。其餘的境之界也類似地連線，即『色的』等等，連線到『意識通過什麼來了解諸法』等等之間。這裡也類似地連線『作為眼識的對境，執持近用』等等。 關於識之界，眼識界的特徵是：所依是眼睛，所緣是色的因，具有顯現於其中的特性，即具有色的相狀，執持近用的自性，這表明了意識產生為具有境的相狀。『眼識的處所』等等，處所被視為種子的意義。其餘的也類似地連線，即『眼睛的』等等。這裡，如果總結要點，就是依靠眼睛的感官，認知色的境的自性，執持近用等等。 在註釋中，由於在最初和最後都提到了種子，因此即使對於境之界也能理解，所以沒有明確說明，境的因是阿賴耶識的種子，這並非不認可，而是因為之前已經解釋了『包括完全佔據身體』等等的處所是『遍識』，並且之後也會解釋『所有種子』，並且在《阿毗達磨經》中也說：『無始時來界，是諸法之基。』 關於處的特徵，作為對問題的回答，一般地『像界一樣看待』，爲了避免過於寬泛，『如何合理』，即通過什麼眼睛能夠看到色，以及積累其種子的阿賴耶識。

【English Translation】 Furthermore, the eye is formed, and the Alaya-vijñāna (Tibetan: རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་, Sanskrit Devanagari: विपाकस्य आलविज्ञान, Sanskrit Romanization: vipākasya ālayavijñāna, Literal meaning: Alaya-vijñāna of ripening) as the connecting Alaya-vijñāna, is particularly influenced by the complete maturation of the habits of the eye, etc., and is born in the desire and form realms, from which the eye is formed. These are the realms of the eye, so they are combined into the compound word 'eye realm'. The second part is 'of the eye' etc., connecting to 'by what does the mind know dharmas, and the way of knowing' etc. Here, the characteristic of distinguishing what is not this is that, as the place of eye consciousness, it holds near use, manifestation, and how the seeds are, etc. 1-53 Regarding the characteristics of the realm of objects, the characteristic of form is: all the forms of the past that have been seen by the eye, and the present ones that are being seen, the eye realm has power over these forms, that is, it enjoys through the accomplishment of the senses, just as a shadow is formed when an umbrella is held up. The remaining realms of objects are similarly connected, that is, 'of form' etc., connecting to 'by what does the mind know dharmas' etc. Here also similarly connect 'as the object of eye consciousness, holding near use' etc. Regarding the realm of consciousness, the characteristic of the eye consciousness realm is: the basis is the eye, the object is the cause of form, having the characteristic of appearing therein, that is, having the aspect of form, holding the self-nature of near use, which shows that consciousness arises as having the aspect of the object. 'The place of eye consciousness' etc., the place is regarded as the meaning of the seed. The remaining ones are similarly connected, that is, 'of the eye' etc. Here, if we summarize the points, it is that relying on the sense of the eye, recognizing the nature of the object of form, holding near use etc. In the commentary, since the seed is mentioned in both the beginning and the end, it can be understood even for the realm of objects, so it is not explicitly stated that the cause of the object is the seed of the Alaya-vijñāna, which is not disapproved, but because it has been previously explained that the place of 'including completely occupying the body' etc. is 'omniscience', and it will also be explained later that 'all seeds', and in the Abhidharma Sutra it is also said: 'The realm from beginningless time is the basis of all dharmas.' Regarding the characteristics of the ayatanas, as an answer to the question, generally 'look at it like the realms', in order to avoid being too broad, 'how is it reasonable', that is, through what eye is able to see form, and the Alaya-vijñāna that accumulates its seeds.

---

འི་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་ པ་གང་ལས་ཕྱི་མ་ལ་མིག་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བའོ་ཞེས་སོགས་དང་། གཟུགས་གང་རྣམས་མིག་གིས་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དང་དེ་ལ་མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་དབང་བྱེད་པ་གང་སྟེ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་སོགས་སུ་སྦྱར་རོ། །འདིར་དོན་གྱིས་བརྗོད་པ་ནི་མིག་ཤེས་ཀྱི་གནས་བྱས་པས་ཉེར་སྤྱོད་སྐྱེ་བའི་སྒོ་བྱེད་པ་མངོན་གྱུར་དང་ས་བོན་ཇི་རིགས་པ་ཞེས་སོགས་དང་། མིག་ ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་བྱས་པས་ཉེར་སྤྱོད་སྐྱེད་པའི་སྒོ་བྱེད་པའི་ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་གསུང་ངོ་།། །། ༈ ལྔ་པ་སོ་སོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། རྣམ་གཞག་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། དོན་བསྡུ་བ་དང་། ཞར་ལ་བྱུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། 1-55 ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གོ །དང་པོ་ལ་ལྔ་ལས་དང་པོ་ལ་དྲི་བ་ནི། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་མཚན་ཉིད་བཀོད་པའི་དོན་རྣམས་འདི་ཙམ་དུ་ངེས་ སོ་ཞེས་འཇོག་པ་སྟེ་ཅི་ཞེ་ནའོ། །ལན་ལ་སྤྱི་དོན་བཞི་སྟེ། གཟུགས་འཇོག་པའི་འཐད་པ་དང་། མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་དང་། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི་སེམས་ ཙམ་གྱི་ལུགས་ལ་གཟུགས་མེད་པས་དེའི་རྣམ་བཞག་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། འཁྲུལ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ལྟར་གཞག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་རྣམས་རིམ་གྱིས་ཚུལ་འདིར་གཞུག་པའི་ ཕྱིར་ཏེ། ཉི་ཤུ་པར། གཟུགས་སོགས་སྐྱེ་མཆེད་ཡོད་པར་ནི། །དེས་འདུལ་བའི་སྐྱེ་བོ་ལ། །དགོངས་པའི་དབང་གིས་གསུངས་པ་སྟེ། །བརྫུས་ཏེ་བྱུང་བའི་སེམས་ཅན་བཞིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་བསྡུ་ བར། མཚན་ཉིད་དྲུག་བཤད་དེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་ས་སོགས་ཀྱི་སྲ་བ་སོགས་དང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གཟུགས་སུ་རུང་བ་སོགས་དང་། གནས་དང་གནས་པར་འབྲེལ་བའི་མཚན་ཉིད་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་གནས་ཡིན་ ཅིང་འབྲས་བུའི་གཟུགས་གནས་པ་ཡིན་པ་དང་། ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་མཚན་ཉིད་དབང་པོའི་དབང་གིས་ཡུལ་འགྲུབ་པ་དང་། བྱེད་ལས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སས་རྟེན་པ་སོགས་དང་། ཆ་ཕྲ་བའི་མཚན་ཉིད་རྡུལ་ཕྲན་ནོ། ། 1-56 ཡང་ཆ་ཕྲ་བ་ཉིད་གསུམ་སྟེ། བྲི་བ་ཆ་ཕྲ་བ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་དང་། རང་བཞིན་ཆ་ཕྲ་བ་རླུང་དང་སྲིད་པ་བར་དོའི་གཟུགས་དང་། སེམས་ཀྱིས་དབང་བསྒྱུར་བ་ཆ་ཕྲ་བ་གཟུགས་ཁམས་པའི་ གཟུགས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་ཡུལ་གང་ཞིག་བེམ་པོའི་དངོས་པོར་སྣང་བ་སྟེ། དེའི་གནས་ལུགས་གྲུབ་མཐའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཕུང་པོར་མཚོན་ན་དུ་མ་སྤུངས་པ་ཞེས་ པ་བསྣན་ནོ། །བཞི་པ་ནི་བསྟན་ཡོད་ཐོགས་བཅས་དང་བསྟན་མེད་ཐོགས་བཅས་དང་བསྟན་མེད་ཐོགས་མེད་ཀྱི་གཟུགས་སོ། །ཡང་བསྡུ་བར། ངོ་བོ་ཉིད་དང་དོན་རྣམ་དབྱེ། །གོ་རིམ་དང་ནི་བསྡུ་དང་རྟེན། །

【現代漢語翻譯】 འི་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་པ་གང་ལས་ཕྱི་མ་ལ་མིག་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བའོ་ཞེས་སོགས་དང་། (解釋：從何種意識才能在來世形成眼睛等等) གཟུགས་གང་རྣམས་མིག་གིས་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དང་དེ་ལ་མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་དབང་བྱེད་པ་གང་སྟེ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་སོགས་སུ་སྦྱར་རོ། (解釋：哪些色法能被眼睛看到，並且眼睛的生處對其起主導作用，這就是色蘊的定義等等) འདིར་དོན་གྱིས་བརྗོད་པ་ནི་མིག་ཤེས་ཀྱི་གནས་བྱས་པས་ཉེར་སྤྱོད་སྐྱེ་བའི་སྒོ་བྱེད་པ་མངོན་གྱུར་དང་ས་བོན་ཇི་རིགས་པ་ཞེས་སོགས་དང་། (解釋：這裡所說的意義是指，作為眼識的處所，成為產生近用之門的顯現和種子等等) མིག་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་བྱས་པས་ཉེར་སྤྱོད་སྐྱེད་པའི་སྒོ་བྱེད་པའི་ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་གསུང་ངོ་།། (解釋：作為眼識的所緣，成為產生近用之門的等等) ༈ ལྔ་པ་སོ་སོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། (第五，解釋各自的分類) རྣམ་གཞག་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། དོན་བསྡུ་བ་དང་། ཞར་ལ་བྱུང་བའོ། (分類有三種：詳細解釋，總結要點，以及順帶提及的) དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། (第一種有三種) ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གོ (蘊、界、處的分類) དང་པོ་ལ་ལྔ་ལས་དང་པོ་ལ་དྲི་བ་ནི། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་མཚན་ཉིད་བཀོད་པའི་དོན་རྣམས་འདི་ཙམ་དུ་ངེས་སོ་ཞེས་འཇོག་པ་སྟེ་ཅི་ཞེ་ནའོ། (五種中的第一種是提問：色蘊的分類，定義和解釋的意義僅限於此嗎？) ལན་ལ་སྤྱི་དོན་བཞི་སྟེ། གཟུགས་འཇོག་པའི་འཐད་པ་དང་། མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་དང་། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བའོ། (回答有四個要點：確立色的合理性，定義的類別，與其他不同的定義，以及分類) དང་པོ་ནི་སེམས་ཙམ་གྱི་ལུགས་ལ་གཟུགས་མེད་པས་དེའི་རྣམ་བཞག་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། འཁྲུལ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ལྟར་གཞག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་རྣམས་རིམ་གྱིས་ཚུལ་འདིར་གཞུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། (第一點，如果唯識宗認為沒有色，那麼進行分類是不合理的。因為是按照迷惑的顯現來確立的，並且爲了讓聲聞部的修行者逐漸進入這種方式) ཉི་ཤུ་པར། གཟུགས་སོགས་སྐྱེ་མཆེད་ཡོད་པར་ནི། །དེས་འདུལ་བའི་སྐྱེ་བོ་ལ། །དགོངས་པའི་དབང་གིས་གསུངས་པ་སྟེ། །བརྫུས་ཏེ་བྱུང་བའི་སེམས་ཅན་བཞིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། (如《二十頌》所說：對於那些需要調伏的眾生，因為他們的意願而宣說了色等生處是存在的，就像化生眾生一樣) གཉིས་པ་ནི་བསྡུ་བར། མཚན་ཉིད་དྲུག་བཤད་དེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་ས་སོགས་ཀྱི་སྲ་བ་སོགས་དང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གཟུགས་སུ་རུང་བ་སོགས་དང་། གནས་དང་གནས་པར་འབྲེལ་བའི་མཚན་ཉིད་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་གནས་ཡིན་ཅིང་འབྲས་བུའི་གཟུགས་གནས་པ་ཡིན་པ་དང་། ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་མཚན་ཉིད་དབང་པོའི་དབང་གིས་ཡུལ་འགྲུབ་པ་དང་། བྱེད་ལས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སས་རྟེན་པ་སོགས་དང་། ཆ་ཕྲ་བའི་མཚན་ཉིད་རྡུལ་ཕྲན་ནོ། (第二點是總結，解釋了六個定義：自身的定義，如地的堅硬等；共同的定義，如可以被視為色法等；與處所和存在相關的定義，如四大是處所，而果的色法是存在；近用的定義，如通過根的作用而形成對境；作用的定義，如地是支撐；微小的定義，如微塵) ཡང་ཆ་ཕྲ་བ་ཉིད་གསུམ་སྟེ། བྲི་བ་ཆ་ཕྲ་བ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་དང་། རང་བཞིན་ཆ་ཕྲ་བ་རླུང་དང་སྲིད་པ་བར་དོའི་གཟུགས་དང་། སེམས་ཀྱིས་དབང་བསྒྱུར་བ་ཆ་ཕྲ་བ་གཟུགས་ཁམས་པའི་གཟུགས་སོ། (還有三種微小：分解的微小是極微；自性的微小是風和中陰身的色；心所控制的微小是色界的色) གསུམ་པ་ནི་ཡུལ་གང་ཞིག་བེམ་པོའི་དངོས་པོར་སྣང་བ་སྟེ། དེའི་གནས་ལུགས་གྲུབ་མཐའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། (第三點是任何顯現為物質的對境，其存在方式如何，已在各宗派的差別中解釋過了) ཕུང་པོར་མཚོན་ན་དུ་མ་སྤུངས་པ་ཞེས་པ་བསྣན་ནོ། (如果用蘊來表示，則加上'聚集'一詞) བཞི་པ་ནི་བསྟན་ཡོད་ཐོགས་བཅས་དང་བསྟན་མེད་ཐོགས་བཅས་དང་བསྟན་མེད་ཐོགས་མེད་ཀྱི་གཟུགས་སོ། (第四點是可見有對、不可見有對和不可見無對的色) ཡང་བསྡུ་བར། ངོ་བོ་ཉིད་དང་དོན་རྣམ་དབྱེ། །གོ་རིམ་དང་ནི་བསྡུ་དང་རྟེན། །(再次總結：自性、意義的區分，次第、總結和所依)

【English Translation】 What kind of consciousness will cause the eyes to form in the next life, etc.? And what forms are seen by the eyes, and what is the source of the eye that dominates them, which is the definition of the source of form, etc.? Here, what is meant is that by making it the abode of eye consciousness, it becomes the door for the arising of near use, such as manifestation and seeds, etc. And by making it the object of eye consciousness, it becomes the door for generating near use, etc. Fifth, explaining the individual classifications. There are three types of classification: detailed explanation, summarizing the meaning, and incidental occurrences. The first has three types: The classification of aggregates (phung po), elements (khams), and sources (kye che). Among the first five, the first question is: Is the classification, definition, and meaning of the aggregate of form limited to this much? The answer has four main points: the justification for establishing form, the categories of definitions, the definition that distinguishes it from others, and the divisions. The first is that if the Mind-Only school believes that there is no form, then it is unreasonable to classify it. Because it is established according to how it appears in delusion, and in order to gradually introduce the Hearer's school into this method. As the Twenty Verses says: 'For those beings who need to be tamed, it is said according to their wishes that the sources of form, etc., exist, just like emanated beings.' The second is to summarize, explaining six definitions: the self-definition, such as the hardness of earth, etc.; the general definition, such as being able to be considered form, etc.; the definition related to the place and existence, such as the great elements being the place and the form of the result existing; the definition of near use, such as the object being formed by the power of the senses; the definition of function, such as earth being the support, etc.; and the definition of smallness, such as particles. There are also three types of smallness: the smallness of decomposition is the subtle particle; the smallness of nature is the form of wind and the intermediate state; and the smallness controlled by the mind is the form of the form realm. The third is any object that appears as a material thing, and how its existence is according to the differences of philosophical schools has already been explained. If we use 'aggregate' to represent it, then we add the word 'collection'. The fourth is visible with obstruction, invisible with obstruction, and invisible without obstruction form. Again, to summarize: nature, distinction of meaning, order, summary, and support.

---

ཞེས་པའི་དབྱེ་བའི་སྐབས་སུ་དྲུག་བཤད་དེ་གཟུགས་ཀྱི་དངོས་པོ་དང་། མཚན་ཉིད་དང་། རྣམ་ཤེས་གནས་པ་དང་མི་གནས་པ་དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་དབེན་པ་དང་མི་དབེན་པ་དང་། འདུ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ ཡུལ་དང་མཐའོ། །དང་པོ་ནི་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་དྭངས་བ་དང་། དྭངས་བའི་གཟུང་བ་དང་ཡིད་ཀྱི་གཟུང་བའི་གཟུགས་ཏེ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གཟུགས་སུ་རུང་ བའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཟིན་པ་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དང་དེ་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་སོ། །བཞི་པ་ནི་རྟེན་མཚུངས་དང་དེ་མཚུངས་ཀྱི་གཟུགས་སོ། །ལྔ་པ་ལ་དམིགས་བྱེད་འདུ་ཤེས་གསུམ་སྟེ། 1-57 གཟུགས་དང་། ཐོགས་པའི་དང་། སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་སོ། །དེ་གསུམ་གྱི་ཡུལ་རིམ་པ་ལྟར་སྣང་བ་དང་ལྡན་པ་སྔོན་པོ་སོགས་ཁ་དོག་དང་ཡུལ་གནོན་པ་འགྲོ་བ་ཐོགས་པར་བྱེད་པ་དང་རྒྱས་ པར་གནས་པ་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་དང་། ཁང་ཁྱིམ་སོགས་སུ་སྣང་བའོ། །དེས་ན་མདོར། གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ལས་འདས་ཏེ་ཐོགས་པའི་འདུ་ཤེས་རྣམས་ནུབ་པར་གྱུར་ཅིང་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཡིད་ ལ་མི་བྱེད་པས་ཞེས་སོ། །དྲུག་པ་ནི་བསགས་མཐའ་ཞེས་པ་འོག་མིན་པའོ། །ཡང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ལ་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་གྲུབ་པའི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་བསྒྲུབས་པའི་གཟུགས་ཆ་ ཕྲ་བ་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་གཉིས་ལས་མདོར་བསྟན་ནི། གཟུགས་གང་ཡིན་པ་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཇི་སྙེད་ཅི་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་དག་གཉིས་པོ་འདི་ཙམ་དུ་ཟད་པའོ། །དེ་ དག་ཅི་ཞེ་ན། འབྱུང་བ་ནི་བྱེ་རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་འགྲུབ་པ་ན་དེ་དང་དེའི་རྣམ་པར་འབྱུང་བས་སམ། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ཐོག་མ་མེད་པའི་འཁོར་བར་ནམ་ ཡང་མ་བྱུང་མ་མྱོང་བས་སོ། །དེ་ལྟ་བུ་གཞན་ཡང་འབྱུང་བ་ཉིད་དུ་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། ངེས་ཚིག་ལ་ཁྱབ་ཆེ་ཆུང་གི་སྐྱོན་མེད་པས་ན་མ་ཧེ་ལ་ས་སྟེང་ཉལ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་ལ་ལག་ལྡན་སོགས་བཞིན་ནོ། ། 1-58 ཆེན་པོ་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ཀུན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པས་རྟོས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རམ། རང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ཀུན་ལ་ཡོད་པས་གནས་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་རྣམས་དང་ཞེས་པ་དེ་བས་ཉུངས་ན་ མི་ནུས་ཤིང་མང་པ་མི་དགོས་ཏེ་འབྲས་བུའི་གཟུགས་རྟེན་པ་དང་སྡུད་པ་དང་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་སྐྱོད་པར་བྱེད་པའི་བྱ་བ་བཞི་ལས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ནམ་མཁའ་འང་ འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ། གོ་འབྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་གཟུགས་མེད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོ་འགེགས་པའི་གཟུགས་དེ་ དེ་ནས་གཞན་དུ་སོང་ན་དེར་གཞན་འབྱུང་བས་གོ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ན་དེ་ལྟ་བུ་ནམ་མཁའ་ལ་མེད་པས་སོ

【現代漢語翻譯】 關於這些分類，有六種解釋：物質的實體、特徵、意識存在與否、是否缺乏意識、意識的活動範圍和終點。 第一種是元素和衍生物。 第二種，其自身特徵是清晰的，清晰的客體和意念的客體，總的特徵是可以被塑造。 第三種，被感知的，被有情眾生的心續所包含的和不包含的物質。 第四種，相似的所依和不相似的所依的物質。 第五種，有三種作為目標的意識：物質的意識、障礙的意識和多樣性的意識。這三種意識的對象依次是：具有可見性的藍色等顏色，壓制物體的障礙，以及存在於增長中的男性、女性、房屋等。 因此，簡而言之，『超越了物質的意識，障礙的意識消退，不再關注多樣性的意識』。 第六種是積累的終點，即非想非非想處。 此外，據說無色界的諸神，由於業力的影響，通過無色界的禪定，也具有由極微小的物質組成的身體。 關於經文的意義，有兩種：簡要的指示是，任何形式的物質，無論其特徵如何，都僅限於這兩種。 這兩種是什麼呢？元素是作為種子而產生的各種物質的基礎，或者由於所有眾生的業力，在無始輪迴中從未出現過。 如果是這樣，那麼其他事物也會變成元素，因為定義沒有大小的錯誤，就像水牛被稱為『在地上睡覺的』，大象被稱為『有手的』一樣。 偉大是因為它作為所有結果的物質的基礎，或者因為它存在於所有自身的感官來源中，所以存在廣泛。 『四種』意味著少於四種是不可能的，多於四種是不需要的，因為結果的物質沒有其他功能，只有作為基礎、聚集、成熟和運動這四種功能。 那麼，虛空也會變成大元素，因為它能提供空間嗎？不是的，因為它僅僅是非物質的，不具備大元素的特徵。如果阻礙空間的物質從那裡移開，其他物質就會出現，從而打開空間，但虛空不是這樣的。

【English Translation】 Regarding these classifications, there are six explanations: the entity of matter, its characteristics, whether consciousness exists or not, whether it lacks consciousness or not, the scope and end of consciousness's activity. The first is the elements and their derivatives. The second, its own characteristic is clarity, the object of clarity, and the object of mind, the general characteristic is that it can be shaped. The third, that which is perceived, matter that is included and not included by the mindstream of sentient beings. The fourth, matter of similar support and dissimilar support. The fifth, there are three consciousnesses as objects: the consciousness of matter, the consciousness of obstruction, and the consciousness of diversity. The objects of these three consciousnesses in order are: colors such as blue that have visibility, obstruction that suppresses objects, and appearing in growth, such as men, women, houses, etc. Therefore, in short, 'Having transcended the consciousness of matter, the consciousness of obstruction ceases, and no longer attending to the consciousness of diversity'. The sixth is the end of accumulation, which is Neither Perception nor Non-Perception. Furthermore, it is said that the gods of the Formless Realm, due to the influence of karma, also have bodies composed of subtle matter, achieved through the samadhi of the Formless Realm. Regarding the meaning of the text, there are two: the brief indication is that any form of matter, whatever its characteristics, is limited to just these two. What are these two? The elements are the basis for the various forms of matter that arise as seeds, or because of the karma of all sentient beings, never having occurred in the beginningless cycle of existence. If that is the case, then other things would also become elements, because the definition does not have the fault of being too broad or too narrow, just as a buffalo is called 'sleeping on the ground' and an elephant is called 'having hands'. Great because it acts as the basis for all resultant matter, or because it exists in all of its own sense sources, so its existence is extensive. 'Four' means that less than four is not possible and more than four is not needed, because the matter of the result has no other functions than these four: acting as a basis, gathering, ripening, and moving. Then, would space also become a great element, because it provides space? No, because it is merely non-material and does not possess the characteristics of a great element. If the matter that obstructs space is removed from there, other matter will appear, thus opening the space, but space is not like that.

---

། །གང་ས་ལུ་ལྗང་པའི་མདོར། །སྣང་བ་དང་ནམ་མཁའ་དང་དེས་སྐྱེད་པའི་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་ལའང་བརྟེན་ནས་མིག་ཤེས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པ་ནི་མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་དང་བུ་ག་དང་རྒྱན་ནམ་མཁའ་ལ་དགོངས་པའོ། །འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་སྔར་བསྟན་པ་ནི་དེ་རྟེན་ཡིན་པས་གཙོ་ བོ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །རྒྱུར་བྱས་པ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་དེ་ཡང་འབྱུང་བས་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ལ་རྒྱུ་ལྔ་བྱེད་པས་ཏེ་འབྱུང་བའམ་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་ནི་འབྱུང་བ་རྣམས་མེད་ན་དེ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-59 རྗེས་སུ་འགྱུར་བའམ་རྟེན་བྱེ་པའི་རྒྱུ་ནི་འབྱུང་བ་འགྱུར་བས་དེ་རྣམས་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་པའི་རྒྱུ་ནི་མཚུངས་པར་འབྱུང་བ་ན་འབྱུང་བ་རྣམས་ཀྱིས་འབྲས་བུའི་གཟུགས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འཛིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇུག་པའི་རྒྱུའམ་རྟོན་པའི་རྒྱུ་ནི་འབྱུང་བ་རྣམས་བསལ་ན་འབྱུང་འགྱུར་ལ་ལོགས་སུ་ཡུལ་གནོན་པའི་མཐུ་མེད་པས་སམ་འབྱུང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་སོ། །འཕེལ་བའི་རྒྱུ་ ནི་འབྱུང་བ་འཕེལ་ན་འབྱུང་འགྱུར་ཡང་འཕེལ་བས་སོ། ། རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས། རྒྱུའི་གཟུགས་དང་འབྲས་བུའི་གཟུགས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། གཞུང་དོན་དང་སྤྱི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་དབྱེ་བ་ ནི། ས་སོགས་སྨོས་པས་དེ་རྣམས་ནང་ཕན་ཚུན་དང་མིག་གི་ཁམས་སོགས་ལས་འབྱེད་ཅིང་། ཁམས་སྨོས་པས་འཇིག་རྟེན་པའི་ས་སོགས་ལས་འབྱེད་དེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ནི་ཐ་སྙད་དུ། །ཁ་དོག་དབྱིབས་ལ་ ས་ཞེས་བརྗོད། །ཆུ་མེ་ཡང་ངོ་རླུང་ནི་ཁམས། །ཉིད་ཡིན་དེ་དང་འདྲ་བའང་ཡིན། །ཞེས་བཤད་དོ། །རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་འབྲས་ཡེ་བུའི་གཟུགས་འཛིན་པ་ན་ཁམས་རྣམས་སོ། །འདི་ཡེ་རྣམས་ཇི་ལྟར་ རགས་པའི་རིམ་པས་བཤད་ཅིང་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་དབྱེ་བ་ལྔར་བྱས་ལ་གཞན་དུ་ན་མཚན་ཉིད་ལྔར་བརྗོད་པར་བྱ་བར་འགྱུར་ཏེ་གཟུགས་བཞིན་ཞེའོ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ནི། སྲ་བ་ནི་མཁྲེགས་པ་དང་འཐས་པའོ། ། 1-60 ཉིད་ནི་སྲ་བ་ཁོན་སྲ་བ་ཉིད་ཅེས་རང་གི་དོན་ལ་དངོས་པོའི་རྐྱེན་བྱས་ཀྱི། བྱེ་བྲག་པའི་ལྟར་སྲ་བ་ཉིད་ཅེས་པའི་སྤྱི་དོན་གཞན་མེད་པར་སྟོན་པ་སྟེ་ཕྱི་མ་གསུམ་ལའང་སྦྱར་ རོ། །གཤེར་བ་ནི་འདུ་བར་བྱེད་པ་དང་རླན་པར་བྱེད་པའོ། །མེའི་ཁམས་ནི་དྲོ་བ་སྟེ་ཤས་ཆེ་ན་ཚ་བ་དང་སྲེག་པར་བྱེད་པའོ། །རླུང་ལ་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ཁ་ཅིག་ལའང་ཡང་བ་ཡོད་ པས་དེ་གཅོད་པ་ལ་གཡོ་བ་སྨོས་ཤིང་གཡོ་བ་ལས་ཡིན་གྱི་ངོ་བོ་མ་ཡིན་པས་དང་སེམས་པ་ལ་ཁྱབ་ཆེས་བས་ཡང་བ་སྨོས་ཏེ་གཡོ་བ་ནི་འབྱུང་བའི་རྒྱུན་ཡུལ་གཞན་དུ་འབྱུང་ བར་བྱེད་པའི་རྒྱུའོ། སྲ་གཤེར་དྲོ་ཉིད་གཡོ་རྣམས་ཏེ་ཞེས་པས་སྡུ་བའོ། །སྤྱི་དོན་ལ་བཞི། ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་

【現代漢語翻譯】 在 Salu 綠洲，依賴於顯現、虛空及其所生的作意，眼識得以產生。這指的是顯現的場合、孔隙和裝飾虛空。先前所說的大種是根本，因此是主要的。 作為原因，是指從這些原因中產生。這也是因為大種對結果的形體起著五種原因的作用。如果不存在產生的原因，即大種，那麼結果就不會產生。 隨之變化或依賴的原因是，由於大種的變化，這些結果也會隨之變化。存在的原因是，當大種同時存在時，它們會持續不斷地保持結果的形體。 進入的原因或依賴的原因是，如果去除大種，那麼變化的事物就沒有力量單獨壓制外境，或者說，由於大種的力量，它們會持續不斷地存在。增長的原因是，如果大種增長，那麼變化的事物也會隨之增長。 詳細解釋分為兩種：解釋原因的形體和結果的形體。第一種又分為兩種：經文的意義和總的意義。第一種又分為兩種：通過提及地等，將它們彼此區分開來，並與眼的界等區分開來。通過提及界，將它們與世俗的地等區分開來。因為世俗中說：'顏色和形狀被稱為地，水和火也是如此，風是界，它本身既是界，也類似於界。'當各自的特徵和結果的形體被把握時，就是界。這些界按照粗大的順序進行解釋，並且由於特徵各不相同，所以分為五種。否則，就應該說有五種特徵，就像形體一樣。各自的特徵是：堅硬是硬和粘。堅硬本身就是堅硬，這是以事物的原因為基礎的。就像特殊論者所說的那樣，堅硬本身並沒有顯示出其他的普遍意義，後面的三種也是如此。潮濕是聚集和濕潤。火界是溫暖，如果程度加深，就會變得炎熱和燃燒。風對於某些結果的形體來說也是輕的，因此提到運動來切斷它。運動是原因，而不是本質。由於心非常普遍，所以提到輕。運動是使大種的延續在其他地方產生的原因。'堅硬、潮濕、溫暖、運動'，這些是總結。 總的意義分為四種：本體的確定，與非本體的區分。

【English Translation】 In the Salu oasis, eye consciousness arises in dependence on appearance, space, and the mental activity that arises from them. This refers to the occasion of appearance, the pores, and the adornment of space. The great elements mentioned earlier are the basis, and therefore are primary. As a cause, it means arising from the causes of those. This is also because the great elements act as five causes for the form of the result. If the cause of arising, namely the great elements, does not exist, then the result will not arise. The cause of subsequent change or dependence is that, due to the change of the great elements, these results also change accordingly. The cause of existence is that, when the great elements exist simultaneously, they continuously maintain the form of the result. The cause of entering or the cause of reliance is that, if the great elements are removed, then the changing things have no power to suppress the external environment separately, or that, due to the power of the great elements, they continue to exist continuously. The cause of growth is that, if the great elements grow, then the changing things also grow accordingly. The detailed explanation is divided into two: explaining the form of the cause and the form of the result. The first is further divided into two: the meaning of the scripture and the general meaning. The first is further divided into two: by mentioning earth and so on, they are distinguished from each other and from the realm of the eye and so on. By mentioning the realm, they are distinguished from the worldly earth and so on. Because it is said in the world: 'Color and shape are called earth, water and fire are also like that, wind is the realm, it itself is both the realm and similar to the realm.' When their respective characteristics and the form of the result are grasped, they are the realms. These realms are explained in the order of coarseness, and because the characteristics are different, they are divided into five types. Otherwise, it should be said that there are five characteristics, just like form. The respective characteristics are: hardness is hard and sticky. Hardness itself is hardness, which is based on the cause of things. Just as the special theorists say, hardness itself does not show other general meanings, and the latter three are also like this. Wetness is gathering and moistening. The fire realm is warmth, and if the degree deepens, it becomes hot and burning. Wind is also light for some forms of the result, so motion is mentioned to cut it off. Motion is the cause, not the essence. Because the mind is very pervasive, lightness is mentioned. Motion is the cause that causes the continuation of the great elements to arise in other places. 'Hardness, wetness, warmth, motion', these are the summaries. The general meaning is divided into four: the determination of the entity, the distinction from non-entities.

---

མཚན་ཉིད། བྱེད་པའི་ལས། དབྱེར་མེད་དུ་འཇུག་མི་འཇུག་ དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི་ལུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ལ་སྲ་བ་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའི་རེག་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ལས་གཞན་པའི་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་གཟུང་དོན་ཞེས་པའམ། གཟུགས་ཅན་གང་ཞིག་ འབྲས་བུའི་གཟུགས་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་ཡིན་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། འཛིན་པ་ལ་སོགས་པས་སུ་གྲུབ་ཅེས་དང་། དབུ་མ་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། གཡོ་དང་ཐོགས་དང་སྡུད་པ་རྣམས། །རླུང་དང་ས་དང་ཆུ་དེ་བཞིན། ། 1-61 ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །བཞི་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ན་རེ། འབྱུང་བ་རེ་རེ་ལ་ཡང་བཞི་བཞི་ཚང་བས་དབྱེར་མེད་པར་འཇུག་པས་ཁྱབ་ཅིང་། དེ་བྱེད་ལས་ལས་རྗེས་སུ་དཔགས་ཏེ་སའི་རྫས་ རྡོ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཡང་འདུས་པ་དང་སྐམ་པ་དང་གཡོ་བ་རྣམས་ཡོད་པས་ཆུ་སོགས་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་ཤེས་སོ། །ཆུ་ལ་ཡང་ཤིང་འདེགས་པ་དང་པད་མ་རྒྱས་པ་དང་གཡོ་ བ་རྣམས་ཡོད་པས་ས་སོགས་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་མངོན་ནོ། །མེ་ལ་ཡང་མེ་ལྕེ་འདེགས་པ་དང་མེ་ལྕེ་འདུས་པ་དང་གཡོ་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ས་སོགས་ཡོད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །རླུང་ལ་ ཡང་འདེགས་པ་དང་གྲང་བ་དང་དྲོ་བའི་རེག་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ས་ཆུ་མེ་རྣམས་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ངོ་བོ་དང་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། ངོ་བོ་ནི་གཞན་ལ་མི་ ལྟོས་པའི་དག་པ་བ་ཡིན་ཞིང་། ལས་ནི་བརྟེན་བྱ་དང་བསྡུ་བྱ་དང་སྨིན་བྱ་དང་བསྐྱོད་བྱ་ལ་ལྟོས་ཏེ་འཇོག་དགོས་པས་ལྟོས་པ་བའོ་ཞེས་བྱེ་བཤད་དོ། །བཙུན་པ་དཔལ་ལེན་ན་རེ། ཆུ་ ལ་གྲང་བ་དང་ཤིན་ཏུ་གྲང་བ་དང་ཆས་ཤིན་ཏུ་གྲང་བ་མཐོང་བས་དེ་མེ་ཆུང་བ་དང་ཤིན་ཏུ་ཆུང་བ་དང་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ཆུང་བ་ལས་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་མེ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-62 མདོ་སྡེ་པ་ན་རེ། རེ་རེ་ལའང་བཞི་བཞི་ས་བོན་ཏེ་ནུས་པའི་སྒོ་ནས་ཡོད་ཀྱི། རང་གི་ངོ་བོར་ཏེ་རྫས་སུ་ནི་མེད་དེ། ཤིང་གི་ཕུང་པོ་འདི་ལ་ཁམས་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ ཡོད་དོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཞུང་འདིས་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ལྟར་འཇོག་པའི་ཚུལ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །འབྲས་བུའི་གཟུགས་བཤད་པ་ལ་དྲི་བ་ནི། འབྱུང་བ་རྒྱུར་བྱས་ཏེ་སྐྱེས་ པའི་གཟུགས་ཅི་སྟེ། རྣམ་བྱེ་པ་ནི་དུ་ཞིག རང་གི་ངོ་བོ་ནི་ཅི་འདྲ་ཞེ་ནའོ། །ལན་ལ་གཉིས་ལས་དབྱེ་བ་ནི། མིག་གི་ཞེས་སོགས་ཏེ་དབང་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་ན་དབང་པོ་རྣམས་ སོ། །རེག་བྱའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པའི་སྐབས་ཡིན་པས་འབྱུང་བའི་རེག་བྱ་སེལ་བའོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ནང་དུ་འདུས་པའི་གཟུགས་ནི་དེ་སྐད་དོ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་གསུམ་ སྟེ། དང་བ་དང་། དང་བས་བཟུང་བ་དང་། ཡིད་ཀྱི་ཡུལ་གྱི་གཟུགས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱི་དོན་ལ་ལྔ། དབང་པོ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེའི་ས

【現代漢語翻譯】 定義、作用、是否無別而存在，這是在進行辨析。 第一種是身體的意識所感受到的，顯現為堅硬等觸覺。 第二種是指果的色法之外的身體感官所感知的事物，或者說是任何能夠產生果的色法的物質。 第三種是關於如何通過執持等方式來確立。正如《中觀寶鬘論》中所說：『動搖、阻礙和聚集，分別是風、地、水。』 第四種，分別說部認為，每一種元素都完整具備四種特性，因此普遍無差別地存在。通過作用可以推斷，即使在土地的物質，如石頭等中，也存在聚集、乾燥和運動等特性，因此可以知道它們與水等共同存在。在水中，也存在支撐木頭、蓮花開放和運動等特性，因此可以明顯看出它們與地等共同存在。在火中，也可以看到火焰上升、火焰聚集和運動，因此可以認識到其中存在地等元素。在風中，也可以看到支撐、寒冷和溫暖的觸感，因此可以說其中存在地、水、火等元素。 本體和作用的區別是什麼呢？本體是不依賴於其他事物的清凈自性，而作用則需要依賴所依、所聚、所熟和所動等才能成立，因此是依賴性的。這是分別說部的解釋。 尊者華蓮認為，在水中可以看到寒冷、非常寒冷和極其寒冷，這是因為水中含有少量、非常少量和極其少量的火的成分所導致的，因此水中存在火。 經部認為，每一種元素都以種子的形式具備四種特性，這是從能力的角度來說的，但從其自身本體，即物質的角度來說，則並不具備。正如經中所說：『這棵樹的軀幹中存在各種不同的界。』 本論將要闡述如何按照事物顯現的方式來安立。 關於果的色法，現在提出問題：由元素作為因所產生的色法是什麼？有多少種？它們的自性是什麼？ 回答是，從兩種事物進行區分：『眼睛』等，通過具有主導作用，可以知道這些是感官。觸覺的一部分是因為由元素轉化而來，因此要排除元素的觸覺。包含在法處中的色法就是指這些。各自的定義有三種：第一種是能見，第二種是被能見所取，第三種是關於意所緣的色法。 第一種又分為兩種，從共同含義上來說有五種：確定感官，以及感官的...

【English Translation】 Definition, function, whether or not they exist without distinction – this is analysis. The first is the tangible object perceived by the body's consciousness, appearing as hardness, etc. The second refers to the objects perceived by the body's senses other than the form of the fruit, or any substance that can generate the form of the fruit. The third is about how to establish through grasping, etc. As it says in the 'Garland of Precious Gems' (Ratnavali): 'Movement, obstruction, and collection are wind, earth, and water respectively.' The fourth, the Vaibhashika school, believes that each element fully possesses four characteristics, so they universally exist without distinction. Through their functions, it can be inferred that even in the substance of earth, such as stones, there are characteristics of aggregation, dryness, and movement, so it can be known that they exist together with water, etc. In water, there are also characteristics of supporting wood, lotus blooming, and movement, so it is evident that they exist together with earth, etc. In fire, one can also see flames rising, flames gathering, and movement, so it should be recognized that earth, etc., exist within it. In wind, one can also see support, coldness, and warm touch, so it is said that earth, water, and fire exist within it. What is the difference between essence and function? Essence is the pure nature that does not depend on other things, while function needs to rely on the support, the gathered, the matured, and the moved to be established, so it is dependent. This is the explanation of the Vaibhashika school. The venerable Palden believes that cold, very cold, and extremely cold can be seen in water, which is because water contains small, very small, and extremely small amounts of fire, so fire exists in water. The Sautrantika school believes that each element has four characteristics in the form of seeds, which is from the perspective of ability, but not in its own essence, that is, in terms of substance. As it says in the sutra: 'In this trunk of a tree, there are various elements.' This treatise will explain how to establish according to the way things appear. Regarding the form of the fruit, now a question is raised: What is the form produced by the elements as a cause? How many kinds are there? What is their nature? The answer is to distinguish from two things: 'Eyes,' etc., through having a dominant function, it can be known that these are the senses. A part of the tangible object is because it is transformed from the elements, so the tangible object of the elements should be excluded. The form included in the sphere of dharmas refers to these. There are three definitions for each: The first is the visible, the second is what is taken by the visible, and the third is about the form of the object of mind. The first is divided into two, and in terms of common meaning, there are five: determining the senses, and the senses'...

---

ྒྲུབ་བྱེད་དང་། རྫས་བསམ་པ་དང་། སྐྱེ་ བ་བསམ་པ་དང་། རྒྱུ་འབྲས་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི་མཛོད་འགྲེལ་དུ། རྡུལ་ཕྲན་འདུས་པའི་ངོ་བོ་སྟེ་མིག་གི་དབང་པོ་ནི་མིག་འབྲས་ལ་གོ་སྙོད་ཀྱི་མེ་ཏོག་ལྟར་མ་འདྲེས་པར་གནས་པ་རྒུན་འབྲུམ་ཙམ་པ་ཤིན་ཏུ་དང་བའི་པགས་པས་བཀབ་པས་མི་འགྱེས་པའོ། ། 1-63 ཁ་ཅིག་ནི་དབང་རྟེན་ལྟར་གོང་བུར་གནས་ཏེ་ཤེལ་ལྟར་དང་བས་ཕན་ཚུན་མི་སྒྲིབ་པོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །རྣ་བའི་དབང་པོ་ནི་དབང་རྟེན་རྣ་འབྲུག་ཅེས་བྱ་བ་གྲོ་ག་གཅུས་པ་ལྟ་བུའི་ ནང་ན་གནས་སོ། །སྣའི་དབང་པོ་ནི་སྣ་རྒྱུད་ཀྱི་ནང་ན་གནས་སོ། །ལྕེའི་དབང་པོ་ནི་ཟླ་བ་ཕྱེད་པ་ལྟར་ཏེ་ལྕེའི་དབང་རྟེན་གྱི་དབུས་ན་སྐྲའི་རྩེ་མོ་ཙམ་ཞིག་ལྕེའི་དབང་པོའི་རྡུལ་ ཕྲན་གྱིས་མ་ཁེབས་སོ་ཞེས་གྲག་གོ །ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་ནི་རྐང་འཐེབ་ནས་སྤྱི་བོའི་བར་ལུས་བཞིན་དུ་གནས་སོ། །དེའི་བྱེ་བྲག་མོའི་དབང་པོ་ནི་རྔའི་སྦུབས་ལྟ་བུ་དང་ཕོའི་ དབང་པོ་ནི་མཐེ་བོང་ལྟ་བུར་བཤད་དེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་སུ་མངོན་ནོ། །སེམས་ཙམ་ཀྱི་ལུགས་ལ་དབུས་མཐར། ཀུན་རྟོག་ཙམ་གྱི་སྣང་བ་ལ་དབང་པོ་ཡུལ་ཤེས་པ་གསུམ་བཞག་པའི་ཆེད་ དུ། དོན་དང་སེམས་ཅན་བདག་རྣམ་རིག །སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི། །རབ་ཏུ་སྐྱེ་བའོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། དོན་དང་སེམས་ཅན་དུ་སྣང་བ་ཀུན་གཞི་དང་བདག་ཏུ་སྣང་བ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ གྱི་ཡིད་དང་རྣམ་རིག་ཏུ་སྣང་བ་འཇུག་ཤེས་དྲུག་གོ་ཞེས་པ་ལྟར་ན་སེམས་ཅན་དུ་སྣང་བ་འཇུག་ཤེས་དྲུག་ག་ཞེས་པ་ལྟར་ན་སེམས་ཅན་དུ་སྣང་བ་སྟེ་ཀུན་གཞི་ལ་དབང་པོ་ལྔར་རང་དང་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་སྣང་བ་ནི་དབང་པོར་བཞག་གོ ། 1-64 ཉི་ཤུ་པར་རྣམ་སྨིན་གྱི་བག་ཆགས་གང་ལས་གཟུགས་སོགས་སུ་སྣང་བའི་མིག་སོགས་ཀྱི་རྣམ་རིག་འབྱུང་བའི་ས་བོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས་ཐུབ་པས་དབང་པོ་ལྔ་བཀའ་སྩལ་པར་བཤད་དེ། རང་གི་ ས་བོན་གང་ལས་སུ་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་ས་བོན་དེ་ཉིད་དབང་པོར་བཞག་པར་མངོན་ནོ། །དམིགས་བརྟགས་ཏུ། ངོ་བོ་གང་ཡིན། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་དབང་ནུས་པ་ཡི། །ངོ་བོ་གང་ཡིན་དབང་ པོ་འང་ཡིན། །དེ་ཡང་རྣམ་རིག་ལ་མི་འགལ། །ཞེས་ནང་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ནུས་པ་ཤེས་པའི་བདག་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པ་ཞིག་དབང་པོར་བཞག་གོ །དེ་ལ་དང་པོ་གཉིས་ཀུན་གཞི་ཁས་ལེན་པ་ སྟེ། ཕྱི་མ་དེ་ཁས་མི་ལེན་པ་ཡིན་ཞིང་གསུམ་ཀའང་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་སེམས་པ་ན་ཡིན་ལ། འདི་དང་བན་སྐན་དུ་གཟུགས་ཅན་དང་བ་ལ་དབང་པོར་བཞག་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་ཇི་ ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་དབང་པོ་བེམ་པོར་རློམ་པ་དང་མཐུན་པར་བྱས་པའོ། །བཙུན་པ་སངས་རྒྱས་ལྷ་ནི་དབང་པོ་རྣམས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ཉིད་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །གྲངས་ཅན་ རྣམས་ཆེན་པོའམ་ང་རྒ

{ "translations": [ "即：能作、所思之物、生、因果。第一，在《俱舍論》的註釋中說：『微塵聚集的自性，即眼根，位於眼球中，像孔雀翎上的花朵一樣不混合，像葡萄一樣，被非常清澈的面板覆蓋，不會移動。』", "有些人說：『像依靠物一樣成團存在，像水晶一樣清澈，彼此不遮擋。』耳根位於名為『耳鼓』的依靠物中，像捲曲的麥稈一樣。", "鼻根位於鼻腔中。舌根像半月一樣，舌根的中央，像頭髮尖端一樣，有一點沒有被舌根的微塵覆蓋。』據說，身體的根的微塵從腳底到頭頂，像身體一樣存在。其中，女性的根像鼓的空腔，男性的根像拇指，這是分別說者的觀點。在唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立『唯識宗』的觀點中，在中邊，爲了安立『唯識宗』的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗的觀點中，在中邊，爲了安立唯識宗

---

ྱལ་ངའོ་སྙམ་པ་དབང་པོར་འདོད་དོ། ། གཉིས་པ་ནི་དབང་པོ་བསྟན་དུ་མེད་ན་ཅི་ལྟར་ཡོད་པར་འགྲུབ་ཅེ་ན། འབྲས་བུ་ལས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ་མིག་བཙུམས་པ་ལ་སོགས་པའི་དུས་སུ་རྒྱུ་གཞན་ཚང་ཡང་དབང་ཤེས་མི་སྐྱེ་བར་སྣང་བས། 1-65 དབང་ཤེས་ནི་དབང་རྟེན་རྣམས་ལ་ཡོད་པའི་ནུས་པ་ཅིག་ལ་ལྟོས་པར་གྲུབ་ཅིང་དེ་ཉིད་དབང་པོའོ། །གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྫས་ནི་གཞུང་དུ་འབྱུང་བ་ཁོ་ནའོ། །ཐ་མི་དད་ ཀྱི་རྫས་ནི་བདུན་ཏེ། མིག་གི་དབང་པོ་དེ་ཉིད་དང་འབྱུང་བ་ས་དང་ལུས་དང་གཟུགས་དང་དྲི་དང་རོ་དང་རེག་བྱའོ། །དེ་གཉིས་ཀའི་ཁམས་ཀྱི་རྫས་ནི་བཅུ་སྟེ། བདུན་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ དང་ཆུ་མེ་རླུང་གི་ཁམས་དང་ལྡན་ཏེ་མིག་བཙིར་ན་ཆུ་འབྱུང་བ་དང་གཙུབས་ན་མེ་འབྱུང་བ་དང་གཡབས་ན་རླུང་འབྱུང་བས་སོ། །རྣ་བ་སོགས་གསུམ་དང་ལུས་དབང་པོ་གཞན་དང་ལྡན་པའང་ དེ་དང་འདྲ་ཞིང་མི་ལྡན་པ་ལ་ཐ་མི་དད་ཀྱི་རྫས་དྲུག་དང་ཁམས་ཀྱི་རྫས་དགུའོ། །དེ་རྣམས་ལའང་གང་ལ་སྒྲ་ཡོད་པ་དེ་ལ་དེ་བསྣན་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་ལ་ལྔ་ལས། རྟེན་ལས་ སྐྱེ་བ་ནི་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ལས་སྐྱེ་བའོ། །ས་བོན་ལས་སྐྱེ་བ་ནི་དབང་པོའི་འདུས་པ་སྲ་བ་ལས་སླ་བ་དང་། སླ་བ་ལས་སྲ་བ་དང་། གྲང་བ་ལས་དྲོ་བ་དང་། དྲོ་བ་ ལས་གྲང་བ་དང་། མི་གཡོ་བ་ལས་གཡོ་བ་དང་། གཡོ་བ་ལས་མི་གཡོ་བ་སྐྱེ་བ་སོགས་སོ། །འཕེན་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ནི་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་འཕེན་པ་ལས་སྐྱེ་བའོ། །ཕན་འདོགས་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ནི་སྨན་ལ་སོགས་པས་དབང་པོ་བརྟས་པར་འགྱུར་བའོ། ། 1-66 གནོད་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །དེ་གཉིས་ནི་བསྡུ་བར། རྫས་དང་རྡུལ་དང་སྐྱེ་བ་དང་། །དབྱིབས་རྒྱུན་ལས་དང་སྐད་ཅིག་དང་། །མ་འདྲེས་པ་དང་སྤྱོད་ཡུལ་དང་། དེ་བཞིན་ཕན་ཚུན་ འདྲེས་པའོ། །ཞེས་པས་གཟུགས་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལས་རྫས་དང་སྐྱེ་བ་དག་ཇི་རིགས་པ་དྲངས་པའོ། །ལྔ་པ་ནི་རྒྱུ་དྲུག་རྐྱེན་བཞི་འབྲས་བུ་ལྔ་རྣམས་འཆད། པར་འགྱུར་བ་ལས་དབང་པོ་རྣམས་ནི། བྱེད་རྒྱུ་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་སྐལ་མཉམ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་ཀྱི་མཚུངས་ལྡན་དང་ཀུན་འགྲོ་ལས་ནི་མིན་ཏེ་ཤེས་རིག་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་རྐྱེན་ ས་བོན་དང་བདག་རྐྱེན་འབྱུང་བ་ལས་སྐྱེས་ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་དམིགས་རྐྱེན་ལས་མ་སྐྱེས་ཏེ་བེམ་པོ་ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་དང་བྱེད་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་ལ་བདག་པོའི་དང་། སྐལ་མཉམ་ལས་སྐྱེས་པ་རྒྱུ་མཐུན་དང་། བྱེད་རྒྱུ་འགའ་ཞིག་ལས་སྐྱེས་པ་སྐྱེས་བུའི་བྱེད་པའི་འབྲས་བུའོ། །གཞུང་ལས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་རྣམས་རྒྱུར་བྱས་པ་ནི་འབྲས་བུ་གཟུགས་མཚོན་པར་བྱེད་ཅིང་ འབྱུང་བ་ཉིད་དབང་པོར་སྨྲ་བ་སེལ་ཏོ། །མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས

【現代漢語翻譯】 認為『我是眼』是自在（藏文：དབང་པོ，梵文天城體：इन्द्र，梵文羅馬擬音：Indra，漢語字面意思：力量）。如果說自在是不可見的，那麼如何證明它的存在呢？可以從結果來推斷，例如在閉眼等情況下，即使其他因素都具備，眼識也不會產生。眼識的產生依賴於存在於眼根等之中的某種能力，而這種能力就是自在。 第三部分分為三個方面：自相的實體只在經文中出現。不變異的實體有七種，即眼根本身，以及地、身、色、香、味、觸等所生之物。這兩種實體的界（梵文：khātu）有十種，即上述七種，加上地、水、火、風四界，例如擠壓眼睛會流出水，摩擦會產生火，扇動會產生風。耳等其他三種以及身根與其他根相同，不相同之處在於不變異的實體有六種，界的實體有九種。在這些之中，對於有聲音的，要加上聲音。 第四部分分為五個方面：從所依生起是指從四大種生起。從種子生起是指從諸根的聚合中，產生堅硬變為柔軟，柔軟變為堅硬，寒冷變為溫暖，溫暖變為寒冷，不動變為動，動變為不動等等。從投射生起是指從先前的業的投射中生起。從助益生起是指通過藥物等使諸根得到滋養。從損害生起是指與此相反的情況。這兩者可以概括為：『實體、微塵、生起和，形狀、連續、業和剎那，不混合和使用境，以及相互混合。』從對色的確定中，可以適當地提取實體和生起。 第五部分是關於六因、四緣和五果的闡述。諸根的變化是：從俱有因、等流因和異熟因生起，而不是從同類因和遍行因生起，因為它們不是意識和煩惱。諸根的生起是：從種子緣和增上緣生起，而不是從無間緣和所緣緣生起，因為它們是物質。異熟果是從異熟因生起，士用果是從俱有因生起，等流果是從等流因生起，增上果是從某些俱有因生起。經文中說四大種是作為因，是指四大種是作為果的色法的代表，從而消除了認為四大種本身就是諸根的觀點。眼識的...

【English Translation】 Thinking 'I am the eye' is considered as power (Tibetan: དབང་པོ, Sanskrit Devanagari: इन्द्र, Sanskrit Romanization: Indra, Chinese literal meaning: power). If it is said that power is invisible, how can its existence be proven? It can be inferred from the result, such as in the case of closing the eyes, even if other factors are present, eye consciousness does not arise. The arising of eye consciousness depends on a certain ability existing in the eye faculty, and this ability is the power. The third part is divided into three aspects: the substance of self-character only appears in the scriptures. There are seven unchanging substances, namely the eye faculty itself, and the things produced by earth, body, form, smell, taste, and touch. The realms (Sanskrit: khātu) of these two substances are ten, namely the above seven, plus the four elements of earth, water, fire, and wind, such as squeezing the eyes will produce water, rubbing will produce fire, and fanning will produce wind. The other three, ear, etc., and the body faculty are the same as other faculties, and the difference is that there are six unchanging substances and nine realm substances. Among these, for those with sound, sound should be added. The fourth part is divided into five aspects: arising from dependence means arising from the four great elements. Arising from seeds means that from the aggregation of the faculties, hardness changes to softness, softness changes to hardness, cold changes to warmth, warmth changes to cold, immobility changes to mobility, mobility changes to immobility, and so on. Arising from projection means arising from the projection of previous karma. Arising from assistance means that the faculties are nourished by medicine, etc. Arising from harm means the opposite of this. These two can be summarized as: 'Substance, dust, arising and, shape, continuity, karma and moment, unmixed and usage, and mutual mixing.' From the determination of form, substance and arising can be appropriately extracted. The fifth part is an explanation of the six causes, four conditions, and five results. The changes of the faculties are: arising from the co-existent cause, the homogeneous cause, and the maturation cause, but not from the similar cause and the pervasive cause, because they are not consciousness and afflictions. The arising of the faculties is: arising from the seed condition and the dominant condition, but not from the immediate condition and the objective condition, because they are material. The maturation result arises from the maturation cause, the action result arises from the co-existent cause, the homogeneous result arises from the homogeneous cause, and the dominant result arises from some co-existent causes. The scriptures say that the four great elements are used as causes, which means that the four great elements are representatives of the form that is the result, thereby eliminating the view that the four great elements themselves are the faculties. The eye consciousness of...

---

་པའི་རྟེན་ནི་མིག་ཤེས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བདག་རྐྱེན་བྱེད་པ་སྟེ་དེས་རྣ་བ་སོགས་དང་འོད་དང་ཤེལ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་གྱི་གཟུགས་དང་བ་ལས་འབྱེད་དོ། ། 1-67 འོ་ན་མིག་ནི་མིག་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་ཞེས་དང་མིག་ཤེས་ཅི་ཡིན་ན་མིག་ལ་བརྟེན་ཅིང་ཞེས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པའི་སྐྱོན་ཅན་ནོ་ཞེ་ན། གཟུགས་སུ་སྣང་བའི་རྣམ་ཤེས་ནི་རང་གི་མཚན་ ཉིད་དུ་གྲུབ་ཅིང་མིག་གིས་མཚོན་ནས་གསུངས་པའོ་ཞེའོ། །འོན་ཀྱང་རང་གི་ངོ་བོ་རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པ་མེད་ཅིང་གཞུང་དུ་ཕན་ཚུན་མཚོན་ནས་བསྟན་པ་ཙམ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །གཟུགས་ དང་བའོ་ཞེས་པའི་གཟུགས་ཀྱིས་ཡིད་དང་དང་བའི་དད་པ་ལས་འབྱེད་ཅིང་དང་བས་སྔོན་པོ་སོགས་རགས་པ་ལས་འབྱེད་དོ། །དང་བའི་དོན་ནི་བྱེ་དཔེར་ན་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་ལྟར་སྣང་བའི་ གཟུགས་བརྙན་མེ་ལོང་ངམ་ཆུ་དང་བ་སོགས་ལས་འབྱུང་བས་ཆུ་སོགས་དང་བར་བརྗོད་པ་ལྟར་གཟུགས་སྒྲ་སོགས་ལ་བརྟེན་ནས་དེར་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་དབང་པོ་ལྔ་ལས་འབྱུང་བ་དེ་བཞིན་དུ་རྣ་ བའི་དབང་པོ་སོགས་ལ་ཡང་སྦྱར་ཏེ། དེ་དག་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་རྟེན། གཟུགས་དང་བ་རྣམས་མིག་ལ་སོགས། །ཞེས་པས་བསྡུས་པའོ། །དང་བས་བཟུང་བའི་གཟུགས་ལ་ལྔའི་དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ མཚན་ཉིད་ལ་འབྱུང་བ་ཞེས་སོགས་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་སུ་ཤེས་པར་བྱེད་ཅིང་། བཙུན་པ་སངས་རྒྱས་ལྷ་དོན་ལྔ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་སེལ་ཏོ། འོག་མ་བཞི་ལའང་ངོ་། །མིག་གི་ཞེས་པ་ཐ་མལ་པའི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལྔའི་ནང་ནས་མིག་ཁོ་ནའི་སྤྱོད་ཡུལ་གཟུགས་ཡིན་ཞེས་ཡུལ་ལྔ་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་པར་སྟོན་ཅིང་སྒྲ་སོགས་བཞི་སེལ་ལ། 1-68 མིག་གི་ཡུལ་ནི་གཟུགས་ཁོ་ནའོ་ཞེས་པས་བྱེ་བྲག་སྔོན་པོ་སོགས་ཀུན་གཟུགས་སུ་སྟོན་ཅིང་། སྒྲ་སོགས་ཐ་མལ་པའི་མིག་གི་ཡུལ་ཡིན་པ་སེལ་ཏེ། མིག་གི་ཡུལ་དུ་སྣང་བ་འཇིག་རྟེན་ན་ བེམ་པོར་རློམ་པ་འདིའོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བཞི་དང་གནས་པས་བཅུ་དང་དུས་ལ་སོགས་པ་ལ་ལྟོས་པས་དབང་པོ་སོགས་ལ་ཕན་གནོད་ཀྱིས་བརྒྱད་དང་བྱེད་པའི་ རྟེན་དང་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་རྒྱན་གྱིས་རེ་རེར་བཞག་གོ །དེ་ལ་སྔོན་པོ་སོགས་བཞི་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་སྦྱར་བ་ལས་བྱུང་བ་གཉིས་གཉིས་ཏེ་ཟིལ་གནོན་གྱི་དཔེ་ལྟར་རོ། །རིང་ པོ་ནི་ཁ་དོག་སོགས་འདུས་པ་མང་པོ་ཕྱོགས་ཅིག་ཏུ་དར་བ་སྟེ་ཐུང་ངུའོ། ཉུང་ངུ་ནི། རིང་ཐུང་སོགས་ཀྱང་ལྟོས་ཤིང་བཞག་གོ །ལྷམ་པ་ནི་ཕྱོགས་བཞིར་མཉམ་པ་སྟེ་གྲུ་བཞི་ཆོ་ལོ་ ལྟ་བུའམ་རིལ་རིལ་པོ་དཔལ་འབྲས་ལྟ་བའོ། །རྒྱལ་པོ་སྲས་ལྷམ་པ་རིལ་རིལ་པོ་ཟླུམ་པོ་ལེབ་ལེབ་པོ་འཆད། ་ཟླུམ་པོ་ནི་ཀུན་ནས་མཉམ་པ་མེ་ལོང་ལྟ་བུའོ། །རྡུལ་ཕྲ་མོ་ནི་མིག་ལ་ སྣང་བ་ཉི་ཟེར་གྱི་རྡུལ་ལྟ་བུ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】 眼識的所依是眼根，它是眼識獨有的增上緣，它將耳朵等與其他根，以及光和晶體等與作為對境的色區分開來。 1-67 如果說『眼是眼識的所依』，而『眼識依賴於眼』，這豈不是相互依賴的過失嗎？答：顯現為色的識，其自性是成立的，並且是以眼為代表而說的。然而，認識自己的本性並不相互依賴，只是經文中相互指代而已，因此沒有過失。『色和明』中的『色』，將意和清澈的信心區分開來，而『明』則將藍色等粗大的事物區分開來。『明』的含義是，例如，依賴於色而顯現的影像，從鏡子或水等明亮之物中產生，就像水等被稱為明一樣，依賴於色、聲等而在其中顯現的五種識，同樣也從五根中產生。同樣，也應將其應用於耳根等。因此，這些識的所依，色和明等，都被『眼等』所涵蓋。以明所攝持的色，在五種色中的第一種色中，有四種情況。第一種，在自性上產生等，被理解為果之色。這消除了順世外道認為五蘊是神我的觀點。對於後面的四種情況也是如此。『眼』，指的是普通人的根，在五種有色根中，只有眼根的行境是色，這表明五種對境是相互區分的，並排除了聲等四種。 1-68 『眼的對境只是色』，這表明藍色等一切都是色。這消除了聲等是普通人眼根的對境的觀點，即在世間被認為是實體的顯現為眼根對境的事物。分類有二十五種，按體性分有四種，按處所分有十種，按與時間等相關聯的對感官等有利有害分有八種，按作用的所依、作用的體性和裝飾各分一種。其中，藍色等四種是俱生和和合而生的，各有兩種，就像以冰雹為例一樣。長，是顏色等多種聚集在一起，向一個方向延伸，即短。少，是長短等也是相互依存而安立的。方，是四面相等，就像方形的棋盤一樣，或者圓形的，就像吉祥果一樣。國王的兒子是方形的、圓形的、球形的、扁平的。圓形，是各處都相等，就像鏡子一樣。微塵，是眼睛能看到的，就像陽光中的塵埃一樣。

【English Translation】 The support of eye consciousness is the eye sense organ, which serves as the unique dominant condition for eye consciousness, distinguishing it from the ears and other senses, as well as from light and crystals, and from forms as objects. 1-67 If it is said that 'the eye is the support of eye consciousness,' and 'eye consciousness depends on the eye,' isn't this a fault of mutual dependence? The answer is: the consciousness that appears as form, its own nature is established, and it is spoken of representatively with the eye. However, recognizing one's own essence does not depend on each other, it is only that the scriptures refer to each other, so there is no fault. The 'form' in 'form and clarity' distinguishes the mind and clear faith, while 'clarity' distinguishes coarse things such as blue. The meaning of 'clarity' is, for example, the image that appears depending on form arises from mirrors or water and other clear things, just as water and the like are called clear. Similarly, the five consciousnesses that appear in dependence on form, sound, etc., arise from the five sense organs. Similarly, it should also be applied to the ear sense organ, etc. Therefore, the support of these consciousnesses, form and clarity, etc., are all encompassed by 'eye, etc.' The form held by clarity, in the first of the five forms, there are four situations. The first, arising in nature, etc., is understood as the form of the result. This eliminates the view of the Carvakas who believe that the five aggregates are the self. The same applies to the latter four situations. 'Eye' refers to the sense organ of ordinary people. Among the five colored sense organs, only the object of the eye sense organ is form. This shows that the five objects are mutually distinct and excludes the four, sound, etc. 1-68 'The object of the eye is only form,' which shows that everything, such as blue, is form. This eliminates the view that sound, etc., are the objects of the eye sense organ of ordinary people, that is, the things that appear as the objects of the eye sense organ that are considered to be entities in the world. There are twenty-five classifications: four by nature, ten by location, eight by benefit or harm to the senses, etc., in relation to time, etc., and one each by the support of action, the nature of action, and decoration. Among them, the four, blue, etc., are co-born and combined, two of each, like the example of hail. Long is the accumulation of many colors, etc., extending in one direction, that is, short. Few, that is, long and short, etc., are also interdependent and established. Square is equal on all four sides, like a square chessboard, or round, like an auspicious fruit. The king's son is square, round, spherical, flat. Round is equal everywhere, like a mirror. Dust is visible to the eye, like dust in sunlight.

---

རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་མཛོད་འགྲེལ་དུ་བསྟན་དུ་མེད་པར་བཤད་དོ། །རགས་པ་རི་སོགས་སོ། །ཕྱ་ལེ་བ་ནི་མཉམ་པ་མཐོ་དམན་མེད་པའོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་ཕྱ་ལེ་བ་མིན་པའོ། ། 1-69 ཁ་དོག་གི་རྡུལ་དབུས་སུ་བཀོད་པ་ཤས་ཆེ་བ་ནི་མཐོ་བའོ། །དེ་ཤས་ཆུང་བ་ནི་དམའ་བའོ། །གྲིབ་མ་ནི་འོད་ཟེར་མེད་ཀྱང་གཟུགས་སྣང་བའོ། །ཉི་འོད་ནི་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་རོ། །སྣང་ བ་ནི་ཟླ་བ་སྐར་མ་མེ་སྨན་ནོར་བུ་རྣམས་ཀྱི་འོད་དོ། །མུན་པ་ནི་གཟུགས་གཞན་མི་མཐོང་བའོ། །རྡུལ་ནི་རླུང་ཚུབ་སོགས་ཀྱིའོ། །ཁུག་རྣ་ནི་ལྷོ་འུར་རོ། །སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོ་སྲས་གྲགས་ པས་བརྒྱད་པོ་དེ་རྣམས་ལྗང་ཁུ་སོགས་བཞིན་དུ་ཁ་དོག་གི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ཡང་ལོགས་སུ་བཤད་པ་ནི་ཐག་རིང་པོ་ན་གཟུགས་སུ་སྣང་ཡང་ཉེ་བ་ན་མི་སྣང་བས་གཟུགས་མིན་ནམ་སྙམ་ པའི་ལོག་ཤེས་དང་ཐེ་ཚོམ་དགག་པའི་ཆེད་དུའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་ནི་དེ་ལས་གཞན་པ་ཟློག་བྱེད་ཀྱི་རེག་བྱ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱོགས་མིག་ལ་སྐྱ་བོ་སེང་སེང་པོར་སྣང་བའོ། ། རྣམ་པ་རིག་བྱེད་ནི་རང་ཀུན་ནས་སློང་བའི་སེམས་རིག་པར་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་ལ་མི་འཐད་པ་དགག་པ་ནི་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག སྨྲ་བའི་མཆུ་གཡོ་བའམ་སྨོན་ལམ་ལས་བྱུང་བ་ལྟ་བུ་ མ་ཡིན་པར་དེ་ཁོ་ན་ལ་དམིགས་པའི་སེམས་ལས་སྐྱེས་པ་ལུས་ཀྱི་འབྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ། ལུས་ཀྱི་དབྱིབས་གཅིག་པུ་ལུས་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པའོ་ཞེས་སྨྲ་བ་མི་རིགས་ཏེ། དེ་གཅིག་པུ་ཡིན་པས་སྣང་མི་སྣང་མེད་ཅིང་ཁྱབ་པ་ཡིན་པས་ཡན་ལག་གཅིག་སྣང་བ་ནའང་མཐོང་བས། 1-70 ཡན་ལག་རེ་རེ་འཛིན་པ་ནའང་འཛིན་པར་འགྱུར་ཞིང་དེ་ལྟ་མིན་ན་ཐ་དད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་གཅིག་ཏུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཁྱེད་རང་གི་གཞུང་དུ་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པའོ་ ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཡང་ལུས་ཀྱི་རྣམ་པ་རིག་བྱེད་ནི་སེམས་ཀྱི་དབང་གིས་ལུས་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་གནས་པའི་དབྱིབས་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ དུ་འགྱུར་ལ་འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཁོ་ནན་ཡོད་དེ། ལུས་རྣམ་རིག་བྱེད་དབྱིབས་སུ་འདོད་ཅེས་དང་། གཞན་ནི་རྣམ་གསུམ་ཞེས་དང་། །རྣམ་རིག་དཔྱོད་དང་བཅས་དག་ན། འདོད་པ་ན་ནི་ བསྒྲིབས་པ་མེད། །ཅེས་ཀྱང་འདོད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་ན་རེ། དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། དབྱིབས་ནི་ཁ་དོག་ལ་བརྟེན་ནས་འདོགས་པས་དང་མཐོང་བ་དང་རེག་པ་གཉིས་ཀ་ལས་རིང་པོའོ་སྙམ་པ་སོགས་ འབྱུང་བས་ན་རྫས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སོ། །འཐད་པ་བརྗོད་པ་ནི་ལུས་ཀྱི་བྱ་བ་དེ་ལ་དམིགས་པའི་སེམས་པའི་རྒྱུ་ཅན་ལུས་ཀྱི་རྒྱུན་འགྲོ་བ་དང་ཕྱག་འཚལ་བ་སོགས་དེ་ལྟ་ དེ་ལྟར་གཡོ་བའོ། །དེས་སྐྱེས་བུ་འདི་ནི་འགྲོའོ་སྙམ་པའི་བློ་སྐྱེས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་སོགས་རིག་པར་བྱེ

【現代漢語翻譯】 據說，極微之物在《俱舍論》的註釋中沒有提及。粗大的物體如山等。『平等』是指沒有高低之分。與此相反的，就是『不平等』。 顏色之微塵，在中心位置分佈較多的是『高』。分佈較少的是『低』。陰影是指沒有光線也能顯現的形體。陽光是指太陽的光線。光亮是指月亮、星星、火、藥、寶石等的光芒。黑暗是指看不見其他物體。塵埃是指風暴等引起的。旋風是指龍捲風。論師勝軍說，這八種（陰影、陽光、光亮、黑暗、塵埃、旋風、顯現、隱沒）雖然像綠色等一樣是顏色的差別，但單獨解釋是爲了消除這樣的邪見和疑惑：在遠處能看到形狀，但在近處卻看不到，難道不是形色嗎？『明顯可見』是指與能遮蔽它的觸覺分離，眼睛能看到灰色、亮黃色。 『表色』是指能使自心完全生起的對境，即能使心識知覺。爲了駁斥對此的不合理之處，一些部派認為，並非像說話時嘴唇的動作或祈願時所產生的現象那樣，而是僅僅緣於此對境的心所生起，由身體的四大種所產生，身體的形狀完全遍佈于整個身體。這種說法是不合理的，因為如果它是一個整體，就不會有顯現或不顯現；如果它是遍佈的，那麼當一部分肢體顯現時，就應該全部被看到。抓住一個肢體時，就應該抓住全部肢體。如果不是這樣，由於它們是各自獨立的，就不會成為一個整體。你們的論典中說，十二處是由極微之物聚集而成的，這與此相矛盾。此外，身體的表色是由於心的作用，身體呈現出某種形狀，是一種實有的物質，它可以是善、不善或無記三種性質，並且只存在於欲界和初禪中。因為你們認為身體的表色是一種形狀，並且認為『其他則是三種性質』，以及『表色與尋伺相應，只存在於欲界中，沒有被遮蔽』。 經部師說：這也是不合理的，因為形狀是依賴於顏色而存在的，並且會產生『距離遠』的想法，因為它既能被看到也能被觸及，所以它不是實有的物質。合理的解釋是：身體的行為是緣於此對境的心之因，身體的持續運動，如行走、禮拜等，都是如此運動的。因此，會產生『這個人正在行走』的想法，這就是『因為行走』等所要表達的意思。

【English Translation】 It is said that subtle particles are not mentioned in the commentary on the Abhidharmakośa. Coarse objects are like mountains, etc. 'Equality' means there is no high or low. The opposite of that is 'inequality'. Of the particles of color, those that are mostly arranged in the center are 'high'. Those that are less arranged are 'low'. Shadow is when a form appears even without light. Sunlight is the light of the sun. Brightness is the light of the moon, stars, fire, medicine, and jewels. Darkness is when other objects cannot be seen. Dust is from windstorms, etc. Whirlwind is a tornado. Master Śrīlāta said that these eight (shadow, sunlight, brightness, darkness, dust, whirlwind, appearance, disappearance), although like green etc. are distinctions of color, are explained separately to dispel the wrong view and doubt that they might not be form because they appear as form from afar but do not appear up close. 'Manifestly present' is when the aspect that distinguishes it from touch, which obscures it, appears to the eye as gray or bright yellow. 'Expression of form' is what makes the mind fully arise from its own side, that is, what makes the mind aware. To refute what is inappropriate about this, some schools say that it is not like the movement of the lips when speaking or what arises from aspiration, but is born from the mind that focuses solely on that, born from the elements of the body, and that the single shape of the body pervades the entire body. This is unreasonable, because if it were a single entity, there would be no appearance or non-appearance; and if it were pervasive, then when one limb appears, all should be seen. Grasping one limb should mean grasping all, and if not, they would not be one because they exist separately. It contradicts what is said in your own texts, that the twelve sense bases are accumulations of subtle particles. Furthermore, the expression of form of the body is a substantial form in which the body remains in such and such a state due to the power of the mind, and it can be virtuous, non-virtuous, or unspecified, and exists only in the desire realm and the first dhyana. Because you assert that the expression of form of the body is a shape, and that 'the others are of three kinds,' and 'when expression is accompanied by investigation, it is unobscured in the desire realm.' The Sautrāntikas say: That is also unreasonable, because shape depends on color and gives rise to thoughts like 'it is far away' because it can be both seen and touched, so it is not a real substance. The reasonable explanation is that the actions of the body are caused by the mind that focuses on that object, and the continuous movements of the body, such as walking and prostrating, are such movements. Therefore, the thought 'this person is walking' arises, which is what is meant by 'because of walking,' etc.

---

ད་དེ། རྒྱུད་གཞན་གྲུབ་པར། རང་ལུས་བློ་སྔོན་འགྲོ་བ་ཡི། །བྱ་བ་མཐོང་ནས་གཞན་ལ་དེ། ། 1-71 འཛིན་ཕྱིར་གལ་ཏེ་བློ་ཤེས་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །འདིར་ཡེ་རྣམ་པ་རིག་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་མཚུངས་ཀྱང་ངག་གི་རྣམ་པ་རིག་བྱེད་ལ་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་སྐབས་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །ནམ་མཁའ་ཁ་དོག་སྔོན་པོ་སོགས་སུ་གཅིག་པའོ། །བསྡུ་བ་ནི་ཉེར་ལྔ་པོ། དེ་ཡང་ཁ་ཞེས་སོགས་ཏེ་ལྷ་དང་ངན་སོང་དང་མི་དང་སྲིད་པ་བར་མའི་ཁ་དོག་བཞི་ དང་རིམ་པས་སྦྱར་རོ། །ཡང་ན་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་མི་འོང་བ་དང་དེ་གཉིས་མིན་དང་། ས་འགྲེལ་དུ་ཁ་དོག་དང་འདྲ་བ་ནི་དུ་བ་དང་ཁུག་སྣ་ལ་སོགས་པར་བཤད་དོ། །ཡང་ འདིར་སྔོན་པོ་སོགས་བཞི་དང་གྲིབ་མ་སོགས་བཅུ་ནི་ཁ་དོག་སྟེ་རིང་པོ་སོགས་དང་ཕྱྭ་ལེ་བ་སོགས་ཏེ་བརྒྱད་ནི་དབྱིབས་ཡིན་ཅིང་རྣམ་པ་རིག་བྱེད་དེ་གསུམ་དུ་བསྡུའོ། །དེ་ལས་ཕྱི་མ་ གཉིས་རྫས་སུ་མེད་དོ། །བྱེ་བཤད་དུ། འོ་ན་དེ་གཉིས་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ན་མིག་གི་ཡུལ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་པ་དང་མཐུན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་པར་ཁ་དོག་ ཀྱང་མིག་གི་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ན་ཕྱི་དོན་ཤེས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འཇིག་རྟེན་དང་བསྟན་བཅོས་དང་མཐུན་པར་སློབ་དཔོན་གྱིས་མཛད་པར་བཤད་དོ། ། 1-72 མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ལ་སར་གསུངས་པ་སོ་སོའི་ནི། དང་པོའི་ཁ་དོག་དང་སྣང་བ་དང་གསལ་བ་ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པའི་དབྱིབས་དང་རྒྱས་པ་ཞེས་སོགས་སོ། །གསུམ་པའི་རྣམ་རིག་བྱེད་དང་གཡོ་ བ་དང་ཀུན་ཏུ་གཡོ་བ་ཞེས་སོགས་སོ། །སྤྱིའི་ནི་མིག་གི་ཡུལ་དང་སྤྱོད་ཡུལ་དང་མིག་ཤེས་དང་ཡིད་ཤེས་དག་གི་ཡུལ་དང་སྤྱོད་ཡུལ་དང་དམིགས་པ་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །དེའང་ས་འགྲེལ་དུ། མིག་ སོགས་གསུམ་དེ་ལ་སྤྱོད་པས་ན་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། ཡུལ་གྱི་སྐད་དོད་བི་ཥ་ཡ་ཞེས་པ་བི་ཥི་འཆིང་བ་ལའོ། །ཞེས་པས་བྱིང་ལས་སྒྲུབ་པས་སོ། །འདིས་ཉོན་མོངས་པ་སྣ་ཚོགས་ ཀྱིས་འཆིང་བར་བྱེད་པས་ན་ཡུལ་ལོ། །ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་རང་སྣང་བའི་འཛིན་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་ན་དམིགས་པའོ་ཞེས་སོ། །སྒྲ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་འབྱུང་བ་ཞེས་སོགས་ནི་སྨོས་པ་ ཙམ་ལས་རྣམ་བཅད་མེད་དོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །གཟུགས་སྒྲ་གཉིས་ཀྱི་སྐབས་སུ་གཟུགས་བརྙན་སོགས་དང་སྒྲ་བརྙན་གཅོད་དོ་ཞེས་སྐྱབས་གསུང་སྟེ་འོན་ཀྱང་དེ་དག་ནི་གཟུང་དོན་གྱིས་ཆོད་དོ། །ཕན་གནོད་ཀྱིས་ བཞག་པ་ནི་ཡིད་དུ་ཞེས་སོགས་ཏེ། རིམ་པ་ལྟར་རྣ་བའི་དབང་པོ་ལ་ཕན་པ་དང་གནོད་པ་དང་ཕན་གནོད་གཉིས་ཀ་མི་བྱེད་པའོ། །འོ་ན་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ཅི་ལྟར་ཕན་གནོད་ཡིན་ཞེ་ན། 1-73 ཕན་གནོད་ཀྱི་མཚོན་ནས་བསྟན་པས་དེས་བཞག་པ་སྟ

【現代漢語翻譯】 此外，爲了確立其他宗義，就像這樣：『觀察到自己的身體是智慧的先導，爲了讓別人也如此認為，如果智慧能夠理解。』在這裡，雖然『耶』（藏文，ཡེ་，梵文天城體，ye，梵文羅馬擬音，ye，漢語字面意思：是）這個詞在形式上與能辨識的語音相似，但不會導致與言語形式的辨識混淆，因為這是在色蘊的範疇內。 天空的顏色是藍色等，這些都是相同的。總而言之，有二十五種。也就是『卡』（藏文，ཁ་，梵文天城體，kha，梵文羅馬擬音，kha，漢語字面意思：口）等，分別與天神、惡趣、人類和中陰身的四種顏色相對應。 或者，令人愉悅的、不令人愉悅的，以及非兩者。在《地論》中，顏色和相似之處被解釋為煙和角落等。此外，這裡藍色等四種顏色和陰影等十種是顏色，長等和光亮等八種是形狀，能辨識的形式可以歸納為三種。其中后兩種不是實體。在《俱舍論釋》中，如果後兩者僅僅是假名，那麼它們如何成為眼睛的對象呢？這是爲了與世俗相符。究竟而言，顏色也不是眼睛的對象，因為極微尚未成立，因此外境不是意識的對象。因此，導師們爲了與世俗和論典相符而這樣解釋。 在名稱的分類上，《地論》中說，各自的第一個是顏色、顯現和清晰等。第二個是形狀和擴充套件等。第三個是能辨識、運動和普遍運動等。共同的是眼睛的對象、行為對像、眼識和意識的對象和行為對象，以及所緣，共有八種。在《地論釋》中，眼睛等三種作用於此，因此是它們的行為對象。『對像』的梵文是『Vishaya』，源於『Vishi』，意為束縛。因此，通過沉溺於此，會被各種煩惱所束縛，所以稱為『對像』。後兩者具有產生自顯現執著的作用，因此稱為『所緣』。 關於聲音的定義，僅僅是提及『生起』等，並沒有詳細的區分。在色和聲的範疇中，形象等和聲音等是可以區分的，這是救護者所說的，但它們可以通過所指的意義來區分。通過利益和損害來區分，例如『令人愉悅』等，依次是對耳朵有益、有害以及非兩者。如果非兩者，那麼如何能說是利益或損害呢？ 這是通過利益和損害的象徵來表示的，因此通過它來確立。

【English Translation】 Furthermore, to establish other tenets, it is like this: 'Observing that one's own body is the precursor to wisdom, in order to make others think likewise, if wisdom can understand.' Here, although the word 'ye' (藏文，ཡེ་，梵文天城體，ye，梵文羅馬擬音，ye，漢語字面意思：is) is similar in form to the discriminating sound, it will not lead to confusion with the discriminating form of speech, because this is within the category of the form aggregate. The color of the sky is blue, etc., these are the same. In summary, there are twenty-five. That is, 'kha' (藏文，ཁ་，梵文天城體，kha，梵文羅馬擬音，kha，漢語字面意思：mouth) etc., corresponding to the four colors of gods, evil destinies, humans, and the intermediate state, respectively. Or, pleasant, unpleasant, and neither. In the 'Treatise on the Ground,' color and similarity are explained as smoke and corners, etc. Furthermore, here the four colors such as blue and the ten such as shadows are colors, the eight such as long and bright are shapes, and the discriminating forms can be summarized into three. Among them, the latter two are not entities. In the 'Commentary on the Treasury of Knowledge,' if the latter two are merely designations, then how are they objects of the eye? This is to conform to the mundane. Ultimately, color is also not an object of the eye, because the subtle particles have not been established, therefore external objects are not objects of consciousness. Therefore, the teachers explain it in accordance with the mundane and the scriptures. In the classification of names, the 'Treatise on the Ground' says that the first of each is color, appearance, and clarity, etc. The second is shape and expansion, etc. The third is discrimination, movement, and universal movement, etc. The common ones are the object of the eye, the object of action, the object and action of eye consciousness and mind consciousness, and the object of focus, totaling eight. In the 'Commentary on the Ground,' the three, eye, etc., act on this, therefore they are the objects of their action. The Sanskrit word for 'object' is 'Vishaya,' derived from 'Vishi,' meaning to bind. Therefore, by indulging in this, one is bound by various afflictions, hence it is called 'object.' The latter two have the function of generating the grasping of self-appearance, therefore they are called 'object of focus.' Regarding the definition of sound, merely mentioning 'arising' etc. does not provide a detailed distinction. In the categories of form and sound, images etc. and sounds etc. can be distinguished, as the protector said, but they can be distinguished by the meaning of what is indicated. Distinguishing by benefit and harm, such as 'pleasant' etc., are in order beneficial, harmful, and neither to the ear. If it is neither, then how can it be said to be benefit or harm? This is indicated by the symbol of benefit and harm, therefore it is established through it.

---

ེ། དཔེར་ན་བདེ་མིན་སྡུག་མིན་གྱི་ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་ལ་བལྟོས་ཏེ་བསྟན་པས་དེ་དག་གིས་བཞག་པ་བཞིན་ནོ། །དྲི་མཉམ་པ་དང་རོ་གཉིས་ མིན་ལའང་སྦྱར་རོ། །རྒྱུས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཟིན་པའི་ཞེས་པ་གསུམ་སྟེ། ལག་པ་དང་ངག་གི་སྒྲ་སོགས་དང་། རླུང་དང་ནགས་ཚལ་དང་ཆུ་སྒྲ་ལྟ་བུ་དང་། ལག་པ་དང་རྫ་རྔ་ཕྲད་ པའི་སྒྲ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་སེམས་ཅན་དུ་སྟོན་པ་ངག་རྣམ་རིག་བྱེད་ནི་ངག་གི་སྒྲ་ཞེས་སོགས་དང་མི་སྟོན་པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་སྒྲ་སྟེ་གཉིས་བཤད་ཅིང་། དེ་ལས་དང་པོའི་དབྱེ་བ་ལ་ བསྟན་པས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཞེས་སོགས་གསུམ་སྟེ། རིམ་པ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ཐ་མལ་པའི་སྐད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དང་། འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན་པ་དང་། མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བརྟགས་པའི་ དོན་ཅན་བདག་དང་གཙོ་བོ་སོགས་བརྗོད་པའོ། །ངག་གི་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་བརྟགས་པའི་དོན་ཅན་ཉིད་ལས་ཀུན་བརྟགས་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། བདེན་མོད་འོན་ཀྱང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ དངོས་པོ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡོད་ཅིང་བདག་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་དོན་གཏན་ནས་མེད་པས་དེ་སྐད་བཤད་དོ་ཞེའོ། །ཐ་སྙད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི། འཕགས་ཞེས་སོགས་གཉིས་ཏེ་མཐོང་ཐོས་ཤེས་རྟོགས་ལ་བདེན་པ་དང་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བའོ། ། 1-74 དེ་ལྟའི་སྒྲ་རྣམས་ནི་རང་གི་རྒྱུ་ལས་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་འབྱུང་གི་གཟུགས་སོགས་ལྟར་རང་འདྲ་ལས་རང་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་མེད་དེ། དེས་ན་རྒྱུ་འབྱུང་བའི་དབྱེ་བ་བྱས་པའོ་ཞེས་བོད་རྣམས་གསུང་ ངོ་། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི། ས་རུ། སྒྲ་དང་དབྱངས་དང་ང་རོ་དང་ངེས་ཚིག་དང་སྒྲ་སྐད་དང་ཚིག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཅེས་དང་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་བརྒྱད་དེ་སྔར་ལྟར་གསུངས་སོ། ། དྲི་ལ་མཚན་ཉིད་དང་ཕན་གནོད་དང་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་འཇོག་པའི་དང་པོ་ནི། སྣའི་ཞེས་སོགས་ཏེ་ངེས་བཟུང་སྔར་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་དྲི་ཞིམ་སོགས་ཏེ་སྣའི་དབང་པོ་ལ་ཕན་པ་དང་ གནོད་པ་དང་དེ་གཉིས་མི་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ལྡན་ཞེས་ཏེ་རིམ་པས་རྫས་དེ་གྲུབ་ཙམ་ན་དྲི་རང་ཆས་སུ་འབྱུང་བ་ཙན་དན་སོགས་ཀྱི་དྲི་དང་། བདུག་སྤོས་རེང་བུ་སོགས་ཀྱི་དྲི་ དང་། ཤིང་ཐོག་སྨིན་པ་སོགས་ཀྱི་དྲིའོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་དྲི་དང་བསྣམ་པ་དང་བསྣམ་བྱ་དང་ཀུན་ཏུ་བསྣམ་བྱ་སོགས་དང་ཡུལ་ཅན་གྱིས་བརྒྱད་དོ། །རོ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་འབྱུང་ཞེས་སོ། །ཁ་བ་ སོགས་དྲུག་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དམ་ཡང་ན་ཕན་གནོད་ཀྱིས་བཞག་སྟེ། ཡན་ལག་བརྒྱད་པར། རོ་ནི་མངར་སྐྱུར་ལན་ཚྭ་དང་། །ཚ་དང་ཁ་དང་སྐ་བ་སྟེ། །དེ་ལ་དང་པོ་གསུམ་པོས་ནི། ། 1-75 རླུང་འཇོམས་ཚ་སོགས་བད་ཀན་སེལ། །སྐ་དང་ཁ་དང་མངར་བས་ནི། །མཁྲིས་སེལ་གཞན་རྣམས་བྱེད་པ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །སྐ་བ་ནི་ཨ་རུ་རའི་རོ་ལྟ་བུ་སྟེ་

【現代漢語翻譯】 例如，非樂非苦的感受是相對於樂和苦而說的，就像它們所確立的那樣。對於等同的味覺和非二元的味覺也應如此理解。詳細區分原因有三種，即『已把握』：手和語言的聲音等；風、森林和水的聲音等；手和陶罐鼓相碰的聲音等。此外，將有情眾生顯示為語言的表述，即語言的聲音等等；不顯示有情眾生的，則是除此之外的聲音，分為兩種。在第一種分類中，通過顯示來詳細區分，有三種，即『世間』等等：依次為世俗世界的語言所包含的、聖者們所顯示的、外道們所臆測的具有『我』和『自在』等意義的。如果說所有的語言術語都只是臆測的意義，而不是普遍的臆測，那麼，雖然這是事實，但由於形式等的術語所表達的事物是不可言說的，而『我』等的術語的意義根本不存在，所以才這樣說。通過術語來詳細區分，有兩種，即『聖』等等：對於所見、所聞、所知、所覺，說真話和假話。 像這樣的聲音，每一個瞬間都從自己的原因中產生，不像形式等那樣，沒有從相似之物中自我產生的連續性。因此，藏人們說，已經做了原因產生的區分。名稱的同義詞有：土地、聲音、旋律、語調、定義、聲音和詞語的表達方式，以及從所指的角度來看的八種，如前所述。關於氣味，通過定義、利益和損害以及詳細區分來確立的第一個是：鼻子的等等，即如前所述的確定。第二個是氣味芬芳等等，即對鼻子的感官有益、有害或兩者都不是。第三個是『具有』，即依次為：物質剛形成時，氣味自然產生的檀香等的氣味；焚香、杜松等的氣味；水果成熟等的氣味。同義詞有：氣味、嗅、所嗅、普遍嗅等等，以及從所指的角度來看的八種。關於味道的定義是『產生』等等。苦味等六種味道是通過其自身的特性或通過利益和損害來確立的。在《八支》中說：味道是甜、酸、咸和，辣、苦和澀。其中前三種，平息風，辣等消除黏液。澀、苦和甜，消除膽汁，其他的也起作用。澀味就像余甘子的味道一樣。

【English Translation】 For example, the feeling of neither pleasure nor pain is spoken of in relation to pleasure and pain, just as they are established. This should also be understood for equal tastes and non-dual tastes. There are three ways to distinguish the cause in detail, namely 'grasped': the sounds of hands and language, etc.; the sounds of wind, forests, and water, etc.; and the sounds of hands and earthenware drums colliding, etc. Furthermore, showing sentient beings as expressions of language, i.e., the sounds of language, etc.; and not showing sentient beings, which are sounds other than that, divided into two types. In the first classification, distinguishing in detail through showing, there are three types, namely 'worldly', etc.: respectively, those contained in the language of the mundane world, those shown by the noble ones, and those speculated by the heretics, having meanings such as 'self' and 'sovereign'. If all linguistic terms are only speculated meanings and not universal speculations, then, although this is true, since the things expressed by the terms of form, etc., are inexpressible, and the meanings of the terms 'self', etc., do not exist at all, that is why it is said. Distinguishing in detail through terms, there are two types, namely 'noble', etc.: speaking truthfully and falsely about what is seen, heard, known, and perceived. Sounds like these arise from their own causes in each moment, unlike forms, etc., which do not have a continuity of self-generation from similar things. Therefore, the Tibetans say that the distinction of cause arising has been made. Synonyms for name are: earth, sound, melody, intonation, definition, expression of sound and words, and eight from the perspective of the referent, as mentioned before. Regarding smell, the first established through definition, benefit and harm, and detailed distinction is: of the nose, etc., i.e., the determination as before. The second is smells fragrant, etc., i.e., beneficial, harmful, or neither to the sense of the nose. The third is 'having', i.e., respectively: the smell of sandalwood, etc., which naturally arises when the substance is just formed; the smell of incense, juniper, etc.; and the smell of ripening fruits, etc. Synonyms are: smell, scent, what is smelled, universally smelled, etc., and eight from the perspective of the referent. The definition of taste is 'arising', etc. The six tastes, such as bitterness, etc., are established through their own characteristics or through benefit and harm. In the 'Eight Branches' it is said: Tastes are sweet, sour, salty, and, spicy, bitter, and astringent. Among these, the first three pacify wind, spicy, etc., eliminate phlegm. Astringent, bitter, and sweet eliminate bile, and the others also act. Astringent taste is like the taste of amla.

---

གཞན་ནི་ཤིན་ཏུ་ གྲགས་སོ། །ལྷག་མ་དྲུག་ནི་སྔ་མ་ལྟར་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་བཤད་དོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་རོ་དང་མྱང་བྱ་དང་མིད་བྱ་དང་བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་དང་བལྡག་པ་དང་། གཞིབ་པ་དང་ཉེ་བར་ སྤྱད་བྱ་དང་ཡུལ་ཅན་གྱིས་བརྒྱད་དོ། །རེག་བྱའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ལྔ་ལས་མཚན་ཉིད་ལ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་གསར་བྱུང་ལ་རྒྱུ་རྒྱུར་བྱས་པ་ཞེས་པས་འབྱུང་བའི་རེག་བྱ་གཅོད་དོ། །ལུས་ཀྱི་དབང་ པོའི་གཟུང་དོན་ཞེས་རྒྱ་དང་བོད་ཀྱི་པོ་ཏི་ལ་ལ་ན་མེད་ཀྱང་དོན་གྱིས་ཐོབ་སྟེ། ཕུང་པོ་ལྔ་པར་ལུས་ཀྱི་ཡུལ་ཏེ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལ་ངེས་བཟུང་སྔར་བཞིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ ཉེར་གཉིས་ལས་ཀུན་ཏུ་མནམས་པས་བཞག་པ་ནི་འཇམ་པ་མི་རྩུབ་ཅིང་སྤྲད་དུ་བཟོད་པ་དང་རྩུབ་པ་རུད་རུད་པོ་དང་ཧྲུད་ཧྲུད་པོ་སྤྲད་མི་བཟོད་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་གཞལ་བས་ནི་ཡང་ བ་འདེགས་སླ་བ་སྲང་མགོ་མཐོ་བར་བྱེད་པ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་ལྕི་བ་ཉིད་དེ་རེག་པས་ནི་མཉེན་པ་ལྕགས་དགུག་བཏུབ་པའོ། །ཀུན་ཏུ་གནོད་པས་གཉིས་ཏེ་བྱ་རྒོད་ཀྱི་འབོལ་ལྟ་བུ་དང་ཕ་བོང་ལྟ་བུའོ། ། 1-76 འདུས་པས་ནི་གྲང་བ་དང་འགྲེད་པ་སྟེ་ཆུ་དང་རླུང་འདུས་ན་དང་། ཆུ་དང་ས་འདུས་ནའོ། །དེ་ལ་གྲང་བ་ནི་གང་གིས་ཉེན་ན་དྲོ་བ་འདོད་པའོ། །སོ་ཀའི་གྲང་བ་ལ་མ་ཁྱབ་ པའི་སྐྱོན་མེད་དེ་དེའི་འབྲས་བུ་དེ་དང་རིགས་གཅིག་པས་སོ། །ཁམས་སྙོམས་པས་ནི་ཉམ་ཡོད་པ་རྩུབ་ལྕི་ལས་གུད་ན་མེད་པ་དང་། ངལ་སོས་པ་དང་སྦུངས་ཆེ་བ་མི་འཇིགས་ཤིང་གདེང་ཡོད་ པ་སྟེ་དེ་དང་དེའི་ཚེ་བྱུང་བའི་རེག་བྱའི་ཁྱད་པར་རོ། །ཁམས་མི་སྙོམས་པ་ནི་བཀྲེས་པ་སོགས་དགུ་སྟེ་བཀྲེས་པ་ནི་ཟས་འདོད་པར་བྱེད་པ་རླུང་ཁམས་ཤེས་ཆེ་བའོ། །སྐོམ་པ་ནི་བཏུང་ བ་འདོད་པར་བྱེད་པ་མེ་ཁམས་ཤས་ཆེ་བའོ། །དེ་དག་ནི་རྒྱུ་རེག་བྱ་ལ་འབྲས་བུ་འདུན་པ་བཏགས་པ་སྟེ། སོ་སོ་ཐར་པའི་མདོར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་འབྱུང་བ་བདེ། །ཞེས་དང་འདྲའོ། །ཚིམ་ པ་ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ་ཁམས་སྙོམས་པ་ནའང་ཟས་ཀྱིས་ཚིམ་པ་འབྱུང་ལ། ན་བ་སོགས་ཀྱི་ཚེ་ཡང་འབྱུང་བས་སོ། །གྲང་བ་སོགས་ནི་དེ་དང་དེའི་གནས་སྐབས་སུ་འབྱུང་བའི་རེག་བྱའོ། །འབྱུང་བ་ ལ་འདོགས་ཚུལ་ནི་བསྡུ་བར་གསུངས་ཏེ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་དང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇམ་པ་བཏགས་ཤིང་འདུས་མཁྲེགས་ལ་ལྕི་བ་དང་། བཟློག་པ་དག་ལ་རྩུབ་པ་དང་ཡང་བ་དག་དང་། མཉེན་ཞིང་སྙི་བ་ལ་མཉེན་པའམ་ལྷོད་པ་དང་། 1-77 ཆུ་རླུང་འདྲེས་པ་ལ་གྲང་བ་དང་། ཉེ་བར་རྟོན་པ་མ་ཚང་བས་མི་མཉམ་པ་ལ་བཀྲེས་སྐོམ་ཉམ་ཆུང་དང་། དེ་ཚ་བས་མཉམ་པ་ལ་ཉམ་སྟོབས་དང་། ཉེས་པར་ཟོས་པའི་མི་མཉམ་པ་ ལ་བརྒྱལ་བ་དང་། ཁྲག་ལ་གནོད་པའི་མི་མཉམ་པ་ལ་གཡའ་བ་དང་། ས་ཆུ་འགྲེས་པ་འགྲེད་པ་དང་། མ་ཞུ་བས་འཁྲུགས་པའི་མི་མཉམ་པ་ལ་ནད་དང་། ན་ཚོད་འ

【現代漢語翻譯】 其他的非常著名。剩下的六種，如前所述，應根據情況進行解釋。分類包括味道、可品嚐之物、可吞嚥之物、可食用之物、可飲用之物、可舔舐之物、可吮吸之物、可接近之物，以及具有這些屬性的事物，共八種。觸覺方面，五種特性源於新出現的四大元素，被稱為『作為原因的原因』，以此來區分元素的觸覺。雖然在一些藏漢典籍中沒有『身體感官的對象』這一說法，但實際上是存在的，正如五蘊中『身體的領域』一樣。對此的確定與之前相同。二十二種分類中，通過普遍接觸來區分的是：柔軟，不粗糙且易於接觸；粗糙，粗糙且難以接觸。通過普遍衡量來區分的是：輕，易於舉起，使秤頭抬高；反之則是重。通過觸碰來區分的是：柔軟，可以彎曲。通過普遍傷害來區分的有兩種：像禿鷲的絨毛一樣和像巨石一樣。 通過聚集來區分的是：寒冷和溫暖，例如水和風聚集在一起，或者水和土聚集在一起。其中，寒冷是指感到寒冷時想要溫暖。索卡（地名）的寒冷沒有普遍性問題，因為它的結果與此類相同。通過元素平衡來區分的是：虛弱，與粗重分離則不存在；休息，以及膨脹，不害怕且有信心，這是在特定時刻產生的觸覺差異。元素不平衡包括九種：飢餓，想要食物，風元素佔主導；口渴，想要飲料，火元素佔主導。這些都是將原因（觸覺）與結果（慾望）聯繫起來的例子，類似於《別解脫經》中『諸佛的元素是快樂的』。飽足感是兩者兼有，因為在元素平衡時會因食物而感到飽足，在生病等情況下也會發生。寒冷等是在特定情況下產生的觸覺。關於如何將觸覺歸因於元素，經文中說要概括：柔軟歸因於依賴於四大元素的觸覺；堅硬和沉重歸因於聚集；粗糙和輕歸因於相反的情況；柔軟和光滑歸因於柔軟或鬆弛； 寒冷歸因於水和風的混合；由於不完全依賴而導致的不平衡歸因於飢餓、口渴和虛弱；因熱而平衡歸因於力量和活力；因不當飲食導致的不平衡歸因於昏厥；因血液受損導致的不平衡歸因於瘙癢；溫暖歸因於土和水的混合；因未消化而紊亂的不平衡歸因於疾病；以及因年齡而衰老。

【English Translation】 The others are very famous. The remaining six, as mentioned before, should be explained according to the circumstances. The categories include taste, what can be tasted, what can be swallowed, what can be eaten, what can be drunk, what can be licked, what can be sucked, what can be approached, and things that have these attributes, a total of eight. In terms of tactile sensation, the five characteristics originate from the newly emerged four great elements, and are called 'cause of causes,' to distinguish the tactile sensation of the elements. Although the statement 'object of the body sense' is not found in some Tibetan and Chinese texts, it actually exists, just like 'the realm of the body' in the five aggregates. The determination of this is the same as before. Among the twenty-two categories, what is distinguished by universal contact is: soft, not rough and easy to touch; rough, coarse and difficult to touch. What is distinguished by universal measurement is: light, easy to lift, causing the scale to rise; the opposite is heavy. What is distinguished by touch is: soft, can be bent. What is distinguished by universal harm are two types: like the down of a vulture and like a boulder. What is distinguished by aggregation is: cold and warm, such as water and wind gathering together, or water and earth gathering together. Among them, cold is wanting warmth when feeling cold. There is no problem of universality with the cold of Soka (a place name), because its result is the same as such. What is distinguished by element balance is: weakness, which does not exist when separated from roughness and heaviness; rest, and expansion, not afraid and confident, which is the difference in tactile sensation that occurs at a particular moment. Element imbalance includes nine types: hunger, wanting food, with the wind element dominating; thirst, wanting drink, with the fire element dominating. These are examples of connecting the cause (tactile sensation) with the result (desire), similar to 'the elements of the Buddhas are happiness' in the Pratimoksha Sutra. Satiety is both, because satiety from food occurs when the elements are balanced, and it also occurs in cases of illness, etc. Cold, etc., are the tactile sensations that occur in specific situations. Regarding how to attribute tactile sensations to the elements, the scriptures say to summarize: softness is attributed to tactile sensations that rely on the four great elements; hardness and heaviness are attributed to aggregation; roughness and lightness are attributed to the opposite; softness and smoothness are attributed to softness or relaxation; Cold is attributed to the mixture of water and wind; imbalance due to incomplete reliance is attributed to hunger, thirst, and weakness; balance due to heat is attributed to strength and vitality; imbalance due to improper diet is attributed to fainting; imbalance due to blood damage is attributed to itching; warmth is attributed to the mixture of earth and water; imbalance due to indigestion is attributed to illness; and aging is due to age.

---

གྱུར་བའི་མི་མཉམ་པ་ ལ་རྒ་བ་དང་། སྲོག་འགྱུར་བའི་མི་མཉམ་པ་ལ་འཆི་བ་དང་། འགྲོ་འོང་དང་རྩོལ་བས་མི་མཉམ་པ་ལ་ངལ་བ་དང་། དེ་དང་བྲལ་བའི་མཉམ་པ་ལ་ངལ་སོས་པ་དང་། དྲི་མ་སོགས་ བསལ་ཞིང་ཞུམ་པ་དང་བྲལ་བ་ལ་མལ་ས་བཟང་བ་བཏགས་སོ་ཞེས་སོ། །རྣམ་གྲངས་རེག་བྱ་དང་རེག་པ་དང་རེག་པར་བྱ་བ་ཞེས་སོགས་དང་ཡུལ་ཅན་གྱིས་སྔར་ལྟར་བརྒྱད་དོ། །མིང་དོན་ ལ་རྒོལ་བ་ནི་བྱེ་བཤད་དུ། དེ་རྣམས་ལུས་ཀྱི་དབང་པོས་རེག་པས་རེག་བྱར་བརྗོད་ན། གང་ལ་རེག་པ་དེས་ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་ལའང་རེག་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་རེག་བྱར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། དངོས་པོར་ན་ཅིས་ཀྱང་ཅི་ལའང་མི་རེག་སྟེ། བདག་ཉིད་ཀུན་གྱིས་རེག་ན་གོང་བུ་ཀུན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཙམ་དུ་འགྱུར་ཞིང་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་རེག་ན་རྡུལ་ཆ་བཅས་སུ་འགྱུར་བས་ཕྲ་རབ་ཉིད་ཉམས་པས་སོ། ། 1-78 དེས་ན་ཡུལ་དབང་བར་མ་ཆད་དུ་སྐྱེ་བ་ན་ལུས་ལ་བརྟེན་ནས་ལུས་ཤེས་ཀྱིས་ཡུལ་དམིགས་པས་དེ་ཡུལ་ལ་རེག་ཅེས་བཏགས་སོ། །དེས་ན་ལུས་ཀྱིས་འབྱུང་བ་ལ་རེག་པ་ན་དེ་ལ་ གནས་པའི་གཟུགས་སོགས་ལ་མི་རེག་སྟེ། ལུས་ཤེས་ཀྱིས་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ལུས་ཀྱིས་རེག་པས་མེ་ཏོག་གི་ཁ་དོག་ཉམས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། ཁ་དོག་གི་གནས་འབྱུང་བ་ལ་ གནོད་པས་སོ། །འབྱུང་བ་ལའང་ལུས་ཀྱིས་དངོས་པོར་ན་མ་རེག་པས་ཅི་ལྟར་གནོད་ཅེ་ན། དེ་ལྟར་འདི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ཙམ་སྟེ་དོན་དམ་པ་མིན་པར་བཤད་དོ། ། ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བ་དེ་རྣམས་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བྱས་ཀྱི་དངོས་པོས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ས་དང་ཕུང་པོ་ལྔ་པར་རྣམ་པ་གཞན་དུ་ཕྱེ་ཞིང་། གཟུགས་རྣམ་མདོག་དབྱིབས་གཉིས་དང་རྣམ་ཉི་ཤུ། མཛོད་རྡུལ་ ཕྲ་མོ་རགས་པ་ཐ་མ་གསུམ་སྟེ་ལྔ་བོར་བ། །སྒྲ་ནི་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཟིན་མ་མ་ཟིན་གྱི་འབྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཡིན་མིན་ཏུ་སྟོན་པ་ལ་ཡིད་འོང་མི་འོང་གི་ ཡོད་དེ། རོ་ནི་རྣམ་དྲུག་དྲི་རྣམ་བཞི། ཞིམ་དང་མཉམ་མི་མཉམ། །རེག་བྱ་འབྱུང་བཞི་འཇམ་རྩུབ་ལྕི་ཡང་བཀྲེས་སྐོམ་གྲང་།བཅུ་གཅིག་བདག་ཉིད་དོ། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་པས་སོ། །ཡིད་ཀྱི་ཡུལ་གྱི་གཟུགས་ལ་བསྡུས་པ་ལས་གྱུར་པ་ནི། 1-79 རྡུལ་ཕྲ་རབ་སྟེ་བསྟན་ཏུ་མེད་ཅིང་ཡིད་ཀྱིས་མཐར་ཕྱེ་ནས་འཇོག་པས་སོ། །འོ་ན་འབྱུང་བའི་རྡུལ་ཕྲན་ཡང་འབྲས་བུའི་གཟུགས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་ཞེས་པའི་མདོར་བསྟན་འདིར་ འབྲེལ་པས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེའོ། །མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་པ་ནི་མུན་ཁུང་སོགས་སུ་ཡིད་ལ་བར་སྣང་སྐྱ་བོར་སྣང་བ་སྟེ། སྔར་གྱི་ནི་མིག་ལ་སྣང་བ་ཡིན་པས་ཁྱད་པར་རོ། །ཡང་དག་ཅེས་ པ་རྣམ་པ་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་སྟེ། གཡེངས་དང་སེམས་མེད་པ་ཡི་ཡང་། །དགེ་དང་མི་དགེའི་རྗེས་འབྲེལ་གང་། །འབྱུང་བ་ཆེ་རྣམས་རྒྱུར་བྱས་པ། །དེ

【現代漢語翻譯】 不平等的變化是衰老，生命的不平等變化是死亡，來去和努力的不平等是疲勞，與此分離的平等是休息，清除污垢等並擺脫沮喪是好床位。 名稱的類別是可觸及的、觸控和可觸控的等等，並且像以前一樣有八個對象。 駁斥名稱的含義在特殊解釋中提到：『如果所有這些都被稱為身體感官所觸及的可觸及之物，那麼觸及它的東西也會觸及身體感官，因此，它也應該是可觸及的。』如果有人這樣說，那麼實際上什麼也觸及不到任何東西，如果所有部分都接觸，那麼所有團塊都會變成像微塵一樣，如果一部分接觸，那麼它會變成有塵埃的部分，因此微塵本身就會消失。 1-78 因此，當對像和感官之間不斷產生時，身體意識依賴於身體來指向對象，因此它被稱為接觸對象。因此，當身體接觸元素時，它不會接觸到存在於其中的形式等，因為它不會被身體意識所感知。如果身體接觸導致花朵的顏色褪色，那又如何呢？這是因為損害了顏色存在的元素。如果身體實際上沒有接觸到元素，那又如何損害它呢？因此，據說這只是世界上的一個顯現，而不是最終的真理。 這些對象的區別是根據表達的意圖來劃分的，而不是根據事物本身的性質來劃分的。土地和五蘊被分為不同的類別。形式有兩種：顏色和形狀，以及二十種形式。寶藏有三種：微塵、粗塵和最終塵埃，總共五種。聲音有八種類型：有生命的和無生命的元素產生的聲音，以及顯示生物是否令人愉快或不愉快的存在。味道有六種型別，氣味有四種類型：美味、相等和不相等。可觸及之物有四種元素：柔軟、粗糙、重、輕、飢餓、口渴和寒冷。據說有十一種自性。從思想的對象中收集的形式是： 1-79 微塵是無法指示的，並且是通過思想來最終區分和確定的。如果元素的微粒也變成結果的形式，那又如何呢？這與『作為原因的形式』的簡要陳述無關。明顯的情況是，在黑暗的地方，思想中會出現灰色的空間，這與之前在眼睛中看到的不同。『真實』是指非可見形式，即沒有分心和沒有思想的狀態。任何與善與非善相關的，以及作為主要元素的原因，都是如此。

【English Translation】 Unequal change is aging, unequal change of life is death, unequal coming and going and effort is fatigue, equality separated from that is rest, clearing away dirt etc. and getting rid of depression is called a good bed. The category of names is touchable, touching, and touchable, etc., and there are eight objects as before. Refuting the meaning of the name is mentioned in the special explanation: 'If all these are called touchable things touched by the body's senses, then what touches it also touches the body's senses, therefore, it should also be touchable.' If someone says that, then in reality nothing touches anything, if all parts touch, then all lumps will become like dust particles, and if one part touches, then it will become a dusty part, so the dust itself will disappear. 1-78 Therefore, when objects and senses are constantly produced, body consciousness relies on the body to point to the object, so it is called touching the object. Therefore, when the body touches the elements, it does not touch the forms etc. that exist in it, because it is not perceived by body consciousness. If the body's touch causes the color of the flower to fade, how is that? This is because it damages the elements in which the color exists. If the body does not actually touch the elements, how does it damage it? Therefore, it is said that this is just a manifestation in the world, not the ultimate truth. These distinctions of objects are divided according to the intention of expression, not according to the nature of things themselves. Land and the five aggregates are divided into different categories. Forms are of two types: color and shape, and twenty types of forms. Treasures are of three types: dust, coarse dust, and final dust, totaling five. Sounds are of eight types: sounds produced by living and non-living elements, and the existence of showing whether creatures are pleasant or unpleasant. Tastes are of six types, and smells are of four types: delicious, equal, and unequal. Touchable things have four elements: soft, rough, heavy, light, hunger, thirst, and cold. It is said that there are eleven self-natures. The forms collected from the objects of thought are: 1-79 Dust particles are impossible to indicate, and are ultimately distinguished and determined by thought. If the particles of elements also become the form of the result, how is that? This is not related to the brief statement of 'form as the cause'. The obvious situation is that in dark places, a gray space appears in the mind, which is different from what was previously seen in the eyes. 'True' refers to non-visible forms, that is, the state of not being distracted and without thought. Anything related to good and non-good, and as the cause of the main elements, is like that.

---

་ནི་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར། རྣམ་པ་རིག་བྱེད་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་བྱུང་བའི་གཟུགས་དགེ་བ་སྡོམ་པ་དང་བར་མ་དང་མི་དགེ་བ་སྡོམ་མིན་དང་བར་མའི་རྒྱུན་རྫས་སུ་ཡོད་པར་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་འདོད་ཅིང་གཟུགས་ དང་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ཡང་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ལྟར་རང་ཀུན་ནས་སློང་བའི་སེམས་རིག་པར་མི་བྱེད་པས་དེའོ། །འདིར་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་བཏགས་པ་དེ་ལྟ་བུ་མེད་ཏེ་ཚད་མས་གནོད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཆོ་ག་ལ་སོགས་པས་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ལས་བྱུང་བའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྟེ་དེ་གཟུགས་སུ་འཇོག་པ་ནི། ལུས་དང་ངག་ཡུལ་ཡིན་པས་ཡུལ་ཅན་ལ་ཡུལ་བཏགས་པའོ། ། 1-80 འོ་ན་བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་བླངས་པ་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བདེན་མོད་དེ་ལྟ་ན་ཡང་བླངས་པ་དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར་དེ་དག་བླངས་པར་བརྗོད་པའམ་བླངས་པ་ སོགས་ཞེས་པའི་སོགས་སྒྲ་ཕྱིས་པ་ལ་ཞེའོ། །ཀུན་བཏགས་པ་ནི་གཟུགས་བརྙན་གྱི་གཟུགས་ཀེང་རུས་སོགས་སུ་སྣང་བ་སྟེ་སྒོམ་པ་པོའི་སེམས་ལས་ཐ་མི་དད་ཀྱང་ཐ་དད་ལྟར་སྣང་བས་གཟུགས་སུ་ བཤད་དོ་ཞེའོ། །དབང་འབྱོར་བ་ནི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལ་བསམ་གཏན་དུ་བྱེད་པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཏེ་སྔ་མ་བཞིན་ཞེའོ། །འདི་རྣམས་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ངོ་བོར་རྣམ་པར་བཞག་པ་སོགས་སུ་སྟོན་པས་ གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཐམས་ཅད་ནི། རྣམ་ཤེས་རྣམས་ཀྱི་གཟུང་བའི་ཆ་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ལ་གཟུགས་ཉིད་དུ་གྲགས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཉིད་དུ་བཞག་ཅིང་གང་ཡང་བསྟན་ དུ་མེད་ཅིང་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པའི་རྩེ་མོ་ཆུང་ངུའི་དམིགས་པའི་ཐད་དུ། དམིགས་པ་ལ་འཛིན་པའི་བྱེ་བྲག་ཉིད་རྣམ་པ་ཡིན་ལ་ཞེས་གསུངས་པས་ན། ཐོགས་པ་མེད་པའི་གཟུགས་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ དེ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་འདི་ཁོ་ན་ལ་དགོངས་པའོ་ཞེའོ། །ཚོར་བའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱི་དོན་ལ་ལྔ་ལས་དམིགས་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ་ཀུན་འགྲོ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-81 རྣམ་པ་ནི་ཤེས་པའི་འཛིན་སྟངས་ཏེ་སིམ་པ་སོགས་སུ་སྣང་བའོ། ། དབྱེ་བ་ནི་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་གསུམ་མམ་བདེ་བ་ཡིད་བདེ་སྡུག་བསྔལ་ཡིད་མི་བདེ་བཏང་སྙོམས་ཏེ་ལྔའོ། །ལུས་ཚོར་སེམས་པ་ མ་ཡིན་གནོད་བྱེད། གང་། །སྡུག་བསྔལ་དབང་པོའི་སིམ་པ་ཕན་འདོགས་ནི། །བདེ་བའོ་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ན། །སེམས་ཀྱི་སིམ་པ་དེ་ནི་བདེ་དབང་པོ། དེ་ན་ཚོགས་ལྔ་མེད་པས་ལུས་ཚོར་མེད་།གཞན་ ན་གཉི་པ་མན་ཆད་དེ་ཡིད་བདེ་བ་ཡིན། །སེམས་ཀྱི་སིམ་པ་མ་ཡིན་གང་། །ཡིད་མི་བདེ་བས་བཏང་སྙོམས་ཚོར་བ་ནི། །བར་མའོ་ལུས་སེམས་གཉིས་ཀའི་མི་རྟོག་ཕྱིར། བཏང་སྙོམས་གཉིས་སུ་མ་ བྱས། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །ཁམས་དང་སའི་ཁྱད་པར་ནི་འདོད་པ་

【現代漢語翻譯】 如《成所作非識》所說。 有表色（藏文：རྣམ་པ་རིག་བྱེད，梵文天城體：vijñapti，梵文羅馬擬音：vijñapti，漢語字面意思：表徵），以及從定（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན）中生起的色（藏文：གཟུགས），善法（藏文：དགེ་བ་）如律儀（藏文：སྡོམ་པ་）和中間狀態，以及非善法（藏文：མི་དགེ་བ་）如非律儀和中間狀態，這些在相續中作為實有存在，這是有部（藏文：བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་）的觀點。雖然色是行為的自性，但不像有表色那樣，它不會主動引發心識，這就是原因。在此處，有部所假設的這些並不存在，因為它們會被量（藏文：ཚད་མས་）所妨害。 因此，這裡所說的色，是指通過如受具足戒（藏文：བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཆོ་ག་）等儀式如法受持后產生的、帶有種子的心識。之所以將其歸為色，是因為身和語是所緣境，所以將所緣境之名加於能取境之上。 1-80 如果有人問：『那麼，從禪定（藏文：བསམ་གཏན）和無漏（藏文：ཟག་མེད་）的律儀中產生的色，不是這樣嗎？』 答：『確實如此。』但即便如此，由於它們與受持相似，所以也稱其為受持，或者說是刪除了『受持等』中的『等』字。 遍計所執（藏文：ཀུན་བཏགས་པ་）是指在影像（藏文：གཟུགས་བརྙན་）的色、骨架（藏文：ཀེང་རུས་）等中顯現的色，雖然它與修行者的心識無二無別，但由於它看起來像是不同的，所以被解釋為色。 自在（藏文：དབང་འབྱོར་བ་）是指在解脫（藏文：རྣམ་པར་ཐར་པ་）中進行禪定的智慧的所緣境，與之前的情況相同。這些被描述為在影像的自性中進行分別安立等，因此，所有的色蘊（藏文：གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་）都是識（藏文：རྣམ་ཤེས་）所取的一部分，顯現為四大種（藏文：འབྱུང་བ་）和四大種所造的形態，因此被稱為色，並且是不可指示的。在《八千頌釋》（藏文：བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་）的《小頂》（藏文：རྩེ་མོ་ཆུང་ངུ）的目標（藏文：དམིགས་པ་）部分，有這樣的說法：『緣取目標的差別本身就是形態。』 因此，佛陀所說的『無礙之色』，也是指法處（藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པ）的色。 受蘊（藏文：ཚོར་བའི་ཕུང་པོ་）的分類，從總體上分為兩種，從細節上分為五種。其所緣境是所有法，因為它是遍行（藏文：ཀུན་འགྲོ་）的。 1-81 形態是識的執取方式，顯現為舒適等。 分類包括樂受（藏文：བདེ་བ་）、苦受（藏文：སྡུག་བསྔལ་）、舍受（藏文：བཏང་སྙོམས་）三種，或者樂受、悅意受（藏文：ཡིད་བདེ་）、苦受、不悅意受（藏文：ཡིད་མི་བདེ་）、舍受五種。身體的感受和心不是有害的。 痛苦是根的舒適，利益是快樂。在第三禪（藏文：བསམ་གཏན་གསུམ་པ་）中，心的舒適是樂根。由於那裡沒有五蘊（藏文：ཚོགས་ལྔ་），所以沒有身受。其他，即從第二禪開始，是悅意受。心的舒適不是什麼？不悅意受是舍受。中間狀態既非身體也非心，因此沒有分別舍受。也如是說。界（藏文：ཁམས་）和處（藏文：སའི་）的差別是欲界（藏文：འདོད་པ་）。

【English Translation】 As it is said, 'What is accomplished is not consciousness.' Representative form (Tibetan: རྣམ་པ་རིག་བྱེད, Sanskrit Devanagari: vijñapti, Sanskrit Romanization: vijñapti, Chinese literal meaning: representation), and the form arising from samadhi (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན), virtuous qualities (Tibetan: དགེ་བ་) such as vows (Tibetan: སྡོམ་པ་) and intermediate states, and non-virtuous qualities (Tibetan: མི་དགེ་བ་) such as non-vows and intermediate states, these exist as substantial entities in the continuum, which is the view of the Vaibhashikas (Tibetan: བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་). Although form is the nature of action, it does not actively provoke consciousness like representative form, and that is the reason. Here, such assumptions by the Vaibhashikas do not exist, because they are contradicted by valid cognition (Tibetan: ཚད་མས་). Therefore, the form here refers to the mind with seeds arising from properly taking vows such as the full ordination ceremony (Tibetan: བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཆོ་ག་). The reason for classifying it as form is that body and speech are objects, so the name of the object is attributed to the subject. 1-80 If someone asks, 'Then, the form arising from meditation (Tibetan: བསམ་གཏན) and uncontaminated (Tibetan: ཟག་མེད་) vows is not like this?' The answer is, 'Indeed it is.' But even so, because they are similar to taking vows, they are also called taking vows, or it is said that the word 'etc.' is deleted from 'taking vows etc.' The completely imputed (Tibetan: ཀུན་བཏགས་པ་) refers to the form appearing in the form of images (Tibetan: གཟུགས་བརྙན་), skeletons (Tibetan: ཀེང་རུས་), etc. Although it is inseparable from the mind of the practitioner, it is explained as form because it appears as if it were different. Mastery (Tibetan: དབང་འབྱོར་བ་) refers to the object of wisdom that meditates on liberation (Tibetan: རྣམ་པར་ཐར་པ་), as in the previous case. These are described as being established in the nature of images, etc. Therefore, all aggregates of form (Tibetan: གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་) are the part of consciousness (Tibetan: རྣམ་ཤེས་) that is apprehended, appearing as the elements (Tibetan: འབྱུང་བ་) and the forms made of the elements, and are therefore called form and are unidentifiable. In the 'Small Summit' (Tibetan: རྩེ་མོ་ཆུང་ངུ) section on the object (Tibetan: དམིགས་པ་) in the commentary on the Eight Thousand Verses (Tibetan: བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་), it is said: 'The difference in apprehending the object itself is the form.' Therefore, the 'unobstructed form' spoken by the Buddha also refers to the form of the dharma realm (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པ). The classification of the aggregate of feeling (Tibetan: ཚོར་བའི་ཕུང་པོ་) is divided into two in general and five in detail. Its object is all dharmas, because it is pervasive (Tibetan: ཀུན་འགྲོ་). 1-81 The form is the way consciousness grasps, appearing as comfort, etc. The classifications include the three of pleasure (Tibetan: བདེ་བ་), pain (Tibetan: སྡུག་བསྔལ་), and equanimity (Tibetan: བཏང་སྙོམས་), or the five of pleasure, mental pleasure (Tibetan: ཡིད་བདེ་), pain, mental displeasure (Tibetan: ཡིད་མི་བདེ་), and equanimity. The feeling of the body and the mind are not harmful. Pain is the comfort of the root, benefit is happiness. In the third dhyana (Tibetan: བསམ་གཏན་གསུམ་པ་), the comfort of the mind is the root of happiness. Since there are no five aggregates (Tibetan: ཚོགས་ལྔ་) there, there is no bodily feeling. Others, that is, from the second dhyana onwards, are mental pleasure. What is the comfort of the mind not? Mental displeasure is equanimity. The intermediate state is neither body nor mind, so there is no separate equanimity. It is also said thus. The difference between realm (Tibetan: ཁམས་) and place (Tibetan: སའི་) is the desire realm (Tibetan: འདོད་པ་).

---

ན་ལྔ་ཀ་ཡོད་ཅིང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་ཡིད་མི་བདེ་བོར་བ་དང་གཉིས་པ་ན་དེ་དང་སྡུག་བསྔལ་བོར་བ་དང་། གསུམ་པ་ ན་བདེ་བ་དང་བཏང་སྙོམས་དང་། བཞི་པ་ཡན་ཆད་ན་བཏང་སྙོམས་གཅིག་པུ་ཡོད་དོ། །གང་ཡང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་མེད་པས་རྣམ་སྨིན་སྐྱེས་མེད་ཅིང་ལུས་ནོར་བུའི་འོད་ ལྟར་དང་བ་འཕྲལ་དུ་གནོད་པ་མེད་པས་རྒྱུ་མཐུན་སྐྱེས་མེད་པའི་ཕྱིར་དུ་ཁ་མངོན་གྱུར་མེད་པས་ས་བོན་དྲུང་པོ་ཡོད་པ་ལ་དེ་ཡོད་པར་བརྗོད་དེ། གཉིས་པ་ན་ནི་ས་བོན་དྲུང་པོ་མེད་ལ་ས་བོན་དྲུང་པོ་ཡོད་ཀྱང་གྲོགས་ཡིད་མི་བདེ་མེད་པས་སྡུག་བསྔལ་མངོན་གྱུར་མི་འབྱུང་ཞིང་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ནི་དུ་ཁ་མྱོང་བའི་ས་ལས་མ་འདས་པས་ཡིད་མི་བདེ་མེད་ཀྱང་དུ་ཁ་མངོན་གྱུར་དུ་ཡོད་ཅེས་གསུང་པ་ནི་དཔྱད་དགོས་ཏེ་འདོད་པའི་རྟེན་ཅན་གྱི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་དུ་ཁ་ཡོད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-82 དེས་ན་དུ་ཁ་མངོན་གྱུར་ཡོད་དེ་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཕགས་པ་རྟ་ཐུལ་གྱིས་དྲིས་པ་ན་དུ་ཁ་སྐྱེས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི་བསྡུ་བར་དབྱེ་བའི་ཐད་དུ་ལྔ་བཤད་ དེ་ཚོར་བའི་དངོས་པོ་དང་མཚན་ཉིད་དང་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་ཉེ་བར་བརྟག་པ་དང་ངེས་པར་འབྱུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། མྱོང་བ་དང་མྱོང་བའི་གནས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་ ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་བདེ་སོགས་སོ། །སྤྱིའི་ནི་དུ་ཁཿསྟེ་གསུམ་པོ་འགྱུར་བ་དང་དུ་ཁ་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དུ་ཁཿཡིན་པས་ན་གང་ཅི་ཚོར་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་ནི་འདིར་དུ་ཁའོ་ཞེས་ བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །གསུམ་པ་ནི་རེག་པ་བཅུ་དྲུག་ལས་སྐྱེས་ཏེ་ཡུལ་འཛིན་པ་ལས་མིག་གིས་འདུས་ཏེ་རེག་པ་སོགས་དྲུག་དང་ཐོགས་པའི་འདུས་ཏེ་རེག་པའོ། །ཡུལ་རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཚིག་བླ་དགས་ ཀྱིས་འདུས་ཏེ་རེག་པའོ། །ཡུལ་མྱོང་བས་བདེ་བ་སོགས་མྱོང་བ་དང་མཐུན་པ་གསུམ་མོ། །ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་ལས་ནི་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་རིག་པ་དང་མ་རིག་པ་ དང་དེ་གཉིས་ཀ་མིན་པའི་རེག་པ་སྟེ་ལྔའོ། །རེག་དྲུག་དབང་ཡུལ་ཡིད་བྱེད་འདུས་ཏེ་བྱུང་བ་ཡིན། །ལྔ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་ཐོགས་པའི་རེག་པ་སྟེ། །དྲུག་པ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་བླ་དྭགས་ཚིག་ཅེས་བྱ། ། 1-83 རིག་དང་མ་རིག་དང་གཞན་རེག །དྲི་མེད་ཉོན་མོངས་ཅན་ལྷག་མ། །གནོད་སེམས་རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་རེག །བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་ལ་སོགས་གསུམ་ཞེས་དང་འདྲའོ། །བཞི་པ་ནི་བརྒྱད་དེ་ཚོར་བ་ནི་ཅི། བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་སོ། །ཚོར་བ་ཀུན་འབྱུང་བ་ནི་ཅི། རེག་པའོ། །ཚོར་བ་འགོག་པ་ཅི། རེག་པ་འགག་པས་ཚོར་བ་འགག་པའོ། །ཚོར་བ་ཀུན་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་ལམ་ནི་ཅི། ཚོར་བ་ལ་ མངོན་པར་དགའ་བ་དང་མངོན་པར་བརྗོད་པ་དང་ལྷག་པར་ཆགས་པ་དང་ལྷག་པར་ཆགས་ནས་གནས་པའོ།

【現代漢語翻譯】 具有五種功德，初禪捨棄不悅，二禪捨棄不悅和痛苦，三禪捨棄快樂和舍，四禪以上只有舍。任何初禪都沒有不善的因，所以沒有異熟果產生，身體像寶珠的光芒一樣清澈，立即沒有損害，所以沒有等流果產生，因為沒有現行，所以說有潛在的種子。二禪沒有潛在的種子，即使有潛在的種子，也沒有不悅的助伴，所以痛苦不會顯現。對於具有欲界所依的阿羅漢來說，因為沒有超出體驗痛苦的範圍，所以即使沒有不悅，痛苦也會顯現，這種說法需要考察，因為這會導致具有欲界所依的圓滿正等覺佛陀也有痛苦。 因此，痛苦是顯現的，就像大梵天被聖者馬勝問及時所說的那樣。確定方法是在歸納分類方面解釋五種，即感受的事物、自相、生起、觀察和出離。第一種是體驗、體驗的處所和與之相應的法。第二種，自相是快樂等，共相是苦，因為三者都是變化的，是苦和行苦，所以無論體驗到什麼，都稱之為苦。第三種是從十六種觸生起，從執取對境，眼與和合生起觸等六種，以及有對的和合生起觸。從分別對境，以名言和合生起觸。從體驗對境，體驗快樂等三種與體驗相應的。從煩惱和清凈來說，有隨貪觸、嗔恚觸、愚癡觸、無明觸以及非這二者的觸五種。六觸由根、境、識、作意和合而生。依靠五種的是有對觸，依靠第六種的是名言觸。 明與無明以及其他觸，無垢與煩惱以及剩餘的，害心與隨貪的觸，與體驗快樂等三種相似。第四種是八種，感受是什麼？是快樂、痛苦和舍。感受的生起之因是什麼？是觸。感受的滅盡是什麼？觸滅盡則感受滅盡。感受生起的道是什麼？對感受感到非常歡喜、非常讚歎、特別貪著和特別貪著並安住。

【English Translation】 Having five qualities, the first dhyana abandons displeasure, the second abandons displeasure and suffering, the third abandons pleasure and equanimity, and the fourth and above have only equanimity. Since the first dhyana has no unwholesome cause, there is no resultant fruit. The body is as clear as the light of a jewel, and there is no immediate harm, so there is no similar cause. Because there is no manifestation, it is said that there is a potential seed. The second dhyana has no potential seed, and even if there is a potential seed, there is no companion of displeasure, so suffering will not manifest. For an Arhat who relies on the desire realm, because he has not gone beyond the experience of suffering, even if there is no displeasure, suffering will manifest. This statement needs to be examined, because it would lead to the conclusion that even a perfectly enlightened Buddha who relies on the desire realm has suffering. Therefore, suffering is manifest, just as when the Great Brahma was asked by the venerable Ashvajit. The method of determination is to explain the five in terms of induction and classification, namely, the object of feeling, its own characteristic, its arising, its examination, and its departure. The first is experience, the place of experience, and the dharmas that correspond to it. The second, its own characteristic is pleasure, etc., and the general characteristic is suffering, because all three are changing, and are suffering and the suffering of formations, so whatever is experienced is called suffering here. The third arises from the sixteen touches, from grasping the object, the eye and the combination give rise to the six touches, and the combination of resistance gives rise to touch. From discriminating the object, the combination of names gives rise to touch. From experiencing the object, the three that correspond to experiencing pleasure, etc. From afflictions and purification, there are five touches: attachment, anger, ignorance, and neither of the two. The six touches arise from the combination of root, object, consciousness, and attention. Relying on the five is the touch of resistance, and relying on the sixth is called the touch of names. Touch with knowledge and ignorance and other touches, immaculate and afflicted and the remainder, touch with harmful thoughts and attachment, similar to the three of experiencing pleasure, etc. The fourth is eight, what is feeling? It is pleasure, pain, and equanimity. What is the cause of the arising of feeling? It is touch. What is the cessation of feeling? When touch ceases, feeling ceases. What is the path to the arising of feeling? To be very happy with feeling, to praise it very much, to be especially attached to it, and to be especially attached and abide in it.

---

།ཚོར་བ་འགོག་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་ནི་ཅི། དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །ཚོར་བའི་རོ་མྱང་བ་ཅི། ཚོར་བ་ལས་བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་སྐྱེ་བའོ། །ཉེས་དམིགས་ནི་ཅི། ཚོར་བ་མི་རྟག་པ་དང་དུ་ཁཿབ་དང་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ནོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཅི། འདུན་པ་དང་འདོད་ཆགས་འདུལ་བ་ དང་སྤོང་བ་དང་། དེ་གཉིས་ལས་ཡང་དག་པར་འདའ་བའོ། །ལྔ་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཡིད་མི་བདེ་ལས་དང་། གཉིས་པ་དུ་ཁཿལས་དང་། གསུམ་པ་ཡིད་བདེ་ལས་དང་། བཞི་པ་བདེ་བ་ལས་ ངེས་པར་འབྱུང་ཞིང་མཚན་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་སུ་བཏང་སྙོམས་ལས་ཀྱང་ངེས་པར་འབྱུང་ངོ་། ། གཞུང་དོན་ལ་གཉིས་ལས་རྟེན་དང་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་དྲུག་ཏུ་བཞག་པ་ནི། ཚོར་བ་བདེ་བ་སོགས་བསྡུས་པའི་ཚོགས་དྲུག་སྟེ། 1-84 མིག་གི་རྟེན་ཅན་གྱི་འདུས་ཏེ་རེག་པ་ཡུལ་གཅོད་བྱེད་ལས་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་བདེ་བ་སིམ་ཞིང་ཕན་འདོགས་པ་ཡང་རུང་། དུ་ཁཿསིམ་པ་མ་ཡིན་པ་གནོད་པ་བྱེད་པའང་རུང་། གཉིས་ཀ་མིན་ པ་བཏང་སྙོམས་ཀྱང་རུང་བའོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྣ་བ་སོགས་ལྔ་ལའང་སྦྱར་ཞིང་སོ་སོའི་རྣམ་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་བདེ་སོགས་གསུམ་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་དུ། །གང་སྐྱེས་པ་ན་འབྲལ་མི་ འདོད། །འབྲལ་བར་འདོད་དང་གཉིས་མིན་གྱི། །རྒྱུ་གང་ཚོར་བར་ཤེས་བྱ་སྟེ། །དེ་ནི་བདེ་སོགས་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །འོ་ན་དཀའ་ཐུབ་ཅན་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པས་འདོད་ཆགས་ ལས་སྐྱེས་པའི་བདེ་བ་བྱུང་བ་ལ་འགགས་ན་ཕྲད་པར་འདོད་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་བྱུང་ན་མི་འབྲལ་བར་འདོད་པ་སྐྱེ་བའི་རིགས་ཡིན་པས་ཏེ། དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་བ་ནི་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བར་ཆད་དུ་མཐོང་ནས་དེ་སུན་འབྱིན་པས་སོ །འོ་ན་ཚོར་བ་བར་མ་ཡོད་པར་ཅིས་ཤེས་ཞེ་ན། ཚོར་བ་རྣམས་པ་གསུམ་ཞེས་དང་། བདེ་བའང་སྤངས་དུ་ཁཿབའང་ སྤངས་ཞེས་སོགས་བཀའ་བསྩལ་པས་དང་། ཚོར་བ་ཀུན་འགྲོ་ཡིན་པས་ཚོར་བ་དང་བྲལ་བའི་སེམས་མི་སྐྱེ་ཞིང་བདེ་སྡུག་དང་བྲལ་བའི་སེམས་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བཙུན་པ་དཔལ་ལེན་སོགས་བདེ་བ་ཡེ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་མི་རིག་ཏེ་ལུང་དང་འགལ་བས་དང་། 1-85 དུ་ཁཿགང་ལས་གནོད་པ་ཡིན་ན་གང་ལས་ཕན་པ་དེ་བདེ་བར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་བདེ་བའི་ཚོར་བ་ནི་དུ་ཁཿརུ་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་དང་དུ་ཁ་ལ་བདེའོ་སྙམ་དུ་འདུ་ཤེས་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། བཙུན་པ་གཞོན་ནུ་མ་ལེན་ན་རེ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ནི་རྒྱུ་ཕྱིར་དང་། །སྡུག་བསྔལ་མང་པོས་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འོན་ཀྱང་ རང་གི་ངོ་བོ་བདེ་ཡང་རྣམ་པ་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་ཤིང་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བར་བྱ་བའི་ཆེད་དུའོ། །འདིའི་སྤྲོས་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཀུན་གཞ

【現代漢語翻譯】 什麼是阻止感受的道路？是與此相反的道路。什麼是感受的滋味？ 從感受中產生快樂和喜悅。什麼是過患？感受是無常的，是痛苦的，是變異的性質。什麼是出離？是調伏和捨棄慾望和貪慾，並從這兩者中完全解脫。 第五個是，從初禪的憂惱，二禪的痛苦，三禪的喜悅，四禪的快樂中出離，並且從無相界中的舍也出離。從經文的意義來看，從所依和自性的角度分為六個部分，即：將快樂等感受歸納為六個集合。 1-84 以眼為所依，聚集而生，接觸作為境，由此產生的感受，無論是快樂、舒適和有益的，還是痛苦、不舒適和有害的，或者兩者都不是的舍受都可以。同樣，將其應用於耳等五根，以及各自的識和相應的快樂等三種感受。在緣起經的註釋中說：『當什麼產生時，不希望分離，希望分離和兩者都不是。』要知道原因就是感受，那就是快樂等依次排列。就像這樣。 那麼，苦行者被貪慾所纏繞，如果由貪慾產生的快樂生起，難道不希望與之相遇嗎？不是的，因為那是生起不希望分離之念的種類。實際上不生起，是因為看到它成為戒律和禪定的障礙，所以要駁斥它。那麼，怎麼知道有間于快樂和痛苦的感受呢？因為佛陀說『感受有三種』，以及『快樂也捨棄，痛苦也捨棄』等等。並且，因為感受是遍行，所以沒有感受的心不會生起，並且因為能緣離苦樂的心。 還有，尊者華嚴等說沒有快樂是錯誤的，因為與經文相違背。 1-85 如果從痛苦中產生損害，那麼從什麼中產生利益，那就是快樂成立的原因。那麼，『快樂的感受應該看作是痛苦』，以及『認為痛苦是快樂是顛倒的』，這些話是什麼意思呢？尊者青年說：『因為是痛苦的原因，並且產生許多痛苦的緣故。』就像這樣。然而，這是考慮到自性是快樂，但相狀是變化的，並且是爲了從對快樂的執著中解脫出來。關於這方面的詳細解釋，應該在緣起經的註釋中瞭解。阿賴耶。

【English Translation】 What is the path that prevents feelings? It is the opposite of that. What is the taste of feelings? Pleasure and joy arise from feelings. What is the fault? Feelings are impermanent, painful, and of a changing nature. What is liberation? It is subduing and abandoning desire and craving, and completely liberating from both of these. The fifth is that one departs from the unpleasantness of the first dhyana, the suffering of the second dhyana, the joy of the third dhyana, and the happiness of the fourth dhyana, and also departs from equanimity in the realm of the formless. From the meaning of the text, it is divided into six parts from the perspective of the support and the nature, namely: summarizing the feelings such as happiness into six aggregates. 1-84 With the eye as the support, gathering and arising, with contact as the object, the feeling arising from this, whether it is happiness, comfort, and beneficial, or suffering, discomfort, and harmful, or neither of the two, equanimity is also possible. Similarly, apply it to the five senses such as the ear, and the three feelings such as happiness corresponding to each consciousness. In the commentary on the Sutra of Dependent Arising, it says: 'When what arises, one does not want to separate, wants to separate, and neither of the two.' Know that the cause is feeling, that is, happiness and so on in order. Just like that. So, if a ascetic is entangled by desire, if the happiness arising from desire arises, does he not want to encounter it? No, because that is the kind that gives rise to the thought of not wanting to separate. In reality, it does not arise because it is seen as an obstacle to discipline and meditation, so it is refuted. So, how do you know that there is a feeling in between happiness and suffering? Because the Buddha said, 'There are three kinds of feelings,' and 'Happiness is also abandoned, suffering is also abandoned,' and so on. And, because feeling is pervasive, a mind without feeling will not arise, and because it can focus on a mind free from happiness and suffering. Also, it is wrong for Venerable Palden and others to say that there is no happiness, because it contradicts the scriptures. 1-85 If harm arises from suffering, then from what does benefit arise, that is the reason why happiness is established. So, what does it mean to say that 'the feeling of happiness should be regarded as suffering,' and 'thinking that suffering is happiness is inverted'? Venerable Youth said: 'Because it is the cause of suffering, and because it produces many sufferings.' Just like that. However, this is considering that the nature is happiness, but the appearance is changing, and it is for the sake of liberating from attachment to happiness. Detailed explanations on this aspect should be understood in the commentary on the Sutra of Dependent Arising. Alaya.

---

ི་དང་ ཉོན་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་གྱི་ཚོར་བ་དེར་མ་འདུས་སོ་ཞེ་ན། དྲུག་པར་བསྡུ་སྟེ་རྟེན་པས་རྟེན་མཚོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྣམ་པ་གཞན་གྱིས་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བཤད་བྱ་དགོད་པ་དང་། དེ་ བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གནས་བསྡུ་བས་བསྟན་པ་ནི། བདེ་བ་ལུས་ཀྱི་ཞེས་སོགས་ཏེ། གསུང་རབ་ཏུ་ལུས་ཀྱི་དང་སེམས་ཀྱི་ཚོར་བའི་ཐ་སྙད་གསུངས་པ་བཤད་པའི་ཆེད་དུའོ། །སྤང་བྱ་དང་གཉེན་ པོས་བསྟན་པ་ནི། བདེ་བ་ཟང་ཟིང་ཞེས་སོགས་འཇིག་ཚོགས་ལས་ཆགས་བྲལ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་དང་བདེ་བ་ཞེན་པ་ཞེས་ལོ་ཀ་བའི་ཆགས་བྲལ་གྱིས་དེ་དག་གོ ། 1-86 གཉིས་པ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་ཞེས་ཏེ་ལུས་ཀྱི་སྒྲ་དབང་པོ་ལྔ་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །མིག་རྣ་སྣ་ལྕེ་རྣམས་ལུས་ལ་ཐ་དད་དུ་མི་འཇུག་པ་དང་ཐོགས་བཅས་ཡིན་པ་དང་བསགས་པ་ ཡིན་པས་ལུས་སུ་བསྡུས་པའོ། །སེམས་ཀྱི་ཚོར་བ་ནི་ཡིད་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་བདེ་སོགས་གསུམ་སྟེ། སེམས་ལ་བརྟེན་ཅིང་དངོས་སུ་ཕན་གནོད་བྱེད་པས་སོ། ལུས་ཨཱད་མ་བྷ་བ་ཞེས་པ་བདག་ ཏུ་བསམ་པ་ཞེས་པར་ཡང་འགྱུར། ནི་འདི་ལ་བདག་གོ་ཞེས་བསམ་པ་ཡོད་པས་ནང་གི་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་ཅིང་། དེ་ལ་སྲེད་པ་ནི་བདག་ལ་ཆགས་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཟང་ཟིང་ སྟེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་པའོ། །དེ་ནི་ལུས་ཀྱི་དང་སེམས་ཀྱི་གཉིས་ཀ་སྟེ་ཕྱི་མ་གསུམ་ཡང་ངོ་། །ལུས་དེའི་སྲེད་པའི་ས་བོན་དང་བྲལ་བ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། བྲལ་བ་དང་མཐུན་པ་ ཐར་པ་ལ་བརྩོན་པའི་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོའི་དགེ་བ་སོགས་ཟང་ཟིང་མེད་པའི་དུ་ཁཿཅི་ལྟར་ཞེ་ན། ཀུན་ཤེས་བྱེད་དང་ཀུན་ཤེས་པའི་དབང་པོའི་དུས་ན་ཡིད་མི་བདེ་ཡོད་པས་སོ། །འདོད་པར་ བྱ་བས་ན་འདོད་པ་དང་། གོམས་པར་བྱ་བས་ན་ཡོན་ཏན་ཏེ་གཟུགས་སྡུག་པ་སོགས་ལྔ་ལ་སྲེད་ཅིང་སྨོན་པ་དང་ལྡན་པའོ། །དེ་ལ་དུ་ཁཿཅི་ལྟར་ཞེ་ན། འདོད་ཡོན་དང་བྲལ་གྱིས་དོགས་པའི་ཡིད་མི་བདེ་ཡོད་པས་སོ། ། 1-87 དེའི་གཉེན་པོ་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་ཆགས་པ་དེ་དང་མི་ལྡན་ཏེ། ས་བོན་དང་མ་བྲལ་ཡང་གནོན་པའམ་དེའི་ལམ་ཉེར་བསྡོགས་སྒོམ་པ་སོགས་སོ། །དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཅི་ལྟར་ཡོད་ཅེ་ན། དེའི་ ལམ་ན་ཡོད་ཅིང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་ཡོད་དོ། །འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་སྤྱི་དོན་ལྔ་ལས་དམིགས་པ་ནི་སྤྱི་རིགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོ། །རྣམ་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་སྤུ་རིས་རིག་ཅིང་སྣང་ བའོ། །དབྱེ་བ་ནི་གཞུང་དུ་འབྱུང་ངོ་། །ཁམས་དང་ས་ནི་སྤྱི་རིགས་ཁམས་གསུམ་ན་ཡོད་ཅིང་། ཁམས་གང་ན་རྣམ་ཤེས་གང་མེད་པ་དེ་ན་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་འདུ་ཤེས་མེད་དོ། །གཏན་ལ་ དབབ་པ་ནི་བསྡུ་བར། དབྱེ་བའི་ཐད་དུ་ལྔ་གསུངས་ཏེ་འདུ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་པོ་ནི་ཡུལ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་དེའི་གནས་ལྟ་བུའི་ཆོས་རྣམས་སོ། །མཚན་ཉིད་ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་ ར

【現代漢語翻譯】 如果說，苦受和樂受沒有包含在意識之輪中，那是因為它們被包含在第六意識中，作為所依，通過能依來表示所依。 對於以其他方式解釋它，分為兩部分：提出要解釋的內容和解釋它。第一部分通過處所的包含來展示，即『身體的快樂』等等，這是爲了解釋經文中提到的身體和心理感受的術語。通過要斷除的和對治來展示，即『世俗的快樂』等等，這是指從有漏法中分離出來的對治和快樂的執著，以及『執著于快樂』，這是指世間法的分離。 第二部分是『意識』，即身體的聲音只是五種感官。眼、耳、鼻、舌不被認為是與身體不同的，因為它們是有障礙和被積聚的，所以被包含在身體中。心理感受是意識和伴隨的快樂等三種，因為它們依賴於心，並且直接產生利益和損害。『身體阿特瑪婆婆』也被翻譯為『認為是自我』。因為有『這是我的』的想法，所以它是內在的近取蘊。對它的貪戀是具有執著于自我的形式的世俗法，即與它一起運作。這是身體和心理的兩種，後面的三種也是如此。身體與對它的貪戀的種子分離是阿羅漢，與分離相似的是努力解脫的凡夫的善等無漏的快樂。如果問：『怎麼會有無漏的快樂呢？』答：『因為在完全瞭解和完全瞭解的感官時，存在不適。』 因為想要，所以是慾望；因為習慣，所以是功德，即對美麗的色等五種對像有貪戀和渴望。如果問：『怎麼會有苦呢？』答：『因為有害怕失去慾望對象的不適。』 它的對治是不執著于慾望對象，即使種子沒有分離，也是壓制或修習它的道等。如果問：『怎麼會有痛苦呢？』答：『因為在它的道中存在，並且在初禪中存在。』 在想蘊中，從五個共同點中，所緣是共同的種類和一切法。相是識別和顯現對象的特徵。差別在經文中出現。界和處所是共同的種類存在於三界中，在哪個界中沒有哪個識，那麼在那裡就沒有與它相應的想。確定是包含。在差別的方面說了五種，想的實體是執著于對象的相，以及它的處所等法。

【English Translation】 If it is said that suffering and pleasure are not included in the wheel of consciousness, it is because they are included in the sixth consciousness as the basis, representing the basis through the dependent. For explaining it in another way, it is divided into two parts: proposing what is to be explained and explaining it. The first part is shown by the inclusion of the place, that is, 'bodily pleasure' etc., this is to explain the terms of bodily and mental feelings mentioned in the scriptures. It is shown through what is to be abandoned and the antidote, that is, 'worldly pleasure' etc., this refers to the antidote and attachment to pleasure separated from contaminated dharmas, and 'attachment to pleasure', this refers to the separation of worldly dharmas. The second part is 'consciousness', that is, the sound of the body is only the five senses. The eyes, ears, nose, and tongue are not considered different from the body because they are obstructed and accumulated, so they are included in the body. Mental feelings are the three of consciousness and accompanying pleasure, etc., because they rely on the mind and directly produce benefit and harm. 'Body Atma Bhava' is also translated as 'thinking of self'. Because there is the thought of 'this is mine', it is the inner proximate aggregate. The craving for it is the mundane dharma with the form of attachment to self, that is, operating with it. These are the two of body and mind, and the latter three are also the same. The separation of the body from the seed of craving for it is Arhat, and similar to separation is the merit of ordinary beings who strive for liberation, etc., which is uncontaminated pleasure. If asked, 'How can there be uncontaminated pleasure?' Answer: 'Because there is discomfort at the time of fully knowing and fully knowing the senses.' Because of wanting, it is desire; because of habit, it is merit, that is, there is craving and longing for the five objects such as beautiful form. If asked, 'How can there be suffering?' Answer: 'Because there is discomfort of fearing the loss of desired objects.' Its antidote is not being attached to desired objects, even if the seed is not separated, it is suppressing or practicing its path, etc. If asked, 'How can there be pain?' Answer: 'Because it exists in its path and exists in the first dhyana.' In the aggregate of perception, from the five common points, the object is the common kind and all dharmas. The aspect is recognizing and manifesting the characteristics of the object. The difference appears in the scriptures. The realm and place are the common kind existing in the three realms, and in which realm there is no consciousness, then there is no perception corresponding to it. Determination is inclusion. In terms of difference, five kinds are mentioned, the entity of perception is clinging to the characteristics of the object, and the dharmas such as its place.

---

ྣམ་ཤེས་དྲུག་དང་ལྡན་པ་དྲུག་གོ །སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀུན་ཏུ་ཤེས་པར་བྱེད་པའོ། །འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་རྟག་པ་དང་བདེ་བ་དང་གཙང་བ་དང་བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ་སྟེ། ཁྱིམ་པ་ ལ་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་ལྟ་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོ །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ལྔ་སྟེ། ཡུལ་ལ་མཚན་མ་དང་མངོན་རྟགས་སུ་འཛིན་པ་ཡུལ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་དང་། 1-88 ཡུལ་ལས་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་འཛིན་པ་མྱོང་བ་གཅོད་པ་དང་། བདག་དང་གཞན་གྱི་མིང་དང་རིགས་དང་རུས་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་འཛིན་པ་བརྡ་གཅོད་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ ཏུ་འཛིན་པ་ལོག་པར་གཅོད་པ་དང་། ཡུལ་ལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་འཛིན་པ་བདེན་པར་ཡོངས་སུ་གཅོད་པའོ། ། གཞུང་དོན་ལ་གཉིས། གནས་ཀྱིས་དང་། དམིགས་པས་བཞག་པའོ། །དང་པོ་འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ ནི་མཚན་ཉིད་དུ་མ་ཅན་འདུས་པ་སྟེ་མིག་གི་འདུས་ཏེ་རེག་པ་ལས་བྱུང་བ་སོགས་ནི་ཚོར་བ་ལྟར་བཤད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ་བཤད་བྱ་ནི་གང་གིས་ཞེས་སོ། །འཆད་བྱེད་ལ་སྒྲའི་ སྒོ་ནས་དོན་དུ་སྒྲོ་བཏགས་པའི་བརྗོད་བྱ་ནི་མཚན་མ་སྟེ་དེ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་དམིགས་པའི་འདུ་ཤེས་ནི་མཚན་མེད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་གསུམ་སྨོས་པ་དེ་ལས་གཞན་པའོ། ། མཚན་མ་མེད་པ་ནི་མཚན་བཅས་སུ་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་ལ་སྒྲ་དོན་གཅིག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་པའི་མཚན་མ་མེད་པ་ནི། ཐ་སྙད་ལ་མི་མཁས་པ་བྱིས་པ་སོགས་སྐད་མ་བསླབས་པ་དོན་ དེ་རང་གི་ངོ་བོའི་འདུ་ཤེས་འབྱུང་ཡང་གཟུགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་སུ་མ་ཡིན་པའོ། །གཟུགས་ཚོར་སོགས་ཀྱི་མཚན་མ་མེད་པ་ནི། མཚན་མ་མེད་པ་མྱང་འདས་འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པས་དབྱིངས་ཡིན་ཅིང་དེར་དེ་ལ་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་འདུ་ཤེས་ཏེ་འགོག་པའི་མཚན་མ་འཛིན་ཡང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་མཚན་མ་མི་འཛིན་པས་སོ། ། 1-89 གསལ་བའི་མཚན་མ་མེད་པ་ནི། སྲིད་པ་འཁོར་བའི་རྩེ་མོ་མཆོག་གམ་ཡོངས་མཐའ་ལ་སྙོམས་པར་བཞུགས་པའི་འདུ་ཤེས་སོ། །དེ་གསུམ་རིམ་པས་མཚན་མ་ཆུང་བ་དང་། འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་མ་མི་ འཛིན་པ་དང་། ཞན་པ་ལ་དགག་སྒྲ་སྦྱར་གྱི་མཚན་མ་ཡེ་མེད་མིན་ཏེ། ཡིན་ན་མཚན་མ་མེད་ན་དེར་འཛིན་པ་ཡང་མེད་པས་འདུ་ཤེས་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཆུང་ངུའི་ནི་འདུ་ཤེས་ གང་གིས་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་དངོས་པོ་དམིགས་པ་སྟེ། འདོད་ཁམས་ནི་ཉོན་མོངས་དྲག་པ་སོགས་ཀྱིས་ངན་པས་སོ། །རྒྱ་ཆེ་བ་ནི་གཟུགས་ཁམས་ཏེ། མི་དགེ་བ་མེད་པ་སོགས་ཀྱིས་ན་དེ་ བས་མཆོག་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཚད་མེད་པ་ནི་མཐའ་ཡས་པས་ཏེ། མཐའ་ཡས་པ་ལ་དམིགས་པས་དེའི་རྣམ་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་ཡང་མེད་པ་ནི་གཟུང་བྱ་ཅི་ཡང་མེད་པས་སོ། ། བསྡུ་བར

【現代漢語翻譯】 六識具有六種（作用）。總的特徵是普遍認知。顛倒的想是執著于常、樂、凈、我。在家者有顛倒想，出家者有顛倒見。不顛倒想則與此相反。有五種遍斷：對境執著于相和顯現的徵象是境遍斷； 執著于從境產生的感受是受遍斷；執著於我和他人的名字、種姓、家族等名稱是名遍斷；執著于顛倒見是倒遍斷；對境執著于不顛倒見是真實遍斷。關於正文的意義有二：以處所安立和以所緣安立。第一，想蘊是多種特徵的集合，如眼根接觸所生等，應如受蘊一樣解釋。第二，對於『以何』進行解釋。解釋的方法是從聲音的角度，將意義附加於言語，所表達的是相，即緣于具有相的色等事物之想，是除了前面所說的三種無相想之外的其他想。 無相是沒有執著于相，即沒有將聲音和意義執著為一體的相。對於不擅長語言的孩童等未學習語言者來說，雖然對事物本身的性質有所認識，但不會認為是色等。色受等的無相是：無相是涅槃，是成為聖者之法的因，是法界，因此緣於它的禪定，即使執著于滅的徵象，也不會執著於色等之相。 明亮的無相是：安住于有頂或輪迴頂端的想。這三種想依次是相較小的、不執著于有為法的相、以及附加否定詞的微弱之相，並非完全沒有相。如果完全沒有相，那麼在那裡也不會有執著，因此不會成為想本身。微小的想是指以欲界為所緣的行境，因為欲界被強烈的煩惱等所染污。廣大的想是指色界，因為沒有不善等，因此是殊勝的。無量是指無邊無際，因為緣于無邊無際，所以具有它的相。無所有是指沒有能被執著的事物。

【English Translation】 The six consciousnesses have six (functions). The general characteristic is universal cognition. Perverted perception is attachment to permanence, pleasure, purity, and self. Laypeople have perverted perceptions, while renunciants have perverted views. Non-perverted perception is the opposite of this. There are five kinds of complete severance: clinging to the characteristics and manifest signs of objects is object-severance; clinging to the feelings arising from objects is feeling-severance; clinging to the names, lineages, and family names of oneself and others is name-severance; clinging to perverted views is wrong-severance; clinging to non-perverted views of objects is true-severance. Regarding the meaning of the text, there are two: established by location and established by object. First, the aggregate of perception is a collection of various characteristics, such as that arising from eye contact, etc., which should be explained like the aggregate of feeling. Second, explain 'by what'. The method of explanation is from the perspective of sound, attaching meaning to words, what is expressed is the characteristic, that is, the perception that arises from objects such as form that have characteristics, is other than the three formless perceptions mentioned earlier. Formless is not clinging to characteristics, that is, not clinging to sound and meaning as one. For children who are not proficient in language and others who have not learned language, although they have some understanding of the nature of things themselves, they do not think of them as form, etc. The formless of form, feeling, etc. is: formless is Nirvana, is the cause of becoming a saint, is the Dharmadhatu, therefore, the samadhi that arises from it, even if it clings to the signs of cessation, it will not cling to the characteristics of form, etc. The bright formless is: the thought of dwelling at the peak of existence or the top of samsara. These three thoughts are successively smaller in characteristics, do not cling to the characteristics of conditioned phenomena, and have weak characteristics with the addition of negative words, not completely without characteristics. If there were no characteristics at all, then there would be no clinging there, so it would not become thought itself. The small thought refers to the object of experience that is the object of desire, because the desire realm is polluted by strong afflictions, etc. The vast thought refers to the form realm, because there is no non-virtue, etc., therefore it is superior. Immeasurable means boundless, because it is based on the boundless, so it has its aspect. Nothingness means that there is nothing to be grasped.

---

་ཆུང་ངུ་སོགས་ནི་རང་གི་ས་པས་རང་གི་ས་པ་ལ་དམིགས་པར་གསུངས་སོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ་སེམས་པ་གཙོ་བོའི་ཚུལ་གྱིས་མདོར་བསྟན་པ་དང་རྒྱས་པར་བཤད་ པའོ། །དང་པོ་ནི་ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེ་སྡུད་པར། གཟུགས་ཚོར་འདུ་ཤེས་སེམས་པ་རྣམ་ཤེས་རྣམས། །ཟབ་སྟེ་རང་བཞིན་མེད་ཅེས་དང་། མདོ་གཞན་དུ་ཡང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་གང་ཞེ་ན། སེམས་པའི་ཚོགས་དྲུག་གོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་སེམས་པའི་ཞེས་སོ། ། 1-90 འདུ་བྱེད་ལ་ཆོས་གཞན་མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་སེམས་པ་ཙམ་སྨོས་པ་ནི། དེ་སེམས་འདུ་བྱེད་པ་ལ་གཙོ་བོའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་འདུ་བྱེད་གཞན་གྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རྟགས་ནི་སེམས་ པ་གང་གིས་དགེ་བ་སོགས་ཀྱི་ཆེད་དུ་ཡང་དང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཆགས་ཁྲོ་སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་དང་གནས་སྐབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་སེམས་པས་བསྐུལ་བའི་འདུ་བྱེད་དགེ་སོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་ བཏགས་པའི་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཆེད་ལ་ཡང་སེམས་པས་སོ། །འདུ་བྱེད་ཕུང་པོའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་ཞེས་སོགས་སོ། །འོ་ན་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་མི་གཏོགས་ པ་ཅིས་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་ལོགས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རྒྱུ་ཡང་ཚོར་བས་ཁྱིམ་པ་དང་འདུ་ཤེས་ཀྱི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་རྩོད་པས་རྩོད་པའི་རྩ་བར་གྱུར་པས་དང་། ཚོར་བས་འདོད་ པ་ལ་ཞེན་པ་དང་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གིས་ལྟ་བ་ལ་ཞེན་པས་འཁོར་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་དང་། གཟུགས་ཀྱི་འོག་ཏུ་ཚོར་བ་རགས་པ་སོགས་རིམ་པ་ཡོད་པས་ཏེ། རྩོད་པའི་རྩ་བར་ གྱུར་པས་དང་། འཁོར་བའི་རྒྱུ་ཕྱིར་རིམ་རྒྱུ་ཕྱིར། །སེམས་བྱུང་རྣམས་ལས་ཚོར་བ་དང་། །འདུ་ཤེས་ལོགས་ཤིག་ཕུང་པོར་བཞག །ཅེས་སོ། །ཡང་ན་བྱེ་བཤད་དུ། །ཚོར་བ་ནི་ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་གཞི་དང་། 1-91 འདུ་ཤེས་ནི་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་གཞི་ཡིན་པས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བྱས་པའོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ་སེམས་བྱུང་དང་སེམས་དང་ལྡན་མིན་གྱི་འདུ་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་ སྤྱི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐུན་མོང་དུ་གཏན་ལ་དབབ་པ་དང་། སེམས་བྱུང་ཉིད་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ངོས་གཟུང་བ་དང་། གཅིག་དང་ཐ་དད་བརྟག་པ་དང་། གཙོ་འཁོར་ངེས་པར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། དངོས་དང་། མཚུངས་ལྡན་ངེས་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་ལ་ནང་འགལ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི་དབུས་མཐར། དེ་ལ་དོན་མཐོང་རྣམ་པར་ཤེས། །དེ་ཡི་ཁྱད་ པར་སེམས་ལས་བྱུང་། །ཞེས་གསུངས་པས་དོན་གྱི་ངོ་བོ་དམིགས་པར་བྱེད་པ་སེམས་དང་། ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་དམིགས་བྱེད་སེམས་བྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་དོན་གྱི་ངོ་བ་ནི་གཟུགས་དང་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ ཅན་རྟེན་ལྟ་བུར་མངོན་པའོ། །ཁྱད་པར་ནི་དབུས་ཊར། བདེ་སོགས་ཀྱི་གནས་ཡིད་དུ་འོང

【現代漢語翻譯】 小者等，謂以自地緣自地。《集異門論》中，蘊有二：心為主要的總說，以及廣說。初者如《功德寶藏頌》所云：『色受想行識，深奧且無自性。』其他經中亦云：『何為行蘊？謂六識之集合。』如是所說之心。 1-90 雖行蘊有諸多法，然僅言心者，乃因其於心之行中為主，以其先行於其他行故。其證乃是，心為善等之因，亦為煩惱如貪嗔等之因，亦為心所策發之行，于善等之境況上，施設不相應行之因，亦是心也。行蘊之體性，如是等等。若爾，何故受與想不包括在內？乃因其被分別宣說為蘊故。其原因亦在於，受使在家眾與想使出家眾爭論，故成爭論之根源；受使執著欲樂，想以顛倒見而執著，故成輪迴之因；於色蘊之下，受為粗顯等有次第故。爭論之根源，輪迴之因，次第之因。心所之中，受與想，各自分立為蘊。如是。又或於《分別論》中，受為領納之所依， 1-91 想為施設名言之所依，故各自分立。如是。二者有二，心所與心不相應行。初者有二，總義有二：共同決定心與心所，以及決定心所本身。初者有三：認識、辨別一與異、決定主與眷屬。初者有三：實體、決定相應，以及遣除其中之矛盾。初者如《中邊分別論》所云：『于彼義境現，了別及了知，彼之差別者，即是心生起。』故境之體性為心之所緣，境之差別為心所之所緣。境之體性，如色聲等法，顯現如所依。差別者，如《中邊分別論》云：『樂等之境，適意。』

【English Translation】 The small ones, etc., are said to be those that take their own ground as their object. In the Abhidharmasamuccaya, there are two aspects of the aggregate of formation (saṃskāra): a general presentation with mind as the main aspect, and a detailed explanation. The former is as stated in the Ratnāvalī: 'Form, feeling, perception, formation, and consciousness are profound and without inherent existence.' In other sutras, it is also said: 'What is the aggregate of formation? It is the collection of the six consciousnesses.' As such, it is referred to as 'mind'. 1-90 Although there are many other dharmas within formation, only mind is mentioned because it is the main aspect in the formation of mind, as it precedes other formations. The proof of this is that mind is the cause of virtue, etc., and also the cause of afflictions such as attachment and anger, and also the cause of actions motivated by mind. On the state of virtue, etc., the cause of non-associated formations is also mind. The nature of the aggregate of formation is like this, and so on. If so, why are feeling and perception not included? It is because they are separately explained as aggregates. The reason for this is also that feeling causes disputes among householders and perception causes disputes among renunciates, thus becoming the root of disputes; feeling causes attachment to desires, and perception causes attachment to distorted views, thus becoming the cause of saṃsāra; under the form aggregate, feeling is coarse, etc., and there is a sequence. The root of disputes, the cause of saṃsāra, the cause of sequence. Among mental factors, feeling and perception are each established as separate aggregates. Like that. Or, in the Abhidharmavibhāṣā, feeling is the basis for experiencing, 1-91 and perception is the basis for applying terms, so they are made separate. Like that. The second has two aspects: mental factors and formations that are not associated with mind. The first has two aspects in general meaning: jointly establishing mind and mental factors, and establishing mental factors themselves. The first has three: recognition, distinguishing one and different, and determining the main and retinue. The first has three: entity, determining correspondence, and eliminating contradictions within it. The first is as stated in the Madhyāntavibhāga: 'In that object, there appears a meaning, discrimination, and knowledge. The difference of that is what arises from the mind.' Therefore, the nature of the object is what the mind focuses on, and the difference of the object is what the mental factor focuses on. The nature of the object, such as form and sound, appears as a basis. The difference is as stated in the Madhyāntavibhāga: 'The state of happiness, etc., is pleasing.'

---

་བ་སོགས་དང་བུད་མེད་དབུས་ཊ། དང་སྐྱེས་པ་སོགས་སུ་ཐ་སྙད་གདགས་པའི་མཚན་མ་སོགས་དངོས་པོ་དེའི་ ཆོས་བརྟེན་པ་ལྟ་བུར་མངོན་པ་སེམས་ལས་བྱུང་བ་དེ་དང་དེའི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱར་གྱུར་པ་རྣམས་སོ། །ཡང་སེམས་བྱུང་གི་མཚུངས་ལྡན་ལྔས་སེམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ཏེ། ཕུང་པོ་ལྔ་པར། 1-92 སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ཅི་ཞེ་ན། ཆོས་གང་རྣམས་སེམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་རྣམས་སོ་ཞེས་སོ། །མཚུངས་ལྡན་ལྔ་ནི། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས། །རྟེན་དང་དམིགས་དང་རྣམ་བཅས་དང་། །མཚུངས་པར་ ལྡན་པ་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ་ལྟར་རྟེན་དང་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་དང་དུས་དང་རྫས་མཚུངས་པའོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གཉིས་རྟེན་དབང་པོ་གཅིག་ལ་བརྟེན་པས་རྟེན་མཚུངས་པའོ། །ཡུལ་གཅིག་ལ་དམིགས་ པས་དམིགས་པ་མཚུངས་པའོ། །སེམས་སྔོན་པོའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ན་དེ་དང་ལྡན་པའི་ཚོར་བ་སོགས་ཀྱང་སྔོན་པོའི་རྣམ་པ་ཅན་སོགས་ཡིན་པས་རྣམ་པ་མཚུངས་པའོ། དུས་གཅིག་པས་དང་རིགས་འདྲ་གྲངས་ མཉམ་པས་དུས་དང་རྫས་མཚུངས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་མཚུངས་ལྡན་ལྔ་ཀ་སྨོས་པ་ཅི་ཞེ་ན། དམིགས་པ་མཚུངས་པ་ཙམ་སྨོས་ན་རྣམ་ཤེས་གཞན་དང་། ཡིད་ཤེས་ཀྱང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དུ་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་དང་། དམིགས་རྣམ་མཚུངས་པ་ཙམ་སྨོས་ན་གང་ཟག་གཉིས་ཀྱིས་ཟླ་བ་གང་པ་ལ་ལྟ་བའི་མིག་ཤེས་གཉིས་ལའང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དམིགས་རྣམ་རྟེན་མཚུངས་ཙམ་སྨོས་ན་མིག་ཤེས་དོན་མཚུངས་པ་ སྔ་ཕྱི་གཉིས་ལ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཐ་མས་ཁྲ་བོ་འཛིན་པའི་མིག་ཤེས་སོགས་ལ་རྫས་དུ་མར་འདོད་པ་སེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས་རྩོད་པ་ནི་དོན་གྱི་ངོ་བོ་དང་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་སོ་སོ་རེ་རེ་ཁོ་ན་རྟོགས་ན་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པར་ཐལ་ཞིང་། 1-93 འདོད་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པར་མཚུངས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཅི་སྟེ་གཉིས་ཀས་གཉིས་ཀ་འཛིན་ན། དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་དང་མཚན་ཉིད་ཉམས་ཤིང་དབུས་མཐའི་ཊི་ཀཱ་རུ་དེ་རྣམས་ཀྱང་ གནས་དང་དམིགས་པ་དང་དུས་དང་རྫས་མཚུངས་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་རྣམ་པ་མཚུངས་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེའི་ལན་ལ་ གཉིས་ལས། མི་འཐད་པར་དགག་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ཁྱབ་མ་ཁྱབ་ཀྱིས་འབྱེད་པ་དང་། རྗེས་ཤེས་ཀྱིས་འབྱེད་པ་དང་། རང་སྟོབས་གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་འབྱེད་པར་དང་། གྲུབ་མཐས་འབྱེད་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི་ ཁ་ཆེའི་བྱམས་ཆོས་པ་ཁ་ཅིག སེམས་དོན་ཙམ་གྱི་རྣམ་པ་འཛིན་པ་ལ་ཁྱད་པར་འཛིན་པས་མ་ཁྱབ་ཅིང་དེས་ན་མི་མཚུངས་པར་བཤད་ལ། སེམས་བྱུང་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ལ་དོན་ཙམ་འཛིན་ པས་ཁྱབ་པས་མཚུངས་པར་བཤད་དོ་ཞེས་གསུང་བ་ནི་མིན་ཏེ། སེམས་ཐམས་ཅད་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ངེས་པས་ཕན་ཚ

【現代漢語翻譯】 例如，將『男人』、『女人』等名稱賦予中心，以及將『男人』等名稱賦予事物，這些都像是依賴於該事物的屬性而顯現的心所生起的，以及它們所執持的對境。此外，心所通過五種相應，與心相應。在五蘊中： 『什麼是心所生的法？』答：『凡是與心相應的法。』五種相應是：心與心所，所依和對境及行相，以五種方式相應，即所依相同、對境相同、行相相同、時間相同和體性相同。心與心所二者依賴於同一個根識，因此所依相同。緣于同一個境，因此對境相同。如果心是藍色的行相，那麼與之相應的感受等也具有藍色的行相等，因此行相相同。時間相同，並且種類相同、數量相等，因此時間和體性相同。 第二，為什麼要說五種相應呢？如果只說對境相同，那麼其他的意識和意識也可能變成心和心所；如果只說對境和行相相同，那麼兩個人看同一個月亮時，兩個眼識也會被包括在內；如果只說對境、行相和所依相同，那麼前後兩個眼識也會被包括在內；最後，爲了排除認為執持雜色的眼識等是多種體性的觀點。 第三，關於二者，如果只認識到事物的本質和事物的特性，那麼心和心所的行相就不相同；如果承認這一點，就與《俱舍論》中說它們相同相矛盾。如果二者都執持二者，那麼它們的特性和特徵就會消失，並且在《中觀根本慧論》的註釋中，它們也會與處所、對境、時間和體性相同的意識沒有區別，因此與『行相相同』相矛盾。對此的回答是： 關於二者，有四種方式來駁斥不合理的觀點：通過周遍與非周遍來區分，通過後知來區分，通過自力和他力來區分，以及通過宗派來駁斥。第一種是，克什米爾的慈氏學派的一些人說，心執持事物的本質，而心所執持事物的特性，因此不是周遍的，所以說它們不相同；心所執持事物的特性，而對境執持事物的本質，因此是周遍的，所以說它們相同。這不是正確的，因為所有的心都必定與五遍行相應。

【English Translation】 For example, the imputation of terms such as 'man' and 'woman' to the center, and the imputation of terms such as 'man' to things, these all appear as arising from the mind that relies on the attributes of that thing, and the objects held by their grasping. Furthermore, mental factors are associated with the mind through five concomitances. In the five aggregates: 'What are the phenomena arising from the mind?' Answer: 'All phenomena that are concomitant with the mind.' The five concomitances are: mind and mental factors, basis and object and aspect, are concomitant in five ways, namely, same basis, same object, same aspect, same time, and same substance. Mind and mental factors both rely on the same sense faculty, thus having the same basis. They focus on the same object, thus having the same object. If the mind has a blue aspect, then the feeling and so on associated with it also have a blue aspect and so on, thus having the same aspect. They occur at the same time, and are of the same kind and equal in number, thus having the same time and substance. Second, why is it necessary to mention all five concomitances? If only the same object is mentioned, then other consciousnesses and mental consciousness could also become mind and mental factors; if only the same object and aspect are mentioned, then the two eye consciousnesses of two people looking at the same full moon would also be included; if only the same object, aspect, and basis are mentioned, then the two successive eye consciousnesses would also be included; finally, to eliminate the view that the eye consciousnesses that grasp variegated colors are multiple substances. Third, regarding the two, if only the essence of the thing and the characteristics of the thing are recognized, then the aspects of mind and mental factors would not be the same; if this is admitted, it contradicts the statement in the Abhidharmakośa that they are the same. If both grasp both, then their characteristics and features would disappear, and in the commentary on the Mūlamadhyamakakārikā, they would be no different from consciousnesses that have the same place, object, time, and substance, thus contradicting 'same aspect.' The answer to this is: Regarding the two, there are four ways to refute unreasonable views: distinguishing by pervasion and non-pervasion, distinguishing by inference, distinguishing by self-power and other-power, and refuting by tenets. The first is that some Kashmirian Maitreyan masters say that the mind grasps only the essence of the thing, while the mental factor grasps the characteristics, thus it is not pervasive, so they say they are not the same; the mental factor grasps the characteristics, while the object grasps the essence of the thing, thus it is pervasive, so they say they are the same. This is not correct, because all minds are necessarily associated with the five omnipresent mental factors.

---

ུན་ཁྱབ་མཉམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ལ་གཉིས་ཀ་ སྣང་བས་རྣམ་པ་མཚུངས་ཤིང་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་སོ་སོར་ཞེན་པས་སམ། སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་ན་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་སྒྲོ་འདོགས་ལུགས་ཐ་དད་པས་སྐྱོན་ཕྱི་མའང་མེད་ཅེས་ངུར་སྨྲིག་པ་གསུང་བའང་མི་རིགས་ཏེ། 1-94 རྟོག་མེད་མ་འཁྲུལ་བའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལ་ཞེན་པ་དང་སྒྲོ་འདོགས་པ་མེད་པས་ཁྱད་མེད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། རྩ་བའི་དམ་བཅའ་དང་། དེ་འགོག་པ་ལ་བརྒལ་ ལན་དང་། སྟོབས་ཀྱི་འཇོག་ཚུལ་གཞན་དགག་པ་དང་། རྒྱུ་འབྲས་དུས་མཉམ་པར་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི་སློབ་དཔོན་འབར། གཉི་གས་གཉི་ག་འཛིན་ཡང་སེམས་ཀྱིས་དོན་ཙམ་འཛིན་པ་ནི་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཏེ་ སེམས་མ་སྐྱེས་ན་མ་སྐྱེས། སྐྱེས་ཕན་ཆད་དོན་ཙམ་འཛིན་པ་ནི་རང་བཞིན་ནམ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །དོན་གྱི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ནི་གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་ཏེ་སེམས་བྱུང་དང་འགྲོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ འཛིན་པས་སོ། །སེམས་བྱུང་གིས་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་རང་སྟོབས་དང་དོན་ཙམ་འཛིན་པ་གཞན་སྟོབས་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པར་ལུང་དང་རིགས་པས་གྲུབ་སྟེ། མདོ་རུ། སེམས་འདི་ ནི་ཡུན་རིང་པོ་ནས་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་ཏོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་། འདི་ཉིད་དུའང་། ངོ་བོ་ཉིད་དང་འབྲེལ་པས་དགེ་བ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་དང་འབྲེལ་པས་མི་ དགེ་བ་གསུངས་པ་དང་། སུམ་ཅུ་པར། བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ། །ཉོན་མོངས་བཞི་དང་རྟག་ཏུ་འགྲོགས། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །རིགས་པ་ཡང་མིག་ཤེས་གཟུགས་ཀྱི་དོན་ཙམ་འཛིན་པ་ནི་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཏེ་དེའི་དེ་རང་བཞིན་ནས་གཤིས་ཡིན་པས་སོ། ། 1-95 དེའི་འཁོར་གྱི་དད་པས་གཟུགས་ཀྱི་ངོ་བོ་འཛིན་པ་ནི་གཞན་སྟོབས་ཏེ། དེའི་དེ་ཆོས་ཉིད་མ་ཡིན་ཡང་མིག་ཤེས་དང་འགྲོགས་པས་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཆུའི་ཚ་བ་ལྟར་རོ། །ཡང་དད་པས་དང་བྱ་ འཛིན་པ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་དང་། མིག་ཤེས་ཀྱིས་དང་བར་བྱ་བ་འཛིན་པ་གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་སྔ་མ་ལྟར་རོ་ཞེས་སྤྲོས་པ་དང་བཅས་གསུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི་དེ་མི་འཐད་ཏེ་སྟོབས་ ཞེས་པ་ནི་དེ་དག་ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་སྐྱེད་པ་ཡིན་ན། དུས་མཉམ་པའི་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པས་དེ་དག་ཕན་ཚུན་ཕན་འདོགས་པ་མེད་པས་སོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རོག་ དང་གཉགས་ཀྱིས་སྐྱོན་བརྗོད་པ་ལ། ཐོ་ན་རེ། དུས་མཉམ་པའི་རྒྱུ་འབྲས་ཤིན་ཏུའང་ཡོད་དེ། འདི་ཉིད་དུ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཕན་ཚུན་དུ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུར་བཤད་པ་ དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པར། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དུས་མཉམ་དུ་གཅིག་གི་རྒྱུར་གཅིག་འགྱུར་བ་མར་མེའི་མེ་ལྕེ་འབྱུང་བ་ད

【現代漢語翻譯】 因為它們是普遍平等的。第二種觀點認為，兩者都顯現出兩者，因此形式相同，但執著于本質和差異，或者像唯識宗那樣，認為對本質和差異的虛構方式不同，因此沒有後一種過失，這種說法是不合理的。 因為對於無分別、無錯亂的心和心所，沒有執著和虛構，所以會陷入無差別的境地。第三點分為四個部分：根本的承諾，駁斥它的辯論和回答，駁斥其他建立力量的方式，以及駁斥因果同時。第一點是阿底峽尊者所說：『兩者都執持兩者，但心僅執持意義，這是自力，如果心不生起，則不生起。一旦生起，執持意義僅是自性或法性。』執持意義的差別是依他力，即依靠與心所相伴的力量來執持。心所執持差別是自力，執持意義是依他力，同樣適用於其他情況。』這一點可以通過教證和理證來證明。經中說：『此心長久以來一直被貪慾所染污。』在此經中也說：『與自性相關聯是善，與自性相關聯是不善。』在《三十頌》中說：『被遮蔽且未被開示的，與四種煩惱常相伴。』理證方面，眼識執持色法的意義是自力，因為這是其自性。眼識之隨行，如信，執持色法的本質是依他力，因為雖然這不是其法性，但由於與眼識相伴而產生作用，就像水的溫度一樣。此外，信執持『和』是自力，眼識執持『和』所作用之境是依他力，理由如前所述。』他詳細地這樣說。 第二點是，這種說法不合理，因為『力量』是指它們之間相互產生認識的差別，但由於沒有同時的因果，因此它們之間沒有相互幫助。阿阇黎Rog和Nyag這樣批評道。Tho回答說：『同時的因果是存在的，因為在此經中，心和心所被說成是相互同時生起的，並且是相應的因。』在《攝大乘論》中說：『阿賴耶識和所有染污法同時成為彼此的因，就像燈焰的產生一樣。』

【English Translation】 Because they are universally equal. The second view is that both manifest both, so the forms are the same, but there is attachment to essence and difference, or like the Cittamatrins, the ways of fabricating essence and difference are different, so there is no later fault, this statement is unreasonable. Because for the non-conceptual, non-erroneous mind and mental factors, there is no attachment and fabrication, so it would fall into undifferentiatedness. The third point is divided into four parts: the root commitment, the debate and answer refuting it, refuting other ways of establishing power, and refuting simultaneous cause and effect. The first point is what Master Atisha said: 'Both hold both, but the mind only holds the meaning, this is self-power, if the mind does not arise, then it does not arise. Once it arises, holding the meaning is only self-nature or Dharma-nature.' Holding the difference of meaning is dependent power, that is, relying on the power of being accompanied by mental factors to hold. Mental factors holding difference is self-power, holding meaning is dependent power, and the same applies to other situations. This can be proved by scripture and reason. The sutra says: 'This mind has long been defiled by desire.' In this very sutra it also says: 'Being associated with self-nature is good, being associated with self-nature is not good.' In the Thirty Verses it says: 'Being obscured and not revealed, always accompanied by the four afflictions.' In terms of reasoning, eye consciousness holding the meaning of form is self-power, because this is its self-nature. The retinue of eye consciousness, such as faith, holding the essence of form is dependent power, because although this is not its Dharma-nature, it acts because it is accompanied by eye consciousness, like the temperature of water. Furthermore, faith holding 'and' is self-power, and eye consciousness holding the object acted upon by 'and' is dependent power, the reason is as before.' He said this in detail. The second point is that this statement is unreasonable, because 'power' refers to the difference in realization that they produce in each other, but since there is no simultaneous cause and effect, there is no mutual help between them. Acharya Rog and Nyag criticized in this way. Tho replied: 'Simultaneous cause and effect exists, because in this sutra, mind and mental factors are said to arise simultaneously with each other, and are corresponding causes.' In the Compendium on the Great Vehicle it says: 'The Alaya consciousness and all defiled dharmas simultaneously become the cause of each other, like the arising of a flame of a lamp.'

---

ང་སྙིང་པོ་ཚིག་པ་དུས་ མཉམ་དང་མདུང་ཁྱིམ་དུས་མཉམ་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་ནས་མི་འགྱེལ་བའི་དཔེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དུས་མཉམ་མེད་ན་སྔ་ཕྱིའི་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱང་མེད་ཅེས་བསྒྲེ་ཞིང་དུས་མཉམ་ལ་རྒྱུ་གྲུབ་དུས་ན་འབྲས་བུ་གྲུབ་མ་གྲུབ་བརྟགས་ནས་ཕན་གདགས་བྱ་འདོགས་བྱེད་མི་འཐད་ན། 1-96 སྔ་ཕྱི་ལ་ཡང་འབྲས་བུ་གྲུབ་པ་ན་རྒྱུ་འགགས་ནས་མེད་པས་དངོས་མེད་དེ་ཕན་འདོགས་བྱེད་དུ་མི་འཐད་དོ་ཞེས་གསུངས་ཞིང་། འབྲིང་ཞང་ཡང་། མྱུ་གུ་དང་གྲིབ་མ་དང་མར་མེ་དང་འོད་ དང་ས་གཞི་དང་སེམས་ཅན་གནས་པ་ལྟ་བུ་རྒྱུ་འབྲས་དུས་མཉམ་ཡོད་ཅེས་གསུངས་སོ། །དང་པོ་མི་འཐད་དེ། ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་གཟུགས་འཛིན་པའང་གཤིས་ཡིན་པར་མ་ངེས་པས་གཞན་སྟོབས་སུ་འགྱུར་བ་ དང་། སེམས་བྱུང་ནང་ལ་ཡང་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་དད་པའི་ཡུལ་འཛིན་པ་ལྟ་བུ་གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་དང་། སེམས་ཀྱིས་ཀུན་འགྲོ་ལྔའི་ཡུལ་འཛིན་པ་ཡང་རང་ སྟོབས་སུ་འགྱུར་རོ། །དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པ་གཞན་སྟོབས་སུ་འདོད་ན་དེ་དག་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུར་བཤད་པས་གཞན་སྟོབས་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །གུ་རུ་གཞོན་བྱང་། སེམས་བྱུང་ གིས་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་དེ་བཙུན་པས་མི་རྟོག་པ་མིང་ཙམ་རྟོགས་པ་ལ་རག་ལས་པ་ལྟར་སེམས་ཀྱིས་དོན་ཙམ་རྟོགས་པ་ལ་ལྟོས་པས་གཞན་སྟོབས་སུ་ཐལ་ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ནི་ རྣམ་པར་འཁྱམས་པ་སྟེ། དོན་གྱི་ངོ་བོ་དང་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། འདིར་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཡིན་གྱིས་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་བློ་དེ་ཡིན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡུལ་གྱི་ལྡོག་པ་དེ་འཛིན་པ་རང་སྟོབས་དང་། 1-97 ཤེས་རིག་གཞན་དང་འགྲོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡུལ་གྱི་ལྡོག་པ་དེ་འཛིན་པ་གཞན་སྟོབས་སུ་འབྲིང་ཞང་གསུངས་པའང་མི་འཐད་དེ། སེམས་ཀྱིས་དོན་ཙམ་འཛིན་པ་དེ་གཞན་སྟོབས་སུ་ཐལ་ཏེ། སེམས་བྱུང་དང་ འགྲོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། སེམས་ལས་བྱུང་བ་མེད་པར་ནི། །སེམས་ནི་ནམ་ཡང་མི་འབྱུང་སྟེ། །ཉི་མ་དང་ནི་འོད་ཟེར་བཞིན། །དེ་རྣམས་ཉིད་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་། །ཞེས་ བཤད་སྦྱར་དུ་དྲངས་པས་སོ་ཞེས་རིན་ཆེན་རྩེ་གསུང་ངོ་། །ཡང་དོན་ཙམ་དང་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ནང་ནས་ཤེས་པ་རང་གི་ཡུལ་ལ་དམིགས་པ་རང་སྟོབས་དང་། གཞན་གྱི་ཡུལ་ དམིགས་པ་གཞན་སྟོབས་ཏེ་རང་དང་གཞན་གྱི་ཡུལ་ན་འདུག་པ་དང་། རང་དང་གཞན་གྱི་ཁ་དོག་ཏུ་སྣང་བ་ལྟར་རོ་ཞེས་བླ་མ་གསུངས་པ་ལའང་། སྤྱིར་རང་སྟོབས་གཞན་སྟོབས་གཞུང་ནས་བཤད་པ་ མེད་ཅིང་རིགས་པས་མ་གྲུབ་པས་དཔྱད་མི་དགོས་ལ་རྩ་བའི་རྩོད་གཞི་ཉིད་ལན་དུ་བྱས་པ་ལྟ་བུར་མངོན་ནོ། །བཞི་པ་ནི་དུས་མཉམ་པའི་རྒྱུ་འབྲ

【現代漢語翻譯】 因為（正量部）說，心和心所同時存在，如房屋的柱子和柱樑互相依靠而不倒塌。如果不是同時存在，就沒有先後因果關係。如果認為在因存在時，果是否產生尚未確定，因此不能進行取捨，那麼， 1-96 如果認為在結果產生時，因已經消失，因此不存在，那麼無實體的因也不能進行取捨。』仲翔（藏文：འབྲིང་ཞང་，音譯）也說：『如苗芽、影子、燈和光、土地和有情眾生存在一樣，因果是同時存在的。』第一種說法不合理，因為意識認知色法也不一定是自性，會變成他力。而且，在心所中，如意識認知信仰的對象一樣，也會出現通過他力認知事物差別的現象。心認知五遍行境也是自力。如果認為這二者互相依賴是他力，那麼它們被說成是同時產生和相應的因，因此會完全變成他力。格西·瓊布（藏文：གུ་རུ་གཞོན་བྱང་，音譯）說：『心所認知事物的差別，就像僧人依靠不分別只是認識名稱一樣，心依靠僅僅認識事物，因此應是他力。』等等，這些說法是錯誤的，因為事物的本體和事物的差別，在這裡不是作為法和有法，也不是作為總相和別相。 1-97 第二種說法也不合理，因為仲翔說：『以心本身的力量認知境的差別是自力，以與其他知識結合的力量認知境的差別是他力。』因為心僅僅認知事物應是他力，因為是通過與心所結合的力量來認知的。理由成立，因為《釋量論》中引用說：『沒有從心產生的事物，心永遠不會產生，就像太陽和光芒一樣，它們總是同時產生。』仁欽策（藏文：རིན་ཆེན་རྩེ་，音譯）如是說。還有，在將事物本身和事物的差別分為兩種之後，上師說：『知識專注于自己的境是自力，專注于其他的境是他力，就像存在於自己和他人的境中，顯現為自己和他人的顏色一樣。』對於這種說法，一般來說，經論中沒有講自力和他力，而且從理證上也不能成立，因此不需要辯論，而且這似乎是將根本的爭論點作為答案。第四種說法是因果同時存在。

【English Translation】 Because the Sautrāntikas say that mind and mental factors exist simultaneously, like the pillars and beams of a house that rely on each other without collapsing. If they do not exist simultaneously, there is no cause and effect relationship of before and after. If it is thought that when the cause exists, whether the result is produced is not yet determined, therefore one cannot make choices of what to adopt and discard, then, 1-96 If it is thought that when the result is produced, the cause has already disappeared, therefore it does not exist, then the non-substantial cause cannot be used to make choices of what to adopt and discard. 'Zhongxiang (Tibetan: འབྲིང་ཞང་, transliteration) also said: 'Just as sprouts, shadows, lamps and light, land and sentient beings exist, cause and effect exist simultaneously.' The first statement is unreasonable, because the consciousness's cognition of form is not necessarily self-nature, it will become other-power. Moreover, in mental factors, just as consciousness cognizes the object of faith, there will also be phenomena of cognizing the differences of things through other-power. The mind's cognition of the five omnipresent objects is also self-power. If it is thought that these two are mutually dependent and are other-power, then they are said to arise and correspond simultaneously, therefore they will completely become other-power. Geshe Qiongbu (Tibetan: གུ་རུ་གཞོན་བྱང་, transliteration) said: 'The mental factor's cognition of the differences of things is like a monk relying on not distinguishing but only recognizing the name, the mind relies on only recognizing things, therefore it should be other-power.' etc., these statements are wrong, because the essence of things and the differences of things, here are not as dharma and dharmas, nor as general and specific. 1-97 The second statement is also unreasonable, because Zhongxiang said: 'Cognizing the difference of an object by the power of the mind itself is self-power, cognizing the difference of an object by the power of combining with other knowledge is other-power.' Because the mind only cognizes things, it should be other-power, because it is cognized by the power of combining with mental factors. The reason is established, because the Pramāṇavārttika quotes: 'Without things arising from the mind, the mind will never arise, just like the sun and rays, they always arise simultaneously.' Rinchen Tsering (Tibetan: རིན་ཆེན་རྩེ་, transliteration) said so. Also, after dividing the thing itself and the difference of the thing into two, the lama said: 'Knowledge focusing on its own object is self-power, focusing on other objects is other-power, just like existing in one's own and others' objects, appearing as one's own and others' colors.' Regarding this statement, in general, there is no discussion of self-power and other-power in the scriptures, and it cannot be established from reasoning, so there is no need to argue, and it seems that the fundamental point of contention is being used as the answer. The fourth statement is that cause and effect exist simultaneously.

---

ས་མི་འཐད་དེ། རྒྱུར་འདོད་པ་དེ་གཉིས་ ཀ་མ་སྐྱེས་པ་ན་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། མེད་པས་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཉིས་ཀ་སྐྱེས་པ་ན་རྒྱུ་མིན་དུ་ཐལ་ཏེ། ཕན་མི་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་འགྲེལ་དུ། མེད་པ་སྔར་ནུས་མེད་ཕྱིར་དང་། ། 1-98 ཕྱིས་ཀྱང་ཉེར་སྦྱོར་མེད་པའི་ཕྱིར། །རྒྱུ་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྔར་ཡོད་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཐེག་བསྡུས་སུ་གསུངས་པ་ནི། བར་མ་ཆོད་པ་ལས་དུས་མཉམ་དུ་དགོངས་ཏེ་ལོ་ཀ་བའི་བློ་དང་ མཐུན་པར་མཛད་པ་ཙམ་མོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་བཤད་སྦྱར་དུ། ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ནི་བཏགས་པ་སྟེ་དུས་གཅིག་ཏུ་འབྱུང་བ་རྣམས་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་མི་རུང་བའི་ ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཡང་སློབ་དཔོན་དོན་གསང་། འགའ་ཞིག་ནི་རྒྱུ་འབྲས་སྔ་ཕྱི་ཡིན་མོད་ཀྱི་རྒྱུ་ད་ལྟར་བ་དེ་ཉིད་འབྲས་བུ་མ་འོངས་པར་སྒྲོ་བཏགས་པའོ་ཞེས་འཆད་དོ། །མྱུ་གུ་དང་ གྲིབ་མ་སོགས་ཀྱང་སྐད་ཅིག་སྔ་མའི་མྱུ་གུ་དང་མར་མེ་ལས་ཕྱི་མའི་གྲིབ་མ་དང་འོད་སོགས་འབྱུང་བས་དུས་མཉམ་མིན་ནོ། །མར་མེ་འོད་མེད་པ་སྐད་ཅིག་ཡོད་ན་མར་མེ་འོད་ཀྱི་ ཁྱབ་བྱ་མིན་པར་ཐལ་ཏེ། འོད་མེད་ཀྱང་ཡོད་པས་སོ་ཞེས་ཞང་གསུང་བ་ནི། རྒྱུ་ནུས་པ་ཐོགས་མེད་དངོས་འབྲས་ཀྱི་ཁྱབ་བྱ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། འགགས་ནས་མེད་ཀྱང་དངོས་འབྲས་ཡོད་པས་ སོ། །དངོས་འབྲས་མེད་པ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ཡོད་པས་སོ་ཟེར། །བཞི་པ་ནི་གཉིས་པོ་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་ལ་མཚུངས་པར་བཤད་པ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་སོགས་ཞེས་གསར་མ་གསུངས་པའང་། བཟློག་ན་མཚུངས་པ་དང་གཉིས་ཀ་སེམས་ཙམ་གྱི་གཞུང་དུ་འདྲ་བས་མི་རིགས་སོ། ། 1-99 འཐད་པ་བརྗོད་པ་ནི། དེ་གཉིས་ཀ་གཟུགས་འཛིན་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་མཚུངས་པས་མཚུངས་པར་བཤད་ཅིང་གཟུགས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པས་ཁྱད་མེད་དུ་མི་འགྱུར་ རོ། །ཡིད་ཀྱི་སར་དེ་ཉིད་ལ་གང་སྡུག་པ་དང་མི་སྡུག་པ་དང་གཉིས་ཀ་ལས་བཟློག་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་རེག་པས་རིག་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཉིད་ལ་གང་ཕན་པ་དང་གནོད་པ་དང་གཉིས་ ཀ་ལས་བཟློག་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཚོར་བས་རིག་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཉིད་ལ་གང་ཐ་སྙད་ཀྱི་མཚན་མའི་མཚན་ཉིད་དེ་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་རིག་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་ཤིང་། མཛོད་འགྲེལ་དུ། རྣམ་ པ་རེ་རེ་ནས་བྱེ་བྲག་ཏུ་གཅོད་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་སོ་ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་བཤད་དུ། རྣམ་པར་ཤེས་པས་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་གཅོད་ལ་དམིགས་ པ་དེ་ཉིད་ལ་ཚོར་བས་མྱོང་ངོ་། །འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་གཅོད་དོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་གང་བ་སྤེལ་དང་རྒྱལ་པོ་སྲས་གྲགས་པས་བཤད་ཅིང་། ཕྱི་མས་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པས་ སྤྱིའི་ངོ་བོར་དམིགས

【現代漢語翻譯】 這不合理。如果作為原因的兩者都沒有產生，那麼它們就不是原因，因為不存在就沒有能力。如果兩者都產生了，那麼它們就不是原因，因為沒有幫助。《釋量論》中說：『因為先前沒有能力，後來也沒有接近，所有的原因先前都存在。』正如所說的那樣。在《攝大乘論》中說的是，從沒有間隔到同時，只是爲了符合世俗的觀點。在那本書的註釋《釋論合解》中說：『同時產生的因只是假立的，因為同時產生的事物不能成為原因和結果的實體。』此外，導師敦珠（དོན་གསང་）說：『有些因果是先後關係，但現在的原因被認為是未來的結果。』幼苗和陰影等，也是因為前一剎那的幼苗和蠟燭產生后一剎那的陰影和光等，所以不是同時的。如果蠟燭沒有光的一剎那存在，那麼蠟燭就不是光的遍及對象，因為即使沒有光也存在。』香巴（ཞང་）所說的是：『原因的能力不是實際結果的遍及對象，因為即使被阻礙而沒有，實際結果也存在。』實際結果沒有的一剎那存在。第四個是，將兩者不相似的方面說成相似，這是分別說部等的觀點，』新派所說的是，如果反過來說，相似和兩者在唯識宗中是相似的，所以不合理。 表達合理性是：兩者都因為具有執取色等方面的相似性而被說成是相似的，並且因為執取色的自性和差別的方面不相似，所以不會變成沒有差別。在意的層面，對於那個事物，無論是令人愉悅的、不悅的，還是與兩者相反的性質，都是通過觸覺來認識的。對於那個事物，無論是利益、損害，還是與兩者相反的性質，都是通過感覺來認識的。對於那個事物，無論是名稱的特徵，都是通過意識來認識的。』等等。在《俱舍論》的註釋中說：『因為要分別區分每個方面，所以是有相的。』在那本書的解釋中說：『通過識來區分藍色等，並在那個對境上通過感覺來體驗。通過意識來完全區分。』導師功德光（གང་བ་སྤེལ་）和國王之子名稱（རྒྱལ་པོ་སྲས་གྲགས་པ་）這樣解釋，後者認為通過識來將那個對境作為一般的自性來觀察。

【English Translation】 This is unreasonable. If both of what is intended as the cause have not arisen, then they are not the cause, because without existence there is no capacity. If both have arisen, then they are not the cause, because they do not help. In the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) it says: 'Because previously there was no capacity, and later there is no proximity, all causes exist previously.' As it is said. What is said in the Mahāyānasaṃgraha (Compendium of the Great Vehicle) is that from no interval to simultaneous, it is merely to accord with the views of the lokāyata (materialists). In the commentary on that, the Vyākhyāyukti (Explanation of Reasoning), it says: 'The cause that arises simultaneously is merely imputed, because for things that arise at the same time, the entity of cause and effect is not suitable.' Also, the teacher Don Gsang (དོན་གསང་) says: 'Some causes and effects are sequential, but the present cause is imputed as the future effect.' Sprouts and shadows, etc., are also not simultaneous because the later shadow and light, etc., arise from the sprout and candle of the previous moment. If there is a moment when the candle does not have light, then the candle is not the pervading object of light, because it exists even without light.' What Zhang (ཞང་) said is: 'The capacity of the cause is not the pervading object of the actual result, because even if it is obstructed and does not exist, the actual result exists.' There is a moment when the actual result does not exist. The fourth is that saying that the two dissimilar aspects are similar is the view of the Vaibhāṣika (the Specific Sayers), etc.,' the New Ones said that if it is reversed, similarity and both are similar in the Mind-Only school, so it is not reasonable. Expressing reasonableness is: Both are said to be similar because they have similarity in aspects such as apprehending form, and because the aspects of apprehending the nature and difference of form are dissimilar, they will not become without difference. In the realm of mind, for that very thing, whether it is pleasant, unpleasant, or the characteristic that is the opposite of both, is known by touch. For that very thing, whether it is beneficial, harmful, or the characteristic that is the opposite of both, is known by feeling. For that very thing, whether it is the characteristic of the sign of name, is known by conception.' And so on. In the commentary on the Abhidharmakośa (Treasury of Knowledge) it says: 'Because each aspect is distinguished separately, they are with aspects.' In the explanation of that it says: 'Through consciousness, the aspect of blue, etc., is distinguished, and on that object, it is experienced through feeling. It is completely distinguished by conception.' The teachers Guṇaprabha (གང་བ་སྤེལ་) and Rājakumāra Yaśas (རྒྱལ་པོ་སྲས་གྲགས་པ་) explained this, and the latter considered that through consciousness, that object is regarded as the general nature.

---

་པར་བྱ་བའི་ཚུལ་དུ་འཛིན་པ་བྱེ་བྲག་གི་ངོ་བོར་ནི་ཚོར་བས་མྱོང་བར་བྱ་བའི་ཚུལ་དུ་འཛིན་ཏོ། །འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་གཅད་པར་བྱ་བའི་ཚུལ་དུ་འཛིན་ཏོ་ཞེས་པ་སོགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། 1-100 སའི་སྟོད་འགྲེལ་དུའང་། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་དམིགས་པའི་དངོས་པོ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ དེ་སྐད་སྨྲས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །རྫས་གཅིག་ཏུ་འདོད་པ་ལྟར། ན་རྫས་ལ་རྣམ་པ་མཚུངས་ཤིང་དོན་གྱི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་རིག་པའི་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཀྱིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དུ་འཇོག་ པས་ཁྱད་མེད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་ཕྱིར་གང་དང་གང་ལས་དོན། །ལྡོག་པ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ཅན་གྱི། །རིགས་དབྱེ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་གཅིག་དང་ཐ་དད་བརྟག་པ་ནི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་པུར་སྨྲ་བ་སོགས་ནི། རིང་དུ་འགྲོ་ཞིང་གཅིག་པུར་རྒྱུ། །གདུལ་དཀའ་བ་ཡི་སེམས་འདུལ་བྱེད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་པས་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་རྣམས་རྫས་གཅིག་ཏུ་མི་ རྟག་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་དབང་པོ་དུ་མ་ལ་བརྟེན་ཅིང་ཡུལ་དྲུག་ལ་དམིགས་པས་རྣམ་ཤེས་དུ་མར་མངོན་པ་ནི། བུ་ག་དུ་མ་ཅན་གྱི་ཁང་པར་སྤྲེའུ་བཅུག་པའམ་མར་མེ་བཏེག་པ་ལྟར་ རོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུད་རེ་རེ་བའོ་ཞེས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་བསྟན་པའི་དོར། །རྣམ་ཤེས་དྲུག་ནི་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ་ཞེས་གསུངས་པས་ཀྱང་ངོ་། །ཡང་སེམས་ཉིད་ཚོར་བ་སོགས་སྣ་ཚོགས་སུ་འབྱུང་བས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྫས་གཅིག་སྟེ། 1-101 རྨ་བྱའི་མདོངས་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་ཡང་སྒྲའི་ངོ་བོར་གཅིག་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །དེ་ནི་གཅིག་པུའང་ཡིན་ལ་དབྱེར་ཡོད་པའི་སྣ་ཚོགས་ཀྱང་ཡིན་པ་འགལ་ལོ་ཞེས་རིགས་པ་དང་། མདོ་ལས་ཚོར་ བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་གང་ཡིན་པ་དང་རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་པའི་ཆོས་འདི་རྣམས་ནི་འདྲེས་པ་སྟེ། མ་འདྲེས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་ལུང་གིས་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀར་བཀག་གོ །འཕགས་ པ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུ་བར། དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་ལ་ལ་མིང་ལས་སེམས་ཙམ་ཞིག་རྫས་སུ་འདོད་ལ། སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ནི་མི་འདོད་པ་གང་དག་ཡོད་པ་དེ་ཡང་མི་འཐད་ དོ་ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་ནས་དོན་སྡུད། ལྔ་ཉིད་འཐད་པ་མེད་ཕྱིར་དང་། །དེ་ཡི་གནས་སྐབས་སྐྱོན་ཕྱིར་དང་། །བྱེད་རྒྱུ་བྱེ་བྲག་མེད་ཕྱིར་དང་། །ལུང་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཏེ། སེམས་ བྱུང་རྫས་སུ་མེད་ན་ཚོར་བ་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་སེམས་བྱུང་རྣམས་རྣམ་ཤེས་སུ་འདུས་པས་ཕུང་པོ་ལྔ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཅི་སྟེ་གནས་སྐབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ལས་ལྔར་རྟོག་ན། གནས་སྐབས་ དེ་དག་ཕན་ཚུན་བྱེད་པ་ཐ་དད་

【現代漢語翻譯】 以特定方式持有，即以感覺體驗的方式持有。以概念完全分割的方式持有，等等。' 在《地之上部釋》中也說：'如果因為專注于自性的差異，那麼它們的專注點不是不同的嗎？'回答說：'即使是這樣，因為專注的對象是相同的，所以這樣說。'就像認為是一個實體一樣。如果實體在形式上相似，並且通過理解意義的本質和差異的不同方式來區分心和心所，那麼就不會變得沒有區別。正如《釋量論》中所說：'因此，從什麼和什麼中，意義，是那差異的原因，種姓被區分。'第二，考察一和異，例如只說菩薩是一個人等等。'長久行走，獨自遊蕩，調伏難調的心。'如是說，每個眾生相續中的識不是一個實體，因為它們依賴於多個根，並專注於六個對象，所以顯現為多個識，就像把猴子放在多個孔的房子里或點燃燈一樣。眾生是每個識的相續。'在顯示十二處時，'六識是意的處。'如是說。此外，因為心本身會產生各種各樣的感覺等等，所以心和心所是一個實體，就像孔雀的羽毛顯現出各種各樣的顏色，但聲音的本質是一個一樣。' 這是錯誤的，因為既是一個，又是可區分的各種各樣是矛盾的。經文中說：'什麼是感覺、概念和意志，什麼是識，這些法是混合的，不是不混合的。'中部和邊際的註釋中禁止了這種說法。聖者以此總結說：'一些沙門和婆羅門認為只有名是實體，而不認為從心產生的法，這是不合理的。'等等，詳細地說明了，然後總結了意義：'五蘊不合理，因為沒有實體，因為那裡的情況是錯誤的，因為沒有不同的作用原因，並且因為與經文相違背。'也就是說，如果心所不是實體，那麼感覺、概念、意志和心所都包含在識中，因此五蘊是不合理的。如果因為情況的差異而認為是五個，那麼這些情況彼此之間的作用是不同的。

【English Translation】 Holding in a specific way, that is, holding in the way of experiencing with feeling. Holding in the way of completely separating with concept, and so on.' In the 'Commentary on the Upper Part of the Earth' it is also said: 'If because of focusing on the difference of self-nature, then are not their objects of focus different?' The answer is: 'Even if that is so, because the object of focus is the same, it is said that way.' Just like considering it as one entity. If the entity is similar in form, and the mind and mental factors are distinguished by different ways of understanding the essence and differences of meaning, then it will not become without difference. As it is said in the 'Pramāṇavārttika': 'Therefore, from what and what, meaning, is the cause of that difference, the species are distinguished.' Second, examining one and different, such as only saying that a Bodhisattva is one person, and so on. 'Walking for a long time, wandering alone, subduing the difficult-to-tame mind.' As it is said, the consciousnesses in the continuum of each sentient being are not one entity, because they rely on multiple faculties and focus on six objects, so they appear as multiple consciousnesses, just like putting monkeys in a house with multiple holes or lighting a lamp. 'Sentient beings are each continuum of consciousness.' And in the meaning of showing the twelve sources, 'The six consciousnesses are the source of mind.' As it is said. Furthermore, because the mind itself arises as various feelings and so on, the mind and mental factors are one entity, just as the peacock's feathers appear in various colors, but the essence of sound is one.' This is wrong, because it is contradictory to be both one and various with distinctions. The sutra says: 'Whatever is feeling, concept, and volition, and whatever is consciousness, these dharmas are mixed, not unmixed.' This statement is prohibited in the commentary on the Middle and Extremes. The noble one summarizes by saying: 'Some śrāmaṇas and brahmins consider only name as an entity, and do not consider the dharmas arising from the mind, which is unreasonable.' And so on, explaining in detail, and then summarizing the meaning: 'The five aggregates are unreasonable because there is no entity, because the situation there is wrong, because there is no different cause of action, and because it contradicts the scriptures.' That is, if mental factors are not entities, then feeling, concept, volition, and mental factors are all included in consciousness, so the five aggregates are unreasonable. If it is considered as five because of the difference in situations, then the actions of these situations on each other are different.

---

ཡོད་ན་མཚན་ཉིད་ཏེ་རང་བཞིན་མི་འདྲ་བས་རྫས་ཐ་དད་དུ་གྲུབ་ཅིང་། མེད་ན་གནས་སྐབས་ཐ་དད་བརྟགས་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །མིག་ཤེས་སོགས་ཀྱི། 1-102 དྲུག་གི་གནས་སྐབས་ལྟར་ཐ་དད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ནི་གནས་དང་དམིགས་པ་ཐ་དད་ཅིང་ཚོར་བ་སོགས་གནས་སྐབས་རྣམས་ནི་གཅིག་ལའང་དམིགས་པས་སོ། །སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་སེམས་དེ་ གནས་སྐབས་སྣ་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བའང་མི་རུང་སྟེ། དེ་ལྟར་འགྱུར་བའི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལུང་དུ་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་གིས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ དུ་གྱུར་པའི་སེམས་ནི་རྣམ་པར་མི་གྲོལ་ལོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བ་དང་འགལ་ཏེ། གཉིས་ཅིག་ཆར་འབྱུང་བ་མེད་ན་ཅི་ཞིག་ཅིས་འཆིང་། ཡང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་ པ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས་ཀྱང་འགལ་ཏེ། གཅིག་ལ་ནི་ལྷན་ཅིག་དང་འདྲེས་པ་མི་རུང་བར་གསུངས་སོ། །མདོ་སྡེ་པའི་བཙུན་པ་དཔལ་ལེན། ཚོར་བ་སོགས་སེམས་བྱུང་གསུམ་ཉིད་རྫས་སུ་འདོད་དེ། ཚོར་ བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་རྣམས་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བས་སོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི། མིན་ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་འདུན་པའི་རྩ་བ་ཅན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས་བྱུང་བ། རེག་ པའི་ཀུན་འབྱུང་བ་ཅན། དྲན་པའི་བདག་པོ་ཅན་ཞེས་སོགས་བཀའ་སྩལ་པས་སོ་ཞེས་མཛོད་ཀྱི་ཊཱི་ཀར་བཀག་གོ །ཡང་དཔལ་ལྡན་གྲགས་པ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྫས་གཅིག་ཏུ་བཞེད་དེ། རྣམ་ངེས་སུ། 1-103 དེ་ཡང་རང་བཞིན་གཅིག་ཉིད་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་བློ་གཞན་ལ་མྱོང་བའང་གཞན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། ཡིད་ཤེས་རྟོག་པའི་འཁོར་གྱི་སེམས་བྱུང་རྣམས་རྟོག་མེད་ཡིན་ན་དེས་རང་མཚན་དང་། རྟོག་པས་སྤྱི་མཚན་འཛིན་པས་དམིགས་པ་མི་མཚུངས་པར་འགྱུར་ལ། རྟོག་པ་ཡིན་ན་རྟོག་པ་དུ་མ་རྒྱུད་གཅིག་ལ་དུས་ཅིག་ཅར་དུ་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་ལས། རྣམ་འགྲེལ་དུ། རྟོག་གཉིས་ཅིག་ཅར་ མཐོང་བ་མེད། ཅེས་དང་། འདི་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས། །རིམ་གྱིས་འབྱུང་བར་ཡང་དག་རྟོགས། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ཉིད་བློ་ཡུལ་དུའང་བདེ་ལ། བསྡུ་བར་ཐ་དད་དུ་བསྒྲུབས་པ་ནི་བྱེ་བྲག་ སྨྲ་བ་དང་སྒོ་སྟུན་པ་སྟེ། དོན་གསང་བ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བར། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ས་ནི་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡང་དབང་དུ་བྱས་ནས་མཛད་ དོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཞན་དུ་ན་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཀྱང་ཕུང་པོ་ལོགས་པར་མི་འཐད་ཅིང་སེམས་ཙམ་གྱི་ཚུལ་ལ་གཟུགས་རྫས་སུ་མེད་པས་ཕུང་པོ་ཐ་དད་དུ་མི་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། ། གང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། སེམས་ཉིད་གཉིས་སུ་སྣང་བ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཆགས་སོགས་སྣང་བའམ། །དད་ལ་སོགས་པར་སྣང་བར་འདོད། །ཉོན་མོངས་དགེ་ཆོས་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་སེམས་དང་སེམས

【現代漢語翻譯】 如果存在自性，則因自性不同而成為不同的實體；如果不存在自性，則考察暫時的不同將變得毫無意義。眼識等六識的差別也並非如其狀態一般，因為它們各自的處所和對境不同，而感受等狀態則對境相同。一個剎那間，心也不可能變成多種狀態，因為沒有使之如此變化的特殊原因。如果按照經中所說，貪慾、嗔恨和愚癡所染污的心無法解脫，那麼如果二者不能同時產生，又有什麼能夠束縛呢？此外，經中還說感受、思想和意志同時產生，這也相矛盾，因為經中說一個事物不可能同時混合。經量部的比丘蓮花戒認為，感受等三種心所是實體，因為經中說感受、思想和意志同時產生。但這是不對的，因為經中還說一切法都以意願為根本，由作意而生，以觸為因，以正念為主人等等。《俱舍論》的註釋中對此進行了駁斥。此外，具吉祥稱（Dignaga陳那）認為心和心所是同一個實體。在《量決定論》中說：『因為見到它們的自性相同，所以對其他心識的體驗也不是不同的。』如果意識的分別念之輪的心所不是分別念，那麼它們將以自相為境；如果它們是分別念，那麼分別念將以共相為境，這將導致對境不同。如果是分別念，那麼許多分別念將同時在一個相續中產生。但在《釋量論》中說：『不可能同時見到兩個分別念。』並且說：『如此這般，分別念會次第產生。』因此，在智慧的境界中，將它們歸納為不同是順應了分別說部的觀點。在《意義的秘密區分》中說：『瑜伽行者的境界是與聲聞等共同和不共同的。』否則，不相應的行法也不應是獨立的蘊，並且由於唯識宗認為色法不是實體，因此不會將色法視為不同的蘊。正如在《經莊嚴論》中所說：心本身顯現為二，同樣，它也顯現為貪慾等，或者顯現為信心等。煩惱和善法並非實有。 如果存在自性，則因自性不同而成為不同的實體；如果不存在自性，則考察暫時的不同將變得毫無意義。眼識等六識的差別也並非如其狀態一般，因為它們各自的處所和對境不同，而感受等狀態則對境相同。一個剎那間，心也不可能變成多種狀態，因為沒有使之如此變化的特殊原因。如果按照經中所說，貪慾、嗔恨和愚癡所染污的心無法解脫，那麼如果二者不能同時產生，又有什麼能夠束縛呢？此外，經中還說感受、思想和意志同時產生，這也相矛盾，因為經中說一個事物不可能同時混合。經量部的比丘蓮花戒認為，感受等三種心所是實體，因為經中說感受、思想和意志同時產生。但這是不對的，因為經中還說一切法都以意願為根本，由作意而生，以觸為因，以正念為主人等等。《俱舍論》的註釋中對此進行了駁斥。此外，具吉祥稱（Dignaga陳那）認為心和心所是同一個實體。在《量決定論》中說：『因為見到它們的自性相同，所以對其他心識的體驗也不是不同的。』如果意識的分別念之輪的心所不是分別念，那麼它們將以自相為境；如果它們是分別念，那麼分別念將以共相為境，這將導致對境不同。如果是分別念，那麼許多分別念將同時在一個相續中產生。但在《釋量論》中說：『不可能同時見到兩個分別念。』並且說：『如此這般，分別念會次第產生。』因此，在智慧的境界中，將它們歸納為不同是順應了分別說部的觀點。在《意義的秘密區分》中說：『瑜伽行者的境界是與聲聞等共同和不共同的。』否則，不相應的行法也不應是獨立的蘊，並且由於唯識宗認為色法不是實體，因此不會將色法視為不同的蘊。正如在《經莊嚴論》中所說：心本身顯現為二，同樣，它也顯現為貪慾等，或者顯現為信心等。煩惱和善法並非實有。

【English Translation】 If there were inherent existence, they would be established as different substances due to differing natures; if there were no inherent existence, examining temporary differences would become meaningless. The differences among the six consciousnesses, such as eye consciousness, are also not like their states, because their locations and objects differ, while states like feeling have the same object. It is also not possible for the mind to change into various states in a single moment, because there is no specific cause to make it change in that way. If, as stated in the scriptures, a mind defiled by desire, hatred, and ignorance cannot be liberated, then if the two cannot arise simultaneously, what could bind it? Furthermore, the scriptures also say that feeling, perception, and volition arise simultaneously, which is contradictory, because the scriptures say that one thing cannot be mixed simultaneously. The Bhikshu Shri Palena from the Sutra School believes that the three mental factors, such as feeling, are substances, because the scriptures say that feeling, perception, and volition arise simultaneously. But this is not correct, because the scriptures also say that all phenomena have intention as their root, arise from attention, have contact as their origin, and have mindfulness as their master, etc. This is refuted in the commentary on the Abhidharmakosha. Furthermore, Dignaga believes that mind and mental factors are the same substance. In the Pramanasamuccaya, it says: 'Because they are seen as having the same nature, the experience of other consciousnesses is also not different.' If the mental factors of the conceptual wheel of consciousness are not conceptual, then they will take self-characteristics as their objects; if they are conceptual, then concepts will take universals as their objects, which will lead to different objects. If they are conceptual, then many concepts will arise simultaneously in one continuum. But in the Pramanavarttika, it says: 'It is impossible to see two concepts simultaneously.' And it says: 'In this way, concepts are rightly understood to arise sequentially.' Therefore, in the realm of wisdom, categorizing them as different is in accordance with the views of the Vaibhashikas. In the 'Secret Differentiation of Meanings,' it says: 'The realm of the yogi is both common and uncommon with the Shravakas, etc.' Otherwise, non-associated formations should not be separate aggregates, and since the Mind-Only school believes that form is not a substance, it would not show form as a different aggregate. As it is said in the Sutra Ornament: 'The mind itself appears as two, similarly, it appears as desire, etc., or it appears as faith, etc. Afflictions and virtuous dharmas are not truly existent.' If there were inherent existence, they would be established as different substances due to differing natures; if there were no inherent existence, examining temporary differences would become meaningless. The differences among the six consciousnesses, such as eye consciousness, are also not like their states, because their locations and objects differ, while states like feeling have the same object. It is also not possible for the mind to change into various states in a single moment, because there is no specific cause to make it change in that way. If, as stated in the scriptures, a mind defiled by desire, hatred, and ignorance cannot be liberated, then if the two cannot arise simultaneously, what could bind it? Furthermore, the scriptures also say that feeling, perception, and volition arise simultaneously, which is contradictory, because the scriptures say that one thing cannot be mixed simultaneously. The Bhikshu Shri Palena from the Sutra School believes that the three mental factors, such as feeling, are substances, because the scriptures say that feeling, perception, and volition arise simultaneously. But this is not correct, because the scriptures also say that all phenomena have intention as their root, arise from attention, have contact as their origin, and have mindfulness as their master, etc. This is refuted in the commentary on the Abhidharmakosha. Furthermore, Dignaga believes that mind and mental factors are the same substance. In the Pramanasamuccaya, it says: 'Because they are seen as having the same nature, the experience of other consciousnesses is also not different.' If the mental factors of the conceptual wheel of consciousness are not conceptual, then they will take self-characteristics as their objects; if they are conceptual, then concepts will take universals as their objects, which will lead to different objects. If they are conceptual, then many concepts will arise simultaneously in one continuum. But in the Pramanavarttika, it says: 'It is impossible to see two concepts simultaneously.' And it says: 'In this way, concepts are rightly understood to arise sequentially.' Therefore, in the realm of wisdom, categorizing them as different is in accordance with the views of the Vaibhashikas. In the 'Secret Differentiation of Meanings,' it says: 'The realm of the yogi is both common and uncommon with the Shravakas, etc.' Otherwise, non-associated formations should not be separate aggregates, and since the Mind-Only school believes that form is not a substance, it would not show form as a different aggregate. As it is said in the Sutra Ornament: 'The mind itself appears as two, similarly, it appears as desire, etc., or it appears as faith, etc. Afflictions and virtuous dharmas are not truly existent.'

---

་བྱུང་རྫས་གཅིག་པའི་ཁུངས་སུ་བྱེད་པ་ནི་མི་འགྲིག་སྟེ། 1-104 དེའི་དོན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཉིད་གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བ་དང་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་དུ་སྣང་བས་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་གཙོ་འཁོར་གྱི་ཁྱད་ པར་ནི་ཀུན་གཞིའི། འཁོར་དུ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ཁོ་ན་འབྱུང་གི་དེ་ལས་གཞན་མི་འབྱུང་སྟེ། ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལྔ་ནི། དམིགས་པ་ཆད་པས་དམིགས་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་རྣམས་རྣམ་ ཤེས་གསལ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀུན་གཞི་དང་ངོ་བོ་མི་མཐུན་པས་སོ། །བཞི་གཞན་འགྱུར་ནི་གདགས་གཞི་ མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྟོག་དཔྱོད་སེམས་པ་ལ་གདགས་པ་ཡང་སེམས་པ་ཀུན་ལ་མི་འདོགས་ཀྱིས་ཚོལ་ཞིང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ལ་འདོགས་ལ། དེ་ལྟ་བུ་དང་ཀུན་གཞི་མི་ལྡན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་དུ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་དང་ཉོན་མོངས་པ་བཞིར་འབྱུང་སྟེ། དོན་གསང་དུ། འདིའི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ནི་དགུ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལས་གཞན་མི་ འབྱུང་བ་ལ། འདུན་པ་གསུམ་ལས་ཕྲད་པར་འདོད་པ་དང་དོན་དུ་གཉེར་བའི་འདུན་པ་ནི་རིང་བ་ལ་དམིགས་ཤིང་། ཉོན་ཡིད་ཉེ་བ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་འབྲལ་བའི་འདུན་པ་བྲལ་གྱིས་དོགས་པ་ལ་འབྱུང་བ་ལ་དེ་ཉོན་ཡིད་ལ་མེད་པས་སོ། ། 1-105 མོས་པ་སྔར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ལས་ངེས་པ་རྙེད་པ་ཡིན་པ་ལ། ཉོན་ཡིད་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པས་དང་དེ་དང་དྲན་པ་ཡང་སྔར་མྱོང་བ་ལ་དམིགས་ཤིང་ཡིད་ནི་སྔོན་མེད་པའི་རྫས་ ལ་དམིགས་པས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་སྔར་གཡེང་པ་ཡོད་པ་ལས་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ན་དེ་ཡིད་ལ་མེད་པས་སོ། །ཤེས་རབ་ནི་ལྡན་ཏེ་ལྟ་བ་ཡིན་པས་སོ། །དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་ ནི་བསྒྲིབས་པ་དང་། ངོ་བོ་མི་མཚུངས་པས་སོ། །ཁོང་ཁྲོ་ནི་མི་དགའ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ཞིང་། ཡིད་ནི་བདག་ལ་ཆགས་པའི་དགའ་བའི་རྣམ་པར་འབྱུང་བ་དང་། ཐེ་ཚོམ་མཐའ་གཞན་དུ་དོགས་ པ་དང་། ཡིད་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པ་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པས་སོ། །ལྟ་བ་གཞན་བཞི་དང་མི་ལྡན་ཏེ། བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དང་རྟག་ཏུ་ལྡན་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྫས་གཉིས་མི་ལྡན་པའི་ ཕྱིར་དང་། ལྟ་བ་ཀུན་བརྟགས་གསུམ་མཐོང་སྤང་དང་ཡིད་སྒོམ་སྤང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྲོ་བ་དང་། འཁོན་འཛིན་དང་། འཚིག་པ་དང་། ཕྲག་དོག་དང་། རྣམ་འཚེ་ནི་མི་དགའ་བའི་རྣམ་པར་ཞུགས་པས་དང་། བཅུ་པ་དང་པོའི་གཞན་ལྔ་དང་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཁ་ཕྱིར་ལྟས་པས་དང་། ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་ནི་གཅིག་ཏུ་མི་དགེ་བས་སོ། །ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་རླབས་ཅུང་ཟད་བྲི་བ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཡིན་ན། 1-106 ཉོན་ཡིད་ལ་དེ་མེད་པས་ཉི་ཤུ་པོ་མི་འབྱུང་ངོ་

【現代漢語翻譯】 將生起之物視為單一來源是不合理的。 其含義是，心和心所顯現為能取和所取，顯現為煩惱和清凈，因此僅僅是唯識的顯現。第三，主體和隨從的區別在於，阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬轉寫：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種識）的隨從只有五遍行，不會出現其他的。五種對境的確定是，因為所緣境的間斷，所以所緣境不相同；並且它們與明晰的識同時存在。十一種善法以及煩惱和近煩惱與阿賴耶識的體性不一致。第四，其他的轉變是因為所依不存在。對於尋伺（rtog dpyod，梵文：vitarka-vicāra，梵文羅馬轉寫：vitarka-vicāra，漢語字面意思：粗細分別）安立的『心』，也不是對所有『心』都安立，而是對尋求和分別的相狀安立，而阿賴耶識不具備這樣的特點。 染污意的隨從有五遍行和四煩惱。在《秘密經》中說：『此心所生唯有九。』除此之外不會產生其他的。因為三種欲中，想要相遇和追求的欲是對遠處的目標，而染污意是對近處的目標；不離的欲是對分離的恐懼而產生，而染污意沒有這些。對於勝解（mos pa，梵文：adhimokṣa，梵文羅馬轉寫：adhimokṣa，漢語字面意思：殊勝解脫），是從先前的懷疑中獲得確定，而染污意沒有懷疑。並且，憶念（dran pa，梵文：smṛti，梵文羅馬轉寫：smṛti，漢語字面意思：不忘）也是對先前經歷的目標，而意是對先前沒有的事物作為目標。等持（ting nge 'dzin，梵文：samādhi，梵文羅馬轉寫：samādhi，漢語字面意思：三摩地）是從先前的散亂中獲得專注，而染污意沒有這些。慧（shes rab，梵文：prajñā，梵文羅馬轉寫：prajñā，漢語字面意思：般若）是具有的，因為是見解。十一種善法是被遮蔽的，並且體性不一致。 憤怒（khong khro，梵文：krodha，梵文羅馬轉寫：krodha，漢語字面意思：忿怒）是不悅的相狀，而意是對自我的貪戀而產生喜悅的相狀。懷疑（the tshom，梵文：vicikitsā，梵文羅馬轉寫：vicikitsā，漢語字面意思：疑）是對其他邊際的疑惑，而意融入於一個本體，相狀不相同。不具備其他的四種見解，因為我見（bdag tu lta ba，梵文：satkāya-dṛṣṭi，梵文羅馬轉寫：satkāya-dṛṣṭi，漢語字面意思：有身見）是恒常具有的，所以慧的兩種體性不具備。所有的見解都是遍計所執（kun brtags，梵文：parikalpita，梵文羅馬轉寫：parikalpita，漢語字面意思：分別所起），是見道所斷，而意是修道所斷。忿怒（khro ba，梵文：krodha，梵文羅馬轉寫：krodha，漢語字面意思：忿）、懷恨（khon 'dzin，梵文：upanāha，梵文羅馬轉寫：upanāha，漢語字面意思：結恨）、惱怒（'tshig pa，梵文：pradāśa，梵文羅馬轉寫：pradāśa，漢語字面意思：暴惡語）、嫉妒（phrag dog，梵文：īrṣyā，梵文羅馬轉寫：īrṣyā，漢語字面意思：嫉妒）和惱害（rnam 'tshe，梵文：vihiṃsā，梵文羅馬轉寫：vihiṃsā，漢語字面意思：損害）是進入不悅的相狀。第十種和第一種的其他五種以及不正知（shes bzhin ma yin pa，梵文：asaṃprajanya，梵文羅馬轉寫：asaṃprajanya，漢語字面意思：不正知）是向外看的，無慚（ngo tsha med pa，梵文：āhrīkya，梵文羅馬轉寫：āhrīkya，漢語字面意思：無慚）和無愧（khrel med，梵文：anapatrāpya，梵文羅馬轉寫：anapatrāpya，漢語字面意思：無愧）是不善的。 如果說煩惱的波浪稍微減弱就是近煩惱， 那麼染污意沒有這些，所以二十種近煩惱不會產生。

【English Translation】 It is not appropriate to consider arising phenomena as originating from a single source. The meaning of this is that mind and mental events appear as grasper and grasped, and appear as afflictions and purifications, therefore it is shown as merely mind-only. Third, the difference between the main and the retinue is that only the five omnipresent mental factors arise as the retinue of the ālaya-vijñāna (ཀུན་གཞི།，Sanskrit: ālayavijñāna, Romanization: ālayavijñāna, Literal meaning: storehouse consciousness), and nothing else arises. The determination of the five objects is because the object of focus is interrupted, so the objects of focus are not the same; and they exist simultaneously with the clear consciousness. The eleven virtuous qualities and the afflictions and near-afflictions are not consistent with the nature of the ālaya-vijñāna. Fourth, other transformations are because the basis of imputation does not arise. The 'mind' that is imputed to investigation (རྟོག་དཔྱོད།, Sanskrit: vitarka-vicāra, Romanization: vitarka-vicāra, Literal meaning: examination) is not imputed to all 'minds', but is imputed to the aspect of seeking and distinguishing, and the ālaya-vijñāna does not possess such characteristics. The retinue of the afflicted mind includes the five omnipresent mental factors and the four afflictions. In the Secret Sutra, it says: 'Only nine arise from this mind.' Other than that, nothing else arises. Because among the three desires, the desire to meet and the desire to pursue are directed towards distant goals, while the afflicted mind is directed towards nearby goals; the desire not to separate arises from the fear of separation, and the afflicted mind does not have these. Certainty (མོས་པ།, Sanskrit: adhimokṣa, Romanization: adhimokṣa, Literal meaning: aspiration) is obtained from previous doubt, and the afflicted mind has no doubt. Also, mindfulness (དྲན་པ།, Sanskrit: smṛti, Romanization: smṛti, Literal meaning: memory) is directed towards previously experienced objects, while the mind is directed towards previously non-existent objects. Samādhi (ཏིང་ངེ་འཛིན།, Sanskrit: samādhi, Romanization: samādhi, Literal meaning: concentration) is obtained from previous distraction, and the afflicted mind does not have these. Wisdom (ཤེས་རབ།, Sanskrit: prajñā, Romanization: prajñā, Literal meaning: wisdom) is possessed because it is a view. The eleven virtuous qualities are obscured and their nature is inconsistent. Anger (ཁོང་ཁྲོ།, Sanskrit: krodha, Romanization: krodha, Literal meaning: anger) is characterized by displeasure, while the mind arises with a joyful aspect of attachment to self. Doubt (ཐེ་ཚོམ།, Sanskrit: vicikitsā, Romanization: vicikitsā, Literal meaning: doubt) is doubt about other extremes, while the mind merges into one entity, and the aspects are not the same. It does not possess the other four views because the view of self (བདག་ཏུ་ལྟ་བ།, Sanskrit: satkāya-dṛṣṭi, Romanization: satkāya-dṛṣṭi, Literal meaning: view of self) is always present, so the two natures of wisdom are not possessed. All views are conceptual constructs (ཀུན་བརྟགས།, Sanskrit: parikalpita, Romanization: parikalpita, Literal meaning: conceptualized), which are abandoned by seeing, while the mind is abandoned by meditation. Wrath (ཁྲོ་བ།, Sanskrit: krodha, Romanization: krodha, Literal meaning: wrath), resentment (འཁོན་འཛིན།, Sanskrit: upanāha, Romanization: upanāha, Literal meaning: resentment), indignation (འཚིག་པ།, Sanskrit: pradāśa, Romanization: pradāśa, Literal meaning: indignation), envy (ཕྲག་དོག, Sanskrit: īrṣyā, Romanization: īrṣyā, Literal meaning: envy), and malice (རྣམ་འཚེ།, Sanskrit: vihiṃsā, Romanization: vihiṃsā, Literal meaning: malice) enter into the aspect of displeasure. The tenth and the other five of the first, and non-alertness (ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ།, Sanskrit: asaṃprajanya, Romanization: asaṃprajanya, Literal meaning: non-alertness) are looking outward, and shamelessness (ངོ་ཚ་མེད་པ།, Sanskrit: āhrīkya, Romanization: āhrīkya, Literal meaning: shamelessness) and lack of embarrassment (ཁྲེལ་མེད།, Sanskrit: anapatrāpya, Romanization: anapatrāpya, Literal meaning: lack of embarrassment) are unwholesome. If the wave of afflictions is slightly reduced, it is a near-affliction, then the afflicted mind does not have these, so the twenty near-afflictions do not arise.

---

། །ཡང་ན་ངའོ་སྙམ་པ་ལ་བཏགས་པའི་གཡེང་བ་དང་འདོད་ཆགས་དང་། གཏི་མུག་ལ་བཏགས་པའི་བག་མེད་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་བཏགས་པའི་རྒོད་ པ་དང་། གཏི་མུག་གི་ཆ་མ་དད་པ་དང་ལེ་ལོ་དང་རྨུགས་པ་རྣམས་འབྱུང་ངོ་། །བརྗེད་ངེས་ཀྱང་མི་ལྡན་ཏེ་འདྲིས་པ་ལ་དམིགས་པས་སོ། །གཉིད་ཀྱང་མེད་ཏེ། ཁམས་གོང་མ་ན་མེད་ཅིང་ འདིའི་འཁོར་ལ་ཁམས་གསུམ་ན་མང་ཉུང་མེད་པས་སོ། །རྟོག་དཔྱོད་ཀྱང་མེད་ཏེ། ཚོར་བ་དང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་དོན་གསང་དུ་འཆད་དེ། བག་མེད་སོགས་ལྔ་འབྱུང་ བ་འདིའི་གཞུང་དང་ཡང་མཐུན་ནོ། ། རྨོངས་དང་བག་མེད་ལེ་ལོ་དང་། །མ་དད་པ་དང་རྨུགས་དང་རྒོད། །ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་རྟག་ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་མཛོད་དུའོ། །འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ལྟ་འདོད་མེད་པར་གཟུགས་ མཐོང་བ་ལྟ་བུ་རྐྱེན་ཉེར་གནས་དང་ལྟ་འདོད་སྔོན་དུ་སོང་བས་གཟུགས་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་ཡིད་སྔོན་སོང་གཉིས་ལས། དང་པོའི་འཁོར་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ལས་གཞན་མི་འབྱུང་སྟེ་འབྱུང་ལོང་མེད་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་སྒོ་ལྔ་དགེ་བའི་འཁོར་དུ་དང་པོ་ཉེར་གཅིག་དང་རྟོག་དཔྱོད་དེ། སྤྱི་རིགས་ལ་ཉེར་གསུམ་འབྱུང་ངོ་། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་འཁོར་དུ་དང་པོ་བཅུ་དང་དུག་གསུམ་དང་བཅུ་པ་ཕྱི་མ་དང་རྟོག་དཔྱོད་དེ། 1-107 ཉེར་ལྔ་རྐྱེན་ཅི་ལྟ་བར་འབྱུང་གི གཞན་མི་འབྱུང་སྟེ་སྒོ་ལྔ་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་པས་དང་། ཉོན་མོངས་པ་གཞན་བཅུ་གསུམ་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཡིན་པས་ཏེ། མཐོང་སྤང་བྱ་གཉིད་ ང་རྒྱལ་བཅས། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ས་པ་ཡིན། །ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་རང་དབང་ཡང་། ཅན་སྒོམ་སྤང་།གཞན་ནི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་རྟེན་ཅན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་འཁོར་དུ་དང་ པོ་བཅུ་དང་རྟོག་དཔྱོད་དེ་བཅུ་གཉིས་འབྱུང་ངོ་། །ཡིད་ཤེས་དགེ་བའི་འཁོར་དུ་འདོད་ཁམས་སུ་དང་པོ་ཉེར་གཅིག་དང་བཞི་གཞན་འགྱུར་འབྱུང་ངོ་། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་འཁོར་དུ་སྤྱི་རིགས་ལ་དགེ་བ་ བཅུ་གཅིག་ལས་གཞན་བཞི་བཅུ་འབྱུང་ངོ་། །མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་ལ་དང་པོ་བཅུ་དང་ཕྱི་མ་བཞི་འབྱུང་ངོ་། །དེ་རྣམས་ཀྱང་། འདོད་པའི་དགེ་བའི་སེམས་ལ་ནི། །རྟོག་དང་དཔྱོད་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། ། སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཉི་ཤུ་གཉིས། །ལ་ལ་རུ་ནི་འགྱོད་པ་བསྣན། །མི་དགེ་ལ་ནི་མ་འདྲེས་དང་། །ལྟ་དང་ལྡན་ལ་ཉི་ཤུ་འབྱུང་། །ཉོན་མོངས་བཞི་དང་ཁྲོ་སོགས་དང་། །འགྱོད་པ་ལྡན་ལ་ཉི་ ཤུ་གཅིག །བསྒྲིབས་ལ་བཅོ་བརྒྱད་ལུང་མ་བསྟན། །གཞན་ལ་བཅུ་གཉིས་རྣམས་སུ་འདོད། །གཉིད་ནི་ཀུན་ལ་མི་འགལ་ཕྱིར། །གང་ལ་ཡོད་པ་དེ་བསྣན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་རོ། ། སེམས་འབྱུང་ཉིད་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་བཞི། 1-108 ཁམས་དང་སའི་བྱེ་བྲག་དང་། རྫས་ཡོད་བཏགས་ཡོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། གྲངས

【現代漢語翻譯】 此外，還會產生與『我是』的想法相關的散亂和貪慾，與愚癡相關的放逸，與貪慾相關的掉舉，以及與愚癡相關的無信心、懈怠和昏沉。不會忘記，因為專注在熟悉的事物上。也沒有睡眠，因為上界沒有睡眠，而且在這一界的三界中，睡眠的多少沒有差別。也沒有尋伺，因為具有感受和個別辨別的相狀。這是秘密地解釋，放逸等五種生起也與此論典相符。《俱舍論》中說：『愚昧和放逸、懈怠，以及不信和昏沉、掉舉，常在煩惱者中生起。』進入的識，如不想看而看到事物一樣，是由於近取因和想看的心念在前。如不想看而看到事物一樣，在意念在前兩者中，第一種情況，除了五遍行之外，不會生起其他的，因為沒有生起的餘地。第二種情況，五根門善心中，第一種情況有二十一和尋伺，總的來說有二十三種生起。在煩惱心中，第一種情況有十種和三毒，以及第十種後面的和尋伺，二十五種隨順因緣而生起，不會生起其他的，因為是五根門相應的煩惱，其他的十三種煩惱是意地所攝。《攝抉擇分》中說：『見所斷、睡眠和慢，是意地的自性。近煩惱也是隨其所應的，修所斷。其他的六識是所依。』在無覆無記心中，第一種情況有十種和尋伺，十二種生起。在意識善心中，欲界中有第一種情況二十一種和四種轉變生起。在煩惱心中，總的來說，除了十一種善心之外，有四十種生起。在無覆無記心中，第一種情況有十種，後面有四種生起。這些也如《俱舍論》所說：『欲界的善心中，因為有尋和伺，有二十二種心所生起，有些地方加上追悔。不善心中，不雜染和見相應有二十種生起，四種煩惱和忿等，以及追悔相應有二十一種。有覆無記有十八種，無覆無記想為十二種。睡眠與一切不相違，所以在哪裡有就加上。』如理作意。爲了確定心所本身，有四種：界和地的差別，實有和假有的差別，數量 Furthermore, there arise distraction and desire attached to the thought of 'I am,' negligence attached to ignorance, excitement attached to desire, and lack of faith, laziness, and drowsiness attached to ignorance. There is no forgetfulness, because it focuses on familiar things. There is also no sleep, because there is no sleep in the upper realms, and in this realm of the three realms, there is no difference in the amount of sleep. There is also no investigation, because it has the aspect of feeling and individual discernment. This is a secret explanation, and the arising of the five, such as negligence, is also in accordance with this treatise. The Abhidharmakosha says: 'Ignorance and negligence, laziness, as well as disbelief and drowsiness, excitement, constantly arise in those with afflictions.' The entering consciousness, like seeing an object without wanting to see it, is due to the proximate cause and the thought of wanting to see it beforehand. Like seeing an object without wanting to see it, in the two cases where intention precedes, in the first case, other than the five omnipresent [mental factors], nothing else arises, because there is no opportunity to arise. In the second case, in the virtuous mind of the five sense doors, in the first case there are twenty-one and investigation, generally speaking, twenty-three arise. In the afflicted mind, in the first case there are ten and the three poisons, as well as the one after the tenth and investigation, twenty-five arise according to the circumstances, and nothing else arises, because it is an affliction corresponding to the five sense doors, and the other thirteen afflictions are included in the mental ground. The Compendium of Determinations says: 'What is to be abandoned by seeing, sleep and pride, are the nature of the mental ground. Near afflictions are also to be abandoned by cultivation, as appropriate. The other six consciousnesses are dependent.' In the obscured and unspecified mind, in the first case there are ten and investigation, twelve arise. In the virtuous mind of mental consciousness, in the desire realm there are twenty-one in the first case and four transformations arise. In the afflicted mind, generally speaking, other than the eleven virtuous minds, forty arise. In the obscured and unspecified, in the first case there are ten, and in the latter case there are four arise. These are also as the Abhidharmakosha says: 'In the virtuous mind of the desire realm, because there are investigation and analysis, twenty-two mental factors arise, in some places regret is added. In the non-virtuous mind, the non-mingling and view-corresponding arise twenty. The four afflictions and anger, etc., and regret corresponding arise twenty-one. The obscured has eighteen, the unspecified is thought to be twelve. Sleep does not contradict everything, so it is added where it exists.' Apply reason accordingly. In order to determine the mental factors themselves, there are four: the difference between realms and grounds, the difference between real existence and imputed existence, the number

【English Translation】 Furthermore, there arise distraction and desire attached to the thought of 'I am,' negligence attached to ignorance, excitement attached to desire, and lack of faith, laziness, and drowsiness attached to ignorance. There is no forgetfulness, because it focuses on familiar things. There is also no sleep, because there is no sleep in the upper realms, and in this realm of the three realms, there is no difference in the amount of sleep. There is also no investigation, because it has the aspect of feeling and individual discernment. This is a secret explanation, and the arising of the five, such as negligence, is also in accordance with this treatise. The Abhidharmakosha says: 'Ignorance and negligence, laziness, as well as disbelief and drowsiness, excitement, constantly arise in those with afflictions.' The entering consciousness, like seeing an object without wanting to see it, is due to the proximate cause and the thought of wanting to see it beforehand. Like seeing an object without wanting to see it, in the two cases where intention precedes, in the first case, other than the five omnipresent [mental factors], nothing else arises, because there is no opportunity to arise. In the second case, in the virtuous mind of the five sense doors, in the first case there are twenty-one and investigation, generally speaking, twenty-three arise. In the afflicted mind, in the first case there are ten and the three poisons, as well as the one after the tenth and investigation, twenty-five arise according to the circumstances, and nothing else arises, because it is an affliction corresponding to the five sense doors, and the other thirteen afflictions are included in the mental ground. The Compendium of Determinations says: 'What is to be abandoned by seeing, sleep and pride, are the nature of the mental ground. Near afflictions are also to be abandoned by cultivation, as appropriate. The other six consciousnesses are dependent.' In the obscured and unspecified mind, in the first case there are ten and investigation, twelve arise. In the virtuous mind of mental consciousness, in the desire realm there are twenty-one in the first case and four transformations arise. In the afflicted mind, generally speaking, other than the eleven virtuous minds, forty arise. In the obscured and unspecified, in the first case there are ten, and in the latter case there are four arise. These are also as the Abhidharmakosha says: 'In the virtuous mind of the desire realm, because there are investigation and analysis, twenty-two mental factors arise, in some places regret is added. In the non-virtuous mind, the non-mingling and view-corresponding arise twenty. The four afflictions and anger, etc., and regret corresponding arise twenty-one. The obscured has eighteen, the unspecified is thought to be twelve. Sleep does not contradict everything, so it is added where it exists.' Apply reason accordingly. In order to determine the mental factors themselves, there are four: the difference between realms and grounds, the difference between real existence and imputed existence, the number

---

་དང་གོ་རིམ་ལ་དཔྱད་པ་དང་། ངེས་པའི་ཚིག་སྒྲའི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་འདོད་ཁམས་ལ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་མེད་པར་ གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། འདོད་པའི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཡོད་པས་དང་། སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཡོད་པར་མྱོང་བས་གྲུབ་པས་དང་། ཡིད་ཀྱི་སར་དད་པ་ནས་རྣམ་པར་མི་འཚེ་བའི་བར་ས་ ཐམས་ཅད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། །མཛོད་དུ། །འདོད་པའི་དགེ་བའི་སེམས་ལ་དགེ་བའི་སེམས་བྱུང་ཀུན་ཡོད་པར་གསུངས་པས་སོ། །དེས་ན་དེ་ན་སྤྱི་རིགས་ལ་ཀུན་ཡོད་དོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་ སོ་དགུ་ཡོད་དོ། །དེ་ན་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་མེད་པས་ཁོང་ཁྲོ་དང་དེ་ལ་བཏགས་པའི་ཁྲོ་བ་འཁོན་འཛིན་འཚིག་པ་ཕྲག་དོག་རྣམ་འཚེ་མེད་དོ། །ཡོ་བྱད་ལ་ བདག་གིར་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བས་སེར་སྣ་མེད་ཅིང་མི་དགེ་མཛོད་འགྲེལ་དུ་མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་། དེ་གཉིས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་མི་དགེ་བ་མེད་པར་འཆད་ཅིང་། འདིར་གཉིས་པོས་ཉོན་མོངས་དང་ ཉེ་ཉོན་ཀུན་གྱིས་གྲོགས་བྱེད་པ་དང་། འཇེམས་པ་མེད་པས་མ་ཞེས་པ་ཉེ་ཉོན་གྱིས་མཚན་ཉིད་དུ་འཆད་པས་གོང་མ་ན་ཡོད་མེད་དཔྱད་དོ། བ་མེད་པས་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་མེད་དོ། ། 1-109 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མི་དགེ་བ་བྱས་ནས་སྦེད་པའི་འཆབ་པ་མེད་དོ། །འགྱོད་གཉིད་མེད་དེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤིན་ཏུ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྨུགས་པ་དང་རྒོད་པ་ལའང་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ དེ། མ་རིག་པ་དང་སྲེད་པ་ཤས་ཆེའི་བསམ་གཏན་ཡོད་པས་སོ། །དངོས་གཞི་ཁྱད་པར་ཅན་ན་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་། གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ན་བཅུ་དྲུག་མེད་དེ། བཅུ་གསུམ་པོ་དེའི་སྟེང་དུ་འཁོར་ གྱི། ཀུན་ཏུ་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བས་གཡོ་དང་སྒྱུ་མེད་དེ། འདོད་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ན། །གཡོ་སྒྱུ་ཚངས་པས་འདྲེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དཔྱོད་པ་མེད་དེ། རྟོག་དཔྱོད་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་། དེ་ལས་འགྱོད་གཉིད་མི་དགེ་རྣམས། །བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་མེད་དོ། །རྟོག་པའང་བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན། །དེའི་གོང་ན་དཔྱོད་པའང་མེད། །ཅེས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་རྣམས་ན་རྟོག་ དཔྱོད་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། ངག་བརྗོད་པ་དང་ཐོས་བྱུང་དང་ཞི་རགས་སུ་སྒོམ་པ་ཡོད་པས་སོ་ཞེ་ན། གཉིས་པ་སོགས་ན་རྣམ་རིག་སློང་། །གང་ཡིན་དེ་ནི་དང་པོར་གཏོགས། །ཞེས་བསམ་གཏན་དང་ པོའི་རྟོག་དཔྱོད་དྲངས་ཏེ་བྱེད་པར་བཤད་དོ། །རྟོགས་དཔྱོད་ཀྱི་སར་ནི། རྟོག་དཔྱོད་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བས་དེ་དག་མེད་པའི་ས་ཞེས་བྱའི། ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་མེད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 1-110 གཉིས་པ་ལ་རྫས་ཡོད་བཏགས་ཡོད་ཀྱི་དོན་ངོས་གཟུང་བ་ནི། སྤྱིར་རྫས་ཡོད་ནི་དོན་བྱེད་ནུས་པ་དང་། བརྟན་པ་དང་། རིགས་པས་གྲུབ་པ་དང་། རང་སྐྱ་ཐུབ་པ་སྟེ་བཞི་ལས་འདིར་ཕྱི་མ་ སྟེ

【現代漢語翻譯】 現在來分析這些術語和順序，以及確定性的詞語的含義。 首先，說在欲界沒有完全的專注是不合理的，因為有專注的慾望之心，並且通過體驗證明了心是可調伏的。此外，在意識的層面上，從信仰到不害，所有層面都有所提及。在《俱舍論》中，也提到在欲界的善心中存在所有的善心所。因此，在那裡，普遍的類別是普遍存在的。在第一禪中，有三十九種（心所）。在那裡，由於相續被寂止所滋潤，所以沒有完全的煩惱，因此沒有憤怒以及與憤怒相關的忿恨、怨恨、惱怒、嫉妒和害心。由於遠離了對財物的執著，所以沒有吝嗇。在《俱舍論》的註釋中，解釋說由於放棄了不善的根本，所以沒有不善。在這裡，（有人認為）由於二者（指無慚和無愧）是所有煩惱和近煩惱的幫兇，並且沒有謙遜，所以被稱為『無』，這被解釋為近煩惱的特徵，因此需要考察在更高的境界中是否存在這些（無慚和無愧）。由於沒有（無慚和無愧），所以沒有無恥和不害羞。 因此，沒有隱藏做過的不善之事的覆藏。沒有後悔和睡眠，因為它們與禪定非常不相容。昏沉和掉舉也不會過度，因為存在以無明和貪慾為主的禪定。在特殊的正行中沒有尋，並且在第二禪及以上沒有十六種（心所），因為在十三種（心所）之上還有輪轉。由於遠離了普遍的執著，所以沒有諂誑和虛偽。正如（經文）所說：『在欲界和第一禪中，有諂誑，因為梵天會迷惑。』沒有伺，因為遠離了尋伺所產生的貪慾。正如（經文）所說：『因此，在這些（禪定）中，沒有後悔、睡眠和不善。在特殊的禪定中沒有尋，在其之上也沒有伺。』如果有人說，在這些（禪定）中會有尋伺，因為有語言的表達，以及聽聞和以寂靜和粗略的方式進行禪修，那麼（回答是）：『在第二禪等中，會引發意識。凡是存在的，都屬於第一禪。』也就是說，第一禪的尋伺是被引導和利用的。在尋伺的層面上，由於遠離了尋伺所產生的貪慾，所以這些（尋伺）是不存在的，但並不是因為它們不會普遍產生。』 關於第二禪中實有和假有的意義的理解：一般來說，實有是指能夠發揮作用、穩定、通過推理證明以及能夠獨立存在這四種特徵。在這裡，指的是最後一種，即能夠獨立存在。

【English Translation】 Now, let's analyze these terms and order, and the meaning of definitive words. Firstly, it is unreasonable to say that there is no complete focus in the desire realm, because there is a focused mind of desire, and it is proven through experience that the mind is controllable. Moreover, on the level of consciousness, from faith to non-harm, all levels are mentioned. In the Abhidharmakośa, it is also mentioned that all virtuous mental factors exist in the virtuous mind of the desire realm. Therefore, there, the universal category is universally present. In the first dhyāna, there are thirty-nine (mental factors). There, because the continuum is moistened by tranquility, there is no complete affliction, so there is no anger and the related resentment, hatred, annoyance, jealousy, and harmful intent. Because of being separated from attachment to possessions, there is no miserliness. In the commentary on the Abhidharmakośa, it is explained that because the root of non-virtue is abandoned, there is no non-virtue. Here, (some argue that) because the two (shamelessness and lack of embarrassment) are accomplices to all afflictions and near afflictions, and there is no humility, they are called 'absence', which is explained as a characteristic of near afflictions, so it is necessary to examine whether these (shamelessness and lack of embarrassment) exist in higher realms. Because there is no (shamelessness and lack of embarrassment), there is no shamelessness and no lack of embarrassment. Therefore, there is no concealment of bad deeds that have been done. There is no regret and sleep, because they are very incompatible with dhyāna. Dullness and agitation will also not be excessive, because there is dhyāna that is mainly ignorance and desire. In the special actual practice, there is no vitarka, and in the second dhyāna and above, there are no sixteen (mental factors), because there is rotation above the thirteen (mental factors). Because of being separated from universal attachment, there is no deceit and hypocrisy. As (the scripture) says: 'In the desire realm and the first dhyāna, there is deceit and hypocrisy, because Brahmā will deceive.' There is no vicāra, because of being separated from the desire produced by vitarka and vicāra. As (the scripture) says: 'Therefore, in these (dhyānas), there is no regret, sleep, and non-virtue. In the special dhyāna, there is no vitarka, and above it, there is no vicāra.' If someone says that in these (dhyānas) there will be vitarka and vicāra, because there is verbal expression, and hearing and meditating in a quiet and rough way, then (the answer is): 'In the second dhyāna, etc., consciousness will be aroused. Whatever exists belongs to the first dhyāna.' That is, the vitarka and vicāra of the first dhyāna are guided and utilized. On the level of vitarka and vicāra, because of being separated from the desire produced by vitarka and vicāra, these (vitarka and vicāra) do not exist, but not because they do not universally arise.' Regarding the understanding of the meaning of truly existent and nominally existent in the second dhyāna: Generally speaking, truly existent refers to the four characteristics of being able to function, being stable, being proven through reasoning, and being able to exist independently. Here, it refers to the last one, that is, being able to exist independently.

---

། གཞན་དུ་ན་སེམས་བྱུང་ཀུན་གྱིས་དོན་བྱེད་ནུས་པས་དང་། ཉོན་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་འཇིག་ཚོགས་སུ་ལྟ་བའང་བརྟན་པས་དང་། ཐམས་ཅད་ཀྱང་རིགས་པས་གྲུབ་པས་ན་རྫས་ཡོད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བཏགས་ཡོད་ཀྱང་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་ལྡན་མི་འདུ་བྱེད་ལྟ་བུ་དང་། སྒྲོ་བཏགས་པ་མེད་བཞིན་དུ་བློས་བཏགས་པ་བདག་དང་རི་བོང་གི་རྭ་ལྟ་བུ་དང་། དེ་ལས་གཞན་པ་ ལ་བཏགས་པ་བུམ་པ་ལྟ་བུ་མིན་གྱི་ཆ་ལ་བཏགས་པ་གདགས་གཞིའི་ཆོས་ཀྱི་དུམ་བུར་མ་དོར་བ་སྟེ། སློབ་དཔོན་བློ་བརྟན་གྱིས། གང་ཞིག་རང་གི་རྒྱུད་ལོགས་སུ་གྲུབ་པ་རྫས་ཡོད་དང་། རང་གི་རྒྱུད་ལོགས་སུ་མ་གྲུབ་པ་བཏགས་ཡོད་དུ་བཤད་དོ། །དེ་ལ་རྫས་ཡོད་ནི་དང་པོ་བཅུ་དང་། དགེ་བ་ལས་གཏི་མུག་མེད་པ་དང་ཕྱི་མ་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་བདུན་དང་། ལྟ་བ་ མ་གཏོགས་པ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་དང་ཉེར་གཉིས་ཏེ། བཏགས་ཡོད་ལྷག་མ་རྣམས་སོ། །བསྡུ་བར་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་དང་མ་དད་པ་དང་ལེ་ལོ་རྫས་ཡོད་དུ་གསུངས་ཏེ། 1-111 རང་དབང་དུ་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་དངོས་པོ་ལ་གྲངས་ངེས་སོ་ཞེས་དང་། སྡེ་ཚན་དྲུག་ལ་གོ་རིམ་ངེས་པ་འཆད་པ་ནི། བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བྱས་ཀྱི་ དངོས་པོས་ངེས་པ་མེད་དེ། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་རྒྱལ་ཚབ་ལྟ་བུ་འཕགས་པ་གཉིས་ཀྱིས་གཞི་བསྡུ་བ་དང་དབུ་མ་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས་འབྱུང་བའི་ཉེས་རྩོམ་ཁྲོ་བས་བསླད་པ་ དང་སྐྱོན་བརྗོད་པ་འཕྱ་སྐྱོན་པ་དང་། སྦུང་ས་མེད་པ་སེམས་རྙོག་པ་དང་མི་འཆི་བའི་རྟོག་པ་སོགས་མང་པོ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱས་པར་དེ་དག་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་རྣམས་དང་ འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ཀྱིས་རང་བཞིན་བརྒྱད་བཅུ་ཞེས་བྱ་བའི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་ཡང་སྔགས་ཀྱི་གཞུང་དུ་གསུངས་པ། འགའ་ཞིག་འདི་རྣམས་སུ་འདུའང་། ལ་ལ་མི་འདུ་བར་སྣང་བ་དང་། བསྡུ་ བར། ལོག་པར་འདུན་པ་དང་ལོག་པར་མོས་པ་དང་ལོག་པར་དྲན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སེམས་བྱུང་ཡང་གསུངས་པས་ན་སེམས་བྱུང་རྣམས་འདི་ཙམ་དུ་གྲངས་ངེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ནི་སེམས་ ལ་རག་ལས་ཤིང་བརྟེན་ཏེ་བྱུང་བས་སེམས་བྱུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་སེམས་ཀྱང་སེམས་བྱུང་ལས་བྱུང་བས་སྒྲ་དོན་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། སེམས་ལ་རྒྱུན་ཡོད་པས་རང་གི་རིགས་ལས་བྱུང་བས་སེམས་བྱུང་ལ་རག་མ་ལས་ཤིང་། 1-112 སེམས་བྱུང་ལ་རྒྱུན་མེད་པས་དེ་ལས་བཟློག་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་མི་འཐད་དེ། སེམས་བྱུང་ལ་ཡང་རྒྱུ་མཐུན་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བའི་རྒྱུན་ཡོད་པར་མྱོང་བས་གྲུབ་པས་སོ། །དོན་གསང་དུ། སེམས་བྱུང་ ལ་རྒྱུན་མེད་པ་སྐད་དུ་བཤད་པ་ནི། ཀུན་གཞི་ལྟ་བུའི་རྒྱུན་བརྟན་པ་མེད་པས་བག་ཆགས་ཀྱི་རྟེན་མི་རུང

【現代漢語翻譯】 另外，如果所有的心所都能起作用，並且煩惱意的所緣境——壞聚見也是穩固的，而且一切都能通過推理成立，那麼就會陷入實有的過失。 同樣，安立有也分為三種情況：一種是暫時安立，如『具有』和『不相應行』；一種是本來沒有卻被虛構出來，如『我』和『兔角』；還有一種是與前兩者不同，安立在事物的部分上，如瓶子，但並非完全捨棄了作為安立基礎的法的部分。正如智軍論師所說：『凡是自體獨立存在的，稱為實有；凡是自體不獨立存在的，稱為安立有。』其中，實有包括最初的十個（大地法），以及除了愚癡之外的善法七個，還有除了見之外的根本煩惱和二十二種隨煩惱。其餘的都是安立有。總而言之，無慚、無愧、不信和懈怠被認為是實有，這是指它們能自主生起。第三點是，五十一心所的數目是確定的，六個分類的順序也是確定的。這只是爲了表達的需要，並非事物本身就是確定的。例如，『法王的代理』，這是由兩位聖者共同總結的。在《中觀寶鬘論》中，也提到了許多在其他經論中出現的過失，如因憤怒而造作罪業，誹謗和批評，內心混亂，以及對不死的幻想等等。詳細內容請參考相關經論。這些以及聖者龍樹父子所說的八十種心之變相，也在密宗經典中有所提及。有些包含在此處，有些則不包含。總而言之，經中也提到了邪欲、邪信和邪念等心所，因此心所的數目並不侷限於此。第四點是，心所依賴於心而生起，所以稱為心所。如果說心和心所是因果關係，那麼心也應該從心所生起，這樣就與定義不符了。這是因為心具有連續性，從同類中產生，不依賴於心所。而心所沒有連續性，所以與此相反。這種說法是不合理的，因為心所也有相似的因果連續性，這是經驗可以證明的。在《秘密經》中，說心所沒有連續性，指的是它不像阿賴耶識那樣具有穩定的連續性，不能作為習氣的依處。

【English Translation】 Furthermore, if all mental factors could perform functions, and the object of the afflicted mind—the view of the perishable aggregate—were also stable, and everything could be established through reasoning, then it would fall into the fault of being truly existent. Similarly, imputation also has three aspects: one is temporary imputation, such as 'possession' and 'non-associated formations'; one is what is fabricated without actually existing, such as 'self' and 'rabbit horns'; and another is different from the previous two, imputing to a part of a thing, such as a pot, but not completely abandoning the part of the dharma that serves as the basis for imputation. As Master Lodro Tenpa said: 'Whatever exists independently by its own nature is called truly existent; whatever does not exist independently by its own nature is called imputedly existent.' Among them, the truly existent includes the initial ten (great earth dharmas), as well as the seven virtuous dharmas excluding ignorance, and the root afflictions excluding views, and the twenty-two secondary afflictions. The rest are imputedly existent. In summary, shamelessness, lack of embarrassment, disbelief, and laziness are considered truly existent, which refers to their ability to arise autonomously. The third point is that the number of fifty-one mental factors is definite, and the order of the six categories is also definite. This is only for the sake of expression, and not because the things themselves are definite. For example, 'the regent of the Dharma King,' which was jointly summarized by two noble ones. In the 'Garland of Precious Gems,' many faults that appear in other scriptures are also mentioned, such as committing sins due to anger, slandering and criticizing, mental confusion, and fantasies of immortality, etc. For details, please refer to the relevant scriptures. These and the eighty aspects of mind mentioned by the noble Nagarjuna and his son are also mentioned in the tantric scriptures. Some are included here, while others are not. In summary, the scriptures also mention mental factors such as wrong desire, wrong faith, and wrong mindfulness, so the number of mental factors is not limited to this. The fourth point is that mental factors arise depending on and relying on the mind, so they are called mental factors. If the mind and mental factors are in a cause-and-effect relationship, then the mind should also arise from mental factors, which would contradict the definition. This is because the mind has continuity, arising from its own kind, and does not depend on mental factors. Mental factors, on the other hand, do not have continuity, so it is the opposite. This statement is unreasonable because mental factors also have a continuous stream of similar causes and effects, which is proven by experience. In the 'Secret Meaning,' saying that mental factors do not have continuity refers to the fact that they do not have a stable continuity like the Alaya consciousness, and cannot serve as the basis for habitual tendencies.

---

་བར་སྟོན་པའོ། །སྔ་མའི་ལན་ནི་ངེས་པའི་ཚིག་ལ་ཁྱབ་ཆེས་ཆུང་མེད་དེ་ ལག་པ་དང་ལྡན་པས་ན་གླང་པོ་ཆེ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ན་སྒྲ་དོན་ནི། སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་ཡིན་པས་སེམས་བྱུང་སྟེ་ཆུ་བོའི་རླབས་བཞིན་ནོ། ། གཞུང་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོར་བཤད་པ་དང་། དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བྱེད་ལས་སྤྱིར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་གསུམ་ལས་གཞན་པའི་སེམས་བྱུང་དེ་རྣམས་ཀྱང་ཅི་ཞེ་ན། ཡིད་ལ་བྱེད་ཅེས་ཏེ། སུམ་བཅུ་ པར། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དང་བྱེ་བྲག་མེད། །སེམས་ལས་བྱུང་བ་དགེ་བ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉོན་མོངས་ཉེ་ཉོན་མོངས། །ཞེས་དང་། ཕུང་པོ་ལྔ་པར། འགྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་གཞན་དུ་ཡང་ངོ་ཞེས་ པས། ཚོར་བ་སོགས་ལྔ་ནི་ཀུན་འགྲོ་སྟེ། ཁམས་གསུམ་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་ཐམས་ཅད་ལ་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཀུན་མྱོང་བ་དང་མཚན་མ་འཛིན་པ་དང་ཡུལ་ལ་གཡོ་བ་དང་དམིགས་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་གསུམ་འདུས་པ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-113 གསུམ་འདུས་པའང་རེག་པ་ལ་མི་འཁྲུལ་བས་སོ། །དེ་ནས་ལྔ་ནི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་སྟེ། བསམ་པ་དང་ངེས་པ་དང་འདྲེས་པ་དང་བརྟག་བྱ་ཁོ་ན་ལས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ནས་བཅུ་ གཅིག་ནི་དགེ་བ་སྟེ། མི་དགེ་བའི་གཉེན་པོ་བྱེད་ཅིང་འབྲས་བུ་འདོད་བྱ་སྐྱེས་པས་སོ། །དེ་ནས་དྲུག་ནི་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ། སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ནས་ཉི་ཤུ་ ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པའི་ཆར་གཏོགས་པ་དང་སེམས་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པ་དང་ཉེ་བས་སོ། ཐ་མ་བཞི་ནི་དགེ་བ་སོགས་གསུམ་དུ་འགྱུར་དུ་རུང་བས་གཞན་འགྱུར་རོ། །གཉིས་ པ་ནི། འདི་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་དང་བྱེད་ལས་གཉིས་ཀྱིས་བཤད་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་སྡེ་ཚན་དྲུག་ལས་ཀུན་འགྲོ་གསུམ་གྱི་དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཁབ་ལེན་གྱི་དབང་གིས་ལྕགས་གཡོ་བ་ལྟར་གང་ གིས་སེམས་དམིགས་པ་ལ་མངོན་པར་རྣམ་པར་འདུ་བྱེད་ཅིང་སྐུལ་བར་བྱེད་པའི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་རོ། །དམིགས་རྣམ་གསལ་པོ་མ་སྨོས་པ་ཀུན་ཀྱང་གསལ་པོར་སྨོས་ཏེ་བཤད་པར་བྱས་སོ། །སེམས་བྱུང་ ཀུན་གྱིས་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པས་དེ་རྣམས་གཅད་པའི་ཆེད་དུ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཞེས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་ཀུན་ཏུ་གཡོ་བ་ལྟར་བྱེད་པའོ། །དེ་ཡང་། སྐད་ཅིག་གཞན་དུ་མི་གནས་ཤིང་། །བྱེད་མེད་ཡིད་ཀྱང་གང་གིས་ནི། ། 1-114 བྱེད་དང་བཅས་ལྟར་སྣང་བྱེད་པ། །སེམས་པ་དེ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ལས། །ཞེས་བྱེ་བཤད་དུ་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། །བྱེད་ལས་ནི་དགེ་བ་སོགས་ལ་སེམས་འཇུག་པར་བྱེད་པ་སྟེ། འདིས་ཡུལ་དེ་དང་དེ་ ལ་སེམས་བསྐུལ་བ་དེ་ལྟར་འཇུག་པས་སོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་འཇུག་པ་དམིགས་པ་ལ་སེམས་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དམིགས་པ་ལ་སེམས་འཛིན་ཅིང་ཡང་དང་ཡང་དུ་གཏོད་ པར

【現代漢語翻譯】 顯示出來。前一個問題的答案是，『確定』這個詞沒有過度或不足的情況，就像因為有手而被稱為『象』一樣。或者，聲音的意義是：因為是心的變化，所以是心所，就像水波一樣。主要內容有三點：分類、分別解釋，以及普遍展示善與煩惱的作用。第一點是：除了這三種之外，其他的心所是什麼呢？被稱為『作意』。在第三十頌中說：『普遍活動和特殊活動，從心而生的是善，同樣還有煩惱和近煩惱。』在第五蘊中說：『後悔等四種也是其他的。』因此，感受等五種是普遍活動，因為它們存在於三個界和無漏的所有心中。因為如果缺乏心的體驗、特徵的執取、對境的動搖和對目標的進入這三者的結合，就不會產生。而且，三者的結合也不會與觸混淆。然後，五種是對境的分別確定，因為它們只產生於思考、確定和混合。然後，十一種是善，因為它們是惡的對治，並且產生令人滿意的結果。然後，六種是煩惱，因為它們使心極度不安。然後，二十種是近煩惱，因為它們屬於煩惱的範疇，並且使心煩惱。最後四種是可以轉變為善等三種的，因此是可變的。第二點是：所有這些都將通過定義和作用兩個方面來解釋。其中，在六組中，普遍活動的前三種的定義是：就像磁鐵的力量使鐵移動一樣，心的變化使心明顯地專注于目標並推動它。沒有明確提到目標的顯現，是因為所有顯現都已明確說明。因為所有心所都使心顯現，所以爲了區分它們，被稱為『心的作用』，就像意識普遍活動一樣。而且，就像在《分別論》中引用的那樣：『不會停留在其他瞬間，沒有作用的心也是如此，看起來像是有作用一樣，心就是心的作用。』作用是使心進入善等狀態，因為這會推動心進入那個目標。作意是心的進入，使心明顯地朝向目標，抓住目標並反覆引導它。 The former answer is that the word 'certain' has neither excess nor deficiency, just as it is called 'elephant' because it has hands. Or, the meaning of the sound is: because it is a change of mind, it is a mental factor, like a wave of water. There are three main points: classification, separate explanation, and general demonstration of the functions of virtue and affliction. The first point is: what are the other mental factors besides these three? It is called 'attention'. In the thirtieth verse it says: 'Universal activities and special activities, what arises from the mind is virtue, as well as afflictions and near afflictions.' In the fifth aggregate it says: 'Regret and the other four are also others.' Therefore, the five feelings are universal activities, because they exist in all minds of the three realms and the uncontaminated. Because if the combination of the mind's experience, the grasping of characteristics, the shaking of the object, and the entry into the target is lacking, it will not arise. Moreover, the combination of the three will not be confused with touch. Then, the five are the separate determination of the object, because they only arise from thinking, determination, and mixing. Then, the eleven are virtuous, because they are the antidote to evil and produce satisfactory results. Then, the six are afflictions, because they make the mind extremely uneasy. Then, the twenty are near afflictions, because they belong to the category of afflictions and make the mind afflicted. The last four are changeable because they can be transformed into the three virtues. The second point is: all of these will be explained in terms of definition and function. Among them, in the six groups, the definition of the first three of the universal activities is: just as the power of a magnet moves iron, the change of mind makes the mind clearly focus on the target and promote it. The manifestation of the target is not explicitly mentioned, because all manifestations have been explicitly stated. Because all mental factors make the mind manifest, in order to distinguish them, it is called 'the function of the mind', just like the universal activity of consciousness. Moreover, as quoted in the Vibhasha: 'It does not stay in other moments, and the mind without function is also like this, it seems to have a function, the mind is the function of the mind.' The function is to make the mind enter into virtue and other states, because this promotes the mind to enter into that target. Attention is the entry of the mind, making the mind clearly directed towards the target, grasping the target and repeatedly guiding it.

【English Translation】 It is shown. The answer to the previous question is that the word 'certain' has neither excess nor deficiency, just as it is called 'elephant' because it has hands. Or, the meaning of the sound is: because it is a change of mind, it is a mental factor, like a wave of water. There are three main points: classification, separate explanation, and general demonstration of the functions of virtue and affliction. The first point is: what are the other mental factors besides these three? It is called 'attention'. In the thirtieth verse it says: 'Universal activities and special activities, what arises from the mind is virtue, as well as afflictions and near afflictions.' In the fifth aggregate it says: 'Regret and the other four are also others.' Therefore, the five feelings are universal activities, because they exist in all minds of the three realms and the uncontaminated. Because if the combination of the mind's experience, the grasping of characteristics, the shaking of the object, and the entry into the target is lacking, it will not arise. Moreover, the combination of the three will not be confused with touch. Then, the five are the separate determination of the object, because they only arise from thinking, determination, and mixing. Then, the eleven are virtuous, because they are the antidote to evil and produce satisfactory results. Then, the six are afflictions, because they make the mind extremely uneasy. Then, the twenty are near afflictions, because they belong to the category of afflictions and make the mind afflicted. The last four are changeable because they can be transformed into the three virtues. The second point is: all of these will be explained in terms of definition and function. Among them, in the six groups, the definition of the first three of the universal activities is: just as the power of a magnet moves iron, the change of mind makes the mind clearly focus on the target and promote it. The manifestation of the target is not explicitly mentioned, because all manifestations have been explicitly stated. Because all mental factors make the mind manifest, in order to distinguish them, it is called 'the function of the mind', just like the universal activity of consciousness. Moreover, as quoted in the Vibhasha: 'It does not stay in other moments, and the mind without function is also like this, it seems to have a function, the mind is the function of the mind.' The function is to make the mind enter into virtue and other states, because this promotes the mind to enter into that target. Attention is the entry of the mind, making the mind clearly directed towards the target, grasping the target and repeatedly guiding it. It is shown. The answer to the previous question is that the word 'certain' has neither excess nor deficiency, just as it is called 'elephant' because it has hands. Or, the meaning of the sound is: because it is a change of mind, it is a mental factor, like a wave of water. There are three main points: classification, separate explanation, and general demonstration of the functions of virtue and affliction. The first point is: what are the other mental factors besides these three? It is called 'attention'. In the thirtieth verse it says: 'Universal activities and special activities, what arises from the mind is virtue, as well as afflictions and near afflictions.' In the fifth aggregate it says: 'Regret and the other four are also others.' Therefore, the five feelings are universal activities, because they exist in all minds of the three realms and the uncontaminated. Because if the combination of the mind's experience, the grasping of characteristics, the shaking of the object, and the entry into the target is lacking, it will not arise. Moreover, the combination of the three will not be confused with touch. Then, the five are the separate determination of the object, because they only arise from thinking, determination, and mixing. Then, the eleven are virtuous, because they are the antidote to evil and produce satisfactory results. Then, the six are afflictions, because they make the mind extremely uneasy. Then, the twenty are near afflictions, because they belong to the category of afflictions and make the mind afflicted. The last four are changeable because they can be transformed into the three virtues. The second point is: all of these will be explained in terms of definition and function. Among them, in the six groups, the definition of the first three of the universal activities is: just as the power of a magnet moves iron, the change of mind makes the mind clearly focus on the target and promote it. The manifestation of the target is not explicitly mentioned, because all manifestations have been explicitly stated. Because all mental factors make the mind manifest, in order to distinguish them, it is called 'the function of the mind', just like the universal activity of consciousness. Moreover, as quoted in the Vibhasha: 'It does not stay in other moments, and the mind without function is also like this, it seems to have a function, the mind is the function of the mind.' The function is to make the mind enter into virtue and other states, because this promotes the mind to enter into that target. Attention is the entry of the mind, making the mind clearly directed towards the target, grasping the target and repeatedly guiding it.

---

་བྱེད་པའོ། །དེས་ན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཐོབ་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དེ་ནི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། ཀུན་གྱིས་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཀུན་འགྲོ་ཡིན་པས་སེམས་ཀུན་གྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་འདིས་ནི་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་གཏོད་པ་ཡིན་ཅིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཡུན་རིང་པོ་ གཏོད་པ་ཡིན་པས་ཁྱད་པར་རོ། །ཡང་སེམས་པ་ནི་སེམས་ཡུལ་ལ་གཡོ་བར་བྱེད་པ་རྒྱལ་པོ་བཞེངས་སུ་འཇུག་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི་དམིགས་པ་ལ་གཏོད་པ་རྒྱལ་པོ་སྐྱེད་ མོས་ཚལ་དུ་འཁྲིད་པ་ལྟ་བུའོ། །སྤྱིར་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་ནི་ཤིན་ཏུ་དཀའ་སྟེ། མཛོད་འགྲེལ་དུ། སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ནི་ཕྲ་བས། དེ་ནི་རེ་ཤིག་རྒྱུན་རྣམས་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་གཅད་པར་དཀའ་ན་སྐད་ཅིག་རྣམས་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་སྨན་སོགས་ཀྱི་རོ་སོགས་དཔེར་བྱས་ཏེ་བཤད་དོ། ། 1-115 རེག་པ་ནི་ཡུལ་དབང་པོ་རྣམ་ཤེས་གསུམ་འདུས་ཏེ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་གནས་ནས་བདེ་སོགས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པའི་དབང་པོའི་འགྱུར་བ་དང་འདྲ་བའི་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་གཅོད་ཅིང་རྟོག་ པར་བྱེད་པ་སྟེ་བདེ་བ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་རེག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བདེ་བའི་ཚོར་བ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་སོགས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་ཚོར་བའི་ཞེས་སོ། །འདི་ནི་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུའང་མིག་གི་འདུས་ ཏེ་རེག་པ་སོགས་དྲུག་ཏུ་ཕྱེ་སྟེ་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཡུལ་ངེས་པ་ལ་ལྔ་ལས་འདུན་པ་ནི་དམིགས་པ་འདོད་པར་བྱས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་པས་མི་འདོད་པ་དང་བར་མ་ལ་འདུན་པ་ མེད་པས་ཡུལ་ངེས་པར་སྟོན་ཅིང་། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་ས་མང་པོ་པར་འདོད་པ་བསེལ་ཏེ་འོག་མ་བཞི་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་པ་དེ་དང་དེ་དང་ལྡན་ལྟེ་ལྟ་བ་དང་ཉན་པ་ དང་སེམས་པ་དང་སྒོམ་པ་སོགས་བྱེད་ཅིང་དོན་དུ་གཉེར་བའི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་ཏེ་འདུན་ན་བརྩོན་པར་བྱེད་པས་བརྩོན་ཅེས་སོ། །འདི་ཡང་དགེ་བའི་འདུན་པའི་བྱེད་ལས་ནི་དབང་དུ་བྱས་པ་ སྟེ་གཞན་ནི་དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །གལ་ཏེ་འདུན་པ་འདོད་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ན་སྲེད་པ་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། སྲེད་པ་ནི་ཡུལ་ལ་ཆགས་པ་སྟེ། 1-116 འདུན་པ་ནི་བྱེད་པའི་བསམ་པ་ཙམ་ཡིན་ཞིང་། ཟག་པ་ཟད་པའམ་མངོན་དུ་བྱའོ་སྙམ་པ་འདུན་པ་ཡིན་ཡང་སྲེད་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །མོས་པ་ནི་ངེས་པའི་དངོས་པོ་རིགས་པའམ་ལུང་གིས་ དཔྱད་ནས་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་ལ་ངེས་པ་བཞིན་དུ་འདི་ནི་འདི་བཞིན་ཏེ་གཞན་དུ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཛིན་པ་སྟེ། འདི་ནི་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་རང་གི་གྲུབ་མཐའ་སོགས་ལས་མི་འཕྲོགས་ཤིང་རྣམ་ པ་གཞན་དུ་དྲང་བར་མི་ནུས་པས་པའོ། །དྲན་པ་ནི་དམིགས་པ་འདྲིས་པ་སྔོན་མྱོང་བའི

【現代漢語翻譯】 因此，獲得作意（yid la byed pa）就是獲得三摩地（ting nge 'dzin）』，這是佛陀所說。這指的是特殊的作意，而不是所有的作意，因為作意是普遍存在的，如果那樣，所有的心識都會獲得三摩地。因此，作意是剎那生滅的，而三摩地是長時間保持的，這就是區別。此外，心（sems pa）是使心識在對境上移動，就像讓國王起身一樣；而作意是使心識專注于所緣，就像把國王帶到花園一樣。一般來說，區分各種心所（sems byung）是非常困難的。《俱舍論釋》（mdzod 'grel）中說：『心和心所的差別非常細微，即使對於相續來說也很難完全確定，更何況是剎那呢？』這裡用藥物的味道等作為例子來解釋。 觸（reg pa）是境、根、識三者聚合，以因果的方式存在，與產生樂等相符的根的變化相似，它能辨別境的相狀並進行分別，也就是說，依賴於能體驗快樂的觸，就會產生快樂的感受。』正如佛陀所說，這就是感受（tshor ba）。在《聖母經》（rgyal ba'i yum）中，也分眼之觸等為六種。在確定對境方面，五者之中，欲（'dun pa）是指對所緣之境產生希求，因此對於不想要的或中性的事物，就不會有欲，這表明了對境的確定性。分別說部（bye brag smra ba）認為有許多地，這需要排除。對於下面的四者也是如此。以這種或那種方式，進行觀看、聽聞、思考和禪修等，是追求意義的心之變化，因為有了欲才會努力，所以稱為精進（brtson）。這指的是善的欲的作用，因為其他的欲不會使人對善產生興趣。如果欲的自性是希求，那麼它與貪（sred pa）有什麼區別呢？貪是對境的執著，而欲只是想要行動的想法，即使是想要斷除煩惱或實現目標的想法也是欲，但不是貪。 信（mos pa）是對通過理智或教證進行分析后，對確定之事的無疑，像確定那樣，認為『這就是這樣，不會是其他』，因此，它不會被其他人從自己的宗派等中奪走，也不能被引導到其他方面。念（dran pa）是對熟悉之境，先前體驗過的對境的...

【English Translation】 Therefore, 'obtaining attention (yid la byed pa) is obtaining samadhi (ting nge 'dzin),' so it was said. This refers to a specific kind of attention, not all attention, because attention is all-pervasive, and if that were the case, all minds would obtain samadhi. Therefore, attention is momentary, while samadhi is sustained for a long time, and that is the difference. Furthermore, mind (sems pa) is what moves the mind towards an object, like making a king rise; while attention is what focuses the mind on an object, like leading a king to a garden. In general, distinguishing the differences between various mental factors (sems byung) is very difficult. The Commentary on the Abhidharmakosha (mdzod 'grel) says: 'The distinctions between mind and mental factors are very subtle, and it is difficult to ascertain them even in a continuum, let alone in a moment?' Here, the taste of medicine, etc., is used as an example to explain. Contact (reg pa) is the convergence of object, sense faculty, and consciousness, existing as cause and effect, similar to the change of the sense faculty that is in accordance with the arising of pleasure, etc. It discerns the aspect of the object and distinguishes it, that is, depending on the contact that experiences pleasure, the feeling of pleasure arises.' As the Buddha said, this is feeling (tshor ba). In the Mother Sutra (rgyal ba'i yum), eye contact, etc., is also divided into six. In terms of determining the object, among the five, aspiration ('dun pa) refers to desiring the object of focus, so there is no aspiration for unwanted or neutral things, which indicates the certainty of the object. The Vaibhashikas (bye brag smra ba) believe in many grounds, which needs to be excluded. The same applies to the four below. In this or that way, doing seeing, hearing, thinking, and meditating, etc., is the mental transformation of pursuing meaning, because effort is made when there is aspiration, so it is called diligence (brtson). This refers to the function of virtuous aspiration, because other aspirations do not make one interested in virtue. If the nature of aspiration is desire, then what is the difference between it and craving (sred pa)? Craving is attachment to an object, while aspiration is just the thought of wanting to act, even the thought of wanting to eliminate afflictions or achieve a goal is aspiration, but not craving. Faith (mos pa) is the certainty without doubt about a determined thing after analyzing it through reason or scripture, like certainty, holding that 'this is like this, it will not be otherwise,' therefore, it cannot be taken away from one's own doctrine, etc., by others, nor can it be led to other aspects. Mindfulness (dran pa) is the familiar object, the previously experienced object of...

---

་དངོས་པོ་རྣམ་ས་ལ་སེམས་ཀྱི་བརྗེད་པ་མེད་པ། བརྗེད་པའི་གཉེན་པོ་དངོས་པོ་དེ་ཡང་དང་ཡང་ དུ་བརྗོད་པ་སྟེ་དེས་གཞན་ལ་མི་གཡེང་བའོ། །འོ་ན་དྲན་པ་འདྲིས་པ་ལ་དམིགས་པ་རྣམ་ཤེས་ལྔ་ད་ལྟར་ལ་དམིགས་པའི་འཁོར་དུ་འབྱུང་བ་མི་འཐད་ཅེ་ན། ཡིད་སྔོན་སོང་གི་འཁོར་ དུ་ད་ལྟར་བའི་དམིགས་པ་མ་བརྗེད་པ་ཙམ་གྱི་དྲན་པ་འབྱུང་བས་མི་འགལ་ལོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་བརྟག་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ཡོན་ཏན་དང་སྐྱོན་ནམ་བདེན་བཞིའམ་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ ལྟ་བུ་སོགས་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ། དམིགས་པ་གཅིག་པ། རྣམ་གཡེང་གི་གཉེན་པོ་སྟེ། ཤེས་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་ནི་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-117 ཤེས་རབ་ནི་དམིགས་པ་བརྟག་པར་བྱ་བ་རྣམ་པར་དཔྱད་པའི་དོན་ལ་རྣམ་པ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ནི། རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་འདྲེས་པ་ལྟ་བུ་ལ་ཡང་དག་པའམ་ལོག་པའམ་དེ་ གཉི་ག་མ་ཡིན་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་སྟེ། དེ་ཡང་རིགས་པ་ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་དང་རྗེས་དཔག་དང་མངོན་སུམ་གྱིས་བསྐྱེད་པ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་དང་། མི་རིགས་པ་ཡིད་ཆེས་པ་མ་ ཡིན་པའི་ལུང་དང་རྗེས་དཔག་ལྟར་སྣང་དང་སྒོམ་བྱུང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བསམ་གཏན་ཐོབ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་པར་ལྟ་བ་སོགས་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་ དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ལུགས་ཤེས་པ་སོགས་སོ། །སོམ་ཉི་ཟློག་པ་ནི་ཆོས་ཕྱེ་བས་ངེས་པ་རྙེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་ལ་བསྡུ་བར་གསུངས་པ་ལྟར་དྲུག་ལས། ངེས་པའི་དུས་སུ་མཚུངས་ པར་ལྡན་པ་དད་པ་ནི། ཡོད་པ་ཉིད་ལས་དང་འབྲས་བུ་དང་བདེན་པ་དང་པོ་གཉིས་པོ་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ལའང་མི་ལྡན་པའང་མངོན་པར་ཡིད་ཆེས་ཤིང་ཐེ་ཚོམ་དང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མེད་ པའི་རྣམ་པ་དང་། ཡོད་པ་ཡོན་ཏན་ཅན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་དང་བ་སེམས་ཀྱི་རྙོག་པ་སེལ་བ། དེ་དང་ལྡན་ན་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་རྙོག་པ་མི་འབྱུང་བ་ནོར་བུ་ཆུ་འདང་ལྟ་བུ་བ་སྤུ་ལྡང་བ་དང་། 1-118 མིག་མཆི་མ་འབྱུང་བས་མཚོན་པ་དང་། ཡོད་པ་ཡོན་ཏན་ཅན་འགོག་ལམ་ཐོབ་པར་ནུས་པ་ལ་ཐོབ་པ་དང་སྒྲུབ་པར་འདོད་པའི་རྣམ་པའོ། །འོ་ན་དེ་འདུན་པའམ་སྲེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མིན་ཏེ་འདུན་པ་ནི་དད་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དང་དགེ་བ་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཡིད་ཆེས་པ་མེད་པར་ཕྱི་མ་དག་མི་སྲིད་པས་དེ་དང་པོར་དང་། ནུས་པ་ཡོན་ཏན་ མེད་པ་ལ་འདོད་པ་ནི་སྲེད་པ་ཁོ་ན་ཏེ། དད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་པའི་དོན་དུ་འདོད་པ་ཕྱིས་བསྟན་ནོ་ཞེའོ། །དེ་ནི་འདུན་པ་དགེ་བའི་རྟེན་བྱེད་དེ། གང་དད་པའི་ཡུལ་ དེ་དང་དེར་འདུན་པས་སོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ལས་ལྡོག་དུས་སུ་ལྡན་པ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་ཚ་ནི། རང་ཉིད་ལ་སྟེ་བདག་གམ་

【現代漢語翻譯】 當事物清晰時，心不會忘記它。爲了對抗遺忘，需要反覆地陳述該事物，這樣心就不會被其他事物分散注意力。如果說憶念熟悉的事物時，五種識的對境出現在當下是不合理的，那麼，憶念作為先前已逝之意的隨行者，僅僅是不忘記當下的對境，這並沒有矛盾。等持（Samadhi，三摩地）是指心專注于可被考察的事物，如功德、過失、四聖諦或寂靜與粗猛等狀態。它是心一境性，是對治散亂的對治品。它是智慧的基礎，因為當心處於平靜狀態時，就能如實地瞭解事物。 智慧（Prajna，般若）是指對可被考察的事物進行詳細分析，徹底區分各種方面。例如，對於自相和共相混雜的事物，能夠區分其為正確、錯誤或非兩者。這種區分是通過可信的理智、經文、推論和現量產生的，包括聞、思、修三種智慧。不可信的理智，如不可信的經文、似是而非的推論以及顛倒的修所生智慧，依賴於禪定而產生的常見我與世界是常有的觀點等。非兩者包括與生俱來的智慧和對世俗規則的瞭解等。爲了消除猶豫，需要通過分析法來獲得確定性。如經中所說，善行可以歸納為十一種，在六種善行中，信（Shraddha，信仰）是在確定之時同時具備的。對於存在的事物，如業與果、前兩個真諦（苦諦和集諦），以及具備功德和不具備功德的事物，都完全相信，沒有懷疑和顛倒。對於具備功德的三寶（佛、法、僧），心生歡喜，消除內心的雜染。如果具備了信，就不會產生煩惱和近煩惱的雜染，就像寶珠能使水澄清一樣，就像羽毛豎立和眼淚流淌所象徵的那樣。對於具備功德的滅諦和道諦，有能力獲得它們，並具有獲得和修持它們的意願。如果這樣，這會變成慾望或貪愛嗎？不會，因為意願是信的結果，並且善是其對境。如果沒有信心，就不會有來世，所以信心是第一位的。對於不具備功德的事物產生慾望，那只是貪愛，而不是信心。爲了理解這一點，意願在後面才被展示。意願是善的基礎，因為對信的對象會產生意願。在從煩惱中解脫時，同時具備兩種品質，其中羞恥（Hri，慚）是指對自己... When things are clear, the mind does not forget them. To counteract forgetting, the object must be stated again and again, so that the mind is not distracted by other things. If it is said that when remembering familiar objects, it is unreasonable for the five consciousnesses' objects to appear in the present, then there is no contradiction because remembering, as an attendant of the past gone-by mind, merely does not forget the present object. Samadhi (concentration) refers to the mind being one-pointed on an object to be examined, such as qualities, faults, the four noble truths, or states like tranquility and roughness. It is single-pointedness of mind, an antidote to distraction. It is the basis of wisdom, because when the mind is in a state of equanimity, one knows things as they truly are. Wisdom (Prajna) refers to thoroughly distinguishing the various aspects of an object to be examined by analyzing it in detail. For example, for things where self-characteristics and general characteristics are mixed, being able to distinguish them as correct, incorrect, or neither. This distinction is produced by credible intellect, scriptures, inference, and direct perception, including the three wisdoms of hearing, thinking, and meditation. Incredible intellect, such as incredible scriptures, seemingly valid inferences, and inverted meditation-born wisdom, relies on meditative absorption and leads to views such as the self and the world are permanent. Neither includes innate wisdom and knowledge of worldly customs, etc. To dispel doubt, certainty must be gained through analysis. As it is said in the scriptures, virtue can be summarized into eleven types, and among the six, faith (Shraddha) is what is equally possessed at the time of certainty. Regarding existing things, such as actions and their results, the first two truths (suffering and its origin), and things that possess qualities and do not possess qualities, one has complete faith, without doubt or inversion. Regarding the three jewels (Buddha, Dharma, Sangha) that possess qualities, joy arises in the mind, clearing away mental impurities. If one possesses faith, the impurities of afflictions and near-afflictions will not arise, just as a jewel can clarify water, as symbolized by the rising of hair and the shedding of tears. Regarding the cessation and path that possess qualities, one has the ability to attain them and the desire to attain and practice them. If so, will this become desire or craving? No, because intention is the result of faith, and virtue is its object. Without faith, there is no future life, so faith comes first. Desire for things that do not possess qualities is merely craving, not faith. To understand this, intention is shown later. Intention is the basis of virtue, because one has intention for the object of faith. When turning away from complete affliction, one simultaneously possesses two qualities, of which shame (Hri) refers to oneself...

【English Translation】 When things are clear, the mind does not forget them. To counteract forgetting, the object must be stated again and again, so that the mind is not distracted by other things. If it is said that when remembering familiar objects, it is unreasonable for the five consciousnesses' objects to appear in the present, then there is no contradiction because remembering, as an attendant of the past gone-by mind, merely does not forget the present object. Samadhi (concentration) refers to the mind being one-pointed on an object to be examined, such as qualities, faults, the four noble truths, or states like tranquility and roughness. It is single-pointedness of mind, an antidote to distraction. It is the basis of wisdom, because when the mind is in a state of equanimity, one knows things as they truly are. Wisdom (Prajna) refers to thoroughly distinguishing the various aspects of an object to be examined by analyzing it in detail. For example, for things where self-characteristics and general characteristics are mixed, being able to distinguish them as correct, incorrect, or neither. This distinction is produced by credible intellect, scriptures, inference, and direct perception, including the three wisdoms of hearing, thinking, and meditation. Incredible intellect, such as incredible scriptures, seemingly valid inferences, and inverted meditation-born wisdom, relies on meditative absorption and leads to views such as the self and the world are permanent. Neither includes innate wisdom and knowledge of worldly customs, etc. To dispel doubt, certainty must be gained through analysis. As it is said in the scriptures, virtue can be summarized into eleven types, and among the six, faith (Shraddha) is what is equally possessed at the time of certainty. Regarding existing things, such as actions and their results, the first two truths (suffering and its origin), and things that possess qualities and do not possess qualities, one has complete faith, without doubt or inversion. Regarding the three jewels (Buddha, Dharma, Sangha) that possess qualities, joy arises in the mind, clearing away mental impurities. If one possesses faith, the impurities of afflictions and near-afflictions will not arise, just as a jewel can clarify water, as symbolized by the rising of hair and the shedding of tears. Regarding the cessation and path that possess qualities, one has the ability to attain them and the desire to attain and practice them. If so, will this become desire or craving? No, because intention is the result of faith, and virtue is its object. Without faith, there is no future life, so faith comes first. Desire for things that do not possess qualities is merely craving, not faith. To understand this, intention is shown later. Intention is the basis of virtue, because one has intention for the object of faith. When turning away from complete affliction, one simultaneously possesses two qualities, of which shame (Hri) refers to oneself...

---

ཆོས་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་པའི་རིགས་དང་སྡོམ་པ་དང་ཤེས་ རྒྱ་སོགས་འདི་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པས་སྡིག་པ་བྱར་མི་རུང་ངོ་ཞེས་པས་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྨད་པར་བྱ་བས་ན་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་སྡིག་པས་འཛེམ་ཞིང་སེམས་བག་འཁུམས་པ་སྟེ། སྒོ་ གསུམ་གྱི་ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་མི་དགེ་བ་བཅུ་ལ་མི་འཇུག་པས་དེ་སྡོམ་པར་བྱེད་དོ། །ཁྲེལ་ཡོད་ནི། གཞན་ལ་སྟེ་སྡིག་པ་བྱས་ན་སྨོད་པ་དང་གྲགས་པ་མ་ཡིན་པ་སོགས་འབྱུང་བས་འཇིགས་ནས་ཉེས་སྤྱོད་ལ་འཛེམ་པ་སྟེ། 1-119 ཉེས་སྤྱོད་ཡང་དག་པར་སྡོམ་པ་དེའི་ཞེས་སོ། །དགེ་བ་ལ་འཇུག་པའི་དུས་སུ་ལྡན་པ་ལ་བཞི་ལས། མ་ཆགས་པ་ལ་དགག་སྒྲ་ནི། མེད་པ་དང་གཞན་པ་དང་གཉེན་པོ་གསུམ་ལས་འདིར་ ཕྱི་མའོ། །དེ་ནི་དམིགས་པ། སྲིད་པ་ལུས་དང་སྲིད་པའི་ཡོ་བྱད་ཉེ་བར་མཁོ་བ་ཟས་གོས་སོགས་ལ་རྣམ་པ་ཆགས་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་འབྱུང་བ། མ་ཞེན་པ་ཆགས་པའི་དངོས་ཀྱི་གཉེན་པོ་ སྟེ་ཆགས་པས་ཉེས་སྤྱོད་ལ་ཕྱིས་འཆད་པ་ལྟར་འཇུག་པ་ལ་དེ་མེད་པས་དེ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉེས་སྤྱོད་ལས་ལྡོག་པར་ནི་མ་ངེས་ཏེ། མ་ཆགས་པ་ཅན་རྣམས་ཀྱང་སྡོམ་པ་ མི་ལེན་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱི་མ་དག་ལའང་དེ་ལྟར་རོ་ཞེའོ། །ཞེ་སྡང་མེད་པ་ཞེ་སྡང་གི་གཉེན་པོ་ནི། དམིགས་པ་སེམས་ཅན་རྣམས་དང་། རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་ བ་དང་། དེའི་གནས་ཀྱི་ཆོས་སེམས་ཅན་དུ་མི་སྟོན་པ་མཚོན་ཆ་དང་འགྱུར་བྱེད་སོགས་རྣམས་ལ་རྣམ་པ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་མེད་པ་གནོད་པ་མི་བྱ་བར་སེམས་པ་བྱམས་པའི་བདག་ཉིད་དེ། འོག་ཏུ་འཆད་པ་ལྟར་ཞེ་སྡང་གིས་མི་དགེ་བ་ལ་འཇུག་ན་དེ་མེད་པས་ཉེས་སྤྱོད་ལ་མི་འཇུག་གོ །གཏི་མུག་གི་གཉེན་པོ་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཀུན་གཞིའི་བག་ཆགས་ལས་ཤེས་པ་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་དང་། 1-120 ལུང་ལས་ཤེས་པ་ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ནང་གི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྟོགས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ལས་ཤེས་པ་སྒོམ་བྱུང་སྟེ། སོ་སོར་བརྟགས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ལའང་ གྲགས་ཀྱང་འདི་དེར་མ་ངེས་ཀྱི། བརྟན་པ་དང་བཅས་པའི་ཤེས་རབ་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་ལྟར་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པས་ན་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་མ་བཅོམ་ཡང་ཉོན་མོངས་མངོན་ གྱུར་མི་འབྱུང་བའོ། །འདི་ནི་ཤེས་རབ་ལ་བཏགས་པ་སྟེ། གཏི་མུག་ལས་ཉེས་སྤྱོད་ལ་འཇུག་པ་ཟློག་པར་བྱེད་དོ། །བརྩོན་འགྲུས་ནི། དམིགས་པ་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་རྣམ་པ་སེམས་སྤྲོ་བ་སྟེ། ཉོན་ མོངས་པ་ཅན་ལ་སྤྲོ་བ་ནི་སྨད་པའི་ཕྱིར་ལེ་ལོ་ཉིད་དོ། །དེ་ལ་འཁོར་བར་ཤིན་ཏུ་གོམས་པས་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པས་སྤྲོ་བ་བྱ་ཅི་དགོས་ཞེ་ན། ཕལ་ཆེར་དེ་ལྟ་ཡིན་ ཡང་ལ་ལར་སྤྲོ་བ་ལ་ལྟོས་པ་ཅུང་ཟད་ཡོད་དོ། །དེ་གནས་སྐབས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི། སྦྱོར་བའི་ཆེད་དུ་གོ་གྱོན་པ་གོ་ཆ་དང་། གོ

【現代漢語翻譯】 由於具備以佛法為理由的種姓、戒律和智慧等，認為不應作惡，因此受到聖者的譴責，從而對罪惡感到羞愧和畏懼，內心謹慎收斂。不涉入身語意三門的過失行為，不犯十不善業，從而守護戒律。具有慚愧心是指，害怕因作惡而受到他人的譴責和惡名等，從而畏懼惡行，從而正確地守護惡行。 在進入善法時，具備四種因素。對於『無貪』，否定詞有三種：不存在、不同和對治。這裡指的是最後一種。即對於目標，輪迴的身體和輪迴的資具，如飲食衣服等，沒有貪戀，心生厭離。『不執著』是貪戀的直接對治，因為貪戀會導致惡行，如前所述，沒有貪戀就不會陷入惡行。從惡行中解脫是不確定的，因為我們看到有些不貪戀的人也不受戒律的約束。對於後面的幾種情況也是如此。 『無嗔』是嗔恨的對治。目標是眾生，以及自身的痛苦和不適，以及導致痛苦的因素，如不將眾生視為武器和施暴者等，從各個方面都沒有傷害的念頭，心懷慈愛。如後文所述，嗔恨會導致不善業，沒有嗔恨就不會陷入惡行。『無癡』的對治是，從阿賴耶識的習氣中產生智慧，從而獲得聞思修所生的智慧。個別分析是指，雖然在出世間的智慧中也廣為人知，但不一定是指這個，而是指具有穩固基礎的智慧，如實地瞭解事物的存在方式，並具備禪定和精進，即使沒有摧毀煩惱的種子，煩惱也不會顯現。這指的是智慧的作用，可以阻止因愚癡而導致的惡行。 『精進』是指，目標是善法，內心充滿喜悅。對煩惱充滿喜悅是應該受到譴責的，因為那是懈怠。有人會問，因為已經非常習慣於輪迴，所以自然而然地就會去做，為什麼還需要喜悅呢？雖然大多數情況是這樣，但在某些情況下，還是需要一些喜悅的。這是從暫時的角度來區分的，爲了準備而穿戴盔甲，盔甲。

【English Translation】 Because of possessing qualities such as lineage, discipline, and wisdom based on the Dharma, thinking that one should not commit evil, and therefore being condemned by the noble ones, one feels ashamed and fearful of sin, and one's mind is cautious and restrained. Not engaging in the misdeeds of the three doors (body, speech, and mind), and not committing the ten non-virtuous actions, thereby guarding the precepts. Having a sense of shame means fearing that committing evil will lead to condemnation and bad reputation from others, thereby fearing misdeeds and correctly guarding against them. When entering into virtuous actions, one possesses four factors. Regarding 'non-attachment,' there are three types of negation: non-existence, difference, and antidote. Here, it refers to the last one. That is, regarding the object, the body of samsara and the requisites of samsara, such as food and clothing, there is no attachment, and one feels aversion. 'Non-adherence' is the direct antidote to attachment, because attachment leads to misdeeds, as explained earlier, and without attachment, one will not fall into misdeeds. Liberation from misdeeds is uncertain, because we see that some who are not attached do not take vows. The same applies to the later cases. 'Non-hatred' is the antidote to hatred. The object is sentient beings, as well as one's own suffering and discomfort, and the causes of suffering, such as not regarding sentient beings as weapons and perpetrators, and having no intention to harm in any way, cherishing loving-kindness. As explained below, hatred leads to non-virtuous actions, and without hatred, one will not fall into misdeeds. The antidote to 'non-ignorance' is the wisdom that arises from the habitual tendencies of the alaya consciousness, thereby obtaining the wisdom born from hearing, thinking, and meditating. Individual analysis refers to, although it is also well-known in transcendental wisdom, it does not necessarily refer to this, but rather to wisdom with a solid foundation, understanding the way things exist as they are, and possessing samadhi and diligence, even if the seeds of afflictions have not been destroyed, the afflictions will not manifest. This refers to the function of wisdom, which can prevent misdeeds caused by ignorance. 'Diligence' means that the object is virtuous Dharma, and the mind is filled with joy. Being joyful about afflictions is to be condemned, because that is laziness. Someone might ask, since one is already very accustomed to samsara, one will naturally do it, so why is joy needed? Although this is the case in most situations, in some cases, some joy is still needed. This is distinguished from a temporary perspective, wearing armor to prepare, armor.

---

་ཆ་བཞིན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་མི་ཞུམ་པའམ་མི་འགོང་པ་དང་། གྲང་བ་དང་བཀྲེས་པ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མི་ལྡོག་པ་དང་། དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པའོ། །འདི་ལྔ་ནི་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་བའི་རིམ་པ་སྟེ། 1-121 མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། །ཐོག་མར་གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་དེ་ནས་ནི། །ཚུལ་བཞིན་རབ་ཞུགས་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ། །མི་ཞུམ་མི་འཁྲུགས་ཆོག་མི་ཤེས་བརྩོན་འགྲུས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ནི་དགེ་བའི་ ཆོས་རྣམས་ལ་མཐུ་དང་ལྡན་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པ་དང་། སྤྲོ་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། རྟུལ་བ་བརྟན་པ་དང་བརྩོན་པ་མ་དོར་བ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བ་རྣམས་བཤད་དོ། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པར་བྱེད་པ་ནི་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ལ་འཇུག་པ་ལྟ་བུ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའོ། །ཡོངས་སུ་སྒྲུབ་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་བྱས་པ་སྟེ་ཐོབ་པ་གྱ་ནོམ་པར་ བྱེད་པའོ། །འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་དུས་སུ་འབྱུང་བའི་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་བ་ནི། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་རིམ་པ་ལྟར་ལུས་ལས་སུ་མི་རུང་བ་དང་ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་རྒྱུན་བཅད་དེ་མེད་པ་ལས། དེ་དག་རང་གི་བྱ་བ་ལ་ལྡང་བ་ཡང་བ་སོགས་དང་བསམ་གཏན་གྱི་གནས་པ་སོགས་ལ་སིམ་ཞིང་ཡང་ལ་གསལ་བས་ལས་ སུ་རུང་བ་ཉིད་ཏེ། འདིར་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་བ་ནི་ཞར་ལ་བྱུང་བའམ་ཡང་ན་སེམས་ལས་སུ་རུང་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་བཤད་དོ། །དེའི་དབང་གི་ལུས་སེམས་གནས་ངན་ལེན་དང་བཅས་པ་དེ་མེད་པར་གནས་གྱུར་པའི་ཕྱིར་སྒྲིབ་པ་ཉོན་མོངས་པ་སོགས་སེལ་བར་བྱེད་དོ། ། 1-122 འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་དུས་སུ་ལྡན་པ་ལ་གཉིས་ལས། བག་ཡོད་ནི། མ་ཆགས་པ་སོགས་བཞི་པོ་ལས་བག་ཡོད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དེ་བཞི་ལ་གདགས་ཏེ་འདིས་གནས་ དང་བཅས། རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ལ་བག་ཡོད་གདགས་པར་གསུངས་ཤིང་བཞི་པོ་ཉིད་བག་ཡོད་དུ་བསྟན་ཏོ། །གལ་ཏེ་བཞི་ལ་བཏགས་པའི་བག་ཡོད་བཞི་རྣམ་ཤེས་གཅིག་གི་འཁོར་དུ་འབྱུང་ན་རྫས་མཚུངས་ ཉམས་སོ་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ན་རེ། བཞི་ཡོད་ཀྱང་རྫས་མཚུངས་མི་ཉམས་ཏེ། དེ་ནི་རྫས་ཡོད་ལ་རྩི་ཡི། བཏགས་ཡོད་ལ་མི་རྩི་བས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གདགས་གཞི་བཞི་པོ་རིགས་མི་འདྲ་ བས་བཏགས་ཆོས་བག་ཡོད་བཞི་ཡང་རིགས་མི་འདྲ་བའི་ཕྱིར་མི་ཉམས་སོ་ཞེས་ཐོ་ལ་སོགས་གསུངས་སོ། །རྣམ་ཤེས་གཅིག་གི་འཁོར་དུ་བཞི་པོ་གང་རུང་རེ་རེ་ལ་བཏགས་པའི་བག་ཡོད་རེ་རེ་ ལས་མི་འབྱུང་བས་མི་ཉམས་ཤིང་། བཞི་ལ་འདོགས་པ་ནི་སྤྱི་རིགས་ལ་བསམས་པའོ་ཞེས་བརྗེད་བྱང་མཛད་པ་གསུང་ངོ་། །འདི་ནི་དུ་མ་ལ་བཏགས་པ་ཀུན་ལ་འདྲའོ། །དགེ་བའི་ཆོས་ཟག་བཅས་དང་ ཟག་མེད་རྣམས་

【現代漢語翻譯】 按照次第修習，對於廣大之事不怯懦或不畏懼，不因寒冷和飢餓等痛苦而退縮，不滿足於少許的善行。這五種是生起的次第。 《莊嚴經論》中說：『首先是盔甲般的精進，然後是如理趣入的修習精進，不怯懦、不退縮、不滿足的精進。』如是所說。因此，對於善法具有力量，具有精進，具有歡喜，堅固不動搖，不捨棄精進，這些都是所說的內容。完全圓滿是指進入禪定的正行，使未獲得的獲得。完全成就則是指對它進行完全的修習，使已獲得的更加豐富。 以世間道遠離貪慾時所產生的極度調柔是，身體和心識的粗重次第是，身體不堪能和一切煩惱法的種子相續斷絕而消失，從這些中，它們能夠勝任自己的作用，輕安等和禪定的安住等，寂靜、輕安和明晰，因此是堪能的。這裡，身體的極度調柔是順帶產生的，或者說是爲了瞭解心識堪能的成就方法而說的。由於它的力量，身體和心識與粗重一起消失，轉化為另一種狀態，因此能夠消除障礙、煩惱等。 在超越世間的離欲時，具有兩種，其中正念是：從不執著等四者轉變為正念，因此可以安立在這四者上，以此安立具有所依和具有因的正念，並且顯示這四者本身就是正念。如果安立在這四者上的正念，四者在一個識的眷屬中產生，那麼本體相同就會消失嗎？有些人說：即使有四者，本體相同也不會消失，因為這是從實有來計算的，而不是從假有來計算的。安立的基礎四者種類不同，因此安立的法，正念四者種類也不同，所以不會消失，托拉等人如是說。在一個識的眷屬中，對於四者中的任何一個安立的每一個正念都不會產生，因此不會消失，而安立在四者上是考慮了總的類別，遺教書中如是說。這對於安立在多個事物上的一切都是一樣的。具有染污和不染污的善法。

【English Translation】 Practicing in order, not being timid or fearful towards great matters, not retreating due to suffering such as cold and hunger, and not being content with a small amount of virtue. These five are the order of arising. The Ornament of the Sutras states: 'First is armor-like diligence, then diligence of proper engagement, diligence that is not timid, not disturbed, and not knowing contentment.' As it is said. Therefore, having power for virtuous dharmas, having diligence, having joy, being firm and unwavering, and not abandoning diligence, these are the contents explained. Complete perfection refers to entering the actual practice of meditation, causing the unobtained to be obtained. Complete accomplishment refers to fully training in it, making what has been obtained even more abundant. The extreme pliancy that arises when separating from desire through worldly paths is that the grossness of body and mind is in order, the body is incapable, and the seeds of all afflictive dharmas are continuously cut off and disappear. From these, they are able to fulfill their functions, lightness, etc., and the abiding in meditation, etc., are peaceful, light, and clear, therefore it is capable. Here, the extreme pliancy of the body arises incidentally, or it is said to understand the method of accomplishing the capability of the mind. Due to its power, the body and mind, together with grossness, disappear and transform into another state, therefore it can eliminate obstacles, afflictions, etc. When transcending the world and being free from desire, there are two aspects. Mindfulness is: transforming from non-attachment, etc., into mindfulness, therefore it can be established on these four. With this, mindfulness with a basis and with a cause is established, and it is shown that these four themselves are mindfulness. If the mindfulness established on these four arises in the retinue of one consciousness, will the sameness of substance disappear? Some say: Even if there are four, the sameness of substance will not disappear, because it is calculated from the real existence, not from the imputed existence. The four bases of establishment are of different kinds, therefore the established dharma, the four mindfulnesses, are also of different kinds, so they will not disappear, as Tola and others say. In the retinue of one consciousness, each mindfulness established on any one of the four will not arise, therefore it will not disappear, and establishing on the four is considering the general category, as the Vijañaptimātratāsiddhi states. This is the same for everything established on multiple things. Virtuous dharmas with and without outflows.

---

ལ་རྣམ་པ་སྒོམ་པ་ཡང་དང་ཡང་མངོན་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཡང་ན་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ཉོན་མོངས་དང་དེ་གནས་པ་ལ་ཕན་པའི་ཡུལ་རྣམས་ལས་སེམས་སྲུང་བར་བྱེད་པ་སྟེ། 1-123 འཇིག་རྟེན་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཁྱད་པར་ཅན་ཐོབ་པ་དང་། དེ་ལས་འདས་པའི་ཕུན་ཚོགས་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་རྟོགས་པ་ཡོངས་སུ་ཞེས་སོ། །བག་ཡོད་པ་ནི་འཆི་ མེད་གནས། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏེ། འདིར་འཆི་མེད་ནི་ཐར་པའོ། །བཏང་སྙོམས་ནི། སྔ་མ་ལྟར་མ་ཆགས་སོགས་བཞིའི་ཆར་གཏོགས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་འདོད་ཆགས་སོགས་དང་བཅས་པར་གནས་པ་དུས་ འདའ་བར་བྱེད་པ་དང་འགལ་བ། དང་པོ་བྱིང་རྒོད་ཀྱིས་མི་མཉམ་པ་མེད་པས་མཉམ་པ་དང་། བར་དུ་དེ་ཉིད་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པ་བྱིང་རྒོད་འབྱུང་བར་དོགས་པ་དང་ལྡན་པ་རྣལ་དུ་འདུག་ པ་དང་། མཐར་བྱིང་རྒོད་འབྱུང་དུ་དོགས་པ་མེད་པས་དེ་དག་གི་གཉན་པོ་ལ་རྩོལ་བ་མེད་པས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་གནས་པ་སྟེ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་སོགས་འབྱུང་བའི་གགས་འདིས་ བྱེད་དོ། །སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་དུས་སུ་ལྡན་པ་རྣམ་པར་མི་འཚེ་བ་ནི། ཞེ་སྡང་མེད་པ་ལ་བཏགས་པས་དེར་གཏོགས་པ། སྙིང་རྗེ་ཀ་རུ་ཎའི་ཀ་བདེ་བ། རུ་ཎད་དྷི་འགོག་ ཅིང་སེལ་ལོ་ཞེས་ཕ་རོལ་སྡུག་བསྔལ་ན་དེ་མི་བཟོད་པས་རང་སྡུག་བསྔལ་བའི་སེམས་ཉིད་ཏེ་རྣམ་པར་འཐོ་མི་འཚམ་ཞིང་གནོད་པ་མི་བྱེད་པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ལ་གསུམ་ཏེ། གཞན་ལྔ་བཤད་པ་དང་། 1-124 ལྟ་བ་ལྔར་ཕྱེ་སྟེ་བཤད་པ་དང་། ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་འདོད་ཆགས་ནི། ཁམས་གསུམ་ན་ཡོད་པའི་དམིགས་པ་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ། རྣམ་པ་དེ་སྣང་ཞིང་རིག་པས་རྗེས་ སུ་འཆགས་ཤིང་ཞེན་པས་འབྲལ་དཀའ་བ་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་ཉིད་གསུམ་ཇི་རིགས་པ་དང་ཁམས་གསུམ་དུ་ལྡན་པས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ཡིན་ཅིང་། དེ་སྲེད་པའི་དབང་གིས་གྲུབ་པས་ དེ་སྐྱེད་ཅེས་ཏེ། བདག་ལ་ཆགས་པ་དང་ལྡན་པའི། བདེ་སྡུག་དོར་ཐོབ་འདོད་པ་ཡིས། །སེམས་ཅན་གཞན་གྱིས་བཀྲི་མིན་པ། དམན་པའི་གནས་ནི་ཡོངས་སུ་ལེན། །ཞེས་རྣམ་འགྲེལ་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། ཁོང་ཁྲོ་ཞེ་སྡང་ནི། དམིགས་པ་སྡང་མེད་ལྟ་བུ་ལ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཞིང་གནོད་པ་བྱ་བར་སེམས་པ་སྟེ་རིག་ཅིང་སྲེད་པས་རང་གིར་བྱེད་པས་ན་རེག་པ་བདེ་བ་ལ་མི་གནས་ པ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ཞེ་སྡང་ཟུག་རྔུའི་སེམས་འཆང་ན། །ཡིད་ནི་ཞི་བ་ཉམས་མི་མྱོང་། །དགའ་དང་བདེ་བའང་མི་འཐོབ་ཅིང་། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཉེས་སྤྱོད་སྡིག་པའི་རྟེན་ཅེས་སོ། །ང་རྒྱལ་ ནི། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་ཕུང་པོ་ལ་བདག་དང་བདག་གི་བར་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་ནི་ངའོ་འདི་རྣམས་ངའི་བའོ་ཞེས་རང་ཉིད་གཞན་ལས་ལྷག་པར་རློམ་པས་སེམས་ཁེང

【現代漢語翻譯】 此外，還要反覆顯現修習的各種狀態，或者守護自心，使其遠離那些會助長煩惱和煩惱所依之處的染污之法。 獲得世間的圓滿，即殊勝的身體和受用，以及超越這些的圓滿，即聲聞等所證悟的菩提。如經中所說：『謹慎是不死之處。』這裡的不死即是解脫。舍是指，如前所述，不屬於貪執等四種，與一切染污的貪慾等同住，與虛度時光相違背。最初，由於沒有掉舉和沉沒的不平等，所以是平等；中間，由於持續不斷地進入，具備了可能產生掉舉和沉沒的疑慮，所以是安住；最終，由於沒有產生掉舉和沉沒的疑慮，所以無需努力對治它們，自然而然地安住。這就是產生一切染污貪慾等的障礙。在利益有情的時候，具備不害之心，因為不嗔被安立於此，所以屬於不嗔。慈悲（藏文：སྙིང་རྗེ།，梵文天城體：करुणा，梵文羅馬擬音：karuṇā，漢語字面意思：悲憫）中，『ཀ』是安樂，『རུ་ཎད་དྷི』是斷除和消除，因為不忍他人的痛苦，所以自己也感到痛苦，這就是不惱害、不損害的心。煩惱有三種：宣說其他五種， 分為五種見解來宣說，以及宣說見解的差別。首先，貪慾是指：對於三界中存在的對境，即身體和受用，顯現為悅意，並且以覺知隨之執著，難以分離。由於具備三苦，以及存在於三界之中，所以是取受痛苦之蘊。並且，由於由渴愛所生，所以能生起痛苦。如《釋量論》中所說：『與我執相應者，欲求安樂舍痛苦，非由他者所驅使，趣入下劣之境。』 憤怒嗔恨是指：對於不悅意的對境，心懷惱怒，想要加害。由於覺知和渴愛將其據爲己有，所以不樂於安住於樂觸。如《入行論》所說：『若懷嗔恚嗔恚心，則意不寂靜，不得安樂，亦不得喜悅。』並且說，這是罪惡的根源。我慢是指：由於我見，執著于蘊為我及我所，從而認為『這是我的，這些是我的』，內心傲慢，覺得自己比別人更殊勝。

【English Translation】 Furthermore, it is to repeatedly manifest the practice of various states, or to guard the mind from defiled dharmas that aid afflictions and their abodes. To obtain worldly perfections, such as excellent bodies and possessions, and to fully realize the perfections beyond them, such as the enlightenment of the Hearers (Śrāvakas). As it is said in the scriptures: 'Mindfulness is the abode of immortality.' Here, immortality is liberation. Equanimity (upekṣā) means, as before, not belonging to the four categories of attachment, etc., dwelling with all defiled desires, etc., and being contrary to wasting time. Initially, it is equal because there is no inequality of sinking and agitation; in the middle, it is abiding because it continuously enters into that state, possessing the doubt that sinking and agitation may arise; finally, it abides spontaneously because there is no doubt that sinking and agitation will arise, and therefore there is no effort to counteract them. This is the obstacle that causes all defiled desires, such as attachment, to arise. At the time of benefiting sentient beings, possessing non-harm, because non-hatred is established there, it belongs to non-hatred. Compassion (藏文：སྙིང་རྗེ།，梵文天城體：करुणा，梵文羅馬擬音：karuṇā，漢語字面意思：Compassion) 'ka' is bliss, 'ruṇaddhi' is to cut off and eliminate, because one cannot bear the suffering of others, one's own mind suffers, which is not to harm or injure. There are three types of afflictions: explaining the other five, explaining them by dividing them into five views, and explaining the differences in views. First, desire (rāga) is: for objects existing in the three realms, such as bodies and possessions, appearing as pleasant, and being difficult to separate because the mind follows and clings to them. Because it possesses the three kinds of suffering and exists in the three realms, it is the aggregate of taking suffering. And because it is born from craving, it generates suffering. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'One who is associated with self-attachment, desires to obtain happiness and abandon suffering, is not driven by others, and enters into inferior states.' Anger (krodha) is: for unpleasant objects, such as hatred, the mind is tormented and intends to harm. Because awareness and craving make it one's own, one does not dwell in pleasant sensations. As it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'If one harbors a mind of anger, the mind will not experience peace, nor will one obtain joy and happiness.' And it is said to be the root of sinful conduct. Pride (māna) is: due to the view of the aggregates, clinging to the aggregates as self and mine, thinking 'This is mine, these are mine,' and being arrogant, thinking oneself superior to others.

---

ས་ཤིང་མཐོ་བ་སྟེ་མི་གུས་པ་བླ་མ་རྣམས་དང་། 1-125 ཡོན་ཏན་ཅན་རྣམས་ལ་འགྱིང་ཞིང་ལུས་ངག་སྲི་ཞུ་མེད་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཡང་སྲིད་པ་འབྱུང་བའི་རྟེན་བྱེད་ཀྱི། ཁོང་ཡེ། ཁྲོ་ལྟར་ད་ལྟར་གྱི་དུ་ཁའི་རྒྱུར་ངེས་པ་ནི་མིན་ཞེའོ། །དེ་ ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ངན་འགྲོར་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཁྲིད་ཅིང་། །མི་ཡི་དགའ་སྟོན་བཅོམ་པ་དང་། གཞན་གྱི་ཟན་ཟའི་བྲན་དང་ནི། །གླེན་དང་མི་སྡུག་ཅན་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །མ་རིག་པ་ནི། སྤྱིར་ཉོན་ མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མ་རིག་པ་ཤེས་བྱ་ཕྲ་མོ་མི་ཤེས་པ་རྒྱལ་སྲས་ས་བཅུ་པ་མན་ཆད་ལ་ཡོད་པ་དང་། བསྟན་འཆོས་འཆད་མི་ཤེས་པ་ལྟ་བུ་དེ་འདིར་མི་གཟུང་གི འདིར་ རིག་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉོན་མོངས་ཅན་ལས་དང་འབྲས་བུ་དང་བདེན་པ་དང་དཀོན་མཆོག་མི་ཤེས་པ། ཤེས་པའི་འགལ་ཟླ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྟེ། ཆེས་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་ལོག་པར་ངེས་པ་ གཙང་བ་སོགས་སུ་འཛིན་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་དང་འདོད་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་འབྱུང་བར་བྱེད་དེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་ཉེས་རྣམས་ཀྱི། །རྒྱུ་ནི་གཏི་མུག་ཡིན་པར་གསུངས། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། ཐེ་ཚོམ་ལ་ཡང་ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ཕྱོགས་འདི་ན་ལྷ་ཡོད་དམ་མེད་སྙམ་པ་ལྟ་བུ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པས་བསྡུས་པའང་ཡོད་མོད་ཀྱི། འདི་ནི་ཉོན་མོངས་ཅན་དམིགས་པ་བདེན་པ་བཞི་པོ་རྣམས་ལ་ཡིད་གཉིས་ཟ་ཞིང་བློ་རྩེ་གཉིས་པའོ། ། 1-126 དེ་དག་ཡུལ་གཞན་ལ་མི་ཤེས་པ་ཉིད་དང་སོམ་ཉི་ཉིད་ཡིན་གྱི། ཉོན་མོངས་པ་མིན་པར་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀཱ་རུ་བཤད་དོ། །ལས་འབྲས་ལ་ཐེ་ཚོམ་ནི་བདེན་བཞི་ཇི་རིགས་ལ་སྟེ། དཀོན་ མཆོག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའང་ལམ་དང་འགོག་པ་ལ་ཇི་རིགས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་། གང་ཞིག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བ། །སངས་རྒྱས་དགེ་འདུན་བྱེད་པའི་ཆོས། །མི་སློབ་པ་དང་གཉི་ག་དང་། །མྱ་ངན་ འདས་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ་ཞེའོ། །འདི་ཤེས་རབ་ལས་རིགས་ཐ་དད་ཅིང་བདེན་པ་བཞི་ལས་གཞན་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་སོམ་ཉི་ཅན་གྱི་ ཤེས་རབ་ཏུ་བརྗོད་ཅེའོ། །འདིས་ནི་ངེས་པ་མ་རྙེད་ན་དགེ་སྡིག་ལ་བླང་དོར་མི་རྩོམ་པས་དགེ་བ་ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟ་བ་ནི། རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ ཏེ། དེ་ཡང་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པའི་དབྱེ་བས་ལྔ་ཡོད་པས་འཇིག་སད་ཀ་ཡ་འཇིག་ཚོགས་ཏེ་སད་ཅེས་པ་ཥ་ཡི་དང་འཇིགས་པ་ལས་སོ་ཞེས་ལྷའི་བྱང་སེམས་ལས་སྒྲུབ་པས། ཅིང་མི་རྟག་ པའི་ཚོགས་དུ་མ་བསྡུས་པ་ལ་ལྟ་བ་ནི་དམིགས་པ་ཉེ་བར་ལེན་ཞེས་ཏེ། དགེ་སྦྱོང་ངམ་བྲམ་ཟེ་གང་ལ་ལ་དག་བདག་དང་བདག་གིར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དེ་རྣམས་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་འདི་རྣམས་ལའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། ། 1-127 རྣམ་པ་ནི་བདག་གི་ངོ་བོའམ་བདག་གི་བ། བདག་ལ་ཕན

【現代漢語翻譯】 傲慢自大，不尊敬上師和有德之人，不以身語侍奉，是痛苦輪迴的根源。要知道，傲慢如烈火，是當下痛苦的根源。《入行論》中說：『傲慢使人墮入惡趣，摧毀人間的歡樂，淪為他人的奴僕，變得愚蠢醜陋。』 無明，一般而言，指非煩惱性的無明，即對細微事物的不瞭解，十地菩薩以下皆有，如不善於講經說法等，此處不作此解。此處指與智慧相違背的煩惱性的無明，即不瞭解業果、真諦和三寶。它是智慧的障礙，是煩惱的遮蔽，對所知事物產生錯誤的認知，如執著于清凈等，是產生貪嗔等煩惱的原因。《釋量論》中說：『因此，無明是所有罪惡的根源。』 疑惑，也有非煩惱性的疑惑，如『此地是否有神』等，屬於所知障。但此處指煩惱性的疑惑，即對四諦產生懷疑，心懷二意。 這些疑惑本身是對其他事物的不瞭解和猶豫，並非煩惱，這是《中觀邊際論》的註釋中所說的。對業果的疑惑與四諦相關，對三寶的疑惑也與道和滅相關。《皈依經》中說：『皈依佛，皈依法，皈依僧，皈依不退轉者，皈依涅槃。』 這種疑惑與智慧不同，對四諦之外的事物產生疑惑，屬於非煩惱性的疑惑，可稱為猶豫不決的智慧。由於沒有確定，因此不會積極行善斷惡。 第二種是見，即屬於煩惱性的思維修。它有五種，以所緣和行相來區分。『薩迦耶』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：འཇིག་སད་ཀ་ཡ་，सत्काय，satkāya，有身），『薩』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：སད་，सत्，sat，有）字來自『卡』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：ཀ་，क，ka，身）和『吉』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：འཇིག，जि，ji，壞滅），由天神菩薩所證得。對由眾多無常聚合之物產生執著，即是所緣。經中說，無論是沙門還是婆羅門，凡是對『我』和『我所』產生執著的，都是對這些近取蘊的執著。 行相是執著于『我』的本體，或『我』的所

【English Translation】 Arrogance and disrespect towards teachers and virtuous individuals, lacking in physical and verbal service, are the root of suffering and rebirth. Know that arrogance, like a raging fire, is the source of present suffering. As stated in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Arrogance leads to evil destinies, destroys human happiness, reduces one to a slave who eats the food of others, and makes one foolish and ugly.' Ignorance, in general, refers to non-afflictive ignorance, which is the lack of understanding of subtle phenomena, present even in Bodhisattvas below the tenth bhumi, such as being unskilled in teaching the Dharma. This is not the meaning here. Here, it refers to afflictive ignorance that contradicts wisdom, which is the lack of understanding of karma and its results, the truths, and the Three Jewels. It is an obstacle to wisdom, a veil of afflictions, leading to incorrect perceptions of knowable things, such as clinging to purity, and is the cause of generating afflictions like attachment and aversion. As stated in the 'Pramāṇavārttika': 'Therefore, it is said that ignorance is the root of all faults.' Doubt can also be non-afflictive, such as 'Is there a god in this place?' which is included in the obscurations to knowledge. But here, it refers to afflictive doubt, which is wavering and double-mindedness regarding the four truths. These doubts themselves are a lack of understanding and hesitation regarding other things, and are not afflictions, as stated in the commentary on the 'Madhyāntavibhāga'. Doubt about karma and its results is related to the four truths, and doubt about the Three Jewels is related to the path and cessation. As stated in the 'Refuge Sutra': 'I take refuge in the Buddha, I take refuge in the Dharma, I take refuge in the Sangha, I take refuge in the non-returning one, I take refuge in Nirvana.' This doubt is different from wisdom, and doubt about things other than the four truths is non-afflictive doubt, which can be called hesitant wisdom. Because there is no certainty, one does not actively engage in virtuous actions and abandon non-virtuous actions. The second is view, which is conceptual thought that is afflictive. It has five types, distinguished by object and aspect. 'Satkāya' (འཇིག་སད་ཀ་ཡ་，सत्काय，satkāya，having a body), the word 'sat' (སད་，सत्，sat，having) comes from 'ka' (ཀ་，क，ka，body) and 'ji' (འཇིག，जि，ji，destruction), as realized by the gods and bodhisattvas. Clinging to things that are aggregates of many impermanent things is the object. The sutra says that whether they are ascetics or brahmins, all those who cling to 'I' and 'mine' are clinging to these aggregates of appropriation. The aspect is clinging to the essence of 'I', or what belongs to 'I'.

---

་འདོགས་བྱེད་དུ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་སྟེ་དེ་ཡང་རང་གི་རྒྱུད་དུ་གྱུར་པ་ལ་བདག་དང་གཞན་ རྒྱུད་དུ་གྱུར་པ་དང་མ་ཟིན་པ་ལ་བདག་གིར་ལྟ་བའོ། །གང་གི་ཚེ་རང་གི་རྣམ་ཤེས་ལ་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དེའི་ཚེ་གཞན་བཞི་ལའང་བདག་གིར་ལྟ་བའོ། །གྲངས་ཅན་དང་གཅེར་བུ་དང་ སྤྱོད་པ་པ་སོགས་ཀྱིས་བདག་ཤེས་རིག་ཏུ་འདོད་པ་ན་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོ་བདག་དང་གཟུགས་བདག་གི་བར་འདོད་ཅིང་། བྱེ་བྲག་པ་སོགས་ཀྱིས་བདག་བེམ་པོར་འདོད་པ་ན་མིག་སོགས་ལ་བདག་ཏུ་ རློམ་པས་གཟུགས་ལ་བདག་དང་གཞན་བཞི་ལ་ཡང་བདག་གི་བར་འཛིན་ནོ། །དེའི་རྣམ་གྲངས་ནི་དེ་ལྟར་མོས་ཤིང་མི་སྐྲག་པས་བཟོད་པ་དང་། དོན་དུ་གཉེར་བས་འདོད་པ་དང་། རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ འབྱེད་པས་བློ་གྲོས་དང་། ངེས་པ་ཐོབ་པས་རྟོག་པ་དང་ཡོན་ཏན་དུ་འཛིན་པས་ལྟ་བའོ། །ཡང་ན་སྔ་མ་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མས་བཤད་པའམ། ཡང་ན་དེའི་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེ་ བ་དང་ཆེས་ཆེ་དང་ཤིན་ཏུ་ཆེས་ཆེ་རིམ་པ་བཞིན་ཏེ་ཕྱི་མ་རྣམས་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །མཐར་འཛིན་ལྟ་བ་སོགས་དང་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐར་རྟོགས་པ་སོགས་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཅེས་སོ། ། 1-128 དེས་ན་འདི་ལྟ་བ་གཞན་ཀུན་གྱི་རྩ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་པོར་བསྟན་ཅིང་། སྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལྟ་བ་ཡང་འདི་མེད་ན་མི་འབྱུང་སྟེ། འདི་སྤངས་པ་ན་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེའོ། །མཐར་ འཛིན་པའི་ལྟ་བ་ནི། རྟག་པ། ཐེར་ཟུག མི་འགྱུར་བའམ་ཆད་པ། དབུ་མ་རྩ་བར། སྔོན་བྱུང་ད་ལྟར་མེད་ཅེས་པ། །དེས་ན་ཆད་པར་འགྱུར་བར་ཐལ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཉིང་མཚམས་མི་སྦྱོར་ བར་འཇིག་པ་ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་དང་ལྡན་པར་ལྟ་ཞིང་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བཟོད་པ་སོགས་ཏེ། དབུ་མའི་ལམ་རྟག་ཆད་དུ་འཛིན་པ་སྤངས་ནས་རྟེན་འབྲེལ་ཤེས་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་འཇིག་ ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་བར་དུ་ཞེས་སོ། ཡོད་པའི་རྒྱུན་མེད་པར་མ་གྱུར་བཞིན་དུ་མེད་པར་གྱུར་པར་ལྟ་བ་ནི་ཆད་ལྟ་དང་། །ཡོད་པ་ལ་གཏན་མེད་དུ་ལྟ་ བ་ནི་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་ལོག་ལྟའོ། །འདི་ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པས་དེ་ལས་སྔར་བརྗོད་ཅེའོ། །ལྟ་བ་སོགས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ནི་དམིགས་པ་ལྟ་བ་འཇིག་ཚོགས་དང་མཐར་འཛིན་དང་ ལོག་ལྟ་དང་ལྟ་བའི་གནས་ཕུང་པོ་དེ་ལྟར་ལྟ་བ་པོའི་ལུས་གང་ལ་བརྟེན་ནས་ལྟ་བ་རྣམས་འབྱུང་བ་ལ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བས་ན་མཆོག་དང་། འདི་ལས་ལྷག་པ་གཞན་མེད་པས་གཙོ་བོ་དང་། 1-129 གཞན་ལས་ཁྱད་ཞུགས་པས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་དང་། འདི་དང་མཚུངས་པ་གཞན་མེད་པས་དམ་པར་མངོན་པར་ཞེན་ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་ན་རྣམ་གྲངས་བསྡུ་བར་གསུངས་པ་ལྟར་རང་གི་དོན་སྒྲུབ་པ་དང་ གཞན་གྱི་དོན་དང་དེ་གཉིས་ཀ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་མཆོག་ལགས་པ་གསུམ་མོ། ཡང་ན་ཟག་པ་མེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་

【現代漢語翻譯】 並且正確地觀察和區分執著，也就是說，將屬於自己的相續執著為『我』，將屬於他人相續的以及未被控制的執著為『我的』。當一個人將自己的意識執著為『我』時，也會將其他四蘊執著為『我的』。數論派、耆那教派和苦行者等認為『我』是知識，他們將名蘊、色蘊視為『我』和『我的』之間的東西。勝論派等認為『我』是物質，他們將眼睛等執著為『我』，因此將色蘊執著為『我』，將其他四蘊執著為『我的』。這些不同的名稱是因為他們以不同的方式相信且不害怕，所以是『忍』；因為他們追求意義，所以是『欲』；因為他們徹底區分，所以是『智慧』；因為他們獲得確定，所以是『分別』；因為他們執著于功德，所以是『見』。或者，可以用後面的詞來解釋前面的詞，或者按照從小到大、中等、大、非常大、極其大的順序排列，後面的詞也可以這樣解釋。總之，『邊執見』等以及對前後際的認識等，都稱為『見』。 因此，這種見解是其他所有見解的根源，所以首先進行闡述。如果不存在這種見解，就不會產生誹謗的見解，因為拋棄這種見解，誹謗的見解也就不存在了。『邊執見』是指：常、恒、不變，或者斷滅。《中觀根本慧論》中說：『前已生，今則無。』因此，認為相續斷滅是正確的，具有這種想法，並且執著于忍等。中觀之道是拋棄常斷二邊，通過了解緣起，必定會生起對壞聚見的止息的證悟。認為存在的事物在沒有變成不存在的情況下就消失了，這是『斷見』。認為存在的事物完全不存在，這是『誹謗的邪見』。因為這種見解是執著于勝妙事物的目標，所以要先於其他見解進行闡述。執著于見等是指：將作為目標的見解，即壞聚見、邊執見、邪見和見取蘊，以及產生這些見解所依賴的身體，視為殊勝的，因為沒有比這更殊勝的，所以是主要的； 因為比其他事物更突出，所以是卓越的；因為沒有其他事物能與之相比，所以是神聖的。或者，正如所說的那樣，爲了實現自己的利益、他人的利益以及兩者兼顧，所以有三種殊勝。或者，無漏的戒律。

【English Translation】 And correctly observe and distinguish attachment, that is, to regard what belongs to one's own continuum as 'I', and to regard what belongs to others' continuum and what is uncontrolled as 'mine'. When one regards one's own consciousness as 'I', one also regards the other four aggregates as 'mine'. The Samkhya, Jains, and ascetics, etc., believe that 'I' is knowledge, and they regard the name aggregate and the form aggregate as something between 'I' and 'mine'. The Vaisheshika, etc., believe that 'I' is matter, and they regard the eyes, etc., as 'I', therefore they regard the form aggregate as 'I' and the other four aggregates as 'mine'. These different names are because they believe in different ways and are not afraid, so it is 'patience'; because they pursue meaning, so it is 'desire'; because they thoroughly distinguish, so it is 'wisdom'; because they obtain certainty, so it is 'discrimination'; because they cling to merit, so it is 'view'. Or, the former word can be explained by the latter word, or arranged in order from small to medium, large, very large, and extremely large, and the latter words can also be explained in this way. In short, 'extreme views', etc., and the understanding of the past and future, etc., are all called 'views'. Therefore, this view is the root of all other views, so it is explained first. If this view does not exist, the view of slander will not arise, because if this view is abandoned, the view of slander will not exist. 'Extreme view' refers to: permanence, constancy, immutability, or annihilation. The Mūlamadhyamakakārikā says: 'What was born before, now does not exist.' Therefore, it is correct to think that the continuum is annihilated, to have this kind of thought, and to cling to patience, etc. The Middle Way is to abandon the two extremes of permanence and annihilation, and by understanding dependent origination, the realization of the cessation of the view of the perishable aggregate will surely arise. To think that something that exists disappears without becoming non-existent is 'annihilationism'. To think that something that exists is completely non-existent is 'the false view of slander'. Because this view is the object of clinging to the supreme, it should be explained before other views. Clinging to views, etc., refers to: regarding the view as the object, that is, the view of the perishable aggregate, extreme view, false view, and the aggregate of clinging to views, and the body on which these views arise, as supreme, because there is nothing more supreme than this, so it is the main one; because it is more prominent than other things, so it is excellent; because there is nothing else that can be compared to it, so it is sacred. Or, as it is said, in order to achieve one's own benefit, the benefit of others, and both, there are three kinds of supremacy. Or, the unpolluted discipline.

---

དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་གྲོལ་ལྟར་རིམ་པས་མཆོག་སོགས་བཞིར་ལྟ་ བའོ་ཞེའོ། །ཡང་ན་གཅིག་གིས་གཅིག་བཤད་པའོ་ཞེས་བྱེ་བཤད་དུ་བཤད་དོ། །ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ནི་ཡོན་ཏན་དུ་འཛིན་པ་དེ་མི་གཏོང་བའོ། །འདི་ལྟ་བ་ཕྱི་མ་ལས་ སྔར་བཤད་དེ། ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཏུ་བཟུང་ནས་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ནི་ལྟ་ངན་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་སྤོང་བ་དང་བརྟུལ་ཞུགས་ཐལ་བ་དང་རལ་པ་འཛིན་པ་སོགས་དང་། དེ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བའི་ཕུང་པོ་ལ་འདིས་སྡིག་པའི་དྲི་མ་འདག་པ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་ལས་ འགྲོལ་བ་དང་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བར་ཞེན་པའམ། ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་འདོད་པའི་འཆིང་བ་ལས་འགྲོལ་བ་དང་འཇིག་ཚོགས་སྤོང་བའི་ལམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱིན་པར་ཞེའོ། །དེས་དག་པ་སོགས་མེད་པས་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ངལ་བ་ཞེས་སོ། ། 1-130 ལོག་པར་ཏེ་མེད་པར་ལྟ་བ་ནི། མདོའི་ཚིག་སྦྱིན་པ་མེད། མཆོད་སྦྱིན་མེད། སྦྱིན་སྲེག་མེད། ལེགས་པར་དཔྱད་པ་མེད། ཉེས་པར་སྤྱད་པ་མེད་ཅེས་པ་ལྟ་བུ་རྒྱུ་དང་། ལེགས་པར་སྤྱད་པ་དང་ ཉེས་པར་སྤྱད་པའི་ལས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མེད་དོ་ཞེས་པ་འབྲས་བུ་དང་། འཇིག་རྟེན་འདི་མེད་དོ། འཇིག་རྟེན་གཞན་མེད་དོ། །ཕ་མེད། མ་མེད། སེམས་ཅན་རྫུས་ཏེ་འབྱུང་ བ་མེད་ཅེས་པ་ལྟ་བུ་འཇིག་རྟེན་འགྲོ་འོང་དང་ས་བོན་འདེབས་འཛིན་དང་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་བྱེད་པ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་མེད་ཅེས་སོགས་ཡོད་པའི་དངོས་ པོ་འཇིག་པ་ལས་དང་། གྲངས་ཅན་སོགས་ཀྱི་ལྟ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་ལོག་པར་རྟོག་པའི་བཟོད་པ་སོགས་སོ། །དགེ་བའི་རྩ་བ་མ་ཆགས་སོགས་གཅོད་དེ། མེད་པར་ལྟ་བས་རྩ་བ་ གཅོད། །འདོད་གཏོགས་སྐྱེས་ནས་ཐོབ་པ་རྣམས། །ཐམས་ཅད་རིམ་གྱིས་མིའི་ནང་དུ། །སྐྱེས་པ་བུད་མེད་ཀྱིས་གཅོད་དོ། །ལྟ་སྤྱོད་དེ་ནི་མི་ལྡན་པའོ། །འཚམས་སྦྱོར་ཐེ་ཚོམ་ཡོད་ལྟ་བས། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། འདི་ཡང་ལོག་ལྟ་ཁྱད་པར་ཅན་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་བྱེད་ལས་ཏེ། རྒྱུད་དང་འབྲས་ལ་སྐུར་འདེབས་པས་ཞེས་སོ། །མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དུག་གསུམ་གྱི་ས་བོན་གསོ་བས་བརྟན་པར་བྱེད་པ་དང་། མི་དགེ་བ་བྱས་ཀྱང་སྐྱོན་མེད་སྙམ་དུ་དེ་ལ་འཇུག་པ་དང་། 1-131 དགེ་བ་བྱས་ཀྱང་འབྲས་བུ་མེད་སྙམ་དུ་དེ་ལ་མི་འཇུག་པའོ། ། གསུམ་པ་ལ་དྲུག་སྟེ། ལྟ་བ་དེ་ལྔ་གཉིས་སུ་བསྡུ་བ་དང་། ལྟ་བར་གྱུར་ཡང་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་འདི་གང་གིས་བསྡུས་ པ་དང་། ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་བཅུ་བཞི་གང་གིས་བསྡུས་པ་དང་། ཐུབ་པའི་དགོངས་པ་བརྗོད་པས་བདག་ཡོད་པ་སྐྱོན་བ

【現代漢語翻譯】 然後，如禪定、智慧和解脫一般，依次觀待四種殊勝之境。 或者說，這是通過一種來解釋另一種，這是在分別論中解釋的。 執著于邪見，即不放棄認為其為功德。 這種觀點在後面的觀點之前闡述，因為執著于邪見並認為其為功德，就會產生以其為先導的戒律和苦行之殊勝執著。 這指的是以邪見為先導的破戒律儀，如捨棄戒律、極端的苦行和蓄髮等，以及依賴於此而產生的，認為以此可以消除罪惡的污垢、從煩惱的束縛中解脫以及從輪迴中必定解脫的執著，或者認為通過世間道可以從慾望的束縛中解脫，以及通過捨棄世間積聚之道必定解脫的執著。 由於通過這些並不能獲得清凈等，因此必定無法解脫，所以說是徒勞。 錯誤地，即以無有的方式看待事物，如經部中所說：『沒有佈施，沒有供養，沒有火供，沒有善行，沒有惡行』等，這是否認因；以及『善行和惡行的業沒有果報和異熟』，這是否認果；以及『沒有今世，沒有來世，沒有父母，沒有化生眾生』等，這是否認世間輪迴、播種和受持以及連線相續的作用；以及『世間沒有阿羅漢』等，這是從毀滅已存在的事物出發；以及依賴於數論師等的觀點，錯誤地理解因果等忍。 斷絕善根等，因為以無有的方式看待事物會斷絕根本。 『慾望所繫，生而獲得者，全部依次在人中，由男女斷絕。』 『觀點和行為不一致，交往猶豫不定。』如是等等。 這也是一種特殊的邪見，是誹謗的行為，因為誹謗因和果。 通過滋養不善之根——三毒的種子，使其穩固，並且認為即使做了不善也沒有過錯，從而沉溺其中； 以及認為即使做了善事也沒有果報，從而不去做善事。 第三部分有六點：將五種見解歸納為兩種；六十二種見解被歸納為哪種；十四種無記見解被歸納為哪種；以及宣說能仁的密意，認為有我是過失。

【English Translation】 Then, like samadhi (定，concentration), prajna (慧，wisdom), and vimoksha (解脫，liberation), one contemplates the four supreme states in order. Or it is said that one explains the other, as explained in the Vibhasha (分別論). Clinging to wrong views means not abandoning the belief that they are virtues. This view is explained before the later view because clinging to wrong views and considering them virtues leads to the emergence of holding supreme the precepts and asceticism that precede it. This refers to the corrupted precepts that are preceded by wrong views, such as abandoning precepts, extreme asceticism, and keeping matted hair, etc., and the clinging to the belief that relying on this will cleanse the defilement of sins, liberate from the bonds of afflictions, and certainly escape from samsara (輪迴，cyclic existence), or the belief that one can be liberated from the bonds of desire through worldly paths, and certainly liberated through the path of abandoning worldly accumulations. Since purity etc. cannot be obtained through these, it is certain that liberation is impossible, hence it is said to be futile. To view things wrongly, that is, as non-existent, as in the sutras: 'There is no giving, no offering, no sacrifice, no good deeds, no bad deeds,' etc., which denies the cause; and 'The actions of good and bad deeds have no results and no maturation,' which denies the effect; and 'There is no this world, no other world, no parents, no spontaneously born beings,' etc., which denies the actions of worldly rebirth, planting and holding seeds, and connecting continuity; and 'There are no arhats (阿羅漢，liberated beings) in the world,' etc., which starts from the destruction of existing things; and relying on the views of the Samkhyas (數論師，Samkhya philosophers) etc., wrongly understanding the patience of cause and effect etc. Cutting off the roots of virtue etc., because viewing things as non-existent cuts off the root. 'Those who are bound by desire, born and obtained, are all gradually cut off by men and women in the human realm.' 'Views and actions are inconsistent, and there is hesitation in association.' And so on. This is also a special kind of wrong view, an act of slander, because it slanders cause and effect. By nourishing the seeds of the three poisons, the roots of non-virtue are strengthened, and one thinks that there is no fault in doing non-virtuous deeds, and thus indulges in them; And one thinks that there is no result in doing virtuous deeds, and thus does not do them. The third part has six points: summarizing the five views into two; which of the sixty-two views are summarized; which of the fourteen undeclared views are summarized; and stating the intention of the Thubpa (能仁，the capable one, Buddha), considering the existence of self as a fault.

---

རྗོད་པ་དང་། བདག་ལྟའི་མཐའ་ཉི་ཤུའི་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་ཚུལ་དང་། བདག་ལྟ་མ་དཔྱད་པ་ལས་བྱུང་བའོ། །དང་པོ་ནི་དང་པོ་བཞི་སྒྲོ་འདོགས་པ་མེད་པའི་དོན་བརྟགས་ནས་དེ་ལྟར་རྟོག་པ་སྟེ། འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་ཡིན་མོད། །འདིར་ཤེས་བྱ་ཕུང་པོ་ ལྔ་ལ་དང་པོས་བདག་དང་བདག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་དང་། གཉིས་པས་བདག་རྟག་གོ་མི་རྟག་གོ་ཞེས་ཁྱད་པར་དུ་དང་། གསུམ་པས་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མཆོག་ལ་སོགས་པ་དང་། བཞི་པས་ བདག་འགྲོལ་གྱི་རྒྱུར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཅིག་ལྔ་པ་ནི་སྐུར་པ་འདེབས་པ་ཡོད་པ་བསལ་ནས་སྨྲ་བ་སྟེ་ཕལ་ཆེར་ཅེས་པ་ལོག་པར་རྣམ་རྟོགས་ནི། སྐུར་འདེབས་སུ་མ་ངེས་ཀྱི། དབང་ ཕྱུག་འགྲོ་བའི་བྱེད་པ་པོ་སོགས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་འདིར་ལྟ་བ་ལྔ་ཁོ་ནར་བསྟན་ན་སྔོན་གྱི་མཐའ་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་མ་སྐྱེ་བ་འདི་ལས་སྔ་མའི་འཁོར་བའི་ཆ་ལས་རྟོག་པ་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་མ་འོངས་པའམ་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་སོགས་ལ་རྟོག་པ་དེ་རྣམས་འདིར་ལོགས་པར་མ་བརྗོད་ཅིང་ལྔའི་ནང་དུ་མ་འདུས་ན། 1-132 གསུང་རབ་ཏུ་བཀའ་སྩལ་བའི་ལྟ་བ་མ་བརྗོད་པས་བསྟན་འཆོས་སུ་སེམས་བྱུང་མ་ཚང་བར་འགྱུར་ཞིང་། འདུས་ན་དུ་ཞིག་ལས་ཕྱུང་ནས་རྣམ་པར་བཞག་ཅེ་ནའོ། །དེ་རྣམས་ནི་མདོ་སྡེ་ཚངས་པའི་ དྲ་བ་དང་། རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་ས་དང་། གཞི་བསྡུ་བ་སོགས་སུ་འབྱུང་ཞིང་དེའི་དང་པོ་བཅོ་བརྒྱད་ནི། རྟག་དང་ཁ་ཅིག་རྒྱུ་མེད་དང་། །མཐའ་ལྡན་དེ་བཞིན་ལྷ་མི་སྤོང་། །ཞེས་པ་སྐབས་ཀྱི་སྡོམ་ སྟེ། དེ་ལ་རྟག་པར་སྨྲ་བའི་བཞི་ནི་ཕྱི་རོལ་པས་བར་བསྐལ་ཉི་ཤུ་དང་བཞི་བཅུ་དང་བརྒྱད་བཅུ་དྲན་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཁ་དོག་བཟང་པོ་དང་ངན་པ་ཤི་ནས་དེ་དང་དེ་ཉིད་ དུ་སྐྱེ་བ་མཐོང་སྟེ། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐོང་བ་ལྟར་རྟག་གོ་ཞེས་ལྟ་བའོ། །ཁ་ཅིག་རྟག་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བཞི་ནི། ཚངས་པ་ཆེན་པོའི་འཁོར་འགའ་ཞིག་ཤི་ནས་མིར་སྐྱེས་ཏེ་མངོན་ ཤེས་བསྐྱེད་པས། ཚངས་པ་ཆེན་པོ་མ་ཤི་བ་མཐོང་སྟེ་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་རྟག་ལ་ལྷ་གཞན་མི་རྟག་ཅེས་དང་ཚངས་པ་ཆེན་པོས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་རྣམས་འགག་ཅིང་སེམས་མི་འགག་པ་མཐོང་ ནས་དེ་རྣམས་མི་རྟག་ཅིང་དེ་རྟག་ཅེས་དང་། ལྷ་རྩེ་བས་རབ་ཏུ་སླུ་བ་ཞིག་རྩེད་མོས་དྲན་ཤེས་བཞིན་ཉམས་པས་ཤི་སྟེ་སྔ་མ་ལྟར་གྱུར་ནས་བལྟས་པས་རང་གི་ཟླ་བོ་མ་ཤི་བ་མཐོང་སྟེ་ལྷ་རྩེ་བས་སླུ་བ་རྣམས་ལས་རྩེད་མོ་ལ་ཆེར་དགའ་བ་རྣམས་མི་རྟག་ཅིང་ལྷ་གཞན་རྟག་ཅེས་དང་། 1-133 དེ་བཞིན་དུ་ལྷ་ཡིད་འཁྲུག་པ་རྣམས་ལས་ཆེར་འཁྲུག་པ་རྣམས་མི་རྟག་ཅིང་ལྷ་གཞན་རྟག་ཅེས་ལྟ་བའོ། །རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བའི་གཉིས་ནི། རྒྱུ་སྔར་ཡོད་མ་མཐོང་བར་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་ གཟུགས་མེད་ནས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ན་སེམས་དང་གཟུགས་གློ་བུར་

【現代漢語翻譯】 關於『有』的論述，以及執著於二十種我見邊見的『我』和『我所』的方式，這些都源於對『我見』的未經考察。第一種情況是，最初的四種觀點在考察了沒有附加的情況下，會如此認為：即使是『非為』（指非因緣和合的事物），也仍然是所知。在這裡，對於作為所知的五蘊，第一種觀點認為『我』和『我所』是其自性；第二種觀點區分『我是常還是無常』；第三種觀點將邪見視為殊勝等；第四種觀點則將『我』執著為解脫之因。五種觀點中的第一種是通過排除否定來陳述，即通過否定來表達。通常，將『某事物』錯誤地理解為『非某事物』，並不一定是誹謗，因為這可能是將自在天視為造物主等情況。第二種情況是，如果這裡只展示五種見解，那麼對於過去的邊見（已逝）和現在的未生，這些從輪迴較早部分產生的想法，以及對於未來的邊見（未來或來世等）的想法，如果這些沒有在此單獨說明，也沒有包含在這五種見解中， 如果未提及經文中宣說的見解，就會導致教義不完整，因為心所法不完整。如果包含在內，那麼是從哪裡提取並進行分類的呢？這些在《梵網經》、《思擇地》和《攝事分》等經論中都有記載。其中前十八種見解可以用偈頌概括：『常與有，或無因，有邊如是，捨棄天人。』其中，四種主張常有的外道，他們回憶起二十、四十和八十中劫，並看到眾生美好的或醜陋的身體死去後，又以同樣的形式出生，因此認為『我』和世界是常有的。四種主張部分常有的觀點是：一些大梵天的眷屬死後轉生為人，並生起神通，看到大梵天沒有死去，因此認為大梵天是常有的，而其他天是不常有的；或者看到大梵天毀滅了四大，但心識沒有毀滅，因此認為四大是不常有的，而心識是常有的；或者，一位極度放逸的天人，因為嬉戲而失去了正念，死後像之前一樣轉生，看到自己的同伴沒有死去，因此認為那些比嬉戲更快樂的放逸天是不常有的，而其他天是常有的； 同樣，那些心意散亂的天人中，那些更加散亂的天是不常有的，而其他天是常有的。兩種主張無因的觀點是：在沒有看到先前原因的情況下，從無想和無色界轉生到欲界時，心和色突然產生。

【English Translation】 Regarding the statement of 'existence,' and the ways of clinging to 'self' and 'mine' in the twenty kinds of views of self, these all originate from the unexamined 'view of self.' The first case is that the initial four views, upon examining the meaning without additions, will think in this way: even if it is 'unmade' (referring to things not arising from causes and conditions), it is still knowable. Here, regarding the five skandhas as knowable, the first view considers 'self' and 'mine' to be its nature; the second view distinguishes 'is the self permanent or impermanent'; the third view regards wrong views as superior, etc.; the fourth view clings to 'self' as the cause of liberation. The first of the five views is stated by eliminating negation, that is, expressed through negation. Usually, mistakenly understanding 'something' as 'not something' is not necessarily slander, as it may be the case of regarding Ishvara as the creator, etc. The second case is that if only five views are shown here, then for the past extreme (passed away) and the present unborn, these thoughts arising from the earlier part of samsara, and for the future extreme (future or next life, etc.), if these are not separately stated here, nor included in these five views, if the views declared in the scriptures are not mentioned, it will lead to incomplete teachings because mental factors are incomplete. If included, then from where are they extracted and classified? These are recorded in the Brahmajala Sutra, the Vicāra-bhūmi, and the Vastusaṃgraha, etc. Among them, the first eighteen views can be summarized by the verse: 'Permanent and having, or without cause, having boundaries thus, abandoning gods and humans.' Among them, the four heretics who assert permanence, they recall twenty, forty, and eighty intermediate kalpas, and see beings with beautiful or ugly bodies die and be reborn in the same form, therefore they think that 'self' and the world are permanent. The four views that assert partial permanence are: some attendants of the Great Brahma die and are reborn as humans, and generate supernatural powers, seeing that the Great Brahma has not died, therefore they think that the Great Brahma is permanent, while other gods are impermanent; or seeing that the Great Brahma destroys the great elements, but consciousness does not perish, therefore they think that the elements are impermanent, while consciousness is permanent; or, a very indulgent deva, because of play, loses mindfulness and dies, and is reborn as before, seeing that his companions have not died, therefore they think that those indulgent devas who are more fond of play are impermanent, while other devas are permanent; similarly, among those devas whose minds are distracted, those who are more distracted are impermanent, while other devas are permanent. The two views that assert causelessness are: without seeing a prior cause, when reborn from the realm of non-perception and the formless realm into the desire realm, mind and form suddenly arise.

---

བ་སྐྱེ་བར་ལྟ་བ་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་པ་དང་། གློ་བུར་དུ་ཆར་རླུང་སོགས་འབྱུང་བ་མཐོང་ནས་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་ཀུན་གློ་ བུར་བར་བྱུང་བར་ལྟ་བ་རྟོག་གེ་ལ་བརྟེན་པའོ། །མཐའ་དང་ལྡན་མི་ལྡན་དུ་སྨྲ་བའི་བཞི་ནི། མངོན་ཤེས་ཀྱི་སྟེང་དུ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་དང་འོག་ཏུ་མནར་མེད་ཀྱི་བར་མཐོང་ནས་བདག་ དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ཞེས་དང་། ཐད་ཀར་མཐའ་ཐུག་པ་མ་མཐོང་བས་མཐའ་དང་མི་ལྡན་ཞེས་དང་། དེ་གཉིས་ཀ་དང་ལྡན་པ་དྲན་པས་གཉི་ག་ཡིན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཞིག་ནས་སྟོང་ པ་དྲན་པས་གཉི་ག་མིན་པར་ལྟ་བའོ། །ལྷ་མི་སྤོང་བའི་བཞི་ནི། རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་སར། བློ་མ་བྱང་བ་དང་རྟོགས་པར་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དང་བློ་བྱང་བ་རྣམ་པར་མ་ངེས་པ་ དང་ཤེས་པ་ཞན་ཅིང་ཤིན་ཏུ་རྨོང་པ་བཞི་ལ་དྲི་བ་དྲིས་པ་ན། དང་པོ་ནི་བརྫུན་དང་མི་ཤེས་པས་འཇིགས་ཤིང་། གཉིས་པ་ནི་བརྒལ་བརྟག་དང་གཞན་ལོག་ལྟས་ཏེ། གསུམ་པ་ནི་དེ་གསུམ་ཀས་དང་། 1-134 བཞི་པ་ནི་ཡི་གེ་ཙམ་ཡང་མི་ཤེས་པས་བརྒལ་བརྟག་གིས་ཏེ་དེ་ལྟར་ལན་བཏབ་ན་ཉེས་པ་ཡོད་ཅིང་། མ་བཏབ་ནའང་གཞན་གྱིས་ཅི་ཡང་མི་ཤེས་པར་འཛིན་གྱིས་དོགས་ནས་ངེད་ནི་ལྷ་ མི་སྤོང་བའོ་ཞེས་གཏམ་རླུང་ལ་བསྐུར་བའོ། །འདིར་ལྷ་ནི་སྙོམས་འཇུག་སྟེ། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་མ་ཡིན་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་དང་། ཤིན་ཏུ་དག་པ་ཆོས་འདི་པའི་འོ། །དེ་དག་གི་རྣམ་ པར་མི་གཡེང་བ་ཡང་རིམ་པ་བཞིན་རྟོག་པ་དང་བཅས་ཤིང་མཚན་མ་དང་བཅས་པ་དང་མཚན་མ་མེད་པར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞིའི་སྡོམ་ནི། འདུ་ཤེས་ཡོད་སྨྲའི་བཅུ་དྲུག་དང་། ། མེད་དང་གཉིས་མིན་བརྒྱད་བརྒྱད་དེ། །ཆད་པར་སྨྲ་བའི་ལྟ་བ་བདུན། །ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་གྲོལ་ལྟའི་ལྔ། །ཞེས་ཏེ་དེ་ལ་འདུ་ཤེས་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བཅུ་དྲུག་ནི། བདག་གཟུགས་དང་ལྡན་ འདུ་ཤེས་ཅན་དང་། མི་ལྡན་འདུ་ཤེས་ཅན་དང་། གཉི་ག་ཡིན་འདུ་ཤེས་ཅན་དང་། གཉི་ག་མིན་འདུ་ཤེས་ཅན་ཏེ་བཞི་དང་། བདག་མཐའ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་ལྡན་པ་དང་། གཉི་ག་དང་། གཉི་ ག་མ་ཡིན་པ་འདུ་ཤེས་ཅན་བཞི་དང་། བདག་བདེ་དང་། དུ་ཁཿདང་། གཉི་ག་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་ཤེས་ཅན་བཞི་དང་། བདག་གཅིག་པུ་ཡིན་པ་དང་། ཐ་དད་པ་དང་། ཆུང་ངུ་དང་ཚད་མེད་པ་འདུ་ཤེས་ཅན་དུ་ལྟ་བའོ། ། 1-135 འདུ་ཤེས་མེད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བརྒྱད་ནི། བཅུ་དྲུག་པོའི་དང་པོ་བརྒྱད་འདུ་ཤེས་མེད་པར་སྨྲ་བ་དང་སྦྱར་བ་བདག་གཟུགས་ཅན་འདུ་ཤེས་མེད་ཅེས་སོགས་སོ། །འདུ་ཤེས་ཡོད་པའང་མ་ཡིན་ མེད་པའང་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བརྒྱད་ཀྱང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། བདག་མཐའ་དང་ལྡན་མི་ལྡན་གཉི་ག་མ་ཡིན་ལ་འདུ་ཤེས་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པའང་མ་ཡིན་པའི་བར་དུའོ། ། ཆད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བདུན་ནི། འ

【現代漢語翻譯】 認為存在的原因是基於禪定；看到突如其來的風雨等現象，認為自我和世界都是突然產生的，這是基於思辨。四種關於有邊和無邊的說法是：通過神通看到第四禪定之上到無熱地獄之間，認為自我和世界是有邊的；因為沒有直接看到盡頭，所以認為是沒有邊的；因為記得兩者都存在，所以認為是兩者都有；因為記得世界毀滅后空無一物，所以認為兩者都不是。四種迴避問題的人是：在思辨的場合，對於智慧不成熟、自以為是、智慧成熟但不確定、以及知識淺薄且非常愚昧的四種人提問時，第一種人因為害怕謊言和無知而恐懼；第二種人則進行辯論和反駁；第三種人則以上三種情況都有；第四種人因為連文字都不認識，所以通過辯論來回答，如果這樣回答就會有過失，如果不回答，又擔心別人認為自己什麼都不知道，所以就說『我們是迴避問題的人』，把話傳到風中。這裡所說的『神』是指等持，世俗的神是不清凈的，而這個教派的神是非常清凈的。對於這些神不散亂，也分別說明了有尋有伺、無尋有伺和無尋無伺。 第二種，四十四種觀點的總結是：『有想論者的十六種，無想和非有想非無想各有八種，斷滅論者的七種，認為今生就能解脫的有五種』。其中，有想論者的十六種是：認為自我是有色、有想的；無色、有想的；既有色又有想的；既非有色又非無色的有想的四種。認為自我有邊、有想的；無邊、有想的；既有邊又有想的；既非有邊又非無邊的有想的四種。認為自我是快樂、有想的；痛苦、有想的；既快樂又痛苦、有想的；既非快樂又非痛苦的有想的四種。認為自我是唯一的、有想的；多樣的、有想的；微小的、有想的；無量的、有想的。 無想論者的八種是：將十六種觀點中的前八種與無想結合，即認為自我是有色、無想等等。非有想非無想論者的八種也與此類似，即認為自我有邊、非有想非無想，直到非有邊非無邊、非有想非無想。斷滅論者的七種是：

【English Translation】 The view that things arise is based on meditation; seeing sudden rain and wind, etc., the view that self and the world arise suddenly is based on speculation. The four statements about having an end and not having an end are: seeing from the fourth dhyana (meditation) above to the Avīci hell below through clairvoyance, one thinks that self and the world have an end; because one does not directly see the end, one thinks that it does not have an end; because one remembers that both exist, one thinks that it is both; because one remembers emptiness after the world is destroyed, one thinks that it is neither. The four types of people who evade questions are: in the arena of speculation, when questions are asked to four types of people—those whose wisdom is immature, those who are arrogant and think they know, those whose wisdom is mature but uncertain, and those who are ignorant and very foolish—the first type is afraid of lies and ignorance; the second type argues and refutes; the third type has all three situations; the fourth type does not even know the letters, so they answer through debate. If they answer in this way, there will be faults; if they do not answer, they worry that others will think they know nothing, so they say, 'We are those who evade questions,' and send the words into the wind. Here, 'gods' refers to samadhi (concentration); worldly gods are impure, while the gods of this doctrine are very pure. Not being distracted from these gods is also explained as being with investigation and discernment, with discernment, and without discernment, respectively. The second, the summary of the forty-four views is: 'Sixteen for those who assert perception, eight each for non-perception and neither perception nor non-perception, seven for those who assert annihilation, and five for those who think they can be liberated in this life.' Among them, the sixteen of those who assert perception are: thinking that the self is with form and with perception; without form and with perception; both with form and with perception; neither with form nor without form, with perception. Thinking that the self has an end and has perception; is without end and has perception; both has an end and has perception; neither has an end nor is without end, with perception. Thinking that the self is happy and has perception; is suffering and has perception; is both happy and suffering and has perception; is neither happy nor suffering and has perception. Thinking that the self is unique and has perception; is diverse and has perception; is small and has perception; is immeasurable. The eight of those who assert non-perception are: combining the first eight of the sixteen views with non-perception, that is, thinking that the self is with form and without perception, and so on. The eight of those who assert neither perception nor non-perception are similar to this, that is, thinking that the self has an end, neither perception nor non-perception, until neither has an end nor is without end, neither perception nor non-perception. The seven of those who assert annihilation are:

---

དོད་ཁམས་ཀྱི་མི་དང་ལྷ་དང་གཟུགས་ཁམས་པ་དང་གཟུགས་མེད་སྐྱེ་མཆེད་རིས་བཞི་སྟེ་བདུན་རྣམས་མ་ཤིའི་བར་དུ་ནད་དང་འབྲས་དང་ཟུག་རྔུ་དང་ཡོངས་ གདུང་དང་བཅས་ཤིང་ཤི་ནས་ཡེ་མེད་དུ་ལྟ་བའོ། །ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་སྨྲ་བའི་ལྔ་ནི། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་འཛེམ་མེད་དུ་སྤྱོད་པ་དང་བསམ་གཏན་བཞི་ཐོབ་ན་ ཐར་པ་གྲུབ་པར་ལྟ་བའོ། །དེ་རྣམས་གང་དུ་འདུས་པ་སྟོན་པ་ནི་མཚན་ཉིད་ལས་མཐར་འཛིན་དང་ལོག་ལྟ་གཉིས་ལས་ཕྱུང་ནས་རྣམ་པར་བཞག་ཅིང་། གང་ལས་གང་རྣམས་ཕྱུང་བ་དེར་དེ་རྣམས་ འདུས་ཏེ། རྟག་པར་སྨྲ་བ་བརྒྱད་དང་མཐའ་དང་མི་ལྡན་པ་དང་ཆད་ལྟ་བདུན་ནི་དང་པོས་དང་། རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་གཉིས་ནི་གཉིས་པས་ཏེ། ལྷག་མ་བཞི་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ནི་གཉི་གའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཏེ་སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་དང་མཐར་འཛིན་པས་སོ། ། 1-136 འཁོར་དང་བཅས་པ་ནི་ལྔ་པོ་ཐམས་ཅད་ལས་ཏེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་འབྲས་བུ་མཆོག་འཛིན་གཉིས་ཀྱང་ཡིན་པས་སོ། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བར་ལྟ་ བ་དྲུག་ཅུ་གཉིས་འདུས་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་འདི་རྣམས་འདུས་པར་གསུངས། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏེ་དེ་ལས་སྐྱེས་ཤིང་དེས་ཁྱབ་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་རྩོད་པ་སྔ་མ་ལྟར་དགོད་ཅིང་བཅུ་ བཞི་ནི། དབུ་མ་རྩ་བར། འདས་ཕན་ཆད་དང་མཐའ་སོགས་དང་། རྟག་ལ་སོགས་པར་ལྟ་བ་དག །མྱ་ངན་འདས་དང་ཕྱི་མཐའ་དང་། །སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར། སྔོན་གྱི་མཐའ་ ལ་བརྟེན་པ་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་མི་རྟག་གཉིས་ཀ་གཉིས་མིན་དུ་ལྟ་བ་དང་། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་མི་ལྡན་སོགས་མུ་བཞིར་ལྟ་བ་དང་། མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ལ་བརྟེན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གྲོངས་ཕན་ཆད་འབྱུང་མི་འབྱུང་སོགས་བཞི་སྟེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་དང་པོ་ལས་གྲངས་ཅན་དང་། གཉིས་པ་ལས་རྒྱང་འཕེན་པ་དང་། གསུམ་པ་ལས་རྒྱལ་ བ་པ་དང་། བཞི་པ་ལས་གནས་མའི་བུའི་ལྟ་བའོ། །ལུས་ཏེ་སྲོག་ཀྱང་ངོ་། །སྲོག་ཀྱང་གཞན་ལ་ལུས་ཀྱང་གཞན་ནོ་ཞེས་པའོ། །དེ་རྣམས་ནི་བདག་རྟག་གམ་ཞེས་སོགས་ཐུབ་པ་ལ་ཞུས་ན་གང་ཟག་གི་བདག་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདྲི་བར་མཁྱེན་ནས། 1-137 དེ་མ་གྲུབ་པས་ཁྱད་པར་དཔྱོད་པ་མི་འཐད་ཅིང་། མེད་དོ་གསུངས་ན་དོན་དུ་མི་འགྱུར་བར་དགོངས་ནས་ལུང་མི་སྟོན་པ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་ རྒྱལ་བ་མི་གསུང་བཞུགས། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཟབ་པའི་ཆོས། །སྣོད་མིན་འགྲོ་ལ་མི་གསུང་བ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་མཁས་རྣམས་ཀྱིས། །ཀུན་མཁྱེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་ཤེས། །ཞེས་སོ། །ལན་ནི་གཉིས་ལས་ཕྱུང་ ནས་ཏེ་འཇིག་རྟེན་རྟག་མཐའ་དང་མི་ལྡན། དེ་བཞིན་སོང་བ་ཤི་ཕན་ཆད་འབྱུང་། སྲོག་གཞན་

【現代漢語翻譯】 外道（དོད་ཁམས་ཀྱི་མི་，指不信奉佛教的人）認為，欲界（འདོད་ཁམས་ཀྱི་，kāmadhātu，指眾生有情慾和物質慾望的生存領域）的人和天神（ལྷ་，deva，天神），色界（གཟུགས་ཁམས་པ་，rūpadhātu，指沒有情慾但有物質形體的生存領域）和無色界（གཟུགས་མེད་སྐྱེ་མཆེད་རིས་བཞི་，arūpadhātu，指既沒有情慾也沒有物質形體的純精神生存領域）四種類型的眾生，在未死之前，遭受疾病（ནད་，vyādhi，疾病）、腫瘤（འབྲས་，arbuja，腫瘤）、疼痛（ཟུག་རྔུ་，śūla，疼痛）和各種痛苦（ཡོངས་གདུང་，paritāpa，完全的痛苦），死後則一無所有（ཡེ་མེད་དུ་ལྟ་བ་，ucchedavāda，斷滅論）。還有五種外道聲稱在此生此世就能達到涅槃（མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་，nirvāṇa，涅槃）：他們毫無節制地享受感官的快樂（འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་འཛེམ་མེད་དུ་སྤྱོད་པ་，kāmaguṇānām anapekṣamāṇas carati），或者認為獲得四禪（བསམ་གཏན་བཞི་ཐོབ་ན་，dhyāna，禪那）就能獲得解脫（ཐར་པ་གྲུབ་པར་ལྟ་བ་，mokṣa，解脫）。 這些觀點都包含在兩種邪見中：常見（མཚན་ཉིད་ལས་མཐར་འཛིན་，śāśvatavāda，常恒論）和斷見（ལོག་ལྟ་，mithyādṛṣṭi，邪見）。從這兩種邪見中可以推導出許多不同的觀點，而這些觀點又都歸屬於這兩種根本的邪見。具體來說，八種認為事物是常恒不變的觀點（རྟག་པར་སྨྲ་བ་བརྒྱད་，aṣṭau śāśvatavādāḥ，八常論）和七種斷見（ཆད་ལྟ་བདུན་，ucchedavāda，七斷論）屬於第一種邪見，即常見；兩種認為事物無因而生的觀點（རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་གཉིས་，ahetuvāda，無因論）屬於第二種邪見，即斷見；剩下的四十八種觀點（ལྷག་མ་བཞི་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་，aṣṭacatvāriṃśat，四十八）則兼具兩種邪見的特徵，是增益的邪見（སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་，samāropāpavāda，增益的邪見）和常見。 與這些觀點相關聯的五種蘊（འཁོར་དང་བཅས་པ་，skandha，蘊）都源於五種邪見，因為這些觀點的根源在於有身見（འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་，satkāyadṛṣṭi，有身見），而結果則是執著于錯誤的見解（མཆོག་འཛིན་，śīlavrataparāmarśa，戒禁取見）。正如《般若經》（རྒྱལ་བའི་ཡུམ་，buddhamātā，佛母）中說六十二種邪見都包含在有身見中一樣，這些觀點也包含在《般若波羅蜜多》（ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་，pāramitā，波羅蜜多）中，因為它們都源於《般若波羅蜜多》並被其所涵蓋。 第三種是像之前那樣提出辯論，十四種觀點（བཅུ་བཞི་，caturdaśa，十四）在《中觀根本慧論》（དབུ་མ་རྩ་བ་，mūlamadhyamakakārikā，中觀根本慧論）中提到：『過去、未來和終結等，以及常恒等觀點，都依賴於涅槃和未來的終結，以及過去的終結。』（འདས་ཕན་ཆད་དང་མཐའ་སོགས་དང་། །རྟག་ལ་སོགས་པར་ལྟ་བ་དག །མྱ་ངན་འདས་དང་ཕྱི་མཐའ་དང་། །སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །）也就是說，依賴於過去的終結，認為自我和世界是常恒的、非常恒的、亦常亦非常恒的、非恒非常恒的；依賴於未來的終結，認為自我和世界是有邊際的、無邊際的等等，有四種情況；依賴於涅槃，認為如來（དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་，tathāgata，如來）死後存在、不存在等等，也有四種情況。在這些觀點中，第一種觀點是數論派（གྲངས་ཅན་པ་，sāṃkhya，數論）的觀點，第二種觀點是順世論派（རྒྱང་འཕེན་པ་，lokāyata，順世論）的觀點，第三種觀點是勝論派（རྒྱལ་བ་པ་，vaibhāṣika，勝論）的觀點，第四種觀點是犢子部（གནས་མའི་བུ་，vatsīputrīya，犢子部）的觀點。 『身體和生命是同一的』，或者『生命是不同的，身體也是不同的』。如果有人問佛陀（ཐུབ་པ་，thubpa，能者，指釋迦牟尼佛）『自我是常恒的嗎？』，佛陀知道他們是從人我的角度來提問的，因為人我並不存在，所以對它的屬性進行辨析是不合理的。如果佛陀回答『不存在』，那就不符合實際情況。因此，佛陀不會直接給出答案。《寶鬘論》（རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་，ratnāvalī，寶鬘論）中說：『如果有人問：世界有邊際嗎？佛陀保持沉默不回答。因為如此深奧的法，不應為非器之人宣說。因此，智者們認為遍知者是無所不知的。』（འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་གསུང་བཞུགས། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཟབ་པའི་ཆོས། །སྣོད་མིན་འགྲོ་ལ་མི་གསུང་བ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་མཁས་རྣམས་ཀྱིས། །ཀུན་མཁྱེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་ཤེས། །） 佛陀的回答是從兩種角度出發的：世界是無常的，沒有邊際；同樣，逝者死後會再次出現；生命是不同的。

【English Translation】 The Tirthikas (དོད་ཁམས་ཀྱི་མི་, those who do not believe in Buddhism) believe that beings in the desire realm (འདོད་ཁམས་ཀྱི་, kāmadhātu, the realm of existence where beings have desires and material cravings), gods (ལྷ་, deva, gods), beings in the form realm (གཟུགས་ཁམས་པ་, rūpadhātu, the realm of existence where beings have form but no desires), and the four formless realms (གཟུགས་མེད་སྐྱེ་མཆེད་རིས་བཞི་, arūpadhātu, the realm of existence where beings have neither form nor desire), these seven types of beings, until they die, suffer from diseases (ནད་, vyādhi, disease), tumors (འབྲས་, arbuja, tumor), pain (ཟུག་རྔུ་, śūla, pain), and all kinds of suffering (ཡོངས་གདུང་, paritāpa, complete suffering), and after death, they cease to exist (ཡེ་མེད་དུ་ལྟ་བ་, ucchedavāda, annihilationism). There are also five Tirthikas who claim to attain nirvana (མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་, nirvāṇa, nirvana) in this very life: they indulge in sensual pleasures without restraint (འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་འཛེམ་མེད་དུ་སྤྱོད་པ་, kāmaguṇānām anapekṣamāṇas carati), or they believe that attaining the four dhyānas (བསམ་གཏན་བཞི་ཐོབ་ན་, dhyāna, meditation) leads to liberation (ཐར་པ་གྲུབ་པར་ལྟ་བ་, mokṣa, liberation). These views are all included in two wrong views: eternalism (མཚན་ཉིད་ལས་མཐར་འཛིན་, śāśvatavāda, eternalism) and nihilism (ལོག་ལྟ་, mithyādṛṣṭi, wrong view). From these two wrong views, many different views can be derived, and these views all belong to these two fundamental wrong views. Specifically, the eight views that things are permanent (རྟག་པར་སྨྲ་བ་བརྒྱད་, aṣṭau śāśvatavādāḥ, eight eternalist views) and the seven nihilistic views (ཆད་ལྟ་བདུན་, ucchedavāda, seven annihilationist views) belong to the first wrong view, eternalism; the two views that things arise without a cause (རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་གཉིས་, ahetuvāda, causelessness) belong to the second wrong view, nihilism; the remaining forty-eight views (ལྷག་མ་བཞི་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་, aṣṭacatvāriṃśat, forty-eight) have the characteristics of both wrong views, being views of superimposition (སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་, samāropāpavāda, superimposition) and eternalism. The five aggregates (འཁོར་དང་བཅས་པ་, skandha, aggregates) associated with these views all arise from the five wrong views, because the root of these views lies in the view of self (འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་, satkāyadṛṣṭi, view of self), and the result is attachment to wrong views (མཆོག་འཛིན་, śīlavrataparāmarśa, attachment to rites and rituals). Just as the Prajñāpāramitā Sutra (རྒྱལ་བའི་ཡུམ་, buddhamātā, Mother of the Buddhas) says that the sixty-two wrong views are all included in the view of self, these views are also included in the Prajñāpāramitā (ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་, pāramitā, perfection), because they all arise from and are covered by the Prajñāpāramitā. The third is to present the debate as before, the fourteen views (བཅུ་བཞི་, caturdaśa, fourteen) are mentioned in the Mūlamadhyamakakārikā (དབུ་མ་རྩ་བ་, mūlamadhyamakakārikā, Fundamental Verses on the Middle Way): 'The past, future, and end, etc., and the views of permanence, etc., all depend on nirvana and the future end, and the past end.' (འདས་ཕན་ཆད་དང་མཐའ་སོགས་དང་། །རྟག་ལ་སོགས་པར་ལྟ་བ་དག །མྱ་ངན་འདས་དང་ཕྱི་མཐའ་དང་། །སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །) That is, depending on the past end, believing that the self and the world are permanent, impermanent, both permanent and impermanent, or neither permanent nor impermanent; depending on the future end, believing that the self and the world are finite, infinite, etc., there are four cases; depending on nirvana, believing that the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་, tathāgata, thus-gone one) exists after death, does not exist, etc., there are also four cases. Among these views, the first view is the view of the Samkhya school (གྲངས་ཅན་པ་, sāṃkhya, Samkhya), the second view is the view of the Lokayata school (རྒྱང་འཕེན་པ་, lokāyata, Lokayata), the third view is the view of the Vaibhashika school (རྒྱལ་བ་པ་, vaibhāṣika, Vaibhashika), and the fourth view is the view of the Vatsiputriya school (གནས་མའི་བུ་, vatsīputrīya, Vatsiputriya). 'The body and life are the same,' or 'life is different, and the body is also different.' If someone asks the Buddha (ཐུབ་པ་, thubpa, the capable one, referring to Shakyamuni Buddha) 'Is the self permanent?', the Buddha knows that they are asking from the perspective of the self of a person, because the self of a person does not exist, so it is unreasonable to analyze its attributes. If the Buddha answers 'It does not exist,' that would not be in accordance with reality. Therefore, the Buddha does not give a direct answer. The Ratnavali (རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་, ratnāvalī, Garland of Jewels) says: 'If someone asks: Is the world finite? The Buddha remains silent and does not answer. Because such a profound Dharma should not be spoken to those who are not vessels. Therefore, the wise know that the all-knowing one is omniscient.' (འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་གསུང་བཞུགས། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཟབ་པའི་ཆོས། །སྣོད་མིན་འགྲོ་ལ་མི་གསུང་བ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་མཁས་རྣམས་ཀྱིས། །ཀུན་མཁྱེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་ཤེས། །) The Buddha's answer is from two perspectives: the world is impermanent and has no boundaries; similarly, the deceased will reappear after death; life is different.

---

ལ་ལུས་གཞན་ཞེས་པ་རྣམས་རྟག་པའི་མཐར་ལྟ་བའི་རང་བཞིན་དང་འཇིག་རྟེན་མི་རྟག་གོ །མཐའ་དང་ ལྡན་ནོ། ཤི་ཕན་ཆད་མེད་དོ། །ལུས་དེ་སྲོག་དེའོ་ཞེས་པ་རྣམས་ཆད་པའི་མཐར་འཛིན་པ་དང་ལོག་ལྟའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡང་ངོ་། རྣམ་པ་གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་རྣམས་ནི་ལྟ་བ་གཉིས་ཀའི་ མཚན་ཉིད་ཅན་ཏེ། གསུམ་པ་ཁོ་ན་ཚིག་དང་རིགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ནི་བཞི་པ་ཡིན་པས་སོ་ཞེའོ། །ཡང་ན་ཐམས་ཅད་ལས་ཏེ་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །བཞི་པ་ནི་ཉེས་ པ་ཅི་གཟིགས་ནས་རྣམ་བཤད་རིག་པར། དཔལ་དང་གྲགས་དང་ཡེ་ཤེས་དང་། །དབང་ཕྱུག་དང་ནི་གཟུགས་བཟང་དང་། །བརྩོན་འགྲུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། །དྲུག་རྣམས་བྷ་ག་ཞེས་པར་བཤད། །ཅེས་གསུངས་པའི་བསྐལ་བ་དྲུག་དང་ངམ་བདུད་བཞི་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་པས་ཕུང་པོ་སོགས་ལ་གཟུགས་སོགས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བར་བདག་གོ་ཞེས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། ། 1-138 གཟུགས་སོགས་ལ་བདག་དང་། བདག་གཟུགས་སོགས་དང་ལྡན་པར་དང་། གཟུགས་སོགས་ལས་གཞན་ན་བདག་གོ་ཞེས་དང་། གཟུགས་སོགས་མེད་པ་བདག་གོ་ཞེས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ཞེས་རྣམ་པ་ལྔས་བདག་ བསལ་ཞེ་ན། ལན་ནི་འཇིག་ཅེས་ཏེ། བདག་བཀག་ན་ཡུལ་མེད་པས་བདག་ལྟ་བསལ་བར་འགྱུར་བས་དེས་ཡོངས་སུ་ཞེས་བདག་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །གཟུགས་སོགས་བདག་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་གི་མཚན་ཉིད་དང་ མི་མཐུན་པས་སོ། །དེའང་བདག་ནི་རྟག་པ་གཅིག་པུ་རང་དབང་ཅན་དུ་འདོད་ཅིང་། ཕུང་པོ་མི་རྟག་དུ་མ་གཞན་དབང་ཅན་དུ་མཐོང་བས་ཏེ། རྩ་བ་ཤེས་རབ་ཏུ། །གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་བདག་ ཡིན་ན། །སྐྱེ་དང་འཇིག་པ་ཅན་དུ་འགྱུར། །ཅེས་སོ། །ཕུང་པོ་ལ་མེད་དེ། རྟེན་མི་རྟག་པ་ལ་བརྟེན་པར་མི་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། །ཕུང་པོ་བདག་གི་བ་བདག་གི་དབང་ བསྒྱུར་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ་བདག་ཕུང་པོ་མི་རྒས་པར་འདོད་ཀྱང་རྒ་བ་ན་བདག་རང་དབང་མེད་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་ཏེ། སློབ་དཔོན་མ་ཁོལ་གྱིས། འགའ་ལ་རང་དབང་ཉིད་མཆིས་ན། །བྱེད་པོར་འགྱུར་ ན་དེ་མི་རིགས། དེ་ལྟར་ལགས་པས་ཆོས་ཀུན་ལ། །བྱེད་པོ་མེད་པར་ཁྱོད་ཀྱིས་གསུངས་ཞེས་བཤད་དོ། །བདག་ཕུང་པོ་ལས་གཞན་ན་ཡང་མེད་དོ། །ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལུས་ཡིན་པས་དེ་མེད་པས་བདག་ལུས་མེད་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-139 གཟུགས་སོགས་མེད་པར་རྟོགས་ན་ལུས་སོགས་ཀྱི་འཆིང་བ་མེད་པས་འབད་མི་དགོས་པར་རང་གི་གཞུང་དུ་གྲགས་པའི་ཐར་པར་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་ནི་གང་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་མཐའ་སྟེ་བཤད་སྦྱར། གཡང་སའམ་སྒོ་ཡེ། ཉི་ཤུ་པོ་མདོར་བཀའ་བསྩལ་པ་དེ་ལ་ཞེས་སྦྲེལ་ཏེ་གང་དང་དེ་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་བདག་དང་བདག་གི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་ངེས་པར་བཤད་པས་ བདག་ཏུ་ལྟ་ཞེས་སོ། །ལན་ལ་ཕུང་པོ་བདག་ཡིན་པར་ལྟ་བ་ལྔ་ནི་ཞེས་དང་། ལྷག་པ་བཅོ་ལྔ་ཅེས

【現代漢語翻譯】 那些稱『身體是其他』的人，其自性是執著于常邊的見解，認為世界是不恒常的，有邊際的，死後不存在的。那些稱『身體即是生命』的人，其特徵是執著于斷滅邊，也是邪見。第三種和第四種觀點都具有兩種見解的特徵。僅僅是第三種觀點通過詞語和理性的差異進行推測，就是第四種觀點。或者，一切都如前者一樣。如果問第四種觀點有什麼過失，那麼在《釋量論》中說：『光榮與名聲，智慧與，權力與美貌，以及精進的圓滿，這六者被稱為bhaga（藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：吉祥）。』由於具備這六種吉祥和降伏四魔的能力，因此不能正確地認識到五蘊等，即色蘊等直到識蘊都是『我』。 1-138 如果問，通過五種方式否定『我』，即『色蘊等是我』，『我是具有色蘊等』，『我與色蘊等不同』，『沒有色蘊等就是我』，都不能正確地認識到『我』，那麼回答是『摧毀』，即如果否定了『我』，因為沒有了對境，就會摧毀對『我』的執著，因此通過否定『我』來做到這一點。色蘊等不是『我』，因為與『我』的特徵不符。因為『我』被認為是常、一、自在的，而五蘊被視為無常、多、不自在的。如《中觀根本慧論》中說：『如果五蘊是我，那麼就會有生和滅。』五蘊中沒有『我』，因為依賴於不恒常的事物，就會有依賴於不恒常的過失。五蘊不是『我』的，因為不能控制『我』，即使認為『我』不會衰老，但衰老時，『我』就會變得不自在。如導師馬鳴菩薩所說：『如果有人有自在，成為作者是不合理的。因此，您說一切法都沒有作者。』『我』也不存在於五蘊之外。因為五取蘊是身體，沒有了身體，『我』就會變成沒有身體。 1-139 如果認識到沒有色蘊等，因為沒有了身體等的束縛，就不需要努力，就會變成自己宗派中著名的解脫。第五種是所有關於壞聚見邊的解釋和結合。如懸崖或門一樣。將二十頌的要點與之前所說聯繫起來，因為『哪個』和『那個』是相同的。因為壞聚見被確定為具有『我』和『我所』的形態，所以稱為『執著於我』。回答說，執著於五蘊為『我』有五種，還有剩餘的十五種。

【English Translation】 Those who say 'the body is other' have the nature of clinging to the extreme of permanence, believing that the world is impermanent, finite, and non-existent after death. Those who say 'the body is the life' have the characteristic of clinging to the extreme of annihilation and are also characterized by wrong views. The third and fourth views have the characteristics of both views. The fourth view is merely the third view speculated upon through differences in words and reasoning. Alternatively, everything is as before. If asked what fault is seen in the fourth view, the Explanation of Reasoning states: 'Glory and fame, wisdom, power and beauty, and the perfection of diligence, these six are said to be bhaga (藏文：བྷ་ག་，梵文天城體：भग，梵文羅馬擬音：bhaga，漢語字面意思：auspiciousness).' Because of possessing these six auspicious qualities and subduing the four maras, one does not correctly see the aggregates, etc., that the aggregates of form, etc., up to consciousness, are 'I'. 1-138 If asked, 'Through five ways of negating 'I'—'the aggregates of form, etc., are I,' 'I possess the aggregates of form, etc.,' 'I am different from the aggregates of form, etc.,' 'Without the aggregates of form, etc., is I'—one does not correctly see 'I',' the answer is 'destroy,' meaning that if 'I' is negated, because there is no object, the clinging to 'I' will be destroyed, thus accomplishing this by negating 'I'. The aggregates of form, etc., are not 'I' because they do not conform to the characteristics of 'I'. Because 'I' is considered to be permanent, singular, and independent, while the aggregates are seen as impermanent, multiple, and dependent. As stated in the Root Wisdom: 'If the aggregates were I, they would be subject to birth and destruction.' 'I' is not in the aggregates, because relying on impermanent things would result in the fault of relying on impermanence. The aggregates are not 'mine' because 'I' cannot control them; even if one believes 'I' will not age, when aging occurs, 'I' becomes without independence. As Master Ashvaghosa said: 'If someone has independence, it is unreasonable to become an agent. Therefore, you have said that all phenomena have no agent.' 'I' also does not exist outside the aggregates. Because the five aggregates of grasping are the body, without the body, 'I' would become without a body. 1-139 If one realizes that there are no aggregates of form, etc., because there are no bonds of the body, etc., there is no need to strive, and it will become liberation, which is famous in one's own school. The fifth is all the explanations and combinations regarding the extreme of the view of the collection of destructibles, like a cliff or a door. Connect the essence of the twenty verses with what was said before, because 'which' and 'that' are the same. Because the view of the collection of destructibles is determined to have the form of 'I' and 'mine,' it is called 'clinging to I.' The answer is that there are five ways of clinging to the aggregates as 'I,' and there are fifteen remaining.

---

་སོ། །རྒྱུ་ཅིས་བཅྭོ་ལྔ་ཀུན་བདག་གི་བར་ལྟ་བ་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་དང་ལྡན་ཞེས་ སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་གཟུགས་སོགས་དང་འབྲེལ་བའི་བདག་ཁོ་ནར་ལྟ་ཞིང་། གཟུགས་ལ་བདག་གནས་པ་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་བརྟན་པར་གྱུར་པའི་བདག་ཁོ་ནར་ལྟ་བས་སོ་ཞེ་ན། མི་སྐྱོན་ཏེ། སྔ་མས་ཀྱང་བདག་ གི་གཟུགས་སོགས་ཞེས་ལྟ་ལ། ཕྱི་མས་ཀྱང་བདག་གི་རྟེན་གཟུགས་སོགས་སོ་ཞེས་ལྟ་བ་སྟེ། སྒྲ་རྣམས་ནི་སྨྲ་བ་པོའི་བརྗོད་འདོད་ཀྱི་རྗེས་སུ་བྱེད་པས་སོ་ཞེའོ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ན་བདག་ གཟུགས་དང་ལྡན་པ་ནས་བདག་རྣམ་ཤེས་དང་ལྡན་པའི་བར་ལྔ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་སོགས་པས་དང་ལོངས་སྤྱད་བྱ་སོགས་སུ་འབྲེལ་བས་བདག་གི་བར་འགྱུར་བ་དང་། གཟུགས་བདག་གི་ཡིན་པ་སོགས་ལྔ་ནི་ལྷས་བྱིན་གྱི་བ་ལང་ལྟར་དབང་བསྒྱུར་བས་དང་། 1-140 གཟུགས་ལ་བདག་གནས་པ་སོགས་ལྔ་ནི་ཚོགས་པ་ཐ་མི་དད་དུ་འཇུག་པས་ཏེ། བདག་དེ་ཕུང་པོ་ལུས་གྲུབ་ནས་ཕྱིས་རྗེས་སུ་ཞུགས་ཤིང་ལུས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ཁྱབ་ནས་རྣམ་པར་ཞུགས་པར་ རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ནི་འདིར་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དཔྱད་ཅིང་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དག་གཅོད་པ་ཡིན་ན། དེ་རྣམས་ལ་བདག་དང་བདག་གི་བ་མེད་པས་ དེར་ལྟ་བ་མི་འཐད་ཅིང་། ཅི་སྟེ་མ་དཔྱད་པ་ཡིན་ན་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་ལྟ་བའོ་ཞེས་པའང་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། མ་དཔྱད་པའི་གཞི་སྟེ་དམིགས་པ་ཅན་ཏེ་དཔྱད་ན་བདག་ལྟའི་སྐབས་མེད་ པས་སོ། །དཔེར་ན་ཐག་པ་ལ་སྦྲུལ་གྱི་བློ་ནི་ཐག་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཡང་ཐག་པར་མི་དཔྱོད་ཅིང་སྦྲུལ་དུ་རྟོག་པ་བཞིན་དུ། འདི་ཡང་ཉེར་ལེན་ཕུང་པོའི་གནས་ལུགས་མི་དཔྱོད་ཀྱང་དེའི་ ཡུལ་ཅན་ཡིན་ལ་བདག་དང་བདག་གི་བའི་རྣམ་པར་འཛིན་ཅིང་རྟོག་པས་ལྟ་བའོ། །བཞི་པ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ལ་སྤྱི་དོན་གསུམ་ལས་བཞིར་བསྡུ་བ་ནི། མི་དགེ་བའི་སེམས་སོ་སོ་ལ་ སྐྱེ་བ་ནི་ཁྲོ་བ་སོགས་དང་པོ་བཅུ་སྟེ་གཅིག་གང་དུ་འབྱུང་བ་དེར་གཞན་མི་འབྱུང་བ་དང་། སྒྱུ་གཡོ་རྒྱགས་པ་བོར་བ་རྣམས་འདོད་ཁམས་ཁོ་ན་ན་ཡོད་པས་སོ། །མི་དགེ་བའི་སེམས་ཀུན་ལ་སྐྱེ་བ་ནི་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་དོ། ། 1-141 ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་སེམས་ཀུན་ལ་སྐྱེ་བ་ནི་རྨུགས་པ་སོགས་བརྒྱད་དང་ལོག་པར་མོས་པ་དང་ལོག་པར་འདུན་པ་སྟེ་མཁས་གསུམ་ཅར་ན་ཡོད་དོ། །དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སེམས་ ལ་སྐྱེ་བ་ནི་བཞི་གཞན་འགྱུར་ཏེ། ཀུན་ཏུ་རྟག་ཏུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ངེས་ཚིག་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་དང་ལྷན་ཅིག་རྒྱུ་བ་དང་དེའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་ པས་སོ། །ངོ་བོ་བསམ་པ་ནི་དོན་གསང་དུ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ནི་གསལ་བའི་རྣམ་པར་ཞུགས་པ་ཡིན་ཅིང་དེའི་རྗེས་ལ་ཤས་ཀྱིས་བྲི་བར་ཞུགས་པ་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པར་གདགས་ སོ་ཞེས་བཤད་

【現代漢語翻譯】 如果認為，由於『具有我』等語句，執著于與色等相關的我，並且由於『我在色中』等語句，執著于堅固的我，那麼這並不構成過失。因為前者也認為『我的色』等，後者也認為『我所依賴的色』等。聲音是跟隨說話者的意願而產生的。 在闡述這一點時，從『我具有色』到『我具有識』這五種觀點，是通過享受等以及與所享受之物等相關聯而將色等視為我的；而『色是我的』等五種觀點，就像拉薩的牛一樣，是通過控制來將色等視為我的；『我在色中』等五種觀點，是通過將集合視為無差別來執著的。因為他們認為，我是從蘊聚之身產生，後來進入其中，與身體一同遍佈，並以各種方式進入其中。 第六種觀點是，在這裡像分析取蘊一樣進行分析，並區分自相和共相。如果這樣，由於這些法中沒有我和我所，因此執著於此是不合理的。如果未進行分析，那麼如何理解『執著于虛構的我』呢？因為未分析是具有所緣的，如果分析，則沒有執著於我的機會。例如，對繩子的蛇的認知是以繩子為對象的，但並不分析繩子，而是將其視為蛇。同樣，這裡也不分析取蘊的實相，但以其為對象，並以我和我所的方式執取和虛構，因此產生執著。 第四個是近煩惱，將三個總義歸納為四個：產生於各個不善心的有十個，即忿等最初的十個，一個產生的地方，其他的不會產生。諂、誑、憍、忘失只存在於欲界。產生於所有不善心的有無慚和無愧。 產生於所有染污心的有掉舉等八個，以及邪勝解和邪希望，這三界都有。產生於善、不善和無記心的有四種是可變的，但不是恒常的。定義是與煩惱相應，一同執行，並與煩惱的方向一致。體性的思考是，在密意中說：『貪等是進入顯現狀態，並隨後逐漸減少的部分被稱為近煩惱。』

【English Translation】 If it is thought that, due to statements such as 'having a self', one clings to a self related to form, etc., and due to statements such as 'I am in form', one clings to a permanent self, then this does not constitute a fault. Because the former also thinks 'my form', etc., and the latter also thinks 'the form on which I rely', etc. Sounds follow the intention of the speaker. In explaining this, the five views from 'I have form' to 'I have consciousness' are those that regard form, etc., as mine through enjoyment, etc., and association with what is to be enjoyed, etc.; the five views 'form is mine', etc., are those that regard form, etc., as mine through control, like a cow of Lhase; the five views 'I am in form', etc., are those that cling by regarding the collection as undifferentiated. Because they think that I arise from the aggregate body, later enter into it, pervade it together with the body, and enter into it in various ways. The sixth view is that here, one analyzes as one analyzes the aggregates of grasping, and distinguishes the self-characteristics and general characteristics. If so, since there is no self or what belongs to self in these dharmas, clinging to them is unreasonable. If one does not analyze, then how is it said to 'cling to a fabricated self'? Because not analyzing is having an object, and if one analyzes, there is no opportunity to cling to a self. For example, the cognition of a snake in a rope has the rope as its object, but does not analyze the rope, but regards it as a snake. Similarly, here one does not analyze the reality of the aggregates of grasping, but has them as its object, and clings to and fabricates them in the form of self and what belongs to self, thus clinging arises. The fourth is the near afflictions, which condense the three general meanings into four: those that arise in each individual unwholesome mind are ten, namely the first ten such as anger, where one arises, the others do not arise. Deceit, cunning, pride, and forgetfulness exist only in the desire realm. Those that arise in all unwholesome minds are shamelessness and lack of embarrassment. Those that arise in all afflicted minds are the eight such as dullness, as well as wrong conviction and wrong aspiration, which are present in all three realms. Those that arise in wholesome, unwholesome, and unspecified minds are four that are changeable, but not constant. The definition is that they are in accordance with afflictions, run together, and are in accordance with the direction of afflictions. The consideration of the nature is, in the secret meaning, it is said: 'Attachment, etc., are those that enter into a manifest state, and the parts that subsequently gradually decrease are designated as near afflictions.'

---

པ་ནི་གཞུང་འདི་དང་མཐུན་པར་མི་མངོན་ཞིང་། སྤྱོད་འཇུག་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཞེ་སྡང་ནི་སེམས་རྩུབ་པའི་གནས་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་བྱུང་བ་འཕེལ་བ་ནི་ཁྲོ་བ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་དང་། གང་དབྱིག་པ་ལེན་པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་ནི་འདི་དང་མཐུན་ནོ། ། གཞུང་གི་དོན་ལ་དགུ་སྟེ། ཕན་ཚུན་ལྷན་ཅིག་གནས་པའི་རྒྱུ་ཅན་དང་། གཅིག་ ལ་གཅིག་གླེང་བའི་དད། རྙེད་བཀུར་གྱི་དང་། འཚོ་བ་ཉམས་པའི་དང་། བླ་མ་ལ་མི་འདུད་པའི་དང་། །མི་བཟོད་པའི་དང་། །ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པའི་དང་། །སེམས་ཉམས་པའི་དང་། །ཤེས་རབ་ཉམས་པའི་གཞི་ཅན་ནོ། ། 1-142 དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ཁྲོ་བ་ནི་དམིགས་པ་གནོད་པའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་དང་སེམས་ཅན་མིན་པ་ཉེ་བར་ཏེ་ད་ལྟར་གནས་པ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་ལ་བཏགས་པས་དེའི་ཆར་གཏོགས་པ་རྣམ་པ་ཀུན་ ནས་ཞེས་ཏེ་འདིས་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་སོགས་རྫས་ཡོད་དུ་འདོད་པ་བསལ་ཏེ་ཁོང་ཁྲོ་སོགས་ལས་གུད་ན་མེད་པས་སོ། །ཆད་པས་གཅོད་པ་བཅིང་པ་ལྔ་དང་། སྤྱོ་བ་དང་། གནས་ནས་འབྱིན་པ་ སོགས་དང་། མཚོན་ཆ་ལེན་པ་དང་། རྡེག་པ་དང་། གསོད་པ་སོགས་དང་འཁོར་འཆིང་བ་སོགས་གནོད་པ་ཤོམ་པའི་རྟེན་བྱེད་དོ། བཤད་སྦྱར་དུ་ཁྲོ་བ་ནི་ཞེ་སྡང་མངོན་དུ་གྱུར་པ་སྟེ་ཕྲལ་དུ་ གནོད་པ་བྱེད་པའི་གཞིའོ་ཞེས་སོ། །འཁོན་དུ་འཛིན་པ་ནི་ཁྲོས་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ཤར། གཉེར་བ་དེའི་མདུད་པ་འཛིན་པའི་བསམ་པ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བས་མི་གཏོང་བ་སྟེ། མི་བཟོད་པར་གནོད་པའི་ ལན་བྱེད་འདོད་པའི་རྟེན་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། འཆབ་པ་ནི་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འདུན་དང་ཞེ་སྡང་འཇིགས་པ་དང་། །རྨོངས་པས་གང་ཞིག་ཆོས་མི་འདའ། །ཞེས་པས་འདུན་པས་འགྲོ་བ་སོགས་ མིན་པར་ལེགས་པའི་དོན་འདི་ལྟ་བུ་བྱོས་ཞེས་དུས་སུ་སྐུལ་བ་ལ་རྨོངས་པའི་རྒྱུས་ཉེས་པ་མཁྱུད་ཅིང་སྦེད་པ་སྟེ། ལྟུང་བ་གསང་ནས་འགྱོད་པར་འགྱུར་ཞིང་འགྱོད་པ་ཡིད་མི་བདེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་རེག་ཅེས་སོ། ། 1-143 འཚིག་པ་ནི་སྔ་མ་གཉིས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་མནར་སེམས་པས་ཚིག་རྩུབ་ཀུན་ནས་སློང་བ་སྟེ་ཚིག་རྩུབ་གཞན་གྱི་ཞེ་འགེམས་པས་རླང་ཞིང་ཡི་གེ་གསལ་པོས་རོ་ལྷང་ཞེས་བརྗོད་པས་དྲག་པའི་ རྟེན་དང་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་ངག་གི་ཉེས་སྤྱོད་འཕེལ་བ་དང་། དེ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་འགྲོགས་མི་བདེ་བས་གྲོགས་དང་ལྷན་ཅིག་ཀུན་ཏུ་དགའ་བ་ལ་རེག་ཅེས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ ལས། ཕྲག་དོག་ནི་རྙེད་པ་རྫས་གསར་དུ་ཐོབ་པ་དང་། བཀུར་སྟི་ཕྱག་འཚལ་བ་སོགས་ལ་ཆགས་པའི་གང་ཟག་གིས་གཞན་གྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རིགས་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཐོས་པ་དང་ནོར་སོགས་ ལ་དམིགས་ནས་རང་གི་བསམ་པ་ཁོང་ནས་ཏེ་ཁྱབ་པར་འཁྲུག་པའོ། །དེས་གཞན་ལ་ཕུན་ཚོགས་བྱུང་ན་ཡིད་མི་བདེ་བ་ད

【現代漢語翻譯】 與此論典不符。在《入行論釋·大疏》中說：『嗔恨是心粗暴的暫時狀態。』因此，由它產生的增長是憤怒，因為它是從事奪取等行為的。』這與此相符。論典的意義有九種：互相共同存在的因；互相爭論的因；貪圖利養的因；生活困窘的因；不敬上師的因；不能忍受的因；破戒的因；心衰敗的因；智慧衰敗的因。 第一種又分為兩種：憤怒是指以損害之因，有情和非有情，親近，即現在存在的事物為對境，以憤怒來命名，因此屬於它的範疇，從各方面來說，這否定了分別說部等認為實有的觀點，因為憤怒等並非獨立存在。以懲罰來斷除五種束縛，呵斥，逐出住所等，拿起武器，毆打，殺害等，以及束縛眷屬等，是準備損害的所依。在《釋論》中說：『憤怒是嗔恨的顯現，是立即造成損害的基礎。』懷恨在心是指憤怒之後產生，持續不斷地產生抓住怨恨不放的想法，不放棄，是想要報復損害的所依。 第二種又分為兩種：隱藏是指在《寶鬘論》中說：『慾望、嗔恨、恐懼和愚癡，誰能不違越正法？』因此，以慾望驅使去往惡道等，而不是去做這樣的善事，由於愚癡的緣故，掩蓋和隱藏罪過，隱藏墮落，將會後悔，後悔與不悅意相應。煩惱是指前兩者先出現，以折磨的心態，引發各種粗暴的語言，粗暴的語言使他人不悅，用清晰的語言表達出來，是猛烈的所依，增長非福德的語惡行，與此相應的人難以相處，因此與朋友一起感到不悅。 第三種又分為兩種：嫉妒是指貪戀獲得的財物和受到尊重等，以具有財富、種姓、戒律、博學和財富等圓滿的人為對境，自己的內心充滿混亂。因此，如果他人獲得圓滿，就會感到不悅。

【English Translation】 This does not conform to this treatise. In the Great Commentary on the 'Engaging in Bodhisattva Behavior,' it says, 'Anger is a temporary state of mental harshness.' Therefore, the increase arising from it is rage, because it engages in actions such as seizing. This is in accordance with this. The meaning of the treatise has nine aspects: the cause of mutual co-existence; the cause of mutual contention; the cause of craving gain and respect; the cause of impoverished living; the cause of disrespecting the guru; the cause of intolerance; the cause of breaking vows; the cause of mental decline; and the basis of the decline of wisdom. The first is divided into two: Anger refers to the object of harm, sentient and non-sentient beings, being close, that is, the present existence, named as anger, therefore belonging to its category, in all aspects, this negates the view of the Vaibhashikas and others who consider it to be substantially existent, because anger and so on are not independent. Punishing by cutting off the five bonds, scolding, expelling from residence, etc., taking up weapons, beating, killing, etc., and binding retinues, etc., are the basis for preparing harm. In the 'Commentary,' it says, 'Anger is the manifestation of hatred, the basis for immediately causing harm.' Holding a grudge means that it arises after anger, constantly generating the thought of holding onto resentment, not giving up, is the basis for wanting to retaliate for harm. The second is divided into two: Concealing refers to what is said in the 'Garland of Jewels': 'Desire, hatred, fear, and ignorance, who does not transgress the Dharma?' Therefore, driven by desire to go to evil realms, etc., instead of doing such good deeds, due to ignorance, covering up and concealing faults, hiding downfalls, one will regret, regret is associated with unpleasantness. Annoyance refers to the first two appearing first, with a tormented mind, provoking all kinds of harsh words, harsh words make others unhappy, expressing them in clear language, is a fierce basis, increasing non-virtuous verbal misconduct, and people associated with this are difficult to get along with, therefore feeling unpleasant with friends. The third is divided into two: Jealousy refers to being attached to the wealth obtained and being respected, etc., with those who have complete wealth, lineage, discipline, learning, and wealth, etc., as the object, one's own mind is filled with confusion. Therefore, if others attain completeness, one feels unpleasant.

---

ང་དེས་ན་རེག་པར་ཞེས་སོ། །སེར་སྣ་ནི་རྙེད་བཀུར་ལ་ཀུན་ནས་ ཆགས་པའི་གང་ཟག་གིས་དམིགས་པ་རང་གི་ཡོ་བྱད་ལ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པ་གཏོང་མི་ཕོད་པ་སྟེ། སེར་སྣས་ཡོ་བྱད་མཁོ་བ་རྣམས་སུ་མ་ཟད་མི་མཁོ་བ་རྣམས་ཀྱང་བསོགས་པས་ མ་བསྙུངས་པར་བྱེད་པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུའོ། །རྣམ་སྨིན་གྱིས་ནི། །སེར་སྣ་ཅན་ནི་ཡི་དྭགས་གནས་སུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཅི་སྟེ་མེར་སྐྱེས་ན་ཡང་དེ་ཚེ་དབུལ་པོར་འགྱུར། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། ། 1-144 བཞི་པ་ལ་གཉིས་ལས། སྒྱུ་ནི་རྙེད་བཀུར་ལ་ཆགས་པ་དང་ལོག་འཚོའི་ཉེས་པ་ལ་རྨོངས་པ་དག་གིས་གཞན་བསླུ་བ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་ཡོན་ཏན་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་མེད་པ་ ལ་ཡོད་པ་ལྟར་སྟོན་པ་སྟེ་ཚུལ་འཆོས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པའི་ཟས་གོས་སོགས་ལོངས་སྤྱོད་པས་ལོག་པས་འཚོ་བའོ། །གཡོ་ནི་བརྙེད་བཀུར་ལ་ཆགས་པའི་གང་ཟག་གིས་ཉེས་པ་ཡང་དག་པ་ཡོད་ངེས་སྐྱོང་ བ་ཟུར་གྱིས་བཅབ་པའི་ཐབས་འཛིན་པ། གཏམ་གཞན་ནས་གཞན་དུ་བསྒྱུར་ཞིང་རླུང་ལ་སྐུར་བ་དང་གསལ་པོར་མི་བྱེད་པའོ། །དེས་ན་འདི་འཆབ་པ་ལས་ཐ་དད་དེ། འདི་ནི་གསལ་པོར་གསོང་ལ་ འདི་ནི་ཟུར་གྱིས་གསོང་བའི་ཐབས་འཛིན་པས་སོ། །ཡང་དག་པའི་གདམ་ངག་གང་ཐོབ་ན་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་རྙེད་པའི་བར་ཆད་བྱེད་དེ་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་ལེགས་པར་མི་སྟོན་ན་ གདམས་ངག་གི་སྣོད་མ་ཡིན་པས་སོ། །ལྔ་པ་རྒྱགས་པ་ནི། ནད་མེད་ཅིང་ལང་ཚོ་དར་ལ་བབ་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཚེ་རིང་བའི་རྟགས་སྲོག་ལ་རྒྱགས་པ། སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་ཟག་བཅས་ཀྱི་ ཕུན་ཚོགས་རིགས་དང་སྟོབས་དང་གཟུགས་དང་ཡིད་གཞུངས་པ་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། དབང་ཕྱུག་སོགས་ལ་དམིགས་ནས་དགའ་བ་ཅན། སྲེད་པ་ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་པ་སེམས་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པའམ་གང་བ་སྟེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ལ་ཡོན་ཏན་གྱི་རྣམ་པས་འཇུག་པས་ཟག་བཅས་ཀུན་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་ཉོན་ཞེས་སོ། ། 1-145 འདི་དང་ང་རྒྱལ་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བློ་དང་ནོར་ལ་སོགས་པས་ཕ་རོལ་པོ་ལས་བདག་ལྷག་ཅེས་ཡང་དག་པའམ་མི་བདེན་པར་སེམས་ཁེངས་པ་དང་། ང་རྒྱལ་དང་འདི་ ནི་རང་གི་ཆོས་ལ་ཆགས་པའི་སེམས་གང་བ་གཞན་གྱི་ལ་ལྟོས་ནས་མ་ཡིན་པ་སྟེ། ང་རྒྱལ་ཁེངས་ཉིད་རྒྱགས་པ་ནི། །རང་གི་ཆོས་ལ་ཆགས་པ་ཡིས། །སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པའོ། །ཞེས་ སོ། །དྲུག་པ་རྣམ་པར་འཚེ་བ་ནི། སྙིང་བརྩེ་བ་མེད་པ་རང་ཉིད་ཀྱིས་གསོད་པ་སོགས་བྱེད་པ་དང་། བྱེད་དུ་འཇུག་པ་སྙིང་རྗེ་བ་མེད་པ་དང་། གཞན་བྱེད་པ་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པ་ ལ་ཡི་རང་བ་བརྩེ་བ་མེད་པའོ། །ཡང་ན་གསུམ་པོ་ནི་གཅིག་གིས་གཅིག་བཤད་པ་སྟེ་འདིས་ཐོ་འཚམ་ཞིང་གནོད་པ་བྱེད་དོ། །བདུན་པ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་ཚ་མེད་པ་ནི་བྱ་བ་མ་ ཡིན་པ་བྱེད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དུག

【現代漢語翻譯】 因此，被稱為『觸』（re pa）。慳吝是指那些完全執著于利養恭敬的人，他們總是執著于自己的財物，不願施捨。慳吝不僅積累所需的財物，也積累不需要的財物，因此不會減少，這是生為男性的果報。從異熟果來看，慳吝之人會轉生到餓鬼道。如果投生為人，也會變得貧窮。』佛陀如此教導。 第四個是『諂誑』，分為兩種。『誑』是指那些執著于利養恭敬，並且對邪命的過患感到愚昧的人，爲了欺騙他人，虛假地展示自己沒有的戒律等功德，通過偽裝來獲取食物和衣服等，以此邪命維生。『諂』是指那些執著于利養恭敬的人，隱藏自己真實的過錯，採用拐彎抹角的方式來掩蓋。他們會歪曲事實，推卸責任，並且不明確說明。因此，這與隱藏不同，因為隱藏是直接掩蓋，而諂是採用拐彎抹角的方式來掩蓋。如果獲得了正確的教誨，卻不如法地思考，這會成為獲得成就的障礙，因為如果不展示自己的優點，就不是教誨的合格容器。 第五個是『憍慢』（gyags pa）。依賴於健康和青春，認為自己會長壽，對生命感到自滿。對輪迴的因和有漏的圓滿，如種姓、力量、外貌、心智、享受和權力等感到歡喜，充滿貪慾和快樂，內心完全沉浸或滿足於有漏的圓滿，以功德的形象來對待有漏的事物，因此與所有有漏的事物相一致，所以被稱為煩惱。 這與我慢（nga gyal）有什麼區別呢？我慢是指認為自己在戒律、智慧和財富等方面勝過他人，從而產生真實或虛假的驕傲。而憍慢是對自己的事物感到執著，內心充滿滿足，不依賴於他人。『我慢是驕傲本身，而憍慢是對自己的事物感到執著，內心完全滿足。』 第六個是『惱害』（rnam par tshe ba）。沒有慈悲心，自己殺害眾生，或者指使他人殺害，對沒有慈悲心的人感到高興，或者對他人殺害眾生感到高興或聽聞後感到高興，都是沒有慈悲心。或者，這三者是相互解釋的，即通過惱害來傷害和損害他人。 第七個分為兩種。『無慚』（ngo tsha med pa）是指成為做不應做之事的因的毒藥。

【English Translation】 Therefore, it is called 'Touch' (re pa). Stinginess refers to those who are completely attached to gain and respect. They always cling to their possessions and are unwilling to give them away. Stinginess not only accumulates the necessary possessions but also the unnecessary ones, so it does not diminish. This is the fruit of being born as a male. From the perspective of the ripening result, stingy people will be reborn in the realm of hungry ghosts. If they are born as humans, they will become poor. 'Thus, the Buddha taught. The fourth is 'Deceit' (sgyu), which is divided into two types. 'Deceit' refers to those who are attached to gain and respect and are ignorant of the faults of wrong livelihood. In order to deceive others, they falsely display virtues such as discipline that they do not possess. They obtain food and clothing through pretense, thus maintaining a wrong livelihood. 'Flattery' (gyo) refers to those who are attached to gain and respect and conceal their true faults, adopting roundabout methods to cover them up. They will distort facts, shift blame, and not explain things clearly. Therefore, this is different from concealment, because concealment is direct covering, while flattery is adopting roundabout methods to cover up. If one obtains the correct teachings but does not contemplate them properly, this will become an obstacle to achieving accomplishment, because if one does not display one's own merits, one is not a suitable vessel for the teachings. The fifth is 'Pride' (gyags pa). Relying on health and youth, thinking that one will live long, one feels complacent about life. One rejoices in the cause of samsara and the contaminated perfections, such as lineage, strength, appearance, intelligence, enjoyment, and power. One is filled with desire and happiness, and one's mind is completely immersed or satisfied in the contaminated perfections, treating contaminated things as virtues. Therefore, it is in accordance with all contaminated things, so it is called affliction. What is the difference between this and arrogance (nga gyal)? Arrogance refers to the pride, whether true or false, that arises from thinking that one is superior to others in terms of discipline, wisdom, and wealth. Pride, on the other hand, is being attached to one's own things and feeling content, not depending on others. 'Arrogance is pride itself, while pride is being attached to one's own things, with the mind completely satisfied.' The sixth is 'Harm' (rnam par tshe ba). Lacking compassion, one kills beings oneself, or instructs others to kill, or rejoices in those who lack compassion, or rejoices or hears with joy about others killing beings, all of which are without compassion. Alternatively, these three are mutually explanatory, that is, harming and damaging others through harm. The seventh is divided into two types. 'Shamelessness' (ngo tsha med pa) refers to the poison that becomes the cause of doing what should not be done.

---

་གསུམ་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་ལ་གདགས་ཏེ་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དག་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་མི་སྲིད་པས་སོ། །འོག་མ་ལའང་སྦྱར་རོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བས་བདག་ གི་བྱ་བའི་ཆ་མ་ཡིན་པར་ཤེས་ཀྱང་མི་འཛེམ་པ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པའི་གནས་སྐབས་ཀུན་གྱི་ནང་དུ་གཏོགས་པས་ན་ཉོན་ཞེས་སོ། །འོག་མ་གཉིས་ཀྱང་སྟེ་ཉོན་མོངས་པའི་མཚན་ཉིད་དང་མཚུངས་ལྡན་སྟོན་པ་ན་འཆད་དོ། ། 1-146 ཁྲེལ་མེད་པ་ནི་གཞན་མཁན་སློབ་སོགས་ལ་མི་འཛེམ་པའོ། །བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ་ཞི་གནས་ཀྱི་དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པའི་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཉམས་པའོ། །དང་པོ་ནི་སེམས་ ལས་སུ་མི་རུང་བ་སེམས་བླུན་པར་གྱུར་ནས་དམིགས་པ་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པའོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ཡང་ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀུན་གྱི་གྲོགས་བྱེད་པ་མི་འགལ་ཏེ་དེ་རྣམས་ཀུན་དགེ་ བའི་དམིགས་པ་ལ་མི་གསལ་བས་ན་དགེ་བ་ལ་ལས་སུ་མི་རུང་བས་སོ། །གཉིས་པ་རྒོད་པ་ནི་སྡུག་པ་དགའ་བར་འོས་པའི་མཚན་མ་དམིགས་པའི་རྒྱུའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་སྔོན་རྒོད་རྒོད་ པ་དང་རྩེ་རྩེ་བ་དྲན་པས་སེམས་མ་ཞི་བར་འཕྲོ་བ་སྟེ། ཞི་གནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞི་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བར་དུ་གཅོད་དོ། །དེ་གཉིས་གས་ཞི་ལྷག་གཉིས་ཀའི་བར་དུ་གཅོད་ཀྱང་བསྡུ་ བ་དང་འདིར། རེ་རེའི་བར་དུ་གཅོད་ཅིང་དེའང་བཟློག་སྟེ་གསུངས་པ་ནི་ཕྱོགས་རེ་མཚོན་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་དྲུག་ལས། མ་དད་པ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ལས་འབྲས་དང་དཀོན་མཆོག་དང་བདེན་པ་ལ་ དམིགས་ཏེ་རྣམ་པ་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་ཡིད་མི་ཆེས་པ་སོགས་ནི་དད་པ་ལས་བཟློག་པའོ། །མ་དད་ན་སྦྱོར་བ་ལ་མི་འདུན་པས་ལེ་ལོའི་རྟེན་བྱེད་དོ། །ལེ་ལོ་ནི་ཉལ་བའམ་གཉིད་པ་དང་གཞོག་མལ་ཆ་སོགས་ལ་བསྙེས་པ་དང་ཡན་ལག་ཀུན་བརྐྱང་བས་མི་གཉིད་པར་ཉལ་བ་འཕྲེས་པའི་བདེ་བའམ་བསོད་ཉམས་བདེ་བ་ངན་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་དགེ་བ་ལ་མི་སྤྲོ་བ་སྟེ། 1-147 བརྩོན་འགྲུས་ལས་བཟློག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་དགེ་བའི་ཅེས་སོ། །བག་མེད་པ་ནི་དུག་གསུམ་ལེ་ལོ་དང་བཅས་པ་ལ་གདགས་ཡེ། ཏེ། འོ་ན་ལེ་ལོ་བཏགས་ཡོད་ལ་ཡང་བཏགས་སུ་འགྱུར་ རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་གཏི་མུག་གཅིག་ཉིད་རང་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཚང་བའི་ཆ་ནས་ལེ་ལོ་དང་བག་མེད་ཡིན་པས་སོ། །ལྷག་མ་ནི་བག་ཡོད་ལས་བཟློག་སྟེ་བཤད་པར་བྱའོ། །བརྗེད་ངས་ པ་ནི་དྲན་པ་ཉམས་པའོ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས་སོགས་དང་འགྲོགས་པའི་དྲན་པའི་གནས་ཡེ་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཏེ། དམིགས་བྱ་མ་དྲན་པར་དམིགས་པ་གཞན་ལ་འགྲོ་བས་སེམས་གཡེང་བར་ བྱེད་དོ། །ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་གང་གིས་སྤྱོད་པ་གྲོང་དུ་འགྲོ་བ་དང་སླར་ལྡོག་པ་དང་ལྟ་བ་སོགས་ལ་མ་བརྟགས་པར་འཇུག་པ་སྟེ་བྱ་བ་དང་མི་ བྱ་བ་གནང་བ་དང་བཀག་པ་མི་ཤེས་པས་ལྟུང་བའི་རྟེན་བྱ

【現代漢語翻譯】 如何安立三者，因為貪慾和嗔恨不可能同時產生。下文也同樣適用。無慚是指明知是罪過，卻不加以避免，因為屬於所有煩惱的狀態，所以稱為『煩』。下面的兩個（無愧、掉舉）也一樣，將在解釋煩惱的體性和相應時進行闡述。 無愧是指不顧及他人，如堪布（khenpo，親教師）、阿阇黎（acharya，軌範師）等。第八個和第九個有三種，即止觀的、執著的和捨棄的原因喪失。第一個是心不調柔，心變得愚鈍，無法領悟所緣。即使如此，與所有煩惱和近煩惱為友也不矛盾，因為它們都不清楚善的所緣，所以對善不調柔。第二個是掉舉，即追隨可愛、可喜的相，憶念先前掉舉和嬉戲，心不安住而散亂，阻礙止觀三摩地寂止的自性。這兩個（沉沒、掉舉）也阻礙止和觀兩者，但在此處是分別阻礙，並且是顛倒地宣說，這只是一種表示。第三個有六個，其中不信是指對善法、果、三寶和真理產生懷疑，心的狀態是不相信等，與信心相反。不信則不欲求精進，成為懈怠的基礎。懈怠是指依戀睡眠或臥具，伸展四肢而不睡，貪圖睡眠的安樂或下劣的安樂，心不樂於善法， 具有與精進相反的形態，所以說是『善』。放逸是指安立於三毒和懈怠。那麼，懈怠是否會變成重複安立呢？不是的，因為一個愚癡，從各自體性圓滿的角度來說，既是懈怠又是放逸。剩餘的（不放逸）將從與放逸相反的角度進行解釋。失念是指失去正念，即與煩惱貪慾等相關的正念狀態的差別，因為不憶念所緣，心轉向其他所緣，從而使心散亂。不正知是指具有煩惱的智慧，在行住坐臥等行為中不加以觀察，不知道該做什麼不該做什麼，允許什麼禁止什麼，是墮落的基礎。

【English Translation】 How are the three established? Because attachment and hatred cannot arise simultaneously. The same applies to the following. Shamelessness means knowing it is a fault but not avoiding it, because it belongs to all states of affliction, hence it is called 'affliction'. The following two (lack of shame, agitation) will also be explained when explaining the nature and correspondence of afflictions. Lack of shame means not respecting others, such as khenpos (preceptors), acharyas (spiritual teachers), etc. The eighth and ninth have three aspects: the loss of the causes of calm abiding, clinging, and equanimity. The first is that the mind is not workable, the mind becomes dull, and it cannot understand the object of focus. Even so, it is not contradictory to befriend all afflictions and near afflictions, because they are not clear about the object of virtue, so they are not workable for virtue. The second is agitation, which follows the causes of focusing on attractive and pleasing signs, remembering previous agitation and playfulness, the mind does not abide but is distracted, hindering the nature of calm abiding samadhi. These two (lethargy and agitation) also hinder both calm and insight, but here they hinder separately, and they are spoken of in reverse, which is just a representation. The third has six aspects, of which disbelief means doubting virtuous dharma, results, the Three Jewels, and truth, the state of mind is disbelief, etc., which is the opposite of faith. Disbelief does not desire effort, and becomes the basis of laziness. Laziness means clinging to sleep or bedding, stretching limbs without sleeping, indulging in the pleasure of sleep or inferior pleasure, the mind is not happy with virtue, Having a form contrary to diligence, hence it is called 'virtue'. Carelessness means being established in the three poisons and laziness. Then, will laziness become a repeated establishment? No, because one ignorance, from the perspective of the completeness of its own nature, is both laziness and carelessness. The remaining (carefulness) will be explained from the opposite perspective of carelessness. Forgetfulness means losing mindfulness, which is the difference in the state of mindfulness related to afflictions such as attachment, because not remembering the object of focus, the mind turns to other objects, thereby distracting the mind. Non-intelligence means having afflicted wisdom, engaging in actions such as going to the village and returning, without examining, not knowing what should and should not be done, what is allowed and what is forbidden, which is the basis of falling.

---

ེད་ཏེ། ཐོས་ལྡན་དད་པ་ཅན་དང་ནི། །བརྩོན་པ་ལྷུར་ལེན་དུ་མ་ཡང་། །ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སྐྱོན་ཆགས་པས། །ལྟུང་བའི་རྙོག་པ་ དང་བཅས་འགྱུར། །ཅེས་སྤྱོད་འཇུག་ཏུའོ། །སྤྱིར་འདུལ་བའི་མ་མོ་བསྡུ་བར། ལྟུང་དེའི་རྒྱུ་ཡང་རྣམ་བཞི་སྟེ། མི་ཤེས་པ་དང་བག་མེད་དང་། ཉོན་མོངས་མང་དང་མ་གུས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལས་འདི་དང་པོའོ། ། 1-148 གཡེང་བ་ལ་བཞི་སྟེ། མཚན་ཉིད་དང་། ཐུན་མོང་དུ་དབྱེ་བ་དང་། ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དང་། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི་དུག་གསུམ་གྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་ ལས་དང་། དེས་མཚོན་ཏེ་དགེ་བ་ཀུན་ལས་སེམས་འཕྲོ་བའོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཞར་ཡེ་ལ་བྱུང་བས་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་དང་དེ་མ་ཡིན་པ་ཐུན་མོང་དུ་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་མདོར་བཀའ་སྩལ་པ་དྲུག་ གོ །གསུམ་པ་ནི་དབུས་མཐར། ལྡང་དང་ཡུལ་ལ་འཇུག་པ་དང་། །དེ་བཞིན་རོ་མྱང་བྱིང་རྒོད་དང་། །ཡིད་ཆེས་པ་ཡི་བསམ་པ་དང་། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ངར་འཛིན་དང་། །ཆུང་ངུའི་སེམས་ནི་གཡེང་བ་ སྟེ། །ཞེས་པ་ལྟར། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གཡེང་བ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་ཡིད་ཡེ་ཤེས་བོར་བ་ལྔ་སྟེ་རང་བཞིན་གྱིས་བླུན་པས་ནང་དུ་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་དང་འདྲ་བའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་རྩེ་གཅིག་ ཏུ་མཉམ་པར་འཇོག་མི་ནུས་པས་སོ། །ཕྱི་རོལ་དུ་ནི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་སོགས་ཀྱི་དགེ་བ་ལ་ཞུགས་པ་ཡུལ་ལྔ་ལ་འཇུག་པས་འཕྲོ་བའོ། །ནང་གི་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ཞུགས་པའི་བྱིང་ བ་སེམས་མི་གསལ་བ་དང་རྒོད་པ་མ་ཞི་བ་དང་རོ་མྱང་བ་ཇི་ལྟར་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ཚོར་བའི་དབང་གིས་སྲེད་པར་བྱེད་པའོ། །མཚན་མ་ལས་ཏེ་དགོས་པ་ལས་གཡེང་བ་ནི་གཞན་གུས་པར་བྱ་བ་སྔོན་དུ་དགོས་པར་བྱས་ཏེ་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་ན་ཁད་ཀྱིས་དེ་ལས་ཉམས་པས་དེ་བྱེད་པའི་འདོད་ཆགས་སོགས་གཡེང་བར་བརྗོད་ཅིང་འདི་ནི་ཡེ་གཡེང་བའི་རྒྱུ་ལ་གཡེང་བར་བཏགས་པའོ་ཞེའོ། ། 1-149 གནས་ངན་ལེན་གྱི་ནི་ང་ཞེས་བདག་དང་ངའི་སྟེ་བདག་གི་བའི་རྣམ་པ་ཅན་བདག་ལྟ་དང་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་ཕྱོགས་རྒྱུ་ས་བོན་ལ་བརྟེན་ནས་བསམ་གཏན་ཇི་ལྟ་བར་ཚོར་བ་ བྱུང་བ་ལ་ཚོར་ཡེ་བ་འདི་ང་ཞེས་སམ། ངའི་མྱོང་བྱའོ་ཞེའམ། ཚོར་ཡེ་བ་ཕུལ་བྱུང་དང་ལྡན་པ་ངའོ་སྙམ་དུ་དང་པོར་འཛིན་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་དེ་དང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་འདྲེས་པ་ དང་ཚོར་བ་དེ་ཉིད་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་བཀྲ་བར་མཚན་མར་འཛིན་པ་སྟེ་འདིས་བདག་ལྟ་ཤས་ཆེའི་བསམ་གཏན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་སུ་གསུངས་སོ་ཞེའོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ ཁོ་ན་གཡེང་བའོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་ཏེ། དེ་ནི་སྙོམས་འཇུག་བསམ་ཡེ་གཏན་དང་པོ་ལས་གཞན་གཉིས་པ་ལྟ་བུ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་ཐེག་པ་ཉན་ཡེ་ཐོས་སོགས་ཀྱི་ལས་གཞན་ ཀུན་མཁྱེན་ཡིད་ལ་བྱེད་

【現代漢語翻譯】 因此，即使是博學、虔誠、精進的人，如果缺乏正念，也會因過失而產生墮落的污垢。正如《入行論》所說。總的來說，在收集別解脫戒的根本時，墮落的原因有四種：無知、放逸、煩惱多、不恭敬。這是第一個。 散亂有四種：體性、共同的分類、各自的體性、煩惱的作用。第一種是，由於三種毒素，心從禪定的對境中散亂，並由此代表從一切善法中散亂。分類是，隨煩惱和非隨煩惱，在《解深密經》中宣說了六種。第三種是，如《中邊分別論》所說：『生起和趣入對境，同樣品嚐、掉舉和昏沉，以及確信的想法，作意和執我，微小心是散亂。』正如其所說，自性散亂是五種識聚、意、耶識的遺忘，因為自性愚癡，所以無法專注于內在與所知事物相似的影像。在外，進入聞、思、修三者等善法，由於趣入五境而散亂。在內，進入禪定后，昏沉是心不清晰，掉舉是不寂靜，品嚐是由於對如何獲得的禪定產生感覺而貪愛。從相上來說，從必要的事情上散亂，首先需要恭敬他人，然後在行善時，稍微從那裡退失，因此將做這些事情的貪慾等稱為散亂，這只是將散亂之因稱為散亂。 惡趣的根源是，『我』，即我和我的狀態，以我見和『我是』的慢心為一方，依賴於種子，當禪定中生起感受時，會感受到『這是我』嗎？『這是我所體驗的』嗎？或者認為體驗是卓越的『我是』，首先執著於此，然後心與相續混合，並且反覆將該感受執著為相，據說這是我見強烈的禪定者的禪定近取煩惱。將詞語分開，只有作意才是散亂。也就是說，從初禪之外的第二禪等進入等持，以及聲聞乘的聞等其他事業，一切智的作意。

【English Translation】 Therefore, even those who are learned, faithful, and diligent, if they lack mindfulness, they will become stained with the defilement of downfall due to faults. As stated in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life'. In general, when collecting the root of Pratimoksha vows, there are four causes of downfall: ignorance, carelessness, many afflictions, and disrespect. This is the first. Distraction has four aspects: nature, common classification, individual characteristics, and the function of afflictions. The first is that due to the three poisons, the mind is distracted from the object of Samadhi, and thereby represents distraction from all virtuous dharmas. The classification is both accompanying afflictions and non-accompanying afflictions, as the six types are taught in the Sutra Unraveling the Thought. The third is, as stated in the 'Madhyantavibhaga': 'Arising and engaging in objects, similarly savoring, agitation and dullness, as well as confident thoughts, attention and self-grasping, a small mind is distraction.' As it says, self-nature distraction is the forgetting of the five aggregates of consciousness, mind, and Alaya consciousness, because by nature it is foolish, so it cannot focus on the image similar to the object of knowledge within. Outwardly, entering into virtuous deeds such as hearing, thinking, and meditating, it is distracted by engaging in the five objects. Inwardly, after entering Samadhi, dullness is the unclearness of mind, agitation is the unpacified state, and savoring is craving due to the feeling of how the Samadhi was attained. From the aspect, distraction from necessary matters is first needing to respect others, and then when engaging in virtuous deeds, slightly falling away from there, therefore the desire to do these things is called distraction, and this is merely calling the cause of distraction as distraction. The root of bad states is 'I', that is, the state of 'I' and 'mine', relying on the seed of self-view and the pride of 'I am', when a feeling arises in meditation, does one feel 'This is me'? 'This is what I am experiencing'? Or thinking that the experience is excellent, 'I am', first clinging to this, and then the mind mixes with the continuum, and repeatedly clinging to that feeling as an aspect, it is said that this is the near affliction of the Samadhi of a meditator with strong self-view. Separating the words, only attention is distraction. That is, entering into equanimity from the second Dhyana and so on other than the first Dhyana, and other activities such as hearing of the Hearer Vehicle, the attention of the all-knowing.

---

པ་ལྟ་བུ་ལ་གནས་པས་སྔ་མ་ལས་ཉམས་པར་མ་ངེས་ཀྱང་ལྡང་བའོ་ཞེའོ། །དེ་མི་ལེགས་ཏེ། དབུས་མཐའ་རྩ་འགྲེལ་རྣམས་སུ། ཆུང་ངུའི་སེམས་ཞེས་དང་ཐེག་ཆེན་པ་ མ་ངེས་པས་ཐེག་པ་དམན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་འབྱུང་བ་འདི་ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ངོ་བོ་འདོད་ཆགས་སོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་གྱུར་པས་ནི་ས་དང་ས་ལས་འདོད་ཆགས་དང་ཞེས་ཏེ་དྲུག་པོ་ཀུན་གྱིས་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-150 བཞི་གཞན་གྱུར་ལ་གསུམ་ལས། ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཉམས་པ་གཉིད་ནི་རྒྱུ་ཉམས་ཆུང་བ་དང་ངལ་བ་དང་ལྕི་བ་དང་མུན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་རྩོམ་པ་ཀུན་ཡལ་བར་ འདོར་བ་དང་། དེ་དུས་ན་ཡང་ཡང་གོམས་པ་དང་སྔགས་ཀྱིས་བྲོ་བར་བྱེད་པ་དང་སྐུ་མཉེ་སོགས་ལ་བརྟེན་ནས་འཇུག་པ་རང་དབང་མེད་པར་སེམས་སྡུད་ཏེ་མིག་བྱེ་ཤེས་སོགས་དབང་པོའི་སྒོ་ ནས་མི་འཇུག་པའོ། །གཏི་མུག་ལ་འདོགས་པ་ནི་མི་དགེ་བའི་ཁོ་ནའོ། །དགེ་ཡེ་བའི་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་དག་ནི་སེམས་ནང་དུ་ཕྱོགས་ཏེ་འཇུག་པའི་ཁྱད་པར་ཉིད་ལ་འདོགས་སོ་ཞེའོ། །དེ་ དག་དོན་གསང་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྫས་མ་ངེས་པ་གཉིས་ཀའི་དོག་དང་ལུང་མ་བསྟན། གནས་སྐབས་སུ་འབྱུང་བ་ལ་གདགས་སོ་ཞེས་དོན་གསང་དུའོ། །དེའི་དབྱེ་བ་དགེ་བ་སོགས་གསུམ་ནི་སྣང་བ་ དང་ལྡང་བའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་སེམས་པ་དགེ་བས་འཕངས་པ་སོགས་སོ། །དུས་ཀྱི་ནི་ནམ་གྱི་གུང་ཐུན་ལ་སྟེ་དུས་མ་ཡིན་པ་དེ་ལས་གཞན་པའོ། །རིགས་པ་ནི་དུས་སུ་གཉིད་པ་དང་། གཞན་ དུ་ཡང་ནད་ལ་ཕན་པ་དང་ལས་སུ་རུང་བའི་ཆེད་དུ་བ་སྟེ། མི་རིགས་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །བྱ་བར་འོས་པ་དགེ་བ་ཤོར་བ་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཁོ་ནས་བྱེད་དེ་ཐོས་པའི་སར་དགེ་སློང་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བརྩོན་པའི་དུས་འདའ་བར་འབྲས་བུ་ཡོད་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ནི་དུས་སུ་རན་པར་གཉིད་ལོག་པའོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། 1-151 རབ་ཏུ་འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཉམས་པ་འགྱོད་པ་ནི་བསམ་པ་རང་དགའ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་མ་བསམ་པ་གཞན་གྱིས་ནན་གྱིས་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་དང་ཉོན་མོངས་པས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་ཏེ་ བྱེད་པའི་ལེགས་སྤྱོད་དང་ཉེས་སྤྱོད་བྱས་ཟིན་པ་དང་བྱེད་མ་ཟིན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་ཡིད་ལ་གཅགས་པ་མི་དགའ་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་ནོ། །གཏི་མུག་གི་ཆ་ནི་ཉེ་བའི་ ཉོན་མོངས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ནི་སེང་གེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་རྟོག་པར་བྱ་བས་སེམས་པ་དང་ཤེས་རབ་དང་སེམས་ལ་གདགས་སོ་ཞེའོ། །རྟོག་ པའི་དོན་གསང་དུ་རྣམ་པར་ཡིད་ལ་གཅགས་པ་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ཁོ་ན་ལ་གདགས་སོ་ཞེས་དོན་གསང་ངོ་། །དབྱེ་ན་དགེ་བ་མ་བྱས་པ་དང་སྡིག་པ་བྱས་པ་ལ་འགྱོད་པ་དགེ་ བ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་མི་དགེ་བ་ད

【現代漢語翻譯】 如果（修行者）處於類似的狀態，雖然不一定比以前退步，但也會有所增長。』這是不好的說法。因為在《中邊分別論》的根本頌和註釋中，都說『小的心』，意思是說不確定是否是大乘行者，心中想著小乘法，這才是（掉舉）。第四個是，由於近煩惱的自性變成了貪慾等的狀態，所以（增長）是因為地和地上的貪慾等，而不是全部六個（根本煩惱）。 1-150 四種其他轉變中，有三種（與睡眠相關）：止觀的因緣衰退，睡眠的原因是因緣微弱、疲勞、沉重、心中想著黑暗的因緣、完全放棄寫作等。在那個時候，由於反覆習慣、用咒語加持、依靠身體按摩等，不由自主地收攝心，眼睛閉合，意識等不從感官進入。愚癡的附加是完全不善的。善和無記的附加是，心向內收攝的差別本身就是附加。』那些在秘密意義上，智慧的物質不確定，既有兩者的疑惑，也有無記。在狀態中產生附加，這是秘密意義。』它們的分類，善等三種，是由於顯現和增長的意識，心被善等推動。時間是指午夜時分，即非時。理由是在適當的時間睡眠，以及爲了有益於疾病和適合工作。不合理是與此相反。應該做的事情，失去善，只有近煩惱的自性才能做到，即在聽聞的地方，比丘在善的方面努力的時候，流逝的時間會帶來結果，法是及時入睡。』 1-151 完全執著的因緣衰退，後悔的原因是事先有自滿的想法，或者沒有經過思考而被他人強迫去做，或者被煩惱壓倒而去做，對已經做過或尚未做過的善行和惡行，心中的反應是與不愉快和相應的心所相聯繫。愚癡的部分只是近煩惱的自性所控制，善和無記可以用獅子的視角來思考，可以附加於心、智慧和意識。』在思考的秘密意義上，爲了引導各種各樣的想法，只附加於智慧，這是秘密意義。』如果分類，對沒有做善事和做了壞事感到後悔是善的，與此相反是不善的。

【English Translation】 If (the practitioner) remains in a state like that, although it is not certain to be a deterioration from before, it will increase.' This is not a good statement. Because in the root verses and commentaries of the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes), it says 'small mind,' meaning that it is uncertain whether one is a Mahayana practitioner, and thinking of the Hinayana Dharma in the mind, this is (agitation). The fourth is that, because the nature of the near afflictions has become a state of desire, etc., (increase) is because of desire, etc., on the ground and on the ground, not all six (root afflictions). 1-150 Among the four other transformations, there are three (related to sleep): the causes of śamatha (calm abiding) are diminished, the causes of sleep are weak causes, fatigue, heaviness, thinking of the causes of darkness in the mind, completely abandoning writing, etc. At that time, due to repeated habit, blessing with mantras, relying on body massage, etc., involuntarily gathering the mind, closing the eyes, consciousness, etc., do not enter through the senses. The addition of ignorance is completely unwholesome. The addition of wholesome and indeterminate is that the difference of the mind withdrawing inward is itself the addition.' Those in the secret meaning, the substance of wisdom is uncertain, there are both doubts and indeterminate. The addition arises in the state, this is the secret meaning.' Their classification, the three of wholesome, etc., is because of the appearance and increasing consciousness, the mind is propelled by wholesome, etc. Time refers to midnight, which is non-time. The reason is to sleep at the appropriate time, and for the benefit of illness and suitability for work. Unreasonable is the opposite of this. What should be done, losing wholesomeness, only the nature of near afflictions can do, that is, in the place of hearing, when a bhikṣu (monk) strives in the aspect of wholesomeness, the passing time will bring results, the Dharma is to fall asleep in time.' 1-51 The cause of complete clinging diminishes, the cause of regret is having a self-satisfied thought beforehand, or being forced to do something by others without thinking, or being overwhelmed by afflictions and doing it, the reaction in the mind to good deeds and bad deeds that have been done or have not been done is associated with unpleasantness and corresponding mental factors. The part of ignorance is only controlled by the nature of near afflictions, wholesome and indeterminate can be thought of with the lion's view, it can be added to mind, wisdom, and consciousness.' In the secret meaning of thinking, in order to guide various thoughts, it is only added to wisdom, this is the secret meaning.' If classified, regretting not doing good deeds and doing bad deeds is wholesome, the opposite of this is unwholesome.

---

ང་། སྡོམ་པ་མ་བླངས་གོང་དུའམ་བཅོས་སུ་ཡོད་པ་ན་འགྱོད་པ་དུས་ཀྱི་དང་། བླངས་པ་ལས་ཕྱིས་སམ་བཅོས་སུ་མེད་པ་ན་འགྱོད་པ་དུས་མ་ ཡིན་པ་དང་། འགྱོད་པར་འོས་པ་ལ་འགྱོད་པ་རིགས་པ་དང་བཟློག་པ་སྟེ། དེས་སེམས་དམིགས་པ་ལ་མི་གནས་པར་བྱེད་དོ། །བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཉམས་པ་རྟོག་དཔྱོད་ལ་སྤྱི་དོན་ནི། ལུས་དང་དམིགས་དང་རྣམ་པ་དང་། ། 1-152 ཀུན་ནས་སློང་དང་རབ་དབྱེ་དང་། །རྣམ་པར་ངེས་དང་འཇུག་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་བདུན་ལས། རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་ལུས་ནི་སེམས་པ་དང་ཤེས་རབ་བོ། །དམིགས་པ་ནི་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་ལ་ བརྟེན་པའི་དོན་ནོ། །འོ་ན་སྒོ་ལྔའི་འཁོར་གྱི་ལ་དེ་ཅི་ལྟར་རུང་ཞེ་ན། ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཞེ་སྡང་སོགས་བཞིན་ནོ་ཞེས་པའི་སྟོད་འགྲེལ་དུའོ། །རྣམ་པ་ནི་རིམ་པས་དམིགས་ པ་ལ་གཏོད་ཅིང་བྱེ་བྲག་ཏུ་གཏོད་པ་དང་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །ཀུན་ནས་སློང་བ་ནི་ངག་ཀུན་ནས་སློང་ངོ་། །དབྱེ་བ་ནི་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པ་སོགས་བདུན་ནོ། །རྣམ་པར་ངེས་པ་ ནི་རྟོག་དཔྱོད་གང་ཡིན་རྣམ་རྟོག་ཀྱང་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ཡིན་ཏེ། ཁམས་གསུམ་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡིན་པས་སོ། །རྣམ་རྟོག་གང་ཡིན་རྟོག་དཔྱོད་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ནོ། །འཇུག་ པ་ནི། རྣམ་པ་ནི་ཅི། འདུས་ཏེ་རེག་པ་ཅི། ཅིས་བསྐྱོད། ཅི་དང་ལྡན། ཅི་འདོད། ལས་ཅི་བྱེད་ཅིང་འཇུག་ཅེས་དྲུག་དྲིས་པ་ལ་དམྱལ་བ་རྣམས་དང་ཡི་དྭགས་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་བའི་རྟོག་དཔྱོད་ ནི་དྲུག་པོ་རིམ་པ་ལྟར་གཅིག་ཏུ་ཞུམ་པའི་རྣམ་པ་དང་། མི་སྡུག་པའི་འདུས་ཏེ་རེག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་བསྐྱོད་པ་དང་། ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་པར་འདོད་པ་དང་། 1-153 རྒྱུད་འཁྲུག་པའི་ལས་བྱེད་ཅིང་འཇུག་གོ །མི་དང་དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བའི་རྟོག་དཔྱོད་ནི་ཤས་ཆེར་ཞུམ་ལ་ཀུན་ཏུ་དགའ་བའི་ཤས་ཆུང་བའི་རྣམ་པ་སོགས་སྦྱར་རོ། །འདོད་ཁམས་ ཀྱི་ལྷའི་རྟོག་དཔྱོད་ནི་ཤས་ཆེར་ཀུན་ཏུ་དགའ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་སོགས་དྲུག་གོ །བསམ་གཏན་དང་པོའི་ལྷའི་རྟོག་དཔྱོད་ནི་གཅིག་ཏུ་ཀུན་དུ་དགའ་བའི་རྣམ་པ་དང་། ནང་གི་སྡུག་པའི་འདུས་ཏེ་ རེག་པ་དང་། བདེ་བས་བསྐྱོད་པ་དང་། ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་པ་དང་། བདེ་བ་དང་མི་འབྲལ་བར་འདོད་པ་དང་། གཅིག་ཏུ་རྒྱུད་མི་འཁྲུག་པའི་ལས་བྱེད་དོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་མཚན་ཉིད་སོ་སོར་ བཤད་པ་དང་། བྱེད་ལས་ཐུན་མོང་དུ་བསྟན་པ་གཉིས་ལས། དང་པོའི་རྟོག་པ་ནི། མངོན་པར་མི་རྟོག་པའི་དུས་སུ་སེམས་པ་ལ་དང་མངོན་པར་རྟོག་པའི་དུས་སུ་ཡོན་ཏན་བྱེ་དང་ཉེས་པ་ འབྱེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཤེས་རབ་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་ཅི་ཡིན་ཞེས་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་བརྗོད་པ་དང་འདྲ་བར་དོ

【現代漢語翻譯】 如果未受戒或可以補救時產生後悔，這是及時的後悔；如果受戒后或無法補救時產生後悔，這是不及時的後悔。對於應該後悔的事情產生後悔是合理的，反之則不然。這些都會使心無法安住于所緣境上。 關於舍的理由和尋伺的共同要點是：『身體、所緣、行相，發起、分類、決定和進入。』如經文所說，共有七個方面。尋伺的『身體』是作意和智慧。所緣是依賴於名、句、字的集合的意義。那麼，五根的行境如何存在呢？因為它們是由意識所引發的，就像嗔恨等一樣，這是上文的解釋。行相是次第地專注于所緣境，並專注于各個部分，以及個別地進行思考。發起是語言的發起。分類是自性進入等七種。決定是：任何尋伺都是分別念嗎？是的，因為它們是三界的心和心所。任何分別念都是尋伺嗎？不是的。進入是：行相是什麼？聚集而觸是什麼？被什麼推動？與什麼相應？想要什麼？做什麼業而進入？對於這六個問題，地獄眾生和餓鬼眾生痛苦巨大的尋伺是，按照順序，六者依次是：單一萎靡的行相，不悅意的聚集而觸，被痛苦推動，與不快樂相應，想要從痛苦中解脫，以及造作使相續混亂的業而進入。 人類、動物和具有大神通的餓鬼的尋伺，大部分是萎靡的，少部分是普遍喜悅的行相等等。色界天眾的尋伺，大部分是具有普遍喜悅的行相等等六種。初禪天眾的尋伺是，完全是普遍喜悅的行相，內在悅意的聚集而觸，被快樂推動，與快樂相應，想要不與快樂分離，以及完全造作不使相續混亂的業。關於經文的意義，有分別解釋體性和共同顯示作用兩種。第一種，尋是：在沒有尋伺的時候，對於作意，以及在有尋伺的時候，對於功德和過失進行辨別的行相，依賴於智慧，『這是什麼？』這樣普遍尋求，就像語言一樣，是意的變化。

【English Translation】 If regret arises before taking vows or when it can be remedied, it is timely regret; if regret arises after taking vows or when it cannot be remedied, it is untimely regret. It is reasonable to regret what should be regretted, and vice versa. These will prevent the mind from abiding on the object of focus. Regarding the reasons for equanimity and the common points of investigation and analysis: 'Body, object, aspect, origination, classification, determination, and entry.' As stated in the scriptures, there are seven aspects. The 'body' of investigation and analysis is attention and wisdom. The object is the meaning that relies on the collection of names, sentences, and letters. Then, how do the objects of the five senses exist? Because they are induced by consciousness, just like hatred, etc., this is the explanation above. The aspect is to focus on the object in sequence, and to focus on each part, and to think individually. Origination is the origination of speech. Classification is the seven types such as self-nature entry. Determination is: Is any investigation and analysis also conceptual thought? Yes, because they are the mind and mental factors of the three realms. Is any conceptual thought also investigation and analysis? No. Entry is: What is the aspect? What is the gathering and contact? What is it driven by? What does it correspond to? What does it want? What actions does it do and enter? For these six questions, the investigation and analysis of hell beings and hungry ghosts with great suffering is, in order, the six are: the aspect of a single withering, unpleasant gathering and contact, driven by suffering, corresponding to unhappiness, wanting to be liberated from suffering, and creating actions that confuse the continuum and enter. The investigation and analysis of humans, animals, and hungry ghosts with great magical powers is mostly withering, and a small part is the aspect of universal joy, etc. The investigation and analysis of the gods of the desire realm is mostly with the aspect of universal joy, etc., six types. The investigation and analysis of the gods of the first dhyana is completely with the aspect of universal joy, internal pleasant gathering and contact, driven by happiness, corresponding to happiness, wanting not to be separated from happiness, and completely creating actions that do not confuse the continuum. Regarding the meaning of the scriptures, there are two types: separately explaining the characteristics and jointly showing the functions. The first, investigation is: when there is no investigation and analysis, for attention, and when there is investigation and analysis, the aspect of distinguishing merits and faults, relying on wisdom, universally seeking 'what is this?', like language, is the change of mind.

---

ན་བརྗོད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ནི་སེམས་ཀྱི་རྩིང་བསགས་པ་ སྟེ། ཡེ་བྱེ་དངོས་པོ་ཙམ་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བའི་རྣམ་པ་ཡིན་པས་སོ། །དཔྱོད་པ་ཡེ་ནི། སྔར་བཙལ་ཟིན་ལ་འདི་ནི་འདིའོ་ཞེས་སོ་སོར་རྟོག་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་སེམས་ཞིབ་པའོ། །ལྷག་མ་སྔ་མ་ལྟར་ཏེ། 1-154 འདི་དག་རེས་སེམས་པ་དང་སེམས་ལ་འདོགས་ཤིང་། རེས་ཤེས་རབ་དང་སེམས་ལའོ། །འདི་དག་ནི། ཁྱད་པར་ནི། རྟོག་དང་དཔྱོད་པ་རྩིང་ཞིབ་ཉིད། །ཅེས་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། རྟོག་དཔྱོད་དགེ་བས་ བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་ཤིང་། མི་དགེ་བས་མི་གནས་པའམ་ཡང་ན་འཇུག་པར་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བྱེད་ལས་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི་སྔར་གྱི་ཁོ་ནར་མ་ཟད་ པས་ཡང་དགེ་བས་མ་དད་པ་དང་འདོད་ཡེ་ཆགས་སོགས་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་གནོན་པ་དང་། རྩ་བ་གཅོད་པས་སྤོང་བའོ། །ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་སོགས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཁྲོ་བ་སོགས་ནི་ རང་གི་གཉེན་པོ་ཆགས་བྲལ་དང་བྱམས་པ་སོགས་ཀྱི་བར་དུ་གཅོད་དོ། །འོ་ན་ཕན་ཚུན་གནོད་པ་བྱེད་ན་ཐར་པ་མི་སྲིད་དམ་ཞེ་ན། མཐར་དགེ་བ་སྟོབས་དང་ལྡན་པས་ཉོན་མོངས་ཅན་ སླར་མི་སྐྱེ་བར་སྤངས་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། འཚེ་བ་མེད་དང་ཡང་དག་དོན། །རང་བཞིན་ལ་ནི་ཕྱིན་ལོག་གིས། །འབད་དུ་ཟིན་ཀྱང་མི་བཟློག་སྟེ། །བློ་ནི་དེ་ཕྱོགས་འཛིན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། སེམས་དང་ལྡན་མིན་གྱི་འདུ་བྱེད་ལ་སྤྱི་དོན་ལ་གསུམ་ལས། ངོ་བོ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སེམས་དང་མཚུངས་ལྡན་ལྔས་མཚུངས་པར་མི་ལྡན་པ་སྟེ། གཟུགས་སེམས་སེམས་བྱུང་ལས་རྫས་གཞན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཞིང་ལྡོག་པ་དེ་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་པའོ། ། 1-155 དེ་རྫས་གྲུབ་དགག་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་རྫས་གཞན་དུ་གྲུབ་པར་འདོད་པ་མི་འཐད་དེ། གསུམ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ཚད་མ་གསུམ་གྱིས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། འདུས་བྱས་རྟག་པ་སོགས་སུ་ ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གྲངས་དང་གོ་རིམ་དཔྱད་པ་ནི། བརྗོད་འདོད་ཙམ་ལས་མེད་དེ། ཡུལ་སོ་སོར་ཐོབ་པ་དང་ཕུང་པོ་ལ་དམིགས་པ་དང་སྐྱེ་མཆེད་སོ་སོར་དམིགས་པ་དང་མ་ཚོགས་པ་དང་ མ་ཐོབ་པ་དང་མཚན་མ་དང་ཆུད་མི་ཟ་བ་སོགས་མང་དུ་བཤད་པ་མཐོང་ཞིང་། གནས་བཅུ་བསྟན་པའི་མདོར། མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་བདུན་བརྒྱ་བཀའ་སྩལ་པས་དང་། ཕུང་པོ་ལྔ་པ་དང་མཛོད་ སོགས་སུ། གྲངས་དང་གོ་རིམ་འདི་ལས་གཞན་དུ་བསྟན་པས་སོ། ། གཞུང་ལ་དབྱེ་བ་དང་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། ཐོབ་ཅིང་རྙེད་པ་དང་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད་ལས། འཕེལ་ འགྲིབ་ལ་བཏགས་པའི་ཐོབ་པ་ནི་གནས་དགེ་མི་དགེ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ཆོས་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་འཕེལ་བ། ས་བོན་རྟས་པ་དང་། འགྲིབ་པ་དང་། དེ་མངོན་དུ་ མ་གྱུར་ཀྱང་ནུས་པ་ཐོབ་པ་ཡང་བཏགས་པ་བསྟན་པ་སྤ

【現代漢語翻譯】 被稱為『尋』，它是心的粗略積聚，因為它是四處尋找事物本身的狀態。『伺』是，先前已經尋找過的，然後分別識別『這是這個』，因此心變得細膩。其餘的與之前相同。 1-154 這些有時與『作意』和『心』相關聯，有時與『智慧』和『心』相關聯。這些的特殊之處在於，『尋』和『伺』本身就是粗略和細膩的。這是指它們本身。 第二，『尋』和『伺』以善行觸及安樂而住，以不善行則不住，或者如所說進入其中。普遍展示善行和煩惱的活動，不僅限於之前的那些，而且以善行壓制不信任和貪慾等，並從根源上切斷而捨棄。煩惱，如貪慾等，以及接近煩惱的憤怒等，會切斷其對治，如離貪和慈愛等。 那麼，如果它們互相傷害，是否就沒有解脫的可能呢？最終，善行變得強大，因此煩惱不再生起而被捨棄。《釋量論》中說：『無害和真實義，即使努力，也不能通過自性顛倒來扭轉，因為心傾向於此。』 關於與心不相應的行蘊，總共有三個要點。本體是，有為法的狀態，與五種相應心不相應，既不是與色、心、心所不同的實體，也不是它們的對立面。 1-155 駁斥它是實體的觀點是，分別說部認為它是一個不同的實體，這是不合理的，因為它不能通過三種量成立為與三者不同的實體，並且會導致有為法是常法等過失。關於數量和順序的分析，僅僅是表達的意願而已。可以看到，有許多說法，如獲得各個對境，緣于蘊，緣于各個處，不聚集，未獲得，相，不浪費等。《十地經》中說，世尊開示了七百種不相應的行蘊。並且在《五蘊論》和《俱舍論》等中，數量和順序與此不同。 在論典中，分為分類和各個的定義兩部分，首先是獲得和發現等。第二部分有八個方面。關於附加於增長和減少的『獲得』，是指持有善、不善、無記法自性的那些事物的本體增長，如種子腐爛；減少；以及即使沒有顯現，也獲得能力，這也是附加的說明。

【English Translation】 It is called 'seeking' (藏文：རྟོག་，梵文天城體：वितर्क，梵文羅馬擬音：vitarka，漢語字面意思：尋)，which is the coarse accumulation of the mind, because it is the state of searching around for things themselves. 'Investigation' (藏文：དཔྱོད་，梵文天城體：विचार，梵文羅馬擬音：vicāra，漢語字面意思：伺) is, having already searched, then separately identifying 'this is this', therefore the mind becomes subtle. The rest is the same as before. 1-154 These are sometimes associated with 'attention' and 'mind', and sometimes with 'wisdom' and 'mind'. The special thing about these is that 'seeking' (藏文：རྟོག་，梵文天城體：वितर्क，梵文羅馬擬音：vitarka，漢語字面意思：尋) and 'investigation' (藏文：དཔྱོད་，梵文天城體：विचार，梵文羅馬擬音：vicāra，漢語字面意思：伺) themselves are coarse and subtle. This refers to themselves. Second, 'seeking' (藏文：རྟོག་，梵文天城體：वितर्क，梵文羅馬擬音：vitarka，漢語字面意思：尋) and 'investigation' (藏文：དཔྱོད་，梵文天城體：विचार，梵文羅馬擬音：vicāra，漢語字面意思：伺) abide touching bliss with virtuous actions, and do not abide with non-virtuous actions, or as it is said, enter into them. Universally showing the activities of virtuous actions and afflictions, not only limited to those before, but also with virtuous actions suppressing distrust and desire, etc., and abandoning by cutting off from the root. Afflictions, such as desire, etc., and afflictions close to them, such as anger, etc., will cut off their antidotes, such as detachment and loving-kindness, etc. So, if they harm each other, is there no possibility of liberation? Ultimately, virtuous actions become powerful, so afflictions no longer arise and are abandoned. In the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) it is said: 'Harmlessness and the meaning of truth, even if effort is made, cannot be reversed by the inversion of nature, because the mind inclines towards this.' Regarding the formations not associated with mind, there are three main points in general. The entity is, the state of conditioned phenomena, not corresponding to the five corresponding minds, neither being a different substance from form, mind, and mental factors, nor being their opposite. 1-155 Refuting the view that it is a substance is that the Vaibhāṣika school believes that it is a different substance, which is unreasonable, because it cannot be established as a different substance from the three by the three valid cognitions, and it would lead to the fault that conditioned phenomena are permanent, etc. Regarding the analysis of number and order, it is merely the intention of expression. It can be seen that there are many statements, such as obtaining individual objects, focusing on aggregates, focusing on individual sense bases, not gathering, not obtaining, characteristics, not wasting, etc. In the Ten Stages Sutra, the Blessed One taught seven hundred formations not associated with mind. And in the Five Aggregates Treatise and the Treasury of Knowledge, etc., the number and order are shown differently from this. In the treatise, it is divided into two parts: classification and individual definitions. First is obtaining and finding, etc. The second part has eight aspects. Regarding 'obtaining' attached to increase and decrease, it refers to the increase in the entity of those things that hold the nature of virtuous, non-virtuous, and unspecified phenomena, such as seeds rotting; decrease; and even if it has not manifested, obtaining the ability, this is also an attached explanation.

---

ྱིར་ཐོབ་པ་དང་། སྔོན་བྱེ་མ་ཐོབ་པའམ་ཉམས་པ་ལས་རྙེད་པ་དང་ཐོབ་བྱེ་ནས་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་སོགས་རྒྱུན་དུ་ལྡན་པ་ཞེས་གདགས་ཏེ་མིང་ཡེ་དུ་བྱའི་རྫས་གཞན་དུ་གྲུབ་པ་མེད་དོ། ། 1-156 འོ་ན་ཡེ་འཕེལ་པ་ཐོབ་པར་འཐད་མོད། འགྲིབ་པ་ཅི་ལྟར་ཐོབ་པ་ཡིན་ཞེ་ན། འགྲེལ་པར། དད་པ་སོགས་འཕེལ་བ་ཡོད་ན་ཆེན་པོ་ལྡན་ཅིང་། འགྲིབ་པ་ཡོད་ན་ཆུང་ངུ་ལྡན་པའོ་ཞེས་ གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ཤེས་རིག་འགགས་པ་ལ་བཏགས་པའི་སྙོམས་འཇུག་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་བདུན་ཏེ། གང་ཟག་དང་། ཁམས་དང་། ས་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། གནས་སམ་ དགག་བྱ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་དང་། བཏགས་པའོ། །དང་པོ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་གསུང་རབ་ལ་ཐོས་བསམ་མ་བྱས་པ། ལོག་པས་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཚོལ་བ་ལ་ཞེན་པ་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ པ་ཅན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་དང་པོ་འདོད་པར་སྐྱེད་ཅིང་བསམ་གཏན་བཞིར་ཡང་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །དེ་དག་ཀྱང་བསྡུ་བ་དང་པོར། །གང་ཟག་ལས་ནི་སོ་སྐྱེའི་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པའོ། །སྐྱེ་བ་ལས་ ནི་དང་པོ་འདིར་སྐྱེད་ཅིང་། དེའི་འོག་ཏུ་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལ་འབྲས་བུ་ལས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གཉི་ག་འདོད་དང་གཟུགས་རྟེན་ཅན། །ཞེས་བར་མར་སྐྱེད་པར་ ཡང་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་ནི་དགེ་རྒྱས་བསམ་གཏན་གསུམ་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ལ་དེའི་སྟེང་མ་བཞི་པའི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བའོ། །བཞི་པ་ནི་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་ཞེས་ཏེ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པའི་སེམས་ཅན་ལ་ཐར་པར་དང་སྙོམས་འཇུག་ལ་ཐར་པའི་ལམ་དུ་འདུ་ཤེས་པས་སོ། ། 1-157 ལྔ་པ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མི་བརྟན་པ་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་སེམས་བྱུང་དང་བཅས་པ་སྟེ། སེམས་མེད་པའི་གནས་སྐབས་ལྔ་ན་རྒྱུན་ཆད་ཅིང་། སེམས་དང་བཅས་པའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ རེས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ནི་འགོག་པ་སྟེ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་སེམས་ཀྱིས་བྱས་ནས་དུས་གཞན་ལ་དགག་བྱ་དེ་མངོན་གྱུར་འབྱུང་བ་ལ་གནོད་ཅིང་། རྟེན་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ ཚོགས་དྲུག་གི་ས་བོན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པའོ། །འོ་ན་བསྡུ་བར། ངོ་བོ་ཉིད་ལས་ནི་དགེ་བའོ་ཞེས་དང་། དེ་བཞིན་འདུ་ཤེས་མེད་སྙོམས་འཇུག །བསམ་གཏན་ཐ་མར་འབྱུང་འདོད་པས། །དགེ་བའོ་སྐྱེས་ ནས་མྱོང་འགྱུར་ཉིད། །ཅེས་བཤད་པས་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་སུ་འགལ་ཏེ། དེ་དགེ་བ་མ་ཡིན་པས་སོ་ཞེ་ན། འཇུག་པ་དགེ་བ་དང་། ཞུགས་པ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པས་མི་འགལ་ལོ། །བདུན་པ་ ནི་རང་ཉིད་ཚོགས་དྲུག་གི་འདུ་ཤེས་མེད་པའམ། འབྲས་བུ་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ཆེད་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་ན་དེ་སྐད་གདགས་ཏེ་མིང་འདི་བྱའོ། །འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལའང་དེ་ལྟར་བདུན་ལས། གང་ ཟག་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་ལུས་ཀྱིས་

【現代漢語翻譯】 此外，『獲得』是指先前未獲得或已失去的事物被重新獲得，或者從獲得的那一刻起持續存在的第二剎那等等，因此被命名，並且沒有其他實體可以被認為是『獲得』。 1-156 那麼，『增長』可以被理解為獲得，但『減少』如何獲得呢？在註釋中說：『如果信仰等增長，則擁有大的；如果減少，則擁有小的。』 第二，關於基於意識停止的禪定（定，梵文：samāpatti）及其結果，有三個方面。首先，有七個方面：補特伽羅（梵文：pudgala，人），界（梵文：dhātu，元素），地（梵文：bhūmi，地），作意（梵文：manasikāra，心理活動），所依或所斷，自性（梵文：svabhāva，本性），以及命名。 第一，補特伽羅是指那些沒有聽聞或思考聖言的凡夫，他們執著于通過邪道尋求梵行（梵文：brahmacarya，清凈行），並且具有顛倒的認知。 第二，最初在欲界（梵文：kāmadhātu，慾望界）產生，並且也實現了四禪（梵文：dhyāna，禪定）。這些也在《攝類學》的第一部分中提到：『從補特伽羅來說，屬於凡夫的傳承；從生來說，最初在此產生，之後在色界（梵文：rūpadhātu，色界）的四禪中體驗果報。』 『兩者都依賴於欲界和色界。』也說在中間產生。 第三，指那些已經脫離善增上第三禪的慾望，但尚未脫離其上第四禪的慾望的人。 第四，指那些認為從輪迴（梵文：saṃsāra，生死輪迴）中解脫是可能的，即認為無想有情（梵文：asaṃjñika，無想眾生）是解脫，並將禪定視為解脫之道的人。 1-157 第五，指那些心和心所（梵文：caitta，心理活動）不穩定的六識（梵文：ṣaḍvijñāna-kāya，六種意識）及其相應的心所，因為它們在五種無心狀態中中斷，並且即使在有心狀態中也不是持續存在的。 第六，指滅盡定（梵文：nirodha-samāpatti，滅盡定），通過禪定之心所為，對其他時間所斷的事物顯現造成障礙，並且對作為阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna，藏識）狀態的六識種子造成損害。 那麼，在《攝類學》中說：『從自性來說，是善的。』並且，『同樣，無想定，在第四禪中想要產生，是善的，出生後會體驗果報。』這與阿賴耶識的狀態相矛盾，因為那不是善的。如果這樣問，那麼進入是善的，而進入的狀態是無記（梵文：avyākṛta，不可記說），因此不矛盾。 第七，因為自己爲了獲得六識的無想狀態或無想的果報而進入禪定，所以這樣命名，並稱其為此名。 滅盡定也有類似的七個方面。補特伽羅是指不還者（梵文：anāgāmin，不還果）以身體證得。

【English Translation】 Furthermore, 'obtaining' is defined as newly acquiring something not previously obtained or lost, or the continuous presence from the second moment after obtaining, and thus it is named, and no other entity can be established as 'obtaining'. 1-156 Then, it is reasonable to understand 'increase' as obtaining, but how is 'decrease' obtained? In the commentary, it is said: 'If faith, etc., increase, then one possesses the great; if they decrease, then one possesses the small.' Second, regarding the samāpatti (meditative absorption) based on the cessation of consciousness and its results, there are three aspects. First, there are seven aspects: the pudgala (person), the dhātu (element), the bhūmi (ground), the manasikāra (attention), the basis or what is to be abandoned, the svabhāva (nature), and the designation. First, the pudgala refers to ordinary individuals who have not heard or contemplated the scriptures, who are attached to seeking brahmacarya (pure conduct) through wrong paths, and who have inverted perceptions. Second, it initially arises in the kāmadhātu (desire realm) and also manifests the four dhyānas (meditative states). These are also mentioned in the first part of the Compendium: 'From the perspective of the pudgala, it belongs to the lineage of ordinary beings; from the perspective of birth, it initially arises here, and later in the form realm's (rūpadhātu) fourth dhyāna, the result will be experienced.' 'Both rely on the desire and form realms.' It is also said to arise in between. Third, it refers to those who have detached from desire in the meritorious third dhyāna but have not detached from desire in the fourth dhyāna above it. Fourth, it refers to the perception of definitely emerging from saṃsāra (cyclic existence), that is, perceiving asaṃjñika beings (non-conscious beings) as liberation and considering samāpatti as the path to liberation. 1-157 Fifth, it refers to the six consciousnesses (ṣaḍvijñāna-kāya) and their associated mental factors (caitta) that are unstable, because they are interrupted in the five states of non-consciousness and are not continuous even in the states of consciousness. Sixth, it refers to nirodha-samāpatti (cessation attainment), which, through the mind of samāpatti, obstructs the manifestation of what is to be abandoned at other times and harms the seeds of the six consciousnesses in the state of the ālayavijñāna (store consciousness). Then, in the Compendium, it is said: 'From the perspective of nature, it is virtuous.' And, 'Similarly, the non-perception samāpatti, desiring to arise in the final dhyāna, is virtuous, and having been born, the result will be experienced.' This contradicts the state of the ālayavijñāna, because that is not virtuous. If asked in this way, then entering is virtuous, while the state of entering is avyākṛta (unspecified), so there is no contradiction. Seventh, because one enters samāpatti for the sake of the non-perception of the six consciousnesses or the result of non-perception, it is so named and called by this name. The nirodha-samāpatti also has similar seven aspects. The pudgala refers to the anāgāmin (non-returner) who attains it with the body.

---

མངོན་དུ་བྱེད་པ་དང་དགྲ་བཅོམ་གཉི་གའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་དང་། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་དྲུག་པ་ཡན་ཆད་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཅིང་། 1-158 ས་བདུན་པ་ལ་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་འགོག་པར་འཇུག་ཅིང་ལྡང་སྟེ་འགོག་པ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་ཞེས་ནི་མི་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བ་དང་། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། འགོག་དང་བཅས་པའི་སྙོམས་ འཇུག་དགུར། །ཞེས་དང་། འགོག་པའི་བར་དུ་མི་འདྲར་འགྲོ །ཞེས་པས་རང་ཉིད་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྩལ་སྦྱང་ཞིང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་སོ། །བླ་མ་ནི་ཚོགས་བདུན་འགགས་པ་ལ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཏུ་བྱས་ན་སངས་རྒྱས་རྟག་ཏུ་འགོག་པ་ལ་བཞུགས་ཤིང་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་རགས་པ་འགོག་པ་ལ་བྱེད་ན་འགོག་ པ་ལ་རེས་འཇོག་མེད་དེ་དགག་བྱ་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་རགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུང་ངོ་། །འོན་ཀྱང་གཞན་སྣང་དུ་འགོག་པ་ལ་བཞུགས་པ་དང་བཞེངས་པའི་སྣང་བ་འབྱུང་བ་མི་འགལ་ ལོ་ཞེས་བླ་མ་འགའ་བླ་མ་དགོན་བསྟན་གསུང་ངོ་། །རང་སངས་རྒྱས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་གཉི་གའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་དག་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་ཞུགས་ན་ཚོགས་ལམ་ནས་འཇུག་ནུས་པའང་སྲིད་དོ། ། ཁམས་ནི་བསྡུ་བ་ཆེ་བར། སྐྱེ་བ་ལས་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་རྣམ་པར་མ་བཞག་ན་ནི། དང་པོ་འདིར་སྐྱེད་ཅིང་དེའི་འོག་ཏུ་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་དེ། མངོན་དུ་བྱེད་པ་དེ་ནི་གཟུགས་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-159 ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་རྣམ་པར་གཞག་ན་ནི། མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བར་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་མ་ཐོབ་བསྐྱེད་པ་མིའི་ནང་དུ་དང་། དེ་ནས་ཁམས་གསུམ་དུ་ཅི་རིགས་ པར་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །གཞུང་འདིར་དགོས་པ་མེད་པས་གཟུགས་མེད་དུ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པར་གསུངས་པ་ནི་ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པ་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དང་བསྟུན་པའོ། །ས་ནི་ཅི་ཡང་ཞེས་ ཏེ། ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་བྲལ་ཡང་སྲིད་རྩེ་ལས་གོང་དུ་མ་བསྐྱོད་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་འཇུག་མི་ནུས་ཤིང་སྲིད་རྩེ་ལས་གྱེན་དུ་སྐྱོད་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་ལས་རྣམ་ གྲོལ་དང་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་ཀྱིས་མི་ནུས་པས་སོ། །སྲིད་རྩེ་ལས་གྱེན་དུ་བསྐྱོད་པ་ཉིད་ནི་མཐོང་སྤང་སྤངས་ཤིང་སྒོམ་སྤང་ཅི་རིགས་པར་སྤངས་པས་ཏེ། དེ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་ནི་མ་ ངེས་ཀྱི་དེའི་ས་པའོ། །འདིར་གོང་མའི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་མ་སྨོས་པ་ནི། སྲིད་རྩེ་ལས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་འདི་ལ་འཇུག་ པས་སོ། ། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་དངོས་དང་ཞར་བྱུང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི་ཞི་བར་ཞེས་ཏེ། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་རྣམས་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བས་སྐྱོ་ནས། དེ་ད

【現代漢語翻譯】 從顯現和阿羅漢二者中解脫出來。嘉瓦的兒子菩薩（勝者的後代，指菩薩）從第六地開始進入滅盡定。 在第七地，心念一動即可入定和出定，但不能說已經現證滅盡定。如《現觀莊嚴論》所說：『與滅盡俱生的等持九種。』以及『在滅盡之間各不相同。』因此，自己要修習禪定的力量，爲了利益眾生，成為菩薩、獨覺和圓滿正等覺。 上師說，如果七種集合（指七識）停止，就進入滅盡定，那麼佛陀就總是處於滅盡定中，如果只是停止粗大的感覺和感受，那就沒有次第的滅盡，因為沒有需要斷除的粗大感覺和感受。然而，有些上師，如上師袞丹說，在外相上顯現入于滅盡定和出定的景象並不矛盾。如果特殊的獨覺和從二者中解脫出來的人進入大乘道，也有可能從資糧道開始進入。 關於界，總攝來說：如果從出生開始沒有安立阿賴耶識，那麼首先在人中產生，然後在色界中顯現，因為顯現依賴於色。如果安立了阿賴耶識，那麼應當看到顯現遍及一切。如經中所說，沒有獲得（神通）的人首先在人中產生，然後根據情況在三界中顯現。這裡因為沒有必要，所以沒有說在無色界中顯現，這是爲了順應不承認阿賴耶識的聲聞部。 關於地，是指『任何』，即使遠離了任何煩惱，但如果沒有超越有頂，凡夫也無法進入，即使超越了有頂，聲聞等也無法做到，因為他們只是從見解脫中解脫出來。超越有頂，就是斷除了見道所斷和修道所斷的煩惱。對於是否遠離貪慾並不確定，這是它的地。這裡沒有提到沒有遠離上界貪慾的情況，因為即使是通過出世間道遠離了貪慾的阿羅漢也進入這裡。 關於作意，分為真實和隨帶兩種。第一種是『寂靜』，聖聲聞們因為厭倦了感覺和感受，所以進入滅盡定。

【English Translation】 Liberation from both manifestation and Arhat. Kye Gyalwai Se, Bodhisattvas (sons of the Victorious Ones, referring to Bodhisattvas) from the sixth bhumi onwards enter into cessation. In the seventh bhumi, they can enter and arise from cessation in an instant of mind, but it should not be said that they have directly realized cessation. As stated in the Ornament for Clear Realization: 'The samadhi with cessation has nine aspects.' and 'Between cessations, they differ.' Therefore, one should cultivate the power of samadhi oneself, and for the benefit of sentient beings, become a Bodhisattva, a Pratyekabuddha, and a fully enlightened Buddha. The Lama said that if the seven aggregates (referring to the seven consciousnesses) cease, one enters into cessation, then the Buddha would always be in cessation. If only coarse feelings and sensations cease, then there is no sequential cessation, because there are no coarse feelings and sensations to be eliminated. However, some Lamas, such as Lama Gonden, say that the appearance of entering and arising from cessation in external appearance is not contradictory. If a special Pratyekabuddha and those liberated from both enter the Mahayana path, it is possible to enter from the path of accumulation. Regarding realms, in summary: If the Alaya consciousness is not established from birth, then it first arises in humans and then manifests in the form realm, because manifestation depends on form. If the Alaya consciousness is established, then it should be seen that manifestation pervades everything. As stated in the sutra, those who have not attained (supernatural powers) first arise in humans and then manifest in the three realms according to circumstances. Here, because it is not necessary, it is not said to manifest in the formless realm, which is to accommodate the Sravaka school that does not acknowledge the Alaya consciousness. Regarding the ground, it means 'anything,' even if one is free from any afflictions, but if one has not transcended the peak of existence, ordinary beings cannot enter, and even if one transcends the peak of existence, Sravakas, etc., cannot do so, because they are only liberated from the aspect of view. To transcend the peak of existence is to abandon what is to be abandoned by the path of seeing and what is to be abandoned by the path of meditation. It is not certain whether one is free from desire for it, that is its ground. The case of not being free from desire for the higher realms is not mentioned here, because even Arhats who have abandoned desire through the supramundane path also enter here. Regarding attention, there are two types: real and incidental. The first is 'peaceful,' the noble Sravakas, weary of feelings and sensations, enter into cessation.

---

ག་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་འདྲ་བའི་འགོག་པ་ལ་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་གནས་ཞིང་དུས་གཞན་དུ་བསྡད་པར་བྱའོ་སྙམ་པའོ། ། 1-160 གཉིས་པ་ནི་དེས་ན་འཕེན་པ་ཇི་ལྟ་བར་གཎ་ཌི་མི་རྡུང་གི་བར་རམ་ཞག་བདུན་དང་མགོན་པོ་བྱམས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་སོགས་སུ་གནས་སོ། །འདི་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་པོ་འདོད་ ཁམས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁམས་ཟས་ཀྱིས་གནས་དགོས་པས་ཞག་བདུན་ལས་ལྷག་པ་མི་གནས་སོ་ཞེས་མཆིམས་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། སའི་སྙིང་པོ་འཁོར་ལོ་བཅུ་པར་ལོ་དང་བསྐལ་པར་འགོག་པ་ ལ་སྙོམ་པར་འཇུག་པར་བཀའ་རྩལ་པ་དང་། རྩེ་གཅིག་སེམས་མེད་ལ་དེ་མེད། ཅེས་པས་དེ་ལ་འཆི་བ་མེད་པས་སོ། །ལངས་མ་ཐག་འཆི་སྟེ་ཁམས་ཟས་དང་བྲལ་བས་སོ་ཞེས་ཐོ་གསུང་མོད། ། ཁམས་ཟས་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་འདི་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཞག་བདུན་པས་མང་པ་མི་འཇུག་སྟེ་ཉི་མའི་སྙིང་པོའི་མདོར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཉི་མ་གཅིག་ ནས་བདུན་གྱི་བར་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ། དུས་རིང་མོ་ཞིག་ཏུ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལས་དམན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སྐད་དེ་ཙམ་གྱིས་ཤེས་པར་ནུས་ཤིང་ཞི་ བར་གནས་པར་མི་བཞེད་པས་སོ་ཞེས་ལ་ལ་གསུང་ངོ་། །དགག་བྱ་ནི་བརྟན་པ་མ་ཡིན་པ་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཏེ། འདོད་པ་དང་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་རིམ་པ་ལྟར་དྲུག་དང་བཞི་དང་གཅིག་གོ ། 1-161 དམིགས་བསལ་བྱས་པ་མ་གཏོགས་པ་དུས་རྟག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་བརྟན་པ་ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་གཉིས་ལས་ཁ་ཅིག་སྟེ་ཉོན་ཡིད་དོ། །དགྲ་བཅོམ་པ་ནི་ཉོན་ཡིད་སྔར་སྤངས་ པས་ཚོགས་དྲུག་ཉིད་དོ། འདི་དག་ནི་རང་གི་གནས་འགོག་པ་སྟེ་ཤིང་སྡོང་གི་འབུ་དང་འདྲའོ། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་ཉོན་ཡིད་མི་འགོག་ཅིང་། འདི་ལ་འགོག་པ་ནི་སྔ་མ་ལ་ སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་འཇུག་པས་ཉོན་ཡིད་དགག་མི་ནུས་ལ། འདི་ལ་འཕགས་པས་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ལ་དངོས་དང་། དོགས་སྤོང་དང་། རང་བཞིན་དཔྱད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་འགོག་པ་ སྟེ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་སེམས་ཀྱིས་བྱས་པའི་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ཚོགས་བདུན་གྱི་ས་བོན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པས་མི་སྐྱེ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་ཅི་ལྟར་འགགས་ནས་རིང་དུ་ལོན་པའི་སེམས་ལས་སེམས་ སྐྱེ་ཞེ་ན། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ན་རེ། འདས་པ་ཡང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ཏེ་དུས་གསུམ་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་དེ་ནི་ཟད་བྱེད་པ་ལ་བསླན་པར་བྱའོ། །བཙུན་པ་དབྱིག་བཤེས་ནི་སྙོམས་འཇུག་ གཉིས་ཀའང་ཡིད་ཤེས་མི་གསལ་བ་ཁོ་ནས་སེམས་དང་བཅས་པར་འཆད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་འགའ་ཞིག་གཟུགས་མེད་པ་ནས་ཁམས་འོག་མ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བ་ན་སེམས་ལས་གཟུགས་སྐྱེ་བ་ལྟར་འདིར་ཡང་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ལས་སེམས་སྐྱེ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】 猶如寂滅（Nirvana）一般的止息，希望能夠儘可能長久地安住於此，並期待在其他時間也能保持這種狀態。 第二種情況是，就像敲擊犍稚（Gaṇḍi，法器）直到停止，或者安住在彌勒菩薩成佛之間等等。因為入定者屬於欲界（Kāmadhātu），必須依靠食物才能維持，所以欽布（Mchims，人名）所說的『不能安住超過七天』是不合理的。因為《十地經》（Sāranīṁkara-cakra）中記載，菩薩可以入定於止息中長達一年甚至一個劫（Kalpa），並且『一心無念』，所以不會死亡。托（Tho，人名）說『一旦出定就會死亡，因為脫離了食物』，但這是錯誤的。 這種止息是針對那些已經脫離了對食物的貪執的人。菩薩（Bodhisattva）不會入定超過七天，因為在《日藏經》（Nyima'i Nyingpo，經名）中說：『菩薩入定時間為一天到七天，如果入定時間過長，就會降低菩薩的修行』。因此，他們不希望長時間地安住于寂靜之中。這是某些人的觀點。所要止息的是不穩定的入定之識，即在欲界、色界（Rūpadhātu）和無色界（Arūpadhātu）中，依次為六種、四種和一種。 除了特殊情況外，通常會發生的兩種不穩定的識是阿賴耶識（Ālayavijñāna，藏文：ཀུན་གཞི་，梵文：Ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：Ālaya-vijñāna，漢語字面意思：一切種識）和有染污的意（Manas），即染污意（Kliṣṭa-manas）。阿羅漢（Arhat）因為已經捨棄了染污意，所以只有六識。這些識會止息在各自的處所，就像樹上的蟲子一樣。無想定（Asaṃjñāsamāpatti）不能止息染污意，因為凡夫（Pṛthagjana）可以進入前者，所以無法止息染污意，而聖者（Ārya）可以進入後者，所以能夠止息染污意。關於自性（Svabhāva），有實體、遣疑和自性分析三種。第一種是止息，即通過入定之心，損害了阿賴耶識的種子，使其無法產生。第二種是，如果已經止息了很長時間的心識，如何再生起心識呢？分別說者（Vaibhāṣika）認為，因為過去也存在，所以心識可以再生起，因此，應該將耗盡三時（過去、現在、未來）的現象視為可以恢復的。大德友（Bhikkhu Dharmamitra）認為，兩種入定都只是意識不清晰，因此仍然有心識存在。一些經部師（Sautrāntika）認為，就像從無色界（Arūpadhātu）投生到下二界（欲界和色界）時，心識可以產生色法一樣，在這裡，也可以從具有感官的身體中產生心識。

【English Translation】 It is like the cessation of Nirvana, hoping to abide in it as long as possible and expecting to remain in this state at other times as well. The second case is like the striking of the Gaṇḍi until it stops, or abiding until Maitreya Buddha appears, and so on. Because the one who enters this samadhi belongs to the desire realm (Kāmadhātu), they must rely on food to sustain themselves, so what Chim (Mchims, a name) said, 'They cannot abide for more than seven days,' is unreasonable. Because it is recorded in the Sāranīṁkara-cakra that Bodhisattvas can enter into cessation for a year or even a kalpa, and 'one-pointedly without thought,' they will not die. Tho (Tho, a name) said, 'They die as soon as they arise from samadhi because they are separated from food,' but this is incorrect. This cessation is for those who have already detached themselves from craving for food. Bodhisattvas do not enter samadhi for more than seven days, because in the Nyima'i Nyingpo Sutra it says: 'Bodhisattvas enter samadhi for one to seven days; if they enter samadhi for a long time, it will degrade the practice of a Bodhisattva.' Therefore, they do not wish to abide in stillness for a long time. This is the view of some. What is to be ceased is the unstable consciousness of entering samadhi, which is six, four, and one respectively in the desire realm, form realm (Rūpadhātu), and formless realm (Arūpadhātu). Apart from special cases, the two unstable consciousnesses that usually arise are the Ālayavijñāna and the afflicted Manas, i.e., Kliṣṭa-manas. Arhats, because they have already abandoned the afflicted Manas, only have six consciousnesses. These consciousnesses cease in their respective places, like insects in a tree. The Asaṃjñāsamāpatti cannot cease the afflicted Manas, because ordinary beings (Pṛthagjana) can enter the former, so they cannot cease the afflicted Manas, while noble ones (Ārya) can enter the latter, so they can cease the afflicted Manas. Regarding Svabhāva, there are three types: entity, refutation of doubt, and analysis of nature. The first is cessation, which is the non-arising due to the damage to the seeds of the seven consciousnesses in the state of the Ālayavijñāna caused by the mind of entering samadhi. The second is, if the consciousness has ceased for a long time, how does consciousness arise again? The Vaibhāṣikas believe that because the past also exists, consciousness can arise again, so the phenomenon that exhausts the three times (past, present, future) should be regarded as recoverable. Bhikkhu Dharmamitra believes that both samadhis are only unclear consciousness, so there is still consciousness. Some Sautrāntikas believe that just as consciousness can produce form when being born from the formless realm (Arūpadhātu) to the lower two realms (desire realm and form realm), here too, consciousness can arise from the body with senses.

---

1-162 སེམས་དང་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ནི་ཕན་ཚུན་ས་བོན་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་སྨྲའོ། །ལུས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུར་འདོད་པ་དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་པན་པ་ལ་བསླན་པར་བྱའོ། །འདིར་ནི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཀུན་ གཞིའི་ས་བོན་དང་། དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་སེམས་གཞན་གྱིས་བར་དུ་མ་ཆོད་པ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཁའི་སེམས་ལས་སྐྱེའོ་ཞེས་འགྲེལ་པར་གསུང་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་འདིའི་རྣམ་སྨིན་སྲིད་རྩེ་ཕུང་པོ་ བཞི་ཡིན་པས་ཟག་བཅས་སོ་ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །མཉམ་པར་བཞག་པའི་སའི་བསྡུ་བར། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་ཟག་མེད་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་ མཚུངས་པར་མི་ལྡན་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ལ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཉོན་མོངས་ཀྱིས་མ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཀྱང་གསུང་ངོ་། །འདིར་ཡང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པར་འཆད་དེ། དེ་དག་ནི་ གྲུབ་མཐའ་ཐ་དད་ཡིན་པས་མི་འགལ་ལོ། །བཏགས་པས་བསྟན་པ་ནི། འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པའི་ཆེད་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་ན་དེ་ཞེས་གདགས་ཀྱི་རྫས་གཞན་མེད་དོ། །སྙོམ་པར་འཇུག་པ་ འདི་གཉིས་ནི། བསྡུ་བར། ཡོངས་སུ་ཉམས་ཤིང་མྱུར་བ་ཡང་སླར་སྐྱེད་མི་ནུས་པས་ཆུང་ངུར་བསྒོམས་པ་དང་། ཉམས་ཀྱང་མྱུར་བར་སྐྱེད་ནུས་པ་འབྲིང་དུ་དང་། ཡེ་མི་ཉམས་པ་ཆེར་བསྒོམས་པ་སྟེ་གསུམ་གསུམ་དུ་གསུངས་སོ། ། 1-163 འདུ་ཤེས་མེད་པ་ལ་བཞི་ལས། ས་དང་གང་ཟག་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ལྷ་འབྲས་བུ་ཆེའི་བྱེ་བྲག་ཚོགས་ལས་གུད་པའི་ནང་དུ་སྐྱེས་པའི་ཞེས་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པར་བསྟན་ཏོ། །གནས་ནི་ སེམས་དང་ཞེས་སོ། །ངོ་བོ་ནི་འགོག་པ་སྟེ་སྐྱེས་མ་ཐག་དུས་ཅུང་ཟད་ཅིག་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་ཞིང་། དེ་ནས་རྩོལ་བ་མེད་པར་སྔོན་སྙོམ་འཇུག་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རིམ་གྱིས་སྲབ་པ་ བས་ཀྱང་ཆེས་སྲབ་པར་གྱུར་ནས་ཤིང་སྲིན་ལྟར་རང་གི་གནས་ཀྱི་རིགས་བསྐྱེད་པའི་ས་བོན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པའོ། །འདི་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་གིས་འཕངས་པས་དེའི་རྣམ་སྨིན་ཏེ། འཆི་ འཕོ་བ་ན་འདུ་ཤེས་སྐྱེ་ཞིང་ཐར་པ་ལ་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་སྐྱེ་བས་ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་སོ། །གནས་པ་ལ་བཏགས་པའི་སྲོག་གི་དབང་པོའི་གནས་ནི། གནས་པ་པོའི་འདུ་བྱེད་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ཡིན་ཅིང་། ངོ་བོ་ནི་རིས་མཐུན་པ་ཚེ་ཅིག་གི་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་དུ་སྔོན་སྐྱེ་བ་སྔ་མར་བྱས་པའི་ལས་བསོད་ནམས་སོགས་ གསུམ་གྱིས་འཕངས་པའི་ལོ་བརྒྱའམ་སྟོང་ལ་སོགས་སུ་གནས་པའི་དུས་ངེས་པ་ལ་གདགས་པ་ནི་ཚེ་ཞེས་གདགས་ཀྱི། སྲོག་ནི་ཚེ་ཡིན་དྲོད་དང་ནི། །རྣམ་ཤེས་རྟེན་གང་ཡིན་པ་འོ། །ཞེས་པའི་རྫས་གཞན་མེད་དོ། ། 1-164 འདྲ་བ་ལ་བཏགས་པ་རིས་ཏེ། ཚོགས་མཐུན་པ་སྐལ་བ་

【現代漢語翻譯】 1-162 由於心和感官以及身體是相互的種子，所以這樣說。認為身體是心的原因，這應該針對順世論者。這裡，原因和條件是阿賴耶識的種子，以及無間緣，即沒有其他心識中斷的入定前的剎那心識所生。經論中將會這樣解釋。第三個是，此（等持）的異熟是色界頂的四蘊，因此是有漏的，這是《俱舍論》的解釋。在入定之地的總結中，止滅等持應被稱為無漏，因為它遠離煩惱，不與煩惱相應，不以煩惱為目標，也不是由煩惱所生。經中也這樣說。這裡也解釋為出世間，因為這些是不同的宗派，所以不矛盾。 以假名安立：爲了止息想和感受而入定，所以稱之為『彼』，沒有其他實物。這兩種等持，在總結中說：完全退失且迅速，也不能再次生起，這是小等持；退失但能迅速生起，這是中等持；永不退失，這是大等持，分為三種。 1-163 在無想中有四種情況：地和補特伽羅是指生於無想天，是大果天眾生的一個類別，在禪定四處中提到。處所是『心』等。本體是止滅，即剛生起時，有短暫的意識生起，然後不需努力，憑藉先前修習等持的力量，逐漸變得越來越微細，像木蟲一樣損害自己處所的同類種子。這是由無想定所投生的異熟果報，臨終時會生起意識，併產生誹謗解脫的邪見，因此被稱為長壽天，是不閑暇之處。安立於住上的命根的住處是：以住者的行蘊阿賴耶識為先導。本體是同類的，一生之蘊的相續中，以先前的善業等三種所投生的，住於一百年或一千年等確定時間，安立為『壽命』。生命是壽命，以及暖和識所依之處，沒有其他實物。 1-164 安立於相似的是『類』，即共同的類別和福分

【English Translation】 1-162 It is said that the mind and the senses, together with the body, are mutually seeds. The idea that the body is the cause of the mind should be refuted to the Lokayata (materialists). Here, the cause and condition are the seeds of the Alaya-vijnana (store consciousness), and the immediately preceding condition is born from the mind just before entering into Samadhi (meditative absorption), without being interrupted by other minds. It will be explained in the commentaries. The third is that the Vipaka (result) of this (Samadhi) is the four Skandhas (aggregates) of Srid-rtse (the peak of existence), therefore it is contaminated, according to the commentary of the Abhidharmakosa. In the summary of the place of Samadhi, Nirodha-samapatti (the attainment of cessation) should be called uncontaminated, because it is free from Kleshas (afflictions), not associated with Kleshas, not aimed at Kleshas, and not produced by Kleshas. It is also said in the sutras. Here, it is also explained as transcendental, because these are different tenets, so there is no contradiction. Established by designation: Because of entering into Samadhi for the sake of stopping perception and feeling, it is called 'that', there is no other substance. These two Samadhis, in the summary, are said to be: completely degenerated and quickly, and cannot be regenerated, this is small Samadhi; degenerated but can be quickly regenerated, this is medium Samadhi; never degenerated, this is large Samadhi, divided into three types. 1-163 In the state of non-perception, there are four aspects: the place and the person refer to those born in the realm of non-perception, a category of the great fruition gods, mentioned in the fourth Dhyana (meditative concentration). The place is 'mind' and so on. The essence is cessation, that is, immediately after birth, a consciousness arises for a short time, and then without effort, by the power of previously cultivated Samadhi, it gradually becomes more and more subtle, like a woodworm harming the seeds of its own kind in its place. This is the Vipaka (result) thrown by Asanjnā-samapatti (the attainment of non-perception), at the time of death, consciousness arises and generates wrong views that slander liberation, therefore it is called long-lived gods, which is a place of no leisure. The abode of the life faculty established on the dwelling is: the Alaya-vijnana (store consciousness) of the agent of dwelling precedes. The essence is of the same kind, in the continuum of one life's aggregates, the definite time of dwelling for a hundred or a thousand years, etc., thrown by the previous meritorious deeds, etc., is established as 'life'. Life is life, as well as warmth and the basis of consciousness, there is no other substance. 1-164 Established on similarity is 'class', that is, a common category and fortune

---

མཉམ་པའི་གནས་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་དེ་དང་དེར་སེམས་ཅན་རྣམ་པ་དུ་མ་དེ་དང་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཞེས་པའོ། །ངོ་བོ་ནི་ལུས་ བདག་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོར་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔའམ་བཞི་འདྲ་བ་རྣམ་པ་གཅིག་པའོ། །དེ་ཡང་བསྡུ་བར་སྐྱེ་བ་དང་རང་བཞིན་དང་བཟོའི་ལས་རིས་མཐུན་པ་གསུམ་མོ། །མཚན་ཉིད་ལ་བཏགས་པའི་ སྐྱེ་བ་སོགས་བཞི་ལ། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་སྐྱེ་བ་སོགས་བཞི་དང་སྐྱེ་བའི་སྐྱེ་བ་སོགས་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་མཚན་ཉིད་བཞི་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །དེ་ལ་དུས་གསུམ་རང་ས་ན་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ ལས། དེ་ཆོས་བརྒྱད་དང་གཅིག་ལ་འཇུག །ཅེས་པས་སྐྱེ་བས་འདུས་བྱས་དང་རང་མ་གཏོགས་པའི་མཚན་ཉིད་བདུན་ཏེ་བརྒྱད་མ་འོངས་པ་ནས་དེ་ལྟར་དུ་འདྲེན་པར་བྱེད་ལ། སྐྱེ་བའི་སྐྱེ་བས་སྐྱེད་ པར་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྒ་བས་རང་མིན་པ་བརྒྱད་རྙིང་པར་བྱེད་ཅིང་། དེ་ནི་རྒ་བའི་རྒ་བས་སོ། །གནས་པ་དང་མི་རྟག་པ་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་དུས་གསུམ་རྫས་སུ་ཡོད་ པར་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཡོད་སྨྲ་ཏེ། དེ་ལ་དངོས་པོ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ཙམ་ཆོས་སྐྱོབ་ཀྱི་ལུགས་དང་། མཚན་ཉིད་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དབྱངས་སྒྲོག་གི་དང་། གནས་སྐབས་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དབྱིག་བཤེས་ཀྱི་དང་། 1-165 ཆོས་དུས་གསུམ་དུ་འཇུག་པ་ན་སྔ་ཕྱི་ལ་ལྟོས་ནས་གཞན་དག་དང་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་སངས་རྒྱས་ལྷའི་ལུགས་ཏེ་བཞིའོ། ། དེའི་གསུམ་པ་བཟང་ཞིང་བྱ་བ་མི་བྱེད་པ་ན་འོངས་པ་དང་བྱེད་ པའི་ཚེ་ད་ལྟར་བ་དང་བྱས་ནས་འགགས་པ་ན་འདས་པ་ཞེས་བྱ་བས་དུས་གསུམ་དུ་འཇོག་སྟེ། རྣམ་བཞི་དངོས་དང་མཚན་ཉིད་དང་། །གནས་སྐབས་གཞན་གཞན་འགྱུར་ཞེས་བྱ། །གསུམ་པ་བཟང་སྟེ་བྱ་ བ་ཡིས། །དུས་རྣམས་རྣམ་བཞག་ཅེའོ། །དེ་ལྟར་ན་འདས་མ་འོངས་ཀྱིས་ཀྱང་བྱ་བ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། བྱེད་པའི་དངོས་པོ་མ་ཚང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་གེགས་བྱེད་པ་མེད་པས་ན་སྟེ། གེགས་ བྱེད་པ་སུ་ཞེས་བཤད་དོ། །རྣམ་པར་ཕྱེ་སྟེ་སྨྲ་བའི་སྡེ་པ་ན་རེ། ད་ལྟར་བ་དང་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་མ་ཟིན་པའི་འདས་པ་ནི་ཡོད་ཅིང་། མ་འོངས་པ་དང་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ཟིན་པའི་ འདས་པ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་སྨྲའོ། །དེ་ལའང་འདས་པ་ཁ་ཅིག་གིས་བྱ་བ་བྱེད་པར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ། དེས་ན་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས་མཛོད་འགྲེལ་དུ། །སྔོན་མེད་ལས་བྱུང་སྐྱེ་བ་སྟེ། །རྒྱུན་ གནས་དེ་ཆད་འཇིག་པ་ཡིན། །རྒྱུན་གྱི་སྔ་ཕྱིའི་བྱེ་བྲག་ནི། །གནས་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་འདོད། །ཅེས་བཀོད་པ་དང་མཐུན་པར་བྱའོ། །འདིར་ནི་འདུ་བྱེད་ཙམ་གྱི་སྐྱེ་བ་སོགས་མི་འཆད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཁོ་ནའི་འཆད་ཅིང་། 1-166 དེས་མཚོན་ནས་གཞན་གྱིའང་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་སྐྱེ་བའི་གནས་ནི་རིས་མཐུན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཏེ། ནང་གི་འདུ་བྱེད་རྣམས་སྐྱ

【現代漢語翻譯】 『平等之處』是指眾生各自的類別，以及各種各樣的眾生。 『本體』是指身體，即作為自性的事物，與五蘊或四蘊相似，具有相同的形態。這也概括了在出生、自性和造作方面具有共同點的三種情況。 『相』有四種，即假立的出生等。分別說部認為，相有八種，即出生等四種，以及與出生之出生等相符的四種。 其中，三時（過去、現在、未來）在各自的位置上實有。正如『彼法與八法合一』所說，出生能將未來尚未顯現的八種自性（除了有為法和『自』之外的七種）引導至顯現，而出生之出生則能產生。 同樣，衰老使八種非『自』之法變舊，這是通過衰老之衰老實現的。存在和無常也應作類似理解。因此，由於主張三時實有，所以被稱為一切有部。對此，世友的觀點是事物僅僅發生變化，法救的觀點是相發生變化，妙音的觀點是狀態發生變化，覺賢的觀點是當法在三時中存在時，會根據先後關係而發生變化。這四種觀點是：事物、相、狀態各自變化。 第三種觀點認為，當事物良好且不活動時，是未來；當活動時，是現在；當活動結束而停止時，是過去。因此，三時是這樣確立的：四種是事物、相和狀態各自變化。第三種是良好，通過活動來確立時間。 這樣一來，過去和未來也會進行活動，因為進行活動的要素沒有不完整的，沒有阻礙。誰是阻礙者呢？分別說部的論者說：『現在和尚未產生結果的過去是存在的，而未來和已經產生結果的過去是不存在的。』 對此，也有過去會導致活動過度的錯誤。因此，應與《俱舍論》的解釋相符，即經部宗的觀點：『從先前不存在的事物中產生是出生，持續存在是存在，存在中斷是毀滅。相續的前後差別被認為是狀態的改變。』 這裡不討論僅僅是行（saṃskāra）的出生等，而只討論由眾生相續所概括的出生等。通過這些，也應瞭解其他的。其中，出生的處所是同類的行，內部的行產生……

【English Translation】 'The state of equality' refers to the respective categories of sentient beings, and the various kinds of sentient beings. 'Essence' refers to the body, that is, the thing that is self-nature, similar to the five aggregates or four aggregates, with the same form. This also summarizes the three situations that have common points in terms of birth, self-nature, and creation. 'Characteristics' have four types, namely the established birth and so on. The Sarvastivadins believe that there are eight types of characteristics, namely the four types of birth and so on, and the four characteristics that are in line with the birth of birth and so on. Among them, the three times (past, present, and future) are substantially present in their respective positions. As the saying goes, 'That dharma is united with the eight dharmas', birth can guide the eight natures (except for conditioned dharmas and 'self') that have not yet appeared in the future to manifestation, and the birth of birth can produce. Similarly, aging makes the eight non-'self' dharmas old, which is achieved through the aging of aging. Existence and impermanence should also be understood similarly. Therefore, since it is claimed that the three times are substantially present, it is called Sarvastivada. In this regard, Vasumitra's view is that things simply change, Dharmatrāta's view is that the characteristics change, Ghoṣaka's view is that the state changes, and Vasubandhu's view is that when the dharma exists in the three times, it will change according to the order. These four views are: things, characteristics, and states change respectively. The third view is that when things are good and inactive, it is the future; when active, it is the present; when the activity ends and stops, it is the past. Therefore, the three times are established in this way: the four are things, characteristics, and states change respectively. The third is good, and time is established through activity. In this way, the past and the future will also carry out activities, because the elements that carry out the activities are not incomplete, and there is no obstacle. Who is the obstacle? The debaters of the Vibhajyavāda say: 'The present and the past that have not yet produced results exist, while the future and the past that have already produced results do not exist.' In this regard, there is also the error that the past will lead to excessive activity. Therefore, it should be in line with the explanation of the Abhidharmakośa, that is, the view of the Sautrāntika: 'Producing from something that did not exist before is birth, continuous existence is existence, and the interruption of existence is destruction. The difference between the before and after of the continuum is considered to be a change of state.' Here, we do not discuss the birth and so on that are merely formations (saṃskāra), but only the birth and so on that are summarized by the continuum of sentient beings. Through these, others should also be understood. Among them, the place of birth is the same kind of formations, and the internal formations produce...

---

ེ་བ་དང་རྒ་བ་སོགས་ཀྱིས་ཕྱེ་ཞིང་། ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་སོགས་ འཇིག་པ་དང་འཆག་པས་ཕྱེ་བས་སོ། །ངོ་བོ་ནི་རྒྱུན་ཞེས་སེང་གེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་སྦྱར་ནས་མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བས་ཏེ། འདིར་ཡོད་པ་སྐྱེ་བ་སེལ་ཏོ། །བསྡུ་བར་ནི་ད་ལྟར་བྱུང་ བའི་སྐབས་ལ་འདོགས་ཤིང་། སྐད་ཅིག་གི་དང་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་དང་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྐྱེ་བར་དབྱེ་བ་གསུངས་སོ། །རྒ་བའི་གནས་ནི་འདྲ་ཞིང་། ངོ་བོ་རྒྱུན་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མངལ་དུ་ནུར་ནུར་ པོ་སོགས་དང་ཡིད་ཀྱི་སར་བཙས་པ་ལ་བྱིས་པའི་དུས་འགྲོ་བ་དང་རྩེ་མི་ནུས་པའི་བར་དང་། གཞོན་ནུའི་དུས་དེ་ནུས་པ་དང་། ལང་ཚོའི་དུས་འདོད་པ་སྤྱོད་ནུས་ནས་ལོ་སུམ་བཅུའི་བར་ དང་། དར་ལ་བབ་པ་དེ་ནས་ལྔ་བཅུའི་བར་དང་། རྒས་པ་དེ་ནས་བདུན་བཅུའི་བར་དང་། འཁོགས་པ་དེ་མན་ཆད་དུ་ཡིད་ཀྱི་སར་བཤད་དོ། །འདི་སྔ་ཕྱིའི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་ཤིང་། གཞན་དུ་ འགྱུར་བ་དང་ཉེ་བར་སྤྱད་པའི་རྒ་བར་དབྱེ་བ་བསྡུ་བར་རོ། །རྒྱུན་མི་འཇིག་པ་ནི་སྐྱེ་ནས་མ་ཤིའི་བར་ཏེ། སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཡང་མི་བྱ་ཞིང་དོན་གཞན་ཡང་མེད་དོ། །འདི་སྐྱེ་བའི་སྐབས་ཉིད་ལ་འདོགས་ཤིང་སྐད་ཅིག་དང་རྒྱུན་དང་ལུགས་གནས་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེའོ། ། 1-167 རྒྱུན་འཇིག་པ་ནི། འཆི་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་སྐྱེ་བ་སོགས་ནི་འདིར་སྐད་ཅིག་ལ་མི་བྱ་ཡི། རྒྱུན་ལ་བྱ་བར་བསྟན་ཏོ། །འདི་ཡང་སྐྱེས་ནས་ཞིག་པའི་གནས་སྐབས་ལ་འདོགས་ཤིང་། འཇིག་པའི་དང་ འགྱུར་བའི་དང་འབྲལ་བའི་མི་རྟག་པ་གསུམ་དུ་དབྱེ་བའོ། །ཐ་སྙད་ལ་བཏགས་པའི་ཚོགས་གསུམ་ལ་དང་པོ་ནི། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མིག་རྣ་བ་ཞེས་སོགས་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་། ལྷ་ མི་ཅེས་སོགས་གང་ཟག་གི་ངོ་བོའི་ཚིག་བླ་དྭགས། དངོས་པོ་ཙམ་བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་པ་ལ་བརྗོད་བྱར་ཞེན་པས་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལ་མིང་། བརྗོད་བྱ་དང་རྗོད་བྱེད་ལ་བློ་གཞོལ་བར་བྱེད་པའི་ ཚོགས་ཡིག་གེ་འདུས་པར་གདགས་སོ། །འདི་ནི་བརྡས་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་གནས་སྐབས་ལ་འདོགས་ཤིང་། གྲགས་པ་དང་། མ་གྲགས་པ་དང་། ཉེ་བར་འདོགས་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་དངོས་པོ་ཅན་བཞིར་དབྱེ་བའོ། ། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་མི་རྟག་པ་སོགས་ཀྱི་ཚིག་བླ་དགས་སྒྲོ་བཏགས་ཀྱི་ཚིག་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་གོ །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བའོ་ཞེས་སོགས་ཏེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ ཚིག་ལས་འབྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་མིང་ཚིག་གཉིས་ཀྱི་གནས་ཡི་གེ་རྣམས་ཏེ། ངོ་བོ་ཚིག་བླ་དྭགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་དོ་ཅེའོ། །དེ་རྣམས་ཚོགས་པ་ལ་དེ་གཉིས་སུ་འདོགས་པས་མིང་ཚིག་དེ་གཉི་གའི་གནས་སྐབས་ཨ་ཨི་ཨུ་ཞེས་སོགས་རྣམས་ལའོ། ། 1-168 ཚོགས་ནི་སྒྲའི་རྡུལ་ཕྲན་འདུས་པས་སོ། །འདིའི་གནས་ནི་ཨ་ཨི་སོགས་རྣམས་ཏེ། ངོ་བོ་ནི་མིང་ཚིག་གི་རྟེན་ནོ། །འཇིག་རྟེ

【現代漢語翻譯】 被衰老等分解，被外在的形等毀滅和破壞所分解。本體是常，如獅子的觀點般結合，從非生而來，此處的存在排除了生。歸納起來，附加於現在發生的場合，分為剎那的、連線的、暫時的生三種。衰老的狀態是相似的，本體是常，轉變為其他，如在子宮內蠕動等，以及在意識處出生的嬰兒時期，從行走和不能玩耍之間，到青年時期能夠，到壯年時期能夠行欲直到三十歲，到成熟時期從那到五十歲，到老年時期從那到七十歲，到衰朽時期在那之下，在意識處宣說。這附加於前後狀態，歸納起來分為轉變為其他和接近的衰老。常不滅是指從生到死之間，即使一剎那也不做，也沒有其他意義。這附加於生的場合，分為剎那、常和住三種。 常滅是指死亡，因此生等在此處不是剎那，而是被指示為常。這同樣附加於從生到滅的狀態，分為滅壞、變化和分離三種無常。附加於名言的三種集合，第一種是諸法（dharma）的本體，如眼耳等法的本體，以及天人等有情（pudgala）的本體的詞語。對於並非僅是事物，而是執著于所詮釋而妄加增益的，稱為名。對於詮釋對像和能詮釋者傾注心智的集合，稱為文字的聚集。這附加於用名稱進行名言的場合，分為著名、不著名、接近附加和具有真實體性四種。 諸法的差別，如無常等的詞語，妄加增益的詞語，『一切有為法皆是無常』。涅槃（nirvana）是指痛苦寂滅，等等，從世間語中區分開來。因此，名稱和詞語的處所是文字等，本體是詞語的自性。那些集合附加於那二者，因此名稱和詞語的那二者的場合是a、i、u等等。 集合是由聲音的微塵聚集而成。這的處所是a、i等，本體是名稱和詞語的所依。世間

【English Translation】 It is divided by aging and so on, and divided by the destruction and decay of external forms and so on. The essence is permanence, combined like the view of a lion, arising from non-arising, the existence here eliminates birth. To summarize, it is attached to the occasion of what is happening now, and it is said to be divided into three types of birth: momentary, connecting, and temporary. The state of aging is similar, the essence is permanence, changing into other, such as wriggling in the womb, etc., and the time of birth in the mind, from walking and not being able to play, to the youth when one is able, to the prime of life when one is able to practice desire until the age of thirty, to the mature age from then to fifty, to the old age from then to seventy, to the decrepit age below that, it is spoken of in the mind. This is attached to the previous and subsequent states, and to summarize, it is divided into aging that changes into other and is approached. Constant non-destruction is from birth to death, not even for a moment, and there is no other meaning. This is attached to the occasion of birth itself, and it is divided into three: momentary, constant, and abiding. Constant destruction is death, so birth and so on are not momentary here, but are shown to be constant. This is also attached to the state from birth to destruction, and it is divided into three types of impermanence: destruction, change, and separation. The first of the three collections attached to terminology is the essence of dharmas (chos rnam), such as the essence of the dharma of eyes and ears, and the words of the essence of beings (gang zag), such as gods and humans. For what is not merely a thing, but is clung to as what is to be expressed and falsely imputed, it is called name. For the collection of minds devoted to the object to be expressed and the expresser, it is called the gathering of letters. This is attached to the occasion of terminology with names, and it is divided into four types: famous, not famous, closely attached, and having true nature. The differences of dharmas, such as the words of impermanence, etc., the words of false imputation, 'all conditioned phenomena are impermanent'. Nirvana (mya ngan las 'das pa) is the pacification of suffering, etc., distinguishing it from worldly language. Therefore, the places of names and words are letters, etc., the essence is the nature of words. Those collections are attached to those two, so the occasions of those two names and words are a, i, u, etc. The collection is the gathering of particles of sound. The place of this is a, i, etc., the essence is the support of names and words. Worldly

---

ན་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱི་ལམ་རྣམས་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དང་དེ་གཉི་ ག་སྟེ། འདི་ཙམ་དུ་ཐམས་ཅད་ཟད་པས་ཚོགས་གསུམ་པོ་འདི་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ། ཐ་སྙད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཚིག་བླ་དགས་གཉིས་དང་། དེའི་རྟེན་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་གསལ་བྱེད་ཀྱི་ཚོགས་སོ། ། ཡི་གེའི་སྐད་དོན་བྱ་ཉྫ་ན་ཞེས་པ་ནི་དྲང་པོར་བསྒྱུར་ན་གསལ་བྱེད་ཅེས་པར་འགྱུར་ལ། དེའི་མིང་དོན་ནི་མིང་དང་ཚིག་དེ་གཉིས་ག་གསལ་ཞེས་སོ། །བརྣ་ཞེས་པ་བསྒྱུར་བའི་བརྗོད་པ་ ཡང་ཡི་གེ་དེ་ཉིད་དེ། མིང་དང་ཚིག་གི་གནས་སུ་གྱུར་པས་དོན་ཡང་ཞེས་སོ། །ཨཀྵ་ར་ཞེས་པ་བསྒྱུར་བའི་ཡི་གེ་ནི། འགྱུར་མེད་དེ། རྣམ་གྲངས་ཞེས་ཏེ། དཔེར་ན་མིག་ནི་མིག་ཅེས་ པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་གྲངས་ཁྲིད་བྱེད་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་གོ་བ་ལྟར་ཨ་ཨི་ཞེས་སོགས་ཡི་གེ་རྣམས་སྒྲ་དེ་ཉིད་མ་གཏོགས་པ་གཞན་གང་ཡང་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་སུ་མི་འགྱུར་རོ། ། དབྱངས་ཀྱི་དང་པོ་ཞེས་སོགས་སྡེའི་ཚོགས་ཀྱི་ནང་ཚན་བརྗོད་པས་ཀྱང་གྲངས་ཀྱི་རིམ་པ་གོ་ཡི། སྒྲའི་གདངས་མི་གོ་ཞིང་ཡི་གེའི་ངོ་བོ་ནི་སྒྲའི་གདངས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བསྡུ་བར་གསུངས་པ། 1-169 ཡི་གེ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་སྒྲ་ཙམ་རིག་པར་བྱེད་ཀྱི་དོན་འགའ་ཡང་རིག་པར་མི་བྱེད་དོ་ཞེས་སོ། །འགྲེལ་ཏིག་དག་ཏུ་ཡང་། །འགྱུར་མེད་རྣམས་ནི་ངག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཀྱི་རང་བཞིན་ རྣམས་ཏེ་འཇིག་རྟེན་དུ་གྲགས་སོ་ཞེའོ། །མ་ཐོབ་པ་ལ་བཏགས་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ནི་ཆོས་གང་ལྡན་པ་ལས་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གང་ཟག་ཏུ་བརྗོད་པ་དེ་ཡིན་ཞིང་། སྡིག་པའི་ཆོས་རྣམས་ ལས་རིང་དུ་སོང་བས་འཕགས་པ་སྟེ། དེའི་ཆོས་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་དང་མི་སློབ་པའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་མེད་ནི་འདིའི་གནས་སོ། །དེ་རྣམས་མ་ཐོབ་པ་ནི། ངོ་བོའི་དབྱེ་ན་ཁམས་ གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་གསུམ་མོ། །བརྒྱད་པ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པའི་ཆ་མཐུན་དགུ་ལ། འདི་རྣམས་ཕལ་ཆེར་གྱི་གནས་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཡིན་ཞིང་། དེ་ཡང་འདུ་བྱས་ཐམས་ ཅད་ཏེ། དེ་ལས་གཞན་འབྱུང་བས་རྒྱུ་དང་། དེ་གཞན་ལས་བྱུང་བས་འབྲས་བུའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་རིམ་པར་འབྱུང་ངོ་། །འཇུག་པ་ནི་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་དེ་མེད་པས་རྒྱུན་ཏེ། བར་ཆད་པ་ལ་ དེ་མེད་པས་མི་འཆད་པའོ། །བསྡུ་བར། སྐད་ཅིག་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་དང་སྐྱེ་བ་དང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པར་ཕྱེའོ། །རྒྱུ་སོ་སོ་ལ་འབྲས་བུ་སོ་སོར་ངེས་པ་ནི་འབྲས་བུ་ཐ་དད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡང་ཐ་དད་པ་སྟེ། 1-170 འབྲས་བུ་འདོད་པའི་རྒྱུ་ནི་དགེ་བའོ། །མི་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་ནི་མི་འདོད་པའོ་ཞེས་སོགས་སོ། །མཚན་ཉིད་དང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་སོ་སོར་ངེས་པར་དབྱེའོ། །འབྱོར་འབྲེལ་པའང་རིགས་པ་ནི། རྒྱུ་འབྲས་ ཆོས་ཉིད

【現代漢語翻譯】 名稱的途徑有自性、差別以及二者兼具。因為所有這些都已在此窮盡，所以這三種集合被分別安立。名稱的自性是詞和句，爲了清楚地顯示其所依，設立了顯明的集合。 『ཡི་གེའི་སྐད་དོན་བྱ་ཉྫ་ན་』（藏文），翻譯成『gSal-byed』（簡體中文，顯明）的意思是『顯明』。其名稱的含義是『名稱』和『詞』二者都顯明。『བརྣ་』（藏文）翻譯的表達也是指字母本身，因為它成爲了名稱和詞的基礎，所以也具有意義。『ཨཀྵ་ར་』（藏文，梵文天城體，akṣara，梵文羅馬擬音，字）翻譯的字母是『不變』，即『種類』。例如，『眼睛』這個詞，除了『眼睛』之外，還有其他種類，如『引導者』等，可以理解為『a』、『i』等字母，除了聲音本身之外，沒有其他的可以作為它們的種類。 當提到元音的第一個等集合時，也能理解數字的順序，但不能理解聲音的音調，而字母的自性就是聲音的音調。因此，總結說： 依賴於字母只能理解聲音，而不能理解任何意義。在註釋中也說：『不變的事物是語言的顯現形式，在世間廣為人知。』未獲得者所依的異生凡夫是指具備某種功德，因此被稱為異生凡夫的人。遠離罪惡之法被稱為聖者，其功德包括見道、修道和無學道所攝的無漏法，這是他們的境界。未獲得這些境界的人，從自性的角度區分，有欲界、色界、無色界的三類異生凡夫。 第八個是依于因果狀態的相似相續九個。這些大多數的處所是因和果，也就是一切有為法。因為從彼生出，所以是因；因為從他生出，所以是果。自性是依次產生的。進入是指一剎那間沒有它，所以是相續；中斷時沒有它，所以是不間斷的。總結說：從一剎那到另一剎那，以及從生到遍染和從凈到凈的進入被區分開來。每個因都決定了每個果，也就是說，不同的果有不同的因。 想要善果，就不要惡果等等。區分了體相、因和果的各自決定。相連的道理也是因果的法性。

【English Translation】 The paths of designation are essence, difference, and both. Because all of these are exhausted here, these three aggregates are separately established. The essence of designation is word and sentence, and for the sake of clearly showing its basis, the aggregate of clarification is established. 『ཡི་གེའི་སྐད་དོན་བྱ་ཉྫ་ན་』 (Tibetan), translated as 『gSal-byed』 (Simplified Chinese, Clarifier) means 『clarification』. The meaning of its name is that both 『name』 and 『word』 are clear. The expression translated as 『བརྣ་』 (Tibetan) also refers to the letter itself, because it becomes the basis of name and word, so it also has meaning. 『ཨཀྵ་ར་』 (Tibetan, Devanagari, akṣara, Romanized Sanskrit, letter) translated letter is 『immutable』, that is, 『kind』. For example, the word 『eye』, in addition to 『eye』, there are other kinds, such as 『guide』, etc., can be understood as letters such as 『a』, 『i』, etc., except for the sound itself, there is nothing else that can be used as their kind. When mentioning the first aggregate of vowels, the order of numbers can also be understood, but the tone of the sound cannot be understood, and the nature of the letter is the tone of the sound. Therefore, it is summarized that: Relying on letters can only understand the sound, but cannot understand any meaning. It is also said in the commentary: 『Immutable things are the manifestations of language, which are widely known in the world.』 The ordinary person who relies on what has not been obtained refers to the person who possesses a certain merit and is therefore called an ordinary person. Being far away from sinful dharmas is called a noble one, and his merits include the uncontaminated dharmas included in the path of seeing, the path of cultivation, and the path of no more learning, which is their realm. Those who have not obtained these realms, distinguished from the perspective of nature, have three types of ordinary people in the desire realm, the form realm, and the formless realm. The eighth is the nine similar continuums based on the state of cause and effect. Most of these places are cause and effect, that is, all conditioned phenomena. Because it arises from it, it is the cause; because it arises from others, it is the effect. The nature arises sequentially. Entering means that it is not there for a moment, so it is a continuum; when it is interrupted, it is not there, so it is uninterrupted. In summary: the entry from one moment to another, and from birth to pervasive defilement and from purity to purity are distinguished. Each cause determines each effect, that is, different effects have different causes. If you want good results, don't have bad results, etc. The respective determinations of characteristics, causes, and effects are distinguished. The reason for being connected is also the nature of cause and effect.

---

་ཀྱི་རིགས་པ་ལས་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་གང་། རྒྱུ་དེ་དང་དེའི་འབྲས་བུར་དེ་དང་དེ་འོས་པ། སྦྱིན་པའི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་དང་ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་སོགས་ཏེ། འདུས་པའི་དང་ཐབས་ཀྱི་ དང་རིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བྱ་བ་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བར་དབྱེའོ། །མགྱོགས་པ་ནི། མྱུར་ཞིང་སྐྱེན་པར་འབྱུང་བ་སྟེ། འདུ་བྱེད་ཀྱི་དང་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་དང་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མགྱོགས་པར་དབྱེའོ། །གོ་རིམ་ནི་ རེ་རེ་ནས་རྗེས་སུ་དང་རྗེས་སུ་འབྱུང་གི་ཅིག་ཆར་མི་འབྱུང་བ་སྟེ། སྐད་ཅིག་འཇུག་པའི་དང་ལུས་འཇུག་པའི་དང་བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་འཇུག་པའི་གོ་རིམ་དུ་དབྱེའོ། མཛོད་འགྲེལ་།འོང་པ་དང་ འགྲོ་བ་དང་འོང་པར་འགྱུར་བས་སམ་མི་རྟག་ཉིད་ཀྱིས་ཟ་བས་དུས་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་ནི། རྒྱུ་འབྲས་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་ན། འབྲས་བུ་རྒྱུ་རྣམས་སྤྱད་ཟིན་དང་། །དེ་བཞིན་མ་དཔྱད་གཞན་ཡིན་ ནོ། །ཞེས་དབུས་མཐར་འབྱུང་བ་ལྟར་དུས་གསུམ་དུ་གདགས་ཀྱི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་དང་ཟད་བྱེད་པ་ལྟར་རྫས་གྲུབ་དང་། བྱེ་བྲག་པ་ལ་སོགས་པའི་ལྟར། དུས་ཀྱིས་སྐྱེ་རྒུ་སྡུད་པར་བྱེད། །དུས་ཀྱིས་འབྱུང་བ་སྨིན་པར་བྱེད། ། 1-171 དུས་ཀྱིས་གཉིད་ལོག་སད་པར་བྱེད། །དུས་ནི་འདའ་བ་དཀའ་བ་ཡིན། །ཞེས་རྟག་པ་མེད་པའོ། །དབྱེ་ན་གསུམ་སྟེ་སླའོ། །ཕྱོགས་ནི་ཉི་མ་འཆར་བ་ཤར་དང་ནུབ་པ་ནུབ་དང་ཤར་དུ་ཕྱོགས་པའི་ གཡས་ལྷོ་དང་དེའི་གཡོན་བྱང་ཞེས་དང་། ཕྱོགས་བཅུ་ནི་མཚམས་བཞི་དང་བཅས་པ་སྟེ། དེ་རྣམས་ན་གཟུགས་ཀྱི་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་པ་ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་པའོ། །སྟེང་གི་དང་འོག་གི་དང་ཐད་ཀའི་ཡུལ་དུ་ དབྱེའོ། །གྲངས་ཀྱི་གནས་ནི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཏེ། ངོ་བོ་ནི་ཐ་མི་དད་པ་གཅིག་པུ་ལ་མེད་པས་ན་སོ་སོ་ཐ་དད་པ་དང་། དབྱེ་བ་ནི་གཅིག་གི་དང་གཉིས་ཀྱི་དང་མང་པོའི་གྲངས་ སོ། །ཚོགས་པ་ནི་རྒྱུ་ཁོ་ན་འབྲས་བུ་སྟེ་དེའི་རྐྱེན་རྣམས་ལ་བརྟེན་ནས་འདུས་པ་ནི་ངོ་བོ་སྟེ། འདུས་པའི་དང་དོན་གཅིག་གི་དང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཚོགས་པའོ།། ༈ །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ལ། རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སེམས་ཡིད་རྣམ་ཤེས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་དེ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དོན་གསང་དུ་བཤད་ པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པར། འདི་གསུམ་ཅར་རྣམ་ཤེས་དྲུག་ཁོ་ནའི་མིང་དུ་སྦྱར་ནས་ངེས་ཚིག་གི་དབྱེ་བས་འབྱེད་པས་སམ། བསགས་པས་ན་སེམས་དང་། ཤེས་པས་ན་ཡིད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པས་ན་རྣམ་ཤེས་སོ། ། 1-172 དུས་ཀྱི་དབྱེ་བས་མ་འོངས་པ་སེམས་དང་། འདས་པ་ཡིད། ད་ལྟར་བྱུང་བ་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཡང་ན་བསྟན་པའི་དབྱེ་བས་ཁམས་བསྟན་པ་ན་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ཞེས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་བསྟན་པ་ན་ ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། ཕུང་པོ་བསྟན་པ་ན་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕ

【現代漢語翻譯】 那麼，從推理的角度來看，什麼是一致的呢？ 那個原因和那個結果，那個和那個是合適的。 佈施的果報是財富，聽聞的果報是智慧等等。 分為集合的、方法的和以邏輯方式行動的行為。 迅速是指快速且敏捷地發生，分為行為的、人的行為的和神變的迅速。 順序是指一個接一個地發生，而不是同時發生，分為剎那進入的、身體進入的和完成行為進入的順序。《俱舍論釋》中說，來、去和將來，或者被無常所吞噬，稱為時間。 它是：當因果持續發生時，果實和因都已用盡。 同樣，未經審查，它是不同的。 如《中邊分別論》中所說，時間被設定為三個時期。 就像分別說部和滅盡部一樣，實體存在。 就像勝論派等一樣：時間聚集了生物。 時間使事物成熟。 時間使睡眠和覺醒發生。 時間難以度過。 因為它是無常的。 如果劃分，則有三種，很容易理解。 方向是太陽升起的東方和落下的西方，以及面向東方的右邊南方和左邊北方。 十個方向包括四個角落。 在所有這些方向上，都有物質的因果關係，方向是普遍存在的。 分為上方、下方和直接的區域。 數字的位置是行為。 本質是，因為不存在於唯一的非差異中，所以是各自不同的。 分類是一個的數字、兩個的數字和許多的數字。 集合只是原因，是果實，依賴於那些條件而聚集是本質。 分為聚集的、同一意義的和完全圓滿的集合。 關於識蘊的分類，分為通過名稱的簡要指示和詳細解釋。 首先是：心、意、識就是識蘊。 在小乘中，爲了秘密地解釋其含義，這三個都被用作六識的名稱，並通過詞源的區分來區分它們。 或者，因為積累所以是心，因為知道所以是意，因為識別所以是識。 根據時間的劃分，未來是心，過去是意，現在發生的是識。 或者，根據教義的劃分，在教導界時，稱為七個心界；在教導處時，稱為意處；在教導蘊時，稱為識蘊。

【English Translation】 So, what is consistent from the perspective of reasoning? That cause and that result, that and that are appropriate. The result of giving is wealth, the result of hearing is wisdom, and so on. It is divided into the action of assembling, the action of method, and the action of acting in a logical manner. Quickness is the rapid and swift occurrence, divided into the quickness of action, the quickness of a person's action, and the quickness of miraculous power. Order is the successive occurrence one by one, not simultaneously, divided into the order of entering in an instant, the order of entering the body, and the order of accomplishing actions. The commentary on the Treasury says that coming, going, and becoming, or being consumed by impermanence, is called time. It is: When cause and effect continuously occur, the fruits and causes are all used up. Likewise, unexamined, it is different. As it appears in the Middle Way, time is posited as three periods. Like the Vaibhashikas and the Exhausters, the substance exists. Like the Vaisheshikas and others: Time gathers beings. Time ripens occurrences. Time causes sleep and awakening. Time is difficult to pass. Because it is impermanent. If divided, there are three, which are easy to understand. Direction is the east where the sun rises and the west where it sets, and the south to the right facing east and the north to the left. The ten directions include the four intermediate directions. In all these directions, there are material causes and effects, and direction is pervasive. It is divided into the upper, lower, and direct realms. The position of numbers is actions. The essence is that because it does not exist in the single non-difference, it is each different. The classification is the number of one, the number of two, and the number of many. The collection is only the cause, it is the fruit, and gathering depending on those conditions is the essence. It is divided into the collection of assembling, the collection of the same meaning, and the collection of complete perfection. Regarding the classification of the aggregate of consciousness, it is divided into a brief indication by names and a detailed explanation of that. The first is: mind, intellect, and consciousness are that aggregate of consciousness. In the Hearer's Vehicle, to secretly explain its meaning, all three are used as names for the six consciousnesses, and they are distinguished by etymological distinctions. Or, because of accumulation, it is mind; because of knowing, it is intellect; because of distinguishing, it is consciousness. According to the division of time, the future is mind, the past is intellect, and the present occurrence is consciousness. Or, according to the division of teachings, when teaching the realms, it is called the seven mind realms; when teaching the sources, it is called the intellect source; when teaching the aggregates, it is called the consciousness aggregate.

---

ུང་པོའོ། །བྱེད་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་རིང་དུ་འགྲོ་བས་སེམས་དང་། མདོ་སྡེར། ཆོས་རྣམས་སྔོན་དུ་ཡིད་འགྲོའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་སྔོན་དུ་འགྲོ་ བས་ཡིད་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་པ་ལྟར་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བས་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཡང་ན་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་མིང་མི་འདྲ་བས་སོ་ཞེས་སྨྲའོ། །ཐེག་ཆེན་པས་རྣམ་ ཤེས་བརྒྱད་ཅར་ལ་ཕལ་པས་གསུམ་ཀ་སྦྱར་བ་ནི་སེམས་ཡིན་ཏེ། ཀུན་གཞི་ནི་བསགས་པས་དང་། ཉོན་ཡིད་ནི་དོན་ལ་སེམས་པས་དང་། གཞན་དྲུག་ནི་སྣ་ཚོགས་ལ་དམིགས་པས་སོ། །བརྒྱད་ཅར་ཡང་ མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་དོན་ནམ་རྟོགས་པའི་དོན་གྱིས་ཡིད་དོ། །བརྒྱད་ཅར་ཡང་ཡུལ་སོ་སོར་རྣམ་པར་རིག་པས་རྣམ་ཤེས་སོ། །གཙོ་བོར་ན་སེམས་ནི་ཀུན་གཞི་སྟེ། བསགས་སེམས་ཀྱི་སྐད་དོད་ ཙིཏྟ་ཞེས་པ་ངེས་ཚིག་འགོད་པས་ཏ་གཅིག་ཕྱིས་པས་ཙིཏ་ཞེས་པ་པ་དང་སྣ་ཚོགས་པ་བསྣན་པས་ཙིཏྟ། ཏ་གོང་མ་ན་རུ་བསྒྱུར་བས་ཙིནྟ་དང་དོན་ལ་སེམས་པས་སོ། །ཡིད་ནི་ཉོན་ཡིད་ཁོ་ན་སྟེ། 1-173 དུས་རྟག་ཏུ་གསལ་བའི་རྣམ་པར་ངར་རློམ་པས་སོ། །རྣམ་ཤེས་ནི་འཇུག་ཤེས་དྲུག་ཁོ་ན་སྟེ། སྣ་ཚོགས་སུ་གསལ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱིས་སོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་སེམས་ བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞུང་དོན་དང་། སྤྱི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི་དྲིས་པའི་ལན་དུ། ཕུང་པོ་སོགས་མངོན་གྱུར་དུ་བྱུང་བ་ན། དེས་རིས་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པར་ནུས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ བསྒོས་ཤིང་ས་བོན་བཏབ་པ། ཕུང་པོ་སོགས་དེ་རྣམ་ས་ཉིད་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ་དེར་ཆོས་རྣམས་ས་བོན་དུ་འདུ་ཞིང་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་རམ། དེ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཉོད་ ཡིད་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་བདག་ཏུ་ལྟ་བས་བདག་ཏུ་འཛིན་པས་འདུ་ཞིང་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་ཀུན་གཞི་ཡུལ་རྣམ་པར་རིག་པས་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའོ། །དེ་ཡང་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀུན་གཞི་ལ་བདག་ཏུ་ འཛིན་གྱི། འདུ་ཤེས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བར་སྐབས་སུ་རྒྱུན་འཆད་པས་བདག་དང་མི་འདྲ་བས་སོ། དོན་གསང་།ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི་ཀུན་གཞིར། གྲངས་ཅན་པས་བཏགས་པའི་གཙོ་བོའང་འདོད་པས་དེ་ གཅོད་པའི་ཆེད་དུ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གསུངས་སོ། །འོ་ན་བག་ཆགས་ལས་གཞན་པའི་ས་བོན་མེད་པས་ན། བག་ཆགས་ཀྱིས་བསྒོས་པ་ཞེས་པ་ཁོ་ནས་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཟློས་སོ་ཞེ་ན། 1-174 ས་བོན་ཐོགས་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་དུ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ཕྱི་མ་སྨོས་ཏེ། ཐོག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་རྣམས་ཀྱིས་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་ཉིད་དུ་བསྒོས་པའོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱེད་པས་སོ་ཞེའོ། ། ངོས་གཟུང་བའོ། །མིང་གཞན་དགོད་པ་ནི་སྔོན་གྱི་ལས་ལས་ངེས་པར་སྨིན་ཅིང་སྐྱེས་པས་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་། ཡང་ཡང་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ལུས་ལེན་པས་ལེན་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་

【現代漢語翻譯】 蘊聚。以作用的差別而長久流轉，故名心。如經部所說：『諸法以意為先導。』如是，以先導之故名意。如《集論》所說：『行緣識』，以連線相續之故名識。或者說，以不相應的名詞不同而區分。大乘宗認為八識都可稱為心，而小乘宗則將三者合稱為心：阿賴耶識以積聚為義，末那識以思慮為義，其他六識以緣取各種對境為義。八識都具有相似的當下之義或覺悟之義，故名意。八識也能對各自的對境進行識別，故名識。主要來說，心即是阿賴耶識，梵語稱積聚心為『Citta』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思），詞源學上，去掉一個『ta』，加上『pa』和『sna tshogs pa』，變為『Citta』。將前面的『ta』轉寫為『na』，則變為『Cinta』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思），意為思慮。意即是末那識，因為它總是執著于顯現的『我』。識即是六種行識，因為它具有顯現各種事物的特性。 第二部分分為三點，首先解釋心，分為正文和總義兩部分。正文是對提問的回答：當蘊等顯現時，以能產生同類果的習氣所薰染，播下種子。蘊等一切能生彼之種子都聚集、結合於此，故名阿賴耶識；眾生以末那識及相應的我見執著於此，故名阿賴耶識；以能識別對境之故，名為識。眾生執著阿賴耶識為我，但不執著于受想，因為受想在中間會中斷，與『我』的常一性不符。密意是：在具有一切種子的阿賴耶識中，數論派也認為存在自性，爲了破斥這一點，所以宣說了『識』。如果說除了習氣之外沒有其他種子，那麼僅說『以習氣薰染』就足以說明具有一切種子，豈不是重複了嗎？爲了說明種子具有無始性，所以說了後者，以此可知，是無始的種子薰染了一切種子。 這是對阿賴耶識的定義。列舉其他名稱是爲了說明，由於往昔的業力必定成熟併產生果報，故名異熟識；又因其不斷地連線相續、取捨身體，故名取識。

【English Translation】 Aggregate. It is called 'mind' because it goes on for a long time due to the difference in actions. As stated in the Sutra: 'All dharmas are preceded by mind.' Thus, it is called 'mind' because it precedes. As stated in the Compendium of Knowledges: 'Conditioned by actions, consciousness arises.' It is called 'consciousness' because it connects the continuity. Or, it is said that they are distinguished by different non-associated nouns. The Mahayana school considers all eight consciousnesses as mind, while the Hinayana school combines all three as mind: the alaya consciousness is defined by accumulation, the klesha-mind by thinking, and the other six consciousnesses by focusing on various objects. All eight consciousnesses have the meaning of similar immediacy or realization, hence they are called 'mind'. All eight consciousnesses can also recognize their respective objects, hence they are called 'consciousness'. Primarily, mind is the alaya consciousness. In Sanskrit, the accumulating mind is called 'Citta' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思). Etymologically, removing one 'ta' and adding 'pa' and 'sna tshogs pa', it becomes 'Citta'. Transcribing the previous 'ta' as 'na', it becomes 'Cinta' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), meaning thinking. Mind is only the klesha-mind, because it always clings to the appearance of 'I'. Consciousness is only the six acting consciousnesses, because it has the characteristic of manifesting various things. The second part is divided into three points. First, explaining the mind, divided into the main text and the general meaning. The main text is the answer to the question: When aggregates etc. manifest, they are impregnated with the habitual tendencies that can produce similar fruits, sowing seeds. All the seeds that can produce those aggregates etc. gather and combine there, hence it is called alaya consciousness; beings cling to it with the klesha-mind and corresponding ego-grasping, hence it is called alaya consciousness; because it can recognize objects, it is called consciousness. Beings cling to the alaya consciousness as self, but not to feeling and perception, because feeling and perception are interrupted in between, which is inconsistent with the permanence of 'self'. The secret meaning is: in the alaya consciousness that has all the seeds, the Samkhya school also believes that there is a nature, in order to refute this point, 'consciousness' is spoken of. If there are no other seeds besides habitual tendencies, then saying only 'impregnated with habitual tendencies' is enough to explain having all the seeds, wouldn't it be redundant? In order to show that the seeds have a beginningless time, the latter is said, from which it can be known that it is the beginningless seeds that impregnate all the seeds. This is the definition of alaya consciousness. Listing other names is to explain that because the karma of the past must ripen and produce results, it is called the Vipaka consciousness; and because it constantly connects the continuity and takes and abandons bodies, it is called the taking consciousness.

---

དེའོ། །མདོར་བསྟན་གྱིས་ཟིན་པའི་མིང་གི་ངེས་ཚིག་ནི་དེ་ནི་སེམས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་པོ་དེ་རྣམས་ཀྱི་བག་ཆགས་བསགས་པའམ་ས་བོན་གྱིས་བསགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་ བདུན། མཚན་ཉིད་དང་མཚན་གཞི་ངོས་གཟུང་བ་དང་། དམིགས་རྣམ་དང་། འཇུག་ལྡོག་དང་། མིང་གི་རྣམ་གྲངས་དང་། དབྱེ་བ་དང་། སྒྲུབ་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ནི་ཐེག་བསྡུས་སུ་རང་གི་དང་། རྒྱུ་ཉིད་ཀྱི་དང་། འབྲས་བུ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དེ་གསུམ་གསུངས་ཤིང་། དེ་རྣམས་དོན་གསང་དུ་རིམ་པ་ལྟར་ཀུན་གཞིའི་སྤྱིའི་དང་། ས་བོན་གྱི་ཆའི་དང་། རྣམ་སྨིན་གྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བཤད་དོ། །བཤད་སྦྱར་དུ། །ས་བོན་ ཙམ་བྱེད་པའི་ནུས་པ་མ་བྱུང་བ་དང་པོ་དང་། བྱེད་པའི་ནུས་པ་བྱུང་བ་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱི་དང་། ཐེག་བསྡུས་སུ། ཆོས་རྣམས་རྗོད་པའི་བག་ཆགས་ལས། །བྱུང་སྟེ་དེ་དག་ཉིད་ལས་དེ། ཞེས་པ་ལྟར་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་རྣམས་ཀྱིས་བག་ཆགས་བསྐྱེད་པ་དེ་འབྲས་བུ་ཉིད་ཀྱིར་བཤད་དོ། ། 1-175 དེ་མིན་ལས་འབྱེད་ན་རྣམ་སྨིན་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་རྟེན་པ་དོན་གྱི་ངོ་བོ་རིག་པ་ཞེས་པ་སྟེ། ཐེག་བསྡུས་སུ། མདོར་བསྡུས་ན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ ཉིད་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་སྟེ་ཞེས་དང་། སུམ་བཅུ་པར། དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི། །རྣམ་སྨིན་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ བག་ཆགས་སྒོར་རུང་གི་རྣམ་ཤེས་ཞེས་མུ་དྲ་གསུང་བས་ཀྱང་མཚོན་ནུས་ལ། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྟེན། དོན་གྱི་ངོ་བོ་རིག་པ་ཞེས་པས་ཀྱང་སྟེ་གཞན་ཡང་སྲིད་དོ། །འགའ་ ཞིག་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཞེས་གསུངས་པས་ནི་དགྲ་བཅོམ་པའི་ཀུན་གཞི་ལ་མ་ཁྱབ་བོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། རྣམ་སྨིན་གྱི་དང་། ས་བོན་གྱི་ཆ་ གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དང་པོ་ནི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པ་མི་གསལ་ཞིང་ཆ་ཕྲ་བ་ཡུལ་སྣང་བར་ནུས་ཙམ་པ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ཁོ་ན་དང་ལྡན་པ་ཚོར་བ་བཏང་ སྙོམས་ཁོ་ན་ཅན། མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འབྱུང་བ་སྟེ་སུམ་བཅུ་པར། དེ་ནི་ལེན་པ་དག་དང་གནས། །རྣམ་པར་རིག་པ་མ་རིག་པ། ། 1-176 རྟག་ཏུ་རེག་དང་ཡིད་བྱེད་དང་། །རེག་དང་འདུ་ཤེས་སེམས་པར་ལྡན། །དེ་ལ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཏེ། དེ་ནི་མ་སྒྲིབ་ལུང་མ་བསྟན། །རེག་ལ་སོགས་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་རྒྱུན་འབབ་ཆུ་ བོ་བཞིན། །ཞེས་བཤད་དོ། །འདི་ནི་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་སྟེ། བྱེ་བཤད་དུ། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་ཁོག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ ནི། ཀུན་གཞི་དེ་ཉིད་སྔོན་གྱི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་འཕངས་ཤིང་རྣམ་ས

【現代漢語翻譯】 如是。總而言之，名稱的定義是，它被稱為『心』，因為一切法都積聚或播下了它們的習氣或種子。第二部分有七個方面：定義和基的識別，所緣和行相，進入和返回，名稱的同義詞，分類，以及論證。 第一，在《攝大乘論》中，宣說了自性、因性和果性三種定義。這些在《義隱密經》中，依次解釋為阿賴耶識的共相、種子的部分和異熟的定義。在《釋論》中說：『僅僅具有產生種子的能力而尚未產生是第一種，具有產生的能力已經產生是因性。』在《攝大乘論》中，如『諸法從言說習氣生，即從彼等生』，如是說，進入的識產生習氣，這被解釋為果性。 否則，如果進行區分，異熟識是依賴於所有種子如何適當的意義的本質的知識。如《攝大乘論》中說：『簡而言之，阿賴耶識的本質是異熟識，是所有種子的』。在《三十頌》中說：『彼之阿賴耶識，是異熟一切種子。』同樣，『能夠儲存習氣的識』這樣的印章也能代表它，『輪迴和涅槃的所依，意義的本質的知識』也能代表它，還有其他的說法。有些人說『進入輪迴有多久』，這並沒有涵蓋阿羅漢的阿賴耶識。 第二部分有三個方面： общей 闡述，異熟的部分，以及確定種子的部分。第一，所緣和行相完全不間斷，不明顯且非常微小，僅僅是作為境顯現的能力，只與五遍行相應，只有舍受，無覆無記，輪迴有多久，相續不斷地產生。如《三十頌》中說：『彼與受及住，了別未明昧，恒與觸作意，受想思相應，彼受唯舍受，是無覆無記，如是觸等法，恒常如水流。』這遍及所有具有根身的身體，如《分別論》中說：『阿賴耶識遍及所有身體。』第二，阿賴耶識本身被先前的有漏業所拋，並且是異熟。

【English Translation】 Thus it is. In short, the definition of the name is that it is to be called 'mind', because all dharmas accumulate or sow their habits or seeds. The second part has seven aspects: the identification of definition and base, object and aspect, entering and returning, synonyms of the name, classification, and argumentation. First, in the Compendium on the Mahāyāna, three definitions are taught: self-nature, causal nature, and resultant nature. These are explained in the Meaning-Hidden Secret as the general characteristic of the ālaya, the seed aspect, and the definition of maturation, respectively. In the Commentary it says: 'The ability to merely produce seeds without having arisen is the first, and the ability to produce having arisen is the causal nature.' In the Compendium on the Mahāyāna, as it says, 'Dharmas arise from the habits of speech, and from those themselves,' it is explained that the consciousnesses that enter create habits, and this is explained as the resultant nature. Otherwise, if distinguishing, the resultant consciousness is the knowledge of the essence of meaning that depends on how all seeds are appropriate. As the Compendium on the Mahāyāna says: 'In brief, the essence of the ālaya-consciousness is the resultant consciousness, which is all seeds.' In the Thirty Verses it says: 'Its ālaya-consciousness is the resultant, all seeds.' Similarly, the seal of 'consciousness capable of storing habits' can also represent it, and 'the basis of samsara and nirvana, the knowledge of the essence of meaning' can also represent it, and there are other statements as well. Some say 'entering samsara for as long as it lasts,' which does not cover the ālaya of an arhat. The second part has three aspects: general explanation, the aspect of maturation, and determining the aspect of seeds. First, the object and aspect are completely uninterrupted, not obvious and very subtle, merely the ability to appear as an object, only corresponding to the five omnipresent factors, only having neutral feeling, obscured and unspecified, for as long as samsara lasts, continuously arising. As the Thirty Verses says: 'It is with feeling and abiding, discrimination is unclear, always with contact and attention, feeling, perception, and thought correspond, its feeling is only neutral, it is obscured and unspecified, thus contact and other dharmas are always like a stream of water.' This pervades all bodies with sense faculties, as the Differentiation Commentary says: 'The ālaya-consciousness pervades all bodies.' Second, the ālaya-consciousness itself is thrown by previous contaminated karma, and is maturation.

---

ྨིན་གྱི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ལྡོག་པ་ནས་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆའོ། །དེའི་ཆོས་ནི་ངོ་བོ་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པ་ སྟེ། ཐེག་བསྡུས་སུ། རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བར་གྱུར་ན་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །རྒྱུ་ལུང་བསྟན་དགེ་མི་དགེ་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་ བ་སྟེ། ལས་བྱས་མ་ཐག་མི་འབྱུང་བས་སོ། །རྒྱུད་སེམས་ཅན་དུ་སྟོན་པ་སྟེ། རྣམ་སྨིན་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ཆོས། །སེམས་ཅན་བརྗོད་ལུང་བསྟན་ཕྱིས་སྐྱེས། །ཞེས་དང་འདྲའོ། །འདིར་ལས་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་ ལས་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་མངལ་གྲུབ་པ་ནི་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན། ལས་བྱས་པའི་སྐྱེ་བ་དེ་ཉིད་ལ་འགྲུབ་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་བས་དང་། སྐྱེས་ནས་མ་ཤི་བའི་བར་དུ་བརྟན་པ་དགོས་ཞེས་གསུངས་པ་ལ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་རྣམ་སྨིན་དུ་འདོད་པའི་མིག་རྣའི་དབང་པོ་སོགས་ཚེ་གཅིག་ཏུ་རྒྱུན་བརྟན་པས་མ་ཁྱབ་པས་ཤེས་བྱེད་བཙལ་བར་བྱའོ། ། 1-177 གསུམ་པ་ནི་ཀུན་གཞི་དེ་ཉིད་ཆོས་རྣམས་སྐྱེད་པའི་ནུས་པའི་བག་ཆགས་དང་ལྡན་པའི་ལྡོག་པ་ནས་ས་བོན་གྱི་ཆའོ། །དེའི་བག་ཆགས་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་ལྔ་སྟེ། བསྒོ་བྱའི་གཞི་དང་། སྒོ་ བྱེད་དང་། སྒོས་པའི་རྣམ་པ་དང་། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་། དགོས་པ་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཐེག་བསྡུས་སུ། བརྟན་ལུང་མ་བསྟན་བསྒོ་བྱ་བ། །སྒོ་བར་བྱེད་དང་འབྲེལ་པ་ལ། །སྒོ་བྱེད་ དེ་ལས་གཞན་དུ་མིན། །འདི་ནི་བག་ཆགས་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་བརྟན་པ་ནི། ཏིལ་སོགས་ལྟར་རྒྱུད་རྒྱུན་ཆགས་པ་སྟེ། རླུང་ལྟར་གཡོ་བ་དང་སྒྲ་ལྟར་རྒྱུན་མེད་པ་མ་ཡིན་པའོ། ། འདིས་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་བག་ཆགས་ཀྱི་རྟེན་ཡིན་པ་སེལ་ཅིང་། གཟུགས་ཀྱང་སྟེ་གཟུགས་མེད་ཁམས་ན་རྒྱུན་ཆད་པས་སོ། །འོ་ན་ཀུན་གཞི་ཡང་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་དུ་རྒྱུན་འཆད་པས་བསྒོ་བྱ་ མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། ཇི་སྲིད་དུ་སྒོ་བྱེད་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་རྒྱུན་བརྟན་པ་ལ་དགོངས་པས་མི་འགལ་ལོ། །དྲི་བསྒོ་བ་ན་གླ་རྩི་དང་སྒོག་སྐྱ་ལྟར་དྲི་ཤིན་ཏུ་གསལ་ བ་ལ་མི་འཆགས་ཀྱི། དྲི་མཉམ་པ་ལ་འཆགས་པ་ལྟར་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་དགེ་མི་དགེར་ཡང་འགྱུར་བ་ལ་མི་བསྒོ། གཅིག་ཏུ་ལུང་མ་བསྟན་པ་ལའོ། །འོ་ན་མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ལ་བག་ཆགས་འཇོག་ན་དགེ་བ་ལའང་འཇོག་པ་དང་། 1-178 སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་དུས་རིང་པོར་བག་ཆགས་བསྒོས་པ་རྣམས་བས་ད་ལྟར་གྱི་སངས་རྒྱས་བག་ཆགས་ཉུང་བས་ཡོན་ཏན་དམན་པར་འགྱུར་ལ། མི་འཇོག་ན་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོགས་རྒྱུ་མེད་ དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འཇོག་ཅེས་པ་འདི་བཟང་ལ། སྟོབས་སོགས་རྒྱུ་མེད་དུ་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་རྒྱུན་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་དུས་སུ་ཅིག་ཆར་ཡོངས་སུ་རྒྱ

【現代漢語翻譯】 從具有成熟之法的角度來說，這是指異熟的部分。它的法是無覆無記，如《攝大乘論》所說：『如果異熟變為善或不善，就不會成為煩惱的對治。』這是指從作為原因的記別善或不善之後產生的，因為造業后不會立即產生。這表明相續存在於有情中，類似於『異熟無記法，有情可言說，記別後產生』。這裡，造業之生到後世受生之間的中陰階段是見法受業之異熟。這與所說造業之生即成就相違背，並且需要從出生到未死之間保持穩固。對於分別說部認為異熟的眼耳等根，在一生中持續存在並不普遍，因此需要尋找證據。 第三，從俱生本身具有產生諸法能力的角度來說，這是指種子的部分。確定其習氣有五個方面：所熏之基、能熏、熏習之相、詳細分類和確定必要性。首先，如《攝大乘論》所說：『穩固無記為所熏，與能熏相關聯，能熏不離此，這是習氣的特徵。』所謂穩固，是指像芝麻等一樣相續不斷，而不是像風一樣流動或像聲音一樣短暫。這排除了六識成為習氣的所依，也排除了色法，因為在無色界中會中斷。那麼，俱生在無餘蘊中也會中斷，因此不應成為所熏嗎？並非如此，因為考慮到只要能熏存在，相續就會保持穩固，所以沒有矛盾。就像熏習時，麝香和大蒜的氣味不會附著在非常明顯的氣味上，而是附著在相同的氣味上一樣，六識也不會熏習善或不善，而是熏習唯一的無記。那麼，如果在明鏡般的智慧上熏習習氣，也會熏習善法嗎？ 如果先前諸佛在漫長的時間裡熏習了習氣，那麼現在的佛陀習氣較少，功德也會減少嗎？如果不熏習，那麼平等性智等就會變成無因。』回答是：『不熏習』是正確的。力量等也不會變成無因，因為無漏種子的相續在金剛喻定時會同時完全…

【English Translation】 From the perspective of possessing the Dharma of maturation, this refers to the aspect of Vipaka (fruition). Its Dharma is Avyākrta (unspecified) and unobscured, as stated in the Abhidharmasamuccaya: 'If Vipaka becomes virtuous or non-virtuous, it will not become an antidote to Kleshas (afflictions).' This refers to what arises later from the specified virtuous or non-virtuous cause, because it does not arise immediately after the action is done. This shows that the continuum exists in sentient beings, similar to 'Vipaka is unspecified Dharma, sentient beings can be expressed, arises after specification.' Here, the intermediate state between the birth of action and the subsequent birth is the Vipaka of the Dharma experienced in sight. This contradicts the statement that the birth of action is immediately accomplished, and it is necessary to maintain stability from birth to death. For the Vaibhashikas who consider the sense faculties of eyes and ears as Vipaka, it is not universal that they continuously exist for one lifetime, so evidence must be sought. Third, from the perspective of the Alaya (store consciousness) itself possessing the potential to generate all Dharmas, this refers to the aspect of the seed. There are five aspects to determining its habit: the basis to be perfumed, the perfumer, the aspect of perfuming, detailed classification, and determining the necessity. First, as stated in the Abhidharmasamuccaya: 'The stable and unspecified is what is to be perfumed, associated with the perfumer, the perfumer is not separate from this, this is the characteristic of habit.' Stability means continuous like sesame seeds, not moving like wind or impermanent like sound. This excludes the six entering consciousnesses as the basis of habit, and also excludes form, because it ceases in the formless realm. Then, will the Alaya also cease in the absence of aggregates, so it should not be what is to be perfumed? It is not contradictory, because it is considered that as long as the perfumer exists, the continuum will remain stable. Just as when perfuming, the scent of musk and garlic does not attach to a very obvious scent, but attaches to the same scent, the six entering consciousnesses also do not perfume virtue or non-virtue, but only the unspecified. Then, if habits are perfumed on mirror-like wisdom, will virtuous Dharmas also be perfumed? If the previous Buddhas perfumed habits for a long time, then the current Buddhas have fewer habits and their qualities will be diminished? If not perfumed, then equality wisdom etc. will become without cause.' The answer is: 'Not perfuming' is correct. Powers etc. will also not become without cause, because the continuum of uncontaminated seeds will simultaneously completely…

---

ས་པ་ ལས་འབྱུང་བས་སོ། །བསྒོ་བར་བྱ་བ་ནི་བསྒོ་བར་ནུས་པ་སྟེ། མཁྲེགས་པ་རྡོ་བ་སོགས་ལ་དྲི་མི་བསྒོ་བ་ལྟར་མི་རྟག་པ་ལ་བསྒོ་ཡི། བརྟན་པ་ནམ་མཁའ་སོགས་ལ་མ་ཡིན་ནོ། ། ཡང་སྒོ་བྱེད་དང་དུས་གཅིག་ལ་དུས་མཉམ་དུ་འབྲེལ་བ་སྟེ་རྒྱུད་དང་དུས་ཐ་དད་པ་ལ་མ་ཡིན་ནོ། །དོན་གསང་དུ། དེའི་འཁོར་གྱི་རེག་པ་སོགས་ལ་མི་བསྒོ་བས་རྟེན་དུ་རུང་བའོ་ ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བསྒོ་བྱ་དང་འབྲེལ་པ་གཉིས་དང་ལྡན་ཞིང་བསྒོ་བྱ་ལ་ནུས་པ་རྗེས་སུ་འཇུག་ཏུ་རུང་བ་སྟེ། ཚོགས་བདུན་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། །འོ་ན་ཀུན་གཞིའི་འཁོར་གྱི་ཀུན་ འགྲོ་ལྔས་རང་ཉིད་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་འགོད་དམ་མི་འགོད་ཅེ་ན། དོན་གསང་དུ། སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག དེ་རྣམས་དང་ཀུན་གཞི་ཕན་ཚུན་རྒྱུ་ཅན་ཡིན་པས་འགོད་པའོ་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་དེ་རྣམས་རྣམ་སྨིན་དུ་ལུང་བསྟན་དུ་མེད་པས་མི་གསལ་བའི་ཕྱིར་བག་ཆགས་སྐྱེད་མི་ནུས་ཀྱི་ལས་ཀྱི། 1-179 འཕེན་པ་ཁོ་ནས་མ་ཤིའི་བར་དུ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི་ཏིལ་དང་མེ་ཏོག་དྲི་ཞིམ་པོ་ལྷན་ཅིག་བཞག་སྟེ་དྲི་བསྒོས་པས་ཏིལ་ལ་མེ་ཏོག་གི་དྲིའི་རྒྱུན་ འཆགས་པ་ལྟར། ཀུན་གཞི་དང་ཚོགས་བདུན་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་སྐྱེས་པ་རྣམས་སྐྱེ་འགགས་ལྷན་ཅིག་བྱས་པས་སྒོ་བྱེད་འགག་ཀྱང་དེ་དང་རིགས་འདྲའམ་རིགས་མི་འདྲའི་བག་ཆགས་ཀྱི་རྒྱུན་ཀུན་ གཞི་ལ་རྗེས་སུ་འཇུག་པའོ། །བཞི་པ་ནི་ཐེག་བསྡུས་སུ་གསུངས་པ། །ཕྱི་དང་ནང་དང་མི་གསལ་བ། །གཉིས་དང་ཀུན་རྫོབ་ཉིད་དང་ནི། །དམ་པའི་དོན་ཏེ་དེ་རྣམས་ཀུན། །ས་བོན་རྣམ་པ་དྲུག་ ཏུ་འདོད། །སྐད་ཅིག་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་། །དེ་ནི་རྒྱུན་ཆགས་འབྱུང་བར་འདོད། །ངེས་དང་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པ་དང་། །རང་གི་འབྲས་བུ་བསྒྲུབས་པ་འོ། །ཞེས་ཏེ་ཕྱིའི་ནི་ས་ལུ་དང་ཨུཏྤ་ལའི་རྩ་ བ་སོགས་སོ། །ནང་གི་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པའོ། །མི་གསལ་གཉིས་ནི་དགེ་མི་དགེའམ་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་དུ་མི་གསལ་བ་སྟེ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའོ། །ཀུན་རྫོབ་ནི་ཕྱིའི་སྟེ། ཐ་སྙད་ པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། །དོན་དམ་པ་ནི་ནང་གི་སྟེ། བརྟག་བཟོད་པས་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐད་ཅིག་པ་ནི་ཕྱི་ནང་གི་ས་བོན་གཉི་ག་སྟེ། རྟག་པ་ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་བས་སོ། ། 1-180 ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ནི་ས་བོན་དང་འབྲས་བུ་དུས་མཉམ་དུ་གནས་པ་ལ་བཤད་དེ། སྐད་ཅིག་གཞན་གྱིས་བར་མ་ཆོད་པ་ལ་དགོངས་པར་མངོན་ནོ། །རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་ནི་འགལ་རྐྱེན་དང་ མ་ཕྲད་པ་དང་འབྲས་བུ་མ་ཕྱུང་གི་བར་དུའོ། །ཅི་སྟེ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་བྱུང་ན་ཀུན་ལས་ཐམས་ཅད་ཅིས་མི་འབྱུང་ཞེ་ན། ནུས་པ་ངེས་པས་འགའ་ཁོ་ན་ལས་འགའ་འབྱུང་ངོ་། །ངེས་ཀྱང་ རྟག་ཏུ་མི་འབྱིན་པ་ཅི་ཞེ་ན། རྐྱ

【現代漢語翻譯】 因為是從業力中產生的。需要施加影響的是能夠被施加影響的事物。就像堅硬的石頭等無法被施加氣味一樣，只能對無常的事物施加影響，而不能對穩固的天空等施加影響。 此外，施加影響者與被施加影響者必須同時存在，也就是在同一時間相關聯，而不能是不同傳承或不同時間的。在《秘密之義》中說：『因為不對其周圍的接觸等施加影響，所以才能作為所依。』 第二，具備與被施加影響者相關的兩種條件，並且能夠使被施加影響者的能力隨之改變，也就是與七識及其相應的心所法一起。 那麼，阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：Ālaya-vijñāna，漢語意思：一切種子識）周圍的五遍行心所是否會在產生自身的同時留下習氣呢？在《秘密之義》中說：『有些論師認為，這些心所與阿賴耶識互為因果，因此會留下習氣。』另一些論師則認為，這些心所沒有被預言為異熟果，因此不明顯，所以不能產生習氣，只能通過業力的推動，在未死之前持續產生。 第三，就像芝麻和香花放在一起，香氣滲透到芝麻中，使芝麻帶有花香一樣。阿賴耶識與七識同時產生善、不善或無記的法，當施加影響者消失時，與其相似或不相似的習氣流會隨之進入阿賴耶識。 第四，在《攝大乘論》中說：『外與內，不明顯，二者與世俗，以及勝義諦，所有這些，被認為是六種種子。剎那生滅，被認為是相續生起。依賴於決定和因緣，成就自己的果。』外是指稻穀和烏 উৎপala（梵文：utpala，梵文羅馬擬音：utpala，漢語意思：青蓮花）的根等。內是指存在於阿賴耶識中的。不明顯二者是指不明顯是善、不善，還是煩惱和清凈，也就是無記。世俗是指外在的，因為它是名言識的對境。勝義諦是指內在的，因為它可以通過分析來完全成立。剎那生滅是指內外兩種種子，因為常法不會產生果。同時生起是指種子和果同時存在，這顯然是指沒有被其他剎那所間隔的狀態。相續生起是指在沒有遇到違緣和沒有產生果之前。如果相續生起，為什麼不是一切從一切中產生呢？因為能力是確定的，所以只有某些事物才能從某些事物中產生。即使是確定的，為什麼不總是產生呢？因為依賴於因緣。

【English Translation】 Because it arises from karma. What needs to be influenced is what can be influenced. Just as hard stones etc. cannot be influenced by smell, only impermanent things can be influenced, not stable things like the sky. Furthermore, the influencer and the influenced must exist simultaneously, that is, be related at the same time, and not be of different lineages or different times. In 'The Meaning of Secrets' it says: 'Because it does not influence the surrounding contacts etc., it can serve as a basis.' Second, it possesses two conditions related to the influenced and is capable of allowing the influenced's ability to follow, that is, together with the seven consciousnesses and their corresponding mental factors. Then, do the five pervasive mental factors around the Ālaya-vijñāna (Tibetan: ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་, Sanskrit: Ālaya-vijñāna, Romanized Sanskrit: Ālaya-vijñāna, Literal meaning: storehouse consciousness) leave habitual imprints while generating themselves? In 'The Meaning of Secrets' it says: 'Some teachers say that these and the Ālaya-vijñāna are mutually causal, so they leave imprints.' Some say that these are not predicted as Vipāka (Tibetan: རྣམ་སྨིན་, Sanskrit: Vipāka, Romanized Sanskrit: Vipāka, Literal meaning: fully ripened) , so they are not clear, so they cannot generate habitual imprints, but only through the projection of karma, they will arise until death. Third, just as sesame seeds and fragrant flowers are placed together, and the fragrance permeates the sesame seeds, so that the sesame seeds have the fragrance of the flowers. When the Ālaya-vijñāna and the seven consciousnesses simultaneously generate virtuous, non-virtuous, or unspecified dharmas, even when the influencer ceases, the stream of habitual imprints similar or dissimilar to it will follow the Ālaya-vijñāna. Fourth, as stated in the Compendium of Vehicles: 'Outer and inner, unclear, both and conventional, and ultimate truth, all of these, are considered six kinds of seeds. Momentary and simultaneous arising, it is considered to arise continuously. Relying on certainty and conditions, accomplishing its own fruit.' The outer refers to the roots of rice and utpala (Tibetan: ཨུཏྤ་ལ, Sanskrit: utpala, Romanized Sanskrit: utpala, Literal meaning: blue lotus), etc. The inner refers to what exists in the Ālaya-vijñāna. The two unclear ones refer to what is unclear as virtuous, non-virtuous, or afflictions and purification, that is, unspecified. Conventional refers to the outer, because it is the object of nominal consciousness. Ultimate truth refers to the inner, because it is fully established through analysis. Momentary refers to both outer and inner seeds, because permanent dharmas do not produce fruit. Simultaneous arising refers to the seed and fruit existing at the same time, which clearly refers to the state of not being interrupted by other moments. Continuous arising refers to the period before encountering obstacles and before producing fruit. If it arises continuously, why doesn't everything arise from everything? Because the ability is certain, only some things can arise from some things. Even if it is certain, why doesn't it always produce? Because it relies on conditions.

---

ེན་ལ་བལྟོས་ཏེ་རྟག་ཏུ་རྐྱེན་ཉེ་བར་མ་ངེས་པས་སོ། །ས་བོན་དེའི་ས་བོན་ཅི་ཞེ་ན། རང་གི་འབྲས་བུ་བསྒྲུབས་པ་སྟེ་ས་བོན་དང་ས་ བོན་ཅན་ཐོག་མ་མེད་པས་སྔ་མས་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའོ། །ཡང་མངོན་པར་བརྗོད་པའི་བག་ཆགས་དང་། བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་དང་། སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གི་བག་ཆགས་སྟེ་རིམ་པ་ལྟར་ལྷ་དང་མི་དང་ འགྲོའོ་ཞེས་སོགས་བརྗོད་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བའི་ས་བོན་དང་། ཉོན་ཡིད་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་དབང་གིས་ཀུན་གཞི་ལ་བདག་གོ་སྙམ་པའི་རྒྱུ་དང་། བསོད་ནམས་སོགས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དབང་གིས་འགྲོ་ བ་དྲུག་ཏུ་མ་རིག་པ་ནས་རྒ་ཤིའི་བར་སྐྱེད་པའི་རྒྱུའོ། །ཡང་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གི་བག་ཆགས་དེ་ཉིད་དང་འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་བྱ་བ་ཤེས་པ་ལས་གུད་ན་རང་རྒྱུད་པའི་གཟུང་བ་ཡོད་པར་ཞེན་ཅིང་དེ་ཤེས་པས་རྟོགས་པར་ཞེན་པ་སྟེ། 1-181 གཟུང་བར་འཛིན་པ་དང་འཛིན་པར་འཛིན་པ་དག་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་ནོ། །དེ་སུམ་བཅུ་པར་གསུངས་པ། ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་འཛིན་གཉིས་ཀྱི། །བག་ཆགས་བཅས་པ་སྔ་མ་ཡི། །ཞེས་སོ། །ཡང་རྣམ་སྨིན་ གྱི་བག་ཆགས་དང་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་བག་ཆགས་གཉིས་ཏེ། རིམ་པས་མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ཀུན་གཞི་ཉིད་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་དང་། དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་ རྣམས་ཀྱིས་རང་དང་རིགས་འདྲ་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་བཞག་པའོ། །ཡང་འདི་ཉིད་དུ་གནས་ངན་ལེན་ཉེར་བཞི་ཡང་ཕྱེ་སྟེ་ཕྱིས་འཆད་དོ། །ལྔ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། བག་ཆགས་ཀྱི་ངོ་བོ་དཔྱད་པ་དང་། གཅིག་དང་ཐ་དད་དཔྱད་པ་དང་། འཇོག་ཚུལ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་མི་འཐད་པ་དགག་པ་དང་། འཐད་པ་དགོད་པ་དང་། རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི་སློབ་དཔོན་རོག་སོགས་སྒོ་བྱེད་དགེ་མི་ དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བསྒོས་པའི་བག་ཆགས་རང་རང་དང་འདྲ་བར་ཡོད་དེ། འདི་ཉིད་དུ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བས་དགེ་མི་དགེ་བག་ཆགས་ལ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་དགེ་བས་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ དེ་དགེ་བ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་འབྲས་བུ་སྡུག་པ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་མི་དགེ་བ་ལ་ཡང་བཟློག་སྟེ་སྦྱར་རོ། །ཀུན་གཞི་དགེ་མི་དགེར་འགྱུར་ཏེ། དགེ་མི་དགེ་དང་བདག་ཅིག་པས་སོ་ཞེ་ན་ནི། 1-182 དགེ་མི་དགེ་མངོན་འགྱུར་དང་གཅིག་པར་ནི་མ་གྲུབ་ཅིང་། དགེ་མི་དགེའི་ས་བོན་དང་བདག་གཅིག་ནི་མ་ངེས་ཏེ། མེ་དུ་བ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དང་གཅིག་ཀྱང་དུ་བར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ ནོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །སློབ་དཔོན་འབན་སོགས་དེ་མི་འཐད་དེ། རྗེས་སུ་འབྲེལ་བས་དགེ་མི་དགེ་ནི་བཏགས་པ་བ་སྟེ། རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་གཟུགས་ཅན་ལྟར་རོ། །སྡུག་པའི་འབྲས་བུ་འཛིན་པས་དགེ་བ་ ཡིན་ཞེས་པ་ཡང་གཉིས་ལས། འཕེན་པས་འཛིན་པ་ནི་བག་ཆགས་ཀྱིས་མི་ནུས་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ཡང་འཕེན་པ་ཡོད་པར

【現代漢語翻譯】 因為依賴於緣起，所以不能確定總是接近因緣。那麼，這個種子的種子是什麼呢？就是成就自己的果實，因為種子和有種子的事物沒有初始，所以先前的產生後來的。還有，顯現言說的習氣，以及我執的習氣，還有有支的習氣，次第是說，諸如天和人以及眾生等等，是產生各種言說的種子。由於煩惱意和壞聚見的影響，在阿賴耶識上認為有我的因，以及由於福德等造作的影響，在六道中從無明到老死的產生之因。還有，業的習氣，也就是有支的習氣，以及執著的習氣，是指在識之外執著有自性的所取，並且執著認為識能夠證悟它， 生起能取和所取二取之種。在《三十頌》中說：『業之習氣與二取，習氣連帶於前者。』還有，異熟習氣和等流習氣兩種，次第是說，不善和有漏善在其他生中生起阿賴耶識的種子，以及善、不善、無記產生和自己同類事物的種子。還有，在這裡也分了二十四種隨煩惱，之後會講解。第五個方面有三個：分析習氣的體性，分析是一還是他，分析安立的方式。第一個方面有：駁斥不合理之處，安立合理之處，以及消除爭論。第一個方面是，如饒等論師認為，由善、不善、無記所薰染的習氣，和各自相同而存在，因為在這裡是隨順關聯而對善、不善習氣進行解說，而且由善所安立的習氣，就是善本身，因為它執持著痛苦的果報。同樣，對於不善也要反過來安立。如果認為阿賴耶識會變成善或不善，因為它和善、不善是一體的話， 那麼，善、不善的顯現和阿賴耶識一體並沒有成立，而且善、不善的種子和阿賴耶識一體也不能確定，就像火產生煙的能力和火一體，但不會變成煙一樣。』這樣說。如安等論師認為，那是不合理的，因為隨順關聯而說的善、不善是假立的，就像隨順關聯的色法一樣。因為執持著痛苦的果報就是善，這也有兩種情況：如果是投生而執持，那麼習氣做不到，因為阿羅漢也有投生。

【English Translation】 Because it depends on conditions, it is not certain that conditions are always close. What is the seed of that seed? It is the accomplishment of its own fruit, because the seed and the seeded thing have no beginning, so the former produces the latter. Furthermore, the habit of manifest expression, the habit of self-grasping, and the habit of the limb of existence, in order, are the seeds that produce various expressions such as gods, humans, and beings. Due to the influence of afflictive mind and the view of the perishable aggregate, the cause of thinking 'I' in the alaya consciousness, and due to the influence of meritorious deeds and other actions, the cause of producing from ignorance to old age and death in the six realms. Furthermore, the habit of karma, which is the habit of the limb of existence, and the habit of the two graspers, which means clinging to the self-existent object apart from consciousness, and clinging to the idea that consciousness can realize it, are the seeds that produce the grasping of the grasped and the grasping of the grasper. In the 'Thirty Verses' it is said: 'The habit of karma and the two graspers, the habit is attached to the former.' Furthermore, there are two kinds of habits: the habit of maturation and the habit of cause-similarity. In order, they are the seeds that produce the alaya consciousness in other lives by non-virtuous and contaminated virtuous deeds, and the seeds that produce things of the same kind as themselves by virtuous, non-virtuous, and unspecified deeds. Furthermore, twenty-four secondary afflictions are also divided here, which will be explained later. The fifth aspect has three parts: analyzing the nature of habits, analyzing whether they are one or different, and analyzing the way of establishing them. The first aspect includes: refuting the unreasonable, establishing the reasonable, and eliminating disputes. The first aspect is that, as teachers like Ro, etc., believe, the habits that are tainted by virtuous, non-virtuous, and unspecified deeds exist in the same way as each other, because here the virtuous and non-virtuous habits are explained in relation to their connection, and the habit established by virtue is virtue itself, because it holds the painful result. Similarly, the opposite should also be applied to non-virtue. If it is thought that the alaya consciousness will become virtuous or non-virtuous because it is one with virtue and non-virtue, then the manifestation of virtue and non-virtue is not established as being one with the alaya consciousness, and it is not certain that the seed of virtue and non-virtue is one with the alaya consciousness, just as the ability of fire to produce smoke is one with fire, but it does not become smoke.' This is what they say. Teachers like An, etc., believe that it is unreasonable, because the virtue and non-virtue that are spoken of in relation to their connection are nominal, like the form that is spoken of in relation to its connection. Because holding the painful result is virtue, there are two situations: if it is holding by projecting, then the habit cannot do it, because arhats also have projection.

---

་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེད་པས་འཛིན་པས་ཡིན་ན། མ་ངེས་ཏེ། བདེ་ འགྲོའི་མིག་གི་དབང་པོ་སྔ་མས་ཀྱང་རང་དང་རིགས་འདྲ་སྐྱེད་པས་དགེ་བར་འགྱུར་རོ། །གནོད་བྱེད་ཀྱང་ཡོད་དེ། ཐེག་བསྡུས་ཀྱི་མི་གསལ་དང་ཞེས་པའི་འགྲེལ་པ་གཉི་གར་དུ་དགེ་མི་དགེ་གཉིས་ ཀར་མི་གསལ་བ་སྟེ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའོ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ་ཞེས་བཤད་ཅིང་། དགེ་མི་དགེ་མཚན་ཉིད་པ་གཉིས་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། དེ་དག་གི་བག་ཆགས་ཀུན་གཞི་དང་རྫས་གཅིག་ པས་སོ། །འདོད་ན། དེ་དག་འགལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་བག་ཆགས་ཀུན་གཞི་དང་ཐ་དད་དུ་ཐལ་ཏེ། ངོ་བོ་འགལ་བའི་ཕྱིར་སྔོ་སེར་བཞིན་ནོ། །ཡང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཡན་ཆད་པའི་རྒྱུད་ལ་མི་དགེ་བ་ཡོད་པར་ཐལ་ཏེ། 1-183 དེའི་བག་ཆགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི་འཇོག་བྱེད་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གང་གིས་བཞག་ཀྱང་བག་ཆགས་ལུང་མ་བསྟན་ཉིད་དེ་ཀུན་གཞི་ལུང་མ་བསྟན་དང་རྫས་གཅིག་ པས་སོ། །ཐེག་བསྡུས་སུ། བག་ཆགས་ཐ་དད་སྣ་ཚོགས་མ་ཡིན་པ། ཆོས་ཐ་དད་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་བ། ཚིག་གུའི་རྩི་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བསྒྱུར་བའི་རས་སྣ་ཚོགས་སུ་མི་སྣང་ཡང་། ཚོན་གྱི་ སྣོད་དུ་བཅུག་པ་ན་སྣ་ཚོགས་སྟོན་པའི་དཔེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རས་ལྟ་བུ་ཀུན་གཞི་དང་ཚོན་ལྟ་བུ་ཆོས་སྣ་ཚོགས་སྟོན་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱུ་མཐུན་གྱི་བག་ཆགས་མི་སྲིད་ པ་སྤང་བ་དང་། ལུང་མ་བསྟན་ལ་རྣམ་སྨིན་ཡོད་པ་སྤང་བ་དང་། དགེ་བ་རྒྱུན་ཆགས་པའི་ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི་དགེ་མི་དགེ་བག་ཆགས་ལུང་མ་བསྟན་ལས་འབྲས་བུ་ དགེ་མི་དགེ་འབྱུང་ན། རྒྱུ་མཐུན་རྒྱུ་དང་འདྲ་བའོ། །ཞེས་པ་མེད་པས་བག་ཆགས་ལས་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་དགེ་མི་དགེ་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། བག་ཆགས་འཇོག་བྱེད་དང་ བག་ཆགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འདྲ་བ་ལ་དགེ་མི་དགེའི་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་བག་ཆགས་སུ་འཇོག་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་བག་ཆགས་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོ་སྐྱེད་པས་ན་ལུང་མ་བསྟན་ལ་རྣམ་སྨིན་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། 1-184 དེས་བདེ་འགྲོའམ་ངན་འགྲོ་སྐྱེད་མོད་ཀྱི། དེ་ཙམ་གྱིས་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུར་མི་འགྱུར་ཏེ་ཀུན་གཞི་དང་ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་དག་གི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །བག་ཆགས་ཀྱིས་རྣམ་སྨིན་འཕེན་པ་ ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འཕངས་ཟིན་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་སྡོམ་པ་གསུམ་ཇི་རིགས་པར་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ན་དགེ་བ་མེད་པར་ཐལ་ཏེ། དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཙམ་ལས་གཞན་ པའི་དགེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན། བྱེ་བཤད་སོགས་སུ་སྡོམ་པ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བར་བཤད་པ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ་ཡང་། སེམས་དེ་ཡང་དག་བླངས་གྱུར་པ། །དེང་ནས་བཟུང་སྟེ་གཉིད་ལོག་ ག

【現代漢語翻譯】 因為是習氣的緣故。如果因為產生而執持，那是不一定的。因為善趣的眼根之前的（剎那）也產生和自己同類的（眼根），所以會變成善。也有損害的情況，如《攝大乘論》的『不明顯』的兩種解釋中說，善不善兩種都不明顯，即沒有在經文中指示。善不善的體性二者會變成一個本體，因為它們的習氣與阿賴耶識和本體是相同的。如果承認，那麼它們不應該是相違的。而且，習氣應該和阿賴耶識是不同的，因為體性是相違的，就像藍色和黃色一樣。而且，初禪以上的相續中應該有不善，因為有不善的習氣。這是這樣說的。 第二，無論是安立者（指善、不善、無記）中的哪一個安立，習氣都是無記的，因為與阿賴耶識的本體相同。《攝大乘論》中說：『習氣不是各種各樣的，但卻是各種各樣法的因。』就像用各種各樣的顏料染色的布，雖然看起來不是各種各樣的，但放入顏料的容器中就會顯現出各種各樣。布就像阿賴耶識，顏料就像各種各樣的法。 第三方面有三點：破除沒有同類因的習氣，破除無記有異熟果，破除與善法相續不斷的經文相違背。第一點是，如果從善、不善、無記的習氣中產生善、不善的果，那麼『同類因和因是相似的』。因為沒有這樣的說法，所以從習氣中產生同類因的善、不善的果是不可能的。如果這樣認為，那麼安立習氣者和習氣的果是相似的，因此安立為善、不善的同類因的習氣，所以沒有過失。 第二點是，無記的習氣產生善趣和惡趣，因此無記應該有異熟果。雖然它產生善趣或惡趣，但僅僅因為這樣，它不會成為異熟果的因，就像阿賴耶識和身體的根的之前的剎那一樣。習氣不會拋出異熟果，因為已經拋出過了。 第三點是，對於具有三種律儀的人來說，當他沉睡時，應該沒有善法，因為除了善的習氣之外，沒有其他的善法。如果承認，那麼在《俱舍論》等中說律儀是相續不斷的，而且在《入行論》中也說：『一旦生起了那個心，從今天開始直到睡著……』

【English Translation】 Because of the traces (習氣). If it is because of generating and holding, then it is uncertain. Because the previous sense faculty of the eye of the happy realms also generates the same kind as itself, it will become virtuous. There are also harmful situations, such as in the two explanations of 'unclear' in the Compendium of Determinations, it says that both virtuous and non-virtuous are unclear, that is, not indicated in the scriptures. The nature of virtuous and non-virtuous will become one entity, because their traces are the same as the ālayavijñāna (阿賴耶識，store consciousness) and substance. If you accept this, then they should not be contradictory. Moreover, the traces should be different from the ālayavijñāna, because the nature is contradictory, like blue and yellow. Furthermore, there should be non-virtue in the continuum of the first dhyāna (禪定，meditative absorption) and above, because there are traces of non-virtue. This is what is said. Secondly, whichever of the establishers (referring to virtuous, non-virtuous, and neutral) is established, the traces are neutral, because they are the same substance as the ālayavijñāna. In the Compendium of Determinations, it says: 'Traces are not diverse, but they are the cause of diverse dharmas (法，phenomena).' Just like cloth dyed with various colors, although it does not appear to be diverse, it will show various colors when placed in a container of dye. The cloth is like the ālayavijñāna, and the dye is like various dharmas. The third aspect has three points: refuting the impossibility of traces of the same cause, refuting that the neutral has vipāka (異熟，result of maturation), and refuting the contradiction with the scriptures that virtuous dharmas are continuous. The first point is, if virtuous and non-virtuous fruits arise from virtuous, non-virtuous, and neutral traces, then 'the same cause and the cause are similar.' Because there is no such statement, it is impossible for virtuous and non-virtuous fruits of the same cause to arise from traces. If you think so, then the establisher of traces and the fruit of traces are similar, therefore it is established as the traces of the same cause of virtuous and non-virtuous, so there is no fault. The second point is that neutral traces generate happy and unhappy realms, therefore the neutral should have vipāka. Although it generates happy or unhappy realms, it will not become the cause of vipāka just because of this, just like the previous moment of the ālayavijñāna and the sense faculties of the body. Traces do not throw out vipāka, because it has already been thrown out. The third point is that for a person who has the three saṃvaras (律儀，vows), when he is in deep sleep, there should be no virtue, because there is no other virtue besides the traces of virtue. If you accept this, then it is said in the Abhidharmakośa (俱舍論，Treasury of Knowledge) and others that the saṃvaras are continuous, and it is also said in the Bodhicaryāvatāra (入行論，Guide to the Bodhisattva's Way of Life): 'Once that mind has arisen, from today until falling asleep...'

---

མ། །བག་མེད་གྱུར་ཀྱང་བསོད་ནམས་ཤུགས། །རྒྱུན་མི་འཆད་པར་དུ་མ་ཞིག །ནམ་མཁའ་མཉམ་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་དུས་ན་དགེ་བའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་ཙམ་ ལ་དགོངས་པས་མི་འགལ་ཏེ། ཐེག་བསྡུས་བཤད་སྦྱར་དུའང་ནུས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཕྱིར་ཞེས་བཤད་དོ། །གཞན་དུ་ན་མི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་དགེ་བ་མངོན་གྱུར་དྲག་ པོ་སྐྱེས་པ་ན། རྒྱུད་གཅིག་ལ་དགེ་མི་དགེ་མཚན་ཉིད་པ་གཉིས་ཅིག་ཆར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་། འདོད་ན། དགེ་མི་དགེ་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པའི་འགལ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི་བག་ཆགས་དང་ཀུན་གཞི་རྫས་གཅིག་ན་དེ་དང་འདྲ་བར་ས་བོན་ཡང་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་ཏུ་འགྱུར་བས་དེ་ལས་དེ་འདྲ་འབྱུང་གི་དགེ་མི་དགེ་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-185 འོན་ཏེ་ཐ་དད་ན་ས་བོན་དེ་རྣམས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡིན་པས་རྟེན་གཅིག་ལ་སེམས་གྱི་རྒྱུད་མང་པོར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་སེམས་བྱུང་མང་པོ་གཅིག་ཅར་བྱུང་ཡང་རྒྱུད་མང་པོར་མི་འགྱུར་ བ་ལྟར་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། མི་འདྲ་སྟེ་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་སེམས་ལ་རག་ལས་ནས་འབྱུང་བས་སོ། །ཡང་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་བདུན་ཅིག་ཅར་བྱུང་ཡང་རྒྱུད་དུ་མར་མི་འགྱུར་བ་ལྟར་ཡིན་ནོ་ སྙམ་ན། དེ་རྣམས་ནི་ཀུན་གཞི་གཅིག་ལ་རག་ལས་ཏེ་འབྱུང་བས་སོ། །ས་བོན་རྣམས་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡིན་ཞིང་ཀུན་གཞི་ལས་ཐ་དད་པ་རང་དབང་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རྒྱུད་དུ་མར་ ཐལ་བ་སོ་ན་འདུག་གོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་འཕགས་པ་འདིས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པར་གསུངས་ཤིང་། དེའི་དོན་དོན་གསང་དུ། དེ་ལྟར་གྲགས་པ་གཞན་ཡང་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། ཡོད་ དེ། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་འབྲས་བུ་འཛིན་པ་ནི་རྫས་ལས་གཞན་མིན་ཏེ་རྫས་བྱེད་པས་སྟོང་བས་ད་ལྟར་བ་མིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །རྫས་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། འདས་པ་ལའང་རྫས་ ཡོད་པས་འབྲས་བུ་འཛིན་པའི་བྱེད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ད་ལྟར་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །ཡང་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས་ལ། གཟུགས་མེད་དུ་འཕགས་པས་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་པ་ན་སེམས་དེ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་རྣམས་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། 1-186 ས་བོན་རྣམས་ཟག་མེད་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །ཐ་དད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུད་དུ་མར་འགྱུར་བས་སོ་ཞེས་སོ། །འོན་ཀྱང་སྡེ་པ་དེ་དག་གི་ནི་ནང་འགལ་ཡིན་ཅིང་། ས་བོན་དངོས་པོ་ཡིན་ པས་དེ་ཉིད་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་མི་འཐད་དོ། །གང་ཡང་དབུ་མ་པས་བདེན་པ་གཉིས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པར་སྨྲ་བ་དེ་ནི་དོན་དམ་བདེན་པ་གཞི་མ་གྲུབ་ པ་སྟེ་འདིར་ནི་ཟོལ་དུ་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བཤད་སྦྱར་དུ་མདོ་སྡེ་པའི་ལྟར་ན་དོན་གྱི་རྣམ་པ་འཛིན་པའི་བློ་དང་རྣམ་པ་དག་དེ་ཉིད་དང་གཞན་མ་ཡིན་པ་དཔེར་བྱས་ནས་བཤད་ དེ།

【現代漢語翻譯】 問：如果說即使放逸，福德的力量也會持續不斷地增長，如同虛空般廣大，這與經文的說法相矛盾，該如何解釋？答：這並不矛盾，因為經文指的是當時善法的力量存在。在《攝類學釋難》中也說，這是由於力量的自性差異所致。否則，如果一個具有不善習氣的人心中生起強烈的善念，那麼同一個相續中就會同時產生善與不善兩種性質。如果承認這一點，那麼善與不善不能同時存在的矛盾就不存在了。第二種情況是，如果習氣和阿賴耶識是同一實體，那麼種子也會像阿賴耶識一樣，是無覆無記的，這樣就不會產生善與不善。如果習氣和阿賴耶識是不同的實體，那麼這些種子是心和心所，因此一個相續中就會有多個心識的相續。如果認為就像許多心所同時產生，也不會變成多個相續一樣，那麼這是不一樣的，因為心所依賴於心而產生。如果認為就像《入行論》中說的七種識同時產生，也不會變成多個相續一樣，那麼這些識依賴於同一個阿賴耶識而產生。而種子是心和心所，與阿賴耶識不同，是獨立存在的，因此必然會變成多個相續。對此，聖天論師說，它是不可說為同一或異體的。關於這一點，在《義燈明》中問道：『還有其他類似的說法嗎？』回答說：『有。』例如，毗婆沙師認為，執持果實並非與實體不同，因為實體是空無作用的，因此不應是現在的。但它也不是實體本身，因為過去也有實體，因此執持果實的作用存在，所以不應是現在的。又如，經部師認為，當聖者在無色界現證道時，那個心識與煩惱的種子並非同一實體，因為種子會變成無漏。但它們也不是不同的實體，因為那樣會變成多個相續。 然而，這些宗派的觀點是自相矛盾的，因為種子是實物，因此不可說為同一或異體是不合理的。如果中觀派說二諦不可說為同一或異體，那是因為勝義諦根本不存在，所以在這裡是虛假的。因此，《釋難》中以經部師的觀點為例，認為執持事物形象的意識和形象本身是不可說為同一或異體的。

【English Translation】 Question: If it is said that even with negligence, the power of merit will continuously increase, as vast as the sky, does this contradict the scriptures? Answer: It does not contradict, because the scriptures refer to the mere existence of the power of virtue at that time. In the 'Explanation of the Compendium of Vehicles,' it is also said that this is due to the difference in the nature of power. Otherwise, if a strong virtuous thought arises in the mind of someone with non-virtuous habits, then two natures, virtuous and non-virtuous, will arise simultaneously in the same continuum. If this is accepted, then the contradiction that virtue and non-virtue cannot coexist will not exist. The second case is that if habits and the alaya consciousness are the same entity, then the seeds will also be like the alaya consciousness, being obscured and unspecified, so that neither virtue nor non-virtue will arise from it. If habits and the alaya consciousness are different entities, then these seeds are mind and mental factors, so there will be multiple continuums of consciousness in one continuum. If it is thought that just as many mental factors arise simultaneously, it will not become multiple continuums, then this is not the same, because mental factors arise dependent on the mind. If it is thought that just as the seven consciousnesses in the 'Entering the Middle Way' arise simultaneously, it will not become multiple continuums, then these consciousnesses arise dependent on the same alaya consciousness. But the seeds are mind and mental factors, and are different from the alaya consciousness, existing independently, so it is inevitable that they will become multiple continuums. To this, Arya Deva said that it is impossible to say that it is the same or different. Regarding this, in the 'Lamp Illuminating the Meaning,' it is asked: 'Are there any other similar statements?' The answer is: 'Yes.' For example, the Vaibhashikas believe that holding the fruit is not different from the entity, because the entity is empty of action, so it should not be the present. But it is not the entity itself, because the past also has an entity, so the action of holding the fruit exists, so it should not be the present. Also, according to the Sautrantikas, when a noble one manifests the path in the formless realm, that consciousness and the seeds of afflictions are not the same entity, because the seeds will become uncontaminated. But they are not different either, because they will become multiple continuums. However, the views of these schools are self-contradictory, because the seeds are real things, so it is unreasonable to say that they are impossible to say as the same or different. If the Madhyamikas say that the two truths are impossible to say as the same or different, it is because the ultimate truth does not exist at all, so it is false here. Therefore, in the 'Explanation of the Compendium,' taking the view of the Sautrantikas as an example, it is said that the consciousness holding the image of things and the image itself are impossible to say as the same or different.

---

དེ་ལྟར་ཀུན་གཞི་དང་བག་ཆགས་རྫས་གཞན་དུ་དང་ལྡོག་པ་དེ་ཉིད་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པར་མངོན་ནོ། །དེས་ན་ཐེག་བསྡུས་སུ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ནི་ཀུན་གཞིའི་ རྣམ་ཤེས་མ་ཡིན་པར་ཆུ་དང་འོ་མ་དཔེར་བྱས་ནས་གསུངས་པ་ཡང་ཀུན་གཞིའི་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པར་དེ་ཀུན་གཞིའི་རྫས་མ་ཡིན་པའི་དངོས་པོ་ ཞིག་ཡིན་ན་བེམ་པོའམ་རིག་པ་ཅི་ཞིག་ཡིན་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་དགོད་པ་དང་། ཕན་ཚུན་བརྒལ་ལན་བརྗོད་པ་དང་། འཐད་ལུགས་བཤད་པའོ། ། 1-187 དང་པོ་ནི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ཟླ་བ་སྐྱོ་བག་ཆགས་ནི་སྒོ་བྱེད་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ། སྒོ་བྱེད་ཀྱིས་གསོ་བར་ཟད་ཀྱི་སྔོན་མེད་སྐྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ གསུང་ངོ་། །ཡང་སློབ་དཔོན་གཞན་ཆོས་སྐྱོང་ལྷོ་རྣམས་ཏིལ་ལ་སོགས་དགའ་བའི་སྡེ་དང་མཆོག་གི་སྡེ་པ་ལ་གསར་དུ་སྒོ་བ་མཐོང་ནས་སྒོ་བྱེད་ཀྱིས་སྔོན་མེད་སྐྱེད་པ་དང་རྟས་བྱེད་ཀྱིས་ཀྱང་ དེ་ཉིད་གསོ་བར་འདོད་དོ། །སློབ་དཔོན་གཞན་ཆོས་སྤྱོད་རྣམས་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་དང་སྔོན་མེད་སྐྱེད་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་ཞིང་། ཕྱི་མ་ནི་དང་པོའི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་རྐྱེན་ ཏེ། དང་པོ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་བཞིན་དུ་འབྲས་བུ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་སེམས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཕྱོགས་དང་པོ་ལ། འདོད་ཆགས་སོགས་སྒོ་བྱེད་རྣམས་ཀུན་གཞིའི་རྒྱུའི་ རྐྱེན་མིན་པར་འགྱུར་ཏེ། གྲུབ་ཟིན་གསོ་བ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནི་སྔར་མེད་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། ཐེག་བསྡུས་སུ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟར་ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་བཞག་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པ་འདི་འགལ་ལོ། །ཡང་ཏིལ་སོགས་ལ་དྲི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་མ་མཐོང་བས་དེས་མཚོན་པའི་དོན་མེད་དོ་ཞེས་གླེང་ངོ་། ། 1-188 དེ་ལ་དོན་གསང་དུ་ལན་བཏབ་པ། སྐྱོན་དང་པོ་མེད་དེ། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རྫས་གཞན་ཉིད་རྫས་གཞན་གྱི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལྟར་སྒོ་བྱེད་རྣམས་རིགས་འདྲ་བའི་ས་ བོན་འཇོག་པས་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་མི་འདྲ་བའི་བག་ཆགས་འཇོག་པས་བདག་རྐྱེན་དུ་འཇོག་པས་སོ། །སྐྱོན་ཕྱི་མ་མེད་དེ། སྒོ་སྐྱ་དང་རྡོ་བ་སོགས་མེ་ཏོག་དང་ཕྲད་ཀྱང་དྲི་མི་འཛིན་པས་ཏིལ་ སོགས་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་དྲི་འཛིན་པ་ཡོད་པར་ཤེས་སོ་ཞེས་དང་། གཞན་ཡང་སེམས་ཙམ་པ་ལ་ཤེས་པ་ལས་ཐ་དད་པའི་ཏིལ་སོགས་མེད་ཀྱི། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པས་དཔེ་ཙམ་དུ་བྱས་པར་ ཟད་དོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཕྱོགས་གཉིས་པ་ལའང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཕྱི་མ་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་དེ། ཀུན་ག

{ "translations": [ "因此，可以看出，阿賴耶識（ཀུན་གཞི་，kun gzhi，store consciousness）和習氣（བག་ཆགས་，bag chags，habitual tendencies）既不能說是完全不同的實體，也不能說是完全相同的實體。因此，《攝大乘論》（ཐེག་བསྡུས་，theg bsdus，Compendium on the Great Vehicle）中說，無漏的種子（ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་，zag med kyi sa bon，seeds of purity）和聽聞的習氣（ཐོས་པའི་བག་ཆགས་，thos pa'i bag chags，habitual tendencies of hearing）不是阿賴耶識的自體，而是以水和牛奶為例證，這指的是阿賴耶識的異相。如果不是這樣，如果它不是阿賴耶識的實體，而是一個事物，那麼它是有質礙的還是有意識的呢？這樣考察是不合理的。第三部分包括：確立前代論師的觀點、陳述彼此的辯駁以及解釋合理的觀點。", "第一，一些論師，如月稱（ཟླ་བ་སྐྱོ་，Zla ba skyo），說習氣是自性存在的，不依賴於能生者（སྒོ་བྱེད་，sgo byed，productive cause），能生者只是滋養它，而不是產生先前不存在的。另一些論師，如法護（ཆོས་སྐྱོང་，Chos skyong）和南方諸部，如提婆部（ལྷོ་རྣམས་ཏིལ་ལ་སོགས་དགའ་བའི་སྡེ་，lho rnams til la sogs dga' ba'i sde，the joyful division including sesame etc. in the south）和上座部（མཆོག་གི་སྡེ་པ་，mchog gi sde pa，the supreme division），認為能生者能產生先前不存在的，並且助緣（རྟས་བྱེད་，rtas byed，auxiliary cause）也能滋養它。還有一些論師，如法行（ཆོས་སྤྱོད་，Chos spyod），認為習氣既是自性存在的，也能產生先前不存在的，後者是與前者同時產生的俱生因（ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་，lhan cig 'byung ba'i rgyu，simultaneous cause），前者是增上緣（བདག་རྐྱེན་，bdag rkyen，dominant condition），就像分別說部（བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་，bye brag tu smra ba'i，Vaibhashika）的同分因（སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་，skal mnyam gyi rgyu，homogeneous cause）一樣，被認為是果的俱有因。", "第二，對於第一種觀點，貪慾等能生者將不會是阿賴耶識的俱有因，因為它們只是滋養已經存在的，而不是產生先前不存在的。如果承認這一點，那麼《攝大乘論》中說：『如阿賴耶識一樣，所有煩惱法都是阿賴耶識的俱有因』，這就有矛盾了。此外，由於沒有看到芝麻等自性存在香味，因此用它來比喻是沒有意義的。對於這些觀點，以隱晦的方式回答說：第一個過失是沒有的，因為就像分別說部認為不同的實體是不同實體的同分因一樣，能生者通過安立相似的種子作為俱有因，通過安立不相似的習氣作為增上緣。后一個過失也是沒有的，因為即使白花和石頭等與花朵接觸，也不會產生香味，因此可知芝麻等自性存在香味。此外，對於唯識宗（སེམས་ཙམ་པ་，sems tsam pa，Cittamatra），除了識之外，沒有不同的芝麻等，只是因為世間的習俗而作為比喻而已。對於第二種觀點，阿賴耶識將變成無因的，因為阿賴耶

---

ཞི་གཞན་དང་ཕྲད་ནས་དེ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་གསར་པ་བཞག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་ པའི་ལམ་ཡང་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་སྐྱེ་མ་མྱོང་བས་དེས་བག་ཆགས་གསར་པ་བཞག་པ་མེད་པས་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་རོ། །བག་ཆགས་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཡོད་ན་ཀུན་གཞི་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་བག་ ཆགས་རྙིང་པ་ལས་དེ་དག་སྐྱེའོ་ཞེས་གླེང་ངོ་། །དེ་ལ་ཡང་སྐྱོན་དང་པོ་མེད་དེ། ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་དམིགས་པའི་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་གྱུར་པའི་ཀུན་གཞི་ལའང་དམིགས་པས་ན་དེས་ཀུན་གཞི་ལ་ཀུན་གཞི་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་འཇོག་པས་སོ། ། 1-189 ཕྱི་མའང་མེད་དེ། འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རིགས་ནི་ཟག་མེད་མ་ཡིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པར་ངེས་པ་བསྡུ་བར། རྒྱུད་གང་ལ་སྒྲིབ་པ་གཉི་གའི་ས་བོན་སྲབ་པའི་ཕྱིར་སྤང་དུ་རུང་ བ་དེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རིགས་དང་། གང་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་སྲབ་པ་ཡོད་པ་དེ་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་གྱི་རིགས་དང་། གང་ལ་དེ་གཉིས་ཀའི་ས་བོན་ཆེ་བས་སྤང་དུ་མི་ རུང་བ་ཡོད་པ་དེ་རིགས་ཆད་དུ་གསུངས་པས་སོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་ནི་རྒྱུ་རྐྱེན་མེད་ཅིང་རྐྱེན་བཞི་ཞེས་པ་ནི། ཁྱབ་པའི་དོན་མ་ཡིན་གྱི་སྲིད་པ་ལ་བསམས་པའོ་ ཞེས་ལན་འདེབས་སོ། །དེའི་ལན་དང་པོ་མི་རིགས་ཏེ། །སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ཀྱིས་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་ཅི་སྟེ། དངོས་སུ་བའི་དམིགས་པ་གཟུང་བའི་རྣམ་པ་དང་། བརྒྱུད་པའི་ དམིགས་པ་ཀུན་གཞི་ཡིན་པས་ན། ཡིད་ཤེས་དེས་ཀུན་གཞི་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་འཇོག་པར་རྟོག་ན། གཞན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལ་དམིགས་པའི་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ཀུན་གཞི་ལ་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱང་ གཞན་གྱི་ཤེས་པའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་བས་ན་འགྲོ་བ་ཀུན་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །ཡང་རང་བཞིན་གྱི་རིགས་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སར། རང་བཞིན་གྱི་རིགས་ནི་སྐྱེད་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་རོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ཞིང་། 1-190 བསྡུ་བར་གསུངས་པ་ནི་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་སྲབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ས་བོན་ཟག་མེད་ཡོད་པར་སྟོན་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །ཟག་མེད་དང་པོ་ལ་རྒྱུའི་རྐྱེན་མེད་པའང་མི་རིགས་ཏེ། སྡེ་ པ་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཀུན་རྐྱེན་བཞི་ལས་སྐྱེ་བར་བཤད་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་དོན་གསང་དུ། དེ་ནི་དེ་ལྟར་ཡིན་ཏེ་ཞེས་ཕྱོགས་དང་པོ་ལྟར་བཞག་ལ། འོན་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ ཀྱིས་གནས་པ་ནི་ཡོད་མེད་ཤེས་དཀའ་ཞིང་རྙིང་པ་རྟས་པར་བྱེད་པ་དང་གསར་དུ་གསོ་བ་རྒྱུད་བླ་སོགས་ཀྱི་དགོངས་པས་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་ཡོད་པར་གསལ་གཉིས་ ཀ་ཡོད་པ་བཞག་བདེའོ། །འདི་ལ་རྒྱུ་མཐུན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་སྙིང་རྟས་པར་བྱེད་ཅིང་རྣམ་སྨིན་གྱི་བག་ཆགས་ནི་གསར

【現代漢語翻譯】 因為與寂止之外的其他事物相遇，沒有留下產生這些事物的新的習氣；並且聖道也從未在勝法位以下生起，因此它也沒有留下新的習氣，所以會變成無因。如果習氣是法性所具有的，那麼就聲稱這些習氣是從阿賴耶識和無漏的舊習氣中產生的。 對於這一點，第一個過失是不存在的，因為緣于內部生處的意識也緣于作為意生處的阿賴耶識，因此它在阿賴耶識上留下了產生後續阿賴耶識的習氣。 第二個過失也不存在，因為聖道的種姓不是無漏的，而是遮障。在《攝分》中總結道：『對於哪個相續來說，兩種遮障的種子都很微弱，因此可以斷除，那是菩薩的種姓；對於哪個相續來說，煩惱的種子很微弱，那是聲聞和獨覺的種姓；對於哪個相續來說，這兩種遮障的種子都很強大，因此無法斷除，那被稱為斷種。』對於第一個無漏剎那來說，沒有因和緣，而『四緣』的說法，並不是普遍的意義，而是指存在（有）而言，這樣回答。 第一個回答是不合理的，因為唯識宗認為所緣和能取是不成立的。如果認為顯現的所緣是所取的能取，而間接的所緣是阿賴耶識，因此這個意識留下了產生阿賴耶識的習氣，那麼緣於他人心和心所的意識在阿賴耶識上留下的習氣也會成為他人意識的因緣，因此一切眾生都會變成一個相續。 此外，如果自性種姓是遮障，那麼在菩薩地，『自性種姓是六界差別』的說法就相違背了。在《攝分》中所說的是指遮障的種子微弱本身就表明了法性的種子是具有無漏的。 第一個無漏沒有因緣也是不合理的，因為一切有部都說心和心所都是從四緣中產生的。第三個回答是在《義隱》中，像第一個觀點一樣認為『事情就是這樣』。然而，法性安住是難以知曉有無的，並且使舊的衰退和新的增長，《寶性論》等的觀點認為，安住於法性的無漏種子是存在的，因此安立兩者都存在是容易的。對於此，隨順因和無漏的種子使心衰退，而異熟的習氣是新生的。

【English Translation】 Because encountering other things besides quiescence does not leave new imprints that generate them; and also, the noble path has never arisen below the supreme Dharma, so it does not leave new imprints, thus it would become without a cause. If the imprints are inherent in the nature of reality, then it is claimed that these arise from the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) and old, undefiled imprints. Regarding this, the first fault does not exist, because the mind-consciousness that focuses on the internal sense-base also focuses on the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) that has become the mind sense-base, thus it leaves imprints on the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) that generate the subsequent ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識). The second fault also does not exist, because the lineage of the noble path is not undefiled but is an obscuration. In the Compendium, it is summarized: 'For whichever continuum the seeds of both obscurations are weak, and therefore can be abandoned, that is the lineage of a Bodhisattva; for whichever the seeds of afflictions are weak, that is the lineage of a Śrāvaka and Pratyekabuddha; for whichever the seeds of both are strong, and therefore cannot be abandoned, that is said to be a severed lineage.' For the first undefiled moment, there is no cause or condition, and the statement 'four conditions' is not a pervasive meaning but is considered in terms of existence, thus it is answered. The first answer is not reasonable, because in the Mind-Only school, the object and the appearance are not established. If it is thought that the appearing object is the grasping appearance, and the indirect object is the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), therefore that consciousness leaves imprints that generate the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), then the imprints left on the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) by the consciousness that focuses on the minds and mental factors of others would also become the causal condition for the consciousness of others, thus all beings would become one continuum. Furthermore, if the nature lineage is an obscuration, then in the Bodhisattva ground, it contradicts the statement that 'the nature lineage is the distinction of the six elements.' What is said in the Compendium refers to the fact that the weakness of the seeds of obscuration itself indicates that the seeds of the nature of reality are undefiled. It is also unreasonable that the first undefiled has no causal condition, because in all schools it is explained that all minds and mental factors arise from four conditions. The third answer is in the 'Hidden Meaning,' stating 'it is indeed so' like the first view. However, it is difficult to know whether the abiding by the nature of reality exists or not, and it makes the old decline and the new grow. The views of the Ratnagotravibhāga (རྒྱུད་བླ་，梵文：Uttaratantra，英文： the Sublime Continuum) and others hold that the undefiled seeds abiding by the nature of reality exist, therefore it is easy to establish that both exist. For this, the seeds of the corresponding cause and the undefiled cause the mind to decline, while the imprints of the fully ripened are new.

---

་དུ་འཇོག་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ངེས་པ་མེད་དེ། དེ་གཉིས་ ལས་བཟློག་པ་དུ་མ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་དམ་པའི་ཆོས་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཆུང་ངུ་གསར་དུ་བཞག་པ་དེ་ཕྱིས་ཐོས་པས་གསོ་ན་རྒྱུ་མཐུན་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་གསར་པ་གསོ་ བར་གྲུབ་ཅིང་། ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་ན་འགྲོ་བ་ཀུན་ཐར་པའི་རིགས་སད་པར་ཐལ་ཏེ། དེ་འདྲའི་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ནི་སྒྲུབ་པའི་རིགས་ཡིན་པས་སོ། །འདོད་ན། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། 1-191 ལ་ལ་གཅིག་ཏུ་ཉེས་པར་སྤྱོད་ངེས་ཡོད། །ལ་ལ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དགེ་བ་མེད། །ཅེས་སྒྲུབ་པའི་རིགས་མེད་པ་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཐོས་པའི་ས་བོན་དེ་ཉིད་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ ཡིན་པར་ཡང་ཐེག་བསྡུས་སུ། ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ས་བོན་དུ་བལྟ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་སོ། དེ་ཉིད་དུ། འཕེན་པས་རབ་ཏུ་དབྱེ་ བ་ནི་གང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་བག་ཆགས་གསར་དུ་འབྱུང་བ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ཁྱབ་པའི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་དམིགས་རྣམ་ནི་དབུས། མཐར་དོན་དང་སེམས་ཅན། སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་ པ་ནི། །རབ་ཏུ་སྐྱེའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། བསྡུ་བར། ནང་གི་ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྣོད་ལ་དམིགས་ཤིང་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པར་གསུངས་སོ། །དེའི་དང་པོ་ནི། དེ་ནི་ ལེན་པ་དག་དང་ཞེས་པས་བདག་དང་ཆོས་ཀུན་བཏགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་བདག་དང་ཆོས་སུ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བག་ཆགས་དང་གནས་དང་བཅས་པའི་དབང་པོའི་གཟུགས་ དང་མིང་གཞིའི་ཕུང་པོའོ། །གནས་རྣམ་པར་རིག་པ་ཞེས་པས་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ལ་དམིགས་པའོ། །དེ་ཡང་དབང་པོ་རང་གཞན་གྱི་ལའང་སྟེ། དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པར། སེམས་ཅན་དུ་སྣང་བ་ནི་དབང་པོ་ལྔར་བདག་དང་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་གང་ཡིན་པའོ་ཞེས་པས་སོ། ། 1-192 དེ་ཉིད་ནི་དོན་གསང་དུ། དེའི་དམིགས་པ་ཅི་ཞེ་ན། ས་བོན་དང་མིག་ལ་སོགས་པ་དང་གཟུགས་ལ་སོགས་པའོ་ཞེས་དང་། དེ་ཡང་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་སྟེ་གཟུགས་མེད་དུ་ནི་ས་བོན་ དང་མིང་བཞི་ཙམ་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ཀུན་གཞིས་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་པོ་ལ་དམིགས་ན་རང་ལ་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་ཤེས་ཀྱང་སྐྱེ་བར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ནི་ གཞན་གྱི་དབང་པོ་ལ་དམིགས་ཀྱང་གཞན་གྱི་དབང་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་དང་། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཀུན་གཞི་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ནི། རང་གི་མིག་སོགས་སུ་སྣང་བ་ལ་དམིགས་ཀྱང་ མིག་ཤེས་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་བཤད་དོ། །གཞན་དམིགས་རྣམ་གྱི་ཁྱད་པར་སྣོད་ཀྱི་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་གསུངས་པ་ལ་ནི་ཤེས་བྱེད་མེད་ཅིང་། གཞུང་རྣམས་སུ་ཡོངས་ སུ་མ་ཆད་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་བར་མངོན་ནོ། །འདིར་ཡ

【現代漢語翻譯】 『安立彼二者』之說並非必然，因為二者之間存在諸多相反的情況。例如，新近種下聽聞聖法的微小習氣，若之後通過聽聞來滋養，則可成就滋養同類無漏種子的新種子。若聽聞的習氣依循法性而住，則會導致一切眾生覺醒解脫之種性，因為那樣的聽聞習氣是修行的種性。若承認此點，則與《經莊嚴論》中『有些人必定造作惡行，有些人沒有與解脫相應的善根』之說相違，因為該論中已說明不存在修行的種性。聽聞的種子本身也是無漏的種子，如《攝大乘論》所說：『聽聞的習氣，無論是小、中、大，都應視為法身的種子。』該論中『由引生而完全區分，即指新產生的異熟習氣』之說，並非普遍之義。第三，所緣行相，如《中邊分別論》所說：『以義、邊際、有情，顯現之識生起。』總而言之，《攝大乘論》中說：『緣于內在的近取和外在的器界，且行相完全不缺。』其中，第一點，『彼即是取』，指的是對我和法的一切假立自性，以及對我和法進行分別的習氣，還有與處所相關的根身和名言蘊。『處所即是識』，指的是緣于器世間。這既可以是自他相續的根身，如《中邊分別論釋》所說：『顯現為有情，即指五根，無論在自他相續中。』 《秘密義》中說：『其所緣為何？即種子和眼等，以及色等。』這僅限於欲界和色界，在無色界則只有種子和四名蘊。如果阿賴耶識緣於他相續的根身，則會導致在自身產生他相續的根識。』並非如此，因為意識雖然緣於他人的根身，但並非他人根識之因。同樣，自相續的阿賴耶識及其相應的五遍行，雖然緣于自身所顯現的眼等，但並非眼識等之因。其他關於所緣行相的差別，如器界的大小等，雖然說了許多，但沒有確鑿的證據，而且與經論中『完全不缺』的說法相違背。在此，

【English Translation】 The statement 'to establish these two' is not necessarily true, as there are many opposites between the two. For example, newly planting a small habit of hearing the holy Dharma, if it is later nourished by hearing, it will be established as nourishing a new seed of the same kind of uncontaminated seed. If the habit of hearing abides by the nature of Dharma, it would entail that all beings awaken the lineage of liberation, because such a habit of hearing is the lineage of practice. If this is accepted, it contradicts the statement in the Ornament of the Sutras: 'Some are certain to engage in misconduct, some have no virtuous roots in accordance with liberation,' because it is stated there that there is no lineage of practice. The seed of hearing itself is also an uncontaminated seed, as stated in the Compendium of Determinations: 'The habit of hearing, whether small, medium, or large, should be regarded as the seed of the Dharmakaya.' In the same text, 'The complete distinction by projection is the newly arising habit of fully ripening,' which is not a universal meaning. Third, the aspects of the object, as stated in the Discrimination of the Middle and the Extremes: 'The consciousness that appears arises with meaning, limit, and sentient beings.' In summary, in the Compendium, it is said: 'Focusing on the inner close taking and the outer vessel, and the aspects are completely without deficiency.' The first of these, 'That is the taking,' refers to the habit of being manifestly attached to the nature of imputation of self and all dharmas, the habit of discriminating self and dharmas, and the sense faculties together with their locations and the aggregates of the basis of names. 'The location is the consciousness' refers to focusing on the vessel world. This can be either one's own or another's sense faculties, as stated in the commentary on the Middle and the Extremes: 'Appearing as sentient beings refers to the five sense faculties, whichever is in one's own or another's continuum.' In the Secret Meaning, it says: 'What is its object? It is seeds and eyes, etc., and forms, etc.' This is limited to the desire and form realms; in the formless realm, there are only seeds and the four name aggregates. 'If the Alaya consciousness focuses on the sense faculties of another's continuum, it would entail that the sense consciousness of another's continuum also arises in oneself.' This is not so, because although the mind consciousness focuses on the sense faculties of others, it is not the cause of the sense consciousness of others. Similarly, the five omnipresent mental factors that are concordant with one's own Alaya consciousness, although they focus on the appearance of one's own eyes, etc., are not the cause of eye consciousness, etc. Other differences in the aspects of the object, such as the size of the vessel world, etc., although many are stated, there is no definitive evidence, and it seems to contradict the statement in the scriptures that 'it is completely without deficiency.' Here,

---

ང་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀུན་གཞི་ལ་གནས་པས་བསྐྱེད་ནས་ཀུན་གཞི་ཉིད་སྣོད་དང་དོན་དུ་སྣང་བ་སྟེ། བྷར་ཏྲི་ཧ་རི་ཡིས་བཤད་ པ་བཤད་སྦྱར་དག་ཏུ་དྲངས་པ། ནམ་མཁའ་ས་རླུང་ཉི་མ་དང་། །རྒྱ་མཚོ་ཀླུང་དང་ཕྱོགས་རྣམས་ནི། །ནང་གི་ཤེས་པའི་ངོ་བོ་ཡི། །ཆ་ལས་ཕྱི་རོལ་ལྟ་བུར་འདུག །ཅེས་སོ། །བཞི་པ་འཇུག་ལྡོག་ནི་བསྡུ་བར། 1-193 དམིགས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་། གཅིག་གི་རྐྱེན་ཉིད་གཅིག་ཡིན་དང་། །ལྷན་ཅིག་དངོས་པོ་འཇུག་པ་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ལྡོག་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་འཇུག་པ་ལ་ལྔ་ལས། དམིགས་པ་དང་གྲོགས་ཀྱིས་འཇུག་པ་བཤད་ཟིན་ཅིང་། གསུམ་པ་ནི་ཀུན་གཞིས་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ལ་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་འབྱུང་བའི་ས་བོན་གྱི་གཞི་བྱེད་པས་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་། ཀུན་གཞིས་ ཟིན་པའི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་རྣམ་ཤེས་ལྔ་སྐྱེ་བས་རྟེན་བྱེད་པས་དང་། ཡིད་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་གནས་བྱེད་པས་བདག་རྐྱེན་བྱེད་དོ། །ཡང་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་ཀུན་གཞི་ལ་ཚེ་ འདིར་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་ཕྱི་མ་བྱུང་བའི་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་ས་བོན་གསོ་ཞིང་རྟས་པར་བྱེད་པས་བདག་རྐྱེན་དང་། ཕྱི་མ་ལ་ཀུན་གཞི་ཉིད་འབྱུང་བའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ ས་བོན་འབྱུང་བའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་བྱེད་དོ། །ཆོས་མངོན་པའི་མདོར་ཡང་། ཆོས་ཀུན་རྣམ་པར་ཤེས་ལ་སྦྱོར། །དེ་རྣམས་ལ་ཡང་དེ་དེ་བཞིན། །ཕན་ཚུན་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་དང་། །རྒྱུ་ཡི་དངོས་པོར་རྟག་ཏུ་ སྦྱོར། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །བཞི་པ་ལ་གསུམ་ལས། རྣམ་ཤེས་གང་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་པའི་ནི། འདུ་ཤེས་མེད་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་དུས་སུ་ཡིད་དང་སྟེ། གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་ཡིད་དང་ཡིད་ཤེས་གཉིས་དང་འཇུག་ཅིང་། 1-194 དེ་བཞིན་དུ་རྐྱེན་ཅི་ལྟ་བར་བདུན་གྱི་བར་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་གོ །སུམ་ཅུ་པར། ཆུ་ལ་རླབས་རྣམས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དང་འདྲའོ། །ཚོར་བ་གང་དང་ལྷན་ཅིག་པ་ནི། ཐམས་ཅད་དུ་ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་པའི་བཏང་སྙོམས་དང་འགྲོ་བ་དང་། ས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་གོ །ཆོས་གང་དང་ལྷན་ ཅིག་པ་ནི། སེམས་བྱུང་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་ཇི་རིགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་ཅིང་དེ་རྣམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པར་མི་བརྗོད་དོ། །དེ་དང་མཚུངས་པར་སུམ་བཅུ་པར། རྣམ་ཤེས་ས་བོན་ ཐམས་ཅད་པ། །ཕན་ཚུན་དག་གི་དབང་གིས་ན། །དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་འགྱུར་བར་འགྲོ། །དེས་ན་རྣམ་རྟོག་དེ་དེ་སྐྱེ། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་སྐྱེ་བ་བརྒྱུད་པར་འཇུག་པ་ནི། ཚེ་འདིའི་ཀུན་གཞི་ཟད་ པ་ན་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་གཟུང་འཛིན་གྱི་བག་ཆགས་ཀྱིས་བརྟས་ནས་ཚེ་ཕྱི་མའི་ཀུན་གཞི་འཇུག་ཅིང་། དེ་ཉི

【現代漢語翻譯】 由於業的習氣存在於阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種子的儲藏處）中而生起，阿賴耶識本身顯現為器和義。如巴特里哈里（Bhartṛhari）所說，在《句義論》（Vākyapadīya）中引用道： 『虛空、土地、風、太陽，海洋、河流和方位，都是內在意識本質的部分，卻像是外在之物。』 第四，進入和返回可以概括為： 『具有目標和相似性，一個的因是另一個，事物一起進入，一切煩惱返回。』 如上所述，兩者中，首先進入分為五種，目標和同伴的進入已經解釋過了。第三種是阿賴耶識進入的識，作為善、非善、無記之種子的基礎，是因緣；阿賴耶識所執持的有色根，是五識生起的所依，是所緣緣；並且作為意和意識的處所，是增上緣。此外，進入的識也滋養和成熟阿賴耶識中，今生進入的識，作為善、非善、無記的未來生起的同類因的種子，是增上緣；並且對於未來生，阿賴耶識本身是生起異熟果的種子的因緣。在《阿毗達磨經》中也說： 『一切法與識相連，它們之間也是如此，互相作為果的實體和因的實體而存在。』 第四種有三種，與什麼識一起進入呢？在入無想定時，與意一起；在無色界中，與意和意識二者一起進入；同樣，根據因的不同，最多與七個一起進入。如《三十頌》所說：『如水中的波浪一般。』 與什麼感受一起呢？與一切同時生起的舍受一起執行，並且與如大地一般進入的識，以及相應的苦、樂、舍受一起進入。與什麼法一起呢？與相應的善、非善、無記心所一起進入，但不說與它們相應。與此相似，《三十頌》中說：『一切識的種子，由於彼此的力量，如此這般地變化執行，因此生起如此這般的分別。』 第五，通過生世相續而進入：今生的阿賴耶識耗盡時，由於業的習氣和能取所取的習氣所滋養，進入來世的阿賴耶識，而那本身……

【English Translation】 Because the habitual tendencies of karma reside in the Ālayavijñāna (kun gzhi, Sanskrit: ālayavijñāna, Sanskrit Romanization: ālayavijñāna, literal Chinese meaning: the storehouse of all seeds), the Ālayavijñāna itself appears as vessel and meaning. As Bhartṛhari said, quoted in the Vākyapadīya: 'Space, earth, wind, sun, ocean, rivers, and directions are parts of the essence of inner consciousness, yet appear as external things.' Fourth, entering and returning can be summarized as: 'Having object and similarity, one's cause is the other, things enter together, all afflictions return.' As mentioned above, among the two, the first, entering, is divided into five types. Entering with object and companion has already been explained. The third is the consciousness that enters the Ālayavijñāna, which serves as the basis for seeds that arise as virtuous, non-virtuous, and neutral, thus being the causal condition; the colored sense faculties held by the Ālayavijñāna are the basis for the arising of the five consciousnesses, thus being the supporting condition; and as the place for mind and mental consciousness, it is the dominant condition. Furthermore, the entering consciousness also nourishes and matures the seeds in the Ālayavijñāna, the consciousness that enters in this life, as the homogenous cause for the future arising of virtuous, non-virtuous, and neutral consciousnesses, thus being the dominant condition; and for the future life, the Ālayavijñāna itself is the causal condition for the arising of the seeds of the ripening result. In the Abhidharma Sutra, it is also said: 'All dharmas are connected to consciousness, and among them, they are also like that, constantly existing as the entity of the result and the entity of the cause.' The fourth has three aspects. With what consciousness does it enter? When entering the state of non-perception, it enters with mind; in the formless realm, it enters with both mind and mental consciousness; similarly, depending on the condition, it enters with up to seven. As the Thirty Verses say: 'Like the waves in water.' With what feeling does it enter? It operates with the equanimity that arises simultaneously with everything, and it enters with the corresponding suffering, happiness, and equanimity of the consciousness that enters like the earth. With what dharmas does it enter? It enters with the corresponding virtuous, non-virtuous, and neutral mental factors, but it is not said to be associated with them. Similarly, the Thirty Verses say: 'All the seeds of consciousness, due to each other's power, change and operate in this way, therefore such and such discriminations arise.' Fifth, entering through the continuity of rebirth: When the Ālayavijñāna of this life is exhausted, nourished by the habitual tendencies of karma and the habitual tendencies of grasping and being grasped, it enters the Ālayavijñāna of the next life, and that itself...

---

ད་ཟད་ནས་ཡང་ཕྱིའི་ལ་སོགས་པ་འཇུག་སྟེ། དེ་ཉིད་དུ། སྔ་མ་ཡི། རྣམ་པར་ སྨིན་པ་ཟད་ནས་གཞན། རྣམ་སྨིན་སྐྱེད་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ལྡོག་ཚུལ་ལ་གཉིས་ལས། དངོས་ནི་སེམས་ཀྱི་རིག་ཙམ་གསལ་ཙམ་ནི་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་མ་གཏོགས་པར་ལྡོག་པ་མེད་དེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། ། 1-195 སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཏེ། །ཞེས་པའོ། །གནས་སྐབས་ཀྱི་ཤེས་པ་ལ་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་ནི་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་སུ་ལྡོག་པར་དངོས་པོར་སྨྲ་བ་རྣམས་འདོད་ཅིང་། ཐེག་ཆེན་པ་ ལ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་ལ་མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་སུ་གནས་གྱུར་ནས་ལྡོག་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཙན་ཏྲ་གོ་མི་ཡིས། གང་ཡང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས། །མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ཉིད་གྱུར་པ། །ཞེས་ སོ། །ས་བོན་གྱི་ཆ་ལ་མི་དགེ་བའི་ས་བོན་འགའ་ཞིག་ལས་སྒྲིབ་ཟད་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་གོམས་པ་ན་ལྡོག་གོ །རྣམ་སྨིན་གྱི་ས་བོན་འགའ་ཞིག་དེའི་འབྲས་བུ་ཕྱུང་བ་ན་ལྡོག་གོ ། མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་པ་ན་དང་སྒོམ་སྤང་གི་ས་བོན་སྒོམ་ལམ་སྐྱེས་པ་ན་ལྡོག་གོ །དགེ་བའི་ས་བོན་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ས་བོན་ནི་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ སུ་ལྡོག་པར་འདོད་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ནི་གནས་གྱུར་པ་ན་ལྡོག་ལ། ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་མིན་པར་མི་ལྡོག་གོ །དེ་རྣམས་ཀྱང་ལང་ཀར་གཤེགས་པར། དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་སྙིང་པོ་ནི། །རྣམ་ཤེས་བདུན་དང་ལྡན་པ་ཡང་། །འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱི་བར་འཇུག་སྟེ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཅེས་དང་། བསྡུ་བར། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་དགེ་བའི་ཆོས་བསྒོམས་པས་རྣམ་པར་ལྡོག་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་དང་། 1-196 གནས་གྱུར་མ་ཐག་ཏུ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྤངས་པར་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་དང་། དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ན་དེ་ལྡོག་གོ །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་མུ་བཞི་བསྡུ་བར་གསུངས་ཏེ། ཀུན་གཞི་ ཡོད་ཅིང་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་མེད་པ་ནི་སེམས་མེད་པའི་གནས་སྐབས་ལྔའོ། །བཟློག་པ་ནི་སེམས་ཡོད་པའི་སྐབས་ཀྱི་མི་སློབ་པ་དང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའོ། །གཉི་ག་ཡོད་པ་དེ་ ལས་གཞན་པའི་སེམས་ཡོད་པའི་སྐབས་སོ། །གཉིས་ཀ་མེད་པ་མི་སློབ་པ་དང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་འགོག་པ་ལ་བཞུགས་པ་དང་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་སོ། །དེ་ལ་ རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། འོ་ན་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་དང་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་དུ་གཏན་ལྡོག་གི དེ་ལས་སྔར་མི་ལྡོག་ན། བསྡུ་བའི་དེ་དང་དོན་གསང་དུ། ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་དང་ ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ལ་ཀུན་གཞི་མེད་པར་བཤད་པ་དང་། སུམ་བཅུ་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་དག་ལ་རིམ་པ་ལྟར་ཉོན་ཡིད་མེད་པས་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཡོད་ཀྱང་མངོན་གྱུར་མི་ སྐྱེ་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པའ

【現代漢語翻譯】 此外，還有外部的等等進入。在它本身中，前一個的異熟果報耗盡后，產生其他異熟果報。這是這樣說的。關於逆轉的方式，有兩種。實際的是，心的覺知和光明，除了無餘涅槃之外，沒有逆轉，如《釋量論》中說：『心的自性是光明。』這是這樣說的。對於暫時的意識，有實事師認為，異熟果報的部分在無餘涅槃中逆轉；而對於大乘行者來說，在金剛喻定之後，轉為明鏡智后逆轉。如恰扎果彌大師所說：『任何阿賴耶識的顯現，都轉為明鏡智。』這是這樣說的。對於種子的部分，一些不善的種子，在習慣了能消除障礙的對治法后，就會逆轉。一些異熟果報的種子，在產生其果報后，就會逆轉。見道所斷的種子，在生起見道時逆轉；修道所斷的種子，在生起修道時逆轉。善的種子和無記的種子，被認為是會在無餘涅槃中逆轉；而菩薩的種子，在轉變后逆轉；無漏的種子，不會在沒有無餘蘊的情況下逆轉。這些也在《楞伽經》中說：『如來藏，具有七種識，介入於二取之間，通過完全的瞭解而逆轉。』以及在《攝大乘論》中說：『阿賴耶識，通過修習善法而逆轉，應當這樣理解。』 1-196 『剛剛轉變后，就應該說已經捨棄了阿賴耶識。』以及『在阿羅漢果位時，它就逆轉了。』就像這樣。因此，經中說要包括四句：有阿賴耶識，但沒有進入的識，這是五種無心位。相反的是，有心時的無學和不退轉的菩薩。兩者都有的是，除了那些之外的有心時。兩者都沒有的是，無學和不退轉的菩薩入于滅盡定和無餘蘊涅槃。對於其中的爭論的消除是：如果金剛喻定之後和無餘蘊時完全逆轉，如果在那之前不逆轉，那麼與《攝大乘論》和《秘密經》中說的八地以上和聲聞緣覺阿羅漢沒有阿賴耶識，以及與《三十頌》相矛盾。對於那些，依次是因為沒有煩惱和意，所以雖然有煩惱的種子，但不會生起現行，並且煩惱

【English Translation】 Furthermore, there are external factors and so on that enter. In itself, after the previous ripening result has been exhausted, it produces other ripening results. This is how it is said. Regarding the way of reversal, there are two types. The actual one is that the awareness and clarity of the mind do not reverse except in the Nirvāṇa without remainder, as it is said in the Pramāṇavārttika: 'The nature of the mind is luminosity.' This is how it is said. For temporary consciousness, the Realists assert that the aspect of ripening result reverses in the Nirvāṇa without remainder of aggregates; while for the Mahāyānists, after the Vajra-like Samādhi, it reverses after transforming into Mirror-like Wisdom. As Master Candragomin says: 'Whatever appearance of the Ālaya-vijñāna, transforms into Mirror-like Wisdom.' This is how it is said. For the aspect of seeds, some unwholesome seeds reverse when one becomes accustomed to the antidote that eliminates obscurations. Some seeds of ripening result reverse when their fruit has been produced. Seeds to be abandoned by seeing reverse when the Path of Seeing arises, and seeds to be abandoned by meditation reverse when the Path of Meditation arises. Wholesome seeds and indeterminate seeds are considered to reverse in the Nirvāṇa without remainder of aggregates; while the seeds of Bodhisattvas reverse upon transformation; stainless seeds do not reverse without the Nirvāṇa without remainder of aggregates. These are also mentioned in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'The Tathāgatagarbha, which possesses seven consciousnesses, intervenes between the two apprehensions, and reverses through complete understanding.' And in the Compendium of Abhidharma: 'The Ālaya-vijñāna reverses through cultivating virtuous dharmas, it should be understood thus.' 'Immediately after transformation, it should be said that the Ālaya-vijñāna has been abandoned.' And 'It reverses at the state of Arhatship.' Like this. Therefore, it is said that the four possibilities should be included: There is Ālaya-vijñāna, but there is no entering consciousness, these are the five states of mindlessness. The opposite is the non-learner with mind and the non-returning Bodhisattva. Both exist in other states of having mind. Neither exists when the non-learner and non-returning Bodhisattva are dwelling in cessation and the Nirvāṇa without remainder of aggregates. The refutation of the dispute is: If it completely reverses after the Vajra-like Samādhi and the Nirvāṇa without remainder of aggregates, and if it does not reverse before that, then it contradicts what is said in the Compendium of Abhidharma and the Secret Essence Tantra that there is no Ālaya-vijñāna for those above the eighth Bhūmi and the Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Arhats, and also contradicts the Thirty Verses. For those, in order, because there is no affliction and mind, although there are seeds of affliction, they do not arise manifestly, and the afflictions

---

ི་ས་བོན་གཏན་ལོག་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ། དོན་གསང་དེ་ཉིད་དུ་ཡང་དེ་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་ཤེས་ཡོད་པར་བཤད་པས་སོ། །ཡང་མཐོང་ལམ་དུ་ས་བོན་གྱི་ཆ་ལོག་པ་ན་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆའང་ལྡོག་པར་འགྱུར་ཏེ། 1-197 རང་དང་རྫས་གཅིག་པ་ལ་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་དང་རྫས་གཅིག་པ་ལོག་ཀྱང་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུན་མི་ལྡོག་སྟེ། ལྕགས་མེར་གྱུར་པ་གྲང་བ་ན་མེ་དང་རྫས་གཅིག་ པའི་ལྕགས་ལོག་ཀྱང་ལྕགས་ཀྱི་རྒྱུན་མི་ལྡོག་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་ལྡོག་དུས་ནི་རང་གི་རྒྱུན་ལྡོག་པ་ལ་འཇོག་གོ །ལྔ་པ་རྣམ་གྲངས་ངེས་ཚིག་དང་བཅས་པ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ གྲགས་པ་ནི། ཤེས་བྱ་དོན་གསང་གི་དོན་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་གྱི་གནས་ཡིན་པས་ཤེས་བྱའི་གནས་དང་ལུས་ཐེག་བསྡུས་ཀྱི་དོན་མ་གྲུབ་པ་གྲུབ་པར་བྱེད་པ་དང་། གྲུབ་པ་གནས་པར་བྱེད་པས་ ལེན་པས་ན་ལེན་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་། ཐུན་མོང་དུ་གྲགས་པ་འཁོར་འདས་ཀུན་གྱི་གཞི་བྱེད་པས་ཀུན་གཞི་དང་། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ལ་གྲགས་པ་ཕལ་ཆེན་སྡེ་པའི་ལུང་དུ་ཤིང་གི་རྩ་བ་ ལྟར་རྣམ་ཤེས་གཞན་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པས་རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་། ས་སྟོན་པའི་ལུང་དུ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པའི་བར་དུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པའི་ཕུང་པོ་དང་། གནས་བརྟན་པ་ དང་རྣམ་པར་ཕྱེ་སྟེ་སྨྲ་བའི་ལུང་དུ་སྲིད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ན་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ། སྲིད་པའི་ཡན་ལག་ལྟ་བ་༡དང་། །ཤེས་པ་དང་ནི་གཏོད་པ༢་དང་། གཡོ་བ༣་དང་ནི་རྟོག་པ༤་དང་། ། 1-198 བདུན་པ་འཇུག་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་ཏེ། ལྟ་བ་སོགས་ནི་མིག་སོགས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་དང་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། །དྲུག་པ་དབྱེ་བ་ནི་བག་ཆགས་གསུམ་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སུམ་ དང་། ཡང་འཕེན་པས་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་པས་དང་། རྒྱུ་ཉིད་དེ་ཉོན་ཡིད་ཀྱིས་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་དང་། མཚན་ཉིད་ཀྱིས་དབྱེ་བ་སྟེ་བཞི་དང་། མཚན་ཉིད་ལ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཞིག་ གསུངས་སོ། །བདུན་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ལ་གཉིས་ཏེ་ལུང་དང་རིགས་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་མདོར། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ཁམས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་ དང་། །མྱ་ངན་འདས་པའང་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། ཆོས་ཀུན་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཀུན་གཞི་སྟེ། །དེ་བས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི། །དམ་པ་རྣམས་ལ་ངས་བཤད་དོ། །ཞེས་དང་། མདོ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པར་ཡང་། ལེན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཟབ་ཅིང་ཕྲ། །ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞིན་འབབ། །བདག་ཏུ་རྟོག་པར་གྱུར་ན་མི་རུང་ཞེས། །འདི་ནི་བྱིས་པ་རྣམས་ ལ་ངས་མ་བསྟན། །ཞེས་དང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་ཞེས་སོགས་དང་། །བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཀུན་

【現代漢語翻譯】 種子徹底斷絕的想法，因為在秘密的意義中，也說它們具有成熟的意識。此外，在見道時，如果種子的部分斷絕，那麼成熟的部分也會斷絕。 1-197 如果說，因為它們與自身和物質是同一的，所以會斷絕，那麼，即使那個階段的自身和物質是同一的斷絕了，成熟的相續也不會斷絕。就像鐵變成火，冷卻後，與火同一物質的鐵斷絕了，但鐵的相續不會斷絕一樣。因此，斷絕的時間被認為是自身相續斷絕的時間。第五，具有名稱和定義的大乘中著名的：因為是所知事物秘密意義的本體性三種狀態的處所，所以是所知事物的處所，並且使身體承擔的意義未成立的成立，成立的安住，所以是接受的意識。共同著名的，作為輪迴和涅槃一切的基礎，所以是阿賴耶識。小乘部派中著名的，在多數部派的論典中，像樹根一樣，是其他意識的原因，所以是根本的意識。在土地指示的論典中，輪迴存在多久，相續就不會中斷，所以是輪迴存在多久的蘊。在分別說者和分別部派的論典中，因為是存在的因，所以是存在的支分，即存在的支分：見1，知和創造2，動3和分別4， 1-198 第七是進入。如是等等，見等與眼等六識相應。第六，分類是根據三種習氣的差別分為三種。此外，還有投生，成熟，以及作為煩惱意執著為我的原因，以及根據體性的差別分為四種。關於體性，已經說了許多種。第七，證明方法有兩種：聖教量和理證。第一種是，在《阿毗達磨經》中：無始時來的界，是諸法一切的處所。因為有它，一切眾生，也能獲得涅槃。以及，諸法一切種子的一切，是阿賴耶識。因此，阿賴耶識，我為聖者們宣說了。以及，《解深密經》中也說：接受的意識深且微細，一切種子如水流般流淌。如果執著為我，則不可行。這個我沒有向孩子們展示。以及，《楞伽經》中：如來藏是等等。大慧一切

【English Translation】 The idea of completely severing the seeds, because in the secret meaning, it is also said that they have mature consciousness. Furthermore, when the seed part is severed on the path of seeing, the mature part will also be severed. 1-197 If it is said that because they are the same as oneself and matter, they will be severed, then even if the self and matter in that stage are the same are severed, the continuity of maturity will not be severed. Just as iron turns into fire, and when it cools, the iron that is the same substance as fire is severed, but the continuity of iron is not severed. Therefore, the time of severance is considered to be the time when one's own continuity is severed. Fifth, what is famous in the Great Vehicle with names and definitions: Because it is the place of the three states of the essence of the secret meaning of knowable things, it is the place of knowable things, and it makes the meaning of the body's burden that has not been established established, and the established abides, so it is the receiving consciousness. Commonly known, it is the basis of all samsara and nirvana, so it is the Alaya consciousness. What is famous in the Hinayana school is that in the scriptures of most schools, like the root of a tree, it is the cause of other consciousnesses, so it is the root consciousness. In the scriptures indicated by the land, as long as samsara exists, the continuity will not be interrupted, so it is the aggregate of how long samsara exists. In the scriptures of the Theravadins and the Vibhajyavadins, because it is the cause of existence, it is a limb of existence, that is, a limb of existence: seeing 1, knowing and creating 2, moving 3 and distinguishing 4, 1-198 The seventh is entering. As such, seeing, etc., corresponds to the six consciousnesses of the eye, etc. Sixth, the classification is divided into three types according to the differences of the three habits. In addition, there are throwing, maturing, and as the cause of the afflicted mind clinging to self, and divided into four types according to the nature. Regarding the nature, many kinds have been said. Seventh, there are two proofs: scriptural authority and reasoning. The first is, in the 《Abhidhamma Sutra》: The realm of beginningless time is the place of all dharmas. Because of it, all beings can also attain nirvana. And, all the seeds of all dharmas are the Alaya consciousness. Therefore, the Alaya consciousness, I have declared to the saints. And, in the 《Samdhinirmocana Sutra》 it is also said: The receiving consciousness is deep and subtle, and all seeds flow like a stream of water. If you cling to it as self, it is not feasible. I have not shown this to the children. And, in the 《Lankavatara Sutra》: The Tathagatagarbha is etc. Great wisdom all

---

གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཆུ་ཀླུང་ལྟ་བུ་ལས་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རླབས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་དང་། 1-199 རྒྱན་སྟུག་པོ་བཀོད་པར། ཇི་ལྟར་ཟླ་བ་སྐར་ཚོགས་དང་། །ལྷན་ཅིག་མཁའ་ལ་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་། །རླབས་བདུན་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་གནས། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཐེག་པ་ཆུང་ ངུར་ཡང་ལུང་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པར། སྐྱེ་རྒུ་ཀུན་གཞི་ལ་ཀུན་ཏུ་དགའ་བ་རྣམས་ལ་ཀུན་གཞི་སྤང་བའི་ཕྱིར་དུ་ཆོས་བསྟན་ན་ཉན་འདོད་རྣ་གཏོད་ལ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་ཅེས་སོགས་བཀའ་བསྩལ་ ཏོ། །དེ་ལ་བཙུན་པ་དབྱིག་གཉེན་ན་རེ། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཀུན་གཞི་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བའི་ངན་སོང་བའི་འགྲོ་བ་ རྣམས་ལ་དགའ་ཞིང་སྦྱོར་བ་མེད་དེ། དེ་རྣམས་དེ་དང་འབྲལ་བར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཙུན་པ་མིའུ་ཐུང་ན་རེ། བདེ་བའི་ཚོར་བ་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཀུན་གཞི་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། དེ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཆད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་དགའ་བའི་གཞི་མ་ཡིན་ནོ། །བཙུན་པ་དབྱངས་སྒྲོག་ན་རེ། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ཀུན་གཞི་ཡིན་ ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ཡང་ཆོས་འདི་པ་བདག་མེད་པ་ལ་མོས་པ་རྣམས་དང་མི་མཐུན་པས་དེ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་དགའ་བ་མེད་པས་སོ་ཞེས་པའོ། །རིགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ལུང་ལ་ནི་དད་པས་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་ཀྱང་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར་བས་གཉིས་པ་ནི་རྣམ་པར་ངེས་པ་བསྡུ་བར། 1-200 ལེན་དང་དང་པོ་གསལ་བ་དང་། །ས་བོན་ལས་དང་ལུས་ཚོར་དང་། །སེམས་མེད་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་། །དེ་བཞིན་འཆི་འཕོ་མི་རུང་འགྱུར། །ཞེས་བརྒྱད་གསུངས་པ་འདི་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པར་ཡང་བཀོད་དེ། དེ་ལ་དང་པོ་འཇུག་པ་མི་སྲིད་པ་དང་གསལ་བར་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པ་དང་ལས་བཞི་མི་འཐད་པ་གསུམ་ནི་རྩོད་སྤོང་ཡིན་ལ། གཞན་ལྔ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དོ། །ཡང་ལུས་ཡེ་ལེན་ པ་མི་སྲིད་པ་དང་ས་བོན་དང་སེམས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་དང་འཆི་འཕོ་མི་སྲིད་པ་རྣམས་ཐལ་འགྱུར་གྱི་སྒོ་ནས་ཡོད་པར་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་ལྷག་མ་ནི་བརྒྱུད་པས་སོ་ཞེའོ། །དེ་ ལ་དང་པོ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཆོས་ཅན། ལུས་ལེན་པ་མེད་པར་ཐལ། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་མ་ངེས་ཏེ། འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་གིས་ལེན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྒྱུ་ལྔས་ཀུན་གཞི་སྔོན་སྐྱེ་བ་སྔ་མའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་ཞིང་། འཇུག་ཤེས་རྣམས་ནི་ད་ལྟར་བ་ཚེ་འདི་བའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བས་ལུས་དེ་ལེན་དུས་ན་མ་སྐྱེས་ནས་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། །དབང་པོ་དང་ཡུལ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དབང་གིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྡེ་ཡེ་པ་ལ་གྲགས་པའི་མ

【現代漢語翻譯】 基礎識（ālaya-vijñāna）如河流，從中生起轉識（pravṛtti-vijñāna）的波浪。 在《寶積經》（Ghanavyūha-sūtra）中說：『猶如月亮與星辰，一同安住于虛空；同樣，阿賴耶識也與七種波浪（七轉識）一同存在。』 在小乘（Hīnayāna）經典中也提到：『對於一切眾生都喜愛阿賴耶識的人們，爲了斷除阿賴耶識而宣說佛法，他們會傾聽、注意並完全理解。』 對此，尊者世親（Vasubandhu）說：『五取蘊（pañca-upādānaskandha）就是阿賴耶識。』但這是不對的，因為對於極度痛苦的惡趣眾生來說，他們並不喜歡或與之相應，因為他們希望脫離它。 尊者彌烏同（Mithuna）說：『伴隨貪慾的快樂感受就是阿賴耶識。』這也是不對的，因為在第四禪（dhyāna）及以上境界中，這種感受並不存在，因此它不是一切眾生都喜愛的基礎。 尊者揚卓（Yaśomitra）說：『有身見（satkāya-dṛṣṭi）就是阿賴耶識。』這也是與那些信奉無我（anātman）的佛教徒不一致的，因為他們並不普遍喜愛它。 對於不合邏輯的教義，那些盲目信仰的人也不會相信，因此第二點是總結確定： 『受生與最初的明瞭，種子、業、身受，無想定以及死亡，這些都是不可否認的。』 這八點也在註釋中提到。其中，最初的受生不可能，明瞭的顯現不可能，以及四業不合理，這三點是用來駁斥爭論的，而其他五點是存在的證明。 此外，身體不可能被取走，以及種子、無想定和死亡不可能，這些都是通過反證法直接證明其存在的，其餘的則是間接證明。 其中，第一點是說，有情眾生的相續，不可能沒有身體的攝取，因為沒有阿賴耶識的緣故。如果說不確定，因為六轉識可以攝取身體，那麼這是因為五根是阿賴耶識先前生起的，是從先前的造作之因產生的；而轉識是從現在的因緣產生的，因此在攝取身體時，它還沒有產生，所以不存在。正如所說：『由於根、境和作意，諸識得以生起。』這是在《僧伽耶經》（Saṃghāta-sūtra）中廣為人知的。

【English Translation】 The foundational consciousness (ālaya-vijñāna) is like a river, from which arise the waves of the active consciousness (pravṛtti-vijñāna). In the Ghanavyūha-sūtra (Ornamented Array Sutra), it is said: 'Just as the moon and stars, together abide in the sky; likewise, the ālaya-vijñāna also exists together with the seven waves (seven active consciousnesses).' In the Hīnayāna scriptures, it is also mentioned: 'For those beings who universally delight in the ālaya-vijñāna, if the Dharma is taught for the sake of abandoning the ālaya-vijñāna, they will listen, pay attention, and fully understand.' To this, Venerable Vasubandhu says: 'The five aggregates of grasping (pañca-upādānaskandha) are the ālaya-vijñāna.' But this is not correct, because for the beings in the extremely painful lower realms, they do not delight in or associate with it, as they wish to be separated from it. Venerable Mithuna says: 'The feeling of pleasure accompanied by desire is the ālaya-vijñāna.' This is also incorrect, because in the fourth dhyāna (meditative absorption) and above, this feeling does not exist, therefore it is not the basis of universal delight. Venerable Yaśomitra says: 'The view of the aggregates as self (satkāya-dṛṣṭi) is the ālaya-vijñāna.' This is also inconsistent with those Buddhists who believe in no-self (anātman), because they do not universally delight in it. For doctrines that lack reason, even those who follow with blind faith will not believe, therefore the second point is to summarize the certainties: 'Rebirth and the initial clarity, seeds, karma, bodily sensation, the state of non-perception, and death, these are undeniable.' These eight points are also mentioned in the commentary. Among them, the impossibility of initial rebirth, the impossibility of clear manifestation, and the unreasonableness of the four karmas, these three are used to refute arguments, while the other five are proof of existence. Furthermore, the impossibility of the body being taken, as well as the impossibility of seeds, the state of non-perception, and death, these are directly proven to exist through reductio ad absurdum, while the remainder are proven indirectly. Among them, the first point is that the continuum of sentient beings cannot be without the taking of a body, because there is no ālaya-vijñāna. If it is said to be uncertain, because the six active consciousnesses can take the body, then this is because the five faculties are the previously arisen ālaya-vijñāna, which arises from the cause of previous actions; while the active consciousnesses arise from present conditions, therefore when taking the body, it has not yet arisen, so it does not exist. As it is said: 'Due to the power of the senses, objects, and attention, the consciousnesses arise.' This is well-known in the Saṃghāta-sūtra.

---

དོ་དུ་མར་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུའོ། ། 1-201 འོ་ན་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཅི་ཞེ་ན། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་དྲུག་རྣམས་སོ། ཞེས་བཀའ་དེ་སྒྲུབ་ལུས་ལེན་བྱེད་དུ་ སྩལ་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་དྲུག་རྣམས་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་དགོངས་ནས་རྗེས་སུ་གཞུག་པའི་ཚུལ་གྱིས་འབྲས་བུས་རྒྱུ་སྟོན་པ་བཀྲེས་སྐོམ་གྱི་རེག་བྱ་ལྟ་བུའོ། །དང་པོའོ། ཡང་འཇུག་ཤེས་དྲུག་ནི་དགེ་མི་དགེར་དམིགས་པས་སྔོན་གྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་མ་བྱུང་སྟེ། བྱུང་ན་ནི་རྣམ་སྨིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལུང་མ་བསྟན་ཁོ་ནར་འགྱུར་དགོས་སོ། །གཉིས་པའོ། །ཡང་འཇུག་ ཤེས་དྲུག་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་རྣམ་སྨིན་གྱིས་བསྡུས་པ་མེད་དེ། དེ་ལྟ་བུ་སྣང་དུ་རུང་བ་ལ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་ བ་དང་ལུས་ལེན་བྱེད་དུ་མི་འཐད་དོ། །གསུམ་པའོ། །ཡང་འཇུག་ཤེས་དྲུག་ནི་གནས་སོ་སོར་ངེས་པས་ན་ལུས་ལེན་ཅིང་འཛིན་པར་མི་རུང་སྟེ། གནས་གང་དང་གང་ལས་མིག་ཤེས་སོགས་འབྱུང་བ་ དེ་དང་དེ་ཤེས་པས་ཟིན་གྱི་གཞན་མ་ཟིན་པས་རོ་ལྟར་འགྱུར་རོ། །མི་འགྱུར་ཏེ་ལུས་ཀྱི་དབང་པོས་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པས་དབང་པོ་གཞན་འཛིན་ནོ་སྙམ་ན། ལུས་དབང་དེ་ལུས་གཞན་འཛིན་བྱེད་དུ་མི་རུང་སྟེ། 1-202 རང་ཉིད་ཀྱང་ཤེས་པ་དང་བྲལ་བས་ན་མ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ནི་ལུས་ཀྱིས་གང་རེག་བྱ་འཇལ་བ་དེ་ལུས་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་གཞན་མ་ཟིན་པར་འགྱུར་བས་སོ། །བཞི་ པའོ། །ཡང་དང་ཡང་ལུས་འཛིན་པའི་ཉེས་པར་ཡང་འགྱུར་ཏེ། མིག་ཤེས་སོགས་གཉིད་དང་བརྒྱལ་བ་སོགས་ན་མི་འབྱུང་བས། དེའི་ཚེ་མ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཤི་བ་ལྟར་རུལ་བར་འགྱུར་ཞིང་། སད་པ་དང་ སངས་པ་སོགས་ན་ཡང་ལེན་པར་ཐལ་བས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་མི་རུང་སྟེ་ཚེ་གཅིག་ལ་ལུས་ལན་གཅིག་ཁོ་ན་འཛིན་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་འོ། རྒྱུ་ལྔ་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི་ཀུན་ གཞི་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་ལའང་སྐྱོན་ཡོད་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་རེས་འགའ་འཇུག་ཤེས་ཀྱང་འབྱུང་བས་རྣམ་ཤེས་གཉིས་ཅིག་ཆར་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདོད་དེ། འདི་ལྟར་ཁ་ཅིག་མཐོང་བར་འདོད་པ་ ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་དུ་འདོད་ཅིང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་དབང་པོ་དྲུག་དང་ཡུལ་དྲུག་ཚོགས་པ་ཁྱད་པར་མེད་པ་ན་རྣམ་ཤེས་གང་རུང་གཅིག་དང་པོར་འབྱུང་བ་མི་ རུང་སྟེ། ཤེས་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཚོགས་པར་ཁྱད་པར་མེད་པས་སོ། །རྣམ་འགྲེལ་དུ། འདིར་དོན་ཀུན་དང་ཅིག་ཆར་དུ། །འདུས་ཅན་དབང་རྣམས་ཡོད་པ་ན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིས་ནི་རང་གི་སྡེ་པ་དག་དང་མུ་སྟེགས་ཁ་ཅིག་རྒྱུད་གཅིག་ལ་ཤེས་པ་དུ་མ་ཅིག་ཆར་མི་སྐྱེའོ། ། 1-203 མྱུར་དུ་སྐྱེ་འགག་བྱེ

【現代漢語翻譯】 就像多次下達命令一樣。 1-201 那麼，在區分意識的支分時，為何說『行』是意識的因呢？』是指六識。』如果這樣下達命令是爲了讓其作為受生之身，那又是為何呢？這是考慮到那六識的種子識，以追隨的方式，用果來顯示因，就像飢渴的觸覺一樣。這是第一點。 此外，新產生的六識以善或非善為對境，並非由先前的『行』之因而生。如果由『行』之因而生，那麼因為是異熟果，就必須完全是無記。這是第二點。 此外，新產生的六識並非完全是無記，被異熟果所包含。因為那樣不會以可顯現的事物為對境。因此，由先前的業之因而生，並且作為受生之身是不合理的。這是第三點。 此外，新產生的六識因為在各自的處所是確定的，所以不能受生和執持。無論從哪個處所產生眼識等，都只能被那個識所把握，而不能把握其他的，就像味道一樣。如果認為不會這樣，因為身體的感官遍佈全身，所以能執持其他的感官，那麼，這個身體的感官也不能執持其他的身體， 1-202 因為自身也與識分離，所以無法把握。這樣，即使身體的感官能夠測量所觸及的事物，也只能被身識所把握，而不能把握其他的。這是第四點。 此外，還會陷入反覆受生的過失。因為眼識等在睡眠和昏厥等情況下不會產生，所以在那個時候，因為沒有被把握，就會像死亡一樣腐爛。而在醒來和恢復意識等情況下，又會變成再次受生。但這樣也是不行的，因為已經承諾一生只受生一次。這是第五點。 第二點是，對於主張阿賴耶識存在的人來說，也有過失。如果它存在，那麼有時也會產生新產生的識，這樣就會導致兩個意識同時產生。如果這樣認為，那就承認。因為有些人認為從『想要看到』到『意識』之間，意識的產生沒有先後。如果這些意識的作意、六根和六境的集合沒有差別，那麼任何一個意識都不能首先產生，因為所有意識的因的集合沒有差別。《釋量論》中說：『在此，所有事物同時聚集，諸根存在。』這說明自己的宗派和一些外道認為，在一個相續中，多個意識不能同時產生， 1-203 而是迅速地生滅。

【English Translation】 It is like issuing commands multiple times. 1-201 Then, when distinguishing the limbs of consciousness, why is it said that 'action' is the cause of consciousness? It refers to the six consciousnesses. If this command is issued to make it the body that takes rebirth, then how is it so? This is considering the seed consciousness of those six consciousnesses, in a way that follows, using the result to show the cause, like the touch of hunger and thirst. This is the first point. Furthermore, the newly arising six consciousnesses, focusing on virtue or non-virtue, do not arise from the cause of previous 'action'. If they arose from the cause of 'action', then because they are the result of maturation, they would have to be entirely neutral. This is the second point. Furthermore, the newly arising six consciousnesses are not entirely neutral, encompassed by the result of maturation. Because they would not focus on things that can appear. Therefore, arising from the cause of previous actions and being the body that takes rebirth is not reasonable. This is the third point. Furthermore, the newly arising six consciousnesses, because they are definite in their respective places, cannot take and hold rebirth. From whatever place eye consciousness and so on arise, only that consciousness can grasp it, and not others, like taste. If one thinks it is not so, because the body's sense pervades the whole body, it can grasp other senses, then that body's sense cannot grasp other bodies, 1-202 because it is also separated from consciousness, so it cannot grasp. Thus, even if the body's sense can measure what is touched, it can only be grasped by body consciousness, and not others. This is the fourth point. Furthermore, one would also fall into the fault of repeatedly taking rebirth. Because eye consciousness and so on do not arise in sleep and fainting, at that time, because they are not grasped, they would rot as if dead. And in waking up and recovering consciousness, it would become taking rebirth again. But this is also not possible, because it has been promised that one only takes rebirth once in a lifetime. This is the fifth point. The second point is that there are also faults for those who claim that the Alaya consciousness exists. If it exists, then sometimes newly arising consciousnesses will also arise, which would lead to two consciousnesses arising simultaneously. If one thinks so, then admit it. Because some people think that from 'wanting to see' to 'consciousness', the arising of consciousness has no sequence. If the attention, six senses, and the collection of six objects of these consciousnesses have no difference, then any one consciousness cannot arise first, because the collection of causes of all consciousnesses has no difference. In the Commentary on Valid Cognition, it says: 'Here, all things gather simultaneously, the senses exist.' This explains that one's own school and some non-Buddhists believe that multiple consciousnesses cannot arise simultaneously in one continuum, 1-203 but arise and cease quickly.

---

ད་པས་ཅིག་ཆར་དུ་འཁྲུལ་པའོ་ཞེས་སྨྲ་བའང་བསལ་ཅིང་། དེ་དགག་པ་རྒྱས་པར་རྣམ་འགྲེལ་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །འོ་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཉིས་དུས་ཅིག་ཏུ་འབྱུང་བ་དེ་ ནི་གནས་མེད་ཅིང་གོ་སྐབས་མེད་དོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རིགས་མཐུན་པའི་ཤེས་པ་གཉིས་ཅིག་ཆར་མི་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །དེ་རྣམས་རིགས་ མཐུན་པ་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་ངེས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཅིག་ཆར་མི་འབྱུང་ན་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་མཐོང་བ་ལ་ཡང་གསལ་བར་ཡུལ་འཛིན་པར་མི་རུང་ངོ་། །དེས་ ཅིས་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་མིག་ཤེས་སོགས་གཅིག་སྐྱེ་བ་ན་དེའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་དང་དུས་མཉམ་དུ་དེའི་རྗེས་སུ་རྟོག་པའི་ཡིད་ཤེས་སྐྱེ་ཞིང་། འཇུག་ཤེས་ཀུན་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་བ་དེའི་ཚེའང་རྣམ་ པ་སྣ་ཚོགས་རྣམ་པར་རིག་པའི་ཡིད་ཤེས་གཅིག་གིས་རྗེས་སུ་རྟོག་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་འདས་པའི་ཡུལ་འགགས་ནས་རིང་དུ་ལོན་པ་སྔར་མྱོང་བའི་དྲན་པའི་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ནི་མི་ གསལ་བ་སྟེ། ད་ལྟར་གྱི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་རྣམ་ཤེས་ལྔ་དང་དུས་མཉམ་པ་ནི་གསལ་བ་ཡིན་པས་སོ། །བཞི་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་བོན་མེད་པར་ཐལ་ཏེ། 1-204 ས་བོན་གྱི་རྟེན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་རྣམས་ས་བོན་གྱི་རྟེན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་ཕན་ཚུན་ས་བོན་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་བའི་འོག་ཏུ་ མི་དགེ་བ་སོགས་དང་། ཁམས་ངན་པ་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་འོག་ཏུ་བར་མ་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་དང་། དེ་ལས་བཟང་པོ་གཟུགས་མེད་ན་སྤྱོད་པ་དང་། ཟག་བཅས་ཟག་མེད་དང་འཇིག་རྟེན་པ་ དང་དེ་ལས་འདས་པ་སོགས་ཕན་ཚུན་གཅིག་གི་རྗེས་ལ་གཅིག་འབྱུང་བས་ན་ལྷན་ཅིག་མི་འབྱུང་བས་བསྒོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དྲི་ཤས་ཆེ་བ་ལ་མི་འགོ་བ་ལྟར་དགེ་བ་སོགས་བསྒོ་ བྱར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཟག་མེད་མིན་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པར་བཞག་པའི་ཆེད་དུ་ཟློས་པ་ལྟ་བུར་གསུངས་སོ་ཞེའོ། །ཡང་དེ་རྣམས་ནི་སེམས་ མེད་པའི་གནས་སྐབས་སུ་རྒྱུན་ཆད་ནས་ཡུན་རིང་པོ་ན་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཡང་ས་བོན་དུ་མི་རུང་ངོ་། །ས་བོན་མེད་ན་རྒྱུ་མེད་པས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། མདོ་སྡེ་པ་ནི་ས་བོན་འདོད་པས་ཁས་བླངས་དང་འགལ་ལོ། །ལྔ་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་དུ་མ་ཅིག་ཅར་མི་འབྱུང་ན་སྣོད་ལམ་འཕྲང་གི་རྣམ་རིག་དང་། གནས་ལུས་རྐང་པ་འདེགས་འཇོག་གི་རྣམ་རིག་དང་། 1-205 ང་འོ་སྙམ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་རིག་དང་། ཡུལ་ལམ་གྱི་དྲུང་གི་ས་རྡོ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་རིག་རྣམས་ཅིག་ཆར་འབྱུང་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ། མགྱོགས་པར

【現代漢語翻譯】 此外，駁斥了『同時產生錯覺』的說法，關於此駁斥的詳細內容，可在《釋量論》中瞭解。如果有人問：『那麼，您所說的兩種識不能同時產生，這豈不是與佛陀所說的不存在同時產生的機會相矛盾嗎？』答：這指的是兩種同類識不能同時產生。《釋量論》中說：『這些同類的識，其功能必然是確定的。』 第三，如果各種識不能同時產生，那麼即使是意識也無法清晰地認知所見之境。為什麼呢？因為當眼識等產生時，在其第二個剎那，隨之產生的是進行分別的意識。當各種識同時產生時，也是由一個意識來分別認知各種不同的顯現。對於已經消逝很久的對境，由回憶產生的意識是不清晰的。而對於現在的對境，與五識同時產生的意識是清晰的。 第四，如果這樣，那麼眾生相續中將沒有善等功德的種子，因為作為種子之所依的阿賴耶識不存在。如果有人說：『各種現行識是種子的所依。』那麼，這些現行識之間不是互為種子，因為在善之後可能是不善等，在惡劣的慾望中，在欲界之後可能是色界，或者更好的是無色界。有染污和無染污，世間和出世間等，一個接著一個產生，因為它們不會同時產生，所以沒有熏習。就像污垢多的地方不容易著色一樣，善等功德不能被熏習。這裡，爲了強調不是無漏的出世間道也是出世間道，所以才像重複一樣地說了『出世間』。 而且，這些識在無心狀態時會中斷，並在很久之後才產生，因此不能作為種子。如果沒有種子，就沒有因，那麼煩惱和清凈的法就不可能存在，這與經部宗承認種子的說法相矛盾。 第五，如果各種識不能同時產生，那麼在狹窄道路上的各種認知，站立、抬腳、放腳等身體姿勢的認知，以及『我』的認知，還有道路旁的土石等的認知，都不可能同時產生。這是不能接受的，因為它們發生得非常迅速。

【English Translation】 Furthermore, the assertion that 'illusions arise simultaneously' is refuted, and a detailed refutation can be found in the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition). If one asks, 'Doesn't the statement that two consciousnesses cannot arise simultaneously contradict the Buddha's teaching that there is no opportunity for simultaneous occurrence?' The answer is that this refers to two consciousnesses of the same type not arising simultaneously. As the Pramanavarttika states: 'For those of the same type, their functions are necessarily definite.' Third, if various consciousnesses do not arise simultaneously, then even the mental consciousness cannot clearly apprehend what is seen. Why is that? Because when eye consciousness and so on arise, in their second moment, a conceptual mental consciousness arises following them. When all consciousnesses arise simultaneously, it is also a single mental consciousness that conceptually cognizes the various appearances. For objects that have passed and are long gone, the mental consciousness that arises from memory is unclear. But for objects that are present, the mental consciousness that arises simultaneously with the five consciousnesses is clear. Fourth, if this were the case, then sentient beings would not have the seeds of virtue and so on, because the alaya-vijnana (storehouse consciousness), which is the basis of seeds, would not exist. If one says, 'The manifest consciousnesses are the basis of seeds,' then these are not mutually seeds, because after virtue there may be non-virtue and so on, and in a bad state of desire, after the desire realm there may be the form realm, or better, the formless realm. Defiled and undefiled, mundane and supramundane, and so on, arise one after another, and because they do not arise simultaneously, there is no imprinting. Just as it is difficult to dye something that is very dirty, virtue and so on cannot be imprinted. Here, the term 'supramundane' is used as if repeating, to emphasize that even the post-attainment of the non-undefiled is also considered supramundane. Moreover, these consciousnesses are interrupted during states of mindlessness and arise after a long time, so they cannot serve as seeds. If there are no seeds, there is no cause, and therefore there can be no afflictions or pure dharmas, which contradicts the Sautrantika's (Followers of the Sutras) acceptance of seeds. Fifth, if various consciousnesses do not arise simultaneously, then the various cognitions on a narrow path, the cognitions of bodily postures such as standing, lifting a foot, and placing a foot, the cognition with the appearance of 'I,' and the cognitions of the earth, stones, and so on near the path, could not possibly arise simultaneously. This cannot be accepted, because they occur very quickly.

---

་འགྲོ་བ་སོགས་ ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་འདི་བཞི་ཅིག་ཅར་དམིགས་པས་སོ། །འདི་བཞི་རྣམ་ཤེས་གཅིག་གི་སྐད་ཅིག་ལ་མི་རུང་སྟེ། ཡུལ་སྐྱེ་མཆེད་ཐ་དད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ནི་ཀུན་ གཞི་མེད་ན་རྒྱུ་ས་བོན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཚུལ་བཞིན་དུ་སེམས་པའང་རྗེས་སུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་རམ། མཉམ་པར་བཞག་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་ལྷན་ཅིག་བྱུང་བའི་ལུས་ཀྱི་ རྣམ་ཤེས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་མྱོང་བ་བདེ་བ་སོགས་མེད་པར་འགྱུར་ན་དེ་ནི་དམིགས་ཤིང་ཕ་རོལ་པོས་ཁས་བླངས་པའོ། །ཅིག་ཅར་རྣམ་ཤེས་དུ་མ་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ གཞུང་འདི་བཤད་པར་བྱའོ་ཞེའོ། །བདུན་པ་ནི་སྙོམས་འཇུག་གཉིས་ལ་ཞུགས་པ་དེ་འཆི་བར་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་ཤེས་ཀུན་ལུས་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་དང་ཤི་བའི་ ཁྱད་པར་སྟོན་པ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དྲོད་དང་མ་བྲལ་ཞིང་སྲོག་གི་དབང་པོ་དང་མ་བྲལ་ལ་དེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལུས་ལ་མ་འདས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས་སོ། །བརྒྱད་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཆོས་ཅན། 1-206 འཆི་འཕོ་བ་དང་རིམ་གྱིས་དྲོད་འདོར་བ་མེད་པར་ཐལ། འདོར་བྱེད་ཀུན་གཞི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ་ལུས་ཀྱི་སྟོད་སྨད་ནས་རིམ་གྱིས་དྲོད་ཡལ་བ་མཐོང་བས་སོ། །དེ་སྟེ་ཡིད་ ཤེས་ཀྱིས་ལུས་དོར་བས་དེ་ལྟར་འབྱུང་བའོ་སྙམ་ན། ཡིད་ཤེས་ནི་སྲོག་ཐ་མ་ཆད་ཀྱི་བར་དུ་གསལ་པོར་ཡོད་ཀྱང་དེའི་སྔོན་དུ་དྲོད་ཡལ་བ་མཐོང་བས་སོ། །དེས་ན་ལུས་འཛིན་བྱེད་ཀུན་ གཞི་ཉིད་དང་བྲལ་བས་དྲོད་འདོར་བ་དང་ཚོར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ལས་ཀྱི་མཐུ་ལས་དེ་ལྟར་བྱེད་པའི་ཀུན་གཞི་གྲུབ་བོ། །ཡང་ཐེག་ཆེན་བསྡུས་པར། ཀུན་གཞི་མེད་ན་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་ དང་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྣམ་བྱང་མི་རུང་བས་བསྒྲུབས་ཏེ། དེ་ཕལ་ཆེར་ནི་ས་བོན་མེད་པས་མི་རུང་བར་གསུངས་ ཤིང་འགའ་ཞིག་ནི་འདི་ཉིད་དུའང་བཤད་ཟིན་ཏེ་རྒྱས་པར་དེ་ཉིད་རྩ་འགྲེལ་རྣམས་སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཡང་ཕུང་པོ་ལྔའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པར་སྒྲུབ་བྱེད། བཞི་སྟེ་སྙོམས་འཇུག་གཉིས་དང་འདུ་ཤེས་མེད་ པ་པ་ལས་ལངས་པའི་ཚེ་འཇུག་ཤེས་འབྱུང་བས་དེ་ལ་རྒྱུའི་རྐྱེན་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཀུན་གཞི་ལས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་དང་། དམིགས་པའི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་རྣམ་པ་གཞན་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་རྣམ་པ་དེ་དམིགས་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པ་ལྟར་རྒྱུའི་རྐྱེན་ལ་ཡང་ལྟོས་ཤིང་དེ་ཡང་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའོ། ། 1-207 ཆད་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་གཉིད་དང་བརྒྱལ་བ་སངས་པ་ན་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀུན་གཞི་ལས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པའོ། །འཁོར་བར་འཇུག་པ

【現代漢語翻譯】 例如，在輪迴等狀態中，這四種同時被觀察到。這四者不可能在一個意識的瞬間同時存在，因為它們具有不同的所緣境。第六個問題是，如果沒有阿賴耶識（kun gzhi）（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：一切的基礎），由於沒有因的種子，如理作意（tshul bzhin du sems pa）也會隨之消失，無論是隨念分別（rjes su rnam par rtog pa）還是不如理作意，或者與等持（mnyam par bzhag pa）的意識一同生起的身體的意識，以及與之相應的感受，如樂受等，都會消失。這是被觀察到的，也是對方所承認的。此外，還可以通過證明多個意識不能同時產生的方式來解釋這部論典。 第七個問題是，進入兩種等持（snyoms 'jug）的人會死亡，因為所有的意識都離開了身體。這是不可能的，因為在區分滅盡定（'gog pa'i snyoms 'jug）和死亡時，世尊（bcom ldan 'das）曾說：『體溫沒有消失，命根（srog gi dbang po）沒有消失，他的意識沒有離開身體。』 第八個問題是，有情（sems can）的相續（rgyud）的法性（chos can），不應該有死亡時的轉移（'chi 'pho ba）和逐漸失去體溫，因為沒有失去體溫的阿賴耶識（kun gzhi）。這是不可能的，因為我們看到體溫從身體的上下部分逐漸消失。如果認為這是因為意識（yid shes）捨棄了身體而發生的，那麼即使意識在最後一口氣之前仍然清晰存在，但在此之前體溫已經消失了。因此，由於身體與執持身體的阿賴耶識分離，所以會失去體溫和感受，並且由於業（las）的力量，阿賴耶識會這樣做。 此外，《攝大乘論》（theg chen bsdus pa）中也通過以下方式證明了阿賴耶識的存在：如果沒有阿賴耶識，煩惱（nyon mongs pa）、業和生的流轉（kun nas nyon mongs pa）是不可能的，世間（'jig rten pa）和出世間（'jig rten las 'das pa）的清凈（rnam byang）也是不可能的。其中大部分是因為沒有種子而不可能，有些已經在本文中解釋過了，詳細內容可以在其根本論和註釋中瞭解。 此外，《五蘊論》（phung po lnga'i rab tu byed pa）中有四個證明：從兩種等持和無想定（'du shes med pa pa）中出定時，意識產生，因為沒有其他的因緣，所以是從阿賴耶識產生的。『依賴於所緣境的因緣而進入另一種狀態』，這意味著這種狀態依賴於所緣境的因緣，也依賴於因的因緣，而這因的因緣就是阿賴耶識的種子。 『斷滅后產生』，這意味著當從睡眠和昏厥中醒來時，進入的意識是從阿賴耶識產生的。進入輪迴（'khor bar 'jug pa）……

【English Translation】 For example, in states such as samsara, these four are observed simultaneously. These four cannot occur in a single moment of consciousness because they have different objects of perception. The sixth question is, if there is no Alaya-vijñana (kun gzhi) (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: the basis of everything), due to the absence of the causal seed, proper attention (tshul bzhin du sems pa) will also cease, whether it is subsequent conceptualization (rjes su rnam par rtog pa) or improper attention, or the body's consciousness arising together with the consciousness of samadhi (mnyam par bzhag pa), and the corresponding experiences such as pleasure will cease. This is observed and acknowledged by the opponent. Furthermore, this treatise can also be explained by demonstrating that multiple consciousnesses cannot arise simultaneously. The seventh question is, one who has entered the two samadhis (snyoms 'jug) will die because all consciousnesses have left the body. This is impossible because, in distinguishing between the cessation samadhi ('gog pa'i snyoms 'jug) and death, the Bhagavan (bcom ldan 'das) said: 'The warmth has not disappeared, the life force (srog gi dbang po) has not disappeared, and his consciousness has not left the body.' The eighth question is, the nature (chos can) of the continuum (rgyud) of sentient beings (sems can) should not have transference at death ('chi 'pho ba) and gradual loss of warmth because there is no Alaya-vijñana (kun gzhi) to lose warmth. This is impossible because we see warmth gradually disappearing from the upper and lower parts of the body. If it is thought that this occurs because the mind (yid shes) abandons the body, even though the mind is clearly present until the last breath, warmth is seen to disappear before that. Therefore, because the body is separated from the Alaya-vijñana that holds the body, warmth and sensation are lost, and due to the power of karma (las), the Alaya-vijñana does this. Furthermore, in the Mahāyānasaṃgraha (theg chen bsdus pa), the existence of the Alaya-vijñana is also proven by the following: without the Alaya-vijñana, the afflictions (nyon mongs pa), karma, and the cycle of existence (kun nas nyon mongs pa) are impossible, and mundane ('jig rten pa) and supramundane ('jig rten las 'das pa) purification (rnam byang) are also impossible. Most of these are impossible because there are no seeds, and some have already been explained in this text. Detailed information can be found in its root text and commentaries. Furthermore, in the Abhidharmakośabhāṣya (phung po lnga'i rab tu byed pa), there are four proofs: when arising from the two samadhis and the state of non-perception ('du shes med pa pa), consciousness arises because there are no other causes and conditions, so it arises from the Alaya-vijñana. 'Entering another state depending on the condition of the object of perception' means that this state depends on the condition of the object of perception and also depends on the causal condition, and this causal condition is the seed of the Alaya-vijñana. 'Arising after cessation' means that when awakening from sleep and fainting, the entering consciousness arises from the Alaya-vijñana. Entering samsara ('khor bar 'jug pa)...

---

་དང་ལྡོག་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་ཀུན་གཞི་ཡོད་ དོ་ཞེས་པ་ཀུན་ལ་སྦྱར་རོ། །ཀུན་གཞི་མེད་ན་འཇུག་པ་མི་རུང་སྟེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་རུང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྡོག་པ་ཡང་མི་རུང་སྟེ་ཉོན་ མོངས་པའི་ས་བོན་སྤངས་པས་དེ་ལྡོག་མོད། གཉེན་པོའི་སེམས་སྐྱེས་པ་ན་རྟེན་མེད་པས་སྤང་རྒྱུའི་ས་བོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉེན་པོའི་སེམས་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་དང་འདྲེ་བར་ནི་མི་ རུང་སྟེ། རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཕྱིར་དང་། གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དང་རིགས་པ་མཐུན་པས་གནས་འགྱུར་མི་རུང་བར་ཐེག་བསྡུས་སུ་གསུངས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་བཟང་པོའི་སེམས། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལྔ་སྤངས་པ། །དེ་ལས་གཞན་པ་བསལ་བ་ལ། །སེམས་ནི་ཇི་ལྟར་འགྱུར་བར་བྱེད། །གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ཞེས་བྱར། །སྤངས་པ་མིན་ཕྱིར་མི་རུང་ངོ་། ། ཞེས་སོ། །དེ་བཞིའི་སྤྲོས་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་རྣམས་སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཡང་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་དུ་ཡང་ཐེག་བསྡུས་ཀྱི་རིགས་པ་ཁ་ཅིག་བཀོལ་ཏེ་གསུངས་ཤིང་། སའི་སྟོད་འགྲེལ་དུའང་ལུང་གི་སྒྲུབ་བྱེད་བཅུ་བདུན་དང་རིགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱང་བཀོད་དོ།། 1-208 ༈ །། གཉིས་པ་ཡིད་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ་དོན་དམ་པའི་ཡིད་དང་། ཀུན་རྫོབ་པའི་ཡིད་དོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱི་དོན་ལ་ལྔ་སྟེ། མཚན་ཉིད། ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། འཇུག་ལྡོག་དང་། བྱེད་ལས་དང་། སྒྲུབ་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ནི་ཀུན་གཞིའི་དོན་གྱི་ངོ་བོ་རིག་ཅིང་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་བྱེད་ནུས་ཞེས་པའམ་ཀུན་གཞིའི་དོན་ཙམ་རིག་ཅིང་འཕགས་པའི་ལམ་ མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་རྟག་ཏུ་ངར་རློམ་པའི་རྣམ་པས་འཇུག་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཤེས་པ་རྒྱུན་བརྟན་པའོ། །བསྒྲིབས་པ་ནི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་སྒྲིབ་ཅིང་ཟག་མེད་ ཀྱི་ལམ་དང་ལྷན་ཅིག་མངོན་འགྱུར་མི་འབྱུང་བས་ཏེ། ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་དགེ་མི་དགེ་དང་ལྷན་ཅིག་མངོན་འགྱུར་དུ་འབྱུང་བས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། གཞུང་དུ་འབྱུང་ཞིང་ས་བརྒྱད་པ་ལ་ གནས་གྱུར་ནས་ལྡོག་སྟེ། མདོ་རྒྱན་དུ། ཡིད་དང་འཛིན་དང་རྣམ་པར་རྟོག་གྱུར་ཕྱིར། །ཅེས་པས་སོ། །སངས་རྒྱས་པ་ན་དེ་གནས་གྱུར་པ་རབ་ཏུ་སོན་པས་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་ ཏེ། སློབ་དཔོན་ཙན་ཏྲ་གོ་མི་ཡིས། ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིད་གནས་གྱུར་པ། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་ལ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་དང་ཚོགས་དྲུག་གི་མཚན་མ་ལ་འཆིང་བའི་གནས་བྱས་ནས་ཟག་བཅས་སུ་འཆིང་བ་དང་ཀུན་གཞི་ལ་ས་བོན་འདེབས་པར་བྱེད་དེ། 1-209 ལང་ཀར་གཤེགས་པར། སེམས་ནི་རང་བཞིན་དང་བ་སྟེ། །རྙོག་པར་བ

【現代漢語翻譯】 『存在和不存在的返回』是指阿賴耶識存在，『存在』適用於一切。如果阿賴耶識不存在，那麼進入是不可能的，因為諸如行（saṃskāra）的條件導致識是不可能的。不存在也是不可能的，因為煩惱的種子被捨棄，所以它不存在。當對治的心生起時，由於沒有所依，所以沒有要捨棄的種子。對治的心本身不可能與煩惱的種子混合，因為它本質上是完全清凈的，並且會變成不是對治。與此相似，在《攝大乘論》中說，轉變是不可能的：『善良菩薩的心，捨棄了五種識，除了這些之外，如果排除其他，心如何轉變？被稱為對治，因為不是捨棄，所以是不可能的。』這四種解釋應該在它的註釋中理解。此外，在《緣起經釋》中也使用了一些《攝大乘論》的推理，並且在《地之上釋》中也列出了十七種經文的論證和推理的論證。 第二，解釋意，分為勝義意和世俗意。第一種又分為五點：定義、體性、識別、進入和返回、作用和論證。第一，定義是：能夠認知阿賴耶識的意義的體性，並且是不寂靜的，能夠作為意識的自我條件，或者僅僅是認知阿賴耶識的意義，並且在沒有獲得聖道之前，總是以『我』的傲慢形式進入。第二，體性是被遮蔽且無記的恒常識。被遮蔽是因為它遮蔽了解脫的獲得，並且不與無漏道同時顯現；無記是因為它與善和不善同時顯現。第三，它出現在經文中，並且在第八地轉依后返回，如《經莊嚴論》所說：『因為意和執取和分別。』因此，當成佛時，它完全轉依，變成平等性智。正如旃扎·果彌（Candragomin）所說：『煩惱意轉依，被稱為平等性智。』第四，意作為意識的自我條件，並且作為束縛六識的相的處所，從而束縛于有漏，並且在阿賴耶識中播下種子。 在《楞伽經》中說：『心性本清凈，被煩惱所染污。』

【English Translation】 『The return of existence and non-existence』 means that the ālaya-vijñāna (storehouse consciousness) exists, and 『existence』 applies to everything. If the ālaya-vijñāna does not exist, then entering is impossible, because such as the condition of formations (saṃskāra) causing consciousness is impossible. Non-existence is also impossible, because the seeds of afflictions are abandoned, so it does not exist. When the antidote mind arises, since there is no basis, there are no seeds to be abandoned. The antidote mind itself cannot be mixed with the seeds of afflictions, because it is essentially completely pure, and it would become not an antidote. Similarly, in the Compendium on the Mahāyāna, it is said that transformation is impossible: 『The mind of a good Bodhisattva, having abandoned the five consciousnesses, besides these, if others are excluded, how does the mind transform? It is called an antidote, because it is not abandoned, so it is impossible.』 These four explanations should be understood in its commentaries. Furthermore, in the Commentary on Dependent Arising, some of the reasoning of the Compendium on the Mahāyāna is also used, and in the Commentary on the Upper Ground, seventeen scriptural arguments and reasoning arguments are also listed. Second, explaining manas (mind), there are two types: the ultimate manas and the conventional manas. The first is further divided into five points: definition, nature, identification, entering and returning, function, and proof. First, the definition is: the nature of being able to cognize the meaning of the ālaya-vijñāna, and being unpacified, being able to act as the self-condition of mano-vijñāna (mind consciousness), or simply cognizing the meaning of the ālaya-vijñāna, and always entering in the form of 『I』s arrogance until the noble path is not attained. Second, the nature is the obscured and unspecified constant consciousness. Obscured because it obscures the attainment of liberation, and does not manifest simultaneously with the uncontaminated path; unspecified because it manifests simultaneously with virtue and non-virtue. Third, it appears in the scriptures, and returns after transformation of the basis on the eighth bhūmi (ground), as the Ornament of the Sūtras says: 『Because of manas and grasping and discrimination.』 Therefore, when becoming a Buddha, it is completely transformed, becoming equality jñāna (wisdom). As Candragomin said: 『The afflicted manas having transformed, is said to be equality jñāna.』 Fourth, manas acts as the self-condition of mano-vijñāna, and as the place of binding the characteristics of the six aggregates, thereby binding to the contaminated, and planting seeds in the ālaya-vijñāna. In the Laṅkāvatāra Sūtra it says: 『The nature of the mind is originally pure, but it is defiled by afflictions.』

---

ྱེད་པ་ཡིད་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་དང་བཅས་པའི་ཡིད། །རྟག་ཏུ་བག་ཆགས་འདེབས་པར་བྱེད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ལྔ་པ་ལུང་ནི་ ལང་ཀར་གཤེགས་པ་དང་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ལ་སོགས་པའི་མདོ་སྡེ་མང་པོར་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་དུ་བཀའ་བསྩལ་ཅིང་། སྟུག་པོ་བཀོད་པར། སེམས་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས། །ངར་སེམས་བདག་ཉིད་ཡིད་ ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་ཡུལ་ལ་འཛིན་བྱེད་པ། །དེ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་དང་། །ལུང་སིལ་བུར་ཡང་། ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིད་རྟག་ཏུ་ནི། །ཉོན་མོངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེ་ཞིང་འགག །དེ་ནི་ཉོན་མོངས་ པ་རྣམས་ལས། །མ་གྲོལ་གྲོལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །རིགས་པ་ནི་ཐེག་བསྡུས་སུ། མ་འདྲེས་པ་ཡི་མ་རིག་དང་། །ལྔ་པོ་རྣམས་དང་འདྲ་བ་དང་། །སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། །ངེས་ ཚིག་མེད་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན། །ངར་འཛིན་མེད་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །ངར་འཛིན་པ་དང་ལྡན་པ་ནི། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་མི་འཐད་དོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ཡིད་མེད་ ན། །གཉིས་མེད་གསུམ་པོ་འགལ་བར་འགྱུར། །ཅེས་གསུངས་པ་དྲུག་ལས། དང་པོ་ནི། ཆོས་མངོན་པའི་མདོར། ཡང་དག་དོན་ལ་འཇུག་པ་ནི། །སེམས་ཀྱི་གེགས་སུ་རྟག་གྱུར་པ། །དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་དེ། ། 1-210 མ་འདྲེས་པ་ཡི་མ་རིག་འདོད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལ། དོན་གསང་དུ། དེ་ནི་རང་དབང་ཅན་རྫས་མ་འདྲེས་པ་སྟེ་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདོད་ཆགས་སོགས་འདྲེན་པའོ། །དེ་ཡང་ཉན་ཐོས་སྡེ་པས་འཇུག་ ཤེས་ཁོ་ན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ཅིང་མཐོང་སྤང་དུ་འདོད་དོ། །ཐེག་ཆེན་པས་མི་བརྟན་པ་འཇུག་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་ཏེ། བརྟན་པ་དུས་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་སྐབས་དོན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དོ་ཞེས་བཤད་ དོ། །བཤད་སྦྱར་དུ། རྟེན་མ་འདྲེས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་ཞེས་པ་ལྟ་བུར་བཤད་དོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཆོས་ཅན། འདི་འདྲའི་མ་འདྲེས་པའི་མ་རིག་པ་མེད་པར་ཐལ་ ཏེ། ཉོན་ཡིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་རྟེན་མེད་ན་བརྟེན་པ་མེད་ཅིང་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་འཁོར་དུ་ནི་མི་འབྱུང་སྟེ། རེས་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་དང་འདི་ནི་དུས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བས་ སོ། །ཡང་ཉན་ཐོས་པས་གང་སྤང་བྱ་ཡོད་པ་དེ་ལ་གཉེན་པོ་ཡོད་པར་འདོད་ན། སྒོ་ལྔ་འདི་ནི་ཉོན་ཡིད་ལའང་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། འདི་ནི་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་གྱི་སྡེ་པ་ལ་སླབས་ པའི་ཁས་བླངས་སུན་འབྱིན་པའོ་ཞེས་དོན་གསང་དུའོ། །ལ་གཉེན་པོ་ལམ་མེད་པས་ཏེ་ཁ་ཕྱིར་ལྟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ཤེས་ལ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། རེ་ཞིག་ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འབྱུང་སྟེ། 1-211 དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ན་དེ་ཉིད་མི་རུང་བས་སོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ལའང་མི་འབྱུང་སྟེ། དེ་ལས་གཞན་པའི་ཉོན་མོངས་དང་ལྡན་པས་མ

【現代漢語翻譯】 意識即是意。伴隨著各種意識的意，總是種下習氣。』這是佛的教導。 第五個依據是：在《楞伽經》、《解深密經》等眾多經書中，佛陀教導了八識。在《密集經》中說：『心是阿賴耶識（kun gzhi'i rnam par shes，梵文：ālayavijñāna，英文：storehouse consciousness），意是自我意識（ngar sems bdag nyid yid yin no）。凡是執著于境的，那便是意識。』此外，在零散的經文中也說：『染污意（nyon mongs can yid）總是與煩惱一同生起和滅亡，它若未從煩惱中解脫，便永遠無法解脫。』 理證方面，《攝大乘論》中說：『不共無明（ma 'dres pa yi ma rig）與五者相似，與等至的差別，以及無定義的過失。』『無想生的相續，成為無我執的過失。』『具有我執者，在任何方面都不合理。』『若無染污意，則二無我與三者相違。』 以上六點中，第一點是：在《阿毗達磨經》中說：『正確地進入實義，總是成為心的障礙，在一切時中生起，這就是不共無明。』對此，《義隱》中說：『這是自主的、不共的實體，憑藉它的力量引生貪慾等。』小乘部派認為它只與入識相應，是見道所斷。大乘則說它與不穩定的入識相應，而穩定者則在恒常生起，是論證要義的依據。 《釋論》中說：『所依的不共，如佛的不共法。』因此，有情相續，不應有這種不共的無明，因為沒有染污意的緣故。若無所依，則無所依之物，也不會成為入識的眷屬，因為相續會中斷，而此是恒常生起的。此外，小乘認為凡是有所斷之物，必有對治，那麼五根也應與染污意相同。對此，《義隱》中說：『這並非論證，而是駁斥部派的自許。』因為沒有對治道，這是向外看的緣故。對於意識也不是，因為暫時不會在非染污者中生起，若與之相應，則不應理。對於染污者也不會生起，因為與其他的煩惱相應。

【English Translation】 Consciousness is mind. The mind with consciousness always plants habits.' This is the Buddha's teaching. The fifth source is: In the Laṅkāvatāra Sūtra, Saṃdhinirmocana Sūtra, and many other sūtras, the Buddha taught the eight consciousnesses. In the Guhyasamāja Tantra, it says: 'The mind is the ālayavijñāna (storehouse consciousness), the mind is the self-consciousness. Whatever clings to objects, that is consciousness.' Also, in scattered sūtras, it says: 'The kliṣṭa-manas (defiled mind) always arises and ceases together with afflictions, and if it is not liberated from afflictions, it will never be liberated.' In terms of reasoning, the Mahāyānasaṃgraha says: 'The asaṃbhinnājñāna (non-common ignorance) is similar to the five, the difference with samāpatti, and the fault of being undefined.' 'The continuum of the unconscious birth becomes the fault of non-self-grasping.' 'Having self-grasping is unreasonable in every way.' 'If there is no kliṣṭa-manas, then the two non-selves contradict the three.' Among the above six points, the first is: In the Abhidharma Sūtra, it says: 'Correctly entering into the real meaning, it always becomes an obstacle to the mind, arising at all times, this is called asaṃbhinnājñāna.' To this, the Hidden Meaning says: 'This is an autonomous, non-common entity, by whose power it generates desire, etc.' The Śrāvakayāna school believes that it is only associated with entering consciousness and is abandoned on the path of seeing. The Mahāyāna says that it is associated with unstable entering consciousness, while the stable one arises constantly and is the basis for proving the essential point. The Commentary says: 'The uncommonness of the basis, such as the uncommon qualities of the Buddha.' Therefore, the sentient being's continuum should not have this kind of uncommon ignorance, because there is no defiled mind. If there is no basis, then there is nothing to rely on, and it will not become a retinue of entering consciousness, because the continuum will be interrupted, and this arises constantly. Furthermore, if the Śrāvakayāna believes that whatever is to be abandoned must have an antidote, then the five senses should also be the same as the defiled mind. To this, the Hidden Meaning says: 'This is not an argument, but a refutation of the school's self-admission.' Because there is no antidote path, this is looking outward. It is also not for consciousness, because it will not arise temporarily in the non-defiled, and if it is associated with it, then it is unreasonable. It will also not arise in the defiled, because it is associated with other afflictions.

---

ཚུངས་ལྡན་འདྲེས་པར་འགྱུར་ན། ཁྱོད་མཚུངས་ལྡན་མ་འདྲེས་པར་ འདོད་པས་སོ། །ཅི་སྟེ་མ་འདྲེས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་བྱས་པ་ལ་འབྱུང་ན་ནི་ཡིད་ཤེས་རྟག་ཏུ་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་འགྱུར་ཏེ། དུས་རྟག་ཏུ་འབྱུང་བ་དེ་དང་ལྡན་པས་ སོ། །དེས་ན་མ་འདྲེས་པའི་མ་རིག་པའི་རྟེན་ཉོན་ཡིད་ཡོད་པར་གྲུབ་པོ། །གཉིས་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ནི་སྒོ་ལྔའི་རྣམ་ཤེས་དང་བདག་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་པར་འདྲ་བ་མེད་པར་ཐལ་ཏེ། དེའི་ལྷན་ ཅིག་འབྱུང་བའི་གནས་ཉོན་ཡིད་མེད་ཅིང་གཞན་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་གྲུབ་སྟེ། དྲུག་པོ་འདས་མ་ཐག་པའི་ཡིད་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྫས་སུ་མེད་པས་དང་ཡིད་ཤེས་དང་དུས་མི་ མཉམ་པས་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་གནས་མ་ཡིན་ཏེ། འཇུག་ཤེས་སུ་འདྲ་བ་ལ་དྲུག་པའི་རྟེན་འདས་པ་དང་གཞན་གྱི་ད་ལྟར་བའི་ཁྱད་པར་མི་རུང་བས་སོ། །ཀུན་གཞིའང་མ་ཡིན་ ཏེ་དེ་ནི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ཅིང་། རྟེན་ནི་བདག་རྐྱེན་དུ་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་བརྟན་པ་ན་རེ། སྙིང་ཁའི་བུ་ག་གཅིག་ནས་དགུའི་དབར་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བའང་མི་འཐད་ཏེ། གཟུགས་མེད་ན་ཡིད་ཤེས་མེད་པ་དང་། 1-212 ཚོར་བ་ཀུན་ལུས་ཀྱི་ཚོར་བ་དང་། དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་དངོས་སུ་བརྟེན་པས་ན་ཡིད་ཤེས་སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་མི་སྲིད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཡིད་ཡིན་པར་ཡང་ མི་རུང་སྟེ། དགེ་སློང་ཡིད་ནི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དེ། གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་བསྟན་དུ་མེད་པ་ཐོག་པ་མེད་པའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་དང་འགལ་བས་སོ། །སྡེ་པའི་རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་ འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པའི་ཕུང་པོ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་དུ་འདོད་པ་ཡང་མི་རུང་སྟེ། ཀུན་གཞི་ལྟར་འཇུག་ཤེས་དྲུག་ཅར་གྱི་ཐུན་མོང་གི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི་དེ་མེད་ན་ ཤེས་བྱ་འདིར། འགོག་པ་དང་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་ཞི་མ་ཞིའི་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚོགས་དྲུག་བཀག་ཙམ་དུ་འདྲ་བས་སོ། །ས་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ་ ཞེ་ན། ངོ་བོ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པས་ཏེ་ཉོན་ཡིད་ཡོད་ན་འགོག་པ་ལ་ངར་འཛིན་མེད་པས་ཞི་བ་དང་གཞན་དེ་ཡོད་པས་མ་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི་རྟག་ཏུ་ངར་སེམས་ པས་ན་ཡིད་ཅེས་པའི་ངེས་ཚིག་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། སྒོ་ལྔ་དང་ཀུན་གཞི་ལ་ངར་སེམས་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་ཤེས་ལ་རྟག་ཏུ་སེམས་པ་མེད་པས་སོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ། ངེས་ཚིག་ཡང་དག་ཏུ་ཁས་ལེན་པས་སོ། ། 1-213 ལྔ་པ་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་ལ་རྟེན་མེད་པས་ངར་འཛིན་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། འདོད་ན། དེ་ལ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཁོམ་པའི་གནས་ཉིད་ཀྱིས་སྤོང་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། འཇུག་ཤེས་དང་བྲལ་བས་སྤོང་ན་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཀྱང་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ།

【現代漢語翻譯】 如果存在相似的混淆，那是因為你希望沒有相似的混淆。 如果僅僅因為不混淆而產生煩惱，那麼意識將永遠處於煩惱之中，因為它總是伴隨著煩惱。 因此，可以確定存在不混淆的無明之所依——煩惱意識。 第二點是，意識與五根識不依賴於自我之緣是荒謬的，因為沒有與它同時產生的煩惱意識，也沒有其他。 如果說六識之後立即存在意識，那是不成立的，因為它不是實體，並且與意識不同時，所以不是與意識同時產生的所依。 因為在相似的入識中，六識的所依與過去的和現在的其他識的差別是不允許的。 阿賴耶識也不是，因為它是因緣，而所依被認為是自我之緣。 住定者說：'心間的孔穴從一個到九個'，這也是不合理的，因為如果沒有色，就沒有意識。 所有的感覺都是身體的感覺，並且直接依賴於有色的根，因此，意識不可能是執持聲音意義的概念。 它本身也不能是意識，因為佛陀說：'比丘，意識是內在的生處，不是有色的，不可見的，無障礙的'，這與佛陀的教導相矛盾。 有部認為根本識和輪迴存在的蘊是意識的所依也是不合理的，因為像阿賴耶識一樣，它是六種入識共同的因緣。 第三點是，如果沒有它，那麼在此所知中，滅盡定和無想定之間將沒有寂靜與不寂靜的差別，因為六識的止息是相同的。 如果說存在地和作意的差別，那是因為本質上沒有差別，因為如果有煩惱意識，那麼在滅盡定中就沒有我執，所以是寂靜的，而另一種則存在，所以是不寂靜的。 第四點是，因為總是想著'我'，所以將沒有被稱為意識的詞義，因為五根識和阿賴耶識沒有想著'我'，而意識不是總是想著。 這是不可能接受的，因為必須正確地承認詞義。 第五點是，在無想有情天的相續中，因為沒有所依，所以將沒有我執，如果接受，那麼聖者們將不會因為它是無暇之處而捨棄它。 如果因為與入識分離而捨棄，那麼也將捨棄滅盡定。

【English Translation】 If there is a similar confusion, it is because you want there to be no similar confusion. If trouble arises simply because of non-confusion, then consciousness will always be in trouble, because it is always accompanied by trouble. Therefore, it can be established that there is a basis for non-confused ignorance—afflicted consciousness. The second point is that it is absurd for consciousness not to rely on self-cause like the five sense consciousnesses, because there is no afflicted consciousness arising simultaneously with it, nor is there any other. If it is said that there is consciousness immediately after the six consciousnesses, that is not established, because it is not a substance and is not simultaneous with consciousness, so it is not a basis for arising simultaneously with consciousness. Because in similar entering consciousnesses, the difference between the basis of the six consciousnesses and the past and present other consciousnesses is not permissible. The ālaya-vijñāna is also not, because it is the causal condition, and the basis is intended to be referred to as the self-cause. The Sthavira says: 'The holes in the heart are from one to nine,' which is also unreasonable, because if there is no form, there is no consciousness. All feelings are bodily feelings, and directly rely on colored roots, therefore, consciousness cannot be a concept that holds the meaning of sound. It itself also cannot be consciousness, because the Buddha said: 'Bhikkhu, consciousness is the inner source, not colored, invisible, and unobstructed,' which contradicts the Buddha's teachings. The Sarvāstivāda school's view that the root consciousness and the aggregates of existence in saṃsāra are the basis of consciousness is also unreasonable, because like the ālaya-vijñāna, it is the common causal condition of the six entering consciousnesses. The third point is that if there is no it, then in this knowable, there will be no difference between the peace and non-peace of cessation and non-perception, because the cessation of the six aggregates is the same. If it is said that there is a difference in ground and attention, it is because there is no difference in essence, because if there is afflicted consciousness, then there is no self-grasping in cessation, so it is peaceful, and the other exists, so it is not peaceful. The fourth point is that because it is always thinking 'I', there will be no etymology called consciousness, because the five sense consciousnesses and the ālaya-vijñāna are not thinking 'I', and consciousness is not always thinking. This cannot be accepted, because the etymology must be correctly acknowledged. The fifth point is that in the continuum of the realm of non-perception, because there is no basis, there will be no self-grasping, and if accepted, then the noble ones will not abandon it because it is a place of no leisure. If it is abandoned because of separation from entering consciousness, then cessation will also be abandoned.

---

།དྲུག་པ་ནི་དེ་མེད་ན་དགེ་བའི་གནས་སྐབས་ལ་རྟེན་མེད་པས་ངར་འཛིན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཡིད་ཤེས་དགེ་བ་ དེ་ཉིད་ནི་ངར་འཛིན་གྱི་གནས་མ་རིག་པའི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བས་སོ། །འདོད་ན། ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་བར་འགྱུར་ཏེ། ངར་འཛིན་གྱིས་མ་བཅིངས་པའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དུས་ རྟག་ཏུ་ངར་འཛིན་འབྱུང་བས་དེའི་རྟེན་ཉོན་ཡིད་གྲུབ་བོ། །འོན་ཀྱང་ངར་འཛིན་མངོན་གྱུར་གཉིད་ཤིན་ཏུ་མཐུག་པོ་ལ་མེད་པར་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པས་གྲུབ་སྙམ་སྟེ་དཔྱད་དོ། ། གཞུང་དོན་ལ་བཞི་ ལས་ངེས་ཚིག་ནི་གང་དུས་རྟག་ཏུ་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་ཁེངས་པ་དང་ལྡན་པས་རློམས་སེམས་ཤིང་ངར་སེམས་པས་ཡིད་དེ་འདིས་རྣམ་པ་ཡང་བསྟན་ཏོ། །དམིགས་པ་ནི་ཀུན་གཞི་ཞེས་ཏེ་ དོན་གསང་དུ། དེས་ཀུན་གཞི་ལ་ཅི་ལྟར་དམིགས་ཞེ་ན། དེའི་དབང་གིས་བདག་གི་རྣམ་པར་སྐྱེ་བའི་སྒོ་ནས་ཡིན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་འཇོག་པའི་སྒོ་ནས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ལྟར་ཏེ་རང་མཚན་ལ་མི་དམིགས་སོ། ། 1-214 མཚུངས་ལྡན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཉིད་བཞི་པོ་ཁོ་ན་དང་དེ་མིན་པ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་སོགས་དང་ལྡན་ཏེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འདིར་མ་རིག་པ་ནི་ཡེ་མ་འདྲེས་པ་སྟེ་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའོ། །འབྱུང་ བའི་དུས་ནི་དེ་ཡང་ཞེས་པ་ལམ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ན་དེ་མེད་དེ་དོན་དམ་པ་ཤེས་པས་བདག་ལྟ་མངོན་འགྱུར་དང་འགལ་བས་སོ། །ས་བདུན་པ་མན་ཆད་དང་ཉན་རང་སློབ་པ་ལ་ ལམ་ལས་ལངས་པ་ན་ཀུན་གཞི་ལས་འབྱུང་ངོ་། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་པས་འགོག་པ་ཆེས་ཞི་བས་ན་མངོན་འགྱུར་མི་འབྱུང་ངོ་། །འདིས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱང་ཟིན་ཏོ་ཞེའོ། །དགེ་བ་དང་ཞེས་སོགས་ ནི་གཏོང་ངོ་ཞེས་སོགས་དང་སྦྱར་རོ། །དེ་ཡང་སུམ་བཅུ་པར། དེ་ལ་གནས་ཏེ་རབ་བྱུང་ཞིང་། །དེ་ལ་དམིགས་པ་ཡིད་ཅེས་བྱ། །རྣམ་ཤེས་ངར་སེམས་བདག་ཉིད་ཅན། །བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ པ། །ཉོན་མོངས་བཞི་དང་རྟག་ཏུ་འགྲོགས། །བདག་ཏུ་ལྟ་དང་བདག་ཏུ་རྨོངས། །བདག་རྒྱལ་བདག་ཆགས་འདུ་ཤེས་པ། །གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེའིའོ་གཞན། །རེག་སོགས་ཀྱང་དེ་དགྲ་བཅོམ་མེད། །འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་ ལ་མེད། །འཇིག་རྟེན་འདས་པའི་ལམ་ནའང་མེད། །འདི་ནི་གྱུར་པ་གཉིས་པའོ། །ཞེས་བཤད་པས་སྤྱི་གཞུང་གཉིས་ཀ་བསྡུའོ། །ཡིད་ཀུན་རྫོབ་པ་སྡེ་པ་ལ་གྲགས་པ་ནི། གང་ཡང་ཞེས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་དྲུག་པོ་ཉིད་ཤེས་ཕྱི་མའི་རྟེན་བྱེད་པས་ཡིད་དེ། 1-215 ཐེག་བསྡུས་སུ། དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་བྱེད་པས་གནས་སུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འགགས་མ་ཐག་པའི་ཡིད་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་གནས་དང་ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་རྣམ་ཤེས་བཤད་པ་ལ་ སྤྱི་དོན་ནི། སར། །ངོ་བོ་ཉིད་དང་གནས་དང་ནི། །དམིགས་པ་དག་དང་གྲོགས་དང་ནི། །ལས་ཏེ་སྒོ་ནི་ལྔ་པོ་ཡིས། །སེམས་ནི་ཡུལ་ལ་

【現代漢語翻譯】 第六個是，如果沒有它，善的狀態就沒有所依，因此我執（自我的執著）就會消失，因為意識的善本身不能作為我執的所依，即無明的所依。 如果承認，那就會變成無漏的善，因為它是不受我執束縛的善。因此，由於我執總是存在，所以它的所依——染污意就成立了。然而，我執在顯現上似乎不存在於深度睡眠中，但可以認為這是因為沒有觀察到，所以才認為它成立，需要進一步考察。 在論的意義上，有四個方面，其中詞義解釋是：由於總是懷有『我是』的驕傲和自滿，所以是傲慢和自私的意，這也顯示了它的相狀。所緣是阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：Ālaya-vijñāna，漢語字面意思：藏識），即秘密的意義。如果問：它如何緣阿賴耶識呢？答：通過以它的力量產生『我的』的相狀的方式，而不是通過確立它自身本質的方式。因此，它不緣自相。 相應的（俱有）是隻有四種煩惱本身，以及除此之外的遍行五蘊等，這已經解釋過了。這裡的無明是不混雜的，即對自我的愚癡。產生的時間是，當道路顯現時，它就不存在了，因為證悟勝義諦與我見（自我的觀點）的顯現相違。在七地以下以及聲聞、緣覺的學道者中，當從道中退出來時，它就從阿賴耶識中產生。無想定（梵文：Asamjñā-samāpatti，梵文羅馬擬音：Asamjñā-samāpatti，漢語字面意思：無想定）和滅盡定（梵文：Nirodha-samāpatti，梵文羅馬擬音：Nirodha-samāpatti，漢語字面意思：滅盡定）非常寂靜，所以不會顯現。這也暗示了它的論證。 『善和』等與『捨棄』等結合。在《三十頌》中說：『安住於此而生起，緣於此者名為意，識之我念自體性，隱蔽未記恒與四，煩惱俱行我見癡，我慢我愛恒執我，生於何處即于彼，觸等亦爾無羅漢，于滅定中亦非有，亦無有于出世道，此乃轉變之第二。』這樣就總結了共同的論和個別的論。在經部中，意被稱為世俗諦，即任何作為后識所依的六識本身就是意。在《攝大乘論》中說：『以其作為直接因，成為安住之處，所以識滅之後的意是意識生起之處。』 第三，解釋識，總義是：在《攝大乘論》中說：『自性與處所，所緣與伴侶，以及業，通過這五個門，心識緣境。』

【English Translation】 The sixth is that without it, there is no basis for the state of virtue, so the clinging to self (ego) will disappear, because the virtue of consciousness itself cannot serve as the basis for clinging to self, which is ignorance. If admitted, then it will become uncontaminated virtue, because it is virtue that is not bound by clinging to self. Therefore, since clinging to self always exists, its basis, the afflicted mind, is established. However, clinging to self does not seem to exist in deep sleep, but it can be thought that it is established because it has not been observed, so it needs further investigation. In the meaning of the treatise, there are four aspects, of which the etymological explanation is: because it always has the pride and complacency of 'I am', it is the arrogant and selfish mind, which also shows its aspect. The object is the Ālaya-vijñāna (store consciousness), that is, the secret meaning. If asked: How does it perceive the Ālaya-vijñāna? The answer is: Through the way of generating the appearance of 'mine' by its power, not through the way of establishing its own essence. Therefore, it does not perceive the self-character. The corresponding (co-occurring) are only the four afflictions themselves, and the pervasive five aggregates and so on, which have already been explained. The ignorance here is unmixed, that is, delusion about the self. The time of arising is that when the path manifests, it does not exist, because the realization of ultimate truth contradicts the manifestation of the view of self. In the seven grounds below and in the learners of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, when they arise from the path, it arises from the Ālaya-vijñāna. The state of unconsciousness (Asamjñā-samāpatti) and cessation (Nirodha-samāpatti) are very peaceful, so they do not manifest. This also implies its proof. 'Virtue and' etc. are combined with 'abandoning' etc. In the Thirty Verses it says: 'Abiding in this and arising, that which is perceived by this is called mind, the self-nature of consciousness, obscured and unindicated, always accompanied by four, afflictions, clinging to self and ignorance, pride in self and love of self always grasping self, wherever it is born, it is there, touch and so on are also like that, there is no Arhat, it is also not in cessation, also not in the supramundane path, this is the second transformation.' In this way, both the common treatise and the individual treatise are summarized. In the Sautrāntika school, the mind is called conventional truth, that is, any of the six consciousnesses that serve as the basis for subsequent consciousnesses is the mind. In the Compendium of Vehicles it says: 'Because it is the direct cause, it becomes the place of abiding, so the mind after the cessation of consciousness is the place where consciousness arises.' Third, explaining consciousness, the general meaning is: In the Compendium of Vehicles it says: 'Nature and place, object and companions, and action, through these five doors, the mind perceives objects.'

---

འཇུག་པར་བྱེད། །ཅེས་པ་ལྔ་ལས་གཞན་བཤད་ཟིན་འཆད་ པར་འགྱུར་བས། འདིར་གསུམ་ལས་གནས་ནི་ས་བོན་གྱི་གནས་ཀུན་གཞི་དང་། ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་གནས་རང་རང་གི་དབང་པོ་དང་། དེ་མ་ཐག་པའི་གནས་འགགས་མ་ཐག་པའི་ཡིད་ཏེ། ཐེག་བསྡུས་སུ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་ཉོན་ཡིད་དོ་ཞེས་སོ། །བྱེད་ལས་ནི་དྲུག་ཀས་ཕྱིས་འཆད་པ་ལྟར་ཡུལ་འཛིན་པར་བྱེད་པ་དང་སྒོ་ལྔས་དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་རྗེས་སུ་དང་ལས་ཀུན་ ནས་སློང་བར་རྗེས་འཇུག་ཅིང་སྡུག་མི་སྡུག་གི་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་བྱེད་དོ། །དྲུག་པས་དགེ་མི་དགེའི་ཆོས་དང་ལས་འཇུག་པ་དང་རྣམ་ཤེས་གཞན་གྱི་སྡུག་མི་སྡུག་གི་འབྲས་བུ་འཛིན་པ་དང་ དམིགས་པ་ལ་རྟོག་པ་དང་དམིགས་པ་ལ་སེམས་པ་དང་ར་རོ་བ་དང་སྨྱོ་བ་དང་གཉིད་ལོག་པ་དང་སད་པ་དང་བརྒྱལ་བ་དང་དེ་སངས་པ་དང་ལུས་ངག་གི་ལས་འཇུག་པ་དང་། 1-216 ཆད་དང་མཚམས་སྦྱོར་འདོད་ཆགས་བྲལ། བ་དང་དེ་ལས་།ཉམས་དང་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ་རྣམས། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཁོ་ནར་འདོད། །ཅེས་པ་བྱེད་དོ། །འབྱུང་ཚུལ་ནི། སུམ་བཅུ་པའི་ཊཱི་ཀར། མདོ་སྡེ་པ་ སོགས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མང་པོ་མེད་ལ། ཤེས་པ་གཅིག་གིས་མང་པོའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱེད་མི་ནུས་པས་ཤེས་པ་རེ་རེ་ཁོ་ན་སྐྱེ་བར་སེམས་ཤིང་། འདིར་ནི་ཤེས་པའི་དམིགས་རྐྱེན་སོ་ སོར་ངེས་པ་ལྟར་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ངེས་མི་དགོས་ཀྱི། དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་གཅིག་ལས་ཀྱང་ཤེས་པ་དུ་མ་འབྱུང་བས་ལྔ་རྣམས་རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་ལས། །ཇི་ལྟའི་རྐྱེན་ལས་འབྱུང་བ་ནི། རྣམ་ ཤེས་ལྷན་ཅིག་གམ་མ་ཡིན། །ཆུ་ལ་རླབས་རྣམས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དང་། དྲུག་པ་ཕལ་ཆེར་རྒྱུན་དུ་སྐྱེ། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་བ་ནི། །རྟག་ཏུའོ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་། །སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ རྣམ་གཉིས་དང་། །སེམས་མེད་གཉིད་དང་བརྒྱལ་མ་གཏོགས། །ཞེས་སུམ་བཅུ་པ་རྩ་འགྲེལ་རྣམས་སུའོ། ། གཞུང་ལ་གཉིས་ལས་དབྱེ་བ་ནི་སླ་ཞིང་། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ནི། མིག་ལ་དངོས་སུ་བརྟེན་ཅིང་ཞེས་པས་ ཡིད་ཤེས་སེལ་ལ། གཟུགས་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་དམིགས་ཞེས་པས་རང་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་བྱུང་སེལ་ཅིང་། སོ་སོར་སྟེ་རང་གི་ཡུལ་མ་འདྲེས་པར་རིག་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བར་ལ་སྦྱར་ཏེ་གནས་དང་དམིགས་པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་བཞག་གོ ། 1-217 ཁམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ནི་ཕལ་ཆེར་ཕུང་པོ་ལས་ཐ་དད་དུ་འཇོག་ཏུ་མེད་དེ། ཕུང་པོའི་སྐབས་སུ་མིག་སོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་ཟིན་པས་སོ། །དེས་ན་ཕུང་པོ་ལས་དམིགས་ཀྱིས་བཏོན་ནས་ཁམས་ བཞག་ཅིང་ཁམས་ལས་བཏོན་ནས་སྐྱེ་མཆེད་བཞག་གོ །འདིར་གསུམ་སྟེ། ཕུང་པོས་བསྡུས་པ་དང་མ་བསྡུས་པའི་འདུས་མ་བྱས་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་གཟུགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཁམས་ ནི། གཟུགས་ཀ

【現代漢語翻譯】 作為入門。這五個之外的都已講完，將來會講。這裡只講三個：所依是種子的所依阿賴耶識，俱生所依是各自的根，等無間所依是剛滅意的意。在《攝大乘論》中說：『遍染污的所依是染污意。』作用是六個識都像後面要講的那樣，執持對境，五根隨著善和染污，以及發起業，隨順可愛和不可愛。第六識隨順善和不善的法和業，執持其他識的可愛和不可愛果，對所緣進行分別和作意，以及昏迷、瘋狂、睡眠、醒來、昏厥和甦醒，以及發起身語的業。 斷絕和連線，離貪和從那之中，衰退和死亡、轉生等，都認為是唯有意識的作用。』生起的方式是：在《三十頌》的註釋中說，經部師等認為沒有很多等無間緣，一個識不能作為多個識的等無間緣，所以認為只有一個個識產生。而這裡，識的所緣緣確定，但不一定需要等無間緣，一個等無間緣也能生起多個識，所以五識從根本識中，如其因緣而生起。如雲：『識是俱生或非俱生，如水中波浪一般。』第六識大多時候持續生起。意識的生起是：『除了常時的無想定和滅盡定兩種，以及無心睡眠和昏厥之外。』這是在《三十頌》的根本頌和註釋中所說。 關於正文，分為兩種，區分很容易，各自的體相是：『依靠眼根』，以此遮遣意識，『緣色法的自相』，以此遮遣自心和俱生心所，『各自』即各自了知不混雜的對境。同樣地，在意識之間也這樣安立，以所依、所緣和自性來區分。 關於界的分類，大多不能安立為與蘊 अलग（梵文天城體，alaga，梵文羅馬擬音，alaga，分離）的，因為在蘊的章節中已經講過眼等的體相。因此，從蘊中特別提出而安立為界，從界中提出而安立為處。這裡有三種：蘊所攝的，以及非蘊所攝的無為法，以及法界所攝的。第一種有三種，色蘊所攝的界是：色界。

【English Translation】 To enter. Other than these five have been explained and will be explained in the future. Here, only three are discussed: the support is the seed's support, the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文：ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：ālaya-vijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), the co-emergent support is each of the senses, and the immediately preceding support is the immediately ceased mind. In the Compendium of Determinations it says: 'The support of pervasive affliction is the afflicted mind.' The function is that all six consciousnesses, as will be explained later, hold onto objects, the five senses follow after virtue and affliction, and initiate actions, following after the agreeable and disagreeable. The sixth consciousness follows after virtuous and non-virtuous dharmas and actions, holds onto the agreeable and disagreeable results of other consciousnesses, and engages in conceptualization and attention towards the object, as well as confusion, madness, sleep, awakening, fainting, and recovery, and initiates the actions of body and speech. Severance and connection, detachment and from that, decline and death, transmigration, etc., are all considered to be the function of consciousness alone.' The manner of arising is: In the commentary on the Thirty Verses, the Sautrāntikas (經部師) and others think that there are not many immediately preceding conditions, and one consciousness cannot act as the immediately preceding condition for many consciousnesses, so they think that only one consciousness arises at a time. But here, the objective condition of consciousness is certain, but the immediately preceding condition does not necessarily need to be certain, and many consciousnesses can arise from one immediately preceding condition, so the five consciousnesses arise from the root consciousness, according to their conditions. As it says: 'Consciousness is co-emergent or non-co-emergent, like waves in water.' The sixth consciousness mostly arises continuously. The arising of consciousness is: 'Except for the two kinds of constant non-conceptualization and cessation, and mindless sleep and fainting.' This is what is said in the root verses and commentaries of the Thirty Verses. Regarding the text, it is divided into two, the distinction is easy, and the characteristics of each are: 'Relying on the eye sense', thereby excluding consciousness, 'focusing on the self-nature of form', thereby excluding self-mind and co-emergent mental factors, 'each' meaning each knowing unmixed objects. Similarly, it is established between consciousnesses in this way, distinguished by support, object, and nature. Regarding the classification of dhātus (界), mostly they cannot be established as separate from the skandhas (蘊), because the characteristics of the eye, etc., have already been stated in the chapter on skandhas. Therefore, they are specially extracted from the skandhas and established as dhātus, and extracted from the dhātus and established as āyatanas (處). Here there are three: those included in the skandhas, and the unconditioned that are not included in the skandhas, and those included in the dharma-dhātu (法界). The first has three, the dhātu included in the rūpa-skandha (色蘊) is: the rūpa-dhātu (色界).

---

ྱི་ཞེས་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་ལྔའོ། །ཆོས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་ཚོར་བའི་ཞེས་སོ། །སེམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་རྣམ་པར་ཞེས་པ་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ ནི་ཉོན་ཡིད་ཡིན་ཅིང་། ཀུན་གཞི་ནི་རྣམ་ཤེས་བདུན་ཀས་བསྡུས་ཏེ་ས་བོན་སྡུད་པས་སོ་ཞེའོ། །གཉིས་པ་ལ་མདོར་བསྟན་ནི། ཁམས་རྣམས་ཞེས་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་ཆོས་གང་རྒྱུ་ རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྐྱེད་པའོ་ཞེས་པའང་རུང་ངོ་། །དངོས་པོ་ནི་བཏགས་པའིའོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཆོས་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ངོ་བོས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པས་ སོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་བརྒྱད་ལས་དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ངོ་བོ་དང་། རྣམ་གྲངས་དང་། དེ་དག་གི་ངེས་ཚིག་གོ །དེ་ཡང་རྣམ་པར་དག་པ་འདོད་པས་དེའི་དམིགས་པ་ངོ་བོ་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། 1-218 མདོ་སྡེར་མིང་གཞན་བཤད་པ་ལ་མི་རྨོངས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་རྣམ་གྲངས་དེ་དག་ངེས་པའི་ཆེད་དུ་དེའི་དོན་བསྟན་ཞེས་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་རུའོ། །དང་པོ་ནི་བདག་མེད་པ་གཉིས་ཏེ་ཞེས་ པ་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་ནམ། དེ་ལྟར་མ་ངེས་ཀྱང་བདག་གོ་ཞེས་བཟུང་བ་གང་ཟག་དང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་ཆོས་སུ་བརྟགས་པ་དག་གིས་སྟོང་པ། དབུས་མཐར། ཡོད་པ་མ་ཡིན་མེད་ པའང་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་ཏེ་རྒྱས་པར་ཕྱིས་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་སོགས་ལྔའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་ཏེ་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་རྟག་ཏུ་བདག་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱོན་ཡང་རུང་མ་བྱོན་ཡང་རུང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདི་ནི་གནས་པའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་བ་ལྟར་རོ། །དེ་ནི་ངོ་བོའི་ངེས་ཚིག་གོ །ཉོན་མོངས་པ་མི་རྒྱུ་ བ་ནི་དེ་ལ་དམིགས་ནས་སྤོང་བས་ཀུན་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་སྟོང་པའོ། །དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་དུས་ནའང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་གློ་བུར་བ་ཡིན་གྱི། སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བས་སོ། །གློ་བུར་བ་ནི་གཞན་དབང་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལས་བྱུང་བའི་གཟུང་འཛིན་གྱི་ས་བོན་ཅན་ལ་གཉིས་སྣང་འཇུག་པའོ། །མཚན་མ་མེད་པ་ཞེས་ཀྱང་མིང་དུ་བྱ་སྟེ། 1-219 མཚན་མ་གཟུགས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་གྱི་སྤྲོས་པ་ཞི་བས་སོ། །ཡང་དག་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་མཐའ་མུར་ཐུག་པ་ནི། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མེད་པའང་ཡིན་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡང་ ཡིན་པ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དམ་པའི་དོན་ཏེ་ཡུལ་ནི་འཕགས་པའི་ཞེས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཏེ་རྒྱུ་ནི་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་ཆོས་ནི་གང་དང་ལྡན་པས་ཉན་ཐོས་སོགས་སུ་བརྗོད་པ་ སྟེ། དེ་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་ལ་དམིགས་ནས་འབྱུང་བས་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཅན་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཡང་ཆ

【現代漢語翻譯】 即是說，法界的其中一部分是法所生的五種色（五境）。法所攝的是受（感覺）。心所攝的是識，意界是染污意，阿賴耶識包含七種識，積聚種子。 第二部分是簡略的指示：『諸法』是指無為法的體性，也就是任何不由因緣所生的法。事物是指假立的。真如只是從法性的角度來說是不同的，但本質上並非不同，因為它們是無自性的。 詳細解釋分為八個部分，第一個部分又分為三個方面：本體、名稱和這些名稱的定義。也就是說，爲了希望完全清凈，應當瞭解其所緣的本體。爲了不迷惑于經部中所說的其他名稱，爲了確定這些名稱，所以要顯示其意義，這是《中邊分別論》的註釋中所說的。 第一個方面是兩種無我，也就是常、一、自在，或者即使不確定是這樣，但只要執著為『我』，那麼所執著的補特伽羅以及能執和所執的法都是空性的。《中邊分別論》中說：『非有亦非無。』詳細內容將在後面解釋。 第二個方面是空性等五種。第三個方面是為什麼？因為不會改變，所以是常時的無我性。如來無論出現與否，諸法的法性都是存在的，如佛所說。這是本體的定義。煩惱不會生起，因為專注於此而斷除，所以是遠離一切煩惱的。即使在有煩惱的時候，煩惱也是暫時的，不是心的本性，因為諸法的法性本來就是光明的。暫時的煩惱是從他起，不如理作意而產生的能取所取的種子，從而產生二取。 也稱為無相，因為從色（形）到菩提之間的戲論都已寂滅。到達真正不顛倒的邊際，既是不顛倒，也是智慧的所緣，這是詞語的組合方式。勝義諦，也就是聖者的境界。法界，也就是聲聞等法的因，因為具備了某種法，所以被稱為聲聞等，而這一切都是專注于無我而產生的，所以是它們的因。同樣，對於不善和無記法也是如此。

【English Translation】 That is to say, one aspect of the Dharmadhatu (realm of phenomena) is the five forms of objects produced by Dharma. What is gathered by Dharma is feeling (sensation). What is gathered by mind is consciousness; the mind realm is the afflicted mind, and the Alaya consciousness includes the seven consciousnesses, accumulating seeds. The second part is a brief indication: 'Phenomena' refers to the nature of the unconditioned, that is, any Dharma that is not produced by causes and conditions. Things are imputed. Suchness is only different from the perspective of Dharma, but not in essence, because they are without self-nature. The detailed explanation is divided into eight parts, and the first part is further divided into three aspects: the essence, the names, and the definitions of these names. That is, in order to hope for complete purity, one should understand the essence of its object. In order not to be confused by the other names mentioned in the Sutra, in order to determine these names, it is necessary to show their meaning, as stated in the commentary of the Madhyantavibhaga. The first aspect is the two non-selves, that is, permanent, single, independent, or even if it is not certain to be so, as long as it is clung to as 'I', then the person who is clung to, as well as the clinging and the clung-to Dharmas, are empty. The Madhyantavibhaga says: 'Neither existent nor non-existent.' The details will be explained later. The second aspect is the five suchnesses, such as emptiness. The third aspect is why? Because it does not change, it is the constant non-selfness. Whether the Tathagatas appear or not, the Dharma nature of all Dharmas exists, as the Buddha said. This is the definition of the essence. Afflictions do not arise because they are abandoned by focusing on this, so it is free from all afflictions. Even when there are afflictions, the afflictions are temporary, not the nature of the mind, because the Dharma nature of all Dharmas is originally luminous. Temporary afflictions arise from other-dependence, non-reasoned attention, and the seeds of the grasper and the grasped, resulting in dualistic appearances. It is also called signlessness, because the elaboration from form to Bodhi has been pacified. Reaching the true and non-inverted limit is both non-inverted and the object of wisdom, which is the way words are combined. The ultimate truth, that is, the realm of the noble ones. The Dharmadhatu, that is, the cause of the Dharmas of the Shravakas, etc., because it possesses a certain Dharma, it is called Shravaka, etc., and all of this arises from focusing on non-self, so it is their cause. Similarly, it is also the case for unwholesome and neutral Dharmas.

---

ོས་ཉིད་ངོ་བོ་དང་རྣམ་གྲངས་དང་ རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དོན་གསུམ་གྱིས་བལྟའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱང་དབུས་མཐར། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་མདོར་བསྡུས་ན། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། ། གཞན་ཡིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ཡིན། །དེ་འགགས་འཕགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་། །འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡི་ཕྱིར། །རྣམ་གྲངས་དོན་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ནམ་མཁའ་ནི་གཟུགས་མེད་ཅིང་ཞེས་པས། བཤད་ པ་གཟུགས་ཉིད་ལས་བཟློག་པ། གཟུགས་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་ཆོས་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཡུལ་ལོ་ཞེས་པའོ། །དེ་ལ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ནི་ཆོས་ཁམས་ཀྱི་སྐབས་ཡིན་པས་སོ། །གཟུགས་ཉིད་ལས་བཟློག་པས་ནི། 1-220 ངེས་གཟུང་གིས་ཚོར་བ་སོགས་དང་ཐུན་མོང་ལས་ལོག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་འགོག་པ་གཉིས་དང་མི་རྟག་པ་ཉིད་སེལ་ཅིང་ཆོས་འགའ་ཞིག་ལས་བཟློག་པ་མ་ཡིན་གྱི། གཏན་མེད་པ་རི་བོང་ གི་རྭ་སོགས་ཀྱང་སེལ་ཏོ། །གཟུགས་མ་ཡིན་པ་ཞེས་མ་ཡིན་དགག་གིས་མི་བརྗོད་པར་མེད་ཅེས་མེད་དགག་གིས་བརྗོད་པ་ནི་ཚོར་བ་སོགས་རིག་པ་རྣམས་སེལ་བ་སྟེ་དེ་རྣམས་གཟུགས་མེད་ཙམ་ མ་ཡིན་གྱི་མྱོང་བ་སོགས་ཡིན་པས་སོ། །བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གོ་འབྱེད་པའི་ངེས་ཚིག་ནི་གོ་མ་བཀག་ཙམ་སྟེ། དེ་ལ་ནམ་ཀ་མི་སྒྲིབ་པའོ། །ཞེས་སོ། །སོ་སོར་བརྟགས་པ་མ་ཡིན་ པ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་མ་ཚང་བ་ཙམ་གྱིས་འགོག་པ་ནི་གང་འགོག་སྟེ་གཏན་དུ་མི་སྐྱེ་བ་ལ། བྲལ་བ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ས་བོན་བཏོན་པས་སླར་མི་ལྡོག་པར་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ། ལ་ ལར་གཟུགས་གཞན་ལ་ལྟ་ཞིང་ཡིད་གཡེང་བ་ན་བྱ་རོག་ཏུ་སྣང་བའི་མིག་ཤེས་མི་སྐྱེ་སྟེ། བྱ་རོག་སྣང་རུང་དུ་ཡོད་པ་ན་ལྟ་འདོད་མེད་ཅིང་། ལྟ་བར་འདོད་པ་ན་དེ་ཕྱོགས་གཞན་ དུ་སོང་བ་ལྟ་བུའོ། །སོ་སོར་བརྟགས་ཤིང་གཞིགས་ལ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་བདེན་པ་བཞི་ལ་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གྱིས་ཐོབ་བྱའི་འགོག་པ་ནི། གང་འགོག་སྟེ་མི་སྐྱེ་བ་ལ་འབྲལ་ཏེ་གཉེན་པོ་གང་དང་གང་བྱུང་བས་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དང་དེའི་ས་བོན་ལེགས་པར་ཕྱུང་བ་ཕུང་པོ་ལྷག་བཅས་དང་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ཀྱི་དབྱིངས་སོ། ། 1-221 ཚིག་ཕྱི་མས་ནི་སྙོམས་འཇུག་དང་སྐྱེ་བ་དང་མི་རྟག་པ་དང་བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་པ་རྣམས་སེལ་ཏོ། །འདི་བར་གྱི་ཚིག་ཕྱིས་པ་སྟེ། བ་ལང་དང་ལྡན་པའི་ཤིང་རྟ་ལ་བ་ལང་གི་ ཤིང་རྟ་ལྟར་སོ་སོར་བརྟགས་པས་ཐོབ་པའི་འགོག་པའོ། །མི་གཡོ་བ་ནི་གསུམ་པ་མན་ཆད་ཀྱི་སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་གྲོལ་བས་ཏེ། སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་ནི་གྲོལ་བའི་ཕྱིར། །བཞི་པ་གཡོ་བ་མེད་པ་ཡིན། ། རྟོག་བརྒྱད་ནི་དང་དཔྱོད་དང་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་དག་དང་། །བདེ་སྡུག་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་བ་ལ་སོགས་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ

【現代漢語翻譯】 以自性、差別和 差別之義這三者來觀察。這些也處於中邊。空性若作概括而言， 即是真如、真實邊際、 無相、勝義和 法界這些差別名相。 非異即非顛倒， 此滅是聖者之行境， 是聖者之法的因， 差別之義即如次第所說。』 如是說。『虛空是無色』等所說， 是與色法相違背，是無色之自性，是意識之行境。』 對此，意識之行境是法界之範疇。 與色法相違背， 1-220 以確定之方式，從感覺等共同之處，遮遣真如和滅止二者以及無常性，並非遮遣某些法，而是遮遣了完全不存在的兔子角等。 『非色』，以非肯定來表達，不說『無』，而以否定來表達，這是爲了遮遣感覺等識，因為它們不僅是無色，而且是體驗等。 解釋一切作用的詞語是『不遮止』，即虛空不遮蔽。 如是說。非分別之滅止，僅僅是因和緣不具足而滅止，即滅止了不再產生的事物。解脫，不是以智慧斷除種子后不再返回， 有時，觀看其他事物而心散亂時，不會產生顯現烏鴉的眼識，當烏鴉可以顯現時，沒有觀看的意願，當想要觀看時，它已經去了其他地方。 通過分別、觀察和區分，以通達四諦之智慧，以無間道所獲得的滅止是：滅止了不再產生的事物，解脫，即以任何對治法，將煩惱及其種子完全拔除，是具有剩餘和無剩餘之涅槃界。 1-221 後面的詞語遮遣了等持、生和無常以及非分別之滅止。這是中間的詞語，如具有牛的車輛稱為牛車一樣，是通過分別所獲得的滅止。 不動搖，是因為從第三禪以下八種過失中解脫，因為從八種過失中解脫， 第四禪是沒有動搖的。』 八種尋思是：尋和伺、出息和入息、 樂和苦、喜和憂等四種。 如是說。

【English Translation】 Observe with the three: self-nature, difference, and the meaning of difference. These are also in the middle and extremes. If emptiness is summarized, it is Suchness, the ultimate boundary, Signlessness, Ultimate Meaning, and the Dharmadhatu, these are different names. Non-different is non-inverted, this cessation is the realm of activity for the noble ones, it is the cause of the Dharma of the noble ones, the meaning of difference is as said in order.' Thus it is said. 'Space is without form,' etc., what is said, is contrary to form, is the characteristic of being without form, is the object of the mind consciousness.' Regarding this, the object of mind consciousness is the category of the Dharmadhatu. Being contrary to form, 1-220 In a definite way, from the commonality of feelings etc., it rejects Suchness and cessation, as well as impermanence, it does not reject some dharmas, but rejects the completely non-existent rabbit horns etc. 'Non-form,' expressed by non-affirmation, not saying 'non-existence,' but expressed by negation, this is to reject feelings etc., because they are not only without form, but are experiences etc. The word that explains all actions is 'non-obstruction,' that is, space does not obstruct. Thus it is said. Non-discriminating cessation, merely cessation due to the lack of causes and conditions, that is, cessation of things that no longer arise. Liberation, not returning after cutting off the seed with wisdom, Sometimes, when looking at other things and the mind is distracted, the eye consciousness that manifests a crow will not arise, when the crow can manifest, there is no desire to look, when one wants to look, it has gone elsewhere. Through distinguishing, observing, and differentiating, the cessation obtained by the wisdom of understanding the Four Noble Truths, by the uninterrupted path is: cessation of things that no longer arise, liberation, that is, with any antidote, the afflictions and their seeds are completely uprooted, it is the realm of Nirvana with remainder and without remainder. 1-221 The following words reject meditative absorption, birth, impermanence, and non-discriminating cessation. This is the middle word, just as a vehicle with an ox is called an ox cart, it is the cessation obtained through discrimination. Immovable, because it is liberated from the eight faults below the third dhyana, because it is liberated from the eight faults, the fourth dhyana is without movement.' The eight kinds of investigation are: investigation and analysis, exhalation and inhalation, pleasure and pain, joy and sorrow, etc., these four. Thus it is said.

---

འི་འདུས་མ་བྱས་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པ་ན་བདེ་བ་དང་ སྡུག་བསྔལ་འགོག་ཙམ་གྱི་མེད་དགག་གོ དེ་བཞིན་དུ་དགག་བྱའི་རགས་ཤོས་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་ནི་ཅི་ཡང་ཞེས་སོགས་བཤད་ཅིང་། འདི་ཚོགས་བདུན་འགོག་ཙམ་གྱི་མེད་དགག་བཟུང་ངོ་། །དེས་ ན་འདི་དག་གི་མ་ཡིན་དགག་གི་ཆ་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ནི་འདུས་བྱས་དང་མེད་དགག་ཅང་མེད་པོ་འདུས་པ་མ་བྱས་ཡིན་པས་སྔ་ཕྱི་མི་འགལ་ལོ། །དེ་དག་ཀྱང་བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་ པར་འདུ་ཞིང་། དོན་དུ་ན་འདུས་མ་བྱས་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་པར་གསུངས་པ་ལྟར་ནམ་ཀ་དང་འགོག་པ་གཉིས་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་བཞི་ཁོ་ནའོ། །འོ་ན་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་གྱི་བྱེ་བྲག་སྡོམ་མིན་འགོག་པ་དང་བསྟན་བཅོས་མི་ཤེས་པ་འགོག་པ་སོགས་མཐའ་ཡས་པ་ཡོད་ཀྱང་འདི་གཉིས་ཁོ་ན་ལོགས་སུ་འཇོག་པ་ཅི་ཞེ་ན། 1-222 དགོས་པའི་དབང་གིས་ཏེ། སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་གཉིས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེའི་གནས་ཚོར་བའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་སྤངས་པས་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་བཞག་གོ །ཚོར་བ་ལའང་རྟེན་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ བདེ་སྡུག་དང་། མི་བྱེད་པ་བཏང་སྙོམས་གཉིས་ལས་དང་པོ་སྤོང་བས་མི་གཡོ་བ་དང་། གཉིས་པ་སྤོང་བས་འགོག་པ་བཞག་གོ །དེས་ན་བསམ་གཏན་གཉིས་པར་སྡུག་བསྔལ་འགོག་ཀྱང་འདུས་མ་བྱས་ལོགས་ པར་མི་གཞག་སྟེ། འགྱུར་བར་བྱེད་པའི་ཚོར་བ་ཀུན་མ་སྤངས་པས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་བསྡུ་བ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་རྣམས་ཞེས་ཏེ། བཅུ་དྲུག་པོ་འདི་ཡིད་ཤེས་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཡིན་ པས་ཆོས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ནི་གཟུགས་སེམས་ཆོས་གསུམ་རིམ་པས་སྟོན་པ་ནང་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཞེས་ཏེ། གཟུགས་ནི་དབང་པོ་ལྔ་དང་དོན། །ལྔ་དང་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་ཉིད། །དབང་དོན་དེ་ རྣམས་ཁོ་ན་ལ། །སྐྱེ་མཆེད་དང་ནི་ཁམས་བཅུ་ཉིད། །ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ཞེས་པས་ཀུན་གཞིའང་ཟིན་ཏེ། བདུན་པོས་ས་བོན་བསྡུས་པས་སོ། །རྣམ་ཤེས་སོ་སོར་རྣམ་རིག་ པ། །ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་དེ་ཡིན། །ཁམས་བདུན་རྣམས་སུ་འདོད་པ་སྟེ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དང་ཡིད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ཆོས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ། ཚོར་བ་མྱོང་བའོ་འདུ་ཤེས་ནི། །མཚན་མར་འཛིན་པའི་བདག་ཉིད་དོ། ། 1-223 འདུ་བྱེད་ཕུང་པོ་བཞི་ལས་གཞན། །དེ་གསུམ་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་དང་། །འདུས་མ་བྱས་རྣམས་བཅས་པ་ནི། །ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་རྣམ་གཞག་བསྡུ་བ་ནི་ཕུང་པོ་ལས་ ཁམས་དང་དེ་ལས་སྐྱེ་མཆེད་དམིགས་ཀྱིས་བཏོན་ཏེ་འཇོག་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་ཞེས་ཏེ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོས་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་སྡུད་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱིས་ཕུང་པོ་གསུམ་དང་ གཟུགས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་སྡུད་པ་པོ་དང་། ཡིད་ཀ

【現代漢語翻譯】 『非造作』（འདུས་མ་བྱས་，是指非因緣和合而生之法），是指獲得第四禪定時，僅能阻止快樂和痛苦的滅盡（མེད་དགག，斷滅）。同樣，阻止最粗大的對境——『想』（འདུ་ཤེས）和『受』（ཚོར་བ），被稱為『無所有』等等。此處所說的『非造作』，是指僅能阻止前七識的斷滅。因此，這些『非造作』的『非否定』方面，在『阿賴耶識』（ཀུན་གཞི）的境界中，既不是『造作』（འདུས་བྱས），也不是『斷滅』（མེད་དགག），而是『非造作』，因此前後並不矛盾。這些也包含在『非觀察之滅』中。實際上，按照《五蘊論》所說，『非造作』只有四種，即虛空（ནམ་ཀ，梵文：ākāśa，羅馬轉寫：ākāśa，天空），二滅（འགོག་པ，梵文：nirodha，羅馬轉寫：nirodha，滅），以及真如（དེ་བཞིན་ཉིད）。那麼，雖然『非觀察之滅』的差別有無邊無際，如『非律儀滅』和『不通經論之滅』等等，為何只單獨列出這兩種呢？ 這是因為有其必要性。所要斷除的主要有兩種：煩惱（ཉོན་མོངས་པ）和煩惱的處所——感受（ཚོར་བ）。斷除前者，就安立『觀察之滅』（སོ་སོར་བརྟགས་འགོག）。對於感受，也有作為轉變之因的苦樂感受，和不作為轉變之因的舍受（བཏང་སྙོམས）兩種。斷除前者，就安立『不動』（མི་གཡོ་བ）；斷除後者，就安立『滅』（འགོག་པ）。因此，雖然在第二禪定中也斷除了痛苦，但並沒有單獨安立『非造作』，因為沒有斷除所有作為轉變之因的感受。『法界』（ཆོས་ཀྱི་ཁམས）的總結是：『法處的色』（ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་རྣམས），即十六種色法，因為這些只是意識（ཡིད་ཤེས）的對境，所以是『法』。『處』（སྐྱེ་མཆེད）的分類是：依次顯示色、心、法三種，即『內色處』（ནང་གཟུགས་ཅན），如《俱舍論》所說：『色蘊即五根，五境及無表，此十一色處，及十色界性』。以七識界（རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་བདུན）也包括了『阿賴耶識』，因為七識界包含了種子。如《俱舍論》所說：『各別了別名識，即是意處亦是七識界，謂六識及意』。『法』（ཆོས་ཀྱི་）是指：感受是領受，想是取相，行蘊（འདུ་བྱེད）是除了四蘊之外的其他，這三者是『無表色』，『非造作』等包括在『法處』和『法界』中。 第二，總結分類是：從『蘊』（ཕུང་པོ）中特別指出『界』（ཁམས），又從『界』中特別指出『處』（སྐྱེ་མཆེད）而安立，因此『蘊』是指：色蘊（གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ）包含了十界和十處；法界包含了三蘊、一部分色蘊和法處；意界（ཡིད་ཀ）

【English Translation】 'Unconditioned' (འདུས་མ་བྱས་, refers to phenomena not arising from causes and conditions) refers to the cessation (མེད་དགག, negation) of only pleasure and pain upon attaining the fourth dhyana (meditative absorption). Similarly, the cessation of the grossest objects—'perception' (འདུ་ཤེས) and 'feeling' (ཚོར་བ)—is referred to as 'nothingness' and so on. Here, 'unconditioned' is taken to mean only the cessation of the first seven consciousnesses. Therefore, the 'non-negative' aspect of these 'unconditioned' phenomena, in the state of 'alaya-vijñana' (ཀུན་གཞི), is neither 'conditioned' (འདུས་བྱས) nor 'cessation' (མེད་དགག), but 'unconditioned,' so there is no contradiction between the earlier and later statements. These are also included in 'cessation without examination.' In reality, according to the 'Treatise on the Five Aggregates,' there are only four types of 'unconditioned': space (ནམ་ཀ,梵文：ākāśa，Romanization: ākāśa, meaning: sky), two cessations (འགོག་པ,梵文：nirodha，Romanization: nirodha, meaning: cessation), and suchness (དེ་བཞིན་ཉིད). So, although there are endless distinctions of 'cessation without examination,' such as 'non-ethical cessation' and 'cessation of not knowing the scriptures,' why are only these two listed separately? This is because of necessity. The two main things to be abandoned are afflictions (ཉོན་མོངས་པ) and the place of afflictions—feelings (ཚོར་བ). By abandoning the former, 'cessation through examination' (སོ་སོར་བརྟགས་འགོག) is established. Regarding feelings, there are two types: pleasure and pain, which cause transformation, and equanimity (བཏང་སྙོམས), which does not cause transformation. By abandoning the former, 'immovability' (མི་གཡོ་བ) is established; by abandoning the latter, 'cessation' (འགོག་པ) is established. Therefore, although pain is also ceased in the second dhyana, 'unconditioned' is not established separately, because all feelings that cause transformation have not been abandoned. The summary of the 'dharma-dhatu' (ཆོས་ཀྱི་ཁམས) is: 'the forms of the dharma-ayatana' (ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་རྣམས), that is, the sixteen types of form, because these are only objects of consciousness (ཡིད་ཤེས), so they are 'dharma.' The classification of 'ayatana' (སྐྱེ་མཆེད) is: showing the three—form, mind, and dharma—in order, that is, 'internal form-ayatana' (ནང་གཟུགས་ཅན), as the Abhidharmakośa states: 'The form aggregate is the five faculties, the five objects, and the non-manifesting. These eleven form-ayatanas and ten form-dhatus.' The seven consciousness-dhatus (རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་བདུན) also include 'alaya-vijñana,' because the seven consciousness-dhatus include the seeds. As the Abhidharmakośa states: 'Individual discernment is called consciousness, which is also the mind-ayatana and the seven consciousness-dhatus, namely the six consciousnesses and the mind.' 'Dharma' (ཆོས་ཀྱི་) refers to: feeling is experiencing, perception is taking characteristics, the aggregate of formations (འདུ་བྱེད) is other than the four aggregates, these three are 'non-manifesting form,' and 'unconditioned' etc. are included in the 'dharma-ayatana' and 'dharma-dhatu.' Second, the summary of the classification is: from the 'aggregates' (ཕུང་པོ), the 'dhatus' (ཁམས) are specifically pointed out, and from the 'dhatus,' the 'ayatanas' (སྐྱེ་མཆེད) are specifically pointed out and established. Therefore, 'aggregate' refers to: the form aggregate (གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ) includes the ten dhatus and ten ayatanas; the dharma-dhatu includes the three aggregates, a part of the form aggregate, and the dharma-ayatana; the mind-dhatu (ཡིད་ཀ)

---

ྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་བདུན་སྡུད་པའོ། །ཕུང་པོ་དང་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། །ཁམས་གཅིག་གིས་ནི་ཐམས་ཅད་ བསྡུས། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་འདིར་ཁམས་བར་དུ་གསུངས་ཤིང་། མཛོད་དང་ཕུང་པོ་ལྔ་པར་བར་དུ་སྐྱེ་མཆེད་བཤད་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། གཙོ་བོར་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་ཡིན་ཅིང་། འདིར་ཐུབ་པའི་དབང་པོས་དགེ་ སློང་ལ་གདམས་པར་ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པར་དང་ཁམས་ལ་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་མཁས་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པའི་གོ་རིམ་ལྟར་བཀོད་ཅིང་། དེ་དག་ཏུ་ནི་གྲངས་ལྔ་དང་བཅུ་གཉིས་དང་བཅྭོ་བརྒྱད་ ཀྱི་རིམ་པ་ལྟར་བཤད་པར་མངོན་ནོ། །ཡང་ན་མདོ་ཐ་དད་ལྟར་བཀོད་པའང་སྲིད་དོ། ། ཞར་བྱུང་ལ་གཉིས་ལས། འགྲེལ་པ་མཁན་པོས་མཛད་པ་ལ་བརྒྱད་དེ། ཁམས་ཀྱི་གྲངས་ལ་རྩོད་སྤང་དང་། ཤེས་པ་འབྱུང་ཚུལ་དང་། 1-224 སྒྲ་འབྱུང་ཚུལ་དང་། རྣམ་ཤེས་དྲུག་ལ་རྟོག་པ་ཡོད་མེད་དཔྱད་པ་དང་། ཤེས་པ་ལ་རྟེན་གྱིས་འདོགས་པའི་རྒྱུ་དང་། མཐོང་བ་པོ་དཔྱད་པ་དང་། འདུས་མ་བྱས་ཕུང་པོར་མི་འཇོག་པའི་རྒྱུ་དང་། ཆོས་གཅིག་ཡང་ཡང་བཞག་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཁམས་བཅྭོ་བརྒྱད་ཁོ་ནའོ་ཞེས་པ་མི་འཐད་དེ། མིག་དང་རྣ་བ་དང་སྣ་ལ་གཉིས་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཉེར་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་བས་སོ་ཞེ་ ན། མིན་ཏེ་གཉིས་ཀ་ཡང་མིག་གི་མཚན་ཉིད་ཅན་དང་བྱ་བ་མིག་ཤེས་སུ་གཅིག་པས་སོ། །རྣ་བ་དང་སྣ་ལའང་སྦྱར་ཞིང་གཉིས་གཉིས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་ལུས་མཛེས་པའི་དོན་དུ་སྟེ། མིག་ ལ་སོགས་པ་གཉིས་མོད་ཀྱི། །རིགས་དང་སྤྱོད་ཡུལ་རྣམ་པར་ཤེས། །འདྲ་བའི་ཕྱིར་ན་ཁམས་གཅིག་ཉིད། །མཛེས་བྱའི་དོན་དུ་གཉིས་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དབང་པོ་ལ་དང་། ཡུལ་ལ་ དང་། དེ་གཉི་ག་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། བྱ་བ་ལ་འཕྲོས་ཏེ་མིག་རེ་རེ་ལ་བརྟེན་ནས་མིག་ཤེས་རྟག་ཏུ་འབྱུང་ངམ། འོན་ཏེ་གཉི་ག་ལ་བརྟེན་ཏེ་འབྱུང་ཞེ་ན། གཉི་ག་ལ་བརྟེན་ཏེ་གསལ་བར་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་གཉི་ག་ཕྱེ་ན་གསལ་བ་ལྟར་གཅིག་གིས་མ་ཡིན་ཞིང་། དེས་དངོས་པོ་གཞན་ཉེ་བ་ལས་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་མཐོང་བ་ན་དེའི་ནུས་པ་རྟོགས་ཏེ། 1-225 དཔེར་ན་ཁང་པ་གཅིག་ཏུ་མར་མེ་གཉིས་བྱས་ན་འོད་རྒྱས་པ་གཅིག་གིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་བཞིན་ནོ། །མིག་ནི་གཉི་ག་དག་གིས་ཀྱང་། །མཐོང་སྟེ་གསལ་བར་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །རྣ་བ་ དང་སྣ་ལའང་རིགས་པ་འདིའོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱ་བ་ཉིད་ལ་འཕྲོས་ནས་ཡུལ་དཀར་དམར་སོགས་དང་རོལ་མོ་དུ་མ་འཁྲོལ་བའི་སྒྲ་སོགས་སྣ་ཚོགས་ཉེ་བ་ན་དེ་རྣམས་ཤེས་པས་རིམ་གྱིས་འཛིན་ ནམ་ཅིག་ཅར་འཛིན་ཞེ་ན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག དབུ་མ་རྒྱན་དུ། །དཀར་པོ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ། །ཤེས་པ་དེ་ནི་རིམ་འབྱུང་སྟེ། །མགྱོགས་པར་འབྱུང་ཕྱིར་བླ

【現代漢語翻譯】 蘊界（skye mched，梵文：āyatana，梵文羅馬擬音：āyatana，漢語字面意思：處）聚集了識蘊（rnam shes phung po）和七界（khams）。如是說：『蘊、處、界，一者含攝一切。』那麼，這裡說了界，而在《俱舍論》（mdzod）和五蘊中，處在中間，這是為什麼呢？這是因為主要想表達的，而且在這裡，釋迦牟尼佛（thub pa'i dbang po）教導比丘要精通蘊、界、處，按照這個順序安排。在那些地方，則按照五、十二、十八的順序來說明。或者也可能是按照不同的經（mdo）來安排的。作為附帶說明，有兩點。論師（'grel pa mkhan po）的著作中有八點：關於界的數量的辯論；識產生的過程；聲音產生的過程；關於六識（rnam shes drug）是否有概念的考察；識依賴於所依之因；關於見者的考察；不將無為法（'dus ma byas）歸為蘊的理由；以及重複放置同一法（chos）的必要性。第一點是，認為只有十八界是不合理的，因為眼睛、耳朵和鼻子各有兩，所以會變成二十一界。回答說：不是的，因為兩者都具有眼睛的特徵，並且作用都是眼識（mig shes），所以是一樣的。耳朵和鼻子也一樣，之所以有兩個，是爲了身體的美觀。眼睛等雖然有兩個，但種類、作用對像和識別方式是相同的，所以是一個界，爲了美觀的目的而出現兩個。如是說。第二點有三點：關於根（dbang po）；關於境（yul）；以及依賴於兩者而產生的過程。第一點是，從作用上來說，是依賴於每個眼睛而總是產生眼識，還是依賴於兩個眼睛而產生？回答說：依賴於兩個眼睛才能清晰地認知。如果分開兩個眼睛，就不會像清晰地認知那樣，並且通過其他事物靠近，就能看到結果的差異，從而理解其能力。例如，在一個房間里點兩盞燈，光線會增強，一盞燈則不夠明亮。眼睛是通過兩個眼睛來觀看的，因為能清晰地看到。如是說。耳朵和鼻子也是同樣的道理。第二點是，從作用上來說，當靠近白色、紅色等境，以及演奏多種音樂的聲音等各種事物時，識是依次認知，還是一起認知？在這裡，自宗和他宗的一些人認為，《中觀莊嚴論》（dbu ma rgyan）中說：『對於白色等事物，識是依次產生的，因為產生得很快，所以認為是同時產生的。』 The aggregate of consciousness and the seven realms are gathered by the birth gate (skye mched, Sanskrit: āyatana, Romanized Sanskrit: āyatana, literal meaning: place of birth). As it is said: 'Aggregates, birth gates, and realms, one includes all.' So, here it speaks of realms, and in the Treasury of Knowledge (mdzod) and the five aggregates, the birth gate is in the middle. Why is that? It is because it is mainly intended to be expressed, and here, Shakyamuni Buddha (thub pa'i dbang po) advises the monks to be proficient in aggregates, realms, and birth gates, arranged according to this order. In those places, they are explained according to the order of five, twelve, and eighteen. Or it may be arranged according to different sutras (mdo). Incidentally, there are two points. There are eight points in the works of the commentators ('grel pa mkhan po): the debate on the number of realms; the process of the arising of consciousness; the process of the arising of sound; the examination of whether the six consciousnesses (rnam shes drug) have concepts; the cause of consciousness relying on the basis; the examination of the seer; the reason for not placing the unconditioned ( 'dus ma byas) in the aggregates; and the necessity of repeatedly placing the same dharma (chos). The first point is that it is unreasonable to say that there are only eighteen realms, because the eyes, ears, and noses each have two, so it would become twenty-one. The answer is: no, because both have the characteristics of eyes, and the function is the same as eye consciousness (mig shes), so they are the same. The same applies to the ears and noses. The reason why there are two is for the beauty of the body. Although there are two eyes, etc., the type, object of action, and method of recognition are the same, so it is one realm, and two appear for the purpose of beauty. As it is said. The second point has three points: about the faculty (dbang po); about the object (yul); and the process of arising depending on both. The first point is, from the point of view of action, does eye consciousness always arise depending on each eye, or does it arise depending on both? The answer is: it depends on both to perceive clearly. If the two eyes are separated, they will not perceive as clearly, and by other things approaching, the difference in the result can be seen, and its ability can be understood. For example, if two lamps are lit in a room, the light will increase, and one lamp will not be very bright. The eyes see with both eyes, because they see clearly. As it is said. The same reasoning applies to the ears and noses. The second point is, from the point of view of action, when various things such as white, red, etc., and the sounds of various musical instruments are close, does consciousness perceive them sequentially or simultaneously? Here, some people from our own and other schools believe that the Ornament of the Middle Way (dbu ma rgyan) says: 'For things such as white, consciousness arises sequentially, because it arises quickly, so it is thought to be simultaneous.'

【English Translation】 The aggregate of consciousness and the seven realms are gathered by the birth gate (skye mched, Sanskrit: āyatana, Romanized Sanskrit: āyatana, literal meaning: place of birth). As it is said: 'Aggregates, birth gates, and realms, one includes all.' So, here it speaks of realms, and in the Treasury of Knowledge (mdzod) and the five aggregates, the birth gate is in the middle. Why is that? It is because it is mainly intended to be expressed, and here, Shakyamuni Buddha (thub pa'i dbang po) advises the monks to be proficient in aggregates, realms, and birth gates, arranged according to this order. In those places, they are explained according to the order of five, twelve, and eighteen. Or it may be arranged according to different sutras (mdo). Incidentally, there are two points. There are eight points in the works of the commentators ('grel pa mkhan po): the debate on the number of realms; the process of the arising of consciousness; the process of the arising of sound; the examination of whether the six consciousnesses (rnam shes drug) have concepts; the cause of consciousness relying on the basis; the examination of the seer; the reason for not placing the unconditioned ( 'dus ma byas) in the aggregates; and the necessity of repeatedly placing the same dharma (chos). The first point is that it is unreasonable to say that there are only eighteen realms, because the eyes, ears, and noses each have two, so it would become twenty-one. The answer is: no, because both have the characteristics of eyes, and the function is the same as eye consciousness (mig shes), so they are the same. The same applies to the ears and noses. The reason why there are two is for the beauty of the body. Although there are two eyes, etc., the type, object of action, and method of recognition are the same, so it is one realm, and two appear for the purpose of beauty. As it is said. The second point has three points: about the faculty (dbang po); about the object (yul); and the process of arising depending on both. The first point is, from the point of view of action, does eye consciousness always arise depending on each eye, or does it arise depending on both? The answer is: it depends on both to perceive clearly. If the two eyes are separated, they will not perceive as clearly, and by other things approaching, the difference in the result can be seen, and its ability can be understood. For example, if two lamps are lit in a room, the light will increase, and one lamp will not be very bright. The eyes see with both eyes, because they see clearly. As it is said. The same reasoning applies to the ears and noses. The second point is, from the point of view of action, when various things such as white, red, etc., and the sounds of various musical instruments are close, does consciousness perceive them sequentially or simultaneously? Here, some people from our own and other schools believe that the Ornament of the Middle Way (dbu ma rgyan) says: 'For things such as white, consciousness arises sequentially, because it arises quickly, so it is thought to be simultaneous.'

---

ུན་པོ་རྣམས། །ཅིག་ ཅར་སྙམ་དུ་ཤེས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་འདོད་ཅིང་། ཕྱི་དོན་ཡོད་མེད་དུ་སྨྲ་བ་ཁ་ཅིག་རི་མོ་བརྐྱང་བ་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་ལ་དཀར་པོ་སོགས་རྣམ་པའི་གྲངས་ཇི་སྙེད་ཀྱི་ཤེས་པ་ དུ་མ་ཅིག་ཅར་འདོད་ཏེ་ཏེ། དེ་དག་དགག་པ་རྣམ་འགྲེལ་དང་དབུ་མ་རྒྱན་དུ་བལྟའོ། །འདིར་ནི་རྣམ་ཤེས་གཅིག་ཁོ་ནས་ཅིག་ཅར་འཛིན་ཅིང་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཡིན་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ་དེ་ ཕྱིར་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། །སྣ་ཚོགས་གཅིག་གི་ངོ་བོར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཤེས་པ་དུ་མར་འགྱུར་ཏེ་རྣམ་པ་དུ་མ་དང་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དབྱེ་བར་མི་ནུས་པའི་དུ་མ་དང་གཅིག་ཀྱང་དུ་མར་མི་འགྱུར་ཞིང་ནུས་པའི་དུ་མ་དང་ཅིག་པར་མ་གྲུབ་བོ། ། 1-226 གསུམ་པ་ནི་ལྕེ་ལ་ཁམ་ཟས་ཀྱིས་རེག་པ་ན། ལྕེ་དང་ལུས་ཤེས་གང་སྔོན་ལ་སྐྱེ་ཞེ་ན། མཛོད་འགྲེལ་དུ། ཡུལ་གང་ཤས་ཆེ་བའི་ཤེས་པ་སྔོན་ལ་སྐྱེ་ཞིང་ཆ་མཉམ་ན་ཟ་བར་ འདོད་པའི་རྒྱུས་ལྕེའི་རྣམ་ཤེས་སྔར་སྐྱེ་བར་བཤད་དེ། སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོའི་སྲས་ཀྱིས། རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཉིས་ཅིག་ཅར་མི་སྲིད་པས་ཞེས་བཤད་མོད། འདིར་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གཉི་ག་ཅིག་ཅར་ འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། བྱེ་བྲག་པ་རྣམས་སྒྲ་རིམ་གྱིས་ནམ་ཀའི་ཕྱོགས་སུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་སྐྱེ་བཞིན་པ་རྒྱུན་གྱིས་རྣ་བ་དང་ཕྲད་པ་འཛིན་ཞེས་སེམས་པ་སེལ་བའི་ཆེད་དུ་གསུངས་པ། སྒྲ་ནི་རྒྱུན་ཆད་དེ་རང་ལས་སྐད་ཅིག་གཞན་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཡུལ་གཞན་དུ་གཞན་དང་གཞན་བརྒྱུད་ནས་རྒྱུན་གྱིས་འགྲོ་བ་མེད་ཀྱི་རང་གི་ཡུལ་དུ་ལན་ཅིག་འདུག་ཅིང་འབྱུང་སྟེ། མར་མེའི་ འོད་རྒྱས་པ་བཞིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ཉེར་ལེན་ལས་ཡེ་ཡང་ཡང་སྐྱེ་བའི་སྒྲ་རྣམས་རྒྱུན་རྩོམ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྔ་མ་མཐའ་ཡི་བར་གནས་ན། །འོག་ཏུ་སྒྲ་ནི་འཕེལ་བར་འགྱུར། ན་ཉེར་ལེན་གཅིག་ ཁོ་ནའི་སྒྲས་འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ཀུན་གང་བར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་ཁྱབ་པར་བྱས་ནས་ལན་ཅིག་སྐྱེས་ན། ཉེ་ཡང་ཆོད་པའི་སྒྲ་གསལ་བར་མི་ཐོས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ནི་སྒྲ་ཐོགས་པ་ཡོད་པས་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི་བུ་ག་ནས་ཆུང་ངུ་འབྱུང་བར་རིག་པར་བྱའོ། ། 1-227 བཞི་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ལ་འཕྲོས་ཏེ། ཤེས་པ་ནི་རྟོག་བཅས་སམ་རྟོག་མེད་ཡིན་པས་རྣམ་ཤེས་དྲུག་ལས་རྟོག་བཅས་དུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དུ་ཞེ་ན། རེ་ཞིག་རང་ བཞིན་གྱི་དང་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་དང་མངོན་ཨ་བྷི་ནི་རཱུ་པཎཱ་པར་སྤྱོད་པའི་རྣམ་རྟོག་གསུམ་གྱིས་ཡིད་ཤེས་ཁོ་ན་རྟོག་བཅས་ཏེ། དང་པོ་ནི་གང་ད་ལྟར་གྱི་འདུ་བྱེད་མྱོང་བ་རྣམས་ ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ནོ། །ཅི་ལྟར་རང་མཚན་ལ་རྣམ་རྟོག་འཇུག་ཅེ་ན། གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་འཛིན་པའི་ཕྱིར་ཅེའོ། །འོན་ཀྱང་རང་གི་ཞེ

【現代漢語翻譯】 就像經文中所說的那樣，『所有（的意識）都同時被認知』。一些討論外境是否存在的人認為，就像看到一張拉長的圖畫一樣，同時存在著對白色等各種形態的多種認知。這些觀點的反駁可以在《釋量論》和《中觀莊嚴論》中找到。在這裡，只有一個意識同時認知，並且具有多種形態。正如《釋量論》中所說：『因此，心的形態，轉變為多種和單一的本質。』如果意識轉變為多種，因為形態是多種且單一的，那麼，不能區分的多種和單一不會變成多種，而能區分的多種和單一也不會成立。 第三個問題是，當舌頭接觸食物時，舌識和身識哪個先產生？在《俱舍論釋》中說：『哪個所緣更強烈，哪個識就先產生。如果程度相同，那麼由於想要品嚐的意願，舌識會先產生。』雖然國王之子世親論師說：『兩種意識不可能同時存在。』但在這裡，如前所述，兩者是同時產生的。 第三個問題是，爲了消除分別部（的觀點），他們認為聲音以連續不斷的方式在虛空中產生，並持續不斷地與耳朵相遇而被感知。聲音是間斷的，因為它不會從自身產生下一個瞬間，因此不會通過其他事物傳遞到其他地方。它只會在自己的位置停留一次併產生，就像燈光蔓延一樣。如果聲音從近取因中反覆產生，那麼《釋量論》中說：『如果前一個停留在盡頭之間，那麼聲音會在下面增長。』那麼，僅僅一個近取因的聲音就會充滿三千世界。如果聲音在充滿之後只產生一次，為什麼聽不到附近中斷的聲音呢？那是因為聲音有阻礙，可以理解為從遮蔽物的小孔中發出。 第四個問題是，在討論蘊的分類時，什麼是意識？意識是有概念的還是無概念的？在六識中，哪些是有概念的，哪些是無分別的？暫時來說，通過自性、回憶和現量（阿毗尼嚕波那，梵文：abhinirūpaṇā，梵文羅馬擬音：abhinirūpaṇā，漢語字面意思：顯現）三種概念，只有意識是有概念的。第一個概念是關於當下所經歷的事物，具有其自身特徵的形態。如何將概念應用於自相呢？因為它是能取和所取的執著的原因。然而，關於自身...

【English Translation】 As stated in the scriptures, 'All (cognitions) are known simultaneously.' Some who discuss the existence or non-existence of external objects believe that, like seeing a stretched drawing, there are multiple cognitions of various forms such as white, etc., occurring simultaneously. Refutations of these views can be found in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) and the Madhyamakālaṃkāra (Ornament of the Middle Way). Here, only one consciousness cognizes simultaneously, and it has various forms. As stated in the Pramāṇavārttika: 'Therefore, the forms of the mind, transform into the essence of many and one.' If consciousness transforms into many, because the forms are many and one, then the indistinguishable many and one will not become many, and the distinguishable many and one will not be established. The third question is, when the tongue touches food, which arises first, the tongue consciousness or the body consciousness? In the Abhidharmakośa-bhāṣya (Commentary on the Treasury of Knowledge) it says: 'Whichever object is stronger, that consciousness arises first. If they are equal, then due to the desire to taste, the tongue consciousness arises first.' Although Master Vasubandhu (King's Son) said: 'Two consciousnesses cannot occur simultaneously,' here, as previously stated, both arise simultaneously. The third question is, to dispel the views of the Vaibhāṣikas, who believe that sound continuously arises in space and continuously meets the ear to be perceived. Sound is discontinuous, because it does not produce another instant from itself, therefore it does not travel to other places through other things. It only stays and arises once in its own place, like the spreading of lamplight. If sounds repeatedly arise from the proximate cause, then the Pramāṇavārttika says: 'If the former remains between the ends, then the sound will increase below.' Then, the sound of just one proximate cause would fill the three thousand worlds. If the sound only arises once after filling everything, why is it that nearby interrupted sounds are not heard clearly? That is because sound has obstructions, and it should be understood as emerging small from the holes of the obstruction. The fourth question is, in the context of discussing the classification of aggregates, what is consciousness? Is consciousness conceptual or non-conceptual? Among the six consciousnesses, which are conceptual and which are non-discriminating? For the time being, through the three concepts of nature, recollection, and direct perception (abhinirūpaṇā, Sanskrit: abhinirūpaṇā, Romanized Sanskrit: abhinirūpaṇā, literal meaning: manifestation), only mental consciousness is conceptual. The first concept is about the experiences of the present moment, having the form of its own characteristics. How can concepts be applied to self-characteristics? Because it is the cause of grasping the grasper and the grasped. However, regarding self...

---

ན་པ་ཙམ་གྱིས་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །དོན་མེད་ཀྱང་དེའི་དོན་ཅན་འདྲ། །ཞེས་སོ། །བར་པ་ནི་སྔོན་མྱོང་བའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ནོ། །ཐ་མ་ནི་དུས་གསུམ་གྱི་དོན་ལྐོག་གྱུར་རྣམས་ལ་མངོན་པར་རྟོག་པའི་ རྣམ་པ་ཅན་ཏེ་ཤེས་རབ་པོ། ཐ་མ་དང་བར་མ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོ། དེ་དག་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་གཡེང་། བ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ནི་ངེས་རྟོག་བྱེད་དོ། །ཡིད་ཀྱི་དྲན་པ་མཉམ་ པར་བཞག་མ་བཞག་ཐམས་ཅད་པ་ནི་རྗེས་དྲན་ཉིད་ཉིད། །ཅེས་སོ། །ཡང་རྣམ་རྟོག་བདུན་གྱིས་དྲུག་ཅར་རྟོག་བཅས་ཏེ། དམིགས་པ་ལ་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་དང་། མཚན་མ་དང་བཅས་པ་དང་མཚན་མ་མེད་པ་དང་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བའི་དང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མིན་པའི་རྣམ་རྟོག་གིས་སོ། ། 1-228 དེ་ལ་དང་པོ་ནི་རྣམ་ཤེས་སྒོ་ལྔ་དམིགས་པ་ལ་མི་སེམས་པར་རང་གི་ཡུལ་ཇི་ལྟ་བར་འབད་རྩོལ་མེད་པར་འཇུག་པ་སྟེ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་རྟོག་པའོ། །རྟོག་མེད་ དུ་བཤད་པ་ནི། ངེས་པར་རྟོག་ནི་རུ་པ་ཎཱ་དང་རྗེས་དྲན་པའི། །རྣམ་པར་རྟོག་པས་རྣམ་མི་རྟོག །ཅེས་པས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི་རང་བཞིན་དང་རྗེས་དྲན་གྱི་རྣམ་རྟོག་སྟེ་འདས་པ་དང་ ད་ལྟར་གྱི་ཡུལ་ལ་བཀྲ་བར་འཛིན་ཅིང་མཚན་མ་སེམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་མ་འོངས་པའི་ཡུལ་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཏེ། འདས་པ་ཡང་བྱུང་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ཉེ་བ་བཞིན་ མཚན་མར་བྱེད་ལ། མ་འོངས་པ་ཅི་ལྟར་ཡང་མེད་པས་སོ་ཞེའོ། །ལྷག་མ་བཞི་མངོན་པར་དཔྱོད་པའི་རྟོག་པའི་ངོ་བོ་སྟེ་རེས་མངོན་པར་རྟོག་ཅིང་རེས་ཀུན་ཏུ་ཚོལ་བ་སོགས་སོ། །ལྔ་པ་ ནི་རྣམ་འགྲེལ་དུ། གལ་ཏེ་དངོས་སུ་ཤེས་སྐྱེད་ལ། །དབང་པོ་བཞིན་དུ་ཡུལ་ནུས་ཡིན། །འོ་ན་ཅི་ཕྱིར་གཉིས་གར་ལས། །སྐྱེ་བ་དེ་ནི་དེས་མི་བརྗོད། །ཅེ་ན། ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་བ་ལྔ་ མིག་སོགས་ལ་འཐད་ཀྱི། ཡུལ་ལ་མི་འཐད་པས་ཏེ། མིག་༡་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་མིག་ཤེས་ཏེ་གནས་ཀྱི་ཡུལ་དབང་པོ་ལ་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་བས་ཞེས་ཡུལ་གྱི་བདུན་པ་དང་རྒྱུ་མཚན་གྱི་བདུན་པ་ནི་དབང་པོ་ཡོད་ན་དབང་ཤེས་འབྱུང་བས་སོ། ། 1-229 སྒྲུབ་པ་དེ་ཡོད་ན་མ་ལོང་བ་རྣམས་ཀྱི་མིག་ཤེས་འབྱུང་སྟེ་ཐ་ན་མུན་པ་ཡང་མཐོང་བས་སོ། །མིག༢་གིས་རྣམ་པར་ཤེས་པས་དེ་ཞེས་བྱེད་པ་ལ་གསུམ་པ་སྟེ། དེ་འགྱུར་ན་གཟུགས་ མ་འགྱུར་ཡང་ཤེས་པ་འགྱུར་བས་ཏེ། མིག་སེར་གྱི་ནད་ཀྱིས་བཏབ་ན་སྔོན་པོ་སོགས་ཀྱང་སེར་པོར་མཐོང་བ་ལྟ་བུའོ། །མིག༣་ལས་རྣམ་པར་ཤེས་པས་དེ་ཞེས་པ་རྒྱུ་ལ་ལྔ་པ་སྟེ། དེ་ ཡང་མིག་ནི་མིག་ཤེས་ཀྱིས་ས་བོན་དང་འབྲེལ་པ་ལས་འཇུག་པ་གྲུབ་པས་སོ། །མིག༤་གི་ཆེད་དུ་རྣམ་པར་ཤེས་པས་དེ་ཞེས་པ་བཞི་པ་སྟེ། མིག་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉམས་མྱོང་གིས་ དབང་པོ་ལ་ཕན་གནོ

【現代漢語翻譯】 僅僅是這樣。 在《釋量論》中說：『即使無意義，也像有意義一樣。』中間是指先前體驗過的行蘊之相。最後是指對三時（過去、現在、未來）中隱蔽的事物進行明顯認知的智慧。最後和中間二者的自性，是心之智慧散亂，沒有平等安住，這是決定的認知。心之憶念，無論平等安住與否，都是隨念本身。 又，七種分別念以六種方式都是有分別的，即：緣取對境時自性融入的分別念；有相的分別念；無相的分別念；普遍尋求的分別念；個別辨別的分別念；有煩惱的分別念；無煩惱的分別念。 其中，第一種是五種識不作意對境，而是毫不費力地如其所是地融入自境，具有能取所取的相狀，因此是分別。說它是無分別，是因為：『確定認知是如波那（梵文：rūpaṇā，漢語字面意思：顯色）和隨唸的。以分別念而無分別。』 第二種是自性和隨唸的分別念，對過去和現在的對境清晰地執取，並且作意于相狀的緣故。第三種是具有希求未來對境之相的分別念，因為過去也以已生為先導，就像近處一樣作為相狀，而未來無論如何都不存在。 其餘四種是現觀的分別唸的自性，輪流地進行現觀和普遍尋求等。第五種在《釋量論》中說：『如果實際上能產生知識，像根一樣具有對境的能力，那麼為什麼從二者中，產生的那種知識不是由它來說明呢？』如果這樣問，那麼，五種詞語的組合適用於眼等，但不適用于對境。因為，眼1的了別是眼識，即在處所的對境根上產生了別，所以說是對境的第七格和原因的第七格，即如果根存在，則產生根識。 如果存在這種論證，那麼未瞎者也會產生眼識，甚至也能看見黑暗。眼2以了別來稱呼它，是第三格，即如果它變化，即使色不變，識也會變化，例如，如果患有黃眼病，也會將藍色等看成黃色。眼3從了別來稱呼它，是第五格，即眼是眼識的種子，並且與進入有關聯，因此成立。眼4爲了了別而稱呼它，是第四格，即眼識和相應俱有的體驗對根有利益或損害。 。

【English Translation】 Just that. In the 'Commentary on Valid Cognition' (梵文：Pramāṇavārttika，梵文羅馬擬音：Pramāṇavārttika，漢語字面意思：量論): 'Even if meaningless, it is like having meaning.' The intermediate one is the aspect of the formative aggregate (梵文：saṃskāra，梵文羅馬擬音：saṃskāra，漢語字面意思：行) that has been previously experienced. The last one is the wisdom that clearly cognizes the hidden objects of the three times (past, present, and future). The nature of these two, the last and the intermediate, is that the mind's wisdom is distracted, not equally abiding, which is the determining cognition. The mind's memory, whether equally abiding or not, is memory itself. Furthermore, all seven conceptualizations are with conceptualization in six ways: the conceptualization that enters its own state when focusing on an object; the conceptualization with signs; the conceptualization without signs; the conceptualization that seeks everywhere; the conceptualization that distinguishes individually; the conceptualization with afflictions; and the conceptualization without afflictions. Among these, the first is that the five consciousnesses do not contemplate the object, but effortlessly enter their own field as it is, having the aspect of grasper and grasped, therefore it is conceptualization. It is said to be non-conceptual because: 'Determining cognition is like Rūpaṇā (梵文：rūpaṇā，梵文羅馬擬音：rūpaṇā，漢語字面意思：顯色) and memory. It is non-conceptual by conceptualization.' The second is the conceptualization of nature and memory, which clearly grasps past and present objects and contemplates signs. The third is the conceptualization that has the aspect of desiring future objects, because the past also precedes what has arisen, and is made into a sign as if it were near, but the future does not exist in any way. The remaining four are the nature of the conceptualization of manifest discernment, alternately performing manifest discernment and seeking everywhere, etc. The fifth is in the 'Commentary on Valid Cognition': 'If it actually produces knowledge, and has the ability of an object like a sense, then why is that knowledge not expressed by it from the two?' If asked in this way, then the combination of five words applies to the eye, etc., but not to the object. Because the discrimination of the eye 1 is eye consciousness, that is, discrimination arises on the object sense of the place, so it is said to be the seventh case of the object and the seventh case of the cause, that is, if the sense exists, then sense consciousness arises. If that proof exists, then those who are not blind will also have eye consciousness, and even see darkness. Eye 2 calls it discrimination, which is the third case, that is, if it changes, even if the form does not change, the consciousness will change, for example, if afflicted with yellow eye disease, blue, etc., will also be seen as yellow. Eye 3 calls it discrimination from discrimination, which is the fifth case, that is, the eye is the seed of eye consciousness and is established because it is related to entering. Eye 4 calls it discrimination for the sake of discrimination, which is the fourth case, that is, the experience of eye consciousness and its corresponding co-existence benefits or harms the sense. .

---

ད་དུ་འགྱུར་གྱི་ཡུལ་ལ་མ་ཡིན་པས་སོ། །མིག༥་དང་འདྲ་བའི་རྣམ་ཤེས་ནི་དེ་ཞེས་བར་གྱི་ཚིག་ཕྱིས་པར་སྦྱར་བ་སྟེ། གཉི་ག་ཡང་སེམས་ཅན་ཀྱི་གྲངས་སུ་གཏོགས་ པས་སོ། །གཟུགས་ནི་སེམས་ཅན་དུ་གཏོགས་པར་མ་ངེས་པས་སོ། །ཡང་ན་དེ་ཕྱིར་ཐུན་མོང༡་མིན་ཕྱིར་ཡང་། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྣམ་ཤེས་བསྟན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དྲུག་པ་ནི་ཅི་མིག་གིས་གཟུགས་ མཐོང་ངམ་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་ཞེ་ན། མིག་གིས་མི་མཐོང་ལ་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་མཐོང་སྟེ། མཐོང་ངོ་ཞེས་པའི་བྱ་བ་ནི་བྱེད་པ་པོ་ཡོད་ན་འགྱུར་བ་ལ་བྱེད་པོ་སྐད་ཅིག་ལས་ཕྱིས་མི་གནས་པས་འགའང་མེད་དོ། ། 1-230 དེས་ན་ཆོས་རྣམས་དོན་དམ་དུ་བྱ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་མིག་སོགས་རྒྱུ་ཚོགས་པ་ལ་མཐོང་བར་གདགས་སོ། །འོ་ན་ཆོས་མངོན་པར་མིག་གིས་མཐོང་གི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་གཟུགས་མཐོང་བ་ལ་རྣམ་པ་དྲུག་གིས་གཙོ་ཆེ་བས་ཏེ། སྐྱེ་བའི་རྒྱུའི་ཕྱིར་ནི་མིག་ལས་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་ཞིང་། རང་ཉིད་ལ་བྱ་བ་འགལ་བས་ན་ རྣམ་ཤེས་ཉིད་ལས་དེ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་གནས་ཀྱི་ཕྱིར་ཏེ་མཐོང་བའི་རྟེན་མིག་ཡིན་པས་སོ། །མི་གཡོ་བར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མིག་ནི་རྟག་ཏུ་རྣམ་སྨིན་ལུང་མ་བསྟན་དུ་རིགས་ གཅིག་པས་སོ། །རྣམ་ཤེས་ནི་དགེ་མི་དགེ་སོགས་སུ་འགྱུར་བས་གཡོ་བའོ། །རང་དབང་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྐད་ཅིག་སོ་སོ་ལ་སྔོན་གྱི་འཕེན་པའི་དབང་གིས་འབྱུང་ཞིང་། རྣམ་ཤེས་ནི་སྐད་ཅིག་ སོ་སོར་རྐྱེན་བཞི་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །མཛེས་པར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ནི་དབང་པོས་དབང་རྟེན་མཛེས་པས་སོ། །ལུང་གི་ཕྱིར་ཏེ་མིག་གིས་གཟུགས་མཐོང་ཞེས་སོ། །ཡང་མིག་གིས་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་རྟེན་བཅས། །དེ་ ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་ཤེས་མིན། །གང་ཕྱིར་བར་དུ་ཆོད་པ་ཡི། །གཟུགས་རྣམས་མཐོང་བ་མིན་ཕྱིར་ལོ། །ཞེས་འདོད་པའང་རྟེན་བཅས་ཀྱིས་མཐོང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཚོགས་པས་མཐོང་བར་གྲུབ་བོ། །བྱེ་བཤད་དུ་ནི་དེའི་ཕྱིར་དེ་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་ན་ཡུལ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་བྱའི་དབང་པོས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། 1-231 བདུན་པ་ནི་ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་འདུས་མ་བྱས་མི་འཇོག་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེ་རྟག་ཅིང་དུས་ཀྱིས་མ་བསྡུས་པས་འདས་པ་སོགས་དུ་མ་སྤུངས་པར་ཞེན་ཡུལ་ལ་མ་འཁྲུལ་བའི་བློས་གཞག་ཏུ་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཕུང་པོ་རྣམས་སུ་འདུས་མ་བྱས། དོན་དུ་མི་རུང་ཕྱིར་བཤད། ཅེས་སོ། །བརྒྱད་པ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་དམིགས་ཀྱིས་བཏོན་ཏེ་འཇོག་ན། ཅིས་མིག་སོགས་ཆོས་ དེ་རྣམས་ཆོས་གསུམ་གྱིས་ཐ་དད་དུ་བཤད་ཅེ་ན། གདུལ་བྱ་རྣམས་རྒྱས་བསྡུས་ལ་མཁས་པ་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་སྟེ། གཟུགས་ལ་ཕུང་པོར་བསྡུས་ཞིང་གཉིས་སུ་རྒྱས་པ་དང་རྣམ

【現代漢語翻譯】 因為不是轉變的對境。與眼識相似的識，是把『彼』字放在後面連線，因為兩者都屬於有情眾生的範疇。而色法不一定屬於有情眾生的範疇。或者，因為它們不是共同的。如《俱舍論》所說：『由彼等顯現識。』第六個問題是：眼睛能看到事物嗎？或者識能看到事物嗎？眼睛不能看到，識也不能看到。因為『見』這個行為，如果有作者，那麼作者在一剎那之後就不存在了，所以什麼也沒有。因此，諸法在勝義諦中是沒有作用的。然而，在眼睛等因緣聚合時，才安立為『見』。如果這樣，為什麼在《阿毗達磨》中說眼睛能見，而識不能見呢？這是因為在見色時，有六種方式使眼睛成為主要因素：因為是生起的因，識從眼睛產生；因為自身的作用相違，識不能從自身產生。因為是它的處所，見的所依是眼睛。爲了不動的進入，眼睛總是異熟無記，屬於同一類。而識會變成善或不善等，所以是變動的。爲了自主的進入，每一剎那都由先前的牽引力所致。而識在每一剎那都依賴於四種緣。爲了美觀的進入，根（官能）使根所依（感覺對像）美觀。因為經典這樣說：『眼睛能見色。』又如：『眼睛能見諸色，具有所依，不是依賴於它的識。因為有間隔，所以不能見諸色。』這種觀點也認為，憑藉所依就能見，因此通過聚合就能實現見。在《分別論》中說：『因此，當它依賴於根而生起時，被稱爲了別境的根，而不是官能。』 第七個問題是：為什麼在蘊中不安立無為法？因為它是常恒的，不被時間所包含，不會對過去等多種事物堆積的執著對像產生錯亂的智慧所安立，所以不行。如雲：『蘊中無為法，不應理故說。』第八個問題是：如果從先前的蘊等中特別指出後來的蘊等來安立，為什麼將眼等法用三種法來區分說明呢？爲了使所化眾生能夠善於掌握廣略，所以將色法歸納為蘊，然後擴充套件為兩種，以及識等。

【English Translation】 Because it is not the object of transformation. The consciousness similar to eye consciousness is to connect the word 'that' to the back, because both belong to the category of sentient beings. However, form is not necessarily a category of sentient beings. Or, because they are not common. As stated in the Abhidharmakośa: 'By these, consciousness is shown.' The sixth question is: Can the eye see things? Or can consciousness see things? The eye cannot see, and consciousness cannot see either. Because the action of 'seeing', if there is an agent, then the agent does not exist after a moment, so there is nothing. Therefore, dharmas have no function in ultimate truth. However, when the causes and conditions such as the eye gather, it is established as 'seeing'. If so, why does the Abhidharma say that the eye can see, but consciousness cannot? This is because in seeing form, there are six ways in which the eye becomes the main factor: because it is the cause of arising, consciousness arises from the eye; because its own function is contradictory, consciousness cannot arise from itself. Because it is its place, the support of seeing is the eye. For the sake of immovable entry, the eye is always resultant and indeterminate, belonging to the same category. Consciousness changes into virtue or non-virtue, etc., so it is changing. For the sake of autonomous entry, each moment is caused by the previous pulling force. Consciousness depends on four conditions in each moment. For the sake of beautiful entry, the root (faculty) makes the root-dependent (sense object) beautiful. Because the scriptures say: 'The eye can see form.' Also, 'The eye can see all forms, having a support, not the consciousness that depends on it. Because there is an interval, it cannot see all forms.' This view also believes that seeing is achieved by relying on the support, so seeing can be achieved through aggregation. In the Vibhajyavāda, it is said: 'Therefore, when it arises depending on the root, it is called the root that distinguishes the object, not the faculty.' The seventh question is: Why are unconditioned dharmas not established in the aggregates? Because it is constant and not included by time, it cannot be established by the wisdom that is not confused by the objects of attachment accumulated by many things such as the past, so it is not possible. As it says: 'Unconditioned dharmas in the aggregates are said because they are not reasonable.' The eighth question is: If the later aggregates, etc., are specifically pointed out and established from the previous aggregates, etc., why are the dharmas such as the eye explained as being different by the three dharmas? In order to make the disciples good at mastering the broad and the concise, form is summarized into aggregates, and then expanded into two, as well as consciousness, etc.

---

་ཤེས་ལ་ཁམས་སུ་ རྒྱས་ཤིང་གཉིས་སུ་བསྡུས་པ་དང་། ཆོས་ལ་ཕུང་པོར་རྒྱས་ཤིང་གཉིས་སུ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་ཏོ། །ཡང་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་རང་བཞིན་ཙམ་བྱེད་པོ་རྫས་སུ་བྲལ་བ་བཞག་པ་དང་དབུས་མཐར། འཛིན་དང་ གཟུང་བ་དེ་འཛིན་པའི། །ས་བོན་དོན་ཏེ། ཞེས་པ་ལྟར་འཛིན་པ་དབང་པོ་དྲུག་དང་། གཟུང་བ་ཡུལ་དྲུག་དང་འཛིན་པར་བྱེད་པ་རྣམ་ཤེས་དྲུག་བྱེད་པོའི་རྫས་དང་བྲལ་བ་སྟེ་བཅོ་བརྒྱད་དང་ འཛིན་པར་བྱེད་པ་སྐྱེ་བའི་སྒོར་གྱུར་པ་འཛིན་པ་དང་གཟུང་བ་དབང་དོན་ཙམ་བྱེད་པ་པོའི་རྫས་དང་བྲལ་བ་སྟེ་གསུམ་བཞག་པས་ཕུང་པོ་སོགས་རིམ་པས་བསྟན་ཏོ། །ཡང་རྨོངས་དབང་འདོད་རྣམ་གསུམ་གྱི་ཕྱིར། ། 1-232 ཕུང་པོ་ལ་སོགས་གསུམ་བསྟན་ཏོ། ཞེས་ཏེ། སེམས༡་བྱུང་ཁོ་ན་དང་གཟུགས༢་དང་སེམས་དང་གཟུགས༣་ཁོ་ན་ལ་རིལ་པོར་འཛིན་པའི་ཕྱིར་དང་དབང་པོ་རྣོ་བརྟུལ་འབྲིང་དང་ཚིག་བསྡུས་པ་དང་རྒྱས་པ་ དང་བར་མ་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཕུང་པོ་ལྔ་པར། གཅིག་པུ་དང་བྱེད་པ་པོ་དང་ཟ་བ་པོའི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་རོ་ཞེས་བཤད་དེ། དབུས་མཐར། །གཅིག་དང་རྒྱུ་དང་ཟ་བ་ པོ། །འདི་རྣམས་ལ་ནི་བདག་ཏུ་ལྟ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། རྩ་བའི་ཞར་བྱུང་ལ་གཉིས་ཏེ། དབང་པོ་ལ་མངོན་གྱུར་ས་བོན་མུ་བཞི་དང་། རྟེན་དབང་པོ་ཡུལ་ས་མཚུངས་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ ལ་གཉིས་ལས་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་དཔྱད་པ་ནི། མདོ་སྡེར། མིག་གིས་གཟུགས་མཐོང་ཞེས་སོགས་སུ་མིག་ཅེས་ཀྱང་བྱ་སྐྱེས་བུ་གང་ཟག་འདི་ནི་ཁམས་དྲུག་པའོ། །དེ་རྣམས་ཅི་ཞེ་ན། མིག་གི་ ཁམས་དང་ཞེས་སོགས་སུ་མིག་གི་ཁམས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ན་སྒྲ་ཐ་དད་ཀྱིས་བསྟན་པ་ལ་དོན་ཐ་དད་དང་གཅིག་པའང་མཐོང་བས་མིག་ཅེས་ཏེ་དེ་གཉིས་དོན་གཅིག་གམ་ཐ་དད་འདྲི་བའོ། །དེ་ ལ་འདིར་ཁམས་ནི་རྒྱུའི་དོན་ལ་འཇོག་པས་མུ་དང་པོ་མིག་རང་གི་ངོ་བོར་གནས་ལ་མིག་གཞན་གྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པས་དེའི་ཁམས་མ་ཡིན་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་ཐ་མ་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ལ་ལྷག་མེད་དུ་འདའ་བ་དང་གཟུགས་མེད་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་མི་འོང་ཐ་མའི་འོ། ། 1-233 མུ་གཉིས་པ་ནི་སྒོ་ང་ཞེས་ཏེ་ནུར་ནུར་པོ་ཕྱི་སྤྲིས་མ་ལྟ་བུས་གཡོགས་ཤིང་ནང་སླ་བར་འདུག་པ་དང་། མེར་མེར་པོ་ཕྱི་ནང་གཉིས་ག་སྤྲིས་མ་ལྟར་གྱུར་ཏེ་ཞོ་ལྟ་བུར་འདུག་ ཅིང་ཤར་མ་གྱུར་བ་དང་། ནར་ནར་པོ་ཤར་ནི་གྱུར་ལ་སླ་བ་དང་དེ་ལས་ཕ་རོལ་གྱི་མངལ་ན་མིག་མ་དོད་པ་སྟེ་མིག་ཞར་བ་དབྱེར་རུང་མི་རུང་གཉིས་ཀ་ལ་དགྲ་བཅོམ་ མིན་པ་ཞེས་འདིར་དགོངས་པ་བལྟ་སྟེ་དེ་འགའ་ཞིག་ཞར་བ་ནི་གཉིས་མིན་གྱི་མུའོ་ཞེའོ། །བསྡུ་བར་ཡང་། གཉིས་མིན་གྱི་མུ་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་མིག་རབ་ཏུ་ཉམས་པ་དང་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཟུགས་ མེད་ཀྱི་སོ་སོར་སྐྱེ་བོའི་ཀུན་གཞི་ལ་ཁམས་འོག་མའི་མིག་གིས་ས་བོན་ཡོད

【現代漢語翻譯】 關於『識』（vijñāna，意識）在『界』（dhātu，界）中如何擴充套件和收縮，以及『法』（dharma，法）如何在『蘊』（skandha，蘊）中擴充套件和收縮，都已闡述。此外，『法』的特徵在於其自性，作為行動者（kāraka，作者）與實體（dravya，物質）分離而存在，處於中邊。如『執』（grāhaka，能取）與『所執』（grāhya，所取）——『執』的種子（bīja，種子）是意義（artha，意義）』。正如所說，『執』是六根（indriya，根），『所執』是六境（viṣaya，境），而『執』的行動者是六識（vijñāna，識），它們與實體分離，共計十八。『執』是生起的門戶，『執』與『所執』僅是根與境，與行動者的實體分離，共計三。因此，蘊等依次被闡述。此外，爲了愚昧（moha，癡）、權力（aiśvarya，自在）和慾望（rāga，貪）這三種原因， 『蘊等三者被闡述』。這是因為，對於唯有心（citta，心）生起（utpāda，生）的事物、唯有色（rūpa，色）的事物、以及心與色二者，人們會整體執取。並且，爲了適應根的敏銳、遲鈍和中等，以及言辭的簡略、詳盡和中間狀態的需要。 此外，在五蘊（pañcaskandha，五蘊）中，爲了對治將單一、行動者和享用者執為『我』（ātman，我）的觀念，所以這樣說。正如《中邊分別論》（Madhyāntavibhāga，中邊分別論）所說：『一與因，以及享用者，於此等中執為我。』 根本的附帶內容有二：對於根，顯現的種子有四種情況；以及對所依根與境的場所進行相同的考察。首先，在前者中，關於對有色根的考察：在經部（sūtra，經）中，如『眼見色』等，『眼』有時被稱為『生』（jāti，生），有時被稱為『士夫』（puruṣa，補特伽羅），有時被稱為『人』（pudgala，人），這是第六界（dhātu，界）。它們是什麼呢？如『眼界』等，有時被稱為『眼界』。因此，通過不同的詞語來表達，有時會看到意義相同，有時會看到意義不同。因此，『眼』——這兩個詞的意義是相同還是不同呢？對此，『界』在此處被理解為『因』的意義。因此，第一種情況是，眼自身存在，但不是其他眼的因，因此不是它的界。這是指最後一位阿羅漢（arhat，阿羅漢）在第二剎那（kṣaṇa，剎那）進入無餘涅槃（nirupadhiśeṣa-nirvāṇa，無餘涅槃），以及不還者（anāgāmin，不還者）的最後一位進入無色界（arūpadhātu，無色界）的情況。 第二種情況是『蛋』，即內部柔軟，外部被類似蛋殼的物質覆蓋，內部呈液態；或者內外都像蛋殼一樣，呈凝乳狀但尚未凝固；或者已經凝固但仍有液體，或者在子宮（garbha，胎）中眼睛尚未形成的階段，即盲眼。對於可區分和不可區分的兩種情況，都指非阿羅漢。這裡需要觀察其意圖，因為有些盲眼者屬於『非二者』的情況。總結來說，『在非二者的情況下，阿羅漢的眼睛會完全退化』。 對於無色界的異生（pṛthagjana，異生）的阿賴耶識（ālayavijñāna，阿賴耶識），存在地獄的眼根的種子。

【English Translation】 Regarding how 『vijñāna』 (consciousness) expands and contracts in 『dhātu』 (element), and how 『dharma』 (phenomenon) expands and contracts in 『skandha』 (aggregate), it has been explained. Furthermore, the characteristic of 『dharma』 is that its own nature exists as separate from the agent (kāraka) and substance (dravya), being in the middle ground. As in 『grasping』 (grāhaka) and 『grasped』 (grāhya)—『the seed (bīja) of grasping is meaning (artha)』. As it is said, 『grasping』 is the six senses (indriya), 『grasped』 is the six objects (viṣaya), and the agent of 『grasping』 is the six consciousnesses (vijñāna), which are separate from substance, totaling eighteen. 『Grasping』 is the gateway to arising, and 『grasping』 and 『grasped』 are merely the senses and objects, separate from the substance of the agent, totaling three. Thus, the aggregates, etc., are explained in order. Moreover, for the sake of the three: ignorance (moha), power (aiśvarya), and desire (rāga), 『The three aggregates, etc., are explained.』 This is because, for things that are only mind (citta) arising (utpāda), things that are only form (rūpa), and things that are both mind and form, people grasp them as a whole. And, to accommodate the sharpness, dullness, and middleness of the senses, and the need for concise, detailed, and intermediate expressions. Furthermore, in the five aggregates (pañcaskandha), to counteract the notion of grasping a single, agent, and enjoyer as 『self』 (ātman), it is said. As the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes) says: 『One and cause, and enjoyer, in these are seen as self.』 The incidental contents of the root are two: For the senses, there are four cases of manifest seeds; and examining the similarity of the location of the dependent senses and objects. First, in the former, regarding the examination of the form senses: In the sutras, such as 『The eye sees form,』 etc., 『eye』 is sometimes called 『birth』 (jāti), sometimes called 『person』 (puruṣa), sometimes called 『individual』 (pudgala), which is the sixth element (dhātu). What are they? Such as 『eye element,』 etc., sometimes called 『eye element.』 Therefore, by expressing with different words, sometimes one sees the meaning as the same, and sometimes one sees the meaning as different. Therefore, 『eye』—are the meanings of these two words the same or different? To this, 『element』 here is understood in the sense of 『cause.』 Therefore, the first case is that the eye exists on its own, but is not the cause of other eyes, so it is not its element. This refers to the case of the last Arhat (arhat) entering nirupadhiśeṣa-nirvāṇa (nirupadhiśeṣa-nirvāṇa) in the second moment (kṣaṇa), and the last Anāgāmin (anāgāmin) entering the Arūpadhātu (arūpadhātu). The second case is 『egg,』 that is, soft inside, covered with a substance like eggshell outside, and liquid inside; or both inside and outside are like eggshell, like yogurt but not yet solidified; or already solidified but still liquid, or in the stage where the eyes have not yet formed in the womb (garbha), that is, blind eyes. For both distinguishable and indistinguishable cases, it refers to non-Arhats. Here, one needs to observe the intention, because some blind people belong to the case of 『non-two.』 In summary, 『In the case of non-two, the eyes of an Arhat will completely degenerate.』 For the Alaya consciousness (ālayavijñāna) of ordinary beings (pṛthagjana) in the formless realm, there exists the seed of the eye sense of the lower realm.

---

་པའང་ངོ་། །མུ་གསུམ་པ་ནི་སྔར་བཤད་པ་དེ་རྣམས་མ་ཡིན་པ་མིག་ཐོབ་ཅིང་མ་ཉམས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ ལྟ་ན་འདོད་ཁམས་ནས་གཟུགས་མེད་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་མི་འོང་ཐ་མའི་དེ། མིག་དང་མིག་ཁམས་གཉིས་ཡིན་དུ་ཐལ་ལོ། །འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། མིག་ཕྱི་མ་མི་སྐྱེད་པས་ཞེས་མཁས་པའི་མཁས་ པ་ཤོང་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གསུང་ངོ་། །དེས་ན་འདིར་ཡང་དགོངས་པ་བལྟའོ། །མུ་བཞི་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་སྔོན་སོང་ལ་གཉིས་མིན་ལྷག་མེད་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་འཕགས་པ་སྟེ་ས་འོག་མའི་བག་ལ་ཉལ་སྤངས་པས་མི་སྐྱེ་བས་སོ། ། 1-234 དེ་བཞིན་དུ་བསྡུ་བར། མིག་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལའང་མུ་བཞི། སྟེ་མུ་གཉིས་པ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་ལྷག་མ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །མིག་དང་ཞེས་ཏེ་ཀུན་འདྲ་བར་སྦྱར་རམ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་ རིགས་པར་སྦྱར་རོ་ཞེས་པ་གསུམ་པོ་ནི་འདྲ་བར་སྦྱར་ཞིང་། ལུས་ཀྱི་མུ་གཉིས་པ་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ལུས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ། སྒོ་ངའི་ནང་ན་འདུག་པ་སོགས་ནི་ གཉིས་ཡིན་དུ་འགྱུར་ལ། ལུས་ཞིག་པ་སྲོག་འགགས་པས་གཉིས་མིན་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །གཉིས་པ་ཡིད་ལ་དཔྱད་པ་ནི་ཡིད་གང་ཞེས་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་ཐ་མའི་ཡིད་ནི་མིག་ལྟར་བཤད་དེ། ཐེག་པ་ གསུམ་དང་རིགས་ཅན་ལྔར་འདོད་པའི་ལུགས་སོ། །མུ་གཉིས་པ་ལ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལས་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་མ་སྨོས་པ་ནི་ཉོན་ཡིད་ཡོད་པས་གཉིས་ཡིན་གྱི་མུར་འགྱུར་བས་སོ། །དེས་ ན་ཀུན་གཞི་ནི་ཡིད་མ་ཡིན་པར་གསལ་ཏེ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་ཀུན་གཞི་མངོན་གྱུར་དུ་ཡོད་པས་གཉིས་ཡིན་དུ་ཐལ་བས་སོ། །གཉི་ག་ཡིན་པ་ནི་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །མུ་བཞི་པ་ ནི་སེམས་ཅན་སྔོན་སོང་ལ་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། མིག་དང་རྣ་བ་དང་གཟུགས་ཅན་གཞན་གསུམ་ལ་དང་ཡིད་ལ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་དྲི་བ་ནི། མིག་གི་ཡུལ་གཟུགས་ཞེས་སོགས་ལ་འཕྲོས་ནས་ཁམས་དང་ས་གང་དུ་བྱུང་སྟེ་དང་པོར་གྲུབ་ཅིང་སྐྱེད་པར་གྱུར་རྒྱུན་གྱིས་འཕེལ་བ་དེའི་ས་པ་ཉིད་ཅེས་ཏེ། 1-235 རྟེན་དང་དབང་པོ་དང་ཡུལ་ས་འདྲ་བར་ངེས་སམ་ཞེས་འདྲི་བའོ། །ལན་ལ་དེའི་ས་པའི་མིག་གིས་ཞེས་པའི་བཤད་པ་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ཞེས་ཏེ་གསུམ་ཀ་ས་འདྲ་བའོ། །གཞན་གྱི་ཞེས་པའི་ བཤད་པ་ནི་རྟེན་འདོད་ཁམས་སུ་བྱུང་ཞིང་གྱུར་པས་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་མིག་བསམ་གཏན་བཞི་པ་སོགས་ས་གོང་མ་པས་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་སོགས་འདོད་པའི་བར་ས་འོག་མ་པའི་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་ བ་སྟེ། དེས་གཟུགས་ཁམས་གང་རུང་གི་མིག་བསྐྱེད་ནས་མིག་དེའི་ས་པའི་གཟུགས་ལ་བལྟས་ན་དབང་ཡུལ་འདྲ་ཞིང་རྟེན་དང་མི་འདྲ་བའོ། །དེས་བསམ་གཏན་གང་རུང་གི་མིག་གིས་འདོད་པའི་གཟུགས་ལ་ ལྟ་ན་རྟེན་ཡུལ་ས་འདྲ་ཞིང་དབང་པོ་དང་མི་འདྲ་བའོ། །དེས་བ

【現代漢語翻譯】 也是如此。第三類是指那些先前所說的，沒有失去眼根且沒有損壞的人。如果是這樣，那麼從欲界到無色界的人，就不會有最後的有來。眼根和眼界兩者都會成為過失。這是不可能的，因為不會產生後來的眼根，這是大學者香·多杰堅贊所說的。因此，這裡也需要仔細考慮。第四類是指先前已存在的眾生，既不是二蘊皆舍，也不是無餘蘊，以及無色界的聖者，因為他們已經捨棄了地獄的隨眠，所以不會再生。 同樣，在總結時，眼根和生處也有四類。第二類是指剩餘的生處。『眼根和』，是否要像所有情況一樣進行組合呢？答案是，應該根據情況進行組合。前三種情況應該像相同的情況一樣組合，而身體的第二類是指無色界的異生凡夫的身體之因。例如，在蛋里等情況會變成二者皆是，而身體壞死、生命終結則會變成二者皆非。第二，對意的分析，意是指什麼？最後的阿羅漢的意就像眼根一樣被描述，這是接受三乘和五種姓的觀點。在第二類中，沒有提到滅盡定和無想定，因為它們有染污的意，所以會變成二者皆是的類別。因此，阿賴耶識顯然不是意，因為在滅盡定中，阿賴耶識是顯現的，所以會成為二者皆是的過失。二者都是的情況和之前一樣。第四類是指先前已存在的眾生，沒有剩餘的蘊。 第二部分有三個方面：對眼根、耳根和有色法的分析，以及對意的分析。第一部分的問題是：眼根的所緣境——色等，從哪個界和地產生，最初形成併產生，然後持續增長，它的地是什麼？是否可以確定根、所依和所緣境的地是相同的？答案是：『它的地的眼根』的解釋是，在欲界中，三者（根、所依、所緣境）的地是相同的。『其他的』的解釋是，所依在欲界產生和形成，因此，在色界中行走的眼根，例如第四禪等上界的地，可以看到三禪等欲界之間的地獄的地中的色法。因此，如果色界的任何眼根產生，並用該眼根觀看其地的色法，那麼所緣境和根是相同的，而所依是不同的。因此，如果任何禪定的眼根觀看欲界的色法，那麼所依、所緣境和地是相同的，而根是不同的。因此，

【English Translation】 It is also the same. The third category refers to those who have not lost their eye faculty and have not been damaged, as previously mentioned. If this is the case, then for those who go from the desire realm to the formless realm, there will be no final coming. Both the eye faculty and the eye sphere would become a fallacy. This is impossible because the later eye faculty will not be produced, as stated by the great scholar Shong Dorje Gyaltsen. Therefore, careful consideration is also needed here. The fourth category refers to sentient beings who have previously existed, who are neither two-skandha-remaining nor without remainder, and the noble ones of the formless realm, because they have abandoned the latent tendencies of the lower realms, so they will not be reborn. Similarly, in summary, there are also four categories for the eye faculty and the source of arising. The second category refers to the remaining source of arising. 'Eye faculty and', should it be combined as in all cases? The answer is, it should be combined according to the situation. The first three cases should be combined like the same cases, while the second category of the body refers to the cause of the body of ordinary beings of the formless realm. For example, situations such as being inside an egg would become both, while the destruction of the body and the end of life would become neither. Second, the analysis of mind, what does mind refer to? The mind of the final Arhat is described like the eye faculty, which is the view that accepts the three vehicles and the five lineages. In the second category, the cessation meditation and the non-conceptual meditation are not mentioned because they have defiled mind, so they would become the category of both. Therefore, the Alaya consciousness is clearly not mind, because in the cessation meditation, the Alaya consciousness is manifest, so it would become the fallacy of both. The case of both is the same as before. The fourth category refers to sentient beings who have previously existed, without remaining aggregates. The second part has three aspects: the analysis of the eye faculty, ear faculty, and form, and the analysis of mind. The question in the first part is: the object of the eye faculty—form, etc.—from which realm and ground does it arise, initially form and produce, and then continuously grow, what is its ground? Is it certain that the ground of the root, the support, and the object are the same? The answer is: the explanation of 'the eye faculty of its ground' is that in the desire realm, the ground of all three (root, support, object) is the same. The explanation of 'others' is that the support arises and forms in the desire realm, therefore, the eye faculty that walks in the form realm, such as the fourth dhyana and other upper realms, can see the form in the lower realms between the third dhyana and the desire realm. Therefore, if any eye faculty of the form realm arises and uses that eye faculty to view the form of its ground, then the object and the root are the same, while the support is different. Therefore, if any dhyana's eye faculty views the form of the desire realm, then the support, object, and ground are the same, while the root is different. Therefore,

---

སམ་གཏན་བཞི་པའི་མིག་གི་བསམ་གཏན་འོག་མ་གསུམ་གྱི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་གསུམ་ཀ་ས་མི་འདྲ་བའོ། །དེ་རྣ་བ་དང་ སྒྲ་ལ་སྦྱར་བ་ནི་མིག་གིས་ཞེས་ཏེ་བཤད་པ་ཀུན་བསྒྲེའོ། །གཟུགས་ཁམས་པ་ལ་དཔྱད་པ་ནི་འདོད་པའི་ཞེས་དེ། དེ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པ་རྟེན་བསམ་གཏན་དང་པོ་པས་རང་སའི་མིག་གིས་རང་ སའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་གསུམ་ཀ་ས་འདྲ་བ་དང་། འདོད་པའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་ཡུལ་དང་མི་འདྲ་བ་དང་། གོང་མ་གསུམ་གྱི་མིག་གིས་ས་པའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་རྟེན་དང་ས་མི་འདྲ་བ་དང་། 1-236 གོང་མ་གསུམ་གྱི་མིག་གིས་དང་པོའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་དབང་པོ་དང་ས་མི་འདྲ་བ་དང་། གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་མིག་གིས་གཉིས་པའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་གསུམ་ཀ་མི་འདྲ་བའོ། །གཉིས་པའང་དེ་ དང་རྣམ་པ་འདྲ་ཞིང་གསུམ་པ་ལ་བཞི་པའི་མིག་གིས་གཉིས་པ་མན་ཆད་ཀྱི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་གསུམ་ཀ་མི་འདྲ་བའོ། །བཞི་པ་ལ་གསུམ་ཀ་འདྲ་བ་དང་རང་སའི་མིག་གིས་འོག་མ་ རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་ཡུལ་དང་ས་མི་འདྲ་བ་སྟེ་གཉིས་སོ། །ངེས་པ་ནི། ས་གོང་མའི་ལུས་ལ་འོག་མའི་མིག་མ་ཡིན། །མིག་གིས་གོང་མའི་གཟུགས་མ་ཡིན། །རྣམ་པར་ཤེས་པའང་དེ་ ཡི་གཟུགས། །ལུས་ཀྱིའང་གཟུགས་དང་རྣམ་ཤེས་གཉི་ག་གོང་འོག་རང་ས་ཐམས་ཅད་ཀྱིའོ། །རྣ་བའང་དེ་བཞིན། ཞེས་བཤད་པ་སྟེ། དེ་ནི་རྣམ་ཤེས་དང་བཞི་ཀའི་དཔྱད་ཅིང་རྣམ་ཤེས་ནི་འོག་མའི་མིག་ ལ་མི་སྐྱེ་ཞིང་རྟེན་དང་གཟུགས་གོང་འོག་རང་ས་དང་གསུམ་པ་ཅན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་འདོད་པའི་ཞེས་དང་གཟུགས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ་དེ་གསུམ་ནི་ཡུལ་དང་ཕྲད་ནས་འཛིན་པས་ཀུན་རང་སར་ངེས་ པའོ། །རྣམ་ཤེས་ལ་དཔྱོད་པ་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ན་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་ཤེས་རང་གི་ས་པ་མེད་པས་ལུས་ཤེས་དང་པོའི་ས་པར་སྨྲ་སྟེ། 1-237 གསུམ་རྣམས་ནི། ཐམས་ཅད་རྟེན་དབང་འདུལ་ཤེས། རང་གང་གི་ས་པ་ཉིད། ཁམས་རེག་བྱ་གསུམ་རང་ས་པ་དེ། །ལུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་འོག་དང་ནི། །རང་གི་ས་པ་ཡི་རིགས་སོ་ཞེས་པ་དང་། གཉིས་པ་སོགས་ན་ལུས་མིག་དང་། །རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་རྣམ་རིག་རློང་། །གང་ཡིན་དེ་ནི་དང་པོར་གཏོགས། །དེ་ལུང་མ་བསྟན་ཉོན་མོངས་མིན། །ཞེས་སོ། །གཟུགས་ཁམས་སུ་བར་པ་གཉིས་མི་དཔྱད་དམ་ཞེ་ ན། གཟུགས་ཁམས་དེ་ན་དྲི་དང་ཞེས་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་ནི་དེར་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཁམ་གྱི་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཁམ་ཟས་མེད་པས་རེག་བྱའང་མེད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ན་གནས་དང་གོས་ཀྱི་རེག་ བྱ་ཡོད་དོ། །དྲི་དང་རོ་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཁམས་ན་སྣའི་རྣམ་ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡིད་ཀྱི་སའི་བསྡུ་བར་གཟུགས་ཁམས་པའི་སྣ་དང་ལྕེ་ནི་རྟག་ཏུ་སྐྱེ་མཆེད་མིན་པར་གསུངས་ སོ། །འོ་ན་སྣ་དང་ལྕེའི་དབང་པོའང་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་རྟེན་མཛེས་པར་བྱེད་པ་དང་ཚི

【現代漢語翻譯】 如果用第四禪的眼根去看下三禪的色法，則三者所依處各不相同。將其與耳根和聲音聯繫起來，就像用眼睛去看一樣，所有這些都應該進行比較。如果分析色界，就像分析欲界一樣。同樣，如果初禪的修行者用自己境界的眼根去看自己境界的色法，則三者所依處相同；如果看欲界的色法，則與所緣境不同；如果用上三禪的眼根去看初禪的色法，則與所依處和所緣境不同。 如果用上三禪的眼根去看初禪的色法，則與根和所依處不同；如果用上二禪的眼根去看二禪的色法，則三者都不相同。第二禪也與此類似。對於第三禪，如果用第四禪的眼根去看第二禪以下的色法，則三者都不相同。對於第四禪，三者都相同。如果用自己境界的眼根去看地獄的色法，則與所緣境和所依處不同，共有兩種情況。 確定的是：上界的身體不會有地獄的眼根。眼根不會看到上界的色法。識也是如此，是它的色法。身體的色法和識，對於上地獄和自己境界的所有情況都是如此。耳根也是如此。』這是所說的。這是對識和四種情況的分析。識不會在地獄的眼根中產生，而是具有所依處、色法、上地獄和自己境界這三種情況。第二種情況是『欲界的』和『色界的』，這三種情況是與所緣境相遇后才產生的，因此所有這些都確定在自己的境界中。 在分析識時，分別說部認為，在第二禪及以上，由於沒有依賴於有色根的識存在於自己的境界中，因此身識存在於初禪的境界中。這三種情況是：『一切所依處、根和調伏識，都是自己境界的。觸界的三種情況都是自己境界的。身識是地獄的，也是自己境界的種類。』以及『在第二禪等境界中，身根、眼根和耳根的識，無論是哪一種，都屬於初禪。』這是未被解釋的，不是煩惱。 如果有人問：『色界中是否不分析中間的兩種（鼻、舌）？』回答是：『在色界中，沒有氣味和味道。』原因是：『在那裡出生的人，沒有段食。』如果這樣，既然沒有段食，那麼也沒有觸覺嗎？回答是：『在那裡，有住所和衣服的觸覺。』因為沒有氣味和味道，所以在色界中沒有鼻識。』正因為如此，在意的所緣境的集合中，色界的鼻根和舌根總是非生處。』 如果有人問：『那麼鼻根和舌根也不存在了嗎？』回答是：『它們是用來裝飾所依處和支援的。』

【English Translation】 If one uses the eye faculty of the fourth Dhyana (Samtana, concentration) to look at the forms of the lower three Dhyanas, all three have different bases. Applying this to the ear and sound is like saying 'with the eye,' and all these should be compared. Analyzing the form realm is like analyzing the desire realm. Similarly, if a practitioner of the first Dhyana uses the eye of their own realm to look at the forms of their own realm, all three have the same base; if they look at the forms of the desire realm, they are different from the object; if they use the eyes of the upper three Dhyanas to look at the forms of the first Dhyana, they are different from the base and the object. If one uses the eyes of the upper three Dhyanas to look at the forms of the first Dhyana, they are different from the faculty and the base; if one uses the eyes of the upper two Dhyanas to look at the forms of the second Dhyana, all three are different. The second Dhyana is also similar to this. For the third Dhyana, if one uses the eyes of the fourth Dhyana to look at the forms below the second Dhyana, all three are different. For the fourth Dhyana, all three are the same. If one uses the eyes of their own realm to look at the forms of the lower realms, they are different from the object and the base, making two cases. It is certain that: 'The body of the upper realm will not have the eye faculty of the lower realm. The eye faculty will not see the forms of the upper realm. Consciousness is also like that, it is its form. The form and consciousness of the body are the same for all cases of upper, lower, and own realms. The ear faculty is also the same.' This is what is said. This is an analysis of consciousness and the four cases. Consciousness does not arise in the eye faculty of the lower realm, but has three cases: base, form, upper/lower/own realms. The second case is 'of the desire realm' and 'of the form realm,' these three cases arise after encountering the object, so all these are determined in their own realm. When analyzing consciousness, the Vaibhashika (a Buddhist school) argues that in the second Dhyana and above, since there is no consciousness that relies on the colored faculty existing in its own realm, body consciousness exists in the realm of the first Dhyana. These three cases are: 'All bases, faculties, and tamed consciousness are of their own realm. The three cases of the touch realm are of their own realm. Body consciousness is of the lower realm and also of its own realm.' And 'In the second Dhyana and other realms, the consciousness of the body, eye, and ear faculties, whichever it is, belongs to the first Dhyana.' This is unexplained, not an affliction. If someone asks, 'In the form realm, are the middle two (nose, tongue) not analyzed?' The answer is, 'In the form realm, there is no smell or taste.' The reason is, 'Those born there do not have coarse food.' If so, since there is no coarse food, is there no touch either? The answer is, 'There, there is the touch of dwellings and clothing.' Because there is no smell and taste, there is no nose consciousness in the form realm.' For this very reason, in the collection of objects of mind, the nose and tongue of the form realm are always non-birth places.' If someone asks, 'Then do the nose and tongue faculties not exist either?' The answer is, 'They are used to adorn the base and support.'

---

ག་བརྗོད་པ་དང་སྲེད་པ་དང་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་འབྱུང་བར་བསྡུ་བ་དང་མཛོད་འགྲེལ་ དུ་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། ཁམས༡་གསུམ་པའི་ཡིད་ལ་དཔྱད་པ་ནི་འདོད་པའི་ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་གཟུགས་ལ་བསྒྲེ་བ་ནི་འདོད་པའི་ཞེས་ཏེ། དེ་དག་གིས་ཟག་མེད་ཤེས་པ་ནི་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པའི་སྒོ་ནས་ཡིན་ནོ། ། 1-238 རང་གི་ས་པ་ནི་དེ་ན་ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་མེད་པས་ན་ནམ་ཀ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་པས་དེའི་ས་པ་རྣམས་ཁོ་ན་ཤེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་ནི་ཕྱི་རོལ་པ་ ལམ་དང་གྲུབ་མཐའ་ལ་མ་བཞུགས་པའི་བྱིས་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་འཕགས་པས་ནི་དེ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་ཟག་མེད་ཀྱང་ཤེས་སོ། །ཆོས་འདི་པ་ འཕགས་པ་དང་སོ་སྐྱེ་སྔོན་ཐོས་པ་གོམས་པའི་དབང་གིས་ས་གོང་མ་ལའང་དམིགས་ཏེ། དེ་བསྐྱེད་པའི་དོན་དུ་ཉེར་བསྡོགས་བསྒོམ་པས་སོ། །དེ་དག སྲེད་བཅས་རང་གི་སྲིད་ལ་དམིགས། །བསམ་གཏན་དགེ་ ཡུལ་ཡོད་དགུ་ཡིན། །གཟུགས་མེད་དངོས་གཞི་དགེ་རྣམས་ཀྱི། །སྤྱོད་ཡུལ་འོག་མའི་ཟག་བཅས་མིན། །ཞེས་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བཤད་པ་དང་མཐུན་ནོ། །ཟག༢་མེད་ཀྱི་ཡིད་ལ་དཔྱད་ པ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཞེས་ཏེ། མཉམ་གཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་ཇི་རིགས་པས་ཤེས་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེས་ནི་ཁམས་གསུམ་འདུས་བྱས་རྣམས། །ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་པར། །ཡེ་ཤེས་ཤིན་དུ་ རྣམ་དག་པ། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་དོན་གྱིས་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །འདིའི་ས་མཚུངས་ནི་ཡིད་མ་ངེས་སོ། །ཞེས་བཤད་དེ། གོང་མའི་ལུས་ལའང་འོག་མའི་ཡིད་འབྱུང་བས་དང་འོག་མའི་ཡིད་ཀྱིས་ཀྱང་གོང་མའི་ཆོས་ཤེས་པས་སོ།། །། 1-239 ༈ དྲུག་པ་གོ་རིམ་བཤད་པ། གོ་རིམ་ལ་གསུམ་ལས་ཕུང་པོའི་གོ་རིམ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྣམ་ཤེས་གནས་པའི་ས་དང་། རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་དང་། ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་གོ་རིམ་མོ། །དང་པོ་ནི་རྣམ་ཤེས་གནས་པ་ཉིད་ ཀྱི་ཕྱིར་གོ་རིམ་དུ་བཀླགས་ཏེ། འདི་རྣམས་ལ་རྣམ་ཤེས་དགའ་བ་དང་ལྡན་པས་གནས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གནས་པ་གཟུགས་སུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བ་དང་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་སུ་དང་འདུ་ བྱེད་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བ་སྟེ་བཞི་མདོ་སྡེར་བཀའ་སྩལ་པས་གནས་པའི་གནས་རྣམས་དང་པོར་ཇི་ལྟར་རགས་པའི་རིམ་པས་བཤད་ཅིང་གནས་པ་པོ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཐར་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་། གནས༣་ པ་རྣམས་ནི་ཡང་བཞི་སྟེ། ཟག་དང་བཅས་པའི་ཕུང་པོ་བཞི། །རང་གི་ས་པ་ཉིད་ཡིན་ལ་རྣམ་ཤེས། །འབའ་ཞིག་གནས་པར་མ་བཤད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཡང་ཕུང་པོ་སྔ་མ་སྔ་ མ་ནི་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྟེན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གོ་རིམ་དུ་སྟེ། ཡང་ཞེས་པ་ནི་གོ་རིམ་གྱི་དགོས་པ་གཞན་སྡུད་པའོ། །དེ་བཤད་ན་གཟུགས་ཇི་ལྟ་དེ་བཞིན་དུ་མྱོང་སྟེ། བདེ་བ་སོགས

【現代漢語翻譯】 『起源』在《俱舍論》及其註釋中被解釋為由言語、貪慾和業力所致。第三部分分為兩部分：首先，對三界之意的分析，即『慾望』等。其次，將此與色界進行比較，即『慾望』等。通過這些，無漏智慧是通過徹底檢查而獲得的。 1-238 自己的地盤是指，因為在那裡沒有通過聽聞和思考而產生的智慧，就像僅僅知道無邊虛空處（藏文：ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་，梵文天城體：आकाशानन्त्यायतन，梵文羅馬擬音：ākāśānantyāyatana，漢語字面意思：虛空無邊處）的那些地盤一樣。這是指那些不遵循外道之路和哲學體系的凡夫俗子。聲聞乘的聖者通過與世俗分離的無色界的意，也能知曉無漏。這些佛法修行者，無論是聖者還是凡夫，由於先前聽聞和修習的習慣，也能專注于更高的境界，爲了生起這些境界而修習近分定。因此，『伴隨貪慾專注于自己的存在，禪定是善的，一切皆有可能。無色界的真實本體，其善行的行為對像不是地獄的有漏。』這與根據等持的禪定狀態所作的解釋相符。對無漏之意的分析，即『無漏』等，通過止觀雙運的方式來了解。如《經莊嚴論》所說：『因此，他能正確地認知三界中的所有有為法，並非真實存在，而是虛構的。以極其純凈的智慧，通過無二的意義來證悟。』正如所說的那樣，與此相應的地是心不定地。因為上界的身體也會產生地獄的意，地獄的意也能知曉上界的法。 1-239 第六，解釋次第。 次第分為三類：蘊的次第、識的住處、所依和能依、煩惱和凈化的次第。首先，因為是識的住處，所以被認為是次第。因為識樂於安住于這些地方，所以安住之處被認為是色蘊、受蘊、想蘊和行蘊，這四者在經中被教導為安住之處，首先按照粗略的順序進行解釋，而安住者——識，則在最後進行解釋。此外，這些安住之處也是四種：有漏的四蘊。自己的地盤，識僅僅安住於此，並未被如此宣說。第二，先前的蘊是後續蘊的基礎，因此是次第。『又』字表示包含次第的其他必要性。如果解釋它，色蘊如何，感受也如何，快樂等也是如此。

【English Translation】 『Origin』 is explained in the Abhidharmakośa and its commentaries as arising from speech, desire, and karma. The third part is divided into two: first, an analysis of the mind of the three realms, i.e., 『desire,』 etc. Second, comparing this to the form realm, i.e., 『desire,』 etc. Through these, stainless wisdom is obtained through thorough examination. 1-238 One's own ground means that because there is no wisdom arising from hearing and thinking there, it is like knowing only those grounds of the sphere of infinite space (Tibetan: ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་, Sanskrit Devanagari: आકાશानन्त्यायतन, Sanskrit Romanization: ākāśānantyāyatana, Chinese literal meaning: sphere of infinite space). This refers to ordinary people who do not follow the paths and philosophical systems of outsiders. Noble Śrāvakas also know the stainless through the mind of the formless realm that is separate from the world. These Dharma practitioners, whether noble or ordinary, due to the habit of previous hearing and practice, can also focus on higher realms, practicing the near attainment samādhi for the purpose of generating these realms. Therefore, 『Accompanied by desire, focusing on one's own existence, meditation is good, everything is possible. The real essence of the formless realm, the object of its virtuous actions is not the contaminated of the lower realms.』 This is in accordance with the explanation made according to the state of meditative absorption. The analysis of the stainless mind, i.e., 『stainless,』 etc., is understood through the way of both calm abiding and insight. As the Ornament of the Sūtras says: 『Therefore, he correctly cognizes all conditioned phenomena in the three realms as not truly existing but as fabrications. With extremely pure wisdom, he realizes through the meaning of non-duality.』 As it is said, the corresponding ground for this is the undetermined mind. Because the mind of the lower realm also arises in the body of the upper realm, and the mind of the lower realm can also know the dharmas of the upper realm. 1-239 Sixth, explaining the order. The order is divided into three categories: the order of the aggregates, the abodes of consciousness, the support and the supported, and the order of afflictions and purification. First, because it is the abode of consciousness, it is considered an order. Because consciousness delights in abiding in these places, the abodes are considered to be the form aggregate, the feeling aggregate, the perception aggregate, and the mental formation aggregate, these four being taught in the sūtras as abodes, first explained in a rough order, while the abider—consciousness—is explained last. Furthermore, these abodes are also four: the four contaminated aggregates. One's own ground, consciousness merely abides there, it has not been so declared. Second, the earlier aggregates are the basis for the later aggregates, therefore it is an order. The word 『also』 indicates including other necessities of the order. If it is explained, how the form aggregate is, so is the feeling, so is happiness, etc.

---

་ མྱོང་གྱུར་གྱི་དབང་པོ་དང་ཡུལ་ལས་བདེ་བ་སོགས་ཀྱི་ཚོར་བ་འབྱུང་བས་སོ། །ཇི་ལྟར་ཚོར་ཞེས་པ་མྱོང་བ་ཇི་ལྟ་བར་འདི་ནི་བདེ་བའི་གནས་སོ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་མཚན་མར་འཛིན་པས་སོ། ། 1-240 ཇི་ལྟར་འདུ་ཤེས་སུ་ཞེས་པ་འདུ་ཤེས་ཇི་ལྟ་བར་ལས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དེ་བདེ་བ་སོགས་སུ་འདུ་ཤེས་ནས་དེ་རྣམས་ཐོབ་པ་དང་སྤོང་བའི་དོན་དུ་སེམས་གཡོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཇི་ལྟར་སེམས་པར་ཞེས་པ་ཇི་ལྟར་འདུས་བྱས་པ་ལྟར་སྐྱེ་བ་དེ་ཉིད་ལ་ཡུལ་དེ་དང་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་གཞན་དེར་ཉེ་བར་འགྲོ་ཞིང་རྣམ་ཤེས་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ རོ། །གསུམ་པ་ནི་ཡང་ཞེས་པ་སྔ་མར་མ་ཟད་པར་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་གནས་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་རྣམས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་དེ། དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་གང་དུ་ཞེས་ གཞིའི་བདུན་པས་རྟེན་གཟུགས་དང་པོར་ཏེ་མྱོང་བ་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་དང་དེ་མེད་པ་དང་ཞེན་རྟེན་དང་མངོན་པར་འབྱུང་བ་བརྟེན་པ་དང་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་དང་། ཚུལ་བཞིན་དུ་འཇུག་པ་གང་གིས་ཞེས་རྒྱུ་ལ་གསུམ་པ་སྟེ། དེས་ཚོར་བ་སོགས་དེ་ནས་དང་། གནས་ངན་ལེན་དང་བཅས་པ་དང་དེ་མེད་པའི་སེམས་གང་ཀུན་ནས་ ཞེས་པས་རྣམ་ཤེས་མཇུག་ཏུ་བསྟན་ཏེ་དོན་བསྡུ་བ་ཕུང་པོ་ཞེས་སོ། །འདི་ལ། རིམ་པ་༡ནི་རགས་པའི་རིམ་པ་སྟེ། གཟུགས་ལ་དགའ། དེ་ཚོར་བས་མྱོང་ངོ་། །དེ་འདུ་ཤེས་ལོག་པས་བསྐྱེད། དེའང་ཉོན་མོངས་དང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་དང་ཀུན་ཉོན་མོངས། ། 1-241 སྣོད་སོགས་འདོད་ཁམས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ། །སྔ་མ་སྔ་མ་ཆེས་རགས་པ་དང་ཡང་ན་འཁོར་བ་ཐོག་མེད་ནས་ཕོ་མོ་དག་ཕན་ཚུན་གཟུགས་ལ་དགའ་ཞིང་། དེའང་ཚོར་བའི་རོ་མྱོང་བ་ལས་ དང་། དེ་ལ་ཆགས་པ་ཡང་འདུ་ཤེས་ལོག་པ་ལས་དང་། དེ་ཡང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་ཏེ་དེ་རྣམ་ཀྱིས་སེམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་བྱས་པའི་རིམ་པས་སོ། །ཡང་ན་གཟུགས་སོགས་ལྔ་རིམ་པ་ ལྟར་སྣོད་དང་ཟས་དང་བྱ་ན་དང་བྱན་པོ་དང་ཟ་བ་པོ་ལྟ་བུའི་དོན་གྱིས་སོ། །ཡང་ན་གཟུགས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་འདོད་ཁམས་དང་། ཚོར་བས་བསམ་གཏན་རྣམས་དང་། འདུ་ཤེས་ཀྱིས་གསུམ་ དང་ཐམས་ཅད་ལས་དེའི་སེམས་པ་འབྲས་བུ་ཆེ་བས་འདུ་བྱེད་ཙམ་གྱིས་སྲིད་རྩེ་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ཞིང་དེ་རྣམས་ལ་རྣམ་ཤེས་གནས་སོ་ཞེས་པས་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་རིམ་པ་སྟེ། དེ་ ཉིད་ཀྱིས་ཕུང་པོ་ལྔའི་གྲངས་ངེས་ཀྱང་གྲུབ་པར་བཤད་དོ། །འདི་དང་དེ་གཉི་གའང་བརྗོད་འདོད་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཁམས་ཀྱི་གོ་རིམ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་ཏེ་རྒྱུ་ཅིས་ཁམས་རྣམས་ཞེས་སོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཐ་སྙད་ཀྱི་རིམ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུའི་ཕྱིར་དབང་པོའི་ཁམས་དྲུག་རིམ་པས་བསྟན་པའོ། །དེ་ཅི་ཞེ་ན། དང་པོར

【現代漢語翻譯】 由於體驗的根源和對像產生快樂等感受。 如何感受，即如何體驗，這是一種標誌，例如「這是一個快樂的地方」。 如何理解，即如何理解行為的顯現，通過將它們理解為快樂等，爲了獲得和放棄它們，心會動搖。 如何思考，即如何像被創造的事物一樣產生，對於那個對像和另一個存在，接近另一個存在，並且意識完全改變。 第三個「又」字，因為不僅是先前，而且是煩惱和清凈的根源，所以依次解釋了蘊。哪裡有包含根源的身體，即第七識的基礎，首先是所依之色，以及伴隨雜染的體驗和沒有雜染的體驗，以及執著的所依和顯現，所依賴的和標誌的執取，以及顯現的行為，不如法和如理的進入，通過什麼進入，即原因有三種，通過它們產生感受等，從那以後，伴隨惡趣和沒有惡趣的心，所有這些都表明了意識的結尾，總結的意義是蘊。 在此，次第1是粗大的次第：喜歡色，通過感受來體驗它，通過顛倒的理解來產生它，而且煩惱和它們使心和一切都變得煩惱。 如容器等欲界一樣。 也就是說，前者是最粗大的，或者從無始輪迴以來，男女互相喜歡色，而且從體驗感受的味道而來，並且對它的執著也來自顛倒的理解，而且它也來自煩惱，它們使心完全被煩惱所染的次第。或者，五蘊依次像容器、食物、行為、行為者和食用者一樣。 或者，色通過慾望的品質是欲界，感受通過禪定，理解通過三界和一切，因為它的思考果實很大，所以僅僅通過行為就能完全區分有頂，並且意識存在於它們之中，所以就像界一樣次第。因此，也解釋了五蘊的數量是確定的。這兩個都只是表達意圖而已。 界的順序是：為什麼，即什麼原因導致了界？ 由於與世間的術語順序相一致的原因，依次顯示了六根界。那是什麼呢？首先

【English Translation】 Because the root of experience and the object produce feelings such as happiness. How to feel, that is, how to experience, this is a sign, such as 'This is a happy place'. How to understand, that is, how to understand the manifestation of actions, by understanding them as happiness, etc., in order to obtain and abandon them, the mind wavers. How to think, that is, how to arise like created things, for that object and another existence, approaching another existence, and the consciousness completely changes. The third 'also' word, because not only the previous, but also the source of afflictions and purification, so the aggregates are explained in order. Where is the body containing the roots, that is, the basis of the seventh consciousness, first is the form that is relied upon, and the experience accompanied by defilement and without defilement, and the reliance of attachment and manifestation, the reliance and the grasping of signs, and the manifestation of actions, non-virtuous and virtuous entry, through what entry, that is, there are three causes, through them feelings etc. arise, from then on, the mind accompanied by bad destinies and without them, all of these show the end of consciousness, the meaning of the summary is aggregates. Here, the order 1 is the order of coarseness: liking form, experiencing it through feeling, producing it through inverted understanding, and also afflictions and they make the mind and everything afflicted. Like the desire realm such as containers. That is to say, the former is the coarsest, or from beginningless samsara, men and women like form to each other, and also from experiencing the taste of feeling, and the attachment to it also comes from inverted understanding, and it also comes from afflictions, they make the mind completely defiled in order. Or, the five aggregates are in order like containers, food, actions, actors, and eaters. Or, form through the qualities of desire is the desire realm, feeling through meditations, understanding through the three realms and everything, because its fruit of thinking is great, so only through actions can the peak of existence be completely distinguished, and consciousness exists in them, so it is like the order of the realms. Therefore, it is also explained that the number of the five aggregates is fixed. Both of these are only expressing intentions. The order of the realms is: why, that is, what causes the realms? Because of the reason that it is consistent with the worldly order of terms, the six sense realms are shown in order. What is that? First

---

་ཕན་ཚུན་ལྟ་བ་ལ་མིག་འཇུག་པས་དེའི་ཁམས་དང་པོར་བསྟན་ཏོ། ། 1-242 དེ་ནས་ཁམས་བདེའམ་ཞེས་སོགས་ཀུན་ཏུ་སྨྲ་ཞིང་དེ་ནི་ཉན་པ་ཡོད་ན་འགྱུར་བས་དེས་རྣ་བ་མཚོན་ཏེ་རྣ་བ་བཤད་དོ། །དེ་ནས་དྲི་བཟང་གི་ཆུའི་ཁྲུས་དང་དྲི་བཟང་པོ་ཅན་གྱི་ མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་སྣ་འཇུག་པས་དེ་བཤད་དོ། །དེ་ནས་བཟའ་བཏུང་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་ལྕེ་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་དེ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ནས་ཁྲི་དང་སྟན་དང་བུད་མེད་ ནི་རེག་བྱ་གཙོ་ཆེ་བས་དེ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་ལུས་འཇུག་པས་དེ་བསྟན་ཏོ། །ལྟ་བ་སོགས་ཐམས་ཅད་དུ་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ཡིད་ཡིན་པས་དེ་མཐར་བཤད་དོ། །ཡང་བསྡུ་བར། །ཕལ་ཆེ་ བ་དང་ཐ་སྙད་དང་། །དགའ་དང་མཛེས་དང་བྱ་བ་གཉིས། །ཞེས་གོ་རིམ་གྱི་རྒྱུ་དྲུག་གསུངས་ཤིང་། དེ་ལྟའི་དོན་ཅན་ཕྱིར་དང་པོ་མིག་སོགས་ལྔ། འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་དོན་ཕྱིར་བཞི། །གཞན་ནི་ཆེས་ རིང་མྱུར་འཇུག་ཕྱིར། །ཡང་ན་ཇི་ལྟར་གནས་རིམ་བཞིན། །ཞེས་ཏེ་འདི་དག་བརྗོད་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །ནང་གི་ཁམས་རྣམས་ཞེས་ཏེ། དབང་པོའི་དབང་གིས་ཡུལ་བྱུང་བས་རིམ་པ་དེ་ལྟར་རོ། །དབང་པོ་ དང་ཡུལ་རིམ་པས་བསྟན་པ་དེ་ལས་ཀྱང་རྣམ་ཤེས་ཏེ། དེ་གཉིས་ལ་རག་ལས་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གོ་རིམ་ནི་ཁམས་རྣམས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ་དང་པོ་བཅུ་གཉིས་དང་ངོ་བོ་དང་རིམ་པ་འདྲ་བས་སོ། ། 1-243 དོན་ལ་གསུམ་གྱི་ཕུང་པོའི་དོན་ལའང་གསུམ་ལས། འདུས་པའི་དོན་དུ་བཤད་པ་ནི། གང་ཅི་ཡང་རུང་ཞེས་པ་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཀུན་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་སྤུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ཡང་ཅི་ཞེ་ན། འདས་པའམ་ཞེས་སོགས་ཏེ་དང་པོ་ལྔ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །རགས་པ་ནི་ཐོགས་བཅས་སམ་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའོ། །ཕྲ་བ་ནི་ཐོགས་མེད་དམ་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའོ། །ངན་པ་ དང་གྱ་ནོམ་པ་ནི་ངན་འགྲོ་དང་བདེ་འགྲོའི་གཟུགས་སམ་མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བའི་ལས་ལམ་བདུན་ནོ། །རིང་བ་དང་ཉེ་བ་ནི་གསལ་ཏེ་ཡང་ན་མཛོད་འགྲེལ་འདས་མ་འོངས་དང་ད་ལྟར་ བའོ། །རྣམ་པར་ཤེས་ཞེས་པ་མིང་བཞིའི་རགས་པ་དང་ཕྲ་བ་ནི་དབང་པོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་པ་དང་ཡིད་ལ་བརྟེན་པ་སྟེ། རིང་བ་དང་ཉེ་བ་ནི་རིང་བའི་རྟེན་ཅན་ནམ་རིང་བ་ལ་ དམིགས་པ་དང་དེ་ལས་ཅིག་ཤོས་སོ། །ཅིའི་དོན་དུ་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་པོ་འདིར་ཕྱེ་ཞེ་ན། སྲེད་པ་བཅུ་གཅིག་གི་དབང་གིས་ཏེ། བལྟས་པའི་སྲེད་པ་དང་། མངོན་པར་དགའ་བ་དང་། ལྷག་པར་ ཆགས་པ་དང་། བདག་དང་། ཡུལ་དང་། འདོད་པ་དང་། སྙོམས་འཇུག་དང་། ཉེས་པར་སྤྱད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ལེགས་པར་སྤྱད་པའི་བདེ་བ་དང་། རིང་བ་དང་། ཉེ་བ་ལ་སྲེད་པ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རིམ་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། ། 1-244 ཡང་ན་བྱུང་མ་བྱུང་གི་བྱེ་བྲག་དང་། གཟུང་འཛིན་དང་། ཕྱི་བལྟས

【現代漢語翻譯】 互相觀看時眼睛的介入，顯示了第一個界（khams，梵文 dhātu，梵文羅馬擬音 dhātu，漢語字面意思：界）。 然後，普遍談論『界是快樂的嗎？』等等，如果存在聽者，它會改變，因此它代表了耳朵，並解釋了耳朵。 然後，享受香水的沐浴和帶有香味的花環時，鼻子會介入，因此解釋了鼻子。 然後，在享用食物和飲料時，舌頭是主要的，因此顯示了舌頭。 然後，床、座位和女人是主要的觸覺對象，因此在享受它們時，身體會介入，因此顯示了身體。 在所有觀看等事物中進行思考的是意，因此最後解釋了意。 再次總結：『大多數和術語，快樂和美麗以及兩種行為』，這樣說了六種順序的原因。因為具有這樣的意義，所以首先是眼睛等五種。因為是從元素轉變而來，所以是四種。其他的是爲了最長、最快地介入。或者按照存在的順序排列。』這些僅僅是想要表達的。 『內在的界』，因為憑藉感官而產生對象，所以順序是這樣的。在依次顯示感官和對像之後，就是識，因為它依賴於兩者而產生。 第三個是生處（skye mched，梵文 āyatana，梵文羅馬擬音 āyatana，漢語字面意思：處）的順序，即『界的』，首先是十二個，與本質和順序相同。 在意義上，在三種蘊（phung po，梵文 skandha，梵文羅馬擬音 skandha，漢語字面意思：蘊）的意義中，也是三種。在解釋為聚集的意義時，『無論什麼』，所有具有色（gzugs，梵文 rūpa，梵文羅馬擬音 rūpa，漢語字面意思：色）的特徵的事物都被收集並堆積在一起。 那又是什麼呢？『過去的』等等，前五個將被解釋。粗大的是有障礙的或在慾望中行動的。微細的是無障礙的或在色中行動的。低劣的和優越的是惡趣和善趣的色，或是不善和善的七種業道。長和短是清楚的，或者如《俱舍論》的解釋，是過去、未來和現在。 『識』，四種名稱的粗大和微細是依賴於五種感官和依賴於意。長和短是具有長遠的所依或緣于長遠，以及與此相反的。 為什麼要將這十一種形式分開呢？因為受到十一種貪愛的影響：觀看的貪愛，顯現的喜悅，特別的執著，自我，對象，慾望，禪定，錯誤行為的痛苦，正確行為的快樂，長遠和短遠的貪愛，按照順序將它們作為目標。

【English Translation】 The involvement of the eyes in looking at each other shows the first realm (dhātu). Then, universally talking about 'Is the realm happy?' etc., if there is a listener, it changes, so it represents the ear and explains the ear. Then, when enjoying a bath of perfume and a garland of fragrant flowers, the nose intervenes, thus explaining the nose. Then, in enjoying food and drink, the tongue is the main thing, thus showing the tongue. Then, the bed, seat, and woman are the main tangible objects, so in enjoying them, the body intervenes, thus showing the body. Thinking in all seeing etc. is mind, so it is explained at the end. Again, summarizing: 'Most and terms, joy and beauty, and two actions,' thus speaking of the six reasons for the order. Because it has such a meaning, first are the five senses. Because it is transformed from the elements, there are four. The others are for the longest and fastest intervention. Or according to the order of existence.' These are merely what is intended to be expressed. 'The inner realms,' because objects arise by means of the senses, so the order is like that. After showing the senses and objects in order, there is consciousness, because it arises depending on both. The third is the order of the āyatanas, which is 'of the realms,' first are the twelve, with the same essence and order. In meaning, in the meaning of the three skandhas, there are also three. In explaining as the meaning of gathering, 'whatever it is,' all things with the characteristic of rūpa are collected and piled together. And what is that? 'Past' etc., the first five will be explained. Coarse is obstructed or acting in desire. Subtle is unobstructed or acting in form. Inferior and superior are the rūpa of bad and good destinies, or the seven paths of unwholesome and wholesome actions. Long and short are clear, or as explained in the Abhidharmakośa, are past, future, and present. 'Consciousness,' the coarse and subtle of the four names are dependent on the five senses and dependent on the mind. Long and short are having a distant basis or focusing on the distant, and the opposite of that. Why are these eleven forms separated? Because of the influence of the eleven cravings: the craving of seeing, the manifest joy, the special attachment, self, object, desire, absorption, the suffering of wrong conduct, the pleasure of right conduct, the craving for the long and short, arranging them in order as objects.

---

་ནང་བལྟས་དང་། ཉོན་མོངས་ཅན་དང་། དེ་མིན་གྱི་དང་། རིང་བ་དང་ཉེ་བའི་ཁྱད་པར་གྱིས་བཞག་གོ །ཡང་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་ པར་འབྱུང་བ་ལྟར་དུས་དང་རྒྱུད་དང་རྣམ་པ་དང་འགྲོ་བ་དང་ཡུལ་ཐ་དད་པའི་གཟུགས་སོགས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནོར་ཆུང་ངུའམ་མང་པོ་ཚོགས་པ་ལ་ནོར་གྱི་ཕུང་པོར་བརྗོད་ པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ཆེ་བའི་དོན་དུ་བཤད་པ་ནི། སྔ་མར་མ་ཟད་ཀྱི། ཡང་གཟུགས་སོགས་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་བ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ཤིང་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་ཕུང་པོ་ སྟེ། སྐན་དྷ་ཞེས་པ་ཆེན་པོ་རྣམ་གྲངས་སུ་བྱས་པ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡུལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དུ་བཏགས་པའོ། །ཇི་སྐད་དུ། མིང་དང་གཟུགས་ལས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག །ཅེས་པ་ནས་དུ་ཁའི་ཕུང་པོ་ཆེན་ པོ་ཞེས་པ་སྟེ་སྐན་དྷ་ཞེས་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པའི་ཁུངས་སུ་དྲངས་པའོ། །སྡུག་བསྔལ་བའི་དཔེ་བཤད་པ། བུད་ཤིང་གི་ཕུང་པོ་བཞིན་ཏེ་བུད་ཤིང་འདུས་པ་ལ་ཤིང་གི་ཕུང་པོར་མི་ བརྗོད་ཀྱི་ཆེན་པོ་ལ་བརྗོད་པ་ལྟར་རོ།། །། ༈ བདུན་པ་སྒྲ་དོན་བཤད་པ། ཕྲག་པ་དང་མཐུན་པའི་སྒྲ་དོན་ནི། ཡང་ཉོན་མོངས་པ་སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་གྱི་ཁུར་ཁྱེར་བའི་ཕྱིར་ལྔ་པོ་ཕུང་པོ་སྟེ། སྐན་དྷ་ཕུང་པོ་དང་ཕྲག་པ་ལའང་འཇུག་པས་ཕྲག་པས་ཁུར་ཁྱེར་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-245 ཡང་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཕུང་པོ་སྤྱིའི་བཞི་དང་ཟག་བཅས་ཀྱི་བདུན་བཤད་དེ། འདུས་བྱས་དེ་རྣམས་འོང་འགྲོ་འགྲོ་བར་འགྱུར་བས་སམ་མི་རྟག་པས་ཟ་བས་ཉིད་དུས་གཏམ་གཞི་དང་། །ངེས་པར་འབྱུང་ བ་མྱང་འདས་དང་རྒྱུ་བཅས་གཞི་དང་བཅས། །ཞེས་དང་། གང་རྣམས་ཟག་བཅས་དེ་རྣམས་ནི། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་།ཉེར་ལེན་ཕུང་པོའོ་འཐབ་བཅས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་འཇིག་རྟེན་དང་། །ལྟ་བའི་གནས་སྲིད་ པའང་ཟག་བཅས་དེ་རྣམས་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཁམས་ཀྱི་དོན་ནི། ཁམས་ཀྱི་སྒྲའི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ཅི་ཞེ་ན། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ་འདུས་བྱས་རྣམས་འགྲུབ་པའི་ས་བོན་གནས་པ་སྟེ། ཁམས་ཀྱི་སྒྲའི་རྒྱུའི་ དོན་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ཡང་རང་རང་གི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པའི་དོན་ཏེ། སའི་ཁམས་ཞེས་སོགས་བཞིན་ནོ། །ཡང་རྣམ་ཤེས་དྲུག་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་དང་དབང་ཡུལ་གྱི་ ཁམས་རྣམས་རྒྱུའི་དངོས་པོ་འཛིན་པས་སོ། །ཡང་ཁམས་མང་པོ་པ་སོགས་ཀྱི་མདོ་དང་གཞུང་འདི་ཉིད་དུའང་བཤད་པའི་ཁམས་བཅྭོ་བརྒྱད་ལས་མིང་གཞན་བཏགས་པའི་ཁམས་ཀྱི་མིང་ཅན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་པ་ སའི་ཁམས་ཞེས་སོགས་ཐམས་ཅད་བཅྭོ་བརྒྱད་པོ་འདིས་བསྡུས་ནས་འཛིན་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་སུ་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཁམས་བདུན་གྱིས་སོ་ཞེའོ། ཁ་སྣ་སོགས་ཀྱི་། 1-246 བུ་ག་ནམ་ཀའི་ཁམས་ཞེས་བྱ། །ཟག་དང་

【現代漢語翻譯】 觀察內在，通過煩惱和非煩惱，以及距離遠近的差別來安立。或者說，五蘊（梵文：pañca-skandha，五種聚合）就像顯現一樣，因為包含時間、相續、形態、行為和處所各不相同的色等。 就像世間將少量或大量的財物聚集起來稱為財物之蘊一樣。 第二，解釋為巨大的含義：不僅像前面所說的那樣，而且由於依靠色等而產生的生等痛苦非常廣大，所以這些都是蘊，skandha（梵文，skandha，梵文羅馬擬音，skandha，蘊）被視為偉大的異名，將痛苦的處所稱為痛苦。 如經所說：『從名和色產生六處。』直到『巨大的痛苦之蘊』，skandha（梵文，skandha，梵文羅馬擬音，skandha，蘊）被引用為偉大的含義的來源。 解釋痛苦的比喻：就像木柴之蘊一樣，不會將聚集的木柴稱為木柴，而是稱為巨大的木柴。 第七，解釋詞義： 與肩膀相符的詞義是：又因為煩惱等揹負著一切煩惱的三種重擔，所以五者是蘊，skandha（梵文，skandha，梵文羅馬擬音，skandha，蘊）既指蘊也指肩膀，就像肩膀揹負重擔一樣。 又說了蘊的名稱，總共有四種，有漏的有七種：因為這些有為法來來往往，或者因為無常而吞噬，所以是時間、談論的基礎。 必定產生涅槃和有因的基礎。 以及：凡是有漏的，都是煩惱的，是取蘊，也是鬥爭的。 痛苦、集、世間和見處也是有漏的。 界（梵文：dhātu，元素）的含義是：什麼是界這個詞所表達的含義呢？是阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna，一切種識）中安住著有為法成就的種子，這是從界這個詞具有原因的含義的角度來說的。 又是各自持有不共的特徵的含義，如地界等。 又是六識持有果的實物，以及根和境的界持有因的實物。 又如《界眾多經》等經典和這部論典中所說的十八界，從其他名稱命名的界的名稱的法相，如地界等，全部由這十八界所包含和持有，也就是說，空界是法界，識界是七識界。 口鼻等的孔隙稱為空界。 漏和

【English Translation】 Looking inward, it is established through the differences of afflictions and non-afflictions, and distance and proximity. Or, the five skandhas (Sanskrit: pañca-skandha, five aggregates) are like appearances, because they include form, etc., which have different times, continuities, forms, behaviors, and places. Just as in the world, gathering a small or large amount of wealth is called a heap of wealth. Second, explaining it as a great meaning: Not only as mentioned before, but also because the suffering of birth, etc., arising from relying on form, etc., is very extensive and great, so these are skandhas, skandha (Sanskrit, skandha, Romanized Sanskrit, skandha, aggregate) is regarded as a great synonym, and the place of suffering is called suffering. As the sutra says: 'From name and form arise the six sense bases.' Until 'the great heap of suffering,' skandha (Sanskrit, skandha, Romanized Sanskrit, skandha, aggregate) is cited as the source of the great meaning. Explaining the metaphor of suffering: Just like a heap of firewood, a collection of firewood is not called firewood, but is called a great firewood. Seventh, explaining the meaning of words: The meaning of the word that matches the shoulder is: Also, because afflictions, etc., carry the three burdens of all afflictions, the five are skandhas, skandha (Sanskrit, skandha, Romanized Sanskrit, skandha, aggregate) refers to both skandha and shoulder, just like the shoulder carries the burden. Also, the names of the skandhas are mentioned, four in general and seven with outflows: Because these conditioned phenomena come and go, or because they are impermanent and devour, they are time, the basis of discussion. Definitely arising is nirvana and the basis with causes. And: Whatever has outflows is afflicted, is the aggregate of grasping, and is also fighting. Suffering, origin, world, and place of view are also with outflows. The meaning of dhātu (Sanskrit: dhātu, element) is: What is the meaning expressed by the word dhātu? It is that the seeds of the accomplishment of conditioned phenomena reside in the ālayavijñāna (Sanskrit: ālayavijñāna, store consciousness), which is from the perspective of the word dhātu having the meaning of cause. It is also the meaning of each holding its own unique characteristics, such as the earth element, etc. Also, the six consciousnesses hold the object of the fruit, and the realms of the senses hold the object of the cause. Also, as mentioned in the Sutra of Many Realms and this treatise, the aspects of the dharma of the names of the eighteen realms named from other names, such as the earth realm, etc., are all contained and held by these eighteen, that is, the space realm is the dharma realm, and the consciousness realm is the seven consciousness realms. The openings of the mouth, nose, etc., are called the space realm. Outflows and

---

བཅས་པའི་རྣམ་ཤེས་ནི། །རྣམ་ཤེས་ཁམས་ཡིན་ཞིང་དེ་ཉིད་སྐྱེ་བའི་རྟེན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དེ། ས་ལུ་ལྗང་པའི་མདོ་སྡེར་ཡང་དེ་དང་འདྲ་བར་བཀའ་ བསྩལ་ཏོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དོན་ནི། རྣམ་ཤེས་དང་སེམས་བྱུང་སྐྱེ་བའི་སྒོའི་དོན་ཏེ་སྐྱེ་ཞིང་མཆེད་ལ་རྒྱས་པར་བྱེད་པའོ། །དེར་མ་ཟད་ཁམས་ཀྱི་དོན་དང་པོ་དང་ཐ་མ་དག་ཀྱང་ཡིན་ཅིང་། ཆོས་ཀུན་གྱི་ས་བོན་གྱི་དོན་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་ཤེས་ཁོ་ནའོ་ཞེའོ། །སྤུངས་དང་སེམས་སེམས་བྱུང་སྐྱེ་སྒོ་འབྱུང་གནས་རིགས་དོན། །ཕུང་པོ་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྣམས་སོ། །ཞེས་པས་བསྡུའོ།། །། ༈ བརྒྱད་པ་དཔེ་བཤད་པ། བརྒྱད་པ་ དཔེ་ལ་གཉིས་ལས། མདོ་དགོད་པ་ནི། གཟུགས་ཞེས་ཏེ་དཔེར་ཡོད་པའི་དྲངས་ན་མིག་དང་ལྡན་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆུ་བོ་གང་གཱ་ལ་དབུ་བ་བརྡོས་པ་གནས་བཞིན་པ་མཐོང་བ་དེས་དེ་ལ་ཚུལ་ བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་ན། མེད་པ་དང་གསོབ་དང་གསོག་དང་སྙིང་པོ་མེད་པར་སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུ། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གཟུགས་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་ན་དེ་མེད་པར་སྣང་ཞིང་སྙིང་ པོ་མེད་པའི་བར་དུ་སྣང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་ཆུའི་ཆུ་བུར་སོགས་བཀོད་ནས་ཚོར་བ་སོགས་ལ་བཤད་དོ། །མདོའི་དོན་བཤད་པ་ནི། ཅིའི་ཞེས་དྲིས་ཏེ། ལན་དུ་དཔེ་རྣམས་མེད་པ་སོགས་སུ་སྣང་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་། 1-247 གཟུགས་སོགས་ལ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འདིར་བཤད་དེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ནི་རྣམ་པ་གཞན་དུ་བཤད་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་གཟུགས་སོགས་སེམས་ཅན་ མེད་པའི་ཕྱིར། བདག་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་མེད་པར་སྣང་བ་དང་རུལ་བ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་མི་གཙང་བ་དག་གིས་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་གཙང་བ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གསོབ་ཏུ་སྣང་བ་སྟེ། ཚོར་ བ་སོགས་ལ་རུལ་བའི་མི་གཙང་བ་ཉིད་མེད་དོ། །རོ་བྲོ་བ་ཆུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་གསོག་ཏུ་སྣང་བ་ལ། རང་ཉིད་མི་རྟག་པས་མི་བརྟན་ཞིང་ཆོས་ཅན་དུ་གྱུར་པའི་རྟག་པའི་རྫས་དང་ བྲལ་བས་སྙིང་པོ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྙིང་པོ་མེད་པར་སྣང་བའོ། །ཅིའི་ཕྱིར་འདི་ལྟ་བུའི་དོན་ཅན་གྱི་ཚིག་བཞི་བཀའ་སྩལ་ཅེ་ན། བདག་དང་གཙང་བ་དང་བདེ་བ་དང་རྟག་པར་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་གི་གཉེན་པོའི་དོན་དུའོ། །ཡང་ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་སོགས་སུ་ཁམས་རྣམས་སྦྲུལ་གདུག་པ་ལྟ་བུ་དང་སྐྱེ་མཆེད་གྲོང་སྟོང་པ་ལྟ་བུར་སོ་སོར་རྟོག་པའང་སྒྲུབ་ཅེས་གཉིས་པོ་ ལ་ཡང་དཔེ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ།། །། ༈ དགུ་པ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་བཤད་པ། དགུ་པ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་ཕུང་པོ་ཞེས་དྲི་བའི་ལན་དུ་བཞི་སྟེ། རྫས་ཡོད་སོགས་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་། ཀུན་བཏགས་སོགས་གསུམ་དུ་དབྱེ་བ་དང་། 1-248 མཚན་ཉིད་སོགས་བཞིར་དབྱེ་བ་དང་། ཕྱི་ལྟས་སོགས་དྲུག་ཏུ་དབྱེ་བའོ།

【現代漢語翻譯】 所包括的識（梵文：vijñāna，藏文：རྣམ་ཤེས།，漢語：了別）即是識界（梵文：vijñānadhātu，藏文：རྣམ་ཤེས་ཁམས།，漢語：識之自性），並且是識產生的所依。如《薩魯綠穗經》（藏文：ས་ལུ་ལྗང་པའི་མདོ་སྡེ།）中也同樣如此宣說。十二處（梵文：āyatana，藏文：སྐྱེ་མཆེད།，漢語：生門）的含義是，識和心所（梵文：caitta，藏文：སེམས་བྱུང་།，漢語：心之所生）產生的門，即產生、增長和擴充套件之處。不僅如此，界的含義也包括初始和最終。一切法的種子之義，僅僅是指異熟識（梵文：vipākavijñāna，藏文：རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་ཤེས།，漢語：成熟之識）。 蘊、心及心所生之門，生處、種姓、義，即是五蘊、十二處、十八界所包含的內容。 第八，譬喻解說。 第八，關於譬喻，分為兩種。一是引用經文：『色』，例如，有眼之人看到恒河中的水泡，並對其進行如實觀察，發現它是空虛、虛假、無實質的。同樣，聖聲聞（梵文：ārya-śrāvaka，藏文：འཕགས་པ་ཉན་ཐོས།，漢語：殊勝的聽聞者）如實觀察色，也會發現它是空虛且無實質的。類似地，可以用水泡等來解釋受等。 經文的意義是：如果有人問『為什麼』，那麼答案是，這些譬喻所呈現的空虛等現象，應該從世間現象中去理解。而對於色等，則是從人無我（梵文：pudgala-nairātmya，藏文：གང་ཟག་གི་བདག་མེད།，漢語：補特伽羅無我）的角度來解釋的。關於法無我（梵文：dharma-nairātmya，藏文：ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད།，漢語：法無我）的解釋，將在其他地方進行。這是因為色等沒有眾生，所以由於無我，它們顯得空虛；由於腐爛和煩惱的不凈，它們顯得虛假；由於味道微弱，它們顯得無實質；由於自身無常，它們不穩定，並且作為有法，它們與常法之物分離，因此顯得無實質。 如果有人問，『為什麼宣說這四句有意義的話？』，那是因為它們是對治我、凈、樂、常四種顛倒執著的。此外，在《正法攝受經》（藏文：ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ།）等經中，也分別將界觀想為毒蛇，將處觀想為空城，這兩種情況也使用了譬喻。 第九，解釋分類。 第九，關於分類，如果有人問『蘊』，答案是有四種分類：分為實有等六十一種；分為遍計所執等三種；分為自性等四種；分為外相等等六種。

【English Translation】 The included consciousness (Sanskrit: vijñāna, Tibetan: རྣམ་ཤེས།) is the realm of consciousness (Sanskrit: vijñānadhātu, Tibetan: རྣམ་ཤེས་ཁམས།), and it is the basis for the arising of consciousness. This is also stated in the same way in the 'Sālu Green Sprout Sūtra' (Tibetan: ས་ལུ་ལྗང་པའི་མདོ་སྡེ།). The meaning of the twelve sources (Sanskrit: āyatana, Tibetan: སྐྱེ་མཆེད།) is the gate through which consciousness and mental factors (Sanskrit: caitta, Tibetan: སེམས་བྱུང་།) arise, that is, the place where they arise, grow, and expand. Moreover, the meaning of realm also includes the beginning and the end. The meaning of the seed of all dharmas refers only to the Vipāka-vijñāna (Tibetan: རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་ཤེས།). Aggregates, mind, and the gate of mental events, the place of arising, lineage, meaning, are what the five aggregates, twelve sources, and eighteen realms include. Eighth, Explanation by Example. Eighth, Regarding examples, there are two types. One is quoting the sutra: 'Form,' for example, a person with eyes sees a bubble in the Ganges River and, upon examining it carefully, finds it to be empty, hollow, and without essence. Similarly, a noble Śrāvaka (Tibetan: འཕགས་པ་ཉན་ཐོས།) examines form carefully and finds it to be empty and without essence. Likewise, one can explain feeling, etc., using water bubbles, etc. The meaning of the sutra is: If one asks 'why,' the answer is that the emptiness, etc., presented by these examples should be understood from worldly phenomena. As for form, etc., it is explained here from the perspective of the absence of a self of a person (Sanskrit: pudgala-nairātmya, Tibetan: གང་ཟག་གི་བདག་མེད།). The explanation of the absence of a self of phenomena (Sanskrit: dharma-nairātmya, Tibetan: ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད།) will be given elsewhere. This is because form, etc., do not have sentient beings, so due to the absence of self, they appear empty; due to the impurity of decay and afflictions, they appear hollow; due to the smallness of taste, they appear without essence; and due to their own impermanence, they are unstable and, as dharmas, they are separated from permanent things, so they appear without essence. If one asks, 'Why were these four meaningful phrases spoken?', it is because they are antidotes to the four inverted views of self, purity, pleasure, and permanence. Furthermore, in the 'Compendium of True Dharma Sutra' (Tibetan: ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ།) and other sutras, the realms are imagined as poisonous snakes, and the sources are imagined as empty cities, and these two situations also use examples. Ninth, Explanation of Distinctions. Ninth, Regarding distinctions, if one asks 'aggregates,' the answer is that there are four distinctions: divided into sixty-one types such as substance; divided into three types such as imputation; divided into four types such as characteristics; and divided into six types such as external appearance.

---

།དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྡོམ་གྱིས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། འདི་དང་ཚུལ་མཐུན་གྱི་དབྱེ་བ་དཔག་མེད་དུ་ བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་སྡོམ་མམ་དངོས་ཀྱི་སྡོམ་དུ་ན། རྫས་ཡོད་སོགས་དང་། ཤེས་བྱ་སོགས། ཟག་བཅས་སོགས། འདས་སོགས། ཞེས་ཚིག་ཕྱི་མ་མི་མངོན་པར་སྦྱོར་རོ། །དེ་རྣམས་ཤེས་པར་ བྱ་བའི་དངོས་པོ་སྟེ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་ནི་མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་པ་ཅི་ལྟར་དང་དངོས་པོ་དུ་ཞིག་དང་དགོས་པ་ཅིའི་དོན་དུ་དེ་ཞེས་འཇོག་པའོ། །དེས་དང་པོ་གཉིས་ལ་རྨོངས་པ་ དང་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་སྤོང་ངོ་། །རྒྱས་བཤད་ལ་བདུན་ཏེ། རྫས་ཡོད་སོགས་བཞི་དང་། ཤེས་བྱ་སོགས་གསུམ་དང་། གཟུགས་ཅན་སོགས་དྲུག་དང་། ཟག་བཅས་སོགས་བཅུ་གཉིས་དང་། བྱུང་བ་སོགས་བརྒྱད་དང་། འདས་ པ་སོགས་བཅུ་དྲུག་དང་། རྐྱེན་སོགས་བཅུ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བའོ། །འདི་རྣམས་ལ་དོན་གསུམ་དྲི་བ་དང་དེའི་ལན་གཉིས་གཉིས་ཀྱིས་བཤད་པར་བྱ་ཞིང་ལན་ལ་མཚན་ཉིད་ང་། དངོས་པོ་དང་། དེ་བཤད་པའི་ དགོས་པ་སྟེ་གསུམ་གསུམ་གྱིས་རིག་པར་བྱའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་དང་པོའི་དང་པོ་རྫས་ཡོད་ལ་དྲི་བ་ནི། ཤེས་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཅི་ལྟར་ཏེ་རྣམ་པ་ཅིས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ཡིན། 1-249 སུམ་བཅུ་རྩ་ལྔ་ལས་རྫས་སུ་ཡོད་པ་དུ་ཞིག དགོས་པ་ཅིའི་དོན་དུ་རྫས་སུ་ཡོད་པར་བརྟག་སྟེ། རྟོག་ལྡན་གྱི་བྱ་བ་ལ་དགོས་པས་ཁྱབ་པས་སོ། །ལན་ལ་གསུམ་ལས། མཚན་ཉིད་ནི་ ཡིད་ཀྱི་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འགྱུར་བ་བརྗོད་པ་མིང་ལ་མི་ལྟོས་པ་མིང་བཀྲ་བར་མི་འཛིན་པར་དོན་གང་ཡིན་འཛིན་པའོ། །དེ་ཡང་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་སྦྱོར་བྱུང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཆོས་ཉིད་དོ་ཞེའོ། །དོན་རང་གི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་བླ་མ་བགྲེས་པོ་རྣམས་སོ། །སྡེ་པའི་གྲུབ་མཐའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་རྫས་ ཡོད་ནི། གང་གཟུང་བར་བྱ་བ་དེ་ལས་གཞན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འགྱུར་བ། གཟུགས་ལ་མི་ལྟོས་པར་སྒྲ་ལ་སྒྲའི་བློ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཇི་ལྟར་བུམ་པ་ ལ་སོགས་པ་ལ་གཟུགས་སོགས་རང་རང་གི་དབང་པོའི་ཡུལ་བར་མ་ཆོད་དུ་དམིགས་ནས་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་བརྟགས་ཏེ་བུམ་པ་སོགས་ཀྱི་བློ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པའོ། །འོ་ན་དབང་པོ་གཟུགས་ ཅན་རྣམས་དེ་ལས་གཞན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་ཁོ་ནར་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་བྱས་ཙམ་གྱིས་གྲུབ་པས་དེ་ལས་གཞན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་སྨོས་མི་དགོས་སོ་ཞེ་ན། 1-250 དེ་བདེན་མོད། འོན་ཀྱང་རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོ་ལ་དབང་པོའི་སྒྲས་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་བཟུང་ཞིང་། དེ་འདིར་ཡང་ཞར་ལ་འབྱུ

【現代漢語翻譯】 第一部分有三：以綱要略述、詳細解釋，以及展示與此相似的無量差別。 第一部分是中間的綱要或是實際的綱要，如『實有』等，『所知』等，『有漏』等，『已逝』等，將後面的詞語隱藏起來連線。 這些是應當瞭解的事物，即應當瞭解的意義，如體相和種類如何，有多少事物，以及爲了什麼目的而如此安立。 通過這些可以消除對前兩者的迷惑和執著於我的虛構。 詳細解釋分為七：實有等四種，所知等三種，有色等六種，有漏等十二種，生起等八種，已逝等十六種，以及緣等十二種。 對於這些，應當通過提問三個問題和回答兩個問題的方式來解釋，答案包括體相、事物以及解釋的目的，這三者應當瞭解。 在這些的第一個問題，關於實有的提問是：應當瞭解的事物，蘊、界、處等如何，即通過什麼方式來了解實有的意義？ 三十五者中有多少是實有？爲了什麼目的而探究實有？因為有思考能力的行為必然有目的。 答案有三：體相是成為意的對境，表達不依賴於名稱，不執著于名稱的顯現，而是執著于其意義。 這也就是佛陀和菩薩的智慧所行境的意的對境，是諸法不可言說的法性。 年長的上師們說，意義是其自身的體相。 按照宗派的觀點，實有是：凡是能被執取的，不依賴於其他，成為根的對境。比如，聲音不依賴於顏色，聲音的意識產生。如同瓶子等，顏色等各自不間斷地成為根的對境，通過意識進行觀察，產生瓶子等的意識，情況並非如此。 如果根是有色，它們不依賴於其他而進入自己的對境，僅僅成為根的對境就成立了，那麼沒有必要說不依賴於其他，是這樣嗎？ 確實如此。然而，在實有的第一個體相中，通過『根』這個詞語，已經包含了意的根，這裡也順便提到了。

【English Translation】 The first has three parts: briefly outlining with a summary, explaining in detail, and showing the immeasurable differences that are similar to this. The first part is either an intermediate summary or an actual summary, such as 'substantially existent' etc., 'knowable' etc., 'contaminated' etc., 'past' etc., connecting the subsequent words implicitly. These are the objects to be known, that is, the meaning to be known, such as what are the characteristics and aspects, how many objects are there, and for what purpose is it established as such. Through these, one can dispel confusion about the first two and the superimposition of self. The detailed explanation is divided into seven: four types such as substantially existent, three types such as knowable, six types such as having form, twelve types such as contaminated, eight types such as arising, sixteen types such as past, and twelve types such as conditions. For these, one should explain by asking three questions and answering two questions each, and the answers should be understood in terms of three aspects: characteristics, objects, and the purpose of explaining them. The first question of these, regarding substantially existent, is: How are the objects to be known, such as aggregates, elements, and sources, that is, in what way is the meaning of substantially existent to be known? How many out of the thirty-five are substantially existent? For what purpose is it investigated as substantially existent? Because actions with cognitive ability are necessarily purposeful. There are three answers: The characteristic is that which becomes the object of the mind, the expression does not depend on the name, it does not cling to the appearance of the name, but clings to its meaning. That is also the object of the mind of the wisdom of the Buddhas and Bodhisattvas, the inexpressible nature of phenomena. The elderly lamas say that the meaning is its own characteristic. According to the tenets of the schools, substantially existent is: whatever is to be apprehended, does not depend on anything else, and becomes the object of the senses. For example, sound does not depend on color, the consciousness of sound arises. It is not like how, for example, with a vase, the color etc. are perceived uninterruptedly as the objects of their respective senses, and the consciousness of the vase etc. arises after being examined by mental consciousness. If the senses are form, they enter their own objects without depending on anything else, and it is established merely by becoming the object of the senses, then is it not unnecessary to say that it does not depend on anything else? That is true. However, in the first characteristic of substantially existent, the term 'sense' includes the sense of mind, and it is also mentioned here incidentally.

---

ང་བར་དོགས་ལ། དེའང་ལྟོས་པ་དང་མ་ལྟོས་པར་ཡང་ཡུལ་ ལ་འཇུག་པས་དེ་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་དེ་སྐད་སྨོས་པའམ། བྱེ་བྲག་པ་སོགས་ཁྱད་པར་མ་བཟུང་བར་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བློ་མི་སྐྱེ་ཞེས་མིག་སོགས་རྣམས་དེ་ལས་གཞན་པ་ལ་ ལྟོས་པ་ཡང་འཛིན་པར་སེམས་པས་དེའི་ལུགས་ལ་ལྟོས་པ་སྟེ། མཚན་ཉིད་གཉིས་པོ་འདི་ལས་དང་པོ་ནི་དོན་དམ་པར་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་དེ། ཕྱི་མ་ནི་མི་ལྟོས་པའི་རྫས་ཡོད་ དོ་ཞེའོ། །དངོས་པོ་དྲིས་པའི་ལན་ནི། ཆོས་སུམ་བཅུ་རྩ་ལྔ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྫས་སུ་ཡོད་པ་སྟེ་ཆོས་ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་ཐ་མི་དད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །དགོས་པ་ནི་ཕྱི་རོལ་ པ་དང་འཇིག་རྟེན་ཐ་མལ་པའི་མི་མཁས་པ་ལ་ལ་རྣམས་བདག་རྫས་སུ་ཡོད་པའོ་ཞེས་མངོན་པར་ཞེན་སྲིད་པས་རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་འདི་ཡིན་ཅིང་། དངོས་པོ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་ཙམ་ ཡིན་པས་བདག་རྫས་ཡོད་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་སྤོང་བའི་དོན་དུ་རྫས་ཡོད་དུ་བརྟག་སྟེ། བདག་མེད་ཕུང་པོ་ཙམ་ཉིད་དོ། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཕྱི་མ་རྣམས་ལའང་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་སྦྱར་ཏེ། 1-251 འདི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོས་པ་ནི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡིན་ཅིང་། གཞུང་འདིར་བཤད་པ་ནི། མདོ་སྡེར་རྫས་ཡོད་ལ་སོགས་པ་བཀའ་བསྩལ་པ་རྣམས་གཏན་ལ་དབབ་པའི་དོན་དུའང་ངོ་། །བཏགས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ ཉིད་ནི་རྫས་ཡོད་ལས་བཟློག་པ་སྟེ་རིམ་པ་ལྟར་སྒྲའི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་རྣམས་དང་བུམ་པ་སོགས་སོ། །དངོས་པོ་ནི་བརྗོད་པ་ནི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་སོ། །དགོས་པ་ ནི་བདག་རྫས་ཡོད་བཏགས་ཡོད་ཀྱི་གདགས་གཞི་གྲུབ་བོ་ཞེས་ཞེན་པ་སྤོང་བ་སྟེ། བཏགས་ཡོད་གདགས་པའི་གཞི་ཕུང་པོ་སོགས་ཁོ་ན་ཡོད་ཀྱི། བདག་ནི་མེད་དོ་ཞེས་རྟོགས་པ་ལས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ དང་དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་པ་ལ་སྤྱིར་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས། གང་ལ་བཅོམ་དང་བློ་ཡིས་གཞན། །བསལ་ན་དེ་བློ་མི་འཇུག་པ། །བུམ་ཆུ་བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ཡོད་དེ་དོན་དམ་ཡོད་གཞན་ ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཐོ་བ་སོགས་ཀྱིས་བཅོམ་པས་དེའི་བློ་འདོར་བ་བུམ་པ་ལྟ་བུ་དང་གཟུགས་དྲི་རོ་རེག་བྱའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྫས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ་བས་དེའི་བློ་འདོར་བ་ཆུ་ལྟ་བུ་ དང་། དེ་དག་ལས་བཟློག་པ་གཟུགས་ལྟ་བུ་དག་ལ་འདོད་དོ། །རྣམ་འགྲེལ་དུ། དོན་བྱེད་ནུས་པ་གང་ཡིན་པ། །དེ་འདིར་དོན་དམ་ཡོད་པ་སྟེ། །གཞན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡོད་པའོ། །ཞེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། ། 1-252 སེམས་ཙམ་གྱི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་གྲུབ་པར་གཟུང་འཛིན་གཉིས་དང་ཤེས་པ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྣམ་པས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འདོད་པར་བཤད་ཅིང་། སློབ་དཔོན་ཤན་ཏི་བས་འཁྲུལ་བའི་ ཤེས་པ་ཡུལ་དང་བཅས་པ་དང་། མ་འཁྲུལ་བ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་དུ་བཅས་པ་དག་ལ་བཤད་ཅེས་གསུངས་སོ། །ཡང་དབུས་

【現代漢語翻譯】 關於存在，它也依賴和不依賴於對象，爲了區分這一點，才這樣說嗎？或者，是否因為不區分勝論派等，就不會產生對具有特徵的事物的認知，所以認為眼睛等需要依賴於其他事物？按照他們的觀點，這是依賴的。這兩個定義的第一個是究竟存在的定義，第二個是不依賴的存在。對於詢問事物的回答是：三十五種法都是存在的，因為一切法與真如無別。這樣做的必要性是，爲了避免外道和世俗的無知之人執著于『我』是存在的，所以要確定存在的定義是這樣的，而事物只是蘊等，因此『我』不是存在的，爲了消除這種執著，才考察存在，與『無我只是蘊』相符。同樣，對於後面的內容，也要根據情況進行調整。 所有這些的必要性都是爲了證悟無我，而本文中所說的是，爲了確定經部中所說的存在等。假立存在的定義與存在相反，即依次為可以被語言表達的事物和瓶子等。事物是指所有成為表達對象的事物。這樣做的必要性是爲了消除執著于『我是存在的，是假立的基礎』，即假立存在的基礎只是蘊等，而『我』是不存在的，從而產生證悟。對於世俗和勝義存在，一般而言，分別論者認為：『若以杖或智，除之智不生，如瓶如水等，世俗有彼異。』也就是說，像瓶子一樣，被棍子等破壞后，對其的認知就會消失；像水一樣，將色、聲、香、味、觸的生處分開后，對其的認知就會消失。與此相反，他們認為色等是勝義存在。《入中論》中也說：『凡有作用者，於此是勝義，餘者皆世俗。』 唯識宗認為，一切法都是無自性的，能取和所取二者以及識，都空于能取和所取的相狀，這就是空性。寂天菩薩說，錯亂的識包括對象，不錯亂的識包括對像和有對象者。

【English Translation】 Regarding existence, it also depends and does not depend on objects. Is it said this way to distinguish this point? Or, is it because without distinguishing the Vaisheshika school, etc., the cognition of things with characteristics will not arise, so it is thought that eyes, etc., need to depend on other things? According to their view, this is dependent. The first of these two definitions is the definition of ultimate existence, and the second is non-dependent existence. The answer to the question about things is: all thirty-five dharmas are existent, because all dharmas are inseparable from Suchness. The necessity of doing this is to avoid outsiders and ignorant worldly people from clinging to 'I' as existent, so it is necessary to determine that the definition of existence is like this, and that things are only aggregates, etc., therefore 'I' is not existent. In order to eliminate this clinging, existence is examined, which is in accordance with 'no-self is only aggregates.' Similarly, for the following content, adjustments should be made according to the situation. The necessity of all of these is to realize no-self, and what is said in this text is to determine the existence, etc., mentioned in the Sutra Pitaka. The definition of imputed existence is the opposite of existence, that is, successively, things that can be expressed by language and vases, etc. Things refer to all things that become objects of expression. The necessity of doing this is to eliminate clinging to 'I am existent, the basis of imputation,' that is, the basis of imputed existence is only aggregates, etc., and 'I' is non-existent, thereby generating realization. Regarding conventional and ultimate existence, in general, the Vaibhashikas believe: 'If with a stick or wisdom, it is removed, wisdom does not arise, like a vase or water, conventional existence is different.' That is to say, like a vase, after being destroyed by a stick, etc., the cognition of it will disappear; like water, after separating the birthplaces of form, sound, smell, taste, and touch, the cognition of it will disappear. Conversely, they believe that form, etc., are ultimately existent. The Madhyamakavatara also says: 'Whatever has function, here is ultimate, the rest is conventional.' The Mind-Only school believes that all dharmas are without self-nature, and that the two, grasper and grasped, and consciousness, are empty of the aspects of grasper and grasped, and this is emptiness. Shantideva said that confused consciousness includes objects, and non-confused consciousness includes objects and those with objects.

---

མཐར། བཏགས་པ་དང་ནི་ཤེས་པ་དང་། །དེ་བཞིན་བརྗོད་པ་རགས་པ་ཡིན། ། ཞེས་པ་རིམ་པ་ལྟར་དོན་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་དང་དོན་མེད་ཀྱང་དོན་དུ་ཞེན་ནས་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཤེས་པ་དང་ཆོས་ཉིད་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ལ་དེ་ བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བརྗོད་པའི་ཀུན་རྫོབ་གསུམ་ལས་དང་པོ་དང་ཐ་མ་དག་སྐབས་སུ་བསྡུས་ནས་བཞག་གི རང་བཞིན་གྱིས་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་གསུམ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དང་སྦྱར་ལ། དམ་པའི་ དོན་ནི་གཅིག་པུའོ། །ཞེས་ཡོངས་གྲུབ་ཁོ་ན་སྟེ། དོན་དང་ཐོབ་དང་སྒྲུབ་པ་ནི། །དོན་དམ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད། །ཅེས་པ་རིམ་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་མྱང་འདས་དང་ལམ་མོ་ཞེས་གསུངས་ སོ། །དབུ་མ་པས་བདེན་གཉིས་སུ། ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ཁོ་ན། །ཀུན་རྫོབ་གཞན་ནི་ཅིག་ཤོས་ཡིན། །ཞེས་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ་ལ་འདོད་དོ། །འདིར་ནི་སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ཉིད་ཅི་རིགས་པར་རྣམ་གྲངས་གཞན་གྱིས་བསྟན་པ་སྟེ། 1-253 ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཇུག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་དམིགས་པ་ཆོས་གསུམ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཆ་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྟེ་མ་རིག་ པ་ལ་སོགས་པས་ཆོས་གསུམ་ཀུན་ལ་སྤྱི་རྣམ་དུ་དམིགས་པས་སོ། །རྣམ་པར་དག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་དམིགས་པ་དམ་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དོན་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ཡོད་པའོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་ཆོས་ ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །འདི་ལྟར་ཆོས་ཡོད་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་སྤྱི་ཡི་མཚན་ཉིད་དུ། །དེ་ནི་ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ཆོས་ཙམ་དུ་ཤེས་པ་ན་བདག་ལ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །འདིར་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ཇི་སྙེད་པ་ དེ་ཀུན་དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་དམ། དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་པ་དེ་ཀུན་རྫས་སུ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྫས་ཡོད་གང་ཡིན་དེ་དམ་པའི་ དོན་དུ་ཡོད་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་ཀྱང་རྫས་ཡོད་མ་ཡིན་པའང་ཡོད་དེ། མི་སྡུག་པ་སོགས་ལྟ་བུ་བཏགས་ཡོད་འགའ་ཞིག་ཀྱང་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པར་འགྱུར་བས་སོ། ། 1-254 ཡང་གང་བཏགས་ཡོད་དེ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་དམ། འདི་ཀུན་དེའམ་ཞེ་ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོ་ལས་བཟློག་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ཀུན་བཏགས་ཡོད་དེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །བཏགས་པས་ཡོད་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་མིན་པའང་ཡོད་དེ། མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེའོ། །ཤེས་བྱ་སོགས་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་ ལྔ་སྟེ། གཞི་ལྔའི་མཚན་ཉིད། དེའི

【現代漢語翻譯】 最後，『施設』、『識』和『同樣言說』是粗略的。（藏文：མཐར། བཏགས་པ་དང་ནི་ཤེས་པ་དང་། །དེ་བཞིན་བརྗོད་པ་རགས་པ་ཡིན། །） 意思是說，按照次第，僅僅以無意義的言說來施設名言，以及雖然無意義卻執著于意義而施設名言的『識』，以及對於無法言說的法性，以『如是』等詞語來言說的三種世俗諦。其中，第一個和最後一個被歸納到這裡。它們並非自性存在，而是將這三者與三種自性相結合。勝義諦是唯一的。（藏文：ཞེས་པ་རིམ་པ་ལྟར་དོན་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་དང་དོན་མེད་ཀྱང་དོན་དུ་ཞེན་ནས་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཤེས་པ་དང་ཆོས་ཉིད་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ལ་དེ་ བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བརྗོད་པའི་ཀུན་རྫོབ་གསུམ་ལས་དང་པོ་དང་ཐ་མ་དག་སྐབས་སུ་བསྡུས་ནས་བཞག་གི རང་བཞིན་གྱིས་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་གསུམ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དང་སྦྱར་ལ། དམ་པའི་ དོན་ནི་གཅིག་པུའོ། །） 『意義』、『獲得』和『成就』被認為是勝義諦的三種形態。（藏文：དོན་དང་ཐོབ་དང་སྒྲུབ་པ་ནི། །དོན་དམ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད། །） 意思是說，按照次第，它們是『如是性』、『涅槃』和『道』。（藏文：ཅེས་པ་རིམ་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་མྱང་འདས་དང་ལམ་མོ་ཞེས་གསུངས་ སོ། །） 中觀派認為，在二諦中，『所顯現的即是如此，世俗諦是另一種』，指的是顯現和空性。（藏文：དབུ་མ་པས་བདེན་གཉིས་སུ། ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ཁོ་ན། །ཀུན་རྫོབ་གཞན་ནི་ཅིག་ཤོས་ཡིན། །ཞེས་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ་ལ་འདོད་དོ། །） 這裡，唯識宗的觀點是以各種不同的方式來闡述的。1-253 爲了使一切煩惱生起，所緣的三個法，從成為一切煩惱之境的角度來看，是世俗諦。（藏文：ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཇུག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་དམིགས་པ་ཆོས་གསུམ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཆ་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པའོ། །） 因此，一切都是指以無明等對三個法進行總相的緣取。（藏文：དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྟེ་མ་རིག་ པ་ལ་སོགས་པས་ཆོས་གསུམ་ཀུན་ལ་སྤྱི་རྣམ་དུ་དམིགས་པས་སོ། །） 爲了使一切清凈，所緣的是勝義智慧的行境。（藏文：རྣམ་པར་དག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་དམིགས་པ་དམ་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དོན་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ཡོད་པའོ། །） 『一切』是指一切法與如是性無別。如《辨中邊論》所說：『除了法界之外，沒有這樣的法存在，因此，在總的體性中，這是顛倒的。』（藏文：ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་ཆོས་ ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །འདི་ལྟར་ཆོས་ཡོད་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་སྤྱི་ཡི་མཚན་ཉིད་དུ། །དེ་ནི་ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །） 當認識到清凈的因僅僅是法時，就能斷除將『我』執著為清凈之因的觀念。（藏文：རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ཆོས་ཙམ་དུ་ཤེས་པ་ན་བདག་ལ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །） 這裡，如果問：凡是實有存在的，是否都是勝義諦存在？凡是勝義諦存在的，是否都是實有存在？如果按照實有存在的第一個定義，那麼凡是實有存在的，都是勝義諦存在，因為如是性是清凈的所緣。（藏文：འདིར་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ཇི་སྙེད་པ་ དེ་ཀུན་དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་དམ། དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་པ་དེ་ཀུན་རྫས་སུ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྫས་ཡོད་གང་ཡིན་དེ་དམ་པའི་ དོན་དུ་ཡོད་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །） 勝義諦存在，但並非實有存在的也有，比如不凈觀等，因為一些施設存在也可以成為清凈的所緣。（藏文：དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་ཀྱང་རྫས་ཡོད་མ་ཡིན་པའང་ཡོད་དེ། མི་སྡུག་པ་སོགས་ལྟ་བུ་བཏགས་ཡོད་འགའ་ཞིག་ཀྱང་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པར་འགྱུར་བས་སོ། །1-254 又問：凡是施設存在的，是否都是世俗諦存在？凡是世俗諦存在的，是否都是施設存在？如果從實有存在的第一個定義的反面來看，那麼凡是世俗諦存在的，都是施設存在，因為如是性不是煩惱的所緣。（藏文：ཡང་གང་བཏགས་ཡོད་དེ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་དམ། འདི་ཀུན་དེའམ་ཞེ་ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོ་ལས་བཟློག་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ཀུན་བཏགས་ཡོད་དེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །） 施設存在，但並非世俗諦存在的也有，比如不凈觀等。（藏文：བཏགས་པས་ཡོད་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་མིན་པའང་ཡོད་དེ། མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེའོ། །） 關於所知等，在三者中，第一個有五種，即五種基的定義。（藏文：ཤེས་བྱ་སོགས་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་ ལྔ་སྟེ། གཞི་ལྔའི་མཚན་ཉིད། དེའི）

【English Translation】 Finally, 'imputation', 'consciousness', and 'similar expression' are coarse. (Tibetan: མཐར། བཏགས་པ་དང་ནི་ཤེས་པ་དང་། །དེ་བཞིན་བརྗོད་པ་རགས་པ་ཡིན། །) It means that, in order, merely expressing without meaning is to impute a term, and 'consciousness' that, although meaningless, clings to meaning and imputes a term, and for the inexpressible nature of phenomena, expressing with words such as 'suchness' are the three conventional truths. Among them, the first and the last are summarized here. They are not self-existent, but these three are combined with the three natures. The ultimate truth is the only one. (Tibetan: ཞེས་པ་རིམ་པ་ལྟར་དོན་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཐ་སྙད་དུ་བཏགས་པ་དང་དོན་མེད་ཀྱང་དོན་དུ་ཞེན་ནས་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཤེས་པ་དང་ཆོས་ཉིད་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ལ་དེ་ བཞིན་ཉིད་སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བརྗོད་པའི་ཀུན་རྫོབ་གསུམ་ལས་དང་པོ་དང་ཐ་མ་དག་སྐབས་སུ་བསྡུས་ནས་བཞག་གི རང་བཞིན་གྱིས་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་གསུམ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དང་སྦྱར་ལ། དམ་པའི་ དོན་ནི་གཅིག་པུའོ། །) 'Meaning', 'attainment', and 'accomplishment' are considered to be the three forms of ultimate truth. (Tibetan: དོན་དང་ཐོབ་དང་སྒྲུབ་པ་ནི། །དོན་དམ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད། །) It means that, in order, they are 'suchness', 'nirvana', and 'path'. (Tibetan: ཅེས་པ་རིམ་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་མྱང་འདས་དང་ལམ་མོ་ཞེས་གསུངས་ སོ། །) The Madhyamaka school believes that in the two truths, 'what appears is just that, the conventional truth is another', referring to appearance and emptiness. (Tibetan: དབུ་མ་པས་བདེན་གཉིས་སུ། ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ཁོ་ན། །ཀུན་རྫོབ་གཞན་ནི་ཅིག་ཤོས་ཡིན། །ཞེས་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ་ལ་འདོད་དོ། །) Here, the view of the Yogacara school is explained in various different ways. 1-253 In order for all defilements to arise, the three objects of focus, from the perspective of becoming the object of all defilements, are the conventional truth. (Tibetan: ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཇུག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་དམིགས་པ་ཆོས་གསུམ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཆ་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པའོ། །) Therefore, everything refers to focusing on the general characteristics of the three dharmas with ignorance, etc. (Tibetan: དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྟེ་མ་རིག་ པ་ལ་སོགས་པས་ཆོས་གསུམ་ཀུན་ལ་སྤྱི་རྣམ་དུ་དམིགས་པས་སོ། །) In order for everything to be purified, the object of focus is the realm of activity of ultimate wisdom. (Tibetan: རྣམ་པར་དག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་དམིགས་པ་དམ་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དོན་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ཡོད་པའོ། །) 'Everything' means that all dharmas are inseparable from suchness. As the Madhyāntavibhāga states: 'Apart from the dharmadhatu, there is no such dharma, therefore, in the general nature, this is not inverted.' (Tibetan: ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་ཆོས་ ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །འདི་ལྟར་ཆོས་ཡོད་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་སྤྱི་ཡི་མཚན་ཉིད་དུ། །དེ་ནི་ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པའོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །) When it is recognized that the cause of purification is merely dharma, the notion of clinging to 'self' as the cause of purification is abandoned. (Tibetan: རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ཆོས་ཙམ་དུ་ཤེས་པ་ན་བདག་ལ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །) Here, if asked: Are all substantially existent things ultimately existent? Are all ultimately existent things substantially existent? If according to the first definition of substantially existent, then all substantially existent things are ultimately existent, because suchness is the object of purification. (Tibetan: འདིར་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ཇི་སྙེད་པ་ དེ་ཀུན་དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་དམ། དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་པ་དེ་ཀུན་རྫས་སུ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྫས་ཡོད་གང་ཡིན་དེ་དམ་པའི་ དོན་དུ་ཡོད་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །) There are also ultimately existent things that are not substantially existent, such as the contemplation of ugliness, because some imputed existents can also become objects of purification. (Tibetan: དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་ཀྱང་རྫས་ཡོད་མ་ཡིན་པའང་ཡོད་དེ། མི་སྡུག་པ་སོགས་ལྟ་བུ་བཏགས་ཡོད་འགའ་ཞིག་ཀྱང་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པར་འགྱུར་བས་སོ། །1-254 Again, if asked: Are all imputed existents conventionally existent? Are all conventionally existent things imputed? If viewed from the opposite of the first definition of substantially existent, then all conventionally existent things are imputed, because suchness is not the object of defilement. (Tibetan: ཡང་གང་བཏགས་ཡོད་དེ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་དམ། འདི་ཀུན་དེའམ་ཞེ་ན། རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་པོ་ལས་བཟློག་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ཀུན་བཏགས་ཡོད་དེ། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པས་སོ། །) There are also imputed existents that are not conventionally existent, such as the contemplation of ugliness. (Tibetan: བཏགས་པས་ཡོད་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་མིན་པའང་ཡོད་དེ། མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེའོ། །) Regarding knowable things, etc., in the first of the three, there are five, namely the definitions of the five bases. (Tibetan: ཤེས་བྱ་སོགས་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་ ལྔ་སྟེ། གཞི་ལྔའི་མཚན་ཉིད། དེའི)

---

་གྲངས་ངེས་དང་། མདོ་རྒྱས་ཀྱིས་དངོས་པོ་དང་། ཤེས་བྱའི་དབྱེ་བས་ཀྱང་བཤད་པ་དང་། ཤེས་བྱ་བཤད་པའི་དགོང་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིའམ། ཞི་གནས་དང་། ལྷག་མཐོང་གི་ལམ། ཤེས་རབ་གསུམ་གྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཆ་ནས་བཞག་པའི་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པ་ཞེས་ཏེ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ། སེམས་ནི་ལྟ་བཅས་གང་ཡིན་དང་། །དེ་ཡི་གནས་སྐབས་ མི་འགྱུར་བ། །ཞེས་པ་ལྟར་སེམས་གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བ་ལ་དང་པོ་གཉིས་དང་ལྟ་བ་སེམས་བྱུང་ངོ་། །སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོ་སྲས་ཀྱིས་འདི་གཞི་ལྔ་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཆོས་ཀུན་བསྡུས་པར་འཇོག་ཅིང་ དེ་ལྟར་སྟོན་པ་ནི་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུའོ་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་ཅིའི་དོན་དུ་ཤེས་བྱ་ལྔ་བསྟན་ཅེ་ན། གཞི་གང་དུ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་དོན་འདི་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་གཟུགས་དང་། 1-255 ལས་སུ་བྱ་བ་གང་དེ་གཉིས་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་སེམས་དང་། འདོད་ཆགས་སོགས་དང་དད་སོགས་བྱེད་པ་གང་གིས་དེ་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་སེམས་བྱུང་དང་། གཉིས་པོ་དེ་ལ་གནས་ སྐབས་གང་ཡིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་གཟུགས་སེམས་སེམས་བྱུང་གི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་བྱ་བ་གང་ཡིན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འདུས་མ་བྱས་སོ། །དེ་ནི་ ཇི་རིགས་སུ་སྦྱར་ཏེ། ནམ་ཀ་དང་སོ་སོ་བཏགས་མིན་གྱི་འགོག་པ་དག་རྣམ་བྱང་མིན་པས་སོ། །དེས་ན་འདིར་རྣམ་པར་བྱང་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་གསུམ་དང་། རྣམ་བྱང་འདི་ཡིན་པས་སོ་སོར་ བརྟགས་འགོག་དང་། འདིས་རྣམ་པར་བྱང་བ་མི་གཡོ་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་དང་འགོག་པའོ་ཞེའོ། །གསུམ་པ་ལ་མདོ་ནི་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཐམས་ཅད་ཞེས་སོགས་ཏེ། རྒྱས་པར་སྦྱར་བ་ ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཀུན་ཤེས་བྱ་ཡིན་པ་དེ་ལ་གཟུགས་ནི་ཞེས་ཏེ། ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་རྟོགས་པ་ན་བདེ་བླག་ཏུ་ཤེས་སོ། །སེམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་ པོ་ནི་སེམས་པ་སོགས་ཏེ། ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི་ཐོབ་པ་ནས་ཚོགས་པའི་བར་རོ། །བཞི་པ་ནི་ཡང་ཞེས་པ་སྔ་མར་མ་ཟད་ཅེས་པ་སྡུད་པ་སྟེ། ཤེས་པ་ཇི་སྙེད་གཅིག་གིས་ཆོས་དེ་རྣམས་ཤེས་པར་བྱེད་པ། 1-256 དེའི་སྤྱོད་ཡུལ་གྱིས་སྔ་མ་ཉིད་ཤེས་བྱར་གསལ་བར་བྱེད་པའོ། །དེ་ལ་མོས་པ་ལས་ཤེས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་ཕྱིར་ཡང་ཤེས་བྱའི་ཆོས་རྣམས་སོ་ཞེས་སོགས་སུ་སྦྲེལ་ལོ། །དེ་ཡང་མོས་པའི་ཤེས་ པ་ནི་ཐོས་བྱུང་གི་ཤེས་པ་སྟེ། དེ་མོས་པ་ཙམ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པ་ལས་ཤེས་པ་ནི་བསམ་བྱུང་སྟེ། རིགས་པ་བཞིས་དཔྱད་པས་དེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་འཕྲོ་བ་ མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་ཤེས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་ངོ་། །སོ་སོ་རང་ག

【現代漢語翻譯】 數量確定，並通過經部（梵文：Sūtra，佛教經典）的廣說，以及事物和知識的分類來闡述，這是闡述知識的意圖。第一種情況，僅僅是意識，或者通過止觀（梵文：Śamatha-Vipaśyanā）之道，以及三種智慧的對境的角度來確立的所知，被稱為『相』。正如《經莊嚴論》中所說：『心具有能見，及其不變的狀態。』如同心顯現為能取和所取，前兩者和見是心所。大學者國王之子（可能是指一位著名的佛教論師）將此確立為以五基的方式來涵蓋一切法，並說如此教導是爲了更容易理解。第二種情況，為什麼要宣說五種所知呢？爲了在任何作為一切煩惱和清凈之基礎的情況下，清楚地闡明這個道理，即色（梵文：Rūpa，物質）和作用，以這二者作為依據，即心（梵文：Citta，意識）；以及貪慾等和信心等的作用，以這些作為依據，即心所（梵文：Caitta，心理活動）；以及這二者所處的狀態，以色、心、心所的狀態為依據，即不相應行（梵文：Cittaviprayuktasaṃskāra，非心相應行）；以及所作的各種行為，以這些作為依據，即無為法（梵文：Asaṃskṛta-dharma，非造作法）。這些可以適當地組合起來。虛空和各個分別的非擇滅，因為不是清凈的。因此，在這裡，清凈是三種真如（梵文：Tathatā，如是），而這個清凈是分別的擇滅，並且通過這個清凈是不動、受想滅。第三種情況，經部是指蘊、處、界等一切。廣說是因為三種法都是所知，即色等。如果理解了處和界的分類，就很容易理解。與心相應的行蘊是思等，不相應行蘊是從獲得到集合。第四種情況，『又』這個詞是總結，表示不僅是先前所說的。無論有多少意識能夠了解這些法，其對境都能使先前所說的所知更加清晰。因此，從信解到意識的對境，也與所知之法相連。信解的意識是聞所生慧，因為它僅僅通過信解而成立。理智的意識是思所生慧，因為它通過四種理智的分析而產生。從無散亂的等持（梵文：Samādhi，禪定）中產生的意識是世間的修所生慧。各自

【English Translation】 The number is definite, and it is explained through the extensive exposition of the Sūtra (Buddhist scriptures), as well as the classification of things and knowledge, which is the intention of explaining knowledge. The first case, merely consciousness, or the knowable established from the perspective of the path of Śamatha-Vipaśyanā (calm abiding and insight), and the objects of the three wisdoms, is called 'aspect'. As it is said in the Ornament of the Sūtras: 'The mind has the seer, and its unchanging state.' Just as the mind appears as the grasper and the grasped, the former two and the seeing are mental factors. The great scholar King's Son (possibly referring to a famous Buddhist commentator) establishes this as encompassing all dharmas in the manner of the five bases, and says that teaching in this way is for the sake of easier understanding. The second case, why are the five knowables taught? In order to clearly elucidate this meaning in any case as the basis of all afflictions and purification, namely, Rūpa (form, matter) and action, based on these two, namely, Citta (mind, consciousness); and the actions of desire, etc., and faith, etc., based on these, namely, Caitta (mental factors, mental activities); and the state in which these two are, based on the state of Rūpa, Citta, and Caitta, namely, Cittaviprayuktasaṃskāra (non-associated formations); and the various actions that are done, based on these, namely, Asaṃskṛta-dharma (unconditioned dharmas). These can be appropriately combined. Space and the separate non-cessations, because they are not purified. Therefore, here, purification is the three Tathatā (suchness), and this purification is the separate cessation by analysis, and through this purification are immovability, cessation of perception and feeling. The third case, the Sūtra refers to all the aggregates, elements, and sources, etc. The extensive exposition is because the three dharmas are all knowable, namely, Rūpa, etc. If one understands the classification of the elements and sources, it is easy to understand. The aggregate of formations that are associated with the mind is thought, etc., and the aggregate of non-associated formations is from attainment to collection. The fourth case, the word 'also' is a summary, indicating not only what was said earlier. No matter how many consciousnesses can know these dharmas, their objects make the previously mentioned knowable clearer. Therefore, from faith to the object of consciousness, it is also connected to the dharmas of the knowable. The consciousness of faith is the wisdom born of hearing, because it is established solely through faith. The consciousness of reason is the wisdom born of thinking, because it arises through the analysis of the four reasons. The consciousness arising from undistracted Samādhi (meditative concentration) is the mundane wisdom born of meditation. Each

---

ི་ཤེས་པ་ནི་དམ་པའི་དོན་དུ་ཤེས་པ་སྟེ། ཡུལ་དེ་སོ་སོར་རང་གིས་རིག་པར་བྱ་བ་ཉིད་ ཀྱིས་གཞན་རྣམས་ལ་བརྗོད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་རྣམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་དེ། སེམས་ཤེས་པ་ནི་དེའི་ཡུལ་ཅན་ནོ། །འོག་མ་ཤེས་པ་ནི་ཆོས་ཤེས་པ་སྟེ་བདེན་པ་རྣམས་ལ་དང་པོར་ སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་མ་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་སྟེ་ཆོས་ཤེས་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་གཉིས་ལ་འགྲེལ་པར་རྒྱུ་མཚན་བཤད་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་རྣམས་དེ་དག་འདོད་ ཁམས་ཀྱི་བདེན་པ་ཤེས་པས་འོག་མ་དང་། ཁམས་གོང་མའི་བདེན་པ་ཤེས་པས་གོང་མ་ཤེས་པར་འདོད་པ་སེལ་བའོ་ཞེའོ། །རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པའི་ཆེད་དུ་ཤེས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པ་སྟེ་དེས་ཁམས་གསུམ་པོ་སུན་འབྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-257 ཀུན་ནས་མི་ལྡང་བའི་ཆེད་དུ་ཤེས་པ་ནི་ཀུན་འབྱུང་ཤེས་པ་སྟེ་ཀུན་འབྱུང་སྤང་བར་བྱའོ་ཞེས་རྩོལ་བ་ལས་དེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་ནི་འགོག་པ་ཤེས་ པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་པ་ཤེས་པ་ནི་ལམ་ཤེས་པ་སྟེ་ལམ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐར་ཐུག་པ་ཤེས་པ་ནི་ ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་སྟེ་མཐར་ཕྱིན་པ་ན་དེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ཆེན་པོ་ཤེས་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཤེས་པ་སྟེ་རང་དང་གཞན་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་ ཚད་མེད་པའི་དགོས་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། འཆད་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་པ་བཅུ་གསུམ་པོ་འདི་རྣམས་ཀྱང་སྐབས་ཇི་ལྟ་བར་འཆད་དོ། །ཡང་། རང་བཞིན་དང་ནི་གཉེན་པོ་དང་། །རྣམ་པ་རྣམ་པ་སྤྱོད་ ཡུལ་དང་། །སྦྱོར་དང་བྱ་བ་བྱས་ཉིད་དང་། །རྒྱུ་རྒྱས་པ་ལས་བཅུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཤེས་པ་བཅུར་བཤད་དེ། རང་བཞིན་ལས་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་དང་། འདོད་ཁམས་དང་གོང་མའི་གཉེན་པོ་ལས་ཆོས་ཤེས་ རྗེས་ཤེས་དང་། རྣམ་པ་ལས་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་ཤེས་པ་དང་། རྣམ་པ་དང་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འགོག་ལམ་ཤེས་པ་དང་། སྦྱོར་བ་ལས་གཞན་གྱི་སེམས་ཤེས་པ་དང་། བྱ་བ་བྱས་པ་ལས་ཟད་པ་ཤེས་པ་དང་། 1-258 རྒྱུ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཀུན་རྒྱས་པ་ལས་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པའོ། །ཉི་ཁྲི་དག་ལྡན་དུ་འདྲིས་པ་ཤེས་པ་ལམ་གོམས་པ་དང་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཤེས་པ་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་སྐད་ཤེས་ པ་གཉིས་ཀྱང་བཤད་དོ། །ལྔ་པ་ནི་དེ་ལྟར་ལྟོས་ས་ཡུལ་ཆོས་ཙམ་ཡིན་ན་ལྟོས་ཆོས་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་རང་དབང་ཅན་མ་ཡིན་པས་བདག་ལ་ཤེས་པ་པོ་ཞི་གནས་ལྷག་པ་དང་མཐོང་བ་ པོ་ལྷག་མཐོང་ལྷག་པར་ཞེན་པ་སྤོང་བའོ། །གཉིས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི་ཅི་ལྟར་ཞེས་ཏེ། ཤེས་བྱ་དང་འདིའི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཤེས་པས་གཟུང་བྱ་ཡིན་ པའི་ཆ་ནས་ཤེས་བྱ་སྟེ། ཤེས་པས་ཡོངས་སུ་གཅད་བྱའི་ཆ་ནས་འདིའོ་ཞེའོ། །བླ་མ་བ

【現代漢語翻譯】 智慧是瞭解神聖真理，因為只有自己才能理解那個境界，無法向他人描述。其他眾生的心識是其對象。瞭解『下者』是了解法，因為這是真理最初生起的地方。瞭解『上者』是隨後的瞭解，因為它是在了解法之後產生的。對於這兩者的解釋，分別部論者認為，瞭解欲界的真理是瞭解『下者』，瞭解上界的真理是瞭解『上者』，這是爲了消除這種觀點。爲了徹底摧毀，瞭解的是苦，因為它摧毀了三界。爲了完全不滿足，瞭解的是集，因為通過努力斷除集，才能實現這一點。瞭解苦不生起是瞭解滅，因為它的對象是苦不生起。瞭解智慧是瞭解道，因為道具有智慧的本質。瞭解最終是瞭解滅盡和不生，因為在達到終點時，它們才會生起。瞭解偉大的意義是瞭解大乘，因為它具有利益自己和他人的無限利益和快樂的需求。這十三個解釋性的智慧，也應根據具體情況進行解釋。此外，還有十種智慧：自性、對治、相、行相、行境、結合、作用、已作、因、廣大。從自性中瞭解世俗諦，從欲界和上界的對治中了解法智和類智，從相中瞭解苦智和集智，從行相和行境中瞭解滅智和道智，從結合中瞭解他心智，從作用已作中瞭解盡智，從無漏智慧的廣大中瞭解無生智。在《二萬頌》中，還解釋了熟悉（事物）的智慧（梵文：paricaya-jñāna），即熟悉道路，以及如其所是（梵文：yathābhūta）的智慧，即瞭解一切眾生的語言。第五點是，如果僅僅是所緣境和法，那麼瞭解所緣境的智慧也不是獨立的，因此要消除對『我』是能知者、寂止是勝觀、以及見者是殊勝勝觀的執著。第二，要了解的是如何，即什麼是所知與此（智慧）的區別？正如所說，智慧所能把握的是所知，而智慧所完全決定的就是此（智慧）。 上師啊！

【English Translation】 Wisdom is understanding the sacred truth, because only oneself can comprehend that realm, and it cannot be described to others. The minds of other beings are its objects. Understanding 'the lower' is understanding the Dharma, because it is where truth first arises. Understanding 'the higher' is subsequent understanding, because it arises after understanding the Dharma. Regarding the explanation of these two, the Vaibhāṣikas believe that understanding the truth of the desire realm is understanding 'the lower,' and understanding the truth of the upper realms is understanding 'the higher,' in order to eliminate this view. In order to completely destroy, what is understood is suffering, because it destroys the three realms. In order to be completely unsatisfied, what is understood is the origin, because by striving to abandon the origin, this can be achieved. Understanding the non-arising of suffering is understanding cessation, because its object is the non-arising of suffering. Understanding wisdom is understanding the path, because the path has the essence of wisdom. Understanding the ultimate is understanding exhaustion and non-arising, because they arise when the end is reached. Understanding the great meaning is understanding the Mahāyāna, because it has the need for immeasurable benefit and happiness for oneself and others. These thirteen explanatory wisdoms should also be explained according to the specific situation. Furthermore, there are ten types of wisdom: nature, antidote, aspect, mode, object, combination, action, what has been done, cause, and vastness. From nature, understand conventional truth; from the antidote to the desire realm and the upper realms, understand Dharma-wisdom and subsequent wisdom; from aspect, understand the wisdom of suffering and the wisdom of origin; from mode and object, understand the wisdom of cessation and the wisdom of the path; from combination, understand the wisdom of others' minds; from action and what has been done, understand the wisdom of exhaustion; and from the vastness of uncontaminated wisdom, understand the wisdom of non-arising. In the Twenty Thousand Verses, the wisdom of familiarity (Sanskrit: paricaya-jñāna), which is familiarity with the path, and the wisdom of 'as it is' (Sanskrit: yathābhūta), which is understanding the languages of all beings, are also explained. The fifth point is that if it is merely the object and the Dharma, then the wisdom that understands the object is not independent either, so one should abandon the attachment to 'I' as the knower, tranquility as calm abiding, and the seer as superior insight. Second, what is to be understood is how, that is, what is the difference between the knowable and this (wisdom)? As it has been said, what can be grasped by wisdom is the knowable, and what is completely determined by wisdom is this (wisdom). Oh, Lama!

---

གྲེས་པོ་རྣམས་ཤེས་པ་ཙམ་དང་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་ཀྱི་ཡུལ་གྱི་ཆ་ནས་འཇོག་གསུང་ངོ་། །དེ་ལ་རྣམ་ པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། དམིགས་པ་ལ་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་རྣམ་རྟོག་མ་ཡིན་པ་རྣམ་རྟོག་ལྷག་མ་རྣམས་མེད་པས་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་སྟེ། དེས་ཀྱང་རྣམ་པར་ཤེས་བྱར་བལྟའོ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཡིད་ཤེས་རྟོག་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དེ་ལ་རྟོག་མེད་ཀྱང་སྲིད་པས་རྟོག་པ་སྨོས་སོ། །རྒྱུ་ཡིས་ཀུན་གཞིའོ། འཇུག་པས་དེ་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་ཤེས་ཉོན་ཡིད་དེ་འཁོར་བར་འཇུག་པ་ཀུན་དེའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་སོ། ། 1-259 རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དབང་དོན་རྣམས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་ལས་བྱུང་བས་རྣམ་ཤེས་རྣམས་སོ། །མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་ནི་ཆགས་བཅས་དང་ཆགས་བྲལ་དང་སྡང་བཅས་ དང་དེ་བྲལ་སོགས་རྣམས་སོ། །སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་པས་ན་ཕྲ་བའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི། རྣམ་པར་ཤེས་པར་དཀའ་བའི་རྣམ་རིག་བདུན་གྱིས་ཏེ། མི་རིག་སྣ་ཚོགས་ལྷན་ཅིག་ འབྱུང་། །གཉེན་པོ་བག་ཆགས་མཚམས་སྦྱོར་གྲོལ། །ཞེས་པ་བདུན་ལས་མི་རིག་པའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ནི། སྣོད་ཀྱི་རྣམ་རིག་ཀུན་གཞི་སྟེ་དུས་ཀུན་ཏུ་སྔོ་སོགས་ཀྱི་ཤེས་པ་ལྟར་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་ ཆད་པ་མིན་པས་སོ། །འདིའི་ཕྲ་བ་ཉིད་ནི་མི་གསལ་བས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཅིག་ཅར་དུ་རི་ལ་སོགས་པ་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་ལྟ་བ་དང་། སྒྲ་ཅ་ཅོ་ཉན་པ་ན་ཤེས་པ་གཅིག་གིས་ རྣམ་པ་རྫས་ལ་འཇུག་པས་གཅིག་དང་། ཡུལ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཅན་གྱིས་བཏད་པས་སྣ་ཚོགས་ཏེ་དེ་འཇོག་དཀའ་རྟོགས་དཀའ་བས་ཕྲ་བ་སྟེ་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གསུམ་པ་ནི་ཅིག་ཅར་བྱུང་བའི་ རྣམ་ཤེས་རྣམས་མིག་ཤེས་ཀྱིས་གཟུགས་ཁོ་ན་འཛིན་པ་སོགས་སོ་སོ་རང་གི་ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གཅོད་པ་ཅི་ལྟར་ཡིན་འདྲེས་པར་འཛིན་པར་རིགས་སོ་སྙམ་པས་རྟོགས་དཀའ་བ་སྟེ་འོན་ཀྱང་དེ་དངོས་པོའི་ཆོས་ཉིད་དོ། ། 1-260 བཞི་པ་ནི་འདོད་ཆགས་སོགས་འཆིང་བ་ཀུན་དང་ལྡན་པའི་སེམས་དེ་ཡུད་ཀྱིས་ཅིག་ཅར་ཆགས་བྲལ་དུ་གྱུར་པ་ཅི་ལྟར་ཡིན་དེ་མི་རིགས་པ་ཕྲ་བའོ། །དེ་ནི་ལོ་སྟོང་དུ་གནས་པའི་མུན་ པར་སྒྲོན་མེ་ལྟར་མི་འགལ་ལོ། །ལྔ་པ་ནི་ལས་ལ་སོགས་པ་མངོན་གྱུར་རྣམས་ཀྱིས་ཀུན་གཞི་ལ་བག་ཆགས་བསྒོ་བ་དང་། གཉི་ག་ལྟར་ན་ཡང་སྐྱོན་ཡོད་པས་ན་བག་ཆགས་དེ་ལས་གཞན་ པའང་མ་ཡིན་ཅིང་། དེ་ཙམ་ཡང་མ་ཡིན་པ་དང་། འབྲས་བུ་འབྱིན་པ་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་གསུམ་བཞག་དཀའ་བས་ཕྲ་བའོ། །འོན་ཀྱང་ཏིལ་ལ་མེ་ཏོག་གིས་དྲི་བསྒོ་བ་ལྟར་ དང་པོ་དང་། སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གཉིས་པ་དང་། རྐྱེན་གང་ཉེའི་འབྲས་བུ་འབྱིན་པས་གསུམ་པ་མི་འགལ་ལོ། །དྲུག་པ་ནི་རྒྱུད་གཅིག་ལ་འགྲོ་བ་རིས་དུ་མ

【現代漢語翻譯】 格西們說，僅僅是知和八識聚的對境方面安立。（藏文：གྲེས་པོ་རྣམས་ཤེས་པ་ཙམ་དང་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་ཀྱི་ཡུལ་གྱི་ཆ་ནས་འཇོག་གསུང་ངོ་། །）其中， 應知的自性是：對所緣境，以自力趣入，無有非為分別之念，亦無剩餘分別，故為無分別，即五根識。（藏文：དམིགས་པ་ལ་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་རྣམ་རྟོག་མ་ཡིན་པ་རྣམ་རྟོག་ལྷག་མ་རྣམས་མེད་པས་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་སྟེ།） 因此，也應視其為所識。以分別者，唯是意識分別。然于意識，亦或有無分別之時，故說分別。以因者，乃阿賴耶識。（藏文：རྒྱུ་ཡིས་ཀུན་གཞིའོ།）以趣入者，乃自彼之外的染污意，其令諸有情趣入輪迴，皆是彼之自性。 以因緣者，乃諸根之作用，是為生起諸識之因。以因緣所生者，乃諸識。不合者與能對治者，如具貪與離貪，具嗔與離嗔等。以諸佛之外者不能知故，細微之極的差別是：難以了知的七種識，即：無明種種一時生，對治習氣相續解。（藏文：མི་རིག་སྣ་ཚོགས་ལྷན་ཅིག་ འབྱུང་། །གཉེན་པོ་བག་ཆགས་མཚམས་སྦྱོར་གྲོལ། །） 此七者中，無明之識，乃器之識，即阿賴耶識，其於一切時中，如於青等之識，非全無顯現。此識之細微，在於不明顯。第二者，如一時見山等種種色，聞嘈雜之聲時，一識於一物上顯現，故為一；以對境為多種，故為多種，此難以安立，難以了知，故為細微，如前所說。 第三者，一時生起之諸識，如眼識唯取色等，各自如其所應地取境，如何能混合而取，如是思之，故難以了知，然此乃事物之法性。第四者，具足貪著等一切繫縛之心，如何能于瞬間變為離貪，此不合理，故為細微。此如千年暗室之燈，不相違背。 第五者，以業等現前者，于阿賴耶識上熏習，二者如何，皆有過失，故習氣非異於彼，亦非僅是彼，以及果之生起次第如何，此三者難以安立，故為細微。然如以花香薰芝麻，是為第一；如前所說，是為第二；隨順何緣而生果，故第三不相違背。 第六者，於一相續中，有諸多趣。

【English Translation】 Geshe said that it is established only from the perspective of knowing and the objects of the eight consciousness aggregates. Among them, The characteristic of what is to be known is: towards the object, it enters by its own power, without any non-conceptual thoughts, and without any remaining conceptual thoughts, therefore it is non-conceptual, that is, the five sense consciousnesses. Therefore, it should also be regarded as what is to be known. With conceptualization, it is only mental consciousness that conceptualizes. However, in mental consciousness, there may also be times of non-conceptualization, so conceptualization is mentioned. As the cause is the Alaya consciousness. By entering, it is the defiled mind other than that, which causes sentient beings to enter into samsara, all of which are of its nature. By conditions, it is the function of the senses, which is the cause of the arising of consciousnesses. What arises from conditions is the consciousnesses. Those that are not in harmony and those that are antidotal, such as those with attachment and those without attachment, those with anger and those without anger, etc. Because those other than the Buddhas cannot know, the extremely subtle differences are: the seven consciousnesses that are difficult to understand, that is: ignorance arises all at once, the antidote connects and releases habitual patterns. Among these seven, the consciousness of ignorance is the consciousness of the vessel, that is, the Alaya consciousness, which at all times, like the consciousness of blue, etc., is not completely without manifestation. The subtlety of this consciousness lies in its obscurity. The second is, for example, when one sees various forms such as mountains at once, and hears noisy sounds, one consciousness manifests on one object, so it is one; because the object is of many kinds, it is many kinds, this is difficult to establish, difficult to understand, so it is subtle, as previously stated. The third is that the consciousnesses that arise at once, such as the eye consciousness only grasping form, etc., each grasps its object as it should, how can they be mixed and grasped, so it is difficult to understand, but this is the nature of things. The fourth is that the mind that is full of all bonds such as attachment, how can it suddenly become detached, this is unreasonable, so it is subtle. This is like a lamp in a dark room for a thousand years, it is not contradictory. The fifth is that the manifest actions, etc., imprint habitual patterns on the Alaya consciousness, how are the two, both have faults, so the habitual patterns are not different from it, nor are they only it, and how is the order of the arising of the fruit, these three are difficult to establish, so it is subtle. However, like sesame seeds being scented with flower fragrance, this is the first; as previously stated, this is the second; whichever condition is close, the fruit arises, so the third is not contradictory. The sixth is that in one continuum, there are many destinies.

---

་འགྲུབ་པའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་མཉམ་ དུ་ཡོད་བཞིན་དུ་འཆི་ཁ་སེམས་མི་གསལ་བ་ན་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་གང་རུང་གཅིག་སད་ནས་འགྲོ་བ་གང་རུང་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ཅི་ལྟར་ཏེ་རྒྱུ་མཉམ་པ་ལ་འབྲས་བུ་ཅིག་ཅར་ རིགས་སྙམ་པའོ། །འོན་ཀྱང་ཕྱིས་འཆད་པ་ལྟར་མི་འགལ་ལོ། །བདུན་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པའི་སེམས་སྤྲོས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་རྟོག་པ་ཇི་རིགས་པ་མཆོག་ཏུ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཐོབ་པ་འཁོར་བ་ན་འདྲིས་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཀུན་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་པ་ནི་འདི་ལྟ་བུའི་རྣམ་པས་འཇུག་པ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་ཡུན་རིང་དུ་འདྲིས་པ་ལས་ཤིན་ཏུ་འདའ་བ་མི་རིགས་སྙམ་པའོ། ། 1-261 དེ་ནི་ཡུན་ཤིན་ཏུ་རིང་པོར་དབུལ་པོར་གནས་པ་འཕྲལ་ལ་ཕྱུག་པོར་གྱུར་པ་ལྟར་མི་འགལ་ལོ། །དངོས་པོ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ངོ་། །མཐོང་བ་པོ་ལ་སོགས་པ་ནི་ ཉན་པ་པོ་དང་སྣོམ་པ་པོ་དང་མྱོང་བ་པོ་དང་རེག་པ་པོ་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་པོ་སྟེ་རྒྱུ་མཚན་སྔ་མ་ལྟར་བཤད་པར་བྱའོ། །མངོན་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ལ་གཉིས་ལས་ཡུལ་ ཅན་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་ལྔ་སྟེ། ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། སྤྱོད་ཡུལ་དང་། བྱེད་པ་དང་། ངེས་ཚིག་གོ །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི། མངོན་ཤེས་རྣམ་དྲུག་རྣམ་གྲོལ་བློ། །ཞེས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་ གྱི་ཤེས་རབ་ཏུ་འདོད་དོ། །བསྡུ་བར་དང་པོ་ལྔ་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པས་བསྡུས་ཤིང་། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་སློབ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་ཟག་བཅས་དང་། མི་སློབ་པ་ལ་ཡོད་པ་ཟག་མེད་ཀྱིས་ བསྡུས་པར་གསུངས་ལ། །བཞི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་སྟེ། །སེམས་ཆོས་རྗེས་སུ་ལམ་ཀུན་རྫོབ་བོ་གཞན་སེམས་ལ་ཤེས་པ་ལྔ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །དགེ་སོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། མིག་དང་རྣ་ བའི་མངོན་ཤེས་ནི། །ལུང་དུ་མ་བསྟན་ལྷག་རྣམས་དགེ །ཞེས་ཏེ་དེ་དག་ནི་དེ་དག་གི་རྣམ་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཤེས་རབ་ཡིན་པས་སོ། །རབ་ཏུ་བྱེད་པར་མངོན་པར་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན། 1-262 ཤེས་རབ་དགེ་བའོ་ཞེས་བཤད་པ་ནི་གཙོ་བོའམ་ཕལ་ཆེ་བ་བསྟན་པའོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། ཡང་། གསུམ་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གསུམ། །དང་པོ་ལ་རྣ་བ་རྫུ་འཕྲུལ་མིག ཅེས་པས་སེམས་ཤེས་པ་ནི་ སེམས་ཚོར་ཆོས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་ངོ་བོའོ། །དང་པོ་གསུམ་པ་དྲུག་པ་རྣམས། །ཆོ་འཕྲུལ་རྣམས་ཡིན་བསྟན་པ་མཆོག །ཅེས་པ་རྫུ་འཕྲུལ་དང་གཞན་སེམས་ཤེས་པ་དང་ཟག་ཟད་གསུམ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ དང་ཀུན་བརྗོད་པ་དང་རྗེས་སུ་བསྟན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ་དང་པོར་གདུལ་བྱའི་ཡིད་འཕྲོག་པའམ་ཞེ་འགྲས་པ་དང་བར་མར་གནས་པའི་ཡིད་འཕྲོག་པས་སོ། །ཡང་། རྫུ་འཕྲུལ་ཏིང་འཛིན་དེ་ལས་ནི། །སྤྲུལ་ དང་འགྲོ་བའོ་སྟོན་པ་ལ། །ཡིད་མགྱོགས་འགྲོ་བའོ་གཞན་རྣམས་ལ། །ཕྱིན་བྱེད་མོས་པ་ལས་བྱུང་ཡང་། །ཞེས་ཏེ་འགྲོ་བ་གསུམ་གྱི་ཡིད་མགྱོགས

【現代漢語翻譯】 如果成就之業的習氣同時存在，臨終時心識不清明，那麼如何使任何一種業的習氣甦醒，並於任何一道中結生？這是因為具有相同的原因，卻認為只有一個結果產生。 然而，正如後面所解釋的那樣，這並不矛盾。第七個問題是，阿羅漢的心識，已經獲得了遠離一切煩惱和分別唸的無上法性，完全超越了輪迴中串習的染污行為，如何以這樣的方式運作？這是因為認為完全超越長久串習是不合理的。 這並不矛盾，就像長期處於極度貧困狀態的人突然變得富有一樣。事物是指蘊等三者的一切。 見者等是指聽者、嗅者、嘗者、觸者和識者，應如前述理由進行解釋。對於所應了知的，分為兩種，對於有境的總義有五種：體性、原因、行境、作用和定義。 首先，分為兩種，實際是：『神通六識解脫慧。』指的是解脫道的智慧。總攝方面，前五種由世俗智所攝，存在於異生和學者的相續中，為有漏；存在於無學者的相續中，為無漏。經中這樣說到。四者是世俗智：『心法隨行皆世俗，他心識為五。』也這樣說到。善等體性是：『眼耳神通非所記，餘者皆善。』這些是它們各自的識和相應的智慧。解釋說，什麼是神通？ 解釋說：『智慧是善的』，這表明了主要或大部分。還有，『第三念住三。』首先，『耳通神眼。』因此，心識是心、受、法念住的體性。『最初三者與第六，神變皆是勝妙示。』神通和他心通以及漏盡通這三者是神通和調伏以及隨示的神變，最初是爲了吸引或使所化眾生歡喜，中間是爲了吸引安住者。還有，『神通等持由此生，化現與行於調伏，心速行於其他者，精進欲樂所生也。』因此，三種行是心速行。

【English Translation】 If the habitual tendencies of actions that lead to accomplishment exist simultaneously, how is it that when the mind is unclear at the time of death, one of the habitual tendencies of actions awakens and connects to rebirth in any of the realms? This is because, having the same causes, it is thought that only one result arises. However, as explained later, this is not contradictory. The seventh question is, how does the mind of an Arhat, who has attained the supreme Dharma nature free from all afflictions and conceptualizations, and who has completely transcended the contaminated behaviors familiar in Samsara, operate in such a way? This is because it is thought unreasonable to completely transcend what has been familiar for a long time. This is not contradictory, just as someone who has been in extreme poverty for a very long time suddenly becomes wealthy. 'Things' refers to all three, such as the aggregates. 'The seer' and so forth refers to the hearer, the smeller, the taster, the toucher, and the knower; it should be explained according to the previous reasons. Regarding what is to be known manifestly, there are two types; for the general meaning of the object-possessor, there are five: essence, cause, object, function, and definition. First, divided into two, the actual is: 'The six manifest knowledges are the wisdom of liberation.' It is considered the wisdom of the path of liberation. In terms of collection, the first five are collected by conventional knowledge; those existing in the continuum of ordinary beings and learners are contaminated, and those existing in the continuum of non-learners are uncontaminated, as stated in the scriptures. The four are conventional knowledge: 'Mind and phenomena follow the conventional, other minds are five.' This is also stated. The essence of virtue and so on is: 'Eye and ear clairvoyance are unstated, the rest are virtuous.' These are the wisdom of their respective consciousnesses and associated mental factors. Explaining, what is clairvoyance? Explaining: 'Wisdom is virtuous,' which indicates the main or most part. Also, 'The third mindfulness is three.' First, 'Ear, clairvoyance, eye.' Therefore, mind-consciousness is the nature of mind, feeling, and Dharma mindfulness. 'The first three and the sixth, miracles are the supreme teachings.' The three, clairvoyance, knowledge of others' minds, and the exhaustion of defilements, are the miracles of clairvoyance, subduing, and subsequent teaching; the first is to attract or please the disciples, and the middle is to attract those who are abiding. Also, 'Miraculous concentration arises from this, manifestation and going to the subdued, swift mind goes to others, arising from diligence and desire.' Therefore, the three goings are swift mind.

---

་ཐུགས་བསྐྱེད་པ་ཙམ་གྱིས་འབྱོན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་ ལ་ཡོད་ཅིང་། བྱ་བཞིན་དུ་ལུས་ཕྱིན་བྱེད་དང་ཐག་རིང་པོ་ལ་ཉེ་བར་མོས་ཏེ་འགྲོ་བ་མོས་པ་ལས་བྱུང་བ་གཉིས་ནི་ཉན་རང་སོགས་ལ་ཡང་ཡོད་དོ། ། ཞར་བྱུང་ནི། བསྒོམས་ལས་སྐྱེས་ པ་ལུང་མ་བསྟན། །སྐྱེ་བ་ལ་སྐྱེས་རྣམ་པ་གསུམ། །རྫུ་འཕྲུལ་གསང་སྔགས་སྨན་དག་དང་། །ལས་ལས་སྐྱེས་ཏེ་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པས་མངོན་ཤེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྤྲུལ་སེམས་བསྒོམ་བྱུང་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཁོ་ན་དང་། 1-263 ལྷ་ཀླུ་ཤ་ཟ་སོགས་ཀྱི་ནི་དགེ་སོགས་གསུམ་ཀའོ། །རྫུ་འཕྲུལ་ནི་སྒོམ་བྱུང་མངོན་ཤེས་སུ་བགྲང་བ་དང་། ཡི་དྭགས་ཁ་ཅིག་གི་དང་བྱའི་ལྟ་བུ་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་དང་། གཱ་དྷ་ར་ཞེས་ པའི་སྔགས་ཀྱིས་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་སྔགས་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། སྨན་དང་ནོར་བུ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། ང་ལས་ནུ་དང་འདོད་པའི་ལྷ་དང་བར་དོའི་ལྟ་བུ་ལས་ལ་སྐྱེས་པའོ། །ཡང་ལྷའི་ རྣ་བ་སོགས་བཞི་ཡང་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་ཡང་ཡོད་ཅིང་། ལྷའི་མིག་སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱིས་བར་དོ་མི་མཐོང་ལ་སེམས་ཤེས་པ་བཞི་ལས་སྐྱེས་ཐོབ་དང་མཚན་མ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་པ་རྟོག་གེ་བ་ དང་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་རིག་སྔགས་ཀྱིས་ཤེས་པ་ལྟ་བུ་སྔགས་ཀྱིས་བྱས་པ་གསུམ་ནི་དགེ་བ་སོགས་གསུམ་ཀ་སྟེ་མི་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་སོགས་སྐྱེས་ཐོབ་མེད་ཅིང་། མིའི་རང་བཞིན་གྱིས་ཚེ་རབས་དྲན་པ་ ནི་ལས་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ། དེས་ན་སྔོན་གནས་དྲན་པ་ནི་བསྒོམས་འབྲས་དང་སྐྱེས་ཐོབ་དང་ལས་ལས་བྱུང་བ་གསུམ་སྟེ། གཞན་ཡང་སྐྱེ་བ་ཐོབ་དེས་ནི། །སྲིད་པ་བར་མ་མི་མཐོང་ངོ་། ། སེམས་ཤེས་དེ་ནི་རྣམ་གསུམ་གང་། །རྟོག་དང་རིགས་སྔགས་ཀྱིས་བྱས་པའང་། །དམྱལ་བ་བས་ནི་དང་པོ་ཤེས། །མི་ལ་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་མེད། །ཅེས་བཤད་དོ། །ཀུན་ཀྱང་མངོན་ཤེས་ལ་ནི་སྒོམ་བྱུང་ཁོ་ན་དགོས་སོ། ། 1-264 གཉིས་པ་རྒྱུ་ནི། ཐོབ་བྱ་འདྲིས་པ་ཆགས་བྲལ་བས། ཞེས་དང་མ་འདྲིས་པ་སྦྱོར་བས་འཐོང་ཅིང་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་འདྲིས་པ་སྦྱོར་བ་དང་ཆགས་བྲལ་གྱིས་ཐོབ་པར་བཤད་དོ། །རྒྱན་དུ། བསམ་གཏན་ བཞི་པོ་ཤིན་ཏུ་དག་ཐོབ་ནས། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་དང་། །ཇི་ལྟའི་རྣམ་གནས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས། །མཐུ་གྲུབ་པ་ཡི་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ་རྐང་པ་གཉིས་པ་ ནི་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །དེ་ལ་རྣམ་གནས་ནི་ལུས་ཡང་ཞིང་ཐོགས་པ་མེད་ལ། གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ་མང་པོར་འགྱུར་བ་སོགས་སུ་མོས་པ་དང་། སྒྲ་དུ་མ་ལ་སེམས་གཏོད་པ་ དང་། གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་དུ་མ་ལ་ཡིད་གཏོད་པ་དང་། སྔོན་གྱི་གནས་སྐབས་དུ་མ་དྲན་པར་བྱེད་པ་དང་། སྣང་བའི་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་མ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ལས་བྱེད་པ་ལ་ཡིད་ གཏོད་པ་སོགས་ཏེ་རྒྱས་པར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའི་བཞི་བར་བལྟའོ། །ལས་ཀྱ

【現代漢語翻譯】 僅僅通過發願就能出現，這隻有佛（Buddha）才能做到。像鳥一樣飛行，遠距離顯近，這些通過意願而產生的神通，聲聞（Śrāvaka）和獨覺（Pratyekabuddha）等也有。順便說一下，通過禪定產生的神通，是無記的。出生的方式有三種：神通、咒語、藥物等，以及由業力產生的，共有五種。因此，通過禪定產生的神通和化身，僅僅是無記的。 而天（Deva）、龍（Nāga）、羅剎（Rakshasa）等的神通，則有善、不善、無記三種。神通被認為是禪定所生的神通，有些餓鬼（Preta）像鳥一樣，是天生的。像通過名為'嘎達ra'（Gādhāra）的咒語在空中飛行，這是由咒語產生的。還有通過藥物和珍寶產生的，以及像我（ego）和慾望之神（kāmadeva）和中陰身（Bardo）一樣，是由業力產生的。此外，天耳等四種神通也是天生的。天眼天生就不能看到中陰身，而四種心識是天生的，相師的知識是推理家和施咒者的知識，這三種都是善、不善、無記。人沒有天生的神通等，人通過自身的力量回憶起前世，這是由業力產生的。因此，回憶前世有三種方式：禪定的結果、天生的和業力產生的。此外，天生的神通不能看到中陰身。心識有三種。通過推理和咒語產生的神通，比地獄（Naraka）更早知道。人沒有天生的神通。如是說。所有神通都需要通過禪定才能獲得。 第二，原因：通過熟悉和分離貪慾，以及通過結合不熟悉的事物來獲得神通，據說通過結合前世熟悉的事物和分離貪慾可以獲得神通。《莊嚴經論》（Abhisamayalankara）中說：'獲得極清凈的四禪（Dhyāna）后，完全掌握無分別智（Nirvikalpa-jñāna），並用心專注于如實之相，就能獲得成就，成為本尊（Iṣṭadevatā）。'其中第二句是指王子（Bodhisattva）。其中，如實之相是指身體輕盈且無礙，可以隨意變成一個或多個，專注于多種聲音，專注於他人心中的多種變化，回憶起多種前世，專注于顯現的形象的特徵，專注于眾生的行為等等，詳細內容可以參考《聲聞地》（Śrāvakabhūmi）的第四部分。業力（Karma）的...

【English Translation】 Appearing merely through aspiration is unique to the Buddhas. Flying like a bird and perceiving distant things as near, which arise from aspiration, are also possible for Śrāvakas and Pratyekabuddhas, etc. Incidentally, powers born from meditation are unpredetermined. There are three types of birth: powers, mantras, medicines, etc., and five types born from karma. Therefore, powers and emanations born from meditation are solely unpredetermined. The powers of Devas, Nāgas, Rakshasas, etc., can be virtuous, non-virtuous, or neutral. Powers are counted as born from meditation, and some Pretas, like birds, are born with them. Flying in the sky with mantras like 'Gādhāra' is born from mantras. There are also those born from medicine and jewels, and those born from karma, like ego, the god of desire, and the Bardo. Furthermore, the four divine ears, etc., are also born with. Divine eyes born with cannot see the Bardo, but the four types of consciousness are born with. The knowledge of astrologers is like the knowledge of logicians and mantra practitioners, and these three are virtuous, non-virtuous, and neutral. Humans do not have innate powers, etc., and remembering past lives through human nature is born from karma. Therefore, remembering past lives has three sources: the result of meditation, being born with it, and arising from karma. Moreover, those born with powers cannot see the Bardo. Consciousness has three types. What is done through reasoning and mantras is known earlier than hell. Humans do not have what is born with. It is said that all powers require meditation. Secondly, the cause: powers are attained through familiarity and separation from attachment, and through combining unfamiliar things. It is said that powers can be attained by combining familiar things from past lives and separating from attachment. In the Ornament, it says: 'Having attained the extremely pure four Dhyānas, fully grasping non-conceptual wisdom, and focusing the mind on the true nature of reality, one will attain accomplishment and become a chosen deity.' The second line refers to the prince. There, the true nature is that the body is light and unobstructed, able to become one or many at will, focusing on multiple sounds, focusing on the various changes in others' minds, remembering multiple past states, focusing on the characteristics of appearing forms, focusing on the actions of sentient beings, etc. For details, refer to the fourth part of the Śrāvakabhūmi. Karma...

---

ི་རྒྱུ་ནི། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ལྷམ་དང་བཞོན་པ་བྱིན་པ་དང་། །ཉམས་ཐག་བཀུར་བར་བྱ་བ་དང་། །བཞོན་པས་བླ་མ་བཀུར་ བ་ཡིས། །མཁས་པས་རྫུ་འཕྲུལ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །མཆོད་རྟེན་མཆོད་པའི་རོལ་མོ་དང་། །དྲིལ་བུ་རྣམས་ནི་ཕུལ་བ་དང་། །དུང་དང་རྔ་ནི་རབ་ཕུལ་བས། །ལྷ་ཡི་རྣ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །གཞན་གྱི་འཁྲུལ་པ་མི་གླེང་ཞིང་། ། 1-265 ཡན་ལག་ཉམས་པ་རྣམས་མི་བརྗོད། །སེམས་ནི་རྗེས་སུ་བཟུང་བ་ཡིས། །གཞན་གྱི་སེམས་ནི་ཤེས་པ་ཐོབ། །ཆོས་ཀྱི་ཆེད་དང་དེ་བཞིན་དུ། །གཞུང་གི་དོན་རྣམས་དྲན་པ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་དྲི་ མེད་པས། །ཚེ་རབས་དྲན་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །མཆོད་རྟེན་མར་མེའི་ཕྲེང་བ་དང་། །མུན་ཁུང་རྣམས་སུ་སྒྲོན་མེ་དང་། །མར་མེ་འབྲུ་མར་བྱིན་པ་ཡིས། །ལྷ་ཡི་མིག་ནི་ཐོབ་པར་འགྱུར། །དངོས་རྣམས་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པར། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་པས། །མངོན་ཤེས་དྲུག་པ་ཟག་པ་ཀུན། །ཟད་པ་མཆོག་ནི་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་དང་པོ་ལྔ་པོ་རང་གི་ས་པ་ དང་ས་འོག་མར་འགྲོ་བའམ་སྤྲུལ་པར་ནུས་ཀྱི། གོང་དུ་མིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། རང་དང་འོག་སའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུ། ཤ་རིའི་བུ་མངོན་པར་ཤེས་ པ་ཡོངས་སུ་དག་པས་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གཏོད་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་པ་སོགས་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །ལྔ་པ་ནི་དུས་ལ་བབ་ན་སྟོན་པ་མངོན་པར་ཤེས་པའམ། གནས་པའམ། གཞན་ གྱི་དོན་སྤྱོད་པའམ། དྲིས་པའི་ལན་གདབ་པ་མངོན་པར་ཤེས་པས་ན་མངོན་ཤེས་སོ་ཞེས་བསྡུ་བར་གསུངས་སོ། ། གཞུང་དོན་ནི། རྫུ་འཕྲུལ་རྣ་བ་ཡིད་དང་ནི། །སྔོན་ཚེ་འདི་འཕོ་སྐྱེ་བ་དང་། །ཟད་ཤེས་མངོན་དུ་བྱ་བ་ཡི། ། 1-266 ཞེས་པ་དྲུག་གི་ཡུལ་ནི་ཀུན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་མངོན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ཏེ། འགྲོ་བའི་ཁྱད་པར་ནམ་ཀ་ལ་འགྲོ་བ་སོགས་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་དང་། འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་སྒྲ་རྣམས་ ཐོས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཤེས་པ་དང་། འདས་པའི་ཚེ་རབས་གཞན་ནས་ཕྱི་མར་འཚམས་སྦྱོར་བ་དང་། མ་འོངས་པའི་སྐྱེ་བར་སྲིད་པ་བར་དོས་འགྲོ་བ་དང་། ཁམས་ གསུམ་ལས་ཐར་པ་དང་ཐར་པའི་ཐབས་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཅེས་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པས་སོ། །བདག་ལ་རྒྱན་དུ། སྐྱེ་དང་ངག་སེམས་དགེ་དང་མི་དགེ་བསྐྱེད། ། དེ་ཡི་གནས་དང་ངེས་འབྱུང་མངོན་སུམ་གང་། །ཤེས་པ་ཀུན་འགྲོ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བཅས་ལ། །ཐོགས་མེད་བརྟན་པ་ཐོབ་པའི་མཐུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའི་མཐུ་མངོན་ཤེས་ལྡན་པར་ཞེན་པ་སྤངས་མངོན་ཤེས་ཙམ་ གྱིས་ཤེས་བྱ་ཕུང་པོ་སོགས་སོ་ཞེས་ཤེས་ནས་བདག་མཐུ་བཅས་སུ་འཛིན་པ་ལྡོག་པས་སོ་ཞེའོ། །གཟུགས་ཅན་སོགས་ལ་དྲུག་གི་དང་པོ་ལ། དྲི་བའི་ལན

【現代漢語翻譯】 原因在於，《寶鬘論》中說：『佈施鞋子和坐騎，尊敬貧困的人，用坐騎尊敬上師，智者將獲得神通。供奉佛塔的音樂，以及鈴鐺等，獻上海螺和鼓，將獲得天人的耳朵。不談論他人的過失，不提及殘疾人的缺陷，以慈悲心對待他人，將獲得知曉他人心意的能力。爲了佛法，以及經典的意義，憶念佛法，以清凈的法佈施，將獲得憶念前世的能力。佛塔的酥油燈串，在黑暗的地方點燈，佈施酥油燈，將獲得天人的眼睛。如實了知諸法本性空，將獲得六神通，斷盡一切煩惱。』如上所述。 第三種是前五種神通，能夠自在地前往自己的所在地或下方的土地，或者化現，但不能向上等等。是自己和下方土地的對境。 第四種是《勝母經》中說：『舍利子，以清凈圓滿的神通，能開創一切智智。』等等，例子非常多。 第五種是時機成熟時，示現神通，或者安住于神通，或者行利他之事，或者以神通回答問題，因此稱為神通。』經中如是總結。 經文的意義是：『神通、天耳、他心通，以及前世、此生和來世，爲了證得滅盡神通，』這六種神通的對境是普遍存在的，因此需要證得神通等等。區分神通的差別，例如前往虛空等等，聽到各種各樣的聲音，知曉貪慾等心，從過去的生命連線到未來，未來生於中陰身，爲了從三界解脫以及解脫的方法。』一切』指的是后三種神通的一切對境。 對於我來說，如同裝飾品一般：產生善與不善的身語意，了知其處所和解脫，現量了知一切，知曉一切，具有無礙和堅定的力量。』具有這種力量，捨棄對神通的執著，僅僅通過神通就能了知蘊等所知，從而避免執著于自我和力量。』對於有色法等等，六神通中的第一種，是回答問題的能力。

【English Translation】 The reason is, in the 'Garland of Jewels', it says: 'Giving shoes and mounts, respecting the poor, honoring the lama with a mount, the wise will attain miraculous powers. Offering music to stupas, and bells, offering conches and drums, one will obtain the ears of the gods. Not speaking of others' faults, not mentioning the defects of the disabled, with compassion towards others, one will obtain the ability to know the minds of others. For the sake of the Dharma, and the meaning of the scriptures, remembering the Dharma, with pure Dharma giving, one will obtain the ability to remember past lives. Strings of butter lamps at stupas, lighting lamps in dark places, giving butter lamps, one will obtain the eyes of the gods. Truly knowing that all things are empty of inherent existence, one will obtain the six superknowledges, exhausting all defilements.' As mentioned above. The third is that the first five superknowledges can freely go to their own location or the land below, or manifest, but not upwards, etc. It is the object of oneself and the land below. The fourth is in the 'Mother of the Buddhas' it says: 'Shariputra, with pure and complete superknowledge, one creates omniscience.' And so on, there are very many examples. The fifth is that when the time comes, the teacher manifests superknowledge, or abides in superknowledge, or performs deeds for the benefit of others, or answers questions with superknowledge, therefore it is called superknowledge.' The sutra summarizes it as such. The meaning of the text is: 'Superknowledge, divine ear, telepathy, and past lives, this life and the next, in order to attain the exhaustion of superknowledge,' the objects of these six superknowledges are universally present, therefore one needs to attain superknowledge, etc. Distinguishing the differences of superknowledge, such as going to the sky, etc., hearing all kinds of sounds, knowing minds such as greed, connecting from past lives to the future, being born in the bardo in the future, for the sake of liberation from the three realms and the methods of liberation. 'All' refers to all the objects of the latter three superknowledges. For me, it is like an ornament: generating good and bad body, speech, and mind, knowing their location and liberation, directly knowing everything, knowing everything, having unobstructed and steadfast power.' Having this power, abandoning attachment to superknowledge, merely through superknowledge one can know the aggregates and other knowable things, thereby avoiding attachment to self and power.' For colored objects, etc., the first of the six superknowledges is the ability to answer questions.

---

་དུ་གཟུགས་དེའི་བདག་ཉིད་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ ངོ་བོ་ཉིད་གཟུགས་ཅན་དུ་བཞག་གི གཟུགས་གཞན་དང་ལྡན་པས་མིན་པའོ། །འབྱུང་བ་རྟེན་དུ་གྱུར་བ་ནི་གཞན་དང་ལྡན་པས་ཀྱང་སྟེ། འབྲས་བུའི་གཟུགས་ནི་འབྱུང་བ་དང་ལྡན་པ་དང་འབྱུང་བ་རྣམས་ཀྱང་ནང་ཕན་ཚུན་ལྡན་པས་སོ། ། 1-267 འདི་མན་ཆད་ནི་ཉན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་རབ་འཕེལ་བའི་ཆེད་དུ་དེའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པས་འཆད་པའོ་ཞེའོ། །དགའ་བའི་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་ཅན་ནི་དགའ་བ་སྲེད་པ་ཁོ་ན་གང་གི་ཀུན་འབྱུང་ རྒྱུ་ཡིན་གྱི་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པའི་ཀུན་འབྱུང་སྔོན་གྱི་དགའ་བ་དང་ད་ལྟར་གྱི་རེག་པ་སོགས་ཡིན་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པའོ། །ཕྱོགས་དང་བཅས་པ་སོགས་ལྔ་ནི་ཆ་ཤས་ལྡན་པ་དང་ ཕྱོགས་རྣམས་སུ་ལུས་ཀྱིས་རྒྱས་ཤིང་གོག་ས་གནོན་པ་དང་། ཕྱོགས་ཆེ་གེ་ན་དེའོ་ཞེས་བསྟན་པར་ནུས་པ་དང་ཡུལ་ཕྱོགས་འགའ་ཞིག་ན་འདུག་པ་ཡུལ་དུ་འགྱུར་བ་དང་། སེམས་ཅན་གཉིས་སམ་མང་ པོས་དུས་གཅིག་དུ་དམིགས་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི་བདག་གིས་མྱོང་བ་ལྟར་གཞན་གྱིས་ཤེས་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །འབྲེལ་པས་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དབང་པོ་སོགས་ལ་བརྟེན་ པ་རྣམས་ཏེ་འདི་རྣམས་ལ་རྟེན་གཟུགས་ཡོད་པས་ནའོ་ཞེས་པས་སོ། །རྗེས་སུ་འབྲེལ་པས་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་མིང་བཞི་སྟེ། གཟུགས་ཀྱི་ས་བོན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པས་སོ། དེའི་འཕགས་ པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་ཀྱི་ས་བོན་མེད་པས་སོ། །རབ་ཏུ་རྟོག་པས་ནི་རྟོག་པ་རྣམས་ཏེ་དམིགས་པ་གཟུགས་འཛིན་པས་སོ། །གནོད་པར་བྱ་བ་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཀ་སྟེ། ལག་པ་ལ་སོགས་པའི་འདུས་ཏེ་རེག་པ་དང་། 1-268 མྱ་ངན་ལ་སོགས་པས་ཇི་རིགས་པར་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོ་བར་བྱེད་པས་ནི་བསྟན་པས་ན་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་གཟུགས་ཅན་ནོ། །དེ་ལྔ་ནི་དངོས་དང་བཏགས་པ་ཐུན་མོང་བའོ། །བསགས་པ་རྣམ་པར་ གཞག་པས་རྡུལ་ཕྲན་ལས་རགས་པ་སྟེ་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་གཟུགས་ཡོད་པས་ན་ཞེས་པས་སོ། །ཕྱི་རོལ་དུ་བལྟས་པ་སོགས་དྲུག་ནི་འོག་ཏུ་འཆད་པ་ལྟར་ཚོར་བ་སོགས་དང་ཐུན་མོང་གི་ དབྱེ་བ་སྟེ། རིམ་པ་ལྟར་འདོད་ཁམས་པ་དང་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་དང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དང་འཕགས་པ་སློབ་པ་སྲིད་པ་ལན་བདུན་པ་སོགས་ཀྱི་དང་མི་སློབ་པའི་དང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་ཆེན་པོ་བརྙེས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་གནོད་པར་བྱ་བའི་དོན་གྱིས་སོ། །དོན་ལྷག་མས་ཇི་རིགས་པར་ཏེ་དང་པོས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཁོ་ན་དང་། གཉིས་པས་འབྲས་བུའི་གཟུགས་དང་། གསུམ་པས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཁོ་ན་ཞེས་སོགས་སོ་ཞེའོ། །ཡང་ན་མཚན་ཉིད་པ་དང་བཏགས་པ་བ་མ་ཕྱེ་ན་ཆོས་གསུམ་ཐམས་ཅད་དང་ཕྱེ་ན། ཐོགས་དང་བཅས་ པ་གཟུགས་ཅན་བཅུད། ཞེས་པས་བསྡུས་པ་སྟེ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན

【現代漢語翻譯】 因此，色蘊的自性被認為是色的本質，而不是與其他色蘊相關聯。作為基礎的元素也與其他事物相關聯，例如，結果的色蘊與元素相關聯，並且元素之間也相互關聯。 從這裡開始，爲了增加聽眾的智慧，將以各種方式解釋其特徵。具有喜悅之源的含義是，喜悅只是貪愛的來源，而不是感覺等的來源，例如，先前的喜悅和現在的接觸等不是來源。具有方向等五種屬性意味著具有部分，身體在各個方向上擴充套件並佔據空間，能夠指出在某個方向上，存在於某個地方併成為對象，並且可以被兩個或多個眾生同時感知。非物質的事物不能像我體驗的那樣被他人知道。通過關聯，依賴於心和心所、感官等，因為這些事物具有所依賴的色蘊。通過後續關聯，指的是無色界的凡夫的四種名稱，因為它們與色蘊的種子相關聯。但它們不是聖者，因為它們沒有色蘊的種子。通過分別念，指的是分別念，因為它們的目標是抓住色蘊。需要損害的是五蘊，因為它們聚集在一起並受到手等的接觸，並受到悲傷等的適當損害。 通過理解，因為教導了，所以聲音的表達是物質的。這五個是真實的、假設的和共同的。通過積累的安排，從微塵到粗大，因為存在自然形成的色蘊。向外看等六種是與感覺等共同的區別，如下所述，按照順序，是欲界眾生、在色界中活動者、凡夫、聖者、學習者、七次有者等、非學習者，以及佛和獲得大地的菩薩的色蘊。'一切'也意味著損害。剩餘的意義是適當的，第一個只是色蘊，第二個是結果的色蘊，第三個只是色蘊等等。或者，如果不區分自性和假設，則包括所有三種法，如果區分，則包括'有礙觸、有色精華'，即非表色。

【English Translation】 Therefore, the self-nature of form is considered to be the essence of form, not associated with other forms. The elements that serve as the basis are also related to other things, for example, the form of the result is related to the elements, and the elements are also interconnected. From here on, in order to increase the wisdom of the listeners, its characteristics will be explained in various ways. Having the source of joy means that joy is only the source of craving, not the source of feelings, etc., for example, previous joy and present contact, etc., are not the source. Having five attributes such as direction means having parts, the body expands in all directions and occupies space, being able to point out in a certain direction, existing in a certain place and becoming an object, and being able to be perceived by two or more beings simultaneously. Non-material things cannot be known by others as I experience them. Through association, it relies on mind and mental factors, senses, etc., because these things have the form they rely on. Through subsequent association, it refers to the four names of ordinary people in the formless realm, because they are related to the seed of form. But they are not noble ones, because they do not have the seed of form. Through conceptualization, it refers to conceptualizations, because their goal is to grasp form. What needs to be harmed are the five aggregates, because they gather together and are touched by hands, etc., and are appropriately harmed by sorrow, etc. Through understanding, because it is taught, the expression of sound is material. These five are real, hypothetical, and common. Through the arrangement of accumulation, from subtle particles to coarse, because there is naturally formed form. Looking outward, etc., are six common distinctions with feelings, etc., as described below, in order, they are the form of beings in the desire realm, those who act in the form realm, ordinary people, noble ones, learners, those who have seven existences, etc., non-learners, and Buddhas and Bodhisattvas who have attained great earth. 'Everything' also means harm. The remaining meaning is appropriate, the first is only the form aggregate, the second is the form of the result, the third is only the form aggregate, and so on. Or, if the nature and the imputed are not distinguished, then all three dharmas are included, and if distinguished, then it includes 'obstructed touch, colored essence', which is non-representative.

---

་པའི་གཟུགས་ལ་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་གཟུགས་མེད་པས་དང་། གཟུགས་སུ་ཡོད་པ་མེད་པས་དེ་ཡོད་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་གཟུགས་ཅན་མིན་ནོ། ། 1-269 ཕུང་པོ་སོགས་ཁོ་ན་གཟུགས་ཅན་ཏེ་དེ་རྣམས་དང་བདག་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་ནོ་ཞེས་པས་བདག་ལ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི་སྔར་གྱི་གཟུགས་ཅན་ལས་ཞེས་པ་དགག་སྒྲ་ ནི་བཟློག་པའི་དོན་ཅན་དུ་བཤད་པ་སྟེ། གཟུགས་མིན་པ་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པ་འདི་ལ་ཡོད་དོ་ཞེས་པས་དང་། གཟུགས་མིན་པ་འདིའི་རྟེན་དུ་ཡོད་པས་ཡིད་ཤེས་དང་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ ལ་དགའ་བ་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་ད་ལྟར་གྱི་རེག་པ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཅན་ཉིད་ལས་ཚོར་བ་སོགས་དང་གཟུགས་ཅན་མིན་པ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པས་གཟུགས་ཀྱི་ ཕུང་པོའང་གཟུགས་ཅན་མིན་པར་བཞག་པ་སོགས་སོ་ཞེའོ། །དངོས་དང་བཏགས་པ་བ་མ་ཕྱེ་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་དང་ཕྱེ་ན་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པ་དང་མིང་བཞིའི་ཕུང་ པོ་དང་ཁམས་བརྒྱད་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་མིག་གི་ཡུལ་ནི་འདི་ནི་འདི་ནའོ། །ཕ་གི་ནི་ཕ་གི་ནའོ་ཞེས་པ་ཕ་རོལ་པོ་ལ་བསྟན་དུ་ཡོད་པའོ། །ལྷག་མའི་ཞེས་པ་ བསྟན་ཡོད་དེའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་བསྟན་ཡོད་ཀྱི་རྟེན་ཅན་ཏེ་རྒྱུ་ཅན་གྱིས་མིག་ཤེས་དང་ཞེས་སོགས་དང་། བསྟན་ཡོད་དང་འབྲེལ་པས་མིག་ཤེས་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པས་གཟུགས་མེད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཕུང་པོ་བསྟན་ཡོད་དུ་བཏགས་པ་སོགས་སོ་ཞེའོ། ། 1-270 ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་བསྟན་ཡོད་དང་འབྲེལ་པ་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་མེད་རྣམས་ཀྱང་བསྟན་ཡོད་དུ་བཏགས་པས་སོ། །ཡང་ན་ཇི་རིགས་ཏེ། བསྟན་ཡོད་འདིར་ནི་གཟུགས་གཅིག་པུ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །བདག་མིག་ གི་ཡུལ་དུ་ཞེན་པ་གང་ཟག་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱ་བར་བརྗོད་པར་བྱའོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ལྟ་བུ་སྤོང་བའི་དོན་དུ་བསྟན་ཡོད་བཤད་དོ། །བཞི་པ་བསྟན་མེད་ནི་བསྟན་ཡོད་ལས་ བཟློག་པ་སྟེ་མིག་གི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་དང་བསྟན་ཡོད་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་བྲལ་བ་སོགས་ཞེས་སྦྱོར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་བསྟན་མེད་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་ མཆེད་ཀྱང་བསྟན་མེད་དུ་བཏགས་པས་སོ་ཞེས་སོ། །དངོས་བཏགས་ཕྱེ་ན་ཇི་རིགས་ཏེ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཆ་ཤས་མིན་པ་དང་ཁམས་བཅུ་བདུན་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཅིག་གོ ། ལྔ་པ་ཐོགས་བཅས་ཀྱི་ མཚན་ཉིད་ལ་གསུམ་ལས་དངོས་བཏགས་ཐུན་མོང་དུ་བསྟན་པ་ནི། བསྟན་དུ་ཞེས་ཏེ་བསྟན་ཡོད་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ནི་དངོས་བཏགས་ཇི་རིགས་པའི་ཐོགས་བཅས་སུ་སྦྱོར་ཅེའོ། །མཚན་ཉིད་པ་ཚུལ་གཞན་ གྱིས་བཤད་པ་ནི། ཡང་ཞེས་སྟེ་དེ་ལ་རིགས་ནི། སྒྲིབ་བྱེད་རྩིག་པ་སོགས་དང་བསྒྲིབ་བྱ་འོ

【現代漢語翻譯】 因為沒有所依和能依的色，以及沒有色存在，即使存在，法界也不是有色。 蘊等本身是有色的，因為它們與自性不一致，所以說是對自我的。第二種不是有色的是，之前所說的『從有色』，否定詞被解釋為反轉的意思，即『非色』本身就存在於此，並且因為非色存在於此作為所依，所以與意識和非色相伴的當下觸等是因，由此產生受等和非色阿賴耶識作為因，並且與色蘊相關聯，所以色蘊也被認為是無色。如果不區分真實和假立，那麼一切都是，如果區分，則根據情況，如法處和四蘊、八界和二處。第三種，眼睛的對境是『這個在這裡，那個在那裡』，是可以向他人指示的。『其餘的』是指已指示的自性，即色處和已指示的所依，即以眼識等為因，並且與已指示相關聯，所以無色異生蘊被假立為已指示等。 『一切都是』是指通過與已指示相關聯等，將未指示也假立為已指示。或者根據情況，如『已指示的只有色』。爲了避免像那些執著于自我為眼睛對境的人說『應說由眼睛的意識所知』，所以才說已指示。第四種，未指示是與已指示相反，即非眼睛的對境，並且與已指示的自性相分離等。『一切都是』指因為未指示與阿賴耶識相關聯，所以色處也被假立為未指示。如果區分真實和假立，則根據情況，如非色蘊的部分、十七界和十一處。第五種，對於有礙觸的定義，從三個方面共同展示真實和假立：『指示』，即有多少已指示，就有多少真實和假立的有礙觸。定義者以其他方式解釋：『又』，即其中的種類是：遮蔽物如墻壁等和被遮蔽物如光等。

【English Translation】 Because there is no form that is dependent and that which is relied upon, and because there is no existence in form, even if it exists, the dharmadhatu (法界, dharma-dhatu, dharma-dhatu, the realm of phenomena) is not form. The skandhas (蘊, skandha, skandha, aggregates) and so on are themselves form, because they are inconsistent with self-nature, so it is said to be about the self. The second, which is not form, is that the previous 'from form', the negative word is explained as having the meaning of reversal, that is, 'non-form' itself exists here, and because non-form exists here as the basis, the present touch, etc., which is accompanied by consciousness and non-form, is the cause, from which arise feelings, etc., and the alayavijnana (阿賴耶識, ālayavijñāna, alaya-vijnana, store consciousness) of non-form as the cause, and because it is related to the rupa-skandha (色蘊, rupa-skandha, rupa-skandha, form aggregate), the rupa-skandha is also considered non-form. If the real and the imputed are not distinguished, then everything is, and if they are distinguished, then according to the situation, such as the dharmadhatu and the four skandhas, the eight dhatus (界, dhatu, dhatu, elements) and the two ayatanas (處, ayatana, ayatana, sense bases). The third, the object of the eye is 'this is here, that is there', which can be pointed out to others. 'The rest' refers to the nature of what has been indicated, that is, the rupa-ayatana and the indicated basis, that is, the cause of eye consciousness, etc., and because it is related to the indicated, the prthagjana (異生, pṛthagjana, prthag-jana, ordinary being) skandhas of non-form are imputed as indicated, etc. 'Everything is' means that by relating to the indicated, etc., the unindicated are also imputed as indicated. Or according to the situation, such as 'only form is indicated'. In order to avoid those who are attached to the self as the object of the eye saying 'it should be said to be known by the consciousness of the eye', so the indicated is said. The fourth, the unindicated is the opposite of the indicated, that is, not the object of the eye, and is separated from the nature of the indicated, etc. 'Everything is' means that because the unindicated is related to the alayavijnana, the rupa-ayatana is also imputed as unindicated. If the real and the imputed are distinguished, then according to the situation, such as the non-part of the rupa-skandha, the seventeen dhatus and the eleven ayatanas. Fifth, for the definition of obstructive touch, the real and the imputed are jointly shown from three aspects: 'indication', that is, as much as there is indicated, there is as much real and imputed obstructive touch. The definer explains in other ways: 'again', that is, the types of which are: obscuring objects such as walls, etc., and obscured objects such as light, etc.

---

ད་སོགས་ཏེ་རང་གི་ཡུལ་དུ་གཟུགས་གཞན་འབྱུང་བའི་བགེགས་བྱེད་པའོ། །རྒྱས་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལས་གོང་མ་རགས་པ་སྟེ་རྡུལ་ནི་ཡིད་ཀྱིས་བཀོད་པ་ཙམ་ཡིན་པས་ཐོགས་མེད་དོ། ། 1-271 ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་མ་བྱས་པ་ནི། གང་ཏིང་ངེ་ཞེས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་དབང་བསྒྱུར་བ་ཐོགས་པ་མེད་པ་ནི་སེམས་མཉམ་པའི་ལྷ་བཞིན་ཏེ་ལྷ་སེམས་མཉམ་པ་མིར་གྱུར་པ་དེ་རྣམས་ ཀྱིས་ཇི་ལྟར་སྨྱུང་བུའི་རྩེ་མོས་ཕུག་པའི་ཁྱོན་ཙམ་གྱི་ས་ཕྱོགས་སུ་དེ་རྣམས་འཁོད་ཀྱང་གཅིག་ལ་གཅིག་ཐོགས་པ་མེད་ཅེས་མདོ་སྡེ་བསྡུ་བར་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་རྣམས་ནི་གནས་གཙང་མའི་ རིས་སོ་ཞེའོ། ། སྔ་མ་ཚུལ་གཞན་གྱིས་ཟེར། བཏགས་པ་བ་བཤད་པ་ནི། ཡང་པྲ་ཏི་གྷ་ཞེས་པ་ཁོང་ཁྲོ་དང་ཐོགས་པ་གཉིས་ལ་འཇུག་པས་ན་ཁོང་ཁྲོ་དང་བཅས་པ་ནི་ཐོགས་བཅས་ཏེ་ གནས་སམ་དམིགས་པ་གང་ལ་ཞེ་སྡང་སྐྱེ་བའོ། །ཐོགས་བཅས་ཀྱི་དོན་འདིས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པའམ་དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་ནའོ། །ཡང་ན་ཇི་རིགས་སུ་སྦྱར་བ་ནི་རིགས་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་སམ་དངོས་བཏགས་ ཕྱེ་ན་ཐོགས་དང་བཅས་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཐམས་ཅད་དུ་མ་སོང་བ་ནི་ཐོགས་རྡུག་དང་བཅས་པའོ། །དྲུག་པ་ཐོགས་མེད་ནི། ཐོགས་པ་དང་ཞེས་ཏེ་དངོས་བཏགས་ཐུན་མོང་པས་བསྟན་མེད་གང་ཡིན་ དང་། མཚན་ཉིད་པས་རིགས་སོགས་གསུམ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཡང་ཐུན་མོང་བ་ཞེ་སྡང་གི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པའོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་པ་འཕགས་པ་སོགས་ཀྱི་རབ་ཏུ་འཁྲུག་པའི་གནས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། 1-272 དངོས་བཏགས་ཕྱེ་ན་ཇི་རིགས་ཏེ་མིང་བཞི་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་དང་ཁམས་བརྒྱད་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་སོ། །བཞི་པ་ཟག་བཅས་སོགས་ལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ལ་ཟག་པ་དེའི་བདག་ ཉིད་ནི། རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཏེ་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ཟག་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་པས་སོ། །ཟག་པ་དང་འབྲེལ་བ་ནི་དེ་རྣམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་དང་སེམས་ བྱུང་དང་དེའི་གནས་མིག་སོགས་སོ། །བཅིངས་པ་ནི་དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཏེ་ཟག་པའི་དབང་གིས་ཡང་སྲིད་འགྲུབ་བྱེད་དུ་གྱུར་པས་སོ། །རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ནི་ཟག་པའི་ས་བོན་དང་བཅས་པ་ འདོད་པའི་ས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་སྲིད་རྩེ་བའི་ཟག་པའི་གནས་ངན་ལེན་དང་ལྡན་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་ལྡན་པ་སྟོན་པ་ན་འཆད་དོ། །རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལས་གཞན་པའི་ ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཅན་ཡིན་ཅིང་། འདིས་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་དང་ལྡན་ཡང་ཟག་མེད་དུ་གཞག་པའི་དོན་དུ་སྟེ། སྲིད་པ་ཀུན་ལ་རྒྱབ་ཕྱོགས་པས་དེའི་གཉེན་པོ་ལ་བརྟེན་པས་ སོ། །ཟག་པའི་རྒྱུ་ཅན་ནི་དགྲ་བཅོམ་པའི་ཕུང་པོ་མི་སློབ་པའི་ལམ་འཁོར་བཅས་བོར་བ་རྣམས་ཏེ་ཞེའོ། །ཚེ་སྔ་རབས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ལས་བྱུང་བས་སོ། །ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཞེས་པ་ཟག

【現代漢語翻譯】 此外，在自己的領域中，會產生阻礙其他形態出現的障礙。擴充套件是指比微塵更粗大的物質，因為微塵只是意識的構造，所以沒有阻礙。 未完全凈化是指：所謂的『定』，即被禪定所掌控，沒有阻礙，就像心平等的諸神一樣。就像那些心平等的諸神轉世為人，即使他們聚集在針尖所能刺穿的區域內，彼此之間也沒有阻礙，正如《律藏》中所引用的那樣。他們屬於凈居天。前一種觀點是其他人所說的。解釋『有礙』：『缽喇底伽』（藏文：ཡང་པྲ་ཏི་གྷ་，梵文天城體：प्रतिघ，梵文羅馬擬音：pratigha，漢語字面意思：障礙）一詞既可以指憤怒，也可以指阻礙，因此，伴隨憤怒的就是有礙，即對所處的處所或所緣境產生嗔恨。『有礙』的含義也包括『一切』，或者不區分實有和假有。或者，根據情況進行組合，例如根據種類等，或者區分實有和假有，就像『伴隨阻礙』一樣。『未遍及一切』是指伴隨粗重的阻礙。第六，『無礙』是指：伴隨阻礙，即通過實有和假有的共同方式所顯示的『無』，以及通過自相所定義的非種類等三者，或者，共同的非嗔恨之因。『一切』是指並非聖者等完全混亂的處所。區分實有和假有，則根據情況，即四名和法處所攝之色，以及八界和二處。第四，關於『有漏』等十二種：第一種，『漏』的自性是：根本和近分的煩惱，即成為本體的『漏』，並與之共同運作。與『漏』相關聯的是與它們相應的意識和心所，以及它們的處所，如眼等。『繫縛』是指有漏的善法，因為受到『漏』的影響，它們成為產生輪迴的原因。『隨逐』是指伴隨『漏』的種子，如欲界的有身見法，也像有頂天的『漏』的惡趣處，將在解釋伴隨時闡述。『隨順』是指不同於抉擇分的所有煩惱種子。這表明，即使它具有煩惱的種子，也可以被視為無漏，因為它背離了所有的存在，依賴於它的對治。『漏之因』是指阿羅漢的蘊，以及捨棄了無學道及其隨行者，因為它們是從前世的煩惱中產生的。『近取』是指『漏』。

【English Translation】 Furthermore, in one's own realm, obstacles arise that hinder the appearance of other forms. Expansion refers to matter that is coarser than subtle particles, because subtle particles are merely constructs of consciousness, and therefore have no obstruction. Not completely purified means: the so-called 'absorption', which is controlled by meditative absorption, is without obstruction, like the gods of equal-mindedness. Just as those gods of equal-mindedness who are reborn as humans, even if they gather in an area that can be pierced by the tip of a needle, there is no obstruction between them, as quoted in the Vinaya Collection. They belong to the Pure Abodes. The former view is what others say. Explanation of 'with obstruction': The term 'Pratigha' (Tibetan: ཡང་པྲ་ཏི་གྷ་，Sanskrit Devanagari: प्रतिघ，Sanskrit Romanization: pratigha, literal meaning: obstruction) can refer to both anger and obstruction, therefore, what is accompanied by anger is with obstruction, that is, generating hatred towards the place where one is or the object of focus. The meaning of 'with obstruction' also includes 'everything', or not distinguishing between real and imputed. Alternatively, combine according to the situation, such as according to types, etc., or distinguish between real and imputed, just like 'accompanied by obstruction'. 'Not pervading everything' means accompanied by heavy obstruction. Sixth, 'without obstruction' means: accompanied by obstruction, that is, the 'absence' shown through the common way of real and imputed, and the non-types, etc., defined by self-characteristics, or the common non-cause of hatred. 'Everything' refers to not being the place of complete confusion of noble ones, etc. Distinguishing between real and imputed, then according to the situation, that is, the four names and the form included in the dharma-sphere, and the eight realms and two spheres. Fourth, regarding the twelve types of 'with outflows', etc.: The first type, the nature of 'outflow' is: the root and near-root afflictions, that is, the 'outflow' that becomes the essence and operates together with it. Associated with 'outflow' are the consciousness and mental factors that correspond to them, and their places, such as the eye, etc. 'Bound' refers to wholesome dharmas with outflows, because influenced by 'outflow', they become the cause of generating samsara. 'Pursuing' refers to accompanying the seeds of 'outflow', such as the embodied-view dharmas of the desire realm, also like the evil destination of 'outflow' in the peak of existence, which will be explained when explaining accompaniment. 'Conforming' refers to all affliction seeds other than the factors of ascertainment. This shows that even if it has the seeds of affliction, it can be regarded as without outflow, because it turns away from all existence, relying on its antidote. 'Cause of outflow' refers to the aggregates of an Arhat, and the abandonment of the path of no-more-learning and its retinue, because they arise from the afflictions of previous lives. 'Close taking' refers to 'outflow'.

---

་པའི་སྒོ་དང་པོས་འདུ་བྱེད་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཟག་བཅས་ཏེ། 1-273 གཉིས་པས་ལྔ་ཀའི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་། བཅིངས་པས་གཙོ་ཆེར་འདུ་བྱེད་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་དགེ་བ་དང་རྣམ་སྨིན་དང་བཅས་པའི་ཆོས་གཞག་པ་ལ་ལྟོས་ཏེ་ལྔ་ཀའི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་། བཞི་པས་དགྲ་བཅོམ་ པའི་མ་ཡིན་པ་ལྔ་ཀ་དང་། ལྔ་པས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་བོར་བའི་ལྔ་ཀའི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་། དྲུག་པས་ལྔ་ཀ་ཡང་ངོ་། །ཕྱོགས་འདིས་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཀྱང་བཤད་པར་བྱའོ་ཞེའོ། །ཉེར་ལེན་ གྱི་ཁམས་བཅོ་ལྔ་ནི། ཐ་མ་གསུམ་བོར་བ་སྟེ། ཉེར་ལེན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ཡང་ཐ་མ་གཉིས་བོར་བའོ། །ཁམས་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་ཕྱོགས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་ནི་འཕགས་པའི་ ལམ་འཁོར་བཅས་དང་འདུས་མ་བྱས་བོར་བའོ། །ཆོས་གསུམ་ཙམ་ཟག་བཅས་སུ་ཤེས་ན་བདག་ལ་ཟག་བཅས་སུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །ཟག་མེད་ནི་ཟག་བཅས་ལས་བཟློག་པ་ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་མ་ འབྲེལ་བ་སྟེ། ཟག་མེད་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དང་། །འདུས་མ་བྱས་རྣམ། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་བདག་ཉིད་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་དང་། ཟག་མེད་དང་འབྲེལ་བ། དེ་དང་ མཚུངས་ལྡན་དང་། དེའི་གནས་དང་བཅིངས་པ་ཟག་བཅས་ཡིན་ཡང་། ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་གིས་ཁམས་གསུམ་དུ་འབྲས་བུ་མི་འགྲུབ་པ་དང་། རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ཟག་བཅས་ཡིན་ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་དང་ལྡན་པ་དེ་ཟག་མེད་དུ་བཏགས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ལ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་རྣམས་དང་། ། 1-274 རྒྱུ་ཅན་ལས་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་དག་གོ་ཞེའོ་སྟེ་དེ་ལྟར་བཤད་དགོས་པར་མ་མཐོང་ངོ་། །ཉེ་བར་ཞེས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་གྲོལ་ དང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའི་ཕུང་པོའོ། །ཅི་སྟེ་དེ་ལྟར་པན་ཡོན་ཏན་འོད་ཀྱིས་སྐན་གྱི་རྣམ་འགྲེལ་དུའང་བཤད་དོ། །ཡང་ན་འཕགས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་དབང་འབྱོར་བ་སོགས་ དང་ཟང་ཟིང་མེད་པའི་ཚོར་བ་དང་མཚན་མ་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་སོགས་དང་ཡེ་ཤེས་རྣམས་སོ། །ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཐ་མ་གསུམ་དང་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་ནི་སྔ་མར་བོར་བའོ། །འཐབ་ བཅས་ལ་དུག་གསུམ་ནི་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུས་བཏགས་པས་འཐབ་པ་ཡིན་ཞིང་། ཆགས་སྡང་རྨོངས་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་མཚོན་ཆ་རལ་གྲི་སོགས་རྡེག་པའི་བསམ་པས་ལེན་པ་དང་། ལུས་དང་ ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆད་པས་གཅོད་པ་དང་། འཐབ་རྩོད་ཉེས་པར་རྩོམ་པ་རྣམས་ཀྱི་རྩོད་ཅིང་སླར་བརྩོད་པ་དང་མཚང་འབྲུ་བ་ཕན་ཚུན་སྐྱོན་བརྗོད་པ་དང་རྩོད་པ་དེ་མི་བཟོད་པ་དང་འགྱེད་པ་ ཞལ་ལྕེ་གྲར་ཤགས་འདེབས་པ་འབྱུང་བའི་དུག་གསུམ་དེའི་བདག་ཉིད་སོགས་དྲུག་ནི་སྔ་མ་ལྟར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་ཡེ་འདོད་ཆགས་

【現代漢語翻譯】 第一扇門與有漏的蘊相關，是行蘊的一部分，是根本煩惱和近取煩惱的來源。 第二扇門與五蘊的一部分相關。束縛主要與行蘊的一部分相關，依賴於善法和異熟果，以及五蘊的一部分。第四扇門與非阿羅漢的五蘊相關。第五扇門與捨棄了抉擇分法的五蘊的一部分相關。第六扇門與所有五蘊相關。通過這種方式，也應解釋界和處。十五個近取界是捨棄了最後三個。十個近取處也是捨棄了最後兩個。最後三個界的方面和最後兩個處的方面是捨棄了聖道及其相關和非複合的方面。如果僅僅將三種法視為有漏，就能捨棄對自我的有漏執著。無漏是與有漏相反的，與六扇有漏之門無關。如經文所說：『無漏是道的真諦，以及非複合之法。』或者，無漏的自性是出世間的智慧，以及與無漏相關的，與之相應的，以及其處所和束縛。即使是有漏，由於無漏的力量，也不會在三界中產生果報。與無漏相關的，即使是有漏，也具有無漏法的種子，被稱為無漏，並且與抉擇分法相一致。 從因的角度來看，是戒蘊和定蘊。但我不認為有必要這樣解釋。『近』是指戒、定、慧、解脫和解脫知見的蘊。為什麼這樣說呢？班智達·功德光也在《蘊釋》中這樣解釋過。或者，是聖者的無漏律儀和自在等，以及無雜染的受，無相的想，作意等，以及智慧。最後三個界和最後兩個處的方面在前面已經捨棄了。與鬥爭相關的三種毒是因果關係的假立，因此是鬥爭。貪、嗔、癡三種自性的任何一種，都依賴於拿起刀劍等武器的意念，以及通過懲罰來砍伐身體和受用，以及發起鬥爭和罪行。爭論和反駁，揭露隱私，互相指責，無法忍受爭論，以及詛咒、發誓等，都是從這三種毒的自性中產生的，如前所述。其中，貪是渴望。

【English Translation】 The first door is related to the contaminated aggregates, being a part of the aggregate of formation, and is the source of fundamental and proximate afflictions. The second door is related to a part of the five aggregates. Bondage is mainly related to a part of the aggregate of formation, depending on virtuous dharmas and their results, as well as a part of the five aggregates. The fourth door is related to the five aggregates of non-Arhats. The fifth door is related to a part of the five aggregates that have abandoned the factors of ascertainment. The sixth door is related to all five aggregates. In this way, the realms and sources should also be explained. The fifteen clinging-to realms are those that have abandoned the last three. The ten clinging-to sources are also those that have abandoned the last two. The aspects of the last three realms and the last two sources are those that have abandoned the noble path and its associated and unconditioned aspects. If one understands just three dharmas as contaminated, one can abandon attachment to self as contaminated. Uncontaminated is the opposite of contaminated, unrelated to the six doors of contamination. As the scriptures say: 'Uncontaminated is the truth of the path, and the unconditioned.' Alternatively, the nature of uncontaminated is the wisdom that transcends the world, and that which is related to, corresponds to, and is the abode and bondage of the uncontaminated. Even if contaminated, due to the power of the uncontaminated, it will not produce results in the three realms. That which is related to, even if contaminated, possesses the seed of the uncontaminated dharma, is called uncontaminated, and is in accordance with the factors of ascertainment. From the perspective of cause, it is the aggregates of discipline and concentration. But I do not think it is necessary to explain it that way. 'Near' refers to the aggregates of discipline, concentration, wisdom, liberation, and the knowledge and vision of liberation. Why is it said that way? Pandit Gunaprabha also explained it that way in the 'Commentary on the Aggregates'. Alternatively, it is the vows and powers of the noble uncontaminated, and the feeling without defilements, the perception without signs, the intention, etc., and the wisdoms. The aspects of the last three realms and the last two sources have been abandoned earlier. The three poisons associated with conflict are conflict because they are imputed by the result on the cause. Whichever of the natures of attachment, aversion, and ignorance relies on the intention to strike with weapons such as swords, and to cut off the body and possessions by punishment, and to initiate conflict and offenses. Arguing and refuting, revealing secrets, accusing each other, being unable to tolerate arguments, and cursing, swearing, etc., arise from the nature of these three poisons, as explained earlier. Among them, attachment is desire.

---

ནི་ཆགས་བྱའི་དངོས་པོ་ལ་གནོད་ན་སྡང་བ་སྐྱེ་བའི་སྒོ་ནས་འཐབ་རྩོད་ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་ཀྱི་དངོས་སུ་མ་ཡིན་ཞིང་། 1-275 རྨོངས་པ་ནི་དེ་ལས་སྐྱེས་པ་སྲོག་གཅོད་སོགས་ལ་དངོས་སུ་ཡང་ངོ་ཞེའོ། །འདིར་ཁོང་ཁྲོ་ནི་ཞེ་སྡང་སྟེ་ང་རྒྱལ་དང་ཐེ་ཚོམ་དང་ལྟ་བ་ནི་གཏི་མུག་ཏུ་འདུས་སོ། །ཟག་པ་དང་ བཅས་པ་ནི་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་དོན་གྱིས་ཏེ་དེས་ན་ཁམས་གོང་མ་པ་ཡང་འཐབ་པའི་ས་བོན་དང་ལྡན་པས་འཐབ་བཅས་སུ་འགྱུར་རོ། །འཐབ་པ་མེད་པ་ནི་འཐབ་བཅས་ལས་བཟློག་པ་སྟེ་ འཐབ་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ལྡོག་པ་ནས་འཐབ་པར་བཞག་པའི་དུག་གསུམ་དང་སྒོ་དྲུག་གིས་མ་འབྲེལ་བའོ། །ཟག་པ་མེད་པ་ཞེས་པ་ནི་ཉེར་ལེན་མེད་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་སོ། །ཟང་ཟིང་དང་བཅས་ པ་ནི་ཡང་སྲིད་པ་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་སོགས་འབྱུང་བ་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པའི་ཆ་ནས་ཟང་ཟིང་དུ་བཞག་པའི་དུག་གསུམ་པོ་དེའི་བདག་ཉིད་སོགས་དྲུག་དང་ཇི་རིགས་པར་ལྡན་པ་སྟེ་དེའང་ འདོད་ཆགས་སྔར་སྐྱེས་པ་དེའི་རྒྱུའོ། །འོ་ན་རྣམ་པ་འགལ་བས་ཞེ་སྡང་དེའི་རྒྱུར་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། རྣམ་པར་བྱང་བ་འགོག་ལམ་ལ་ཆད་པའི་མཐའ་སོགས་སུ་ཞེན་ནས་ཞེ་སྡང་བ་དེའི་ རྒྱུར་འཐད་དོ། །འཐབ་བཅས་ཇི་སྙེད་པ་ནི་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་སོགས་སོ། །ཟང་ཟིང་མེད་པ་ཡང་ཟང་ཟིང་དང་ཞེས་པ་གཙོ་ཆེར་ཤེས་རབ་ཟག་མེད་དེ། དེ་དང་འབྲེལ་བ་སོགས་ཀྱང་ངོ་། ། 1-276 འཐབ་མེད་ཇི་སྙེད་པ་ནི་ཉེར་ལེན་མེད་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་སོ། །ཞེན་པ་རྟེན་པའང་གཟུགས་སོགས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལ་ཆགས་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ལྡོག་པ་ནས་ཞེན་པར་བཞག་པའི་ཆགས་སྡང་ རྨོངས་པ་དེའི་བདག་ཉིད་སོགས་སྒོ་དྲུག་དང་ཇི་རིགས་པར་ལྡན་པའོ། །ཞེ་སྡང་ཅི་འདྲས་དེ་ལ་ཆགས་ཞེ་ན། ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ་ཞེ་སྡང་བས་ཏེ། དེ་ནི་འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་ བྲལ་བ་ལོ་ཀ་བ་དང་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པ་དང་དེའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་སོགས་སོ་ཞེའོ། །ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་ཇི་སྙེད་པ་ནི་གོང་མ་གོང་མ་ལ་སྙེགས་པ་མཐར་ ཟག་བཅས་ཀྱི་དངོས་པོའོ། །མངོན་འབྱུང་རྟེན་པ་ནི་ཞེན་རྟེན་ལས་བཟློག་པ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཙོ་བོར་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱི་རྟེན་ཅན་དེའི་བདག་ཉིད་སོགས་སོ། །ཟང་ཟིང་མེད་པ་ཇི་སྙེད་ པ་ནི་འོག་མ་ལ་གོང་མ་སྟེགས་ཏེ་མཐར་ཟག་མེད་གང་ཡིན་པའོ། ཞེན་པ་དང་བྲལ་བ་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་རྟེན་པའོ། །ལྔ་པ་འདུ་བྱས་དང་དེ་མིན་ལ་སོ་སོའི་དོན་དང་། ཕུང་ པོ་ཟག་མེད་མཛོད་འགྲེལ་དུ་གཉིས་ཀས་མ་བསྡུས་པའི་ཚུལ་དང་དེ་ལ་ལུང་འགལ་སྤང་བ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། ཆོས་གང་ལ་སྐྱེ་བ་སྔར་མེད་འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་དང་གནས་པ་རྒྱུན་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དང་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་སྔར་གྱི་གནས་སྐབས་དང་མི་འདྲ་བའང་སྣང་བ་དེ་རྐྱེན་རྣམ

【現代漢語翻譯】 如果事物會引起煩惱，那它不是直接導致爭鬥的原因，而是通過產生憎恨來引發爭鬥。 愚癡是爭鬥的直接原因，它導致殺生等行為。這裡，憤怒是嗔恨，我慢、懷疑和邪見都包含在愚癡之中。『有漏』是指與煩惱相連，因此，上界也具有爭鬥的種子，所以也是『有爭鬥』。『無爭鬥』是『有爭鬥』的反面，即從引發爭鬥的原因上來說，它與導致爭鬥的三毒和六根沒有關聯。『無漏』是指沒有執取的蘊等。 『有染污』是指特別執著于再次投生等未來世，從染污的角度來說，它與具有三毒自性的六根等相應，這也是因為之前產生的貪慾所致。如果說因為形態相反，嗔恨不應該是貪慾的原因，那麼，執著于解脫道中出現的斷滅邊等，就會成為嗔恨的原因。所有『有爭鬥』的事物都是指五取蘊等。『無染污』主要是指無漏的智慧，以及與之相關的其他事物。 所有『無爭鬥』的事物都是指無取蘊等。『所依執著』是指從導致對色等五妙欲產生貪執的原因上來說，它與具有貪嗔癡自性的六根等相應。如果嗔恨某種事物，那麼它會貪執什麼呢？它會嗔恨出離，因為出離是與對慾望的貪執分離，包括世間和出世間，以及作為其原因的出家等。所有『有染污』的事物都是指追求越來越高的境界，最終達到有漏的事物。 『顯現所依』是『所依執著』的反面，主要指以止觀為主的世間道的所依。所有『無染污』的事物都是指從下往上提升，最終達到無漏的境界。『無執著』是指所依出離。第五個問題是關於有為法和無為法的各自含義，以及《俱舍論》和註釋中都沒有包含的無漏蘊，以及如何消除與之相關的經文矛盾。首先，對於任何事物，如果以前沒有生起，現在生起，以前沒有壞滅，現在壞滅，並且存在持續、相續和變化，與之前的狀態不同，這些現象都是由各種因緣條件所致。

【English Translation】 If something causes annoyance, it is not the direct cause of strife, but rather it incites strife through the arising of hatred. Ignorance is the direct cause of strife, leading to actions such as killing. Here, anger is hatred, and pride, doubt, and wrong views are all included in ignorance. 'With outflows' (有漏) refers to being connected with afflictions, thus, the higher realms also possess the seeds of strife, making them 'with strife'. 'Without strife' is the opposite of 'with strife', meaning that from the perspective of the cause of strife, it is not associated with the three poisons and the six senses that lead to strife. 'Without outflows' refers to aggregates without grasping, etc. 'With taints' refers to particularly clinging to future lives such as rebirth, and from the perspective of taint, it corresponds to the six senses, etc., which have the nature of the three poisons. This is also due to the previously arisen desire. If it is said that because the forms are opposite, hatred should not be the cause of desire, then clinging to extremes such as the annihilationist view in the path of liberation will be the cause of hatred. All things 'with strife' refer to the five aggregates of grasping, etc. 'Without taints' mainly refers to wisdom without outflows, and other things related to it. All things 'without strife' refer to aggregates without grasping, etc. 'Dependent clinging' refers to, from the perspective of the cause of clinging to the five objects of desire such as form, it corresponds to the six senses, etc., which have the nature of greed, hatred, and ignorance. If one hates something, what will one cling to? One will hate renunciation, because renunciation is separation from clinging to desire, including mundane and supramundane, and ordination, etc., which are the causes of it. All things 'with taints' refer to pursuing higher and higher realms, ultimately reaching things with outflows. 'Manifestation dependent' is the opposite of 'dependent clinging', mainly referring to the basis of the mundane path, primarily calm abiding and insight. All things 'without taints' refer to ascending from lower to higher, ultimately reaching the state without outflows. 'Without clinging' refers to dependent renunciation. The fifth question is about the respective meanings of conditioned and unconditioned phenomena, and the aggregates without outflows that are not included in either the Abhidharmakośa or its commentaries, and how to resolve the scriptural contradictions related to it. First, for any phenomenon, if it did not arise before but arises now, if it did not cease before but ceases now, and if there is continuity, succession, and change, differing from the previous state, these phenomena are caused by various conditions.

---

ས་འདུས་ཤིང་ཕྲད་ནས་བྱས་པས་འདུས་བྱས་སོ། ། 1-277 སྔར་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཁོ་ནའི་མཚན་ཉིད་བཤད་ཅིང་འདིར་ནི་འདུས་བྱས་སྤྱིའི་འོ། །འདི་རྣམས་ཀྱི་གང་རུང་བརྗོད་པས་མཚན་ཉིད་ཀུན་འགྲུབ་པ་ལ། གསུམ་ཀ་དངོས་སུ་བརྗོད་པས་ འདུས་བྱས་ལ་སྐྱོ་བ་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུའོ་ཅེའོ། །ཆོས་ཀྱི་ཅེས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་སོགས་ཏེ་དེ་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་ཐམས་ཅད་དོ། །མི་རྟག་པ་འདུས་བྱས་ཆོས་གསུམ་ཙམ་དུ་གོ་ན་ བདག་མི་རྟག་པར་ཞེན་པ་སྤོང་བའོ། །འདུས་མ་བྱས་ནི་འདུས་བྱས་ལས་བཟློག་པ་གང་ལ་སྐྱེ་བ་སོགས་མི་སྣང་བའོ། །འཇིག་མེད་འདུས་མ་བྱས་ཆོས་ཙམ་དུ་གོ་ན་གྲངས་ཅན་སོགས་ཀྱིས་བདག་ རྟག་པར་ཞེན་པ་དེ་སྤོང་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པ་མེད་པའི་ཕུང་པོ་རྣམས་འདིར་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་འདུས་བྱས་སུ་གྲུབ་ཅིང་། གསུང་རབ་ཏུ་འདུས་མ་བྱས་སུ་ཐ་སྙད་བྱས་ པ་མཐོང་བས་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་གྱིས་དེ་ལ་འདུས་བྱས་སུ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ལ་དགོངས་ནས་འདུས་བྱས་ཀྱང་ཞེས་གཉི་ག་མིན་པར་གསུངས་སོ། །དེ་སྒྲུབ་པ་ནི་དེ་རྣམས་ལམ་གྱི་ བདེན་པས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་དགོངས་གཞི་མེད་པར་འདུས་བྱས་མ་ཡིན་པར་བརྗོད་མི་ནུས་པ་དེ་ནི་ལས་ཟག་བཅས་དང་ཉོན་མོངས་པས་ཞེས་དང་། འདོད་པ་སེམས་བསྐྱེད་བཞིན་དུ་བྱེད་པས་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་སྐྱེ་བ་དང་། 1-278 རྒྱབ་ཀྱིས་ལྟ་བ་མི་སྐྱེ་བའམ་འགག་པའི་དངོས་པོའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་ཞེས་ཏེ་དེ་གཉིས་ལ་ཕུང་པོ་གསུམ་པ་མེད་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་ དེ་གཉིས་ལས་གུད་ན་མེད་པས་སོ། །དངོས་པོ་གཅིག་གཉིས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། སྐྱེ་འགག་མེད་པའི་དོན་གང་གིས་འདུས་བྱས་སུ་གྱུར་པ་དེས་ཞེས་དང་། ལས་ཟག་བཅས་དང་ཉོན་མོངས་ པས་འདུས་མ་བྱས་པའི་དོན་གང་གིས་ཞེས་ཏེ་འདུས་བྱས་དངོས་དང་འདུས་མ་བྱས་བཏགས་པ་བ་ཡིན་པས་གཅིག་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་གསུངས་པ་ལྟར་མི་འགལ་ལོ། །དྲུག་ པ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ནང་དུ་མཐར་ཕྱིན་པ་གཏོགས་པ་ནི། ཁམས་གསུམ་པར་གཏོགས་པ་དེའི་སྲེད་པས་བདག་གིར་བྱས་པ་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཁམས་གསུམ་པར་གཏོགས་པ་དེར་སྣང་བ་སྟེ་རྗེས་ཐོབ་དེ་ བཞིན་ཉིད་སོགས་སུ་སྣང་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་གང་ཆོས་ཉིད་དང་ཆོས་ཅན་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མཉམ་བཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་བོ་ཞེས་སྨྲ་བ་རྣམས་ལ་གནོད་དོ། །དངོས་པོའི་རྐང་གྲངས་ནི་ ཟག་བཅས་ལྟར་ཏེ། ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཡང་དག་པའི་ལམ་གྱིས་མ་བསྡུས་པ་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཁམས་གསུམ་པར་སྣང་བ་སྟེ་དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དང་། འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་བོར་བ་ནི་ཁམས་གསུམ་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་སོ། ། 1-279 འདིར་ཊཱི་ཀཱ་ཡིས་

【現代漢語翻譯】 『聚集和合而產生，故名和合事物。』 先前只解釋了由有情相續所攝持的體性，而這裡則是指一般的和合事物。 對於這些，說出任何一個都能成就其體性，但爲了真正地說出三個，是爲了對和合事物生起厭離之心。 『法』指的是如是性等，除了如是性之外的所有三種法。 如果僅將無常理解為和合事物的三種法，就能捨棄對『我』執著為無常的觀念。 『非和合』是指與和合相反，不顯現生等現象的事物。 如果僅將不滅理解為非和合之法，就能捨棄數論等宗派執著『我』為常的觀念。 第二種情況是，沒有近取蘊的蘊，通過這裡所說的體性，成立為和合事物。 如果在經文中看到被稱為非和合事物，那又是什麼原因呢？ 論師認為，爲了捨棄對它的和合事物執著，所以說它既不是和合事物也不是非和合事物。 爲了證明這一點，因為它們被道諦所攝持，所以不能毫無根據地說它們不是和合事物，這是因為業和有漏以及煩惱。 想要生起，如同發起心一樣，顯現出趨向生起，或者背離不生或滅的事物。 第三種情況是，世尊說沒有那兩種蘊，如果這樣，就與經文相違背了。 因為它們不存在於那兩者之外。 如果事物如何成為一或二的自性呢？ 以沒有生滅的意義，如何成為和合事物呢？ 以業和有漏以及煩惱，如何成為非和合事物呢？ 因為和合事物是實有，而非和合事物是假立的，所以如同菩薩和佛的境界中所說的那樣，並不矛盾。 第六個問題是，世間中的究竟者包括在內，是因為屬於三界，被對三界的貪慾所執持。 后得位顯現為屬於三界，但后得位顯現為如是性等則不是。 這駁斥了那些說『凡是法性和法相作為對境的，都是等持和后得』的觀點。 事物的數量就像有漏一樣，蘊的一部分沒有被正道所攝持，后得位顯現為屬於三界，被它們所攝持，捨棄非和合事物，則是屬於三界和二處。 這裡是根據 टीका 的解釋。

【English Translation】 'It is called conditioned because it is assembled and combined.' Previously, only the nature of being gathered by the continuum of sentient beings was explained, but here it refers to conditioned things in general. For these, stating any one of them can accomplish its nature, but in order to truly state all three, it is to generate aversion to conditioned things. 'Dharma' refers to suchness, etc., all three dharmas except for suchness. If impermanence is understood only as the three dharmas of conditioned things, then one can abandon the attachment to 'self' as being impermanent. 'Unconditioned' refers to what is the opposite of conditioned, where phenomena such as arising do not appear. If indestructibility is understood only as the unconditioned dharma, then one can abandon the notion of permanence of 'self' held by Samkhya and other schools. The second case is that aggregates without appropriation are established as conditioned things by the nature described here. If it is seen in the scriptures that they are referred to as unconditioned, what is the reason? The teacher thinks that in order to abandon attachment to it as conditioned, it is said that it is neither conditioned nor unconditioned. To prove this, because they are included in the truth of the path, it is not possible to say that they are not conditioned without any basis, because of karma and contaminated things and afflictions. Wanting to arise, like generating the mind, manifests as tending to arise, or turning away from things that do not arise or cease. The third case is that the Blessed One said that there are no three aggregates, if so, it contradicts the scriptures. Because they do not exist apart from those two. How can things be the nature of one or two? By what meaning of not arising or ceasing does it become conditioned? By what meaning of karma and contaminated things and afflictions does it become unconditioned? Because conditioned things are real and unconditioned things are imputed, it is not contradictory as it is said in the realm of Bodhisattvas and Buddhas. The sixth question is that the ultimate in the world is included because it belongs to the three realms and is held by the desire for the three realms. The subsequent attainment appears to belong to the three realms, but the subsequent attainment appearing as suchness, etc., is not. This refutes those who say, 'Whatever has dharma nature and dharma characteristics as objects are both meditative equipoise and subsequent attainment.' The number of things is like contaminated things, part of the aggregates is not included in the right path, the subsequent attainment appears to belong to the three realms, and is included by them, abandoning the unconditioned is belonging to the three realms and the two sources. Here is according to the explanation of ṭīkā.

---

གཟུགས་སྒྲའི་ཁམས་ལས་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པའི་ལུས་ངག་གི་རྣམ་རིག་ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པའོ་ཞེས་བཤད་པ་ནི་གཞུང་དང་མི་འགྲིག་གོ་གསུང་ཡང་ཡེ་ ཤེས་ཡིན་ན་འགལ་མེད། དེས་བསྡུས་པ་ལ་འགལ་བ་ཅི་ཡོད། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་རྒལ་བའམ་དེ་ལས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་པའི་གཉེན་པོ་འཕགས་པའི་ལམ་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ཉན་རང་རྣམས་ཀྱི་རྟག་པ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞི་པོའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གཟུགས་སོགས་ སྤྲོས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་པས་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སྟེ། འདུས་མ་བྱས་ནི་རྟོག་པ་ཀུན་གྱི་གནས་མ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་རྣམ་གྲངས་ཏེ་བཤད་པ་གཉིས་ པ་ལ་རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའམ། ཡང་ན་ཁམས་གསུམ་པར་སྣང་བ་ཡང་བཏགས་ནས་ཡིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་མཉམ་བཞག་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་ལ་ཕྱོགས་ གཅིག་ནི་སྔ་མ་ལས་བཟློག་པ་རྣམས་སོ། །བདག་འབའ་ཞིག་པ་ཐར་པར་ཞེན་པ་སྤོང་བའི་དོན་དུ་འདི་བཤད་དེ། འབའ་ཞིག་པ་ནི་ཐར་པའི་མིང་དུ་འཆི་མེད་མཛོད་དུ་བཤད་དོ། །ལྔ་པ་བྱུང་སོགས་བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། 1-280 དོན་གསུམ་གྱིས་བཤད་པ་ནི། འདས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་སྟེ་མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་བོར་བའོ། ། ཆོས་ཙམ་བྱུང་བ་ཐེར་ཟུག་རྟག་པ་མ་ཡིན་པར་ཤེས་པས་བདག་དེར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་བཤད་པ་ནི། ཡང་རྣམ་པས་དབྱེ་ན་ཉེར་བཞི་སྟེ་དེ་ལ་དང་པོ་བྱུང་བ་ ནི་སྐྱེ་གནས་སུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་དུས་སུའོ། །རྒྱུན་དུ་བྱུང་བ་དེ་ཕྱིན་ཆད་དུའོ། །རྒྱས་པར་བྱུང་བ་ནི་གཉིད་དང་ཟས་དང་ཚངས་སྤྱོད་དང་སྙོམས་འཇུག་སྟེ་རྒྱས་པའི་རྒྱུ་བཞི་ལས་བྱུང་བའོ། ། དེས་དངོས་སུ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་རྒྱས་ཤིང་དེའི་དབང་གིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་ཞེའོ། །རྒྱས་ལས་བྱུང་བ་ནང་གི་ལྔ། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །རྟེན་བྱུང་བ་ནི་ནང་གི་དབང་པོའོ། །འགྱུར་བས་བྱུང་ བ་ནི་ཚོར་བ་བདེ་སོགས་འབྱུང་བ་ན་དེ་རྣམས་དང་མཐུན་པར་དབང་པོ་འགྱུར་བའོ། །ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་རྒས་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །ཉམས་པར་བྱུང་བ་ནི་སྣང་བ་ནས་མུན་ པར་འགྲོ་བའོ། །ཁྱད་པར་དུ་བྱུང་བ་ནི་ངན་འགྲོ་ནས་བདེ་འགྲོར་སྐྱེ་བའོ། མུན་པ་ནས་སྣང་བར་འགྲོ་།འོད་གསལ་བར་བྱུང་བ་ནི་ལྷ་རྩེ་བས་སླུ་བ་དང་ཡིད་སུན་འབྱིན་པ་དག་དང་འཕྲུལ་དགའ་བ་དང་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་པ་དག་དང་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་དག་རིམ་པས་དགའ་བ་མང་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་གནས་པ་སྙོམས་འཇུག་ལ་རང་གིས

【現代漢語翻譯】 有人說，『色蘊界的有學和無學之身語表現在正見智慧之中』，這與經論相悖。如果說是『智慧』，則沒有矛盾。被其包含有什麼矛盾呢？超越世間，即超越世間或勝於世間，是三界之敵，是聖道的無分別智。這是聲聞緣覺等斷除常等四顛倒之對治，因此對顛倒不作分別。菩薩們則是斷除色等一切戲論法之對治，因此是不作戲論之無分別智。無為法不是一切分別的處所。另外，第二種解釋是，后得位顯現如如等，或者顯現三界，也只是假立，因為超越世間依賴於入定。事物的一個方面是與前者相反的那些。爲了斷除執著于唯一的我為解脫，所以這樣說。唯一是解脫的名稱，在《不朽之藏》中有記載。第五，關於生等八種，首先分為兩種， 1-280 以三個意義來解釋：過去和現在是已經發生的，因為是從未發生而發生的。一切三種法的其中一方面是捨棄未來和無為法。因為知道僅僅是法生起，不是堅固常恒的，所以斷除對我的執著。第二，解釋分類：又以不同方式分類有二十四種，其中第一種生起是在受生之時。持續生起是在那之後。增長生起是睡眠、飲食、梵行和等持，從增長的四因生起。因此，四大直接增長，並且由於它的力量，心和心所生起。也有『從增長生起，內在的五種』的說法。所依生起是內在的根。變化生起是感受苦樂等生起時，根隨之變化。成熟生起是衰老的狀態。衰退生起是從光明走向黑暗。特殊生起是從惡趣生到善趣。從黑暗走向光明。光明生起是諸天以嬉戲迷惑，以及令人厭煩的事物，以及化樂天和它化自在天，以及色界和無色界，依次對喜樂、受用和安住等持更為滿意。

【English Translation】 It is said, 'The physical and verbal expressions of learners and non-learners in the realm of form are included in perfect wisdom,' which contradicts the scriptures. If it is 'wisdom,' there is no contradiction. What contradiction is there in being included by it? Transcending the world, that is, transcending the world or being superior to it, is the enemy of the three realms, the non-conceptual wisdom of the noble path. This is the antidote to the four inversions such as permanence of Hearers and Solitary Realizers, so there is no conceptualization of inversions. Bodhisattvas are the antidote to all phenomena of elaboration such as form, so it is non-conceptual wisdom without elaboration. The unconditioned is not the place of all conceptualizations. Also, the second explanation is that the subsequent attainment appears as suchness, or the appearance of the three realms, is also nominally established, because transcending the world relies on meditative equipoise. One aspect of things is those that are the opposite of the former. This is said to abandon attachment to the sole self as liberation. The sole is the name of liberation, which is recorded in 'The Treasury of Immortality.' Fifth, regarding the eight kinds of arising, etc., the first is divided into two, 1-280 Explained with three meanings: the past and the present have occurred, because they arise from what has not yet occurred. One aspect of all three dharmas is abandoning the future and the unconditioned. Because it is known that it is merely the arising of dharma, not firm and permanent, attachment to the self is abandoned. Second, explaining the classification: again, classified in different ways, there are twenty-four kinds, of which the first arising is at the time of rebirth. Continuous arising is after that. Increasing arising is sleep, food, celibacy, and samadhi, arising from the four causes of increase. Therefore, the great elements directly increase, and due to its power, mind and mental factors arise. There is also the saying 'arising from increase, the inner five.' Dependent arising is the inner faculties. Changing arising is when feelings such as pleasure and pain arise, the faculties change in accordance with them. Maturing arising is the state of aging. Declining arising is going from light to darkness. Special arising is being born from the evil realms to the good realms. Going from darkness to light. Luminous arising is the gods deceiving with play, and things that are annoying, as well as the Joyful Heaven and the Others' Wielding Power, and the Form Realm and the Formless Realm, gradually being more satisfied with joy, enjoyment, and abiding in samadhi.

---

་དབང་བསྒྱུར་བས་སོ། ། 1-281 འོད་གསལ་བ་མ་ཡིན་པར་བྱུང་བ་ནི་དེ་ལས་གཞན་པའོ། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ན་བྱུང་བ་ནི་བགྲོད་པའི་དུས་སུའོ། །ས་བོན་དང་བཅས་པ་བྱུང་བ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པའི་ཕུང་པོ་ཐ་མ་ བོར་བའོ། །ས་བོན་མ་ཡིན་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་གྱི་ཕུང་པོ་ཐ་མའོ། །གཟུགས་བརྙན་སོགས་གསུམ་ནི་ཡིད་ཤེས་ལ་ཀེང་རུས་སོགས་སུ་སྣང་བ་དང་རྣམ་ཐར་ལས་གྱུར་པ་སྔོ་སོགས་སུ་རང་གཞན་ ལ་སྣང་བ་དང་རྒྱལ་བའི་གཟུགས་རིམ་པས་སོ། །གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བྱུང་བ་ནི་ཚེ་རབས་བརྒྱུད་པའོ། །སྐད་ཅིག་ཞིག་ནས་བྱུང་བ་ནི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སོ་སོའོ། །ཕྲད་པ་དང་བྲལ་ བ་བྱུང་བ་ནི་སྡུག་པ་དང་ཕྲད་བྲལ་ལམ། མི་སྡུག་པ་དང་ཕྲད་བྲལ་དང་སེམས་ཆགས་བཅས་དང་ཆགས་བྲལ་སོགས་སོ། །གནས་སྐབས་གཞན་དུ་བྱུང་བ་ནི་མེར་མེར་པོ་སོགས་ཀྱི་དང་ནད་ལ་ སོགས་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །དེ་ནས་གཉིས་ནི་སེམས་ཅན་དང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནོ། །དེ་ནས་སྲིད་པ་བཞི་སྟེ་སྔོན་དུས་ཀྱི་སྲིད་པ་ནི། དེ་ནི་འཆི་བའི་སྔོན་རོལ་ཏེ། །སྐྱེ་བའི་སྐད་ཅིག་ ཕན་ཆད་དོ། །ཞེས་པས་སྐྱེས་ནས་མ་ཤིའི་བར་རོ། །འཆི་བའི་སྲིད་པ་ནི་སྲོག་འཆད་པའི་སྐད་ཅིག་གོ །བར་དོའི་སྲིད་པ་ནི་ཕྱིས་འཆད་དོ། །སྐྱེ་བའི་སྲིད་པ་ནི་དང་པོར་བྱུང་བ་ལྟར་རོ། ། 1-282 དེས་འདི་གྲུབ་པས་ཟློས་ཏེ་བརྗོད་མི་དགོས་སོ་ཞེ་ན། འདིས་སྲིད་པ་བཞི་ཀ་ཚང་བའི་ཆེད་དུ་སྟེ། སྲིད་པ་བཞི་པོ་དེ་ལ་ནི། སྐྱེ་བའི་སྲིད་པ་ཉོན་མོངས་ཅན། །གཞན་རྣམས་གསུམ་མོ་ གཟུགས་མེད་གསུམ། །ཞེས་བཤད་དོ། །མ་བྱུང་བའང་དོན་གསུམ་གྱིས་བཤད་པ་ལ། མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ནི། རྒྱུ་ཡོད་ཀྱང་མ་བྱུང་བ་དང་གཏན་མ་བྱུང་བའོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ འདུས་བྱས་མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་སོ། །ཉེར་བཞིར་དབྱེ་བ་ནི་ཡང་བྱུང་བ་ཞེས་པ་དང་པོར་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་གང་མ་བྱུང་བ་སྟེ། དེ་ཡང་གཉིས་པོ་ དེ་དག་ཁོ་ན་ཞེའོ། །འཛིན་པ་ལ་གསུམ་ལས་དོན་གསུམ་གྱིས་བཤད་པ་ལ། དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ནི་གཟུགས་མིན་པ་སྲོག་གི་དབང་པོ་སོགས་གཅོད་པའོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ནི་དངོས་སུ་ཡུལ་སོ་ སོར་སྣང་བ་ཉིད་ཀྱིས་དམིགས་པའི་འཛིན་པ་པོ་སྟེ། དབང་པོ་ནི་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཕུང་པོ་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་ཤེས་གསུམ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་དབང་པོ་ལྔ་དང་ འདུ་བྱེད་ཀྱི་སེམས་བྱུང་དང་དབང་པོ་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་བཅུ་གཉིས་དང་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་ཆོས་ཀྱི་ཞེས་པ་སེམས་བྱུང་རྣམས་སོ། །བདག་ཟ་པ་པོ་ཡུལ་དམིགས་བྱེད་གྲངས་ཅན་པས། 1-283 དབུ་མ་འཇུག་པར། ཟ་པོ་རྟག་དངོས་བྱེད་པོ་མིན་པས་བདག །ཅེས་བཤད་པ་དང་། བྱེ་བྲག་པས་རྟེན་དང་ཀུན་འཇུག་ཟ་བྱེད་པོ

【現代漢語翻譯】 由權力轉變所致。 非光明顯現是其他情況。普遍存在是行進之時。伴隨種子顯現是阿羅漢（Arhat，已斷除所有煩惱，不再輪迴的修行者）捨棄最後的蘊。非種子是阿羅漢的最後蘊。影像等三種是指意識顯現為骨骼等，以及從解脫轉變而來的顯現為藍色等，對自他顯現，以及佛陀的色身次第顯現。從一到一顯現是指世代相傳。一剎那后顯現是指諸行（一切有為法）的各個剎那。相遇和分離顯現是指與痛苦相遇分離，或與不悅相遇分離，以及有貪執和無貪執等。在其他狀態中顯現是指如火苗等的狀態，以及疾病等的狀態。從那之後，兩者是指有情眾生和器世間（物質世界）。從那之後是四有（四種存在狀態），即先前之有，那是死亡之前，從出生的剎那開始。如是說，從出生到未死之間。死亡之有是斷絕生命之剎那。中有（中陰）之有將在後面解釋。出生之有如最初顯現一般。 如果說，通過這個已經成立，無需重複說明，那麼，這是爲了使四有完整。對於那四有，出生之有是具有煩惱的。其他三者是無色界的三個。如是說。未顯現也通過三種意義來解釋，即未來和無為法（未被創造的事物），是有因但未顯現和永遠不會顯現的。一切事物的一個方面是未來的有為法和無為法。分為二十四種是指，通過『也顯現』等最初顯現的各種方式，未顯現的事物，也就是那兩者。對於執取，從三種意義上解釋，即根（感官）是有色，是斷絕非色法，如命根等。心和心所（心理活動）是直接在各自的對境中顯現的執取者，根是其原因。蘊（構成要素）是受、想、行三種，以及色的一個方面，五根，行蘊的心所，根和十二個識界（認識的領域），以及六內處（感覺器官）和法，即心所。數論派認為，自我（ātman，梵我）是享受者，是對境的執取者。 《入中論》中說：『享受者非恒常實有之作者故無我。』並且勝論派認為是所依和普遍存在的享受者。

【English Translation】 It is caused by the transformation of power. The appearance of non-luminosity is something else. The universal occurrence is at the time of going. The occurrence with seeds is the abandonment of the final aggregate of the Arhat (one who has eliminated all defilements and is no longer in samsara). Non-seed is the final aggregate of the Arhat. The three, such as images, refer to the mind appearing as skeletons, etc., and the transformation from liberation appearing as blue, etc., appearing to oneself and others, and the gradual appearance of the Buddha's form. The appearance from one to another refers to the transmission of generations. The appearance after a moment refers to each moment of all conditioned things. The appearance of meeting and separation refers to meeting and separating from suffering, or meeting and separating from unpleasantness, and having attachment and being free from attachment, etc. The appearance in other states refers to the state of flickering flames, etc., and the state of diseases, etc. From then on, the two refer to sentient beings and the container world (the material world). From then on, there are four existences, namely, the existence of the previous time, which is before death, starting from the moment of birth. As it is said, from birth to before death. The existence of death is the moment of cutting off life. The existence of the intermediate state (bardo) will be explained later. The existence of birth is like the initial appearance. If it is said that this has been established and there is no need to repeat it, then this is to make the four existences complete. For those four existences, the existence of birth is afflicted. The other three are the three of the formless realm. As it is said. Non-appearance is also explained in three senses, namely, the future and the unconditioned (uncreated things), which are having a cause but not appearing and never appearing. One aspect of all things is the future conditioned and unconditioned. Dividing into twenty-four is that, through the various ways of 'also appearing' and so on, the things that have not appeared, that is, only those two. For grasping, it is explained in three senses, namely, the sense faculty (sense organ) is colored, which is cutting off non-form, such as the life faculty, etc. Mind and mental factors (mental activities) are the grasping agents that directly appear in their respective objects, and the sense faculty is its cause. The aggregates (constituent elements) are the three of feeling, perception, and volition, and one aspect of form, the five sense faculties, the mental factors of volition, the faculties and the twelve realms of consciousness (fields of cognition), and the six internal sources (sense organs) and dharma, that is, mental factors. The Samkhya school believes that the self (ātman) is the enjoyer and the grasper of objects. The Madhyamakāvatāra (Entering the Middle Way) says: 'Because the enjoyer is not a permanent, real agent, there is no self.' And the Vaisheshika school believes it is the basis and the universally existing enjoyer.

---

། །ཞེས་དང་། གསང་བ་པས། ས་དང་མེ་ཆུ་ལ་སོགས་པར། །དེ་ ཤེས་རྟག་པའི་འཇུག་པ་ཉིད། །དེ་བདག་ཅན་ཉིད་བདག་ཡིན་ཞེས། །ཞེས་དང་། རིག་བྱེད་མཐའ་པས། ཤེས་པ་ནུས་ལྡན་འཇིག་པ་མེད། །རྐང་པ་ཐ་མ་གསུམ་འདི་དབུ་མ་རྒྱན་དུ་གསང་བའི་གཞུང་དྲངས་ པ་ཡིན་མིན་དཔྱད་།དེ་བཞིན་སྲོག་ཀྱང་བདག་འདིར་འདུ། །ནམ་ཀ་ལ་ནི་ཐ་དད་མེད། །དེ་བཞིན་བདག་ཀྱང་ངེས་པ་མིན། །ཞེས་དང་། དཔྱོད་པ་པས། གཞན་དག་བདག་ནི་ལྡོག་པ་དང་། རྗེས་འགྲོ་བདག་ ཉིད་ཅན་གྱི་ནི། །སེམས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འདོད། ཅེས་དང་། གཅེར་བུ་པས། རྒྱལ་དཔོག་པ་བཞིན་རྒྱལ་བ་པས། །རྫས་དང་རྣམ་གྲངས་ངོ་བོ་ཡིས། །ལྡོག་དང་རྗེས་འཇུག་བདག་ཉིད་ཅན། །སྐྱེས་བུ་ཤེས་ པའི་བདག་ཉིད་སྨྲ། །ཞེས་པ་ཕལ་ཆེར་མཁན་པོ་ཆེན་པོ་ཞི་བ་འཚོས་ཚད་མའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསྡུས་པར་གསུངས་པ་རྣམས་དང་། རྒྱང་པན་པས་བདག་སེམས་པ་ཅན་འབྱུང་བ་བཞི་ལས་སྐྱེ་བའམ་ མངོན་པར་གསལ་བ་མ་ཤི་བར་དུ་རྟག་པར་ཞེན་པ་སོགས་སྤོང་བའི་ཆེད་དུ་འཛིན་པ་བཤད་པའོ། །འཛིན་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ནི། ཡང་མ་ཕྲད་པ་དང་། ཕྲད་ཅིང་བར་མེད་པ་འཛིན་པ། མིག་དང་ཡིད་དང་རྣ་བ་ནི། ། 1-284 ཡུལ་དང་མ་ཕྲད་གསུམ་གཞན་དུ། །ཞེས་དང་། །དུས་ད་ལྟར་གྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་མིག་ཤེས་ཀྱིས་གཟུགས་ཁོ་ན་འཛིན་པ་ལྟ་བུ་སོ་སོར་འཛིན་པ་སྒོ་ལྔའི་ རྣམ་ཤེས་དང་། རང་མཚན་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུ་མའི་ཐུན་མོང་བ་དུས་གསུམ་ཐམས་ཅད་པའི་ཡུལ་སོ་སོ་མིན་པར་ཐམས་ཅད་འཛིན་པ་ཡིད་ཤེས་སོ། །འཛིན་པ་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པར་བཤད་པ་ ནི། སྐད་ཅིག་པ་ལ་འཛིན་པ་ཅི་ལྟར་རུང་ཞེ་ན། རྐྱེན་ཚོགས་ན་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་བ་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་འཛིན་པར་བཏགས་ཀྱི། ཡང་དག་པའི་དོན་དུ་འཛིན་པ་མེད་དེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་བྱེད་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐུབ་པའི་དབང་པོས། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ། །མི་གནས་བྱ་བ་ག་ལ་ཡོད། །འདི་དག་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་ནི། །བྱ་བ་དེ་ཉིད་བྱེད་པར་བརྗོད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་ པ་ལྟར་རོ། །གཟུང་བ་ལ་འཛིན་པ་བཤད་པ་གང་ཡིན་དེ་གཟུང་བའང་སྟེ་མིག་སོགས་ཀྱང་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །གཟུང་བྱ་ཁོ་ན་ཡིན་པའང་ཡོད་དེ། འཛིན་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་གཟུགས་ སྒྲ་སོགས་སོ། །ཆོས་གསུམ་ཙམ་གཟུང་བྱ་ཡུལ་དུ་ཤེས་པས་བདག་ཡུལ་དུ་ཞེན་པ། སྒྲའི་ཚངས་པ་པས། སྐྱེ་འཇིག་མེད་པར་ཡང་དག་ལྡན། སྒྲ་ཡི་རང་བཞིན་ཚངས་པ་མཆོག །གང་དེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ནི། ། 1-285 དངོས་པོའི་ཚོགས་པ་འདིར་ཤེས་བྱ། །ཞེས་དང་། རིག་བྱེད་མཐའ་པས། འབྱུང་འགྱུར་བྱུང་དང་འབྱུང་བ་རྣམས། །ཐམས་ཅད་སྐྱེས་བུ་ཡིན་འདོད་དེ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡུལ་ཀུན་ཀྱང་བདག་གི་ངོ་བོར་འདོད་པ་ སྤོང་བའོ། །ཕྱི་བལྟས་ནི་འདོད་ཁམས་དང་ལྡན་པ་སྟེ་ས

【現代漢語翻譯】 如是說。秘密主說：『地、火、水等，知彼常恒之作用。彼具我性，即是我。』如是說。吠陀末端者說：『知者具力，無有壞滅。』此三句末偈，是否引自《中觀莊嚴論》中秘密之論典，有待考察。如是，命亦在此我中。虛空與其無有差別。如是，我亦非決定。』如是說。思擇者說：『其他我乃是變異，隨行具我性之，心之自性即是。』如是說。裸形外道者說：『如國王之推斷，勝者說：以物與類別之自性，變異與隨行具我性，士夫乃是知之自性。』此等大多為堪布寂護于《量真實性攝略》中所說。外道認為我具有思，由四大產生或顯現，未死之前恒常執著，為遣除此等而宣說執著。 執著之方式為：不和合與和合且無間執著。『眼、意與耳，與境不合，三者於他處。』如是說。以現時之自性，與他者不共之眼識唯執著色法為例，五門之識各自執著。自相與共相，多體之共同，三時一切境不分彼此而執著一切，此乃意識。宣說執著非實有，若問：剎那生滅如何執著？答：依仗因緣聚合，僅是生起識，依此而假立執著，然于真實義中無有執著，因一切法無有作者。能仁王說：『諸行皆是剎那性，不住之業又怎會有？此等生起之當下，即說彼是作者。』如是教敕。所取境上說執著，彼所取亦然，眼等亦是意識之所取境。唯有所取境者亦有，即執著之行境，色、聲等。以知三法等所取境為境，而執著我為境。聲明梵者說：『無生無滅，真實具足，聲音之自性，梵天至上。彼之圓滿轉變，應知即是此事物之集合。』如是說。吠陀末端者說：『將生、已生與正生者，一切皆認為是士夫。』如是等，為遣除視一切境皆為我之自性。外道是具有欲界者，即是……

【English Translation】 Thus it is said. The Secret One said: 'Earth, fire, water, and so on, knowing their constant activity. That which possesses self is indeed the self.' Thus it is said. The Vedānta said: 'The knower is powerful and imperishable.' Whether these three lines of the final verse are quoted from a secret treatise in the Madhyamakālaṃkāra needs to be examined. Likewise, life also resides in this self. There is no difference between space and it. Similarly, the self is also not definite.' Thus it is said. The Investigator said: 'Other selves are mutable, and the nature of the self that follows is considered to be the nature of the mind.' Thus it is said. The Naked Ascetic said: 'Like the judgment of a king, the victorious one says: By the nature of substance and category, the self that is mutable and follows, the puruṣa (person) speaks of the nature of knowledge.' Most of these are what the great abbot Śāntarakṣita said in his Tattvasaṃgraha (Compendium on Reality). The materialists explain that the self, which has thought, arises from the four elements or is manifest, and is constantly clung to until death, in order to abandon such clinging. The way of clinging is explained as: clinging to what is not in contact and what is in contact and without interval. 'Eye, mind, and ear, not in contact with objects, the three are elsewhere.' Thus it is said. Taking the example of the eye consciousness, which uniquely grasps form with its own characteristic of the present time, which is not common to others, the five sense consciousnesses each grasp separately. The commonality of self-characteristics and general characteristics, the manifold, grasping all objects of all three times without distinguishing between them, is the mind consciousness. Explaining that clinging is not established as a substance, if asked: How can there be clinging in momentary existence? The answer is: Relying on the aggregation of conditions, clinging is merely imputed upon the arising of consciousness, but in the true sense, there is no clinging, because all phenomena have no agent. The Lord of Sages said: 'All compounded things are momentary. Where can there be an abiding action? The very arising of these is said to be the action itself.' As he commanded. Whatever is said to be clinging to the object of grasping, that is also the object of grasping, that is, the eye and so on are also the objects of grasping for the mind consciousness. There are also only objects of grasping, namely, the objects of activity of clinging, form, sound, and so on. By knowing about three phenomena as objects of grasping, one clings to the self as an object. The Sound Brahmanist said: 'Without birth or death, truly endowed, the nature of sound, the supreme Brahman. That which is completely transformed, should be known as this collection of things.' Thus it is said. The Vedānta said: 'Those who will be born, have been born, and are being born, all are considered to be puruṣa (person).' Thus and so on, in order to abandon the view that all objects are the nature of the self. The outsider is one who possesses the desire realm, that is...

---

ྤྱིར་བཏང་བའོ། དེའི་དམིགས་བསལ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལུང་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་ལ་ཐོས་བྱུང་དང་བསམ་བྱུང་དང་། དབུས་མཐར། མི་གཡེང་ ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར། །གྱུར་པ་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས། །ཞེས་པ་ལྟར་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པའམ། ཆོས་ནས་གསུངས་བ་ལྟར་ལྟ་སྤྱོད་སྒྲུབ་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ནི་འདོད་ཁམས་པ་ཡིན་ ཡང་། ཕྱི་བལྟས་སུ་མ་གཏོགས་ཏེ། རྒྱུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་རྟོགས་པ་བཞིན་བསྟན་པའི་རྒྱུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་སྣ་དང་ལྕེའི་རྣམ་ཤེས་དང་དྲི་དང་རོ་སྟེ་བཞི་དང་ དྲི་རོའི་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་རངས་པོ་དང་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་འདོད་ཁམས་པས་བསྡུས་པ་ཕལ་ཆེ་བའོ། །ཆོས་གསུམ་ཕྱི་བལྟས་སུ་ཤེས་པས་བདག་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་ བ་ཕྱི་བལྟས་སུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །ནང་བལྟས་ལ་ཕྱི་བལྟས་ལས་བཟློག་པ་ནི་གོང་མ་གཉིས་དང་ཐར་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་སོགས་སོ། །བཤད་མ་ཐག་པའི་ཁམས་བཞི་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་བོར་བའི་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཁམས་གོང་མ་དང་འདོད་པའི་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ནོ། ། 1-286 བདག་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལས་འདོད་ཆགས་ཞེས་སོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས་ལས། ངོས་བཟུང་བ་ནི། མི་དགེ་བ་རྒྱུད་ཅིག་ལ་དགེ་བ་དང་ལྷན་ཅིག་མངོན་གྱུར་སྐྱེར་མི་རུང་བ་ དང་། ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་བསྒྲིབས་ལ་དགེ་མི་དགེར་རམ་རྣམ་སྨིན་ལེན་པར་ལུང་མ་བསྟན་པའོ། །བྱེ་བྲག་གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི་བསྒྲིབས་ཞེས་ཏེ་ཁམས་དང་སའམ་གནས་སྐབས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཉོན་ ཡིད་དང་། ཡིད་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉོན་མོངས་བཞི་པོ་སོགས་དང་། ཡིད་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ལྟ་བ་གཉིས་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སྨོས་པ་ནི་ཀུན་བརྟགས་ནི་མི་དགེ་བ་ཉིད་ཡིན་པས་ སོ། །གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ན་སྤྱོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་རྩེ་བཅིལ་བས་སོ། །དངོས་པོའི་རྐང་གྲངས་ནི་དགེ་བའི་དངོས་པོའི་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཟུགས་ཅན་གྱི་ལུས་ངག་གི་ རྣམ་རིག་མི་དགེ་བ་དང་། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གི་མི་དགེ་བ་དང་། བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དང་། དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་ནོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི་དགེ་བ་མཚན་ཉིད་པ་དང་ ཐར་པ་ལ་མ་བསྒྲིབས་ཤིང་དགེ་མི་དགེར་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའོ། །དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་དང་དྲི་རོ་རེག་བྱ་ནི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་དོ། །ལྷག་མའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཟིན་པའོ། ། 1-287 འདས་སོགས་བཅུ་དྲུག་ལ་དྲུག་སྟེ། འདས་སོགས་དུས་གསུམ་དང་། དགེ་བ་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་། འདོད་པ་སོགས་ཁམས་གསུམ་དང་། སློབ་པའི་ཆོས་སོགས་གསུམ་དང་། མཐོང་སྤང་སོགས་སྤང་བྱ་ཡིན་མིན་གསུམ་དང་། རྟེན་ ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ང

【現代漢語翻譯】 一般來說是這樣。但特殊情況是，佛陀的教法，無論是經由聽聞還是思索而得，都具有教理和證悟的本質。正如《中觀邊際論》所說：『不偏離中道與邊際，不散亂，不顛倒，與真理完全一致的法。』因此，修習止觀，或者如佛法所說，見修行果，這些心和心所雖然屬於欲界，但只是表面現象。因為它們具有與佛陀等覺悟者相同的教法傳承。 鼻、舌的識，以及香、味這四者，加上香、味二處，以及其他色蘊等，大部分都屬於欲界。對於這三種法，表面上看似瞭解，實際上卻並未擺脫對自我的貪執，只是表面上放棄了執著。而內觀則與外觀相反，是指專注于上二界（色界和無色界）和解脫的聞思修等。 剛剛提到的四界和二處之外的蘊等，一部分與上界相應，一部分與欲界的解脫相應。我對慾望的執著就叫做貪愛。對於煩惱的定義，有兩方面。從定義上來說，是指不善業與善業無法同時在一個相續中顯現，並且遮蔽了解脫，既非善也非惡，也無法產生異熟果。 具體來說，『遮蔽』是指在所有界、處或狀態中流轉的煩惱，如意根，以及與意根相應的四種煩惱等，以及與意識相應的兩種見解。這裡特別提到俱生，是因為遍計所執本身就是不善的。而在色界和無色界中存在的煩惱，則是通過禪定來抑制的。 實法的分類方式與善法類似，即一部分是具有形色的身語不善業，以及心和心所的不善業，以及被遮蔽但無法明確歸類為善或不善的，以及與這些相應的法。非煩惱是指具有善的性質，不遮蔽解脫，也無法明確歸類為善或不善的法。 有形色的根（眼、耳、鼻、舌、身）以及香、味、觸，是八界八處。剩餘的部分則由其性質所決定。 對於過去等十六種情況，可以分為六類：過去等三時，善等三法，欲界等三界，有學道等三類，見所斷等三種應斷，以及緣起。

【English Translation】 Generally, it is like this. The exception is that the Buddha's teachings, whether derived from listening or contemplation, possess the essence of doctrine and realization. As stated in the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'The Dharma that does not deviate from the middle way and extremes, is not distracted, is not inverted, and is in complete accordance with the truth.' Therefore, the practice of śamatha (calm abiding) and vipaśyanā (insight), or as the Dharma teaches, the view, conduct, and fruition, these minds and mental factors, although belonging to the desire realm, are only superficial phenomena. Because they possess a lineage of teachings similar to the realization of Buddhas and others. The consciousnesses of nose and tongue, and the four of smell and taste, plus the two sense fields of smell and taste, and other aggregates such as form, are mostly included in the desire realm. Regarding these three dharmas, seemingly understanding on the surface, but in reality, not having escaped attachment to the self, only superficially abandoning clinging. Inner contemplation, on the other hand, is the opposite of outer appearance, referring to the hearing, thinking, and meditating focused on the upper two realms (form and formless realms) and liberation. Apart from the four elements and two sense fields just mentioned, a portion of the aggregates corresponds to the upper realms, and a portion corresponds to the liberation of the desire realm. My clinging to desire is called craving. Regarding the definition of afflictions, there are two aspects. From the definition, it refers to the fact that non-virtuous actions and virtuous actions cannot manifest simultaneously in one continuum, and it obscures liberation, being neither virtuous nor non-virtuous, and cannot produce a result of maturation. Specifically, 'obscuring' refers to the afflictions that circulate in all realms, places, or states, such as the mind root, and the four afflictions corresponding to the mind root, etc., and the two views corresponding to consciousness. The mention of co-emergence here is because what is imputed is itself non-virtuous. And the afflictions that exist in the form and formless realms are suppressed by samādhi (concentration). The classification of real entities is similar to that of virtuous entities, that is, a portion is the non-virtuous actions of body and speech that have form, and the non-virtuous actions of mind and mental factors, and what is obscured but cannot be clearly classified as virtuous or non-virtuous, and the dharmas corresponding to these. Non-afflictions refer to dharmas that have the nature of virtue, do not obscure liberation, and cannot be clearly classified as virtuous or non-virtuous. The roots that have form (eye, ear, nose, tongue, body) and smell, taste, and touch are the eight realms and eight places. The remaining portion is determined by its nature. For the sixteen situations such as past, they can be divided into six categories: the three times such as past, the three dharmas such as virtue, the three realms such as the desire realm, the three categories such as the path of learning, the three to be abandoned such as what is to be abandoned by seeing, and dependent origination.

---

ོ་། །དང་པོ་ལ་དུས་གསུམ་དངོས་དང་། དུས་གསུམ་དང་མྱང་འདས་སོགས་ས་བརྗོད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གཉིས་ལས། དང་པོའི་འདས་པ་ནི་བྱུང་ཞིང་གྲུབ་པ་འགགས་པའི་མཚན་ཉིད་ ཅན་བཞིན་ཅན་ཏེ། དང་པོས་མ་འོངས་པ་དང་གཉིས་པས་ད་ལྟར་བ་གཅོད་དོ། །མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་འདི་རྣམས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་ལ་ལྟོས་པ་རེ་རེས་ཀྱང་མཚོན་ནུས་ཀྱང་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པའི་ ཆེད་དུ་བཀོད་པའོ། །དབུས་མཐར། འབྲས་བུ་རྒྱུ་རྣམས་སྤྱད་ཟིན་དང་། །དེ་བཞིན་མ་སྤྱད་གཞན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར། རྒྱུས་རང་གི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ཟིན་པ་དང་འབྲས་བུ་མྱོང་ནས་ཞིག་པའོ། །ད་ལྟར་ གྱི་འདོད་ཆགས་སོགས་དང་དད་པ་སོགས་ལྟར་སེམས་ཀུན་ནས་ཞེས་པ་དེ་དག་ཤིན་ཏུ་འདས་ཏེ་ནུས་པ་མེད་པའོ། །རྒྱུ་སྟེ་བག་ཆགས་ཡོངས་སུ་བཟུང་ཞིང་བཞག་ནས་ཞིག་པ་དང་། འབྲས་བུ་དེས་ བསྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་ཡོད་པ་དང་། རང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་རྫས་མེད་པ་དང་། དྲན་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་སོགས་ནི་དམིགས་པ་ཙམ་དུ་ཡོད་ཀྱི། 1-288 སྐྱེད་བྱེད་མིན་པ་སྟེ་འདས་པ་ལ་ལུས་མེད་པས་སོ་ཞེའོ། །ལྟོས་པས་ཞེས་པ་འདས་པའི་ཡུལ་འགའ་ཞིག་དྲན་ཏེ་སྡུག་པར་བཟུང་བས་འདོད་ཆགས་སྐྱེ་བ་སོགས་སོ། །བཏང་སྙོམས་ཉོན་མོངས་མེད་པས་ རྣམ་བྱང་གི་རྒྱུ་མཚན་དུའང་འགྱུར་ཏེ་སྔ་མ་ལས་བཟློག་པས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་བྱུང་ཞིང་ཞིག་པ་རྣམས་སོ། །ཕུང་པོ་སོགས་ཁོ་ན་འདས་པ་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོས་འཇུག་པར་བྱེད་ པའོ་ཞེས་གོ་བས་བདག་འཇུག་བྱེད་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །མ་འོངས་པ་ལ་རྒྱུ་ཡོད་ཀྱང་མ་བྱུང་བས་ནི་འདུས་མ་བྱས་གཅོད་དེ། དེ་ལ་རྒྱུ་མེད་པས་སོ། །རང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་རང་ བཞིན་མ་ཐོབ་ཅིང་མ་གྲུབ་པ་དང་། རང་འབྲས་མ་བསྐྱེད་པས་རྒྱུ་མ་སྤྱད་ཅིང་མ་སྐྱེས་པ། དེ་མ་ཞིག་པས་འབྲས་བུ་མ་སྤྱད་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་མི་གནས་ཏེ་བྱེད་ པ་མ་ཐོབ་པ་དང་། རྒྱུ་ཡོད་ཅིང་འབྲས་བུའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་མེད་པ་དང་། མངོན་པར་དགའ་བ་དོན་དུ་གཉེར་བས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་དམིགས་པ་ཙམ་དང་བཟློག་པས་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་ མའོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་དང་འདུས་མ་བྱས་བོར་བའོ། །བདག་མ་འོངས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྔ་མ་ནས་ཕྱི་མར་འཇུག་པར་བྱེད་པར་ཞེན་པ་སྤོང་བའོ། །དེ་ལྟར་བྱུང་བ་ནི་བྱུང་ལ་མ་འགགས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་དུ་རྒྱུ་འབྲས་སྐྱེད་ཟིན་པས་སྤྱད་པ་དང་། 1-289 འབྲས་བུ་མ་ཞིག་པས་མ་སྤྱད་པ་དང་། དེའི་སྐབས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གིས་སེམས་དེ་ལྟར་བྱེད་ནུས་པ་དང་། འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་ལ་བརྟེན་ནས་འདོགས་པས་དེ་དག་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ སྟེ། ད་ལྟར་གྱི་གནས་སྐབས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དེ་མ་འོངས་པ་དང་། ཐོབ་ནས་ཞིག་པ་དེ་འ

【現代漢語翻譯】 哦！首先，關於三時（藏文：དུས་གསུམ་，含義：過去、現在、未來）的實體，以及三時與涅槃（藏文：མྱང་འདས་，梵文：निर्वाण，梵文羅馬擬音：Nirvana，漢語字面意思：寂滅）等在表達上是否存在差異的兩種情況。第一種情況，過去是指已經發生、已經完成、已經停止的性質，就像已經存在的事物一樣。第一種情況排除了未來，第二種情況排除了現在。這些性質的各個方面，雖然每一個方面都可以單獨表達，但爲了增長智慧，所以全部列出。《中邊分別論》中說：『果已用盡及，如是未用異。』就像因已經產生了它的果，果已經體驗完畢而消逝一樣。就像現在的貪慾等和信心等，『心完全』所說的那樣，那些已經完全過去，沒有了作用。因，也就是習氣，被完全抓住並安放后消失；果，也就是由它產生的習氣存在；它自己的性質，也就是安放者的實體不存在；以及與記憶相似的、具有普遍認識的理由等，僅僅是目標而已，不是產生者，因為過去沒有身體。『依賴』是指回憶起過去的一些事物，並執著于痛苦，從而產生貪慾等。因為沒有舍受和煩惱，所以也變成了清凈的理由，與之前的情況相反。所有事物的一個方面是已經發生和已經消失的。蘊等僅僅是通過過去等的事物來進入，理解這一點可以避免執著于『我』是進入者。未來，雖然有因，但因為沒有產生，所以排除了非為法（藏文：འདུས་མ་བྱས་，梵文：असंस्कृत，梵文羅馬擬音：Asaṃskṛta，漢語字面意思：非造作），因為它沒有因。它自己的性質，也就是沒有獲得和完成自性；沒有產生自己的果，所以因沒有被使用，也沒有產生；因為它沒有消失，所以果沒有被使用；煩惱和清凈不住留，也就是沒有獲得作用；有因，但沒有果的自性；追求顯現的快樂，所以是煩惱的理由，僅僅是目標，與此相反則是清凈的相。一個方面是拋棄了過去、現在和非為法。避免執著于『我』從未來本身的前一刻進入后一刻。像這樣產生的事物，具有已經產生但沒有停止的自性，因為因果已經產生，所以是被使用的； 果沒有消失，所以是沒有被使用的；那個時候的煩惱和清凈能夠那樣作用於心；依賴於過去、未來和現在而產生執著，所以是安放它們的因，也就是獲得現在的狀態會變成未來，獲得后消失的就是過去。

【English Translation】 Oh! Firstly, regarding the entities of the three times (Tibetan: དུས་གསུམ་, meaning: past, present, and future), and the two differences between whether the three times and Nirvana (Tibetan: མྱང་འདས་, Sanskrit: निर्वाण, Romanized Sanskrit: Nirvana, literal Chinese meaning: extinction) etc. exist in expression. The first case, the past, refers to the nature of having occurred, having been completed, and having ceased, just like things that have already existed. The first case excludes the future, and the second case excludes the present. Each aspect of these natures, although each aspect can be expressed individually, are all listed in order to increase wisdom. The Madhyāntavibhāga states: 'The fruit has been used up, and likewise, the unused is different.' Just as the cause has already produced its fruit, and the fruit has been experienced and has vanished. Just like present desires etc. and faith etc., as stated in 'the mind completely', those have completely passed and have no effect. The cause, that is, the habit, is completely grasped and placed before disappearing; the fruit, that is, the habit produced by it, exists; its own nature, that is, the entity of the placer, does not exist; and the reasons for universal cognition that are similar to memory are merely objects, not producers, because the past has no body. 'Dependence' refers to recalling some past events and clinging to suffering, thereby generating desires etc. Because there is no equanimity and no afflictions, it also becomes a reason for purification, contrary to the previous situation. One aspect of all things is that they have occurred and disappeared. The aggregates etc. merely enter through the objects of the past etc., understanding this avoids clinging to 'I' as the enterer. The future, although it has a cause, excludes the unconditioned (Tibetan: འདུས་མ་བྱས་, Sanskrit: असंस्कृत, Romanized Sanskrit: Asaṃskṛta, literal Chinese meaning: uncreated) because it has not arisen, because it has no cause. Its own nature, that is, not having obtained and completed self-nature; not having produced its own fruit, so the cause has not been used and has not been produced; because it has not disappeared, so the fruit has not been used; afflictions and purification do not abide, that is, not having obtained function; having a cause, but not having the self-nature of the fruit; pursuing manifest happiness, so it is a reason for afflictions, merely an object, and the opposite is a sign of purification. One aspect is abandoning the past, present, and unconditioned. Avoid clinging to 'I' entering from the previous moment of the future itself to the next moment. Things that arise in this way have the nature of having arisen but not having ceased, because the cause and effect have already been produced, so it is being used; the fruit has not disappeared, so it is not being used; the afflictions and purification at that time are able to act on the mind in that way; clinging arises depending on the past, future, and present, so it is the cause of placing them, that is, obtaining the present state will become the future, and what disappears after obtaining it is the past.

---

དས་པ་ཡིན་པས་སོ། །རང་རང་གི་བྱེད་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་ནི་ད་ལྟར་བའི་མིག་དང་ གཟུགས་སོགས་རྣམས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་དང་དམིགས་པ་སོགས་སུ་ཡོད་པས་སོ། །ཀུན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་བོར་བའོ། །བདག་འདི་ནས་མ་འོངས་པའི་སར་འཇུག་ བྱེད་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མདོ་སྡེར། འདི་གསུམ་རྣམས་ནི་གཏམ་གྱི་གཞི་སྟེ་ཅི་རྣམས་ཞེ་ན། འདས་པའི་དུས་དང་། མ་འོངས་པ་དང་། ད་ལྟར་བྱུང་བའོ་ཞེས་ བཀའ་བསྩལ་པ་ཅིའི་དོན་ཅན་ཡིན་ཞེ་ན། འདས་པ་སོགས་གཏམ་ངག་དང་བརྗོད་པའི་གཞི་སྟེ། དེ་རྣམས་ཉིད་དུས་གཏམ་གཞི་དང་། །ཞེས་སོ། །མྱ་ངན་འདས་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་ནི། གཏམ་གྱི་གཞི་མ་ཡིན་ཏེ། ཡེ་ཤེས་སོགས་ཀྱིས་སོ་སོར་རང་གིས་རིག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་བརྗོད་པ་ནི་རྟོག་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་ཡིན་བ་ལ་དེ་རྟོག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པས་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཏེ། 1-290 དབུ་མ་རྩ་བར། བརྗོད་པར་བྱ་བ་ལྡོག་པ་སྟེ། །སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལྡོག་པ་འོ། །ཞེས་དང་། བདེན་གཉིས་སུ། གང་ཕྱིར་ཁོ་ན་དེ་ལ་ནི། །བརྗོད་བྱའི་བདག་ཀྱང་ཅི་ཡང་མེད། །ཞེས་གསུངས་པ་ དང་མཐུན་ནོ། །འོ་ན་དངོས་པོ་ཀུན་གྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་རྟོག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པས་བརྗོད་དུ་མེད་དོ་ཞེ་ན། བདེན་མོད། འོན་ཀྱང་དེ་རྣམས་དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་པས་ འཁོར་བར་འདས་པར་དམིགས་ལ། མྱང་འདས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པས་དེ་ཉིད་གཏམ་གྱི་གཞི་མིན་ནོ་ཞེའོ། །འོན་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་དང་རང་མཚན་སོགས་སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་གོ་བ་ནི་བརྗོད་པ་པོ་ རྣམས་ཀྱིས་རང་གི་རྟོག་པ་ལ་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཤར་བ་ལ་དེ་རྣམས་དངོས་སུ་ཞེན་ནས་བརྗོད་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །དེ་དངོས་སྒྲོ་བཏགས་རྟོག་པ་ཡིས། །གཞན་ལས་ལྡོག་པ་རྟོགས་ཞེས་ པ་ལྟར་རོ། །ཡང་བྱུང་བ་སོགས་དུས་གསུམ་གྱི་ཐ་སྙད་མཐོང་ཐོས་རྟོགས་ཤེས་སོགས་ཀྱི་གནས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་། །འདི་རྣམས་ནི་དོན་གསང་དུ། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་ མྱང་འདས་བཞི་གསུངས་པ་དེའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །གཉིས་པ་དགེ་སོགས་ལ་ཆོས་གསུམ་དངོས་དང་། བསྟན་པས་ཀྱང་གསུམ་པོ་དེ་དེར་གཞག་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་ལ་གཉིས་ལས། 1-291 དོན་གསུམ་གྱིས་བཤད་པ་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་དང་ཞེས་པ་ལ་དང་པོ་ལྔ་དངོས་པོའི་དབྱེ་བ་དང་། ཕྱི་མ་བརྒྱད་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་སྟེ་གྲུབ་པ་དང་བདེ་བའི་བདག་ཉིད་དང་དེ་འབྱུང་བར་ བྱེད་པས་དགེ་བར་བལྟའོ། །ཡང་ན་ཐེག་བསྡུས་བཤད་སྦྱར་དུ། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་དང་དག་པ་དང་བཀྲ་ཤིས་པ་ནི་དགེ་བའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཕུང་པོ་ལྔ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ དང་པོ་གཟུགས་སྒྲའི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་མ་ཡ

【現代漢語翻譯】 因為是過去。各自的作用安住于當下，如現在的眼睛和色等，是名識的所依和所緣等。一切的一個方面是捨棄過去、未來和無為法。從我這裡斷除執著于進入未來之處。第二，世尊在經中說：『這三者是談論的基礎，什麼是這三者呢？』即過去時、未來時和現在時。這樣說是什麼意思呢？過去等是談論言語和表達的基礎，因為它們本身就是時間談論的基礎。涅槃的真如清凈，不是談論的基礎，因為智慧等各自以自己的方式去認識，而表達是由分別念所引發的，涅槃不是分別唸的對境，所以是不可言說的。中觀根本慧論中說：『所說之法皆止息，心之行境亦止息。』以及二諦論中說：『因為唯獨在那上面，連所說的自體也沒有。』這與所說的相符。那麼，一切事物的自相也不是分別唸的對境，所以是不可言說的嗎？確實如此。然而，它們以非勝義的方式在輪迴中作為過去的目標，而涅槃不是這樣，所以它不是談論的基礎。然而，法性和自相等依靠聲音來理解，是因為表達者在自己的分別念中顯現出它們的形象，並執著於它們而表達。如釋量論中說：『以分別念虛構彼，了知與他相異。』又，發生等三時的名稱，也不是見聞覺知等的處所。這些是密意經中所說的，是就自性涅槃和四種涅槃而言的。第二，關於善等的三法，以及教法也將這三者安立於此的方式，首先，在善的三法中，從兩個方面來說，以三個意義來解釋，即自性等，首先，前五個是事物之差別，后八個是種類之差別，即成就和安樂的自性，以及作為它們的來源，被視為善。或者，在攝大乘論釋中說：『無罪、清凈和吉祥是善。』五蘊的一個方面是，首先，色是聲音的表色和非表色。

【English Translation】 Because it is the past. The respective functions abide in the present, such as the present eyes and forms, etc., are the support and object of consciousness, etc. One aspect of everything is abandoning the past, future, and unconditioned dharmas. From here, abandon the attachment to entering the future. Secondly, the Bhagavan said in the sutra: 'These three are the basis of discussion, what are these three?' Namely, past time, future time, and present time. What is the meaning of saying this? The past, etc., are the basis of discussing words and expressions, because they themselves are the basis of time discussion. The Suchness of Nirvana is pure, not the basis of discussion, because wisdom, etc., each knows in its own way, and expression is caused by conceptualization, Nirvana is not the object of conceptualization, so it is unspeakable. The Fundamental Wisdom of the Middle Way says: 'All that can be said ceases, and the realm of the mind also ceases.' And the Two Truths say: 'Because only on that, there is nothing that can be said.' This is consistent with what is said. Then, is the self-nature of all things also not the object of conceptualization, so it is unspeakable? Indeed it is. However, they are aimed at as past objects in samsara in a non-ultimate way, but Nirvana is not like this, so it is not the basis of discussion. However, understanding dharma-nature and self-characteristics, etc., based on sound, is because the expressers show their images in their own conceptualizations and express them by clinging to them. As the Commentary on Valid Cognition says: 'Imagining it as real with conceptualization, understanding the difference from others.' Also, the names of the three times such as occurrence are not the place of seeing, hearing, knowing, etc. These are what is said in the Secret Meaning Sutra, which is in terms of self-nature Nirvana and the four kinds of Nirvana. Secondly, regarding the three dharmas of virtue, etc., and how the teachings also establish these three there, first, in the three dharmas of virtue, from two aspects, explain with three meanings, namely self-nature, etc., first, the first five are the differences of things, and the latter eight are the differences of types, namely the nature of accomplishment and happiness, and as their source, are regarded as virtue. Or, in the Explanation of the Compendium of Vehicles, it is said: 'What is blameless, pure, and auspicious is virtue.' One aspect of the five aggregates is, first, form is the expressive and non-expressive of sound.

---

ིན་པ་མ་ཆགས་པ་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པ་དང་། ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་བྱེད་སེམས་པ་སོགས་འབྲེལ་པ་དང་། དད་པ་ སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། མངོན་ཤེས་སོགས་མཚུངས་ལྡན་དང་། མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཇི་རིགས་པ་ནི་རྒྱུ་མཐུན་པས་དང་། ཐོབ་པ་ནི་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བས་དང་། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་ཉེ་བར་ཞི་ བས་དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ནི་དད་སོགས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱིས་སོ། །ཁམས་བཅུའི་དྲུག་པོ་འདས་མ་ཐག་པའི་ཡིད་དང་བཅས་པའི་རྣམ་ཤེས་ཁམས་བདུན་གྱི་ཆ་ནི་འབྲེལ་བས་དང་། གཟུགས་སྒྲའི་ཁམས་ཀྱི་ ཆ་ཀུན་ནས་སློང་བས་དང་། ཆོས་ཁམས་ཀྱི་ཆ་འདུས་བྱས་ནི་འབྲེལ་བ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དང་རྒྱུ་མཐུན་དང་ཉེ་བར་ཞི་བས་དང་། འདུས་མ་བྱས་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་དོན་དམ་པས་དང་། 1-292 སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་ནི་ཉེ་བར་ཞི་བས་དགེ་བ་ཞེའོ། །སྐྱེ་མཆེད་བཞིའི་ཆ་ནི་ཡིད་དང་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྟེ་ཁམས་བཞིན་དུ་བརྩིའོ། །དགེ་བ་ནི་ཆོས་ཙམ་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱིས་བསྡུས་ པའོ་ཞེས་ཤེས་ན་དེ་ལྟོས་པའི་ཆོས་ལམ་དང་མྱང་འདས་དང་བསོད་ནམས་དང་ལྡན་པ་བདག་གོ་ཞེས་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །མཚན་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཅུ་གསུམ་ལས་ངོ་བོ་ཉིད་རང་བཞིན་ གྱིས་དགེ་བ་ནི་སྐྱེས་ཕྱིན་ཆད་དགེ་བ་ཁོ་ནར་འབྱུང་བས་ན་དད་སོགས་སྔར་བཤད་པ་རྣམས་ཏེ་དུང་གི་དཀར་པོ་ལྟར་རོ། །ངོ་བོས་དགེ་བ་དེ་དང་འབྲེལ་བས་དགེ་བ་ནི་དད་སོགས་ བཅུ་གཅིག་པོ་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། །དད་སོགས་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་དེ་དག་ཉིད་ཀྱི་བག་ཆགས་ནི་ཐོབ་པས་བསྡུས་པའོ། །དད་སོགས་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་དེས་ཀུན་ ནས་བསླངས་ཞིང་བསྐྱེད་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་རྣམ་རིག་དང་དེ་མིན་དག་གོ །དམ་པའི་དོན་གྱི་དགེ་བ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དེ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་མེད་པས་རྟག་ཏུ་ གྲུབ་པ་དང་བདེ་བའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་སོ་ཞེའོ། །ཐར་པ་དམ་པའི་དོན་དུ་དགེ །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །སྐྱེ་བས་ཏེ་རིས་མཐུན་བཟུང་བས་ཐོབ་པ་ནི་དགེ་བ་དད་སོགས་གོམས་པས་དེའི་ངོ་བོ་སྟེ་རྣམ་པ་ཅན་དེ་སྤྱོད་པར་ནུས་པའི་རྣམ་སྨིན་ལུས་གྲུབ་ཅིང་གྲུབ་པ་དེ་དད་སོགས་དེ་རྣམས་ཉིད་ལ་རང་གི་ངང་གིས་སོ་སོར་མ་བརྟགས་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་སོགས་མེད་པར་འདོད་པ་གནས་པ་སྟེ་དེའང་སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱི་འདོད་པ་ཁོ་ན་མ་ཡིན་གྱི་ཚེ་འདིའི་དད་པ་སོགས་དང་ལྷན་ཅིག་པའོ། ། 1-293 སྦྱོར་བ་ད་ལྟར་འབད་པས་དགེ་བ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དགེ་བ་ཅི་ཞེས་ཚོལ་བ་གང་དང་འགྲོགས་ན་དགེ་བ་འཕེལ་བ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་གསུང་རབ་ དགོངས་འགྲེལ་དང་བཅས་པ་ཉན་པ་དང་། ཤེས་བྱའི་གནས་ལུགས་ཚུལ་བཞིན་དུ་མི་རྟག་སྟོང་པ་

【現代漢語翻譯】 由不執著等引發，與感受、認知、意志、心等相關聯，以信仰等為本體，以顯識等為相應，各種不相應的行，是因同類因而生；獲得，是因隨順而得；止滅的等持，是因寂靜而得；識的方面，是因與信仰等相應而得。十二處中前六者，加上剛滅意的七識處，是因關聯而得；色聲處，是因引發而得；法處，有為法是因關聯、本體、隨順、同類因、寂靜而得；無為法中，真如是因勝義諦而得； 個別斷滅是因寂靜而善。四處，即意、色、聲、法，如十二處般計算。善法是包含在法蘊等之中。若知此，則能捨棄認為涅槃和功德與我相關的執念。詳細解釋體性，十三種中，本體自性之善，是指出生后自然行善，如前述的信仰等，如海螺之白。本體之善，與此相關聯的善，是指與信仰等十一種相應的心的心所。與信仰等相應的事物之習氣，包含在獲得之中。由與信仰等相應的事物引發和產生的身語業，是名色和非名色。勝義諦之善，是指真如，因其自性無有煩惱，故常恒成立且是安樂之自性。解脫是勝義諦之善。也有此說法。由生，即由執持同類而獲得，善法信仰等因串習而成為其本體，即能行持具相之法之異熟果身，此已成就之身，對於信仰等，自然而然，無需個別觀察，無需依止善知識等而希求，此乃俱生之希求，並非僅是此生的信仰等。 現行努力之善，是指殊勝之人，尋求何為善知識，依止何者能增長善法，聽聞殊勝之法，即包含註釋的佛經，如理作意地思維無常、空性。

【English Translation】 Arising from non-attachment, etc., associated with feelings, perceptions, volitions, mind, etc., with faith, etc., as the essence, with manifest consciousness, etc., as corresponding, and various non-corresponding actions, are born from a common cause; attainment is due to following; the samadhi of cessation is due to near pacification; the aspect of consciousness is due to correspondence with faith, etc. Among the twelve sources, the first six, plus the seven consciousness sources of the just-ceased mind, are obtained through association; the form and sound sources are obtained through initiation; the dharma source, conditioned dharmas are obtained through association, essence, following, common cause, and near pacification; among unconditioned dharmas, suchness is obtained through ultimate truth; Individual cessation is good due to near pacification. The four sources, namely mind, form, sound, and dharma, are calculated like the twelve sources. Goodness is contained within the aggregates of dharma, etc. If this is known, then one can abandon the attachment that Nirvana and merit are related to oneself. Explaining the nature in detail, among the thirteen, the goodness of intrinsic nature refers to naturally doing good after birth, such as the aforementioned faith, etc., like the whiteness of a conch shell. The goodness of essence, the goodness associated with it, refers to the mental factors corresponding to the eleven types of faith, etc. The habits of things corresponding to faith, etc., are contained in attainment. The physical and verbal actions initiated and produced by things corresponding to faith, etc., are name and form and non-name and form. The goodness of ultimate truth refers to suchness, because its nature is free from afflictions, so it is constantly established and is the nature of bliss. Liberation is the goodness of ultimate truth. There is also this saying. From birth, that is, from holding onto the same kind, attainment is obtained, the good dharma faith, etc., becomes its essence through habituation, that is, the ripened body that can practice the form, this accomplished body, for faith, etc., naturally, without individual observation, without relying on good teachers, etc., to seek, this is the innate desire, not only the faith of this life, etc. The goodness of present effort refers to the superior person, seeking what is a good teacher, relying on whom can increase good dharma, listening to the superior dharma, that is, the sutras including commentaries, properly contemplating impermanence and emptiness.

---

བདག་མེད་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་སྒོམ་ བྱུང་ངམ་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས་དགེ་བའི་ཆོས་དད་པ་སོགས་སྒོམ་པ་ཡང་ཡང་སྐྱེད་པའོ། །མདུན་དུ་བྱས་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུའི་དབང་དུ་བྱས་པའམ་ མཆོད་རྟེན་བརྒྱད་སོགས་སམ་གཟུགས་སུ་བྱས་པ་ལུགས་མ་དང་འདེ་གུ་སོགས་སམ། རྟོགས་པའི་ཆོས་སམ་ཆོས་ཀྱི་གཞི་གླེགས་བམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་མཆོད་པའོ། ། བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་ནི། མདོ་སྡེ་ རྒྱན་དུ། སྦྱིན་མཚུངས་དེ་སྟོན་ལེན་འཇུག་དང་། །བདག་ཉིད་རྗེས་སུ་འཇུག་རྣམས་ནི། །སྙན་པར་སྨྲ་དང་དོན་སྤྱོད་དང་། །དོན་མཐུན་པ་ནི་ཡིན་ཞེས་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཟང་ཟིང་སོགས་སྦྱིན་པ་ཕར་ཕྱིན་ དང་པོ་མཚུངས་པ་དང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་སྟོན་པ་དང་དེ་དྲུག་གཞན་ཉམས་སུ་ལེན་དུ་འཇུག་པ་དང་རང་ཉིད་ཀྱང་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །འབྲས་བུ་འདོད་པ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པས་དགེ་བ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་བས་མཐོ་རིས་སུ་སྐྱེ་བ་འཕེན་པས་འཛིན་པའམ། 1-294 སྦྱིན་པའི་རང་བཞིན་དང་གཉི་གས་ཕྱུག་པོ་ནོར་དང་ཡོ་བྱད་མང་པ་དང་རིགས་མཐོན་པོར་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་འཛིན་པའོ། །དེ་དག་ནི་མངོན་མཐོའི་རྒྱུ་སྟེ་རྣམ་བྱང་མྱང་འདས་ དང་མཐུན་པ་འཛིན་པ་ནི་ངེས་པར་ལེགས་པའི་རྒྱུའོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་གཉེན་པོས་དགེ་བའི་དང་པོ་བཞི་ནི་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །གནོན་པ་གཉེན་པོ་ནི་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་ མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །བྲལ་བ་གཉེན་པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་མོ། །ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ རྟོགས་པའོ་ཞེས་ལང་ཀར་གཤེགས་པར་གསུངས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཀཱ་མ་ལ་ཤི་ལས། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསྡུས་པའི་འགྲེལ་པར། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ནི་བདག་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་སྤངས་ པ་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ནི་བདག་མེད་པ་མཐོང་བ་འཇུག་པ་ཉིད་བར་མེད་པ་དུས་རིང་པོར་གོམས་པ་ལས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་སོགས་ཉེ་བར་ཞི་བས་ དགེ་བ་ལ་དུག་གསུམ་གཏུགས་པར་སྤོང་བ་ནི་རྒྱས་བཤད་དེ། དེའི་དོན་བསྡུས་པ་ནི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གཏུགས་པར་སྤོང་བའོ། །དེ་རྣམས་ཉོན་མོངས་ཉེ་བར་ཞི་བའོ། །འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་ནི་སྙོམ་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ཞི་བའམ་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱུ་ཞི་བའོ། ། 1-295 སྔ་མ་བཞིས་བརྗོད་པ་ནི་ཕུང་པོ་ལྷག་བཅས་སྔོན་འཕངས་པའི་དུས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ལུས་དང་བཅས་པ་དང་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་གཉིས་ཏེ་ཉན་རང་གི་ཉེ་བར་ཞི་བའོ། །མི་གནས་ པའི་མྱང་འདས་ནི་ཐེག་ཆེན་པའི་ཉེར་ཞི་དང་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 將注意力放在無我上，修習與涅槃相順應的法，或者依靠三學（戒、定、慧）來修習諸如信等善法，並反覆生起。 將佛像或佛塔置於面前，是將其作為如來（Tathagata）殊勝化身的代表，或者將八大佛塔等作為代表，或者將泥塑或畫像等作為代表，或者將證悟之法或法的根本——經書作為代表來進行供養。 四攝（四種攝受眾生的方法）：如《莊嚴經論》所說：『佈施同等，說法利他，愛語悅意，同事利行。』即是說，以財物等佈施與他人同等，宣說六度波羅蜜，使他人修習這六度，自己也修習。 以希求果位之心來守護善法，善法由戒律而生，能投生於善趣，因此要守護；或者以佈施的自性，以及富裕的財富和眾多的資具，圓滿投生於高貴種姓，因此要守護。這些是增上生的因，與解脫涅槃相順應，守護它們是決定性的善因。 作為與不順應的煩惱相對治的四種善法，將在下文闡述。壓伏對治是指禪定和無色界的等持（三摩地）。斷除對治是指超越世間的道（出世間道）。 《楞伽經》中說：煩惱障的對治是證悟人無我，所知障的對治是證悟法無我。蓮花戒論師在《攝真實論釋》中說：煩惱障是因為現證無我而斷除的，而所知障是通過在無間斷的長時間裡串習見無我來斷除的。通過煩惱等寂滅，捨棄以三毒染污的善法是廣說，其義略攝為捨棄根本和近分的煩惱染污。這些都是煩惱的寂滅。滅盡想受是指寂滅定的障礙寂滅，或者說是煩惱的因寂滅。 前面四者所說的是有餘涅槃（還有色蘊的涅槃，即阿羅漢的涅槃）和無餘涅槃（沒有色蘊的涅槃），即聲聞和緣覺的寂滅。不住涅槃是大乘的寂滅和智慧。

【English Translation】 To focus the mind on selflessness, to cultivate practices that are in accordance with Nirvana, or to rely on the three trainings (discipline, concentration, and wisdom) to cultivate virtuous practices such as faith, and to generate them repeatedly. Placing a Buddha image or stupa in front is to regard it as a representation of the supreme emanation body of the Tathagata (Thus Gone One), or to regard the eight great stupas, etc., as representations, or to regard clay sculptures or paintings, etc., as representations, or to make offerings by regarding the realized Dharma or the root of the Dharma—scriptures—as representations. The four means of gathering (the four ways of gathering beings): As stated in the Ornament of the Sutras: 'Giving equally, teaching it, causing to take it up, and oneself following accordingly; speaking sweetly, acting meaningfully, and being in accord with the meaning.' That is to say, giving material things equally to others, teaching the six perfections (paramitas), causing others to practice these six, and oneself also practicing them. Guarding virtue with a mind desiring results, virtue arises from discipline, which propels one to be born in a good realm, therefore guard it; or with the nature of generosity, and abundant wealth and numerous resources, one perfects birth in a noble lineage, therefore guard it. These are the causes of higher realms, and guarding what is in accordance with liberation and Nirvana is a definitive cause of goodness. The four virtuous practices that counteract the afflictions that are not in accordance with them will be explained below. Oppressive counteraction refers to concentration (dhyana) and formless samadhi. Separative counteraction refers to the path that transcends the world (the supramundane path). The Lankavatara Sutra says: The antidote to the afflictive obscurations is the realization of the selflessness of persons, and the antidote to the cognitive obscurations is the realization of the selflessness of phenomena. Master Kamalashila said in the commentary on the Compendium of Reality: The afflictive obscurations are abandoned because of directly realizing selflessness, while the cognitive obscurations are abandoned through habituating oneself to seeing selflessness for a long time without interruption. By pacifying afflictions, etc., abandoning the three poisons that contaminate virtue is an extensive explanation, and its meaning is briefly summarized as abandoning the root and near-root afflictive contaminations. These are the pacification of afflictions. The cessation of perception and feeling is the pacification of the obscurations of meditative absorption, or the pacification of the cause of afflictions. What is stated by the first four is the Nirvana with remainder (Nirvana with the aggregates remaining, i.e., the Nirvana of an Arhat) and the Nirvana without remainder (Nirvana without the aggregates remaining), which are the pacifications of the Hearers and Solitary Realizers. The Non-Abiding Nirvana is the pacification and wisdom of the Great Vehicle.

---

བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཞི་བའང་ངོ་། །རྒྱུ་མཐུན་པས་དགེ་བ་ནི་ཉེར་ཞི་ཉོན་མོངས་ཟད་པ་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་གི་ཉེར་ཞི་དེའི་མཐུས་ཡོན་ཏན་ ཁྱད་པར་ཅན་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆགས་བྲལ་ལ་ཡོད་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་མངོན་ཤེས་དང་། སྨོན་ནས་ཤེས་པ་སོགས་ཐུན་མོང་དང་སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་པ་སོགས་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པ་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་ལ་མངའ་བ་རྣམས་སོ། །མི་དགེ་བ་ལ་དོན་གསུམ་གྱིས་བསྟན་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཅེས་ཏེ་དང་པོ་ལྔ་ནི། དངོས་པོའི་དབྱེ་བ་དང་བདུན་རྣམ་པའི་དབྱེ་ བས་མི་དགེ་བ་ལས་དགེ་བ་བཟློག་པ་དག་ཏུ་བལྟའོ། །ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་ལུས་ངག་གི་རྣམ་རིག་དང་དེ་མིན་འགའ་མི་དགེ་བའི་རྩ་བས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་དང་། ཤེས་རིག་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་དང་མཚུངས་ལྡན་རྣམས་འབྲེལ་པས་དང་། ཟག་པ་དེ་རྣམས་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་དང་། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ཀུན་ནི་དམ་པའི་དོན་གྱི་མི་དགེ་བའོ། ། 1-296 ཚུལ་འདིས་གཟུགས་སྒྲ་དང་སེམས་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་བཅུ་དང་གཟུགས་སྒྲ་དང་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་མཆེད་བཞི་ལའང་བརྩིའོ། །ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་ཆོས་དང་འགལ་བའོ། །མཚན་ཉིད་རྒྱས་བཤད་ལ་བཅུ་གཉིས་ཏེ། དང་པོ་ལ་ཉོན་ཡིད་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་མ་གཏོགས་པ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ལུས་སོགས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་ ཀུན་ནས་སློང་ནུས་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཀུན་བརྟགས་དང་ལྷན་སྐྱེས་ལས་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་ནུས་ཏེ། ལྷན་སྐྱེས་ཉེས་སྤྱོད་སློང་མི་ནུས་པ་ནི་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། །གོང་མ་ཐམས་ཅད་ལུང་ མ་བསྟན། །འདོད་ན་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་མཐར་འཛིན། །དེ་དག་ལྷན་ཅིག་མ་རིག་པའང་། །ལྷག་མ་རྣམས་འདིར་མི་དགེ་བའོ། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །དེ་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་དགེ་བར་འཇོག་པ་ནི། སྐྱེས་ སོ་ཅོག་དེར་ངེས་པ་སྟེ་དྲེག་པའི་ནག་པོ་ལྟར་རོ། །ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་མི་དགེ་བར་གྱུར་པ་དེ་རྣམས་ཉིད་དང་མཚུངས་ལྡན་ཏེ་ལུང་མ་བསྟན་དང་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྩ་ བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་མི་དགེ་བ་དེ་རྣམས་ཁོ་ནའི་བག་ཆགས་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཐོབ་པའོ་ཞེས་ཏེ་མི་དགེ་བའི་འཕེལ་འགྲིབ་ཡིན་པས་སོ། །ལུས་ངག་གི་ལས་ནི་སྲོག་གཅོད་དང་བརྫུན་སོགས་ཏེ་འདིར་ཡིད་ཀྱི་ལས་མི་སྨོས་པ་ནི་འབྲེལ་པ་ཁོ་ནས་སེམས་པ་དགེ་མི་དགེ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། ། 1-297 འཁོར་བ་ཐམས་ཅད་ནི་ཁམས་གསུམ་ཀུན་ཏེ་ཡེས་དྲངས་འཁོར་བར་གཏོགས་པ་ལ་ནི་དགེ་བ་ངེས་པར་མཐོང་བ་མེད་དོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་རོ། །འདི་ནི་ཟག་བཅས་ལ་སྐྱོ་བ་སྐྱེད་པའི་ ཆེད་དུ་ཇི་རིགས་པ་ལ་བཏགས་པ་བའོ། །སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་

【現代漢語翻譯】 並且，行為的障礙也會平息。由於相似的原因，善行是那些已獲得涅槃、煩惱止息之人的涅槃，憑藉其力量，殊勝的功德，存在於世間離欲者和出世間者相續中的神通，以及隨愿而知的智慧等共同成就，以及力量和無畏等不共成就，唯有佛陀才擁有。通過三個方面來闡述不善，即自性。最初的五個方面是：通過事物的分類和七種型別的分類，將不善視為與善相對立。在蘊的方面，色蘊包括身語的表相和意識，以及其他由不善之根所引發的事物。與引發所有知識、惡行的煩惱和近煩惱以及相應的法相關聯。這些染污本身就是自性。所有取蘊都是勝義諦中的不善。 通過這種方式，也應考慮到色、聲、心和法這十個界，以及色、聲、意和法這四個處。非法是與法相違背的。特徵的詳細解釋有十二個方面。第一個方面是，與煩惱意和相應法，以及色和無色界無關的事物是無記的。除此之外，能夠引發根本煩惱和近煩惱、身體等惡行的事物，是欲界的俱生和遍計所生的，能夠引發惡行。不能引發俱生惡行的事物是被遮蔽的無記。所有上界都是無記。在欲界中，有壞聚見和邊執見。這些與無明一起，其餘的在這裡是不善的。』也有這樣的說法。將這些視為自性不善，是因為它們必然如此，就像墨汁一樣。煩惱和近煩惱變為不善，它們本身以及相應的法既不是無記也不是善。根本煩惱和近煩惱這些不善之法的習氣，是非相應的行，是獲得，因為它們是不善的增長和衰退。身語的行為是殺生和妄語等，這裡沒有提到意的行為，是因為僅僅通過關聯，就能確定心是善或不善。 所有輪迴都是三界，如經中所說，『對於被業力牽引而屬於輪迴的事物，必然無法見到善』。這僅僅是爲了使人厭離有漏法而進行的比喻。生得。

【English Translation】 Moreover, the obscurations of actions are also pacified. Due to similar causes, virtue is the pacification of those who have attained Nirvana and the cessation of afflictions. By the power of that pacification, extraordinary qualities, such as the supernormal knowledges present in the continuums of those who are free from attachment in the world and those who are beyond the world, as well as common attainments like knowing according to aspiration, and uncommon attainments like powers and fearlessness, which are possessed only by the Buddhas. Non-virtue is explained through three aspects: the nature itself. The first five aspects are: by distinguishing objects and seven types, non-virtue is regarded as the opposite of virtue. In terms of aggregates, the form aggregate includes the manifestations of body and speech, and consciousness, as well as some things that are aroused by the root of non-virtue. It is related to the afflictions and close afflictions that arouse all knowledge and misconduct, and the corresponding dharmas. Those defilements themselves are the nature. All aggregates of grasping are non-virtuous in the ultimate sense. In this way, the ten realms of form, sound, mind, and dharma, and the four sources of form, sound, mind, and dharma should also be considered. Non-dharma is that which contradicts dharma. The detailed explanation of characteristics has twelve aspects. The first aspect is that what is associated with afflicted mind and corresponding factors, and what is other than form and formless realms, is unspecified because it is not virtuous or non-virtuous. Other than that, the root and near afflictions that can arouse misconduct of body and so on are the conceptually formed and co-emergent of the desire realm that can arouse misconduct. What cannot arouse co-emergent misconduct is obscured and unspecified. All higher realms are unspecified. In the desire realm, there are the view of the aggregates as a real 'I' and the view of holding to extremes. These together with ignorance, the rest are non-virtuous here.' It is also said that. These are established as non-virtuous by their very nature because they are definitely so, like black ink. The afflictions and near afflictions that have become non-virtuous, those themselves and their corresponding factors are neither unspecified nor virtuous. The predispositions of those non-virtuous root and near afflictions are non-associated compositional factors, which are attainment, because they are the increase and decrease of non-virtue. The actions of body and speech are killing and lying, etc. The actions of mind are not mentioned here because the thought, whether virtuous or non-virtuous, is established only through association. All of samsara is the three realms, as it is said in the teachings, 'For those who are led by karma and belong to samsara, it is certain that virtue cannot be seen.' This is just a metaphor to inspire disgust for contaminated things. Obtained by birth.

---

ནི་སྔ་མའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བས་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་བཤད་དོ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོ་སྟེ་གང་ དང་འགྲོགས་ན་སྡིག་པ་འཕེལ་བའོ། །དམ་པའི་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་སྡིག་པ་བྱ་བ་ངེས་དོན་དུ་སྟོན་པའོ། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ལས་བཟློག་པ་སྡུག་པ་སོགས་སུ་སེམས་ པ་སྟེ་དེ་ལས་སྒོ་གསུམ་གྱིས་སྡིག་པ་སྤྱོད་པའོ། །ལྷའི་རིགས་དབང་ཕྱུག་ཙཎ་ཌི་ཀ་སོགས་ལ་བརྟེན་པ་མདུན་དུ་བྱས་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་འཚེ་བ་སྔོན་མ་ཅན་གང་དུ་ཕྱུགས་གསོད་པ་དང་། ལྟ་བ་ངན་པ་སྔོན་མ་ཅན་བསོད་ནམས་དང་མཆོག་འདོད་པ་པོ་བསྙུང་གནས་སོགས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པ་དམ་པའི་ཆོས་སུ་ལྟ་བས་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་སྡིག་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དེར་ ལྷ་རྟེན་གཟུགས་བརྙན་སོགས་བྱེད་པ་དང་དེ་ལ་མཆོད་པའོ། །ལོག་པ་བྱེད་པ་ནི་གནོད་པ་བྱེད་པའོ། །སྡིག་པས་ངན་འགྲོར་མི་འདོད་པ་རྣམ་སྨིན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་འཕེན་ཞིང་ཚེ་རིང་བ་དང་ལུས་ཆེ་བ་སོགས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། 1-298 བདེ་འགྲོར་མི་འདོད་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་དབུལ་བ་དང་ནད་སོགས་འབྱུང་བའོ། །གཉེན་པོའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་དད་པའི་མ་དད་པ་དང་ངོ་ཚའི་ངོ་ཚ་མེད་པ་སོགས་སོ། །དགེ་བའི་བར་ཆད་ བྱེད་པ་ནི་རྒྱུན་དུ་འདུ་འཛི་སྲེལ་བ་དང་། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར། ཆགས་དང་དྲེ་མོའི་གཏམ་ལ་དགའ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། རྙེད་བཀུར་ལ་ཤིན་ཏུ་སྲེད་པ་སོགས་སོ། །ལུང་མ་བསྟན་ལ་དོན་ གསུམ་གྱིས་བཤད་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་ཞེས་ཏེ་ལྔ་དངོས་པོས་དང་དགུ་རྣམ་པས་དབྱེ་བའོ། །ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་ནི་དབང་པོ་ལྔ་དང་དྲི་རོ་རེག་བྱ་སྟེ་ལྷག་མའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བོར་བའོ། །ཊཱི་ཀཱར་ནི་སོ་སོར་བརྩིས་ཏེ་རང་གིས་དཔྱད་པས་ཤེས་སོ། །ཆོས་དགེ་བ་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་མི་དགེ་བ་དང་བྲལ་བས་ལུང་མ་བསྟན་ཞེས་པའི་ ཐ་ཚིག་གོ །མཚན་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཅུ་བཞིའི་དང་པོ་ནི། ཁམས་དང་ཞེས་ཏེ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའི་ཉོན་ཡིད་སྒྲིབ་པ་སྟེ་གཞན་མ་བསྒྲིབས་པའོ། །གཟུགས་སྒྲ་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་ མ་བསྡུས་པའང་ངོ་བོ་ལུང་མ་བསྟན་ཏོ། །དེ་རྣམས་ནི་སྐྱེས་སོ་ཅོག་ལུང་མ་བསྟན་ཁོ་ན་སྟེ་མེའི་ཚ་བའམ་བུ་རམ་གྱི་མངར་བ་ལྟར་རོ། །འདིར་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་མ་སྨོས་པ་ནི་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པར་བཤད་པས་སོ་ཞེའོ། ། 1-299 སྡང་བས་མཚོན་པའི་མི་དགེ་བ་དང་། དང་བས་མཚོན་པས་དགེ་བའང་མ་ཡིན་པའི་སེམས་སུ་གྱུར་པའི་གང་ཟག་གི་སྟེ། དད་སོགས་དང་ལྡན་པ་ཆོས་སྟོན་པ་སོགས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་མིང་སོགས་སྣང་ བའི་ཤེས་རིག་དགེ་བ་དང་། ཁྲོས་པ་སོགས་ཀྱི་དུས་སུ་མི་དགེ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །མིང་སོགས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིད་ཀྱིས་བརྗོད་པའ

【現代漢語翻譯】 那麼，如何解釋追隨前者（惡友）的行為是合理的呢？非聖潔之人是罪惡的朋友，與他們交往會增長罪惡。非神聖之法是指明確教導如何行惡。不如理作意是指顛倒事物本來的狀態，認為事物是痛苦的等等，由此通過身、語、意三門造作罪業。依賴於自在天（Maheśvara，大自在天，濕婆神）和旃ḍī迦（Caṇḍika，難近母，杜爾迦女神）等神祇，將殺害牲畜作為首要之事，或者持有邪見，爲了福德和卓越而通過齋戒等方式折磨自己，將此視為神聖之法，從而驅使眾多普通人造作罪業，為這些神祇製作雕像等，並供奉他們。行邪法是指造成傷害。不希望因罪惡而墮入惡趣，卻使異熟（vipāka，果報）和阿賴耶識（ālayavijñāna，藏識）增長，並圓滿長壽和巨大的身體等。不希望獲得善趣，卻使其圓滿，導致貧困和疾病等發生。與對治法相違背的是不信、無慚等。阻礙善行的是經常參與喧囂的集會。《二十戒經》中說：『喜歡談論貪慾和淫蕩之事。』以及對名利極其貪戀等等。對無記法（avyākṛta，不確定、不可知）的解釋分為三個方面，即自性等，以五種事物和九種形態來區分。八界（dhātu，元素）和處（āyatana，感官領域）是指五根（indriya，感官）以及色、聲、香、味、觸，剩餘的部分是捨棄善與非善。在註釋中，分別計算，通過自己的分析來理解。由於遠離善法和非善法，因此被稱為無記法。詳細解釋其定義，十四種中的第一種是：界等，即與相應的心所（caitasika，心理活動）相關的煩惱意（manas，意）的遮蔽，即未被其他事物遮蔽。未被有情相續所包含的色和聲，其自性也是無記法。這些都是純粹的無記法，就像火的熱或紅糖的甜一樣。這裡沒有提到阿賴耶識，是因為它被解釋為生而具有的。以嗔恨為代表的非善，以及以喜悅為代表的非善，都不是成為心之所向之人的狀態。擁有信心等，在說法等場合，名相等顯現的意識是善的，而在憤怒等場合則變為非善。被名相等完全佔據，是指用心表達它們的形態。 How, then, is it reasonable to explain following the former (evil friend)? An unholy person is a sinful friend; associating with them increases sin. Non-sacred Dharma refers to explicitly teaching how to commit evil. Unwholesome attention refers to reversing the original state of things, thinking of things as suffering, etc., thereby creating sins through the three doors of body, speech, and mind. Relying on deities such as Maheśvara (the Great Lord, Shiva) and Caṇḍika (Durga), making the killing of livestock a primary matter, or holding wrong views, tormenting oneself through fasting, etc., for the sake of merit and excellence, regarding this as sacred Dharma, thereby driving many ordinary people to commit sins, making statues of these deities, etc., and offering to them. Practicing evil means causing harm. Not wanting to fall into the lower realms due to sin, yet causing the ripening (vipāka, karmic result) and ālayavijñāna (store consciousness) to increase, and perfecting longevity and a large body, etc. Not wanting to attain the happy realms, yet perfecting it, leading to poverty and disease, etc. What contradicts the antidote is disbelief, shamelessness, etc. What hinders virtuous actions is constantly participating in noisy gatherings. The Twenty Precepts says: 'Liking to talk about lust and lewd matters.' And being extremely greedy for gain and honor, etc. The explanation of the unspecified (avyākrta, neutral) is explained in three aspects, namely, nature, etc., distinguishing by five things and nine forms. The eight elements (dhātu, elements) and sense fields (āyatana, sense spheres) refer to the five faculties (indriya, senses) and odors, tastes, and tactile objects; the remaining part is abandoning good and non-good. In the commentary, they are counted separately, and understood through one's own analysis. Because it is separated from good Dharma and non-good Dharma, it is called unspecified. Explaining its definition in detail, the first of the fourteen is: element, etc., that is, the obscuration of the afflicted mind (manas, mind) associated with the corresponding mental factors (caitasika, mental activities), that is, not obscured by other things. Form and sound not included in the continuum of sentient beings, their nature is also unspecified. These are all purely unspecified, like the heat of fire or the sweetness of brown sugar. The reason why the ālayavijñāna is not mentioned here is because it is explained as being obtained by birth. The state of a person whose mind is neither non-virtuous, represented by hatred, nor virtuous, represented by joy. Possessing faith, etc., the consciousness in which names, etc., appear at the time of teaching the Dharma, etc., is virtuous, and becomes non-virtuous at the time of anger, etc. Being completely occupied by names, etc., means expressing their forms with the mind.

【English Translation】 How, then, is it reasonable to explain following the former (evil friend)? An unholy person is a sinful friend; associating with them increases sin. Non-sacred Dharma refers to explicitly teaching how to commit evil. Unwholesome attention refers to reversing the original state of things, thinking of things as suffering, etc., thereby creating sins through the three doors of body, speech, and mind. Relying on deities such as Maheśvara (the Great Lord, Shiva) and Caṇḍika (Durga), making the killing of livestock a primary matter, or holding wrong views, tormenting oneself through fasting, etc., for the sake of merit and excellence, regarding this as sacred Dharma, thereby driving many ordinary people to commit sins, making statues of these deities, etc., and offering to them. Practicing evil means causing harm. Not wanting to fall into the lower realms due to sin, yet causing the ripening (vipāka, karmic result) and ālayavijñāna (store consciousness) to increase, and perfecting longevity and a large body, etc. Not wanting to attain the happy realms, yet perfecting it, leading to poverty and disease, etc. What contradicts the antidote is disbelief, shamelessness, etc. What hinders virtuous actions is constantly participating in noisy gatherings. The Twenty Precepts says: 'Liking to talk about lust and lewd matters.' And being extremely greedy for gain and honor, etc. The explanation of the unspecified (avyākrta, neutral) is explained in three aspects, namely, nature, etc., distinguishing by five things and nine forms. The eight elements (dhātu, elements) and sense fields (āyatana, sense spheres) refer to the five faculties (indriya, senses) and odors, tastes, and tactile objects; the remaining part is abandoning good and non-good. In the commentary, they are counted separately, and understood through one's own analysis. Because it is separated from good Dharma and non-good Dharma, it is called unspecified. Explaining its definition in detail, the first of the fourteen is: element, etc., that is, the obscuration of the afflicted mind (manas, mind) associated with the corresponding mental factors (caitasika, mental activities), that is, not obscured by other things. Form and sound not included in the continuum of sentient beings, their nature is also unspecified. These are all purely unspecified, like the heat of fire or the sweetness of brown sugar. The reason why the ālayavijñāna is not mentioned here is because it is explained as being obtained by birth. The state of a person whose mind is neither non-virtuous, represented by hatred, nor virtuous, represented by joy. Possessing faith, etc., the consciousness in which names, etc., appear at the time of teaching the Dharma, etc., is virtuous, and becomes non-virtuous at the time of anger, etc. Being completely occupied by names, etc., means expressing their forms with the mind.

---

ི་སྒོ་ནས་འཇུག་པས་སོ། ། མིང་གི་ཚོགས་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིས་མངོན་པར་བརྗོད་པ་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་སེམས་ལ་བག་ཆགས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཟིན་པ་ནི་སྡང་བ་དང་དང་བ་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ལྡན་ གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མིང་སོགས་རྗོད་པའི་རྣམ་པ་ཤར་བ་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །ནམ་ཀཱ་ཞེས་པ་དག་ནི་མ་བསྒྲིབས་པས་ཏེ། དམ་པར་ནི། ལུང་མ་བསྟན་པ་བརྟན་པ་དག་ཅེས་སོ། །རྣམ་པར་ སྨིན་པ་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཏེ་མ་བསྒྲིབས་པའོ། །ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སེམས་དང་ལྡན་པའི་སྤྱོད་ལམ་འཆག་པ་སོགས་དང་བཟོ་གནས་པའོ། །གཞན་དུ་ན་དགེ་མི་དགེར་འགྱུར་ཏེ། བཞི་བརྒྱ་པར། །བྱང་ ཆུབ་སེམས་པའི་ཀུན་རྟོག་ལས། །དགེ་བའམ་ཡང་ན་མི་དགེ་བའོ། །དེ་ཕྱིར་ཡིད་དབང་གྱུར་རྣམས་ལ། །མི་དགེ་བ་ནི་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ལྷའི་རིས་གང་ཡང་རུང་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷ་སུའང་རུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། ། 1-300 འདིར་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་དགེ་བ་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ཞེས་སྦྲེལ་ཏེ་སྔ་ཕྱི་དེ་ལྟར་བརྗོད་པས་སོ། །བྲན་ནི་ཚེ་རབས་ཀྱིའོ། །གླ་མི་ནི་དུས་ངེས་པར་ལས་བྱས་པའི་རྔན་པ་ལེན་པའོ། ། ལས་བྱེད་པ་ནི་ཉིན་རེ་ཙམ་མོ། །སོ་སོར་བརྟགས་པ་ནི་འདི་སྤྱད་ལ་ལུས་སྟོབས་བསྐྱེད་དེ་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་འབད་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་སོགས་སོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ནི་ལོངས་སྤྱོད་སྤྱད་པའི་སྒོ་ ནས་དགྲ་ལ་གནོད་པ་བྱ་སྙམ་པ་སོགས་སོ། །བཟོའི་གནས་དེའི་ངོ་བོའི་སྟེ་དེ་དང་མཐུན་པའི་ལུས་ཁྱད་པར་བ་འཛིན་ཅིང་ལུས་བཟུང་བ་དེས་མྱུར་བར་ཞེས་སོ། །སོ་སོར་མ་བརྟགས་པ་ནི་ སྔ་མ་ལྟར་རོ། །གླེགས་བམ་ལ་ལར་སོ་སོར་བརྟགས་པས་ཞེས་ཡོད་པ་དེར་ནི་སྨན་འདི་ནད་འདིའི་གཉེན་པོའོ་ཞེས་བརྟགས་པ་ཙམ་མོ། །ཁམས་གོང་མའི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ནི་བསྒྲིབས་ པའི་ལུམ་མ་བསྟན་ཏེ། ཞི་གནས་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཞི་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་པ་དང་དཀར་པོའི་ཆོས་མང་པོས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཐུན་པས་ལུང་ མ་བསྟན་ནི། ལུང་མ་བསྟན་པའི་སྤྲུལ་སེམས་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་རྩེ་བའི་ཆེད་དུ་སྤྲུལ་པའི་སྟེ། སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པའི་ཆེད་དུ་ན་ནི་དགེ་བ་དང་གནོད་པའི་ཆེད་དུ་ན་མི་དགེ་བའོ། ། 1-301 གཉིས་པ་ནི་ཡང་ངེས་པར་བསྟན་པ་གཞན་རྣམས་ལ་དེར་སྣང་བས་ཀྱང་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་བལྟ་ཏེ། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་སྤྱོད་པ་མཐར་ཐུག་པ་ལ་འཇུག་ པ་རྣམས་ཀྱིས་གཞན་རྣམས་སྦྱིན་པ་ལ་སྤྲོ་བའི་ཆེད་དུ་སྤྲུལ་པའི་ཟས་སྐོམ་སོགས་རྣམས་སྤྲུལ་པའི་སློང་བ་རྣམས་ལ་སྟེར་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་སྤྲུལ་པ་སྟོན་པ་དང་སེམས་ཅན་ གཞན་འཇིགས་པའི་ཆེད་དུ་ཆོམ་རྐུན་སོགས་སྤྲུལ་ཏེ་དེའི་རྐང་

【現代漢語翻譯】 通過門進入。（指通過六根門進入） 名字的集合等等，那些是爲了之後明顯表達而留在心中的習氣。 被那些習氣所控制的，就是具有非憎恨和非喜悅之心的心和心所，以及表達名字等事物的顯現。 『南卡』（藏文：ནམ་ཀཱ་，梵文天城體：नाम，梵文羅馬擬音：nāma，漢語字面意思：名字）等詞語是因為沒有被遮蔽，是清凈的。 在聖者那裡，是指未被教證所指明的穩固之物。 異熟果就是阿賴耶識，是沒有被遮蔽的。 與未被教證指明的心相應的行為，如行走等，以及工巧處。 否則，就會變成善或不善。如《四百論》所說：『菩薩的分別念，是善或不善。因此，對於已成自在者，沒有絲毫的不善。』 任何天眾，都是指世間的天神。 這裡將『煩惱的』和『非善的』心連線起來，前後都是這樣說的。 『奴僕』是指生生世世的。 『僱工』是指在一定時間內工作並領取報酬的人。 『工作者』是指每天工作的人。 『個別觀察』是指心想『使用這個可以增強體力，努力行善』等等。 『煩惱者』是指心想『通過享用受用，可以傷害敵人』等等。 工巧處的自性，是指持有與其相應的特殊身體，並且通過持有該身體而迅速完成。 『未個別觀察』是指與前面所說相同。 有些經卷中說『通過個別觀察』，那裡僅僅是指『這種藥是這種疾病的對治』這樣的觀察。 上界（指色界和無色界）的根本煩惱和近煩惱是被遮蔽的未被教證指明的，因為它們是引發止觀過失行為的煩惱，並且與寂止等持相應，被許多白法所攝持。 由於證悟的同類因，未被教證指明，是指與未被教證指明的化身心同時產生的，爲了嬉戲而化現的。 如果是爲了利益眾生，則是善的；如果是爲了損害眾生，則是不善的。 第二種情況是，通過在其他事物中顯現，也可以被視為善、不善或未被教證指明。 也就是說，佛和進入菩薩究竟行境的人，爲了使他人樂於佈施，化現飲食等物，給予化現的乞討者；同樣，化現持戒等行為，以及爲了使其他眾生恐懼，化現盜賊等，並以此為手段。

【English Translation】 Entering through the doors. (Referring to entering through the six sense doors). The collection of names, etc., are the imprints in the mind for the purpose of later explicit expression. Those who are seized by these are the minds and mental factors that possess neither hatred nor joy, and the appearances of expressing names, etc. The term 'Namka' (藏文：ནམ་ཀཱ་，梵文天城體：नाम，梵文羅馬擬音：nāma，漢語字面意思：name) and others are because they are not obscured, they are pure. In the case of the noble ones, it refers to that which is not indicated by scripture and is stable. The Vipaka (result) is the Alaya-vijnana (store consciousness), which is unobscured. Actions associated with an unindicated mind, such as walking, etc., and craftsmanship. Otherwise, it becomes virtuous or non-virtuous. As the 'Four Hundred Verses' says: 'The conceptualization of a Bodhisattva is either virtuous or non-virtuous. Therefore, for those who have become masters of their minds, there is no non-virtue at all.' Any class of gods refers to any worldly deity. Here, 'afflicted' and 'non-virtuous' minds are linked together, and it is expressed that way both before and after. 'Slave' refers to lifetimes. 'Hired worker' refers to taking payment for working for a fixed period. 'Worker' refers to working only for a day. 'Individual examination' refers to thinking, 'Using this, I can increase my physical strength and strive in the direction of virtue,' etc. 'Afflicted one' refers to thinking, 'Through enjoying possessions, I can harm enemies,' etc. The nature of the craft is to hold a special body that is in accordance with it, and through holding that body, to accomplish it quickly. 'Non-individual examination' is the same as before. In some texts, it says 'through individual examination,' which merely refers to examining 'this medicine is the antidote to this disease.' The root and near afflictions of the higher realms (referring to the Form and Formless realms) are obscured and unindicated, because they are the afflictions that cause all the faults of Samatha-vipassana (calm abiding and insight meditation), and because they are associated with tranquil concentration and are seized by many white dharmas. Because of the similar cause of realization, the unindicated is the emanation that is born together with the unindicated emanation mind, for the sake of play. If it is for the benefit of sentient beings, it is virtuous; if it is for the harm of sentient beings, it is non-virtuous. The second case is that, through appearing in other things, it can also be regarded as virtuous, non-virtuous, or unindicated. That is, Buddhas and those who enter the ultimate conduct of Bodhisattvas, in order to make others happy to give, emanate food and drink, etc., and give them to the emanated beggars; similarly, they show emanations of moral conduct, etc., and in order to frighten other sentient beings, they emanate thieves, etc., and use them as a means.

---

ལག་དང་མགོ་གཅོད་པ་སོགས་སྟོན་པ་རྒྱལ་པོ་མེའི་ལྟ་བུ་དང་། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའ་འདུལ་བ་ལ་ དྲི་ཟར་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུ་བཟོ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པ་སྟེ་བསྟན་པ་ཙམ་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ངེས་པར་བསྟན་པ་དེས་ན་དགེ་སོགས་དེ་དག་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་བསྟན་ པ་དེ་བཞིན་དུ་གྲུབ་པ་མེད་དེ། གཉིས་ཀྱང་དགེ་བ་ཁོ་ན་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཤད་སྦྱར་དུ། ཐམས་ཅད་སྒྲོལ་སོགས་ཀྱི་སྐྱེས་རབས་སུ་བྲམ་ཟེ་ལ་བུ་དག་བྱིན་པའང་སྤྲུལ་པ་ཙམ་སྟེ་ རྒྱལ་བའི་སྲས་ནི་གཞན་ལ་གནོད་པས་གཞན་ལ་ཕན་པ་མི་མཛད་པས་སོ་ཞེས་འཆད་དོ། །ཁམས་གསུམ་ལ་ཁམས་གསུམ་དངོས་དང་། ཆགས་བྲལ་གྱི་དབྱེ་བ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་འདོད་པ་དང་ལྡན་པ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི། 1-302 འདོད་ཆགས་དང་ཡེ་མ་བྲལ་བ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་མཚན་ཉིད་རབ་ཏུ་རིག་པའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱང་མ་ཐོབ་པ་སྟེ། དེ་ཐོབ་ནའང་སྤོང་བ་ལ་དགའ་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་པས་ཕྱོགས་ལས་ཆགས་ བྲལ་ཡོད་པས་སོ། །དགེ་བ་ལ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་སྨོས་པ་ནི་ཟག་མེད་ཁམས་ཀྱིས་མ་བསྡུས་པས་སོ། །གཟུགས་སོགས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་གཅེས་སུ་བྱེད་པའི་ཁམས་ཡིན་པས་དེ་དང་ལྡན་ པའོ། །འོ་ན་དེའི་རྒྱུད་དང་འབྲེལ་པ་འདོད་ལྡན་ཡིན་ཡང་དེ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཅི་ལྟར་འདོད་ཁམས་ཡིན་ཞེ་ན། ཕྱི་སྣོད་ནི་འདོད་ཆགས་དང་ཡེ་མ་བྲལ་བའི་ལས་ཀྱི་ དབང་གིས་བྱུང་བས་སོ། །འོ་ན་སྣོད་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་མོང་གི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་བྱུང་བའོ་ཞེས་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུད་ལའང་འདོད་ཁམས་པའི་ལས་ཀྱི་ས་ བོན་ཡོད་པས་ན་ནམ་ཞིག་འདིར་སྐྱེ་བས་སོ། །ས་དང་ས་ན་ཉེས་རྣམས་དགུ །དེ་བཞིན་དུ་ནི་ཡོན་ཏན་རྣམས། །ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེ་རྣམས་ཀྱི། །ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་ཐ་དད་ཕྱིར། །ཞེས་གནས་ པ་ལ་ས་འོག་མ་འོག་མའི་ཉེས་པ་སྤངས་ཤིང་གོང་མ་གོང་མའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ་ན་འོག་མ་ལས་ཆགས་བྲལ་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཡུལ་དགུ་ན་ཁྲལ་དང་དེ་འཆག་བྱེད་དགུ་དགུ་ཡོད་པ་དང་འདྲའོ། ། 1-303 དངོས་པོ་ནི་རྐང་གྲངས་ཕྱི་བལྟས་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་དང་ཟག་མེད་བོར་བའོ། །འདོད་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་ཙམ་ཡིན་གྱི་བདག་སོགས་ཀྱི་ནང་དུ་གཏོགས་པ་ མིན་ནོ་ཞེས་རྟོགས་པ་ན་བདག་འདོད་ཁམས་ཀྱི་བདག་པོར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཟུགས་དང་ལྡན་པ་ལ་འདོད་པའི་ཆགས་བྲལ་སྲིད་རྩེ་སོགས་ཀྱང་ཡོད་པས་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་སྨོས་ ཞིང་། འདི་དང་ཕྱི་མར་མི་དགེ་བ་མ་སྨོས་པ་ནི། དེ་དག་ན་དེ་མེད་པ་སྟེ་མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་མནན་པས་སོ། །དངོས་པོ་ནི་རྐང་གྲངས་ནང་བལྟས་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཁམས་ གོང་འོག་དང་། ཟག་མེད་བོར

【現代漢語翻譯】 譬如國王彌（Meyi）展示砍手、砍頭等行為，以及圓滿正等覺的佛陀爲了調伏樂神之王饒嘎（Rabga）而化現成樂神等，展示各種技藝，這僅僅是爲了教導，其理由是必須通過教導才能行善等，因為這些都是化現，所以不可能完全按照所展示的那樣實現，而且兩者也不僅僅是行善。在《本生經釋》中說，在《一切度》等的本生故事中，將兒子佈施給婆羅門也只是化現，因為諸佛之子不會爲了利益他人而傷害他人。三界分為三界實有和離欲兩種。第一種又分為三種，與欲相應的欲界自性是：尚未脫離貪慾，且未獲得初禪的特徵，即徹底辨識的作意。即使獲得了，也會因為喜歡捨棄而捨棄不相符的事物，因此從某種程度上來說是離欲的。提到有漏善法，是因為它不屬於無漏界。因為色等五妙欲是珍愛的界，所以是與此相應的。那麼，如果與此相關的後代是與欲相應的，那麼與此無關的外器世界怎麼會是欲界呢？因為外器世界是由尚未脫離貪慾的業力所產生的。那麼，這與『器世界是由所有眾生的共同業力所產生的』相矛盾嗎？因為上兩界的相續中也有欲界業力的種子，所以總有一天會生於此。『土地和土地上的過患有九種，同樣地，功德也有九種，因為小、中、大各有不同。』意思是說，安住于下下地的過患，獲得上上地的功德，就會從下地中解脫出來。就像九個地方有稅收和九個減稅的方法一樣。事物就像外在的腳的數量一樣，一方面是捨棄了上兩界和無漏界。認識到與欲相應只是蘊等，不屬於我等，就能捨棄執著於我為欲界之主。與色相應，因為有離欲，所以也有色究竟天等，提到色界沒有脫離貪慾。這裡和未來沒有提到不善，是因為它們沒有不善，即壓制了不善的根本。事物就像內在的腳的數量一樣，一方面是捨棄了上地獄和無漏界。 For example, like King Meyi showing the cutting of hands and heads, and the Fully Enlightened Buddha transforming into a Gandharva to subdue the Gandharva King Rabga, demonstrating various skills, this is only for teaching. The reason is that it is necessary to do good through teaching, because these are all transformations, so it is impossible to achieve exactly as shown, and the two are not just doing good. In the Jataka Commentary, it is said that in the Jataka stories such as 'All Degrees', giving sons to Brahmins is also just a transformation, because the sons of the Buddhas will not harm others to benefit others. The three realms are divided into the three realms of reality and detachment from desire. The first is divided into three types, and the nature of the desire realm corresponding to desire is: not yet detached from desire, and has not obtained the characteristics of the first dhyana, that is, the intention of thorough discernment. Even if it is obtained, it will abandon incompatible things because it likes to abandon them, so in a sense it is detached from desire. Mentioning the leaky good dharma is because it does not belong to the uncontaminated realm. Because the five desires of form, etc. are cherished realms, they correspond to this. So, if the descendants related to this are corresponding to desire, how can the external world unrelated to this be the desire realm? Because the external world is produced by the power of karma that has not yet been detached from desire. So, does this contradict 'the world is produced by the common karma of all beings'? Because there are also seeds of desire realm karma in the continuation of the upper two realms, so one day they will be born here. 'There are nine kinds of faults in the land and on the land, and similarly, there are nine kinds of merits, because small, medium, and large are different.' It means that dwelling in the faults of the lower and lower lands and obtaining the merits of the upper and upper lands will be liberated from the lower lands. It's like there are taxes in nine places and nine ways to reduce taxes. Things are like the number of feet on the outside, and on the one hand, the upper two realms and the uncontaminated realm are abandoned. Recognizing that being in accordance with desire is only aggregates, etc., and does not belong to me, etc., one can abandon the attachment to me as the master of the desire realm. Corresponding to form, because there is detachment from desire, there is also Akanistha, etc., mentioning that the form realm has not been detached from greed. The reason why evil is not mentioned here and in the future is that they have no evil, that is, they have suppressed the root of evil. Things are like the number of feet on the inside, and on the one hand, the upper and lower realms and the uncontaminated realm are abandoned.

【English Translation】 For example, like King Meyi showing the cutting of hands and heads, and the Fully Enlightened Buddha transforming into a Gandharva to subdue the Gandharva King Rabga, demonstrating various skills, this is only for teaching. The reason is that it is necessary to do good through teaching, because these are all transformations, so it is impossible to achieve exactly as shown, and the two are not just doing good. In the Jataka Commentary, it is said that in the Jataka stories such as 'All Degrees', giving sons to Brahmins is also just a transformation, because the sons of the Buddhas will not harm others to benefit others. The three realms are divided into the three realms of reality and detachment from desire. The first is divided into three types, and the nature of the desire realm corresponding to desire is: not yet detached from desire, and has not obtained the characteristics of the first dhyana, that is, the intention of thorough discernment. Even if it is obtained, it will abandon incompatible things because it likes to abandon them, so in a sense it is detached from desire. Mentioning the leaky good dharma is because it does not belong to the uncontaminated realm. Because the five desires of form, etc. are cherished realms, they correspond to this. So, if the descendants related to this are corresponding to desire, how can the external world unrelated to this be the desire realm? Because the external world is produced by the power of karma that has not yet been detached from desire. So, does this contradict 'the world is produced by the common karma of all beings'? Because there are also seeds of desire realm karma in the continuation of the upper two realms, so one day they will be born here. 'There are nine kinds of faults in the land and on the land, and similarly, there are nine kinds of merits, because small, medium, and large are different.' It means that dwelling in the faults of the lower and lower lands and obtaining the merits of the upper and upper lands will be liberated from the lower lands. It's like there are taxes in nine places and nine ways to reduce taxes. Things are like the number of feet on the outside, and on the one hand, the upper two realms and the uncontaminated realm are abandoned. Recognizing that being in accordance with desire is only aggregates, etc., and does not belong to me, etc., one can abandon the attachment to me as the master of the desire realm. Corresponding to form, because there is detachment from desire, there is also Akanistha, etc., mentioning that the form realm has not been detached from greed. The reason why evil is not mentioned here and in the future is that they have no evil, that is, they have suppressed the root of evil. Things are like the number of feet on the inside, and on the one hand, the upper and lower realms and the uncontaminated realm are abandoned.

---

་བའོ། །གཟུགས་མེད་དང་ལྡན་པ་ལའང་གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་དགྲ་བཅོམ་སོགས་གཟུགས་མེད་ལས་ཀྱང་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའང་ཡོད་པས་ན་གཟུགས་མེད་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་ བ་སྨོས་སོ། །ཕུང་པོ་བཞི་ནི་མིང་བཞིའོ། །ཁམས་གསུམ་ནི། གཟུགས་མེད་གཏོགས་པ་ཡིད་དང་ནི། །ཆོས་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཁམས། །ཞེས་པའོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཕྱི་མ་གཉིས་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཁམས་འོག་མ་ གཉིས་དང་ཟག་མེད་བོར་བའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆགས་བྲལ་ལྔར་དང་བཅུར་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཞེས་བརྗོད་པ་དེ་རྣམ་པས་དབྱེ་བ་ལ་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི། 1-304 ས་དགུ་སོ་སོའི་བརྒྱད་ཀྱི་བར་སྤངས་པ་དང་འཇིག་ཚོགས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལས་ཆགས་བྲལ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་སློབ་པའི་སྟེ་སྤང་བྱ་འགའ་ཞིག་མ་སྤངས་པས་སོ། །མཐའ་དག་ལས་ཆགས་ བྲལ་ནི་ས་དགུ་སོ་སོའི་ཉེས་པ་དགུ་པ་སྤངས་པའམ་སྲིད་རྩེའི་སྤངས་པ་དང་མི་སློབ་པའི་སྟེ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ལྷག་མ་མེད་པས་སོ། །རྟོགས་པས་ཆགས་བྲལ་སོགས་གསུམ་ནི་རིམ་པ་ལྟར་ མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་དང་། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་དང་བྲལ་བས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་བདག་མེད་ཤེས་པས་ཐོབ་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་ངོ་བོ་ གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སྤངས་ཞེས་པ་དབྱེ་གཞི་སོགས་གསུམ་གྱིས་བཤད་ཅིང་འདིར་ཆགས་བྲལ་ནི་མི་འཕྲོད་པར་འཛིན་པ་ཙམ་སྤངས་ཏེ་ངེས་པར་སྤོང་བའི་དོན་ཅན་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ་ རང་བཞིན་གྱིས་ནི་གཉེན་པོ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་མེད་ཀྱང་ངོ་མི་འཕྲོད་པར་འཛིན་པ་ཀུན་ལ་ཆགས་བྲལ་དང་འདྲ་བ་ནི་ཆགས་བྲལ་ལོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གདུང་བ་ནི་འཁྲིག་པ་ལ་ཆགས་པ་ སྟེ་དེ་དང་བདེ་བ་བྲལ་ནས་དབང་པོའི་ནུས་པ་ལ་གནོད་པས་མི་འཕྲོད་པར་འཛིན་པའོ། །ཉེ་བར་རྟོན་བསྟེན་པས་ནི་ལུས་ཀྱི་སྟོབས་སྐྱེས་པས་སོ། ཐབས་།གནས་མཐོ་དམན་ནི་གྲོང་ཁྱེར་བཟོ་བཅོ་བརྒྱད་ཡོད་པའི་གཙོ་བོ་དང་གྲོང་དཔོན་སོགས་སོ། ། 1-305 རྨོངས་པས་ནི་མ་རིག་པ་སྟེ་བྱིས་པ་ནི་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོའོ། །དེ་རྣམས་དེ་ལ་མི་འཕྲོད་པར་འཛིན་པ་ནི་དེ་ཞི་བར་མི་ཤེས་པ་དང་ཟག་བཅས་ལ་ཆགས་པས་སོ། །གཉེན་པོས་ནི་ ལམ་གྱིས་སོ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་སྟེ་དེས་ཁམས་གསུམ་གྱི་འདུ་བྱེད་སྡུག་བསྔལ་དུ་ཤེས་པས་ཟག་བཅས་ཀུན་ལས་ཡིད་འབྱུང་བས་སོ། །ས་དང་སར་ཞེས་ཏེ་ས་དགུ་པོ་གང་ལས་ ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་དེ་ལ་མི་མཐུན་པར་འཛིན་པ་འཐོབ་པས་སོ། །ཆགས་བྲལ་རྣམས་སྤྱིར་གཉིས་སུ་དབྱེ་སྟེ་དེ་ལ་གོང་མ་བསམ་གཏན་བཞི་བས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལྷག་པ་སོགས་དང་ནི་དེ་ ལས་ལྷག་པའོ། །ཕན་པ་ནི་ཕྱི་མར་དང་། བདེ་བ་ནི་འཕྲལ་དུ་སྟེ། སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཡང་གང་ཕན་བྱ། །བད

【現代漢語翻譯】 或者，對於那些擁有無色界的人來說，是否也存在對色的貪執？對於阿羅漢（梵文：Arhat，梵文天城體：अर्हत्，梵文羅馬擬音：arhat，值得尊敬的人）等已斷除對色貪執的人來說，即使在無色界中，也有人已經斷除了貪慾，因此這裡提到了那些尚未斷除對無色界貪慾的人。四蘊指的是名蘊。三界指的是：『屬於無色界的意，以及法和意的識界。』兩種外處，即一邊是較低的兩個界和無漏法。第二種分為兩種：分為五種斷貪執和十種斷貪執。第一種是說斷除貪執，從分類上來說，一邊是斷除了對九地中每一地的八種煩惱，並且由於對壞聚見（梵文：satkāya-dṛṣṭi，梵文天城體：सत्काय-दृष्टि，梵文羅馬擬音：satkāya-dṛṣṭi，有身見）和取蘊（梵文：upādāna-skandha，梵文天城體：उपादान-स्कन्ध，梵文羅馬擬音：upādāna-skandha，執取蘊）的貪執，因此是學道者（śaikṣa），因為有些應斷之法尚未斷除。斷除一切貪執是指斷除了九地中每一地的第九種過患，或者是斷除了有頂天的煩惱，並且是非學道者（aśaikṣa），因為已經沒有剩餘的結縛（saṃyojana）。通過證悟斷除貪執等三種，是依次通過見道（darśana-mārga），世間道（laukika-mārga）斷除對真諦的執著，以及通過出世間道（lokottara-mārga）的修道（bhāvanā-mārga）證悟無我而獲得的。第二種分為分類和各自的體性兩種。第一種是，『斷除』一詞通過分類等三種方式來解釋，這裡斷除貪執僅僅是斷除了不適宜的執著，而不是必須斷除的意思。第二種是，從自性上來說，即使沒有顯現對治，但對於所有執著不適宜的事物，都類似於斷除貪執，因此稱為斷除貪執。痛苦是指對性行為的貪執，因為它與快樂分離，損害了感官的能力，因此執著為不適宜。依靠親近，身體的力量增強。方法，高低之處指的是擁有十八種工藝的城市首領和村長等。愚癡是指無明，孩童指的是異生凡夫（pṛthag-jana）。他們執著于不適宜的事物，是因為他們不瞭解寂滅，並且貪執于有漏法。通過對治，即通過道。完全了知是指見道，因為它了知三界的行是痛苦的，因此對一切有漏法都感到厭離。『地和地』是指從哪一地斷除了貪執，就獲得了對該地不適宜的執著。一般來說，斷除貪執分為兩種，即上方的四禪（dhyāna）高於聲聞（śrāvaka）的殘餘等，以及高於此者。利益是指來世，安樂是指當下。在《二十頌》中說：『即使是痛苦，只要有益就去做。』 Or, for those who possess the Formless Realm, does attachment to form also exist? For Arhats (Sanskrit: Arhat, Devanagari: अर्हत्, Romanization: arhat, meaning 'worthy one') and others who have severed attachment to form, even in the Formless Realm, there are those who have already severed desire. Therefore, those who have not severed desire for the Formless Realm are mentioned here. The four aggregates refer to the name aggregate. The three realms refer to: 'The mind belonging to the Formless Realm, as well as the realm of phenomena and mind consciousness.' The two external sense bases, one side being the lower two realms and the abandonment of undefiled dharmas. The second is divided into two: divided into five types of detachment and ten types of detachment. The first is said to be the abandonment of attachment, which, from a classification perspective, on one side is the abandonment of the eight faults of each of the nine grounds, and because of attachment to the view of the perishable aggregate (Sanskrit: satkāya-dṛṣṭi, Devanagari: सत्काय-दृष्टि, Romanization: satkāya-dṛṣṭi, meaning 'view of self') and the aggregates of grasping (Sanskrit: upādāna-skandha, Devanagari: उपादान-स्कन्ध, Romanization: upādāna-skandha, meaning 'aggregates of clinging'), it is therefore a trainee (śaikṣa), because some things to be abandoned have not yet been abandoned. Abandoning all attachments means abandoning the ninth fault of each of the nine grounds, or abandoning the peak of existence, and is a non-trainee (aśaikṣa), because there are no remaining bonds (saṃyojana). Severing attachment through realization, etc., the three are obtained sequentially through the path of seeing (darśana-mārga), the worldly path (laukika-mārga) severing attachment to the aspects of truth, and the supramundane path (lokottara-mārga) of the path of cultivation (bhāvanā-mārga) realizing selflessness. The second is divided into classification and their respective natures. The first is, 'abandonment' is explained by three things, such as classification, and here, severing attachment is merely severing the perception of inappropriateness, not necessarily meaning that it must be abandoned. The second is, from the perspective of nature, even if there is no manifestation of an antidote, for all things that are perceived as inappropriate, similar to severing attachment, it is called severing attachment. Suffering refers to attachment to sexual activity, because it is separated from pleasure and harms the ability of the senses, therefore it is perceived as inappropriate. By relying on closeness, the strength of the body increases. Method, high and low places refer to the leaders of cities with eighteen crafts and village chiefs, etc. Ignorance refers to ignorance, children refer to ordinary beings (pṛthag-jana). They cling to inappropriate things because they do not understand cessation and cling to defiled things. Through the antidote, that is, through the path. Complete knowledge is the path of seeing, because it knows that the formations of the three realms are suffering, therefore it is disgusted with all defiled things. 'Ground and ground' means that from whichever ground attachment is severed, the perception of inappropriateness for that ground is obtained. In general, severing attachment is divided into two types, namely the four dhyānas above are higher than the remainder of the Hearers (śrāvaka), etc., and those higher than that. Benefit refers to the future, and happiness refers to the present. In the 'Twenty Verses' it says: 'Even if it is suffering, do what is beneficial.'

【English Translation】 Or, for those who possess the Formless Realm, does attachment to form also exist? For Arhats (Sanskrit: Arhat, Devanagari: अर्हत्, Romanization: arhat, meaning 'worthy one') and others who have severed attachment to form, even in the Formless Realm, there are those who have already severed desire. Therefore, those who have not severed desire for the Formless Realm are mentioned here. The four aggregates refer to the name aggregate. The three realms refer to: 'The mind belonging to the Formless Realm, as well as the realm of phenomena and mind consciousness.' The two external sense bases, one side being the lower two realms and the abandonment of undefiled dharmas. The second is divided into two: divided into five types of detachment and ten types of detachment. The first is said to be the abandonment of attachment, which, from a classification perspective, on one side is the abandonment of the eight faults of each of the nine grounds, and because of attachment to the view of the perishable aggregate (Sanskrit: satkāya-dṛṣṭi, Devanagari: सत्काय-दृष्टि, Romanization: satkāya-dṛṣṭi, meaning 'view of self') and the aggregates of grasping (Sanskrit: upādāna-skandha, Devanagari: उपादान-स्कन्ध, Romanization: upādāna-skandha, meaning 'aggregates of clinging'), it is therefore a trainee (śaikṣa), because some things to be abandoned have not yet been abandoned. Abandoning all attachments means abandoning the ninth fault of each of the nine grounds, or abandoning the peak of existence, and is a non-trainee (aśaikṣa), because there are no remaining bonds (saṃyojana). Severing attachment through realization, etc., the three are obtained sequentially through the path of seeing (darśana-mārga), the worldly path (laukika-mārga) severing attachment to the aspects of truth, and the supramundane path (lokottara-mārga) of the path of cultivation (bhāvanā-mārga) realizing selflessness. The second is divided into classification and their respective natures. The first is, 'abandonment' is explained by three things, such as classification, and here, severing attachment is merely severing the perception of inappropriateness, not necessarily meaning that it must be abandoned. The second is, from the perspective of nature, even if there is no manifestation of an antidote, for all things that are perceived as inappropriate, similar to severing attachment, it is called severing attachment. Suffering refers to attachment to sexual activity, because it is separated from pleasure and harms the ability of the senses, therefore it is perceived as inappropriate. By relying on closeness, the strength of the body increases. Method, high and low places refer to the leaders of cities with eighteen crafts and village chiefs, etc. Ignorance refers to ignorance, children refer to ordinary beings (pṛthag-jana). They cling to inappropriate things because they do not understand cessation and cling to defiled things. Through the antidote, that is, through the path. Complete knowledge is the path of seeing, because it knows that the formations of the three realms are suffering, therefore it is disgusted with all defiled things. 'Ground and ground' means that from whichever ground attachment is severed, the perception of inappropriateness for that ground is obtained. In general, severing attachment is divided into two types, namely the four dhyānas above are higher than the remainder of the Hearers (śrāvaka), etc., and those higher than that. Benefit refers to the future, and happiness refers to the present. In the 'Twenty Verses' it says: 'Even if it is suffering, do what is beneficial.'

---

ེ་ཡང་མི་ཕན་མི་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་སློབ་པའི་ཆོས་ སོགས་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱི་འདི་ཡིན་པས་སློབ་པའི་སྟེ་གང་དང་ལྡན་ན་སློབ་པར་འཇོག་པའི་ཆོས་སོ། །ཐར་པའི་ཆེད་དུ་བརྩོན་པའི་དགེ་བ་ནི་ཚོགས་ལམ་ལྷག་པར་རྟོགས་ པ་པ་ནས་བཟུང་ནས་ཏེ་དེས་ཡེ་མི་བརྩོན་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཤིན་ཏུ་བརྩོན་པར་བྱས་པའི་མི་སློབ་པའི་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་ཅིང་དགེ་བས་ནི་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གཅོད་དོ། ། 1-306 དངོས་པོའི་རྐང་གྲངས་ནི་དགེ་བའི་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བས་བསྡུས་པ་རྣམས་སོ། །འདི་མི་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་པས་མི་སློབ་པའི་སྟེ་མི་སློབ་པར་འཇོག་པའི་ ཆོས་སོ། །དེ་ཡང་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་སློབ་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་སྟེ་དགེ་བས་ནི་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་གཅོད་དོ། །དངོས་པོ་ལ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མི་སློབ་པའི་དགེ་བས་བསྡུས་པའོ། །ཆོས་ཙམ་གྲོལ་ བར་ཤེས་པས། ཕུང་པོ་སྐད་ཅིག་སྨྲ་བ་ཡི། །ཤཱཀྱ་པ་དག་བདག་མེད་ན། །མཐོ་རིས་ཐར་པ་ལ་དགོས་པའི། །འབད་པ་དོན་མེད་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་ཟེར་བ་ལྟར་བཅིང་གྲོལ་གྱི་གཞི་བདག་ཡོད་ པས་དེ་གྲོལ་བར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་མིན་གྱི་ཆོས་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དགེ་བ་ནི་ཐར་པ་ལ་བརྩོན་པ་བོར་བའོ། །སློབ་པའི་ཉོན་མོངས་ཅན་ནི་མི་དགེ་བ་དང་བསྒྲིབས་པའི་ལུང་ མ་བསྟན་ཇི་རིགས་པ་སྟེ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་མི་དགེ་བ་མེད་པས་སོ། །དེའི་ལུང་མ་བསྟན་ནི་མ་བསྒྲིབས་པའིའོ། །མི་སློབ་པའི་ལུང་མ་བསྟན་ནི་བསྒྲིབས་པ་མི་སྲིད་པས་མ་བསྒྲིབས་པ་ཁོ་ ནའོ། །འདུས་མ་བྱས་སྨོས་པ་ནི་རིགས་པའི་རྣམ་གཞག་སྟེ་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་དང་འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་ནི་གཉིས་མིན་དུ་བརྗོད་མི་ནུས་སོ་ཞེའོ། །དངོས་པོའི་རྐང་གྲངས་ནི་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་ནི་སྔ་མ་གཉིས་བོར་བའོ། ། 1-307 ཆོས་དེ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུ་ནི་གང་ཟག་གསུམ་མོ། །མཐོང་སྤང་སོགས་སྤང་བྱ་ཡིན་མིན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གསུམ་སྟེ། ཉོན་མོངས་ཀྱི་ནི་ལྟ་བ་ཀུན་བརྟགས་ཆོས་ ལོག་མཉན་པ་དང་། ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་སོགས་ལས་བྱུང་བ་ལྔ་རྣམས་ཏེ། དེས་འཇིག་ཚོགས་དང་མཐར་འཛིན་ལྟ་བ་ལྷན་སྐྱེས་གཅོད་དོ། །མཐར་འཛིན་ལྟ་བ་ལྷན་སྐྱེས་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། མངོན་པར་རྟོགས་ པ་ལ་ཞུགས་པའི་བདག་གི་བདག་ཅི་ཡིན་ཞེས་སྐྲག་པ་གང་ལས་འབྱུང་བ་ཆད་ལྟས་བསྡུས་པའོ། །འདིས་ལྟ་བ་གཞན་གསུམ་ཀུན་བརྟགས་ཁོ་ནར་སྟོན་ཏོ། །ཐེ་ཚོམ་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡང་ཀུན་བརྟགས་ཁོ་ ནའོ། །དེའི་རྣམ་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ལྟ་བ་ལ་གནས་པ་ལྟ་བུ་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་རྣམས་དང་ལྟ་བའི་གནས་དེའི་ས་བོན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་གྱི་གནས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །ལྟ་བ་ལ་ ལོག་པར

【現代漢語翻譯】 此外，不應做無益之事。』如是說。第四，關於『所學之法』等三者中的第一個，因為這是『所學者』的，所以是『所學之法』，即具備何種條件才能被視為『所學』之法？爲了解脫而精進的善，從資糧道（Tshogs lam，the path of accumulation）開始，特別是證悟者，與不精進的凡夫（So so skye bo，ordinary person）和非常精進的無學者（Mi slob pa，one beyond learning）的行為有所不同，並且善能斷除不善和無記。 事物的範疇如同善，即一部分是被與解脫分相關的善所涵蓋的。這是『無學者』的，所以是『無學』之法，即被視為『無學』的法。也就是在三學（Bslab pa gsum，three trainings）上達到究竟，善能斷除未被遮蔽的無記。事物的一部分是被無學的善所涵蓋的。僅僅通過了解法就能解脫。 如果蘊（Phung po，Skandha）能瞬間說話，夏迦派（Shakya pa）的人說無我（Bdag med，Anatman），那麼爲了天界（Mtho ris，higher realms）和解脫（Thar pa，liberation）所做的努力將變得毫無意義。』正如他們所說，因為存在束縛和解脫的基礎，所以應捨棄對解脫的執著。對於非二元之法，凡夫的善是放棄了解脫的精進。所學者的煩惱（Nyon mongs，Kleshas）是不善和被遮蔽的無記，因為不來者（Phyi mi 'ong，Anagamin）沒有不善。其無記是未被遮蔽的。無學者的無記是不可能被遮蔽的，所以只有未被遮蔽的。提到非造作（'Dus ma byas，Asamskrta）是爲了說明推理的方式，即分別的止息（So sor brtags 'gog，Pratisamkhyanirodha）和滅盡定（'Du shes dang tshor ba 'gog pa， Nirodha-samapatti）不能被稱為非二元。事物的範疇如同無記，即一部分是捨棄前兩者。 具備這三種法的蘊的因是三種補特伽羅（Gang zag，Pudgala）。見道所斷等三種應斷法中的第一個是三種遍行煩惱，即煩惱是由於聽聞邪法（chos log，false dharma）和不如理作意（Tshul min yid byed， improper attention）等而產生的五種見（Lta ba，Drsti）。它能斷除俱生的有身見（'Jig tshogs，Satkayadrsti）和邊執見（Mthar 'dzin，Antagrahadrsti）。如何斷除俱生的邊執見呢？對於入于現觀（Mngon par rtogs，Abhisamaya）者，『我的我（Bdag gi bdag，the self of self）是什麼？』這種恐懼來自於哪裡？它被包含在斷見（Chad ltas，ucchedadṛṣṭi）中。這表明其他三種見只是遍計所執。疑（The tshom，Vicikitsa）也是遍計所執。因為隨順其相，所以與見相應者和見的處所的種子也是如此。疑的處所也是如此。對於見，以邪見...

【English Translation】 Furthermore, one should not do unprofitable things.』 Thus it is said. Fourth, regarding the first of the three, 『the Dharma of Learning』 etc., because this belongs to 『those who are learning,』 it is the 『Dharma of Learning,』 i.e., what qualities must one possess to be considered 『learning』? The virtue of striving for liberation, starting from the Path of Accumulation (Tshogs lam), especially the enlightened one, differs from the ordinary person (So so skye bo) who does not strive and the actions of the non-learner (Mi slob pa) who strives very hard, and virtue cuts off non-virtue and the unspecified. The category of things is like virtue, i.e., one part is encompassed by the virtues that are related to liberation. This belongs to 『those who are not learning,』 so it is the 『Dharma of Non-Learning,』 i.e., the Dharma that is considered 『non-learning.』 That is, having perfected the three trainings (Bslab pa gsum), virtue cuts off the unspecified that is not obscured. One part of things is encompassed by the virtue of non-learning. Merely by knowing the Dharma, one is liberated. If the aggregates (Phung po) could speak in an instant, and the Shakyapas (Shakya pa) say there is no self (Bdag med), then the efforts made for the sake of the heavens (Mtho ris) and liberation (Thar pa) would become meaningless.』 As they say, because there is a basis for bondage and liberation, one should abandon attachment to liberation. For non-dual Dharma, the virtue of an ordinary person is abandoning the striving for liberation. The afflictions (Nyon mongs) of the learner are non-virtue and obscured unspecified, as appropriate, because the non-returner (Phyi mi 'ong) has no non-virtue. Its unspecified is unobscured. The unspecified of the non-learner is impossible to be obscured, so it is only unobscured. Mentioning the unconditioned ( 'Dus ma byas) is to explain the mode of reasoning, i.e., the cessation through discrimination (So sor brtags 'gog) and the cessation of perception and feeling ('Du shes dang tshor ba 'gog pa) cannot be called non-dual. The category of things is like the unspecified, i.e., one part is abandoning the former two. The cause of the aggregates that possess these three Dharmas is the three types of individuals (Gang zag). The first of the three types of objects to be abandoned, such as those to be abandoned by seeing, is the three pervasive afflictions, i.e., the afflictions are the five views (Lta ba) that arise from hearing false Dharma (chos log) and improper attention (Tshul min yid byed), etc. It cuts off the innate view of the self ( 'Jig tshogs) and the view of extremes (Mthar 'dzin). How does it cut off the innate view of extremes? For those who have entered into realization (Mngon par rtogs), where does the fear of 『what is my self (Bdag gi bdag)?』 come from? It is included in the view of annihilation (Chad ltas). This shows that the other three views are only conceptually imputed. Doubt (The tshom) is also only conceptually imputed. Because it follows its aspect, so too are those who are associated with the view and the seed of the place of the view. The place of doubt is also the same. Regarding the view, with wrong view...

---

་ཞུགས་པ་དེའི་སྒོ་ནས་བྱུང་བ་དང་དེ་ལ་དམིགས་པ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ལྟ་བ་ལ་ཆགས་པ་དང་གཞན་གྱི་ལ་ཞེ་སྡང་བ་སོགས་སོ། །ལས་ཀྱི་ནི་ལྟ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ ཆགས་སོགས་ཀྱིས་བསླངས་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་མི་དགེ་བ་སྟེ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ནི་ལྟ་བ་ལ་གནས་པས་བསྡུས་སོ། །སྐྱེ་བའི་ནི་ངན་སོང་བའི་ཆོས་གསུམ་སྟེ། དེ་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་རྟས་བྱེད་སྲེད་ལེན་སྤངས་པས་དེ་ལྡོག་པས་སོ། ། 1-308 ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་སྒོམ་སྤང་དང་ཟག་མེད་བོར་བའོ། །བདག་མཐོང་བ་ཕུན་ཚོགས་སུ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ནི་ལྟོས་ས་མཐོང་སྤང་ཆོས་ཙམ་ཡིན་པས་སོ། །སྒོམ་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་ལ་མཐོང་ ལམ་ཐོབ་པའི་ནི་དེ་ཡན་ཆད་ཀྱང་སྒོམ་སྤང་ཡོད་པས་ཏེ་མ་ཐོབ་པ་ལ་མེད་པ་ནི་མིན་ནོ། །མཐོང་བས་སྤང་བྱ་ལྟ་བ་ཉོན་མོངས་ཅན་ཀུན་བརྟགས་སོགས་ལས་བཟློག་པ་སྟེ། ལྟ་བ་ ཉོན་མོངས་ཅན་ལྷན་སྐྱེས་དང་དེ་ལ་གནས་པའམ་དེའི་གནས་དང་། དེ་དང་ཡུལ་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པའི་ཉོན་མོངས་དང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་དང་བདེ་འགྲོའི་ས་པའི་ ཆོས་གསུམ་མོ་ཞེའོ། །དེ་ཡན་ཆད་ན་ཟག་མེད་ཀྱང་མང་དུ་ཡོད་པས་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ། དེས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྔར་ཟག་མེད་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཟག་མེད་དུ་བཤད་ཀྱང་འདིར་ ཟག་བཅས་སུ་བསྡུ། བསྡུ་བར་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀུན་དང་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཆོས་ཀུན་སྒོམ་སྤང་དུ་གསུངས་པ་དེ། འདིར་ཟག་བཅས་སྨོས་པས་གྲུབ་ཅིང་དེ་མཐོང་སྤང་ལ་མི་འཆད་པ་ ཅི་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་པས་མཐོང་ལམ་མན་ཆད་དུ་ཉོན་སྒྲིབ་དང་ས་བཅུར་ཤེས་སྒྲིབ་གཙོ་ཆེར་སྤོང་བར་འཆད་པས་དང་། ཐེག་ཆུང་པས་ནི། ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་མཐོང་སྤང་མིན། །གཟུགས་མིན་དྲུག་པ་མིན་སྐྱེས་མིན། ། 1-309 ཞེས་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མཐོང་སྤང་དང་ཟག་མེད་བོར་བའོ། །དགོས་པ་ནི་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཟག་པ་མེད་པ་སྟེ། སྐྱོན་མེད་པས་སོ། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་མ་གཏོགས་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་ཡིན་པས་སོ། །དངོས་པོའི་རྐང་གྲངས་དགེ་བ་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་དང་དེའི་རྗེས་ཐོབ་བོ། །ཅི་འདྲ་བའི་གཟུགས་དང་སྒྲའི་ ཁམས་སྤང་བྱ་མིན་ཞེ་ན། མི་སློབ་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་རྗེས་ཐོབ་ཆོས་སྟོན་པ་སོགས་ལ་སྦྱོར་བའིའོ། །སྔར་ཟག་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་དང་འདི་མི་མཐུན་པ་ནི་མི་འགལ་ཏེ། སྤྱིར་བཏང་དམིགས་ བསལ་ལམ། རགས་པ་དང་ཕྲ་བའི་རྣམ་གཞག་ཡིན་པས་སོ། །གཞུང་ཁ་ཅིག་ཏུ་ཁམས་གསུམ་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ཞེས་འདོན་ཏེ་དེ་ལྟ་ན། །བཅུ་ནི་སྒོམ་པས་སྤང་བྱ་སྟེ། །ལྔ་ཡང་ཁམས་ཐ་མ་ གསུམ་རྣམ་གསུམ། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །གྲུབ་པ་ནི་སྤང་བྱ་མིན་པ་སྟེ་དཔེ་མེད་པར་བསྟོད་པར། ཉེས་པ་ཉམས་སྨད་རྩ་ནས་བཏོན། ཡོན

【現代漢語翻譯】 從進入（惡見）而生起，並且執著于自宗的見解，憎恨他宗等等。業是指以見解為先導的貪著等所引發的身語不善業，而意業則包含在安住于見解之中。生是指惡趣的三種法，斷除能產生它們的種子——渴愛、取、有，就能使它們止息。 一切事物的一個方面是修道所斷和無漏。執著于將我見視為圓滿，斷除這種執著只是因為所依是見道所斷的法。對於修道所斷，獲得見道之後，仍然存在修道所斷，而未獲得見道者則不存在修道所斷，並非如此。見道所斷是指與見解相關的煩惱，如分別等。與見解相關的煩惱包括俱生和安住于見解之中的煩惱，或者煩惱的處所，以及與煩惱和對境相違背的煩惱，以及由這些煩惱所引發的身語之業，以及善趣之地的三種法。在此之前，雖然存在許多無漏法，但它們仍然是有漏的。因此，雖然《俱舍論》中將抉擇分和順抉擇分解釋為先前的無漏和隨後的無漏，但在這裡將它們歸為有漏。將所有有漏善法和無記無覆無記法都歸為修道所斷，這是因為這裡提到了有漏，如果見道所斷不這樣解釋，那又該如何解釋呢？這是因為大乘認為在見道之前主要斷除煩惱障，在十地中主要斷除所知障。而小乘則認為：『非煩惱非見斷，非色非第六，非生』，所以沒有過失。 一切事物的一個方面是見道所斷和無漏。必要性與之前相同。非所斷是指無漏，因為沒有過失。除了抉擇分之外，都是修道所斷。事物的體性與善法相同，方面是指超世間的道及其後得。什麼樣的色和聲的界不是所斷呢？是指不學之身語業，用於后得法，如說法等。先前無漏的事物與此不一致，這並不矛盾，因為這是普遍和特殊，或者粗大和細微的分類。有些論典中提到三界和二處，如果是這樣，那麼『十是修道所斷，五也是下三界的三種』，這與《俱舍論》相符。成立的是非所斷，在無與倫比的讚頌中，過失、衰損、損害都被徹底根除，功德...

【English Translation】 It arises from entering (wrong views), and clings to the views of one's own school, hating others, and so on. Karma refers to the non-virtuous actions of body and speech caused by attachment, etc., which are preceded by views, while mental karma is included in dwelling in views. Birth refers to the three dharmas of the lower realms, and by abandoning the seeds that produce them—craving, grasping, and existence—they can be stopped. One aspect of all things is what is abandoned by cultivation and the unpolluted. Clinging to seeing self as perfect, abandoning this clinging is only because what is relied upon is just the dharma to be abandoned by the path of seeing. For what is to be abandoned by the path of cultivation, after obtaining the path of seeing, there is still what is to be abandoned by cultivation, but it is not the case that those who have not obtained the path of seeing do not have what is to be abandoned by cultivation. What is abandoned by seeing refers to the afflictions related to views, such as conceptual constructs. Afflictions related to views include those that are innate and those that dwell in views, or the place of afflictions, as well as afflictions that contradict afflictions and objects, and the actions of body and speech caused by these afflictions, and the three dharmas of the happy realms. Before this, although there are many unpolluted dharmas, they are still polluted. Therefore, although the 'Abhidharmakosha' explains the decisive part and the conforming decisive part as the previous unpolluted and the subsequent unpolluted, here they are classified as polluted. All polluted virtuous dharmas and unmanifested and unobscured dharmas are classified as what is to be abandoned by cultivation, because polluted is mentioned here. If what is to be abandoned by seeing is not explained in this way, how should it be explained? This is because the Mahayana believes that the afflictive obscurations are mainly abandoned before the path of seeing, and the cognitive obscurations are mainly abandoned in the ten bhumis. The Hinayana, however, believes: 'Not affliction, not abandoned by seeing, not form, not the sixth, not born,' so there is no fault. One aspect of all things is what is abandoned by the path of seeing and the unpolluted. The necessity is the same as before. What is not to be abandoned is the unpolluted, because there is no fault. Except for the decisive part, all are to be abandoned by the path of cultivation. The nature of things is the same as virtuous dharmas, and the aspect refers to the supramundane path and its subsequent attainment. What kind of realm of form and sound is not to be abandoned? It refers to the actions of body and speech of the non-learner, used for subsequent attainment dharmas, such as teaching the Dharma. The fact that the previous unpolluted things are inconsistent with this is not contradictory, because this is a classification of general and specific, or coarse and subtle. Some treatises mention the three realms and the two ayatanas. If so, then 'ten are to be abandoned by the path of cultivation, and five are also the three kinds of the lower three realms,' which is consistent with the 'Abhidharmakosha'. What is established is what is not to be abandoned. In the unparalleled praise, faults, decline, and harm are completely eradicated, and merits...

---

་ཏན་སྤེལ་ནས་རྣམ་པར་སྦྱངས། །གཞུང་ལུགས་བཟང་པོ་དེས་ན་ ཁྱོད། །གྲུབ་མཆོག་ལྷག་པར་བརྙེས་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དྲུག་པ་རྟེན་འབྲེལ་ལ་དོན་གསུམ་གྱིས་བསྟན་པ་ནི། ཆོས་གསུམ་རྣམས་ཅི་ལྟར་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་ཞེས་སོགས་དྲིས་ཏེ། དངོས་པོ་དེ་དོན་མཚན་ཉིད་སོགས་བཅུས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱེད་དོ། ། 1-310 དེ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ཙམ་འཆད་པ་མཚན་ཉིད་དང་དོན་དང་ཟབ་པ་དང་རབ་དབྱེ་བ་སྟེ། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་འཆད་པ་གཞན་དྲུག་ཅེས་སློབ་དཔོན་ཐོ་གསུང་བ་ལེགས་ཤིང་ཕྱི་མ་ལའང་གཉིས་པ་ ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་དང་གསུམ་པ་གྲངས་ངེས་དང་། བཞི་པ་དང་། ལྔ་པ་བྱེད་ལས་དང་། དྲུག་པ་བསྡུ་བ་དང་། ཐ་མ་སྒོམ་ཚུལ་ལོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འདུས་མ་བྱས་སོ། །བཏགས་པ་ཙམ་དང་རྫས་ གྲུབ་ཀྱི་བདག་ནང་དང་ཆོས་ཕྱི་དག་རྒྱང་པན་པའི་ལྟར་རྒྱུ་མེད་པ་དང་། དབང་ཕྱུག་པ་སོགས་ཀྱི་ལྟར་མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་རྟག་པ་ལས་བྱུང་བར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ བཅུ་གཅིག་ལས་མཚན་ཉིད་ནི། ཡོད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་མདོར་བཀའ་བསྩལ་བ་ལྟར་གསུམ་སྟེ། དེ་ལ་གཡོ་བ་མེད་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ནི་མདོ་སྡེ་དུ་མར། འདི་ཡོད་ན་ནི་འདི་འབྱུང་ཞེས་རྒྱུའི་འདུན་པ་བཀའ་སྩལ་བའི་རྒྱུ་སྟེ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་འབྱུང་གི་འབྲས་བུ་འདི་བསྐྱེད་པར་བྱ་སྙམ་པའི་བློའི་གཡོ་བ་རྐྱེན་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཡོ་བ་མེད་པ་བདག་སོགས་ལས་དངོས་པོ་རྣམས་སྐྱེ་བར་གསང་བ་པ་སོགས་འདོད་པས་དེ་སེལ་བ། མི་རྟག་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི། འདི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེ་ཞེས་རྒྱུ་མཚན་གྱི་ལྔ་པ་བཀའ་སྩལ་བའི་རྒྱུ་སྟེ་སྐྱེ་ལྡན་ནི་འཇིག་པར་ངེས་པས་ན་རྒྱུ་རྟག་པ་ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-311 དེ་ལྟར་གྱུར་པའི་ས་སོགས་ལས་སེམས་སོགས་སྐྱེ་བར་རྒྱང་འཕེན་པ་སོགས་འདོད་པས་དེ་སེལ་བ་ནུས་པ་ལས་བྱུང་བ་འདི་ལྟར། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་ཅེས་སོགས་བཀའ་སྩལ་བའི་རྒྱུ་ སྟེ་རྐྱེན་ཅི་རུང་བས་འབྲས་བུ་ཀུན་མི་འབྱུང་གི་སོ་སོར་ངེས་པ་ལས་སྐྱེ་བའོ། །དེ་བསྡུས་ན་རྐྱེན་དུ་འོས་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ཞེས་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །གང་ཞིག་ཡོད་པས་ཕན་འདོགས་ བྱེད། །དེ་རྒྱུ་དེ་ཕྱིར་བདུན་པ་དང་། །སྐྱེས་ཕྱིར་ཞེས་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ནང་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་བཅས་རྐྱེན་ལས་སྐྱེ་ བའོ་ཞེས་སྐྱབས་གསུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ལ་གཞུང་དོན་གྱི་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་དང་། སྤྱི་དོན་གྱི་ཤེས་བྱའི་དོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་མ་རིག་པ་ནི་ཡང་སྲིད་པའི་རྒྱུའི་ལས་ཀུན་ནས་སློང་ནུས་ རིག་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་མི་མཐུན་པའོ། །ད

【現代漢語翻譯】 『通過精進修持得以完全凈化，憑藉這殊勝的宗義，您已證得無上的成就。』如是說。第六，以三個要點闡釋緣起：提問『諸法如何是緣起？』等等，從而通過事物、意義、特徵等十個方面來全面瞭解。 其中，僅闡述緣起包括特徵、意義、甚深和分類。闡述十二緣起，學師認為還有其他六個方面是極好的，對於後者，還有第二個本體的分類，第三個數量的確定，第四個，第五個作用，第六個總結，以及最後的修習方式。一方面是不和合的事物。僅是假立之名和實有的自性，內外諸法如同順世外道一樣主張無因，或者像自在天等一樣，執著于從不相容的常因中產生，這些都應捨棄。詳細闡述有十一個方面，其中特徵是：如經中所說，爲了區分存在本身的差別而宣說的三種特徵。其中，從無動搖之因產生的，如同眾多經部中所說：『此有故彼生』，這是宣說因的意願，即因緣聚合則果生，並非心想『要生此果』，因緣本身並沒有產生這種想法。 爲了破除數論外道等認為事物從不變的『我』等產生，所以說從無常之因產生。『此生故彼生』，這是宣說因緣的第五個原因，因為有生之法必定會壞滅，所以果不可能從常因中產生。爲了破除勝論外道等認為心識等從如是的地等產生，所以說從能力產生，如經中所說：『以無明為緣而有行』等等，並非任何因緣都能產生一切果，而是從各自確定的因緣中產生。總而言之，是從堪為因緣者而產生。如《釋量論》中說：『何者存在能作利益，彼為因，故說為第七，以及已生故。』煩惱的內在緣起的特徵是：由有情相續所攝的，有漏的因所生。這是救護所說的。第二，分為宗義的所知事物和共同意義的所知事物兩種。第一種，無明是能引發後有之因的業，與智慧、知識的事物直接相違。

【English Translation】 'Through diligent practice, one is completely purified. By this excellent doctrine, you have attained supreme accomplishment.' Thus it is said. Sixth, explain dependent origination with three key points: ask 'How are the three dharmas dependently originated?' etc., thereby fully understanding through ten aspects such as things, meanings, and characteristics. Among these, merely explaining dependent origination includes characteristics, meanings, profundity, and classifications. Explaining the twelve links, the teacher believes there are six other aspects that are excellent. For the latter, there is also the second classification of essence, the third determination of number, the fourth, the fifth function, the sixth summary, and the final method of practice. One aspect is uncompounded things. Merely nominal designations and substantial self-nature, internal and external dharmas, like the materialists, assert no cause, or like Ishvara, cling to arising from incompatible permanent causes; these should be abandoned. Explaining in detail has eleven aspects, of which the characteristic is: as stated in the sutras, the three characteristics proclaimed to distinguish the differences of existence itself. Among these, arising from unwavering causes, as stated in many sutras: 'This existing, that arises,' this is proclaiming the intention of the cause, that is, when causes and conditions gather, the result arises, not thinking 'I want to produce this result,' because the causes and conditions themselves do not have such a thought. To refute the Samkhya school and others who believe that things arise from the unchanging 'self,' it is said to arise from impermanent causes. 'This arising, that arises,' this is proclaiming the fifth reason for causes and conditions, because that which is born is certain to perish, so the result cannot arise from a permanent cause. To refute the Vaisheshika school and others who believe that consciousness and so on arise from such earth and so on, it is said to arise from ability, as stated in the sutras: 'Conditioned by ignorance, actions arise,' etc. Not just any cause and condition can produce all results, but arises from individually determined causes and conditions. In short, it arises from what is fit to be a cause and condition. As it says in the Pramanavarttika: 'Whatever exists and can benefit, that is the cause, therefore it is said to be the seventh, and because it is born.' The characteristic of the inner dependent origination of afflictions is: born from contaminated causes gathered by the sentient beings' continuum. This is what the protector says. Second, it is divided into objects of knowledge of the doctrine and objects of knowledge of common meaning. The first, ignorance, is the karma that can induce rebirth, directly opposed to the object of wisdom and knowledge.

---

ེ་ཡང་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་དུ། ཡོད་པ་དག་ནི་འགོག་པ་དང་། །གཞན་པ་ཉིད་དང་འདྲ་བ་དང་། །སྨད་དང་ཉུང་དང་བྲལ་དོན་དང་། །གཉེན་ པོ་རྣམས་ལ་འདི་ཡོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དགག་སྒྲ་དོན་བདུན་ལ་འཇུག་པ་ལས་འདིར་ཕྱི་མ་སྟེ། རིག་མི་མཐུན་ཆོས་གཞན་མ་རིག མི་མཛའ་མི་བདེན་ལ་སོགས་བཞིན། །ཞེས་སོ། །འདུ་བྱེད་ནི་ལས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་སེམས་པ་དང་དེས་བསྐྱེད་པའི་ཡང་སྲིད་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་ལས་བསོད་ནམས་སོགས་གསུམ་སྟེ། 1-312 མདོ་སྡེར་ནི་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་འདུ་བྱེད་གསུམ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་བཞག་པའི་ཡང་སྲིད་སྐྱེད་པའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཅན་གྱི་ཀུན་གཞི་སྟེ། དེ་ལ་ ས་བོན་བཞག་ཙམ་རྒྱུ་དུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དང་ལས་དེ། རྟས་ཏེ་སྐྱེ་གནས་སུ་ཁྲིད་དུས་ཀྱི་འབྲས་བུའི་དུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་སོ། །མིང་དང་གཟུགས་ནི་རྣམ་ཤེས་དེ་མངལ་དུ་ཞུགས་པས་གྲུབ་པའི་ ཕུང་པོ་ལྔའོ། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནི་མིང་དང་གཟུགས་དེ་འཕེལ་བས་མིག་སོགས་དྲུག་ཚང་བའོ། །དེ་རེག་པ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་བྱེད་ན་རེག་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ཏུ་བསྡུ་བར་གསུངས་སོ། །རེག་པ་དང་ཚོར་ བ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྲེད་པ་ནི་ཚོར་བ་ལ་བླང་དོར་དུ་འདོད་ཆགས་པ་སྟེ་མདོར་སྡེར་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྲེད་པ་གསུངས་སོ། །ལེན་པ་ནི་ལྟ་བ་སོགས་བཞི་ལ་འདུན་ཅིང་ཆགས་པའོ། །དེ་ གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། སྲིད་པའི་རིང་བ་དང་ཉེ་བའི་རྒྱུའམ་ཚོར་བ་གསུམ་དང་སྤྱི་རིལ་དུ་ཕུང་པོ་ལ་བདག་ཏུ་ཆགས་པ་དང་འདོད་པ་སོགས་བཞི་ལ་འདུན་ཅིང་ཆགས་པའོ། །སྲིད་པ་ནི་ ལས་ཀྱི་ས་བོན་ནུས་པ་མཐུ་ཅན། སྐྱེ་བ་སྐྱེད་པར་ངེས་པའོ། །མདོ་སྡེར་འགྲོ་བ་རྒྱུད་ལྔའི་སྲིད་པ་དང་བར་དོའི་སྲིད་པ་དང་ལས་ཀྱི་སྲིད་པ་སྟེ་བདུན་བཀའ་སྩལ་པའི་འདི་ཕྱི་མ་སྟེ། 1-313 དབྱེ་ན་འདོད་པ་དང་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྲིད་པའོ། །དེ་ཡང་ལེན་པ་མེད་ན་མི་འགྱུར་ཞིང་འཆི་བའི་ཚེ་ངེས་པར་འགྱུར་ལ། ལས་ངེས་པ་མཚམས་མེད་སོགས་ནི་ལས་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་ འགྱུར་ཏེ། འོན་ཀྱང་དེ་འཕྲལ་དུ་དམྱལ་བ་སོགས་སུ་མི་སྐྱེ་བ་ནི་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལྷག་མ་ལུས་པས་སོ། །སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤི་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འདི་རྣམས་ལ་བརྒལ་ ལན་སོགས་སྤྲོས་པ་རྒྱས་པ་ནི་ས་དང་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་སོགས་སུ་རིག་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད། མ་རིག་པ་དཔྱད་པ་དང་། ཁམས་སའི་ཁྱད་པར་དང་། གོ་རིམ་གྱི་རྒྱུ་དང་། རྒྱུ་ འབྲས་ཚར་དུ་ཡིན་དང་། ཚེ་དུ་རྫོགས་པ་དང་། འབྱུང་ཚུལ་དང་། ས་མཚམས་དང་། ངེས་ཚིག་གོ །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དངོས་ནི། མ་རིག་པ་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་ལས་ཅི་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་འགྲེལ་དུ། བདེན་པ་མཐོང་ལ་འཕེན་པ་མེད།

【現代漢語翻譯】 此外，《緣起經釋》中說：『有者斷滅，異體，相似，卑劣，缺少，離義，對治，此等皆有。』這裡所說的遮詮有七種用法，這裡指的是最後一種，如理智不合、與法相異、不友善、不真實等。『行』是指造業的心，以及由此產生的能投生來世的業，如福德等三種。經中說有身、語、意三種行。『識』是指由行所安立的，具有能生來世之業習氣的阿賴耶識。其中，僅僅安立種子時是因位的識，而當業引導至投生之處時，則是果位的識。『名色』是指識入胎后形成的五蘊。『六處』是指名色增長后，眼等六根齊全。經中說，如果它成為產生觸的所依，則可歸納為六觸處。觸和受已述。『愛』是指對受產生貪執，簡言之，經中說了三界之愛。『取』是指對見等四種產生希求和執著。二者的區別在於，『愛』是長久或接近存在的因，或者說是對三種受和總體的蘊執著為我，而『取』是對欲等四種產生希求和執著。『有』是指業的種子具有能力，必定能產生來世。經中說了五趣之有、中陰之有和業之有等七種，這裡指的是最後一種，如果細分，則有欲有、色有和無色有。而且，如果沒有『取』，就不會改變，但在死亡時一定會改變，而如無間業等決定之業，則在造業后立即改變，然而，並非立即轉生到地獄等處，這是因為之前所造之業的異熟果還未窮盡。生和老死已述。關於這些的辯駁等詳細內容，可在《地》和《緣起經釋》等中學習。 第二部分有八個方面：無明之考察、界之差別、次第之因、因果圓滿、壽命究竟、產生方式、界限和詞義。第一部分有兩個方面，即正文：無明是見所斷還是修所斷？《緣起經釋》中說：『于見諦無有助益。』

【English Translation】 Furthermore, in the commentary on the Pratītyasamutpāda Sūtra, it says: 'Cessation of existence, otherness, similarity, inferiority, lack, separation from meaning, and antidotes, these are all present.' Among the seven usages of negation mentioned, here it refers to the last one, such as irrationality, dissimilarity to the Dharma, unfriendliness, untruthfulness, and so on. 'Saṃskāra' (action) refers to the mind that performs actions, and the karma that generates rebirth, such as merit, etc., these three. In the sūtras, the three actions of body, speech, and mind are taught. 'Vijñāna' (consciousness) refers to the Ālaya-vijñāna (storehouse consciousness) established by actions, possessing the karmic imprints that generate rebirth. Among them, merely establishing the seed is the consciousness at the time of the cause, and when the karma leads to the place of rebirth, it is the consciousness at the time of the result. 'Nāmarūpa' (name and form) refers to the five aggregates formed after consciousness enters the womb. 'Ṣaḍāyatana' (six sense bases) refers to the completion of the six senses, such as the eyes, etc., after the growth of name and form. It is said that if it becomes the basis for the arising of contact, it can be summarized as the six sense bases of contact. Sparśa (contact) and vedanā (feeling) have been described. 'Tṛṣṇā' (craving) refers to attachment to feeling as something to be accepted or rejected; in short, the craving of the three realms is taught in the sūtras. 'Upādāna' (grasping) refers to desire and attachment to the four, such as views. The difference between the two is that 'craving' is the cause of long-lasting or near existence, or attachment to the three feelings and the aggregates as self, while 'grasping' is desire and attachment to the four, such as desires. 'Bhava' (becoming) refers to the seed of karma having the power and certainty to generate rebirth. In the sūtras, seven types of becoming are taught, such as the becoming of the five realms of existence, the becoming of the intermediate state, and the becoming of karma; here it refers to the last one, and if divided, there are becoming of the desire realm, the form realm, and the formless realm. Moreover, without 'grasping', it will not change, but it will definitely change at the time of death, while definite karma such as immediate karma changes immediately after the karma is created; however, it does not immediately take rebirth in hell, etc., because the remaining results of the previously created karma have not been exhausted. Birth and old age and death have been described. Detailed discussions on these can be learned in Bhūmi and the commentary on the Pratītyasamutpāda Sūtra, etc. The second part has eight aspects: examination of ignorance, differences in realms, causes of sequence, completeness of cause and effect, completion of lifespan, manner of arising, boundaries, and etymology. The first part has two aspects, namely the main text: Is ignorance something to be abandoned by seeing or by cultivation? In the commentary on the Pratītyasamutpāda Sūtra, it says: 'It is of no help in seeing the truth.'

---

།སྲེད་པ་བྲལ་ན་འབྱུང་བ་མེད། །ཅེས་དང་། །འགྲེལ་པར་ཡང་བདེན་པ་མ་མཐོང་བ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ལ་རྨོངས་ པའི་མ་རིག་པ་ཞེས་དང་། དོན་གསང་དུ་ཡང་སྔ་མ་ཁུངས་སུ་བྱས་ཏེ་རྨོངས་པ་ནི་འདིར་མཐོང་བས་སྤང་བར་བྱ་བའི་མ་རིག་པའོ་ཞེས་གསུངས་པས་མཐོང་སྤང་སྟེ་ཡང་སྲིད་འཕེན་པའི་ཉོན་མོངས་ཡིན་པས་སོ། ། 1-314 དེ་ལྟར་ན་རྒྱུད་བླ་མར། འཕགས་པས་ན་དང་རྒ་བ་དང་། །འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་རྩད་ནས་སྤངས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་དབང་གིས་སྐྱེ། །དེ་ལ་དེ་མེད་ཕྱིར་དེ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་ནོ། ། སློབ་དཔོན་འབན་ན་རེ་མཐོང་སྤང་སྒོམ་སྤང་གཉིས་ཀ་སྟེ་སར་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པས་ཡན་ལག་ཏུ་སྤངས་པར་བརྗོད་ཅེ་ན། ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སྟེ་གང་ཡང་རིམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ གསུངས་པས་སོ། །བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་འཕེན་པའང་མེད་དེ་བྱིས་པ་ལ་གཉི་གའི་མ་རིག་པ་ཡོད་པས་སྲིད་པ་འཕེན་ལ། འཕགས་པ་ལ་གྲོགས་མཐོང་སྤང་གི་མ་རིག་པ་མེད་པས་སོ་ཞེས་ གསུངས་སོ། །འོན་ཀྱང་འདི་གཉི་ག་ཡིན་ལ་བྱིས་པའི་གཉི་ག་ཇི་རིགས་པས་ཡང་སྲིད་འཕེན་ཅིང་འཕགས་པའི་སྒོ་སྤང་དེས་མི་འཕེན་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་གི་མ་རིག་པ་ལ་འཕེན་པས་ཁྱབ་པ་ མེད་པས་ཏེ་ཏིལ་མར་བསྐུས་པའི་ས་བོན་གྱིས་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་པ་དང་འདྲའོ་སྙམ་མོ། །དེ་ལ་རྩོད་སྤང་ནི། འོ་ན་ཕྱིར་མི་འོང་མི་གཡོ་བའི་ལས་དང་ཟག་མེད་སྤེལ་མ་སྒོམ་པས་ གནས་གཙང་མར་ཅི་ལྟར་འཕེན་ཏེ། བདེན་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། དེ་དུས་མི་འཕེན་ཅིང་སྔོན་བྱིས་པའི་དུས་ན་ཟག་མེད་སྤེལ་རྒྱུ་མེད་པས་སོ་ཞེ་ན། བྱིས་པའི་དུས་ན་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་ས་བོན་ཆེན་པོས་འབྲས་བུ་ཆེར་འཕངས་པ་ཡོད་པ་དེ་སྤེལ་མར་སྒོམ་པས་མི་ཆེ་བ་ལ་སོགས་པར་སྐྱེ་བ་སྒྱུར་བས་སོ། ། 1-315 འོ་ན་དེ་དག་མི་གཡོ་བར་མི་འཐད་དེ། རྫོགས་བྱེད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུས་གཡོས་པས་སོ་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་ནི་ས་འོག་མའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་གཡོ་བས་མི་གཡོ་བར་འཇོག་གི མྱང་འདས་ བཞིན་དུ་རྣམ་སྨིན་ལ་མི་གཡོ་བས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཕྱིར་མི་འོང་ནི་གནས་གཞན་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བ་གཉིས་སོགས་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ཆེར་སྐྱེ་བ་ལྔ་མེད་པས་ཅི་ལྟར་ མི་ཆེ་བ་སོགས་ལྔར་བསྒྱུར་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། འབྲས་བུ་ཆེ་ཁོ་ནར་སྐྱེ་བ་གཉིས་པ་མི་ལེན་པའོ་ཞེས་དོན་གསང་དུའོ། །འོན་ཀྱང་རྩོད་པ་བར་པ་ལ་འབྲས་བུ་ཆེ་དང་གནས་གཙང་ མ་ས་གཅིག་པས་ལས་འབྲས་གཡོ་བའི་སྐྱོན་མེད་ཅེས་དང་། ཕྱི་མ་ལ་འབྲས་བུ་ཆེར་སྐྱེ་བ་ལན་ལྔ་མི་ལེན་ཡང་དེར་སྐྱེ་བ་ལྔ་དྲུག་སོགས་ལེན་པའི་ལས་ཀྱི་ས་བོན་ཡོད་པ་སྒྱུར་ བས་སྐྱོན་མེད་ཅེས་བྱས་ན་བདེའོ། །འདི་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱིས་རྣམ་སྨིན་འཕེན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའང་སྤངས་

【現代漢語翻譯】 '如果斷除了貪慾，就不會有產生。'而且，在註釋中也說，'那些沒有見到真諦的人，他們的相續中存在著對唯一真理愚昧的無明。'在《秘密釋》中也以之前的觀點為依據說，'這裡的愚昧是指通過見道所斷除的無明。'因此，這是見道所斷除的，是能投生後有的煩惱。 這樣說來，與《寶性論》中所說：'聖者已斷除了衰老和死亡的痛苦，由業和煩惱所生，因為沒有業和煩惱，所以沒有痛苦。'相符。 論師阿班那說：'見道所斷和修道所斷兩者，是否指入流者通過道支而斷除？'回答說：'所有都是一方面，而不是逐漸斷除。' 因為見到真諦就不會再投生，因為凡夫有二種無明，所以會投生；而聖者沒有見道所斷的無明。然而，這兩種無明都存在，凡夫的兩種無明各自以相應的方式投生後有，而聖者通過道斷除的無明不會投生，因為修道所斷的無明不遍及投生，就像塗了麻油的種子不會發芽一樣。我認為是這樣的。 對於這個問題的辯駁是：那麼，不還者如何通過修習不動業和無漏業而投生到凈居天呢？因為見到了真諦，所以那時不會投生，而且之前凡夫的時候也沒有修習無漏業的因緣。回答是：凡夫的時候，通過修習第四禪定的廣大等持，已經投下了巨大的果報種子，通過修習無漏業，可以轉變到不那麼大的果報等處。 那麼，那些不動業不合理，因為圓滿業的果報會動搖。回答是：那些不動業是因為下層地的過失而不會動搖，所以才安立為不動業，而不是像涅槃一樣，因為異熟果不會動搖。 那麼，不還者因為不會在一個地方接受兩次以上的投生，所以沒有五種大的果報，怎麼能轉變到不那麼大的五種果報呢？回答是：沒有過失，只是不會接受僅僅是大的果報的第二次投生。這是《秘密釋》中的觀點。然而，對於中間的辯論，因為大的果報和凈居天在同一個地方，所以沒有業果動搖的過失；對於後面的辯論，雖然不會接受五次大的果報，但是因為有在那裡接受五六次投生的業的種子，所以通過轉變，沒有過失。通過這些，也可以避免無漏業會導致異熟果的過失。

【English Translation】 "If craving is abandoned, there will be no arising." Moreover, the commentary states, "Those who have not seen the truth have ignorance in their minds, which is delusion about the meaning of that very thing." In the Guhyartha (Secret Meaning), relying on the former, it is said, "Here, ignorance is that which is to be abandoned by seeing, i.e., the ignorance to be abandoned by the path of seeing." Therefore, it is to be abandoned by seeing, and it is a defilement that propels rebirth. Thus, it is in accordance with what is said in the Uttaratantra (Sublime Continuum): 'The noble ones have completely abandoned the suffering of aging and death, which arise from karma and defilements. Because those (karma and defilements) are absent, that (suffering) is absent.' The teacher Abanna said, 'Do both what is to be abandoned by seeing and what is to be abandoned by meditation mean that the one who has entered the stream has abandoned them through the limbs (of the path)?' The answer is, 'All are on one side, not gradually.' Because seeing the truth does not propel rebirth, since ordinary beings have two kinds of ignorance, they propel rebirth; but noble ones do not have the ignorance to be abandoned by seeing. However, both of these exist, and the two ignorances of ordinary beings each propel rebirth in their respective ways, while the ignorance abandoned by the path of the noble ones does not propel rebirth, because the ignorance to be abandoned by meditation does not pervade propelling rebirth, just as a seed smeared with sesame oil does not sprout. I think it is like that. The refutation of this argument is: Then, how does a non-returner propel to the Pure Abodes by cultivating unwavering karma and undefiled karma? Because they have seen the truth, they do not propel at that time, and previously, when they were ordinary beings, they did not have the conditions to cultivate undefiled karma. The answer is: When they were ordinary beings, by cultivating the great absorption of the fourth dhyana, they had already cast a great seed of fruition, and by cultivating undefiled karma, they transform their birth to places with less great fruition, etc. Then, those unwavering karmas are not reasonable, because the result of the completing karma will shake them. The answer is: Those unwavering karmas are established as unwavering because they do not waver due to the faults of the lower grounds, not because the ripening does not waver, as in nirvana. Then, since a non-returner does not take two or more births in one place, and does not have the five great fruits, how can they transform to the five less great fruits, etc.? The answer is: There is no fault, they just do not take a second birth that is merely a great fruit. This is the view in the Guhyartha (Secret Meaning). However, for the intermediate debate, because the great fruit and the Pure Abodes are in the same place, there is no fault of the karma fruit wavering; for the later debate, although they do not take five great fruits, there is no fault because they transform the seeds of karma that allow them to take five or six births there. Through these, the fault that undefiled karma would lead to ripening is also avoided.

---

སོ། །གཉིས་པ་ནི་འདོད་ཁམས་ན་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་རངས་པར་ཡོད་ལ། གོང་མ་ གཉིས་ན་བཅུ་གཉིས་པོའི་ཕྱོགས་རེ་ཡོད་ཅིང་གོང་མ་ན་རྒ་བ་ཅི་ལྟར་ཡོད་ཅེ་ན། འདུ་བྱེད་རྣམས་རྙིངས་པ་དང་དེངས་པའོ་ཞེས་སར་གསུངས་སོ། །རྫུས་སྐྱེས་ལ་མིང་གཟུགས་མེད་པར་འཆད་པ་དང་མི་འགལ་ཏེ། 1-316 དེའི་འཇོག་ལུགས་ཐ་དད་ལ་ལྟོས་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་སྔ་མ་སྔ་མའི་རྐྱེན་གྱིས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་འབྱུང་བས་རིམ་པ་དེ་ལྟར་ཡིན་པར་སར་བཤད་དེ། འདིར་ཡང་བྱེད་ལས་སུ་དོན་དེ། འབྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་སྤྱིར་སྲོག་ཆགས་གསོད་པའི་སྐད་ཅིག་ལྟ་བུ་ལའང་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་རྩི་བ་སྐད་ཅིག་པའམ་འབྲེལ་པ་ཅན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་དང་། ཚེ་གསུམ་གྱི་ཕུང་པོ་ ལྔའི་གནས་སྐབས་ལ་རྩི་བ་གནས་སྐབས་པའང་རྒྱུན་ཆགས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ལས། འདི་ནི་གནས་སྐབས་པར་འདོད་ལོ། ཞེས་དང་། དེ་ཡང་ཚེ་སྔ་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་མ་རིག་པ་སྟེ། དེ་དང་ལྷན་ ཅིག་སྤྱོད་པ་དང་དེའི་དབང་གིས་དེ་རྣམས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ན་རྒྱལ་པོ་གཤེགས་ཞེས་པས་དེའི་ཞབས་འབྲིང་པའང་འོང་བར་གྲུབ་པ་བཞིན་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཚེ་སྔ་མའི་ལས་ཀྱི་གནས་སྐབས་རྣམས་འདུ་ བྱེད་དོ་ཞེས་སོགས་ཏེ། མ་རིག་སྔོན་གྱི་ཉོན་མོངས་སྐབས། །འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་སྔོན་ལས་ཀྱིའོ། །རྣམ་ཤེས་མཚམས་སྦྱོར་ཕུང་པོ་ཡིན། །མིང་དང་གཟུགས་ནི་དེ་ཕན་ཆད། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དོད་ཚུན་ཆད་དོ། ། དེ་ནི་གསུམ་འདུས་ཚུན་ཆད་དོ། །རེག་པ་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་ཀྱི། །རྒྱུ་ཤེས་ནུས་པ་ཚུན་ཆད་དོ། །ཚོར་འཁྲིག་ཚུན་ཆད་སྲེད་པ་ནི། །ལོངས་སྤྱོད་ཡུལ་ལ་ཆགས་ཅན་གྱིའོ། །ཉེ་བར་ལེན་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས། ། 1-317 ཐོབ་པར་བྱ་ཕྱིར་ཡོངས་རྒྱུག་པའོ། །དེ་སྲིད་འབྲས་བུ་འབྱུང་འགྱུར་བའི། །ལས་བྱེད་དེ་ནི་སྲིད་པ་ཡིན། །ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་སྐྱེ་བ་ཡིན། །ཚོར་བའི་བར་ནི་རྒ་ཤི་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཡན་ལག་རེ་ ལ་ཕུང་པོ་ལྔ་ཆར་ཡོད་ན་ཅིས་མ་རིག་པ་སོགས་སུ་བརྗོད་ཅེ་ན། མ་རིག་པ་སོགས་གཙོ་བོའི་ཕྱིར་ན་ཡན་ལག་བསྒྲགས་ཞེས་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མདོ་འགྲེལ་དུ། ཀུན་ཕུང་པོ་ལྔ་པ་ ཡིན་ན། ཅིས་བཞི་པ་ཕུང་པོ་ལྔ་པར་བསྟན་གྱི་གཞན་མ་ཡིན་ཞེས་དང་། མཛོད་འགྲེལ་དུའང་། མདོ་སྡེ་པས་མ་རིག་པ་ཅི་ཞེ་ན། གང་སྔོན་གྱི་མཐའ་མི་ཤེས་པ་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་མདོ་ དང་འགལ་ཅེས་པས་བཀག་གོ །དེ་ལ་དང་པོ་གཉིས་རྒྱུ་དང་དེའི་འབྲས་བུ་རྣམ་ཤེས་སོགས་ལྔ་དང་དེ་ནས་གསུམ་རྒྱུ་དང་དེའི་འབྲས་བུ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཡིན་པས་རྒྱུ་འབྲས་ཚར་གཉིས་སུ་སྨྲ་ སྟེ། ཉོན་མོངས་གསུམ་མོ་ལས་གཉིས་སོ། །གཞི་བདུན་དེ་བཞིན་འབྲས་བུ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །འདིར་ནི་མངལ་སྐྱེས་ཀྱི་སྲིད་པ་གཅིག་གི་མགོ་བརྩམས་ནས་མཇུག་རྫོགས་ཀྱི་བར་རྒྱུ་འབྲས་ཚར་གཅ

【現代漢語翻譯】 索（so）！第二，在欲界中有十二支完全具足。而在上二界中，十二支只有一部分。上界中如何有老死呢？經中說：『諸行衰老、朽壞。』這與化生沒有名色相違背，因為這取決於安立方式的差別。第三，因為前前是後後的因，所以次第是這樣的，經中是這樣說的。在這裡，作用也是如此顯現。第四，分別說部認為，即使是普遍殺害眾生的剎那，也計算為十二支。剎那或有聯繫的緣起，以及三世五蘊的階段，被認為是階段性的，而不是常續的緣起。這裡認為是階段性的。也就是說，前世的煩惱總集是無明。與無明一起活動，並受其影響而產生這些煩惱，就像『國王駕崩，隨從也跟著來』一樣。同樣，前世的業的階段是行。如是等等。無明是先前的煩惱階段，行是先前的業。識是連線的蘊，名和色是從那以後，六處是直到顯現為止，那是直到三和合為止，觸是直到了知苦樂等，受是直到能知的能力為止，愛是對所享受的境產生貪戀，取是爲了獲得所享受的而四處奔波，有是產生未來果的業，那是存在，連線是生，感受之間是老死。』如果每一支都具有五蘊，為什麼只說是無明等呢？因為無明等是主要的，所以才宣說了這些支。經論中說：『一切都是五蘊，為什麼第四個是五蘊，而不是其他的呢？』《俱舍論》的註釋中也說：『經部師問：什麼是無明？就是不瞭解過去際等。』這與經相違背。其中，最初的兩個是因，其果是識等五個，然後三個是因，其果是後來的兩個，所以說是兩次因果。三煩惱，二業，七地，同樣是果。』這裡是從胎生的一個有開始到結束，只有一個因果的週期。

【English Translation】 So! Secondly, in the desire realm, the twelve links are fully present. In the upper two realms, only a portion of the twelve links exists. How is there aging and death in the upper realms? It is said in the scriptures: 'Conditioned things decay and deteriorate.' This does not contradict the absence of name and form in apparitional birth, because it depends on the difference in the way they are established. Thirdly, because each preceding one is the cause of each succeeding one, the order is like this, as explained in the scriptures. Here, the function also manifests in this way. Fourthly, the Vaibhashikas consider even a moment of generally killing living beings as counting towards the twelve links. Momentary or relational dependent origination, and the stages of the five aggregates in the three times, are considered to be stage-based, not continuous dependent origination. Here, it is considered stage-based. That is to say, the collection of afflictions from the previous life is ignorance. Acting together with ignorance and being influenced by it, these afflictions arise, just as 'when the king passes away, the retinue follows.' Similarly, the stages of karma from the previous life are actions. And so on. Ignorance is the previous stage of afflictions, actions are the previous karma. Consciousness is the connecting aggregate, name and form are from then on, the six sense bases are until they manifest, that is until the three convergences, contact is until knowing pleasure and pain, feeling is until the ability to know, craving is attachment to the objects of enjoyment, grasping is running around to obtain what is enjoyed, existence is the karma that produces future fruit, that is being, connection is birth, and between feeling is aging and death.' If each link has all five aggregates, why are only ignorance, etc., mentioned? Because ignorance, etc., are the main ones, these links are proclaimed. It is said in the scriptures and commentaries: 'Everything is the five aggregates, why is the fourth the five aggregates, and not the others?' The commentary on the Abhidharmakosha also says: 'The Sautrantikas ask: What is ignorance? It is not understanding the past limit, etc.' This contradicts the scriptures. Among them, the first two are the cause, and their result is the five, such as consciousness, and then the three are the cause, and their result is the later two, so it is said to be two cycles of cause and effect. Three afflictions, two actions, seven grounds, are similarly the result.' Here, from the beginning to the end of a womb-born existence, there is only one cycle of cause and effect.

---

ིག་སྟེ། རྒྱུ་དྲུག་ འབྲས་དྲུག་ཏུ་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །དབུས་མཐར། ཁྲིད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ལས་ཀྱི་ས་བོན་ཅན་གྱི་རྣམ་ཤེས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་རྟས་པས་ཚེ་འདི་ནས་ཕྱི་མར་ཁྲིད་པ་དེ་གཙོར་བྱས་ཏེ་རྒྱུ་ལྔ་འབྲས་བུ་བདུན་དུ་གསུངས་སོ། ། 1-318 དོན་གསང་དུ། མིང་གཟུགས་སོགས་བཞིའང་དེ་རྣམས་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་ལ་བཞག་སྟེ། རྒྱུ་བཅུ་འབྲས་བུ་གཉིས་དང་དེ་ཚེ་སྔ་མའི་ལས་ལས་བྱུང་བའི་ཚོར་བས་སྲེད་པའི་རྐྱེན་བྱེད་པར་བཤད་དོ། །འགྲེལ་ པར་ཡང་མིང་དང་གཟུགས་སོགས་འགྲུབ་པ་ས་བོན་རྟས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པས་དེ་དང་མཐུན་གསུང་པའང་ནི་མི་འཐད་དེ། བྱེད་ལས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་དང་འགལ་བས་སོ། །རྒྱུ་འབྲས་ཙམ་ལ་ནི་ཡན་ལག་ སྔ་ཕྱི་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་དང་པོ་གཉིས་དང་འདུ་བྱེད་དང་རྣམ་ཤེས་ནས་སྲིད་པ་དང་སྐྱེ་བ་དང་ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་བར་ཚར་བཅུ་གཅིག་དང་། རེ་རེའི་འང་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་ལ་རྩིས་ ན་མཐའ་མེད་ཏེ། ཆོས་གཅིག་ཀྱང་ལྟོས་ནས་ཕ་དང་བུ་ལྟར་རྒྱུ་འབྲས་གཉི་གར་འགྱུར་བས་སོ། །འདིར་ནི་འབྱུང་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །བྱུང་བ་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་འདོད། །ཞེས་སོ། ། ལྔ་པ་ནི་བྱེ་ བྲག་སྨྲ་བས་བཤད་མ་ཐག་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་ཚེ་གསུམ་ལ་རྫོགས་པར་འདོད་ཏེ། སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་གཉིས་གཉིས་དང་། །བར་དུ་བརྒྱད་ཡོངས་རྫོགས་ལྡན་ལ། །གསུམ་གྱི་དགོས་པ་ཡང་། སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་ བར་རྣམས་ལ། །རྨོངས་པ་རྣམ་པར་བཟློག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པས་སོ། །འདིར་ནི་ཡང་སྲིད་འཕེན་བྱེད་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་འགའ་ཞིག་གིས་ཚེ་གཉིས་ལ་རྫོགས་ཏེ་གཞན་གྱིས་མ་ངེས་སོ། །དེ་ལ་འདིར་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་དང་ལས་འབྲས་ལ་རྨོངས་པས་འདོད་པ་དང་གོང་མའི་མི་ལུས་ལྷ་ལུས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་སྡིག་པའི་རྣམ་སྨིན་མི་འདོད་པ་སོགས་ཀྱིས་བདེ་འགྲོའམ་ངན་འགྲོ་འཕེན་པའི་དགེ་མི་དགེ་སྤྱད་ནས་ཀུན་གཞི་ལ་ས་བོན་འཇོག་སྟེ་འཕེན་བྱེད་གསུམ་མོ། ། 1-319 ལས་དེ་ཇི་ལྟར་འོས་པའི་སྲེད་ལེན་གྱིས་བརླན་པས་འཆི་ཀར་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ་འགྲུབ་བྱེད་གསུམ་མོ། །ཤི་ནས་ཚེ་གཉིས་པར་ཉིང་མཚམས་སྦྱར་བ་ན་མིང་དང་གཟུགས་སོགས་གནས་སྐབས་ཅན་འཕངས་པའི་ འབྲས་བུ་བཞི་དང་དེའི་གནས་སྐབས་གྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤིའོ། །དེ་ལ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་མིང་དང་གཟུགས་ཞེས་པ་ལ་འབྲས་བུའི་རྣམ་ཤེས་ཉིད་གཟུང་ངོ་། །དེས་ན་ རྒྱུ་འབྲས་ཚར་གཅིག་གི་རིམ་པ་ཡང་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། སྲེད་པ་དང་། ལེན་པ་དང་། སྲིད་པ་དང་། མིང་དང་གཟུགས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་། རེག་པ་དང་། ཚོར་བ་དང་། སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་ཤི་ཞེས་རིགས་ལ། གསུང་རབ་ཏུ་གསུངས་པའི་གོ་རིམ་འདི་ནི་སྲེད་པའི་རྒྱུ། མིང་གཟུགས་ནས་ཚོར་བའི་བར་ངེས་པར་དགོས་པས།

【現代漢語翻譯】 即，六因（རྒྱུ་དྲུག་）和六果（འབྲས་དྲུག་）將在下文闡述。《中邊分別論》（དབུས་མཐར།）中說：『引導之故』，意為具有業之種子的識（རྣམ་ཤེས་）相續不斷地產生，從而將此生引導至來世，這是主要的，因此說了五因七果。 《義明》（དོན་གསང་དུ།）中，將名色等四者也安立為產生它們的種子，從而有十因二果，並且說那時由前世之業所生的感受成為貪愛的因。《釋論》（འགྲེལ་པར་）中也說，名和色等成就，是因為種子增長的緣故，因此與此相符的說法是不合理的，因為這與作用的解釋相違背。僅僅就因果而言，支分的前後都是因果，因此最初的二者，以及行和識，到有和生，以及最後的二者之間，共有十一個階段。如果計算每一個剎那的前後，則是無邊無際的，因為即使是一個法，也會因為依賴而像父子一樣，轉變為因果二者。這裡說：『產生者是因，所生者是果』。 第五種是分別說部（བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་）所說的，就像剛才所說的那樣，認為在三世中圓滿。『前後二二，中間八圓滿具足，三之必要，前後中間，爲了遣除愚昧』。這裡說，有些能投生來世、出生後會經歷的業，在兩世中圓滿，而其他的則不一定。因此，在這裡，由於對僅僅是它的意義和業果感到愚昧，而希望獲得更高的天人身體，不希望罪惡的異熟果等等，從而行持能引向善趣或惡趣的善與非善，並在阿賴耶識（ཀུན་གཞི་）上安立種子，這就是三種能投生的業。 1-319 以業如何適應的貪愛和取著來滋潤，在臨終時就會變成有，這是三種能成就的業。死後在第二世連線時，名色等暫時性的法被拋棄，這是四種果，以及它的暫時性成就的果，即生和老死。因此，在『識緣名色』中，應取果之識本身。因此，因果的一個次第是：無明和行，識，愛和取，有，名色，六處，觸，受，生和老死。在經藏中所說的這個次第，是因為從名色到受之間是貪愛的因，是必須的。

【English Translation】 That is, the six causes (རྒྱུ་དྲུག་) and six effects (འབྲས་དྲུག་) will be explained below. In the Madhyāntavibhāga (དབུས་མཐར།), it says: 'Because of leading', meaning that the consciousness (རྣམ་ཤེས་) with the seed of karma continuously arises, thereby leading this life to the next, which is the main point, therefore it speaks of five causes and seven effects. In the Don Sang (དོན་གསང་དུ།), the four, such as name and form, are also established as the seeds that produce them, thus there are ten causes and two effects, and it is said that the feeling arising from the karma of the previous life becomes the cause of craving. In the Commentary (འགྲེལ་པར་), it also says that the accomplishment of name and form, etc., is because of the growth of the seed, therefore the statement that is in accordance with this is unreasonable, because it contradicts the explanation of the function. Merely in terms of cause and effect, the preceding and following branches are both cause and effect, therefore the first two, as well as action and consciousness, to existence and birth, and between the last two, there are eleven stages in total. If one calculates the preceding and following moments of each, then it is limitless, because even a single dharma, because of dependence, will transform into both cause and effect like father and son. Here it says: 'The producer is the cause, the produced is the effect'. The fifth is what is said by the Sarvāstivāda (བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་), just as it was said just now, believing that it is completed in the three times. 'The beginning and end two and two, the middle eight completely possessed, the necessity of the three, the beginning and end middle, in order to dispel ignorance'. Here it says that some karma that can project rebirth and will be experienced after birth is completed in two lifetimes, while others are not certain. Therefore, here, because of being ignorant of merely its meaning and the result of karma, and hoping to obtain a higher human or divine body, not wanting the ripened result of sin, etc., thereby practicing virtue and non-virtue that can lead to good or bad destinies, and establishing seeds on the ālaya-vijñāna (ཀུན་གཞི་), these are the three karmas that can project rebirth. 1-319 Moistened by the craving and grasping of how karma is appropriate, at the time of death it will become existence, these are the three karmas that can accomplish. When connecting in the second life after death, the temporary dharmas such as name and form are abandoned, these are the four effects, and the effect of its temporary accomplishment, which is birth and old age and death. Therefore, in 'consciousness conditions name and form', one should take the consciousness of the effect itself. Therefore, one sequence of cause and effect is: ignorance and action, consciousness, craving and grasping, existence, name and form, six sense sources, contact, feeling, birth and old age and death. This sequence spoken of in the scriptures is because from name and form to feeling is the cause of craving, it is necessary.

---

རྟེན་འབྲེལ་ཚར་གཞན་དང་སྲས་པར་ གསུངས་པར་མངོན་ནོ། །གཞུང་རྣམས་སུ་དང་པོ་གཉིས་ཚེ་དང་པོར་དང་བརྒྱད་བར་དུ་དང་ཐ་མ་གཉིས་ཚེ་ཕྱི་མར་རྫོགས་པར་བཤད་པ་མང་སྟེ་དེ་གཉི་ག་ལའང་སྲེད་པའི་རྐྱེན་བྱེད་པའི་མིང་ གཟུགས་ནས་ཚོར་བའི་བར་ཚེ་རབས་སྔོན་མ་བས་འཕངས་ཤིང་གྲུབ་པ་ཡིན་པར་མདོ་འགྲེལ་དང་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་རུ་བཤད་དོ། །བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་གི་འགྲེལ་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་ཚེ་བར་པའི་མིང་གཟུགས་སོགས་སྐྱེ་བའི་ངོ་བོ་ཅན་སྐྱེད་དུས་ནའང་སྲེད་ལེན་སྲིད་པ་རྣམས་ཡོད་ཅིང་། 1-320 དེ་གསུམ་གྱིས་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་བསྐྱེད་པ་ལའང་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་ཡོད་པས་ཚེ་གཉིས་དང་གསུམ་ལ་རྫོགས་པ་མི་འགལ་བར་ཐུབ་པའི་དགོངས་རྒྱན་དུ་གསུངས་སོ། །ཚེ་གསུམ་པོའང་བར་མ་ ཆད་དུ་འབྱུང་བའི་ངེས་པ་མེད་དེ། ལུས་གཅིག་འཕེན་པའི་ལས་ཀྱང་ཚེ་རབས་མང་པོས་གསོ་བར་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལས་འགའ་ཞིག་གི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལུས་བསྐལ་པ་བརྒྱའི་ཕ་རོལ་སོགས་སུ་ཡང་ འབྱུང་སྲིད་པས་སོ། །དྲུག་པ་ནི་མ་རིག་པ་ལ་རྒྱུ་མེད་ན་འཁོར་བ་ཐོག་མ་ཅན་དུ་འགྱུར་ལ། རྒ་ཤི་ལ་འབྲས་བུ་མེད་ན་ལམ་མ་བསྒོམས་ཀྱང་མཐའ་ཅན་དུ་འགྱུར་ཞིང་། ཡོད་ན་ ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སུ་ངེས་པ་ཉམས་སོ་ཞེ་ན། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས། གསུམ་པོ་རྣམས་ལས་གཉིས་འབྱུང་སྟེ། །གཉིས་ལས་བདུན་འབྱུང་བདུན་ལས་ཀྱང་། །གསུམ་འབྱུང་སྲིད་པའི་འཁོར་ལོ་དེ། །ཉིད་ནི་ ཡང་དང་ཡང་དུ་འཁོར། །ཞེས་ཉོན་མོངས་གསུམ་གྱིས་ལས་གཉིས་བྱས་ནས་དེ་ལས་གཞི་བདུན་འབྱུང་ཞིང་། ཡང་དེ་ལས་ཉོན་མོངས་པས་ལས་གསོག་པས་བྱ་དང་སྒོ་ང་ལྟར་སྐྱོན་མེད་པར་གསུངས་སོ། །ཡང་། ཉོན་མོངས་པ་ལས་ཉོན་མོངས་དང་། །བྱ་བ་ཉིད་དོ་དེ་ལས་གཞི། །དེ་ལས་གཞི་དང་ཉོན་མོངས་འབྱུང་། །འདི་ནི་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་ལུགས། །ཞེས་པས་ལན་བཏབ་བོ། །མདོ་འགྲེལ་དུ་གང་གི་དོན་དུ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་བསྟན་པ་དེ་ལ་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་བསྟན་མི་དགོས་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། 1-321 དེ་ལ་རྒ་ཤིའི་འབྲས་བུའང་མི་དགོས་ཏེ། བཅུ་གཉིས་པོ་ནི་མངལ་སྐྱེས་ཀྱི་སྲིད་པ་གཅིག་གི་མགོ་མཇུག་ཚང་བ་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་རྣམས་ཡན་ལག་ཏུ་སྟོན་པ་ལ། དེའི་རྒྱུ་དང་ པོ་ཡིན་པས་མ་རིག་པ་ཡན་ལག་དང་པོ་དེའི་མཇུག་རྒ་ཤིའོ། །དེས་ན་མདོ་སྡེར་མ་རིག་པ་ནི་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས་བྱུང་བའོ་ཞེས་དང་། ཡང་མ་རིག་པའི་ རྒྱུ་གསུས་པོ་ཆེའི་མདོར། སྒྲིབ་པ་ལྔ་དང་མ་རིག་པ་ཉིད་ཡིན་པར་གསུངས་པ་དང་། མདོ་གཞན་དུ་ལོག་ལྟ་དང་འདོད་ཆགས་སོགས་རེག་པ་ཡིན་པར་གསུངས་མོད་བཅུ་གཉིས་ལ་བརྗོད་མི་དགོས་སོ། ། བདུན་པ་ལ་གཉིས་ལས། དངོས་ནི་མ་རིག་པ་ལས་གཞན་བཅུ་གཅིག་ནི་གང་དུ་སྐྱེ་འགྱུ

【現代漢語翻譯】 顯然，（十二緣起）已在其他地方以及佛子（指佛陀）的教導中被提及。在論典中，通常說前兩個（無明、行）在一生中完成，中間八個（識、名色、六入、觸、受、愛、取、有）在第二生中完成，最後兩個（生、老死）在後一生中完成。然而，即使在那兩種情況下，從名色到受，作為貪愛的因，也是由前世所投生和形成的。《經》的註釋和《中邊分別論》的 टीका中對此有所闡述。追隨《親友書》的註釋，即使在無明和行產生中間世的名色等具有生之自性的事物時，貪愛、取、有也存在。1-320 這三者（貪愛、取、有）產生來世時，也存在無明和行，因此在兩生或三生中完成並不矛盾，這是彌勒菩薩的《寶性論》中所說的。這三生也不一定連續發生，因為一個身體的業也可能需要多生來滋養，並且某些業的異熟果報的身體也可能在百劫之後出現。第六個問題是，如果無明沒有原因，輪迴將變成有始的；如果老死沒有結果，即使不修道，輪迴也會變成有終的，如果存在（原因和結果），十二緣起就不能確定。對此，聖龍樹菩薩說：『三者生二，二者生七，七者亦生三，此有之輪，輾轉復回。』意思是說，三種煩惱造作二種業，從二種業產生七支，又從七支產生煩惱，像雞和蛋一樣沒有過失。又說：『從煩惱生煩惱，以及作業，從彼生基，從彼基生煩惱。』這樣回答了這個問題。《經》的註釋中說，不需要說明爲了什麼目的而宣說十二緣起中無明的因。1-321 也不需要老死的果，因為十二支是爲了說明胎生之有情從開始到結束所必需的，如果缺少任何一個就不會產生。因此，無明是第一個緣起的因，老死是它的結果。因此，《經》中說，無明是從不如理作意中產生的。此外，在《大腹經》中，無明的因被說成是五蓋和無明本身。在其他《經》中，邪見和貪慾等被認為是觸，但不需要在十二緣起中提及。關於第七個問題，有兩種情況：實際情況是，除了無明之外，其他十一個（支）將在哪裡產生？

【English Translation】 It is evident that [the twelve links of dependent origination] have been mentioned elsewhere and in the teachings of the Sugata (Buddha). In the treatises, it is often said that the first two (ignorance and formation) are completed in one lifetime, the middle eight (consciousness, name and form, six senses, contact, feeling, craving, grasping, and becoming) are completed in the second lifetime, and the last two (birth and death) are completed in the later lifetime. However, even in those two cases, from name and form to feeling, as the cause of craving, are projected and formed by the previous life. This is explained in the commentary on the Sutra and the ṭīkā of the Madhyāntavibhāga. Following the commentary on the 'Letter to a Friend,' even when ignorance and formation produce the name and form of the intermediate existence, which has the nature of birth, craving, grasping, and becoming also exist. 1-320 When these three (craving, grasping, and becoming) produce the future life, ignorance and formation also exist, so it is not contradictory to complete them in two or three lifetimes, as stated in Maitreya's Ratnagotravibhāga. These three lifetimes do not necessarily occur continuously, because the karma of one body may also need to be nourished by many lifetimes, and the body of the ripened result of some karma may also appear after hundreds of kalpas. The sixth question is, if ignorance has no cause, samsara will become having a beginning; if old age and death have no result, even without practicing the path, samsara will become having an end, and if there are (cause and result), the certainty of the twelve links will be impaired. To this, the noble Nāgārjuna said: 'From the three, two arise, from the two, seven arise, from the seven, three also arise, this wheel of existence, revolves again and again.' This means that the three afflictions create two karmas, from the two karmas arise seven branches, and from the seven branches arise afflictions, like a chicken and an egg without fault. Again, it says: 'From affliction arises affliction, and action, from that arises the basis, from that basis arises affliction.' This answers the question. The commentary on the Sutra says that it is not necessary to explain the cause of ignorance in the twelve links of dependent origination for what purpose. 1-321 Nor is the result of old age and death necessary, because the twelve branches are to explain what is necessary for a womb-born being from beginning to end, and if any one is missing, it will not arise. Therefore, ignorance is the cause of the first link, and old age and death are its result. Therefore, the Sutra says that ignorance arises from improper attention. Furthermore, in the Mahāvyūha Sutra, the cause of ignorance is said to be the five obscurations and ignorance itself. In other Sutras, wrong views and desire, etc., are considered contact, but it is not necessary to mention them in the twelve links. Regarding the seventh question, there are two situations: The actual situation is, where will the other eleven (links) besides ignorance arise?

---

ར་གྱི་སར་གཏོགས་ཏེ། ས་གཞན་གྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་ས་གཞན་གྱི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་མི་སྲིད་པ་ དང་ས་པ་གཞན་གྱི་རྣམ་སྨིན་ས་པ་གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་འགལ་བས་སོ། །དོན་གསང་དུ་སྐྱེ་བའི་ས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་ངེས་པར་དེའི་ ས་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །མ་རིག་པ་ནི་མ་ངེས་ཏེ། འདོད་པ་ནས་འདོད་པར་སྐྱེས་ན་འདོད་པར་གཏོགས་པས་ཀུན་ནས་མཚུངས་ཤིང་། འདོད་པ་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོར་སྐྱེས་ན་འཆི་སར་གཏོགས་ཏེ། 1-322 འཕེན་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་མ་ངེས་ཏེ་ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། །འོག་ནས་གོང་མར་སྐྱེ་བ་ལ་ནི་འདོད་པ་ནས་སྲིད་རྩེར་སྐྱེ་བ་ན་མ་རིག་པ་ཅི་ཡང་མེད་པར་གཏོགས་པ་ ལྟ་བུ་སྐྱེ་སའི་འོག་སར་ངེས་སོ་ཞེས་ཐོ་གསུང་ངོ་། སློབ་དཔོན་བྲང་ཏི་ན་རེ། ས་གོང་མའི་སེམས་ཐོབ་པ་ན་ས་འོག་མའི་མ་རིག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་སྤང་བྱ་སྤངས་ཀྱང་ འདིའི་མ་རིག་པ་མཐོང་སྤང་ཡིན་པས་འདོད་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་འོག་ས་གང་རུང་དུ་གཏོགས་སོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །དེ་ལྟ་ཡིན་ཡང་དེའི་མ་རིག་པ་མཐོང་སྤང་འདོད་ཁམས་པ་དེས་གཉིས་པ་སོགས་ སུ་སྐྱེ་བའི་ལས་ཀུན་ནས་མི་སློང་སྟེ། སློང་ན་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རིམ་པ་ངེས་པ་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཐོ་གསུང་ངོ་། །དེ་ལ་མ་རིག་པ་རང་སར་གཏོགས་པ་མེད་དེ། འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམས་ལས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ཏུ་མི་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་དང་ཞེས་བཤད་པའི་རིགས་པས་སོ། །གོང་ནས་འོག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ལ་སྲིད་རྩེ་ནས་བཞི་པར་སྐྱེ་བ་ ན་མ་རིག་པ་གསུམ་པར་གཏོགས་པ་ལྟ་བུ་སྐྱེ་སའི་འོག་སར་ངེས་སོ་ཞེས་དང་། འོག་མ་གང་རུང་ངོ་ཞེས་པ་གཉིས་གསུང་ངོ་། །ས་གོང་མ་བརྒྱད་ནས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལ་ཀུན་ནས་མཚུངས་སོ། ། 1-323 གོང་མ་བརྒྱད་ལ་རང་ས་ནས་རང་སར་སྐྱེའང་མ་རིག་པ་རང་ས་པ་མེད་དེ། དེ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་བའི་ལས་ནི་ཞི་རགས་སུ་སྒོམ་པ་ཡིན་པ་ལ། རང་ཉིད་རང་ས་དང་ཞི་རགས་ སུ་མི་སྒོམ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ཁོ་ནས་གོང་དུ་སྐྱེ་བའི་ཡང་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། །འོན་ཀྱང་ཞིབ་ཏུ་ན་ཚངས་རིས་པ་གནས་གཞན་གོང་མ་འདོད་པས་བསམ་གཏན་དང་ པོ་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་སྒོམ་པས་མདུན་ན་འདོན་དང་ཚངས་ཆེན་དུ་སྐྱེ་ན་མ་རིག་པ་རང་སར་འགྱུར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་གོང་མ་གསུམ་ལའང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟ་བུ་མི་སྲིད་ན་ནི་ས་ འོག་མ་པས་ཀྱང་གོང་མར་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ཡེ་མི་སྲིད་ཅེས་མཚུངས་སོ། །ས་འོག་མའི་མ་རིག་པ་ཁོ་ནས་དེ་ལྟར་སྒོམ་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེ་པ་ན་སྤངས་ཟིན་པས་ སོ། །གཉིས་པ་རྩོད་སྤང་ནི་འདུ་བྱེད་སོགས་བཅུ་གཅིག་སྐྱེ་སར་གཏོགས་ན་གོང་ས་ནས་འོག་སར་སྐྱེ་བ་ན་འོག་མའི་སྲེད་ལེན་འབྱུང་བས་རྟེན་གོང་མ་པ་ལ་འོག་མའི་ཉོན་

【現代漢語翻譯】 屬於各自的處所。因為其他處所的業和煩惱不可能形成其他處所的蘊，並且其他處所的異熟果報與由其他處所感受相違背。因此，秘密產生之處所，能使之顯現成就的煩惱也必定是那個處所的煩惱，如是說。無明是不確定的。如果從欲界生到欲界，因為屬於欲界而完全相同。如果從欲界生到初禪，則屬於死亡之處所。 如是說，推動的煩惱是不確定的等等。對於從下向上生的情況，例如從欲界生到有頂，則無明必定屬於所生之下的處所，如是托宣說。論師Brangti說：『獲得上地之心時，以下地的無明以世間道所應斷者已斷，但此地的無明是見所斷，因此屬於欲界以上的任何下地。』 即使如此，那個見所斷的欲界無明也不會引發其生於第二禪等處的業，如果引發，則不符合離欲的次第。如是托宣說。對此，無明不屬於其自身處所，因為未離欲者不會普遍運用上地的煩惱，如是根據所說的道理。對於從上向下生的情況，例如從有頂生到第四禪，則無明屬於第三禪，如是必定屬於所生之下的處所，以及任何下地，如是兩種說法。 從上八地生到欲界，則完全相同。對於上八地，即使從自身處所生到自身處所，也沒有屬於自身處所的無明，因為在那些地方產生之業是寂靜和粗猛的修習，而自己不會將自己視為寂靜和粗猛，因為僅僅通過無間道才能生到更高處。』如是說。然而，仔細來說，如果梵眾天人希望更高處，通過修習初禪的中品和上品，生到梵輔天和梵眾天，則無明會變成屬於自身處所，同樣適用於上面的三禪。如果這種情況不可能，那麼下地之人也希望生到更高處也是完全不可能的。 下地的無明不會單獨如此修習，因為生到梵眾天時已經斷除了。第二，關於辯論的駁斥，如果行等十一個屬於所生之處所，那麼從上地生到下地時，由於下地的愛取產生，所依是上地之人，則下地的煩惱

【English Translation】 Belongs to their respective places. Because the aggregates of other places cannot be formed by the karma and afflictions of other places, and it is contradictory for the fruition of other places to be experienced by other places. Therefore, it is said that the afflictions that cause the secret arising of a place to be manifestly accomplished must also belong to that place alone. Ignorance is uncertain. If one is born from the desire realm to the desire realm, they are completely the same because they belong to the desire realm. If one is born from the desire realm to the first dhyana, then it belongs to the place of death. It is said that the propelling afflictions are uncertain, and so on. For the case of being born from below to above, such as being born from the desire realm to the peak of existence, then ignorance must belong to the place below where one is born, as Tho said. The teacher Brangti said: 'When one attains the mind of the higher ground, the ignorance of the lower ground, which should be abandoned by the worldly path, has already been abandoned, but the ignorance of this ground is to be abandoned by seeing, so it belongs to any lower ground up to the desire realm.' Even so, that ignorance of the desire realm, which is to be abandoned by seeing, will not cause the karma that causes one to be born in the second dhyana, etc. If it does, it would be inconsistent with the definite order of detachment from desire, as Tho said. In this regard, ignorance does not belong to its own place, because those who have not detached from desire do not universally practice the afflictions of the higher ground, according to the reason that has been said. For the case of being born from above to below, such as being born from the peak of existence to the fourth dhyana, then ignorance belongs to the third dhyana, as it is certain to belong to the place below where one is born, and any lower place, as both are said. Being born from the upper eight grounds to the desire realm is completely the same. For the upper eight grounds, even if one is born from one's own ground to one's own ground, there is no ignorance belonging to one's own ground, because the karma that arises in those places is the cultivation of quiescence and coarseness, and one does not regard oneself as quiescent and coarse, because one can only be born to a higher place through the path of non-interruption.' So it is said. However, to be precise, if a Brahma host desires a higher place, by cultivating the middle and upper grades of the first dhyana, and is born into the Brahma attendants and Great Brahma, then ignorance will belong to its own place, and the same applies to the upper three dhyanas. If such a thing is impossible, then it is completely impossible for someone from a lower ground to desire to be born to a higher place. The ignorance of the lower ground does not cultivate in this way alone, because it has already been abandoned when one is born into the Brahma host. Secondly, regarding the refutation of the debate, if the formations and the other eleven belong to the place of birth, then when one is born from the upper ground to the lower ground, because the craving and grasping of the lower ground arise, and the basis is the person of the upper ground, then the afflictions of the lower ground

---

མོངས་པ་འབྱུང་ བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གོང་མ་ལས་ཉམས་ཁའམ་ཉམས་མ་ཐག་པ་ལ་དེ་ལྟར་འདོད་པར་དོན་གསང་དུ་བཤད་ཅིང་། འཆི་འཕོ་དག་ལས་ཉོན་མོངས་ཀུན། །ཞེས་དང་མཐུན་ཏེ། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པའི་བར་དོར་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པའམ་ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་འཆི་ཀ་ལྟར་རོ། ། 1-324 བརྒྱད་པ་ནི་སར། མྱུར་དུ་འཇིག་པ་དང་ལྡན་པར་སྐྱེ་བས་ན་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་སོགས་གསུངས་ཤིང་། ཚིག་གསལ་དང་མཛོད་འགྲེལ་མཐུན་པར་པྲ་ཏི་ཏྱ་ཕྲན་ནས་དང་ས་མུ་ཏ་པཱ་ ད་འབྱུང་བ་ཡིན་པས་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་འབྱུང་བས་ན་དེ་སྐད་དོ། །ཡན་ལག་མདོར་བསྡུས་པ་ནི་གྲངས་ངེས་ཏེ་འཕེན་པ་སྐྱེ་ངེས་སུ་འཇོག་བྱེད་དང་། འཕངས་པ་སྐྱེ་ངེས་སུ་བཞག་ པ་དང་། མངོན་པར་འགྲུབ་བྱེད་སྔར་འཕངས་པ་སྐྱེ་བ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། མངོན་པར་གྲུབ་པ་དེ་ཉིད་སྐྱེས་ཟིན་པའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་གསུམ་སྟེ། ཅིས་འཕེན་ན། མ་རིག་པས་ བསླང་བའི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་དང་། ཇི་ལྟར་འཕེན་ན། རྣམ་ཤེས་ལ་བག་ཆགས་བསྒོས་པར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་མིང་དང་གཟུགས་ནས་ཚོར་བའི་བར་ཏེ་སེམས་ཀྱི་བག་ཆགས་ལས་སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱི་ མ་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བར་ས་བོན་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་གསུམ་སྟེ། ཅི་ཡིས་འགྲུབ་ན། སྲེད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལེན་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་འགྲུབ་ན། སྲིད་པར་གྱུར་ནས་སོ། བཞི་པ་ནི་ གཉིས་ཏེ། མིང་གཟུགས་སོགས་འཕངས་པ་གྲུབ་པ་སྐྱེ་བ་དང་དེ་ཡོད་པའི་ཉེས་དམིགས་རྒ་ཤིའོ། །དེ་སྐད་དུ། གང་གིས་འཕེན་དང་ཇི་ལྟར་གང་། །དེ་འགྲུབ་བྱེད་པའང་དེ་ལ་ཡང་། །ཉེས་དམིགས་གང་ཡིན་དེ་དག་རྣམས། ། 1-325 ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན། ཅེས་སོགས་མདོ་འགྲེལ་དུའོ། །དེ་ལ་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞི་ལས་གནས་པ་མ་གསུངས་པ་ནི་གདུལ་བྱ་རྣམས་འཁོར་བ་ལས་སྐྱོ་བའི་ཆེད་དུའོ། །སྐྱེ་བ་ལྟར་ རྒ་བ་དང་འཆི་བའང་ཡན་ལག་སོ་སོར་མ་བཞག་པ་ཅི་ཞེ་ན། བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་པ་སོགས་མ་རྒས་པ་ཡང་འཆི་བ་སྲིད་པས་སོ། འོ་ན་བརྫུས་སྐྱེས་ལ་མིང་གཟུགས་མེད་པའི་སྐྱེ་ མཆེད་དྲུག་སྲིད་པས་དེ་དག་སོ་སོར་མི་འཇོག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མངལ་སྐྱེས་ལ་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ནོ། ། བཞི་པ་ཡན་ལག་རྐྱེན་ཉིད་དུ་བཞག་པ་ནི། སར་མ་རིག་པས་འདུ་བྱེད་གཟུགས་ ཅན་རྣམས་ལ་བདག་རྐྱེན་དང་། རིག་པ་རྣམས་ལ་དེ་མ་ཐག་པ་དང་དམིགས་པ་དང་བདག་རྐྱེན་བྱེད་དེ། ཡན་ལག་ལྷག་མའང་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ལ་བདག་རྐྱེན་དང་། ཤེས་རིག་རྣམས་ ལ་དམིགས་རྐྱེན་དང་བདག་རྐྱེན་བྱེད་ཅིང་། ཤེས་རིག་རྣམས་ཀྱིས་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ལ་བདག་རྐྱེན་གཅིག་པུ་དང་ཤེས་རིག་རྣམས་ལ་དེ་མ་ཐག་པ་དང་དམིགས་པ་དང་བདག་རྐྱེན་བྱེད་པར་གསུངས་སོ། །ཐེག་ བསྡུས་སུ་རྟེན་ཅིང་འབ

【現代漢語翻譯】 如果煩惱生起，會發生什麼呢？對於那些剛從較高境界退墮或即將退墮的人來說，這被認為是秘密的教義。這與『死亡和轉化中，一切煩惱』相符，就像獲得了第四禪定的人，在中陰期產生了誹謗的邪見，或者像長壽天神臨終時一樣。 第八個問題是關於『緣起』（dependent origination）的。經中說：『因為迅速生滅，所以是緣起。』《詞句明晰》（Tsongkhapa's commentary on Nagarjuna's Mulamadhyamakakarika）和《俱舍論釋》（Vasubandhu's Abhidharmakosabhasyam）一致認為，由於『此有故彼有』，即從pratitya（藏文：རྟེན་，梵文天城體：प्रतीत्य，梵文羅馬擬音：pratītya，漢語字面意思：依賴）產生samutpada（藏文：འབྱུང་，梵文天城體：समुत्पाद，梵文羅馬擬音：samutpāda，漢語字面意思：生起），所以依賴於因和緣而產生，因此被稱為『緣起』。 簡要概括的支分是數量確定的，即能引生者決定引生，已引生者決定被引生，顯現成就者使先前引生者趨向顯現，以及顯現成就者即是已經生起者。其中，前三者是：以什麼引生？以無明激發的行引生。如何引生？在識上薰染習氣。第二者是從名色到受，即從心的習氣中，依賴於前者，後者依次生起，因為種下了種子。第三者是三個：以什麼成就？以貪愛產生的取成就。如何成就？成為有（存在）。第四者是兩個：名色等引生者成就的生，以及它存在的過患——老死。正如經中所說：『以何引生，如何引生，何者成就，以及其過患，這些都由十二支分所揭示。』這是經和論中的說法。 關於四種有為法的特徵，這裡沒有提到『住』（duration），是爲了讓被調伏者對輪迴感到厭倦。為什麼像生一樣，老和死沒有被列為單獨的支分呢？因為即使沒有衰老，也可能死亡，例如聲音不悅耳等情況。那麼，對於化生者來說，沒有名色，卻可能有六處，那麼這些支分不就不能一一對應了嗎？對於胎生者來說，情況並非如此。 第四個問題是將支分視為因。在《根本慧論》中說，無明對有色法（物質現象）來說是增上緣，對識（精神現象）來說是等無間緣、所緣緣和增上緣。其餘的支分，有色法對有色法來說是增上緣，對精神現象來說是所緣緣和增上緣；精神現象對有色法來說僅僅是增上緣，對精神現象來說是等無間緣、所緣緣和增上緣。《攝大乘論》中說，緣起...

【English Translation】 If afflictions arise, what will happen? For those who have just fallen or are about to fall from a higher realm, this is considered a secret teaching. This is in accordance with 'In death and transformation, all afflictions,' like someone who has attained the fourth dhyana and develops a slanderous wrong view in the bardo, or like a long-lived god at the time of death. The eighth question is about 'dependent origination'. It is said in the scriptures: 'Because it arises and ceases quickly, it is dependent origination.' The Prasannapada (Tsongkhapa's commentary on Nagarjuna's Mulamadhyamakakarika) and the Abhidharmakosabhasyam agree that because 'this exists, that exists,' that is, from pratitya (藏文：རྟེན་，梵文天城體：प्रतीत्य，梵文羅馬擬音：pratītya，English literal meaning: dependence) arises samutpada (藏文：འབྱུང་，梵文天城體：समुत्पाद，梵文羅馬擬音：samutpāda，English literal meaning: arising), so it arises depending on causes and conditions, therefore it is called 'dependent origination'. The briefly summarized limbs are definite in number, that is, what causes to arise definitely causes to arise, what has been caused to arise is definitely caused to arise, what manifests accomplishment causes the previously caused to arise to tend towards manifestation, and what manifests accomplishment is what has already arisen. Among them, the first three are: What causes to arise? Action motivated by ignorance causes to arise. How does it cause to arise? It imprints habits on consciousness. The second is from name and form to feeling, that is, from the habits of the mind, depending on the former, the latter arises sequentially, because the seed has been planted. The third is three: What accomplishes? Taking arising from craving accomplishes. How does it accomplish? By becoming existence. The fourth is two: the birth of name and form, etc., which are caused to arise, and the fault of their existence—old age and death. As it is said in the scriptures: 'What causes to arise, how it causes to arise, what accomplishes, and its faults, all these are revealed by the twelve limbs.' This is what is said in the scriptures and commentaries. Regarding the four characteristics of conditioned phenomena, the 'duration' is not mentioned here in order to make those to be tamed weary of samsara. Why, like birth, are old age and death not listed as separate limbs? Because even without aging, death is possible, such as in the case of unpleasant sounds, etc. Then, for those who are born miraculously, there is no name and form, but there may be six sense bases, so wouldn't these limbs not correspond one by one? This is not the case for those born from a womb. The fourth question is about considering the limbs as causes. In the Mulamadhyamakakarika, it is said that ignorance is the dominant condition for form (material phenomena), and for consciousness (mental phenomena) it is the immediately preceding condition, the object condition, and the dominant condition. The remaining limbs, form is the dominant condition for form, and for mental phenomena it is the object condition and the dominant condition; mental phenomena are only the dominant condition for form, and for mental phenomena they are the immediately preceding condition, the object condition, and the dominant condition. In the Mahāyānasaṃgraha, it is said that dependent origination...

---

ྲེལ་འབྱུང་གཉིས་པ་ལ་ཅིའི་རྐྱེན་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། བདག་པོའི་རྐྱེན་ཏོ་ཞེས་དང་། དོན་གསང་དུ་མ་རིག་སོགས་ནི་ཡན་ལག་ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ཁོ་ནར་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་བཞག་པར་བཤད་དོ། ། 1-326 འདིར་དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་བར་བཞི་བྱེད་པར་གསུངས་ཏེ། མ་རིག་པ་སྔར་བྱུང་བས་བག་ཆགས་ཀྱིས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་བྱེད་དེ། ཡང་སྲིད་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པས་འདུ་བྱེད་ཡིན་པ་ལ་མ་ རིག་པའི་བག་ཆགས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ལས་ཀྱིས་ཡང་སྲིད་འདུ་བྱེད་ནུས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་མ་ཡིན་པས་སོ། །དེའི་དུས་ཀྱི་མ་རིག་པའི་ཤུགས་དུས་གཞན་དུ་ རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱེད་དེ། མ་རིག་པས་འཕེན་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་འདུ་བྱེད་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྒྱུན་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་སོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པས་དམིགས་རྐྱེན་བྱེད་དེ། རྨོངས་པའི་ གནས་སྐབས་སུ་མཆོག་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དམིགས་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བས་ནི་བདག་རྐྱེན་བྱེད་དེ། དེའི་དུས་ཀྱི་མ་རིག་པའི་ དབང་གིས་མ་རིག་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་དམིགས་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཇི་རིགས་སུ་སྦྱར་ཏེ་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་ལ་སྔར་བྱུང་བའི་འདུ་བྱེད་ ཀྱིས་བསྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ཕྱི་མ་མིང་གཟུགས་སྐྱེད་ནུས་སུ་བྱེད་པས་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་། དེའི་དུས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཤུགས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་རྒྱུན་འཇུག་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་དང་། 1-327 ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་དེའི་དབང་གིས་གནས་སྦྱིན་པས་བདག་རྐྱེན་བྱེད་ཅིང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་མི་དམིགས་པས་དམིགས་རྐྱེན་མི་བྱེད་དོ། །རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་མིང་ ལ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་བག་ཆགས་ལས་དེ་སྐྱེ་བས་རྒྱུ་རྐྱེན་དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཤུགས་ལས་དེའི་རྒྱུན་འཇུག་པས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་འཛིན་པའི་ནུས་ པ་ཐོབ་པས་བདག་རྐྱེན་བྱེད་ཅིང་སྐྱེ་བའི་ཆར་གཏོགས་ཀྱི་མིང་གིས་སེམས་ལ་མི་དམིགས་པས་དམིགས་རྐྱེན་མི་བྱེད་དོ། །གཟུགས་ལ་དེའི་ས་བོན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་། སེམས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེ་ བ་ལེན་ནུས་པས་བདག་རྐྱེན་བྱེད་ཅིང་ཤེས་རིག་མ་ཡིན་པས་གཞན་གཉིས་མི་བྱེད་དོ། །ཕྱོགས་འདིས་ལྷག་མ་ལའང་ཇི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ་ཞེའོ། །ལྔ་པ་ཡན་ལག་གི་ལས་ལ་མ་རིག་པས་འགྲོ་ བ་དང་སྐྱེ་གནས་དེ་དང་དེར་འབྱུང་བས་ན་སྲིད་པ་སྟེ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལ་རྨོངས་པར་བྱེད་པ་ཡང་དག་པའི་དོན་སྒྲིབ་ཅིང་སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་བར་རྣམས་མི་ཤེས་པའོ། །འདུ་བྱེད་ ཀྱི་རྐྱེན་ཡང་།

【現代漢語翻譯】 那麼，關於十二緣起中的第二支，『行』的起因是什麼呢？答案是『主因』。之所以說無明等（作為因）僅限於作為後續各支的主因，是因為它們具有普遍性。 這裡，經文中說沒有區分真實和假立而有四種因。這是因為，先前的無明以習氣作為『行』的生因；並且，由於『行』能使有再生顯現，所以具有無明習氣的相續者，其業能使有再生顯現；而具有智慧的相續者則不然。當時的無明之力在其他時間持續作用，因此是直接因；並且，由於無明所引發的差別，後續的『行』會相續不斷地產生。通過作意，成為所緣緣；因為在愚昧的狀態下，對殊勝等相狀進行不如理作意，就成了所緣。同時生起的是增上緣；因為在當時的無明影響下，與無明相應的意識會顛倒地緣取。 同樣，可以類推適用。『行』對『識』的作用是，先前的『行』所產生的習氣之力，能使後續的意識和名色產生，因此是生因；當時的『行』之力以同樣的方式持續作用，因此是直接因；同時生起的『行』，由於其力量而提供處所，因此是增上緣；而阿賴耶識在『行』的狀態下並不明顯，因此不是所緣緣。『識』對『名』的作用是，從『識』的狀態的習氣中產生『名』，因此是生因；『識』的力量使『名』的相續持續，因此是直接因；『識』的力量使獲得執取生的能力，因此是增上緣；而屬於生的範疇的『名』對意識並不明顯，因此不是所緣緣。對於『色』，由於其自身的種子，是生因；意識的力量使能夠取生，因此是增上緣；由於不是意識，所以不是其他兩種因。對於剩餘的各支，也應按此方式類推適用。 第五，關於各支的作用，無明使眾生在不同的趣和生處中產生，因此是『有』（srid pa，存在），即對取蘊（nyer len gyi phung po，近取蘊）的愚昧，遮蔽了真實的意義，並且不瞭解過去、未來和現在。『行』的因也是如此。

【English Translation】 Then, what is the cause of the second link in the twelve links of dependent origination, 'Action' (karma formations)? The answer is 'Dominant Cause'. The reason why ignorance, etc., (as causes) are said to be limited to being the dominant cause of the subsequent links is because they have universality. Here, the scriptures say that there are four causes without distinguishing between the real and the imputed. This is because the previous ignorance acts as the cause of the 'Action' through habit; and because 'Action' can manifest rebirth, the karma of those who have the continuum of ignorance habit can cause rebirth to manifest; but not those who have the continuum of wisdom. The power of ignorance at that time continues to act at other times, so it is the immediate cause; and because of the differences caused by ignorance, the subsequent 'Actions' continue to arise. Through attention, it becomes the object condition; because in a state of ignorance, improperly attending to aspects such as excellence becomes the object. Simultaneously arising is the dominant condition; because under the influence of ignorance at that time, the consciousness corresponding to ignorance apprehends things in a reversed manner. Similarly, it can be applied by analogy. The action of 'Action' on 'Consciousness' is that the power of the habit generated by the previous 'Action' can cause the subsequent consciousness and name and form to arise, so it is the productive cause; the power of 'Action' at that time continues to act in the same way, so it is the immediate cause; the 'Action' arising simultaneously provides a place due to its power, so it is the dominant condition; and the alaya consciousness is not obvious in the state of 'Action', so it is not the object condition. The action of 'Consciousness' on 'Name' is that 'Name' arises from the habit of the state of 'Consciousness', so it is the productive cause; the power of 'Consciousness' causes the continuum of 'Name' to continue, so it is the immediate cause; the power of 'Consciousness' enables the ability to grasp birth, so it is the dominant condition; and 'Name', which belongs to the category of birth, is not obvious to consciousness, so it is not the object condition. For 'Form', due to its own seed, it is the productive cause; the power of consciousness enables the ability to take birth, so it is the dominant condition; since it is not consciousness, it is not the other two causes. For the remaining links, it should also be applied by analogy in this way. Fifth, regarding the function of each link, ignorance causes beings to arise in different realms and birthplaces, so it is 'Existence' (srid pa), that is, ignorance of the aggregates of grasping (nyer len gyi phung po), obscuring the true meaning, and not understanding the past, future, and present. The cause of 'Action' is also the same.

---

སྟེ་དེའི་དབང་གིས་ཡང་སྲིད་སྐྱེད་པའི་ལས་གསོག་པས་སོ། །འདུ་བྱེད་ལ་རྐྱེན་གཞན་ཡང་མང་དུ་ཡོད་ཀྱང་མ་རིག་པ་རྐྱེན་དུ་སྟོན་པ་ནི་མ་རིག་པས་བསོད་ནམས་ལ་སོགས་པའི་ལས་ཡང་སྲིད་ཀྱི་རྒྱུར་འདུ་བྱེད་དུ་བྱས་པས་དང་བསོད་ནམས་དང་མི་གཡོ་བའང་སློང་བས་སྤྱིའི་རྐྱེན་ཡིན་པས་ཏེ། 1-328 མདོ་འགྲེལ་དུ། འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་རྐྱེན་ཉིད་དུ། །མ་རིག་བསྟན་པ་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ཉོན་མོངས་གཞན་ལྡན་སྤྱི་ཡི་རྐྱེན། །དེ་མེད་པ་ནི་གཙོ་བོའི་རྐྱེན། །ཞེས་སོ། །སེམས་ཅན་འབྱེད་པ་ནི། ལས་ལས་ འཇིག་རྟེན་སྣ་ཚོགས་སྐྱེས། ཞེས་པ་ལྟར་ཏེ་བག་ཆགས་ཀྱི་རྐྱེན་ནི་དེ་ལས་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མའི་ས་བོན་འཇོག་པས་སོ། ལས་ཀྱི་འཆིང་བ་འཛིན་པ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་རྟེན་བྱེད་ པས་སོ། མིང་གཟུགས་ཀྱི་རྐྱེན་ནི་དགའ་བོ་གཞོན་ནུའམ་གཞོན་ནུ་མའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མའི་མངལ་དུ་ཞུགས་ན་མིང་དང་གཟུགས་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ལུས་ལེན་དུ་འཇུག་པ་ནི་ དེ་གྲུབ་ན་རིས་མཐུན་གཞན་སྟེན་པས་སོ། །ལུས་རྫོགས་པར་ལེན་དུ་འཇུག་པ་ནི་གྲུབ་ན་དབང་པོ་ཚང་བས་སོ། །ཡུལ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སེམས་ཅན་འཛུད་པ་ནི་རེག་པས་ཡུལ་བཅད་པའི་དབང་ གིས་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པས་སོ། །མིང་གཟུགས་སོགས་ཕྱི་མའི་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་བ་ནི་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་གྲུབ་པས་སོ། །སྐྱེ་བའི་ལོངས་ཞེས་པ་ཚོར་བ་ལ་བརྟེན་ ནས་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྲེད་པའི་རྐྱེན་ནི་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པ་སོགས་འབྱུང་བས་སོ། །སྐྱེ་བ་འདྲེན་པ་ནི་སྲེད་པའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་གཞན་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་སོ། ། 1-329 ལེན་པའི་རྐྱེན་ནི་རོ་མྱང་བ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་སྒོ་ནས་འདོད་པ་སོགས་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་རྣམས་ལ་འདུན་པ་དང་འདོད་ཆགས་འབྱུང་བས་སོ། །ཡང་སྲིད་ལེན་པའི་ཆེད་དུ་རྣམ་ཤེས་ཉེར་ལེན་ དང་བཅས་པར་བྱེད་པ་ནི་ལེན་པས་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་བརྟས་པར་བྱས་པས་འགྲོ་བ་བྱེ་བྲག་ཅན་དུ་ངེས་པར་བྱེད་པས་སོ། །སྲིད་པའི་རྐྱེན་ནི་ལེན་པའི་དབང་གིས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་ སྟོབས་ཅན་དུ་འཇུག་པས་སོ། །ཡང་སྲིད་པར་ཞེས་པ་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འགྲོ་བ་གཞན་འདྲེན་པས་སོ། །སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་ནི་སྲིད་པ་ལས་རིས་མཐུན་གཞན་སྐྱེ་བས་སོ། །མིང་དང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་རིམ་ གྱིས་འགྲུབ་པ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་དེའི་ཚེ་སྐྱེ་བར་འཇོག་པས་སོ། །རྒ་བས་ནི་ན་ཚོད་འགྱུར་བར་བྱེད་ཅིང་། འཆི་བས་ནི་སྲོག་དང་ན་ཚོད་འགྱུར་རོ། དྲུག་པ་ཡན་ལག་ཀུན་ ནས་ཉོན་མོངས་སུ་བསྡུ་བ་ལ། མ་རིག་སོགས་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་སྟེ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་དང་། རང་དང་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་སོ

【現代漢語翻譯】 因此，由於它的力量，積累了產生來世的業力。雖然行（འདུ་བྱེད།，梵文：saṃskāra，英文：formation，漢語字面意思：行）有很多其他的緣，但無明（མ་རིག་པ།，梵文：avidyā，英文：ignorance，漢語字面意思：無明）被指出是緣，是因為無明使福德等的業成為來世之因的行，並且也引發福德和不動業，所以是共同的緣。 在《俱舍論》的註釋中說：『諸行之緣即是彼，無明顯示有兩種，與煩惱俱為共同緣，無彼則為主要緣。』如經中所說：『由業而生種種世間。』業的習氣之緣是，由此而生來世的種子。執持業的束縛是作為行之種子的所依。名色（མིང་གཟུགས།，梵文：nāmarūpa，英文：name and form，漢語字面意思：名色）之緣如經中所說：『阿難陀，如果童男或童女的識（རྣམ་ཤེས།，梵文：vijñāna，英文：consciousness，漢語字面意思：識）進入母親的子宮，則名和色就會增長。』使身體進入（輪迴）是因為如果它成立，就會依賴於同類的其他（眾生）。使身體圓滿進入（輪迴）是因為如果它成立，就會具足諸根。使眾生進入對境的享受是因為由於觸（རེག་པ།，梵文：sparśa，英文：contact，漢語字面意思：觸）而對境進行分別的力量，會享受安樂等之境。名色等成為後世之緣是因為從前者成立後者。『生之享受』是指依靠受（ཚོར་བ།，梵文：vedanā，英文：feeling，漢語字面意思：受），爲了近於享用欲等之業的異熟果。愛（སྲེད་པ།，梵文：tṛṣṇā，英文：craving，漢語字面意思：愛）之緣是因為會產生想要與安樂相遇等。牽引生（輪迴）是因為由於愛的力量，其他的生（輪迴）不會中斷。 取（ལེན་པ།，梵文：upādāna，英文：grasping，漢語字面意思：取）之緣是因為通過追求品嚐滋味，對於作為所依的欲等會產生希求和貪著。爲了取來世，使識與近取一起是因為取使業的習氣增長，從而確定會趣向特定的有情。有（སྲིད་པ།，梵文：bhava，英文：becoming，漢語字面意思：有）之緣是因為由於取的力量，使行之種子變得強大。『成為有』是指緊接著牽引其他的趣。生（སྐྱེ་བ།，梵文：jāti，英文：birth，漢語字面意思：生）之緣是因為從有產生同類的其他（眾生）。名和色等的次第成就，是因為對於它們的階段，在那時安立為生。老（རྒ་བ།，梵文：jarā，英文：aging，漢語字面意思：老）使年齡改變，死（འཆི་བ།，梵文：maraṇa，英文：death，漢語字面意思：死）使生命和年齡改變。第六，將所有支分歸納為遍行煩惱，無明等是煩惱的，即是煩惱的自性，並且因為對自和他造成損害，所以是遍行煩惱。

【English Translation】 Therefore, due to its power, karma that generates rebirth is accumulated. Although there are many other conditions for formations (saṃskāra), ignorance (avidyā) is pointed out as a condition because ignorance makes virtuous deeds, etc., into formations that are the cause of rebirth, and also initiates virtuous and unwavering deeds, so it is a common condition. In the commentary on the Abhidharmakośa, it says: 'The condition for formations is that, ignorance is shown to be of two kinds, together with other afflictions is a common condition, without it is the main condition.' As stated in the sutra: 'From karma arise various worlds.' The condition of the karmic imprints is that from it arises the seed of the next life. Holding onto the bonds of karma is to act as the basis for the seed of formations. The condition of name and form (nāmarūpa) is as stated in the sutra: 'Ānanda, if the consciousness (vijñāna) of a young boy or girl enters the mother's womb, then name and form will increase.' Causing the body to enter (samsara) is because if it is established, it will rely on other beings of the same kind. Causing the body to fully enter (samsara) is because if it is established, it will have complete faculties. Causing sentient beings to enter the enjoyment of objects is because due to the power of distinguishing objects by contact (sparśa), one will enjoy objects of pleasure, etc. Name and form, etc., become conditions for the next life because the latter is established from the former. 'Enjoyment of birth' refers to relying on feeling (vedanā), in order to closely enjoy the ripening of karma such as desire. The condition of craving (tṛṣṇā) is because the desire to encounter happiness, etc., will arise. Leading to birth (samsara) is because due to the power of craving, other births (samsara) will not cease. The condition of grasping (upādāna) is because through seeking to taste flavors, desire and attachment will arise towards things that serve as a basis, such as desire. In order to take rebirth, making consciousness together with close grasping is because grasping causes the karmic imprints to increase, thereby determining that one will go to a specific type of being. The condition of becoming (bhava) is because due to the power of grasping, the seed of formations becomes powerful. 'Becoming' refers to immediately leading to other realms. The condition of birth (jāti) is because from becoming arises another (being) of the same kind. The gradual accomplishment of name and form, etc., is because for their stages, at that time it is established as birth. Aging (jarā) causes the age to change, and death (maraṇa) causes life and age to change. Sixth, summarizing all the limbs into pervasive afflictions, ignorance, etc., are of afflictions, that is, they are the nature of afflictions, and because they cause harm to oneself and others, they are pervasive afflictions.

---

། །རྨོངས་ཆགས་ཉིད་སྨོས་ པ་ནི་ཁམས་གསུམ་པ་ཡིན་པས་གཙོ་བོ་ཉིད་ལས་ཏེ་གཙོ་བོ་སྨོས་པས་ཅིག་ཤོས་འགྲུབ་པས་སོ་ཞེའོ། །འོན་ཀྱང་རྨོངས་སྲེད་གཉིས་རྒྱུར་མེད་ན་སྐྱེ་བ་ལེན་མི་སྲིད་ཅིང་ཞེ་སྡང་རྒྱུར་མེད་ཀྱང་བསོད་ནམས་དང་མི་གཡོ་བའི་ལས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་ལེན་སྲིད་པས་ན་དེ་དག་གཟུང་གི་དེ་མ་བཟུང་བའོ། ། 1-330 འདུ་བྱེད་སོགས་ནི་ལས་ཀྱི་སྟེ་འཕྲལ་དུ་ལུས་སེམས་སྡུག་བསྔལ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་དང་ཕྱིས་རྣམ་སྨིན་འབྱིན་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའོ། །འོ་ན་འདུ་བྱེད་ལས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་སྲིད་པ་ལས་ ཀྱི་ས་བོན་ཁྱད་པར་བ་ཡིན་པས་ལས་སུ་འཐད་མོད། རྣམ་ཤེས་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། རྣམ་ཤེས་ཙམ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་མི་འཇོག་གི ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཅན་འཇོག་པས་དེ་འདུ་བྱེད་ ཀྱིས་ཕྱེ་བས་སོ། །དེ་གཉིས་ནི་ཚེའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་སྟེ་མྱུ་གུའི་ས་སོགས་དང་ས་བོན་ལྟ་བུའོ། །ལྷག་མ་ཚེའི་སྟེ་གནོད་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའོ། ། དབུས་མཐའ་དང་བསྡུ་བར། རྣམ་ཤེས་ཚེར་བསྡུས་ཤིང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས། དང་པོ་བརྒྱད་པ་དགུ་ཉོན་མོངས། །གཉིས་པ་བཅུ་པ་ལས་ཡིན་ཏེ། །ལྷག་མ་བདུན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ལོ། ཞེས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་ འབྱུང་བའི་སྙིང་པོར་རོ། ། བདུན་པ་དོན་ནི་དབང་ཕྱུག་སོགས་བྱེད་པ་པོ་མེད་པ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་གི་སྒྲའི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་ཞེས་པས་མ་རིག་ པ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་དང་འདི་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་འདི་སྐྱེ་ཞེས་པས་རང་ཉིད་བདག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་མེད་པ་དང་རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་གྱི་དབང་ལ་རག་ལས་པ་དང་། རྐྱེན་རྣམས་བྱ་བ་མེད་པས་བློ་སྔོན་དུ་གཏོང་བའི་གཡོ་བ་མེད་པ་དང་། 1-331 ཐེར་ཟུག་མ་ཡིན་པས་མི་རྟག་པ་དང་། སྐྱེ་དུས་ལས་མི་གནས་པས་སྐད་ཅིག་པ་དང་། རྒྱུ་འགག་པ་དང་དུས་མཉམ་དུ་འབྱུང་བས་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་དང་། ཀུན་ལས་ཀུན་མི་འབྱུང་གི་ནུས་ པ་ཅན་ལས་འབྱུང་བས་མཐུན་པ་དང་། ཡུལ་དབང་ཡིད་བྱེད་ས་བོན་རྣམས་ལས་ཤེས་པ་དང་གཅིག་དང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་གཅིག་ལས་འབྲས་དུ་མ་སྐྱེ་བས་སྣ་ཚོགས་པ་དང་། ནང་རྟེན་འབྲེལ་ལས་ སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་གང་ལ་ལས་ཡོད་པ་དེ་ཁོ་ན་ལ་དེའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་གི་གཞན་གྱིས་མི་མྱོང་བས་སོ་སོར་ངེས་པའོ། །བརྒྱད་པ་ཟབ་པ་ལ་དངོས་ནི། མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་ཅན་དང་། རྒྱུ་མེད་པའི་གཉེན་པོར་རྒྱུས་ཟབ་སྟེ་དོན་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་སོ། །བདག་མ་ཡིན་པས་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་སེམས་ཅན་མེད་པས་སོ། །རྐྱེན་རྣམས་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་ཡང་གཡོ་བ་མེད་པ་དེས་མ་ བྱས་པས་སྐྱེ་བས་ཏེ་གཞན་དབང་དང་གཡོ་བ་མེད་པས་སོ། །གནས་པ་མེད་ཀྱང་གནས་པར་སྟོན་པས་གནས་པས་ཏེ་མི་རྟག་པ་དང་ས

【現代漢語翻譯】 此外，說愚癡和貪慾是（輪迴）三界之因，因為它們是主要的。說主要的一個，另一個也就成立了。然而，如果愚癡和貪慾不是原因，就不可能受生；即使嗔恨不是原因，也可能因福德和不動業而受生。因此，要抓住這些（愚癡和貪慾），而不是抓住那些（嗔恨）。 『行』等是業，因為它們立即引起身心的痛苦，並且最終產生異熟果，所以是遍行煩惱。那麼，『行』是業的自性，『有』是業的種子，所以可以被認為是業。但『識』又如何呢？僅僅是『識』並不被認為是緣起的支分，而是具有業習氣的『識』才被認為是緣起的支分，這是由『行』所區分的。這兩者（行和識）是壽命的非共同因，就像苗芽的土壤等和種子一樣。其餘的（名色、六入、觸、受）是壽命的因，因為它們是所有損害的因，所以是遍行煩惱。 在《中邊分別論》和《攝論》中，『識』被歸攝於『生』。龍樹菩薩說：『初八九煩惱，二第十是業，餘七皆痛苦。』這是緣起的核心。 第七個意義是，沒有自在等造作者是緣起之語所表達的意義，即『此有故彼生』，說明了無明等的原因；『此生故彼生』，說明了沒有自我的緣故，沒有有情，依賴於其他因緣；因緣沒有作用，因此沒有先導的意念活動； 不是恒常的，所以是無常；出生時不住留，所以是剎那；與因的止滅同時產生，所以是相續不斷；從具有『一切不生一切』的能力者產生，所以是隨順；從境、根、作意、種子等產生知識，並且一個和普賢的識一個產生多種果，所以是多種；從內在的緣起，哪個有情的相續中有業，只有他才體驗到它的果報，其他人不會體驗到，所以是各自決定的。 第八個甚深之處在於，對於不相順的因和無因的對治，因是甚深的，這是由前兩個意義所決定的。因為沒有自我，所以從體性上來說是甚深的，因為沒有有情。即使從因緣產生果，也沒有意念活動，所以是生起，因為是依賴於他者和沒有意念活動。即使沒有住留，也顯示為住留，所以是住留，因為是無常和

【English Translation】 Furthermore, saying ignorance and craving are the cause of the three realms (of samsara) is because they are the main ones. By saying the main one, the other is also accomplished. However, if ignorance and craving are not the cause, it is impossible to take rebirth; even if hatred is not the cause, it is possible to take rebirth due to merit and unwavering karma. Therefore, grasp those (ignorance and craving), and not grasp those (hatred). 'Activities' etc. are karma, because they immediately cause suffering to body and mind, and ultimately produce the result of maturation, so they are pervasive afflictions. Then, 'activities' are the nature of karma, and 'existence' is the seed of karma, so it is reasonable to consider them as karma. But how about 'consciousness'? Merely 'consciousness' is not considered a limb of dependent origination, but 'consciousness' with the imprints of karma is considered a limb of dependent origination, which is distinguished by 'activities'. These two (activities and consciousness) are the uncommon cause of life, like the soil etc. for sprouts and seeds. The remaining (name and form, six entrances, contact, feeling) are the cause of life, because they are the cause of all harm, so they are pervasive afflictions. In the Madhyāntavibhāga and the Abhisamayalankara, 'consciousness' is included in 'birth'. Nāgārjuna said: 'The first eight and nine are afflictions, the second and tenth are karma, the remaining seven are suffering.' This is the essence of dependent origination. The seventh meaning is that the absence of a maker such as Īśvara is the meaning expressed by the words of dependent origination, i.e., 'this arising, that arises' indicates the cause of ignorance etc.; 'this ceasing, that ceases' indicates that because there is no self, there are no sentient beings, and it depends on other causes and conditions; because the conditions have no activity, there is no mental activity that goes before; it is not permanent, so it is impermanent; it does not remain at the time of birth, so it is momentary; it arises simultaneously with the cessation of the cause, so it is continuous; it arises from the power of 'everything does not arise from everything', so it is concordant; knowledge arises from objects, faculties, attention, seeds, etc., and one and the same consciousness of the basis of all arises from many fruits, so it is diverse; from the internal dependent origination, whichever sentient being's continuum has karma, only he experiences its result, others do not experience it, so it is individually determined. The eighth profound point is that for causes that are not in accordance and antidotes that are without cause, the cause is profound, which is determined by the first two meanings. Because there is no self, it is profound in nature, because there are no sentient beings. Even though the result arises from causes and conditions, there is no mental activity, so it is arising, because it is dependent on others and there is no mental activity. Even though there is no abiding, it appears to be abiding, so it is abiding, because it is impermanent and

---

ྐད་ཅིག་པས་སོ། །རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་འཇུག་པ་ཤེས་དཀའ་ བས་འཇུག་པས་ཟབ་སྟེ་དོན་ཕྱི་མ་བཞིས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ཟབ་པ་བློས་རྟོགས་དཀའ་བར་བལྟའོ། །དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་ནི་གང་ལས་དེ་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་དེ་སྟོན་པས་ཡང་ཞེས་ཏེ་རང་རང་གི་དོན་བདུན་ཆོས་ཅན་དུ་བཞག་ནས་གནས་པ་དང་སྐྱེ་བ་དང་མཚན་ཉིད་རྒྱུས་ཟབ་པ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་བྱས་ཏེ་འདི་བཞི་རྟགས་སུ་མཛད་དོ། ། 1-332 བྱེད་པ་པོ་བདག་སོགས་མེད་ཀྱང་ལས་དང་བྱ་བ་དང་དེའི་འབྲས་བུ་སྤྱོད་པ་ཡོད་པས་ལས་འབྲས་ཆུད་མི་ཟ་སྟེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། །གལ་ཏེ་བདག་ནི་ཡོད་མིན་ན། །ལས་འབྲས་འབྲེལ་པ་རིགས་ མིན་ཏེ། །ལས་བྱས་ནས་ནི་ཞིག་པས་ན། །སུ་ཡི་ལས་སུ་འགྱུར་ཞེ་ན། །རྒྱུན་གཅིག་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །བྱེད་པོ་སྤྱོད་པོ་ཞེས་པར་བསྟན། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ཟབ་པ་གཞན་འཆད་ཏེ་ རང་ལས་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གིས་བྱེད་པ་དེ་མ་སྐྱེས་པས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ལས་མ་ཡིན་ཏེ། རྐྱེན་རྣམས་ལ་བྱ་བ་མེད་པས་ན་བྱེད་པ་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉི་ག་ལས་ མ་ཡིན་ཏེ། དེ་གཉི་གའི་ཕྱིར་རོ། །རང་གི་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་གཞན་གྱི་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་རྒྱུ་མེད་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། རྐྱེན་རྣམས་འབྲས་བུ་སྐྱེད་ནུས་པས་དང་། རྣམ་འགྲེལ་ངེས་ སུ། རྒྱུ་མེད་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །ཡང་ན་རང་ལས་མ་ཡིན་པ་སོགས་བཞི་ནི་རིམ་པས་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པས་དང་རྐྱེན་ཡོད་ཀྱང་ས་ བོན་མེད་ན་མི་སྐྱེ་བས་དང་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་གཡོ་བ་མེད་པས་དང་ས་བོན་དང་རྐྱེན་རྣམས་ལ་ནུས་པ་ཡོད་པས་ཏེ། འགྲེལ་པར། རང་གིས་ས་བོན་ལས་ཏེ་གཞན་ལས་མིན། དེ་ལ་ལྟོས་ཕྱིར་རང་གིས་བྱས་མ་ཡིན། ། 1-333 གཡོ་བ་མེད་ཕྱིར་གཉིས་ཀྱིས་མ་བྱས་ལ། །དེ་ནི་ནུས་པས་རྒྱུ་མེད་བྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུ་དེའི་ཕྱིར་ཟབ་པོ། །དགུ་པ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ལ་དང་པོ་གཉིས་ནི། མིག་དང་ གཟུགས་རྣམས་ལ་བརྟེན་ནས་མིག་ཤེས་འབྱུང་ཞེས་སོགས་དང་། སེམས་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པས་མ་རིག་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཞེས་སོགས་སོ། །ཕྱིའི་ཞེས་པར་ལོ་ཏོག་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་ ཀྱང་དེ་སྨོས་པ་ནི་ཤིང་སོགས་སེམས་པ་ཅན་དུ་ཟད་བྱེད་པ་འདོད་པ་ལ་ལྟོས་པ་སྟེ། ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་དང་སྡོང་བུ་དང་སྦུ་གུ་དང་འདབ་མ་དང་མེ་ཏོག་དང་འབྲས་བུ་ སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཕྱི་མ་འབྱུང་བའོ། །འཇིག་པ་དང་ཞེས་པ་གསུམ་ནི་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཐུན་མོང་བའི་ལས་ལ་བརྟེན་ཏེ་ས་གཞི་སོགས་འབྱུང་བ་དང་། ཟས་བཞི་ལ་བརྟེན་ཏེ་སེམས་ཅན་ རྣམས་ཁམས་གསུམ་དུ་གནས་པ་དང་། དགེ་སྡིག་ལ་བརྟེན་ཏེ་བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བའོ། །རྣམ་པར་དག་པ་དངོས་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་ཡིན་པས་རྟེན་འབྱུང

【現代漢語翻譯】 僅僅是一瞬間。因為難以理解從因到果的轉變，所以轉變是深奧的，通過後面的四個方面來理解。認為這些深奧之處難以用思維來理解。爲了證明這一點，通過指出從何處難以理解來顯示，即各自的七個方面作為具有法性的事物，將存在、產生和自性作為因的深奧之處作為要證明的法，並將這四個方面作為理由。 即使沒有作者（補特伽羅，梵文：pudgala，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，人我）等，業、行為及其果報的體驗仍然存在，因此業果不會白費。《入行論》中說：『如果我（補特伽羅，梵文：pudgala，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，人我）不存在，那麼業果的聯繫就不合理，因為業在完成後就消失了，那麼會是誰的業呢？』因此，依賴於一個相續，顯示了作者和體驗者。』就像這樣。進一步解釋其他的深奧之處，不是從自身產生，因為能產生它的事物沒有產生，所以不存在。不是從他者產生，因為因緣沒有作用，所以沒有作者。不是從兩者產生，因為是兩者的緣故。也不是從無因產生，因為因緣能夠產生結果。《釋量論》中確定地說：『因為無因不依賴於他者，所以要麼永遠存在，要麼永遠不存在。』或者說，不是從自身產生等四種情況，依次是因為依賴於因緣，即使有因緣，如果沒有種子也不會產生，因為對兩者都沒有動搖，以及因為種子和因緣都具有能力。《釋》中說：『自己不是從種子產生，不是從他者產生，因為它依賴於它，所以不是自己產生的。因為沒有動搖，所以不是兩者產生的，那是通過能力從無因產生的。』像這樣。正因為如此，它是深奧的。第九個是詳細區分，首先兩個是：依賴於眼和色等，產生眼識等；以及從心的世界的角度來看，依賴於無明，產生諸行等。關於『外』，即使穀物本身已經成立，提到它也是爲了迎合那些認為樹等是純粹有情的事物，即依賴於種子、芽、莖、嫩枝、葉子、花和果實，後者產生於前者。『毀滅』等三個是：依賴於所有有情共同的業，產生大地等；依賴於四食，有情存在於三界中；依賴於善惡，前往善趣和惡趣。完全清凈的事物是各自的簡擇滅，因此是緣起。

【English Translation】 It is only a moment. Because it is difficult to understand the transition from cause to effect, the transition is profound, understood through the following four aspects. It is considered that these profundities are difficult to understand with the mind. To prove this, it is shown by pointing out from where it is difficult to understand, that is, each of the seven aspects is taken as a phenomenon with the property of dharma, taking existence, arising, and self-nature as the profundity of the cause as the dharma to be proven, and taking these four aspects as reasons. Even without an agent (pudgala), actions, deeds, and the experience of their results still exist, so the results of actions are not wasted. In the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life', it says: 'If the self (pudgala) does not exist, then the connection of actions and results is not reasonable, because the action disappears after it is done, so whose action would it be?' Therefore, relying on a single continuum, it shows the agent and the experiencer.' Like this. Further explaining other profundities, it does not arise from itself, because the thing that produces it has not arisen, so it does not exist. It does not arise from others, because the conditions have no function, so there is no agent. It does not arise from both, because it is from both. Nor does it arise from no cause, because conditions can produce results. In the 'Pramāṇavārttika', it is definitely said: 'Because no cause does not depend on others, it either always exists or always does not exist.' Or, the four situations of not arising from oneself, etc., are in order because they depend on conditions, and even if there are conditions, if there is no seed, it will not arise, because there is no movement for both, and because the seed and conditions have the ability. In the commentary, it says: 'Oneself is not from the seed, not from others, because it depends on it, so it is not done by oneself. Because there is no movement, it is not done by both, that is produced from no cause through ability.' Like this. Because of this, it is profound. The ninth is detailed differentiation, the first two are: depending on the eye and forms, etc., eye consciousness arises, etc.; and from the perspective of the world of mind, depending on ignorance, actions arise, etc. Regarding 'external', even if the grain itself has been established, mentioning it is to cater to those who consider trees, etc., to be purely sentient beings, that is, depending on the seed, sprout, stem, twig, leaf, flower, and fruit, the latter arises from the former. The three of 'destruction' etc. are: depending on the common karma of all sentient beings, the earth etc. arise; depending on the four foods, sentient beings exist in the three realms; depending on good and evil, they go to good and bad destinies. The completely pure thing is the respective cessation by discrimination, therefore it is dependent arising.

---

་མ་ཡིན་ཡང་དེའི་རྒྱུ་ལམ་མོ། ཅི་སྟེ་ལམ་ལྔ་སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཕྱི་མ་འབྱུང་བ་དང་། གཞི་བསྡུ་བར་གསུངས་པ་ལྟར་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་སྔོན་གྱི་ཚོགས་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་དེ་ལས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་ཤེས་རབ་དང་སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་འབྱུང་བའོ། ། 1-334 མཐུ་སྟོབས་ནི་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པའི་འང་ཐོབ་པའམ་རྟོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མངོན་ཤེས་སོགས་འབྱུང་བའོ། །དབྱེ་བ་འདི་རྣམས་ཀྱིས་འདུ་བྱེད་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀུན་རྟེན་འབྱུང་དུ་ རིག་པར་བྱའོ། །ཡང་ཐེག་བསྡུས་སུ་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་དང་། སྡུག་པ་དང་མི་སྡུག་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་དང་། ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་རྟེན་འབྱུང་རྣམས་རིམ་པས་ཀུན་གཞི་ལས་ཆོས་རྣམས་ འབྱུང་བ་དང་། མ་རིག་སོགས་བཅུ་གཉིས་དང་འཇུག་ཤེས་དྲུག་ལ་གསུངས་སོ། །བཅུ་པ་རྟེན་འབྱུང་སྒོམ་ཚུལ་ལ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཁོར་བའི་འཇུག་པ་སྐྱེ་བ་འབྱུང་བའི་ལུགས་མཐུན་ནི། མ་རིག་ པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཞེས་སོགས་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་རྒ་ཤིའི་བར་རོ། །ལུགས་དང་མི་མཐུན་པ་ནི། རྒ་ཤི་ནས་མས་བཟློག་ཏུ་སྒོམ་པ་རྒ་ཤི་སྐྱེ་བ་ལས་བྱུང་། སྐྱེ་བ་སྲིད་པ་ ལས་བྱུང་ཞེས་སོགས་ཏེ་བདེན་པ་གཞག་ན་རྒ་ཤི་དང་རྒ་ཤི་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། རྒ་ཤི་འགོག་པ་དང་རྒ་ཤི་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཞེས་སོགས་འདུ་བྱེད་དང་འདུ་བྱེད་ཀུན་འབྱུང་བ་ ཞེས་ཀྱི་བར་ཏེ། འདིར་འགོག་ལམ་ནི་རྣམ་བྱང་ཡིན་ཡང་བདེན་པ་བཞི་ཚང་བའི་ཆེད་དུ་ཞར་བྱུང་ངོ་། །རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་རྣམས་ལྡོག་པ་སྟེ་དེའི་ལུགས་མཐུན་དང་པོ་ནས་རིམ་གྱིས་བསྒོམ་པ་མ་རིག་པ་འགགས་པས་འདུ་བྱེད་འགག་ཅེས་སོགས་སོ། ། 1-335 དེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ལུགས་བཟློག་ཏུ་འཆད་པ་མང་དུ་མཐོང་སྟེ་བློ་ཁ་མ་ཕྱོགས་པའོ། །ལུགས་མི་མཐུན་ནི་མས་རིམ་དུ་སྒོམ་པ་གང་མེད་ན་རྒ་ཤི་མི་འབྱུང་བ་དང་། གང་འགགས་ ན་རྒ་ཤི་འགག་ཞེས་སོགས་སམ། བཟང་པོའི་ཞབས་ཀྱིས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པར་གསུངས་པ་ལྟར་སྐྱེ་བ་འགགས་པས་རྒ་ཤི་འགག་ཅེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་འདི་ནི། ངེད་ཀྱི་དེ་ཡང་རྐྱེན་ལས་ སྐྱེས། །དེ་ཡང་བདག་མེད་ལྟ་རྟེན་ཡིན། །ཞེས་རྣམ་འགྲེལ་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་སྟོང་ཉིད་དུ་ལྟ་བའི་རྟེན་ཡིན་པས་ཟབ་པའོ། ། བདུན་པ་རྐྱེན་སོགས་ལ་རྐྱེན་ནས་གོང་ན་མེད་པའི་བར་བཅུ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དོན་གསུམ་གྱིས་བསྟན་པ་ནི། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་པ་དང་བར་མར་རྒྱུ་དང་དེ་མ་ཐག་པ་དང་དམིགས་པ་དང་བདག་པོའི་རྐྱེན་རྣམས་རྟོགས་པར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་ཏེ། དེ་ལ་གཞི་བསྡུ་བར།

【現代漢語翻譯】 即使不是這樣，這也是它的因緣之路。 如果說五道是前一者為后一者的所依，如《攝事品》所說，依靠他人的聲音和先前的積累，如理作意，由此產生正確的見解、智慧和心解脫。 力量是指大自在天，即依靠世間的獲得或證悟而產生的神通等。通過這些分類，應理解有漏和無漏的行都是緣起。 此外，《攝大乘論》中，關於自性分別緣起、可愛和不可愛分別緣起、受用緣起，依次是指從阿賴耶識產生諸法，以及無明等十二支和六識的生起。 第十，關於緣起修習之法，順著流轉輪迴的次第，即從無明緣行，乃至生緣老死。 逆著次第修習，即從老死緣生，生緣有等。如果確立真諦，則是老死和老死集起，老死滅盡和通往老死滅盡的道路，乃至行和行集起之間。這裡，雖然滅道是清凈，但爲了四諦圓滿，所以順便提及。 清凈是指十二支中所有煩惱的自性都止息，即從最初順著次第修習，無明滅則行滅等。 很多人講說這種煩惱的逆轉次第，但心卻無法轉向。不順著次第修習，則是如果無有某者，則老死不生，如果某者滅盡，則老死滅盡等。或者如妙音尊在《現觀莊嚴論》的註釋中所說，生滅則老死滅等。因此，這就像《釋量論》中所說：『彼亦從緣生，彼亦無我見。』是觀空性的所依，因此非常深奧。 第七，關於緣等，從緣到無上之間的十二種。第一種，以二之義，三者顯示，如《般若經》廣本和中本所說，欲證得增上緣、等無間緣、所緣緣和增上緣，應修學般若波羅蜜多。對此，《攝事品》中說：

【English Translation】 Even if it is not, it is the path of its cause. If the five paths are based on the former to produce the latter, as stated in the 'Compendium of Matters', relying on the sounds of others and previous accumulations, properly applying the mind, and from this, correct views, wisdom, and liberation of mind arise. 'Power' refers to the Great Self, that is, the manifestation of clairvoyance etc. based on worldly attainment or realization. Through these distinctions, all conditioned and unconditioned formations should be understood as dependent origination. Furthermore, in the 'Compendium of Vehicles', the dependent origination of distinguishing self-nature, the dependent origination of distinguishing the pleasant and the unpleasant, and the dependent origination of near-use are respectively said to be the arising of all phenomena from the Alaya consciousness, and the arising of the twelve links such as ignorance and the six consciousnesses. Tenth, regarding the method of meditating on dependent origination, the consistent way of the cycle of suffering, the arising of birth, is from ignorance conditioning formations, and so on, up to birth conditioning aging and death. The inconsistent way is to meditate in reverse order, from aging and death conditioning birth, birth conditioning existence, and so on. If the truth is established, then it is aging and death and the arising of aging and death, the cessation of aging and death and the path leading to the cessation of aging and death, and so on, up to formations and the arising of formations. Here, although the path of cessation is pure, it is mentioned in passing for the sake of completing the four truths. Purification is the reversal of the nature of the three defilements in the twelve links, that is, meditating in order from the beginning, with the cessation of ignorance, the cessation of formations, and so on. Many see the explanation of this reversed order of defilement, but the mind does not turn towards it. The inconsistent way is to meditate in reverse order, such as if there is no such thing, then aging and death do not arise, and if such a thing ceases, then aging and death cease, and so on. Or, as the Venerable Goodness said in the commentary on the 'Ornament of Clear Realization', with the cessation of birth, aging and death cease, and so on. Therefore, this is like what is said in the 'Commentary on Valid Cognition': 'That also arises from conditions, that also is seen as without self.' It is the basis for viewing emptiness, therefore it is very profound. Seventh, regarding conditions and so on, the twelve from condition to unsurpassed. The first, with the meaning of two, is shown by three, as stated in the extensive and intermediate versions of the 'Perfection of Wisdom Sutra', wishing to realize the conditions of cause, immediate, object, and master, one should train in the Perfection of Wisdom. Regarding this, the 'Compendium of Matters' says:

---

དང་པོ་རྒྱུ་ཡང་ཡིན་པ་དང་ལྷག་མ་གསུམ་རྐྱེན་ཁོ་ནར་གསུངས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྐྱེན་ཏེ་ འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་དམིགས་པ་མེད་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་སྣ་ཚོགས་རྐྱེན་ཆོས་ཙམ་ལས་བྱུང་བས་བདག་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །འདིར་སྤྱི་དོན་གསུམ་སྟེ། རྒྱུ་རྐྱེན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། 1-336 རྐྱེན་དང་རྐྱེན་ཅན་གྱི་ངེས་པ་བསམ་པ་དང་། རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་དུས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་སྐྱེད་པ་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་སྐྱེད་པ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་ རྐྱེན་ནོ། །ཡང་འབྲས་བུ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་སྐྱེད་པ་དང་འབྲས་བུ་ཐུན་མོང་དུ་སྐྱེད་པ་དེ་དག་གོ །དེ་ལ་ངོ་བོ་ནི་ལྡོག་པ་གང་ཡོད་ན་དེར་བཞག་པ་ཐོབ་ཅིང་ལོག་ན་ དེར་བཞག་པ་ལྡོག་པ་སྟེ་མེའི་ཚ་བ་ལྟ་བུའོ། །ཁྱད་པར་ནི་ངོ་བོ་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་ལོག་ཀྱང་དེར་བཞག་པ་མི་ལྡོག་པ་སྟེ་མེའི་འབར་བ་སོགས་ལྟ་བུའོ་གསུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི་ སྤྱི་རིགས་རིག་པས་རིག་པ་ལ་རྐྱེན་བཞི་བྱེད་དེ། ཀུན་གཞིས་རྒྱུའི་དང་། ཤེས་པ་སྔ་མ་ནུས་ལྡན་གྱིས་ཕྱི་མ་ལ་དེ་མ་ཐག་པའི་དང་། འཛིན་པ་གཞན་གྱི་དམིགས་པའི་དང་། ཀུན་གཞི་དང་ ཡིད་དབང་གིས་ཉོན་ཡིད་དང་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་བདག་རྐྱེན་ནོ། །བེམ་པོས་རིག་པ་ལ་མིག་དབང་སོགས་ཀྱིས་བདག་རྐྱེན་དང་ཀུན་གྱིས་དམིགས་རྐྱེན་བྱེད་དོ། །རིག་པས་བེམ་པོ་ལ་ཀུན་གཞིས་རྒྱུའི་དང་སེམས་ པས་སྣོད་འཕེན་པ་སོགས་བདག་རྐྱེན་བྱེད་དོ། །བེམ་པོས་བེམ་པོ་ལ་ས་བོན་དང་ཆུ་ལུད་སོགས་ཀྱིས་མྱུ་གུ་ལྟ་བུ་རྒྱུའི་དང་བདག་རྐྱེན་བྱེད་དོ། །ཡང་བཞི་ཡིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས། །གསུམ་གྱིས་སྙོམ་པར་འཇུག་རྣམ་གཉིས། ། 1-337 གཞན་ནི་གཉིས་པོ་དག་ལས་སྐྱེ། །ཞེས་ཏེ་རྣམ་གཉིས་ནི་དམིགས་བྱེད་མ་ཡིན་པས་དམིགས་རྐྱེན་ལས་མི་སྐྱེ་ཞིང་དེ་དག་གི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནི་སྙོམ་པར་འཇུག་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། ། རིག་པ་རྣམས་ཀྱང་བཞི་ཡིས་སྐྱེད་པར་མ་ངེས་ཏེ། ཤེས་པ་འཁྲུལ་པ་ལ་དོན་དུ་ན་དམིགས་རྐྱེན་མེད་པས་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། ཤེས་ཀུན་དོན་ལྡན་ཕྱིར་ཞེ་ན། །འཐད་མིན་རྨི་སོགས་རྣམ་གཞན་ དུ། །མཐོང་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས། རྒྱུ་གཉིས་པོ་དག་འགག་པ་ལ། བྱ་བ་བྱེད་དོ་གསུམ་པོ་ནི། །སྐྱེ་བ་ལའོ་དེ་ལས་གཞན་པ་ཡི། །རྐྱེན་དག་དེ་ལས་ བཟློག་པ་ཡིན། ཞེས་པས་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱིས་འབྲས་བུ་དུས་མཉམ་པ་སྐྱེད་ཅིང་། སྐལ་མཉམ་དང་ཀུན་འགྲོ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུས་མ་འོངས་པ་དང་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་གྱིས་མ་ འོངས་པ་དང་། དམིགས་རྐྱེན་གྱིས་ད་ལྟར་བ་སྐྱེད་དེ། བདག་རྐྱེན་ནི་དུས་ཀུན་ཏུ་མི་སྒྲིབ་པའི་བྱ་བ་ཙམ་དུ་འདོད་དོ། །དོན་གསང་དུ། རྒྱུའ

【現代漢語翻譯】 首先，本體是因，其餘三個只是緣。一切都是緣，因為無為法也是沒有目標的所緣。各種法僅僅從緣法中產生，因此要斷除認為是從我的本體中產生的執著。這裡有三個總的要點：因緣的差別，思考緣和有緣的決定，以及闡述因果的時間。 首先，產生果的自性的，是近取因；產生果的差別的，是俱有緣。此外，還有產生非共同果的，以及產生共同果的。其中，自性是指，如果某個事物存在，則其狀態成立；如果該事物不存在，則其狀態消失，如火的熱性。差別是指，即使自性所具有的性質消失，其狀態也不會改變，如火的燃燒等。 第二，總的來說，通過認識論，四緣對認識產生作用：阿賴耶識作為俱有因，前一剎那的意識（有能力的）作為后一剎那的等無間緣，執著于其他事物的作為所緣緣，阿賴耶識和意根作為染污意和意識的增上緣。對於物質對認識的影響，眼根等作為增上緣，一切作為所緣緣。對於認識對物質的影響，阿賴耶識作為俱有因，心識作為投生器皿等的增上緣。對於物質對物質的影響，種子和水肥等對苗芽來說，是俱有因和增上緣。 此外，經中說：『四緣生起心與心所，三緣生起二種等持，其餘二者從中生。』這裡的『二者』指的是非所緣，因此不是從所緣緣中產生，而它們的等無間緣是等持的心與心所。各種認識也不一定由四緣生起，因為對於錯亂的認識來說，實際上沒有所緣緣。《釋量論》中說：『如果說一切識皆有對境，那麼夢等其他情況又如何解釋呢？』 第三，有部宗認為：『二因滅時起作用，三因生時起作用，其餘諸緣則相反。』因此，俱生因和相應因產生同時的果，等勢因、遍行因和異熟因產生未來的果，等無間緣產生未來的果，所緣緣產生現在的果，而增上緣則被認為是始終不障礙作用的。

【English Translation】 Firstly, the substance is the cause, and the remaining three are merely conditions. Everything is a condition, because even unconditioned phenomena are objects without a target. Various phenomena arise solely from conditioned phenomena, therefore abandon the attachment that they arise from my substance. Here, there are three main points: the difference between cause and condition, contemplating the determination of condition and conditioned, and explaining the time of cause and effect. Firstly, that which generates the nature of the result is the proximate cause; that which generates the difference of the result is the simultaneous condition. Furthermore, there are those that generate non-common results, and those that generate common results. Among them, nature refers to that which, if something exists, its state is established; if that thing does not exist, its state disappears, such as the heat of fire. Difference refers to that which, even if the properties possessed by the nature disappear, its state does not change, such as the burning of fire, etc. Secondly, in general, through epistemology, the four conditions act on cognition: the ālaya-vijñāna (storehouse consciousness) as the co-existing cause, the previous moment of consciousness (capable) as the immediately preceding condition for the next moment, attachment to other things as the object-condition, and the ālaya-vijñāna and the mind-faculty as the dominant condition for the afflicted mind and consciousness. Regarding the influence of matter on cognition, the eye-faculty, etc., act as the dominant condition, and everything acts as the object-condition. Regarding the influence of cognition on matter, the ālaya-vijñāna acts as the co-existing cause, and consciousness acts as the dominant condition for projecting vessels, etc. Regarding the influence of matter on matter, seeds and water-fertilizer, etc., act as the co-existing cause and dominant condition for sprouts. Furthermore, the sutra says: 'The four conditions give rise to mind and mental factors, the three conditions give rise to two kinds of samādhi, and the remaining two arise from them.' The 'two' here refer to non-objects, therefore they do not arise from the object-condition, and their immediately preceding condition is the mind and mental factors of samādhi. Various cognitions are also not necessarily generated by the four conditions, because for confused cognitions, there is actually no object-condition. The Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) says: 'If it is said that all consciousnesses have objects, then how can dreams and other situations be explained?' Thirdly, the Vaibhāṣika school believes: 'When the two causes cease, they act; when the three causes arise, they act; the remaining conditions are the opposite.' Therefore, the co-existent cause and the associated cause generate simultaneous results, the equal-potential cause, the pervasive cause, and the maturation cause generate future results, the immediately preceding condition generates future results, the object-condition generates present results, and the dominant condition is considered to be merely that which does not obstruct action at all times.

---

ི་རྐྱེན་དང་འབྲས་བུ་དུས་མཉམ་དང་མི་མཉམ་པ་ གཉི་ག་ཡོད་པའི་ལུགས་གསུམ་བཀོད་དེ་ས་བོན་དང་། མྱུ་གུ་དང་། མར་མེ་དང་འོད་དཔེར་བྱས་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྒྱུ་འབྲས་དུས་མཉམ་མི་མཉམ་གཉི་ག་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །འོན་ཀྱང་རྟོག་དཔྱོད་བཅས་སོགས་ཀྱི་སར་སྐྱེས་ལ་འགགས་པས་རྒྱུ་བྱེད་ཀྱི་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། 1-338 བསྡུ་བར་ཡང་དུས་མི་མཉམ་པ་ཁོ་ན་རྐྱེན་དུ་འབྱུང་བས་རྒྱུ་འབྲས་དུས་མི་མཉམ་སྟེ་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་རྐྱེན་བཞི་རྒྱས་པར་བད་པ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྣམ་ རིག་པའི་ཚུལ་དུ་ཆོས་གཉིས་དང་། །རྒྱུ་དྲུག་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་གཞག་པའོ། །དང་པོ་ལ། རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་རྒྱུ་ལྔ་ཡིན། ཞེས་བྱེད་རྒྱུ་བོར་བའི་རྒྱུ་གཞན་ལྔ་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་འདོད་ཀྱང་འདིར་ནི་ཆོས་ གཉིས་རིམ་པ་ལྟར་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཏེ། དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཉིད་ཅེས་པ་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་ལ་ས་བོན་བཏབ་པ་ནི་སྐྱེས་ཐོབ་རྣམས་ ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་འབད་པས་བྱས་པ་ཚེ་འདིའི་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ནི་སྦྱོར་བྱུང་དང་། ཕྱི་མ་ལ་ཀུན་གཞི་གཞན་གྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནོ། །དགེ་བའི་ བག་ཆགས་ནི་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་བག་ཆགས་སོ། །འོ་ན་ཀུན་གཞི་ལ་གནས་པའི་བག་ཆགས་ཟག་བཅས་དེ་ཟག་མེད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་ པའི་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཐུན་པའི་ཆོས་བསྟན་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དེའི་བག་ཆགས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་རྒྱུའོ། །དེ་ནི་རྒྱུ་རྐྱེན་དངོས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་དབྱེ་བ་ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ། 1-339 འདིར་ངོ་བོ་ཉིད་དབྱེ་བ་དང་བཅས་པ་སོ་དྲུག་ནི། བྱེད་རྒྱུ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་། །སྐལ་མཉམ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དང་རྣམ་སྨིན་ཏེ། །རྒྱུ་ནི་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་འདོད། ། ཅེས་པའི་རྒྱུ་དྲུག་གི་མིང་གཞན་ནོ། །འདིར་ཆོས་གང་རྒྱུ་གང་ལས་སྐྱེ་བ་ནི། ཉོན་མོངས་ཅན་དང་རྣམ་སྨིན་སྐྱེས། །ལྷག་དང་དང་པོའི་འཕགས་རིམ་བཞིན། །རྣམ་སྨིན་ཀུན་འགྲོ་དེ་གཉིས་དང་། །སྐལ་མཉམ་ མ་གཏོགས་ལྷག་ལས་སྐྱེས། །སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡི། །མཚུངས་ལྡན་མ་གཏོགས་གཞན་དེ་བཞིན། །ཞེས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་བོར་བ་ལྔ་ལས་དང་། རྣམ་སྨིན་སྐྱེས་ནི་ཀུན་འགྲོ་ བོར་བ་ལྔ་ལས་དང་། ལྷག་མ་རྣམ་སྨིན་མིན་པའི་ལུང་མ་བསྟན་དང་ཟག་མེད་དང་པོ་མིན་པའི་དགེ་བ་རྣམས་ནི་རྣམ་སྨིན་དང་ཀུན་འགྲོ་བོར་བ་བཞི་ལས་དང་། ཟག་མེད་དང་པོ་ནི་ རྣམ་སྨིན་དང་ཀུན་འགྲོ་དང་སྐལ་མཉམ་བོར་བ་གསུམ་ལས་སྐྱེའོ། །དེ་རྣམས་བེམ་པོ་ནི་མཚུངས་ལྡན་བ

【現代漢語翻譯】 關於因和果同時存在和不同時存在的三種方式，以種子、幼苗、燈和光為例，說明了世俗上因果同時存在和不同時存在兩種情況。然而，對於有分別念等的情況，由於作為因的事物沒有產生和沒有停止，所以不是這種情況。 總結來說，只有不同時存在才是因產生的條件，因此因果不同時存在，這在前面已經說過了。第二，詳細闡述四種緣，分為四部分。第一部分分為兩點： 在唯識的觀點中，有兩種法，即六因被認為是俱有因。第一點，『因』指的是五種因。』雖然有人認為捨棄能作因的其餘五因是俱有因，但在這裡，兩種法依次是具有染污和不染污的俱有因。其中，阿賴耶識被稱為『異熟』，意思是前世種下的種子是與生俱來的俱有因；『作意』是通過努力而產生的，與今生的行相識一同產生，是串習所生的；來世則是其他阿賴耶識的俱有因。善的習氣是與解脫相順的習氣。 那麼，安住在阿賴耶識中的有漏習氣如何成為無漏的俱有因呢？因為這些習氣是從超越世間的證悟的同類法所顯示的因中產生的，所以這些習氣是無漏的因。這是真實的俱有因。第二部分分為兩點，通過名稱來區分，也就是『又』， 這裡具有自性的三十六種事物，也就是：能作因、俱有因、同類因、相應因、遍行因和異熟因，這六因是其他的名稱。這裡什麼法從什麼因產生呢？煩惱和異熟生，以及剩餘的和最初的聖者依次是：異熟、遍行、兩者和除了同類因之外的剩餘。心和心所法，除了相應之外，其他的也是如此。』也就是說，煩惱是從捨棄異熟因的五因中產生的；異熟生是從捨棄遍行因的五因中產生的；剩餘的非異熟的無記和最初的非聖者的善法，是從捨棄異熟因和遍行因的四因中產生的；最初的聖者是從捨棄異熟因、遍行因和同類因的三因中產生的。這些色法是從相應因中產生的。

【English Translation】 Regarding the three ways in which cause and effect are simultaneous and non-simultaneous, using the examples of seed, sprout, lamp, and light, it explains that in the mundane world, both simultaneous and non-simultaneous cause and effect exist. However, for situations involving conceptualization, etc., it is not the case because the cause has not arisen and has not ceased. In summary, only non-simultaneity is the condition for the arising of a cause, therefore cause and effect are non-simultaneous, as has been explained before. Second, the four conditions are elaborated in detail, divided into four parts. The first part is divided into two points: In the Yogācāra view, there are two dharmas, namely, the six causes are considered as the co-emergent cause. The first point, 'cause' refers to the five causes. Although some consider the other five causes, excluding the efficient cause, as the co-emergent cause, here, the two dharmas are successively the co-emergent causes of defiled and undefiled. Among them, the Ālayavijñāna is called 'Vipāka', meaning that the seeds planted in the previous life are the innate co-emergent cause; 'Manasikara' is produced through effort, arising together with the current consciousness, and is the habitual co-emergent cause; the next life is the co-emergent cause of other Ālayavijñānas. Good habits are the habits that are in accordance with liberation. Then, how can the defiled habits residing in the Ālayavijñāna become the undefiled co-emergent cause? Because these habits arise from the cause manifested by the similar dharma of transcendent realization, these habits are the undefiled cause. This is the true co-emergent cause. The second part is divided into two points, distinguished by names, which is 'also', Here, the thirty-six things with self-nature, namely: efficient cause, co-emergent cause, homogeneous cause, associative cause, pervasive cause, and resultant cause, these six causes are other names. Here, what dharma arises from what cause? Afflictions and Vipāka-born, as well as the remaining and the first noble ones, are successively: Vipāka, pervasive, both, and the remaining except for the homogeneous cause. Mind and mental factors, except for the associative, are also the same. That is to say, afflictions arise from the five causes excluding the Vipāka cause; Vipāka-born arises from the five causes excluding the pervasive cause; the remaining non-Vipāka indeterminate and the first non-noble virtuous, arise from the four causes excluding the Vipāka and pervasive causes; the first noble one arises from the three causes excluding the Vipāka, pervasive, and homogeneous causes. These form arise from the associative cause.

---

ོར་བས་བཞི་དང་བཞི་དང་གསུམ་དང་གཉིས་ལས་སོ། ། ཕྱེ་བ་བཤད་པ་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོ་ ལ་ངོ་བོ་དང་། རབ་དབྱེ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། རང་ལས་གཞན་པ་བྱེད་རྒྱུའི་རྒྱུ། ཞེས་རང་ཉིད་ལས་གཞན་པའི་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀུན་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་མི་བྱེད་པས་བྱེད་རྒྱུའོ་ཞེས་འབྲས་བུ་ལ་དགོས་པ་མེད་པའང་བྱེད་རྒྱུར་འདོད་པ་ལྟར་མ་ཡིན་གྱི། 1-340 རྒྱུའི་སྟེ་འབྲས་བུ་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། དེས་ན་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་བྱེད་རྒྱུའི་ནང་དུ་འདུས་ཤིང་། གྲོགས་སོགས་རྣམས་ནི་དེའི་བྱེ་བྲག་སྟེ། ལྔར་མ་འདུས་པའི་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱང་བྱེད་རྒྱུར་ བཞག་པས་བྱེད་རྒྱུ་ལོགས་སུ་བསྟན་པའོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི། །འབྱུང་གནས་རྟེན་གསལ་འགྱུར་འབྲལ་སྒྱུར། །ཡིད་ཆེས་ཡིད་ཆེས་བྱེད་དང་འཐོབ། །ཐ་སྙད་ལྟོས་དང་འཕེན་པ་འགྲུབ། །ཡོངས་འཛིན་ཆུད་བྱེད་སོ་སོར་ ངེས། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་དང་མི་མཐུན་མཐུན། །བྱེད་རྒྱུ་ཉི་ཤུ་ཉེ་བར་མཚོན། །ཞེས་པ་བསྡུ་བའི་ཚིགས་བཅད་རྩ་བ་དྲུག་པའོ། །འབྱུང་བ་ནི་འབྲས་བུའི་རིགས་རྒྱུན་མ་བྱུང་བ་འབྱུང་བས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་ ཀྱི་རྒྱུ་མིག་སོགས་ཚོགས་པའོ། །ལྟ་བུའོ་ནི་འདི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལྟར་འདིའི་རང་བཞིན་ཅན་གཞན་རྣམས་ཀྱང་དེའོ་ཞེས་ཉེ་བར་མཚོན་པར་སྟོན་པའོ། །སེམས་ཅན་འབྱུང་པོ་ཉིང་མཚམས་སྦྱར་ཟིན་དང་ འབྱུང་པོ་ཚོལ་བ་མ་འོངས་པའི་སྲིད་པ་འདོད་པའམ་སྲིད་པ་བར་དོའི་ཟས་ནི་རིགས་རྒྱུན་སྐྱེས་ཟིན་རྒྱུན་གནས་པར་བྱེད་པས་སོ། །ས་གཞི་ནི་ཐུར་དུ་ལྟུང་བའི་གེགས་བྱེད་པས་སོ། །སྒྲོན་མེས་ ནི་སྒྲིབ་པ་གསལ་བར་བྱེད་པས་སོ། །མེས་ནི་ཤིང་རྒྱུན་གཞན་དུ་རྣམ་པར་འགྱུར་བས་སོ། །ཟོར་བས་ནི་འབྲེལ་པ་གཉིས་སུ་བྱེད་པས་སོ། །བཟོ་ཤེས་པས་ནི་གསེར་སོགས་ཀྱི་ཆ་ཤས་ཡུལ་གཞན་དུ་འཕོ་བར་བྱེད་པས་ཏེ་བསྔོ་བས་ནི་དགེ་བ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་བྱེད་དོ། ། 1-341 དུ་བས་ནི་ལྐོག་གྱུར་དཔོག་པས་སོ། །དམ་བཅའ་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་ཡང་དག་པར་ངེས་པར་བྱེད་པས་སོ། །ལམ་གྱིས་ནི་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཏེ་ནན་ཏན་ཆེན་པོས་ནི་ཆོས་མཁས་པ་འཐོབ་ པོ། །དེ་རྣམས་ནི། མིག་དང་ཟས་ས་མར་མེ་དང་། །མེ་ལ་སོགས་པ་དེ་ཡི་དཔེ། །ཟོར་བ་བཟོ་ཤེས་དུ་བ་དང་། །གཏན་ཚིགས་ལམ་ལ་སོགས་པ་གཞན། ཞེས་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པར་དཔེར་བརྗོད་དོ། ། མིང་ཇི་ལྟ་བར་མཚན་མར་ལྟ་བས་ནི་རྗེས་སུ་ཐ་སྙད་བྱེད་པས་སོ། །བཀྲེས་པ་ནི་ཟས་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་འདོད་པའི་རྒྱུའོ། །མ་རིག་པས་རྒ་ཤི་བརྒྱུད་དེ་འཕེན་པས་དང་འདུ་བྱེད་རྣམས་ དངོས་སུ་འགྲུབ་པར་བྱེད་པས་སོ། །ས་བོན་དེ་ལས་གཞན་ཞིང་སོགས་ཀྱིས་ནི་དེའི་ས་བོན་ལས་བྱུང་བ་སྟོབས་སྐྱེད་པས་སོ། །འདོད་པའི་ལྷ་དང་རྒྱལ་པོ་ལ་ལེགས་པར་བསྟེན་པས་ནི་

【現代漢語翻譯】 『由四、四、三、二而生。』關於區分的解釋有六種。第一種分為本體和差別兩種，首先是本體：『作為使自身產生他物的因。』這意味著它不會阻礙從自身產生的其他有為法的生起，因此是『使生之因』。但這並非像認為對果沒有需求的也是『使生之因』那樣， 而是因的本體，即對果有利益。因此，所有的因都包含在『使生之因』中，而朋友等是它的分支。由於未包含在五種因中的因也被視為『使生之因』，因此『使生之因』被單獨指出。差別是：『生處、所依、明、變、離、轉，確信、使確信、獲得，名稱、依賴、牽引、成就，攝持、破壞、各自決定，俱生、不和合、和合，』 這二十種『使生之因』被近似地表示出來。這是第六個總結偈頌的根本。『生』是指果的相續尚未產生，因使其產生，例如識的因是眼等集合。『例如』是指像這個是『生因』一樣，其他具有這種性質的也一樣，表示近似地指示。有情眾生在結生之後，或尋找來世的有情，想要中陰身的食物，使相續已生者持續存在。 土地阻止向下墜落。燈使遮蔽物顯現。火使木頭轉變為其他形態。斧頭使關係分離成二。工匠使黃金等成分轉移到其他地方，即通過迴向使善根成為圓滿佛陀的因。煙通過隱藏來推斷。誓言等使所要證明的事物真實地確定。道路使獲得它，即通過極大的努力獲得精通佛法者。 這些是：『眼、食物、土地、燈和火等是它的例子。斧頭、工匠、煙和理由、道路等其他。』正如《中邊分別論》的註釋中所舉的例子。像看待名稱一樣看待事物，從而隨後命名。飢餓是尋求食物和慾望的原因。無明通過老死傳遞，從而牽引，並且直接使諸行成就。 種子以及田地等使從種子中產生的力量增長。對欲天和國王的良好侍奉

【English Translation】 'Born from four, four, three, and two.' Regarding the explanation of distinctions, there are six. The first is divided into essence and difference, first the essence: 'As the cause that makes other things arise from itself.' This means that it does not hinder the arising of all conditioned dharmas that arise from itself, therefore it is 'the cause of making arise.' But this is not like thinking that even what has no need for the result is 'the cause of making arise,' but rather the essence of the cause, which is beneficial to the result. Therefore, all causes are included in 'the cause of making arise,' and friends etc. are its branches. Since causes not included in the five causes are also regarded as 'the cause of making arise,' therefore 'the cause of making arise' is pointed out separately. The differences are: 'Place of birth, support, clarity, change, separation, transformation, conviction, making conviction, obtaining, name, dependence, attraction, accomplishment, holding, destroying, individual determination, co-arising, disagreement, agreement,' These twenty 'causes of making arise' are approximately indicated. This is the root of the sixth summary verse. 'Birth' refers to the fact that the continuum of the result has not yet arisen, and the cause makes it arise, such as the cause of consciousness is the collection of eye etc. 'For example' means that just as this is the 'cause of birth,' others with this nature are also the same, indicating approximately. Sentient beings after rebirth, or sentient beings seeking the next life, wanting the food of the intermediate state, make the continuum of what has already been born continue to exist. The earth prevents falling downwards. The lamp makes the obscuration clear. The fire transforms the wood into other forms. The axe separates the relationship into two. The craftsman transfers the components of gold etc. to other places, that is, through dedication, makes the merit the cause of the perfect Buddha. Smoke infers through concealment. Vows etc. make the things to be proven truly certain. The path makes one obtain it, that is, through great effort one obtains the knowledgeable of Dharma. These are: 'Eye, food, earth, lamp, and fire etc. are its examples. Axe, craftsman, smoke, and reason, path etc. others.' As the examples cited in the commentary of Madhyāntavibhāga. Looking at things as looking at names, thereby naming them subsequently. Hunger is the cause of seeking food and desire. Ignorance transmits through old age and death, thereby attracting, and directly makes the aggregates accomplish. The seed and the field etc. make the power arising from the seed grow. Good service to the desire gods and the king

---

དེ་དག་ འགུགས་པས་སོ། །འགྲོ་ལྔའི་རྐྱེན་ནི་ལས་བདག་གིར་བྱ་བས་རིས་མཐུན་སོ་སོར་འབྱུང་བས་སོ། །དབང་པོ་སོགས་ནི་རྣམ་ཤེས་སྐྱེད་པ་རྐྱེན་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཀྱི་དེ་རྣམས་ཉིད་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ནས་ སྐྱེད་པས་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའོ། །སེར་བས་ལོ་ཏོག་གི་གེགས་བྱེད་པས་སོ། །བར་ཆད་མེད་པའི་དགག་སྒྲ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པ་ཆར་པ་དུས་སུ་འབབ་པ་སོགས་ཏེ་མི་མཛའ་བ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་གྲོགས་ལ། 1-342 ལྷན་ཅིག་འབྱུང་གང་ཕན་ཚུན་འབྲས། །འབྱུང་བཞིན་སེམས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་དང་། །སེམས་བཞིན་མཚན་ཉིད་མཚན་གཞི་བཞིན། །ཞེས་ཏེ་འདིར་ཡང་ཆོས་གང་རྣམས་ཞེས་པས་མཚན་ཉིད་དང་དཔེར་བརྗོད་པ་འབྱུང་བ་རྣམས་ཕུན་ ཚུན་དང་འབྱུང་གྱུར་རྣམས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་དུའོ། །འདི་ནི་རྒྱུ་ཚོགས་པ་ཚར་གཅིག་པ་ཡིན་གྱི་དུས་མཉམ་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། ནུས་པ་འཇུག་པ་མེད་པར་ནི། །རོ་མེད་དེ་ ཉིད་གཞན་གྱི་རྒྱུ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་མཐུན་པར་རྟོགས་པ་ནི། །མཚུངས་ལྡན་རྒྱུ་ནི་སེམས་རྣམས་དང་། །སེམས་བྱུང་རྟེན་མཚུངས་ཅན་རྣམས་སོ། །ཞེས་ཏེ། །འདིར་ཡང་མ་ཚང་ན་དམིགས་པ་མཐུན་ཞིང་ མཚུངས་པར་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ། མཚན་གཞི་ནི་སེམས་དང་དེའི་འཁོར་གྱི་སེམས་བྱུང་རྣམས་སོ། འདི་རྒྱུ་སྔ་མར་འདུས་ཀྱང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ཙམ་གྱིས་དེ་སྟེ་དམིགས་པ་རྟོགས་པའི་གྲོགས་བྱེད་ པས་འདི་བཞག་གོ །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྫས་གཅིག་པ་ལ་ནི་འདི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དང་སྒོ་བསྟུན་པའམ་རྒྱུ་བཏགས་པ་བའོ། །བཞི་པ་རྒྱས་པ་ནི། སྐལ་མཉམ་རྒྱུ་ནི་འདྲ་བའོ། །རང་རིས་ས་ པའོ་སྔར་སྐྱེས་རྣམས། །ས་དགུའི་ལམ་ནི་ཕན་ཚུན་དུ། །མཉམ་དང་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཡིན། །ཞེས་ཏེ་འདིར་ཡང་སྔོན་གོམས་པར་བྱས་ཤིང་ཀུན་ཏུ་སྤྱད་པ་རྣམས་རིག་འདྲ་བ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་པོར་རྒྱས་པ་དང་མཆོག་ཏུ་རྒྱས་པ་དེ་ཉིད་རྒྱུན་གྱིས་རྒྱས་པའོ། ། 1-343 ལྔ་པ་བར་དུ་གཅོད་པ་ནི། ཀུན་འགྲོ་ཞེས་བྱ་ཉོན་མོངས་ཅན། །རྣམས་ཀྱི་རང་སར་ཀུན་འགྲོ་ལྔ། །ཞེས་ཏེ་འདིར་ཡང་། མྱང་འདས་ལ་རྒྱུད་ཐག་བསྲིང་བའི་ཆེད་དུ་བས་དེ་ལ་བར་དུ་གཅོད་ པའི་ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས་སོགས་གང་རུང་གོམས་པས་རང་དང་རིགས་འདྲ་བ་དང་མི་འདྲ་བ་ཞེ་སྡང་སོགས་ཀྱི་འང་རྒྱུན་རྒྱས་ཤིང་བརྟན་པར་བྱེད་པའོ། །དེས་ན་འདི་སྔ་མ་ལས་ཐ་དད་དོ། ། དྲུག་པ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི། །རྣམ་སྨིན་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་དང་། །དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་ཏེ་འདིར་ཡང་ལུས་ནང་གི་དངོས་པོ་དངོས་སུ་ན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་མཚུངས་ལྡན་དང་ བཅས་པ་རྒྱུ་དང་མི་འདྲ་བར་སྨིན་པ་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་འཕེན་པས་འཛིན་པའི་ཆེད་དུ་ཞེས་ཏེ་དགེ་བ་ཟག་མེད་ཀྱིས་འཕེན་མི་ནུས་པས་ཟག་བཅས་སྨོས་སོ། །དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་

【現代漢語翻譯】 這些是招引（它們）的原因。五道的因緣在於將業視為己有，從而在各自相應的類別中產生。 根等是產生識的因緣，不依賴於其他因緣，而是它們相互依賴而產生，因此是共同作用的。冰雹是莊稼的障礙。 無間斷的遮止是與此相反的，例如及時降雨等，就像不友好一樣。第二，關於朋友： 共同產生的事物，是相互的果。如生起的心識跟隨（前念），如心識跟隨自相和所依。這裡，『任何法』指的是自相和例子，它們是相互的，以及已產生的（事物）也是相互的。這只是一個因的集合，而不是同時發生，如《釋量論》所說：『若無作用的進入，則無味，彼即是他之因。』 第三，關於相似的覺悟：相應的因是心識，以及具有相同所依的心所。這裡，如果不完整，則目標不一致，也不是相似的覺悟。所依是心識及其隨從的心所。這雖然包含在先前的因中，但僅憑共同產生就足以成為覺悟目標的幫助，因此被保留。心識和心所是同一實體的觀點，是與聲聞部派一致，或是因的假立。 第四，關於增長：同分因是相似的。自類（的增長）是先前產生的。九地的道是相互的，具有相同和不同的（增長）。這裡，先前習慣和串習的事物，相似的覺知非常增長，最初增長和最增長，然後持續增長。 第五，關於阻斷：『一切行』指的是煩惱。在各自的位置上，一切行有五種。這裡，爲了延續涅槃的相續，任何一種習以為常的煩惱，如貪慾等，都會增長和鞏固與自己同類或不同類的嗔恨等。因此，這與先前不同。 第六，關於完全執持：異熟因是不善和有漏的善。這裡，身體內部的物質實際上是阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས།，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識）及其相應的心所，與因不同地成熟，無覆無記地投生，爲了執持。因為無漏的善不能投生，所以提到了有漏。緊隨其後的因。

【English Translation】 These are the causes for attracting (them). The condition for the five destinies is to take karma as one's own, thereby arising in their respective corresponding categories. The faculties, etc., are the causes for generating consciousness, not relying on other causes, but they rely on each other to generate, thus acting together. Hail is an obstacle to crops. The uninterrupted negation is the opposite of this, such as timely rainfall, etc., like being unfriendly. Second, regarding friends: Whatever arises together is a mutual result. Like the arising mind following (the previous thought), like the mind following its own characteristic and basis. Here, 'whatever dharmas' refers to the characteristics and examples, which are mutual, and the arisen (things) are also mutual. This is just a collection of causes, not simultaneous, as stated in the Pramāṇavārttika: 'If there is no entry of function, then there is no taste, that itself is the cause of another.' Third, regarding similar realization: The corresponding cause is the mind, and those mental factors that have the same basis. Here, if it is incomplete, then the objects are not consistent, nor is it a similar realization. The basis is the mind and its accompanying mental factors. Although this is included in the previous cause, it is sufficient for merely arising together to be a help in realizing the object, therefore it is retained. The view that mind and mental factors are the same entity is consistent with the Śrāvakayāna school, or a mere imputation of cause. Fourth, regarding increase: The equal share cause is similarity. The self-category (increase) is the previously arisen. The paths of the nine grounds are mutual, with the same and different (increases). Here, those things that have been previously habituated and practiced, the similar awareness greatly increases, initially increases and supremely increases, and then continuously increases. Fifth, regarding interruption: 'All-going' refers to afflictions. In their respective positions, there are five all-goings. Here, in order to extend the continuum of nirvāṇa, any habitual affliction, such as desire, etc., will increase and consolidate hatred, etc., which are of the same or different category as oneself. Therefore, this is different from the previous one. Sixth, regarding complete holding: The vipāka cause is unwholesome and defiled wholesome. Here, the material objects inside the body are actually the ālayavijñāna (藏文：ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས།，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) and its corresponding mental factors, maturing differently from the cause, projecting the obscured and unspecified, for the sake of holding. Because undefiled wholesome cannot project, defiled wholesome is mentioned. The immediately preceding condition.

---

ནི། ཚིག་གསལ་དང་པོར་རྒྱུ་ས་བོན་ལ་སོགས་པ་འགགས་མ་ཐག་པ་འབྲས་བུ་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་བ་ནི་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ ཤིང་། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྐྱེས་པ་རྣམས། །ཐ་མ་མིན་མཚུངས་དེ་མ་ཐག །ཅེས་བཤད་ཀྱང་། །འདིར་ནི་རྒྱུན་མི་འཆད་པའང་དེ་མ་ཐག་པར་བར་ཆད་མེད་པར་ཞེས་པ་སྐད་ཅིག་གི་བར་ཆད་མེད་པའི་ངེས་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་ཅིག་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་ཤེས་རིག་ལ་སེམས་གཞན་གྱིས་བར་ཆད་མེད་པ་ཡང་སྟེ། 1-344 སེམས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་ཁའི་སེམས་ནི་ལངས་མ་ཐག་པའི་སེམས་ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་བ་ལྟ་བུའོ། །འདི་ལ་འགགས་ནས་རིང་དུ་ལོན་པའི་མེད་པ་དེ་རྒྱུར་མི་རུང་ཞེས་སུན་ འབྱིན་པ་ནི་འགགས་མ་ཐག་པ་ལ་ཡང་མཚུངས་ཤིང་ཕན་འདོགས་བྱེད་རྒྱུར་རུང་ངོ་། །མཐུན་པ་ལས་འབྱུང་བ་ནི་དགེ་བ་ལས་དགེ་བ་སོགས་དང་། །འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་ལས་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་ པ་སོགས་དང་ཟག་མེད་ལས་ཟག་མེད་སོགས་ངོ་བོ་དང་ཁམས་མཐུན་པ་སྟེ། མི་མཐུན་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པ་དགེ་བས་མི་དགེ་བ་དང་། ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སོགས་དང་འདོད་པའི་བས་བསམ་ གཏན་དང་པོ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་གྱི་སོགས་སོ། །གཉིས་ཀ་ཡིན་པའང་ཡོད་དེ། འདོད་པའི་དགེ་བས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་དགེ་བའི་བྱེད་པ་སོགས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མཚུངས་པ་ནི་རྐྱེན་དང་རྐྱེན་ཅན་ གཉི་ག་ཤེས་རིག་ཏུ་འདྲ་བའོ། །འདིར་ཤེས་རིག་སྔ་མ་འགགས་པའི་རྗེས་སུ་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བ་ལ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དུ་བསམས་ནས་ཆོས་མཆོག་གི་ཉོན་ཡིད་དང་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཟག་ མེད་རྐྱེན་དང་རྐྱེན་ཅན་དུ་འཆད་པ་སོགས་སྤྲོས་པ་མང་པོ་གསུངས་པ་ནི་མི་ལེགས་ཏེ། འབྲས་བུ་ལ་ཕན་མི་འདོགས་པ་རྐྱེན་དུ་འགལ་བས་སོ། །དེས་ན་ཤེས་རིག་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ལ་ནུས་པས་ཕན་འདོགས་པ་ནི་དེའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནོ། ། 1-345 སེམས་གང་གི་འོག་ཏུ་གང་འབྱུང་བ་ལ། འདོད་སེམས་དགེ་བ་ལས་སེམས་དགུ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྤྲོས་པ་ནི་དེ་ཉིད་དུ་བལྟའོ། །འདིར་འགྲེལ་པར། འདྲིས་འདུན་སྦྱོར་བ་སྙོམས་འཇུག་འཕེན། །རྒྱུ་ཡུལ་དྲན་པ་ ཡིད་བྱེད་དང་། །འཆི་འཕོ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་སྟོབས། །ཞེས་པ་བཅུ་གསུངས་པ་ལ་དང་པོ་ནི། འདྲིས་པ་གསུམ་སྟེ་སྙོམས་འཇུག་དང་གནས་པ་དང་ལྡང་བའི་རྒྱུ་མི་མངོན་པ་ཆུང་ངུ་དང་མངོན་པ་ ལེགས་པར་མ་འདྲིས་པ་འབྲིང་དང་ལེགས་པར་འདྲིས་པ་ཆེན་པོའོ། །དེ་ལ་དང་པོས་བསམ་གཏན་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་བཞི་ལ་རིམ་གྱིས་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ་སྒྲུབ་པའི་དུས་སུ་སྦྱོར་བའི་སྟོབས་ལྟར་དང་ གནས་པའི་དུས་སུ་འདོད་པ་ལས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་དངོས་གཞི་སོགས་སོ། །དེའི་འདོད་པའི་སེམས་ཀྱི་འོག་ཏུ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་སེམས་བྱུང་སྟེ་ཕྱི་མ་རྣམས་ལའང་སྦྱར་རོ།

【現代漢語翻譯】 關於『俱有緣』（Samānantarapratyaya，等無間緣）：經文中說，『種子等因剛剛停止，就成為果，如苗芽等產生的條件，這就是俱有緣』。 並且說：『心與心所生，最後是等無間。』 這裡，不間斷的相續也是俱有緣，即沒有間隔，指在剎那間沒有間隔的相續，作為因和果的意識，沒有其他心識的間隔。 例如，無心定的前一剎那的心識，成為剛剛生起的心識的俱有緣。 駁斥說，已經滅去很久的事物不能作為因，這同樣適用於剛剛滅去的事物，它們也可以作為條件和幫助。 『隨順生』（Sabhāgahetu，同類因）是指善產生善等，欲界行產生欲界行等，無漏產生無漏等，即體性和界相同。『不隨順』則相反，如善產生不善，以及無記等，欲界產生從初禪到有頂天等。 也有兩者兼具的情況，如欲界的善產生初禪的善等。 經文中說，『相同』是指因和果在意識上相同。這裡，前一意識滅去後，后一意識產生，被認為是俱有緣，因此，法勝（Dharmottara）的『入定意』（samāhita-citta，三摩地心）和見道的無漏智慧被解釋為因和果等，有許多繁瑣的解釋，這並不好，因為不能幫助果，作為條件是矛盾的。 因此，前一意識以其力量幫助后一意識，這就是它的俱有緣。 在什麼心識之後產生什麼心識，如欲界善心之後有九種心識等，這些詳細的解釋可以在那裡找到。 這裡，在註釋中，有『串習、意樂、結合、入定、投射，因、境、憶念、作意和死亡、轉生、結生的力量』這十三種說法。首先，串習有三種：入定、住和起的因，不明顯的小串習，不完全明顯的中間串習，和完全明顯的大的串習。 其中，第一種串習能依次進入四禪和四無色定，就像在修行時結合的力量一樣，在住的時候，從欲界到初禪的根本定等。 在它的欲界心識之後，產生初禪的心所，其他的也類似。

【English Translation】 Regarding the 'Immediately preceding condition' (Samānantarapratyaya): The scriptures say, 'As soon as the seed and other causes cease, they become the condition for the fruit, such as the sprouting of seedlings, etc. This is the immediately preceding condition.' And it is said: 'The mind and mental events that arise, the last is immediately preceding.' Here, the uninterrupted continuity is also the immediately preceding condition, that is, without interruption, referring to a continuum without interruption in an instant, as the consciousness of cause and effect, without the interruption of other minds. For example, the mind of the moment before entering a mindless state becomes the immediately preceding condition for the mind that has just arisen. Refuting that something that has been extinguished for a long time cannot be a cause, this also applies to something that has just been extinguished, which can also serve as a condition and help. 'Arising from similarity' (Sabhāgahetu) refers to good arising from good, etc., desire realm actions arising from desire realm actions, etc., and the unpolluted arising from the unpolluted, etc., that is, having the same nature and realm. 'Dissimilar' is the opposite, such as good arising from non-good, and the unindicated, etc., the desire realm arising from the first dhyana to the peak of existence, etc. There are also cases where both are present, such as the good of the desire realm producing the good of the first dhyana, etc. The scriptures say, 'The same' means that the cause and effect are the same in consciousness. Here, after the previous consciousness ceases, the subsequent consciousness arises, which is considered the immediately preceding condition. Therefore, Dharmottara's 'samāhita-citta' (concentrated mind) and the unpolluted wisdom of the path of seeing are explained as cause and effect, etc. There are many cumbersome explanations, which is not good because it cannot help the fruit, and it is contradictory as a condition. Therefore, the previous consciousness helps the subsequent consciousness with its power, which is its immediately preceding condition. What consciousness arises after what consciousness, such as nine consciousnesses after the good mind of the desire realm, etc., these detailed explanations can be found there. Here, in the commentary, there are thirteen statements: 'Familiarity, intention, combination, absorption, projection, cause, object, memory, attention, and the power of death, transference, and linking.' First, there are three types of familiarity: the cause of absorption, abiding, and arising, the inconspicuous small familiarity, the incompletely obvious intermediate familiarity, and the completely obvious large familiarity. Among them, the first familiarity can gradually enter the four dhyanas and the four formless dhyanas, just like the power of combination during practice. During abiding, from the desire realm to the fundamental dhyana of the first dhyana, etc. After its desire realm consciousness, the mental events of the first dhyana arise, and the others are similar.

---

།འབྲིང་གིས་གཅིག་གིས་བར་ ཆོད་པའི་ཐོད་རྒལ་འདོད་པ་ལས་གཉིས་པ་དང་དེ་ལས་བཞི་པ་སོགས་ལའོ། །ཆེན་པོས་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་གཉིས་དང་གསུམ་སོགས་བརྒལ་ཏེ་དང་ཐམས་ཅད་བརྒལ་ཏེ་འདོད་པ་ལས་སྲིད་རྩེ་ལ་འཇུག་ སྟེ་འདི་ནི་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སར་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་གཉིས་ཀྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཁོ་ནས་ནུས་པར་གསུངས་སོ། །འདུན་པས་ནི་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཐོབ་པ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་ཏེ་འདོད་ན་ལྡང་བ་ན་གཉིས་པ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་དང་། 1-346 འདོད་ན་འདོད་པའི་དགེ་བ་དང་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །སྦྱོར་བ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་འབད་པས་ནི་འདོད་པའི་དགེ་བ་ལས་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་དང་། དེ་ལས་དང་པོའི་དངོས་གཞི་དང་། དེ་ལས་གཉིས་པའི་ཉེར་བསྡོགས་ཞེས་སོགས་སྲིད་རྩེའི་བར་དུའོ། །སྙོམས་འཇུག་གིས་དག་པ་ས་དེ་པའི་ཉོན་མོངས་དང་མཚུངས་པར་མི་ལྡན་པ་ལས་རེས་དག་པ་བ་ ཉིད་དང་རེས་སྲེད་པ་ཤས་ཆེ་སོགས་སྐྱེའོ། །འཕེན་པས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་ལངས་ནས་བསོད་སྙོམས་སོགས་ལ་རྒྱུ་བ་ན་དེའི་འགལ་ཟླ་ཉོན་མོངས་མངོན་གྱུར་གྱིས་མ་ཉམས་བར་དུ་མཉམ་པར་བཞག་ མ་བཞག་འདྲེས་པར་འབྱུང་བ་སྟེ། གཉིད་མཐུག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སད་པ་ནའང་རེ་ཤིག་གཉིད་ཀྱི་སྟོབས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་འགལ་ཟླ་ནི་སྟོབས་བཞིས་འབྱུང་སྟེ་རྒྱུ་ཡིས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་ཉམས་ ངེས་སུ་འགྱུར་བའི་ལས་སྒྲིབ་བསགས་པའོ། །ཡུལ་གྱིས་ནི་ཆགས་སོགས་སྐྱེ་བ་དང་མཐུན་པའི་ཡུལ་སྡུག་མི་སྡུག་སོགས་ཤས་ཆེ་བ་མཐོང་བས་ཉམས་པ་སྟེ། བསྡུ་བར་དྲང་སྲོང་སྲིད་རྩེའི་བར་གྱི་སེམས་ ཐོབ་པ་བུད་མེད་གཞོན་ནུ་མདོག་བཟང་པོ་ལ་རེག་པས་ཉམས་པར་གྲགས་པ་དང་། དྲང་སོང་ཁྲོས་པས་ཉམས་ཏེ་དམོད་པ་འདོར་བ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དྲན་པས་ནི་དྲན་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྟོག་པ་འདས་པའི་ཡུལ་ལ་འཕྲོ་བས་ཉམས་པའོ། ། 1-347 ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི་འོག་ཏུ་འབྱུང་བའི་སྤྱོད་པ་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་ཧ་ཅང་དཔྱད་པས་ཉམས་པའོ། །བཅུ་པ་ལ་སྤྱིར་འདོད་ཁམས་ནས་ཤི་ནས་རང་དང་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་གསུམ་དང་ གཟུགས་སུ་ཤི་ནས་ཁམས་གསུམ་དུ་སྐྱེ་བ་གསུམ་དང་གཟུགས་མེད་དུ་ཤི་ནས་ཁམས་གསུམ་དུ་སྐྱེ་བ་སྟེ་དགུ་ཡོད་ཅིང་དེ་རྣམས་ཀྱི་འཆི་སེམས་དགུ་ནི་རང་རང་གི་སྐྱེ་སར་གཏོགས་ལ་དེ་ ནི་ལུས་ལ་སྲེད་པ་དང་བདག་མེད་མཐོང་བ་ལ་མེད་པས་དམིགས་པ་ལ་མི་དཔྱོད་པ་དང་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཏེ་འདི་ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་མི་གཅོད་པས་ དམིགས་པའོ། །འདི་ཡིད་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་ཏེ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་ཉོན་ཡིད་ཀྱང་དེ་ལ་དེའི་ཚེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །དེའི་དབང་གིས་

【現代漢語翻譯】 中等根器者希望一次性超越一個間隔的頂峰，例如第二個、第四個等等。大根器者希望如何超越？超越兩個、三個，乃至超越一切，從而進入有頂。據說，只有佛陀和菩薩在無數劫中不斷修行才能達到這種等持之境。通過意願，如果獲得了第二個禪定，最初進入時希望起身時顯現第二個禪定，或者希望顯現意願的善法和無覆無記法，就像這樣。爲了獲得尚未獲得的，通過努力，從意願的善法開始，首先是加行位，然後是第一禪的真實位，然後是第二禪的加行位，等等，直到有頂。通過等持，從清凈之地開始，由於不與煩惱相應，有時會產生清凈，有時會產生強烈的貪慾等等。通過拋棄，從禪定中起身，在乞食等活動中行走時，在它的對治——煩惱沒有顯現而減弱之前，等持與非等持交替出現。就像熟睡后醒來時，仍然會有一段時間受到睡眠力量的影響一樣。它的對治通過四種力量產生：通過因，積累了導致從禪定中退失的業障。通過境，看到與貪著等產生相關的悅意或不悅意的境，導致退失。例如，隱士獲得了有頂以下的禪定，但由於接觸到年輕美貌的女子而退失。或者，隱士因憤怒而退失，併發出詛咒，就像這樣。通過憶念，由於憶念與憶念相應的分別念，追逐過去的對象而退失。通過作意，由於過度分析下面將要產生的行為作意而退失。 第十個問題是，一般來說，從欲界死亡后，有三種情況會投生到自身、色界和無色界；從色界死亡后，有三種情況會投生到三界；從無色界死亡后，有三種情況會投生到三界，總共有九種情況。這九種死亡心識屬於各自的投生之處，因為它們不執著于身體，並且證悟了無我，所以不會對所緣進行分別，並且是無覆無記的。這是因為在欲界中，不會斷絕行為等的相續，所以是所緣。這與意識相應，因為不會顯現給不還者，並且在不還者那裡，那時也沒有煩惱意。這就是原因。

【English Translation】 Those of medium capacity desire to overcome the intervening peak in one go, such as the second, fourth, and so on. How do those of great capacity desire to overcome? By overcoming two, three, or even overcoming all, thereby entering the peak of existence. It is said that only Buddhas and Bodhisattvas can achieve this state of equipoise through countless eons of constant practice. Through aspiration, if one has attained the second dhyana, initially entering it, one wishes to manifest the second dhyana upon arising, or one wishes to manifest the virtuous and non-obscured, unspecified dharmas of aspiration, like this. To attain what has not yet been attained, through effort, starting from the virtuous dharmas of aspiration, first is the preparatory stage, then the actual stage of the first dhyana, then the preparatory stage of the second dhyana, and so on, up to the peak of existence. Through equipoise, starting from the pure land, because it is not associated with afflictions, sometimes purity arises, sometimes strong desire arises, and so on. Through abandonment, arising from samadhi, when walking in activities such as begging for alms, before its antidote—afflictions—manifests and weakens, equipoise and non-equipoise alternate. Just as when waking up after a deep sleep, one is still influenced by the power of sleep for a while. Its antidote arises through four powers: through cause, accumulating karmic obscurations that lead to falling away from samadhi. Through object, seeing pleasant or unpleasant objects that are related to the arising of attachment, etc., leading to falling away. For example, a hermit who had attained dhyana below the peak of existence fell away due to contact with a young and beautiful woman. Or, a hermit fell away due to anger and uttered a curse, like this. Through mindfulness, due to mindfulness and the associated conceptual thought, chasing after past objects, leading to falling away. Through attention, due to excessive analysis by the attention of actions that will arise below, leading to falling away. The tenth question is, generally speaking, after dying from the desire realm, there are three possibilities of being reborn into oneself, the form realm, and the formless realm; after dying from the form realm, there are three possibilities of being reborn into the three realms; after dying from the formless realm, there are three possibilities of being reborn into the three realms, totaling nine possibilities. These nine death consciousnesses belong to their respective places of rebirth, because they do not cling to the body and have realized selflessness, so they do not discriminate against the object, and they are non-obscured and unspecified. This is because in the desire realm, the continuity of actions, etc., is not severed, so it is the object. This is associated with consciousness, because it does not manifest to the non-returner, and there is no afflicted mind there at that time. That is the reason.

---

སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ དེ་མ་ཐག་ཏུ་བར་དོར་འཚམས་སྦྱོར་ཞིང་རྒྱུན་བཞུགས་དང་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་འཆི་བའི་དུས་སུ་འདུ་ཤེས་གསལ་བའི་བར་དུ་སྲེད་པ་དེ་མངོན་གྱུར་འབྱུང་ཡང་དེ་དག་དེ་རྟོགས་ནས་གཉེན་པོས་ ཚར་གཅོད་དོ། །ཕྱིར་མི་འོང་རྣམས་ཀྱིས་མ་སྤངས་ཀྱང་གཉེན་པོ་སྟོབས་ཆེ་བས་དེ་མངོན་གྱུར་མི་འབྱུང་གི་ས་བོན་གྱི་དབང་གིས་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་རོ། །བར་དོར་ཉིང་འཚམས་སྦྱོར་བའི་སེམས་ནི་རྣམ་སྨིན་ཀུན་གཞི་ཡིན་པས་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། ། 1-348 དེའི་རྒྱུན་ལ་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་ཇི་རིགས་པ་དང་འཆི་སེམས་བསྒྲིབས་པ་སྟེ་སྐྱེ་བར་འཚམས་སྦྱོར་བ་ནི་སྔ་མ་ལྟར་མ་བསྒྲིབས་པའོ། །རྒྱལ་སྲས་སྨོན་ལམ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་དབང་ འབྱོར་བས་སྐྱེ་བའི་ནི་འཆི་སེམས་སོགས་ཀུན་ཀྱང་དགེ་བའོ། །འདིར་རྒྱུན་གྱི་དུས་སུ་སེམས་འདི་དང་འདི་འབྱུང་སོགས་སྤྲོས་པ་མང་པོ་གསུང་བ་ནི་མི་ལེགས་ཏེ། །ཇི་སྙེད་འབྱུང་བ་དང་གང་ནས་ མགོ་བརྩམས་ཏེ་འབྱུང་བ་སོགས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་དང་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐབས་སུ་མ་བབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་གང་དང་གང་གི་རྗེས་སུ་དེ་དང་དེ་འབྱུང་ བ་ན་སྔ་མ་ནུས་པ་ཅན་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་ཕྱི་མ་དེའི་རྐྱེན་ཅན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྔར་གྱི་བློ་ནི་ནུས་ཉམས་ན། །བློ་སྔོན་མེད་པར་བློ་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། དམིགས་རྐྱེན་ནི། དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཇི་རིགས་སུ་ཏེ་འདིར་རྩ་བར། ཤེས་པའི་དབང་གིས་ཡུལ་ཡོད་པར་འཛིན་པས་ན་དམིགས་བྱེད་ཀྱི་སྒོ་ནས་དམིགས་པ་འཇོག་པ་ལ་ ཡུལ་ཆད་པ་ནི་སྒོ་ལྔ་སྟེ་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པས་སོ། །དམིགས་པ་ནི་ཡུལ་ཏེ་འོག་མ་རྣམས་ལ་འང་སྦྱར་རོ། །མ་ཆད་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཏེ་ཆོས་ཀུན་དེའི་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། །བཀྲ་བར་མི་འཛིན་པའི་ཡུལ་ཅན་ནི་བརྡ་ལ་མ་བྱང་བ་དུད་འགྲོ་དང་བྱིས་པ་སོགས་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་ཏེ་དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་བཀྲ་བར་འཛིན་པའོ། ། 1-349 ཡུལ་རྫས་སུ་ཡོད་པས་དངོས་པོ་དང་བཅས་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་སྒོ་ལྔའི་སྟེ་གཟུགས་སོགས་ཕྱི་རོལ་པ་མེད་ཀྱང་མིག་ཤེས་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་གཞི་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་ཁྱད་པར་ ནི་དངོས་པོ་དང་བཅས་པའོ་ཞེའོ། །ཡུལ་དངོས་པོ་མེད་པ་ཅན་ནི་ལྟ་བ་དང་ང་རྒྱལ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། །དངོས་པོའི་དམིགས་པ་ཅན་ནི་རྟོག་མེད་དང་ཞེན་ཡུལ་དོན་ལ་ཡོད་པའི་རྟོག་ པའོ། །ཀུན་བརྟགས་པའི་དམིགས་པ་ཅན་ནི་ཟག་མེད་ལ་དམིགས་པ་དང་སྐལ་པ་མི་མཉམ་པའི་ཁམས་དང་སའི་ཀུན་འགྲོ་དང་མ་འོངས་པ་གཞི་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་པ་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་རང་གིས་ ཀུན་བརྟགས་པ་ཙམ་ལ་དམིགས་པས་ན། རྣམ་འགྲེལ་དུ། ཐོག་མེད་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི། །སྒྲོ་བཏགས་སྤ

【現代漢語翻譯】 對於普通人來說，貪愛會在他們死後立即在中陰期（藏文：བར་དོར་，中陰狀態）連線，並在持續存在、一次返回或死亡時意識清晰之前顯現，但他們會意識到這一點並用對治法來克服它。不再返回者雖然沒有放棄貪愛，但由於對治法強大，貪愛不會顯現，而是憑藉種子的力量連線。中陰期連線的心識是異熟阿賴耶識（藏文：རྣམ་སྨིན་ཀུན་གཞི་，梵文天城體：विपाकलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：vipākalayavijñāna，漢語字面意思：異熟一切種子識），因此是無覆無記的。 1-348 在它的相續中，有善、不善和無記，以及被染污的臨終心識，即連線到轉世的是像之前一樣未被染污的。菩薩憑藉願力、三摩地（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持）和自在而轉世，所有的臨終心識等都是善的。在這裡，說出在相續期間會生起這個或那個心識等等的許多細節是不好的。因為有多少生起，以及從哪裡開始生起等等是不可思議的，並且由於連線的力量，這不合時宜。在那些心識中，在哪個心識之後生起哪個心識，那麼之前的有能力的心識是直接因，而之後的心識是它的因生之物。正如在《釋量論》中所說：『如果先前的意識力量減弱，沒有先前的意識，就不會有意識。』 所緣緣：所緣是所有法。正如所說，根據情況，在這裡的根本頌中：『由於意識的力量而執持境，因此通過能緣的方式來安立所緣。』境被截斷的是五根識，因為境是各自確定的。所緣是境，這也適用於下面的情況。未被截斷的是意識，因為一切法都是它的境。不執持清晰之境的是不熟悉符號的動物和兒童等的意識，與此相反的是執持清晰之境。 1-349 由於境作為實體存在，所以具有實物的是五種識，即使沒有外在的色等，眼識等的色等的顯現，即阿賴耶識完全轉變的差別，就是具有實物。不具有實物的境是與見和慢相應的。具有實物所緣的是無分別和執著境在意義上存在的分別。具有遍計所緣的是緣于無漏法，以及緣于不平等界的界和地的隨行，以及緣于未來尚未確立的基礎，因為僅僅緣于自己遍計的。因此，在《釋量論》中說：『從無始以來的習氣產生的，虛構的分別念……』

【English Translation】 For ordinary beings, craving manifests immediately after death in the bardo (Tibetan: བར་དོར་, intermediate state), and before abiding, once returning, or clarity of consciousness at the time of death, but they realize this and overcome it with antidotes. Non-returners, although they have not abandoned craving, do not manifest it because the antidote is strong, but connect by the power of the seed. The mind that connects in the bardo is the vipāka-ālayavijñāna (Tibetan: རྣམ་སྨིན་ཀུན་གཞི་, Sanskrit Devanagari: विपाकलयविज्ञान, Sanskrit Romanization: vipākalayavijñāna, Chinese literal meaning: the all-ground consciousness of fruition), so it is unobscured and unspecified. 1-348 In its continuum, there are virtuous, non-virtuous, and unspecified, as well as obscured dying consciousness, i.e., connecting to rebirth is unobscured as before. Bodhisattvas are reborn by the power of aspiration, samādhi (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit Devanagari: समाधि, Sanskrit Romanization: samādhi, Chinese literal meaning: concentration), and mastery, and all dying consciousnesses, etc., are virtuous. Here, it is not good to say many details such as this or that mind will arise during the continuum. Because how many arise and from where they start to arise, etc., are inconceivable, and because of the power of connection, it is untimely. In those minds, after which mind does which mind arise, then the previous capable mind is the immediate cause and the latter is its causally produced. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'If the previous mind's power weakens, without a previous mind, there is no mind.' The objective condition: the objective is all dharmas. As it is said, according to the circumstances, in the root text here: 'Since it holds the object by the power of consciousness, therefore it establishes the objective from the perspective of the apprehender.' The object that is cut off is the five sense consciousnesses, because the objects are each determined. The objective is the object, and this also applies to the following. What is not cut off is mind consciousness, because all dharmas are its object. What does not hold a clear object is the mind consciousness of animals and children, etc., who are not familiar with signs, and the opposite of that is holding a clear object. 1-349 Since the object exists as a substance, what has substance is the five consciousnesses, even if there are no external forms, etc., the appearance of forms, etc., of eye consciousness, etc., which is the difference of the completely transformed ālayavijñāna, is what has substance. The object that does not have substance is what is associated with view and pride. What has a substantial object is non-conceptual and the conceptual that holds the object as existing in meaning. What has a fabricated object is what focuses on uncontaminated dharmas, and what focuses on the aggregates and elements of the unequal realm, and what focuses on the future that has not yet been established, because it only focuses on what one has fabricated. Therefore, it is said in the Pramāṇavārttika: 'The fabricated conceptualization arising from beginningless habits...'

---

ྱོད་ཡུལ་ཅན་བློ་རྣམས། །འབའ་ཞིག་དེ་ལ་སྐྱེ་འགྱུར་གྱི། །དོན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན། །ཞེས་ སོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་གནས་ལུགས་ལས་གཞན་དུ་འཛིན་པའོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ནི་མི་རྟག་སོགས་སུ་འཛིན་པའོ། །ཐོགས་པ་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་པ་འཇུག་པའི་གེགས་དང་བཅས་པ་ནི་ཤེས་བྱའི་ སྒྲིབ་པ་མ་སྤངས་པའོ། །དེ་མེད་པ་ལ་ཐོགས་མེད་དོ། ། འདི་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་འགྲེལ་པར་ལྔ་གསུངས་པ་ལས། དང་པོ་མཚན་ཉིད་ནི། དོན་གང་དེར་སྣང་བ་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་མངོན་པར་རྗོད་པའི་བག་ཆགས་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་ཀུན་གཞི་ལ་ཞུགས་པ་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཁམས་འོག་མ་གཉིས་སུ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་ཁྱད་པར་ཐོབ་པས་དོན་དུ་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་གཅོད་པ་སྟེ། 1-350 ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་དབང་འབྱོར་བ་ཉིད་སོགས་དང་བཏགས་ཡོད་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་དང་མེད་པ་འདས་པ་སོགས་ཀྱང་དམིགས་པར་འཇོག་པ་ནི། །བྱུང་བ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་དེ་ལ་མངོན་ པར་ཞེན་པ་དང་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་དང་རང་གི་བདག་ཉིད་ཀྱང་དམིགས་ཤིང་སོ་སོ་རང་གིས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའོ། །འོ་ན་ཉི་ཤུ་པར། གང་སྣང་འབྱུང་བའི་རྣམ་རིག་པ། །དེ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་ མཆེད་ཅེས་སེམས་ཙམ་པ་ལ་གཟུང་བའི་ཆ་དམིགས་པར་གསུངས་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། བདེན་མོད། །དེ་ནི་ཀུན་གཞི་ཟབ་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་དཀའ་བས་ན་རྟོགས་སླ་བའི་དམིགས་པར་བཞག་པ་དགོངས་པ་ཅན་ ནམ། ཡང་ན་གང་སྣང་ཞེས་པའི་གང་གི་སྒྲ་ཀུན་གཞི་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་དེ་ཁོ་ན་གསུངས་པས་མི་འགལ་ལོ་ཞེའོ། །ཡང་ན་མཚན་ཉིད་འདི་མདོ་སྡེ་པ་དང་སྒོ་བསྟུན་པ་འདྲ་བ་སྐྱེད་ བྱེད་རང་ལ་ངེས་ཤེས་སྐྱེད་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། རྒྱུ་ཡི་དངོས་པོ་མ་གཏོགས་པའི། །གཟུང་བ་ཞེས་བྱ་གཞན་ཅིའང་མེད། །དེ་ལ་བློ་ནི་གང་དུ་སྣང་། །དེ་ནི་དེ་ཡི་གཟུང་བར་བརྗོད། །ཅེས་ པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། །མེད༡་ཡོད༢་དམིགས་༣མེད་དམིག༤ས་དང་བཅས། །ཡང་དག་ཚུལ་བཞིན་གཉིས་བཟློག་གཞན། །ཡང་དག་ལ་སོགས་དམིགས་པ་དྲུག །འོག་ཏུ་སྟོན་པའི་རིམ་པ་ལྟར། །བླུན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྟོགས་པར་དཀའ། ། 1-351 དེ་ཕྱིར་འདི་ལྟར་རིག་པར་བྱ། ཡང་༥དག་ལོག༦་དང་གཉིས་ཀ་མིན༧། །ཚུལ་བཞིན༨་དེ་མིན༩་གཉིས་ཀ༡༠་མིན། །རྐང་པ་གཅིག་ལ་དཔྱོད་པའི་བློ། །ནད་འཆོས་པའི་སྨན་རྐང་པ་དྲུག་པའོ། །འདྲ་༡༡དང་མི་མཐུན༡༢་ སྣ་ཚོགས༡༣་གཅིག༡༤ །འབྲེལ༡༥་བསྡུས༡༦་མཐར་ཕྱིན༡༧་ཕྲ་ཉོན་༡༨མོངས། །མད༡༩ོ་སྡེའི་ཚིག་དོན༢༠་ཆུང་༢༡ངུ་ཆེ།༢༢ །མཚན་༢༣མ་མཚན་མེད་༢༤དེ་ཉིད་༢༥གནས།༢༦ །དབང་༢༧སྒྱུར་སྐད་ཅིག་༢༨རྗེས་སུ་འབྲང་༢༩། །དམིགས་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུར་ དབྱེ། །ཞེས་པ་སྟེ་རིམ་པས་ཤེས་༡རིག་ཕ

【現代漢語翻譯】 『行境者，唯有心識生起，而非是義之行境。』 顛倒是指執著于實相之外的事物。不顛倒是指執著于無常等。 有礙是指對於所知境，知識生起時有阻礙，即未斷除所知障。無礙是指沒有這些阻礙。 爲了確定這一點，解釋中說了五點，首先是定義：對境顯現的色等形象的心和心所，是由於色等顯現的習氣，從無始以來就進入阿賴耶識，由業力的作用，在有色界的下二界完全轉變的差別，因此由識來決斷對境。 法處所攝的色根，以及與假有不相應的行，以及沒有的過去等，也作為所緣境安立，是因為這些生起的事物對境執著，進行言說，並且自己的自性也作為所緣，各自自己領悟。 那麼，《二十唯識論》中說：『所顯現的生起之識，即是色處』，難道不是心識派將所取的部分作為所緣境嗎？ 確實如此。但因為阿賴耶識深奧難以理解，所以將容易理解的作為所緣境，這是有深意的嗎？或者，『所顯現』中的『所』字，是指阿賴耶識完全轉變的那個，這樣說就沒有矛盾了。 或者，這個定義與經部宗相似，生起能生之物，自己確定，如《釋量論》中說：『除了因的實體外，沒有其他的所取。心識顯現於彼，彼即是彼之所取。』 第二是分類：無1、有2、所緣3、無所緣4、與地俱。正確如理二者相反，其他。正確等所緣六種。按照下面顯示的順序。愚笨的人難以理解。因此應當這樣理解。正確5、錯誤6、以及二者皆非7。如理8、不如理9、二者皆非10。對一個法進行觀察的心，是治療疾病的六味藥。 相似11和不相似12、多種13、單一14。相關15、總攝16、究竟17、微細煩惱18。總19、經部的詞義20、小21、大22。有相23、無相24、真如25、處26。自在27、剎那28、隨行29。分為二十九種所緣境。』即按照順序了知1、認識。

【English Translation】 'The realm of activity is only where consciousness arises, not the realm of activity of meaning.' Inverted is grasping something other than the true nature. Non-inverted is grasping impermanence, etc. Obstructed means that when knowledge arises towards an object of knowledge, there is an obstacle, i.e., the obscuration of knowledge has not been removed. Unobstructed means the absence of these obstacles. To determine this, five points are mentioned in the commentary. First, the definition: the mind and mental factors that appear as forms, etc., of an object, are due to the habitual imprints of the appearance of forms, etc., which have entered the Alaya consciousness from beginningless time. Due to the power of karma, there is a difference in the complete transformation of the lower two realms of the form realm, so the object is determined by consciousness. The sense faculty of form included in the sphere of phenomena, as well as actions that do not correspond to the falsely existent, and the non-existent past, etc., are also established as objects of focus, because these arising things are attached to the object, make statements, and their own nature is also focused on, and each understands themselves. Then, in the 'Twenty Verses,' it says: 'What appears as the arising consciousness is the sphere of form.' Doesn't the Mind-Only school take the grasped part as the object of focus? That is true. But because the Alaya consciousness is deep and difficult to understand, it is meaningful to take what is easy to understand as the object of focus? Or, the word 'what' in 'what appears' refers only to the complete transformation of the Alaya consciousness, so there is no contradiction. Or, this definition is similar to that of the Sutra school, where the arising thing is determined by itself, as it says in the 'Pramāṇavārttika': 'Apart from the entity of the cause, there is nothing else called the grasped. Wherever the mind appears, that is said to be its grasped.' Second is the classification: Non-existent 1, existent 2, object of focus 3, non-object of focus 4, with ground. Correct, as it should be, the opposite of the two, other. Six types of objects of focus, such as correct. According to the order shown below. It is difficult for foolish people to understand. Therefore, it should be understood in this way. Correct 5, wrong 6, and neither 7. As it should be 8, not as it should be 9, neither of the two 10. The mind that examines one phenomenon is the six-flavored medicine that cures diseases. Similar 11 and dissimilar 12, various 13, single 14. Related 15, summarized 16, ultimate 17, subtle afflictions 18. General 19, meaning of the words of the Sutra school 20, small 21, large 22. With characteristics 23, without characteristics 24, Suchness 25, place 26. Independent 27, momentary 28, following 29. Divided into twenty-nine types of objects of focus.' That is, knowing 1, recognizing in order.

---

ྱིན་ཅི་ལོག་གི་དམིགས་པ་དང་འདས་མ་འོངས་དང་རྨི་ལམ་གཟུགས་བརྙན་སྒྱུ་མ་སོགས་དང་། དེ་ལས་གཞ༢ན་པའི་དམིགས་པ་རྣམས་དང་། རང༣་ཉིད་ཀྱིས་ཡུལ་གཞན་ ལ་མི་དམིགས་པ་གཟུགས་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་དང་། དམིགས༤་བྱ་དམིགས་བྱེད་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་ཤེས་རིག་དང་། དམིགས་བྱ་༥དགེ་བ་དང་ལོག་༦པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་། གཉི་༧ག་མིན་ པ་ལ་མ་བསྒྲིབས་པ་དང་དམིགས་༨བྱེད་དགེ་བའི་ཡུལ་དང་། ཚུལ་༩བཞིན་མ་ཡིན་པ་དམིགས་བྱེད་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ཡུལ་དང་། དེ་གཉིས་ཀ་༡༠མ་ཡིན་པ་དམིགས་བྱེད་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཡུལ་ དང་། དམིགས་༡༡བྱ་དམིགས་བྱེད་རིགས་འདྲ་བ་དགེ་བའི་དགེ་བ་སོགས་དང་། དེ་ལས༡༢་བཟློག་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཟག་བཅས་སོགས་དང་། ཤེས༡༣་རིག་རྟོག་དཔྱོད་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་དང་། མི་༡༤རྟོག་མི་དཔྱོད་པའི་ཡུལ་དང་། 1-352 བི་བྷཱུ་ཏི་འབྲལ་༡༥བ་དང་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པས་འབྲལ་བའི་ཆེད་དུ་བ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཤེས་རིག་གི་ཡུལ་དང་། ཆེན་པོ་ཉིད་དམིགས་པ་ཡིན་པ་ནམ་མཁའ་དང་རྣམ་ ཤེས་མཐའ་ཡས་པ་དང་བསྡུས་༡༦པ་ཕྲ་བ་ཅིའང་མེད་པའི་དང་ཕྲ་བའི་མཐར་༡༧ཕྱིན་པ་སྲིད་རྩེ་བ་རྣམས་ཀྱི་དང་། ཉོན་མོངས་པས་༡༨དམིགས་བྱ་ཡུལ་དང་། གཞུང་ལུགས་༡༩རྣམས་ཀྱི་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་ དང་། དེ་ལ་༢༠བརྟེན་པའི་བརྗོད་བྱའི་དོན་དང་། ཉན་༢༡རང་གི་ཐེག་པ་དང་། ཐེག་༢༢པ་ཆེན་པོ་དང་། མཚན་མ་༢༣འམ་རྒྱུ་མཚན་ཞི་གནས་དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་། མྱང་འདས་ ༢༤དང་སྲིད་རྩེ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། རྣམ་༢༥པ་བཅུ་དྲུག་རྣམས་ཀྱི་བདེན་པ་བཞི་དང་། འགོག་༢༦པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་སྦྱོར་བའི་ཤེས་རིག་གི་འགོག་པ་དང་། རྣམ་༢༧ཐར་སོགས་ཀུན་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་དང་ ༢༨། མི་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཚེ་དེ་ཉིད་དང་སངས་རྒྱས་༢༩དང་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པའོ། །གསུམ་པ་གཞག་པ་ནི་སེམས་ཙམ་གྱི་ཚུལ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྟགས་བཞིས་དམིགས་པ་མ་གྲུབ་པར་ འཇོག་པ་སྟེ། རྣམ་ཤེས་མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་རྣམ་ཤེས་མཐོང་བས་དང་། འབད་པ་མེད་པར་ཡང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ཐལ་བས་དང་། ཤེས་པ་གསུམ་གྱིས་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་སོ། ། 1-353 དང་པོ་ནི། ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་མི་རྣམས་དང་། །ལྷ་རྣམས་ཇི་ལྟར་རིགས་རིགས་སུ། །དངོས་གཅིག་ཡིད་ནི་ཐ་དད་ཕྱིར། །དོན་མ་གྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན། །དོན་ཆུ་ཀླུང་ལྟ་བུ་ནི་བདེན་པར་མ་ གྲུབ་སྟེ། དངོས་པོ་གཅིག་ལ་རྟོག་མེད་མ་འཁྲུལ་བའི་ཤེས་པས་དུ་མར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡི་དྭགས་ཀྱིས་རྣག་སོགས་ཀྱིས་གང་བ་དང་། ཉ་ལ་སོགས་པས་བཏུང་བ་དང་གནས་སུ་དང་། མིས་ཁྲུས་ དང་བཏུང་བྱ་དང་། ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་པས་ནམ་མཁར་མཐོང་བ་སོགས་ས

【現代漢語翻譯】 顛倒之所緣，以及過去、未來、夢境、影像、幻術等，以及除此之外的所緣。自身不緣於他境，有色、無色、行、非行之法。所緣與能緣二者皆是的知識。所緣是善、惡、煩惱性的，以及非二者之無覆無記。能緣是善之境，不如理作意是能緣煩惱之境，非二者是能緣無覆無記之境。所緣與能緣同類，如善之善等，以及與之相反的，如無漏之有漏等。有尋有伺之知識的境，以及無尋無伺之境。 毗富底（Vibhuti，能力、加持）分離，以及進入廣大，為分離之故，與無想定相合之知識的境。廣大本身是所緣，如虛空、識無邊處，以及攝集微細、一無所有處，以及微細之極邊際有頂。煩惱是所緣境。經論之名、詞、字之集合，以及依于彼之所詮義。聲聞、獨覺之乘，以及大乘。相或因，止觀、勝觀、舍之因。涅槃、有頂、如是性，以及十六行相之四諦。與滅盡定相合之知識的滅。從解脫等至一切智智之間，以及無學之彼時，以及諸佛與佛子之所緣。 第三，安立是就唯識宗的觀點，以四種理由安立所緣不成立：以異熟識作為不同之因為理由；以見無所緣之識為理由；以無勤也能不顛倒為太過之理由；以三種識隨行為理由。 第一種理由是：『餓鬼、畜生、人類，以及諸天，如何各隨其類，同一事物，心識各異，因此，認為義不成。』義即水流，並非真實成立，因為對於同一事物，無分別、無錯亂之識，見為多種。如餓鬼見為膿等所充滿，魚等見為飲用和住所，人見為沐浴和飲用，無邊虛空見為虛空等。

【English Translation】 The objects of perversion, as well as past, future, dreams, images, illusions, etc., and other objects of focus. Oneself not focusing on other realms, forms, formless, actions, and non-actions. Knowledge that is both the object and the subject. The object is virtuous, non-virtuous, afflicted, and neither of the two, unobscured and unspecified. The subject is a virtuous object, and improper attention is the object of the afflicted subject, and neither of the two is the object of the unobscured and unspecified subject. The separation of Vibhuti (power, blessing), and entering into the vast, for the sake of separation, the object of knowledge combined with the state of non-perception. The vastness itself is the object, such as space, the infinity of consciousness, and the collection of subtle, nothingness, and the ultimate limit of subtlety, the peak of existence. Afflictions are the object of focus. The collection of names, words, and letters of scriptures, and the meaning expressed based on them. The vehicles of Hearers and Solitary Realizers, and the Great Vehicle. Signs or causes, the causes of calm abiding, insight, and equanimity. Nirvana, the peak of existence, suchness, and the four truths of the sixteen aspects. The cessation of knowledge combined with the absorption of cessation. From liberation to omniscience, and the time of the non-learners, and the objects of focus of Buddhas and Bodhisattvas. Third, the establishment is from the perspective of the Mind-Only school, establishing that the object is not established by four reasons: because the different consciousnesses cause different results; because seeing consciousness without an object; because it is too much to be non-perverted without effort; and because the three consciousnesses follow. The first reason is: 'How do hungry ghosts, animals, humans, and gods, each according to their kind, have different minds for the same thing? Therefore, it is considered that the meaning is not established.' The meaning, like a stream of water, is not truly established, because for the same thing, non-conceptual, non-mistaken consciousness sees it as many things. For example, hungry ghosts see it as full of pus, etc., fish see it as drinking and dwelling, humans see it as bathing and drinking, and infinite space sees it as space, etc.

---

ོ། །ཆུར་བདེན་ན་ཀུན་གྱིས་ཆུར་མཐོང་བར་ཐལ་ལོ། །གཉིས་པ་ནི། འོ་ན་དེ་ལྟ་ན་དོན་དེ་ལ་ནི་ཤེས་པས་མི་ དམིགས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དམིགས་པ་མེད་ཀྱང་ཤེས་པ་སྐྱེ་བས་མི་སྐྱོན་ཏེ། འདས་སོགས་དེ་བཞིན་སྨོན་ལམ་དང་། །གཟུགས་བརྙན་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་ལ། །མེད་ལ་དམིགས་པ་ཉིད་ཕྱིར་ཡང་། ། དེ་ལ་དམིགས་པ་རུང་ཕྱིར་རོ་འཁོར་འདས་འདི་གཉིས་ནི་དམིགས་པ་གྲུབ་པ་མེད་དེ། འདས་མ་འོངས་དང་རྨི་ལམ་སོགས་དང་མེ་ལོང་གི་བྱད་དང་རྣལ་འབྱོར་པའི་ཡིད་ལ་ཀེང་རུས་ཀྱི་རྣམ་ པ་སོགས་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཤེས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའང་དུས་གཉིས་ལ་ནི་མདོ་སྡེ་པ་ལྟར་ནའང་ཤེས་པ་དམིགས་པ་མེད་པ་གྲུབ་བོ། །གསུམ་པ་ནི། དོན་ནི་དོན་དུ་གྲུབ་གྱུར་ན། 1-354 མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་འགྱུར། །དེ་མེད་པས་ན་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཐོབ་པར་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་བདེན་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཡེ་ ཤེས་ནི་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡོད་པ་ལ་མེད་པར་འཇལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་བསྒྲིབས་ཀྱང་ཡང་དག་པར་མི་འགྱུར་བ་གསུངས་སོ། མིང་ཇི་ལྟ་བ་ནི་ལང་ཀར་གཤེགས་པར། གལ་ཏེ་ཇི་ལྟར་མཐོང་དེ་ཡིན། །ཐམས་ཅད་དེ་ཉིད་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་དང་ཐེག་བསྡུས་བཤད་སྦྱར་ཏུ་འང་། གལ་ཏེ་ཇི་ལྟར་མཐོང་བ་བཞིན། །དོན་རྣམས་ཡང་དག་ཉིད་རྟོགས་ན། ། ཡང་དག་མཐོང་ཕྱིར་ལུས་ཅན་ཀུན། །འབད་པ་མེད་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་དོ། །བཞི་པ་ལ་གསུམ་ལས། དབང་གི་ཤེས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་དབང་ཐོབ་དང་། །རྣལ་འབྱོར་ པ་ལ་འདི་ལྟར་ཡང་། །མོས་པའི་དབང་གིས་ས་སོགས་ལ། །དངོས་པོ་དེ་ལྟར་དམིགས་པར་འགྱུར། །ས་སོགས་ནི་ཕྱི་དོན་དུ་མ་གྲུབ་སྟེ། རྒྱལ་སྲས་དང་དེ་ལས་གཞན་པའི་བསམ་གཏན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ ཇི་ལྟར་མོས་པ་བཞིན་ཆུ་དང་གསེར་སོགས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ས་ཉིད་དུ་བདེན་ན་ནི་དེ་ལྟར་མི་རུང་ངོ་། །ལྷག་མཐོང་གི་ཤེས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་ནི། འདི་ལ་རྣམ་པར་འབྱེད་གྲུབ་པ། 1-355 བློ་ལྡན་ཞི་བ་ཐོབ་པ་ཡི། །ཆོས་ཀུན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ། །དེ་ལྟར་དོན་ནི་སྣང་ཕྱིར་ཡང་། །དོན་ནི་བདེན་པར་མ་གྲུབ་སྟེ། །རྒྱལ་སྲས་ལྷག་མཐོང་དང་ཞི་གནས་ལ་འདྲིས་པས་ཕུང་པོ་ སོགས་དང་ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་མདོ་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ལ་ཇི་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དེ་ལྟར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །མི་རྟོག་པའི་ཤེས་པའི་རྗེས་ སུ་འཇུག་པས་ནི། མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུ་བ་ལ། དོན་ཀུན་སྣང་བ་མེད་ཕྱིར་ཡང་། །དོན་མེད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ། །དེ་མེད་པས་ན་རྣམ་རིག་མེད། །དོན་ནི་བདེན་པར་མ་གྲུབ་སྟེ་རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པའི་

【現代漢語翻譯】 如果水是真實的，那麼一切都應該看到水。 第二，如果那樣，那麼智慧將無法指向那個事物。回答：即使沒有指向，智慧也會產生，這沒有問題。如經文所說：'過去等同於願望，形象和形式兩者，因為沒有指向，所以指向是允許的。'輪迴和涅槃這兩者沒有確立指向，因為過去、未來和夢境等，以及鏡子的表面和瑜伽士心中骷髏的形象等，我們看到了沒有指向的智慧。即使按照經量部的觀點，在兩個時間上，沒有指向的智慧也是成立的。 第三，如果事物是真實存在的，那麼就不會有無分別智。如果沒有無分別智，那麼就不可能獲得佛果。如果外境是真實的，那麼菩薩的形象等智慧將是錯誤的，因為他們將不存在的事物視為存在。這表明即使被遮蔽，也不會變成真實。正如《楞伽經》所說：'如果如實所見，一切都將如實顯現。'在《攝大乘論釋》中也說：'如果如實了知事物，因為如實見，一切有情將毫不費力地解脫。' 第四，分為三部分：由於隨順感官的智慧，菩薩獲得自在，瑜伽士也是如此。由於信解的力量，他們將地等視為真實的事物。地等不是外境，因為王子和其他禪定者可以隨心所欲地將它們變成水或黃金等。如果地本身是真實的，那就不可能這樣。 由於隨順勝觀的智慧，具有智慧、獲得寂靜的菩薩，在心中憶念一切法時，事物也會如是顯現。事物不是真實的，因為王子通過勝觀和止觀，與蘊等完全融合，在以經部等法作為禪定對像時，會如其所憶念的那樣顯現。 由於隨順無分別智，當無分別智執行時，一切事物都不會顯現。因此，應理解事物是不存在的。如果事物不存在，那麼識也是不存在的。事物不是真實的，因為沒有分別的智慧。

【English Translation】 If water were true, then everything should see water. Secondly, if that were the case, then wisdom would not be able to point to that thing. Answer: Even without pointing, wisdom arises, which is not a problem. As the scripture says: 'The past is equal to wishes, both image and form, because there is no pointing, so pointing is allowed.' These two, samsara and nirvana, have not established pointing, because in the past, future, and dreams, etc., as well as the surface of a mirror and the image of a skeleton in the mind of a yogi, etc., we see wisdom without pointing. Even according to the Sautrāntika view, wisdom without pointing is established in two times. Thirdly, if things were truly established, then there would be no non-discriminating wisdom. If there is no non-discriminating wisdom, then it is not reasonable to attain Buddhahood. If external objects are true, then the wisdom of Bodhisattvas' forms, etc., would be mistaken, because they perceive what does not exist as existing. This indicates that even if obscured, it will not become true. As the Laṅkāvatāra Sūtra says: 'If seen as it is, everything will appear as it is.' In the commentary on the Compendium of Determinations it also says: 'If one truly understands things as they are seen, because of seeing truly, all sentient beings will be liberated without effort.' Fourthly, divided into three parts: Because of following the wisdom of the senses, Bodhisattvas gain freedom, and so do yogis. Due to the power of faith, they perceive earth and so on as real things. Earth and so on are not external objects, because princes and other meditators can transform them into water or gold, etc., as they wish. If earth itself were true, it would not be possible to do so. Because of following the wisdom of higher vision, Bodhisattvas who have wisdom and have attained peace, when they remember all dharmas in their minds, things also appear as such. Things are not true, because princes, through higher vision and calm abiding, are completely integrated with the aggregates, etc., and when they take the dharmas of the sutras, etc., as objects of meditation, they appear as they remember them. Because of following non-discriminating wisdom, when non-discriminating wisdom is running, all things do not appear. Therefore, it should be understood that things do not exist. If things do not exist, then consciousness also does not exist. Things are not true, because there is no discriminating wisdom.

---

ཡེ་ཤེས་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྣང་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྲུབ་ཅིང་། བདེན་ན་ཡང་དེ་ལ་སྣང་བར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ནི་ཡང་དག་པའི་ ཡུལ་ཅན་ཡིན་པས་ཏེ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དུ། ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས། །མཁྱེན་ནས་ཆོས་རྣམས་མ་གཟིགས་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་ཚུལ་མཐུན་ནོ། །དེ་ལྟར་ལྟོས་ས་གཟུང་བ་མ་གྲུབ་ པའི་ཕྱིར་ལྟོས་ཆོས་འཛིན་པའང་མེད་དོ། །བཞི་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི། བཤད་ཟིན་གསུམ་པོ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བར་ཤེས་པས་སོ། །ལྔ་པ་སྤོང་བ་ནི། དམིགས་པ་གནས་གྱུར་པ་སྟེ་ཉན་ཐོས་དང་དེ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པས་མ་སྨོས་པ་རང་རྒྱལ་གྱི་གནས་གྱུར་ནི་དམིགས་པའི་འཆིང་བ་ལས་ཐར་གྱི་དབང་འབྱོར་བ་མ་ཐོབ་ཅིང་། 1-356 ཐེག་ཆེན་པའི་ནི་གཉིས་ཀ་སྟེ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་གནས་པས་སོ། །བདག་རྐྱེན་ནི། བྱེད་རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བདག་པོར་བཤད། ཅེས་འདིར་ཡང་བདག་པོ་དང་དབང་བྱེད་པ་གཅིག་པས་ རྟེན་ལ་དབང་བྱེད་པ་ནི་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱིས་ཆུའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་སོགས་དང་། སྣོད་ཀྱིས་བཅུད་ཀྱི་དང་། འབྱུང་བས་འབྱུང་འགྱུར་གྱི་དང་། དབང་པོས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའོ། །འཕེན་ པ་ལ་ནི་སེམས་ཅན་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ལས་ཀྱིས་སྣོད་དང་ལས་ཟག་བཅས་ཀྱིས་རྣམ་སྨིན་ཞེས་པ་འདི་ལྟ་བུ་སོགས་སོ། །ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ལ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ དམིགས་པ་ལ་གཏོད་པས་སེམས་ཀྱི་དང་རེག་པ་ཚོར་བ་ལ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་མན་ཆད་ནི་དབང་པོ་ཉེར་གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པས་ཏེ། མིག་སོགས་དྲུག་གི་དབང་གིས་ཡུལ་འགྲུབ་པ་དང་། ཕོ་མོའི་དབང་གིས་མངལ་ནས་སྐྱེ་བ་དང་། སྲོག་གིས་རིས་མཐུན་དུ་གནས་པ་དང་། ཚོར་བའི་དབང་པོ་ལྔས་དགེ་སྡིག་གི་འབྲས་བུ་ལ་སྤྱོད་པ་དང་། དད་སོགས་ལྔས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་མགོ་ མནོན་པ་དང་། མི་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པ་སོགས་གསུམ་གྱིས་ས་བོན་ལེགས་པར་འཇོམས་པ་ལ་བདག་པོ་བྱེད་པའོ། །བསྡུ་བར་ཚོགས་ནི་ལམ་གྱི་དང་། ལམ་ནི་ཐར་པའི་བདག་བྱེད་པར་གསུངས་སོ། ། 1-357 རྟེན་མཚུངས་དེ་མཚུངས་ལ་རྣམ་ཤེས་དང་མ་བྲལ་ཞིང་རྣམ་ཤེས་དེ་དང་ཡུལ་འཛིན་པ་འདྲ་བའི་དབང་པོའི་རྒྱུན་ཡུལ་ལ་འབྱུང་བ་རྟེན་མཚུངས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་དང་བྲལ་བའི་དབང་པོ་རང་གི་རིགས་ དང་འདྲ་བའི་རྒྱུན་བྱུང་བ་ནི་དེ་མཚུངས་སོ། །ཆོས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྟེན་བཅས། ལྷག་མ་དེ་མཚུངས་ཀྱང་ཞེས་དང་། དེ་མཚུངས་ནི། གང་ཞིག་རང་གི་ལས་མི་བྱེད། ཅེས་ཀྱང་བཤད་མོད། འདིར་ནི་ དབང་པོ་དང་པོ་ལྔ་ཁོ་ན་ལ་བཞག་གོ །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མིག་སོགས་དབང་པོ་ལྔའོ། །རྣམ་ཤེས་དང་ལྡན་མི་ལྡན་ནི་རྟེན་མཚུངས་དེ་མཚུངས་སོ། །ཟིན་པ་ལ་ཚོར་བ་འབྱུང་ བའ

【現代漢語翻譯】 因為對於智慧來說，它們是不可見的。如果它們是可見的，那麼就不會成立無分別智。如果它們是真實的，那麼它們也會對智慧顯現，因為智慧是具有正確對象的。在《現觀莊嚴論》中說：『為什麼呢？因為佛陀知道卻不看諸法。』這與此相符。因此，由於觀待處未成立，所以執著觀待法也不存在。第四，完全了知，是通過如實了知以上所說的三種。第五，斷除，是指所緣境的轉變，因為與聲聞乘沒有差別，所以沒有提及。緣覺乘的轉變是指沒有獲得從所緣境的束縛中解脫的自在。大乘行者則是兩者兼具，隨其所愿地安住于輪迴之中，直至輪迴結束。自緣是指：『作者被稱為能作者。』這裡，作者和支配者是相同的，因此，支配所依是指風輪作為水輪的所依，容器作為所盛之物的所依，元素作為所生之物的所依，根作為識的所依。至於投生，則是指眾生共同的業作為容器，以及有漏業作為異熟果等等。至於俱生，則是指心和心所，以及作意專注于所緣境，心和觸覺等等。從那之後，則是指二十二根的作用，即通過眼等六根的作用來成就對境，通過男女根的作用從胎中出生，通過命根安住于同類之中，通過五種受根來體驗善惡之果，通過信等五根來壓制煩惱的種子，以及通過三種根來完全摧毀無明等種子。總而言之，集合是道的作者，道是解脫的作者。 相似所依和同類是指，與識不分離，並且與識具有相同取境方式的根的相續在對境中生起是相似所依，而與識分離的根產生與其自身種類相同的相續是同類。法被稱為具有所依。其餘的也稱為同類，同類是指：『任何不執行其自身之業。』雖然這樣說過，但在這裡只安立了前五個根。色蘊的一部分是指眼等五根。具有識和不具有識是指相似所依和同類。獲得是指產生感覺。

【English Translation】 Because they are invisible to wisdom. If they were visible, then non-conceptual cognition would not be established. If they were true, then they would also appear to wisdom, because wisdom has a correct object. In the Ornament for Clear Realization, it says: 'Why? Because the Buddhas, knowing, do not see phenomena.' This is consistent with that. Therefore, since the basis of relation is not established, the grasping of related things also does not exist. Fourth, complete knowledge is through knowing the three things explained above as they truly are. Fifth, abandonment is the transformation of the object of focus, and because there is no difference from the Hearers, it is not mentioned. The transformation of the Solitary Realizers is that they have not obtained the power to be free from the bonds of the object of focus. The Great Vehicle practitioners have both, abiding as they wish in samsara until the end of samsara. The self-condition is: 'The agent is called the maker.' Here, the agent and the controller are the same, so controlling the basis is like the wind mandala being the basis of the water mandala, the container being the basis of what is contained, the elements being the basis of what arises from the elements, and the senses being the basis of consciousness. As for projection, it is like the common karma of sentient beings being the container, and contaminated karma being the ripening, and so on. As for simultaneous arising, it is like mind and mental factors, and directing attention to the object of focus, and mind and contact, and so on. From then on, it is through the power of the twenty-two faculties, that is, through the power of the six senses such as the eye, objects are accomplished, through the power of the male and female faculties, birth occurs from the womb, through the power of life, one abides in the same class, through the power of the five feeling faculties, one experiences the fruits of virtue and non-virtue, through the power of the five faculties of faith and so on, the seeds of affliction are suppressed, and through the three faculties of making the unknown known, the seeds are completely destroyed. In summary, the collection is the agent of the path, and the path is said to be the agent of liberation. Similar basis and same kind refer to the continuum of the senses that is not separate from consciousness and has the same way of apprehending objects as consciousness arising in the object is similar basis, while the continuum of the senses that is separate from consciousness arising in the same kind as its own kind is the same kind. A phenomenon is called having a basis. The rest are also called the same kind, and the same kind is: 'Whatever does not perform its own action.' Although it is said so, here it is only established for the first five senses. One aspect of the form aggregate is the five senses such as the eye. Having consciousness and not having consciousness refers to similar basis and same kind. Obtaining refers to the arising of feeling.

---

ི་གནས་ཞེས་པས་ཕྱིའི་གཟུགས་སེལ་ཞིང་གཟུགས་ཀྱིས་ཡིད་སེལ་ལོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དབང་པོ་ལྔ་རྟེན་དང་བཅས་པའོ། །བཞིའི་ཕྱོགས་ནི་གཟུགས་དྲི་རོ་རེག་བྱ་དབང་པོ་དང་ཐ་མི་དད་དུ་འཇུག་པའོ། ། ས་འགྲེལ་དུ་དབང་པོ་དང་ཚོགས་པ་ཐ་མི་དད་དུ་གནས་པའི་སྒྲ་དེ་ནི་ཟིན་པར་བཤད་དོ། །ལུས་ལ་དབང་སྒྱུར་བ་ནི་ལུས་འཛིན་བྱེད་དོ། །དེའི་བཟློག་ཟླ་མ་ཟིན་པ་ནི། མ་ཟིན་ དགུ། བརྒྱད་པོ་དེ་རྣམས་དང་སྒྲ་ཡང་། །དགུ་པོ་གཞན་ནི་རྣམ་པ་གཉིས། ཞེས་དམིགས་བྱེད་ཅན་བརྒྱད་དང་སྒྲ་སྟེ་དབང་པོ་ལྔའི་ཡང་འདས་མ་འོངས་དང་གཟུགས་དྲི་རོ་རེག་བྱ་དབང་པོ་དང་མི་ལྡན་པའང་ངོ་ཞེས་འཆད་དོ། ། 1-358 དབང་པོ་ནི་ཡབ་སྲས་མཇལ་བ་སོགས་སུ་ཉེར་གཉིས་བཀའ་སྩལ་པ་འཆད་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས་ལས། དབང་པོའི་མིང་དོན་ནི་དབང་ནི་དབང་ཕྱུག་དམ་པ་ལའོ། །ཞེས་པའི་སྒྲའི་བྱིངས་དོན་གྱིས་དབང་ བྱེད་ཅིང་བདག་པོ་བྱེད་པའོ། །དེ་ལ་ཡུལ་འཛིན་པ་རྣམ་ཤེས་ལ་དབང་བྱེད་པ་དང་པོ་དྲུག་སྟེ། རང་གི་དོན་དང་ཐམས་ཅད་ལ། །དམིགས་པར་དབང་བྱེད་ཕྱིར་དབང་དྲུག །ཅེས་སོ། །རིགས་ཀྱི་རྒྱུད་ བུ་ཚ་བོ་སོགས་འབྱུང་བ་ལ་ཕོ་མོའི་དབང་པོས་དབང་བྱེད་དོ། །ལྷག་མ་ནི་བདག་རྐྱེན་དུ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །ཁམས་གསུམ་གྱིས་མ་བསྡུས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ཞིང་། དེའི་ཆགས་བྲལ་ ལ་དབང་བྱེད་པ་སྔ་མས་ཕྱི་མ་འཐོབ་པ་དང་རིམ་པས་མཐོང་སྤང་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་དང་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེར་གནས་ལ་དབང་བྱེད་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་སྟེ། གོང་མ་གོང་མ་འཐོབ་པ་ དང་། །མྱང་འདས་སོགས་ལ་དབང་བྱེད་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །དབུས་མཐར། འཛིན་དང་གནས་དང་རྒྱུན་མི་འཆད། །སྤྱོད་དང་དག་པ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་པས་བསྡུའོ། །འདི་རྣམས་གཞུང་འདིར་བཤད་ཟིན་འཆད་པར་འགྱུར་ཞིང་ སྤྲོས་པ་ལ་དགའ་ན། གཉིས་པ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི། བསྡུ་བར། ལས་དང་རྫས་དང་གཟུགས་སོགས་དང་། །དགེ་བ་སོགས་དང་རྣམ་སྨིན་དང་། །ཁམས་དང་ས་དང་འཐོབ་པ་དང་། །འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ་ཁོ་ན་ཡིན། 1-359 ཞེས་པས་ཇི་རིགས་པར་ཏེ་བྱེད་ལས་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ལ་རྫས་ཡོད་ནི་བཅུ་དྲུག་སྟེ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ལུས་ཀྱི་ཆ་དང་ཐ་མ་གསུམ་དད་སོགས་ཀྱི་ཆ་དང་སྲོག་ལས་ཀྱིས་ འཕངས་པའི་དུས་ངེས་པ་ལ་འདོགས་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་གཟུགས་བདུན་དང་སེམས་ཡིད་དང་ཐ་མ་གསུམ་གྱི་ཆ་དང་སེམས་བྱུང་ཚོར་བ་དང་དད་སོགས་ཏེ་བཅུ་དང་གསུམ་གྱི་ཕྱོགས་སོ། །ལྡན་མིན་ འདུ་བྱེད་སྲོག་སྟེ་འདུས་མ་བྱས་མེད་དོ། །བཞི་པ་དགེ་བ་སོགས་ནི། དད་སོགས་དགེ་བརྒྱད་ཡིད་མི་བདེ། །རྣམ་གཉིས་ཡིད་དང་ཚོར་གཞན་ནི། །རྣམ་གསུམ་གཞན་ནི་རྣམ་པ་གཅིག །ཅེས་ཏེ་གཟུགས་ཅན་ བདུན་དང་སྲོག་ནི་ལུང་མ་བསྟན་གཅིག་པུའོ། ཐ་མ་གཉིས་ཟག་མེད་དང་། ལུང་

【現代漢語翻譯】 『處於位置』是指排除外在的色，並用色來排除意。一方面是指具有所依的五根。另一方面是指色、香、味、觸與根無差別地存在。 在《釋地論》中，根與集合無差別地存在，這聲音被解釋為已把握。支配身體是指執持身體。與此相反的未把握是指：未把握九種，其中的八種和聲音也是。其他九種是兩種形態。』這指的是具有對境的八種，以及聲音，即五根的過去、未來，以及色、香、味、觸與根不相應的情況。 根是指在如父子相見等場合，世尊開示二十二根的體性。根的名稱和含義是，『根』是指至尊，以詞源學的意義來說，是能支配和主宰的。其中，對境的執取者，即對識具有支配作用的前六根，『因為對自己的意義和一切，具有支配作用，所以是六根。』對於產生種姓的後代等，男女根具有支配作用。其餘的如所說的是自緣。未被三界所攝持的是出世間，對於它的生滅具有支配作用，前者獲得後者，次第地捨棄見道所斷、修道所斷，以及對見法安住具有支配作用的后三根，『獲得越來越高的境界，以及對涅槃等具有支配作用。』《中邊分別論》中說：『爲了執取、安住、相續不斷，爲了行和清凈。』這些都已在本論中講述完畢，並將繼續講述，如果喜歡廣說，那麼第二是抉擇。在《攝類學》中說：『業和實物以及色等，善等以及異熟，界和地以及獲得，死亡、轉移、生唯有這些。』 如其所是，作用已經講述完畢。第二，實物有是十六種，即男女根、身體的一部分，以及最後三種信等的一部分，以及由命根所決定的時間。第三是七種色、心意，以及最後三種的一部分，以及心所受等，即信等，是十三種。非相應行是命根，即非有為法。第四，善等是：信等八善，不悅意，兩種意和受，其他三種是其他一種。』即七種有色和命根是無記。最後兩種是無漏，以及無記。

【English Translation】 'Being in a place' means excluding external form and using form to exclude mind. One aspect refers to the five faculties with their support. The other aspect refers to form, smell, taste, touch being non-different from the faculties. In the commentary on the 'Ground', the sound of the faculties and aggregates being non-different is explained as being grasped. Dominating the body means holding the body. The opposite of this, not grasped, means: not grasped are nine, of which eight and sound are also. The other nine are two forms.' This refers to the eight with objects, and sound, that is, the past and future of the five faculties, and the situations where form, smell, taste, touch are not associated with the faculties. A faculty is the nature of explaining the twenty-two faculties taught in situations such as father and son meeting. The name and meaning of a faculty is that 'faculty' refers to the supreme, and in terms of etymology, it is what dominates and masters. Among these, the takers of objects, that is, the first six faculties that dominate consciousness, 'because they dominate their own meaning and everything, they are six faculties.' For the arising of lineage descendants, the male and female faculties dominate. The remainder, as explained, is the self-condition. What is not included in the three realms is transcendent, and the former dominates the arising and cessation of it, the former obtaining the latter, gradually abandoning what is abandoned by seeing, what is abandoned by meditation, and the latter three faculties that dominate dwelling in comfort in the law of seeing, 'obtaining higher and higher states, and dominating nirvana and so on.' The 'Discrimination of the Middle and Extremes' says: 'For grasping, dwelling, continuous non-cessation, for conduct and purity.' These have been explained in this treatise and will continue to be explained, and if one likes elaboration, then the second is determination. In the 'Compendium' it says: 'Action and substance and form etc., virtue etc. and maturation, realms and grounds and attainment, death, transference, birth are only these.' As it is, the function has been explained. Second, existent substance is sixteen, namely the male and female faculties, a part of the body, and a part of the last three faith etc., and the time determined by the life faculty. Third are the seven forms, mind, and a part of the last three, and mental factors such as feeling and faith etc., which are thirteen. Non-associated formations are the life faculty, that is, the unconditioned. Fourth, virtue etc. are: the eight virtues of faith etc., displeasure, the two minds and feeling, the other three are another one.' That is, the seven forms and the life faculty are unspecified. The last two are uncontaminated, and unspecified.

---

མ་བསྟན་བརྒྱད་དང་ཡིད་མི་བདེ་ཟག་བཅས་དང་། ལྷག་མ་བཅུ་གཅིག་གཉིས་ཀ་སྟེ་མི་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་ པའང་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་དང་ཐག་རིང་ཞིང་འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཟག་བཅས་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་ཟག་མེད་དུ་གསུངས་ཤིང་། གསུམ་ནི་དྲི་མ་མེད། །གཟུགས་ཅན་སྲོག་དང་སྡུག་ བསྔལ་དག །ཟག་དང་བཅས་པའོ་དགུ་རྣམ་གཉིས། ཞེས་ཡིད་དང་ཚོར་བ་གསུམ་དང་དད་སོགས་ལྔ་ནི་གཉི་གའོ་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དེ། གཟུགས་དང་ཚོར་བ་དང་སྲོག་དང་ཡིད་དེ། བཅུ་བཞིའི་ཕྱོགས་ནི་མཐོང་སྤང་དང་། 1-360 ཐ་མ་གཉིས་བོར་བའི་ཉི་ཤུའི་ཕྱོགས་གཅིག་སྒོམ་སྤང་དང་། བཅུ་གཅིག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་སྤང་བྱ་མིན་པར་གསུངས་ལ། ཡིད་དང་ཚོར་བ་གསུམ་རྣམ་གསུམ། །གཉིས་ཀྱི་སྤང་བྱ་ཡིད་མི་བདེ། །དགུ་ནི་སྒོམ་ པས་ལྔ་པོ་ནི། །སྤང་བྱ་མིན་པའང་གསུམ་པོ་མིན། ཞེས་ཀྱང་བཤད་དེ། ངན་སོང་བའི་གཟུགས་དང་སྲོག་དང་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤང་དུ་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པའི་ལུགས་སོ། །ལྔ་པ་ནི་སྲོག་ནི་ རྣམ་སྨིན་བཅུ་གཉིས་གཉིས། རྣམ་སྨིན་ཡིན་མིན། བཅུ་གཉིས་ནི་།ཐ་མ་བརྒྱད་དང་ཡིད་མི་བདེ། ཡིད་མི་བདེ་།མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་གཅིག་ནི། །རྣམ་པར་སྨིན་བཅས་བཅུ་རྣམ་སྨིན་བཅས་དང་དེ་མིན་ གཉིས། བཅུ་ནི་།ཡིད་དང་ཚོར་གཞན་གཅིག་ལྷག་གིས་བསྡུ་བ་དད་ལ་སོགས། ཞེས་ཏེ་གཟུགས་ཅན་དང་སྲོག་དང་ཐ་མ་གསུམ་ནི་རྣམ་སྨིན་མེད་པར་གྲུབ་པོ། །དྲུག་པ་ནི། དྲི་མེད་མ་གཏོགས་འདོད་ པར་གཏོགས། །ཕོ་མོའི་དབང་དང་སྡུག་བསྔལ་དག །མ་གཏོགས་གཟུགས་གཏོགས་གཟུགས་ཅན་དང་། །བདེ་བ་དང་དུཿཁ་འམ་ཡིད་མི་བདེ་དག་མ་གཏོགས་གཟུགས་མེད་གཏོགས། ཞེས་ཏེ་བཏང་སྙོམས་སྲོག་ཡིད་དད་སོགས་ལྔའོ། །མན་ ངག་སྙེ་མར། ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སེམས་ཅན་རྣམས་དགོས་པའི་དབང་གིས་འདོད་ཁམས་སུ་འོང་བ་ན་ཚངས་པ་དང་ཚངས་མ་བཞིན་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ཅན་དུ་བཤད་དོ། །དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ། 1-361 འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷ་རྣམས་ལ་ནི་ཕོ་དང་མོའི་དབང་པོ་ཡོད་པ་ལ་རིགས་རྣམ་པར་གཞག་གི མེད་པ་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །བདུན་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ དང་གཉིས་པའི་ས་ན་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་དང་ཕྱི་མ་གསུམ་སྟེ་བཅྭོ་བརྒྱད་དང་། གསུམ་པ་ན་ཡིད་བདེ་མེད་པས་བཅུ་བདུན་དང་། བཞི་པ་ན་བདེའང་མེད་པས་བཅུ་དྲུག་སྟེ། གཟུགས་མེད་པའི་ས་དང་ པོ་གསུམ་ན་བཅུ་གཅིག་དང་། སྲིད་རྩེའི་ས་ན་ཟག་མེད་མེད་པས་བརྒྱད་དོ། །བརྒྱད་པ་ནི། བཏང་སྙོམས་དང་ནི་སྲོག་དང་ནི། །ཡིད་གང་རུང་དང་ལྡན་ལ་ངེས་པར་གསུམ་ཀ་ལྡན། །ཞེས་སོགས་ངེས་ ལྡན་དང་། །དགེ་མེད་ནང་ན་ཉུང་ལྡན་ལ། །ལུས་ཚོར་སྲོག་ཡིད་བརྒྱ་དང་ལྡན། །ཞེས་ཉུང་ལྡན་དང་། མང་པོར་ལྡན་པ་བཅུ་དགུ་སྟེ། །དྲི་མ་མེད་རྣམས་མ་གཏོགས་པ། །

【現代漢語翻譯】 未闡述的八種事物、令人不悅的有漏法，以及剩餘的十一種事物，這兩者共同構成了無知，要使一切無知都得以知曉，這與修道者的果位（藏文：དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་，字面意思：善行者的行為之果）相去甚遠，並且具有世俗的形態，是有漏的。與此相反的，則被稱為無漏。三種事物是無垢的。 有色之物、生命和痛苦，都是有漏的。九種事物分為兩種。意識和三種感受，以及信心等五種，都是兩者兼具。也就是說，色、受、命、意這十四種事物屬於見道所斷。 捨棄最後兩種，剩下的二十種事物屬於修道所斷。十一種事物中的一種不是所斷之物。意識和三種感受分為三種。兩種所斷的事物是令人不悅的。九種事物通過修習來斷除，五種事物不是所斷之物，也不是三種事物。也就是說，關於惡趣中的色、命、苦是否屬於見道所斷，存在著肯定和否定兩種觀點。 第五種觀點是，生命是異熟果，十二種事物是異熟果，十二種事物既是異熟果又不是異熟果。十二種事物是：除了最後的八種事物和令人不悅的事物之外，這一個事物是具有異熟果的，十種事物具有異熟果，兩種事物不是異熟果。十種事物是：意識和感受，以及剩餘的一種事物，即信心等。也就是說，有色之物、生命和最後三種事物不是異熟果。 第六種觀點是：除了無垢的事物之外，都屬於欲界。除了男女的根和痛苦之外，有色之物屬於色界。除了快樂、痛苦或不悅之外，無色之物屬於無色界。也就是說，舍受、生命、意識和信心等五種事物。 《口訣穗》（藏文：མན་ངག་སྙེ་མར།）中說，上二界的眾生因為需要而來到欲界時，會像梵天和梵眾天一樣具有男女的根。 《中邊分別論釋》（藏文：དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ།）中說，在欲界中行樂的天神們，對於有男女根者，可以進行種類上的區分，對於沒有男女根者，則不能進行區分。 第七種觀點是，在初禪和二禪的境界中，有色界的前三種和后三種，共十八種事物。在三禪的境界中，因為沒有快樂，所以有十七種事物。在四禪的境界中，因為沒有快樂，所以有十六種事物。在無色界的初三個境界中，有十一種事物。在有頂天的境界中，因為沒有無漏法，所以有八種事物。 第八種觀點是：『舍受和生命，以及任何一種意識，都必然具備三種。』這是必然具備的。『在不善的事物中，具備較少的事物。身體的感受、生命和意識具備一百種事物。』這是具備較少的事物。具備較多的事物有十九種，除了無垢的事物之外。

【English Translation】 The eight unrevealed things, the afflictive contaminated things, and the remaining eleven things, both of which constitute ignorance. To make all ignorance known is far from the fruit of the ascetic's conduct (Tibetan: དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་, literally: the fruit of the virtuous one's conduct) and has a worldly form, being contaminated. The opposite of this is said to be uncontaminated. Three things are without defilement. Form, life, and suffering are all contaminated. Nine things are divided into two types. Consciousness and the three feelings, as well as the five such as faith, are both. That is to say, form, feeling, life, and consciousness, these fourteen things belong to what is abandoned by the path of seeing. Abandoning the last two, the remaining twenty things belong to what is abandoned by the path of meditation. One of the eleven things is said to be not abandoned. Consciousness and the three feelings are divided into three types. The two things to be abandoned are unpleasantness. Nine things are abandoned through meditation, and the five are not to be abandoned, nor are they the three. That is to say, there are two views, affirmative and negative, regarding whether form, life, and suffering in the lower realms belong to what is abandoned by the path of seeing. The fifth view is that life is a result of maturation, twelve things are results of maturation, and twelve things are both results of maturation and not results of maturation. The twelve things are: except for the last eight things and unpleasantness, this one thing is with maturation, ten things are with maturation, and two things are not. The ten things are: consciousness and feeling, and the remaining one thing, such as faith. That is to say, form, life, and the last three things are established as not being results of maturation. The sixth view is that except for the undefiled, it belongs to the desire realm. Except for the male and female faculties and suffering, form belongs to the form realm. Except for pleasure, pain, or unpleasantness, formlessness belongs to the formless realm. That is to say, equanimity, life, consciousness, and the five such as faith. In the 'Ear of Instructions' (Tibetan: མན་ངག་སྙེ་མར།), it is said that when beings from the upper two realms come to the desire realm due to need, they will have male and female faculties like Brahma and the Brahma host. In the commentary on the 'Distinction Between the Middle and the Extremes' (Tibetan: དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ།), it is said that for the gods who enjoy themselves in the desire realm, distinctions can be made in terms of types for those who have male and female faculties, but not for those who do not. The seventh view is that in the realms of the first and second dhyanas, there are the first three and the last three of the form realm, a total of eighteen things. In the realm of the third dhyana, because there is no pleasure, there are seventeen things. In the realm of the fourth dhyana, because there is no pleasure, there are sixteen things. In the first three realms of the formless realm, there are eleven things. In the realm of the peak of existence, because there is no uncontaminated dharma, there are eight things. The eighth view is: 'Equanimity and life, and any consciousness, necessarily possess three.' This is necessarily possessed. 'In non-virtuous things, there are fewer things possessed. The feeling of the body, life, and consciousness possess a hundred things.' This is possessing fewer things. There are nineteen things that possess more, except for the undefiled things.

---

མཚན་གཉིས་འཕགས་པ་སློབ་པ་ ཆགས་བཅས་ནི། །མཚན་གཅིག་དྲི་མེད་གཉིས་ཀུན་ཤེས་ལྡན་དང་གཞན་གཉིས་ལས་གཅིག་མ་གཏོགས། ཞེས་བཤད་ཅིང་། བསྡུ་བར་ནི་སྲིད་པ་ལས་ཀུན་དང་ལྡན་པ་འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེས་པ་དང་མིར་སྐྱེས་པ་ དང་ལྷར་སྐྱེས་པ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བ་མ་ཆད་པ་དང་འཕགས་པ་རྣམས་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། བདེན་པ་མཐོང་བ་དུ་རྣམས་དང་ལྡན་ཞེ་ན། སྨྲས་པ་སྲིད་པ་ལས་ཐམས་ཅད་དང་ངོ་ཞེས་སོགས་སོ། ། 1-362 ཡང་རྒྱུན་ཞུགས་གཅིག་གམ་བརྒྱད་ཀྱིས་འཐོབ་པ་དང་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་གཉིས་སམ་དགུས་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་བཅུ་གཅིག་གམ་གཉིས་ཀྱིས་དང་། དགྲ་བཅོམ་གཅིག་གམ་བཅུས་འཐོབ་པར་གསུངས་ཤིང་། །འབྲས་བུ་མཐར་ཡོད་ གཉིས་དགུས་འཐོབ། །གཉིས་ནི་བདུན་ནམ་བརྒྱད་དམ་དགུས། །བཅུ་གཅིག་རྣམས་ཀྱིས་དགྲ་བཅོམ་ཉིད། །འགའ་ཞིག་སྲིད་ཕྱིར་བཤད་པ་ཡིན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དེ། དང་པོ་ནི་དད་སོགས་ལྔ་ཀུན་ཤེས་བྱེད་པ་ཀུན་ཤེས་ པ་ཡིད་བཏང་སྙོམས་རྣམས་དང་། བཞི་པ་ནི་དད་སོགས་ལྔ་ཀུན་ཤེས་སྲུང་བ་ཡིད་རྣམས་དང་། བདེ་བ་ཡིད་བདེ་བཏང་སྙོམས་གསུམ་ལས་གང་རུང་གིས་དང་། བར་མ་གཉིས་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་འཐོབ་ ན་དད་སོགས་ལྔ་བཏང་སྙོམས་ཡིད་ཀྱིས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་འཐོབ་ན་དེ་བདུན་དང་ཀུན་ཤེས་པས་དང་། ཕལ་ཆེ་ལས་ཆགས་བྲལ་གྱིས་འཐོབ་ན་དང་པོ་འཐོབ་བྱེད་དགུས་སོ། །དགུ་ པ་ནི། གཟུགས་མེད་དུ་ནི་འཆི་བ་ནི། །སྲོག་དང་ཡིད་དང་བཏང་སྙོམས་ཉིད། །འགག་པར་འགྱུར་རོ་གཟུགས་ན་བརྒྱད། །འདོད་པར་བཅུ་འམ་དགུ་འམ་བརྒྱད། །རིམ་གྱིས་འཆི་བ་ལ་ནི་བཞི། །དགེ་ལ་ཐམས་ ཅད་དུ་ལྔ་ཡང་། །ཞེས་ཏེ་ཀུན་གྱི་ཐ་མར་གཟུགས་སུ་གསུམ་པོ་མིག་སོགས་ལྔ་དང་བཅས་པ་དང་། འདོད་པར་ཅིག་ཅར་འཆི་བ་ལ་མཚན་གཉིས་པ་ལ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་དང་བཅས་པ་བཅུ་དང་། 1-363 མཚན་གཅིག་པ་ལ་དགུ་དང་། མཚན་མེད་ལ་བརྒྱད་དང་། རིམ་གྱིས་འཆི་ན་ལུས་སྲོག་ཡིད་བཏང་སྙོམས་དང་དགེ་བའི་སེམས་ཡོད་ན་དད་སོགས་ཀྱང་འགག་གོ །བཅུ་པ་ནི། འདོད་པར་དང་པོར་རྣམ་སྨིན་ གཉིས། །རྙེད་དེ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བས་མིན། །དེ་ཡིས་དྲུག་གམ་བདུན་ནམ་བརྒྱ། །གཟུགས་སུ་དྲུག་གོ་གོང་མར་གཅིག །ཅེས་ཏེ་ལུས་སྲོག་གཉིས་དང་བསྐལ་པ་དང་པོ་པའི་མི་ལྟ་བུ་བརྫུས་སྐྱེས་མཚན་མེད་ ཀྱིས་མིག་སོགས་ལྔ་དང་སྲོག་སྟེ་དྲུག་དང་། མཚན་གཅིག་པ་ལྷ་སོགས་ཀྱིས་བདུན་དང་། མཚན་གཉིས་པས་བརྒྱད་དེ། དེ་ནི་ངན་འགྲོ་ན་ཡོད་དོ། །གཟུགས་སུ་བརྫུས་སྐྱེས་པའི་དྲུག་སྟེ་གཟུགས་མེད་དུ་སྲོག་ རྙེད་དོ། །དབང་པོ་རྒྱས་པར་བསྡུ་བ་དང་མཛོད་འགྲེལ་སོགས་སུ་བལྟའོ། །ཚོར་བའི་ཕུང་པོ་ཚོར་བ་ལྔའོ། །རྣམ་ཤེས་ནི་ཡིད་ཀྱིའོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མིག་སོགས་ལྔ་དང་ཕོ་མོའི་འོ།

【現代漢語翻譯】 對於'具名有學'（Saiksa with characteristics），經中說：'一個無名，兩個具一切知，其餘兩個中只有一個。' 總結來說，'具一切'指的是生於欲界、生為人、生為天人、善根未斷以及聖者。那麼，見到真諦的人具備多少種？回答是：'具一切'等等。 又說，入流果（Sotapanna，預流果）由一或八獲得，一來果（Sakadagami，一來果）由二或九獲得，不來果（Anagami，不還果）由十一或二獲得，阿羅漢果（Arhat，無學果）由一或十獲得。果位最終存在於二和九中獲得。二是七或八或九。十一者獲得阿羅漢果。有些是為存在而說的。' 也就是說，第一種是信等五根、一切知、一切知、意、舍。第四種是信等五根、一切知、守護意。以及樂意、喜悅意、舍三種中的任何一種。如果通過世間道獲得中間兩種果位，那麼就是信等五根和舍意。如果通過出世間道獲得，那麼就是那七種和一切知。如果大多數通過離貪獲得，那麼第一種由九種獲得。第九種是：'在無色界死亡時，命、意和舍會止息。在色界是八種，在欲界是十或九或八。次第死亡的是四種。善心中一切都是五種。' 也就是說，最後在色界中有三者，包括眼等五根。在欲界中，同時死亡時，具名者包括男女根，共有十種。 無名者有九種，無名者有八種。次第死亡時，有身、命、意、舍。如果有善心，那麼信等也會止息。第十種是：'在欲界，首先是兩種異熟果，獲得后並非化生。因此有六或七或八。在色界有六種，在更高界有一種。' 也就是說，身和命兩種，如最初劫的人一樣，化生無名者有眼等五根和命，共有六種。具名者如天人等有七種，具名者有八種。那是在惡趣中存在的。在色界，化生者有六種，在無色界獲得命。關於根的擴充套件，可以參考《俱舍論》及其註釋等。受蘊是五種感受。識蘊是意。色蘊的一部分是眼等五根和男女根。

【English Translation】 Regarding 'Titled Learners' (Saiksa with characteristics), it is said: 'One without a name, two with all knowledge, and one out of the other two.' To summarize, 'with all' refers to those born in the desire realm, born as humans, born as gods, with unbroken roots of virtue, and the noble ones. So, how many are possessed by those who see the truth? The answer is: 'With all,' and so on. It is also said that the Stream-enterer (Sotapanna) is attained by one or eight, the Once-returner (Sakadagami) by two or nine, the Non-returner (Anagami) by eleven or two, and the Arhat by one or ten. The final fruit exists in being attained by two and nine. Two are seven or eight or nine. The eleven attain the Arhatship. Some are spoken of for existence.' That is to say, the first is the five faculties of faith, etc., all-knowing, all-knowing, mind, equanimity. The fourth is the five faculties of faith, etc., all-knowing, guarding the mind. And any of the three: pleasant mind, joyful mind, equanimity. If the middle two fruits are attained through the worldly path, then it is the five faculties of faith, etc., and the mind of equanimity. If attained through the supramundane path, then it is those seven and all-knowing. If mostly attained through detachment from desire, then the first is attained by nine. The ninth is: 'When dying in the formless realm, life, mind, and equanimity cease. In the form realm, it is eight, in the desire realm, it is ten or nine or eight. For gradual death, it is four. In virtuous mind, all are five.' That is to say, at the end of all, in the form realm, there are three, including the five senses of eye, etc. In the desire realm, at the same time of death, the titled ones include the male and female faculties, totaling ten. The nameless ones have nine, the nameless ones have eight. For gradual death, there are body, life, mind, equanimity. If there is a virtuous mind, then faith, etc., will also cease. The tenth is: 'In the desire realm, first are the two resultant fruits, having been obtained, not by emanation. Therefore, there are six or seven or eight. In the form realm, there are six, in the higher realm, there is one.' That is to say, the two of body and life, like the people of the first kalpa, the emanated nameless ones have the five senses of eye, etc., and life, totaling six. The titled ones, like gods, etc., have seven, the titled ones have eight. That exists in the lower realms. In the form realm, the emanated ones have six, in the formless realm, life is obtained. Regarding the expansion of the faculties, refer to the Abhidharmakosha and its commentaries, etc. The aggregate of feeling is the five feelings. The aggregate of consciousness is the mind. One aspect of the aggregate of form is the five senses of eye, etc., and the male and female faculties.

---

། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དད་སོགས་ལྔ་དང་སྲོག་གོ །ཁམས་བཅུ་གཉིས་དབང་པོ་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱིའོ། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནང་གིའོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཚོར་བ་ལྔ་དང་དད་སོགས་ དང་སྲོག་གོ །སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་ལ་ཕན་པའི་ཆོས་ནི་དེ་འབྱུང་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དབང་པོ་དང་ཡུལ་དང་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་ནོ། །རང་གི་མཚན་ཉིད་དག་སྨོས་པས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་མི་རྟག་པ་སེལ་ལོ། ། 1-364 ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དེ་གཉིས་དང་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་ལྡན་པ་རྣམས་སོ། །བདེ་བའི་ཚོར་བ་དང་དེ་མྱོང་བའི་ཆོས་ནི་འགྱུར་ན་ཡིད་མི་བདེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་ ཏེ་བདེ་བ་དང་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་དེ་ལའང་ཆགས་པས་སེམས་སྔར་གྱི་གནས་སྐབས་ལས་འགྱུར་བ་ཆགས་སྡང་གིས་སོ། ། ཆགས་པའང་ཡོངས་སུ་གདུང་བའི་ངོ་བོ་སྡུག་བསྔལ་དུ་བརྗོད་དེ་ཞེན་ནས་འགྱུར་ བའི་སེམས་ཀྱིས་ལག་པ་འཛིན་པའམ་ལན་བུ་འཛིན་པ་ཡང་འཛིན་ཏོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གང་འགྱུར་བ་ལས་ཆགས་པ་ཅན་གྱིས་ཡིད་མི་བདེ་མྱོང་བ་རྣམས་སོ། །ཟག་མེད་ནི་ཆགས་ པའི་གནས་མ་ཡིན་པས་ན་དེ་མ་ཡིན་ནོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་གཙོ་ཆེར་ཀུན་གཞི་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་ཀུན་གཞི་ལས་དེ་ལྟར་སྐྱེས་པའི་རྣམ་ཤེས་གཞན་དང་ལྡན་ པ་དང་། དེ་མྱོང་བ་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ཆོས་ཏེ་དེ་དག་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་གཉི་གའི་ས་བོན་གྱིས་འཛིན་པས་དེ་གཉིས་ལས་མ་ཐར་བར་ རེས་བདེ་བ་དང་རེས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་ཞིང་བཏང་སྙོམས་སུ་འཁོར་མར་རོ། །མི་རྟག་པ་གྲུབ་པ་དང་བདེ་བ་མ་ཡིན་པ་འཕགས་པ་རྣམས་དང་མི་མཐུན་པས་སོ། །ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་རྐང་གྲངས་ཟག་མེད་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆའོ། ། 1-365 ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་དེ་མྱོང་འགྱུར་ཆོས་ཙམ་ཡོད་ཀྱི་བདག་ཅིའང་མེད་ཅེས་པས་དེ་བདག་ཏུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །རྣམ་སྨིན་བཅས་པ་ལ་གཉིས་ལས། དངོས་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་ལྟར་ཏེ་དངོས་ པོ་ནི་དགེ་བའི་རྐང་གྲངས་ལྟ་བུ་ལ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ལུང་མ་བསྟན་གཉི་ག་དང་ཟག་མེད་བོར་བའོ། །ཕུང་པོ་འཇོག་པ་ནི་འཕེན་པར་བྱེད་པའོ། །ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ནི་སྐྱེ་གནས་སུའོ། །གཉིས་ པ་ལྡན་ཆོས་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཞེས་ཏེ་མིག་སོགས་དང་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ནི་དེའི་ས་བོན་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་ཁྱད་པར་སྐྱེ་བས་རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བའོ། །ཟས་ལ་གཉིས་ལས་དོན་ གསུམ་གྱིས་བཤད་པའི་དང་པོ་ལ་ཡང་གསུམ་ལས། ངོ་བོ་ནི་ཁམས་ཀྱི་ཟས་དྲི་རོ་རེག་བྱའི་ངོ་བོ་འཇུ་ཞིང་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བས་ཀྱང་དབང་པོ་དང་། དེའི་རྟེན་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བརྟས་པར་ བྱེད་པས་འ

【現代漢語翻譯】 『འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དད་སོགས་ལྔ་དང་སྲོག་གོ།』 (『འདུ་བྱེད་』 的一部分是信等五者和命根。) 『ཁམས་བཅུ་གཉིས་དབང་པོ་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱིའོ།』 (十二處是根和識的。) 『སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནང་གིའོ།』 (六處是內處。) 『ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཚོར་བ་ལྔ་དང་དད་སོགས་དང་སྲོག་གོ།』 (法處和法界的一部分是五種感受、信等和命根。) 『སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་ལ་ཕན་པའི་ཆོས་ནི་དེ་འབྱུང་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དབང་པོ་དང་ཡུལ་དང་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་ནོ།』 (苦苦中，有助於感受痛苦的法，是作為其生起之因的根和境，以及與之相應者。) 『རང་གི་མཚན་ཉིད་དག་སྨོས་པས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་མི་རྟག་པ་སེལ་ལོ།』 (因為說了各自的自相，所以遮遣了總相無常。) 『ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དེ་གཉིས་དང་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་ལྡན་པ་རྣམས་སོ།』 (一部分是那二者以及如何如理相應者。) 『བདེ་བའི་ཚོར་བ་དང་དེ་མྱོང་བའི་ཆོས་ནི་འགྱུར་ན་ཡིད་མི་བདེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་ཏེ་བདེ་བ་དང་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་དེ་ལའང་ཆགས་པས་སེམས་སྔར་གྱི་གནས་སྐབས་ལས་འགྱུར་བ་ཆགས་སྡང་གིས་སོ།』 (樂受和感受它的法，如果變異，就會產生不悅，因此是痛苦之因，即是痛苦。因為對樂和樂的感受也執著，所以心從之前的狀態改變，這是由於貪嗔。) 『ཆགས་པའང་ཡོངས་སུ་གདུང་བའི་ངོ་བོ་སྡུག་བསྔལ་དུ་བརྗོད་དེ་ཞེན་ནས་འགྱུར་བའི་སེམས་ཀྱིས་ལག་པ་འཛིན་པའམ་ལན་བུ་འཛིན་པ་ཡང་འཛིན་ཏོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ།』 (執著也是完全煎熬的自性，被稱為痛苦，因為執著而變異的心，抓住手或抓住線，也說為抓住。) 『ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གང་འགྱུར་བ་ལས་ཆགས་པ་ཅན་གྱིས་ཡིད་མི་བདེ་མྱོང་བ་རྣམས་སོ།』 (一部分是從變異中，由執著者感受不悅者。) 『ཟག་མེད་ནི་ཆགས་པའི་གནས་མ་ཡིན་པས་ན་དེ་མ་ཡིན་ནོ།』 (無漏不是執著之處，因此不是。) 『འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་གཙོ་ཆེར་ཀུན་གཞི་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་ཀུན་གཞི་ལས་དེ་ལྟར་སྐྱེས་པའི་རྣམ་ཤེས་གཞན་དང་ལྡན་པ་དང་། དེ་མྱོང་བ་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ཆོས་ཏེ་དེ་དག་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་གཉི་གའི་ས་བོན་གྱིས་འཛིན་པས་དེ་གཉིས་ལས་མ་ཐར་བར་རེས་བདེ་བ་དང་རེས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་ཞིང་བཏང་སྙོམས་སུ་འཁོར་མར་རོ།』 (行苦中，舍受主要與阿賴耶識相應，並與從阿賴耶識中如此產生的其他識相應，以及有助於感受它的法，這些是痛苦的原因，因為被痛苦和變異的痛苦這二者的種子所執持，所以沒有從這二者中解脫，輪流產生快樂和痛苦，並在舍受中輪迴。) 『མི་རྟག་པ་གྲུབ་པ་དང་བདེ་བ་མ་ཡིན་པ་འཕགས་པ་རྣམས་དང་མི་མཐུན་པས་སོ།』 (因為成立了無常和非樂，所以與聖者們不相符。) 『ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་རྐང་གྲངས་ཟག་མེད་ལྟར་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆའོ།』 (蘊等的支分如同無漏，一部分是無漏的部分。) 『ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་དེ་མྱོང་འགྱུར་ཆོས་ཙམ་ཡོད་ཀྱི་བདག་ཅིའང་མེད་ཅེས་པས་དེ་བདག་ཏུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་།』 (因為說只有舍受和感受它的法，而沒有我，所以捨棄了執著於我。) 『རྣམ་སྨིན་བཅས་པ་ལ་གཉིས་ལས། དངོས་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་ལྟར་ཏེ་དངོས་པོ་ནི་དགེ་བའི་རྐང་གྲངས་ལྟ་བུ་ལ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ལུང་མ་བསྟན་གཉི་ག་དང་ཟག་མེད་བོར་བའོ།』 (具有異熟的有兩種，實際的是如同異熟之因，事物如同善的支分，一部分是捨棄了兩種無記和無漏。) 『ཕུང་པོ་འཇོག་པ་ནི་འཕེན་པར་བྱེད་པའོ།』 (安立蘊是投擲。) 『ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ནི་སྐྱེ་གནས་སུའོ།』 (連線相續是生處。) 『གཉིས་པ་ལྡན་ཆོས་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཞེས་ཏེ་མིག་སོགས་དང་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ནི་དེའི་ས་བོན་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་ཁྱད་པར་སྐྱེ་བས་རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བའོ།』 (第二種具有法被稱為異熟，即眼等和快樂與痛苦，因為生起其種子完全轉變的差別，所以是從異熟中產生的。) 『ཟས་ལ་གཉིས་ལས་དོན་གསུམ་གྱིས་བཤད་པའི་དང་པོ་ལ་ཡང་གསུམ་ལས། ངོ་བོ་ནི་ཁམས་ཀྱི་ཟས་དྲི་རོ་རེག་བྱའི་ངོ་བོ་འཇུ་ཞིང་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བས་ཀྱང་དབང་པོ་དང་། དེའི་རྟེན་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བརྟས་པར་བྱེད་པས་འོ།』 (食物有兩種，從三種意義上解釋的第一種也有三種，自性是處所的食物，香、味、觸的自性消化並完全轉變，也使根及其所依的大種增長。)

【English Translation】 『One aspect of formation is the five, such as faith, and life.』 『The twelve realms are those of the senses and consciousness.』 『The six sense bases are the internal ones.』 『An aspect of the realm and sense base of phenomena is the five feelings, faith, etc., and life.』 『In the suffering of suffering, the phenomena that benefit the experience of suffering are the senses and objects that have become the cause of its arising, and those that are in accordance with it.』 『By stating their individual characteristics, the general characteristic of impermanence is eliminated.』 『One aspect is those that possess those two and are appropriately related.』 『The feeling of pleasure and the phenomena that experience it are suffering because they are the cause of suffering, since discomfort arises when they change. Because there is attachment to pleasure and the experience of pleasure, the mind changes from its previous state due to attachment and aversion.』 『Attachment is also said to be suffering, the nature of complete torment, because the mind that changes due to attachment holds the hand or holds the thread, it is also said to hold.』 『One aspect is those who experience discomfort from what changes due to attachment.』 『The uncontaminated is not a place of attachment, therefore it is not.』 『In the suffering of formation, neutral feeling is mainly associated with the base of all (alaya) and other consciousnesses that arise from the base of all in that way, and the phenomena that benefit its experience, those causes of suffering are held by the seeds of both suffering and the suffering of change, so without being liberated from those two, happiness and suffering arise alternately, and one revolves in neutrality.』 『Because impermanence is established and it is not happiness, it is not in accordance with the noble ones.』 『The number of aggregates, etc., is like the uncontaminated, one aspect is a part of the uncontaminated.』 『By saying that there is only neutral feeling and the phenomena that experience it, and there is no self, one abandons attachment to self.』 『There are two kinds of things with maturation. The actual is like the cause of maturation, the thing is like a branch of virtue, one aspect is abandoning both the unspecified and the uncontaminated.』 『Establishing the aggregates is projecting.』 『Connecting the intermediate state is the place of birth.』 『The second, the associated phenomena, is called maturation, that is, the eyes, etc., and happiness and suffering, because the distinction of the complete transformation of its seed arises, it arises from maturation.』 『There are two kinds of food, and of the first, which is explained in three ways, there are also three: the nature is the food of the realm, the nature of smell, taste, and touch digests and completely transforms, and also nourishes the senses and their basis, the great elements.』

---

ཇུ་བ་ལས་གྱུར་པ་དང་། སེམས་ལས་བྱུང་བ་རེག་པའི་ཟས་ཡིད་དུ་འོང་བའི་ཡུལ་ལ་བརྟེན་པའི་ཡུལ་ལས་གྱུར་པ་རྟེན་ལ་ཕན་འདོགས་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ ལ་དམིགས་པའི་རེ་བས་ཀྱང་རེ་བ་ལས་གྱུར་པ་རྟེན་ལ་ཕན་པ་ཕས་ཐལ་བའི་ཐུམ་པོ་ལ་ཕྱེར་རྟོག་ཏུ་བཅུག་པས་དེར་རྟོག་པའི་བུ་དག་ཡུན་རིང་པོར་གནས་པ་དང་། རྒྱ་མཚོར་གྲུ་ཞིག་པའི་མིས་ལྦུ་བའི་ཕུང་པོ་ལ་ཐང་དུ་འདུ་ཤེས་པས་དེ་སྲིད་དུ་འཚོ་བ་ལྟ་བུ་དང་། 1-366 རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཟས་ལུས་ལེན་པས་ཀྱང་ལེན་པ་ལས་གྱུར་པ་ཀུན་གཞིས་ལུས་མི་རུལ་བར་གནས་པའོ། །བསྡུ་བར་ཁ་དོག་ནི་ཁམ་ཟས་མ་ཡིན་ཏེ་དྲི་རོ་རེག་ཉིད་རོ་ནུས་སྨིན་པ་སོགས་ འཇུ་བས་ཕན་གནོད་བྱེད་པས་སོ། །ཁམ་ཟས་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཚེ་གནོད་ལ་འཇུ་བའི་ཚེ་ཕན་པ་དང་དེ་ལས་བཟློག་པའང་ཡོད་པས་འཇུ་བའི་ཚེ་ཁོ་ན་ཟས་ཡིན་པར་གསུངས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་ མཆེད་མ་ཡིན་དེས། །རང་དབང་གྲོལ་ལ་མི་ཕན་ཕྱིར། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །གྲངས་ངེས་པ་ནི་དབང་པོ་རྒྱས་པའི་རྒྱུ་དང་སྲོག་དང་སྔོན་གྱི་ལས་སོགས་ལུས་རྒྱས་གནས་བྱེད་པ་ཡོད་ཀྱང་། བསྡུ་བར་ དྲན་པ་ཉེར་བཞག་རྣམས་ལ་འཇུག་པ་སླ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཟས་བཞི་རིམ་པ་ལྟར་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་བསྒོམ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པས་དེ་བཞི་ཁོ་ནར་བཞག་གོ་ཞེས་པའི་དོན་ ཏོ། །འདི་ལ་གནས་དང་ནི། །བརྟེན་པ་རྒྱས་པའི་དོན་དུ་གཉིས། །སྲིད་གཞན་འཕེན་དང་འགྲུབ་པ་ཡི། །དོན་དུ་གཉིས་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དེ་གནས་དབང་བཅས་ཀྱི་ལུས་ཁམ་གྱིས་རྒྱས་པར་ བྱེད་ཅིང་བརྟེན་པ་ཤེས་རིག་རེག་པས་ཏེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྐྱེས་ཟིན་གསོ་ལ་སེམས་པས་ཡང་སྲིད་འཕེན་ཅིང་དེ་ལས་ཀྱིས་བསྒོས་པའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ས་བོན་ལས་འགྲུབ་པས་དེ་དག་གཙོ་ཆེར་ཕྱིས་ཀྱི་སྲིད་པ་སྐྱེ་བའོ་ཞེས་པས་དེ་བཞིར་ངེས་སོ། ། 1-367 ཁམས་དང་སའི་ཁྱད་པར་ནི། །ཁམ་གྱི་ཟས་ནི་འདོད་པ་ན། །ཞེས་དང་། རེག་དང་སེམས་པ་རྣམ་ཤེས་ནི། །ཟག་བཅས་ཟས་ཡིན་གསུམ་རྣམས་ལ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཏེ་འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་གནས་ཀུན་ན་ ཟས་ཀུན་ཡོད་ཅེས་ཟེར་རོ། །བསྡུ་བར་ནི་དམྱལ་བ་ན་ཁམ་ཟས་མེད་ཀྱི། ཕལ་ཆེར་ལས་ཀྱིས་གནས་ཤིང་རླུང་ཕྲ་མོ་རྗེས་སུ་བཞུགས་པ་ལ་ཟས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །གཟུགས་ འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གསུམ་དང་རྣམ་ཤེས་བདུན་དང་དྲི་རོ་རེག་བྱ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་བཅུ་གཅིག་དང་དྲི་རོ་རེག་བྱ་ཡིད་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལྔའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཟས་བཞིས་བསྡུས་པའོ། །ཟས་ ཀྱིས་གནས་པ་དབང་པོ་རྣམས་ཙམ་དུ་ཤེས་པས་བདག་ཟས་ཞེས་སོ། །བྱེད་ལས་ཉིད་ཀྱིས་བཤད་པ་ནི། ཡང་ཟས་ནི་ཞེས་ཏེ་རིམ་པ་ལྟར་འཆིང་བ་ཀུན་དང་ལྡན་པས་འདོད་པ་པའི་སོ་སོ་ སྐྱེ་བོ་དང་འཆིང་བ་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་

【現代漢語翻譯】 從粗糙物質轉化而來的食物，以及由心而生的食物，依賴於令人愉悅的感官對象，這些對像又源於所依賴之物，並對其有所助益；還有對未來慾望之物的期盼，這種期盼也源於希望，並對所依賴之物有所助益，就像將過度膨脹的包裹打開，讓其中的想法得以長久存在，又如海中沉船之人將泡沫堆誤認為陸地，並以此為生。 意識的食物，通過獲取身體而轉化而來，普遍存在，使得阿賴耶識（Kun gzhi，梵文：Ālaya-vijñāna，英文：storehouse consciousness，漢語字面意思：一切的基礎）中的身體不腐爛。總結來說，顏色不是粗糙的食物，而是氣味、味道、觸感，以及味道、能量、成熟等，通過消化來產生益處或損害。食用粗糙食物時，有些在消化時有害，有些在消化時有益，反之亦然，因此只有在消化時才被稱為食物。正如所說：『色蘊的生處並非如此，因為它們無益於自主解脫。』數量的確定是因為存在使感官增長的因素，如生命和前世的業等，這些都使身體增長和存在。總結來說，是爲了更容易地進入正念的四種建立。因此，四種食物依次與四種正念的建立相一致，所以只確定這四種。對此，存在和所依賴之物，以及增長的意義有二；投生到其他存在和成就的意義有二，這是按照順序排列的。正如所說，具有存在和力量的身體通過粗糙食物而增長，所依賴的知識通過觸感而增長，這兩者滋養已出生的，而心識則投生到下一個存在，並通過業力來培育意識的種子，從而成就。因此，這些主要是爲了後世的出生而確定的四種。 粗糙物質和土地的區別在於：『粗糙的食物存在於慾望之中。』正如所說：『觸感、心識和意識是具有污染的食物，這三種都存在。』正如所說，在所有存在和出生之地，都存在所有食物。總結來說，在地獄中沒有粗糙的食物，大多通過業力而存在，只有微弱的風作為食物的替代品。色蘊、行蘊和識蘊這三種，以及七種意識，氣味、味道、觸感和法這十一種界，氣味、味道、觸感和意法這五種生處的一部分，都包含在這四種食物中。因為知道食物僅僅是感官存在的方式，所以被稱為『我的食物』。通過行為本身來解釋，即『還有食物』，依次與所有束縛相關聯，因此與具有慾望的凡夫俗子和束縛的一部分相關聯。

【English Translation】 Food transformed from coarse matter, and food arising from mind, relying on pleasant sensory objects, which in turn originate from what is relied upon and benefit it; also, the anticipation of future desirable things, which also originates from hope and benefits what is relied upon, like opening an over-inflated package, allowing the thoughts within to persist for a long time, and like a person shipwrecked at sea mistaking a pile of foam for land and living as long as that lasts. Food of consciousness, transformed by taking a body, is universally present, causing the body in the Ālaya-vijñāna (Tibetan: Kun gzhi, Sanskrit: Ālaya-vijñāna, English: storehouse consciousness, literal meaning: all-basis) not to decay. In summary, color is not coarse food, but rather smell, taste, touch, as well as taste, energy, ripening, etc., which produce benefit or harm through digestion. When consuming coarse food, some are harmful during digestion, and some are beneficial during digestion, and vice versa, so only what is digested is called food. As it is said: 'The sense-fields of form are not so, because they do not benefit autonomous liberation.' The determination of number is because there are factors that cause the senses to grow, such as life and past karma, which cause the body to grow and exist. In summary, it is to make it easier to enter the four establishments of mindfulness. Therefore, the four foods are successively consistent with the four establishments of mindfulness, so only these four are determined. Regarding this, existence and what is relied upon, and the meaning of growth are two; the meaning of being born into another existence and accomplishment are two, which are arranged in order. As it is said, the body with existence and power grows through coarse food, and the knowledge that is relied upon grows through touch, and these two nourish what has already been born, while the mind projects into the next existence and is cultivated by karma from the seed of consciousness, thereby accomplishing. Therefore, these are mainly the four determined for the birth of later lives. The difference between coarse matter and earth is: 'Coarse food exists in desire.' As it is said: 'Touch, mind, and consciousness are foods with defilements, all three exist.' As it is said, in all existences and places of birth, all foods exist. In summary, there is no coarse food in hell, mostly existing through karma, with only a faint wind as a substitute for food. The three aggregates of form, formation, and consciousness, as well as the seven consciousnesses, the eleven realms of smell, taste, touch, and dharma, and a part of the five sense-fields of smell, taste, touch, and mental objects are all contained in these four foods. Because it is known that food is merely the way the senses exist, it is called 'my food.' Explaining through the action itself, that is, 'there is also food,' successively associated with all bonds, therefore associated with ordinary people with desires and a part of the bonds.

---

དག་པས་ཁམས་གསུམ་གྱི་སློབ་པ་དང་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཆིང་བ་ཀུན་གྱིས་དག་པས་དགྲ་བཅོམ་པའི་དང་ཟས་ཀྱིས་གནས་པར་གཞན་ དོན་དུ་སྟོན་པ་ཙམ་གྱིས་ན་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མངོན་ཤེས་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུས་སོ། །གོང་མ་དང་བཅས་པ་ལ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་པ་དང་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་བོར་བ་སྟེ་དེ་དག་གོང་ན་ཡོད་པའོ། ། 1-368 ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་བོར་བ་དག་ཁོ་ནའོ། །གོང་ན་མེད་པ་ནི་ཐར་པ་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྫས་ཀྱི་མཆོག་གོང་ན་མེད་པ་ནི་ཆོས་ཙམ་མོ་ཞེས་ཤེས་པས་ བདག་དེར་ཞེན་པ་སྤོང་བའི་ཆེད་དུ་དེར་བརྟག་ཅིང་དཔྱད་ཏེ་སྟོན་པས་བསྟན་ཅིང་དེ་འདིར་ཡང་ངེས་པར་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་དབྱེ་བ་ཚད་མེད་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཞེས་ཏེ་ཕུང་པོ་ལྔའི་ རབ་ཏུ་བྱེད་པར། ཕུང་པོར་བསྡུས་པ་དང་། ཉེར་ལེན་ཕུང་པོར་བསྡུས་པ་དང་། ནང་གི་བཅུ་གཉིས་གཟུགས་ལ་སོགས། །མ་གཏོགས། ཞེས་ལྟར་ཕྱི་ནང་དང་། དམིགས་བཅས་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་ཕྱེད་ ཀྱང་ཞེས་ལྟར་དམིགས་བཅས་དམིགས་མེད་དང་། རྟོག་བཅས་ཡིད་དང་ཡིད་ཤེས་རངས་པོ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་སེམས་བྱུང་སྟེ་ལྷག་མ་རྣམ་རྟོག་མེད་པ་རྣམས་གསུངས་པ་ནི་རྒྱས་པར་བྱེ་བཤད་དུ་བལྟའོ། །ཡང་། རེག་བྱ་རྣམ་པ་གཉིས་ཡིན་ཏེ། ལྷག་མ་གཟུགས་ཅན་དགུ་པོ་ནི། །འབྱུང་འགྱུར་ཆོས་ཁམས་ཕྱོགས་གཅིག་ཀྱང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་དང་གཟུགས་ཅན་བཅུ་ནི་བསགས་པའོ་ཞེས་དང་། གཅོད་བྱེད་གཅད་པར་ བྱ་བ་ཉིད། །ཕྱི་རོལ་གྱི་ནི་ཁམས་བཞི་ཡིན། །དེ་བཞིན་བསྲེག་བྱ་འཇལ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་པ་གསུམ་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་ལས་བྱུང་བ་དང་། །རྒྱས་ལས་བྱུང་བ་ནང་གི་ལྔ། །སྒྲ་ནི་རྣམ་སྨིན་ལས་སྐྱེས་མིན། ། 1-369 རྒྱུ་མཐུན་ལས་བྱུང་རྣམ་སྨིན་སྐྱེས། །ཐོགས་མ་མེད་བརྒྱད་གཞན་རྣམ་གསུམ། །ཞེས་རྣམ་སྨིན་དང་རྒྱས་པ་དང་རྒྱུ་མཐུན་ལས་བྱུང་བ་གསུམ་དང་། ཐ་མ་གསུམ་སྐད་ཅིག་མ་སྟེ། ཞེས་སྔར་མེད་ཀྱི་སྐད་ ཅིག་དང་། མིག་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཕྱོགས་ནི། །ལྟ་བ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པ་བརྒྱད། །ཅེས་ལྟ་བ་ཡིན་མིན་དང་། ཐ་མའི་རྟེན་འདས་ལྔ་རྣམས་ཀྱི། །དེ་རྣམས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའང་ཡིན། །ཞེས་འདས་པ་དང་ ད་ལྟར་བ་ཅན་དང་། གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་བྱ་ཕྱིའི་ལྔ། ཞེས་དང་། འདུས་མ་བྱས་ཆོས་རྟག་པའོ། །ཞེས་རྟག་མི་རྟག་སོགས་སུ་དབྱེ་བ་ཚད་མེད་དེ། སྤོབས་པ་སོ་སོ་རིག་པའི་བྱེ་བྲག་གི་ ཡུལ་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་ཞེའོ། །དེ་ཡང་རྣམ་འགྲེལ་དུ། ཆ་ཤས་སྒྲོ་འདོགས་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་བསལ་ཕྱིར་དུ་ངེས་པ་དང་། །སྒྲ་ཡང་དེ་སྙེད་ཁོ་ན་དེས། །དེ་རྣམས་སྤྱོད་ཡུལ་ཐ་དད་ཅན། །ཞེས་ གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་གསུམ་ད

【現代漢語翻譯】 由於清凈，三界（Kāmadhātu, Rūpadhātu, Arūpadhātu）的學道者和上二界（色界和無色界）的異生凡夫，以及所有束縛都已清凈，因此阿羅漢（Arhat）以食物為生，僅僅爲了利益他人而示現，如同佛陀和獲得大神通的菩薩的身體一樣。與上界相關的無為法（Asaṃskṛta）的一部分是如實性（Tathatā）的清凈，以及斷滅（Nirodha）的個別觀察，這些都高於其他。 法（Dharma）的一部分僅僅是斷滅。沒有更高的解脫（Nirvāṇa），這是無上的。』正如所說的那樣。物質的至高無上是法本身，通過了解這一點，爲了消除對自我的執著，在那裡進行考察和分析，導師（Buddha）已經教導，並且在這裡也已經確定了這一點。第三，展示了無量的分類。如是說，在五蘊（Pañcaskandha）的解釋中：『包含于蘊中，包含于取蘊中，內部的十二處，除了色等。』正如內外，以及有境的心識界七個。『法的一半』，正如具有和不具有對境，以及具有概念的意和意識，以及法的一方，即心所，其餘的無分別念，這些在廣大的《俱舍論》（Abhidharmakośa）中可以看到。此外，『所觸是兩種，其餘的九種有色法，是所生和能生，也是法界的一方。』正如所生和能生，以及十種有色法是積聚。『能斷和所斷本身，外部的是四界。』同樣，『可燃和能測量的。』這三個，以及『由異熟所生，由增長所生，內部的五種。聲音不是異熟所生。』 『由等流所生，異熟所生。無礙的八種，其他的三種。』正如異熟、增長和等流所生的三種，以及『最後的三個是剎那。』正如先前沒有的剎那，以及『眼和法界的一方，是見，有八種。』正如是見與否，以及『最後的五種所依，它們也是同時產生的。』正如過去和現在，以及『二者由識所作，外部的五種。』正如『無為法是常。』正如常與無常等無量的分類，因為智慧各自的差別，其境是無邊的。』 此外，在《釋量論》（Pramāṇavārttika）中說：『有多少部分是虛構的，爲了消除它們而確定，聲音也只有那麼多，因此，它們是具有不同作用領域的。』正如所說的那樣。第二，三種。

【English Translation】 Due to purity, the learners of the three realms (Kāmadhātu, Rūpadhātu, Arūpadhātu) and the ordinary beings of the upper two realms (form and formless realms), and all bonds are purified, so Arhats live on food, merely to show for the benefit of others, like the bodies of Buddhas and Bodhisattvas who have attained great Abhijñā. A part of the unconditioned (Asaṃskṛta) related to the upper realm is the purity of Suchness (Tathatā), and the individual observation of cessation (Nirodha), which are above others. A part of Dharma is only cessation. There is no higher liberation (Nirvāṇa), which is unsurpassed.』 As it is said. The supreme of matter is Dharma itself, by knowing this, in order to eliminate attachment to self, there is investigation and analysis there, the teacher (Buddha) has taught, and here it has also been determined. Third, the immeasurable classifications are shown. Thus it is said, in the explanation of the five aggregates (Pañcaskandha): 『Included in the aggregates, included in the aggregates of grasping, the twelve internal sources, except for form, etc.』 Just as internal and external, and the seven realms of consciousness with objects. 『Half of the Dharma,』 just as having and not having objects, and the mind and consciousness with concepts, and one side of Dharma, which is mental factors, the remaining non-conceptual thoughts, these can be seen in the extensive Abhidharmakośa. Furthermore, 『What is touched is of two kinds, the remaining nine form aggregates, are what is produced and what can be produced, and also one side of the Dharma realm.』 Just as what is produced and what can be produced, and the ten form aggregates are accumulations. 『What can be cut and what is to be cut itself, the external are the four elements.』 Similarly, 『What can be burned and what can be measured.』 These three, and 『Born from Vipāka, born from growth, the five internal ones. Sound is not born from Vipāka.』 『Born from cause-similarity, born from Vipāka. The eight unobstructed ones, the other three.『 Just as the three born from Vipāka, growth, and cause-similarity, and 『The last three are momentary.』 Just as the moment without prior existence, and 『One side of the eye and Dharma realm, is seeing, there are eight kinds.』 Just as whether it is seeing or not, and 『The last five supports, they are also produced simultaneously.』 Just as past and present, and 『Both are made by consciousness, the five external ones.』 Just as 『The unconditioned Dharma is permanent.』 Just as the immeasurable classifications such as permanent and impermanent, because of the differences in wisdom, its objects are boundless.』 Furthermore, in the Pramāṇavārttika it says: 『How many parts are fictional, in order to eliminate them, it is determined, sound is also only that much, therefore, they have different fields of action.』 As it is said. Second, the three.

---

ུ་དབྱེ་བ་ནི། ཡང་རྫས་ཡོད་སོགས་དབྱེ་བ་ཀུན་མདོར་བསྡུས་ན་ཞེས་ཏེ་གང་ཟག་ལ་བདག་མེད་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་སྟོན་པ་ལ། ཀུན་བཏགས་ ནི་ཕུང་པོ་སོགས་ལ་ང་རྒྱལ་སྐྱེད་པས་ན་བདག་ཅེའམ། ཞུམ་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་དང་། རིས་མཐུན་པར་གནས་པས་སྲོག་དང་། ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་བས་ན་སྐྱེ་བ་པོ། 1-370 ཁམ་ཟས་ཀྱིས་རྒྱས་པར་བྱེད་པས་གསོ་བ་དང་། ཡང་ཡང་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་སུ་བརྟེན་པས་ན་གང་ཟག་དང་། གཙོ་བོ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ལས་སྐྱེས་པས་ཤེད་ལས་སྐྱེས་དང་། ང་རྒྱལ་སྲུང་བར་བྱེད་ པས་ཤེད་བུའམ་ཤེད་བདག་ཅེས་མེད་ཀྱང་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་རྟོག་པའོ། །གཞན་དབང་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་དེ་རྣམས་ཉིད་དེ་འཁྲུལ་པ་གཞི་མེད་མི་རུང་བས་གང་ལ་བདག་སོགས་སུ་རྟོག་པ་འབྱུང་ བའོ། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཅིང་བདག་མེད་པའི་ཕུང་པོ་སོགས་ཡོད་པའོ། །འདིའི་སྤྱི་དོན་ནི་འོག་ཏུ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱི་ཚུལ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་འཆད་དོ། །བཞིར་དབྱེ་བ་ནི། བཤད་ཟིན་པ་དང་མ་ཟིན་པའི་དབྱེ་བ་བརྗོད་པ་སྟེ། དངོས་ལ་སོ་སོ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི། དུ་དང་དུ་བཤད་ཟིན་པ་ སུམ་བཅུ་རྩ་ལྔའོ། །རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་དེ་རྣམས་ཉིད་ལས་རྫས་ཡོད་སོགས་ཁྱད་པར་ཚད་མེད་པའོ། །ལུས་ནི་བདག་གི་དངོས་པོ་སྟེ་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་བཞིའོ། །སྐད་ཅིག་རེ་རེ་འབྱུང་བ་ནི་ འདུས་བྱས་རྣམས་ལ་སྟེ་ལུས་གཅིག་ལའང་ངོ་། །དེ་ཤེས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། འདི་ཐམས་ཅད་མཁས་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་ན་དེས་ཅི་ཡོངས་སུ་ཤེས་སྟེ་སྤོང་བའང་ཡོངས་ཤེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དེར་བརྗོད་དོ་ཞེའོ། ། 1-371 བདག་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ནི་ངོ་བོ་ཐ་དད་པའི་གཟུགས་ཕུང་སོགས་ལ་བདག་གི་མཚན་ཉིད་གཅིག་པུ་མེད་ཅིང་དེ་རྣམས་ལས་གཞན་ནའང་བདག་མེད་པས་སོ། །རིལ་པོ་ནི་གཅིག་ཉིད་དེ་དེ་ སྤོང་བ་ནི་ལྡོག་པའི་དབྱེ་བ་དུ་མར་ཤེས་པས་སོ། །ལས་མ་བྱས་ཀྱང་འབྲས་བུ་འབྱིན་པས་ཕྲད་པ་དང་། བྱས་ཀྱང་རྒྱུད་གཞན་ལ་འབྱིན་པའི་འདུ་ཤེས་སྤངས་ཏེ་རྒྱུད་སོ་སོར་ངེས་པར་ཤེས་ པས་སོ། །བརྟན་པ་རྟག་པའི་འདུ་ཤེས་སྤོང་བ་ནི་སྐད་ཅིག་གཞན་དང་གཞན་འབྱུང་བར་རྟོགས་པས་སོ། །དྲུག་ཏུ་དབྱེ་བ་ལ་ཕྱི་བལྟས་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་སྲེད་པ་མི་བཟད་པ་ལས་བྱུང་བས་ འདོད་ཁམས་པའི་ཕུང་པོ་ཕལ་ཆེར་སྟེ་གསུང་རབ་ལ་ཐོས་པ་སོགས་བྱེད་པ་བོར་བའོ། །ནང་བལྟས་ནི་སྙོམས་འཇུག་གི་སེམས་ལ་སྲེད་པ་ལས་བྱུང་བ་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་མཉམ་པར་བཞག་ པའི་ས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བཤད་མ་ཐག་པའི་བོར་བའོ། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཆོས་གསུམ་ནི་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ངེས་པ་མེད་པས་སོ། །དུས་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་འདི་ཙམ་དུ་ངེས་པ་ནི་ སློབ་པ་སྲིད་

【現代漢語翻譯】 關於分類：如果將物質等所有分類歸納起來，就是向有情眾生以無我的方式揭示三種自性。遍計所執性是指，由於對蘊等產生我慢，所以稱為『我』；或者因為具有怯懦的自性，所以稱為『有情』；因為與同類共存，所以稱為『命』；因為受到業和煩惱的支配而產生，所以稱為『生者』； 通過食物來滋養，所以稱為『養育者』；因為依賴於不斷流逝的事物，所以稱為『補特伽羅』；因為主要由意的作用而產生，所以稱為『勢力生』；因為守護我慢，所以稱為『勢力子』或『勢力主』。雖然實際上沒有，卻執著為補特伽羅的我。依他起性是指，蘊等本身，因為虛妄是無根無據的，所以是對其產生『我』等執著的基礎。圓成實性是指，在蘊等上沒有補特伽羅的我，而存在無我的蘊等。此處的總綱將在下文中與以法無我的方式揭示的三種自性一同闡述。 四種分類是指：陳述已闡述和未闡述的分類。實事各自的自相分類是：三十二種已闡述的實事。相的分類是指：從這些實事本身中產生的物質等無量差別。身體是指我的事物，即五蘊和四蘊。剎那生滅是指：對於有為法而言，即使是同一個身體也是如此。瞭解這些的利益是：如果這一切都是爲了智者，那麼他將完全瞭解什麼？因為斷除也是完全瞭解的結果，所以在此處陳述。 斷除對我的執著是指：在本體各異的色蘊等上，不存在唯一的我的體性，而且在這些之外也沒有我。斷除整體是指：通過了解多種不同的反體。斷除即使沒有造作也會產生結果的相遇，以及即使造作也會在其他相續中產生結果的觀念，從而確定每個相續的獨立性。斷除恒常不變的觀念是指：通過認識到每個剎那都在不斷生滅。 六種分類中，外視是指：由於貪戀欲妙而產生的不悅，導致捨棄欲界眾生的蘊，即捨棄聽聞聖教等。內視是指：由於貪戀等持之心而產生的有漏和無漏的等持，以及剛剛提到的捨棄。三種異生法是指：無法確定前後際。完全斷絕的時間，即確定到此為止，是指：有學道。

【English Translation】 Regarding the divisions: If all divisions such as substance are summarized, it is to reveal the three natures to sentient beings in the manner of selflessness. The parikalpita-svabhava (imputed nature) refers to the fact that, due to generating pride in the skandhas (aggregates) etc., it is called 'I'; or because it possesses a timid nature, it is called 'sentient being'; because it exists in harmony with its kind, it is called 'life'; because it arises under the influence of karma and afflictions, it is called 'the one who is born'; Because it is nourished by food, it is called 'the nourisher'; because it relies on things that repeatedly pass away, it is called 'pudgala' (person); because it mainly arises from the actions of the mind, it is called 'power-born'; because it protects pride, it is called 'power-son' or 'power-lord'. Although it does not actually exist, it is apprehended as the self of the pudgala. The paratantra-svabhava (dependent nature) refers to the skandhas themselves, because delusion is groundless and cannot be allowed, it is the basis for the arising of apprehensions of 'I' etc. The parinispanna-svabhava (perfected nature) refers to the fact that there is no self of the pudgala on the skandhas, but there are selfless skandhas. The general outline of this will be explained below together with the three natures revealed in the manner of the selflessness of phenomena. The four divisions refer to: stating the divisions that have been explained and not explained. The individual characteristics of real entities are: thirty-five real entities that have been explained. The divisions of aspects refer to: the immeasurable differences of substances etc. arising from those entities themselves. The body refers to the object of the self, i.e., the five skandhas and the four skandhas. Momentary arising and ceasing refers to: for conditioned phenomena, even for a single body. The benefit of knowing these is: if all this is for the sake of the wise, then what will he fully know? Because abandonment is also the result of full knowledge, it is stated there. Abandoning the clinging to self refers to: on the form skandha etc. with different entities, there is no single characteristic of self, and there is no self other than these. Abandoning the whole refers to: through knowing the many different opposites. Abandoning the notion that encountering will produce results even without action, and that action will produce results in other continuums, thereby ascertaining the independence of each continuum. Abandoning the notion of permanence refers to: through realizing that each moment arises and ceases differently. Among the six divisions, external view refers to: the unpleasantness arising from craving for sense pleasures, leading to the abandonment of the skandhas of beings in the desire realm, i.e., abandoning listening to the scriptures etc. Internal view refers to: the contaminated and uncontaminated samadhi arising from craving for the mind of meditative absorption, and the abandonment just mentioned. The three characteristics of ordinary beings refer to: the inability to determine the beginning and the end. The time that is completely cut off, i.e., determined to be only this much, refers to: the path of learning.

---

པ་བདུན་པ་སོགས་དང་མི་སློབ་པའི་ཚེ་དེ་ཉིད་དུ་ངེས་པས་སོ། །ཐ་མ་ནི་འཆི་བའི་སྲིད་པའོ། །དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ཀུན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་སྟེ་དེ་རྣམས་ཀྱང་རང་དོན་རྫོགས་ཀྱང་གཞན་སྨིན་གྲོལ་གྱི་ཆེད་དུ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པ་ཙམ་མོ།། །། 1-372 ༈ བཅུ་པ་བསྡུས་པ་བཤད་པ། བཅུ་པ་བསྡུས་པ་ལ་གསུམ་ལས་དབྱེ་བ་ནི་དེ་ནི་རྣམ་པ་ཞེས་སོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ནི་སྡུད་བྱེད་གང་གིས་བསྡུ་བྱ་གང་བསྡུས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཇི་རིགས་པར་བཤད་དོ། །སྡུད་བྱེད་གཟུགས་ སོགས་ཀྱིས་གང་སོ་སོ་རང་གི་མཚན་ཉིད་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུ་བྱ་རྒྱུད་གཞན་དང་གཞན་དུ་གཏོགས་པའི་གཟུགས་སོགས་དེ་རྣམས་བསྡུས་པའོ། །སྡུད་བྱེད་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུ་བྱ་ཕུང་པོ་སོགས་དེ་ རྣམས་ཁམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་དེ་ལ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཡོད་པས་ཏེ་རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྡུས་པའོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་གཟུགས་དང་རྣམ་ཤེས་སོགས་ཕན་ཚུན་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་ཀྱང་ཕུང་པོའི་དོན་ དུ་མ་སྤུངས་པ་བརྩན་པར་བྱས་ཏེ་ཕུང་པོར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་ཀུན་རིགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་མིག་དང་ཆོས་སོགས་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་ཀྱང་དོན་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པ་དང་སྐྱེ་བའི་ སྒོ་འབྱེད་པ་བརྩན་པར་བྱས་ནས་བཅྭོ་བརྒྱད་དང་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་དེ་དང་དེའི་རིགས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སྟེ་སྤྱིས་ཁྱད་པར་རྣམས་བསྡུས་པའོ། །བསྡུ་བྱ་ཆོས་གསུམ་འདུས་བྱས་རྣམས་སྡུད་བྱེད་བདེ་བ་ སོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱིས་བསྡུས་སོ། །བསྡུ་བྱ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་འཁོར་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཚོར་བ་སོགས་དང་བཅས་པ་ནི་སྡུད་བྱེད་གཟུགས་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཕུང་པོ་གྲོགས་སུ་གྱུར་པ་ཕུང་པོ་ལྔས་བསྡུས་ཏེ་དེ་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་འཁོར་བཅས་ནི་བཅུ་གཉིས་པོས་སྡུད་པའི་བར་དུའོ། ། 1-373 སྡུད་བྱེད་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་ཡུལ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡུད་བྱེད་འདས་པའི་དུས་དེ་རྣམས་ཉིད་ཀྱིས་ཏེ་དུས་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་གཅིག་དང་མཐའ་དག་གིས་བསྡུས་པ་དག་ ནི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་བསྡུས་ནས་འཛིན་པའི་དོན་ཏེ་བསྡུ་བྱ་ནི་རང་དང་མིང་ཙམ་མི་འདྲ་བའི་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །གང་ཡང་རུང་བས་བསྡུས་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ ནི་གཟུགས་ཕུང་གི་ཕྱོགས་ཀྱིས་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱིས་དང་། འདོད་པ་དང་གནོད་སེམས་དང་རྣམ་འཚེའི་ཁམས་ནི་སེམས་བྱུང་སྟེ་ཆོས་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་ ཀྱིས་དང་། སའི་ཁམས་སོགས་ནི་རེག་བྱས་དང་། ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་བཞི་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་ཡིད་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱིས་སོ། །མ་ལུས་ པས་བསྡུས་

【現代漢語翻譯】 第七生等以及無學道，因為那時是確定的。最後是死亡的有。諸佛的波羅蜜多（梵文：Pāramitā，梵文羅馬擬音：Pāramitā，漢語字面意思：到彼岸），即所有波羅蜜多都圓滿，那些也只是爲了自身利益圓滿，爲了使他人成熟解脫而示現蘊等。 第十，總攝的解釋。 第十總攝有三種分類，即『那是相』。各自的體性是，以總攝者、所總攝、總攝的方式，如理宣說。總攝者，以色等總攝，即以各自的自相總攝屬於其他相續的色等。總攝者，以阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：Ālaya-vijñāna，漢語字面意思：藏識）總攝，所總攝是蘊等，那些以界總攝，因為那裡面有所有的種子，即因總攝果。諸蘊，即色和識等，雖然各自的自相不同，但爲了蘊的意義，將不聚集的堆積起來，因為與蘊相同，所以諸蘊以種類總攝。同樣，眼和法等，雖然彼此不同，但爲了受用和開啟生門，將不聚集的堆積起來，因此十八界和十二處全部以那個種類總攝，即以總相總攝差別相。所總攝，三有為法，以總攝者，安樂等的時節總攝。所總攝，色蘊及其所依的受等，以總攝者，色蘊之外的作為助伴的蘊，以五蘊總攝，同樣，法處及其所依，直到以十二處總攝。 總攝者，東方的處所，以那些自身總攝，因為處所相同。總攝者，過去的時間，以那些自身總攝，因為時間相同。以一方和全部總攝，即總攝一切法的相，是執持的總義，即所總攝是自身和僅僅名稱不同的蘊、界、處。以任何一個總攝，戒蘊以色蘊的方面，定和慧蘊以行蘊的方面，欲、嗔和害界是心所，即法界的方面，地界等是所觸，空無邊處等四者是心和心所的體性，所以以意處所攝的法的方面。以無餘總攝。

【English Translation】 The seventh existence and so forth, and the state of no more learning, because at that time it is certain. The last is the existence of death. The Pāramitā (梵文：Pāramitā，梵文羅馬擬音：Pāramitā，meaning: perfection) of the noble ones, that is, all the Pāramitās are completely fulfilled, and those are also only for the sake of fulfilling one's own benefit, and for the sake of maturing and liberating others, they only show the aggregates and so forth. 1-372 Next, the explanation of the tenth, the summary. The tenth summary has three divisions, namely, 'that is the aspect'. The individual essence is explained appropriately by the means of what summarizes, what is to be summarized, and how it is summarized. The summarizer, by means of form, etc., summarizes what is the individual characteristic of each, and what is to be summarized is the form, etc., that belongs to other continuums. The summarizer, by means of the Ālaya-vijñāna (梵文：Ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：Ālaya-vijñāna，meaning: storehouse consciousness), summarizes what is to be summarized, the aggregates, etc., and those are summarized by the elements, because there is the seed of everything in it, that is, the cause summarizes the result. The aggregates, such as form and consciousness, etc., although their individual characteristics are different, for the sake of the meaning of the aggregates, they are piled up without being gathered, because they are similar to the aggregates, so all the aggregates are summarized by the type. Similarly, the eye and phenomena, etc., although they are different from each other, for the sake of holding the means of enjoyment and opening the door of birth, they are piled up without being gathered, so all eighteen realms and twelve sources are summarized by that type, that is, the general summarizes the particulars. What is to be summarized, the three conditioned phenomena, are summarized by the summarizer, the state of happiness, etc. What is to be summarized, the aggregate of form and the feeling, etc., that depend on it, are summarized by the summarizer, the aggregates other than the aggregate of form, which have become companions, are summarized by the five aggregates, and similarly, the source of phenomena and its surroundings are summarized by the twelve sources. 1-373 The summarizer, the places of the eastern direction, are summarized by themselves, because the places are the same. The summarizer, the past time, is summarized by themselves, because the time is the same. What is summarized by one side and all, that is, the meaning of holding after summarizing all aspects of phenomena, that is, what is to be summarized is the aggregates, elements, and sources that are different only in name from oneself. What is summarized by any one, the aggregate of ethics is by the side of the aggregate of form, and the aggregates of concentration and wisdom are by the side of the aggregate of formation, and the realms of desire, harm, and violence are mental factors, that is, the side of the realm of phenomena, and the earth realm, etc., are what is touched, and the four, such as the realm of infinite space, etc., are the nature of mind and mental factors, so by the side of the phenomena of the source of mind. Summarized by all without exception.

---

པས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔས་དང་། འདོད་པའི་ཁམས་ནི་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱིས་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ནི་དྲི་རོ་བོར་བའི་སྐྱེ་ མཆེད་བཅུས་སོ། །དེ་མཐའ་དག་གིས་བསྡུས་པར་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། གང་དེར་སྲིད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་མ་ལུས་པས་བསྡུས་པ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེའོ། །འོན་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་ཚང་བ་ལ་མཐའ་དག་ཏུ་བཏགས་པའོ། ། 1-374 དེ་བཞིན་གཞན་ཡང་ཇི་རིགས་པར། །ཕུང་པོ་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྣམས་ནི། །རང་གི་མཚན་ཉིད་ལེགས་དཔྱད་དེ། །ཇི་སྐད་བཤད་པར་བསྡུ་བར་བྱ། །ཞེས་བཤད་དོ། །གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་པ་ལ་བཞི་ལས། ཕུང་ པོ་ལྔ་གཉིས་པོས་བསྡུས་ཚུལ་ལ་ཕུང་པོ་དང་པོ་ནི་སྡུད་བྱེད་ཆོས་དང་རྣམ་ཤེས་བོར་བའི་ཁམས་བཅུ་དང་། ཡིད་དང་ཆོས་མ་གཏོགས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཅིག་གི་ཕྱོགས་ ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་ཀྱི་ངོ་བོས་སོ། །གཉིས་པ་ཁམས་བཅྭོ་བརྒྱད་གཉིས་པོས་བསྡུས་ཚུལ་ལ་བསྡུ་བྱ་མིག་གི་ཁམས་སོགས་བཅུ་ནི་གཟུགས་ཕུང་གི་ཕྱོགས་མིག་དབང་སོགས་དང་ཡུལ་གཟུགས་སོགས་ཀྱིས་ སོ། །འདིར་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་དང་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱིས་སོ་ཞེས་པ་གཞུག་གོ །ཆོས་ཁམས་ནི་ཚོར་བ་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་གསུམ་དང་གཟུགས་ཕུང་གི་ ཕྱོགས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་སོ། །གསུམ་པ་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་གཉིས་པོས་བསྡུས་ཚུལ་ལ་མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་བཅུ་ནི་གཟུགས་ཕུང་གི་ཕྱོགས་རེ་དང་རང་རང་གི་ཁམས་རེ་རེས་ཏེ་ཡིད་ ནི་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་དང་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་གྱིས་སོ། །བཞི་པ་རྣམ་གྲངས་གཞན་ཡང་དེར་བསྡུ་བ་ནི། ཆོས་གསུམ་ཕན་ཚུན་བསྡུས་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་ཕུང་སོགས་དེ་ལས་མིང་གཞན་པའི་ཆོས་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སོགས་དང་། 1-375 ཁམས་མང་པོའི་མདོར་ཁམས་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོགས་དང་། ཟད་པར་དང་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་པ་སོགས་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་བསྟན་པ་དང་ཕུང་པོ་ཁམས་ སྐྱེ་མཆེད་དེ་བཞིན་དུ་མ་བསྟན་པ་རྫས་ཡོད་སོགས་ཀྱང་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་ཆོས་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །དོན་དམ་པས་བསྡུས་པ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་རྣམས་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཅན་བསྡུས་པའོ། །འདིར་གཞི་གནས་འཆིང་བ་དོན་མཐུན་དང་། །ཉེར་འཛིན་མི་འཕྲོ་མངོན་སྡུད་བསྡུས། །ཞེས་པ་དྲུག་འགྲེལ་པར་ཡང་གསུངས་ཏེ་དེ་ཉིད་དུ་བལྟའོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་མཁས་པའི་ ཕན་ཡོན་ནི། དམིགས་པ་མངོན་པར་སྡུད་ཅིང་སྡོམ་པ་སྟེ། ཐུབ་པའི་དགོངས་རྒྱན་དུ་དབང་པོ་རྣོན་པོས་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དང་། འབྲིང་པོས་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་དང་། རྟུལ་པོས་ཕུང་པོ་ལྔ

【現代漢語翻譯】 那麼，是否所有苦蘊都包含在五蘊中，所有欲界都包含在十八界中，所有無想有情的生處都包含在拋棄氣味的十種生處中呢？如果說並非所有都包含，那麼，由於所有存在的生處都包含在其中，因此沒有過失。然而，這只是將大部分包含稱為全部包含。 同樣，對於其他情況，應仔細分析蘊、處、界的自相，並按照所說的進行歸納。』如是說。在一種包含另一種的四種情況中，五蘊被兩種包含的方式是：第一種，色蘊包含作為包含者的十界，即除了識界和法界之外的十界；以及除了意和法之外的十種生處；以及作為界和處的一部分的色處的自性。第二種，十八界被兩種包含的方式是：所包含的眼界等十界是色蘊的一部分，即眼根等和色境等。這裡，意界是識蘊的一部分，也是意處的方向。法界是受、想、行三蘊以及色蘊的一部分和法處。第三種，十二處被兩種包含的方式是：眼處等十處是色蘊的一部分，各自對應各自的界；意處是識蘊和七個心界。第四種，其他種類的歸納是：三種法相互包含，同樣，色蘊等也包含在其他名稱的法蘊等中。 在《多界經》中，六十二界等，以及滅盡定和持勝定的生處包含在意處和法處中等，蘊、處、界的教義以及未明確指出的蘊、處、界，如實有等，也如前所述被三種法所包含。以勝義諦包含是指蘊等都是它的自性，因此真如，即法性包含了有法。這裡，『基礎、處所、束縛、意義一致，近取、不離、顯現、包含』，這六點在六釋中也有提到，可以在那裡檢視。第三，精通這些的利益是：目標顯現，總結，在《善逝的意莊嚴》中，根器敏銳者瞭解十八界，中等者瞭解十二處，根器遲鈍者瞭解五蘊。

【English Translation】 So, are all aggregates of suffering included in the five aggregates, all desire realms included in the eighteen realms, and all birthplaces of non-perceiving beings included in the ten birthplaces of abandoned odors? If it is said that not all are included, then, since all existing birthplaces are included therein, there is no fault. However, this is merely designating the inclusion of most as the inclusion of all. Likewise, for other cases, one should carefully analyze the own-characteristics of the aggregates, realms, and sources, and gather them as explained. It is said. Among the four ways in which one includes another, the way in which the five aggregates are included by two is: firstly, the form aggregate includes the ten realms that are the includer, namely the ten realms excluding the consciousness realm and the dharma realm; and the ten sources excluding mind and dharma; and the nature of the form source, which is part of a realm and a source. Secondly, the way in which the eighteen realms are included by two is: the included eye realm, etc., are part of the form aggregate, namely the eye faculty, etc., and the object form, etc. Here, the mind realm is part of the consciousness aggregate and the mind source. The dharma realm is the three aggregates of feeling, perception, and formation, and part of the form aggregate and the dharma source. Thirdly, the way in which the twelve sources are included by two is: the ten sources of eye, etc., are each part of the form aggregate and each of their respective realms; the mind is the consciousness aggregate and the seven mind realms. Fourthly, other kinds of gathering are: the three dharmas include each other, likewise, the form aggregate, etc., are also included in the dharma aggregates, etc., which are other names for them. In the Sutra of Many Realms, the sixty-two realms, etc., and the sources of cessation and dominance are included in the mind source and the dharma source, etc. The teachings of aggregates, realms, and sources, and the aggregates, realms, and sources that are not explicitly stated, such as real existence, etc., are also included by the three dharmas as previously explained. Inclusion by ultimate truth means that the aggregates, etc., are its nature, therefore suchness, that is, the dharma-nature, includes the phenomena. Here, 'basis, place, bond, meaning consistent, proximate, non-separation, manifestation, inclusion,' these six are also mentioned in the Six Commentaries, and should be looked at there. Third, the benefit of being skilled in these is: the object is clearly gathered and summarized. In the Ornament of the Thought of the Sage, those with sharp faculties understand the eighteen realms, those with medium faculties understand the twelve sources, and those with dull faculties understand the five aggregates.

---

འི་རྣམ་པར་ཆོས་ ཀུན་དམིགས་ནས་ཞི་གནས་སྐྱེད་པར་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །མངོན་པར་སྡུད་ཅིང་སྒོམ་པས་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་འཕེལ་ལོ།། །། ༈ བཅུ་གཅིག་པ་མཚུངས་ལྡན་བཤད་པ། མཚུངས་ལྡན་ལ་གསུམ་ལས་དབྱེ་བ་ནི་རྣམ་པ་དྲུག་ཅེས་ སོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་དྲུག་གི་ཚོགས་པ་ཐ་དད་མེད་པ་ནི། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཡུལ་གོག་ས་ལ་ཕྱོགས་ཅན་གཟུགས་སོགས་འབྱུང་འགྱུར་དང་འབྱུང་བ་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་སྟེ་ཡུལ་མཐུན་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། 1-376 རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལས་གོང་མ་ནི་འདུས་པ་རགས་པ་སྟེ་འདྲེས་པར་གྱུར་པ་ནི་ཆུ་རྙོག་མ་ཅན་གྱི་ནང་དུ་ས་དང་ཆུ་ལྟ་བུའོ། །འདུས་པ་རགས་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་ཕྲད་པ་ནི་རྩིག་ པ་ལ་ཕ་གུ་གཉིས་ཕྲད་པ་ལྟ་བུའོ། །ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ནི་ལུས་གཅིག་གི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གི་ཕུང་པོ་སོགས་སོ། །དགེ་སློང་གཉིས་གཞི་ལྟུང་བ་བཤགས་པ་སོགས་ཀྱི་བྱ་བ་གང་ཡང་རུང་ བ་ཕན་ཚུན་གྲོགས་བྱས་ནས་སྒྲུབ་པ་སོགས་སོ། །དྲུག་པ་ལ་གསུམ་ལས་ངོ་བོ་ནི་སེམས་དང་ཞེས་སོ། །ཁྱད་པར་ནི་བདག་གི་དངོས་པོ་དང་མ་ཡིན་པ་ནི་སེམས་ཉིད་སེམས་རང་དང་རིགས་ མཐུན་དང་མི་ལྡན་ཞིང་ཚོར་བའང་ཚོར་བ་གཞན་དང་མི་ལྡན་ཏེ་རྫས་མཚུངས་སོ་ཞེས་པའོ། །དམིགས་རྣམ་མི་མཐུན་པ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ནི་ཆགས་སྡང་གཉིས་དང་དགེ་མི་དགེ་སོགས་སོ། །དུས་མི་ འདྲ་བ་ད་ལྟར་དང་མ་འོངས་པ་དག་དང་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་དག་མ་ཡིན་པའོ། །མི་མཐུན་པའི་ཁམས་དང་ས་པ་འདོད་གཟུགས་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་གཉིས་པ་སོགས་མ་ཡིན་ནོ། ། དེ་རྣམས་ཀྱིས་མཚུངས་པ་ལྔ་ཇི་རིགས་པ་ཟིན་ཏོ། །རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་བཅུ་གསུངས་ཏེ། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ནི་འདི་རྣམས་གང་རུང་མེད་ན་ཅིག་ཤོས་རྣམས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ནི་ཉོན་ཡིད་དེ་བཞི་ནི་བདག་ལྟ་སོགས་སོ། ། 1-377 རེས་འགའ་ནི་ཀུན་འགྲོ་ལས་བཟློག་པ་རེས་ལྡན་རེས་མི་ལྡན་པའོ། །གནས་སྐབས་ལས་གྱུར་པའི་རེས་འགའ་བ་ནི་བདེ་བའི་ཚོར་བ་སྐྱེས་པའི་སྐབས་སོགས་སོ། །རྒྱུན་མི་འཆད་པ་སོགས་ནི་ཀུན་འགྲོ་ སོགས་ཀུན་གྱི་ཁྱད་པར་ཏེ་སེམས་དང་བཅས་པ་ནི་སེམས་མེད་ཀྱི་སྐབས་མ་ཐོབ་པའོ། །སྙོམས་འཇུག་ནི་འགོག་པ་དང་འདུ་ཤེས་མེད་པའིའོ། །ཕར་ཆེར་ནི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཐོབ་པ་སྔོན་མ་ཅན་རྣམས་ སེལ་བའོ། །མཉམ་པར་བཞག་པའི་ས་པ་ནི་ནང་བལྟས་ཏེ་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་དང་མཐུན་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་དམིགས་པས་དང་། རྒྱུ་མཐུན་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཅན་རྣམས་མྱང་འདས་ལ་དམིགས་པས་སོ། འདྲིས་ པ་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཏེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁ་གཅིག་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་ཇི་རིགས་པའོ། །འོ་ན་སྔར་དགེ་བ་ཁོ་ན་སློབ་མི་སློབ་ཏུ་བཤད་ན་ འདིར་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་བཤད་པ་ཅི་ཞེ་ན། འདིར་ནི་དེ་དག་གི་རྒ

【現代漢語翻譯】 例如，經中說，觀察一切法的體性而生起止觀。通過精進修持，可以增長善根、止觀。

第十一，解釋相應。 相應分為三類，差別有六種。 各自的自性是六種聚合沒有差別，就像極微的各個方向，在同一處所，具有方向性的色等生起變化，以及四大種如何存在一樣，都是因為處所相同。 1-376 比極微更大的，是粗大的聚合，也就是混合在一起的，就像渾濁的水中泥土和水一樣。粗大的聚合相互接觸，就像墻壁上兩塊磚相接一樣。同時生起，就像同一身體同一剎那的蘊等。兩位比丘互相幫助懺悔墮罪等任何行為。 第六種的三類自性是心等。差別在於，是我所和非我所，也就是心本身與心同類和不同類，感受也與其他的感受不同類，也就是體性相同。所緣和行相不相同，也就是貪嗔二者，以及善與非善等。時間不同，也就是現在和未來，以及過去和現在。不相同的界和地，也就是欲界、色界，以及初禪和二禪等。 通過這些，五種相應就各自明白了。相的差別有十三種。普遍存在，是因為這些中的任何一個不存在，其他的也就不存在。意是煩惱意，也就是四種我見等。 1-377 有時是與普遍存在相反，有時有，有時沒有。從狀態轉變而來的有時，比如生起快樂感受的時候等。持續不斷等是所有普遍存在等的差別，與心相應，也就是沒有獲得無心狀態的時候。等持是滅盡定和無想定。大多數是獲得相同原因，排除先前的那些。等持的地，也就是內觀，緣于與所知事物相符的影像，以及具有相同原因的法，緣于涅槃。串習是從無始以來，心和心所相同，也就是世間的善、非善和無記等。如果之前說只有善需要學習，那麼這裡說非善和無記是什麼意思呢？這裡是指那些的增長。

【English Translation】 For example, it is said in the scriptures that Samatha (calm abiding) arises from observing the nature of all Dharmas. By diligently practicing meditation, the roots of virtue, Samatha and Vipassanā (insight meditation), will increase.

Eleventh, Explanation of Concomitance. Concomitance is divided into three categories, with six types of differences. The nature of each is that the six aggregates are not different. Just as the various directions of the subtle particles, in the same place, the directional form and other elements arise and change, and how the four great elements exist, all because the places are the same. 1-376 What is larger than the subtle particles is the coarse aggregate, which is mixed together, like soil and water in muddy water. The coarse aggregates touch each other, like two bricks touching on a wall. Arising simultaneously, like the aggregates of the same body in the same instant. Two monks help each other to confess transgressions or any other actions. The three categories of the sixth type are mind, etc. The difference lies in what is 'mine' and what is 'not mine,' that is, the mind itself is of the same kind and not of the same kind, and feelings are also not of the same kind as other feelings, that is, the nature is the same. The object and aspect are not the same, that is, the two of attachment and aversion, and good and non-good, etc. The times are different, that is, the present and the future, and the past and the present. Different realms and grounds, that is, the desire realm, the form realm, and the first and second Dhyanas, etc. Through these, the five concomitances are understood accordingly. There are thirteen types of differences in aspects. Universally present, because if any of these do not exist, the others will not exist. 'Mind' refers to the afflicted mind, that is, the four views of self, etc. 1-377 Sometimes it is the opposite of universal presence, sometimes it exists, sometimes it does not. Sometimes it comes from a change of state, such as when a feeling of happiness arises. Continuous, etc., are the differences of all universal presences, etc., corresponding to the mind, that is, when the state of no-mind is not attained. Absorption is cessation and non-perception. Most are obtaining the same cause, excluding the previous ones. The ground of Samadhi, that is, internal observation, focusing on the image that corresponds to the object of knowledge, and the Dharma that has the same cause, focusing on Nirvana. Familiarity is from beginningless time, the mind and mental factors are the same, that is, the worldly good, non-good, and neutral, etc. If it was said before that only good needs to be learned, then what does it mean to say here that non-good and neutral are mentioned? Here it refers to the increase of those.

---

ྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་གསུངས་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །མ་འདྲིས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་དུ་འདྲིས་ཤིན་ཏུ་མ་ མྱོང་བའོ། །དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཞེས་པ་འདི་ཙམ་གྱིས་གྲུབ་པ་ལ་དང་པོ་དང་དེའི་འོག་མ་སྨོས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་སོགས་སུ་སྐྱེས་པ་ནི་འདྲིས་པར་དོགས་པ་འགའ་ཞིག་ལ་འབྱུང་བས་ཏེ་སེལ་བའོ་ཞེའོ། ། 1-378 རྗེས་ཐོབ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བའོ། །གསུམ་པ་ཕན་ཡོན་ནི་སེམས་ཙམ་བདག་དང་བྲལ་བ་ལས་སེམས་བྱུང་རྣམས་དང་འགྲོགས་པ་དང་མི་འགྲོགས་པ་ཤེས་ལ། ཉིང་དགོས་ནི་དེ་ཤེས་ན་བདག་ བྱ་བྱེད་ཀུན་གྱི་རྟེན་དེ་ཚོར་སོགས་དང་ཆགས་སོགས་དང་དད་སོགས་དང་ལྡན་པས་མྱོང་སོགས་དང་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་པར་བྱང་ངོ་ཞེས་ཞེན་པ་སྤོང་ཞིང་དེའི་ཐབས་བདག་མེད་པ་འཇུག་གོ། །། ༈ བཅུ་གཉིས་པ་ལྡན་པ་བཤད་པ། ལྡན་ པ་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱི་དོན་ལ་བཞི་སྟེ། ངོ་བོ་དང་། གང་ཟག་དང་། ལྡན་ཆོས་དང་། ལྡན་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་ཐོབ་པ་རྫས་གྲུབ་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་དང་ འགོག་པ་གཉིས་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་པ་སྟེ། མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་ཕལ་ཆེ་དང་བསྒྲིབས་པའི་གཟུགས་དང་འདོད་པའི་གཟུགས་རངས་པོ་བོར་བའི་ཆོས་སྟོབས་ལྡན་རྣམས་རང་མ་སྐྱེས་ཅིང་འགགས་ཀྱང་ཐོབ་པ་ ཡོད་པ་སོགས་དང་། ཆོས་དེ་དང་དེའི་ཐོབ་པ་དང་ཐོབ་པའི་ཐོབ་པ་སྟེ་གསུམ་ཡོད་ཅིང་ཐོབ་པའི་ཆོས་དེ་དང་ཐོབ་པའི་ཐོབ་པ་དག་ལྡན་པར་འགྱུར་ལ། ཐོབ་པའི་ཐོབ་པས་ནི་ཐོབ་པ་ ཁོ་ན་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བས་ཐུག་མེད་ཏུ་མི་འགྱུར་བར་འདོད་དེ། ཐོབ་དང་མ་ཐོབ་རང་རྒྱུད་དུ། །གཏོགས་པ་རྣམས་ཀྱིའོ་འགོག་གཉིས་ཀྱིའང་། །དུས་གསུམ་པ་ཡི་རྣམ་པ་གསུམ། ཅེས་སོགས་དང་། ལུང་བསྟན་ཐོབ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། ། 1-379 མངོན་ཤེས་སྤྲུལ་པ་མ་གཏོགས་པ། །བསྒྲིབས་པའི་གཟུགས་ཀྱིའང་འདོད་པ་ན། །གཟུགས་ཀྱི་སྔར་སྐྱེ་བ་ནི་མེད་ཅེས་སོ། །དེ་ནི་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་ཏིག་ཏུ་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ལ་ཆོས་དེ་དང་ཐོབ་པ་ དང་ཐོབ་པའི་ཐོབ་པ་སྟེ་གསུམ་དང་རྗེས་ཀྱི་ཐོབ་པ་གསུམ་སྟེ་དྲུག་དང་། སྐད་ཅིག་གསུམ་པ་ལ་དང་པོ་ལ་སྐྱེས་པའི་གསུམ་དང་གཉིས་པ་ལ་སྐྱེས་པའི་དྲུག་སྟེ་རྫས་དགུའི་ཐོབ་པ་དགུ་ དང་། རྗེས་ཀྱི་ཐོབ་པ་དགུ་སྟེ་བཅོ་བརྒྱད་དང་། །སྐད་ཅིག་བཞི་པ་ལ་ཐོབ་པ་ཉེར་བདུན་དང་། རྗེས་ཀྱི་ཐོབ་པ་དེ་སྙེད་དེ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བཞི་དང་། སྐད་ཅིག་ལྔ་པ་ལ་དེ་འདྲ་ཕྲག་ གསུམ་སྟེ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། ཐོག་མཐའ་མེད་པའི་འཁོར་བར་མཐའ་ཡས་པས་ཐོབ་པའི་དགའ་སྟོན་ཆེན་པོ་སྟེ། སྟེ་སྟེ་ཐོགས་པ་མེད་པས་གོ་སྐབས་རྙེད་ཀྱི་གཞན་དུ་ན་སེམས་ ཅན་གཉིས་པ་ནི་ནམ་མཁའ་ལའང་གོ་སྐབས་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པས་བཀག་གོ

【現代漢語翻譯】 由於存在於相續中，所以這樣說是沒有問題的。'不熟悉'指的是在世間非常不熟悉、從未經歷過的。對於這一點，僅僅通過'出世間的心和心所'來成立，而首先提到和之後提到，是爲了消除某些人對於出世間第二剎那等生起時會變得熟悉的疑慮。 后得位是指顯現如是性。第三個是利益，即通過心僅與無我分離，可以瞭解心所的相伴與不相伴。最根本的必要是，如果瞭解了這一點，就能捨棄對於作為一切作者和所作所為之基礎的我的執著，因為我具有感受等、貪著等、信仰等，所以會經歷感受等、煩惱和清凈，從而進入無我的方法。 第十二，解釋相應。 相應分為二，其中總義有四：本體、補特伽羅、相應法和相應方式。第一，有部宗認為，獲得是實有，存在於自相續中的法和滅盡二者才有。大多數無覆無記，以及有覆色的欲界色蘊，捨棄了令人愉悅的法，具有力量的法等，即使自身未生起和滅盡，也存在獲得等等。並且，該法和它的獲得，以及獲得的獲得，這三者是存在的，法和獲得的獲得是相應的，而獲得的獲得只與獲得相應，因此不會變成無窮無盡。如雲：'獲得與未獲得，屬於自相續。滅盡二者亦如是，三時之三種相。'等等。以及'無記獲得同時生，除了神通與化身。有覆色蘊之慾界，色蘊之前生是不存在的。'等等。這是在《俱舍論》的註釋中提到的，第二剎那有法、獲得和獲得的獲得這三者，以及隨後的獲得這三者，共有六個。第三剎那，第一個生起的三者和第二個生起的六者，共有九個實有法的九個獲得，以及隨後的九個獲得，共有十八個。第四剎那有二十七個獲得，以及相同數量的隨後的獲得，共有五十四個。第五剎那，有三倍於此的數量，共一百六十二個。在無始無終的輪迴中，由於無邊無際，所以是獲得的盛大節日。因為沒有阻礙，所以能找到機會，否則第二個有情甚至在虛空中也沒有機會了，'這樣進行了駁斥。

【English Translation】 It is faultless to say so because it exists in the continuum. 'Unfamiliar' refers to being very unfamiliar and never experienced in the world. Regarding this, it is established merely by 'transcendental mind and mental factors,' and mentioning the first and the subsequent is to dispel some doubts that it might become familiar when the second moment of the transcendental arises, etc. The subsequent attainment is the appearance of suchness. The third is the benefit, which is that by separating mind only from self, one can know the association and non-association of mental factors. The most fundamental necessity is that if one understands this, one can abandon the attachment to the self, which is the basis of all agents and actions, because I have feelings, attachments, faith, etc., so I will experience feelings, afflictions, and purification, thereby entering the method of selflessness. Twelfth, explaining association. Association is divided into two, of which the general meaning has four: entity, person, associated dharma, and manner of association. First, the Vaibhashika school believes that attainment is substantially existent, and only the dharma and cessation that exist in one's own continuum have it. Most of the un-obscured and unspecified, as well as the obscured form of the desire realm, abandoning the pleasing dharma, powerful dharmas, etc., even if they themselves have not arisen and ceased, there is attainment, etc. Moreover, there are three: that dharma and its attainment, and the attainment of attainment, and the dharma and the attainment of attainment are associated, while the attainment of attainment is only associated with attainment, so it will not become infinite. As it is said: 'Attainment and non-attainment, belong to one's own continuum. The two cessations are also the same, three aspects of the three times.' etc. And 'Unspecified attainment arises simultaneously, except for神通（mngon shes，abhijñā，abhiñña，神通） and 化身（sprul pa，nirmāṇa，nimmana，化身）. The previous arising of the form of the desire realm of the obscured form does not exist.' etc. This is mentioned in the commentary on the Treasury of Knowledge, in the second moment there are three: the dharma, attainment, and attainment of attainment, and the subsequent attainment, totaling six. In the third moment, there are three that arose in the first, and six that arose in the second, totaling nine attainments of nine substantially existent dharmas, and the subsequent nine attainments, totaling eighteen. In the fourth moment, there are twenty-seven attainments, and the same number of subsequent attainments, totaling fifty-four. In the fifth moment, there are three times that number, totaling one hundred and sixty-two. In the beginningless and endless cycle of existence, because it is boundless, it is a grand festival of attainment. Because there is no obstruction, one can find an opportunity, otherwise the second sentient being would not even have an opportunity in the sky,' thus refuting it.

---

།བསྡུ་བར་ཡང་ཐོབ་པ་རྫས་ཡོད་དེ་ཆོས་རྣམས་སྐྱེད་པའི་རྒྱུའམ། མི་འབྲལ་བའི་རྒྱུར་འདོད། དང་པོ་ལྟར་ན་ཆོས་ དེ་མ་སྐྱེས་པ་ན་ཐོབ་པའང་མེད་པས་ནམ་ཡང་མི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཆོས་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཐོབ་པ་དུས་མཉམ་དུ་ནུས་ལྡན་དུ་ཡོད་པས་ན་དགེ་མི་དགེ་མི་མཐུན་པ་དུས་མཉམ་དུ་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་དགག་པ་གསུངས་སོ། ། 1-380 དེས་ན་འདིར་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྲུབ་བོ། གཉིས་པ་ནི་ཁམས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ལྟར་དགུ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འོག་མ་དག་ལ་ལ་རང་ཁམས་ལས་ཆགས་བྲལ་མ་རྫོགས་པ་དང་ གནོན་པས་ཆགས་བྲལ་རྫོགས་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བས་བཅུ་གཅིག་གོ །གསུམ་པ་ནི། འདོད་ཡིད་དགེ་དང་མི་དགེ་དང་། །བསྒྲིབས་པ་དང་ནི་མ་བསྒྲིབས་པ། །གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་རྣམས་ན། །མི་དགེ་ ལས་གཞན་ཟག་མེད་གཉིས། །གསུམ་དུ་སྐྱེས་ནས་ཐོབ་པ་དང་། །སྦྱོར་བྱུང་དགེ་རྣམ་གཉིས་ཕྱེ་ནས། །རྣམ་སྨིན་སྐྱེས་དང་སྤྱོད་ལམ་པ། །བཟོ་གནས་པ་དང་སྤྲུལ་པ་པ། །འདོད་ན་ལུང་བསྟན་མིན་རྣམ་བཞི། ། གཟུགས་ན་བཟོ་མ་གཏོགས་པ་འོ། །ཞེས་པ་ལ་དཔགས་ནས་འདི་དང་བསྡུ་བའི་དགོངས་པས་ས་བོན་དུ་ལྡན་པ་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་ཅན་དང་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་སྐྱེས་ཐོབ་སྟེ་དགུ་ དང་། དབང་གྱུར་དུ་ལྡན་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་གསུམ་དང་ལུང་མ་བསྟན་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་སམ། གཟུགས་མེད་ན་སྤྲུལ་པ་བ་ཡོད་ན་གསུམ་དང་། སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་ཟག་ མེད་སྟེ་བདུན་ནམ་བརྒྱད་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་པ་གཉིས་ཀ་བསྡོམས་པ་བཅུ་བདུན་ནམ་བཅུ་དྲུག་གོ །བྱེ་བཤད་དུ་ཆོས་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་རང་དང་རིགས་མཐུན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཀུན་གཞི་ལ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པའི་བྱེ་བྲག་ས་བོན་དང་། 1-381 ས་བོན་དེ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་རྒྱུན་གྱི་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་པའི་དུས་དབང་གྱུར་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པ་མངོན་གྱུར་དུ་བཤད་དེ། དགེ་སོགས་གསུམ་ལ་ས་བོན་སོགས་སུ་ཕྱེ་བས་དགུའོ། ། བཞི་པ་ ནི་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཆགས་བྲལ་མ་རྫོགས་པ་ལ་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་དང་། རང་གི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ་ས་བོན་ལྔ་དང་། རང་གི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་། ཉེར་བསྡོགས་དང་པོ་ སྒོམ་པ་ན་གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་དགེ་བ་དང་། གལ་ཏེ་དེས་ཚེ་དེ་ལ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པར་བྱེད་སྲིད་ན་དེའི་འང་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་དང་། བཟོད་པ་དང་ཆོས་མཆོག་ཐོབ་པ་ལྟ་ བུ་ལ་སློབ་པ་ཟག་མེད་དེ་དབང་ལྔ་དང་རང་གི་ཆོས་ལྔ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་མངོན་གྱུར་དྲུག་ལྡན་སྲིད་དོ། །སློབ་པ་ཟག་མེད་མངོན་གྱུར་དུ་ ལྡན་གསུངས་པ་ནི་མི་མད་དེ་དེ་ལྟར་ན་འཕགས་པར་ཐལ་བས་སོ། །གནོན་པས་ཆགས

【現代漢語翻譯】 關於『獲得』，如果認為『獲得』是實有的，是產生諸法的因，或者是不分離的因。如果按照第一種觀點，法尚未產生時，『獲得』也不存在，那麼法將永遠不會產生。如果按照第二種觀點，善、不善、無記法的『獲得』同時具有效力，那麼善與不善這些不相容的事物就會同時存在。』這是對『獲得』的駁斥。 因此，這裡如前所述成立。第二種情況，按照界的分類，對於下等異生，有的尚未完全離欲，有的通過壓伏而完全離欲，分為兩種，因此是十一種。第三種情況：『欲界的善與不善，有覆與無覆，色界與無色界中，除了不善之外，無漏有兩種。從三界生起而獲得的，以及修所成善分為兩種。異熟生、工巧處生、威儀路生、變化生。欲界有無記四種，色界除了工巧處生之外。』根據這些，結合此處的觀點，具有作為種子的，三界的煩惱、善和無記的生得，共有九種。具有自在力的，是三界的修所成善三種，以及無記的修所成兩種，或者無色界有變化生則有三種。有學和無學無漏，共有七種或八種。顯現的，兩者加起來是十七種或十六種。在《分別論》中，善、不善、無記法在阿賴耶識上產生與自身同類的法的能力差別稱為種子。 種子依賴於因緣，產生相續的果，此時稱為自在力。果實現時稱為顯現。善等三種分為種子等，因此有九種。第四種情況，欲界的異生，尚未完全離欲者，具有三界的煩惱，以及自身的生得兩種，即五種種子。以及自身的修所成兩種。在最初的加行道修習時，有色界的修所成善。如果他因此在當世獲得了無色界的禪定，那麼也有無色界的修所成善。對於獲得忍位和世第一法等情況，有有學無漏，即五種自在力。以及自身的五種法，以及初禪的加行道修所成善，可能具有六種顯現。說有學無漏具有顯現是不合理的，因為那樣就成了聖者了。通過壓伏而離欲……

【English Translation】 Regarding 'attainment', if it is considered that 'attainment' is real, it is either the cause of producing dharmas or the cause of non-separation. If according to the first view, when a dharma has not yet arisen, 'attainment' also does not exist, then the dharma will never arise. If according to the second view, the 'attainment' of wholesome, unwholesome, and neutral dharmas simultaneously has efficacy, then incompatible things like wholesome and unwholesome will exist simultaneously.' This is a refutation of 'attainment'. Therefore, here it is established as previously stated. The second case, according to the classification of realms, for lower ordinary beings, some have not completely detached from desire, and some have completely detached from desire through suppression, divided into two types, thus there are eleven types. The third case: 'In the desire realm, wholesome and unwholesome, obscured and unobscured, form realm and formless realm, apart from unwholesome, there are two types of unconditioned. Those born from the three realms and attained, and wholesome arisen from cultivation are divided into two types. Ripening-born, action-born, artisan-born, and transformation-born. In the desire realm, there are four types of neutral, in the form realm, except for artisan-born.' According to these, combined with the view here, those who possess as seeds, the afflictions, wholesome, and neutral born from the three realms, there are nine types. Those who possess power, are the three types of wholesome arisen from cultivation in the three realms, and two types of neutral arisen from cultivation, or if there is transformation-born in the formless realm, then there are three types. Trainee and non-trainee unconditioned, there are seven or eight types. Manifest, the two combined are seventeen or sixteen types. In the Vibhajyavada, the difference in the ability of wholesome, unwholesome, and neutral dharmas to produce dharmas of the same kind on the alaya consciousness is called seed. The seed depends on conditions to produce a continuous result, at this time it is called power. When the result is realized, it is called manifestation. The three, wholesome, etc., are divided into seeds, etc., thus there are nine types. The fourth case, an ordinary being in the desire realm who has not completely detached from desire, possesses the afflictions of the three realms, and their own two types of born-with, which are five types of seeds. And their own two types of cultivation-born. During the initial application path practice, there is wholesome cultivation-born of the form realm. If they thereby attain samadhi of the formless realm in that life, then there is also wholesome cultivation-born of the formless realm. For cases such as attaining forbearance and the highest mundane dharma, there is trainee unconditioned, which are five types of power. And their own five types of dharma, and the wholesome cultivation-born of the first dhyana application path, may possess six types of manifestation. It is unreasonable to say that trainee unconditioned possesses manifestation, because that would make them a noble being. Detachment through suppression...

---

་བྲལ་རྫོགས་པ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པ་ལ་དཔེར་བརྗོད་ན་འདི་དང་གོང་མའི་བྱིས་པ་ཀུན་ལ་འོག་ མའི་ཉོན་མོངས་ས་བོན་དུ་ལྡན་མི་ལྡན་གཉིས་ཀར་འཇོག་ལ། གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་རྟེན་འདོད་པ་པ་ཡིན་པས་འདོད་པའི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ་ས་བོན་གསུམ་དང་འདོད་པའི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཅིག་གམ་གཉིས་དང་། 1-382 སློབ་པ་ཟག་མེད་དེ་དབང་དྲུག་གམ་བདུན་དང་། འདོད་པའི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་ཉོན་མོངས་ཏེ་མངོན་གྱུར་བདུན་ལྡན་སྲིད་ཅིང་། དགོས་པ་ཡོད་ན་ བར་མའི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་མངོན་དུ་བྱེད་ནུས་སོ། །ཞིབ་མོར་ན། སུམ་བཅུ་པར། །གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་ཡི་འོ། །ཞེས་བཤད་པས་འདོད་པའི་ཉོན་ཡིད་དང་མཚུངས་ལྡན་ས་བོན་དང་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་ ཏེ་ཕྱི་མ་ལའང་ངོ་། །མཐོང་སྤངས་འབྱུང་གསུངས་པ་ནི་དཔྱད་པར་བྱའོ། །ཚུལ་འདིས་བར་མའི་སེམས་ཐོབ་པ་ལའང་སྦྱར་ཏེ་ཅི་རིགས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཟུགས་ཀྱི་བྱིས་པ་དང་པོ་ལ་ཁམས་གོང་མའི་ ཉོན་མོངས་གཉིས་དང་། གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ་ས་བོན་བཞི་དང་། གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་། ནམ་མཁའི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་དབང་གསུམ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་ཆོས་ལྔ་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་དགེ་བ་ སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་མངོན་གྱུར་དྲུག་ལྡན་ནོ། །ཕྱི་མ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཏེ་ས་བོན་གསུམ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་ གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་དབང་གསུམ་མམ་བཞི་དང་། གཟུགས་ཀྱི་དགེ་བ་གཉིས་དང་། ལུང་མ་བསྟན་གཉིས་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་དྲུག་གམ་བདུན་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་ཅིང་གཟུགས་ཀྱི་ཉོན་ཡིད་ཀྱང་བརྩིའོ། ། 1-383 གཟུགས་མེད་ཀྱི་བྱིས་པ་ལ་རང་གི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་ཉོན་མོངས་ཏེ་ས་བོན་གསུམ་དང་། དབང་རང་གི་སྦྱོར་བྱུང་གཅིག་གམ་གཉིས་དང་། མངོན་གྱུར་ནི་རང་གི་དགེ་བ་གཉིས་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་ དང་ལུང་མ་བསྟན་སྐྱེས་ཐོབ་དང་སྤྲུལ་པ་བྱེད་ན་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་ལྔའོ། །དོན་གསང་དུ་གཟུགས་མེད་པ་ན་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་མིག་ལ་སོགས་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའོ་ཞེས་དང་། དེར་ གཞལ་མེད་ཁང་དང་བཅོམ་ལྡན་ལ་ལྟ་བ་དང་ཆོས་ཉན་པ་དང་རིམ་གྲོ་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་འོང་བར་མདོ་སྡེར་གསུངས་པ་ནི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །བསྡུ་བར་ཡང་གཟུགས་མེད་ན་སྤྱོད་ ལམ་པ་བཀག་ཀྱང་འདིར་མ་བཀག་པའི་ཕྱིར་སྤྲུལ་པ་པ་ཡོད་པར་དགོངས་པར་གསལ་ལོ། །སྤྲུལ་སེམས་རྣམས་ཀྱིས། དེ་རྣམས་ཀྱང་ནི་བཅུ་བཞིའོ། །བསམ་གཏན་འབྲས་གཉིས་ནས

【現代漢語翻譯】 如果將獲得無色界圓滿之心比作例子，那麼對於所有這些年幼的孩子，無論是否具有地獄的煩惱種子，都可以這樣認為。由於他們渴望無色界的煩惱和所依，因此具有兩種欲界的生得，即三種種子；以及兩種欲界的修生、兩種色界的修生，以及一到兩種無色界的修生。 1-382 對於無漏的學者來說，可能具有六或七種根，以及兩種欲界的生得、兩種修生、兩種無色界的修生，以及七種煩惱的現行。如果需要，他們可以使兩種中間的修生現行。詳細來說，在《三十頌》中說：『無論生於何處，』這意味著他們具有與欲界煩惱的意和合的種子和現行，對於後者也是如此。關於『斷見生』的說法，需要進行研究。通過這種方式，也可以將中間的心與此結合起來，並根據情況理解。對於第一個色界的孩子來說，具有兩種上界的煩惱，以及兩種色界的生得，即四種種子；以及兩種色界的修生，以及虛空的善修生，即三種根；以及五種色界的法，以及無色界的善修生，即六種現行。 后一個獲得無色界實體的孩子，具有兩種色界的生得和無色界的煩惱，即三種種子；以及兩種色界的修生和無色界的修生，即三種或四種根；以及兩種色界的善法，兩種無記法，以及六或七種無色界的煩惱和修生現行，並且也算上色界的煩惱意。 1-383 對於無色界的孩子來說，具有兩種自己的生得和煩惱，即三種種子；以及一到兩種自己的修生根；現行則是兩種自己的善法，以及煩惱和無記的生得，如果進行化現，則有五種修生。在秘密意義上，當沒有色身時，所有行為的眼等都是從禪定中產生的。經藏中說，爲了觀看宮殿和世尊，聽聞佛法和進行供養而到來，這被解釋為化現。在《攝類學》中也明確指出，在無色界中，行為者被禁止，但在這裡沒有被禁止，因此認為存在化現者。化現的心識們：『那些也是十四種。』從禪定果二開始。

【English Translation】 If obtaining the complete formless realm mind is exemplified, then for all these young children, whether or not they possess the seeds of afflictions from the lower realms, it can be considered in both ways. Because they desire the afflictions and basis of the formless realm, they possess two types of innate desires, i.e., three seeds; as well as two arising from cultivation in the desire realm, two arising from cultivation in the form realm, and one or two arising from cultivation in the formless realm. 1-382 For a non-leaking learner, it is possible to possess six or seven faculties, as well as two innate desires, two arising from cultivation, two arising from cultivation in the formless realm, and seven manifest afflictions. If needed, they can manifest the two intermediate arising from cultivation. In detail, the Sumchupa says, 'Wherever one is born,' which means they possess seeds and manifestations that are in accordance with the mind of desire realm afflictions, and it is the same for the latter. The statement 'abandoning seeing arises' needs to be examined. In this way, it can also be applied to obtaining the intermediate mind, and understood accordingly. For the first form realm child, they possess two afflictions of the upper realms, and two innate forms, i.e., four seeds; as well as two arising from cultivation in the form realm, and the virtue of space arising from cultivation, i.e., three faculties; as well as five form realm dharmas, and the virtue of the formless realm arising from cultivation, i.e., six manifestations. The latter child who obtains the actual basis of the formless realm possesses two innate forms and the afflictions of the formless realm, i.e., three seeds; as well as two arising from cultivation in the form realm and the arising from cultivation in the formless realm, i.e., three or four faculties; as well as two form realm virtues, two unspecified, and six or seven manifestations of the afflictions and arising from cultivation in the formless realm, and the mind of form realm afflictions is also counted. 1-383 For the formless realm child, they possess two of their own innate and afflictions, i.e., three seeds; as well as one or two of their own arising from cultivation faculties; the manifestations are two of their own virtues, and the innate afflicted and unspecified, and if they emanate, then there are five arising from cultivation. In the secret meaning, when there is no form, the eyes and so on of all actions arise from samadhi. It is said in the sutras that coming to see the palace and the Bhagavan, to listen to the Dharma and to perform service, is an emanation. It is also clearly stated in the Compendium that in the formless realm, the practitioner is prohibited, but here it is not prohibited, therefore it is thought that there are emanations. The minds of the emanations: 'Those are also fourteen.' Starting from the two fruits of meditation.

---

་ལྔའི་བར། །རིམ་བཞིན་གོང་མ་ལས་ སྐྱེས་མིན། །ཞེས་སྤྲུལ་པའི་སེམས་བསམ་གཏན་དང་འདོད་པའི་ས་པ་ཡིན་ཅིང་གཟུགས་མེད་ན་སྤྲུལ་པ་མེད་པར་ཡང་བཤད་དོ། །དེའི་ལུགས་ལ་ས་གོང་མ་ལ་ཡང་འོག་མའི་སྤྲུལ་སེམས་སྦྱོར་བྱུང་ལྡན་ པ་སྲིད་དོ། ། འཕགས་པ་དྲུག་ལས་འདོད་པའི་སློབ་པ་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་ལ་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་གསུམ་དང་། རྟེན་འདོད་པ་ཡིན་པས་འདོད་པའི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ་ས་བོན་ལྔ་དང་འདོད་པའི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་སྡོགས་ཀྱི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་དང་སློབ་པ་ཟག་མེད་དང་། 1-384 སྲིད་ཚོད་ལ་འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལྟ་བུ་ལ་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་ཏེ་དབང་ལྔ་དང་། འདོད་པའི་ཆོས་ལྔ་དང་། བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་དང་སློབ་པ་ཟག་ མེད་དེ་མངོན་གྱུར་བདུན་ནོ། །འདོད་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་གོང་མའི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པ་ལ་འདོད་པའི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཏེ་ས་བོན་བཞི་དང་། འདོད་གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་ བཞི་དང་སློབ་པ་ཟག་མེད་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཅན་ལ་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་དང་། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་བྱེད་ན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་དབང་བདུན་ནམ་བརྒྱད་དང་། འདོད་པའི་དགེ་བའང་ལུང་མ་ བསྟན་བཞི་དང་གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་ཉོན་མོངས་དང་སྲིད་ཚོད་ལ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་སྦྱོར་བྱུང་དང་སློབ་པ་ཟག་མེད་དེ། མངོན་གྱུར་བཅུའམ་བཅུ་གཅིག་གོ །སྒོམ་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པའི་ ཕྱིར་མི་འོང་གོང་མའི་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་པ་ལ་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་མི་ལྡན་ཞིང་གཞན་རྒྱུན་ཞུགས་དང་འདྲའོ། །འདོད་པའི་མི་སློབ་པ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་ལ་ས་བོན་རྟེན་འདོད་པའི་སྐྱེས་ ཐོབ་གཉིས་དང་། །དབང་འདོད་པའི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་སྡོགས་ཀྱི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་དང་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་དེ་བཞི་དང་། མངོན་གྱུར་འདོད་པའི་སྐྱེས་ཐོབ་དང་སྦྱོར་བྱུང་བཞི་དང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་དང་མི་སློབ་པའི་ཟག་མེད་དེ་དྲུག་གོ ། 1-385 གཉི་གའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ལ་ས་བོན་འདོད་པའི་སྐྱེས་ཐོབ་དག་དང་། དབང་འདོད་པའི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་གཟུགས་ཀྱི་དངོས་གཞིའི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་དང་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ལ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་སྟེ་སྤྱི་རིགས་ལ་དྲུག་གམ་བདུན་དང་། མངོན་གྱུར་སྤྱི་རིགས་ལ་དེ་གཉིས་སྡོམ་པ་བརྒྱད་དམ་དགུ་ལྡན་ནོ། །གཟུགས་སུ་སྐྱེས་ཤིང་གྱུར་པའི་ཕྱིར་མི་ འོང་ལ་ས་བོན་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་གཉིས་དང་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ་བཞི་དང་། གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང

【現代漢語翻譯】 從五蘊來說，並非次第從高層所生。』意思是說，化身的意念是禪定和欲界的，如果無色界就沒有化身。按照這種說法，高層也可能具有下層的化身意念結合而產生的現象。 在六種聖者中，欲界的有學包括入流果和一來果，他們斷除了三界中修道所斷的三種煩惱，並且所依是欲界，因此具有欲界的生得二種，即五種種子；以及欲界的結合生二種；還有初禪近分的善法結合生和有學無漏。對於如阿難尊者這樣的證得阿羅漢果位的聖者來說，具有五根，欲界的五法，初禪近分的善法結合生和有學無漏，共七種現行。 對於欲界的不還果，如果獲得了上界的本體，則具有欲界的生得二種和上界二種煩惱，即四種種子；以及欲界和色界的結合生四種，有學無漏；如果精進修行，則具有無學無漏；如果入滅盡定，則具有無色界的結合生，即七種或八種根。此外，還有欲界的善法，即四種無記，以及色界的結合生二種，煩惱，如果證得無色界的煩惱和結合生以及有學無漏，則具有十種或十一種現行。通過修道獲得的，未獲得上界本體的不還果，則不具有欲界的煩惱，與其他入流果相同。 欲界的無學，如果是慧解脫阿羅漢，則種子是所依欲界的生得二種；根是欲界的結合生二種和初禪近分的善法結合生以及無學無漏四種；現行是欲界的生得和結合生四種以及初禪近分的結合生和無學無漏六種。 如果是俱解脫阿羅漢，則種子是欲界的生得，根是欲界的結合生二種和色界的本體結合生二種以及無學無漏，如果入滅盡定，則具有無色界的結合生，總的來說具有六種或七種；現行總的來說，這兩種加起來共有八種或九種。對於生於色界並轉生於彼處的不還果，種子是上界的二種煩惱和色界的生得二種，即四種；以及色界的結合生二種。

【English Translation】 From the perspective of the five aggregates, they are not sequentially born from higher realms. 'It means that the mind of a manifestation is of meditation and the desire realm, and if there is no formless realm, there is no manifestation. According to this view, higher realms may also have phenomena arising from the combination of lower realm manifestation minds. Among the six noble ones, those in the desire realm who are still learning include Stream-enterers and Once-returners, who have severed the three afflictions to be abandoned through cultivation in the three realms, and whose basis is the desire realm. Therefore, they possess two innate qualities of the desire realm, which are the five seeds; as well as two arising from the combination of the desire realm; and the meritorious combination arising from the preliminary stage of the first dhyana and the unconditioned learning. For noble ones like Venerable Ananda, who have attained Arhatship, they possess five faculties, five dharmas of the desire realm, the meritorious combination arising from the preliminary stage of the first dhyana, and the unconditioned learning, totaling seven actualizations. For the Non-returner of the desire realm, if they have attained the essence of the higher realm, they possess two innate qualities of the desire realm and two afflictions of the higher realm, which are four seeds; as well as four arising from the combination of the desire and form realms, unconditioned learning; if they practice diligently, they possess unconditioned non-learning; if they enter cessation, they possess the combination arising from the formless realm, which are seven or eight roots. In addition, there are the virtuous dharmas of the desire realm, which are four undeclared, as well as two arising from the combination of the form realm, afflictions, and if they attain the afflictions and combination arising from the formless realm and unconditioned learning, they possess ten or eleven actualizations. Those who have attained the Non-returner through cultivation but have not attained the essence of the higher realm do not possess the afflictions of the desire realm and are similar to other Stream-enterers. The Non-learner of the desire realm, if they are a wisdom-liberated Arhat, then the seeds are the two innate qualities of the desire realm on which they rely; the roots are the two arising from the combination of the desire realm and the meritorious combination arising from the preliminary stage of the first dhyana, as well as the four unconditioned non-learning; the actualizations are the innate qualities and four arising from the combination of the desire realm, as well as the combination arising from the preliminary stage of the first dhyana and the six unconditioned non-learning. If they are a both-ways-liberated Arhat, then the seeds are the innate qualities of the desire realm, the roots are the two arising from the combination of the desire realm and the two arising from the combination of the essence of the form realm, as well as the unconditioned non-learning, and if they enter cessation, they possess the combination arising from the formless realm, generally possessing six or seven; generally speaking, the actualizations are the sum of these two, totaling eight or nine. For the Non-returner who is born in the form realm and transmigrates there, the seeds are the two afflictions of the higher realm and the two innate qualities of the form realm, which are four; as well as the two arising from the combination of the form realm.

---

་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་དང་ཟག་མེད་གཉིས་ཏེ་དབང་ལྔ་དང་། མངོན་ གྱུར་དེ་གཉིས་སྡོམ་པ་ལ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་མི་སློབ་པ་བོར་བ་བདུན་ལྡན་སྲིད་དོ། །དེ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ ཉོན་མོངས་བོར་བས་ས་བོན་གསུམ་དང་། སྔ་མ་ལྟར་དབང་ལྔ་དང་། མངོན་གྱུར་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་སྦྱོར་བྱུང་དང་སློབ་པ་སྟེ་བདུན་ནམ་ བརྒྱད་དོ། །མི་སློབ་པ་ལ་ས་བོན་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་། དབང་གཟུགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཉེར་སྡོགས་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་དང་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་དེ་བཞི་དང་། མངོན་གྱུར་དེ་གཉིས་སྡོམ་པ་དྲུག་ལྡན་སྲིད་དོ། ། 1-386 དེ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པ་ལ་ནི་དེའི་དངོས་གཞིའི་སྦྱོར་བྱུང་དབང་དང་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་ཞིང་ལུང་མ་བསྟན་སྦྱོར་བྱུང་ཡང་ལྡན་པའི་ལུགས་ཡོད་དོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ རང་སའི་ཉོན་མོངས་དང་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་ཏེ་གསུམ་ས་བོན་དུ་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་གཉིས་སམ་གཅིག་དང་། སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་སྟེ་དབང་གསུམ་མམ་བཞི་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཆོས་ལྔ་ དང་སློབ་པ་ཟག་མེད་དེ་དྲུག་མངོན་གྱུར་དུའོ། །ཡང་དེ་ལ་འོག་སའི་སྦྱོར་བྱུང་ལྡན་སྲིད་དེ། སྲིད་རྩེའི་འཕགས་པ་ཅི་ཡང་མེད། །མངོན་སུམ་བྱས་ནས་ཟག་པ་ཟད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དེའི་མི་ སློབ་པ་ལ་ས་བོན་རང་སའི་སྐྱེས་ཐོབ་གཉིས་དང་། དབང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྦྱོར་བྱུང་དང་མི་སློབ་པ་དང་། མངོན་གྱུར་རང་སའི་དགེ་བ་གཉིས་དང་ལུང་མ་བསྟན་དང་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་ལྡན་ ནོ། །བསྡུ་བར་ཁམས་ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ས་ལས་ཀྱང་ཚུལ་དེ་བཞིན་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་འདི་རྣམས་ས་ལ་རྩིས་ན་ཤིན་ཏུ་མང་བར་འགྱུར་བ་ནི་རང་གིས་དཔྱད་ལ་ ཤེས་པར་བྱའོ། །བྱེ་བཤད་ཀྱི་ལུགས་དེ་ལ་རྩིས་ན་འདོད་པའི་བྱིས་པ་འཆིང་བ་ཀུན་ལྡན་ལ་འདོད་པའི་ཆོས་དགུ་དང་། གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ས་བོན་དང་། དབང་བཞི་བཞི་སྟེ་བཅུ་བདུན་དང་ལྡན་ནོ། ། 1-387 དེ་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་དབང་དང་ལྡན་པ་ཐོས་བསམ་པ་ལ་དེ་དག་གི་ས་བོན་གསོས་པ་ཡོད་པས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་བྱིས་པ་འཆིང་བ་ཀུན་ལྡན་ལ་རང་གི་ཆོས་དྲུག་དང་གཟུགས་མེད་ ཀྱི་ས་བོན་དང་དབང་བཞི་དང་འདོད་པའི་ས་བོན་དང་དབང་དྲུག་སྟེ་བཅུ་དྲུག་དང་ལྡན་ནོ། །དེ་ལ་གོང་འོག་གི་དབང་དང་ལྡན་པ་ནི་ཐོས་བསམ་གྱིས་གོང་མའི་ས་བོན་གསོས་པ་དང་ ཤི་ནས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་བྱིས་པ་ལ་རང་གི་ཆོས་དྲུག་དང་འོག་མ་གཉིས་ཀྱི་མངོན་གྱུར་བོར་

【現代漢語翻譯】 無色界的善法生起和無漏二者，即五根（五根，梵文：pañcendriyāṇi，梵文羅馬擬音：pañcendriyāṇi，漢語字面意思：五種感官能力）。顯現的這二者加總，與無色界的煩惱和無學道捨棄（煩惱）七者相應。獲得無色界本體，如進行止息（煩惱）的等持，捨棄色界的煩惱，有三種種子，如前述的五根，以及顯現的色界生得二者，和生起二者，以及無色界的煩惱和生起和有學道，即七或八者相應。無學道有色界的生得二種種子，以及色界的生起二根，和無色界近分的生起，以及無學道無漏四者，顯現的這二者加總，與六者相應。 獲得無色界本體，則與該本體的生起根和顯現相應，也有說與無記的生起也相應的。對於無色界的不再來者（阿那含，梵文：Anāgāmin），自地的煩惱和生得二者，即三種子，以及無色界的生起二或一，以及有學道和無學道，即三或四根，以及無色界的五法和有學道無漏，即六者顯現。此外，還可能與下地的生起相應，如雲：『有頂的聖者一無所有，現證后漏盡』。對於該無學道，自地的生得二種種子，以及無色界的生起和無學道根，以及顯現的自地二善法和無記以及無學道無漏相應。總結來說，如界一樣，地也應如是觀察，如是說，若於地計算，則會變得非常多，應自行分析瞭解。若按分別論者的觀點計算，欲界的凡夫束縛一切者，與欲界的九法，以及上二界的善法和無記的種子，以及四四根，即十七者相應。 與上二界的根相應，是因為存在滋養彼等種子的聞思。色界的凡夫束縛一切者，與自地的六法和無色界的種子和四根，以及欲界的種子和六根，即十六者相應。與上地獄的根相應，是因為通過聞思滋養上界的種子，以及死後可能生於欲界。無色界的凡夫，捨棄自地的六法和下二界的顯現。

【English Translation】 The arising of virtuous qualities in the formless realm and the two unpolluted ones, namely the five faculties (pañcendriyāṇi, five faculties), and the manifestation of these two combined, correspond to the seven aspects of formless realm afflictions and the abandonment of the non-learning path. Obtaining the essence of the formless realm, such as engaging in meditative absorption that stops afflictions, abandoning the afflictions of the form realm, there are three seeds, as mentioned before, the five faculties, and the two innate qualities of the form realm that manifest, and the two arising qualities, as well as the afflictions of the formless realm and the arising and the learning path, corresponding to seven or eight aspects. The non-learning path has two innate seeds of the form realm, and two arising faculties of the form realm, and the arising of the near-attainment of the formless realm, and the four non-learning unpolluted qualities, and the manifestation of these two combined, corresponding to six aspects. Obtaining the essence of the formless realm corresponds to the arising faculty and manifestation of that essence, and it is also said to correspond to the unspecified arising. For the non-returner (Anāgāmin) of the formless realm, the afflictions of one's own realm and the two innate qualities, namely three seeds, and two or one arising of the formless realm, and the learning and non-learning paths, namely three or four faculties, and the five dharmas of the formless realm and the unpolluted learning path, namely six that manifest. Furthermore, it is possible to correspond to the arising of the lower realm, as it is said: 'The noble one at the peak of existence has nothing, after direct realization, the outflows are exhausted.' For that non-learning path, the two innate seeds of one's own realm, and the arising of the formless realm and the non-learning path faculty, and the manifestation of the two virtuous qualities of one's own realm and the unspecified and the non-learning unpolluted correspond. In summary, just as with the realms, the grounds should also be observed in the same way, as it is said, if calculated on the grounds, it will become very numerous, one should analyze and understand it oneself. If calculated according to the view of the Vaibhāṣikas, the ordinary person of the desire realm who is bound by everything corresponds to the nine dharmas of the desire realm, and the seeds of the virtuous and unspecified qualities of the upper two realms, and the four four faculties, namely seventeen. Corresponding to the faculties of the upper two realms is because there is the nourishment of the seeds of those through hearing and thinking. The ordinary person of the form realm who is bound by everything corresponds to the six dharmas of one's own realm and the seeds of the formless realm and the four faculties, and the seeds of the desire realm and the six faculties, namely sixteen. Corresponding to the faculties of the upper and lower realms is because the seeds of the upper realm are nourished through hearing and thinking, and it is possible to be born in the desire realm after death. The ordinary person of the formless realm abandons the six dharmas of one's own realm and the manifestation of the lower two realms.

---

བའི་བཞི་དང་དྲུག་སྟེ་བཅུ་དྲུག་དང་ལྡན་ནོ། །དེ་ལ་ འོག་མ་གཉིས་དབང་དུ་ལྡན་པ་ནི་ཤི་ནས་དེ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུན་ཞུགས་དང་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་ལ་ཆོས་དགུ་ཅར་ཡོད་ཅིང་། མི་དགེ་བའི་མངོན་གྱུར་བོར་བ་བརྒྱད་ཕྱིར་མི་ འོང་དང་དགྲ་བཅོམ་ལ་ཡོད་དེ། ལུང་དུ་རང་སངས་རྒྱས་དུག་མདས་བཀྲོངས་པ་དང་། འཕགས་པ་མཱཽ་གལ་གྱི་བུ་ཀུན་ཏུ་རྒྱུས་བཀྲོངས་པ་དང་། དགྲ་བཅོམ་པ་སྒུར་ཆུང་བཀྲེས་ནས་གྲོངས་པ་སོགས་དུ་ མ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ཉོན་མོངས་ཟད་ཀྱང་དེ་རྣམས་ལ། །ལས་ཀྱི་ནུས་པ་མཐོང་བ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་འཕགས་པ་ལ་ས་གཉིས་པ་ནས་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བྲལ་བས་མི་དགེ་བ་མངོན་གྱུར་མེད་ལ། 1-388 གཞན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅིང་དབང་ཐོབ་པ་རྣམས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཀྱང་མེད་པས་དགེ་བའི་ཆོས་གསུམ་ཁོ་ན་ཡོད་དོ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་ བུར་ཅིག་ཅར་རྒྱས་པས་དེའི་དབང་དང་མངོན་གྱུར་ཡོད་ཅིང་། དབང་ཡང་ས་བོན་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འདོད་ན་ས་བོན་དང་ཡང་ལྡན་ནོ། ། གཞུང་གི་དོན་ལ་བཞི་སྟེ། མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། དེ་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྔ་མ་ལྡན་མིན་དུ་བཤད་པ་བཞིན་ཏེ་དགེ་སོགས་ཀྱི་འཕེལ་འགྲིབ་བོ། །གཉིས་པ་ནི་སླའོ། །གསུམ་པ་ལ་ གཉིས་སྟེ། དངོས་དང་། དམིགས་བསལ་སྐྱེ་བོ་ཐ་ཤལ་གཉིས་ཀྱི་ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ལ་ས་བོན་ལྡན་སོགས་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལའང་གཉིས་ལས། ཁམས་གསུམ་པའི་བྱིས་པའི་ལྡན་པ་ནི། འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ སྐྱེས་ཤིང་བྱུང་བའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ནི་ཞེས་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཐོབ་པ་ནི་གང་དུ་སྐྱེ་བའི་ས་པ་ཁོ་ན་ལ་ལྡན་པས་སོ། །འདིར་ལུང་མ་བསྟན་སྐྱེས་ཐོབ་ ཀྱང་སྟེ། བསྡུ་བར་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་དང་སྐྱེས་ནས་ཐོབ་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་མ་བསྩལ་བར་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་གང་དེ་རྣམས་ཀྱི་ས་བོན་ཞེས་གསུངས་པས་ས་བོན་ལྔ་ལྡན་ནོ། ། 1-389 དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་སུ་སྐྱེས་ཤིང་བྱུང་བའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཆགས་ལྡན་ལ་གཟུགས་དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པས་གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་ནས་བརྩམས་པའི་ཉོན་མོངས་སོགས་དང་། གཟུགས་མེད་པར་སྐྱེས་ཤིང་གྱུར་ པའི་བྱིས་པ་ལ་གཟུགས་མེད་དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པས་གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་ནས་བརྩམས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་སོགས་ལྡན་ནོ། །དེ་ཡང་བསྡུ་བར་ས་བོན་དེ་མ་ཉམས་ཤིང་མ་བཅོམ་པ་དེ་སྲིད་ དུ་དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བའམ། ཀུན་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་དེ་རྣམས་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ། དེས་ན་ས་བོན་དང་ལྡན་ པ་ས་བོན་ནུས་ཆུང་ཁོ་ནར་འདོད་པ་ནི་མི་འཐད་དོ།

【現代漢語翻譯】 具有四和六，即十六種（功德）。其中，下二道眾生具有（惡業的）勢力，因為他們死後會投生於那二道。預流果和一來果具有全部九種法，不善的現行被捨棄。不還果和阿羅漢具有八種（功德），因為經典中記載有自證佛被毒箭射死，聖者目犍連被外道所殺，阿羅漢小彎餓死等諸多事例。如《入菩薩行論》所說：『煩惱雖已盡，然見彼等有，業力之顯現。』對於聖位菩薩，從二地開始，便已遠離破戒之行，因此沒有不善的現行。 1-388 對於其他不可思議且獲得自在者，由於沒有無記法，因此只有三種善法。圓滿正等覺佛陀具有一切無漏的種子，如金剛般同時生起，因此具有（善法的）勢力和現行，如果認為（佛陀的）勢力也是一種特殊的種子，那麼也具有種子。關於本論的意義有四點：體性、分類、各自的自性，以及精通此論的利益。第一點，如前所述，體性是指善等法的增減。第二點，很容易理解。第三點分為兩點：真實和特殊之人所具有的。第一點又分為具有種子等三種，其中第一種又分為兩點：三界凡夫所具有的。生於欲界且已出生的凡夫，如果未離貪慾，那麼（他們）具有（惡業的）生得，因為生得的獲得僅僅在於所生之處。 1-389 這裡也包括無記的生得，因為《攝類學》中說：『凡是具有煩惱、無記，以及生得的善法未被捨棄而普遍生起者，都具有種子。』因此具有五種種子。同樣，生於色界且已出生的凡夫，如果具有貪慾，那麼他們具有色界和極度的（貪慾），因為從所生之處開始便具有煩惱等。生於無色界且已出生的凡夫，具有無色界和極度的（貪慾），因為從所生之處開始便具有煩惱等。也就是說，《攝類學》中說：『只要種子未衰減、未被摧毀，那麼它就具有能生起或不能生起煩惱等法的能力。』因此，認為具有種子僅僅是指具有微弱的種子是不合理的。

【English Translation】 It possesses sixteen (qualities), with four and six. Among them, the lower two realms possess the power (of negative karma) because they are born into those two realms after death. Stream-enterers and once-returners possess all nine dharmas, and the manifestation of non-virtue is abandoned. Non-returners and Arhats possess eight (qualities), because it is recorded in the scriptures that a Pratyekabuddha was killed by a poisoned arrow, the venerable Maudgalyayana was killed by heretics, and the Arhat Sgur Chung died of starvation, and so on. As it is said in 'Entering the Bodhisattva's Way': 'Although afflictions are exhausted, one sees the power of karma manifested in them.' For noble Bodhisattvas, from the second bhumi onwards, they are free from immoral conduct, so there is no manifestation of non-virtue. 1-388 For others who are inconceivable and have attained mastery, since there is no indeterminate dharma, there are only three virtuous dharmas. A fully enlightened Buddha possesses all the seeds of non-outflow, which arise simultaneously like a vajra, so they possess the power and manifestation (of virtue). If the power is considered a special seed, then they also possess the seed. There are four points regarding the meaning of the text: nature, classification, individual essence, and the benefit of being skilled in it. The first point, as mentioned earlier, is that nature refers to the increase or decrease of virtue, etc. The second point is easy to understand. The third point is divided into two: what is possessed by reality and by inferior individuals. The first point is further divided into three: possessing the seed, etc. The first of these is further divided into two: what is possessed by ordinary beings of the three realms. An ordinary being born and arising in the desire realm who is not free from desire possesses the birth-attainment, because the attainment of birth only exists in the place of birth. 1-389 This also includes indeterminate birth-attainment, because the Compendium says: 'Whatever arises universally with afflictions, indeterminacy, and the virtuous dharma of birth-attainment not abandoned, possesses the seed.' Therefore, it possesses five seeds. Similarly, an ordinary being born and arising in the form realm who possesses desire possesses the form realm and extreme (desire), because from the place of birth onwards, they possess afflictions, etc. An ordinary being born and arising in the formless realm possesses the formless realm and extreme (desire), because from the place of birth onwards, they possess afflictions, etc. That is to say, the Compendium says: 'As long as the seed has not deteriorated or been destroyed, it has the ability to produce or not produce all dharmas such as afflictions.' Therefore, it is unreasonable to think that possessing the seed only means possessing a weak seed.

---

།ཆགས་བྲལ་དག་ནི་དེའམ་ས་གོང་མར་སྐྱེས་ཀྱང་ས་གང་ལས་བྲལ་བ་དེའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་དང་མི་ལྡན་པ་དང་ལྡན་ པ་གཉིས་ཀར་བཞག་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པའི་གཉེན་པོས་གནོད་པ་བྱེད་པས་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་གཉེན་པོས་ས་བོན་ལེགས་པར་བཅོམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་འཕགས་པའི་ལྡན་པ་ལ་ཁམས་ གསུམ་པའི་གཉེན་པོ་ནི་སྒོམ་ལམ་སྟེ། མཐོང་ལམ་ནི་རྣམ་པ་ས་དང་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་ངུས་སྤོང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་ཞེའོ། །འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ས་པ་སོགས་གང་དང་གང་གི་གཉེན་པོ་བྱུང་བ་འདོད་པ་སོགས་དེ་དང་དེའི་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་གང་དང་དེ་ནི་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། ། 1-390 གཉིས་པ་ནི་སྦྱོར་བ་ལས་བྱུང་ཞིང་སྦྱོར་བས་བརྟས་པའི་དགེ་བ་འཇིག་རྟེན་པ་བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་དང་། དེ་ལས་འདས་པའི་བསམ་གཏན་བཞི་དང་རྣམ་ཐར་བཞི་འམ་བརྒྱད་དང་དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ སོགས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་འགོག་པ་སོགས་སྙོམས་འཇུག་སྟེ་སོགས་ཀྱིས་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་ཟག་མེད་སོགས་དེའི་རིགས་ཅན་མ་བཤད་པ་ཀུན་བསྡུའོ། །ལུང་མ་བསྟན་ནི་བཟོ་གནས་སོགས་སོ། །འོ་ ན་སྦྱོར་བས་རྟས་པ་ཞེས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པ་ས་བོན་ཙམ་དབང་ལྡན་མིན་པ་ཅི་ཞེ་ན། ས་བོན་ཡོད་ཀྱང་མ་བརྟས་ན་མངོན་དུ་མི་ནུས་པས་ཏེ། བསྡུ་བར་ཡང་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ གྱིས་ས་བོན་ཡོངས་སུ་བརྟས་པས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་ནི་དབང་དང་ལྡན་པའོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་ཕུང་པོ་ཞེས་ཏེ་ལུང་དུ་བསྟན་པ་ནི་དགེ་མི་དགེ་དེ་ཉིད་དོ། །ཀུན་ཏུ་ འབྱུང་བ་ནི་མངོན་གྱུར་དུའོ། ། གཉིས་པ་ཞར་བྱུང་ངམ་དམིགས་བསལ་ནི། ལོག་ལྟས་དགེ་བའི་ཞེས་ཏེ་ལྡན་པ་ནི་མཚམས་སྦྱར་དུ་ཡོད་པས་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་ལོག་ལྟས་ཉེ་བར་བཅོམ་པས་སོ། ། ཡང་ཉོན་མོངས་པ་ལྡན་པ་ལ་གཏན་དུ་བ་དང་། དེ་མིན་པ་གཉིས་ལས་གཏན་དུ་བ་ནི་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་ཆོས་ཅན་རིགས་ཆད་ཀྱི་སྟེ། དེ་ཉིད་ལ་མདོ་སྡེར། གཏན་ཏུ་འཁོར་བར་སྡོད་པར་འདོད་པས་ན་འདོད་ཆེན་པར་གསུངས་སོ། ། 1-391 འདོད་ཆེན་པ་ནི་གཉིས་ཏེ་འདོད་ཡོན་སྤྱོད་བཞིན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཚང་རྒྱ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་དང་རིགས་ཆད་ལས་འདི་ཕྱི་མའོ་ཞེའོ། །ཐར་པའི་རྒྱུ་ནི་གཉིས་ཏེ། ཐོག་མ་མེད་ པའི་དུས་ཅན་རིགས་ཞེས་བསྟན་པ་དང་། ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་རྒྱུ་སྔ་མ་ལ་རག་ལས་ནས་སྐྱེ་བ་སྟེ་འདི་ལ་ནི་རྒྱུ་སྔ་མ་མེད་པས་ཕྱི་མ་དང་ མི་ལྡན་པའོ། །དེ་ལ་རིགས་ནི་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། །རིགས་ནི་ཐ་དད་རུང་མ་ཡིན། །ཅེས་ཆོས་དབྱིངས་དང་། ཐེག་བསྡུས་རྩ་འགྲེལ་དུ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སར། དེ་ལ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ

【現代漢語翻譯】 對於離欲者（Chags bral，指已脫離慾望的人），即使生於更高的境界，他們是否既具有又沒有從任何境界脫離的煩惱種子呢？這是因為世俗的對治（Gnyen pos）會造成損害，而超世間的對治沒有完全摧毀種子。對於聖者（'Phags pa）具有煩惱種子的情況，三界的對治是修道（Sgom lam），因為見道（Mthong lam）不可能以大小不同的方式斷除煩惱。無論生起對欲界（'Dod pa）還是初禪（Bsam gtan dang po）等境界的對治，都應將『欲界等』與『該境界』相連，因為『任何』和『該』是相同的。 第二種是源於加行（Sbyor ba）且由加行滋養的世間善法，即福德分（Bsod nams cha mthun）；以及超越世間的四禪（Bsam gtan bzhi）和四無量心或八解脫（Rnam thar bzhi 'am brgyad），以及勇健行（Dpa' bar 'gro ba）等的等持（Ting nge 'dzin）和滅盡定（'Gog pa）等入定（Snyoms 'jug），『等』字涵蓋了有學（Slob pa）和無學（Mi slob pa）的無漏法（Zag med）等，總而言之，包括了所有未提及的同類法。無記法（Lung ma bstan）包括工巧明（Bzo gnas）等。如果說『由加行滋養』是一種區分，那麼僅僅擁有種子而沒有力量的原因是什麼呢？這是因為即使有種子，如果未被滋養，也無法顯現。在《攝類學》（Bsdus pa）中也提到：『由於生起之緣（'Byung ba'i rkyen）使種子完全滋養，因此完全掌握（Yongs su zin pa）才具有力量。』第三種是蘊（Phung po），即被授記（Lung du bstan pa）的善與非善本身。『現前生起』（Kun tu 'byung ba）是指顯現。 第二，作為附帶或特殊情況，『以邪見為善』（Log ltas dge ba'i）是指具有邪見是因為存在連線的可能性，而沒有邪見是因為邪見已被摧毀。此外，對於具有煩惱的人，分為永恒的和非永恒的兩種。永恒的是指那些具有無法從輪迴中解脫的法性（Chos can）的斷種者（Rigs chad）。經部（Mdo sde）中說，『渴望永遠停留在輪迴中，因此被稱為大欲者（'Dod chen par）。』 大欲者有兩種：一種是享受慾望的同時證得圓滿菩提的菩薩（Byang chub sems pa），另一種是斷種者，這是指來世（'Di phyi ma'o）。解脫之因有兩種：一種是無始以來的種姓（Rigs），另一種是證悟法界（Chos dbyings）的等起因（རྒྱུ་མཐུན་པ་），即聽聞的習氣（Thos pa'i bag chags），它依賴於先前的因才能產生。因此，對於後者來說，由於沒有先前的因，所以不具備後來的因。關於種姓，《現觀莊嚴論》（Mngon rtogs rgyan）中說：『由於法界無差別，種姓不可能不同。』這裡指的是法界。在《攝大乘論》（Theg bsdus）的根本頌和註釋中，指的是無漏的種子。在《菩薩地》（Byang chub sems pa'i sa）中，『自性安住的種姓是菩薩。』 種子字：དྷཱུྃ（藏文），धुं（梵文天城體），dhūṃ（梵文羅馬擬音），撼動；咒語：嗡 班匝 薩埵 薩瑪雅，瑪奴巴拉雅，班匝 薩埵 迪諾巴，迪叉 哲卓美巴哇，蘇埵 呦美巴哇，蘇波 呦美巴哇，阿奴ra埵美巴哇，薩哇 悉地 麥扎雅匝，薩哇 嘎瑪 蘇匝美， चित्तं श्रीयं कुरु हूं，哈哈 哈哈 伙，巴嘎萬，薩哇 達塔嘎達，班匝 瑪麥姆匝，班則巴哇，瑪哈 薩瑪雅 薩埵 啊。（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）

【English Translation】 For those who are detached from desire (Chags bral), even if they are born in a higher realm, do they both have and not have the seeds of afflictions from which they have detached from any realm? This is because worldly antidotes (Gnyen pos) cause harm, while supramundane antidotes have not completely destroyed the seeds. Regarding the case of noble ones ('Phags pa) having affliction seeds, the antidote for the three realms is the path of cultivation (Sgom lam), because the path of seeing (Mthong lam) cannot eliminate afflictions in ways that are large, medium, and small. Whatever antidote arises for desire realm ('Dod pa) or the first dhyana (Bsam gtan dang po), etc., one should connect 'desire realm, etc.' with 'that realm,' because 'whatever' and 'that' are the same. The second is worldly virtue that arises from application (Sbyor ba) and is nourished by application, which is the merit-partaking (Bsod nams cha mthun); and the supramundane four dhyanas (Bsam gtan bzhi) and four immeasurables or eight liberations (Rnam thar bzhi 'am brgyad), as well as the samadhi (Ting nge 'dzin) of the courageous going (Dpa' bar 'gro ba), etc., and the absorption of cessation ('Gog pa), etc., which are meditative absorptions (Snyoms 'jug). The 'etc.' includes the uncontaminated (Zag med) of learners (Slob pa) and non-learners (Mi slob pa), etc. In short, it includes all unmentioned similar phenomena. Unspecified phenomena (Lung ma bstan) include crafts (Bzo gnas), etc. If 'nourished by application' is a distinction, what is the reason for merely having seeds without power? This is because even if there are seeds, they cannot manifest if they are not nourished. It is also mentioned in the Compendium (Bsdus pa): 'Because the seeds are fully nourished by the conditions of arising ('Byung ba'i rkyen), therefore, being fully grasped (Yongs su zin pa) is having power.' The third is aggregates (Phung po), which are the very good and non-good that are prophesied (Lung du bstan pa). 'Arising completely' (Kun tu 'byung ba) means manifestation. Secondly, as an incidental or special case, 'good with wrong view' (Log ltas dge ba'i) means having wrong view because there is a possibility of connection, and not having wrong view because wrong view has been destroyed. Furthermore, for those who have afflictions, there are two types: eternal and non-eternal. Eternal refers to those who are cut off from the lineage (Rigs chad) and have the nature (Chos can) of not being able to be liberated from samsara. In the Sutra Pitaka (Mdo sde), it is said, 'Desiring to remain in samsara forever, therefore, they are called great desirers ('Dod chen par).' There are two types of great desirers: one is the Bodhisattva (Byang chub sems pa) who attains perfect enlightenment while enjoying desires, and the other is the one who is cut off from the lineage, referring to the next life ('Di phyi ma'o). There are two causes of liberation: one is the lineage (Rigs) that has been without beginning, and the other is the co-operative cause (རྒྱུ་མཐུན་པ་) of realizing the Dharmadhatu (Chos dbyings), which is the habit of hearing (Thos pa'i bag chags), which depends on the previous cause to arise. Therefore, for the latter, since there is no previous cause, it does not possess the later cause. Regarding lineage, the Ornament of Clear Realization (Mngon rtogs rgyan) says: 'Because the Dharmadhatu is without difference, lineage cannot be different.' This refers to the Dharmadhatu. In the root verses and commentary of the Compendium of Vehicles (Theg bsdus), it refers to the uncontaminated seed. In the Bodhisattva Grounds (Byang chub sems pa'i sa), 'The naturally abiding lineage is the Bodhisattva.' Seed Syllable: དྷཱུྃ (Tibetan), धुं (Sanskrit Devanagari), dhūṃ (Sanskrit Romanization), to shake; Mantra: Om Vajrasattva Samaya, Manupalaya, Vajrasattva Tvenopatistha, Dridho Me Bhava, Sutosyo Me Bhava, Suposyo Me Bhava, Anurakto Me Bhava, Sarva Siddhi Me Prayaccha, Sarva Karma Sucame, चित्तं श्रीयं कुरु हूं, Ha Ha Ha Ha Hoh, Bhagavan, Sarva Tathagata, Vajra Ma Me Munca, Vajra Bhava, Maha Samayasattva Ah. (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning)

---

འི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་རོ་ཞེས་པ་དང་། བསྡུ་བ་དང་པོར་དང་འགྲེལ་པར། སྒྲིབ་པ་སྤང་རུང་ལ་ བཤད་དེ། དེ་རྣམས་ནི་ཕྱོགས་རེ་མཚོན་གྱི་གཞན་འགོག་པ་མིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སར་ཡང་རིགས་དེ་ནི་ས་བོན་དང་ཁམས་དང་རང་བཞིན་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ་ཞེས་དང་། འགྲེལ་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ ལ་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་ངན་ལེན་གནས་པ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །འོ་ན་ཀུན་གཞི་ལ་ཞེས་མི་བརྗོད་པར་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ཞེས་པ་ཅི་ཞེ་ན། དེ་ཁོ་ན་མ་དག་པ་དང་དག་པ་འཁོར་བ་དང་མྱང་འདས་ཡིན་པས་སོ་ཞེའོ། ། 1-392 དབུ་མ་པས་ནི་ཟླ་བ་སྒྲོན་མར། །འགྲོ་བ་འདི་རྣམས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་འགྱུར་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་རིགས་ཆད་དང་ཉན་རང་གི་རིགས་ཅན་རེ་ཤིག་མིན་པ་མི་བཞེད་དོ། །བཞི་པ་ཕན་ ཡོན་ནི་འཕེལ་འགྲིབ་ཤེས་ཏེ་དེ་ལྡན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །ཉིང་དགོས་ནི་རེས་དར་ཞིང་རེས་རྒུད་པའོ་ཞེས་བསམས་ནས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་འདུ་ཤེས་སྤོང་ཞིང་ཕུན་ཚོགས་ལ་ཆགས་པ་དང་ རྒུད་པ་ལ་སྡང་བ་སྤོང་བའོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕུན་ཚོགས་མ་བརྗོད་པ་ནི་ཆགས་སྡང་གི་གནས་མ་ཡིན་པས་སོ་ཞེའོ། །མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་སྟེ་དང་པོའོ།། །། ༄། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གཉིས་པའི་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད། རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལ་གཉིས་ལས་དབྱེ་བ་ནི་བདེན་པ་སོགས་བཞི་སྟེ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི་རྣམ་པར་དཔྱོད་ཅིང་གཏན་ལ་འབེབས་པའོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་བཞི་ལས་དང་ པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་རྣམ་གཞག་དང་། བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གོ །དང་པོ་ནི་བདེན་པ་ཞེས་སོ། །འདིར་སྤྱི་དོན་ལྔ་སྟེ། ངོ་བོ་དང་། དེ་མིན་གཅོད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་དོན་དང་། གྲངས་དང་གོ་རིམ་ངེས་པ་དང་། ངེས་ཚིག་གོ །དང་པོ་ནི་དང་པོ་གཉིས་ལ་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་འཁོར་བའི་གཟུགས་བརྙན་དུ་གྱུར་པ་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀུན་འབྱུང་དང་། 1-393 ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་དང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་འདིར་མི་གཟུང་ཞིང་རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྡུག་བསྔལ་འཁོར་བ་ཅན་ཕུང་པོ། །ཞེས་གསུངས་པའང་ སྲེད་པ་ཉིད་ཀུན་འབྱུང་དུ་འཆད་པའི་ལུགས་ཡིན་པས། འདིར་མཛོད་འགྲེལ་དུ་འདི་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པར་ཕྱིས་འཆད་པ་ལྟར་འབྲས་བུར་གྱུར་པ་དང་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་སྟེ་གཞུང་འདིར་ བྱུང་བ་ནི་རགས་པའོ། །འགོག་པ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་པ་མ་ཡིན་གྱི། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སྤང་བྱ་བློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་གཏན་དུ་བྲལ་བའོ། །བསྡུ་བར་ འོ་ན་འགོག་པ་དེ་མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་ན་ཅི་ལྟར་རྟག རྟག་ཏུ་ཡོད་ན་

【現代漢語翻譯】 問：『六處（skye mched drug）的差別是什麼？』在《攝類學》（bsdu ba）的第一部分和註釋中，解釋了可以斷除的障礙。這些只是代表了一方面，而不是爲了排除其他方面。即使在菩薩的境界中，這種『種姓』也可以被稱為『種子』（sa bon）、『界』（khams）和『自性』（rang bzhin）。註釋中說，『如來藏（de bzhin nyid）中存在著煩惱的惡業』。那麼，為什麼不說『在阿賴耶識（kun gzhi）中』，而說『在如來藏中』呢？因為只有如來藏才是染污和清凈、輪迴和涅槃的根本。 中觀派（dbu ma pa）在《月稱燈論》（zla ba sgron ma）中說：『一切眾生都將成佛』，因此他們不承認有斷種姓者，也不承認有聲聞（nyan ran）和獨覺（rang）的種姓。第四，利益是瞭解增長和衰退，因為這是具備這種種姓的特徵。必要性是避免認為『時而興盛，時而衰退』是絕對的，從而避免執著于興盛和憎恨衰退。沒有提到超越世間的興盛，因為它不是執著和憎恨的對象。 《攝類學》的特徵總集廣釋，第一部分結束。 《攝類學》第二部分：知識顯明 對《攝類學》的抉擇（rnam par nges pa）進行分類，分為四種，即真諦等。抉擇是對事物進行辨別和確定的過程。每個實體的四種分類中，第一種分為三種：分類、各自的定義，以及四聖諦（bden bzhi）的染污和清凈的差別。第一種是真諦。這裡有五個要點：實體、區分非此之特徵、分類的意義、數量和順序的確定，以及詞源。第一點是，前兩個（苦諦和集諦）是被聖者之流所包含的輪迴的映像，是無明習氣的地基和有漏業的生起之處。 這裡不包括意（yid）的自性之身和不可思議的死亡和轉生，以及完全轉變的痛苦。《釋量論》（rnam 'grel）中說：『痛苦是輪迴的蘊』。這也是將貪愛（sred pa）解釋為集諦的方式。這裡，在《俱舍論》（mdzod）的註釋中，如後面所解釋的，果和因的近取蘊，即本論中出現的，是粗略的。滅諦不是無常和非擇滅，而是如來藏與可以斷除的、突發的污垢永遠分離的狀態。《攝類學》中說：『如果滅諦是從未生起而生起，那怎麼是常？如果常時存在，那又如何？』

【English Translation】 Q: 'What is the difference between the six sources (skye mched drug)?' In the first part of the Compendium (bsdu ba) and its commentary, it explains the obscurations that can be abandoned. These only represent one aspect and are not meant to exclude others. Even in the stage of a Bodhisattva, this 'lineage' can also be called 'seed' (sa bon), 'element' (khams), and 'nature' (rang bzhin). The commentary says, 'The afflictions of bad karma abide in the Suchness (de bzhin nyid).' So, why not say 'in the Alaya-consciousness (kun gzhi)' but say 'in the Suchness'? Because only the Suchness is the basis of impurity and purity, samsara and nirvana. The Madhyamaka (dbu ma pa) school says in the Moon Lamp Treatise (zla ba sgron ma): 'All beings will become Buddhas,' therefore they do not accept that there are those who have cut off their lineage, nor do they accept the lineage of Sravakas (nyan ran) and Pratyekabuddhas (rang). Fourth, the benefit is knowing the increase and decrease, because that is the characteristic of possessing this lineage. The necessity is to abandon the notion that 'sometimes it flourishes and sometimes it declines' is absolute, thereby abandoning attachment to flourishing and hatred of decline. The transcendent flourishing is not mentioned because it is not an object of attachment and hatred. Extensive explanation of the Compendium of Characteristics, the first part ends. The second part of the Compendium: Clarifying Knowledge Classifying the Compendium of Determinations (rnam par nges pa), it is divided into four, namely the Truths, etc. Determination is the process of distinguishing and ascertaining things. Among the four classifications of each entity, the first is divided into three: classification, their respective definitions, and the difference between the contaminated and uncontaminated of the Four Noble Truths (bden bzhi). The first is the Truth. Here there are five points: entity, the characteristic of distinguishing what is not this, the meaning of the classification, the determination of number and order, and etymology. The first point is that the first two (the Truth of Suffering and the Truth of Origin) are the image of samsara contained by the stream of the noble ones, the ground of the habits of ignorance, and the arising of contaminated karma. The nature-body of mind (yid) and the inconceivable death and rebirth, and the suffering of complete transformation are not included here. The Commentary on Valid Cognition (rnam 'grel) says: 'Suffering is the aggregates of samsara.' This is also the way of explaining craving (sred pa) as the Truth of Origin. Here, in the commentary on the Treasury of Knowledge (mdzod), as explained later, the aggregates of proximate cause of the result and the cause, that is, what appears in this treatise, are gross. The Truth of Cessation is not impermanence and non-selective cessation, but the Suchness is eternally separated from the adventitious stains that can be abandoned. The Compendium says: 'If the Truth of Cessation arises from what has never arisen, how is it permanent? If it always exists, then how is it?'

---

ཡང་སེམས་ཅན་རྣམས་མཐར་བ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་མ་བྱུང་ཞིང་རྟག་ཀྱང་གང་གིས་སྤང་བྱ་རྒྱུན་ བཅད་པས་མངོན་དུ་བྱས་པ་དེ་ཐར་ལ། མ་བྱས་པ་མི་ཐར་བས་མི་འགལ་ཏེ། ཐར་པ་ནི་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་པས་ཕྱེ་བ་ཡིན་གྱི་སྐྱེད་པས་ཕྱེ་བ་མིན་པས་སོ་ཞེས་འཆད་ དོ། །ལམ་ནི་འགོག་པ་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་སྟེ། བསྡུ་བར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་ཀུན་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པར་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་བཞིའི་རིམ་པ་ལྟར་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྐྱེད་ཅིང་བསྡུ་བར་བསྟན་པ་དང་མི་མཐུན་པ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་དོན་ཅན་དང་། 1-394 དེ་མཐོང་ན་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བའི་དོན་ཅན་ཞེས་མིང་གཞིའི་ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པའི་ཐད་དུ་གསུངས།བསྟན་པ་དང་མཐུན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་བྱེད་བསྟན་པ་དང་མཐུན་པ་དང་། དེ་ བཞིན་ཉིད་བློ་བུར་གྱི་དྲི་མས་དག་པ་བསྟན་པ་དང་མཐུན་པ་དང་། ཐར་པར་འགྲོ་བའི་འཇུག་ངོགས་བསྟན་པ་དང་མཐུན་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་འགོག་པ་ནི་གསུམ་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་ དུ་མེད་ཅིང་། ལམ་ཟག་མེད་ཡིན་པས་གཉིས་ལས་ཐ་དད་ལ་གཉིས་པོ་བལྟོས་ནས་གཅིག་པ་སྲིད་ཅིང་གཅིག་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། བསྡུ་བར་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ལ་ཀུན་འབྱུང་མ་ཡིན་པ་དགྲ་བཅོམ་པའི་ འཇིག་རྟེན་གྱི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ཀུན་དང་། བྱིས་པའི་རྣམ་སྨིན་གྱིས་བསྡུས་པ་ཀུན་དང་། ད་ལྟར་བྱུང་བ་སྐྱེས་བུའི་བྱེད་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ ཀུན་ཡིན་པར་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་ནི་ལམ་གྱི་དམིགས་པ་བཞིར་ངེས་ཤིང་བློས་དཔྱོད་པའི་རིམ་པས་བསྟན་པ་སྟེ་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དུ་དང་། དེའི་རྒྱུ་སྤང་བྱར་དང་དེ་དང་། བྲལ་བ་བླང་བྱར་ དང་། དེའི་ཐབས་བསྟེན་བྱར་རྟོགས་པས་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མར། ནད་ནི་ཤེས་བྱ་ནད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་སྤང་བྱ་ལ། །བདེར་གནས་ཐོབ་བྱ་སྨན་ནི་བསྟེན་པར་བྱ་བ་ལྟར། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་དེ་འགོག་པ་དང་དེ་བཞིན་ལམ། ། 1-395 ཤེས་བྱ་སྤང་བྱ་རིག་པ་བྱ་ཞིང་བསྟན་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། བདེན་པ་ཇི་ལྟར་མངོན་རྟོགས་རིམ། །ཞེས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཀུན་དེ་བཞིར་འདུས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ནམ་མཁའ་དང་སོ་སོ་བརྟགས་ མིན་གྱི་འགོག་པ་དང་མ་དག་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡོངས་སུ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྣམས་གང་དུའང་མ་འདུས་པས་སོ། །ཐ་མ་དེ་འགོག་བདེན་དུའང་མི་རིགས་ཏེ། བསྡུ་བ་དང་པོར་ འགོག་པའི་བདེན་པ་དང་ཕུང་པོ་རྣམས་གཅིག་གིས་གཅིག་མ་བསྡུས་ཏེ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །ལྔ་པ་ནི། རང་རང་གི་ངོ་བོ་བཞི་བཞིར་བདེན་ཞིང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པས་ན་བདེན་པ་དང་། འཕགས་ པ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་རྣམས་ཇི་ལྟ་བར་གཟིགས་པས་ན་འཕགས་པའི་སྟེ། མཛོད་འགྲེལ་དུ་མདོ་དྲངས་པ། གཞན་གྱ

【現代漢語翻譯】 那麼，眾生如何才能解脫呢？如果解脫之法尚未生起，或者認為是常有的，那麼通過斷除應該斷除的，從而證悟的，就是解脫。沒有證悟的，就不能解脫，這並不矛盾。因為解脫是通過證悟滅諦而實現的，而不是通過生起而實現的。這是經論中的解釋。 道，是指證悟滅諦，成為解脫之因的善法。總而言之，世間出世間的五蘊都包含在道諦之中。這是經中所說。 第二，按照四諦的順序，生起和包含在集諦中，這與具有不矛盾的體性意義相符。如果見到它，就會成為清凈之因，這在名言的基礎上，是對智者的開示。與教義相符，與生起痛苦的教義相符，與自性清凈，但被突如其來的垢染所染污的教義相符，與走向解脫的入口相符。 第三，關於滅諦，從三個方面來說，它是不可言說的，既不是同一的，也不是不同的。由於道是無漏的，所以從兩個方面來說，它是不同的，但兩者相互依存，所以可能是相同的，但相同並不普遍。總而言之，痛苦但不是集諦的是阿羅漢的世間善法和無記法，以及所有凡夫的異熟果。現在產生的，由士夫的行為所產生的，具有樂、苦、舍受的諸行都是。 第四，道的所緣確定為四種，並通過推理的方式來闡述，即認識到輪迴是痛苦，痛苦的因是應該斷除的，與痛苦分離是應該獲得的，以及獲得分離的方法是應該依止的。如《寶性論》所說：『疾病是應該瞭解的，疾病的因是應該斷除的，安樂是應該獲得的，藥物是應該依止的。痛苦、痛苦之因、痛苦之滅以及滅苦之道，是應該瞭解的，應該斷除的，應該證悟的，應該修習的。』 如是宣說了證悟真諦的次第。一切所知都包含在這四諦中嗎？並非如此，因為虛空、非擇滅、不凈的真如以及完全清凈的世間界都不包含在其中。最後，它也不屬於滅諦，因為經中說，在包含時，滅諦和蘊不是互相包含的。 第五，各自的自性以四種方式存在，真實且不顛倒，因此是真諦。聖者們如實地照見這些，因此是聖諦。《俱舍論釋》中引用了經文：

【English Translation】 How do sentient beings attain liberation? If the means of liberation have not arisen, or if they are considered permanent, then liberation is achieved by abandoning what should be abandoned and realizing what should be realized. If one has not realized it, one cannot be liberated, which is not contradictory. This is because liberation is achieved through the realization of cessation, not through arising. This is the explanation in the scriptures. The path refers to the virtuous deeds that realize cessation and become the cause of liberation. In short, all five aggregates, both mundane and supramundane, are included in the path. This is what the scriptures say. Secondly, according to the order of the Four Noble Truths, arising and being included in the truth of origin is consistent with having a nature of non-contradictory meaning. If one sees it, it will become the cause of purification, which is an instruction to the wise on the basis of nomenclature. It is in accordance with the doctrine, in accordance with the doctrine of arising suffering, in accordance with the doctrine of self-nature being pure but defiled by sudden defilements, and in accordance with the entrance to liberation. Thirdly, regarding the truth of cessation, from three aspects, it is inexpressible, neither the same nor different. Since the path is without outflows, from two aspects, it is different, but the two are interdependent, so they may be the same, but the same is not universal. In short, suffering but not the truth of origin includes the mundane virtues and non-specified phenomena of the Arhats, and all the ripening results of ordinary beings. The formations that arise now, arising from the actions of individuals, and possessing feelings of pleasure, pain, and equanimity are all included. Fourthly, the objects of the path are determined to be four, and are explained through a process of reasoning, that is, recognizing that samsara is suffering, the cause of suffering should be abandoned, separation from suffering should be attained, and the method of attaining separation should be relied upon. As the 'Uttaratantra Shastra' says: 'Disease should be understood, the cause of disease should be abandoned, happiness should be attained, and medicine should be relied upon. Suffering, the cause of suffering, the cessation of suffering, and the path to the cessation of suffering, should be understood, should be abandoned, should be realized, and should be practiced.' Thus, the order of realizing the truth has been proclaimed. Are all knowable things included in these four truths? Not so, because space, non-selective cessation, the impure Suchness, and the completely pure realms of the world are not included in them. Finally, it does not belong to the truth of cessation either, because the scriptures say that in inclusion, the truth of cessation and the aggregates do not include each other. Fifthly, their respective natures exist in four ways, truly and without perversion, therefore they are truths. The noble ones see these as they are, therefore they are noble truths. The 'Commentary on the Abhidharmakosha' quotes the sutra:

---

ིས་བདེ་བར་གང་སྨྲས་པ། །དེ་ནི་འཕགས་པས་སྡུག་བསྔལ་རིག །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །སོ་སོའི་ མདོ་འགྲེལ་དུ་ནི་གནོད་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །འདི་ལས་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བས་ན་ཀུན་འབྱུང་ངོ་། །ཕུང་པོ་ཞིག་པས་སམ་འཇུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་འགོག་པའོ། །བགྲོད་པའི་དོན་གྱིས་ ན་ལམ་མོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས་དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། བརྟན་གཡོའི་འཇིག་རྟེན་ལ་སྡུག་བསྔལ་བདེན་པར་བཞག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མདོ་ལས་འབྱུང་བ་བཤད་པ་དང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དམ་རྣམ་པ་དང་། 1-396 དེ་རྣམས་ལས་ཁྱད་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་དང་དམིགས་བསལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་མདོ་དང་རྒྱས་བཤད་དང་དོན་བསྡུ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། དེ་ནི་ཞེས་ཏེ་གང་སྐྱེ་བ་དང་ གང་དུ་སྐྱེ་བའོ། །སྐྱེ་བ་སྨོས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཚན་ཉིད་གསལ་བར་བྱེད་པའི་དོན་དུའོ་ཞེའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཡོ་བ་དང་བརྟན་པའི་འཇིག་རྟེན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་ཤེས་བྱའི་ དངོས་པོ་ནི། དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་སེམས་སྐྱེ་བ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་ཏེ་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པས་དེར་ཁྲིད་པས་སམ། ཡི་གེ་མནན་པའི་ངེས་ཚིག་གི། ན་དགག་ཚིག་ར་ཏི་དགའ་བ། ཀ་ར་བྱེད་ པ་སྟེ། དགའ་བར་བྱེད་པ་མེད་པས་ན་དམྱལ་བའོ། །སློབ་དཔོན་འདུས་བཟང་ན་རེ། ན་ར་ཀ་ནི་མི་རྙེད་པའི་དོན་ཅན་ཡིན་པས་སྐྱབས་མི་རྙེད་ཅིང་མེད་པས་དམྱལ་བའོ་ཞེས་གསུངས། །མི་ལྟར་ འགྲེང་སྟེ་མི་འགྲོ་ཡི་དུད་དེ་འགྲོ་བས་དུད་འགྲོའོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་སོང་བས་སམ་སྐོམ་པ་དང་ལྡན་པས་ཡི་དྭགས་སོ། །ཡིད་ཤས་ཆེ་བས་སམ་སྐྱེ་རྒུའི་བདག་པོ་ཤེད་ཀྱི་བུ་ཡིན་པས་ མིའོ། །རི་རབ་ཀྱི་འཛམ་བུ་གླིང་ལ་ལྟོས་པའི་ཤར་དང་ལུས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་བཟང་བས་ལུས་འཕགས་སོ། །བ་ལང་སྦྱིན་ཞིང་འཚོང་བ་དང་སྤྱོད་པས་བ་ལང་སྤྱོད་དོ། །སྐད་ངན་པས་སྨྲ་བས་སམ་འཆི་ཁར་སྒྲ་མི་སྙན་པ་ཕྱུང་སྟེ་འཆི་བས་སྒྲ་མི་སྙན་ནོ། ། 1-397 བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་ནའམ། མ་དྲོས་པའི་འགྲམ་ན་ཡོད་པའི་ཤིང་འཛམ་བུས་མཚོན་པས་འཛམ་བུ་གླིང་སྟེ། ལྷོ་མི་སྨོས་པ་ནི་གཞན་གསུམ་འདི་ལ་ལྟོས་ནས་ཕྱོགས་ཕྱེ་བར་གོ་བའི་དོན་ དུའོ། །འདི་བཞི་ལ་དོན་གཅིག་ལ་མང་ཚིག་ནི་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་སྟེ་བཙུན་མོ་རྣམས་ཞེས་པ་ལྟར་རོ་ཞེའོ། །འདིར་ལྷ་མ་ཡིན་སོགས་མ་སྨོས་པ་ནི་འགྲོ་བ་གཞན་གྱི་ནང་དུ་འདུ་བས་ སོ། །རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་བཞིའི་རིས་སུ་གཏོགས་པས་སམ་བཞིའི་གནས་ན་ཡོད་པས་དེའོ། །ལེགས་བྱས་ལྷན་ཅིག་བྱས་པ་རྣམས་དེར་སྐྱེས་པས་སམ། འཆི་མེད་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། །དབང་པོ་འཛིན་བྱེད་འོང་གཞན་ དང་། །འཇོག་པོ་རྒྱས་བྱེད་བསྟེན་བྱ་དང་། །ཆ་ཅན་རྣམ་གནས་ཁྱབ་འཇུག་དང་། །འོད་ཅན་བགྲོད་བྱེད་བཤེས་གཉེན་ཉིད། །ཅེས་པ་ཉི་མ

【現代漢語翻譯】 正如世尊所說：『聖者所知即是苦。』 在各自的經文註釋中，由於具有損害的自性，所以是苦。一切痛苦都由此產生，因此是集。由於蘊的壞滅或不再產生，所以是滅。以行進之義故，是道。 第二部分有四個方面，首先有四個：在有情和無情的世間安立苦諦，闡述痛苦從經文產生，一般的體相或相狀，以及闡述這些的差別。 第一部分有兩個方面：真實的和特別的。第一部分有經文、廣釋和意義總結三個方面，首先是：『彼』，即何處生和生於何處。提到生是爲了闡明痛苦的體相之義。 第二部分關於有情和無情的世間，首先有兩個方面，所知的對境是：『于地獄中生心』等，應 जोड़ना ( जोड़ना )，由於非福德而 dẫn đến ( dẫn đến )那裡，或者從詞源學上講，ना是否定詞，रति是喜悅，कृ是做，即沒有喜悅可做，所以是地獄。阿阇梨善護說：『नरक（naraka）是不被發現之義，因為找不到救護，所以是地獄。』 像人一樣站立行走，因為行走所以是畜生。因為一去不返，或者因為具有口渴，所以是餓鬼。因為意念強烈，或者因為生民之主是自在天的兒子，所以是人。相對於須彌山的瞻部洲來說，東方和身體特別 श्रेष्ठ ( śreṣṭha )，所以是勝身洲。因為佈施、買賣和享用牛，所以是牛貨洲。因為發出惡劣的聲音，或者臨死時發出不悅耳的聲音而死，所以是不悅音洲。 北方在 समुद्र ( samudra )岸邊，或者以無熱惱池岸邊的 jambu ( jambu )樹為標誌，所以是瞻部洲。沒有提到南方是因為其他三者相對於此而 phân biệt ( phân biệt )方向之義。這四個地方，一個意義用多個詞語表達，是爲了非常著名，如『妃嬪們』等。 這裡沒有提到非天等，是因為包含在其他有情之中。屬於四大天王之列，或者因為處於四者的位置，所以是彼等。行善之人一起在那裡出生，或者在《不死藏》的註釋中說：『 इंद्र ( indra )是執持者，是 अन्य ( anya )，是 स्थापक ( sthāpaka )，是 पोषक ( poṣaka )，是 आश्रय ( āśraya )，是 अंशवान ( aṃśavān )，是 विभु ( vibhu )，是 प्रकाशवान ( prakāśavān )，是 गमयिता ( gamayitā )，是 मित्र ( mitra )。』，即太陽。

【English Translation】 As the Blessed One said, 'That which is known by the noble ones is suffering.' In their respective commentaries on the sutras, it is suffering because it has the nature of harm. All suffering arises from this, therefore it is the origin. Because of the destruction of the aggregates or the absence of further arising, it is cessation. By the meaning of going, it is the path. The second part has four aspects, first there are four: establishing the truth of suffering in the animate and inanimate world, explaining that suffering arises from the sutras, the general characteristics or aspects, and explaining the differences among them. The first part has two aspects: the real and the specific. The first part has three aspects: the sutra, the extensive explanation, and the summary of meaning, first is: 'That,' which is where one is born and where one is born. Mentioning birth is for the purpose of clarifying the nature of suffering. The second part is about the animate and inanimate world, first there are two aspects, the object of knowledge is: 'The arising of mind in the hells,' etc., should be जोड़ना ( जोड़ना ), because of non-virtue dẫn đến ( dẫn đến ) there, or etymologically, ना is a negative word, रति is joy, कृ is to do, that is, there is no joy to be done, so it is hell. Acharya Sthiramati said: 'नरक (naraka) means not to be found, because no protection is found, so it is hell.' Standing and walking like humans, because of walking they are animals. Because they go and do not return, or because they have thirst, they are hungry ghosts. Because the mind is strong, or because the lord of beings is the son of Ishvara, they are humans. Relative to Jambudvipa of Mount Meru, the east and the body are particularly श्रेष्ठ ( śreṣṭha ), so it is Purvavideha. Because of giving, trading, and enjoying cows, it is Godaniya. Because of uttering bad sounds, or dying uttering unpleasant sounds at the time of death, it is Kurava. The north is on the shore of the समुद्र ( samudra ), or marked by the jambu ( jambu ) tree on the shore of Anavatapta, so it is Jambudvipa. The south is not mentioned because the other three are phân biệt ( phân biệt ) in relation to this. These four places, one meaning is expressed with multiple words, is for being very famous, such as 'the queens,' etc. Here, the Asuras etc. are not mentioned because they are included among other beings. Because they belong to the retinue of the Four Great Kings, or because they are in the position of the four, so they are those. Those who have done good deeds are born there together, or in the commentary on 'The Treasury of Immortality' it says: ' इंद्र ( indra ) is the holder, is अन्य ( anya ), is स्थापक ( sthāpaka ), is पोषक ( poṣaka ), is आश्रय ( āśraya ), is अंशवान ( aṃśavān ), is विभु ( vibhu ), is प्रकाशवान ( prakāśavān ), is गमयिता ( gamayitā ), is मित्र ( mitra ).', that is, the sun.

---

འི་མིང་ཅན་བཅུ་གཉིས་དང་། གཅིག་པུར་མ་སྐྱེས་འཆིང་བྱེད་དང་། །འཇོག་པོ་ དྲག་པོ་བརྩོན་འགྲུས་ལྡན། །འཕྲོག་བྱེད་ཉིད་དང་བདེ་འབྱུང་དང་། །མིག་གསུམ་གཞན་གྱིས་མི་ཐུབ་དང་། །དབང་ལྡན་དང་ནི་ས་གསུམ་པ། །དྲག་པོ་བཅུ་གཅིག་རྣམས་སུ་བཤད། །ཅེས་པ་དང་། །ཡིད་བཅུགས་ངེས་བྱེད་ ཟླ་བ་ཅན། །འཛིན་པ་ཉིད་དང་རླུང་དང་མེ། །ཐོ་རིས་དང་ནི་རབ་གསལ་བྱེད། །ཅེས་པ་དེ་བརྒྱད་ནོར་ལྷར་བཤད་ཅེས་པ་དང་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་གཉིས་ཏེ་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་ཡོད་པས་དེའོ། ། 1-398 ལ་ལར་ནི་བྱང་ཆུབ་དང་། སྟོབས་མཆོག་དང་། དགེ་བ་སོགས་ནོར་ལྷ་བརྒྱད་དང་། ཁྱབ་འཇུག་དང་ཚོགས་བདག་དང་གཤིན་རྗེ་དང་ཙ་ར་དང་མ་ཧཱ་ཀཱ་ལ་དང་བྷྲིང་ཀི་རི་ཏི་དང་ཀ་ར་ སོགས་དྲག་པོ་བཅུ་གཅིག་དང་། །དགའ་བ་དང་ཉེར་དགའ་བ་དང་དབང་ཕྱུག་དང་འདོད་བྱེད་དང་འོད་སྐྱོང་དང་ཐབས་ཆེན་དང་སེང་གེ་དང་གང་པོ་དང་བདེ་བ་དང་ཤེས་ཆེན་དང་ལེགས་ཆེན་དང་། ། ལྷ་མཆོག་ནི་ཉི་མ་བཅུ་གཉིས་སུ་སྨྲའོ། །བྱུད་པ་རྟ་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་འཐབ་པ་དང་བྲལ་བས་སམ། བསོད་ནམས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་སྲས་སོང་བས་སམ། ལྷ་ས་འགྲེལ་མཚེ་མར་རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བས་ སམ། མེལ་ཚེ་ཐུན་རེ་ལ་སྐུལ་བའི་སྐད་འབྱུང་བས་ཡཱ་མའོ། །པ་ཝར་ཏ་ཆོས་ཀྱི་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ལྷག་པར་ཆེ་བས་དགའ་ལྡན་ནོ། །རང་གིས་སྤྲུལ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་དགའ་བར་བྱེད་ པས་འཕྲུལ་དགའོ། །གཞན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་དབང་སྒྱུར་བས་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་དོ། །སང་འབྲེལ་སྡིག་པ་སྤོང་བ་ལ་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་སྡིག་པའི་ཆོས་བསལ་བས་ན་ཚངས་པ་སྟེ་དེའི་རིས་སུ་ གཏོགས་པས་དེའོ། །ཚངས་པ་ཆེན་པོའི་མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་ཚིག་འདོན་པས་དེའོ། །ཚེ་དང་ཁ་དོག་སོགས་ཚངས་པ་གཞན་པས་ཆེ་བས་ཚངས་ཆེན་ནོ། །རང་གི་ས་པ་གོང་མ་དག་ལ་ལྟོས་ནས་འོད་ཆུང་པས་འོད་ཆུང་ངོ་། ། 1-399 འོད་ས་འོག་མ་པས་ཚད་གཟུང་བར་མི་ནུས་པས་ཚད་མེད་འོད་དོ། །གནས་གཞན་ཀུན་སྣང་བར་བྱེད་པའི་འོད་གསལ་ལོ། །ཡིད་ཀྱི་ས་པའི་བདེ་བ་ལ་དགེ་བར་བཏགས་ཏེ་དེ་རང་གི་ས་ པ་གོང་མ་པས་ཆུང་བ་ཡོད་པས་དགེ་ཆུང་ངོ་། །བདེ་བ་ས་འོག་མས་ཚད་གཟུང་དུ་མེད་པ་ཡོད་པས་ཚད་མེད་དགེའོ། །བདེ་བ་ཆེར་རྒྱས་པས་དགེ་རྒྱས་སོ། །ས་གཞི་སྤྲིན་ཆགས་པ་ལྟ་ བུ་འདབ་ཆགས་པ་མེད་པས་དེའོ། །མི་གཡོ་བའི་ལས་ལས་བྱུང་བས་བསོད་ནམས་སྐྱེས་སོ། །གནས་གཞན་དང་འབྲེལ་བའི་བྱིས་པ་ཀུན་ལས་འབྲས་བུ་ཆེ་བས་འབྲས་བུ་ཆེའོ། །ཚོགས་དྲུག་གི་འཁོར་གྱི་འདུ་ ཤེས་རྒྱུན་བཅད་དེ་གནས་པས་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པའོ། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་མ་འདྲེས་པའི་གནས་གཙང་མ་གོང་མ་རྣམས་བས་མི་ཆེ་བས་དེའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ཁྱད་པར་ཅན་ཐོབ་པས་ཉོན་མོངས་ པའི་གདུང་བ་མེད་པས་མི་གདུང་བའོ། །རབ་ཏུ་ཞི་ཞིང་མིག་ས

【現代漢語翻譯】 十二名號（འི་མིང་ཅན་བཅུ་གཉིས་）是：唯一無二的束縛者（གཅིག་པུར་མ་སྐྱེས་འཆིང་བྱེད་），堅韌勇猛、精進不懈者（འཇོག་པོ་དྲག་པོ་བརྩོན་འགྲུས་ལྡན），掠奪者（འཕྲོག་བྱེད་ཉིད་），快樂之源（བདེ་འབྱུང་），三眼者（མིག་གསུམ་），他人無法戰勝者（གཞན་གྱིས་མི་ཐུབ་），具力者（དབང་ལྡན་），以及三界之主（ས་གསུམ་པ）。這十一位被稱為勇猛者（དྲག་པོ་བཅུ་གཅིག་རྣམས་སུ་བཤད）。 還有，心懷虔誠、堅定不移的持月者（ཡིད་བཅུགས་ངེས་བྱེད་ཟླ་བ་ཅན），執持者（འཛིན་པ་ཉིད་），風（རླུང་），火（མེ），托瑞斯（ཐོ་རིས་），以及極度光明者（རབ་གསལ་བྱེད）。這八位被認為是財神（ནོར་ལྷར་བཤད་）。加上塔卡星（ཐ་སྐར་）的兩個兒子，總共三十三位。 有些人認為，覺悟（བྱང་ཆུབ་），殊勝力量（སྟོབས་མཆོག་），善行（དགེ་བ་）等是八位財神。遍入天（ཁྱབ་འཇུག་），像頭神（ཚོགས་བདག་），閻羅王（གཤིན་རྗེ་），扎拉（ཙ་ར་），摩訶迦羅（མ་ཧཱ་ཀཱ་ལ་），布陵吉日底（བྷྲིང་ཀི་རི་ཏི་），卡拉（ཀ་ར་）等是十一位勇猛者。 喜悅（དགའ་བ་），近喜悅（ཉེར་དགའ་བ་），自在（དབང་ཕྱུག་），如意（འདོད་བྱེད་），光護（འོད་སྐྱོང་），大方便（ཐབས་ཆེན་），獅子（སེང་གེ་），充滿（གང་པོ་），安樂（བདེ་བ་），大智（ཤེས་ཆེན་），以及極善（ལེགས་ཆེན་）是十二位天神。 駒天（བྱུད་པ་རྟ་ལྷ་）是因為天神與阿修羅戰鬥而分離，或是因為福德而成為國王之子，或是因為在天界化生為雙胞胎，或是因為每次呼喚都會發出『咩』的聲音而得名。 帕瓦爾塔（པ་ཝར་ཏ་）因為對佛法的喜悅和安樂特別強烈，所以稱為兜率天（དགའ་ལྡན་）。 因為喜歡自己所化現的受用，所以稱為化樂天（འཕྲུལ་དགའ）。 因為能自在地支配他人所化現的受用，所以稱為他化自在天（གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་）。 因為與斷絕罪惡相關聯，所以斷絕罪惡之法，因此稱為梵天（ཚངས་པ་），因為屬於這一類，所以如此稱呼。 因為在梵天大梵天（ཚངས་པ་ཆེན་པོའི་）面前誦讀詞句，所以如此稱呼。 因為壽命和顏色等比其他梵天更長更殊勝，所以稱為大梵天（ཚངས་ཆེན་）。 因為相對於自己的上層天界來說光芒較小，所以稱為少光天（འོད་ཆུང་）。 因為下層天界無法衡量其光芒，所以稱為無量光天（ཚད་མེད་འོད་）。 因為能照亮其他一切處所，所以稱為極光凈天（འོད་གསལ་）。 因為內心的安樂被認為是善，但相對於自己的上層天界來說較小，所以稱為少善天（དགེ་ཆུང་）。 因為下層天界無法衡量其安樂，所以稱為無量善天（ཚད་མེད་དགེའོ）。 因為安樂極大增長，所以稱為遍善天（དགེ་རྒྱས་སོ）。 如同大地積聚雲朵一般，沒有褶皺，所以如此稱呼。 因為從不動的業中產生，所以稱為福生天（བསོད་ནམས་སྐྱེས་སོ）。 因為與其他處所相關的孩童相比，其果報更大，所以稱為果實天（འབྲས་བུ་ཆེའོ）。 因為斷絕了六識之輪的念頭，安住於此，所以稱為無想天（འདུ་ཤེས་མེད་པ་པའོ）。 因為與凡夫俗子不同，而且比上層清凈天界更大，所以如此稱呼。 因為獲得了特殊的禪定，沒有煩惱的痛苦，所以沒有痛苦（མི་གདུང་བའོ）。 完全寂靜，眼睛…

【English Translation】 The twelve names (འི་མིང་ཅན་བཅུ་གཉིས་) are: the unique and only binder (གཅིག་པུར་མ་སྐྱེས་འཆིང་བྱེད་), the steadfast, vigorous, and diligent one (འཇོག་པོ་དྲག་པོ་བརྩོན་འགྲུས་ལྡན), the plunderer (འཕྲོག་བྱེད་ཉིད་), the source of happiness (བདེ་འབྱུང་), the three-eyed one (མིག་གསུམ་), the one who cannot be defeated by others (གཞན་གྱིས་མི་ཐུབ་), the powerful one (དབང་ལྡན་), and the lord of the three realms (ས་གསུམ་པ). These eleven are said to be the fierce ones (དྲག་པོ་བཅུ་གཅིག་རྣམས་སུ་བཤད). Also, the moon-holder with devotion and steadfastness (ཡིད་བཅུགས་ངེས་བྱེད་ཟླ་བ་ཅན), the holder (འཛིན་པ་ཉིད་), wind (རླུང་), fire (མེ), Toris (ཐོ་རིས་), and the extremely bright one (རབ་གསལ་བྱེད). These eight are considered gods of wealth (ནོར་ལྷར་བཤད་). Adding the two sons of Takar (ཐ་སྐར་), there are thirty-three in total. Some consider enlightenment (བྱང་ཆུབ་), supreme power (སྟོབས་མཆོག་), virtue (དགེ་བ་), etc., to be the eight gods of wealth. Vishnu (ཁྱབ་འཇུག་), Ganesha (ཚོགས་བདག་), Yama (གཤིན་རྗེ་), Tsara (ཙ་ར་), Mahakala (མ་ཧཱ་ཀཱ་ལ་), Bhringiriti (བྷྲིང་ཀི་རི་ཏི་), Kara (ཀ་ར་), etc., are the eleven fierce ones. Joy (དགའ་བ་), near joy (ཉེར་དགའ་བ་), freedom (དབང་ཕྱུག་), wish-fulfilling (འདོད་བྱེད་), light protector (འོད་སྐྱོང་), great method (ཐབས་ཆེན་), lion (སེང་གེ་), full (གང་པོ་), bliss (བདེ་བ་), great wisdom (ཤེས་ཆེན་), and great goodness (ལེགས་ཆེན་) are the twelve supreme gods. Jyutpa (བྱུད་པ་རྟ་ལྷ་) is named because the gods separated from fighting with the Asuras, or because he became the son of a king through merit, or because he was born as twins in the heavenly realm, or because the sound 'meh' is emitted every time he is called. Pavarta (པ་ཝར་ཏ་) is called Tushita (དགའ་ལྡན་) because of the extraordinary joy and bliss in the Dharma. Because he enjoys the enjoyments he emanates himself, he is called Nirmanarati (འཕྲུལ་དགའ). Because he freely controls the enjoyments emanated by others, he is called Paranirmita-vasavartin (གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་). Because it is associated with abandoning sins, it is called Brahma (ཚངས་པ་) because it eliminates the law of sin; because it belongs to this category, it is so called. Because he sits in front of the Great Brahma (ཚངས་པ་ཆེན་པོའི་) and recites words, he is so called. Because his lifespan and color are longer and more excellent than other Brahmas, he is called Great Brahma (ཚངས་ཆེན་). Because his light is small compared to his upper realms, he is called the Heaven of Limited Light (འོད་ཆུང་). Because the lower realms cannot measure his light, he is called the Heaven of Immeasurable Light (ཚད་མེད་འོད་). Because he illuminates all other places, he is called the Heaven of Clear Light (འོད་གསལ་). Because the bliss of the mind is considered virtuous, but it is smaller than his upper realms, he is called the Heaven of Limited Virtue (དགེ་ཆུང་). Because the lower realms cannot measure his bliss, he is called the Heaven of Immeasurable Virtue (ཚད་མེད་དགེའོ). Because bliss greatly increases, he is called the Heaven of Universal Virtue (དགེ་རྒྱས་སོ). Like the earth accumulating clouds, without folds, so it is called. Because it arises from immovable karma, it is called the Heaven of Merit-Born (བསོད་ནམས་སྐྱེས་སོ). Because its fruit is greater than all children associated with other places, it is called the Heaven of Fruit (འབྲས་བུ་ཆེའོ). Because the cycle of consciousness of the six aggregates is cut off and abides there, it is called the Heaven of Non-Discernment (འདུ་ཤེས་མེད་པ་པའོ). Because it is different from ordinary people and is greater than the upper pure realms, it is so called. Because he has attained special samadhi and has no suffering from afflictions, he has no suffering (མི་གདུང་བའོ). Completely peaceful, eyes…

---

ྔར་མཛེས་པའི་གྱ་ནོམ་སྣང་ངོ་། །མཐོང་བའམ་ལྟ་བ་རྣམ་པར་དག་ཅིང་བཟང་བས་ཤིན་ཏུ་མཐོང་ངོ་། །གནས་ཡོད་པ་ལ་འདི་ལས་ ཆུ་ཞེང་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་མཆོག་གཞན་མེད་པས་འོག་མིན་ནོ། །ཡང་ན་གཟུགས་ཀྱི་མཐའ་ཡིན་པས་བསགས་མཐའོ། །སྙོམས་འཇུག་གི་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་པའོ་སྙམ་པའི་རྣམ་པར་བྱེད་ཅིང་ལམ་དེ་ཉིད་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་ལའང་དེ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-400 དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སོ་སྙམ་པ་དང་། ཅི་ཡང་མེད་དོ་སྙམ་པ་རྣམ་པར་བྱེད་པས་དེ་དག་གོ །འདུ་ཤེས་ནི་འབྲས་ཟུག་རྔུ་ལྟ་བུའོ། །འདུ་ཤེས་མེད་པ་ནི་ཀུན་རྨོངས་པའོ་ སྙམ་ནས་འདུ་ཤེས་ཞན་པ་འབྱུང་བས་དེའོ། ། གཉིས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་ལ། སར། གྲངས་དང་གནས་དང་ཚད་རྣམས་དང་། །ཚེ་ཡི་ཚད་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །སྐྱེ་བ་དང་ནི་ལུས་རྣམས་དང་། །རྒྱུ་ དང་རྐྱེན་རྣམས་རྒྱ་ཆེར་རོ། ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་བརྒྱད་ལས། དང་པོ་གྲངས་ནི། འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་གམ་རྒྱུད་དང་ལམ་ལྔ་སྟེ། དེར་ནི་དམྱལ་སོགས་འགྲོ་བ་ལྔ། །རང་གི་མིང་གིས་བསྟན་དེ་རྣམས། ། ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་ལུང་བསྟན་མིན། །སེམས་ཅན་ཞེས་བྱ་བར་སྲིད་མིན། །ཞེས་སོ། །ལྷ་མ་ཡིན་ནི་ལྷའི་འགྲོ་བས་བསྡུས་པར་སར་གསུངས་ཤིང་། དོན་གསང་དུ་འཕེན་བྱེད་མི་དགེ་བས་འཕངས་པར་བཤད་པ་ ནི་བརྟག་དགོས་ལ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་མདོར་ལྷ་མ་ཡིན་དུད་འགྲོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ནི་མི་བླུན་པོ་ལ་བ་ལང་ཞེས་བཏགས་པ་ལྟར་སྨད་པ་ཙམ་མོ། །ཡང་གྲུལ་བུམ་དང་ཤ་ཟ་ དང་འབྱུང་པོ་དང་སྲུལ་པོ་དང་ལུས་སྲུལ་པོ་དང་སྨྱོ་བྱེད་རྗེད་བྱེད་དང་སྐེམ་བྱེད་དང་གྲིབ་གནོན་དང་སྲིན་པོ་དང་ནམ་གྲུའི་གདོན་དང་བྱའི་གདོན་དང་ཚངས་པའི་སྲིན་པོ་ནི་ཡི་དྭགས་སུ་འཆད་ཅིང་། 1-401 འཆི་མེད་མཛོད་དུ་ནི། རིག་འཛིན་ལྷའི་སྨན་ཚོང་མ་ལྷ་མ་གནོད་སྦྱིན་དང་། །སྲིན་པོ་དྲི་ཟ་མི་འམ་ཅི། །ཤ་ཟ་གསང་པ་གྲུབ་པ་དང་། །འབྱུང་པོ་ལྷ་ཡི་སྐྱེ་གནས་ཅན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་ དོ། །བར་དོར་ནི་རིགས་དྲུག་ཏུ་མ་འདུས་པར་རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་དུའང་བཤད་ཅིང་། གདགས་པར་ཡང་སྲིད་པ་བར་མ་ནི་འགྲོ་ལྔས་མ་བསྡུས་པའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ལྟ་འཕྱེ་ཆེན་པོ་ནི་དུད་འགྲོའོ། །གཉིས་ པ་ལ་འདོད་ཁམས་ན་གནས་སུམ་བཅུ་རྩ་དྲུག་སྟེ། ཚ་དམྱལ་བརྒྱད། གྲངས་དམྱལ་བརྒྱད། ཡི་དྭགས། ལྷ་མིན་རྣམས་དང་། གླིང་བཞི་གླིང་ཕྲན་བརྒྱད། འདོད་ལྷ་དྲུག་རྣམས་སོ། །དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་དང་། ། མི་རྣམས་དང་ནི་ལྷ་དྲུག་རྣམས། །འདོད་པའི་ཁམས་ཡིན་དམྱལ་བ་དང་། །གླིང་དབྱེ་བ་ལས་དེ་ཉི་ཤུ། །ཞེས་ཀྱང་འདོད་དེ་དམྱལ་བ་བརྒྱད་དང་གླིང་བཞིར་དབྱེ་བས་སོ། །གཟུགས་ཁམས་ལ་གནས་བཅྭོ་བརྒྱད་ དེ་གཞུང་གི་བཅུ་བདུན་དང་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོའི་གནས

【現代漢語翻譯】 以前美麗的壯麗景象啊！由於看到或觀察到的是完全清凈和美好的，所以才能清楚地看到。在存在的地方，沒有比這更好的，例如水域等殊勝功德，所以稱為『色究竟天』（梵文：Akaniṣṭha，漢語字面意思：非下）。或者，因為是色界的盡頭，所以稱為『積聚之邊』。在進入等持的準備階段，會產生『虛空無邊』的想法，並且因為這條道路本身就是生處，所以結果的產生也稱為『虛空無邊處』。 同樣，會產生『識無邊』的想法，以及『一無所有』的想法，這些都是如此。受想就像是果實上的刺。『無想』就是認為一切都是愚昧無知的，因此產生微弱的念頭，就是這樣。第二，關於應該瞭解的內容，如《本地分》所說：『數量、處所和尺度等，壽命的長度和受用，出生和身體等，原因和條件都非常廣闊。』共有八種，首先是數量：六道眾生或者五種根源和道路，即：『在那裡，地獄等五道，以各自的名稱來表示，不是煩惱性的，也不是授記的，不是稱為有情，也不是存在的。』 非天（梵文：Asura）被《本地分》說成是被天道所包含，而解釋為『秘密地投擲不善』需要考察。在《念住經》中說『非天是旁生』，這就像稱愚蠢的人為牛一樣，只是一種貶低。此外，食肉鬼、食人者、鬼怪、羅剎、食尸鬼、瘋癲者、遺忘者、枯瘦者、壓迫者、夜叉、空行母的魔、鳥的魔、梵天的魔都被解釋為餓鬼。 在《無死藏》中也說：『明咒持明者、天女、藥商女、非天、夜叉和羅剎、乾闥婆、緊那羅、食肉者、秘密成就者和鬼怪，都是天界的出生之處。』在中陰階段，沒有包含在六道中，也被說成是海洋云。在《施設論》中也說，中有存在沒有被五道所包含。大腹便便者是旁生。第二，在欲界有三十六處：八熱地獄、八寒地獄、餓鬼、非天，以及四大洲、八小洲、六慾天。『地獄、餓鬼、旁生和人，以及六慾天，都是欲界，地獄和洲的分界有二十處。』這也是一種觀點，因為地獄分為八處，洲分為四處。在色界有十八處，即經文中的十七處和自在天之處。

【English Translation】 What a magnificent and beautiful sight it was before! Because what is seen or observed is completely pure and beautiful, it can be seen very clearly. In the place where it exists, there is nothing better than this, such as the excellent qualities of the waters, so it is called 'Akaniṣṭha' (Sanskrit: Akaniṣṭha, literal meaning: not the lowest). Or, because it is the end of the form realm, it is called 'the edge of accumulation'. In the preparatory stage of entering samadhi, the thought of 'infinite space' arises, and because this path itself is the birthplace, the production of the result is also called 'the realm of infinite space'. Similarly, the thought of 'infinite consciousness' arises, as well as the thought of 'nothingness', and these are so. Thoughts are like thorns on a fruit. 'No thought' is to think that everything is ignorant, so a weak thought arises, and that's it. Secondly, regarding what should be understood, as stated in the 'Local Division': 'Numbers, places, and measures, etc., the length of life and enjoyment, birth and bodies, etc., causes and conditions are all very broad.' There are eight in total, the first is the number: the six realms of beings or the five roots and paths, namely: 'There, the five paths such as hell, etc., are indicated by their respective names, are not afflictive, nor are they prophecies, are not called sentient beings, nor are they existent.' Asuras (Sanskrit: Asura) are said in the 'Local Division' to be included in the heavenly realm, and the explanation of 'secretly throwing unwholesome things' needs to be examined. In the 'Satipaṭṭhāna Sutta', it is said that 'Asuras are animals', which is just a derogatory remark, like calling a stupid person an ox. In addition, flesh-eating ghosts, cannibals, goblins, rakshasas, ghouls, madmen, forgetful ones, emaciated ones, oppressors, yakshas, ​​the demons of dakinis, the demons of birds, and the demons of Brahma are all explained as hungry ghosts. In the 'Treasury of Immortality', it is also said: 'Mantra holders, goddesses, female medicine merchants, asuras, yakshas and rakshasas, gandharvas, kinnaras, flesh-eaters, secret accomplices, and ghosts are all birthplaces of the heavenly realm.' In the bardo stage, not included in the six realms, it is also said to be an ocean cloud. In the 'Establishment Theory', it is also said that the intermediate existence is not included in the five paths. The pot-bellied one is an animal. Second, in the desire realm there are thirty-six places: eight hot hells, eight cold hells, hungry ghosts, asuras, as well as the four continents, eight subcontinents, and the six desire heavens. 'Hell, hungry ghosts, animals, humans, and the six desire heavens are all the desire realm, and the division of hells and continents has twenty places.' This is also a view, because hell is divided into eight places and continents into four places. In the form realm there are eighteen places, namely the seventeen places in the scriptures and the place of the Great Lord.

---

་ཞེས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ས་བཅུ་པ་ལ་གནས་པ་ཁོ་ན་བཞུགས་པའོ། །དེ་ལ་འོག་མིན་ཆེན་པོ་ཞེས་ཀྱང་ཟེར་རོ། །ཉི་འོག་བྱེ་ བྲག་སྨྲ་བ་བཅུ་བདུན་དུ་སྨྲ་སྟེ། ཁ་ཆེ་བ་ནི་ཚངས་ཆེན་པ་མདུན་ན་འདོན་གྱི་དགོན་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པས་ན་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྨྲའོ། །གཟུགས་མེད་ཁམས་ནི་གནས་བཞིའམ་གནས་མེད་པ་སྟེ། 1-402 གཟུགས་མེད་པ་ན་གནས་མེད་དོ། །སྐྱེ་བ་ལས་ནི་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེའོ། །དེ་ཉིད་ལ་ས་དགུ་སྟེ། འདོད་པའི་ས་དང་གཟུགས་ཁམས་བསམ་གཏན་ས་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་ས་བཞིའོ། །གོང་མའི་གནས་རྣམས་ བཅུ་བདུན་ནི། །གཟུགས་ཁམས་ཡིན་དེར་སོ་སོ་ཡི། །བསམ་གཏན་ས་ནི་གསུམ་པ་ཡིན། །བཞི་པ་ས་ནི་བརྒྱད་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཁམས་གསུམ་གྱིས་ནི་ས་དགུ་མ་བསྡུས་ཏེ། བསམ་གཏན་དང་ པོ་ནས་ཅིའང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་བར་ལ་མཐོང་ལམ་སོགས་བརྟེན་པ་ན་ས་བདུན་པོ་དེ་ཟག་མེད་དུ་སྐྱེ་བས་སོ། །དེས་ན་བསྡུ་བར། དབང་པོ་ཀུན་ཤེས་པ་སོགས་གསུམ་ཁམས་ཀྱིས་མ་ བསྡུས་ཤིང་ས་ཡིས་བསྡུས་པར་བཤད་དོ། །ས་དགུ་ནི་ཆགས་བྲལ་གྱི་རིམ་པ་དགུའོ། ། གསུམ་པ་ལུས་ཚད་ལ་དངོས་དང་། འཇལ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། ཆོས་མངོན་པར་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་ ལུས་ཚད་ངེས་པ་མ་བཤད་ཅིང་། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུའང་དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་དམྱལ་བར་སྐྱེས་པའི་ལུས་ཚད་བཤད་དུ་མི་རུང་བར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །བཟང་སྐྱོང་གིས་ཞུས་པར་དམྱལ་བ་འགའ་ཞིག་ལ་ མགོ་མ་གཏོགས་པ་ལ་རང་གི་ཁྲུ་བརྒྱད་ཡོད་ཅེས་དང་། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཏུ་མཚམས་མེད་གཅིག་བྱས་པའི་མནར་མེད་ཀྱི་ལུས་དཔག་ཚད་གཅིག་ནས་ལྔ་བྱས་པ་ལ་དཔག་ཚད་ལྔའི་བར་ཡོད་ཅེས་དང་། 1-403 མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོར་མཚམས་མེད་བརྒྱད་བྱས་པའི་ལུས་ལ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་ཡོད་ཀྱང་གཅིག་ལ་གཅིག་མི་ཐོགས་ཞེས་དང་། དཀོན་ཅོག་ཏ་ལ་ལའི་མདོར། ཐེག་ཆེན་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པའི་ལྕེ་ ལ་དཔག་ཚད་འབུམ་ཡོད་ཅེས་དང་། ཉི་མའི་སྙིང་པོར་མདོར། ཡི་དྭགས་ཆུང་བ་ལ་མཐོ་གང་དང་ཆེ་བ་ལ་དཔག་ཚད་སྟོང་ཡོད་པ་དང་། དུད་འགྲོ་ཆུང་བ་ལ་སྐྲ་རྩེའི་ལྔ་བཅུ་ཆ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་དང་ས་སྲུང་གི་བུ་ལ་མཐའ་སྐོར་དུ་དཔག་ཚད་བདུན་དང་། རྒྱ་མཚོ་ན་གནས་པའི་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལས་ལུས་མ་འཕགས་པར་རོ་སྟོད་ཀྱིས་སུམ་ཅུ་རྩ་ གསུམ་དུ་ཕྱིན་ཏེ་ཐུབ་པ་ལས་ཆོས་ཉན་ཞེས་དང་། ལས་བརྒྱ་པར། ཆུ་སྲིན་ཆེ་བ་ལ་དཔག་ཚད་ཉིས་སྟོང་བདུན་བརྒྱ་ཡོད་ཅེས་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཕོ་བའི་མདོར། ཀླུ་དགའ་བོ་དང་ཉེར་ དགའི་ལུས་ཀྱིས་རི་རབ་ཀྱང་གཡོ་ཞིང་དབུགས་ཀྱི་དུག་གིས་རྒྱ་མཚོ་འང་བཏུང་དུ་མི་རུང་བར་བྱེད་ཅེས་དང་། ལུང་གཞིར། ཀླུ་གཉིས་ཀྱི་རི་རབ་ལ་ལན་གསུམ་གསུམ་བཀྲིས་པར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཀླུ་ རྣམས་ནི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པ་ཡང

【現代漢語翻譯】 這指的是安住於十地之上的菩薩。也被稱為大樂土（藏文：འོག་མིན་ཆེན་པོ་）。 關於小部說一切有部（藏文：ཉི་འོག་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་），有十七種不同的說法。克什米爾的說法類似於大梵天（藏文：ཚངས་ཆེན་པ་）前導者的寺院，因此有十六種說法。無色界有四處住所或無住所，因為無色界沒有住所。『從生來說有四種形式。』 在那個地方有九地：欲界地、色界四禪地和無色界四地。上面的十七處住所是色界，在那裡各有不同的禪定地，第三禪地，第四禪地是第八地。』正如所說的那樣。三界沒有包含九地，因為從第一禪到無所有處（藏文：ཅིའང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་），在見道等所依之處，這七地是無漏的。因此，總結來說，諸根的遍知等三者，三界沒有包含，但地包含在內。九地是離欲的九個階段。 第三，關於身體的尺寸，分為實際尺寸和測量尺寸兩種。首先，在《阿毗達磨》（藏文：ཆོས་མངོན་པ་）中，沒有明確說明三惡道的身體尺寸。在《聖母經》（藏文：རྒྱལ་བའི་ཡུམ་）中也說，誹謗正法者所生的地獄身體尺寸是不可說的。在《善護經》（藏文：བཟང་སྐྱོང་གིས་ཞུས་པ་）中說，有些地獄眾生除了頭以外，身體有八肘長。在《念住經》（藏文：དྲན་པ་ཉེར་བཞག་）中說，造作一個無間罪（藏文：མཚམས་མེད་）的阿鼻地獄（藏文：མནར་མེད་）眾生，身體從一俱盧舍（梵文：krosha，藏文：དཔག་ཚད་）到五俱盧舍不等。在《涅槃經》（藏文：མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོ）中說，造作八個無間罪的眾生，身體有八萬俱盧舍，但互不障礙。在《寶積達拉經》（藏文：དཀོན་ཅོག་ཏ་ལ་ལའི་མདོ）中說，誹謗大乘者的舌頭有一百萬俱盧舍。在《日藏經》（藏文：ཉི་མའི་སྙིང་པོར་མདོ）中說，小餓鬼（藏文：ཡི་དྭགས་）高一拃，大餓鬼有一千俱盧舍。小旁生（藏文：དུད་འགྲོ་）有頭髮尖的五十分之一，大象拉布丹（藏文：གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་）和地護之子（藏文：ས་སྲུང་གི་བུ་）的周長有七俱盧舍。居住在海洋中的龍王們的身體沒有超過這個尺寸，上半身到達三十三天（藏文：སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་），聽聞佛陀說法。在《業百經》（藏文：ལས་བརྒྱ་པ་）中說，大鱷魚有二千七百俱盧舍。在《神識轉移經》（藏文：རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཕོ་བའི་མདོ）中說，龍王難陀（梵文：Nanda，藏文：དགའ་བོ་）和近難陀（梵文：Upananda，藏文：ཉེར་དགའི་）的身體能搖動須彌山（梵文：Sumeru，藏文：རི་རབ་），他們的氣息之毒使海水也無法飲用。在《律藏根本說一切有部》（藏文：ལུང་གཞི་）中說，兩位龍王曾三次繞須彌山。龍都是化身。

【English Translation】 This refers to a Bodhisattva who abides on the tenth Bhumi. It is also called Ogmin Chenpo (Tibetan: འོག་མིན་ཆེན་པོ་). Regarding the Hīnayāna Vaibhāṣikas (Tibetan: ཉི་འོག་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་), there are seventeen different assertions. The Kashmiri assertion is similar to the monastery of the Mahābrahmā (Tibetan: ཚངས་ཆེན་པ་) leader, so there are sixteen assertions. The Formless Realm has four abodes or no abode, because there is no abode in the Formless Realm. 'From birth, there are four forms.' In that place, there are nine grounds: the Desire Realm ground, the Form Realm's four Dhyāna grounds, and the Formless Realm's four grounds. The seventeen abodes above are the Form Realm, where there are separate Dhyāna grounds, the third Dhyāna ground, and the fourth ground is the eighth. As it is said. The three realms do not encompass the nine grounds, because from the first Dhyāna to the Nothingness (Tibetan: ཅིའང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་), in the place where the Path of Seeing and so forth rely, these seven grounds are unpolluted. Therefore, to summarize, the three, such as the complete knowledge of the faculties, are not encompassed by the three realms, but are encompassed by the grounds. The nine grounds are the nine stages of detachment. Third, regarding the size of the body, there are two types: actual size and measured size. First, in the Abhidharma (Tibetan: ཆོས་མངོན་པ་), the body size of the three lower realms is not specifically stated. In the Mother Sutra (Tibetan: རྒྱལ་བའི་ཡུམ་), it is also said that the body size of those born in hell who slander the Dharma is unspeakable. In the Bhadrakalpa Sutra (Tibetan: བཟང་སྐྱོང་གིས་ཞུས་པ་), it is said that some hell beings have bodies eight cubits long, excluding the head. In the Smṛtyupasthāna Sutra (Tibetan: དྲན་པ་ཉེར་བཞག་), it is said that a being who commits one of the five heinous crimes (Tibetan: མཚམས་མེད་) in Avīci Hell (Tibetan: མནར་མེད་) has a body ranging from one krosha (Sanskrit: krosha, Tibetan: དཔག་ཚད་) to five kroshas. In the Nirvana Sutra (Tibetan: མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོ), it is said that beings who commit eight heinous crimes have bodies of eighty thousand kroshas, but they do not obstruct each other. In the Ratnakūṭa-Tathāgata Sutra (Tibetan: དཀོན་ཅོག་ཏ་ལ་ལའི་མདོ), it is said that the tongue of those who slander the Mahayana is one hundred thousand kroshas long. In the Surya-garbha Sutra (Tibetan: ཉི་མའི་སྙིང་པོར་མདོ), it is said that small pretas (Tibetan: ཡི་དྭགས་) are one span tall, and large pretas are one thousand kroshas tall. Small animals (Tibetan: དུད་འགྲོ་) are one-fiftieth of a hair tip, and the elephant Rab-brtan (Tibetan: གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་) and the son of the Earth Protector (Tibetan: ས་སྲུང་གི་བུ་) have a circumference of seven kroshas. The bodies of the Naga kings who dwell in the ocean do not exceed this size, and their upper bodies reach the Trayastrimsa heaven (Tibetan: སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་) to listen to the Buddha's teachings. In the Karmaśataka Sutra (Tibetan: ལས་བརྒྱ་པ་), it is said that large crocodiles are two thousand seven hundred kroshas long. In the Consciousness-Transfer Sutra (Tibetan: རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཕོ་བའི་མདོ), it is said that the bodies of the Naga kings Nanda (Sanskrit: Nanda, Tibetan: དགའ་བོ་) and Upananda (Sanskrit: Upananda, Tibetan: ཉེར་དགའི་) can shake Mount Sumeru (Sanskrit: Sumeru, Tibetan: རི་རབ་), and the poison of their breath makes the ocean undrinkable. In the Vinaya-vastu (Tibetan: ལུང་གཞི་), it is said that the two Nagas circumambulated Mount Sumeru three times each. The Nagas are all emanations.

---

་སྲིད་དོ། །འཛམ་བུ་གླིང་པའི་མིའི་ལུས་རེས་ཆེ་ཞིང་རེས་ཆུང་ཡང་རང་གི་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་བཞིའོ། །འཛམ་བུ་གླིང་པ་རྣམས་ཀྱི་ཚད། ཁྲུ་བཞི་པ་དང་ཕྱེད་དང་བཞི། ། 1-404 ཤར་དང་བ་ལང་སྤྱོད་དང་བྱང་། །ཞེས་བྱ་ཕྱི་མ་གཉིས་འགྱུར་བསྐྱེད། །ཅེས་ཏེ། ལུས་འཕགས་སོགས་ཀྱང་རང་གི་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་བཞི་པར་གསུངས་སོ། །སྐལ་པ་དང་པོའི་མི་འགའ་ཞིག་ནི་བརྒྱ་བྱིན་དང་ མཉམ་སྟེ། ཡབ་སྲས་མཇལ་བར་སྤྱི་བོ་སྐྱེས་དང་བརྒྱ་བྱིན་སྟན་གཅིག་ལ་འདུག་པ་ལ་མིག་འབྱེད་འཛུམས་ཡོད་མེད་མ་གཏོགས་པ་ཁྱད་མེད་པར་བཀའ་བསྩལ་བས་སོ། །ལྷ་མ་ཡིན་རྣམས་ཀྱི་ལུས་ཚད་ དང་ཚེ་ཚད་དང་ལོངས་སྤྱོད་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་དང་འདྲ་བར་སར་གསུངས་སོ། །འདོད་དང་ལྡན་པ་ལྷ་ཡི་ལུས། །བཞི་ཆ་ནས་ནི་རྒྱང་གྲགས་ནི། །ཕྱེ་དང་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་བསྐྱེད། །ཅེས་པས་དགའ་ ལྡན་པ་ལ་རྒྱང་གྲགས་སྟེ་སླའོ། །གཟུགས་ཅན་དང་པོ་དཔག་ཚད་ཕྱེད། །དེ་ཡི་གོང་མ་ཕྱེད་ཕྱེད་བསྐྱེད། །འོད་ཆུང་རྣམས་ཀྱི་ལྟག་ཡན་ཆད། །ལུས་ནི་ཉིས་འགྱུར་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །སྤྲིན་མེད་དཔག་ཚད་གསུམ་ དོར་རོ། །ཞེས་ཏེ་ཚངས་རིས་པའི་ཕྱེད་དང་འོད་ཆུང་བའི་གཉིས་དང་ཚད་མེད་འོད་པའི་བཞི་ནས་དགེ་རྒྱས་པའི་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་དང་སྤྲིན་མེད་པའི་གསུམ་དོར་བས་བརྒྱ་ཉེར་ལྔ་དང་འོག་མིན་ པའི་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་གི་བར་ཏེ་བར་པ་རྣམས་རང་གིས་བརྩིས་པས་ཤེས་སོ། །གཟུགས་མེད་ན་གཟུགས་མེད་པས་ན་ལུས་ཚད་མེད་དོ། །དེའང་དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེན་པ་དང་གོས་དམར་ཅན་གྱི་སྡེ་བ་གཟུགས་ཕྲ་བ་ཡོད་པར་འདོད་དེ། 1-405 དེ་འགོག་པའི་བརྒལ་ལན་ནི་མཛོད་འགྲེལ་བརྒྱད་པར་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནི། གཟུགས་མེད་དུས་མཐའ་རྡུལ་ཡིག་དང་། །སྐད་ཅིག་ཕྲ་རབ་རྡུལ་དང་ནི། །རྡུལ་ཕྲན་དང་ནི་དེ་བཞིན་དུ། །ལྕགས་ཆུ་རི་བོང་ལུག་ དང་གླང་། །ཉི་ཟེར་རྡུལ་དང་སྲོ་མ་དང་། །དེ་ལས་བྱུང་དང་དེ་བཞིན་ནས། །སོར་ཚིགས་གོང་བདུན་བསྒྱུར་ཤེས་བྱ། །སོར་མོ་ཉི་ཤུ་བཞི་ལ་ཁྲུ། །ཁྲུ་བཞི་ལ་ནི་གཞུ་གང་ངོ་། །དེ་ནི་ལྔ་ བརྒྱ་རྣམས་ལ་ནི། །རྒྱང་གྲགས་དེ་ལ་དགོན་པར་འདོད། །དེ་བརྒྱད་དཔག་ཚད་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་པ་ལ་ཉི་ཟེར་གྱི་རྡུལ་གྱི་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུ་ཆ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བོ་ཞེས་གསུངས་བ་ནི་མི་མད་ དེ། དེ་ནི་ལུག་རྡུལ་ཡིན་པས་སོ། །ལུང་རྣམ་འབྱེད་དུ། སྔ་ཕྱི་རྣམས་དྲུག་འགྱུར་དང་། གདགས་པར་རྡུལ་ཕྲན་བདུན་ལ་ཉི་ཟེར་གྱི་རྡུལ་དུ་བཤད་པའང་ཡོད་དོ། །ཁྲུ་ནི་དང་པོ་ཆོས་མངོན་པ་ བཤད་པའི་དུས་ཙམ་གྱི་མིའི་ཁྲུས་རྩིའོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོ་སྲས་སོ། །དུས་འཁོར་དུ་གཞུ་ཉིས་སྟོང་ལ་རྒྱང་གྲགས་དང་དེ་བཞི་ལ་དཔག་ཚད་དུ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། ། བཞི་པ་ཚེ་ཚད་ལའང་གཉིས་ ལས་དངོས་ནི། སྒྲ་མི་སྙན་ན་ཚེ་སྟོང་སྟེ། །གཉིས་ན་ཕྱ

【現代漢語翻譯】 如此。贍部洲人的身體有大有小，但通常是四肘半（藏文：ཁྲུ་ཕྱེད་དང་བཞིའོ།）。所有贍部洲人的身高是四肘或四肘半。 東方勝身洲和牛貨洲以及北方俱盧洲，這三個洲的人身高是後者的兩倍。也就是說，勝身洲等的身高也是四肘半。最初劫時的一些人與帝釋天（藏文：བརྒྱ་བྱིན་）一樣高。據說，父子相見時，除了帝釋天有睜眼和微笑之外，其他方面沒有區別，他們可以同坐一個座位。 非天（藏文：ལྷ་མ་ཡིན་）的身高、壽命和享受與三十三天（藏文：སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་）的天人相似。『有欲天人的身體，四分之一由尋香構成，二分之一由尋香構成。』因此，兜率天的天人身高一由旬（藏文：རྒྱང་གྲགས་）半。色界天的第一禪天身高半由旬，其上的每一層都增加一半。從少光天到廣果天，身體增加兩倍。無雲天的天人身高一百二十五由旬，除去三由旬。也就是說，梵眾天的天人身高半由旬，少光天的天人身高二由旬，無量光天的天人身高四由旬，從極少光天到無雲天是六十四由旬，除去三由旬后是一百二十五由旬，色究竟天的天人身高一萬六千由旬。中間各天的身高可以通過計算得知。無色界天沒有形體，因此沒有身高。 大眾部（藏文：དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེན་པ་）和赤衣部（藏文：གོས་དམར་ཅན་གྱི་སྡེ་བ་）認為有微細的色蘊存在。關於駁斥這種觀點的辯論，可以參考《俱舍論釋》第八品。 第二，無色界的時間單位是極微塵（藏文：རྡུལ་ཡིག་），剎那（藏文：སྐད་ཅིག་）是極微塵，微塵（藏文：ཕྲ་རབ་རྡུལ་）是微塵，同樣，七倍遞增的順序是：鐵、水、兔、羊、牛、日輪塵（藏文：ཉི་ཟེར་རྡུལ་）、虱、麥粒、指節。二十四個指節為一肘，四個肘為一張弓（藏文：གཞུ་གང་ངོ་）。五百張弓為一尋香（藏文：རྒྱང་གྲགས་），也稱為『孤』，八尋香為一由旬（藏文：དཔག་ཚད་ཅེས་བྱའོ）。』這裡說，四十九個日輪塵為一極微塵，這是不合理的，因為那是羊毛塵。 在《律分別》（藏文：ལུང་རྣམ་འབྱེད་）中，『前後都是六倍遞增』，也有說法認為七個極微塵為一日輪塵。肘是最初宣說《阿毗達磨》時所用的肘的長度，這是國王之子世親的觀點。在《時輪經》中，兩千張弓為一尋香，四尋香為一由旬。 第四，關於壽命，有兩種情況。實際上，聲音不好聽的人壽命為一千歲，如果聲音好聽，壽命減半。

【English Translation】 So it is. The bodies of the people of Jambudvipa (藏文：འཛམ་བུ་གླིང་པ་) are sometimes large and sometimes small, but usually four and a half cubits (藏文：ཁྲུ་ཕྱེད་དང་བཞིའོ།). The height of all the people of Jambudvipa is four cubits or four and a half cubits. The bodies of those in the Eastern Videha (藏文：ཤར་) and the Western Godaniya (藏文：བ་ལང་སྤྱོད་) and Northern Kuru (藏文：བྱང་) are twice the size of the latter. That is to say, the height of Videha etc. is also four and a half cubits. Some of the people in the first kalpa were as tall as Indra (藏文：བརྒྱ་བྱིན་). It is said that when a father and son met, there was no difference except that Indra had open eyes and a smile, and they could sit on the same seat. The height, lifespan, and enjoyment of the Asuras (藏文：ལྷ་མ་ཡིན་) are similar to those of the Thirty-three Gods (藏文：སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་). 'The body of a desire realm god is one-fourth composed of scent, and one-half composed of scent.' Therefore, the height of the Tushita gods is one and a half yojanas (藏文：རྒྱང་གྲགས་). The height of the first dhyana of the form realm is half a yojana, and each layer above it increases by half. From the Parittabha to the Anabhraka, the body doubles. The height of the Anabhraka gods is one hundred and twenty-five yojanas, minus three yojanas. That is to say, the height of the Brahmaparisadya gods is half a yojana, the height of the Parittabha gods is two yojanas, the height of the Apramanabha gods is four yojanas, from the Parittasubha to the Anabhraka is sixty-four yojanas, minus three yojanas is one hundred and twenty-five yojanas, and the height of the Akanistha gods is sixteen thousand yojanas. The height of the intermediate gods can be known by calculation. The formless realm has no form, so there is no height. The Mahasamghika (藏文：དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེན་པ་) and the Kasyapiya (藏文：གོས་དམར་ཅན་གྱི་སྡེ་བ་) believe that there are subtle forms. For a debate refuting this view, see the eighth chapter of the Abhidharmakosabhasyam. Second, the units of time in the formless realm are atoms (藏文：རྡུལ་ཡིག་), a ksana (藏文：སྐད་ཅིག་) is an atom, a paramanu (藏文：ཕྲ་རབ་རྡུལ་) is a dust particle, and similarly, the order of sevenfold increase is: iron, water, rabbit, sheep, cow, sunbeam dust (藏文：ཉི་ཟེར་རྡུལ་), louse, barleycorn, finger joint. Twenty-four finger joints are a cubit, and four cubits are a bow (藏文：གཞུ་གང་ངོ་). Five hundred bows are a krosa (藏文：རྒྱང་གྲགས་), also called 'gona', and eight krosas are a yojana (藏文：དཔག་ཚད་ཅེས་བྱའོ).』 Here it says that forty-nine sunbeam dust particles are a paramanu, which is unreasonable, because that is wool dust. In the Vinayavibhanga (藏文：ལུང་རྣམ་འབྱེད་), 'both before and after are sixfold increase', there is also a saying that seven paramanus are a sunbeam dust particle. The cubit is the length of the cubit used when the Abhidharma was first taught, according to Vasubandhu. In the Kalacakra, two thousand bows are a krosa, and four krosas are a yojana. Fourth, regarding lifespan, there are two situations. Actually, people with unpleasant voices have a lifespan of one thousand years, and if the voice is pleasant, the lifespan is halved.

---

ེད་ཕྱེད་སྤངས་པ་འོ། །འདི་ན་མ་ངེས་ཐ་མར་ནི། །ལོ་བཅུ་དང་པོ་དཔག་ཏུ་མེད། །བ་ལང་སྤྱོད་པའི་ལྔ་བརྒྱ་དང་། །ལུས་འཕགས་པའི་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། ། 1-406 མི་རྣམས་ཚེ་ལོ་ལྔ་བཅུ་ལ། །འདོད་པ་ཡི་ནི་ལྷ་རྣམས་ལས། །འོག་མ་རྣམས་ཀྱི་ཉིན་ཞག་སྟེ། །དེ་ཡིས་ཚེ་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་འོ། །གོང་མ་གཉི་ག་ཉིས་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཏེ། ཉིན་ཞག་དེ་ ཡིས་བགྲངས་པ་ཞེས་པ་ཞག་སུམ་བཅུ་ལ་ཟླ་བ་དང་དེ་བཅུ་གཉིས་ལ་ལོ་རུ་བྱས་པ་སྟེ། སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པ་སོགས་ལྔ་ཡི་མི་ལོ་བརྒྱ་དང་ཉིས་བརྒྱ་དང་བཞི་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་ བརྒྱ་དང་སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་ཉིན་ཞག་དང་། དེས་རང་རང་གི་ལོ་སྟོང་ནས་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་གི་བར་ཚེ་ཚད་དོ། །ཡང་སོས་ལ་སོགས་དྲུག་རིམ་བཞིན། །འདོད་ལྷའི་ཚེ་དང་ཉིན་ཞག་མཉམ། །དེ་ཡིས་དེ་ དག་རྣམས་ཀྱི་ཚེ། །འདོད་པའི་ལྷ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། །ཞེས་པས་རིམ་པ་བཞིན་ལོ་གྲངས་འདྲ་བའོ། །གཉའ་ཤིན་འཛིན་ཡན་ཆད་ན་ཉི་ཟླ་མེད་ཀྱང་ཉིན་མཚན་ནི་ཀུ་མུ་ཏ་དང་པད་མ་ལྟར་ མེ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་ཟུམ་དང་བྱ་རྣམས་སྐད་འབྱིན་མི་འབྱིན་དང་གཉིད་སངས་པ་དང་བྲོ་བ་ལས་ཏེ། སྣང་བའི་བྱ་བ་ནི་རང་གི་འོད་ཀྱིས་སོ་ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །རབ་ཏུ་ཚ་ཕྱེད་མནར་ མེད་ནི། །བར་གྱི་སྐལ་པའོ་དུད་འགྲོ་རྣམས། །མཆོག་རིང་སྐལ་པའོ་ཡི་དྭགས་རྣམས། །ཟླ་བ་ཉིན་ཞག་གིས་ལྔ་བརྒྱ་འོ། །ཞེས་ཏེ། དགེ་སློང་དག་ཀླུ་བརྒྱད་པོ་ནི་ཀླུ་ཆེན་པོ་སྟེ་སྐལ་པར་གནས་པ་ས་འཛིན་པའོ་ཞེས་དང་། 1-407 འཕགས་པ་ཉི་མའི་སྙིང་པོར། དུད་འགྲོ་ཐུང་བས་ཡུད་ཙམ་དང་། རིང་བས་སྐལ་པ་ཐུབ་པ་དང་། ཡི་དྭགས་ཐུང་བས་སྟོང་དང་རིང་བས་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་ཐུབ་པར་དཀའ་བསྩལ་ཏོ། །མིའི་ཟླ་བས་ ཉིན་ཞག་བྱས་པའི་ལྔ་བརྒྱ་ནི། བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ་ལོ་ལྔ་སྟོང་རྣམས་དང་། ཁྲིར་ཡང་འཆིར་མི་རུང་ཞེས་དང་གཅིག་གོ །གྲང་དམྱལ་རྣམས་ཀྱི་ཚེ་ནི་ཚ་དམྱལ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱེད་ཕྱེད་དུ་གསུངས་ ཤིང་། ཏིལ་སྦྱང་ནས་ནི་ལོ་བརྒྱ་ཞིང་། །ཏིལ་གཅིག་ཕྱུང་བས་ཟད་གྱུར་པ། །ཆུ་སྦུར་ཅན་གྱི་ཚེ་ཡིན་ཏེ། །གཞན་གྱི་ཚེ་ནི་ཉི་ཤུར་བསྒྱུར། །ཞེས་ཀྱང་སྟེ། སྦྱང་ནི་མ་ག་ཏའི་ཁལ་བརྒྱད་དུ་ ཤོང་བའོ། །ཉེ་འཁོར་དང་ཉི་ཚེ་བའི་དམྱལ་བ་ལ་ནི་ཚེ་ཚད་མ་ངེས་པར་གསུངས་སོ། །ཚངས་རིས་པས་བར་གྱི་སྐལ་པ་ཉི་ཤུ་དང་མདུན་ན་འདོན་པས་བཞི་བཅུ་དང་ཚངས་ཆེན་པས་དྲུག་ ཅུ་དང་། འོད་ཆུང་བས་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་གཉིས་དང་། ཚད་མེད་འོད་པས་བཞི་ནས་དགེ་རྒྱས་པས་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་དང་། སྤྲིན་མེད་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་དང་། འོག་མིན་པས་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་ཐུབ་ པའི་བར་ཏེ། གཟུགས་ཅན་ཉིན་མཚན་མེད་ཚེ་ནི། །རང་ལུས་གཞལ་བའི་སྐལ་པ་ཡིས། །འོད་ཆུང་ནས་བཟུང་སྐལ་ཆེན་ཏེ། །དེ་ཡི་འོག་མ་ཕྱེད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ

【現代漢語翻譯】 一半已經捨棄了。在這裡，不確定的最後是：最初的十年是不可估量的，五百個是牛行，二百五十個是身勝。 人們壽命五十歲時，比欲界諸天低下的那些天的日夜，以此計算壽命五百歲。上面的兩個是雙倍。』也就是說，用日夜來計算，三十天為一個月，十二個月為一年。三十三天等五天的壽命分別為人間的百年、二百年、四百年、八百年和一千六百年日夜。因此，他們各自的壽命從千年到一萬六千年不等。又如，從甦醒等六者依次是：『欲天之壽命與日夜相同。因此，他們的壽命與欲天相同。』因此，依次是相同的年數。在無熱天以上，雖然沒有日月，但日夜是像睡蓮和蓮花一樣，花朵開放和閉合，鳥兒發出和不發出聲音，以及睡眠和清醒等。顯現的事業是依靠自己的光明，如《俱舍論》的註釋中所說。『極熱的一半是無間地獄，中間的是旁生，最好的是餓鬼，以月為日夜計算五百。』也就是說，比丘們，八大龍是偉大的龍，居住在劫中，持有大地。』 在《聖妙吉祥真實名經》中，旁生的壽命短的只有一瞬間，長的可以持續一個劫；餓鬼短的只有一千年，長的可以持續八萬年。以人間的月份為日夜計算的五百，在《親友書》中說，五千年，甚至一萬年也不會死亡。』這與之一致。寒冷地獄的壽命是炎熱地獄的一半。『從磨碎芝麻開始，一百年裡取出一粒芝麻，直到磨完，這是水泡地獄的壽命，其他的壽命乘以二十。』也就是說，『磨』是指能裝八個摩揭陀國的『卡』。近邊地獄和孤獨地獄的壽命是不確定的。色界梵眾天的壽命是二十個中劫，梵前天的壽命是四十個中劫，大梵天的壽命是六十個中劫，少光天的壽命是兩個大劫，無量光天是四個大劫到增善天是六十四大劫，廣果天是一百二十五大劫，色究竟天能活到十六萬劫之間。『有色界沒有日夜的壽命，以自身衡量的劫來計算。從少光天開始是大劫，其下是它的一半。』

【English Translation】 Half has been abandoned. Here, the uncertain end is: the first ten years are immeasurable, five hundred are cow-conduct, and two hundred and fifty are body-superior. When people's lifespan is fifty years, the days and nights of the lower gods of the desire realm, by this calculation, the lifespan is five hundred years. The upper two are doubled. 'That is to say, counting by days and nights, thirty days are a month, and twelve months are a year. The lifespans of the thirty-three gods and the five others are respectively one hundred, two hundred, four hundred, eight hundred, and one thousand six hundred human years of days and nights. Therefore, their respective lifespans range from a thousand to sixteen thousand years. Also, from Awakening and the six others in order: 'The lifespan of the desire gods is the same as the days and nights. Therefore, their lifespans are the same as the desire gods.' Therefore, they are the same number of years in order. Above the Non-Hot Heaven, although there are no sun and moon, days and nights are like water lilies and lotuses, flowers opening and closing, birds making and not making sounds, and sleeping and waking, etc. The activities of manifestation rely on their own light, as stated in the commentary of the Abhidharmakośa. 'Half of the extremely hot is the Avīci Hell, the middle is the animals, the best is the hungry ghosts, counting five hundred with the month as days and nights.' That is to say, monks, the eight great nāgas are great nāgas, residing in the kalpa, holding the earth.' In the Ārya-Mañjuśrī-Nāma-Saṃgīti, the lifespan of animals is short, only a moment, and long, it can last for a kalpa; the lifespan of hungry ghosts is short, only a thousand years, and long, it can last for eighty thousand years. Counting five hundred with human months as days and nights, in the Letter to a Friend, it is said that five thousand years, even ten thousand years will not die.' This is consistent with it. The lifespan of the cold hells is half of that of the hot hells. 'Starting from grinding sesame seeds, taking out one sesame seed every hundred years until it is finished, this is the lifespan of the water bubble hell, and the lifespans of the others are multiplied by twenty.' That is to say, 'grinding' refers to being able to hold eight Magadha 'khalas'. The lifespans of the neighboring hells and the solitary hells are uncertain. The lifespan of the Brahmāpāriṣadya heaven is twenty intermediate kalpas, the Brahmakāyika heaven is forty intermediate kalpas, the Mahābrahmā heaven is sixty intermediate kalpas, the Parīttābha heaven is two great kalpas, the Apramāṇābha heaven is four great kalpas to the Puṇyaprasava heaven is sixty-four great kalpas, the Anabhraka heaven is one hundred and twenty-five great kalpas, and the Akanishtha heaven can live between sixteen thousand kalpas. 'The lifespan of the form realm without days and nights is calculated by the kalpa measured by oneself. Starting from the Parīttābha heaven is a great kalpa, and below it is half of it.'

---

། །གཟུགས་མེད་པ་བཞིས་ཉི་ཁྲི་དང་བཞི་ཁྲི་དང་དྲུག་ཁྲི་དང་བརྒྱད་ཁྲི་ཐུབ་སྟེ། 1-408 གཟུགས་མེད་སྐལ་པ་སྟོང་ཕྲག་ནི། །ཉི་ཤུ་ལྷག་པས་ལྷག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཚེ་ཚད་མ་རྫོགས་པར་འཆི་བ་ནི་སྒྲ་མི་སྙན་མ་གཏོགས་པར་འཆི་ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་བར་སྐབས་སུ་མི་འཆི་ བ་བྱང་སེམས་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པ་དང་སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་དང་རྒྱལ་བས་བསྟན་པ་དང་རྒྱལ་བའི་ཐད་དུ་བཏང་བའི་ཕོ་ཉ་དང་དད་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་དག་ དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐ་མ་དང་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་དེ་དག་མངལ་ན་ཡོད་པའི་ཡུམ་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་མཇལ་བྱེད་བཤད་པ་ནི། །སྐད་ཅིག་མ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལ། །དེ་ཡི་སྐད་ཅིག་ དེ་རྣམས་ཀྱང་། །དྲུག་ཅུ་ལ་ནི་ཐང་གཅིག་གོ །ཡུད་ཙམ་ཉིན་ཞག་ཟླ་གསུམ་ནི། །གོང་ནས་གོང་དུ་སུམ་ཅུར་བསྒྱུར། །ཞག་མི་ཐུབ་དང་བཅས་པ་ཡི། །ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་ལ་ལོ་གཅིག །ཅེས་ཏེ། སྐད་ཅིག་གི་ཚད་ནི་རྣམ་འགྲེལ་དུ། །རྡུལ་གཅིག་བསྒྲེས་དུས་ཆུང་བ་ཡི། །མཐར་ཐུག་དུས་ནི་སྐད་ཅིག་འདོད། །ཅེས་དང་། མཛོད་འགྲེལ་དུ་ཆོས་མངོན་པ་བ་རྣམས་ན་རེ། སྐྱེས་བུ་སྟོབས་དང་ལྡན་པའི་ སེ་གོལ་བ། ཏོག་པ་ཙམ་གྱིས་སྐད་ཅིག་དྲུག་ཅུ་རྩ་ལྔ་ཟེར་བཞིའོ་འདའོ་ཞེས་ཟེར་རོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ཞག་མི་ཐུབ་པ་ནི་ལོ་ལ་དྲུག་སྟེ། མཛོད་འགྲེལ་དུ། །དགུན་དང་དཔྱིད་དང་དབྱར་རྣམས་ཀྱི། ། 1-409 ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གཉིས་འདས་ནས། །ཟླ་བ་ཕྱེད་ནི་ལུས་པ་ན། །མཁས་པས་ཞག་མི་ཐུབ་པ་དོར། །ཞེས་ཏེ། དུས་དེ་གསུམ་ལ་ཟླ་བ་བཞི་བཞིའོ། །དེས་ན་འདིར་ནི་སྟོན་དཔྱིད་འབྲིང་ཐུབ། དབྱར་ དགུན་འབྲིང་མི་ཐུབ་ཅེས་པ། དགེ་སློང་གི་ལོ་དང་པོའི་འདྲི་བ་བསྡུས་པས་སོ། །རྒྱལ་ཅན་དང་། དབོ་དང་། ས་ག་དང་། ཆུ་སྟོད་དང་། ཁྲུམས་སྨད་དང་། སྨིན་དྲུག་ཅན་རྣམས་ཀྱི་གནམ་སྟོང་ཆད་པས་ ན་ཞག་ཉེར་དགུ་ཟླ་བའོ། །དགུན་ནི་སྨིན་དྲུག་ཅན་གྱི་ཉ་ནས་རྩོམ་མོ། ། ལྔ་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་བདེ་བ་དང་ཁམ་ཟས་དང་། འཁྲིགས་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ཇི་རིགས་པར་ཏེ་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ ནི། ལྕགས་ཀྱི་ས་གཞི་འབར་བ་མེ་ལྕེས་ཁྱབ་པ་ལྕགས་ཀྱི་ར་བས་ཀུན་ནས་བསྐོར་བ་ན་ཡང་སོས་ཀྱི་ལས་ལས་བྱུང་བ་མཚོན་སྣ་ཚོགས་རྣམས་ཀྱིས་དགྲའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཕན་ཚུན་བསྣུན་པས་ བརྒྱལ་ཏེ་ས་ལ་འགྱེལ་བ་ན། ནམ་མཁའ་ལས་ཁྱེད་རྣམས་ཡང་སོས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྒྲ་བྱུང་བའམ་རླུང་གྲང་མོ་ལངས་པས། མཛོད་འགྲེལ་ཡང་སོས་ཏེ་སྔ་མ་ལྟར་དུ་ཡང་ཡང་ལས་མ་ཟད་ པར་དུ་མྱོང་ངོ་། །བསྐལ་པ་འཇིག་དུས་ཀྱི་མེ་བས་ཡང་སོས་ཀྱི་མེ་ཚ་ཞིང་། དེ་བས་འོག་མ་འོག་མ་བཞི་འགྱུར་གྱིས་ཚ་བར་བཤད་དོ། །ཐིག་ནག་གིས་ལུས་ལ་དམྱལ་སྲུང་ཀྱིས་ཐེག་ཆ་བཞིའམ་བརྒྱད་དམ་དུ་མར་བཏབ་སྟེ་གཤགས་ཤིང་འཇོག་པ་དང་། 1-410

【現代漢語翻譯】 四無色界眾生的壽命分別是二萬劫、四萬劫、六萬劫和八萬劫。 無色界的劫數千倍於此，超過二十倍以上。』壽命未盡而死，除非是聲音不悅耳導致的死亡。此外，不會中途死亡的情況包括：菩薩一生補處者、有邊際者、如來所教導者、如來的使者、信仰和追隨佛法者、最後一位菩薩、轉輪王以及這些人在母胎中的母親等。第二，講述時間單位：一百二十個剎那為一怛剎那。這些剎那的每一剎那，六十個為一朗伽。一臾，一瞬間，一日夜，一月，三個月，都是前者的三十倍。十二個包含不能足月的月份為一年。』剎那的衡量標準在《釋量論》中說：『極微塵聚合的最小時間單位，稱為剎那。』在《俱舍論》的註釋中，有部宗的人說：『一個力士彈指，有六十五剎那。』不能足月的月份，一年中有六個。在《俱舍論》的註釋中說：『冬天、春天和夏天，經過兩個半月后，還剩半個月時，智者會去除不能足月的月份。』這三個季節各有四個月。因此，這裡說秋季和春季是中足月，夏季和冬季是中不足月，這是因為省略了比丘第一年的提問。嘉辰月、室女月、人馬月、寶瓶月、雙魚月和金牛月，因為天空空缺，所以是二十九天的月份。冬季從金牛月的魚日開始。第五，關於痛苦和快樂，以及食物和性行為的享受。地獄的痛苦是：燃燒的鐵地上佈滿火焰，四周被鐵柵欄包圍，從等活地獄的業力中產生各種武器，懷著敵意互相擊打，昏厥倒地。這時，從天空中傳來聲音：『愿你們復活！』或者吹起冷風，如《俱舍論》的註釋所說，復活後像之前一樣，一次又一次地感受，直到業力耗盡。劫末的火比等活地獄的火更熱，而且據說越往下，溫度以四倍遞增。獄卒在身體上畫黑線，用四份、八份或更多份切割身體。

【English Translation】 The lifespans of the four formless realms are 20,000 kalpas, 40,000 kalpas, 60,000 kalpas, and 80,000 kalpas, respectively. The kalpas of the formless realm are thousands of times greater, exceeding twenty times more. 'Dying before the end of one's lifespan, except for death caused by unpleasant sounds.' Furthermore, situations where one does not die prematurely include: a Bodhisattva who is one birth away from Buddhahood, one who has reached the end of existence, one who is taught by the Tathagata, a messenger of the Tathagata, those who have faith and follow the Dharma, the last Bodhisattva, a Chakravartin (wheel-turning king), and the mothers of these individuals while they are in the womb. Second, describing the units of time: One hundred and twenty kshanas (moments) make one tatkshana. Each of these kshanas, sixty make one lava. One yud, one instant, one day and night, one month, three months, each is thirty times the previous one. Twelve months, including those that are not full months, make one year.' The measure of a kshana is stated in the Pramanaviniscaya (Commentary on Valid Cognition): 'The smallest unit of time when atoms are combined is considered a kshana.' In the commentary on the Abhidharmakosha, the Vaibhashikas say: 'A strong man snapping his fingers has sixty-five kshanas.' Months that are not full have six in a year. In the commentary on the Abhidharmakosha, it says: 'In winter, spring, and summer, after two and a half months have passed, when half a month remains, the wise remove the month that is not full.' Each of these three seasons has four months. Therefore, here it is said that autumn and spring are medium full, and summer and winter are medium not full, because the question of the first year of a Bhikshu is omitted. Jiachen month, Virgo month, Sagittarius month, Aquarius month, Pisces month and Taurus month, because the sky is empty, are twenty-nine-day months. Winter starts from the fish day of Taurus month. Fifth, regarding suffering and happiness, and the enjoyment of food and sexual activity. The suffering of hell is: the burning iron ground is covered with flames, surrounded by iron fences, various weapons arise from the karma of the Reviving Hell, striking each other with hostility, fainting and falling to the ground. At this time, a voice comes from the sky: 'May you be revived!' Or a cold wind blows, as the commentary on the Abhidharmakosha says, reviving and experiencing it again and again as before, until the karma is exhausted. The fire at the end of a kalpa is hotter than the fire of the Reviving Hell, and it is said that the temperature increases fourfold as one goes down. Hell guardians draw black lines on the body and cut and chop it into four, eight, or more pieces.

---

བསྡུས་འཇོམས་ཀྱིས་གཅིག་ཏུ་ཚོགས་པ་ན་དམྱལ་སྲུང་ཀྱིས་ལྕགས་ཀྱི་རི་རའི་གདོང་ལྟ་བུ་གཉིས་དང་ལུག་དང་རྟ་དང་གླང་པོ་ཆེ་དང་སེང་གེ་དང་སྟག་གདོང་ལྟ་བུ་གཉིས་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་ བཙངས་མ་ཐག་ཏུ་རིས་བརྩིར་བས་སྒོ་ཀུན་ནས་ཁྲག་རྒྱུན་འབབ་པ་དང་། ཡང་འདུས་པ་ན་ལྕགས་ཀྱི་འཕྲུལ་འཁོར་ཆེན་པོས་བུར་ཤིང་ལྟར་འཚིར་ཞིང་ཁྲག་རྒྱུན་འབབ་པ་དང་། ཡང་འདུས་པ་ན་ལྕགས་ ཀྱི་ཕ་བོང་གི་ཆར་པས་ས་གཞི་ལ་ཇར་ཇིར་དུ་རྡུང་བ་ན་ཁྲག་རྒྱུན་འབབ་པའོ། །ངུ་འབོད་ཀྱི་གནས་ཚོལ་བ་ན་ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པར་བཞུགས་པས་དེར་མེ་བཏང་བ་འབར་ཞིང་མཆེད་དེ་ བསྲེགས་པས་ངུ་ཞིང་སྡུག་སྐད་འབྱིན་པའོ། །ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་དེ་དང་འདྲ་བ་ལས་ཁང་སྦྲུམ་དུ་འདུག་པའོ། །ཚ་བའི་ལྕགས་ཀྱི་ཕྲུ་བ་དཔག་ཚད་དུ་མ་ཡོད་པ་མེ་འབར་བའི་ནང་དུ་ཉ་ བཞིན་བསྲེགས་པ་དང་ལྕགས་ཀྱི་གསལ་ཤིང་འབར་བས་རྐུབ་ནས་ཕུག་པ་སྤྱི་བོར་བྱུང་ཞིང་ལུས་ཀྱི་བུ་ག་རྣམས་དང་བ་སྤུའི་ཁུང་བུ་ཀུན་ནས་མེ་འབར་བ་དང་ལྕགས་སྲེགས་ཀྱི་ས་གཞི་ལ་ ལྕགས་ཀྱི་ཐོ་བ་འབར་བས་རྡུང་བའོ། །རབ་ཏུ་ཚ་བས་གསལ་ཤིང་རྩེ་གསུམ་པས་རྐུབ་ནས་ཕུག་པས་ཕྲག་པ་གཉིས་དང་སྤྱི་བོར་བྱུང་ཞིང་བུ་ག་རྣམས་ནས་མེ་ལྷག་ལྷབ་འབར་བ་དང་། ལྕགས་ལེབ་འབར་བས་ལུས་ལ་ཀུན་ཏུ་འཁྲི་བ་དང་། 1-411 བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ཏུ། ཁ་ཅིག་ལྕགས་ལས་བྱས་པའི་ཕྲུ་ཆེན་དུ། །འབྲས་ཀྱི་ཅུང་སེང་བཞིན་དུ་སྐོལ་ཞིང་འཚེད། །ཅེས་པ་སྟེ། དེ་ཀེང་རུས་ཙམ་ལུས་པ་ན་ཕྱུང་ནས་ས་ལ་བཀྲམ་པས་ཤ་ ལྤགས་དང་ཁྲག་སླར་སྐྱེས་པ་ཡང་ནང་དུ་འཇུག་པའོ། །མནར་མེད་པས་ཕྱོགས་བཞི་ནས་ས་ཆེན་པོ་མེར་འབར་བ་འོང་བས་འདིའི་ལུས་མར་མེའི་སྡོང་བུ་ལྟར་བསྲེགས་པ་ན་མེ་ཉིད་ཀྱི་ཕུང་པོར་ སྣང་ཞིང་སྡུག་སྐད་ལས་སེམས་ཅན་ཡོད་པར་ཤེས་པ་ཙམ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་ཞིབ་མར་ལྕགས་ཀྱི་མདག་མ་འབར་བ་དང་འཁུམ་པ་དང་ལྕགས་སྲེགས་ཀྱི་རི་ཆེན་པོ་ལ་འབབ་འཛེག་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་ དང་། ཁ་ནས་ལྕེ་ཕྱུང་སྟེ་ལྕགས་ཕུར་བརྒྱས་བརྒྱངས་ནས་གཉེར་འཁུམས་མེད་པར་བྱེད་པ་དང་། ས་ལ་གན་རྐྱལ་དུ་བཞག་སྟེ་ཁ་ལྕགས་ཀྱི་འབྱེད་སྤྱད་ཀྱིས་ཕྱེ་ནས་ལྕགས་ཀྱི་ཐུ་ལུམ་མེ་འབར་བ་ དང་ཟངས་སྐོལ་བ་བླུགས་པས་ཁ་དང་ལྐོག་མ་དང་ནང་ཁྲོལ་ཀུན་ཚིག་སྟེ་རོ་སྨད་ནས་ཕྱིར་འབྱུང་བ་སོགས་ལས་མ་ཟད་བར་དུ་མྱོང་ངོ་། །འདི་རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་འགའ་ཞིག་ཡན་མན་དུའང་ ཡོད་པར་གསལ་ལོ། །ཉེ་འཁོར་བས། བརྒྱད་པོ་ཀུན་ལ་ལྷག་བཅུ་དྲུག །དེ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཕྱོགས་བཞི་ན། །མེ་མར་མུར་དང་རོ་མྱགས་དང་། །སྤུ་རི་ལམ་སོགས་དང་ཆུ་བོའོ། །ཞེས་ཏེ་བརྒྱད་པོའི་ཕྱོགས་རེ་རེ་ན་མེ་མུར་པུས་པོ་ནུབ་ཙམ་ལ་གནས་ཚོལ་དུ་འགྲོ་བ་ན་རྐང་པ་འདེགས་འཇོག་གིས་ཤ་སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་པ་དང་། 1-412 རོ

【現代漢語翻譯】 當他們聚集在一起時，地獄的守護者用鐵山的兩個像臉一樣的部分，以及綿羊、馬、大象、獅子和老虎的兩個像臉一樣的部分，將他們夾在中間。當他們被壓榨時，所有的門都流淌著鮮血。當他們再次聚集時，巨大的鐵輪像壓榨甘蔗一樣壓榨他們，鮮血流淌。當他們再次聚集時，鐵雹像冰雹一樣擊打地面，鮮血流淌。當他們尋找哭喊的地方時，他們被安置在鐵房子里，那裡點燃了火，火焰蔓延燃燒，他們哭喊著發出痛苦的聲音。他們像巨大的哭喊聲一樣，待在子宮裡。許多庫魯舍（梵文：krośa，距離單位）長的熾熱鐵蟲在燃燒的火焰中像魚一樣被烤。燃燒的鐵串從他們的臀部插入，從頭頂穿出，身體的所有孔和毛孔都燃燒著火焰。在燃燒的鐵地上，燃燒的鐵錘擊打著他們。極熱的三叉鐵串從他們的臀部插入，從雙肩和頭頂穿出，所有的孔都噴射出火焰。燃燒的鐵片纏繞在他們的身體上。 在《親友書》中說：『有些人被放在巨大的鐵鍋里，像煮米飯一樣被煮沸和折磨。』當只剩下骨架時，他們被取出並扔在地上，血肉再次生長，然後又被放回鍋里。在無間地獄中，從四個方向涌來燃燒的大地，他們的身體像燈柱一樣被焚燒，只能從痛苦的哭喊聲中知道還有眾生存在。他們被迫在鐵磨中研磨，攀登燃燒的鐵山。他們從嘴裡拉出舌頭，用鐵釘將其拉直，使其沒有皺紋。他們仰面躺在地上，用鐵鉗撬開他們的嘴，將燃燒的鐵水和熔化的銅倒入他們的嘴裡。他們的嘴、喉嚨和內臟都被燒燬，從下身流出，直到業力耗盡才會停止。這些痛苦中的一些也零星地存在於其他地獄中。近邊地獄說：『八大地獄的每一個都有十六個近邊地獄。在這些地獄的四個方向，有燃燒的灰燼、腐爛的屍體、毛髮之路等等，還有河流。』也就是說，在八大地獄的每一個方向，都有燃燒的灰燼，沒過膝蓋。當他們去尋找住所時，抬腳和放下腳都會導致血肉的生長和消失。 腐爛的屍體散發出惡臭，毛髮之路佈滿了鋒利的刀刃，當他們行走時，血肉被切割。他們不得不進入充滿沸騰灰水的河流，當他們進入時，他們的血肉被煮爛，只剩下骨頭。當他們出來時，血肉再次生長。這些就是近邊地獄的痛苦。

【English Translation】 When they gather together, the hell guardians squeeze them between two face-like parts of iron mountains, and two face-like parts of sheep, horses, elephants, lions, and tigers. As soon as they are squeezed, blood flows from all the doors. When they gather again, a great iron wheel squeezes them like sugarcane, and blood flows. When they gather again, a rain of iron boulders pounds the ground with a 'jar jar' sound, and blood flows. When they seek a place to cry out, they are placed in an iron house, where fire is set, and the flames spread and burn, and they cry out and utter sounds of suffering. They stay in the womb like that great cry. Many kroshas (Sanskrit: krośa, unit of distance) long, hot iron worms are roasted like fish in the burning flames. A burning iron skewer is inserted from their buttocks, coming out of the crown of their head, and fire burns from all the holes in their body and all the pores of their skin. On the burning iron ground, they are beaten with burning iron hammers. A very hot, three-pronged skewer is inserted from their buttocks, coming out of their two shoulders and the crown of their head, and flames blaze from all the holes. Burning iron sheets wrap around their bodies. In the 'Letter to a Friend,' it says: 'Some are boiled and tormented in great iron pots, like simmering rice.' When only bones remain, they are taken out and scattered on the ground, and flesh and blood grow again, and then they are put back in. In Avici Hell, burning great lands come from the four directions, and their bodies are burned like lamp posts, and it is only known that there are sentient beings from the sounds of suffering. They are made to grind in iron mills, and climb up and down great burning iron mountains. Their tongues are pulled out from their mouths, stretched with iron nails, and made without wrinkles. They are laid face up on the ground, their mouths are pried open with iron tongs, and burning iron water and molten copper are poured into their mouths. Their mouths, throats, and all their internal organs are burned, and it comes out from their lower body, and this continues until their karma is exhausted. Some of these sufferings also exist sporadically in other hells. The Surrounding Hells say: 'Each of the eight has sixteen additional ones. In the four directions of these, there are burning embers, rotting corpses, paths of hair, and so on, and rivers.' That is, in each direction of the eight, there are burning embers, up to the knees. When they go to find a place to stay, lifting and placing their feet causes the flesh to grow and disappear. Rotting corpses emit a foul odor, and the path of hair is covered with sharp blades, and when they walk, their flesh is cut. They have to enter rivers filled with boiling ash water, and when they enter, their flesh is boiled away, leaving only bones. When they come out, flesh grows again. These are the sufferings of the Surrounding Hells.

---

་མྱགས་ཕྱི་སའི་འདམ་དྲི་ང་བ་ན་འབུ་མཆུ་རྣོན་གྱིས་རུས་པའི་བར་དུ་འབིགས་པ་དང་། སྤུ་གྲི་གཏམས་པའི་ལམ་དང་རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ཚལ་དུ་གྲིབ་མ་ལ་འཁོད་པ་ན་རལ་ གྲི་ལྷུང་བས་གཅོད་ཅིང་འགྱེལ་ཏེ་ཁྱི་སྲེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་གཤུལ་ཤ་ཟ་བ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་ཤིང་ཤལ་མ་ལིའི་ནགས་ཚེར་མ་རྣོན་པོ་སོར་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་ཡན་མན་དུ་ཁ་ལྟ་བས་འཛེག་ པ་དང་འབབ་པ་ན་ལུས་འབུགས་ཤིང་ཁྭ་ལྕགས་ཀྱི་མཆུ་ཅན་གྱིས་མིག་འབྱིན་པ་གསུམ་མཚོན་ཅར་འདྲ་བས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་དང་། ཆུ་བོ་རབ་མེད་འགྱུར་བྱེད་ཀྱི་ཆུ་ཁོལ་བས་གང་བ་ལ་ ལྷུང་སྟེ་ངོས་གཉིས་ནས་སྐྱེས་བུ་མཚོན་ཆ་སྣ་ཚོགས་ཐོགས་པས་སྲུང་ཞིང་འཚེད་པའོ། །མཆིལ་པས་ཕྱུང་ནས་ས་ལ་གན་རྐྱལ་དུ་བཞག་སྟེ་ཅི་འདོད་དྲིས་པ་ན། བདག་ཅག་གིས་མི་ཤེས་མི་མཐོང་ སྟེ་འོན་ཀྱང་བཀྲེས་སོ་སྐོམ་མོ་ཟེར་ན་ཐུ་ལུམ་དང་ཟངས་ཁུ་མནར་མེད་ལྟར་སྙོད་པའོ། །འོ་ན་དམྱལ་སྲུང་རྣམས་སེམས་ཅན་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། སར། སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མདོ་སྡེ་པས་ལས་ཀྱི་མཐུས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ས་སོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཏུ་འདོད་ཅིང་། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་འགའ་སེམས་ཅན་དུ་སྨྲའོ། །དེ་དག་གི་རྒལ་ལན་རྒྱས་པ་ཉི་ཤུ་པ་རྩ་འགྲེལ་དུ་བལྟ་སྟེ། 1-413 གལ་ཏེ་དེ་ཡི་ལས་ཀྱིས་དེར། །འབྱུང་བ་རྣམས་ནི་འབྱུང་བ་དང་། །དེ་ལྟར་འགྱུར་བར་འདོད་ན་གོ །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཅེས་མི་འདོད། །ཅེས་སོགས་སོ། །གྲང་དམྱལ་གྱིས་ནི་ཉི་ཟླའི་འོད་ཀྱི་སྣང་ བ་མེད་པའི་མུན་ཁྲོད་འཁྱགས་པའི་སྦུབས་ན་གྲང་བས་ཉེན་ནས་ཆུ་བུར་བྱུང་བ་དང་། ཆུ་བུར་དེ་རྡོལ་ཏེ་འཁུམས་པ་དང་། གྲང་ནས་སོ་ཐམས་ཐམས་པ་དང་། ཨ་ཅུ་ཟེར་བ་དང་། ཀྱི་ཧུད་ ཟེར་བ་དང་། ཨུཏྤ་ལ་ལྟར་གས་པ་ལྤགས་པ་སྔོན་པོ་ཁ་ལྔའམ་དྲུག་དུ་གས་པ་དང་། པད་མ་ལྟར་ལྤགས་པ་དམར་པོ་ཁ་བཅུའམ་དེ་ལས་ལྷག་པར་གས་པ་དང་། པད་མ་ལྟར་གས་པ་ ཆེན་པོ་ཤིན་ཏུ་དམར་བ་ཁ་བརྒྱའམ་དེ་ལས་ལྷག་པར་ཡང་གས་པའོ། །ཉི་ཚེ་བས་ནི། སང་འགྲེལ་དུ་དྲངས། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་བ་ལང་གི་ཤེན་པ་སྐྱེས་པ་ཁང་པ་བརྩེགས་པ་ཙམ་ཉེན་ སྐད་ཀྱིས་ངུ་ཞིང་ནམ་ཀ་ལ་འོང་བ་དང་། བ་ལང་གི་ཤེན་པའི་སློབ་མ་རུས་གོང་དྲི་ང་བ་ལ་བྱ་རོག་སོགས་ཀྱིས་འཐོག་པར་སྐྱེས་པ་དང་། གཤེད་མ་སྐྱེས་པ་ཐལ་གོང་དང་ཁ་ སྣ་ལ་བྱ་རོག་སོགས་ཀྱིས་འཐོག་པ་དང་། ཉ་པ་སྐྱེས་པ་ལུས་ལྕགས་ཀྱིས་བཀྲིས་པ་དང་། གཞལ་བ་ལ་སྒྱུ་བྱེད་པ་རླིག་པ་རྫ་མ་ཙམ་དུ་གྱུར་པར་མདོ་སྡེར་གསུངས་པའམ་དགེ་འདུན་སྲུང་གི་རྟོགས་པ་ལྟ་བུ་མྱོང་ངོ་། ། 1-414 དེ་ལྟར་དམྱལ་བ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་དེ། བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ། །འདི་ན་ཉིན་གཅིག་མདུང་ཐུང་སུམ་བརྒྱ་ཡིས། །རབ་ཏུ་དྲག་བཏབ་སྡུག་བསྔལ་གང་ཡིན་པ། །དེ

【現代漢語翻譯】 在腐臭的屍體堆中，昆蟲用尖銳的口器穿透骨髓；在佈滿刀刃的道路和利劍樹葉的森林中，當陰影降臨時，利劍落下斬斷身體，倒地后被惡犬啃食；在鐵樹林中，十六指長的尖刺上下伸張，攀爬時身體被撕裂，鐵嘴烏鴉啄食眼睛，三種刑具合而爲一；在充滿沸騰鐵水的無邊河流中，墜落後，兩岸的獄卒手持各種武器守護並烹煮罪人。被撈起后，仰面朝天地放在地上，詢問他們想要什麼。如果回答說『我們不知道，我們看不見，但是我們飢渴』，就會像對待膿血和銅汁一樣折磨他們。那麼，獄卒是眾生還是非眾生呢？世尊說：『他們會像幻化一樣出現。』經部師認為，這是由業力所生的地等四大種類的差別顯現。一些分別說者則認為是眾生。關於這些的詳細辯論，可以參考《二十頌》的根本頌和註釋。 如果業力導致 諸法于彼處生起， 如此轉變若成立， 不應稱之為識。

寒冷地獄中，沒有日月的光明，在黑暗的冰窟中，因寒冷而出現水泡；水泡破裂並萎縮；因寒冷而牙齒打顫；發出『阿秋』的聲音；發出『奇呼』的聲音；面板像烏 উৎপala（藏文：ཨུཏྤ་ལ་，梵文天城體：उट्पल，梵文羅馬擬音：utpala，漢語字面意思：青蓮花）一樣裂開，呈現五六道藍色裂口；面板像蓮花一樣裂開，呈現十道或更多的紅色裂口；面板像大蓮花一樣裂開，呈現一百道或更多非常紅色的裂口。 有些人在短暫的一生中，正如《律經》的註釋所引用的那樣，轉生為王舍城的公牛屠夫，他像一座高樓一樣高大，發出恐怖的哭聲，在空中游蕩；轉生為公牛屠夫的學徒，在腐臭的骨堆中被烏鴉等啄食；轉生為劊子手，灰燼堆和鼻子上都被烏鴉等啄食；轉生為漁夫，身體被鐵絲纏繞；轉生為使用欺騙手段進行測量的人，睪丸變得像陶罐一樣大。正如經中所說，或者像守護僧團的人所經歷的覺悟一樣。 因此，地獄中有無量的痛苦。《親友書》中說：『此間一日受三百短矛，猛烈刺擊之痛苦，不及地獄苦之少分。』

【English Translation】 In the putrid heap of corpses, insects pierce the marrow with sharp mouthparts; in the path filled with blades and the forest of sword leaves, when the shadow falls, the swords fall and sever the body, and after falling, one is eaten by the fierce dogs; in the iron tree forest, the sharp thorns of sixteen fingers length extend upwards and downwards, and while climbing and descending, the body is torn apart, and iron-beaked crows pluck out the eyes, the three weapons are made into one; in the boundless river filled with boiling water that transforms, after falling, the guardians of hell on both sides, holding various weapons, protect and cook the sinners. After being pulled out, they are laid face up on the ground and asked what they want. If they answer, 'We do not know, we do not see, but we are hungry and thirsty,' they are tormented like pus and molten copper. Then, are the hell guardians sentient beings or non-sentient beings? The Blessed One said, 'They will appear like emanations.' The Sautrantikas believe that this is a manifestation of the differences in the great elements such as earth, which arise from the power of karma. Some Vaibhashikas say that they are sentient beings. A detailed refutation of these can be found in the root text and commentary of the Twenty Verses. If karma causes Things to arise there, If such transformation is established, It should not be called consciousness.

In the cold hells, there is no light of the sun or moon, in the dark ice caves, blisters arise from the cold; the blisters burst and shrink; teeth chatter from the cold; one makes the sound 'Achu'; one makes the sound 'Kyi hud'; the skin cracks like an উৎপala (藏文：ཨུཏྤ་ལ་，梵文天城體：उट्पल，梵文羅馬擬音：utpala，漢語字面意思：blue lotus), with five or six blue cracks; the skin cracks like a lotus, with ten or more red cracks; the skin cracks like a great lotus, with a hundred or more very red cracks. Some, in a short life, as quoted in the commentary on the Vinaya Sutra, are reborn as the bull slaughterer of Rajagriha, who is as tall as a multi-storied building, makes terrifying cries, and wanders in the sky; reborn as the bull slaughterer's apprentice, in the putrid heap of bones, being pecked at by crows and others; reborn as an executioner, with ashes and noses being pecked at by crows and others; reborn as a fisherman, with the body wrapped in iron wire; reborn as one who uses deception in measuring, with testicles that become as large as earthenware pots. As it is said in the sutras, or like the realization experienced by those who guard the Sangha. Thus, there is immeasurable suffering in hell. In the Letter to a Friend it says: 'The suffering of being stabbed three hundred times a day with short spears is but a small fraction of the suffering of hell.'

---

ས་ནི་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ ཆུང་ངུ་ལའང་། །འོལ་ཡང་མི་མཆི་ཆར་ཡང་མི་ཕོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་རྒྱས་པར་དམ་པའི་ཆོས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་སུ་བལྟའོ། ། ཡི་དྭགས་ལ། ཟས་སྐོམ་ལ་ཕྱིའི་སྒྲིབ་པ་ཅན་བཀྲེས་སྐོམ་གྱིས་ ཉེན་པས་ལུས་དང་ཁ་སྐམས་ཤིང་ཆུ་མིག་སོགས་སུ་རྒྱུག་པ་ལ་མཚོན་ཐོགས་པས་སྲུང་ཞིང་ཆུ་ཡང་རྣག་ཁྲག་ཏུ་མཐོང་བའོ། །ནང་གི་སྒྲིབ་པ་ཅན། ཁ་ཅིག་ཁ་ནི་ཁབ་ཀྱི་མིག་ཙམ་ལ། ། ལྟོ་བ་རི་ཡི་རྟོས་ཙམ་བཀྲེས་པས་ཉེན། །མི་གཙང་གྱི་ན་བོར་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་། །འཚལ་བའི་མཐུ་དང་ལྡན་པ་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་ལྦ་བ་སྨིན་པའི་རྣག་འཚལ་ཏོ། །ཞེས་དང་། ཟས་སྐོམ་ཉིད་ལ་སྒྲིབ་པ་ཅན་མེ་ལྕེའི་ཕྲེང་བ་ཅན་ཟོས་འཐུངས་ཀུན་གྱིས་འཚིག་པ་དང་། ལྗན་ལྗིན་ཟ་བ་གཤང་གཅི་དང་དྲི་ང་བ་སྨད་པ་ཟ་ནུས་ལ། རང་གི་ཤ་ཁྲག་ཟ་ཞིང་ ཟས་བསོད་པ་ཟ་བར་མི་ནུས་པའོ། །ཡང་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཏུ་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར། ལྟོ་གུག་ཁ་ཁབ་ལྟར་ཕྲ་དང་། །གཤང་ཟ་ཀུན་སྟོན་དྲི་ཟ་དང་། ཆོས་ཟ་སྦྱིན་པ་ཟ་བ་དང་། །ཆུ་འཐུང་བསམ་པས་འཚོ་བ་དང་། ། 1-415 མཆིལ་མ་ཟ་དང་ཕྲེང་བ་ཟ། །ཁྲག་ཟ་ཤ་ཟ་བདུག་པ་ཟ། །དྲག་ཤུལ་སྤྱོད་དང་གླགས་ལྟ་དང་། །ས་འོག་གནས་དང་མཐུ་བོ་ཆེ། །མཚན་མོ་ལུས་འབར་མི་གླགས་ལྟ། །འདོད་གཟུགས་གླིང་བར་གནས་ པ་དང་། །གཤིན་རྗེ་དབྱུག་པ་བྱིས་པ་ཟ། །ཚངས་སྲིན་འབྲས་བུའི་ཤུན་པ་ཟ། །མི་གཙང་ཟ་དང་ལམ་ཆེན་གནས། །མང་དུ་ཟ་དང་མི་མདག་ཟ། །དུག་ཟ་དགོན་པར་གནས་པ་དང་། །དུད་ཁྲོད་གནས་ དང་ཤིང་ལ་གནས། །ལམ་གྱི་གཞི་མདོར་གནས་པ་དང་། །བདུད་ཀྱི་སྡེ་སྟེ་སུམ་ཅུ་དྲུག །ཅེས་སོ་སོའི་གདུང་བ་མྱོང་ངོ་། །དུད་འགྲོ་ཆེ་བས་ཆུང་ངུ་མིད་དེ་ཟ་བ་དང་། དེས་ཆེ་བའི་ལུས་ ཕུག་སྟེ་ཟ་བ་དང་། བྱ་གཅན་གྱིས་རི་དགས་སོགས་ཟ་བ་དང་། ཀླུ་རྣམས་ནི་ཉིན་རེ་བཞིན་བྱེ་ཚན་གྱིས་ཤ་རུས་པ་ལ་ཐུག་པར་སྲེག་པ་དང་། མཁའ་ལྡིང་གིས་ཟ་བ་སྟེ། གསུམ་ལ་ སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བས་དེ་དག་ཟློག་པར་བཤད་དོ། །ཁ་འཐོར་བ་རྣམས་ནི་རང་དབང་མེད་པར་གསོད་པ་དང་བརྡེག་པ་དང་བཀོལ་བཙོག་སོགས་ཀྱིས་མནར་ཏེ། བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ། ཁ་ཅིག་མུ་ཏིག་ བལ་དང་རུས་པ་ཁྲག །ཤ་དང་ལྤགས་པའི་ཆེད་དུ་འཆི་བར་འགྱུར། །དབང་མེད་གཞན་ནི་རྡོག་པ་ལགས་པ་དང་། །ལྕགས་དང་ལྕགས་ཀྱུ་རྣམས་ཀྱིས་བཏབ་སྟེ་བཀོལ། །ཅེས་སོ། །མི་ལ་བཀྲེས་སྐོམ་དང་ཚ་གྲང་དང་འདོད་པས་འཕོངས་པ་དང་ཁ་ཟས་ངན་པ་དང་འགྲོ་བ་དང་ཚོལ་ཁྲོ་དང་ངལ་བ་དང་ཐང་ཉལ་དང་མུན་པ་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པ་དང་ཐ་སྙད་ཆད་པ་དང་། 1-416 སྐྱེ་བ་སོགས་ཀྱིས་མནར་རོ། །འདོད་ལྷ་ནི། ལུས་ཀྱི་ཁ་དོག་མི་སྡུག་འགྱུར་བ་དང་། །སྟན་ལ་མི་དགའ་མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྙིང་དང་། །གོས་ལ་དྲི་མ་འཆགས་དང་ལུས་ལས་ནི། །སྔོན

【現代漢語翻譯】 地獄之苦，即使是小小的痛苦，也難以忍受，無法承受。如是說，詳細內容可參考《正法念處經》等。對於餓鬼道的眾生來說，外在的障礙使他們遭受飢渴的折磨，身體和嘴巴乾渴，當他們奔向水泉等處時，卻有武器阻擋守護，甚至看到水也變成膿血。內在的障礙是，有些餓鬼的嘴只有針眼那麼大，肚子卻像山一樣大，飽受飢餓的折磨。他們甚至無法找到一點點被丟棄的不凈之物來食用。有些餓鬼只能吃膿瘡里流出的膿液。還有些餓鬼，即使面對食物和飲料，也受到火焰般的障礙阻礙，無論吃什麼喝什麼都會被燒灼。他們只能吃垃圾、糞便、尿液和令人厭惡的東西，甚至能吃自己的血肉，卻無法享用供養的食物。正如《正法念處經》中所說：『肚子像弓一樣彎曲，嘴像針一樣細小，吃糞便、吃腐肉、吃祭品、吃佈施，靠意念飲水，吃唾液、吃鏈條，吃血、吃肉、吃焚香，行為粗暴、伺機而動，住在地下、擁有強大的力量，夜晚身體燃燒、伺機而動，住在慾望界和色界之間，吃閻羅王的棍棒、吃小孩，吃梵天、吃樹皮，吃不凈之物、住在道路上，大量地吃、吃人肉，吃毒藥、住在寺廟裡，住在煙霧中、住在樹上，住在道路的十字路口，這是三十六種魔眾。』他們各自承受著痛苦。畜生道中，強大的吞食弱小的，弱小的則鉆入強大的體內啃食。猛禽捕食鹿等動物。龍族每天都被沙礫焚燒，直至血肉殆盡。還有迦樓羅鳥吞食龍族。因此，皈依三寶可以避免這些痛苦。那些四處散落的眾生，無法自主，遭受殺戮、毆打和奴役等折磨。正如《親友書》中所說：『有些眾生爲了珍珠、羊毛、骨頭、血、肉和皮革而死。有些眾生則被無情地驅趕，用腳踢打，用鐵鏈和鐵鉤驅使。』人類則遭受飢渴、寒熱、慾望的侵擾，被惡劣的食物、奔波勞碌、爭吵、疲憊、躺臥在地、黑暗等所困擾，甚至失去名號，飽受生老病死等痛苦的折磨。欲界天神則面臨身體顏色變得醜陋、不喜歡自己的座位、花環凋謝、衣服沾染污垢、身體散發惡臭等衰敗的徵兆。 The suffering of hell, even a small amount, is unbearable and cannot be endured. It is said that details can be found in texts such as the 'Saddharma Smṛtyupasthāna Sūtra'. For beings in the preta realm (hungry ghosts), external obstacles cause them to suffer from hunger and thirst, their bodies and mouths are parched, and when they run towards water springs, etc., they are blocked and guarded by weapons, and even see water turning into pus and blood. Internal obstacles are that some pretas have mouths as small as the eye of a needle, but stomachs as large as mountains, suffering from hunger. They cannot even find a little bit of discarded unclean things to eat. Some pretas can only eat the pus flowing from festering sores. Still other pretas, even when faced with food and drink, are hindered by flame-like obstacles, and whatever they eat or drink is burned. They can only eat garbage, feces, urine, and disgusting things, and can even eat their own flesh and blood, but cannot enjoy offered food. As stated in the 'Saddharma Smṛtyupasthāna Sūtra': 'Bellies are curved like bows, mouths are as thin as needles, eating feces, eating carrion, eating offerings, eating alms, living by thinking of drinking water, eating saliva, eating chains, eating blood, eating meat, eating incense, acting violently, looking for opportunities, living underground, possessing great power, bodies burning at night, looking for opportunities, living between the desire realm and the form realm, eating the clubs of Yama (the lord of death), eating children, eating Brahma, eating bark, eating unclean things, living on the road, eating a lot, eating human flesh, eating poison, living in temples, living in smoke, living in trees, living at the crossroads of roads, these are the thirty-six kinds of demons.' They each endure suffering. In the animal realm, the strong devour the weak, and the weak burrow into the bodies of the strong to gnaw. Raptors prey on deer and other animals. Nagas (serpent beings) are burned by gravel every day until their flesh and bones are exhausted. There are also Garudas (mythical birds) that devour nagas. Therefore, taking refuge in the Three Jewels can avoid these sufferings. Those scattered beings, unable to be autonomous, suffer from killing, beating, and enslavement. As stated in the 'Letter to a Friend': 'Some beings die for pearls, wool, bones, blood, meat, and leather. Some beings are driven mercilessly, kicked, and driven with chains and hooks.' Humans suffer from hunger, thirst, heat, cold, and the disturbances of desire, are troubled by bad food, running around, arguing, fatigue, lying on the ground, darkness, and even lose their names, suffering from birth, old age, sickness, and death. Desire realm gods face signs of decline such as their body color becoming ugly, disliking their seats, flower garlands withering, clothes becoming stained, and bodies emitting foul odors.

【English Translation】 The suffering of hell, even a small amount, is unbearable and cannot be endured. It is said that details can be found in texts such as the 'Saddharma Smṛtyupasthāna Sūtra'. For beings in the preta realm (hungry ghosts), external obstacles cause them to suffer from hunger and thirst, their bodies and mouths are parched, and when they run towards water springs, etc., they are blocked and guarded by weapons, and even see water turning into pus and blood. Internal obstacles are that some pretas have mouths as small as the eye of a needle, but stomachs as large as mountains, suffering from hunger. They cannot even find a little bit of discarded unclean things to eat. Some pretas can only eat the pus flowing from festering sores. Still other pretas, even when faced with food and drink, are hindered by flame-like obstacles, and whatever they eat or drink is burned. They can only eat garbage, feces, urine, and disgusting things, and can even eat their own flesh and blood, but cannot enjoy offered food. As stated in the 'Saddharma Smṛtyupasthāna Sūtra': 'Bellies are curved like bows, mouths are as thin as needles, eating feces, eating carrion, eating offerings, eating alms, living by thinking of drinking water, eating saliva, eating chains, eating blood, eating meat, eating incense, acting violently, looking for opportunities, living underground, possessing great power, bodies burning at night, looking for opportunities, living between the desire realm and the form realm, eating the clubs of Yama (the lord of death), eating children, eating Brahma, eating bark, eating unclean things, living on the road, eating a lot, eating human flesh, eating poison, living in temples, living in smoke, living in trees, living at the crossroads of roads, these are the thirty-six kinds of demons.' They each endure suffering. In the animal realm, the strong devour the weak, and the weak burrow into the bodies of the strong to gnaw. Raptors prey on deer and other animals. Nagas (serpent beings) are burned by gravel every day until their flesh and bones are exhausted. There are also Garudas (mythical birds) that devour nagas. Therefore, taking refuge in the Three Jewels can avoid these sufferings. Those scattered beings, unable to be autonomous, suffer from killing, beating, and enslavement. As stated in the 'Letter to a Friend': 'Some beings die for pearls, wool, bones, blood, meat, and leather. Some beings are driven mercilessly, kicked, and driven with chains and hooks.' Humans suffer from hunger, thirst, heat, cold, and the disturbances of desire, are troubled by bad food, running around, arguing, fatigue, lying on the ground, darkness, and even lose their names, suffering from birth, old age, sickness, and death. Desire realm gods face signs of decline such as their body color becoming ugly, disliking their seats, flower garlands withering, clothes becoming stained, and bodies emitting foul odors.

---

་ཆད་མེད་པའི་ རྔུལ་འབྱུང་ཞེས་བགྱི་བ། །མཐོ་རིས་འཆི་འཕོ་སྦྲོན་བྱེད་འཆི་ལྟས་ལྔ། །ཞེས་དང་། ཉེ་བའི་ཀོ་ཥ་ཊཱའི་ནི་མཛོད་འགྲེལ་ལ་ཟེར། འཆི་ལྟས་རྒྱན་དང་གོས་ལ་སྒྲ་མི་སྙན་པ་འབྱུང་བ་དང་འོད་ ཆུང་བ་དང་ཁྲུས་ཀྱི་ཆུ་ཐིགས་ལུས་ལ་འཆགས་པ་དང་། བློ་ཡུལ་གཅིག་ལ་མི་གཅིག་ལ་འཆགས་པ་ཟེར། འཆགས་པ་དང་མིག་འབྱེད་འཛུམས་ཏེ་དེ་ལྔ་བཟློག་ཤིང་སྔ་མ་ལྔ་མི་བཟློག་ལ། དེའི་ ལྷ་མོ་རྣམས་ལྷ་གཞན་དང་དགའ་མགུར་སྤྱོད་པ་མཐོང་བས་གདུང་བ་དང་། ལྷ་མཐུ་ཆེ་བ་ཆུང་བས་མཐོང་ན་སྤ་གོང་བ་དང་། འོག་མ་གཉིས་ལ་ལྷ་མིན་དང་འཐབས་པ་ན་གཅོད་འདྲལ་དང་། མགོ་གཅད་པས་གསད་པ་དང་སྤྱུག་པས་ཉེན་ཏོ། །དེ་དག་ནི་ལྷ་ལྷ་མིན་གྱི་བུ་མོ་འདོད་པ་དང་ལྷ་མིན་ལྷའི་བདུད་རྩི་བཟང་པོ་འདོད་པས་ཞེ་འགྲས་ཏེ་ལྷ་མིན་རྣམས་རི་རབ་ཀྱི་ ཁོང་བསེང་ནས་གསེར་དངུལ་ཤེལ་མན་ཤེལ་བཻཌཱུཪྻའི་མཚོན་ཐོགས་ཤིང་གོ་ཆ་གྱོན་ཏེ་ཆས་པ་ན། དམག་གི་བེར་གྱིས་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གདན་འགུལ་བས་དམག་འོང་བར་ཤེས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀླུ་དང་འཐབ་པས་ཕམ་ན་རང་གི་གནས་སུ་ལྡོག་ལ། 1-417 དཀར་པོའི་ཀླུ་ཕམ་ན་ཆུ་འཚམས་ནས་འཐོན་ཏེ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་མཁའ་ལ་འཕགས་ཤིང་བང་རིམ་གྱི་ལྷ་སོགས་དང་འཐབ་པོ། །དྲན་པ་ཉེར་གཞག་ཏུ་ལྷའི་གནས་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་སྒྲ་གཅན་ འཛིན་གྱིས་ནི་ཉི་ཟླ་ལག་པས་སྒྲིབ་ཅིང་རྒྱལ་ཕམ་དང་སྐྱེ་དགུའི་བདེ་སྡུག་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་དགེ་སྡིག་ལ་རག་ལས་པས་ཟླ་བའི་མདོར། ཟླ་བ་ཟིན་པ་ན་དགེ་བ་འབུམ་འགྱུར་དང་། ཉི་ མ་ཟིན་པ་ན་བྱེ་བ་འགྱུར་དུ་བཀལ་བསྩལ་ཏོ། །ལྷ་ཕམ་ན་ཕོ་ཉ་རྣུ་ཞིང་སོང་སྟེ་ལྷའི་དབང་པོ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག ལྷ་མིན་གྱི་དཔུང་ཚོགས་རྒྱལ་ཆེན་རིགས་བཞི་པས་མ་ཐུབ་པས་ རྩ་གསུམ་པས་བཟློག་པར་མཛོད་ཅིག་ཅེས་སྨྲས་པས་དབང་པོས་གཞན་རྣམས་ལ་བསྒོའོ། །གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་ཡང་དབང་པོའི་བསམ་པ་ཤེས་ཏེ་དེར་ཕྱིན་ནས་ལྷ་རྣམས་རྩུབ་གྱུར་གྱི་ཚལ་དུ་ཕྱིན་པས་ འཐབ་པར་མོས་ཏེ་རི་རབ་ཀྱི་ནུབ་ཀྱི་སྟེང་དུ་འཐབ་བོ། །དྲན་པ་ཉེར་གཞག་ཏུ་ལྷ་མིན་རྣམས་རི་འཕེན་ཞིང་དེ་ཀུན་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེས་བཅོམ་པའི་དུམ་བུ་རོལ་མཚོ་སོགས་སུ་ལྷུང་བས་ སྲོག་ཆགས་དུ་མ་ཤི་སྟེ་མཚོ་དམར་པོར་འགྲོ་བར་གསུངས་སོ། །ལྷའི་མགོ་དང་སྐེད་པ་བཅད་ན་འཆི་ཡི། ཡན་ལག་བཅད་ཀྱང་སྐྱེ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་འབྱུང་ངོ་། །ལྷ་མིན་མི་བཞིན་དུ་གནད་དུ་ཕོག་ན་འཆི་ལ་དེའང་གསེར་གྱི་ས་གཞིའི་སྟེང་དུ་མཚོ་ཀུན་སྣང་ལ་ཤི་བ་དང་རྐང་ལག་ཆད་པ་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་ཏེ་དམག་མ་ལོག་པའི་སྔོན་དུ་མྱ་ངན་བྱེད་པར་བཤད་དོ། ། 1-418 གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་མདོར། ཐག་བཟང་རིས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་དཔག་ཚད་བདུན་བརྒྱ་པ་དྲག་ཏུ་འགྲོ་བའང་དབང་པོ

【現代漢語翻譯】 『無間斷之汗流』（藏文），被稱為『五衰相』（含義：天人臨死前的五種徵兆）。如《近事俱舍論》的註釋中所說：『五衰相』是指天人的裝飾和衣服發出不悅耳的聲音，光芒減弱，洗浴的水滴附著在身體上，以及心識停留在某處。前五種衰相可以避免，而後五種則無法避免。后五種衰相是：天女們與其他天人尋歡作樂，天人看到後感到痛苦；如果天人的神力強大，他們會感到羞愧；在與阿修羅的戰鬥中，會被砍斷、斬首或擊敗。這些是因為天人和阿修羅的女兒爭奪情愛，阿修羅覬覦天人的甘露，因此阿修羅從須彌山的洞穴中取出金、銀、琉璃、水晶、硨磲、瑪瑙等製成的武器，穿上盔甲。當軍隊的旗幟搖動帝釋天（Indra）的寶座時，他就知道戰爭要來了。如果天人與龍族戰鬥失敗，他們會退回自己的住所；如果白龍失敗，它們會從水中出來，用神通飛向天空，與高層天的天人戰鬥。爲了在《念住經》中清晰地描述天人的住所，羅睺（Rāhu）會用手遮蔽日月，世間的勝敗和眾生的苦樂取決於閻浮提（Jambudvīpa）的善惡業。在《月藏經》中說：當月亮被遮蔽時，行善的功德會增加十萬倍；當太陽被遮蔽時，功德會增加百億倍。如果天人戰敗，信使會迅速前往稟告天帝：『天帝啊，請知曉！四大天王（Catuharājakāyikas）無法抵擋阿修羅的軍隊，請三根本（皈依境）來擊退他們！』天帝會命令其他人。堅固的大象也知道天帝的心意，前往那裡，天人們到達粗暴的叢林，渴望戰鬥，於是在須彌山的西側開戰。在《念住經》中說，阿修羅投擲山峰，但都被帝釋天的金剛杵摧毀，碎片落入羅剎海等處，導致許多生物死亡，海水變成紅色。如果天人的頭或腰部被砍斷，他們會死亡；即使肢體被砍斷，他們也能再生，但會遭受巨大的痛苦。如果像人一樣擊中阿修羅的要害，他們也會死亡。在金色的地面上，眾寶湖中會顯現出死亡、斷手斷腳等景象，在軍隊返回之前，人們會為此哀悼。 在《秘密不可思議經》中說：善巧匠所造的七百由旬（Yojana）的戰車快速行駛，帝釋天（Indra）也...

【English Translation】 'Uninterrupted Sweating' (Tibetan), which is called the 'Five Signs of Decay' (meaning: five omens of a Deva's impending death). As it says in the commentary of the Upāsaka Kośa: The 'Five Signs of Decay' are: the ornaments and clothes of the Devas produce unpleasant sounds, their light diminishes, drops of bathwater cling to their bodies, and their consciousness dwells in one place. The first five signs of decay can be avoided, but the latter five cannot. The latter five signs are: the goddesses rejoice with other Devas, and the Deva feels pain when he sees this; if the Deva's power is great, they feel ashamed; in the battle with the Asuras, they are cut off, beheaded, or defeated. These are because the Devas and the daughters of the Asuras compete for love, and the Asuras covet the nectar of the Devas, so the Asuras take out weapons made of gold, silver, lapis lazuli, crystal, conch, agate, etc., from the caves of Mount Sumeru, and put on armor. When the banners of the army shake the throne of Indra, he knows that war is coming. If the Devas are defeated in battle with the Nagas, they retreat to their own abodes; if the white Nagas are defeated, they come out of the water and fly into the sky with their magical powers, and fight with the Devas of the higher realms. In order to clearly describe the abodes of the Devas in the Smṛtyupasthāna Sūtra, Rāhu obscures the sun and moon with his hands, and the victory or defeat of the world and the happiness or suffering of beings depend on the good or bad karma of Jambudvīpa. In the Moon Treasury Sutra, it says: When the moon is obscured, the merit of doing good deeds increases by a hundred thousand times; when the sun is obscured, the merit increases by a hundred million times. If the Devas are defeated, messengers quickly go to inform the Deva King: 'O Deva King, please know! The Four Great Kings (Catuharājakāyikas) cannot withstand the army of the Asuras, please have the Three Roots (Refuge) repel them!' The Deva King commands the others. The steadfast elephant also knows the Deva King's intention, goes there, and the Devas arrive at the rough grove, eager to fight, and so they fight on the west side of Mount Sumeru. In the Smṛtyupasthāna Sūtra, it says that the Asuras throw mountains, but they are all destroyed by Indra's Vajra, and the fragments fall into the Rakshasa Sea and other places, causing many creatures to die, and the sea turns red. If the head or waist of a Deva is cut off, they will die; even if a limb is cut off, they can regenerate, but they will suffer great pain. If an Asura is hit in a vital spot like a human, they will also die. On the golden ground, images of death, severed hands and feet, etc., will appear in the Lake of All Visions, and people will mourn for this before the army returns. In the Inconceivable Secret Sutra, it says: The chariot made by the skillful craftsman, which is seven hundred yojanas (Yojana) in size, travels quickly, and Indra also...

---

འི་ལག་པ་གཡོན་པས་འཛིན་ནུས་པར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེ་དག་སུ་འཕམ་པ་ རང་གི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་ཞུགས་པས་བདེ་སྟེ་ཕན་ཚུན་མི་ཚུགས་སོ། །ཁམས་གོང་མ་དག་རེ་ཤིག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལས་འདས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་དང་སྒྲིབ་པ་དང་ལྡན་ཞིང་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་ བ་ལ་རང་དབང་མེད་པས་གནས་ངན་ལེན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཅན་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མར། མི་གཙང་བ་ལ་དྲི་ཞིམ་མེད་བཞིན་ལམ་ལྔ་རྣམས་ལ་བདེ་བ་མེད། ཅེས་པ་ལྟར་རོ། ། བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ ལ་དམྱལ་བ་བཞི་ན་བདེ་བ་མྱོང་བ་མེད་ཏེ་ཞེས་པར་གསུངས་པ་ནི་བདེ་བ་རྣམ་སྨིན་སྐྱེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་སྐྱེས་ཡོད་ཅེས་ཁ་ཅིག་གསུངས་ལ། ཁ་ཅིག་ནི་སྟོན་པས་ དགེ་སློང་དག་རེག་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཡོད་དེ། གང་དེར་སྐྱེ་བ་དེ་རྣམས་ནི་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཁོ་ན་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཀའ་ བསྩལ་པ་དེའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ་ཞེས་སྨྲའོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་ནི། མནར་མེད་ན་བདེ་བ་གཏན་མེད་ལ་གཞན་ན་ཡང་སོས་སུ་རླུང་གྲང་མོས་སོས་པ་སོགས་ཡོད་པ་དང་རྒྱུ་མཐུན་སྐྱེས་ཡོད་པའི་ལུགས་གཉིས་བཤད་དོ། ། 1-419 ཡི་དྭགས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་གཤིན་རྗེ་དང་། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་ལ་ལ་ལ་ལྷའི་དཔལ་ལྟ་བུའི་བདེ་བ་ཡོད་ཅིང་། རབ་བརྟན་དང་ས་སྲུང་གི་བུ་དང་རྟ་རིན་པོ་ཆེ་སོགས་ ལ་བདེ་བ་ཇི་རིགས་པ་ཡོད་དོ། །མིའི་ནི་འཇིག་རྟེན་གདགས་པར་འཛམ་བུ་གླིང་ན་གསེར་དངུལ་ལ་ཉོ་ཚོང་བྱེད་ཅིང་། ཤར་ན་རས་དང་བེའུ་རས་དང་། ནུབ་ན་བ་ལང་དང་ནོར་བུ་ལ་ སྟེ་བྱང་ན་མེད་དོ། །འདི་ན་ཁ་ཟས་འབྲས་ཆན་དང་ཁུར་བ་དང་ཟན་ཕྱེ་དང་ཤ་ཆང་ཡོད་པ་ལྟར་ཤར་ནུབ་ནའང་ཡོད་ཅིང་། བྱང་ན་མ་རྨོས་མ་བཏབ་པའི་འབྲས་ས་ལུ་ཟའོ། །འདི་ ན་ཆར་འབབ་མཁས་མི་མཁས་དང་ལོ་ལེགས་ཉེས་དང་མུ་གེ་དང་བདེ་མི་བདེ་དང་འཇིགས་པ་དང་ཚ་གྲང་དང་ཉོ་ཚོང་དང་ཁ་དོག་དུ་མ་དང་ཁང་པ་ཆེད་དུ་བྱས་མ་བྱས་དང་ བལ་གོས་དང་གོས་སྟན་ལྕི་བ་དང་བག་མ་གཏོང་ལེན་དང་རྗེ་ཁོལ་དང་དེ་རྣམས་ལ་ཞེན་པ་ཡོད་པ་ལྟར་ཤར་ནུབ་ནའང་ཡོད་ལ། བྱང་ན་མེད་དེ། དེ་ན་ཁ་དོག་དཀར་པོ་ཁོ་ ན་དང་ཆེད་དུ་མ་བྱས་པའི་ས་ཁང་དང་། དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལས་བྱུང་བའི་གོས་སྲང་གཅིག་པ་ཡོད་ཅིང་། གང་ལའང་ཡོངས་འཛིན་མེད་དེ། བུ་ཚ་རྣམས་ཀྱང་སྐྱེས་མ་ཐག་མས་འབོར་ཞིང་རང་གི་མཐེ་བོང་ལ་ནུ་ཞོ་འབྱུང་བར་བཤད་དོ། ། 1-420 གླིང་བཞི་ཀ་ན་བཀྲེས་སྐོམ་དང་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ཐ་དད་དང་ཉིན་མཚན་དང་ཕ་མ་དང་དུས་བཞི་དང་བཤང་གཅི་དང་ཟླ་མཚན་དང་སྦྲུམ་མ་དང་བུ་བཙའ་བ་ཡོད་དོ། །དེ་ཡང་དྲན་ པ་ཉེར་བཞག་ཏུ་བླུན་པོས་དགེ་བ་བྱས་པ་སྒྲ་མི་སྙན་དུ་སྐྱེ་ཞེས་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོར། གཞན་གྱིས་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཚ

【現代漢語翻譯】 世尊開示說：『左手能執持。』誰失敗了，回到自己的城市就平安了，彼此不能侵犯。上界雖然暫時脫離了痛苦的苦難，但仍具有煩惱和障礙，不能自主生死，因此具有壞苦的苦難。《寶性論》中說：『如不凈物無香味，五道之中無安樂。』就像這樣。關於安樂的享受，經中說：『地獄四處沒有安樂的感受。』這是就異熟果的安樂而言的，等流果是有的，一些人這樣說。另一些人說，世尊曾開示說：『諸比丘，有一種名為『觸入處第六』的地獄眾生，在那裡出生的眾生，只會體驗到極度的痛苦。』這是就這種情況而言的。在《俱舍論釋》中說：『無間地獄中沒有安樂，但在其他地獄中，有如在蘇生獄中，有涼風吹拂而復甦等情況，並且有等流果。』這兩種說法都有。 夜叉中具有大神通的法王閻羅，以及龍王等，都具有如天神般的安樂。堅固和護地之子，以及寶馬等，也各自具有相應的安樂。至於人類，在《世界安立論》中說，在贍部洲，人們用金銀進行貿易。東方用絲綢和棉布進行貿易，西方用牛和寶石進行貿易，北方則沒有這些貿易。這裡有米飯、酸奶、炒麵、糌粑和肉酒等食物，東西方也有類似的食物。北方則食用不耕不種的稻米。這裡有降雨、智者與愚者、豐收與歉收、饑荒、安樂與不安樂、恐懼、寒熱、貿易、各種顏色、特意建造或不建造的房屋、羊毛衣物、厚重的地毯、嫁娶、君主與奴僕，以及對這些事物的執著，東西方也有類似的情況。北方則沒有這些，那裡只有白色，沒有特意建造的房屋，有如意樹上生出的價值一兩黃金的衣物，對任何事物都沒有執著。據說，子女出生后，母親立即拋棄他們，他們吮吸自己的拇指就能獲得乳汁。 四大部洲都有飢渴、男女不同的根、晝夜、父母、四季、大小便、月經、懷孕和生育等現象。正如在《念住經》中說：『愚人行善，生於惡趣。』以及在《涅槃經》中說：『他人不喜，』

【English Translation】 The Blessed One declared, 'The left hand can hold it.' Whoever is defeated, returning to their own city is safe, and they cannot harm each other. Although the upper realms are temporarily free from the suffering of suffering, they still possess afflictions and obscurations, and are not independent in birth and death, thus possessing the suffering of bad migrations. In the Uttaratantra, it says, 'Just as an impure thing has no fragrance, there is no happiness in the five paths.' It is like this. Regarding the enjoyment of happiness, it is said in the sutra, 'There is no experience of happiness in the four hells.' This refers to the happiness of the Vipaka result, but the Nisyananda result exists, some say. Others say that the Blessed One declared, 'O monks, there is a hell being called 'the sixth sense-sphere of contact,' and those born there will only experience extreme suffering.' This refers to that situation. In the commentary on the Abhidharmakosha, it says, 'There is no happiness at all in Avici Hell, but in other hells, there are things like the cool breeze reviving one in the Reviving Hell, and there is also the Nisyananda result.' Both of these explanations are given. The Dharma King Yama, who has great magical powers among the Yakshas, and the Naga kings, etc., have happiness like that of the gods. The sons of Rabten and Sasung, and the precious horse, etc., each have their respective happiness. As for humans, in the Lokaprajnapti, it says that in Jambudvipa, people trade with gold and silver. In the east, they trade with silk and cotton, in the west with cattle and jewels, and in the north there is no such trade. Here there are foods like rice, yogurt, tsampa, and meat wine, and there are similar foods in the east and west. In the north, they eat rice that is neither plowed nor sown. Here there is rainfall, wise and foolish people, good and bad harvests, famine, happiness and unhappiness, fear, heat and cold, trade, various colors, specially built or unbuilt houses, woolen clothes, heavy carpets, marriage, lords and servants, and attachment to these things, and there are similar things in the east and west. There are none of these in the north, where there is only the color white, unbuilt houses, and clothes worth one srang of gold from the wish-fulfilling tree, and there is no attachment to anything. It is said that as soon as children are born, their mothers abandon them, and they can obtain milk by sucking their own thumbs. All four continents have hunger and thirst, different male and female organs, day and night, parents, the four seasons, feces and urine, menstruation, pregnancy, and childbirth. As it says in the Smrtyupasthana Sutra, 'A fool who does good is born in an unpleasant sound.' And in the Nirvana Sutra, it says, 'What others do not like,'

---

ུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་དུ་བཅུག་པ་ཤར་ནུབ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་ བར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །མིའི་ནང་ན་འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བའི་བདེ་བ་ནི་མཆོག་སྟེ། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་འབྱུང་བ་ནི། སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་ལས་མི་འཕྱི། དེ་མན་ཆད་དུ་ཕུན་ཚོགས་མི་རྫོགས་པས་ཚེ་ དཔག་མེད་ནས་བརྒྱད་ཁྲིའི་བར་ལ་འབྱུང་ངོ་། །སྟོབས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བ་ནི་དེ་ལས་ཕྱིས་ཀྱང་ངོ་། །དེ་ལ་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་ཡོད་དེ། ས་འགྲེལ་དུ་མདོ་དྲངས་པ་དེ་ཚེས་བཅོ་ལྔ་ ལ་མགོ་དང་བཅས་པ་བཀྲུས་ནས་བསྙེན་གནས་བྱས་ཤིང་བློན་པོའི་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་ཏེ་འདུག་པ་ཤར་ཕྱོགས་ནས་ལྷའི་འཁོར་ལོ་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་ཚིག་གིས་ལས་ཐམས་ཅད་བྱས་པ་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་བཞིས་ རྒྱལ་པོ་ལ་བསྟན་པ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་སོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཏུ་གསེར་ལས་བྱས་པ་དཔག་ཚད་ལྔ་བརྒྱ་པ་རྩིབས་སྟོང་ཡོད་པ་མཛེས་པ་ནམ་མཁའ་ལ་དཔག་ཚད་འབུམ་དུ་ཉི་མ་གཅིག་གིས་འགྲོ་བ། 1-421 གླིང་བཞི་དང་ལྷའི་རིས་སུའང་གླང་པོ་སོགས་ཀུན་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་རྒྱལ་པོས་མི་ཐོས་པ་དེས་ཐོས་པར་བྱེད་པ་འགྲན་པ་སུའང་མེད་པར་བྱེད་པའོ། །རྒྱལ་པོ་ཤི་ནས་སྒོ་ཁང་དུ་ཟུག་ནས་ སྡོད་དེ། བུ་ལ་མི་ཕན་ནོ། །ནོར་བུ་ནི་མི་ཆེན་པོའི་བརླ་ཙམ་པ་ཟུར་བརྒྱད་པ་སྟེ་མཚན་མོ་དཔག་ཚད་བརྒྱར་འོད་འབྱུང་བ། ཉི་མ་ཚ་ན་བསིལ་བ་འབྱུང་བ། སྐོམ་ན་ཆུ་ཡན་ ལག་བརྒྱད་ལྡན་འབྱུང་བ། རྒྱལ་པོས་ཅི་བསམས་པ་འབྱུང་བ། འོད་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བ། དཔག་ཚད་བརྒྱར་ནད་མེད་པར་བྱེད་ཅིང་ལས་ཀུན་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ། ཀླུ་ངན་པས་སེར་ བ་སོགས་འབེབ་མི་ནུས་པ། མྱ་ངམ་དང་གཡང་སའི་ཡུལ་ཀུན་ལྗོན་པ་དང་མཚེའུ་སོགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་བ། མི་དུས་མིན་དུ་མི་འཆི་ཞིང་དུད་འགྲོ་གང་གིས་ཀྱང་མི་གནོད་པ་སྦྲུལ་ དང་ནེའུ་ལྟ་བུའི་མི་མཐུན་པས་ཀྱང་མི་གནོད་པ་ཞིག་དབང་པོས་སྟེར་རོ། །བཙུན་མོ་ནི་ལུས་ལས་ཙནྡན་དང་ཁ་ལས་ཨུཏྤ་ལའི་དྲི་འབྱུང་བ། རེག་ན་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་གླིང་ དེའི་བཀྲེས་སྐོམ་དང་མྱ་ངན་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པ། རྒྱལ་པོས་མཐོང་ན་གྲང་དུས་སུ་དྲོ་ཞིང་དྲོ་དུས་སུ་བསིལ་བར་བྱེད་པ། མི་ཀུན་གྱིས་མ་དང་སྲིང་མོ་ལྟར་མཐོང་བ། བསམ་པ་དང་མཐུན་ཅིང་བུ་མང་པོ་བཙའ་བ། 1-422 ཁྱིམ་ཐབ་བུད་མེད་གཞན་ལ་འགྲོགས་ན་ཕྲག་དོག་མེད་པ། ཁྱིམ་ཐབ་མེད་ཀྱང་འདོད་ཡོན་ལྔའི་དབང་དུ་འགྱུར་བ་ཞིག་བློན་པོས་འབུལ་ཏེ་དེ་ནི་ཤི་ནས་ལྷར་སྐྱེའོ། །བློན་པོ་ནི་བྱ་བ་རྣམས་ མ་བསླབས་ཀྱང་ཤེས་ནས་བྱེད་པ། མི་དགེ་བ་སྤངས་ཤིང་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ། སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཕ་མ་ལྟར་ཕན་པའོ། །གླང་པོ་ནི་ཅང་ཤེས་ཤིང་བཀའ་ཉན་པས་ཕ་རོལ་ལས་རྒྱལ་བར་ བྱེད་པ། གླང་པོ་ཆེ་སྟོང་གི་སྟོབས་ཡོད་པ། ཆུ་དང་སྐམ་དང་བར་སྣང་གསུམ

【現代漢語翻譯】 讓他們守護法度，並諭示他們將生於東西二方。在人類之中，轉輪王的安樂最為殊勝。轉輪王的出現不會晚於八萬歲。低於此歲數，圓滿不具足，因此從無量壽至八萬歲之間出現。力量轉輪王出現的時間更晚。他有七寶：在《地釋》中引用了經典，在每月十五日，洗凈頭等部位，進行齋戒，被大臣們圍繞而坐，從東方出現天神的輪寶，以百神的語言完成一切事業，四大天王向國王展示。 在《正念經》中，有黃金製成的輪寶，五百由旬（Yojana，印度古代長度單位）大小，有一千個輪輻，美麗無比，在虛空中一天能行十萬由旬。四大部洲和天界中，大象等都能在空中行走，國王能聽到其他人聽不到的聲音，並且無人能與之匹敵。國王死後，輪寶會停留在門房裡，對王子沒有益處。摩尼寶珠大約有偉人腿那麼大，有八個棱角，夜晚能發出一百由旬的光芒。天氣炎熱時，能帶來涼爽。口渴時，能涌出具有八支功德的水。能實現國王所想。能發出各種光芒。能使一百由旬內的人們免受疾病，並能根據他們的願望帶來事業的成果。惡龍無法降下冰雹等災害。能使荒涼和危險的地方變得充滿樹木和湖泊等。人們不會非時而死，任何動物都無法傷害他們，即使是蛇和獴等不和之物也無法傷害他們，這是自在天（梵文：Īśvara，英語：Lord）所賜予的。妃子身上散發著旃檀（梵文：Candana，英語：Sandalwood）的香味，口中散發著蓮花的香味。接觸她能使人擺脫煩惱，使那個部洲遠離飢渴和悲傷。國王見到她時，寒冷時會感到溫暖，炎熱時會感到涼爽。所有人都視她為母親和姐妹。她能滿足人們的願望，並生育許多孩子。與其他家庭婦女相處時，她不會嫉妒。即使沒有家庭，她也能擁有五種妙欲，這是大臣們所獻上的，她死後會轉生為天神。大臣們無需學習就能知道如何行事，他們摒棄不善，沒有煩惱，像父母一樣利益一切眾生。大象聰明且聽話，能幫助戰勝敵人。它擁有千頭大象的力量，能行走於水、陸地和空中。

【English Translation】 They were instructed to uphold the laws and were told that they would be born in the east and west. Among humans, the happiness of a Chakravartin (Sanskrit: Cakravartin, English: Wheel-Turning King) is supreme. The appearance of a Chakravartin will not be later than eighty thousand years. Below this age, the perfections are not complete, so they appear between immeasurable life and eighty thousand years. The appearance of a Chakravartin of strength is even later than that. He has seven treasures: In the 'Earth Commentary,' a sutra is quoted, saying that on the fifteenth day of the month, after washing the head and other parts, observing fasting, and being surrounded by ministers, a divine wheel appears from the east, accomplishing all tasks with the words of a hundred gods, and the Four Great Kings show it to the king. In the 'Mindfulness Sutra,' there is a golden wheel, five hundred yojanas (Yojana, an ancient Indian unit of distance) in size, with a thousand spokes, beautiful beyond compare, traveling a hundred thousand yojanas in the sky in one day. In the four continents and the heavens, elephants and others can also travel in the sky, and the king can hear what others cannot, and no one can compete with him. After the king dies, the wheel will remain in the gatehouse, of no benefit to the prince. The Mani jewel is about the size of a great man's thigh, with eight edges, emitting light for a hundred yojanas at night. When it is hot, it brings coolness. When thirsty, it brings forth water with eight qualities. It fulfills the king's wishes. It emits various lights. It keeps people within a hundred yojanas free from disease and brings the fruits of their actions as they desire. Evil nagas (Sanskrit: Nāga, English: Serpent beings) cannot bring down hail or other disasters. It transforms desolate and dangerous places into places filled with trees and lakes. People do not die untimely deaths, and no animals can harm them, not even enemies like snakes and mongooses, which is given by Ishvara (Sanskrit: Īśvara, English: Lord). The queen's body emits the scent of sandalwood (Sanskrit: Candana, English: Sandalwood), and her mouth emits the scent of lotus flowers. Touching her frees one from afflictions and keeps that continent free from hunger, thirst, and sorrow. When the king sees her, he feels warm in cold weather and cool in hot weather. Everyone sees her as a mother and sister. She fulfills people's wishes and bears many children. She is not jealous when associating with other women in the household. Even without a household, she can have the five desires, which are offered by the ministers, and she will be reborn as a god after death. The ministers know how to act without being taught, they abandon non-virtue, are without afflictions, and benefit all beings like parents. The elephant is intelligent and obedient, helping to conquer enemies. It has the strength of a thousand elephants and can travel on water, land, and in the air.

---

་ལ་གཡུལ་འགྱེད་པ་ཉིན་གཅིག་ལ་འཛམ་བུ་གླིང་ལན་གསུམ་འཁོར་བ། སྐུད་པས་ཀྱང་བཀྲིར་རུང་ཤིང་རྒྱལ་པོ་ཞོན་ པའི་ཚེ་སྐུལ་མི་དགོས་པ་དལ་གྱིས་འགྲོ་བ་ཞིག་དབང་པོས་སྟེར་རོ། །ས་འགྲེལ་དུ། གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་གྱི་བུ་ཐ་ཆུང་ངོ་ཞེས་སོ། །རྟ་མཆོག་ནི་ཀུ་མུ་ཏ་དང་དུང་ལྟར་དཀར་ བ་གླང་པོ་དང་ཡོན་ཏན་མཚུངས་པ་ཅིག་དབང་པོས་སྟེར་རོ། །ས་འགྲེལ་དུ། རྟའི་རྒྱལ་པོ་སྤྲིན་གྱི་ཤུགས་ཅན་གྱི་བུ་ཐ་ཆུང་ལུས་སྔོ་ལ་མགོ་གནག་པའོ་ཞེས་སོ། །ཁྱིམ་བདག་ནི་བང་མཛོད་ གསེར་དངུལ་སོགས་ཀྱིས་འགེངས་ཤིང་རྒྱལ་པོའི་བཀའ་ཉན་པ་སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་མི་གནོད་པའོ་ཞེས་སོ། །རྒྱལ་པོ་སྲས་ནི། ཁྱིམ་བདག་ནི་མཛོད་ཀྱི་སྤྱན་དང་བློན་པོ་ནི་དཔུང་གི་སྤྱན་ལྟ་བུའོ་ཞེས་འཆད་དོ། ། 1-423 ཉེ་བའི་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་ཡང་མདོ་སྡེ་ཉིད་དུ། རལ་གྲི་ནི་རྒྱལ་པོ་དང་འགལ་བ་བྱེད་འདོད་པ་དེར་སོང་སྟེ་མ་བཏབ་ཀྱང་ཀུན་གྱིས་འདུད་པའོ། །དམག་དཔོན་ནི་དགྲའི་ཚོགས་མ་ལུས་ པ་འཇོམས་པའི་ནུས་པ་ཡོད་ཀྱང་གཞན་ལ་མི་འཚེ་བའི་སྐྱེས་བུའོ། །ལྤགས་པ་ནི་ཆུར་དཔག་ཚད་བཅུ་པ་ཞེང་དུ་ལྔ་པ་ཆར་གྱིས་མི་རླན་ཅིང་རླུང་གིས་མི་བསྐྱོད་པ། གྲང་ན་དྲོ་ཞིང་ དྲོ་ན་བསིལ་བར་བྱེད་པ། བུད་མེད་མི་སྡུག་པ་མི་མཐོང་བ། ཉི་ཟླའི་འོད་སྣང་བ། ཀླུའི་ལྤགས་པ་རྒྱ་མཚོ་ནས་བྱུང་བ། གང་འགྲོ་སར་བློན་པོས་ཁྱེར་ཏེ་ཁང་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པ་ ཞིག་ཚོང་པས་འབུལ་ལོ། །ཁང་པ་ནི་ཆུར་དཔག་ཚད་བཅུ་གཉིས་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་བདུན་པ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཟླ་བ་དང་རྒྱུ་སྐར་བལྟ་བར་འདོད་ན་ཁང་པ་དེར་འོང་བ། རྨི་ལམ་དགེ་ བ་མཐོང་བ། གྲང་ན་དྲོ་ཞིང་ཚ་ན་བསིལ་བའི་རླུང་ལྡང་བ་དེར་ལྷ་མོ་འོངས་ནས་རོལ་མོ་བྱེད་པའོ། །གོས་ནི་འཇམ་ལ་དྲི་མ་མི་གོས་པ་གྱོན་ན་ཚ་གྲང་བཀྲེས་སྐོམ་ངལ་དུབ་ ཀྱིས་མི་གནོད་པ། མི་འཚིག་ཅིང་མཚོན་གྱིས་མི་ཆོད་པའོ། །ཚལ་ནི་རྒྱལ་པོས་དེར་ཕྱིན་པ་དང་ཚལ་གྱི་མཐུས་ལྷའི་བུ་མོ་དང་བྱ་སོགས་འོངས་ཏེ་འདོད་ཡོན་ལ་སྤྱོད་པའོ། །མལ་ཆ་ནི་བསམ་གཏན་བྱེད་ན་རྣམ་པར་གྲོལ་ཞིང་བློ་གསལ་བ། 1-424 ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་མི་སྐྱེ་བའོ། །ལྷམ་ནི་གྱོན་ན་ཆུ་ལ་མི་འབྱིང་བ་ཡུད་ཙམ་གྱིས་དཔག་ཚད་བརྒྱར་འགྲོ་བ་ལའང་ངལ་བ་མེད་པའོ། ། མི་སྟོང་ཐུབ་པའི་བུ་སྟོང་དང་དགྲ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ པའི་མདའ་གཞུའང་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ཁྱད་པར་ནི། གསེར་དངུལ་ཟངས་ལྕགས་འཁོར་ལོ་ཅན། །དེ་རྣམས་གླིང་གཅིག་གླིང་གཉིས་དང་། །གསུམ་དང་བཞི་ལ་མས་རིམ་བཞིན། །ལྷན་ཅིག་གཉིས་མིན་སངས་རྒྱས་བཞིན། །ཕས་བསུ་རང་ འགྲོ་གཡུལ་བཤམས་དང་། །མཚོན་བརྩམས་པས་རྒྱལ་གནོད་པ་མེད། །ཅེས་བཤད་པ་སྟེ། མཚོན་བརྩམས་ནི་གཟས་པའོ། །རྒྱལ་ཡང་གསོད་པ་མེད་ཅིང་རྒྱལ་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ད

【現代漢語翻譯】 如果（轉輪聖王）出戰，一天之內可以繞瞻部洲（Jambudvipa，人世間）三圈。用線也能拉動，國王乘坐時無需催促，可以緩慢行進。這是自在天（Ishvara，印度教主神之一，佛教護法神）所賜予的。在《地釋》中說：『這是象王堅固之子中最小的。』 駿馬如睡蓮（Kumuda）和海螺般潔白，具有與象相同的優點，這也是自在天所賜予的。在《地釋》中說：『這是馬王云力之子中最小的，身體是藍色的，頭是黑色的。』 家主（Grihapati，古印度社會中擁有財富和地位的階層）的倉庫里裝滿了金銀等，聽從國王的命令，不會危害任何人。國王的兒子說：『家主是倉庫的眼睛，大臣是軍隊的眼睛。』 關於七寶，在經藏中也有記載：寶劍，對於那些想要與國王作對的人，即使不使用，所有人也會屈服。將軍，雖然有能力摧毀所有敵人，但不會傷害他人。皮革，在水中，長度為十弓，寬度為五弓，雨水無法浸濕，風也無法吹動。冷的時候會變暖，熱的時候會變涼。看不到醜陋的女人，能看到日月的光芒。龍的皮革是從大海中獲得的，無論去哪裡，僕人都會帶著它，可以用來建造房屋，這是商人進貢的。房屋，在水中，長度為十二弓，寬度為七弓，如果想觀看珍寶、月亮和星星，就來這個房屋。能看到吉祥的夢，冷的時候會變暖，熱的時候會吹來涼風，女神會來到這裡演奏音樂。衣服，柔軟且不沾染污垢，穿著后不會受到寒冷、炎熱、飢餓、口渴和疲勞的傷害。不會被燒燬，也不會被武器砍斷。菜園，國王去那裡后，憑藉菜園的力量，天女和鳥類等會前來享受慾望。床，如果用來禪修，可以獲得解脫，變得聰明，不會產生任何煩惱。 鞋子，穿著后不會沉入水中，瞬間可以行走一百由旬（Yojana，古印度長度單位），也不會感到疲勞。還能產生不會被消滅的千子和壓制敵人的弓箭。 它們的區別是：金、銀、銅、鐵輪寶。這些分別統治一個大洲、兩個大洲、三個大洲和四個大洲。不是同時出現，就像佛陀一樣。父親迎接，自己前往戰場，武器攻擊也不會受到傷害。正如所說：武器攻擊就是瞄準。即使獲勝也不會殺戮，獲勝後會讓眾生...

【English Translation】 If (the Chakravartin, the universal monarch) goes to war, he can circle Jambudvipa (the human world) three times in one day. It can also be pulled by a thread, and when the king rides it, it does not need to be urged and can move slowly. This is given by Ishvara (one of the main gods of Hinduism, a Buddhist protector). In the 'Earth Commentary,' it says: 'This is the youngest of the sons of the elephant king Rabbrtan.' The excellent horse is as white as a lotus (Kumuda) and a conch, and has the same virtues as an elephant. This is also given by Ishvara. In the 'Earth Commentary,' it says: 'This is the youngest of the sons of the horse king Cloud Force, with a blue body and a black head.' The householder (Grihapati, a class with wealth and status in ancient Indian society) has warehouses filled with gold, silver, etc., and obeys the king's orders, and does not harm anyone. The king's son said: 'The householder is the eye of the warehouse, and the minister is like the eye of the army.' Regarding the seven precious things, it is also recorded in the Sutra Pitaka: The sword, for those who want to oppose the king, even if it is not used, everyone will submit. The general, although he has the power to destroy all enemies, does not harm others. The leather, in the water, is ten bows in length and five bows in width, and rain cannot wet it, and wind cannot blow it. It becomes warm when it is cold, and it becomes cool when it is hot. Ugly women cannot be seen, and the light of the sun and moon can be seen. The dragon's skin is obtained from the sea, and wherever it goes, the servants will carry it, and it can be used to build houses, which is offered by merchants. The house, in the water, is twelve bows in length and seven bows in width. If you want to watch treasures, the moon, and the stars, come to this house. Auspicious dreams can be seen, it becomes warm when it is cold, and cool winds blow when it is hot, and goddesses come here to play music. The clothes are soft and do not get stained with dirt, and wearing them will not be harmed by cold, heat, hunger, thirst, and fatigue. It will not be burned or cut by weapons. The garden, when the king goes there, by the power of the garden, celestial maidens and birds, etc., will come to enjoy desires. The bed, if used for meditation, can attain liberation, become intelligent, and no defilements will arise. Shoes, when worn, will not sink into the water, and can travel a hundred yojanas (an ancient Indian unit of length) in an instant without feeling tired. It can also produce a thousand sons who cannot be destroyed and bows and arrows that suppress enemies. Their differences are: gold, silver, copper, and iron wheel jewels. These respectively rule one continent, two continents, three continents, and four continents. They do not appear at the same time, just like the Buddhas. The father welcomes, goes to the battlefield himself, and is not harmed by weapon attacks. As it is said: weapon attack is aiming. Even if victorious, there will be no killing, and after victory, sentient beings will...

---

གེ་བ་བཅུ་ལ་འགོད་པས་དེ་རྣམས་ངེས་ པར་ལྷར་སྐྱེའོ། །དེ་རྣམས་ནི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་སོ་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་ཐམས་ཅད་ལ། །འདི་རྣམས་ཡོད་པར་འདོད་ མོད་ཀྱི། །དག་དང་མཛེས་དང་གསལ་བ་ནི། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆར་མི་ཕོད། ཅེས་སོ། །གླིང་འདིའི་ཉེ་འཁོར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་ལམ་གསེར་གྱི་རང་བཞིན་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་པའི་པུས་ནུབ་ཙམ་ རྒྱ་མཚོར་ནུབ་པ་ཡོད་དེ་དེ་བྱུང་བ་ན་ཆུ་སྐམ་མོ། །འདིའི་རྒྱུ་ནི་བྱམས་པ་བསྒོམ་པ་སོགས་ཏེ། མཛངས་བླུན་དུ་སེང་གེ་ཡི་དམ་བརྟན་པས་རང་ཉིད་གསོད་པའི་རྔོན་པ་ལ་བྱམས་པ་བསྒོམས་པས་སྐལ་པ་འབུམ་དུ་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བར་སྐྱེས་པར་གསུངས་སོ། ། 1-425 འོན་ཀྱང་བྱིས་པ་དེར་སྐྱེས་པ་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་གཙེས་པས་ཏེ། འཕགས་པས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས་ཀྱང་། འཁོར་བ་ན་ནི་ཡང་བྲན་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་ སོ། །འདོད་ལྷའི་བདེ་བ་ནི་ལྷ་དྲུག་ན་གོས་སྲང་ཕྱེད་དང་སྲང་བཞི་ཆ་དང་། བརྒྱད་ཆ་དང་། བཅུ་དྲུག་ཆ་དང་། སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་ཆ་དང་། དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་ཆའོ། །རྗེ་བྲན་དང་བག་མ་ གཏོང་ལེན་དང་ཕ་མ་དང་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་དང་བཀྲེས་སྐོམ་དང་དུས་བཞི་དང་ཉིན་མཚན་རྣམས་ཡོད་ལ། མུ་གེ་དང་ཉོ་ཚོང་དང་ནད་དང་རྒ་བ་མེད་ཅིང་ཚ་གྲང་ནི་དང་པོ་ན་ ཡོད་ཀྱི་དེ་ལས་གོང་ན་མེད་དོ། །ལུས་ཀྱི་ཕྱི་ནང་གཙང་ཞིང་རྡུལ་དང་དྲི་མ་དང་རུས་པ་དང་རྩ་རྒྱུས་དང་ནང་གྲོལ་དང་བཤང་གཅི་མེད་དོ། །གསེར་དངུལ་ཤེལ་བཻ་དཱུཪྻ་ལས་གྲུབ་པའི་ གཞལ་མེད་ཁང་དང་བ་གམ་དང་བསིལ་ཁང་དང་སྟེགས་བུ་དང་སྐར་ཁུང་དྲ་བ་ཅན་ཉམས་དགའ་བ་ནོར་བུ་སྣ་ཚོགས་པས་སྤྲས་ཤིང་སྣང་བ་འགྱེད་པ་མཛེས་པ་ཡོད་དོ། །བཟའ་བ་འབྱུང་བའི་ ལྗོན་ཤིང་དང་། དེ་བཞིན་དུ་བཏུང་བ་སྦྲང་རྩི་དང་སྦྲང་ཆང་འབྱུང་བའི་དང་། གཞོན་པ་ཤིང་རྟ་སོགས་འབྱུང་བའི་དང་། གོས་འབྱུང་བ་དང་རྒྱན་འབྱུང་བ་དང་། དྲི་བཟང་དང་བདུག་པ་དང་མེ་ཏོག་ཕྲེང་བ་འབྱུང་བ་དང་། 1-426 བཞད་གད་དང་གར་དང་གླུ་དང་རོལ་མོའི་སྒྲ་འབྱུང་བའི་དང་། སྣོད་སྤྱད་དང་ཡོ་བྱད་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བའི་ལྗོན་ཤིང་རྣམས་ཡོད་དོ། །ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་ཆུས་གང་བའི་རྫིང་བུ་དང་མཚོ་མེ་ ཏོག་སྣ་ཚོགས་དང་བྱ་སྣ་ཚོགས་སྐད་སྙན་པ་འབྱིན་པ་ཅན་དང་། དུས་དུས་སུ་བག་མེད་པ་ལས་སྐུལ་བར་བྱེད་པའི་རྔ་སྒྲ་དང་ལམ་སྲང་ཀུན་ན་སིལ་སྙན་ཕེག་རྡོབ་པའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པའི་ ལྷ་མོ་མཛེས་མས་གང་བ་དང་། ས་ལ་མེ་ཏོག་མན་ད་ར་བ་པུས་ནུབ་ཙམ་གྱིས་ཁེབས་པའི་རྙིང་པ་རྣམས་རླུང་གིས་འདོར་ཅིང་གསར་པ་ལེགས་པར་འགྲེམས་ཏེ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཏུ། ལྷ་ རྣམས་བསོད་

【現代漢語翻譯】 如果有人堅持這十種行為，他們必定會轉生為天神。這些人甚至以三十二大丈夫相（梵文：Dvātriṃśat Mahāpuruṣa Lakṣaṇa，thirty-two major marks of a great man）超越其他國王。《寶鬘論》中說：『所有轉輪王（梵文：Cakravartin，universal monarch）都被認為擁有這些，但純凈、美麗和清晰卻無法與佛陀相比。』 在這個大陸附近，有一個轉輪王的道路，其黃金本質沒入海中，深度約為四大天王（梵文：Caturmahārājakāyikas，Four Great Kings）畫像的膝蓋。當這種情況發生時，海水會乾涸。這其中的原因是修習慈愛等。例如，一個聰明或愚笨的人，由於對獅子本尊的堅定信仰，對殺死自己的獵人修習慈愛，據說因此在十萬劫中轉生為轉輪王。 然而，那個孩子出生時就遭受痛苦，因為他受到后兩種痛苦的折磨。正如聖者所說：『即使成為轉輪王，在輪迴中仍然會成為奴隸。』 欲界天神的快樂在於六慾天（梵文：Kāmadhātu，desire realm）中，衣服的價值分別是半兩、四分之一兩、八分之一兩、十六分之一兩、三十二分之一兩和六十四分之一兩。 那裡有主僕、婚姻的給予和接受、父母、男女的性器官、飢渴、四季和晝夜。沒有饑荒、貿易、疾病和衰老，只有最初的寒熱，沒有更高的溫度。身體內外都是乾淨的，沒有灰塵、污垢、骨頭、血管、內臟、糞便和尿液。 那裡有由黃金、白銀、水晶、琉璃製成的無量宮殿、陽臺、涼亭、平臺和帶窗戶的網格，裝飾著各種珍寶，散發著光芒，非常美麗。有產生食物的樹木，也有產生蜂蜜和蜜酒的樹木，以及產生年輕馬車等的樹木，還有產生衣服、裝飾品、香、薰香和花環的樹木。 還有發出歡笑、舞蹈、歌曲和音樂聲音的樹木，以及產生各種容器和用具的樹木。有充滿八功德水的池塘和湖泊，有各種鮮花和各種發出悅耳聲音的鳥類。在每個時刻，都有鼓聲促使人們遠離放逸，美麗的女神們在每條道路和小巷中演奏著鐃鈸和響板的聲音。地面上覆蓋著曼陀羅花（藏文：མན་ད་ར་བ་，梵文：Mandārava，梵文羅馬擬音：Mandārava，漢語字面意思：適意花），深度約為膝蓋，舊的花朵被風吹走，新的花朵被完美地鋪開。正如《念住經》（梵文：Smṛtyupasthāna Sūtra，The Sutra on the Foundations of Mindfulness）中所說：『天神們……』

【English Translation】 If one adheres to these ten practices, they will surely be reborn as gods. These individuals even surpass other kings with the thirty-two major marks of a great man (Sanskrit: Dvātriṃśat Mahāpuruṣa Lakṣaṇa). As stated in the 'Garland of Jewels': 'All universal monarchs (Sanskrit: Cakravartin) are believed to possess these, but purity, beauty, and clarity cannot compare to those of the Buddhas.' Near this continent, there is a path of the universal monarch, its golden essence submerged in the ocean to a depth approximately of the knees of the images of the Four Great Kings (Sanskrit: Caturmahārājakāyikas). When this occurs, the water dries up. The cause of this is practicing loving-kindness, etc. For example, a wise or foolish person, due to steadfast faith in the lion deity, practiced loving-kindness towards the hunter who was killing him, and it is said that he was reborn as a universal monarch for a hundred thousand kalpas. However, that child suffers upon birth because he is tormented by the latter two sufferings. As the noble one said: 'Even having become a universal monarch, in samsara, one will still become a slave.' The pleasure of the desire realm gods lies in the six desire realms (Sanskrit: Kāmadhātu), where the value of clothing is half a tael, a quarter of a tael, an eighth of a tael, a sixteenth of a tael, a thirty-second of a tael, and a sixty-fourth of a tael, respectively. There are lords and servants, the giving and receiving of marriage, parents, male and female sexual organs, hunger and thirst, the four seasons, and day and night. There are no famines, trade, diseases, and aging, only the initial cold and heat, and no higher temperatures. The body is clean inside and out, without dust, dirt, bones, veins, entrails, feces, and urine. There are immeasurable palaces, balconies, pavilions, platforms, and windowed grids made of gold, silver, crystal, and lapis lazuli, adorned with various jewels, radiating light, and very beautiful. There are trees that produce food, as well as trees that produce honey and mead, and trees that produce young chariots, etc., and trees that produce clothes, ornaments, incense, fragrant incense, and garlands. There are also trees that produce the sounds of laughter, dance, songs, and music, and trees that produce various containers and utensils. There are ponds and lakes filled with water possessing eight qualities, with various flowers and various birds producing melodious sounds. At every moment, there are drum sounds that urge one away from heedlessness, and beautiful goddesses play cymbals and clappers in every road and alley. The ground is covered with Mandārava flowers (藏文：མན་ད་ར་བ་，梵文：Mandārava，梵文羅馬擬音：Mandārava，漢語字面意思：適意花) to a depth of about the knees, the old flowers are blown away by the wind, and the new flowers are perfectly spread out. As stated in the 'Sutra on the Foundations of Mindfulness' (Sanskrit: Smṛtyupasthāna Sūtra): 'The gods...'

---

ནམས་དབང་རྐྱེན་གྱིས། །ལྷ་ཡི་གྲོང་དུ་རླུང་ཆེན་ལྡང་། །མེ་ཏོག་རྙིང་པ་འདོར་བྱེད་ཅིང་། །མེ་ཏོག་གསར་པ་ལེགས་པར་འགྲེམས། །ཞེས་སོ། །སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་རྩེ་ཚུལ་ནི་གདགས་པ་དང་ དཀོན་ཅོག་ཏ་ལ་ལའི་གཟུགས་སུ། ཤིང་རྟ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཚལ་ན་གླང་པོ་ས་སྲུང་གི་བུ་གཟུགས་བཟང་ཞིང་མཛེས་པ་དཀར་བ་ཡན་ལག་བདུན་ལེགས་པར་གནས་པ་མགོ་དམར་བ་མཆེ་བ་དྲུག་ པ་སྲིད་དུ་དཔག་ཚད་གཅིག་དང་ཁོར་ཡུག་ཏུ་བདུན་ཡོད་པ་འཁོར་གླང་པོ་ཆེ་བརྒྱ་སྟོང་དང་ལྡན་པ་གནས་ཏེ། ལྷ་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དུ་འགྲོ་བ་ན་དེས་མགོ་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་སྤྲུལ་ཅིང་མགོ་རེ་རེ་ལ་མཆེ་བ་དྲུག་དྲུག་དང་། 1-427 དེ་རེ་རེ་ལ་རྫིང་བུ་བདུན་བདུན་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་པད་མའི་སྡོང་བུ་བདུན་རེ་དང་། །པད་མ་རེ་རེ་ལ་ལྷ་མོ་བདུན་བདུན་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་གཡོག་མོ་བདུན་བདུན་དང་། དེ་ རེ་རེ་ལ་སིལ་སྙན་འཁྲོལ་བ་བདུན་བདུན་དང་ལྡན་པ་སྤྲུལ་ཏེ། མགོ་དབུ་མ་ལ་དབང་པོ་དང་། གཞན་ལ་ཉེ་དབང་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། གླང་པོ་གཞན་རྣམས་ལ་འཁོར་རྣམས་ཞོན་ནས་འགྲོ་ བ་མི་མངོན་པ་ལྟ་བུའི་མགྱོགས་པས་ལྷ་རྣམས་གྲོང་ནས་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དུ་སྐྱེལ་ལ། དེ་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་ཏེ། བཏང་སྟེ་ལྷར་སྤྲུལ་ནས་འདོད་པ་ལ་སྤྱོད་པར་གསུངས་སོ། །དེ་བས་ཀྱང་གོང་མ་ གོང་མ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྷག་ཅིང་དགའ་ལྡན་པའི་ནི་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་གི་དྲུང་ན་རྟག་ཏུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་སྤྱོད་པས་ཀྱང་ལྷག་སྟེ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པར། ཐོས་པ་མང་དང་ཆོས་འཛིན་དང་། །ཤེས་རབ་ལྡན་ཞིང་ཐར་པ་འདོད། །ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་དགའ་བའི་མི། །དེ་རྣམས་དགའ་ལྡན་ཉེ་བར་འགྲོ། །ཅེས་བཤད་ཅིང་། ཉི་ཁྲི་སྣང་བར་ནི་འཕགས་པ་ཁོ་ན་ དེར་སྐྱེ་བར་གསུངས་སོ། །ཁམས་གོང་མའི་བདེ་བ་ནི་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སྟེ། དེ་ཡང་སར་བསམ་གཏན་བཞི་པ་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་ཞི་བའི་བདེ་བ་ཅན་མི་གཡོ་བ་མྱོང་བ་དང་། 1-428 གཟུགས་མེད་པས་ཞི་བའི་རྣམ་པར་ཐར་པའི་བདེ་བ་ཅན་མྱོང་ངོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཁམ་ཟས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་དམྱལ་བ་ན་རླུང་རྒྱུ་བའི་ཁམ་ཟས་ཕྲ་བས་གནས་པར་སར་གསུངས་ཤིང་། མཛོད་འགྲེལ་ དུ་ནི། ཐུ་ལུམ་དང་ཟངས་ཞུན་དག་བཀྲེས་སྐོམ་འཇོམས་ནུས་པས་ཟས་སུ་དང་ཉི་ཚེ་བའི་དམྱལ་བ་ལ་ཁམ་ཟས་མི་དང་འདྲ་བ་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དུད་འགྲོ་ཡི་དྭགས་མི་རྣམས་ཀྱི་ཁམ་ ཟས་རགས་ཤིང་། མེར་མེར་པོ་སོགས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དང་ལྷ་དང་བར་དོ་དང་བསྐལ་པ་དང་པོའི་མི་རྣམས་ཀྱི་ཕྲ་བ་སྟེ་ཁམས་གོང་མ་ན་མེད་དོ། །འཁྲིག་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་དམྱལ་བ་ལ་ སྡུག་བསྔལ་དྲག་པོ་རྒྱུན་དུ་མྱོང་བས་ཡེ་མེད་དོ། །དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་དང་མི་ལ་ཡོད་ཅིང་ཁུ་བ་ཡང་འབྱུང་ངོ་། །འདོད་ལྷ་

【現代漢語翻譯】 由於業力的影響，天界之城狂風大作，凋零舊花，綻放新葩。 三十三天（Trāyastriṃśa，佛教宇宙觀中位於須彌山頂的天界）的享樂方式如下： 在名為『善住』（Sudharma）的殿堂和『遍遊戲』（Sarvālaṃkāra-vyūha）的花園中，有象王護地（Airāvana，帝釋天的坐騎）之子，其形貌俊美，膚色潔白，七肢勻稱，頭呈紅色，六牙，身量高廣，週身一由旬（Yojana，古印度長度單位），周圍環繞著成百上千的大象。當他前往天界的快樂園林時，會化現出三十三個頭，每個頭上長著六顆牙齒， 每個牙齒上又有七個水池，每個水池裡有七棵蓮花，每朵蓮花上有七位天女，每位天女有七位侍女，每位侍女伴隨著七種樂器的演奏。像王護地的主頭由帝釋天（Indra，佛教護法神）乘坐，其餘三十二個頭則由其他天神乘坐。其他的大象也載著天人，以迅雷不及掩耳之勢將天神從城市送到園林。然後，他們施展神通，化為天人，享受各種欲樂。據說，越往上的天界，感官享受越殊勝，越快樂。兜率天（Tuṣita，佛教六慾天之一）的菩薩（Bodhisattva，發願成佛之人）在十地菩薩（Bhūmi，菩薩修行階位）的座前，經常修習大乘佛法，其快樂更勝一籌。正如《念住經》（Smṛtyupasthāna-sūtra）的偈頌所說： 『多聞持法及，具慧求解脫，于諸功德喜，是等近兜率。』 （聽聞廣博、持戒精嚴、智慧超群、希求解脫，並且樂於行善之人，將可往生兜率天。） 《二萬頌般若經》（Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra）中說，只有聖者（Ārya，證悟真理之人）才能往生兜率天。 更高境界的快樂來自於禪定（Samādhi，精神專注的狀態）。例如，在色界（Rūpadhātu，佛教宇宙觀中的天界）的第四禪（Dhyāna，禪定）中，修行者體驗到舍念清凈（upekṣā-smṛti-pāriśuddhi，一種超越苦樂的平靜狀態）和寂靜的快樂，感受著不動搖的境界。 而在無色界（Arūpadhātu，佛教宇宙觀中的天界）中，修行者則體驗到寂靜的解脫之樂。 關於食物的享用，經典中說，在地獄（Naraka，受苦之處）中，眾生只能依靠微薄的風食維生。《俱舍論釋》（Abhidharmakośa Bhāṣya）中說，飢渴難耐的地獄眾生，只能以鐵水和銅汁充飢。而在近邊地獄（Utsada-naraka，地獄的邊緣）中，眾生所食用的食物與人類相似。 畜生（Tiryagyoni，輪迴的生命形式）、餓鬼（Preta，一種受苦的鬼魂）和人類所食用的食物則比較粗糙。對於像瀰瀰（Miramira，一種鬼魂）之類的眾生，以及天神、中陰身（Antarābhava，死亡和轉世之間的過渡狀態）和劫初之人（Kalpādau，世界初始時期的人類）來說，食物則非常精細，因為他們在更高的境界中並不需要粗糙的食物。 關於性愛的享用，由於地獄眾生 постоянно 遭受劇烈的痛苦，所以根本不存在性愛。畜生、餓鬼和人類則有性愛，並且會產生精液。欲界天神（Kāmadhātu，佛教宇宙觀中最低的天界）

【English Translation】 Due to the force of karma, a great wind arises in the city of the gods, casting away old flowers and beautifully displaying new ones. The manner of enjoyment in the Trayastrimsha (Trāyastriṃśa, the Heaven of Thirty-Three Gods) is as follows: In the Sudharma (Good Dharma) hall and the Sarvālaṃkāra-vyūha (All-Around Adorned Array) garden, there is the son of the elephant king Airāvana (Airāvana, Indra's mount), handsome and beautiful, white in color, with seven well-formed limbs, a red head, six tusks, a height of one Yojana (Yojana, an ancient Indian unit of distance) and a circumference of seven, surrounded by a hundred thousand great elephants. When he goes to the pleasure garden of the gods, he emanates thirty-three heads, each head with six tusks, each tusk with seven ponds, each pond with seven lotus stalks, each lotus with seven goddesses, each goddess with seven attendants, and each with seven musical instruments playing. The central head is ridden by Indra (Indra, king of the gods), and the other thirty-two heads are ridden by other gods. The other elephants also carry the retinues, and with a speed as if invisible, they transport the gods from the city to the pleasure garden. Then, through miraculous powers, they transform into gods and enjoy their desires. It is said that the higher the realm, the more excellent the sensual pleasures and the greater the joy. The Bodhisattva (Bodhisattva, one who aspires to Buddhahood) of Tushita (Tuṣita, one of the six heavens of desire) always practices the Mahayana Dharma (Mahāyāna Dharma, the Great Vehicle teachings) in the presence of the lords of the ten Bhumis (Bhūmi, stages of a Bodhisattva's path), which is even greater. As stated in the verses of the Smṛtyupasthāna-sūtra (Sūtra on the Foundations of Mindfulness): 'Those who are learned, uphold the Dharma, possess wisdom, and desire liberation, who delight in virtues, these draw near to Tushita.' (Those who are learned, uphold the Dharma, possess wisdom, and desire liberation, and who delight in virtues, will draw near to Tushita.) In the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra (Perfection of Wisdom in Eight Thousand Lines), it is said that only the Aryas (Ārya, noble ones) are born there. The happiness of the higher realms is that of Samadhi (Samādhi, meditative concentration). In the fourth Dhyana (Dhyāna, meditation) of the Rupadhatu (Rūpadhātu, the realm of form), one experiences the unwavering joy of Upekṣā-smṛti-pāriśuddhi (upekṣā-smṛti-pāriśuddhi, purity of equanimity and mindfulness) and peace. In the Arūpadhātu (Arūpadhātu, the formless realm), one experiences the joy of peaceful liberation. Regarding the consumption of food, it is said that in Naraka (Naraka, hell), beings subsist on fine wind-food. In the Abhidharmakośa Bhāṣya (Commentary on the Treasury of Knowledge), it is said that those in hell, tormented by hunger and thirst, can only satisfy themselves with molten iron and copper. In the Utsada-naraka (Utsada-naraka, bordering hells), the food is similar to that of humans. The food of animals (Tiryagyoni, animal realm), pretas (Preta, hungry ghosts), and humans is coarse. For beings like Miramira (Miramira, a type of ghost), as well as gods, antarābhava (Antarābhava, intermediate state between death and rebirth) beings, and the first humans of the Kalpa (Kalpādau, beginning of the eon), the food is fine, as they do not need coarse food in the higher realms. Regarding the enjoyment of sexual intercourse, there is none in Naraka, as beings constantly experience intense suffering. Animals, pretas, and humans have sexual intercourse, and semen is produced. The gods of the Kamadhatu (Kāmadhātu, realm of desire)

---

དྲུག་ལ། གཉིས་གཉིས་འཁྱུད་དང་ལག་བཅངས་དང་། །རྒོད་དང་ལྟས་ པས་འཁྲིག་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ཡོད་ལ། ཁུ་བ་འབྱུང་བ་མེད་ཀྱང་མཚན་གྱི་སྒོ་ནས་རླུང་ཉི་ཚེ་འབྱུང་བས་གདུང་བ་དང་འབྲལ་ལོ། ། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི། དྲུག་ཅར་གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྤྲོད་ཀྱང་ གདགས་པར་དེ་སྐད་འབྱུང་བ་ནི་འཁྲིག་པའི་དུས་ཀྱི་ཚད་ཡིན་ཞེས་སྨྲའོ། །གླིང་གསུམ་དང་ཡི་དྭགས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་དང་ལྷ་འོག་མ་བཞི་ལ་ཆུང་མ་འཆང་བ་དང་བག་མ་གཏོང་ལེན་ཡོད་ཀྱི་སྒྲ་མི་སྙན་དང་གོང་མ་གཉིས་ན་མེད་ཅིང་ལྷ་མོ་རྣམས་ལ་མངལ་གྱི་གནས་མེད་ཅེས་སར་རོ། ། 1-429 ཕ་དང་མའི་ཕྲག་པའམ་ཕང་པར་འདོད་ལྷ་དྲུག་པོ། བྱིས་པ་ལོ་ལྔ་ལོན་པ་ནས། །ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ལྟ་བུའི་བར། །དེ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་གཟུགས་ཅན་རྣམས། །ཀུན་རྫོགས་གོས་དང་བཅས་པ་ཉིད། །ཅེས་ ཏེ། འདོད་ཁམས་པ་ནི་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་ཤས་ཆུང་བས་གཅེར་བུར་སྐྱེ་ཞིང་། རྒྱལ་བུ་དོན་གྲུབ་དང་དགེ་སློང་མ་དཀར་མོ་དང་དགེ་ཚུལ་སྣ་མ་ནི་གོས་དང་བཅས་པར་རོ། །གཞན་རྣམས་ལུས་ མྱུར་དུ་རྫོགས་ཤིང་། བརྒྱ་བྱིན་ལུས་རྫོགས་པ་སྐྱེ་བས་སྔ་ཕྱི་བརྗེ་བའང་གཞན་གྱི་མི་ཚོར་ཏེ། ཤཱཀྱ་སེང་གེ་བཞུགས་དུས་ཀྱི་བརྒྱ་བྱིན་ནི་ཀོའུ་ཤི་ཀ་ཞེས་བྱའོ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག །ལྷ་ཀུན་ ཀྱང་སཾ་སྐྲི་ཏའི་སྐད་དུ་སྨྲའོ། །དྲུག་པ་སྐྱེ་བ་ལ། འདོད་པ་སྐྱེ་བ་གསུམ་པོ་ནི། འདོད་པའི་ལྷ་དང་མིར་བཅས་རྣམས། །བདེ་བ་སྐྱེ་བ་གསུམ་པོ་ནི། །བསམ་གཏན་གསུམ་ལ་ས་གཞི་དགུ ། ཞེས་ཏེ་མི་དང་ལྷ་དང་པོ་བཞི་འདོད་པ་ཇི་ལྟར་སྐྱེས་པ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་དང་། འཕྲུལ་དགའ་བ་འདོད་པ་རང་གིས་སྤྲུལ་པ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་དང་། གཞན་འཕྲུལ་དབང་སྒྱུར་བ་གཞན་གྱིས་སྤྲུལ་ པ་ལའང་དབང་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་སྟེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་བདེ་བ་ཅན་དང་། གཉིས་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། གསུམ་པ་དགའ་བ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བའོ། ། 1-430 ཡང་དེར་ནི་སྒོ་ང་ལས་སྐྱེས་སོ། །སེམས་ཅན་སྐྱེ་གནས་བཞི་རྣམས་སོ། །མི་དང་དུད་འགྲོ་རྣམ་པ་བཞི། །དམྱལ་བ་རྣམས་དང་ལྷ་རྣམས་དང་། །སྲིད་པ་བར་མ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ། །ཡི་དྭགས་མངལ་ནས་ སྐྱེ་བའང་ཡིན། །ཞེས་ཏེ་མི་སྒོང་སྐྱེས་ནི་ཁྲུང་ཁྲུང་མོ་ལས་སྐྱེས་པ་བྲག་དང་ཉེ་བྲག་དང་རི་དྭགས་འཛིན་གྱི་མའི་བུ་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་རྒྱལ་པོ་ལྔ་ལེན་གྱི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་ལྟ་ བུའོ། །དྲོད་གཤེར་སྐྱེས་ནི་རྒྱལ་པོ་གསོ་སྦྱོང་འཕགས་ཀྱི་སྤྱི་བོ་ལས་ང་ལས་ནུ་དང་། དེའི་བརླ་གཡས་ལས་མཛེས་པ་དང་། གཡོན་ནས་ཉེར་མཛེས་སྐྱེས་པ་དང་། རྒྱལ་པོ་ཚངས་པ་བྱིན་གྱི་བྲང་གི་ ཤ་འབུར་ནས་ཐི་བའི་ཕྲེང་ཅན་མ་དང་། ཨམྲ་སྐྱོང་མ་ཆུ་ཤིང་གི་སྡོང་པོ་ལས་སྐྱེས་པ་ལྟ་བུའོ། །རྫུས་སྐྱེས་ནི་སྐལ་པ་ད

【現代漢語翻譯】 第六，有『二二相觸、手相牽、嬉戲、相視即為性行為』的說法。即使沒有精液產生，僅通過性器官產生微弱的氣息，也能擺脫痛苦。分別說部則認為，即使六者都以二二相觸的方式進行，也只是性行為時限的衡量標準。三洲、餓鬼、大神通者和下四天王有娶妻納妾、嫁娶的行為，但聲音不悅耳，上二界則沒有這些，天女們也沒有子宮。 肩上或懷中是六慾天所喜愛的。從孩子五歲到十歲左右，那些有色身者，都穿著完整的衣服。因為欲界眾生大多不知羞恥，所以赤身出生。而王子義成、比丘尼白衣和沙彌護則穿著衣服出生。其他眾生的身體迅速圓滿。帝釋天身體圓滿時出生，前後變化他人也無法察覺。釋迦獅子在世時的帝釋天名為 कौषिक (kauśika，憍尸迦，貓頭鷹)。憶念正念。諸天也都說梵語。 第六種是出生。三種欲生是指：欲天和人類等，三種樂生是指：三禪和九地。人類和最初的四天如何享受慾望而生？化樂天能自在變化自己的慾望，他化自在天也能自在變化他人的慾望而生。初禪有離生喜樂，二禪有定生喜樂，三禪有離喜妙樂的出生。 此外，還有卵生。眾生有四種出生方式。人類和畜生有四種。地獄眾生和諸天，以及中有身都是化生。餓鬼也有胎生。人類的卵生，如孔雀女所生的三十二個孩子，以及五百個五列王的兒子等。濕生，如增善王的頭頂生出蓮花和乳汁，右腿生出美貌者，左腿生出更美貌者，梵天王的胸前肉瘤生出持線女，以及庵摩羅樹神從水樹的樹幹中出生等。化生是賢劫的眾生。

【English Translation】 Sixthly, it is said that 'touching each other in pairs, holding hands, playing, and looking at each other constitute sexual activity.' Even if there is no ejaculation, the mere generation of a subtle wind through the sexual organ can lead to the cessation of suffering. The Sarvastivadins assert that even if all six engage in touching each other in pairs, it is merely a measure of the duration of sexual activity. The three continents, pretas (hungry ghosts), those with great magical powers, and the lower four classes of gods engage in marrying and taking wives, and in giving and receiving brides, but the sounds are unpleasant. The upper two realms do not have these, and goddesses do not have wombs. The shoulders or laps are pleasing to the six desire realm gods. From the time a child is five years old until about ten years old, those with form are born fully clothed. Because beings in the desire realm are mostly shameless, they are born naked. However, Prince Siddhartha, the Bhikshuni White, and the Shramanera Protector are born clothed. The bodies of others quickly become complete. When Indra's body is born complete, the change is not noticed by others. The Indra at the time of Shakya Simha was called कौषिक (kauśika, Kausika, Owl). Mindfulness. All the gods also speak in Sanskrit. The sixth is birth. The three desire births refer to the gods of desire and humans, etc. The three pleasure births refer to the three dhyanas (meditative absorptions) and the nine grounds. How do humans and the first four gods enjoy and are born from desire? The Paranirmitavasavartin gods have the power to transform their own desires, and the Paranirmitavasavartin gods also have the power to transform the desires of others and are born. The first dhyana has the joy born of detachment, the second has the joy born of samadhi (concentration), and the third has the birth of joy without joy. Furthermore, there is also egg-birth. Sentient beings have four types of birth. Humans and animals have four types. Hell beings and gods, as well as the intermediate state (bardo), are all born through transformation. Pretas (hungry ghosts) are also born from the womb. Egg-born humans include the thirty-two children born from the female peacock, and the five hundred sons of King Five-gifts, etc. Moisture-born beings include the lotus and milk born from the crown of King Svasthya, the beautiful one born from his right thigh, the even more beautiful one born from his left thigh, the garland-holding woman born from the fleshy bulge on the chest of King Brahma-given, and the Amra-protector born from the trunk of the water tree, etc. Transformation birth is for the beings of the Bhadrakalpa (Fortunate Aeon).

---

ང་པོ་པ་རྣམས་དང་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷ་སིང་ག་གླིང་ རྒྱལ་པོའི་ལྡུམ་རར་པད་མ་ལས་སྐྱེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དུད་འགྲོ་རྫུས་སྐྱེས་ནི་ཀླུ་དང་མཁའ་ལྡིང་སོགས་ཏེ། གདགས་པར་མཁའ་ལྡིང་རྫུས་སྐྱེས་ཀྱིས་ཀླུ་བཞི་ཀ་དང་། དྲོད་གཤེར་ཀྱིས་གསུམ་དང་། མངལ་སྐྱེས་ ཀྱིས་གཉིས་དང་། སྒོང་སྐྱེས་ཀྱིས་སྒོ་ང་སྐྱེས་ཁོ་ན་ཟ་བར་བཤད་དོ། །འོ་ན་རྫུས་སྐྱེས་ལ་རོ་མེད་པས་ཅི་ལྟར་ཟ་ཞེ་ན། མ་ཤེས་ནས་བཟའ་བའི་ཆེད་དུ་འདྲེན་པའམ་མ་ཤིའི་བར་དུ་ཟ་བས་སོ། ། 1-431 ཡི་དྭགས་ནི་རྫུས་སྐྱེས་དང་མངལ་སྐྱེས་ཀྱང་སྟེ། ལུང་དུ་མཽ་འགལ་གྱི་བུ་ལ་ཡི་དྭགས་མོས་སྨྲས་པ་བཤད་པ། བདག་གིས་མཚན་མོ་བུ་ལྔ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིན་མོ་བུ་ལྔ་རྣམས། །བསྐྱེད་ནས་ དེ་རྣམས་ཟ་མོད་ཀྱི། །འོན་ཀྱང་བདག་ནི་ཚིམ་པ་མེད་ཅེས་སོ། །བཞི་ལས་བརྫུས་སྐྱེས་བཟང་ངོ་། །འོ་ན་རྒྱལ་བུ་དོན་གྲུབ་མངལ་ནས་སྐྱེ་བ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། ཉེ་དུའི་འབྲེལ་བས་ཤཱཀྱའི་རིགས་ ཆེན་པོ་ཆོས་ལ་གཟུད་པ་དང་། འདི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རིགས་སོ་ཞེས་གུས་པ་སྐྱེད་དུ་གཞུག་པ་དང་། མིར་གྱུར་ཀྱང་གྲུབ་པ་འདི་ཐོབ་ཅེས་གདུལ་བྱ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། མུ་སྟེགས་ན་ རེ་སྐལ་པ་བརྒྱ་ན་སྒྱུ་མ་མཁན་གྱི་སྒྱུ་མས་འཇིག་རྟེན་འཚོའོ་ཞེས་ཟེར་བས་དེ་ལྟ་བུར་དོགས་པ་སྤོང་བའི་ཆེད་དུའོ། །བདུན་པ་ལུས་ནི་ལུས་ཐོབ་པ་གང་རང་ཉིད་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་འཆིའི་ གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་མ་ཡིན་པ་འདོད་ལྷ་རྩེད་མོས་མྱོས་པ་དང་ཡིད་འཁྲུག་པར་བྱེད་པ་དང་། གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་འཕོའི་རང་གིས་མིན་པ་མངལ་དང་སྒོང་ང་ན་གནས་པ་རྣམས་དང་། གཉིས་ཀ་ ཡིན་པ་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་གཞན་ཕལ་ཆེར་དང་། གཉིས་མིན་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་དང་དམྱལ་བ་དང་ཡི་དྭགས་དང་རྒྱལ་བས་བཏང་བའི་ཕོ་ཉ་དང་མཐོང་ལམ་པ་དང་བྱམས་པ་དང་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་དང་། 1-432 འགོག་པ་དང་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་བར་དོ་དང་། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་སོགས་དང་སྔར་བར་སྐབས་སུ་མི་འཆི་བར་བཤད་པ་རྣམས་སོ། །བརྒྱད་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་ ནི་བཤད་ཟིན་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་བརྟན་པའི་འཇིག་རྟེན་ལ་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་སྣོད་དུ་གྱུར་ཅིང་འཇིག་པས་ན་འཇིག་རྟེན་ཏེའོ། །སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས། མི་མཇེད་ཀྱི་ སྟོང་གསུམ་བཤད་པ་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་སྣོད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཀོད་ཚུལ་དང་རེ་རེ་ནས་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་བཅོམ་ལྡན་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཡེ་ཤེས་གང་ཆེན་མཚོའི་ཕྱག་ན་རྡུལ་ཤིན་ ཏུ་ཕྲ་བ་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་ནང་ན་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་བཅུ་གཅིག་རླུང་གོང་ལ་དེ་སྤོས་ཆུའི་རྒྱ་མཚོ་ནོར་བུ་ཀུན་ནས་སྣང་བའི་རྒྱན་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བས་རྟེན་ལ་རྒྱ་ མཚོ་དེ་ལ་པད་མ་ཆ

【現代漢語翻譯】 那些博朵瓦（藏文：ང་པོ་པ་，含義：Kadampa master Potowa）和導師聖天（藏文：འཕགས་པ་ལྷ་，梵文天城體：आर्यदेव，梵文羅馬擬音：Āryadeva，漢語字面意思：聖天）就像在獅子國（藏文：སིང་ག་གླིང་，含義：Sri Lanka）國王的花園裡從蓮花中誕生一樣。關於旁生中的化生，比如龍（藏文：ཀླུ་，梵文天城體：नाग，梵文羅馬擬音：Nāga，漢語字面意思：龍）和迦樓羅（藏文：མཁའ་ལྡིང་，梵文天城體：गरुड，梵文羅馬擬音：Garuda，漢語字面意思：金翅鳥）等，據說迦樓羅化生可以吃掉所有的四種龍，濕生可以吃掉三種，胎生可以吃掉兩種，卵生只能吃掉卵生。如果化生沒有味道，那怎麼吃呢？因為不知道而吃，或者吃到死為止。 餓鬼（藏文：ཡི་དྭགས་，梵文天城體：प्रेत，梵文羅馬擬音：Preta，漢語字面意思：餓鬼）既有化生也有胎生。經文中說，目犍連（藏文：མཽ་འགལ་，梵文天城體：मौद्गल्य，梵文羅馬擬音：Maudgalyayana，漢語字面意思：目犍連）的兒子，餓鬼女說道：『我夜晚生五個兒子，同樣白天也生五個兒子，生下他們后就吃掉，但我仍然不滿足。』四種生中，化生最好。如果王子義成（藏文：དོན་གྲུབ་，梵文天城體：सिद्धार्थ，梵文羅馬擬音：Siddhartha，漢語字面意思：悉達多）是胎生，那又如何解釋呢？因為親屬關係，爲了讓釋迦族（藏文：ཤཱ་ཀྱ，梵文天城體：शाक्य，梵文羅馬擬音：Śākya，漢語字面意思：釋迦）的大族皈依佛法，爲了讓人們尊敬他，認為『這是轉輪王的後代』，爲了讓被調伏者生起歡喜心，認為『即使成為人也能獲得成就』，以及爲了消除外道的懷疑，他們說『一百劫后，魔術師的幻術才能養活世界』。 第七，身體是指獲得身體，由自己的心而非他人的心所導致的死亡，以及天神沉迷於嬉戲和迷惑；由他人的心而非自己所導致的轉移，是指住在胎和卵中的眾生；兩者都是指大多數的行為；兩者都不是指色界和無色界，地獄和餓鬼，以及佛陀派出的使者，見道者，慈悲者，無煩惱者，滅盡定（藏文：འགོག་པ་，梵文天城體：निरोध，梵文羅馬擬音：Nirodha，漢語字面意思：滅）和無想定（藏文：འདུ་ཤེས་མེད་པ，梵文天城體：असंज्ञ，梵文羅馬擬音：Asamjña，漢語字面意思：無想）的等持，中陰身，以及轉輪王出家等，據說他們在之前和中間都不會死亡。 第八，因和緣已經講過，以後還會講到。第二，關於器世界的總說：因為是眾生的容器並且會毀滅，所以稱為世界。分別解說分為兩種：宣說娑婆世界（藏文：མི་མཇེད་，梵文天城體：सहम，梵文羅馬擬音：Sahaṃ，漢語字面意思：娑婆）的三千大千世界和宣說十方世界的容器。首先，分為排列方式和逐一解說兩種。首先，世尊毗盧遮那佛（藏文：རྣམ་པར་སྣང་མཛད，梵文天城體：वैरोचन，梵文羅馬擬音：Vairocana，漢語字面意思：毗盧遮那）的智慧，在廣大海洋中，像手上的微塵一樣，在名為『精華』的微塵中，有十一個風輪，風輪之上是香水海，名為『遍照莊嚴』，具有寶珠的光輝，以大海為基礎，大海上有蓮花。

【English Translation】 Those Botowa (Tibetan: ང་པོ་པ་, meaning: Kadampa master Potowa) and the master Aryadeva (Tibetan: འཕགས་པ་ལྷ་, Sanskrit Devanagari: आर्यदेव, Sanskrit Romanization: Āryadeva, Chinese literal meaning: Holy God) are like being born from a lotus in the garden of the king of the Lion Country (Tibetan: སིང་ག་གླིང་, meaning: Sri Lanka). Regarding the spontaneously born among animals, such as dragons (Tibetan: ཀླུ་, Sanskrit Devanagari: नाग, Sanskrit Romanization: Nāga, Chinese literal meaning: Dragon) and Garudas (Tibetan: མཁའ་ལྡིང་, Sanskrit Devanagari: गरुड, Sanskrit Romanization: Garuda, Chinese literal meaning: Golden Winged Bird), it is said that a spontaneously born Garuda can eat all four types of dragons, moisture-born can eat three types, womb-born can eat two types, and egg-born can only eat egg-born. If spontaneously born beings have no taste, how do they eat? They eat because they don't know, or they eat until they die. Hungry ghosts (Tibetan: ཡི་དྭགས་, Sanskrit Devanagari: प्रेत, Sanskrit Romanization: Preta, Chinese literal meaning: Hungry Ghost) are both spontaneously born and womb-born. The scriptures say that the son of Maudgalyayana (Tibetan: མཽ་འགལ་, Sanskrit Devanagari: मौद्गल्य, Sanskrit Romanization: Maudgalyayana, Chinese literal meaning: Maudgalyayana), the hungry ghost woman, said: 'I give birth to five sons at night, and similarly, I give birth to five sons during the day. After giving birth to them, I eat them, but I am still not satisfied.' Among the four types of birth, spontaneous birth is the best. If Prince Siddhartha (Tibetan: དོན་གྲུབ་, Sanskrit Devanagari: सिद्धार्थ, Sanskrit Romanization: Siddhartha, Chinese literal meaning: Siddhartha) was womb-born, how is that explained? Because of kinship, to make the great Shakya (Tibetan: ཤཱ་ཀྱ, Sanskrit Devanagari: शाक्य, Sanskrit Romanization: Śākya, Chinese literal meaning: Shakya) clan convert to Buddhism, to make people respect him, thinking, 'This is the descendant of a Chakravartin,' to make those to be tamed rejoice, thinking, 'Even if one becomes a human, one can attain accomplishment,' and to dispel the doubts of the heretics, who say, 'After a hundred kalpas, the illusions of magicians can feed the world.' Seventh, the body refers to obtaining a body, death caused by one's own mind and not by the mind of others, and gods indulging in play and bewilderment; transfer caused by the minds of others and not by oneself refers to beings residing in wombs and eggs; both refer to most actions; neither refers to the Form Realm and the Formless Realm, hells and hungry ghosts, and the messengers sent by the Buddha, those who have attained the path of seeing, the compassionate ones, those without afflictions, cessation (Tibetan: འགོག་པ་, Sanskrit Devanagari: निरोध, Sanskrit Romanization: Nirodha, Chinese literal meaning: Cessation) and the samadhi of non-perception (Tibetan: འདུ་ཤེས་མེད་པ, Sanskrit Devanagari: असंज्ञ, Sanskrit Romanization: Asamjña, Chinese literal meaning: Non-perception), the intermediate state, and the renunciation of the Chakravartin, etc., it is said that they do not die before or in between. Eighth, causes and conditions have already been discussed and will be discussed later. Second, the general explanation of the container world: because it is the container of sentient beings and will be destroyed, it is called the world. The separate explanation is divided into two types: explaining the three thousand great thousand worlds of the Saha world (Tibetan: མི་མཇེད་, Sanskrit Devanagari: सहम, Sanskrit Romanization: Sahaṃ, Chinese literal meaning: Saha) and explaining the containers of the ten directions. First, it is divided into two types: the arrangement and the explanation one by one. First, the wisdom of the Bhagavan Vairochana (Tibetan: རྣམ་པར་སྣང་མཛད, Sanskrit Devanagari: वैरोचन, Sanskrit Romanization: Vairocana, Chinese literal meaning: Vairochana), in the vast ocean, like dust in the hand, in the dust called 'Essence,' there are eleven wind wheels, and above the wind wheel is the ocean of fragrant water, called 'All-Illuminating Adornment,' which has the radiance of jewels, with the great ocean as its base, and on the great ocean is a lotus.

---

ེན་པོ་སྤོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་ཁྱེར་བའི་འོད་ཟེར་དང་ལྟེ་བ་སྣ་ཚོགས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་འཁོར་ཡུག་ཆེན་པོ་ནོར་བུའི་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཉི་མའི་གཞི་ལ་བརྟེན་པའི་ ནང་ན་སྟེང་ན་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནོར་བུ་མང་པོའི་རྒྱན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཅན་གྱི་ནང་ན་སྤོས་ཆུའི་རྒྱ་མཚོ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཡོད་པའི་རེ་རེ་ནའང་སྟོང་གསུམ་ཉི་ཤུ་ཉི་ཤུ་བརྩེགས་ཏེ་གནས་པ་དེ་ཀུན་ལ་གཞི་དང་སྙིང་པོ་མེ་ཏོག་གིས་བརྒྱན་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-433 དེའི་མཚོ་ནང་གི་ས་དབུས་མ་ཟེ་བ་ཡིད་དུ་འོང་ཞིང་འོད་ཟེར་མཐའ་ཡས་པ་ཞེས་པ་ལ་སྟོང་གསུམ་ཉི་ཤུའི་མས་བགྲངས་པའི་བཅུ་གསུམ་པ་མི་མཇེད་འདི་ཡིན་པར་ཕལ་པོ་ཆེ་བཀའ་ བསྩལ་ཏོ་ཞེས་བླ་མ་གསུངས་སོ། །འཇིག་རྟེན་ཀྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཅེས་པ་ཞིང་དཔག་མེད་ཚོགས་པའི་མིང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུའི་དབྱིབས་ལྟར་འདུག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཚུལ་དྲི་མ་མེད་པ་ཕྱོགས་ཀུན་ཏུ་སྣང་བ་ཞེས་སོགས་དུ་མ་ཡོད་དོ། །དེས་ན་རྒྱ་མཚོ་དང་གཞིའི་སྙིང་པོ་མེ་ཏོག་གིས་བརྒྱན་པ་རྣམ་གྲངས་སུ་འཆད་པ་ནི་འཁྲུལ་ཏེ་ སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་ཡིན་པས་སོ། །འདི་མ་དག་པའི་ཞིང་ཡིན་ཡང་བསོད་ནམས་ཀྱི་འགྱུར་གཞན་པས་ཆེ་སྟེ། ཁྱད་པར་སེམས་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོར། །གང་གིས་སྐལ་པ་བྱེ་བར་ཞིང་གཞན་དུ། །སེམས་ལྡན་ དམ་ཆོས་འཛིན་པར་གྱུར་པ་བས། །སུ་དག་སྔ་དྲོ་ཙམ་ཞིག་མི་མཇེད་དུ། འཇམ་དཔལ་ཞིང་བཀོད་དུ། །འདིའི་སེམས་ཅན་མཆོག་རྣམས་དུག་གསུམ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་མི་མཇེད་པས་མི་མཇེད་ཅེས་སོ། །འདི་ ནི་དེ་བས་མཆོག་ཏུ་མཁས་པས་དགོངས། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེའི་གླིང་བཞི་པ་གཅིག་གི་བཀོད་པ་ནི་རི་རབ་ཀུན་གྱི་དབུས་ན་གནས་ཤིང་དེའི་ཕྱི་ན་གསེར་གྱི་རི་བདུན་ལྕགས་ཆུང་བདུན་སྦག་ལྟར་ཏེ། 1-434 དེ་ནས་གླིང་བཞི་གླིང་ཕྲན་ནི་ཕྱོགས་བཞི་ན་གྲོང་ཆུང་ལྟར་དང་ཕྱི་ན་ཁོར་ཡུག་ལྕགས་རི་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། རྟེན་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གསུམ་ལ་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི། སྟོང་གསུམ་ གྱི་ཚད་ཙམ་པ་ཚན་པོ་ཆེ་ཆེན་པོའི་རྡོ་རྗེས་ཀྱང་གཞག་པར་མི་ནུས་པར་སྲ་བ་སྟེ། དེ་ལ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནི། །གནས་པར་འདོད་པའི་འོག་གྱུར་པ། །རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་རྔམས་སུ་ ནི། །ས་ཡ་དྲུག་འབུམ་གྲངས་མེད་དོ། །ཞེས་ཏེ། རྒྱར་གྲངས་ཀྱི་གནས་གཞན་ཐ་མའང་བགྲང་དུ་མེད་པའོ། །ཆུའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི། ཆུ་རྔམས་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་། སྟོང་ཕྲག་རྣམས་ནི་ཉི་ཤུ་འོ། །ཕྱིས་ ནི་རྔམས་སུ་འབུམ་ཕྲག་བརྒྱད། །ཅེས་ཏེ། འོག་གཞི་དང་གློ་ན་གནས་པའི་རླུང་གིས་ཆུ་དེ་རྣམས་ཐུར་དང་ཐད་ཀར་མི་འཛག་པར་གསུངས་སོ། །ཁ་ཅིག་སེམས་ཅན་གྱི་ལས་

【現代漢語翻譯】 在名為'持有香幢光芒和各種中心'的處所中，圍繞著巨大的寶王蓮花日輪， 其內部上方，是飾有無數珍寶的地面壇城等功德之處，其中有無量香水海，每一處都堆疊著三千二十個世界，所有這些都以花朵裝飾的基石和精華，被稱為世界海。 在這個海的中心，有一個名為'令人愉悅且無量光芒'的區域，根據《華嚴經》的教導，這是三千二十個世界中倒數第十三個世界，即娑婆世界。上師如是說。世界海是指無數佛土的集合，它呈現出如同佛身形狀的世界海，以及清凈無染的世界海在各處顯現等等。因此，將海洋和以花朵裝飾的基石和精華分開解釋是錯誤的，因為它們是總體和個體的關係。 雖然這是一個不清凈的剎土，但由於福德的轉變而顯得殊勝。特別是，在《思益梵天所問經》中說：'若於俱胝劫，于余佛國土，受持正法者。不如於此土，須臾頃修習，文殊師利剎。'意思是說，此土眾生不厭倦三毒和痛苦，所以稱為'不厭倦'（娑婆）。因此，智者應認為此土更為殊勝。 其四大部洲之一的佈局是，須彌山位於所有山峰的中心，其外圍有七金山和七小鐵圍山，排列如口袋。 然後，四大部洲和附屬小洲如同四個方向的小城鎮，外圍環繞著鐵圍山。 第二部分分為兩部分。關於所依的壇城，有三種：風輪，其大小相當於三千大千世界，堅固到金剛也無法摧毀。關於容納世間，經中說：'欲安住之下方，風輪之量為，六百萬俱胝。'意思是說，其廣度之大，即使是最大的數字也無法衡量。 水輪是：'水之量為十一俱胝，以及二萬千。'之後，'其量為八百萬俱胝。'意思是說，水位於下方基石和空隙中，由於風的作用，這些水不會向下或向四周泄漏。 有些人認為眾生的業力

【English Translation】 In the place called 'Holding the Light of Incense Banners and Various Centers,' surrounded by the great Jewel King Lotus Sun Mandala, Inside and above it, is the ground mandala adorned with countless jewels and other virtues, within which are immeasurable oceans of fragrant water, each stacked with three thousand and twenty worlds, all of which have flower-decorated foundations and essences, called the Ocean of Worlds. In the center of this ocean, there is an area called 'Pleasing and Immeasurable Light,' which, according to the teachings of the Avatamsaka Sutra, is the thirteenth world counting backwards from the three thousand and twenty worlds, namely the Saha World. So said the Lama. The Ocean of Worlds refers to the collection of countless Buddha lands, which manifests as the Ocean of Worlds in the shape of the Buddha's body, and the immaculate Ocean of Worlds appearing everywhere, and so on. Therefore, it is wrong to explain the ocean and the flower-decorated foundation and essence separately, because they are the relationship between the general and the specific. Although this is an impure realm, it appears superior due to the transformation of merit. In particular, in the Vimalakirti Sutra, it is said: 'If one upholds the Dharma in other Buddha lands for billions of kalpas, it is not as good as practicing in this land for a moment, the Manjushri realm.' It means that the beings of this land do not tire of the three poisons and suffering, so it is called 'Not Tired' (Saha). Therefore, the wise should consider this land more superior. The layout of one of its four continents is that Mount Meru is located in the center of all the mountains, and around it are the Seven Golden Mountains and the Seven Small Iron Mountains, arranged like pockets. Then, the four continents and the sub-continents are like small towns in the four directions, surrounded by iron fences. The second part is divided into two parts. Regarding the mandala of the support, there are three: the wind wheel, which is the size of a three-thousand-great-thousand world, so solid that even a vajra cannot destroy it. Regarding the container world, the sutra says: 'The amount of the wind wheel below where one wishes to reside is six million kotis.' It means that its breadth is so great that even the largest number cannot measure it. The water wheel is: 'The amount of water is eleven kotis, and twenty thousand.' Afterwards, 'Its amount is eight million kotis.' It means that the water is located in the lower foundation and gaps, and due to the action of the wind, these waters do not leak downwards or in all directions. Some people think that the karma of sentient beings

---

ཀྱི་དབང་གིས་མི་འབོ་ སྟེ་བཟའ་བཏུང་མ་ཞུ་བ་ལོང་དུ་མི་ལྟུང་བ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་གསེར་གྱི་ས་གཞི་དཔག་ཚད་སུམ་འབུམ་ཉི་ཁྲི་མཐུག་པ་སྟེ། ལྷག་མ་རྣམས་ནི་གསེར་དུ་འགྱུར། །ཞེས་ སོ། །དེ་དག་གི་རྒྱ་ནི། ཆུ་དང་གསེར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། ཐད་ཀར་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་། སྟོང་ཕྲག་གསུམ་དང་བརྒྱ་ཕྲག་ནི། །ཕྱེད་དང་ལྔ་རྣམས་ཁོ་ནའོ། །ཁོར་ཡུག་ཏུ་ནི་སུམ་འགྱུར་རོ། ། 1-435 ཞེས་སོ། །ས་ཡ་གསུམ་དང་དྲུག་འབུམ་ཁྲི་སུམ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །འདི་ལ་མཆིམས་ན་རེ། ས་ལྟར་ན་དཀྱིལ་འཁོར་གསུམ་རྒྱ་མཉམ་དང་། མཛོད་ལྟར་ན་ཕྱི་མ་གཉིས་དུམ་བུ་དུམ་བུར་འཆགས་པར་འདོད་ དོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་གསུམ་ནི་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུ། མཁའ་ལ་རླུང་རྟེན་དེ་ལ་ཆུ་ཡི་ཕུང་པོ་རྟེན། །དེ་ལ་ས་ཆེན་འདི་རྟེན་དེ་ལ་འགྲོ་བ་རྟེན། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་རོ། ། གཉིས་ པ་བརྟེན་པ་ལ་བཞི། །གླིང་བཞི་པ་དང་སྟོང་སྤྱི་ཕུད་དང་སྟོང་གཉིས་པ་བར་མ་དང་སྟོང་གསུམ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་རི་གླིང་མཚོགསུམ་གྱིས་དངོས་དང་། དེ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་གནས་གཞན་བསྟན་ པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་ཞེས་ཏེ་རི་རབ་ནི་ཤར་དངུལ་དང་ལྷོ་བཻ་ཌཱུཪྻ་ཡ་དང་ནུབ་ཤེལ་དང་བྱང་གསེར་ལས་གྲུབ་པ། དེའི་དབང་གིས་དེའི་ངོས་ཀྱི་ནམ་མཁའ་འང་ དེའི་ཁ་དོག་ཏུ་སྣང་སྟེ། ལྷུན་པོ་རིན་ཆེན་བཞིའི་རང་བཞིན། ཆུ་ཡི་ནང་དུ་བརྒྱད་ཁྲི་རྣམས། །ནུབ་པོ་ཆུ་ཡི་སྟེང་དུ་ཡང་། །ལྷུན་པོ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་འོ། །ཞེས་སོ། །གསེར་གྱི་རི་བདུན་ ནི། གསེར་ལས་གྲུབ་པ་གྲུ་བཞི་ནར་མོ་ཆུའི་ནང་དུ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་ནུབ་པ་རྩེ་མོ་རྣམ་པ་མི་འདྲ་བ་ལས་བཏགས་པ་སྟེ། དེ་ལ་ལྷུན་པོ་གཉའ་ཤིང་འཛིན། །གཤོལ་མདའ་འཛིན་དང་སེང་ལྡེང་ཅན། ། 1-436 དེ་བཞིན་བལྟ་ན་སྡུག་རི་དང་། །རྟ་རྣ་དང་ནི་རྣམ་འདུད་དང་། །མུ་ཁྱུད་འཛིན་རིའོ་ཅེས་པའོ། །སར་ནི་བར་པ་ལྔའི་མིང་དེ་ལས་གོ་རིམ་རྣམ་འདུད་རྟ་རྣ་བལྟ་སྡུག་སེང་ལྡན་ཅན་གཤོལ་ མདའ་འཛིན་མཉའ་ཤིང་འཛིན་ཅེས་བཟློག་པར་གསུངས་སོ། །བརྒྱད་པོ་འཕང་དུ་ཕྱེད་ཕྱེད་དབྲི། །དེ་རྣམས་རྔམས་སུའང་འཕང་དང་མཉམ། །ཞེས་ཏེ་བཞི་ཁྲི་ནས་དྲུག་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔའི་བར་རོ། །གླིང་བཞི་ནི་ གསེར་གྱི་ས་གཞི་ལ་གནས་པ་ཤིང་རྟ་དང་ཟླ་གམ་དང་ཟླུམ་པོ་དང་གྲུ་བཞིའི་དབྱིབས་ཅན་དཔག་ཚད་དྲུག་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དང་བདུན་སྟོང་དང་བདུན་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་སྟོང་གི་ཚད་ཅན་ ཏེ། འཛམ་བུ་གླིང་སྟེ་ངོས་གསུམ་ལ། །སྟོང་ཕྲག་གཉིས་སོ་ཤིང་རྟའི་དབྱིབས། །གཅིག་ལ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་བཞི། །ཤར་གྱི་ལུས་འཕགས་ཟླ་གམ་འདྲ། །ངོས་གསུམ་འདི་དང་འདྲ་གཅིག་ལ། །དཔག་ཚད་སུམ་བརྒྱ་ ལྔ་བཅུ་འོ། །བ་ལང་སྤྱོད་ནི་ཟ

【現代漢語翻譯】 就像因為飲食不消化而不會一直腹脹一樣。』 地的壇城是黃金地基，厚度為三十萬二千由旬（Yojana，古印度長度單位）。其餘的都變成了黃金。』 關於它們的寬度：水和黃金壇城的直接寬度為一千二百萬，三千和五百由旬。周圍是三倍。』 三百萬，六十萬，三十萬五千。欽姆（Mchim）說：『如果像地一樣，三個壇城寬度相同；如果像寶藏一樣，后兩個被認為是分成幾塊。』 這三個就像勝者的母親（指佛母）所說：『空中風為基，風上水為基，水上大地為基，地上眾生為基。』 第二，關於所依賴之物，有四種：四大部洲，最初的一千，中間的二千，以及三千世界的解釋。 首先，關於山、洲和海的實體，以及眾生的其他住所的展示，分為兩部分，第一部分是：在地的壇城上，須彌山（Sumeru）由東方的銀、南方的琉璃（Vaiḍūrya）、西方的水晶和北方的黃金構成。由於這個原因，其表面的天空也呈現出它的顏色。須彌山是四種珍寶的自性。 『八萬由旬在水中，須彌山也有八萬由旬在水上。』 七金山（Seven Golden Mountains）是由黃金構成的長方形，八萬由旬沉入水中，頂部形狀各異。它們是：須彌山、軛木山（Yugandhara）、持軸山（Īṣādhara）、象鼻山（Khadiraka）。 同樣，還有觀好山（Sudarsana）、馬耳山（Aśvakarṇa）、離垢山（Vinataka）和持軸山（Nimindhara）。在地上，中間五個的名字是顛倒的順序，即離垢山、馬耳山、觀好山、象鼻山、持軸山、軛木山、須彌山。 『第八個的高度減半。它們的高度也與寬度相同。』即從四萬到六百二十五由旬。 四大部洲位於黃金地基上，形狀分別是車形、半月形、圓形和方形，大小分別是六千五百、七千、七千五百和八千由旬。 『瞻部洲（Jambudvīpa）有三個面，兩千由旬，形狀像車。一個面是四又二分之一由旬。東勝身洲（Pūrvavideha）是半月形的。三個面與此相同，一個面是三百五十由旬。』

【English Translation】 Just as one does not become constantly bloated due to undigested food.』 The mandala of the earth is a golden foundation, three hundred and twenty thousand yojanas (Yojana, an ancient Indian unit of length) thick. The remainder turns into gold.』 Regarding their width: The direct width of the water and gold mandalas is twelve million, three thousand, and five hundred yojanas. The circumference is three times that.』 Three million, six hundred thousand, three hundred and fifty thousand. Mchim says: 『If like the earth, the three mandalas are of equal width; if like treasure, the latter two are considered to be divided into pieces.』 These three are as the Victorious One's Mother (referring to the Buddha's mother) said: 『Wind rests on space, water rests on wind, earth rests on water, and beings rest on earth.』 Second, regarding what is relied upon, there are four: the four continents, the initial thousand, the intermediate two thousand, and the explanation of the three thousand worlds. First, regarding the entity of mountains, continents, and oceans, and the demonstration of other abodes of beings, divided into two parts, the first part is: On the mandala of the earth, Mount Sumeru (Sumeru) is made of silver in the east, vaidurya in the south, crystal in the west, and gold in the north. Because of this, the sky on its surface also appears in its color. Mount Sumeru is the nature of four jewels. 『Eighty thousand yojanas in the water, and Mount Sumeru also has eighty thousand yojanas above the water.』 The Seven Golden Mountains are rectangular made of gold, eighty thousand yojanas submerged in the water, with different shapes at the top. They are: Mount Sumeru, Yoke-Holder Mountain (Yugandhara), Axle-Holder Mountain (Īṣādhara), Elephant-Nose Mountain (Khadiraka). Similarly, there are Good-to-Behold Mountain (Sudarsana), Horse-Ear Mountain (Aśvakarṇa), Devoid-of-Dust Mountain (Vinataka), and Axis-Holder Mountain (Nimindhara). On the earth, the names of the middle five are in reverse order, namely Devoid-of-Dust Mountain, Horse-Ear Mountain, Good-to-Behold Mountain, Elephant-Nose Mountain, Axle-Holder Mountain, Yoke-Holder Mountain, Mount Sumeru. 『The height of the eighth is halved. Their height is also equal to the width.』 That is, from forty thousand to six hundred and twenty-five yojanas. The four continents are located on the golden foundation, with shapes of a chariot, a half-moon, a circle, and a square, with sizes of six thousand five hundred, seven thousand, seven thousand five hundred, and eight thousand yojanas respectively. 『Jambudvīpa has three faces, two thousand yojanas, shaped like a chariot. One face is four and a half yojanas. Pūrvavideha is half-moon shaped. The three faces are the same as this, and one face is three hundred and fifty yojanas.』

---

ླུམ་པོ་སྟེ། །སྟོང་ཕྲག་ཕྱེད་དང་བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་དབུས་ལ་ཕྱེད་དང་གསུམ། །སྒྲ་མི་སྙན་བརྒྱད་གྲུ་བཞི་མཉམ། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །མགོན་པོ་བྱམས་པ་བྱོན་པའི་ དུས་སུ། དེ་ཚེ་འཛམ་བུའི་གླིང་འདི་ཡང་། །ཆུ་ཞེང་ཐ་གྲུར་མཉམ་པར་ནི། །དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་པ་སྟེ། །ཞེས་དེ་ལུང་བསྟན་པའི་མདོར་འབྱུང་ངོ་། །གླིང་གི་དབྱིབས་དང་དེ་ན་གནས་པའི་མིའི་གདོང་པ་འདྲའོ། ། 1-437 གླིང་འདིའི་ཁྱད་པར་ནི་འདིའི་དབུས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་རྣམས་བཞུགས་ཏེ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེད་པར་མཛད་པ་རྡོ་རྗེ་གདན་གྲུབ་བོ། །འདི་ནས་བྱང་དུ་ རི་ནག་པོ། །དགུ་ནས་གངས་རིའོ་དེ་ནས་ནི། །སྤོས་ངད་ལྡན་པའི་ཚུ་རོལ་ན། །ཆུ་ཞེང་ལྔ་བཅུ་ཡོད་པའི་མཚོ། །ཞེས་པ་འཛམ་བུ་གླིང་འདི་ན་མཚོ་མ་དྲོས་པ་ཞེས་པ་གསེར་གྱི་བྱེ་ མ་བདལ་བ་ཆུ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་གྱིས་གང་བ་སྟེ་དེ་ལས་ཤར་དུ་ཆུ་བོ་གངྒཱ་དང་། ལྷོར་སིན་དྷུ་དང་ནུབ་ཏུ་བྷཀྵུ་དང་། བྱང་དུ་ཤཱི་ཏ་འབབ་བོ། །ཕལ་པོ་ཆེར་དེ་བཞིས་རིན་ པོ་ཆེ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་བྱེ་མ་འདྲེན་ཅིང་མཚོ་ལ་ལན་བདུན་བསྐོར་བར་གསུངས་ཏེ། གདགས་པར། དེའི་དབུས་ན་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མ་དྲོས་པའི་ཕོ་བྲང་རིན་པོ་ཆེ་ལས་གྲུབ་པ་ཡོད་ཅིང་ཕྱོགས་བཞི་ ནས་གླང་པོ་ཆེ་དང་རྨ་བྱ་དང་རྟ་དང་སེང་གེའི་ཁ་ནས་ཆུ་བོ་བཞི་འབབ་པར་བཤད་དོ། །གངས་རི་དང་ཉེ་བ་ན་གསེར་གྱི་བྲག་བྱ་སྐྱིབས་སུ་འདུག་པ་ལྷ་མིན་གྱི་ངོས་ཞེས་ བྱ་བ་ཚད་མཚོ་མ་དྲོས་པ་དང་མཉམ་པ་གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་གྱི་གནས་ཡོད་དོ། །དེ་ན་ཤིང་གི་རྒྱལ་པོ་རབ་བརྟན་ཞེས་བྱ་བ་ཏ་ལའི་ཕྲེང་བ་རིམ་བདུན་གྱིས་བསྐོར་བ་དང་། ། 1-438 རྫིང་བུ་དལ་གྱིས་འཐོར་ཞེས་བྱ་བ་རྫིང་བུ་ལྔ་བརྒྱས་བསྐོར་བ་ཡོད་པ་ནི་རབ་བརྟན་གྱི་རྩེ་ས་སྟེ། དེ་གཟུགས་འདོད་རྒུར་བསྒྱུར་ནས་རྫིང་བུའི་པད་མའི་རྩ་བ་ཟ་ཞིང་གླང་མོ་ལྔ་ བརྒྱས་བསྐོར་ཏོ། །ཡང་འདི་ནི་ཆོས་དར་ཞིང་ལས་ཀྱི་ས་པའོ། །དེའི་བར་གྱི་གླིང་བརྒྱད་ནི། ལུས་དང་ལུས་འཕགས་སྒྲ་མི་སྙན། །སྒྲ་མི་སྙན་ཟླ་རྔ་ཡབ་དང་། །གཞན་དང་གཡོ་ལྡན་ལམ་མཆོག་འགྲོ། ། ཞེས་ཏེ་ཀུན་ན་མི་གནས་སོ། །ཁ་ཅིག་ནི་རྔ་ཡབ་བམ་རྔ་ཡབ་གཞན་ན་སྲིན་པོ་གནས་པར་སྨྲའོ། །ནང་གི་རྒྱ་མཚོ་ནི་གསེར་གྱི་རི་བདུན་ནོ། །དེ་ཡི་བར་བདུན་རོལ་མཚོ་ཡིན། །དང་ པོ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་བཅུ་སྟེ། །དེ་ནི་ནང་གི་རྒྱ་མཚོ་ཡིན། །དེ་ཡི་ངོས་ལ་སུམ་འགྱུར་རོ། ཉི་ཁྲི་བཞི་སྟོང་།རོལ་མཚོ་གཞན་ནི་ཕྱེད་ཕྱེད་དོ། །ཞེས་ཏེ་གཉིས་པ་ནས་དྲུག་པའི་བར་རིམ་ པར་སྟོང་ཕྲག་བཞི་བཅུ་ཉི་ཤུ་བཅུ་ལྔ་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་སྟེ། བདུན་པའི་ཁ་ཚོན་དུ་སྟོང་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །དེ་རྣམས། བསིལ་དང་ཞིམ་དང་ཡང་དང་འཇམ། །

【現代漢語翻譯】 隆摩（藏文：ླུམ་པོ་，含義未知），八千一半（四千）也。其中心為一半又三分之一（約4666.67）。『聲音難聽，八方四角皆相等』，也是如此說。當彌勒怙主（藏文：མགོན་པོ་བྱམས་པ་，梵文天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈氏）降臨之時，那時贍部洲（藏文：འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文天城體：जम्बुद्वीप，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思：閻浮提）也是，水面寬廣如車輪般平坦，長寬均為一萬由旬。』這是在預言的經典中出現的。洲的形狀和居住在那裡的人的面容相似。 此洲的特點是，在此洲的中心，菩提薩埵（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་，梵文天城體：बोधिसत्त्व，梵文羅馬擬音：Bodhisattva，漢語字面意思：覺有情）最後一位化身居住於此，並生起如金剛（藏文，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：Vajra，漢語字面意思：金剛）般的定（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：Samādhi，漢語字面意思：三摩地），因此金剛座（藏文：རྡོ་རྗེ་གདན་，梵文天城體：वज्रासन，梵文羅馬擬音：Vajrāsana，漢語字面意思：金剛座）得以成就。從這裡向北，是黑山。從九座山到雪山，再到散發香氣的彼岸，有一個寬五十由旬的湖泊。』這裡所說的贍部洲（藏文：འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文天城體：जम्बुद्वीप，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思：閻浮提）的無熱惱海（藏文：མཚོ་མ་དྲོས་པ་），鋪滿了金色的沙子，充滿了八功德水，從那裡向東流出恒河（藏文：གངྒཱ་，梵文天城體：गंगा，梵文羅馬擬音：Gaṅgā，漢語字面意思：恒河），向南流出印度河（藏文：སིན་དྷུ་，梵文天城體：सिन्धु，梵文羅馬擬音：Sindhu，漢語字面意思：印度河），向西流出博叉河（藏文：བྷཀྵུ་），向北流出希達河（藏文：ཤཱི་ཏ་）。《華嚴經》中說，這四條河流運來各種珍寶的沙子，並環繞湖泊七圈。在《設施論》中說：『在湖的中央，有龍王（藏文：ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་，梵文天城體：नागराज，梵文羅馬擬音：Nāgarāja，漢語字面意思：龍王）無熱惱的珍寶宮殿，從四個方向流出大象、孔雀、馬和獅子的口中流出四條河流。』靠近雪山的地方，有一塊金色的巖石，像鳥棲息的地方，被稱為非天之面，其大小與無熱惱海（藏文：མཚོ་མ་དྲོས་པ་）相同，是大象拉布丹的住所。那裡有一棵樹王，名為拉布丹，被七層塔拉樹環繞。 還有一個名為『緩慢散佈的水池』，被五百個水池環繞，是拉布丹的遊樂之地。它可以隨意改變形狀，吃水池中蓮花的根，並被五百頭母象環繞。此外，這裡是佛法興盛之地，也是業力之地。其間的八個小洲是：身洲和勝身洲，聲音難聽洲，聲音難聽月洲，軛洲和持軛洲，以及他洲和可踐之路洲。』它們都不在中心位置。有些人說，在軛洲或另一個軛洲上居住著羅剎（藏文：སྲིན་པོ་，梵文天城體：राक्षस，梵文羅馬擬音：Rākṣasa，漢語字面意思：羅剎）。內部的海洋是七座金山。它們之間的七個是嬉戲之海。第一個是八萬由旬，那是內部的海洋。它的周長是三倍。兩萬四千。其他的嬉戲之海是各一半。』從第二個到第六個依次是四萬、兩萬、一萬、五千、兩千五百由旬。第七個大約是一千二百五十由旬。它們都，清涼、香甜、輕盈、柔軟。

【English Translation】 Lum-po, half of eight thousand (four thousand). The center of it is half and a third (approximately 4666.67). 'The sound is unpleasant, and all eight sides are square and equal,' it is also said. When the Protector Maitreya (藏文：མགོན་པོ་བྱམས་པ་，梵文天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈氏) arrives, at that time, this Jambudvipa (藏文：འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文天城體：जम्बुद्वीप，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思：閻浮提) will also be as flat as a wheel, with a length and width of ten thousand yojanas.' This appears in the sutra of prophecy. The shape of the continent is similar to the faces of the people who live there. The characteristic of this continent is that in the center of it, the last incarnation of the Bodhisattva (藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་，梵文天城體：बोधिसत्त्व，梵文羅馬擬音：Bodhisattva，漢語字面意思：覺有情) resides and generates samadhi (藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：Samādhi，漢語字面意思：三摩地) like a vajra (藏文，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：Vajra，漢語字面意思：金剛), thus the Vajrasana (藏文：རྡོ་རྗེ་གདན་，梵文天城體：वज्रासन，梵文羅馬擬音：Vajrāsana，漢語字面意思：金剛座) is accomplished. From here to the north is the Black Mountain. From nine mountains to the Snow Mountain, and then to the other side with fragrance, there is a lake fifty yojanas wide.' The Anavatapta Lake (藏文：མཚོ་མ་དྲོས་པ་) in this Jambudvipa (藏文：འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文天城體：जम्बुद्वीप，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思：閻浮提) is covered with golden sand and filled with water with eight qualities, from which the Ganges (藏文：གངྒཱ་，梵文天城體：गंगा，梵文羅馬擬音：Gaṅgā，漢語字面意思：恒河) flows eastward, the Indus (藏文：སིན་དྷུ་，梵文天城體：सिन्धु，梵文羅馬擬音：Sindhu，漢語字面意思：印度河) flows southward, the Vaksu flows westward, and the Sita flows northward. The Avatamsaka Sutra says that these four rivers carry sand of various jewels and encircle the lake seven times. In the Establishment Theory, it is said: 'In the center of the lake, there is the jewel palace of the Dragon King (藏文：ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་，梵文天城體：नागराज，梵文羅馬擬音：Nāgarāja，漢語字面意思：龍王) Anavatapta, and four rivers flow out of the mouths of elephants, peacocks, horses, and lions from the four directions.' Near the Snow Mountain, there is a golden rock, like a place where birds perch, called the face of the Asura, which is the same size as the Anavatapta Lake (藏文：མཚོ་མ་དྲོས་པ་), and is the residence of the elephant Rab-brtan. There is a tree king named Rab-brtan, surrounded by seven rows of Tala trees. There is also a 'slowly scattering pool,' surrounded by five hundred pools, which is the playground of Rab-brtan. It can change its shape at will, eat the roots of the lotuses in the pool, and is surrounded by five hundred female elephants. Furthermore, this is a place where the Dharma flourishes and a place of karma. The eight subcontinents in between are: Deha and Videha, Audbhida, and Kurava, Kurava and Aparakurava, and Sravana and Uttaramantrina.' They are not all in the center. Some say that Rakshasas (藏文：སྲིན་པོ་，梵文天城體：राक्षस，梵文羅馬擬音：Rākṣasa，漢語字面意思：羅剎) live in Yoka or another Yoka. The inner ocean is the seven golden mountains. The seven between them are the playful seas. The first is eighty thousand yojanas, which is the inner ocean. Its circumference is three times that. Twenty-four thousand. The other playful seas are each half. From the second to the sixth are successively forty thousand, twenty thousand, ten thousand, five thousand, and two thousand five hundred yojanas. The seventh is approximately one thousand two hundred and fifty yojanas. They are all cool, sweet, light, and soft.

---

དང་བ་དང་ནི་དྲི་མ་མེད། ། འཐུངས་ན་ལྟོ་ལ་མི་གནོད་དང་། །མགྲིན་པ་ལ་ནི་མི་གནོད་པའོ། །ཞེས་རྒྱལ་པོ་སྲས་ཀྱི་བཤད་པའི་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་ཆུས་གང་སྟེ། ཤཱི་ཏ་ཞེས་པ་རྨོས་ཀྱི་རོལ་དང་འདྲ་བས་ན་རོལ་མཚོའོ། ། 1-439 དེ་ལ་ཀླུ་དགའ་བོ་དང་ཉེ་དགའ་དང་རྟ་གཞི་དང་བཏང་བཟུང་དང་གཟི་ཅན་དང་ཡུལ་འཁོར་སྲུང་དང་ནག་པོ་ཆེན་པོ་དང་ཨེ་ལའི་འདབ་རྣམས་གནས་ཏེ་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་དཔུང་ངོ་། །ཕྱིའི་རྒྱ་ མཚོ་ནི། ལྷག་མ་ཕྱིའི་མཚོ་ཆེན་ཡིན། །འབུམ་ཕྲག་སུམ་དང་སྟོང་ཕྲག་ནི། །ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སོ། །ཞེས་ཏེ་བ་ཚའི་ཆུས་གང་བ་སྲོག་ཆགས་དང་རིན་པོ་ཆེའི་རིགས་དུ་མ་ཅན་ནོ། རྒྱལ་པོ་ སྲས་།འདིར་སྟོང་ཉིས་བརྒྱ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་ཕྱེད་དང་བརྒྱད་བསྣན་དགོས་ཤིང་ངོས་གཞན་ལའང་དེ་དང་འདྲ་བས་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་ལྔ་བསྣན་ན་ཆུ་གསེར་གྱི་དལ་དང་མཉམ་པའོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཁོར་ཡུག་གི་ཕྱི་རོལ་ན་ཆུ་གསེར་དག་དེ་ཙམ་དུ་ལྷག་པས་ཉེས་པ་མེད་ཅེས་རྒྱལ་པོ་སྲས་པོ། །ཁ་ཅིག་ནི་རི་རྣམས་ཁྱད་པར་བརྟག་དཀའ་བས་རྔམས་སུ་མཉམ་པར་བཤད་ཀྱི། སྨད་ཆེ་བའི་ཆ་རྣམས་ཀྱིས་ཆུ་གསེར་ནོན་པས་ན་མི་འགལ་བར་སྨྲའོ། །འོ་ན་རྒྱ་མཚོར་ཆུ་བོ་དང་ཀླུས་ཆར་ཕབ་པས་ཆུ་དཔག་མེད་བབ་ཀྱང་དབྲེས་ལས་མི་འདའ་བ་ཅི་ཞེ་ན། ཕལ་ པོ་ཆེར་ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་ཆར་ཕབ་པས་རྒྱ་མཚོ་སྲིད་རྩེ་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་བ་ལ་ཆུ་དང་གསེར་གྱི་ས་གཞིའི་མཚམས་ཀྱི་རིན་པོ་ཆེ་ཉི་མའི་སྙིང་པོས་ཆུ་རྣམས་འོ་མ་དང་ཞོར་བྱེད་ལ། 1-440 རིན་པོ་ཆེ་རླན་དང་བྲལ་བ་ཞེས་བྱ་བས་མར་གྱི་ཉིང་ཁུར་བྱེད་ཅིང་རིན་པོ་ཆེ་མེའི་འོད་ཅེས་བྱ་བས་མེར་འབར་བར་བྱེད། རིན་པོ་ཆེ་མ་ལུས་པའི་མཐར་ཐུག་པ་ཞེས་བྱ་བས་ ཅིའང་མི་སྣང་བར་བྱེད་དེ་དེ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སར་པ་རྣམས་མི་སྣང་བར་བྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བཞི་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །མཛངས་བླུན་དུ་ཚ་དམྱལ་གྱི་ མེ་ཚད་ཀྱིས་སྐེམ་པ་དང་། གཞན་དུ་རྒོད་མ་ཁའི་མེས་སྐེམ་པར་བཤད་ཅིང་། སློབ་དཔོན་ཨ་བྷ་ཡ་ནི། རྒྱ་མཚོ་ལས་ནི་ཆུ་འཛིན་གྱིས། །ཆུ་བླངས་ཟད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཆག་ལོ། སྤྲིན་གྱིས་ ཆུ་ནི་མང་བླངས་ཀྱང་། །རྒྱ་མཚོའི་ཆུ་ནི་ཟད་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་རྒྱ་མཚོའི་ཆུ་ཉིད་འཁོར་བར་བཞེད་པར་མངོན་ནོ། །རི་རབ་ཀྱི་བང་རིམ་ནི། འདི་ལ་བང་རིམ་བཞི་ཡོད་དེ། བར་གྱི་ ཐག་ནི་སྟོང་ཕྲག་བཅུ། །སྟོང་ཕྲག་རྣམས་ནི་བཅུ་དྲུག་དང་། །བརྒྱད་དང་བཞི་དང་གཉིས་འཕགས་སོ། ཞེས་ཏེ། སར་རིམ་པས་ལག་ན་ཡོལ་གོ་ཐོགས་པ་དང་ཁྲག་ཐོགས་པ་དང་རྟག་མྱོས་དང་ཕྲེང་ཐོགས་ རྣམས་གནས་ཞེས་སར་རོ། །དེ་ལ་ལག་ན་གཞོང་ཐོགས་དང་། །ཕྲེང་ཐོགས་དང་ནི་རྟག་མྱོས་དང་། །རྒྱལ་ཆེན་བཞི་པའི་ལྷ་རྣམས་

【現代漢語翻譯】 『具有令人愉悅且無雜質的特性，飲用后對胃和喉嚨無害。』國王之子描述了這種水具備八支功德。希達（Shita）這個名字，因其與犁的滾動相似，故被稱為滾動之湖（Rol Tso）。 在那兒，龍族（Naga）的噶瓦沃（Gawawo），涅噶（Nye Ga），塔吉（Tagshi），當松（Tangsung），孜堅（Zichen），約廓松（Yokhorsung），納波欽波（Nagpo Chinpo）和埃萊達（Ele Da）居住著，他們是百神的軍隊。 外海是：剩餘的是外面的大海。有三十萬兩千二百二十個（由提婆水構成），充滿了生物和各種珍寶。國王之子：『這裡需要加上一千二百八十又八分之五，另一邊也一樣，所以如果加上兩千五百七十五，就等於金水之流。』 他說：『因為在環境之外，有那麼多額外的金水，所以沒有問題。』國王之子。有些人說，這些山難以區分，所以它們的高度是相等的，但由於較低的部分被金水淹沒，所以沒有矛盾。那麼，為什麼當河流和龍族降雨時，無數的水流入海洋，但海洋的水位不會超過其邊緣呢？通常，當龍族降雨時，海洋會超過其邊緣，但水和金土之間的寶石會吸收太陽的精華，將水變成牛奶和凝乳。 被稱為『無濕寶石』的寶石會變成黃油的精華，被稱為『火光寶石』的寶石會燃燒。被稱為『一切寶石的終極』的寶石會使一切都消失，同樣，圓滿佛陀的所有功德都會被使之消失的智慧或四種三摩地所覆蓋。聰明人被地獄之火燒焦，另一些人則說被母馬之口之火燒焦。阿巴亞老師說：『云從海中取水，但不會耗盡。』恰洛：『云雖然取走大量的水，但海里的水不會減少。』因此，他似乎認為海里的水會循環利用。須彌山的層級是：它有四個層級，中間的距離是一萬。這些一萬分別是十六、八、四和二的倍數。因此，依次是持手環者、持血者、常醉者和持念珠者居住的地方。 在那裡，有持碗者、持念珠者、常醉者和四大天王的天神。

【English Translation】 'It has pleasant and impurity-free qualities, and it is harmless to the stomach and throat when drunk.' The king's son described this water as having eight branches of merit. The name Shita, because it resembles the rolling of a plow, is called the Rolling Lake (Rol Tso). There, the Nagas (Dragon) Gawawo, Nye Ga, Tagshi, Tangsung, Zichen, Yokhorsung, Nagpo Chinpo, and Ele Da reside, and they are the army of the hundred gods. The outer sea is: The remainder is the great outer sea. There are three hundred twenty-two thousand two hundred and twenty (made of Deva water), full of creatures and various kinds of jewels. King's son: 'Here, one thousand two hundred eighty and five-eighths must be added, and the same on the other side, so if two thousand five hundred seventy-five are added, it is equal to the flow of golden water.' He said, 'Because outside the environment, there is so much extra golden water, there is no fault.' King's son. Some say that the mountains are indistinguishable, so their heights are equal, but since the lower parts are submerged by golden water, there is no contradiction. So, why is it that when rivers and Nagas rain, countless waters flow into the ocean, but the ocean's water level does not exceed its edge? Usually, when the Nagas rain, the ocean will exceed its edge, but the jewel between the water and gold earth absorbs the essence of the sun, turning the waters into milk and curd. The jewel called 'moisture-free jewel' turns into the essence of butter, and the jewel called 'firelight jewel' burns. The jewel called 'the ultimate of all jewels' makes everything disappear, and likewise, all the qualities of the perfect Buddha are covered by the wisdom or four samadhis that make them disappear. The wise are scorched by the fire of the hot hells, and others say they are scorched by the fire of the mare's mouth. Teacher Abhaya said: 'The clouds take water from the sea, but it will not be exhausted.' Chak Lo: 'Although the clouds take a lot of water, the sea's water will not be exhausted.' Therefore, he seems to think that the sea's water is recycled. The tiers of Mount Meru are: It has four tiers, and the distance in between is ten thousand. These ten thousands are multiples of sixteen, eight, four, and two, respectively. Thus, the places where those holding hand rings, those holding blood, the constantly drunk, and those holding rosaries reside in order. There, there are those holding bowls, those holding rosaries, the constantly drunk, and the gods of the Four Great Kings.

---

གནས། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། ། གཉིས་པ་གནས་གཞན་ལ་བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོའི་གནས་གཉིས་ལས། 1-441 དང་པོ་ནི་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་གནས་ནི་གཉའ་ཤིང་འཛིན་གྱི་ངོས་ན་ཤར་ན་ཡུལ་འཁོར་སྲུང་གི་ཕོ་བྲང་ཡང་དེ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ལྷོ་ན་འཕགས་སྐྱེ་པོའི་ཕོ་བྲང་འཕགས་པར་སྐྱེས་ དང་། ནུབ་ན་མིག་མི་བཟང་གི་ཕོ་བྲང་སྣ་ཚོགས་གཟུགས་དང་། བྱང་ན་རྣམ་ཐོས་སྲས་ཀྱི་ཕོ་བྲང་ལྕང་ལོ་ཅན་དང་། འདི་ན་གསང་བ་པའི་བདག་པོ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་བཞུགས་པར་གསང་བ་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་མདོར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེ་རྣམས་ནི་གདགས་པར། ཆུ་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་པ་ཁོར་ཡུག་ཏུ་དཔག་ཚད་སྟོང་གིས་འཁོར་བ་གྲུ་བཞི་པ་ལམ་སྲང་དང་སྐྱེད་ མོས་ཚལ་དང་དཔག་བསམ་ཤིང་དང་རྫིང་བུ་དང་གསེར་གྱི་ར་བ་དང་ཟམ་པ་བརྒྱུད་མ་དང་གསེར་གྱི་ཕྱེ་མ་བདལ་བ་དང་ཙན་དན་གྱི་ཆུས་ཆག་ཆག་བཏབ་པ་དང་། ཚོན་སྣ་བརྒྱ་རྩ་ གཅིག་གིས་མིག་མངས་སུ་བྲིས་པ་སོགས་ཁྱད་པར་དུ་མ་ཅན་དུ་བཤད་དོ། །རི་བོ་བདུན་པོ་རྣམས་ལ་ཡང་ཞེས་ཏེ་དེའི་འགྲེལ་པར། བང་རིམ་བཞི་པ་ལ་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་བཞི་པོ་རང་ ཉིད་འཁོར་བཅས་དང་། རི་བདུན་ལ་དེ་རྣམས་ཀྱི་གྲོང་དང་གྲོང་རྡལ་ཡོད་ཅེས་སོ། །གཞན་ཡང་རི་དང་ཆུ་ཀླུང་དང་ལྗོན་ཤིང་དང་ནགས་ཚལ་དང་ས་བླ་དང་ནམ་མཁའ་དང་རྒྱ་མཚོ་དང་ཉི་ཟླ་དང་སྐར་མ་རྣམས་ལ་དེ་དང་དེའི་ལྷ་གནས་ཏེ། 1-442 མཛོད་འགྲེལ་དུ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལྷའི་རིས་དེ་ནི་ཐམས་ཅད་པས་ཆེ་བའོ་ཞེས་སོ། །སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་གནས་གཞན་ནི། ལྷུན་པོའི་རྩེ་ན་སུམ་ཅུ་གསུམ། །དེ་ཡི་ངོས་ལ་བརྒྱད་ཁྲིའོ། །ཕྱོགས་ བྲལ་བརྩིགས་པ་བཞི་ལ་ནི། །ལག་ན་རྡོ་རྗེ་གནས་ཞེས་གྲ་བཞི་ན་བརྩིགས་པ་དཔག་ཚད་ལྔ་བརྒྱ་གྱེན་དུ་འཕགས་པ་སྟེ་དེ་རྣམས་ལ་གནོད་སྦྱིན་ལག་ན་རྡོ་རྗེའོ། །དབུས་ན། གྲོང་ཁྱེར་ལྟ་ ན་སྡུག ཅེས་པ། ངོས་ལ་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་པ། །དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་གཉིས་གསེར་གྱི། །རང་བཞིན་གྱི་ས་གཞི་བཀྲ་ཞིང་མཉེན་པ་ཡོད། །ཅེས་དང་། སར་ནི་རི་རབ་དེའི་སྟེང་ན་ལྷའི་ཕོ་བྲང་ གནས་པའི་ཚད་ནི་ཆུ་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་ཁྲི་ཁྲི་ཡོད་དོ་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །ཡང་གཞག་པར་དེ་གསེར་གྱི་ར་བ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་གསུམ་པས་བསྐོར་བ། རྩིག་སྐྱབས་གསེར་དངུལ་བཻཌཱུཪྻ་ཡ་ཤེལ་ལས་ བྱས་པ་འདའ་ཡབ་བཟང་པོ་བཞི་དང་ལྡན་པ། སྒོ་སྟོང་དུ་གཅིག་གིས་མ་ཚང་བ་སྒོ་ལ་དཔངས་སུ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་གསུམ་དང་། ཞེང་དུ་ཕྱེད་དང་གཉིས་ཡོད་པ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་དུ་ མས་སྤྲས་པ་སྒོ་རེ་རེ་ལའང་སྲུང་མ་གོ་མཚོན་ཐོགས་པ་ལྔ་བརྒྱ་ཡོད་པ། ལམ་སྲང་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་བཅུ་གཉིས་དང་རིང་བར་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་པས་མཛེས་པ་གསེར་གྱི་བྱེ་མ་བདལ་བའོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། 1-443 དེ་ལ་རྣམ་པར་རྒྱལ་བྱེད་དེ

【現代漢語翻譯】 也被稱為『處』。第二種處所分為善趣和惡趣兩種。 第一種是四大天王眾的處所，位於持雙山的山腰。東方是持國天王的宮殿，也叫『彼』；南方是增長天王的宮殿，名為『增長』；西方是廣目天王的宮殿，名為『種種形』；北方是多聞天王的宮殿，名為『柳林』。密主金剛手菩薩也住在這裡，《秘密不可思議經》中曾有記載。 這些在《設施論》中描述為：水面寬二百五十由旬，周圍一千由旬，呈正方形，有道路、花園、如意樹、池塘、金欄桿、橋樑、鋪滿金粉，並用旃檀香水灑濕，用一百零一種顏色繪製的精美圖案等多種特色。 關於七金山，也有記載，並在其註釋中提到：第四層有四大天王及其眷屬，七金山有他們的城鎮。 此外，山、河流、樹木、森林、土地、天空、海洋、日月星辰等都有各自的神祇居住。 《俱舍論釋》中說：『因此，天眾的範圍是最大的。』 三十三天眾的處所是：須彌山頂有三十三處，其表面有八萬由旬。四面都有墻壁，金剛手菩薩居住在那裡。四面墻壁高五百由旬，那裡居住著金剛手夜叉。中央是『喜見城』，表面積二千五百由旬，高二又二分之一由旬，土地是金色且光亮柔軟。 經中記載：在須彌山頂有天宮，其大小為水面寬萬萬由旬。 《設施論》中還提到，它被高三又二分之一由旬的金欄桿環繞，有金、銀、琉璃、硨磲製成的四座精美屋頂，有無數的門，每扇門高三又二分之一由旬，寬二又二分之一由旬，裝飾著珍寶，每扇門都有五百名手持武器的守衛。道路寬十二由旬，長二千五百由旬，鋪滿金沙。 那裡有『善見法堂』。

【English Translation】 It is also called 'place'. The second type of place is divided into two: the realms of good and bad destinies. The first is the abode of the Four Great Kings, located on the side of Yoke-Holder Mountain. In the east is the palace of Dhritarashtra (Holder of the Country), also called 'That'; in the south is the palace of Virudhaka (Increasing Growth); in the west is the palace of Virupaksha (Ugly Eyes), named 'Various Forms'; and in the north is the palace of Vaishravana (Son of All-Hearing), named 'Willow Grove'. The master of secrets, Vajrapani (Holder of the Vajra), also resides here, as stated in the Secret Inconceivable Sutra. These are described in the Treatise on Establishment as: 250 yojanas wide, surrounded by 1,000 yojanas, square-shaped, with roads, gardens, wish-fulfilling trees, ponds, golden fences, bridges, golden sand spread, sprinkled with sandalwood water, and elaborately painted with 101 colors, among other features. Regarding the seven golden mountains, it is also said, and in its commentary it is mentioned: On the fourth level are the Four Great Kings themselves with their retinues, and the seven mountains have their towns and cities. Furthermore, mountains, rivers, trees, forests, land, sky, oceans, sun, moon, and stars each have their respective deities residing there. The Commentary on the Treasury states: 'Therefore, the realm of the gods is the greatest of all.' The abode of the Thirty-Three Gods is: On the summit of Mount Meru are the Thirty-Three. Its surface is eighty thousand yojanas. On the four sides are walls, where Vajrapani resides. The walls are five hundred yojanas high, and the Yaksha Vajrapani resides there. In the center is 'Sudarsana City' (Beautiful to See), with a surface area of two thousand five hundred yojanas, and a height of two and a half yojanas. The land is golden, bright, and soft. It is also recorded that on top of Mount Meru is the palace of the gods, with a size of ten million yojanas in width. The Treatise on Establishment also mentions that it is surrounded by a golden fence three and a half yojanas high, with four exquisite roofs made of gold, silver, lapis lazuli, and crystal, with countless doors, each door being three and a half yojanas high and two and a half yojanas wide, adorned with jewels, and each door having five hundred guards holding weapons. The roads are twelve yojanas wide and two thousand five hundred yojanas long, adorned with golden sand. There is the 'Hall of Good Victory' there.

---

། །ངོས་ལ་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །ཞེས་ཏེ་གྲོང་ལས་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་ལྔ་གྱེན་དུ་འཕགས་པ། རྨང་རིན་པོ་ཆེ་བཞི་ལས་བྱས་པ་ཐེམ་སྐས་བཞི་དང་ལྡན་པ་ ཀ་བ་བཞི་གསེར་དངུལ་བཻཌཱུཪྻ་ཤེལ་ལས་བྱས་པ་ཀ་རྟེན་དང་ཀ་ཞུ་དང་བྲེ་ཕུལ་དུང་སོགས་ལས་བྱས་པ་བ་གམ་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་པ་བ་གམ་རེ་རེ་ལ་ཁང་པ་བརྩེགས་མ་བདུན་བདུན་ དང་དེ་རེ་རེ་ལ་ཁང་མིག་བདུན་བདུན་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་ལྷའི་བུ་བདུན་བདུན་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་ལྷ་མོ་བདུན་བདུན་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་གཡོག་མོ་བདུན་བདུན་དང་། དེ་རེ་རེ་ ལ་སིལ་སྙན་དཀྲོལ་བ་བདུན་བདུན་ཡོད་དེ། གྲོང་གི་མངོན་པར་དགའ་བའོ། །དེའི་ཕྱི་རོལ་ཤིང་རྟ་སྣ་ཚོགས་དང་། རྩུབ་འགྱུར་འདྲེས་ཚལ་དགའ་བས་བརྒྱན་ཅེས་ཏེ་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་ཕྱིའི་ཕྱོགས་བཞི་ན་ལྷ་ རྣམས་རྩེ་བའི་ས་སྐྱེད་མོ་ཚལ་བཞིའོ། །སྐྱེད་མོ་ཚལ། འདི་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཕྱི་རོལ་ན། །ཉི་ཤུས་བཅད་ན་ས་གཞི་བཟང་། །ཞེས་ཏེ། དཔག་ཚད་ཉི་ཤུ་འདས་པ་ན་ལྷ་རྣམས་རྩེ་བའི་སའོ། །གྲོང་ ཁྱེར་གྱི་ཕྱིའི་བྱང་ཤར་མཚམས་ན་ཡོངས་འདུ་སྟེ་ཞེས་པ། ས་བརྟོལ་ཞེས་བྱ་བ་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་འམ་ལྔ་ཐུར་དུ་ཟུག་པ་བརྒྱ་གྱེན་དུ་འཕགས་པ་ཡལ་ག་དང་འདབ་མས་བརྒྱད་བཅུའམ་ལྔ་བཅུར་ཁྱབ་པ་མེ་ཏོག་རྒྱས་པའི་དྲི་རྫི་ཕྱོགས་སུ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་དང་དེ་མིན་དུ་ལྔ་བཅུ་ལྡང་བ་སྟེ། 1-444 སར་དེའི་དྲུང་དུ་ལྷ་རྣམས་དབྱར་ཟླ་བ་བཞི་འདོད་པས་རྩེ་བར་བཤད་དོ། །ལྷོ་ནུབ་མཚམས་ན་ཆོས་བཟང་ངོ་ཞེས་པ་དེར་ལྷ་རྣམས་དོན་སེམས་ཞིང་འཇལ་ལ་ཉེ་བར་རྟོག་པ་སྟེ། སར། བྱང་ ཤར་ན་ཡོད་པ་དང་། བཞག་པ་ན་ཤར་ལྷོ་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དེའི་འདབ་ན་ཨར་མོ་ནི་ཀ་ལྟ་བུའི་རྡོ་ལེབ་དཀར་པོ་ཆུ་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་དང་རྔམས་སུ་དྲུག་དང་བཅོ་ བརྒྱད་ཆ་ཡོད་པ་དབུས་ན་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་སེང་གེའི་ཁྲི་དང་ཉེ་འཁོར་ན་ཉེ་དབང་རྣམས་ཀྱི་ཁྲི་ཡོད་པའོ། །ཁོར་ཡུག་གི་རི་ནི་ཕྱི་རོལ་ན་འཁོར་ལོ་ལྟ་བུའི་ཁོར་ཡུག་སྟེ། བདུན་ནི་ གསེར་ཡིན་ཏེ་ལྕགས་སོ། །ཞེས་ཏེ་ཆུ་མཚམས་ཡན་ཆད་ལ་སུམ་བརྒྱ་ཕྱེད་དང་བཅུ་གསུམ་པར་བཤད་ཅིང་། སར་རིའི་ཁོར་ཡུག་གི་ཚད་ནི་རི་མུ་ཁྱུད་འཛིན་གྱི་ཚད་དེ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། ལུང་ཕྲན་ཚེགས་སུ་འདི་ལའང་ལག་ན་རྡོ་རྗེ་གོས་སྔོན་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་པ་གནས་པར་གསུངས་སོ། །ནམ་མཁའ་ལ་གཞལ་མེད་ཁང་རྣམས་ནི་ཉི་ཟླ་སྐར་མའི་དང་ཕྱི་མ་ རྣམས་ཀྱི་མདོར་བསྟན་ཡང་ངོ་། །དེ་ལ་དྲུག་ལས་ཉི་ཟླའི་གནས་ལུགས་ནི། ཉི་ཟླ་ལྷུན་པོའི་ཕྱེད་ན་འོ། །དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་གཅིག་དང་བཅས། །ཞེས་ཏེ་ཟླ་བ་ལ་མཐའ་སྐོར་དུ་ཕྱེད་དང་ཉིས་བརྒྱ་པ་ཆུ་ཤེལ་གྱི་རང་བཞིན་དང་། 1-445 ཉི་མ་ལ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པ་མེ་ཤེལ་གྱི་ངོ་བོ་རྔམས་སུ་དྲུག་དང་བཅ

【現代漢語翻譯】 二百五十（藏文：ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ།），意為二百五十。從城市向上延伸半個和五個計量單位（藏文：དཔག་ཚད་，梵文天城體：योजन，梵文羅馬擬音：yojana，漢語字面意思：由旬），地基由四種珍寶構成，有四個階梯，四根柱子由金、銀、琉璃、水晶製成，柱基、柱頭和斗拱等由貝殼等製成，有一百零一個屋頂，每個屋頂有七層樓，每層樓有七個房間，每個房間有七個天子，每個天子有七個天女，每個天女有七個侍女，每個侍女有七個樂器演奏者，這就是城市的極樂之處（藏文：མངོན་པར་དགའ་བའོ།）。 城市外圍有各種車輛，以及混合著粗糙和變化的快樂花園裝飾，城市的四個方向有諸神嬉戲的四個美麗花園。花園（藏文：སྐྱེད་མོ་ཚལ།）。這些花園的外面，如果用二十來劃分，土地是美好的（藏文：ཉི་ཤུས་བཅད་ན་ས་གཞི་བཟང་།）。意思是，超過二十個計量單位的地方，是諸神嬉戲的地方。 城市外圍的東北角是『聚集之處』（藏文：ཡོངས་འདུ།），名為『土地挖掘』（藏文：ས་བརྟོལ།），向下延伸五十個計量單位，向上延伸一百個計量單位，樹枝和樹葉覆蓋八十或五十個計量單位，盛開的鮮花香氣向四周飄散一百個計量單位，其他方向飄散五十個計量單位。在那裡，諸神在夏季的四個月里因慾望而嬉戲。 西南角是『善法』（藏文：ཆོས་བཟང་ངོ་），諸神在那裡思考意義，並接近衡量。地點（藏文：སར།）。據說在東北角有，放置在東南角有。在那附近，有像阿摩羅果一樣的白色石板，寬度為一百個計量單位，高度為六又十八分之一，中央有帝釋天的獅子寶座，周圍有近臣的寶座。 周圍的環形山就像一個輪子，第七個是金色的，是鐵。據說在水線以上有三百一十三又二分之一。地點（藏文：སར།）。山脈周圍的尺寸就是山脈環繞的尺寸，如是說。在零碎的記載中，據說金剛手（藏文：ལག་ན་རྡོ་རྗེ།，梵文天城體：वज्रपाणि，梵文羅馬擬音：Vajrapani，漢語字面意思：手持金剛杵者）身穿藍色衣服，是四大天王之一，居住在那裡。 天空中的無量宮殿是日月星辰的簡要說明。其中，關於日月的位置，日月位於須彌山的一半處（藏文：ལྷུན་པོའི་ཕྱེད་ན།），五十一個計量單位（藏文：དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་གཅིག་དང་བཅས།）。月亮的周長為二百五十又二分之一，本質是水晶；太陽的周長為一百五十三，本質是火晶，高度為六又十八分之一。

【English Translation】 Two hundred and fifty (Tibetan: ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ།), meaning two hundred and fifty. Extending upwards half and five yojanas (Tibetan: དཔག་ཚད་, Sanskrit Devanagari: योजन, Sanskrit Romanization: yojana, Chinese literal meaning: yojana) from the city, the foundation is made of four jewels, with four steps, four pillars made of gold, silver, lapis lazuli, and crystal, with pillar bases, capitals, and dougong made of shells, etc., with one hundred and one roofs, each roof having seven floors, each floor having seven rooms, each room having seven sons of gods, each son of god having seven daughters of gods, each daughter of god having seven maids, each maid having seven instrument players, this is the bliss of the city (Tibetan: མངོན་པར་དགའ་བའོ།). Various vehicles surround the city, and gardens of pleasure decorated with roughness and change, the four directions of the city have four beautiful gardens where the gods play. Gardens (Tibetan: སྐྱེད་མོ་ཚལ།). Outside these gardens, if divided by twenty, the land is good (Tibetan: ཉི་ཤུས་བཅད་ན་ས་གཞི་བཟང་།). Meaning, beyond twenty yojanas is where the gods play. The northeast corner outside the city is the 'Gathering Place' (Tibetan: ཡོངས་འདུ།), called 'Land Excavation' (Tibetan: ས་བརྟོལ།), extending fifty yojanas downwards, and one hundred yojanas upwards, the branches and leaves covering eighty or fifty yojanas, the fragrance of blooming flowers spreading one hundred yojanas in all directions, and fifty yojanas in other directions. There, the gods play with desire for four months in the summer. The southwest corner is 'Good Dharma' (Tibetan: ཆོས་བཟང་ངོ་), where the gods contemplate meaning and approach measurement. Location (Tibetan: སར།). It is said to be in the northeast corner, and placed in the southeast corner. Nearby, there are white stone slabs like amla fruits, one hundred yojanas wide and six and one-eighteenth high, with Indra's lion throne in the center and the thrones of close ministers nearby. The surrounding ring mountain is like a wheel, the seventh is golden, which is iron. It is said to be three hundred and thirteen and a half above the waterline. Location (Tibetan: སར།). The size of the surrounding mountains is the size of the mountain range, so it is said. In fragmentary records, it is said that Vajrapani (Tibetan: ལག་ན་རྡོ་རྗེ།, Sanskrit Devanagari: वज्रपाणि, Sanskrit Romanization: Vajrapani, Chinese literal meaning: one who holds the vajra in his hand) wearing blue clothes, one of the Four Great Kings, resides there. The immeasurable palaces in the sky are a brief description of the sun, moon, and stars. Among them, regarding the position of the sun and moon, the sun and moon are located at half of Mount Sumeru (Tibetan: ལྷུན་པོའི་ཕྱེད་ན།), fifty-one yojanas (Tibetan: དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་གཅིག་དང་བཅས།). The circumference of the moon is two hundred and fifty and a half, the essence is crystal; the circumference of the sun is one hundred and fifty-three, the essence is fire crystal, and the height is six and one-eighteenth.

---

ོ་བརྒྱད་ཆ་ཡོད་པ་གསེར་གྱི་ར་བ་དཔག་ཚད་གཅིག་པས་བསྐོར་བ་གསེར་དངུལ་ཤེལ་བཻ་ཌཱུཪྻའི་རྩིག་པ་ བཞི་དང་གསེར་གྱི་ས་གཞི་དང་མཚོ་དང་རྫིང་བུ་དང་མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་བྱ་སྐད་སྙན་པ་དང་ཟམ་པ་རྒྱུད་མ་སོགས་ཅན་ནོ། །གླིང་བཞིར་བྱ་བ་བྱེད་ཚུལ་ ནི། སེམས་ཅན་གྱི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་བར་སྣང་ལ་ཕུལ་བ་དང་འདེགས་པ་དང་སྐྱོར་བའི་རླུང་གི་སྟོབས་ཀྱིས་འཁོར་བས། ནམ་ཕྱེད་ཉི་མ་ནུབ་པ་དང་། །ཉི་མ་ཕྱེད་དང་འཆར་དུས་གཅིག་གོ ། ཞེས་ཏེ། བྱང་དུ་མཚན་ཕྱེད་པ་ན་འདིར་ཉིན་ཕྱེད་དོ། །དེའང་ས་འགྲེལ་དུ་ཉིན་མཚན་མཉམ་པ་ནའོ་ཞེས་སོ། ། ཉི་མ་ལ་བརྟེན་པའི་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པ་ཡི། ། ཐ་མའི་ཚེས་དགུ་ནས་མཚན་རིང་། །དགུན་རྣམས་ཀྱི་ནི་བཞི་པ་ལ། །ཐུང་དུ་འགྱུར་རོ་ཉིན་མོ་བཟློག །ཅེས་པ་འདིར་འཇིག་རྟེན་པ་དང་མི་འདྲ་བར་གསུང་རབ་ཏུ་ལོ་ལ་དུས་གསུམ་སྟེ། སྨིན་ དྲུག་གི་ཉ་ནས་བཟུང་ནས་མགོ་དང་རྒྱལ་དང་མཆུ་དང་དབོའི་ཡར་ངོའི་བར་ནི་དགུན་ཡིན་ཅིང་། དེའི་ཉ་ནས་ནག་པ་དང་ས་ག་དང་སྣྲོན་དང་ཆུ་སྟོད་ཉའི་བར་དཔྱིད་དེ། དེའི་ཉ་ནས་གྲོ་བཞིན་ཅན་དང་། 1-446 ཁྲུམས་དང་ཐ་སྐར་དང་སྨིན་དྲུག་གི་ཉའི་བར་ནི་དབྱར་རོ། །དེ་ལ་དབྱར་གྱི་གཉིས་པའི་ཐ་མ་ཁྲུམས་ཀྱི་ཡར་ངོའི་ཚེས་དགུ་ལ་སྟོན་གྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་ཞིང་དེ་ནས་མཚན་མོ་རིང་སྟེ་ དེ་ནས་ཟླ་བ་གསུམ་ན་མགོའི་ཡར་ངོའི་ཚེས་དགུ་ལ་དགུན་ཉི་མ་ལྡོག་ལ། དགུན་གྱི་བཞི་པའི་ཐ་མ་དབོའི་ཡར་ངོའི་ཚེས་དགུ་ལ་དཔྱིད་ཀྱི་ཉིན་མཚན་མཉམ་སྟེ། དེ་ནས་མཚན་མོ་ཐུང་ ཞིང་ཟླ་བ་གསུམ་ན་སྣྲོན་གྱི་ཚེས་དགུ་ལ་དབྱར་ཉི་མ་ལྡོག་གོ །དགེ་སློང་གི་ལོ་དང་པོའི་དྲི་བར། དགུན་ཟླ་ར་བ་མགོ་ཅན་ནས་རྩོམ་པར་བཤད་དོ། །ཐ་སྙད་པའི་ཡང་། མགོ་ཅན་ ལ་སོགས་ཟུང་རྣམས་ཀྱིས། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །འདི་ནི་རགས་པོ་སྟེ། ཞིབ་མོར་ནི་ཉི་མ་ལྡོག་པ་དང་། ཞག་མི་ཐུབ་དང་ཟླ་ལྷག་རྣམས་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་བྱེད་རྩིས་དང་གྲིབ་མ་བརྟགས་ པས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཇི་ཙམ་གྱིས་རིང་དུ་གྱུར་པ་ནི། ཉིན་མཚན་རིང་བ་ཐང་ཅིག་གོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་མཉམ་པ་ན་ཡུད་ཙམ་བཅོ་ལྔ་དང་ཐུང་བ་ན་བཅུ་གཉིས་དང་རིང་བ་ ན་བཅོ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་རོ། །རིང་ཐུང་གི་རྒྱུ་ནི། སར་རི་རབ་ལས་ཐག་རིང་དུ་ཉི་མ་རྒྱུ་བ་ན་དགུན་དུ་མངོན་ཞིང་མྱུར་དུ་ནུབ་པ་དང་། ཉེ་བར་རྒྱུ་བ་ན་ཚ་བའི་དུས་སུ་མངོན་ཅིང་བུལ་བར་ནུབ་པར་གསུངས་སོ། ། 1-447 ཉི་མ་ལྷོ་བྱང་འགྲོ་ཚེ་འོ་ཞེས་སོ། །ཟླ་བ་འཕེལ་འགྲིབ་ཀྱི་རྒྱུ་ནི། ཉི་མ་དང་ཉེ་བ་ལས་ཟླ་བ། །རང་གི་གྲིབ་མས་མ་ཚང་སྣང་། །ཞེས་ཏེ་ཉི་མའི་འོད་ཟླ་བའི་གཞལ་མེད་ ཁང་པ་བབས་པས་དེའི་ཕར་ངོས་སུ་གྲིབ་མ་འབབ་པ་ལས་སོ། །ར

【現代漢語翻譯】 周圍環繞著八種珍寶製成的圍墻，圍墻由一逾繕那（Yojana，古印度長度單位，約合7-9英里）高的黃金圍墻環繞，有金、銀、琉璃、硨磲四種寶物砌成的墻壁，以及黃金地面，還有海洋、池塘、各種鮮花、如意樹、悅耳的鳥鳴和連綿的橋樑等。在四大部洲活動的方式是：由於眾生的業力所致，憑藉虛空中推動、抬升和支撐的風力而運轉，半夜太陽西落，中午太陽同時升起。正如經文所說：『北方半夜時，此地是中午。』《俱舍論》中說：『晝夜相等。』依賴於太陽的時間差異是：夏季第二個月的最後第九天開始夜晚變長，冬季第四個月夜晚變短，白晝變長。這裡與世俗不同，佛經中一年分為三個季節：從昴星團（Krittika）的月圓日開始，到彌伽（Mrigashirsha）、阿德拉（Ardra）、普納婆蘇（Punarvasu）、提舍（Tishya）的上半月是冬季；從那裡的月圓日到法爾古尼（Phalguni）、柴特拉（Chaitra）、吠舍佉（Vaishakha）、杰瑟塔（Jyeshtha）的月圓日是春季；從那裡的月圓日到阿濕婆（Ashadha）、婆羅多（Bharani）、克里提卡（Krittika）的月圓日是夏季。因此，夏季第二個月的最後，即婆羅多（Bharani）的上半月的第九天，是秋季晝夜平分的時候，從那時起夜晚變長，三個月后，彌伽（Mrigashirsha）的上半月的第九天是冬至；冬季第四個月的最後，即提舍（Tishya）的上半月的第九天，是春季晝夜平分的時候，從那時起夜晚變短，三個月后，吠舍佉（Vaishakha）的第九天是夏至。比丘的第一年從冬季的第一個月彌伽（Mrigashirsha）開始。這與聲明派的觀點一致，即從彌伽（Mrigashirsha）等雙月開始。這只是粗略的說法，詳細情況需要通過時輪金剛的計算方法和陰影測量來了解冬至、閏日和閏月。至於夜晚變長的時間，經文中說：『晝夜長短為一個「唐」（Thang，時間單位）。』如果是這樣，那麼晝夜平分時是十五「臾」（Yu，時間單位），短時是十二「臾」，長時是十八「臾」。晝夜長短的原因是：當太陽在遠離須彌山的地方執行時，冬天就會顯現，太陽迅速落下；當太陽在靠近須彌山的地方執行時，夏天就會顯現，太陽緩慢落下。經文中說：『太陽向南向北執行。』月亮盈虧的原因是：經文中說：『由於太陽靠近月亮，月亮自己的陰影顯得不完整。』這是因為太陽的光芒照射在月亮的宮殿上，陰影落在月亮的另一側。

【English Translation】 Surrounded by a wall made of eight kinds of precious gems, the enclosure is encircled by a golden fence one Yojana (ancient Indian unit of length, approximately 7-9 miles) high, with walls made of four precious substances: gold, silver, lapis lazuli, and crystal. It also features a golden ground, oceans, ponds, various flowers, wish-fulfilling trees, pleasant bird songs, and continuous bridges. The activities in the four continents occur as follows: due to the karma of sentient beings, they revolve by the power of winds that propel, lift, and support them in space. Midnight occurs when the sun sets, and noon occurs when the sun rises simultaneously. As the scriptures state: 'When it is midnight in the north, it is noon here.' The Kosha states: 'Day and night are equal.' The differences in time dependent on the sun are: from the last ninth day of the second month of summer, the nights become longer. In the fourth month of winter, they become shorter, and the days become longer. Here, unlike in the mundane world, the scriptures divide the year into three seasons: from the full moon of Krittika (Pleiades) to the waxing phases of Mrigashirsha, Ardra, Punarvasu, and Tishya is winter; from that full moon to the full moons of Phalguni, Chaitra, Vaishakha, and Jyeshtha is spring; from that full moon to the full moons of Ashadha, Bharani, and Krittika is summer. Therefore, the last of the second month of summer, the ninth day of the waxing phase of Bharani, is the autumnal equinox, and from then on, the nights become longer. Three months later, the ninth day of the waxing phase of Mrigashirsha is the winter solstice; the last of the fourth month of winter, the ninth day of the waxing phase of Tishya, is the vernal equinox, and from then on, the nights become shorter. Three months later, the ninth day of Vaishakha is the summer solstice. The first year for a Bhikshu (monk) is said to begin from the first month of winter, Mrigashirsha. This aligns with the Vaibhashika view, which starts from the dual months such as Mrigashirsha. This is a rough explanation; for detailed information, one must understand the calculations of the Kalachakra (Wheel of Time) and measure shadows to determine the solstices, intercalary days, and intercalary months. As for how long the nights become, the scriptures say: 'The length of day and night is one 'Thang' (unit of time).' If so, then at the equinox, it is fifteen 'Yu' (unit of time), when short it is twelve 'Yu', and when long it is eighteen 'Yu'. The reason for the length of day and night is: when the sun travels far from Mount Meru, winter appears, and the sun sets quickly; when the sun travels close to Mount Meru, summer appears, and the sun sets slowly. The scriptures say: 'The sun travels south and north.' The reason for the waxing and waning of the moon is: the scriptures say: 'Due to the sun being close to the moon, the moon's own shadow appears incomplete.' This is because the sun's rays fall on the moon's palace, and the shadow falls on the far side of the moon.

---

ྒྱལ་པོ་སྲས་ཀྱིས། སྒྲོན་མེ་ལ་ཉེ་རིང་གི་ཀ་བ་དཔེར་བརྗོད། སར་ནི་སྟེང་དུ་འཛུར་བ་ན་ཟླ་གམ་དུ་སྣང་བར་ གསུངས་སོ། །ཟླ་བའི་ནང་གི་ནག་པོ་ར་རི་ནི་རྒྱ་མཚོའི་ཉ་དང་རུས་སྦལ་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་རི་བོང་གི་གཟུགས་བྲིས་པའོ། །སྐར་མ་ཆེ་བ་ལ་རྒྱང་གྲགས་བཅོ་ བརྒྱད་དང་འབྲིང་ལ་བཅུ་དང་ཆུང་བ་ལ་བཞིའོ་ཞེས་སར་རོ། །ཆུང་བ་རྒྱང་གྲགས་གཅིག་པར་མཛོད་འགྲེལ་དུ་སྟེ། སྐར་མ་ཀུན་སྡོམ་ན་དུང་ཕྱུར་གཉིས་དང་བྱེ་བ་བརྒྱད་དང་ས་ཡ་ལྔ་ཡོད་ དོ། །འཐབ་བྲལ་སོགས་བཞི་ནི་རི་རབ་ཀྱི་སྟེང་ཙམ་ཞེས་དང་། གཞན་ནི་གོང་མ་ཉིས་འགྱུར་དུ་སྨྲའོ། །གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་གནས་ལ་བསམ་གཏན་དང་པོ་གླིང་བཞི་པ་ཙམ་དང་། གཉིས་པ་སྟོང་སྤྱི་ ཕུད་ཙམ་དང་། གསུམ་པ་སྟོང་གཉིས་པ་ཙམ་དང་། བཞི་པ་སྟོང་གསུམ་ཙམ་དུ་སྨྲ་སྟེ། གཞན་ནི་དང་པོ་སོགས་གསུམ་སྟོང་སྤྱི་ཕུད་སོགས་གསུམ་ཙམ་དང་བཞི་པ་ཚད་མེད་དུ་སྨྲའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་བར་ཐག་གི་ཚད། 1-448 སར་ནི་གསུངས་པ་མ་མཐོང་ལ། གནས་དང་གནས་ནས་འོག་ཇི་སྲིད། །དེ་ནས་དེ་ཡི་གོང་ཇི་སྲིད། །ཅེས་ཏེ་འོག་ནི་འདི་ཡིན་པས་ཤིན་ཏུ་མཐོང་ནས་འདིའི་བར་ཇི་ཙམ་པ་ནི་དེ་ནས་ འོག་མིན་གྱི་བར་ལའོ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་དང་ལྡན་པའམ་གོང་མའི་ལྷས་ཁྲིད་པ་མིན་པར་འོག་མས་གོང་མ་མི་མཐོང་སྟེ། རྫུ་འཕྲུལ་གཞན་བརྟེན་མ་གཏོགས་པ། །དེ་རྣམས་གོང་མ་ མཐོང་བ་མེད། །ཅེས་སོ། །ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་གནས་ནི་རི་རབ་ཆུ་ལ་ནུབ་པའི་ཁོང་སེང་ན་སྟེ། དྲན་པ་ཉེར་གཞག་ཏུ་གསུངས་པ་ལྟར་དཔག་ཚད་སུམ་ཁྲི་ན་འོད་ལྡན་གྱི་གྲོང་ན་སྒྲ་ གཅན་དང་། དེ་ནས་བཞི་སྟོང་ན་དཀར་ཕྲེང་གི་གྲོང་ན་མགུལ་ཕྲེང་དང་། དེ་ནས་བཞི་སྟོང་ན་བརྟན་པའི་གྲོང་ན་རབ་གནོན་དང་། དེ་ནས་བཞི་སྟོང་ན་ཟབ་པ་འམ་གསེར་ལྡན་གྱི་གྲོང་ན་ ཐགས་བཟང་རིས་གནས་སོ། །དེ་རྣམས་དམའ་ཤོས་བཟང་ཞིང་བཞི་པའི་གསེར་གྱི་ས་གཞི་ལ་བལྟ་ན་སྡུག་གི་དོད་གསེར་ལྡན་དང་། རྣམ་རྒྱལ་གྱི་དོད་གཏམས་པ་ཅན་དང་། ཆོས་བཟངས་ཀྱི་དོད་ནོར་བཟང་ དང་། ཡོངས་འདུའི་དོད་ཙི་ཏྲ་པ་ཏྲ་དང་། ཟླ་བ་དཀར་པོའི་དོད་རྡོ་ལེབ་བཟང་པོ་སྟེ། ཚལ་བཞི་ནི་ཤར་སོགས་ན་ཀུན་དགའ་དང་རབ་དགའ་དང་དགའ་བ་དང་ཀུན་དགའ་ར་བའོ། །ས་གཞི་བཞི་ནི་ཀུན་དགའ་ཅན་ནས་ཀུན་དགའ་ར་བ་ཅན་གྱི་བར་རོ། ། 1-449 གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་གྱི་དོད་བཟོད་པར་དཀའ་བ་དང་། ས་སྲུང་གི་བུའི་དོད་ཏི་སི་གངས་བརྩེགས་དང་། རྟ་སྤྲིན་གྱི་ཤུགས་ཅན་གྱི་དོད་བྲག་འཛིངས་ཞེས་བྱ་བའོ། །གཉིས་པ་ངན་འགྲོའི་གནས་ལ་ སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་གནས་ནི་རི་རབ་ཀྱི་ཆུ་མཚམས་མས་ཆད་ཀྱི་འོག་གི་ཆ་ལ་ཡོད་ཅེའོ། །ཚ་བའི་དམྱལ་བའི་གནས་ནི་སར་གངས་རིའི་འོག་དཔག་ཚད་སུམ་ཁྲི་ཉིས་སྟོ

【現代漢語翻譯】 國王之子問道：以燈為例，有遠近之柱，在地面上向上延伸，看起來像半月。 據說月亮中的黑色斑點是海洋中魚、龜等的倒影，以及菩提薩埵（菩提薩埵，梵文：Bodhisattva，梵文羅馬擬音：Bodhisattva，覺有情）兔子形象的描繪。大的星星距離為十八由旬，中等的為十由旬，小的為四由旬。 據說小的星星距離為一由旬。《律藏釋》中說，星星總共有兩億八千五百萬顆。 『無諍』等四天是須彌山的山頂，其他則說是之前的兩倍。在色界眾生的住所中，初禪相當於四大部洲，二禪相當於小千世界，三禪相當於中千世界，四禪相當於大千世界。也有人說，初禪等三個相當於小千世界等三個，而第四禪是無限的。 關於這些地方之間的距離，在經文中沒有看到明確的說明。經中說：『從一個地方到另一個地方有多遠？從那裡到上面有多遠？』意思是說，下面是指這裡，所以非常清楚，從這裡到那裡有多遠，是指到非想非非想處天。 因此，如果不具備神通或者沒有被上界的諸神引導，地獄是看不到上界的。經中說：『除了依靠神通之外，他們是看不到上界的。』 阿修羅（阿修羅，梵文：Asura，梵文羅馬擬音：Asura，非天）的住所位於須彌山浸入水中的空隙中。如《念住經》中所說，在三萬由旬處有光明的城市，那裡居住著羅睺（羅睺，梵文：Rāhu，梵文羅馬擬音：Rāhu，羅睺星）。從那裡往下四千由旬是白鬘的城市，那裡居住著頸鬘。再往下四千由旬是堅固的城市，那裡居住著極勝。再往下四千由旬是深邃或金色的城市，那裡居住著善巧工匠。 這些地方中，最低的是善妙，如果看第四天的金色地面，善妙相當於金色，勝利相當於充滿，善法相當於財寶，圓滿相當於雜色，白月相當於好石板。四個花園分別位於東方等地，是普喜、極喜、喜悅和普喜苑。 四個地基是從普喜處到普喜苑處。 大象極堅固相當於難以忍受，護地之子的相當於提斯雪峰，馬雲力相當於巖石交錯。 第二，關於惡趣，眾生地獄的住所位於須彌山下端水線以下的部分。 熱地獄的住所據說位於雪山下三萬二千由旬處。

【English Translation】 The king's son asked: 'Using a lamp as an example, there are pillars of varying distances. When rising above the ground, they appear as crescent moons.' It is said that the black spots in the moon are reflections of fish, turtles, and other creatures in the ocean, as well as depictions of the Bodhisattva (菩提薩埵，梵文：Bodhisattva，梵文羅馬擬音：Bodhisattva，Enlightenment Being) in the form of a rabbit. Large stars are eighteen yojanas away, medium ones are ten yojanas away, and small ones are four yojanas away. It is said that small stars are one yojana away. The Vinaya Commentary states that there are a total of 285 million stars. 'No Strife' and the other four are just above Mount Meru, while others say they are twice the previous ones. Among the abodes of beings in the Form Realm, the First Dhyana is equivalent to the four continents, the Second Dhyana is equivalent to a small chiliocosm, the Third Dhyana is equivalent to a medium chiliocosm, and the Fourth Dhyana is equivalent to a great chiliocosm. Others say that the first three are equivalent to the small chiliocosm and so on, while the Fourth Dhyana is immeasurable. Regarding the distances between these places, there is no clear explanation in the scriptures. The scriptures say: 'How far is it from one place to another? How far is it from there to above?' This means that 'below' refers to here, so it is very clear that how far it is from here to there refers to the Realm of Neither Perception Nor Non-Perception. Therefore, without possessing supernatural powers or being guided by the gods of the upper realms, the lower realms cannot see the upper realms. The scriptures say: 'Except for relying on supernatural powers, they cannot see the upper realms.' The abode of the Asuras (阿修羅，梵文：Asura，梵文羅馬擬音：Asura，Non-God) is located in the hollow where Mount Meru is submerged in water. As stated in the Mindfulness Sutra, at 30,000 yojanas is the city of light, where Rahu (羅睺，梵文：Rāhu，梵文羅馬擬音：Rāhu，Rahu Star) resides. Four thousand yojanas below that is the city of White Garland, where Neck Garland resides. Four thousand yojanas below that is the city of Steadfast, where Supreme Conqueror resides. Four thousand yojanas below that is the city of Profound or Golden, where Skilled Weaver resides. Among these places, the lowest is Excellent, and if one looks at the golden ground of the Fourth Heaven, Excellent is equivalent to Golden, Victory is equivalent to Full, Good Dharma is equivalent to Treasure, Perfection is equivalent to Variegated, and White Moon is equivalent to Good Stone Slab. The four gardens are located in the east and other directions, and are Universally Joyful, Extremely Joyful, Joyful, and Universally Joyful Grove. The four foundations are from the place of Universally Joyful to the place of Universally Joyful Grove. Elephant Extremely Steadfast is equivalent to Difficult to Endure, the son of Earth Protector is equivalent to Tisi Snow Peak, and Horse Cloud Forceful is equivalent to Rock Intertwined. Secondly, regarding the evil destinies, the abode of sentient beings in hell is located in the part below the waterline at the lower end of Mount Meru. The abode of the hot hells is said to be located 32,000 yojanas below the snow mountain.

---

ང་ན་ཡང་སོས་དང་ དེའི་འོག་བཞི་སྟོང་བཞི་སྟོང་ན་གཞན་བདུན་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །འཛམ་བུའི་གླིང་། །འདི་འོག་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ན། །མནར་མེད་པའོ་དེ་ཙམ་མོ། །དེ་ཡི་སྟེང་ན་དམྱལ་བ་བདུན། །ཞེས་ཏེ་ཁ་ཅིག་ མནར་མེད་ཀྱི་ལོགས་ལ་གནས་པར་སྨྲའོ། །གྲང་བའི་དམྱལ་བའི་གནས་ནི་ཡང་སོས་ཀྱི་ཐད་ན་དང་པོ་དང་དེའི་འོག་ཉིས་སྟོང་ཉིས་སྟོང་ན་གཞན་བདུན་ཡོད་པར་གསུངས་ཏེ། །ཐད་ཀའི་བར་གྱི་ཚད་ ནི་མ་བཤད་དོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་ནི་ཚ་དམྱལ་རྣམས་ཀྱི་ཐད་ཀ་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །ཉི་ཚེ་བའི་དམྱལ་བའི་གནས་ནི་གྲོང་ཁྱེར་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་དང་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་སོགས་ན་ཡོད་དོ། །ཆུ་ ཚན་རེ་ལའང་རེ་རེ་ཡོད་ཅེས་དབས་བཞེད་དུའོ། །དུད་འགྲོ་གནས་ནི་རྒྱ་མཚོ་སྟེ་ལ་ལ་ནི་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷན་ཅིག་རྒྱུ་བའོ། །ཡི་དྭགས་ཁ་ཅིག་གི་གནས་ལ་མཛོད་འགྲེལ་དུ། གནས་ཀྱི་རྩ་བ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་གི་འོག་དཔག་ཚད་ལྔ་བརྒྱ་ན་ཡོད་པ་འཛམ་བུ་གླིང་འདི་ཙམ་གྱི་འོག་ན་མནར་མེད་སོགས་ཀྱི་གོ་སྐབས་ག་ལ་ཡོད་ཅེ་ན། 1-450 གླིང་རྣམས་འབྲུའི་ཕུང་པོ་བཞིན་དུ་ཞབས་རྒྱ་ཆེ་བ་སྟེ། དེས་ན་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་རིམ་གྱིས་གཞོལ་བར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་སྟོང་སྤྱི་ཕུད་ནི་ཉི་མ་རྣམ་པར་སྣང་བྱེད་ཅེས་ཏེ། །གླིང་བཞི་ པ་དང་ཉི་ཟླ་དང་། །རི་རབ་དང་ནི་འདོད་ལྷ་དང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ལ་ནི། །སྟོང་ནི་སྤྱི་ཕུད་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་པས་བསྡུའོ། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོའོ་ཞེས་སློབ་ དཔོན་རྒྱལ་པོ་སྲས་དང་ཨ་བྷ་ཡ་འཆད་ལ། བླ་མ་ནི་མི་དགེ་བ་ལས་ཚངས་པས་ན་གཟུགས་ཁམས་པ་ཀུན་ཡིན་ཏེ། ཕལ་པོ་ཆེར་སྟོང་གསུམ་ན་འོག་མིན་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ཡོད་པར་ བཀའ་བསྩལ་པས་སོ་ཞེས་གསུངས་མོད། དེ་དག་གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་དང་མཐུན་པའི་མདོ་སོ་སོའི་བཤད་པར་མངོན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་སྟོང་སྤྱི་ཕུད་ཅེས་ཏེ། དེ་སྟོང་ལ་ནི་སྟོང་གཉིས་པ། །བར་མའི་ འཇིག་རྟེན་མཁས་ཡིན་ལ། །ཞེས་སོ། ། བཞི་པ་ནི་སྟོང་གཉིས་པ་ཅེས་ཏེ། དེ་སྟོང་ལ་ནི་སྟོང་གསུམ་མོ། །ཞེས་པ་གླིང་བཞི་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱའོ། །ཁོར་ཡུག་ཆེན་པོ་ལ་ཚད་བཤད་པ་མེད་ དོ། །མཉམ་དུ་འཇིག་ཅིང་ཆགས་པ་ནི་མེ་འཇིག་པ་ལྟ་བུའི་འཇིག་ཐེངས་གཅིག་པའོ། །ཡང་སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་དཔལ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དབང་བསྐུར་བའི་རྒྱུད་དུ་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་སྟོང་གསུམ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ལ་རབ་འབྱམས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བའོ། ། 1-451 དེ་བྱེ་བ་བརྒྱ་ལ་རབ་འབྱམས་གྱི་རྒྱུད་གཅིག་གོ །དེ་བྱེ་བ་བརྒྱ་ལ་གཞིའི་སྙིང་པོ་མེ་ཏོག་གི་རྒྱན་བཀོད་པ་གཅིག་སྟེ། དེ་ནི་ལོངས་སྐུ་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་རྣམ་པར་ སྨིན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡིན་ཞིང་། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ར

【現代漢語翻譯】 在『復甦地獄』(Yang Sos, 藏文地獄名)之下，據說有七個『四千』(Four Thousands)。『贍部洲』(Jambudvipa, 人類居住的大陸)之下二十千處是『無間地獄』(Nar Med, 藏文地獄名)，僅此而已。在它之上還有七個地獄。』有些人說它位於『無間地獄』的側面。寒冷地獄的位置與『復甦地獄』相對，第一個地獄在它的下方兩千處，據說還有七個地獄。直接的距離沒有說明。在《俱舍論釋》中，據說它位於熱地獄的對面。『近邊地獄』(Nyi Tse Wa'i Dmyal Ba)的位置在城市、王宮附近和海邊等地。Dvas Bzhd認為每個溫泉都對應一個地獄。畜生道存在於海洋中，有些與天神和人類一起遊蕩。關於一些餓鬼的位置，《俱舍論釋》中說：位置的根源，王宮位於『贍部洲』下方五百由旬處。如果『贍部洲』只有這麼大，那麼『無間地獄』等怎麼可能有空間呢？ 各個洲就像谷堆一樣，底部寬大，因此據說大海逐漸傾斜。第二是『千世界』(Stong Spyi Phud)，即『太陽顯現』(Nyima Nampar Snang Byed)。『四大洲』(Gling Bzhi Pa)、日月、『須彌山』(Ri Rab)、『欲天』(Dod Lha)和『梵天世界』(Tshangs Pa'i Jig Ten)的一千個世界，被稱為『千世界』。』這概括了它。『梵天世界』是『初禪』(Bsam Gtan Dang Po)。Slob Dpon Gyalpo Sras和Abhaya這樣解釋，但上師說，因為梵天遠離不善，所以一切『色界天』(Gzugs Khams Pa)都是。在《華嚴經》中，據說三千世界中有百千萬個『色究竟天』(Og Min)。但這些顯然是符合被教化者想法的各個經文的解釋。第三個是『二千世界』(Stong Spyi Phud)，即一千個『千世界』，被稱為『中千世界』(Bar Ma'i Jig Ten)。第四個是『三千世界』(Stong Gnyis Pa)，即一千個『二千世界』，也就是百千萬個『四大洲』。沒有說明大範圍的邊界。同時毀滅和形成的，就像火災毀滅一樣，是一次毀滅。 此外，正如Slob Dpon Chos Kyi Bshes Gnyen在『金剛手』(Phyag Na Rdo Rje, 佛教護法神)灌頂的續部中所說，百千萬個『三千世界』被稱為『無邊際』(Rab 'Byams)的連線。一百萬個這樣的世界構成一個『無邊際』的續部。一百萬個這樣的世界構成一個『基礎精華』(Gzhi'i Snying Po)的鮮花裝飾，那是『報身佛』(Longs Sku Sangs Rgyas)『毗盧遮那佛』(Rnam Par Snang Mdzad)的成熟佛土，也是佛陀...

【English Translation】 Below 『Yang Sos』 (Reviving Hell), it is said that there are seven 『Four Thousands』. Twenty thousand below 『Jambudvipa』 (the continent inhabited by humans) is 『Nar Med』 (Avici Hell), that's all. Above it, there are seven hells.』 Some say it is located on the side of 『Nar Med』. The location of the cold hells is opposite to 『Yang Sos』, the first hell is two thousand below it, and it is said that there are seven other hells. The direct distance is not stated. In the commentary on the Abhidharmakosa, it is said to be located opposite the hot hells. The location of 『Nyi Tse Wa'i Dmyal Ba』 (Neighborhood hells) is in cities, near palaces, and by the sea, etc. Dvas Bzhd believes that each hot spring corresponds to one hell. The animal realm exists in the ocean, and some wander together with gods and humans. Regarding the location of some pretas, the commentary on the Abhidharmakosa says: The root of the location, the royal palace, is located five hundred yojanas below 『Jambudvipa』. If 『Jambudvipa』 is only this big, then how can there be space for 『Nar Med』 etc.? The continents are like piles of grain, with wide bottoms, so it is said that the ocean gradually slopes. The second is 『Stong Spyi Phud』 (Thousandfold World System), which is 『Nyima Nampar Snang Byed』 (Sun Manifesting). 『Gling Bzhi Pa』 (Four Great Continents), the sun and moon, 『Ri Rab』 (Mount Meru), 『Dod Lha』 (Desire Gods), and a thousand worlds of 『Tshangs Pa'i Jig Ten』 (Brahma's World), are considered to be a 『Thousandfold World System』. This summarizes it. 『Tshangs Pa'i Jig Ten』 (Brahma's World) is 『Bsam Gtan Dang Po』 (First Dhyana). Slob Dpon Gyalpo Sras and Abhaya explain it this way, but the Lama says that because Brahma is away from evil, all 『Gzugs Khams Pa』 (Form Realm) are. In the Avatamsaka Sutra, it is said that there are hundreds of millions of 『Og Min』 (Akanistha Heaven) in the three thousand worlds. But these are obviously explanations of various sutras that conform to the thoughts of those being taught. The third is 『Stong Spyi Phud』 (Thousandfold World System), that is, a thousand 『Thousandfold World Systems』, which are called 『Bar Ma'i Jig Ten』 (Intermediate Thousandfold World System). The fourth is 『Stong Gnyis Pa』 (Two-Thousandfold World System), that is, a thousand 『Two-Thousandfold World Systems』, which are hundreds of millions of 『Gling Bzhi Pa』 (Four Great Continents). There is no description of the boundaries of the large area. Simultaneous destruction and formation, like destruction by fire, is one destruction. Furthermore, as Slob Dpon Chos Kyi Bshes Gnyen said in the empowerment tantra of 『Phyag Na Rdo Rje』 (Vajrapani, a Buddhist protector deity), hundreds of millions of 『Three-Thousandfold World Systems』 are called the connection of 『Rab 'Byams』 (Limitless). One hundred million such worlds constitute a tantra of 『Rab 'Byams』 (Limitless). One hundred million such worlds constitute a flower decoration of 『Gzhi'i Snying Po』 (Essence of the Base), which is the mature Buddha-land of 『Longs Sku Sangs Rgyas』 (Sambhogakaya Buddha) 『Rnam Par Snang Mdzad』 (Vairocana Buddha), and also the Buddha...

---

ྣམ་པར་སྣང་མཛད་གང་ཆེན་མཚོའི་ཕྱག་མཐིལ་གྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གཅིག་ལ་གནས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གང་ཡང་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་སྟོང་ གསུམ་དཔག་ཚད་འབུམ་ཕྲག་བཞི་པ་སོགས་འདི་དང་མི་འདྲ་བའི་བཀོད་པ་བཀའ་བསྩལ་བ་དང་། ས་དང་བཞག་པར་ནང་གསེས་ཅུང་ཟད་མི་འདྲ་བ་གསུངས་པ་སོགས་ནི་ཕྱིའི་དོན་བདེན་པ་མ་གྲུབ་ པས་སེམས་ཅན་སོ་སོའི་སྣང་བ་བཞིན་བཀོད་པ་སྟེ། ཕལ་པོ་ཆེར། ཞིང་རྣམས་འདི་ཀུན་སེམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་བརྟགས། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་གཙུག་ལག་ལྟར་འཆི་མེད་ མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་པར་བཀོད་པ། བྷཱ་ར་ཏ་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་དང་དྲང་སྲོང་རྒྱས་པས་བྱས་པའི་གཞུང་སྟེ་གཉིས་ལ་འཇུག་ཅིང་མིའི་འཇིག་རྟེན་ལ་བྷཱ་ར་ཏ་སོགས་དུམ་བུ་དགུ་སྟེ་དང་པོ་ འཛམ་བུ་གླིང་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་དགུ་པ་ཁ་བའི་གཞི་དང་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱ་མཚོའི་བར་ཏེ་སྔོན་ཁྱུ་མཆོག་ཅེས་བྱ་བའི་རྒྱལ་པོ་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་བུ་བརྒྱའི་ཕུ་བོ་བྷ་ར་ཏ་ལ་བྱིན་པས་བྷཱ་ར་ཏའོ། ། 1-452 དེ་བཤད་པ། གང་ཕྱིར་བྷཱ་ར་ཏ་ལ་ཕ། །རབ་ཏུ་བྱུང་བས་ནགས་བྱིན་པ། །དེ་ཕྱིར་འདི་ནི་བྷཱ་ར་ཏའི། །ས་གཞིར་འཇིག་རྟེན་རྣམས་སུ་བཤད། །ཅེས་སོ། །དེས་ན་བྷ་ར་ཏཱ་སྣོད་ཀྱི་ འཇིག་རྟེན་གྱི་ནང་གསེས་ལ་འཇུག་པ་དེའི་མིང་ཙམ་མན་ངག་སྙེ་མ་འགྱུར་ཉེས་སུ་བཀོད་པ་མཐོང་ནས་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་འབྱུང་བའི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་དྲང་སྲོང་རྒྱས་པའི་གཞུང་བྷཱ་ར་ ཏར་བཤད་པ་དང་མཐུན་པའོ་ཞེས་འགའ་ཞིག་གསུངས་པ་ནི་མུན་སྦྲུལ་པ་ཁོ་ནར་ཆ་མེད་ཀྱི་རྒྱུས་གཏམ་དུ་ཟད་དེ། བསྟན་བཅོས་དེ་ན་འདི་འདྲ་ཡོད་མེད་མི་ཤེས་པས་སོ། །ཁ་བའི་གཞིའི་ བྱང་ན་མིའམ་ཅི་ཞེས་བྱ་བའི་ས་གཞི་དཔག་ཚད་སྟོང་དུ་ཡངས་པ་སྐྱེ་རྒུ་རྣམས་ཤིང་པླཀྵའི་ཁུ་བས་ཟས་བྱེད་ཅིང་ཚེ་ལོ་སྟོང་ཕྲག་བཅུར་འཚོ་བ་ཡོད་དོ། །དེའི་བྱང་ན་རི་ཁ་བ་ བརྩེགས་པ་སྟེ་དེའི་བྱང་ན་འཕྲོག་བྱེད་མཆོག་ཅེས་བྱ་བའི་འཇིག་རྟེན་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་བཅོ་བརྒྱད་པ་བུར་ཤིང་གི་ཁུ་བས་ཟས་བྱེད་ཅིང་ཚེ་ལོ་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་ཐུབ་པའོ། །དེའི་བྱང་ན་ ནི་ཤེ་དྷ་ཞེས་བྱ་བའི་རི་དམར་པོ་སྟེ་དེའི་བྱང་ན་ཤར་གྱི་ཆ་ལ་རྟ་བཟང་ཞེས་པ་ཤིང་ཀ་དམ་པའི་འབྲས་བུའི་ཟས་ཅན་དང་། ནུབ་ན་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་ཞེས་པ་ཤིང་ཏོག་པ་ན་སའི་ཟས་ཅན་དང་དཀྱིལ་ན་ཨི་ལཱ་པྲི་ཏ་ཞེས་པ་འཛམ་བུའི་འབྲས་བུའི་ཟས་ཅན་ཏེ། 1-453 དེའི་དབུས་ན་ལྷ་ཀུན་གྱི་གནས་རི་རབ་བོ། །འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་དེ་ནི་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་སུམ་བཅུའི་ཚད་ཅན་ནོ། །ཨི་ལཱ་བྲི་ཏའི་བྱང་ན་བཻཌཱུཪྻའི་རི་སྔོན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དེའི་ བྱང་ན་དགའ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བའི་ས་གཞི་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་བཅོ་བརྒྱད་པ་མི་རྣམས་ཀྱི་ཚེ་ལོ་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གསུམ་

【現代漢語翻譯】 據說，廣大無邊的遍照如來（Vairochana，佛名，意為光明遍照）存在於大海中一粒微塵之中。在吉祥時輪（Kalachakra，佛教密宗的一種）中，三千世界有四百萬俱胝（一種數量單位）的量度，這些與此處的描述不同。關於大地和方位的細微差別，都是根據眾生的不同顯現而安排的，因為外在的真實並非確立的。正如《華嚴經》（Avatamsaka Sutra）中所說：『所有這些世界，都是由心所分別。』 同樣，根據世間論典，在《不朽寶藏論》（Achimeda Dzö）的註釋中記載：婆羅多（Bharata）既指贍部洲（Jambudvipa，四大部洲之一，我們所居住的這個世界），也指廣博仙人（Drangsong Gyepe）所著的論典。人類世界有九個部分，婆羅多是其中之一。首先是贍部洲，其量為九千瑜繕那（Yojana，古印度長度單位），從雪山（Khawai Zhi）到南方的大海。過去，一位名叫『至上牛王』（Khyu Chok）的國王出家，並將這片土地賜予了他的百子之兄婆羅多。因此得名婆羅多。 對此有這樣的解釋：『因為婆羅多，出家者將森林賜予了他，因此這片土地在世間被稱為婆羅多。』因此，婆羅多既指容器世界（snod kyi 'jig rten）的一個組成部分，也僅僅是一個名稱。看到《口訣穗論》（Man-ngag Snye-ma）中存在這樣的錯誤，有些人說，吉祥時輪中所描述的世界佈局與廣博仙人的論典《婆羅多》中所說的相符。這完全是無稽之談，就像黑暗中的蛇一樣，因為他們不知道那部論典中是否有這樣的內容。 在雪山的北方，有一個名為『非人』（Mi'am Chi）的地區，廣闊達一千瑜繕那。那裡的人們以無憂樹（Plaksha）的汁液為食，壽命長達一萬年。在那裡的北方，是層疊的雪山。雪山的北方，有一個名為『極度掠奪者』（Phrog-byed Chog）的世界，廣達一萬八千瑜繕那。他們以糖樹的汁液為食，壽命長達一萬一千年。在那裡的北方，有一座名為『尼謝達』（Ni Shedha）的紅山。紅山的北方，東部是名為『駿馬』（Ta-bzang）的地區，那裡的人們以海棠樹（Kadamba）的果實為食；西部是名為『花環』（Tog-gi Phreng-ba）的地區，那裡的人們以菠蘿蜜（Panasa）為食；中部是名為『伊拉普里塔』（Ila-prita）的地區，那裡的人們以閻浮樹（Jambu）的果實為食。 在那裡的中心，是諸神的居所須彌山（Rirab）。這三個世界的總尺寸為三萬瑜繕那。在伊拉普里塔的北方，有一座名為『青琉璃』（Bai-durya）的藍山。藍山的北方，有一個名為『歡樂』（Ga-byed）的地區，廣達一萬八千瑜繕那，那裡的人們壽命長達一萬三千年。

【English Translation】 It is said that the great Vairochana (Buddha name, meaning 'illuminating everywhere') resides in a single atom on the palm of the ocean. In the glorious Kalachakra (a type of Buddhist tantra), the three thousand worlds have a measurement of four million kotis (a unit of quantity), which are different from the descriptions here. The subtle differences in the earth and directions are arranged according to the different appearances of sentient beings, because external reality is not established. As stated in the Avatamsaka Sutra: 'All these worlds are discriminated by the mind.' Similarly, according to worldly treatises, it is recorded in the commentary of 'The Immortal Treasure' (Achimeda Dzö): Bharata refers to both Jambudvipa (one of the four continents, the world we live in) and the treatise written by the sage Drangsong Gyepe. The human world has nine parts, and Bharata is one of them. First is Jambudvipa, which measures nine thousand yojanas (an ancient Indian unit of length), from the Snow Mountain (Khawai Zhi) to the southern ocean. In the past, a king named 'Supreme Bull King' (Khyu Chok) renounced the world and gave this land to his brother Bharata, the eldest of his hundred sons. Hence the name Bharata. There is this explanation: 'Because of Bharata, the renunciate gave him the forest, therefore this land is called Bharata in the world.' Therefore, Bharata refers to both a component of the container world (snod kyi 'jig rten) and merely a name. Seeing such errors in 'The Ear of Whispered Instructions' (Man-ngag Snye-ma), some say that the world layout described in the glorious Kalachakra is consistent with what is said in the treatise 'Bharata' by the sage Drangsong. This is completely nonsensical, like a snake in the dark, because they do not know whether there is such content in that treatise. To the north of the Snow Mountain, there is a region called 'Non-Human' (Mi'am Chi), which is vast and wide, measuring one thousand yojanas. The people there eat the juice of the Plaksha tree and live for ten thousand years. To the north of there is a layered snow mountain. To the north of the snow mountain, there is a world called 'Extreme Plunderer' (Phrog-byed Chog), which is eighteen thousand yojanas wide. They eat the juice of the sugar tree and live for eleven thousand years. To the north of there, there is a red mountain called 'Nishedha' (Ni Shedha). To the north of the red mountain, in the east is a region called 'Fine Horse' (Ta-bzang), where people eat the fruit of the Kadamba tree; in the west is a region called 'Garland' (Tog-gi Phreng-ba), where people eat jackfruit (Panasa); in the center is a region called 'Ilavrita' (Ila-prita), where people eat the fruit of the Jambu tree. In the center of there is Mount Sumeru (Rirab), the abode of the gods. The total size of these three worlds is thirty thousand yojanas. To the north of Ilavrita, there is a blue mountain called 'Blue Beryl' (Bai-durya). To the north of the blue mountain, there is a region called 'Joyful' (Ga-byed), which is eighteen thousand yojanas wide, and the people there live for thirteen thousand years.

---

པ་ནྱ་གྲོ་ཏའི་འབྲས་བུ་ཟ་བའོ། །དེའི་བྱང་ན་དངུལ་གྱི་རེ་དཀར་ པོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དེའི་བྱང་ན་ཧི་ར་ཎ་མ་ཡ་ཞེས་བྱ་བའི་ཡུལ་ལ་ཀུ་ཙའི་འབྲས་བུའི་ཟས་ཅན་མི་རྣམས་ཀྱི་ཚེ་ལོ་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་བཞི་པའོ། །དེའི་བྱང་ན་རིན་པོ་ཆེ་ ཀུན་གྱི་རང་བཞིན་གྱི་རི་ཡོངས་འདུས་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེའི་བྱང་ན་བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་བྱ་བའི་འཇིག་རྟེན་བྷཱ་ར་ཏ་དང་ཚད་མཉམ་པ་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལས་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་ཐོབ་ པ་སྐྱེ་རྒུའི་ཚེ་ལོ་སྟོང་ཕྲག་བཅོ་ལྔར་ཐུབ་པ་ཡོད་ཅེས་མཉམ་མེད་སྙིང་པོར་བཤད་པ་སྟེ། དུམ་བུ་འདིའི་དབང་ལྡན་ནས་བདེན་བྲལ་དུ་ཆུ་བོ་ས་ར་བ་ཏཱི་ཞེས་བྱ་བ་འབབ་ཅེས་ བཤད་པའང་ཡོད་དོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོར་ཡང་ཆུ་བོ་ས་བ་ཡ་ཞེས་བྱ་བ་གླིང་འདིའི་དབུས་ན་ཐིག་བཏབ་པ་ལྟར་འབབ་པར་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་ཕྱོགས་བཅུའི་སྣོད་བཤད་པ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ་ཆར་གྱི་རྒྱུན་ཞེས་སོ། ། 1-454 བར་གྱི་ཐད་ཀའི་སྟེ་མཚམས་ནི་སྟེང་འོག་གིའོ། །ཞིག་པར་འདུག་པ་ནི་སྟོང་པ་སྟེ་ཆགས་ནས་འདུག་པ་ནི་གནས་པའོ། །འདི་ལ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་སྣོད་གཅིག་གི་སྟེང་འོག་ན་སྣོད་མེད་ཀྱི་ ཐད་ཀར་མཐའ་མེད་དུ་གནས་པ་སྟེ། མདོར་འཆགས་འཇིག་ཕྱོགས་བཞིར་བར་འཚམས་མེད་པར་གསུངས་ཀྱི། སྟེང་འོག་ཏུ་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲའོ། །འདིར་ནི་ཕྱོགས་བཅུ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡོད་དོ། །དེ་ལ་མཛོད་ འགྲེལ་དུ། འདོད་ཁམས་གཅིག་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དེ་ནི་ཀུན་ལས་བྲལ་བ་སྟེ་གོང་མ་གཉིས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་དེས་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་གང་དུ་སྐྱེས་ཏེ་སྐྱེད་པ་དེ་ན་ཡོད་པའི་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་འགྲོ་ཡི་གཞན་དུ་མིན་པར་བཤད་དོ། །ཞིང་རབ་འབྱམས་དེ་རྣམས་ནི་ནམ་མཁའ་དང་ནོར་བུའི་རྒྱ་མཚོ་དང་པད་མའི་ རྒྱ་མཚོ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུའི་བྱིན་ལ་སོགས་པ་ལ་གནས་ཤིང་། དབྱིབས་ནི་ཟླུམ་པོ་དང་ཟུར་གསུམ་དང་གྲུ་བཞི་དང་ནོར་བུ་དང་པད་མ་དང་འཁོར་ལོ་ལྟ་བུ་དང་ཟུར་བརྒྱད་པ་དང་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྱག་ལྟ་བུ་སོགས་ཏེ་ཕལ་པོ་ཆེར་བལྟའོ། །ཡང་ལ་ལ་ན་གླིང་བཞི་ཡོད་ཅིང་འགའ་ན་མེད་དེ། འདི་ན་ཡོད་པ་བདེ་བ་ཅན་ན་མེད་ཅིང་སངས་རྒྱས་རི་རབ་འོད་ཡང་དག་འཕགས་པའི་ཞིང་ཡིད་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ན་འཛམ་བུ་གླིང་ལ་དཔག་ཚད་བྱེ་བ་དང་གླིང་གཞན་གསུམ་ལ་བརྒྱད་ཁྲི་རེ་ཡོད་པར་གསུངས་པ་དང་། 1-455 ད་ལྟར་གྱི་སངས་རྒྱས་མངོན་སུམ་དུ་བཞུགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མདོར། །འདས་པའི་དུས་སུ་སངས་རྒྱས་སེང་གེའི་བློ་གྲོས་བྱོན་པ་ན་འཛམ་བུ་གླིང་འདི་ལ་དཔག་ཚད་སྟོང་ཕྲག་དྲུག་ཅུ་རྩ་ བརྒྱད་ཡོད་པ་དང་། ཡབ་སྲས་མཇལ་བར་རྒྱལ་པོ་གྲགས་པ་མཐའ་ཡས་ཀྱི་དུས་སུ་འཛམ་བུ་གླིང་འདི་ནི་རྒྱར་དཔག་ཚད་ཁྲི་བརྒྱད་སྟོ

【現代漢語翻譯】 食用榕樹的果實。在那（地方）的北方，有一個叫做銀色柵欄的地方。在那（地方）的北方，有一個叫做金色土地的地方，那裡的人們以庫扎果實為食，壽命長達一萬四千年。在那（地方）的北方，有一座名為彙集一切珍寶之本質的山，在那（地方）的北方，有一個名為北方不悅耳之聲的世界，它與瞻部洲（梵文：Jambudvipa，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思： 閻浮提，南贍部洲）的大小相等，人們可以從如意樹中獲得任何想要的東西，壽命長達一萬五千年，正如無與倫比之心（指佛陀的智慧）中所說。也有人說，從這個區域的統治者那裡，流淌著一條名為薩拉斯瓦蒂（梵文：Sarasvatī，梵文羅馬擬音：Sarasvatī，漢語字面意思：辯才天女）的河流，它遠離真理。在《涅槃經》中也說，一條名為薩瓦亞（梵文：Savaya，梵文羅馬擬音：Savaya，漢語字面意思：薩瓦亞）的河流像一條線一樣流淌在這個大陸的中心。 第二，解釋十方世界，就像雨水連綿不斷一樣。1-454之間的垂直方向指的是上下。毀滅意味著空虛，形成並存在意味著存在。分別說部（佛教部派之一）認為，在一個容器的上下，存在著無限的容器，它們垂直排列。簡而言之，經文中說，在形成和毀滅的四個方向上，沒有中間的間隔，但沒有提到上下。這裡指的是存在於所有十個方向。在《俱舍論》的註釋中說：『如果一個人從欲界中解脫了慾望，那麼他就從一切中解脫了，上面的兩個界也與此類似。』依靠第一禪的具有神通的人，無論他出生在哪個世界，都會去那裡存在的梵天世界，而不是其他地方。這些無量的佛土存在於虛空、寶海、蓮花海和佛陀身光的加持等等之中。它們的形狀是圓形、三角形、正方形、如意寶、蓮花、法輪、八角形和佛手等等，看起來非常多樣。有些地方有四大部洲，有些地方沒有。例如，這裡有四大部洲，但在極樂世界（梵文：Sukhavati，梵文羅馬擬音：Sukhāvatī，漢語字面意思：極樂凈土）沒有。在佛陀光明清凈殊勝之土（指阿彌陀佛的凈土）中，瞻部洲（梵文：Jambudvipa，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思： 閻浮提，南贍部洲）的大小是十億由旬，其他三個部洲的大小是八萬由旬。1-455在現在佛陀顯現的《三昧經》中說：『在過去，當獅子智慧佛出現時，這個瞻部洲（梵文：Jambudvipa，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思： 閻浮提，南贍部洲）的大小是六萬八千由旬。』在父子相見的國王無量光（梵文：Amitabha，梵文羅馬擬音：Amitābha，漢語字面意思：無量光）的時代，這個瞻部洲（梵文：Jambudvipa，梵文羅馬擬音：Jambudvīpa，漢語字面意思： 閻浮提，南贍部洲）的寬度是八十億由旬。

【English Translation】 Eating the fruits of the Banyan tree. To the north of that (place), there is a place called the Silver Fence. To the north of that (place), there is a land called the Golden Land, where people eat the fruits of Kuza and live for fourteen thousand years. To the north of that (place), there is a mountain called the Essence of All Jewels, and to the north of that (place), there is a world called the Northern Unpleasant Sound, which is equal in size to Jambudvipa (Sanskrit: Jambudvipa, Romanized Sanskrit: Jambudvīpa, Literal Chinese meaning: Jambudvipa, Southern Jambudvipa Continent), where people can obtain whatever they desire from the wish-fulfilling tree and live for fifteen thousand years, as stated in the Incomparable Heart (referring to the wisdom of the Buddha). It is also said that from the ruler of this region flows a river called Sarasvati (Sanskrit: Sarasvatī, Romanized Sanskrit: Sarasvatī, Literal Chinese meaning: Goddess of Eloquence), which is far from the truth. In the Nirvana Sutra, it is also said that a river called Savaya (Sanskrit: Savaya, Romanized Sanskrit: Savaya, Literal Chinese meaning: Savaya) flows like a line in the center of this continent. Second, explaining the containers of the ten directions, like a continuous stream of rain. The vertical direction between 1-454 refers to above and below. Destruction means emptiness, and formation and existence mean existence. The Sarvastivadins (a Buddhist school) believe that above and below a single container, there are infinite containers arranged vertically. In short, the scriptures say that in the four directions of formation and destruction, there is no intermediate space, but they do not mention above and below. Here, it refers to existence in all ten directions. In the commentary on the Abhidharmakosa, it is said: 'If one is free from desire in the desire realm, then one is free from everything, and the two realms above are similar to this.' A person with magical powers relying on the first dhyana, wherever he is born, will go to the Brahma world that exists there, and not elsewhere. These immeasurable Buddha lands exist in space, jewel oceans, lotus oceans, and the blessings of the Buddha's body, etc. Their shapes are round, triangular, square, wish-fulfilling jewels, lotuses, dharma wheels, octagonal, and like the Buddha's hand, etc., appearing very diverse. Some places have the four continents, and some do not. For example, the four continents exist here, but not in Sukhavati (Sanskrit: Sukhavati, Romanized Sanskrit: Sukhāvatī, Literal Chinese meaning: Land of Bliss). In the Buddha's Land of Light and Purity, the Jambudvipa (Sanskrit: Jambudvipa, Romanized Sanskrit: Jambudvīpa, Literal Chinese meaning: Jambudvipa, Southern Jambudvipa Continent) is one billion yojanas in size, and the other three continents are eighty thousand yojanas each. 1-455 In the Samadhi Sutra, where the present Buddha manifests, it is said: 'In the past, when the Buddha Lion Wisdom appeared, this Jambudvipa (Sanskrit: Jambudvipa, Romanized Sanskrit: Jambudvīpa, Literal Chinese meaning: Jambudvipa, Southern Jambudvipa Continent) was sixty-eight thousand yojanas in size.' In the time of King Infinite Light (Sanskrit: Amitabha, Romanized Sanskrit: Amitābha, Literal Chinese meaning: Immeasurable Light), when father and son met, this Jambudvipa (Sanskrit: Jambudvipa, Romanized Sanskrit: Jambudvīpa, Literal Chinese meaning: Jambudvipa, Southern Jambudvipa Continent) was eighty billion yojanas wide.

---

ང་ཡོད་པར་གྱུར་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་དང་། མངོན་པར་དགའ་བའི་ ཞིང་ན་གསེར་དངུལ་གྱི་སྐས་ལ་འཛེགས་ནས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་འགྲོ་སྟེ་མི་རྣམས་ལྷ་ལ་མི་སྨོན་ཞིང་ལྷ་རྣམས་འཛམ་བུ་གླིང་ན་སངས་རྒྱས་བཞུགས་སོ་ཞེས་སྨོན་པར་མི་འཁྲུགས་པའི་ཞིང་ གི་བཀོད་པ་འབྱུང་བ་སོགས་སོ། །ཡང་སྣང་བའང་འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་གི་བཀོད་པར་སངས་རྒྱས་ནོར་བུ་བརྩེགས་པའི་རྒྱལ་པོའི་ཞིང་ན་ནོར་བུའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནས་ནུབ་ཕྱོགས་ན་ཡོད་ པ་ཉི་ཟླ་མེད་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྨིན་མཚམས་ཀྱི་ནོར་བུས་གསལ་བར་བྱེད་པར་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོར་བཀའ་བསྩལ་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་ཞིང་མི་འཛུམ་པ་ན་སྟོང་གསུམ་ རིལ་པོ་ཉི་ཟླ་ཟུང་ཅིག་གིས་གསལ་བར་བྱེད་ཅེས་འབྱུང་བ་དང་། ཕལ་པོ་ཆེའི་ལེའུ་དགུ་པར། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་འོད་མེད་དེ། །མུན་པའི་འཇིགས་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ། །རེག་ན་སྡུག་བསྔལ་སྤུ་གྲི་འདྲ། ། 1-456 བལྟ་ན་མི་བཟོད་སྐྱི་ཡང་གཡའ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་ལྷ་འོད་ཅན། །ལ་ལ་ཁྱིམ་གྱི་འོད་ཅན་ཏེ། །ལ་ལ་ཉི་ཟླའི་འོད་དང་ལྡན། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་རང་གི་འོད། །ཤིང་གི་འོད་ཅན་དྲི་ མ་མེད། །ལ་ལ་རི་བོའི་འོད་ཅན་ཏེ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་ནོར་བུའི་འོད། །ལ་ལ་མར་མེའི་འོད་ཅན་ཏེ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་སངས་རྒྱས་འོད། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་པད་མོའི་འོད། །སྤོས་ཆུའི་འོད་ དང་ལྡན་པའང་ཡོད། །སྨོན་ལམ་དབང་གིས་རྣམ་པར་སྦྱངས། །ཞེས་དང་། ཡང་རྒྱན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་། ཞིང་གི་རྒྱན་མང་བྱེ་བ་ཡིས། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་རྣམ་པར་བྲིས། །རྒྱན་དང་ཚུལ་རྣམས་ཐ་དད་པར། ། སྣ་ཚོགས་མིག་ཡོར་ལྟ་བུར་སྣང་། །ཞེས་དང་། ཡང་སངས་རྒྱས་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡང་། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་སངས་རྒྱས་མེད། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅས། །ལ་ལ་ཞིང་ན་སངས་རྒྱས་གཅིག །ལ་ ལར་སངས་རྒྱས་མང་པོའོ། །ཞེས་དང་། ཡང་གནས་པའི་ཡུན་ཡང་། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་བསྐལ་པ་ཙམ། །ལ་ལ་བསྐལ་པ་བཅུ་པ་སྟེ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་རྡུལ་མཉམ་པའི། །བསྐལ་པ་བྱེ་བར་བརྗོད་པ་ཡིན་ ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐད་ཀ་པ་འདི་ལྟ་བུ་དང་སྦྲེལ་ཞི་ལོགས་ལ་རྐང་པ་བཙུགས་པ་དང་སྤྱིའུ་ཚུགས་སུ་འགྲོ་བ་གསུམ་དུ་འཆད་དེ། ཕྱི་མ་གཉིས་ནི་ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པར་འཆོལ་བ་གོ་རིམ་དུ་མི་གནས་པ་དང་སྟེང་གཡོགས་མེད་པ་ཁྱིམ་གནས་པ་མ་བྱས་པར་བཀྲལ་ལོ། ། 1-457 བསྡུ་བ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་དང་། སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་དབང་གིས་འབྱུང་བ་འདི་ཀུན་ཞེས་ཏེ། ཕལ་པོ་ཆེར། །ཇི་ལྟར་ས་བོན་ ཁྱད་པར་གྱིས། །འབྲས་བུ་སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས། །སེམས་ཅན་རྣམས་དང་ཞིང་འབྱུང་ངོ་ཞེས་དང་། ཞིང་གི་དབྱིང

【現代漢語翻譯】 他下令說『我將存在』，在極樂世界，人們攀登金銀階梯前往三十三天（Tāvatiṃsa，六慾天之一），人們不再羨慕天神，而天神們則祈願在閻浮提（Jambudvīpa，我們所居住的娑婆世界）有佛陀駐錫，從而呈現出一個不會衝突的凈土景象等等。此外，在顯現方面，《無盡意經》中記載，在妙吉祥（Mañjuśrī，文殊菩薩）的凈土，于佛陀寶積王（Ratna-ucchraya-rāja）的凈土中，從名為寶藏（Ratnagarbha）的處所向西，沒有日月，而是佛陀眉間的光明照亮一切。此外，在普賢王如來（Samantabhadra）的不動凈土（Acala-kṣetra）中，整個三千大千世界由一對日月照亮。在《華嚴經》第九品中提到：『有些佛土沒有光芒，黑暗的恐懼非常巨大，觸碰時痛苦如利刃，觀看時難以忍受，令人毛骨悚然。有些佛土具有天神的光芒，有些具有家庭的光芒，有些具有日月的光芒，有些佛土具有自身的光芒，樹木的光芒純凈無瑕，有些具有山的光芒，有些佛土具有珍寶的光芒，有些具有燈火的光芒，有些佛土具有佛陀的光芒，有些佛土具有蓮花的光芒，有些佛土充滿香水的光芒，這些都是通過願力的力量而凈化的。』此外，在莊嚴的差別方面，『無數的佛土莊嚴，有些佛土被描繪得各式各樣，莊嚴和形式各不相同，呈現出萬花筒般的景象。』此外，在佛陀存在與否的差別方面，『有些佛土沒有佛陀，有些佛土有佛陀，有些佛土只有一位佛陀，有些佛土有很多佛陀。』此外，在住世時間的長短方面，『有些佛土住世一劫，有些佛土住世十劫，有些佛土住世如微塵數般的無數劫。』 此外，關於世界的方位，有三種解釋：直接的、連線的和傾斜的。后兩種解釋出現在《十地經》的註釋中，解釋為不按順序排列、沒有覆蓋物和沒有建立住所。總而言之，有情世間由業和煩惱產生，器世間由業和煩惱的力量顯現。正如《華嚴經》所說：『正如種子不同，顯現出各種各樣的果實一樣，由於業的不同，眾生和佛土也會顯現。』以及佛土的體性。

【English Translation】 He commanded, 'I shall exist,' and in the Land of Supreme Bliss, people ascend golden and silver ladders to the Trayastriṃśa (Thirty-three Heavens), people no longer envy the gods, and the gods pray that the Buddha resides in Jambudvīpa (the world we live in), thus manifesting a pure land without conflict, and so on. Furthermore, in terms of appearance, it is stated in the Infinite Intellect Sutra that in the pure land of Mañjuśrī (the Bodhisattva of Wisdom), in the land of the Buddha Ratna-ucchraya-rāja (King of the Jewel Heap), from a place called Ratnagarbha (Essence of Jewel) to the west, there is no sun or moon, but the light from the Buddha's brow illuminates everything. Moreover, in the Acala-kṣetra (Immovable Pure Land) of Samantabhadra (Universal Worthy) Buddha, the entire three thousand great thousand worlds are illuminated by a pair of suns and moons. In the ninth chapter of the Avataṃsaka Sutra, it is mentioned: 'Some Buddha lands have no light, the fear of darkness is immense, touching them is painful like a sharp blade, looking at them is unbearable and terrifying. Some Buddha lands have the light of gods, some have the light of homes, some have the light of the sun and moon, some Buddha lands have their own light, the light of trees is pure and without blemish, some have the light of mountains, some Buddha lands have the light of jewels, some have the light of lamps, some Buddha lands have the light of the Buddha, some Buddha lands have the light of lotuses, some are filled with the light of fragrant water, these are all purified by the power of aspiration.' Furthermore, regarding the differences in adornment, 'Countless Buddha lands are adorned, some Buddha lands are depicted in various ways, the adornments and forms are different, appearing like a kaleidoscope.' Furthermore, regarding the difference in the presence or absence of Buddhas, 'Some Buddha lands have no Buddhas, some Buddha lands have Buddhas, some Buddha lands have only one Buddha, some have many Buddhas.' Furthermore, regarding the duration of existence, 'Some Buddha lands exist for one kalpa, some exist for ten kalpas, some Buddha lands exist for countless kalpas like the number of dust particles.' Furthermore, regarding the orientation of the world, there are three explanations: direct, connected, and inclined. The latter two explanations appear in the commentary on the Daśabhūmika Sūtra (Ten Stages Sutra), explained as being out of order, without coverings, and without established dwellings. In summary, the sentient world is produced by karma and afflictions, and the container world arises from the power of karma and afflictions. As the Avataṃsaka Sutra says: 'Just as different seeds manifest various fruits, so too, due to different karmas, sentient beings and Buddha lands manifest.' And the essence of the Buddha land.

---

ས་རྣམས་ལ་ལ་ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་གནས། ། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ལས། །ཆོས་ཉིད་དེ་རྣམས་དེ་ན་སྣང་། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་དམིགས་པ་ལ་ནི་སྡོང་དུམ་དང་ཚེར་མ་སོགས་མེད་པས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཞེས་ཏེ་སྔ་མ་ལས་བཟློག་ པས་སོ། །འོ་ན་དེ་རྣམས་རྒྱུ་ཅི་ལས་བྱུང་ཞེ་ན། སྨོན་ལམ་དང་དེའི་སྔོན་དུ་དགེ་བའི་རྩ་བའི་དབང་ལས་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། ཀླུ་ཡི་རྒྱལ་པོས་སྤྲིན་ཕུང་རྣམས། །ནམ་ཀའི་དབྱིངས་ལ་སྟོན་ པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་སྨོན་ལམ་གྱིས། །ཞིང་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་འོད་བཏང་བས། །རིན་ཆེན་རང་བཞིན་དྲི་མ་མེད། །རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་དྲི་མེད་དག །སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་དག་བྱས། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །འོ་ན་དེ་དག་ཟག་མེད་ཡིན་པས་དེའི་རྒྱུ་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་དེ་རྣམས་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་གྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅིང་། 1-458 དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་པའི་བསམ་གཏན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་ཏེ། རྟོག་གེ་པ་ནི་ཐོས་བསམ་གྱིས་དཔྱོད་པའོ། །གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་མདོ་ལས་བྱུང་བ་བཤད་པ་ལ་བཞིའི་བརྒྱད་དུ་བསྟན་པ་ ལ་གཉིས་ལས་མདོ་དགོད་པ་ནི། ཡང་སྐྱེ་བ་ཅེས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ཡང་ཡང་སྨོས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྣམ་པ་ངེས་པར་བཟུང་བས་གདུལ་བྱ་རྣམས་འཁོར་བ་ལ་སྐྲག་པ་སྐྱེད་པའི་དོན་དུའོ། ། མདོའི་དོན་བཤད་པ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་སྐྱེ་བ་སོགས་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་ལྟར་རང་གི་ངོ་བོ་སྡུག་བསྔལ་མ་ཡིན་པས་ན་དགོངས་པ་འདྲི་བའོ། །དོག་པ་ནི་མངལ་ན་ཞུ་མ་ ཞུ་བའི་བར་དུ་དང་མི་གཙང་བའི་རྫས་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བཙིར་བ་དང་ཕྱིར་འབྱུང་བ་ནའོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་ནི་རྒ་བ་སོགས་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་མྱ་ངན་དང་ སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་སོགས་ཀྱིའོ། །ན་ཚོད་འགྱུར་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་མཐུ་ཉམས་པའོ། །ཁམས་ནི་རླུང་མཁྲིས་བད་ཀན་ཏེ་དེ་མ་སྙོམས་པ་ནི་འགྱུར་བའོ། །སྲོག་འགྱུར་བ་ནི། གནད་གཅོད་པ་ནི་ཆུ་སོགས་ ཀྱིས། ཞེས་པ་ཆུ་མེ་རླུང་གང་རུང་འཁྲུགས་པས་མཚོན་བརྡར་བས་བཏབ་པ་ལྟ་བུ་མྱོང་བའོ། །ལུས་ཀྱི་ཕྱོགས་གང་ཉམས་ན་འཆི་བ་དེ་གནད་ཏེ། ས་གཅོད་བྱེད་མ་ཡིན་པ་ནི་སྐྱོན་བཞི་པ་མེད་པས་ཏེ་རླུང་མཁྲིས་བད་ཀན་ནི་གཙོ་ཆེར་ཆུ་མེ་རླུང་ཡིན་པས་སོ། ། 1-459 མི་སྡུག་པ་ནི་ཡིད་དུ་མི་འོང་བའོ། །ནོར་རམ་སྐྱེ་བོ་སྡུག་པ་ཡང་ངོ་། །ཡིད་ཀྱི་བྱ་བས་འདོད་པ་ལུས་ངག་གི་བྱ་བས་བཙལ་ཏེའོ། །རེ་བ་འབྲས་བུ་མེད་པ་ནི་རེ་བ་མ་ གྲུབ་པའོ། །གནས་ངན་ལེན་གྱིས་ནི་ས་བོན་གྱིས་སོ། །དེ་ལྟར་དོག་པ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཉིད་ལས་སྐྱེ་བ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། འདིར་ད

【現代漢語翻譯】 有些佛土充滿各種煩惱。 眾生的煩惱，在那裡顯現出法性。 第二，目標是完全清凈的，因為沒有樹樁和荊棘等，與前者相反。 那麼，這些是如何產生的呢？ 是由於發願以及此前善根的力量。正如經中所說： 『龍王如在虛空中，佈下層層雲朵， 如是佛陀以願力，於一切剎土中顯現。』 又說：『有些佛土放光明，珍寶自性無垢染， 種種形相皆清凈，諸佛如來所莊嚴。』 那麼，這些是無漏的，它們的因是什麼呢？ 因此，這些是佛陀智慧的境界，是佛陀之外其他眾生所無法思議的。 證明這一點的是，佛陀之外的禪定者們（無法理解）。 邏輯學家是通過聞思來辨析的。 第二，解釋從痛苦經中產生的，分為四種八苦，從兩種經文中引用： 『複次，生……』，反覆提到痛苦，是爲了通過確定痛苦的形態，使被調伏者對輪迴生起恐懼。 解釋經文的含義：『為什麼……』，因為生等不像痛苦的感受那樣，其自性不是痛苦，所以是提問。 痛苦是指在胎中，在融化與未融化之間，被各種不凈之物擠壓，以及出生時。 除此之外，痛苦的處所是衰老等，以及不悅意、悲傷和哀號等。 年齡的變化是指身體的力量衰退。 『界』是指風、膽、涎，它們的不平衡就是變化。 生命的變化是：『截斷要害』，即用水等。 用水、火、風等任何一種擾亂，就像用尖銳之物刺傷一樣。 身體的哪個部位衰退，死亡就在哪裡。『非截斷要害』是指沒有第四種過失，因為風、膽、涎主要是水、火、風。 不悅意是指不合意。 財產或人也是令人喜愛的。 心中的行為是慾望，身語的行為是追求。 希望沒有結果是指希望沒有實現。 惡趣是指種子。 因此，通過痛苦等之門，從痛苦的因中產生生等痛苦。這裡……

【English Translation】 Some Buddha-fields are full of all kinds of afflictions. The afflictions of sentient beings manifest as the nature of reality there. Secondly, the object is completely pure because there are no stumps or thorns, etc., which is the opposite of the former. So, how did these arise? It is due to the power of aspiration and the roots of virtue that preceded it. As it says in the sutra: 'Just as the Dragon King spreads layers of clouds in the sky, So the Buddhas, through their aspirations, manifest in all realms.' It also says: 'Some Buddha-fields emit light, with the nature of jewels, free from impurities, All forms are pure, adorned by the Buddhas.' So, these are unpolluted, what is their cause? Therefore, these are the realm of the wisdom of the Buddhas, and are inconceivable by others than the Buddhas. What proves this is that meditators other than the Buddhas (cannot understand). Logicians analyze through hearing and thinking. Secondly, explaining what arises from the Sutra of Suffering, divided into four types of eight sufferings, quoting from two sutras: 'Again, birth...' The repeated mention of suffering is to instill fear of samsara in those to be tamed by determining the forms of suffering. Explaining the meaning of the sutra: 'Why...' Because birth, etc., are not suffering in their nature like the feeling of suffering, so it is a question. Suffering refers to being in the womb, between melting and not melting, being squeezed by various impure substances, and at the time of birth. Apart from that, the places of suffering are aging, etc., as well as unpleasantness, sorrow, and lamentation, etc. The change of age refers to the decline of the body's strength. 'Dhatu' refers to wind, bile, and phlegm, and their imbalance is change. The change of life is: 'Cutting off the vital point', that is, with water, etc. Disturbed by any of water, fire, wind, etc., it is like being stabbed with a sharp object. Whichever part of the body declines, death is there. 'Not cutting off the vital point' means there is no fourth fault, because wind, bile, and phlegm are mainly water, fire, and wind. Unpleasantness means not being agreeable. Wealth or people are also pleasing. The action of the mind is desire, and the actions of body and speech are pursuit. Hope without result means that hope has not been fulfilled. Bad destination refers to the seed. Therefore, through the door of suffering, etc., birth, etc., arise from the cause of suffering. Here...

---

ོག་པ་ཞེས་སོགས་གནས་ངན་ལེན་གྱིས་ ཞེས་པའི་བར་རྒྱུ་ལ་རྣམ་དབྱེ་གསུམ་པ་བྱའོ་ཞེའོ། །དྲུག་ཏུ་བསྡུ་བ་ནི་དབྱེ་ན་བརྒྱད་ཡིན་ཡང་བསྡུ་ན་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། བཤད་མ་ཐག་པ་ལྟར་གསུམ་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་སྡུག་བསྔལ་དུ་ བྱས་པས་སོ། །གསུམ་དུ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི། གང་མདོ་སྡེར་གསུངས་ན་ཞེས་དྲིས་ཏེ་ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་པས་སྡུག་བསྔལ་ལ་མ་ཚང་བའི་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེའོ། །དེ་ལ་སྐྱེ་བ་སོགས་ ལྔས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་བསྟན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཀྱི་རང་མཚན་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་ཀྱིས་འགྱུར་བའི་བསྟན་ཏེ་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ཆོས་འགྱུར་བས་སོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ སྡུག་བསྔལ་བསྟན་པ་ནི་གཉིས་ལས་མ་གྲོལ་ཞིང་མི་རྟག་པ་དང་འབྲེལ་བས་སོ། །གཉིས་སུ་བསྟན་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཞེས་ཏེ་གང་གསུངས་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་གཞན་དུའོ། །སྐྱེ་བ་སོགས་བདུན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་ཏེ་འཇིག་རྟེན་པ་བྱིས་པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-460 དམ་པའི་དོན་གྱི་བདེན་པར་སྡུག་བསྔལ་བ་ནི་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པའི་མདོར་གནས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་གང་ངས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་བསྟན་པའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པའི་གནས་པའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཏེ། བྱིས་པ་ལག་མཐིལ་འདྲ་བ་ཡིས། །འདུ་བྱེད་སྡུག་བསྔལ་སྤུ་མི་རྟོགས། །འཕགས་པ་མིག་དང་འདྲ་བ་ནི། །དེ་ཡིས་ཤིན་ཏུ་ཡིད་ཀྱང་འབྱུང་། །ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་བདེན་པ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ལ་དབྱེ་བ་ནི་མི་རྟག་པའི་མཚན་ཉིད་སོགས་བཞི་སྟེ། མཚན་ཉིད་ནི་སྔར་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་ བསྐྱེད་པ་དེ་དག་གི་དབང་གིས་བྱུང་བ་ཞེས་བཤད་ཀྱང་རྣམ་པ་འདི་བཞིས་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་བདེན་པ་དང་པོ་ལ་དཔྱོད་པའོ། །མཚན་ཉིད་ནི་རང་གི་ངོ་བོའོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་བཞིའི་ དང་པོ་ལ་བཅུ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ་ནི་མེད་པའི་ཞེས་སོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་མི་དགག་ཚིག་དང་རྟག་པ་དུས་ཀུན་པ་ཡིན་པས་རྟག་ཏུ་མེད་པ་ཞེས་པར་བསྒྱུར་ཏེ་ཕུང་པོ་སོགས་ ལ་བདག་དུས་རྟག་ཏུ་མེད་པའོ། །དབུས་མཐར། མི་རྟག་དོན་ནི་མེད་དོན་དང་། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱིས་གྲུབ་པ་ལ་སྐྱེས་པ་སྨོས་པ་ནི་འཇིག་པ་དངོས་མེད་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བའི་དོན་དུ་སྟེ། 1-461 སྐྱེ་ཞིང་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་དང་། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །རྒྱུན་རྣམ་པ་གཞན་དང་གཞན་དུ་མི་འདྲ་བར་འབྱུང་བའོ། །བདག་པོའི་འདུ་བྱེད་ཆུང་མ་དང་བཞོན་པ་དང་གོས་སོགས་རྣམས་མ་ཞིག་པ་ལ་ རྒ་བ་སོགས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པས་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ཉམས་པ་དང་གནས་པ་ལ་གཞན་གྱིས་བདག་བྱས་པ་ཁྱིམ་བདག་ཨུ་པ

【現代漢語翻譯】 『og pa zhes sogs gnas ngan len gyis』（藏文）到『zhes pa'i bar rgyu la rnam dbye gsum pa bya'o zhe'o』（藏文）之間，應作第三種原因的區分。歸納為六種，區分開來雖有八種，但歸納起來則變為六種。如前所述，三種變化的痛苦被歸為痛苦的痛苦。 將痛苦確定為三種，如果經中這樣說，那麼相互之間可以互相包含，這樣痛苦就不會有不完整的過失。其中，生等五種顯示了痛苦的痛苦本身，因為這是體驗痛苦之法的自相。兩種顯示了變化的痛苦，因為這是體驗快樂之法的變化。行苦的顯示，是因為它沒有從二者中解脫，並且與無常相關。顯示為兩種，即世俗諦，所說的是在大乘的其他經典中。生等七種是世俗諦，因為它們是世間凡夫的認知對象。 就勝義諦而言，痛苦是指在《解深密經》中所說的安住的真如，即我所說的痛苦的真諦。通過安住的真如之門，就像《俱舍論釋》中所說：『凡夫如手掌，不能覺察行苦的細微之處；聖者如眼睛，對此則會深感厭離。』因為它是超越世間的智慧的對境。痛苦真諦的一般體相的差別有四種，即無常的體相等。體相是指由先前的業和煩惱所產生的，雖然這樣說，但瑜伽行者們通過這四種方式來觀察第一真諦。體相是指自性。對於各個自性，首先分為十二種，即『med pa'i zhes so』（藏文）。 對於各個自性，因為是否定詞並且是恒常不變的，所以翻譯為『rtag tu med pa』（藏文，恒常不存在）。也就是說，在蘊等之中，我（藏文，梵文：ātman，梵文羅馬擬音：atman，漢語字面意思：我）在任何時候都不存在。這與《中觀邊論》中的『mi rtag don ni med don dang』（藏文，無常之義即無有之義）相符。提到由行所成的事物時，提到生是爲了區別于滅，與『skye zhing 'jig pa'i chos can dang』（藏文，生滅之法）相符。相續以不同方式出現。對於主人的行，妻子、坐騎、衣服等未損壞時，被衰老等壓制，導致享受的權力衰退，並且所處之地也被他人佔據，如居士鄔波。

【English Translation】 From 'og pa zhes sogs gnas ngan len gyis' to 'zhes pa'i bar rgyu la rnam dbye gsum pa bya'o zhe'o', the third kind of cause should be distinguished. Summarizing into six, although there are eight when distinguished, it becomes six when summarized. As mentioned earlier, the suffering of three changes is classified as the suffering of suffering. Determining suffering as three, if it is said in the sutras, then they can be mutually inclusive, so there is no fault of incompleteness in suffering. Among them, the five, such as birth, show the suffering of suffering itself, because it is the self-characteristic of the dharma of experiencing suffering. Two show the suffering of change, because it is the change of the dharma of experiencing happiness. The display of the suffering of conditioning is because it is not liberated from the two and is related to impermanence. Displayed as two, namely conventional truth, what is said is in other sutras of the Mahayana. The seven, such as birth, are conventional truth, because they are the objects of cognition of worldly infants. In terms of ultimate truth, suffering refers to the Suchness that abides in the 'Samdhinirmocana Sutra', which is the truth of suffering that I have shown. Through the gate of the abiding Suchness, as it is said in the 'Abhidharmakośabhāṣya': 'An ordinary person is like the palm of the hand, unable to perceive the subtle aspects of the suffering of conditioning; a noble one is like the eye, and will deeply feel aversion to it.' Because it is the object of wisdom that transcends the world. The differences in the general characteristics of the truth of suffering are four, namely the characteristic of impermanence, etc. The characteristic refers to what is produced by previous karma and afflictions, although it is said that way, yogis contemplate the first truth through these four ways. The characteristic refers to self-nature. For each self-nature, first divided into twelve, namely 'med pa'i zhes so'. For each self-nature, because it is a negative word and is constant, it is translated as 'rtag tu med pa' (always non-existent). That is to say, in the aggregates, etc., the self (藏文，梵文：ātman，梵文羅馬擬音：atman，漢語字面意思：我) does not exist at any time. This is in accordance with 'mi rtag don ni med don dang' in the 'Madhyāntavibhāga'. When mentioning things made by conditioning, mentioning birth is to distinguish it from destruction, which is in accordance with 'skye zhing 'jig pa'i chos can dang' (subject to birth and destruction). The continuum appears in different ways. For the actions of the owner, when the wife, mount, clothes, etc. are not damaged, they are suppressed by aging, etc., leading to the decline of the power to enjoy, and the place where they are located is also occupied by others, such as the householder Upa.

---

་སྭ་སྟི་ལྟ་བུའོ། །མི་རྟག་པས་ནོན་པ་ནི་ དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་མི་རྟག་པ་མྱོང་བ་འཆི་བའམ་དེ་ལས་གཞན་པའོ། །མི་རྟག་པ་ཉིད་དངོས་པོ་ལ་འབྱུང་བ་མེའི་ཚ་བ་ལྟར་ངེས་པར་འབྱུང་བའོ། །སྐད་ཅིག་ཕན་ཆད་དུ་འཇིག་པ་ནི་ དེ་མ་ཐག་ཏུ་ངེས་པར་འཇིག་པའོ། །ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་ནི་འཁོར་བའི་ཚེ་རབས་བརྒྱུད་པའོ། །ནད་སོགས་ཀྱིས་རྒ་བ་དང་འཆི་བ་བསྡུས་ཏེ་ཁམས་སོགས་སྔར་བཤད་ལྟར་རོ། །འདོད་ཆགས་སོགས་ དང་བཅས་པ་དང་བྲལ་བ་ནི་མངོན་གྱུར་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །བསྡུ་བ་ནི་ནང་དུ་ཞི་གནས་ཀྱི་རྣམ་པས་སོ། །དེའི་མི་མཐུན་པ་གཡེངས་པའོ། །རབ་ཏུ་བཟུང་བ་ནི་བྱིང་བ་སེལ་བའོ། ། ཉེ་བར་མ་ཞི་བ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་མངོན་གྱུར་དང་ལྡན་པའོ། །ཞི་བ་ནི་མ་འཁྲུགས་པའོ། །མཉམ་པར་བཞག་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལའོ། །སོགས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པ་དང་མ་བསྒོམས་པ་དང་གྲོལ་བ་དང་མ་གྲོལ་བ་བསྡུའོ། ། 1-462 དེ་རྣམས་མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོར་སྦྱར་རོ། །འཇིག་རྟེན་པའི་འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐའ་ངན་པ་རྒུད་པ་སྟེ་བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །སྣོད་འཇིག་འཆག་གི་མི་རྟག་པ་ ལ་གཉིས། འཇིག་ཚུལ་དང་བསྐལ་པའི་རྣམ་གཞག་གོ །དང་པོ་ནི་འཇིག་པར་བྱེད་པ་མེ་དང་ཆུ་དང་རླུང་འཚིགས་པ་དང་འདྲུལ་བ་དང་སྐམ་པར་བྱེད་པའོ། །འཇིག་པ་ན་ལྟུས་པ་ནི་གཉིས་པ་ སོགས་ཏེ། དེ་ཡི་སྐྱོན་དང་ཆོས་མཐུན་ཕྱིར། །ཞེས་པས་དང་པོ་ན་རྟོག་དཔྱོད་མེ་དང་གཉིས་པ་ན་དགའ་བ་ཆུ་ལྟ་བུ་དང་གསུམ་པ་ན་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ཡོད་པས་འཇིག་ཅིང་། བཞི་པ་ན་ མེད་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ་བཞི་པའི་སྣོད་ཡེ་མི་འཇིག་གམ་ཞེ་ན། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལ་ནི་ཞེས་ཏེ། མི་རྟག་དེ་ཡི་གཞལ་མེད་ཁང་། །སེམས་ཅན་བཅས་ཏེ་འབྱུང་འཇིག་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ་ལན་ གཅིག་སེམས་ཅན་འབྱུང་བ་དང་། ཞེས་པའོ། ། དེའི་ངག་དོན་ནི། འཇིག་པའི་བསྐལ་པ་དམྱལ་བ་ཡི། །སྲིད་པ་མེད་ནས་སྣོད་ཟད་པ། །ཞེས་པས་སེམས་ཅན་འཇིག་པ་ནི་དམྱལ་བ་ལས་ཟད་པ་རྣམས་འགྲོ་ བ་གཞན་དུ་སྐྱེ་ཞིང་མ་ཟད་པ་རྣམས་ཞིང་གཞན་གྱི་དམྱལ་བར་སྐྱེ་སྟེ་འདིར་གཅིག་ཀྱང་མེད་པར་འཇིག་ཅིང་དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །རྒྱ་མཚོའི་དུད་འགྲོ་སྔར་འཇིག་རྟེན་མི་ཡུལ་བ་རྣམས་མི་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུའོ། ། 1-463 མི་གང་རུང་གིས་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་བསམ་གཏན་གཉིས་པའི་བར་བསྐྱེད་ཏེ་གཞན་རྣམས་ཀྱང་དེའི་རྗེས་སུ་སློབ་ཅིང་འདི་ནས་ཤི་ནས་འོད་གསལ་གྱི་ལྷར་སྐྱེ་སྟེ་ལྷའང་འདྲའོ། །གླིང་གསུམ་དུ་བསམ་ གཏན་དང་པོ་དང་སྒྲ་མི་སྙན་པ་འདོད་ལྷར་སྐྱེས་ཏེ་འདོད་ལྷ་རྣམས་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཐོབ་པས་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེ་ལ། དེ་རྣམས་ཀྱིས་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པས་ འོད་གསལ་དུ་སྐྱེ་བར

【現代漢語翻譯】 就像'斯瓦斯諦'（吉祥）一樣。被無常所壓迫是指：當下的無常體驗，即死亡或除此之外的事物。無常本身發生在事物上，就像火的熱量一樣，是必然發生的。剎那間的毀滅是指：立即的必然毀滅。無始的時間是指：輪迴的世代相續。疾病等包括衰老和死亡，如前所述的界等。與貪慾等同在或分離是指：從顯現的角度而言。收攝是指：以內住寂止的方式。與此不相符的是散亂。完全執持是指：消除沉沒。未近寂靜是指：與煩惱的顯現同在。寂靜是指：不擾動。等持是指：在禪定中。'等'字包括了極度修習和未修習，解脫和未解脫。將這些與不相符的事物和對治力結合起來。 世間所有財富的終點都是不幸的衰敗，正如《親友書》中所說。器世間的壞滅無常分為兩種：壞滅的方式和劫的分類。第一種是：壞滅的因素是火、水和風，分別導致燒焦、腐爛和乾燥。壞滅時，鬆弛等是第二種等，因為它們具有相同的過患和性質。因此，第一種是尋伺火，第二種是喜樂水等，第三種是呼吸，所以會壞滅。第四種是無動搖。那麼，第四禪的器世間不會壞滅嗎？因為第四禪有不可估量的宮殿，與有情一同生滅。這是指一次有情出現。其字面意思是：壞滅劫，地獄的有情滅盡，器世間也隨之耗盡。因此，有情壞滅是指：地獄的有情滅盡后，轉生到其他道，未滅盡的則轉生到其他世界的地獄，因此這裡一個也不剩而壞滅，旁生和餓鬼也與此類似。海洋的旁生與之前的人間有情一同壞滅。 任何眾生通過自性獲得第二禪，其他人也效仿他們，從這裡死後轉生到光明的諸天，諸天也類似。在三個洲，獲得第一禪和不悅耳的聲音，轉生到欲天，這些欲天通過獲得第一禪而轉生到梵天世界，他們通過自性獲得第二禪而轉生到光明。

【English Translation】 It is like 'Svasti' (auspicious). Being oppressed by impermanence means: experiencing impermanence in the present moment, which is death or something other than that. Impermanence itself occurs in things, just like the heat of fire, it is bound to happen. Destruction in an instant means: immediate inevitable destruction. Beginningless time refers to: the continuous succession of generations in samsara. Diseases etc. include aging and death, as mentioned earlier. Being with or without attachment etc. refers to: from the perspective of manifestation. Gathering means: in the manner of inner abiding tranquility. What is incompatible with this is distraction. Completely holding means: eliminating sinking. Not being nearly pacified means: being with the manifestation of afflictions. Pacified means: not disturbed. Samadhi means: in meditation. 'Etc.' includes extreme practice and non-practice, liberation and non-liberation. Combine these with incompatible things and antidotes. The end of all worldly wealth is unfortunate decline, as stated in the 'Letter to a Friend'. The impermanence of the destruction of the vessel world is divided into two types: the manner of destruction and the classification of kalpas. The first is: the factors of destruction are fire, water, and wind, which cause scorching, rotting, and drying respectively. When destroying, loosening etc. are the second type, because they have the same faults and nature. Therefore, the first is searching fire, the second is joyful water etc., and the third is breathing, so it will be destroyed. The fourth is immovable. So, will the vessel world of the fourth dhyana not be destroyed? Because the fourth dhyana has immeasurable palaces, which arise and cease together with sentient beings. This refers to the appearance of sentient beings once. Its literal meaning is: the destruction kalpa, when the beings of hell are exhausted, the vessel world is also exhausted. Therefore, the destruction of sentient beings means: when the beings of hell are exhausted, they are reborn in other realms, and those who are not exhausted are reborn in the hells of other worlds, so none are left here and they are destroyed, and animals and hungry ghosts are similar to this. The animals of the ocean are destroyed together with the previous human beings. Any being who attains the second dhyana by nature, others also imitate them, and after dying from here, they are reborn as luminous gods, and the gods are similar. In the three continents, attaining the first dhyana and unpleasant sounds, they are reborn as desire gods, and these desire gods are reborn in the Brahma world by attaining the first dhyana, and they are reborn as luminous by attaining the second dhyana by nature.

---

་བཤད་དོ། ཆུས་འཇིག་པ་ན་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་དང་རླུང་གིས་འཇིག་པ་ན་བཞི་པ་ཐོབ་སྟེ་དེ་དག་ཏུ་སྐྱེའོ། །དེ་ལ་བར་བསྐལ་བཅུ་དགུའོ། །སྣོད་འཇིག་པ་ནི་ཆར་ པ་མེད་པས་རྩྭ་ཤིང་དང་སྨན་རྣམས་ཉི་མ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་བསྲེགས་ཏེ་ཉི་མ་གཞན་དྲུག་ནི་འདི་བས་བཞི་འགྱུར་གྱིས་ཚ་ཞིང་གཉིས་པས་ལྟེང་ཀ་ཆེ་ཆུང་དང་གསུམ་པས་ཆུ་བོ་ཆེ་ཆུང་ དང་བཞི་པས་མཚོ་མ་དྲོས་པ་དང་ལྔ་པ་དྲུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་སྐེམ་ལ་དྲུག་པ་དང་བདུན་པས་རི་རབ་དང་ས་ཆེན་པོ་བསྲེགས་སྟེ་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་སེམས་ཅན་ གྱིས་སྟོང་པའོ། །ཡབ་སྲས་མཇལ་བ་དང་ཐུབ་པའི་དགོངས་རྒྱན་དུ་དེ་དང་ཚུལ་མི་འདྲ་བའི་སྲེག་སྐེམ་དག་གསུངས་སོ། །དེ་ལས་མེ་ལྕེ་རླུང་གི་ཁྱེར་ནས་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་བསྲེགས་སྟེ་དེའི་ཚེ་འོད་གསལ་བའི་ལྷ་གཞོན་པ་རྣམས་མེ་དེ་བྱུང་བར་དོགས་པས་སྐྲག་པ་ལ་ལྷ་རྒན་པོ་སྲིད་པ་འཆག་འཇིག་ལ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གྲོགས་པོ་དག་མ་འཇིགས་ཤིག 1-464 མེ་ལྕེ་འདི་ནི་སྔོན་ཡང་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྟོང་པ་བསྲེགས་ནས་དེ་ཉིད་དུ་མེད་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་དབུགས་འབྱིན་ཏོ། །ལྷ་དེ་དག་ལུས་ཤིན་ཏུ་འདྲ་ཡང་དེ་ལྟར་འདུ་ཤེས་ཐ་དད་དུ་ གྱུར་པས་ན་ལུས་གཅིག་ཅིང་འདུ་ཤེས་ཐ་དད་པའོ་ཞེས་མདོ་སྡེ་པ་འདོད་དོ། །དེ་ནས་མདོར་ས་ཆེན་པོ་དང་རི་རབ་ཀྱང་བསྲེགས་ཏེ་ཚིག་པ་ན་དུ་བ་ཡང་མེད། ཐལ་བའི་ལྷག་མའང་ མེད་དེ། དགེ་སློང་རྣམས་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་ལྟར་མི་རྟག་པ་མི་བརྟན་པ་ཡིད་བརྟན་དུ་མི་རུང་བའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཆུས་འཇིག་པ་ན་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཉིད་ལས་བྱུང་བའི་ ཆུས་ལན་ཚྭ་བཞིན་བཞུ་ནས་ཆུ་དེ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །རླུང་གིས་འཇིག་པ་ན་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ཉིད་ལས་བྱུང་བའི་རླུང་ཁམས་ཀྱིས་རླུང་ནད་ཀྱིས་ལུས་སྐམ་པ་ལྟར་སྣོད་མེད་པར་བྱེད་ ཅིང་རླུང་དེ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་གདགས་པར། དེ་ལྟར་ལྷུན་པོ་རྒྱ་མཚོ་ཆེ་དང་ས། །དེ་བཞིན་མཐོ་རིས་ཟད་འགྱུར་ཤེས་ནས་ནི། །སྐྱེ་བོ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟེན་པ་ཡི། །འཕགས་ པའི་གནས་ལ་རྟག་ཏུ་བློ་ཞོག་ཅིག །ཅེས་གསུངས་སོ། །འདིར། མེ་ཡིས་བདུན་ནོ་ཆུ་ཡིས་གཅིག །དེ་ལྟར་ཆུ་བདུན་ཐལ་ནས་ཀྱང་། །མེ་ཡིས་བདུན་ནོ་དེ་ནས་ནི། །མཇུག་ཏུ་རླུང་གིས་འཇིག་པ་ཡིན། ། 1-465 ཞེས་ཏེ་དེ་ལྟར་མེས་འཇིག་པ་ལྔ་བཅུ་རྩ་དྲུག་དང་ཆུས་བདུན་དང་རླུང་གིས་གཅིག་ནི་བསྐལ་ཆེན་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ་དགེ་རྒྱས་ཀྱི་ལྷའི་ཚེ་ཚད་དོ། །དེ་ཡང་དྲུག་ཅུ་རྩ་གསུམ་དང་ བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ལ་དེར་ཉེ་བས་བཏགས་ཤིང་། འོད་གསལ་བ་ལ་བསྐལ་ཆེན་བདུན་དང་བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ལ་བརྒྱད་དུ་བཏགས་པ་སྟེ། སྣོད་འཆག་འཇིག་གི་བར་བསྐལ་གཉིས་དང་ སྟོངས་པའི་ཉི་ཤུ་དེ་

【現代漢語翻譯】 講述完畢。水災毀滅世界時，眾生轉生到第三禪天；風災毀滅世界時，眾生轉生到第四禪天。這期間經歷了十九個中劫。 世界毀滅時，因為沒有降雨，草木和藥材都被太陽燒燬。另外六個太陽比這個太陽熱四倍，第二個太陽燒燬小蓮花，第三個太陽燒燬大河流，第四個太陽燒燬不熱的湖泊，第五個和第六個太陽燒乾大海，第六個和第七個太陽燒燬須彌山和大地，太陽的中心空無一物。在《父子相會經》和《能仁心飾經》中，講述了與此不同的焚燒和燒乾的方式。 火焰被風吹到梵天世界並將其燒燬。那時，光明天（藏文：འོད་གསལ་བའི་ལྷ་，梵文天城體：आभस्वर देव，梵文羅馬擬音：Ābhasvara deva，漢語字面意思：光明的神）的年輕神祇們擔心火災發生而感到害怕，年長的、精通世界生滅的神祇們安慰他們說：『朋友們，不要害怕！這火焰以前也曾燒燬過空無一物的梵天世界，使其消失殆盡。』 這些神祇的身體非常相似，但他們的認知卻不同，因此經部宗認為他們的『身體相同，認知不同』。總之，大地和須彌山都被燒燬殆盡，燃燒時沒有煙，也沒有灰燼的殘餘。佛陀告誡比丘們：『諸行皆是如此無常、不穩固、不可靠。』 水災毀滅世界時，從第二禪天產生的水像鹽一樣溶解，最終消失。風災毀滅世界時，從第三禪天產生的風界就像風病使身體乾燥一樣，使世界空無一物，最終風也消失。 因此，《譬喻經》中說：『須彌山、大海和大地，以及天界都會毀滅，智者們應該明白這個道理，並始終將心放在殊勝的聖地。』 這裡說：『火燒七次，水淹一次。如此水淹七次後，又火燒七次，最後是風災毀滅世界。』 因此，火災毀滅五十六次，水災七次，風災一次，總共六十四個大劫，這是善增天（藏文：དགེ་རྒྱས་ཀྱི་ལྷ，梵文天城體：शुभकृत्स्न देव，梵文羅馬擬音：Śubhakṛtsna deva，漢語字面意思：善圓滿的神）的壽命。實際上是六十三個大劫和五十八個中劫，因為接近所以這樣稱呼。光明天（藏文：འོད་གསལ་བ，梵文天城體：आभस्वर，梵文羅馬擬音：Ābhasvara，漢語字面意思：光明的）是七個大劫和五十八個中劫，因為接近所以稱為八個。世界成住壞空的間隔是兩個中劫，以及二十個空劫。

【English Translation】 The explanation is complete. When the world is destroyed by water, beings are born in the Third Dhyana heaven; when it is destroyed by wind, they are born in the Fourth Dhyana heaven. Nineteen intermediate kalpas (aeons) pass during this time. When the world is destroyed, due to the absence of rain, the grasses, trees, and medicines are burned by this very sun. The other six suns are four times hotter than this one; the second burns small lotuses, the third burns large rivers, the fourth burns lakes that are not warm, and the fifth and sixth dry up the great oceans. The sixth and seventh burn Mount Meru and the great earth, and the center of the sun is empty of sentient beings. In the 'Meeting of Father and Son Sutra' and the 'Ornament of the Sugata's Thought Sutra,' different methods of burning and drying are described. The flames are carried by the wind to the Brahma world and burn it. At that time, the young gods of the Clear Light (Tibetan: འོད་གསལ་བའི་ལྷ་, Sanskrit Devanagari: आभस्वर देव, Sanskrit Romanization: Ābhasvara deva, Literal Meaning: Gods of Clear Light) are afraid that a fire will occur, and the older gods, who are skilled in the destruction and creation of the world, reassure them, saying, 'Friends, do not be afraid! This flame has burned the empty Brahma world before, causing it to disappear.' Although the bodies of these gods are very similar, their perceptions are different. Therefore, the Sautrantika school believes that 'their bodies are the same, but their perceptions are different.' In short, the great earth and Mount Meru are burned completely, and when they burn, there is no smoke or ash remaining. The Buddha admonished the monks, 'All conditioned phenomena are impermanent, unstable, and unreliable.' When the world is destroyed by water, the water that arises from the Second Dhyana heaven dissolves like salt and disappears. When the world is destroyed by wind, the wind element that arises from the Third Dhyana heaven empties the world like a wind disease that dries up the body, and the wind also disappears. Therefore, in the 'Parable Sutra,' it is said: 'Mount Meru, the great ocean, and the earth, as well as the heavens, will be destroyed. Wise people should understand this and always place their minds in the supreme sacred place.' Here it says: 'Fire burns seven times, water floods once. After water floods seven times, fire burns seven times again, and finally, the world is destroyed by wind.' Thus, fire destroys fifty-six times, water seven times, and wind once, for a total of sixty-four great kalpas, which is the lifespan of the gods of Abhasvara (Tibetan: དགེ་རྒྱས་ཀྱི་ལྷ, Sanskrit Devanagari: शुभकृत्स्न देव, Sanskrit Romanization: Śubhakṛtsna deva, Literal Meaning: Gods of Complete Virtue). It is actually sixty-three great kalpas and fifty-eight intermediate kalpas, but it is called that because it is close. The Clear Light (Tibetan: འོད་གསལ་བ, Sanskrit Devanagari: आभस्वर, Sanskrit Romanization: Ābhasvara, Literal Meaning: Clear Light) is seven great kalpas and fifty-eight intermediate kalpas, but it is called eight because it is close. The interval between the formation, duration, destruction, and emptiness of the world is two intermediate kalpas, and twenty empty kalpas.

---

དག་གི་ཚེ་ཚད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཚངས་ཆེན་པའི་ཡང་སྣོད་འཆག་འཇིག་གི་བར་བསྐལ་གཉིས་དེའི་ཚེ་ཚད་དུ་མི་རུང་བས་བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ལ་ དྲུག་བཅུར་བཏགས་པའོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ་བར་བསྐལ་རྫོགས་བྱེད་དང་། གནས་སྐབས་བཞིས་བསྐལ་ཆེན་དང་། བསྐལ་པའི་ཞར་བྱུང་དང་། ཞར་བྱུང་ལ་འཕྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི་བསྐལ་པ་བསྐལ་ཆེན་གྱི་དབུས་སུ་ འབྱུང་བས་ན་བར་མ་གསུམ་ཞེས་སོ། །དེའང་། སྔར་བྱུང་སེམས་ཅན་གཟུགས་ཅན་བཞིན། །ཞེས་པ་བསྐལ་པ་དང་པོའི་མི་རྣམས་ཡིད་ལས་བྱུང་བ་ཡན་ལག་ཉིང་ལག་དབང་པོ་ཚང་བ་རང་འོད་ཅན་མཁའ་ ལ་འགྲོ་བ་ཟས་སུ་དགའ་བ་ཟ་བ་ཚེ་དཔག་མེད་ཐུབ་པའོ། །དེ་ནས། རིམ་གྱིས་རོ་ལ་ས་འགྲེལ་ཆགས། ཞེས་པ་དེར་སའི་བཅུད་ཁ་དོག་མར་གསར་འདྲ་བ་རོ་སྦྲང་རྩི་མ་བསྐོལ་བ་ལྟར་མངར་བ་སའི་སྟེང་ཆུས་ཁྱབ་པ་ལ་རླུང་གིས་སྤྲིས་མར་བྱས་པ་བྱུང་སྟེ། 1-466 དེ་སྐམ་ཆགས་ཅན་གཅིག་གིས་སོར་མོའི་རྩེ་མོས་མྱངས་ཏེ་ཟོས་པས་མི་གཞན་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ཟས་ཟ་བའི་དང་པོའོ། །དེས་ལུས་སྲ་ཞིང་ལྕི་ལ་འོད་ནུབ་སྟེ་མུན་པ་བྱུང་བ་ དང་ཉི་ཟླ་བྱུང་ཞིང་ལྷའི་བུ་ཉི་མ་ནི་རི་རབ་ཀྱི་ལྷོའམ་བྱང་གི་ངོས་གང་དུ་དེ་མཐོང་བ་དེར་སོང་ནས་འཇུག་གོ །དེ་ནས་སའི་ཞག་སེར་པོ་སྦྲང་རྩིའི་རོ་ཅན་བྱུང་བའང་མྱངས་ པས་ནུབ་ཅིང་དེ་ནས་ལྡུམ་བུའི་ཚལ་སྣར་པོ་སྦྲང་རྩིའི་རོ་ཅན་ཡང་མྱངས་ནས་ནུབ་པོ། །དེ་ནས་མ་རྨོས་མ་བཏབ་པའི་འབྲས་ས་ལུ་ཤུན་པ་དང་ཕུབ་མ་མེད་པ་བྱུང་བ་ཟོས་མཛོད་ འགྲེལ་པས་རྒྱུ་མཐུན་འབྱུང་བའི་བཤང་གཅིའི་ལམ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་དང་བཅས་པ་བྱུང་སྟེ། སྔོན་གོམས་པ་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་འཁྲིག་པ་བྱེད་ཅིང་དེ་ལ་སྨད་པས་དེའི་ཆེད་དུ་ཁྱིམ་བྱེད་དོ། ། ལེ་ལོས་གསོག་འཇོག་བྱས་ནས་ནི། །ཞེས་པ་དེ་ནང་བཟའ་བྱ་ནང་། ནུབ་བཟའ་བྱ་ནུབ་ལེན་པ་ན་གཅིག་གིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ལྟར་ཀུན་གྱིས་བྱས་པས་བརྔས་པ་མི་སྐྱེའོ། །འཛིན་བཅས་རྣམས་ཀྱིས་ ཞིང་དཔོན་སྟབས། །ཞེས་པ་དེར་ཞིང་རྣམས་བགོས་ཏེ་གཞན་གྱི་ལ་རྐུའོ། དེ་དགག་པའི་ཆེད་དུ་མི་ཁྱད་པར་ཅན་གཅིག་ལ་དྲུག་ཆ་སྟབས་པ་ནི་མང་པོས་བཀུར་བ་སྟེ་རིམ་གྱིས་སྟོན་པ་འདི་ཉིད་ཀྱི་སྐྱེས་རབས་སོ། ། 1-467 དེར་མི་ཁ་ཅིག་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི་ནད་དང་འབྲས་དང་ཟུག་རྔུ་དང་དུ་ཁའི་རྩ་བའོ་ཞེས་རིག་སྟེ་དགོན་པར་སྤྱིལ་བུར་འདུག་ཅིང་། ཟན་འདོད་པ་ན་གྲོང་དུ་འཇུག་པ་ལ་ཕྱི་རོལ་ བྷྲ་མ་ཎ་ཡིད་དོ་ཞེས་བརྗོད་པ་ལས་བྲམ་ཟེ་དང་དེ་ཁ་ཅིག་གིས་བསམ་གཏན་དང་དབེན་པ་མ་རྟོགས་ཏེ་སྔགས་ཀྱི་གཞུང་དང་རིག་བྱེད་སྦྱོར་བ་ལས་མདུན་ན་འདོན་དང་དེའང་མ་རྟོགས་ ནས་གྲོང་དུ་ཞུགས་ཏེ། ཁང་པ་སྒོ་བཞི་པར་འཁོད་ནས་སྦྱིན་པ་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་པ་ལས་གྲོང་མི་

【現代漢語翻譯】 因為他們的壽命不夠長。梵天（藏文：ཚངས་ཆེན་པ།，含義：大梵天）的容器——劫末破壞期（藏文：འཆག་འཇིག་གི་བར་བསྐལ།）的兩個中劫（藏文：བར་བསྐལ།）——的壽命不夠長，所以將五十八個中劫算作六十個。 第二部分有四個方面：中劫的完成，以四種狀態形成大劫，劫的附帶現象，以及附帶現象的延伸。第一點是，劫出現在大劫的中間，所以被稱為『中間三』。 也就是，『如同先前出現的有情眾生』，指的是第一劫的人們由意所生，具有完整的肢體和感官，自身發光，能在空中行走，以喜悅為食，能夠存活無數年。 然後，『逐漸形成味道的土層』，指的是在被水覆蓋的土地上，出現了顏色像新鮮黃油，味道像未煮蜂蜜的土地精華，這是風將水攪動形成的。1-466 當一個有情用指尖品嚐並食用它時，其他人也這樣做，這是最初的食物。這使得身體變得堅硬沉重，光芒消失，出現了黑暗，然後出現了太陽和月亮。太陽神之子無論在須彌山的南面還是北面被看到，都會前往那裡落下。 之後，出現了黃色、蜂蜜味的土地脂肪，品嚐后也消失了。然後，出現了綠色、蜂蜜味的灌木叢，品嚐后也消失了。之後，出現了無需耕種播種的稻米，沒有稻殼和糠秕，食用后，正如《寶藏論》所說，出現了具有共同來源的糞便和尿液通道，以及男女的性器官。由於過去的習慣和不如理作意，他們開始性行為，並因受到譴責而為此建造房屋。 『懶惰地儲存積累』，指的是白天吃的東西白天拿，晚上吃的東西晚上拿。當一個人開始儲存積累時，所有人都這樣做，導致收割的稻米不再生長。『持有者們設立田地管理者』，指的是將田地劃分，並偷取他人的田地。爲了阻止這種情況，人們推舉一個特殊的人，給予他六分之一的收成，受到大眾的尊敬，這逐漸成爲了本師（釋迦牟尼佛）的本生故事。1-467 在那裡，有些人完全禁慾，意識到疾病、膿腫、疼痛和十二種疾病的根源，住在寺院的茅屋裡。當他們想要食物時，就進入村莊，被稱為外道婆羅門。然而，一些婆羅門沒有理解禪定和隱居的意義，而是通過咒語和吠陀的結合來進行引導，但他們也沒有理解，而是進入村莊，住在四門房屋裡，宣稱『佈施，佈施』，於是村民們...

【English Translation】 Because their lifespan is not sufficient. The container of Great Brahma (Tibetan: ཚངས་ཆེན་པ།, Meaning: Great Brahma)—the two intermediate kalpas (Tibetan: བར་བསྐལ།) of the dissolution and destruction period (Tibetan: འཆག་འཇིག་གི་བར་བསྐལ།)—their lifespan is not sufficient, so fifty-eight intermediate kalpas are counted as sixty. The second part has four aspects: the completion of the intermediate kalpa, the formation of the great kalpa through four states, the incidental phenomena of the kalpa, and the extension of the incidental phenomena. The first point is that the kalpa occurs in the middle of the great kalpa, so it is called the 'middle three'. That is, 'Like the sentient beings that appeared earlier,' refers to the people of the first kalpa who were born from mind, possessing complete limbs and senses, self-illuminating, able to walk in the sky, eating joy as food, and able to live for immeasurable years. Then, 'Gradually forming layers of flavored earth,' refers to the essence of the earth appearing on the land covered by water, with a color like fresh butter and a taste like unboiled honey. This was formed by the wind stirring the water. 1-466 When one sentient being tasted and ate it with the tip of their finger, others also did so, which was the first food. This made the body hard and heavy, the light disappeared, and darkness appeared, then the sun and moon appeared. The son of the sun god, wherever seen on the south or north side of Mount Meru, would go there and set. After that, yellow, honey-flavored earth fat appeared, which also disappeared after being tasted. Then, green, honey-flavored bushes appeared, which also disappeared after being tasted. After that, rice that did not need to be plowed or sown appeared, without husks or chaff. After eating it, as the 'Treasury Treatise' says, channels for feces and urine with a common origin appeared, as well as male and female sexual organs. Due to past habits and inappropriate attention, they began sexual activity and, being condemned for it, built houses for it. 'Lazily storing and accumulating,' refers to taking what is to be eaten during the day during the day, and taking what is to be eaten at night during the night. When one person began to store and accumulate, everyone did so, causing the harvested rice to no longer grow. 'Those who hold set up field managers,' refers to dividing the fields and stealing others' fields. To prevent this, people elected a special person, giving him one-sixth of the harvest, and were respected by the masses. This gradually became the Jataka tales of the Teacher (Shakyamuni Buddha). 1-467 There, some people completely abstained, realizing the roots of diseases, abscesses, pain, and twelve types of illnesses, living in huts in monasteries. When they wanted food, they would enter the village and were called externalist Brahmins. However, some Brahmins did not understand the meaning of meditation and seclusion, but instead used mantras and Vedic combinations to guide, but they also did not understand, and instead entered the village, living in four-doored houses, declaring 'Give, give,' and so the villagers...

---

བྱུང་ངོ་། །དེར་རྗེ་རིགས་དང་དམངས་རིགས་ཀྱང་བྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་ལས་ཀྱི་ལམ་ལྷག་པས། །ཚེ་ ཐུང་ལོ་ནི་བཅུ་ཡིན་ནོ། །བསྐལ་པ་མཚོན་དང་ནད་དང་ནི། །མུ་གེ་རྣམས་ཀྱིས་མཐར་ཕྱིན་ཏོ། །ཞག་རྣམས་དང་ནི་ཟླ་བ་དང་། །ལོ་བདུན་རྣམས་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་པ་དེ་ནས་ཕྱིས་རྒྱལ་ པོ་གང་རུང་གཅིག་གིས་ཆགས་པས་མི་རྣམས་ལ་མ་བགོས་པས་རྐུན་པོ་མང་དུ་གྱུར་ཏེ་དེར་དེ་རྣམས་གསོད་ཅིང་དེར་བདག་ཅག་གིས་མ་བརྐུས་སོ་ཞེས་བརྫུན་སྨྲའོ། །དེ་ལྟར་མི་དགེ་བ་བཅུ་ སྤྱད་པས་ངན་སོང་གསུམ་འཆགས་ཏེ་འཆག་པ་རྫོགས་པ་དང་གནས་པ་རྩོམ་པ་དང་མནར་མེད་པར་གཅིག་སྐྱེས་པ་དང་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱད་ཁྲི་པར་གྱུར་པ་དུས་མཉམ་ཞེས་བོད་བགྲེས་པོ་རྣམས་གསུངས་ཞིང་། 1-468 བླ་མ་ནི་སྔ་མ་གསུམ་དང་དཔག་མེད་ནས་འགྲིབ་པ་རྩོམ་པ་དུས་མཉམ་ཞེས་གསུང་པ་ལེགས་ཏེ། བར་གྱི་བསྐལ་པ་དཔག་མེད་ནས། །ཚེ་ལོ་བཅུ་པའི་བར་དུའོ། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར་ལོ་ ཀ་འཆགས་པ་ན་ཚེ་དཔག་མེད་ལ་བར་བསྐལ་བཅུ་དགུ་འདའ་ཞིང་ཚེ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ནས་ཚེ་ལོ་བཅུའི་བར་དུ་འགྱུར་ཏེ། འདི་ཆགས་ནས་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་བར་གྱི་བསྐལ་པ་དང་པོའོ་ ཞེས་བཤད་པས་སོ། །དེ་ལྟར་འགྲིབ་པས་ཚེ་ལོ་སུམ་ཅུ་པ་ན་མུ་གེའི་བསྐལ་པ་བར་མ་ལོ་བདུན་ཟླ་བ་བདུན་ཞག་བདུན་འབྱུང་སྟེ། མི་དགེ་བའི་ཉེས་པས་ལྷས་ཆར་པ་མི་འབེབས་པས་ ཕན་ཚུན་འདུས་ཏེ་འཆི་བས་དང་། མ་འོངས་པའི་སྐྱེ་བོའི་དོན་དུ་ས་བོན་གབ་ཙེའི་ནང་དུ་འཇོག་པས་གབ་ཙེ་དང་། ཤི་མ་ཐག་རུས་གོང་དུ་འགྱུར་བས་དང་རུས་གོང་དཀར་པོ་བསྡུས་ཏེ་ བསྐོལ་ནས་འཐུང་བ་རུས་གོང་དཀར་པོ་དང་། ཐུར་མས་ཟས་འགྱེད་པས་དང་ཐུར་མས་རྩིག་ཁུང་ནས་འབྲུ་བྲུས་ཤིང་ཆུར་བསྐོལ་ཏེ་འཐུང་བ་ཐུར་མས་འཚོ་བ་སྟེ་གསུམ་མོ། །མི་ལྷག་མ་རྣམས་འདུས་ ནས་ཤས་ཆུང་ངུར་སྐྱོ་བ་སྐྱེས་ཏེ་དེས་ཚེ་མི་འགྲིབ་ཅིང་མུ་གེ་ཆད་དོ། །སྐྱོ་བ་དེ་མེད་ཅིང་ཚེ་ལོ་ཉི་ཤུ་པ་ན་ནད་ཀྱི་བསྐལ་པ་བར་མ་ཟླ་བ་བདུན་དང་ཞག་བདུན་ཏེ་མི་མ་ཡིན་རྣམས་ཀྱིས་ཡམས་ནད་དང་འགོ་བའི་ནད་གསོར་མི་རུང་བ་གཏོང་སྟེ་ཕལ་ཆེར་འཆིའོ། ། 1-469 དེ་ནས་མི་ལྷག་མ་རྣམས་འབྲིང་དུ་སྐྱོ་སྟེ་དེས་ཚེ་མི་འགྲིབ་ཅིང་ནད་ཆད་དོ། །སྐྱོ་བ་དེ་མེད་ཅིང་ཚེ་ལོ་བཅུ་པ་ལ་ཚེ་རྒུད་པ་རིང་ན་ལོ་བཅུ་དང་། ལུས་རྒུད་པ་མཐོ་ གང་དང་ཆག་པ་གང་། ཡོ་བྱད་རྒུད་པ་ཟས་ཀྱི་མཆོག་ཁྲེ་རྒོད་དང་། གོས་ཀྱི་མཆོག་སྐྲའི་ལྭ་བ་དང་། རྒྱན་གྱི་མཆོག་མཚོན་ཆ་སྟེ་མར་དང་སྦྲང་རྩི་དང་འབྲུ་མར་དང་རུ་རམ་ཤིང་ལས་ བྱུང་བ་དང་ལན་ཚྭའི་རོ་ཡེ་མེད་ཅིང་བུ་མོ་ཟླ་བ་ལྔ་ལོན་པ་བག་མ་ལ་གཏོང་ངོ་། །དེའི་ཚེ་སྨད་མཚོན་གྱི་བསྐལ་པ་བར་མ་ཞག་བདུན་འབྱུང་སྟེ་མི་རྣམས་ཕན་ཚུན་རྔོན་པས་ རི་དྭགས་མ

【現代漢語翻譯】 事情就是這樣發生的。在那裡，也出現了王族和庶民。之後，由於業的道路的殘餘，壽命變得短暫，只有十年。饑荒、瘟疫和刀兵災最終降臨。日、月和七年，依次發生。』在那之後，任何一位國王因為貪婪而沒有將財富分給人民，導致盜賊蜂起，他們互相殘殺，並謊稱『我們沒有偷竊』。像這樣行持十不善業，導致三惡道形成，地獄形成、持續，並在無間地獄中受生，與贍部洲人類的壽命達到八萬歲同時發生，這是西藏老人們所說的。 上師們說，前三個（地獄）和從無量劫開始減少（壽命）同時發生，這是很好的說法。如《俱舍論》所說：『從中間的無量劫到壽命十歲之間。』並且，在它的註釋中說：『世界形成時，壽命是無量的，經歷了十九個中劫，從壽命無量到壽命十歲之間變化。這（指壽命減少）是從形成到持續之間的第一個劫。』 像這樣，當壽命減少到三十歲時，就會發生饑荒中劫，持續七年七個月七天。由於不善業的緣故，天神不降雨，人們互相聚集而死。爲了未來眾生的利益，將種子藏在箱子里，這被稱為『箱子』。剛死之人變成骨堆，這被稱為『骨堆』。收集白色骨頭煮著喝，這被稱為『白色骨堆』。用勺子分食物，用勺子從墻縫裡挖出糧食煮著喝，這被稱為『用勺子為生』，這就是三種情況。剩餘的人們聚集在一起，對微小的食物感到悲傷，這樣壽命就不會減少，饑荒也會停止。如果沒有這種悲傷，當壽命二十歲時，就會發生瘟疫中劫，持續七個月七天，非人會傳播無法治癒的瘟疫和傳染病，導致大多數人死亡。 之後，剩餘的人們適度地感到悲傷，這樣壽命就不會減少，瘟疫也會停止。如果沒有這種悲傷，當壽命十歲時，就會發生壽命衰退，時間長達十年。身體衰退，身高只有一拃或一恰克拉。物品衰退，最好的食物是稗子，最好的衣服是頭髮做的衣服，最好的裝飾是武器。酥油、蜂蜜、穀物油和從樹上提取的紅糖以及鹽的味道完全消失，五個月大的女孩就被嫁出去。那時，會發生刀兵中劫，持續七天，人們互相獵殺，像獵殺野獸一樣。

【English Translation】 Thus it happened. There, the royal caste and the common people also arose. Then, due to the remaining path of karma, life became short, only ten years. Famine, disease, and warfare ultimately came to an end. Days, months, and seven years, in that order. After that, when any king became attached and did not distribute to the people, many thieves arose, and they killed each other there, and there they lied, saying, 'We did not steal.' Thus, practicing the ten non-virtues, the three lower realms were formed, and the formation and duration of hell, and being born in Avici (無間地獄) at the same time as the lifespan of the people of Jambudvipa (贍部洲) becoming eighty thousand years, is what the old Tibetans say. The lamas say that the first three (hells) and the beginning of the decrease from immeasurable kalpas (劫) occur at the same time, which is a good statement. As it says in the Abhidharmakosha (俱舍論): 'From the intermediate immeasurable kalpa to the age of ten years.' And in its commentary it says: 'When the world is formed, the lifespan is immeasurable, and nineteen intermediate kalpas pass, changing from immeasurable lifespan to ten years. This (referring to the decrease in lifespan) is the first kalpa from formation to duration.' Thus, when the lifespan decreases to thirty years, a famine intermediate kalpa will occur, lasting seven years, seven months, and seven days. Due to the fault of non-virtue, the gods do not send rain, so people gather together and die. For the sake of future beings, seeds are placed inside boxes, which is called 'boxes.' Those who have just died turn into bone piles, which is called 'bone piles.' Collecting white bones and boiling them to drink is called 'white bone piles.' Distributing food with spoons, digging grain from the cracks in the walls with spoons and boiling it in water to drink is called 'living by spoons,' these are the three situations. The remaining people gather together and feel sorrow for the small amount of food, so that lifespan does not decrease and famine ceases. If there is no such sorrow, when the lifespan is twenty years, a disease intermediate kalpa will occur, lasting seven months and seven days, non-humans will send incurable plagues and infectious diseases, causing most people to die. Then, the remaining people feel moderate sorrow, so that lifespan does not decrease and disease ceases. If there is no such sorrow, when the lifespan is ten years, there will be a decline in lifespan, lasting ten years. Physical decline, the height is only a span or a chakra. Decline in possessions, the best food is millet, the best clothing is hair clothing, the best ornament is weapons. The taste of ghee, honey, grain oil, and jaggery extracted from trees, and salt completely disappears, and a five-month-old girl is given in marriage. At that time, a warfare intermediate kalpa will occur, lasting seven days, people will hunt each other, like hunting wild animals.

---

ཐོང་བ་ལྟར་གནོད་སེམས་མི་བཟད་པར་གྱུར་ཅིང་གང་བླངས་པ་མཚོན་ཆ་རྣོན་པོ་བདར་པར་གྱུར་ནས་གསོད་རེས་བྱེད་དོ། །གང་ཉི་མ་འགའ་སྲོག་གཅོད་སྤངས་པ་དང་དགེ་འདུན་ལ་ཨ་ རུ་ར་འགའ་དང་བསོད་སྙོམས་འགའ་གུས་པར་ཕུལ་བ་དེས་མཚོན་དང་ནད་དང་མུ་གེའི་ལ་མི་སྐྱེ་བར་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །དེའི་ཚེ་གླིང་གཉིས་སུ་བཀྲེས་སྐོམ་ཙམ་དང་མདོག་ངན་ཞིང་ཉམས་ཆུང་བ་ དང་གནོད་སེམས་ཙམ་འབྱུང་ངོ་། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་མཚོན་སོགས་གསུམ་ཅར་བཅུ་པ་ལ་འབྱུང་བར་བཤད་ཅིང་། གདགས་པར་བཅུ་པ་རེ་ལ་རེ་རེ་ལས་མི་འབྱུང་བར་བཤད་དེ་དེ་རྒྱལ་པོ་སྲས་ཀྱང་བཞེད་དོ། ། 1-470 མུ་གེ་སོགས་དེ་རྣམས་ཀྱིས་གནས་པའི་བར་གྱི་བསྐལ་པ་ཚར་ཕྱིན་ཅིང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་མར་འབྲི་བ་ཞེས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ཡར་འཕེལ་ཞིང་མར་འབྲི་བ་ བཅོ་བརྒྱད་ནི། སྙིང་རྗེ་པད་མ་དཀར་པོར། ལོ་བཅུ་པའི་ཚེ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ཁྲུ་གང་བ་གཅིག་བྱོན་ནས་ལུས་ཆེ་བའི་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་སྤངས་པའོ་ཞེས་གསུངས་པས་ལུས་ཀྱི་གསུམ་སྤངས་པས་ ཉི་ཤུ་པ་དང་ལྔ་བཅུ་པ་དང་། བརྒྱ་པ་དང་། ངག་གི་བཞི་སྤངས་པས་ཉིས་སྟོང་པ་དང་། ཡིད་ཀྱི་གསུམ་སྤངས་པས་བཞི་ཁྲི་པ་དང་ཕ་དང་མར་བཟུང་བས་བརྒྱད་ཁྲི་པར་འཕེལ་ཏེ། སྙེ་ མ་རེ་ལ་བྲེ་བཞི་བཞི་དང་བུ་མོ་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་ལོན་ཏེ་བག་མར་གཏོང་བ་སོགས་དུ་མ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །བར་གྱི་ཁུག་པ་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །ཡར་སྐྱེ་བ་གཅིག་ནི་བརྒྱད་ཁྲིའི་བར་ཏེ་ མ་ཐོག་རིང་པོའོ། །དེ་རྣམས་ཚེ་ནི་བརྒྱད་ཁྲིའི་བར་ཞེས་པས་སོ། །ཐོག་མཐའི་རྐྱང་པ་དང་བར་གྱི་ཁུག་པ་རེ་དུས་མཉམ་པར་བཤད་དོ། །འདི་ལ་བརྒྱ་ཞིང་གཅིག་འཕེལ་འགྲིབ་བྱེད་ཅེས་དང་ངུར་ སྨྲིག་པ་རྐྱང་པ་ལ་ཉིས་བརྒྱ་ཞིང་རེ་རེའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། ཡང་སོས་ཀྱི་ཞག་གཅིག་ནི་མནར་མེད་ཀྱི་བར་བསྐལ་པས་རིང་བར་ཐལ་ཏེ། མི་ལོ་ས་ཡ་བཅོ་བརྒྱད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-471 དེ་ཡང་བར་གྱི་ཁུག་པ་ལ་ནི་ས་ཡ་བཅུ་དྲུག་ལ་ཉིས་སྟོང་ཆད་པ་ལས་མེད་པས་སོ་ཞེས་བདག་གི་བླ་མ་ལུང་དང་རིགས་པ་དང་རྒྱུད་སྡེའི་དབང་ཕྱུག་དཔལ་ལྡན་སེང་གེ་རྒྱལ་ མཚན་གསུངས་ཏེ་ཤིན་དུ་མད་དོ། །དེས་ན་ལོ་ཇི་སྙེད་ལ་འཕེལ་བ་དང་འགྲིབ་པ་མི་ཤེས་ཤིང་དགེ་བ་དང་སྡིག་པ་སྤྱོད་པ་སྟོབས་ཆེ་བ་དང་ཆུང་བས་ལོ་འཕེལ་བ་དང་འགྲིབ་པའི་ སྟོབས་ཆེ་བ་དང་ཆུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་བར་གྱི་བསྐལ་པ་ཉི་ཤུར་བཅུ་དགུ་དང་གཅིག་གིས་སེམས་ཅན་དང་སྣོད་ཀྱི་ལོ་ཀ་འཇིག་གོ །ཉི་ཤུར་ཞིག་པར་འདུག་པ་སྟོངས་པ་སྟེ་ དེའི་ཚེ་འཕེལ་འགྲིབ་མི་འཇུག་ཀྱང་དུས་མཉམ་པར་བརྩིའོ། །ཉི་ཤུར་གཅིག་དང་བཅུ་དགུར་སྣོད་དང་བཅུད་ཀྱི་ལོ་ཀ་འཆགས་ཏེ་དེ་ཡང་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་སོགས་དང་འ

【現代漢語翻譯】 就像看到的那樣，嗔恨心變得難以忍受，奪取的物品變成鋒利的武器，互相殘殺。有些人幾天不殺生，恭敬地向僧團供養一些訶子（藏文：ཨ་རུ་ར་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：），一些佈施，這樣就不會發生刀兵、疾病和饑荒，如《俱舍論》的註釋中所說。那時，在兩個洲，只有飢渴、面色難看和虛弱，以及嗔恨心會產生。《俱舍論》的註釋中說，刀兵等三種災難都發生在第十個小劫。在《發智論》中說，每十個小劫中只會發生一種災難，國王之子也這樣認為。 饑荒等那些災難持續到中間劫結束並圓滿。第二種是酥油減少，這已經詳細解釋過了。十八個增減劫是：在《悲華經》中說，當壽命十歲時，尊者彌勒身高一肘，這是因為捨棄了身體的粗大之因——不善業。因此，捨棄身體的三種不善業，壽命會增加到二十歲、五十歲和一百歲。捨棄語言的四種不善業，壽命會增加到兩千歲。捨棄意念的三種不善業，壽命會增加到四萬歲，執著于父母會增加到八萬歲。每株稻穗能產四斗谷，女兒五百歲才出嫁等等，說了許多。中間有十八個小劫。一個增長劫是到八萬歲，即最初的漫長時期。那些壽命都是到八萬歲。據說最初和最後的單獨時期以及中間的每個小劫時間相同。有人說，這裡一百個小劫會發生增減，而穿袈裟的單獨時期是兩百個小劫，這是不合理的。因為一個復甦的夜晚比無間地獄的一個劫還要長，因為它有一千八百萬年。 而且，在中間的小劫中，只有一千六百萬年減少了兩千年，所以我的上師，精通經論和密續自在者，吉祥獅子勝幢這樣說，非常正確。因此，不知道多少年增長和減少，行善和作惡的力量大或小，會導致增長和減少的年份力量大或小。像這樣的二十個中間劫中，十九個和一個會毀滅有情和器世間。二十個劫都在毀滅中，即空無，那時雖然沒有增減，但也算作相同的時間。二十個劫中，一個和十九個會形成器世間和有情世間，這也是由業力所致，如第三禪天等。

【English Translation】 As seen, hatred becomes unbearable, and what is taken becomes sharp weapons, killing each other. Some people abstain from killing for a few days and respectfully offer some Arura (Tibetan: ཨ་རུ་ར་, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization:, Chinese literal meaning:) and some alms to the Sangha, so that there will be no weapons, diseases, and famines, as stated in the commentary of Abhidharmakosha. At that time, in the two continents, there will only be hunger and thirst, bad complexion and weakness, and hatred will arise. The commentary of Abhidharmakosha says that all three calamities of weapons, etc., occur in the tenth intermediate kalpa. In the Tattvasamgraha, it is said that only one calamity occurs in every ten intermediate kalpas, and the king's son also thinks so. Those calamities such as famine last until the intermediate kalpa ends and is completed. The second is the decrease of ghee, which has been explained in detail. The eighteen increasing and decreasing kalpas are: In the Karunapundarika Sutra, it is said that when the lifespan is ten years, the venerable Maitreya is one cubit tall, which is because the cause of the body's grossness—non-virtuous deeds—has been abandoned. Therefore, abandoning the three non-virtuous deeds of the body will increase the lifespan to twenty, fifty, and one hundred years. Abandoning the four non-virtuous deeds of speech will increase the lifespan to two thousand years. Abandoning the three non-virtuous deeds of mind will increase the lifespan to forty thousand years, and attachment to parents will increase it to eighty thousand years. Each rice stalk can produce four dou of grain, and daughters are married off at the age of five hundred, etc., many things were said. There are eighteen intermediate kalpas in between. One increasing kalpa is up to eighty thousand years, which is the initial long period. Those lifespans are all up to eighty thousand years. It is said that the initial and final solitary periods and each intermediate kalpa have the same duration. Some say that one hundred kalpas will increase and decrease here, and the solitary period of wearing robes is two hundred kalpas, which is unreasonable. Because one night of revival is longer than one kalpa of Avici hell, because it has eighteen million years. Moreover, in the intermediate kalpa, only sixteen million years are reduced by two thousand years, so my guru, the master of scriptures and tantras, the glorious Lion Banner, said this is very correct. Therefore, it is not known how many years increase and decrease, and the strength of practicing virtue and evil is large or small, which will cause the strength of increasing and decreasing years to be large or small. In such twenty intermediate kalpas, nineteen and one will destroy sentient beings and the container world. Twenty kalpas are all in destruction, which is emptiness, and although there is no increase or decrease at that time, it is also counted as the same time. In twenty kalpas, one and nineteen will form the container world and the sentient being world, which is also due to karma, such as the third dhyana heaven, etc.

---

དོད་ལྷའི་གཞལ་ ཡས་ཁང་རྣམས་སྤྲུལ་པ་ལྟར་འཆགས་སོ། །དེ་ནས་སྣོད་ཀྱི་སྔ་ལྟས་རླུང་འཇམ་བུ་ལངས་པ་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་གྱུར་ཅིང་། དེ་ནས་གསེར་གྱི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་སྤྲིན་ལས་ཆར་ཆེན་པོ་བབ་ པས་ཆུའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། དེའི་སྟོད་རླུང་གིས་འཐས་ཤིང་སྲ་བར་བྱས་པས་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། དེའི་སྟེང་དུ་སྤྲིན་ཁམས་སྣ་ཚོགས་ཅན་ལས་ཆར་བབ་པས་རྒྱ་མཚོ་བྱུང་སྟེ། སྙིང་རྗེ་པད་མ་དཀར་པོར། 1-472 ཆུ་དེའི་ནང་ན་གསེར་གྱི་པད་མ་འདབ་མ་སྟོང་དང་ལྡན་པ་སྟོང་སྣང་ནས་གནས་གཙང་མའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཅིའི་ཕྱིར་ཡིན་བརྟགས་པས་བསྐལ་པ་འདི་ལ་སངས་རྒྱས་སྟོང་འབྱུང་བའི་ལྟས་སུ་ཤེས་ ཏེ་བསྐལ་པ་འདི་ནི་བཟང་པོ་ཞེས་བསྒྲགས་སོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དེའི་ཁམས་བཟང་པོ་རྣམས་རླུང་གིས་བསྲུབས་པས་རི་རབ་དང་། འབྲིང་རྣམས་བསྲུབས་པས་གསེར་གྱི་རི་བདུན་དང་ངན་པ་རྣམས་ལས་གླིང་ དང་གླིང་ཕྲན་དང་ཁོར་ཡུག་གི་རི་རྣམས་བྱུང་ངོ་། །དེ་རྣམས་ཀྱང་བྱེ་བྲག་པ་ལོ་ཀ་འཇིག་དུས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྟག་པས་མ་ཞིག་པ་རྣམས་ལས་སྐྱེའོ་ཟེར་ཏེ་དེ་དགག་པ་མཛོད་འགྲེལ་དུ་ བལྟའོ། །ས་སྟོན་སྡེ་པའི་མདོར། ལོ་ཀའི་ཁམས་གཞན་ནས་ས་བོན་ཁྱེར་ཏེ་འོང་ངོ་ཞེས་འབྱུང་མོད། ལས་ལས་སྐྱེས་པའི་རླུང་ནུས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ལས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་གནས་སོ། །སེམས་ཅན་འཆག་པ་ ནི་བཞི་པ་ནས་ཤི་ནས་གསུམ་པར་དང་དེ་ནས་ཤི་བ་གཉིས་པར་སྐྱེ་བའང་ཡོད་ཅིང་བསྐལ་པ་འདི་ལ་ནི་འོད་གསལ་གྱི་ལྷ་ཚེ་དང་བསོད་ནམས་དང་ལས་ཟད་པ་ཞིག་ཤི་སྟེ་ཚངས་ པ་ཆེན་པོར་སྐྱེས་པ་ལ་ཤེད་བདག་ཏུ་རྟོག་གོ །དེ་སྐྱོ་སྟེ་གྲོགས་སྐྱེ་ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་པ་དང་། ཡང་འོད་གསལ་ནས་ཚངས་པར་སྐྱེས་པ་ལ་ཤེད་ལས་སྐྱེས་སུ་རྟོག་གོ །དེ་རྣམས་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལུས་ཀྱི་ཆུ་ཞེང་དང་དབྱིབས་ཐ་དད་ཀྱང་དང་པོ་བྱུང་བ་དེ་ཀུན་ཚངས་པས་ཕྱུང་བར་འདུ་ཤེས་ཤིང་ཚངས་པའང་འདི་རྣམས་ངས་ཕྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་སེམས་པས་ཡུལ་ཐ་དད་ཅིང་འདུ་ཤེས་གཅིག་པ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-473 དེ་བཞིན་དུ་འོད་གསལ་ནས་འདོད་ལྷ་རྣམས་དང་མི་རྣམས་སུ་སྐྱེ་ལ། སེམས་ཅན་གང་རུང་གཅིག་བདག་པོ་མྱོང་བའི་ལས་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱིས་དམྱལ་བར་གཤིན་རྗེའི་རྒྱལ་པོར་སྐྱེ་ཞིང་ངན་འགྲོ་འབྱུང་ སྟེ། འཆགས་པ་དང་པོ་རླུང་ནས་ནི། །དམྱལ་བའི་སྲིད་པའི་བར་དུའོ། །ཞེས་སོ། །ཉི་ཤུར་ཆགས་ནས་འདུག་སྟེ། དེ་ནས་ཡར་སྐྱེ་མར་འགྲིབ་པའི། །བསྐལ་པ་གཞན་ནི་བཅོ་བརྒྱད་དང་། །ཡར་སྐྱེ་བ་ནི་ གཅིག་ཡིན་ཏེ། །དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་འདི། །བསྐལ་པ་ཉི་ཤུར་གནས་པ་ཡིན་ཞེས་སོ། །སར། ཁུག་པ་ཉི་ཤུར་གནས་པར་ཡང་གསུངས་སོ། །བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདིའི་དེ་ལ་སངས་རྒྱས་སྟོང་འབྱུང་ སྟེ། དེ་རྣམས་རེ་རེའང་མདོ་བསྐལ་པ་བཟང་པོར། ཡུལ་རིགས་འ

【現代漢語翻譯】 諸天宮殿如幻化般形成。然後，作為器世界的前兆，微風輕拂，形成了風輪。接著，從具有黃金精華的雲層中降下大雨，形成了水輪。水輪之上，風將其凝聚並使其堅硬，形成了土輪。土輪之上，從各種雲層中降下雨水，形成了大海。在慈悲白蓮中： 在那水裡，有千瓣金蓮，從空性中顯現，凈居天的諸神觀察這是什麼原因，得知這是此賢劫將出現千佛的預兆，因此宣告此劫為賢劫。那些好的元素被風攪動，形成了須彌山；中等的被攪動，形成了七金山；不好的形成了洲、小洲和外圍的山。據說，這些也是在世界毀滅時，由未被微塵摧毀的常存之物所生。這些內容可以在《俱舍論》的註釋中找到。在薩迦班智達的經文中說：『從其他世界的元素中帶來種子。』但也有說法是，從業力所生的具有特殊能力的風中產生。眾生的形成是，第四禪天死後投生到第三禪天，然後死亡又投生到第二禪天。在此賢劫中，從光明天（藏文：འོད་གསལ་གྱི་ལྷ་）死亡，壽命、福德和業力耗盡后，投生到大梵天（藏文：ཚངས་པ་ཆེན་པོ），並被認為是自在者。他感到孤獨，心想如果能有同伴就好了。另一些從光明天投生到梵天的人，則認為梵天是他們所生的原因。這些人雖然大梵天的身體大小和形狀各異，但最初出現的人都認為一切都是梵天所創造，而梵天也認為這些人都是他所創造的，因此被稱為『地域不同，認知相同』。 同樣，從光明天投生到欲天和人類。任何眾生，因其具有業力和煩惱，而投生到地獄，成為閻羅王，從而產生惡趣。因此，最初的形成是從風到地獄的產生。經中說：『二十劫安住，然後向上增長向下衰減。』其他的劫是十八劫，向上增長的是一劫。如此，此世界的形成，安住二十劫。』經中還說，安住二十個時期。在此賢劫中，將出現千佛。關於這些佛陀，在《賢劫經》中，他們的地域、種姓等都有詳細說明。

【English Translation】 The palaces of the gods of desire realms are formed as if by magic. Then, as a sign of the vessel, a gentle breeze arises, becoming a wind mandala. Then, great rain falls from clouds with golden essence, forming a water mandala. Above that, the wind solidifies and hardens it, forming an earth mandala. Above that, rain falls from various cloud realms, forming the ocean. In the compassionate White Lotus: In that water, there are thousand-petaled golden lotuses, appearing from emptiness. The gods of the Pure Abodes investigate why this is, and realize it is a sign that a thousand Buddhas will appear in this fortunate eon, and thus proclaim this eon as 'fortunate'. Those good elements are churned by the wind, forming Mount Meru; the middling ones are churned, forming the seven golden mountains; and the bad ones form the continents, subcontinents, and surrounding mountains. It is said that these also arise from the indestructible remnants that were not destroyed by the dust when the world was destroyed. These can be seen in the commentary on the Treasury of Knowledge (Abhidharmakosha). In the Sutra of Sakya Pandita, it says: 'Seeds are brought from other world realms.' But it is also stated that they arise from the power of the wind born from karma, which has special abilities. The formation of sentient beings is that some die from the Fourth Dhyana and are born in the Third Dhyana, and then die and are born in the Second Dhyana. In this fortunate eon, some gods of Clear Light (Tibetan: འོད་གསལ་གྱི་ལྷ་), having exhausted their lifespan, merit, and karma, die and are born as Great Brahmas (Tibetan: ཚངས་པ་ཆེན་པོ), and are regarded as self-created. He feels lonely and thinks, 'What if companions were to arise?' Others who are born as Brahmas from Clear Light regard Brahma as the one who created them. Although these Great Brahmas have different body sizes and shapes, the first ones to arise perceive that everything was created by Brahma, and Brahma also thinks that he created these beings, and thus it is called 'different places, same perception'. Similarly, some are born from Clear Light as gods of desire and as humans. Any sentient being, due to their karma and afflictions, is born in hell as Yama, the Lord of Death, thus causing the arising of lower realms. Therefore, the initial formation is from the wind up to the realm of hell. It is said: 'Remaining for twenty eons, then increasing upwards and decreasing downwards.' The other eons are eighteen, and the one that increases upwards is one. Thus, this formation of the world remains for twenty eons.' It is also said that it remains for twenty periods. In this fortunate eon, a thousand Buddhas will appear. Regarding these Buddhas, in the Fortunate Eon Sutra, their regions, lineages, etc., are described in detail.

---

ོད་དང་ཡབ་ཡུམ་སྲས། །ཉེ་གནས་ཤེས་རབ་རྫུ་འཕྲུལ་མཆོག །འཁོར་འདུས་སྐུ་ཚེ་དམ་ཆོས་གནས། །སྐུ་གདུང་བཅུ་གསུམ་དོན་གྱིས་བཤད། །དེ་ཡང་ གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་མདོར། སྔོན་བསྐལ་པ་མཛེས་པར་སྣང་བ་ལ་ལོ་ཀའི་ཁམས་རྣམ་པར་བརྒྱན་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་ཚོགས་བཀོད་པའི་རྒྱལ་པོ་ ཞེས་བྱ་བ་བྱོན་ཏེ། དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་མར་མེ་མཛད་ཕོ་བྲང་རྣམ་པར་དག་པ་ཅན་དུ་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ཡུལ་འཁོར་སྲུང་དུ་གྱུར་པ་ལ་སྲས་སྟོང་ཡོད་པ་རྒྱལ་པོ་དེས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཞུགས་པར་ཤེས་ཏེ་གང་སྔོན་ལ་འཚང་རྒྱ་བརྟག་པའི་ཆེད་དུ་རིན་ཆེན་བདུན་གྱི་བུམ་པའི་ནང་དུ་མཚན་བྱང་རྣམས་བཅུག་སྟེ་མཆོད་པ་ཞག་བདུན་བྱས་ནས་བཏོན་པས་སྔོན་ལ་ཆེ་ཤོས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་བློ་གྲོས་བྱུང་སྟེ། 1-474 དེ་རྒྱལ་བ་འཁོར་བ་འཇིག་གོ །ཕྱི་མ་ལ་རྒྱལ་བུ་ཆུང་ཤོས་བློ་མཐའ་ཡས་བྱུང་སྟེ། དེ་ནི་སངས་རྒྱས་མོས་པའོ། །བཙུན་མོ་དམ་པ་མ་སྨད་པའི་ཕང་དུ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེས་པའི་ཁྱེའུ་ཆོས་ ཀྱི་སེམས་པ་སངས་རྒྱས་སྟོང་གི་སྐུ་དང་བསྟན་པ་བསྲུང་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་ནི་དཔལ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའོ། །བཙུན་མོ་དཔེ་མེད་མའི་ཕང་དུ་སྐྱེས་པ་ཁྱེའུ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་སངས་རྒྱས་སྟོང་ ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་སྐོར་བར་བསྐུལ་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་ནི་ཚངས་པ་གཙུག་ཕུད་ཅན་ནོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེ་ལ་སྙིང་རྗེ་པད་མ་དཀར་པོར། །བར་བསྐལ་དང་པོ་འདིའི་ཚེ་ལོ་བཞི་ ཁྲི་པ་ལ་སངས་རྒྱས་འཁོར་བ་འཇིག་དང་། སུམ་ཁྲི་པ་ལ་ཐུབ་པ་གསེར་ཐུབ་དང་། ཉི་ཁྲི་པ་ལ་རྒྱལ་བ་འོད་སྲུང་དང་། བརྒྱ་པ་ལ་འདྲེན་པ་ཤཱཀྱའི་ཏོག་བྱོན་པར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །སྟོན་ པ་འདིས་ནི་རྫ་མཁན་སྣང་བྱེད་དུ་གྱུར་པ་ན་རྒྱལ་བ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་གྲངས་མེད་གཅིག་ཚོགས་བསགས་ཤིང་ཚོང་དཔོན་ཤེས་རབ་བཟང་པོར་གྱུར་པ་ན་སངས་ རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡན་ལག་གི་དྲུང་དུ་ས་དང་པ་ཐོབ་བོ། །གྲངས་མེད་གཉིས་སོང་ཞིང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གཞོན་ནུ་སྤྲིན་དུ་གྱུར་པ་ན་སྐྱོབ་པ་མར་མེ་མཛད་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་བོ། ། 1-475 གྲངས་མེད་གསུམ་སོང་བས་སངས་རྒྱས་པར་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མདོར་འབྱུང་ངོ་། །རྣམ་གཟིགས་མར་མེ་རིན་ཆེན་གཙུག །གྲངས་མེད་གསུམ་གྱི་ཐ་མར་བྱུང་། །དང་པོ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཡིན། །ཞེས་ཀྱང་ བཤད་དོ། །ཕྱིས་བརྒྱད་ཁྲི་པར་འཕེལ་བ་ན་མགོན་པོ་བྱམས་པ་འབྱོན་ཏེ་འཁོར་དགྲ་བཅོམ་པ་ཕྲག་ཁྲིག་ཕྲག་དགུ་དང་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་ཕྲག་དྲུག་འདུས་པ་དང་པོ་ལ་དུང་ཕྱུར་དྲུག་དང་བྱེ་ བ་དྲུག ། གཉིས་པ་ལ་དུང་ཕྱུར་དགུ་དང་བྱེ་བ་བཞི། གསུམ་པ་ལ་དུང་ཕྱུར་དགུ་དང་བྱེ་བ་གཉིས། འབྱུང་ངོ་

【現代漢語翻譯】 尊者和父母以及兒子，近侍是智慧和神通第一。眷屬聚集，壽命和正法住世。十三座遺骨的意義做了闡述。也就是 在《秘密不可思議經》中，過去在美妙顯現劫時，在世界界完全莊嚴圓滿時，有一位名為『功德無量珍寶種種莊嚴王』的如來出現。當時，燃燈佛在名為『清凈』的宮殿中，轉輪王名為『持國』，他有一千個兒子。國王知道他們已經進入圓滿菩提道，爲了測試誰先成佛，他將七寶瓶中裝入他們的名字，供養了七天，然後取出，結果最先出現的是『最勝智慧』。 他是如來世間壞滅。之後最小的王子出現了『無邊智慧』，他就是如來勝解。一位貞潔的妃子從沒有污損的懷抱中生出的童子法心，發願守護千佛的聖像和教法，他就是吉祥金剛手。另一位無與倫比的妃子懷中生出的童子法智，發願勸請千佛轉法輪，他就是梵天童子。如是宣說。在《大悲白蓮經》中，此賢劫之初，人壽四萬歲時，有如來世間壞滅；人壽三萬歲時，有能人金寂；人壽二萬歲時，有如來持光；人壽百歲時，有導師釋迦種出現。如是宣說。這位導師曾經是陶匠顯現時，對偉大的如來釋迦牟尼生起了進入菩提道之心，積累了一個無數劫的資糧；當他成為商人慧善時，在如來寶臂前獲得了初地。 經過了第二個無數劫，當他成為婆羅門童子青年云時，在救護者燃燈佛前獲得了第八地。經過了第三個無數劫，在《菩薩藏經》中有所記載。『觀自在、燃燈、寶髻，在第三個無數劫的末尾出現。最初是釋迦牟尼。』也有如是宣說。後來人壽增長到八萬歲時，慈氏怙主將會降臨，眷屬中有九十九俱胝阿羅漢，第一次集會有六十六億，第二次集會有九十四億，第三次集會有九十二億。將會出現。

【English Translation】 Venerable one, along with parents and son, the attendant is supreme in wisdom and miraculous powers. The retinue gathers, life and the sacred Dharma abide. The meaning of the thirteen relics has been explained. That is, In the 'Inconceivable Secret Sutra,' in the past, during the Auspicious Manifestation Kalpa, when the world realm was completely adorned, a Tathagata named 'King of Infinite Merits, Precious Jewels, and Various Adornments' appeared. At that time, Dipamkara Buddha, in a palace named 'Pure,' the Chakravartin king named 'Dhritarashtra,' had a thousand sons. The king knew that they had entered the path of perfect Bodhi, and to test who would become a Buddha first, he placed their names in seven jeweled vases, offered them for seven days, and then took them out. The first to appear was 'Supreme Wisdom'. He is the Tathagata World Destroyer. Later, the youngest prince appeared as 'Infinite Wisdom,' he is the Tathagata Adhimukti. A chaste consort, from an undefiled womb, gave birth to the boy Dharma-citta, who vowed to protect the images and teachings of a thousand Buddhas, he is the auspicious Vajrapani. Another incomparable consort gave birth to the boy Dharma-mati, who vowed to urge a thousand Buddhas to turn the wheel of Dharma, he is the Brahma-kumara. Thus it was proclaimed. In the 'Great Compassion White Lotus Sutra,' at the beginning of this Bhadrakalpa, when human lifespan was forty thousand years, there was the Tathagata World Destroyer; when human lifespan was thirty thousand years, there was the Able One Kanakamuni; when human lifespan was twenty thousand years, there was the Tathagata Light Holder; when human lifespan was one hundred years, there appeared the guide Shakya Sage. Thus it was proclaimed. This guide, when he was the potter Manifestation, generated the mind to enter the path of Bodhi towards the great Tathagata Shakyamuni, accumulating the merit of one countless kalpa; when he became the merchant Wise Intelligence, he obtained the first bhumi before the Tathagata Jewel Arm. After the second countless kalpa, when he became the Brahmin boy Youthful Cloud, he obtained the eighth bhumi before the protector Dipamkara. After the third countless kalpa, it is recorded in the 'Bodhisattva Pitaka Sutra.' 'Avalokiteshvara, Dipamkara, Ratnakuta, appeared at the end of the third countless kalpa. The first was Shakyamuni.' It is also said thus. Later, when human lifespan increased to eighty thousand years, the protector Maitreya will descend, with a retinue of ninety-nine kotis of Arhats, the first assembly will have sixty-six billion, the second assembly will have ninety-four billion, the third assembly will have ninety-two billion. It will appear.

---

། །དེའི་ཚེ་ཁྱིམ་བདག་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་ཁྱིམ་བདག་ནོར་བཟང་དུ་གྱུར་ཏེ་དགྲ་ བཅོམ་འཐོབ་པར་ལུང་གཞིར་གསུངས་སོ། །དེ་ནས་སེང་གེ་དང་རབ་གསལ་དང་མེ་ཏོག་དང་མེ་ཏོག་གཉིས་པ་སོགས་དང་མཐར་མོས་པའམ་སྣང་མཛད་འབྱུང་སྟེ་འདི་ནི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ སྟོང་པོའི་གཞན་ཀུན་དང་ཚེ་དང་ཉན་ཐོས་དང་མཛད་པ་རྣམས་མཉམ་པར་སྐལ་པ་བཟང་པོར་གསུངས་སོ། །སྐལ་པ་བཟང་པོའི་དེའི་འོག་ཏུ་མུན་པའི་བསྐལ་པ་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་ གཉིས་འབྱུང་སྟེ་དེ་ལ་རང་སངས་རྒྱས་བྱེ་བ་ཕྲག་འབུམ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་སངས་རྒྱས་བདུན་འབྱུང་ཞེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སྡེ་སྣོད་དུ་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་འོག་ཏུ་ལོ་ཀའི་ཁམས་འདི་མངོན་པར་དང་བ་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ཏེ་སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་གནས་འོད་ཅེས་བྱ་བར་འཚང་རྒྱ་བར་མདོ་སྡེ་སྤྲིན་ཆེན་པོར་བཀའ་སྩལ་ཏོ། ། 1-476 སྐལ་པ་བཟང་པོར་འདིའི་འོག་ཏུ་སྐལ་པ་དྲུག་ཅུར་རྩ་ལྔར་ཟེར་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་། དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་སྙན་པ་འམ་གྲགས་པ་ཆེན་པོ་ལ་སངས་རྒྱས་ཁྲི་ཕྲག་གཅིག་འབྱུང་ངོ་། མདོ་ཀུན་ བཏུས་སུ་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་ནས་དྲངས། །དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་བརྒྱད་ཁྲིར་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་། དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་སྐར་མ་ལྟ་བུ་ལ་སངས་རྒྱས་བརྒྱད་ཁྲི་འབྱུང་། དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་འབུམ་ དུ་སུམ་བརྒྱར་ཟེར་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་། དེ་ནས་བསྐལ་པ་ཡོན་ཏན་བཀོད་པ་ལ་སངས་རྒྱས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དེས་ན་རྩ་བའི་ལུང་དུ། སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱའི་སྒྲ་ འདི་ཡང་། །ལོ་ཀ་རྣམས་སུ་ཤིན་ཏུ་དཀོན། །ཅེས་གསུངས་སོ། །སྨྲས་པ། སངས་རྒྱས་ཉི་མ་བྱོན་པ་ཡིས། །བསྟན་པ་ལོ་ཏོག་རྒྱས་མཛད་ཅིང་། །དལ་འབྱོར་དབང་པོ་ཚང་བ་ན། །གཏན་གྱི་བདེ་བ་འབད་ དེ་བསྒྲུབ་ཅེས་པའོ། །གནས་སྐབས་བཞི་པོ་དེ་རྣམས་ནི་བར་ཀྱི་བསྐལ་པ་བརྒྱད་བཅུ་སྟེ་བསྐལ་པ་ཆེན་པོའོ་ཞེས་པ་སྐལ་པ་བཟང་པོ་དེའི་དབང་དུ་བྱས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ དབང་གིས་དེ་བས་རིང་བའང་སྟེ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བསྐལ་པ་སྐར་མ་ལྟ་བུའི་མར་འགྲིབ་ལའང་ད་ལྟའི་བར་བསྐལ་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ཡོད་པར་གསུངས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེར། །སྐྱོབ་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་ཀྱི་མི་མཇེད་དང་། ། 1-477 ཐུབ་པ་འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ཅན་དང་། རྒྱལ་བ་རྡོ་རྗེ་རབ་འཇོམས་ཀྱི་ངུར་སྨྲིག་གི་རྒྱལ་མཚན་དང་། འདྲེན་པ་སྐུ་དམ་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་སྒྲོག་པ་དང་ཆོས་ རྗེ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གྱི་རྡུལ་དང་བྲལ་བ་དང་། མངའ་བདག་སེང་གེའི་ཞིང་སྒྲོན་མ་བཟང་པོ་དང་། སྟོན་པ་རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྙིང་པོའི་ཞིང་འོད་བཟང་པ་དང་། ཁྱབ་བདག་ཆོས་ཀྱི

【現代漢語翻譯】 那時，施主給孤獨（Kyimdag Gönme Zesjin，字面意思為『無依者的施食』，指給孤獨長者）將轉世為施主諾桑（Norzang，字面意思為『財富增長』），並被授記證得阿羅漢果位。然後，如雄獅（Sengge）、極明（Rabsel）、鮮花（Metok）、二鮮花（Metok Nyipa）等，最終出現渴望或顯現光明（Möpa am Nangdze），他們因往昔的願力，與過去千佛的其他一切，如壽命、聲聞和事業等同等，被認為是賢劫（Kalpa Zangpo，Bhadrkalpa，賢劫，善劫）。 在賢劫之後，將出現六十二個黑暗劫（Münpai Kalpa），沒有佛陀出世，但在那期間，將有無數的緣覺（Rang Sangye，Pratyekabuddha，獨覺佛）出現。之後，將有七佛出世，這在菩薩藏（Jangchub Sempai Denö）中有所記載。在那之後，這個世界（Lökai Kham）將變得極其清凈，導師龍樹（Lüdrub，Nagarjuna）將在名為佛陀智慧生光（Sangye Yeshe Jungne Ö）的世界證得菩提，這在《大云經》（Döde Trin Chenpo）中有所記載。 在賢劫之後，據說有六十五個劫沒有佛陀出世。在那之後，在一個名為美妙或偉大名聲（Nyenpa am Drakpa Chenpo）的劫中，將有一萬俱胝佛出世。《經集》（Dö Küntü）中引用了賢劫。在那之後，八萬劫沒有佛陀出世。在那之後，在一個名為星宿（Karma Ltabu）的劫中，將有八萬佛出世。在那之後，據說在十萬俱胝（Bumdu Sumgyar）劫中沒有佛陀出世。然後，在一個名為功德莊嚴（Yönten Köpa）的劫中，將有八萬四千佛出世。 因此，在根本的聖教（Tsawai Lungdu）中說：『佛陀（Sangye）這個詞，在世間（Löka）中也極為稀有。』 說道：佛陀的太陽出現，使教法的莊稼生長，在閑暇和圓滿（Daljor Wangpo）具備時，努力成辦究竟的安樂。 這四個階段是中間的八十劫，即一個大劫，這是就賢劫而言，但由於願力和善根的力量，可能會更長。在《八千頌廣釋》（Gyatong Drelchen）中說，即使在星宿劫的衰減期，至今也有兩萬劫。在《華嚴經》（Sangye Palpo Cher）中說：救護者釋迦牟尼（Kyopa Shakya Thubkyi）的娑婆世界（Mijé）和，導師無量光（Thubpa Öpakme）的極樂世界（Dewachen）和，勝者金剛摧破（Gyalwa Dorje Rabjomkyi）的紅花幢（Ngursmrik Gi Gyaltsen）和，引導者爲了聖身不退轉法輪（Drepa Ku Dampa Phirmi Dokpai Khorlo Rabtu Drogpa）和，法王法幢（Chöje Chökyi Gyaltsen）的離塵（Dül Dang Dralwa）和，自在者雄獅（Ngadak Sengge）的明燈（Drönma Zangpo）剎土和，導師遍照（Tönpa Nampa Nangkai）的心髓（Nyingpoi）剎土光明善（Ö Zangpa）和，遍主法（Khyabdak Chökyi）

【English Translation】 At that time, the householder Anathapindika (Kyimdag Gönme Zesjin, literally 'food offering to the unprotected,' referring to Anathapindika) will be reborn as the householder Norzang (Norzang, literally 'wealth increase'), and it is prophesied that he will attain Arhatship. Then, such as Lion (Sengge), Extremely Clear (Rabsel), Flower (Metok), Second Flower (Metok Nyipa), etc., and finally Desire or Manifest Light (Möpa am Nangdze) will appear, and due to their past aspirations, they are considered fortunate to be equal to all others of the past thousand Buddhas, such as lifespan, Shravakas, and deeds. After the Bhadrakalpa (Kalpa Zangpo, Bhadrkalpa, the Fortunate Aeon), sixty-two dark aeons (Münpai Kalpa) will occur without a Buddha appearing, but during that time, countless Pratyekabuddhas (Rang Sangye, Pratyekabuddha, Solitary Buddhas) will appear. After that, seven Buddhas will appear, which is recorded in the Bodhisattva Pitaka (Jangchub Sempai Denö). After that, this world (Lökai Kham) will become extremely pure, and the teacher Nagarjuna (Lüdrub, Nagarjuna) will attain enlightenment in a world called Buddha Wisdom Light Source (Sangye Yeshe Jungne Ö), which is recorded in the Great Cloud Sutra (Döde Trin Chenpo). After the Bhadrakalpa, it is said that there will be sixty-five aeons without a Buddha appearing. After that, in an aeon called Wonderful or Great Fame (Nyenpa am Drakpa Chenpo), one hundred million trillion Buddhas will appear. The Bhadrakalpa is quoted in the Compendium of Sutras (Dö Küntü). After that, eighty thousand aeons will pass without a Buddha appearing. After that, in an aeon like a Star (Karma Ltabu), eighty thousand Buddhas will appear. After that, it is said that three hundred million trillion (Bumdu Sumgyar) aeons will pass without a Buddha appearing. Then, in an aeon called Endowment of Qualities (Yönten Köpa), eighty-four thousand Buddhas will appear. Therefore, in the root scripture (Tsawai Lungdu) it says: 'The word Buddha (Sangye) is also extremely rare in the worlds (Löka).' It is said: The sun of the Buddha appears, causing the crops of the teachings to grow, and when leisure and endowments (Daljor Wangpo) are complete, strive to accomplish ultimate happiness. These four stages are the intermediate eighty aeons, which is a great aeon, and this is in terms of the Bhadrakalpa, but due to the power of aspiration and roots of virtue, it may be longer. In the Great Commentary on the Eight Thousand Verses (Gyatong Drelchen), it is said that even in the declining period of the Star Aeon, there are still twenty thousand aeons to this day. In the Avatamsaka Sutra (Sangye Palpo Cher) it says: The Saha world (Mijé) of the protector Shakyamuni (Kyopa Shakya Thubkyi) and, the Sukhavati (Dewachen) of the guide Amitabha (Thubpa Öpakme) and, the saffron banner (Ngursmrik Gi Gyaltsen) of the Victor Vajra Destroyer (Gyalwa Dorje Rabjomkyi) and, the wheel of non-retrogression (Drepa Ku Dampa Phirmi Dokpai Khorlo Rabtu Drogpa) for the holy body of the guide and, the dust-free (Dül Dang Dralwa) of the Dharma King Dharma Banner (Chöje Chökyi Gyaltsen) and, the land of the master Lion (Ngadak Sengge) Good Lamp (Drönma Zangpo) and, the essence (Nyingpoi) land of the teacher Vairochana (Tönpa Nampa Nangkai) Light Good (Ö Zangpa) and, the all-pervading Dharma (Khyabdak Chökyi)

---

་འོད་ཟེར་ པད་མ་རྒྱས་པའི་ཞིང་འདའ་བར་དཀའ་བ་དང་། མི་མཆོག་མངོན་པར་མཁྱེན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཟི་བརྗིད་ཀྱི་ཞིང་རྒྱན་དམ་པ་དང་། ཀུན་མཁྱེན་ཐུགས་ཟླ་བའི་ཞིང་མེ་ལོང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་མདོག་དང་། སྐྱོབ་པ་དཔལ་བཟང་པོའི་ཞིང་པད་མའི་དཔལ་རྣམས་ཀྱི་སྔ་མ་སྔ་མའི་སྐལ་པ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ཞག་རེར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །བསྐལ་ཆེན་ལ་འཕྲོས་ནས། དེ་གྲངས་མེད་གསུམ་ལ་སངས་རྒྱས། འབྱུང་ངོ་། ། ཞེས་པ་གྲངས་ཀྱི་གནས་གཞན་དྲུག་ཅུ་མདོ་སིལ་བུར་འབྱུང་བ་བསྡུས་ན། གཅིག་བཅུ་བརྒྱ་སྟོང་ཁྲི་འབུམ་དང་། །ས་ཡ་བྱེ་བ་དུང་ཕྱུར་རྣམས། །ཟླ་བོ་མེད་པའི་གྲངས་སུ་བཤད། །ཆེན་པོའི་ཟླ་བོ་ དང་བཅས་ནི། །ཐེར་འབུམ་ཕྲག་ཁྲིག་རབ་བཀྲམ་དང་། །གཏམ་དཀྲིགས་མི་འཁྲུགས་ཁྱད་ཕྱིན་དང་། །པང་སྟེང་དེད་འདྲེན་མཐའ་སྣང་དང་། །རྒྱུ་རིག་འོད་མཛེས་དབང་པོ་དང་། །ལེགས་ཕྱིན་རྟོགས་འགྲོ་བྱིང་རྡུལ་དང་། །རྒྱ་རྟགས་སྟོབས་འཁོར་བརྡ་ཤེས་དང་། ། 1-478 རྣམ་འབྱུང་སྟོབས་མིག་ཉི་ཤུ་གཅིག །གྲངས་མེད་ཀུན་ཀྱང་བཅུ་འགྱུར་བསྒྲེ། །བར་ནས་བརྒྱད་ནི་མ་བརྙེད་པ། །རང་གི་མིང་གང་རུང་བས་གཞུག །དེ་རྣམས་ཀྱི་ཐ་མ་གྲངས་མེད་དེ་བསྐལ་པ་དེ་ཙམ་ བགྲངས་པ་གསུམ་ཚོགས་གཉིས་བསགས་པས་སངས་རྒྱས་འཐོབ་སྟེ། མདོར་གྲངས་མེད་དང་པོས་ས་དང་པོའི་བར་དང་གཉིས་པས་གཉིས་པ་སོགས་དྲུག་དང་གསུམ་པས་རྣམ་སྨིན་གྱི་ས་གསུམ་རྫོགས་པར་བྱེད་ཅེས་འབྱུང་ ངོ་། །གཞན་ནི་གསུམ་དུ་ཆོས་མཐུན་པས་གསུམ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། དོན་དམ་པར་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་གྱིས་ཏེ། དང་པོས་ཚོགས་ཀྱི་ས་དང་གཉིས་ཀྱིས་མོས་པ་སྤྱོད་པའི་ས་དང་དེ་ནས་གསུམ་གསུམ་གྱིས་ ས་བཅུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པར་སྨྲའོ། །དེ་ལྟ་ནའང་བརྩོན་འགྲུས་རྒྱན་ལས། འདི་ཡི་བརྩོན་འགྲུས་མ་ལུས་པ། །མྱུར་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་ཕྱིར་འཇུག དང་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་མྱུར་དུ་འཚང་རྒྱ་སྟེ། ཐབས་ལ་མཁས་ པའི་མདོར། སྟོན་པ་འདི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སྐར་མར་གྱུར་པས་ཚོང་དཔོན་གྱི་བུ་མོ་ལ་བགྲོད་པས་བསྐལ་པ་ཁྲིའི་ཚོགས་འདུམས་པ་དང་། དེད་དཔོན་ཐབས་ལ་མཁས་པས་མི་ནག་པོ་བསད་པས་བསྐལ་པ་ འབུམ་གྱི་ཚོགས་འདུམས་པ་དང་། མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པས་འདོད་ན་ཞག་བདུན་གྱིས་ཚངས་རྒྱ་ཞེས་དང་། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུའང་། མཐོང་བས་ཐོབ་པ་ས་དྲུག་པ་ལ་གནས་པ་བསྐལ་པ་འདི་ཉིད་ལ་འཚང་རྒྱ་བར་བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། ། 1-479 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱག་རྒྱའི་མདོར། ཕྱུགས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་ལྟ་བུས་དང་གླང་པོ་ཆེའི་ཤིང་རྟ་ལྟ་བུས་དང་ཟླ་བ་དང་ཉི་མ་ལྟ་བུས་དང་ཉན་ ཐོས་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་ལྟ་བུས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་ལྟ་བུས་འགྲོ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ལྔ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་ལམ་བུལ་མྱ

【現代漢語翻譯】 འོད་ཟེར་ (Özer)：光芒 如同蓮花盛開的凈土般難以到達的地方，如同所有至尊者全然證悟的榮耀莊嚴凈土，如同遍知者智慧之月般的凈土，如同鏡子般的壇城。 救怙主吉祥賢的凈土，蓮花之莊嚴，以前以前的福分，以後以後的日子裡被宣說。從大劫開始，經過無數三大阿僧祇劫成佛，將會出現。 在六十個零散的經文中出現的數字的描述中，總結如下：個、十、百、千、萬、十萬，百萬、千萬、億、十億，這些被描述為無與倫比的數字。而帶有『大』字的數字包括：千億、兆、京、垓、秭、穰、溝、澗、正、載。 1-478 極、恒河沙、阿僧祇、那由他、不可思議、無量大數等二十一個數字，每一個都比前一個大十倍。中間有八個沒有被找到，用任何一個自己的名字來代替。這些數字的最後一個，即無量大數，經過如劫數般漫長的時間，積累兩個三大阿僧祇劫才能成佛。簡而言之，第一個無數劫成就第一地，第二個成就第二地等六地，第三個圓滿異熟的三地。 其他經文中說，因為三者在法上一致，所以稱為三，但實際上是三十三，第一個是資糧道，第二個是加行道，然後用三個三個來圓滿十地。 即便如此，《精進莊嚴經》中說：『爲了迅速證悟這一切精進，應當進入。』通過善巧方便迅速成佛。在《善巧方便經》中說：導師變成婆羅門之子，因為與商人之女同行，而圓滿了千劫的資糧；船伕因為善巧方便殺死了黑人，而圓滿了百萬劫的資糧；對無生法獲得忍耐，如果願意，七天即可成佛。在《勝母經》中也說：見道者獲得第六地，被授記於此劫成佛。 1-479 因此，在《進入決定和不決定之手印經》中說：如同牛車、象車、月亮和太陽、聲聞的幻化和佛陀的幻化，五種發菩提心的菩薩，通過精進的差別，道路有快有慢。

【English Translation】 འོད་ཟེར་ (Özer): Radiance Like a pure land where lotuses bloom, difficult to reach; like the glorious and adorned pure land of all supreme, fully enlightened beings; like the pure land of the all-knowing mind-moon, like a mandala of mirrors. The pure land of the protector, glorious Sangpo, the splendor of lotuses, the former merits of the former, the latter merits are bestowed day by day. Starting from the great kalpa, after three countless great asamkhya kalpas, Buddhahood will arise. In the description of numbers appearing in sixty scattered sutras, it is summarized as follows: one, ten, hundred, thousand, ten thousand, hundred thousand, million, ten million, hundred million, these are described as incomparable numbers. Numbers with the word 'great' include: trillion, quadrillion, quintillion, sextillion, septillion, octillion, nonillion, decillion, undecillion, duodecillion. 1-478 vigintillion, googol, asamkhya, nayuta, inconceivable, immeasurable great number, etc., twenty-one numbers, each ten times greater than the previous one. Eight in the middle have not been found, replace with any of your own names. The last of these numbers, the immeasurable great number, after counting as many kalpas, accumulating two sets of three great asamkhya kalpas, Buddhahood is attained. In short, the first countless kalpa achieves the first bhumi, the second achieves the second bhumi, etc., six bhumis, and the third completes the three bhumis of Vipaka. Other sutras say that because the three are consistent in Dharma, they are called three, but in reality, it is thirty-three, the first is the Sambhara-marga, the second is the Prayoga-marga, and then three by three to complete the ten bhumis. Even so, the Adornment of Exertion Sutra says: 'To quickly realize all this effort, one should enter.' Through skillful means, one quickly attains Buddhahood. In the Skillful Means Sutra, it says: The teacher became the son of a Brahmin, and because he traveled with the daughter of a merchant, he completed the accumulation of a thousand kalpas; the boatman killed a black man through skillful means, and completed the accumulation of a million kalpas; having obtained forbearance in the unborn Dharma, if one wishes, one can attain Buddhahood in seven days. In the Queen Mother Sutra, it also says: The one who sees the path obtains the sixth bhumi and is prophesied to attain Buddhahood in this kalpa. 1-479 Therefore, in the Entering the Mudra of Determination and Indetermination Sutra, it says: Like a bullock cart, an elephant cart, the moon and the sun, the emanation of a Shravaka, and the emanation of a Buddha, the five Bodhisattvas who generate Bodhicitta, through the difference in diligence, the path is sometimes slow and sometimes fast.

---

ུར་དུ་བགྲོད་པ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །སྐར་རྒྱལ་བསྟོད་པས་ བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། སྟོན་པ་འདིས་རྒྱལ་བ་སྐར་རྒྱལ་རི་ཕུག་ཅིག་ན་མེའི་ཁམས་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ལ་རྐང་པ་གཅིག་གིས་འགྲེང་སྟེ་ཞག་བདུན་དུ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་ པས་བསྟོད་པས་བསྐལ་པ་དགུ་འདུམས་པར་བཤད་དོ། །དེས་ན་ས་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་མང་དུ་ཐོས་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་སྨོན་ལམ་དང་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་འབད་པར་བྱ་དགོས་ཤིང་དེ་ཡན་ཆད་ཅིའང་ མི་ཐོགས་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། །དེ་ལྟར་ལྷུང་བ་སྟོབས་ལྡན་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་སྟོབས་ལྡན་པ་དག །འཁོར་བར་རེས་ཀྱིས་འགྲོགས་བྱེད་ན། །ས་ཐོབ་པ་ལ་ཡུན་རིང་ཐོགས། །ཞེས་པས་སོ། ། དེས་ན་ལྟུང་ བ་མི་འབྱུང་ཞིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་བ་སོགས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་གདབ་བོ། །སྔགས་དང་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ལ་ལམ་མྱུར་བུལ་ཡོད་པར་གསུངས་པ་ནི་དྲང་དོན་ཏེ། གཉིས་ཀ་ཡང་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་རེལ་མ་ཤོར་ན་མྱུར་ཞིང་། 1-480 སྔགས་ལ་ཞུགས་ཀྱང་རྐང་པ་བརྐྱང་སྟེ་འདུག་ན་རིང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འབྱུང་བའི་དུས་ནི། །མར་ནི་འགྲིབ་པ་ཡི། །རྒྱ་ཡི་བར་ལ་དེ་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་པ་བརྒྱད་ཁྲི་ནས་བཟུང་ནས་ཏེ་ཡར་ འཕེལ་ལ་ནི་གདུལ་བྱ་རྣམས་སྐྱོ་བ་དཀའ་བས་དང་བརྒྱ་པ་མན་ཆད་ལ་ཚེ་དང་དུས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལྟ་བ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་སྙིགས་མ་ལྔ་ཤིན་ཏུ་ཤས་ཆེ་བས་སོ། །རང་ སངས་རྒྱས་རྣམས་གཉིས་ག་ལ་ཞེས་པ་ཡར་འཕེལ་དང་མར་འགྲིབ་དག་ལའོ། །ཡང་སྙིང་རྗེ་པད་མ་དཀར་པོའི་མདོར། ལོ་ཀའི་ཁམས་མཐེ་བོང་ཅན་ཞེས་བྱ་བར་མཐེ་བོང་གི་ཚད་ཙམ་གྱི་མི་རྣམས་ ཀྱི་ནང་དུ་ཚེ་ལོ་བཅུ་པའི་ཚེ་རྒྱལ་བ་སྐར་མ་ལ་དགའ་བ་སངས་རྒྱས་པ་དང་། ཚེ་ལོ་སུམ་ཅུ་པ་དང་ལྔ་བཅུ་པ་ལའང་སངས་རྒྱ་བ་དང་། སྐལ་བ་བཟང་པོའི་མདོར། མི་ཡི་ འདྲེན་པ་སྣང་མཛད་པའི། །མི་རྣམས་ཚེ་ལོ་དཔག་ཏུ་མེད། །སངས་རྒྱས་དགུ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་དགུས། །ཇི་སྙེད་མཛད་ཀུན་དེ་མཛད་འགྱུར། །ཅེས་ཀྱང་བརྒྱད་ཁྲི་པའི་ལྷག་པ་ལ་འབྱུང་བར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །གསུམ་ པ་བསྐལ་པའི་ཞར་བྱུང་ནི་བསྐལ་པ་བགྲང་བའི་ཞེས་ཏེ་དམིགས་བསལ་དང་བཅས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ཡང་སར། བར་བསྐལ་ཉི་ཤུ་དང་བཞི་བཅུ་དང་དྲུག་ཅུ་ལ་བསྐལ་པ་གཅིག་ཏུ་བཏགས་པ་ནི་ཚངས་པ་བ་གསུམ་གྱི་ཚེར་གསུངས་སོ། ། 1-481 དེ་ལས་འཕྲོས་པ་ནི་ཁམས་གོང་མའི་སེམས་ཅན་དེ་རྣམས་ཞེས་ཏེ་དེ་ལྟ་ནའང་འདི་རྣམས་བསྐལ་པར་ངེས་པར་མི་འཆི་བ་མིན་ཅེས་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་འཆད་པ་ན་འཆི་བའི་དུས་ལ་བབ་ པ་ནི་ཚེ་ཇི་ཙམ་འཕངས་པ་རྫོགས་པ་སྟེ་དུས་སུ་འཆི་བའོ། །བར་པ་ནི་སེམས་ཅན་དེ་རྣམས་སྙོམས་འཇུག་གི་རོ་མྱང་བས་ཚེ་འཕེལ་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཟད་པས་དུས་མིན་དུ་ འཆི་བའོ། །ལས་ཟད་པ་ནི་གང་ནས

【現代漢語翻譯】 賜予前往之教誨。星王贊以精進力。在註釋中說：『導師以讚美星王（藏文：སྐར་རྒྱལ་，梵文天城體：Tara-rāja，梵文羅馬擬音：Tara-rāja，漢語字面意思：星之王）的方式，使九劫得以調和，星王在山洞中處於火界三摩地，單腿站立七天。』因此，在獲得果位之前，必須通過多聞、精進、發願和善巧方便來努力，在此之前，什麼也無法獲得。如《入菩薩行論》所說：『如是墮落具力者，菩提心力具足者，若於輪迴更迭行，證得果位需時久。』因此，要發願不墮落，不離菩提心等。關於密咒和波羅蜜多乘有快慢之說，這是不了義的，因為兩者若不失精進，則迅速；即使進入密咒，若伸腿而坐，則緩慢。出現的時間是：『衰退之時，印度之間出現。』從八萬歲開始，因為增長時難以調伏眾生，而在百歲以下時，五濁（命濁、時濁、煩惱濁、見濁、眾生濁）非常嚴重。自生佛（獨覺佛）在何處？在增長和衰退之時。又在《悲華經》中說：在名為『拇指世界』的地方，在拇指大小的人中，當壽命為十歲時，星王歡喜佛成佛；當壽命為三十歲和五十歲時，也有成佛者。在《賢劫經》中說：『人中導師光明照，眾人壽命無數量，九百九十九佛陀，如是所作皆能作。』這也教導說發生在八萬歲以上。第三，劫的附帶是劫的計數，即已講述了特殊情況。而且，在《根本說一切有部毗奈耶》中，將二十個中劫、四十個中劫和六十個中劫算作一個劫，這是對梵天三界的壽命的說法。 從那延伸出來的是，較高界眾生，即使如此，他們也並非一定不會在劫中死亡。解釋死亡的時間時，壽命耗盡即是壽終正寢。中間的是指眾生享受等持的滋味，福德的習氣耗盡，非時而死。業儘是指從何處…

【English Translation】 The teaching of going forth was bestowed. Praising the Star King with diligence. In the commentary, it says: 'The Teacher harmonized nine kalpas by praising the Star King (藏文：སྐར་རྒྱལ་，梵文天城體：Tara-rāja，梵文羅馬擬音：Tara-rāja，漢語字面意思：Star King), who was in samadhi of the fire element in a mountain cave, standing on one leg for seven days.' Therefore, before attaining the ground, one must strive through much learning, diligence, aspiration, and skillful means, and nothing can be attained before that. As it says in 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'Thus, if those who have fallen and have strength, and those who have the strength of Bodhicitta, alternately associate in samsara, it will take a long time to attain the ground.' Therefore, one should make aspirations such as not falling and not being separated from Bodhicitta. It is said that there is a fast and slow path in mantra and the Paramita vehicle, which is provisional, because both are fast if diligence is not lost; even if one enters mantra, it is long if one sits with legs stretched out. The time of its occurrence is: 'In the time of decline, it occurs between India.' Starting from eighty thousand years, because it is difficult to tame beings when increasing, and when it is less than one hundred years, the five degenerations (degeneration of life, time, afflictions, views, and beings) are very strong. Where are the Pratyekabuddhas? In the times of increase and decrease. Also, in the 'White Lotus of Compassion Sutra', it says: In a place called 'Thumb World', among people the size of thumbs, when the lifespan is ten years, Buddha Pleased with Stars becomes enlightened; when the lifespan is thirty and fifty years, there are also those who become enlightened. In the 'Good Kalpa Sutra', it says: 'The guide of humans, shining light, the lifespan of beings is immeasurable, nine hundred ninety-nine Buddhas, whatever they do, they will all do.' This also teaches that it occurs above eighty thousand years. Third, the incidental of the kalpa is the counting of the kalpa, that is, the special circumstances have been explained. Moreover, in the Sarvastivada Vinaya, twenty intermediate kalpas, forty intermediate kalpas, and sixty intermediate kalpas are designated as one kalpa, which is said to be the lifespan of the three Brahma realms. What extends from that is that those beings of the higher realms, even so, it is not certain that they will not die in the kalpa. When explaining the time of death, the exhaustion of lifespan is dying at the end of one's life. The intermediate refers to beings who, by enjoying the taste of samadhi, exhaust the karmic imprints of the merit of increasing lifespan, and die untimely. Exhaustion of karma refers to from where...

---

་འཆི་འཕོ་བ་དེར་སྐྱེ་བའི་ལས་ཡོངས་སུ་གཏུགས་ཏེ་སྤྱད་ཟིན་པ་དང་མེད་པས་རེ་ཤིག་དེར་མི་སྐྱེ་བའོ། །སྔ་མ་དག་དེར་སྐྱེ་བའི་ལས་ཡོད་ན་ དེར་སྐྱེ་བ་སྲིད་དོ། །དུ་ཁའི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི། དུ་ཁའི་དུ་ཁ་ཉིད་སོགས་གསུམ་དང་དོག་པ་སོགས་དུ་ཁ་བརྒྱད་དོ། །དེ་མི་རྟག་པ་དུ་ཁ་རུ་གསུངས་པ་དང་དོན་ གཅིག་པ་ནི། དེ་ལྟ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་མདོར་གང་མི་རྟག་པ་དུ་ཁ་རུ་གསུངས་ཞེ་ན། ལན་ལ་གཉིས་ལས་མི་རྟག་པ་ལ་དུ་ཁ་གསུམ་དུ་རྟོགས་ཚུལ་ལ་སྐྱེ་བའི་ཆར་གཏོགས་པ་ནི་ མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བའོ། །འཇིག་པའི་ཆར་གཏོགས་ནི་བྱུང་ནས་མེད་པར་འགྱུར་བའོ། །དེའི་དང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་དུ་ཁའི་དུ་ཁ་ཉིད་ཤེས་ཏེ་དུ་ཁའི་ཕྱོགས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་སྐྱེས་ན་དུ་ཁ་བས་སོ། ། 1-482 གཉིས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འགྱུར་བའི་དུ་ཁ་ཉིད་ཤེས་ཏེ་བདེ་བའི་ཕྱོགས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཞིག་ན་དུ་ཁ་བས་སོ། །གཉིས་ཀའི་ཅེས་པ་གནས་ངན་ལེན་དང་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་འཇིག་ གཉིས་ཀའང་མི་འདོད་པས་སོ། །དེ་ན་མདོ་དེའི་དོན་ནི་མི་རྟག་པ་ཟག་བཅས་དེ་ཀུན་དུ་ཁའོ་ཞེས་པའོ། །མི་རྟག་པ་གཉིས་ཀའི་ཆ་དང་འཇིག་པའི་ཆར་གཏོགས་དེ་ལ་དགོངས་ཏེ་ངས་བཏང་ སྙོམས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཟག་བཅས་མི་རྟག་པ་དང་བདེ་བའི་ཕྱོགས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་འགྱུར་བ་ཉིད་ལ་དགོངས་ནས་བཏང་སྙོམས་དང་བདེ་བའི་ཚོར་བ་དུ་ཁའི་ངོ་བོར་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དུ་ཁའི་ ཚོར་བ་ནི་དུ་ཁ་རུ་ལོ་ཀ་ན་གྲགས་པས་དེ་ལ་དགོངས་པ་བརྗོད་མི་དགོས་སོ། །མི་རྟག་པ་ལ་དུ་ཁ་བརྒྱད་རྟོགས་ཚུལ་ནི། ཡང་སྐྱེ་འཇིག་ཆོས་ཉིད་དུ་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ ལ་ཅེས་ཏེ་འདུ་བྱེད་སྨོས་པས་སྐྱེ་འཇིག་གྲུབ་ཀྱང་དེ་དག་འདུ་བྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསལ་བར་བྱེད་པ་ལ་སྨོས་སོ། །དེ་ལ་སྐྱེ་བ་སོགས་བརྒྱད་ཡོད་པའི་མི་རྟག་པ་དེ་དུ་ཁ་བ་ སྟེ་དེ་ལྟ་མིན་ན་ལམ་ཡང་དུ་ཁ་རུ་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བསྡུ་བར། མི་རྟག་པ་ཡིན་ལ་དུ་ཁ་མ་ཡིན་པ་ཡོད་དེ་ལམ་གྱི་བདེན་པའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མི་རྟག་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དང་བརྒྱད་ཡོད་པ་དེའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པ་དེ་སྡུག་བསྔལ་དུ་བཀའ་སྩལ་ཏོ། ། 1-483 སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོང་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་གིས་སྟོང་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། མདོར་བསྟན་པ་ནི་མདོར་ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ། ཀུན་དགའ་བོ་ དེ་ལྟ་བས་ན་གང་དང་གང་མེད་པ་དེ་དེས་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་ཡང་དེ་ལ་ལྷག་མ་གང་ཡོད་པ་གང་དེ་དེ་ལ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཡང་དག་པ་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་ཏེ། ཀུན་དགའ་བོ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་འདིར་ དྲངས་པས་སོ། །གང་ན་ཞེས་པ་ཡང་དག

【現代漢語翻譯】 如果死亡轉移到那裡，因為導致投生的業力已經完全耗盡或不存在，所以暫時不會在那裡投生。如果先前存在導致投生的業力，那麼在那裡投生是可能的。苦的特徵主要有兩個方面：真實的苦，如苦的自性等三種；以及擔憂等八種苦。說『無常即是苦』，與此意義相同。如果這樣，為什麼經中說『凡是無常皆是苦』呢？回答是，從兩個方面來說，理解無常為三種苦的方式是：屬於生起範疇的是從無到有；屬於壞滅範疇的是從有到無。依靠前者，認識到苦的自性，即當屬於苦的行蘊生起時，就會感到痛苦。依靠後者，認識到變異的苦，即當屬於樂的行蘊壞滅時，就會感到痛苦。『兩者』指的是具有惡劣狀態的行蘊的生起和壞滅都不令人滿意。因此，那部經的意義是：凡是具有染污的無常，都是苦。考慮到無常的兩個方面，即生起和壞滅，佛陀宣說了舍受和樂受的本質是苦，因為他考慮到舍受方面的染污無常和樂受方面的變異。苦受在世間被稱為苦，因此無需贅述。 理解無常為八種苦的方式是：對於具有生滅法性的行蘊，通過提到『行蘊』，即使生滅已經成立，也明確了這些是行蘊的特徵。對於這些行蘊，由於存在生等八種現象，所以無常是苦的，否則，道也會變成苦。因此，總結說：『存在無常但非苦的情況，那就是道的真諦。』正因為無常具有三種和八種苦，所以無常被宣說為苦。 空的特徵主要有兩個方面：人無我和法無我。關於前者，有三個方面：簡要的開示是，在《大空性經》中，善現（Subhuti）問道：『世尊，什麼是空性？』佛陀回答說：『善現，所謂空性，就是其中沒有的，就以它為空。』善現又問：『世尊，其中有什麼剩餘呢？』佛陀回答說：『其中有的，就以它為有。』善現，這就是如實知見空性，是不顛倒的。』這裡引用了這段經文。『在哪裡』也表示真實。

【English Translation】 If death transfers there, because the karma leading to rebirth has been completely exhausted or does not exist, one will temporarily not be reborn there. If the previous karma leading to rebirth exists, then rebirth there is possible. The characteristics of suffering mainly have two aspects: the actual suffering, such as the nature of suffering itself, etc., which are three; and worries, etc., which are eight sufferings. Saying 'impermanence is suffering' is the same in meaning. If so, why does the sutra say 'Whatever is impermanent is suffering'? The answer is, from two aspects, the way to understand impermanence as three sufferings is: belonging to the category of arising is from non-existence to existence; belonging to the category of destruction is from existence to non-existence. Relying on the former, one recognizes the nature of suffering, that is, when the aggregates belonging to the side of suffering arise, one feels pain. Relying on the latter, one recognizes the suffering of change, that is, when the aggregates belonging to the side of happiness are destroyed, one feels pain. 'Both' refers to the fact that the arising and destruction of aggregates with bad states are not satisfactory. Therefore, the meaning of that sutra is: whatever is impermanent with defilements is suffering. Considering the two aspects of impermanence, that is, arising and destruction, the Buddha declared the essence of equanimity and pleasant feelings to be suffering, because he considered the defiled impermanence on the side of equanimity and the change on the side of pleasant feelings. Suffering feelings are known as suffering in the world, so there is no need to elaborate. The way to understand impermanence as eight sufferings is: for the aggregates that have the nature of arising and ceasing, by mentioning 'aggregates', even if arising and ceasing have been established, it clarifies that these are the characteristics of aggregates. For these aggregates, because there are eight phenomena such as arising, impermanence is suffering, otherwise, the path would also become suffering. Therefore, it is summarized: 'There is impermanence that is not suffering, that is the truth of the path.' Precisely because impermanence has three and eight sufferings, impermanence is declared as suffering. The characteristics of emptiness mainly have two aspects: emptiness of self of person and emptiness of self of phenomena. Regarding the former, there are three aspects: the brief teaching is that in the Great Emptiness Sutra, Subhuti asked: 'Bhagavan, what is emptiness?' The Buddha replied: 'Subhuti, what is called emptiness is that which is not there, it is empty of that.' Subhuti again asked: 'Bhagavan, what is remaining in it?' The Buddha replied: 'What is in it, it is there.' Subhuti, this is truly seeing emptiness as it is, it is not inverted.' Here, this sutra passage is quoted. 'Where' also indicates truth.

---

་པར་ཐོས་བསམ་གྱིས་རྗེས་སུ་རྟོགས་ནས་སོ་སོ་རང་གིས་མཐོང་སྟེ་མེད་པའི་དོན་གྱི་ལྷག་མ་ཞེས་ཏེ་འདི་ལ་དང་འདིར་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་སོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་ཤེས་རབ་འདི་ནི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་སྟེ་ཡང་དག་པར་དགག་ཕྱོགས་ཀྱིས་བཤད་པས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི། དགག་གཞི་ཅི་ཞིག་ན་དགག་བྱ་ཅི་མེད་ཅེ་ ན། ཕུང་པོ་སོགས་ལ་མི་རྟག་པ་མེད་པས་རྟག་པ་དང་སྐད་ཅིག་མར་མི་འཇིག་ཅིང་དུས་གཞན་དུ་གནས་པས་བརྟན་པ་དང་། རྒྱུན་མི་འཇིག་པས་ཐེར་ཟུག་དང་། འགྱུར་བ་མེད་པས་མི་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་ཀྱི་བདག་བྱེ་བྲག་པ་སོགས་ཀྱིས་བཏགས་པ་དང་། 1-484 དེ་ལ་ལྟོས་པའི་བདག་གི་བ་མེད་དོ། །བདག་དོན་གཞན་དང་བྲལ་བ་དེ་ལྟ་བས་ན་ཕུང་པོ་སོགས་དེ་རྣམས་ནི་བདག་དེས་སྟོང་ངོ་། །གང་བདག་མེད་པ་ནི་འདུ་བྱེད་ཕུང་པོ་སོགས་དེ་ ཉིད་དེ། དེ་ལྟར་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། ། དེ་ལ་ལུང་དགོད་པ་ནི། འདི་ལ་ཞེས་ཏེ་བདག་མེད་པ་ཉིད་ཡོད་པར་དང་བདག་ནི་མེད་པར་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཡང་ཞེས་ ཏེ་འདིར་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་སྤྱི་དོན་དྲུག་གི སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་ཀུན་བརྟགས་པ་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་བརྟགས་པ་འཇིག་རྟེན་ཐ་མལ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱིས་ང་ཞེས་ རྟོག་པ་དང་མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་བཏགས་པ་དང་རང་གི་སྡེ་པ་གནས་མའི་བུ་པས་ཕུང་པོ་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་རྟག་མི་རྟག་ཏུའང་བརྗོད་ དུ་མེད་པར་བཏགས་ཤིང་། ས་སྒྲོགས་རིས་དང་སྲུང་བ་པ། །གནས་མ་བུ་པའི་སྡེ་རྣམས་ནི། །ཀུན་གྱིས་བཀུར་བ་རྣམ་པ་གསུམ་ཞེས་ས་སྒྲོགས་རིས་པ་དང་སྲུང་བ་པ་དང་བཟང་པོའི་ལམ་པ་ དང་བླ་མ་པ་དང་། རྣམ་པར་ཕྱེ་སྟེ་སྨྲ་བ་དང་ཆོས་སྲུང་བ་དང་གོས་དམར་བ་དང་ས་སྟོན་པ་དང་ཆོས་མཆོག་པ་རྣམས་བདག་འདོད་པར་བཤད་དེ། དེ་དགག་པ་རྒྱས་པར་མཛོད་འགྲེལ་དགུ་པར་བལྟའོ། ། 1-485 ཆོས་སུ་བཏགས་པ། ཐ་མལ་པའི་ཆོས་རྣམས་བདེན་པར་འཛིན་པ་དང་། མུ་སྟེགས་དབང་ཕྱུག་པས་ཚིག་གི་དོན་དྲུག་དང་གཅེར་བུ་པས་ཚིག་དོན་དགུ་དང་། གྲངས་ཅན་པས་དེ་ཙམ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་ དང་། ཚངས་པ་བས་རིག་བྱེད་བདེན་པར་བཏགས་པ་སོགས་ཕལ་ཆེར་དང་། སྡེ་པ་གཉིས་ཀྱིས་རྡུལ་ཕྲན་སོགས་ཆོས་ཕལ་ཆེར་རྫས་ཡོད་དང་གཟུང་འཛིན་བདེན་པར་འདོད་པ་སྟེ། དབུ་མ་པས་གཞལ་ན་གཉིས་ མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་རྫས་གྲུབ་དུ་འདོད་པ་ཡང་ངོ་། །དེ་རྣམས་ཀྱི་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་གཟུང་ཆར་སྣང་བ་བཏགས་ཆ་ཅིའང་མེད་པ་དེ་སྟེ་སུམ་བཅུ་པར། རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་གང་གིས། །དངོས་པོ་ གང་གང་རྣམས་བཏགས་པ། །དེ་ཉིད་ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པ་ཡི། །ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཞན་དབང་ནི་ཁམས་གསུམ་པའི་ཤེས་རིག་ཀུན་བརྟགས་ཀྱི་བརྟག་གཞི་དང་རྟོག་བྱེད་རྒ

【現代漢語翻譯】 通過聽聞和思考來理解，並親自證悟，這就是所謂的『未見之義的剩餘』，即在此處指的是蘊等。 這種智慧是證悟空性，通過正確地破斥來闡述，因此不會顛倒。詳細解釋如下：如果存在破斥的基礎，那麼破斥的對象是什麼呢？ 因為蘊等沒有無常，所以執著于常；因為不是剎那間毀滅，而是存在於其他時間，所以執著于穩固；因為相續不滅，所以執著于恒常；因為沒有變化，所以執著于不變的自性，這是外道等所安立的。 並且沒有依賴於它的我之所有。因為我與他者分離，所以蘊等都空無我。沒有我的事物，就是行蘊等本身。這就是如此闡述的方式。 引用經文來證明：『在此』，即知道無我存在，並且通過智慧知道沒有我。第二點是『又』，即在此處，對於三種自性，通過六種共同點，在各自的自性上，凡夫俗子執著于遍計所執的我，認為『我』是俱生的。 外道如前所述那樣安立，自部中的有部宗認為蘊既非與我相同，也非與我相異，既非恒常也非無常。地峽派、守護派、住子部的宗派是『一切恭敬的三種』。地峽派、守護派、善道派、上師派、分別說者、護法者、紅衣者、地論師、法勝者都被說成是執著於我的。關於破斥這些觀點，請參考《廣大論釋》第九品。 安立為法：凡夫俗子執著于諸法為真，外道自在派認為六句義為真，裸形派認為九句義為真，數論派認為二十四諦為真，梵天派認為吠陀為真等等。大多數宗派和兩個部派認為極微等大多數法實有，並且執著于能取和所取為真。如果用中觀派來衡量，那麼認為二取不二的智慧是實有的也是錯誤的。 對於這些宗派的能取所顯現的執著之境，沒有任何安立之處，如《三十頌》所說：『以何等分別，於何等事物，而作安立者，彼即是彼性，彼性即非有。』 他性是三界中的一切識，是遍計所執的安立處和能立者。

【English Translation】 Understanding through hearing and thinking, and personally realizing it, this is what is called 'the remainder of the unseen meaning', which here refers to the skandhas (aggregates) etc. This wisdom is the realization of emptiness, explained through correct refutation, therefore it is not inverted. A detailed explanation is as follows: If there is a basis for refutation, then what is the object of refutation? Because the skandhas etc. do not have impermanence, they cling to permanence; because they are not destroyed in an instant, but exist at other times, they cling to stability; because the continuum is not destroyed, they cling to constancy; because there is no change, they cling to the unchanging nature, which is established by externalists etc. And there is no possession of 'I' dependent on it. Because the self is separate from others, the skandhas etc. are all empty of self. The thing that has no self is the aggregate of formations etc. itself. This is how it is explained. Quoting scripture to prove it: 'Here', that is, knowing that selflessness exists, and knowing through wisdom that there is no self. The second point is 'again', that is, here, for the three natures, through six common points, on their respective natures, ordinary people cling to the imputed self of the imputed, thinking 'I' is innate. Externalists establish it as previously stated, and the Sautrantika school in their own division believes that the skandhas are neither the same as nor different from the self, neither constant nor impermanent. The Haimavatas, the Dharmaguptakas, and the Sthavira schools are 'the three that are all revered'. The Haimavatas, the Dharmaguptakas, the Bhadrayaniyas, the Lamakas, the Vibhajyavadins, the Dharmarakshitas, the Kasayapas, the Hetuvadins, and the Dharmottariyas are all said to cling to the self. For refuting these views, please refer to the ninth chapter of the Extensive Commentary. Establishing as Dharma: Ordinary people cling to dharmas as true, the Ishvaravadins among the externalists consider the six categories of meaning as true, the Nirgranthas consider the nine categories of meaning as true, the Samkhyas consider the twenty-four tattvas as true, the Brahmavadins consider the Vedas as true, and so on. Most schools and two divisions consider atoms etc. as mostly real, and cling to the grasper and the grasped as true. If measured by the Madhyamikas, then the wisdom of non-duality of the two aspects is also considered real, which is also wrong. For the objects of clinging that appear to the grasper of these schools, there is no basis for imputation, as the Thirty Verses says: 'Whatever is imputed, on whatever thing, that is imputed, that is its nature, that nature is non-existent.' The other-powered nature is all the consciousness in the three realms, which is the basis for imputation and the establisher of the imputed.

---

ྱུ་རྐྱེན་ལ་ རག་ལས་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་དུ། །གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད། །རྣམ་རྟོག་ཡིན་ཏེ་རྐྱེན་ལས་བྱུང་ཞེས་དང་། རྗེ་བཙུན་གྱིས། ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ནི། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་གསུམ་པ། ། ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཡོངས་གྲུབ་ནི། གཞན་དབང་རྣམ་རིག་ཙམ་དེ་ཉིད་བདག་གཉིས་ཀྱིས་དབེན་པ་སྟེ། གྲུབ་ནི་དེ་ལ་སྔ་མ་པོ། །རྟག་ཏུ་མེད་པར་གྱུར་པ་གང་། །ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་དབུས་དང་མཐའ་འབྱེད་པར། 1-486 བརྟགས་པ་དང་ནི་གཞན་དབང་དང་། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཉིད་ཀྱང་སྟེ། །དོན་ཕྱིར་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ཕྱིར། །གཉིས་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་བཤད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེས་ཤེས་བྱ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི། གསུམ་ ཀ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་གཉིས་པ་ནི་སྤང་བྱ་དང་གསུམ་པ་ནི་ཐོབ་པར་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བའོ། །ཡང་ཆོས་ཀུན་འདི་གསུམ་དུ་འཇོག་སྟེ་གཟུགས་སུ་སྣང་བ་ལ་ཡུལ་གྱི་ངོ་ བོར་བརྟགས་པ་དང་ཚོར་བ་སོགས་སུ་སྣང་བ་ལ་གཟུང་འཛིན་གྱི་དངོས་པོར་གཏན་མེད་བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་ཀུན་བརྟགས་པའི་གཟུགས་སོགས་དང་། གཟུགས་སུ་སྣང་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་ཤེས་པ་གང་ཚོར་བ་ སོགས་ལ་གཟུང་འཛིན་དུ་རྟོག་པར་བྱེད་པ་གཞན་དབང་གི་གཟུགས་སོགས་དང་། རྣམ་པར་བརྟགས་པའི་གཟུགས་སོགས་ལ་ཀུན་བརྟགས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་བྲལ་བའི་བདག་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཞེས་ བཤད་དོ། །ཡང་འདི་གསུམ་དུ་ཤེས་བྱ་ཀུན་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དགུས་འཇོག་ཚུལ་ནི། དབུས་མཐའ་རྩ་འགྲེལ་དུ་བལྟའོ། །ཡང་ཆོས་མངོན་པའི་མདོར། ཆོས་ནི་གསུམ་སྟེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་ བྱང་བ་དང་དེ་གཉིས་ཀའི་ཆར་གཏོགས་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་དང་པོ་དང་གསུམ་པ་དང་གཉིས་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ། ས་དང་གསེར་དང་སའི་ཁམས་བཞིན་ནོ། །ཡང་བྱུང་རྟེན་སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་བསྟན། ། 1-487 བརྟགས་ལ་བརྟེན་ཏེ་མེད་པར་བསྟན། །རྣམ་དག་རྣམས་པ་བཞིར་བརྟེན་ནས། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་བསྟན་པའོ། །རྣམ་དག་དེ་ནི་རང་བཞིན་དང་། །དྲི་མ་མེད་དང་ལམ་དང་དམིགས་པ་རྣམ་པར་བྱང་བ་སྟེ་ རིམ་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དེ་ཉིད་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་དམ་པའི་ཆོས་བསྟན་པའོ་ཞེས་ཐེག་བསྡུས་སུ་འབྱུང་བ་ལྟར། མདོ་སྡེ་ ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་རྣམས་སུ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་པོ་འདི་ལ་ལྟོས་ཏེ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་གསུངས་པའོ། །སོ་སོའི་དབྱེ་བ་ནི། བསྡུ་བར། དང་པོ་ལ་དབྱེ་བ་དཔག་མེད་དེ་ཡང་སད་པ་དང་ དེ་གོམས་པའི་བག་ལ་ཉལ་གཉིས་དང་། གཉིས་པའི་དབྱེ་བ་རྒྱུ་མཚན་ལྟར་ཆེས་མང་པ་སྟེ། ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་གཞན་གཉིས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་དང་དེ་ལ་མངོན་ཞེན་མེད་ པས་བསླང་བ་གཉིས་དང་། གསུམ་པ་ཀུན་ཏུ་རོ་གཅིག་པས་དབྱེ་བ་མེད་པར་གསུངས་སོ། །ཐེག་བསྡ

【現代漢語翻譯】 依賴於因緣，即，在它本身中，『他起自性』（藏文：གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད།，含義：由其他事物決定的性質）的本質是『分別』（藏文：རྣམ་རྟོག་），因為它由因緣而生。正如至尊者（藏文：རྗེ་བཙུན་）所說：『非真遍計是，心及心生三界性。』 『圓成實性』（藏文：ཡོངས་གྲུབ་）是，僅僅『他起』（藏文：གཞན་དབང་）的『唯識』（藏文：རྣམ་རིག་）本身，遠離了二取（藏文：བདག་གཉིས་），即，『成』（藏文：གྲུབ་）是相對於它的前者。『恒常不存在的任何事物。』 在《辨中邊論》中說：『遍計所執性，以及他起性，圓成實性，爲了意義，爲了非真分別，因為二者不存在而說。』 因此，所知需要被確定為：三者都需要完全瞭解，第二者需要被捨棄，第三者需要被證得。 此外，一切法都可以被歸納為這三者：顯現為色法（藏文：གཟུགས་）的事物，被認為是客體的本質；顯現為感受等的事物，被認為是能取和所取的實體，儘管實際上並不存在——這些都是『遍計所執性』（藏文：ཀུན་བརྟགས་པའི་གཟུགས་）的色法等。顯現為色法的識，以及任何認知感受等的事物，被認為是能取和所取——這些是『他起性』（藏文：གཞན་དབང་གི་གཟུགས་）的色法等。遠離了『遍計所執性』（藏文：རྣམ་པར་བརྟགས་པའི་གཟུགས་）的色法等，其自性是空性，即法性的色法等。 此外，一切所知都可以通過這三者和九種真實性來歸納，詳情請參考《辨中邊論》的根本頌和註釋。 此外，在《阿毗達磨經》中說：『法有三種：完全染污的、完全清凈的，以及屬於這兩者的。』這指的是第一種、第三種和第二種，就像土地、黃金和土礦一樣。 此外，經中說：『顯示了生起、所依和幻象等，依賴於遍計所執性而顯示不存在，依賴於四種清凈而顯示圓成實性。』 四種清凈是：自性清凈、離垢清凈、道清凈和目標清凈，依次指的是真如，以及真如遠離了遮蔽，以及波羅蜜多等，以及大乘的聖法。正如《攝大乘論》中所說，在極其廣大的經藏中，都是參考這三種自性而如此宣說的。 各自的區別是：在《攝論》中說，第一種有無數種區別，即醒覺和習慣於此的習氣兩種。第二種的區別非常多，就像原因一樣。此外，對於其他兩種自性，由於執著于顯現，所以會產生行為；由於沒有執著于顯現，所以會產生行為。第三種是完全相同的，因此沒有區別。正如《攝大乘論》中所說。

【English Translation】 Dependent on conditions, that is, in itself, the nature of 'other-powered nature' (Tibetan: གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད།, meaning: the nature determined by other things) is 'discrimination' (Tibetan: རྣམ་རྟོག་), because it arises from conditions. As the venerable one said: 'The untrue imputation is, mind and mental events, the nature of the three realms.' 'Perfected nature' (Tibetan: ཡོངས་གྲུབ་) is, merely the 'consciousness-only' (Tibetan: རྣམ་རིག་) of 'other-powered' (Tibetan: གཞན་དབང་) itself, is devoid of the two graspers (Tibetan: བདག་གཉིས་), that is, 'perfected' (Tibetan: གྲུབ་) is relative to the former. 'Whatever is perpetually non-existent.' In the 'Distinguishing the Middle from the Extremes', it says: 'The imputed nature, and the other-powered, and the perfected nature, for the sake of meaning, for the sake of untrue discrimination, because the two do not exist, it is said.' Therefore, what is to be known needs to be determined as: all three need to be fully understood, the second needs to be abandoned, and the third needs to be realized. Furthermore, all phenomena can be classified into these three: things that appear as form (Tibetan: གཟུགས་), are considered to be the essence of the object; things that appear as feelings, etc., are considered to be the entity of the grasper and the grasped, although they do not actually exist—these are the forms, etc., of 'imputed nature' (Tibetan: ཀུན་བརྟགས་པའི་གཟུགས་). The consciousness that appears as form, and any cognition of feelings, etc., are considered to be the grasper and the grasped—these are the forms, etc., of 'other-powered nature' (Tibetan: གཞན་དབང་གི་གཟུགས་). The nature of the forms, etc., that are free from 'imputed nature' (Tibetan: རྣམ་པར་བརྟགས་པའི་གཟུགས་), is emptiness, that is, the forms, etc., of the nature of reality. Furthermore, all that is to be known can be classified through these three and the nine realities, please refer to the root verses and commentary of the 'Distinguishing the Middle from the Extremes' for details. Furthermore, in the 'Abhidharma Sutra', it says: 'There are three types of phenomena: completely defiled, completely purified, and belonging to both.' This refers to the first, third, and second, just like land, gold, and ore. Furthermore, the sutra says: 'It shows arising, dependence, and illusion, etc., it shows non-existence depending on the imputed nature, it shows perfected nature depending on the four purities.' The four purities are: purity of nature, purity of being free from defilement, purity of the path, and purity of the goal, which refer to suchness, and suchness being free from obscurations, and the perfections, etc., and the sacred Dharma of the Mahayana. As stated in the 'Compendium of the Mahayana', in the extremely vast sutras, they are all spoken in reference to these three natures. The respective differences are: in the 'Compendium', it says that the first has countless differences, namely the awakened and the habitual tendencies of it. The differences of the second are very many, just like causes. Furthermore, for the other two natures, actions arise due to attachment to appearances; actions arise due to not being attached to appearances. The third is completely the same, therefore there is no difference. As stated in the 'Compendium of the Mahayana'.

---

ུས་སུ་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་གཞན་དབང་དང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་ངོ་བོ་ ཉིད་མ་གྲུབ་པ་གཞན་དབང་སྟེ་གཉིས་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་དང་རྣམ་དག་གིས་ཡོངས་གྲུབ་གཉིས་སུ་གསུངས་ཏེ། དབུས་མཐར། འགྱུར་མེད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་རྣམ་པ་གཉིས། ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། ། 1-488 བསྡུ་བར་ནི་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་གཞན་དབང་ཉིད་ཡིན་པར་གསུངས་ཏེ། དེ་ནི་རྐྱེན་གཞན་གྱིས་དབང་ཞེས་པ་དབང་བཙན་དུ་མཛད་ཅིང་། དབུས་མཐར། ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་རབ་ཁོ་ན། །གཅིག་པུ་ཁོ་ ནར་བསྡུས་པའོ། །ཞེས་ཡོངས་གྲུབ་ཏུ་གསུངས་པ་ནི་ཡང་དག་མིན་རྟོག་ཉིད་གཞན་དབང་དུ་འཇོག་པ་དབང་བཙན་དུ་མཛད་པའོ། །ཐ་དད་བསམ་པ་ནི། དང་པོ་ནི་གཉིས་ལས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་ བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱང་དེ་ལྟ་སྟེ། དེ་ཕྱིར་དེ་ཉིད་གཞན་དབང་ལས། །གཞན་མིན་གཞན་མ་ཡིན་པའང་མིན། །མི་རྟག་ལ་སོགས་བཞིན་དུ་བརྗོད། །ཅེས་སུམ་བཅུ་པར་རོ། །ཕྱིན་ ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་གྲུབ་ནི་རྫས་གཅིག་པ་དང་ཐ་དད་པའི་དགོངས་པ་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །གྲངས་ངེས་པ་ལ་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུ་གྲངས་ངེས་ལྔ་བཤད་པའི་ཕྱི་མ་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་ དང་དེ་ལས་འདས་པ་དང་དེའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །དེས་ན་སུམ་བཅུ་པར། དེ་མ་མཐོང་བར་དེ་མི་མཐོང་། ཞེས་ཡོངས་གྲུབ་མ་མཐོང་བར་གཞན་ དབང་མི་མཐོང་སྟེ་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་ཞེས་སོ། །དེ་དོན་གསང་དུ་གཞན་དབང་མ་ལུས་པར་མངོན་སུམ་དུ་མི་མཐོང་བའམ་ཀུན་བརྟགས་ཀྱིས་དབེན་པར་མི་མཐོང་བ་ལ་དགོངས་པ་དང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་ཀྱང་གཞན་དབང་རང་རིག་པའི་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བཤད་དེ་བསྡུ་བ་དང་མཐུན་ནོ། ། 1-489 འོ་ན་བསྡུ་བར་ཀུན་བརྟགས་བྱིས་པའི་ཤེས་པའམ་འཕགས་པའི་ཤེས་པ་ཅིའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ཞེ་ན། གང་གིའང་མ་ཡིན་ཏེ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ ནི་མེད་པ་གང་གིའང་རྟེན་དུ་མི་འགྱུར་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་གྱི་སྒྲོ་བཏགས་པར་ཡང་ཡུལ་དུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་མིན་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཤེས་པས་དམིགས་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བས་ སོ་ཞེས་འཆད་དོ། །གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་མེད་དེ་ཐེག་བསྡུས་སུ་གཞན་དབང་སྔོན་ལ་འབྱུང་བས་སོ། །དཔེ་བསྟན་པ་ནི་ཀུན་བརྟགས་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་དང་རི་བོང་གི་རྭ་དང་མོ་གཤམ་གྱི་ བུ་དང་འདྲ་ཞིང་། གཉིས་པ་སྒྱུ་མ་མིག་སྒྱུ་རྨི་ལམ་མིག་ཡོར་གཟུགས་བརྙན་ཆུ་ཟླ་སྤྲུལ་པ་རྣམས་དང་འདྲ་སྟེ། ཡོངས་གྲུབ་ནི་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུ་བཤད་དོ། །ཡང་། སྦྲུལ་དུ་ཤེས་དོན་དེའི་ རྣམ་པ། དེ་མེད་པ་ཉིད་མཁས་པ་ཡིན། །ཀུན་བརྟགས་ལ་སོགས་མཚན་མར་ནི། །གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 于習氣種子之異性（藏文：བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་གཞན་དབང་，漢語字面意思：習氣種子的異性）和遍計所執（藏文：ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་，漢語字面意思：完全的煩惱）與圓成實（藏文：རྣམ་བྱང་，漢語字面意思：完全的清凈）的自性不成立，是異性，此為二。自性清凈是圓成實，此為二。如《中邊分別論》所說：『不變不顛倒，圓成實有二。』與此相符。 攝略中說，真實智慧是異性，即由他緣所控制，是為自在。如《中邊分別論》所說：『真實智慧唯有，唯一攝略。』說圓成實是真實非妄想，異性是自在。 分別思擇：初者，二者不可說為即彼或異彼，自性圓成實亦如是。故《三十頌》云：『彼異性非異，非非異如無常。』不顛倒之圓成實，如前所說，是一體或異體之意。 于數量決定，《中邊分別論釋》中說五種數量決定，后四者為顯示世間和出世間及其後得之智慧之境。故《三十頌》云：『不見彼不見，』不見圓成實，則不見異性，因后得清凈是世間智慧之境。 此密意為，不能現見一切異性，或不能見遠離遍計所執，且說異生亦能以自證知異性，與攝略相符。 若問攝略中，遍計所執是孩童之識或聖者之識之行境？答：皆非，因無相故。若謂相違，答：此意為無者不能為任何事物之所依，非謂于假立者亦不能為境，因彼處說異生之識所緣故。 次第不定，因《攝大乘論》中異性先出現。譬喻：遍計所執如虛空之花、兔角、石女兒；異性如幻術、眼翳、夢境、眼花、影像、水月、化身；圓成實如虛空之界。 又說：『知蛇義，彼無即智者。』遍計所執等之體相，次第而知。

【English Translation】 The other-powered (gzhan dbang) nature of the seeds of habit (bag chags kyi sa bon) and the completely afflicted (kun nas nyon mongs) and completely purified (rnam byang) nature not being established is other-powered, these are two. Naturally pure is completely established, these are two. As stated in the Madhyāntavibhāga (dbus mtha', Distinguishing the Middle from the Extremes): 'Unchanging, not inverted, completely established are two kinds.' This is in accordance. In the Compendium (bsdu ba), it is said that correct knowledge is other-powered, which means it is controlled by other conditions, making it powerful. As stated in the Madhyāntavibhāga: 'Correct knowledge is only, only gathered.' Saying that the completely established is not false imagination, the other-powered is established as powerful. Thinking differently: the first cannot be said to be the same or different from it, and the naturally completely established is also the same. Therefore, in the Thirty Verses (sum bcu pa): 'That other-powered is not other, not not other, like impermanence and so on.' The completely established that is not inverted is like the previous intention of being one substance or different. Regarding the definite number, in the commentary on the Madhyāntavibhāga, it is said that the latter of the five definite numbers is to show the objects of the knowledge of the worldly, the transcendent, and the subsequent attainment. Therefore, in the Thirty Verses: 'Without seeing that, one does not see that,' without seeing the completely established, one does not see the other-powered, because the subsequent attainment of purity is the object of worldly knowledge. The secret meaning is that one does not directly see all the other-powered, or one does not see it as devoid of complete imputation, and it is said that even ordinary beings know the other-powered through self-awareness, which is in accordance with the Compendium. If asked, in the Compendium, what is the object of the knowledge of children or the knowledge of noble ones? The answer is: it is not the object of any, because it is without characteristics. If it is said that this is contradictory, the answer is: this means that what does not exist does not become the basis of anything, but it does not mean that it does not become the object of imputation, because it is said there that it is the object of the knowledge of ordinary beings. The order is not fixed, because the other-powered appears first in the Compendium of Topics (theg bsdu). The examples are: the completely imputed is like a flower in the sky, a rabbit's horn, or a barren woman's child; the second is like illusion, eye disease, dream, mirage, reflection, water moon, or emanation; the completely established is like the center of the sky. Also: 'Knowing the meaning of the snake, that absence is the wise one.' The characteristics of the completely imputed and so on should be known in order.

---

པར་བྱ། །ཞེས་རབ་ཏུ་སྒྲོན་གསལ་དུ་དྲངས་སོ། ། གཞུང་དོན་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཁོ་ནས་མེད་པ་སྟེ་རྣམ་པ་གང་གིས་ཀྱང་གཏན་མེད་པའོ། །ཇི་ལྟར་ཀུན་བརྟགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་མེད་པ་ནི་གཞན་དབང་ངོ་། །རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་ནི་ཡོངས་གྲུབ་སྟེ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། ། 1-490 དེའང་དབུས་མཐར། དངོས་མེད་དེ་ཡི་དངོས་མིན་དང་། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་སྟོང་པར་འདོད། །ཅེས་དང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུའང་། མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་ཡོད་མིན་སྟོང་ཉིད་དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་ པ་ཉིད་ཤེས་ནས། །སྟོང་པ་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་རྒྱས་པ་ནི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ཟ་བ་པོ་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་གང་ཟག་དང་ཆོས་སུ་ བརྟགས་པ་མེད་ཅིང་དེ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་དང་། ཕྱི་སྟོང་པ་ཉིད་བཟའ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་དེ་ལྟ་བུ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཕྱི་ནང་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་དག་གི་ལུས་ཁོག་ པ་དང་། ཆེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་གནས་ཀྱི་གཞི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་གང་གིས་སྟོང་ཉིད་ཤེས་པ་ལ་དང་། དོན་དམ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཤེས་པ་ དོན་དམ་པའི་རྣམ་པ་ལ་དང་། འདུས་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་དགེ་བ་འདུས་བྱས་ལམ་དང་། འདུས་མ་བྱས་སྟོང་པ་ཉིད་དགེ་བ་འདུས་མ་བྱས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། མཐའ་ལས་འདས་པ་སྟོང་ པ་ཉིད་བདག་གིས་འགྲོ་བ་ལ་ཕན་པ་རྟག་ཏུ་བྱའོ་སྙམ་པ་དང་། ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་འཁོར་བ་དང་། དོར་བ་མེད་པ་སྟོང་བ་ཉིད་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ནའང་དགེ་བ་མི་ཟད་པ་དང་། 1-491 རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་རིགས་དང་། རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་བཅུ་སོགས་ལ་བདག་ གཉིས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་སྐུར་འདེབས་མེད་པ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་མེད་པའི་སྟོང་པ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོད་པའི་སྟོང་པ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་ནི་ཆོས་ ཅན་ཐ་དད་པས་ཕྱེ་ཡི། སྟོང་པའི་ངོ་བོ་ལ་ཐ་དད་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་སྟོང་པའི་ཡུལ་བཅུ་བཞིའི་ཕྱི་མ་བརྒྱད་དགོས་ཆེད་དེ་སྟོང་པའི་རང་བཞིན་ནི་མེད་ཡོད་གཉིས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ ཡང་དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་པར། ཟ་པོ་བཟའ་བ་དེ་ཡི་ལུས། །གནས་ཀྱི་གཞིའི་སྟོང་པ་ཉིད། །དེ་ཡང་གང་གིས་ཇི་ལྟར་མཐོང་། །གང་ཕྱིར་དེ་གང་སྟོང་པ་ཉིད། །དགེ་བ་གཉིས་ཐོབ་བྱ་ བའི་ཕྱིར། །རྟག་དུ་སེམས་ཅན་ཕན་བྱའི་ཕྱིར། །འཁོར་བ་གཏང་བར་མི་བྱའི་ཕྱིར། །དགེ་བ་མི་ཟད་བྱ་བའི་ཕྱིར། །རིགས་ཀྱང་རྣམ་པར་དག་བྱའི་ཕྱིར། །མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །

【現代漢語翻譯】 如是于《大照明經》中詳盡闡述。從勝義諦角度而言，自性空指的是僅僅從自身體性上觀察也是空無，即從任何角度觀察都是徹底不存在的。如同遍計所執那樣不存在的是依他起。自性空指的是圓成實，因為它是空性的自性。 《中邊分別論》中說：『無實彼之非實與，自性即是說為空。』《經莊嚴論》中也說：『知無之空性，如是知非有，自性空性已，說為空性知。』空性的分類廣說則有：內空性，即對於能食者、內在的生處，不執著為人或法，並且了知彼等不存在，而實有不存在之法；外空性，即對於所食之物、外在的生處，也如是了知；內外空性，即對於彼等之身體；大空性，即對於處所之基礎、器世間；空性空性，即對於以何種方式了知空性；勝義空性，即對於如何了知勝義諦之體性；有為空性，即對於有為善法之道；無為空性，即對於無為善法之涅槃；畢竟空性，即對於『我當恒常利益有情』之想法；無始無終空性，即對於輪迴；無舍空性，即縱然于無餘涅槃中，善法亦不窮盡； 自性空性，即對於種姓；自相空性，即對於大丈夫之妙相與隨好；一切法空性，即對於佛陀之十力等，不作增益或誹謗；無物空性，即對於無之空性；無物自性空性，即對於有之空性。此十六空性，是就所空之法各異而作區分，然于空性之體性上則無有差別。如是，十四種空性之最後八種，其必要在於：空性之自性即是有與無二者。如《中邊分別論》所說：『能食所食及彼身，處所基之空性。』『彼亦以何如是見，何故彼為何空性。』『為得二善之故，恒常為利有情故，不應捨棄輪迴故，為作無盡善故。』『為令種姓極清凈，為得妙相隨好故，』

【English Translation】 As explained in detail in the 'Great Illumination Sutra'. From the perspective of ultimate truth, emptiness of inherent existence refers to being empty even when observed solely from its own nature, meaning it is utterly non-existent from any perspective. What is non-existent like the completely imputed is other-dependent. Emptiness of inherent existence refers to the perfectly established, because it is the nature of emptiness. The 'Discrimination of the Middle and the Extremes' states: 'Unreal, its non-reality, is said to be empty of inherent existence.' The 'Ornament of the Sutras' also states: 'Knowing the emptiness of non-existence, likewise knowing non-existence, having known the emptiness of inherent existence, it is said to be knowing emptiness.' The extensive classification of emptiness includes: emptiness of the interior, which is not clinging to the eater, the inner sense bases, as a person or a phenomenon, and knowing that these do not exist, while the non-existence of these is real; emptiness of the exterior, which is likewise knowing the objects to be eaten, the outer sense bases; emptiness of the interior and exterior, which is the body of these; great emptiness, which is the basis of the place, the container world; emptiness of emptiness, which is how emptiness is known; ultimate emptiness, which is how the nature of ultimate truth is known; conditioned emptiness, which is the path of conditioned virtue; unconditioned emptiness, which is the unconditioned virtue of nirvana; ultimate emptiness, which is the thought of 'I shall always benefit sentient beings'; emptiness without beginning or end, which is samsara; emptiness without abandonment, which is that even in nirvana without remainder, virtue is inexhaustible; emptiness of inherent existence, which is lineage; emptiness of self-nature, which is the excellent marks and signs of a great person; emptiness of all phenomena, which is not adding or detracting from the ten powers of the Buddha, etc.; emptiness of non-things, which is the emptiness of non-existence; emptiness of the nature of non-things, which is the emptiness of existence. These sixteen emptinesses are distinguished by the differences in the objects of emptiness, but there is no difference in the nature of emptiness itself. Thus, the necessity of the last eight of the fourteen emptinesses is that the nature of emptiness is both existence and non-existence. As the 'Discrimination of the Middle and the Extremes' says: 'The eater, the eaten, and their body, the emptiness of the basis of the place.' 'How is it seen, and why is it empty?' 'For the sake of obtaining two virtues, always for the sake of benefiting sentient beings, one should not abandon samsara, for the sake of making virtue inexhaustible.' 'For the sake of purifying the lineage, for the sake of obtaining excellent marks and signs,'

---

སངས་རྒྱས་ཆོས་ རྣམས་དག་བྱའི་ཕྱིར། །བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །གང་ཟག་དང་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི། །དངོས་པོ་མེད་འདིར་སྟོང་པ་ཉིད། །དེ་དངོས་མེད་པའི་དངོས་ཡོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལས་སྟོང་ཉིད་གཞན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། 1-492 གཞུང་གཞན་དུ་མི་དམིགས་པ་སྟོང་པ་ཉིད་དུས་གསུམ་སྟོང་པ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་འདུ་འཕྲོད་ལས་བྱུང་བ་སྟོང་པ་སྟེ་བཅོ་བརྒྱད་དང་། བཟང་པོའི་ཞབས་ཀྱིས་དངོས་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ ཕུང་པོ་ལྔ་སྟོང་པ་དང་། གཞན་གྱི་ངོ་བོ་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་སྟོང་པ་སྟེ་ཉི་ཤུ་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་བདག་དོན་གཞན་དང་བྲལ་བ་སྟོང་པ་བཤད་ནས་རང་ཉིད་བདག་མ་ཡིན་ པར་སྟོན་པ་བདག་མིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གསུམ་ལས་དངོས་ནི་ཇི་ལྟར་བདག་རྫས་ཡོད་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རྟག་པ་དང་བྱེད་པ་པོ་དང་ཟ་བ་པོ་སོགས་ཀྱི་བདག་ཏུ་མིང་བཏགས་པའི་ མཚན་ཉིད་དེ་དང་ཕུང་པོ་སོགས་བྲལ་བའམ་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པ་སྟེ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པའི་རིགས་པ་འདིས་ཕུང་པོ་ཞེས་སོ། །དེའི་ལུང་ནི་ ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བདག་མིན་ཅིང་དེ་གསུམ་དུ་ཆོས་ཀུན་འདུས་པ་འདི་ལ་དགོངས་ནས་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་ཞེས་སོ། ། ཞར་བྱུང་མདོའི་དུམ་བུ་བཤད་པ་ལ་མདོ་བཀོད་དེ་དྲི་བ་ནི། བཅོམ་ ལྡན་ཞེས་ཏེ་འདིའི་དོན་ཅི་ཞེ་ན་ཞེས་པ་ཚིག་སྔ་མ་གཉིས་ཀྱིས་བདག་གི་བ་དང་བདག་བཀག་ཅིང་དགག་བྱ་ཡང་དེར་ཟད་པས་ཚིག་གསུམ་པ་ལ་དགོངས་པ་ཅི་ཞེ་ན། ལན་གྱིས་བཤད་པ་ནི། 1-493 ཤེས་པར་བྱེད་པ་པོའི་རྒྱུད་ལས་ཕྱིའི་དངོས་པོ་ཟིན་པའམ་མ་ཟིན་པ་འདི་ནི་ངའི་མིན་པའོ། །ནང་གི་དངོས་པོ་རང་གི་ལུས་འདི་ནི་ང་མིན་ཏེ་ནང་གི་དངོས་པོ་འདི་ནི་ང་དང་ འབྲེལ་བའི་བདག་མིན་ཞེས་དགོངས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་ཕྱི་ལ་བདག་གི་བའི་རྣམ་པ་གཅིག་པུ་དང་ནང་བ་བདག་དང་བདག་གི་བ་གཉིས་ཀའི་རྣམ་པ་བཀག་གོ །བཞི་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐད་ཅིག་མི་རྟག་པ་ལ་འཕྲོས་པ་དང་། སྤྱིར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། འཆི་བ་སྡུག་བསྔལ་ལ་འཕྲོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་གཟུགས་ཅན་སྐད་ཅིག་པར་སྒྲུབ་བྱེད་ ནི། སྐད་ཅིག་ཅེས་ཏེ་ཅི་ལྟ་བུ་ནི་གནས་མའི་བུ་པ་སོགས་གཟུགས་སྐད་ཅིག་པར་མི་འདོད་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁྱེད་རང་ལ་སྐད་ཅིག་མར་གྲུབ་པ་ལྟར་གཟུགས་ཀྱང་སྐད་ ཅིག་པ་སྟེ་སེམས་སྐད་ཅིག་པས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནང་གི་ལུས་ནི་སེམས་ཀྱིས་ཟིན་ཏེ་སེམས་དང་གྲུབ་པ་མ་ཐོབ་པ་ལ་ཐོབ་པ་དང་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་གཅིག་པའི་ གཟུགས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་སེམས་ཡོད་ན་ལུས་མ་རུལ་བ་དང་མེད་ན་རུལ་བ་སོགས་སུ་འགྱུར་བས་སོ། །ཡང་ན་དེ་ཡང་རྩ་བའི་དམ་བཅའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་སྦྱར་རོ། །ས

【現代漢語翻譯】 為使諸佛法清凈，修持菩提心。於人與法，此無實有乃空性。彼無實有之實有，彼即是空性之外。如是說。 于其他論典中，不見為空性，三時空性，及自性空性，集合而生為空性等十八空性。善足經中，事物空性，五蘊空性，及他性空性，如是空性等二十空性。如是宣說遠離自他之空性后，為示自身非我，于非我之體性有三，其中實則如說我為實有者，所立常、作者、受者等我之名相，彼與蘊等相離，或體性不合，即非常等之體性故，以是理，故說蘊。其依據是，蘊、界、處非我，一切法皆攝於此三中，世尊即以此為意。旁述經部片段，引經而問：世尊云云，此為何義？前二句遮止我與我所，所遮亦盡於此，第三句意指何？答曰： 能知者之相續中，外物無論已取或未取，此非我所有。內物自身之軀體非我，內物此與我相關聯者亦非我所有。如是遮止外境唯有我所之相，內境則遮止我與我所二者之相。第四，為說彼等之差別有三：一、略說剎那無常；二、總說痛苦之差別；三、略說死亡之痛苦。初者有二，為成立有色法為剎那生滅，剎那云云，如何？如住胎之子等，不欲色為剎那生滅故。如汝等心中所許剎那生滅般，色亦為剎那生滅，以心為剎那生滅所攝故。內身則為心所攝，以與心同得、同樂，隨心而行之色故。若有心則身不壞，若無心則身壞等。又或可將彼與根本之誓言相合。

【English Translation】 In order to purify all the Buddha's teachings, one cultivates the Bodhicitta (enlightenment mind). In beings and phenomena, this lack of inherent existence is emptiness. That which exists without inherent existence, that is other than emptiness. Thus it is said. In other treatises, the emptiness of non-apprehension, the emptiness of the three times, and the emptiness of inherent nature, the emptiness arising from aggregation, are the eighteen emptinesses. In the Sutra of the Excellent Foot, the emptiness of things, the emptiness of the five aggregates, and the emptiness of otherness, suchness emptiness, are the twenty emptinesses. Thus, having explained the emptiness that is separate from self and other, to show that oneself is not self, in the characteristic of non-self there are three. Among them, in reality, like those who say that the self is truly existent, the characteristics of the self named as permanent, agent, and enjoyer, etc., that are separate from the aggregates, etc., or whose characteristics are incompatible, that is, because of the nature of impermanence, etc., therefore, with this reasoning, the aggregates are spoken of. Its scriptural authority is: 'The aggregates, elements, and sense bases are not self, and all phenomena are included in these three. The Blessed One had this in mind.' Incidentally, explaining a section of the Sutra, quoting the Sutra and asking: 'Blessed One, what does this mean?' The first two sentences negate the self and what belongs to the self, and what is negated is exhausted there. What does the third sentence refer to? The answer is: In the continuum of the knower, whether external objects are grasped or not grasped, this is not mine. The internal object, one's own body, is not me. This internal object, which is related to me, is not mine. Thus, it negates the aspect of only what belongs to me in external objects, and it negates the aspect of both self and what belongs to me in internal objects. Fourth, to explain the differences between them, there are three: first, briefly discussing momentary impermanence; second, generally discussing the distinctions of suffering; third, briefly discussing the suffering of death. The first has two parts. To establish that form is momentary, 'momentary' and so on, how is it? Like a child in the womb, etc., because they do not want form to be momentary. Just as you accept that mind is momentary, so too is form momentary, because it is included in the momentary mind. The inner body is included by the mind, because it is form that obtains the same attainment and the same pleasure as the mind, and follows the mind. If there is mind, the body does not decay, and if there is no mind, the body decays, etc. Or, it can be combined with the proof of the root vow.

---

ེམས་འགྱུར་ན་ལུས་དེ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ནི་བདེ་སྡུག་དང་ཆགས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་སྟེ་སྐད་ཅིག་རེ་ལ་འགྱུར་བའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྱུར་བ་ལ་སྐད་ཅིག་པས་ཁྱབ་པོ། ། 1-494 དབང་བཅས་ཀྱི་ལུས་ནི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་སྟེ་རང་ཉིད་མ་ཞིག་ན་གནས་བྱའི་གནས་སུ་མི་འགྱུར་ཏེ་མེའི་བུད་ཤིང་དང་། ས་བོན་གྱི་མྱུ་གུ་ལྟར་རོ། །ནང་དང་ཕྱིའི་གཟུགས་ཀུན་སེམས་ ཀྱི་དབང་གིས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཡང་སྟེ། ཁྱབ་པ་ནི་མདོར། གཟུགས་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་གང་དང་རྐྱེན་གང་དེ་རྣམས་ཀྱང་མི་རྟག་པ་ཡིན་ན་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་མི་རྟག་པ་ལས་བྱུང་བའི་གཟུགས་རྟག་པར་ ག་ལ་འགྱུར་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །སེམས་ཀྱིས་དབང་སྒྱུར་བའི་ཕྱིར་ཡང་སྟེ་མཐུ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་མོས་པས་ས་གསེར་སོགས་སུ་གྱུར་བས་སོ། །ཡང་མཐར་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་རྒན་པོ་དང་གོས་ རྙིང་པ་སོགས་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་པོ་ནས་དེ་ལ་ཇེ་ཉེ་ཇེ་ཉེར་འགྱུར་བའི་སྐད་ཅིག་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དང་པོ་མི་འཇིག་མཐར་མི་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །སྐྱེས་ནས་ཀྱང་འཇིག་བྱེད་ ཀྱི་རྐྱེན་ལ་མ་ལྟོས་པས་ན་རང་གི་ངང་གིས་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རྣམ་འགྲེལ་ངེས་དག་ཏུ། རྒྱུ་མེད་ཕྱིར་ན་འཇིག་པ་ནི། །རང་གི་ངོ་བོས་རྗེས་འབྲེལ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། ཞར་བྱུང་ གཟུགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གཉིས་ལས་གཟུགས་འདུས་པ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་ནི། མདོར་གཟུགས་གང་ཞེས་ཏེ་གཟུགས་ལ་འབྱུང་བ་བཞི་ཀ་ཚང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་ཀུན་ཚང་བར་གསུངས་པ་དེ་ཅི་ལ་དགོངས་ཞེ་ན། 1-495 དེ་འདྲ་སྲིད་པ་ལ་དགོངས་ནས་སོ། །མདོ་དེའི་རྒྱུར་བྱས་པ་ཞེས་པའི་དོན་ནི་ཕྱོགས་ཡུལ་གཅིག་ལ་བརྟེན་པར་གྱུར་པའི་དོན་ཏེ་འབྱུང་བ་འབྱུང་གྱུར་གྱི་རྟོན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ན་འབྱུང་བའི་ ཕྱོགས་གང་ཡིན་དེ་ཁོ་ན་འབྱུང་གྱུར་གྱི་ཕྱོགས་ཀྱང་ཡིན་པས་སོ། །གང་དམིགས་པའི་འབྱུང་བ་དེ་ནི་འདུས་པ་དེ་ན་ཡོད་ཀྱི་ཅིག་ཤོས་མེད་ཅིང་འབྱུང་བ་གཅིག་པའི་འདུས་པ་ས་རྡོག་སྐམ་ པོ་ལྟ་བུ་དང་། གཉིས་པ་དེ་ཉིད་གཤེར་བ་དང་། གསུམ་པ་དེ་ཉིད་དྲོ་བ་དང་། ཐམས་ཅད་པ་དེ་ཉིད་འདྲིལ་ཞིང་འགྲོ་བའོ། །རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་ལ་ཡང་དེ་ལྟ་སྟེ། དེ་གཅིག་པའི་འདུས་ པ་འོད་ལྟ་བུ་དང་། གཉིས་པ་སྒྲ་དང་དྲི་དང་བཅས་པའི་རླུང་ལྟ་བུ་དང་། གསུམ་པ་གཟུགས་དྲི་རེག་བྱ་ཡང་བ་ཅན་གྱི་དུ་བ་དང་དྲི་མེད་པའི་ཆུ་ལྟ་བུ་དང་། བཞི་པ་བུ་ རམ་གོང་བུ་ལྟ་བུ་དང་། ལྔ་པ་དེ་ཉིད་སྒྲ་དང་བཅས་པའོ། །རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལ་དཔྱད་པ་ནི། རྡུལ་ཕྲ་ཞེས་ཏེ་ཆོས་མངོན་པ་སོགས་སུ་གང་བརྗོད་པ་དེ་ལ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི། ཉི་ ཤུ་པར། དྲུག་གིས་ཅིག་ཆར་སྦྱར་བ་ན། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་ཆ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར། དབུས་ཀྱི་ཕྲ་རྡུལ་དེ་ནི་ཆ་དྲུག་དང་བཅས་པར་ཐལ

【現代漢語翻譯】 因為心念的變化會導致身體的變化，所以在痛苦和快樂以及貪戀等情況下，身體會隨著每一瞬間變化的心念而變化，這是普遍存在的。 有主宰的身體是住所，因為如果自身不毀滅，就不會變成住所的處所，就像火的燃料和種子的幼苗一樣。一切內外之色都是由心念的力量產生的。總而言之，經典中說：『產生色的原因和條件都是無常的，如果原因和條件都是無常的，那麼由無常的原因和條件所產生的色怎麼會是常恒的呢？』。因為心念可以控制一切，具有特殊能力的心念可以通過意願將土地變成黃金等。此外，最終會變成衰老和舊衣服等，因為最初就越來越接近這些，所以是剎那性的。正如《經莊嚴論》中所說：『最初不會毀滅，最終不會改變。』。即使出生后，也不依賴於毀滅的因素，而是自然而然地毀滅。正如《釋量論·成量品》中所說：『因為沒有原因，所以毀滅是自身本質的延續。』 順便說一下，關於色的兩種區別，色聚集的因果關係是：總而言之，經典中說，色具備四大和一切所生之物，這是什麼意思呢？ 這是指存在這樣的可能性。所謂『作為該經的因』，意思是依賴於同一個方向或處所，因為四大是所生之物的依賴之因，所以四大所朝向的任何方向，也就是所生之物所朝向的方向。所指定的四大存在於聚集之中，而其他則不存在。一種四大聚集的例子是乾燥的土塊；第二種是濕潤的土塊；第三種是溫暖的土塊；第四種是凝聚並移動的土塊。作為原因的色也是如此：第一種聚集的例子是光；第二種是帶有聲音和氣味的空氣；第三種是具有形狀、氣味和觸感但很輕的煙霧，以及沒有氣味的水；第四種是糖蜜塊；第五種是帶有聲音的糖蜜塊。 關於分析微塵：所謂微塵，在《阿毗達磨》等中所說的微塵是：在《二十頌》中說：『六者同時結合時，微塵分成六個部分。』。中心的微塵具有六個部分。

【English Translation】 Because the change of mind leads to the change of body, in situations of happiness, suffering, and attachment, the body changes following the mind that changes in every moment, which is universally present. The body with dominion is a dwelling place, because if it does not perish itself, it will not become a place for dwelling, like fuel for fire and sprouts for seeds. All internal and external forms arise from the power of the mind. In short, the sutra says: 'The causes and conditions that produce form are all impermanent, and if the causes and conditions are impermanent, how can the form produced by impermanent causes and conditions be permanent?'. Because the mind can control everything, the mind with special abilities can transform land into gold, etc., through intention. Furthermore, it will eventually transform into old age and old clothes, etc., because it is initially getting closer and closer to these, so it is momentary. As stated in the 'Ornament of the Sutras': 'Initially it does not perish, and ultimately it does not change.'. Even after birth, it does not depend on the factors of destruction, but rather destroys itself naturally. As stated in 'Pramāṇavārttika-Pramāṇasiddhi': 'Because there is no cause, destruction is the continuation of its own essence.' Incidentally, regarding the two distinctions of form, the causal relationship of the aggregation of form is: In short, the sutra says that form possesses the four elements and all that is produced, what does this mean? This refers to the possibility of such existence. The meaning of 'as the cause of that sutra' is to rely on the same direction or place, because the four elements are the dependent cause of what is produced, so whatever direction the four elements face is also the direction that what is produced faces. The specified four elements exist in the aggregation, while others do not. An example of an aggregation of one element is a dry clod of earth; the second is a moist clod of earth; the third is a warm clod of earth; the fourth is a cohesive and moving clod of earth. The form that is the cause is also like this: the first example of aggregation is light; the second is air with sound and smell; the third is smoke with shape, smell, and touch that is light, and water without smell; the fourth is a lump of molasses; the fifth is a lump of molasses with sound. Regarding the analysis of atoms: The so-called atom, what is mentioned in the Abhidharma, etc., is: In the 'Twenty Verses' it says: 'When six are combined simultaneously, the atom is divided into six parts.'. The central atom has six parts.

---

་ཏེ། ཕྱོགས་ཐ་དད་དྲུག་གི་རྡུལ་གྱིས་ཅིག་ཅར་སྦྱར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-496 དྲུག་པོ་རྣམས་ནི་གོ་གཅིག་ན། །གོང་བུའང་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་དུ་འགྱུར། རྡུལ་ཕྲན་བདུན་འདུས་ཀྱི་གོང་བུ་དེ་ནི་རྡུལ་ཕྲན་གཅིག་དང་ཆེ་ཆུང་ཁྱད་མེད་དུ་ཐལ་ཏེ། རྡུལ་ཕྲན་གཅིག་གི་གོ་སར་ ཆུད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅེས་པས་ལུས་མེད་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་ཀྱི་རྟོག་པས་ཆུང་བའི་མཐར་ཐུག་པར་ཕྱེ་ནས་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཙམ་སྟེ་དེའི་དགོས་པ་ནི་རིལ་པོ་གཅིག་པུའི་འདུ་ཤེས་བཤིག་པས་ གཞི་མེད་དུ་བྱས་ཏེ་བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་། རྡུལ་ཕྲན་དུ་བཤིག་ཅིང་དེའང་མ་གྲུབ་པས་གཟུགས་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པ་ན་རྣམ་རིག་ཙམ་ལ་འཇུག་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའོ། །སྤྱིར་སྡུག་ བསྔལ་གྱི་དབྱེ་བ་ལ་གཉིས་ལས་བཤད་བྱ་ནི་ཡང་སྡུག་བསྔལ་འདི་ནི་ཞེས་སོ། །འཆད་བྱེད་ལ་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་སོགས་ནི་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། དེ་ནི་དུཿཁ་གསུམ་ ཅར་དང་འགྲོ་བ་ལྔ་དང་སྐྱེ་གནས་བཞི་ཀས་ཕྱེ་བས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའོ། །མ་བསྲབས་པ་ནི་མི་གཡོ་བ་དང་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་རྩ་མེད་པས་སོ། །ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ལ་བསྲབས་པ་ ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་དེ་ཉིད་ཐར་པའི་ཞེས་ཏེ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ངེས་སུ་བྱས་པས་སོ། །ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ལ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་དེ་ཉིད་ལོ་ཀ་པས་ཞེས་ཏེ། 1-497 དུཿཁའི་དུཿཁ་སོགས་ལས་རེ་ཤིག་འདའ་བར་ངེས་པ་བྱས་པ་དང་གཏན་དུ་མ་ཡིན་པས་སོ། །བར་མ་ནི་གོང་འོག་ལ་ལྟོས་པ་སྟེ་དུཿཁའི་དུཿཁ་ལས་འདས་ཤིང་ཇི་རིགས་པར་འགྱུར་བའི་དུཿཁ་ལས་ འདས་པས་གཟུགས་ཁམས་པའོ། །སྲབ་པ་ནི་གཟུགས་མེད་པ་སྟེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དུཿཁ་ཙམ་སོགས་ལས་མེད་པས་སོ། །མ་བསྲབས་པ་དག་ནི་ཐར་པའི་རྒྱུའི་དགེ་བ་སྤངས་པས་སོ། །ཆེས་སྲ་བ་ནི་ངན་ འགྲོ་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་ཤིང་སྒོང་སྐྱེས་དང་དྲོད་གཤེར་སྐྱེས་ལས་འདས་པ་དང་འགའ་ཞིག་འགྱུར་པའི་དུཿཁ་དང་བྲལ་བས་ཏེ། བསྡུ་བར་སློབ་པ་གཞི་མཐོང་བ་དེ་སྒོང་སྐྱེས་དང་དྲོད་གཤེར་སྐྱེས་དང་ སྒྲ་མི་སྙན་དང་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པ་དང་ཟ་མ་དང་མ་ནིང་དང་བུད་མེད་དང་མཚན་མེད་དང་མཚན་གཉིས་པ་སོགས་ལས་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་པ་ཐོབ་པར་གསུངས་སོ། །དེའི་བསྲབས་ པ་ནི་སྲིད་པ་བདུན་སོགས་ཀྱིས་ཐར་པར་ངེས་པ་བྱས་པའོ། །མི་སློབ་པའི་ནི་དེ་ཙམ་གྱིས་འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་གནས་དང་དུཿཁ་ཉིད་ལུས་པས་ཤིན་ཏུ་ཆེས་སྲབ་པ་དང་། ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་ མྱ་ངན་ལས་འདའ་བས་བསྲབས་པ་སྲོག་རྐྱེན་ཕུང་པོ་ལྔ་སྟེ་དེ་འགགས་པ་ནི་འདི་ལྔ་མི་འབྱུང་བའོ། །དུཿཁ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་ལས་ཟག་བཅས་ཀྱིས་མ་བསྐྱེད་པས་སོ། །དུཿཁ་རུ་སྣང་བ་ནི་བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བས་སོ། ། 1-498 བསྲབས་པ་ཆེན་པོས་གནས་པ་ནི་འགྲོ་བ་དུ་མའི་དུཿཁ་

【現代漢語翻譯】 因為六個不同方向的微塵同時結合在一起。 如果這六者佔據同一個位置，那麼聚合體也會變得像微塵一樣小。七個微塵聚集形成的聚合體，與一個微塵的大小沒有區別，因為它佔據了一個微塵的位置。因此，通過對無身之物的概念進行分析，將其分解到最小的極限，這僅僅是一種設定。這樣做的目的是爲了打破對單一整體的執著，使其失去基礎，從而證悟無我。當分解成微塵，並且微塵也不成立時，物質形態就不成立，因此可以專注于純粹的意識，從而證悟法無我。一般來說，苦的分類有兩種，接下來要討論的是『苦』本身。 如果想要解釋，那麼『慾望中的行為』等，是就眾生的出生而言的。因為這可以通過三種苦、五道和四種出生方式來進行劃分，所以非常廣泛。『未減少』是指沒有不動的狀態和與解脫相順的善根。『非常廣泛且減少』是指『慾望中的行為』本身，即通往解脫的道路，因此必定會超越痛苦。『非常廣泛且兩者兼具』是指『慾望中的行為』本身，即世間人所經歷的，必定會暫時超越苦苦等，但並非永久。 『中間』是指相對於上下而言，即超越了苦苦，並且超越了可能發生的各種痛苦，因此屬於色界。『減少』是指無色界，因為那裡只有行苦等。『未減少』是指放棄了解脫之因的善行。『最堅固』是指完全超越了惡趣，超越了卵生和濕生，並且脫離了某些變化的痛苦。因此，學習收集基礎見地，據說可以獲得對卵生、濕生、聲音不悅耳者、無想者、閹人、女性、無性別者和雙性人等的分別考察的止息。『減少』是指通過七有等方式確定可以獲得解脫。『無學』是指僅僅因為這些就只剩下道和出生方式以及苦本身，因此非常微薄。在同一世證得涅槃，即減少了生命、因緣和五蘊，這些止息意味著這五者不再產生。『非苦』是指沒有被煩惱和業所生的有漏法所產生。『顯現為苦』是指有意識地投生到輪迴中。 以極大的減少而存在是指許多道的痛苦

【English Translation】 Because particles from six different directions are combined together at once. If these six occupy the same position, then the aggregate will become as small as a dust particle. The aggregate formed by the gathering of seven dust particles is no different in size from a single dust particle, because it occupies the position of a single dust particle. Therefore, by analyzing the concept of a formless object, breaking it down to the smallest limit, this is merely a setting. The purpose of this is to break the attachment to a single whole, making it without foundation, thereby realizing selflessness. When broken down into dust particles, and even the dust particles are not established, then the material form is not established, so one can focus on pure consciousness, thereby realizing the selflessness of phenomena. Generally, there are two classifications of suffering, and what will be discussed next is 'suffering' itself. If one wants to explain, then 'actions in desire' and so on, are in terms of the birth of sentient beings. Because this can be divided by the three sufferings, the five realms, and the four modes of birth, it is very extensive. 'Not reduced' means there is no immovable state and no roots of virtue in accordance with liberation. 'Very extensive and reduced' means 'actions in desire' itself, that is, the path to liberation, so it will definitely transcend suffering. 'Very extensive and both' means 'actions in desire' itself, that is, what worldly people experience, will definitely temporarily transcend the suffering of suffering, etc., but not permanently. 'Middle' refers to being relative to above and below, that is, having transcended the suffering of suffering, and having transcended the various sufferings that may occur, therefore belonging to the Form Realm. 'Reduced' refers to the Formless Realm, because there are only the suffering of formations, etc. 'Not reduced' refers to abandoning the virtuous deeds that are the cause of liberation. 'Most solid' refers to completely transcending the evil destinies, transcending the egg-born and moisture-born, and being free from the suffering of certain changes. Therefore, learning to gather the basic view, it is said that one can obtain the cessation of separate examination of the egg-born, moisture-born, those with unpleasant sounds, the non-conceptual, eunuchs, women, the genderless, and hermaphrodites, etc. 'Reduced' refers to determining that liberation can be attained through the Seven Existences, etc. 'No more learning' means that only the realms, modes of birth, and suffering itself remain, so it is extremely thin. Attaining Nirvana in the same lifetime, that is, reducing life, conditions, and the five aggregates, the cessation of these means that these five do not arise. 'Non-suffering' means not produced by afflictions and karmic outflows. 'Appearing as suffering' means consciously being born into samsara. Existing with great reduction refers to the suffering of many realms.

---

སེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ནི་ས་དང་པོར་སྦྱིན་པ་སོགས་སོ། །བསམ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་ནི་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་བ་ དེ་ལས་དང་། ཉོན་མོངས་ཀྱིས་དབང་མེད་མིན་པའོ། །འཆི་བའི་དུཿཁ་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པ་ལ་ལྔ་ལས། འཆི་སེམས་ཀྱིས་དབྱེ་བ་ནི་དུཿཁ་བརྒྱད་སྟོན་པ་ན་འཆི་བ་དུཿཁའོ་ཞེས་ཏེ་དགེ་བའི་སེམས་ སོགས་ནི་འཆི་སེམས་བསྒྲིབས་པའི་ལུང་མ་བསྟན་ལས་སྔར་རོ། །དོན་གསང་དུ་ནི་འཆི་སེམས་ཐ་མ་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་དུའང་བཤད་དོ། །འཆི་བ་ནི་འཆི་བ་བསླུ་བར། ཚེ་དང་དབང་པོ་རྣམས་ དང་སེམས། །འགག་པ་འཆི་བའི་མཚན་ཉིད་དེ། །ཐབས་ཀྱིས་ཡུན་རིང་འཚོ་བ་ནི། །འཆི་བ་བསླུ་བ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་པའོ། །དེ་འཆད་པ་ལ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་གསལ་བ་ན་རང་གི་ཚུལ་བཞིན་ ཡིད་ལ་བྱེད་དམ་གཞན་གྱིས་ཆོས་སྟོན་པ་སོགས་ཀྱིས་དགེ་བ་ལ་སྔོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་པས་དགེ་བའི་སེམས་ཡོད་པའོ། །སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་གསལ་བ་ན་རང་ངམ་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་མི་དགེ་ བའི་སེམས་ཡོད་པ་ཡང་ངོ་། །རང་དང་གཞན་གྱི་རྐྱེན་དེ་གཉིས་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རམ་རྐྱེན་ཡོད་ཀྱང་ལུས་སྟོབས་ཞན་པས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་མི་ནུས་པས་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་སེམས་ཡོད་པའོ། ། 1-499 འཆི་བ་ན་དྲོད་འདོར་ཚུལ་ནི་དགེ་བ་བྱེད་པའི་ཞེས་ཏེ། སྨད་ནས་སྙིང་ཁའི་བར་དུ་དང་། སྟོད་ནས་སྙིང་ཁའི་བར་དུ་གྲང་སྟེ། སར་མེར་མེར་པོའི་ཕྱོགས་གང་དུ་རྣམ་ཤེས་ཞུགས་པ་དེ་ སྙིང་ཁ་ཡིན་པས་དེ་ནས་དྲོད་དང་རྣམ་ཤེས་འཕོའོ། །མི་དགེ་བ་བྱེད་པ་ལ་སྔ་ལྟས་ངན་པ་གཟུགས་མི་སྡུག་པ་དུ་མ་སྣང་ཞིང་རྔུལ་དང་སྤུ་ཟིང་ཞེས་བྱེད་པ་དང་རྐང་ལག་གཡོ་ བ་སོགས་དང་གཅིན་རྟུག་འཆོར་བ་དང་ནམ་མཁའ་ལ་སྙེག་པ་དང་མིག་ལྡོག་པ་དང་ཁ་ནས་སྦུ་བ་འབྱུང་བ་སོགས་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་འབྱུང་ལ། དགེ་བ་བྱེད་པ་ལ་གཟུགས་ཡིད་དུ་འོང་ བ་སྣ་ཚོགས་སྣང་ཞིང་གནད་གཅོད་པའང་དེ་དག་ལ་ཚབས་ཆེ་བ་དང་ཆུང་བ་སྒྲ་མི་སྙན་པ་ལའང་ཚབས་ཆུང་ཞིང་དམྱལ་བ་དང་ལྷ་ལ་མེད་པར་གསུངས་སོ། །འོག་མི་ལྷར་འགྲོ་མི་སྐྱེ་ རྣམས། །རིམ་གྱིས་འཆི་ན་རྐང་པ་དང་། །ལྟེ་བ་སྙིང་ཁ་ཡིད་འཆི་འཕོ། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དེ་མི་སྐྱེ་བ་དགྲ་བཅོམ་པའི་ཡིད་ཀྱང་སྙིང་ཁར་འགོག་གོ །གཞན་ནི་སྤྱི་བོར་རོ་ཞེས་སྨྲའོ། །ཤི་ནས་ བར་དོ་འགྲུབ་ཚུལ་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། འདིར་གང་འཆི་དང་སྐྱེ་བ་ཡི། །སྲིད་པའི་བར་དུ་འབྱུང་བ་འོ། །ཞེས་པ་སྐྱེ་འཆི་གཉིས་ཀྱི་བར་ན་ཡོད་པའི་སྲིད་པའོ། །སྒྲུབ་བྱེད་ནི་ཕལ་ཆེན་སྡེ་པ་སོགས་འཆི་སྲིད་ཆད་པ་ཁོ་ན་ལས་སྐྱེ་སྲིད་འབྱུང་གི་བར་སྲིད་མེད་པར་སྨྲའོ། ། 1-500 དེ་འགོག་པ་ལ་གསུམ་ལས་རིགས་པ་ནི། འབྲུ་ཡི་རྒྱུན་དང་ཆོས་མཐུན་ཕྱིར། །སྲིད་པ་ཆད་ལས་འབྱུང་བ་མིན་ཞེས་ཏེ། ར

【現代漢語翻譯】 爲了遣除（死亡的痛苦）。所謂『到彼岸』，是指初地菩薩的佈施等行為。『隨欲而生』是指以智慧為先導，並非受業和煩惱的控制。關於死亡的痛苦的特別闡述有五種，從臨終心識的角度來區分，在闡述八苦時，說『死亡是痛苦』，善良的心等，比臨終心識被遮蔽的無記心要早。秘密的意義是，最後的臨終心識沒有被遮蔽，也說是無記心。死亡是欺騙死亡，生命和諸根以及心識的止息是死亡的特徵。用方法長久地活著，被稱為『欺騙死亡』。這是（經文中的）說法。在解釋這些時，當心識的執行清晰時，自己如實地作意，或者通過他人講經說法等，使之傾向於善，因此有善良的心。當心識的執行清晰時，由於自己或他人的因緣，也有不善的心。由於自己和他人的因緣這兩種情況不具備，或者雖然有因緣但身體虛弱無法顯現，因此有無記心。1-499 臨終時捨棄體溫的方式是，做善事的人，從下往上到心間，從上往下到心間變冷，身體暖熱的部分是神識進入的地方，因為那裡是心間，所以從那裡體溫和神識離開。做惡事的人，會顯現許多不好的預兆，出現醜陋的形象，出汗和毛髮豎立，手腳抖動等，大小便失禁，仰望天空，眼睛翻轉，口吐白沫等，各種情況都會發生。做善事的人，會顯現各種令人愉悅的形象，對於要害的判斷，在這些情況中，嚴重的和輕微的，對於不悅耳的聲音，也有輕微的，經典中說地獄和天界沒有這些情況。地獄眾生往生天界或不生者，依次死亡時，腳和臍部、心間，意識死亡並轉移。』這也說明了不生者，即阿羅漢的意識也止於心間。其他人則說是頂門。關於死亡后中陰形成方式的總體要義有三點特徵：『此處死亡和出生的，存在於有之間的。』是指存在於死亡和出生之間的有。論證是，大眾部等認為只有死亡和下一世的連線，沒有中陰期。1-500 爲了駁斥這種觀點，有三點理由，其中理證是：『與種子相續和法一致，所以不是從斷滅中產生。』

【English Translation】 To eliminate (the suffering of death). 'Going to the other shore' refers to the acts of generosity, etc., of a Bodhisattva on the first ground. 'Born at will' means being guided by wisdom, not being controlled by karma and afflictions. There are five special explanations of the suffering of death. Distinguishing from the perspective of the dying consciousness, when explaining the eight sufferings, it is said that 'death is suffering'. A virtuous mind, etc., is earlier than the dying consciousness being obscured by the indeterminate mind. The secret meaning is that the final dying consciousness is not obscured, and it is also said to be an indeterminate mind. Death is deceiving death, and the cessation of life, faculties, and consciousness is the characteristic of death. Living long by means is called 'deceiving death'. This is (the statement in the scripture). When explaining these, when the movement of consciousness is clear, one truly contemplates oneself, or through others preaching the Dharma, etc., one is led to virtue, so there is a virtuous mind. When the movement of consciousness is clear, due to one's own or others' conditions, there is also an unwholesome mind. Because these two conditions of oneself and others are not met, or although there are conditions but the body is weak and unable to manifest, there is an indeterminate mind. 1-499 The way to abandon body heat at the time of death is that for those who do good deeds, it cools from the bottom up to the heart, and from the top down to the heart. The warm part of the body is where the consciousness enters, because that is the heart, so from there the body heat and consciousness leave. For those who do evil deeds, many bad omens will appear, ugly images will appear, sweating and hair standing on end, shaking of hands and feet, etc., incontinence of urine and feces, looking up to the sky, eyes rolling, foaming at the mouth, etc., all kinds of situations will occur. For those who do good deeds, various pleasant images will appear. In judging the key points, in these situations, there are serious and minor ones, and there are also minor ones for unpleasant sounds. The scriptures say that these situations do not exist in hell and heaven. Those in the lower realms who are reborn in heaven or are not born, when they die in sequence, the feet and navel, the heart, the consciousness dies and transfers.' This also explains that the consciousness of those who are not born, that is, Arhats, also stops at the heart. Others say it is the crown of the head. Regarding the general meaning of how the intermediate state is formed after death, there are three characteristics: 'Here, death and birth, exist between existence.' It refers to existence between death and birth. The argument is that the Mahasamghika school, etc., believes that there is only the connection between death and the next life, and there is no intermediate state. 1-500 To refute this view, there are three reasons, of which the logical proof is: 'It is consistent with the seed continuum and the Dharma, so it is not produced from annihilation.'

---

ྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་ཡུལ་གཞན་དུ་འབྱུང་ བ་མཐོང་སྟེ་འབྲས་བུའི་རྒྱུན་གྲོང་གཞན་ནས་གྲོང་གཞན་དུ་ཁྱེར་བ་ན་གྲོང་དེ་དག་གི་བར་དུ་མི་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་གྱི། ནམ་མཁའི་ཕྱོགས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་བར་མ་ཆད་པའི་ རིམ་གྱིས་གྲོང་གཞན་དུ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། ། ཅི་སྟེ་རྒྱུན་ཆད་དེ་གཟུགས་ལས་གཟུགས་བརྙན་སྐྱེ་བ་ལྟར་འདིར་ཡང་ངོ་ཞེ་ན། གཟུགས་བརྙན་མ་གྲུབ་ཕྱིར་བ་དང་། །མི་འདྲའི་ཕྱིར་ན་དཔེ་མ་ཡིན། ། ཞེས་པ་གཟུགས་ཀྱི་མཐུ་ལས་ཤེས་པ་འཁྲུལ་བ་གཟུགས་བརྙན་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་སྐྱེ་བ་གཟུགས་བརྙན་ཞེས་བྱ་བའི་ཁ་དོག་ཁྱད་པར་གཞན་སྐྱེ་བར་མ་གྲུབ་པས་སོ་ཞེས་སོགས་དང་། ལུང་གིས་སྒྲུབ་ པ་ནི། མགུར་ནས་གསུངས་ཕྱིར་ཡོད་དྲི་ཟ། །ལྔར་གསུངས་འགྲོ་མདོ་ལས་ཀྱང་གྲུབ། །ཅེས་པ་མདོ་སྡེར་སྲིད་པ་ནི་བདུན་ཏེ་འགྲོ་བ་ལྔའི་སྲིད་པ་ལྔ་དང་ལས་ཀྱི་སྲིད་པ་དང་སྲིད་པ་བར་ མའོ་ཞེས་དང་། གནས་གསུམ་མངོན་དུ་གྱུར་ནས་མའི་མངལ་དུ་བུ་འཆགས་ཏེ་མར་རུང་ཞིང་ཟླ་མཚན་ཅན་དང་ཕ་མ་ཆགས་ཤིང་ཕྲད་པ་དང་དྲི་ཟའང་ཉེ་བར་གནས་ནའོ་ཞེས་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་བ་ནི་ལྔ་སྟེ། 1-501 བར་དོ་དང་། སྐྱེས་ནས་དང་། འདུ་བྱེད་མེད་པར་དང་། འདུ་བྱེད་བཅས་པར་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་གོང་དུ་འཕོ་བའོ་ཞེས་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་འགྲོ་བ་བདུན་གྱི་མདོར་བར་དོར་མྱ་ངན་ ལ་འདའ་བ་གསུམ་བཀའ་སྩལ་པས་གྲུབ་བོ། །བར་དོ་ཞེ་བྱ་བའི་ལྷ་ཞིག་ཡོད་ཅེས་ཁ་ཅིག་སྨྲའོ། །འོ་ན་སྐྱེས་པ་ཞེས་སོགས་ཀྱང་ལྷ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །རྩོད་སྤང་ནི་མདོར། །བདུད་སུན་འབྱིན་ བྱེད་རང་གི་ལུས་ཁོ་ནས་མནར་མེད་པར་ལྟུང་ངོ་ཞེས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ནི་དང་པོར་མཐོང་ཆོས་ལ་མྱོང་འགྱུར་དམྱལ་བའི་མེས་བསྐོར་ཏེ་སྨིན་ཞིང་ཤི་ནས་བར་དོར་མནར་མེད་སོང་ བའོ། །མཚམས་མེད་ལྔ་བྱས་མ་ཐག་དམྱལ་བར་སྐྱེའོ་ཞེས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། འགྲོ་བ་གཞན་དུ་མི་འགྲོ་བར་ཞེས་དགོངས་པ་སྟེ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་རྟོགས་ན། ལྔ་པོ་ཀུན་བྱ་དགོས་པ་དང་ བྱས་མ་ཐག་ཏུ་ཡིན་པས་གསོན་པ་ནའང་དམྱལ་བར་ཐལ་ལོ། །ན་བ་ཡིན་ཏེ་གཤིན་རྗེ་དྲུང་དུ་ཕྱིན། །བར་ན་ཁྱོད་ཀྱི་གནས་ཀྱང་ཡོད་མིན་ཞིང་། །ཞེས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། མིའི་ནང་ན་ གནས་མེད་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །གཞུང་དོན་ལ། ཁ་དོག་ཁམས་མིང་ཚེ་ཚད་ལས། །མཐོང་དབྱིབས་བགྲོད་པའི་ཁྱད་པར་བརྒྱད། །ཁ་དོག་ནི་དེ་ལ་ཞེས་ཏེ་མུན་པ་དང་མུན་ནག་ནི་ཆུང་བ་དང་ཆེ་བའོ། ། 1-502 སྲིད་པ་འཕོ་བའི་མདོར་དཀོན་བརྩེགས་ཀྱི་འདུས་པ་བཅུ་བཞི་པ་མངལ་དུ་འཇུག་པ་བསྟན་པར་ཡང་གསུངས། དམྱལ་བའི་བར་དོ་སྡོང་དུམ་མེས་ཚིག་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཡི་དྭགས་ཀྱི་ཆུ་ལྟ་བུ་དང་། དུད་འགྲོའི་དུ་བ་ལྟ་བུ་དང་། མིའི་གསེར་ལྟ་བུ་དང་། ལྷའི་སྣ

【現代漢語翻譯】 諸行皆遷變，不斷流轉至他方，如見果實之流轉，非於諸村間斷絕，乃于虛空次第生滅，輾轉至他村。若謂如斷流，如形生影，此亦不然。『形影未成故，不似之故非喻。』此謂由色力，生起錯覺之識，如影之相，然影之異色未成故。又以聖教證明：『歌中唱故有，問中有五亦成。』經中雲：『有七有，五道之五有，業有及中有。』又云：『三事現前，入母胎，母具生育力，有月經，父母交合，且有中陰身。』又云：『不還者五：中有、生有、無行般涅槃、有行般涅槃、上流。』聖士七有經中，亦說中有般涅槃三種。或有人言：『中有乃一神祇。』若是，則『生』等亦應成神。為遣此諍，經云：『魔能害者，唯自業墮無間。』如何墮落耶？謂先於現法受報，為地獄火所焚，死後墮入中有無間地獄。若謂造五無間罪者，即生於地獄，此又如何？謂不往他道之意。若執字面，則五罪皆須作，且須即刻受報，則生時亦應墮獄。『病時已至閻魔前，中有汝之住處亦非有。』此又如何？謂於人中無住處之意。經義中，色、界、名、壽量，見形、行之八種差別。色謂彼等，黑暗與極暗，乃小大之別。中有轉生經中，亦說于寶積十四會中，宣說入胎之事。地獄中有如燒焦之木，餓鬼如有水，畜生如有煙，人如有金，天如有色。

【English Translation】 All phenomena subject to change constantly flow to other places. Just as we see the flow of fruits, it is not interrupted between villages, but arises and ceases in the sky in succession, transferring to other villages. If you say it is like a break in the flow, like an image arising from a form, this is not so. 'Because the image is not formed, and because it is dissimilar, it is not an analogy.' This means that due to the power of form, a mistaken consciousness arises, like the appearance of an image, but the different color of the image is not formed. Furthermore, it is proven by scripture: 'Because it is sung in songs, it exists; it is also established in the five in the question.' The sutra says: 'There are seven existences: the five existences of the five paths, the existence of karma, and the intermediate existence.' It also says: 'When three things are present, one enters the mother's womb: the mother has the ability to give birth, has menstruation, the parents have intercourse, and there is also an intermediate being nearby.' It also says: 'There are five types of non-returners: those who attain nirvana in the intermediate state, those who attain nirvana after being born, those who attain nirvana without effort, those who attain nirvana with effort, and those who ascend upwards.' In the Sutra of the Seven Existences of the Holy Person, it is also said that there are three types of nirvana in the intermediate state. Some say: 'The intermediate state is a deity.' If so, then 'birth' and so on should also become deities. To dispel this dispute, the sutra says: 'What the demon can harm is only that one's own karma causes one to fall into Avici.' How does one fall? It means that one first experiences the retribution in this life, is burned by the fires of hell, and after death falls into the Avici hell in the intermediate state. If you say that those who commit the five heinous crimes are immediately born in hell, what about this? It means that they do not go to other paths. If you grasp the literal meaning, then all five crimes must be committed, and one must receive retribution immediately, so one should fall into hell even while alive. 'When sick, one has already gone before Yama, and in the intermediate state, your dwelling place is also not there.' What about this? It means that there is no dwelling place among humans. In the meaning of the texts, there are eight differences: color, realm, name, lifespan, visible form, and movement. Color refers to them, darkness and extreme darkness, which are the difference between small and large. In the Sutra of Transference in the Intermediate State, it is also said in the fourteenth assembly of the Jewel Heap that the matter of entering the womb is explained. The intermediate state of hell is like a burnt log, the intermediate state of a hungry ghost is like water, the intermediate state of an animal is like smoke, the intermediate state of a human is like gold, and the intermediate state of a god is like color.

---

མ་བུ་དཀར་པོ་ལྟ་བུར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཁམས་ནི་བར་མ་དོར་ཞེས་ཏེ་འདོད་གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བ་ལ་གོག་སར་འགྲོ་དགོས་ཤིང་ དེ་རྣམ་ཤེས་རྐྱང་པས་མི་ནུས་པས་རྟེན་ལུས་དགོས་པས་སོ། །གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་ལ་མེད་དེ་གནས་གཞན་དུ་བགྲོད་མི་དགོས་པས་སོ། །དེ་ནས་འཆི་བ་ན་འདོད་གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བ་ལ་ ཡོད་དོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་དེ་ནི་དེ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཡིད་སྐྱེ་གནས་སུ་འགྲོ་བས་ན་ཡིད་ལས་བྱུང་བ་དང་། དྲིའི་ཆེད་དུ་འགྲོ་ཞིང་དྲིས་རྟ་བས་དྲི་ཟ་སྟེ་སྐྱེ་བ་མངོན་པར་འགྲུབ་པ་ དང་འཆི་སྲིད་དང་སྐྱེ་སྲིད་དག་གི་བར་དུ་འབྱུང་བས་ན་བར་དོའི་སྲིད་པའོ། །ཡིད་ལས་བྱུང་དང་སྲིད་ཚོལ་དང་། །དྲི་ཟ་སྲིད་པ་བར་མ་དང་། །འགྲུབ་པའོ་ཞེས་ཏེ་ཕྱིའི་ཁུ་ཁྲག་དང་དྲོད་ གཤེར་ལས་མ་བྱུང་གི་རྫུས་ཏེ་སེམས་ལས་བྱུང་བས་ན་ཡིད་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཀྱང་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །ཚེ་ཚད་ནི་མཆོག་ཏུ་འགོར་ན་ཞག་བདུན་གནས་ཏེ་གལ་ཏེ་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་རྙེད་ན་བར་དུའང་འཆིའོ། ། 1-503 མ་རྙེད་ན་བདུན་ན་ཤི་སྟེ་བར་དོ་དེ་ཉིད་དུ་སྐྱེ་ཞིང་བདུན་ཕྲག་བདུན་གྱི་བར་དུའང་འཆི་སྐྱེ་བྱེད་ལ་དེ་ལས་འདས་ཕན་ཆད་ངེས་པར་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་རྙེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཡིད་ ཀྱི་སར་གསུངས་སོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་དེ་ནི་སྲིད་པ་ཚོལ་བ་ཡིན་པས་དུས་ཐུང་ངུར་གནས་ཤིང་རྐྱེན་མ་ཚོགས་ནའང་ཡུལ་དེར་སྐྱེ་བ་དེར་ངེས་པར་སྐྱེ་ན་ལས་ཀྱི་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ འདྲེན་ཏེ་རྟ་སོགས་རྣམས་དུས་སུ་གྲགས་པ་ལས་གཞན་དུའང་འཁྲིག་ལ་མ་ངེས་ན་ཡུལ་གཞན་དུ་སྐྱེ་བ་དེར་སྐྱེ་བར་སྨྲའོ། །ལས་གསོག་པ་ནི་མི་ཟློག་དེ་ནི་དྲི་ཟའོ་ཞེས་བཤད་ཀྱང་འདིར་ ནི་ཅི་སྟེ་ན་སྟེ་འགའ་ཞིག་གི་ཚེ་འགྲོ་བ་གཞན་གྱི་བར་དོ་ནས་གཞན་གྱིར་ལྡོག་སྟེ། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པའི་དགེ་སློང་དང་པོ་སོགས་ཐོབ་པ་ལ་འབྲས་བུ་བཞི་ཐོབ་པར་མངོན་ པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་ས་དེ་པའི་བར་དོ་གྲུབ་པ་ན་ཐར་པ་མེད་སྙམ་པའི་ལོག་ལྟ་བྱུང་སྟེ་དུས་གཞན་ན་དམྱལ་བ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་སད་པས་དམྱལ་བའི་བར་དོ་གྲུབ་པར་གསུངས་པ་ བཞིན་ནོ། །འོ་ན་ལོག་ལྟ་དེ་མི་དགེ་བར་མི་འཐད་དེ་གོང་མ་ལ་དེ་མེད་པས་སོ། །བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དུའང་མི་རུང་སྟེ་དེས་དམྱལ་བ་འགྲུབ་མི་ནུས་པས་ཞེ་ན། མི་དགེ་བ་ཡིན་ཏེ་དེའི་རྒྱུའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉམས་ཤིང་ཉམས་པ་ལ་མི་དགེ་བ་འབྱུང་བས་སྐྱོན་མེད་དོ། ། 1-504 ཡང་དེ་མི་གཡོ་བའི་ལས་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། མི་གཡོ་བ་ནི་རྫོགས་བྱེད་མི་གཡོ་བའམ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ས་པ་ཡིན་པས་མི་གཡོ་བར་མིང་བྱས་པའམ། །མི་གཡོ་བ་ཕལ་ ཆེ་བས་སམ་དེའི་རྒྱུད་ལ་དམྱལ་བའི་ལས་ནི་སྟོབས་དང་ལྡན་པས་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་དང་བཞི་པའི་ནི་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་དུ་གནས་པས་གཡོས་པ་མེད་དོ། །

【現代漢語翻譯】 如母子般慈愛地教導說。關於『中有』（藏文：བར་མ་དོ，含義：過渡期）的『界』，是指欲界和色界眾生需要經歷投生過程，因此必須經歷『遊移』（藏文：གོག་སར，含義：遊蕩之處），因為僅憑意識無法完成，所以需要一個作為依託的身體。而對於無色界眾生來說，則不需要經歷這些，因為他們不需要前往其他地方。 然後，關於死亡時是否會投生到欲界或色界，答案是『會』。其名稱有多種，因為它是依賴於『那個』（指前世）而產生的，所以被稱為『意生』（梵文：manomaya）。爲了尋求氣味而遊走，通過氣味來攝取（梵文：gandharva，音譯：乾闥婆，含義：尋香者），從而實現投生，並且因為它發生在死有（死亡狀態）和生有（出生狀態）之間，所以被稱為『中有之有』（藏文：བར་དོའི་སྲིད་པ，含義：中陰狀態）。 『意生』、『求有』、『尋香者』、『中有』和『成就』，這些名稱的含義是，它不是由外在的精血和暖濕所生，而是由心所生，所以也稱為『意生』，如《俱舍論》的註釋中所說。壽命方面，最長可以持續七天，如果找到投生的因緣，也可能在中途死亡。如果沒有找到，則每七天死亡並投生到中陰狀態，並在七七四十九天內經歷生死，超過這個時間，就一定會找到投生的因緣，這是在『意』的層面所說的。 分別說部（佛教部派之一）認為，它是在尋求存在的，所以持續時間很短，即使因緣不具足，也一定會投生到那個地方，因為業力的因緣會牽引它。就像馬等動物，不一定只在特定的時間交配，所以它們也可能投生到其他地方。關於積累業力，有人說：『不可逆轉的就是尋香者』。但在這裡，如果有人從其他道的中有狀態轉到其他道，例如，獲得第四禪定的比丘，最初獲得果位時，生起『我已經證得四果，沒有解脫』的傲慢，當那個有地者的中有形成時，他產生了邪見，認為沒有解脫，因此在其他時候，他會因為成熟的地獄業而墮入地獄。 那麼，這種邪見不應該是『不善』（藏文：མི་དགེ་བ，含義：負面）的嗎？因為上層境界沒有這種邪見。而且，它也不能是『有覆無記』（藏文：བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན，含義：被遮蓋但無法明確歸類的狀態），因為那樣就無法形成地獄。如果這樣問，答案是：『它是不善的』，因為它的力量會導致退失，而退失會導致不善的產生，所以沒有問題。 如果又問：『那麼，它不應該是不動業嗎？』答案是：『不動業』是指圓滿的不動業，或者是指禪定之地的業，所以被稱為『不動』。或者說，大多數不動業，或者說在其相續中，地獄的業力是強大的，所以出生後會受報，而第四禪的業力則會在其他時間受報，所以沒有動搖。

【English Translation】 He taught with kindness, like a mother to her child. Regarding the 'realm' of the 'Bardo' (Tibetan: བར་མ་དོ, meaning: intermediate state), it refers to beings in the desire and form realms who need to go through the process of rebirth, and therefore must go through 'wandering' (Tibetan: གོག་སར, meaning: wandering place), because consciousness alone cannot accomplish this, so it needs a body to rely on. But for beings in the formless realm, they do not need to go through these, because they do not need to go to other places. Then, regarding whether one is reborn into the desire or form realm at the time of death, the answer is 'yes'. There are many names for it, because it arises in dependence on 'that' (referring to the previous life), so it is called 'mind-born' (Sanskrit: manomaya). It wanders in search of smells, and takes in smells (Sanskrit: gandharva, transliteration: 乾闥婆, meaning: scent-seeker), thereby realizing rebirth, and because it occurs between the death state and the birth state, it is called 'intermediate existence' (Tibetan: བར་དོའི་སྲིད་པ, meaning: intermediate state of existence). 'Mind-born', 'seeking existence', 'scent-seeker', 'intermediate state', and 'accomplishment', the meaning of these names is that it is not born from external semen and blood and warmth and moisture, but from the mind, so it is also called 'mind-born', as stated in the commentary to the Abhidharmakośa. In terms of lifespan, it can last up to seven days, and if the conditions for rebirth are found, it may also die in the middle. If it is not found, then it dies and is reborn in the intermediate state every seven days, and experiences birth and death within seven times seven forty-nine days, and beyond this time, the conditions for rebirth will definitely be found, this is what is said in the realm of 'mind'. The Sarvastivada (a Buddhist school) believes that it is seeking existence, so it lasts for a short time, and even if the conditions are not complete, it will definitely be reborn in that place, because the conditions of karma will lead it. Just like horses and other animals, they do not necessarily mate only at specific times, so they may also be reborn in other places. Regarding the accumulation of karma, some say: 'What is irreversible is the scent-seeker'. But here, if someone turns from the intermediate state of another path to another path, for example, a monk who has attained the fourth dhyana, when he first attains the fruit, he arises with the arrogance of 'I have attained the four fruits, there is no liberation', when the intermediate state of that possessor of the ground is formed, he generates the wrong view that there is no liberation, so at other times, he will fall into hell because of the ripening of the karma of hell. Then, shouldn't this wrong view be 'unwholesome' (Tibetan: མི་དགེ་བ, meaning: negative)? Because there is no such wrong view in the upper realms. Moreover, it cannot be 'obscured and unspecified' (Tibetan: བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན, meaning: obscured but cannot be clearly categorized), because that would not be able to form hell. If you ask this, the answer is: 'It is unwholesome', because its power will lead to degeneration, and degeneration will lead to the generation of unwholesomeness, so there is no problem. If you ask again: 'Then, shouldn't it be immovable karma?' The answer is: 'Immovable karma' refers to complete immovable karma, or refers to the karma of the dhyana ground, so it is called 'immovable'. Or rather, most immovable karma, or in its continuum, the karma of hell is powerful, so it will be repaid after birth, while the karma of the fourth dhyana will be repaid at other times, so it has not moved.

---

བར་དོ་དེ་ན་གནས་ པའང་སྔོན་གྱི་འཕེན་པའི་དབང་གིས་དགེ་བ་སོགས་ཀྱི་སེམས་པ་འབྱུང་བས་ལས་སོགས་སོ། །དེས་ན་ངན་སོང་སྦྱོང་བའི་ཆོ་ག་དང་སྦྱིན་གཏོང་སོགས་ཀྱིས་བར་དོའི་སེམས་པ་སོགས་དགེ་བ་སྐྱེ་སྲིད་ པས་ན་ཕན་ཏེ། ཁབ་ལེན་གྱིས་ལྕགས་འདྲེན་པ་དང་དྲང་སྲོང་ཁྲོས་པས་དགྲ་འཆི་བ་སོགས་ལས་གསོ་རྟས་ཀྱི་ནུས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གཏན་མི་ཕན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ པ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་ཙམ་མཐོང་བར་ཟད་དོ། །མཐོང་བ་ནི་བསྐལ་པ་ཞེས་ཏེ་གང་སྔོན་དགེ་མི་དགེ་ལྷན་ཅིག་སྤྱད་པ་དེ་རྣམས་རྨི་ལམ་ཙམ་གྱི་ཚོད་དུ་མཐོང་བའོ། །སར། རང་དང་སྐལ་པ་ མཉམ་པའི་བར་དོ་དེ་དང་རང་གི་སྐྱེ་གནས་མཐོང་བ་དང་སྡིག་བྱེད་པའི་མིག་ཐུར་དུ་སྩལ་ཏེ་སྤྱི་ཚུགས་དང་། ལྷར་སྐྱེ་བ་རྣམས་གྱེན་དུ་དང་། མིར་སྐྱེ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཐད་ཀར་ལྟ་བར་གསུངས་སོ། ། 1-505 དེའི་མཐོང་བྱེད་ནི། རིགས་མཐུན་ལྷ་མིག་དག་པས་མཐོང་། །ཞེས་ཏེ་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་གི་ལྷའི་མིག་སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱིས་མི་མཐོང་ངོ་། །གཞན་ནི་ལྷའི་བར་དོས་ཀུན་དང་མི་དང་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་བར་ དོས་གོང་མ་བོར་བ་མཐོང་བར་སྨྲའོ། །ལུས་དབྱིབས་ནི་གང་དུ་ཞེས་ཏེ་འོ་ན་དམུས་ལོང་དུ་སྐྱེ་བའི་བར་དོ་ལ་མིག་མེད་ན་དབང་པོ་ཚང་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ གཉིས་རྣམ་པ་ཀུན་འདྲ་བ་མིན་ཡང་འདྲ་བར་འཇོག་སྟེ་བུ་ཕ་དང་འདྲའོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །འདི་ནི་འཕེན་པ་གཅིག་པའི་ཕྱིར། འབྱུང་འགྱུར་སྔོན་དུས་སྲིད་དབྱིབས་ཅན། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་ཁྱི་མོ་ སོགས་ཀྱི་མངལ་དུ་དམྱལ་བའི་བར་དོ་གྲུབ་པས་མངལ་འཚིག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མིན་ཏེ་དེ་ནི་བལྟར་མི་རུང་བལྟར་རེག་ཏུའང་མི་ནུས་པས་དང་ལས་ལ་རག་ལུས་པས་སོ། །བོང་ཚོད་བྱིས་ པ་ལོ་ལྔ་དྲུག་ཙམ་པ་དང་ལྷའི་བར་དོ་བོང་ཚོད་རྫོགས་པ་སྟེ་གོས་ཡོད་མེད་ནི་སྐྱེ་ལུགས་དང་འདྲ་བའོ། ། དམྱལ་བ་ཡི་ནི་སྤྱིའུ་ཚུགས་ཡིན་ཞེས་སོ། །རྒྱལ་བུ་དོན་གྲུབ་ཀྱི་ནི་གཞོན་ ནུ་ཐོར་བུ་མཚན་དཔེ་དང་བཅས་པ་སྟོང་གསུམ་ཀུན་སྣང་བར་མཛད་པའོ། །ཡུམ་གྱི་རྨི་ལམ་དུ་གླང་པོ་ཆེའི་ཕྲུ་གུ་དཀར་པོ་ཞུགས་པར་གཟིགས་པ་ནི་མཚན་མ་ཙམ་སྟེ། རྒྱལ་པོ་ཀྲི་ཀྲིས་རྨི་ལམ་བཅུ་མཐོང་བ་ལྟར་རོ། ། 1-506 དེ་ཡང་གླང་པོ་ཆེ་སྐར་ཁུང་ནས་ལུས་བྱུང་བ་རྔ་མ་ཐོགས་པ་མཐོང་བ་ནི་རྒྱལ་བ་ཤཱཀྱ་ཏོག་གི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཁྱིམ་དུ་ཉེ་དུ་བོར་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་ཡང་གཙུག་ལག་ཁང་ལ་ ཁྱིམ་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཆགས་པའི་མཚན་མ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་མི་མི་སྐོམ་པ་ལ་ཁྲོན་པས་དེད་པ་ནི་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་ཉན་མི་འདོད་པ་ལ་ཆེད་དུ་ཆོས་འཆད་པའི་དང་། མུ་ ཏིག་དང་ཕྱེ་བྲེ་རེ་བརྗེ་བ་ནི་ཕྱེ་བསླང་བའི་ཆེད་དུ་ཆོས་རིན་པོ་ཆེ་སྟོན་པའི་དང་། ཙན་དན་ཤིང་གི་རི

【現代漢語翻譯】 在那個中陰（藏文：བར་དོ་，含義：兩個生命階段之間的過渡期）狀態中，由於先前業力的影響，會產生善等心念，這就是業等。 因此，通過凈化惡道的儀式和佈施等行為，可以使中陰狀態的心念等產生善念，所以是有益的。正如磁鐵吸引鐵，以及正直的人發怒能使敵人死亡等，業力所產生的力量是不可思議的。因此，說『完全沒有益處』只是一種片面的看法。 『見到』指的是『劫』，即先前所做的善與不善之事，都會像夢境一般顯現。『處所』指的是，見到與自己業力相同的其他中陰眾生，以及自己的出生地。造惡業者的眼睛會向下看，而轉生為天神者向上看，轉生為人類者則直視前方。 關於如何見到這些景象：『以同類天眼得見』，即通過神通力見到，而不是天生就具有天眼。此外，天界的中陰身能夠看到所有眾生，而人類和惡道的中陰身則能看到已經捨棄的上一層中陰身。 關於身體的形狀：『在哪裡』，如果轉生為盲人的中陰身沒有眼睛，這與之前所說的『具有完整的感官』相矛盾，該如何解釋呢？雖然兩者並非完全相同，但可以視為相似，就像說『兒子像父親』一樣。這是因為他們具有相同的業力。『未來之形，預先顯現』。 如果地獄的中陰身存在於狗等動物的子宮中，那麼子宮豈不會被燒燬嗎？不會的，因為那是不允許觀看和觸控的，而且取決於業力。中陰身的大小如同五六歲的孩子，而天界的中陰身則大小完整，是否有衣服則取決於其轉生方式。『地獄之形，普遍存在』。 悉達多太子（藏文：དོན་གྲུབ་，梵文：Siddhartha，含義：成就者）示現為具有所有相好莊嚴的年輕王子，照亮了整個三千大千世界。王后摩耶夫人夢見一頭白象進入她的子宮，這只是一種象徵，就像國王克里吉（梵文：Krki）夢見十個夢一樣。 夢中見到大象從窗戶進入，卻看不到尾巴，這象徵著釋迦牟尼佛（藏文：ཤཱཀྱ་ཏོག་，含義：釋迦族的頂樑柱）的聲聞弟子們，雖然離開了家庭和親人而出家，但仍然對寺廟抱有家庭的執著。同樣，口渴的人被井追趕，象徵著為不願聽法的人特意說法；用一顆珍珠換取一斗麵粉，象徵著爲了獲得麵粉而傳授珍貴的佛法；以及檀香木的...

【English Translation】 In that Bardo (Tibetan: བར་དོ་, meaning: the intermediate state between two lives), due to the influence of previous karma, thoughts of virtue and the like arise, and that is karma and so on. Therefore, through rituals for purifying the lower realms and offerings, etc., virtuous thoughts, etc., can arise in the Bardo state, so it is beneficial. Just as a magnet attracts iron, and the anger of a righteous person can cause the death of an enemy, etc., the power of karma is inconceivable. Therefore, saying 'it is completely useless' is just seeing one side of things. 'Seeing' refers to 'kalpa', that is, all the good and bad deeds done in the past appear like a dream. 'Place' refers to seeing other Bardo beings with the same karma as oneself, and one's birthplace. The eyes of those who commit evil deeds look downwards, while those who are reborn as gods look upwards, and those who are reborn as humans look straight ahead. Regarding how to see these scenes: 'Seen by the pure divine eye of the same kind', that is, seen through clairvoyance, not with a divine eye that is born with. Furthermore, the Bardo of the heavenly realm can see all beings, while the Bardo of humans and the lower realms can see the upper Bardo that has been abandoned. Regarding the shape of the body: 'Where', if the Bardo of someone who is to be reborn as blind does not have eyes, how can this be reconciled with the previous statement that 'they have complete senses'? Although the two are not exactly the same, they can be regarded as similar, just as saying 'the son is like the father'. This is because they have the same karma. 'The future form, appears in advance'. If the Bardo of hell exists in the womb of a dog, etc., wouldn't the womb be burned? No, because it is not allowed to be seen or touched, and it depends on karma. The size of the Bardo is like a five or six-year-old child, while the Bardo of the heavenly realm is complete in size, and whether there are clothes depends on the manner of rebirth. 'The form of hell is universal'. Prince Siddhartha (Tibetan: དོན་གྲུབ་, Sanskrit: Siddhartha, meaning: one who achieves their goal) manifested as a young prince with all the marks and signs of perfection, illuminating the entire three thousand great thousand worlds. Queen Maya dreamed of a white elephant entering her womb, which was just a symbol, like King Krki dreaming ten dreams. Seeing an elephant entering through a window in a dream, but not seeing the tail, symbolizes that the Shravaka disciples of Shakyamuni Buddha (Tibetan: ཤཱཀྱ་ཏོག་, meaning: the crest of the Shakya clan), although they left their families and relatives to become monks, still have an attachment to the monastery as if it were their home. Similarly, a thirsty person being chased by a well symbolizes deliberately teaching the Dharma to those who do not want to listen; exchanging a pearl for a bushel of flour symbolizes teaching the precious Dharma in order to obtain flour; and sandalwood...

---

ན་ཐང་དུ་འཚོང་བ་ནི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གཞུང་དང་ཐུབ་པའི་བཀའ་སྙོམས་པའི་ དང་། སྐྱེད་མོས་ཚལ་གྱི་མེ་ཏོག་དང་འབྲས་བུ་ཕུན་ཚོགས་རྐུན་པོས་བརྐུས་པ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་རྫས་བཙོངས་ཏེ་འཚོང་ཞིང་ཁྱིམ་པ་གསོ་བའི་དང་། གླང་ཆེན་ཕྲུ་གུས་སྤོས་ཀྱི་གླང་པོ་སྐྲག་པ་ ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པས་དགེ་སློང་གནས་བརྟན་དགེ་བའི་ཆོས་ཅན་གནས་ནས་སྐྲོད་པའི་དང་། སྤྲེའུ་མི་གཙང་བས་སྦགས་པ་གཞན་ལ་དགོད་པ་ནི་རང་ཉིད་སྡིག་བྱེད་ཅིང་དགེ་སློང་དགེ་བ་ཅན་ལ་ མེད་པའི་སྐྱོན་བརྗོད་པའི་དང་། སྤྲེའུ་ལ་དབང་བསྐུར་བ་ནི་གཙུག་ལག་ཁང་རྣམས་སུ་རང་གི་ཡིན་པར་དབང་བསྐུར་ཞིང་ལོ་ཀ་རའང་མ་ནིང་རྒྱལ་སྲིད་འཛིན་པའི་དང་། རས་ཡུག་གཅིག་མི་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱིས་དྲངས་པ་ནི་སྡེ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དུ་འགྱེས་ཤིང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་རས་ཡུག་མི་ཉམས་པའི་དང་། ། 1-507 མི་མང་པོ་འཐབ་པ་རྨི་བ་ནི་དེའི་ཉན་ཐོས་རྣམས་སྡེར་བཅས་ཏེ་ཕན་ཚུན་རྩོད་པའི་ལྟས་སོ་ཞེས་འདྲེན་པ་འོད་སྲུང་གིས་ལུང་བསྟན་ཏོ། །བགྲོད་པ་ནི་འགྲོ་བ་ལ་ཞེས་ཏེ། ལས་ཀྱི་ རྫུ་འཕྲུལ་ཤུགས་དང་ལྡན། །དབང་པོ་ཀུན་ཚང་ཐོགས་མེད་ལྡན། །ཞེས་པ་རྡོ་རྗེའི་རི་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་ཟློག་ཞིང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་ཁེགས་སོ། །རང་གི་སྐྱེ་བའི་གནས་སུ་ཐོགས་ཏེ་དེ་ དག་གིས་ན་ལྕགས་ཀྱི་ཐུ་ལུམ་འབར་བ་གཤེགས་པའི་ནང་དུ་བྱུང་བའི་སྲིན་བུ་དམིགས་ཞེས་གྲག་གོ །གནས་སུ་འཇུག་ཚུལ་ནི། སྲང་མདའི་མགོ་མཐོ་བ་དང་མཇུག་དམའ་བ་དག་དུས་མཉམ་པ་ལྟར་ བར་དོ་འཆི་བ་དང་སྐྱེ་གནས་སུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་དུས་མཉམ་པའོ། །དེ་ཡང་བར་དོ་ན་གནས་པ་ནི་སྐྱེ་བའི་གནས་ཁུ་ཁྲག་འདུས་པ་ལ་ཕ་མ་ཉལ་པོ་བྱེད་པར་འཁྲུལ་ཏེ་ཕོར་ སྐྱེ་ན་མ་ལ་དང་མོར་སྐྱེ་ན་ཕ་ལ་འདོད་ཆགས་སྐྱེས་ཏེ་སྐྱེས་པའམ་བུད་མེད་བྲལ་བར་འདོད་ཅིང་དེར་གང་རུང་གཅིག་མཐོང་ལ་ཕྱོགས་དེར་སླེབ་པ་ན་ལུས་མེད་པའི་ཕོའམ་མོའི་དབང་པོ་ ཙམ་མཐོང་བས་འདོད་ཆགས་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཉོན་མོངས་ཁོང་ཁྲོ་སྐྱེས་པ་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཉིད་བཟླས་པ་ནི་ཆགས་སྡང་གིས་བར་དོ་འགག་ཅིང་ཕ་མའི་ཆགས་པ་དྲག་པོའི་མཇུག་ཏུ་ཁུ་བ་སྐ་བ་བྱུང་བའི་རྗེས་སུ་ཁུ་ཁྲག་གི་ཐིགས་པ་གཉིས་བྱུང་བ་མའི་སྐྱེ་གནས་སུ་འདྲེས་ཏེ་འོ་མ་བསྐོལ་བ་གྲངས་པའི་སྤྲིས་མ་ལྟ་བུའི་ནུར་ནུར་བ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་བཅས་པ་འབྱུང་སྟེ་ནུར་ནུར་པོ་དེ་ནིའོ། ། 1-508 བློ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གྱུར་པས། །རྩེ་འདོད་འགྲོ་བའི་ཡུལ་དུ་འགྲོ །ཞེས་སོ། །བར་དོ་ནི་དབང་པོ་ཀུན་ཚང་བ་ཡིན་པས་ཕོ་མོ་ཞུགས་ནས་གནས་ཇི་ལྟ་བར་ཕྱིས་ལུས་སྐྱེ་བ་ན་མ་ ནིང་དུ་འགྱུར་རོ། །སར་དམྱལ་བ་དང་ཡི་དགས་སྦ་བ་ཅན་སོགས་ནི་རང་ཉིད་དེར་སྐྱེ་བའི་ལས་གསོག་དུས་ཀྱི་གཞི་ལུག་སོགས་རྨ

【現代漢語翻譯】 在納塘（Nathang，地名）出售商品，就像外道（Mūstika）的教義和佛陀的教誨混雜在一起；偷竊花園裡豐盛的花朵和果實，就像出售僧團（Saṃgha）的財物來供養在家眾；小象害怕香象，就像破戒者將持戒的比丘（Bhikṣu）和具有善法的長老從住所驅逐；不潔的猴子嘲笑他人，就像自己作惡卻指責具有善法的比丘沒有的過失；給猴子授權，就像在寺廟裡授權為自己的財產，並且世間也由太監統治國家；十八個人拉扯一塊布，就像分裂成十八部派，但解脫的布卻沒有損壞； 夢見許多人爭鬥，預示著他們的聲聞（Śrāvaka）會結成派系互相爭論。』這是飲光（Kāśyapa）的預言。行走即是去往，具有業的幻化力量，具足一切根，無有阻礙，金剛山等也無法阻擋，諸佛也無法阻止。在自己的出生之處受阻，那些地方被稱為鐵室燃燒時出現的蟲子。進入之處是，如同天平一端高一端低同時發生一樣，中陰（Antarābhava）的死亡和生處的連線也是同時的。也就是說，處於中陰狀態時，會誤以為父母在交合，如果將要生為男性，則對母親產生貪戀，如果將要生為女性，則對父親產生貪戀，想要離開男性或女性，看到其中一方，到達那個方向時，只能看到無形的男性或女性的器官，因此除了貪戀之外，還會產生嗔恨。重複這一點，貪嗔使中陰停止，父母劇烈交合之後，精血滴落，與母親的生殖器官混合，就像煮沸的牛奶中的奶油一樣，變得粘稠，與阿賴耶識（Ālayavijñāna）一起產生，那個粘稠的東西就是： 心識顛倒錯亂，前往貪慾的境界。』中陰具足一切根，因此男女交合后，如果進入那種狀態，之後出生時就會變成陰陽人。地獄和餓鬼等隱蔽之處，是積累在那裡出生的業的時期，例如綿羊等被宰殺。

【English Translation】 Selling goods in Nathang is like mixing the doctrines of the Mūstikas (non-Buddhists) with the teachings of the Buddha; stealing the abundant flowers and fruits of the garden is like selling the property of the Saṃgha (community) to support householders; a baby elephant being frightened by a fragrant elephant is like a monk with broken vows driving away the virtuous and abiding elder monks; an unclean monkey laughing at others is like oneself committing sins and criticizing virtuous monks for faults they do not have; giving authority to a monkey is like giving authority to one's own property in monasteries, and also like a eunuch ruling the kingdom in the world; eighteen people pulling a single cloth is like splitting into eighteen schools, but the cloth of liberation is not damaged; Dreaming of many people fighting is a sign that their Śrāvakas (listeners) will form factions and argue with each other.' This was the prophecy of Kāśyapa (one who drinks light). Going is to go, possessing the power of karmic illusion, possessing all faculties, without obstruction, not even Vajra mountains can stop it, nor can the Buddhas prevent it. Obstructed in one's own place of birth, those places are called worms that appear when the iron chamber is burning. The way to enter is like the simultaneous occurrence of one end of a scale being high and the other low, the connection between death in the Antarābhava (intermediate state) and the place of birth is also simultaneous. That is, while in the intermediate state, one mistakenly believes that the parents are having intercourse, and if one is to be born as a male, one becomes attached to the mother, and if one is to be born as a female, one becomes attached to the father, wanting to leave the male or female, seeing one of them, and when reaching that direction, one can only see the formless male or female organ, therefore, in addition to attachment, anger arises. Repeating this, attachment and aversion stop the intermediate state, and after the intense intercourse of the parents, drops of semen and blood appear, mixing in the mother's womb, becoming viscous like the cream on boiled milk, together with the Ālayavijñāna (storehouse consciousness), that viscous thing is: 'The mind is inverted and confused, going to the realm of desire.' The intermediate state possesses all faculties, therefore, after male and female intercourse, if one enters that state, one will be born as a hermaphrodite later. Hidden places such as hell and hungry ghosts are the time to accumulate the karma of being born there, such as sheep being slaughtered.

---

ི་ལམ་བཞིན་དུ་མཐོང་སྟེ་དགའ་ནས་དེར་རྒྱུག་ཅིང་འགྲོ་བ་ གཞན་རྣམས་སུ་སྐྱེ་བ་ནི་རང་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་མཐོང་བས་དགའ་སྟེ་དེར་སོང་བ་དང་སྐྱེ་གནས་ལ་ཁྲོ་བས་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བར་གསུངས་སོ། །དྲི་དང་གནས་ལ་མངོན་འདོད་གཞན། ། ཞེས་ཀྱང་སྟེ། དྲོད་གཤེར་སྐྱེས་ནི་དྲི་ཞིམ་པའམ་མི་ཞིམ་པ་འདོད་པས་དང་། རྫུས་སྐྱེས་ནི་གནས་འདོད་པས་སྐྱེས་གནས་སུ་འཇུག་སྟེ་ཚ་དམྱལ་དང་གྲང་དམྱལ་ཡང་བློ་འཁྲུལ་པས་ཆར་པ་དང་རླུང་ གྲང་མོས་ཉེན་ནས་མེ་འབར་བ་མཐོང་སྟེ་དྲོ་བ་འདོད་པས་དང་རླུང་ཚ་བ་དང་ཉི་མ་དང་མེས་ཉེན་ནས་བསིལ་བ་མཐོང་སྟེ་དེ་འདོད་པས་རྒྱུག་གོ །མངལ་དུ་འཇུག་པ་བཞི་མདོར་འབྱུང་ སྟེ་རྨོངས་པ་རྣམས་འཇུག་གནས་འབྱུང་བ་ཀུན་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་དང་། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཅན་རྣམས་འཇུག་པ་ཁོ་ན་ཤེས་བཞིན་དང་རང་སངས་རྒྱས་མང་དུ་ཐོས་པ་དང་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་བྱས་པས་ཡེ་ཤེས་ཆེ་བ་རྣམས་འཇུག་གནས་དག་སྟེ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་གསུམ་ཀ་ཤེས་བཞིན་ནོ། ། 1-509 གཅིག་ནི་ཤེས་བཞིན་དུ་འཇུག་གོ །གཞན་ནི་གནས་པ་ཡང་གཞན་ནི། །འབྱུང་བའང་གཞན་ནི་ཐམས་ཅད་རྨོངས། །སྒོ་ང་ལས་སྐྱེས་རྟག་ཏུ་འོ། །མངལ་དུ་འཇུག་པ་གསུམ་རྣམས་ནི། །འཁོར་ལོས་སྒྱུར་དང་རང་ བྱུང་དག་རང་རྒྱལ་དང་རྒྱལ་བ་།ཅེས་སོ། །ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པའང་སར། སྐལ་པ་ཞན་ན་འཕོ་བ་དང་འཇུག་པའི་ཚེ་ཀུ་ཅོའི་སྒྲ་དང་འདམ་བུ་དང་ནགས་ཐིབས་པོ་སོགས་སུ་འགྲོ་བའི་མཚན་ མ་དང་། སྐལ་པ་བཟང་ན་སྒྲ་སྙན་པ་དང་གཞལ་མེད་ཁང་སོགས་སུ་འགྲོ་བའི་མཚན་མ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་སོ། ལྔ་པ་སྐྱེ་གནས་བཞིའི་དབང་པོ་འགྲུབ་ཚུལ་ནི། ནུར་ནུར་པོ་དེའི་འོག་ཏུ་རྟེན་ ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་དུ་ཇི་ལྟར་བར་མིང་དང་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་རིམ་པས་ཏེ་གཙུག་ལག་ཏུ། ཐོག་མ་ཉིད་དུ་ནུར་ནུར་འགྱུར། །ནུར་ནུར་པོ་ལས་མེར་མེར་འགྱུར། །མེར་མེར་པོ་ལས་ནར་ནར་འགྱུར། །ནར་ ནར་པོ་ལས་གོར་གོར་འགྱུར། །གོར་གོར་པོ་ལས་རྐང་ལག་འགྱུ། །སྐྲ་སྤུ་སེན་མོ་ལ་སོགས་དང་། །དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་རྣམས་དང་ནི། །མཚན་རྣམས་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ་གོར་གོར་པོ་ནི་ སྐ་བར་གྱུར་པ་གནན་བཟོད་པའོ། །དེ་ལ་ཞག་བདུན་པ་ལྔས་དང་པོ་ལྔ་དང་སའི་སྟོད་འགྲེལ་དང་། དགའ་བོ་མངལ་འཇུག་གཉིས་འདི་རྣམས་ལ་འཆད་ཚུལ་མི་མཐུན་པར་སྣང་ངོ་། བཞིས་བདུན་ཕྲག་བརྒྱད་པ་ལ་སོར་མོ་ཉི་ཤུ་འགྲུབ་པར་གསུངས་རྐང་ལག་འགྱུས་པ་དང་མཁྲེགས་པ་དང་བུ་ག་དགུ་དང་ནང་ཁྲོལ་དང་བཀྲེས་སྐོམ་དང་ཆུ་རྒྱུས་དང་རྩ་འབྱུང་ངོ་། ། 1-510 དྲུག་གིས་མིག་སོགས་ཀྱི་གནས་དོད་པ་དང་མིག་སོགས་བཞི་དང་ཞིང་གསལ་བ་དང་བཞིས་རུས་པ་སྦོམ་ཕྲ་ཉེར་གཅིག་པ་ན་ཤ་སྐྱེ་བར་གསུངས་དང་ཁྲག་དང་ལྤགས་པ་དང་སྐ

【現代漢語翻譯】 就像看到一條道路一樣高興，並在那裡奔跑。 在其他地方投生，是因為看到與自己有相同命運的眾生而感到高興，所以去那裡投生，或者因為對投生之處感到憤怒而結合。 『對氣味和處所的渴望不同。』 也就是說，從濕熱中出生的眾生，是因為渴望香味或不香味；而化生眾生，是因為渴望處所而進入投生之處。即使是熱地獄和寒地獄，也是因為心智迷亂，被雨和寒風所逼迫，看到燃燒的火焰而渴望溫暖，或者被熱風、太陽和火焰所逼迫，看到涼爽的地方而渴望它，所以奔跑過去。 進入胎中的方式有四種，出現在十字路口：愚昧者不知道一切投生之處的來源；轉輪王（擁有巨大福報的人）只知道進入的方式；自生佛（通過廣泛聽聞和辨別而擁有巨大智慧的人）知道清凈的投生之處；而圓滿的佛陀知道所有三種方式。 『一種是知道後進入，另一種是停留，還有一種是出現，另一種是完全愚昧。』 『從蛋中出生的眾生總是如此。』 『進入胎中的三種是：轉輪王、自生者、自生佛和佛陀。』 也就是說，如果福報淺薄，在死亡和投生時，會出現喧鬧的聲音，以及進入蘆葦叢和茂密森林等不祥之兆；如果福報深厚，則會出現悅耳的聲音，以及進入宮殿等吉祥之兆。 第五，四種投生之處的根基形成的方式：在那個凝結物之下，如何以緣起的方式，按照名色等的順序形成？正如經論中所說：『最初變成凝結物，從凝結物變成凝膠狀，從凝膠狀變成柔軟狀，從柔軟狀變成球狀，從球狀變成手腳，頭髮、體毛、指甲等等，以及有形的根基和特徵，依次出現。』也就是說，球狀是指變得堅硬且能承受壓力的狀態。 據說，在第五個七天里，最初的五個和《土地之上疏》的註釋，以及《歡喜入胎》這兩者，在解釋方式上有所不同。在第八個七天里，二十個手指形成，手腳開始出現，變得堅硬，九個孔竅、內臟、飢渴、水脈和血管開始形成。 在第六個七天里，眼睛等器官的位置確定，眼睛等四個器官變得清晰，在第四個七天里，二十一個粗細不一的骨頭開始生長，然後是肌肉、血液、面板和...

【English Translation】 Seeing it as a path, rejoicing and running there. Being born in other places, rejoicing at seeing beings with similar destinies and going there to be born, or being joined by anger at the place of birth. 'Desires for smell and place are different.' That is, beings born from moisture and heat desire fragrant or unpleasant smells; and beings born by transformation enter the place of birth because they desire a place. Even hot hells and cold hells are because of confused minds, being threatened by rain and cold winds, seeing burning flames and desiring warmth, or being threatened by hot winds, the sun, and fire, seeing cool places and desiring them, so they run there. There are four ways of entering the womb, appearing at crossroads: the ignorant do not know the source of all places of birth; the Chakravartin (those with great merit) only know the way of entering; the Pratyekabuddhas (those with great wisdom through extensive hearing and discernment) know the pure places of birth; and the fully enlightened Buddhas know all three ways. 'One enters knowingly, another stays, another appears, and another is completely ignorant.' 'Beings born from eggs are always like that.' 'The three who enter the womb are: the Chakravartin, the self-born, the Pratyekabuddha, and the Buddha.' That is, if merit is shallow, at the time of death and rebirth, there will be noisy sounds and signs of entering reed thickets and dense forests; if merit is deep, there will be pleasant sounds and signs of entering palaces. Fifth, how the faculties of the four places of birth are formed: how, under that coagulation, does it form in the order of name and form, etc., in dependence on arising? As it is said in the scriptures: 'First it becomes a coagulation, from the coagulation it becomes gelatinous, from the gelatinous it becomes soft, from the soft it becomes spherical, from the spherical it becomes hands and feet, hair, body hair, nails, etc., and the tangible faculties and characteristics appear in order.' That is, the spherical is the state of becoming hard and able to withstand pressure. It is said that in the fifth week, the first five and the commentary on 'Above the Land', and these two, 'Joyful Entry into the Womb', differ in their explanations. In the eighth week, the twenty fingers are formed, the hands and feet begin to appear, become hard, and the nine orifices, internal organs, hunger and thirst, water veins, and blood vessels begin to form. In the sixth week, the positions of the eyes and other organs are determined, the eyes and other four organs become clear, and in the fourth week, twenty-one bones of varying thickness begin to grow, followed by muscles, blood, skin, and...

---

ྲ་དང་དེ་གསུམ་ གསལ་བའོ། །བརྒྱད་ཀྱིས་སྐྱེད་མོས་ཚལ་གྱི་དང་ཁྱིམ་གྱི་བཞོན་པའི་ཀུན་དགའ་ར་བའི་ཁང་པ་བརྩེགས་པའི་ཁྲི་སྟན་ལས་བདུན་པའི་ཆུ་བའི་རྫིང་བུའི་སོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བརྒྱད་དང་པགས་ཤུན་དང་མདོག་ རྣམས་སོ། །གཉིས་ཀྱིས་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་འགྱུར་རོ། །དྲུག་གིས་མི་གཙང་བ་དང་དྲི་ང་བ་དང་མུན་པ་ལ་མི་དགའ་བའི་འདུ་ཤེས་སོ། །གསུམ་གྱིས་རླུང་གིས་མགོ་ཐུར་དུ་སྒྱུར་རོ། ། དེ་ལྟར་ བདུན་ཕྲག་སུམ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ཀྱིས་ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་ཀུན་ལྡན་ཞིང་དེ་ནས་ཞག་བཞི་ན་བཙའོ། །དེ་ཡང་ཕལ་ཆེ་བ་སྟེ་སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ལོ་དྲུག་དང་། རྒན་པོ་སྐྱེས་ལོ་དྲུག་ཅུར་ མངལ་དུ་གནས་པར་ཡང་བཤད་དོ། །མོ་ནི་མའི་སྒལ་ཚིག་ལ་བརྟེན་ཏེ་བྲང་ལ་ཁ་ལྟ་ཞིང་གློ་གཡོན་ན་དང་། ཕོ་ནི་མའི་ལྟོ་བ་ལ་བརྟེན་ཏེ་སྒལ་ཚིག་ལ་ཕྱོགས་ཤིང་གློ་གཡས་ན་ འདུག་གོ །རང་གི་ལས་དང་མས་ལན་ཚ་དང་སྐོམ་མང་དུ་བསྟེན་པས་བ་སྤུ་དང་སྐྲ་ངན་པ་དང་། ཉི་འོད་སོགས་ཚ་བ་བསྟེན་པས་མདོག་ནག་པ་དང་སྔོ་སངས་དང་། གྲང་བ་ན་འདུག་པས་དཀར་བ་དང་རོ་ཁ་བ་ཟོས་པས་དམར་བ་དང་ཧ་ཅང་འཁྲིག་པ་བསྟེན་དྲག་པས་ཤུ་བ་དང་ཁྱི་རྔོ་དང་མཛེ་ལྡན་པ་དང་རྒྱུག་པ་དང་འཕར་བ་དང་མཆོང་བ་སོགས་ཀྱིས་ལུས་མི་སྡུག་པ་དང་དབང་པོ་མ་ཚང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། ། 1-511 གལ་ཏེ་ལས་དང་མའི་བྱ་བས་མངལ་དུ་འཆི་སྲིད་དོ། །བདེ་བར་བཙས་ན་རིམ་གྱིས་བསྐྱེད་དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་ཅིང་ལས་ཇི་རིགས་སུ་གསོག་གོ །བར་དོ་ནི་ལྟོ་བརྟོལ་ཏེ་མི་ འཇུག་གི་སྐྱེ་གནས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཇུག་པས་མཚེ་མའི་སྔར་སྐྱེས་ནུ་བོ་དང་ཕྱིས་བྱུང་ཕུ་བོའོ། །སྒོ་ང་ལས་སྐྱེ་བ་ནི་ལན་གཉིས་སྐྱེ་དགོས་པས་གཉིས་སྐྱེས་སོ། །གཞན་རྣམས་རིམ་གྱིས་དང་རྫུས་ ཏེ་སྐྱེ་བར་ཅིག་ཅར་དབང་པོ་གྲུབ་བོ། །ཇི་ལྟར་འཕངས་བཞིན་རིམ་གྱིས་རྒྱུན། །འཕེལ་ནས་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས། །འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དུ་འགྲོ་ཞེས། །སྲིད་པའི་འཁོར་ལོ་ཐོག་མ་མེད། །ཅེས་དང་། ལམ་ སྒོམ་པས་རྒྱུ་ཟད་ན་ཐ་མར་གྲོལ་བ་ནི་ཡོད་དེ། དབུ་མ་བཞི་བརྒྱ་པར། ཇི་ལྟར་ས་བོན་མཐའ་མཐོང་ཞིང་། །དེ་ལ་ཐོག་མ་ཡོད་མིན་ལྟར། །དེ་བཞིན་རྒྱུ་ནི་མ་ཚང་ཕྱིར། །སྐྱེ་བ་ འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ཡང་དག་པའི་ལམ་སྒོམ་པ་ལ་ཆེས་ཆེར་འབད་པར་བྱའོ།། །། ཀུན་འབྱུང་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ། །དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་མདོར་ བསྟན་པ་དངོས་ནི། ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་ཟག་བཅས་ཏེ་གང་ལས་དུཿཁ་ཀུན་འབྱུང་བའོ། །དེས་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ལས་ཡོད་པ་ནི་ཀུན་འབྱུང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེའོ། །ལུང་འགལ་སྤང་བ་ནི། འོ་ན་མདོར་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་ལ་སྲེད་པ་ཉིད་གསུངས་པ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། 1-512 གཙོ་བོར་ཞེས་

【現代漢語翻譯】 第八週到第三十八週 第八週：產生花園、房屋、車輛、娛樂場所、樓房、床榻等七種事物以及水池等八種概念，還有面板和顏色。 第二週：四肢開始生長。 第六週：產生對不潔、惡臭和黑暗的反感。 第三週：風使頭部朝下。 這樣，經過三十八週，四肢和所有器官都已具備，然後大約四天後出生。大多數情況下，如羅睺羅（梵文：Rāhula，含義：覆障）在母胎中待六年，年老者則待六十年也有記載。女孩背靠母親的脊椎，面朝胸部，位於左肺處；男孩則依靠母親的腹部，面向脊椎，位於右肺處。由於自身的業力和母親過多地攝入辛辣和刺激性食物，導致毛髮和頭髮不好；暴露在陽光下等熱源導致膚色黝黑或發青；待在寒冷的地方導致膚色蒼白；食用苦味食物導致膚色發紅；過度性行為導致面板病、癬、麻風病；奔跑、跳躍等活動導致身體醜陋和器官不全。 如果因為業力和母親的行為，胎兒可能會在子宮中死亡。如果順利出生，則逐漸成長，體驗各種煩惱，並積累各種業力。中陰身通過尋找入口進入子宮，因此雙胞胎中先出生的被稱為哥哥，后出生的被稱為弟弟。卵生生物需要經歷兩次出生，因此被稱為二生。其他生物則逐漸或化生，瞬間具備所有感官。正如拋出的線團逐漸展開一樣，生命也因業力和煩惱而不斷發展，最終走向來世。輪迴之輪沒有開端。正如通過修行道路可以耗盡因，最終獲得解脫一樣。《中觀四百論》中說：『正如種子可以看到盡頭，但它沒有開端一樣，因為因不完整，所以不會有來世。』因此，我們應該努力修行正確的道路。 關於集諦（梵文：Samudaya，含義：苦之根源），有兩種：自相和共相。首先，對這兩種的簡要說明是：煩惱和有漏洞的業力，是所有痛苦的根源。因此，阿羅漢（梵文：Arhat，含義：應供）所擁有的業力不是集諦。爲了消除這種矛盾，有人會問：『那麼，經文中說集諦的真諦是貪愛，這又該如何解釋呢？』 回答是：主要是這樣說的。

【English Translation】 Weeks Eight to Thirty-Eight Week Eight: Produces eight concepts such as gardens, houses, vehicles, pleasure groves, tiered houses, beds, and seven types of things, as well as ponds. Also, skin and colors. Week Two: Limbs begin to grow. Week Six: Produces aversion to impurity, foul smells, and darkness. Week Three: The wind turns the head downwards. Thus, after thirty-eight weeks, all limbs and organs are complete, and then birth occurs in about four days. Mostly, it is said that Rāhula (Skt: Rāhula, meaning: Fetter) stays in the womb for six years, and old people stay for sixty years. A girl leans on the mother's spine, faces the chest, and is in the left lung; a boy leans on the mother's abdomen, faces the spine, and is in the right lung. Due to one's own karma and the mother's excessive intake of spicy and irritating foods, the hair and fur are bad; exposure to sunlight and other heat sources causes dark or bluish skin; staying in cold places causes pale skin; eating bitter foods causes red skin; excessive sexual activity causes skin diseases, ringworm, leprosy; running, jumping, etc., cause an ugly body and incomplete organs. If the fetus may die in the womb because of karma and the mother's actions. If born safely, it gradually grows, experiences all kinds of afflictions, and accumulates karma accordingly. The bardo (intermediate state) enters the womb by seeking an entrance, so the firstborn of twins is called the elder brother, and the later-born is called the younger brother. Egg-born beings must be born twice, so they are called twice-born. Others gradually or spontaneously arise, and all senses are completed at once. Just as a thrown ball of thread gradually unfolds, life also develops due to karma and afflictions, and eventually goes to the next world. The wheel of samsara has no beginning. Just as exhausting the cause through practicing the path leads to ultimate liberation, the Madhyamaka-catuhsataka says: 'Just as the end of a seed can be seen, but it has no beginning, so too, because the cause is incomplete, birth will not occur.' Therefore, we should strive to practice the correct path. There are two types of origin (Skt: Samudaya, meaning: source of suffering): its own characteristic and the general characteristic. First, a brief explanation of these two is: afflictions and tainted karma, from which all suffering arises. Therefore, the karma possessed by an Arhat (Skt: Arhat, meaning: worthy one) is not an origin. To dispel this contradiction, one might ask: 'Then, how should we explain the sutras that say the truth of origin is craving?' The answer is: It is mainly said in this way.

---

ཏེ་སྲེད་པ་ནི་ཀུན་འབྱུང་གི་གཙོ་བོ་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་པའོ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །དེ་ལ་སྲེད་པ་ནི་ལུས་ཐོབ་པ་ད་ལྟར་བ་ལ་མི་འབྲལ་བར་རོ། །ཡང་འབྱུང་བའི་ དགོས་ཆེད་ཅན་ནི་ལུས་མ་ཐོབ་པ་ལ་དོན་དུ་གཉེར་བའོ། །དགའ་བ་ཡིད་བདེ་ཉོན་མོངས་ཅན་དང་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པ་ནི་ཡུལ་ཐོབ་པ་ལའོ། །དེ་དང་དེར་མངོན་པར་དགའ་བ་ནི་ཡུལ་ མ་ཐོབ་པ་དུ་མ་རྣམས་ལའོ། །གཙོ་བོའི་དོན་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པས་ན་དེ་སྨོས་པས་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་ལྷག་མའི་དངོས་པོ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ན་བཀའ་བསྩལ་ པའོ། །ཀུན་ལ་འགྲོ་བ་ཉིད་བཤད་པ་ལ་དངོས་པོ་ལ་ནི་དེ་མ་ཐག་པ་ལྟར་ལུས་ཡུལ་ཐོབ་པ་དང་མ་ཐོབ་པ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པས་སོ། །གནས་སྐབས་ལ་ནི་དུཿཁའི་དུཿཁའི་སྐབས་ཐོབ་པ་ ལ་འབྲལ་བར་དང་མ་ཐོབ་པ་ལ་མི་ཕྲད་པར་སྲེད་ཅིང་འགྱུར་བའི་ལ་མི་འབྲལ་བ་དང་ཐོབ་པར་སྲེད་ལ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ལ་གཏི་མུག་གི་སྒོ་ནས་སྲེད་དོ། །ཁྱད་པར་དུ་ཀུན་གཞི་ ནི་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ས་བོན་གྱིས་ཕྱེ་བ་དང་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་ཕྱེ་བས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དུཿཁའི་སྐབས་ཏེ་དེ་ལ་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་སྒོ་ནས་བདག་ལ་སྲེད་པའོ། །དུས་ལ་ནི་ཀྱེ་མ་དེ་འགགས་སོ་ཞེས་ལྟོས་པའི་རྣམ་པས་དང་། 1-513 མ་འོངས་པ་ལ་དགའ་བའི་དང་། ད་ལྟར་ལྷག་པར་ཆགས་པའི་རྣམ་པས་འགྲོའོ། །ཁམས་ལ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྲེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཁམས་གསུམ་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚོལ་བ་ལ་ནི་སྲེད་པས་འདོད་ པ་དང་སྲིད་པ་དང་ལོག་པས་ཚངས་སྤྱོད་ཚོལ་བ་སྟེ་དེས་ཁམས་གསུམ་དུ་བདག་གི་དངོས་པོ་འགྲུབ་པ་དང་འཁོར་བ་ལས་མི་གྲོལ་ལོ། །རྣམ་པ་ལ་ནི་རྟག་ཆད་ཀྱི་རྣམ་པ་ལ་རྗེས་ སུ་འགྲོ་བས་ཏེ་བདག་རྟག་པར་མཐོང་བས་སྐྱེ་བ་འདོད་པ་འབྱུང་བའི་སྲེད་པ་དང་མི་རྟག་པ་མཐོང་བས་སྐྱེ་བ་འཆད་པར་འདོད་པ་འཇིག་པའི་སྲེད་པ་དག་གིས་སོ། །འཇིག་སྲེད་ནི་དུཿཁ་ དང་བྲལ་བར་འདོད་པར་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །དེ་རྣམས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། བདག་ཏུ་ཆགས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ལས། །བདེ་མིན་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པས། །ཀུན་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་འགྱུར་བ། །དེ་ཕྱིར་སྲིད་ པ་སྲེད་རྟེན་ཅན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལའང་མདོར་བསྟན་ནི། ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ཤེས་བྱའི་དོན་གྲངས་སོགས་བཅུས་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་བཅུ་ ལས་གྲངས་ནི། གསལ་ཏེ་དྲུག་ཏུ་འཇོག་པ་ནི་ས་འགྲེལ་དུ། བཟའ་བྱ་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་ཚོར་བ་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པ་ཆགས་སྡང་མ་རིག་པ་དང་ཟ་བ་པོ་སེམས་ཅན་ལ་ཞུགས་པ་དང་ང་རྒྱལ་དང་། 1-514 ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡང་དག་པར་ངེས་པ་ལ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་ལྟ་བ་དང་ཐེ་ཚོམ་སྟེ་ལོག་པར་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པའོ་ཞེས་བཤད་དེ་བརྗོད་འདོད་དུ་ཟད་དོ། །གོ་རིམ་ངེས་ པ་ནི་མེད་

【現代漢語翻譯】 這意味著貪愛是集諦（Samudaya，cause of suffering）的主要原因。這裡的貪愛是指不願與現在所擁有的身體分離。而對於尚未獲得的身體，則會產生追求的慾望。對於已經獲得的對境（object），會產生快樂、舒適和煩惱，以及強烈的慾望。對於尚未獲得的眾多對境，則會產生強烈的喜悅。貪愛是普遍存在的，因此，通過提及貪愛，可以實現集諦中剩餘要素的建立，所以佛陀只教導了貪愛。因為貪愛是普遍存在的，所以它遍及於已獲得和未獲得的身體和對境。就狀態而言，在痛苦的時刻，會貪戀已獲得的而不願分離，貪求未獲得的而不願錯過；在行蘊（Samskara，volitional formations）的層面上，會因愚癡而產生貪愛。特別地，阿賴耶識（Alaya-vijnana，store consciousness）被煩惱的種子和舍受（neutral feeling）所區分，這是行蘊的痛苦時刻，因為對自我的無明，所以會貪愛自我。就時間而言，會以『唉，它消失了』的追憶方式，以及對未來的渴望和對現在的執著等方式存在。就界（realm）而言，由於三界（欲界、色界、無色界）的貪愛遍及三界。就尋求而言，由於貪愛，會尋求慾望、存在和邪見，從而尋求梵行（pure conduct），因此，在三界中建立自我的實體，並且無法從輪迴中解脫。就形態而言，會追隨常斷二見的形態，即認為自我是常恒的，從而產生對出生的渴望，這是有生之貪愛；認為自我是斷滅的，從而產生對死亡的渴望，這是毀滅之貪愛。也有人說，毀滅之貪愛是指渴望脫離痛苦。這些在《量理寶藏論》（Tshad ma rnam 'grel，Pramāṇavārttika）中說：『由於執著自我的原因，將非樂視為樂，因此會完全沉浸於一切之中，所以有之貪愛以存在為基礎。』 在詳細解釋中，首先是簡要的陳述：所知的事物和煩惱，通過十個所知的事物（對像）、數字等來確定。在詳細解釋中，關於數字，在《地釋》（Sa 'grel）中明確地將其確定為六種：『對可食之物、苦樂和舍受的感受產生錯誤的執著，即貪、嗔、癡；對進食者（有情）產生執著，即我慢；對正確的確定產生錯誤的肯定，即見和疑，也就是錯誤的確定和不確定。』這只是爲了表達而已。確定順序是不存在的。

【English Translation】 This means that craving is the main cause of Samudaya (origin of suffering). Here, craving refers to the unwillingness to separate from the body that is currently possessed. For bodies that have not yet been obtained, there is a desire to pursue them. For objects that have already been obtained, there arises pleasure, comfort, and afflictions, as well as intense desire. For the many objects that have not yet been obtained, there arises intense joy. Craving is universally present, therefore, by mentioning craving, the establishment of the remaining elements of Samudaya can be achieved, so the Buddha only taught craving. Because craving is universally present, it pervades both obtained and unobtained bodies and objects. In terms of state, in times of suffering, one craves what has been obtained and is unwilling to separate from it, and craves what has not been obtained and is unwilling to miss it; on the level of Samskara (volitional formations), craving arises from ignorance. In particular, Alaya-vijnana (store consciousness) is distinguished by the seeds of afflictions and neutral feeling, which is the moment of suffering of Samskara, because of ignorance of self, one craves the self. In terms of time, it exists in the form of recollection, 'Alas, it is gone,' as well as the desire for the future and attachment to the present. In terms of realm, because the craving of the three realms (desire realm, form realm, formless realm) pervades the three realms. In terms of seeking, due to craving, one seeks desire, existence, and wrong views, thereby seeking pure conduct, thus establishing the entity of self in the three realms and being unable to liberate from samsara. In terms of form, it follows the forms of eternalism and annihilationism, that is, believing that the self is eternal, thereby generating the desire for birth, which is the craving for becoming; believing that the self is annihilated, thereby generating the desire for death, which is the craving for destruction. It is also said that the craving for destruction refers to the desire to be free from suffering. These are stated in Pramāṇavārttika (Tshad ma rnam 'grel): 'Due to the cause of attachment to self, perceiving non-pleasure as pleasure, therefore one will be completely immersed in everything, so the craving for existence is based on existence.' In the detailed explanation, first is a brief statement: the knowable things and afflictions are determined by ten knowable things (objects), numbers, etc. In the detailed explanation, regarding numbers, it is clearly determined as six in the Sa 'grel: 'To have wrong attachment to the feelings of food, pleasure, suffering, and equanimity, namely greed, hatred, and ignorance; to have attachment to the eater (sentient beings), namely pride; to have wrong affirmation of the correct determination, namely view and doubt, which are wrong determination and uncertainty.' This is only for the sake of expression. Determining the order does not exist.

---

དེ། འདིར་ལྟ་བ་ཕྱིས་བཤད་ཅིང་། ཕུང་པོ་ལྔ་པར་ཐེ་ཚོམ་ཕྱིས་བཤད་པའི་ཕྱིར་ལྟ་བ་རྣམ་པ་ལྔ་ནི། བདག་དང་བདག་གི་རྟག་ཆད་དང་། མེད་དང་དམན་པ་མཆོག་ལྟ་དང་། ། རྒྱུ་མིན་ལམ་མིན་དེར་ལྟ་བ། །དེ་རྣམས་ལྟ་བ་ལྔ་ཡིན་ནོ། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ལྟ་བ་ལྔས་འབྱེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་གཉིས་དང་ང་རྒྱལ་བདུན་གྱིས་མི་འབྱེད་པ་ནི་གདུལ་བྱ་ཉེ་བའི་བསམ་ པ་ལ་ལྟོས་པའོ། །མཚན་ཉིད་ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་བཤད་ཟིན་ཅིང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་འཁྲུག་པ་སྟེ། གཡེང་བ་དང་རྨུགས་པ་དང་རྒོད་པ་དང་བག་མེད་པ་ཇི་ སྐད་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱིས་དང་། ཕྱི་ཅི་ལོག་དོན་ཇི་ལྟ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱིས་དང་མཛེས་པ་མེད་པ་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་ཀྱིས་མ་ཞི་བ་སྟེ་དེ་རྣམས་ གཅིག་ནས་དྲུག་གི་བར་ཇི་རིགས་པས་སོ། །དེའི་བྱེད་པ་ནི་དེ་བྱུང་བས་ཞེས་སོ། །འབྱུང་བྱེད་རྒྱུ་ལ་མ་སྤངས་པ་ནི་ལེགས་པར་མ་བཅོམ་པའོ། །གནས་ཀྱི་ཆོས་ནི་ཆགས་བྱ་སྡང་བྱ་སོགས་སྣང་ཞིང་སྤྱོད་ཡུལ་ཐོབ་པའོ། ། 1-515 ཡུལ་དེ་ལའང་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་སྡུག་པ་དང་གནོད་བྱེད་སོགས་ཀྱི་མཚན་མ་འཛིན་པ་སྟེ་ས་བོན་དང་དམིགས་པ་དང་ལོག་པའི་རྟོག་པ་ཚོགས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ལས་ཞེས་སོ། །དམིགས་པ་ལ་ བཞིའི་དང་པོ་ཉོན་མོངས་དང་གཞིའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་པ་སྲིད་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་ཉོན་མོངས་གཅིག་གིས་ཉོན་མོངས་ཀུན་ལ་ཅིག་ཅར་དམིགས་པ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། ། གཞི་ནི་ཡུལ་སྡུག་མི་སྡུག་སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ཟག་བཅས་ས་དགུའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། མ་རིག་ཅེས་ཏེ་བོར་བའི་ལྷག་མས་ནི་རང་གི་ས་པ་ཁོ་ན་ལ་ང་དམིགས་སོ། །གསུམ་པོས་ གོང་མ་ལ་དམིགས་པའང་རང་ས་ལྟར་མིན་གྱི་ཀུན་བརྟགས་པས་སོ། །དེའང་མ་རིག་པ་ནི་ལྟ་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་ལྟ་བ་ནི་དང་པོ་བར་བ་སྟེ་བདག་གཅིག་ལ་གཉིས་མེད་པས་གཞན་ གྱི་ས་པའི་འདུ་བྱེད་ལ་ངར་འཛིན་པ་མ་མཐོང་བས་སོ། །ཕྲ་མོར་ན་ས་གོང་མ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་འདུན་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་འདོད་ཆགས་དང་མངོན་པར་འབྱུང་བ་རྟེན་པ་ལ་ཞེ་སྡང་ བ་དང་གོང་མ་མ་ཐོབ་ཀྱང་ཐོབ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་དང་དེའི་རྟེན་གྱི་བདག་ལྟས་ས་གོང་མ་ལ་དམིགས་ཞེས་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་གསུང་ངོ་། །བསྡུ་བར་ས་འོག་མ་པ་རྣམས་ཀྱིས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་ལ་མི་དམིགས་ཀྱི་གཞི་ལ་དམིགས་པར་གསུངས་སོ། ། 1-516 སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་མཐོང་སྤང་བྱ་བའི། །ལྟ་དང་དེ་བཞིན་ཐེ་ཚོམ་དང་། །གང་དེ་ལྷན་ཅིག་མ་འདྲེས་པའི། །མ་རིག་གང་ཡིན་ཀུན་ཏུ་འགྲོ །དེ་རྣམས་ལས་དགུ་གོང་དུ་དམིགས། །ལྟ་བ་གཉིས་པོ་མ་ གཏོགས་སོ། །ཞེས་ཀྱང་སྟེ། གཉིས་ནི་འཇིག་ཚོགས་དང་མཐར་འཛིན་ནོ། །འདོད་ཁམས་པས་ཚངས་པ་ལ་སེམས་ཅན་དུ་ལྟ་བ་དང་རྟག་ལྟ་སྐྱེད་པ་ནའང་བདག་དང་བ

【現代漢語翻譯】 現在，這裡將詳細解釋見（lta ba，view），並且詳細解釋對五蘊（phung po lnga pa，five aggregates）的懷疑。因此，五種見解是：對『我』（bdag，self）和『我的』（bdag gi，mine）的常斷（rtag chad，eternalism and annihilationism），以及認為『無』（med，non-existence）和『低劣』（dman pa，inferior）是殊勝的見解（mchog lta，supreme view）。 認為非因（rgyu min，non-cause）和非道（lam min，non-path）是道。這些就是五種見解。』正如所說的那樣。用五見來區分，而不用貪慾二種（'dod chags gnyis，two kinds of desire）和七慢（nga rgyal bdun，seven prides）來區分，是因為要考慮到所化眾生（gdul bya，those to be tamed）的根器。 關於體性（mtshan nyid，characteristic），自性（rang gi mtshan nyid，own characteristic）已經解釋過了，而共相（spyi'i mtshan nyid，general characteristic）是不寂靜（rab tu ma zhi ba，not pacified），是擾動（'khrug pa，disturbance），即由散亂（g.yeng ba，distraction）、昏沉（rmugs pa，lethargy）、掉舉（rgod pa，excitement）和放逸（bag med pa，negligence）等如前所述的體性所致；由與外道顛倒（phyi ci log，external reversed）的、與事物真相不符（don ji lta ba ma yin pa'i，not according to the way things are）的對境（yul can，object）所致；以及由無慚（mdzes pa med pa，without shame）、無愧（ngo tsha med pa，without embarrassment）和不顧後果的不寂靜所致，這些分別有一到六種情況。 它的作用（byed pa，function）是『由它生起』（de byung bas，by its arising）。生起之因（'byung byed rgyu，producing cause）的未捨棄（ma spangs pa，not abandoned）是指未完全摧毀（legs par ma bcom pa'o，not completely destroyed）。存在的法（gnas kyi chos，dharma of abiding）是顯現貪著之境（chags bya，object of attachment）、嗔恨之境（sdang bya，object of hatred）等，並且獲得行境（sprod yul thob pa'o，obtaining the field of activity）。 對於該對境，以非理作意（tshul min yid byed，inappropriate attention）執取可憎之相（sdug pa，unpleasant）和有害之相（gnod byed，harmful）等，即從種子（sa bon，seed）、所緣（dmigs pa，object）和邪分別（log pa'i rtog pa，wrong thought）的集合中產生。 關於所緣，四種中的第一種是就煩惱（nyon mongs，affliction）和基礎（gzhi，basis）而言的。『煩惱』是指就存在（srid pa，existence）而言的，即一個煩惱不會同時緣所有煩惱。 基礎是指可憎或不可憎的對境等。第二種是就具有遺漏的九地（zag bcas sa dgu'i，nine grounds with outflows）而言的。『無明』（ma rig，ignorance）是指遺留的殘餘（bor ba'i lhag mas，remaining residue）只會緣自己的地。第三種是緣上地（gong ma la dmigs pa'ang，also focusing on the upper ground）也並非像自己的地一樣，而是通過遍計（kun brtags pas so，through imputation）。 那是因為無明與見（lta ba，view）和相應（mtshungs ldan，concomitant）相關聯，而見是最初的（dang po，first）和中間的（bar ba，intermediate），因為一個『我』（bdag，self）不可能同時是兩個，所以沒有看到在其他地的行（'du byed，formation）上執著為『我』。細微地說，藏族學者們說，想要獲得上地的慾望（'dun pa，desire）和相應的貪慾（'dod chags，attachment），以及對所依賴的顯現（mngon par 'byung ba，manifestation）的嗔恨（zhe sdang ba，hatred），以及即使沒有獲得上地也認為已經獲得的慢（nga rgyal，pride），以及以其所依的『我見』（bdag ltas，self-view）緣上地。 總結來說，下地者不會緣上地的煩惱，而是緣其基礎。 痛苦之因（sdug bsngal rgyu，cause of suffering）所見的（mthong，seen）應斷除的（spang bya ba'i，to be abandoned），見（lta，view）和同樣的懷疑（the tshom，doubt），以及與之不混合的（lhan cig ma 'dres pa'i，unmixed with it）無明（ma rig，ignorance）是普遍存在的（kun tu 'gro，all-pervasive）。這些中的九種緣上地，除了兩種見，即有身見（'jig tshogs，aggregate of existence）和邊執見（mthar 'dzin，extreme holding）。 即使欲界（'dod khams pa，desire realm）眾生將梵天（tshangs pa，Brahma）視為有情（sems can du lta ba，viewing as sentient beings）並生起常常見（rtag lta，eternalistic view）時，也會執著于『我』和『我的』。

【English Translation】 Now, here the views will be explained in detail, and the doubts about the five aggregates (phung po lnga pa) will be explained in detail. Therefore, the five views are: the eternalism and annihilationism (rtag chad) regarding 'self' (bdag) and 'mine' (bdag gi), and the view that considers 'non-existence' (med) and 'inferior' (dman pa) as supreme views (mchog lta). Considering non-cause (rgyu min) and non-path (lam min) as the path. These are the five views. As it is said. Using the five views to distinguish, but not using the two kinds of desire ('dod chags gnyis) and the seven prides (nga rgyal bdun) to distinguish, is because it depends on considering the aptitude of the beings to be tamed (gdul bya). Regarding the characteristic (mtshan nyid), the own characteristic (rang gi mtshan nyid) has already been explained, while the general characteristic (spyi'i mtshan nyid) is non-pacification (rab tu ma zhi ba), which is disturbance ('khrug pa), caused by characteristics such as distraction (g.yeng ba), lethargy (rmugs pa), excitement (rgod pa), and negligence (bag med pa) as previously mentioned; caused by objects (yul can) that are contrary to external reversed (phyi ci log) and not in accordance with the way things are (don ji lta ba ma yin pa'i); and caused by non-pacification due to shamelessness (mdzes pa med pa), lack of embarrassment (ngo tsha med pa), and recklessness, these ranging from one to six situations respectively. Its function (byed pa) is 'by its arising' (de byung bas). The non-abandonment (ma spangs pa) of the producing cause ('byung byed rgyu) refers to not being completely destroyed (legs par ma bcom pa'o). The dharma of abiding (gnas kyi chos) is the appearance of objects of attachment (chags bya), objects of hatred (sdang bya), etc., and obtaining the field of activity (sprod yul thob pa'o). Regarding that object, with inappropriate attention (tshul min yid byed), grasping the signs of the unpleasant (sdug pa) and the harmful (gnod byed), etc., that is, arising from the collection of seed (sa bon), object (dmigs pa), and wrong thought (log pa'i rtog pa). Regarding the object, the first of the four is in terms of affliction (nyon mongs) and basis (gzhi). 'Affliction' refers to being in terms of existence (srid pa), that is, one affliction does not simultaneously focus on all afflictions. The basis refers to objects that are unpleasant or not unpleasant, etc. The second is in terms of the nine grounds with outflows (zag bcas sa dgu'i). 'Ignorance' (ma rig) refers to the remaining residue (bor ba'i lhag mas) only focusing on its own ground. The third is that focusing on the upper ground (gong ma la dmigs pa'ang) is also not like one's own ground, but through imputation (kun brtags pas so). That is because ignorance is associated with view (lta ba) and concomitant (mtshungs ldan), and view is the first (dang po) and intermediate (bar ba), because one 'self' (bdag) cannot be two at the same time, so it is not seen that clinging to 'I' on the formations ('du byed) of other grounds. Subtly speaking, Tibetan scholars say that the desire ('dun pa) to obtain the upper ground and the corresponding attachment ('dod chags), and the hatred (zhe sdang ba) towards the manifestation (mngon par 'byung ba) on which it depends, and the pride (nga rgyal) of thinking that one has already obtained it even though one has not obtained the upper ground, and focusing on the upper ground with the 'self-view' (bdag ltas) on which it depends. In summary, those on the lower ground do not focus on the afflictions of the upper ground, but on its basis. The cause of suffering (sdug bsngal rgyu) that is seen (mthong) and to be abandoned (spang bya ba'i), the view (lta) and the same doubt (the tshom), and the ignorance (ma rig) that is unmixed with it (lhan cig ma 'dres pa'i) is all-pervasive (kun tu 'gro). Nine of these focus on the upper ground, except for the two views, namely the view of the aggregate of existence ('jig tshogs) and the view of extreme holding (mthar 'dzin). Even when beings in the desire realm ('dod khams pa) view Brahma (tshangs pa) as sentient beings (sems can du lta ba) and generate the eternalistic view (rtag lta), they will cling to 'self' and 'mine'.

---

དག་གིར་མི་འཛིན་པས་དང་དེས་ཀུན་ ནས་མ་བསླང་བས་ན་ལྟ་བ་དག་མ་ཡིན་གྱི་ལོག་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་པར་སྨྲའོ། །འདིར་ནི་གོང་མའི་ཟག་བཅས་རྟག་ཆད་དུ་ལྟ་བ་ནི་མཐར་ལྟ་ཉིད་དོ། །ས་གོང་མའི་ཞེས་ནི་འོག་ མ་ལས་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཟག་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞིབ་མོར་ན་དེས་ཀྱང་འོག་མ་ལ་དམིགས་སྲིད་དེ། འོག་མ་པས་ངེད་བཟང་ངོ་སྙམ་དུ་འཛིན་པས་སོ། །བསྡུ་བར་གཞན་གྱི་ཡུལ་ལ་ དམིགས་པའི་ཐད་དུ་ས་འོག་མ་ནི་ས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྟེ་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་འགོག་ལམ་ལ་དམིགས་པ་དེས་ཅི་ལྟར་ཉོན་ མོངས་ཀྱི་གཞི་ལ་དམིགས་ཏེ་དེ་ལ་ཕྲ་རྒྱས་སུ་མི་འགྱུར་བས་དེ་དག་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཞི་མ་ཡིན་པས་སོ་ཞེ་ན། འགོག་པ་ཞེས་ཏེ་འགོག་ལམ་ནི་མཉམ་བཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་བྱ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-517 དེ་རྣམས་ཅི་ལྟར་དེ་དག་གི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་དེའི་དམིགས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དེས་རྟོག་པ་སྒྲོ་བཏགས་པ་སྟེ་བརྟགས་པ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་རྒྱུ་ ལ་རྟོག་པའོ་ཞེས་པ་ནི་རྟོག་བྱེད་ལས་བརྟགས་པ་གུད་ན་མེད་པས་སོ། །དེ་ནི། འགོག་དང་ལམ་མཐོང་སྤང་བྱ་བ། །ལོག་ལྟ་ཐེ་ཚོམ་དེ་དག་དང་། །ལྡན་དང་འབའ་ཞིག་མ་རིག་སྟེ། །དྲུག་ ནི་ཟག་མེད་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན། །ཞེས་པས་བཤད་ཅིང་། གཞན་དེ་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ནི། འདོད་ཆགས་མིན་ཏེ་སྤང་བྱའི་ཕྱིར། །གནོད་མི་བྱེད་ཕྱིར་ཞེ་སྡང་མིན། །ཞི་དང་དག་དང་མཆོག་གྱུར་ཕྱིར། །ང་རྒྱལ་ མ་ཡིན་མཆོག་འཛིན་མིན། །ཞེས་སོ། །འདིར་ནི་འོག་ཏུ་འཆད་པ་ལྟར་བཅུ་ཅར་གྱིས་འགོག་ལམ་ལ་དམིགས་སོ། །གསུམ་པ་གཞི་ཡོད་མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། གཞི་ནི་ཡོད་པའི་དོན་ཡིན་ཅིང་ དེ་གཏན་མེད་པ་ལ་དམིགས་པ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་ཏེ་བདག་ལ་དམིགས་པས་ཞེན་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདག་ལྟ་ལས་གཞན་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །བསྡུ་ བར་བདག་ལྟ་དང་ང་རྒྱལ་གཞི་མེད་དང་། ཆགས་སྡང་གཞི་ཅན་དང་ཐེ་ཚོམ་དང་མ་རིག་པ་གཉིས་ཀར་དུ་གསུངས་ཏེ་ཕྲ་བའི་རྣམ་གཞག་གོ །མཚུངས་ལྡན་ལ་གཉིས་ལས་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ནི། 1-518 འདོད་ཆགས་ནི་ཁོང་ཁྲོ་དང་མཐུན་པར་རྟོགས་པས་མི་ལྡན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་གཉིས་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །ཐེ་ཚོམ་དང་ཡང་མི་ལྡན་ཏེ་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་པས་བློ་མི་གནས་ ན་ཆགས་པ་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །ལྷག་མ་ང་རྒྱལ་སོགས་དང་དེ་ལྡན་ཏེ་མི་མཐུན་པ་མེད་པས་སོ། །བསྡུ་བར་ནི་ཆགས་པའི་སེམས་འདུད་པ་དང་། རློམ་པའི་སེམས་ཁེངས་པར་གྱུར་བས་དེ་གཉིས་ མི་ལྡན་པར་ཡང་གསུངས་ཏེ་རྣམ་ཤེས་གཞན་གྱི་འཁོར་དུ་མི་ལྡན་པ་ལ་དགོངས་ཤིང་འདིར་ནི་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་ལའོ། །ཁོ

【現代漢語翻譯】 由於不執著于『我』，並且不是由此而生起，所以說這些見解不是正見，而是邪見。這裡，將上界的有漏法視為常斷，這本身就是邊見。所謂『上界』，是因為它是有漏的，並且已經脫離了地獄的染污。仔細來說，它也可能緣于地獄，因為地獄的人會認為『我們很好』。總而言之，關於緣於他境，經中說『地獄的煩惱是上界的』等等。 第三，就無漏而言，緣于滅道，怎麼會緣于煩惱的所依，並且不會因此而變得更加繁雜呢？因為它們不是煩惱的所依。滅（藏文：འགོག་པ་，梵文天城體：निरोध，梵文羅馬擬音：nirodha，漢語字面意思：滅）就是指滅道，滅道是通過等持和后得的智慧各自證知的。 1-517 它們怎麼會具有那些（煩惱）的體性呢？煩惱的對境是與煩惱相應的心的分別念，也就是所謂的『分別』，因為從能分別中，所分別並不存在。正如經中所說：『滅與道，見所斷，邪見疑及彼，相應與唯是，無明六無漏，行境。』此外，不是它的原因是：『非貪著，所斷故，不害故非嗔，寂靜凈超勝，非慢不執勝。』這裡，正如後面所說，十種（煩惱）都緣于滅道。 第三，就所依的有無而言，所依是指存在的事物，而緣于完全不存在的事物，則是指壞聚見以及與其相應的（煩惱），因為緣于『我』，所以沒有執著的對境。除了我見之外，其他的則與之相反。總而言之，經中說我見和慢是無所依的，貪嗔是有所依的，疑和無明則兩者皆可，這是細微的區分。在相應的（煩惱）中，根本煩惱的： 1-518 貪慾與憤怒不相應，因為它們被認為是相互衝突的。如《釋量論》中所說：『二者體性不相同。』它也與疑不相應，因為如果陷入懷疑，心就不會安住，也就不會生起貪慾。其餘的如慢等則與之相應，因為沒有不相容之處。總而言之，經中也說貪慾的心是順從的，傲慢的心是驕傲的，所以兩者不相應，這是指在其他識的眷屬中不相應，而這裡是指煩惱意。

【English Translation】 Because it does not cling to 'I', and is not aroused by it, it is said that these views are not correct views, but wrong views. Here, viewing the contaminated dharmas of the upper realms as permanent or impermanent is itself an extreme view. The so-called 'upper realms' are because they are contaminated and have separated from the defilements of the lower realms. In detail, it may also be based on the lower realms, because people in the lower realms will think 'we are good'. In short, regarding relying on other realms, it is said in the sutras that 'the afflictions of the lower realms are those of the upper realms', and so on. Third, in terms of the uncontaminated, how can relying on cessation and the path rely on the basis of afflictions, and not become more complicated because of this? Because they are not the basis of afflictions. Cessation (藏文：འགོག་པ་，梵文天城體：निरोध，梵文羅馬擬音：nirodha，literal meaning: cessation) refers to the path of cessation, which is known individually by the wisdom of meditative equipoise and subsequent attainment. 1-517 How can they have the nature of those (afflictions)? The object of affliction is the conceptual thought of the mind that corresponds to the affliction, which is called 'conceptualization', because the conceptualized does not exist apart from the conceptualizer. As it is said in the sutra: 'Cessation and the path, what is to be abandoned by seeing, wrong view, doubt, and those, corresponding and only, ignorance, the six uncontaminated, the realm of activity.' Furthermore, the reason it is not is: 'Not attachment, because it is to be abandoned, not anger because it does not harm, peaceful, pure, surpassing, not pride, not clinging to the superior.' Here, as will be explained later, all ten (afflictions) rely on cessation and the path. Third, in terms of whether the basis exists or not, the basis refers to something that exists, and relying on something that does not exist at all refers to the view of the aggregates of destruction and the (afflictions) that correspond to it, because relying on 'I', there is no object of clinging. Other than the view of self, the others are the opposite. In short, it is said in the sutras that the view of self and pride are without a basis, attachment and anger have a basis, and doubt and ignorance can be both, which is a subtle distinction. Among the corresponding (afflictions), the root affliction of: 1-518 Desire and anger are not compatible because they are considered to be conflicting. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'The nature of the two is not the same.' It is also not compatible with doubt, because if one falls into doubt, the mind will not abide, and desire will not arise. The rest, such as pride, etc., are compatible with it, because there is nothing incompatible. In short, it is also said in the sutras that the mind of desire is submissive, and the mind of arrogance is proud, so the two are not compatible, which refers to being incompatible in the retinue of other consciousnesses, and here it refers to the afflicted mind.

---

ང་ཁྲོ་ཡང་ང་རྒྱལ་དང་ལྟ་བ་དང་མི་ལྡན་ཏེ། གང་ལ་ཞེ་འདྲས་ པ་དེས་མི་ཁེངས་པ་དང་དེ་ལའང་རྟོག་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །ང་རྒྱལ་ཐེ་ཚོམ་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་བློ་མི་གནས་ན་ཁེངས་པར་མི་ནུས་པས་སོ། །མ་རིག་པ་ནི་ཀུན་དང་ལྡན་ ཏེ་རྨོངས་པར་མ་གྱུར་ན་ཉོན་མོངས་པ་འགའ་ཡང་མི་འབྱུང་བས་སོ། །མ་འདྲེས་པ་ནི་འདིར་དེ་དེ་ལས་གཞན་པ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་མ་དཀྲིས་པའོ། །བདེན་པ་ རྣམས་མི་ཤེས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་སོགས་ལ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་མི་སྣང་བ་དང་སེམས་ལ་འགེབས་པ་དང་སྒྲིབ་པ་དང་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་དང་མུན་པར་གྱུར་པ་སྟེ་མཐོང་སྤང་སྒོམ་སྤང་གཉིས་ཀ་ཡིན་པར་བསྡུ་བར་གསུངས་སོ། ། 1-519 ལྟ་བ་ཐེ་ཚོམ་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་རྣམ་པ་འགལ་བས་སོ། །ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་མཚུངས་ལྡན་ནི་ཁྲོ་བ་སོགས་རྣམས་ཕན་ཚུན་མཚུངས་པར་ལྡན་ནོ་ཞེས་རྒྱ་དཔེ་ལ་སྣང་སྟེ་དེ་ཅི་ འདྲ་བ་ཞེ་ན། མི་མཐུན་པ་མེད་པ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་དུའོ། །མི་མཐུན་པ་དག་མ་ཡིན་ཏེ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཆར་གཏོགས་རྣམས་ཞེ་སྡང་གི་ཆར་གཏོགས་དང་མ་ཡིན་པ་ལྟ་བུའོ། །ངོ་ ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་ནི་ཉོན་མོངས་པ་མི་དགེ་བ་ཀུན་དང་ལྡན་ཏེ། འདིས་འཛེམ་པ་མེད་པས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་ངེས་པར་བྱེད་དོ། །རྨུགས་པ་སོགས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་དང་ ལྡན་ཏེ་ལས་སུ་མི་རུང་བ་ཉིད་སོགས་མེད་པར་ཉོན་མོངས་མི་སྲིད་པས་སོ། །བསྡུ་བར་ལོག་པར་འདུན་མོས་དྲན་པ་གསུམ་དང་རྣམ་གཡེང་དང་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པའང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་སེམས་ ཀུན་ལ་འབྱུང་བར་གསུངས་སོ། ། དྲུག་པ་རྣམ་གྲངས་ནི་གསུང་རབ་ཏུ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་མིང་གཞན་དང་རྣམ་པ་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་ཐ་སྙད་བྱས་པ་སྟེ་དེ་ལ་མིང་གིས་བསྟན་ པ་དང་དེ་ལ་ངེས་ཚིག་གིས་བཤད་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། སར་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་བྱེད་པས་ན་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བའོ། །དགེ་བ་སྤྱོད་པ་ལ་འདོད་རྒུར་མི་བྱེད་པས་འཆིང་བའོ། ། 1-520 འཇིག་རྟེན་པའི་ཡར་འཕེལ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་དང་ལྡན་པས་བག་ལ་ཉལ་ལོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་གིས་སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པས་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའོ། །ཡང་ཡང་དུ་རྒྱུན་འབྱུང་བས་ན་ ཀུན་ནས་བཀྲིས་པའོ། །གཏིང་དཔག་དཀའ་བ་དང་རྒྱུན་ཕྱོགས་སུ་ཁྱེར་བར་བྱེད་པས་ཆུ་བོའོ། །ལོག་པར་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ཡིན་པས་སྦྱོར་བའོ། །ལུས་ཀྱི་རྒྱུན་ཉེ་བར་ལེན་པར་བྱེད་པས་དེའོ། །དགྲོལ་དཀའ་བས་ མདུད་པའོ། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་སྒྲིབ་པས་དེའོ། །དགེ་བའི་ལོ་ཏོག་གི་ཞིང་དུ་མ་གྱུར་པས་ཐ་བའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་པས་དྲི་མའོ། །རྟག་ ཏུ་གནོད་པ་བྱེད་པས་སྡིག་པའོ། །རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་དང་རིང་དུ་སོང་བས་

【現代漢語翻譯】 我沒有憤怒，沒有傲慢和見解，因為我不會因任何事物而自滿，也無法理解它。我沒有傲慢和懷疑，因為如果心不住留，就無法自滿。無明與一切同在，因為如果不是愚昧，就不會產生任何煩惱。不混合是指在此處，貪慾等煩惱不會完全纏繞它。不瞭解真理是指對痛苦等事物進行不如理作意，正確的如實之相不會顯現，遮蔽、障礙、纏繞和黑暗心識，據說這包括見道所斷和修道所斷。 不具有見解和懷疑，因為它們的形式是矛盾的。相應的近煩惱是指憤怒等相互相應，這在印度文字中有所體現。這是什麼樣子的呢？沒有不一致的事物就像煩惱一樣。不是不一致的事物，例如屬於貪慾範疇的事物不屬於嗔恨的範疇。無慚和無愧與所有不善的煩惱同在，因為它們沒有顧忌，必定不會寂靜。昏沉等與所有煩惱同在，因為如果沒有不適宜性等，煩惱就不會存在。總結來說，邪勝解、邪念和邪定，以及掉舉和不正知也出現在所有煩惱的心識中。 第六個是名稱，經文中煩惱以其他名稱和不同形式的意義差別來表達，其中有以名稱指示的和以定義解釋的兩種。首先，在土地上造成痛苦的連線，所以是『連線』。不樂於行善，所以是『束縛』。具有世間增長的一切種子，所以是『隨眠』。以顛倒的方式使心識接近煩惱，所以是『近煩惱』。反覆持續產生，所以是『完全纏繞』。難以衡量深度並被帶向持續的方向，所以是『河流』。是邪惡成就的方法，所以是『結合』。接近於身體的持續，所以是『那個』。難以解脫，所以是『結』。遮蔽了真如的意義，所以是『那個』。不是善根的田地，所以是『糠秕』。自性完全是煩惱性的，所以是『垢染』。總是造成傷害，所以是『罪惡』。極度不寂靜和長久。

【English Translation】 I am without anger, pride, and views, because I am not satisfied by anything, nor can I comprehend it. I am without pride and doubt, because if the mind does not abide, it cannot be satisfied. Ignorance is with everything, because if it were not for ignorance, no afflictions would arise. Unmixed means that here, afflictions such as desire do not completely entangle it. Not knowing the truth means that applying improper attention to suffering and so on, the correct suchness does not appear, obscuring, hindering, entangling, and darkening the mind; it is said that this includes both what is abandoned by seeing and what is abandoned by cultivation. Not having views and doubt, because their forms are contradictory. Corresponding near afflictions means that anger and so on correspond to each other, which appears in the Indian text. What is this like? Things that are not inconsistent are like afflictions. Things that are not inconsistent, such as things belonging to the category of desire do not belong to the category of hatred. Shamelessness and recklessness are with all non-virtuous afflictions, because they have no scruples and will certainly not be pacified. Drowsiness and so on are with all afflictions, because without unsuitability and so on, afflictions would not exist. In summary, wrong aspiration, wrong mindfulness, and wrong concentration, as well as agitation and non-alertness also appear in all afflicted minds. The sixth is the names, in the scriptures afflictions are expressed with other names and different forms of meaning distinctions, of which there are two types: those indicated by name and those explained by definition. First, causing a connection of suffering on the land, so it is 'connection'. Not delighting in virtuous conduct, so it is 'bondage'. Having all the seeds of worldly increase, so it is 'latent tendency'. Afflicting the mind closely in a reversed way, so it is 'near affliction'. Repeatedly and continuously arising, so it is 'completely entangled'. Difficult to measure the depth and being carried in a continuous direction, so it is 'river'. Being a method of evil accomplishment, so it is 'combination'. Approaching the continuation of the body, so it is 'that'. Difficult to liberate, so it is 'knot'. Obscuring the meaning of suchness, so it is 'that'. Not being a field of virtuous crops, so it is 'chaff'. The nature is completely afflicted, so it is 'stain'. Always causing harm, so it is 'sin'. Extremely unpacified and prolonged.

---

ཟུག་རྔུའོ། །ཕུང་པོ་འཛིན་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་ཅི་ཡང་ངོ་། །མི་དགེ་བའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པས་རྩ་བའོ། །ལོག་པར་ སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པས་ཉེས་སྤྱོད་དོ། །སེམས་རྣམ་པར་གཡེང་བར་བྱེད་པས་ཟག་པའོ། །ཡོ་བྱད་ཀྱིས་ཆོག་མི་ཤེས་པས་ཕོངས་པའོ། །འདོད་པས་ཕོངས་པར་བྱེད་པས་གདུང་བའོ། །རྒུད་པ་འདྲེན་པས་ འཁྲུག་པའོ། །འཐབ་རྩོད་སོགས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པས་འཐབ་པའོ། །ནད་ཆེན་པོར་གྱུར་པས་རིམས་ནད་དོ། །དགེ་བའི་རྩ་བ་བསགས་སོ་ཅོག་གི་བུད་ཤིང་སྲེག་པས་མེའོ། །ལུས་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཤིང་སྡོང་སྒྲུབ་པས་ནགས་སྦྱོར་རོ། ། 1-521 འདོད་ཡོན་ལ་ཆགས་པར་བྱེད་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པའི་བར་ཆད་བྱེད་པས་གགས་ཞེས་བཤད་དོ། །གཞན་དུ་དུག་དང་རྡུལ་ཡང་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་དོན་གྱིས་བཤད་པ་ལ་ ཉེར་བཞི་ལས་ཀུན་སྦྱོར་ལ་དབྱེ་བ་ནི་དགུ་སྟེ་རྗེས་སུ་ཞེས་ཏེ་དེ་དགུ་ནི། སྐྱོ་བ་དང་ནི་བཏང་སྙོམས་དང་། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་ལ་སྟེ། །འཇིག་ཚོགས་ལྟ་དང་དེ་གཞི་དང་། །འགོག་ དང་ལམ་དང་དཀོན་མཆོག་དང་། །རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་བསྟི་དང་། །ཡོ་བྱད་སྙུངས་པ་ཡོངས་ཤེས་ལའོ། །ཞེས་པ་དགུ་ལ་སྒྲིབ་པར་དབུས་མཐར་བཤད་དོ། །ཉེ་ཉོན་ལས་གཉིས་ཁོ་ན་འཇོག་པ་ནི། །གང་ ཕྱིར་གཉིས་ཀ་གཅིག་ཏུ་ནི། །མི་དགེ་རང་དབང་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཕྲག་དོག་སེར་སྣ་དེ་རྣམས་ལས། །ལོགས་ཤིག་ཀུན་སྦྱོར་གཉིས་སུ་བཤད། །ཅེས་སོ། །ལྟ་བ་ལ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བ་ནི་འགོག་པ་དང་ ལམ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ལ་སྒྲིབ་པས་སོ། །སྦྱོར་ཚུལ་བཤད་པ་ནི་འདི་ཀུན་ལ་གང་གིས་དང་། ཇི་ལྟར་དང་། གང་ལ་སྦྱོར་བས་བཤད་ཅིང་ངོ་བོ་རྣམས་ནི་ཕལ་ཆེར་སེམས་བྱུང་དུ་བཤད་དོ། ། ཇི་ལྟར་ནི་རྗེས་ཆགས་དང་ལྡན་པ་ནི་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་དེས་དོན་དམ་པར་མི་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་སྤྱོད་ཅིང་དགེ་བ་ཟག་མེད་མི་སྤྱོད་དེ། གང་ལ་ནི་མ་འོངས་པ་ན་དུཿཁ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་པས་དེ་ལ་སྦྱོར་རོ། ། 1-522 དེ་ལྟར་གཞན་རྣམས་ལའང་སྦྱར་རོ། །ཁོང་ཁྲོའི་རྒྱུའམ་མཚན་མ་ནི་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་གཞི་དགུ་སྟེ་དགྲ་འདིས་བདག་ལ་གནོད་པ་སྔར་བྱས་སོ་ད་ལྟར་བྱེད་དོ་ཕྱིས་ཀྱང་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། ། བདག་གི་བཤེས་ལ་གནོད་པ་བྱས་སོ་བྱེད་དོ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །ངའི་དགྲ་ལ་ཕན་བཏགས་སོ་འདོག་གོ་འདོགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། །ཡལ་བར་མི་འདོར་བ་ནི་བཏང་སྙོམས་སུ་མི་བྱེད་པའོ། ། ང་རྒྱལ་སྔར་བཤད་པ་དེ་ལ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་བདུན་ཏེ་འདིར་ཆུང་ངུ་དང་མཚུངས་པ་སོགས་ནི་ཡང་དག་པས་སམ་སྒྲོ་བཏགས་པས་སོ་ཞེས་ཏེ་གང་གིས་ང་རྒྱལ་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་རིགས་ དང་ཤེས་བྱ་དང་ནོར་སོགས་སོ། །ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བར་མི་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། མིན་ཏ

【現代漢語翻譯】 痛苦啊！因為它是執取蘊的因，所以是『什麼』（指令人煩惱的事物）。因為它是非善的所依，所以是『根』。因為它是邪行之自性，所以是『罪行』。因為使心散亂，所以是『漏』。因為不知足於所需之物，所以是『貧乏』。因為慾望使人貧乏，所以是『苦惱』。因為招致衰敗，所以是『紛爭』。因為成為爭鬥等之因，所以是『爭鬥』。因為變成大病，所以是『瘟疫』。因為焚燒所有積累的善根之柴薪，所以是『火』。因為造作各種身體之樹木，所以是『森林』。 對欲妙生起貪執，並且成為獲得出世間法之障礙，所以被稱為『障礙』。其他地方也說是『毒』和『塵』。第二，以意義解釋，二十四種隨煩惱中，遍行煩惱的分類有九種，即所謂：『憂惱以及舍，以及見彼真實，有身見及其根本，滅道以及僧寶，利養以及恭敬，資具病患皆遍知。』這九種在《中邊分別論》中說是障礙。近分煩惱中只安立兩種，即：『何以二者為一體，不善自在之故，嫉妒慳吝彼等中，別立遍行二者也。』這是因為嫉妒和慳吝二者是不善且具有自主性的緣故。見分煩惱分為兩種，即障礙滅道之遍知。解釋其結合方式，即以何者、如何、於何者結合來解釋，而體性大多說是心所。 如何結合呢？具有隨順貪執者，不會對輪迴感到厭倦，因此他實際上會行持有漏的不善業，而不行持無漏的善業。於何者結合呢？于未來會產生苦受之蘊結合。同樣，其他也應如此類推。嗔恚之因或相是九種惱害之基，即敵人過去、現在、未來都傷害我，傷害我的親友，利益我的敵人。 不捨棄是指不放下。先前所說的我慢，有七種分類，即此處的小者和相等者等，是以真實或虛構的方式。以何者生起我慢呢？即種姓、知識、財富等。『我』的想法難道不會變成有身見嗎？不是的。

【English Translation】 Suffering! Because it is the cause of clinging to the aggregates, it is 'what' (referring to things that cause trouble). Because it is the basis of non-virtue, it is the 'root'. Because it is the nature of wrong conduct, it is 'misconduct'. Because it distracts the mind, it is 'leakage'. Because one is not content with what is needed, it is 'poverty'. Because desire makes one poor, it is 'distress'. Because it invites decline, it is 'strife'. Because it becomes the cause of quarrels and so on, it is 'fighting'. Because it becomes a great disease, it is 'epidemic'. Because it burns all the accumulated firewood of virtue, it is 'fire'. Because it creates various trees of the body, it is 'forest'. Attachment to sensual pleasures and becoming an obstacle to obtaining transcendent Dharma is called 'obstacle'. Elsewhere, it is also said to be 'poison' and 'dust'. Secondly, explaining by meaning, among the twenty-four secondary afflictions, the classification of pervasive afflictions is ninefold, namely: 'Sorrow and equanimity, and seeing that very truth, the view of the aggregates and its basis, cessation, path, and the Jewel, gain and reverence, resources and illness are all known.' These nine are said to be obstacles in the Madhyāntavibhāga. Among the near afflictions, only two are established, namely: 'Why are the two one, because of the autonomy of non-virtue, jealousy and stinginess among them, are separately established as two pervasive ones.' This is because jealousy and stinginess are non-virtuous and have autonomy. The view affliction is divided into two, namely, obstructing the complete knowledge of cessation and path. Explaining its combination, it is explained by what, how, and to what it is combined, and the nature is mostly said to be mental factors. How is it combined? One who has attachment will not be weary of samsara, so he will actually practice defiled non-virtuous actions and not practice undefiled virtuous actions. To what is it combined? It is combined with the aggregates that will produce suffering in the future. Similarly, others should be inferred in the same way. The cause or sign of anger is the nine bases of torment, namely, the enemy has harmed me in the past, is harming me now, and will harm me in the future; harming my friends; benefiting my enemies. Not abandoning means not letting go. The pride mentioned earlier has seven classifications, namely, the small and equal ones here, etc., are in a true or fabricated way. By what does pride arise? That is, lineage, knowledge, wealth, etc. Will the thought of 'I' not become the view of the aggregates? No.

---

ེ་འདི་སེམས་ཁེངས་པ་དང་དེ་དེ་ལྟ་མིན་པས་སོ། །གོང་མའི་ཁྱད་པར་ནི་ འབྲས་བུ་བཞི་དང་བསམ་གཏན་སོགས་སོ། །ཅུང་ཟད་སྙམ་པ་ནི་འདུད་པའི་ང་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་བའང་སྟེ་ཁྱད་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ལྟར་མི་འཛིན་པས་སམ་མཆོག་གི་ཚོགས་ཀྱི་ནང་ན་བདག་དམའ་གཞན་ ན་ཐ་གིའོ་སྙམ་དུ་ཁེངས་པས་ང་རྒྱལ་ལོ། །རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར་ནི། །བདག་དགོས་མེད་པ་ཉིད་དོ་ཞེས། །བདག་ལ་སྨོད་པ་གང་ཡིན་ཏེ། །དམན་པའི་ང་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་སྟེ། །ཞེས་འདི་བྱ་བ་ཀུན་སྒྲུབ་པ་ལ་བདག་ལ་ནུས་པ་མེད་ཅེས་རྟོགས་པའི་ཞུམ་པ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། ། 1-523 ལོག་པ་མི་བདེན་པ་སྟེ་ཡོན་ཏན་སྦྱིན་སོགས་དང་མི་ལྡན་པའམ་ཡོན་ཏན་མ་ཡིན་པ་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་དང་ལྡན་པ་ལའོ། །ང་དང་ང་ཡིར་འཛིན་པ་བདག་དང་བདག་གི་བའི་རྣམ་ པ་ཅན་གྱི་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་སྟེ་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པ་ནི་སྐྱོན་མ་མཐོང་བས་མི་སྤོང་པའོ། །དེ་ཡང་ང་རྒྱལ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་ལ་བརྟེན་པས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བའི་ཆོས་ནི་ འབྲས་བུར་གྱུར་པ་དང་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཏེ་དེའི་ངོ་བོ་དང་ཉེས་དམིགས་མ་ཤེས་པས་ལྷག་པར་ཆགས་ཤིང་སྲེད་དོ། །ལོག་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཚོལ་ཅིང་རྟོག་སྟེ་ གསུམ་པོས་རིམ་པས་བདག་གཅིག་གྲོལ་བ་དང་གྲོལ་ནས་རྟག་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་དང་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཐར་པ་མེད་དོ་སྙམ་པའོ། །རྒྱུན་གྱིས་འདི་ཁོ་ན་བདེན་ཞེས་མངོན་པར་ཞེན་ཏོ། །མཆོག་འཛིན་ གཉིས་དང་ལྡན་པ་ནི་ལོག་པས་ངེས་འབྱུང་གི་ཐབས་ལ་རྟོག་ཅིང་ཞེན་པས་ནི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་བོར་ཏེ་བདག་ལྟ་སོགས་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱིས་འདག་པར་ ཡིད་ཆེས་པས་སོ། །དེ་གཉིས་ཀུན་སྦྱོར་ཐ་དད་དུ་བྱེད་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་སྐྱེ་མཆེད་འཇིག་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོན་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཞེའོ། །སངས་རྒྱས་ནི་ཤེས་བྱ་ཀུན་ཆགས་མེད་ཐོགས་མེད་དུ་མཁྱེན་པའི་མཐུ་བརྙེས་པས་གནས་གྱུར་པ་ཟག་བཅས་ཀུན་དང་བྲལ་ཞིང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཀུན་གྱི་ས་བོན་རྒྱས་པ་སྟེ་དཀོན་མཆོག་ནི་རྒྱུད་བླ་མར། ། 1-524 འབྱུང་བ་དཀོན་ཕྱིར་དྲི་མེད་ཕྱིར། །མཐུ་ལྡན་ཕྱིར་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི། །རྒྱན་ཉིད་ཕྱིར་དང་མཆོག་ཉིད་ཕྱིར། །འགྱུར་བ་མེད་ཕྱིར་དཀོན་ཅིག་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། ཆོས་ནི་དོན་དམ་པའི་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པ་དང་སྒྲུབ་པའི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་འཁོར་བཅས་དང་བསྟན་པའི་ཆོས་གསུང་རབ་བཅུ་གཉིས་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། གང་ཞིག་གང་གིས་ཆགས་བྲལ་བ། །བདེན་གཉིས་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་ཆོས། །ཞེས་སོ། ། དགེ་འདུན་ནི་སྐྱེས་བུ་ཟུང་བཞི་དང་རྒྱལ་སྲས་འཕགས་པ་རྣམས་སོ། །ལེགས་པར་མི་སྒྲུབ་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མ་ངེས་པས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་སོགས་མི་བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ལ་ཡང་དག་ པའི་འ

【現代漢語翻譯】 這是因為（內心）滿足與不滿足的緣故。上等的差別在於四果（梵文：catvāri phalāni，巴利文： cattāri phalāni，四沙門果）和禪定等等。稍有自滿是指『敬慢』，意思是並不認為自己與對方有多大差別，或者在殊勝的僧團中，覺得自己卑微，他人低下，從而產生傲慢。在《寶鬘論》中說：『認為自己一無是處，自我貶低，這被稱為下劣慢。』這指的是在做任何事情時，都覺得自己沒有能力，從而產生的沮喪。 邪見是指不真實，即不具備佈施等功德，或者具備非功德，如邪淫的戒律等。執著于『我』和『我的』，是指具有『我』和『我的』相狀的『薩迦耶見』（梵文：satkāya-dṛṣṭi，薩迦耶見，有身見），因為沒有看到過患，所以無法斷除。這也是因為我慢依賴於薩迦耶見。痛苦的生起之法是指作為果和作為因的有漏的行，因為不瞭解它們的體性和過患，所以會更加貪戀和渴求。以邪見尋求和分別解脫，即以三種邪見依次認為有一個我解脫，解脫後會變成常或斷，以及認為證悟成佛沒有解脫。總是執著于『只有這個才是真實的』。具有兩種『勝慢』，即以邪見分別和執著于解脫的方法，從而捨棄八正道，相信以我見等以及以此為先導的苦行能夠清凈罪業。將這兩種『俱生結』（梵文：sahaja-saṃyojana，俱生結，與生俱來的煩惱）視為不同，是因為正確的生處本身就是壞滅的，因此具有極大的過患。佛陀是指證得了無礙通達一切所知的能力，從而轉變了狀態，遠離了一切有漏，並且增長了一切無漏之法的種子。如《寶性論》所說：『因為出現稀有，因為無垢，因為具有力量，因為是世間的莊嚴，因為是殊勝，因為不變，所以是稀有的。』法是指勝義諦的涅槃和修證的八正道及其眷屬，以及教法的十二部經。正如經中所說：『以何者、由何者而離貪，具有二諦之體性，即是法。』僧伽是指四雙八士和佛子聖眾。不能很好地修持，是因為沒有確定空性，所以不皈依等等，並且對於佛法也沒有正確的。

【English Translation】 This is because of satisfaction and dissatisfaction. The difference of the superior is the four fruits (Sanskrit: catvāri phalāni, Pali: cattāri phalāni, the four fruits of the ascetic life) and samadhi etc. A slight sense of complacency refers to 'respectful pride', meaning that one does not think that there is much difference between oneself and the other, or in the superior sangha, one feels that one is humble and others are inferior, thus generating arrogance. In the 'Ratnavali' it says: 'Thinking that oneself is useless, self-deprecating, this is called inferior pride.' This refers to the frustration that arises when doing anything, one feels that one has no ability. Wrong view means untrue, that is, not possessing the merits of generosity etc., or possessing non-merits, such as the precepts of adultery etc. Attachment to 'I' and 'mine' refers to 'satkāya-dṛṣṭi' (Sanskrit: satkāya-dṛṣṭi, satkayadrishti, personality view) which has the characteristics of 'I' and 'mine', because one has not seen the faults, so one cannot abandon it. This is also because pride depends on satkāya-dṛṣṭi. The law of the arising of suffering refers to the contaminated actions that are the fruit and the cause, because one does not understand their nature and faults, one will be more greedy and craving. With wrong views, one seeks and distinguishes liberation, that is, with three wrong views, one successively believes that there is a self that is liberated, that after liberation it will become permanent or broken, and that there is no liberation in attaining Buddhahood. One always clings to 'only this is true'. Having two kinds of 'superior pride', that is, with wrong views, one distinguishes and clings to the methods of liberation, thus abandoning the Eightfold Path, and believing that one can purify sins with self-view etc. and the ascetic practices that precede it. To regard these two 'innate bonds' (Sanskrit: sahaja-saṃyojana, sahaja-samyojana, innate fetters) as different is because the correct place of birth itself is destructive, and therefore has great faults. Buddha refers to the attainment of the power to know all knowable things without obstruction, thus transforming the state, being free from all contaminated things, and increasing the seeds of all uncontaminated dharmas. As the 'Ratnagotravibhāga' says: 'Because it is rare in appearance, because it is immaculate, because it has power, because it is the adornment of the world, because it is superior, because it is unchanging, therefore it is rare.' Dharma refers to the ultimate truth of nirvana and the Eightfold Path of practice and its retinue, and the twelve parts of the teachings. As it is said in the sutra: 'That which is free from attachment by what, having the nature of the two truths, is the Dharma.' Sangha refers to the four pairs of eight persons and the Bodhisattva saints. Not being able to practice well is because one has not determined emptiness, so one does not take refuge etc., and one does not have a correct view of the Dharma.

---

བྲས་བུ་དང་ལམ་དང་དེ་དག་གསལ་བྱེད་དུ་མ་ངེས་པས་ཐོས་བསམ་སོགས་ལ་མི་འཇུག་པ་དང་། ཡང་དག་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པར་མ་ངེས་པས་བསྙེན་བསྐུར་སོགས་མི་བྱེད་པའོ། །རྙེད་བཀུར་ གཅེས་སུ་འཛིན་པ་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་མི་མཐུན་པ་དང་གནོད་པ་ཀུན་གྱི་གནས་སུ་མ་ཤེས་པས་སོ། །ཆོས་ནི་རྣམ་པར་དཀར་བའི་སྟེ། གཅེས་སུ་བྱེད་གཙོ་བོར་བྱེད་པའོ། །སྩོགས་པ་ནི་ཡོ་ བྱད་མེད་པ་ཡོད་པར་བྱེད་པའོ། །བསྙུང་བ་ནི་ཡོ་བྱད་ཀྱིས་དབེན་པའོ། །འཆིང་བ་ལ་གསུམ་ལས་ངོ་བོ་ནི་འདོད་ཆགས་སོགས་ཏེ་ང་རྒྱལ་སོགས་ནི་སྔར་ལྟར་གཏི་མུག་ཏུ་འདུས་སོ། །ཚོར་བའི་དབང་གིས་འཆིང་བ་གསུམ་ཞེས་སོ། ། 1-525 ཚོར་བས་འགྱུར་ཚུལ་ནི་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཞེས་པ་རིམ་པས་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་ཚོར་བ་ལ་ཕྲ་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ཏེ་འཕེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཆིང་བར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ་ཕྱི་རོལ་ གྱི་ལྕགས་སྒྲོག་སོགས་ཀྱིས་བཅིངས་པས་འགྲོ་བ་མིང་འཐོབ་པ་ལྟར་ཚོར་བ་ལས་འཕེལ་ཅིང་འདུག་ཀྱང་བདེ་བླག་མི་འཐོབ་པ་ལྟར་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་ཅེས་སོ། །དེ་དག་ནི་ལུང་དུ། ཀུན་སྦྱོར་འཆིང་ བ་གཅོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བག་ལ་ཉལ་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ལ་གསུམ་ལས་དབྱེ་བ་ནི་བདུན་ཏེ་འདོད་པ་ལ་ཞེས་སོ། །གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་གུད་དུ་འཇོག་པ་ ནི། །ཁམས་གཉིས་ལས་སྐྱེས་སྲིད་འདོད་ཆགས། ཁ་ནི་ནང་དུ་བལྟ་ཕྱིར་དེར། །ཐར་པའི་འདུ་ཤེས་བཟློག་ཕྱིར་བཤད། །ཅེས་པའོ། །ཕྱོགས་དང་མཐུན་ཅིང་དེ་ལ་ཕན་པའི་གནས་ངན་ལེན་བག་ཆགས་ས་བོན་ནོ། ། དེ་ཚོལ་བས་བྱེད་པ་ནི་འདོད་པ་ཞེས་ཏེ་དེའི་དབང་གིས་དེ་དག་རྒྱས་པས་སོ། །ཁམས་གོང་མ་དག་སྲིད་པ་སྟེ་འདོད་ཡོན་ལ་མི་སྤྱོད་ཀྱི་བདག་གི་དངོས་པོ་གཙོ་བས་སོ། །ཚངས་པ་ ནི་མཆོག་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟེ་དེའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་སྤྱོད་པས་ན་དེའོ། །ལོག་པ་ནི་དེའི་རྒྱུར་བསམས་ཀྱང་དེ་ཐོབ་པར་མི་བྱེད་པའོ། །ཚོལ་བ་ནི་དེ་དང་དེའི་སྲིད་པ་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བའོ། ། 1-526 ཚངས་སྤྱོད་ལོག་པ་ཚོལ་བ་དེ་རྣམས་ནི་གཉེན་པོ་ཆུང་ངུ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཙམ་གྱིས་ཁེངས་པས་ང་རྒྱལ་དང་བདེན་པ་བཞི་ལ་རྨོངས་པས་མ་རིག་པ་དང་ལོག་པས་ཐར་པ་དང་དེའི་ཐབས་ ལ་ཀུན་སྦྱོར་དུ་བཤད་པ་ལྟར་རྟོག་པས་ལྟ་བའི་དང་། གདུལ་བྱ་རྣམས་འཆོས་པར་བྱེད་པས་ན་བསྟན་པ་དམ་པའི་ཆོས་གསུང་རབ་སྟེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ལྷུང་བ་དང་ཉོན་མོངས་པ་འདུལ་བ་ ལ་སོམ་ཉི་དང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ཐེ་ཚོམ་གྱི་བག་ལ་ཉལ་འཕེལ་བའོ། །ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་ལས་ཉོན་མོངས་པ་རགས་ཕྲ་ལ་དེར་གཞག་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཡིན་ཞེས་ཏེ། སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཉོན་མོངས་ལ་ཉེ་བར་བརྟེན་ཏེ་བཏགས་པས་ན་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཉིད་ཡིན་པ་ནི་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་རྣ

【現代漢語翻譯】 由於果、道以及它們的顯現並不確定，因此不投入于聞思等；又由於不確定是否進入正道，因此不進行承侍等。貪執利養恭敬，是因為不瞭解它們是一切與功德相違和損害的根源。法是完全清凈的，珍愛是主要的行為。『等』是指沒有資具而使其有。『匱乏』是指缺乏資具。三種束縛中，本體是貪慾等，我慢等如前一樣歸於愚癡。因為感受的緣故，所以說是三種束縛。 感受轉變的方式是，貪慾等逐漸轉變為苦樂舍的感受，從而增長。作為束縛的原因是，就像被外面的鐵鏈等束縛而無法自由行動一樣，雖然從感受中增長和存在，但無法輕易獲得解脫，所以要用於善事。這些在經文中說：『頂禮斷除一切束縛者。』潛在的煩惱種子有三種，其中的差別是七種，即對欲的貪執等。將上面二界的貪慾單獨列出是因為：『從二界所生之有貪，口向內看故於彼，為遣除解脫想而說。』與（煩惱）同類且對（煩惱）有益的是惡趣的習氣種子。 通過尋求來產生（煩惱）是指，由於貪慾的勢力，它們得以增長。上面的界是指有，不是指享用欲樂，而是指主要的自我之物。梵天是指殊勝的寂滅，因為以其為因，所以是這樣。邪妄是指雖然認為它是因，但實際上不能獲得它。尋求是指它和它的有不斷產生。 尋求邪梵行是指，僅僅滿足於微小的世間（禪定），由於我慢和對四諦的無知，以及邪見，就像經中所說的那樣，將解脫和解脫的方法視為束縛，因此是分別的見。由於調伏所化眾生，所以是聖教，即佛語，因為先入為主，所以在墮落和調伏煩惱方面，猶豫和懷疑會增長懷疑的潛在習氣。在三種近煩惱中，將粗細煩惱放在那裡是因為，什麼是煩惱？因為使心接近煩惱。因為接近煩惱而安立，所以近煩惱實際上就是根本煩惱。

【English Translation】 Because the fruits, paths, and their manifestations are uncertain, one does not engage in activities such as listening and contemplation; and because it is uncertain whether one has entered the correct path, one does not perform services such as tending. Clinging to gain and honor arises from not understanding that they are the source of all that is contrary to and harms qualities. Dharma is utterly pure, and cherishing it is the primary action. 'Etc.' refers to making something exist when there are no resources. 'Lacking' refers to being devoid of resources. Among the three bonds, the essence is desire, etc., and pride, etc., are included in ignorance as before. It is said that there are three bonds because of feelings. The way feelings transform is that desire, etc., gradually transform into feelings of pleasure, pain, and equanimity, thereby increasing. The reason for being a bond is that, just as being bound by external chains, etc., prevents free movement, although it grows and exists from feelings, liberation is not easily attained, so it should be applied to virtuous deeds. These are stated in the scriptures: 'I prostrate to the one who cuts off all bonds.' Among the three latent seeds of affliction, the distinction is sevenfold, namely, attachment to desire, etc. Separating the desire of the two upper realms is because: 'Desire for existence born from the two realms, because the mouth looks inward, it is said there, to dispel the thought of liberation.' The karmic seeds of negative states that are similar to and beneficial to (afflictions). Generating (afflictions) through seeking means that they increase due to the power of desire. The upper realms refer to existence, not to enjoying sensual pleasures, but to the primary self-entity. Brahma refers to the supreme nirvana, and it is so because it is used as its cause. Wrongdoing refers to thinking it is the cause, but actually not attaining it. Seeking refers to it and its existence constantly arising. Seeking wrong Brahma conduct refers to being content with only small worldly (meditation), and due to pride and ignorance of the Four Noble Truths, as well as wrong views, liberation and the means of liberation are regarded as bonds, as stated in the scriptures, therefore it is a discriminating view. Because it tames those to be tamed, it is the holy teaching, that is, the Buddha's words, and because it is preconceived, doubt and hesitation increase the latent habit of doubt in terms of falling and subduing afflictions. Among the three near afflictions, placing coarse and subtle afflictions there is because, what is affliction? Because it makes the mind close to affliction. Because it is established by approaching affliction, near affliction is actually the root affliction.

---

མས་བོར་བའི་སེམས་བྱུང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ ཁྲོ་བ་སོགས་སོ། །དུག་གསུམ་དེར་བཞག་ཚུལ་ནི་གཙོ་བོའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་ཡང་འདོད་ཅེས་སོ། །ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་དོན་སྟོན་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དངོས་ནི་དུག་གསུམ་དེས་ཞེས་ཏེ་མཐོང་ལམ་ གྱིས་ཆག་བྲལ་དང་སྒོམ་ལམ་གྱིས་གྲོལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་དེ་དག་ལ་སྒྲིབ་བྱེད་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཉེ་ཉོན་དུ་བརྗོད་དོ། །དེ་ལ་ལུང་དགོད་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་ཞེས་ཏེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་དང་དོན་གཅིག་གོ་ཞེའོ། ། 1-527 ཀུན་ནས་དཀྲིས་པའི་དབྱེ་བ་ནི་བརྒྱད་ཏེ་རྨུགས་པ་སོགས་སོ། །དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཡང་ཡང་སེམས་ཤིན་ཏུ་འཁྲི་ཞིང་ཡོངས་སུ་འཆིང་བས་ན་དེ་སྟེ་དེ་ཡང་སེམས་རྒོད་དམ་རྒོད་དུ་དོགས་ པ་ན་ཞི་གནས་གཡེང་བའི་རྒྱུ་ཞི་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་སྐྱོ་བར་འགྱུར་བ་སོགས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་རྨུགས་གཉིད་བར་ཆད་དེ་ནང་དུ་ཞུམ་པར་བྱེད་པས་སོ། །ཞུམ་མམ་ཞུམ་དུ་དོགས་པའི་ དུས་སུ་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་དགའ་བར་བྱ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སོགས་ལ་རྒོད་འགྱོད་དེ་ཕྱི་རོལ་དུ་གཡེང་བར་བྱེད་པས་སོ། །ཟུང་འཇུག་ཏུ་འབྱུང་བའི་དུས་ ན་བཏང་སྙོམས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་དེ་དག་ལ་ཡིད་འདུན་པར་བྱེད་པ་སོགས་ལ་གཉིས་ཀྱིས་ཏེ། གཞན་དང་བདག་གི་ཕུན་ཚོགས་ལ་སྡང་ཆགས་ཀྱིས་ཡང་ཡང་དུ་སེམས་གཡོ་བས་སོ། །གསུམ་པོ་ དེ་རྣམས་ཀྱི་གཞི་དང་པོ་ལྟ་བ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དག་པ་ན་མི་འཛེམ་པ་སྟེ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ལྷུང་བའི་གནས་ཀྱིས་སོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་མཐུན་པའི་ཆ་ནས་གཞག་པའི་ཆུ་བོ་ ལ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལྟ་རྨོངས་བོར་བའི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་དང་ནི་འདོད་པའི་ཆུ་བོ་སྟེ་གོང་མ་དག་གི་ནི་སྲིད་པའི་འོ། །ལྟ་བ་དང་མ་རིག་པའི་ཆུ་བོ་ནི་ཁམས་གསུམ་གའི་འོ། 1-528 ཟག་པ་བཤད་མ་ཐག ཆུ་བོ་སྦྱོར་བ་དེ་བཞིན་ཏེ། ལྷ་རྣམས་གསལ་ཕྱིར་ལོགས་ཤིག་བསྟན་ངེས་མཛོད་དུའོ། །ངེས་ཚིག་ནི་རྒྱུན་ཕྱོགས་ཐུར་དུ་ཁྱེར་བར་བྱེད་པས་ཆུ་བོ་སྟེ་འདིས་འཁོར་བ་དང་ ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བར་བྱེད་པས་སོ། །ཆུ་བོ་འབྱུང་བའི་གནས་སྐབས་སྟོན་པ་ནི་འདོད་པ་ཞེས་ཏེ་གནས་པ་ལྟ་བ་དང་གནས་མ་རིག་པ་འབྲེལ་པས་ཏེ་རྨོངས་ན་ཐར་པ་དང་དེའི་ཐབས་ ལ་ལོག་པར་རྟོག་པས་སོ། །སྦྱོར་བ་ནི་འབྲེལ་པར་བྱེད་པ་སྟེ་དེར་འཇོག་ཚུལ་ནི་སྤང་བྱ་དང་འབྲལ་བའི་བར་དུ་གཅོད་པའི་དོན་གྱིས་ཏེ་རྣམ་བྱང་དང་མི་མཐུན་པས་སོ། །དེ་དག་གསུང་ རབ་ཏུ། ཆུ་བོའི་རྒྱ་མཚོ་ལས་རྒལ་ཞིང་། །སྦྱོར་བའི་དགོན་པ་ལས་བྱུང་བ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཉེར་ལེན་ལ་ངོ་བོ་ནི་འདོད་པ་སོགས་བཞི་ལ་འདོད་ཆགས་པའོ། །དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ལ་མདོ་ནི་ རྩོད་པའི་ཞེས་ཏེ་རྩོད་རྩ་ལེན་པ་དེའི་ཕྱིར་ཡང་སྲིད་ཅེས་

【現代漢語翻譯】 捨棄的隨煩惱（kleśa）包括忿怒等。將三毒（煩惱的三種根本形式：貪 (raga)、嗔 (dvesa) 和癡 (moha)）置於此處，是就主要方面而言，並且是再次希求。爲了說明近煩惱的含義，二者的實體是，三毒不會因見道而斷絕，也不會因修道而解脫，因為對於它們，遮蔽者尚未被捨棄，因此被稱為近煩惱。引用經文來說明這一點，如『薄伽梵（Bhagavan，世尊）』所說，『遍一切染』與『近煩惱』意義相同。 遍一切纏的分類有八種，即昏沉等。將其置於此的原因是，因為反覆地強烈執著於心並完全束縛，所以是這樣。這又是因為心散亂或懷疑散亂時，寂止（samatha）會成為散亂的因，而寂止的對治會變成憂愁等，因此在作意時，昏沉睡眠會成為障礙，使內心沮喪。在沮喪或懷疑沮喪時，應歡喜地執取精進和觀（vipassanā）的因，作意等，因為掉舉和後悔會使心向外散亂。在雙運（yuganaddha）生起時，應希求舍（upekṣā）任運成就的因，因為對於那些，由於對他人和自己的圓滿的貪戀，心會反覆動搖。這三者的基礎是，如果最初的見解和戒律清凈，就不會迴避，因為這是所有墮落之處。從與遍一切染相符的角度來說，置於河流中的是欲界的見惑（錯誤的見解）捨棄的根本和近煩惱，以及欲流（kāma-ogha），而上界的則是有流（bhava-ogha）。見流（dṛṣṭi-ogha）和無明流（avidyā-ogha）則是三界都有的。 剛講完漏（āsrava），就像河流的結合一樣。爲了諸天（deva）清楚起見，請務必在其他地方指出。詞源是，因為它將眾生帶向輪迴的方向，所以是河流，因為它使眾生墮入輪迴和惡趣。顯示河流生起之處是，『慾望』，即安住于見解和安住于無明相關聯，因為愚昧，所以會錯誤地理解解脫和解脫的方法。結合是使之相關聯，將其置於此處的方式是，以切斷與應捨棄之物分離的間隔的意義，因為它與清凈解脫不一致。這些在經文中說：『超越河流的海洋，從結合的森林中生起。』近取（upādāna）的自性是四種慾望等，即貪著。將其置於此的原因是，經中說『諍論』，即爭論的根源是近取，因此也是有（bhava）。

【English Translation】 The kleśas (afflictions) that are abandoned include anger, etc. Placing the three poisons (the three root forms of afflictions: raga (greed), dvesa (hatred), and moha (delusion)) here is in terms of the main aspect, and it is also seeking again. To explain the meaning of the near afflictions, the substance of the two is that the three poisons will not be cut off by the path of seeing, nor will they be liberated by the path of meditation, because for them, the obscurer has not been abandoned, therefore they are called near afflictions. Quoting scripture to illustrate this, as the 'Bhagavan (Blessed One)' said, 'all-pervasive defilement' is synonymous with 'near afflictions'. The classification of all-pervasive entanglement is eightfold, namely lethargy, etc. The reason for placing it here is that because it repeatedly clings strongly to the mind and completely binds it, that is why. This is also because when the mind is distracted or doubts distraction, samatha (tranquility) becomes the cause of distraction, and the antidote to tranquility becomes sorrow, etc., therefore when contemplating, lethargy and sleep become obstacles, causing the mind to be depressed. When depressed or doubting depression, one should joyfully grasp the cause of diligence and vipassanā (insight), contemplation, etc., because agitation and regret will cause the mind to be distracted outwards. When yuganaddha (union) arises, one should aspire to the cause of upekṣā (equanimity) spontaneously accomplished, because for those, due to attachment to the perfections of others and oneself, the mind will repeatedly waver. The basis of these three is that if the initial view and discipline are pure, one will not avoid it, because this is the place of all downfalls. From the perspective of being in accordance with all-pervasive defilement, what is placed in the river is the root of the view-delusion (wrong views) of the desire realm that has been abandoned and the near afflictions, as well as the kāma-ogha (flood of desire), while those of the upper realms are the bhava-ogha (flood of existence). The dṛṣṭi-ogha (flood of views) and avidyā-ogha (flood of ignorance) are present in all three realms. Having just spoken of āsrava (influx), it is like the combination of rivers. For the sake of clarity for the devas (gods), please be sure to point it out elsewhere. The etymology is that because it carries beings in the direction of samsara (cyclic existence), it is a river, because it causes beings to fall into samsara and the lower realms. Showing the place where the river arises is 'desire', that is, abiding in view and abiding in ignorance are related, because of ignorance, one will wrongly understand liberation and the means of liberation. Combination is to make it related, the way to place it here is, in the sense of cutting off the interval of separation from what should be abandoned, because it is inconsistent with pure liberation. These are said in the scriptures: 'Transcending the ocean of rivers, arising from the forest of combination.' The nature of upādāna (grasping) is the four desires, etc., namely attachment. The reason for placing it here is that the sutra says 'dispute', that is, the root of dispute is grasping, therefore it is also bhava (becoming).

---

སོ། ། རྒྱས་བཤད་ནི་རང་གི་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་པར་དགའ་བས་འདོད་ཆགས་དང་དེ་ཉིད་ལ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པས་ལྷག་པར་ ཞེན་པ་དང་། དེ་དང་མི་འབྲལ་བར་འདོད་པས་ན་རྣམ་པར་བཅིངས་པ་དང་། གཞན་གྱི་འདོད་པ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བས་ཡོངས་སུ་ཞེན་པ་དང་། དེ་ལ་ཀུན་ཆགས་པས་ཀུན་ཏུ་འདོད་ཆགས་སོ། ། 1-529 ཡང་ན་དེ་ལྔ་ནི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་དང་དང་དུ་ལེན་པ་དང་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པ་དང་དེས་མི་འཛེམ་པས་དང་དེ་ལ་ཀུན་ཏུ་དགའ་བ་དང་རིམ་བཞིན་ཏེ་དེ་རེ་རེའི་ཡང་རྒྱུས་ ཞེས་སོ། །རྩོད་པའི་རྩ་བ་དེའི་ཉེ་བར་ལེན་པ་རྒྱུ་ནི་དང་པོ་འདོད་པ་ལ་འདུན་ཅིང་སྲེད་པའོ། །ལྟ་བ་ལྔ་ལ་འདོད་ཆགས་སོགས་གསུམ་ནི་སྔར་གྱི་གཉིས་པོ་དང་འདྲ་སྟེ། ཕྱི་མ་ དག་ནི་ལྟ་བ་མི་མཐུན་ན་རང་གི་ལྟ་བར་སྒྱུར་བར་དགའ་བ་དང་། མཐུན་ན་དེའི་ལྟ་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དག་གོ །དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སྔར་བཤད་པ་ནི་ཡུལ་བསྟན་པས་བཤད་ པ་ན་ལྟ་བའི་འོ། །སོ་སོའི་ལྟ་བ་ལ་རྟེན་པའི་ཐ་དད་པ། འོ་བརྒྱལ་མེད་པའི་ཡང་ཡོད་མོད། ཕལ་ཆེར་འོ་བརྒྱལ་བའི་བརྟུལ་ཞུགས་དང་དཀའ་དུབ་ནི་ཡུལ་བསྟན་པས་ཚུལ་ཅེས་སོ། །ལྟ་ བར་གྱུར་པ་དང་ཚུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་འཇིག་ཅེས་སོ། །རབ་བྱུང་གི་རྩོད་པའི་རྩ་བ་ཕྱེ་སྟེ་སྦྱར་བ་ནི་བར་པ་གཉིས་ཀྱིས་མུ་སྟེགས་རྣམས་རྩོད་དེ་དེ་ལ་འདོད་པ་ དུ་མར་གྱུར་པས་སོ། །ཕྱི་མས་ནི་མི་རྩོད་དེ་ཀུན་ཀྱང་བདག་ཡོད་པར་བློ་མཐུན་པས་སོ། །དེས་ཕྱི་པ་དང་ནང་པ་རྣམས་རྩོད་དེ་ནང་པ་བདག་མེད་དུ་སྨྲ་བས་སོ། །བསྡུ་བ་ནི་བརྗོད་མ་ཐག་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ཁྱིམ་པ་དང་རབ་བྱུང་དེ་རྣམས་སམ་བཞི་པོ་དེ་རྣམས་རྩོད་པའི་ཞེས་སོ། ། 1-530 མདུད་པའི་ངོ་བོ་ལ་འདི་བདེན་ནོ་ཞེས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་ཅིང་ཞེན་པ་ནི་ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་ཉིད་དོ། །ངེས་ཚིག་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་ཀྱི་མདུད་པ་མིན་གྱི་མཉམ་པར་ཅེས་ཏེ་ལུས་ནི་སྐད་ ཅིག་དུ་མ་ཚོགས་པས་ནའོ། །གྲངས་ངེས་ནི་འདི་ལྟར་ཞེས་ཏེ་ཟང་ཟིང་ངན་པ་ཆུང་ངུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ན་ཟས་གོས་དང་མལ་ཆ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུས་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ཐོབ་པ་ལ་དང་། ཐོབ་པ་ལ་གནོད་སེམས་ཀྱིས་གཞི་ལ་ལེགས་པར་མི་སྒྲུབ་པ་ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བར་མི་འཆོས་པས་འགྱོད་པའི་སྒོ་ནས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཞེས་པ་བདེ་བར་གྱུར་པའི་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་གོ་ཞེས་ གསུངས་པ་ལས་བཟློག་པས་དང་། སོ་སོའི་ལྟ་བ་ལ་བརྟེན་ཏེ་འདི་ཉིད་བདེན་གྱི་གཞན་ནི་གཏི་མུག་གོ་ཞེས་ཚུལ་བཞིན་མིན་པར་ཤེས་བྱར་རྟོག་པས་ཡང་དག་པའི་ཞི་གནས་དང་ཤེས་རབ་ལས་ སེམས་གཡེང་ཞིང་བར་དུ་གཅོད་པ་བཞིའོ། །བཅུ་པ་སྒྲིབ་པ་སོགས་བཅོ་ལྔ་ནི་ངོ་བོ་དང་དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་གཉིས་གཉིས་ཀྱིས་བཤད་པར་བྱའོ། །སྒྲིབ་པ་ལ་ངོ་བོ་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་འདུན་པ་ སོགས་སོ། །རྨུགས་

【現代漢語翻譯】 索！廣釋是由於對自己的慾望功德感到非常高興，因此產生貪慾，並且完全執著於此，從而產生強烈的執念。由於想要不與此分離，因此被完全束縛。由於對別人的慾望感到非常高興，因此完全執著，並且對它產生普遍的貪戀。 或者說，這五種是普遍享用、接受、壓制、不迴避，以及普遍喜愛，依次是每一個的原因。爭論的根源，其近取因首先是對慾望的渴望和貪戀。對於五種見解，貪慾等三種與之前的兩種相似。後面的那些，如果見解不一致，就喜歡把別人的見解轉變為自己的；如果見解一致，就隨順別人的見解。之前所說的六十二見，是由於指出了所緣境而說的，是見解的。各自見解所依賴的差別，雖然也有沒有苦行的，但大多數是苦行的行為和苦修，這是由於指出了所緣境的方式。成為見解和行為的最高執著，這些的根源是毀滅。出家人的爭論根源分開來說，中間的兩種是外道們爭論，因此對它產生了許多欲望。後面的不爭論，因為大家都認為有我。因此，外道和內道們爭論，因為內道說無我。總結是，正如剛才所說的，在家和出家，或者這四種人爭論。 執著的體性是認為『這是真實的』而極度執著，這就是見解的最高執著。詞義解釋不是指色身的結，而是指平等，因為身體是由許多剎那組成的。數量確定是這樣，雜亂的壞事小到極度發生，因為食物、衣服和臥具等原因，對於沒有獲得禪定的人，以及對於獲得禪定的人，由於有害心而不善於建立基礎，不按照儀軌進行調整而產生後悔，以及『戒律』是指安樂的心平等安住，與此相反，以及依靠各自的見解，認為『只有這個是真實的，其他的都是愚癡』，不如理作意，從正確的止觀中，心散亂並中斷，這四種。第十個是遮蓋等十五個，將從體性和安住於此的原因兩個方面來講述。遮蓋的體性是對慾望的渴望等。愚昧

【English Translation】 So! The detailed explanation is that due to being manifestly delighted in the qualities of one's own desires, attachment arises, and due to completely clinging to that, excessive clinging arises. Because one desires not to be separated from it, one is completely bound. Due to being manifestly delighted in the desires of others, one is completely attached, and due to being completely attached to that, one is universally desirous. Alternatively, these five are universal enjoyment, acceptance, subjugation, not being deterred by it, and universal delight, respectively, each being the cause of each. The root of contention, its proximate cause, is first the desire and craving for desire. For the five views, the three, such as desire, are similar to the previous two. The latter ones are that if views are not in agreement, one delights in transforming the views of others to one's own; if views are in agreement, one is attached to the views of others. The sixty-two views previously explained are explained by pointing out the object, which is of views. The differences that rely on individual views, although there are those without hardship, mostly the conduct and austerities of hardship are due to pointing out the manner of the object. The cause of those who have become views and the supreme clinging to conduct is destruction. Separating and combining the root of contention of the ordained, the middle two are the heretics who contend, therefore many desires arise for that. The latter do not contend, because everyone agrees that there is a self. Therefore, the outsiders and insiders contend, because the insiders speak of no-self. The summary is that, as just mentioned, householders and the ordained, or these four, contend. The nature of the knot is clinging to the supreme, believing 'this is true,' which is the supreme clinging to views. The definition is not the knot of the physical body, but equality, because the body is a collection of many moments. The definite number is like this, when disturbing bad things occur to a small extent, because of food, clothing, bedding, etc., for those who have not attained samadhi, and for those who have attained it, due to harmful thoughts, not properly establishing the foundation, not adjusting according to the ritual, and regretting, and 'discipline' means placing the mind that has become peaceful equally, and contrary to this, and relying on individual views, believing 'only this is true, others are foolish,' not properly understanding what should be known, the mind wanders from correct calm abiding and insight, and interrupts, these are the four. The tenth, obscuration, etc., the fifteen, will be explained by the two aspects of nature and the cause of abiding there. The nature of obscuration is desire for desirable qualities, etc. Ignorance

---

གཉིད་གཅིག་དང་རྒོད་འགྱོད་གཅིག་ཏུ་འཇོག་སྟེ། འདོད་ན་སྒྲིབ་རྣམས་མི་མཐུན་དང་། །ཟས་དང་བྱ་བ་གཅིག་པའི་ཕྱིར། གཉིས་གཅིག་ཕུང་པོ་གནོད་བྱེད་དང་། །ཐེ་ཚོམ་ཕྱིར་ན་ལྔ་ཉིད་དོ། ། 1-531 ཞེས་སོ། །ཕུང་པོ་ལ་གནོད་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལའོ། །དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་དང་པོས་ཡུལ་ལ་སྤྱོད་པར་འདོད་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་དགའ་བའི་དང་ གཉིས་པས་སྐུལ་བ་པོ་ལ་སེམས་འཚིག་པས་ཚངས་སྤྱོད་མཚུངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསླབ་པ་ལ་སྐུལ་བ་ན་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པའི་དང་། དེ་ནས་གཉིས་ཀྱིས་ཀུན་དཀྲིས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་ཞི་གནས་དང་རབ་ འཛིན་གྱི་དང་། ངེས་པ་མེད་ན་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་མི་ནུས་པས་ལྔ་པས་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་དུས་ན་དགའ་བ་ལ་མི་འཇུག་པས་དགེ་བའི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་སོ། །ཐ་བའི་ངོ་བོ་ ནི་ཆགས་སྡང་རྨོངས་གསུམ་སྟེ། དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་དེ་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས་སྔོན་སྐྱེ་བ་གཞན་ལ་གོམས་པ་དང་ལྡན་པས་ཆགས་སོགས་སྤྱོད་པ་མ་སྤངས་པས་སེམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ལ་ལས་ སུ་མི་རུང་བ་དང་། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་དབྲལ་དཀའ་བས་ན་གཉེན་པོའི་ཐོང་བཤོལ་གྱིས་གློག་དཀའི་དོན་གྱིས་སོ། །དྲི་མར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཆགས་སྡང་རྨོངས་པས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པས། འཆལ་བའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་མི་དགེའི་གཟུགས། ཞེས་པ་ལྷག་པར་སྤྱོད་ཅིང་ཁྱིམ་གཅིག་སོགས་ཡོད་པའི་གྲོང་དང་། དེ་ལས་དེ་མེད་ས་རྒྱང་གྲགས་སོང་བའི་དགོན་པར་འདུག་ཀྱང་རུང་། གྲོགས་ཤེས་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ངན་པ་འདི་ལྟ་བུ་བྱེད་པ་དེ་དང་མཐུན་པའི་ལུས་ངག་གི་ཀུན་སྤྱོད་འདི་ལྟ་བུ་སྤྱོད་པ་སྟེ་འཆལ་ཚུལ་གྱི་དྲི་མ་ལྡན་པས་མི་གཙང་བ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་གཞན་རྣམས་ལའང་ཡིད་ཆེས་ཉམས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་གྲོང་གི་ཚེར་མའོ་ཞེས་གསུངས་བའི་རྒྱུ་དུག་གསུམ་དེ་རྣམས་སོ། ། 1-532 དུས་རིང་པོར་ཡང་ཡང་དུ་འཁོར་བ་སྐྱེ་འཆི་མྱོང་བྱེད་ཀྱི་དུག་གསུམ་ནི་སྡིག་པའོ། །སྲིད་པ་ཁམས་གསུམ་པའི་ལུས་དང་སྲིད་པའི་ཡོ་བྱད་ཟས་དང་བཏུང་བ་དང་བཞོན་པ་སོགས་བཅུ་སར་གསུངས་ པ་རྣམས་ལ་སྲེད་པ་དང་། མཆོག་གསུམ་དང་བདེན་པ་བཞི་ལ་འདི་ཅི་ལྟ་ཞེས་རྟོག་པས་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ཞུགས་ཏེ་གདུང་བས་ན་ཕྱིའི་ཟུག་རྔུ་དང་འདྲ་བའོ། །དེ་གསུང་རབ་ཏུ། ཟུག་རྔུ་འབྱིན་ པ་བླ་ན་མེད། །ཅེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཡོ་བྱད་མང་པོ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པས་འཇིགས་འཁོན་དང་བཅས་ཤིང་གཡེང་བ་མང་བ་སྟེ། ཅི་ཡང་ནི་འདི་ནི་ཅི་ཡང་དང་བཅས་པའོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ལྟར་ ནོར་ཡིན་ལ་དེ་རང་གི་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དུག་གསུམ་དེ་རྣམས་སོ། །ལུས་སོགས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་སྲོག་གཅོད་སོགས་འདྲེན་པ་དུག་གསུམ་དེ་རྣམས་སོ། །ས་དང་བསྡུ་བར་གསུངས་པ་ལྟར་རྩ་བར་འཇོག་ པའི་རྒྱུ་ནི་ཟང་ཟིང་ངན་པ་ཅ

【現代漢語翻譯】 將睡眠和後悔放在一起，如果貪慾盛行，則會產生各種不協調。因為飲食和行為相同，兩者會互相妨礙，由於疑惑，則會產生五種障礙。 如上所述。對蘊的妨礙在於戒律、禪定和智慧。將其放置的原因是，首先，渴望享受外境，喜歡出家；其次，由於對勸導者心懷不滿，當持梵行者勸導時，不能很好地修行；然後，如經中所說，兩者都會導致止觀的障礙；如果心無定準，就無法保持平靜，因此，第五種情況是，在平靜的時候，不會沉溺於快樂，從而阻礙善行。嗔恨的本質是貪、嗔、癡三種毒素。將其放置的原因是，依賴於這三種毒素，由於過去世的習氣，沒有放棄貪等行為，導致心無法用於禪定等修行，難以從不協調的方面分離，因此，很難用對治法來消除。將其視為污垢的原因是，被貪、嗔、癡所壓倒，導致行為不端，如『邪淫的戒律是不善的形象』。特別是在有家庭等的村莊，或者在遠離村莊的寺廟中，無論住在哪裡，有見識的朋友們都會說：『這個人行為惡劣，與這種惡劣的戒律相符，他的身語行為都充滿污垢，因此，會使其他出家人失去信心，是村莊的荊棘。』其原因是這三種毒素。 長期以來，反覆經歷輪迴生死的這三種毒素就是罪惡。對三有（三界）的身體和三有的資具，如飲食、飲品、坐騎等，以及經中所說的十種受用產生貪戀，並且對三寶和四諦產生『這是什麼』的疑惑，從而產生痛苦，就像外在的箭傷一樣。因此，經中說：『拔除箭傷是無上的。』擁有過多的資具會導致恐懼、仇恨和散亂。就像說『這是什麼，這又是什麼』一樣，這些財物會成為障礙的原因，其原因就是這三種毒素。身體等的惡行，如殺生等，也是由這三種毒素所引導。就像經中所說，將其置於根本的原因是惡劣的雜染。

【English Translation】 Putting sleep and regret together, if desire prevails, it creates various disharmonies. Because diet and behavior are the same, the two hinder each other, and due to doubt, five obstacles arise. As mentioned above. The hindrance to the aggregates lies in discipline, meditation, and wisdom. The reason for placing it is, first, the desire to enjoy external objects, delighting in renunciation; second, due to resentment towards the persuader, when those who hold pure conduct persuade, one cannot practice well; then, as explained in the scriptures, both lead to obstacles in calm abiding and insight; if the mind is not stable, one cannot maintain equanimity, therefore, the fifth situation is that during equanimity, one does not indulge in pleasure, thus hindering virtuous actions. The nature of hatred is the three poisons of greed, anger, and ignorance. The reason for placing it is that, relying on these three poisons, due to habits from past lives, one does not abandon actions such as greed, leading the mind to be unusable for practices such as meditation, and it is difficult to separate from discordant aspects, therefore, it is difficult to eliminate with antidotes. The reason for considering it as defilement is that, being overwhelmed by greed, anger, and ignorance, it leads to misconduct, such as 'immoral discipline is an inauspicious image.' Especially in villages with families, etc., or in monasteries far from villages, wherever one resides, knowledgeable friends will say, 'This person behaves badly, conforming to this kind of bad discipline, his bodily and verbal actions are full of defilement, therefore, it causes other renunciates to lose faith, and is a thorn in the village.' The reason is these three poisons. For a long time, repeatedly experiencing the cycle of birth and death, these three poisons are sins. Attachment arises towards the body of the three realms (three realms of existence) and the possessions of the three realms, such as food, drink, vehicles, etc., and the ten types of enjoyment mentioned in the scriptures, and doubt arises towards the Three Jewels and the Four Noble Truths, questioning 'What is this?', thus causing suffering, like an external arrow wound. Therefore, the scriptures say, 'Removing the arrow wound is supreme.' Having too many possessions leads to fear, hatred, and distraction. Just like saying 'What is this, and what is this?', these possessions become the cause of obstacles, and the reason is these three poisons. The misconduct of the body, etc., such as killing, etc., is also guided by these three poisons. Just like it is said in the scriptures, the reason for placing it at the root is bad contamination.

---

ེས་ཏེ་རིམ་པས་ལོངས་སྤྱོད་འདོད་པ་རྣམས་ཆགས་པས་དང་གཞན་གྱི་གནོད་པ་མི་བཟོད་པ་རྣམས་ཞེ་སྡང་གིས་དང་ལྟ་ལོག་ཅན་མཆོད་སྦྱིན་པ་སོགས་གཏི་མུག་ གིས་ཉེས་སྤྱད་སྤྱོད་པས་རྩ་བའོ། །འདོད་ན་འདོད་ཆགས་ཁོང་ཁྲོ་དང་། །རྨོངས་རྣམས་མི་དགེའི་རྩ་བ་འོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཟག་པ་ལ་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ཟག་པ་བ་ནི་མ་རིག་པ་བོར་བའི་རང་སའི་ཉོན་མོངས་སོ། ། 1-533 སྲིད་པའི་འང་གོང་མའི་སྟེ། །འདོད་ན་གཏི་མུག་མ་གཏོགས་པའི། །ཉོན་མོངས་ཀུན་དཀྲིས་བཅས་འདོད་པའི། །ཟག་པའོ་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ན། །ཕྲ་རྒྱས་ཁོ་ན་སྲིད་པའི་ཟག །དེ་ལུང་མ་བསྟན་ཁ་ནང་ བལྟས། །མཉམ་གཞག་ས་པའི་ཕྱིར་གཅིག་བྱས། །ཅེས་སོ། །མ་རིག་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་རྨོངས་པ་སྟེ། །རྩ་བ་མ་རིག་ཡིན་པས་ན། །ལོག་ཤིག་ཏུ་ནི་ཟག་པར་བསྟན་ཅེས་སོ། །དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ ནི་སེམས་འཕྲོ་བར་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་རྨ་ནས་འཛག་པས་ན་རྒྱུད་ཡུལ་རྣམས་ལ་ཟག་པར་བྱེད་པའི་དོན་གྱིས་ཏེ། རྣམ་གཡེང་དེ་བྱེ་བྲག་སྦྱར་ན་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པས་ཕྱིར་ བལྟས་ཏེ། མཉམ་གཞག་གི་གནས་སྐབས་ཉིད་ན་རོ་མྱང་ཅན་སོགས་ཀྱིས་ནང་དུ་བལྟས་ཏེ་ཟག་པ་དང་འདོད་སྲིད་ཀྱི་ཟག་པ་དེ་གཉིས་ཞེས་སོ། ། ཕོངས་པ་ནི་ཁྱད་པར་དུ་གནོད་པ་སྟེ། སྲིད་ པའི་ཡོ་བྱད་རྣམས་མ་འབྱོར་པས་ལུས་ལ་དང་འདོད་པས་སེམས་ལ་གནོད་པའོ། །མཚན་མར་འཛིན་པ་ནི་སྐྱེས་པའོ། །བུད་མེད་དེ་སྔོ་བསངས་སོ། །དཀར་ཤམ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་སྡུག་པའི་རྣམ་པ་སོགས་སུའོ། ། མངོན་རྟགས་སུ་འཛིན་པ་ནི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་ལག་པ་དང་ནུ་མ་སོགས་ལ་དགའ་བྱར་འདུ་ཤེས་པ་སོགས་ཏེ། དེས་ལུས་དང་སེམས་ཡོངས་སུ་གདུང་བ་དུ་ཁ་བར་འགྱུར་བའོ། །གཟུགས་སོགས་གང་ལ་དང་པོར་དགའ་བ་དང་རྒྱུན་གྱིས་ལྷག་པར་ཆགས་པ་དེ་གཏན་མེད་དུ་སྤོང་བས་རྣམ་པར་གྱུར་ཅིང་། 1-534 རྒྱུན་ཡོད་ཀྱང་ཡིད་དུ་མི་འོང་བར་གྱུར་པས་གཞན་དུ་གྱུར་ན་མྱ་ངན་སྡུག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཚེ་སྨྲེ་སྔགས་ཀྱི་རྒྱུའི་རྣམ་རྟོག་དང་། དེ་ལས་བྱུང་བའི་ཅལ་ཅོལ་སྨྲ་བ་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་ པ་དང་དེ་དུས་ན་བྲང་རྡུང་བ་སོགས་ཀྱིས་གདུང་བ་དུཿཁ་དང་། ཅལ་ཅོལ་མི་སྨྲ་བ་ན་བར་སྐབས་སུ་སེམས་ལ་གདུང་བ་དྲག་པོ་འབྱུང་བ་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་དེ་ལ་ཡུན་ལོན་ ནས་ཀྱང་ཡིད་མི་བདེ་བྱེད་པ་འཁྲུག་པ་རྣམས་ཀྱིས་རེག་པར་འགྱུར་བའོ། །འཐབ་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་འཐབ་པ་ཆགས་སྡང་གཏི་མུག་སྟེ་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དོན་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རིམས་ནད་ནི་ཕྱིའི་རིམས་ ལ་ཚ་བ་སྐྱེ་བ་ལྟར་ཡོངས་སུ་གདུང་བར་འགྱུར་བས་ཏེ། ཆོས་མ་ཡིན་པ་མི་དགེ་བ་ལ་ཆགས་པས་དང་མི་མཐུན་ཏེ་མི་རིགས་པ་ཆོམ་རྐུན་དང་ལོག་འཚོ་སོགས་ཀྱིས་ཆགས་པ་ཡོ་ བྱད་ཚོལ་བས་དང་ཆོས་ལོག་པ་ཉེས་བཤད་འཚེ་བ་ཆོས་སུ་

【現代漢語翻譯】 因此，逐漸地，貪戀享樂導致貪婪，無法忍受他人傷害導致嗔恨，信奉邪見的供養者等因愚癡而造作惡行，這是根本原因。如經所說：『貪慾、嗔恚和愚癡，是不善的根本。』 關於煩惱，在欲界中，煩惱是指遺忘無明的自性煩惱。 有頂天之上，在欲界中，除了愚癡之外，所有煩惱都與纏縛有關，是欲界的煩惱。在色界和無色界中，只有細微的增長才是存在的煩惱。這些是無記的，向內觀察。因為是等持地，所以合為一體。』 無明是三界的愚癡。因為根本是無明，所以被視為煩惱的根本。 在那裡安住的原因是，心從六處生起，從創傷中流出，因此對所緣境產生煩惱的作用。如果將散亂分別開來，因為沒有完全安住于等持，所以向外觀察。在等持的狀態下，通過品嚐味道等向內觀察，這就是欲界和有界的煩惱。 貧乏是指特別的損害，因為無法獲得生存的資具，所以對身體和慾望造成損害。執著于相是指男人和女人，如藍綠色和白色等，都是醜陋的形象。 執著于顯現的標誌是指對男人和女人的手和乳房等感到愉悅，認為它們是令人愉快的。因此，身體和心靈會受到各種痛苦的折磨。對於最初喜歡的事物，以及持續增長的貪戀，通過徹底斷除它們而轉變。 即使持續存在，但如果變得不悅意，從而發生改變，那麼在與悲傷痛苦分離時，就會產生哀嚎的念頭，以及由此產生的胡言亂語和哀嚎。那時，捶胸頓足等行為會帶來痛苦。如果不說胡言亂語，那麼在間隙中，心中會產生強烈的痛苦，即不適。即使時間長了，也會因不適而感到煩躁。爭鬥的原因是爭吵，即貪嗔癡，其含義已解釋完畢。疾病就像外界的瘟疫一樣，會產生熱病，從而導致全面的痛苦。因為貪戀非法的事物，即不善，以及不和諧，即不合理，如盜竊和邪命等，通過貪戀來尋求資具，以及邪法，即惡語和傷害，都視為正法。

【English Translation】 Therefore, gradually, attachment to enjoyment leads to greed, inability to tolerate harm from others leads to hatred, and those who make offerings with wrong views, etc., commit misdeeds due to ignorance, which is the root cause. As it is said: 'Desire, anger, and ignorance are the roots of non-virtue.' Regarding outflows, in the desire realm, outflows refer to the afflictions of one's own nature, having abandoned ignorance. Above the peak of existence, in the desire realm, all afflictions except ignorance are associated with entanglement and are outflows of the desire realm. In the form and formless realms, only subtle increases are outflows of existence. These are unspecified and look inward. Because they are in a state of equipoise, they are made one.' Ignorance is the delusion of the three realms. Because the root is ignorance, it is shown as an outflow in wrong views. The reason for abiding there is that the mind arises from the six sources, flowing from wounds, and therefore acts as an outflow on objects. If distraction is separated, because it is not completely abiding in equipoise, it looks outward. In the state of equipoise itself, looking inward through tasting flavors, etc., these are the outflows of desire and existence. Poverty is a particular harm, because the resources for existence are not obtained, it causes harm to the body and desires. Holding onto characteristics refers to men and women, such as blue-green and white, which are ugly forms. Holding onto manifest signs refers to feeling pleasure in the hands and breasts of men and women, etc., considering them to be delightful. Therefore, the body and mind will be tormented by various sufferings. For whatever one initially likes, and the attachment that continuously increases, it is transformed by completely abandoning them. Even if it persists, but if it becomes unpleasant and thus changes, then upon separation from sorrow and suffering, thoughts of lamentation arise, as well as the babbling and wailing that arise from it. At that time, actions such as beating the chest bring suffering. If one does not speak nonsense, then in the intervals, intense suffering arises in the mind, which is discomfort. Even after a long time, one is disturbed by discomfort. The cause of fighting is quarreling, which is desire, hatred, and ignorance, the meaning of which has already been explained. Disease is like an external epidemic, causing fever, thus leading to complete suffering. Because of attachment to unlawful things, which is non-virtue, and disharmony, which is unreasonable, such as theft and wrong livelihood, etc., seeking resources through attachment, and wrong Dharma, which is abusive speech and harm, are all regarded as Dharma.

---

སྟོན་པ་སོགས་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་གདུང་བྱེད་ཀྱིས་སོ། །སྐྱེ་བའི་རྩ་བ་ཅན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཤིང་སྡོང་པོ་རྣམས་ལ་ཆགས་པར་ བྱེད་པ་སྟེ་དེས་ལུས་གྲུབ་པའོ། །འཁོར་བ་ནི་ལ་བ་པས། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་དྲི་བཅས་སེམས། །འཁོར་བ་ཡིན་ཏེ་དེས་དབེན་པ། །མདོར་ན་ཐར་པ་ཡིན་པར་ནི། །རྒྱལ་བ་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་གསུངས། ། 1-535 ཞེས་བཤད་པའོ། །གགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་འདོད་ཆགས་སོགས་ཏེ་དེར་འཇོག་པའི་ཆོས་ནི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟོས་པ་དང་། བཅས་པ་དེ་དག་ཉམས་སུ་དོགས་པས་དང་། བློ་མ་བྱང་བ་ཤེས་བྱ་ རྒྱ་ཆེན་གྱི་རྒྱུས་ཆུང་བ་ཁྲོན་པའི་རུས་སྦལ་ལྟ་བུ་དང་། འདྲེ་ཞིང་གནས་པ་འདུ་འཛི་ཅན་དང་། དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ངོམས་པས་དགེ་བ་ལ་མི་སྦྱོར་བའི་ཆ་ནས་དུག་གསུམ་དེ་རྣམས་ གགས་སུ་བརྗོད་དོ། །དེ་ལྔ་ནི་མདོ་སྡེར་སེམས་ཀྱི་གགས་ལྔ་གསུངས་པའི་དབང་བྱས་པའོ། །ལོག་པར་རྟོག་པ་ལ་གཉིས་ལས་དང་པོ་སོ་སོའི་ལོག་ཞུགས་ནི། འདོད་ཆགས་སྒོམ་པས་སྤང་བྱ་ཡུལ་དང་ མཐོང་སྤང་ལྟ་བ་ལ་ལོག་པར་རྟོགས་པ་དངོས་པོའི་གནས་ལུགས་ལས་གཞན་དུ་འཛིན་པའོ། །དེ་ཡང་ཕལ་ཆེ་བས་ཏེ་ལྟ་བ་སྒོམ་སྤང་ཡང་འཆད་པས་སོ་ཞེའོ། །འདི་ནི་མི་སྡུག་པ་ལ་སྡུག་ པ་ཙམ་དུ་དམིགས་པས་ན་སེམས་ཅན་ལ་འདོད་ཆགས་པ་ནི་ཡུལ་ལ་ཞུགས་པའོ། །ཁོང་ཁྲོ་བ་ཡང་དེ་བཞིན་ཏེ་བཤད་པ་ཀུན་བསྒྲེའོ། ང་རྒྱལ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ཆུང་ངུ་བས་ང་ཆེ་ཞེས་ སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་བདུན་དང་རང་གི་ལྟ་བ་ལ་བཟང་པོར་བཟུང་སྟེ་ཁེངས་པས་སོ། །ལྟ་བ་གསུམ་ཤེས་བྱ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་དང་སྐུར་འདེབས་ཇི་རིགས་པས་ཏེ་ཆད་ལྟ་དང་ལོག་ལྟའི་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་སྐུར་པ་འདེབས་པས་ཞེའོ། ། 1-536 གཞན་གྱིས་སྒྲོ་འདོགས་སོ། །ལྟ་བ་དང་ཚུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ནི་ལྟ་བ་ལ་སྟེ་ལྟ་བ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྟོག་པས་དང་། ལྟ་བའི་སྐྱོན་ཉིད་ཀྱིས་ལྟ་བ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་བརྟགས་ཏེ་ དེའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ཞུགས་ལ་ཡོན་ཏན་དུ་རྟོག་པས་སོ། །ཐེ་ཚོམ་ནི་གཉེན་པོ་ལ་སྟེ་གཉེན་པོ་ནི་འདིར་གཉེན་པོ་ཉིད་དང་དེའི་དམིགས་པ་ཉིད་ལས་བདེན་པ་བཞིའོ། །མ་རིག་པ་ ནི་ཐམས་ཅད་ལ་སྟེ་ཡང་དག་པའི་དོན་འགེབས་པས་རྟོག་པ་ངན་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྤྱིའི་ལོག་ཞུགས་ནི་བཅུ་པོ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁཿདང་ཀུན་འབྱུང་ལ་བཅུ་པོ་གཉིས་ དེ་དག་གི་རྒྱུ་དང་དེ་གཉིས་ཀྱང་བཅུ་པོའི་གཞིའི་གནས་ཀྱིས་ཏེ་དེ་ལྟར་ཡིན་པས་ལོག་པར་སྒྲུབ་པའམ་དེ་ལྟར་འཛིན་པས་ལོག་པར་རྟོག་པའོ། །ཀུན་འགོག་ལམ་ལ་དེ་དག་ལས་སྐྲག་སྟེ་ཉོན་ མོངས་ཀྱི་དབང་ལས་འཁོར་བ་ལ་དགའ་བ་དང་རྣམ་བྱང་ངོ་བོ་བྱེད་པ་འགོག་ལམ་ལ་གཡང་སར་འདུ་ཤེས་པས་དང་མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འགོག་ལམ་རྣམ་པ་གཞན་དུ་བརྟགས་པ། ཁ་བ་ རྒྱ་སྤོས་མེ་ཏོག་དང་། །བ

【現代漢語翻譯】 以對上師（Ston pa，導師）等產生執著的痛苦來束縛。對生之根本——行（'du byed，造作）之樹幹產生執著，由此形成身體。輪迴（'khor ba）就像蔓草（la ba pa），貪慾等煩惱染污心。輪迴即是如此，遠離這些即是解脫。總之，解脫是勝者（rGyal ba，勝利者）斷除遮障后所宣說的。 如上所述。煩惱的體性是貪慾等，安住於此的法則是依賴身體和受用，以及對這些的執著，並且因為智慧不成熟，如同井底之蛙般見識狹隘，如同鬼魅般居於喧囂之中，以及因少許善行而自滿，不致力于善行，從這些方面來說，這三種毒（貪嗔癡）被稱為煩惱。這五種煩惱是經部（mDo sde）中所說的五種心之煩惱。 對於邪分別，首先是各自的邪分別：通過修習貪慾所應斷除的對境和見所斷的見解產生邪分別，執著于與事物實相相異的事物。這大多是因為見解也包括修所斷。例如，僅僅以不凈之物為凈，對眾生產生貪慾，這就是對境的邪分別。嗔恨也是如此，所有解釋都應類推。我慢是對眾生以『我小，我大』等七種形態，以及執著自己的見解為好而產生的驕傲。 三種見解是對所知事物進行增益和損減，例如斷見和邪見的其中一方進行誹謗，而另一方進行增益。執持見解和儀軌為殊勝，是對見解的執著，即對見解產生顛倒錯亂的執著，並且因為見解的過失而認為見解具有功德，從而執著于追隨這些見解的儀軌為功德。懷疑是對治品，即此處的對治品本身及其所緣，也就是四聖諦。無明是對一切，因為它遮蔽了正確的意義，是所有惡分別的根源。 第二，普遍的邪分別是對十種（煩惱）的全部，即對苦（kha，苦）和集（kun 'byung，集）的執著，因為這十種是苦和集的因，而苦和集也是這十種的基礎，因此以這種方式進行邪分別或執著。對於滅（kun 'gog，滅）和道（lam，道），則是對這些產生恐懼，因為受煩惱的支配而喜歡輪迴，並且認為清凈的體性——滅道是懸崖，以及外道們將滅道視為其他形態。

【English Translation】 Bound by the suffering that arises from attachment to the Teacher (Ston pa, Guide) and others. Attachment to the trunk of the tree of karma ('du byed, formations), the root of birth, thus forming the body. Samsara ('khor ba, cyclic existence) is like a creeper (la ba pa), the mind stained with desires and other defilements. Samsara is like this, and liberation is being separate from these. In short, liberation is what the Victorious One (rGyal ba, Victorious One) declared after removing the obscurations. As mentioned above. The nature of afflictions is desire, etc., and the dharma that abides therein is dependence on the body and possessions, and attachment to these, and because wisdom is immature, like a frog in a well with narrow vision, like a ghost dwelling in noise, and being content with little virtue, not striving for virtue, from these aspects, these three poisons (greed, hatred, and ignorance) are called afflictions. These five afflictions are the five afflictions of the mind mentioned in the Sutra Pitaka (mDo sde). Regarding wrong conceptions, first, the individual wrong conceptions: through cultivating desire, wrong conceptions arise regarding the objects to be abandoned and the views to be abandoned by seeing, clinging to things that are different from the reality of things. This is mostly because views also include what is to be abandoned by cultivation. For example, merely regarding the impure as pure, generating desire for sentient beings, this is the wrong conception of the object. Anger is also the same, all explanations should be inferred analogously. Pride is the arrogance that arises from sentient beings in seven forms such as 'I am small, I am big,' and clinging to one's own views as good. The three views are adding and subtracting from what is to be known, for example, one side of nihilism and wrong views slanders, while the other side adds. Holding views and rituals as supreme is attachment to views, that is, clinging to views with inverted and confused clinging, and because of the faults of views, thinking that views have virtues, thus clinging to the rituals that follow these views as virtues. Doubt is the antidote, that is, the antidote itself and its object, which are the Four Noble Truths. Ignorance is for everything, because it obscures the correct meaning, it is the root of all bad conceptions. Second, the general wrong conceptions are for all ten (afflictions), that is, clinging to suffering (kha, suffering) and origin (kun 'byung, origin), because these ten are the cause of suffering and origin, and suffering and origin are also the basis of these ten, therefore, wrong conceptions or clinging in this way. Regarding cessation (kun 'gog, cessation) and path (lam, path), there is fear of these, because being dominated by afflictions, one likes samsara, and thinks that the nature of purity—cessation and path—is a cliff, and that non-Buddhists regard cessation and path as other forms.

---

་ཞོ་བ་མོ་མུ་ཏིག་མདོག །གདུགས་བཀན་བཟུང་བའི་དབྱིབས་འདྲ་བ། །ཐར་པ་ཡིན་པར་རྒྱལ་བའི་བཤད། །ཅེས་སོགས་ཀྱིས་ལོག་པར་རྟོག་གོ །ཁམས་ལ་བཞི་ལས་ཁམས་གང་ན་ཡོད་མེད་ནི། 1-537 ཁོང་ཁྲོ་བ་ཞེས་ཏེ་གོང་མ་གཉིས་ན་དེ་མེད་པ་ནི་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པ་དང་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་གཞི་མེད་པས་སོ། །ཁམས་གང་ན་ཚོར་བ་གང་དང་ལྡན་པ་ལ་འདོད་ ཆགས་ནི་འདོད་པ་ན་བདེ་བ་རྣམ་ཤེས་ལྔ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་འདོད་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དང་ཡིད་བདེ་བ་ཡིད་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སིམ་པ་དང་འགག་པ་ན་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་ ནོ། །དུ་ཁཿདང་ཡིད་མི་བདེ་དང་མི་ལྡན་ཏེ་དགའ་བའི་རྣམ་པར་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་རགས་པས་ཏེ་ཕྲ་མོར་ན་བདེ་བ་དང་ཕྲད་ཅིང་མི་འབྲལ་བ་དང་དུ་ཁཿམི་ཕྲད་ཅིང་བྲལ་ བར་སྲེད་པ་ལ་དེ་ལས་བཟློག་པ་བྱུང་བ་ན་དུཿཁ་དང་ཡིད་མི་བདེ་དང་ལྡན་ཞེས་བསྡུ་བར་རོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་རྣམ་ཤེས་གསུམ་གྱི་འདོད་ཆགས་ནི་བདེ་བ་དང་ཡིད་ཀྱི་འདོད་ ཆགས་ནི་ཡིད་ཀྱི་ས་པའི་བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་ཞིང་། གཉིས་པ་ན་གཟུགས་ཁམས་ཀུན་ན་མིག་རྣ་ལུས་ཤེས་ཡོད་པར་འདོད་ན་དང་པོའི་བཞིན་ཏེ། གཉིས་པ་སོགས་ན་ལུས་མིག་དང་། རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་པོར་གཏོགས། ཞེས་འདོད་ན་ཡིད་ཀྱི་ས་པའི་བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་དང་ངོ་། །གསུམ་པ་ན་ཡིད་བདེ་མེད་ཅིང་གཞན་གཉིས་པ་ལྟར་རོ། ། དེ་ཡན་ཆད་དུ་བཞི་པ་སོགས་ན་བདེ་བ་མེད་པས་སོ། ། 1-538 ཁོང་ཁྲོ་རྣམ་ཤེས་ལྔའི་ས་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་ལྡན་ནོ། །བདེ་བ་ཡིད་བདེ་དང་མི་ལྡན་ཏེ་སྐྱོ་བའི་རྣམ་པར་འཇུག་པས་སོ། །ཕྲ་མོར་ན་དགྲ་ དུཿཁ་བ་ན་བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་ཞེས་བསྡུ་བར་རོ། །ང་རྒྱལ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཡིན་པའི་འདོད་པ་ན་ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་གྱི་བདེ་བ་དང་མི་ལྡན་ནོ། །བསམ་གཏན་འོག་ མ་གསུམ་ན་ཡིད་ཀྱི་ས་པའི་བདེ་བ་དང་ལྡན་ནོ། །དེ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། མདོར་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ཞེས་འབྱུང་ཞིང་དེ་འཆད་པ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་སར་དགའ་བ་ཅི་ཞེ་ན། གང་ གནས་གྱུར་པའི་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་སེམས་སིམ་པ་དང་། སེམས་ཤིན་ཏུ་དགའ་བ་དང་སེམས་རངས་པ་དང་སེམས་དགའ་པ་དང་བདེ་བ་མྱོང་བ་སྟེ་ཚོར་བར་གཏོགས་པའོ། །བདེ་ བ་ཅི་ཞེ་ན། གང་གནས་གྱུར་པའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ་བརྟེན་པའི་གནས་ལ་ཕན་འདོགས་པ་དང་གནས་ཚིམ་པ་དང་བདེ་བ་མྱོང་སྟེ་ཚོར་བར་གཏོགས་པའོ་ཞེས་འབྱུང་སྟེ་སྦྱོར་བའི་མཐའ་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་འཇིག་རྟེན་པས་གནས་གྱུར་པའི་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ནི་ཡིད་ཤེས་ཏེ་གཞན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པ་མེད་པས་སོ། །དྲིལ་ན་སིམ་པའི་ཚོར་བ་དེས་ཡིད་ཤེས་འཁོར་བཅས་དགའ་བར་བྱེད་པས་དགའ་བ་དང་གནས་ཀུན་གཞི་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་བདེ་བས་ཚིམ་པར་

【現代漢語翻譯】 『如同珍珠般潔白的酸奶，撐開的傘狀，是通往解脫的道路。』諸如此類的錯誤理解。 關於四種煩惱（khams）中，哪種煩惱存在於哪個界（khams）的問題： 憤怒（khong khro ba）——指的是在上面的兩個界（欲界和色界）中不存在憤怒，因為相續被寂止所滋潤，並且沒有普遍的折磨之基礎。 關於哪種煩惱與哪種感受相關聯：貪慾（'dod chags）在欲界（'dod pa）中與五種識（rnam shes）相應的樂受，以及與意識（yid shes）相應的喜悅（sim pa）相關聯；在寂滅（'gag pa）時，則與舍受（btang snyoms）相關聯。 不與苦受（du kha）和憂受（yid mi bde）相關聯，因為它是以喜悅的方式產生的。這是粗略的說法，如果細緻地分析，當渴望與樂受相遇而不分離，與苦受不相遇而分離時，如果發生與此相反的情況，則可以概括為與苦受和憂受相關聯。 在初禪（bsam gtan dang po）中，三種識的貪慾與樂受相關聯，而意識的貪慾則與意識層面的樂受和喜悅相關聯。在二禪（gnyis pa）中，如果認為在所有色界（gzugs khams）中都存在眼識、耳識、身識，那麼就和初禪一樣。如果認為在二禪等中，身體、眼睛和耳的識屬於初禪，那麼就與意識層面的樂受和喜悅相關聯。在三禪（gsum pa）中，沒有喜悅，其他兩方面則與二禪相同。再往上，四禪等中沒有樂受。 憤怒與五種識層面的苦受以及意識層面的憂受相關聯。不與樂受和喜悅相關聯，因為它以沮喪的方式運作。如果細緻地分析，當敵人帶來痛苦時，可以概括為與樂受和喜悅相關聯。 如果認為我慢（nga rgyal）是意識層面的，那麼它與喜悅相關聯，但不與樂受相關聯。在下面的三個禪定中，與意識層面的樂受相關聯。這是為什麼呢？簡而言之，經文中說有喜悅和樂受，解釋如下：在瑜伽行派（rnal 'byor spyod pa）的立場上，什麼是喜悅？指的是依賴於轉變狀態的進入之識（'jug pa'i rnam par shes pa）的心之喜悅（sems sim pa）、極度喜悅（sems shin tu dga' ba）、心之滿足（sems rangs pa）、心之歡喜（sems dga' pa）和體驗樂受，這些都屬於感受。什麼是樂受？指的是依賴於轉變狀態的阿賴耶識（kun gzhi'i rnam shes）的對境的利益、對境的滿足和體驗樂受，這些都屬於感受。因此，結合的終點，即世間人的作意（yid la byed pa），轉變狀態的進入之識是意識，因為沒有與他者平等放置。總而言之，喜悅的感受使意識及其隨行者感到高興，而對境，即阿賴耶識，通過高度的訓練，通過樂受感到滿足。 1-538

【English Translation】 'Like yogurt white as a pearl, shaped like an open umbrella, is the path to liberation,' and so on, are incorrect understandings. Regarding which affliction (khams) exists in which realm (khams) of the four afflictions: Anger (khong khro ba) - refers to the absence of anger in the two upper realms (desire realm and form realm), because the continuum is moistened by tranquility and there is no basis for universal torment. Regarding which affliction is associated with which feeling: Desire ('dod chags) in the desire realm ('dod pa) is associated with the pleasure experienced by the five consciousnesses (rnam shes) and the joy (sim pa) associated with the mind consciousness (yid shes); in cessation ('gag pa), it is associated with equanimity (btang snyoms). It is not associated with suffering (du kha) and unhappiness (yid mi bde), because it arises in the form of joy. This is a rough statement; if analyzed in detail, when desire encounters pleasure and does not separate, and does not encounter suffering and separates, if the opposite occurs, it can be summarized as being associated with suffering and unhappiness. In the first dhyana (bsam gtan dang po), the desire of the three consciousnesses is associated with pleasure, while the desire of the mind consciousness is associated with the pleasure and joy of the mind level. In the second dhyana (gnyis pa), if it is believed that eye consciousness, ear consciousness, and body consciousness exist in all form realms (gzugs khams), then it is the same as the first dhyana. If it is believed that in the second dhyana, etc., the body, eye, and ear consciousnesses belong to the first dhyana, then it is associated with the pleasure and joy of the mind level. In the third dhyana (gsum pa), there is no joy, and the other two aspects are the same as the second dhyana. Further up, in the fourth dhyana, etc., there is no pleasure. Anger is associated with the suffering of the five consciousness levels and the unhappiness of the mind consciousness level. It is not associated with pleasure and joy, because it operates in a depressing manner. If analyzed in detail, when an enemy brings suffering, it can be summarized as being associated with pleasure and joy. If it is believed that pride (nga rgyal) is of the mind consciousness level, then it is associated with joy, but not with pleasure. In the three lower dhyanas, it is associated with the pleasure of the mind consciousness level. Why is this? In short, the scriptures say there is joy and pleasure, and the explanation is as follows: In the Yogacara (rnal 'byor spyod pa) position, what is joy? It refers to the joy of the mind (sems sim pa), extreme joy (sems shin tu dga' ba), contentment of the mind (sems rangs pa), delight of the mind (sems dga' pa), and the experience of pleasure, which all belong to feeling, relying on the entering consciousness ('jug pa'i rnam par shes pa) of the transformed state. What is pleasure? It refers to the benefit to the object, the satisfaction of the object, and the experience of pleasure, which all belong to feeling, relying on the alaya consciousness (kun gzhi'i rnam shes) of the transformed state. Therefore, the end of the combination, that is, the attention (yid la byed pa) of worldly people, the entering consciousness of the transformed state is the mind consciousness, because there is no equal placement with others. In short, the feeling of joy makes the mind consciousness and its retinue happy, and the object, that is, the alaya consciousness, is satisfied through pleasure through high training. 1-538

---

བྱེད་པས་བདེ་བར་གཞག་སྟེ་གཉིས་ཀའི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའོ། ། 1-539 ང་རྒྱལ་ཡིད་མི་བདེ་དང་མི་ལྡན་ཏེ་དགའ་བའི་རྣམ་པར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྲ་མོར་ན་དེ་དང་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་མི་ལྡན་ཡང་འདུད་པའི་ང་རྒྱལ་ལྡན་ཞེས་བསྡུ་བར་རོ། །ང་རྒྱལ་ ཇི་ལྟ་བར་ལྟ་བར་བཞིའང་སྟེ་ཕྲ་མོར་ན་བདེ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཕུང་པོ་ལ་བདག་དང་བདག་གི་བ་དང་རྟག་པར་ལྟ་ན་ཡིད་བདེ་དང་དུཿཁ་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་ལ་ལྟ་ན་ཡིད་ མི་བདེ་དང་བཏང་སྙོམས་ལ་ལྟ་ན་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་ཞིང་ཆད་ལྟ་དེ་ལས་བཟློག་པ་སྟེ་མཆོག་འཛིན་གཉིས་ལྟ་བ་དེ་རྣམས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་དེ་དེ་བཞིན་དུ་མཚུངས་ལྡན་ཇི་རིགས་ པར་རོ་ཞེས་བསྡུ་བར་རོ། །ལོག་ལྟ་འདོད་པ་ན་སྡིག་པ་བྱེད་པའི་ཡིད་བདེ་དང་དགེ་བ་བྱེད་པའི་ཡིད་མི་བདེ་དང་སྟེ་ཚོར་བ་གང་ཡོད་པ་དང་པོ་དང་། གཉིས་པ་ན་བདེ་བ་ ཡིད་ཀྱི་ས་པ་དང་ཡིད་བདེ་དང་བཏང་སྙོམས་དང་། གསུམ་པ་ན་བདེ་བ་དང་བཏང་སྙོམས་དང་དེ་ཡན་ཆད་ན་བཏང་སྙོམས་དང་ངོ་། །གོང་མ་དག་ནའང་ལོག་པར་རྟོག་པའི་ལོག་ལྟ་ལུས་ཐ་ དད་ལ་འདུ་ཤེས་གཅིག་པ་སོགས་ཡོད་དོ། །ཐེ་ཚོམ་འདོད་པ་ན་སེམས་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་ནས་ཡིད་མི་བདེ་དང་ལྡན་ཅིང་ཡིད་བདེ་དང་མི་ལྡན་ནོ། །ཕྲ་མོར་ན་རང་ལ་རྙེད་བཀུར་སོགས་མེད་ཅིང་ངན་འགྲོ་ལ་ངེས་པ་ཅན་རྣམས་ལ་གཞན་གྱིས་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་པ་ནི་ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་ཞེས་བསྡུ་བར་རོ། ། 1-540 གཟུགས་ན་ཐེ་ཚོམ་ཤས་ཆེའི་བསམ་གཏན་པ་རྣམས་ལ་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་དང་ཡང་ལྡན་ནོ། །མཛོད་དུ། མ་རིག་པ་ནི་ཐམས་ཅད་དང་། །ཞེས་སོ། །མ་རིག་པ་མ་འདྲེས་པ་ནི་འདོད་པ་ ན་ཡུལ་མ་རྟོགས་ཤིང་མ་ངེས་པས་ཡིད་མི་བདེ་དང་ལྡན་ཏེ་གཞུང་འདིས་དེ་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཉིད་དུ་གསལ་བར་མཛད་དོ། །དེ་ཡན་ཆད་ཐེ་ཚོམ་ལྟར་ཏེ་འོན་ཀྱང་དེ་དག་བསམ་གཏན་ དང་པོ་ན་སྡུག་བསྔལ་དང་མི་ལྡན་ཏེ་ཡིད་ཀྱི་ས་པའི་སྡུག་བསྔལ་མེད་པས་སོ། །འདིར་ཀུན་ཏུ་གོང་མ་དག་སྐྱེ་བ་དང་སྙོམས་འཇུག་གཉིས་ཀའོ་ཞེའོ། །ཐ་མལ་པ་ཞེས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ ཀུན་ཇེ་ཆུང་དུ་སོང་སྟེ་རྒྱུན་ཆད་ཁ་ཀར་མཉམ་སྙོམས་སུ་གྱུར་ནས་འགག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་གང་ན་རྣམ་ཤེས་གང་དང་ལྡན་པ་ནི་འདོད་ཆགས་ཞེས་ཏེ། ཉོན་ཡིད་བརྩིས་ན་བདུན་དང་ངོ་། ། གཟུགས་ན་བཞི་དང་ལྡན་ཏེ་སྣ་དང་ལྕེའི་རྣམ་ཤེས་མེད་པས་སོ། །གཟུགས་མེད་ན་ཡིད་ཤེས་དུ་མའི་ཚོགས་དང་སྟེ་མིག་སོགས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ལྔ་མེད་པས་སོ། །ང་རྒྱལ་བདག་དང་གཞན་འཇལ་བས་ དང་། ལྟ་བ་རྣམས་རྟོག་པར་བྱེད་པས་དང་། ཐེ་ཚོམ་འདི་ཡིན་ནམ་མིན་ཞེས་རྟོག་པས་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡིད་ཤེས་ཁོ་ན་དང་ལྡན་ཏེ་རྣམ་ཤེས་ལྔ་བེམ་པོའི་རྟེན་ཅན་ཡིན་པས་བླུན་པའི་ཕྱིར་འཇལ་བ་སོགས་མི་ནུས་པས་སོ། ། 1-541 མཐོང་སྤང་བྱ་གཉིད་ང་རྒྱལ་བཅས། །ཞེས་

【現代漢語翻譯】 因為這樣做能帶來安樂，並且能完成兩方面的事情。 我慢（認為自己比別人強）不會帶來不適，並且會進入喜悅的狀態。如果細緻地分析，雖然不會有與傲慢相關的我慢，但會有謙遜的我慢。我慢有四種觀察方式：如果細緻地分析，對與安樂相關的蘊（skandha，構成人身的五種要素）執著為『我』和『我的』，並認為是常恒的，那麼就會感到愉悅；如果對與痛苦相關的蘊執著，那麼就會感到不適；如果對舍受（中性的感受）執著，那麼就會處於舍受的狀態。斷見與此相反，而兩種執著則與各自的情況相符。邪見（錯誤的見解）會帶來造惡的愉悅和行善的不適。首先，無論感受如何，其次，安樂是意（manas，意識）的領域，包括愉悅和舍受。第三，安樂和舍受並存，再往後只有舍受。在更高的境界中，會有錯誤認識的邪見，例如認為不同的身體只有一個意識等等。懷疑會使心無法安定，帶來不適，並且不會感到愉悅。如果細緻地分析，對於那些沒有獲得名利供養且註定墮入惡趣的人，如果他人對他們產生懷疑，那麼這會帶來愉悅。 在色界（rūpadhātu，佛教宇宙觀中的一個世界）中，那些主要進行禪定的人也會感到喜悅和安樂。《俱舍論》（Abhidharmakośa，佛教論著）中說：『無明（avidyā，對事物真相的迷惑）與一切相伴。』沒有與無明混合的狀態是：在欲界（kāmadhātu，佛教宇宙觀中的一個世界）中，由於無法理解和確定對象，所以會感到不適，這部論典清楚地表明這是意的領域。在那之後，情況類似於懷疑，但即便如此，在初禪（prathama dhyāna，禪定的第一階段）中也不會有痛苦，因為沒有與意相關的痛苦。這裡指的是所有更高的境界，包括生起和入定兩種狀態。『普通人』指的是所有煩惱都逐漸減少，最終達到恒常、平靜和寂滅的狀態。在哪個界中與哪個識（vijñāna，意識）相關聯呢？貪慾（rāga，強烈的慾望）與七種意識相關聯。在色界中，與四種意識相關聯，因為沒有鼻識和舌識。在無色界（arūpadhātu，佛教宇宙觀中的一個世界）中，與多種意識的集合相關聯，因為沒有眼識等五種意識。我慢通過衡量自己和他人來產生，見解通過思考來產生，懷疑通過思考『這是什麼？』來產生。在所有界中，只有意識與之相關聯，因為五種識依賴於物質基礎，所以是愚鈍的，無法進行衡量等活動。 『見道所斷的包括睡眠和我慢。』

【English Translation】 Because it brings happiness by acting, and it is for the sake of doing both tasks. Pride (thinking oneself superior to others) does not bring discomfort and enters into a state of joy. If analyzed subtly, although there is no pride associated with arrogance, there is pride in humility. Pride has four ways of viewing: If analyzed subtly, clinging to the aggregates (skandhas, the five constituents of a person) associated with happiness as 'I' and 'mine' and viewing them as permanent, then one feels pleasure; if clinging to the aggregates associated with suffering, then one feels discomfort; if clinging to equanimity, then one is in a state of equanimity. Nihilistic views are the opposite of this, while the two types of clinging correspond to their respective situations. Wrong views (false beliefs) bring the pleasure of doing evil and the discomfort of doing good. First, whatever feeling there is; second, pleasure is the domain of the mind (manas, consciousness), including joy and equanimity. Third, pleasure and equanimity coexist, and beyond that, there is only equanimity. In higher realms, there are wrong views of incorrect perception, such as thinking that different bodies have one consciousness, etc. Doubt causes the mind to be unsettled, bringing discomfort and not feeling joy. If analyzed subtly, for those who have not gained fame or offerings and are destined to fall into lower realms, if others have doubts about them, then this brings joy. In the Form Realm (rūpadhātu, a world in Buddhist cosmology), those who mainly practice meditation also feel joy and happiness. The Abhidharmakośa (a Buddhist text) says: 'Ignorance (avidyā, delusion about the true nature of things) accompanies everything.' The state of not being mixed with ignorance is: in the Desire Realm (kāmadhātu, a world in Buddhist cosmology), because one cannot understand and determine the object, one feels discomfort, and this treatise clearly shows that this is the domain of the mind. After that, the situation is similar to doubt, but even so, in the First Dhyana (prathama dhyāna, the first stage of meditation) there is no suffering, because there is no suffering associated with the mind. Here, it refers to all higher realms, including both arising and entering into meditation. 'Ordinary person' refers to all afflictions gradually decreasing, eventually reaching a state of constancy, peace, and cessation. In which realm is it associated with which consciousness (vijñāna, consciousness)? Desire (rāga, strong craving) is associated with seven consciousnesses. In the Form Realm, it is associated with four consciousnesses, because there is no nose consciousness or tongue consciousness. In the Formless Realm (arūpadhātu, a world in Buddhist cosmology), it is associated with a collection of multiple consciousnesses, because there are no five consciousnesses such as eye consciousness. Pride arises by measuring oneself and others, views arise by thinking, and doubt arises by thinking 'What is this?' In all realms, only consciousness is associated with it, because the five consciousnesses rely on a material basis, so they are dull and cannot perform activities such as measuring. 'What is abandoned by the path of seeing includes sleep and pride.'

---

སོགས་ཀྱང་བཤད་དོ། །ཁམས་གང་ན་གཞི་ཕྱོགས་རེ་དང་ཀུན་ལ་འཇུག་ཚུལ་ནི་འདོད་ཆགས་ཞེས་ཏེ་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་ལ་འཇུག་པ་དང་རིགས་སོགས་གང་ རུང་གིས་ཁེངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་མ་མ་རིག་པ་ལྟ་བ་ཐེ་ཚོམ་ནི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུའང་གཞི་ཀུན་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་འཇུག་གོ །རིས་ལ་གཉིས་ཀྱི་མཐོང་སྤང་ལ་གསུམ་ལས་དེ་མིན་ལས་ འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པ་ཀུན་བརྟགས་སུ་གྱུར་པ་སྟེ། མུ་སྟེགས་སོགས་ཀྱི་ཐོས་བསམ་ལོག་པ་སོགས་ལས་བྱུང་བའོ། །དབྱེ་བ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ན་ཞེས་ཏེ་ སྡུག་བསྔལ་ལ་འཇིག་ལྟས་བདག་དང་བདག་གི་བ་དང་། མཐར་འཛིན་གྱིས་རྟག་ཆད་དང་། ལོག་ལྟས་མེད་པའམ་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཀྱིས་བྱས་པ་སོགས་སུ་ལྟ་བ་དང་། ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ཡིན་མིན་ཐེ་ཚོམ་སྟེ་ བཞི་དངོས་སུ་ལོག་པར་རྟོག་པའོ། །ལྟ་བ་དེ་རྣམས་ལ་མཆོག་འཛིན་གཉིས་ཀྱིས་མཆོག་དང་ལྟ་བ་དེ་དང་མཐུན་པའི་ཚུལ་ཞུགས་ལ་དག་བྱེད་དུ་འཛིན་ཅིང་ལྟ་བ་དེ་རྣམས་ལ་འདོད་ཆགས་པ་ དང་དེས་ཁེངས་པ་དང་རང་དང་མི་མཐུན་པའི་ལྟ་བ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་སྟེ་ལྔ་ལོག་པར་རྟོག་པ་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པའོ། །དེ་དགུ་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་། མ་འདྲེས་པའི་མ་རིག་པ་ནི་ཇི་རིགས་པར་གཉིས་ཀའོ། ། 1-542 ཀུན་འབྱུང་ལའང་དེ་དང་འདྲ་ཞིང་། འགོག་པ་ལ་བདག་གྲོལ་ཞེས་དང་། གྲོལ་ནས་རྟག་གོ་ཆད་དོ་ཞེས་དང་འཇིག་རྟེན་ན་དགྲ་བཅོམ་མེད་དོ། །ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་གྲོལ་ལོ། འགོག་བདེན་མེད་དོ། །རང་ བཞིན་དང་བདག་ཐ་དད་དུ་ཤེས་པས་ཐར་པའོ་ཞེས་སོགས་སུ་ལྟ་བ་དང་འགོག་པ་ལ་ཁྲོ་སྟེ་གཞན་སྔར་ལྟར་རོ། །ལམ་ལ་བདག་ལམ་སྒོམ། དེ་རྟག་པའམ་ཆད་པའོ། ལམ་མེད་དོ། །བདག་མེད་ སྒོམ་པ་ལམ་མིན། ལུས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་དང་བདག་སྡུག་བསྔལ་དུ་བསྒོམ་པ་ལམ་ཞེས་ལྟ་བ་དང་གཞན་འགོག་པ་ལ་ལྟར་རོ། །འོ་ན་འགོག་ལམ་ལ་དམིགས་པ་རྣམས་དེ་དག་ལ་ལོག་པར་རྟོག་ པ་ཅི་ལྟར་ཏེ་གང་ལ་ཕྲ་རྒྱས་སུ་བྱེད་པ་དེ་ཉིད་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པས་སོ་ཞེ་ན། ཟག་བཅས་ལ་དམིགས་པ་རྣམས་དེ་ལྟར་ཡིན་མོད་ཟག་མེད་ལ་དམིགས་པ་རྣམས་དམིགས་པ་ལ་ ཕྲ་རྒྱས་སུ་མི་འགྱུར་ཡང་ལོག་པར་རྟོག་སྟེ་ཟག་བཅས་མཚུངས་ལྡན་ཉིད་ལ་མཚུངས་ལྡན་གྱི་དབང་གིས་ཕྲ་རྒྱས་སུ་འགྱུར་བས་སོ། །ཕྲ་རྒྱས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་རྣམས་ནི། །དམིགས་པའི་སྒོ་ནས་རང་གི་ ས། །ཐམས་ཅད་ལ་ནི་ཕྲ་རྒྱས་འགྱུར། །ཀུན་འགྲོའི་མ་ཡིན་རང་རིས་སོ། །ཟག་མེད་གོང་མའི་ཡུལ་ཅན་མིན། །རང་གིར་མ་བྱས་གཉེན་པོའི་ཕྱིར། །གང་ཞིག་གང་དང་མཚུངས་ལྡན་པ། །དེ་ནི་དེར་མཚུངས་ལྡན་པས་སོ། ། 1-543 ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །གོང་མ་དག་ན་ཁོང་ཁྲོ་བོར་བས་དགུ་དགུ་སྟེ་བསྡུས་ན་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སོ། ། རྩོད་པ་སྤང་པ་ལ་ལུང་འགལ་སྤང་བ་ནི། བསྡུ་བར་བདེན་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་ལ་ འཇིག་ཚོགས་དང

【現代漢語翻譯】 等等也講了。在哪個界，以何種方式應用於一個基礎或全部，即是『貪』（འདོད་ཆགས་），應用於悅意或不悅意，因為被種類等任何事物充滿。其餘的無明、見、疑，因為在所有界都以所有基礎為目標，所以都適用。在類別上，見所斷有二，修所斷有三，除此之外，區分的特徵是：使心極度不寂靜，成為遍計所執，即從外道等的邪思等產生。分類是，在欲界，即對痛苦視為我，以及我所；以邊執見視為常斷；以邪見視為無有或自在天等所造；以疑視為是或非的懷疑，這四種是真實顛倒的。對這些見解，以見取和戒禁取二者，執持為殊勝，以及與這些見解一致的行為方式為清凈，並且對這些見解貪執，被其充滿，以及對與自己不一致的見解嗔恨，這五種是顛倒的認知，即是對顛倒的認知。這九種以及相應的，以及不混合的無明，如理是二者。1-542 在集諦中也與此相同。在滅諦中，視為我是解脫，以及解脫后是常或斷，以及世間沒有阿羅漢，今生即是解脫，沒有滅諦，以自性和我視為不同而解脫等等，以及對滅諦嗔恨，其餘如前。在道諦中，視為我是道，修道，那是常或斷，沒有道，修無我是非道，以身體的苦行和我視為痛苦是道等等，其餘如對滅諦一樣。那麼，以滅道為目標的事物，如何對這些事物顛倒認知呢？即對什麼進行增益，就對它進行顛倒認知嗎？如果是有漏的，那麼就是這樣，如果是無漏的，那麼目標不會增益，但會顛倒認知，因為與有漏相應的事物，以相應的力量而增益。遍行增益的事物是：以目標的方式，對自己的處所，一切都成為增益。非遍行的是自己的類別。無漏不是上界的對境，因為沒有作為自己的對治品。什麼與什麼相應，那麼就在那裡相應。1-543 與此相符。在上界中，因為捨棄了嗔恨，所以是九九，總共是一百一十二。爲了斷除諍論，斷除與經論相違背的觀點，在總結中，對后三個諦，以壞聚見等。

【English Translation】 And so on are also explained. In which realm, in what way does it apply to one basis or all, that is 'desire' (འདོད་ཆགས་), applying to the agreeable or disagreeable, because it is filled with kinds etc. The remaining ignorance, view, doubt, because in all realms they aim at all bases, therefore they all apply. In terms of categories, there are two to be abandoned by seeing, and three to be abandoned by cultivation, apart from that, the characteristic of distinguishing is: that which makes the mind extremely unpeaceful, becoming a completely imputed one, that is, arising from wrong thoughts etc. of non-Buddhists etc. The classification is, in the desire realm, that is, seeing suffering as self, and what belongs to self; with extreme clinging, seeing as permanent or impermanent; with wrong view, seeing as non-existent or created by Ishvara etc.; with doubt, doubting whether it is or is not, these four are truly inverted. To these views, with the two of holding views as supreme and holding vows and conduct as supreme, holding the way of acting in accordance with these views as purification, and being attached to these views, being filled with them, and hating views that are not in accordance with oneself, these five are inverted cognitions, that is, cognitions of inversion. These nine and their corresponding ones, and unmixed ignorance, are both as appropriate. 1-542 In the origin, it is also the same as this. In cessation, seeing myself as liberated, and after liberation as permanent or impermanent, and there are no Arhats in the world, liberation is in this life, there is no cessation, seeing self and nature as different and liberated etc., and hating cessation, the rest is as before. In the path, seeing myself as the path, cultivating the path, that is permanent or impermanent, there is no path, cultivating no-self is not the path, seeing physical asceticism and seeing myself as suffering as the path etc., the rest is like cessation. Then, how do those who aim at cessation and path invertedly cognize these things? That is, whatever is augmented, is it invertedly cognized? If it is with outflows, then it is like that, if it is without outflows, then the object will not be augmented, but it will be invertedly cognized, because things that are associated with outflows are augmented by the power of association. Things that are universally augmented are: in the way of the object, for one's own place, everything becomes augmented. What is not universally augmented is one's own category. What is without outflows is not the object of the upper realm, because it is not an antidote as one's own. Whatever is associated with what, then it is associated there. 1-543 It is in accordance with this. In the upper realms, because hatred is abandoned, it is nine nines, a total of one hundred and twelve. In order to abandon disputes, abandoning views that contradict the scriptures, in summary, for the latter three truths, with the view of the aggregates of decay etc.

---

་མཐར་འཛིན་ལྟ་བ་མི་འཇུག་པས་དགུ་བཅུ་རྩ་བཞིར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། གདུལ་བྱ་མོས་པ་ཐ་དད་ལ་དགོངས་ཏེ་གསུངས་པའི་མདོ་ཐ་དད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་པས་མི་ འགལ་ལོ། །འོ་ན། དེ་རྣམས་བཅུ་དང་བདུན་བདུན་བརྒྱད། །ལྟ་བ་གསུམ་གཉིས་མ་གཏོགས་པ། །འདོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ། །མཐོང་བས་རིམ་བཞིན་སྤོང་བར་བྱེད། །ཅེས་ལམ་ལ་ལྟ་བ་སྔ་མ་གཉིས་ དང་བར་མ་དག་ལ་ཚུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ཡང་མི་འཇུག་པས་བརྒྱད་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ལུགས་ཡིན་པས་འདིར་མི་གནོད་དོ། །རིགས་པ་དང་འགལ་ བ་སྤང་བ་ནི། འགོག་ལམ་ཟག་མེད་ལ་ཁམས་ཀྱིས་འབྱེད་པ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། ཁམས་གསུམ་ན་སྤྱོད་པའི་དབང་གིས་དེ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་འབྲས་བུ་དང་དེ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་རབ་ཏུ་ ཕྱེ་བར་སར་བཤད་དེ། ཁམས་གསུམ་གྱི་ཟག་བཅས་འགགས་པ་དང་དེའི་ཐབས་ལ་དེ་དག་ཏུ་བཏགས་པའོ། །འོ་ན་གཟུགས་མེད་ན་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་མེད་ཅིང་དེས་ན་དེ་ལ་དག་གྲོལ་དུ་འཛིན་པ་མེད་པས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 1-544 དེ་ན་ལྟ་བ་ལ་དེ་ལྟར་འཛིན་པ་ཡོད་པས་སོ། །སྒོམ་སྤང་ལ་ཡང་མཚན་ཉིད་ནི་སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སྟེ་ཐ་ན་བྱ་དང་རི་དྭགས་ལའང་ཡོད་ པ་རང་འཁྲུངས་སོ། །དབྱེ་བ་ལ་འདོད་པ་ན་དྲུག་སྟེ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་ལྷན་སྐྱེས་པ་ནི་གང་ལ་བརྟེན་ནས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་རྣམས་ལའང་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་འབྱུང་བ་སྟེ། ཚེ་དང་ ལྡན་པ་བྲན་ཅན་ཁོ་བོས་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་འདི་རྣམས་ལ་བདག་གམ་བདག་གི་བར་མ་མཐོང་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་འདི་རྣམས་ལ་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་ རྒྱལ་དང་ངའོ་སྙམ་པའི་འདུན་པ་དང་ངའོ་སྙམ་པའི་བག་ལ་ཉལ་མ་སྤངས་སོ། ཡོངས་སུ་མ་ཤེས་སོ། །མ་བཀག་གོ མཐའ་མེད་པར་མ་བྱས་སོ་ཞེས་དང་། རྣམ་འགྲེལ་དུའང་། བདེ་བར་གྱུར་པའང་ སྡུག་བསྔལ་བར། །མ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་འདོད་པ་ན། །ང་འོ་སྙམ་པའི་བློ་གང་དེ། །སེམས་ཅན་ལ་ལྟ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །ཞེས་སོ། །དེ་ན་མཐོང་ལམ་གྱིས་བདག་ལྟ་ཀུན་བརྟགས་སྤངས་ཀྱང་ད་དུང་སྤང་ དགོས་ཏེ་མ་མའི་ཚ་སྟན་བཞིན་ནོ། །མཐར་འཛིན་ལྟ་བ་ནི་ཆད་ལྟས་བསྡུས་པ་སྟེ། བདེན་པ་མཐོང་བ་རྣམས་ལའང་ཡི་ཆད་ནས་མྱ་ངན་འདས་ལས་ཡིད་ཕྱིར་ལྡོག་པ་ངའི་བདག་ཅི་ཡིན་ཞེས་པ་གང་ལས་འབྱུང་བའོ། ། 1-545 འདོད་ཆགས་སོགས་ནི་ལྟ་བའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་བོར་བའོ། །གོང་མར་དག་ན་ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་རེ་སྟེ། ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་དེ་རྣམས་ཉིད། །གཟུགས་ཁམས་གཟུགས་མེད་དེ་དང་འདྲ། ཞེས་ཏེ་ བསྡུས་ན་བཅུ་དྲུག་གོ །དེ་རྣམས་ལ་ས་དང་ཆེ་འབྲིང་དགུས་ཕྱེ་ན་ཁོང་ཁྲོ་དགུ་དང་ལྔ་ལ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་རེ་སྟེ་བཞི་བརྒྱ་བཅུ་བཞིའོ། །གསུམ་པ་འགལ་སྤང་ནི།

【現代漢語翻譯】 如果有人問，『因為不容許落入斷見，所以說有九十四種煩惱，這是否矛盾？』答：不矛盾。這是因為佛陀考慮到不同根器的眾生，所說的經典旨意不同。 如果有人問，『那麼，《俱舍論》中說：』十種和七種，七種和八種，除了三種和兩種見，如果想要，痛苦等等，通過見道逐漸斷除。『這裡說在道上，前兩種見和中間的清凈見，也不容許執著于殊勝，所以說有八十八種煩惱，這是否矛盾？』答：這是分別說部的主張，所以在這裡沒有妨礙。 關於斷除與理相違之處：如果有人問，『在無漏的滅道二諦中，用界來區分是不合理的，』答：因為在三界中行持，所以說證得遍知的果位，並且通過遍知來徹底區分。這是經中所說，三界的有漏法滅盡，以及滅盡的方法。 如果有人問，『在無色界中，沒有身語的行為，因此沒有執著于清凈解脫，那麼煩惱的數量會變成一百零八種嗎？』答：在無色界中，對見解有這樣的執著。 關於修所斷，其定義是：使心無法完全寂靜的俱生煩惱，甚至連鳥獸也有。分類上，欲界有六種，即俱生的薩迦耶見。對於那些已經獲得見道的人來說，也會產生『我』的傲慢，如具壽Brancan Khovobo所說：『我沒有見到對於這些近取蘊，什麼是『我』或者『我所』，但是對於這些近取蘊，我沒有捨棄『我』的傲慢、『我』的慾望和『我』的隨眠，沒有完全了知，沒有遮止，沒有使其無有。』在《釋量論》中也說：『即使已經安樂，也不要變成痛苦，如果想要這樣，那麼『我』的念頭，對於眾生來說是俱生的。』因此，即使見道斷除了薩迦耶見的遍計所執，仍然需要斷除，就像母親的暖床一樣。 邊執見被包括在斷見中，即使是見到真諦的人，也會因為灰心而從涅槃中退轉，產生『我的『我』是什麼』的想法。 貪慾等煩惱是捨棄與見解相符的煩惱。在上界中，除了嗔恚之外，各有五種，即『除了嗔恚之外，這些煩惱，與色界和無色界相同。』總而言之，有十六種。如果將這些煩惱按照地、大、中、小九品來劃分，嗔恚有九品，其餘五種各有八十一品，總共有四百一十四種。 第三，關於斷除矛盾之處：

【English Translation】 If someone asks, 'Since it does not allow falling into nihilistic views, is it contradictory to say there are ninety-four afflictions?' Answer: It is not contradictory. This is because the Buddha, considering the different inclinations of beings to be tamed, spoke with different intentions in the sutras. If someone asks, 'Then, the Abhidharmakośa says: 'Ten and seven, seven and eight, except for three and two views, if desired, suffering, etc., are gradually abandoned through seeing.' Here it says that on the path, the first two views and the intermediate pure views do not allow clinging to the supreme, so is it contradictory to say there are eighty-eight afflictions?' Answer: This is the assertion of the Vaibhāṣika school, so it does not hinder here. Regarding abandoning contradictions with reason: If someone asks, 'It is unreasonable to differentiate the undefiled cessation and path with realms,' Answer: Because of practicing in the three realms, it is said that the fruit of fully knowing it is attained, and through fully knowing it, it is thoroughly distinguished. This is what is said in the Sandhinirmocana Sutra, that the contaminated dharmas of the three realms are extinguished, and the methods for extinguishing them are designated as such. If someone asks, 'In the formless realm, there is no activity of body and speech, and therefore there is no clinging to purity and liberation, so would the number of afflictions become one hundred and eight?' Answer: In the formless realm, there is such clinging to views. Regarding what is to be abandoned by meditation, its definition is: that which makes the mind unable to be completely pacified, the co-emergent, which even birds and wild animals have. In terms of divisions, there are six in the desire realm, namely the co-emergent view of the aggregates of self. For those who have attained the path of seeing, pride arises, thinking 'I am,' as the venerable Brancan Khovobo said: 'I have not seen what is 'I' or 'mine' in these aggregates of appropriation, but I have not abandoned the pride of 'I am,' the desire of 'I am,' and the latent tendencies of 'I am' in these aggregates of appropriation. I have not fully known, I have not prevented, I have not made them non-existent.' In the Pramāṇavārttika it also says: 'Even if one has become happy, do not become suffering, if one desires this, then the thought of 'I am,' is co-emergent for sentient beings.' Therefore, even though the path of seeing abandons the conceptually imputed view of self, it still needs to be abandoned, like a mother's warm bed. The extreme view is included in the nihilistic view, even those who have seen the truth become discouraged and turn away from nirvana, thinking 'What is my 'I'?' from which it arises. Desire and other afflictions are the abandonment of afflictions that are in accordance with views. In the upper realms, there are five each except for anger, namely 'Except for anger, these afflictions are the same as in the form realm and the formless realm.' In short, there are sixteen. If these are divided into nine grades of earth, great, medium, and small, anger has nine grades, and the other five each have eighty-one grades, totaling four hundred and fourteen. Third, regarding abandoning contradictions:

---

འོ་ན་བསྡུ་བར་ ལྟ་བ་གཉིས་མ་གསུངས་ཤིང་། བཞི་ནི་སྒོམ་པས་སྤང་བྱ་འོ། །ཞེས་པ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྔ་མ་ལྟར་ཏེ་བསྡུ་བ་ཉིད་དུའང་འཇིག་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་དང་ཀུན་བརྟགས་སུ་ཕྱེ་ཞིང་། མཐར་འཇིག་ལྟ་ བ་སོགས་ནི་སའི་དངོས་གཞིར་ཀུན་བརྟགས་དང་ཀུན་བརྟགས་མ་ཡིན་པའི་དབྱེ་བས་བསྟན་པ་བཞིན་བལྟའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །སྤོང་བ་ལ་ཇི་ལྟར་ཞེས་མདོར་བསྟན་ནས་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་དང་པོ་ལའང་གསུམ་གྱི་ ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་ནད་སྤོང་བ་ལྟར་ཉོན་མོངས་དེའི་གཞི་རྒྱུའི་དངོས་པོ་སྔར་བཤད་པ་ཞེས་པ་སྟེ། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། རྒྱུ་ཡོད་ཕྱིར་དང་རྒྱུ་ཡི་ནི། །གཉེན་པོ་གོམས་ པས་ཟད་ཕྱིར་དང་། །རྒྱུ་ཡི་རང་བཞིན་ཤེས་པ་ཡིས། །དེ་ཤེས་པ་ཡང་གྲུབ་པ་ཡིན་ཞེས་སོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་སེམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཤིང་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བའོ། །ཉེས་དམིགས་ནི་རང་དང་གཞན་དང་གཉིས་ཀ་ལ་གནོད་པ་དང་ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་སྐྱེད་པ་དང་དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དག་མྱོང་བ་སྟེ་དེ་དག་གིས་སུན་འབྱིན་པའི་གཉེན་པོ་གསུངས་སོ། ། 1-546 བྱུང་བ་དང་དུ་མི་ལེན་པ་ནི་སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་སྒོམ་པ་སོགས་ཀྱིས་ཏེ་སྤོང་བ་གཉེན་པོའོ། །ཉོན་མོངས་མ་སྐྱེས་པ་མ་འོངས་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་མཐོང་ལམ་སོགས་རྙེད་ཅིང་སྒོམ་ པ་ནི། སྤངས་པ་ནི་མི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ན་དེ་ཡང་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ལ་སྐྱེས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་མི་ནུས་པ་སྟེ་རྟེན་དང་ཐག་བསྲིང་བ་གཉེན་པོའོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ འདྲེས་པ་ཆོས་ཀུན་གྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་ཞེས་སྒོམ་པས་སོ། །འོ་ན་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ལྷག་མ་སྒོམ་པས་ཅི་བྱ་ཞེ་ན། མི་རྟག་པའི་ཞེས་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། སྟོང་ཉིད་ལྟ་བས་གྲོལ་བར་འགྱུར། །སྒོམ་པ་ལྷག་མ་དེ་དོན་ཡིན། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། །ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ མི་རྟག་པ་ལས་སྡུག་བསྔལ་དང་དེ་ལས་བདག་མེད་རྟོགས་ཏེ། མདོར་གང་མི་རྟག་པ་དེ་སྡུག་བསྔལ་བའོ། །དེ་བདག་མེད་ཞེས་དང་། རྣམ་འགྲེལ་དུ་འདུ་བྱེད་སྡུག་བསྔལ་ལ་དགོངས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་སྒོམ་ པར་གསུངས་པའོ། །ངེད་ཀྱི་དེ་ཡང་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས། །དེ་ནི་བདག་མེད་ལྟ་རྟེན་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེས་ན་བདག་མེད་ཤེས་པ་ནི་འདི་ལས་བླ་ན་ཤེས་པ་གཞན་མེད་པས་ཤེས་པ་བླ་མེད་དང་སླ་ལ་མངོན་ཤེས་མྱུར་བ་ནི་ལམ་བླ་མེད་དང་དགྲ་བཅོམ་མི་འཁྲུགས་པའི་རྣམ་གྲོལ་བླ་མེད་དེ་དེ་གསུམ་ནི་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་དང་མི་སློབ་པའི་ལམ་ལའོ། ། 1-547 ཅི་ཞིག་ཅི་ལས་སྤོང་བ་ལ་གསུམ་ལས་མངོན་གྱུར་ལས་མི་སྤོང་བ་ནི་མངོན་གྱུར་འདས་པ་ནི་ཞེས་ཏེ། ལམ་དང་དུས་མཉམ་དུ་མི་འཇུག་པ་ནི་འགལ་བའི་ཕྱིར་

【現代漢語翻譯】 那麼，關於'在見道中，未曾宣說兩種見，四者由修道斷除'，這是什麼意思呢？如前所述，即使在見道中，也將俱生我執和遍計所執的世俗我執區分開來。最終，如《事師法五十頌》的根本論著中所說，我執等在地的基礎上，以遍計所執和非遍計所執的區分來觀察。至於斷除，如何以簡要的方式指示，然後在詳細解釋的開頭，也提到三種智慧的完全理解就像消除疾病一樣，先前已經解釋了該煩惱的根本原因。如《釋量論》中所說：'因為有因，以及因為對治的串習而耗盡，以及通過了解因的自性，對它的瞭解也得以確立。'自性是不調伏和未完全寂靜的心。過患是損害自己、他人和兩者，以及產生今生和來世的罪過，並體驗由此產生的痛苦，通過這些來駁斥的對治被宣說了。 不接受已經發生的事情，是通過行為的徹底凈化和禪修等方式，即斷除是對治。爲了使未生起的煩惱在未來不產生，獲得見道等並進行禪修。如果斷除意味著不生起，那麼對於過去和現在已經生起的事物來說，這是不可能的，即依賴和延長是對治。作意是專注于混合，即所有法的共同特徵，專注于所有法無我。那麼，如果通過禪修來完成真諦的剩餘方面呢？'無常'，如《釋量論》中所說：'通過空性的見解獲得解脫，禪修是剩餘的意義。'以及《入菩薩行論》中：'所有這些支分，佛陀爲了智慧的意義而宣說。'因此，從無常中理解痛苦，並從中理解無我。簡而言之，凡是無常的，就是痛苦的。那是無我的。'《釋量論》中考慮了行苦，因此宣說了對痛苦的禪修。我們的那個也是由因緣所生，那是無我的見解的所依。'因此，瞭解無我是沒有比這更高的智慧，因此智慧是無上的，並且容易和快速地獲得神通，道路是無上的，以及阿羅漢不迷惑的解脫是無上的，這三者分別對應于見道、修道和無學道。 從什麼以及斷除什麼，在這三者中，不從顯現中斷除，即顯現的過去，即道路和時間不能同時存在，因為它們是矛盾的。

【English Translation】 Then, what does it mean by 'In the path of seeing, two views are not spoken of, and the four are abandoned by the path of meditation'? As before, even in the path of seeing, the co-emergent ego-grasping and the imputed ego-grasping are distinguished. Ultimately, as stated in the root text of the Fifty Verses on the Spiritual Teacher, ego-grasping etc. are observed on the basis of the ground, with the distinction of imputed and non-imputed. As for abandonment, how is it indicated in a concise way, and then at the beginning of the detailed explanation, it is also mentioned that the complete understanding of the three wisdoms is like eliminating a disease, and the root cause of that affliction has been explained earlier. As stated in the Pramāṇavārttika: 'Because there is a cause, and because it is exhausted by the habituation of the antidote, and by knowing the nature of the cause, the knowledge of it is also established.' The nature is the untamed and not fully pacified mind. The faults are harming oneself, others, and both, and generating faults in this life and the next, and experiencing the suffering arising from them, the antidote that refutes these is proclaimed. Not accepting what has happened is through the thorough purification of actions and meditation etc., that is, abandonment is the antidote. In order to prevent unarisen afflictions from arising in the future, obtaining the path of seeing etc. and meditating. If abandonment means not arising, then for things that have already arisen in the past and present, it is impossible, that is, dependence and prolongation are the antidote. Attention is focused on the mixture, that is, the common characteristic of all dharmas, focusing on the fact that all dharmas are without self. Then, if the remaining aspects of the truth are accomplished through meditation? 'Impermanence', as stated in the Pramāṇavārttika: 'Liberation is attained through the view of emptiness, meditation is the remaining meaning.' And in the Bodhicaryāvatāra: 'All these limbs, the Buddha proclaimed for the sake of wisdom.' Therefore, from impermanence, suffering is understood, and from that, selflessness is understood. In short, whatever is impermanent is suffering. That is selfless. The Pramāṇavārttika considers the suffering of conditioning, therefore the meditation on suffering is proclaimed. 'Our that is also born from causes and conditions, that is the basis for the view of selflessness.' Therefore, knowing selflessness is that there is no other wisdom higher than this, therefore wisdom is unsurpassed, and easily and quickly obtaining clairvoyance, the path is unsurpassed, and the liberation of the Arhat without confusion is unsurpassed, these three correspond to the path of seeing, the path of meditation, and the path of no more learning respectively. From what and abandoning what, among these three, not abandoning from manifestation, that is, the manifested past, that is, the path and time cannot exist simultaneously, because they are contradictory.

---

མུན་པ་དང་སྣང་བ་ བཞིན་ནོ། །ས་བོན་ལས་སྤོང་ཚུལ་ནི་མངོན་གྱུར་ལས་མི་སྤོང་བ་འོན་ཀྱང་གནས་ངན་ལེན་ས་བོན་ལས་སྤོང་སྟེ་དེ་ནི་དམིགས་རྣམ་མེད་པར་དོན་གསང་དུ་བཤད་པས་སྤོང་ལམ་དང་དུས་མཉམ་ དུ་རྒྱུད་ཅིག་ལ་འཇུག་ཅིང་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་དགུའི་ས་བོན་གྱི་རྣམ་པ་གང་གི་གཉེན་པོ་མཐོང་སྒོམ་གང་བྱུང་བའི་གཉེན་པོ་འབྱུང་བ་དང་། སྤང་བྱའི་ས་བོན་འགག་པ་དུས་མཉམ་སྟེ་ སྣང་བ་འབྱུང་བ་དང་མུན་པ་འགག་པ་བཞིན་དུས་ལ་ལྟོས་པའི་འགལ་བ་ཡིན་པས་སོ། །སྤངས་པའི་དོན་ནི་རྒྱུ་ས་བོན་དེ་དང་བྲལ་བས་དེའི་འབྲས་བུ་མ་འོངས་པའི་ཉོན་ཞེས་ཏེ། རྣམ་ འགྲེལ་དུ། སྐྱེ་འདོད་ཉེས་པ་བཅོམ་པའི་ཕྱིར། །གང་ཡང་སྐྱོན་རྣམས་འགོག་བྱེད་པ། །དེས་སྐྱེད་ལས་ལ་ནུས་འགྱུར་གྱི། །ཅི་ལྟར་བྱས་པ་ཉམས་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །འདིར་བླ་མ་གོང་མས་སྦོར་ ལམ་ཁོ་ནས་མཐོང་སྤང་སྤོང་བ་དང་མཐོང་ལམ་ཁོ་ནས་སྤོང་བར་བཞེད་པའི་འཕྲོས་མང་པོ་མཛད་པ་ནི་ཕྱོགས་རེ་གཟིགས་པ་སྟེ་དངོས་པོར་ན་སྦྱོར་ལམ་ས་བོན་གྱི་ཆ་ཤས་འགའ་ཞིག་སྤོང་བས་སྤོང་ལམ་གཉིས་ལས་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་ཆོས་བཟོད་ས་བོན་རངས་པོ་མ་ལུས་པར་སྤོང་བས་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ཡིན་པས་གཉིས་ཀས་སྤོང་ངོ་། ། 1-548 དེས་ན་བསྡུ་བར་ཡང་རྒྱུ་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་གཉེན་པོ་ཚོགས་ལམ་དང་ཉེ་བར་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་སྦྱོར་ལམ་དང་ཕྱོགས་གཅིག་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་མཐོང་ལམ་དང་། མཐའ་དག་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་སྒོམ་ ལམ་སྟེ་བཞི་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་དུས་གཅིག་ཏུ་འཚོག་དགོས་ཞེས་དང་མཐོང་སྤང་དང་བཟོད་ཆེན་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་འཚོག་ཅིང་། ཆོས་མཆོག་གིས་ནུས་མེད་དུ་བྱས་པས་མཉམ་དུ་ འགག་ལ། གསུམ་པ་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མ་ཕྱེད་པ་སྟེ་ཡུལ་ལ་ལྟོས་པའི་འགལ་བ་ཚ་རེག་གྲང་རེག་ལྟ་བུ་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་ཡང་། འདི་དུས་ལ་ལྟོས་པའི་འགལ་བ་ སྣང་མུན་དང་། ཚད་མ་དང་སྒྲོ་འདོགས་ལྟ་བུ་ཡིན་པས་སྤང་གཉེན་དུས་གཅིག་ལ་འཚོག་མི་སྲིད་གསུང་ངོ་། །དེ་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་ཀྱང་མཐོང་སྤང་འགགས་རྗེས་སུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་པས་སྤང་གཉེན་ ཡིན་ན་བུམ་པའི་ཤུལ་དུ་སྣམ་བུ་བཞག་ན་དེ་དག་སྤང་གཉེན་དུ་ཐལ་ཞེས་སྐྱབས་གསུང་བ་ནི་མི་འདྲ་སྟེ་ལམ་གྱིས་སྤང་བྱ་རྒྱུད་དེ་ལ་སླར་མི་སྐྱེ་ངེས་པར་བྱེད་ཅིང་བུམ་སྣམ་ ལ་དེ་མེད་པས་སོ། །ལམ་དང་མཉམ་དུ་མི་འཇུག་པས་མ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་ནི་མངོན་འགྱུར་ནི་སུན་འབྱིན་བྱེད་ཀྱི་ལམ་དང་མི་འཇུག་པ་ལ་དགོངས་པ། ས་བོན་ནི་དེ་དང་མཉམ་དུ་འཇུག་ཅིང་དེས་ན་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ཀུན་འགག་པ་དང་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་སྐྱེ་བ་དུས་གཅིག་ཅིང་། 1-549 དུས་དེ་ཉིད་ལ་གཉེན་པོ་དང་སྤང་བྱ་སྐྱེ་འགག་བྱེད་བཞིན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འགག་པར་འ

【現代漢語翻譯】 就像黑暗和光明一樣。斷除種子不是從顯現中斷除，而是從惡趣的種子中斷除，這是通過無相的方式秘密宣說的，因此斷除道與（相續）同時進入一個相續，並且無論見道和修道所斷九品的種子的哪一種對治生起，斷除所斷的種子也同時發生，就像光明生起和黑暗熄滅一樣，這是依賴於時間的矛盾。斷除的意義是，由於遠離了因的種子，因此不會產生未來的煩惱。如《釋量論》中所說：『爲了摧毀產生慾望的過患，任何能阻止過患的事物，都能改變其產生的作用，就像已經做過的事情消失一樣。』這與此相符。這裡，上師們認為僅僅通過加行道就能斷除見道所斷，僅僅通過見道就能斷除，他們做了很多補充，但這隻看到了一方面，實際上，加行道斷除了一部分種子，因此斷除道有兩種，即加行道和證悟法忍，證悟法忍斷除所有堅固的種子，因此是無間道，所以兩者都能斷除。 因此，總結來說，使因成熟的對治是資糧道，接近斷除的對治是加行道，斷除一部分的對治是見道，斷除全部的對治是修道，總共說了四種。對此，有人說，所害和能害必須同時存在，並且見道所斷和最大的忍同時存在於第一個剎那，並且通過勝法使其無效，因此同時滅亡，在第三個剎那生起見道，這是不正確的，因為依賴於處所的矛盾，比如冷觸和熱觸是那樣的，但這是依賴於時間的矛盾，就像光明和黑暗，以及正量和增益一樣，因此斷除和對治不可能同時存在。對此，有人說，即使沒有損害，見道在見道所斷滅亡之後生起，如果是斷除和對治，那麼在瓶子的地方放上氈布，那麼那些也會變成斷除和對治，這是不一樣的，因為道使所斷在那個相續中不再產生，而瓶子和氈布沒有這種作用。有人說，因為道不是同時進入的，所以不是，這是指顯現不與破斥的道同時進入，種子是與它同時進入的，因此，所有所斷的種子滅亡和無間道生起是同時的， 在那個時候，對治和所斷正在生起和滅亡，這就是所謂的滅亡。

【English Translation】 It is like darkness and light. Cutting off the seeds is not cutting off from manifestation, but cutting off from the seeds of bad destinies. This is secretly taught through the aspect of non-duality, so the path of cutting off enters a continuum simultaneously, and whichever antidote arises from the seeds of the nine categories to be abandoned by seeing and meditation, the cutting off of the seeds to be abandoned also occurs simultaneously, just as the arising of light and the extinguishing of darkness, which is a contradiction dependent on time. The meaning of cutting off is that, because it is separated from the causal seed, future afflictions will not arise. As it is said in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'In order to destroy the faults of arising desire, whatever prevents faults can change its arising function, just as what has been done disappears.' This is in accordance with this. Here, the previous lamas thought that only through the application path could the afflictions to be abandoned by seeing be cut off, and only through the path of seeing could they be cut off. They made many additions, but this only saw one aspect. In reality, the application path cuts off a part of the seeds, so there are two paths of cutting off: the application path and the acceptance of dharma. The acceptance of dharma cuts off all the firm seeds, so it is the immediate path, so both can cut off. Therefore, to summarize, the antidote that ripens the cause is the path of accumulation, the antidote that approaches cutting off is the path of application, the antidote that cuts off a part is the path of seeing, and the antidote that cuts off all is the path of meditation. A total of four were spoken. To this, some say that the harmed and the harmer must exist simultaneously, and that the afflictions to be abandoned by seeing and the greatest acceptance exist simultaneously in the first moment, and that they are made ineffective by the superior dharma, so they perish simultaneously, and that the path of seeing arises in the third moment, which is incorrect, because contradictions dependent on place, such as cold touch and hot touch, are like that, but this is a contradiction dependent on time, like light and darkness, and valid cognition and imputation, so cutting off and antidote cannot exist simultaneously. To this, some say that even if there is no harm, the path of seeing arises after the afflictions to be abandoned by seeing have perished, and if it is cutting off and antidote, then if a felt is placed in the place of a vase, then those would also become cutting off and antidote, which is different, because the path makes it certain that the afflictions to be abandoned will no longer arise in that continuum, and the vase and felt do not have this function. Some say that because the path does not enter simultaneously, it is not, which refers to the fact that manifestation does not enter simultaneously with the path of refutation, but the seed enters simultaneously with it, so the perishing of all the seeds to be abandoned and the arising of the immediate path are simultaneous, and at that time, the antidote and what is to be abandoned are arising and perishing, which is called perishing.

---

གྱུར་བའི་ལམ་གྱིས་ནི། །དེ་ཡི་སྒྲིབ་པ་རབ་ཏུ་སྤོང་། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །ལས་ལ་བཞི་སྟེ་གཉིས་ དང་ལྔས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། གཉིས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། དེ་མདོའི་དོན་དུ་མས་གཏན་ལ་དབབ་པ་དང་། དེ་རྣམས་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དགེ་སློང་རྣམས་སེམས་པ་ནི་ལས་ སུ་ང་སྨྲའོ། །བསམ་པ་ཡང་ཞེས་པ་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་ཏེ་མཚན་ཉིད་ནི་རང་བཞིན་ནོ། །ལས་ལས་འཇིག་རྟེན་སྣ་ཚོགས་སྐྱེས། །དེ་ནི་སེམས་པ་དང་དེས་བྱས། །སེམས་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཡིན་ཏེ། ། དེས་སྐྱེད་ལུས་དང་ངག་གི་ལས། །ཞེས་སོ། །ཡང་དག་པར་འཛིན་པའི་སེམས་པ་དང་ངེས་པའི་སེམས་པ་དང་ལུས་ངག་སྐུལ་བའི་སེམས་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་གཉིས་སེམས་པའི་ལས་དང་ཕྱི་མ་བསམ་ པའི་འོ་ཞེས་ཏེ་ལས་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །ལས་ལྔ་ལ་དམིགས་པ་ནི་མིག་གིས་གཟུགས་ལྟ་བ་སོགས་སོ། །བྱེད་པའི་ནི་སས་རྟེན་པ་སོགས་སོ། །ཡང་ན་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ བྱེད་པ་གཟུགས་སུ་རུང་བ་སོགས་སོ། །རྩོལ་བའི་ནི་བསམ་བཞིན་པ་སྒོ་གསུམ་གྱི་བྱ་བའོ། །སྒྱུར་བའི་ནི་གསེར་མགར་གྱིས་རྒྱན་དུ་བྱེད་པ་སོགས་སོ། །འཐོབ་པའི་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་གྱིས་མྱང་འདས་དང་བསམ་གཏན་གྱི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆགས་བྲལ་ཐོབ་པ་སོགས་སོ། ། 1-550 སེམས་པ་དང་བསམ་པའི་ལས་ཀྱི་དོན་འདིར་ནི་ཕལ་ཆེར་རྩོལ་བའི་སྟེ། དགེ་བས་འདོད་པ་ཐོབ་པ་སོགས་དང་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་ན་འཐོབ་པ་དང་བྱེད་པའི་ལས་ཀྱང་ཡོད་པས་སོ། ། གཉིས་པའི་ལས་དང་པོ་ལ་སེམས་ཞེས་པ་ངོ་བོ་སྟེ་དབྱེ་བ་ནི་བསོད་ནམས་སོགས་སོ། ། བསམ་པའི་ལས་ལ་གཞུང་དོན་སྤྱི་དོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་མདོར་བསྟན་པ་ནི། ལུས་ལ་ སོགས་པའི་ལས་ལམ་ནི་མདོ་སྡེ་ལྟར་གཙོ་ཆེ་བས་བསྟན་པ་སྟེ་སྦྱོར་བ་དང་མཇུག་དང་ཀུན་སློང་སོགས་ཀྱང་ལུས་སོགས་ཀྱི་ནང་དུ་འདུས་པས་སོ། །དགེ་མི་དགེས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི་མི་ དགེ་བ་ཞེས་པ་ལས་ཀྱང་འདི་ངན་འགྲོའི་ལམ་ཡང་འདི་ཡིན་པས་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །འདིས་སྲོག་འགོག་ཅིང་གཅོད་པའི་སེམས་པ་ཞེས་སོགས་ཚིག་ཀྱལ་པའི་བར་ལ་སྦྱར་ཏེ་བརྣབ་སེམས་སོགས་ གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་པའི་སེམས་པའོ་ཞེའོ། །དགེ་བ་ནི་ཞེས་པ་ལས་ཀྱང་ཡིན་ལ་བདེ་འགྲོའི་ལམ་ཡང་ཡིན་པས་དེ་སྟེ། གང་གིས་སྲོག་གཅོད་སོགས་སྤོང་བའི་སེམས་པ་དང་མ་ཆགས་པ་དང་ བྱམས་པ་དང་ཡང་དག་ལྟ་བ་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་སེམས་པའོ་ཞེའོ། །འདི་རྣམས་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་པར་གྱུར་པ་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་ལྟ་བུ་མིན་གྱི་རང་རང་གི་གཞི་ཉེ་ཡང་གཉེན་པོས་སྤོང་བའོ། ། 1-551 ལས་དངོས་གཞིར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ཚོགས་ནི་སྲོག་ཅེས་པ་གཞི་ནི་སྲོག་གཅོད་འདོད་ལོག་སྤྱོད་ཕྲ་མ་ཚིག་རྩུབ་གནོད་སེམས་རྣམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དང་གཞན་གྱི་ས

【現代漢語翻譯】 與『通過轉變之道，徹底斷除其障礙』相符。 業有四種：兩種以二和五概括地說明，兩種詳細地解釋，以多種方式確定其為經部的意義，以及以各種方式解釋這些。 第一種是：『諸比丘，我說是心為業。』如佛所說，『思』也是如此，其體性即是自性。 『業生世界種種，彼由心與心所造。心是意之業，彼生身語之業。』 執持之思、決定之思和驅使身語之思三種，前兩種是心之業，后一種是思之業，這與成就業的道理相符。 五業所緣是眼觀色等。作用是地持物等。或者說是自性的作用，如可變為色等。勤奮是如所思的三門之業。轉變如金匠造飾品等。獲得如聖道得涅槃和禪定得世間離欲等。 1-550 心和思的業的意義，在這裡大多是勤奮，即以善獲得所欲等，以執持自性故，也有獲得和作用的業。 第二種業，首先『心』是本體，差別是福德等。思的業有經部意義和共同意義兩種，第一種有三種，首先概括地說明是：身等業道如經部一樣主要，所以顯示，即加行、結尾和意樂等也包含在身等之中。 以善不善詳細解釋是：不善，因為也是業，也是惡趣之道，所以這樣組合詞句。以『以此斷絕生命和殺害之心』等詞語連線到妄語之間，即與貪心等三者一起運作的心。 善，因為也是業，也是善趣之道，所以是這樣。即以不殺生等，以及不貪、慈愛和正見一起運作的心。這些不是各自觀察的斷滅，不像不悅耳的聲音一樣，而是各自的近因被對治所斷除。 1-551 成為真實業的因緣集合是，生命，即基礎是殺生、邪淫、妄語、離間語、粗惡語、惡語、害人之心等眾生和他人的...

【English Translation】 It is in accordance with 'Through the path of transformation, completely eliminate its obstacles.' There are four types of karma: two are briefly explained with two and five, two are explained in detail, it is determined as the meaning of the Sutra in various ways, and these are explained in various ways. The first is: 'Monks, I say that mind is karma.' As the Buddha said, 'thought' is also the same, its nature is its own nature. 'Karma gives rise to various worlds, which are created by mind and mental factors. Mind is the karma of the mind, which gives rise to the karma of body and speech.' The three thoughts of holding, determining, and urging body and speech, the first two are the karma of the mind, and the latter is the karma of thought, which is in accordance with the reason for accomplishing karma. The objects of the five karmas are the eye seeing form, etc. The function is the earth holding things, etc. Or it is the function of one's own nature, such as being able to become form, etc. Diligence is the action of the three doors as thought. Transformation is like a goldsmith making ornaments, etc. Obtaining is like the noble path obtaining Nirvana and meditation obtaining worldly detachment, etc. 1-550 The meaning of the karma of mind and thought, here is mostly diligence, that is, obtaining what is desired with virtue, etc., and because of holding one's own nature, there is also the karma of obtaining and acting. The second karma, first of all, 'mind' is the essence, and the difference is merit, etc. There are two kinds of karma of thought: the meaning of the Sutra and the common meaning. The first kind has three kinds. First, the general explanation is: the path of karma of body, etc. is as important as the Sutra, so it is shown, that is, the application, the ending, and the intention are also included in the body, etc. The detailed explanation with good and bad is: bad, because it is also karma, and it is also the path of evil, so the words are combined in this way. Connect the words such as 'With this, the mind of cutting off life and killing' to the words between lying, that is, the mind that operates together with the three such as greed. Good, because it is also karma, and it is also the path of good, so it is like this. That is, the mind that operates together with not killing, etc., and not being attached, loving-kindness, and right view. These are not the cessation of separate investigations, not like unpleasant sounds, but the near causes of each are cut off by the opponents. 1-551 The collection of causes and conditions that become real karma is, life, that is, the basis is the beings and others of killing, adultery, lying, divisive speech, harsh speech, evil speech, harmful thoughts, etc.

---

ེམས་ཅན་ཡིན་མིན་གཉིས་ཀ་གང་ལ་བརྟེན་ ནས་སྲོག་གཅོད་སོགས་འབྱུང་བ་སྟེ། བསྡུ་བར་ནི་བརྫུན་གྱིའང་གཞི་སེམས་ཅན་དུ་གསུངས་སོ། །བསམ་པ་ནི་གཞི་དེ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་ལས་དེ་བྱེད་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་ངོ་། །སྦྱོར་ བ་ནི་ལས་དེ་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་རང་གིའམ་གཞན་ལ་བཅོལ་བའི་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་རྩོམ་པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ནི་གཞུང་ཉིད་དུ་འཆད་དོ། །ཟིན་པར་བྱས་པ་ནི་སྦྱོར་བ་དེས་ལས་དེ་མཐར་ ཐུག་པར་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །དེ་ལས་བཅུ་སོ་སོ་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་གོ་སླ་སྟེ། འདོད་ན་བསྡུ་བ་དང་འགྲེལ་པར་བལྟའོ། །དགེ་བའི་གཞི་སོགས་མི་དགེ་བའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ་རྩི་བ་གོ་ སླ་ཞིང་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་སུ། དགེ་བ་སྦྱོར་དང་མཇུག་བཅས་རྣམས། །ཆགས་སྡང་གཏི་མུག་མེད་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་པ་ལྟར་དགེ་བའི་རྩ་བ་གསུམ་སྦྱར་ལ། མཐར་ཐུག་ནི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་ངེས་ པར་འཛིན་པ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བའོ། ། གསུམ་པ་འདི་དག་ལ་སྤྱི་དོན་བཞི་སྟེ། ལས་ཙམ་བཅུའི་ངོ་བོ་དང་། ཁམས་དང་འགྲོ་བ་ན་ཡོད་མེད། སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་དང་། ལས་བཅུ་སྟོན་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ལ། 1-552 སྲོག་གཅོད་པ་ནི་བསམ་བཞིན་དུ། །མ་ནོར་པར་ནི་གཞན་བསད་པའོ། །ཞེས་ཏེ། སར་ནི་ནོར་བར་བསད་པ་དང་ཐོ་ཡོར་སོགས་ལ་བསྣུན་ཏེ་སྲོག་ཆགས་བསད་དོ་སྙམ་པ་ལ་དངོས་གཞི་མེད་ཀྱང་ སྲོག་གཅོད་དང་འདྲ་ཞིང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཉེས་པ་འབྱུང་བར་གསུངས་སོ། །གང་གསོད་པར་འདོད་པ་དེ་ཉིད་མ་ནོར་བར་ཏེ་ཅི་སྟེ་སུ་ཡིན་ཡང་རུང་གསོད་སྙམ་ན་ནི་འགྱུར་རོ། །དེའང་དུག་ དང་སྔགས་དང་བྱད་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་ངོ་། །ཟད་བྱེད་པ་བསམ་བཞིན་པ་མེད་ཀྱང་སྲོག་བཅད་ན་བྱེད་པོ་ལ་ཆོས་མི་མཐུན་དུ་འགྱུར་ཏེ། མེ་དང་རེག་པས་འཚིག་པ་བཞིན་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་གཅེར་ བུ་པ་སྐྲ་འབལ་བས་དུཿཁ་སྐྱེད་པ་དང་གསུངས་ཏེ་མ་ཞུ་བས་ཤི་ན་ཟས་སྟེར་བ་པོ་ལ་དང་། ནད་པ་ལ་གནོད་པ་དང་། ཤི་བ་ན་སྨན་པ་ལ་ཆོས་མིན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་ སོགས་ཐལ་འགྱུར་བདུན་གྱིས་མཛོད་འགྲེལ་དུ་བཀག་གོ །གསད་བྱ་དེ་གསོད་པ་པོའི་སྔོན་དུ་ཤི་ན་སྟེ། སྔར་དང་མཉམ་དུ་ཤི་བ་ལ། །ལུས་གཞན་སྐྱེ་ཕྱིར་དངོས་གཞི་མེད། །ཅེས་སོ། །མ་བྱིན་ལེན་ པ་གཞན་གྱི་ནོར། །མཐུ་དང་འཇབ་བུས་བདག་གིར་བྱེད། །ཅེས་གཞི་དང་སྦྱོར་བ་དང་མཐར་ཐུག་སྟེ་དེ་ཡང་མ་ནོར་པར་རོ། །བུ་ལོན་དང་བཏམས་པ་ལ་དོར་བྱེད་དམ་གཡོ་སྒྱུས་སླུ་ནའང་ངོ་། ། 1-553 བསྡུ་བར་ཞེ་སྡང་གིས་གཞན་གྱི་རྫས་སྲེག་པ་སོགས་ནི་རྐུ་བ་དང་འདྲ་བའམ་དེ་བས་ཆེ་བའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་གསུངས་སོ། །འདུལ་བར་ནི་སྦོམ་པོར་བཤད་ཅིང་སྔགས་ཀྱིས་སྟེར་དུ་བཅུག་ པའང་ངོ་། །མཆོད་རྟེན་ལས་བརྐུས་ན་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་ན་འབུལ་བ་པོ་ལ་བསོད་ནམས་འབྱུང་བའི་ཆེད་དུ་དེ་ཀ

【現代漢語翻譯】 根據有情還是無情，殺生等行為才會發生。總而言之，謊言的基礎也是有情眾生。意念是指對於那個基礎，沒有錯誤地理解，並且想要實施那個行為的動機。行為是指爲了實施那個行為，自己或者委託他人，通過身語意進行的努力。煩惱將在經文中詳細解釋。完成是指通過那個行為，最終圓滿完成那個業。因此，對於十種不善業中的每一種行為，理解起來都很容易。如果想了解更多，可以參考總攝和解釋。善的基礎等跟隨不善，進行計算也很容易理解。在煩惱的處所，善業的結合和結果都來自於無貪、無嗔、無癡。像這樣，將三種善的根本結合起來。最終是指如何圓滿完成和確定。 第三部分，這些內容有四個共同點：十種業的本質；存在於哪個界和道；行為的差別；以及闡述十種業的原因。第一點： 殺生是指有意地、沒有錯誤地殺死其他生命。在《根本說一切有部毗奈耶》中，錯誤地殺死生命，或者擊打陶器等，以為殺死了眾生，雖然沒有真正的殺生，但會產生類似於殺生的罪過。想要殺的對象沒有錯誤，也就是說，無論想殺誰都可以。也可以通過毒藥、咒語等方式殺生。即使沒有有意的殺生，如果殺死了生命，行為者也會變得不合佛法，就像火和接觸會燃燒一樣。據說裸體外道通過拔頭發來製造痛苦，如果因為食物不消化而死亡，那麼提供食物的人，以及對病人造成傷害，或者死亡，醫生也會變得不合佛法。通過七個反駁，在《俱舍論》的解釋中禁止了這些行為。如果被殺者在殺生者之前死亡，或者同時死亡，因為身體會轉世到其他地方，所以沒有真正的殺生。偷盜是指通過武力或者欺騙，將他人的財物據爲己有。包括基礎、行為和最終結果，而且是沒有錯誤的。對於債務和抵押物，如果拋棄或者通過欺騙來欺騙，也是偷盜。總而言之，通過嗔恨焚燒他人的財物等，被認為是類似於偷盜或者比偷盜更嚴重的罪過。在《律藏》中，這被解釋為重罪，通過咒語強迫他人給予財物也是偷盜。如果從佛塔中偷盜，爲了讓供養者在涅槃時獲得功德，那麼... 殺生是指有意地、沒有錯誤地殺死其他生命。在《根本說一切有部毗奈耶》中，錯誤地殺死生命，或者擊打陶器等，以為殺死了眾生，雖然沒有真正的殺生，但會產生類似於殺生的罪過。想要殺的對象沒有錯誤，也就是說，無論想殺誰都可以。也可以通過毒藥、咒語等方式殺生。即使沒有有意的殺生，如果殺死了生命，行為者也會變得不合佛法，就像火和接觸會燃燒一樣。據說裸體外道通過拔頭發來製造痛苦，如果因為食物不消化而死亡，那麼提供食物的人，以及對病人造成傷害，或者死亡，醫生也會變得不合佛法。通過七個反駁，在《俱舍論》的解釋中禁止了這些行為。如果被殺者在殺生者之前死亡，或者同時死亡，因為身體會轉世到其他地方，所以沒有真正的殺生。偷盜是指通過武力或者欺騙，將他人的財物據爲己有。包括基礎、行為和最終結果，而且是沒有錯誤的。對於債務和抵押物，如果拋棄或者通過欺騙來欺騙，也是偷盜。總而言之，通過嗔恨焚燒他人的財物等，被認為是類似於偷盜或者比偷盜更嚴重的罪過。在《律藏》中，這被解釋為重罪，通過咒語強迫他人給予財物也是偷盜。如果從佛塔中偷盜，爲了讓供養者在涅槃時獲得功德，那麼... 殺生是指有意地、沒有錯誤地殺死其他生命。在《根本說一切有部毗奈耶》中，錯誤地殺死生命，或者擊打陶器等，以為殺死了眾生，雖然沒有真正的殺生，但會產生類似於殺生的罪過。想要殺的對象沒有錯誤，也就是說，無論想殺誰都可以。也可以通過毒藥、咒語等方式殺生。即使沒有有意的殺生，如果殺死了生命，行為者也會變得不合佛法，就像火和接觸會燃燒一樣。據說裸體外道通過拔頭發來製造痛苦，如果因為食物不消化而死亡，那麼提供食物的人，以及對病人造成傷害，或者死亡，醫生也會變得不合佛法。通過七個反駁，在《俱舍論》的解釋中禁止了這些行為。如果被殺者在殺生者之前死亡，或者同時死亡，因為身體會轉世到其他地方，所以沒有真正的殺生。偷盜是指通過武力或者欺騙，將他人的財物據爲己有。包括基礎、行為和最終結果，而且是沒有錯誤的。對於債務和抵押物，如果拋棄或者通過欺騙來欺騙，也是偷盜。總而言之，通過嗔恨焚燒他人的財物等，被認為是類似於偷盜或者比偷盜更嚴重的罪過。在《律藏》中，這被解釋為重罪，通過咒語強迫他人給予財物也是偷盜。如果從佛塔中偷盜，爲了讓供養者在涅槃時獲得功德，那麼... 殺生是指有意地、沒有錯誤地殺死其他生命。在《根本說一切有部毗奈耶》中，錯誤地殺死生命，或者擊打陶器等，以為殺死了眾生，雖然沒有真正的殺生，但會產生類似於殺生的罪過。想要殺的對象沒有錯誤，也就是說，無論想殺誰都可以。也可以通過毒藥、咒語等方式殺生。即使沒有有意的殺生，如果殺死了生命，行為者也會變得不合佛法，就像火和接觸會燃燒一樣。據說裸體外道通過拔頭發來製造痛苦，如果因為食物不消化而死亡，那麼提供食物的人，以及對病人造成傷害，或者死亡，醫生也會變得不合佛法。通過七個反駁，在《俱舍論》的解釋中禁止了這些行為。如果被殺者在殺生者之前死亡，或者同時死亡，因為身體會轉世到其他地方，所以沒有真正的殺生。偷盜是指通過武力或者欺騙，將他人的財物據爲己有。包括基礎、行為和最終結果，而且是沒有錯誤的。對於債務和抵押物，如果拋棄或者通過欺騙來欺騙，也是偷盜。總而言之，通過嗔恨焚燒他人的財物等，被認為是類似於偷盜或者比偷盜更嚴重的罪過。在《律藏》中，這被解釋為重罪，通過咒語強迫他人給予財物也是偷盜。如果從佛塔中偷盜，爲了讓供養者在涅槃時獲得功德，那麼...

【English Translation】 Depending on whether it is sentient or non-sentient, actions such as killing occur. In short, the basis of lying is also said to be sentient beings. Intention refers to the correct understanding of that basis and the motivation to perform that action. Action refers to the effort made through body, speech, and mind, either by oneself or by entrusting it to others, to perform that action. Afflictions will be explained in detail in the text itself. Completion refers to the ultimate and complete accomplishment of that action through that effort. Therefore, for each of the ten non-virtuous actions, understanding is easy. If you want to know more, you can refer to the summary and explanation. The basis of virtue, etc., follows non-virtue, and it is easy to understand the calculation. In the place of afflictions, the combination and result of virtuous actions arise from non-attachment, non-hatred, and non-ignorance. Like this, combine the three roots of virtue. The ultimate refers to how to completely accomplish and determine. Third part, these contents have four common points: the nature of the ten actions; whether they exist in which realm and path; the difference of actions; and the reasons for explaining the ten actions. First point: Killing means intentionally and without error killing other lives. In the Vinaya of the Mūlasarvāstivāda, mistakenly killing a life, or hitting pottery, etc., thinking that living beings have been killed, although there is no real killing, a fault similar to killing will occur. The object to be killed is without error, that is, it doesn't matter who you want to kill. It can also be killed by poison, spells, etc. Even if there is no intentional killing, if a life is killed, the actor will become incompatible with the Dharma, just as fire and contact will burn. It is said that naked ascetics create suffering by pulling their hair, and if death occurs due to indigestion, the person who provides the food, as well as harming the patient, or death, the doctor will become incompatible with the Dharma. Through seven refutations, these actions are prohibited in the explanation of the Abhidharmakośa. If the person to be killed dies before the killer, or at the same time, because the body will be reborn elsewhere, there is no real killing. Stealing means taking other people's property by force or deception. Including the basis, action, and final result, and it is without error. For debts and mortgages, if they are abandoned or deceived by deception, it is also stealing. In short, burning other people's property with hatred, etc., is considered a sin similar to or more serious than stealing. In the Vinaya, this is explained as a serious crime, and forcing others to give property through spells is also stealing. If stealing from a stupa, in order for the offerer to gain merit at Nirvana, then... Killing means intentionally and without error killing other lives. In the Vinaya of the Mūlasarvāstivāda, mistakenly killing a life, or hitting pottery, etc., thinking that living beings have been killed, although there is no real killing, a fault similar to killing will occur. The object to be killed is without error, that is, it doesn't matter who you want to kill. It can also be killed by poison, spells, etc. Even if there is no intentional killing, if a life is killed, the actor will become incompatible with the Dharma, just as fire and contact will burn. It is said that naked ascetics create suffering by pulling their hair to create suffering, and if death occurs due to indigestion, the person who provides the food, as well as harming the patient, or death, the doctor will become incompatible with the Dharma. Through seven refutations, these actions are prohibited in the explanation of the Abhidharmakośa. If the person to be killed dies before the killer, or at the same time, because the body will be reborn elsewhere, there is no real killing. Stealing means taking other people's property by force or deception. Including the basis, action, and final result, and it is without error. For debts and mortgages, if they are abandoned or deceived by deception, it is also stealing. In short, burning other people's property with hatred, etc., is considered a sin similar to or more serious than stealing. In the Vinaya, this is explained as a serious crime, and forcing others to give property through spells is also stealing. If stealing from a stupa, in order for the offerer to gain merit at Nirvana, then... Killing means intentionally and without error killing other lives. In the Vinaya of the Mūlasarvāstivāda, mistakenly killing a life, or hitting pottery, etc., thinking that living beings have been killed, although there is no real killing, a fault similar to killing will occur. The object to be killed is without error, that is, it doesn't matter who you want to kill. It can also be killed by poison, spells, etc. Even if there is no intentional killing, if a life is killed, the actor will become incompatible with the Dharma, just as fire and contact will burn. It is said that naked ascetics create suffering by pulling their hair to create suffering, and if death occurs due to indigestion, the person who provides the food, as well as harming the patient, or death, the doctor will become incompatible with the Dharma. Through seven refutations, these actions are prohibited in the explanation of the Abhidharmakośa. If the person to be killed dies before the killer, or at the same time, because the body will be reborn elsewhere, there is no real killing. Stealing means taking other people's property by force or deception. Including the basis, action, and final result, and it is without error. For debts and mortgages, if they are abandoned or deceived by deception, it is also stealing. In short, burning other people's property with hatred, etc., is considered a sin similar to or more serious than stealing. In the Vinaya, this is explained as a serious crime, and forcing others to give property through spells is also stealing. If stealing from a stupa, in order for the offerer to gain merit at Nirvana, then...

---

ུན་ཡོངས་སུ་བཟུང་བས་སངས་རྒྱས་ལས་སམ་དེ་སྲུང་བ་ལས་དང་བདག་པོ་ མེད་པའི་གཏེར་བྲུས་ན་འདུལ་བར་སྦོམ་པོར་གསུངས་ཤིང་། ཡུལ་གྱི་བདག་པོ་ལས་དང་རབ་བྱུང་གྲོངས་པའི་རྫས་བརྐུས་ན་གསོལ་བའི་ལས་བྱས་ན་མཚམས་ཁོངས་པ་ལས་དང་། མ་བྱས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ སློབ་མ་ཀུན་ལས་བརྐུས་པའོ། །བསླབ་བཏུས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་སྡོམ་པ་བླངས་པ་རང་གི་རྫས་ཀུན་སེམས་ཅན་ལ་བཏང་བ་ན་གཞན་གྱི་རྫས་སུ་འདུ་ཤེས་པས་རང་གི་ཆེད་དུ་སྤྱོད་ན་ རྐུས་པར་འགྱུར་ཞིང་། རིན་ཐང་ཚང་ན་སོ་སོ་ཐར་པ་ལས་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་དང་། བདག་ལ་སྲེད་པས་ལོངས་སྤྱད་ན། །ཉོན་མོངས་བཅས་པའི་ལྟུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བགྲོད་མིན་བགྲོད་པར་འདོད་ པ་ཡི། །ལོག་པར་གཡེམ་པ་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་གཞི་དང་སྦྱོར་བ་སྟེ་བགྲོད་བྱ་མིན་པ་རང་གི་ཆུང་མ་དང་སྨད་འཚོང་མ་གླ་བྱིན་པ་ལས་གཞན་གཞན་གྱི་ཆུང་མ་ཆུང་གཉེན་བྱས་པ་སོགས་དང་གཞན་གྱིས་གླ་སྔར་བྱིན་པའི་སྨད་འཚོང་མ་དང་མ་དང་བུ་མོ་སོགས་དང་ཕ་དང་མའི་བདུན་བརྒྱུད་ཚུན་ཆད་དང་། 1-554 རབ་ཏུ་བྱུང་མ་དང་། མས་བསྲུངས་པ་སོགས་དང་ཕོ་དང་མ་ནིང་དང་། ཡན་ལག་མིན་པ་ཁ་དང་བཤང་ལམ་དང་། ཡུལ་མ་ཡིན་པ་མཆོད་རྟེན་གྱི་དྲུང་དང་། གཙུག་ལག་ཁང་དང་སྐྱེ་བོ་མང་ པོའི་མངོན་སུམ་དང་། བགྲོད་བྱ་ལ་གནོད་པའི་ས་འབར་འབུར་དང་སྲ་བ་དང་སྣང་བ་ཡོད་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པ་ཟླ་མཚན་འཛག་པ་དང་། ཟླ་བ་ཚང་བ་དང་། ནུ་ཞོ་འཛག་པ་དང་ བསྙེན་གནས་ལ་གནས་པ་དང་། འཁྲིག་པ་སྤྱད་དུ་མི་རུང་བའི་ནད་ཀྱིས་ཐེབས་པ་དང་ལན་ལྔ་ལས་དེ་མ་ཐག་བགྲོད་པའོ། །མ་ནོར་པར་སྟེ་རང་གི་ཡིན་པར་འདུ་ཤེས་པས་གཞན་གྱི་ཆུང་ མ་ལ་བགྲོད་ཀྱང་མི་འགྱུར་ཞིང་ལྷས་བྱིན་གྱི་ཡིན་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་མཆོད་སྦྱིན་གྱི་ལ་བགྲོད་ན་ཁ་ཅིག་འགྱུར་བར་སྨྲ་ལ་གཞན་ནི་བསམ་སྦྱོར་འཛོལ་བས་མི་འགྱུར་ཏེ་སྲོག་གཅོད་པ་ལྟར་ རོ་ཞེས་སྨྲའོ། །རབ་ཏུ་བྱུང་མ་ལ་བགྲོད་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་བདག་པོ་ལས་གཡེམས་པ་སྟེ། གཞོན་ནུ་མ་སྔར་སྐྱེས་པ་དང་མ་ཕྲད་པ་ལོ་བཅུ་གཉིས་མ་ལ་བགྲོད་ན་གང་ལ་བྱིན་པ་ ལས་དང་བྱིན་པ་མེད་ན་སྲུང་བྱེད་ལས་དང་ཐ་ན་རྒྱལ་པོ་ལས་སོ། །བརྫུན་ཚིག་འདུ་ཤེས་གཞན་གྱུར་པའི། །ངག་དོན་མངོན་པར་གོ་ན་འོ། །ཞེས་བསམ་པ་དང་མཐར་ཐུག་སྟེ། མ་མཐོང་བ་མཐོང་ཞེས་སོགས་སྨྲ་བའོ། ། 1-555 མ་གོ་ན་ངག་ཁྱལ་ཏེ། ངག་ཏུ་མ་སྨྲས་པའི་རྫུན་ལུས་ཀྱིས་བརྡ་བྱེད་པ་དང་ལུས་ངག་གཉིས་ཀས་མི་བྱེད་པ་གསོ་སྦྱོང་ལ་གནས་བརྟན་གྱིས་ཡོངས་དག་དྲིས་པ་ན་ལྟུང་བ་ཡོད་བཞིན་ དུ་ཅང་མི་སྨྲ་བའོ། །ཕྲ་མ་ཕ་རོལ་དབྱེ་བའི་ཆེད། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ཚིག །ཅེས་གཞི་དང་བསམ་པ་དང་ཉོན་མོངས་དང་སྦྱོར་བ་སྟེ། གཞན་མཐུན་པ་དབྱེ་བའམ་མི་མཐུན་པ་མི་ འ

【現代漢語翻譯】 如果完全佔有（僧眾的財物），偷盜佛陀的財物，或者偷盜無主的財物，在《律經》中被認為是重罪。如果偷盜地方官的財物，或者偷盜去世僧人的遺物，如果經過懺悔，則僅是違犯戒律；如果沒有懺悔，則等同於偷盜所有佛陀的弟子的財物。《學集論》中說，發菩提心受菩薩戒的人，已經將自己的所有財物佈施給眾生，因此如果爲了自己而使用，就等同於偷盜他人的財物。如果價值足夠，則會犯別解脫戒中的根本墮罪。如果因為貪戀自己而享用，則會犯帶煩惱的墮罪。經中說：『想要行不應行之事，有四種邪淫。』即根本和結合，不應行之事包括：自己的妻子和支付了報酬的妓女之外的，他人的妻子、訂婚的女子等；他人已經支付了報酬的妓女，以及母親、女兒等；父系和母系七代以內的親屬；出家尼姑；受母親保護的女子等；男人和人妖；非器官之處，如口和排泄道；非地點之處，如佛塔前、寺廟和眾人面前；應行之處有障礙，如地面凹凸不平、堅硬或有異物；非時之處，如月經期間、懷孕期間、哺乳期間、齋戒期間、患有不宜性行為的疾病，以及連續性交五次以上。如果沒有弄錯，即認為是自己的妻子而與他人的妻子性交，則不算犯戒。如果認為蓮花手（Devadatta）的妻子是祭祀的供品而與之性交，有些人認為會犯戒，但另一些人認為由於思想和行為的混亂，不算犯戒，就像殺生一樣。與出家尼姑性交，等同於與地方官的妻子邪淫。如果與未婚的年輕女子，或者未與男子接觸過的十二歲以下的女子性交，如果已經許配給他人，則侵犯了許配者的權利；如果沒有許配給他人，則侵犯了保護者的權利，甚至侵犯了國王的權利。經中說：『虛妄之語，意識轉變，語言之義，顯現可知。』即思想和最終目的都是說謊，例如沒有看見說看見等。如果沒有理解，則是語誤。沒有說出口的謊言，用身體示意，或者身語都沒有表達，例如在布薩時，住持詢問是否清凈，明明有罪卻什麼也不說。經中說：『離間語，爲了分離他人，煩惱之心的語言。』即根本、思想、煩惱和行為，目的是爲了分離原本和睦或不和睦的人。 If one completely seizes (the property of the Sangha), stealing from the Buddha, or stealing ownerless property, it is considered a major offense in the Vinaya. If one steals the property of a local official, or the belongings of a deceased monk, if confessed, it is only a violation of the precepts; if not confessed, it is equivalent to stealing from all the Buddha's disciples. The Śikṣāsamuccaya states that a Bodhisattva who has taken the Bodhisattva vows has already given all their possessions to sentient beings, so if they use them for themselves, it is equivalent to stealing from others. If the value is sufficient, it becomes a root downfall in the Prātimokṣa. If one enjoys possessions out of attachment to oneself, it becomes a downfall involving afflictions. The sutra says: 'Wanting to engage in what should not be engaged in, there are four types of wrong conduct.' That is, the basis and the union, what should not be engaged in includes: other than one's own wife and a prostitute who has been paid, another's wife, an engaged woman, etc.; a prostitute who has already been paid by another, and a mother, daughter, etc.; relatives within seven generations of the father's and mother's lineage; an ordained nun; a woman protected by her mother, etc.; a man and a hermaphrodite; non-genital areas such as the mouth and anus; non-places such as in front of a stupa, a temple, and in the presence of many people; places where there are obstacles to intercourse, such as uneven, hard, or visible ground; non-times such as during menstruation, pregnancy, lactation, during observance of vows, suffering from a disease that makes intercourse inappropriate, and immediately after having intercourse five times. If there is no mistake, i.e., if one thinks it is one's own wife and has intercourse with another's wife, it is not considered an offense. If one thinks that the wife of Devadatta is an offering for sacrifice and has intercourse with her, some say it is an offense, but others say that due to confusion of thought and action, it is not an offense, just like killing. Having intercourse with an ordained nun is equivalent to adultery with the wife of a local official. If one has intercourse with an unmarried young woman, or a girl under twelve who has not had contact with a man, if she has been promised to another, it violates the rights of the one to whom she has been promised; if she has not been promised to another, it violates the rights of the protector, even the rights of the king. The sutra says: 'False speech, altered consciousness, the meaning of the words, manifestly understood.' That is, the thought and the ultimate purpose are to lie, such as saying one has seen what one has not seen, etc. If it is not understood, it is a verbal error. A lie that is not spoken, but indicated by the body, or not done by either body or speech, such as when the abbot asks if one is pure during the sojong, and one remains silent despite having an offense. It is said: 'Divisive speech, for the purpose of separating others, the words of an afflicted mind.' That is, the basis, the thought, the affliction, and the action, the purpose being to separate those who are harmonious or not harmonious.

【English Translation】 If one completely seizes (the property of the Sangha), stealing from the Buddha, or stealing ownerless property, it is considered a major offense in the Vinaya. If one steals the property of a local official, or the belongings of a deceased monk, if confessed, it is only a violation of the precepts; if not confessed, it is equivalent to stealing from all the Buddha's disciples. The Śikṣāsamuccaya states that a Bodhisattva who has taken the Bodhisattva vows has already given all their possessions to sentient beings, so if they use them for themselves, it is equivalent to stealing from others. If the value is sufficient, it becomes a root downfall in the Prātimokṣa. If one enjoys possessions out of attachment to oneself, it becomes a downfall involving afflictions. The sutra says: 'Wanting to engage in what should not be engaged in, there are four types of wrong conduct.' That is, the basis and the union, what should not be engaged in includes: other than one's own wife and a prostitute who has been paid, another's wife, an engaged woman, etc.; a prostitute who has already been paid by another, and a mother, daughter, etc.; relatives within seven generations of the father's and mother's lineage; an ordained nun; a woman protected by her mother, etc.; a man and a hermaphrodite; non-genital areas such as the mouth and anus; non-places such as in front of a stupa, a temple, and in the presence of many people; places where there are obstacles to intercourse, such as uneven, hard, or visible ground; non-times such as during menstruation, pregnancy, lactation, during observance of vows, suffering from a disease that makes intercourse inappropriate, and immediately after having intercourse five times. If there is no mistake, i.e., if one thinks it is one's own wife and has intercourse with another's wife, it is not considered an offense. If one thinks that the wife of Devadatta is an offering for sacrifice and has intercourse with her, some say it is an offense, but others say that due to confusion of thought and action, it is not an offense, just like killing. Having intercourse with an ordained nun is equivalent to adultery with the wife of a local official. If one has intercourse with an unmarried young woman, or a girl under twelve who has not had contact with a man, if she has been promised to another, it violates the rights of the one to whom she has been promised; if she has not been promised to another, it violates the rights of the protector, even the rights of the king. The sutra says: 'False speech, altered consciousness, the meaning of the words, manifestly understood.' That is, the thought and the ultimate purpose are to lie, such as saying one has seen what one has not seen, etc. If it is not understood, it is a verbal error. A lie that is not spoken, but indicated by the body, or not done by either body or speech, such as when the abbot asks if one is pure during the sojong, and one remains silent despite having an offense. It is said: 'Divisive speech, for the purpose of separating others, the words of an afflicted mind.' That is, the basis, the thought, the affliction, and the action, the purpose being to separate those who are harmonious or not harmonious.

---

དུམ་པའི་ཆེད་དུ་བདེན་པའམ་མི་བདེན་པ་མ་ནོར་བར་བརྗོད་ཅིང་གོ་བའོ། །ཚིག་རྩུབ་པོ་ནི་མི་སྙན་པའོ། །ཞེས་སྦྱོར་བ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་སྨྲས་ཤིང་མ་ནོར་བར་དོན་ གོ་ནའོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ཀུན་ཚིག་ཁྱལ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །བརྫུན་སོགས་གསུམ་ཡང་ངོ་། །ཁ་ཅིག་རྫུན་སོགས་ལས་གཞན་པའི་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ཚིག་ཅེས་སྨྲ་སྟེ། གཞན་ནི་དེ་ལས་གཞན་ཉོན་མོངས། །ཁ་གསག་ གླུ་དང་ཟློས་གར་དང་། །བསྟན་འཆོས་ངན་བཞིན། ཞེས་པ་དེའི་ལྟ་བར་གྱུར་པའི་ཕྱི་རོལ་པའི་གཞུང་འཆད་པ་སོགས་དང་འཐབ་མོ་དང་འདུ་འཛིའི་གཏམ་སོགས་སོ། །བརྣབ་སེམས་ནི། ལོག་པས་གཞན་གྱི་ནོར་ ལ་ཆགས། ཞེས་གཞི་དང་བསམ་པ་དང་སྦྱོར་བ་སྟེ། མཛོད་འགྲེལ་དུ་མཐུའམ་འཇབ་བུས་ཀྱང་རུང་ལོག་པས་བདག་གིར་བྱེད་འདོད་ཅེས་མ་བྱིན་ལེན་གྱི་ཀུན་སློང་དུ་བཤད་ལ་དེ་འགྲེལ་པར་ཡང་གསལ་ལོ། ། 1-556 བསྡུ་བར་ནི་ཡིད་སྨོན་རྗེ་དཔོན་ལ་འདོད་པའི་རྣམ་པ་སོགས་དང་རང་ལ་གཞན་འདོད་པ་ཆུང་བ་སོགས་སུ་ཡིད་ཆེས་ན་སྙམ་པ་སོགས་དང་ཕྱི་མ་ལ་ལྷར་སྐྱེས་ན་སྙམ་པ་སོགས་དང་། ཕ་མ་དང་མཆེད་གྲོགས་སོགས་ཀྱི་ཡོ་བྱད་ལ་འདོད་པའི་རྣམ་པ་སྐྱེད་པའང་བརྣབ་སེམས་སུ་གསུངས་སོ། །གཞན་ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་སྲེད་པ་ཀུན་བརྣབ་སེམས་སུ་སྨྲ་ཞིང་། ཁ་ཅིག་ནི་དེ་ ལྟ་ནའང་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་དང་སྒྲ་མི་སྙན་པ་ལའང་དེའི་ལས་ལམ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ་དེས་ན་དཀྱུས་མ་ལྟར་རོ་ཞེས་སྨྲའོ། །གནོད་སེམས་སེམས་ཅན་ལ་སྡང་བ། །ཞེས་གཞི་བསམ་སྦྱོར་ཏེ་གསོད་ པར་འདོད་པ་སོགས་སོ། །དགེ་དང་མི་དགེ་མེད་ལྟ་བ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་ཡིན། ཞེས་གཞི་བསམ་སྦྱོར་ཏེ་སྔར་བཤད་པའི་སྐུར་འདེབས་ཀྱིའོ། ། གཉིས་པ་ནི། དམྱལ་བ་ན་ནི་ཀྱལ་པ་དང་། །ཚིག་རྩུབ་ གནོད་སེམས་རྣམ་གཉིས་སོ། །ཞེས་པ་མངོན་གྱུར་དང་ལྡན་པ་སྟེ་ཀྱལ་པ་ནི་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པའོ། །བརྣབ་སེམས་ལོག་ལྟ་ལྡན་པས་སོ། །ཞེས་པ་མངོན་གྱུར་མེད་དེ་འདོད་བྱའི་དངོས་པོ་མེད་པ་དང་ ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་གྱུར་པས་སོ། ཐོབ་པ་ཡོད་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་ཆོས་སྟོབས་ལྡན་རྣམས་རང་འགགས་ཤིང་མ་སྐྱེས་ཀྱང་དེའི་ཐོབ་པ་ཡོད་པར་འདོད་པས་སོ། །དེ་པའི་ཐོབ་པའམ་ལྡན་པ་ནི་འདི་པའི་ས་བོན་དང་རྣམ་པ་འདྲའོ། ། 1-557 གཞན་མེད་དེ་ལས་མ་ཟད་བར་དུ་མི་འཆི་བས་དང་རྫས་དང་བུད་མེད་བཟུང་བ་མེད་པས་དང་། བརྫུན་ལ་དགོས་པ་མེད་པས་དང་ཕྱེ་ཟིན་པས་སོ། །སྒྲ་མི་སྙན་ན་གསུམ་ཡོད་དོ། །ཞེས་ པ་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ལྡན་པས་ཡོད་ཀྱི་དངོས་སུ་མེད་དེ། ང་ཡིར་འཛིན་པ་མེད་པ་དང་རྒྱུད་འཇམ་ཞིང་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་གཞི་མེད་པ་དང་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་བསམ་པ་མིན་པས་སོ། ། དེ་ན་བདུན་པ་དངོས་སུ་ཡང་། ཞེས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་སེམས་ཀྱི་གླུ་ལེན་པ

【現代漢語翻譯】 爲了章節的緣故，要說出真實或不真實的，並且理解它。粗暴的語言是不悅耳的。這是結合了煩惱之心的言語，即使沒有錯誤地理解意義也是如此。所有煩惱之語都是空洞的。就像這樣。其餘的三個（妄語等）也是如此。有些人說，除了妄語等之外，還有其他煩惱之語。其他的是不同於煩惱的。閑聊、歌曲、舞蹈和惡劣的論述就像這樣。這是那些持有外道觀點的人所闡述的教義，以及爭鬥和衝突的言語等等。貪婪是：通過邪見貪戀他人的財產。這是基礎、思想和行為。在《俱舍論釋》中，無論是通過力量還是秘密手段，都想通過邪見佔爲己有，這被解釋為不予取（不給予而取走）的動機，並且在註釋中也很清楚。 希望聚集財富，例如渴望擁有領主或統治者的財富，或者相信自己比別人擁有的少等等，或者希望來世能生為天神等等。對於父母、兄弟姐妹等的財物產生渴望也是貪婪。其他人說，所有在慾望中行事的貪慾都是貪婪。有些人說，即使那樣，轉輪王和不悅耳的聲音也會有其行為的道路，因此應該像平常一樣看待。嗔恚是對眾生的憎恨。這是基礎、思想和行為，例如想要殺害等等。沒有善與非善的觀點是邪見。這是基礎、思想和行為，就像之前所說的誹謗一樣。第二種是：在地獄中是閑聊和粗暴的語言，以及兩種嗔恚。這些是顯現出來的，閑聊是呻吟。貪婪和邪見是存在的，但沒有顯現，因為沒有想要的物體，也沒有業的果報顯現。擁有獲得（功德）是分別說者的法力，即使他們自我停止且沒有出生，他們也認為擁有獲得。那邊的獲得或擁有與這邊的種子和形式相似。 沒有其他，因為在業力耗盡之前不會死亡，也沒有抓住物品和婦女，也沒有說謊的必要，因為已經分開。不悅耳的聲音有三種。這是因為具備了三種意，但實際上並不存在，因為沒有我執，心續柔和，沒有完全折磨的基礎，也沒有邪惡的想法。因此，第七種實際上也是存在的。這是用煩惱之心唱歌。

【English Translation】 For the sake of the section, speaking and understanding what is true or untrue without error. Harsh words are unpleasant. This is speaking with a mind of affliction, even if the meaning is understood without error. All afflicted words are empty. It is like that. The other three (falsehood, etc.) are also the same. Some say that besides falsehood, etc., there are other afflicted words. Others are different from afflictions. Idle talk, songs, dances, and bad discourses are like this. This is the doctrine expounded by those who hold externalist views, and words of strife and conflict, etc. Greed is: coveting the wealth of others through wrong views. This is the basis, thought, and action. In the commentary on the Treasury of Knowledge, whether by force or secretly, wanting to take possession through wrong views is explained as the motivation for not giving (taking without giving), and it is also clear in the commentary. Hoping to gather wealth, such as desiring the wealth of a lord or ruler, or believing that one has less than others, etc., or hoping to be born as a god in the next life, etc. Generating desire for the possessions of parents, siblings, etc., is also said to be greed. Others say that all craving that acts in desire is greed. Some say that even so, the wheel-turning king and unpleasant sounds would also have their path of action, so it should be viewed as ordinary. Hatred is hatred towards sentient beings. This is the basis, thought, and action, such as wanting to kill, etc. The view that there is no good or non-good is a wrong view. This is the basis, thought, and action, like the slander mentioned earlier. The second is: in hell, there are idle talk and harsh words, and two kinds of hatred. These are manifest, and idle talk is groaning. Greed and wrong views exist, but are not manifest, because there is no object of desire, and the fruit of karma is not manifest. Having attainment is the power of the Dharma of the Separate Speakers, even if they are self-stopped and not born, they believe that there is attainment. The attainment or possession there is similar to the seed and form here. There is no other, because one does not die until the karma is exhausted, and there is no grasping of objects and women, and there is no need to lie, because it has been separated. Unpleasant sounds have three. This is because they possess three minds, but they do not actually exist, because there is no ego-grasping, the mind-stream is gentle, there is no basis for complete torment, and there is no sinful thought. Therefore, the seventh also actually exists. This is singing with an afflicted mind.

---

ས་སོ། །གཞན་མེད་དེ་ཚེ་ངེས་པ་དང་རྫས་དང་བུད་མེད་བཟུང་བ་མེད་པ་དང་ངག་གི་གསུམ་ལ་དགོས་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར་དང་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་བསམ་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ནི་བུད་མེད་བཟུང་སྟེ་ཤིང་གི་རྩར་ཁྲིད་པས་བགྲོད་བྱ་ཡིན་ན་ཤིང་གིས་སྒྲིབ་ཅིང་བགྲོད་བྱ་མིན་ ན་མི་སྒྲིབ་པས་ཉལ་པོ་མི་བྱེད་དོ། །འདོད་པ་གཞན་ན་མི་དགེ་བཅུ། །ཞེས་པ་སྡོམ་མིན་དང་བར་མ་ཇི་རིགས་པ་དངོས་སུ་སྟེ་ཁམས་གོང་མ་ན་མེད་དོ། །འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་བྱུང་ བ་ན་མི་ལའང་བཅུ་ཅར་མེད་དེ་དེའི་ཚེ་གླུ་ལེན་པའང་ངེས་འབྱུང་དང་ལྡན་པས་བླངས་པས་སོ། །དགེ་བ་ནི་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ཁམས་དང་འགྲོ་བ་ཀུན་ན་ལྡན་པ་དང་དངོས་སུ་ཡོད་པ་སོགས་བཤད་དེ། 1-558 དགེ་བ་གསུམ་ནི་ཐམས་ཅད་ན། །རྙེད་དང་མངོན་དུ་གྱུར་སྒོ་ནས། །གཟུགས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་སེམས་ཅན། །རྙེད་པས་བདུན་ཡོད་ལྷག་བྱས་ན། །མངོན་དུ་གྱུར་པའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་། །དམྱལ་བཅས་སྒྲ་མི་སྙན་ མ་གཏོགས། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་བོར་བ་རྣམས་གཞན་བྱེད་དུ་བཅུག་པས་ཀྱང་ལས་ལམ་དུ་འགྱུར་ཞིང་འདོད་ལོག་མི་འགྱུར་བར་གསུངས་ལ། བསྡུ་བར། གཞན་ལ་ཞེ་སྡང་བས་དེའི་ཆུང་ མ་ཆུད་གཟན་པའི་ཆེད་དུ་གཞན་སྦད་དེ་གཡེམ་དུ་བཅུག་ན་ཞེ་སྡང་ལས་བྱུང་བའི་འདོད་ལོག་དང་འདྲ་བའམ་དེ་བས་ཆེ་བའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་གསུངས་སོ། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ལས་ ཀྱང་ལས་ལམ་བཅུ་ཅར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བ་བཅུ་ལའང་བྱེད་བཅུག་ཡི་རང་གསུམ་ཀ་སྟེ། རྒྱལ་བའི་ཡུལ་དུ་གཞན་ཚངས་པའི་ལྟ་བ་ལས་བཟློག་པ་དང་དགེ་བཅུ་ལ་འགོད་པ་སོགས་ བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། །དམག་དང་ལིངས་སོགས་ལ་གཅིག་གིས་བསད་ཀྱང་མང་པོ་ལའང་ལས་ལམ་དུ་འགྱུར་ཏེ། དམག་ལ་སོགས་པ་དོན་གཅིག་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་པོ་བཞིན་ལྡན། །ཞེས་སོ། །དེར་ནན་གྱིས་ ཁྲིད་པ་སྲོག་གི་ཆེད་དུའང་མི་གསད་དོ་ཞེས་ངེས་པ་བྱས་པ་ལ་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ་དོན་གཅིག་པ་མེད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྐུ་བ་སོགས་གཞན་ལའང་ཇི་རིགས་རིག་པར་བྱའོ། །སྲོག་གཅོད་སོགས་ངག་གིས་བྱེད་པ་གཞན་ལ་བསྒོ་བ་དང་ཡིད་ཙམ་གྱིས་བྱེད་པ་དྲང་སྲོང་ཁྲོས་པ་དང་ནུས་པས་རྫས་འགུགས་པ་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། ། 1-559 བཞི་པ་ནི་བཅུ་པོ་དེར་དགེ་མི་དགེ་ཀུན་མ་འདུས་ཀྱང་རགས་པ་བསྡུས་ནས། མདོར་ལས་ལམ་བཅུ་བཅུར་གསུངས་ཏེ། དེ་ལས་ཆེ་ལོང་བསྡུས་ནས་ནི། །དགེ་དང་མི་དགེ་ཇི་རིགས་པར། །ལས་ཀྱི་ ལམ་ནི་བཅུར་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཅི་མ་བསྡུས་ཞེ་ན། ལུས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་མཇུག་དང་རྡེག་པ་དང་འཆིང་བ་སོགས་དང་མཆོད་རྟེན་འཇིག་པ་དང་དགེ་བའི་འང་ཆང་འཐུང་བ་ དང་རྡེག་དང་འཆིང་བ་སྤོང་བ་སོགས་དང་སྦྱིན་པ་དང་ཕྱག་སོགས་དང་སྙན་པར་སྨྲ་བ་སོགས་དང་གཉིས་ཀའི་སེམ

【現代漢語翻譯】 因此，沒有其他情況，因為確定死亡，沒有抓住財產和婦女，不需要口頭的三種行為，也不是罪惡的想法。不貞行為是指抓住婦女，把她們帶到樹下，如果她們可以通行，樹會遮擋她們；如果她們不能通行，樹不會遮擋她們，所以不會發生性行為。如果想要其他東西，就會有十種不善行。這意味著非戒律和中間狀態在更高的境界中是不存在的。當轉輪王出現時，人們也不會有十種不善行，因為那時唱歌也是因為具有出離心而唱的。善行是指心中的三種行為，存在於所有的境界和眾生中，並且是真實存在的等等。 1-558 三種善行存在於一切處，通過獲得和顯現的方式。無色界、無想眾生，通過獲得的方式有七種，如果加上額外的，通過顯現的方式，除了地獄和不悅耳的聲音之外。這是指遺棄心中的三種行為，即使讓別人去做，也會變成業道，但不會變成邪淫。總結來說，如果因為怨恨他人，爲了毀壞其妻子而引誘他人與其發生性關係，那麼這被認為是比由怨恨產生的邪淫更嚴重或與之相當的過錯。僅僅是隨喜也會導致十種業道。同樣，對於十種善行，也有自己做、讓別人做和隨喜三種。例如，在勝利者的國土中，教導人們放棄與清凈梵行的觀點相反的觀點，並安住於十善行等等。在戰爭和戰鬥等情況下，即使只有一個人殺人，也會對許多人造成業道，因為戰爭等是爲了一個目的，所有人都像執行者一樣參與其中。如果有人堅決表示即使是爲了保護生命也不會殺人，那麼就不會造成業道，因為沒有共同的目的。同樣，對於偷盜等其他行為，也應根據情況進行理解。殺生等通過語言進行的行為，例如命令他人去做，以及僅僅通過意念進行的行為，例如仙人發怒和通過力量吸引事物等等，範圍非常廣泛。 1-559 第四點是，雖然十種行為並沒有包含所有的善與不善，但它們已經概括了粗略的部分。簡而言之，業道被歸納為十種。正如經文所說：'從那之中概括總結，善與不善根據情況，業的道路被說為十種。' 如果問有什麼沒有被概括，那就是身體的惡行，包括準備、完成、毆打和束縛等等；破壞佛塔；善行的飲酒；避免毆打和束縛等等；佈施和禮拜等等；以及悅耳的言語等等；以及兩者兼有的思想。

【English Translation】 Therefore, there are no other situations because of the certainty of death, not grasping property and women, not needing the three verbal actions, and not being a sinful thought. Adultery is defined as grasping a woman, leading her to the base of a tree, and if she can pass, the tree will obstruct her; if she cannot pass, the tree will not obstruct her, so no sexual act occurs. If one desires other things, there will be ten non-virtuous actions. This means that non-discipline and intermediate states do not exist in the higher realms. When a Chakravartin appears, people will not have the ten non-virtuous actions either, because at that time, singing is also done with renunciation. Virtuous actions refer to the three mental actions, which exist in all realms and beings, and are real, etc. 1-558 The three virtuous actions exist everywhere, through the means of attainment and manifestation. In the Formless Realm and Non-Perception beings, there are seven through attainment; if more are added, through manifestation, except for hells and unpleasant sounds. This refers to abandoning the three mental actions, and even if one makes others do them, it becomes a path of action, but it does not become sexual misconduct. In summary, if one induces another to have sexual relations with someone else's wife out of hatred, in order to ruin her, it is said to be a fault as great as or greater than sexual misconduct arising from hatred. Even rejoicing in it will cause all ten paths of action to occur. Similarly, for the ten virtuous actions, there are the three aspects of doing it oneself, having others do it, and rejoicing in it. For example, in the land of the Victorious Ones, it is taught to abandon views contrary to pure conduct and to establish oneself in the ten virtuous actions, etc. In wars and battles, even if only one person kills, it becomes a path of action for many, because wars and so on are for one purpose, and all participate as if they were the doer. If one firmly resolves not to kill even to save one's life, then it does not become a path of action, because there is no common purpose. Similarly, other actions such as stealing should be understood accordingly. Actions such as killing, which are done through speech, such as ordering others to do them, and actions done merely through thought, such as a sage becoming angry and attracting objects through power, are very extensive. 1-559 The fourth point is that although the ten actions do not include all virtuous and non-virtuous actions, they have summarized the grosser aspects. In short, the paths of action are summarized into ten. As the scripture says: 'From that, summarize and condense, virtuous and non-virtuous according to circumstances, the paths of action are said to be ten.' If one asks what has not been summarized, it is the misconduct of the body, including preparation, completion, beating, and binding, etc.; destroying stupas; virtuous drinking of alcohol; avoiding beating and binding, etc.; giving and prostrating, etc.; and pleasant speech, etc.; and thoughts that are both.

---

ས་པ་སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། །དེ་མདོའི་དོན་དུ་མས་བཤད་པ་ལ་ལྔ། །བསམ་བཞིན་ པའི་ལས་དང་། བསགས་པའི་དང་། ངེས་པ་དང་། དགེ་མི་དགེའི་འབྲས་བུ་དང་། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་འདུ་བྱེད་དང་། མི་དགེ་བཅུའི་ཉོན་མོངས་སོ། །དང་པོ་མདོ་དགོད་པ་ནི་གསུང་རབ་ཀྱི་ཆ་དེ་དེར་བསམ་ བཞིན་པ་ལས་གྱུར་པའི་ལས་ཞེས་ཏེ་བསམ་བཞིན་པ་ནི་ལས་བྱེད་པའི་སྔ་རོལ་གྱི་ཀུན་སློང་ངོ་། །དེ་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་སྡེས་སེམས་པ་ཞེས་སྒྱུར་བ་ནི་གསེར་ནང་གི་ར་གན་ནོ། མདོ་ དོན་བཤད་པ་ལ་གཞན་གྱིས་བསྒོ་བ་ནི་གང་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ནན་གྱིས་བསྒོས་ནས་བསམས་ཏེ་མི་དགེ་བ་སྤྱོད་པའོ། །བསྡུ་བར་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ལའང་འདི་མེད་པར་བཤད་དོ། །གསོལ་བ་བཏབ་པ་ནི་མི་འདོད་བཞིན་དུ་གཞན་གྱིས་འདི་ཕན་པའོ་ཞེས་གྲོས་བཏབ་སྟེ་བསམས་ནས་མི་དགེ་བ་བྱེད་པའོ། ། 1-560 དེ་དག་དགེ་བ་ལའང་ཡོད་ཅེས་སློབ་དཔོན་ཐོ་གསུང་སྟེ་མད་དོ། །མི་ཤེས་པ་ནི་སྐྱོན་ཡོན་ཏན་ནོ། །མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དུག་གསུམ་ལ་ཞེན་ཅིང་དེས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པས་ལས་གསོག་དགེ་ བ་ལས་དད་པ་ཆེས་ཆེ་བས་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་འདི་དང་ཆ་མཐུན་ཡོད་སྙམ་པའོ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་མི་དགེ་བ་ལ་དགེ་བར་བསམས་ནས་བ་ལང་བསད་དེ་སྦྱིན་སྲེག་བྱེད་པ་སོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི་དགེ་སློང་རྣམས་བྱས་ཤིང་བསགས་པའི་ལས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མི་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པར་ང་སྨྲའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་དེ་ལྔའི་ཅི་ལ་དགོངས་ཞེ་ན། དེ་ལ་རྩ་བ་ ཞེས་པ་དང་པོ་གསུམ་བྱས་ཀྱང་མ་བསགས་པས་མྱོང་བར་མ་ངེས་པ་སྟེ། ཐ་མ་གཉིས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་ཡིན་པས་མྱོང་ངེས་སོ། །བྱས་ཤིང་བསགས་པ་ཞེས་པའི་བཤད་པ་བྱེད་པ་ནི་ཀུན་ ཏུ་སྤྱོད་པ་བློ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་སམ་དེ་མེད་ཀྱང་འཇུག་པའོ། །བག་ཆགས་འཕེལ་བ་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་རྣམ་སྨིན་གྱི་ས་བོན་གསོས་པ་སྟེ་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་ས་བོན་ནི་འདིར་སྐབས་མིན་ཞེའོ། ། དེས་ན་མུ་བཞི་སྟེ་བྱས་ལ་མ་བསགས་པ་དང་པོ་གསུམ་དང་། སར་རྨི་ལམ་དུ་དང་མི་ཤེས་པར་དང་བསམ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་དང་དྲག་པོ་མིན་ལ་རྒྱུན་ཆགས་མིན་པར་དང་ནོར་བར་དང་བརྗེད་པས་དང་མི་འདོད་བཞིན་དུ་བྱས་པ་དང་རང་བཞིན་གྱིས་ལུང་མ་བསྟན་དང་འགྱོད་པས་དང་གཉེན་པོས་གསལ་བའོ། ། 1-561 མ་བྱས་ཀྱང་བསགས་པ་ནི་གསོད་པའི་ཆེད་དུ་ཡུན་རིང་པོར་བསམས་ཤིང་མ་བསད་པ་དང་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་ལ་ཡི་རང་བ་ལྟ་བུའོ། །མུ་གཉིས་ནི་གོ་སླའོ། །བསམ་བཞིན་པ་དང་རྫོགས་པ་ དང་། །མི་འགྱོད་གཉེན་པོ་མེད་པ་དང་། །འཁོར་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས། །བསགས་པའི་ལས་ཞེས་བྱ་བ་འོ། །ཞེས་ཀྱང་སྟེ་རྫོགས་པ་ནི་ཇི་ཙམ་གྱིས་ངན་སོང་ངམ་མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་བའོ། །འཁོར་ ནི་བྱས་ནས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའོ། །མྱོང་བར་ངེས་པའི་ལས་ཞེས་གསུང་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལ་ལས་བྱེད་

【現代漢語翻譯】 等等是無邊的。將此經文的意義分為五部分來解釋：有意的行為，積累的行為，確定的行為，善與非善的果報，緣起的行，以及不善的十種煩惱。第一，引用經文，即經文的部分，指的是由有意的行為所產生的業，有意指的是行為發生之前的動機。堪布耶喜德將此翻譯為『思考』，就像黃金中的黃銅。解釋經文的意義，被他人強迫指的是不情願地被強迫，思考後做出不善的行為。據說，對於意三業來說，沒有這個（強迫）。被勸說指的是不情願地，他人建議這樣做有好處，思考後做出不善的行為。 托堪布說，這些也存在於善行中，但這是錯誤的。不瞭解指的是缺點和優點。執著于不善的根源——三毒，並被其壓制，從而積累業力，比對善更有信心而去做，比如認為這與（善行）相似。顛倒指的是將不善視為善，比如宰殺牛來做火供等等。 第二，（佛陀說）比丘們，我宣說，已做和已積累的業，不會不經歷果報。那麼，這五種情況指的是什麼呢？對此，『根』指的是前三種，即使做了也不會積累，因此不一定會經歷果報。后兩種是做了並且積累了，因此一定會經歷果報。解釋『已做和已積累』指的是總是去做，或者有意識地去做，或者沒有意識也去做。習氣增長指的是在阿賴耶識中滋養異熟的種子，這裡不是指同類因的種子。 因此，有四種情況：做了但沒有積累，指的是前三種情況；在夢中，或者無意識地，或者無意地，或者不強烈但持續地，或者錯誤地，或者因為遺忘，或者不情願地去做，或者自性是不確定的，或者因為後悔，或者被對治力所清除。沒有做但積累了，指的是爲了殺生而長期思考但沒有殺，或者隨喜他人所做的事情等等。后兩種情況很容易理解。『有意的和圓滿的，沒有後悔和對治的，伴隨的和異熟的，被稱為積累的業。』圓滿指的是有多少會墮入惡趣或升入善趣。伴隨指的是做了之後隨喜。經典中說，一定會經歷果報的業，指的是做業

【English Translation】 And so on, endlessly. To explain the meaning of this sutra in five parts: intentional actions, accumulated actions, definite actions, the fruits of virtue and non-virtue, conditioned phenomena, and the afflictions of the ten non-virtues. First, quoting the sutra, the part of the sutra that refers to actions arising from intentional actions, 'intentional' refers to the motivation prior to the action. Khenpo Yeshe De translated this as 'thinking,' like brass in gold. Explaining the meaning of the sutra, being coerced by others refers to being unwillingly coerced, thinking about it, and then engaging in non-virtuous actions. It is said that for the three mental actions, this (coercion) is not present. Being persuaded refers to being unwilling, others suggesting that it is beneficial, thinking about it, and then engaging in non-virtuous actions. Tokhenpo says that these also exist in virtuous actions, but this is wrong. Not knowing refers to faults and qualities. Clinging to the root of non-virtue—the three poisons—and being suppressed by them, thereby accumulating karma, doing it with more confidence than virtue, such as thinking that this is similar to (virtuous actions). Perverted refers to thinking of non-virtue as virtue, such as slaughtering cows to make fire offerings, etc. Second, (the Buddha said) Bhikshus, I declare that the ripening of actions that have been done and accumulated will not be unexperienced. So, what do these five cases refer to? To this, 'root' refers to the first three, even if done, they will not be accumulated, so it is not certain that they will be experienced. The latter two are done and accumulated, so they will definitely be experienced. Explaining 'done and accumulated' refers to always doing, or doing consciously, or doing even without consciousness. Habitual tendencies increasing refers to nourishing the seeds of maturation in the alaya consciousness, this is not the occasion for seeds of the same kind. Therefore, there are four cases: done but not accumulated, referring to the first three cases; in a dream, or unconsciously, or unintentionally, or not strongly but continuously, or mistakenly, or because of forgetting, or unwillingly doing, or the nature is indeterminate, or because of regret, or being cleared by an antidote. Not done but accumulated refers to thinking for a long time for the purpose of killing but not killing, or rejoicing in what others have done, and so on. The latter two cases are easy to understand. 'Intentional and complete, without regret and antidote, accompanied and matured, are called accumulated actions.' Complete refers to how much one will fall into the lower realms or rise into the higher realms. Accompanied refers to rejoicing after doing. The sutras say that actions that will definitely be experienced refer to doing

---

པར་ངེས་པ་ནི་སྔོན་གྱི་ལས་དང་སྨོན་ལམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་ལས་དེ་བྱེད་ པ་ཟློག་མི་ནུས་པ་སྟེ། རྒྱལ་པོ་མ་སྐྱེས་དགྲ་དྲང་སྲོང་དུ་གྱུར་པས་ཕ་གསོད་པར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་ཐུབ་པས་ཀྱང་མ་བཟློགས་པ་ལྟ་བུའོ། །རྣམ་སྨིན་མྱོང་བར་ཏེ་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་ གྱུར་པས་ལོངས་སྤྱད་བྱར་ངེས་པ་ནི་བསམ་བཞིན་པ་ཐ་མ་གཉིས་ལྟ་བུ་སྟེ། ཉོན་མོངས་རབ་དང་དྲག་པོ་དང་། །ཡོན་ཏན་ཞིང་དང་རྒྱུན་ཆགས་སུ། །བྱས་པ་གང་ཞིག་ཡིན་པ་དང་། །ཕ་མ་ གསོད་གང་དེ་ངེས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དུས་ངེས་པ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི། རྣམ་སྨིན་མྱོང་བར་ངེས་པ་ཞེས་པ་ལ་འཕྲོས་ཏེ། དེ་ལ་ཞེས་པ་མི་དགེ་བ་བཅུ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོའི་རྣམ་སྨིན་དུད་འགྲོ་ཡི་དྭགས་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་སར་གསུངས་ཤིང་། 1-562 ས་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པ་དང་ལས་བརྒྱ་པར་ཆུང་ངུས་ཡི་དྭགས་དང་། འབྲིང་གིས་དུད་འགྲོར་བཤད་དོ། །དེ་དག་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་བ་འབྲིང་གི་དང་ཆུང་བ་ཆུང་ངུའི་ཡིན་པས་མི་འགལ་ལོ། །བྱེ་བྲག་ ཏུ་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པར། ཆགས་དང་གཏི་མུག་འཇིགས་དང་ཁྲོ། །མི་གང་མི་ནི་གསོད་པ་དང་། །གཞན་ཡང་བསྐྱེད་ནས་གསོད་བྱེད་པ། །དེ་རྣམས་ངེས་པར་ཡང་སོས་འགྲོ །ཕ་ མ་དང་ནི་གྲོགས་དང་གཉེན། །བཤེས་གཉེན་ལ་ནི་འཁུ་བྱེད་ཅིང་། །ཕྲ་མ་བརྫུན་ནི་སྨྲ་བའི་མི། །ཐིག་ནག་ཏུ་ནི་འགྲོ་བར་འགྱུར། །ར་དང་ལུག་དང་ཝ་རྣམས་དང་། །རི་བོང་བྱི་བ་རི་དྭགས་ ཕག །གཞན་ཡང་བསྐྱེད་དེ་བསད་བྱས་ན། །ལུས་ཅན་བསྡུས་འཇོམས་འགྲོ་བར་འགྱུར། །འདིར་ནི་ལུས་ཅན་རྣམས་དག་གི །ལུས་དང་ངག་ཡིད་ཉོན་མོངས་བྱེད། །གང་རྣམས་ལྷད་འཇུག་གཞལ་གཡོ་བྱེད། །མི་དེ་རྣམས་ནི་ ངུ་འབོད་འགྲོ། །གང་གིས་ལྷ་དང་བྲམ་ཟེ་དང་། །བླ་མའི་རྫས་ཕྲོགས་སྡུག་བསྔལ་བྱས། །གང་རྣམས་གཏམས་པ་འཕྲོག་བྱེད་པ། །དེ་རྣམས་ངུ་འབོད་ཆེན་པོར་འགྲོ །ནགས་ལ་སོགས་པ་མེ་གཏོང་དང་། །ལས་དེ་ རྣམས་ལ་འཇུག་བྱེད་གང་། །སྐྱེ་རྒུ་དེ་ནི་མེ་འབར་བའི། །ཚ་བར་ངུ་ཞིང་སྲེག་པར་སྣང་། །མེད་པར་ལྟ་བ་གང་ཞིག་གིས། །ཆོས་དང་ཆོས་མིན་ལོག་སྟོན་ཅིང་། །གཞན་རྣམས་ལ་ནི་ཉོན་མོངས་བྱེད། ། 1-563 དེ་ནི་རབ་ཏུ་ཚ་བར་སྲེག །ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱི་ཆེ་བ་ལ། །གནོད་པ་དྲག་པོ་བྱས་པའམ། །ཕ་མ་བླ་མ་བསད་བྱས་ན། །ངེས་པར་བསྐལ་པར་མནར་མེད་འཚེད། །ཅེས་དང་། གང་ཞིག་རྟུལ་བཞུགས་ བཟང་མནོས་ནས། །ལེགས་པར་འཛིན་པ་མི་བྱེད་པ། །དེ་ནི་ངེས་པར་ཤ་དང་རུས། །འཇིགས་པའི་མེ་མ་མུར་དུ་བསྲེག །ཅེས་དང་། ལོག་འཚོ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྟེག་འཇིག་པ་དང་བྱི་བྱེད་པ་དང་ཆུ་ ལ་གནས་པ་གསོད་པ་སོགས་ཀྱི་ཉེ་འཁོར་བ་སོགས་བཤད་དེ། དགེ་སློང་གི་ལོ་དྲི་བར། ཕམ་ལྷག་གཉིས་དང་སྦོམ་པོ་ད

【現代漢語翻譯】 定業是指，由於先前的業力和願力，即使是佛陀也無法阻止業力的發生。例如，惡生王（Ajatasattu，梵文：Ajātaśatru，Ajatasatru，未生怨）轉生為仙人時，發願弒父，即使是佛陀也無法阻止。感受異熟果報，即果報顯現而必須承受，就像后兩種有意的行為一樣。《入行論》中說：『煩惱猛利及強烈，于功德田或恒常，所作業及弒父母，必定感受其果報。』時間上的定業將在後面闡述。第三種定業分為兩部分，首先是正文：接著『感受異熟果報』的內容，其中提到，十不善業的小、中、大三種異熟果報會導致轉生為旁生、餓鬼和地獄。《十地經釋》和《業百頌》中說，小業會導致轉生為餓鬼，中業會導致轉生為旁生。這些果報的痛苦程度不同，大業的痛苦程度較高，小業的痛苦程度較低，因此並不矛盾。具體來說，在《念住經》的偈頌中說：『貪與癡及怖畏嗔，若人殺害於人者，或復生已而殺害，彼等定往等活獄。父母以及友與親，良師若有作欺誑，妄語綺語說綺語，定當前往黑繩獄。若殺羊及鹿與狐，兔鼠以及豬野獸，或復生已而殺害，定往眾合壓迫獄。於此有情諸眾夫，身語意行作惱害，若有摻雜及欺誑，彼等定往號叫獄。若於天及婆羅門，或奪上師之財物，若有奪取已充滿，彼等定往大號叫。森林等處放火者，若復造作如是業，彼等有情於火中，號哭燒燃而顯現。若有無見諸眾生，顛倒宣說正法外，若復惱害於他人，彼等熾燃極燒燃。于諸功德之殊勝，若作猛烈之損害，或殺父母及上師，定於劫中受無間。』又說：『若有受持勝妙戒，不能如法而守護，彼等定於身與骨，焚燒可怖之猛焰。』此外，還講述了邪命、破壞佛塔、偷盜以及殺害水中生物等近邊罪。在比丘的戒律中，波羅夷罪、僧殘罪和粗罪等。 定業是指，由於先前的業力和願力，即使是佛陀也無法阻止業力的發生。例如，惡生王（Ajatasattu，梵文：Ajātaśatru，Ajatasatru，未生怨）轉生為仙人時，發願弒父，即使是佛陀也無法阻止。感受異熟果報，即果報顯現而必須承受，就像後兩種有意的行為一樣。《入行論》中說：『煩惱猛利及強烈，於功德田或恆常，所作業及弒父母，必定感受其果報。』時間上的定業將在後面闡述。第三種定業分為兩部分，首先是正文：接著『感受異熟果報』的內容，其中提到，十不善業的小、中、大三種異熟果報會導致轉生為旁生、餓鬼和地獄。《十地經釋》和《業百頌》中說，小業會導致轉生為餓鬼，中業會導致轉生為旁生。這些果報的痛苦程度不同，大業的痛苦程度較高，小業的痛苦程度較低，因此並不矛盾。具體來說，在《念住經》的偈頌中說：『貪與癡及怖畏嗔，若人殺害於人者，或復生已而殺害，彼等定往等活獄。父母以及友與親，良師若有作欺誑，妄語綺語說綺語，定當前往黑繩獄。若殺羊及鹿與狐，兔鼠以及豬野獸，或復生已而殺害，定往眾合壓迫獄。於此有情諸眾夫，身語意行作惱害，若有摻雜及欺誑，彼等定往號叫獄。若於天及婆羅門，或奪上師之財物，若有奪取已充滿，彼等定往大號叫。森林等處放火者，若復造作如是業，彼等有情於火中，號哭燒燃而顯現。若有無見諸眾生，顛倒宣說正法外，若復惱害於他人，彼等熾燃極燒燃。於諸功德之殊勝，若作猛烈之損害，或殺父母及上師，定於劫中受無間。』又說：『若有受持勝妙戒，不能如法而守護，彼等定於身與骨，焚燒可怖之猛焰。』此外，還講述了邪命、破壞佛塔、偷盜以及殺害水中生物等近邊罪。在比丘的戒律中，波羅夷罪、僧殘罪和粗罪等。

【English Translation】 Definite karma means that due to previous actions and aspirations, even the Buddha cannot prevent the occurrence of that karma. For example, when King Ajatasattu (Ajatasattu, Sanskrit: Ajātaśatru, Ajatasatru, unborn enemy) was reborn as a hermit, he vowed to kill his father, and even the Buddha could not prevent it. Experiencing the result of karma, that is, the fruition manifests and must be endured, is like the latter two intentional actions. The Bodhisattvacharyavatara says: 'When afflictions are intense and strong, towards fields of merit or constantly, whatever actions are done and killing parents, one will definitely experience their results.' Definite time will be explained later. The third type of definite karma is divided into two parts, first the main text: following the content of 'experiencing the result of karma,' it mentions that the small, medium, and large three types of results of the ten non-virtuous actions will lead to rebirth as animals, hungry ghosts, and hell beings. The Commentary on the Ten Bhumis Sutra and the Hundred Karmas Sutra say that small actions lead to rebirth as hungry ghosts, and medium actions lead to rebirth as animals. The degree of suffering of these results is different, the suffering of large actions is higher, and the suffering of small actions is lower, so there is no contradiction. Specifically, in the verses of the Mindfulness Sutra, it says: 'Greed and ignorance, fear and anger, if a person kills another, or kills after giving birth, they will definitely go to the Reviving Hell. Parents, friends, and relatives, if they deceive a good teacher, speak false and frivolous words, they will definitely go to the Black Line Hell. If they kill sheep, deer, foxes, rabbits, mice, pigs, and wild animals, or kill after giving birth, they will definitely go to the Crushing Hell. To all sentient beings, if they harm their body, speech, and mind, if they mix and deceive, they will definitely go to the Howling Hell. If they steal the property of gods and Brahmins, or rob the possessions of a guru, if they rob and fill themselves, they will definitely go to the Great Howling Hell. Those who set fire to forests and other places, if they engage in such actions, those sentient beings in the fire, will appear crying and burning. If there are beings with no view, who perversely preach the Dharma and non-Dharma, and harm others, they will burn intensely. If they cause severe harm to the greatness of virtues, or kill parents and gurus, they will definitely suffer in the Avici Hell for a kalpa.' It also says: 'If one receives excellent vows, but cannot protect them according to the Dharma, their body and bones will definitely be burned by the terrifying flames.' In addition, it also describes the near-border sins of wrong livelihood, destroying stupas, stealing, and killing aquatic creatures. In the precepts of monks, there are Parajika, Sanghavasesa, and Thullaccaya sins.

---

ང་ལྟུང་བ་སྡེ་ཕྱི་མ་གསུམ་སྟེ་དྲུག་ལས་འདས་པས་ཚ་བ་ནས་ ཡང་སོས་ཀྱི་བར་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་དེ་དྲུག་བསྲུངས་པས་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་སོགས་འདོད་ལྷ་དྲུག་ཏུ་རིམ་པ་ལྟར་སྐྱེ་བར་ཡང་བཤད་དོ། །རྒྱུ་མཐུན་ལ་བྱེད་པ་རྒྱུ་མཐུན་ནི་སོ་སོའི་ བྱེད་པར་འདོད་པའོ། །མྱོང་བ་རྒྱུ་མཐུན་ནི་ངན་སོང་ནས་ཤི་སྟེ་མིར་སྐྱེས་ནའང་བཅུ་པོ་སོ་སོ་དང་མཐུན་ཅིང་འདྲ་བར་ལུས་དང་ནོར་སོགས་མི་འབྱོར་བ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། གསོད་པ་ ཡིས་ནི་ཚེ་འཐུང་འགྱུར། །རྣམ་པར་འཚེ་བས་གནོད་པ་མང་། །རྐུ་བ་ཡིས་ནི་ལོངས་སྤྱོད་ཕོངས། །བྱི་བ་བྱེད་པ་དགྲ་ཟླར་བཅས། །བརྫུན་ཏུ་སྨྲ་བ་སྐུར་པ་སྟེ། །ཕྲ་མ་ཡིས་ནི་བཤེས་དང་འབྱེ། ། 1-564 ཚིག་རྩུབ་ཉིད་ཀྱིས་མི་སྙན་ཐོས། །མ་འབྲེལ་བས་ནི་ཚིག་མི་བཙུན། །བརྣབ་སེམས་ཡིད་ལ་རེ་བ་འཇོམས། །གནོད་སེམས་འཇིགས་པ་སྦྱིན་པར་བཤད། །ལོག་པར་ལྟ་བས་ལྟ་ངན་ཉིད། །ཅེས་པའོ། །བདག་པོའི་ནི་ ཕྱིའི་དངོས་པོ་རྒུད་པ་སྟེ་བསད་པས་གཟི་དང་མཐུ་ཆུང་བ་དང་། རྐུ་བས་སེར་བ་དང་ལོ་དགྲ་མང་བ་དང་། འདོད་ལོག་གིས་རྡུལ་གྱིས་འཁྲིགས་པ་དང་། བརྫུན་གྱིས་དྲི་ང་བ་དང་། ཕྲ་མས་ མཐོན་དམན་ཅན་དང་། ཚིག་རྩུབ་ཀྱིས་ཚ་སྒོ་ཅན་དང་རྒོན་དུང་ཅན་དང་ཐ་བ་ཅན་དང་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ས་དང་། ཀྱལ་པས་དུས་ཚིགས་འགྱུར་བ་མི་སྙོམས་པ་དང་། ཐ་མ་གསུམ་གྱིས་འབྲས་ བུ་ཕྲ་བ་དང་ཁ་བ་དང་ཉུང་བའམ་མེད་པ་སྟེ། སར་ནི་འབྲས་བུ་ཉིད་ལ་མཐུ་ཆུང་བ་དང་མི་སྨིན་པ་དང་འདྲུལ་བ་དང་ཅ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དང་ཤིན་ཏེ་མ་དང་མི་ ཞིམ་པ་དང་རྟག་ཏུ་མ་ཡིན་པ་དང་ཆུང་བ་དང་གནོད་པར་འགྱུར་བ་དང་མེད་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་བཅུ་གསུངས་ཤིང་། བསྡུ་བར་ནི་མང་པོ་འབྱུང་སྟེ་དེ་ཉིད་དུ་བལྟའོ། །དེའང་མདོ་ལས་ཏེ། རྒྱ་དཔེ་ལ་ནི་མདོ་བཀོད་ཅིང་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་བཤད་སྣང་སྟེ་མདོ་ནི། ཐམས་ཅད་བདག་པོ་རྒྱུ་མཐུན་དང་། །རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་འབྱིན་པར་འདོད་ཅེས་པའི་འགྲེལ་པ་དང་མཐུན་པར་སྣང་ངོ་། ། 1-565 དེ་བཞིན་དུ་སར་དགེ་བ་བཅུ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ནི་ཆེན་པོས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་དང་། འབྲིང་གིས་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་དང་ཆུང་ངུས་མི་རྣམས་སུ་སྐྱེ་བར་གསུངས་སོ། །རྒྱུ་མཐུན་ དང་དབང་འབྲས་ནི་སྔ་མ་ལས་བཟློག་པ་སྟེ། ཕྲེང་བར། མི་དགེ་ཞེས་བྱ་དེ་རྣམས་ཀྱི། །རྣམ་སྨིན་བསྒྲགས་པ་གང་ཡིན་པ། །དགེ་བ་རྣམས་ནི་ཐམས་ཅད་ལ། །འབྲས་བུ་དེ་ནི་བཟློགས་ཏེ་འབྱུང་། ། ཞེས་གསུངས་སོ། །རྒྱ་ཆེར་ནི་མདོ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་དང་ལས་བརྒྱ་པ་དང་གང་པོ་སོགས་ཀྱིས་རྟོགས་བརྗོད་དང་འདུལ་བ་ལུང་ལ་སོགས་པར་བལྟས་ཏེ་ཤིན་ཏུ་སྤང་བླང་བྱའོ། ། འདིར་སྨྲས་པ། སྣང་ སྟོང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ལའང་། །དཀར་ནག་ལས་འབྲས་མི་ས

【現代漢語翻譯】 我還提到，超越了墮罪三類中的后三類，即六種罪過，會導致從『熱地獄』到『復活地獄』的六種輪迴。如果守護這六種戒律，則會依次轉生為『他化自在天』等六慾天神。『隨順因』是指，隨順因被認為是各自的行為。 『體驗隨順因』是指，即使從惡道死去轉生為人，身體和財富等仍然與之前的十種惡行相符且相似，即不富裕。《寶鬘論》中說：『殺生之人壽命短，惱害之人多遭害，偷盜之人失財物，行淫之人樹敵多，妄語之人遭誹謗，離間之人友誼斷，』 『惡語之人名聲差，綺語之人言無信，貪婪之人希望滅，害人之人布畏懼，邪見之人陷惡見。』所謂『主因』是指外在事物的衰敗，即殺生導致威嚴和力量減小，偷盜導致冰雹和旱災增多，邪淫導致塵土飛揚，妄語導致氣味難聞，離間導致地位低下，惡語導致土地貧瘠，多帶刺、多鹽堿、多毒物，綺語導致季節失調，最後三種導致果實稀少、有霜凍、產量低或沒有產量。土地方面，果實的力量微弱、不成熟、腐爛、變質、不新鮮、無味、不穩定、小、有害或消失。總共說了十三個方面，詳細內容可以參考相關論典。這些內容也出自經部，在印度範本中引用了經文，而且上師耶謝也似乎對此進行了解釋，經文是：『一切皆為主因、隨順因，並能產生異熟果。』這與解釋相符。 同樣，善業十事，如果是有漏的，那麼其異熟果，大者會導致轉生到上兩界（色界和無色界），中者會導致轉生到欲界的天神，小者會導致轉生為人。隨順因和增上果與之前相反。《寶鬘論》中說：『所說諸不善，其異熟之果，一切諸善業，彼果皆翻轉。』 廣泛而言，需要參考《念住經》、《業百篇》、《正藏》等譬喻和律藏等，從而非常謹慎地取捨。在此處說道：即使對於如幻如夢的空性顯現，黑白業果也不會欺騙。

【English Translation】 I also mentioned that surpassing the latter three of the three categories of transgressions, namely the six transgressions, leads to the six realms of rebirth from 'Hot Hell' to 'Reviving Hell'. If these six precepts are guarded, one will be reborn in order as the six Desire Realm Gods such as 'Paranirmitavasavartin'. 'Similar Cause' refers to the fact that similar causes are considered to be their respective actions. 'Experiencing Similar Cause' refers to the fact that even if one dies from a bad rebirth and is reborn as a human, the body and wealth, etc., are still in accordance with and similar to the previous ten evil deeds, that is, not prosperous. In the 'Garland of Jewels' it says: 'The one who kills has a short life, the one who harms suffers much harm, the one who steals loses wealth, the one who commits adultery has many enemies,' 'The one who lies is slandered, the one who slanders severs friendships, the one who speaks harshly has a bad reputation, the one who speaks nonsense has no credibility, the one who is greedy destroys hope, the one who harms instills fear, the one who has wrong views falls into wrong views.' The so-called 'Dominant Cause' refers to the decline of external things, that is, killing leads to a decrease in majesty and power, stealing leads to an increase in hail and drought, adultery leads to dust, lying leads to a bad smell, slander leads to low status, harsh words lead to barren land, with many thorns, much salt, and many poisons, frivolous words lead to seasonal imbalances, and the last three lead to sparse fruits, frost, low yield, or no yield. In terms of land, the power of the fruit is weak, immature, rotten, deteriorated, not fresh, tasteless, unstable, small, harmful, or disappears. A total of thirteen aspects are mentioned, and detailed content can be found in relevant treatises. These contents also come from the Sutra Pitaka, and the scriptures are quoted in the Indian version, and it seems that Master Yeshe also explained this, the scripture is: 'Everything is the dominant cause, the similar cause, and can produce the Vipaka fruit.' This is in accordance with the explanation. Similarly, the ten virtuous deeds, if they are tainted, then their Vipaka fruit, the great one will lead to rebirth in the upper two realms (Form Realm and Formless Realm), the middle one will lead to rebirth as the gods of the Desire Realm, and the small one will lead to rebirth as humans. The similar cause and the Adhipati-phala are the opposite of the previous ones. The 'Garland of Jewels' says: 'The Vipaka fruit of all the non-virtuous deeds that are said, for all the virtuous deeds, that fruit will be reversed.' Broadly speaking, it is necessary to refer to the 'Satipatthana Sutra', the 'Karma-shataka', the 'Purna', etc., parables and the Vinaya Pitaka, etc., and thus be very careful in adopting and rejecting. It is said here: Even for the emptiness appearance that is like a dream, the black and white karmic results will not deceive.

---

ླུ་བས། །ཚེ་འདིའི་བདེ་སྡུག་ལ་དཔགས་ཏེ། །ཤིན་ཏུ་གཅེས་པས་བླང་དོར་བྱ། ། གཉིས་པ་དེ་ངེས་པར་བྱ་བ་ལ་གསུམ་ལས། འཕེན་རྫོགས་བཤད་ པ་ནི་ལས་ཀྱི་འཕྲོས་སུ་ལས་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་ཀུན་བཤད་དགོས་པས་དགེ་བས་བདེ་འགྲོ་དང་མི་དགེ་བས་ངན་འགྲོ་འཕེན་པ་དང་གཉིས་ཀས་གཉིས་ཀ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་ཅིང་རྣམ་སྨིན་ ནི་ཀུན་གཞི་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པའོ། །སྐྱེས་པ་ན་འདོད་མི་འདོད་ནི་ཡོན་ཏན་བདུན་བརྗོད་པའི་གཏམ་དུ། ཚེ་རིང་དེ་བཞིན་ནད་མེད་དང་། །གཟུགས་དང་སྐལ་བ་བཟང་དང་རིགས། །ནོར་དང་ཤེས་རབ་དག་དང་བདུན། ། 1-566 ཡོན་ཏན་མདོ་སྡེ་རྣམས་སུ་གསུངས། །ཞེས་བཤད་པ་དང་ལྡན་པ་དང་མི་ལྡན་པ་སོགས་སོ། །དེ་དག་ལ་མུ་བཞི་སྟེ་སྐྱ་རིས་ཀྱི་གཟུགས་བཟང་ངན་དང་ཚོན་བཟང་ངན་བཞིན་ནོ། །འཕེན་ཚུལ་མུ་ བཞི་ནི། །ལས་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ལུས་སྐྱེ་བ་གཅིག་ཁོ་ན་འཕེན་པར་བྱེད་པ་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། །སེམས་གསལ་གཅིག་སྐྱེད་འབྲས་བུས་གང་། །ཚངས་པ་ལ་སོགས་ཡིན་པ་ལྟར། །ཞེས་འབྱུང་ཞིང་། དེ་སྐད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོ་སྡེར་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུའོ། །གཅིག་གིས་དུ་མ་འཕེན་པ་མདོར་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་མཆོད་རྟེན་ལ་ཕྱག་གུས་པོ་ཕུལ་བས་ལུས་ཀྱིས་ནོན་པའི་ས་གཞིའི་ བར་གྱི་རྡུལ་ཕྲན་གྱི་གྲངས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་སྒྱུར་བར་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་ནི་ཆོས་གྲོགས་ལ་ཕྲག་དོག་གིས་འཛད་པར་བཤད་དོ། །དུ་མས་གཅིག་འཕེན་པ་མཆོད་སྦྱིན་བརྒྱ་བྱས་པས་ བརྒྱ་བྱིན་དུ་སྐྱེ་བ་ལྟ་བུའོ། །དུ་མས་དུ་མ་འཕེན་པ་ལས་དུ་མ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ཏེ་སྐྱེ་བ་དུ་མའི་ས་བོན་འཇོག་པའོ། །གཅིག་གིས་སྐྱེ་བ་གཅིག་འཕེན་ཏེ། །ཡོངས་རྫོགས་བྱེད་པ་དུ་ མ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ་འཕགས་པ་མ་འགགས་པས་བདག་བསོད་སྙོམས་གཅིག་གི་རྣམ་སྨིན་གྱིས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ལྷར་ལན་བདུན་དང་ད་ལྟ་ཤཱཀྱ་ཕྱུག་པོར་སྐྱེས་པར་བཤད་པ་ནི་སྐྱེ་བ་དྲན་ནས་དགེ་བ་གཞན་བྱས་སྟེ། 1-567 དོང་ཙེ་གཅིག་སྤེལ་བས་སྟོང་རྙེད། དོང་ཙེ་གཅིག་གིས་ཕྱུག་པོ་འདི་བྱུང་ཞེས་སྨྲ་བ་ལྟ་བུར་སྨྲའོ། །འཕངས་པ་ཐོག་མར་གར་འགྲུབ་སྤྱད་པ་ནི་ཅིག་ཅར་དུ་མའི་རྣམ་སྨིན་འབྱུང་བ་མེད་པས་ ལས་མང་པོ་རྣམ་སྨིན་ཐ་དད་ཅན་དང་ལྡན་པའི་ཞེས་དྲིས་པ་ལ་གང་ལྕི་བ་དང་ལྕི་ཡང་མཉམ་ན་འཆི་དུས་སུ་སད་པ་དང་དེ་གཉིས་འདྲ་ན་གོམས་པ་དང་གསུམ་པོ་འདྲ་ན་ དང་པོར་སྤྱད་པ་རྣམས་སྔ་མ་སྔ་མ་དང་པོར་སྨིན་ཏེ། ལས་ནི་འཁོར་བར་ལྕི་གང་དང་། །ཉེ་བ་གང་དང་གོམས་པ་གང་། །སྔོན་བྱས་གང་ཡིན་དེ་ལས་ནི། །སྔ་མ་སྔ་མ་རྣམས་སྨིན་ འགྱུར། །ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དགུ་པར་དྲངས་སོ། །རྟེན་འབྲེལ་གྱི་འདུ་བྱེད་ལ་གཉིས་ལས་སོ་སོའི་ངོ་བོ་ནི་ལས་ཀྱི་དབྱེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། བསོད་ནམས་སོ

【現代漢語翻譯】 因此，要衡量今生的苦樂，極其珍視地取捨（善惡）。 第二，關於必須確定的這一點，有三方面：闡述投生和圓滿。 由於在業的引申中，必須闡述所有與業相關的法，因此，善業能投生善趣，惡業能投生惡趣，兩者都能使兩者圓滿，而異熟則是與阿賴耶識及其相應法相關聯的。 關於出生時是否如意，在講述七種功德的故事中說：『壽命長、無病，容貌、福分、家世好，財富和智慧，這七種功德在經藏中都有闡述。』具有或不具有這些功德等等。 對於這些，有四句：就像畫布上的形象有好有壞，顏色有好有壞一樣。 四句是關於投生方式的：在《入行論》中說，一個行為圓滿的剎那，只會投生一次身體：『如一明凈心，能生無量果，如梵天等。』 正如在《涅槃經》中所說的那樣。 一次投生多次，例如，簡而言之，一個比丘恭敬地向佛塔頂禮，據說他將轉生為身體所觸及的地面上的微塵數量的轉輪王。但據說這會被對法友的嫉妒所耗盡。 多次投生一次，例如，進行一百次祭祀后投生為帝釋天。 多次投生多次，多種業相互依存，種下多次投生的種子。 一次投生一次，但圓滿需要多次。 正如聖者無著所說，一次佈施的異熟，使他七次成為三十三天之神，現在又轉生為釋迦富人，這是因為他回憶起前世，做了其他善事。 就像人們說，用一枚銅幣進行投資，就能獲得千倍的回報，一枚銅幣帶來了這位富人。 關於最初如何實現和利用所投生的身體，因為不可能同時產生多種異熟，所以當被問及『許多業具有不同的異熟』時，回答是：哪個更重，如果輕重相同，則看臨終時哪個先出現，如果兩者相同，則看哪個更習慣，如果三者相同，則看哪個先做。先做的先成熟。 正如《俱舍論釋》第九品所引用的：『業在輪迴中，何者為重，何者臨近，何者習慣，何者先做，這些業中，先做的先成熟。』 關於緣起的行，分為兩種，各自的體性是根據業的分類而定的，即福德等。

【English Translation】 Therefore, measure the happiness and suffering of this life, and carefully adopt or abandon (good and evil). Second, regarding what must be determined, there are three aspects: explaining projection and completion. Since in the extension of karma, all dharmas related to karma must be explained, virtuous karma projects to happy realms, non-virtuous karma projects to unhappy realms, and both can complete both, and the vipāka (result) is associated with the ālaya-vijñāna (store consciousness) and its associated dharmas. Regarding whether one is content or discontent at birth, in the story of stating the seven qualities, it says: 'Long life, freedom from illness, good looks, good fortune, good lineage, wealth, and wisdom, these seven qualities are explained in the sutras.' Having or not having these qualities, and so on. For these, there are four possibilities: just like the image on a canvas has good and bad shapes, and the colors are good and bad. The four possibilities are about the way of projection: In the Bodhicaryāvatāra (Guide to the Bodhisattva's Way of Life), it says that in one moment of completing an action, only one body is projected: 'Like one clear mind, can produce limitless fruits, like Brahmā and others.' Just as it is said in the Nirvana Sutra. One projects many, for example, in short, a bhikṣu (monk) respectfully prostrates to a stupa (reliquary mound), it is said that he will be reborn as a chakravartin (wheel-turning monarch) for the number of dust particles on the ground touched by his body. But it is said that this will be exhausted by jealousy towards dharma friends. Many project one, for example, after performing a hundred sacrifices, one is reborn as Indra (lord of the gods). Many project many, many karmas are interdependent, planting the seeds for many rebirths. One projects one rebirth, but completion requires many. As Ārya Asaṅga said, the vipāka (result) of one alms-giving caused him to become a god of the Thirty-Three Heavens seven times, and now he is reborn as Śākya the Rich, because he remembered his past life and did other virtuous deeds. It's like saying that by investing one copper coin, one can get a thousandfold return, one copper coin brought this rich man. Regarding how the projected body is initially realized and utilized, because it is impossible for multiple vipākas (results) to arise simultaneously, so when asked 'many karmas have different vipākas (results)', the answer is: which is heavier, if the weight is the same, then see which appears first at the time of death, if both are the same, then see which is more habitual, if the three are the same, then see which was done first. The earlier ones mature first. As quoted in the ninth chapter of the Abhidharmakośa-bhāṣya (Commentary on the Treasury of Abhidharma): 'In samsara (cyclic existence), which karma is heavier, which is closer, which is more habitual, which was done earlier, among these karmas, the earlier ones mature first.' Regarding the saṃskāra (formations) of dependent origination, there are two types, the respective nature of each is determined according to the classification of karma, namely merit, etc.

---

གས་མདོ་བསྟན་བཅོས་སུ་འབྱུང་བ་ལ་ བསོད་ནམས་ནི་འདོད་པའི་དགེ་བའོ། །གནས་འཇོག་ནི་མདོར། །བསོད་ནམས་ཟད་དེ་འོད་གསལ་ནས་འཆི་ཞེས་པས་གོང་མའི་ཡང་ཡིན་མོད་དེ་ལ་སྒོས་མིང་བཏགས་པ་སྟེ་རྒྱུན་བཞུགས་ལྟར་རོ། །མི་དགེ་བ་ ལ་ཁམས་མ་སྨོས་པ་ནི་འཁྲུལ་གཞི་མེད་པས་སོ། །མི་གཡོ་བ་ལ་དགེ་བ་སྨོས་པས་བསྒྲིབས་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་སེལ་ལོ། །བསོད་ནམས་འདོད་ཁམས་དགེ་བའི་ལས། །མི་གཡོ་གོང་མ་ལས་སྐྱེས་པའི། ། 1-568 གང་ཕྱིར་ས་ནི་དེ་རྣམས་སུ། །ལས་རྣམ་སྨིན་ལ་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ་འདོད་པ་ན་མི་ལ་རྫོགས་བྱེད་ཀྱི་དགེ་བ་ཀླུ་ལ་སྨིན་པ་ཡོད་པ་ལྟ་བུ་མིན་པར་སའི་ངེས་པས་འབྲས་ བུ་འབྱིན་པས་དང་མཉམ་བཞག་གིས་ས་པ་ཡིན་པས་ས་འོག་མའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་གཡོ་བས་དེའོ། །དེ་མ་རིག་པས་སྐྱེད་ཚུལ་ནི་མ་རིག་པའི་སོགས་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོར་གསུངས་པ་ལ་ཇི་ལྟར་ ཏེ་བར་པ་མ་རིག་པ་ལས་བྱུང་བར་རིགས་ཀྱང་ཐ་དག་མི་རིགས་ཏེ་མ་ཆགས་སོགས་ལས་བྱུང་བས་སོ་ཞེ་ན། ལན་རྨོངས་པ་ཞེས་ཏེ་རྣམ་སྨིན་ལ་རྨོངས་པ་ཅན་གྱི་གང་ཟག་ལ་ ནི་རྣམ་སྨིན་ལ་ཡི་ཆེས་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའི་སྐབས་མེད་པས་མི་དགེ་བ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ཁོ་ནའི་དོན་བདེན་བཞི་ལ་རྨོངས་པ་བདེན་པ་མ་མཐོང་བ་ལ་ནི་དགེ་བའི་སེམས་ཡོད་ པས་མ་རིག་པ་མངོན་གྱུར་མེད་ཀྱང་དེའི་ས་བོན་གྱི་དབང་གིས་ཁམས་གསུམ་སྡུག་བསྔལ་དུ་མ་ཤེས་པར་ཡང་སྲིད་ཀྱི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་དང་མི་གཡོ་བ་གསོག་གོ །བདེན་མཐོང་རྣམས་ནི་མིན་ཏེ་ དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ལ་མ་རྨོངས་པས་སོ། །མི་དགེ་བ་བཅུའི་ཉོན་མོངས་ནི་སྲོག་གཅོད་སོགས་ཉོན་མོངས་པས་ཀྱང་རིག་པར་བྱ་ཞེས་པ་དེ་ལ་སྲོག་གཅོད་ལ་ཤ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་དང་སྡང་བས་མི་ཤ་གླན་འདོད་པ་སོགས་དང་། 1-569 གཏི་མུག་གིས་བླ་མའི་དོན་དུ་དང་མཆོད་སྦྱིན་ལ་གསོད་པ་སོགས་སྦྱོར་ཏེ་ཞེ་སྡང་གིས་མཐར་ཕྱིན་པ་དང་དངོས་གཞིར་འགྱུར་ཏེ་སྙིང་རྗེ་མེད་པ་མིན་ན་སེམས་ཅན་མི་གསོད་པས་སོ། །ཀུན་ སློང་རྣམ་གཉིས་རྒྱུ་དང་ནི། །དེ་ཡི་དུས་ཀྱི་སློང་ཞེས་བྱ། །གཉིས་ལས་དང་པོ་རབ་འཇུག་བྱེད། །གཉིས་པ་རྗེས་སུ་འཇུག་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྙེད་སྙན་བསྟོད་བདེའི་ཆེད་དུ་ དང་དགྲ་ལ་དང་ལོག་ལྟས་ཚིག་རྩུབ་དང་གནོད་སེམས་བྱེད་པ་ལའང་ངོ་། །མ་བྱིན་ལེན་ལ་རྫས་སོགས་ལ་ཆགས་པ་དང་། གནོད་ལན་དུ་དང་། གཏི་མུག་གིས་བླ་མའི་དོན་དུ་དང་། རྒྱལ་སྲིད་བསྲུང་ བ་དང་མཆོད་སྦྱིན་གྱི་དོན་དུ་དང་། བྲམ་ཟེ་རྐུ་བ་སྐྱོན་མེད་ཅེས་ལྟ་བས་སྦྱོར་རོ། །འདོད་ལོག་ལ་གཞན་གྱི་ཆུང་མ་སོགས་ལ་དང་རྙེད་བཀུར་དང་རང་དང་མཛའ་བོ་བསྐྱང་པའི་ཆེད་དུ་ ཆགས་པ་དང་གནོད་ལན་དུ་དང་། པར་སིག་པ་སོགས་མ་སོགས་ལ་ཉལ་བ་དང་བ་ལང་བྱིན་གྱི་མཆོད་སྦ

【現代漢語翻譯】 如《俱舍論》中所說： 『福德是欲界的善。』安住是指在《經部》中，『福德耗盡，從光明中死去』，因此也是指上界的善，但這裡特別命名，如同常住一般。沒有提到非福德的界，是因為沒有混淆的可能。提到不動善，是爲了排除有覆無記和無覆無記。福德是欲界善業，不動是上界所生的。 『因為地在那些地方，業的異熟是不動的。』也就是說，在欲界，不會像人所做的圓滿善業成熟于龍族那樣，而是因為地的確定性而產生果報，並且因為與等持相應而成為地，所以不會因為地獄的過失而不動。以無明產生的方式，如《緣起經》中所說，如何呢？如果說中間的產生是因為無明，雖然合理，但並非所有都合理，因為也從貪慾等產生。回答說，愚昧，也就是說，對於具有異熟愚昧的人來說，沒有相信異熟的正確見解的機會，因此會產生非福德。僅僅對於那個道理，對於四諦愚昧，對於沒有見到真諦的人來說，因為有善心，即使沒有顯現無明，也可能因為其種子的力量，不瞭解三界的痛苦，從而積累輪迴的因，即福德和不動業。見到真諦的人則不是這樣，因為他們不愚昧於那個道理。十不善業的煩惱，也應該通過殺生等煩惱來理解，例如，殺生是因為貪戀肉等，憎恨他人想吃人肉等，以及愚癡地爲了上師或祭祀而殺生等，最終會變成嗔恨，成為究竟和根本，如果沒有慈悲心就不會殺害眾生。兩種動機是原因和那個時候的動機。前者是最初的動機，後者是隨後的動機。 就像這樣，爲了獲得名利恭敬和安樂，以及對敵人，以及以邪見說惡語和懷有惡意也是如此。不予取是因為貪戀財物等，以及爲了報復，以及愚癡地爲了上師，以及爲了守護王位和祭祀，以及認為婆羅門偷盜沒有罪過。邪淫是因為貪戀他人的妻子等，以及爲了獲得名利，以及爲了保護自己和朋友，以及爲了報復，以及與母豬等交合，以及牛施等。

【English Translation】 As it appears in the 'Abhidharmakosha': 'Merit is the virtue of the desire realm.' 'Abiding' refers to, in the context of the Sutra, 'Having exhausted merit, dying from the clear light,' thus also referring to the virtue of the upper realms, but here it is specifically named, like something permanent. The realm of non-merit is not mentioned because there is no possibility of confusion. Mentioning immovable virtue is to exclude obscured and non-obscured, and undeclared. Merit is the virtuous action of the desire realm, immovable is born from the upper realms. 'Because the earth is in those places, the ripening of karma is immovable.' That is to say, in the desire realm, it is not like the perfect virtuous action done by humans ripening in the Naga realm, but because of the certainty of the earth, it produces results, and because it is in accordance with Samadhi, it becomes the earth, so it is immovable due to the faults of the lower realms. The way it is produced by ignorance, as stated in the Sutra of Dependent Origination, how is it? If it is said that the intermediate production is because of ignorance, although it is reasonable, not all are reasonable, because it also arises from desire and so on. The answer is ignorance, that is to say, for a person who is ignorant of ripening, there is no opportunity for a correct view that believes in ripening, therefore non-merit arises. Only for that reason, for those who are ignorant of the Four Noble Truths, for those who have not seen the truth, because there is a virtuous mind, even if ignorance is not manifest, it is possible that due to the power of its seeds, not understanding the suffering of the three realms, they accumulate the cause of Samsara, that is, merit and immovable karma. Those who have seen the truth are not like that, because they are not ignorant of that reason. The afflictions of the ten non-virtuous actions should also be understood through afflictions such as killing, for example, killing is because of attachment to meat and so on, hating others wanting to eat human flesh and so on, and ignorantly killing for the sake of the Lama or sacrifices and so on, will eventually become hatred, becoming ultimate and fundamental, if there is no compassion, sentient beings will not be killed. The two motivations are the cause and the motivation of that time. The former is the initial motivation, the latter is the subsequent motivation. Likewise, it is also the same for seeking fame, praise, honor, and happiness, and towards enemies, and with harsh words and malicious intent due to wrong views. Not giving is because of attachment to wealth and so on, and for revenge, and ignorantly for the sake of the Lama, and for protecting the kingdom and sacrifices, and viewing that Brahmins stealing is not a fault. Adultery is because of attachment to other people's wives and so on, and for seeking fame and honor, and for protecting oneself and friends, and for revenge, and lying with sows and so on, and cow offerings and so on.

---

ྱིན་བྱེད་པ་དང་། བུད་མེད་ནི་གཏུན་སོགས་དང་འདྲའོ་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་དང་། བརྣབ་སེམས་ ལ་རྐུ་བ་ལྟར་ཏེ་སྡང་བས་འདིའི་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པའོ་ཞེས་འགྲེལ་པར་རོ། །བརྫུན་སོགས་ལ་ཇི་རིགས་པ་སྔ་མ་ལྟར་ཏེ་ཀུན་ལ་འདི་ལ་སྐྱོན་ཅི་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་ལྟ་བ་ནི་གཏི་མུག་གིས་སོ། ། 1-570 ལོག་ལྟ་ལ་བྱེད་པ་ལ་རྒྱང་འཕེན་པས། མཛེས་མ། མ་ཤི་ཚེ་ལ་དགའ་མགུར་སྤྱོད། །དེ་ནས་དེ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །སླར་སྐྱེ་བ་ནི་ག་ལ་ཡོད། །ཅེས་སོགས་དང་། །དགྲ་བོ་བདེན་པར་ལྟ་ བ་ལ་སྡང་བས་སོ། །ཆ་བཞི་པོ་དེའི་རིམ་པས། གཞི་ནི་སེམས་ཅན་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །མིང་དང་མིང་དང་གཟུགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །སྦྱོར་བ་རྩ་བ་གསུམ་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་དང་། ཕྲེང་བར། ཆགས་དང་ ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་དང་། དེས་སྐྱེད་ལས་ནི་མི་དགེ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པའང་ཕལ་ཆེ་བས་ཏེ། གོང་མའི་ཉོན་མོངས་དང་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ལྷན་སྐྱེས་འགས་བསྐྱེད་པའི་ལས་ཟས་གོས་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་ ལ་མི་དགེ་བ་མ་ཁྱབ་པས་སོ། །བཞི་པ་དེ་ཚུལ་གཞན་དུ་མས་བཤད་པ་ལ་བཅུ། གང་ཟག་དང་ནུས་པས་དང་འབྲས་བུ་མཐུན་མི་མཐུན་གནང་བཀག་དང་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་དུ་འདོད་པ་ གསུམ་དང་འབྲས་བུའི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་དང་། འབྲས་བུ་མྱོང་དུས་ཀྱིས་དང་ངོ་བོ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱིས་དང་། སྦྱིན་པའི་ལས་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ལས་དང་ལས་སྐྱེ་རྒུས་སྤྱོད་ཚུལ་གྱི་མདོ་དང་ལས་ བསམ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་མདོ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་བཤད་བྱ་ནི་ལས་ཐུན་མོང་བ་ཞེས་སོ། །འཆད་བྱེད་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་གཞི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ལ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ནི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའོ། ། 1-571 སེམས་ཅན་འབྱེད་པ་ལའང་དབང་འབྲས་ལས་ཐུན་མོང་བ་སྟོན་པ་ཡང་ལས་གང་གིས་ཞེས་ཏེ་དབང་གིས་ནི་བདག་རྐྱེན་གྱིས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཐུན་མོང་བ་སྟེ་འབྲས་བུ་ཐུན་མོང་བ་ཉིད་ཀྱི་ ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །དེའང་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་དང་རྟ་གླང་རིན་པོ་ཆེ་སོགས་དང་སློབ་དཔོན་དང་སློབ་མ་སོགས་ཕན་ཚུན་གྱི་ལས་ཀྱིས་བྱུང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཉི་ཤུ་པར། གཅིག་ལ་གཅིག་གི་དབང་ གིས་ན། །རྣམ་པར་རིག་པ་ཕན་ཚུན་འབྲས། །ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །དེ་ཉིད་གསལ་བར་བྱེད་པ་འདི་ལྟར་གཞན་དང་ཕན་ཚུན་དུ་ལྟ་བ་དང་སྨྲ་བ་དང་ཐ་ནའང་ཐོས་པ་སོགས་མི་སྤྱོད་པ་ མོད་པ་རྙེད་སླ་བ་མ་ཡིན་གྱི་དཀོན་ཏེ་གཟུགས་མེད་པ་འགའ་ལ་སྲིད་དོ། །གཉིས་པ་ནུས་པས་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས་སྟོབས་ལྡན་ལ་ངོ་བོས་སྟོབས་ལྡན་དང་ཁམས་ཀྱིས་དང་རྒྱུད་ཀྱིས་དང་ བསམ་པས་དང་ཞིང་སོགས་དགུས་སྟོབས་ལྡན་ཏེ་ལྔའི་དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས་དངོས་ལ། གཉེན་པོ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་མོ་ཞེའོ། །དེ་ནི་ཉེ་བར་མཚོན་པ་ཙམ་སྟེ་ཆོས་བཞི་བསྟན་པར་བཀའ་བསྩལ་པ་ ལྟར་རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་གྱི

【現代漢語翻譯】 例如，認為男性是行動者，女性是工具等等。貪婪就像偷竊，憎恨則希望對方一無所有。這是註釋中的解釋。對於虛假等行為，如同之前所說，愚癡在於認為一切都沒有任何過錯。 對於邪見，就像那些虛無主義者所說：『美麗的女子啊，趁活著的時候盡情享受吧！死後就不再有任何感覺了，怎麼可能有來世呢？』等等。把敵人看作真實，是出於憎恨。這四部分按照順序是：基礎是眾生和享受，名稱、名稱和形式。』正如經文所說：『結合產生於三個根本煩惱。』《寶鬘論》中說：『貪慾、嗔恨和愚癡，由此產生的行為是不善的。』這主要是指由上層的煩惱和慾望的煩惱共同產生的行為，例如對食物、衣服和享受等不善的行為。第四種觀點，其他人以不同的方式解釋，分為十種：認為個體和能力、果報相同或不同、允許或禁止、有表或無表是三種；從果報的本質方面；從體驗果報的時間方面；從本質和異熟方面；以及解釋佈施的行為、戒律的行為、業的產生、眾生如何使用食物的經典，以及業不可思議的經典。 第一種觀點有兩種解釋，即所要解釋的是共同的業。在解釋者中，第一種是從基礎本質方面進行解釋，區分是產生。區分眾生也顯示了權力果報和共同的業，即通過什麼業？通過權力，即主導因素。像這樣的共同，即因為果報是共同的。』例如，轉輪王和馬、象等珍寶，以及老師和學生等，都是彼此的業所產生的。如《二十頌》所說：『通過彼此的權力，意識相互產生果報。』這與此相符。爲了更清楚地說明這一點，像這樣與他人相互看待、說話，甚至聽聞等不常見的事情，不容易找到，很少見，只存在於一些無色界眾生中。第二種是通過能力來解釋，分為兩種：對於有力量者，從本質上、從界、從傳承、從意念、從田地等方面有九種力量。在五種力量中，第一種有三種，即真實的。對治是聖道。』這只是一個近似的例子，就像佛陀教導的四法一樣，是爲了駁斥各種觀點。

【English Translation】 For example, thinking that men are actors and women are like tools, etc. Greed is like stealing, and hatred wishes that the other person has nothing. This is the explanation in the commentary. For falsehood and other actions, as mentioned before, ignorance lies in thinking that there is nothing wrong with everything. Regarding wrong views, like those nihilists who say: 'Beautiful woman, enjoy yourself while you are alive! After death, there will be no more feelings, how can there be a next life?' etc. Seeing the enemy as real is out of hatred. These four parts in order are: the basis is sentient beings and enjoyment, name, name, and form.' As the scripture says: 'Combination arises from the three root afflictions.' The 'Garland of Gems' says: 'Desire, hatred, and ignorance, the actions arising from these are unwholesome.' This mainly refers to the actions produced jointly by the upper afflictions and the afflictions of desire, such as unwholesome actions towards food, clothing, and enjoyment, etc. The fourth view, which others explain in different ways, is divided into ten types: thinking that individuals and abilities, retribution are the same or different, permission or prohibition, expressive or non-expressive are three types; from the aspect of the essence of retribution; from the aspect of the time of experiencing retribution; from the aspect of essence and Vipāka; and explaining the actions of giving, the actions of discipline, the arising of karma, how sentient beings use food in the scriptures, and the scriptures on the inconceivable nature of karma. The first view has two explanations, that is, what is to be explained is the common karma. Among the explainers, the first is to explain from the aspect of the basic essence, and differentiation is production. Differentiating sentient beings also shows the power of retribution and common karma, that is, through what karma? Through power, that is, the dominant factor. Such commonality, that is, because retribution is common.' For example, the wheel-turning king and treasures such as horses and elephants, and teachers and students, etc., are all produced by each other's karma. As the 'Twenty Verses' says: 'Through each other's power, consciousness mutually produces retribution.' This is consistent with this. To clarify this further, things like looking at each other, speaking, and even hearing, etc., which are not common, are not easy to find, are rare, and only exist in some formless realm beings. The second is to explain through ability, divided into two types: for those with power, there are nine types of power from essence, from realm, from lineage, from intention, from field, etc. Among the five powers, the first has three types, that is, the real. The antidote is the noble path.' This is just an approximate example, just like the four dharmas taught by the Buddha, it is to refute various views.

---

་སྟོབས་འགྱོད་བཤགས་དང་། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་མི་དགེ་བའི་དགེ་བ་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཟག་མེད་དང་། །སླར་ལྡོག་པའི་སྟོབས་སྡོམ་པ་དང་། རྟེན་གྱི་སྟོབས་དཀོན་མཆོག་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། 1-572 བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པ་ཀུན་རྫོབ་པ་དང་དོན་དམ་པའོ། །དེ་རྒྱས་པར་བསླབ་བསྡུས་དང་ཐུབ་པའི་དགོངས་རྒྱན་སོགས་སུ་བལྟའོ། །དེའི་སྟོབས་ཅན་གྱི་བསམ་བཞིན་པའི་མི་དགེ་བ་དེ་ གཉེན་པོ་གང་རུང་གི་སྟོབས་སྐྱེད་པས་དམྱལ་བ་མྱོང་འགྱུར་མཐོང་ཆོས་ལ་ནད་ཙམ་དུ་འགྱུར་བའམ་གཏན་མི་མྱོང་བར་འགྱུར་བ་དགེ་སློང་དཔའ་བྱིན་གཞན་གྱི་ཆུང་མ་ལ་གཡེམས་ཤིང་དེའི་ཁྱིམ་ཐབ་ དུག་གིས་བསད་ཏེ་འགྱོད་པ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ངོ་མཚར་བླ་མས་ཆོས་བསྟན་པས་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པ་ལྟ་བུ་དང་། མཐོང་ཆོས་ལ་མྱོང་འགྱུར་གཏན་མི་མྱོང་བར་འགྱུར་ བ་འཛའ་བོའི་བུ་མོ་མའི་མགོ་བོ་ལ་རྐང་པ་བརྒྱབ་སྟེ་ལུས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དམྱལ་བ་ཉེ་ཚེ་བར་སོང་བ་བདག་པས་གཞན་གཅེས་ཀྱི་སྨོན་པའི་སེམས་སྐྱེས་པས་འཕྲལ་དུ་ཐར་པ་ལྟ་བུའོ། ། ཡང་རྩ་གསུམ་པའི་ལྷའི་བུ་ཕག་ཏུ་སྐྱེ་བས་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་ངག་གིས་དཀོན་མཆོག་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ལས་དེ་རྩད་ནས་ཕྱུང་སྟེ་དགའ་ལྡན་དུ་སྐྱེས་པ་དང་། ཉུང་རུམ་པས་གླང་བྱ་བྱེད་ པ་ལ་རང་ལ་དཔགས་ཏེ་སྙིང་རྗེ་དྲག་པོ་སྐྱེས་པས་མཚན་སོར་ཆུད་པ་སོགས་ཏེ་མང་དུ་མདོ་དང་ལུང་དུ་བལྟའོ། །མ་སྐྱེས་དགྲ་ཡིས་ཕ་བསད་ཅིང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བཀྲོངས་གཟས་ཀྱང་། །སེམས་གཅིག་གིས་ནི་གྲོལ་ལ་ལྟོས། ། 1-573 ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །གཉིས་པ་དོན་བསྡུ་བ་དེ་ལྟར་ཞེས་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་པས་སྟོབས་ཆེའོ། །ཡང་གཉེན་པོའི་སྟོབས་ཅན་གྱི་བསམ་བཞིན་པའི་དགེ་བ་འཕགས་པའི་ལམ་དུ་མ་ཟད་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་ དགེ་བ་ལས་སྟོབས་དང་ལྡན་ཏེ། རྣམ་བཤད་རིགས་པར། འདུ་བྱེད་རྣམ་པ་མཚུངས་པར་ལྡན། །ས་ཉིད་འབྲས་བུ་རྣམ་གཉིས་ཉིད། །ཆད་དང་ཆུང་དུས་ཡང་དག་འཇོམས། །སྤོང་དང་ཕྱོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དགེ་སྡིག་ དག་རིམ་པས་འབད། འབད་མེད་དུ་བྱེད་པའི་དེར་རྟག་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལོག་དང་། རང་རང་གི་རྩ་བ་གསུམ་ཅར་དང་ལྡན་མི་ལྡན་དང་། ས་དགུ་ཅར་དང་གཅིག་པ་དང་། ལྔ་ཅར་དང་ བྲལ་མིན་བཞི་དང་དུས་བསྐལ་ཆེན་བརྒྱད་ཁྲི་དང་བར་སྐལ་ཙམ་དང་། རང་རང་གི་མི་མཐུན་པས་རེ་ཤིག་དང་གཏན་དུ་དང་། སྤོང་བའམ་སྐད་ཅིག་གཅིག ཆུང་ངུས་ཆེན་པོ་འཇོམས་ནུས་མི་ནུས་དང་། རྩ་བ་ནས་སྤོང་མི་སྤོང་དང་། སངས་རྒྱས་འཁོར་བཅས་དང་བདུད་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། ཉིད་ཅེས་བཤད་པས་སྣང་བ་དང་མུན་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་མདོ་ནི་དང་པོ་ གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ལས་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་འདི་ལ་དགོངས་ཏེ་འ

【現代漢語翻譯】 懺悔的力量；對治力，即持續行善的力量，使不善業所生的善和有漏善業轉化為無漏；扭轉的力量，即持戒；以及依靠的力量，即皈依三寶（dKon mChog）。 菩提心（Byang Chub Kyi Sems），包括愿菩提心和行菩提心，相對菩提心和勝義菩提心。這些內容在《學集論》和《現觀莊嚴論》等中有詳細闡述。如果擁有強大力量的惡念，通過增強任何一種對治力，可能會使原本應在地獄中受苦的業報，在今生只表現爲疾病，或者完全不遭受惡報。例如，比丘達雅欽（dPa' Byin）與他人之妻通姦並毒殺其家人，但他通過懺悔，並得到一位偉大的菩薩上師的教導，獲得了無生法忍。又如，原本應在今生受報的業，可能因其他原因而完全不遭受惡報。例如，一位名叫扎沃（dZa' Bo）的女子，用腳踢了母親的頭，本應立即墮入地獄，但由於她生起了珍愛他人的菩提心，立即獲得了解脫。 此外，三根本（rTsa gSum）的護法神之子轉生為豬，通過帝釋天（brGya Byin）的勸導皈依三寶，從而徹底清除了惡業，轉生到兜率天。還有，農夫寧榮巴（Nying Rum Pa）在耕地時，看到牛受苦，聯想到自己，生起了強烈的慈悲心，從而恢復了男根。類似的例子在經論中有很多。正如佛陀所說：『阿阇世王（Ma sKyes dGra）殺父，並試圖殺害如來（De bZhin gShegs Pa），但僅憑一個善念就獲得了救贖。』 第二，總結要點：如上所述，不善業的力量是強大的。然而，具有強大對治力的善業，不僅包括聖道，而且一切善業都比不善業更強大。《釋量論》中說：『諸行體性雖相同，果之自性則有二，斷除微小皆能成，功德過失漸增故。』 善與不善的區別在於：是否具備恒常等四種顛倒的對立面；是否具備各自的三種根本；是否具備九地；是否遠離五蓋；時間長短（大劫八萬年與中劫）；是否能暫時或永久地消除不順；是否能立即斷除；微小的善能否摧毀巨大的惡；是否能從根本上斷除；以及是否是佛陀及其眷屬或魔。正如光明與黑暗一樣。 第三，經文依據：首先，佛陀考慮到對治方面的業力強大。

【English Translation】 The power of repentance; the power of antidote, which is the power of continuous virtuous practice, transforming the virtue born from non-virtue and contaminated virtue into uncontaminated virtue; the power of reversal, which is the observance of vows; and the power of reliance, which is taking refuge in the Three Jewels (dKon mChog). Bodichitta (Byang Chub Kyi Sems), including aspirational and practical Bodichitta, relative and ultimate Bodichitta. These are elaborated in texts such as the 'Compendium of Trainings' and the 'Ornament of Clear Realization'. If a non-virtuous thought with great power, through enhancing any of the antidotal forces, may cause the suffering that was supposed to be experienced in hell to manifest as mere illness in this life, or not to be experienced at all. For example, the monk Daya Jin (dPa' Byin) committed adultery with another's wife and poisoned her family, but through repentance and being taught the Dharma by a wonderful Bodhisattva master, he attained tolerance of the unborn Dharma. Also, karma that was supposed to be experienced in this life may not be experienced at all due to other reasons. For example, a woman named Zhawo (dZa' Bo) kicked her mother's head with her foot, and was about to fall into hell, but because she generated the Bodhichitta of cherishing others, she immediately attained liberation. Furthermore, the son of a deity from the Three Roots (rTsa gSum) was born as a pig, and through the encouragement of Indra (brGya Byin), took refuge in the Three Jewels, thereby completely eradicating the negative karma and being reborn in Tushita Heaven. Also, the farmer Nying Rumpa (Nying Rum Pa), while plowing, saw the suffering of the oxen, and relating it to himself, generated intense compassion, thereby regaining his manhood. There are many similar examples in the sutras and shastras. As the Buddha said, 'King Ajatasatru (Ma sKyes dGra) killed his father and attempted to kill the Tathagata (De bZhin gShegs Pa), but was liberated by a single virtuous thought.' Second, summarizing the points: As mentioned above, the power of non-virtuous actions is great. However, virtuous actions with great antidotal power, not only include the noble path, but all virtuous actions are more powerful than non-virtuous actions. The 'Commentary on Valid Cognition' states: 'Although the nature of actions is the same, the nature of the result is twofold. Cutting off the small can accomplish, because merit and demerit gradually increase.' The difference between virtue and non-virtue lies in: whether they possess the opposite of the four perversions such as permanence; whether they possess their respective three roots; whether they possess the nine grounds; whether they are free from the five obscurations; the length of time (eighty thousand great kalpas versus intermediate kalpas); whether they can temporarily or permanently eliminate adversity; whether they can be immediately cut off; whether small virtue can destroy great evil; whether they can be eradicated from the root; and whether they are the Buddha and his retinue or Mara. Just like light and darkness. Third, the sutra basis for this: First, the Buddha considered the power of karma on the side of the antidote.

---

ཕགས་པ་བདེན་མཐོང་ནུས་པ་ཚད་མེད་ཅིང་ཆོས་ཉིད་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་དམིགས་པས་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པ་ལ་ཚད་མེད་པ་ལས་བཟློག་པའི་ཚད་དུ་བྱས་པའི་ལས་མི་དགེ་ 1-574 བ་དེས་འཕགས་པ་དེ་དམྱལ་བ་སོགས་སུ་ཁྲིད་པར་མི་བྱེད་དོ། །ལས་དེ་ལ་འཕགས་པ་དེ་དེའི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་གནས་པར་མི་བྱེད་དོ། །ལས་དེ་ལ་འཕགས་པ་དེའི་དབང་གིས་ངན་འགྲོ་ ཆེ་གེ་མོར་སྐྱེ་བོ་ཞེས་བགྲང་བར་མི་འགྱུར་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །འདི་དག་ལ་གཉེན་པོ་མཐོང་ལམ་ཞེས་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ཚད་མེད་བཞི་བསྒོམས་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མཐའ་མ་ཆོད་པའོ། །མདོའི་ དགོངས་པ་གཞན་བཤད་པ་ལ་གཉེན་པོའི་མཐུ་ཆུང་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་གཉེན་པོ་ཅན་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཤུགས་བཟློག་མི་ནུས་པས་ན་དེ་ལྟའི་གང་ཟག་གི་ བསམ་བཞིན་པའི་མི་དགེ་བ་ནི་དགེ་བ་བས་རེ་ཤིག་སྟོབས་ཆེ་ཞིང་བསམ་བཞིན་པའི་ལས་རྣམ་སྨིན་དུ་ངེས་པ་སྤོང་བའི་ཡོངས་ཤེས་ཀྱིས་མ་སྤངས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡོངས་ཤེས་ཟག་མེད་ཀྱིས་ ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་པ་དེ་སྟོབས་ཆེ་བ་འདི་ནི་མདོ་འདིར་དགོངས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་ཡང་དག་འདོད་པ་ཞེས་ཏེ་རང་བཞིན་གྱི་ངང་གིས་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་ མོངས་དང་ལས་ལམ་གྱི་འཁོར་མང་བས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་ཡང་ཡང་གོམས་པ་ནི་ཅུང་ཟད་སྤྱད་པ་བས་སོ། །འདི་དང་ཕྱི་མ་ནི་དགེ་བ་ལའང་ངོ་། །གནས་བསམ་པའི་ཁྱད་པར་ལ་གནས་པ་ནར་སོན་པའི་སྟེ་མངོན་ཞེན་དང་དད་པ་དྲག་པོས་བྱེད་པས་སོ། ། 1-575 རིགས་ཆད་ཀྱི་མི་དགེ་བ་ནི་བསྒྲུབ་ཏུ་མེད་པ་སྟེ་གཉེན་པོས་དབྱུང་དུ་མེད་པས་སོ། །བཞི་པ་ནི། འགྲོ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཕན་འདོགས་དང་། །ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱི་ཞིང་ཁྱད་འཕགས། །ཞེས་པ་ལ། འགྲོ་ བའི་ཁྱད་པར་མདོར་དུད་འགྲོ་ལ་བྱིན་ན་རྣམ་སྨིན་བརྒྱ་འགྱུར་དང་མི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ལ་སྟོང་འགྱུར་དུ་གསུངས་ཏེ། དེས་རུང་མཐུན་སྦྱར་ན་མི་དང་བོང་མཉམ་གྱི་དུད་འགྲོ་བཅུ་དང་མི་ ཚུལ་ཁྲིམས་མེད་པ་བསད་པ་སྡིག་པ་མཉམ་པར་མངོན་ནོ། །ཕན་འདོགས་ལས་མ་དང་ཕ་སྟེ་ཆོས་སྨྲ་བ་ཡང་མཛོད་འགྲེལ་དུ་དེ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །སེམས་ཀྱིས་འདུ་བྱེད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་ པོར་སེམས་བསྐྱེད་པ་སོགས་གཞན་ལ་ཕན་བདེ་སྐྱེད་པའི་ཡིད་བྱེད་ཅན་ནོ། །ལྔ་པ་ནི་བཤད་ཟིན་དང་བཤད་པའི་ལས་སྟོབས་ལྡན་གྱི་ཡང་རྣམ་པ་ཞེས་ཏེ་ཞིང་ནི་སྦྱིན་པ་ལ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ། ཡོན་ཏན་ཞིང་དང་ཕན་འདོགས་ཞིང་། །སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་དགེ་ཆེན་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ་དཀོན་ཅོག་གསུམ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཕན་གནོད་བྱེད་པའོ། །དངོས་པོ་ནི་སྦྱིན་བྱའི་དངོས་པོ་བཟང་ཞིང་མང་བའོ། །ཡང་ན་ བ་སྟུ་གཞི་སྟེ། བསྡུ་བར་དུད་འགྲོ་བོང་ཆེ་བ་གསོད་ན་གཞི་ལས་ལྕི་བ་སོགས་གསུངས་སོ། །ངོ་བོ་ལས་ནི་སྦྱིན་པ་བས་ཚུལ་ཁྲིམས་

【現代漢語翻譯】 如果對證悟真諦（梵文：Satya-darshana，含義：真實之見）者，具有無量能力且通達廣大法性（梵文：Dharma-dhātu，含義：法界）的聖者，心懷惡意，那麼這種惡業不會將聖者引向地獄等惡道。 聖者不會因這種惡業的勢力而停留在惡道中。聖者也不會因這種惡業而被列為會轉生到某個惡趣的眾生。佛陀如此宣說。這些對治道（梵文：Pratipaksha-mārga，含義：對抗之道）被稱為見道（梵文：Darshana-mārga，含義：見道）和修習四無量心（梵文：Apramāṇa，含義：無量）的不再來者（梵文：Anāgāmin，含義：不還者），但這並非最終定論。如果以其他方式解釋經文的意圖，那麼對治的力量較小，指的是世間的對治。如此一來，凡夫俗子無法阻止煩惱的力量，因此，這種人的惡意比善行暫時更強大，並且這種有意的業，如果未被避免輪迴的智慧所避免，未被無漏的智慧所完全瞭解，那麼這種力量更強大，這才是此經的意圖。 第二種是強烈的慾望，即自性具有的力量，因為煩惱和近煩惱以及業道的輪迴眾多。第三種是反覆的習慣，比偶爾的行為更強大。這兩種情況也適用於善行。就所處狀態的差異而言，指的是處於成熟狀態，即通過強烈的執著和信仰來完成。斷絕種姓的惡行是無法補救的，因為無法通過對治來消除。 第四種是：『眾生與痛苦，利益與功德，都是殊勝的福田。』就眾生的差異而言，簡而言之，如果佈施給畜生，其果報是百倍；如果佈施給破戒之人，其果報是千倍。如果將此進行比較，那麼殺害十個與人等同的驢和殺害一個破戒之人的罪過是相等的。就利益而言，母親和父親，以及說法者，在《俱舍論》的註釋中也如此解釋。以心來造作，指的是發起菩提心（梵文：Bodhicitta，含義：菩提之心），以及產生利益他人安樂的想法。 第五種是已經說過和將要說的業力強大的另一種方式，即福田是佈施的對象。《入菩薩行論》中說：『功德田和利益田，以及痛苦者，都能產生巨大的善業。』指的是對三寶等進行利益或損害。事物指的是佈施的物品是美好而豐富的。或者，事物是基礎，例如，如果殺害一頭大型的驢，那麼其罪過比殺害小型的驢更重。就本質而言，持戒勝過佈施。

【English Translation】 If one harbors malice towards an Arya (Sanskrit: Ārya, meaning: noble one), who has the power to see the truth (Sanskrit: Satya-darshana, meaning: seeing the truth) and is immeasurable and understands the vastness of Dharma-dhātu (Sanskrit: Dharma-dhātu, meaning: the realm of Dharma), then that non-virtuous action will not lead that Arya to hell or other lower realms. The Arya will not remain in that state due to the power of that action. The Arya will not be counted as a being who will be born in a certain lower realm due to that action. Thus spoke the Buddha. These antidotes are called the Path of Seeing (Sanskrit: Darshana-mārga, meaning: the path of seeing) and the practice of the Four Immeasurables (Sanskrit: Apramāṇa, meaning: immeasurable) of the Non-Returner (Sanskrit: Anāgāmin, meaning: one who does not return), but this is not the final conclusion. If one explains the intention of the sutra in another way, then the power of the antidote is small, referring to worldly antidotes. In that case, ordinary beings cannot prevent the power of afflictions, so the intentional non-virtue of such a person is temporarily stronger than virtue, and that intentional action, if not avoided by the wisdom that avoids rebirth, not fully understood by the uncontaminated wisdom, then that power is stronger, and this is the intention of this sutra. The second is intense desire, which is the power inherent in nature, because of the many cycles of afflictions and near afflictions and paths of action. The third is repeated habit, which is stronger than occasional action. These two also apply to virtuous actions. In terms of the difference in the state of being, it refers to being in a mature state, that is, accomplished through strong attachment and faith. The non-virtue of cutting off lineage is irremediable, because it cannot be eliminated through antidotes. The fourth is: 'Beings and suffering, benefits and merits, are all excellent fields of merit.' In terms of the difference in beings, in short, if one gives to an animal, the result is a hundredfold; if one gives to a person who has broken their vows, the result is a thousandfold. If one compares this, then the sin of killing ten donkeys equal to a person and killing one person who has broken their vows is equal. In terms of benefit, the mother and father, and the speaker of Dharma, are also explained as such in the commentary on the Abhidharma-kośa. To act with the mind refers to generating Bodhicitta (Sanskrit: Bodhicitta, meaning: the mind of enlightenment), and having thoughts of benefiting others and creating happiness. The fifth is another way of saying that the power of actions that have been said and will be said is strong, that is, the field of merit is the object of giving. In the Bodhisattvacharyavatara, it says: 'The field of merit and the field of benefit, and those who suffer, can generate great merit.' It refers to benefiting or harming the Three Jewels and so on. Things refer to the objects of giving being good and abundant. Or, things are the basis, for example, if one kills a large donkey, then the sin is heavier than killing a small donkey. In essence, discipline is superior to giving.

---

དང་དེ་བས་སྒོམ་པ་སོགས་དང་། སར་ཁྱལ་པ་བས་ངག་རྩུབ་དང་དེ་བས་ཕྲ་མ་དང་བརྫུན་བས་འདོད་ལོག་དང་དེ་བས་རྐུ་བ་དང་དེ་བས་གསོད་པ་དང་བརྣབ་སེམས་པས་གནོད་སེམས་དང་དེ་བས་ལོག་ལྟ་ཆེ་བར་བཤད་དོ། ། 1-576 གཞི་བོ་ནི་ལས་བྱེད་པ་པོ་ཆགས་བྲལ་དང་སྡོམ་ལྡན་སོགས་སོ། །གཉིས་ནི་དགེ་མི་དགེའི་རྩ་བ་གསུམ་དྲག་པོའོ། །གྲོགས་ནི་དགེ་མི་དགེའི་ལས་གཞན་གྱིས་ཟིན་པའོ། །མང་དུ་བྱེད་པ་ནི་ཡང་ ཡང་གོམས་པའི་མཇུག་གསོས་པའོ། །སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ནི་རང་གིས་ཀྱང་བྱས་གཞན་ཡང་བྱེད་དུ་འཇུག་པའོ། །དགུ་ལ་སྔ་མ་སྔ་མ་མཉམ་ན་ཞེས་བརྟག་པ་མཐའ་བཟུང་ངོ་ཞེའོ། །མཐུ་ཆུང་བ་ནི་ སྟོབས་དང་ལྡན་པ་འདི་ལས་ཞེས་ཏེ་གཉེན་པོ་མཐུ་ཆུང་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སོགས་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་བཟློག་གོ །མཇུག་དང་ཞིང་དང་གཞི་དང་ནི། །སྦྱོར་དང་སེམས་པ་བསམ་པ་སྟེ། །དེ་རྣམས་ཆུང་ དང་ཆེ་བ་ལས། །ལས་ཀྱང་ཆུང་དང་ཆེ་བ་ཉིད། །ཅེས་དང་མཐུན་ནོ། །དེ་ཡི་གཞི་ནི་ལས་ལམ་སྟེ། ལས་གསུམ་ལས་ཡིད་ཀྱི་ལས་དང་ལྟ་བ་ལས་ལོག་ལྟ་ཆེ་བར་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟ་ བུའོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས། མདོ་བཀོད་དེ་དྲི་བ་དང་། དེའི་ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་སྐྱེ་བོ་གང་ཞིག་འདི་སྐད་དུ་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་འདི་ཚོར་བ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟ་དང་ ལྡན་པས་ལས་བྱེད་ཅིང་གསོག་པའི་ཚོར་བ་དེ་ལྟར་རྣམ་སྨིན་མྱོང་ན་ཉོན་མོངས་དྲག་པོ་ཅན་གྱིས་སོ་སོར་བརྟགས་ཏེ་ཉོན་མོངས་བསལ་ཡང་དྲན་པ་ཉམས་པ་ལས་སླར་བྱུང་བ་ན་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་དང་བཅས་པར་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་བ་ལས་འབྲས་བུ་དུཿཁ་དག་མྱོང་ན་དོན་མེད་ཅིང་། 1-577 གཞན་གྱི་ཆུང་མ་ལ་རྩེ་བ་སོགས་བདེ་བ་ལྟར་རྣམ་སྨིན་ཡང་མྱོང་ན་དེ་སྤོང་བ་དོན་མེད་པས་ན་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱིས་གནས་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་དུ་ཁཿམཛད་པའི་རྒྱུ་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་ཀྱང་རྣམ་ སྨིན་དུ་ཁཿབས་ན་ཡང་དག་པར་ཞེས་དང་། ཡང་འདི་ཇི་ལྟར་བདེ་སོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ལས་དགེ་མི་དགེ་བྱེད་ཅིང་གསོག་པ་དེ་རྣམས་རྣམ་སྨིན་མྱོང་ན་ལས་བྱེད་དུས་སུ་ཚོར་བ་ཅི་ ལྡན་ཡང་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱིས་བདེ་བ་མྱོང་བས་དེས་གནས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མཐོང་ལམ་གྱིས་ཟད་པ་དང་སྒོམ་ལམ་གྱིས་མཐར་དབྱུང་བའི་སྐབས་སྣང་ཞེས་ཟེར་ཞེས་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་ཅེ་ཞེ་ན། ལན་ ལ་གཉིས་ལས་རྒྱུ་འབྲས་གནས་མིན་པ་དགག་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་གྱིས་ལས་བྱེད་དུས་བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་རྣམ་སྨིན་བདེ་བར་ངེས་པ་བཀག་ཅིང་དུ་ཁ་ཅན་གྱི་རྣམ་སྨིན་དུཿཁ་རུ་ངེས་པ་ དང་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའི་རྣམ་སྨིན་བཏང་སྙོམས་སུ་ངེས་པའང་ངོ་། །འདིར་རྣམ་སྨིན་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་འཇུག་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཚོར་བ་རྣམས་ལ་རྣམ་སྨིན་དུ་བཏགས་པའོ་ཞེའོ། །གནས་ཡིན་པ་ གནང་བ་ནི་ཡང་ལས་བྱེད་དུས་བདེ་བ་

【現代漢語翻譯】 因此，相比于禪修等，散亂之人惡語相向，相比于惡語，挑撥離間，相比于挑撥離間，說謊，相比于說謊，邪淫，相比于邪淫，偷盜，相比于偷盜，殺生，相比于貪婪，害人之心，相比于害人之心，邪見更為嚴重。 1-576 根本是業的作者，離欲和持戒等。二是善與非善的三種強烈根源。同伴是被他人影響的善與非善之業。增多是反覆習慣的滋養。許多人是自己做也讓別人做。九種情況中，如果前者與前者相同，則應考察是否陷入極端。力量小是指相比于具有力量者，對治的力量較小，應根據具體情況進行遮止。『結果與田地和根本，結合與心念和思慮，這些小與大，業也是小與大』，與之相符。其根本是業道，三種業中，意的業和見解中，邪見最為嚴重，如是宣說。 第三部分分為兩部分：提出經文進行提問和回答。第一部分是，世尊啊，如果有人這樣說：『眾生以何種感受而造作和積累業，並以同樣的方式感受異熟果報？如果以強烈的煩惱分別思量並消除煩惱，但因失念而再次生起，從而痛苦和不悅地守護戒律，那麼從持戒中獲得的果報是無意義的。』 1-577 『如果像玩弄他人之妻等一樣感受快樂，那麼捨棄它也是無意義的，因此不能安住于梵行。』即使守護帶來痛苦之因的戒律，如果感受到的異熟是痛苦，那麼也是不正確的。』又問：『如何造作和積累善與非善之業，從而感受快樂等異熟果報？即使在造業時具有某種感受，但通過梵行感受快樂，從而安住於此，並通過見道斷除痛苦，通過修道徹底根除痛苦。』請問世尊，您所說的含義是什麼？回答分為兩部分：否定因果關係不成立，世尊否定了造業時感受快樂，其異熟果報一定是快樂；感受痛苦，其異熟果報一定是痛苦；感受舍受，其異熟果報一定是舍受。這裡，由於是從異熟所生，因此將后得智和相應的感受稱為異熟。 允許因果關係成立，即造業時感受快樂

【English Translation】 Therefore, compared to meditation and the like, harsh speech by a scattered person is worse, compared to harsh speech, sowing discord is worse, compared to sowing discord, lying is worse, compared to lying, sexual misconduct is worse, compared to sexual misconduct, stealing is worse, compared to stealing, killing is worse, compared to covetousness, harmful intent is worse, compared to harmful intent, wrong view is even more serious. 1-576 The basis is the agent of karma, detachment and adherence to vows, etc. The second is the three strong roots of good and non-good. The companion is the good and non-good karma influenced by others. Increasing is the nurturing of repeated habits. Many people are those who do it themselves and also cause others to do it. Among the nine situations, if the former is the same as the former, then it should be examined whether it has fallen into extremes. Small power means that compared to those with power, the antidote has less power, and it should be prevented according to the specific situation. 'Result and field and basis, combination and mind and thought, these small and large, karma is also small and large,' which is consistent with this. Its basis is the path of karma, among the three karmas, the karma of mind and among views, wrong view is the most serious, as it is said. The third part is divided into two parts: presenting the sutra to ask questions and answers. The first part is, 'Bhagavan, if someone says this: 'Sentient beings create and accumulate karma with what kind of feelings, and experience the ripening results in the same way? If they separately contemplate and eliminate afflictions with strong afflictions, but they arise again due to loss of mindfulness, thereby guarding the precepts with suffering and displeasure, then the result obtained from upholding the precepts is meaningless.' 1-577 'If one experiences pleasure as in playing with another's wife, then abandoning it is also meaningless, therefore one cannot abide in celibacy.' Even if one upholds the precepts that bring about the cause of suffering, if the ripening result experienced is suffering, then it is also incorrect.' Again, he asked: 'How does one create and accumulate good and non-good karma, thereby experiencing pleasant and other ripening results? Even if one has a certain feeling when creating karma, one abides in it by experiencing pleasure through celibacy, and cuts off suffering through the path of seeing, and completely eradicates suffering through the path of cultivation.' Please, Bhagavan, what is the meaning of what you said? The answer is divided into two parts: denying that the cause-and-effect relationship is not established, the Bhagavan denied that experiencing pleasure when creating karma, its ripening result must be pleasure; experiencing suffering, its ripening result must be suffering; experiencing equanimity, its ripening result must be equanimity. Here, since it is born from ripening, the subsequent wisdom and corresponding feelings are called ripening. Allowing the cause-and-effect relationship to be established, that is, experiencing pleasure when creating karma

---

དང་ལྡན་པའི་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་གནང་སྟེ། བདེ་བ་ཅན་གྱི་ལས་དུ་ཁཿམྱོང་འགྱུར་གྱི་འབྲས་བུ་དུ་ཁཿབ་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་རྩེ་བ་ལྟ་བུ་དང་རྒྱུད་བདེ་ཡང་ལས་བཏང་སྙོམས་མྱོང་འགྱུར་གྱི་འབྲས་བུ་བཏང་སྙོམས་དང་ལས་བྱེད་དུས་དུཿཁ་ཡང་ལས་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་ཉོན་མོངས་དྲག་པོ་ཅན་གྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བ་ལྟ་བུ་དང་དུཿཁ་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་འགྱུར་མི་དགེ་བའི་རྣམ་སྨིན་དུཿཁ་རྩོལ་བ་དྲག་པོས་ཆོམ་རྐུན་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་དང་། 1-578 དུཿཁ་ཅན་ལས་བཏང་སྙོམས་མྱོང་འགྱུར་གྱི་རྣམ་སྨིན་བཏང་སྙོམས་དང་ལས་བྱེད་དུས་སྡུག་མིན་བདེ་མིན་དང་ལྡན་པ་ལས་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་གསུམ་པའི་ཉེར་སྡོགས་སྒོམ་པ་ལྟ་ བུ་དང་། བཏང་སྙོམས་ཅན་གྱི་ལས་དུཿཁ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་འབྲས་བུ་དུཿཁ་དང་། བཏང་སྙོམས་ཅན་གྱི་ལས་བཏང་སྙོམས་མྱོང་འགྱུར་གྱི་རྣམ་སྨིན་བཏང་སྙོམས་མྱོང་བ་བཞི་པས་ནམ་མཁའི་ཉེར་སྡོགས་སྒོམ་པ་ལྟ་ བུ་སྣང་ངོ་ཞེས་པ་མདོ་འདིར་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ལ་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོར་བཤད་པ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། མིང་དོན་ནི་འདིས་སྡིག་པའི་རྒྱུན་སྡོམ་པ་སྡོམ་པ་དང་། སྡོམ་པ་མིན་པ་རྣམ་པ་ཀུན་དུ་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཞུགས་པ་དང་། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་ཕན་འདོགས་པ་དང་གནོད་པ་ལ་ཞུགས་པའོ། །དེ་ལས་སྡོམ་པ་ལ་ཡང་ སོ་སོ་ཐར་པ་གཞན་ལ་གནོད་པ་གཞི་བཅས་ལས་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ལྡོག་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཟག་བཅས་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་སྤོང་བ་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཟག་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་སྤོང་བ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ནི་ལུས་དང་སྲོག་ལ་མི་ལྟ་བར་ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་གཞན་ལ་ཕན་པར་ཞུགས་པའོ་ཞེས་བྱེ་བཤད་དུའོ། ། 1-579 གཉིས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྟེན་ནི། ཟ་མ་མ་ནིང་སྒྲ་མི་སྙན། །མཚན་གཉིས་མ་གཏོགས་མི་རྣམས་ལ། །སྡོམ་མིན་སྡོམ་པའང་དེ་བཞིན་ལ། །ལྷ་ལའང་མི་རྣམས་ལ་གསུམ་མོ། །འདོད་དང་གཟུགས་སྐྱེས་ལྷ་ རྣམས་ལ། །བསམ་གཏན་སྐྱེས་ཡོད་ཟད་མེད་ནི། །བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་འདུ་ཤེས་མེད། །སེམས་ཅན་མ་གཏོགས་གཟུགས་མེད་ནའང་། །ཞེས་ཏེ་དེ་ལ་ཟ་མ་སོགས་ལ་ནི་གདུལ་བར་དེ་ལྟ་བུ་བསལ་བར་གསུངས་ པས་དང་རང་བཞིན་གྱིས་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པས་སྒྲིབ་པ་དང་སོ་སོར་རྟོག་པ་མི་བཟོད་པ་དང་རྟེན་གཉིས་ཀའི་ཉོན་མོངས་ཤེས་ཆེ་བ་དང་དང་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་ཤས་ཆུང་བའོ། །སྒྲ་ མི་སྙན་པ་ལ་ལེན་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་མེད་པས་དང་ངན་སོང་རྣམས་ལ་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་མེད་པས་སྡོམ་པ་མེད་དོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ། །འོ་ན་དགེ་སློང་རྣམས་སྒ

【現代漢語翻譯】 以具足的安樂感受作為成熟之業，施予安樂，于安樂之業中感受安樂之果，如貪戀他人之妻，雖有相續之樂，然業為舍受，感受舍受之果，作業之時亦有痛苦，然以安樂感受作為成熟之業，安樂如以猛烈煩惱守護戒律，以及具有痛苦者感受痛苦，不善之成熟為痛苦，如以猛烈努力進行盜竊。 具有痛苦者，以舍受感受成熟之業，舍受，作業之時具有非苦非樂之感受，以安樂感受作為成熟之業，安樂如修持第三禪之近分定。 具有舍受者，以業感受痛苦之果為痛苦，具有舍受者，以業感受舍受之成熟為舍受，如第四禪修持者修持虛空之近分定。 此乃經中所述之意。第三部分分為差別和各自解釋兩部分。第一部分分為三點：名稱的含義是，以此阻止罪惡的延續是為『律儀』（藏文：སྡོམ་པ་，梵文天城體：śīla，梵文羅馬擬音：śīla，漢語字面意思：戒律），不持律儀者以各種方式傷害他人是為『非律儀』（藏文：ཞུགས་པ་，梵文天城體：pāpa，梵文羅馬擬音：pāpa，漢語字面意思：罪惡），非以上兩者，僅以單方面利益或參與傷害。 其中，律儀又分為：別解脫戒，完全斷除以傷害他人為基礎的一切行為；禪定之律儀，於六禪定地中，與有漏之等持相伴隨之斷除；無漏之律儀，與無漏之等持相伴隨生起之斷除。菩薩之律儀是不顧身體和性命，以身語意各種方式利益他人。此乃《俱舍論》之解釋。 第二，這些律儀的所依是：『非男、閹人、聲不美，雙性人外皆可得，非律儀和律儀亦然，天人亦然，人有三種。欲界和色界天人，有禪定生者具足，無盡者，禪定殊勝無想天，有情除外，無色界亦然。』因此，對於非男等，經中說應排除此類調伏對象，因為他們天生被煩惱所染污，難以進行個別觀察，且二根者煩惱強烈，不知羞恥。聲音不美者，因缺乏專注和等持。惡趣眾生因不知羞恥而無律儀。在《俱舍論釋》中說：『那麼比丘們』

【English Translation】 Experiencing happiness as the ripening of karma, bestowing happiness, experiencing the fruit of happiness in the karma of happiness, such as lusting after another's wife, although there is a continuum of happiness, the karma is neutral, experiencing the fruit of neutrality, and there is suffering when doing karma, but taking happiness as the ripening of karma, happiness is like guarding the precepts with intense afflictions, and those with suffering experience suffering, the ripening of non-virtue is suffering, such as stealing with intense effort. Those with suffering, experiencing the ripening of karma with equanimity, equanimity, having a feeling of neither suffering nor happiness when doing karma, taking happiness as the ripening of karma, happiness is like meditating on the near attainment of the third dhyana. Those with equanimity, experiencing the fruit of suffering as suffering through karma, those with equanimity, experiencing the ripening of equanimity as equanimity through karma, such as the fourth dhyana practitioner meditating on the near attainment of space. This is the meaning intended in this sutra. The third part is divided into two parts: differentiation and individual explanation. The first part is divided into three points: the meaning of the names is that stopping the continuation of sin with this is called 'Śīla' (藏文：སྡོམ་པ་，梵文天城體：śīla，梵文羅馬擬音：śīla，漢語字面意思：Precept), harming others in various ways is called 'non-Śīla' (藏文：ཞུགས་པ་，梵文天城體：pāpa，梵文羅馬擬音：pāpa，漢語字面意思：Sin), and neither of the above, only benefiting or participating in harm on one side. Among them, Śīla is further divided into: Prātimokṣa, completely abandoning all actions based on harming others; the Śīla of Dhyana, in the six Dhyana grounds, the abandonment accompanied by contaminated Samadhi; the Śīla of non-contamination, the abandonment arising together with non-contaminated Samadhi. The Śīla of Bodhisattva is to benefit others in various ways with body, speech, and mind, regardless of body and life. This is the explanation of the Abhidharmakośa. Second, the basis of these Śīlas is: 'Neither male, eunuch, unpleasant voice, except for hermaphrodites, all people can obtain it, non-Śīla and Śīla are the same, so are the gods, humans have three. Gods born in the desire and form realms, those born in Dhyana possess it, the inexhaustible, the special Dhyana, the realm of non-perception, except for sentient beings, so is the formless realm.' Therefore, for non-males, etc., it is said in the sutras that such objects of taming should be excluded, because they are naturally defiled by afflictions, difficult to observe individually, and those with two roots have strong afflictions and are shameless. Those with unpleasant voices lack focus and Samadhi. Beings in the lower realms have no Śīla because they are shameless. In the Abhidharmakośa commentary, it says: 'Then the monks'

---

ོ་ང་ལས་སྐྱེས་ པའི་ཀླུ་ནི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཀྱི་ཚེས་བརྒྱད་ལ་གནས་ནས་བྱུང་སྟེ་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་བསྙེན་གནས་ལ་གནས་སོ་ཞེས་མདོར་འབྱུང་བ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ནི་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་ཙམ་ ཡིན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི་མིན་ཞེས་སོ། །རྒྱལ་སྲས་འཕགས་པས་ངན་འགྲོར་སྐྱེ་བ་བསྟན་པ་ལ་སྡོམ་པ་ཡོད་ཀྱང་དེ་ངན་སོང་མཚན་ཉིད་པ་མིན་ནོ། །སྡོམ་མིན་མེད་པ་ནི་སྡིག་པ་ལའང་བློ་མི་བརྟན་པས་དང་། 1-580 སྒྲ་མི་སྙན་པ་ལ་སྡིག་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་མེད་པས་དང་ངན་སོང་ལ་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་འཇིག་རྒྱུ་མེད་པས་དང་སྡོམ་པ་ཡོད་པས་གཅིག་ལ་སྡོམ་མིན་ཡང་ཡོད་པས་སོ། །བར་མའི་ དགེ་བ་ནི་གཟུགས་ཁམས་པ་བོར་བའི་བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་གང་ཡོད་ན་སྟེ། མི་དགེ་བ་ནི་དམྱལ་བ་དང་སྒྲ་མི་སྙན་བོར་བའི་འདོད་པ་ན་དང་གཟུགས་མེད་ན་ནི་ཟག་མེད་ལྡན་ པའི་སྒོ་ནས་ཡོད་ཅེས་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །གསུམ་པ་ངོ་བོ་ལ་གཉིས་ལས་མི་འཐད་པ་དགག་པ་ནི། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་རིག་བྱེད་མིན་པའི་གཟུགས་སུ་འདོད་དེ། རྣམ་རིག་མིན་རྣམ་གསུམ་ཤེས་བྱ། ། སྡོམ་དང་སྡོམ་པ་མིན་དང་གཞན། །ཞེས་སོ། །དེའང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སེམས་སྟོབས་ཆུང་བས་རང་འགགས་ཀྱང་རྒྱུན་འབྱུང་བའི་ལས་སྟོབས་ལྡན་འཕེན་མི་ནུས་པས་ན། རྣམ་རིག་མིན་ལུང་བསྟན་མིན་མེད། །ཅེས་ འདོད་དོ། །དེ་ནི་ཀུན་བཏགས་པ་ཡིན་པས་མེད་དེ་ཚད་མ་གསུམ་གྱིས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་གསུམ་དྲི་མེད་གཟུགས་གསུངས་དང་། །འཕེལ་དང་མ་བྱས་ལམ་སོགས་ཕྱིར། །ཞེས་དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་བཀོད་པ་ ནི་མི་འགྲུབ་སྟེ། གཟུགས་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་བསྟན་མེད་ཐོགས་མེད་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡུལ་གྱི་གཟུགས་དང་། དྲི་མེད་ཀྱི་གཟུགས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཐུ་ལས་བྱུང་བའམ་དགྲ་བཅོམ་གྱི་གཟུགས་དང་། 1-581 རྫས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་འཕེལ་བའང་རྒྱུད་ལ་ས་བོན་འཕེལ་བ་དང་། མ་བྱས་ཤིང་བྱེད་དུ་བཅུག་པའང་སྦྱོར་བ་པོ་ལ་རྒྱུད་འགྱུར་བ་ཕྱི་མ་འབྲས་བུས་སྐྱེད་ནུས་སྐྱེ་བ་དང་། མཉམ་པར་ བཞག་པ་ན་རྗེས་ཐོབ་ཡང་དག་པའི་ངག་སོགས་འཇུག་པའི་ནུས་པ་ཐོབ་པས་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་བརྒྱུད་རུང་སྟེ། བརྒལ་ལན་རྒྱས་པར་མཛོད་འགྲེལ་བཞི་པར་བལྟའོ། །འཐད་པ་བརྗོད་པ་ལ་སྡོམ་པ་ནི་ སྤོང་བའི་སེམས་པ་སྟེ། བསྡུ་བར་སྤོང་བའི་སེམས་པ་སྤོང་བ་དེ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་དབང་པོ་ལྔ་དང་ལྡན་པ་གང་དེ་སྡོམ་པའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའང་བྱེ་བཤད་དུ་སོ་སོ་ཐར་པ་ནི་ ཆོ་གས་བླངས་ཤིང་ལུས་ངག་གི་ལས་བཀག་པ་སྡོམ་པའི་སེམས་པ་དེས་ཕྱིས་རང་འདྲ་འབྱུང་བའི་ས་བོན་ཀུན་གཞི་ལ་བཏབ་སྟེ། དེ་ནས་ང་སྲོག་གཅོད་སོགས་སྤངས་པའོ་ཞེས་བླངས་པ་དྲན་པས་ འཛེམ་ཞིང་བསླབ་པ་མི་འདྲལ་བའོ། །བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ནི་བསམ་པ་དང་གནས་ཐོབ་པས་རྗེས་ཐོབ་ཏུའང་མི

【現代漢語翻譯】 如果有人問，『經中說，從我所生的龍，在初八半月時出現，安住于具有八支的近住律儀中』，這是什麼意思呢？ 答：『這僅僅是善行，而不是戒律。』即使聖者示現投生於惡趣，也有戒律，但那不是惡趣的特徵。沒有戒律的原因是，對於罪惡，心不堅定；對於不悅耳的聲音，沒有作惡的想法；對於惡趣，沒有羞恥和慚愧，也沒有恐懼；因為有戒律，所以對於一者，既有戒律，也有非戒律。中間的善是指，如果存在捨棄色界者的禪定戒律。不善是指，在地獄和捨棄不悅耳聲音的欲界中，以及在無色界中，通過具有無漏的方式存在。』這是《俱舍論釋》中的觀點。 關於第三個方面，即本體，駁斥兩種不合理的觀點：有部宗認為，戒律是非表色。如雲：『非表非心三，戒非戒與余。』也就是說，無記的心力弱小，即使自行斷絕，也無法引發具有強大業力的相續。因此，他們認為：『非表非無記，無有。』 這種觀點是不存在的，因為它是遍計所執，不為三種量所成立。如雲：『三類無垢色，增長未作道等故。』他們提出的論證是不成立的。三種色相，即無表色、無礙色，是等持的對境之色；無垢色是等持力所生之色，或是阿羅漢之色；由物質所生的福德增長，也是相續中種子增長；未作且使他作者，對於修行者來說，相續發生變化，後來的果能生，即是生；入定之時，獲得隨念正語等的能力，因此可以獲得道的支分。詳細的辯論可以參考《俱舍論釋》第四品。 關於合理的觀點，戒律是捨棄之心。經中說：『能捨棄聚集的捨棄之心，以及具有五種自在的根，那就是戒律。』在《分別論》中說，別解脫戒是通過儀式受持，並以身語的業來遮止，這種戒律之心後來在阿賴耶識中種下產生相似之物的種子。從那以後，憶念起我已捨棄殺生等，從而心生厭離，不毀壞所學。

【English Translation】 If someone asks, 'The sutra says that the Naga born from me appears on the eighth day of the half-moon and abides in the Upavasatha vows with eight branches.' What does this mean? Answer: 'This is merely good conduct, not vows.' Even when a noble being manifests birth in a lower realm, there are vows, but that is not the characteristic of the lower realm. The reason for not having vows is that the mind is not steadfast towards sin; there is no intention to commit evil with unpleasant sounds; for lower realms, there is no shame or embarrassment, and no fear; because there are vows, for one, there are both vows and non-vows. Intermediate virtue refers to the vows of meditative concentration of those who have abandoned the form realm. Non-virtue refers to being in hell and the desire realm of those who have abandoned unpleasant sounds, and in the formless realm, it exists through having the aspect of being without outflows.' This is the view in the commentary on the Abhidharmakosha. Regarding the third aspect, the entity, refuting two unreasonable views: The Vaibhashika school believes that vows are non-manifest form. As it says: 'Non-manifest, non-mind, three, vows, non-vows, and other.' That is, the power of an unwholesome mind is weak, and even if it ceases on its own, it cannot initiate a continuous stream of powerful karma. Therefore, they believe: 'Non-manifest, non-unwholesome, non-existent.' This view does not exist because it is a mere imputation and is not established by the three valid cognitions. As it says: 'Three kinds of stainless form, growth, unmade path, etc.' The arguments they put forward are not established. The three kinds of form, namely non-manifest form and unobstructed form, are the forms that are the objects of meditative concentration; stainless form is the form that arises from the power of meditative concentration, or the form of an Arhat; the increase of merit arising from matter is also the increase of seeds in the continuum; the unmade and causing others to make, for the practitioner, the continuum changes, and the later result can arise, that is, birth; when in meditative equipoise, the ability to engage in subsequent correct speech, etc., is obtained, so the limbs of the path can be obtained. A detailed debate can be found in the fourth chapter of the Abhidharmakosha commentary. Regarding the reasonable view, vows are the mind of renunciation. The sutra says: 'The mind of renunciation that renounces accumulation, and that which possesses the five faculties of mastery, that is a vow.' In the Vibhasha, it says that the Pratimoksha vow is taken through ritual, and the actions of body and speech are restrained. This mind of vow then plants seeds in the Alaya consciousness that will later produce similar things. From then on, remembering that I have abandoned killing, etc., one abstains and does not break the training.

---

་དགེ་བ་སྤོང་ཞིང་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པའོ། །སྡོམ་མིན་ཡང་གནོད་པར་སྦྱོར་བའི་སེམས་ པ་དང་ཁས་ལེན་པའི་སེམས་པའོ། །དེ་མངོན་གྱུར་མེད་ཀྱང་སྡོམ་མིན་མི་གཏོང་སྟེ། གནོད་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་མ་ལོག་པས་སོ། །དེ་རྣམས་སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་བརྟན་པས་གསུངས་སོ། །གཉིས་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་ལྔ་སྟེ། 1-582 སོ་སོ་ཐར་པ་དང་། བསམ་གཏན་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། སྡོམ་མིན་དང་། བར་མའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བ་ལ་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་ནི། དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ཕམ་པ་བཞི་ དང་། ལྷག་མ་བཅུ་གསུམ་དང་། སྤང་ལྟུང་སུམ་བཅུ་དང་། འབའ་ཞིག་པ་དགུ་བཅུ་སྟེ་ལྟུང་བྱེད་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་དང་། སོ་སོར་བཤགས་པ་བཞི་དང་། ཉེས་བྱས་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་ཏེ་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ པ་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་དང་། གཞི་བསྡུས་ཀྱི་ཉེས་བྱས་སོགས་ལུས་ངག་གི་ལས་སྤང་བྱ་ཀུན་སྤོང་བ་བླངས་པ་དང་། དགེ་སློང་མ་དེ་ལྟ་བུ་བུད་མེད་ལ་སྐྱེས་པའོ། ། དེའང་ཡན་ལག་བཞི་དང་ལྡན་པ་སྟེ་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་བྱས་ཏེ་བསླབ་པའི་གཞི་ཆེ་ལོང་མནོས་པ་བསྙེན་པ་རྫོགས་པའི་ཡན་ལག་དང་། དེ་ནས་དགེ་སློང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ཀུན་ སྤྱོད་ཅིང་སྤང་བྱ་ཀུན་སྡོམ་པ་དེ་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞི་བླང་བའི་དང་། དེ་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཆོ་ག་དང་སྤྱོད་ཡུལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཞན་གྱི་སེམས་རྗེས་སུ་སྲུང་བའི་ དང་། དེ་ཉེས་པ་མི་འབྱུང་བར་སྒྲིམ་ཞིང་བྱུང་ན་བླང་བའི་ཆེད་དུ་འཇིགས་པར་ལྟ་བ་དང་བྱ་བ་བསླབ་པའི་ཚོགས་བླངས་པ་རྗེས་སུ་སྲུང་བའི་ཡན་ལག་གོ །དགེ་སློང་མ་ནི་བུད་མེད་ཉོན་མོངས་མང་བས་རིམ་གྱིས་དགེ་སློང་མ་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་དགེ་ཚུལ་མའི་སྤང་བྱའི་སྟེང་དུ། 1-583 གཅིག་པུ་ལམ་དུ་མི་འགྲོ་ཞིང་། །ཆུ་བོའི་ཕ་རོལ་རྐྱལ་མི་བྱ། །སྐྱེས་པ་ལ་ནི་རེག་པ་དང་། །དེ་དང་ལྷན་ཅིག་འདུག་མི་བྱ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་མི་འཆབ་ཅིང་། །སྨྱན་དུ་འགྱུར་བ་མི་ བྱ་སྟེ། །འདི་རྣམས་དགེ་སློང་མ་རྣམས་ཀྱི། །ཆོས་དྲུག་ཅེས་ནི་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །ས་ལེ་སྦྲམ་ནི་ལེན་པ་དང་། །གསང་བའི་གནས་ཀྱི་སྤུ་འབྲེག་དང་། །ས་རྣམས་རྐོ་བར་བྱེད་པ་དང་། །རྩྭ་སྔོན་ལ་ སོགས་གཅོད་མི་བྱ། །བྱིན་ལེན་མ་བྱས་ཟས་ལེན་དང་། །སོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་བ་ལས། །རབ་བཟློག་ཅེས་བྱ་དེ་བཞིན་གཞན། །རྗེས་མཐུན་ཆོས་ནི་དྲུག་ཏུ་བརྗོད། །ཅེས་འདུལ་བ་མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྒྱུད་དུ་ བཤད་དེ་དེ་ལ་སློབ་པ་དང་། དགེ་ཚུལ་གྱི། གང་ཞིག་སྲོག་གཅོད་གཞན་ནོར་འཕྲོག མི་ཚངས་སྤྱོད་བརྫུན་བཅོས་ཆང་སོགས། །གར་སོགས་ཕྲེང་སོགས་མལ་ཆེན་མཐོ། །ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་དངུལ་གཉིས་སྤོང་། །དགེ་ཚུལ་ བརྟུལ་ཞུགས་ཆུ་ལོན་བརྩིགས། །ཞེས་པ་དང་། དགེ་ཚུལ་མ་དེ་བུད་མེད་ལ་སྐྱེས་པའོ

【現代漢語翻譯】 捨棄不善，行持善法。非別解脫戒是指有害之心和承諾之心。即使沒有顯現，也不會放棄非別解脫戒，因為沒有改變作害之心。這些是導師慧穩定的教言。分別解說有五種： 別解脫戒、禪定戒、無漏戒、非別解脫戒和中間戒。第一種有三種分類，所知的事物是：比丘的別解脫戒包括四種他勝罪、十三種僧殘罪、三十種捨墮罪、九十種單墮罪，即一百二十種墮罪；四種悔過罪；一百一十二種惡作罪，即分為五類墮罪，共二百五十三種；以及根本罪和惡作罪等，受持斷除一切身語之業。比丘尼也是如此，是生為女性者。 它也具有四個條件：通過祈請和四種羯磨，接受了學習的基礎，即具足近圓戒的支分；然後，行持比丘的戒律，斷除一切應斷之物，受持與此相應的法的學習基礎；具足這兩者的儀軌和行境圓滿，守護他人之心；以及爲了不發生過失而謹慎，如果發生則接受，視之為恐怖，並接受學習的集合，即守護的支分。比丘尼因為女性煩惱多，爲了逐漸成為比丘尼，在沙彌尼應斷之物的基礎上： 『獨自不行於道，不游水流之彼岸，不觸男子之身，不與彼等共處，不隱瞞罪過，不做媒合之事，此乃比丘尼之六法。』又說：『薩雷布拉姆是接受，剃除秘密處的毛髮，挖掘土地，不割青草等，未經給予而取食物，以及吃儲存的食物，應避免，其他還有六種隨順法。』如《調伏花鬘》中所說，對此進行學習。沙彌的戒律是：何者殺生、偷盜他財、行不凈行、妄語欺騙、飲酒等，歌舞等、花鬘等、高廣大床，以及過午不食和不持金錢。沙彌遵守水戒。沙彌尼也是生為女性者。

【English Translation】 Abandoning non-virtue and engaging in virtue. Non-vow refers to the mind of harming and the mind of promising. Even if it is not manifest, the non-vow is not abandoned, because the intention to harm has not changed. These are the teachings of the teacher Lodro Tenzin (blo gros brtan pa, Intelligence Steadfast). There are five types of separate explanations: Pratimoksha (so so thar pa, individual liberation) vows, meditative vows, vows of no outflows, non-vows, and intermediate vows. The first has three divisions, the object of knowledge is: the Pratimoksha vows of a Bhikshu (dge slong, monk) include four Parajikas (pham pa, defeat), thirteen Sanghavasesas (lhag ma, remaining), thirty Nissaggiya Pacittiyas (spang ltung, forfeitable offenses), ninety Pacittiyas ('ba' zhig pa, single), which are one hundred and twenty offenses; four Patidesaniyas (so sor bshags pa, offenses to be confessed); one hundred and twelve Dukkata (nyes byas, misdeeds), which are divided into five categories of offenses, totaling two hundred and fifty-three; and the root offenses and Dukkata, etc., taking the vow to abandon all physical and verbal actions to be abandoned. A Bhikshuni (dge slong ma, nun) is also the same, being born as a female. It also has four conditions: through prayer and four karmas, accepting the basis of learning, which is possessing the limbs of full ordination; then, practicing the precepts of a Bhikshu, abandoning all that should be abandoned, and taking the basis of learning of the Dharma corresponding to this; possessing the rituals and conduct that are complete, protecting the minds of others; and being cautious so that faults do not occur, and if they do occur, accepting them, viewing them as fearful, and accepting the collection of learning, which is the limb of protection. Because Bhikshunis have more female afflictions, in order to gradually become a Bhikshuni, on top of the things to be abandoned by a Shramanerika (dge tshul ma, novice nun): 'Do not walk alone on the road, do not cross the river, do not touch the body of a man, do not live with them, do not hide faults, do not act as a matchmaker, these are the six Dharmas of a Bhikshuni.' It is also said: 'Saleybhram is accepting, shaving the hair of the secret place, digging the earth, not cutting green grass, etc., taking food without being given, and eating stored food, should be avoided, and there are six other corresponding Dharmas.' As stated in the Vinaya Garland, study this. The vows of a Shramanera (dge tshul, novice monk) are: Whoever kills, steals the wealth of others, engages in unchaste conduct, lies and deceives, drinks alcohol, etc., dancing, garlands, etc., high and large beds, and not eating after noon and not holding money. The Shramanera observes the water vow. A Shramanerika is also born as a female.

---

། དེ་ལྔ་ལ་བསྡུ་བར་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱི་སྡོམ་པར་གསུངས་སོ། །དགེ་བསྙེན་གྱི་ནི་དེའི་སྡོམ་བརྒྱད་དུ། ཇི་སྲིད་ འཚོ་བར་གསོད་དང་རྐུ། །ལོག་པར་གཡེམ་དང་བརྫུན་གྱི་ཚིག །ཆང་གི་བཏུང་བ་རྣམས་ལས་ལྡོག །ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་སྤང་བྱ་ལྔ་སྤོང་བ་སྟེ། གཞན་གྱི་སྲོག་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་ཆུང་མ་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བ་གཞན་ལ་གནོད་པའི་དངོས་པོ་ཆེན་པོ་སྤོང་བ་བླང་བའི་ཡན་ལག་དང་བརྫུན་སྤོང་བ་བླངས་པ་ལས་ཉམས་པ་ཕྱིར་གསོ་བའི་དང་ཆང་སྤོང་བ་བླངས་པ་ལས་མི་ཉམས་པའི་སྟེ་ཡན་ལག་གསུམ་ཅན་ནོ། ། 1-584 སྡོམ་པ་གཞན་ལ་མི་ཚངས་སྤྱོད་སྤོང་བ་དང་དགེ་བསྙེན་ལ་འདོད་ལོག་སྤོང་བ་བསླབ་པའི་གཞིར་འཇོག་པ་ནི། །ལོག་གཡེམ་ཤིན་ཏུ་སྨད་ཕྱིར་དང་། སླ་ཕྱིར་མི་བྱེད་འཐོབ་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཏེ་གཞན་ གྱི་ཆུང་མ་སུན་འབྱིན་ཅིང་ངན་སོང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་ཁྱིམ་པས་བསྡམ་སླ་བས་དང་། འཕགས་པས་སྐྱེ་བ་གཞན་དུའང་མི་བྱེད་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བསྙེན་གྱིས་ཆུང་མ་ལེན་ན་ དེ་ལས་ཀྱང་སྡོམ་པ་འཐོབ་པས་ཅི་ལྟར་མི་ཉམས་ཞེ་ན། སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་བཞིན། འཐོབ་ཀྱིས་རྒྱུད་ལས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ་འདོད་ལོག་སྤོང་བ་ཁས་ལེན་གྱི་རྒྱུད་འདི་ལ་མི་ ཚངས་སྤྱོད་སྤོང་ཞེས་མིན་པས་སོ། །ངག་གི་བཞི་ལས་བརྫུན་སྤོང་བ་ཉིད་འཇོག་པའང་རྒྱུ་གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་། བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་འདས་གྱུར་ན། །བརྫུན་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཕྱིར་ཡང་། །ཞེས་ སོ། །བཅས་པའི་རྣམས་ལས་ཆང་ཉིད་འཇོག་སྟེ། བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོབ་བ་མྱོས་འགྱུར་ལས་གཞན་བསྲུང་ཆེད་དུའོ་ཅེས་སོ། །ཆང་འཐུང་བ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་མཚན་ཉིད་སེམས་ ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཁོ་ནས་སྤྱོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་བཅས་པའོ་ཞེས་ཏེ་བརྒལ་ལན་རྒྱས་པར་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །དགེ་བསྙེན་མའི་ནི་དེ་ཉིད་བུད་མེད་ཀྱིས་ནོད་པའོ། །བསྙེན་གནས་ཀྱི་ནི་བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ། 1-585 འཚེ་དང་འཁྲིགས་པ་ཆོམ་རྐུན་བརྫུན། །ཆང་དང་དུས་མིན་ཟ་ལ་ཆགས། །མལ་སྟན་མཐོ་ལ་དགའ་དག་གླུ། །གར་དང་ཕྲེང་བའི་ཁྱད་པར་སྤོང་། །དགྲ་བཅོམ་བརྟུལ་ཞུགས་རྗེས་བྱེད་པའི། །ཡན་ལག་བརྒྱད་པོ་འདི་ ལྡན་ན། གསོ་སྦྱོང་ཞེས་གསུངས་པའོ། །དེའང་ནམ་སྲུང་བའི་ཐོ་རངས་ལེན་ཅིང་ཚེ་གཅིག་གི་དུས་ངེས་པ་ལ་བླངས་ཀྱང་སྐྱེ་སྟེ་གང་གིས་ཚེས་བརྒྱད་ལ་རྟག་ཏུ་བསྙེན་གནས་ལ་གནས་པའོ་ཞེས་སྔོན་ ཡང་དག་པར་བླངས་པ་དེས་ཞེས་སོགས་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་ཏིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་ཀྱིས་ཞུས་པར་དེ་ལྟ་བུའི་སྡོམ་པ་སངས་རྒྱས་ལས་བླངས་པར་གསུངས་པས་སོ། །དེའང་ཡན་ལག་ ལྔས་བསྡུས་པ་སྟེ། བསྡུ་བར། གཞན་གྱི་སྲོག་དང་ལོངས་སྤྱོད་དག་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བ་ལེན་པའི་དང་། རང་དང་གཞན་གྱི་ཆུང་

【現代漢語翻譯】 對於這五種，經中說，這是比丘（梵文：bhikṣu，指男性出家人）的戒律。對於近事男（梵文：upāsaka，指在家男居士）來說，有八條戒律，如經中所說：『盡形壽不殺生，不偷盜，不邪淫，不說謊，不飲酒。』因此，需要戒除五種行為：戒除傷害他人生命、財產和妻子的行為，戒除對他人造成重大損害的事物，戒除偷盜的行為，戒除因違犯而需要恢復的行為，以及戒除飲酒的行為，這是具有三種支分的戒律。 對於其他戒律，戒除不凈行，以及對於近事男來說，將戒除邪淫作為學習的基礎，是因為：『邪淫非常可恥，容易犯，爲了獲得不邪淫。』也就是說，因為姦污他人的妻子是墮入惡道的因，而且對於在家居士來說容易遵守，並且爲了獲得聖者在來世也不邪淫的果報。如果近事男娶妻，那麼從那以後如何不違犯戒律呢？因為：『戒律按照所承諾的那樣獲得，而不是從傳承中獲得。』也就是說，因為承諾戒除邪淫的傳承中並沒有戒除不凈行。在口語的四種惡業中，只戒除妄語，也是因為這三個原因，並且：『如果所有學處都違犯了，就會變成妄語。』 在所制定的戒律中，只戒除飲酒，是爲了防止因飲酒而失去自制力，從而犯下其他過錯。飲酒本身並不是自性罪（梵文：prakṛti-sāvadya，指本質上就是錯誤的），因為只有心懷煩惱的人才會飲酒，所以是所制罪（梵文：prajñapti-sāvadya，指因佛陀的規定而成為錯誤的）。關於這一點，在《俱舍論》的註釋中有詳細的辯論。對於近事女（梵文：upāsikā，指在家女居士）來說，也是如此，由女性受持。關於八關齋戒，在《親友書》中說： 『不害生，不行淫，不偷盜，不妄語，不飲酒，不過午食，不坐臥高廣大床，不觀看歌舞伎樂，不佩戴花鬘裝飾。』具備這八支，效仿阿羅漢（梵文：arhat，指斷盡煩惱的聖者）的苦行，被稱為齋戒。』這也是在黎明時分受持，即使受持終身，也會產生功德，因為有人在每月的初八都會守持齋戒。』正如《俱舍論》的註釋中所說：『之前正確受持的戒律』等等。此外，在遍行者（梵文：parivrājaka）散若（梵文：Sanjayin）所問的問題中，佛陀也說受持這樣的戒律。這也是由五支組成的，即：戒除傷害他人生命和財產的行為，以及戒除自己和他人的妻子。

【English Translation】 For these five, it is said in the scriptures that these are the precepts of the bhikshus (monks). For the upāsaka (layman), there are eight precepts, as stated: 'For the duration of life, not to kill, not to steal, not to engage in sexual misconduct, not to lie, and to abstain from intoxicants.' Therefore, five things must be abandoned: abandoning harming the lives, possessions, and wives of others, abandoning things that cause great harm to others, abandoning the act of stealing, abandoning the act of lying that needs to be restored after being violated, and abandoning intoxicants, which is a precept with three branches. For other precepts, abandoning unchaste conduct, and for the upāsaka, establishing the abandonment of sexual misconduct as the basis for learning, is because: 'Sexual misconduct is very shameful, easy to commit, and to obtain non-sexual misconduct.' That is, because defiling the wives of others is the cause of falling into bad destinies, and it is easy for householders to restrain themselves, and in order to obtain the result that noble ones do not engage in it even in future lives. If an upāsaka takes a wife, how can he not violate the precepts from then on? Because: 'Precepts are obtained as promised, not from lineage.' That is, because the lineage of promising to abandon sexual misconduct does not include abandoning unchaste conduct. Among the four verbal misdeeds, only abandoning lying is established, also for these three reasons, and: 'If all the trainings are transgressed, it will become a lie.' Among the prescribed precepts, only intoxicants are established, in order to protect against losing self-control due to intoxication and committing other faults. Drinking intoxicants itself is not a prakṛti-sāvadya (naturally blameworthy), because only those with afflicted minds engage in it, so it is a prajñapti-sāvadya (blameworthy by prescription). Regarding this, there is a detailed debate in the commentary of the Abhidharmakośa. For the upāsikā (laywoman), it is the same, taken by women. Regarding the eight precepts of the upavāsa (fasting day), it is said in the 'Friendly Letter': 'Not harming life, not engaging in sexual activity, not stealing, not lying, not drinking intoxicants, not eating after noon, not sitting or lying on high and luxurious beds, not watching singing, dancing, and music, and not wearing garlands and ornaments.' Possessing these eight branches, imitating the asceticism of the arhats (liberated beings), is called fasting.' This is also taken at dawn, and even taking it for life will generate merit, because some always observe the fasting day on the eighth day of the month.' As the commentary of the Abhidharmakośa says: 'The precepts that were correctly taken before' etc. Furthermore, in the questions asked by the parivrājaka (wandering ascetic) Sanjayin, the Buddha also said to take such precepts. This is also composed of five branches, namely: abandoning harming the lives and possessions of others, and abandoning the wives of oneself and others.

---

མ་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བ་ལེན་པའི་ཡན་ལག་མི་ཚངས་སྤྱོད་སྤོང་ བ་དང་། བརྫུན་སྨྲ་སྤོང་བ་བླངས་པ་ཉམས་པའི་ཕྱིར་གསོ་བའི་དང་། གར་སོགས་གསུམ་སྤོང་བ་བླངས་པ་མི་ཉམས་པའི་ཆེད་དུ་དྲན་པ་འཇོག་པའི་དང་། ཆང་སྤོང་བ་དྲན་པ་རྨོངས་པར་མི་འགྱུར་ རོ་ཞེས་སོ། །གར་སོགས་ཕྲེང་སོགས་རབ་བྱུང་གི་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པས་གཉིས་སུ་བཅས་ཏེ་ཁྱིམ་པའི་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པ་མིན་པས་གཅིག་ཏུའོ། །གསེར་དངུལ་ལེན་པ་ནི་འདོད་པ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་མཐའ་གསོག་འཇོག་གི་གཙོ་བོ་དང་རྩ་བ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-586 ཚུལ་ཁྲིམས་ཡན་ལག་བག་ཡོད་པའི། །ཡན་ལག་བརྟུལ་ཞུགས་ཡན་ལག་སྟེ། །བཞི་གཅིག་དེ་བཞིན་གསུམ་རིམ་བཞིན། །དེ་ཡིས་དྲན་ཉམས་དྲགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་ཀྱང་སྟེ། སྤང་བྱ་ལྔ་བརྒྱད་བཅུ་དང་ནི། །ཐམས་ཅད་ སྤོང་བ་མནོས་པ་ལས། །དགེ་བསྙེན་དང་ནི་བསྙེན་གནས་དང་། །དགེ་ཚུལ་ཆེད་དང་དགེ་སློང་ཉིད། །ཅེས་པས་བསྡུས་སོ། །དེ་འདྲའི་བསླབ་པ་མང་པོ་ནི་མ་དག་པའི་ཞིང་འདིར་ཤཱཀྱ་སེང་གེའི་བསྟན་པ་ ལས་ཏེ་སྙིགས་མ་ལྔ་བདོ་བས་བསླབ་པ་མང་པོས་གདམས་དགོས་པས་སོ། །གཞན་ལ་ནི་མི་འཁྲུགས་པའི་ཞིང་གི་བཀོད་པར་ཞིང་དེའི་ཉན་ཐོས་ལ་སྐྱོན་མེད་པས་བསླབ་པ་མང་པོ་བཅའ་མི་དགོས་ ཀྱི་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དྲན་པའི་བསླབ་པས་ཆོག་པར་དང་། གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེས་ཞུས་པར་ལྷས་བལྟས་པའི་ཞིང་ན་དགེ་སློང་རྣམས་བསླབ་པ་ཉུང་ཞིང་རྒྱན་དང་བཅས་པ་གོས་དཀར་པོ་གྱོན་པ་ སོགས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཤེས་བྱའི་དོན་ལ་བརྒྱད་དེ། སྒོ་དང་། བླང་བའི་ཡུལ་དང་། མི་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་དང་། འཐོབ་ཚུལ་དང་། གནས་ཚུལ་དང་། གཏོང་རྒྱུ་དང་། རྣམ་གྲངས་དང་། ངེས་ཚིག་གོ །དང་པོ་མཛོད་འགྲེལ་ དུ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་སྡོམ་པ་བླངས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྒོར་གྱུར་པའོ་ཞེས་བཤད་པས་དེ་ལ་བཞི་ལས་ཡུལ་ནི་བཤད་ཟིན་གྱི། ཡང་སངས་རྒྱས་དོན་དམ་པ་སྐུ་གསུམ་དང་། ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། 1-587 དགེ་འདུན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་འཕགས་པ་དང་ཞུགས་འབྲས་བརྒྱད་ཏེ་སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པར། ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་སྐུ་གཉིས་དང་། །མྱ་ངན་འདས་དང་གང་ཟག་བརྒྱད། །དེ་ལ་གུས་པས་སྐྱབས་འགྲོ་གང་། ། གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཐ་སྙད་པའི་སངས་རྒྱས་མཆོད་རྟེན་དང་སྐུ་གཟུགས་དང་། ཆོས་ལམ་དང་གསུང་རབ་དང་། དེའི་གླེགས་བམ་དང་། དགེ་འདུན་སྡེ་པ་བཞིའི་དགེ་སློང་སོགས་སོ། །གང་ ཞིག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཆོས་ཁོ་ན་ཡུལ་དུ་བཤད་དོ། །མཐར་ཐུག་གི་ཡུལ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ། རྒྱུད་བླ་མར། སྤང་ཕྱིར་སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཕྱིར། །མེད་ཕྱིར་འཇིགས་དང་བཅས་ པའི་ཕྱིར། །ཆོས་རྣམ་གཉིས་དང་འཕགས་པའི་ཚོགས། །གཏན་གྱི་སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ངོ་བོ་ནི་

【現代漢語翻譯】 爲了避免對戒律造成損害，需要遵守不邪淫的戒律；爲了彌補違犯不妄語戒律的行為；爲了不違犯不歌舞等戒律，需要保持正念；爲了不因飲酒而失去正念。 歌舞等活動、花環等裝飾與出家人的行為不符，因此需要區分對待；但與在家人的行為並非不符，因此可以視為一體。接受金銀是因為貪圖享樂是積攢財富的主要方式和根源。 1-586 戒律的根本是謹慎，謹慎的根本是苦行。四種、一種、三種戒律依次對應，它們會增強或減弱正念。正如經文所說：『從放棄五種、八種、十種，乃至一切應捨棄之物開始，便可成為近事男、近事女、八關齋戒者、沙彌和比丘。』 如此眾多的戒律，唯有在不清凈的娑婆世界，在釋迦獅子的教法中才有。因為五濁惡世，所以需要用眾多的戒律來教誡。在其他清凈的佛土，由於那裡的聲聞弟子沒有過失，所以不需要制定眾多的戒律，只需通過憶念身、口、意三門的修行即可。在《寶積經·郁伽長者會》中，佛陀開示說，在天人所見的凈土中，比丘們戒律很少，裝飾華麗，穿著白衣等等。 所知的事物有八種：門、接受的對象、不能獲得的原因、獲得的方式、存在的方式、捨棄的對象、名稱和定義。首先，《俱舍論》中說：『皈依是所有受戒的入門。』 對此，有四種解釋，其中『對像』已經解釋過了。此外，真正的佛是具有法、報、化三身，真正的法是涅槃，真正的僧是菩薩，以及八種聖者（四向四果）。《七十皈依頌》中說：『皈依于釋迦牟尼佛的二身、涅槃以及八種聖者，即是皈依三寶。』 1-587 世俗諦的佛是指佛塔、佛像；法是指道路、經典、經書；僧是指四眾以上的比丘僧團等等。經文中說：『皈依三寶』，這裡只將法作為皈依的對象。究竟的皈依對象是佛陀本身。《寶性論》中說：『因為會欺騙，因為是無常法，因為不存在，因為有恐懼，所以二種法和聖者僧團，都不是究竟的皈依處。』 本體是...

【English Translation】 To avoid harm to the precepts, one must observe the precept of abstaining from unchaste conduct; to atone for violating the precept of abstaining from false speech; to maintain the precept of abstaining from singing, dancing, etc., one must maintain mindfulness; and to prevent losing mindfulness due to intoxication, one must abstain from alcohol. Singing, dancing, and decorations like garlands are incompatible with the conduct of a renunciant, so they must be treated separately; but they are not incompatible with the conduct of a householder, so they can be considered as one. Accepting gold and silver is because craving enjoyment is the main way and root of accumulating wealth. 1-586 The root of discipline is caution, and the root of caution is asceticism. Four, one, and three precepts correspond in order, and they will enhance or diminish mindfulness. As the scripture says: 'From abandoning five, eight, ten, and all that should be abandoned, one can become a male lay practitioner, a female lay practitioner, an eight-precept observer, a novice monk, and a fully ordained monk.' Such numerous precepts are only found in the impure Saha world, in the teachings of Shakya Lion. Because of the five degenerations, numerous precepts are needed for instruction. In other pure Buddha lands, because the Shravaka disciples there have no faults, there is no need to establish numerous precepts; it is sufficient to practice mindfulness of body, speech, and mind. In the Ratnakuta Sutra, the Buddha taught that in the pure lands seen by the gods, the monks have few precepts, are adorned, and wear white clothes, etc. There are eight aspects to be known: the gate, the object of acceptance, the reason for not attaining, the way of attaining, the way of existing, the object of abandonment, the names, and the definitions. First, the Abhidharmakosha says: 'Taking refuge is the gateway to all vows.' Regarding this, there are four explanations, of which the 'object' has already been explained. Furthermore, the true Buddha is the one with the three bodies (Dharmakaya, Sambhogakaya, Nirmanakaya), the true Dharma is Nirvana, the true Sangha is the Bodhisattvas, and the eight noble ones (four paths and four fruits). The Seventy Verses on Refuge says: 'Taking refuge in the two bodies of Shakyamuni Buddha, Nirvana, and the eight noble ones is taking refuge in the Three Jewels.' 1-587 The conventional truth of the Buddha refers to stupas and Buddha images; the Dharma refers to the path, scriptures, and texts; the Sangha refers to the monastic community of four or more monks, etc. The scripture says: 'Taking refuge in the Three Jewels,' here only the Dharma is taken as the object of refuge. The ultimate object of refuge is the Buddha himself. The Uttaratantra Shastra says: 'Because they deceive, because they are impermanent, because they do not exist, because they have fear, therefore the two Dharmas and the noble Sangha are not ultimate refuges.' The essence is...

---

ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་དང་ཁྱད་པར་ཤེས་པ་དང་ཁས་བླངས་པ་དང་གཞན་མི་སྨྲ་བའི་ཁྱད་ པར་བཞི་དང་ལྡན་པས་ཡུལ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པར་ཁས་ལེན་ཅིང་བློ་གཏོད་པའོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ནི་སངས་རྒྱས་འདོད་པས་བསླང་བ་སོགས་དོན་དྲུག་ལྡན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་ འདི་ནི་དེ་དངོས་འདོད་པས་ཁས་ལེན་ཞེས་སོགས་སོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ། །ངག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དུ་བཤད་པ་ནི་ནོད་པའི་དུས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པར་རྒྱལ་པོ་སྲས་འཆད་དོ། །བསླབ་བྱ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོར། 1-588 གང་ཞིག་སངས་རྒྱས་སྐྱབས་སོང་བ། །དེ་ནི་ཡང་དག་དགེ་བསྙེན་ཏེ། །ནམ་དུ་ཡང་ནི་ལྷ་གཞན་ལ། །སྐྱབས་སུ་སོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སོང་བ། །འཚེ་ཞིང་གསོད་པའི་སེམས་ དང་བྲལ། །དགེ་འདུན་ལ་ཡང་སྐྱབས་སོང་བ། །མུ་སྟེགས་ཅན་ལ་ཕྱག་མི་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། གཞན་ཡང་ཐོས་པའི་སའི་བསྡུ་བར་སྦྱོར་བས་དགེ་བའི་རྟེན་གཞི་དང་དབང་པོ་མི་རྒོད་པར་དང་ བསླབ་པའི་གཞི་བླང་བར་དང་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་བར་དང་དུས་དང་དུས་སུ་དཀོན་མཆོག་མཆོད་པར་བྱ་བ་གསུངས་ཞིང་། ངག་ཡིད་ཀྱིས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་སོགས་སོ། །བྱེད་པ་ནི་དེ་ལ་བརྟེན་ ནས་དུཿཁ་ཀུན་ལས་གཏན་དུ་ངེས་པར་ཐར་པ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། འཇིག་རྟེན་ཇི་སྲིད་སེམས་ཅན་གྱི། །གནོད་དང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཀུན། །བཟློག་ཅིང་འབྱོར་བར་བྱ་ཆེད་དུ། །སངས་རྒྱས་སྐྱབས་ཆེན་ ཉིད་དུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་བསྡུ་བར་སྲུང་བ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། ལོག་པར་མོས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་ཟད་པ་འཐོབ་པ་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་ནང་དུ་བགྲང་བ་དང་། སྟོན་པ་ དང་ཆོས་གྲོགས་དང་བསྟན་པ་ལ་དད་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཡིད་དུ་འོང་བ་སྟེ་བཞི་དང་། བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་དང་དགའ་བ་ཆེན་པོ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་རྣམ་པར་དག་པ་སྟེ་བཞི་འཐོབ་པར་གསུངས་སོ། ། 1-589 གཉིས་པ་ནི་བསྡུ་བར་ཁྱིམ་པའི་སྡོམ་པ་རང་གིས་ཀྱང་ལེན་ཅིང་། རབ་བྱུང་གི་སྡོམ་པ་ནི་གཞན་ཁོ་ན་ལས་ཏེ་རང་གིས་ལེན་ན་རབ་ཏུ་བྱུང་བར་མི་འོས་པའང་འབྱུང་བས་བསྟན་པ་ མི་བརྟན་པར་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའང་དགེ་སློང་ཡུལ་དབུས་དང་མཐའ་འཁོབ་ཏུ་བཅུ་དང་ལྔ་ཚོགས་ལས་དང་དགེ་སློབ་མའང་དགེ་འདུན་ལས་ཏེ་དགེ་ཚུལ་ནི་མཁན་སློབ་སོགས་གང་ཟག་ལས་ཀྱང་ངོ་། འདུལ་བ་ལུང་དུ། མཚམས་མེད་བྱས་པ་རང་རྟགས་རང་གིས་བླངས་པའི་མཁན་བུས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པ་གསུངས་པས། མཁན་པོ་ལ་སྡོམ་པ་མེད་ཀྱང་བསྒྲུབ་བྱས་ཐོབ་པར་གསུངས། བསྙེན་གནས་ཡན་ལག་ཚང་བར་ ནི། ནང་པར་གཞན་ལས་ནོད་པར་བྱ། །ཞེས་ཁྱིམ་པས་ཀྱང་གཞན་ཁོ་ན་ལས་བླང་བར་ཡང་བཤད་དོ། །དེའང་དགེ་བསྙེན་ནི་དགེ་བསྙེན་སྡོམ་བརྒྱད་དུ་དགེ་བསྙེན་ལས་ཀྱང་བླང་བར་བཤད་ཅིང་། བསྙེན་གནས་ ནི་ག

【現代漢語翻譯】 具備知曉功德、知曉差別、承諾和不誹謗他人這四種特點，從而承諾並信賴神聖的處所。特別是大乘，具備希求成佛等六種意義。《經莊嚴論》中說：『這是因為希求彼之真實而承諾』等等。《俱舍論釋》中說：『口語的表述被解釋為接受時的權宜之計，國王之子如是說。』關於應學之處，《涅槃經》中說： 『凡是皈依佛，即是真正居士，任何時候都不皈依其他神祇。皈依正法，遠離傷害和殺戮之心。皈依僧伽，不向外道致敬。』此外，在《攝事分》中說，應結合善的基礎，不使諸根放逸，受持學處的基礎，慈悲眾生，時時供養三寶。以口語和意念皈依等等。所作之事是依靠它而從一切痛苦中徹底解脫，如《經莊嚴論》中說：『爲了遣除和成就世間一切眾生的損害和圓滿，希求佛陀成為偉大的救護者。』 又，《攝事分》中說，獲得具備大守護，滅盡一切邪見之障，被列入聖者之列，以及使導師、法友和信奉教義的天神們歡喜這四種功德，並獲得大福德、大歡喜、三摩地和清凈這四種功德。 第二，在《攝事分》中說，在家戒律可以自己受持，而出家戒律則只能從他人處受持，如果自己受持，則會出現不適合出家的情況，從而導致教法不穩固。其中，比丘在中央和邊遠地區需要十人或五人集會進行羯磨，比丘尼也需要僧團進行羯磨，沙彌則可以從堪布、阿阇黎等個人處受戒。《毗奈耶經》中說，造作五無間罪的人，其自受戒的堪布獲得了阿羅漢果位。這說明即使堪布沒有戒律，也能通過修行獲得果位。關於圓滿近住戒，應在第二天從他人處受持。』這說明即使是在家人也只能從他人處受持。其中，居士戒也可以從居士處受持八關齋戒。近住戒則是……

【English Translation】 Endowed with four distinctions: knowing qualities, knowing differences, making vows, and not speaking ill of others, one acknowledges and trusts in the sacred place. In particular, the Mahāyāna (Great Vehicle) possesses six meanings, such as aspiring to Buddhahood. The Sūtrālaṃkāra (Ornament of the Sutras) states: 'This is because one vows with the desire for that reality,' and so on. The Abhidharmakośa-bhāṣya (Commentary on the Treasury of Abhidharma) states: 'The verbal expression is explained as being under the influence of the time of acceptance, as explained by the prince.' Regarding what should be learned, the Nirvāṇa Sūtra (Sutra of Nirvana) states: 'Whoever has gone for refuge to the Buddha is a true lay follower, and at no time goes for refuge to other deities. Having gone for refuge to the sacred Dharma, one is free from the mind of harming and killing. Having gone for refuge to the Saṅgha (community), one does not pay homage to non-Buddhists.' Furthermore, in the Saṃgrahavastu (Compendium of Trainings), it is said that one should combine the basis of virtue, not let the senses run wild, take up the basis of training, have compassion for sentient beings, and offer to the Three Jewels from time to time. Taking refuge with speech and mind, and so on. The action is to rely on it and be definitively liberated from all suffering, as the Sūtrālaṃkāra states: 'In order to avert and bring about all harm and perfection for sentient beings as long as the world exists, one desires the Buddha to be the great protector.' Also, the Saṃgrahavastu states that one obtains four qualities: possessing great protection, obtaining the exhaustion of all obscurations of wrong views, being counted among the noble beings, and being pleasing to the teachers, Dharma friends, and deities who believe in the teachings; and one obtains four qualities: great merit, great joy, samādhi (meditative concentration), and purity. Secondly, the Saṃgrahavastu states that lay vows can be taken by oneself, but monastic vows can only be taken from others; if one takes them oneself, it would be inappropriate to become a monk, which would lead to the instability of the teachings. Among them, bhikṣus (monks) in central and border regions need a gathering of ten or five for the karma (ritual act), and bhikṣuṇīs (nuns) also need the Saṅgha for the karma, while śrāmaṇeras (novices) can receive ordination from a preceptor, ācārya (teacher), or other individuals. The Vinaya (Discipline) states that a preceptor who had committed the five heinous crimes, whose self-ordained disciple attained Arhatship (liberation). This shows that even if the preceptor does not have vows, he can attain the fruit through practice. Regarding the complete upavāsa (one-day vow), one should receive it from another on the following day.' This shows that even lay people can only receive it from others. Among them, a layperson can also receive the eight-precept upavāsa from a layperson. The upavāsa is...

---

ནས་འཇོག་གིས་ཞུས་པར་དགེ་སློང་ངམ་བྲམ་ཟེ་ཤེས་པ་གཅིག་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཞེས་དང་། འདུལ་བ་ལུང་དུ་ཁྱིམ་བདག་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱིས་འགྲོན་པོ་ལ་བསྙེན་གནས་ཕོག་པར་བཤད་ པས་དགེ་བསྙེན་ནམ་ཆོ་ག་ཤེས་པས་ཀྱང་རུང་བར་གསལ་ལོ། །གསུམ་པ་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་སྡོམ་པ་མི་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་དྲུག་བསྡུ་བར་འབྱུང་སྟེ་བསམ་པ་ཉམས་པ་རྒྱལ་པོ་དང་ཆོམ་རྐུན་དང་། 1-590 བུ་ལོན་དང་འཇིགས་པས་ཉེན་པའམ། འཚོ་བ་མེད་པས་ཉེན་ཏེ་དགེ་སློང་འདི་རྣམས་སླ་བས་འཚོ་བས་ངའང་དགེ་སློང་བྱའོ་སྙམ་པའོ། །ཅི་སྟེ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་སླ་བས་འཚོ་བར་བྱ་ཞིང་ཇི་ ལྟར་དགེ་སློང་འདི་རྣམས་ཚངས་སྤྱོད་སྤྱོད་པ་ལྟར་ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་དུ་སྤྱད་པར་བྱའོ་སྙམ་པས་ལེན་ན་བསམ་པ་ནི་མ་ཉམས་མོད་གཅིག་ཏུ་དག་པའང་མིན་ནོ། །ལུས་ཉམས་པ་འབྲས་དང་ཕོལ་ མིག་སོགས་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་སུ་གསུངས་པའི་ནད་དང་ལྡན་ཏེ་བླ་མ་ལ་བསྙེན་བཀུར་མི་ནུས་ཤིང་བླ་མ་དང་གྲོགས་ཀྱི་བསྙེན་བཀུར་དང་སྦྱིན་བདག་གི་དད་རྫས་བདག་གིར་བྱེད་པས་ལྕི་བ་ དང་མི་རུང་བས་སོ། །སྐྱེས་པ་ཉིད་ཉམས་པ་ཟ་མ་སོགས་སོ། །དགེ་བའི་རྩ་བ་ཉམས་པ་མཚམས་མེད་བྱས་པ་དང་མུ་སྟེགས་པ་དང་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་དང་། དགེ་སློང་མ་སུན་དབྱུང་ བ་དང་གནས་པར་མི་བྱ་བ་སྟེ་དྲི་མ་ཆེན་པོས་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་ཤིན་ཏུ་སྲབ་པར་བྱས་པའོ། །གཞན་གྱི་དབང་གིས་ཉམས་པ་རྒྱལ་པོས་བཀྲབས་པ་དང་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་དང་ དེ་དང་མི་མཐུན་པའི་ལས་བྱེད་པ་དང་བུ་ལོན་ཅན་དང་བྲན་དང་ཕྲོགས་པ་དང་མཆུ་ཐོགས་པ་དང་བརྗོད་པ་ཅན་དང་ཕ་མས་མ་གནང་བའོ། །གཞན་རྗེས་སུ་བསྲུང་བས་ནི་སྤྲུལ་པ་སྟེ་སྔོན་ཀླུ་མིར་སྤྲུལ་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་དགེ་སློང་ཀུན་མི་མིན་པས་སུ་ཞིག་འདི་རྣམས་ལ་བསོད་སྙོམས་འབུལ་ཞེས་སྡིག་རྐྱེན་དུ་གྱུར་པས་སོ། ། 1-591 དེའི་བར་མ་གཉིས་དང་ཐ་མ་ཅན་ལ་སྡོམ་པ་མི་སྐྱེ། ཞིང་གཞན་ལ་སྐྱེའང་གནས་པ་དང་ཁྱད་པར་དུ་འགྱུར་བ་དང་མཛེས་པའི་བར་ཆད་དོ། །བླང་བའི་ཡུལ་མ་ཚང་ནའང་མི་སྐྱེ་སྟེ་ ཆོ་ག་ཉམས་ནའང་ངོ་། །དགེ་བསྙེན་ནི་བསམ་པ་ཉམས་པ་དང་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཉམས་པས་སོ། །བསྙེན་གནས་ནི་བསམ་པ་ཉམས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །བཞི་པ་ནི་འགལ་རྐྱེན་མེད་ཅིང་མཐུན་རྐྱེན་ཚང་བས་ ན་སོ་སོ་ཐར་ཞེས་པ། གཞན་གྱི་རྣམ་རིག་བྱེད་སོགས་ཀྱིས། ཞེས་ཏེ་རང་རང་གི་ཆོ་གས་བླངས་པས་འཐོབ་བོ། སོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་རང་བྱུང་གིས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ སོ། །ཡང་དག་པར་ངེས་པ་འཇུག་པས་ལྔ་སྡེའོ། །དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་པས་གྲགས་པ་དང་མཆོག་ཟུང་གཅིག་སོགས་མང་པོའོ། །སྟོན་པར་ཁས་བླངས་པས་འོད་སྲུང་ཆེན་པོའོ། །དྲི་བས་མཉེས་པས་ལེགས་སྦྱིན་ ནོ། །ལྕི་བའི་ཆོས་ཁས་བླངས་པས་སྐྱེ་དགུའི་

【現代漢語翻譯】 至於『詢問是否前往一位比丘或婆羅門智者處』，以及在《律藏》中，居士給孤獨（Anāthapiṇḍada，字面意思是無依者施食）被描述為向客人提供齋戒，因此，即使是優婆塞（Upāsaka，字面意思是近事男）或懂得儀軌的人也可以。 第三個是收集六種無法獲得出家戒律的原因，即意樂退失（Bsam pa nyams pa），受到國王、盜賊、債務或恐懼的威脅，或者因缺乏生計而感到威脅，心想：『這些比丘生活容易，我也要成為比丘。』如果因為出家容易生活，並且像這些比丘一樣，盡其一生都要奉行梵行（Tshangs spyod，Brahmacarya，梵天行）而受戒，那麼意樂雖然沒有退失，但也不是完全清凈。 身體退失是指患有疾病，如痔瘡、眼疾等，這些都被認為是障礙之法，無法侍奉上師，並且因為佔有上師和道友的侍奉以及施主的供養物而變得沉重和不適宜。 男子之性退失是指閹人等。 善根退失是指犯下五無間罪（Mtshams med，Ānantarika，無間），成為外道，以盜竊為生，詆譭比丘尼，以及不應居住之處，因為極大的污垢而使羞恥和慚愧變得非常薄弱。 受他人支配而退失是指被國王懲罰，或對其造成傷害，或從事與其不符的行業，或負債，或為奴隸，或被搶劫，或有爭端，或被指責，或未得到父母的允許。 隨順他人是指化身，例如，以前化身為龍的出家人，因為所有比丘都不是人類，誰會向這些人供養食物呢？這變成了罪惡的緣起。 對於中間兩種和最後一種情況，戒律不會生起。即使在其他地方生起，也會成為安住、特殊變化和美觀的障礙。如果接受的對境不完整，戒律也不會生起，即使儀軌不完整也是如此。優婆塞是因為意樂退失和男子之性退失。齋戒是因為意樂退失。 第四個是由於沒有違緣且具足順緣，所以稱為『別解脫』（So so thar，Prātimokṣa，隨解脫），即通過各自的儀軌接受而獲得。『等』字包括了自然成就的佛陀和獨覺佛。通過『如實進入』（Yang dag par nges pa 'jug pa），即五比丘。通過『比丘來』（Dge slong tshur shog），即著名者和殊勝雙尊之一等眾多。通過承諾為導師，即大迦葉（'Od srung chen po，Mahākāśyapa）。通過提問而喜悅，即善施（Legs sbyin，Sudatta）。通過承諾重法，即喬曇彌（Skye dgu'i）。

【English Translation】 As for 'asking whether to go to a monk or Brahmin wise man,' and in the Vinaya Pitaka, the householder Anāthapiṇḍada (literally, feeder of the unprotected) is described as providing lodging for guests, so even an Upāsaka (literally, a male lay devotee) or someone who knows the rituals is also fine. The third is the collection of six reasons why one cannot obtain monastic vows, namely, degeneration of intention (Bsam pa nyams pa), being threatened by a king, thieves, debt, or fear, or feeling threatened by a lack of livelihood, thinking, 'These monks have an easy life, I will also become a monk.' If one takes vows because it is easy to live as a monk, and like these monks, one should practice Brahmacharya (Tshangs spyod, Brahmacarya, Brahma conduct) for as long as one lives, then although the intention has not degenerated, it is also not completely pure. Degeneration of the body refers to having diseases such as hemorrhoids, eye diseases, etc., which are said to be obstacles to the Dharma, unable to serve the lama, and becoming heavy and unsuitable because of possessing the service of the lama and friends, and the offerings of the patrons. Degeneration of masculinity refers to eunuchs, etc. Degeneration of the root of virtue refers to committing the five heinous crimes (Mtshams med, Ānantarika, without interval), being a heretic, living by theft, defaming nuns, and places where one should not reside, because the great defilement has made shame and embarrassment very thin. Degeneration due to the power of others refers to being punished by the king, or causing harm to him, or engaging in activities that are incompatible with him, or being in debt, or being a slave, or being robbed, or having disputes, or being accused, or not being allowed by parents. Following others refers to emanation, for example, a former Naga-emanation renunciate, because all monks are not human, who would offer alms to these people? This became a cause of sin. For the middle two and the last case, the vows will not arise. Even if they arise elsewhere, they will be obstacles to abiding, special transformation, and beauty. If the object of acceptance is incomplete, the vows will not arise, even if the ritual is incomplete. The Upāsaka is because of the degeneration of intention and the degeneration of masculinity. The fasting is because of the degeneration of intention. The fourth is that because there are no obstacles and the conditions are complete, it is called 'Prātimokṣa' (So so thar, Prātimokṣa, individual liberation), which is obtained by taking it through their respective rituals. 'Etc.' includes the naturally accomplished Buddhas and Pratyekabuddhas. Through 'entering into certainty' (Yang dag par nges pa 'jug pa), the five disciples. Through 'Come, monk' (Dge slong tshur shog), the famous one and one of the supreme pair, etc. Through promising to be a teacher, Mahākāśyapa ('Od srung chen po, Mahākāśyapa). Through being pleased by questioning, Sudatta (Legs sbyin, Sudatta). Through promising heavy Dharma, Gautami (Skye dgu'i).

---

བདག་མོ་ཆེན་མོའོ། །ཕོ་ཉས་ཆོས་བྱིན་ནོ། །གསོལ་བ་དང་གཞིའི་ལས་མཁན་སློབ་མེད་པས་སྔོན་གྱི་ཆོ་ག་རྣམས་སོ། །སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ལན་གསུམ་བཟླས་ པས་སྡེ་བཟང་དྲུག་ཅུའི་ཚོགས་བསྙེན་པར་རྫོགས་ཏེ་དེ་རྣམས་ལ་ལ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ལ་ལྟོས་པས་མ་ཁྱབ་ཅེས་མཛོད་འགྲེལ་དུའོ། །ལྔ་པ་ལ་ཁ་ཅིག་རིམ་གྱིས་སྡོམ་པ་མང་པོ་བླངས་པའི་ཕྱི་མ་ཐོབ་ན་སྔ་མ་གཏོང་ཞེས་གསུངས་པ་མི་འཐད་དེ། 1-592 སྡོམ་པ་དེ་རྣམས་འགལ་བ་མེད་པས་སོ། །སློབ་དཔོན་རོག་སོགས་སྡོམ་པ་སྔ་མ་ཕྱི་མར་གནས་གྱུར་པའོ་ཞེས་གསུངས་སྟེ་དེ་ལ་དགེ་སློང་གིས་དགེ་ཚུལ་དུ་གཟུང་དུ་གསོལ་ཅེས་པས་དགེ་ཚུལ་ དུ་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་ན་སྨད་དུ་མེད་པའི་ཉེས་པ་ཡོད་ཅེས་གསུང་བ་ནི་ཕྱིར་ཡང་གནས་འགྱུར་ཞེས་པས་ལན་ཐེབས་སོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ལ་རིགས་པ་མཚུངས་པས་དགེ་སློང་གིས་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ སྡོམ་པ་བླངས་པ་ལ་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་རྩ་ལྟུང་ཐུན་མོང་མིན་པ་བྱུང་བ་ན་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་གཏོང་དགོས་ཏེ་དེ་ཡང་མི་གཏོང་སྟེ། གཏོང་རྒྱུ་གང་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སྤང་ དཀའོ། །དེས་ན་སྡོམ་པ་རྣམས་རྒྱུད་གཅིག་ལའང་ཐ་དད་དུ་གནས་ཤིང་རྫས་མཚུངས་ཀྱང་མི་ཉམས་ཏེ་གཅིག་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ན་གཞན་ས་བོན་དང་ལྡན་པས་སོ། །ཐ་དད་དེ་རྣམས་འགལ་བ་མེད། ། ཅེས་འདིར་ཡང་རུང་ངོ་། །དྲུག་པ་ལ་དངོས་དང་རྩ་ལྟུང་ལ་དཔྱད་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་བསྡུ་བར་བསླབ་པ་ཕུལ་བ་དང་། རྩ་ལྟུང་བྱུང་བ་དང་། མཚན་གཉིས་སྐྱེས་པ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་ བ་ཆད་པ་དང་། ཤི་བས་རབ་བྱུང་གི་སྡོམ་པ་གཏོང་ཞིང་དམ་པའི་ཆོས་ནུབ་པས་མ་བླངས་པ་བླང་དུ་མེད་ཀྱི་སྔར་བླངས་པ་མི་གཏོང་ལ། དགེ་བསྙེན་གྱི་ནི་མི་མཐུན་པའི་སེམས་སྐྱེས་པས་དང་། 1-593 དགེ་རྩ་ཆད་པ་དང་ཤི་བས་ཏེ། བསྙེན་གནས་ཀྱི་ནི་སེམས་མི་མཐུན་པ་སྐྱེས་པས་དང་། ཉི་མ་ཤར་བ་དང་དེའི་གོང་དུ་ཤི་བས་སོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བསླབ་པ་ཕུལ་དང་ཤི་འཕོས་དང་། ། མཚན་གཉིས་དག་ནི་བྱུང་བ་དང་། །རྩ་བ་ཆད་དང་མཚན་འདས་ལས། །སོ་སོ་ཐར་པའི་འདུལ་བ་གཏོང་། །ཞེས་ཏེ། བླངས་པ་དང་འགལ་བའི་རྣམ་རིག་སྐྱེས་པ་དང་རྟེན་བོར་ཞིང་འཕངས་པ་རྫོགས་པ་ དང་རྟེན་ཉམས་པ་དང་གཞི་ཆད་པ་དང་དེ་སྲིད་དུ་འཕངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རིམ་པས་སོ། །ཁ་ཅིག་ལྟུང་བར་འགྱུར་ལས་སྨྲ། །གཞན་རྣམས་དམ་ཆོས་ནུབ་པ་ལས། །ཁ་ཆེ་རྣམས་ནི་བྱུང་བ་ལ། ། བུ་ལོན་ནོར་བཞིན་གཉིས་སུ་འདོད། །ཅེས་ཀྱང་སྟེ་ཆོས་ནུབ་པ་ན་སྔ་མ་ལྟར་དེའི་ཡང་བཤད་དོ། །ཡང་འདུལ་བར་དགེ་སློང་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་ལ་ལོན་པར་མ་ཤེས་པ་དེར་ཤེས་ པས་གཏོང་བ་དང་། དགེ་སློང་མ་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པར་ཁས་བླངས་ནས་གཏོང་བར་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་རྩ་ལྟུང་བྱུང་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་ཞི

【現代漢語翻譯】 偉大的女主啊！使者賜予佛法。由於沒有請求者和基礎工作者，所以是以前的儀式。皈依三次唸誦，六十善部的集會圓滿，其中一些依賴於意識，因此沒有遍及《俱舍論》的註釋中。第五，有些人說，如果依次接受許多戒律，獲得後面的就放棄前面的，這是不合理的。 因為這些戒律並不矛盾。導師羅格等人說，以前的戒律轉變為後面的戒律。例如，比丘請求接受沙彌戒而轉變為沙彌，這沒有過失。即使返回也轉變，這可以回答。然而，由於這方面相似，比丘接受菩薩戒后，如果出現菩薩的非共同根本墮罪，比丘戒也必須放棄，但實際上不會放棄，因為沒有什麼可以放棄的。因此很難避免。 因此，戒律以不同的方式存在於同一個相續中，即使物質相同也不會消失，當一個顯現時，另一個則具有種子。這些不同的戒律並不矛盾。在這裡也是可以的。第六，關於實際和根本墮罪的分析，首先是放棄學處，發生根本墮罪，出現兩性人，斷絕善根，死亡會放棄出家戒，正法隱沒時，未受的不能受，以前受的不會放棄。而近事戒則因生起不悅意之心，斷絕善根和死亡而放棄。 近住戒則因生起不悅意之心，太陽升起以及在此之前死亡而放棄。放棄學處和死亡轉移，兩性人出現，斷絕善根和性已過，分別解脫的律儀會放棄。生起與所受相違的意識，失去所依和拋棄圓滿，所依衰損和基礎斷絕，以及持續拋棄，這是依次的。有些人說會墮落，其他人則說因正法隱沒，克什米爾人則認為像債務一樣是兩種。 也就是說，正法隱沒時，如前所述，這也是一種解釋。此外，在律藏中，對比丘未滿二十歲而不知已滿，當知道時會放棄，以及比丘承諾行不凈行後會放棄。第二，克什米爾的說一切有部認為，如果發生根本墮罪，則戒律會破損。

【English Translation】 Great Lady! The messenger bestows the Dharma. Because there are no requesters and foundation workers, these are the former rituals. Reciting the refuge three times completes the assembly of the sixty good sections, some of which rely on consciousness, thus not pervading the commentary of the 'Treasury of Knowledge'. Fifth, some say that if one takes many vows in succession, abandoning the former upon obtaining the latter, this is unreasonable. Because these vows are not contradictory. The teacher Rog and others say that the former vows transform into the latter. For example, if a Bhikshu requests to take the novice vows and transforms into a novice, there is no fault in this. Even returning transforms, which can answer this. However, since this is similar, if a Bhikshu takes the Bodhisattva vows, and a non-common root downfall of the Bodhisattva occurs, the Bhikshu vows must also be abandoned, but in reality, they will not be abandoned because there is nothing to abandon. Therefore, it is difficult to avoid. Therefore, vows exist differently in the same continuum, and even if the substance is the same, they do not disappear. When one manifests, the other has the seed. These different vows are not contradictory. This is also acceptable here. Sixth, regarding the analysis of actual and root downfalls, the first is abandoning the training, the occurrence of a root downfall, the appearance of a hermaphrodite, the severing of the root of virtue, and death will abandon the monastic vows. When the true Dharma disappears, what has not been taken cannot be taken, and what has been taken before will not be abandoned. The Upasaka vows are abandoned due to the arising of an unpleasant mind, the severing of the root of virtue, and death. The Nyungne vows are abandoned due to the arising of an unpleasant mind, the rising of the sun, and death before that. Abandoning the training and the transfer of death, the appearance of a hermaphrodite, the severing of the root of virtue, and the passing of sexuality, the Pratimoksha vows will be abandoned. The arising of consciousness contrary to what has been taken, the loss of the basis and the completion of abandonment, the deterioration of the basis and the severing of the foundation, and the continuous abandonment, this is in order. Some say it will fall, others say it is due to the disappearance of the true Dharma, and the Kashmiris consider it like a debt, as two. That is, when the Dharma disappears, as mentioned before, this is also an explanation. Furthermore, in the Vinaya, if a Bhikshu is under twenty years old and does not know that he is full, when he knows, he will abandon it, and a Bhikshu who promises to engage in impure conduct will abandon it. Second, the Kashmir Sarvastivadins believe that if a root downfall occurs, the vows will be broken.

---

ང་སྡོམ་པ་མི་ གཏོང་སྟེ། འདུལ་བར། གལ་ཏེ་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཞིག་དགེ་སློང་མ་ལ་རྗེས་སུ་སྟོན་ན་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་ནི་ལུང་ལས་ཏེ་རྩ་ལྟུང་མིན་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་མེད་པས་དང་རིགས་པའང་ཕྱོགས་གཅིག་ཉམས་པས་ཀུན་གཏོང་བར་མི་རིགས་སོ། ། 1-594 དགེ་སློང་མ་ཡིན། དགེ་སྦྱོང་མ་ཡིན་ཞེས་སོགས་ནི་དོན་དམ་པའི་དགེ་སློང་མིན་པ་ལ་དགོངས་པའོ་ཞེས་སྨྲའོ། །སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ན་རེ། ལུང་དེ་ངེས་དོན་ཏེ་འདུལ་བར་མིང་གི་དང་། ཁས་འཆེ་བའི་དང་། སློང་བའི་དང་། ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པའི་དང་། གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་སྟེ་ལྔ་ལས་ལྔ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་གསུངས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་དགེ་སློང་ནི་ སྔར་དེར་གྱུར་ཏེ་ཕྱིས་དེ་མིན་པར་འགྱུར་བ་མིན་པས་སོ། །རིགས་པའི་ལན་ཡང་སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བཅད་ན་ཞེས་དཔེར་མཛད་དེ་བཏབ་བོ། །དེ་སྟོན་པས་དགེ་སློང་གི་ལོངས་ སྤྱོད་ཀུན་ལས་བསྐར་ཏེ། དགེ་སློང་མིན་པ་དགེ་སློང་དུ། །སྨྲ་བ་སྲེ་དང་བསལ་བར་གྱིས། །ཤིང་རུལ་པ་ནི་སྤང་བར་གྱིས། སྙིང་པོ་མེད་པ་དོར་བར་གྱིས། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས་དེ་འདྲའི་དགེ་ སློང་ཅི་འདྲ་ཡིན། །འོ་ན་དགེ་སྦྱོང་བཞི་སྟེ་ལྔ་པ་མེད། ལམ་གྱིས་རྒྱལ་དང་ལམ་སྟོན་དང་། ལམ་གྱིས་འཚོ་དང་ལམ་སུན་འབྱིན། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་པའི་ཐ་མ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། ཤིང་ཚིག་པ་ དང་མི་ཤི་བ་ལྟར་ཤ་ཚུགས་ཙམ་ལུས་པས་སོ། །འོ་ན་འཆལ་ཚུལ་ལས་དགེ་སློང་མིན་པར་འགྱུར་ན་རྩ་ལྟུང་བྱུང་བ་འཆབ་སེམས་མ་སྐྱེས་པ་ལ་དགེ་སློང་མ་ཡིན་ན་བསླབ་པ་སྦྱིན་པའི་ཆོ་ག་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། 1-595 ལྟུང་བ་བྱུང་ཙམ་གྱིས་ལ་ལ་རྒྱུད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལས་ཡེ་མི་འཆབ་ན་ཕས་ཕམ་པ་མིན་པས་དེ་ལ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་དེ་གནང་སྟེ་ཕས་ཕམ་པ་ནི་ངེས་པར་དགེ་སློང་མ་ཡིན་ནོ། ། དོན་འདི་ལ་འདུལ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་པར་ནི། །སོ་ཤོར་འཐད་པར་བཤད་ཅིང་། འོད་ལྡན་དུ་ཕྱོགས་གཉིས་ཀའི་ལུང་དང་རིགས་པ་བཀོད་དེ་འདིར་ངེས་པ་མ་ཆོད་པར་དེ་ལྟ་བས་ན། དམ་པའི་ ཆོས་འདུལ་བ་ནི་ཟབ་པ་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །བདུན་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ནི་ལེགས་སྤྱད་དང་། །ལས་དང་སྡོམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །བརྒྱད་པ་ནི་སྡིག་པ་ལས་སོ་སོར་ཐར་ ཅིང་ལུས་དང་ངག་སྡོམ་པའི་ཕྱིར་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པའོ། །བསིལ་བའི་གནས་ཡིན་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ། མདོར། ལུས་ལ་ཡོངས་སུ་གདུང་མེད་པས། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་བླངས་པ་བདེ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །མཁས་ པས་བསྔགས་པས་ན་ལེགས་སྤྱད་དོ། །བྱ་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ལས་སོ། ། གཉིས་པ་གང་ཟག་དཔྱད་པ་ནི། རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་སྡོམ་པ་དང་པོ་ལྔ། །ཞེས་ཏེ་སྐྱེ་བ་སྔ་མའི་གོམས་པ་ལས་ ཉེས་སྤྱོད་སྔར་བཤད་པའི་མི་དགེ

【現代漢語翻譯】 我不放棄戒律。在《律藏》中說：『如果比丘向比丘尼宣講破戒之事，則會犯墮罪。』這並非根本墮罪，因為沒有破戒，而且理智也偏向一方，因此不應全部放棄。 1-594 『不是比丘尼，不是修行女』等等，是指並非真正的比丘尼。益西寧布論師說：『該律是就名義上的、自稱的、乞求的、斷煩惱的、通過四次羯磨受具足戒的比丘而言的，即五種比丘中的第五種情況。真正的比丘不會先是那樣，後來又變成不是那樣。』至於理智的回答，佛陀以砍斷棕櫚樹頭為例進行了闡述。佛陀從比丘的所有受用中進行區分，說：『將非比丘說成比丘，混合和區分，拋棄腐爛的樹木，丟棄沒有價值的東西。』那麼，這樣的比丘是什麼樣的呢？或者說，有四種修行者，沒有第五種，即通過道路獲勝、道路引導、道路生活和道路誹謗。』那麼，最後一種是什麼樣的呢？就像燒焦的樹木和死去的人一樣，只剩下血肉之軀。 如果因為破戒而不再是比丘，那麼對於沒有生起隱藏根本墮罪之心的人，如果他不是比丘，那麼給予戒律的儀式是不合理的，是嗎？ 1-595 僅僅是犯了墮罪，有些人因為根性的不同，根本不會隱瞞，因此不算犯波羅夷罪，可以給予他佛法的教導；而犯波羅夷罪的人，肯定不是比丘。 關於這個問題，《律藏總集》中說：『允許失去戒律。』《光明論》中列舉了雙方的教證和理證，但在此並未得出定論。因此，神聖的佛法和律藏是深奧且難以測量的。』第七個是戒律、正行、業和誓言。』第八個是遠離罪惡，守護身語意，因此是別解脫戒。因為是清涼之地，所以是戒律。經中說：『因為身體沒有痛苦，所以正確地持戒是快樂的。』因為被智者讚歎，所以是正行。因為是行為的自性，所以是業。第二，觀察補特伽羅：『出家的第一組誓言有五個。』即前世的習氣導致了之前所說的惡行。

【English Translation】 I do not abandon the precepts. In the Vinaya, it is said: 'If a bhikṣu preaches about the transgressions of a bhikṣuṇī, he will commit a downfall.' This is not a root downfall because there is no transgression, and reason also leans to one side, so it is not appropriate to abandon everything. 1-594 'Not a bhikṣuṇī, not a female ascetic,' etc., refers to those who are not true bhikṣuṇīs. Master Vasubandhu said: 'That Vinaya refers to bhikṣus who are nominal, self-proclaimed, begging, destroying afflictions, and fully ordained through four karmas, that is, the fifth of the five types of bhikṣus. A true bhikṣu will not first be that way and later become not that way.' As for the answer of reason, the Buddha illustrated it with the example of cutting off the head of a palm tree. The Buddha distinguished from all the uses of bhikṣus, saying: 'Those who speak of non-bhikṣus as bhikṣus, mix and distinguish, discard rotten trees, and discard things that have no value.' So, what kind of bhikṣu is that? Or rather, there are four types of ascetics, not a fifth, namely, winning through the path, guiding the path, living by the path, and defaming the path.' So, what is the last one like? Like burnt trees and dead people, only flesh remains. If one becomes a non-bhikṣu due to transgression, then for someone who has not generated the intention to hide a root downfall, if he is not a bhikṣu, then the ritual of giving precepts is not appropriate, is it? 1-595 Merely committing a downfall, some people, due to differences in their nature, will not hide it at all, so it does not count as committing a Pārājika, and he can be given the teachings of the Dharma; while those who commit a Pārājika are definitely not bhikṣus. Regarding this matter, the Compendium of Vinaya says: 'It is permissible to lose the precepts.' The Luminous Treatise lists the scriptural and logical proofs of both sides, but no conclusion has been reached here. Therefore, the sacred Dharma and Vinaya are profound and difficult to measure.' The seventh is precepts, right conduct, karma, and vows.' The eighth is to be liberated from sins and to guard body, speech, and mind, therefore it is the Prātimokṣa vow. Because it is a place of coolness, it is precepts. The sutra says: 'Because the body has no suffering, it is happy to take the precepts correctly.' Because it is praised by the wise, it is right conduct. Because it is the nature of action, it is karma. Second, observing the individual: 'The first set of vows for ordination has five.' That is, the habits of previous lives lead to the previously mentioned misdeeds.

---

་བ་བཅུ་དང་འདོད་པ་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལས་དབེན་པར་སྤྱོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེའོ། །དགེ་བསྙེན་ཕ་མའི་སྡོམ་པ་ནི་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་ལུས་སོགས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་ལས་དབེན་པ་སྟེ། 1-596 དགེ་བསྙེན་སྡོམ་བརྒྱད་དུ། གང་ཕྱིར་ལུས་ངག་མི་དགེ་ལས། །ལྡོག་པ་ཡིད་ཀྱི་དགེ་བ་ལས། །དེ་ཕྱིར་བརྣབ་སེམས་གནོད་པའི་སེམས། །ལྟ་ལས་ལྡོག་རྣམས་གྲུབ་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །མི་ཚངས་སྤྱོད་ མི་སྤོང་བས་འདོད་པ་ལས་དབེན་པ་མ་ཡིན་པའི་འོ། །བསྙེན་གནས་ནི་ཚེ་གང་དུ་དེ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ཀ་ལ་གོམས་པ་མ་བྱས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་ཉིན་ཞག་པའི་སྡོམ་ པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་རིམ་གྱིས་དེ་གཉིས་ཀ་གོམས་པར་བྱེད་པས་སོ། །གསུམ་པ་དགེ་བསྙེན་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས། བསླབ་གྲངས་ལ་དཔྱད་པ་ནི། དགེ་བསྙེན། ཞེས་ཏེ་ཁ་ཅིག་ ཕྱོགས་གཅིག་བླངས་ནས་སློབ་པ་དེ་དགེ་བསྙེན་མིན་ཞེས་སེམས་པས་སོ། །མིང་ཆེན་གྱི་མདོར། བཙུན་པ་ཅི་ཙམ་གྱིས་ན་སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པའི་དགེ་བསྙེན་དུ་འགྱུར་བ་ལགས། ཞེས་སོགས་དྲི་བ་དང་། ཆོས་ ཀྱི་རྗེའི་ལན་གྱིས་གཅིག་སྤོང་ན་སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པ་དང་། གཉིས་སྤོང་ན་ཕྱོགས་གཅིག་སྤྱོད་པ་དང་། གསུམ་མམ་བཞི་སྤོང་ན་ཕལ་ཆེར་སྤྱོད་པ་དང་། ལྔ་ཆར་སྤྱོད་ན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་དགེ་བསྙེན་ དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་བསླབ་པའི་གཞི་ལྷག་མ་མི་སྲུང་བ་ལ་ལྟོས་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའོ། །བསྙེན་གནས་ཡན་ལག་བརྒྱད་མ་ཤི་བར་དུ་རྒྱུན་དུ་བླངས་ཏེ་བསྲུངས་ན་གོ་མིའི་དགེ་བསྙེན་ནོ་ཞེས་གནས་བརྟན་སྡེ་པའི་མན་ངག་གོ ། 1-597 བསླབ་པ་སྣ་ཅིག་ཀྱང་མི་སྤྱོད་ཀྱང་སྐྱབས་གསུམ་འཛིན་པ་བླངས་ན་དགེ་བསྙེན་ཞེས་འདུལ་བར་འབྱུང་ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུའོ། །གང་ཟག་ལ་དཔྱད་པ་ལ་དངོས་ལ་དགེ་བསྙེན་ཉིད་བཀག་སྟེ་ནི་ དགེ་སློང་དང་དགེ་སློང་མ་ལ་བསྙེན་བསྐུར་བྱེད་ཅིང་ཉེ་བར་གནས་པས་དགེ་བསྙེན་ཞེས་བྱ་ན་དེའི་འོས་མིན་པ་སྟེ་བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པ་གཉིས་ཀའི་ཉོན་མོངས་ཆེ་བས་དང་རིམ་པ་ལྟར་ བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པ་ལ་བསྟེན་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །དེ་ལ་ཟ་མ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་གང་ཡང་མེད་པ། མ་ནིང་དང་པོ་སྟེ། མ་ནིང་ནི་དབང་པོས་དོན་ བྱེད་དགའ་བའི་ཁྱད་པར་སྐྱེད་མི་ནུས་པ་ཕྱི་མ་བཞིའོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་པོ་སྲས་སོ། །དེ་དག་དང་མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ་གཉིས་ཅིག་ཆར་ཡོད་པའང་འདྲའོ། །དོན་འདི་ལ་བསྡུ་བར་བསླབ་པ་ སྲུང་བར་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་འཛིན་པ་ནི་མཚུངས་པར་བཤད་དོ། །སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་དགེ་བསྙེན་མ་བཀག་ཅེའོ། ། ཞར་བྱུང་ནི་མ་ནིང་ལྔ་སྟེ་སྐྱེས་ནས་ནི་མངལ་དུ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ མེད་པའོ། །ཕྲག་དོག་ཅན་ནི་གཞན་གྱིས་བུད་

【現代漢語翻譯】 受持十戒並遠離非梵行（不凈性行為）的行為被認為是優婆塞（近事男）的特點。優婆夷（近事女）的戒律是在一生中避免身體等的不良行為。 關於八關齋戒，如《律經》所說：『因為身體和語言遠離不善，內心行善，所以遠離貪婪和有害之心，這些都是成就。』因此，不放棄性行為就不是遠離慾望。齋戒是指在一天一夜裡不習慣這兩種行為（指性行為和非時食）。這是逐漸習慣這兩種行為的方式。 第三，關於優婆塞的特殊解釋，分為兩部分。首先，考察所學戒條的數量。有些人認為只接受一部分戒律就不是優婆塞。在《名大經》中，有人問：『比丘要做到什麼程度才能成為只行一種行為的優婆塞？』法主的回答是：『如果放棄一種，就是隻行一種；如果放棄兩種，就是隻行一部分；如果放棄三種或四種，就是幾乎全部；如果五種都放棄，就是完全的優婆塞。』因此，『具備』意味著相對於不守護剩餘的學處而言，就是破戒。如果終生受持八關齋戒，那就是高米（Gomi）的優婆塞，這是上座部（Sthavira）的教誨。 《八千頌般若經釋》中說：『即使不實行任何學處，只要受持三皈依，在律藏中也稱為優婆塞。』關於考察對象，實際上禁止了比丘成為優婆塞，因為比丘侍奉和親近比丘，所以被稱為優婆塞，但這並不合適，因為男女的煩惱都很大，而且會依次成為侍奉女性和男性的過錯。對於扎瑪（Zama），是指天生沒有男女性器官的人，是最初的瑪寧（maning，梵文：napumsaka， नपुंसक，napumsaka，無性人）。瑪寧是指性器官無法產生令人愉悅的功能差別的人，是後面的四種。教師嘉波色（Gyalpo Se）說，那些同時具有性功能和性器官的人也是如此。對於這一點，守護學處的人們的福德是相同的。沒有禁止皈依的優婆塞。 順便說一下，有五種瑪寧：天生沒有男女性器官；嫉妒者，是指嫉妒他人妻子的人。

【English Translation】 Taking the ten precepts and practicing abstinence from non-celibate conduct (impure sexual behavior) is considered a characteristic of a Upasaka (layman). The precepts of a Upasika (laywoman) are to refrain from bad actions of body, etc., for as long as life lasts. Regarding the eight precepts, as stated in the Vinaya Sutra: 'Because body and speech turn away from the unwholesome, and the mind engages in virtue, therefore, turning away from covetousness and harmful thoughts, these are accomplishments.' Therefore, not abandoning sexual conduct is not abstaining from desire. Fasting means not being accustomed to both of these behaviors (referring to sexual conduct and eating at improper times) for one day and one night. This is a way to gradually become accustomed to both of these behaviors. Third, regarding the special explanation of Upasaka, it is divided into two parts. First, examining the number of precepts to be learned. Some people think that taking only a part of the precepts is not an Upasaka. In the 'Great Name Sutra,' someone asked: 'To what extent does a Bhikshu become an Upasaka who practices only one behavior?' The Dharma Lord's answer is: 'If one abandons one, it is practicing only one; if one abandons two, it is practicing only a part; if one abandons three or four, it is almost all; if all five are abandoned, it is a complete Upasaka.' Therefore, 'possessing' means that relative to not guarding the remaining precepts, it is breaking the precepts. If one takes and keeps the eight precepts continuously until death, that is a Gomi Upasaka, which is the teaching of the Sthavira. The 'Great Commentary on the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra' says: 'Even if one does not practice any precepts, as long as one takes refuge in the Three Jewels, it is called an Upasaka in the Vinaya.' Regarding examining the object, it is actually forbidden for a Bhikshu to become an Upasaka, because a Bhikshu serves and is close to Bhikshus, so he is called an Upasaka, but this is not appropriate, because the afflictions of both men and women are great, and it would sequentially become the fault of serving women and men. For Zama, it refers to a person who is born without male or female sexual organs, the first Maning (梵文：napumsaka， नपुंसक，napumsaka，eunuch). Maning refers to the latter four who are unable to produce the difference of pleasurable function with sexual organs. Teacher Gyalpo Se said that those who simultaneously have both sexual function and sexual organs are also the same. For this point, the merits of those who guard the precepts are said to be the same. Taking refuge Upasaka is not forbidden. Incidentally, there are five types of Maning: those who are born without male or female sexual organs; the jealous, referring to those who are jealous of other people's wives.

---

མེད་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་མཐོང་སྟེ་ཕྲག་དོག་སྐྱེས་པས་སྐྱེས་པར་འགྱུར་བའོ། །ཟླ་བ་ཕྱེད་པ་ནི་དཀར་ཕྱོགས་སམ་ནག་ཕྱོགས་ལ་སྐྱེས་པར་འགྱུར་བའོ། །བླུགས་པ་ནི་ཁ་སོགས་སུ་མི་གཙང་བ་བླུགས་པ་ན་སྐྱེས་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། 1-598 ཨཱ་སིཀ་ཏ་ཞེས་པ་བསྒྱུར་བའོ། །ཨཱ་སཀ་ཏ་ཞེས་པ་མཁྱུད་ནས་ལྡང་བར་འདུལ་བར་རོ། །ཉམས་པ་ནི་བཅད་པ་སོགས་སོ། །བསྡུ་བར་དང་པོ་ཟ་མ་དང་མ་ནིང་ཡང་ཡིན་ལ་བར་མ་ གསུམ་མ་ནིང་ཁོ་ན་སྟེ། ལྔ་པ་ཕ་རོལ་པོས་བདག་སུན་འབྱིན་པར་མི་བྱེད་ན་ཟ་མ་ཁོ་ན་དང་སུན་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་གཉིས་ཀ་སྟེ། དེ་གསུམ་ནི་སྤོང་དང་ཕྱོགས་གཅིག་གི་དང་། ཉམས་པའི་མ་ནིང་དུ་གསུངས་སོ། །བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་གསུམ་ལས་དངོས་པོ་ནི་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་རྒྱུ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་རྣམ་པར་གནོན་ པའི་གཉེན་པོས་འཇོམས་ན་འདོད་པ་ལས་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བས་ཀྱང་སྤོང་བ་ནས་གསུམ་པ་ལས་ཆགས་བྲལ་གྱི་བར་གྱིས་རིང་དུ་བྱེད་པའི་གཉེན་པོས་སྤོང་བའོ། །གཟུགས་མེད་ན་གཟུགས་ མེད་པས་དེའི་ངོ་བོ་ཅན་གྱི་སྡོམ་པ་མེད་དོ། །འདི་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་དང་སྒོ་བསྟུན་པ་སྟེ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བསྡུ་བར་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་ན་སྤྱོད་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ སྡོམ་པ་དང་ཞེས་གསུངས་སོ། །འཐོབ་ཚུལ་ནི། བསམ་གཏན་ལས་སྐྱེས་བསམ་གཏན་གྱི། །ས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་ཅེས་ཏེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་དངོས་གཞིའམ་ཉེར་སྡོགས་ཐོབ་པས་འཐོབ་བོ། །གཏོང་རྒྱུ་ནི། བསམ་གཏན་གཏོགས་པའི་དགེ་བ་གཟུགས་ཅན་དང་དེ་མིན་པ་ནི། ། 1-599 ས་འཕོས་ཉམས་པ་དག་གིས་གཏོང་། །དེ་བཞིན་གཟུགས་མེད་གཏོགས་ཞེས་ཏེ་ས་འོག་ཏུ་སྐྱེ་བའམ་སྙོམས་འཇུག་ལས་ཉམས་པས་སོ། །ཡང་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་པའི་བར་སྐྱེད་པ་དེ་འདོད་ཁམས་ སུ་ཤི་ནས་དེ་ཉིད་དུ་སྐྱེ་བ་ན་མ་འཕོས་ཀྱང་ཤི་བས་གཏོང་སྟེ། འཕགས་པས་དེ་དག་ས་བོར་བས། །གཏོང་འགྱུར་འཕགས་མིན་འཆི་འཕོ་བས། །ཞེས་སོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་ཡང་གསུམ་ ལས་དངོས་པོ་ནི། བདེན་པ་མཐོང་བའི་གང་ཟག་གི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡིད་བྱེད་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའི་ས་བོན་སྤངས་པ། འཕགས་པ་དགྱེས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །འཐོབ་ཚུལ་ ཟག་མེད་ནི། འཕགས་དེ་ཞེས་ཏེ་བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཟག་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བས་འཐོབ་བོ། །གཏོང་རྒྱུ་ནི། འཕགས་པ་འབྲས་བུ་ཐོབ་སྦྱངས་ཉམས་པ་ལས། ཞེས་ཏེ། འབྲས་བུ་གོང་ མ་ཐོབ་པས་སྔ་མའི་ལམ་དང་དབང་པོ་སྦྱངས་པས་རྟུལ་འབྲིང་གི་ལམ་དང་ཉམས་པ་ལས་ལམ་གོང་མ་གཏོང་ངོ་། །འདིར་སྡོམ་པའི་མིང་ཅན་གཞན་བཤད་ན། བསྡུ་བར་མི་དགེ་བ་བཅུ་ཕྱོགས་གཅིག་ སྤོང་བ་བཅུ་དང་ཕལ་ཆེར་སྤོང་བ་བཅུ་དང་ཀུན་སྤོང་བ་བཅ

【現代漢語翻譯】 看到沒有財產的人享受而產生嫉妒，就會導致轉生。 半月是指轉生在白分月或黑分月。 傾倒是指在嘴等處傾倒不潔之物時會導致轉生。 『阿悉迦達』（Āsikatā）是翻譯過來的。 『阿薩迦達』（Āsakatā）是指彎腰站起來進行調伏。 『衰退』是指被砍斷等。 關於『集合』，最初是『扎瑪』（zā ma，女性）和『瑪寧』（ma ning，人妖），中間三個只是『瑪寧』，第五個是如果對方不讓我難堪，就只是『扎瑪』，如果讓我難堪，兩者都是。這三個是捨棄和單方面的，被認為是衰退的『瑪寧』。 關於禪定的戒律，從三個方面來說，本體是：以破壞行為的戒律之因，欲界的煩惱和近煩惱的種子，通過壓制的方式來摧毀，從慾望中單方面地，通過遠離慾望，從捨棄到第三個，通過遠離貪慾的方式來遠離。在無色界，因為沒有色，所以沒有具有其性質的戒律。 這與分別說部（Byebrak Smra Ba）的觀點一致，爲了總結解釋的要點，在有色和無色界，行為被稱為禪定的戒律。 獲得方式是：從禪定中產生，屬於禪定，通過土地本身獲得，即通過獲得有漏的本體或近取因來獲得。 捨棄的原因是：屬於禪定的有色善法和非有色善法，通過土地轉移和衰退來捨棄。同樣，屬於無色界，即在地獄轉生或從等持中衰退。 此外，異生凡夫在加行道和忍位之間增長，如果死在欲界並轉生在那裡，即使沒有轉移，也會因為死亡而捨棄。聖者捨棄這些土地。聖者會捨棄，非聖者會因死亡而轉移。 關於無漏的戒律，從三個方面來說，本體是：見到真諦之人的無漏作意，超越世間的道的戒律，捨棄了破壞行為的種子，是聖者喜悅的戒律。 獲得方式是：聖者，即在六禪定地與無漏定一起產生而獲得。 捨棄的原因是：聖者獲得果位，通過修習先前的道和根器，捨棄了鈍根和中根的道，以及從衰退中捨棄了更高的道。 這裡解釋其他名為戒律的事物：總結來說，單方面捨棄十不善業是十種，大部分捨棄是十種，全部捨棄是十種。

【English Translation】 Seeing someone without possessions enjoying themselves and becoming jealous leads to rebirth. Half-month refers to being born in the white or black half of the month. Pouring refers to being born when unclean things are poured into the mouth, etc. 'Āsikatā' is the translated term. 'Āsakatā' refers to bending over and standing up to subdue. 'Decay' refers to being cut off, etc. Regarding 'collection', initially it is 'zā ma' (female) and 'ma ning' (hermaphrodite), the middle three are only 'ma ning', and the fifth is if the other person does not embarrass me, it is only 'zā ma', and if they do embarrass me, it is both. These three are abandonment and one-sided, and are considered decaying 'ma ning'. Regarding the discipline of meditation, from three aspects, the substance is: the cause of the discipline of misconduct, the seeds of afflictions and near afflictions of the desire realm, destroyed by suppressing them, abandoning from desire one-sidedly, through detachment from desire, from abandonment to the third, abandoning through the means of distancing oneself from attachment. In the formless realm, because there is no form, there is no discipline with its nature. This is consistent with the view of the Vaibhāṣika (Byebrak Smra Ba) school, in order to summarize the key points of explanation, in the realms of form and formlessness, behavior is called the discipline of meditation. The way to obtain it is: arising from meditation, belonging to meditation, obtained through the land itself, that is, obtained by obtaining the defiled substance or proximate cause. The reasons for abandoning are: virtuous dharmas with form and without form belonging to meditation, abandoned through land transfer and decay. Similarly, belonging to the formless realm, that is, being born in a lower realm or decaying from equanimity. Furthermore, ordinary beings increase between the path of application and forbearance, and if they die in the desire realm and are reborn there, even if they have not transferred, they will abandon due to death. The noble ones abandon these lands. Noble ones will abandon, and non-noble ones will transfer due to death. Regarding the undefiled discipline, from three aspects, the substance is: the undefiled attention of the person who sees the truth, the discipline of the path that transcends the world, abandoning the seeds of misconduct, it is the discipline that pleases the noble ones. The way to obtain it is: the noble one, that is, obtained by arising together with the undefiled concentration in the six meditation grounds. The reasons for abandoning are: the noble one obtains the fruit, through practicing the previous path and faculties, abandoning the dull and medium paths, and abandoning the higher path from decay. Here, other things called discipline are explained: in summary, abandoning ten non-virtuous actions on one side is ten, mostly abandoning is ten, and completely abandoning is ten.

---

ུ་དང་། ཉིན་ཞག་ནས་ལོའི་བར་དུ་ཡུན་ཐུང་ངུ་སྤོང་བ་བཅུ་དང་། ལོ་ཕན་ཆད་ཡུན་རིང་དུ་སྤོང་བ་བཅུ་དང་། ཇི་སྲིད་འཚོ་བའི་བར་དུ་སྤོང་བ་བཅུ་དང་། 1-600 རང་ཉིད་སྤོང་བ་བཅུ་དང་། གཞན་སྤོང་དུ་འཇུག་པ་བཅུ་དང་། སྤོང་བ་ལ་བསྔགས་པ་དུ་མ་བརྗོད་པ་བཅུ་དང་། སྤོང་བ་མཐོང་ན་དགའ་ཞིང་ཡི་རང་བ་བཅུ་སྟེ་སྡོམ་པ་བླང་བ་བརྒྱར་ གཏོགས་པ་དང་། ཀུན་ནས་སློང་བའི་སྡོམ་པ་སྤོང་བ་ལེན་པའི་ཀུན་སློང་དང་། ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་སྡོམ་པ་སྤོང་བ་ལེན་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་སྲུང་བའི་སྡོམ་པ་དེ་ཕན་ཆད་སྤོང་བའི་སེམས་པ་ རྟག་ཏུ་ས་བོན་དང་ལྡན་པ་རེས་མངོན་དུ་འགྱུར་བས་ཇི་ལྟར་བླངས་པ་སྲུང་བ་དང་ཕྱིས་ལེན་པའི་སྡོམ་པ་གལ་ཏེ་སྡིག་པ་སྤྱད་ན་མྱུར་བར་འཆགས་ཤིང་སླར་སྡོམ་པ་དང་། སྡོམ་པ་ ཆུང་ངུ་ལས་ལམ་ཕྱོགས་གཅིག་དང་། དུས་ཐུང་ངུ་དང་རང་ཉིད་སྤོང་བ་ཙམ་དང་། སྡོམ་པ་འབྲིང་ཕལ་ཆེར་དང་། དུས་རིང་དུ་དང་རང་ཉིད་སྤོང་ཞིང་གཞན་ཡང་སྤོང་དུ་འཇུག་པ་དང་། སྡོམ་པ་ ཆེན་པོ་ཀུན་དང་ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་དུ་དང་རང་སྲུང་བ་སོགས་བཞི་ཅན་དང་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སྡོམ་པ་སྡོམ་པ་བླངས་པས་སྐྱོན་མེད་པས་འགྱོད་པ་མེད་པའི་རྒྱུས་བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ ཐོབ་པ་སྟེ་བརྒྱད་གསུངས་སོ། །དེ་རྣམས་ཐེག་ཆེན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། ཉན་ཐོས་པས་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་སྤོང་བར་མི་འདོད་པས་དང་། སེམས་ཅན་དང་ཡན་ལག་དང་ཡུལ་དང་དུས་དང་འཐབ་མོའི་ཚེ་མི་སྲུང་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཚེ་ངེས་པ་ཅན་སྡོམ་པ་མིན་གྱི་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་ཙམ་དུ་འདོད་པས་སོ། ། 1-601 རྩ་བའི་ལུང་དུ། ཡིད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེགས་པ་སྟེ། །ཐམས་ཅད་དུ་ནི་སྡོམ་པ་ལེགས། །ཞེས་དང་། གང་ཡང་མིག་གི་དབང་པོ་སྡོམ་པས་བསྡམས། ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས་ཡིད་དང་དབང་པོའི་སྡོམ་པ་དྲན་ པ་དང་ཤེས་བཞིན་དག་པའི་ངོ་བོ་ཅན་གཉིས་ཏེ། ཤེས་བཞིན་དང་ནི་དྲན་དག་གཉིས། །ཡིད་དང་དབང་པོའི་སྡོམ་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་སྒོམ་བྱུང་གི་སྡོམ་པ་གཉིས་སྤོང་བའི་སྡོམ་པ་ཞེས་པར་ཡང་ འགྱུར་ཏེ། ཐ་མ་གཉིས་ནི་སེམས་རྗེས་འབྲང་། །བར་ཆད་མེད་ལམ་སྐྱེས་ཏེ་གཉིས། །མི་ལྕོག་མེད་ལ་སྤོང་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། ། སྡོམ་མིན་ལ་ལྔ་ལས་དངོས་པོ་ནི་ཤན་པ་ཕྱུགས་བསད་དེ་བཙོངས་པས་ འཚོ་བའོ། །ཕག་གིས་འཚོ་བ་སོགས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །བོང་རྒྱས་འཆོར་བ་ནི་རི་བོང་རྒྱས་གསོད་པ་སྟེ་རྒྱལ་པོ་སྲས་ནི་བ་གུང་རི་ཞེས་གྲགས་པའི་སྲོག་ཆགས་བམ་པ་ཞེས་པ་གསོད་པའོ་ ཞེས་འཆད་དོ། །ཆོམ་རྐུན་ནི་མ་བྱིན་ལེན་བྱེད་པའོ། །གཤེད་མ་ནི་རྒྱལ་པོའི་གསད་བྱའི་མི་གསོད་པའོ། །གླང་པོ་འཛིན་ཅིང་འདུལ་བའོ། །སྦྲུལ་གྱིས་འཚོ་བ་ནི་སྤྲེའུ་པ་ལྟ་བུའོ། །ཉན་རྣ་བ་ནི་ འདམ་པོ་དང་གླང་པོ་སོགས་ཕྲ་མ་བྱས་ཏེ་འཚོ་བའོ། །མདོར་ན་གནོད་པ་

【現代漢語翻譯】 十種從日夜到年的短時間放棄，十種從年到更長時間的放棄，十種直至生命盡頭的放棄。 十種自己放棄，十種勸他人放棄，十種讚美放棄的功德，十種見到放棄心生歡喜並隨喜，總共屬於受持戒律的一百種。 發起戒律是發起受持戒律的動機，完全受持戒律是受持放棄，恒常守護戒律是此後放棄的心念，總是具有種子並且時常顯現，因此如何受持就如何守護，以及後來受持的戒律，如果犯了罪惡，要迅速懺悔並重新受戒。 小戒律只是一條道路，時間短暫，只是自己放棄；中等戒律是大部分，時間長久，自己放棄也勸他人放棄；大戒律是全部，直至生命盡頭，自己守護等四種，以及完全清凈的戒律，受持戒律沒有過失，因此沒有後悔的因由，獲得禪定和無漏，總共宣說了八種。這些都是就大乘而言的，因為聲聞乘不希望放棄意三業，並且對於眾生、肢體、處所、時間和爭鬥時不守護等，認為是有定數的生命，不是戒律，只是善行而已。 根本的經文中說：『意的戒律是好的，在一切處戒律都是好的。』以及『以正念守護眼根』，因此意和根的戒律是正念和正知二者的體性，即：『正知和正念二者，是意和根的戒律。』此外，從修所生的戒律也可以轉變為放棄的戒律，最後的兩種是隨心而行，無間道生起，是不可動搖的放棄。 非戒律有五種，事物是屠夫宰殺牲畜並出售為生。以豬為生等也與此相同。兔子膨脹是殺死兔子，國王的兒子是殺死被稱為『哇滾日』的動物。盜賊是偷盜。劊子手是殺死國王要殺的人。捕捉和馴服大象。以蛇為生就像耍猴人。搬弄是非是通過挑撥離間來謀生，例如挑撥離間官員和大象等。總之，有害的。

【English Translation】 Ten types of abandonment for a short time, from days and nights to years; ten types of abandonment from years onwards for a long time; and ten types of abandonment until the end of life. Ten types of self-abandonment, ten types of causing others to abandon, ten types of praising the merits of abandonment, and ten types of rejoicing and being delighted upon seeing abandonment, totaling one hundred that belong to taking vows. Initiating vows is the motivation for initiating the taking of vows; completely upholding vows is taking abandonment; constantly guarding vows is the mind of abandonment from then on, always possessing the seed and constantly manifesting, therefore, how one takes them is how one guards them, and the vows taken later, if one commits sins, one should quickly confess and retake the vows. Small vows are only one path, for a short time, only self-abandonment; medium vows are most, for a long time, self-abandonment and also causing others to abandon; great vows are all, until the end of life, self-guarding, etc., with four qualities, and completely pure vows, taking vows without fault, therefore without cause for regret, attaining meditation and non-outflow, thus eight types were spoken. These are all in terms of the Great Vehicle, because the Hearers do not wish to abandon the three mental actions, and regarding not guarding beings, limbs, places, times, and times of strife, they consider it to be a life with a fixed number, not vows, but merely good conduct. In the root scripture, it says: 'The vow of the mind is good, in all places vows are good.' And 'Guarding the eye faculty with mindfulness,' therefore the vows of the mind and faculties are the nature of mindfulness and clear knowing, namely: 'Clear knowing and mindfulness, are the vows of the mind and faculties.' Furthermore, vows born from meditation can also be transformed into vows of abandonment, the last two follow the mind, the uninterrupted path arises, it is the unshakeable abandonment. Non-vows are of five types, the thing is a butcher slaughtering livestock and selling them for a living. Living by pigs, etc., is also the same as this. Rabbit swelling is killing rabbits, the king's son is killing animals called 'wa gun ri'. Thieves are stealing. Executioners are killing people to be killed by the king. Capturing and taming elephants. Living by snakes is like monkey performers. Slander is making a living by sowing discord, such as sowing discord between officials and elephants, etc. In short, it is harmful.

---

བྱེད་པ་སྟེ་མཛོད་འགྲེལ་དུ་རྒྱལ་པོ་དང་བློན་པོ་དང་ཤགས་ཟན་པ་རྣམས་ཀྱང་དོན་གྱིས་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཅན་ནོ། ། 1-602 ཞེས་དང་། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཉམས་ཆུང་བཙོན་རྣམས་གཏང་བར་མཛོད། །འགའ་ཡང་མི་གཏང་མེད་པར་མཛོད། །ཁྱོད་ནི་གང་ལ་གཏོང་སེམས་མེད། །དེ་ལས་སྡོམ་པ་མིན་པ་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཅན་གྱི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱ་བའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་མངོན་གྱུར་གང་ཡིན་པའོ། །འཐོབ་ཚུལ་ནི་སྡོམ་མིན་ཅན་དེ་རྣམས་ཀྱི་ལས་དེའི་རིགས་ ཅན་རྣམས་སྐྱེས་པས་སམ་གཞན་གྱི་རིགས་ཅན་རྣམས་བླངས་པས་དེའི་ལས་གསོད་རྐུ་སོགས་སྤྱད་པར་ངེས་པ་སྟེ། སྡོམ་པ་མིན་པ་བྱ་བའམ། །ཁས་ལེན་པ་ལས་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཏོང་རྒྱུ་ནི་ སྡོམ་མིན་སྡོམ་པ་ཐོབ་པ་དང་། །ཤི་དང་མཚན་གཉིས་བྱུང་བ་ལས་ཞེས་པའོ། །འོ་ན་དེས་བསྙེན་གནས་བསྲུངས་ཏེ་དེ་བཏང་བ་ན་སྡོམ་མིན་དུ་འགྱུར་རམ་བར་མར་འགྱུར་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་གཏན་ དུ་གཏོང་སེམས་མེད་པས་སྡོམ་མིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། ལྕགས་གོང་འབར་ཡང་སྔོན་པོར་འགྱུར་བ་ལྟར་སྨྲའོ། །གཞན་ནི་སྡོམ་མིན་གྱི་སྦྱོར་བ་མི་བྱེད་ན་མི་འགྱུར་བར་སྨྲའོ། །འོ་ན་སྡོམ་མིན་ཅན་གྱིས་ བསླབ་པའི་གནས་གཉིས་སམ་གསུམ་བླངས་ན་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་སྡོམ་མིན་ལ་མ་ཚང་བ་དང་ཉི་ཚེ་བ་ཡེ་མེད་པས་དེ་ལ་སྡོམ་པ་མེད་པར་སྨྲའོ། །མདོ་སྡེ་པ་ནི་ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་ལྟར་སྡོམ་མིན་དང་བརྒྱད་བོར་བའི་སྡོམ་པའང་མ་ཚང་བ་དང་ཉི་ཚེ་བའང་ཡོད་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་འཆལ་ཚུལ་དེ་ཙམ་གྱི་གགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞིང་དེས་ན་དེ་ལ་གཉིས་ཀ་ཡོད་པར་སྨྲ་སྟེ་སྡོམ་པར་གཏོགས་པའི་བརྒྱའི་ལ་ལ་དང་མཐུན་ནོ། ། 1-603 རྣམ་གྲངས་ནི། སྡོམ་པ་མིན་དང་ཉེས་སྤྱད་དང་། །འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་དེའི་ལམ། །ཞེས་ཏེ་ངེས་ཚིག་ནི་རིམ་པ་ལྟར་ལུས་ངག་མི་སྡོམ་པས་དང་། དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྨད་པས་དང་། འབྲས་བུ་ མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས་དང་། ལུས་དང་ངག་གི་ལས་ཡིན་པས་དང་། དངོས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་ན་ལས་ལམ་ཞེས་བཤད་དོ། ། བར་མ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ་ བར་མ་ལ་ལྔ་རུ་བྱས་དེ་ལ་ནས་པོ་ཞེས་པའི་བར་ཚེག་བར་དགུ་བོར་ནས་ཀག་རོ་ལྟར་བཤད་ན་བདེའོ། དངོས་དང་ཞར་བྱུང་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི་སྡོམ་པ་དང་། སྡོམ་མིན་ལ་མི་ གནས་པའི་གང་ཟག་གི་ཡིད་དང་། ལུས་ངག་གི་ལས་དགེ་བ་སྦྱིན་པ་དང་། སྙན་པ་སྨྲ་བ་སོགས་དང་མི་དགེ་བ་ཁུ་ཚུར་དང་། ཐལ་ལྕག་རྡེག་པ་སོགས་ཐམས་ཅད་ཡིན་པར་བསྡུ་བར་གསུངས་ སོ། །དེ་ལ་སྡོམ་པ་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་རྟེན་དང་སྤང་བྱ་དང་དུས་ངེས་ཤིང་སྡོམ་མིན་ཅན་ལ་མི་སྐྱེ་ལ། དེ་ལས་བཟློག་པ་བར་མའི་དགེ་བ་སྟེ་དེས་སྡོམ་མིན་ད

【現代漢語翻譯】 『བྱེད་པ་སྟེ་མཛོད་འགྲེལ་དུ་རྒྱལ་པོ་དང་བློན་པོ་དང་ཤགས་ཟན་པ་རྣམས་ཀྱང་དོན་གྱིས་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཅན་ནོ། །』（意思是：在《俱舍論釋》中，國王、大臣和爭吵者實際上也是非律儀者。） 『ཞེས་དང་། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཉམས་ཆུང་བཙོན་རྣམས་གཏང་བར་མཛོད། །འགའ་ཡང་མི་གཏང་མེད་པར་མཛོད། །ཁྱོད་ནི་གང་ལ་གཏོང་སེམས་མེད། །དེ་ལས་སྡོམ་པ་མིན་པ་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །』（意思是：如《寶鬘論》所說：『釋放弱小的囚犯，不要有任何不釋放的。你對誰沒有釋放之心，由此產生非律儀。』） 如上所述，非律儀者的眾生，其損害眾生的心念，無論是種子還是顯現。 獲得方式是，這些非律儀者，通過產生同類業，或者接受其他種類的業，從而決定從事殺生、偷盜等行為。即從從事或承諾非律儀中獲得。 捨棄的原因是，獲得律儀或死亡以及二者同時發生。 如果有人守護齋戒，捨棄後會變成非律儀還是中間狀態呢？有些人認為，因為永遠沒有捨棄之心，所以會變成非律儀，就像燃燒的鐵塊也會變成藍色一樣。另一些人認為，如果不從事非律儀的行為，就不會改變。 如果非律儀者受持兩項或三項學處，那又如何呢？分別說者認為，因為非律儀沒有圓滿和少分，所以認為其沒有律儀。經部宗認為，如同所承諾的那樣，非律儀和捨棄八支的律儀也有圓滿和少分，因為能阻礙戒律和邪淫，因此認為其二者兼有，與屬於律儀的某些部分相符。 『རྣམ་གྲངས་ནི། སྡོམ་པ་མིན་དང་ཉེས་སྤྱད་དང་། །འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་དེའི་ལམ། །ཞེས་ཏེ་ངེས་ཚིག་ནི་རིམ་པ་ལྟར་ལུས་ངག་མི་སྡོམ་པས་དང་། དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྨད་པས་དང་། འབྲས་བུ་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས་དང་། ལུས་དང་ངག་གི་ལས་ཡིན་པས་དང་། དངོས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་ན་ལས་ལམ་ཞེས་བཤད་དོ། །』（意思是：名稱有：非律儀、惡行、邪淫之戒。詞義依次是：因為身語不調伏，被聖者呵責，不想要果報，是戒律的相違品，是身語之業，被實事所攝，所以說是業道。） 中間狀態有四種，第一種分為五類，將『那』和『布』之間的九個點去掉，像『卡若』一樣解釋就容易理解了。分為實體和附帶兩種，第一種是指不住于律儀和非律儀者的意、身語之業，善業包括佈施、說悅耳之語等，不善業包括拳打腳踢等一切行為。 其中，律儀如前所述，有所依、所斷、時間限定，且非律儀者不會生起。與此相反的是中間狀態的善業，因此非律儀...

【English Translation】 『བྱེད་པ་སྟེ་མཛོད་འགྲེལ་དུ་རྒྱལ་པོ་དང་བློན་པོ་དང་ཤགས་ཟན་པ་རྣམས་ཀྱང་དོན་གྱིས་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཅན་ནོ། །』 (Meaning: In the Abhidharmakosha commentary, kings, ministers, and quarrelsome people are also actually those without vows.) 『ཞེས་དང་། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཉམས་ཆུང་བཙོན་རྣམས་གཏང་བར་མཛོད། །འགའ་ཡང་མི་གཏང་མེད་པར་མཛོད། །ཁྱོད་ནི་གང་ལ་གཏོང་སེམས་མེད། །དེ་ལས་སྡོམ་པ་མིན་པ་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །』 (Meaning: As stated in the Ratnavali: 'Release the weak prisoners; do not leave any unreleased. From whom you have no intention to release, from that arises non-discipline.') As mentioned above, the beings of non-discipline, their intention to harm sentient beings, whether seed or manifestation. The way to obtain it is that these non-disciplined ones, through generating similar types of karma, or accepting other types of karma, thereby deciding to engage in killing, stealing, and other actions. That is, it is obtained from engaging in or promising non-discipline. The reason for abandoning it is obtaining discipline, or death, or both occurring simultaneously. If someone observes the fast, and abandons it, will they become non-disciplined or an intermediate state? Some believe that because there is never an intention to abandon, they will become non-disciplined, just as a burning iron block will also turn blue. Others believe that if they do not engage in non-disciplined actions, they will not change. If a non-disciplined person takes two or three training precepts, what then? The Vaibhashikas believe that because non-discipline has no completeness or partiality, they believe that it has no discipline. The Sautrantikas believe that, as promised, non-discipline and the discipline of abandoning the eight branches also have completeness and partiality, because they can hinder morality and adultery, therefore they believe that it has both, in accordance with some parts belonging to discipline. 『རྣམ་གྲངས་ནི། སྡོམ་པ་མིན་དང་ཉེས་སྤྱད་དང་། །འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་དེའི་ལམ། །ཞེས་ཏེ་ངེས་ཚིག་ནི་རིམ་པ་ལྟར་ལུས་ངག་མི་སྡོམ་པས་དང་། དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྨད་པས་དང་། འབྲས་བུ་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པས་དང་། ལུས་དང་ངག་གི་ལས་ཡིན་པས་དང་། དངོས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་ན་ལས་ལམ་ཞེས་བཤད་དོ། །』 (Meaning: The names are: non-discipline, misconduct, the path of immoral conduct. The definitions are, in order: because body and speech are not subdued, being reproached by the noble ones, not wanting the result, being the opposite of morality, being the action of body and speech, being included by reality, therefore it is said to be the path of action.) There are four intermediate states, the first is divided into five categories, removing the nine dots between 'na' and 'po', explaining it like 'karo' is easier to understand. Divided into substance and incidental, the first refers to the mind, body, and speech actions of those who do not abide in discipline and non-discipline, virtuous actions include giving, speaking pleasant words, etc., non-virtuous actions include punching, kicking, etc. Among them, discipline is as previously stated, having a basis, what is to be abandoned, a fixed time, and non-discipline will not arise. The opposite of this is the virtuous action of the intermediate state, therefore non-discipline...

---

ང་བར་མའི་ མི་དགེ་བའི་ཁྱད་པར་ཡང་ཤུགས་ཀྱིས་ཤེས་སོ། །འཐོབ་ཚུལ་ནི། ལྷག་མའི་རྣམ་རིག་མིན་ཞིང་དང་། །ལེན་དང་གུས་པར་བྱེད་ལས་ཐོབ། །ཅེས་ཏེ། རྫས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ལྟ་བུ་དང་སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཟ་བ་སོགས་ཡིད་དམ་བཅས་པ་དང་དགེ་མི་དགེའི་བྱ་བ་རྩོམ་པ་ལས་སོ། ། 1-604 བར་མིན་ལ་ལྡན་ཚུལ་ནི། །སྡོམ་མིན་གནས་པ་དགེ་བ་དང་། །སྡོམ་པ་ལ་གནས་མི་དགེ་བའི། །རྣམ་རིག་མིན་ལྡན་ཇི་སྲིད་དུ། །རབ་དང་ཉོན་མོངས་ཤུགས་ལྡན་པར། །ཞེས་ཏེ། ཤན་པ་མཆོད་རྟེན་ ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སོགས་ལ་རབ་ཏུ་དང་བའི་དང་། དགེ་སློང་ར་གསོད་པ་སོགས་ལ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཤུགས་ཡོད་ཀྱི་བར་དུ་ལྡན་ནོ། །གཏོང་རྒྱུ་ནི། བར་མ་ཤུགས་བླངས་བྱ་བ་དང་། །དོན་ཚེ་ རྩ་བ་འཆད་པ་ལས། ཞེས་པ་དྲུག་སྟེ་དད་པའམ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཤུགས་དང་བླངས་པ་འདིས་ཆོག་ཅེས་དང་ལས་ཀ་དང་མཆོད་རྟེན་སོགས་དང་གདོས་སོགས་དང་ཚེ་དང་དགེ་བ་ནི་དགེ་རྩ་ཆད་ པ་ནའོ། །ཡང་། འདོད་གཏོགས་དགེ་བ་གཟུགས་མིན་ནི། །རྩ་ཆད་གོང་དུ་སྐྱེས་པ་ལས། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གཟུགས་མིན་ནི། །གཉེན་པོ་སྐྱེས་པས་རྣམ་ཉམས་འགྱུར། །ཞེས་ཀྱང་སྨྲའོ། །འདིར་ནི་དེ་དག་སྡོམ་པ་ སོགས་ཀྱི་གཏོང་རྒྱུར་ཕྱེ་སྟེ་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་འདི་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པ་སེམས་པ་དང་རྣམ་རིག་ཡོད་ཅིང་རྣམ་རིག་ནི་འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཉིད་ན་ཏེ། གཞན་ནི་རྣམ་གསུམ། ཞེས་དང་། རྣམ་རིག་དཔྱོད་དང་བཅས་དག་ན། །འདོད་པ་ན་ཡང་བསྒྲིབས་པ་མེད། །གང་ཕྱིར་ཀུན་སློང་མེད་ཅེས་སོགས་བརྟགས་པ་ནི་འཕགས་པ་མི་བཞེད་དོ།། །། སྤྱིའི་བཞི་པ་ལ་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་ནི་འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་གསུམ་དུའོ། ། 1-605 སྡུག་བསྔལ་ནི་འདོད་ཁམས་སུའོ། །བཏང་སྙོམས་མྱོང་འགྱུར་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཆད་དུའོ། །ཚོར་བ་དེ་གསུམ་ནི་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ་ཞེའོ། །དེ་ནི་ལེགས་ཏེ་ གསུམ་ཀའིའང་འདིར་རྣམ་སྨིན་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་ལས་ནི་ཀུན་གཞི་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་བཏང་སྙོམས་མྱོང་འགྱུར་ཡིན་པས་སོ། །འོག་ནའང་བར་མ་ཡོད་དོ་ཞེས། །ཁ་ཅིག་ཟེར་ཏེ་གང་གི་ཕྱིར། བསམ་གཏན་ཁྱད་ པར་རྣམ་སྨིན་ཕྱིར། །སྔ་ཕྱི་མེད་གསུམ་མི་འདོད་ཕྱིར། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །ལྔ་པ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི། ལས་གང་མཐོང་བའི་ཆོས་ལས་བྱས་པའི་ཚེ་ལ་རྣམ་སྨིན་སྨིན་པའོ། །དེའང་། ཞིང་ དང་བསམ་པའི་ཁྱད་པར་ལས། །ཞེས་པ་གཉིས་ལས། ཞིང་ལས་ནི་བྱམས་པའི། ཞེས་ཏེ་དེ་ལ་དང་པོ་བཞི་རིམ་པས་བསྡུ་བར། སེམས་ཅན་ལ་མཆོག་ཏུ་ཕན་པའི་ལྷག་བསམ་ལས་དང་སེམས་ཅན་གྱི་ སེམས་ཤིན་ཏུ་རྗེས་སུ་སྲུང་བ་ལ་གནས་པ་ལས་དང་མཆོག་རབ་ཏུ་ཞི་ཞིང་མྱང་འདས་དང་འདྲ་བའི་འཕགས་པའི་གནས་པ་ལས་ལངས་པ་དང་།

【現代漢語翻譯】 此外，我也能深刻理解中間狀態的非善業的特殊性。獲得方式是：『不是剩餘的意識，而是通過接受和恭敬的行為獲得。』也就是說，類似於從物質中產生的福德，以及向佛陀頂禮膜拜後進食等，通過立誓和從事善與非善的行為而獲得。 中間狀態的具足方式是：『不住于律儀的善，以及住于律儀的非善，只要意識不具足，強烈地具有煩惱。』也就是說，屠夫向佛塔頂禮膜拜等，具有強烈的歡喜心；比丘宰殺山羊等，具有強烈的煩惱心。捨棄的原因是：『中間狀態通過強烈的行為和意義、生命、根本來闡述。』共有六種，即信仰或煩惱的力量，以及『這樣就足夠了』的想法，以及工作和佛塔等，以及身體等，以及生命，以及善根斷絕時。此外，『欲界所攝的善，非色法，根本斷絕前已生起。煩惱所攝的非色法，通過生起對治而轉變。』這裡將這些分為律儀等的捨棄原因來看待。第二種觀點是，分別說部認為這三者不包括思維和意識，而意識只存在於欲界和初禪中，其他則有三種。『如果意識具備觀察，即使在欲界也不會被遮蔽。』因為沒有動機等等，聖者不認可這種考察。普遍的第四點是，感受快樂的果報在欲界和三禪中。 痛苦在欲界。感受舍受的果報在四禪及以上。這三種感受是就入定的意識和相應的狀態而言。這是合理的，因為三者在這裡都是成熟果報的業，即與阿賴耶識和相應的舍受相關。下面也有人說存在中間狀態，因為『爲了殊勝禪定的果報，不希望有先後次第的三者。』第五點是，三者中第一個的特徵是：『在可見的法中，由業所產生的生命成熟果報。』這也有兩種情況：『由於田地和意樂的差別。』從田地來說，是慈愛。也就是說，最初的四種依次包括：對眾生極度有益的增上意樂，安住于極度守護眾生之心，從極度寂靜、類似於涅槃的聖者狀態中起身。

【English Translation】 Furthermore, I can also deeply understand the particularities of non-virtuous actions in the intermediate state. The way to obtain them is: 'Not the remaining consciousness, but obtained through acts of acceptance and reverence.' That is, similar to the merit arising from material things, and eating after prostrating to the Buddha, etc., obtained through vows and engaging in virtuous and non-virtuous actions. The way to possess the intermediate state is: 'The good that does not abide in vows, and the non-virtue that abides in vows, as long as the consciousness is not complete, strongly possessing afflictions.' That is, a butcher prostrating to a stupa, etc., has a strong sense of joy; a monk slaughtering a goat, etc., has a strong sense of affliction. The reasons for abandoning are: 'The intermediate state is explained through strong actions and meaning, life, and root.' There are six in total, namely the power of faith or affliction, and the thought that 'this is enough,' and work and stupas, etc., and the body, etc., and life, and when the root of virtue is severed. Furthermore, 'The good belonging to the desire realm, which is non-form, arises before the root is severed. The non-form belonging to afflictions is transformed by the arising of antidotes.' Here, these are divided into the reasons for abandoning vows, etc., to be considered. The second view is that the Sarvastivadins believe that these three do not include thought and consciousness, and that consciousness only exists in the desire realm and the first dhyana, while the others have three. 'If consciousness possesses observation, even in the desire realm it will not be obscured.' Because there is no motivation, etc., the noble ones do not approve of this examination. The general fourth point is that the fruition of experiencing happiness is in the desire realm and the three dhyanas. Suffering is in the desire realm. The fruition of experiencing equanimity is in the fourth dhyana and above. These three feelings are in terms of the consciousness entering into samadhi and the corresponding states. This is reasonable because all three here are the karma that ripens into fruition, that is, related to the alaya-vijnana and the corresponding equanimity. Below, some also say that there is an intermediate state because 'For the fruition of superior dhyana, the three in sequence are not desired.' The fifth point is that the characteristic of the first of the three is: 'In the visible dharma, the life produced by karma ripens into fruition.' There are also two situations: 'Due to the difference in field and intention.' From the field perspective, it is loving-kindness. That is, the first four successively include: the enhanced intention of being extremely beneficial to sentient beings, abiding in extremely protecting the minds of sentient beings, arising from the state of noble ones who are extremely peaceful and similar to nirvana.

---

མི་དགེ་བ་ཀུན་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་པ་ཐོབ་ པ་དང་ཕྱི་མ་གཉིས་ནི་ཤིན་ཏུ་མཐར་ཐུག་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཞིང་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་། སེམས་པ་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་། སྙིང་ཐག་པ་ནས་དད་པ་ཡོད་པ་དང་། རྒྱུད་དག་པ་ཚེ་སྔ་མ་གཞན་གྱི་དགེ་བའི་གེགས་བྱས་པའི་ལས་སྒྲིབ་མེད་ན་ཚེ་འདི་ལ་མྱོང་ངོ་ཞེས་བསྡུ་བར་རོ། ། 1-606 བསམ་པ་ལས་ནི་ཡང་ན་དགེ་མི་དགེ་གང་བསམས་པ་དད་པ་སོགས་དང་ཉོན་མོངས་དྲག་པོས་སྤྱོད་པ་སྟེ་གཉེན་པོས་སྟོབས་ལྡན་དུ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་། ས་དེའི་འདོད་ཆགས་གཏན་བྲལ་ཕྱིར། ། རྣམ་སྨིན་ངེས་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཞེས་ཏེ་འདོད་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་བ་ལ་འདོད་པའི་ས་པའི་ལས་མྱོང་ངེས་ཡོད་པ་ལྟ་བུའང་མཐོང་ཆོས་ལ་མྱོང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི་ལས་གང་ཚེ་ཕྱི་མ་ བར་མ་ཆད་ལ་སྨིན་པ་སྟེ། དེའི་མཚན་གཞི་མཚམས་མེད་པ་ལྔ་ལ་དོན་དྲུག་གི་དང་པོ་དངོས་པོ་ནི། ཀྲི་ཡ་དཔུང་བཟང་དུ། །གང་ཞིག་དགྲ་བཅོམ་ཕ་མ་གསོད། །མཐུན་པའི་དགེ་འདུན་དབྱེན་ བྱེད་དང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ལ་སྡང་སེམས་ཀྱིས། །མི་གང་སྐུ་མཚལ་འབྱིན་བྱེད་པ། །ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་ལས་འདི་རྣམས། །རྒྱལ་བས་མཚམས་མེད་ལྔ་རུ་གསུངས། །ཞེས་པའོ། །སྒྲོན་གསལ་དུ་ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་འཇིག་པ་དང་དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་གསུངས་ཤིང་། སློབ་དཔོན་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་རྡོ་རྗེས་མ་དང་ཕ་གསོད་པ་དང་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ཁྲག་འབྱིན་པའི་སེམས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱོད་པར་བྱེད་པ་དང་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་ཏེ་ལྔར་བཤད་དོ། །སྐྱེ་བ་གཞན་གྱི་བར་མཚམས་མེད་པར་དམྱལ་བར་འགྲོ་བས་ན་དེའོ། །གང་ན་ཡོད་པ་ནི། མཚམས་མེད་གླིང་གསུམ་རྣམས་ན་ཡོད། 1-607 སྐྱེས་པ་བུད་མེད་ཁོ་ན་ལ་སྟེ་།ཟ་མ་སོགས་ལ་མི་འདོད་དེ། །ཕན་དང་ངོ་ཚ་ཆུང་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་ཏེ། སྡོམ་པ་མེད་པ་ལ་བཀོད་པའི་རྟགས་ཀྱིས་ཀྱང་ངོ་། །དྲིན་ཆུང་བ་ནི་ལུས་ མ་ཚང་བ་རྟོགས་པའི་ཆོས་མི་རྟེན་པ་སྐྱེད་པས་སོ། །དེས་ན་ཡི་དྭགས་དང་དུད་འགྲོ་ལའང་མི་འདོད་དོ། །ཁ་ཅིག་བློ་གསལ་བ་ལ་འདོད་དེ། རྟ་ཅང་ཤེས་གདོང་གཡོགས་ནས་མ་ལ་རྒལ་ དུ་བཅུག་པ་ཕྱིས་ཤེས་པས་རང་གི་ཕོ་མཚན་བཅད་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་སྨྲའོ། །གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི། མ་དང་ཕ་མཚན་གྱུར་པའི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་བསད་ཀྱང་འགྱུར་ཞིང་། བུད་མེད་འགས་ནུར་ ནུར་པོ་གཞན་གྱི་མངལ་དུ་བླུགས་ཏེ་སྨིན་ཅིང་བཙས་ན་སྔ་མ་བསད་པས་འགྱུར་བ་ཕྱི་མའང་བྱ་བ་ཞུ་བའི་གནས་སོ། །མིའང་ཕ་མ་མི་མ་ཡིན་བསད་ཀྱང་མི་འགྱུར་རོ། །ཕ་མ་མིན་ པ་ལ་སྦྱོར་བ་བྱས་པས་ཕ་མ་བསད་ཀྱང་མིན་ཏེ་མ་ཁྲིའུའི་འོག་ན་ཡོད་པ་བསད་པ་དང་ཁྲུས་པའི་བུས་སྦྲང་བུ་ལ་སྦྱོར་བ་བྱས་པས་ཕ་བསད་པ་ལྟ་བུའོ། །སངས་རྒྱས་ནི་མི་ ཐུབ་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་དཀྲོངས་པར་མི་ནུས་ཤིང་དཀྲོ

【現代漢語翻譯】 獲得不作惡業的誓言，以及後世兩者是極其究竟的。如此，田地廣大，心量廣大，從內心深處生起信心，相續清凈，若無前世阻礙他人善業的業障，則今生受報。可以這樣歸納。 或者，思慮善與非善，以信心等或強烈煩惱行事，如對治品具有力量所說。又，『爲了斷除該地的貪慾，無論是什麼樣的異熟果報。』即如爲了貪慾而不來者，必定會承受貪慾之地的業報，這在現法中也會體驗到。第二種是業在來世之間成熟，其例子是五無間罪，其中第六個意義是，在《克里亞軍隊》中說：『無論誰殺死阿羅漢、父母，破壞和諧的僧團，同樣以憎恨之心，無論誰使如來出血，這些極其可怕的業，佛陀說為五無間罪。』在《明燈論》中，說後世兩者是摧毀佛像和捨棄正法。大樂金剛論師說，殺死父母，對阿羅漢生起出血之心，擾亂菩提心之三摩地，以及分裂僧團，這五種是無間罪。因為在其他生世之間無間隔地墮入地獄，所以是無間罪。它在哪裡呢？在無間的三洲中。 僅僅是男人和女人，因為他們缺乏利益和羞恥。』即對於沒有誓言的人，也可以通過安置的標誌來識別。忘恩負義是因為他們不依賴於身體不完整、不依賴於理解之法。因此，對於餓鬼和動物也不允許。有些人認為聰明的人可以，比如馬知道自己被蒙上眼睛，讓它騎在母親身上，後來知道后割斷了自己的陰莖。確定的是，即使殺死變性的父母，也會改變。如果一個女人將一個畸形的嬰兒放入另一個女人的子宮中，使其成熟並出生，那麼殺死前一個嬰兒會導致改變，后一個嬰兒也是需要做的事情。即使殺死非人的父母，也不會改變。如果與非父母發生性關係，即使殺死父母也不會改變，比如殺死在馬槽下的母親，或者洗澡的兒子與蜜蜂發生性關係而殺死父親。

【English Translation】 Obtaining the vow of abstaining from all evil deeds, and the future two are extremely ultimate. Thus, the field is vast, the mind is vast, faith arises from the depths of the heart, the continuum is pure, and if there is no karmic obscuration of obstructing the virtuous deeds of others in the previous life, then one experiences the retribution in this life. It can be summarized in this way. Or, contemplating either good or non-good, acting with faith, etc., or with strong afflictions, as the antidote is said to be powerful. Also, 'Because of the complete detachment from desire in that realm, whatever is the definite result.' That is, like the one who does not come because of desire, there is a definite experience of the karma of the realm of desire, which is also experienced in this present life. The second is the karma that ripens in the intermediate state between future lives, and its example is the five inexpiable sins, among which the sixth meaning is, in the 'Kriya Army': 'Whoever kills an Arhat, parents, disrupts the harmonious Sangha, similarly with hatred, whoever causes a Tathagata to bleed, these extremely terrible deeds, the Buddha said to be the five inexpiable sins.' In the 'Lamp Commentary,' it is said that the latter two are destroying the Buddha's image and abandoning the Dharma. The great bliss Vajra teacher said that killing parents, having the intention to draw blood from an Arhat, disturbing the Samadhi of Bodhicitta, and dividing the Sangha, these five are the inexpiable sins. Because one goes to hell without interruption between other births, therefore it is inexpiable. Where is it? In the three continents of inexpiable sins. Only men and women, because they lack benefit and shame.' That is, even for those without vows, it can be recognized by the placed signs. Ungratefulness is because they do not rely on incomplete bodies, do not rely on the Dharma of understanding. Therefore, it is not allowed for pretas and animals either. Some think that intelligent people can, like a horse knowing that it was blindfolded and allowed to ride on its mother, and later knowing it, cut off its own penis. What is certain is that even killing transgender parents will change. If a woman puts a deformed baby into another woman's womb, allowing it to mature and be born, then killing the former baby will cause a change, and the latter baby is also something that needs to be done. Even killing non-human parents will not change. If one has sexual relations with non-parents, even killing parents will not change, like killing the mother under the manger, or the bathing son having sexual relations with a bee and killing the father.

---

ངས་འདོད་མེད་ན་ཁྲག་ཕྱུང་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །སློབ་པ་ལ་བསྣུན་པས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་སྟེ་གྲོངས་ཀྱང་མི་འགྱུར་ཞིང་དགྲ་བཅོམ་མིན་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་དེ་བསད་ནའང་འདི་བསད་སྙམ་དུ་རྟེན་ངེས་པར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་འགྱུར་བ་ལ་ཕ་དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་ཀྱང་མཚམས་མེད་དགྲ་བཅོམ་བསད་པ་གཅིག་པུར་འགྱུར་རོ། ། 1-608 དེ་རྣམས་ཇི་རིགས་སུ། །མཚན་ནི་གཞན་དུ་གྱུར་ཀྱང་འགྱུར། །གང་གི་ཟླ་མཚན་ལས་བྱུང་མ། །སངས་རྒྱས་བརྡེག་པར་སེམས་ལ་མིན། །བསྣུན་འོག་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་མིན། །ཞེས་སོ། །དགེ་འདུན་འབྱེད་པ་ནི་ དགེ་སློང་སྲེད་པ་སྤྱོད་པ་མིན་གྱི་ལྟ་བ་སྤྱོད་པས་གཅིག་གིས་སྟོན་པ་མངོན་སུམ་དུ་བཞུགས་པ་ལས་གཞན་དུ་དབྱེ་ཡུལ་དགེ་སློང་བཞི་ཡན་ཆད་ལས་དབྱེ་བྱའང་བཞི་ཡན་ཆད་ཐུབ་པ་ལས་ གཞན་ལ་སྟོན་པ་དང་དེས་བཤད་པ་ལམ་དུ་འཛིན་པས་ཕྱེ་སྟེ་དགེ་འདུན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཉིས་སུ་གནས་པར་བྱས་པའོ། །དེ་ནུབ་གཅིག་ཏུ་མི་གནས་ཏེ། །དགེ་སློང་ལྟ་སྤྱོད་ཚུལ་ལྡན་པས། ། འབྱེད་དོ་གཞན་དུའོ་བྱིས་པ་རྣམས། །སྟོན་དང་ལམ་གཞན་ལ་བཟོད་པ། །ཕྱེ་བའོ་དེ་ནི་མི་གནས་སོ། །དེ་ནི་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་དུ་འདོད། །འཛམ་བུ་གླིང་ནའོ་དགུ་སོགས་ཀྱིས། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་སྟོན་ པས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་མ་ཐག་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདའ་ཁ་དང་། བསྟན་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དང་། ལྟ་བའི་སྐྱོན་མ་བྱུང་བ་དང་། ཤེས་རབ་ཅན་དང་རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་གྱི་མཆོག་ཟུང་གཅིག་ མ་བྱུང་བའི་སྔར་དང་། འགྲན་ཟླར་བཟུང་བའི་སྟོན་པ་འདས་པ་དང་། མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ་ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་གནས་དགོས་པས་མཚམས་མ་བཅད་པ་དང་། དུས་དྲུག་ཏུ་མི་འབྱུང་སྟེ། དང་པོ་མཐའ་སྐྱོན་ཟུང་གཅིག་གི ། 1-609 སྔ་རོལ་ཐུབ་པ་ནོངས་པ་དང་། །མཚམས་མ་བཅད་པ་ན་ཡང་ནི། །འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ནི་མི་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཚེ་ལམ་ལ་འཇུག་པའི་གེགས་བྱེད་པས་བཅོམ་ལྡན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཕྱེ་ བའི་ཕྱིར་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ནོ། །ལས་ཀྱི་དབྱེན་ནི་བསྟན་པ་གནས་པ་ན་མཚམས་གཅིག་གི་ནང་དུ་མི་མཐུན་པས་ལས་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་གང་རུང་བྱེད་པ་སྟེ། ལས་ཀྱི་དབྱེན་ནི་གླིང་གསུམ་ན། །དེ་ ནི་བརྒྱད་རྣམས་ཡན་ཆད་ཀྱིས། །ཞེས་པ་མཚམས་མེད་མིན་ནོ། །ལས་ལ་རག་ལས་པས་ཐུབ་པ་ཀུན་ལ་འཁོར་ལོའི་དབྱེན་མི་འབྱུང་གི་སྟོན་པ་འདིས་ཀྱང་སྔོན་དྲང་སྲོང་མངོན་ཤེས་ལྔ་ཅན་གཅིག་གི་ འཁོར་ཕྱེ་བས་འདིའི་དགེ་འདུན་ལྷས་བྱིན་གྱིས་ཕྱེ་བའོ། །འབྲས་བུ་ལ་དགེ་འདུན་འབྱེད་པ་པོ། །སྐལ་པར་མནར་མེད་པར་སྨིན་འགྱུར། །ཞེས་ཏེ་གཞན་བཞིས་དམྱལ་བར་ངེས་ཀྱང་མནར་མེད་དུ་མ་ངེས་སོ། ། མཐོང་ཆོས་ཀྱི་ནི། མཚམས་མེད་སྦྱོར་བ་བྱས་པ་ལ། །འདོད་ཆགས་བྲལ་འབྲས་མི་སྲིད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞུང་དུ་ནི་ར

【現代漢語翻譯】 如果我不願意，即使抽我的血也不會改變。如果攻擊一位阿羅漢導致其死亡，也不會改變；即使誤以為非阿羅漢而殺害，由於確定地認為殺害了某人，因此會產生改變。因此，即使殺害了父親，如果他是阿羅漢，也只會構成一種無間罪，即殺害阿羅漢。 1-608 這些罪行各自如何定性？即使名稱改變，罪行性質也會改變。對於那些並非源於性慾的行為，心中沒有想過要攻擊佛陀，也不是攻擊阿羅漢的行為。以上所述是關於僧團分裂的罪行。 分裂僧團是指： 並非由於比丘貪圖享樂，而是由於其信奉某種見解，由一位導師公開宣講，從四位或更多比丘中分裂出去，並且能夠從四位或更多比丘中脫離出來，堅持導師的教導和導師所說的道路，從而將僧團分為佛陀的兩派。這種情況不會持續一夜。具有正確見解和行為的比丘會進行分裂，而愚蠢的人則會容忍導師和不同的道路。分裂是不會持久的，這被認為是法輪的分裂。在贍部洲，由九人或更多人進行分裂。以上所述是關於僧團分裂的罪行。 此外，導師剛剛開始轉法輪時，或者即將涅槃時，或者教法中沒有戒律上的過失，或者沒有見解上的錯誤，或者沒有出現智慧和神通第一的雙人，或者在與競爭對手的導師去世后，或者在同一戒律範圍內必須存在兩個派別，因此沒有劃定界限，在六種情況下不會發生分裂：第一種情況是，在出現任何極端錯誤之前， 1-609 在之前，佛陀犯了錯誤，或者沒有劃定界限時，也不會發生法輪的分裂。以上所述是關於法輪分裂的罪行。 那時，由於阻礙了進入正道的道路，因此分裂了世尊的法輪，這被稱為法輪的分裂。業的分裂是指，在教法存在時，在一個戒律範圍內，由於不和而進行一百零一種行為中的任何一種。業的分裂發生在三個洲，由八人或更多人進行，但不是無間罪。由於業取決於行為，因此所有的佛陀都不會發生法輪的分裂，但這位導師也曾分裂過一位具有五種神通的仙人的僧團，因此提婆達多分裂了這位佛陀的僧團。分裂僧團的人，在果報上，註定會在無間地獄成熟。雖然其他四人註定會下地獄，但不一定是在無間地獄。 關於現世的果報：如果犯下無間罪，就不可能獲得離欲的果報。以上所述是關於現世果報的罪行。 在大乘經典中，則認為

【English Translation】 If I am unwilling, even drawing my blood will not change [me]. If attacking an Arhat leads to their death, it will not change; even if mistakenly killing someone thinking they are not an Arhat, because of definitely holding the thought that someone has been killed, it will cause a change. Therefore, even if killing one's father, if he is an Arhat, it will only constitute one of the five heinous crimes, namely killing an Arhat. 1-608 How are these [crimes] categorized respectively? Even if the name changes, the nature [of the crime] changes. For those actions not arising from lust, not thinking of attacking the Buddha, and not attacking an Arhat. The above is about the crime of dividing the Sangha. Dividing the Sangha means: Not because a Bhikshu is indulging in craving, but because they adhere to a certain view, proclaimed openly by a teacher, splitting away from four or more Bhikshus, and being able to separate from four or more Bhikshus, adhering to the teacher's teachings and the path spoken by the teacher, thereby dividing the Sangha into two factions of the Buddha. This situation does not last for one night. Bhikshus with correct views and conduct will split, while foolish ones will tolerate the teacher and different paths. The split is not lasting; this is considered a split in the Wheel of Dharma. In Jambudvipa, it is done by nine or more people. The above is about the crime of dividing the Sangha. Moreover, when the teacher has just begun to turn the Wheel of Dharma, or is about to pass into Nirvana, or when there is no fault in the Vinaya of the teachings, or when there is no error in view, or when a pair of supreme individuals with wisdom and miraculous powers has not appeared, or after the death of a rival teacher, or when two factions must exist within the same boundary, therefore, without demarcating boundaries, division does not occur in six situations: The first situation is before any extreme fault arises, 1-609 Before that, the Buddha made a mistake, or when the boundary has not been demarcated, the division of the Wheel of Dharma will not occur. The above is about the crime of dividing the Wheel of Dharma. At that time, because it obstructs the path to entering the Dharma, it is called the division of the Wheel of Dharma because it divides the Wheel of Dharma of the Bhagavan. The division of Karma refers to when the teachings exist, within one boundary, due to discord, performing any of the one hundred and one actions. The division of Karma occurs in the three continents, by eight or more people, but it is not a heinous crime. Because Karma depends on action, the division of the Wheel of Dharma does not occur for all Buddhas, but this teacher also divided the Sangha of a Rishi with five supernormal powers, therefore Devadatta divided the Sangha of this Buddha. The one who divides the Sangha, in terms of consequences, is destined to ripen in Avici Hell. Although the other four are destined for hell, it is not necessarily in Avici Hell. Regarding the visible Dharma: If a heinous crime is committed, it is impossible to attain the fruit of detachment. The above is about the crimes of visible Dharma. In the Mahayana scriptures, it is considered that

---

ྒྱུད་བླ་མར། ཆོས་ཉིད་ངེས་པར་བསམས་པས་མྱུར་དུ་དེ་ལས་ཐར་ འགྱུར་གྱི། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་མ་སྐྱེས་དགྲ་ལྟ་བུའོ། །ལྕི་ཡང་ནི་དགེ་འདུན་དབྱེ་ཆེད་བརྫུན་སྨྲ་བ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་རབ་ཆེར་འདོད། །ཅེས་ཏེ་རྒྱལ་བའི་ཆོས་སྐུ་ལ་བསྣུན་པས་དང་འདུམ་?གྱི་བར་དུ་འབྲས་བུ་བཞི་ཐོབ་པ་དང་། 1-610 ཆགས་བྲལ་དང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་གེགས་བྱེད་ཅིང་སྐྱེ་རྒུའང་ཡིད་མི་བདེ་དང་དྲན་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གཅིག་ངག་གི་ལས་དང་གསུམ་སྲོག་གཅོད་དང་གཅིག་སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ སྦྱོར་བའོ། ། དེ་ནས་མཚལ་འབྱིན་པ་དང་དགྲ་བཅོམ་དང་ཕ་དང་མ་གསོད་པ་རྣམས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ཡང་ངོ་། །རྩོད་སྤང་ནི་འོ་ན་ཆོས་སྲེད་ཀྱིས་ཕ་མ་དགྲ་བཅོམ་བསད་པ་ལྟ་བུ་མཚམས་ མེད་མང་པོ་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་གཅིག་ཅར་སྨིན་ན་གཅིག་དང་དུ་མ་བྱས་པ་ཁྱད་མེད་དུ་འགྱུར་ཞིང་རིམ་གྱིས་སྨིན་ན་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་དུ་མི་འཐད་ལ་རྒྱུད་གཅིག་ལས་མེད་པས་དམྱལ་ བ་དུ་མ་གཅིག་ཅར་ཡང་མི་འགྲུབ་བོ་ཞེ་ན། ཀུན་གྱི་རྣམ་སྨིན་ཅིག་ཆར་མྱོང་སྟེ་དེ་ལྔ་འགྱུར་གྱི་བར་གྱི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ལུས་ཆེན་པོ་དང་ཤིན་ཏུ་གཞོན་ཤ་ཅན་ མནར་མེད་དུ་འགྲུབ་ཅིང་ཆད་པ་མི་བཟད་པ་སྣ་ཚོགས་མྱོང་སྟེ། ལྷག་པས་གནོད་པ་ལྷག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གང་ཡང་དགེ་བ་ཞིང་དང་བསམ་པ་སོགས་ཕུལ་བྱུང་ལས་སྐྱེས་པ་དང་མི་དགེ་ བ་གཞན་མཚམས་མེད་དང་ཉེ་བ་སོགས་སྟོབས་ལྡན་འགའ་སྐྱེས་ནས་མྱོང་བྱ་སྟེ། མ་ཡང་ཡིན་དགྲ་བཅོམ་མ་ཡང་ཡིན་པ་འཁྲིག་པའི་སུན་ཕྱུང་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ངེས་གནས་དང་། །སློབ་པ་གསོད་དང་དགེ་འདུན་གྱི། ། 1-611 འདུ་བའི་སྒོ་ནི་འཕྲོག་པ་རྣམས། །མཚམས་མེད་པ་དང་རིམ་པ་ལྟར་ཆ་འདྲ་སྟེ། །ལྔ་པ་མཆོད་རྟེན་འཇིག་པ་འོ། །ཅེས་སོ། །དེའི་གཉིས་པའི་གཞི་ནི། སྐལ་པ་བརྒྱ་ནས་འཚང་རྒྱ་བ་སྟེ། །གང་ ནས་མཚན་གྱི་ལས་བྱེད་པ། །བདེ་འགྲོ་རིགས་འཐོར་སྐྱེ་དབང་ཚང་། །ཕོར་གྱུར་ཚེ་རབས་དྲན་མི་ལྡོག །ཅེས་སྨྲའོ། །ཁ་ཅིག་ནི་དེ་ལྔ་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་དུ་མ་ངེས་པར་སྨྲའོ། ། གསུམ་པ་ལས་གང་ ལས་བྱེད་པའི་ཚེ་ཕྱི་མ་དེ་ལ་ཕན་ཆད་དུ་ཞེས་ཏེ། ལས་བརྒྱ་པར། ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་རྣམས་ནི། །བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ཆུད་མི་ཟ། །ཚོགས་ཤིང་དུས་ལ་བབ་པ་ན། །འབྲས་བུ་ངེས་ པར་སྨིན་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་དེའང་གཉེན་པོ་སྒོམ་པ་སོགས་མེད་ནའོ། །དུས་ངེས་པ་གསུམ་པོ་དེའང་རྩོམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གཞག་སྟེ། ལས་བྱས་པའི་ཚེ་རབས་དེ་ཉིད་ལ་དང་། དེའི་ཚེ་ ཕྱི་མ་ལ་དང་། ཡང་ཕྱི་མ་སོགས་ལ་རྣམ་སྨིན་རྩོམ་གྱི་དེ་ཙམ་ལ་རྫོགས་པར་མ་ངེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་རང་སངས་རྒྱས་ལྔ་བརྒྱ་བསད་པས་སྐྱེས་པའི་དམྱལ་བ་ཀྱི་ཧུད་སེམས་ཀྱི་རྟོགས་ པ་བརྗ

【現代漢語翻譯】 『在上師面前，如果能確定地思維法性，就能迅速從中解脫。』就像未生怨一樣。 如果爲了區分僧團而說謊，會被認為是非常嚴重的罪過。』因為這是對勝者法身的誹謗，在和解之前，能獲得四種果報， 並且會障礙離欲、聞思修三者，還會使眾生不悅、記憶力衰退。 因此，一個是口業，三個是殺生，一個是殺生的行為。 然後是墮胎、殺阿羅漢、殺父母，後者比前者更嚴重。 辯論的駁斥：如果因為貪戀佛法而殺害父母、阿羅漢等，做了許多無間罪，如果果報一次性成熟，那麼做一次和做多次就沒有區別了；如果逐漸成熟，那麼出生后受報就不合理了，而且只有一個相續，所以多個地獄也不能同時成立。』 答：所有果報會同時成熟，會感受五倍的痛苦，會在無間地獄中形成巨大的、非常年輕的身體，感受各種無法忍受的懲罰，罪業越重，痛苦越大。 任何善業，如殊勝的福田和發心等所生的果報，以及任何惡業，如無間罪和近無間罪等強大的罪業，有些是出生后受報的。母親也是阿羅漢，也是母親，與邪淫的誹謗，以及菩薩的真實住處，殺害有學，以及僧團的， 搶奪集會之門等，與無間罪的次第相似，第五個是破壞佛塔。 第二種情況的基礎是：一百劫后成佛，從哪裡開始做名稱的業？轉生善趣，種姓不雜，根 पूर्ण (梵文天城體，pūrṇa，梵文羅馬擬音，purna，圓滿)具足，轉為男子，能憶念前世。 有些人說，這五種不一定都是出生后受報的。 第三種是，從做什麼業的時候開始，對以後有益處，如《業百頌》所說：『眾生的業，即使經過一百劫，也不會消失。當因緣聚合，時機成熟時，果報必定成熟。』 這是指沒有修持對治法等的情況。這三種確定的時間，也是就造作而言的，在造業的那一生，或者在那之後的下一生，或者再下一生等，會開始成熟果報，但不一定在那時就結束。 這樣看來，殺害五百緣覺所生的地獄，其呼聲會使心識的證悟動搖。

【English Translation】 'In the presence of the Guru, if one contemplates the true nature of reality with certainty, one will quickly be liberated from it.' Like Ajatashatru. 'If one lies to create division within the Sangha, it is considered a very serious offense.' Because it is a slander against the Dharmakaya of the Victorious Ones, and before reconciliation, one can obtain four kinds of results, and it hinders detachment, hearing, thinking, and meditation, and also causes unhappiness and memory loss for sentient beings. Therefore, one is a verbal action, three are killing, and one is the act of killing. Then there are abortion, killing an Arhat, and killing parents, the latter being more serious than the former. Refutation of the argument: 'If one kills parents, Arhats, etc., out of attachment to the Dharma, and commits many unpardonable sins, if the results mature all at once, then there is no difference between doing it once and doing it many times; if it matures gradually, then it is unreasonable to experience the results after birth, and since there is only one continuum, multiple hells cannot be established simultaneously.' Answer: 'All results will mature simultaneously, and one will experience five times the suffering, and a huge, very young body will be formed in Avici Hell, experiencing various unbearable punishments. The greater the sin, the greater the suffering.' Any virtuous deeds, such as those arising from excellent fields of merit and motivation, and any non-virtuous deeds, such as powerful sins like unpardonable sins and near unpardonable sins, some are experienced after birth. A mother who is also an Arhat, and is also a mother, with the slander of sexual misconduct, and the true abode of a Bodhisattva, killing a learner, and of the Sangha, robbing the gates of assembly, etc., are similar in order to the unpardonable sins, the fifth being the destruction of stupas. The basis of the second case is: Buddhahood after a hundred eons, from where does one begin to do the work of names? Rebirth in a good realm, unmixed lineage, complete faculties, transformation into a male, able to remember past lives. Some say that these five are not necessarily all experienced after birth. The third is, from the time one does an action, it is beneficial for the future, as the Hundred Deeds Sutra says: 'The deeds of sentient beings, even after a hundred eons, will not disappear. When causes and conditions gather, and the time is ripe, the results will surely mature.' This refers to situations where there is no practice of antidotes, etc. These three definite times are also based on the act of creation, in the same lifetime as the act, or in the next life after that, or in the next life, etc., the results will begin to mature, but it is not necessarily completed at that time. Thus, the hell born from killing five hundred Pratyekabuddhas, its cries will shake the realization of the mind.

---

ོད་པར། མཚམས་མེད་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་དམྱལ་བར་ཡང་དང་ཡང་འཆི་འཕོ་བས་སྐྱེ་ཞིང་སྐྱེ་བ་མྱོང་ངོ་ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །བསྡུ་བར་ཡང་ལས་གཅིག་མྱོང་འགྱུར་གསུམ་ཅར་དུ་འགྱུར་བ་དཔེ་མང་པོས་གསུངས་སོ། ། 1-612 དྲུག་པ་ལ་གཉིས་ལས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་གསུམ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་པས་གནག་ལ་རྣམ་སྨིན་མི་འདོད་པ་ཅན་ཡིན་པས་གནག་པ་ནི་མི་དགེ་བའོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་དགེ་བ་ ཟག་བཅས་སོ། །འདོད་ཁམས་ཀྱི་འདྲེན་མ་ནི་བསམ་པས་ནག་ལ་སྦྱོར་བས་དཀར་བ་གཞན་སླུ་བའི་ཆེད་དུ་སྦྱིན་པ་དང་རབ་བྱུང་སོགས་བྱེད་པ་དང་། བཟློག་པ་བུ་དང་སློབ་མ་སོགས་ལ་ཕན་ པར་འདོད་པས་བརྩེ་བས་ལུས་ངག་གི་དྲག་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་ལྟར་བསམ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བ་ལས་གཅིག་ཏུ་བརྗོད་ཀྱི་ལས་འཇུག་བྱེད་སེམས་པའི་སྐད་ཅིག་གཅིག་དཀར་ནག་འགལ་བ་ གཉིས་སུ་མི་འཇོག་གོ །གཞན་ནི་སློབ་དཔོན་དམྱལ་བ་མྱོང་འགྱུར་དང་། །གཞན་ནི་མཐོང་བས་སྤང་བྱ་ནག །འདོད་ལས་སྐྱེས་པ་གཞན་དཀར་ནག །ཅེས་ཀྱང་སྨྲའོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་སྤོང་བའི་ལམ་རྣམས་ ལ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་མེད་པས་མི་ནག་ཅིང་གཅིག་ཏུ་རྣམ་པར་བྱང་བས་དཀར་ལ་འཁོར་བ་དང་མི་མཐུན་པས་རྣམ་སྨིན་མེད་ཅིང་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་འཇོམས་པས་ལས་ ཟད་པར་འགྱུར་བའོ། །མི་དགེ་གཟུགས་དང་འདོད་གཏོགས་པའི། །དགེ་བ་ཉིད་ནི་རིམ་བཞིན་དུ། །ནག་དང་དཀར་དང་གཉིས་ཀའི་ལས། །དེ་ཟད་བྱེད་པ་ཟག་མེད་དོ། །ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །དེས་ན་མཐོང་ལམ་ཆོས་བཟོད་བཞི་དང་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་བྲལ་བ་ར་བྱེད་པ་ཡི། ། 1-613 བར་ཆད་མེད་ལམ་བརྒྱད་ཀྱི་གང་། །སེམས་པ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ཏེ། །ནག་པོ་ཟད་པར་བྱེད་པའི་ལས་སོ། །འདོད་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་།དགུ་པའི་སེམས་པ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ ནི་དཀར་ནག་ཟད་བྱེད་དེ། །དཀར་པོ་བསམ་གཏན་ཆགས་བྲལ་བས། །བར་ཆད་མེད་ལམ་སྐྱེས་ཐ་མ། །ཞེས་སོ། །འདིར་ནི་ཆོས་བཟོད་བཞིས་ངན་སོང་བའི་རྒྱུའི་ལས་དང་སྒོམ་ལམ་གྱི་སྤོང་ལམ་གྱིས་བདེ་ འགྲོའི་རྒྱུའི་ལས་ཟད་པར་བྱེད་དེ་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་སྤང་དགོས་པས་སོ། །ལས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ཞར་བྱུང་དུ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀུན་གྱི་བར་དུ་གཅོད་པ་ཡོན་ པོ་དང་ཉེས་པ་དང་རྙོག་པ་དང་། རྗེས་སུ་མཐུན་པ་གཙང་བ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཐུབ་པ་རྣམས་མདོར་གསུངས་ཏེ་དང་པོ་གསུམ་ནི་དགེ་བའམ་མི་དགེ་གང་རུང་སྟེ་རིམ་པ་ལྟར་མུ་སྟེགས་ ཀྱི་དང་། ནང་པའི་བྱིས་པ་བསྟན་པ་ལ་ཕྱི་ལོག་ཏུ་ལྟ་བ་རང་གི་ལྟ་བ་ལ་ཞེན་པ་ལོག་པར་ངེས་པའི་དང་། ནང་པའི་བྱིས་པ་བསྟན་པ་ལ་མ་ངེས་པ་ཐེ་ཚོམ་ཅན་གྱི་ ལས་སོ། །ཡང་ན་ཕྱི་པའི་གསུམ་པོ་དེ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པས་དང་། ཡོན་ཏན་སྒྲུབ་པའི་གེགས་བྱེད་པས་དང་།

【現代漢語翻譯】 與無間業的異熟在地獄中反覆死去又轉生，經歷生死輪迴相符。總結來說，一個業可能經歷三種果報，這在許多例子中都有說明。 1-612 第六部分分為兩類，有漏的三種業是：由於與煩惱相應，是黑業，且不希望有異熟，因此黑業是不善業。與此相反的是善業，即有漏的善業。 欲界的引業是：以貪心將黑業與白業結合，爲了欺騙他人而行佈施和出家等；反之，爲了利益子女和學生等，以慈愛之心強烈地進行身語行為，像這樣與發心一同結合，只能說是一個業，不會認為一個行為的當下同時存在黑白兩種矛盾的心理。 其他經論中也說：『導師將經歷地獄之苦，其他是見道所斷的黑業，欲界所生的是其他黑白業。』無漏業是指斷除煩惱的道，由於沒有煩惱的污垢，因此不是黑業，完全清凈，因此是白業，與輪迴不相應，因此沒有異熟，且能摧毀有漏業的習氣，因此能使業滅盡。 『不善業、色界和欲界所攝的善業，依次是黑業、白業和黑白業，滅盡這些的是無漏業。』也是這樣說的。因此，見道位的四種忍和對欲界生起離欲的 1-613 無間道八種中的任何一種，都是十二種心念，是滅盡黑業的。對欲界生起離欲的無間道，第九種心念是什麼？那是滅盡黑白業的。因為對白業的禪定生起離欲，所以生起最後的無間道。 這裡，以四種忍滅盡惡趣之因的業，以修道位的斷除道滅盡善趣之因的業，因為必須斷除業之因的煩惱。業的分類和無漏業的附帶內容是，簡要說明了所有無漏業之間的障礙，即功德和過失、清凈和不清凈，以及隨順和自性存在。前三種是善或不善，依次是外道的、佛教的幼稚者以外道觀點看待佛教，執著于自己的觀點而產生邪見的，以及佛教的幼稚者對佛教不確定，持有懷疑的業。 或者，外道的三種業是由於邪見而確立的，障礙功德的成就，

【English Translation】 It is in accordance with experiencing birth after birth by repeatedly dying and transmigrating in hell, the ripening of actions without interval. To summarize, it is also said in many examples that one action may experience three results. 1-612 The sixth part is divided into two categories. The three contaminated actions are: because they are associated with afflictions, they are black, and because they do not desire fruition, black actions are non-virtuous. The opposite of this is virtuous, which is contaminated virtue. The karma that draws one into the desire realm is: combining black and white karma with a greedy mind, performing acts of generosity and ordination, etc., in order to deceive others; conversely, strongly engaging in physical and verbal actions with loving-kindness, desiring to benefit children and students, etc. In this way, combining with intention, it can only be said to be one action, and it is not considered that there are two contradictory mental states of black and white in the moment of one action. It is also said in other scriptures: 'The teacher will experience the suffering of hell, others are the black actions to be abandoned by the path of seeing, and those born from the desire realm are other black and white actions.' Non-contaminated actions refer to the paths that abandon afflictions. Because there is no stain of afflictions, they are not black actions; they are completely pure, therefore they are white actions; they are not in accordance with samsara, therefore there is no fruition; and they destroy the imprints of contaminated actions, therefore they cause actions to be exhausted. 'Non-virtuous actions, and virtuous actions included in the form realm and desire realm, are respectively black actions, white actions, and both black and white actions. That which exhausts these is non-contaminated.' It is also said like this. Therefore, the four acceptances of the Dharma in the path of seeing and the detachment from desire in the desire realm, 1-613 whichever of the eight unobstructed paths, are the twelve mental states that exhaust black actions. What is the ninth mental state of the unobstructed path that generates detachment from desire in the desire realm? That is what exhausts black and white actions. Because detachment from meditation on white actions arises, the last unobstructed path arises. Here, the four acceptances exhaust the actions that are the cause of bad migrations, and the abandonment path of the path of meditation exhausts the actions that are the cause of good migrations, because the afflictions that are the cause of actions must be abandoned. The classification of actions and the incidental content of non-contaminated actions are that the obstacles between all non-contaminated actions, namely merit and demerit, purity and impurity, and conformity and self-nature, are briefly explained. The first three are either virtuous or non-virtuous, respectively the actions of non-Buddhists, immature Buddhists who view Buddhism with non-Buddhist views, clinging to their own views and having wrong views, and immature Buddhists who are uncertain about Buddhism and have doubts. Or, the three actions of non-Buddhists are established due to wrong views, hindering the accomplishment of merit,

---

དེ་སྟོན་པ་ལ་གེགས་བྱེད་པས་སོ་ཞེས་སར་གསུངས་སོ། །ཡང་ན་མཐར་ལྟར་འགྲེལ་པར་ལྷུང་སྟེ་དབུ་མའི་ལམ་དང་མི་མཐུན་པས་དང་ལོག་ལྟས་ཟིན་ཏེ་རྣམ་བྱང་ལ་ཞེ་སྡང་བས་དང་བདག་ལྟས་ཟིན་ཏེ་བདག་མེད་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལྟ་བའི་བར་དུ་གཅོད་པས་སོ། ། 1-614 ཡོན་སྐྱོན་སྙིགས་མ་གསུངས་པ་ནི། །གཡོ་དང་ཞེ་སྡང་འདོད་ཆགས་ཅེས་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་སོ་ཞེས་ཀྱང་ངོ་། །གཙང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་དག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྟ་བ་དང་དྲང་པོས་ཟིན་པའི་ སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་ཏེ་ལྟ་སྤྱོད་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པའི་དྲི་མ་སྤངས་པས་སོ། །ཐུབ་པ་པ་ནི་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་སོ། །བདུན་པ་ལ་གསུམ་ལས་རྣམ་གཞག་ནི། བཞིས་རིག་པར་བྱ་སྟེ་དེ་ལ་གཞི་བརྒྱུད་པའི་རྒྱུ་ནི་དགེ་བའི་རྩ་བ་གསུམ་མོ། །ཀུན་ནས་སློང་བ་དངོས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་མ་ཆགས་སོགས་དེ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་པའོ། །སྦྱིན་བྱའི་དངོས་པོ་ནི་ ཁ་དོག་ལ་སོགས་ཕུན་ཚོགས་དངོས། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི། གང་གིས་སྦྱིན་བྱེད་དེ་སྦྱིན་པ། །མཆོད་དང་ཕན་གདགས་འདོད་པ་ཡིས། །ལུས་དང་ངག་ལས་སློང་དང་བཅས། །ཞེས་ཏེ། འཇིགས་པ་ དང་ལན་ལ་རེ་བ་དང་ཆགས་པ་སོགས་ཀྱིས་སྟེར་བ་མིན་པའོ། །གཉིས་པ་སྦྱིན་པ་ཕུན་ཚོགས་པ་ལ་མདོར། སྦྱིན་པའི་ངང་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པས་ཕྱིར་ཞིང་ཡང་ཡང་སྦྱིན་པ་དང་དགེ་ སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དང་སློང་བ་དང་ཕོངས་པ་དང་འགྲོན་པོ་རྣམས་ལ་སྦྱིན་ཞེས་པ་དང་འདོད་པ་ཀུན་ལ་ཕྱོགས་མེད་དུ་དང་བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་དང་གོས་དང་རྒྱན་དང་སྨན་དང་མེ་ཏོག་ཕྲེང་དང་མིའི་ཡོ་བྱད་ཅིའང་རུང་བ་སྦྱིན་ཞེས་པས་འདོད་པ་གང་བར་སྦྱིན་པའོ། ། 1-615 ཡང་མདོར། ལྷུག་པར་གཏོང་བ་དང་ལག་བརྐྱང་བ་དང་། གཏོང་བ་ལ་དགའ་བ་དང་མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་པའི་ངང་ཅན་དང་། གཏོང་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། སྦྱིན་པ་འགྱེད་པ་ལ་དགའ་བ་ཞེས་འབྱུང་ བ་རིམ་པས་དྲུག་སྟེ་མི་གནས་པར་ནི་སྲིད་པ་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་མི་བསྔོ་བར་ཏེ། བཞི་བརྒྱ་པར། འདིར་བྱིན་པ་ཡི་སྦྱིན་པ་ལ། །འབྲས་བུ་ཆེན་པོ་འབྱུང་འགྱུར་ཞེས། །སྦྱིན་དང་ ལེན་པར་བྱེད་པ་ནི། །ཚོང་སོགས་བཞིན་དུ་སྨད་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །རྒྱ་ཆེར་ནི་བསམ་པ་དང་སྦྱིན་བྱའོ། །དགའ་བས་ནི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་དུ་དྲངས་ཤིང་དང་ལ་འགྱོད་པ་མེད་པའོ། །སྣོད་ ལ་ནི་སྦྱིན་གནས་ལའོ། །ལེགས་པར་བགོས་ཏེ་ཕྱོགས་མི་འབྱེད་པར་རོ། ། གསུམ་པ་སྦྱིན་བྱ་ཕུན་ཚོགས་ནི། དེ་ལ་སྦྱིན་པ་ཕུན་ཚོགས་ལྟོས་པས་བཤད་པ་སྟེ། མདོར་ལྡང་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཐོབ་པ། ཞེས་པས་གནོད་པའམ། འཁུ་བས་འགྲུབ་པ་མིན་པ་ནི་རང་གནས་སུ་འདུག་སྟེ་བཅོལ་པ་བསྙོན་དོར་གྱིས་ཐོབ་པ་མིན་པའོ། །ལག་དར་བའི་མཐུས་བསྒྲུབས་པ་ཞེས་པས་གཞན་ལ་

【現代漢語翻譯】 薩迦班智達在《薩迦格言》中說，阻止證悟是因為存在障礙。或者，由於最終會墮入極端主義的解釋，與中觀之道不符，因此被邪見所束縛，對解脫產生憎恨；或者被我見所束縛，阻礙了對無我的真如的證悟。 關於功德、過失和污垢的說法，指的是身語的業，即欺騙、嗔恨和貪慾。清凈指的是以極其純凈的戒律、正見和正直所攝持的三門之業，即捨棄了在見解和行為上陷入邪道的污垢。能仁指的是學道者和無學道者的三門之業。第七（佈施）有三種分類，從四個方面來理解：其根本傳承之因是三種善根。發起之因是無貪等，以及與之相應的意樂。所佈施之物如『顏色等圓滿之物』所說。自性是：『以何而佈施，即是佈施；以供養和利益之心；伴隨身語之發起。』也就是說，不是因為恐懼、期望回報或貪執而施捨。 第二，關於佈施的圓滿，經中說：『將成為佈施的自性。』因此，要反覆向福田佈施，也要向沙門、婆羅門、乞丐、貧困者和旅客佈施，並且要無差別地滿足一切需求，無論是食物、飲料、衣服、裝飾品、藥物、花鬘還是人類所需的任何物品。總之，要隨其所欲地佈施。 此外，經中還提到六種：慷慨施捨、伸出援手、樂於施捨、具有供養和佈施的自性、佈施圓滿、樂於佈施。不執著於此，即不為生存和享樂而回向。如《四百論》所說：『在此所作之佈施，將產生巨大的果報。施與受如同買賣，是應受譴責的。』廣大的意思是發心和所施之物。喜悅是指在準備、實際佈施和佈施后三個階段都感到喜悅，並且沒有後悔。對器是指對佈施的對象。妥善分配是指不分親疏。 第三，關於所施之物的圓滿，這是相對於佈施的圓滿而言的。經中說：『通過足夠的精進而獲得。』因此，不是通過損害或欺騙而獲得的，而是安住于自己的地位，不是通過挪用或欺騙委託物而獲得的。『通過手臂的力量而獲得的』，意味著不是通過...

【English Translation】 Sakya Pandita said in Sakya's Aphorisms that obstructing enlightenment is because there are obstacles. Or, because it ultimately falls into extremist interpretations, which are inconsistent with the Middle Way, it is bound by wrong views, hating liberation; or bound by self-view, obstructing the realization of the truth of selflessness. The statement about merit, demerit, and defilement refers to the actions of body, speech, and mind, namely deception, hatred, and desire. Purity refers to the actions of the three doors that are upheld by extremely pure discipline, right view, and integrity, that is, abandoning the defilements of falling into wrong views and behaviors. Thupa (The capable one) refers to the actions of the three doors of learners and non-learners. The seventh (giving) has three categories, which are understood from four aspects: The cause of its fundamental lineage is the three roots of virtue. The cause of motivation is non-attachment, etc., and the mind that possesses it. The object to be given is as stated, 'Objects that are complete with color, etc.' The nature is: 'By what is given, that is giving; with the desire for offering and benefit; accompanied by the arising of body and speech.' That is, it is not giving because of fear, expectation of reward, or attachment. Second, regarding the perfection of giving, the sutra says: 'Will become the nature of giving.' Therefore, one should give repeatedly to the field of merit, and also give to shramanas, brahmins, beggars, the poor, and travelers, and one should impartially satisfy all needs, whether it be food, drink, clothing, ornaments, medicine, garlands, or any items needed by humans. In short, one should give according to their desires. Furthermore, the sutra also mentions six: giving generously, extending a helping hand, being happy to give, having the nature of offering and giving, perfection of giving, being happy to give. Not being attached to this means not dedicating it for the sake of existence and enjoyment. As the Four Hundred Verses says: 'The giving that is done here will produce great results. Giving and receiving like buying and selling is to be condemned.' The vastness refers to the intention and the object of giving. Joy refers to feeling joy in the three stages of preparation, actual giving, and after giving, and having no regrets. The vessel refers to the object of giving. Distributing well means not discriminating. Third, regarding the perfection of the object to be given, this is explained in relation to the perfection of giving. The sutra says: 'Obtained through sufficient diligence.' Therefore, it is not obtained through harm or deception, but abiding in one's own position, not obtained through misappropriation or deception of entrusted items. 'Obtained through the strength of one's arms' means not through...

---

མ་ཕྲོགས་པ་ལུས་ཀྱི་ རྩལ་གྱིས་ཐོབ་པའོ། །རྡུལ་དང་དྲི་མས་མ་ཕོག་པ། ཞེས་པས་མ་རུལ་ཅིང་དྲི་མ་མེད་པའོ། །ཆོས་དང་མཐུན་པ། ཞེས་པས་རུང་བ་དུག་མཚོན་ཆང་སོགས་མིན་པའོ། །ཆོས་ཀྱིས་ཐོབ་པ། ཞེས་པས་ཆོས་ཀྱི་བསྒྲུབས་པ་ལྷད་འཇུག་གཞལ་གཡོ་སོགས་དང་ལོག་འཚོ་སྤངས་པས་ཐོབ་པ་སྟེ། 1-616 རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཚུལ་འཆོས་རྙེད་དང་བཀུར་སྟིའི་ཆེད། །དབང་པོ་སྡོམ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། །ཁ་གསག་རྙེད་དང་བཀུར་སྟིའི་ཆེད། །ཚིག་འཇམ་རྫུན་དུ་སྨྲ་བ་འོ། །གཞོག་སློང་དེ་ནི་ཐོབ་བྱའི་ཆེད། །གཞན་ གྱི་རྫས་ལ་བསྔགས་བྱེད་པའོ། །འཐོབ་ཀྱིས་འཇལ་བ་རྙེད་པའི་ཆེད། །མངོན་སུམ་གཞན་ལ་སྨོད་བྱེད་པ། །རྙེད་པས་རྙེད་པ་རྣམས་འདོད་པ། །སྔར་ཐོབ་པ་ལ་བསྔགས་བྱེད་པའོ། །ཞེས་དང་། རྣམ་བཤད་རིགས་པར། དང་པོ་བཞི་པ་རྙེད་པ་བཟང་པོ་མི་ལེན་པ་དང་། ངན་པ་སྟེན་ཅིང་བཟང་པོ་མི་སྟེན་པ་དག་དང་། རྙེད་བཀུར་གྱི་ཆེད་དུ་རང་གི་ཡོན་ཏན་དང་ཆོས་སྨྲ་བ་དག་དང་། རང་གི་ ལུས་ཀྱི་གནོད་པའི་གཞི་དང་ཕོངས་པའི་གཞི་སྟོན་པ་དག་དང་། གཞན་ལ་སྟེར་བ་ལ་སྨོད་པ་དང་། ཧ་ཅང་ཕྱི་བཞིན་འབྲངས་ཏེ་སློང་བ་དག་ཀྱང་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་ལ་གཞི་བསྡུ་བར། ནན་ གྱིས་སློང་བ་ནི་འཐོབ་ཀྱིས་འཇལ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཐ་མ་ལ་འདུལ་བ་འོད་ལྡན་དུ་ཆུང་ངུ་བྱིན་ནས་མང་པོ་ཐོབ་བྱེད་དང་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །ལུས་དང་ངག་ལས་ཆགས་ལས་སྐྱེ། །ལོག་ འཚོ་སྦྱང་དཀའ་ཕྱིར་ལོགས་ཤིག །བསྟན་ཏོ་གལ་ཏེ་ཡོ་བྱད་ལ། །ཆགས་བསླང་མདོ་དང་འགལ་ཕྱིར་མིན། །ཞེས་ཏེ། གང་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ལ་ཆགས་པས་བསླང་བ་ཡིན་གྱི་རང་དགའ་བའི་ཆེད་དུ་གར་དང་གླུ་ལེན་པ་སོགས་མིན་པར་སེམས་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་གྱི་ཕུང་པོའི་མདོར། 1-617 དད་པས་བྱིན་པ་སྤྱད་ཏེ་གླང་ཆེན་འཐབ་པ་སོགས་ལྟ་བ་དང་གླུ་སྒྲ་ཉན་པ་སོགས་ལོག་འཚོར་བཀའ་བསྩལ་པ་དང་འགལ་ལོ། །ལོག་འཚོའི་རྣམ་སྨིན་ནི་ཉེ་འཁོར་བ་རོ་མྱགས་སུ་བཤད་དོ། ། དེས་ན་དད་རྫས་ཟ་བས་རྒྱུན་དུ་དམ་པའི་ཆོས་ལ་ཆེས་ཆེར་འབད་པར་བྱའོ། །དེ་མ་བླངས་ནའང་ཉེས་པ་སྟེ་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར། འགྲོན་བོས་བདག་གིར་མི་བྱེད་དང་། །གསེར་ལ་སོགས་པ་ ལེན་མི་བྱེད། །ཅེས་སོ། །ཕུན་ཚོགས་དེ་དག་གིས་རྒྱས་པས་ཞུས་པར་མ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་བཀའ་བསྩལ་ལ་སེལ་ལོ། །བརྒྱད་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དྲུག་བཤད་པ་ལ་རྒྱན་ དུ་ཡན་ལག་དྲུག་ཅེས་བླངས་པ་ནི་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་སོགས་ཏེ་དེ་མ་ཉམས་པར་རྗེས་སུ་སྲུང་བའོ། །སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ནི་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་སྡོམ་པ་སྟེ་དེས་འཁོར་བ་ ལས་ངེས་པར་འབྱིན་པས་སོ། །ཆོ་ག་ནི་ཀུན་སྤྱོད་དེ་འཕྲལ་གྱི་བྱ་བའི་དང་། སྤྱོད་ལམ་གྱི་དང་། དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བའི་འོ། །དེ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ད

【現代漢語翻譯】 『未被奪取，以身體的力量獲得。』『未被灰塵和污垢沾染』，意為未腐爛且無污垢。『與法相符』，意為適宜，非毒藥、武器、酒等。『以法獲得』，意為通過如法修行，避免摻雜、欺騙、權衡、虛偽等，並捨棄邪命而獲得。 《寶鬘論》中說：『爲了偽裝、獲取和尊敬，而守護根門；爲了獲取和尊敬，而甜言蜜語地撒謊；爲了獲得，而讚美他人的財物；爲了獲得，而公開誹謗他人；想要以獲得來獲取，讚美先前獲得的。』 《釋量論》中說：『最初的四種是：不接受好的利養，依賴壞的利養而不依賴好的利養；爲了利養和恭敬而宣說自己的功德和法；展示自己身體的損害之源和貧困之源；誹謗給予他人者；以及過度追隨他人而乞討。』第四種中，在《攝義》中說：『強行乞討是貪得無厭。』 《毗奈耶光鬘論》中也說：『給予少量而想要獲得很多。』身體和語言由貪執而生，邪命難以調伏，因此要分開。如果對資具產生貪執，那麼乞討就與經文相違背。』意思是，如果因為貪執生活資具而乞討，而不是爲了自娛自樂而唱歌跳舞等，那麼就違背了《戒蘊經》中， 呵斥以信心佈施之物用於觀看斗象等，以及聽歌等邪命。邪命的異熟是轉生為餓鬼。因此，食用信施之物，應當時常精進于正法。即使不接受，也有過失，如《二十頌》中說：『不將客人之物據爲己有，不接受黃金等。』 以這些圓滿的功德而增長，從而清凈了世尊所說的三十二種不清凈的佈施。第八種中，以二者的戒律宣說了六種，其中『以莊嚴為六支』，指的是比丘的戒律等，即不毀壞而隨順守護。別解脫戒是爲了解脫而持守的戒律，因此能從輪迴中徹底解脫。行儀是行為，包括當下的行為、威儀以及與善法相應的行為。這些都圓滿具足。

【English Translation】 『Not taken by force, obtained by the strength of the body.』 『Not touched by dust and dirt,』 meaning not rotten and without dirt. 『In accordance with the Dharma,』 meaning suitable, not poison, weapons, alcohol, etc. 『Obtained by the Dharma,』 meaning obtained through righteous practice, avoiding mixing, deception, weighing, hypocrisy, etc., and abandoning wrong livelihood. In the Ratnavali, it says: 『To guard the senses for the sake of pretense, gain, and respect; to speak sweet words falsely for the sake of gain and respect; to praise the possessions of others in order to gain; to openly slander others in order to gain; wanting to gain through gain, praising what was previously gained.』 In the Commentary on Valid Cognition, it says: 『The first four are: not accepting good offerings, relying on bad offerings and not relying on good offerings; speaking of one's own qualities and Dharma for the sake of gain and respect; showing the source of harm and poverty of one's own body; slandering those who give to others; and begging by excessively following others.』 In the fourth, in the Compendium, it says: 『Begging insistently is insatiable.』 In the Vinaya Light Garland, it is also said: 『Giving a little and wanting to gain a lot.』 Body and speech arise from attachment, and wrong livelihood is difficult to subdue, so separate them. If attachment arises to the necessities of life, then begging contradicts the sutras.』 It means that if one begs because of attachment to the necessities of life, and not for self-entertainment by singing and dancing, etc., then it contradicts the Vinaya Sutra, which condemns using offerings given in faith to watch elephant fights, etc., and listening to songs, etc., as wrong livelihood. The result of wrong livelihood is rebirth as a hungry ghost. Therefore, when eating offerings given in faith, one should always strive diligently in the true Dharma. Even if one does not accept them, there is fault, as it says in the Twenty Verses: 『Do not take the guest's possessions as one's own, and do not accept gold, etc.』 By increasing with these perfect qualities, the thirty-two impure offerings spoken of by the Blessed One are purified. In the eighth, six are explained by the precepts of the two, of which 『with adornment as six branches』 refers to the precepts of a bhikshu, etc., that is, to protect them without destroying them. The Pratimoksha precepts are the precepts held for the sake of liberation, therefore they completely liberate from samsara. Conduct is behavior, including immediate actions, deportment, and actions that accord with virtue. These are all perfectly complete.

---

མ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་སྨད་པའོ། །སྤྱོད་ ཡུལ་ཕུན་ཚོགས་ནི་དགེ་སློང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་གསོད་པའི་ས་དང་སྨད་འཚོང་དང་ཆང་འཚོང་དང་གདོལ་པའི་ཁྱིམ་དང་རྒྱལ་པོའི་ཁྱིམ་དང་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་སྟེ་ལྔ་སྤོང་བའོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ནི། 1-618 རྩ་གཅོད་པ་སོགས་ལྟ་བུ་སྟོན་པས་བཞག་པའི་དབང་ལས་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་བཅས་པ་དང་མི་དགེ་བ་བཅུ་ལྟ་བུ་བཅས་པ་མེད་ཀྱང་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་རང་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་རྣམ་ བཤད་རིགས་པ་དང་མཛོད་འགྲེལ་དུ་སེམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཁོ་ནས་སྤྱོད་པ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་སྤྱད་པར་ནུས་ཤིང་ཉེས་པ་གཞན་སྤང་བའི་ཆེད་དུ་བཅོམ་ལྡན་ གྱིས་བཅས་པའོ་ཞེས་སོ། །ཤིན་ཏུ་གུས་པ་ནི་བཅས་པ་རྣམས་ལའང་རང་བཞིན་དང་འདྲ་བར་གུས་པ་དྲག་པོས་ཤིན་ཏུ་འཛེམ་པའོ། །བསླབ་པའི་གཞི་དགེ་སློང་གི་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་སོགས་པ་ ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གཅིག་ཀྱང་མ་ཉམས་པར་སློབ་པའོ། །ལུས་ངག་གི་ཀུན་སྤྱོད་མདོ་སྡེར་འབྱུང་བ་བཤད་པ་ལ་བཅུ་བཞི་སྟེ། ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཟིན་པས་ཇི་ལྟར་སྟོན་པས་གནང་བ་ལྟར་བློ་སྔོན་ དུ་བཏང་སྟེ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་ལྟུང་བ་མི་བྱེད་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་མི་འདྲལ་ཞིང་ཆུད་མི་གསོན་པས་སོ། །དག་པ་ནི་མདོར། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་ནི་འགྱོད་ པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བས་ལྟུང་བས་འགྱོད་པ་མེད་པས་ཡིད་བདེ་བར་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྔར་སྤངས་པ་ཐག་བསྲིངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-619 དགེ་བ་ནི་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་དང་མ་འདྲེས་པས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་དགེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་སྟེ་སྨད་དུ་མེད་པ་ནི་མཐོ་རིས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སྨོན་ནས་ཚངས་ སྤྱོད་ལ་གནས་པ་གཅུང་དགའ་བོ་ལྟ་བུ་སྤངས་པས་སོ། །གནོད་པ་མེད་པ་ནི་བདག་བསྟོད་པ་སོགས་ཀྱིས་གཞན་ལ་ཁྱད་གསོད་མི་བྱེད་ཅིང་སེམས་མི་སྲེག་པས་འགྲོགས་ན་བདེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་ སུ་མཐུན་པ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་འདྲེན་པས་མྱང་འདས་ཐོབ་པ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་སུ་འབྱོར་པ་ནི་རང་གི་དགེ་བ་སྦེད་ཅིང་སྡིག་པ་སྒྲོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འདུལ་བར་མི་ཆོས་བླ་ མ་བདེན་པར་སྨྲས་ན་ལྟུང་བྱེད་དང་ལྟུང་བ་བཅབས་ན་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་དོ། །ཐབས་དང་ལྡན་པ་ནི་དེ་དང་ཉེ་བར་ཕྱིན་ན་ཡོན་ཏན་འཕེལ་བས་ཉེ་བར་འགྲོ་བར་འོས་པས་ན་ཚངས་ སྤྱོད་ཀྱིས་མཚུངས་པ་སྡུད་པས་སོ། །འཚམས་པ་ནི་བླ་མ་མཁན་པོ་སོགས་དང་བླ་མ་དང་འདྲ་བ་དེ་དང་ཡོན་ཏན་མཚུངས་པ་རྣམས་ལ་ཇི་ལྟར་འོས་པར་བསྙེན་བཀུར་བྱེད་པས་ང་རྒྱལ་བཅག་ པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐུན་པ་ནི་གདམ་ངག་ལ་མཐུན་པར་འཛིན་པས་རང་གི་ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གདུང་བ་མེད་པ

【現代漢語翻譯】 不被他人責罵。（即行為端正，不為人所詬病。） 圓滿的行止是指，作為比丘不應前往的五種場所：屠宰場、妓院、酒館、賤民之家以及國王的住所和宮殿。應避免這五種場所。 不應觸犯的戒律是： 如斷草等行為，佛陀所制定的戒律中，凡是違犯即構成犯罪的行為，以及如十不善業等，即使沒有佛陀的戒律，其本身性質即構成犯罪的行為。這些在《阿毗達磨》和《俱舍論》的註釋中解釋為，只有煩惱心才會導致這些行為，但非煩惱心也可能導致，因此，爲了避免其他過失，世尊制定了這些戒律。極度恭敬是指，對於所有戒律，都像對待自性罪一樣，以極大的恭敬心來避免觸犯。學習的基礎是，比丘的二百五十條戒等，要完整地學習，一條也不要遺漏。身語的行為，在經藏中提到有十四種，以正知攝持，按照佛陀的教導，事先考慮清楚，然後好好地去做。圓滿是指，不犯墮罪，因此戒律不會破損或減弱。清凈是指，經中說：『具有戒律者，不會感到後悔。』因此，不因犯墮罪而感到後悔，內心安樂，從禪定中生起的力量，能夠彌補之前所犯的戒律。善良是指，不與煩惱的分別念相混雜，完全是善良的。不應責罵，即沒有過失，是指，斷除了爲了希求天界和享樂，而安住于梵行，如仲嘎沃（人名）那樣。不造成傷害是指，不因讚揚自己等行為而貶低他人，不焚燒他人的心，因此與你相處會感到快樂。隨順是指，引導他人走向聖道，因此與獲得涅槃相一致。隨順獲得是指，隱藏自己的功德，宣揚自己的罪過，因為在律藏中說，如果對上師說謊，則犯墮罪，如果隱瞞墮罪，則犯輕罪。具有方便是指，如果接近他，功德就會增長，因此應該接近他，因為他聚集了與梵行相同的人。相宜是指，對於上師、堪布等，以及與上師相同或功德相同的人，要按照適當的方式承侍恭敬，從而摧毀傲慢。一致是指，與口訣相一致，因此不執著于自己的觀點為最殊勝。沒有痛苦 。

【English Translation】 Not being reproached by others. (i.e., behaving properly, not being criticized by others.) Perfect conduct means avoiding five places that a Bhikshu should not go to: slaughterhouses, brothels, taverns, homes of the outcasts, and the residences and palaces of kings. These five places should be avoided. Things that should not be violated are: Like cutting grass, etc., in the precepts established by the Buddha, all actions that constitute an offense when violated, and like the ten non-virtuous actions, even without the Buddha's precepts, their nature constitutes an offense. These are explained in the commentaries of Abhidharma and Kosha as only afflicted minds lead to these actions, but non-afflicted minds may also lead to them, therefore, to avoid other faults, the Blessed One established these precepts. Extreme reverence means, for all precepts, like treating self-nature sins, to avoid violating them with great reverence. The basis of learning is that the Bhikshu's two hundred and fifty precepts, etc., should be learned completely, without missing a single one. The behavior of body and speech, in the Sutras, it is mentioned that there are fourteen kinds, held by mindfulness, according to the Buddha's teachings, think carefully beforehand, and then do it well. Perfection means not committing downfall offenses, so the precepts will not be broken or weakened. Purity means, in the Sutra it says: 'One who has precepts will not feel regret.' Therefore, not feeling regret for committing downfall offenses, the mind is at ease, the power arising from Samadhi can compensate for the precepts previously violated. Goodness means not being mixed with afflicted thoughts, completely good. Not to be reproached, that is, without fault, means abandoning dwelling in pure conduct in order to seek heaven and enjoyment, like Chung Gawo (name of a person). Not causing harm means not belittling others by praising oneself, etc., not burning the hearts of others, so it will be pleasant to be with you. Following means guiding others to the holy path, therefore consistent with attaining Nirvana. Following attainment means hiding one's own merits, proclaiming one's own sins, because in the Vinaya it is said that if you lie to the teacher, you commit a downfall offense, and if you conceal the downfall offense, you commit a minor offense. Having skillful means means that if you approach him, merits will increase, so you should approach him, because he gathers those who are the same as pure conduct. Appropriate means that for the teacher, Khenpo, etc., and those who are the same as the teacher or have the same merits, you should serve and respect them in an appropriate way, thereby destroying arrogance. Consistent means consistent with the oral instructions, therefore not clinging to one's own view as the most supreme. No suffering. .

---

་ནི་དཀའ་ཐུབ་དྲག་པོ་མེ་ལྔ་བསྟེན་པ་སོགས་དང་ངན་ངོན་སྤྱོད་པའི་རྣམ་པ་ལུས་ལ་ཐལ་བས་བྱུགས་པ་སོགས་ལ་མོས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-620 ཕྱིས་འགྱོད་པ་མེད་པ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་ཁྱིམ་སོགས་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་ན་བློན་སོགས་སྤངས་པ་ལ་རྗེས་སུ་གདུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལ་གཅགས་པ་མེད་པ་ནི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བརྩམས་ ཏེ་ཇི་སྲིད་ནུས་པ་སྒྲུབ་པས་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་མི་ངོམས་པས་ན་མ་བསྒྲུབས་པས་འགྱོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགུ་པ་ལ་མདོ་དྲངས་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་གྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སེམས་ཅན་འདི་ རྣམས་ཞེས་སོ། །དེ་བཤད་པ་ལ་རང་གིས་བྱས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མྱོང་གི་གཞན་གྱི་ལས་འབྲས་མི་མྱོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པར། བྲམ་ཟེ་རྣམས་ནི་དགེ་སྡིག་དག ། བྱིན་པ་ལེན་བཞིན་འཕོ་བར་སྨྲ། །ཁྱོད་ཀྱིས་བྱས་ཆུད་མི་ཟ་དང་། །མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་མེད་གསུངས། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དགེ་མི་དགེའི་འབྲས་བུ་འདོད་བྱ་དང་མི་འདོད་པའི་བགོ་སྐལ་འགྱེད་པས་ ཏེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། མི་དགེ་བ་ལས་སྡུག་བསྔལ་ཀུན། །དེ་བཞིན་ངན་འགྲོ་ཐམས་ཅད་དོ། །དགེ་ལས་བདེ་འགྲོ་ཐམས་ཅད་དང་། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་བདེ་བ་དག །ཅེས་སོ། །རྒྱུ་མེད་པ་རྒྱང་འཕེན་ པ་ལྟར་དང་མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་གྲངས་ཅན་པའི་རང་བཞིན་དང་བྱེ་བྲག་པ་དང་རྐང་མེད་པའི་དབང་ཕྱུག་སོགས་སྤངས་པའི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་སེམས་ཅན་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་གསུམ་ནི་འཇུག་པ་འཁོར་བར་བཅིངས་པ་ལས་བརྩམས་པ་སྟེ་ལྡོག་པ་ལས་བརྩམས་པ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་འཆིང་བ་ལས་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་གཉེན་པོ་ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་སེམས་ཅན་གྱི་རྟེན་སྐྱབས་ཡིན་པས་སོ། ། 1-621 ལུས་ཐོབ་པ་ནི་འཕེན་བྱེད་ཀྱིས་ཕྱེ་བའོ། །བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོ་དེ་རྣམས་ཉིད་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི་རྫོགས་བྱེད་ཀྱིས་ཕྱེ་བའོ། །བཅུ་པ་ལ་མདོ་བཀོད་དེ་དྲི་བ་ནི། སེམས་ ཅན། ཞེས་ཏེ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་མིན་པས་དེ་ལ་བསམ་གྱིས་ཁྱབ་མི་ཁྱབ་ཅི་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས། བཟློག་ཟླ་བསམ་གྱིས་ཁྱབ་པ་ནི་ ལས་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་བདེ་འགྲོར་འདོད་པ་དང་མི་དགེ་བའི་རྣམ་སྨིན་ཉེས་པ་སྤྱོད་པས་དེར་སོང་བས་ངན་པས་སར་འགྲེལ་སོང་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་ལུས་གྲུབ་པས་ངན་འགྲོ་ བ་སྣ་ཚོགས་སུ་ལྟུང་བས་ལོག་པར་ལྷུང་བར་མི་འདོད་པ་ཞེས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བསམ་པར་བྱ་བ་སྟེ། བསམ་པ་དང་ནུས་པ་དང་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་སོགས་ཡོན་ཏན་འདྲེན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་མི་ཁྱབ་དངོས་ལ་སྤྱིར་གྱི་ལས་དང་སྒོམ་སྟོབས་ཀྱིས་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། ལས་འདིས་ཞེས་ཏེ། མཛོད་འགྲེལ་དགུ་པར། རྨ་བྱའི་མདོངས་ནི་གཅིག་པུ་ ལའང་། །རྒྱུ

【現代漢語翻譯】 放棄苦行，如修持五火等，以及厭惡行為，如身體涂灰等。 1-620 沒有後悔，是因為放棄了享樂、家庭等，以及事業的盡頭，如大臣等，沒有隨後的悲傷。心中沒有疑慮，是因為致力於善行，盡力而爲，不會因為稍微的成就而滿足，所以不會因為沒有成就而後悔。第九個問題引用了經文：『世尊說，婆羅門之子，這些眾生』等等。解釋說，因為自己所造的業會成熟，而不會體驗到他人的業果。特別是在《殊勝贊》中說：『婆羅門們說，善與惡，給予和接受都在轉移。您說，您所做的不會白費，沒有做過的也不會相遇。』就像這樣。善與非善的果報，分配可欲和不可欲的份額。如《寶鬘論》中說：『從非善中產生一切痛苦，同樣也產生一切惡趣。從善中產生一切善趣，以及各種各樣的快樂。』就像這樣。無因論就像拋棄遠方，以及與數論派的自性、勝論派的差別，以及無足自在天等不一致的原因，因為眾生是從業因中產生的。這三者是從束縛于輪迴的進入開始的，從解脫開始，是爲了從有漏業的束縛中解脫出來，對治品是無漏業，是眾生的依靠和救護。 1-621 獲得身體是由推動者所區分的。善趣和惡趣本身，具備缺點和優點，是由完成者所區分的。第十個問題引用了經文並提問：『眾生』，因為不是在任何方面都不可思議，那麼對於它是可思議還是不可思議呢？解釋說，有兩種：可思議的是，有漏善業的成熟被認為是善趣，以及惡業的成熟導致惡行，因此前往那裡，墮入惡處，痛苦的處境，身體的形成，墮入各種惡趣，不希望墮入邪道，這是不可思議的，是應該思考的，因為能帶來思考、能力和正見等優點。不可思議的事物，一般而言，有業力和禪定力所致的兩種不可思議的業，第一種是，這個業，如《俱舍論釋》第九品中說：『即使是孔雀的羽毛，也只有一個』。

【English Translation】 Abandoning asceticism, such as practicing the five fires, and detesting behaviors such as smearing the body with ashes. 1-620 There is no regret because there is no subsequent sorrow for abandoning pleasures, family, etc., and the end of work, such as ministers, etc. There is no doubt in the mind because one is dedicated to good deeds, doing as much as one can, and not being satisfied with a little achievement, so there is no regret for not achieving it. The ninth question quotes the scripture: 'The Blessed One said, Brahmin's son, these beings,' etc. It explains that because one's own karma will ripen, one will not experience the karmic results of others. In particular, in the 'Praise of Excellence,' it says: 'Brahmins say that good and evil, giving and receiving, are all transferred. You say that what you have done will not be in vain, and what has not been done will not be encountered.' It's like this. The fruits of good and non-good, distributing desirable and undesirable shares. As the 'Garland of Jewels' says: 'From non-good arises all suffering, and likewise all evil destinies. From good arises all good destinies, and all kinds of happiness.' It's like this. The causeless theory is like throwing away the distance, and the reason that is inconsistent with the nature of the Samkhya school, the difference of the Vaisheshika school, and the footless Ishvara, etc., because beings arise from the cause of karma. These three are from the beginning of being bound to samsara, and from the beginning of liberation, it is for the sake of liberation from the bondage of contaminated karma, the antidote is uncontaminated karma, which is the reliance and protection of beings. 1-621 Obtaining a body is distinguished by the impeller. Good and evil destinies themselves, possessing shortcomings and advantages, are distinguished by the completer. The tenth question quotes the scripture and asks: 'Beings,' because it is not inconceivable in every way, then what is it like to be conceivable or inconceivable? It explains that there are two types: the conceivable is that the maturation of contaminated good karma is considered a good destiny, and the maturation of evil karma leads to evil deeds, so going there, falling into evil places, the situation of suffering, the formation of the body, falling into various evil destinies, not wanting to fall into heresy, this is inconceivable, it is something to be thought about, because it can bring about the advantages of thinking, ability, and right view, etc. Inconceivable things, in general, there are two types of inconceivable karma caused by karma and the power of meditation, the first is, this karma, as the ninth chapter of the 'Commentary on the Treasury of Knowledge' says: 'Even the feathers of a peacock have only one.'

---

་ཡི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ནི། །ཀུན་མཁྱེན་མིན་པས་ཤེས་བྱ་མིན། །དེ་མཁྱེན་པས་ན་ཀུན་མཁྱེན་སྟོབས། །ཞེས་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ཡང་བསམ་བྱ་མ་ཡིན་པས་ཏེ་ཀུན་མཁྱེན་ལས་གཞན་པས་མི་ནུས་པས་དང་བསམས་ན་མགོ་མྱོས་པ་སོགས་སྐྱོན་འདྲེན་པས་སོ། ། 1-622 ལས་དེ་ཉིད་གནས་གྲོང་ངམ་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་ཕྱོགས་གང་དུ་གནས་ཏེ་བྱས་པ་སོགས་དང་། དངོས་པོའམ་གཞི་སེམས་ཅན་དང་དེ་མིན་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་བྱས་པ་སོགས་དང་། རྒྱུ་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་ བའི་རྩ་བ་རྣམས་དང་། རྣམ་སྨིན་ལུས་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་ཀྱང་སྟེ། མཛོད་འགྲེལ་དུ། ལས་དང་དེའི་བསྒོས་དེའི་འཇུག་རྙེད། །དེ་ལས་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ལས། །གཞན་གྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ ནི། །ངེས་པར་རབ་ཏུ་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་བཤད་པར། ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཚེར་མ་ཅན་སོགས་སྣ་ཚོགས་ཞེས་སྦྱར་རོ་ཞེའོ། །ནོར་བུ་ཆུ་ཤེལ་ལས་ཆུ་འབྱུང་ བ་སོགས་དང་སྔགས་ཀྱིས་བཏབ་ན་མེས་མི་འཚིག་པ་སོགས་དང་སྨན་དེ་བཟུང་བས་མི་སྣང་བར་འགྱུར་བ་སོགས་སོ། །མཁྱུད་སྤྱད་ལུང་པ་གསུམ་གྱི་མདའ་ནས་རྡེའུ་གསུམ་བླངས་ཤིང་མཐོ་སར་ཕྱིན་ནས་ བདུན་པ་མན་ཆད་ཀྱི་རིམས་རྣམས་སོང་ཞིག་ཅེས་བརྗོད་དེ་ལུང་པ་གསུམ་དུ་འཕངས་ན་རིམས་ཞི་བ་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་འབྲེལ་ཅན་གྱི་མཐུ་མངོན་ ཤེས་ཀྱི་ལས་ས་གཡོ་བ་དང་འཕུར་བ་སོགས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་དབང་འབྱོར་པའི་ལས་ཏེ་ཚེ་ལ་དབང་བས་ནི་ཚེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་གནས་ནུས་པའོ། ། 1-623 སེམས་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་དབང་བས་ནི་ཇི་ལྟར་འདོད་པས་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ །ཡོ་བྱད་ལ་དབང་བས་སྐྱེ་དགུ་ལ་ཡོ་བྱད་ཀྱི་ཆར་པ་འབེབས་ནུས་སོ། །འོ་ན་ཅི་ལྟར་སེམས་ངན་བཀྲེན་ ཞེ་ན། ནོར་ཐོབ་པའི་གེགས་ཀྱི་ལས་ཡོད་པས་དང་ནོར་བྱུང་ན་དགེ་བ་ལ་སྒྲིབ་པ་དང་ནོར་མེད་པས་སྐྱོ་བ་མངོན་དུ་གྱུར་ཀྱང་ཆོས་མི་སྒྲུབ་ན་ནོར་བྱུང་སྟེ་སྐྱོ་བ་མེད་ན་ དགེ་བ་མི་སྒྲུབ་པ་དང་གདུག་པས་ནོར་ཡོད་ན་མི་དགེ་བ་གསོག་པ་དང་ནོར་ཐོབ་ན་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཐེག་བསྡུས་སུ། ལས་དང་སྒྲིབ་པ་མངོན་གྱུར་དང་། །གསོག་ དང་གནོད་བྱེད་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལས་ནི། །སེམས་ཅན་ལོངས་སྤྱོད་མི་འཐོབ་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །ལས་ལ་དབང་བས་ཁམས་གོང་མར་མྱང་བྱ་འདོད་པར་སྨིན་པར་སྒྱུར་ཏེ་ས་དང་འགྲོ་ བ་དང་སྐྱེ་གནས་དང་དུས་ཀྱང་ངོ་། །སྐྱེ་བ་ལ་དབང་བས་གང་འདོད་པར་སྐྱེའོ། །མོས་པ་ལ་དབང་བས་ས་དང་ཆུ་སོགས་གང་མོས་པར་སྒྱུར་རོ། །སྨོན་ལམ་ལ་དབང་བས་རང་གཞན་གྱི་དོན་ དུ་འདི་ལྟར་འགྲུབ་པར་གྱུར། ཅེས་ཀུན་ཏུ་རྟོགས་པ་ལས་འགྲུབ་པ་སྟ

【現代漢語翻譯】 『一切形態，非遍知故，非所知。知彼故，乃遍知力。』如是引述。彼亦非所思，以非遍知，他人不能故，若思則致頭昏等過失故。 1-622 業於何處村落或城市之處所作等，及依有情或非有情之事物或所依而作等，及善與不善之根本因，及以種種身之異熟所作等。如《俱舍論釋》云：『業及其習氣，及其趣入得，彼果佛所餘，一切定非知。』又或於分別之解釋中，連線『外器世界多刺等種種』。如是說。如寶珠水晶出水等，及以咒語加持則火不能燒等，及持彼藥則隱身等。於三谷交匯處取三石子，至高處，唸誦『七以下之疫病皆除』，向三谷拋擲，則疫病息滅等。 第二者，乃瑜伽士止觀雙運之神力，即地動、飛行等。菩薩八地以上之自在力，即于壽命自在，能加持壽命，隨欲而住。1-623 心，即於三摩地自在，能隨欲入定。于資具自在，能降資具之雨于眾生。若爾，何故心惡而慳吝耶？以有得財之障礙業故，及若得財則障善法故，及無財則憂惱現前亦不修法故，若得財而無憂惱則不修善法故，及以噁心若有財則積不善業故，及若得財則損害眾多眾生故。如《攝大乘論》云：『業及障礙現，積及損他見，菩薩于諸有，有情受用無。』于業自在，能將上界之受用轉為欲界成熟，即地與行境與生處與時節也。于生自在，能隨欲而生。于意樂自在，能隨欲轉變地與水等。于愿自在，為自他之利益，如是成就，從一切覺悟而成就。

【English Translation】 'All forms are not knowable because they are not omniscient. Because of knowing that, it is the power of omniscience.' As quoted. That is also not to be thought about, because it is not omniscience, others cannot do it, and if thought about, it leads to faults such as dizziness. 1-622 The karma is done in which place, village, or city, etc., and based on what object, sentient or non-sentient, etc., and the root causes of good and non-good, and also distinguished by the various ripened bodies. As it says in the commentary on the Treasury of Knowledge: 'Karma and its habits, its entry and acquisition, its fruit, other than the Buddha, all are definitely unknowable.' Or, in the explanation of distinction, connect 'the external world of thorns and so on, various.' So it is said. Like water coming from jewels and crystals, and if blessed with mantras, fire cannot burn, and holding that medicine makes one invisible, and so on. Taking three pebbles from the confluence of the three valleys, going to a high place, and saying, 'May all the epidemics below seven be gone,' and throwing them into the three valleys, the epidemics subside, and so on. The second is the power of the yogi who combines calm abiding and insight, the power of clairvoyance, such as moving the earth and flying. The power of the bodhisattva from the eighth bhumi onwards, that is, being in control of life, being able to bless life and stay as long as desired. 1-623 The mind, that is, being in control of samadhi, being able to enter samadhi as desired. Being in control of resources, being able to rain down resources on beings. If so, why is the mind evil and stingy? Because there is the karma of obstructing the attainment of wealth, and if wealth is attained, it obstructs virtue, and if there is no wealth, sorrow manifests and one does not practice the Dharma, and if wealth is attained and there is no sorrow, one does not practice virtue, and with an evil mind, if one has wealth, one accumulates non-virtue, and if one attains wealth, it harms many beings. As it says in the Compendium of Vehicles: 'Karma and obscurations manifest, accumulation and harming others are seen, bodhisattvas in all beings, beings do not obtain enjoyment.' Being in control of karma, one can transform the enjoyment of the upper realms into ripening in the desire realm, that is, the earth, the realm of activity, the place of birth, and the time. Being in control of birth, one can be born as desired. Being in control of aspiration, one can transform earth and water, etc., as desired. Being in control of prayer, for the benefit of oneself and others, may it be accomplished in this way, it is accomplished from all realization.

---

ེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། སེམས་ཙམ་ལས་ནི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །སེམས་ལས་མོད་ལ་འབྲུས་བུ་ཅན། །ཞེས་སོ། །རྫུ་འཕྲུལ་ལ་དབང་བས་སེམས་ཅན་འདུན་པའི་ཆེད་དུ་དེ་དཔག་མེད་སྟོན་པའོ། ། 1-624 ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་བས་སོ་སོ་རིག་བཞི་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་མཐར་འགྲོའོ། །ཆོས་ལ་དབང་བས་སེམས་ཅན་གཅིག་ནས་ཀུན་གྱི་བར་ལ་མིང་ཚིག་ཡི་གེ་ཐ་དད་པ་རྣམས་ཀྱིས་མདོ་སྡེ་སོགས་བཤད་ པས་ཅིག་ཅར་ཚིམ་པར་བྱེད་ནུས་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་སྒྲུབ་པའི་འཕྲིན་ལས་ནི་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་རྟོགས་པ་བརྙེས་ཤིང་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོའི་ཆོས་སྐུ་རྟོགས་པ་ཀུན་ཤིན་ཏུ་ནུབ་པས་ རོ་གཅིག་པ་བརྙེས་ཀྱང་། གང་དང་གང་ལ་གང་ཚེ་དང་། །གང་ཚེ་བྱ་བ་ཕན་གྱུར་པ། །དེ་དང་དེ་ལ་དེ་སྣང་ངོ་། །ཞེས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ་འབྱུང་བ་ལྟར་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའོ། །འདིར་ཀུན་ འབྱུང་གི་བདེན་པ་མིན་ཡང་འཐོབ་པའི་ལས་སོགས་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་དུ་མ་བཤད་པ་ནི་ཞར་བྱུང་དུ་ལས་སྤྱི་ལ་མཁས་པའི་ཆེད་དུའོ། ། ཀུན་འབྱུང་གི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དམ་རྣམ་པ་ལ་གཉིས་ ལས། དབྱེ་བ་ནི། རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་དེ་མདོར་བསྡུས་ན་བདེན་པ་གཉིས་པའི་མཚན་ཉིད་རང་བཞིན་སྒོམ་པ་པོས་བསྒོམ་བྱའི་རྣམ་པ་གྲངས་བཞི་སྟེ་ཞེས་སོ། །ངེས་ཚིག་གི་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ལ་ ཡང་སྲིད་པ་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་སོགས་ཀྱི་བག་ཆགས་ས་བོན་འཇོག་ཅིང་སྐྱེད་པ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཡིན་པས་སོ། །སེམས་ཅན་གྱི་རིས་ལྷ་སོགས་དེ་དང་དེར་ཀུན་འབྱུང་བའི་སྒྲ་ས་མུ་ད་ཡ་ཞེས་པ་ལ་ཨ་བསྣན་པས་ས་མ་མཐུན་པ་དང་ཨུ་ད་ཡ་འབྱུང་བ་སྟེ་ཆ་བྱད་དང་རང་བཞིན་འདྲ་བར་འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་བྱེད་པས་སོ། ། 1-625 རབ་ཏུ་སྐྱེ་བའི་སྒྲ་དྲ་བྷ་ཝ་ལ་ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་པྲ་ཏྱད་མ་སོ་སོ་རང་གི་རྒྱུད་ངེས་པར་དང་། པྲ་ཀཱ་ར་རྣམ་པ་འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་གནས་སོགས་སུ་དང་ པྲ་ཀརྵ་མཆོག་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་བྱེད་པས་སོ། །རྐྱེན་གྱི་སྒྲ་པྲ་ཏྱ་ཡ་ཞེས་པ་ལ་བསྣན་པས་པྲཱ་པ་ཏ་སྔོན་མ་བྱུང་བའི་ལུས་འཐོབ་པ་དང་། ཨ་ཏྱ་ ཡ་སྔར་ཐོབ་པའི་ལུས་འདའ་བའི་བྱེད་རྒྱུ་བྱེད་པས་སོ། །འགོག་པའི་བདེན་པ་ལ་སྔ་མ་ལྟར་གསུམ་ལས་མདོར་བསྟན་པ་ནི། མཚན་ཉིད་ནས་རྣམ་གྲངས་མིང་གཞན་གྱི་བར་རོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ ལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་གསུམ་ལས་ངོས་བཟུང་བ་ནི། གང་དུ་འགོག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་གང་གིས་འགོག་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ལམ་དང་། འགོག་པའི་ངོ་བོ་གང་ཡིན་པ་ཉོན་མོངས་མི་འབྱུང་ བ་སྟེ་ཆོས་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ལ་ལམ་བསྒོམས་པས་བློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་དྲི་བཅས་དང་དྲི་མེད་དུ་འགྱུར་ཡང་རང་བཞིན་མི་འགྱུར་གྱི་བློ་བུར་གྱི་ དྲི་མ་དང་བྲལ་མ་བྲལ་ཙམ་ཡིན་པས་མི་རྟ

【現代漢語翻譯】 《經莊嚴論》中說：『因為唯是心所成，從心而生且具果。』這是說，因為能自在神通，爲了調伏眾生，所以能示現無量。 因為能自在智慧，所以能達到四種各別智慧的頂峰。因為能自在法，所以能以眾生從一個到一切不同的名、詞、字等來宣說經部等，從而能一時滿足他們。成就佛陀事業的事業是任運成就的證悟，證得法界自性的法身，一切證悟都完全融入，證得一味。如《現觀莊嚴論》所說：『於何處、何時，於何時所作之事有利益，于彼處、彼時，彼即顯現。』這是隨順而成就。這裡雖然不是集諦的真諦，但卻說了獲得的業等無漏之業，這是爲了順便精通一般的業。集諦的一般體相或相狀有兩種。差別是：廣說的內容如果簡略來說，就是二諦的體相，修行者所修的四種相狀。 以詞義的方式來說，也是因為業和煩惱能安立和產生後世等習氣種子。眾生的類別，如天等，在那裡的集起之聲，薩姆達亞（藏文：ས་མུ་ད་ཡ་，梵文天城體：समुदय，梵文羅馬擬音：samudaya，漢語字面意思：集合），加上阿字，成為薩瑪（藏文：ས་མ་，梵文天城體：सम，梵文羅馬擬音：sama，漢語字面意思：平等）不相同，烏達亞（藏文：ཨུ་ད་ཡ་，梵文天城體：उदय，梵文羅馬擬音：udaya，漢語字面意思：升起）是生起，即生起與部分和自性相似之物的作者。 極生的聲音，達拉巴瓦（藏文：དྲ་བྷ་ཝ་，梵文天城體：द्रभव，梵文羅馬擬音：drabhava，漢語字面意思：快速存在）加上字母的詞義是，帕拉提亞（藏文：པྲ་ཏྱད་，梵文天城體：प्रत्यद्，梵文羅馬擬音：pratyad，漢語字面意思：各自），瑪（藏文：མ་，梵文天城體：मा，梵文羅馬擬音：ma，漢語字面意思：否定）索索（藏文：སོ་སོ་，梵文天城體：स्वस्व，梵文羅馬擬音：svasva，漢語字面意思：各自）各自的相續必定，以及帕拉卡拉（藏文：པྲ་ཀཱ་ར་，梵文天城體：प्रकार，梵文羅馬擬音：prakara，漢語字面意思：方式）種類到去處和生處等，以及帕拉卡爾沙（藏文：པྲ་ཀརྵ་，梵文天城體：प्रकर्ष，梵文羅馬擬音：prakarsha，漢語字面意思：卓越）到有頂的頂端之間生起的作者。 緣起的聲音，帕拉提亞亞（藏文：པྲ་ཏྱ་ཡ་，梵文天城體：प्रत्यय，梵文羅馬擬音：pratyaya，漢語字面意思：條件）加上后，成為帕拉帕塔（藏文：པྲཱ་པ་ཏ་，梵文天城體：प्रापत，梵文羅馬擬音：prapata，漢語字面意思：落下）獲得先前沒有生起的身體，以及阿提亞亞（藏文：ཨ་ཏྱ་ཡ་，梵文天城體：अत्यय，梵文羅馬擬音：atyaya，漢語字面意思：超越）是先前獲得的身體消逝的作者。滅諦如先前一樣有三種，簡略的指示是：從體相到名稱的其他名稱之間。廣說時，十二種體相中有三種的確定是：何處是滅，即是真如；以何滅，即是能成辦的道；滅的本體是什麼，即是沒有煩惱生起，也就是法界自性清凈，通過修道而遠離了忽然的垢染。雖然真如會變成有垢染和無垢染，但自性不會改變，只是有無忽然的垢染而已，所以不是常……

【English Translation】 In the 'Ornament of the Sutras,' it says: 'Because it is solely mind-made, it arises from the mind and has fruit.' This means that because one has power over miracles, in order to subdue sentient beings, one can manifest immeasurable things. Because one has power over wisdom, one can reach the peak of the four distinct wisdoms. Because one has power over the Dharma, one can use different names, words, and letters from one to all sentient beings to expound the Sutras and so on, thereby being able to satisfy them all at once. The activity of accomplishing the deeds of the Buddha is the spontaneously accomplished realization, realizing the Dharmakaya (藏文：ཆོས་སྐུ་，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：法身) of the nature of the Dharmadhatu (藏文：ཆོས་དབྱིངས་，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法界), all realizations are completely absorbed, and one attains the same taste. As it appears in the 'Ornament of Clear Realization': 'Wherever and whenever, whenever the action is beneficial, there and then, it appears.' This is to accomplish accordingly. Here, although it is not the truth of the origin, it speaks of the actions of attainment and other uncontaminated actions, which is to become proficient in general actions incidentally. There are two general characteristics or aspects of the origin. The difference is: if the extensive explanation is summarized, it is the characteristic of the two truths, the four aspects to be meditated upon by the meditator. Speaking in terms of etymology, it is also because karma and afflictions establish and generate the seeds of habits of future lives and so on. The categories of sentient beings, such as gods, the sound of arising there, Samudaya (藏文：ས་མུ་ད་ཡ་，梵文天城體：समुदय，梵文羅馬擬音：samudaya，漢語字面意思：集合), with the addition of the letter A, becomes Sama (藏文：ས་མ་，梵文天城體：सम，梵文羅馬擬音：sama，漢語字面意思：平等), which is not the same, and Udaya (藏文：ཨུ་ད་ཡ་，梵文天城體：उदय，梵文羅馬擬音：udaya，漢語字面意思：升起) is arising, that is, the agent that arises similarly to parts and nature. The sound of extreme arising, Drabhava (藏文：དྲ་བྷ་ཝ་，梵文天城體：द्रभव，梵文羅馬擬音：drabhava，漢語字面意思：快速存在) with the addition of the letter, the etymology is that Pratyad (藏文：པྲ་ཏྱད་，梵文天城體：प्रत्यद्，梵文羅馬擬音：pratyad，漢語字面意思：各自), Ma (藏文：མ་，梵文天城體：मा，梵文羅馬擬音：ma，漢語字面意思：否定) Svasva (藏文：སོ་སོ་，梵文天城體：स्वस्व，梵文羅馬擬音：svasva，漢語字面意思：各自) each of their continuums is certain, and Prakara (藏文：པྲ་ཀཱ་ར་，梵文天城體：प्रकार，梵文羅馬擬音：prakara，漢語字面意思：方式) kinds to places and birthplaces, etc., and Prakarsha (藏文：པྲ་ཀརྵ་，梵文天城體：प्रकर्ष，梵文羅馬擬音：prakarsha，漢語字面意思：卓越) to the top of the summit of existence is the agent of arising. The sound of condition, Pratyaya (藏文：པྲ་ཏྱ་ཡ་，梵文天城體：प्रत्यय，梵文羅馬擬音：pratyaya，漢語字面意思：條件) after adding, becomes Prapata (藏文：པྲཱ་པ་ཏ་，梵文天城體：प्रापत，梵文羅馬擬音：prapata，漢語字面意思：落下) obtaining the body that did not arise before, and Atyaya (藏文：ཨ་ཏྱ་ཡ་，梵文天城體：अत्यय，梵文羅馬擬音：atyaya，漢語字面意思：超越) is the agent of the previous body passing away. The truth of cessation is like the previous three, the brief indication is: from the characteristic to the other name of the name. In the extensive explanation, the determination of the twelve characteristics is: where there is cessation, that is Suchness; by what is ceased, that is the accomplishing path; what is the nature of cessation, that is the non-arising of afflictions, that is, the Dharmadhatu (藏文：ཆོས་དབྱིངས་，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法界) is naturally pure, and by cultivating the path, it is separated from the adventitious stains. Although Suchness becomes stained and unstained, the nature does not change, it is only the presence or absence of adventitious stains, so it is not constant...

---

ག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དབུས་མཐར། ཆུ་ཁམས་གསེར་དང་ནམ་མཁའ་རྣམས། །དག་པ་བཞིན་དུ་དག་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས། སོ་སོར་བརྟགས་པས་འགོག་པ་གང་། ། 1-626 བྲལ་བའོ་སོ་སོ་སོ་སོ་ཡིན། །ཞེས་ལྡན་པའི་རྫས་ཇི་སྙེད་པའི་བྲལ་བ་རྫས་གྲུབ་དུ་མ་སྟེ། གཞན་དུ་ན་དུཿཁ་མཐོང་སྤང་གི་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་པས་ཉོན་མོངས་ཀུན་གྱི་འགོག་པ་ མངོན་དུ་བྱེད་པར་ཐལ་ཅིང་། དེ་ལྟར་ན་ལྷག་མའི་གཉེན་པོ་སྒོམ་པ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྨྲའོ། །མདོ་སྡེ་པས་གཉེན་པོ་བསྒོམས་པས་སྤང་བྱ་ནམ་མཁའ་ལ་འཇའ་ཡལ་བ་ལྟར་སོང་བའི་ མེད་དགག་ཏུ་སྨྲའོ། །གཉིས་པ་དེ་ལུང་གིས་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ལས། ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་འགགས་པ་འགོག་པར་གསུངས་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ་བཅོམ་ལྡན་གྱིས། མཚོ་ནི་གང་ལས་ལྡོག་ པར་འགྱུར། ལམ་ནི་གང་ལས་ལྡོག་པ་ལགས། །གང་དུ་འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་དང་། །བདེ་བ་མ་ལུས་འགག་པར་འགྱུར། །ཞེས་ཞུས་པའི་ལན་དུ། གང་ལ་དམིགས་པས་མིག་སོགས་འགག་པ། དེ་ལས་མཚོ་ནི་ ལྡོག་འགྱུར་ཞིང་། །ལམ་ནི་དེ་ལས་ལྡོག་པ་འོ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་མཚོ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་ལམ་ཉོན་མོངས་དང་ལས་ཏེ་འདི་ནི་ལྷག་མ་མེད་པའི་འགོག་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་འགགས་པ་ འགོག་པར་གསུངས་པ་ནི། ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་གང་དུ་མིག་འགོག་པ་དང་མིག་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཁ་དོག་གི་འདུ་ཤེས་དང་འབྲལ་བ་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་དུ་འགག་པ་དང་། ཡིད་ཤེས་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་ཆོས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་བྲལ་བ་དེ་སྐྱེ་མཆེད་དུ་རིག་སྟེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་པས་སོ་ཞེའོ། ། 1-627 གསུམ་པ་ལུང་གི་དོན་ནི་རྣམ་གྲངས་གཉིས་པོའམ་ཚུལ་འདིས་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ལ་དམིགས་པའང་ཡིན་པ་གང་དུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་དངོས་པོ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སོགས་འགག་པ་དེ་ཞེས་སོ། །ཟབ་ པ་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི། འདུ་བྱེད་དེ་རྣམས་ཀྱི་འཇིག་པ་མི་རྟག་པ་མ་ཡིན་དགག་དངོས་པོ་དང་བདག་གཅིག་པ་ལས་འགོག་པ་དེ་གཞན་ཡིན་ན་བདེན་པ་མཐོང་བའང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་མཚན་ མ་དང་མ་བྲལ་ཞིང་མཚན་མའི་འཆིང་བ་དང་གནས་ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་བ་ལས་མ་གྲོལ་བར་འགྱུར་བ་དང་། ཆོས་ཉིད་འདུ་བྱེད་ཀུན་གྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ བདག་མེད་པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཙམ་དོན་དམ་གྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་ཅིག་ཅར་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་དུ་གྲུབ་པར་འགྱུར་ བས་དེ་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱ། གཞན་མིན་ན་བྱིས་པ་ཀུན་བདེན་པ་མཐོང་བ་དང་འདུ་བྱེད་ལྟར་དོན་དམ་ཡང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་སུ་རྟོགས་པ་དང་། དོན་དམ་ལྟར་འདུ་བྱེད་ཀུན་ཀྱང་བྱེ་བྲག་ མེད་པ་དང་རྣལ་འབྱོར་པ་འདུ་བྱེད་རྣམས་ལས་གོང་དུ་ད

【現代漢語翻譯】 『何處不改變？于中邊，水界、金和虛空等，如清凈般欲清凈。』如是說。對此，分別說者說：『以個別觀察而得之滅，是分離，是各個分離。』如是，凡具有之事物，其分離為事物成立之多體。否則，現證苦諦所斷之滅，則應成現證一切煩惱之滅。若如是，則修習余品之對治成為無意義。如是說。經部師說：『修習對治，所斷如空中彩虹般消失，是無遮滅。』 第二，以教證成立彼（滅諦），分二：所說之有漏蘊和處滅是滅諦者，如世尊云：『海從何處退？道從何處退？於何處世間苦，及一切樂滅？』請問之答曰：『於何所緣眼等滅，從彼海則退，道亦從彼退。』如是說，海是六處，道是煩惱和業，此是就無餘滅而說。 所說之十八界滅是滅諦者，又如是說：『於何處眼滅，及眼識和相應之色之想分離，乃至意滅，及意識和相隨之法之想分離，彼知為處，如是彼法處集故。』 第三，教證之義，以兩種差別或此方式，彼亦是真如亦是所緣，於何處有漏之事物，六處等滅是也。 甚深分二，其中真實義是：諸行之壞滅，非常，非否定，與事物為一體，若滅與彼相異，則見真諦亦不離諸行之相，且不從相之繫縛和惡趣之繫縛中解脫，且法性亦不成諸行之共相，且諸行之無我和自性空性亦不成勝義之相，且煩惱和清凈之相亦同時成立為異相，故不應如是說。若不異，則一切孩童皆見真諦，且如諸行般，勝義亦皆被理解為遍計所執，且如勝義般，一切諸行亦無差別，且瑜伽士亦高於諸行。

【English Translation】 'Where does not change? In the middle and the end, the water element, gold, and the sky, etc., are desired to be pure as if they were pure.' Thus it is said. To this, the Vaibhashikas say: 'Cessation achieved through individual examination, is separation, is each individual separation.' Thus, whatever entities exist, their separation constitutes multiple substantially established entities. Otherwise, realizing the cessation of what is abandoned by seeing suffering would entail realizing the cessation of all afflictions. If so, then meditating on the remaining antidotes would become meaningless.' Thus they say. The Sautrantikas say: 'By meditating on the antidote, what is to be abandoned disappears like a rainbow in the sky, it is a non-affirming negation.' Secondly, establishing that (cessation) through scripture is twofold: The cessation of contaminated aggregates and sense bases is said to be cessation, as the Blessed One said: 'From where does the ocean recede? From where does the path recede? Where does the suffering of the world, and all happiness, cease?' In response to the question, he said: 'When the eye and other sense faculties cease in their objects, from there the ocean recedes, and from there the path also recedes.' Thus it appears, the ocean is the six sense bases, and the path is afflictions and karma; this refers to the cessation without remainder. The cessation of the eighteen elements is said to be cessation, as it is also said: 'Wherever the eye ceases, and the separation of eye consciousness and the associated perception of color, up to the cessation of mind, and the separation of mind consciousness and the associated perception of phenomena, that is known as a sense base, thus that phenomenon is gathered into the sense base of phenomena.' Thirdly, the meaning of the scriptural statement is that, with these two distinctions or this method, that is also Suchness and also the object, wherever the contaminated entities, the six sense bases, etc., cease. Profoundness is twofold, of which the actual meaning is: The disintegration of those formations, impermanence, non-negation, being one with the entity, if cessation is different from that, then seeing the truth is also not separate from the characteristics of formations, and is not liberated from the bondage of characteristics and the bondage of bad rebirths, and the nature of phenomena also does not become the common characteristic of all formations, and the selflessness and emptiness of formations alone do not become the ultimate characteristic, and the characteristics of afflictions and purification also simultaneously become established as different characteristics, therefore it should not be said thus. If not different, then all children see the truth, and like formations, the ultimate is also understood as completely afflicted, and like the ultimate, all formations are also without distinction, and the yogi is also superior to the formations.

---

ོན་དམ་མི་ཚོལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་ཡིན་དང་གཉིས་མ་ཡིན་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱ་སྟེ་སྐྱོན་གཉིས་ཀར་འགྱུར་བས་སོ། །དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བར། 1-628 འདུ་བྱེད་ཁམས་དང་དོན་དམ་མཚན་ཉིད་ནི། གཅིག་དང་ཐ་དད་བྲལ་བའི་མཚན་ཉིད་དེ། །གཅིག་དང་ཐ་དད་ཉིད་དུ་གང་རྟོག་པ། །དེ་རྣམས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ཞུགས་པ་འོ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་བཞི་སྤྲོས་པ་ཡིན་ཅིང་འགོག་བདེན་ལ་སྤྲོས་པ་ཐ་སྙད་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། སྤྲོས་པ་ནི་འགོག་བདེན་གྱི་དོན་འདི་ལ་བསམ་བྱ་གཞན་ཡིན་ཞིང་ སེམས་པ་དེ་དང་མི་མཐུན་པས་ཚུལ་བཞིན་མིན་པ་དང་ཉོན་མོངས་ཞི་བའི་ཐབས་མིན་པས་རིགས་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་བསམ་བྱ་ནི་ཞི་བ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་ཟད་པ་ དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་སྤྲོས་པ་མིན་ནོ། །དེ་ལུང་གིས་སྒྲུབ་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན། ཞེས་ཏེ་རེག་པ་སྐྱེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་མིག་སོགས་དྲུག་གོ །ཟད་པ་སོགས་འོག་ཏུ་ཇི་རིགས་པར་འཆད་ཏེ་ དེ་རྣམས་ལས་འགོག་བདེན་གཞན་པ་སོགས་མུ་བཞི་ནི་སྤྲོས་པ་མེད་པ་མྱང་འདས་ལ་ཚུལ་བཞིན་མིན་པར་སེམས་པས་སྤྲོས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ཉིད་སློབ་དཔོན་གྱིས་སྟོན་པ་ཇི་སྲིད་དུ་ཞེས་ཏེ་ ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་གསུངས་པའོ། །གསུམ་པ་བརྡ་ལ་འཇིག་རྟེན་པ་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྟེ་ས་བོན་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་འོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་པ་ཚོགས་སྦྱོར་གྱིས་དྲི་མའི་ཉམས་སྨད་པའི་ཞེས་པ་འགྲིག་ཏེ་འོག་མ་ལ་འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཞེས་པའི་ཤུགས་ལས་སོ། ། 1-629 བཏགས་པ་བ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་མ་ལུས་པ་ལས་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པས་དེའི་རྣམ་གྲངས་སུ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ཕྱོགས་གཅིག་སྤངས་ཤིང་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མིན་པས་དེའི་ཡན་ལག་གི་མྱང་ འདས་སོ་ཞེས་སར་རོ། །དོན་དམ་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཀུན་ཏུ་བཅོམ་པ་ནི་སླར་མི་སྐྱེ་བར་བྱས་པའོ། །ཡོངས་སུ་མ་རྫོགས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་ཇི་རིགས་པ་དང་ བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱི་འགོག་པའོ། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་ཀུན་འགོག་པའོ། །རྒྱན་མེད་པ་མངོན་ཤེས་སོགས་ཀྱིའོ། །རྒྱན་དང་བཅས་པ་མངོན་ཤེས་སོགས་ཀྱིའོ། །རྒྱན་དང་བཅས་པ་ལ་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་ མཐའ་དང་ཟག་པ་ཟད་པའི་རིག་པ་གསུམ་པོ་སྔོན་གྱི་གནས་དྲན་པ་དང་ལྷའི་མིག་དང་ཟག་ཟད་ཀྱི་མངོན་ཤེས་ཏེ། ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་མི་སློབ་པའི་རིག་པ་སྟེ་གསུམ་གྱིས་རིམ་པས་སྔོན་ མཐའ་དང་ཕྱི་མཐའ་དང་བར་མཐའ་ལ་སོགས། །མ་རིག་པ་ནི་བཟློག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཕུང་པོ་ལྷག་མ་ནི་འདོད་གཟུགས་ན་ལྔ་དང་གཟུགས་མེད་ན་བཞིའི་འོ། །ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ལ་མི་ གནས་པའི་མྱང་འདས་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དུ། ཤེས་པས་སྲིད་ལས་མི་གནས་ཤིང་། །སྙིང་

【現代漢語翻譯】 因此，不要尋求真諦。也不要說『是二』或『不是二』，因為這兩種說法都會導致過失。必須明確解釋其意。 1-628 蘊界與真諦的自性，是離一異之自性。誰若執著於一異之相，彼等即是未如實入道。』如是宣說。 為何如此說呢？因為這四者是戲論，而滅諦沒有從戲論和名言中產生的相。戲論是對滅諦之義的另一種思考， 與心不符，不是止息煩惱之方便，故不合理。所思之境是寂止等相，與煩惱滅盡相隨順，故非戲論。以聖教證明：『薄伽梵（Bhagavan，世尊）。』即是生起觸的六處，如眼等。滅盡等將在下文解釋， 從這些之中，將滅諦視為其他四句，是對無戲論涅槃的非如實作意，因此是戲論。導師亦如是開示：『乃至』，即是薄伽梵所說的無餘涅槃。第三，對於名言，世間禪定和無色定，其種子是煩惱。 或者說，世間行者以合修（瑜伽）來貶低垢染之過患是合理的，因為下文有『以聖慧』之意。 1-629 因為是假名安立者，所以未完全從輪迴中解脫，因此是其異名。煩惱未完全斷除，也非完全確定，因此是其支分的涅槃。 對於勝義諦，斷除一切煩惱種子，即是使其不再生起。未完全圓滿，是指與各種煩惱之相分離的滅盡。完全圓滿，是指斷除一切煩惱。 無莊嚴是指無神通等。有莊嚴是指有神通等。有莊嚴包括前際、后際和漏盡智三種，即宿命通、天眼通和漏盡通。后際三種是無學之智，這三種依次對應前際、后際和中際等。 無明是爲了遣除顛倒。蘊的剩餘是指欲界和色界有五蘊，無色界有四蘊。特別殊勝的是不住涅槃，在《現觀莊嚴論》中說：『由知不住于有， 悲不住涅槃。』 問：何者是煩惱障和所知障？答：煩惱障是五種，即薩迦耶見（認為五蘊是『我』）、邊見（斷常二見）、邪見（否定因果）、見取見（執著于錯誤的見解）和戒禁取見（執著于錯誤的戒律和禁忌）。 所知障是無明、猶豫、不信、懈怠、放逸、失念、不正知和散亂。這些是所知障。 問：何者是煩惱和隨煩惱？答：煩惱是貪、嗔、癡、慢、疑、不正見、無慚、無愧、嫉妒、慳吝、追悔、睡眠、掉舉、昏沉、忿怒、覆藏、惱害、嫉妒、慳吝、誑惑、諂媚、驕慢、無慚、無愧。這些是煩惱。 隨煩惱是忿怒、恨意、覆藏、惱害、嫉妒、慳吝、誑惑、諂媚、驕慢、無慚、無愧。這些是隨煩惱。 問：何者是善、不善和無記？答：善是信、慚、愧、無貪、無嗔、無癡、精進、輕安、不放逸、舍、不害。這些是善。 不善是無信、無慚、無愧、放逸、懈怠、無明、掉舉、昏沉、不信、邪欲、無慚、無愧、暴惡。這些是不善。 無記是既非善亦非不善，如眼識等。

【English Translation】 Therefore, do not seek the ultimate truth. And do not say 'it is two' or 'it is not two,' because both of these statements lead to faults. It is necessary to clearly explain the meaning. 1-628 'The nature of the aggregates and the ultimate truth is the nature of being free from one and different. Whoever clings to the appearance of one and different, those are not properly entering the path.' Thus it was declared. Why is this said? Because these four are elaborations, and the truth of cessation does not have an appearance arising from elaborations and names. Elaboration is another thought about the meaning of the truth of cessation, which does not accord with the mind, is not a means of pacifying afflictions, and is therefore unreasonable. The object of thought is the appearance of peace, etc., which is in accordance with the exhaustion of afflictions, and is therefore not elaboration. It is proven by scripture: 'Bhagavan (the Blessed One).' That is, the six sources that give rise to contact, such as the eye, etc. Exhaustion, etc., will be explained below, From these, considering the truth of cessation as the other four possibilities, is an unreal consideration of the non-elaborate nirvana, and is therefore elaboration. The teacher also taught: 'As long as,' that is, the nirvana without remainder spoken by the Blessed One. Third, for names, worldly meditation and formless meditation, their seed is affliction. Or, it is reasonable for worldly practitioners to disparage the faults of defilements through combined practice (yoga), because the implication of 'with holy wisdom' is in the following. 1-629 Because it is a nominal establishment, it is not completely liberated from samsara, therefore it is its synonym. Afflictions are not completely abandoned, nor are they completely certain, therefore it is the nirvana of its branch. For the ultimate truth, cutting off all seeds of affliction is to make them no longer arise. Not completely perfected refers to the cessation of separation from the appearances of various afflictions. Completely perfected refers to the cessation of all afflictions. Without adornment refers to the absence of clairvoyance, etc. With adornment refers to the presence of clairvoyance, etc. With adornment includes the three knowledges of the past, future, and exhaustion of outflows, namely, the remembrance of past lives, the divine eye, and the clairvoyance of the exhaustion of outflows. The latter three are the knowledge of the non-learner, and these three correspond respectively to the past, future, and middle limits, etc. Ignorance is for reversing delusion. The remainder of the aggregates refers to the five aggregates in the desire and form realms, and the four aggregates in the formless realm. Especially excellent is the non-abiding nirvana, which is said in the Ornament for Clear Realization: 'By knowing not to abide in existence, compassion does not abide in nirvana.' Question: What are the afflictive obscurations and the cognitive obscurations? Answer: The afflictive obscurations are five: the view of the self (believing the five aggregates to be 'I'), the view of extremes (the two views of eternalism and nihilism), wrong view (denying cause and effect), the view of holding views as supreme (clinging to wrong views), and the view of holding ethical discipline and moral conduct as supreme (clinging to wrong ethics and taboos). The cognitive obscurations are ignorance, hesitation, disbelief, laziness, carelessness, forgetfulness, non-discernment, and distraction. These are the cognitive obscurations. Question: What are afflictions and secondary afflictions? Answer: Afflictions are greed, hatred, delusion, pride, doubt, wrong views, shamelessness, lack of embarrassment, jealousy, stinginess, regret, sleep, excitement, dullness, anger, concealment, harm, envy, stinginess, deception, flattery, arrogance, shamelessness, lack of embarrassment. These are afflictions. Secondary afflictions are anger, resentment, concealment, harm, envy, stinginess, deception, flattery, arrogance, shamelessness, lack of embarrassment. These are secondary afflictions. Question: What are wholesome, unwholesome, and neutral? Answer: Wholesome are faith, embarrassment, shame, non-greed, non-hatred, non-delusion, diligence, pliancy, non-carelessness, equanimity, non-harm. These are wholesome. Unwholesome are lack of faith, lack of embarrassment, lack of shame, carelessness, laziness, ignorance, excitement, dullness, disbelief, wrong desire, shamelessness, lack of embarrassment, violence. These are unwholesome. Neutral is neither wholesome nor unwholesome, such as eye consciousness, etc.

---

རྗེས་ཞི་ལ་མི་གནས་དང་། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཕན་བདེ་སྒྲུབ་པས་མཆོག་གོ ། 1-630 རྣམ་གྲངས་ལ་གཉིས་ལས་མིང་གི་མདོར་བསྟན་པ་ནི། མ་ལུས་པར་ཞེས་ཏེ་སོགས་པས་ནི་མ་སྨོས་པ་རྣམས་སྡུད་པའོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་གསུམ་སྤངས་པའི་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལས་བཟློག་ པའི་རྣམ་གྲངས་སོ། །དང་པོ་ནི་གཏན་ཚིགས་ཅིའི་ཕྱིར་མ་ལུས་པར་སྤངས་པར་བརྗོད་ཅེ་ན། ཚིག་ལྷག་མ་ནུབ་པའི་བར་གྱི་ཕྱིར་ཏེ་དེས་ན་དེ་མདོར་བསྟན་ཏོ། །ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་ནི་ཉོན་ མོངས་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་སྟེ། བོར་བ་ནི་དང་དུ་ལེན་པ་མེད་པའོ། །བག་ལ་ཉལ་ནི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་ཏེ། མཐར་བྱེད་པ་ནི་རྩ་བ་མེད་ན་གཏན་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །ཟད་ པ་ནི་རབ་ཏུ་སྲབ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱི་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་མེད་པ་ནི་མིན་ནོ། །འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་བྲལ་བ་སྟེ་དེ་ནི་ས་དང་ས་ལས་ཆགས་པ་དང་ བྲལ་བས་ཕྱེ་བས་སོ། །འགོག་པ་ནི་ཚེ་ཕྱི་མ་ལ་མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤྱང་བྱ་ཉོན་མོངས་དེའི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་སླར་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཉིད་དུ་བྱས་པས་སོ། །རྣམ་ པར་ཞི་བ་ནི་མཐོང་བའི་ཆོས་ཚེ་འདི་ལ་ཉོན་མོངས་དེའི་འབྲས་བུས་ཡིད་མི་བདེ་མངོན་གྱུར་དུ་མི་རྒྱུ་བས་སོ། །ནུབ་པ་ནི་སྐྱོན་རྣམས་ཟད་པ་ན་སྔོན་གྱི་ཀུན་འབྱུང་ལས་བྱུང་བའི་ཕུང་པོའི་ལྷག་མ་རང་གི་ངང་གིས་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-631 གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས། ཟབ་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་ནི་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པ་དང་གནས་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་བའོ། །བལྟ་དཀའ་བ་ལ་སྤྱིར་སྤྱན་ལྔ་སྟེ། གཟུགས་རྣམས་མཐོང་ བའམ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་ནས་སྟོང་གསུམ་གྱི་བར་མཐོང་བ་ཤའི་དང་། གཟུགས་རྣམས་དང་སེམས་ཅན་ཀྱི་འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བ་མཐོང་བ་རྣམ་སྨིན་ལས་འབྱུང་བ་ལྷའི་དང་། ཆོས་ཀུན་མི་དམིགས་པ་རྣམ་ པར་མི་རྟོག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་དང་། འཕགས་པའི་གང་ཟག་གི་རྟོགས་པའི་ཡུལ་ཅན་ཆོས་ཀྱི་དང་། ཆོས་ཀུན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་རྟོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་ནོ། །མདོ་སྡེ་ རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་བཤད་དུ་ནི་སྤྱན་ནི། མདོའི་སྡེ་དང་། དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ལ་ཐམས་ཅད་དུ་ཐོགས་པ་མེད་པའོ་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །དེའི་དང་པོ་གཉིས་ཚོགས་ཀྱི་ས་དང་། གསུམ་ པ་མཐོང་ལམ་དང་། བཞི་པ་དེའི་རྗེས་ཐོབ་དང་། ལྔ་པ་ས་བདུན་པ་ནས་ཡོད་ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལས་འཕགས་པ་ཁོ་ནའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་གྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་སོ། །བདུད་བཞི་དང་བྲལ་བའི་ ཡོན་ཏན་ལ་གཡོ་བ་མེད་པ་ནི་དམྱལ་བ་སོགས་འགྲོ་བར་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་འཕོ་ཞིང་རྒྱུ་བ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མི་འདུད་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྲེད་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བས་སྲིད་པ་དམའ་བ་མེད་པའི་ཕྱ

【現代漢語翻譯】 如經中所說『不住于寂滅』，爲了一切眾生的利益和安樂而努力是最殊勝的。 1-630 總共有兩種分類，其中名稱的簡要說明是：『無餘』等詞語包含了所有未提及的內容。詳細解釋分為三種：斷除的、功德的和從痛苦中解脫的分類。第一種分類的原因是：為什麼要說『無餘斷除』呢？因為直到詞語的剩餘部分消失為止，因此這是簡要說明。『一切煩惱』是煩惱的自性，『捨棄』是沒有接受。『隨眠』是煩惱的種子，『究竟』是因為沒有了根本，所以永遠不會產生。『滅盡』是變得非常稀薄，而不是完全消失。『離貪』是通過修道而離貪，這是通過將地和地分離來實現的。『止息』是指在來世，見道和修道所斷除的煩惱，其結果是痛苦的近取蘊不再產生的法性。『寂靜』是指在現世，見道的法，該煩惱的結果不會顯現為不悅意。『滅沒』是指當過患消失時，先前由業產生的蘊的剩餘部分會自然消散。 1-631 第二種分類有四種：甚深的功德，即有為法的三個特徵：生、滅和住異。難以觀察的是，通常有五種眼：能見諸色，或能見百逾至三千世界的是肉眼；能見諸色和眾生死生的是由異熟產生的天眼；諸法無所緣是無分別的慧眼；聖者所證悟的對境是法眼；以及圓滿證悟一切法的佛眼。《經莊嚴論》的解釋中說，眼是指對經部和諷誦等法完全無礙。其中前兩種是資糧道的，第三種是見道的，第四種是見道后得的，第五種是從七地開始才有的。因為只有聖者的智慧之眼才能作為對境。斷除四魔的功德是，不動搖是指不從一個地方移動到另一個地方，與地獄等道的流轉分離。不屈服是指與三界的貪慾分離，沒有較低的生存。

【English Translation】 As it is said, 'Not abiding in peace,' striving for the benefit and happiness of all sentient beings is the most supreme. 1-630 There are two categories in total, of which the brief explanation of the name is: 'Without remainder,' etc., includes all that is not mentioned. The detailed explanation is divided into three categories: abandonment, qualities, and deliverance from suffering. The reason for the first category is: Why is it said 'abandoned without remainder'? Because it is until the remainder of the words disappears, therefore it is a brief explanation. 'All afflictions' is the self-nature of afflictions, 'abandoned' is without acceptance. 'Latent tendencies' are the seeds of afflictions, 'ultimate' is because without a root, it will never arise. 'Exhausted' is having become very thin, but not completely non-existent. 'Free from attachment' is being free from attachment through the path of meditation, which is achieved by separating the grounds. 'Cessation' refers to the fact that in the future life, the afflictions to be abandoned by the path of seeing and meditation, the result of which is the aggregates of suffering of appropriation, are made into a nature of not arising again. 'Pacified' refers to the fact that in this life, the result of that affliction does not manifest as unpleasantness. 'Subsided' refers to the fact that when faults are exhausted, the remainder of the aggregates that arose from previous karma will naturally disintegrate. 1-631 The second category has four: The profound qualities are the three characteristics of conditioned phenomena: arising, ceasing, and changing. Difficult to see is that there are generally five eyes: the flesh eye that sees forms, or sees from a hundred yojanas to three thousand worlds; the divine eye that sees the death and birth of forms and sentient beings arising from maturation; the wisdom eye that does not perceive all dharmas and is non-conceptual; the Dharma eye that has as its object the realization of noble beings; and the Buddha eye that fully realizes all dharmas in all aspects. In the commentary on the Ornament of the Sutras, it is also explained that the eye is completely unobstructed to the Dharma of the Sutra Pitaka and the Songs, etc. The first two are of the accumulation ground, the third is the path of seeing, the fourth is the subsequent attainment of that, and the fifth is said to exist from the seventh ground onwards. Because only the wisdom eye of noble beings can be the object. The qualities of being free from the four maras are that immovability means not moving from one place to another, being separated from the wandering of the hells, etc. Non-submission means being separated from the three cravings of the three realms, without a lower existence.

---

ིར་རོ། ། 1-632 དེ་དག་ཀྱང་ཇི་རིགས་པར་ཕུང་པོ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་དང་བྲལ་བས་སོ། །འཆི་བ་མེད་པའམ་བདུད་རྩི་ནི་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ཀྱི་གེགས་ཕུང་པོའི་བདུད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཆི་ མེད་ཀྱིས་ནི་འཆི་བདག་གི་བདུད་དང་བྲལ་བར་བསྟན་ཏོ། །ཟག་པ་མེད་པ་ནི་ལྷག་བཅས་ཀྱི་གེགས་ཉོན་མོངས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་དང་བྲལ་ན་ལྷའི་བུའི་བདུད་དམ་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་ པའི་བར་དུ་གཅོད་བྱེད་དང་བྲལ་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། རྟེན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་གནས་ནི་སྨད་དུ་མེད་པ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་དགའ་བདེའི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གླིང་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་ པོ་ལས་ཆད་དེ་ཐང་ལྟ་བུར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱོབ་པ་ནི་འགོག་པ་ཐོབ་ན་གནོད་པ་སྐྱེ་བ་སོགས་ཀུན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱབས་སམ་མགོན་ནི་འགོག་པ་དེར་བསམ་པ་སེམས་བསྐྱེད་ སོགས་དང་སྦྱོར་བ་ལམ་སྒོམ་པ་སོགས་བྱས་པས་འབྲས་བུ་ཡོད་པས་བརྟེན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དཔུང་གཉེན་ནམ་དམ་པར་འགྲོ་བ་ནི་འཕགས་པའི་མཆོག་དགྲ་བཅོམ་ཉིད་དུ་འགྲོ་བ་འཕགས་པའི་ལམ་ གྱི་གཞི་ཐབས་ཀྱི་གནས་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་བའི་ཡོན་ཏན་ལ་དགག་པས་བཤད་པའི་འཆི་འཕོའམ་ཉམས་པ་མེད་པ་ནི་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བས་མི་ཉམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིམས་ནད་མེད་པ་ནི་འདོད་པས་འཕོངས་པ་ལས་ཡིད་མི་བདེ་བའི་གདུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-633 ཡོངས་གདུང་མེད་པ་ནི་མྱ་ངན་སོགས་སྡུག་པའི་དངོས་པོ་འགྱུར་བ་ལ་སེམས་གཟིར་བ་དང་། དེ་ལས་བྱུང་བའི་ངག་ཏུ་བརྗོད་པ་དང་། བྲང་རྡུང་བ་དང་ནང་གི་ཡིད་གདུང་བ་དང་། ཀུན་ཏུ་ རྨོངས་པར་འགྱུར་བ་དང་། བྲལ་བས་བསིལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲུབ་པས་བཤད་པའི་བདེ་བ་ནི། ན་རྒ་འཆི་བའི་འཇིགས་པ་མེད་པ་འཕགས་པའི་གནས་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ཀྱི་གཞི་རྟེན་ དམིགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཞི་བ་ནི། ཕན་པ་དགེ་བའི་ཆོས་ཀུན་གྱི་གཞི་རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་གཞི་ནི། དོན་དམ་པར་བདེ་བ་ཟག་མེད་ཀྱི་བདེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །བདེ་ལེགས་ འགྱུར་བ་ནི། སྦྱོར་བ་བདེ་བ་བདག་ཉིད་དུབ་པའི་མཐའ་སྤངས་པས་འགོག་པ་དེ་འཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་བའི་ལམ་གྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་དགག་ཕྱོགས་ནས་ཏེ་ནད་མེད་པ་ནི་ཉོན་མོངས་ དང་ལས་དང་སྐྱེ་བའི་སྒྲིབ་པའི་ནད་དང་བྲལ་བས་སོ། །མི་གཡོ་བ་ནི། གཡེང་བ་ཡུལ་གྱི་སྤྲོས་པ་ཀུན་དང་བྲལ་བས་སོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི། མཚན་མ་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ མེད་ཅིང་དེ་ལས་ཞི་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་གཞི་གནས་དམིགས་པ་ཡིན་པས་སོ། །གསུམ་པ་དུཿཁ་ལས་བཟློག་པའི་ནི། མ་སྐྱེས་པ་ནི་འབྲས་དུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དང་སྲིད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་བ་ལས་བཟློག་སྟེ་མཚམས་མི་སྦྱོར་བའོ། ། 1-634 མ་བྱུང་བ

【現代漢語翻譯】 它們也各自與蘊（梵文：skandha，skandha，五蘊）、煩惱魔（梵文：kleśa-māra，klesha-mara，煩惱魔）相分離。無死或甘露（梵文：amṛta，amrita，不死）是指無餘涅槃（梵文：nirvāṇa，nirvana，涅槃）的障礙，即與蘊魔相分離。無死表明與死主之魔相分離。無漏（梵文：anāsrava，anasrava，無漏）是指與有餘涅槃的障礙，即煩惱相分離。如果與這些分離，更不用說與天子魔（梵文：deva-putra-māra，deva-putra-mara，天子魔）相分離，即阻礙修持正法者。安住于功德之所，是因為它是無過失解脫喜樂的基礎。洲（梵文：dvīpa，dvipa，洲）是指從三有（梵文：trayo dhātavaḥ，trayo dhatavah，三界）的巨大海洋中分離出來，變得像平原一樣。救護是因為獲得止息后，與損害、生起等一切相分離。救護或怙主是因為在止息中，通過思維、發心等，以及結合修行道等，因為有果，所以是應依賴之處。親友或趨向聖者，是指趨向于阿羅漢（梵文：arhat，arhat，阿羅漢）的殊勝聖者，是聖道的基礎，是方便的處所，是所緣境。通過對安樂功德的否定來闡述，無死或無變是指與生分離，因此不會衰敗。無有疾病是指沒有因慾望而產生的身心不適的痛苦。 完全沒有痛苦是指，對於悲傷等痛苦之物的變化，內心感到折磨，以及由此產生的言語表達，捶胸頓足，內心的痛苦，以及完全的迷惑，因為與這些分離而感到清涼。通過修行來闡述的安樂是，沒有衰老、疾病、死亡的恐懼，是聖者之所，是空性（梵文：śūnyatā，shunyata，空性）三摩地（梵文：samādhi，samadhi，三摩地）等的基礎，是所緣境。寂靜是指，是利益、善法一切的基礎。安樂之基是指，究竟而言，是安樂，是無漏安樂之因。安樂善妙的轉變是指，結合安樂，捨棄了苦行的極端，爲了獲得止息，是道的所緣境。再次從否定的角度來說，無有疾病是指與煩惱、業、生的障礙之病相分離。不動搖是指，與散亂、外境的一切戲論相分離。超越痛苦是指，沒有相，沒有色等之想，從這些中寂靜安樂地安住的基礎，是所緣境。第三，從痛苦中解脫是指，未生是指從果時的名色（梵文：nāmarūpa，namarupa，名色）和有支（梵文：bhava，bhava，有）的因緣所生的生中解脫，即不連線相續。 未出現

【English Translation】 They are also separated from the skandhas (aggregates) and kleśa-māra (affliction demon) respectively. The deathless or amṛta (nectar) refers to the obstruction of nirvana (cessation), that is, being separated from the skandha-māra. Deathlessness indicates separation from the Lord of Death's demon. Anāsrava (untainted) refers to being separated from the obstruction of the remaining afflictions. If one is separated from these, what need to mention being separated from the deva-putra-māra (son of the gods demon), that is, the one who obstructs the practice of the Dharma. Abiding in the qualities of the support is because it is the basis of the joy and bliss of faultless liberation. Dvīpa (island) refers to being separated from the great ocean of the three realms, becoming like a plain. The protector is because, upon attaining cessation, one is separated from all harm, arising, and so on. The refuge or protector is because in that cessation, through thinking, generating bodhicitta (mind of enlightenment), and combining with practices such as meditating on the path, there is fruit, so it is a place to rely on. The friend or going to the noble is referring to going to the supreme noble arhat (foe destroyer), which is the basis of the noble path, the place of skillful means, the object of focus. Explaining through negation of the qualities of bliss, deathlessness or immutability refers to being separated from birth, therefore not decaying. Being without disease refers to not having the mental suffering of discomfort arising from desire. Being completely without suffering refers to the torment of the mind upon the change of painful things such as sorrow, and the verbal expression arising from it, beating the chest, inner pain, and complete bewilderment, being cooled by being separated from these. The bliss explained through practice is the absence of fear of aging, sickness, and death, the abode of the noble, the basis of śūnyatā (emptiness) samādhi (meditative absorption) and so on, the object of focus. Peace refers to being the basis of all beneficial and virtuous dharmas. The basis of bliss refers to, ultimately, being bliss, the cause of untainted bliss. The transformation of bliss and goodness refers to, combining bliss, abandoning the extreme of asceticism, in order to attain cessation, it is the object of the path. Again, from the negative perspective, being without disease refers to being separated from the disease of the obscurations of afflictions, karma, and birth. Being unmoving refers to being separated from all the distractions and elaborations of objects. Transcending suffering refers to not having signs, not having the perception of form and so on, the basis of abiding peacefully and blissfully from these, is the object of focus. Third, liberation from duhkha (suffering) refers to, unborn refers to being liberated from the birth arising from the causes and conditions of nāmarūpa (name and form) at the time of the result and bhava (existence), that is, not connecting the continuum. Not Arisen

---

་ནི། སྦྱར་བ་དེའི་འོག་ཏུ་ལུས་རྫོགས་པར་འབྱུང་བ་དང་བྲལ་བས་ཏེ་མིང་གཟུགས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སོགས་ལས་བཟློག་པའོ། །མ་བྱས་པ་ནི། ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་འཕེན་ པ་དང་བྲལ་བས་ཏེ་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་སོགས་ལས་བཟློག་པའོ། །དེ་རྣམས་ནི་སྔོན་གྱི་མཐའ་ནས་ད་ལྟར་དུའོ། །འདུས་མ་བྱས་ནི། ད་ལྟ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་འདུ་བྱེད་པའི་གཞི་ གནས་དང་བྲལ་བ་སྟེ་ཚོར་བའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲེད་པ་སོགས་ལས་བཟློག་པའོ། །སྐྱེ་བ་མེད་པ་ནི། ཚེ་ཕྱི་མའི་རྒྱུད་མི་འབྱུང་བ་སྟེ་སྲིད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་བ་ལས་བཟློག་པའོ། །དེ་དག་ནི་ ད་ལྟར་ནས་ཕྱི་མའི་མཐར་འབྱུང་བ་མེད་པའོ། །གསུམ་པོ་ནི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་བདེན་པའི་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ་འགོག་པ་ནི་དུཿཁ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་ཅེས་སོ། །ཞི་བ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་ བསྔལ་གྱིས་མ་ཞི་བ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་དང་བྲལ་བས་སོ། །དེ་དག་ལ་གང་དུ་གང་གིས་དང་བྲལ་བ་གང་ཡིན་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གྱ་ནོམ་པ་ནི་ཉོན་མོངས་དང་བྲལ་བས་ གཙང་བ་དང་། དུཿཁ་དང་བྲལ་བས་བདེ་བའི་དངོས་པོའི་ཕྱིར་རོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་རྟག་པ་སླར་མི་ལྡོག་པ་དང་ཕན་པ་དོན་དམ་པར་དགེ་བའི་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-635 ལམ་བདེན་ལ་གསུམ། བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་མདོར་བསྟན། ལྔར་ཕྱེ་སྟེ་རྒྱས་པར་བཤད། སྤྱི་མཚན་གྱི་རྣམ་པས་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི་འདིས་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་ཚོལ་བར་བྱེད་པའི་ལམ་གང་གིས་དུཿཁ་ ཤེས་པར་བྱེད་པ་སོགས་བདེན་པ་བཞི་ལ་རང་རང་དང་མཐུན་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པ་འདི་ལམ་གྱི་མཚོན་བྱེད་རང་བཞིན་བསྡུས་པའོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་དབྱེ་བ་དང་སོ་སོའི་རྣམ་བཞག་གོ །དང་ པོ་ལ་བརྒྱད་དེ། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། སྐྱེ་བའི་གང་ཟག་དང་། ས་གང་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དངོས་པོ་དང་། དངོས་བཏགས་དཔྱད་པ་དང་། རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་དང་། ངེས་ཚིག་དང་། གཞུང་ དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ཞེས་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་འཇུག་ངོགས་ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་སྲིད་དོ། །དེ་དག་ལྔ་པ་ལ་མ་ཁྱབ་པ་མིན་ཏེ་རང་ ཉིད་ཀྱི་སྔ་མས་ཕྱི་མ་ཕྱིན་པར་བྱེད་ཅིང་ཕྱི་མ་ནི་སྔ་མའི་འཇུག་ངོགས་ཡིན་པས་སོ། །འདིར་ཡང་སྤང་བྱ་སྤོང་ནུས་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་གཉེན་པོར་འཇོག་བྱེད་ཡིན་གྱི་དེའི་ཆ་ནས་ ལམ་མིན་ནོ། །ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་འཇོག་པའང་ས་དང་གཉེན་པོ་སོགས་ལ་ཁྱབ་ཆེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་མ་སྐྱེས་པ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ནི། བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ། མཐུན་པའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་དང་། ། 1-636 སྐྱེས་བུ་དམ་པར་བརྟེན་བདག་གི །ཡང་དག་སྨོན་ལམ་སྔོན་དགེ་བགྱིས། །འཁོར་ལོ་ཆེ་བཞི་ཁྱོད་ལ་མངའ། །ཞེས་གས

【現代漢語翻譯】 未造作（梵文：asaṃskṛta），在其下，身體從圓滿生起的狀態中解脫，也就是從名色（梵文：nāmarūpa）的緣起中，使六處等（梵文：ṣaḍāyatana）不再生起。未做（梵文：akṛta）是指從業和煩惱的牽引中解脫，也就是從無明（梵文：avidyā）的緣起中，使行等不再生起。這些是從過去際到現在際的解脫。 未集合（梵文：asaṃhata）是指現在從業和煩惱的集合的根基中解脫，也就是從受（梵文：vedanā）的緣起中，使愛等不再生起。無生（梵文：ajāta）是指未來世的相續不再生起，也就是從有（梵文：bhava）的緣起中，使生不再生起。這些是從現在際到未來際的解脫。 這三者是共同的體性，是真實的四種行相，也就是滅諦是苦（梵文：duḥkha）生起的因，即煩惱。寂靜是指從行的苦中解脫，遠離了取蘊（梵文：upādānaskandha）。在這些之中，從何處以何種方式解脫，以及解脫的是什麼，都已經解釋過了。殊勝是指遠離煩惱而清凈，遠離苦而具有安樂的自性。決定出離是指恒常不再返回，並且是利益的究竟善的自性。 于道諦有三：以作用的角度簡要地指示，分為五部分詳細地解釋，以共同體性的行相來總結。第一，以其所希望的顯現的意義，尋求的道路，以何種方式了知苦等四諦，各自具有相應的行為，這是道路的象徵，總結了自性。第二，分為兩種：分類和各自的行相。第一種分為八個方面：從其他方面區分的體性，所化機，所依的處所，本體，實有和假立的辨析，行相的分類，詞義，以及經文的意義。第一，『趨向涅槃』和『解脫的入口』等等。此外還有其他的說法。這些在第五個方面並非不遍，因為前者引導後者，後者是前者的入口。這裡所說的『應斷和能斷』是指作為對治品而安立，但從這個角度來說並非是道。將成為解脫之因的善法安立，也過於寬泛地涵蓋了地和對治品等。第二種分為兩種：未生和生的所依。在《親友書》中說：『安住于和合之處，依止殊勝士夫，以清凈的願望，先前行善，您擁有這四種大的輪。』

【English Translation】 Asaṃskṛta (Unconditioned): Below that, the body is free from arising in a complete state, that is, from the condition of nāmarūpa (name and form), preventing the arising of the six āyatana (sense bases), etc. Akṛta (Unmade): It means being free from the influence of karma and afflictions, that is, from the condition of avidyā (ignorance), preventing the arising of saṃskāra (volitional formations), etc. These are liberation from the past to the present. Asaṃhata (Unassembled): It means being free from the basis of assembling karma and afflictions in the present, that is, from the condition of vedanā (feeling), preventing the arising of taṇhā (craving), etc. Ajāta (Unborn): It means that the future life stream does not arise, that is, from the condition of bhava (existence), preventing the arising of jāti (birth). These are the absence of arising from the present to the future. These three are the common characteristics, the four aspects of truth, that is, cessation is the cause of the arising of duḥkha (suffering), namely afflictions. Peace is freedom from the suffering of formations, being free from the upādānaskandha (aggregate of clinging). In these, it has already been explained from where, in what way, and what is liberated. Excellent means being pure by being free from afflictions, and being of the nature of happiness by being free from suffering. Definite emergence means being permanent and not returning, and being the very nature of ultimate good, which is beneficial. On the path truth, there are three aspects: briefly indicated from the perspective of action, explained in detail by dividing into five parts, and summarized by the aspects of common characteristics. First, with the meaning of what is desired to be manifested, the path sought, in what way the four truths such as knowing suffering are known, each having corresponding actions, this is the symbol of the path, summarizing the nature. Second, divided into two: classification and individual aspects. The first is divided into eight aspects: the nature that distinguishes it from others, the person to be tamed, the place of reliance, the entity, the analysis of real and imputed, the classification of aspects, the definition, and the meaning of the text. First, 'going to nirvāṇa' and 'the entrance to liberation' and so on. Furthermore, there are other statements. These are not non-pervasive in the fifth aspect, because the former leads to the latter, and the latter is the entrance to the former. Here, the statement 'what should be abandoned and what can be abandoned' refers to being established as an antidote, but from that perspective it is not the path. Establishing the virtue that becomes the cause of liberation also too broadly encompasses the ground and the antidote, etc. The second is divided into two: the unarisen and the basis of arising. In the 'Letter to a Friend', it says: 'Dwelling in a harmonious place, relying on a noble person, with pure aspirations, having previously done good deeds, you possess these four great wheels.'

---

ུངས་པའི་འཁོར་ལོ་བཞི་དང་ལྡན་པ་ལྷ་མིའི་རྟེན་དལ་བ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་དང་ རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བའོ། །དེའང་མཚམས་མེད་པའི་ལས་རྣམས་དང་། ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེ་ཉོན་སྒྲིབ་ངན་འགྲོ་དང་། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་དང་། །སྒྲ་མི་སྙན་སྒྲིབ་གསུམ་དུ་འདོད། །ཞེས་ ཏེ་དེའི་འགྲེལ་པར། ཉོན་མོངས་ལ་ཤས་ཆེ་བ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་དང་དྲག་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ཟ་མ་སོགས་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་བུ་དེ་སྒྲིབ་པ་སྟེ་གཉེན་པོའི་སྐབས་མི་རྙེད་པས་ཆུང་ངུ་ ལས་འབྲིང་དང་དེ་ལས་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་མིན་ཏེ་རེས་ཤུགས་དྲག་ཀྱང་གཞོམ་པར་ནུས་པས་སོ། །དེ་གསུམ་གྱིས་འཕགས་པའི་ལམ་དང་འཕགས་ལམ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད་པའི་དགེ་བའི་ རྩ་བ་རྣམས་ལ་སྒྲིབ་པར་བཤད་དོ། །དམིགས་བསལ་ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན་ནི་དུད་འགྲོ་ལའང་ཚོགས་ལམ་སྐྱེ་ཏེ། རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ཆེན་པོར། ཀླུ་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་སེམས་བསྐྱེད་དེ་བསྐལ་པ་མངོན་པར་དགའ་ བ་ལ་ཞིང་རྟེན་དྲི་མེད་སྙིང་པོར་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་བླ་མ་སོགས་སུ་ལུང་བསྟན་པས་དང་། སྡོང་པོ་བཀོད་པར། གྲོང་ཁྱེར་བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་སུ་རྗེ་བཙུན་འཇམ་དབྱངས་ཀྱིས་རྒྱ་མཚོ་ནས་འོངས་པའི་ཀླུ་རྣམས་ལ་སེམས་སྐྱེད་མཛད་པས་དང་། 1-637 ཟ་མ་ཏོག་བཀོད་པར་ཡུལ་ཝ་ར་ཎ་སི་རུ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གིས་ཡི་དྭགས་དང་སྲིན་བུའི་རིགས་མང་པོ་བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་བཀོད་པར་གསུངས་པས་སོ། །རིགས་ཆད་པ་དང་། མི་མི་ ཁོམ་པ་སོགས་དང་། ལྷ་འདོད་ཡོན་གྱི་མྱོང་བ་དང་། ལས་ཀྱིས་སྐྱེས་པའི་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་སོགས་ལ་མི་སྐྱེའང་། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་མི་ལ་འབྱུང་། །ཞེས་པ་ལྟར་མི་སྲིད་རྣམ་གཅོད་ཡིན་ནོ། །གནས་ གཙང་མ་པ་ལ་ཚོགས་སྦྱོར་ཡང་བསྐྱེད་མི་དགོས་པས་མི་སྐྱེའོ། །གང་ཡང་། དེ་ཡི་སྔོན་དུ་ཐར་ཆ་མཐུན། །ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་ལས་གསུམ་མོ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད། །ཅེས་ཚོགས་ལམ་ཤེས་ རབ་དང་སྐྱོ་བ་ཡོད་པ་གླིང་གསུམ་ཁོ་ནར་སྐྱེད་པ་དང་། འདོད་རྟེན་ཆོས་མཆོག་བུད་མེད་ཀྱིས། གཉིས་ཀའི་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་རྟེན་ཅན་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སྦྱོར་ལམ་དང་པོ་གསུམ་གླིང་གསུམ་ཁོ་ ན་དང་ཆོས་མཆོག་ལྷའང་སྐྱེ་བ་དང་། གོང་ན་མཐོང་ལམ་མེད། མི་སྐྱོ་ཞེས་བཤད་པ་ནི་ཐེག་ཆུང་བའི་ལུགས་ཏེ། ལྷའི་བུ་བློ་གྲོས་རབ་གནས་ཀྱིས་ཞུས་པར་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་ ལྷའི་བུ་བྱེ་བ་ཕྲག་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག་གིས་ཆོས་ཀྱི་མིག་རྡུལ་མེད་ཅིང་དྲི་མ་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། །མཐར་ཕྱིན་གྱི་ལམ་ནི་ཉན་ཐོས་ཁམས་གསུམ་ཅར་དུ་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ལ་རང་སངས་རྒྱས་འདོད་ཁམས་དང་སངས་རྒྱས་འོག་མིན་དུའོ། ། 1-638 གནས་པའི་རྟེན་ནི་ཉན་ཐོས་པའི་ཁམས་གསུམ་ཅར་དུ་ཇི་རིགས་པ་དང་ཐེག་ཆེན་པའི་ངེས་པ

【現代漢語翻譯】 具足四種圓滿（藏文：ཡུངས་པའི་འཁོར་ལོ་བཞི་དང་ལྡན་པ་，指暇滿人身），是天人和人類所依止的閑暇（藏文：དལ་བ་，指八無暇處），遠離業、煩惱和異熟三種障礙（藏文：ལས་དང་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བའོ།）。 也就是，無間罪業以及煩惱深重是煩惱障，會導致墮入惡趣；無想有情；以及聽不見佛法妙音是音聲不悅耳障（藏文：མཚམས་མེད་པའི་ལས་རྣམས་དང་། ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེ་ཉོན་སྒྲིབ་ངན་འགྲོ་དང་། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་དང་། །སྒྲ་མི་སྙན་སྒྲིབ་གསུམ་དུ་འདོད།）。 在註釋中說，煩惱深重通常有兩種情況：持續不斷和猛烈。第一種情況就像吃東西等，因為找不到對治之法，小煩惱會逐漸增長為中等煩惱，再增長為大煩惱。第二種情況則不然，雖然一時猛烈，但可以被克服。這三種障礙會阻礙聖道以及與聖道相應的善根。 特別地，根據大乘的觀點，畜生道也能生起資糧道。在《海龍王請問經》中記載，兩萬俱胝（藏文：ཁྲི་ཉིས་སྟོང་）龍族發起了菩提心，並被授記在極樂世界（藏文：མངོན་པར་དགའ་བ་）的無垢藏（藏文：དྲི་མེད་སྙིང་པོར་）剎土證得佛果，名為智慧上師（藏文：སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་བླ་མ་）。在《華嚴經》中記載，在吉祥生（藏文：བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་）城，至尊文殊菩薩為從大海而來的龍族們種下了菩提心。在《家常飯經》中記載，在瓦拉納西（藏文：ཝ་ར་ཎ་སི་）地區，世間自在（藏文：འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་）將許多餓鬼和昆蟲安置於見諦之位。 斷絕種姓、沒有閑暇等等，以及天人享受欲樂，還有由業力所生的色界大梵天等，都不會生起資糧道。但如經中所說，轉輪王會出現在人間（藏文：འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་མི་ལ་འབྱུང་།）。因此，這是一種非此即彼的判斷。因為凈居天不需要生起資糧道和加行道，所以也不會生起。 任何情況，在此之前，有與解脫分相應的，由聞思產生的，三種（智慧）。在人類之中才能引發（道）。（藏文：དེ་ཡི་སྔོན་དུ་ཐར་ཆ་མཐུན། །ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་ལས་གསུམ་མོ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད།）這意味著只有在三大洲才能生起具有智慧和厭離心的資糧道。並且，欲界之身，殊勝女身，能獲得二者的男身和女身之所依。（藏文：འདོད་རྟེན་ཆོས་མཆོག་བུད་མེད་ཀྱིས། གཉིས་ཀའི་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་རྟེན་ཅན་ཐོབ་པར་འགྱུར།）這意味著前三個加行道只有在三大洲和殊勝天才能生起。經中說，更高層次沒有見道，沒有厭離心，這是小乘的觀點。因為天子善慧請問經中說，九十六俱胝（藏文：བྱེ་བ་ཕྲག་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག་）居住在欲界和色界的天子獲得了無塵離垢的法眼。 最終的解脫道，聲聞乘可以在三界中的任何地方證得阿羅漢果，而獨覺佛只能在欲界證得，佛陀只能在色究竟天證得。 所依之處，聲聞乘可以在三界中的任何地方，根據情況而定。而大乘則有明確的規定。

【English Translation】 Having the four wheels of fortune (Tibetan: ཡུངས་པའི་འཁོར་ལོ་བཞི་དང་ལྡན་པ་, referring to the leisure and endowment of human existence), it is the basis for gods and humans to rely on leisure (Tibetan: དལ་བ་, referring to the eight states of unfreedom), free from the three obscurations of karma, afflictions, and maturation (Tibetan: ལས་དང་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བའོ།). That is, the karmas of immediate retribution and the heavy afflictions are the afflictive obscurations, which lead to falling into the lower realms; the beings without perception; and the unpleasant sound of not hearing the Dharma are the three obscurations (Tibetan: མཚམས་མེད་པའི་ལས་རྣམས་དང་། ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེ་ཉོན་སྒྲིབ་ངན་འགྲོ་དང་། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་དང་། །སྒྲ་མི་སྙན་སྒྲིབ་གསུམ་དུ་འདོད།). In the commentary, it is said that heavy afflictions usually have two situations: continuous and intense. The first situation is like eating, etc., because there is no antidote to find, small afflictions will gradually grow into medium afflictions, and then grow into large afflictions. The second situation is not the case, although it is intense for a while, it can be overcome. These three obscurations will hinder the holy path and the roots of virtue corresponding to the holy path. In particular, according to the Mahayana view, the animal realm can also generate the path of accumulation. In the 'Sutra Requested by the Dragon King of the Sea,' it is recorded that two hundred million (Tibetan: ཁྲི་ཉིས་སྟོང་) nagas generated bodhicitta and were prophesied to attain Buddhahood in the Pure Land of Immaculate Essence (Tibetan: དྲི་མེད་སྙིང་པོར་) in the Land of Utmost Joy (Tibetan: མངོན་པར་དགའ་བ་), named Wisdom Master (Tibetan: སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་བླ་མ་). In the 'Flower Ornament Sutra,' it is recorded that in the city of Auspicious Birth (Tibetan: བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་), the venerable Manjushri planted bodhicitta for the nagas who came from the sea. In the 'Everyday Meal Sutra,' it is recorded that in the Varanasi (Tibetan: ཝ་ར་ཎ་སི་) area, the Lord of the World (Tibetan: འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་) placed many hungry ghosts and insects in the position of seeing the truth. Lineage extinction, lack of leisure, etc., as well as the enjoyment of sensual pleasures by gods, and the Great Brahma of the Form Realm born from karma, etc., will not generate the path of accumulation. But as the sutra says, the wheel-turning king will appear in the human world (Tibetan: འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་མི་ལ་འབྱུང་།). Therefore, this is an either-or judgment. Because the Pure Abode Gods do not need to generate the path of accumulation and the path of preparation, they will not generate it. In any case, before that, there are three (wisdoms) corresponding to the parts of liberation, arising from hearing and thinking. It is induced from within humans. (Tibetan: དེ་ཡི་སྔོན་དུ་ཐར་ཆ་མཐུན། །ཐོས་བསམ་ལས་བྱུང་ལས་གསུམ་མོ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད།) This means that only in the three continents can the path of accumulation with wisdom and renunciation be generated. And, the body of the desire realm, the supreme female body, can obtain the basis of both male and female bodies. (Tibetan: འདོད་རྟེན་ཆོས་མཆོག་བུད་མེད་ཀྱིས། གཉིས་ཀའི་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་རྟེན་ཅན་ཐོབ་པར་འགྱུར།) This means that the first three paths of preparation can only be generated in the three continents and the supreme gods. The sutra says that there is no path of seeing at a higher level, and there is no renunciation, which is the view of the Hinayana. Because the Sutra Requested by the Son of God Good Wisdom says that ninety-six kotis (Tibetan: བྱེ་བ་ཕྲག་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག་) of the sons of gods living in the desire realm and the form realm obtained the stainless and dust-free Dharma eye. The final path of liberation, the Shravakas can attain the Arhatship in any of the three realms, while the Pratyekabuddhas can only attain it in the desire realm, and the Buddhas can only attain it in the Akanistha. The basis of abiding, the Shravakas can be in any of the three realms, depending on the situation. While the Mahayana has clear regulations.

---

ར་བསྟན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་འཕྲུལ་དང་བྱིན་བརླབས་བསམ་གྱིས་མི་ ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཁམས་དང་སེམས་ཅན་གང་ལ་ལམ་ལྔ་ཅར་སྐྱེ་བ་དང་གནས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ་ལོག་ལྟ་ཅན་ལ་མི་སྐྱེའོ། །དེས་ན་རྗེ་བཙུན་སྤྱན་རས་གཟིགས་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་བཟུང་ བ་དང་། སྐྱེས་རབས་སུ་དུད་འགྲོར་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དུ་མ་འབྱུང་བ་དང་། མ་དྲོས་པས་ཞུས་པར། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མ་དྲོས་པ་ས་བཅུ་པར་བཤད་པ་སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་སྒོམ་ བྱུང་མི་ལྕོགས་མེད་པ་དང་། །ཁྱད་པར་བསམ་གཏན་ས་པ་འོ། །ཞེས་སྦྱོར་ལམ་དང་། དེ་ནི་ཆོས་མཆོག་དང་ས་གཅིག །ཅེས་མཐོང་ལམ་དང་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པ་སྒོམ་ལམ་དང་པོ་རྣམས་བསམ་གཏན་ ས་དྲུག་ལ་བརྟེན་ཅིང་སྒོམ་ལམ་ཇི་རིགས་པ་དང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ས་དང་མཐར་གཉིས་བོར་བ་ལ་བརྟེན་པར་བཤད་དོ། །དེའང་དངོས་གཞི་དེ་ཉིད་ལ་བདེན་མཐོང་། །ཞེས་སྦྱོར་ལམ་དངོས་གཞི་བཞི་ ལ་བརྟེན་ཏེ་སྐྱེད་ན་སྐྱེ་བ་དེ་ཉིད་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བར་འདོད་དོ། །མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། ས་དགུ་ལ་ནི་ཆེན་པོ་ཡི། །ཆེན་པོ་ལ་སོགས་དྲི་མ་ཡི། །གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ། ། 1-639 སོགས་པའི་ལམ་གྱི་དག་པ་ཡིན། །ཞེས་དེ་གཉིས་ལའང་སྒོམ་ལམ་བརྟེན་པར་གསུངས་ཤིང་། བསྡུ་བར་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ཐད་དུ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་དང་པོའི་ཉེར་སྡོགས་ལ་མཐོང་ལམ་བརྟེན་པར་གསུངས་ སོ། །བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་ཀུན་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ། སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་བར། །བསམ་གཏན་མཐར་བརྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆེན་པའི་ལམ་ཕལ་ཆེར་ དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོར་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པས་སོ། །བཞི་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པའོ། །ལྔ་པ་ ནི་འགྲེལ་པར། དབྱེ་བ་འདིའང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་འཁོར་དང་བཅས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལས་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་དང་། དེའི་བཤད་སྦྱར་དུ། ཚོགས་སྦྱོར་འཇིག་རྟེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ མིན་གྱི། ལམ་གྱི་འཁོར་ཏེ་དེ་འབྱུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཐོའང་ཚོགས་སྦྱོར་ལམ་བཏགས་པ་བ་སྟེ། དབུས་མཐར། རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག །ཅེས་པས་རྟོག་བཅས་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དང་། སྒོམ་སྤང་གི་འགྲེལ་པར་བཤད་པ་ལྟར་ཟག་བཅས་དང་ཟག་པས་བཅིངས་པས་ཟག་བཅས་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་དང་། བསྡུ་བར་དུཿཁ་དང་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྡུས་པས་དང་། དུཿཁ་ཤེས་པར་བྱེད་པ་སོགས་དང་རིགས་པ་སོགས་མེད་པས་སོ། ། 1-640 མཐར་ཕྱིན་པའང་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་ལམ་དུ་བཏགས་པའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འབུམ་གསུམ་པ་དང་པོ་བཞི་ཐར་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད

【現代漢語翻譯】 顯現（ར་བསྟན་པ་）是由於諸佛和菩薩們不可思議的化身和加持力，因此在任何界（ཁམས་）和有情（སེམས་ཅན་）中，五道（ལམ་ལྔ་）的生起和存在都是不可思議的，但不會在邪見者（ལོག་ལྟ་ཅན་）身上生起。因此，自在尊觀世音菩薩（རྗེ་བཙུན་སྤྱན་རས་གཟིགས་）示現於地獄（དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་བཟུང་བ་），以及在《本生經》（སྐྱེས་རབས་）中，許多菩薩化身為旁生（དུད་འགྲོར་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དུ་མ་འབྱུང་བ་），以及在《無熱惱請問經》（མ་དྲོས་པས་ཞུས་པ་）中，龍王無熱惱（ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མ་དྲོས་པ་）被說為十地菩薩等等。 第三，如頌云：『修生無能勝，特別是靜慮地。』（སྒོམ་བྱུང་མི་ལྕོགས་མེད་པ་དང་། །ཁྱད་པར་བསམ་གཏན་ས་པ་འོ། །）指的是加行道（སྦྱོར་ལམ་）。『彼乃勝法與一地。』（དེ་ནི་ཆོས་མཆོག་དང་ས་གཅིག །）指的是見道（མཐོང་ལམ་）和十六剎那（སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པ་）的第一個修道（སྒོམ་ལམ་དང་པོ་），這些都依賴於靜慮六地（བསམ་གཏན་ས་དྲུག་），並且修道次第和究竟的道地，以及最終捨棄二者而依賴於此。 其中，『正行即彼見真諦。』（དངོས་གཞི་དེ་ཉིད་ལ་བདེན་མཐོང་། །）指的是依賴於加行道正行四者，如果生起，則認為在生起的那一刻就生起見道。《現觀莊嚴論》（མངོན་རྟོགས་རྒྱན་）中說：『於九地中大，于大等垢染，對治小之小，等道之清凈。』（ས་དགུ་ལ་ནི་ཆེན་པོ་ཡི། །ཆེན་པོ་ལ་སོགས་དྲི་མ་ཡི། །གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ། །སོགས་པའི་ལམ་གྱི་དག་པ་ཡིན། །）意思是說，見道和修道都依賴於此。在《攝類學》（བསྡུ་བ་）中，在無漏律儀（ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་）的部分，說見道依賴於四禪和初禪的近分定。 如犀牛角（བསེ་རུ་）一般的獨覺（རང་སངས་རྒྱས་）之道，都依賴於第四禪，如頌云：『如來與獨覺，菩提皆依一，靜慮之究竟。』（སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་བར། །བསམ་གཏན་མཐར་བརྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །） 大乘（ཐེག་ཆེན་པ་）之道大多依賴於正行，因為在資糧道（ཚོགས་ལམ་）中獲得了大的法流三摩地（ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པས་སོ། །）。 第四，是所有希求菩提者，從各方面以三門（身語意）的善根迴向菩提（བྱང་ཆུབ་འདོད་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པའོ། །）。 第五，註釋中說：『此差別也應從道諦（ལམ་གྱི་བདེན་པ་）及其眷屬的角度來理解。』（དབྱེ་བ་འདིའང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་འཁོར་དང་བཅས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལས་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་དང་།）並且，在其解釋中說：『因為資糧道和加行道本身是世間的，所以不是道諦，而是道的眷屬，因為它們能產生道。』（ཚོགས་སྦྱོར་འཇིག་རྟེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་བདེན་པ་མིན་གྱི། ལམ་གྱི་འཁོར་ཏེ་དེ་འབྱུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །） 導師（སློབ་དཔོན་）認為資糧道和加行道是假立的道，如《中邊分別論》（དབུས་མཐར）所說：『隨順及顛倒。』（རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག །）因為有分別的顛倒，並且如在修斷品的解釋中所說，因為是有漏且被有漏束縛，所以有漏是應斷的，並且在《攝類學》中，因為被苦（དུཿཁ་，梵文：duḥkha，梵文羅馬擬音：duḥkha，漢語字面意思：痛苦）和集（ཀུན་འབྱུང་）所攝，並且因為沒有了知苦等和理路等。最終，將道的果（འབྲས་བུ་）假立為道。 《三藏論》（འབུམ་གསུམ་པ་）說，前四者能引導至解脫（ཐར་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད）

【English Translation】 Manifestation (ར་བསྟན་པ་) is due to the inconceivable emanations and blessings of the Buddhas and Bodhisattvas. Therefore, in any realm (ཁམས་) and sentient being (སེམས་ཅན་), the arising and existence of the five paths (ལམ་ལྔ་) are inconceivable, but they do not arise in those with wrong views (ལོག་ལྟ་ཅན་). Therefore, the venerable Avalokiteśvara (རྗེ་བཙུན་སྤྱན་རས་གཟིགས་) took birth in hell (དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་བཟུང་བ་), and in the Jataka tales (སྐྱེས་རབས་), many Bodhisattvas appeared as animals (དུད་འགྲོར་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དུ་མ་འབྱུང་བ་), and in the request of Anavatapta (མ་དྲོས་པས་ཞུས་པ་), the Naga king Anavatapta (ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མ་དྲོས་པ་) was said to be a tenth-level Bodhisattva, and so on. Third, as the verse says: 'Born of meditation, invincible, especially the dhyana ground.' (སྒོམ་བྱུང་མི་ལྕོགས་མེད་པ་དང་། །ཁྱད་པར་བསམ་གཏན་ས་པ་འོ། །) refers to the path of joining (སྦྱོར་ལམ་). 'That is the best of dharmas and one ground.' (དེ་ནི་ཆོས་མཆོག་དང་ས་གཅིག །) refers to the path of seeing (མཐོང་ལམ་) and the first path of meditation (སྒོམ་ལམ་དང་པོ་) of the sixteen moments (སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པ་), which rely on the six grounds of dhyana (བསམ་གཏན་ས་དྲུག་), and the gradual path of meditation and the ultimate ground of the path, and ultimately abandoning both and relying on this. Among them, 'The actual practice sees the truth.' (དངོས་གཞི་དེ་ཉིད་ལ་བདེན་མཐོང་། །) refers to relying on the four actual practices of the path of joining, and if it arises, it is believed that the path of seeing arises at the moment of arising. In the Ornament for Clear Realization (མངོན་རྟོགས་རྒྱན་), it says: 'In the nine grounds, great, in the great, etc., defilements, the antidote is small, the small, etc., is the purification of the path.' (ས་དགུ་ལ་ནི་ཆེན་པོ་ཡི། །ཆེན་པོ་ལ་སོགས་དྲི་མ་ཡི། །གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ། །སོགས་པའི་ལམ་གྱི་དག་པ་ཡིན། །) It means that both the path of seeing and the path of meditation rely on this. In the Compendium (བསྡུ་བ་), in the section on stainless vows (ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་), it is said that the path of seeing relies on the four dhyanas and the near attainment of the first dhyana. Like the path of a Pratyekabuddha (རང་སངས་རྒྱས་) like a rhinoceros horn (བསེ་རུ་), all rely on the fourth dhyana, as the verse says: 'The Teacher and the Pratyekabuddha, enlightenment all rely on one, the ultimate of dhyana.' (སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་བར། །བསམ་གཏན་མཐར་བརྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །) The Mahayana (ཐེག་ཆེན་པ་) path mostly relies on the actual practice, because in the path of accumulation (ཚོགས་ལམ་), one obtains the great Dharma stream Samadhi (ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པས་སོ། །). Fourth, it is that all those who desire enlightenment dedicate the merits of the three doors (body, speech, and mind) arising from all aspects to enlightenment (བྱང་ཆུབ་འདོད་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པའོ། །). Fifth, the commentary says: 'This distinction should also be understood from the perspective of the truth of the path (ལམ་གྱི་བདེན་པ་) and its retinue.' (དབྱེ་བ་འདིའང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་འཁོར་དང་བཅས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལས་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་དང་།) And, in its explanation, it says: 'Because the path of accumulation and the path of joining are themselves worldly, they are not the truth of the path, but the retinue of the path, because they can produce the path.' (ཚོགས་སྦྱོར་འཇིག་རྟེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་བདེན་པ་མིན་གྱི། ལམ་གྱི་འཁོར་ཏེ་དེ་འབྱུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །) The teacher (སློབ་དཔོན་) believes that the path of accumulation and the path of joining are imputed paths, as the Madhyantavibhaga (དབུས་མཐར) says: 'Conformity and inversion.' (རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག །) Because of the inverted conceptualization, and as explained in the commentary on the chapter on what is to be abandoned by meditation, because it is tainted and bound by taints, the tainted is what is to be abandoned, and in the Compendium, because it is included by suffering (དུཿཁ་, Sanskrit: duḥkha, Romanization: duḥkha, meaning: suffering) and origin (ཀུན་འབྱུང་), and because there is no knowledge of suffering, etc., and reasoning, etc. Finally, the fruit (འབྲས་བུ་) of the path is imputed as the path. The Three Hundred Thousand Verses Sutra (འབུམ་གསུམ་པ་) says that the first four lead to liberation (ཐར་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད).

---

་པས་ལམ་ཡིན་ཅིང་མཐར་ཕྱིན་ནི་ཕྱིན་ཟིན་པས་བཏགས་པ་བར་གསུངས་ སོ། ། འོན་ཀྱང་ལྔ་ཅར་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་སྟེ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དང་པོ་དག་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིན་ཡང་ཐར་པའི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ཡིན་པས་ལམ་དུ་མི་ འགལ་བས་དང་། རྟོག་བཅས་ཡིན་ཡང་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པར་ཡང་དག་པར་རྟོག་པ་ལས་མི་རྟོག་པ་སྐྱེ་བ་ཤིང་གཉིས་དྲུད་པ་ལས་མེ་འབྱུང་བའི་དཔེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ས་ བདུན་པ་མས་ཆད་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་རྟོག་བཅས་ལམ་མིན་པར་འགྱུར་རོ། །གཟུང་ཡུལ་སོགས་ལ་འཁྲུལ་ཡང་འཇུག་ཡུལ་སོགས་ལ་ཡང་དག་པས་དང་། ལམ་དུ་འགྱུར་བའི་ཆ་དེ་ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་བྲལ་ བའི་ཟག་མེད་ཡིན་པས་སོ། །གནས་ངན་ལེན་དང་འབྲེལ་བས་ཟག་བཅས་སུ་བཤད་པ་ནི་དེ་ཀུན་གཞི་ལ་འབྲེལ་གྱི་ལམ་གྱི་ཆ་ལ་མ་འབྲེལ་བས་དང་ཟག་པའི་རྗེས་མཐུན་དུ་སྦྱོར་ལམ་ཟག་ མེད་དུའང་གསུངས་སོ། །གཞན་དུ་ན་མཐོང་སྒོམ་ཡང་ཟག་བཅས་སུ་འགྱུར་ཏེ་དེ་ལྟར་གྱི་གང་ཟག་གསུམ་ཀུན་གཞི་ལ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདེན་པ་དང་པོས་བསྡུས་ཀྱང་ལམ་དུ་མི་འགལ་ཞིང་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྡུས་པར་མ་གྲུབ་ལ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་རྣམས་ཀྱང་ཡོད་དེ་ཐོས་བསམ་དང་བྱིས་པའི་སྒོམ་བྱུང་གི་དུཿཁ་ཤེས་པར་བྱེད་པ་སོགས་དང་མི་རིགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་སུན་འབྱིན་པ་དང་མགོ་གནོན་པ་དང་ཆ་ཤས་སྤོང་བས་སོ། ། 1-641 གཞན་དུ་ན་མཐོང་སྤང་སྤོང་བའི་ལམ་ལས་དང་པོ་སྦྱོར་བའི་ལམ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་མིན་ན་ཅི་ཡིན་སྨྲོས་ཤིག དེ་དག་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཐར་པར་ཕྱིན་བྱེད་དང་འཁོར་བ་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ ཕྱོགས་བྱེད་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཅི་སྟེ་བཏགས་པ་བས་ཀྱང་རང་གི་བྱ་བ་ནུས་ན་མི་བླུན་པོས་ཀྱང་བ་ལང་གི་བྱ་བ་བཞོ་བཀལ་སོགས་ནུས་པར་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །དྲུག་པ་ནི་ཐེག་ པ་གསུམ་གྱི་ལམ་དང་འཇིག་རྟེན་པའི་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་གཉིས་དང་མཉམ་བཞག་རྗེས་ཐོབ་དང་སྦྱོར་བ་སོགས་བཞི་དང་མྱུར་བུལ་དཀའ་སླ་བཞི་དང་སློབ་མི་སློབ་ཀྱི་ལམ་སོགས་སོ། །དེ་རྣམས་ ཕལ་ཆེར་གཞུང་དུ་འབྱུང་ཞིང་མཉམ་བཞག་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ངོ་བོ་སྣང་མེད་སྣང་བཅས་སམ། ཆོས་ཉིད་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཡུལ་ཅན་དུ་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་ཏེ། ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་མེད་པ་དང་ སེམས་མེད་པ་དང་རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བའང་མཉམ་བཞག་ཏུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ལམ་སྒོམ་པ་ལ་གནས་པ་དང་དེ་ལས་ལངས་པའི་བྱ་བའོ། །བདུན་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པར་བགྲོད་པའི་དོན་གྱིས་ལམ་ཞེས་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་ཊིག་ཏུའོ། །བརྒྱད་པ་ནི་ཚོགས་ཀྱི་ལམ་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནས་དྲོད་མ་སྐྱེས་བའི་བར་དང་། དྲོད་ནས་མཐོང་ལམ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་སྦྱོར་བའི་དང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ན

【現代漢語翻譯】 因此，（五道）被說成是基於『道』，最終完成被稱為『已完成』。然而，這五者都具有道的特徵，因為它們都具備道的性質。即使最初的（資糧道和加行道）是世俗的，但由於它們是解脫的非共同因，因此不與道相矛盾。即使它們是有概念的，但在《寶積經》中也說，從對三寶的正確概念中，會產生無概念的智慧，就像兩木相磨產生火一樣。如果不是這樣，那麼七地菩薩在後得位上的有概念智慧也會變成非道。雖然在所取境等方面有錯亂，但在所入境等方面是正確的。並且，成為道的那個部分是無漏的，因為它遠離了六種漏的門徑。雖然說它與惡趣相關聯是有漏的，但這是因為它與阿賴耶識相關聯，而與道的那個部分無關，並且順應于有漏。因此，在加行道中也說到了無漏。否則，見道和修道也會變成有漏的，因為那樣的人的三蘊與煩惱的種子相關聯。即使它被真諦所包含，也不與道相矛盾，即使它沒有被集諦所包含，但也具備道的特徵，例如通過聞思和孩童的生得智慧來了解痛苦，以及通過不合邏輯來駁斥、壓制和部分捨棄煩惱。 否則，如果從見道所斷的道開始，最初的加行道不是抉擇分，那又是什麼呢？如果它們不是道，那麼它們就不應該是通往解脫的途徑，也不應該是背離輪迴的。如果僅僅通過名言也能發揮作用，那麼愚蠢的人也能像牛一樣進行擠奶和馱運等工作，這太過分了。第六個是三乘之道，包括世間道和出世間道，以及止觀雙運等四種，還有快慢難易四種，以及有學道和無學道等。這些大多出現在經論中，而關於止觀雙運的體性，說成是無顯現和有顯現，或者說成是法性和法相的對境，這是不合理的。因為沒有可信的教證，並且無心識，而且后得位顯現為真如也太過分，會變成止觀雙運。因此，道是安住于禪修以及從禪修中起立的行為。第七個是《俱舍論釋》中說的，通過趨向寂滅的意義而稱為道。第八個是從發菩提心到未生起暖相之間的資糧道，以及從暖相到未生起見道之間的加行道，以及現量見到真如……

【English Translation】 Therefore, (the five paths) are said to be based on 'path,' and the final completion is called 'already completed.' However, all five have the characteristics of the path because they possess the nature of the path. Even though the initial (path of accumulation and path of preparation) are mundane, they do not contradict the path because they are the uncommon cause of liberation. Even though they are conceptual, it is said in the Ratnakuta Sutra that from the correct concept of the Three Jewels, non-conceptual wisdom arises, just as fire arises from rubbing two pieces of wood together. If this were not the case, then the conceptual wisdom of the seventh bhumi bodhisattva in the post-meditation state would also become non-path. Although there is confusion in the object of apprehension, etc., it is correct in the object of entry, etc. And, that part that becomes the path is uncontaminated because it is free from the six doors of leakage. Although it is said to be contaminated because it is associated with bad states, this is because it is associated with the alaya consciousness, but not associated with the part of the path, and it conforms to the contaminated. Therefore, uncontaminated is also spoken of in the path of preparation. Otherwise, the paths of seeing and meditation would also become contaminated, because the three aggregates of such a person are associated with the seeds of affliction. Even though it is included by the truth of suffering, it does not contradict the path, and even though it is not included by the truth of origin, it also possesses the characteristics of the path, such as understanding suffering through hearing, thinking, and the wisdom born of childish meditation, and refuting, suppressing, and partially abandoning afflictions through illogicality. Otherwise, if starting from the path that abandons what is to be abandoned by the path of seeing, what else is the initial path of preparation if it is not a part of ascertainment? If they are not the path, then they should not be the means to liberation, nor should they turn their backs on samsara. If merely through imputation one can also perform one's own function, then it would be too much to say that even foolish people can perform the work of cows, such as milking and carrying loads. The sixth is the path of the three vehicles, including the mundane and supramundane, and the four such as samatha-vipassana, and the four such as quick and slow, difficult and easy, and the paths of learners and non-learners, etc. Most of these appear in the scriptures, and it is unreasonable to say that the nature of samatha-vipassana is non-manifest and manifest, or that it is the object of dharma-nature and dharma-characteristic. Because there is no credible scriptural authority, and it is without mind, and it is too much to say that the post-meditation state also appears as suchness, it would become samatha-vipassana. Therefore, the path is abiding in meditation and the actions of rising from meditation. The seventh is what is said in the commentary on the Abhidharmakosha, that it is called the path because of the meaning of going to nirvana. The eighth is the path of accumulation from generating the mind of enlightenment to one's own enlightenment until the heat has not arisen, and the path of preparation from heat until the path of seeing has not arisen, and directly seeing suchness...

---

ས་སྒོམ་ལམ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་མཐོང་བའི་དང་མཐོང་ལམ་རྫོགས་ཏེ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བར་སྒོམ་པའི་དང་མི་སློབ་པ་ཐོབ་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་མོ། ། 1-642 གཉིས་པ་ལ་ལྔ་ལས་དང་པོ་ལ་དོན་བརྒྱད་དེ། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད། སྤངས་པ་དང་། རྟོགས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་དང་། བྱེད་ལས་དང་། ངེས་ཚིག་དང་། གཞུང་དོན་ ནོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་པ་དང་གང་ཟག་རང་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དྲོད་མ་སྐྱེས་གོང་གི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་རུ་ ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ནི་འཁོར་བར་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བའི་མཐུ་འཇོམས་པའི་ཚུལ་དུ་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་བཤད་པར་ལྟར་སྤང་བྱ་ལས་ཡིད་འབྱུང་ཞིང་སྤང་བྱ་རྣམས་སུན་འབྱིན་ ཅིང་རྒྱུད་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་གཉེན་པོའོ། །གསུམ་པ་ནི་བདག་མེད་པ་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པའོ། །བཞི་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར། རང་དང་གཞན་གྱི་འབྱོར་བ་དང་། །འདུན་དང་ཚུལ་ ཁྲིམས་དབང་པོ་དང་། །དེ་བཞིན་ཟས་དང་མི་ཉལ་དང་། །ཤེས་བཞིན་དུ་ནི་སྤྱོད་པ་དང་། །དེ་བཞིན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་། །དམ་ཆོས་ཉན་དང་སེམས་པ་དང་། །བར་ཆད་མེད་དང་གཏོང་བ་དང་། །དགེ་ སྦྱོང་རྒྱན་ནི་ཐ་མ་ཡིན། ཞེས་གསུངས་པ་རྣམས་ཏེ་དགེ་སྦྱོང་གི་རྒྱན་བཅུ་བདུན་ནི། དད་ལྡན་གཡོ་མེད་ནད་ཉུང་དང་། །བརྩོན་འགྲུས་ཤེས་རབ་འདོད་ཆུང་དང་། ཆོག་ཤེས་གསོ་སླ་དགང་སླ་དང་། །སྦྱངས་དང་མཛེས་དང་དྲོད་རིག་དང་། ། 1-643 སྐྱེས་བུ་དམ་ཆོས་མཁས་རྟགས་དང་། །བཟོད་དང་དེས་དང་གྱ་ནོམ་པའོ། །ཞེས་པའོ། །དེའི་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ནི། །འདྲིས་པའི་ཁྱིམ་རྣམས་ན་ཅི་ཐོབ་པ་ཟ་བ་རྙེད་པས་ཆོག་པའི་དང་། ཁང་ ཁྱིམ་ནས་ཁང་ཁྱིམ་དུ་བསླངས་ཤིང་བརྒྱུས་ཏེ་ཅི་རྙེད་པ་ཟའི་མང་པོ་ལ་མི་འདུན་པ་མཐར་གྱིས་སློང་བའི་སྟེ་བསོད་སྙོམས་པ་དག་དང་། སྟན་གཅིག་ལ་འདུག་སྟེ་ཇི་ཙམ་ཟ་བ་དེ་ཟ་ བའི་དེ་ལས་ལངས་ནས་མི་ཟ་བ་སྟན་གཅིག་པ་དང་། བདག་ཉིད་འགྲངས་པ་ཙམ་གྱི་ཟས་ཀུན་བླངས་ཏེ་ཟ་བ་ཟས་ཕྱིས་མི་ལེན་པ་དང་། སྣམ་སྦྱར་དང་བླ་གོས་དང་མཐང་གོས་ཏེ་ཆོས་ གོས་གསུམ་པ་དང་། ཆོས་གོས་གསུམ་མམ་དེ་ལས་ལྷག་པའང་བལ་ལས་བྱས་པ་ཤ་སྟག་ཕྱིང་བ་པ་དང་། ཕྱག་དར་ཁྲོད་པ་གཞན་གྱིས་བོར་བ་བླངས་ཏེ་བཀྲུས་ཤིང་དྲུབས་ཏེ་གྱོན་པ་དང་། ནགས་ མཐར་དང་བས་མཐའ་ཡང་གནས་པ་དགོན་པ་བ་དང་། ཤིང་དྲུང་པ་དང་། བླ་ཁབས་མེད་པ་དང་དུར། ཁྲོད་པ་དང་། མི་བསྙེ་པར་ཙོག་པུ་བ་དང་། རྩའམ་ལོ་མ་དང་པོར་བཏིང་བ་དེ་ཉིད་ ཀྱི་སྟེང་དུ་མལ་འཆའ་ཡི་ཡང་ཡང་མི་འཆོས་པ་གཞི་ཇི་བཞིན་པའོ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་ཆོས་ནི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ཡང་རང་མི་བསྟོད

【現代漢語翻譯】 這是從尚未生起暖相（ས་སྒོམ་ལམ་མ་སྐྱེས་）到現見道（མཐོང་བའི་དང་མཐོང་ལམ་），直至圓滿金剛喻定（རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་），以及修習到獲得無學道（མི་སློབ་པ་ཐོབ་པ་）的究竟之路。 第二部分分為五個方面，第一方面有八個要點：區分它們不是業的特徵、斷除、證悟、功德、種類差別、作用、詞義和經文要義。 首先，從發菩提心（བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་）到未生起暖相之前，使之趨向寂滅（མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ།）。 其次，如《中邊分別論》（དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་）中所說：『與解脫分相應的善根，應被理解為摧毀輪迴中不斷出生的力量。』因此，對所斷之法生起厭離，並且降伏所斷之法，是成熟相續的對治法。 第三，通過三種智慧（ཤེས་རབ་གསུམ་）以共相的方式證悟無我（བདག་མེད་པ་）。 第四，在聲聞地（ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར）中說：『自己和他人的財富，意願和戒律，根器和食物，不睡眠和正念，以及如理行持，還有善知識，聽聞正法和思維，無間斷和佈施，這些都是沙門的莊嚴。』 總共有十七種沙門的莊嚴，即：『具信、無動搖、少病，精進、智慧、少欲，知足、易養、易滿，已調伏、端正、知熱，殊勝丈夫、正法、智者之相，忍辱、調伏和富饒。』 其中十二種已調伏的功德是：『在熟悉的家中，無論得到什麼都吃，對所得感到滿足；從一家到另一家乞食，不貪求過多，次第乞食；只在一個座位上吃多少就吃多少，之後不再進食；只取夠自己飽腹的食物；擁有袈裟、上衣和裙子三件法衣；三件法衣或更多都是用羊毛製成的氈布；撿起被他人丟棄的抹布，清洗、縫補后穿戴；住在森林邊或邊地；住在樹下；沒有屋檐；住在墳地；不躺臥而只是蹲坐；在地上鋪上草或樹葉，然後躺在上面，不經常整理，保持原樣。』 殊勝丈夫的正法即使具有功德，也不會自我讚揚。

【English Translation】 This is the path from not yet generating warmth (sa sgom lam ma skyes) to seeing the path (mthong ba'i dang mthong lam), up to perfecting the Vajra-like Samadhi (rdo rje lta bu'i ting nge 'dzin), and cultivating until attaining the ultimate fruition of the No More Learning Path (mi slob pa thob pa). The second part is divided into five aspects, the first aspect having eight points: distinguishing their characteristics as not being karma, abandonment, realization, qualities, types of distinctions, functions, etymology, and the meaning of the scriptures. First, from generating the mind of Bodhicitta (byang chub tu sems bskyed) to before the warmth has arisen, causing one to go to Nirvana (mya ngan las 'das par phyin par byed pa'o). Second, as stated in the commentary on the Madhyāntavibhāga (dbus mtha'i Tīka): 'The roots of virtue that are in accordance with the aspects of liberation should be understood as destroying the power of constantly being born in samsara.' Therefore, generating revulsion towards what is to be abandoned, and subduing what is to be abandoned, is the antidote for maturing the continuum. Third, realizing selflessness (bdag med pa) in a general way through the three wisdoms (shes rab gsum). Fourth, in the Śrāvakabhūmi (nyan thos kyi sar) it says: 'One's own and others' wealth, intention and discipline, faculties and food, not sleeping and mindfulness, and likewise acting accordingly, also virtuous friends, listening to the Dharma and thinking, without interruption and giving, these are the ornaments of a śramaṇa.' There are seventeen ornaments of a śramaṇa: 'Having faith, unwavering, few illnesses, diligence, wisdom, few desires, contentment, easy to nourish, easy to satisfy, tamed, handsome, knowing warmth, excellent man, Dharma, signs of a wise person, patience, subdued, and rich.' The twelve qualities of being tamed are: 'In familiar homes, eating whatever is obtained, being content with what is found; begging from house to house, not desiring too much, begging in order; eating as much as one eats while sitting on one seat, not eating after getting up from that seat; taking and eating only enough food to fill oneself; having three Dharma robes: a kāsāya, an upper robe, and a lower robe; the three Dharma robes or more are all made of wool felt; picking up rags discarded by others, washing, sewing, and wearing them; dwelling in the forest edge or the border; dwelling under a tree; without a roof; dwelling in a charnel ground; not lying down but squatting; spreading grass or leaves on the ground and lying on it, not frequently rearranging it, keeping it as it is.' The Dharma of an excellent man, even if possessing qualities, does not praise himself.

---

་གཞན་མི་སྨོད་ཅིང་ཆོས་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ལ་ཞུགས་པའོ། ། 1-644 མཁས་པའི་རྟགས་ནི་ལེགས་པར་བསམ་པ་སེམས་པ་དང་ལེགས་པར་སྨྲ་བ་རྗོད་པ་དང་ལེགས་པར་བྱ་བའི་ལས་བྱེད་པའོ། །དེས་པ་ནི་བླ་མ་དང་མཆེད་གྲོགས་རྣམས་ལ་སྒོ་གསུམ་གྱི་བྱམས་པའི་ ལས་དང་ལྡན་པ་སོགས་འགྲོགས་ན་བདེ་བའོ། །གྱ་ནོམ་པ་ནི་ངོ་གདོང་དཀར་ཞིང་གསོང་པོ་དང་དགའ་བར་སྨྲ་བ་རྒྱུད་དང་བའོ། །ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་པོ་ ལ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་རྣམ་རྟོག་བརྒྱད་འབྱུང་སྟེ་སེམས་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་ནུས་པར་ནམ་འགྱུར་སྙམ་པ་དང་། ནམ་དབུལ་པས་ཉེས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་འབྱོར་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇོག་ནུས་ཞེས་དང་། ནམ་རང་གི་ལུས་ཤ་ཁྲག་དང་བཅས་པས་འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་ནུས་ཞེས་དང་། ནམ་དམྱལ་བར་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པས་ཀྱང་འགྲོ་ཕན་བྱེད་ཅེས་དང་། ནམ་འཇིག་རྟེན་པ་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་འབྱོར་ པས་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་རེ་བ་རྫོགས་པ་མཐོང་ཞེས་དང་། ནམ་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ཏེ་འགྲོ་བ་ཀུན་འཁོར་བའི་དུཿཁ་ཀུན་ལས་འདོན་ཞེས་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མི་བྱེད་པའི་སེམས་དང་བྱ་བ་ དང་ངག་དང་གསོན་པ་དང་ལུས་དང་བློ་གྲོས་དང་རྫས་དང་དབང་ཕྱུག་རྣམས་དང་གཞན་ལ་གནོད་པས་དགའ་བར་སྐྱེ་བ་ཀུན་ཏུ་མ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་དང་། འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་སྡིག་པའི་འབྲས་བུ་བདག་ལ་འབྱུང་ཞིང་བདག་གི་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པའོ། ། 1-645 ཡང་སྟན་གཅིག་ལ་འདུག་པས་རྒྱལ་བ་དང་རྒྱལ་སྲས་ཀུན་གྱི་ཆོས་བསྟན་པ་ཉན་ཅིང་གཞུང་དང་དོན་འཛིན་པ་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་འཛིན་དང་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ལྔ་ཐོབ་ཅིང་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ ལ་ལྟ་ཞིང་དེ་རྣམས་ལས་ཆོས་ཉན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེ་ཚེ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ནི། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཞི་གནས་དང་། །ཡེ་ཤེས་ཡངས་པ་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །གདམས་ངག་རྒྱ་ཆེན་རྙེད་པར་ འགྱུར། །ཞེས་དང་། བསམ་གཏན་ལས་མངོན་ཤེས་བསྒྲུབས་པ་ལས། །སངས་རྒྱས་དཔག་ཏུ་མེད་རྣམས་ལ། །མཆོད་པའི་ཆེད་དང་མཉན་ཆེད་དུ། །དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་རྣམས་འགྲོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ལྔ་པ་ནི་ཐར་པ་ ཆ་མཐུན་དང་ལས་དང་པོ་པའི་ས་དང་ཚོགས་ཀྱི་ས་དང་གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པའོ། །དྲུག་པ་ནི་རྒྱུད་སྨིན་པ་དང་སྦྱོར་ལམ་འདྲེན་པར་བྱེད་པའོ། །བདུན་པ་ནི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་འཛིན་པས་སམ་ རྒྱུད་ཡོན་ཏན་གྱིས་འགེངས་པས་ཚོགས་ཏེ་ཐར་པར་འགྲོ་བས་ལམ་མོ། །བརྒྱད་པ་ལ་གསུམ་ཐར་པའི་རྒྱུའི་ཆོས་ལྔ་དང་དགེ་བ་གཞན་དང་ཤེས་རབ་དང་ཚོགས་ལམ་གྱི་བྱེད་པའོ། །དང་པོ་ལ་སོ་ སོ་སྐྱེ་བོའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་སོགས་ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བ་སྟེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་ལ། །ཚུལ་ཁྲི

【現代漢語翻譯】 不誹謗他人，致力於符合佛法的修行。 智者的標誌是善於思考、善於言談和善於行動。善良的人是與上師和道友們以身語意三門行慈愛之事，相處融洽的人。優秀的人是面容白皙坦誠，言語令人愉悅，心性調柔的人。大乘不共的特點是，初發菩提心時，會生起八種大丈夫的念頭：何時我能消除一切眾生的痛苦？何時我能使貧困的眾生安住于富饒之中？ 何時我能以自己的血肉之軀利益眾生？何時我能即使長久處於地獄也能利益眾生？何時我能見到以世間和出世間的財富圓滿一切眾生的願望？何時我能成佛，將一切眾生從輪迴的痛苦中解脫出來？愿我生生世世不行不利於眾生的心、事、語、生命、身體、智慧、財富和權力，不行令他人痛苦之事！愿一切眾生的罪業果報由我來承受，愿我的善業果報迴向給一切眾生！ 此外，安住於一個座位上，聽聞諸佛和佛子們宣講的佛法，受持經文和義理，獲得法脈傳承的禪定、天眼和其他五種神通，能見到十方諸佛並從他們那裡聽聞佛法。《經莊嚴論》中說：『那時，對於法脈傳承，爲了獲得諸佛的寂止和廣大的智慧，將會獲得廣大的教誨。』《三摩地經》中說：『通過修習禪定而獲得神通，爲了供養和聽聞無量諸佛，他會前往各個世界。』第五是與解脫分相應的資糧道和加行道。第六是成熟相續並引導進入加行道。第七是獲得果位菩提，或者以功德充滿相續，從而趨向解脫之道。第八有三種：解脫之因的五法、其他善行、智慧和資糧道的行為。第一，別解脫戒是捨棄惡行的別解脫戒律。如《入行論》中說：『獲得捨棄之心，即是戒律。』

【English Translation】 Not disparaging others and engaging in Dharma practice that is in accordance with the Dharma. The signs of a wise person are thinking well, speaking well, and acting well. A good person is one who is kind in body, speech, and mind to the lama and Dharma brothers, and is easy to get along with. An excellent person is one who has a fair and honest face, speaks pleasantly, and has a gentle nature. The unique characteristic of the Great Vehicle is that when bodhicitta is first generated, eight thoughts of a great person arise: When will I be able to eliminate the suffering of all beings? When will I be able to place impoverished sentient beings in great wealth? When will I be able to benefit beings with my own flesh and blood? When will I be able to benefit beings even by dwelling in hell for a long time? When will I see the hopes of all beings fulfilled with worldly and transcendental wealth? When will I become a Buddha and liberate all beings from all the sufferings of samsara? May I never, in all my lives, have a mind, action, speech, life, body, intelligence, wealth, or power that does not benefit beings, and may I never do anything that causes suffering to others! May the karmic results of all beings' sins come to me, and may the karmic results of my virtues go to all beings! Furthermore, by sitting on one seat, listening to the Dharma taught by all the Buddhas and Bodhisattvas, holding the scriptures and their meanings, obtaining the samadhi of the Dharma lineage, the divine eye, and the other five clairvoyances, one sees the Buddhas of the ten directions and listens to the Dharma from them. In the Ornament of the Sutras, it says: 'At that time, for the Dharma lineage, in order to obtain the peaceful abiding and vast wisdom of the Buddhas, one will find vast instructions.' In the Samadhi Sutra, it says: 'Having accomplished clairvoyance through meditation, for the sake of offering and listening to countless Buddhas, he goes to all the world realms.' The fifth is the path of accumulation and the path of preparation, which are in accordance with liberation. The sixth is maturing the continuum and guiding one into the path of application. The seventh is attaining the fruit of enlightenment, or filling the continuum with qualities, thereby going to liberation, which is the path. The eighth has three: the five dharmas that are the cause of liberation, other virtuous deeds, wisdom, and the actions of the path of accumulation. First, the Pratimoksha vows of an ordinary person are the Pratimoksha vows of abandoning misdeeds. As it says in the Bodhicaryavatara: 'Obtaining the mind of renunciation is the discipline.'

---

མས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པར་བཤད། །ཅེས་སོ། །དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་པ་ནི་མིག་གིས་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་སྟེ་མཚན་མར་མི་འཛིན་མངོན་རྟགས་སུ་མི་འཛིན་ཅེས་སོགས་མདོ་སྡེར་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་ཏེ་དྲན་པ་ལ་རྟག་གྲུས་བྱེད་པས་མིག་སོགས་རྣམས་ཡུལ་ལས་དེའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་མི་འབྱུང་བར་སྡོམ་པའོ། ། 1-646 ཟས་ཀྱི་ཚོད་ཤེས་པ་ནི་འཇུ་ཞིང་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་ལ་ལུས་བདེ་བ་ཙམ་དུ་ཟ་བ་སྟེ་དེ་ཡང་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་འབད་པའི་ཆེད་དུ་ལུས་གནས་པའི་དོན་ཙམ་དུའོ། །དེ་བཤེས་ པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ། ཁ་ཟས་སྨན་འདྲར་རིག་ནས་ནི། །ཆགས་སྡང་མེད་པར་བསྟེན་བགྱི་སྟེ། །རྒྱགས་ཆེད་སྒེག་ཆེད་མཚག་ཆེད་དུ། །མ་ལགས་ལུས་གནས་འབའ་ཞིག་ཆེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་གཞུང་ལམ་ དུ། འབྲས་བུ་ཆེན་པོར་ལོངས་སྤྱོད་ཆེད། །རྟག་ཏུ་གཏོར་མ་ལྷ་བཤོས་དང་། །འཕྲོག་མ་ཕུད་ཀྱི་ཆང་བུ་དང་། །ལྔ་པ་ལྷག་མ་སྦྱིན་པར་བྱ། །དེ་ལ་ཨོཾ་ཨཱཿཧཱུྃ་ལན་གསུམ་བརྗོད་ཏེ། ཨོཾ་ཨཱཿསརྦ་བུདྡྷ་ བོ་དྷི་ས་ཏྭེ་བྷྱོ་བཛྲ་ནཻ་ཝ་དྱཾ་ཧཱུྃ་ཞེས་པས་ལྷ་བཤོས་དང་། ཨོཾ་ཨ་ཀཱ་རོ་མུ་ཁཾ་སརྦ་དྷརྨཱ་ཎཾ་ཨཱ་དྱཻ་ནུད་པན་ན་ཏྭཏ་ཨོཾ་ཨཱཿཧཱུྃ་ཕཊ྄་སྭཱ་ཧཱ་ཞེས་པས་འབྱུང་པོ་ཐམས་ ཅད་པའི་གཏོར་མ་དང་། ཨོཾ་ཧཱ་རཱི་ཏཱི་མཧཱ་བཛྲ་ཡཀྵི་ཎི་ཧ་ར་ཧ་ར་སརྦ་པཱ་པཱ་ནི་མེ་ཀྵཾ་སྭཱ་ཧཱ་ཞེས་པས་འཕྲོག་མ་ལ་ཆང་བུ་གཉིས་དང་། ཨོཾ་ཨགྲ་པཱ་ཎི་ཌཱ་ཤི་ བྷྱཿསྭཱ་ཧཱ་ཞེས་པས་ཕུད་ཀྱི་ཆང་སྦྱིན་ཞིང་། ཕན་དང་རན་པས་བཟའ་བར་བྱ། དེ་རྗེས་སུ་ཨོཾ་ཨུཙྪི་ཥྚ་པིཎ་ཌ་ཨ་ཤི་བྷྱཿསྭཱ་ཧཱ་ཞེས་པས་ལྷག་མའི་ཆང་བུ་སྦྱིན་ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་བྱའོ། ། 1-647 དེ་ནས་སྦྱིན་བདག་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་སྡིག་དང་དུཿཁ་དུ་མས་བསྒྲུབས་པའི་རྫས་དེ་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་འདོད་པས་བདག་ལ་བྱིན་པས་ན་དེ་སྤྱད་ནས་རང་གཞན་གྱི་དོན་ཆེན་པོར་འགྱུར་བར་འབད་ དོ། །དེའང་དགེ་སློང་གི་ལོ་དྲི་བར་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པ་ལྔ་བཤད་དེ། མི་སློབ་པ་ནི་བདག་པོར་བཤད། །སློབ་པ་བྱིན་པ་ལེན་པ་སྤྱོད། །བསམ་གཏན་ཀློག་དང་ལྡན་པ་ནི། །གཟི་བརྗིད་ལྡན་པས་ རྗེས་གནང་བརྗོད། །སྐྱིན་པ་སྤྱོད་པ་ལྷག་མ་སྟེ། །ལེ་ལོས་ཉམས་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན། །གཙུག་ལག་ཁང་སོགས་ལོངས་སྤྱོད་ལ། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པས་སྤྱོད་པ་བཀག །ཅེས་ཏེ་བདག་ལྟ་བུས་ཀྱང་གསུམ་པར་ཅིས་ ཀྱང་འགྱུར་བར་ཆེས་ཆེར་འབད་པར་བྱའོ། །ནམ་གྱི་ཞེས་ལ་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ། རིགས་པའི་བདག་ཉིད་ཉིན་ཀུན་དང་། །མཚན་མོའང་སྟོད་སྨད་ཐུན་བཟླས་ནས། །མནལ་ཚེའང་འབྲས་མེད་མི་འགྱུར་བར། །དྲན་ལྡན་དེ་སྲིད་ བར་དུ་མནོལ། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ་མཚན་མོ་ལ་ཐུན་གསུམ་དུ་བྱས་པའི་འོ། །རྣལ་འབྱོར་ལ་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། དེ་རིང་ཁོ་ན་མི་འཆི་ཞེས། །བདེ་བར་འདུག་པ་ར

【現代漢語翻譯】 被稱為波羅蜜多（梵文，Paramita，到彼岸）。這是這樣說的。控制感官之門，如經藏中所說：『眼睛看到形色時，不執著于相，不執著于顯現的特徵』等等。通過持續地保持正念，眼睛等感官不會因追逐外境而產生不善和罪惡，這就是控制。 瞭解食物的量，是爲了消化和行善，只爲了身體舒適而食用。這也是爲了努力行善，僅僅是爲了維持身體而存在。正如《上師書》中所說：『視食物如藥，不帶貪嗔而享用。不為肥胖，不為美麗，不為強壯，只為維持身體。』這是這樣說的。此外，在《菩提道次第》中說：『爲了享受偉大的果實，應經常供養朵瑪（藏文，一種供品），神饈，精華酒和剩餘物。』對此，唸誦三遍嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依），阿（藏文，梵文天城體：आ，梵文羅馬擬音：Ā，漢語字面意思：生起），吽（藏文，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：Hūṃ，漢語字面意思：摧破），然後唸誦：嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依）阿（藏文，梵文天城體：आ，梵文羅馬擬音：Ā，漢語字面意思：生起）薩瓦（藏文，梵文天城體：सर्व，梵文羅馬擬音：Sarva，漢語字面意思：一切）布達（藏文，梵文天城體：बुद्ध，梵文羅馬擬音：Buddha，漢語字面意思：佛）菩提薩埵（藏文，梵文天城體：बोधिसत्त्व，梵文羅馬擬音：Bodhisattva，漢語字面意思：菩薩）比約（藏文，梵文天城體：भ्यो，梵文羅馬擬音：Bhyo，漢語字面意思：給予）班雜（藏文，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：Vajra，漢語字面意思：金剛）奈瓦迪揚（藏文，梵文天城體：नैवेद्यं，梵文羅馬擬音：Naivedyaṃ，漢語字面意思：供養）吽（藏文，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：Hūṃ，漢語字面意思：摧破），以供養神饈。唸誦：嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依）阿（藏文，梵文天城體：आ，梵文羅馬擬音：Ā，漢語字面意思：生起）嘎若（藏文，梵文天城體：कारो，梵文羅馬擬音：Kāro，漢語字面意思：作為）木康（藏文，梵文天城體：मुखं，梵文羅馬擬音：Mukhaṃ，漢語字面意思：口）薩瓦（藏文，梵文天城體：सर्व，梵文羅馬擬音：Sarva，漢語字面意思：一切）達瑪南（藏文，梵文天城體：धर्माणां，梵文羅馬擬音：Dharmāṇāṃ，漢語字面意思：法）阿迪耶（藏文，梵文天城體：आद्ये，梵文羅馬擬音：Ādye，漢語字面意思：最初）努特帕那塔塔（藏文，梵文天城體：नुत्पन्नतत，梵文羅馬擬音：Nutpannatata，漢語字面意思：未生）嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依）阿（藏文，梵文天城體：आ，梵文羅馬擬音：Ā，漢語字面意思：生起）吽（藏文，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：Hūṃ，漢語字面意思：摧破）帕特（藏文，梵文天城體：फट्，梵文羅馬擬音：Phaṭ，漢語字面意思：斷除）梭哈（藏文，梵文天城體：स्वाहा，梵文羅馬擬音：Svāhā，漢語字面意思：成就），以供養一切眾生的朵瑪。唸誦：嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依）哈日帝（藏文，梵文天城體：हारीती，梵文羅馬擬音：Hārītī，漢語字面意思：訶利帝母）瑪哈（藏文，梵文天城體：महा，梵文羅馬擬音：Mahā，漢語字面意思：大）班雜（藏文，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：Vajra，漢語字面意思：金剛）雅克西尼（藏文，梵文天城體：यक्षिणी，梵文羅馬擬音：Yakṣiṇī，漢語字面意思：夜叉女）哈拉哈拉（藏文，梵文天城體：हर हर，梵文羅馬擬音：Hara Hara，漢語字面意思：拿走拿走）薩瓦（藏文，梵文天城體：सर्व，梵文羅馬擬音：Sarva，漢語字面意思：一切）巴巴尼（藏文，梵文天城體：पापानि，梵文羅馬擬音：Pāpāni，漢語字面意思：罪業）美克桑（藏文，梵文天城體：मे क्षं，梵文羅馬擬音：Me Kṣaṃ，漢語字面意思：我寬恕）梭哈（藏文，梵文天城體：स्वाहा，梵文羅馬擬音：Svāhā，漢語字面意思：成就），以供養精華酒。唸誦：嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依）阿格拉巴尼達西比約梭哈（藏文，梵文天城體：अग्रपाणिडाशिभ्यःस्वाहा，梵文羅馬擬音：Agrapāṇiḍāśibhyaḥsvāhā，漢語字面意思：獻給持妙手者梭哈），以供養精華酒。應以有益和適量的方式食用。之後，唸誦：嗡（藏文，梵文天城體：ॐ，梵文羅馬擬音：Om，漢語字面意思：皈依）烏奇西塔比那達阿西比約梭哈（藏文，梵文天城體：उच्छिष्टपिण्डाशिभ्यःस्वाहा，梵文羅馬擬音：Ucchiṣṭapiṇḍāśibhyaḥsvāhā，漢語字面意思：獻給食殘食者梭哈），以供養剩餘的精華酒。應如是行。 然後，施主們因為想要獲得殊勝的果報，所以將通過罪惡和痛苦積累的財物佈施給我，因此我應該努力利用這些財物來成就自他二利。此外，詢問比丘的年齡時，會提到五種使用方式：不學者被認為是主人。學者接受佈施並使用。禪定和閱讀者，因其威嚴而給予許可。借用使用是剩餘物。懶惰者是衰敗的本性。對於寺廟等的使用，禁止戒律敗壞者使用。』因此，像我這樣的人也應該盡最大努力成為第三種人。關於夜晚的睡眠，《上師書》中說：『具有智慧的人，日夜不斷地念誦，即使在睡眠時，也要保持正念，直到死亡也不會毫無意義。』正如所說，夜晚分為三個時段。對於瑜伽士來說，《入行論》中說：『今天我不會死去』，所以應該快樂地生活。

【English Translation】 It is said to be Pāramitā (Sanskrit, Paramita, to the other shore). This is how it is said. Controlling the doors of the senses, as it is taught in the sutras: 'When the eyes see forms, not clinging to the signs, not clinging to the manifested characteristics,' and so on. By constantly maintaining mindfulness, the eyes and other senses will not give rise to unwholesome and sinful actions by chasing after external objects, this is control. Knowing the measure of food is to eat only to the extent that it is digestible and conducive to virtue, just enough for bodily comfort. This is also for the sake of striving for virtue, merely for the purpose of maintaining the body. As it is said in 'The Letter of a Spiritual Friend': 'Regard food as medicine, partake without attachment or aversion. Not for obesity, not for beauty, not for strength, but only to sustain the body.' This is how it is said. Furthermore, in 'The Stages of the Path to Enlightenment', it says: 'In order to enjoy great fruits, one should always offer tormas (Tibetan, a type of offering), divine food, essence of alcohol, and leftovers.' To this, recite three times Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage), Ā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: आ, Sanskrit Romanization: Ā, Chinese literal meaning: Arise), Hūṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: हुं, Sanskrit Romanization: Hūṃ, Chinese literal meaning: Destroy), then recite: Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage) Ā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: आ, Sanskrit Romanization: Ā, Chinese literal meaning: Arise) Sarva (Tibetan, Sanskrit Devanagari: सर्व, Sanskrit Romanization: Sarva, Chinese literal meaning: All) Buddha (Tibetan, Sanskrit Devanagari: बुद्ध, Sanskrit Romanization: Buddha, Chinese literal meaning: Buddha) Bodhisattva (Tibetan, Sanskrit Devanagari: बोधिसत्त्व, Sanskrit Romanization: Bodhisattva, Chinese literal meaning: Bodhisattva) Bhyo (Tibetan, Sanskrit Devanagari: भ्यो, Sanskrit Romanization: Bhyo, Chinese literal meaning: To give) Vajra (Tibetan, Sanskrit Devanagari: वज्र, Sanskrit Romanization: Vajra, Chinese literal meaning: Diamond) Naivedyaṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: नैवेद्यं, Sanskrit Romanization: Naivedyaṃ, Chinese literal meaning: Offering) Hūṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: हुं, Sanskrit Romanization: Hūṃ, Chinese literal meaning: Destroy), to offer divine food. Recite: Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage) Ā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: आ, Sanskrit Romanization: Ā, Chinese literal meaning: Arise) Kāro (Tibetan, Sanskrit Devanagari: कारो, Sanskrit Romanization: Kāro, Chinese literal meaning: As) Mukhaṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: मुखं, Sanskrit Romanization: Mukhaṃ, Chinese literal meaning: Mouth) Sarva (Tibetan, Sanskrit Devanagari: सर्व, Sanskrit Romanization: Sarva, Chinese literal meaning: All) Dharmāṇāṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: धर्माणां, Sanskrit Romanization: Dharmāṇāṃ, Chinese literal meaning: Dharmas) Ādye (Tibetan, Sanskrit Devanagari: आद्ये, Sanskrit Romanization: Ādye, Chinese literal meaning: Initially) Nutpannatata (Tibetan, Sanskrit Devanagari: नुत्पन्नतत, Sanskrit Romanization: Nutpannatata, Chinese literal meaning: Unborn) Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage) Ā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: आ, Sanskrit Romanization: Ā, Chinese literal meaning: Arise) Hūṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: हुं, Sanskrit Romanization: Hūṃ, Chinese literal meaning: Destroy) Phaṭ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: फट्, Sanskrit Romanization: Phaṭ, Chinese literal meaning: Cut) Svāhā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: स्वाहा, Sanskrit Romanization: Svāhā, Chinese literal meaning: Accomplishment), to offer tormas to all beings. Recite: Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage) Hārītī (Tibetan, Sanskrit Devanagari: हारीती, Sanskrit Romanization: Hārītī, Chinese literal meaning: Hariti) Mahā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: महा, Sanskrit Romanization: Mahā, Chinese literal meaning: Great) Vajra (Tibetan, Sanskrit Devanagari: वज्र, Sanskrit Romanization: Vajra, Chinese literal meaning: Diamond) Yakṣiṇī (Tibetan, Sanskrit Devanagari: यक्षिणी, Sanskrit Romanization: Yakṣiṇī, Chinese literal meaning: Yakshini) Hara Hara (Tibetan, Sanskrit Devanagari: हर हर, Sanskrit Romanization: Hara Hara, Chinese literal meaning: Take Take) Sarva (Tibetan, Sanskrit Devanagari: सर्व, Sanskrit Romanization: Sarva, Chinese literal meaning: All) Pāpāni (Tibetan, Sanskrit Devanagari: पापानि, Sanskrit Romanization: Pāpāni, Chinese literal meaning: Sins) Me Kṣaṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari: मे क्षं, Sanskrit Romanization: Me Kṣaṃ, Chinese literal meaning: I forgive) Svāhā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: स्वाहा, Sanskrit Romanization: Svāhā, Chinese literal meaning: Accomplishment), to offer essence of alcohol. Recite: Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage) Agrapāṇiḍāśibhyaḥsvāhā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: अग्रपाणिडाशिभ्यःस्वाहा, Sanskrit Romanization: Agrapāṇiḍāśibhyaḥsvāhā, Chinese literal meaning: To those who hold the excellent hand, Svaha), to offer essence of alcohol. One should eat in a beneficial and moderate way. Afterwards, recite: Om (Tibetan, Sanskrit Devanagari: ॐ, Sanskrit Romanization: Om, Chinese literal meaning: Homage) Ucchiṣṭapiṇḍāśibhyaḥsvāhā (Tibetan, Sanskrit Devanagari: उच्छिष्टपिण्डाशिभ्यःस्वाहा, Sanskrit Romanization: Ucchiṣṭapiṇḍāśibhyaḥsvāhā, Chinese literal meaning: To those who eat the leftovers, Svaha), to offer the remaining essence of alcohol. One should act accordingly. Then, the patrons, because they desire to obtain extraordinary fruits, give me the substances accumulated through sins and suffering, therefore I should strive to use these substances to accomplish the great benefit of myself and others. Furthermore, when asking about the age of a monk, five ways of using are mentioned: The non-learner is considered the owner. The learner receives the offering and uses it. The meditator and reader, because of their dignity, give permission. Using by borrowing is the remainder. The lazy one is the nature of decline. For the use of temples and so on, the use by those who have broken their vows is prohibited.』 Therefore, even someone like me should strive greatly to become the third type. Regarding nighttime sleep, 'The Letter of a Spiritual Friend' says: 'A person of wisdom, reciting continuously day and night, even while sleeping, should maintain mindfulness, and will not be without fruit until death.' As it is said, the night is divided into three sessions. For a yogi, 'Entering the Bodhisattva's Way of Life' says: 'Today I will not die,' so one should live happily.

---

ིགས་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། །རིན་ ཆེན་ཕྲེང་བར། འཆི་བའི་རྐྱེན་ནི་མང་བ་སྟེ། །གསོན་པ་ཡི་ནི་ཉུང་ཟད་ཅིག །དེ་རྣམས་ཉིད་ནི་འཆི་བའི་ཡང་། །དེ་བས་རྟག་ཏུ་ཆོས་མཛོད་ཅིག །ཅེས་པ་ལྟར་དུས་རྒྱུན་དུ་འཆི་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པས་དགེ་བ་ལ་བསྐུལ་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཤས་ཆེ་བའི་སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི 1-648 དམིགས་པ་དེ་ལ་འཇུག་པ་མི་སྡུག་དང་། །དབུགས་རྔུབ་འབྱུང་བ་དྲན་པ་ཡིས། །འདོད་ཆགས་རྣམ་རྟོག་ལྷག་རྣམས་སོ། །ཞེས་སོགས་སྒོམ་སྟེ་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་བཞི་ཚན་གསུམ་སྒོམ་སྟེ་ དེའང་འོག་ཏུ་འཆད་དོ། །གདམས་ངག་རྣམས་རྩ་བའི་སེམས་དྲུག་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཅུ་གཅིག་དང། སེམས་གནས་ཐབས་དགུས་སྒོམ་པ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་བལྟ་སྟེ་ཕྱི་མ་འོག་ཏུའང་འཆད་དོ། །ཤེས་ བཞིན་དུ་གནས་པ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། ལུས་ངག་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ། །ཡང་དང་ཡང་དུ་བརྟག་བྱ་བ། །འདི་ཉིད་ཁོ་ན་མདོར་ན་ནི། །ཤེས་བཞིན་སྲུང་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་ལྟར་སྒྲུབ་པའོ། ། གཉིས་པ་ནི་གང་ཡང་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་སྔར་སྡོམ་གྱིས་སྨོས་པ་སོགས་རྣམས་ཏེ་གཞུང་འདིར་སྨོས་པའི་ཆོས་ལྔ་དང་གཞན་རྣམས་ཀྱང་རྒྱས་པར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་བལྟའོ། །ཡང་ དང་བཤེས་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ཏུ་གསུངས་པའི། དད་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་གཏོང་དང་ཐོས། །དྲི་མེད་ངོ་ཚ་ཤེས་ཁྲེལ་ཡོད། །ཤེས་རབ་ནོར་བདུན་ཐུབ་པས་གསུངས་ཞེས་པ་སེམས་བསྐྱེད་དང་བསྔོ་བས་ཟིན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ ཕྱུག་པར་བྱའོ། །ཐེག་ཆེན་པས་ཁྱད་པར་དུ་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་མདོའི་དོན་བསྡུས་པ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། རྒྱལ་སྲས་སྤྱོད་ཚེ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟ་བུར། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་འཇུག་འགྱུར་བ། ། 1-649 དེ་དང་དེ་ལ་རིགས་པ་མཐུན་ཚིག་གིས། །སེམས་ཅན་ཕན་ཕྱིར་དེ་མངོན་འདུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་སྤྱོད་ལམ་ཀུན་སྟན་ལ་སྡོད་པ་ན་སེམས་ཅན་ཀུན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་རྡོ་རྗེའི་ གདན་ལ་གནས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སོགས་སྒྲུབ་པའོ། །གཞན་ཡང་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། བདག་ནི་སྡིག་པ་མ་བྱང་བར། །སྔོན་དུ་འགུམ་པར་འགྱུར་དུ་མཆི། །ཞེས་གསུངས་པས་རྒྱུད་བསྐུལ་ཏེ། ལེགས་པར་གྲུབ་པར། སྡིག་ པ་བག་མེད་བྱས་པ་དག །མཚན་མོ་སོ་སོར་བཤགས་པར་བྱ། །ནུབ་མོ་བྱས་པ་ནང་པར་བཤགས། །ལེགས་པར་བྱས་ལ་མངོན་དགར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ཞིང་། འོག་ཏུ་འཆད་པའི་ཆོས་སྤྱོད་ བཅུ་ཅི་ནུས་སུ་སྒྲུབ་པ་དང་། དགེ་བ་རྣམས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ་དང་། བཟང་པོ་སྤྱོད་པར་བཀའ་བསྩལ་པའི། སྲིད་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་ཞེས་པ་སོགས་ལ་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་ ཆོས་སྒྲུབ་པར་དང་། དམ་པའི་ཆོས་འཛིན་པ་ལ་སྨོན་ལམ་རྒྱ་ཆེན་པོ་གདབ་པར་བྱའོ། །ཐོས་བྱུང་སོགས་ནི་རི

【現代漢語翻譯】 『這不是正確的。』以及，在《寶鬘論》中說：『死亡的因緣眾多，生存的因緣卻極少。這些因緣本身就是死亡，因此應當時常積聚佛法。』如同這樣，經常憶念死亡，從而策勵行善，並進入對治煩惱最重的行為的觀修，即不凈觀和呼吸出入的憶念。通過這些方法，可以平息貪慾等妄念。這些將在下文闡述。修持菩提的四支分和三集合，這些也將在下文闡述。對於教授，應通過六根本心和十一作意，以及九住心的方式進行修持，具體可參考《經莊嚴論》，下文也會有所闡述。安住于正知，如《入菩薩行論》所說：『對於身語意的狀態，應反覆觀察。總而言之，這就是守護正知的特徵。』應如是修持。 第二，任何成為聖道之因的善行，如前文總述的戒律等，以及本文中提到的五法和其他法，都應在《聲聞地》中詳細查閱。此外，如《親友書》中所說：『信、戒、施、聞、無垢、知慚、有愧、智慧七財，佛陀如是說。』應以發菩提心和迴向來充實自己。大乘行者尤其應如《經莊嚴論》中總結的清凈行境之經義：『當菩薩行持時，無論如何，根識的各種行境如何生起，都應以符合正理的言辭，爲了利益眾生而顯現這些。』如同這樣，一切行為都應修持，例如安坐于座時，應發願一切眾生都安住于菩提心的金剛座上。此外，如《入菩薩行論》所說：『在我未清凈罪業之前，我將先死去。』因此應策勵自心，並善加修持。對於已經造作的罪業，應在夜晚各自懺悔；夜晚所造之業，應在白天懺悔；對於善行，應心生歡喜。』應如是修持，並盡力修持下文將要闡述的十種法行，並將一切善根迴向圓滿菩提，並如《善逝普賢行愿》中所說：『於一切生世中』等，應發願在一切生世中修持佛法，並對受持正法者，發起廣大的祈願。聞所生等則...

【English Translation】 'This is not right.' And, in the 'Garland of Jewels,' it says: 'The causes of death are many, but the causes of life are few. These very causes are death, therefore, always accumulate Dharma.' Like this, constantly remembering death encourages virtuous actions and engages in the contemplation that remedies the most dominant afflictions, such as ugliness and mindfulness of breathing in and out. Through these methods, one can pacify desires and other delusions. These will be explained below. Practice the four branches and three collections of Bodhi, which will also be explained below. For instructions, one should practice through the six root minds, eleven mental activities, and nine ways of abiding the mind, which can be found in the 'Ornament of the Sutras,' and will also be explained later. Abiding in mindfulness, as the 'Bodhicharyavatara' says: 'For the state of body, speech, and mind, one should repeatedly examine. In short, this alone is the characteristic of guarding mindfulness.' One should practice accordingly. Second, any virtuous deeds that become the cause of the noble path, such as the precepts mentioned in the previous summary, and the five dharmas and others mentioned in this text, should be consulted in detail in the 'Hearer's Ground.' Furthermore, as stated in the 'Letter to a Friend': 'Faith, ethics, generosity, learning, stainlessness, shame, conscientiousness, and wisdom are the seven riches, as the Buddha said.' One should enrich oneself with these, along with the generation of Bodhicitta and dedication. Mahayana practitioners, in particular, should summarize the meaning of the sutras on purifying the field of experience, as in the 'Ornament of the Sutras': 'When a Bodhisattva acts, in whatever way, as the various fields of experience of the senses arise, one should manifest these for the benefit of sentient beings with words that accord with reason.' Like this, all actions should be practiced, such as when sitting on a seat, one should aspire that all sentient beings abide on the vajra seat of the essence of Bodhi. Furthermore, as the 'Bodhicharyavatara' says: 'Before I purify my sins, I will surely die.' Therefore, one should encourage one's mind and practice well. For the sins that have been committed, one should confess them separately at night; the deeds done at night should be confessed in the morning; and for the good deeds, one should rejoice. One should practice like this, and strive to practice the ten Dharma practices that will be explained below as much as possible, and dedicate all virtuous deeds to perfect Bodhi, and as stated in the 'Samantabhadra's Aspiration': 'In all existences,' etc., one should aspire to practice the Dharma in all existences, and make great aspirations for those who uphold the holy Dharma. Those arising from hearing, etc., are...

---

མ་པས་ཡིད་ཆེས་པའི་གསུང་རབ་ལས་བྱུང་བའི་རྟོགས་པ་དང་རིགས་པས་ངེས་པར་བསམས་ པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་འོ། །འདི་ལ་སྒོམ་བྱུང་མེད་པར་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ་འདི་ཉིད་དང་འགལ་བས་དང་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པའང་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། དབུས་མཐར། 1-650 ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་སྐྱེད་ནས། །འདུན་དང་སྦྱོར་བར་དབང་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་སོགས་གཞུང་དུ་མ་དང་འགལ་ལོ། །ཉི་ཁྲི་སྣང་བ་དང་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ཐོས་པ་དང་བསམ་པའི་རང་ བཞིན་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ཐོས་བསམ་ཤས་ཆེ་བ་ལ་དགོངས་པའོ། །འདིར་བཙུན་པ་རྒྱལ་བའི་འོད་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཉིད་འགྱོད་པ་མེད་པ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་སྟོན་ནོ། །འགྲེལ་པ་མཛད་ པས་ནི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་ནི་འགྱོད་པ་མེད་པ་སོགས་སུ་འཆད་དོ། །གསུམ་པ་ནི་ཚོགས་ལམ་དེ་བསྒོམས་པས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་བདེན་པ་མཐོང་བ་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་གནས་ སེམས་རྒྱུད་སྣོད་ཉིད་འོས་སུ་འགྱུར་བ་འཐོབ་པོ། །གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད་ལས་དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་སློབ་དཔོན་འབྲིང་ཞང་ཐེག་པ་སོ་སོའི་ཚོགས་ལམ་རྫོགས་ཀྱི་རྗེས་མཐོང་ལམ་མ་སྐྱེས་ ཀྱི་སྔར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལ་ནི་ཤ་རིའི་བུའི་སྦྱོར་ལམ་དང་དུས་མཉམ་པའི་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་སྒོམ་ལམ་དེ་སྦྱོར་ལམ་དུ་ཐལ་ཏེ་དེའི་མཚན་ཉིད་ ཅན་གྱི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཐེག་པ་དང་སྒོམ་པ་པོ་རང་རང་གི་ཚོགས་ལམ་རྫོགས་ནས་མཐོང་ལམ་མ་སྐྱེས་གོང་དུ་ཐར་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ། །སྤངས་པ་ནི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ལ་གནོད་པ་ཇི་རིགས་པ་བྱེད་ཅིང་སྤང་བྱ་མགོ་གནོན་པ་སྟེ། 1-651 དོན་གསང་དུ། རྩེ་མོ་དང་བཟོད་པ་དང་ཆོས་མཆོག་གི་གནས་སྐབས་སུ་མཐོང་བས་སྤང་བྱའི་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་བརྟགས་པ་རྣམ་པར་གནོན་པ་ཞེས་སོགས་བཤད་དོ། ། རྟོགས་པ་ནི་གཞུང་དུ་འཆད་དོ། །ཡོན་ཏན་ནི། རྩེ་མོ་ཐོབ་པ་རྩ་མི་འཆད། །བཟོད་ཐོབ་ངན་སོང་ཡོང་མི་འགྲོ །ཞེས་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་པ་ལ་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་གྱི་མདོར། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ རྒུད་པ་ཀུན་ལས་འདས་ཤིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་དང་རྣམ་ཐར་དང་མངོན་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྲངས་མེད་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དག་ཏུའང་ཆོས་མཆོག་ཏུ་ཆོས་ཀུན་སྐྱེ་བ་མེད་ པའི་དང་དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་སོགས་ཏིང་ངེ་འཛིན་མང་པོ་ཐོབ་པར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དབང་པོ་རྣོན་པོས་ཡུམ་གྱི་མདོ་དང་དེའི་འགྲེལ་དུ་གསུངས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྟགས་རྣམས་འཐོབ་ པ་སོགས་ཚད་མེད་དོ། །ལྔ་པ་དབྱེ་བ་ལ་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི་གང་ཟག་གི་སྒོ་ནས་འཆད་དོ། །རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་ངེས་འབྱེད་ཆ་

【現代漢語翻譯】 是否通過對上師所信奉的經文進行理解，以及通過理性思考所產生的定解，和通過禪定所產生的（智慧）而獲得（證悟）呢？如果說這其中沒有修所生慧，那是不合理的，因為這與（經文）本身相矛盾，並且也會導致失去神變的基礎。正如《中邊分別論》中所說： 『與解脫分相符而增長，能自主意願和修行。』 等等，這與許多經論相違背。《二萬頌》的顯現和《八千頌大疏》中提到的『聽聞和思考的自性』，是指聽聞和思考佔主要部分的情況。這裡，尊者嘉瓦雍丹楚臣等圓滿具足，是無悔等功德的因。註釋者解釋說，成為因的善行是無悔等。第三，通過修習資糧道，能夠現證真諦，並且證悟真諦，爲了獲得解脫，心相續成為堪能的法器。第二部分有八個方面，其中區分其他（道）的特徵是，中祥論師說，各個宗派的資糧道圓滿之後，在未生見道之前，能夠趨入涅槃。如果這樣說，那麼與舍利子的加行道同時期的至尊彌勒的修道，就會變成加行道，因為它具有加行道的特徵。因此，應該是各個宗派和修行者自己的資糧道圓滿后，在未生見道之前，能夠獲得解脫。斷除是指對所斷的種子造成相應的損害，並且壓制所斷。正如《秘密義》中所說： 『在頂位、忍位和勝法位時，通過見道，能夠壓制所斷的煩惱障和所知障的遍計所執。』 證悟將在經論中解釋。功德方面，如（經文）所說： 『獲得頂位，根不會斷絕；獲得忍位，不會墮入惡趣。』 對於大乘行者，在《寶云經》中說：『超越了凡夫的所有衰損，具足無量無邊的三摩地、陀羅尼、解脫和神通功德。』並且在《聖母經》中也說，在勝法位時，能夠獲得諸法不生等的無畏，以及獲得許多三摩地。對於根器敏銳者，能夠獲得《母經》及其註釋中所說的菩提不退轉的徵兆等等，數量無邊。第五，分類方面，本體的分類有小、中、大三種，這是從補特伽羅的角度來解釋的。相的分類是抉擇分。

【English Translation】 Is it through understanding the scriptures believed by the master, and through the definitive understanding arising from rational thinking, and through the (wisdom) arising from samadhi that (enlightenment) is attained? If it is said that there is no meditation-born wisdom in this, it is unreasonable, because it contradicts (the scriptures) themselves, and it would also lead to the loss of the basis of magical powers. As it is said in the Madhyāntavibhāga: 'Growing in accordance with the aspects of liberation, one can independently control intention and practice.' Etc., this contradicts many scriptures and treatises. The 'nature of hearing and thinking' mentioned in the appearance of the Twenty Thousand Verses and the Great Commentary on the Eight Thousand Verses refers to the situation where hearing and thinking are the main parts. Here, Venerable Gyalwai Woe, Tsultrim, etc., are fully endowed, and are the cause of virtues such as non-regret. The commentator explains that the good deeds that become the cause are non-regret, etc. Third, by practicing the accumulation path, one can directly realize the truth, and realize the truth, and in order to obtain liberation, the mind stream becomes a suitable vessel. The second part has eight aspects, and the characteristic of distinguishing other (paths) is that Master Zhongxiang said that after the completion of the accumulation path of each sect, before the arising of the path of seeing, one can enter Nirvana. If this is said, then the path of meditation of the Venerable Maitreya, which is at the same time as Shariputra's path of application, will become the path of application, because it has the characteristics of the path of application. Therefore, it should be that after the completion of the accumulation path of each sect and practitioner, before the arising of the path of seeing, one can obtain liberation. Abandonment refers to causing corresponding damage to the seeds of what is to be abandoned, and suppressing what is to be abandoned. As it is said in Secret Meaning: 'In the position of the peak, forbearance, and supreme dharma, through seeing the path, one can suppress the afflictive obscurations and the cognitive obscurations of what is to be abandoned.' Realization will be explained in the scriptures. Regarding merits, as (the scripture) says: 'Having obtained the peak position, the root will not be cut off; having obtained forbearance, one will not fall into the lower realms.' For Mahayana practitioners, it is said in the Cloud of Jewels Sutra: 'Transcending all the decline of ordinary people, endowed with immeasurable samadhi, dharani, liberation, and supernatural powers.' And it is also said in the Holy Mother Sutra that in the position of supreme dharma, one can obtain fearlessness such as the non-arising of all dharmas, and obtain many samadhis. For those with sharp faculties, one can obtain the signs of non-retrogression from Bodhi mentioned in the Mother Sutra and its commentary, etc., which are immeasurable. Fifth, in terms of classification, the classification of the essence has three types: small, medium, and large, which are explained from the perspective of the individual. The classification of aspects is the decisive part.

---

མཐུན་དང་སྒོམ་ལམ་ཟག་བཅས་ དང་མོས་པ་སྤྱོད་པའི་ས་དང་འཇུག་པའི་སྒྲུབ་པ་སོགས་སོ། །དྲུག་པ་བློ་རིགས་དཔྱད་པ་ལ་མི་འཐད་པ་དགག་པ་ནི། སྲེག་སྟོན། རྣལ་འབྱོར་གྱི་མངོན་སུམ་ཡིན་ཏེ་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་གསལ་བར་བཤད་པས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། 1-652 ཆོས་ཉིད་ལ་རྟོག་བྲལ་མ་འཁྲུལ་བར་ཐལ་ལ། འདོད་ན། གང་ཟག་དེ་འཕགས་པ་དང་སྤང་བྱའི་ས་བོན་རྩ་བ་ནས་སྤོང་ནུས་པར་འགྱུར་ཞིང་དབུས་མཐར། རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག །ཅེས་ འཁྲུལ་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །གསལ་བར་བཤད་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་རང་གི་ངོ་བོ་སྒྲིབ་པ་རགས་པས་དག་པས་སམ་གསལ་བར་རློམ་པས་སོ། །གསལ་སྣང་དངོས་ནི་མེད་དེ་རྣམ་རྟོག་ཡིན་པས་ སོ། །རྣམ་འགྲེལ་དུ། རྣམ་པར་རྟོག་དང་རྗེས་འབྲེལ་ནི། །དོན་གསལ་སྣང་བ་ཅན་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །བཟང་པོས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་མི་འཐད་པས་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་སྒྲུབ་པའི་རྟོག་ པ་མེད་པར་སྟོན་པའོ། །མཉམ་བཞག་རྗེས་དཔག་ཏུ་བཞེད་པའང་མི་འཐད་དེ་བསམ་བྱུང་དུ་ཐལ་བས་སོ། །འཐད་པ་བརྗོད་པ་ལ་མཉམ་བཞག་གི་ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་ནི། ཆོས་ཉིད་ལ་རྗེས་དཔག་གིས་ ལེགས་པར་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལས་བྱུང་བའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་དེ་དྲན་པ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ཡིན་པས་བཅད་ཤེས་སོ། །རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ལམ་དུ་གྱུར་པའི་བློ་ལ་མངོན་སུམ་སོགས་མང་ པོ་སྲིད་དོ། །བདུན་པ་ངེས་ཚིག་ནི་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྦྱོར་བས་སམ་མཐོང་སྤང་སྤོང་བའི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པས་སོ། ། གཞུང་དོན་ལ་གཉིས་ལས། ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མིན་པས་མདོར་བསྟན་པ་ནི་ཚོགས་གང་ཡིན་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་དྲོད་ཡན་ཆད་ན་ཡོད་པ་ནི་སྦྱོར་བའང་དེ་ཡིན་ནོ། ། 1-653 དེའང་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རྩོམ་བྱེད་ཡིན་པས་སོ་ཞེའོ། །ཚོགས་ལམ་གྱི་རྫས་ཉིད་སྦྱོར་ལམ་དང་གཞི་མཐུན་དུ་འཆད་པ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དང་དབུས་མཐའ་དང་སྔ་འགྲེལ་དུ། ཅི་ཚེ་དང་པོ་ཁོ་ ན་ལ་སྦྱོར་བར་བྱས་སམ་ཞེ་ན་དེ་ལྟ་བུ་མེད་ཀྱི་ངེས་པར་དེའི་སྔོན་དུ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ཅེས་བཤད་པ་དང་མི་འགྲིག་གོ །སྦྱོར་བའི་ལམ་ཡིན་ལ་ཚོགས་ལམ་ན་དེའི་རིགས་ཅན་ མེད་པས་ཚོགས་མིན་པ་ནི་ཚོགས་བསགས་པ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་མཐར་ཕྱིན་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པས་འབྱེད་པས་ན་ངེས་པར་འབྱེད་པ་མཐོང་ལམ་ཆའམ་སྟེན་པ་ཐོབ་དང་མཐུན་པའམ་དེ་ལ་ཕན་ པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འབྱུང་གནས་རྣམས་ཏེ། འདི་ལྟར་རྩུབ་ཤིང་བརྩུབས་པ་ན་མེའི་བཞིན་དུ་ཡེ་ཤེས་ཟག་མེད་ཀྱི་མེའི་སྔ་ལྟས་སུ་འགྱུར་པས་དྲོ་བ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཉམས་སྲིད་པའི་ རབ་མཐའ་ཡིན་པས་རྩེ་མོ་དང་། མི་ཉམས་པའི་སྒོ་ནས་བདེན་པ་ལ་ཆེར་བཟོད་པས་དེའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་བཟོད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་པའང་ཡི

【現代漢語翻譯】 第六，駁斥對智慧的分析不合理之處：有人說，『這是燒施（Sregston），是瑜伽的現量，因為《八千頌大疏》（brgyad stong 'grel chen）中清楚地解釋了智慧的顯現。』這種說法是不合理的。 如果認為法性（chos nyid）是無分別且無錯亂的，那將導致荒謬的結論：即認為證悟者能夠從根本上斷除煩惱的種子，這與《中邊分別論》（dbus mtha'）中將『隨順』解釋為『錯亂』的說法相矛盾。所謂『清楚地解釋』，要麼是因為智慧自身的本體清除了粗重的障礙而顯得清晰，要麼是自認為清晰。但實際上並沒有真實的清晰顯現，因為這只是分別念。如《釋量論》（rnam 'grel）中說：『與分別念相關的，不是清晰顯現的事物。』 善知識（bzang pos）說，『所有的分別念都是不合理的』，這表明沒有能取所取的分別念。 認為等持（mnyam bzhag）是后得（rjes dpag）也是不合理的，因為這將導致它是思所成慧（bsam byung）。合理的說法是，等持的寂止（zhi gnas）和勝觀（lhag mthong），是憶念等持，是從以正量對法性進行如理抉擇而產生的修所成慧（sgom byung）。在後得位成為道的智慧，可以有現量等多種。 第七，『加行道』（sByor lam）的詞義解釋是，通過修習現證真諦，或者說是斷除見道所斷的加行道。關於經文的意義，分為共同和不共同兩種。簡而言之，凡是異生（so so skye bo）的戒律等，在暖位（drod）及以上存在的，也是加行道，因為它是聖道的作者。 有人說，『資糧道（tshogs lam）的自性與加行道是同基的』，這與《經莊嚴論》（mdo sde rgyan）、《中邊分別論》和早期註釋中的說法相矛盾，因為它們說：『難道只是在最初才被認為是加行道嗎？』 並非如此，必須在此之前有『解脫分』（thar pa cha mthun）的說法不符。因為是加行道，而在資糧道中沒有同類，所以不是資糧道。資糧道是積累資糧，是圓滿資糧道大乘的不分別，因此一定是能辨別的見道分，或者與獲得依處（sten pa）相符，或者是有利於它的善根之源。例如，當摩擦木頭時，就像火一樣，會成為無漏智慧之火的先兆，所以是暖位；是善根可能退轉的極限，所以是頂位；通過不退轉的方式，更加能夠忍受真諦，所以是隨順忍位；即使是世間法，也是如此。

【English Translation】 Sixth, refuting the unreasonableness of analyzing wisdom: Some say, 'This is Sregston, the direct perception of yoga, because the manifestation of wisdom is clearly explained in the Great Commentary on the Eight Thousand Verses.' This statement is unreasonable. If it is thought that Dharmata (chos nyid) is non-conceptual and non-erroneous, it would lead to the absurd conclusion that an enlightened being can fundamentally cut off the seeds of afflictions, which contradicts the explanation in the Madhyantavibhāga (dbus mtha') that 'conformity' is interpreted as 'erroneous.' The so-called 'clear explanation' is either because the very nature of wisdom is clear due to the removal of gross obscurations, or it is self-proclaimed to be clear. But in reality, there is no real clear appearance, because it is just conceptual thought. As the Pramāṇavārttika (rnam 'grel) says: 'What is related to conceptual thought is not something with a clear appearance.' The Good One (bzang pos) said, 'All conceptual thoughts are unreasonable,' which shows that there is no subject-object duality of conceptual thought. Considering meditative equipoise (mnyam bzhag) as subsequent cognition (rjes dpag) is also unreasonable, because it would lead to it being thought-born wisdom (bsam byung). A reasonable statement is that the tranquility (zhi gnas) and insight (lhag mthong) of meditative equipoise, which is mindfulness, is the wisdom born of meditation (sgom byung) that arises from properly ascertaining Dharmata with valid cognition. In the post-meditation state, the wisdom that becomes the path can have many things such as direct perception. Seventh, the etymological explanation of 'path of application' (SByor lam) is that it is the path of practice that realizes the truth directly, or that it is the path of practice that abandons what is to be abandoned by the path of seeing. Regarding the meaning of the text, it is divided into common and uncommon. In short, whatever precepts, etc., of ordinary beings (so so skye bo) exist in the heat stage (drod) and above, that is also the path of application, because it is the author of the noble path. Some say, 'The nature of the path of accumulation (tshogs lam) is the same basis as the path of application,' which contradicts the statements in the Abhisamayalankara (mdo sde rgyan), the Madhyantavibhāga, and the early commentaries, because they say: 'Is it only considered the path of application at the very beginning?' It is not so; it must be preceded by the statement of 'part of liberation' (thar pa cha mthun). Because it is the path of application, and there is no similar kind in the path of accumulation, it is not the path of accumulation. The path of accumulation is the accumulation of merit, it is the non-discrimination of the Mahayana that perfects the path of accumulation, so it must be the discriminating part of the path of seeing, or in accordance with obtaining the support (sten pa), or the source of virtuous roots that benefit it. For example, when wood is rubbed, like fire, it will become a precursor to the fire of uncontaminated wisdom, so it is the heat stage; it is the limit of the possibility of the virtuous root degenerating, so it is the peak stage; through the way of non-degeneration, it is more able to endure the truth, so it is the forbearance stage; even worldly things are like this.

---

ན་ལ་དེ་ཀུན་གྱི་མཆོག་ཡིན་པས་དེ་སྐད་དེ་ སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་མེད་པར་སྩལ་གྱིས་འཕགས་པའི་ལམ་འདྲེན་པས་སོ། །འདི་བཞི་ནི་ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་རྣམས་ཀྱང་སྟེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པའི་དབྱེ་བ་ཆུང་འབྲིང་ཆེན་པོ་ཆེས་ཆེ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-654 ཐུན་མོང་མིན་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་སེམས་སྒོམ་པ་པོ་སོ་སོ་རང་གི་མཉམ་པར་བཞག་པ་ན་དམིགས་པ་བདེན་པ་རྣམས་ལ་དེ་རྣམས་སྟོན་པའི་མདོ་སོགས་ཡིད་ཀྱིས་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་ ཆོས་དེའི་དོན་ཡིད་ཙམ་མ་གཏོགས་པ་ཕྱིའི་དོན་མེད་པའི་འམ་མི་རྟག་པ་སོགས་བཅུ་དྲུག་ལ་སྣང་བ་ཐོབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་སྟེ་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ དང་བཅས་པའོ། །དེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་གསུངས་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་པས། །ཡིད་ཀྱིས་བརྗོད་པ་མ་གཏོགས་པ། །དོན་ཀུན་རབ་ཏུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །ཐེག་ཆུང་བའི་འང་། དེ་ལས་དྲོ་ བར་འགྱུར་བ་འབྱུང་། །དེ་ནི་བདེན་བཞིའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན། །རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཅེས་སོ། །སྣང་བ་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲ་ཞིང་། མཆེད་པ་ནི་རྟོགས་པ་དེ་འཕེལ་བ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་བྱའི་ ཕྱིར། །བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པ་ཀུན་ཏུ་རྩོམ། །ཞེས་སོ། །ཕྱོགས་གཅིག་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་འཛིན་པ་མེད་པར་རྟོགས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པས་ཕྱོགས་གཅིག་གི་རྗེས་སུ་སོང་བ་ སྟེ། །དེ་ནས་དོན་ཀུན་སྣང་བ་ནི། །སེམས་སུ་རབ་ཏུ་སྣང་བར་འགྱུར། །དེ་ཚེ་དེ་ཡི་གཟུང་བ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་དེས་སྤོང་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་གསུམ་ནི་གཟུང་བ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་གསལ་བ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་བའོ། ། 1-655 དེ་མ་ཐག་པ་ནི་དེའི་བར་མ་ཆད་དུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བ་སྟེ་འཛིན་པ་མེད་པར་རྟོགས་པའོ། །དེ་ཚེ་བར་ཆད་མེད་པ་ཡི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་རེག །འདི་ལྟར་དེ་ཡི་མཇུག་ ཐོགས་སུ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་སྤོང་། །འདི་རྣམས་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ནི། །དྲོ་བར་འགྱུར་སོགས་ཡིན་ཤེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་བསྟན་པ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ནི་འཆད་ པར་འགྱུར་བའོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་མི་ལེགས་ཏེ། འདི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དང་དབུ་མ་སྒོམ་རིམ་སོགས་ཐེག་ཆེན་པོའི་གཞུང་རྣམས་དང་མཐུན་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་གསུངས་པ་དང་དྲོ་བ་ལས་རྩེ་མོ་ དེ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་ཞེས་སོགས་དང་མི་མཐུན་པས་སོ་ཞེས་གསུང་སྟེ་གཉིས་ཀར་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བཤད་དུ་བཏུབས་པར་སྣང་ངོ་། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར། གཞི་དང་དེའི་གཉེན་པོ་ཡིས། །གཟུང་བར་རྟོག་ པ་རྣམ་པ་གཉིས། །རྫས་དང་རྟག་པའི་རྟེན་ཅན་གྱི། །འཛིན་པའང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འདོད། །ཅེས་རྟོག་པ་བཞི་དང་རིམ་པ་ལྟར་ལྡན་པར་གསུངས་པའང་གཟུང་འཛིན་མེད་པར་རྟོག་པའི་བཟང་རྟོག་ཡིན་པས་ འདི་དང་དོ

【現代漢語翻譯】 因為那是所有之中最殊勝的，所以那樣說，沒有同等者的原因而施與，因為是引導至聖道的緣故。這四者也是抉擇分，也就是絕對確定的差別，有小、中、大、極大。 關於詳細闡述不共之處，修行者各自在入定的時候，對於作為所緣的真諦，通過心中唸誦經等來顯示這些，除了心中所想的法義之外，沒有外在的意義，或者在無常等十六行相上獲得顯現的等持和智慧，以及與之相應的意識和心所。正如《經莊嚴論》中所說：『菩薩入定時，除了心中所念誦的，一切事物都無法清楚地看到。』小乘也有，從中產生暖位，那是具有四諦行相的，稱為十六種行相。顯現與之前相似，增長是證悟的增長，爲了增長法的顯現，持續不斷地精進。專注于無自性，無執著地證悟，並與之相應，因此是隨順於一方。然後，一切事物的顯現，都會在心中清晰地顯現。那時，他的所執，會被散亂所捨棄。』這三者是無所執的智慧顯現，有小、中、大。 緊接著的就是無間地生起見道，也就是無執著地證悟。那時，會迅速地觸及無間定的境界。這樣，緊隨其後，會捨棄執著的散亂。這些按照順序，應該知道是暖位等。』這樣說的。這是在展示聲聞的道，如果說菩薩的道將要宣講，那是不好的。因為這與《經莊嚴論》和《中觀修次第》等大乘的論典相符，而與聲聞的地位上所說的，以及暖位之後是頂位，頂位也與之相似等不相符。』這樣說，是因為兩者都可以通過表達意願來解釋。在《現觀莊嚴論》中，『以基和其對治，所取之分別有兩種，具有實和常之所依，能取也認為有兩種。』這樣說，四種分別依次具備，也是證悟無所取能取的善妙分別，因此與此意相同。

【English Translation】 Because that is the most supreme of all, it is said that way, bestowed without the cause of having an equal, because it leads to the noble path. These four are also the limbs of ascertainment, that is, the absolutely certain distinctions, being small, medium, large, and very large. Regarding the detailed explanation of the uncommon, when individual meditators are in meditative equipoise, regarding the truths as objects of focus, through mentally reciting sutras etc. that show these, other than just the meaning of the Dharma that is thought of in the mind, there is no external meaning, or the samadhi and wisdom that attain appearance on the sixteen aspects such as impermanence, and the mind and mental factors that are concordant with it. As it is said in the Ornament of the Sutras: 'When a Bodhisattva is in meditative equipoise, other than what is mentally recited, all things are not clearly seen.' Even in the Lesser Vehicle, from that, warmth arises, that has the sphere of activity of the four truths, called the sixteen aspects. Appearance is similar to before, and increase is the increase of realization, for the sake of increasing the appearance of Dharma, one constantly exerts steadfast effort. Focusing on one aspect, entering into selflessness, realizing without grasping, and being in accordance with it, therefore it is following one aspect. Then, the appearance of all things, will clearly appear in the mind. At that time, his grasping, will be abandoned by distraction.' These three are the clear appearance of the wisdom of non-grasping, being small, medium, and large. Immediately following that is the arising of the path of seeing without interruption, that is, realizing without grasping. At that time, one will quickly touch the samadhi of uninterruptedness. Thus, immediately following that, one will abandon the distraction of grasping. These, in order, should be known to be the warmth etc.' Thus it is said. This is showing the path of the Hearers, it is not good to say that the path of the Bodhisattva will be explained. Because this is in accordance with the treatises of the Great Vehicle such as the Ornament of the Sutras and the Stages of Meditation on the Middle Way, and does not accord with what is said in the place of the Hearers, and that after warmth is the peak, and the peak is also similar to that etc.' Thus it is said, because both can be explained by expressing intention. In the Perfection of Wisdom, 'By the basis and its antidote, the imputation of grasping has two aspects, the grasping that has the support of substance and permanence is also considered to have two aspects.' Thus it is said that the four imputations are possessed in order, and it is also the virtuous imputation of realizing without grasping, therefore it has the same meaning as this.

---

ན་མཐུན་ནོ། །མཐོང་ལམ་ལའང་བརྒྱད་ལས་དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཐེག་པ་དང་སྒོམ་པ་པོ་རང་རང་གི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་རྫོགས་ནས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་སྔར་ཐར་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ། ། 1-656 གཞུང་དུ་འབྱུང་བ་ཉིད་ལ་ཐེག་པ་དང་སྒོམ་པ་སོ་སོའི་ཞེས་དང་ཐར་པར་ཕྱིན་བྱེད་ཅེས་པ་བསྣན་པས་ཀྱང་རུང་ངོ་། །གང་ཡང་བདེན་པ་བཞིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྔར་མ་མཐོང་བ་མཐོང་ བའོ་ཞེས་ཐོ་གསུངས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་གོང་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའོ་ཞེས་སྐྱབས་གསུངས་པ་ལ་ནི་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་དུ་ཞུགས་པའི་ མཐོང་ལམ་དེ་མིན་ཏུ་འགྱུར་ཏེ། བདེན་བཞིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་ཟིན་པའི་ཕྱིར་དང་སྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་སྐྱེས་ཟིན་པས་སོ་ཞེས་གཞོན་བྱང་གསུངས་པ་དང་། མཐོང་ལམ་པའི་ས་དང་གཉེན་པོའང་མཐོང་ ལམ་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་སར་གསུངས་པའི་སྐྱོན་གནས་སོ། །གང་ལ་ནི་མཐོང་བས་སྤང་བྱའི་ས་བོན་རྩ་བ་ནས་སྤོང་བའོ། །རྟོགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་ནི་ཐེག་ཆེན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་མདོ་སྡེ་ རྒྱན་དུ། དེ་ནས་ཆོས་དབྱིངས་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། །བྲལ་བ་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་ལྟར་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ཤིང་ཇི་སྙེད་པ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ཇི་ རིགས་པ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཡོན་ཏན་ནི་ཐེག་པ་ལ་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་འབྱུང་བ་སོགས་སོ། །ལྔ་བ་དབྱེ་བ་ནི་ཐེག་པའི་ཐོམ་ལམ་གསུམ་དང་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གོ །རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་ཐད་དུ་འཆད་པ་གཉིས་དང་མཐོང་བའི་ས་དང་ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་སོགས་སོ། ། 1-657 དྲུག་པ་བྱེད་ལས་ནི་ལམ་ཕྱི་མ་འདྲེན་པ་སོགས་དུ་མ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཅིག་ཀྱང་དུ་མ་བྱེད། །ཅེས་རྣམ་འགྲེལ་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ངེས་ཚིག་ནི་སྔར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་མཐོང་བ་ མཐོང་བས་དང་། འཕགས་པའི་སར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པས་སོ་ཞེས་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུའོ། །གཞུང་དོན་ལ་བཞི་སྟེ། ངོ་བོ་དང་། དེ་རྣམ་པ་གཞན་གྱིས་གསལ་བར་བྱ་བ་དང་། སྐད་ཅིག་རྣམས་གཏན་ལ་ དབབ་པ་དང་། མཐོང་ལམ་གྱི་ལུང་དོན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱས་པར་བཤད་པར་འགྱུར་བ་ལ་བལྟོས་ནས་མདོར་བསྡུས་ན་བདག་རྐྱེན་དང་དུས་ཆོས་མཆོག་གི་མཇུག་ཐོགས་བར་མ་ཆད་དུའོ། །མི་དམིགས་ པ་ནི་དམིགས་པ་མེད་ཙམ་མིན་གྱི་དམིགས་པར་རྟོག་པའི་གཉེན་པོ་སྟེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞི་གནས་དང་ཤེས་རབ་ལྷག་མཐོང་མཚུངས་ལྡན་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་ཡན་ལག་ལྷག་མ་སོགས་དང་བཅས་པའོ། །དེ་ཉིད་གསལ་བར་བྱེད་པ་དམིགས་བྱ་གཟུང་བ་དང་དམིགས་བྱེད་འཛིན་པ་མེད་པས་མཉམ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་པའང་དེ་ཡིན་ཞེས་པའོ། །འདི་ནི་གང

【現代漢語翻譯】 不一致。見道（藏文：མཐོང་ལམ་，含義：見地之道）中，八種之外能區分作用的特徵是：資糧道和加行道行者各自的抉擇分圓滿后，在未生起出世間修道（藏文：སྒོམ་ལམ་）之前，能使之趨向解脫。 1-656 在論典中，加上『資糧道和加行道各自的』以及『趨向解脫』等詞語也可以。如果說『見到以前未見的四諦真如』，這是托的說法；如果說『在未生起出世間修道之前，現量證悟真如』，這是杰的說法，那麼聲聞乘入大乘的見道就成了非見道，因為已經見到了四諦真如，並且已經生起了無漏修道。這是堅操的說法。薩的說法是：見道者的地和對治也成了見道，這些都是過失。對於誰來說，見道能從根本上斷除見所斷的種子呢？證悟的程度，是以大乘行者為基準，如《經莊嚴論》所說：『之後證悟法界與二相，遠離現量之自性。』如是現量證悟法性，並且以三乘的差別而各不相同。功德方面，對於大乘行者來說，會出現一百一十二種功德等等。第五，分類方面，有三乘的見道和十六剎那。相的分類方面，有入流果的兩種解釋，以及見地和極喜地等等。 1-657 第六，作用方面，有引導後續道等等多種作用，如《釋量論》所說：『如是唯一亦作多。』定義方面，如《中邊分別論釋》所說：『因為見到以前未見的真如，並且能使趨入聖者之地。』論典的要義有四點：本體，以其他方式闡明，確定剎那，以及解釋見道的經文要義。第一點，如果從廣說角度來看，簡而言之，就是自緣和時法，是殊勝法的無間後續。無所緣並非僅僅是沒有所緣，而是對所緣的執著的對治，即以真如為所緣，與不分別的等持（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持）、止觀雙運（藏文：ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་，梵文：śamatha-vipaśyanā，梵文羅馬擬音：śamatha-vipaśyanā，漢語字面意思：止觀）以及菩提分法等相應。闡明這一點，就是沒有能取所取，了知平等的真如也是如此。這是誰的觀點呢？

【English Translation】 It is inconsistent. In the Path of Seeing (Tibetan: མཐོང་ལམ་, meaning: Path of Seeing), the characteristic that distinguishes its function from the other eight is: after the accumulations and preparation stages practitioners' respective decisive factors are complete, before the arising of the supramundane Path of Meditation (Tibetan: སྒོམ་ལམ་), it enables them to go to liberation. 1-656 In the treatise, it is also acceptable to add 'of the accumulations and preparation stages respectively' and 'leads to liberation'. If it is said that 'seeing the suchness of the Four Noble Truths that was not seen before', this is Tho's statement; if it is said that 'before the arising of the supramundane Path of Meditation, directly realizing suchness', this is Kyab's statement, then the Path of Seeing of the Hearer Vehicle entering the Great Vehicle becomes non-Path of Seeing, because the suchness of the Four Noble Truths has already been seen, and the stainless Path of Meditation has already arisen. This is Zhonnu Jangchub's statement. Sar's statement is: the ground and antidote of the Path of Seeing also become the Path of Seeing, these are all faults. For whom does the Path of Seeing eradicate the seeds of what is to be abandoned by seeing from the root? The degree of realization is based on the Great Vehicle practitioner, as stated in the Ornament of the Sutras: 'Then the nature of the Dharmadhatu and the two characteristics, will be realized directly, free from self-nature.' Thus, the nature of reality is directly realized, and they differ according to the distinctions of the three vehicles. In terms of qualities, for Great Vehicle practitioners, one hundred and twelve qualities will arise, and so on. Fifth, in terms of classification, there are the Path of Seeing of the three vehicles and the sixteen moments. In terms of the classification of aspects, there are the two explanations of the Stream Enterer, as well as the ground of seeing and the Extremely Joyful Ground, and so on. 1-657 Sixth, in terms of function, there are many functions such as guiding the subsequent path, as stated in the Commentary on Valid Cognition: 'Thus, one also does many.' In terms of definition, as stated in the Commentary on the Middle Way: 'Because of seeing the suchness that was not seen before, and because it leads to the ground of the noble ones.' There are four main points in the meaning of the treatise: the essence, clarifying it in other ways, determining the moments, and explaining the meaning of the scriptures on the Path of Seeing. The first point, if viewed from the perspective of extensive explanation, in brief, it is the self-condition and the temporal dharma, the uninterrupted continuation of the supreme dharma. Non-objectification is not merely the absence of objectification, but the antidote to the clinging to objectification, that is, taking suchness as the object, and being associated with non-conceptual concentration (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit: samādhi, Sanskrit Romanization: samādhi, Chinese literal meaning: concentration), the union of calm abiding and insight (Tibetan: ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་, Sanskrit: śamatha-vipaśyanā, Sanskrit Romanization: śamatha-vipaśyanā, Chinese literal meaning: calm abiding and insight), and the remaining limbs of enlightenment. Clarifying this is that there is no grasper or grasped, and knowing the equality of suchness is also the same. Whose view is this?

---

་ ཟག་གི་བདག་མེད་ཀྱི་ཞེའོ། ། གཉིས་པ་ལ་སོ་སོ་རང་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་བརྡ་བསལ་བ་སོགས་གསུམ་ནི་རིམ་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་རང་གི་རྒྱུད་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་གི་མཚན་མ་དང་། 1-658 རང་རྒྱུད་ལ་གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཀྱི་མཚན་མར་དང་རང་དང་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ཕྱིའི་དོན་ཀུན་ལ་བདག་དང་ཆོས་གཉིས་ཀའི་བརྡའ་འདུ་ཤེས་བསལ་བ་མི་རྟོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དེ་རྣམས་ནི་དོན་དམ་པའི་ ཆོས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་པའོ། །གཞན་རྟོགས་ཀྱང་གཟུང་འཛིན་གྲུབ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་གཟུང་འཛིན་དུ་བདེན་པར་ཞེན་པ་མེད་པས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིས་གཟུང་འཛིན་དུ་འགྱུར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཡེ་ཤེས་ལའང་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། འདིར་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དངོས་སུ་མི་མཐོང་ཡང་མཐོང་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་སུ་ཆོས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་མངོན་གྱུར་མེད་པས་དེ་སྐད་གསུངས་ སོ་ཞེའོ། །བསྡུ་བར་དེ་གསུམ་རིམ་པ་ལྟར་མཐོང་བས་སྤང་བྱའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་གནས་ངན་ལེན་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཀུན་དང་བྲལ་བའི་སེམས་གསུམ་སྟེ་དང་པོ་གཉིས་ཆོས་ཤེས་ དང་མཚུངས་ལྡན་དང་། ཐ་མ་རྗེས་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་ནོ། །རེ་རེ་ལའང་ཞི་གནས་དང་མཐོང་གཉིས་གཉིས་ཏེ་དྲུག་ཡིན་ཀྱང་དེ་གཉིས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཟུང་དུ་འཇུག་པས་ན་གསུམ་དུ་བཞག་ཅིང་ རྣམ་པར་མ་བཞག་པའི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པ་མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་ཞི་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་པས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ་དེའི་མཐུས་དེའི་རྗེས་སུ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་མཐའ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་པས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྗེས་ཐོབ་རྣམ་པར་གཞག་པའི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དང་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་བརྡ་མ་བསལ་བའི་ཆོས་ལ་དམིགས་པས་རྣམ་རྟོག་དང་བཅས་པར་ཡང་གསུངས་སོ། ། 1-659 དེ་ལ་འབན་དང་ཐོ་དག་བརྡ་བསལ་དང་པོ་གཉིས་འདོད་ཁམས་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པ་དང་ཐ་མ་ཁམས་གོང་མའི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པ་དང་ཉན་རང་ཁོ་ནའི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པ་སོགས་ ཀྱི་རྣམ་གཞག་མཛད་པ་ནི་བསྡུ་བའི་དགོངས་པ་མ་ལོངས་པར་མུན་སྤྲུལ་དུ་ཟད་དོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱི་དོན་ལ་གཉིས། ཉན་ཐོས་སྡེ་པའི་ལུགས་དང་། ཐེག་ཆེན་པའི་སྐད་ཅིག་དུར་སྐྱེ་ དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཆོས་བཟོད་ནི། འདོད་པའི་བདེན་པ་དང་པོ་གཉིས་དང་། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་དུཿཁ་འགོག་པ་དང་། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་དུཿཁའི་གཉེན་པོ་ལམ་ལ་དམིགས་ཏེ་འདོད་པའི་མཐོང་ སྤང་གི་ཐོབ་པ་གཅོད་པའོ། །ཆོས་ཤེས་ནི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་ཐོབ་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་བྲལ་བའི་ཐོབ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེ་བའོ། །རྗེས་བཟོད་རྗེས་ཤེས་ནི་ཁམས་གོང་ མའི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་ནས་ཚུལ་དེ་ལྟ་བུ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་ཆོས་མཆོག་ལས། ཆོ

【現代漢語翻譯】 是關於無自性的範疇。第二點，對於每個個體，消除有情眾生的概念等三個方面，是瑜伽行者逐漸消除自身相續中人我之相， 在自身相續中，將色等法視為法我之相，以及在自身和他者的相續中，對於外境的一切事物，消除我與法二者的概念和認知，這是因為不作分別念，這些都是證悟勝義諦的 如實性。即使證悟了其他，也不會成為能取所取，因為沒有對能取所取的真實執著。如果僅僅是了知所知就能成為能取所取，那麼佛陀的 智慧也會有同樣的過失。在此，聲聞等雖然沒有直接見到法無我，但在見道位時，因為沒有顯現對法的執著，所以這樣說。 總而言之，這三者依次對應著通過見道所斷除的煩惱，與煩惱相應的下品、中品和上品的三種心，前兩者與法智相應， 後者與類智相應。每一個都有寂止和觀二者，雖然有六種，但因為這二者在一剎那間同時存在，所以算作三種，並且以不作分別唸的真諦為對境，顯現平息見道所斷煩惱的 現觀智，從而現觀真諦，憑藉這種力量，隨之而來的從現觀邊際所生的智慧，現觀真諦，后得位以分別唸的真諦為對境，因為以出世間和世俗的智慧，以未消除概念的法為對境，所以也說是與分別念同在。 其中，'འབན་'（藏文，種子字，ban，禁縛）和'ཐོ་དག་'（藏文，種子字，thodag，摧破）的概念消除，前兩者以欲界的真諦為對境，後者以上界的真諦為對境，並且只有聲聞和獨覺的見道才是如此等等 這樣的分類，如果沒有完全理解總攝的意圖，就只會陷入黑暗之中。第三部分分為兩部分，總的來說分為兩部分：聲聞部派的觀點，以及大乘關於一剎那生滅的 分析。首先，對於法忍，以前兩個欲界的真諦，以及在欲界中修行的苦和滅，以及以欲界中修行的苦的對治道為對境，從而斷除欲界見道所斷的獲得。 法智是指，對於相同的對境，與從煩惱的獲得中解脫的解脫獲得同時生起。類忍和類智是指，以上界的真諦為對境，以同樣的方式，從世間法的最勝位開始。 ཆོ（藏文，種子字，cho，斷）

【English Translation】 It is about the category of selflessness. Secondly, for each individual, eliminating the concept of sentient beings, etc., these three aspects are how the yogi gradually eliminates the sign of personal self in their own continuum, In their own continuum, regarding form, etc., as the sign of the dharma self, and in their own and others' continua, for all external phenomena, eliminating the concept and cognition of both self and dharma, this is because of non-conceptualization, these are all realizing the ultimate truth of Suchness. Even if one realizes others, it will not become the grasper and the grasped, because there is no clinging to the truth of the grasper and the grasped. If merely knowing the knowable could become the grasper and the grasped, then the Buddha's wisdom would also have the same fault. Here, although the Shravakas, etc., do not directly see the selflessness of phenomena, in the stage of the path of seeing, because there is no manifestation of clinging to phenomena, so it is said. In summary, these three correspond in order to the afflictions to be abandoned by seeing the path, the three minds of inferior, intermediate, and superior quality that are in accordance with the afflictions, the first two corresponding to the knowledge of dharma, the latter corresponding to the subsequent knowledge. Each has both quiescence and insight, although there are six, but because these two exist simultaneously in one instant, they are counted as three, and taking the unconceptualized truth as the object, manifesting the pacification of the afflictions to be abandoned by seeing the path, the wisdom of manifest realization, thereby manifestly realizing the truth, by the power of this, the wisdom arising from the edge of manifest realization that follows, manifestly realizing the truth, the subsequent attainment takes the conceptualized truth as the object, because with the wisdom of the supramundane and the conventional, taking the dharma without eliminating concepts as the object, so it is also said to be with conceptualization. Among them, the concept elimination of 'འབན་' (Tibetan, seed syllable, ban, binding) and 'ཐོ་དག་' (Tibetan, seed syllable, thodag, destroying), the former two take the truth of the desire realm as the object, the latter takes the truth of the upper realms as the object, and only the path of seeing of the Shravakas and Pratyekabuddhas is like this, etc. Such classifications, if one does not fully understand the intention of the summary, will only fall into darkness. The third part is divided into two parts, generally divided into two parts: the view of the Shravaka school, and the Mahayana's analysis of the momentary arising and ceasing. First, for the forbearance of dharma, with the first two truths of the desire realm, and the suffering and cessation practiced in the desire realm, and taking the antidote path of the suffering practiced in the desire realm as the object, thereby cutting off the attainment to be abandoned by seeing the path of the desire realm. The knowledge of dharma refers to, for the same object, the simultaneous arising with the attainment of liberation from the attainment of afflictions. The forbearance of kind and the knowledge of kind refer to, taking the truth of the upper realms as the object, in the same way, starting from the most excellent position of worldly dharma. 'ཆོ' (Tibetan, seed syllable, cho, cutting)

---

ས་ཀྱི་བཟོད་པ་ཟག་པ་མེད། །འདོད་སྡུག་བསྔལ་ལའོ་དེ་ལས་ནི། །དེ་ཉིད་ལ་ཆོས་ཤེས་དེ་བཞིན། །སྡུག་ བསྔལ་ལྷག་ལ་རྗེས་བཟོད་ཤེས། །བདེན་པ་གསུམ་ལ་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་དང་། བཟོད་དང་ཤེས་ལ་གོ་རིམ་བཞིན། །བར་ཆད་མེད་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ། །དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ནི། །མ་མཐོང་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་བའི་ལམ། ། 1-660 ཞེས་ཏེ་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་ནི་སྔར་མ་མཐོང་བ་བལྟ་བྱ་མེད་ཀྱི་མཐོང་བ་གོམས་པར་བྱེད་པས་ན་སྒོམ་ལམ་མོ། །ལམ་ལ་རྗེས་བཟོད་མ་མཐོང་བ་མཐོང་ངོ་ཞེ་ན། སྐད་ཅིག་གཅིག་མ་ མཐོང་བས་བདེན་པ་མ་མཐོང་བ་མིན་ཏེ། ཉག་མ་གཅིག་མ་བརྔས་པས་ཞིང་མ་བརྔས་པ་མིན་པ་བཞིན་ནོ། །ཤེས་པ་གཞན་བདུན་ཡང་མཐོང་ལམ་མིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། བདེན་པ་མཐོང་བ་ ཀུན་མ་རྫོགས་པས་དེའི་བར་ན་གནས་པས་མཐོང་ལམ་དུ་འཐད་དོ། །ཆོས་སྲུང་བའི་སྡེ་པ་སོགས་ནི་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་སྨྲ་ལ་མང་པོས་བཀུར་བ་སྐད་ཅིག་བཅུ་གཉིས་ སུ་སྨྲའོ། །གཉིས་པ་ལ་ལྔ་སྟེ། གཞུང་དུ་གསུངས་ཚུལ་དང་། མི་འཐད་པ་དགག་པ་དང་། གཞུང་འདིའི་དགོངས་པ་གཟུང་བ་དང་། སྒོམ་པའི་ཡུན་དང་། ཤེས་བྱ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི་དཔལ་ལྡན་ཟླ་བ་ གྲགས་པས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ཁོ་ན་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་སྟེ། ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁོ་ན་ལ་ཆར་ཕྱེ་ནས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་བཞག་པ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་བསྟན་པས་ འདུལ་བར་བྱ་བ་ལ་ཕན་པའི་ཆེད་དུའོ་ཞེས་རིགས་པ་དྲུག་བཅུ་པའི་འགྲེལ་པར་གསུངས་སོ། །བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེ་བ་མེད་པས་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་རྟོགས་ལ། འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་གཞན་དུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་གཅོད་པ་ལས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་བཤད་དོ། ། 1-661 སློབ་དཔོན་ལ་ལ་དུཿཁ་ལ་ཆོས་བཟོད་མཐོང་ལམ་དངོས་དང་གཞན་བཅོ་ལྔ་བཏགས་པ་བར་སྨྲའོ། །ལ་ལ་འབྲས་བུའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལས་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་སྐད་ཅིག་དང་བདེན་པ་སོ་སོ་ལ་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་བསལ་བས་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏེ་བཅུ་དྲུག་ཀུན་ཀྱང་མཐོང་ལམ་དངོས་སུ་འདོད་དོ། །བསྟན་པ་གནས་པ་རྒྱས་པའི་རྣམ་གཞག་སྤྲོས་པ་དང་ བཅས་པ་ལ་ཆོས་ཤེས་དང་མཐུན་པའི་སེམས་བཞི་དང་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་བཞི་དང་མཇུག་ཏུ་ཞི་གནས་འབའ་ཞིག་པའི་སེམས་དང་དགུའི་མཐོང་ལམ་རྫོགས་ལ། དོན་དམ་རྣམ་བཞག་སོ་སོ་ རང་རིག་སྤྲོས་མེད་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གཅིག་ཉིད་ཀྱིས་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལས་བརྩམས་ཏེ་མཐོང་ལམ་རྫོགས་པར་འགྱུར་བར་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་བོད་གྱི་སློབ་དཔོན་མང་པོ་ རྣམས་ལུང་དེ་དག་གིས་ནི་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་ཤིང་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་མིན་གྱི་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའང་གཞུང་འདི་དང

【現代漢語翻譯】 『地的忍（藏文），無漏（藏文）。于欲苦（藏文）等，由此（藏文）而生。彼（藏文）即是法智（藏文），如是（藏文）。于苦（藏文）之上，隨忍智（藏文）。於三真諦（藏文），亦如是（藏文）。』又說：『于忍（藏文）與智（藏文），次第而行。無間道（藏文）與解脫道（藏文）耶？於此剎那十五（藏文）者，未見（藏文）為見（藏文）故，見道（藏文）。』 1-660 如是第十六剎那（藏文）者，乃是先前未見，無可觀看，而修習所見，故為修道（藏文）。若於道（藏文）中，隨忍（藏文）未見而見耶？非以一剎那（藏文）未見，即謂未見真諦（藏文），譬如未割一株禾苗，不能說未收割田地。若謂其餘七智（藏文）亦不成見道（藏文）耶？以未圓滿見一切真諦（藏文），故住于其間，故可稱為見道（藏文）。護法部（藏文）等，說現證真諦（藏文）為一，而多人所敬者，則說為十二剎那（藏文）。第二，分五部分：經中所說之方式，破斥不合理之處，領會此經之意，修行之時間，以及所知之分析。第一，聖者月稱（藏文）說，僅於一剎那（藏文）見彼真如（藏文），將本體同一之智慧（藏文）分解為十六剎那（藏文），乃為教化所化有情之方便，于《六十正理論釋》（藏文）中如是說。于《八千頌大釋》（藏文）中說，法界（藏文）無有差別，故以一剎那（藏文）證悟，以錯亂之因，於他處妄加分別，為斷除此妄分別，故說為十六剎那（藏文）。 1-661 有論師說，于苦（duhkha，梵文天城體，duḥkha，苦），法忍（藏文）為真實見道（藏文），其餘十五（藏文）為假立。有論師說，從果之現證（藏文）而言，于大乘（藏文）中，以剎那（藏文）及各別真諦（藏文）遣除顛倒，故於各別證悟之現證（藏文）中，有十六剎那（藏文），故認為十六（藏文）皆為真實見道（藏文）。若廣說住持及弘揚教法之方式，則與法智（藏文）相應之心有四，與隨智（藏文）之品類相應者有四，最終以唯有止觀（藏文）之心有九，而圓滿見道（藏文）。若於勝義之各別體性，自證無戲論中，則與真如智（藏文）及相應者，以一即一切之心性為基礎，而圓滿見道（藏文）。第二，許多藏地論師說，彼等經文所說，並非一生之剎那（藏文）及臨終之剎那（藏文），而是指事業圓滿之剎那（藏文）。彼等亦與此經……

【English Translation】 'The patience of the earth (藏文), without outflows (藏文). In suffering of desire (藏文) etc., from this (藏文) it arises. That (藏文) is the Dharma-knowledge (藏文), thus (藏文). Above suffering (藏文), subsequent patience-knowledge (藏文). Likewise for the three truths (藏文).' And it says: 'For patience (藏文) and knowledge (藏文), in order. Uninterrupted path (藏文) and liberation path (藏文)? In this, fifteen moments (藏文) are, for not seeing (藏文) to see (藏文), the path of seeing (藏文).' 1-660 Thus, the sixteenth moment (藏文) is, previously unseen, nothing to be seen, but practicing seeing, therefore it is the path of meditation (藏文). If in the path (藏文), subsequent patience (藏文) is unseen and seen? It is not that not seeing in one moment (藏文) means not seeing the truth (藏文), just as not reaping one stalk of grain does not mean not reaping the field. If the other seven knowledges (藏文) also do not become the path of seeing (藏文)? Because not all truths (藏文) are completely seen, it remains in between, so it is appropriate to call it the path of seeing (藏文). The Dharmapala sect (藏文) etc., say that the direct realization of the truth (藏文) is one, and those revered by many say it is twelve moments (藏文). Second, it is divided into five parts: the way it is said in the scriptures, refuting the unreasonable, understanding the meaning of this scripture, the duration of practice, and the analysis of what is to be known. First, the glorious Chandrakirti (藏文) said that in only one moment (藏文) one sees that suchness (藏文), dividing the wisdom (藏文) of the same essence into sixteen moments (藏文) is for the benefit of those to be tamed by teaching, as said in the commentary on the 'Sixty Stanzas on Reasoning' (藏文). In the Great Commentary on the Eight Thousand Verses (藏文), it is said that there is no difference in the Dharmadhatu (藏文), so it is realized in one moment (藏文), and to cut off the false imputation of others due to the cause of confusion, it is explained as sixteen moments (藏文). 1-661 Some teachers say that in suffering (duhkha, 梵文天城體，duḥkha，苦), Dharma-patience (藏文) is the actual path of seeing (藏文), and the other fifteen (藏文) are nominal. Some say that from the direct realization of the result (藏文), in the Mahayana (藏文), by eliminating the perversion in each moment (藏文) and each truth (藏文), there are sixteen moments (藏文) in the direct realization of each realization, so all sixteen (藏文) are considered the actual path of seeing (藏文). If one elaborates on the way to maintain and spread the teachings, then there are four minds that correspond to Dharma-knowledge (藏文), four that correspond to the category of subsequent knowledge (藏文), and finally, with nine minds that are solely shamatha (藏文), the path of seeing (藏文) is completed. If in the individual nature of ultimate truth, in self-awareness without elaboration, then with suchness-knowledge (藏文) and its associates, based on the nature of one mind that is all, the path of seeing (藏文) will be completed. Second, many Tibetan teachers say that those scriptures do not refer to the moment (藏文) of one lifetime or the moment (藏文) of death, but to the moment (藏文) of the completion of activity. These also agree with this scripture...

---

་བསྟུན་ན་དབང་པོ་གསུམ་གྱི་ས་མཚམས་བར་ཆད་མེད་ པ་དང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་མི་འཐད་ཅིང་དོན་གསང་དུ་མཐོང་ལམ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་དང་པོར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་སྔོན་ཉམས་སུ་མ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་དྲན་པ་མེད་ཀྱང་གཉིས་པ་སོགས་ན་ཡོད་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 1-662 ངུར་སྨིག་པ་སོགས་ནི་འདི་ཉིད་དུ་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་ཀུན་ལ་མཚན་མ་མེད་པར་བཤད་པས་མཐོང་ལམ་ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་བདེན་པ་བཞིའི་ཆོས་ཉིད་མ་དག་ པ་རྟོགས་པའི་ཆོས་བཟོད་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་མཐོང་སྤང་སྤོང་བྱེད་གཅིག་དང་ཆོས་ཉིད་དག་པ་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་གནས་གྱུར་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་གཅིག་སྟེ་ སྐད་ཅིག་གཉིས་སུ་སྐྱེ་ལ། དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་རིག་གི་ཆའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་རྗེས་བཟོད། རང་རིག་གི་ཆའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཆ་ན་རྗེས་ཤེས་ སུ་འཇོག་གསུང་ངོ་། །དེ་ལྟ་ན་མཐོང་ལམ་ལྡོག་པ་ཕྱེ་ན་ཉེར་བཞིར་འགྱུར་ཏེ་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་བརྒྱད་ཀྱིས་གཞན་རིག་གི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་རྗེས་བཟོད་བརྒྱད་དང་། རང་རིག་གི་རྟོགས་པ་རྗེས་ ཤེས་བརྒྱད་ཡོད་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་མེད་ན་རྩ་འགྲེལ་གྱི་གཞུང་དང་འགལ་ཞིང་། རང་རིག་དང་གཞན་རིག་གི་ཆའི་ཡེ་ཤེས་རྟོགས་པའི་ཁས་བླངས་དང་འགལ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ལུང་དེ་ ནི་ཆོས་ཅན་གྱི་མཚན་མ་མེད་པ་མིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་མཚན་མ་མེད་པར་གསུངས་པའོ་ཞེས་འཇམ་གསར་གསུང་ངོ་། །འབྲེ་ཆེན་པོ་བདེན་བཞིའི་ཆོས་ཉིད་མ་དག་པ་རྟོགས་པ་བར་ཆད་མེད་ལམ་མཐོང་སྤང་སྤོང་བ་ཆོས་བཟོད་སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་། 1-663 ཆོས་ཉིད་དག་པ་སྤང་བྱའི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མས་དག་པ་རྟོགས་པ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་ཆོས་ཤེས་དང་། དེ་གཉིས་འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་དོན་དམ་མཁྱེན་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རིགས་སྔར་མ་རྟོགས་པ་རྟོགས་པ་རྗེས་བཟོད་དང་། དེ་ཡེ་ཤེས་སྔ་མ་གཉིས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་དུ་ངེས་པ་ཀུན་རྫོབ་མཁྱེན་པའི་རིགས་སྔར་མ་མཐོང་བ་རྗེས་ཤེས་ཏེ་སྐད་ཅིག་བཞིར་ སྐྱེ་ཞིང་། དེ་བཞི་ཡུལ་དང་བྱེད་པའི་ལྡོག་པའི་དབྱེ་བས་བཅུ་དྲུག་སྟེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། བདེན་དང་བདེན་ལ་བཟོད་པ་དང་། །ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་རྣམ་བཞི་ཡིས། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཁྱབ་བྱེད་སྡུག་ བསྔལ་ངོ་བོས་སྟོང་པར་རྟོགས་པ་ན་ཁྱབ་བྱ་ཀུན་འབྱུང་དང་དེ་གཉིས་འགགས་པའི་འགོག་པ་དང་དེའི་ཐབས་ལམ་བདེན་ཡང་ངོ་བོས་སྟོང་པར་རྟོགས་ཏེ། ཉི་ཁྲི་ཊིག་མོ་ཆེར། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཉིད་ སྟོང་མཐོང་ཚེ། །ཀུན་འབྱུང་སྟོང་པ་ཅིས་མི་རྟོགས། །ཞེས་གསུང་ངོ། །དེ་མི་རིགས་ཏེ་ལུང་དེ་ནི་བདེན་དང་བདེན་ལ

【現代漢語翻譯】 如果按照這種說法，那麼三個有情眾生的地界之間沒有間隔，解脫之道也不合理，並且在勝義諦中，見道不會成為菩提資糧的第一步，因為它之前沒有體驗過。如果這樣說，那麼這與經中說第一個剎那沒有憶念，但第二個剎那等有憶念相矛盾。這是這樣說的。 身著袈裟者等在此處說，忍和智對一切都沒有相，因此一切見道都是見如實。其中，證悟不凈的四諦法性的法忍是無間道，是見道所斷的對治；證悟清凈的法性的法智是解脫道，是將如實作為轉變的對境。這兩者在兩個剎那產生。通過它們，從證悟他覺部分的智慧法性的角度來說，是后忍；從證悟自覺部分的智慧法性的角度來說，是后智。是這樣說的。如果這樣，那麼見道如果分開，就會變成二十四種，因為有證悟他覺法性的八種法忍法智，以及八種后忍，還有證悟自覺的八種后智。如果法沒有智慧的顯現，那麼就與根本論和釋論相矛盾，並且與證悟自覺和他覺部分的智慧的承諾相矛盾。這是這樣說的。經文不是說法的相沒有，而是說沒有分別唸的相。這是嘉賽說的。 大德認為，證悟不凈的四諦法性，是無間道，是見道所斷的對治，是法忍，是一個剎那； 證悟清凈的法性，從所斷的惡趣垢染中清凈，是解脫道，是法智。這兩者是聖法的因，是現量顯現的，是證悟勝義諦的智慧之類，是證悟先前沒有證悟的后忍；並且確定這兩種先前的智慧是所緣境，是證悟世俗諦之類，是先前沒有見過的后智。這四者在四個剎那產生。這四者通過所緣境和作用的差別，分為十六種。在《現觀莊嚴論》中說：『于諦及諦之，忍與智剎那，各有四差別。』意思是，證悟周遍的苦諦自性空性時，也證悟所周遍的集諦，以及集諦和苦諦滅盡的滅諦，以及滅苦之道諦的自性空性。在《二萬頌大疏》中說：『見苦法性空性時，為何不證集諦空？』是這樣說的。這不合理，因為經文是關於諦和諦的。

【English Translation】 If we follow this, then there is no gap between the realms of the three sentient beings, and the path of liberation is not reasonable. Moreover, in the ultimate truth, the path of seeing will not become the first step of the accumulation of enlightenment, because it has not been experienced before. If you say so, then this contradicts the statement in the sutra that there is no mindfulness in the first moment, but there is mindfulness in the second moment, etc. This is what was said. Those wearing kasayas, etc., say here that tolerance and knowledge have no characteristics for everything, so all paths of seeing are seeing reality. Among them, Dharma-tolerance, which realizes the impure nature of the Four Noble Truths, is the path of no interruption, and is the antidote to what is abandoned by the path of seeing; Dharma-knowledge, which realizes the pure nature, is the path of liberation, which takes reality as the object of transformation. These two arise in two moments. Through them, from the perspective of realizing the Dharma-nature of wisdom in the part of other-awareness, it is subsequent tolerance; from the perspective of realizing the Dharma-nature of wisdom in the part of self-awareness, it is subsequent knowledge. That's what was said. If so, then if the path of seeing is divided, it will become twenty-four kinds, because there are eight kinds of Dharma-tolerance and Dharma-knowledge that realize the Dharma-nature of other-awareness, and eight kinds of subsequent tolerance, and eight kinds of subsequent knowledge that realize self-awareness. If Dharma does not have the manifestation of wisdom, then it contradicts the root text and commentary, and contradicts the commitment to realize the wisdom of self-awareness and other-awareness. That's what was said. The sutra does not say that the characteristics of Dharma do not exist, but that the characteristics of conceptual thoughts do not exist. This is what Jamyang Khyentse said. The great Bhikshu believes that realizing the impure nature of the Four Noble Truths is the path of no interruption, which is the antidote to what is abandoned by the path of seeing, and is Dharma-tolerance, which is one moment; Realizing the pure nature, purified from the defilements of the evil realms to be abandoned, is the path of liberation, which is Dharma-knowledge. These two are the cause of the noble Dharma, which is the category of wisdom that realizes the ultimate truth, which is manifested directly, and is the subsequent tolerance that realizes what was not previously realized; and it is certain that these two previous wisdoms are the object, which is the category of wisdom that realizes the conventional truth, which is the subsequent knowledge that was not previously seen. These four arise in four moments. These four are divided into sixteen kinds by the difference of object and function. In the 'Ornament for Clear Realization' it says: 'In truth and truth, tolerance and knowledge, each has four differences.' It means that when realizing the emptiness of the nature of pervasive suffering, one also realizes the pervasive origin, and the cessation of the origin and suffering, and the truth of the path to cessation is also realized as empty in nature. In the 'Great Commentary on the Twenty Thousand Verses' it says: 'When seeing the emptiness of the nature of suffering, why not realize the emptiness of the origin?' That's what was said. This is not reasonable, because the sutra is about truth and truth.

---

་ཞེས་པས་བཅུ་དྲུག་གི་ཤེས་བྱེད་དུ་འགྱུར་བས་དང་། ཉི་ཁྲི་སྣང་བ་དེ་ ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། སྐད་ཅིག་བརྒྱད་པ་ལ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ཚད་མེད་པ་རྣམས་ངེས་པར་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་སྐད་ཅིག་དགུ་པ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ལ་བལྟོས་པ་མེད་པས་འགོག་པར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་སོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། ། 1-664 ཁྱབ་བྱེད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་མཐོང་ཡང་ཁྱབ་བྱ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་སྒྲོ་འདོགས་མི་ཆོད་པ་སྲིད་དེ། རང་རྒྱལ་གྱིས་གཟུང་བ་མེད་པར་རྟོགས་ཀྱང་འཛིན་པ་མེད་པར་མ་རྟོགས་པར་གསུངས་ པ་ལྟ་བུའོ། །ཀོ་བོ་ཡེ་འབྱུང་ནི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བརྒྱད་དེ་ཆོས་བཟོད་བཞི་དང་། རྗེས་བཟོད་བཞིའོ། །ཤེས་པ་བརྒྱད་ནི་མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་ཐོབ་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བས་བསྡུས་པ་ སྟེ། བསྡུ་བར་སེམས་བརྒྱད་དང་ཞི་གནས་དང་དགུར་བཤད་པ་དང་། འདིར་ཤེས་པ་བརྒྱད་སྒོམ་ལམ་དུ་གསུངས་པའོ་ཞེས་གསུང་བའང་མི་འཐད་དེ། དགུས་རྫོགས་པར་གསུངས་པ་ནི་བརྒྱད་ཀྱི་ཤེས་བྱེད་དུ་མི་ རུང་བས་དང་། སྒོམ་ལམ་དུའང་ཆོས་ཤེས་པའི་ཕྱོགས་དང་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཞེས་པས་བཟོད་པའང་ཡིན་པར་གསལ་ཞིང་ཤེས་པ་ཉིད་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་། མཐོང་ལམ་དང་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཤེས་པ་བརྒྱད་ཤིན་ ཏུ་ཐ་དད་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ཆོས་བཟོད་ཀྱི་མཇུག་ཏུ་ཆོས་ཤེས་སྐྱེ་བ་སོགས་ངེས་པ་གསུངས་པས་ན་མཐོང་སྒོམ་འདྲེས་པར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གང་ཡང་སྐད་ཅིག་དུར་སྐྱེ་དཔྱོད་པ་ལ། དོན་ དམ་པར་མཐོང་ལམ་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་དོ་ཞེས་ས་སྐྱ་པཎྚི་ཏ་གསུངས་པའང་གཙུག་ལག་ཁང་ལ་ཀ་བ་དུ་ཡོད་དྲིས་པ་ན། ནམ་མཁའ་ལ་ཀ་བ་མེད་དོ་ཞེས་ལན་འདེབས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། 1-665 བདེན་པ་གཉིས་རྣམ་པར་མ་ཕྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་བཅུ་དྲུག་ཉིད་དེ། ཆོས་བཟོད་ཀྱི་བར་མ་ཆད་དུ་ཆོས་ཤེས་དང་། དེའི་བར་མ་ཆད་དུ་རྗེས་བཟོད་སྐྱེ་བ་དང་། དབང་པོ་ཟག་མེད་གཉིས་ ཀྱི་ས་མཚམས་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་ལ་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་འབྱུང་བ་ཐེག་ཆེན་པའི་ལུགས་ཡིན་པར་ཡང་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པར་དབང་པོ་གསུམ་གྱི་རྣམ་གཞག་འདི་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ལུགས་སུ་བཤད་ པ་དང་། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུའང་མཐོང་ལམ་གྱི་བཀོད་པ་འདི་ཁོ་ན་ལྟར་བཤད་པས་སོ། །བཞི་པ་ནི་སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་མཐོང་ལམ་ལ་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཡོད་ལ་བློ་རིག་ ཀྱང་གསུམ་སྟེ། སྣང་བཅས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྣང་བ་སྟེ། དེའང་ཉན་རང་ལ་ཆོས་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྣང་བ་དང་སྣང་མེད་དོན་དམ་བདེན་པ་དང་མཐུན་པར་སྣང་མེད་དུ་འཇོག་པའམ་སྤང་བྱའི་བློ་ ཟད་པའི་དགག་པ་དང་། རྟོག་བཅས་ཤེས་བྱ་སྣ་ཚོགས་ལ་དཔྱོད་པའི་རྟོག་པའོ་ཞེས་བཤད་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་གཞུང་དུ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་སྤང་བྱ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་ག

【現代漢語翻譯】 因為『如是』成爲了十六種知識的所知，並且在《二萬頌光明釋》中說：『在第八剎那，菩薩們必須具有無量，否則，在第九剎那，因為不顧及眾生的界限，將會墮入止滅。』 即使見到遍及萬物的自性空，也可能無法斷除對所遍及萬物的自性空的增益，就像經中說的那樣：『即使了悟到沒有所取，也沒有了悟到沒有能取。』科沃·耶炯指的是見道第八剎那，即四種法忍和四種后忍。八種智慧是指見道后得位，由修道位的正確見解所攝持，有說攝為八識和寂止等九種，這裡說八種智慧屬於修道位是不合理的，因為說九種圓滿不能作為八種的所知，並且在修道位中，也有法智和類智，因此忍也是明確的，即使是智慧本身，見道和修道的八種智慧也截然不同，因為在法忍的結尾，明確地說會生起法智等，因此見道和修道會混雜生起。無論如何，在剎那間進行觀察時，薩迦班智達說：『在勝義諦中，見道沒有生起。』這就像被問到寺廟有多少根柱子時，回答說：『天空中沒有柱子。』 這是沒有區分二諦。第三是十六種，即法忍之間無間生起法智，法智之間無間生起類忍，以及兩種無漏根的界限放在前後剎那的緣故。這裡出現的大乘宗義，也在《中邊分別論》的註釋中說，三種根的分類是瑜伽行派的宗義，並且在《八千頌大釋》中也只說了這樣的見道安排。第四是阿阇黎法友說，見道有加行、正行、後行三種，智慧也有三種，即顯現為有相的如幻，也就是聲聞和獨覺顯現為十六種法，以及與無相的勝義諦相符的無顯現，或者說是斷除所斷之智的遮遣，以及有分別的對各種所知進行觀察的分辨。

【English Translation】 Because 'thus' becomes the knowable of sixteen knowledges, and in the commentary of 'Twenty Thousand Lights', it is said: 'In the eighth moment, Bodhisattvas must have immeasurable ones, otherwise, in the ninth moment, because it does not consider the realm of sentient beings, it will fall into cessation.' Even if one sees that the nature of pervasiveness is empty, it is possible that the imputation of the emptiness of the nature of what is pervaded is not severed, just as it is said that 'even if one realizes that there is no object to be grasped, one has not realized that there is no grasping subject.' Kobo Yejung refers to the eighth moment of the path of seeing, which is the four Dharma-kshantis and the four subsequent-kshantis. The eight knowledges refer to the post-attainment of the path of seeing, which is encompassed by the correct view of the path of meditation. It is said that it is encompassed by eight consciousnesses and nine including quiescence. It is unreasonable to say that the eight knowledges here belong to the path of meditation, because it is said that nine complete cannot be the knowable of eight, and in the path of meditation, there are also Dharma-jnana and Anvaya-jnana, so forbearance is also clear, even if it is knowledge itself, the eight knowledges of the path of seeing and the path of meditation are very different, because at the end of Dharma-kshanti, it is clearly said that Dharma-jnana etc. will arise, so the path of seeing and the path of meditation will arise mixed. In any case, when observing in an instant, Sakya Pandita said: 'In the ultimate truth, the path of seeing does not arise.' This is like being asked how many pillars there are in the temple, and answering: 'There are no pillars in the sky.' This is not distinguishing the two truths. The third is the sixteen, that is, Dharma-jnana arises without interruption between Dharma-kshantis, Anvaya-kshanti arises without interruption between Dharma-jnanas, and the boundary between the two uncontaminated faculties is placed in the previous and subsequent moments. The Mahayana doctrine that appears here is also stated in the commentary of 'Distinguishing the Middle and the Extremes', that the classification of the three faculties is the doctrine of the Yogacara school, and in the 'Great Commentary on the Eight Thousand Verses', only such an arrangement of the path of seeing is described. The fourth is that Acharya Dharmamitra says that the path of seeing has three stages: preparation, main practice, and subsequent practice, and there are also three kinds of wisdom, namely, appearing as having characteristics like illusion, that is, the Shravakas and Pratyekabuddhas appear as sixteen dharmas, and the non-appearance that is in accordance with the ultimate truth of non-appearance, or the negation of the wisdom that eliminates what is to be abandoned, and the discrimination of observing various knowable objects with conceptualization.

---

ཉིས་སོགས་སྤོང་བའི་དོན་ དུ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སུ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ་ཞེས་སྨྲའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །རིགས་པའི་རལ་གྲི་དུས་རིང་པོར་མཐོང་ལམ་སྐྱེད་ནས་མཐོང་སྤང་མ་ཟད་ཀྱི་བར་དུ་སྒོམ་ལ། དེའང་ཤེས་རབ་དང་བརྩོན་འགྲུས་སོགས་ཀྱིས་དུ་མར་འགྱུར་བ་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་བསྒོམས་པ་བཞིན་ཏེ། 1-666 ལང་ཀར་གཤེགས་པར། རབ་ཏུ་དགའ་བའི་ས་བསྒྲུབས་ཏེ། །བདེ་བ་ཅན་དུ་དེ་འགྲོ་འོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་ས་གཉིས་པ་ནི་མ་ཐོབ་པས་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་སྔར་སྤང་བྱ་འགག་པ་དང་གཉེན་པོ་ སྐྱེ་བ་དུས་གཅིག་པར་གསུངས་པ་མ་དྲན་པའོ། །ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་མཐོང་ལམ་གྱིས་མ་ཁྱབ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་བཤད་དུ་ས་དང་པོ་ལའང་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་འོག་ཏུ་སྒོམ་ པའི་ལམ་ཡོད་མོད་ཀྱི་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ཉིད་རིགས་ཏེ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དང་དེའི་རྒྱན་དུ་གསུངས་པའི་ས་ཡོངས་སྦྱོང་གི་ཆོས་དམ་ཆོས་དམིགས་པ་ཚོལ་བ་སོགས་མཐོང་ལམ་མཉམ་བཞག་ཙམ་ལ་ མི་རྫོགས་ཤིང་། ས་སྔ་མའི་ཡོངས་སྦྱོང་མ་རྫོགས་པར་ཕྱི་མར་འཕོ་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པར་ཡང་ས་དང་པོའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་སོགས་སྒོམ་ལམ་དུ་བཤད་པས་སོ། །དེས་ ན་མཉམ་བཞག་སྒོམ་ཐུན་གཅིག་ལ་སྐྱེ་སྟེ། ཆོས་ཉིད་སྔར་མ་མཐོང་བ་རྟོགས་པ་མཐོང་ལམ་ཡིན་ཞིང་དེའང་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་ཆོས་ཉིད་གོམས་པའི་སྟོབས་ལས་དེ་ཙམ་ལ་མཐོང་བར་ནུས་པའི་ ཕྱིར་དང་། སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་རྒྱུན་མི་ཆད་དུ་སྐྱེ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །རྗེས་ཐོབ་ནི་སྒོམ་ལམ་ཡིན་གྱི་མཐོང་ལམ་མིན་ཏེ་སྔར་མ་མཐོང་བ་མཐོང་བྱེད་མེད་པས་སོ། །མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་རྣམས་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བ་དང་དུས་མཉམ་དུ་འགག་པའི་ཕྱིར་ལམ་སྐྱེས་ཕྱིན་ཆད་སྤང་རྒྱུ་མེད་དོ། ། 1-667 ལྔ་པ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་མ་དག་པ་དང་དག་པ་རྟོགས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་རང་གི་བློས་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ཤེས་བྱེད་མེད་པས་ན་དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་ བྲང་ཏི་སྤང་བྱ་དང་ཉེ་རིང་གིས་འཇོག་པ་དང་། འབྲེ་གནས་ངན་ལེན་གྱིས་དྲི་མ་ཡོད་མེད་དུ་གསུངས་པ་ནི་དཔྱོད་པ་དོན་མེད་པའོ། །གནས་ངན་ལེན་ནི་ཐེག་ཆུང་བའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ལའང་ ཡོད་དོ། །གཉིས་ཀའང་མཐོང་སྤང་གིས་དག་ཅིང་སྒོམ་སྤང་གིས་མ་དག་པར་ཁྱད་མེད་དོ། ། གཞུང་དོན་ལ་ལྔ་ལས་དབྱེ་བ་ནི་ཡང་མཐོང་ལམ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་དེ་རབ་ཏུ་དབྱེ་ན། སྡུག་བསྔལ་ ལ་སོགས་བདེན་པ་ལ། །ཆོས་ཤེས་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་ཡི། །བཟོད་ཤེས་སྐད་ཅིག་བདག་ཉིད་ནི། །ཞེས་ཡུམ་གྱི་རྒྱན་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཆོས་མཆོག་གི་མཇུག་ཐོགས་ནི་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཁོ་ནའི་ དབང་དུ་བྱས་པའོ། །འོ་ན་མཐོང་ལམ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཕྱིར་ན་རྣམ་པར་མ་ཕྱེ་བར་ཡེ་ཤེས་བཅུ་དྲུག་

【現代漢語翻譯】 據說，爲了捨棄二取等，要一百一十二次進入等持。如同用智慧之劍長期修習見道，直到斷除見道所斷。而且，如同聖者龍樹菩薩用智慧和精進等多次修習數百年一樣。 《楞伽經》中說：『證得極喜地，彼往生極樂世界。』因此，說沒有獲得二地，是沒有想起之前所說的斷除所斷和生起對治是同時的。極喜地並非完全被見道所涵蓋，因為在《現觀莊嚴論》的註釋中說，即使在初地也有見道之下的修道。這正是合理的，因為經中所說的成佛之母及其莊嚴，以及清凈地的法，如尋找正法等，並非僅在見道等持中完成。而且，在之前的地沒有完全清凈之前，轉移到後面的地是不合理的。在《八千頌釋》中也說，初地的第二個剎那等是修道。因此，一個等持的修習生起，證悟之前未見的法性是見道，而且在法最勝位以下，依靠串習法性的力量，才能在那時見到。並且，據說十六個剎那不斷生起。后得是修道，而不是見道，因為沒有能見之前未見之物的。見道所斷的種子在生起見道的同時斷滅，因此，生起道之後就沒有需要斷除的了。 關於第五點，說通過法忍法智證悟不清凈和清凈的法性，這只是自己的臆測，沒有能成立的理由。因此，區分它們在於與所斷的遠近，以及說依靠異熟果的染污來區分有無，這是沒有意義的思辨。異熟果即使在小乘的阿羅漢那裡也有。兩者都通過見道清凈，通過修道不清凈，沒有區別。關於經文的意義，從五種中進行區分，實際上是簡略地顯示了見道，如果詳細區分，就像《現觀莊嚴論》中所說：『于苦等諦中，法智與類智，忍智剎那性。』法最勝位的緊隨之後，只取第一個剎那。如果見道是不分別的，那麼為什麼要有十六種智慧呢？

【English Translation】 It is said that in order to abandon dualistic grasping and the like, one enters into equipoise one hundred and twelve times. Just as one cultivates the path of seeing for a long time with the sword of wisdom, until severing what is to be abandoned by the path of seeing. Moreover, just as the noble Nāgārjuna cultivated for many hundreds of years with wisdom and diligence, etc. In the Laṅkāvatāra Sūtra, it says, 'Having attained the Extremely Joyful Ground, he goes to the Land of Bliss.' Therefore, saying that the second ground has not been attained is not remembering that the cessation of what is to be abandoned and the arising of the antidote are said to be simultaneous. The Extremely Joyful Ground is not entirely encompassed by the path of seeing, because in the commentary on the Ornament of Clear Realization, it says that even in the first ground, there is a path of cultivation beneath the path of seeing. This is precisely reasonable, because the mother of the Buddhas and its ornament, as spoken of in the scriptures, and the Dharma of purifying the grounds, such as seeking the true Dharma, etc., are not completed merely in the equipoise of the path of seeing. Moreover, it is unreasonable to transfer to a later ground before the complete purification of the previous ground. In the Explanation of the Eight Thousand Verses, it is also said that the second moment of the first ground, etc., is the path of cultivation. Therefore, a single session of equipoise cultivation arises, and realizing the Dharma-nature that was not seen before is the path of seeing, and even below the Supreme Dharma, one is able to see only that much from the power of familiarizing oneself with the Dharma-nature. And it is said that sixteen moments arise continuously. Subsequent attainment is the path of cultivation, not the path of seeing, because there is no seer of what was not seen before. The seeds of what is to be abandoned by the path of seeing cease simultaneously with the arising of the path of seeing, therefore, once the path has arisen, there is nothing to be abandoned. Regarding the fifth point, saying that one realizes the impure and pure Dharma-nature through Dharma-acceptance and Dharma-knowledge is merely one's own conjecture, without any means of proof. Therefore, distinguishing them by the distance to what is to be abandoned, and saying that the presence or absence of defilement is distinguished by the ripening of karma, is meaningless speculation. The ripening of karma is present even in the Arhats of the Lesser Vehicle. Both are purified by the path of seeing and not purified by the path of cultivation, without distinction. Regarding the meaning of the scriptures, distinguishing from the five is actually showing the path of seeing in brief. If one distinguishes in detail, it is as said in the Ornament of the Mother: 'In the truths of suffering, etc., Dharma-knowledge and subsequent knowledge, acceptance-knowledge are of the nature of moments.' The immediate aftermath of the Supreme Dharma is taken as only the first moment. If the path of seeing is non-conceptual, then why are there sixteen wisdoms?

---

འཇོག་པ་ཅི་ལྟར་འཐད་ཅེ་ན། རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གི་ཤེས་པ་སྐྱེད་པའི་ ནུས་པ་ཐོབ་ཅིང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་དེའི་དབང་གིས་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་འགྱུར་དུ་འབྱུང་བས་སོ་ཞེའོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཚིག་རེ་ནས་རིམ་པས་འཆད་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་བདེན་པ་ནི་སྔར་བཤད་པའོ། ། 1-668 དབང་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ནི་མདོ་སྡེ་སོགས་ཏེ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །སོ་སོ་རང་ལ་ནི་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་ པའི་དུཿཁ་ལ་ཞེས་འགྲེལ་པའོ། །སྒོམ་པ་པོ་སོ་སོ་རང་ལ་ཞེས་ཀྱང་འཚམ་མོ། །ཟག་པ་མེད་པ་ནི་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའོ། །ཤེས་རབ་ནི་ཆོས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གམ་ ཡང་དག་པའི་ལྟ་བས་བསྡུས་པའོ། །དེའི་བྱེད་པ་ནི་ཤེས་རབ་གང་གིས་དུཿཁ་མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་ཉེར་བརྒྱད་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་བའོ། །དེས་མཚོན་ཏེ་ཇི་རིགས་པར་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའང་སྤོང་ངོ་། ། ཤེས་པ་ལ་བཟོད་པ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་ཏེ་དེས་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་བཟོད་པ་གཅོད་དོ། །ཆོས་ལས་ཤེས་པ་ནི་དེའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ལས་གྲུབ་པས་སོ། །རྣམ་ གྲོལ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་གནས་དེ་བཞིན་ཉིད་དུཿཁ་མཐོང་སྤང་དང་བྲལ་བས་གྱུར་པ་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་ཉམས་སུ་མྱོང་བའོ། །དེ་ལྟར་ཆོས་ཤེས་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་བདེན་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ ལ་དམིགས་པའོ་ཞེའོ། །ཆོས་ལ་བཟོད་ཤེས་འདི་འཕགས་པ་སློབ་མི་སློབ་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་རྒྱུ་སྟེ་དེ་དག་ལས་དེ་རྣམས་སྐྱེ་བས་སོ། །དེས་ན་དེ་དག་ལ་དམིགས་ཏེ་དེ་ལྟར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ནི་ཨ་ན་ཡའི་སྒྲ་རྗེས་སུ་རྟོག་པའམ་རྒྱུ་ལ་འཇུག་པས་དེ་ཤེས་པའི་བཟོད་པའོ། ། 1-669 རྗེས་བཟོད་དེ་ངེས་པར་འཛིན་ཅིང་མངོན་དུ་བྱེད་ངེས་པར་དཔྱོད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་འདི་རྗེས་བཟོད་ལ་དམིགས་པའོ་ཞེའོ། །གཞན་གསུམ་ལ་བསྒྲེ་བ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་ཞེས་པ་བདེན་པ་སོ་སོ་སྤོས་ ནས་སྦྱར་ཏེ། ལམ་ལ་རྒྱུར་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་ཅི་ཞེ་ན། ལམ་ལ་ཆོས་ཤེས་ཀྱི་བར་མ་ཆད་དུ་ལམ་ལ་ཆོས་བཟོད་དང་ཆོས་ཤེས་འདི་གཉིས་ཞེས་དང་ཤེས་པ་གང་གིས་ལམ་ལ་རྒྱུར་ ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དེ་ངེས་པར་འཛིན་པའོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་སྦྱར་རོ། །དེས་ཤེས་བྱ་རྟོགས་ཚུལ་ལ་གཟུང་བ་རྟོགས་པ་ནི་དེ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཛིན་པ་རྟོགས་པ་ ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དམིགས་བྱེད་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཤེས་རིག་པས་སོ། །ཟངས་ཀར་ལོ་ཙཱ་བ་དེ་དག་གཟུང་འཛིན་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་པ་ནི་མི་ལེགས་ ཏེ། དེ་ཆོས་བཟོད་རྐྱང་བས་ཀྱང་རྟོགས་པ་དང་འགྲེལ་བ་དང་འགལ་བས་སོ། །མཚན་མ་མེད་པ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་མཚ

【現代漢語翻譯】 如何安立（十二行相智）？ 答：獲得生起十六種行相的智慧的能力，並且在後得位時，憑藉這種能力，十六種行相各自的證悟智慧得以顯現。 各自的體性，從第一剎那起，依次用每個詞來解釋，苦諦已在前文解釋過了。 所依的法是經部等，因為它們能確定這一點。 詳細分析就是如理作意。 解釋說，各自本身是指自己相續中存在的苦。 也可以說是各自的修行者。 無漏是指超世間。 智慧是指能辨別諸法的菩提分法，或者說是以正見所攝持。 它的作用是，憑藉智慧，捨棄見道所斷的二十八種煩惱的種子。 由此可以推知，也能捨棄所知障。 將『智慧』一詞與『忍』相連，以此斷除無嗔的體性的忍。 從法生起的智慧，是因為它從所依的法中產生。 顯現解脫，是指安住于如實性，遠離見道所斷的煩惱，從而顯現和體驗。 如此，法智是緣于清凈諦的如實性。 這種法忍智是聖者有學和無學之法的直接和間接的原因，因為它們由此而生。 因此，緣於它們而如此現量證悟，就是阿那耶的音聲，隨之證悟或進入因，這就是知忍。 后智，即確定、顯現和決定分析，這緣於後智。 將其他三種進行比較：『同樣』一詞，將每個諦分開並連線起來。 『道上以因知忍為何？』，在道上，法智之間沒有間隔，道上的法忍和法智這兩個，以及『以何智慧確定道上以因知忍？』之間連線起來。 由此可知，所知對境的證悟，是因為它們能知如實性。 能知對境的證悟，是憑藉如實性的對境，正確的智慧，法忍法智。 藏卡譯師將這些與能取所取無自性相聯繫而說的並不好，因為僅憑法忍也能證悟，這與解釋相違背。 無相是指色等相。

【English Translation】 How is it appropriate to establish (the sixteen aspects of wisdom)? Answer: Having obtained the ability to generate the knowledge of the sixteen aspects, and in the subsequent attainment, by virtue of this ability, the wisdom of realization of each of the sixteen aspects manifests. The nature of each, starting from the first moment, is explained sequentially with each word. The truth of suffering has been explained earlier. The Dharma that is relied upon is the Sutra Pitaka, etc., because they establish this. Detailed analysis is proper attention. It is explained that each itself refers to the suffering existing in one's own continuum. It can also be said to be each practitioner. Non-leaking refers to the supramundane. Wisdom refers to the Bodhi limb that distinguishes Dharmas, or is encompassed by right view. Its function is that, by means of wisdom, the seeds of the twenty-eight afflictions to be abandoned by seeing the truth of suffering are abandoned. From this, it can be inferred that the obscurations to knowledge are also abandoned. The word 'wisdom' is connected with 'patience', thereby cutting off the patience that is the nature of non-anger. The wisdom arising from Dharma is because it arises from the Dharma that is relied upon. Manifesting liberation refers to abiding in suchness, being separated from the afflictions to be abandoned by seeing the truth of suffering, thereby manifesting and experiencing. Thus, Dharma-wisdom is focused on the suchness of the pure truth. This Dharma-patience-wisdom is the direct and indirect cause of the Dharma of the noble learners and non-learners, because they arise from it. Therefore, manifestly realizing them in this way, is the sound of Anaya, subsequently realizing or entering into the cause, this is knowledge-patience. Subsequent wisdom, that is, determining, manifesting, and definitely analyzing, this is focused on subsequent wisdom. Comparing the other three: the word 'similarly', separating each truth and connecting them. 'What is knowledge-patience on the path by cause?', on the path, there is no interval between Dharma-wisdom, these two, Dharma-patience and Dharma-wisdom, and connecting between 'What wisdom determines knowledge-patience on the path by cause?'. From this, it can be known that the realization of the knowable object is because they know suchness. The realization of the knowable object is by means of the object of suchness, correct wisdom, Dharma-patience-Dharma-wisdom. The translator Zangkha's saying that these are related to the non-self-nature of the apprehended and the apprehender is not good, because realization can be achieved by Dharma-patience alone, which contradicts the explanation. Without characteristics refers to characteristics such as form.

---

ན་མ་མི་འཛིན་པས་སོ། །འགྲེལ་པར་གང་ཟག་དྲུག་པ་བཀའ་བསྩལ་ཅེས་ པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་གྱི་དྲུང་དུ་ཚངས་པས་གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་དང་། མཐོང་བས་ཐོབ་པ་དང་། དད་པས་མོས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་སྟེ་གང་ཟག་ལྔ་བསྟན་པ་ན་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་ངས་ཁྱོད་ལ་གང་ཟག་དྲུག་པ་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། 1-670 འདི་ལྟ་སྟེ་མཚན་མ་མེད་པར་གནས་པའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏེ་ཚངས་པས་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་བསྟན་པ་ན་སྟོན་པས་དད་པས་རྗེས་འབྲང་བཀའ་བསྩལ་པའོ་ཞེའོ། །ཡང་ན་བསྡུ་བར་མདོ་དྲངས་པ་ལྟར་ རོ། །ཀུན་མཐོང་ལམ་དུ་བཞག་པ་ནི་ཁ་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་མཐོང་ལམ་མིན་པར་འདོད་པ་དེ་གཅོད་པའི་དོན་དུ་སེམས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་བདེན་པ་བཞི་རེ་རེ་ལ་ རྣམ་པ་བཞི་བཞིར་སྔར་མ་མཐོང་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡེ་ཤེས་བཞི་ཁོ་ནས་བདེན་པ་བཞི་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བདེན་མོད། རྗེས་ཤེས་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་ལ་དེ་ཙམ་གྱིས་མཐོང་ བ་ཡོངས་སུ་མི་རྫོགས་པས་སོ། །སྐད་ཅིག་གི་ཚད་ནི་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ནི་དུས་ཐུང་བའི་མཐའ་མིན་གྱི་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་ལ་དུས་ཅི་ཙམ་གྱིས་འདི་ནི་འདིའོ་ཞེས་པ་འབྱུང་བ་རྫོགས་ པའི་ཚད་དེ། དུཿཁ་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་ལེགས་པར་ངེས་པར་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་མཐོང་ལམ་གྱི་བཤད་པ་ཀུན་ནི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཙམ་སྟེ་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་གནས་སྐབས་ནི་སོ་སོ་རང་ གིས་རིག་བྱ་སྤྲོས་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རྣམ་པར་མ་བཞག་ན་ལམ་གྱི་དམིགས་པ་མེད་པས་སྦྱོར་ལམ་དུ་གོམས་པ་མེད་ཅིང་། མ་བསྒོམས་ན་མི་རྟོགས་ལ་མ་རྟོགས་ན་མཐར་ཕྱིན་པ་མི་འཐོབ་པས་ན་རྟོགས་པ་པོས་ངེས་པར་རྣམ་པར་འཇོག་དགོས་སོ། ། 1-671 སྤྱིར་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ཀུན་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ལྟ་བུས་རང་གིས་རྟོགས་པ་ལྟར་རྗེས་ཀྱི་ཤེས་པས་གདུལ་བྱས་གོ་བའི་ཆེད་དུ་མིང་ཚིག་ཡི་གེས་ལམ་གྱི་གནས་ལུགས་སྟོན་ པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལྟར་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྦྱོར་ལམ་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། དེ་ལས་མཐོང་ལམ་དངོས་སུ་སྐྱེས་པ་མྱོང་ བ་དང་མི་སློབ་པ་སློབ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །མི་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱང་ལམ་བདེན་ཡོངས་སུ་འཇོག་པ་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་བཞི་པོ་ལམ་གྱི་འཁོར་ལོ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། ཇི་ལྟར་ མར་མེ་གཅིག་ལས་མར་མེའི་ཚོགས་རབ་མང་། །དཔག་མེད་གྲངས་མེད་འབྱུང་ཡང་དེ་ལ་ཟད་པ་མེད། །དེ་བཞིན་སྨིན་པ་གཅིག་ལས་སྨིན་པའི་ཚོགས་རབ་མང་། །གྲངས་མེད་དཔག་མེད་འབྱུང་ཡང་དེ་ལ་ཟད་ པ་མེད། །ཅེས་སོ། །ལུང་དོན་ལ་གཉིས་ལས་ངེས་ཚིག་ལ་དགོངས་པའི་ལུང་དོན་ནི་དོན་དམ་པའི་ཆོས་བདེན་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་ལ་ལྟ་བའི་མིག་འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རང་བཞིན་

【現代漢語翻譯】 那是因為不執著于名相。註釋中說，世尊向第六種補特伽羅（梵文：pudgala，指人或眾生）開示，是指在世尊面前，梵天（梵文：Brahmā，印度教的創造神）以二者的部分，智慧以解脫，見以獲得，信以傾慕，以及隨法行，這五種補特伽羅被展示時，世尊說：『我將為你講述第六種補特伽羅， 就像這樣，安住于無相之中。』這樣開示后，梵天展示了隨法行，佛陀開示了隨信行。或者像經部所引用的那樣。將一切置於見道，是爲了斷除某些人認為心的十五個剎那（梵文：kṣaṇa，極短的時間單位）不是見道的觀點，因此說是『心的』，因為他們對每個諦（梵文：satya，真理）的四種行相（梵文：ākāra，狀態、方式）生起以前未見的見解。難道不是僅僅通過四種智慧就能見到四諦嗎？確實如此，但在後得智（梵文：pṛṣṭhalabdha-jñāna，證悟后獲得的智慧）生起之前，僅僅如此並不能完全圓滿地見到。 剎那的尺度是，心的剎那不是最短暫的時間，而是對於所知的事物，在多長時間內能完整地生起『這是這個』的認識的尺度，例如『苦應知』等。如此一來，所有關於見道的解釋都只是假立，因為超越世間的狀態是各自自證的、無戲論的。如果不是假立，那麼就沒有道的所緣，因此在加行道（梵文：prayoga-mārga，修行道的前行階段）中就沒有串習，如果沒有串習，就不會證悟，如果沒有證悟，就無法獲得究竟，因此證悟者必須假立。 總的來說，所有道的諦都有四種行相，就像聖者無著（梵文：Asaṅga，四世紀或五世紀的印度佛教瑜伽行派創始人）那樣，爲了讓弟子理解自己所證悟的，通過名、詞、字來展示道的體性，這是假立；如所假立的那樣，通過如理作意（梵文：yoniśo manasikāra，正確的思維方式）使之在加行道中串習，這是假想；從那之中，實際生起見道，這是體驗，以及無學道（梵文：aśaikṣa-mārga，不再需要學習的道）和有學道（梵文：śaikṣa-mārga，還需要學習的道）的圓滿。無學者也完全安立道諦等等。如此一來，這四者就是道的輪轉。如《莊嚴經論》（梵文：Mahāyāna-sūtrālaṃkāra）中所說：『如一燈能生無數燈，無量無數雖生亦不盡，如是成熟一生無數熟，無數無量雖生亦不盡。』 關於經文的意義，從二者來說，就詞義的確定而言，經文的意義是指，對於勝義諦（梵文：paramārtha-satya，最高的真理）的法，以見法的眼睛，也就是聖者的智慧的自性。

【English Translation】 That is because of not clinging to appearances. The commentary says that the Blessed One taught the sixth person, which means that in the presence of the Blessed One, Brahmā showed five persons: one with both aspects, wisdom with liberation, attainment through seeing, devotion through faith, and following the Dharma. Then the Blessed One said, 'I will explain to you the sixth person, like this, abiding without characteristics.' After this teaching, Brahmā showed following the Dharma, and the Buddha taught following through faith. Or, as quoted in the scriptures for compilation. Placing everything on the path of seeing is to cut off the view of some who believe that the fifteen moments of mind are not the path of seeing, hence 'of the mind,' because they arise with previously unseen views on each of the four aspects of each of the four truths. Is it not that the four truths are seen only through the four wisdoms? It is true, but until the subsequent wisdom arises, seeing is not completely perfected by that alone. The measure of a moment is that a moment of mind is not the shortest time, but the measure of how long it takes for the complete arising of the recognition of a knowable object, such as 'suffering should be known,' and so on. Thus, all explanations of the path of seeing are merely conceptual constructs, because the state beyond the world is self-aware and free from elaboration. If it were not conceptualized, there would be no object of the path, and therefore no familiarity in the path of preparation, and if there is no familiarity, there will be no realization, and if there is no realization, ultimate attainment cannot be obtained, so the realized one must conceptualize. In general, all truths of the path have four aspects. Like the noble Asaṅga, in order to make disciples understand what he has realized, he shows the nature of the path through names, words, and letters, which is conceptualization; as it is conceptualized, making it familiar in the path of preparation through proper attention, which is ideation; from that, the actual arising of the path of seeing, which is experience, and the perfection of the path of no more learning and the path of learning. Even those who are beyond learning fully establish the truth of the path, and so on. Thus, these four are the wheel of the path. As it says in the Ornament of the Sutras: 'As one lamp can generate countless lamps, though countless and immeasurable arise, it is not exhausted. Likewise, one ripening generates countless ripenings, though countless and immeasurable arise, it is not exhausted.' Regarding the meaning of the scriptures, from the two perspectives, in terms of the certainty of the words, the meaning of the scriptures refers to the Dharma of the ultimate truth, with the eye of seeing the Dharma, which is the nature of the wisdom of the noble ones.

---

རྡུལ་ཉོན་མོངས་ མེད་ཅེས་ཏེ། མཐོང་ལམ་ལ་དགོངས་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི་སེང་གེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱི་འཆད་ཚུལ་གྱིས་འོག་ན་ཡོད་པའི་འགྲེལ་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྗེས་ལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ཡར་ཡང་བླང་ངོ་། ། 1-672 ཆོས་བཟོད་ཀྱིས་རྡུལ་མེད་པ་ནི་མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དྲི་མ་བྲལ་བ་ནི་ཆོས་བཟོད་ཀྱིས་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་སྤངས་པའི་གནས་ལ་དམིགས་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཆོས་ བཟོད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་བདེན་བཞི་མངོན་སུམ་དུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། ཆོས་ཤེས་ནི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་གནས་སྐབས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་སྤོང་བའི་ལམ་དག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཀྱང་ནི་སྔ་མར་མ་ཟད་ པའོ། །ཕན་ཡོན་ལ་དགོངས་པའི་ལུང་དོན་ལ་མདོ་དགོད་པ་ནི་ཆོས་མཐོང་བ་ཞེས་ཏེ་ཤཱ་རིའི་བུ་དང་མོའུ་འགལ་གྱི་བུ་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་དུས་སུ་གསུངས་པའོ་ཞེས་འཆད་དོ། །དེའི་དོན་འཆད་ པ་ནི་ཆོས་བཟོད་བཞིས་ཆོས་བདེན་བཞི་མཐོང་སྟེ་དེ་བཞིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཤེས་ཀྱིས་དོན་དམ་པའི་ཆོས་མྱང་འདས་ཐོབ་སྟེ་དེ་བཞིས་གནས་འགྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །རྗེས་བཟོད་བཞིས་ཆོས་ལམ་རིག་སྟེ་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་གཉིས་འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་རིགས་པས་སོ། །རྗེས་ཤེས་བཞིས་ཆོས་རྟོགས་ཏེ་བདེན་པ་རྣམས་ལ་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ ཤིང་དེ་ཕན་ཆད་བདེན་པ་ལ་མ་ཤེས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཟོད་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་རང་གིས་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་ལ་སོམ་ཉི་ལས་བརྒལ་ཏེ་རང་གིས་ཡུན་རིང་པོར་དོན་དུ་གཉེར་བ་དེ་ཐོབ་པར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-673 ཀུན་གྱིས་གཞན་གྱིས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ལ་ཡིད་གཉིས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ལས་བརྒལ་ཏེ་དྲིང་ལ་མི་འཇོག་པ་ནི་གཞན་གྱི་མན་ངག་མེད་ཀྱང་རང་ཉིད་མཁས་པས་སོ། །ཤེས་ནས་དད་པ་ ཐོབ་པས་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཀྱིས་མི་བཀྲི་སྟེ་མོས་པ་མི་འཕྲོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་གི་ཐོབ་ཟིན་ལས་བརྩམས་ཏེ་གཞན་ལ་འདྲི་བ་དང་གཞན་གྱིས་དྲིས་པ་ལུང་ སྟོན་པ་ལ་སྡིག་པ་འདོད་པ་བརྫུན་སྨྲ་བ་དང་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དག་ཞུམ་པར་གྱུར་པ་ལྟ་བུ་འདི་འདི་ལ་མེད་པས་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་བོ། །སྒོམ་ལམ་ལ་གསུམ་སྟེ་ལམ་དགུར་ དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། ཞར་བྱུང་ལམ་སྒོམ་པ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་ལས་གོང་དུ་གྱུར་པ་ཕལ་ཆེ་བས་དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ནི་མཐོང་ལམ་ལས་སྔར་ཡང་སྲིད་ པས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི་ལམ་བཏགས་པ་བ་སྟེ་འབྲས་བུ་འཁོར་བ་སྐྱེད་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་དུ་རྟོགས་པའི་དོན་དེ་དང་དམིགས་རྣམ་མཐུན་པས་གོམས་པར་བྱེད་པའོ། །དེ་དག་ གི་ངོ་

【現代漢語翻譯】 རྡུལ་ཉོན་མོངས་མེད་ཅེས་ཏེ། (Radul nyon mongs med ces te)據說沒有塵垢煩惱，意指。 མཐོང་ལམ་ལ་དགོངས་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི་སེང་གེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱི་འཆད་ཚུལ་གྱིས་འོག་ན་ཡོད་པའི་འགྲེལ་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྗེས་ལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ཡར་ཡང་བླང་ངོ་། (Mthong lam la dgongs pa'i shes byed ni seng ge'i lta stangs kyi 'chad tshul gyis 'og na yod pa'i 'grel pa'i gdul bya rnams bden pa mngon par rtogs pa'i rjes la gsungs pa'i phyir zhes pa yar yang blang ngo)這是因為在證悟真諦之後，以獅子觀的說法，為那些在解釋之下的受教者所說。 1-672 ཆོས་བཟོད་ཀྱིས་རྡུལ་མེད་པ་ནི་མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། (Chos bzod kyis rdul med pa ni mthong spang gi nyon mongs spong ba'i phyir ro)法忍無塵，是爲了斷除見道所斷的煩惱。 དྲི་མ་བྲལ་བ་ནི་ཆོས་བཟོད་ཀྱིས་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་སྤངས་པའི་གནས་ལ་དམིགས་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། (Dri ma bral ba ni chos bzod kyis sgrib pa'i dri ma spangs pa'i gnas la dmigs te skye ba'i phyir ro)離垢，是因為法忍專注于斷除障礙之垢染的境界而生起。 ཡང་ཆོས་བཟོད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་བདེན་བཞི་མངོན་སུམ་དུ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་། (Yang chos bzod kyi gnas skabs na bden bzhi mngon sum du yongs su shes pa dang)而且，在法忍的階段，能夠完全現量地瞭解四諦。 ཆོས་ཤེས་ནི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་གནས་སྐབས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་སྤོང་བའི་ལམ་དག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། (Chos shes ni sgrib pa spangs pa'i gnas skabs skyes pa'i phyir spong ba'i lam dag pa'i phyir te)法智是因為在斷除障礙的階段生起，所以是清凈的斷除之道。 ཀྱང་ནི་སྔ་མར་མ་ཟད་པའོ། (Kyang ni snga mar ma zad pa'o)然而，這並非僅限於先前。 ཕན་ཡོན་ལ་དགོངས་པའི་ལུང་དོན་ལ་མདོ་དགོད་པ་ནི་ཆོས་མཐོང་བ་ཞེས་ཏེ་ཤཱ་རིའི་བུ་དང་མོའུ་འགལ་གྱི་བུ་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་དུས་སུ་གསུངས་པའོ་ཞེས་འཆད་དོ། (Phan yon la dgongs pa'i lung don la mdo dgod pa ni chos mthong ba zhes te shA ri'i bu dang mo'u 'gal gyi bu la mthong lam skyes dus su gsungs pa'o zhes 'chad do)爲了利益，引用經文的意義，解釋說，'見法'是指在舍利子和目犍連生起見道時所說的。 དེའི་དོན་འཆད་པ་ནི་ཆོས་བཟོད་བཞིས་ཆོས་བདེན་བཞི་མཐོང་སྟེ་དེ་བཞིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། (De'i don 'chad pa ni chos bzod bzhis chos bden bzhi mthong ste de bzhi'i de kho na nyid rtogs pa'i phyir ro)解釋其意義是，四法忍見四法諦，因此證悟了四諦的真如。 ཆོས་ཤེས་ཀྱིས་དོན་དམ་པའི་ཆོས་མྱང་འདས་ཐོབ་སྟེ་དེ་བཞིས་གནས་འགྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། (Chos shes kyis don dam pa'i chos myang 'das thob ste de bzhuis gnas 'gyur mngon du byed pa'i phyir ro)法智獲得勝義法涅槃，因此四法智現證了轉依。 རྗེས་བཟོད་བཞིས་ཆོས་ལམ་རིག་སྟེ་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་གཉིས་འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུའོ་ཞེས་རིགས་པས་སོ། (Rjes bzod bzhuis chos lam rig ste skad cig snga ma gnyis 'phags pa'i chos kyi rgyu'o zhes rigs pas so)四類比忍知曉法道，從理證上說，前兩個剎那是有為法的因。 རྗེས་ཤེས་བཞིས་ཆོས་རྟོགས་ཏེ་བདེན་པ་རྣམས་ལ་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་དེ་ཕན་ཆད་བདེན་པ་ལ་མ་ཤེས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། (Rjes shes bzhuis chos rtogs te bden pa rnams la shes bya ji snyed pa yongs su rdzogs shing de phan chad bden pa la ma shes pa shes par bya ba cung zad kyang med pa'i phyir ro)四類比智證悟法，因為對於諸諦，所有應知都已圓滿，此後對於諸諦，再也沒有任何未知的需要去了解。 བཟོད་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་རང་གིས་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་ལ་སོམ་ཉི་ལས་བརྒལ་ཏེ་རང་གིས་ཡུན་རིང་པོར་དོན་དུ་གཉེར་བ་དེ་ཐོབ་པར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། (Bzod shes thams cad kyis lo ka las 'das pa'i lam gyis rang gis 'bras bu thob pa la som nyi las brgal te rang gis yun ring por don du gnyer ba de thob par nges pa'i phyir ro)所有的忍智都超越了對以出世間道獲得自身果位的懷疑，因為確定能夠獲得自己長期以來所追求的目標。 1-673 ཀུན་གྱིས་གཞན་གྱིས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ལ་ཡིད་གཉིས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ལས་བརྒལ་ཏེ་དྲིང་ལ་མི་འཇོག་པ་ནི་གཞན་གྱི་མན་ངག་མེད་ཀྱང་རང་ཉིད་མཁས་པས་སོ། (Kun gyis gzhan gyis mthong lam thob pa la yid gnyis med pa'i phyir the tshom las brgal te dring la mi 'jog pa ni gzhan gyi man ngag med kyang rang nyid mkhas pas so)因為所有人都不會懷疑他人獲得見道，所以超越了懷疑，不依賴他人，即使沒有他人的訣竅，自己也很精通。 ཤེས་ནས་དད་པ་ཐོབ་པས་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཀྱིས་མི་བཀྲི་སྟེ་མོས་པ་མི་འཕྲོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། (Shes nas dad pa thob pas ston pa'i bstan pa la zhugs pa gzhan mu stegs kyis mi bkri ste mos pa mi 'phrogs pa'i phyir ro)因為知曉后獲得信心，進入導師的教法，不會被其他外道所引誘，不會被奪走信仰。 རང་གི་ཐོབ་ཟིན་ལས་བརྩམས་ཏེ་གཞན་ལ་འདྲི་བ་དང་གཞན་གྱིས་དྲིས་པ་ལུང་སྟོན་པ་ལ་སྡིག་པ་འདོད་པ་བརྫུན་སྨྲ་བ་དང་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དག་ཞུམ་པར་གྱུར་པ་ལྟ་བུ་འདི་འདི་ལ་མེད་པས་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་བོ། (Rang gi thob zin las brtsams te gzhan la 'dri ba dang gzhan gyis dris pa lung ston pa la sdig pa 'dod pa brdzun smra ba dang mngon pa'i nga rgyal can dag zhum par gyur pa lta bu 'di 'di la med pas mi 'jigs pa thob bo)因為沒有從自己已獲得的出發點去詢問他人，也沒有在他人提問時妄加論斷，沒有貪圖罪惡、妄語和顯現的傲慢，所以獲得了無畏。 སྒོམ་ལམ་ལ་གསུམ་སྟེ་ལམ་དགུར་དབྱེ་བ་དང་། (Sgom lam la gsum ste lam dgur dbye ba dang)修道有三種：分為九道。 སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། (So so'i ngo bo dang)各自的體性。 ཞར་བྱུང་ལམ་སྒོམ་པ་བཤད་པའོ། (Zhar byung lam sgom pa bshad pa'o)以及附帶產生的修道之解釋。 དང་པོ་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་ལས་གོང་དུ་གྱུར་པ་ཕལ་ཆེ་བས་དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ནི་མཐོང་ལམ་ལས་སྔར་ཡང་སྲིད་པས་སོ། (Dang po la mthong ba'i lam las gong du gyur pa phal che bas de 'jig rten pa'i ni mthong lam las sngar yang srid pas so)首先，大多數高於見道，因為世間道可能早於見道。 དེ་ལ་དང་པོ་ནི་ལམ་བཏགས་པ་བ་སྟེ་འབྲས་བུ་འཁོར་བ་སྐྱེད་པས་སོ། (De la dang po ni lam btags pa ba ste 'bras bu 'khor ba skyed pas so)其中，第一種是假立道，因為它產生輪迴的果報。 གཉིས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་དུ་རྟོགས་པའི་དོན་དེ་དང་དམིགས་རྣམ་མཐུན་པས་གོམས་པར་བྱེད་པའོ། (Gnyis pa ni mthong lam du rtogs pa'i don de dang dmigs rnam mthun pas goms par byed pa'o)第二種是與見道所證悟的意義和所緣行相一致，從而使之習慣。 དེ་དག་གི་ངོ་(De dag gi ngo)那些的體性

【English Translation】 Radul nyon mongs med ces te: It is said that there is no defilement of afflictions, meaning. Mthong lam la dgongs pa'i shes byed ni seng ge'i lta stangs kyi 'chad tshul gyis 'og na yod pa'i 'grel pa'i gdul bya rnams bden pa mngon par rtogs pa'i rjes la gsungs pa'i phyir zhes pa yar yang blang ngo: This is because after realizing the truth, it is said to those who are taught under the explanation of the lion's view. 1-672 Chos bzod kyis rdul med pa ni mthong spang gi nyon mongs spong ba'i phyir ro: Dharma-kshanti (patience) is without dust because it abandons the afflictions to be abandoned by the path of seeing. Dri ma bral ba ni chos bzod kyis sgrib pa'i dri ma spangs pa'i gnas la dmigs te skye ba'i phyir ro: Being free from stain is because Dharma-kshanti arises by focusing on the state of abandoning the stain of obscurations. Yang chos bzod kyi gnas skabs na bden bzhi mngon sum du yongs su shes pa dang: Moreover, in the stage of Dharma-kshanti, one can completely and directly know the Four Noble Truths. Chos shes ni sgrib pa spangs pa'i gnas skabs skyes pa'i phyir spong ba'i lam dag pa'i phyir te: Dharma-jnana (knowledge) is pure because it arises in the stage of abandoning obscurations, so it is the pure path of abandonment. Kyang ni snga mar ma zad pa'o: However, this is not limited to the previous. Phan yon la dgongs pa'i lung don la mdo dgod pa ni chos mthong ba zhes te shA ri'i bu dang mo'u 'gal gyi bu la mthong lam skyes dus su gsungs pa'o zhes 'chad do: For the benefit, quoting the meaning of the scripture, it is explained that 'seeing the Dharma' refers to what was said when Shariputra and Maudgalyayana arose in the path of seeing. De'i don 'chad pa ni chos bzod bzhis chos bden bzhi mthong ste de bzhi'i de kho na nyid rtogs pa'i phyir ro: Explaining its meaning is that the four Dharma-kshantis see the four Dharma-truths, therefore realizing the suchness of the four truths. Chos shes kyis don dam pa'i chos myang 'das thob ste de bzhuis gnas 'gyur mngon du byed pa'i phyir ro: Dharma-jnana obtains the ultimate Dharma Nirvana, therefore the four Dharma-jnanas manifest the transformation of the basis. Rjes bzod bzhuis chos lam rig ste skad cig snga ma gnyis 'phags pa'i chos kyi rgyu'o zhes rigs pas so: The four subsequent kshantis know the Dharma-path, and from the reasoning, the first two moments are the cause of the noble Dharma. Rjes shes bzhuis chos rtogs te bden pa rnams la shes bya ji snyed pa yongs su rdzogs shing de phan chad bden pa la ma shes pa shes par bya ba cung zad kyang med pa'i phyir ro: The four subsequent jnanas realize the Dharma, because for all the truths, all that should be known is completely fulfilled, and thereafter for the truths, there is nothing unknown that needs to be known. Bzod shes thams cad kyis lo ka las 'das pa'i lam gyis rang gis 'bras bu thob pa la som nyi las brgal te rang gis yun ring por don du gnyer ba de thob par nges pa'i phyir ro: All the kshantis and jnanas transcend the doubt of obtaining one's own fruit through the supramundane path, because it is certain to obtain what one has long sought. 1-673 Kun gyis gzhan gyis mthong lam thob pa la yid gnyis med pa'i phyir the tshom las brgal te dring la mi 'jog pa ni gzhan gyi man ngag med kyang rang nyid mkhas pas so: Because everyone has no doubt that others have attained the path of seeing, they transcend doubt and do not rely on others, even without the instructions of others, they are proficient themselves. Shes nas dad pa thob pas ston pa'i bstan pa la zhugs pa gzhan mu stegs kyis mi bkri ste mos pa mi 'phrogs pa'i phyir ro: Because after knowing, one obtains faith and enters the teacher's doctrine, one will not be seduced by other heretics, and one's devotion will not be stolen. Rang gi thob zin las brtsams te gzhan la 'dri ba dang gzhan gyis dris pa lung ston pa la sdig pa 'dod pa brdzun smra ba dang mngon pa'i nga rgyal can dag zhum par gyur pa lta bu 'di 'di la med pas mi 'jigs pa thob bo: Because there is no asking others based on what one has already obtained, and no presumptuous pronouncements when others ask, and no desire for sin, false speech, and manifest arrogance, one obtains fearlessness. Sgom lam la gsum ste lam dgur dbye ba dang: There are three aspects to the path of meditation: dividing it into nine paths. So so'i ngo bo dang: The nature of each. Zhar byung lam sgom pa bshad pa'o: And the explanation of the meditation that arises incidentally. Dang po la mthong ba'i lam las gong du gyur pa phal che bas de 'jig rten pa'i ni mthong lam las sngar yang srid pas so: First, most are higher than the path of seeing, because the mundane path may precede the path of seeing. De la dang po ni lam btags pa ba ste 'bras bu 'khor ba skyed pas so: Among them, the first is the imputed path, because it produces the fruit of samsara. Gnyis pa ni mthong lam du rtogs pa'i don de dang dmigs rnam mthun pas goms par byed pa'o: The second is to familiarize oneself with the meaning realized in the path of seeing, and the object and aspect are the same. De dag gi ngo: The nature of those

---

བོའི་དབྱེ་བ་ནི་ཆུང་ངུ་སོགས་གསུམ་མོ། །དེ་ལྔའི་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་སྦྱོར་བ་སོགས་བཞིའོ། །གཉིས་པ་ལ་དགུའི་དང་པོ་ལ་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་དང་། ཤེས་བྱའི་དོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཞེས་ཐར་པའི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་རྣམས་གཅོད་ཅིང་ངོ་བོ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་བཞིའོ། ། 1-674 གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་མདོར་བསྟན་ནི། དམིགས་པ་ལ་ཉེ་བར་གཏོད་པས་སམ་དྲན་པས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གཏོད་པས་ན་བསམ་གཏན་དང་། འདི་རྣམས་ལ་གཟུགས་དང་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་མེད་པས་ན་གཟུགས་ མེད་པ་དེ་རྣམས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་སོགས་ཀྱིས་གཏན་ལ་དབབ་པར་རིག་པར་བྱའོ། །དེའི་སྤྱི་དོན་ལ་ལྔའི་གང་ཟག་ལ་སྔར་མེད་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ནི། གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད། ལྷ་འདུ་ ཤེས་མེད་པ་བ་དང་སྲིད་རྩེ་བ་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ལ་སྔར་མེད་པ་མི་སྐྱེ་བ་ནི་རིམ་པ་ལྟར་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པས་བསྒྲིབས་པ་དང་གོང་མ་ལ་ཞི་བར་ལྟ་ས་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ཀྱང་གནས་པའི་རྟེན་དུ་ནི་རུང་ངོ་། །དེ་ཡང་ཕལ་ཆེར་རང་དང་འོག་མའི་རྟེན་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་དབང་འབྱོར་བའི་ཚུལ་གྱིས་གོང་རྟེན་ལའང་འོག་མ་ཡོད་དེ། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་རང་དང་ནི། །འོག་སའི་རྟེན་ཅན་འོག་དགོས་མེད། །སྲིད་རྩེར་འཕགས་པ་ཅི་ཡང་མེད། །མངོན་སུམ་བྱས་ནས་ཟག་པ་ཟད། །ཅེས་སོ། །ས་གང་གིས་བསྡུས་པ་ནི་ཉེར་བསྡོགས་བརྒྱད་དང་། དངོས་གཞི་བརྒྱད་ཀྱིས་བསྡུས་སོ། །ངོ་བོ་ནི་དགེ་བ་ཟག་བཅས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་འཁོར་བཅས་ཏེ། སྙོམས་འཇུག་དགེ་བ་རྩེ་གཅིག་པ། །རྗེས་འབྲང་བཅས་ན་ཕུང་པོ་ལྔ། །ཞེས་དང་། དེ་བཞིན་གཟུགས་མེད་ཕུང་པོ་བཞི། ། 1-675 ཟེས་སོ། །དབྱེ་བ་ནི་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་དང་། འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་གཉིས་དང་། རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ཀ་ཅན་དང་། རྟོག་པ་མེད་ཅིང་དཔྱོད་པ་ཙམ་དང་། གཉིས་ཀ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་དུའང་དབྱེ་ སྟེ། རྟོག་མེད་བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན། །མན་ཆད་རྟོག་དཔྱོད་བཅས་པ་ཡི། །ཏིང་འཛིན་ཡན་ཆད་གཉིས་ཀ་མེད། །ཅེས་སོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་དང་དག་པ་གཉིས་སུའང་དབྱེ་སྟེ་གཞུང་དུ་འབྱུང་ངོ་། །རྟགས་ནི་ ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་བསམ་གཏན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ན་ལུས་ས་འོག་ཏུ་བྱིང་བར་སྣང་བ་ལྟ་བུ་དང་། གཟུགས་མེད་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ན་ལུས་ནམ་མཁའ་ལ་འཕར་བ་ལྟ་བུར་སྣང་ བ་སྟེ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་རྟགས་ནི་ཡུལ་ལྔ་མཐོང་བ་ན་སོ་སོར་དག་པར་རིག་ཅིང་འདོད་ཆགས་མི་སྐྱེ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཆེན་པོས་ལུས་སེམས་ཁྱབ་པ་དང་བྲེ་མོ་དང་ འདུ་འཛི་ལ་མི་དགའ་བ་དང་། བརྣབ་སེམས་དང་འཁྲུག་པ་མེད་པ་སོགས་མང་དུ་གསུངས་སོ། །དོན་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་ལ། བསྒྲིབས་པའི་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་རྩ་བ་ཞེས་ཏེ་ བ

【現代漢語翻譯】 其分類有小等三種。這五者的形態分類有結合等四種。第二類有九種，第一種有認識的對象和認識的意義兩種。第一種指世間的，即斷除那些轉變為解脫道的事物，其本體是四禪和四無色定。 第二種分為兩種，簡要說明是：因為專注目標或以憶念專注於一境，所以是禪定。這些禪定沒有色和色的概念，因此是無色定，也應理解為被煩惱等所決定。關於其共同點，五蘊的補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，指個體或人）產生先前沒有的生的所依是：除了無想天的天人和有頂天人之外的三洲的男子和女子，因為對於他們兩個來說，先前沒有的生不會產生，原因是依次被異熟的障礙所遮蔽，以及沒有向上觀察寂滅之處。但它們也可以作為安住的所依。而且，大多數情況下，自己和地獄的所依顯現，並且以自在的方式，上界的所依也有地獄。偈頌說：『禪定無色自與下，下地所依下非需，有頂無聖亦無餘，現證已盡諸漏。』所包含的地是八近分定和八根本定。本體是具有煩惱的善，心一境性及其眷屬。如雲：『等持善心一境性，隨行具有五蘊。』同樣，無色定具有四蘊。分類有作為因的等持和作為果的生兩種；以及有尋有伺、無尋唯伺和無尋無伺三種禪定。如雲：『無尋禪定有差別，以下有尋且有伺，以上定中二者無。』也有分為有染和清凈兩種，經文中有所記載。征相是，聲聞地的瑜伽士入禪定時，身體似乎沉入地下，入無色定時，身體似乎升入空中。遠離貪慾的征相是，看到五境時，了知各自清凈，不生貪慾；以及大精進力遍滿身心，不喜歡喧囂和雜亂，沒有貪婪和爭鬥等等，經中多有記載。詳細解釋意義分為四部分，第一部分是，在被遮蔽的經文中沒有顯示的根本。

【English Translation】 Its divisions are three, such as small. The divisions of the forms of these five are four, such as combination. The second has nine, the first has two, the object of knowledge and the meaning of knowledge. The first refers to the worldly, that is, cutting off those things that turn into the path of liberation, its essence is the four dhyanas and the four formless absorptions. The second is divided into two, the brief explanation is: because of focusing on the object or focusing on one point with mindfulness, it is dhyana. These dhyanas do not have form and the concept of form, so they are formless absorptions, and it should also be understood that they are determined by afflictions and so on. Regarding its common point, the basis for the arising of a being (Sanskrit: Pudgala, individual or person) of the five aggregates that did not exist before is: men and women of the three continents except for the gods of the non-thought realm and the beings of the peak of existence, because for those two, the arising that did not exist before does not occur, the reason is that they are successively obscured by the obscuration of the results of actions, and there is no place to look upward for peace. But they can also serve as a basis for abiding. Moreover, in most cases, one's own and the lower realms' bases manifest, and in a free manner, the upper realms' bases also have the lower realms. The verse says: 'Dhyana and formlessness, self and lower, the lower ground is the basis, the lower is not needed, there is no noble one at the peak of existence, having directly realized, all defilements are exhausted.' The grounds included are the eight preparatory concentrations and the eight main concentrations. The essence is virtuous with defilements, one-pointedness of mind and its retinue. As it is said: 'Equanimity, virtuous, one-pointedness, with followers, the five aggregates.' Similarly, the formless realm has four aggregates. The divisions are two types: equanimity as the cause and birth as the result; and three types of samadhi: with investigation and analysis, with only analysis and no investigation, and without both investigation and analysis. As it is said: 'The non-investigative dhyana is special, below that there is investigation and analysis, above that in samadhi there is neither.' It is also divided into two types: afflicted and pure, as recorded in the scriptures. The signs are that when a practitioner of the Hearer Vehicle enters dhyana, the body seems to sink into the ground, and when entering the formless realm, the body seems to rise into the sky. The signs of being free from desire are that when seeing the five objects, one knows that each is pure and does not generate desire; and that great diligence pervades body and mind, one dislikes noise and confusion, and there is no greed or strife, etc., as recorded in many scriptures. The detailed explanation of the meaning is divided into four parts, the first part is the root that is not shown in the obscured scriptures.

---

ཞི་པོ་འདི་རྣམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་གྱུར་པ་ལ་ཁམས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀུན་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སྲེད་པས་ནི་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་མན་ཆད་དུ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་དང་། 1-676 དེ་ཡན་ཆད་དུ་ཤིན་ཏུ་སྦྱང་བ་ཉིད་བདེ་བ་སྟེ་དེ་དག་གི་རོ་མྱང་བའི་ཀུན་ཅེས་ཏེ། རོ་མྱང་མཚུངས་ལྡན་སྲེད་བཅས་སོགས་ཞེས་སོ། །ལྟ་བས་ནི་ལྟ་ལོག་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོགས་ འབྱུང་བས་ལྟ་བ་ཤས་ཆེ་བ་མང་དུ་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པའི་བསམ་གཏན་གྱི་ངང་ཚུལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ང་རྒྱལ་གྱིས་ནི་དེས་ཁྱད་པར་ཐོབ་པས་སེམས་ཁེངས་པས་དེ་ཤས་ཆེ་བས་སོ། །མ་ རིག་པས་དེ་ཁོ་ན་མ་རྟོགས་པས་ན་ཐར་པ་འདོད་པ་པོ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པ་དེ་ཐར་པ་ཡིན་མིན་དུ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དེ་ཤས་ཆེ་བས་སོ། །དེ་བཞི་ལུང་མ་བསྟན་ གྱི་རྩ་བར་སྟོན་པ་ནི་དེ་ལྟར་ཞེས་སོ། །རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི་ལོ་ཀ་ཡིན་ཡང་ཉོན་མོངས་མངོན་གྱུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བས་དག་པ་སྟེ་ལོ་ཀ་བའི་དགེ་བ་ནི་དག་པ་ ཞེས་སོ། །དེ་ལ་དབྱེ་ན་བཞི་སྟེ། ཉམས་པའི་དང་། གནས་པའི་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་དང་། ངེས་འབྱེད་ཀྱི་ཆ་མཐུན་ཏེ། དག་པ་ཉམས་པའི་ཆ་མཐུན་སོགས། །རྣམ་བཞི་དེ་ནི་གོ་རིམ་བཞིན། །ཉོན་མོངས་ སྐྱེ་དང་རང་ས་དང་། །གོང་དང་ཟག་མེད་རྗེས་མཐུན་པའོ། །ཞེས་པའི་བཞི་པ་ནི་དེ་ལས་ཟག་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་སྐྱེ་བའོ། །སྲིད་རྩེ་ལ་ས་གོང་མ་དང་མཐུན་པ་མེད་པས་གསུམ་མོ། །རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་མདོར་བསྟན་པའི་ཡན་ལག་ནི་ཆ་ཤས་ཏེ་དེས་ན་བསམ་གཏན་རྣམས་ནི་ཚོགས་པ་ལ་བཏགས་པའོ། ། 1-677 སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ནི་ཉེར་བསྡོགས་དང་དངོས་གཞིའོ། །དེའི་དང་པོ་ཚད་དང་མིང་དང་བཅས་པ་ལྔ་པོ་རྒྱས་པར་སྟོན་པ་ལ་གསུམ་ལས། དངོས་ནི་དང་པོ་ལ་རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པ་དག་འདོད་ པ་དང་གནོད་སེམས་དང་འཚེ་བ་དང་མི་འཆི་བའི་རྣམ་རྟོག་སོགས་སྤོང་བས་གཉེན་པོ་དང་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་སྤངས་བས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་སམ་འདོད་པ་ལས་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་ བདེ་བ་དག་ཕན་ཡོན་དང་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ངོ་བོའོ། །དེ་ཡང་འདོད་པས་དབེན་པ་སྡིག་པ་མེ་དགེ་བའི་ཆོས་ཀྱིས་དབེན་པ་རྟོག་པ་དང་བཅས། དཔྱོད་པ་དང་བཅས། དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ དགའ་བ་དང་། བདེ་བ་ཅན་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་ཉེ་བར་བསྒྲུབས་ཏེ་གནས་སོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ་ནང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་རབ་ཏུ་དང་བར་རྟོགས་དཔྱོད་ཀྱི་འཁྲུག་པ་དང་ བྲལ་བ་ནི་རྟོག་དཔྱོད་སྤོང་བས་གཉེན་པོ་སྟེ། །རབ་ཏུ་དང་བ་དད་པ་ཡིན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །རང་གི་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་ བདེ་བ་ནི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དེ་རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པ་བྲལ་ཞིང་ནང་ཡོངས

【現代漢語翻譯】 這些寂止（止觀的結合）之所以會成為煩惱，是因為它們會產生較高層次的煩惱以及與煩惱相關的煩惱。對於貪慾來說，它會品嚐第三禪以下通過精進修習而產生的快樂，以及以上通過精進修習而產生的快樂，因此被稱為『品嚐』，即品嚐、相應貪慾等。對於見來說，它會產生六十二種邪見等，因此常見於那些以見解為主，廣泛實踐禪定的人。對於慢來說，是因為他們通過禪定獲得了特殊成就而感到自滿，因此慢心較重。對於無明來說，是因為他們不瞭解實相，因此那些渴望解脫並獲得三摩地的人，會對三摩地是否是解脫產生懷疑，因此無明心較重。這四者被稱為不記的根本，就是這樣。完全清凈是指雖然是世間法，但遠離了煩惱現行的垢染，因此是清凈的，即世間法的善是清凈的。如果對它進行分類，則有四種：退失分、住分、勝分和抉擇分，即清凈退失分等。這四種是按照順序，煩惱生起、安住自地、向上和隨順無漏。第四種是指從那裡面生起無漏的等持。因為有頂天沒有與更高層次相符的，所以只有三種。對於分別來說，二者的要點是部分，因此禪定是建立在集合之上的。 等持分為近分定和根本定。首先，詳細闡述具有量、名稱的五種，分為三部分。實際上，第一禪是捨棄尋、伺等，如欲、嗔恚、損害以及不死想等，通過對治和尋伺的捨棄，從遠離不順品或慾望中生起的喜和樂是利益，心一境性是體性。也就是說，遠離慾望，遠離罪惡，遠離善法，具有尋、具有伺，從遠離中生起的喜和樂，如經中所說：『比丘們！這就叫做離欲所生，有尋有伺，有喜樂的初禪。』第二禪是內心和心所完全澄凈，遠離尋伺的喧囂，即通過捨棄尋伺來對治。如經中所說：『澄凈是信。』自己的究竟方便是憶念的等持所生起的喜和樂是利益。它是遠離尋和伺，內心完全...

【English Translation】 These 'zhi po' (combination of Shamatha and Vipassana) become afflictions because they generate higher-level afflictions and afflictions related to them. For craving, it tastes the happiness arising from diligent practice below the third Dhyana (meditative absorption), and the happiness arising from diligent practice above that, hence it is called 'tasting', i.e., tasting, corresponding to craving, etc. For view, it generates sixty-two kinds of wrong views, etc., so it is common among those who are mainly based on views and widely practice meditation. For pride, it is because they feel complacent due to gaining special achievements through meditation, hence pride is heavier. For ignorance, it is because they do not understand the true nature, so those who desire liberation and attain Samadhi (concentration), will doubt whether Samadhi is liberation, hence ignorance is heavier. These four are called the root of the unindicated, that's how it is. Complete purification means that although it is worldly, it is free from the defilement of manifest afflictions, hence it is pure, i.e., the virtue of the worldly is pure. If it is classified, there are four types: declining part, abiding part, superior part, and decisive part, i.e., pure declining part, etc. These four are in order: the arising of afflictions, abiding in one's own ground, upward, and following the unconditioned. The fourth refers to the arising of unconditioned Samadhi from that. Since the peak of existence does not have anything that matches the higher level, there are only three. For the arrangement, the main point of the two is the part, so the Dhyanas are established on the collection. Samadhi is divided into preparatory concentration and fundamental concentration. First, the five aspects with measure and name are elaborated in three parts. In reality, the first Dhyana is abandoning thoughts and analysis, such as desire, anger, harm, and thoughts of immortality, etc., through the antidote and the abandonment of thoughts and analysis, the joy and happiness arising from being away from unfavorable qualities or desires is the benefit, and one-pointedness of mind is the essence. That is, being away from desire, away from sin, away from virtuous qualities, having thought, having analysis, the joy and happiness arising from being away, as it is said in the sutra: 'Bhikkhus! This is called the first Dhyana, born of detachment, with thought and analysis, with joy and happiness.' The second Dhyana is when the inner mind and mental factors are completely clear, away from the noise of thought and analysis, i.e., counteracting by abandoning thought and analysis. As it is said in the sutra: 'Clarity is faith.' One's own ultimate means, the joy and happiness arising from the Samadhi of mindfulness is the benefit. It is away from thought and analysis, the inner completely...

---

་སུ་དང་སྟེ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པས་རྟོག་པ་མེད་པ་དཔྱོད་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ཅན་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ལ་ཞེས་སོ། ། 1-678 གསུམ་པ་ལ་རྒྱུན་དུ་བའི་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་སོགས་གསུམ་ཡིད་བདེའི་གཉེན་པོའོ། །ཚོར་བའི་དང་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་བདེ་བ་མྱོང་བ་ཕན་ཡོན་ནོ། །དེ་དགའ་བ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བས་བཏང་ སྙོམས་ལ་གནས་ཤིང་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ཅན་ཡིན་ཏེ་བདེ་བ་ལུས་ཀྱིས་མྱོང་ལ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གང་དེ་དྲན་པ་དང་ལྡན་པ་བདེ་བ་ལ་གནས་པ་བཏང་སྙོམས་པའོ་ཞེས་བརྗོད་པ་ དགའ་བ་མེད་པའི་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ལ་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་སྐྱོན་བརྒྱད་ལ་གྲོལ་བས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ནི་བདེ་བའི་གཉེན་པོ་དང་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ནི་ སྐྱོན་མི་འབྱུང་བས་ཕན་ཡོན་ནོ། །དེ་བདེ་བའང་སྤངས་ཏེ་སྔ་ནས་དུཿཁ་ཡང་སྤངས་ཤིང་ཡིད་བདེ་བ་དང་མི་བདེ་བའང་ནུབ་པས་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན། དུཿཁ་ཡང་མ་ཡིན་པ་བཏང་སྙོམས་དང་ དྲན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལ་ཞེས་སོ། །བཅོ་བརྒྱད་པོ་དེ་ལས་རྫས་གྲུབ་ནི་དང་པོ་ལྔ་དང་། གཉིས་པའི་ནང་རབ་ཏུ་དང་བ་དང་། གསུམ་པའི་དང་པོ་གསུམ་དང་། བཞི་ པའི་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཏེ་བཅུའོ། །རྫས་སུ་བཅུ་གཅིག་དང་དག་ན། །ཤིན་ཏུ་སྦྱང་བ་བདེ་བ་ཡིན། །ཞེས་པ་གསུམ་པའི་བདེ་བའང་ཚོར་བ་ཡིན་པས་ལོགས་སུ་རྫས་གྲུབ་ཏུ་སྨྲའོ། །དེའི་དམིགས་བསལ་ནི། 1-679 ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་དགའ་བདེ་དང་། །རབ་དང་ཤེས་བཞིན་དྲན་པ་དང་། །དྲན་དང་བཏང་སྙོམས་དག་པ་མེད། །ཅེས་དང་། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལའང་། རྟོག་མེད་བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན། །རྣམ་གསུམ་དེ་བདེ་མིན་ སྡུག་མིན། །དེ་ནི་ཚངས་ཆེན་འབྲས་བུ་ཅན། །ཞེས་པའང་ཡོད་དེ། རྣམ་གསུམ་ནི། རོ་མྱང་ལྡན་དང་དག་པ་དང་། ཟག་མེད་ཅེས་སོ། །དེ་གསུམ་ནི་དང་པོ་བདུན་ཀའང་དབྱེ་ཞིང་སྲིད་རྩེ་ལ་ཟག་ མེད་མེད་པས་ན་བརྒྱད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་གྲངས་ངེས་ནི་བསམ་གཏན་རྣམས་ལ་སེམས་དང་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ངེས་པར་ཡོད་ཅིང་སྲིད་པ་ལས་འདུན་པ་སོགས་ཀྱང་ཡོད་ བཞིན་དུ་དེ་རྣམས་ཁོ་ན་ཡན་ལག་ཏུ་འཇོག་པ་ཅི་ཞེ་ན། གཉེན་པོའི་ཞེས་ཏེ་གཉེན་པོ་དང་ཕན་ཡོན་དེ་དག་གཉིས་ཀའི་གནས་ནི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྟོག་པ་སོགས་འཇུག་པས་ སོ། །དེ་གསུམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དེ་ཙམ་བཞག་སྟེ་སྦྱར་ཟིན་ཏོ། །གསུམ་པ་གཟུགས་མེད་ལ་ཡན་ལག་མེད་ཚུལ་ནི་གཟུགས་མེད་ཅེས་ཏེ་རོ་དུ་མ་ཚོགས་པ་ལ་ཡན་ལག་སྣ་ཚོགས་གཞག་ པར་ནུས་པ་ལ་ཞི་གནས་སུ་རོ་གཅིག་པས་སོ། །དེས་ན་དམིགས་པ་ཐ་དད་པ་སྟེ་གཟུགས་དང་ཐོགས་པ་དང་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཤིག་ནས་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སོ་སྙམ་དུ་རྣམ་པར་བྱེད་ཅིང་ཉེར་བསྡ

【現代漢語翻譯】 當心相續成為一體，從無分別、無思擇的等持中產生喜樂，這被稱為第二禪。 第三禪的特點是，通過持續的行舍等三種方式，成為心安樂的對治。感受和極度調柔的安樂是其利益。由於從喜中解脫了貪慾，因此安住于舍，具有正念和正知，身體感受安樂，聖者們稱之為具有正念、安住于安樂、處於舍的狀態，這被稱為無喜的第三禪。 第四禪的特點是，行舍和正念從八種過患中解脫，完全清凈，是對治安樂的對治，感受舍是不會產生過患的利益。因為捨棄了安樂，並且之前也捨棄了痛苦，心安樂和不安樂也消失了，既非安樂也非痛苦，是舍和正念完全清凈的第四禪。 在這十八者中，實有自性的有前五個，第二個中的極度調柔，第三個中的前三個，第四個中的感受舍，共十個。若有十一實事和清凈，極度調柔是安樂。因為第三禪的安樂也是感受，所以單獨說是實有自性。其特殊之處在於： 對於煩惱者來說，沒有喜樂，沒有極度調柔、正知、正念，沒有正念和舍，沒有清凈。並且，對於第一禪也有：無分別的禪定是特殊的，這三種既非安樂也非痛苦，這是大梵天的果。這三種是：體驗、清凈和無漏。這三種，前七種也區分，因為有頂天沒有無漏，所以第八種有兩種。 第二禪以上支分數量的確定是，禪定中，心和五種遍行心所必定存在，即使有欲等，但為何只將這些作為支分呢？因為對治和利益這兩者的存在，是依靠心一境性的力量，使分別等得以進入。考慮到這三種情況，只安立了這些，已經結合完畢。 第三，無色界沒有支分的方式是，無色界是因為多種味道聚集在一起，所以能夠安立多種支分，而止觀中味道單一。因此，所緣是不同的，即破壞了色、有礙和多種的認識，心想虛空無邊，並接近和聚集。

【English Translation】 When the mind stream becomes one, joy and happiness arise from samadhi without conceptualization or deliberation, which is called the second dhyana. The characteristic of the third dhyana is that it becomes an antidote to mental happiness through the continuous practice of equanimity, etc. Experiencing happiness and extreme pliancy is its benefit. Because one is liberated from desire from joy, one abides in equanimity, possessing mindfulness and awareness, and the body experiences happiness. The noble ones call it possessing mindfulness, abiding in happiness, and being in a state of equanimity, which is called the third dhyana without joy. The characteristic of the fourth dhyana is that equanimity and mindfulness are completely purified by being liberated from the eight faults, which is an antidote to happiness, and experiencing equanimity is the benefit of not producing faults. Because one has abandoned happiness, and previously abandoned suffering, and mental happiness and unhappiness have also disappeared, it is neither happiness nor suffering, but equanimity and mindfulness are completely purified, which is called the fourth dhyana. Among these eighteen, the substantially existent are the first five, the extreme pliancy in the second, the first three in the third, and the feeling of equanimity in the fourth, totaling ten. If there are eleven substantial entities and purity, extreme pliancy is happiness. Because the happiness of the third dhyana is also a feeling, it is separately said to be substantially existent. Its special feature is: For those with afflictions, there is no joy or happiness, no extreme pliancy, awareness, mindfulness, no mindfulness and equanimity, no purity. Also, for the first dhyana, there is: Samadhi without conceptualization is special, these three are neither happiness nor suffering, this is the fruit of the Great Brahma. These three are: experience, purity, and non-leakage. These three, the first seven also distinguish, because the peak of existence has no non-leakage, so the eighth has two aspects. The determination of the number of branches above the second dhyana is that in dhyana, mind and the five omnipresent mental factors must exist, even if there are desires, etc., why are only these established as branches? Because the existence of both antidote and benefit is due to the power of one-pointedness of mind, allowing discriminations, etc., to enter. Considering these three situations, only these were established, and it has been combined. Third, the way in which the formless realm has no branches is that the formless realm is able to establish various branches because various tastes are gathered together, while in calm abiding, the taste is singular. Therefore, the objects are different, that is, destroying the perception of form, obstruction, and variety, thinking that space is infinite, and approaching and gathering.

---

ོགས་ལ་ས་འོག་མའི་ཕུང་པོ་ལའང་དང་། 1-680 སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ན་རང་གི་སའི་ཕུང་པོ་ལ་དང་། གཉིས་ཀ་ན་ནམ་མཁའ་ལ་དམིགས་པ་དང་། ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་པར་མོས་པར་བྱེད་པའི་རྣམ་ཤེས་དེ་ཉིད་ལ་མཐའ་ཡས་པའི་རྣམ་པས་ མོས་པ་དང་། དེ་ལས་འདས་ནས་དམིགས་པ་ཅི་ཡང་མེད་པ་ལ་དམིགས་པ་དང་། དེ་ལས་ཀྱང་འདས་ཏེ་འདུ་ཤེས་ནི་ནད་དང་འབྲས་དང་ཟུག་རྔུ་ལྟ་བུའོ། །འདུ་ཤེས་མེད་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་ རྨོངས་པའོ། །འདུ་ཤེས་ཡོད་མིན་མེད་མིན་ནི་ཞི་བ་དང་གྱ་ནོམ་པའོ་སྙམ་དུ་སྦྱོར་ཞིང་དངོས་ནའང་འདུ་ཤེས་གསལ་བ་མེད་ཅིང་གཏན་མེད་ཀྱང་མིན་པ་སྟེ། རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་མཁའ་མཐའ་ཡས། ། ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་བྱ་དེ་ལྟར། །སྦྱོར་ཕྱིར་དམན་ཕྱིར་འདུ་ཤེས་མེད། །འདུ་ཤེས་མེད་པའང་མ་ཡིན་པའོ། །ཞེས་སོ། །ཉི་ཁྲི་སྣང་བར། བཏང་སྙོམས་དང་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་དབང་གིས་ན་འདི་རྣམས་ཐམས་ ཅད་ཡན་ལག་གཉིས་དང་ལྡན་པའོ་ཞེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །རླུང་འཛིན་པ་སོགས་ཀྱི་སྒོམ་ལ་སེམས་གནས་པ་བརྟན་པོ་སྐྱེས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པའི་ལྷག་མཐོང་དང་བྲལ་ན་འདི་རྣམས་སུ་གོལ་སྲིད་ དེ། སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། །སྟོང་ཉིད་དང་ནི་བྲལ་བའི་སེམས། །འགགས་པ་སླར་ཡང་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་བཞིན། །དེས་ན་སྟོང་ཉིད་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །སྙོམས་འཇུག་རྣམ་གཞག་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སྟེ་ཞེས་པ་ཡིད་བྱེད་མཐའ་མ་ཉིད་ཀྱིས་སྙོམས་འཇུག་གི་རྫས་དངོས་གཞི་ལ་སྟེ་ལྷག་མ་ནི་ཡིད་བྱེད་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་འགུགས་པས་ན་དེའི་རྒྱུའོ། ། 1-681 ཞེས་སོ། །དེ་ལ་འོག་མ་དང་གོང་མ་རགས་པ་དང་ཞི་བའི་མཚན་ཉིད་རབ་ཏུ་རིག་པ་ནི་ས་འོག་མ་ལ་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བས་ཤིན་ཏུ་དུཿཁ་བ་དང་ཚེ་ཐུང་བས་སྐྱོན་ཅན་ དང་གོང་མ་ལ་དེ་ལས་བཟློག་པའི་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་ལ་དམིགས་པས་སམ་གཞན་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ལྟ་བ་སྟེ་ཐོས་བསམ་དང་འདྲེས་པའོ། །མོས་པ་ལས་ བྱུང་བ་ནི་ཐོས་བསམ་ལས་འདས་ཏེ་སྒོམ་པས་ཞི་རགས་ཀྱི་མཚན་མ་ལ་དམིགས་པའི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཡང་ཡང་དུ་སྒོམ་པའོ། །རབ་ཏུ་དབེན་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་དེ་གོམས་པས་ས་ འོག་མིའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོ་གསུམ་སྤོང་བའོ། །དགའ་བ་སྡུད་པ་ནི་སྤོང་བ་ལ་དགའ་ཞིང་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོས་དབེན་པའི་དགའ་བདེ་ཆུང་ངུས་རེག་སྟེ་རྨུགས་གཉིད་རྒོད་པ་དང་བྲལ་བ་ལ་ དགའ་བར་བྱེད་པ་ཉོན་མོངས་འབྲིང་གསུམ་སྤོང་བའོ། །སྤྱོད་པ་པ་ནི་རྒྱུ་དེས་འོག་མའི་ཉོན་མོངས་མངོན་དུ་རྒྱུ་མ་བྱུང་བས་དེ་ཟད་པར་སྤངས་སམ་མ་སྤངས་བརྟགས་པའི་ཆེད་དུ་དེ་སྐྱེ་བའི་ རྒྱུ་མཚན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་ལ་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པའོ། །སྦྱོར་བའི་མཐའ་ནི་དེ་ལྟར་དཔྱད་ཏེ་འོག་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་སྤོང་བའི་ཆེ

【現代漢語翻譯】 1-680 當進入（禪定）時，對於自己的地界之蘊（藏文：ས་འོག་མའི་ཕུང་པོ་，指色界以下的地界），以及對於自己的地界之蘊，兩者都專注于虛空，並以無限的虛空為目標。對於那以無限為目標的識，以無限的方式專注。超越它之後，專注于無任何目標。再超越它，認為感覺如同疾病、腫瘤和痛苦。無感覺則是完全的愚昧。有感覺非無感覺則被認為是寂靜和殊勝。在實際中，感覺並不清晰，但也並非完全沒有。如是：識無邊，空無邊，無所有，如是修習，故而減少，故而無感覺，也非無感覺。如是說。《二萬頌》中說：『以舍和一心之力，這些都具備兩種支分。』也這樣說過。對於持風等禪修，即使生起穩固的住心，如果缺乏修習空性的勝觀，也可能誤入歧途。如《入行論》中說：『離空性之心，止息后復生，如入無想定。故應修空性。』如是說。對於入定之相，『入定』是指以最後的作意，對於入定的實際事物，其餘的則是引發後續作意的因。 1-681 如是說。其中，了知下地和上地粗細和寂靜的特徵，是因為下地未完全寂靜，非常痛苦且壽命短，所以是具有缺陷的；而上地則相反，具有功德。或者以與他者平等安住的意念來觀察，即是與聞思相結合。從信解產生的，是超越了聞思，通過禪修，專注于寂靜和粗大的相，反覆修習止觀。從完全的寂靜產生的，是通過習慣，捨棄下地的大煩惱三者。收集喜悅，是喜悅于捨棄，被遠離大煩惱的微小喜樂所觸及，喜悅于遠離昏沉和掉舉，捨棄中等煩惱三者。行者，因為那個原因，下地的煩惱沒有顯現，爲了檢驗是否已經斷盡，或者尚未斷盡，而憶念生起的原因，即是對證悟沒有傲慢。修習的究竟，是如是觀察，捨棄下地的一切煩惱。

【English Translation】 1-680 When entering (samadhi), regarding one's own aggregate of the lower realm (Tibetan: ས་འོག་མའི་ཕུང་པོ་, referring to the realms below the Form Realm), and regarding one's own aggregate of the lower realm, both focus on space, and aim for infinite space. For that consciousness that aims for infinity, focus in an infinite manner. Transcending it, focus on having no object of focus. Transcending even that, consider feeling to be like illness, tumors, and pain. No feeling is complete ignorance. Having feeling and not having feeling is considered peaceful and excellent. In reality, feeling is not clear, but it is also not completely absent. Thus: consciousness is infinite, space is infinite, there is nothing, thus practice, therefore decrease, therefore there is no feeling, and also not no feeling. Thus it is said. In the Twenty Thousand Verse Sutra, it is said: 'By the power of equanimity and one-pointedness of mind, all of these possess two branches.' It has also been said. For meditations such as holding the breath, even if a stable abiding of mind arises, if it lacks the insight of emptiness, one may stray into these. As it is said in the Engaging in Bodhisattva Deeds: 'A mind apart from emptiness, ceases and arises again, like entering the samadhi of non-perception. Therefore, one should meditate on emptiness.' Thus it is said. Regarding the aspect of entering samadhi, 'entering samadhi' refers to the actual substance of samadhi by the final attention, and the remainder is the cause of inducing subsequent attentions. 1-681 Thus it is said. Among these, knowing the characteristics of the lower and upper realms, coarse and peaceful, is because the lower realm is not completely peaceful, is very painful and has a short lifespan, so it is flawed; while the upper realm is the opposite, possessing virtues. Or, observing with a mind that dwells equally with others, that is, combined with hearing and thinking. That which arises from faith is transcending hearing and thinking, through meditation, focusing on the signs of peace and coarseness, repeatedly meditating on calm abiding and insight. That which arises from complete solitude is, through habituation, abandoning the three great afflictions of the lower realm. Collecting joy is rejoicing in abandonment, being touched by the small joy and bliss of being separated from great afflictions, rejoicing in being separated from dullness and agitation, abandoning the three medium afflictions. The practitioner, because of that reason, the afflictions of the lower realm have not manifested, in order to examine whether they have been completely exhausted, or have not yet been exhausted, remembering the reasons for their arising, that is, not having pride in realization. The ultimate of practice is to examine in this way, abandoning all the afflictions of the lower realm.

---

ད་དུ་གཉེན་པོ་སྒོམ་པས་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྤོང་བའོ། ། 1-682 སྦྱོར་བའི་མཐའི་འབྲས་བུ་ནི་རང་རང་གི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པའོ། །དེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེ་ནས་དེ་ཡི་ལུས་དང་སེམས། །ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཆེ་ཐོབ་སྟེ། །ཡིད་ལ་བྱེད་དང་བཅས་ཤེས་བྱ། །འཕེལ་ བ་རིང་དུ་འགྲོ་བ་ཡིས། །དངོས་གཞིའི་གནས་པ་དེས་འཐོབ་བོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཐར་པའི་ལམ་ལ་ནི་ཚོགས་ལམ་ཐོས་བསམ་དང་འདྲེས་པ་ཆོས་ཤེས་ཀྱི་ས་བོན་ལྟ་བུ་དང་པོ་དང་སྦྱོར་ལམ་ བདེན་པ་ལ་དམིགས་ཤིང་གཅིག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་གཉིས་པ་དང་མཐོང་ལམ་གསུམ་པ་དང་སྒོམ་ལམ་ལ་སྤངས་མ་སྤངས་དཔྱོད་པ་དང་དགའ་བར་བྱ་བའི་ཆོས་ལ་དགའ་བ་སྡུད་པ་དང་རྡོ་ རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་དྲུག་པ་དང་དེའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་བདུན་པར་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་དག་སྦྱོར་ལམ་དང་སྤོང་བའི་ཡིད་བྱེད་གསུམ་བར་ཆད་མེད་པའི་དང་། ཐ་མ་རྣམ་ གྲོལ་གྱི་དང་དཔྱོད་པ་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་དུ་གསུངས་པ་ནི་མི་ལེགས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་རེ་རེ་སྤོང་བ་ལའང་ལམ་བཞི་ཀ་ཚང་བར་འཆད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་གཞུང་ཤོག་བུ་གཅིག་ གི་བར་ཡང་མི་དྲན་པ་ནི་མི་མད་དོ། །དེས་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་གསུངས་པ་ལྟར་དང་པོ་གཉིས་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཡིད་བྱེད་དང་། གསུམ་པ་དང་དྲུག་པ་གཉེན་པོ་ཡིད་བྱེད་དང་། བཞི་པ་རབ་ཏུ་དང་བའི་ཡིད་བྱེད་དང་། 1-683 ལྔ་པ་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཡིད་བྱེད་དོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཉེར་བསྡོགས་བརྒྱད། །དག་པ་བདེ་མིན་དུཿཁ་མིན། །དང་པོ་འཕགས་པའང་ཁ་ཅིག་གསུམ། །དུ་འདོད་དོ་ཞེས་འབྱུང་ལ། དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་ནི་ མི་ལྕོགས་མེད་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་དབུ་མ་སྒོམ་རིམ་དུ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་རྟོགས་དཔྱོད་དང་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་སྟེ་ཡན་ལག་བཞི་ལྡན་དུ་གསུངས་སོ། །ཚད་ལ་གཉིས་ལས་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་ གི་ཚད་ནི་མི་གསལ་བ་དང་གསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་བྱས་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་བར་བསྒོམས་པ་གསུམ་མོ། །ཡང་ན་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་བ་ནི་རྒྱུན་དུ་དང་གུས་པར་སྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་གཉིས་ཀ་དང་ མི་ལྡན་པ་དང་གང་རུང་དང་ལྡན་པ་དང་གཉིས་ཀ་དང་ལྡན་པའོ། །འབྲས་བུའི་ཚད་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་ཞེས་ཏེ་དང་པོའི་སྐྱེ་བ་གསུམ་ནི་ཚངས་རིས་སོགས་སོ། །ལྷག་མ་གསུམ་གྱི་ སྐྱེ་བ་ལྷའི་རིས་གསུམ་གསུམ་སྟེ་འབྲས་བུ་ཆེའི་བར་གོང་དུ་བཤད་པའོ། །གནས་གཙང་མ་རྣམས་ནི་བཞི་པ་སྤེལ་མར་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྐབས་སུ་མ་བཀོད་པའོ་ ཞེའོ། །གཟུགས་མེད་ན་གཞལ་མེད་ཁང་གི་གནས་གཞན་མེད་པས་སྐྱེ་བ་ཐ་དད་མེད་ཅིང་དེ་ལ་ཆུང་ངུས་དམའ་ཞིང་ངན་པ་དང་འབྲིང་གིས་མཐོ་ཞིང་ངན་པའམ་དམའ་ཞིང་བཟང་བ་དང་ཆེན་པོས་མཐོ་ཞིང་བཟང་བར་སྐྱེ་སྟེ། 1-684 དེའི་མཐོན་པོ་ནི་ཚེ་རིང་བ་སོགས་དང་དམའ་བ་ནི་ཚེ་ཐུང

【現代漢語翻譯】 現在修習對治法，是爲了捨棄三種微小之過患。 1-682 修習之道的最終果實，是獲得各自的真實本體。如《經莊嚴論》所說：『此後彼之身與心，獲得極大之調柔，應知與作意相合，由增長而長久行，以真實之安住而獲得。』 對於解脫道而言，資糧道是與聞思相混合，如法知之種子；加行道是緣于真諦，一心專注而安住；見道是第三個；修道是對已斷未斷進行觀察，收集對喜悅之法的歡喜；金剛喻定是第六個，緊隨其後是第七個。 其中，最初的加行道和三種無間作意，以及最後的解脫道和觀察者，被說成是特殊的道路，這並不妥當。因為對於斷除每一種煩惱，都需要具備全部四道，即使是短暫的瞬間也不會忘記。 因此，如聲聞地中所說，最初的兩種是隨順作意，第三種和第六種是對治作意，第四種是極度歡喜作意， 1-683 第五種是各別覺悟作意。這些的近取有八種：清凈、安樂、非安樂、非痛苦。最初的聖者也有人認為是三種。』又說，最初的近取也稱為不可勝伏。』 在《中觀修習次第》中，說它具有四支，即感受舍受、觀察抉擇和心一境性。對於程度，有兩種，即由因所生的平等入定之程度，通過不明顯和明顯來修習小、中、大三種。 或者，小、中、大是指不具備恒常和恭敬修習兩種加行，具備其中一種，以及具備兩種。果的程度是：『對於初禪』，初禪的三種生處是梵眾天等。其餘三種的三種生處是三天，即直到大果之間如前所述。 清凈處是修習第四禪交替禪定的果，因此在清凈世間中沒有安排。無色界沒有無量宮的住所，因此沒有不同的生處。其中，以小者生於低下和惡劣之處，以中者生於高尚和惡劣之處，或者低下和善良之處，以大者生於高尚和善良之處。 1-684 其中高尚是指長壽等，低下是指短命。

【English Translation】 Now, practicing the antidote is to abandon the three small faults. 1-682 The ultimate fruit of the path of practice is to obtain the actual entity of each. As it says in the Ornament of the Sutras: 'Thereafter, his body and mind, having obtained great suppleness, should be known to be combined with attention, by increasing and going for a long time, one obtains by abiding in the actual entity.' For the path of liberation, the path of accumulation is mixed with hearing and thinking, like the seed of Dharma knowledge; the path of joining is focusing on the truth and abiding in oneness; the path of seeing is the third; the path of cultivation is examining what has been abandoned and what has not, collecting the joy of rejoicing in the Dharma; the Vajra-like Samadhi is the sixth, and immediately after that is said to be the seventh. Among them, the initial path of joining and the three uninterrupted attentions, and the final path of liberation and the examiner, are said to be special paths, which is not appropriate. Because for abandoning each aspect of affliction, all four paths must be complete, and even for a brief moment, one should not forget. Therefore, as it is said in the Hearer's Ground, the first two are conforming attentions, the third and sixth are antidote attentions, the fourth is extremely joyful attention, 1-683 the fifth is individually discerning attention. The near attainment of these is eight: purity, happiness, non-happiness, non-suffering. Some of the initial noble ones also consider it to be three.' It is also said that the initial near attainment is also called invincible.' In the Stages of Meditation on the Middle Way, it is said to have four branches: feeling equanimity, examining discernment, and one-pointedness of mind. Regarding the degree, there are two, namely the degree of equalized absorption arising from the cause, practicing the small, medium, and large three through indistinctness and distinctness. Or, small, medium, and large refer to not possessing both constant and respectful practice, possessing one of them, and possessing both. The degree of the fruit is: 'For the first dhyana', the three births of the first dhyana are the Brahma hosts, etc. The three births of the remaining three are three heavens, that is, up to the great fruit as mentioned before. The pure abodes are the fruit of practicing the fourth dhyana alternately, therefore they are not arranged in the context of the pure world. The formless realm has no abode of immeasurable palaces, therefore there are no different births. Among them, the small one is born in a low and bad place, the medium one is born in a high and bad place, or a low and good place, and the large one is born in a high and good place. 1-684 Among them, high refers to longevity, etc., and low refers to short life.

---

་བ་སོགས་སྟེ་ངན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་ཅན་རོ་མྱང་དང་ལྡན་པ་དང་དེ་ལས་བཟློག་པ་བཟང་པོའོ། །ཡང་ན་ཆེན་པོའི་རང་ རང་གི་ཆེ་ཚད་ཚང་བ་དང་འབྲིང་གི་དེ་བས་ཅུང་ཟད་དམན་པ་དང་། ཆུང་ངུའི་དེ་བས་ཆེས་དམན་པ་སོགས་སོ་ཞེའོ། །འདིར་ཡང་ཀུན་ལ་དག་པའི་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ སྐྱེ་བར་བལྟ་སྟེ་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱིས་ནི་སྐྱེས་ཟིན་པའང་འཆི་བར་འགྱུར་བས་སོ། །མིང་གདགས་པ་ལ་བསམ་གཏན་དང་པོ་སོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ སྒོ་ནས་མིང་གྲངས་མེད་བཏགས་པ་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་དང་རྒྱལ་སྲས་མཐུ་ཆེན་པོ་ཅན་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་པ་སྙོམས་འཇུག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་རྣམས་ཀྱི་མིང་ཡང་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་གྱིས་ ཀྱང་མི་ཤེས་ན་གྲངས་ཤེས་པའམ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་སོགས་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོར། །དཔའ་བར་འགྲོ་བ་དང་རིན་ཆེན་ཕྱག་རྒྱ་སོགས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དཔག་མེད་བསྟན་པ་ལྟ་ བུ་སྟེ་བསམ་གཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་སོ། རྩ་བའི་བཞི་པ་།རྣམ་པར་དག་པ་ནི་རང་རང་གི་ཆུང་ངུ་ལས་འབྲིང་དེ་ལས་རབ་ཏུ་གྱུར་པས་དེའི་རབ་ཀྱི་མཐའི་ཞེས་ཏེ་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་མངོན་ཤེས་སོགས་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་འདོད་པ་བཞིན་ལས་སུ་རུང་བ་ཐོབ་པས་སོ། ། 1-685 དྲུག་པོ་དེ་རྣམས་རབ་མཐའ་པས། །དེ་ནི་རྣམ་དྲུག་བསམ་གཏན་མཐའ། །དེ་ནི་ས་ཀུན་གྱིས་མཐུན་བྱས། །ཞེས་བཞི་པ་ཁོ་ན་ལ་རབ་མཐའ་པར་བཤད་ཅིང་། ས་ཀུན་གྱིས་མཐུན་པར་བྱས་པ་ནི་ བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་ལ་རིམ་གྱིས་ཞུགས་ཏེ་ཡང་བཞི་པའི་བར་ལ་ཞུགས་པའོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་ལ་བརྒྱད་ལས། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཐེག་པ་ དང་གང་ཟག་སོ་སོ་རང་གི་མཐོང་ལམ་རྫོགས་ནས་མི་སློབ་པ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་གྱི་ཐར་པར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ། །སྤངས་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་སྤངས་ཤིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་པས་ ནི་གཙོ་ཆེར་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། མཐོང་བས་སྤང་བྱའི་ཉོན་མོངས་རྣམས། །ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཟད་བྱས་ནས། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་ཆེད་དུ། །སྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་ སྦྱོར། །ཞེས་སོ། རྟོགས་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་དང་འདྲ་སྟེ། འགྲེལ་ཆུང་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་ལས་ཐ་མི་དད་པ་ལ་དམིགས་པའི་ ཕྱིར་ཞེས་སོ། །ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་རྒྱན་ཡོན་མེད་དང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ཇི་རིགས་པའོ། །ཡོན་ཏན་ནི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ལ་སྒྲུབ་པ་ཇི་རིགས་པའོ། །དབྱེ་བ་ལ་ངོ་བོས་མཉམ་རྗེས་གཉིས་དང་ཆེ་འབྲིང་དགུ་དང་། 1-686 སྤང་བྱའི་གཉེན་པོས་ས་དགུའི་བརྒྱད་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་དབྱེ་

【現代漢語翻譯】 壞的是與煩惱和體驗相伴隨的，好的是與此相反的。或者，大的是指各自的完整尺寸，中等的是指略微遜色，小的是指非常遜色等等。在這裡，也要看到一切都爲了產生清凈的禪定和無色界的果實，因為煩惱會使已經產生的也走向死亡。在命名方面，通過使以初禪等為代表的禪定果實的差別得以成就的方式，賦予了無數的名稱。這些名稱，即使是佛陀和偉大的菩薩（八地以上）進入的禪定，聲聞、緣覺、阿羅漢也無法知曉其名稱，更不用說了解其數量或進入其中了。如《勝鬘經》等大乘經典中，所說的『勇猛行』和『寶印』等無數的禪定，就是以禪定波羅蜜多的有無差別來區分的。第四個根本是，完全清凈是指從小到中，再從中最到最好的轉變，因此被稱為『最好的盡頭』，即爲了成就具有特殊功德的現量等，如意自在地獲得運用。六者都是最好的盡頭，這就是六種禪定的盡頭，這是所有地共同成就的。 如是說，只有第四禪被稱為『最好的盡頭』，而所有地共同成就，是指從初禪到有頂天依次進入，最終進入第四禪。在出世間的修道中，有八種，除此之外，區分的標準是，各個乘和補特伽羅各自的見道圓滿后，直到無學道之間的解脫。斷除是指斷除修道所應斷除的，菩薩主要斷除所知障。如《經莊嚴論》所說：『見斷諸煩惱，一切皆已盡，為斷所知障，精勤修習禪。』證悟方面，證悟法性與見道相似，如《釋論》中所說，與見道所現證的無有差別。證悟多少，根據有無功德和三乘的差別而有所不同。功德是指隨後的現證和成就。差別方面，本體上有平等和隨後的兩種，大小中有九種，作為斷除對治，有九地的八十一種差別。

【English Translation】 Bad is associated with afflictions and experiencing, while good is the opposite. Alternatively, 'great' refers to the complete size of each, 'medium' refers to being slightly inferior, and 'small' refers to being very inferior, and so on. Here, it is also seen that everything is for the sake of generating pure meditative concentration (dhyana) and the fruits of the formless realms, because afflictions cause even what has already arisen to die. In terms of naming, countless names are given by way of enabling the distinctions of the fruits of meditative concentration, represented by the first dhyana and so on, to be accomplished. Even the meditative concentrations that Buddhas and great Bodhisattvas (those on the eighth bhumi and above) enter into, the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Arhats cannot know their names, let alone understand their number or enter into them. As in Mahayana sutras such as the Shrimala Sutra, the countless meditative concentrations such as 'Heroic Progress' and 'Precious Seal' are distinguished by the presence or absence of the perfection of meditative concentration. The fourth root is that complete purity refers to the transformation from small to medium, and from medium to best, and is therefore called 'the end of the best,' that is, to attain the ability to freely use as desired for the sake of accomplishing special qualities such as direct perception. All six are the best end, this is the end of the six meditative concentrations, which is commonly accomplished by all grounds. It is said that only the fourth dhyana is called 'the best end,' and that which is commonly accomplished by all grounds refers to entering sequentially from the first dhyana to the peak of existence, and finally entering the fourth dhyana. In the supramundane path of cultivation, there are eight, and apart from that, the criterion for distinguishing is the liberation between the completion of the path of seeing for each vehicle and individual, up to the state of no more learning. Abandonment refers to abandoning what should be abandoned on the path of cultivation, and Bodhisattvas mainly abandon the obscuration of knowledge. As the Ornament of the Sutras says: 'Having completely exhausted all afflictions to be abandoned by seeing, one diligently applies oneself to meditation in order to abandon the obscuration of knowledge.' In terms of realization, realizing the nature of reality is similar to the path of seeing, as the Commentary says, it is not different from what is directly realized by the path of seeing. How much is realized varies according to the presence or absence of qualities and the differences of the three vehicles. Qualities refer to the subsequent direct realization and accomplishment. In terms of differences, there are two types in essence, equality and subsequent, and nine types in size, and as an antidote to abandonment, there are eighty-one differences in the nine grounds.

---

ཞིང་། རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དང་སྦྱོར་བ་སོགས་བཞི་ལ་སོགས་པའོ། །བྱེད་ལས་ནི་རང་གི་ལམ་གྱི་ཆོས་འགྲུབ་པ་ དང་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་སོགས་སོ། །དེ་རྣམས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དེ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་ནི་སྦྱོང་བར་བྱེད། །གཞན་ནི་ཇི་བཞིན་རྣམ་འཇོག་པ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཡོངས་ སྨིན་བྱེད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །ངེས་ཚིག་ནི་བསྟེན་པའི་སྒོམ་པས་གོམས་པར་བྱ་བས་ན་སྒོམ་པ་སྟེ་གོང་དུ་འགྲོ་བས་ན་ལམ་མོ། ། གཞུང་དོན་ལ་དངོས་དང་། ཞི་གནས་ཀྱི་རྣམ་གཅད་དང་། འཇིག་རྟེན་ ལས་འདས་པའི་ཞར་བྱུང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་མཐོང་ལམ་དུ་ཆོས་བཟོད་སྐྱེ་བ་ལྟར་འདིར་ཡང་སྡུག་བསྔལ་སོགས་བཞི་ལ་དམིགས་ཏེ་ཆོས་ཤེས་པ་དང་དེར་རྗེས་བཟོད་སྐྱེ་བ་ ལྟར་འདིར་ཡང་ཆོས་ཤེས་ལ་དམིགས་ནས་རྗེས་སུ་རྟོགས་པའམ་རྒྱུར་ཤེས་པའོ། །ཕྱོགས་ནི་དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །འདིར་ཆོས་ཤེས་པ་ཁོ་ནའི་གཅིག་སྤོང་ ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་དང་དེ་ནས་གཅིག་རྣམ་གྲོལ་གྱི་རང་བཞིན་ཏེ་དེ་གཉིས་ཀ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་བྱའོ་ཞེའོ། །ཤེས་པ་བརྒྱད་པོ་དེ་རྣམས་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ནས་ཅི་ཡང་མེད་པའི་བར་ཏེ། 1-687 འདོད་པའི་ཁམས་དང་སྲིད་རྩེ་ན། བྱང་ཆུབ་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་སྤང་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་འདུ་ཤེས་ཞེས་ཏེ་མི་གསལ་བའི་ཕྱིར་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ལམ་རྒྱུ་བ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་རྟེན་ མ་ཡིན་པས་ན་ལོ་ཀ་བ་ཁོ་ནའོ། །འདུ་ཤེས་མི་གསལ་བས་དམིགས་པ་ལ་མཚན་མར་མི་བྱེད་པ་དེའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པ་མེད་པ་ཅིས་ཤེས་ཞེ་ན། བཅོམ་ ལྡན་གྱིས་འདུ་ཤེས་གསལ་བའི་སྙོམས་འཇུག་ལས་ཀུན་ཤེས་པ་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རང་བཞིན་རྟོགས་སོ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྟན་པས་ཞི་གནས་ དང་ལྷག་མཐོང་ཉིད། སྒོམ་ལམ་དུ་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་སྲིད་རྩེ་ལོ་ཀ་བ་དང་བདུན་དེ་ལས་འདས་པར་ཡང་བསྟན་ན་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་པ་འགོག་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ནི་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པ་སྟེ་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པས་སོ། །དེ་ཡང་བདག་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉོན་ཡིད་འགོག་པར་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་ དང་པོར་སྐྱེད་པའོ། །དེ་ནས་མིའི་ནང་དུ་སྐྱེ་བ་དེ་ཉིད་ལའམ་གཟུགས་ཁམས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །འོ་ན་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཐོབ་པ་གཟུགས་ཁམས་སུ་ཅི་ལྟར་སྐྱེ་ཞེ་ན། འདི་ལ་འགྲེལ་པར་མུ་བཞི་གསུངས་ཏེ། 1-688 གཟུགས་ལས་ཆགས་བྲལ་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་མི་ནུས་པ་ནི་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཁམས་གསུམ་ལས་ཆགས་བྲལ་ལོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཆགས་པ་མ་

【現代漢語翻譯】 領域（kshetra）：區分方式有三乘（triyāna）的加行等四種。作用是成就自道之法，以及利益他人等。《寶性論》中說：『無分別智（nirvikalpa-jñāna）能凈化佛法，如實安立其他，使眾生完全成熟。』定義是：通過依止的禪修而變得熟練，因此是禪修，因為向上行進，所以是道。 關於正文內容，分為正文、寂止的區分，以及超世間的附帶內容三部分。第一部分，如同在見道（darśanamārga）中生起法忍（dharma-kṣānti）一樣，此處也以苦等四諦為對境，生起法智（dharma-jñāna），如同在那裡生起隨法忍（anvaya-kṣānti）一樣，此處也以法智為對境，隨覺或知曉其因。方面是與其相順，如同菩提之方面一樣。此處僅以法智的斷除之道來概括，然後是斷除的自性，這兩者都是隨智的對境。』這八種智慧及其相應的禪定，從無所有處定（ākiṃcanyāyatana）到非想非非想處定（naivasaṃjñānāsaṃjñāyatana）。 『在欲界（kāmadhātu）和有頂（bhavāgra），捨棄菩提道的支分。』第二部分是『意識』，因為不清晰，所以超世間道不是非常清晰的所依，因此僅僅是世間的。因為意識不清晰，所以不對境取相，因此如此說。如果問：『如何得知其中沒有超世間？』世尊（bhagavat）說：『從意識清晰的等持中，以超世間的智慧證悟自性。』如此，通過宣說智慧和禪定，寂止和勝觀（vipaśyanā）本身，在修道中被宣說。 第三部分，如果說有頂是世間的，並且七者也超越了它，那麼如何解釋次第安住的第九等持——滅盡定（nirodhasamāpatti）呢？那是因為它是超世間的，是獲得聖道之後的果位。而且，憑藉無我（anātman）的智慧之力，能夠止息煩惱意（kleśa-manas）。顯現證得是首先生起。然後，在人中生起，或者在色界（rūpadhātu）中顯現。那麼，獲得有頂心（bhavāgra-citta）者，如何在色界中生起呢？對此，註釋中說了四種情況： 不離色慾者，不能進入無色界（arūpadhātu），因為依賴於無所有處定，所以從三界中離欲。沒有對色的貪執。

【English Translation】 Field (kshetra): The distinctions are the four, such as the practice of the three vehicles (triyāna). The function is to accomplish the Dharma of one's own path and to benefit others, etc. In the Ratnagotravibhāga it says: 'Non-discriminating wisdom (nirvikalpa-jñāna) purifies the Buddha Dharma, establishes others as they are, and fully matures sentient beings.' The definition is: to become skilled through the meditation one relies on, therefore it is meditation, and because it goes upward, it is the path. Regarding the content of the text, it is divided into three parts: the main text, the distinction of tranquility, and the incidental content of the transcendent. The first part is that, just as the dharma-kṣānti arises in the path of seeing (darśanamārga), here also, taking the four truths of suffering etc. as the object, the dharma-jñāna arises, and just as the anvaya-kṣānti arises there, here also, taking the dharma-jñāna as the object, one realizes or knows the cause. The aspect is in accordance with it, just like the aspect of enlightenment. Here, it is summarized only by the path of abandoning one with the dharma-jñāna, and then it is the nature of abandoning one, both of which are the objects of the anvaya-jñāna.' These eight kinds of wisdom and their corresponding samādhis, from the ākiṃcanyāyatana to the naivasaṃjñānāsaṃjñāyatana. 'In the desire realm (kāmadhātu) and the peak of existence (bhavāgra), abandon the limbs of the path to enlightenment.' The second part is 'consciousness', because it is not clear, so the transcendent path is not a very clear basis, therefore it is only mundane. Because consciousness is not clear, it does not take the object as a sign, therefore it is said so. If asked, 'How do you know that there is no transcendent in it?' The Blessed One (bhagavat) said, 'From the samādhi of clear consciousness, the omniscient realizes the nature with transcendent wisdom.' Thus, by explaining wisdom and samādhi, tranquility and insight (vipaśyanā) themselves are taught in the path of meditation. The third part, if it is said that the peak of existence is mundane, and the seven also transcend it, then how is the ninth samādhi of gradual abiding, the cessation (nirodhasamāpatti), explained? That is because it is transcendent, it is the result of obtaining the noble path. Moreover, by the power of the wisdom of selflessness (anātman), it is able to stop the afflicted mind (kleśa-manas). Manifest attainment is the first arising. Then, it arises in the human realm, or manifests in the form realm (rūpadhātu). So, how does one who has attained the mind of the peak of existence arise in the form realm? To this, the commentary says four situations: One who is not detached from form cannot enter the formless realm (arūpadhātu), because he relies on the realm of nothingness, therefore he is detached from the three realms. There is no attachment to form.

---

བྲལ་ཡང་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་ནུས་པ་ནི་ བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པའི་འཕགས་པ་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བར་མི་འདོད་པས་སྤོང་ལམ་བསལ་ཏེ་ཁྱད་པར་གྱི་ཆེད་དུ་བའི་ལམ་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་མ་སྤངས་ནམ་མཁའ་སོགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ལ་ མོས་པ་ལ་གནས་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་གྱི་སེམས་ཐོབ་པའོ། །གཉིས་ཡིན་ནི་དེ་ཉིད་སྤོང་ལམ་ལ་གནས་ཏེ་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་པའོ། །གཉིས་མིན་ནི་དེ་རྣམས་མ་གཏོགས་པའོ་ཞེའོ། །དེ་ལ་བསམ་གཏན་ བཞི་པའི་ཉོན་མོངས་མ་སྤངས་པར་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པ་དཀའ་གསུངས་ཏེ་བྱིས་པ་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་ཀྱང་འཕགས་པ་ལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །སློབ་དཔོན་གཉག་འགྲེལ་བའི་དེ་འཕགས་པ་སྐུ་ མཆེད་ཀྱི་གཞུང་དང་འགལ་བ་དང་། དང་པོ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བྱེད་པས་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །དེས་ན་མཛོད་འགྲེལ་དུ་ཕྱིས་སྔར་ཡོངས་སུ་ཉམས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཟུགས་ཀྱི་ ཁམས་སུ་སྐྱེད་དོ་ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་ཡིན་གསུང་ངོ་། །གཟུགས་མེད་དུ་ནི་འགོག་པ་འདི་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་ཞི་བའི་རྣམ་ཐར་དུ་གྱུར་པའི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་སྐྱེས་པས་དེའི་རྣམ་སྨིན་དུ་བཏགས་པས་གནས་པ་རྣམས་འགོག་པ་དེ་ལ་འབད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-689 རྣམ་སྨིན་དངོས་ནི་མིན་ནོ་ཞེའོ། །ལམ་ཆུང་ངུ་སོགས་གསུམ་གསུམ་དགུར་འབྱེད་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་རིམ་གྱིས་སྤོང་བར་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །གང་གིས་ནི་ལམ་རྣམས་ཀྱིས་ཏེ། རིམ་པ་ལྟར་ཉོན་མོངས་པའི་ རྣམ་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནས་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་བར་སྤོང་བའོ། །ཅི་སྟེ་ལམ་ཆུང་ངུས་སྤང་བྱ་ཆེན་པོ་སྤོང་བར་མི་རིགས་ཀྱི་དོད་མཉམ་དུ་སྤོང་བར་རིགས་སོ་ཞེ་ན། སྤང་བྱ་ཆེན་ པོ་ནི་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་དང་ཤིན་ཏུ་བྲལ་ཞིང་འཛེམས་པ་མེད་པའི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བས་རྟོགས་སླ་ཞིང་སྤང་སླ་བས་དྲི་མ་ཆེ་ལོང་ལྟར་གཉེན་པོ་ཆུང་ངུས་སེལ་ལ། ཆུང་ངུ་ནི་ཡོངས་ སུ་བཅད་དཀའ་ཞིང་ཕྲ་ལ་ཞེན་པས་མུན་པ་ཕྲ་མོ་བཞིན་དུ་གཉེན་པོ་ཆེན་པོས་སྤང་དགོས་པས་རིགས་སོ། །དང་པོར་ལམ་ཆེན་པོ་མི་སྲིད་ཅིང་དེ་སྐྱེས་པ་ལ་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་མི་ སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཕགས་པའི་ལམ་ཆུང་ངུས་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོ་རྩད་ནས་འཇོམས་པའི་ཕྱིར་ཆོས་དཀར་པོ་རྣམས་སྟོབས་དང་ལྡན་གྱི་ནག་པོ་རྣམས་མིན་ཏེ་ཡུན་རིང་པོར་བསགས་པའི་ནད་སྨན་ཐུན་གཅིག་ གིས་འབྱིན་པ་དང་སྒྲོན་མེ་ཆུང་ངུས་མུན་པ་ཆེན་པོ་འཇོམས་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པས་ཀྱང་རྒྱུན་ཞུགས་གཅིག་ཆར་བ་ལྟར་ས་དགུའི་ཆེན་པོ་དགུ་ཅིག་ཅར་སྤོང་བ་སོགས་གསུངས་པ་ལ་ནི་ལུང་དང་རིགས་པའི་ཤེས་བྱེད་མེད་པས་རི་བོང་གི་ཅལ་ལྟ་བུའོ། ། 1-690 འཕགས་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་རིམ་གྱིས་པ་ལྟར་དང་པོར་འདོད་སའི་དགུ་དང་དེ་ནས་ད

【現代漢語翻譯】 即使已經脫離色界，仍然能夠進入無色界，這是因為獲得了第四禪的聖者不希望生於無色界，因此開闢了捨棄之路，爲了特殊的目的，沒有捨棄色界的想，而是安住在對虛空等的想中，從而獲得直至有頂的禪定。『二』是指安住在捨棄之路而進入無色界。『二非』是指除了上述情況之外的其他情況。據說，沒有捨棄第四禪的煩惱而獲得無色界的禪定是困難的，對於凡夫來說確實如此，但對於聖者來說是不可思議的。教師孃嘎解說與聖者兄弟的論述相矛盾，並且因為最初獲得，不還者等也這樣做，所以太過分了。因此，《俱舍論》的註釋中說，後來完全退失的人會生於色界。據說，在無色界中，滅盡定不會現前，因為聖者已經轉變為寂靜的解脫，隨之而生的是無色界的果報，因此被認為是果報，安住於此的人們對於滅盡定不需要努力。這是因為果報不是真實的滅盡定。將小、中、大三種道分為三三九種，是爲了理解逐漸捨棄修道所斷的煩惱的含義。通過這些道，按照次第，從煩惱的形態最大到最小逐漸捨棄。如果用小的道不適合捨棄大的所斷，應該同時捨棄，那麼，大的所斷與羞恥、慚愧完全分離，出現在沒有顧忌的相續中，因此容易證悟，容易捨棄，像大的污垢一樣，用小的對治就能消除。小的所斷難以完全斷除，而且微細執著，像微細的黑暗一樣，必須用大的對治來捨棄，所以是合理的。最初不可能有大的道，因為生起大的道時，不可能有大的煩惱。因為聖者用小的道徹底摧毀大的煩惱，所以白法具有力量，而黑法不具有力量，就像長期積累的疾病用一劑藥就能治癒，小的燈能摧毀大的黑暗一樣。對於這一點，菩薩也說，就像一個入流者一次性捨棄九地的大煩惱一樣，但因為沒有教證和理證，所以就像兔子的角一樣。 追隨聖者解脫部的觀點，就像逐漸捨棄一樣，首先是欲界的九種煩惱，然後是...

【English Translation】 Even having departed from the Realm of Form, being able to enter the Formless Realm is because the Noble One who has attained the Fourth Dhyana does not wish to be born in the Formless Realm. Therefore, they open a path of abandonment, and for the sake of distinction, without abandoning the perception of form, they abide in devotion to the perception of space, etc., thereby attaining the mind up to the Peak of Existence. 'Two' refers to abiding in the path of abandonment and entering the Formless Realm. 'Not Two' refers to situations other than those mentioned above. It is said that it is difficult to attain the mind of the Formless Realm without abandoning the afflictions of the Fourth Dhyana. This is indeed the case for ordinary beings, but it is inconceivable for Noble Ones. The explanation by the teacher Nyak is contradictory to the treatises of the Noble Brothers, and it is also excessive because those who attain it initially, such as Non-Returners, also do so. Therefore, the commentary on the Abhidharmakosha states that those who later completely degenerate are born in the Realm of Form. It is said that in the Formless Realm, cessation will not manifest because the Noble One has transformed into peaceful liberation, and what arises after that is the fruition of the Formless Realm. Therefore, it is considered fruition, and those who abide in it do not need to strive for cessation. This is because fruition is not actual cessation. Dividing the small, medium, and large paths into three each, making nine in total, is to understand the meaning of gradually abandoning what is to be abandoned through meditation. Through these paths, afflictions are abandoned in order, from the greatest to the smallest in their form. If it is not appropriate to abandon a large object of abandonment with a small path, and it should be abandoned simultaneously, then the large object of abandonment is completely separated from shame and embarrassment, appearing in a stream of consciousness without hesitation. Therefore, it is easy to realize and easy to abandon. Like a large stain, it can be removed with a small antidote. The small object of abandonment is difficult to completely cut off, and it is subtle and clinging. Like subtle darkness, it must be abandoned with a large antidote, so it is reasonable. It is impossible to have a large path initially, because when a large path arises, it is impossible to have large afflictions. Because the Noble One destroys large afflictions from the root with a small path, white dharmas have power, while black dharmas do not. Just as a disease accumulated for a long time can be cured with one dose of medicine, and a small lamp can destroy great darkness. Regarding this, Bodhisattvas also say that just as a Stream-Enterer abandons the great afflictions of the nine grounds all at once, but because there is no scriptural or logical support, it is like a rabbit's horn. Following the views of the Noble Liberation Sect, just as they gradually abandon, first the nine afflictions of the Desire Realm, and then the...

---

ང་པོའི་དགུ་སོགས་རིམ་གྱིས་སྤོང་ཞིང་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་གི་རྣམ་ གཞག་ཀྱང་མཛད་དོ། །དེ་ཉིད་རིགས་ཏེ་རྒྱལ་སྲས་ཀྱིས་ལམ་ཤེས་དང་སེམས་བསྐྱེད་ཉོན་མོངས་པ་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་གསུངས་པ་འགྲིག་པས་སོ། །སྦྱོར་བའི་ལམ་ནི་ལམ་གང་བསྒོམས་པས་ཉོན་ མོངས་པའི་རྣམ་པ་དེ་དང་དེ་ལ་ས་བོན་གྱི་ཆ་ཤས་རེ་རེ་དང་བྲལ་བ་ལས་གནས་གྱུར་པས་སྤོང་བའོ། །བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ནི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གང་གི་འོག་ཏུ་བར་ཆད་ མེད་པར་ཏེ་མ་ལུས་པར་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་གང་སྤང་བར་བརྩམས་པ་དེའི་ས་བོན་ཀུན་སྤོང་བའོ། །རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ལམ་གང་གིས་གང་སྤང་བར་བརྩམས་པའི་ཉོན་མོངས་དེ་སྤངས་པ་ན་ རྣམ་གྲོལ་གནས་གྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ལ་ལམ་ཕྱི་མའི་སྒོ་ནས་དང་། བྱ་བའི་སྒོ་ནས་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་བཞག་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་བསྡུ་བར་གང་རྣམ་ པ་གཞན་གྱི་སྦྱོར་བའི་ལམ་དེ་སྔ་མའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་མོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་དེ་ལས་གཞན་པ་ཆེན་པོའི་འབྲིང་སྤོང་བ་ལ་སྦྱོར་བ་སོགས་ནི་དང་པོ་སྤོང་བ་དེའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། ། 1-691 གཉིས་པ་ནི་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པ་དང་མ་སྤངས་པ་སྤོང་བའི་སྦྱོར་བ་བསལ་ཞིང་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱས་ནས་ཆོས་གསུང་རབ་སེམས་པའམ་སྔར་ཞུགས་པ་བསམ་ཟིན་རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་སོ་སོར་ རྟོགས་པས་གནས་པའམ་སྙོམས་འཇུག་གཞན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཡང་མངོན་ཤེས་སོགས་ཡོན་ཏན་སྔར་མེད་སྒྲུབ་པའམ་སྐྱེས་ཟིན་རྣམས་ཀྱིས་གནས་པའོ། ། ཞར་བྱུང་ལམ་སྒོམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ལམ་ སྒོམ་པ་བཞིར་བསྟན་པ་དང་། རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་བཅུ་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། ས་གོང་མའི་ལམ་སྒོམ་པའི་ནུས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་དབྱེ་བས་མདོར་བསྟན་ནི། དེ་ལྟར་སྒོམ་པའི་ལམ་རྒྱ་ཆེར་ བཤད་ནས་དེའི་ཞར་ལ་སྒོམ་ཞེས་པའི་ཚིག་ཟུར་ལ་འཕྲོས་ཏེ་ལམ་གཞན་གྱིའང་སྒོམ་པ་འཆད་པ་ནི་ཐོབ་པར་ཞེས་སོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ཡང་དག་འཇོག་བཞིའི་སྒོ་ནས་དང་། ལམ་གྱི་འཇུག་ ཚུལ་གྱིས་དང་། གཉེན་པོ་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ལ་དགེ་བའི་ཆོས་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་སོགས་སོ། །གནས་པ་ཉིད་དགག་ཕྱོགས་ནས་བཤད་པ་ནི་མི་ཉམས་པའོ། །ཕྱིར་ཞིང་འབྱུང་ བ་ནི་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བའོ། །འཕེལ་བ་ནི་དེའི་རིགས་ལྷག་པར་འགྱུར་བའོ། །སྤངས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཕེལ་བས་སོ། །སྐྱེས་པ་ནི་མངོན་གྱུར་དུའོ། །མི་སྐྱེ་བའི་ཆེད་དུ་ནི་གཉེན་པོས་ས་བོན་བཏོན་པ་ལས་སོ། ། 1-692 གཉིས་པ་ནི་དེ་ཉིད་རྣམ་པ་གཞན་གྱིས་འཆད་པས་ཡང་སྟེ་འཕགས་པའི་ལམ་སྐྱེ་བ་ན་རིགས་མཐུན་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་རང་གི་ཞེས་ཏེ་དེ་ལས་ཆེར་འབར་

【現代漢語翻譯】 逐漸斷除我慢等九種煩惱，並建立了一來（梵文：Sakrdāgāmin，指斷除欲界九品煩惱中的前六品者，死後還會轉生欲界一次）和不來（梵文：Anāgāmin，指斷除欲界九品煩惱者，死後不再轉生欲界）的體系。因此，如同王子所說，菩薩具有通達道和發起菩提心，以及不捨棄煩惱的自性，這是合理的。加行道是指通過修習某種道，使煩惱的各個方面與其種子成分分離，從而通過轉變而斷除煩惱。無間道是指在無間道之後，立即、完全地斷除所有想要斷除的煩惱的種子。解脫道是指通過斷除想要斷除的煩惱，從而實現解脫和轉變。殊勝道從道的後續、行為和功德三個方面來確立。第一種是指，如經中所說，『任何其他方面的加行道都是前者的殊勝道』，即斷除大煩惱中的較大者，而修習加行等道，是斷除最初煩惱的殊勝道，同樣適用於其他情況。 第二種是指，通過捨棄和放下已斷除和未斷除的煩惱的加行，保持平靜，思考佛陀的教法，或者安住于先前已理解的法，或者進入其他的禪定狀態。第三種是指，獲得先前未有的神通等功德，或者保持已獲得的功德。順便提及，修習道有三種：展示修習道的四種方式，以十一種方式解釋，以及修習上地道的潛力。第一種分為兩個方面，通過區分來簡要說明：如是廣泛地解釋修習道之後，順便提及『修習』一詞，並解釋其他道的修習，即『獲得』。詳細解釋包括通過四種正勤、道的進入方式和殊勝的對治法三個方面。第一種是指，善法是四念住等。安住是指從否定的角度來說，即不退失。增長是指持續產生。增多是指同類事物更加增多。斷除是指非常增多。產生是指顯現。爲了不產生，是指通過對治法去除種子。 第二種是指，以另一種方式解釋，即當聖道產生時，爲了產生同類的後續聖道，從自身（藏文：རང་གི，梵文天城體：svaka，梵文羅馬擬音：svaka，漢語字面意思：自己的）中更加熾盛。

【English Translation】 Gradually abandoning the nine types of afflictions such as pride, and establishing the systems of Once-Returner (Sanskrit: Sakrdāgāmin, referring to one who has severed the first six of the nine grades of afflictions in the desire realm, and will be reborn in the desire realm once more) and Non-Returner (Sanskrit: Anāgāmin, referring to one who has severed all nine grades of afflictions in the desire realm, and will not be reborn in the desire realm again). Therefore, as stated by the prince, it is reasonable that a Bodhisattva possesses the nature of understanding the path, generating Bodhicitta, and not abandoning afflictions. The Path of Application refers to abandoning afflictions by separating each aspect of the afflictions from its seed component through the cultivation of a certain path, thereby transforming them. The Path of Immediate Consequence refers to completely abandoning all the seeds of the afflictions that one has begun to abandon immediately after the Path of Immediate Consequence. The Path of Liberation refers to realizing liberation and transformation by abandoning the afflictions that one has begun to abandon. The Superior Path is established from three aspects: the subsequent path, the action, and the merit. The first refers to, as stated in the sutra, 'Any Path of Application in other aspects is the Superior Path of the former,' that is, abandoning the larger of the great afflictions, and cultivating the Path of Application, etc., is the Superior Path for abandoning the initial afflictions, and similarly applies to other situations. The second refers to, by abandoning and letting go of the application of afflictions that have been abandoned and not abandoned, maintaining calmness, contemplating the Buddha's teachings, or abiding in the Dharma that has been previously understood, or entering other states of Samadhi. The third refers to, gaining previously non-existent merits such as clairvoyance, or maintaining the merits that have already been gained. Incidentally, there are three aspects to cultivating the path: demonstrating the four ways of cultivating the path, explaining it in eleven ways, and the potential for cultivating the path of the higher grounds. The first is divided into two aspects, briefly explained through differentiation: After extensively explaining the cultivation path, incidentally mentioning the word 'cultivation' and explaining the cultivation of other paths, that is, 'attainment'. The detailed explanation includes three aspects: through the four right exertions, the ways of entering the path, and the superior antidotes. The first refers to the fact that virtuous dharmas are the four mindfulnesses, etc. Abiding refers to speaking from a negative perspective, that is, not degenerating. Growth refers to continuous arising. Increase refers to similar things increasing even more. Abandonment refers to extreme increase. Production refers to manifestation. For the sake of non-production, it is from removing the seeds through antidotes. The second refers to explaining it in another way, that is, when the noble path arises, in order to generate similar subsequent paths, it becomes more blazing from its own (Tibetan: རང་གི，Sanskrit Devanagari: svaka，Sanskrit Romanization: svaka, Chinese literal meaning: own).

---

ཞིང་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལམ་དེ་ཉིད་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའོ། །རང་གི་སྒྲིབ་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་འོ། །གནས་གྱུར་པས་ཕྱིས་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཉིད་དུ་འཇོག་པ་ ནི་མ་འོངས་པའི་ས་བོན་བཏོན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ་ཟག་མེད་ནི་སྐྱོན་མེད་པས་སུན་དབྱུང་བྱ་མིན་པས་ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་ནད་དང་འབྲས་སོགས་ཀྱི་ རྣམ་པར་ལྟ་བའོ། །སྤོང་བའི་ཆེད་དུ་བའི་གཉེན་པོ་ནི་གཉིས་ཏེ་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་དེ་དག་གིས་ཉོན་མོངས་སྤོང་པས་སོ། །རྟེན་ནི་ཨཱ་དྷཱ་ར་ཞེས་པ་སྤངས་པའི་ཐོབ་པ་ཀུན་ཏུ་འཛིན་ པས་སོ། །དེའི་གོང་མ་ནི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་ལའང་བྱེད་ལས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་བཅུ་གཅིག་ནི་དངོས་པོ་ལུས་ཚོར་སེམས་ཆོས་ལ་མི་གཙང་བ་ དང་མི་རྟག་པ་སོགས་སུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བརྟགས་ནས་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བའི་དོན་དུ་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པས་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའམ་རྩོལ་བ་ཉིད་ལམ་དང་སྒྲིབ་པ་སྦྱངས་པ་ལས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སུ་རུང་བར་སྐྱེད་པས་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའི་ཆེད་དུ་བའི་ལམ་དང་། 1-693 ཏིང་ངེ་འཛིན་སྦྱངས་པས་འཕགས་པའི་ལམ་སྐྱེད་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དྲོད་དང་རྩེ་མོ་ལ་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་། དབང་བྱེད་པ་ཐོབ་པ་ནི་བཟོད་པ་དང་། ཆོས་མཆོག་ལ་མ་དད་པ་སོགས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་མི་ནོན་པས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་བཟོད་པ་དང་ཆོས་མཆོག་ལ་སྦྱོར་བས་འདྲེས་པའམ་འབྲེལ་བའམ་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་། ཐོག་མར་མངོན་ སུམ་དུ་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ལམ་དང་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཆེད་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་དང་གནས་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་དང་དེ་ལས་གཞན་ པས་དང་དབང་པོ་རྣོ་བརྟུལ་གྱིས་ཐ་དད་པའི་ལམ་དང་། བསླབ་པ་རིན་པོ་ཆེ་གསུམ་སྦྱོར་ཞིང་དག་པར་བྱེད་པའི་ལམ་དང་། ལོ་ཀ་བ་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་ཅིང་ སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ལམ་དང་། སྦྱོར་མཐོང་དང་སྒོམ་པ་དང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་རིམ་པ་ལྟར་སྡུད་པའི་ལམ་སྟེ་དེ་རྣམས་ཀྱི་མིང་ཅན་དེ་ཡང་དང་པོ་བདུན་གྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྡེ་བདུན་ དང་དེ་ནས་བཞིས་རིམ་པས་ལམ་བཞི་སོགས་བཞིའོ། །ཤེས་བྱའི་དོན་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་བཤད་པ་སོགས་ལྔ་ལས། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། དྲན་པ་ཞེས་དང་དེ་གཞན་དྲུག་ལ་སྦྲེ་བ་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་བར་ཞེས་སོ། ། 1-694 འདིར་སྤྱི་དོན་ལ་གཉིས་ལས། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་ཏེ། ཟད་དང་མི་སྐྱེ་ཤེས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་དེ

【現代漢語翻譯】 爲了使土地非常肥沃。 那條道路顯現出來就是普遍的行為。 自身的障礙是煩惱障和所知障。 通過轉變，將其置於以後不再產生的法性中，是因為已經拔除了未來的種子。 第二種情況是『又』，因為無漏是無過失的，不會被駁斥，所以對於有漏的取蘊，要以疾病和果實等的形態來觀察。 爲了斷除，其對治是兩種，如前所述，通過它們來斷除煩惱。 所依是『阿達拉』（藏文：ཨཱ་དྷཱ་ར་，梵文天城體：आधार，梵文羅馬擬音：ādhāra，漢語字面意思：支撐），因為能持續地持有斷除的獲得。 其上位是特殊的道等等。 在第二種情況中，有兩種，對於所知的對境，也有十一種作用的名稱，因為對於對境、身體、感受、心、法，會執著于不凈和無常等等。 像這樣觀察之後，爲了斷除障礙，發起精進，因為從努力中產生，或者努力本身就是道，並且從清凈障礙中生起堪能的禪定，因此是爲了完全清凈禪定的道。 通過清凈禪定，生起聖道，從而能夠對暖位和頂位，爲了現證真諦而修習加行道；獲得能夠自在的位是忍位； 對於法和勝觀，不會被不信等所勝伏，因此爲了現證真諦，通過忍位和勝觀的結合，或者關聯，或者加行道；最初現量現證真諦的自性之道，以及爲了清凈修所斷的煩惱，決定生起的道，以及處在禪定的正行和除此之外的，以及根器利鈍不同的道； 修習並清凈三種珍貴的學道的道；以及成辦和生起所有世間和出世間的功德的道；以及次第地攝集加行道、見道、修道和究竟道的道，這些名稱的前七種是菩提分的七科，然後四種次第是四道等等。 在所知的意義上，有宣說菩提分法等五種，在第一種中有兩種共同的指示，即『憶念』，以及將其與其他的六種結合，即『如何』。 在此總義中有兩種，其中，區分它們的體相是了知滅盡和不生，以及隨順的法，了知滅盡和不生是菩提。

【English Translation】 In order to make the land very fertile. That path manifesting is the universal conduct. One's own obscurations are the afflictive and cognitive obscurations. Through transformation, placing it in the nature of not arising again later is because the future seeds have been extracted. The second case is 'also', because the uncontaminated is without fault and cannot be refuted, so for the contaminated aggregates of grasping, one should observe them in the form of sickness and fruit, etc. For the sake of abandoning, its antidote is twofold, as previously explained, through which those afflictions are abandoned. The support is 'Adhara' (Tibetan: ཨཱ་དྷཱ་ར་, Sanskrit Devanagari: आधार, Sanskrit Romanization: ādhāra, Chinese literal meaning: support), because it continuously holds the attainment of abandonment. Its higher level is the special path, etc. In the second case, there are two, and for the object of knowledge, there are also eleven names of functions, because for the object, body, feeling, mind, and dharma, one will cling to impurity and impermanence, etc. Having examined in this way, in order to abandon the obscurations, one initiates diligence, because it arises from effort, or effort itself is the path, and from purifying the obscurations, capable samadhi arises, therefore it is the path for completely purifying samadhi. Through purifying samadhi, the noble path arises, thereby being able to, for the warm and peak stages, practice the path of joining in order to realize the truth; obtaining the stage of being able to be independent is the stage of patience; For dharma and superior insight, one is not overcome by disbelief, etc., therefore, in order to realize the truth, through the combination of the stage of patience and superior insight, or association, or the path of joining; the path of the nature of initially directly realizing the truth, and in order to purify the afflictions to be abandoned through meditation, the path of definitely arising, and being in the actual practice of samadhi and other than that, and the path that differs by the sharpness and dullness of the faculties; Practicing and purifying the path of the three precious trainings; and the path of accomplishing and generating all mundane and supramundane qualities; and the path of sequentially gathering the path of joining, seeing, meditation, and completion, the first seven of these names are the seven limbs of enlightenment, and then the four sequentially are the four paths, etc. In the meaning of knowledge, there are five such as explaining the dharma of the limbs of enlightenment, in the first there are two common indications, namely 'mindfulness', and combining it with the other six, namely 'how'.

---

་དང་ མཐུན་ཉིད་ཕྱིར། །སུམ་བཅུ་རྩ་བདུན་དེ་ཡི་ཕྱོགས། །ཞེས་སོ། །གྲངས་ངེས་ནི་ཚོགས་ལམ་ནས་སྒོམ་ལམ་གྱི་བར་གྱི་ཆོས་ཀྱི་གཞུང་ཤིང་ལྟ་བུ་སྟོན་པ་ལ་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་པས་སོ། །གོ་རིམ་ ནི་ཐོག་མ་ནས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་རིམ་པ་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ས་མཚམས་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས། སྡེ་ཚན་བདུན་ནི་གོ་རིམ་བཞིན། །ལས་ནི་དང་པོ་པ་དང་ནི། །ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་རྣམས་ དང་ནི། །སྒོམ་དང་མཐོང་ལ་རབ་ཏུ་ཕྱེ། ཞེས་དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་ལ་ཡང་དག་སྤོང་བ་སོགས་བཞིར་སྨྲའོ། །འདིར་ནི་གཞུང་དུ་འབྱུང་ངོ་། །རྫས་བཏགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། རྫས་སུ་བཅུ། དད་དང་བརྩོན་ འགྲུས་དྲན་པ་དང་། །ཤེས་རབ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བཏང་སྙོམས་དགའ། །རྟོག་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱང་། །ཞེས་ཏེ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་ཡང་དག་པའི་ངག་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་འཚོ་བའོ། །དེའང་། དྲན་པ་ཉེར་གཞག་ ཤེས་རབ་སྟེ། །བརྩོན་འགྲུས་ཡང་དག་འཇོག་ཅེས་བྱ། །རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་པ་ཏིང་འཛིན་ཏོ། །གཙོ་བོ་སྨོས་པའོ་དེ་རྣམས་ནི། །སྦྱོར་བྱུང་ཡོན་ཏན་ཀུན་ཀྱང་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། ཆོས་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་ལྟ་བའང་ཤེས་རབ་པོ། ། 1-695 རྩོལ་བ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ནི། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ལམ་ཡན་ལག །ཟག་པ་མེད་པའོ་གཞན་རྣམ་གཉིས། །ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་ཁས་བླངས་དང་འགལ་བ་སྟེ་སྡེ་ལྔ་ ལ་ཟག་པ་རྒྱས་པ་མེད་པས་སོ། །ཅི་སྟེ་དེ་ལ་རྒྱས་པར་འགྱུར་ན་ནི་མཐོང་སྒོམ་ལའང་འགྱུར་རོ། །སའི་ཁྱད་པར་ནི། བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་ཐམས་ཅད། །མི་ལྕོགས་མེད་ན་དགའ་མ་གཏོགས། ། གཉིས་པ་ན་ནི་རྟོག་མ་གཏོགས། །གཉིས་ན་དེ་གཉིས་མ་གཏོགས་སོ། །བསམ་གཏན་བར་ནའང་གཟུགས་མེད་པ། །གསུམ་ན་དེ་དང་ཚུལ་ཡན་ལག །བྱང་ཆུབ་དང་ནི་ལམ་ཡན་ལག །མ་གཏོགས་འདོད་ཁམས་སྲིད་ རྩེ་ན། །ཞེས་ཏེ། གཉིས་ན་ནི་གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་ནའོ། །བསམ་གཏན་བར་ནི་ཁྱད་པར་ཅན་ནོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཡན་ལག་ནི་གསུམ་པོའོ། །སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་བདུན་ལས་ཏེ་དང་པོའི་དམིགས་ པ་ལ་དངོས་ནི་ལུས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སོགས་བཞིའི་དམིགས་པ་རིམ་པ་ལྟར་ལུས་སོགས་བཞིའོ། །དེ་ལྟར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་བྱིས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བློ་ཅན་རྣམས་ལུས་ལ་བདག་གི་ གནས་རྟེན་གྱི་དངོས་པོ་དང་ཚོར་བ་ལ་བདག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་གཞིའམ་དངོས་པོ་དང་སེམས་ལ་བདག་གི་དངོས་པོ་དམིགས་པར་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དང་ཆོས་ལ་བདག་འདོད་ཆགས་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་དད་པ་སོགས་ཀྱིས་རྣམ་པར་བྱང་བར་བྱེད་པའི་དངོས་པོར་རྟོག་པས་དེ་བཟློག་པའི་ཆེད་དུ་དེ་བཞིའོ། ། 1-696 ངོ་བོ་ནི་ལུས་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞེས་པས་ཤེས་རབ་དང་། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ཞེས་པས་དྲན་པ་སྟེ་དེ་དག་ཀྱང་འོག་ཏུ་འབྱུང་བའི་དམིགས་རྣམ་ཀྱ

【現代漢語翻譯】 與[三十七道品]相符之故。總而言之，三十七道品即是此[菩提道次第]。』 所說數量決定，是因為僅限於從資糧道到修道之間的佛法支柱。 次第，是指從最初在相續中生起的順序，已經講過了。 界限，分別說者認為：『七個組別有次第，業為最初者，以及順抉擇分，還有修與見。』即暖位、頂位、忍位、勝法位有四種正斷。 此處經文中有記載。 實體與假立的差別是：實體有十種，即信、精進、念、慧、定、舍、喜、尋、戒、輕安。』其中，戒是指正語、正業、正命。 還有，『念住是念，正斷是精進，神足是禪定。』這些是主要所說，也是修所生功德的一切。 即是說，辨別諸法和見解也是智慧，努力是精進。 有漏與無漏的差別是：『菩提分是道支，無漏，其餘二者。』這樣說是與自相矛盾的，因為五根沒有有漏增長。 如果在那上面增長，那麼見道和修道也會增長。 地的差別是：『初禪時一切，無難唯除喜，二禪時唯除尋，二時除二者。』 『禪定中間亦無色，三時彼與戒支，菩提以及道之支，除欲界頂。』即二時是指第三禪和第四禪時。 禪定中間是指有差別者。戒支是指三種。 分別解說有七種，即最初的所緣是，實則是身念住等四者的所緣依次是身等四者。 如此安立的原因是，愚童顛倒之心者，于身執著為我之所依處之事物，于受執著為我之受用之基或事物，於心執著為我之事物，於法執著為我之貪著等所遍染污及信等所清凈之事物，為遣除彼等之執著，故立此四者。 體性是隨身等之後觀察，以『念住』是智慧，以『念住』是念，這些將在下面出現的所緣相中說明。

【English Translation】 Because it is in accordance with [the thirty-seven factors of enlightenment]. In short, the thirty-seven factors of enlightenment are the [path to enlightenment].' The definite number is limited to showing the pillar of Dharma from the path of accumulation to the path of cultivation. The order refers to the sequence of arising in the continuum from the beginning, which has already been explained. The boundary, the Sarvastivadins believe: 'The seven groups have order, karma is the first, as well as the conforming factors of discernment, and cultivation and seeing.' That is, the heat, peak, forbearance, and supreme Dharma positions have four right abandonments. It is recorded in the scriptures here. The difference between substance and imputation is: 'There are ten substances, namely faith, diligence, mindfulness, wisdom, concentration, equanimity, joy, investigation, discipline, and pliancy.' Among them, discipline refers to right speech, right action, and right livelihood. Also, 'Mindfulness is mindfulness, right effort is diligence, miraculous feet are meditation.' These are the main points mentioned, and they are also all the merits arising from cultivation. That is to say, distinguishing dharmas and views is also wisdom, and effort is diligence. The difference between contaminated and uncontaminated is: 'The factors of enlightenment are the limbs of the path, uncontaminated, the other two.' Saying this is self-contradictory, because the five roots do not have contaminated growth. If it grows on that, then the path of seeing and the path of cultivation will also grow. The difference in grounds is: 'In the first dhyana, everything, without difficulty except joy, in the second dhyana, only excluding investigation, in the two, excluding the two.' 'In the middle of dhyana, there is also no form, in the third, that and the limbs of discipline, enlightenment and the limbs of the path, except for the peak of the desire realm.' That is, the two times refer to the third and fourth dhyanas. The middle of dhyana refers to the differentiated ones. The limbs of discipline refer to the three. There are seven types of separate explanations, that is, the initial object is, in reality, the objects of the four mindfulnesses, such as body mindfulness, are the four, such as body, in order. The reason for establishing it in this way is that those with the inverted minds of foolish children are attached to the body as the object of my abode, to the feeling as the basis or object of my enjoyment, to the mind as my object, and to the Dharma as the object that is completely defiled by my attachment, etc., and purified by faith, etc. In order to eliminate their attachments, these four are established. The nature is to observe after the body, etc., with 'mindfulness' being wisdom, and with 'mindfulness' being mindfulness, these will be explained in the object aspects that will appear below.

---

ི་ཁྱད་པར་ཅན་ནོ། ། དེ་ལ་དྲན་པ་ཉིད་སྨོས་པ་ནི་དྲན་པ་ཉེ་བར་གནས་པས་ཤེས་རབ་མངོན་དུ་འགྱུར་བས་དེ་གཙོ་བོར་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །གྲོགས་ནི་ཤེས་རབ་དང་དྲན་པ་དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་ལྔས་ མཚུངས་པར་ཞེས་སོ། །སྒོམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དམིགས་རྣམ་གྱིས་དང་གཉེན་པོས་སྒོམ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོའི་མདོར་བསྟན་ནི་ནང་གི་ཞེས་སོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྒོམ་པ་ལའང་གཉིས་ལས་དམིགས་ པ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པའི་ལུས་གང་ལ་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་མིག་སོགས་ལྔ་སྟེ། ཕྱིའི་ནི་གཟུགས་སོགས་ལྔའོ། །དེ་ཡང་ལུས་ལ་ཡོད་པའི་དབང་པོ་དང་ཐ་མི་དད་དུ་འཇུག་པ་བོར་བའོ་ཞེའོ། །ནང་ ཕྱིའི་ནི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་མིག་སོགས་དང་འབྲེལ་ཏེ་ཚོགས་པ་ཐ་མི་དད་དུ་འཇུག་པའི་གཟུགས་སོགས་དབང་པོའི་གནས་རྟེན་ནོ། །འོ་ན་དབང་པོའི་གནས་འབྱུང་བ་རྣམས་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ ན། འབྱུང་བ་དང་ཐ་དད་དུ་མི་འཇུག་པས་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་དབང་པོའི་རྟེན་གྱི་སྒྲ་འཐོབ་བོ། །སྒོམ་པ་པོ་ལས་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་མིག་སོགས་ཀྱང་སྟེ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་ནང་དང་རྒྱུད་ཀྱིས་ཕྱི་ཡིན་པས་སོ། ། 1-697 རྣམ་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་ཀེང་རུས་དང་རྣམ་པར་རྔོས་པ་སོགས་སྣང་བའི་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ལུས་དང་རང་བཞིན་གྱི་སོ་མའི་ལུས་མི་གཙང་བར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བ་དང་། རྒྱལ་ བའི་ཡུམ་ཆེ་བ་དག་ཏུ་རྣམ་པར་བམ་པ་སོགས་དུ་མ་མཐོང་སྟེ་ལུས་འདིའང་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་ཅན་ཞེས་སོགས་སུ་དཔྱོད་པར་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་རོ། །ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་སྒོམ་ཚུལ་ལའང་ དམིགས་པ་ལ་ནང་གི་ལུས་ལ་བརྟེན་པ་ནི་མིག་སོགས་ལ་དམིགས་པ་དང་སྒོམ་པ་པོའི་ལུས་ལ་སྐྱེས་པས་སོ། །ཕྱིའི་ཚོར་བ་ནི་གཟུགས་སོགས་ལ་དམིགས་ཤིང་གཞན་གྱི་ལུས་ལས་བྱུང་བས་སོ། ། ནང་ཕྱིའི་ནི་རང་གི་ཚོར་བས་རང་གི་གཟུགས་སོགས་ལ་དམིགས་པ་དང་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་དམིགས་པས་སོ། །ཚོར་བ་ལ་ཇི་ཅེས་པ་ནི་ཆོས་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་ཤེས་རིག་ཡིན་ པས་སོ། །རྣམ་པ་ནི་ལུས་ལ་ལུས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ་ཅི་རིགས་སུ་ནི་ཚོར་བ་ཀུན་དུཿཁ་བ་དང་གནས་དང་དམིགས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་སེམས་མི་རྟག་པ་དང་ཆོས་བདག་མེད་པར་སྒོམ་མོ། །དབུས་ མཐའི་ཊི་ཀཱ་རུ་བཞི་ཀ་ལ་མི་རྟག་དུཿཁ་སྟོང་པ་བདག་མིན་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དང་སོ་སོའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་རྒྱུ་འབྲས་ཁམས་ས་འགྲོ་བ་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཉེན་པོ་ཡིན་པར་སྒོམ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་འདི་ལྟ་བུའང་ཡིན་ལ་རྣམ་རྟོག་སྤང་བའི་ཆེད་དུ་མི་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་སྒོམ་པར་ཡང་བཤད་དོ། ། 1-698 མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་སྒོམ་པ་བཅུ་བཞི་གསུངས་ཏེ་དེའི་དགུ་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་སྒོམ་པ་ལ་ལུས་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ངོ་བོར་སྣང་བས་སྒྱུ་མ་ཉིད། དང་ཚོར་བ་ལོག་པར་ཉམས

【現代漢語翻譯】 是特殊的。 之所以提到正念，是因為正念的專注能使智慧顯現，因此爲了主要了解它。'友伴'是指智慧和正念，以及與它們相應的五種（蘊）的相應。 禪修有兩種：通過所緣和行相進行禪修，以及通過對治進行禪修。第一種的概要是'內在的'。 詳細解釋分為兩部分，首先是禪修，禪修又分為兩部分，即所緣：瑜伽士的身體，內在的是眼等五種內處，外在的是色等五種外處。也就是說，要捨棄將身體上的根與它們視為無差別的執著。'內外'是指與內在的眼等內處相關聯，並將聚集視為無差別的色等，是根的所依處。那麼，根的所依處僅僅是地等元素嗎？不是的，因為（地等元素）不被視為與根有差別，所以它們也能獲得作為根的所依處的名號。其他禪修者的相續中的眼等也是，因為內處是就'內'而言，而相續是就'外'而言。 行相是指在分別念中，將顯現為骨骼和腐爛等形象的身體，以及本質上的面板身體，平等地視為不凈。正如在偉大的《般若波羅蜜多經》中看到許多腫脹等形象，並思考'這個身體也具有這樣的自性'等一樣。后三種的禪修方式中，所緣是依賴於內在的身體，即緣于眼等，並且是由禪修者的身體所生。外在的感受是緣於色等，並且是從他人的身體所生。內外的是自己的感受緣于自己的色等，以及緣於他人相續中的內在的內處。至於感受，因為法也大多是知識。 行相是，就身體而言，'身體的'，即以各種方式，所有的感受都是痛苦的，並且通過處所和所緣的差別，觀修心是無常的，法是無我的。在《中邊分別論》的註釋中，四種（念住）都觀修無常、痛苦、空性、無我的共同相，以及各自的自相，以及因果、界、地、行、善、不善、無記、不順品和對治，也就是說，菩薩也是如此，並且爲了捨棄分別念，也解釋了以無所緣的行相進行觀修。 在《經莊嚴論》中，講述了十四種禪修，其中第九種是通過完全瞭解來進行禪修，即身體顯現為不真實的自性，如同幻象一般；感受則體驗為顛倒。

【English Translation】 It is special. The reason for mentioning mindfulness itself is that mindfulness's close presence causes wisdom to manifest, so it is for the sake of primarily understanding it. 'Companion' refers to wisdom and mindfulness, and the five aggregates that are in accordance with them. There are two types of meditation: meditating through objects and aspects, and meditating through antidotes. The summary of the first is 'internal'. The detailed explanation is divided into two parts, the first being meditation, which is further divided into two parts, namely the object: the yogi's body, the internal being the five internal sense bases such as the eye, and the external being the five external sense bases such as form. That is to say, one must abandon the attachment of considering the senses on the body as undifferentiated from them. 'Internal and external' refers to the forms that are related to the internal sense bases such as the eye and are considered undifferentiated from the aggregates, which are the support of the senses. So, are the supports of the senses only the elements such as earth? No, because they are not considered different from the elements, so they can also obtain the designation of being the support of the senses. The eyes and so on in the continuum of other meditators are also, because the internal sense bases are in terms of 'internal', and the continuum is in terms of 'external'. The aspect is that in conceptual thought, the body that appears as images of skeletons and putrefaction, and the body of skin in its essence, are equally regarded as impure. Just as in the great Prajñāpāramitā Sutras, one sees many swollen images and contemplates 'this body also has such a nature' and so on. In the way of meditating on the latter three, the object is relying on the internal body, that is, focusing on the eye and so on, and is born from the meditator's body. External feeling is focusing on forms and so on, and is born from the body of others. Internal and external is one's own feeling focusing on one's own forms and so on, and focusing on the internal sense bases in the continuum of others. As for feeling, because dharma is also mostly knowledge. The aspect is that, in terms of the body, 'of the body', that is, in various ways, all feelings are painful, and through the difference of place and object, one meditates that the mind is impermanent and that phenomena are without self. In the commentary on the Madhyāntavibhāga, all four (mindfulnesses) are meditated upon as having the common characteristics of impermanence, suffering, emptiness, and selflessness, as well as their individual characteristics, and as being cause and effect, element, earth, going, virtuous, non-virtuous, unspecified, unfavorable and antidote, that is to say, a Bodhisattva is also like this, and in order to abandon conceptual thought, it is also explained to meditate in the aspect of non-objectification. In the Sūtrālaṃkāra, fourteen meditations are taught, of which the ninth is meditating through complete understanding, that is, the body appears as not being of a true nature, like an illusion; and feelings are experienced as being inverted.

---

་ སུ་མྱོང་བ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་དང་། སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་དང་། ཆོས་ནམ་མཁའ་ལ་སྤྲིན་སོགས་བཞིན་དུ་བློ་བུར་བར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་སྒོམ་པར་བཤད་དོ། །གཞན་ བཅུ་གསུམ་ནི་འདོད་ན་དེའི་འགྲེལ་པར་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་འདུན་པ་སོགས་དགུ་སྟེ་སྒོམ་པའི་བར་ཆད་སེལ་བའོ། །ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་མི་འདུན་ པའོ། །རྩོལ་བ་ནི་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཆེད་དུ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། །ཞུམ་པ་ནི་ཁྱད་པར་ཐོབ་པ་ལ་བདག་དམན་པར་སེམས་པས་སྒྱིད་ལུག་པ་སྟེ། སྤྲོ་བ་ནི་མདོ་ སྡེ་རྒྱན་དུ། གང་ཕྱིར་སེམས་ཅན་མིར་གྱུར་པ། །ཚད་མེད་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་དེའི་ཕྱིར། །ཞུམ་པ་དང་དུ་བླང་མི་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གནོད་པས་སྐྱོ་བ་ནི་ སྦྲང་བུ་དང་ཤ་སྦྲང་སོགས་ཀྱིས་ཉེན་པ་མི་བཟོད་པ་སྟེ་མ་ཐན་པ་ནི་སྤྲོ་བའི་མིང་གཞན་ནོ། །ཆོག་པར་འཛིན་པ་ནི་དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཚིམ་ནས་ལྡོག་པ་སྟེ་ཕྱིར་ནུར་བ་མེད་པ་ནི་ཕྱི་ཤོལ་མེད་པའོ། ། 1-699 དྲན་པ་ནི་སེམས་གནས་པར་བྱ་བའི་གདམས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་རྗོད་པ་སྟེ་སྒོམ་པའི་དྲན་པ་ཀུན་དེ་ལྟ་ཡིན་ནོ། །ཡིད་ལ་གཅགས་པ་ལྟུང་བ་བྱུང་བས་འགྱོད་པའོ། །བརྩོན་པ་གཅེས་པར་འཛིན་པ་ དོར་བ་ནི་བག་མེད་ཀྱི་ཉེས་པས་དགེ་བ་མཐར་མི་ཕྱིན་པའོ། །འབྲས་བུ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་གཙང་བདེ་རྟག་བདག་ཏུའོ། །ཡང་མོས་པ་ལས་བདེན་པ་སོ་སོ་ལ་འཇུག་ཅིང་བདེན་པ་རང་ རང་གི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་རྟོག་སྟེ་ལུས་ལ་བརྟགས་པས་ལུས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དུཿཁ་གནས་ངན་ལེན་གྱིས་ཕྱེ་བར་རིག་ནས་དུཿཁ་ཡི་དང་ཚོར་བ་ཀུན་བྱུང་བདེན་པའི་གཙོ་བོ་སྲེད་པའི་རྒྱུར་རིག་ སྟེ་ཀུན་འབྱུང་དང་སེམས་བདག་ཏུ་ཞེན་པའི་གཞིར་ཤེས་པས་བདག་ཆད་ཀྱིས་དོགས་ཏེ་མྱང་འདས་ལ་སྐྲག་པ་མེད་པས་འགོག་པ་དང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ལ་མ་རྨོངས་པས་གཉེན་པོའི་ ཆོས་ལ་བསྟེན་པའི་ཕྱིར་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་འཇུག་གོ །དེ་དབུས་མཐར། གནས་ངན་ལེན་ཕྱིར་སྲེད་རྒྱུའི་ཕྱིར། །གཞི་ཡི་ཕྱིར་དང་མ་རྨོངས་ཕྱིར། །བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་བྱ་བས། །དྲན་པ་ཉེ་བར་ བཞག་པ་སྒོམ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ལུས་སོགས་དང་བྲལ་བ་ནི་དེ་བཞིའི་ས་བོན་དང་བྲལ་བ་སྟེ། རྒྱལ་སྲས་ཀྱིས་ནི་ལུས་སོགས་དང་བྲལ་བའི་དོན་དུའང་མ་ཡིན་མི་འབྲལ་བའི་དོན་དུའང་མིན་པ་ཐོབ་པའི་སྒོམ་པར་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་གསུངས་སོ། ། 1-700 སྡེ་གཉིས་པ་ནི་འདིས་སྒྲིབ་པ་རྣམས་ཡང་དག་པར་སྤོང་བས་སམ་འདིས་སེམས་དམིགས་པ་ལ་ཡང་དག་པར་འཇོག་པས་ན་དེ་སྐད་དོ། །དེ་ལ་ལྔ་ལས་དམིགས་པ་ནི་མི་མཐུན་ཞེས་ཏེ་སྒོམ་ པའི་མདོ་ལྟར་རོ། །ངོ་བོ་ནི། །བརྩོན་འགྲུས་ནི། རྣམ་པ་བཞི་རྣམས་རབ་ཏ

【現代漢語翻譯】 體驗如同夢境，心的自性光明如虛空，以了知法如虛空中的雲朵等是突發的，故說為禪修。其他十三種，若想了解，可查閱其註釋。第二是正念，包括欲等九種，用於消除禪修的障礙。不作意是指心不專注于所緣境。精進是爲了顯現沉掉的對治而努力。沮喪是指認為自己不如他人而灰心喪氣。喜悅如《經莊嚴論》所說：『何故眾產生為人，于無量剎那每一剎那，獲得圓滿菩提故，不應接受沮喪。』忍受損害是指無法忍受蚊蠅等侵擾，不疲倦是不疲勞的另一種說法。知足是指對少許善行感到滿足而退卻，不後退是指不拖延。正念是以心憶念應安住之教授，所有禪修的正念皆是如此。追悔是指因犯錯而後悔。珍愛精進並捨棄是指因放逸的過失而不能完成善行。在果上顛倒是執著凈、樂、常、我。進一步說，從信解入手，進入各個諦，並了知各個諦的自性。觀察身體，認識到身體是行苦，由苦苦所區分，從而認識到苦諦。認識到所有感受是集諦之主——貪愛的因，從而認識到集諦。了知心是執著我的基礎，從而不畏懼我滅，不畏懼涅槃，不迷惑于煩惱清凈之法，爲了依止對治之法而進入道諦。如《中邊分別論》所說：『為苦苦故，為貪因故，為基故，為不迷故，應修四諦念住。』與身等分離是指與四者的種子分離。如王子所說，獲得與身等分離之義，也非不分離之義，如《經莊嚴論》所說。 第二品是指以此如實斷除諸障，或以此如實安住心於所緣境，故如是說。其中五種所緣境是與禪修經不相符的。本體是精進，有四種相。

【English Translation】 Experiencing is like a dream, the nature of mind is clear like the sky, and it is said to be meditation by fully knowing that phenomena like clouds in the sky are sudden. For the other thirteen, if you want to know, you can refer to their commentaries. The second is mindfulness, including desire and other nine, which are used to eliminate obstacles to meditation. Non-attention means that the mind does not focus on the object of attention. Diligence is to make efforts to manifest the antidote to sinking and excitement. Discouragement refers to feeling discouraged because one thinks that one is inferior to others. Joy is as stated in the 'Ornament of the Sutras': 'Why beings become human, in each moment of countless instants, because they attain complete enlightenment, one should not accept discouragement.' Enduring harm refers to being unable to endure the harassment of mosquitoes and flies, etc. Not being tired is another way of saying not being fatigued. Contentment refers to retreating after being satisfied with a little virtue, and not retreating means not procrastinating. Mindfulness is the mind remembering the teachings on where to abide, and all mindfulness in meditation is like this. Regret refers to regretting because of making mistakes. Cherishing diligence and abandoning refers to not being able to complete virtuous deeds because of the fault of carelessness. Reversal in the result is attachment to purity, pleasure, permanence, and self. Furthermore, starting from faith, entering each truth, and understanding the nature of each truth. Observing the body, recognizing that the body is the suffering of conditioned existence, distinguished by the suffering of suffering, thereby recognizing the truth of suffering. Recognizing that all feelings are the cause of craving, the lord of the truth of origin, thereby recognizing the truth of origin. Knowing that the mind is the basis for clinging to self, thereby not fearing the extinction of self, not fearing Nirvana, not being confused about the Dharma of purifying afflictions, and entering the truth of the path in order to rely on the antidote Dharma. As stated in the 'Distinguishing the Middle from the Extremes': 'For the sake of the suffering of suffering, for the sake of the cause of craving, for the sake of the basis, for the sake of not being confused, one should meditate on the four mindfulnesses of the truths.' Separating from the body, etc., refers to separating from the seeds of the four. As stated by the prince, obtaining the meaning of separating from the body, etc., is also not the meaning of not separating, as stated in the 'Ornament of the Sutras'. The second chapter refers to truly abandoning all obscurations with this, or truly abiding the mind on the object of attention with this, hence it is said so. Among them, the five objects of attention are not in accordance with the meditation sutra. The essence is diligence, and there are four aspects.

---

ུ་འབྱུང་ཞེས་དབུས་མཐར་འབྱུང་བས་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ་དམིགས་པས་བཞིར་ཕྱེ་བའོ། །སྒོམ་པ་ལ་མདོ་དགོད་པ་ནི་སྡིག་པ་མི་ དགེ་བའི་ཆོས་སྐྱེས་པ་རྣམས་སྤང་བའི་ཆེད་དུ་དང་དེ་མ་སྐྱེས་པ་རྣམས་མི་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་དང་དགེ་བའི་ཆོས་མ་སྐྱེས་པ་རྣམས་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་དང་དེ་སྐྱེས་པ་རྣམས་གནས་པ་ དང་མི་ཉམས་པ་དང་ཕྱིར་ཞིང་འབྱུང་བ་དང་འཕེལ་བ་དང་ཡངས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཆེད་དུ་འདུན་པ་ཞེས་སོ། །དེའི་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་འདི་ནི་ཞེས་སོ། །དེ་རྒྱས་པར་འཆད་པ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ དུ། འདུན་པ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །རྣལ་འབྱོར་རྒྱུ་མཚན་བཅས་སྒོམ་པ། །ཡང་དག་སྤོང་བ་ཐམས་ཅད་ལ། །གཉེན་པོ་པ་ནི་ཡིད་ཞེས་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་གནས་ནི་འདུན་པ་ སྟེ། འདི་དེའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འབད་པ་ནི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ་དེའང་གནས་སྐབས་གང་དུ་ཞེ་ན། རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་པ་ཡིན་པས་ན་ཞི་གནས་སོགས་ཀྱི་མཚན་མ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྣམས་ལ་སྟེ། 1-701 དེ་ན་ཞི་གནས་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་གཉེན་པོ་སྐྱོན་མེད་སྒོམ་པ་ནི་འབད་དོ་ཞེས་པའོ། །བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་ནི་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་སེལ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཉིད་དེ་ཞེས་ པར་བསྒྱུར་སྟེ་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བཤད་པས་སོ། །མདོའི་ཚིག་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་མོ་ཞེས་པའི་དོན་ནི་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་བྱུང་བ་སེལ་བ་གཉེན་པོའི་བརྩོན་འགྲུས་ཉིད་དེ། ཅི་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་ རྩོམ་ཞེས་པས་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་བཀའ་སྩལ་ཅེ་ན། འདི་ལྟར་ཚིག་དེའི་འོག་ཏུ་བྱིང་བའི་སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་དགའ་བར་འགྱུར་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སོགས་ཀྱིས་གསལ་བར་བྱེད་པ་ དང་། རྒོད་པ་སེལ་བའི་ཐབས་རབ་ཏུ་འཇོག་པ་ནང་དུ་སྡུད་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་འཛིན་པ་སྨོས་པས་སོ། །འདིའི་ཐད་དུ་སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་སྡེའི་འགྱུར་ལ་དོན་མཚམས་མ་ཆོད་པ་ཅུང་ཟད་སྣང་ སྟེ་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཆེས་མང་པོ་སྒྱུར་བ་ལ་ཤིན་ཏུ་བྲེལ་བས་ན་མད་དོ། །འབྲས་བུ་ནི་དང་པོ་དང་གཉིས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་མ་ལུས་པར་ཉམས་པ་དང་གསུམ་པའི་གཉེན་པོ་འཐོབ་ པ་དང་བཞི་པའི་གཉེན་པོ་འཕེལ་བའོ། །རྫུ་འཕྲུལ་མངོན་ཤེས་ལྔའི་རྐང་པ་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྲུབ་པས་བྱ་བ་སྤྲུལ་སྒྱུར་རོ། །ངོ་བོ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ་རྒྱུའམ་གྲོགས་ཀྱིས་བཞིར་ཕྱེ་བའོ། ། 1-702 གྲོགས་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི་འདུན་པ་སོགས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་དང་མཚུངས་ཞེས་སོ། །གྲོགས་ཅན་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱིར་རྟེན་གྱི་བཤད་པ་ལ་གུས་པར་སྦྱོར་བ་ནི་འདུན་པ་དྲག་པོ་ དང་སྦྱོར་བ་ནན་ཏུར་གྱིས་སོ། །རྒྱུན་དུ་སྦྱོར་བ་ནི་ནམ་ཡང་མི་སྦྱོར་བ་མིན་པའོ། །སྔོན་གྱི་སྐྱེ

【現代漢語翻譯】 『來源』是指從中心到邊緣的來源，即精進，通過目標分為四種。 關於禪修，引用經文是爲了斷除已經產生的罪惡和不善之法，爲了不產生尚未產生的罪惡和不善之法，爲了生起尚未產生的善法，以及爲了使已經產生的善法保持、不退失、增長、發展和廣大，這就是所謂的『欲』。 其概括的意義是『此乃』。 在《經莊嚴論》中詳細解釋道：『依靠欲，瑜伽士以具足理由的方式禪修。對於所有正確的斷除，對治者即是意念。』正如所說，精進的基礎是欲，因為欲先於精進。 努力是指在修習止觀時精進，那麼在什麼情況下精進呢？因為是具足理由的，所以在專注于止觀等相時。 因此，專注于止觀等的理由，無過失地修習對治，就是努力。 精進的開始是指斷除沉沒和掉舉的精進，這是耶謝（Yeshe）論師的解釋。 經文『開始精進』的意義是，斷除已經產生的沉沒和掉舉，就是對治的精進。如果問：『如何開始精進？』即是說，通過斷除沉沒和掉舉的精進來教導。如下文所說，通過專注于使沉沒的心歡喜等方式來澄清，以及通過安置斷除掉舉的方法，通過向內收攝的方式來執持心。 在此，耶謝德（Yeshe De）論師的翻譯似乎有些段落不清晰，因為他非常忙於翻譯大量的法相，所以沒有時間仔細校對。 結果是，第一和第二種不順品完全消失，獲得第三種對治，以及第四種對治增長。 神變和五神通的足，其原因的目標是，通過成就三摩地來變化事物。 其自性是三摩地，通過原因或助伴分為四種。 在助伴中，兩種中的實際是欲等和與三摩地相同的事物。 在解釋助伴時，兩種中的一般基礎的解釋是，恭敬地結合是指強烈的欲和努力。 持續地結合是指從不不結合。 前世的生……

【English Translation】 'Source' means the origin from the center to the edge, which is diligence, divided into four by the object. Regarding meditation, quoting the scriptures is to abandon the sins and non-virtuous dharmas that have arisen, to prevent the sins and non-virtuous dharmas that have not yet arisen from arising, to generate the virtuous dharmas that have not yet arisen, and to maintain, not degenerate, increase, develop, and expand the virtuous dharmas that have already arisen, which is called 'desire'. Its summarized meaning is 'this is'. It is explained in detail in the Ornament of the Sutras: 'Relying on desire, the yogi meditates in a way that is complete with reasons. For all correct abandonments, the antidote is the mind.' As it says, the basis of diligence is desire, because desire precedes diligence. Effort refers to diligence in practicing calm abiding and insight meditation. In what situation is there diligence? Because it is complete with reasons, it is when focusing on the characteristics of calm abiding and so on. Therefore, focusing on the reasons for calm abiding and so on, meditating on the antidote without fault, is effort. The beginning of diligence refers to the diligence of eliminating sinking and excitement, which is the explanation of Teacher Yeshe. The meaning of the sutra 'begin diligence' is that eliminating sinking and excitement that have arisen is the diligence of the antidote. If asked, 'How to begin diligence?' it is taught through the diligence of eliminating sinking and excitement. As the following says, it is clarified by focusing on making the sinking mind happy, etc., and by placing the method of eliminating excitement, holding the mind by means of inward gathering. Here, the translation of Teacher Yeshe De seems to have some unclear paragraphs, because he was very busy translating a large number of dharma terms, so he did not have time to proofread carefully. The result is that the first and second unfavorable aspects completely disappear, the third antidote is obtained, and the fourth antidote increases. The feet of magical power and the five superknowledges, the object of their causes is to transform things by accomplishing samadhi. Its nature is samadhi, divided into four by cause or companion. Among the companions, the actual of the two is desire and so on, and things that are the same as samadhi. When explaining the companions, the explanation of the general basis of the two is that respectful combination refers to strong desire and effort. Continuous combination means never not combining. Previous life's birth...

---

་བ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམས་པས་བཞག་པའི་ས་བོན་རྟས་པ་ལས་རང་གི་ངང་གིས་ སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་སྐྱེའོ། །དཔྱོད་པའི་ནི་ལྷག་མཐོང་ལ་བརྟེན་ནས་ཞི་གནས་སྒྲུབ་པ་སྟེ་གཞན་ནི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནོ། །ཡང་དག་འཇོག་གི་འབྲས་བུ་བཤད་པ་ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ་འདུན་པ་སྐྱེད་ པ་སོགས་བཞི་ནི་ཡང་དག་སྤོང་བ་སྒོམ་པ་ནའོ། །འཇོག་པ་དང་འཛིན་པ་ནི་འདིར་སེམས་དང་དཔྱོད་པ་རྣལ་འབྱོར་པའི་རིམ་པ་དང་བསྟུན་པ་སྟེ་རིམ་པ་ལྟར་སེམས་ཀྱིས་སེམས་ནང་དུ་འཛིན་ ཅིང་སྡུད་པ་དང་ཆོས་ལ་ལྷག་མཐོང་གིས་གསལ་བར་བྱེད་པའོ། །སྒོམ་པ་ལ་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་ཀྱིས་སྒོམ་པ་དང་ཉེས་པ་གཉིས་སྤོང་བས་སྒོམ་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་བརྒྱད་དུ་དབྱེ་བ་ ནི་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་དང་ལྡན་པ་ཞེས་པའི་མདོ་ལ་བརྟེན་ཏེ་སྒོམ་པ་ཀུན་གྱི་སྐྱོན། དབུས་མཐར། ལེ་ལོ་དང་ནི་གདམས་ངག་རྣམས། །བརྗེད་དང་བྱིང་དང་རྒོད་པ་དང་། །འདུ་མི་བྱེད་དང་འདུ་བྱེད་དེ། ། 1-703 འདི་རྣམས་ཉེས་པ་ལྔར་འདོད་དོ། །ཞེས་པའི་གཉེན་པོར་སྤོང་བའི་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ལེ་ལོ་ནི་དང་པོ་བཞིས་སྤོང་ཞིང་བྱིང་རྒོད་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་བཞི་ནི་ལྷག་མས་རིམ་པ་ལྟར་སྤོང་ངོ་། ། དེ་བརྒྱད་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་བཞིར་བསྡུ་བ་ནི་འདི་རྣམས་ཞེས་ཏེ་འབད་པ་ནི་དང་པོ་གསུམ་མོ། །དེ་འང་འདུན་པ་རྩོལ་བའི་གནས་ཏེ་དོན་དུ་གཉེར་བ་ནི་དེ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་རྩོལ་ བས་སོ། །འདུན་པའི་རྒྱུ་དད་པ་སྟེ་ཡོད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ལས་དོན་དུ་གཉེར་བས་སོ། །ཤིན་ཏུ་སྦྱང་པས་ལུས་སེམས་ལ་ཕན་འདོགས་ལ་དེའང་རྩོལ་བའི་འབྲས་བུ་སྟེ། དེ་ ཉིད་དུ། གནས་དང་དེ་ལ་གནས་པ་དང་། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་འོ། །ཞེས་སོ། །དྲན་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཉེ་བར་འདོགས་ཏེ་དམིགས་པ་ཡིད་ཀྱིས་བརྗོད་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇུག་པ་དང་བྱིང་ རྒོད་ལ་བྱ་ར་བྱེད་པས་སོ། །སེམས་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་གཉེན་པོ་བྱེད་དེ་སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན་པར་འདུ་བྱེད་པས་བྱིང་བ་དང་འཇོག་པར་འདུ་བྱེད་པས་རྒོད་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཉེ་ བའི་ཉོན་མོངས་བྱིང་རྒོད་མེད་ན་ཞི་གནས་སོགས་རྒྱུན་དུ་འཇུག་པས་ན་མི་རྩོལ་བར་འཇོག་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་དུ། དམིགས་པ་བརྗེད་པར་མ་གྱུར་དང་། །བྱིང་དང་རྒོད་པ་རྟོག་པ་དང་། །དེ་སྤོང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དང་། ། 1-704 ཞི་ཚེ་རྣལ་དུ་འདུག་པ་འོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིད་རྨུགས་ཀྱིས་ནང་དུ་སྡུད་པ་དང་དེའི་གཞི་ལྷག་མཐོང་དང་བྲལ་བ་སྤངས་ཤིང་ཞུམ་པ་མེད་པ་དང་མཐུན་པ་སྒོམ་ པ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ལ་ལྟ་བའོ། །རྒོད་པས་ཕྱིར་འཕྲོ་བ་གཡེང་བ་དང་དེའི་གཞི་མི་སྡུག་པའི་འདུ་ཤེས་དང་བྲལ་བ་སྤངས་ཤིང་གཡེང་བ་མེད་པ་དང་མཐུན་པ་ ལུས་མི་གཙང་བའི་རྫས་སུ་རྟ

【現代漢語翻譯】 通過修習奢摩他（止，藏文：ཞི་གནས་，梵文天城體：śamatha，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：寂止），將心安住於一境，從而自然生起專注一境之心。而毗缽舍那（觀，藏文：ལྷག་མཐོང་，梵文天城體：vipaśyanā，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：勝觀）則依賴於奢摩他之修習，其他則是善知識（藏文：དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་）。 講述如理作意之果，即生起希求等四者，乃如理斷除修習之法。安住與執持，在此是心與觀，與瑜伽士之次第相符，次第上，心於內心執持並收攝，觀則使法明晰。 修習時，以斷除之作意修習，以及斷除二過失而修習。初者分為八，依于『具足斷除作意』之經文，乃一切修習之過患。《中邊分別論》云：『懈怠與教誡，忘失及沉掉，不作與作意，此等為五過。』以對治而斷除之。 其中，懈怠以最初四者斷除，沉掉合為一，餘者次第斷除。以八者之門徑歸納為四，即此等，精進乃最初三者。彼亦是希求勤奮之處，實則努力是爲了獲得它。 希求之因是信心，因確信存在等而努力。以極度調柔利益身心，此亦是勤奮之果。如彼處所說：『處所與住彼，因與果亦然。』 正念與正知緊密相連，以心憶念對境而入於三摩地（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持），並對沉掉加以觀察。以作意和舍斷除對治，因心執持而斷除沉沒，因安住而斷除掉舉。若無近分的煩惱沉掉，則奢摩他等恒常相續，故不作功用而安住。如彼處所說：『忘失於對境，沉掉之生起，以及斷除彼，寂止乃安住。』 如是宣說。第二者，以睡眠昏沉向內收攝，並斷除其根本——遠離毗缽舍那，修習無有沮喪且與之相應，以分別之智慧觀察所知。 掉舉向外散亂，並斷除其根本——遠離不凈之想，修習無有散亂且與之相應，觀身體為不凈之物。

【English Translation】 By meditating on Samatha (tranquility, 藏文：ཞི་གནས་，梵文天城體：śamatha，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：calm abiding), one establishes the seed from which single-pointedness of mind arises spontaneously. Vipassanā (insight, 藏文：ལྷག་མཐོང་，梵文天城體：vipaśyanā，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：superior seeing) relies on the practice of Samatha; the other is a spiritual friend (藏文：དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་). Explaining the result of proper attention, which is generating desire and the other three, is the practice of proper abandonment. Settling and holding here refer to mind and discernment, following the order of the yogi, where the mind holds and gathers within, and discernment clarifies the Dharma. In practice, one practices with the intention of abandoning, and by abandoning two faults. The first is divided into eight, based on the sutra 'possessing the intention of abandoning,' which are the faults of all practices. The Madhyāntavibhāga states: 'Laziness and instructions, forgetfulness, sinking and excitement, non-action and action, these are considered the five faults.' Abandoning is the antidote to these. Among these, laziness is abandoned by the first four, sinking and excitement are combined into one, and the remainder are abandoned in order. Gathering the eight through the gate of action into four, these are effort, which is the first three. It is also the place of desire and diligence, truly striving to obtain it. The cause of desire is faith, striving because of believing in existence and so on. Extreme pliancy benefits body and mind, and this is the result of diligence. As it says there: 'Place and dwelling there, cause and result as well.' Mindfulness and awareness closely connect, entering Samadhi (concentration, 藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：holding together) by mentally focusing on the object, and observing sinking and excitement. Antidotes are applied through attention and equanimity, abandoning sinking by applying the mind, and abandoning excitement by applying settling. If there are no afflictions of sinking and excitement, Samatha and so on continue constantly, so one settles without effort. As it says there: 'Forgetting the object, the arising of sinking and excitement, and abandoning them, tranquility is settling.' Thus it is said. The second is withdrawing inward due to sleep and drowsiness, and abandoning its basis—being separated from Vipassanā, practicing without discouragement and in accordance with it, observing the knowable with discriminating wisdom. Excitement scatters outward, and abandoning its basis—being separated from the perception of unattractiveness, practicing without distraction and in accordance with it, viewing the body as an impure substance.

---

ོག་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀའི་གནས་དང་མཐུན་པ་ནི་སྣང་བའི་འདུ་ཤེས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་དེ་རིམ་པས་བདག་གི་འདུན་པ་ཧ་ཅང་ཞུམ་པར་མི་འགྱུར་ བ་དང་། ཧ་ཅང་རབ་ཏུ་གཟུང་བར་མ་ཡིན་པ་དང་། ཞེས་པས་གཞི་གཉིས་སྤངས་པ་དང་། ནང་དུ་བསྡུས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཕྱི་རོལ་དུ་གཡེང་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཞེས་པས་སྡུད་གཡེང་ སྤངས་པ་དང་། ཕྱི་མ་དང་སྔ་མའི་འདུ་ཤེས་དང་ཞེས་པས་མི་ཞུམ་པ་དང་མཐུན་པ་དང་། སྟེང་དང་འོག་གི་འདུ་ཤེས་སུ་བྱའོ་སྙམ་པ་དང་ཞེས་པས་མི་གཡེང་བ་དང་། མཐུན་པ་དང་ དེ་ལྟར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་སེམས་ཀུན་ནས་བཀྲིས་པ་མེད་པས་སྣང་བ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་སྒོམ་པར་བྱའི་བདག་གི་སེམས་མུན་པའི་ཚུལ་ཅན་དུ་ནི་མི་འགྱུར་བར་བྱའོ་ཞེས་པས་དེ་གཉིས་ཀའི་གནས་དང་མཐུན་པ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། ། 1-705 དེ་ལ་ཕྱི་སྔའི་འདུ་ཤེས་ནི་སྔོན་གྱི་མཐའ་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །སྟེང་འོག་གི་འདུ་ཤེས་ནི་སྤྱི་གཙུག་ནས་རྐང་མཐིལ་གྱི་བར་སྐྲ་སོགས་མི་གཙང་བས་གང་བར་ལྟ་ བའོ། །འབྲས་བུ་ནི་ཆོས་མངོན་པར་ཤེས་བྱ་གང་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་སོགས་མངོན་དུ་བྱ་བར་འདོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དེ་དང་དེ་ལ་སེམས་གཏོད་ཅིང་འདུན་པར་བྱེད་པའི་གང་ཟག་དེ་གཏད་པའི་རང་ རང་གི་གནས་ཀྱི་ཆོས་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་སོགས་ལ་མངོན་དུ་ཞེས་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། མཐོང་བ་སྤྱན་དང་ནི་གདམས་ངག་མངོན་ཤེས་དྲུག་དང་། །གནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་པས་རྣམ་པར་རྩེ་བ་ དང་། །སྨོན་ལམ་ཁྱད་པར་བས་བརྩེ་བ་དང་ནི་དབང་རྣམས་དང་། །སྟོབས་གཅུ་སོགས་ཆོས་ཐོབ་པ་ནི་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། དབུས་མཐར། དེ་གནས་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད། །དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་འབྱོར་ པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དབང་པོའི་དམིགས་པ་ནི་བདེན་པ་བཞི་སྟེ་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་ཆེད་དུ་སྦྱོར་བས་བསྡུས་པས་བདེན་པའི་རྣམ་པར་གྱུར་པས་སོ། །ངོ་བོ་ནི་དད་པ་སོགས་སྟེ་བཤད་ ཟིན་ཏོ། །སྒོམ་པ་ནི་རང་རང་གོམས་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་དབུས་མཐར། ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་བསྐྱེད་ནས། །འདུན་དང་སྦྱོར་བར་དབང་བྱེད་དོ། །དམིགས་པ་བརྗེད་པར་མ་གྱུར་དང་། །མི་འཕྲོ་རྣམ་པར་འབྱེད་ཀྱང་ངོ་། ། 1-706 ཞེས་གྲུབ་ལ་ཡིད་ཆེས་པས་ནི་དང་བ་དང་འདོད་པའང་མཚོན་ནོ། །རྒྱུ་འབྲས་ལ་དད་པས་བདེན་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་སྤྲོ་ཞེས་སོ། །ཉེ་བར་གནས་པའང་ཡིན་ལ་དྲན་ པའང་ཡིན་པ་ཞེས་ཚིག་སྦྱར་རོ། །དྲན་པ་གནས་པའི་གང་ཟག་གིས་གཡེང་བ་མེད་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་སོ། །མཉམ་པར་བཞག་པ་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་བཟུང་བའི་ཤེས་ རབ་གསལ་བས་བདེན་པ་རྣམས་ལ་རབ་ཏུ་ཞེས་སོ། །དེས་སྔ་མ་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྟེན་དུ་བསྟན་ཏེ། དབུས་མཐར། འབྲས་བུ་ཕྱི་མ་ཡིན་ཞེས་ལ

【現代漢語翻譯】 此外，與兩者狀態相符的是顯現的覺知。通過掌控這些，逐漸地，我的意願不會變得過於沮喪，也不會變得過於執著。'不會變得過於沮喪'意味著捨棄兩種基礎，'不會變得過於執著'意味著既不向內收斂，也不向外散亂，這捨棄了收斂和散亂。'后一種和前一種的覺知'意味著與不沮喪相符，'要將之視為上方和下方的覺知'意味著與不散亂相符。像這樣區分的心，由於沒有完全吉祥，所以應當修習具有顯現的心，我的心不應變成黑暗的狀態。'與兩者狀態相符'是這樣教導的。 關於前後覺知，是對先前和後來的邊緣分別進行思考。關於上下覺知，是從頭頂到腳底，觀察充滿頭髮等不凈之物。果實是佛法顯現，任何想要顯現神通和預知等的人，將心專注于那個理由，並意願那個所專注的個體的各自狀態的法，例如在虛空中行走等，被稱為顯現。《經莊嚴論》中說：'見到是神通，教誨是六種預知，安住于禪定中而嬉戲，以願望的特殊性而慈愛，以及諸根和力量等，獲得這些法是爲了修行。'《中邊分別論》中說：'它處於堪能的狀態，所有這些都會變得富饒。'根的所緣是四聖諦，爲了證悟真理而努力，被包含在真理的形態中。自性是信心等，已經解釋過了。修習是使各自習慣。《中邊分別論》中說：'生起與解脫分相應的，在意願和努力中獲得自在，不忘記所緣，即使進行區分也不會迷亂。' 通過確立和信任，也象徵著喜悅和慾望。通過對因果的信任，爲了顯現真理而感到高興。'安住于近處'既是安住也是憶念，這是詞語的組合。憶念安住的個體沒有散亂，這被稱為禪定。與等持相應的智慧，由於禪定所持的智慧清晰，所以對真理非常。《中邊分別論》中說：'果實是後來的。'

【English Translation】 Furthermore, that which is in accordance with the state of both is the awareness of appearance. By mastering these, gradually, my intention will not become too dejected, nor will it be too grasping. 'Will not become too dejected' means abandoning the two bases, 'will not become too grasping' means neither gathering inward nor scattering outward, which abandons gathering and scattering. 'The awareness of the latter and the former' means being in accordance with not being dejected, 'one should think of it as the awareness of above and below' means being in accordance with not being scattered. Like that, a mind that is completely separated, because it is not completely auspicious, one should meditate on a mind that possesses appearance, my mind should not become a state of darkness. 'Being in accordance with the state of both' is what was taught. Regarding the awareness of before and after, it is separately contemplating the edge of the former and the edge of the latter. Regarding the awareness of above and below, it is looking from the crown of the head to the sole of the foot, filled with impure things such as hair. The fruit is the Dharma that is to be manifested, whoever desires to manifest clairvoyance and prescience etc., fixing the mind on that reason and intending that individual's own state of Dharma, such as going in the sky etc., is called manifestation. In the Ornament of the Sutras it says: 'Seeing is clairvoyance, instruction is the six presciences, abiding in samadhi and sporting, with the specialty of aspiration being loving, and the faculties and powers etc., obtaining these Dharmas is for the sake of practice.' In the Discrimination of the Middle and the Extremes it says: 'It is in a state of being workable, all of these will become prosperous.' The object of the senses is the four truths, striving for the sake of realizing the truth, being included in the form of truth. The essence is faith etc., it has already been explained. Meditation is making each accustomed. In the Discrimination of the Middle and the Extremes it says: 'Generating that which is in accordance with the part of liberation, gaining mastery in intention and effort, not forgetting the object, even if discriminating, not being confused.' By establishing and trusting, it also signifies joy and desire. By trusting in cause and effect, being delighted for the sake of manifestly realizing the truth. 'Abiding nearby' is both abiding and remembering, this is a combination of words. The individual who abides in remembrance is without scattering, this is called samadhi. The wisdom that possesses equanimity, because the wisdom held by samadhi is clear, therefore very much towards the truths. It shows that the former is the support of the former and the latter is the support of the latter. In the Discrimination of the Middle and the Extremes it says: 'The fruit is the latter.'

---

ྟར་རོ། །འབྲས་བུ་ནི་མྱུར་དུ་མཐོང་ ལམ་སྐྱེ་བ་དང་དྲོད་དང་རྩེ་མོ་འཕྲལ་དུ་སྟེན་ཅིང་བཟོད་པ་དང་ཆོས་མཆོག་ཕྱིས་འབྱུང་དུ་སྟེན་པས་སྒྲུབ་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་དུ། །དབང་པོ་རྣམས་དང་སྟོབས་རྣམས་ལ། །ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གཉིས་ གཉིས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །སྟོབས་རྣམས་ལ་དམིགས་པ་སོགས་ཀྱང་དབང་པོའི་བཞིན་ཏེ་འབྲས་བུ་ལ་ནི་བྱེ་བྲག་ཡོད་དེ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཐོང་ལམ་མྱུར་དུ་སྐྱེ་བ་དང་། སྦྱོར་ལམ་ཕྱི་མ་གཉིས་ འཕྲལ་དུ་སྟེན་པ་དང་མི་མཐུན་ཕྱོགས་མ་དད་པ་དང་ལེ་ལོ་དང་བརྗེད་ངེས་དང་གཡེང་བ་དང་ཤེས་བཞིན་མེད་པ་བསྲབས་ཏེ་མངོན་གྱུར་དུ་མི་འབྱུང་བས་ན་མི་འདྲེ་བས་གཉེན་པོ་ལ་མི་རྫི་བའི་ཕྱིར་སྟོབས་རྣམས་སོ། ། 1-707 དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔ་མ་ལས་གཞན་དུའོ། །བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་གི་དམིགས་པ་ལ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པ་དོན་དམ་པའོ། །བསྡུས་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་ དོ་ཞེས་ཏེ། དེ་ནི་ཇི་སྙེད་པ་ཤེས་པའང་ཡོད་པས་དཔྱད་པར་བྱའོ། །ངོ་བོ་ལ་གཉིས་ལས་མིང་གིས་བསྟན་པ་དྲན་པ་དང་ཞེས་སོ། །ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ནི། མདོ་སྡེ་ རྒྱན་དུའང་། རང་བཞིན་ཡན་ལག་གནས་ཡན་ལག །གསུམ་པ་ངེས་འབྱུང་ཡན་ལག་སྟེ། །བཞི་པ་ཕན་ཡོན་ཡན་ལག་ཡིན། །རྣམ་གསུམ་ཉོན་མོངས་མེད་ཡན་ལག །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་དྲན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་མཐོང་ མམ་འམ་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པའི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཕྱོགས་གཅིག་གམ། ཕན་འདོགས་བྱེད་དེ་དགེ་བའི་ཆོས་ཀུན་ཡིད་ཀྱིས་བརྗོད་པས་སམ་དམིགས་པ་ལས་མི་གཡེངས་པས་སོ། །དེའང་ཤེས་བྱ་མ་རྟོགས་པ་ རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེས་ཡུལ་མ་ཕེབས་པ་འབེབས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་ཉིད་དུ། །ཤེས་བྱ་མ་རྒྱལ་རྒྱལ་བྱའི་ཕྱིར། །དྲན་པ་རྣམས་ནི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད། ། ཅེས་སོ། །ཤེས་རབ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །དེས་གང་ཟག་དང་ཆོས་སུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་འཇོམས་པར་བྱེད་པས་གླང་པོས་ཕྱིར་རྒོལ་འཇོམས་པ་དང་འདྲ་སྟེ། 1-708 འདི་ཡི་རྣམ་འབྱེད་རྟོགས་པ་ཡིས། །མཚན་མ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །བརྩོན་འགྲུས་ནི་བགྲོད་བྱ་ཇི་སྲིད་པར་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་འོ། །དེས་མངོན་ཤེས་མྱུར་དུ་སྒྲུབ་པས་རྟ་ མཆོག་གིས་མྱུར་དུ་ས་གཞི་རྒྱ་མཚོའི་བར་དུ་འགྲོ་བ་དང་འདྲ་སྟེ། འདི་ཡི་བརྩོན་འགྲུས་མ་ལུས་པ། །མྱུར་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་ཕྱིར་འཇུག །ཅེས་སོ། །དགའ་བ་ནི་ཕན་ཡོན་གྱི་སྟེ་སེམས་རྒྱུད་ སིམ་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ནོར་བུས་སྣང་བའི་ཁྱད་པར་གྱིས་རྒྱལ་པོ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་རྣམ་འཕེལ་བའི། །དགའ་བས་རྟག་ཏུ་རྒྱས་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཤིན་ཏུ་

【現代漢語翻譯】 因此，果實是快速證得見道，並立即依賴於暖位、頂位，忍位，而殊勝法位則依賴於其後，這就是修行。正如其中所說：『對於諸根和諸力，具有兩種決定勝分。』對於諸力的所緣等也與諸根相似，但在果實上則有差別，如前所述，快速證得見道，以及后兩種加行道立即依賴，並且與不信、懈怠、忘失、散亂和無正知等不相順的方面減弱，不會顯現，因此不會混淆，因為不會對治對治品，所以是諸力。 因此，它與之前的菩提分不同。菩提支的所緣，如實的正見，是清凈的所緣，是勝義諦。總而言之，就是如是性。因為也存在如所有性，所以需要考察。從體性上來說，有兩種，從名稱上指示，即正念。從成為支分的方式來說，在《經莊嚴論》中也說：『自性支、處所支，第三是出離支，第四是利益支，三種無煩惱支。』正如所說，正念是菩提見道，或者說是滅盡不生智的處所支分，或者說是利益，因為所有善法都通過意念來表達，或者因為不從所緣中散亂。這也是爲了證悟尚未證悟的所知，就像轉輪王的寶輪降伏未降伏的國土一樣。正如其中所說：『爲了征服尚未征服的所知，正念總是行持。』 智慧是自性，因為菩提是智慧的自性。因為它能摧毀執著於人我和法我的分別念，就像大象摧毀外道一樣。正如所說：『通過對此的分別智，能摧毀一切相。』精進是爲了儘可能地行進于所應行之道，是出離。因為它能迅速成就現證，就像駿馬迅速到達大地和海洋之間一樣。正如所說：『爲了迅速證悟，此精進無餘地進入。』喜是利益，因為它能使心相續平靜。就像珍寶以光明的差別使國王歡喜一樣。正如所說：『隨著佛法光明的增長，喜悅也總是增長。』輕安是...

【English Translation】 Therefore, the fruit is the quick attainment of the Path of Seeing, and immediately relying on the heat, peak, and forbearance positions, while the Supreme Dharma position relies on what comes after, and that is practice. Just as it says in that very text: 'For the faculties and the powers, there are two aspects of decisive distinction.' The objects of the powers, etc., are also similar to the faculties, but there is a difference in the fruit, as mentioned earlier, the quick arising of the Path of Seeing, and the latter two paths of joining immediately rely on it, and the aspects that are not in harmony, such as disbelief, laziness, forgetfulness, distraction, and lack of awareness, are weakened and do not manifest, so they are not confused, because they do not rely on the antidote to the afflictions, therefore they are the powers. Therefore, it is different from the previous limbs of enlightenment. The object of the limbs of enlightenment, the correct view as it is, is the pure object, the ultimate truth. In short, it is suchness. Because there is also the knowledge of how many things there are, it needs to be examined. In terms of essence, there are two, indicated by name, which is mindfulness. In terms of how it becomes a limb, it is also said in the Ornament of the Sutras: 'The limb of nature, the limb of place, the third is the limb of renunciation, the fourth is the limb of benefit, the three limbs without afflictions.' As it is said, mindfulness is the Path of Seeing of enlightenment, or one aspect of the place of the knowledge of cessation and non-arising, or it is beneficial, because all virtuous dharmas are expressed by the mind, or because it is not distracted from the object. This is also to realize what has not yet been realized, just as the precious wheel of a Chakravartin subdues the land that has not been subdued. As it says in that very text: 'In order to conquer what has not yet been conquered, mindfulness always acts.' Wisdom is the essence, because enlightenment is the nature of wisdom. Because it destroys the conceptualizations that cling to the self of person and the self of phenomena, just as an elephant destroys external opponents. As it says: 'Through the discriminating wisdom of this, all signs are destroyed.' Diligence is to go as far as possible on the path to be traveled, it is renunciation. Because it quickly accomplishes direct perception, just as a noble horse quickly travels between the earth and the ocean. As it says: 'For the sake of quick realization, this diligence enters completely.' Joy is benefit, because it makes the mind stream peaceful. Just as a jewel makes the king happy with the distinction of light. As it says: 'With the increasing light of the Dharma, joy always increases.' Tranquility is...

---

སྦྱང་པ་ནི་གང་གིས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བར་བྱེད་པ་སྟེ་དེས་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱུ་གནས་ངན་ལེན་འཇིག་པས་སོ། །དེ་བཙུན་མོས་རྒྱལ་པོའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ སྟེ། སྒྲིབ་པ་ཀུན་ལས་ཐར་པའི་ཕྱིར། །ཤིན་ཏུ་སྦྱང་པ་བདེ་བ་ཐོབ། །ཅེས་སོ། །གཞི་བསྡུ་བར། སྐྱོན་མེད་ཅིང་ཡིད་དུ་འོང་བས་དགའ་བ་བཙུན་མོ་ལྟ་བུ་དང་ལུས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ དང་བའི་ངོ་བོས་ན་ཤིན་ཏུ་སྦྱང་པ་ནོར་བུ་ལྟ་བུར་གསུངས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་གནས་གང་དུ་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བ་གཞི་སྟེ་དེ་ལ་གནས་པ་ནི་གནས་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-709 འདི་འདོད་པའི་དོན་ཀུན་སྒྲུབ་པས་ཁྱིམ་བདག་ལྟ་བུ་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་བསམས་པའི་དོན། །འབྱོར་པ་ཉེ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བཏང་སྙོམས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ངོ་བོའི་ཡན་ལག་ སྟེ་བརྣབ་སེམས་དང་ཞེ་སྡང་གི་རྒྱུ་ཡིད་མི་བདེ་དང་བྲལ་བས་སོ། །ཡང་ན་མདོ་སྡེ་རྒྱན་འགྲེལ་དུ་དེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །དེ་བློན་པོས་དཔུང་ཡན་ལག་ བཞི་བདེ་བར་དབུལ་བ་དང་འདོར་བ་དང་གནས་པར་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་དུ། །འདི་ནི་ཇི་ལྟར་འདོད་བཞིན་གནས་ཞེས་སོ། །དེ་གསུམ་ནི་དབུས་མཐར། འདི་ལ་གཞི་ དང་གནས་དང་ནི། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་བསྟན་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །གྲོགས་ནི་བདུན་པོ་དེ་རྣམས་དང་། །ཞེས་སོ། །སྒོམ་པ་ལ་མདོའི་ཚིག་ལྟར་དུཿཁ་ལ་དུཿཁ་རུ་དམིགས་པའི་སྒོམ་པ་པོ་ནི་དེས་ དབེན་པ་ཚོལ་བས་དབེན་པ་ལ་གནས་པའོ། །དུཿཁ་ཀུན་འབྱུང་གི་གཙོ་བོ་སྲེད་པ་ཀུན་འབྱུང་དུ་དམིགས་པ་ནི་དེ་དང་བྲལ་བ་ཚོལ་བས་ཆགས་བྲལ་ལ་གནས་པའོ། །དུཿཁ་འགོག་པ་ལ་དེར་དམིགས་ པ་ནི་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཚོལ་བས་འགོག་པ་ལ་གནས་པའོ། །འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ལ་དམིགས་པ་ནི་དེས་དུཿཁ་སྤོང་བས་དེ་སྒོམ་པ་ཚོལ་བས་རྣམ་པར་སྤོང་བས་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་སྒོམ་སྟེ། 1-710 དེ་ཡང་དྲན་པས་བདེན་བཞི་བརྗོད་པ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་འབྱེད་པ་སོགས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །མདོའི་དོན་སློབ་དཔོན་གྱིས་བསྡུས་ཏེ་འཆད་པ་འདིས་ནི་ཞེས་ཏེ་སྦྱར་ཟིན་ཏོ། །ཉི་ཁྲི་སྣང་བར་དབེན་ པ་སོགས་བཞི་བསམ་གཏན་དང་པོ་སོགས་བཞི་ལ་བརྟེན་ཏེ་མཐོང་ལམ་སྐྱེད་པ་ལ་བཤད་དོ། །བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་སྦྱར་ན་ནི་ཚད་མེད་བཞི་དང་མཚུངས་ལྡན་སོགས་ལའང་སྦྱར་དུ་རུང་ངོ་། །འབྲས་བུ་ནི་ མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་ཕྱོགས་གཅིག་མཚོན་པ་མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་སྤངས་པ་སྟེ་མཐོང་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་སོ། །ལམ་གྱི་ཡན་ལག་གི་དམིགས་པ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་མམ་བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་ དེའི་ཕྱི་མར་ཇི་ལྟར་མཐོང་བའི་འཕགས་ཞེས་སོ། །ངོ་བོ་ལ་མིང་དགོད་པ་ནི་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཅེས་ཏེ། རྟོག་པ་ནི་ད

【現代漢語翻譯】 修習（Sbyang pa）是指通過摧毀煩惱的根源——惡業，從而使人不再受煩惱所染。這就像一位妃子體驗國王的快樂一樣，如經文所說：『爲了從一切障礙中解脫，獲得極度的修習之樂。』在《攝類學》（Gzhi bsdu ba）中說：『無過失且令人愉悅的喜悅如同妃子，身心堪能且清澈的自性如同極度修習的如意寶。』 三摩地（Ting nge 'dzin）是指在任何狀態下都不會被煩惱所染的根本，因為安住於此可以轉變狀態。這就像一位能夠成辦一切所愿之事的居家者，如經文所說：『從三摩地中，所思之義，財富將迅速生起。』 舍（Btang snyoms）是指無煩惱自性的支分，因為它遠離了貪婪和嗔恨的根源——不悅。或者，在《經莊嚴論釋》（Mdo sde rgyan 'grel）中，它被解釋為無分別智。這就像一位大臣能夠舒適地統領和治理四支軍隊，如經文所說：『通過舍，在一切時處，都能如所愿地安住。』 這三者在《中邊分別論》（Dbus mthar）中說：『對於此，根本、處所和自性，被認為是已闡述的。』『朋友是指那七者。』 關於修習（Sgom pa），按照經文的說法，將痛苦（Duhkha）視為痛苦的修行者，因為他尋求寂靜，所以安住于寂靜之中。將痛苦之源——貪愛（Sred pa）視為痛苦之源的修行者，因為他尋求遠離，所以安住于離貪之中。將痛苦之滅（Duhkha 'gog pa）視為痛苦之滅的修行者，因為他尋求實現它，所以安住于滅盡之中。將通往痛苦之滅的道（'Gog par 'gro ba'i lam）視為道的修行者，因為他捨棄痛苦，所以他尋求修習它，從而修習完全的捨棄。 這也是通過憶念（Dran pas）陳述四聖諦（Bden bzhi）和通過智慧（Shes rab kyis）辨別等方式進行的。論師總結並解釋經文的意義，這就是結合。 《二萬頌》（Nyi khri）中，將寂靜等四者解釋為依靠初禪等四禪而生起見道（Mthong lam）。如果想要結合，也可以與四無量心（Tshad med bzhi）和相應的法門等結合。 果（'Bras bu）雖然有很多，但這裡僅象徵性地指代斷除見道所斷的煩惱，因為這是見道的自性。道的支分的所緣是見道，或者菩提支分，即如何見到之後的聖者。 將名稱賦予自性，即八支道。分別念（Rtog pa）是...

【English Translation】 Cultivation (Sbyang pa) is what prevents one from being affected by afflictions by destroying the root of afflictions, which is negative karma. This is like a queen experiencing the pleasure of a king, as the scripture says: 'In order to be liberated from all obscurations, obtain the bliss of extreme cultivation.' In the Compendium of Fundamentals (Gzhi bsdu ba), it is said: 'Joy that is without fault and pleasing is like a queen, and the nature of body and mind being serviceable and clear is like a wish-fulfilling jewel of extreme cultivation.' Samadhi (Ting nge 'dzin) is the basis where one does not become afflicted, because abiding in it transforms the state. This is like a householder who accomplishes all desired purposes, as the scripture says: 'From samadhi, the meaning of what is thought, wealth will quickly arise.' Equanimity (Btang snyoms) is a branch of the nature of non-affliction, because it is free from unpleasantness, which is the root of greed and hatred. Alternatively, in the Commentary on the Ornament of the Sutras (Mdo sde rgyan 'grel), it is explained as non-conceptual wisdom. This is like a minister who comfortably leads and governs the four divisions of the army, as the scripture says: 'Through equanimity, in all places, one abides as desired.' These three are in the Madhyantavibhaga (Dbus mthar): 'For this, the basis, place, and nature are intended to be explained.' 'Friends are those seven.' Regarding meditation (Sgom pa), according to the words of the sutra, the meditator who focuses on suffering (Duhkha) as suffering, because he seeks solitude, abides in solitude. The one who focuses on craving (Sred pa), the origin of suffering, as the origin, because he seeks separation, abides in detachment. The one who focuses on the cessation of suffering (Duhkha 'gog pa) as cessation, because he seeks to realize it, abides in cessation. The one who focuses on the path to the cessation of suffering ('Gog par 'gro ba'i lam) as the path, because he abandons suffering, he seeks to meditate on it, thereby meditating on complete abandonment. This is also done through stating the Four Noble Truths (Bden bzhi) with mindfulness (Dran pas) and distinguishing with wisdom (Shes rab kyis), etc. The teacher summarizes and explains the meaning of the sutra, and this is the combination. In the Twenty Thousand Verses (Nyi khri), the four, such as solitude, are explained as relying on the four dhyanas, such as the first dhyana, to generate the path of seeing (Mthong lam). If one wants to combine, it can also be combined with the four immeasurables (Tshad med bzhi) and corresponding practices, etc. The result ('Bras bu), although there are many, here symbolically refers to abandoning the afflictions to be abandoned by the path of seeing, because it is the nature of the path of seeing. The object of the limb of the path is the path of seeing, or the limb of enlightenment, that is, how the noble one is seen after that. Giving a name to the nature, that is, the eightfold path. Conceptualization (Rtog pa) is...

---

པྱོད་པའི་ཟླ་བོར་མཛོད་དུ་བཤད་དོ། །ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཚུལ་ལ་ལམ་ ནི་བརྒྱད་པོ་རྣམས་ཚོགས་པ་སྟེ་དེའི་གང་གི་ཡན་ལག་གང་ཡིན་པ་ལ་ལྟ་བ་ཤེས་བར་ནི་མཐོང་ལམ་དུ་མྱོང་བ་ཡོངས་སུ་གཅོད་ཅིང་ངེས་པར་འཛིན་པའི་ཡན་ལག་གོ །རྟོག་པ་དང་ དཔྱོད་པའི་རང་བཞིན་རྟོག་པ་ནི་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པའི་དོན་བརྟགས་ཤིང་དཔྱོད་དེ་ངག་ཀུན་ནས་སློང་བས་ན་གཞན་ལ་གོ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏེ་མདོ་སྡེར། མ་བརྟགས་མ་དཔྱད་པར་ཚིག་མི་སྨྲའོ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། ། 1-711 དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པར་ངག་ཀྱང་དེར་བཤད་དོ། །ངག་གིས་རང་གི་རྟོགས་པ་དང་མཐུན་པར་ཆོས་སྟོན་པ་དང་འབེལ་གཏམ་གྱིས་ལྟ་བ་རྣམ་དག་ཏུ་གཞན་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་ཅིང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་སྤྱོད་ པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་འཕགས་པ་དགྱེས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སྟེ་འཚོ་བས་ཆོས་ཀྱི་གོས་སོགས་ཚོད་ཟིན་པར་ཚོལ་བས་འཚོ་བ་རྣམ་དག་ཏུའོ། །རྩོལ་བ་བྱིང་རྒོད་དང་བྲལ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ དུས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བས་བསྡུས་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བས་ཉོན་ཞེས་སོ། །དྲན་པ་ནི་ཞི་གནས་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་མ་བརྗེད་པས་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་སྐབས་མི་འབྱེད་ པའི་ཕྱིར་ཉེ་བའི་ཞེས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་མངོན་ཤེས་སོགས་སྒྲུབ་པས་ན་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་སྦྱོང་བའི་འོ། །དེ་དབུས་མཐར། ཡོངས་སུ་གཅོད་དང་གོ་བྱེད་དང་། ། རྣམ་གསུམ་གཞན་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོར་ནི། །ལམ་གྱི་ཡན་ལག་དེ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་སོགས་འབྱུང་ངོ་། །འདིར་ལྟ་བ་སོགས་མཉམ་བཞག་ལ་མི་སྲིད་པ་རྣམས་ནི་དེ་རྣམས་འབྱུང་ བའི་མཐུ་རྙེད་པས་ན་མཉམ་བཞག་ལའང་འཇོག་གོ །གྲོགས་ནི་བརྒྱད་པོ་དེ་དང་ཞེས་སོ། །སྒོམ་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དབེན་པ་ལ་གནས་པ་ཞེས་རྒྱས་པར་རོ། །ལམ་བཞི་ལ་མངོན་པར་ཤེས་པ་བུལ་བ་ནི་དབང་པོ་དད་པ་སོགས་ལྔ་རྟུལ་བས་ཏེ། 1-712 དཀའ་བ་ནི་དངོས་གཞིའི་བསམ་གཏན་མ་ཐོབ་པས་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་ཞི་གནས་ཞན་པ་དང་གཟུགས་མེད་ལ་ལྷག་མཐོང་ཞན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ། ཡན་ལག་གིས་མ་ཟིན་པས་ཀྱང་ ངོ་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །མངོན་ཤེས་མྱུར་བ་ནི་དབང་པོ་དད་པ་སོགས་རྣོན་པོ་ཆེན་པོ་ཉིད་དུ་གྱུར་པས་སོ། །སླ་བ་ནི་དངོས་གཞིའི་བསམ་གཏན་ཐོབ་པས་ཏེ་ཞི་ལྷག་ཟུང་དུ་འཇུག་པས་ སོ། །ལམ་སྒྲུབ་བསམ་གཏན་རྣམས་ལ་སླ། །ས་གཞན་རྣམས་ལ་དཀའ་བ་ཡིན། །བློ་རྟུལ་མངོན་ཤེས་བུལ་བ་སྟེ། །ཅིག་ཤོས་ཀྱི་ནི་མངོན་ཤེས་མྱུར། །ཞེས་པས་བསྡུའོ། །ཆོས་ཀྱི་གནས་བཞི་ནི་དོན་དམ་པའི་ ཆོས་བསླབ་པ་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་རྒྱུ་སྟེ་དེའི་མིང་ནི་བརྣབ་སེམས་ཞེས་ཏེ་དགག་སྒྲ་དག་ནི་མེད་པ་དང་གཞན་པ་ལ་མིན་གྱི་གཉེན་པོ་ལའོ། །དེས་བསླབ་པ་གསུ

【現代漢語翻譯】 在《俱舍論》(Abhidharmakośakārikā)中，它被解釋為『喜悅之月』。至於如何轉化為支分，八正道(āryāṣṭāṅgamārga)是集合，觀察哪個是哪個支分，在見道(darśanamārga)中體驗，完全斷除並確定地把握住的就是支分。思和擇的自性，思是思考如何理解的意義，進行考察和辨別，從各方面發起言語，因此是使他人理解的支分。在經部(sūtra)中說：『未經考察和辨別，不要說話。』《中邊分別論》(Madhyāntavibhāga)的註釋中也這樣說了。通過言語，與自己的理解相符地宣說佛法，通過辯論使他人完全相信清凈的見解。行為的究竟是圓滿，因此依止聖者所喜悅的戒律，通過生活，適度地尋求法衣等，因此生活是完全清凈的。努力是遠離沉沒和掉舉的，在禪定(dhyāna)時期的精進，被正確的見解所攝持，通過捨棄修道所斷的煩惱，因此稱為『舍』。憶念是不忘記止觀(śamatha-vipaśyanā)等的原因，爲了不區分沉沒和掉舉的時刻，因此稱為『近』。禪定是通過獲得神通(abhijñā)等，因此是使功德(guṇa)殊勝，凈化入定的障礙。在《中邊分別論》中說：『完全斷除和使理解，以及三種使他人信服。作為不順品的對治，這就是八支道。』等等。這裡，見等在等持(samāhita)中是不可能的，因為獲得這些生起的力量，所以在等持中也可以安立。朋友就是這八個。修習是正確的見解，住在寂靜處，等等，非常廣博。對於四道來說，神通遲緩是因為根(indriya)信等五種遲鈍。困難是因為沒有獲得真實的禪定，對於沒有能力的人來說，是因為止(śamatha)弱而觀(vipaśyanā)對於無色界(arūpadhātu)弱。在《俱舍論》的註釋中也說：『也被支分所不攝持。』也這樣說了。神通迅速是因為根信等變得非常敏銳。容易是因為獲得了真實的禪定，止觀雙運。修道和禪定等容易，對於其他地來說是困難的。智慧遲鈍神通遲緩，反之則是神通迅速。』這樣總結了。四法處是究竟的法，三學(triśikṣā)完全清凈的處所，是原因，它的名稱是貪婪之心，否定詞『達』不是指沒有和不同，而是指對治。因此是三學。 In the Abhidharmakośakārikā, it is explained as 'the month of joy'. As for how it transforms into limbs, the Noble Eightfold Path (āryāṣṭāṅgamārga) is a collection, observing which is which limb, experiencing in the Path of Seeing (darśanamārga), completely cutting off and definitely grasping is the limb. The nature of thinking and discerning, thinking is to contemplate the meaning of how to understand, to investigate and discern, and to initiate speech from all aspects, therefore it is the limb that enables others to understand. In the sūtra, it says: 'Without investigation and discernment, do not speak.' In the commentary of Madhyāntavibhāga, it is also said so. Through speech, teaching the Dharma in accordance with one's own understanding, and through eloquent discussions, making others completely believe in pure views. The ultimate of action is perfection, therefore relying on the precepts that the noble ones delight in, through livelihood, moderately seeking Dharma robes etc., therefore livelihood is completely pure. Effort is free from sinking and agitation, the diligence during the time of dhyāna, gathered by the correct view, by abandoning the afflictions to be abandoned by meditation, therefore it is called 'abandonment'. Mindfulness is not forgetting the reasons for śamatha-vipaśyanā etc., in order not to distinguish the moments of sinking and agitation, therefore it is called 'near'. Samādhi is through accomplishing abhijñā etc., therefore it is to make the qualities superior, purifying the obscurations of entering into absorption. In the Madhyāntavibhāga, it says: 'Completely cutting off and enabling understanding, and the three make others believe. As an antidote to the unfavorable aspects, these are the eight limbs of the path.' etc. Here, seeing etc. are impossible in samāhita, because obtaining the power of these arising, therefore they can also be established in samāhita. A friend is these eight. Practice is the correct view, dwelling in solitude, etc., very extensive. For the four paths, abhijñā is slow because the indriya faith etc. are five dull. Difficulty is because the real dhyāna has not been obtained, for those who are incapable, it is because śamatha is weak and vipaśyanā is weak for the arūpadhātu. In the commentary of Abhidharmakośa, it is also said: 'Also because it is not encompassed by the limbs.' It is also said so. Abhijñā is swift because the indriya faith etc. have become very sharp. Easy is because the real dhyāna has been obtained, the union of śamatha and vipaśyanā. Practice of the path and dhyāna etc. are easy, for other grounds it is difficult. Dull wisdom, abhijñā is slow, the opposite is abhijñā is swift.' This summarizes it. The four Dharma abodes are the ultimate Dharma, the place where the three śikṣā are completely purified, is the cause, its name is greed, the negative word 'da' does not refer to absence and difference, but to the antidote. Therefore it is the three śikṣā.

【English Translation】 In the Abhidharmakośakārikā, it is explained as 'the month of joy'. As for how it transforms into limbs, the Noble Eightfold Path (āryāṣṭāṅgamārga) is a collection, observing which is which limb, experiencing in the Path of Seeing (darśanamārga), completely cutting off and definitely grasping is the limb. The nature of thinking and discerning, thinking is to contemplate the meaning of how to understand, to investigate and discern, and to initiate speech from all aspects, therefore it is the limb that enables others to understand. In the sūtra, it says: 'Without investigation and discernment, do not speak.' In the commentary of Madhyāntavibhāga, it is also said so. Through speech, teaching the Dharma in accordance with one's own understanding, and through eloquent discussions, making others completely believe in pure views. The ultimate of action is perfection, therefore relying on the precepts that the noble ones delight in, through livelihood, moderately seeking Dharma robes etc., therefore livelihood is completely pure. Effort is free from sinking and agitation, the diligence during the time of dhyāna, gathered by the correct view, by abandoning the afflictions to be abandoned by meditation, therefore it is called 'abandonment'. Mindfulness is not forgetting the reasons for śamatha-vipaśyanā etc., in order not to distinguish the moments of sinking and agitation, therefore it is called 'near'. Samādhi is through accomplishing abhijñā etc., therefore it is to make the qualities superior, purifying the obscurations of entering into absorption. In the Madhyāntavibhāga, it says: 'Completely cutting off and enabling understanding, and the three make others believe. As an antidote to the unfavorable aspects, these are the eight limbs of the path.' etc. Here, seeing etc. are impossible in samāhita, because obtaining the power of these arising, therefore they can also be established in samāhita. A friend is these eight. Practice is the correct view, dwelling in solitude, etc., very extensive. For the four paths, abhijñā is slow because the indriya faith etc. are five dull. Difficulty is because the real dhyāna has not been obtained, for those who are incapable, it is because śamatha is weak and vipaśyanā is weak for the arūpadhātu. In the commentary of Abhidharmakośa, it is also said: 'Also because it is not encompassed by the limbs.' It is also said so. Abhijñā is swift because the indriya faith etc. have become very sharp. Easy is because the real dhyāna has been obtained, the union of śamatha and vipaśyanā. Practice of the path and dhyāna etc. are easy, for other grounds it is difficult. Dull wisdom, abhijñā is slow, the opposite is abhijñā is swift.' This summarizes it. The four Dharma abodes are the ultimate Dharma, the place where the three śikṣā are completely purified, is the cause, its name is greed, the negative word 'da' does not refer to absence and difference, but to the antidote. Therefore it is the three śikṣā.

---

མ་སྦྱོང་ཚུལ་ནི་ དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་རྗེས་ཆགས་དང་ཁོང་ཁྲོས་བསླབ་པ་མི་འདྲ་བས་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྦྱོང་ངོ་། །དྲན་པ་ནི་དམིགས་པ་མ་བརྗེད་ན་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པས་ལྷག་པའི་སེམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྦྱོང་ ངོ་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ནི་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བར་བཞིན་ཤེས་པས་ན་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་སྦྱོང་ངོ་། །བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་གྲངས་ངེས་ནི་སྡོམ་འཆལ་ཚུལ་སྡོམ། ཡུལ་སྡོམ། ཉོན་མོངས་སྡོམ། 1-713 བརྩོན་ཚངས་སྤྱོད་སྤོང་བ་ལེན་ཏེ་བར་སྐབས་སུ་སྤོང་གཏན་དུ་སྤོང་ཀུན་ཉོན་སྡིག་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་དེ་ལས་གཞན་པའི་འདོད་པ་ཅན་གྱི་སྲེད་པའི་མུ་སྟེགས་པའི་ལྟ་བའི་ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོ། ངན་འགྲོ་བདེ་འགྲོ་གནོད་བཅས་ཏེ་གནད་མེད་ཀྱི་གཉེན་པོ། ལས་ནག་པོ་འདྲེན་མ་དཀར་པོའི་གཉེན་པོ་སྟེ་སྔ་མ་གཉིས་འདོད་ཁམས་པའོ། །ཟིལ་གནོན་ཀྱི་ཀུན་རྒྱུའི་བག་ཉལ་ གྱི་སྐབས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོ། སྡིག་སྤྱོད་འདོད་སྤྱོད་དྲག་སྤྱོད་ཀྱི་གཉེན་པོ། བདེ་འགྲོ་འཇིག་རྟེན་དང་འདས་པའི་རྣམ་དག་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ། ཚུལ་ཏིང་གི་ཏིང་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་རྟེན། དང་པོ་གཉིས་པ་དང་གསུམ་པའི་ཏིང་སེམས་མཉམ་འཇོག་གི་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་བྱེད་རྒྱུའི་ཕྱིར་གྲངས་ངེས་སོ། མོངས། །འགྲོ་དང་ལས་རྣམས་གསུམ་ཕྱིར་དང་། །ཉོན་མོངས་གནས་སྐབས་སྤྱོད་དང་དག །རྟེན་དང་བྱེད་ རྣམ་གསུམ་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་རྣམ་བཤད་རིགས་པར་གསུངས་པ་བཅུ་ནི་བརྗོད་འདོད་ཙམ་དུ་ཟད་དེ་འདོད་ན་དེ་ཉིད་རྩ་འགྲེལ་དང་གུ་རུ་གཞོན་བྱང་གི་བརྗེད་བྱང་དུ་བལྟའོ། །གོ་རིམ་ནི་སྔ་མ་ ལས་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བས་སོ། །ཡོན་ཏན་ཀུན་སྒྲུབ་པའི་ལམ་ལ་གསུམ་ལས། དངོས་ལ་ཞི་གནས་ནི་གཡེང་བའི་རྒྱུ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པ་སྟེ་ཡུམ་ཆེ་བ་དག་ཏུ་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར། ནང་ཉིད་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་དང་མཐུན་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་སེམས་འཇོག་པ་ནི་ཕྱིའི་དམིགས་པ་ལས་བསྡུས་ཏེ་ཐོག་མར་འདོགས་པའོ། ། 1-714 སེམས་གཡོ་བ་རགས་པ་དང་པོར་བཏགས་པ་དེ་རྒྱུན་གྱིས་སྡུད་པ་ནི་རྒྱུན་དུ་འཇོག་པའོ། །བརྗེད་དེ་ཕྱི་རུ་འཕྲོས་ན་སླར་འགུགས་པ་ནི་བླན་ཏེ་འཇོག་པའོ། །དང་པོ་ཉིད་དུ་སེམས་ཕྱི་རོལ་ དུ་མི་འཕྲོ་བའི་ཆེད་དུ་དྲན་པ་འཇོག་པ་ནི་ཉེ་བར་འཇོག་པའོ། །དང་པོ་ཉིད་དུ་གཟུགས་སོགས་འདོད་ཡོན་ལ་ཉེས་པར་ལྟ་བས་སེམས་འཕྲོར་མི་སྟེར་བ་ནི་འདུ་བར་བྱེད་པའོ། །སེམས་འཁྲུགས་ པའི་རྒྱུ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་རྣམས་ལ་ཉེས་པར་ལྟ་བས་འཕྲོར་མི་སྟེར་བ་ནི་ཞི་བར་བྱེད་པའོ། །བརྗེད་དེ་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པ་མངོན་གྱུར་བྱུང་ན་དེ་དང་དུ་མི་ལེན་པ་ ནི་རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱེད་པའོ། །སྐབས་ཆད་པ་མེད་པར་འབད་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇོག་པ་ནི་ར

【現代漢語翻譯】 修習之法如下： 首先，以前面的兩種（戒律）作為基礎，因為（它們）與憤怒不同，所以修習增上戒學。 憶念是指不忘記對境，心安住于平等，所以修習增上心定學。 通過禪定，即使安住，也能如實知曉真相，所以修習增上慧學。 三學的數量確定為：戒律包括防護破戒之法、防護境界、防護煩惱。 精進、梵行、捨棄（煩惱），接受（善法），包括暫時捨棄、永久捨棄，是所有煩惱、罪惡行為的對治法，也是對治其他貪慾者的邪見和一切煩惱的對治法。 對治惡趣和善趣的損害，是對治無意義之事的對治法。對治黑業和引業白業，前兩者屬於欲界。 對治潛在的煩惱種子，是對治煩惱的對治法。對治罪惡行為、貪慾行為、暴力行為的對治法。 是善趣、世間和出世間兩種清凈的因。戒律和禪定是禪定和智慧的所依，智慧和解脫的所依。 前兩種和第三種禪定是心平等安住的智慧和解脫的助緣，因此數量是確定的。 煩惱、行和業都是爲了這三者，煩惱、狀態、行為和德行，所依和助緣也是爲了這三種。 如《釋論理聚》中所說，這十種只是爲了表達意圖，如果需要，可以參考其根本釋和古汝·迅努絳的筆記。 次第是後面的從前面的產生。 在成就一切功德的道上，有三種，實際上，止觀是使散亂之因平息，如《大般若經》中所說。 將心安住在與內在所知事物相符的影像上，是從外境收攝，最初繫縛。 最初繫縛的是粗大的心念動搖，持續收攝是持續安住。 如果忘記而向外散亂，再次收回是重新安住。 爲了最初心不向外散亂而安住憶念，是近住。 最初對色等欲妙視為過患，不讓心散亂，是令入。 對擾亂心的近因——煩惱分別念視為過患，不讓心散亂，是寂靜。 如果忘記而生起分別念等，不接受它，是極寂靜。 不間斷地努力使心安住于禪定，是

【English Translation】 The method of cultivation is as follows: First, using the previous two (disciplines) as a foundation, because (they) are different from anger, one cultivates higher discipline. Mindfulness means not forgetting the object, and the mind abides in equanimity, so one cultivates higher concentration. Through meditation, even when abiding, one can truly know the truth, so one cultivates higher wisdom. The number of the three trainings is determined as: discipline includes guarding against breaking precepts, guarding against objects, and guarding against afflictions. Diligence, celibacy, abandoning (afflictions), and accepting (virtues), including temporary abandonment and permanent abandonment, are the antidotes to all afflictions and sinful actions, and also the antidotes to the perverse views of other greedy people and all afflictions. Counteracting the harm of evil destinies and good destinies is the antidote to meaningless things. Counteracting black karma and leading white karma, the former two belong to the desire realm. Counteracting the potential seeds of afflictions is the antidote to afflictions. Counteracting sinful actions, greedy actions, and violent actions. It is the cause of good destinies, mundane and supramundane purities. Discipline and meditation are the basis of meditation and wisdom, and wisdom and liberation. The first two and the third meditation are the supporting conditions for the wisdom and liberation of the mind's equanimity, so the number is fixed. Afflictions, actions, and deeds are all for these three, afflictions, states, actions, and virtues, and the basis and supporting conditions are also for these three. As stated in the 'Commentary on Reasoning,' these ten are only for expressing intentions. If needed, refer to its root commentary and Guru Zhonnu Jang's notes. The order is that the latter arises from the former. On the path of accomplishing all virtues, there are three. In reality, calming abiding is to pacify the cause of distraction, as stated in the 'Great Perfection of Wisdom Sutra'. To settle the mind on the image that corresponds to the inner knowable object is to gather in from external objects, initially binding. The initial binding is the coarse movement of the mind, and continuous gathering is continuous abiding. If forgotten and scattered outward, to gather it back again is to re-abide. To abide in mindfulness in order to prevent the mind from scattering outward initially is to closely abide. Initially, to view sensual pleasures such as forms as faults and not allow the mind to scatter is to cause entry. To view the near cause of disturbing the mind—afflictive thoughts—as faults and not allow it to scatter is to pacify. If forgotten and thoughts arise, not accepting it is to be extremely pacified. To diligently settle the mind in meditation without interruption is to

---

ྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པའོ། །མཉམ་པར་འཇོག་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་གོམས་པས་འབད་མེད་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་ སེམས་གནས་པ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བའོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུའང་། དམིགས་པ་ལ་ནི་སེམས་གཏད་ནས། །དེ་རྒྱུན་རྣམ་པར་གཡེང་མི་བྱ། །རྣམ་གཡེང་མྱུར་དུ་རྟོགས་བྱས་ནས། །དེ་ལས་སླར་ནི་བླན་པར་བྱ། །ཞེས་ ནས། དེ་ལ་གོམས་པས་འདུ་མི་བྱེད། །ཅེས་པའི་བར་གསུངས་སོ། །ལྷག་མཐོང་ནི་ཆོས་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་འདི་ནི་ཁམས་དྲུག་རྣམས་སོ་ཞེས་སོགས་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡོད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ངོ་བོ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། 1-715 ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་རྟོག་བཅས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་མཚན་མར་བྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་ཅིང་ངེས་པར་རྟོག་པའོ། །དེས་ཡོན་ཏན་ཀུན་སྒྲུབ་ཚུལ་ནི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་མཉེན་པོ་ལྷག་ མཐོང་དང་། དམིགས་པའི་མཚན་མའི་གཉེན་པོ་ཞི་གནས་ཏེ། དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བར། རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་ལྷག་མཐོང་དང་། །ཞི་གནས་སྒོམ་པར་བྱས་ནས་ནི། །མཚན་མའི་འཆིང་དང་དེ་བཞིན་དུ། །གནས་ངན་ ལེན་གྱི་འཆིང་ལས་གྲོལ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་རྟག་འཛིན་སོགས་ལས་འབྱིན་པ་དང་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ལ་སེམས་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་དག་ལས་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཚུལ་ནི་ཡང་ མདོ་སྡེར་འབྱུང་བ་ལྟར་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་ནི་གང་ཟག་ལ་ལ་ཞི་གནས་སེམས་གནས་པ་དགུ་ཐོབ་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་མ་ཐོབ་པ་སྟེ། གང་ཟག་དེ་ནི་ཐོབ་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ འབྱེད་པ་ནས་དཔྱོད་པའི་བར་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་གཉིས་ཀ་མ་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་དེ་ཆོས་གསུང་རབ་དང་བསོད་ནམས་དང་ལམ་ལ་རྒོད་པ་མ་ཞི་བ་ ཚར་གཅོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཐོས་པ་གཞུང་དང་དོན་ལས་འཛིན་པས་ལྷག་མཐོང་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཞི་གནས་ཉེ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ། །བཞི་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ཐོབ་པ་སྟེ་འདྲེས་པ་ཉིད་བཤད་པ་ནི་མཉམ་པར་ཟུང་དུ་འཇུག་པའོ། ། 1-716 དབང་པོ་གསུམ་ལ་མིང་གིས་བསྟན་པ་ནི་མི་ཤེས་པ་ཞེས་སོ། །ལམ་སྡུད་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་སྦྱོར་ལམ་དང་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་ བཅོ་ལྔ་ལ་ཡིད་དང་དད་སོགས་ལྔ་དང་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ན་བཏང་སྙོམས་དང་སྲིད་པ་ལས་ཡིད་མི་བདེ་དང་། དང་པོ་དང་གཉིས་པ་ལ་དུཿཁ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བོར་བའི་ ཚོར་བ་དང་། གསུམ་པ་ལ་ཡིད་བདེའང་བོར་བ་དང་། བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དང་བཞི་པ་ཡན་ཆད་ལ་བཏང་སྙོམས་ཉིད་ཏེ་བཅུ་རྣམས་སྔོན་མ་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་ཞུགས་ པའོ། །འདི་རྣམས་སྲིད་ལྡན་ཡིན་གྱི་ངེས་ལྡན་མིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་བཅུ་པོ་དེ་ཉིད་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སློབ་པའི་

【現代漢語翻譯】 一心專注。（藏文： ྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པའོ།）等持是指通過極度熟悉，毫不費力、自然而然地使心安住，持續不斷。（藏文： མཉམ་པར་འཇོག་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་གོམས་པས་འབད་མེད་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་སེམས་གནས་པ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བའོ།）《經莊嚴論》中也說：『心專注于所緣，不使其散亂。若覺散亂速返回，再三從此勤攝持。』直到『由此熟習不作意。』之間所說。（藏文：མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུའང་། དམིགས་པ་ལ་ནི་སེམས་གཏད་ནས། །དེ་རྒྱུན་རྣམ་པར་གཡེང་མི་བྱ། །རྣམ་གཡེང་མྱུར་དུ་རྟོགས་བྱས་ནས། །དེ་ལས་སླར་ནི་བླན་པར་བྱ། །ཞེས་ནས། དེ་ལ་གོམས་པས་འདུ་མི་བྱེད། །ཅེས་པའི་བར་གསུངས་སོ།） 勝觀是指對於法和所知，如『這是六界』等，所有的一切進行辨別；並如實地、不顛倒地辨別其自性；以及以尋伺和有伺的智慧，將所緣作為行相；進行徹底的觀察和決定的認知。（藏文：ལྷག་མཐོང་ནི་ཆོས་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་འདི་ནི་ཁམས་དྲུག་རྣམས་སོ་ཞེས་སོགས་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡོད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ངོ་བོ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་རྟོག་བཅས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་མཚན་མར་བྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་ཅིང་ངེས་པར་རྟོག་པའོ།） 由此成就一切功德的方式是，對治能所取的隨順是勝觀，對治所緣的行相是止觀。如《解深密經》中說：『瑜伽行者修勝觀，以及止觀之禪定，由此解脫於行相，以及能所取之束縛。』（藏文：དེས་ཡོན་ཏན་ཀུན་སྒྲུབ་ཚུལ་ནི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་མཉེན་པོ་ལྷག་མཐོང་དང་། དམིགས་པའི་མཚན་མའི་གཉེན་པོ་ཞི་གནས་ཏེ། དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བར། རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་ལྷག་མཐོང་དང་། །ཞི་གནས་སྒོམ་པར་བྱས་ནས་ནི། །མཚན་མའི་འཆིང་དང་དེ་བཞིན་དུ། །གནས་ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་ལས་གྲོལ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ།）這是爲了從顛倒的常執等中解脫出來，並將心安住在正確的如實之境中。（藏文：ཕྱིན་ཅི་ལོག་རྟག་འཛིན་སོགས་ལས་འབྱིན་པ་དང་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ལ་སེམས་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ།） 從這些轉變為四道的方式是，如經中所說，轉變為四道：第一種是，有些人獲得了止觀的九住心，但沒有獲得勝觀。這些人依賴於所獲得的止觀，進行辨別乃至觀察。（藏文：དེ་དག་ལས་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཚུལ་ནི་ཡང་མདོ་སྡེར་འབྱུང་བ་ལྟར་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་ནི་གང་ཟག་ལ་ལ་ཞི་གནས་སེམས་གནས་པ་དགུ་ཐོབ་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་མ་ཐོབ་པ་སྟེ། གང་ཟག་དེ་ནི་ཐོབ་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱེད་པ་ནས་དཔྱོད་པའི་བར་བྱེད་དོ།）第二種是與此相反。（藏文：གཉིས་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ།）第三種是，沒有獲得兩者的人，以調伏散亂之心，從聽聞佛法和積累資糧入手，精進于勝觀和先於勝觀的止觀二者。（藏文：གསུམ་པ་ནི་གཉིས་ཀ་མ་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་དེ་ཆོས་གསུང་རབ་དང་བསོད་ནམས་དང་ལམ་ལ་རྒོད་པ་མ་ཞི་བ་ཚར་གཅོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཐོས་པ་གཞུང་དང་དོན་ལས་འཛིན་པས་ལྷག་མཐོང་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཞི་གནས་ཉེ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ།）第四種是，獲得了兩者，即宣說融合，也就是雙運。（藏文：བཞི་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ཐོབ་པ་སྟེ་འདྲེས་པ་ཉིད་བཤད་པ་ནི་མཉམ་པར་ཟུང་དུ་འཇུག་པའོ།） 以名稱指示三根，即『無知』。（藏文：དབང་པོ་གསུམ་ལ་མིང་གིས་བསྟན་པ་ནི་མི་ཤེས་པ་ཞེས་སོ།）以總攝道的方式進行解釋，首先是從對善法的希求開始，直到加行道和見道十五剎那，依賴於信等五根和無與倫比的力量，捨棄舍受和對有生的不悅，以及在初禪和二禪中捨棄苦受和不悅，在三禪中也捨棄悅受，從四禪以上則是舍受本身，這十者是爲了使先前所不知的一切都能夠被知曉而進入的。（藏文：ལམ་སྡུད་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་སྦྱོར་ལམ་དང་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ལ་ཡིད་དང་དད་སོགས་ལྔ་དང་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ན་བཏང་སྙོམས་དང་སྲིད་པ་ལས་ཡིད་མི་བདེ་དང་། དང་པོ་དང་གཉིས་པ་ལ་དུཿཁ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བོར་བའི་ཚོར་བ་དང་། གསུམ་པ་ལ་ཡིད་བདེའང་བོར་བ་དང་། བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དང་བཞི་པ་ཡན་ཆད་ལ་བཏང་སྙོམས་ཉིད་ཏེ་བཅུ་རྣམས་སྔོན་མ་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་ཞུགས་པའོ།）這些是有生的，但不是決定的。（藏文：འདི་རྣམས་སྲིད་ལྡན་ཡིན་གྱི་ངེས་ལྡན་མིན་ནོ།）第二種是，依賴於見道第十六剎那的這十者，是學道。

【English Translation】 Single-pointedness. (Tibetan: ྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པའོ།) Samatha (calm abiding) is when, through extreme familiarity, the mind abides effortlessly and spontaneously, continuously. (Tibetan: མཉམ་པར་འཇོག་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་གོམས་པས་འབད་མེད་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་སེམས་གནས་པ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བའོ།) The Ornament of the Sutras also says: 'Focus the mind on the object, do not let it wander. If you notice wandering quickly return, again and again, diligently restrain it.' Until 'Through this familiarity, do not make an effort.' is said. (Tibetan: མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུའང་། དམིགས་པ་ལ་ནི་སེམས་གཏད་ནས། །དེ་རྒྱུན་རྣམ་པར་གཡེང་མི་བྱ། །རྣམ་གཡེང་མྱུར་དུ་རྟོགས་བྱས་ནས། །དེ་ལས་སླར་ནི་བླན་པར་བྱ། །ཞེས་ནས། དེ་ལ་གོམས་པས་འདུ་མི་བྱེད། །ཅེས་པའི་བར་གསུངས་སོ།) Vipassanā (insight) is to discriminate all phenomena and knowable objects, such as 'these are the six realms'; and to thoroughly discriminate their nature as they are, without inversion; and to take the object as an aspect with the wisdom of investigation and discursive thought; and to thoroughly examine and determine cognition. (Tibetan: ལྷག་མཐོང་ནི་ཆོས་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་འདི་ནི་ཁམས་དྲུག་རྣམས་སོ་ཞེས་སོགས་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡོད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ངོ་བོ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་རྟོག་བཅས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་མཚན་མར་བྱེད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དཔྱོད་ཅིང་ངེས་པར་རྟོག་པའོ།) The way to accomplish all qualities through this is that the antidote to the tendency of grasping is vipassanā, and the antidote to the aspect of the object is samatha. As the Samdhinirmocana Sutra says: 'Yogis cultivate vipassanā, as well as the samādhi of samatha, thereby liberating themselves from aspects, as well as the bonds of grasping.' (Tibetan: དེས་ཡོན་ཏན་ཀུན་སྒྲུབ་ཚུལ་ནི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་མཉེན་པོ་ལྷག་མཐོང་དང་། དམིགས་པའི་མཚན་མའི་གཉེན་པོ་ཞི་གནས་ཏེ། དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བར། རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་ལྷག་མཐོང་དང་། །ཞི་གནས་སྒོམ་པར་བྱས་ནས་ནི། །མཚན་མའི་འཆིང་དང་དེ་བཞིན་དུ། །གནས་ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་ལས་གྲོལ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ།) This is in order to liberate from inverted clinging to permanence, etc., and to settle the mind in the correct reality as it is. (Tibetan: ཕྱིན་ཅི་ལོག་རྟག་འཛིན་སོགས་ལས་འབྱིན་པ་དང་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ལ་སེམས་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ།) The way these transform into the four paths is, as it appears in the sutras, they transform into the four paths: The first is that some individuals have attained the nine stages of abiding in samatha, but have not attained vipassanā. These individuals, relying on the samatha they have attained, engage in discrimination and investigation. (Tibetan: དེ་དག་ལས་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཚུལ་ནི་ཡང་མདོ་སྡེར་འབྱུང་བ་ལྟར་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་ནི་གང་ཟག་ལ་ལ་ཞི་གནས་སེམས་གནས་པ་དགུ་ཐོབ་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་མ་ཐོབ་པ་སྟེ། གང་ཟག་དེ་ནི་ཐོབ་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱེད་པ་ནས་དཔྱོད་པའི་བར་བྱེད་དོ།) The second is the opposite of this. (Tibetan: གཉིས་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ།) The third is that individuals who have not attained both, subdue their minds, which are wild with Dharma, scriptures, merit, and the path, and engage in both vipassanā and samatha that precedes vipassanā, starting from hearing the Dharma and accumulating merit. (Tibetan: གསུམ་པ་ནི་གཉིས་ཀ་མ་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་དེ་ཆོས་གསུང་རབ་དང་བསོད་ནམས་དང་ལམ་ལ་རྒོད་པ་མ་ཞི་བ་ཚར་གཅོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཐོས་པ་གཞུང་དང་དོན་ལས་འཛིན་པས་ལྷག་མཐོང་དང་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཞི་གནས་ཉེ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ།) The fourth is that both are attained, which is explained as integration, that is, union. (Tibetan: བཞི་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ཐོབ་པ་སྟེ་འདྲེས་པ་ཉིད་བཤད་པ་ནི་མཉམ་པར་ཟུང་དུ་འཇུག་པའོ།) Indicating the three faculties by name is 'ignorance'. (Tibetan: དབང་པོ་གསུམ་ལ་མིང་གིས་བསྟན་པ་ནི་མི་ཤེས་པ་ཞེས་སོ།) Explaining by way of summarizing the path, first, starting from the desire for virtuous dharmas, up to the fifteen moments of the path of preparation and the path of seeing, relying on the five faculties such as faith and incomparable power, abandoning equanimity and displeasure with existence, and in the first and second dhyanas, abandoning suffering and displeasure, and in the third dhyana also abandoning pleasure, and from the fourth dhyana onwards, equanimity itself, these ten are entered in order to make everything previously unknown known. (Tibetan: ལམ་སྡུད་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་སྦྱོར་ལམ་དང་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ལ་ཡིད་དང་དད་སོགས་ལྔ་དང་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ན་བཏང་སྙོམས་དང་སྲིད་པ་ལས་ཡིད་མི་བདེ་དང་། དང་པོ་དང་གཉིས་པ་ལ་དུཿཁ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བོར་བའི་ཚོར་བ་དང་། གསུམ་པ་ལ་ཡིད་བདེའང་བོར་བ་དང་། བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དང་བཞི་པ་ཡན་ཆད་ལ་བཏང་སྙོམས་ཉིད་ཏེ་བཅུ་རྣམས་སྔོན་མ་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་ཞུགས་པའོ།) These are existential, but not definitive. (Tibetan: འདི་རྣམས་སྲིད་ལྡན་ཡིན་གྱི་ངེས་ལྡན་མིན་ནོ།) The second is that these ten, relying on the sixteenth moment of the path of seeing, are the path of learning.

---

ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་བར་ལ་སྟེ་སྔོན་མ་ མཐོང་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མེད་པས་སོ། །དེ་དག་ལ་ཡིད་མི་བདེ་ནི་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་རྣམ་ཐར་མཆོག་མཐོང་ལམ་སོགས་འདོད་པས་དོགས་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཀུན་ཤེས་པ་སྲུང་བ་དང་ལྡན་ པ་ནི་ཡིད་མེ་བདེ་བོར་བ་དགུ་མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་དབང་བྱེད་པའོ། །བསྡུ་བར་ཐེག་ཆེན་པ་ལ་མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས་ལ་དང་པོ་དང་། ལྷག་བསམ་དག་པ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ས་ལ་གཉིས་པ་དང་། 1-717 སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་གསུམ་པ་འཇོག་པར་གསུངས་སོ། །མཐོང་སྒོམ་མི་སློབ་ལམ་ལ་དགུ །ཞེས་ཀྱང་སྟེ་ཡིད་མི་བདེ་བོར་བའོ། །གསུམ་པ་ས་གོང་མའི་ལམ་སྒོམ་པའི་ནུས་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་ པོ་སོགས་ས་གོང་མའི་ལམ་མངོན་དུ་གྱུར་པས་སྒོམ་པ་ན་འདོད་པའི་ས་སོགས་ས་འོག་མའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱང་སྒོམ་པར་འགྱུར་ཏེ་སྒོམ་པ་ནི་ས་བོན་ རྟས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཞིང་དེ་ནི་ས་གོང་མས་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ཐུན་མོང་དུ་བྱེད་པས་སོ། །དབང་འབྱོར་བ་མཆོག་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ཆེས་སྦྱངས་ཤིང་གསལ་བ་སྟེ་མངོན་དུ་འགྱུར་བར་དབང་ དུ་གྱུར་པའོ། །མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ལ་བརྒྱད་ཀྱི་དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། གང་ཟག་དང་ཐེག་པ་རང་རང་གི་སྤངས་རྟོགས་ཕུལ་དུ་དབྱུང་དུ་མེད་པར་སོན་ཞིང་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའི་ ཆོས་སོ། །སྤངས་པ་ནི་རང་རང་གི་ཐར་པའི་གགས་ཀུན་སྤངས་པའོ། །རྟོགས་པ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་ནི་ཆོས་ཉིད་རང་གི་སྤང་བྱ་ཀུན་གྱིས་དག་པ་དང་། ཇི་སྙེད་པ། དགྲ་བཅོམ་བསེ་རུ་སྟོན་ རྣམས་ཀྱིས། །སྟོང་གཉིས་གསུམ་དང་གྲངས་མེད་མཐོང་། །ཞེས་སོགས་སོ། །ཡོན་ཏན་ཟག་པ་ཟད་སོགས་ཡུམ་གྱི་གླེང་གཞིར་འབྱུང་བ་བཅུ་བཞི་ཀུན་ལ་ཡོད་ཅིང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་རྣམས་ཐེག་པ་གསུམ་ལ་ཇི་རིགས་པའོ། ། 1-718 རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་མི་སློབ་པའི་ཆོས་དང་བྱས་པ་རྟོགས་པའི་ས་དང་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་ས་སོགས་སོ། །བྱེད་ལས་ནི་རྣམ་གྲོལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དང་འཕྲིན་ལས་ཉེར་བདུན་སོགས་སོ། །ངེས་ ཚིག་ནི་ནིཥྛ་མཱརྒ་ཞེས་པ་བསླབ་པ་མཐར་ཕྱིན་ཅིང་བཙལ་བར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ནའོ། ། གཞུང་དོན་ལ་གཉིས་ལས་མདོར་བསྟན་པ་ནི། གནས་ངན་ལེན་ཞེས་ཏེ་དེ་ཉིད་འཆད་པ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ ཆོས་དང་ཕྲད་ཅིང་ལྡན་པའི་ཐོབ་པ་ཞེས་དང་། ཟག་པ་དང་གཏན་བྲལ་བའི་ཞེས་སོ། །དེ་གང་ནས་འགྱུར་བ་ནི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་ཏེ་གནས་གྱུར་པ་ནའོ། །རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ནི་ཟད་པ་ཤེས་ ཞེས་དང་མི་སློབ་པའི་ཆོས་བཅུ་སྟེ་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ནི་མཐར་ཐུག་པའོ། །རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་མི་སློབ་པའི་མོས་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་མདོ་སྡེར་སེམས་དང་ཤེས་རབ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་གཉིས་ སུ་གསུངས་སོ། །སློབ་པ་ནི་ད་དུང་འཆིང་བས་བཅིངས་པས་དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་རྣམ་གྲོལ་མི་འཇོག་སྟེ། བཅིངས་ཕྱིར་སློབ

【現代漢語翻譯】 就像金剛道一樣，因為之前沒有見到過真如。對於這些，不適意是指在修行的過程中，因為想要見到解脫道等，而產生的懷疑。守護一切智且具有力量，是指捨棄不適意，能夠自在地運用九無學道。 總的來說，對於大乘行者，在信解行地是第一個，在清凈增上意樂和異熟地是第二個，在佛地是第三個。經中說，見道、修道、無學道有九個，也就是捨棄不適意。 第三，修習上地道的功用是，當現證初禪等上地道時，修習時，欲界等下地未現證的善根也會被修習，因為修習是使種子成熟，這是上地使善根共同的作用。爲了獲得殊勝的自在，要非常精進和清晰，也就是能夠自在地現證。 在究竟道上，八種與非八種的區別特徵是：使補特伽羅和乘各自的斷證達到無法超越的圓滿的法。斷是指斷除各自解脫的障礙。對於證悟，如所有性是指法性清凈了一切自性所斷，盡所有性是指阿羅漢、獨覺等所見的二空、三空和無數空。 功德方面，在《母經》的開篇中提到的十四種功德都有，並且在聲聞、獨覺、菩薩三乘中都有各自相應的功德，直到獲得一切相智。分類方面，有無學法、證得果位的地、斷除煩惱障的地等。作用方面，有體驗解脫和二十七種事業等。詞源方面，梵文是'nistha marga'，意思是已經完成了學習，並且是可以被尋求的。 關於經文的內容，分為兩部分，首先是概括地說明，即'惡趣'，然後解釋它，即'與有漏法相遇並結合的獲得'，以及'與煩惱永遠分離的'。它從哪裡轉變呢？從金剛，也就是在轉變的時候。證悟的體性是'已知滅盡'，以及十種無學法，也就是八支道是最終的。解脫是指無學道的意樂，經中說，心和智慧是兩種解脫。因為有學道仍然被束縛所束縛，所以它的支分中沒有解脫，因為被束縛所以是有學道。

【English Translation】 Like the Vajra Path, it is because one has not seen Suchness before. For these, discomfort refers to the doubt that arises during practice because one desires to see the path of liberation, etc. Protecting all knowledge and having power means abandoning discomfort and being able to freely use the nine paths of no more learning. In general, for Mahayana practitioners, the first is in the stage of faith and practice, the second is in the stage of pure higher intention and fruition, and the third is in the Buddha stage. It is said in the scriptures that there are nine paths of seeing, cultivating, and no more learning, which means abandoning discomfort. Third, the function of cultivating the path of the higher ground is that when the higher ground path such as the first dhyana is realized, the roots of virtue of the lower ground such as the desire realm that have not been realized will also be cultivated, because cultivation is to mature the seeds, which is the common function of the higher ground to the roots of virtue. In order to obtain supreme freedom, one must be very diligent and clear, that is, be able to freely realize it. On the ultimate path, the distinguishing characteristics of the eight and non-eight are: the Dharma that makes the abandonment and realization of the individual and the vehicle reach an unsurpassed perfection. Abandonment refers to abandoning all obstacles to one's own liberation. As for realization, Suchness means that the nature of Dharma is purified by all that is to be abandoned by its own nature, and the extent of Suchness means that Arhats, Pratyekabuddhas, etc. see the two emptinesses, three emptinesses, and countless emptinesses. In terms of merits, all fourteen merits mentioned in the introduction of the 'Mother Sutra' are present, and there are corresponding merits in the three vehicles of Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas, until the attainment of all-knowing wisdom. In terms of classification, there are the Dharma of no more learning, the ground of attaining fruition, the ground of abandoning afflictive obscurations, etc. In terms of function, there is experiencing liberation and twenty-seven kinds of activities, etc. In terms of etymology, the Sanskrit is 'nistha marga', which means that learning has been completed and it is to be sought. Regarding the content of the scripture, it is divided into two parts, first, a summary explanation, that is, 'evil realms', and then explaining it, that is, 'the attainment of encountering and combining with contaminated dharmas', and 'being forever separated from afflictions'. From where does it transform? From Vajra, that is, at the time of transformation. The nature of realization is 'known to be exhausted', and the ten dharmas of no more learning, that is, the eightfold path is the ultimate. Liberation refers to the intention of the path of no more learning, and the sutras say that mind and wisdom are two kinds of liberation. Because the path of learning is still bound by bondage, there is no liberation in its limbs, because it is bound, it is the path of learning.

---

་མའི་ཡན་ལག་ཏུ། །རྣམ་གྲོལ་མ་བཤད་དེ་རྣམ་གཉིས། །ཉོན་མོངས་བཅོམ་པ་འདུས་ མ་བྱས། །མོས་པ་འདུས་བྱས་ཡན་ལག་ནི། །དེ་ཡིན་དེ་ཉིད་རྣམ་གྲོལ་གཉིས། །ཞེས་སོ། །ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པ་དེ་ཉིད་དེ། བྱང་ཆུབ་ཇི་སྐད་བཤད་ཤེས་པའོ་ཞེས་སོ། ། 1-719 རྒྱས་བཤད་ལ་དྲུག་ལས། གནས་ངན་ལེན་བཤད་པ་ལ་མངོན་པར་བརྗོད་པ་མིང་གི་གནས་ངན་ལེན་མིག་སོགས་ཆོས་ཀུན་ལ་འགྲོ་བ་ནི་མིང་རྣམས་ཀྱི་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་ཐོགས་མེད་ནས་ རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་སྟེ་སྤྲོས་པའི་བག་ཆགས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཚོར་བའི་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་རྣམས་ཀྱི་བག་ཆགས་སོ། །ཉོན་མོངས་པའི་ནི་བག་ལ་ཉལ་རྣམས་སོ། །ལས་ཀྱི་ནི་ལས་ཟག་བཅས་ ཀྱི་བག་ཆགས་སོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་ནི་རྣམ་སྨིན་མཚན་ཉིད་པའམ་བཏགས་པ་བ་ལས་སུ་མི་རུང་བ་ཉིད་དོ། །ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཉིད་གནས་ངན་ལེན་ཏེ་དེ་ཉོན་མོངས་དྲག་ཅིང་རྒྱུན་རིང་ བའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པའི་ནི་ལམ་གྱི་བར་ཆད་བྱེད་པ་མཚམས་མེད་སོགས་ངན་འགྲོ་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་དུ་ངེས་པའོ། །རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སྒྲིབ་པའི་ནི་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བ་དང་མི་ མཐུན་པ་ངན་འགྲོ་སོགས་སོ། །སྒྲིབ་པའི་ནི་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་སོགས་ལྔས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་ཅིང་ཤས་ཆེ་བའོ། །རྟོག་པའི་ནི་འདོད་པ་ལ་རྟོག་སོགས་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པའོ། །ཟས་ཀྱི་ནི་ཟས་ ངན་དང་མང་ཉུང་དུ་ཟོས་པས་སྦྱོར་བར་མི་ནུས་པའོ། །འཁྲིག་པའི་ནི་གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྤྲད་པས་བྱས་པའི་ལུས་སེམས་གདུང་བའོ། །རྨི་ལམ་གྱི་ནི་གཉིད་ལས་གྱུར་པའི་ལུས་རོ་ལྟ་བུའོ། །ནད་ཀྱི་ནི་ཁམས་མ་སྙོམས་པས་མི་བདེ་བའོ། ། 1-720 རྒ་བའི་ནི་འབྱུང་བ་འགྱུར་བ་ལས་གྱུར་པའི་དབང་མེད་པའོ། །འཆི་བའི་ནི་འཆི་བ་ན་དབང་པོ་ཀུན་འཁྲུགས་པའོ། །ཡོངས་སུ་ངལ་བའི་ནི་ལུས་དུབ་པའོ། །དེ་རྣམས་ཉིད་གང་ཟག་གི་ཁྱད་པར་ ལ་ལྟོས་པས་བསྡོམས་ཏེ་བསྟན་པ་གནས་ངན་ལེན་བསྟན་པ་ནི་རིགས་ཆད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའོ། །ཁམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་གསུམ་སྟེ་འདོད་ཁམས་སོགས་གསུམ་དང་སྦྱར་རོ། །དེ་ རྣམས་ལས་ཕྱུང་སྟེ་ཐེག་པ་ལ་ལྟོས་པས་བསྟན་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་ནི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་སྒྲིབ་པའོ། །སྙོམ་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ནི་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམ་འཇུག་དགུའི་མི་མཐུན་པ་ཉོན་ མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མི་ཤེས་པའོ། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ནི་ཀུན་མཁྱེན་ཐོབ་པ་ལ་སྒྲིབ་པ་སྟེ་རིག་པའི་གནས་ལྔ་ཤེས་པའི་གེགས་སུ་གྱུར་པ་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་པ་ཐོགས་པའོ། །འདི་རྣམས་ ཉན་རང་གིས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀུན་མི་སྤོང་བ་སོགས་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་རྒྱུན་བཅད་པ་ན་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་སྟེ་དེ་སྐད་དུའང་། སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དང་ཤེས་རབ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡོངས་སུ་

【現代漢語翻譯】 『分支並非解脫，而是二者。煩惱止息是不造作，欲樂是造作的分支。』這就是說，『彼即是彼，二者皆是解脫。』真正的智慧是不盡不生，知曉那本身，即是知曉如何證得菩提。 廣釋分為六部分，其中，關於惡劣處境的闡述中，顯現的名稱惡劣處境，如眼等諸法，皆因名稱的顯現而執著，無始以來便已隨之而來，也就是所謂的戲論習氣。感受的惡劣處境，是與煩惱相關的感受的習氣。煩惱的惡劣處境，是潛在的煩惱。業的惡劣處境，是與煩惱相關的業的習氣。異熟的惡劣處境，是異熟的自性，或者說是假立的，無法作為業。煩惱的障礙本身就是惡劣處境，因為煩惱強烈且持續。同樣，業的障礙是阻礙道路的因素，如五無間罪等，必定會在惡趣中產生並承受果報。異熟的障礙是不利於見道產生的因素，如惡趣等。障礙是指對慾望的渴望等五種因素的壓制和支配。思慮的障礙是指對慾望的思慮等的壓制。食物的障礙是指因食物不佳或過多過少而無法修行。性愛的障礙是指男女交合所造成的身體和精神上的痛苦。夢境的障礙是指睡眠中所產生的身體僵硬如屍體。疾病的障礙是指身體不適，因四大不調。衰老的障礙是指因四大變化所導致的無能為力。死亡的障礙是指死亡時諸根錯亂。完全疲憊是指身體疲勞。這些都是根據不同個體的差異而總結和展示的惡劣處境，存在於斷絕傳承的血脈中。從界（梵文：dhātu，漢語：元素）的角度來看，分為大、中、小三種，與欲界等三界相關聯。從這些中提取出來，根據乘（梵文：yāna，漢語：交通工具，引申為宗派）的不同而展示，煩惱的障礙是證得解脫的阻礙。三摩地（梵文：samādhi，漢語：等持）的障礙是不利於次第安住的九次第定（梵文：navānupūrva-vihāra-samāpattayaḥ，漢語：九次第定）的非煩惱性的無知。所知障是證得一切智智（梵文：sarvākāra-jñatā，漢語：一切種智）的阻礙，是通達五明（梵文：pañca-vidyā-sthānāni，漢語：五明）的障礙，是對所知事物的認知障礙。這些聲聞（梵文：Śrāvaka，漢語：聲聞）和獨覺（梵文：Pratyekabuddha，漢語：緣覺）無法斷除一切所知障等等，根據各自的情況，當持續斷除時，便是究竟的道路。正如經中所說：『心解脫與慧解脫是究竟的。』

【English Translation】 'Branches are not liberation, but two. Cessation of affliction is unconditioned, desire is a branch of conditioned. 'That is that, both are liberation.' True wisdom is inexhaustible and unborn, knowing that itself, is knowing how to attain Bodhi. The extensive explanation is divided into six parts, among them, in the explanation of adverse circumstances, the manifested name adverse circumstance, such as eyes and other dharmas, all adhere to the manifestation of names, which has been followed from beginningless time, which is also called the habit of proliferation. The adverse circumstance of feeling is the habit of feelings related to afflictions. The adverse circumstance of afflictions is the latent afflictions. The adverse circumstance of karma is the habit of karma related to afflictions. The adverse circumstance of Vipāka is the nature of Vipāka, or the imputed, which cannot be used as karma. The obstacle of affliction itself is an adverse circumstance, because the affliction is strong and continuous. Similarly, the obstacle of karma is the factor that hinders the path, such as the five heinous crimes, etc., which will inevitably arise and bear fruit in the evil realms. The obstacle of Vipāka is a factor that is not conducive to the generation of the path of seeing, such as the evil realms, etc. Obstacles refer to the suppression and domination of five factors such as desire for desire. The obstacle of deliberation refers to the suppression of deliberation of desire, etc. The obstacle of food refers to the inability to practice due to poor food or eating too much or too little. The obstacle of sexual intercourse refers to the physical and mental pain caused by the union of men and women. The obstacle of dreams refers to the stiffness of the body like a corpse produced in sleep. The obstacle of disease refers to physical discomfort due to imbalance of the elements. The obstacle of aging refers to the inability caused by the change of the elements. The obstacle of death refers to the confusion of the senses at the time of death. Complete exhaustion refers to physical fatigue. These are the adverse circumstances that are summarized and displayed according to the differences of different individuals, and exist in the bloodlines that have cut off the lineage. From the perspective of dhātu (界，element), it is divided into three types: large, medium, and small, which are related to the three realms such as the desire realm. Extracted from these, according to the different yānas (乘，vehicle, extended to sect), the obstacle of affliction is the obstacle to attaining liberation. The obstacle of samādhi (三摩地，concentration) is the non-afflictive ignorance that is not conducive to the nine successive abidings of the nine successive concentrations (navānupūrva-vihāra-samāpattayaḥ，九次第定). The obstacle of knowable is the obstacle to attaining sarvākāra-jñatā (一切智智，omniscience), which is the obstacle to understanding the five sciences (pañca-vidyā-sthānāni，五明), and is the obstacle to the cognition of knowable things. These Śrāvakas (聲聞，hearers) and Pratyekabuddhas (緣覺，solitary realizers) cannot eliminate all the obstacles to knowledge, etc. According to their respective situations, when continuous elimination is carried out, it is the ultimate path. As it is said in the sutra: 'Liberation of mind and liberation of wisdom are ultimate.'

---

རྫོགས་ནས་ལུས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་རྣམས་རྒྱུན་བཅད་པ་དང་དྲན་པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱུས་འདི་ལྟར་དེའི་སྒོ་དང་པོ་མིག་གིས་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་གཟུགས་རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་སྦས་པ་དང་། 1-721 ཤིན་ཏུ་བསྲུངས་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་བསྡམས་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པ་སྟེ་ཡིད་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་བར་ལ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེའི་དོན་ནི་རྣམ་བཤད་རིགས་པར། དྲན་པས་མ་སྐྱེས་ ལས་སྦས་ཤིང་། །ཤེས་བཞིན་གྱིས་ནི་སྐྱེས་ལས་བསྲུངས། །གནོད་དང་རྩ་བ་བཅོམ་ཉིད་ཀྱིས། །བསྡམས་དང་བསྒོམ་པ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ཕྲད་བྲལ་གྱི་ཐོབ་པ་བཤད་པ་ནི་གནས་ ངན་ལེན་རྒྱུད་ལ་བསགས་པ་ལ་ཕྲད་པའི་དང་། དེ་ཟད་པ་ལ་བྲལ་བའི་ཐོབ་པ་ཞེས་གདགས་ཀྱི་ཐོབ་པ་དང་བྲལ་ཕྲད་རྫས་གཞན་མེད་དོ། །གསུམ་པ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བཤད་ པ་ལ་དངོས་ནི་སྦྱོར་བའི་ཞེས་པ་སྒོམ་ལམ་གྱི་མཐའི་སྤོང་ལམ་གཉིས་ཏེ། དགུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡང་། །དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེས་སོ། །སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་ཕྱེ་པ་ ནི་དེ་རྣམས་ཀུན་ནས་སློང་བར་མི་བྱེད་པའོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་རྡོ་རྗེ་ཕ་ལམ་གྱིས་ཤང་ཀ་ཤི་ལ་སོགས་འབིགས་ཤིང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་མི་ཕིགས་པ་ལྟར་འདིས་ཉོན་མོངས་ཀུན་ཟིལ་གྱིས་ གནོན་ཅིང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ཟིལ་གྱིས་མི་གནོན་པར་གསུངས་སོ། །བར་ཆད་མེད་ལམ་ནི་གང་གི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཤེས་པ་གཉིས་འབྱུང་བ་དེའོ། །རྡོ་རྗེ་དང་འདྲ་ཆོས་ལུང་དང་བཅས་པ་ལ་དེའང་བར་ཆད་མེད་པ་ནི་དེའི་འབྱུང་བྱེད་ལ་ལོ་ཀ་བའི་སྤྱོད་པས་འཕན་མི་ཐོད་པས་སོ། ། 1-722 བརྟན་པ་ནི་སྦྱོར་ལམ་ལྟར་སྲ་བས་སོ། །རོ་གཅིག་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་རོ། །ཁྱབ་པ་ནི་ཤེས་བྱ་ཀུན་གྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་སྟེ་ཆོས་བཞི་པོ་འདི་ ལ་དགོངས་ཞེས་པ་སེར་ག་མེད་པ་དང་ཁོང་སྟོང་མ་ཡིན་པ་དག་བརྟན་པའི་འདྲ་ཆོས་སོ་ཞེའོ། །གཞན་ནི་རེ་རེ་དང་སྦྱར་རོ། །མི་སྒུལ་བ་ནི་ཅུང་ཟད་དེ་མི་གཡོས་པ་ནི་ཆེར་ རོ། །གནས་གྱུར་པ་བཤད་པ་ནི་མི་སློབ་པའི་ལམ་ཐོབ་པའི་གསུམ་སྟེ་སེམས་ཀྱི་གནས་གྱུར་པ་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ཀུན་དང་བྲལ་བ་སྟེ་ དེ་བཞིན་ཉིད་གྱུར་པའོ། །ལམ་གྱི་ནི་ལོ་ཀ་བའི་ལམ་ནི་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ན་དེ་ལས་འདས་པར་གནས་གྱུར་ཀྱང་མ་རྫོགས་ལ་འདིར་ནི་སློབ་ལམ་མི་སློབ་པར་གྱུར་པས་གནས་གྱུར་རྫོགས་ པའོ། །གནས་ངན་ལེན་གྱི་ནི་ཀུན་གཞི་ཉོན་མོངས་ཀུན་གྱི་ས་བོན་དང་བྲལ་བའོ། །ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པ་བཤད་པ་ལ་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ཟད་པ་ན་ཤེས་པ་སྐྱེས་པའམ་ཟད་པ་ཀུན་འབྱུང་འགོག་ པ་ལ་དམིགས་པ་དང་འབྲས་བུ་དུཿཁ་ཀུན་གཏན་མི་སྐྱེ་བར་སྤངས་པ་ན་ཤེས་པ

【現代漢語翻譯】 圓滿后，身體的惡劣狀態被徹底切斷，憑藉正念，就像這樣，首先，通過眼睛對所見之色非常調伏、非常隱秘、 非常守護、非常約束、非常禪修，直到可以通過意識來認識的諸法之間，都給予了教導。其含義在《釋論理》中說：『正念使未生之法隱秘，正知使已生之法守護，斷除損害和根本，即是約束和禪修。』正如所說的那樣。第二，解釋了分離的獲得，即在相續中積累的惡劣狀態相遇，以及這些惡劣狀態耗盡時獲得分離，所謂的獲得和分離，沒有其他的實體。第三，解釋了金剛喻定，實際上是『結合』，指的是修道之道的盡頭和舍道兩者，即『第九無間道，即是金剛喻』。不被一切障礙所分離，即是不使它們全部生起。如同聲聞乘中，金剛石可以穿透香卡石等，而它們卻不能穿透金剛石一樣，此定能壓倒一切煩惱，而煩惱不能壓倒此定。無間道是指緊隨其後生起二智之道。與金剛相似的法，包括教證，即無間道，其生起不會被世間行所阻礙。 穩固，如同加行道一樣堅固。味道相同，即無分別。普遍，即是所知一切事物的共同特徵，即緣于真如自性，指的是這四法，所謂的不含雜質和非空性，是穩固的相似之處。其他的，可以分別對應。不動搖，即稍微不動，不搖動，即完全不動。解釋了轉變，即獲得無學道的三種轉變，心的轉變，即心的法性，自性光明，遠離一切暫時的垢染，即是真如的轉變。道的轉變，即世間道，在獲得見道時，雖然超越了它而轉變，但並不圓滿，而這裡是學道轉變為無學道，因此是圓滿的轉變。惡劣狀態的轉變，即阿賴耶識遠離一切煩惱的種子。解釋了滅盡不生智，即當一切生起之因滅盡時，智慧生起或滅盡，緣于滅盡生起之因，以及當斷除一切痛苦之果永不生起時，智慧生起。

【English Translation】 Having perfected, the evil states of the body are completely cut off, and with mindfulness, like this, first, through the eye, the forms that are seen are extremely tamed, extremely hidden, extremely guarded, extremely restrained, and extremely meditated upon, until between the dharmas that are to be known by the mind, teachings are given. Its meaning is stated in the 'Commentary on Reasoning': 'Mindfulness makes the unborn dharmas hidden, and discriminating awareness guards the born dharmas, cutting off harm and the root, is considered restraint and meditation.' Just as it is said. Second, the attainment of separation is explained, that is, encountering the evil states accumulated in the continuum, and the attainment of separation when these evil states are exhausted, the so-called attainment and separation, there is no other entity. Third, the Vajra-like Samadhi is explained, in reality, 'union' refers to both the end of the path of meditation and the path of abandonment, that is, 'the ninth uninterrupted path is the Vajra-like'. Not separated by all obscurations, that is, not causing them all to arise. Just as in the Hearer's Vehicle, a diamond can penetrate conch shells and so on, but they cannot penetrate the diamond, this samadhi can overwhelm all afflictions, but the afflictions cannot overwhelm this samadhi. The uninterrupted path refers to the path where two wisdoms arise immediately after it. The dharma similar to the Vajra, including scriptural authority, that is, the uninterrupted path, its arising is not hindered by worldly conduct. Stable, like the path of joining, it is solid. The taste is the same, that is, non-conceptual. Pervasive, that is, the common characteristic of all knowable things, that is, focusing on suchness, referring to these four dharmas, the so-called absence of impurities and non-emptiness, are similar characteristics of stability. The others can be applied separately. Unmoving, that is, slightly unmoving, unshakable, that is, completely unmoving. The transformation is explained, that is, the three transformations of attaining the path of no more learning, the transformation of the mind, that is, the nature of the mind, naturally luminous, free from all temporary stains, that is, the transformation of suchness. The transformation of the path, that is, the worldly path, when the path of seeing is attained, although it is transformed beyond it, it is not complete, but here the path of learning is transformed into the path of no more learning, therefore it is a complete transformation. The transformation of evil states, that is, the alaya consciousness is free from the seeds of all afflictions. The knowledge of cessation and non-arising is explained, that is, when all causes of arising are exhausted, wisdom arises or ceases, focusing on the cessation of the causes of arising, and when the fruit of all suffering is abandoned so that it never arises, wisdom arises.

---

་སྐྱེས་པའམ་ཡུལ་འབྲས་བུ་མི་སྐྱེ་བ་ལ་དམིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། ཟད་པ་ཤེས་པ་བདེན་རྣམས་ལ། །ཡོངས་ཤེས་ལ་སོགས་ངེས་པ་འོ། ། 1-723 ཡོངས་ཤེས་བྱར་མེད་ཅེས་ལ་སོགས། །མི་སྐྱེ་བ་ཡི་བློར་འདོད་དོ། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །དབུ་མ་པ་ནི་དོན་དམ་པ་ཟད་མི་སྐྱེ་མེད་པར་ཤེས་པ་ལ་འདི་དག་བཞེད་དེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ དུ། དྲི་མ་ཟད་དང་མི་སྐྱེ་བའི། །ཡེ་ཤེས་བྱང་ཆུབ་ཅེས་བརྗོད་དེ། །ཟད་མེད་སྐྱེ་མེད་ཕྱིར་དེ་དག །གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དྲུག་པ་མི་སློབ་པའི་ཆོས་བཅུ་ལ་ མི་སློབ་པའི་ཡང་དག་པའི་ངག་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་འཚོ་བ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོའོ། །དྲན་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིའོ། །ལྟ་བ་དང་རྟོག་པ་དང་རྩོལ་བ་ནི་ ཤེས་རབ་ཀྱིའོ། །རྣམ་གྲོལ་ནི་འགོག་པ་འདུས་མ་བྱས་པ་ཡིན་པས་ཕུང་པོར་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། མོས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དེའི་ཕུང་པོར་འཇོག་པས་སྐྱོན་མེད་ཅེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་བཤད་ དུའོ། །ཐུབ་པའི་དགོངས་པའི་རྒྱན་དུ་ནི་ཕུང་པོ་ཕྱི་མ་གཉིས་མི་སློབ་པའི་ལམ་དང་མི་སློབ་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལ་འཆད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔའི་དབང་དུ་ བྱས་པའོ། ། གསུམ་པ་ལམ་གྱི་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ་ལམ་ནི་མཱ་ག་ཚོལ་བ་ལའོ་ཞེས་པའི་བྱིངས་ལས་བསྒྲུབས་པས་འདིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཚོལ་བས་ནའོ། །རིགས་པ་ནི་མི་རིགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་སེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-724 སྒྲུབ་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་རྟོགས་པའི་ཉེས་པས་རྟག་པ་སོགས་སུ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངེས་པར་འབྱིན་པ་ནི་ནིར་ ཎཱི་ཀ་ཞེས་པ་ལ་ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་ནི་ཏྱ་ཡཱ་ན་རྟག་པ་གཏན་དུ་གྲོལ་བར་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདེན་བཞིའི་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི་བདེན་པའི་འཛིན་ བྱེད་རྣམས་ལ་མི་རྟག་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ནི་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་འཇིག་རྟེན་པས་རྣམ་པར་བྱེད་པའང་ཡོད། དེ་ལས་འདས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་སོགས་ཀྱིས་བྱེད་པའང་ཡོད་དེ། དེ་ དག་གི་བྱེ་བྲག་ནི་དང་པོ་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པས་ཤེས་བྱ་ལ་ཞེས་དང་། མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་བག་ལ་ཉལ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་སྒྲིབ་བཅས་དང་སྒྲ་དོན་ སྦྱར་ཏེ་འཛིན་པས་རྟོག་བཅས་ཏེ། །ཕྱི་མ་ནི་དེ་གསུམ་ལས་བཟློག་པའོ། །རྟོག་མེད་ལ་རྩོད་སྤང་ནི་དེ་འདིའོ་ཞེས་ངེས་པར་མི་རྟོག་ན་ངེས་པར་མི་འགྱུར་ལ། མ་ངེས་ནའང་ཡང་དག་པའི་ ཤེས་པ་མིན་པས་ན་རྟོག་མེད་དང་ཤེས་བྱ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ཞེས་ཏེ་དོན་མཐོང་ཞིང་ཤེས་བྱའི་རང་གི་ངོ་བོ་ངེས་པར་འཛིན་གྱི་མི་རྟག་པ་ཉིད་འདི་ཉིད་དོ་ཞེས

【現代漢語翻譯】 或者，是緣于果已盡或果未生的智慧，即盡智。對於真諦，有遍知等確定之說。 『無有遍知』等，是指不生的智慧。』也有這樣說的。中觀派認為，通達勝義諦的盡、不生、無有，即是此等。如《現觀莊嚴論》中說：『煩惱盡及不生之，智慧菩提如是說，盡無生故彼諸法，次第應知如是理。』 第六，無學之十法，無學之正語、業邊、活命，是戒蘊。正念和等持是定蘊。正見、正思、正勤是慧蘊。解脫是滅，是無為法，所以不應是蘊，如果這樣認為，具有信解之自性，安立為蘊，故無過失，如《經莊嚴論》的解釋中所說。在《能仁密意莊嚴論》中，后二蘊解釋為無學道和無學正見。這樣就是指無漏之五蘊。 第三，道的總相，『又』，道是從『瑪嘎』，意為『尋覓』的詞根演變而來，因此，它尋覓真如之義。理路，是爲了遣除非理作意之煩惱。修行，是爲了對未證真如之過失，執著常等顛倒，爲了安立證悟真如。出離，是從『尼爾 尼嘎』一詞加上字母而來的詞源，因為『尼特亞亞納』是恒常趨向解脫之義。 四諦之相的差別有二，就實際而言，對於執取真諦者來說，無常等十六種相，由加行道所攝，世間也有作意。超越於此的，也有以菩提分等作意。這些的差別是，最初的因為沒有現量證悟真如，所以是對所知境而言，並且與見道所斷煩惱的習氣和隨行之障一起，結合聲音和意義而執取，所以是有分別的。後者則與前三者相反。對於無分別的諍論是，如果不確定『這就是它』，就不會確定不變，如果不確定，也不是正確的智慧，所以無分別和善入所知境是相違的，如果這樣認為，應該是這樣，見到意義並且確定執取所知境的自性，確定『無常性就是這個』。

【English Translation】 Or, it is the wisdom that focuses on the exhaustion of the fruit or the non-arising of the fruit, which is the knowledge of exhaustion. For the truths, there are assertions of complete knowledge and so on. 'There is no complete knowledge,' etc., refers to the wisdom of non-arising.' It is also said like this. The Madhyamikas believe that understanding the exhaustion, non-arising, and non-existence of the ultimate truth is these. As it is said in the Ornament for Clear Realization: 'The wisdom of the exhaustion and non-arising of defilements, is said to be enlightenment, because of the exhaustion and non-arising, these phenomena, should be known in order.' Sixth, the ten non-learning dharmas, the non-learning right speech, the end of action, and livelihood are the aggregate of discipline. Mindfulness and samadhi are the aggregate of samadhi. Right view, right thought, and right effort are the aggregate of wisdom. Liberation is cessation, which is unconditioned, so it should not be an aggregate, if you think so, having the nature of faith and acceptance, establishing it as an aggregate, so there is no fault, as explained in the Explanation of the Ornament of the Sutras. In the Ornament of the Thought of the Sage, the latter two aggregates are explained as the non-learning path and the non-learning right view. Thus, it refers to the five aggregates of the unpolluted. Third, the general aspect of the path, 'also', the path is derived from the root 'māga', meaning 'to seek', therefore, it seeks the meaning of suchness. Reason is to eliminate the afflictions of irrational attention. Practice is to correct the faults of not realizing suchness, clinging to permanence and other inversions, in order to establish the realization of suchness. Departure is the etymology from the word 'nir nīka' plus a letter, because 'nityāyāna' means constantly going towards liberation. The difference in the aspects of the four truths is twofold, in reality, for those who grasp the truths, the sixteen aspects such as impermanence are included in the path of application, and the world also has attention. Beyond that, there are also those who pay attention with the limbs of enlightenment and so on. The difference between these is that the first is because of not directly realizing suchness, so it is in relation to the knowable, and together with the habits and accompanying obscurations of the afflictions to be abandoned by the path of seeing, grasping by combining sound and meaning, so it is with conceptualization. The latter is the opposite of the former three. The controversy over non-conceptualization is that if it is not certain 'this is it', it will not be certain and unchanging, and if it is not certain, it is not correct wisdom, so non-conceptualization and good entry into the knowable are contradictory, if you think so, it should be like this, seeing the meaning and certainly grasping the self-nature of the knowable, certainly 'impermanence is this'.

---

་མིང་དང་སྤྲོས་པའི་སྒོ་ནས་རྟོག་པ་མིན་པས་མི་འགལ་ལོ། ། 1-725 དེ་བསྒྲེ་བ་ནི་ལྷག་མ་བཅོ་ལྔ་ལའང་ངེས་འབྱིན་གྱི་དོན་མཐོང་གི་ངེས་འབྱིན་ཉིད་ཅེས་ནི་མི་མཐོང་ངོའི་བར་དུ་སྦྱར་རོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གཉིས་པའི་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད་དོ།། །། ༄། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གསུམ་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ། མདོར་བསྟན་ དུ་མིང་ཙམ་བསྟན་པའི་ཆོས་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཅི་ཞེ་ན་ཞེས་དྲིས་པའི་ལན་དུ་བརྒྱད་དེ། གསུང་རབ་བཤད་པ་དང་། དེའི་ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་དང་། དེའི་དམིགས་བྱའི་རྣམ་དབྱེ་དང་། བསམ་བྱུང་གི་ རིགས་པ་དང་། དཔྱད་པ་ལས་བྱུང་བའི་མངོན་རྟོགས་དང་། སྒོམ་བྱུང་གི་ས་དང་། ཆོས་ལ་མཁས་གནས་བཤད་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པའོ། །དང་པོའི་སྤྱི་དོན་ལ་བཞི་ལས་ངོ་ བོ་ནི་སྡེ་པ་དག་གིས། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་ནི། །གང་རྣམས་ཐུབ་པས་གསུངས་དེ་རྣམས། །ལ་ལ་ཚིག་གམ་ཁ་ཅིག་མིང་ཡིན་ཞེས་དེ་རྣམས། །གཟུགས་དང་འདུ་བྱེད་དག་ཏུ་འདུས། །ཞེས་འདོད་ པ་སོགས་ཏེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཚད་ནི་སྟོན་པ་འདིའི་གསུང་རབ་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ཡིན་ཞིང་། དེ་རེ་རེའི་ཚད་ནི་ཤཱ་རིའི་བུས་མཛད་པའི་བསྟན་འཆོས་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཤླཽ་ ཀ་དྲུག་སྟོང་ཡོད་པ་དེ་ཙམ་དུ་འདོད་ལ། གཞན་ནི་ཕུང་པོ་དང་བདེན་པ་སོགས་དོན་སྣ་རེ་རེ་ཙམ་འཆད་པ་ལ་འདོད་དེ། ཁ་ཅིག་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་པའི་ཚད་ཤླཽ་ཀ་དྲུག་སྟོང་ངོ་། 1-726 བསྟན་བཅོས་ཚད་ཅེས་ཏེ། ཁ་ཅིག་།ཕུང་པོ་ལ་སོགས་གཏམ་རེ་ཆོས་ཕུང་། ཡིན། །ཞེས་སོ། །འགྲེལ་པ་འདིར་རེ་རེའི་ཚད་ཤླཽ་ཀ་སྟོང་ཡིན་ལ་ཀུན་བསྡོམས་པ་ལ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱད་དང་འབུམ་ཕྲག་ བཞི་བཅུར་འགྱུར་བར་གསུངས་སོ། །ཤླཽ་ཀའི་ཚད་ནི་དབྱངས་ཡིག་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱིས་བཅིངས་པ་དང་། བོད་སྐད་དུ་ཚེག་བར་དེ་སྙེད་དེ་དེ་ལྟ་བུའི་ཚིགས་བཅད་དུ་ཡོད་པའི་གཞུང་མཚན་བརྗོད་སོགས་ མང་པོ་ལ་ནི་རྐང་པ་རེ་ལ་ཚེག་བར་རེ་ཕྲི་སྣང་ངོ་། །རབ་ཏུ་སྒྲོན་གསལ་དུ་ནི་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གླང་པོ་རབ་བརྟན་གྱིས་ཐེག་ཙམ་གྱི་སྣག་ཚས་སྐྲ་རྩེའི་སྙུག་གུས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ ཕུང་གཅིག་བྲི་བར་ནུས་ཤིང་། འདི་མདོ་སྡེ་དྲིན་ལན་བསབ་པར། །ལྷས་བྱིན་གྱིས་སྤོས་ཀྱི་གླང་པོ་ལྔ་སྟོང་གིས་ཐེག་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ཁ་ཐོན་དུ་བྱེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བའང་བཤད་དོ་ཞེས་བཤད་ དོ། །དགོས་ཆེད་ནི་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་གཏི་མུག་དང་ང་རྒྱལ་སོགས་ལ་སྤྱོད་པ་བརྒྱད་ཁྲིའི་གཉེན་པོར་ཏེ། །དུག་གསུམ་དང་ང་རྒྱལ་སོགས་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་པོར་ནི། །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐུན་ པར་གསུངས། །ཞེས་སོ། །ངེས་ཚིག་ནི་ཚིག་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་ན་གསུང་རབ་བོ། །གཞུང་ལ་གསུམ་ལས་མིང་གིས་མདོར་བསྟན་ནི་ཆོས་ཞེས་ཏེ་གསུང་རབ་

【現代漢語翻譯】 因此，通過名稱和繁瑣的描述進行推測並不矛盾。 1-725 因此，在剩餘的十五種情況中，也應將『見到確定的出離之義』連線到『直到不見』。 《攝大乘論》第二品的知識闡明。 ༄། །《攝大乘論》第三品的廣釋 總說 如果有人問，僅僅以名稱指出的法是如何確定的？答案是八個方面：聖教的解釋、聖教所依的知識、聖教所緣的差別、思所生慧的道理、從觀察產生的現觀、修所生慧的道地、精通佛法者的住處解釋，以及極其廣大的特殊解釋。在第一個總義中有四個方面，其中本體是各部派所認為的：『佛陀所說的八萬法蘊，有些是詞，有些是名，這些都包含在色和行中。』等等，這些已經解釋過了。數量方面，本師的聖教有八萬四千法蘊，每個法蘊的數量，相當於Śāriputra（舍利弗）所著的論典，有六千頌。其他則認為，僅僅是解釋蘊和諦等各個意義。有些人認為，法蘊的數量是六千頌。 1-726 論典的數量也是如此。有些人說：『蘊等每個話題都是一個法蘊。』在此論的解釋中，每個法蘊的數量是一千頌，總共有八億四千萬頌。頌的數量是三十二個音節，藏語中也是如此。但對於許多有如此分段的經文，如名稱等，每句會減少一個音節。在《燈炬明論》中說，因陀羅的象王善住可以用毛髮尖端的筆和足以承載它的墨水寫出一個法蘊。在《報恩經》中也說：『天授以五千香象所能承載的經典來背誦。』這也需要解釋。必要性是作為對治貪嗔癡和傲慢等八萬種煩惱的對治法。『對於三種毒和傲慢等煩惱，佛陀宣說了相應的法蘊。』確定詞義是因為它是所有詞語中最殊勝的，所以稱為聖教。在正文中有三個部分，首先是通過名稱進行簡要說明，即『法』，也就是聖教。

【English Translation】 Therefore, it is not contradictory to speculate through names and elaborate descriptions. 1-725 Therefore, in the remaining fifteen cases, the meaning of 'seeing the definite emergence' should also be connected to 'until not seeing.' The knowledge clarification of the second chapter of the Compendium of Determinations. ༄། །Extensive Commentary on the Third Chapter of Compendium of Determinations Summary If someone asks, how are the dharmas that are merely indicated by name determined? The answer is eight aspects: explanation of the scriptures, the knowledge that relies on them, the distinctions of their objects, the reasoning of thought-born wisdom, the direct realization arising from analysis, the grounds of meditation-born wisdom, the explanation of the abodes of those skilled in the Dharma, and the particularly extensive special explanations. In the first general meaning, there are four aspects, of which the essence is what the various schools believe: 'The eighty-four thousand aggregates of Dharma spoken by the Buddha, some are words, some are names, and these are all contained in form and formations.' etc., these have already been explained. In terms of quantity, the scriptures of this teacher are eighty-four thousand aggregates of Dharma, and the quantity of each is equivalent to the treatise composed by Śāriputra (舍利弗), which has six thousand ślokas. Others believe that it is merely explaining each meaning of aggregates and truths, etc. Some believe that the quantity of the aggregates of Dharma is six thousand ślokas. 1-726 The quantity of treatises is also like this. Some say: 'Each topic such as aggregates is a Dharma aggregate.' In the explanation of this treatise, the quantity of each is one thousand ślokas, and the total is said to be eight hundred and forty million. The quantity of a śloka is bound by thirty-two syllables, and it is the same in Tibetan. However, for many texts with such divisions, such as names, etc., one syllable is subtracted from each line. In the Lamp Illuminating it is said that Indra's elephant king, Rabbrtan, can write one Dharma aggregate with ink that can carry the tip of a hair. In the Sutra of Repaying Kindness it is also said: 'Devadatta recites the sutras carried by five thousand incense elephants.' This also needs to be explained. The purpose is as an antidote to the eighty thousand afflictions such as attachment, hatred, ignorance, and pride. 'For the afflictions of the three poisons and pride, etc., the Buddha taught the corresponding aggregates of Dharma.' The etymology is that it is the most excellent of all words, therefore it is called scripture. In the text there are three parts, first, a brief explanation by name, that is, 'Dharma,' which is scripture.

---

ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སོ། །ངོ་བོས་རྒྱས་པར་བཤད་པའི་དང་པོ་ལ་དངོས་ནི། 1-727 སྨོས་པ་མདོར་བསྡུས་པའམ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྐྱང་པ་ལྷུག་པར་གསུངས་པའོ། །མདོ་སྡེ་གསུངས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི་བཅུ་སྟེ་སྟོན་པ་པོས་རྣམ་པར་གཞག་ཅིང་ཡིད་ལ་འགོད་སླ་བ་ནི་བཞག་ བྱ་མང་པོ་བསྟུས་ཏེ་ཚེགས་ཆུང་ངུས་འཇོག་པས་དང་བཤད་སླ་བ་ཚིག་ཉུང་ངུས་དོན་མང་པོ་རྒྱས་པར་གོ་བར་བྱེད་པས་སོ། །ཉན་པ་པོ་ལ་བརྒྱད་དེ་གཞུང་དང་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་གཟུང་ སླ་བ་དང་། ཆོས་འདི་སྒོམ་པས་ཤེས་པར་བྱ་བར་རྟོགས་ཏེ་ཆོས་ལ་གུས་པ་སྐྱེས་པས་དད་པ་སོགས་ཚོགས་རྫོགས་པར་བྱེད་པའོ། །མྱུར་དུ་ཞེས་པ་ནི་གུས་པས་སྦྱོར་བའི་ཤེས་རབ་རྣོ་བར་ འགྱུར་བས་སོ། །དེ་རྟོགས་ན་བསྟན་པ་ལེགས་པར་གནས་པ་རྟོགས་ཏེ་སྟོན་པ་པོ་དང་བསྟན་བྱ་དང་དེ་སྒྲུབ་པ་པོ་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་ནས་དད་པ་ཐོབ་པའོ། །མཐོང་བའི་ཆོས་ཚེ་ འདི་ལ་དགོངས་པའི་དོན་རྩོལ་བ་ཆེན་པོས་བསམས་ཏེ་རྟོགས་པ་དགའ་བདེ་སྐྱེ་བའོ། །འབེལ་བའི་གཏམ་རང་གིས་རྟོགས་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་རྒོལ་བ་དང་ལན་འདེབས་པས་དོན་ཟབ་པོ་རྣམ་པར་འབྱེད་པས་ དམ་པ་མགུ་བ་དང་མཁས་པའི་གྲགས་པ་འབྱུང་བ་སྟེ་དེ་དག་ཕན་ཡོན་གཅིག་གོ །མདོ་སྡེ་དེ་ཉིད་ཚིགས་བཅད་མེད་པ་ནི་མདོ་སྡེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པས་བསྡུས་པ་ལ་ལེགས་པར་སྐྱེས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་ལྟ་བུ་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའོ། ། 1-728 ཡང་དྲང་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ནི་གེ་ཡ་ཞེས་པ་རྟོགས་བྱ་དང་དབྱངས་སུ་བྱ་བ་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་པས་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་བཤད་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ན་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའོ། །ལུང་དུ་ བསྟན་པའི་སྡེ་ནི་མདོ་གང་ལ་ཉན་ཐོས་དང་དགེ་བསྙེན་ཕོ་མོ་དང་མུ་སྟེགས་པའི་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་དང་དགེ་སློང་སོགས་འདས་ཤིང་དུས་བྱས་པ་དང་མ་འོངས་པ་འབྱུང་བ་ལུང་བསྟན་པ་ཁྱིམ་ བདག་སྨྲ་མཁས་ལུང་བསྟན་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་ངེས་པའི་ཞེས་པ་དེས་དགོངས་པ་རྣམ་པར་ཕྱེ་ན་ལུང་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚིགས་སུ་སྦྱར་བ་ནི། རྐང་བར་བཅད་པ་སྟེ། རྩ་བ་རྐང་པ་གཉིས་ པ་ནི་དབུས་མཐར། ཉོན་མོངས་མ་ཡིན་མི་མོངས་མིན། དེ་བཞིན་ཉིད་།དེ་ནི་དག་དང་མ་དག་མིན། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ནི་དེ་ཉིད་དུ། ཁྱབ་དང་ཉི་ཚེ་ལྷག་པ་དང་། །མཉམ་དང་ ལེན་དང་སྤོང་བ་ནི། །གཉིས་ཀྱི་སྒྲིབ་པར་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །བཞི་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་ངོ་། །ལྔ་པ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། བསླབ་གསུམ་དབང་དུ་མཛད་ནས་ནི། །རྒྱལ་བས་ཕ་ རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག །ཡང་དག་བཤད་དེ་དང་པོ་གསུམ། །ཐ་མ་གཉིས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས། །གཅིག་ནི་གསུམ་ཅར་ལ་ཡང་གཏོགས། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྙམ་སྟེ་དཔྱད་དོ། །རྐང་པ་དྲུག་པ་ནི་དེ་ཉིད་དུ། ། 1-729 ཆོས་སྦྱིན་ཚུལ་ཁྲིམས་དག་པ་དང་། །མི་སྐྱེ་བཟོད་པ་ཐོབ་ཉིད་དང་། །

【現代漢語翻譯】 十二支分經（Yen lag bcu gnyis so）。關於本體的詳細解釋，首先是正文： 1-727 以簡要或明確的方式，以散文形式講述。講述經部的利益有十種：佛陀容易安排和記住，因為可以將許多內容壓縮在一起，輕鬆掌握；容易解釋，因為可以用少量文字充分理解許多含義。對於聽眾來說有八種利益：容易從文字和意義兩方面理解；認識到此法需要通過修行來了解，從而對法產生敬意，並圓滿諸如信仰等功德。『迅速』是因為通過恭敬的修行，智慧變得敏銳。如果理解了這一點，就能認識到教法得到了很好的維護，因為對佛陀、教法和修行者有了正確的認識，從而獲得了信仰。『在今生所見之法』指的是通過巨大的努力思考而獲得的理解，從而產生喜悅和快樂。『雄辯的談論』源於自己所理解的內容，通過辯論和回答，深刻地辨析意義，從而使聖者歡喜，並獲得智者的名聲，這些都是一種利益。沒有偈頌的經部，比如通過偈頌總結的經部，如《善生經》（Legs par skyes kyi mdo sde），是用歌唱的方式講述的。 1-728 此外，了義經（Drang don gyi mdo sde）被稱為『偈頌』（ge ya），因為它既包含需要理解的內容，也包含需要歌唱的內容，因此既要理解也要講述，所以是用歌唱的方式講述的。授記部（Lung du bstan pa'i sde）指的是在經中，對聲聞（Nyan thos）、男女居士（Dge bsnyen pho mo）、外道遊行者（Mu stegs pa'i kun tu rgyu）和比丘（Dge slong）等過去、已逝和未來將要出現的人進行授記，比如《居士善辯授記經》（Khyim bdag smra mkhas lung bstan pa）。此外，『確定』一詞是爲了區分密意，因為它是爲了授記。偈頌的組合是：將詩句分成段落。例如，根本二句是：『非煩惱亦非非煩惱，如是性，彼非清凈亦非非清凈。』 第三句是：『遍及與少分，剩餘與平等，接受與捨棄，是二障之顯現。』 第四句非常多。第五句在《經莊嚴論》（Mdo sde rgyan du）中說：『掌握三學之後，勝者如實宣說六度，前三者，后二者是兩種，一者屬於三者。』我認為是這樣的，需要研究。第六句在其中說： 1-729 『法佈施、戒律清凈，無生忍與獲得。』

【English Translation】 The Twelve Branches of Scripture (Yen lag bcu gnyis so). Regarding the detailed explanation of the essence, first is the actual text: 1-727 Spoken in prose, either concisely or clearly. The benefits of speaking the Sutra Division are ten: the Teacher easily arranges and remembers, because many things can be condensed together and easily grasped; it is easy to explain, because many meanings can be fully understood with few words. There are eight benefits for the listener: it is easy to understand from both the text and the meaning; realizing that this Dharma must be understood through practice, respect for the Dharma arises, and merits such as faith are perfected. 'Quickly' is because through respectful practice, wisdom becomes sharp. If this is understood, it can be recognized that the teachings are well maintained, because faith is obtained by knowing the truth about the Teacher, the teachings, and the practitioners. 'The Dharma seen in this life' refers to the joy and happiness that arise from understanding through great effort of thought. 'Eloquent speech' originates from one's own understanding, and through debate and answering, profound meanings are discerned, thereby pleasing the holy ones and gaining the reputation of the wise, these are all one benefit. The Sutra Division without verses, such as the Sutra Division summarized by verses, such as the 'Sutra of Good Birth' (Legs par skyes kyi mdo sde), is narrated in song. 1-728 Furthermore, the Sutra of Definitive Meaning (Drang don gyi mdo sde) is called 'Geya' because it includes both what needs to be understood and what needs to be sung, so it must be both understood and spoken, therefore it is narrated in song. The Division of Prophecies (Lung du bstan pa'i sde) refers to the sutras in which predictions are made about past, deceased, and future Arhats (Nyan thos), male and female lay practitioners (Dge bsnyen pho mo), wandering non-Buddhists (Mu stegs pa'i kun tu rgyu), and monks (Dge slong), such as the 'Sutra of the Eloquent Householder' (Khyim bdag smra mkhas lung bstan pa). Furthermore, the word 'definite' is to distinguish the intention, because it is for prophecy. The combination of verses is: dividing the verses into paragraphs. For example, the two root verses are: 'Not afflicted nor non-afflicted, suchness, that is neither pure nor non-pure.' The third verse is: 'Pervading and partial, remaining and equal, accepting and abandoning, are the manifestation of the two obscurations.' The fourth is very numerous. The fifth is said in the 'Ornament of Sutras' (Mdo sde rgyan du): 'After mastering the three trainings, the Victorious One truly explains the six perfections, the first three, the latter two are two kinds, one belongs to all three.' I think it is like this, it needs to be studied. The sixth verse says therein: 1-729 'Dharma giving, pure morality, unborn patience and attainment.'

---

ཐེག་ཆེན་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་དང་། །མཐའ་ལ་སྙིང་རྗེ་ལྡན་གནས་དང་། །ཤེས་རབ་བློ་དང་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་གཙོ་ བོར་འདོད། །ཅེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་རྣམས་ནི་གཱ་ཐཱ་ཞེས་པ་གསུང་རབ་ལ་གྲགས་པའོ། །སྙན་ངག་ཏུ་ནི་ཚིགས་བཅད་རྐང་བཞི་ཅན་ཞེས་པ་ཁོ་ནར་འདོད་དོ། །ཡི་རངས་ནས་བསྟན་པ་གནས་པའི་ ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའམ་ཆོས་འདི་རྣམས་འབྱུང་སྟེ་ཞེས་པ་སོགས་སོ། །གླེང་གཞིའི་ནི་གང་གི་ཆེད་དུ་བྱས་ཏེ་གསུངས་པ་དང་ བཟང་སྦྱིན་གྱིས་འཁྲིག་པ་སྤྱད་པ་སོགས་བྱུང་བ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིན་ཆད་དེ་ལྟར་མི་བྱའོ་ཞེས་བསླབ་པ་བཅས་པ་གསུངས་པའོ། །དཔེ་དང་བཅས་པར་གསུངས་པ་དཔེས་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་ཀོ་ཤ་ ལའི་རྒྱལ་པོ་རིང་པོ་ལེན་དང་། ཀ་ཤའི་རྒྱལ་པོ་ཚངས་པ་བྱིན་གྱི་སྔོན་བྱུང་གསུངས་ཏེ་རྒྱལ་པོ་དེ་དག་ཀྱང་བཟོད་པ་དང་བཟོད་པའི་བསྔགས་པ་སྨྲ་ན་དགེ་སློང་སྨྲ་བ་ཆ་ཡིན་པར་ གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །སྔོན་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་ལས་བརྒྱ་པ་སོགས་ལྟ་བུའོ། དེའི་བྱེ་བྲག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་དཔག་བསམ་འཁྲི་ཤིང་དང་། གང་ཞིག་དཔལ་སྡེས་ལུས་བྱིན་དང་། 1-730 དེ་བཞིན་ནོར་བུ་གཙུག་ཏོར་གྱིས། །ཟླ་བའི་འོད་ཀྱིས་མགོ་བོ་བྱིན། །ཞེས་སོགས་སྟོན་པའི་མདོའོ། །ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ལ་གསུམ་ལས་ངོ་བོ་ནི་སྡེ་སྣོད་གཉིས་ལས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མ་ཡིན་གྱི་བྱང་ ཆུབ་ཅེས་པ་དེའི་ལུང་ཕོགས་པས་ཕར་ཕྱིན་བཅུས་ས་བཅུ་གྲུབ་སྟེ་སྟོབས་བཅུའི་རྟེན་སངས་རྒྱས་ཉིད་འགྲུབ་པའོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་ཤིན་ཏུ་ཞེས་སོ། ། དེའི་ངེས་ཚིག་ནི། ཕན་པ་དང་བདེ་བ་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པའི་གནས་ཡིན་པས་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་ཕན་འདོགས་རྒྱས་པའི་ཕྱིར། །རྒྱས་པའི་དོན་ནི་རྒྱ་ཆེ་བ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་དང་ཟབ་པ་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པའི་རྣམ་པར་ཆོས་བསྟན་ པས་སོ། །དེ་ཉིད་རྣམ་པར་འཐག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་མདོར་བསྡུ་ན་ཉོན་མོངས་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་འཇིག་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཚུངས་བྲལ་ནི་འདི་དང་མཚུངས་པའི་སྡེ་སྣོད་གཞན་མེད་པས་ སོ། །འདི་གསུམ་ནི་དམིགས་པ་ཆེ་བ་ཉིད་དང་ནི། །དེ་བཞིན་སྒྲུབ་པ་གཉིས་རྣམས་དང་། །ཡེ་ཤེས་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་དང་། །ཐབས་ལ་མཁས་པར་གྱུར་པ་དང་། །ཡང་དག་འགྲུབ་པ་ཆེན་པོ་དང་། །སངས་ རྒྱས་འཕྲིན་ལས་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། །ཐེག་ཆེན་ཞེས་ནི་ངེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་འབྱུང་བའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྣམ་གྲངས་སུ་གཏོགས་པ་སྟེ་བདུན་ནི་རིམ་པ་ལྟར་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་སོགས་མདོ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟོན་པ་ལ་དམིགས་པ་དང་། 1-731 རང་གཞན་གྱི་དོན་ཀུན་སྒྲུབ་པ་དང་། བདག་མེད་པ་

【現代漢語翻譯】 如'大乘精進之作者，于眾生具大悲者，以及具智慧心者，視彼岸為首要。' 如是等。這些被稱為'偈陀'（藏文：གཱ་ཐཱ་），在經藏中廣為人知。而在詩學中，僅指四句組成的詩節。爲了弘揚佛法，如來說'世尊如是說'，或'此等法生起'等等。至於故事，則是講述為何而說，以及善施（藏文：བཟང་སྦྱིན་）行淫之事發生后，告誡'此後不應再犯'等戒律。以譬喻來說明，譬如以譬喻使意義更清晰，如講述憍薩羅國（梵文：Kosala）國王長壽王（梵文：Dīghāyu）和迦尸國（梵文：Kāśī）國王梵施（梵文：Brahmadatta）的前世故事，說明即使是國王也讚歎忍辱，而比丘也應如是宣說。與前世因緣相關的故事，如《百業經》（梵文：Karmaśataka）等。其中，菩薩行持的例子，如《如意樹》（梵文：Kalpalata），以及'何者如吉祥賢（藏文：དཔལ་སྡེས་），以身佈施，如是寶髻（藏文：ནོར་བུ་གཙུག་ཏོར་གྱིས།）以月光佈施頭顱'等經文所示。極其廣大可分為三類，本體是指非聲聞乘的二藏，而是菩薩藏，因其包含十度而成就十地，最終成就具十力之佛果。種類繁多，故稱'極其'。其詞義是，因其利益和安樂是涅槃之境，爲了利益一切眾生而廣大。廣大的意義是，廣大如六度，深奧如宣說諸法無我之理。因此，它被稱為'徹底分析'，簡而言之，是爲了摧毀煩惱障和所知障。無與倫比是因為沒有其他經典能與之相比。這三者是因為具有大目標，以及兩種成就，即智慧和精進，以及善巧方便，以及大成就，以及佛陀的大事業，因具此七大，故必然被稱為'大乘'。如《經莊嚴論》（梵文：Mahāyānasūtrālaṃkāra）中所說，是大乘的範疇，即依次以十萬頌等經典指向宣說彼岸，成就自他之利益，以及無我。

【English Translation】 Like, 'The author of Mahayana diligence, the one who possesses great compassion for beings, and those who possess wisdom, regard the other shore as paramount.' Such as these. These are known as 'Gāthā' (藏文：གཱ་ཐཱ་), which are well-known in the Sutra Pitaka. In poetics, it refers only to a four-line stanza. To propagate the Dharma, the Blessed One said, 'Thus said the Bhagavan,' or 'These dharmas arise,' and so on. As for the stories, they tell why it was said, and after the event of Sudāna (藏文：བཟང་སྦྱིན་) engaging in sexual conduct, the precept was given, 'Henceforth, this should not be done again.' To illustrate with metaphors, such as using metaphors to make the meaning clearer, like telling the past stories of King Dīghāyu (梵文：Dīghāyu) of Kosala (梵文：Kosala) and King Brahmadatta (梵文：Brahmadatta) of Kāśī (梵文：Kāśī), explaining that even kings praised patience, and monks should also speak in this way. Stories related to past karmic connections, such as the Karmaśataka (梵文：Karmaśataka). Among them, examples of Bodhisattva conduct, such as the Kalpalata (梵文：Kalpalata), and the sutras that say, 'Whoever like Glorious Virtue (藏文：དཔལ་སྡེས་), gave his body as alms, likewise Jewel Crest (藏文：ནོར་བུ་གཙུག་ཏོར་གྱིས།) gave his head with moonlight,' and so on. Extremely vast can be divided into three categories, the essence refers to the two pitakas that are not of the Hearer Vehicle, but the Bodhisattva Pitaka, because it contains the ten perfections and accomplishes the ten bhumis, ultimately achieving the Buddha with the ten powers. There are many kinds, hence it is called 'extremely'. Its meaning is that because its benefit and happiness are the state of Nirvana, it is vast for the benefit of all beings. The meaning of vast is that it is as vast as the six perfections, and as profound as explaining the doctrine of no-self in dharmas. Therefore, it is called 'thorough analysis', in short, it is to destroy the afflictive obscurations and the cognitive obscurations. Unparalleled because there is no other canon comparable to it. These three are because they have a great aim, as well as two accomplishments, namely wisdom and diligence, as well as skillful means, as well as great accomplishment, and the great deeds of the Buddha, because they possess these seven greatnesses, they are necessarily called 'Mahayana'. As stated in the Mahāyānasūtrālaṃkāra (梵文：Mahāyānasūtrālaṃkāra), it belongs to the category of Mahayana, that is, it successively points to the exposition of the other shore with sutras such as the hundred thousand verses, accomplishing the benefit of oneself and others, and no-self.

---

གཉིས་ཀ་ཤེས་པ་དང་། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་དུ་དཀའ་བ་བརྒྱ་སྟོང་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་ལ་མི་གནས་པ་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཀུན་ཐོབ་པ་དང་། །འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་འགྲོ་བའི་དོན་སྒྲུབ་པས་སོ། །ཆེན་པོ་བདུན་མེད་པས་ན་ཉན་ཆོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མ་ཡིན་ནོ། འདིས་ནི་འདིས་འགྲོ་བས་ན་ཐེག་པ་དང་ཆེན་པོ་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡིན་པས་ནའམ་ཡང་གཞི་མཐུན་པ་སྟེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་འཁོར་བཅས་ཐེག་ཆེན་དུ་དང་། དེ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་རྗོད་བྱེད་ལའང་བརྗོད་བྱའི་མིང་གིས་བཏགས་ནས་ཐེག་ཆེན་དུ་བརྗོད་དོ། །དེ་ཇི་ཙམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ནི་འཕགས་པ་ལང་ཀར་གཤེགས་པར། །ཆོས་ལྔ་རྣམས་དང་རང་བཞིན་གསུམ། །རྣམ་ པར་ཤེས་པ་བརྒྱད་ཉིད་དང་། །བདག་མེད་པ་ཉིད་གཉིས་དག་སྟེ། །ཐེག་ཆེན་མཐའ་དག་ཡོངས་བསྡུས་འགྱུར། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེ་ལ་གཞན་རྣམས་སྐབས་ཅི་ལྟ་བར་བཤད་ཟིན་ལ། ཆོས་ལྔ་ལ་གཉིས་ཀྱི་ དངོས་ནི་མིང་དང་རྒྱུ་མཚན་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་དང་པོ་ནི་བརྡར་བཏགས་པ་གཟུགས་ཞེས་བྱ་བ་དང་ལྷས་སྦྱིན་མཆོད་སྦྱིན་ཞེས་བྱ་བ་སོགས་ཚིག་བླ་དགས་རྣམས་སོ། ། 1-732 གཉིས་པ་ནི་གང་ལ་བརྟེན་ནས་མིང་མངོན་བརྗོད་འཇུག་པ་སྟེ་དགེ་བསྙེན་བཙུན་པས་གཞན་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་གཟུང་བའི་ཆ་ཡིན་པར་འཆད་ཅིང་། དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀཱ་རུ། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་ རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བདུན་ཏེ་ཕན་ཚུན་རྒྱུ་ཡིན་པས་རྒྱུ་མཚན་ནོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་ནི་དབུ་མ་བདེན་གཉིས་སུ། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཁམས་གསུམ་པ། །སྒྲོ་བཏགས་རྣམ་པ་ཅན་རྟོག་ཡིན། །ཞེས་པ་ ལྟར་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ། མདོ་རྒྱན་གྱི་ཊཱི་ཀཱ་རུ། ཤེས་རིག་གི་འཛིན་ཆར་སྐྱེ་བའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །བཞི་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་རྒྱ་ཆེར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ལྔ་ པ་ནི་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའོ། །དེ་ལྔ་རང་བཞིན་གསུམ་དུ་བསྡུ་བ་ནི་མིང་ཀུན་བཏགས་དང་རྒྱུ་མཚན་རྣམ་རྟོག་གཞན་དབང་དང་ཕྱི་མ་གཉིས་ཡོངས་གྲུབ་སྟེ། དབུས་མཐར། རྒྱུ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། །མིང་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་བསྡུ། །ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་རབ་ཁོ་ན། །གཅིག་པུ་ཁོ་ནར་བསྡུས་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་ལྔའི་སྤྲོས་པ་རྒྱས་པར་བསྡུ་ བ་ཆེ་བར་བལྟའོ། ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱི་རྨད་བྱུང་ནི་དད་པའི་སྟོབས་སྐྱེས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱག་རྒྱའི་མདོར། མཚོ་དཔག་ཚད་ལྔ་འབུམ་པ་པད་མས་ཁེབས་པ་གཅིག་ལ་ལྕགས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་མཁའ་ལྡིང་བས་ཀྱང་མགྱོགས་པའི་རྟས་དྲངས་ཏེ་པད་མའི་འདབ་མའང་མ་སྣད་པར་འགྲོ་བའི་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་སྦྲུལ་ཤིན་ཏུ་མགྱོགས་པ་ཅིག་བྱུང་སྟེ་ལན་བཅུ་བསྐོར་བ་དེའི་ལན་གཅ

【現代漢語翻譯】 兩者皆知，于無數劫中，經歷百千苦行，不住于有為與寂滅，獲得諸佛功德，乃至輪迴盡頭，皆為利益眾生而行事。因無七大，故聲聞乘之法藏非為大乘。 此乃引導眾生之乘，是諸佛與佛子之乘，亦是根基相同，即無分別智及其眷屬之大乘。為闡明此理，以能詮之名詮釋所詮，故稱大乘。其所攝內容，《楞伽經》云：『五法三自性，八識二無我，攝盡諸大乘。』 其中，其他已於適當之處解釋。五法之二者，即名、相、分別、真如、正智。初者，如假名安立之『色』，以及『天授』、『祭祀』等詞語。 二者，乃名言所依，如善男子、比丘等，執取他起之自性。中邊分別論註疏中雲：『阿賴耶識與七轉識，互為因緣，故為相。』 三者，如中觀二諦論云：『心與心所及三界，虛妄分別即是分別。』如是，于體性與差別上作分別。經莊嚴論註疏中雲：『于識之執取處生起。』 四者，空性已廣為闡述。 五者，乃超越世間，與菩提分相應者。此五者可歸納為三自性，即名與分別屬遍計所執，相屬依他起，后二者屬圓成實。中邊分別論云：『因與分別及名言，總攝為二相。真實智慧唯獨一，唯一攝為真實性。』 此五者之廣說，可參見大疏。聲聞等之奇特事蹟，如入于增長信力之印契經中記載：『有五百由旬之海，遍佈蓮花，有以鐵車，其速如飛空，由駿馬牽引，不損蓮花瓣而行。於此瞬間，有一極速之蛇出現，環繞十匝，其一匝之速...』

【English Translation】 Knowing both, engaging in hundreds of thousands of hardships for three countless kalpas (aeons), not abiding in existence or peace, obtaining all the qualities of the Buddhas, and working for the benefit of beings as long as samsara (cyclic existence) lasts. Because it lacks the seven greatnesses, the collection of teachings of the Hearers (Śrāvakayāna) is not the Great Vehicle (Mahāyāna). This is the vehicle that leads beings, the vehicle of the Buddhas and Bodhisattvas, and it is also the Great Vehicle with a common basis, namely non-conceptual wisdom and its retinue. To clarify this, the expresser is named after the expressed, and thus it is called the Great Vehicle. As for what it encompasses, the Laṅkāvatāra Sūtra states: 'The five dharmas (aspects), the three natures, the eight consciousnesses, and the two selflessnesses, completely encompass all of the Great Vehicle.' Among these, the others have already been explained as appropriate. The two actualities of the five dharmas are name, cause, conceptualization, suchness, and correct wisdom. The first is the conventional designation, such as 'form', and words like 'Devadatta' and 'sacrifice'. The second is that upon which names are expressed, such as a virtuous man or a monk, who grasps the nature of other-dependence. The commentary on the Madhyāntavibhāga states: 'The ālaya-vijñāna (store consciousness) and the seven consciousnesses are causes for each other, therefore they are the cause.' The third is conceptualization in terms of essence and difference, as the Madhyamaka Two Truths states: 'Mind and mental factors and the three realms, are conceptualizations with imputed aspects.' The commentary on the Sūtrālaṃkāra states: 'It arises in the grasping of consciousness.' The fourth, emptiness, has already been extensively explained. The fifth is that which transcends the world and is in accordance with the aspects of enlightenment. These five can be summarized into the three natures: name and conceptualization belong to the imputed nature, cause belongs to the dependent nature, and the latter two belong to the perfectly established nature. The Madhyāntavibhāga states: 'Cause and conceptualization and name, are summarized into two aspects. Correct wisdom alone, is summarized into one alone.' For a detailed explanation of these five, see the great commentary. The wondrous deeds of the Hearers (Śrāvakas), etc., are recorded in the Seal Scripture for Entering the Power of Faith: 'There is an ocean of five hundred yojanas (a unit of distance) covered with lotuses, and a chariot of iron, as fast as flying in the sky, drawn by horses, travels without damaging the lotus petals. In that instant, a very fast snake appears, circling ten times, and the speed of one circle...'

---

ིག་ལ་ཀུན་དགའ་བོས་ཆོས་དོན་སྣ་མི་འདྲ་བ་བཅུ་གོ་ཞིང་འཆད་ནུས་སོ། ། 1-733 དེའི་གཅིག་བཤད་ཀྱི་བར་ལ་ཤཱ་རིའི་བུས་ཆོས་དེ་འདྲ་བ་སྟོང་གོ་ཞིང་འཆད་ནུས། དེ་གཅིག་བཤད་ཀྱི་བར་ལ་མོའུ་གལ་གྱི་བུས་ལོ་ཀའི་ཁམས་བརྒྱད་ཁྲི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་འདའ་ནུས་སོ། །དེ་ གཅིག་འདའ་བའི་བར་ལ་རྒྱལ་བས་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པ་ཀུན་གྱི་གླེང་རེ་རེར་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་རྒྱས་པ་དང་དམ་པའི་ཆོས་གནས་པ་དང་སྐྱེས་རབས་ཀུན་ཀྱང་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་ སྟོན་པར་བཀའ་བསྩལ་པ་སོགས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ནི་མདོ་སྡེ་ས་བཅུ་པ་དང་དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལའི་མདོར་འབྱུང་བ་སོགས་སོ། །དེའང་རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་དུ་འདས་པའི་དུས་སུ་དེ་ལྟ་བུ་ མ་བྱུང་བས་ངོ་མཚར་བ་དང་མ་འོངས་པ་ན་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་བས་རྨད་དུ་བྱུང་བའོ་ཞེས་སོ། །གཏན་ལ་ཕབ་པ་བསྟན་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མདོ་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཡང་དག་ པར་རྒྱས་པར་སྟོན་པ་སྟེ། རྣམ་བཤད་རིག་པར་འདི་འཕགས་བྱིས་གང་རུང་གིས་བྱེད་པ་དང་། མདོའི་དོན་འཆད་པས་མ་མོར་ཡང་བཤད་དོ། །སྡེ་སྣོད་གསུམ་དུ་བསྡུ་བ་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ལ་མདོ་ སྡེ་སོགས་ལྔ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མདོ་སྡེའི་སྡེ་སྣོད་དེ། ཉན་ཐོས་རྣམས་ལའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེག་ཆེན་པ་ལ་དེ་ལྔའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡོད་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་རྨད་དུ་བྱུང་བར་འདུས་པས་སོ། ། 1-734 གླེང་གཞི་སོགས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འང་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྟོན་པའི་གཉིས་ཀའི་འཁོར་དང་བཅས་པ་ནི་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་དེ་གླེང་གཞི་འདུལ་བ་དང་གཞན་གསུམ་འཁོར་རོ། །རྨད་དུ་བྱུང་བའང་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མདོ་སྡེའི་སྟེ་དེ་རྣམས་ཀྱི་མཐུ་རྒྱ་ཆེ་བ་དེར་ཁྱད་པར་དུ་སྟོན་པས་སོ། །ཕྱི་མ་ནི་ཉན་ཐོས་པ་དང་ཐེག་ཆེན་པ་གཉིས་ཀའི་ཆོས་མངོན་པའི་སྟེ་ཆོས་རྣམ་པར་ འབྱེད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་ནི་གླེང་གཞི་འདུལ་བ་དང་གཏན་ལ་ཕབ་པ་མངོན་པ་དང་གཞན་བཅུ་མདོ་སྡེར་གསུངས་ཏེ་འདུལ་བའི་འཁོར་རྣམས་མདོ་སྡེ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་གསུམ་ སྟོན་པའི་རྒྱུ་དགུ་ནི་རྒྱུ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ཤེས་བྱའི་དོན་ཀུན་བསྡུས་པ་སྡེ་སྣོད་དེ་འབྲས་བུའི་སྣོད་བཞིན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་གྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱིར་ན་མདོ་སྡེ་བཞག་སྟེ་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཕུང་པོ་ སོགས་ལ་སོམ་ཉི་ཟ་བ་ངེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་དེ་སྨོས་པའི་ཚུལ་དུ་བཤད་པ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། གང་དུ་གང་གིས་གང་གི་ཆེད་དུ་བཤད་པ་གནས་རྣམས་དང་ནི་མཚན་ཉིད་ བདེན་གཉིས་དང་། །ཆོས་ཕུང་སོགས་གསུམ་དོན་དགོངས་པ་སྨོས་ཕྱིར་མདོ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འདོད་པ་བསོད་ཉམས་དང་ངལ་ཞིང་དུབ་པའི་མཐའ་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་གཉེན་པོའི་ཕྱིར་ན་འདུལ་བ་སྟེ་སོག་འཇོག་བྱེད་པས་ལོངས་སྤྱོད་པ་སོགས་སྤོང

【現代漢語翻譯】 如俱迦波利菩薩能知曉並講授十種不同的佛法要義。 在講授其中一種法義的間隙，舍利子能知曉並講授一千種類似的法義。在講授其中一種法義的間隙，目犍連能以神通飛越八萬個世界。在飛越其中一個世界的間隙，如來能對與虛空一樣廣闊的所有世界，就每一個世界的十二種廣博事業、正法住世以及所有本生故事，以自然成就的方式進行開示等等。菩薩的功德在《十地經》和《寶積經》等經典中有所記載。正如在過去無雲之海時期未曾出現過這般景象，因此令人驚歎；又如未來也不會出現，因此極為稀有。 確定教義是指對《法之相經》等經典的含義進行正確而詳盡的闡釋。在論述中，無論是聖者還是凡夫都可以進行講解，並且通過講解經文的含義，也可以解釋母續。歸納為三藏，分為兩種，其中真實的部分包括經藏等五種，是聲聞的經藏，因為聲聞也有這些內容。大乘行者擁有這五種特性的經典，是因為它們包含了極其廣博和稀有的內容。 《事源》等是菩薩的律藏，即宣講戒律的兩種僧團及其眷屬，是律藏，其中《事源》是律藏，其他三種是眷屬。稀有之處也在於菩薩的經藏，因為這些經藏的力量非常廣大，因此特別強調了這一點。後者是聲聞乘和大乘共有的阿毗達磨藏，即成為辨別諸法之因。在聲聞乘中，《事源》是律藏，《確定》是阿毗達磨藏，其他十種是經藏，因為律藏的眷屬是經藏。宣講這三者的九個原因，即為何要宣講的原因，是包含一切所知之事的藏，如同果實的容器一般。爲了對治疑惑，設立了經藏，爲了使眾生對五蘊等產生懷疑，爲了確定這些疑惑，以闡述的方式進行講解，如《經莊嚴論》所說：『何處、何人、為何說，處所、體性、二諦理，蘊等三法詮釋故，是經。』爲了對治貪慾和苦行兩種極端，設立了律藏，即通過約束來捨棄享樂等。

【English Translation】 Like Kungawo, a Bodhisattva can know and teach ten different aspects of Dharma. In the interval of teaching one of these aspects, Shariputra can know and teach a thousand similar aspects of Dharma. In the interval of teaching one of these aspects, Maudgalyayana can travel through eighty thousand realms of existence with miraculous powers. In the interval of traversing one of these realms, the Victorious One can, to all realms of existence as vast as the sky, teach in detail the twelve extensive deeds of each realm, the abiding of the sacred Dharma, and all the Jataka tales, all in a spontaneously accomplished manner, and so on. The qualities of a Bodhisattva are mentioned in the Dashabhumika Sutra and the Ratnakuta Sutra, among others. Just as such a thing had not occurred in the past during the time of the Cloudless Ocean, it is amazing; and as it will not occur in the future, it is exceedingly rare. Determining the teachings means to correctly and extensively explain the meaning of sutras such as the Dharma Character Sutra. In the commentary, either a noble or an ordinary person can do it, and by explaining the meaning of the sutra, the Mother Tantra can also be explained. Collecting into the three pitakas, there are two types, of which the actual part includes the five, such as the Sutra Pitaka, which is the Sutra Pitaka of the Shravakas, because the Shravakas also have these. Mahayana practitioners have these five characteristics, because they include extremely extensive and wonderful content. The Nidana, etc., are the Vinaya Pitaka of the Bodhisattvas, that is, the two Sanghas that teach the precepts, together with their retinues, are the Vinaya Pitaka, of which the Nidana is the Vinaya, and the other three are the retinue. The wonderful thing is also the Sutra Pitaka of the Bodhisattvas, because the power of these sutras is very great, so it is especially emphasized. The latter is the Abhidhamma Pitaka common to both the Shravakas and the Mahayana, that is, it becomes the cause of distinguishing dharmas. In the Shravaka's place, the Nidana is the Vinaya, the Determination is the Abhidhamma, and the other ten are said to be in the Sutra Pitaka, because the retinues of the Vinaya are the Sutra Pitaka. The nine causes for teaching these three are the reason for teaching, which is the pitaka that contains all the meanings of what is to be known, like a container for fruit. In order to counteract doubt, the Sutra Pitaka is established, in order to make sentient beings doubt the skandhas, etc., in order to determine these doubts, it is explained in the manner of explaining, as stated in the Sutra Ornament: 'Where, by whom, for what is said, places, characteristics, two truths, skandhas, etc., three dharmas are explained, therefore it is a sutra.' In order to counteract the two extremes of desire and asceticism, the Vinaya Pitaka is established, that is, by restraint, one abandons enjoyment, etc.

---

་བ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཡོན་ཏན་ཅན་ལ་བརྒྱ་སྟོང་རི་བའི་གོས་སོགས་གནང་བའི་ཕྱིར་ན། 1-735 ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་དང་འབྱུང་བྱེད་བཞི་དང་ལྡང་བ་བསམ་པས་ཡིན་ཆད་ལས་ཀྱི་མིན་པ་དང་། བཤགས་པ་དང་། བསླབ་སྦྱིན་སོགས་ཆད་ལས་དང་། ཕྱིར་བཀག་པ་ལ་དམིགས་ཀྱིས་གནང་བ་དང་། སྐབས་འགར་ ཆང་སོགས་བག་ཡང་དུ་བྱ་བ་དང་། མཚན་འགྱུར་ན་ཕོ་མོའི་སྒོས་ཀྱི་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བ་དང་། མོས་སྤྱོད་པས་མི་རྟག་སོགས་སྡོམ་བཞིར་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་། བདེན་མཐོང་གིས་ལྟུང་བ་གཏན་ མི་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་ཐོབ་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་སྟེ་བདུན་ནོ། །ངེས་པར་འབྱུང་དང་བསླབ་པ་འཆལ་བའི་གང་ཟག་དང་། །དེ་ལ་བསླབ་པ་མདོར་བཅས་པ་དང་ནི་རྒྱས་པར་རབ་ཏུ་དབྱེ་དང་། ། ལྟུང་དང་ལྟུང་མིན་འདི་ཞེས་རྣམ་པར་ངེས་པར་བྱེད་ཕྱིར་འདུལ་བ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །རང་གི་འདོད་པའི་ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོའི་ཕྱིར་ན་ཆོས་མངོན་པ་སྟེ་དེར་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ རྒྱ་ཆེར་བསྟན་པས་བློ་བྱང་བས་ཏེ། མྱང་འདས་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པའི་ཕྱིར་མངོན་དུའི་ཕྱིར་དང་ཆོས་རེ་རེ་འང་ཡང་ཡང་སྟོན་པའི་ཕྱིར་དང་ཡང་ཡང་དང་། །ཟིལ་གནོན་མདོའི་དོན་མངོན་པར་རྟོགས་ ཕྱིར་མངོན་པའི་ཆོས། །ཞེས་པའོ། །ཡང་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་གདུལ་བྱ་རྣམས་བྱང་བའི་ཆེད་དུ་མདོ་སྡེ་སྟེ་འདི་ལས་དེ་སྟོན་པས་སོ། །ལྷག་པའི་ཞེས་པ་ཨ་དྷིའི་སྒྲ་དབང་དུ་བྱས་པ་ལའང་འཇུག་པས་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་སྨྲ་བར་ཕས་རྒོལ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དེས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྒྲུབས་ནས་དེ་དང་ལྡན་ན་འགྱོད་པ་མེད་པ་སོགས་ཀྱི་རིམ་གྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་འཐོབ་པས་སོ། ། 1-736 མངོན་པས་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ་དེར་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཐབས་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་པས་སོ། །ཡང་ཆོས་མིང་གི་ཚོགས་སོགས་དང་དོན་དེ་རྣམས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་དག་ མདོ་སྡེས་རྗོད་དེ་དེ་དག་ལ་བྱང་བར་བྱེད་དོ། །དེ་དག་མངོན་དུ་བྱ་བ་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱི་གཞི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གནས་བསླབ་པ་སྒྲུབ་པར་ཕྱེ་བ་ནི་འདུལ་བའོ། །འབེལ་ཞེས་ པ་ཆོས་གསུང་རབ་ཀྱི་གཞུང་དང་དོན་ལ་ཞེས་ཏེ། དེར་ཆོས་མང་པོའི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པའི་རབ་དབྱེ་ལ་མཁས་པར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་རྣམས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་མམ་ གཉིས་ཀྱང་རུང་། །བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྒྱུ་དགུར་འདོད། །ཅེས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པའི་སྐབས་སུ་གནས་བརྟན་ཀུན་དགའ་བོས་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བཟུང་བ་རྣམས་ཀྱང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཉིད་ དེ། བསྐལ་པ་བཟང་པོའི་མདོར་ཐེག་ཆེན་ཉིད་ལའང་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དེ་སྙེད་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །སྤྱི་དོན་གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི་ས

【現代漢語翻譯】 對於具備持戒和功德的人，贈予價值百千的衣物等。 關於五種墮罪、四種起因和生起之念是否構成業，以及懺悔和布薩等是否構成業，以及針對禁止行為的特別許可，以及有時允許少量飲酒，以及改變性別不會導致男女墮罪，以及通過信解行對四種戒律分別進行辨別，以及通過見真諦獲得永不墮罪的法性，從而必定解脫，這七種情況。 『爲了明確區分必定解脫者和破戒者，以及對他們的戒律進行簡要和詳細的區分，以及區分墮罪和非墮罪，因此需要律藏。』 爲了對治執著于自己觀點的最高，因此需要阿毗達磨，因為在那裡廣泛地闡述了法的體性，從而使智慧增長，因為趨向于涅槃，所以是爲了趨向涅槃，並且因為反覆地闡述每一個法，所以是反覆的。 『爲了現觀降伏經部的意義，所以是阿毗達磨。』 此外，爲了使所化眾生在三種學上成熟，所以需要經藏，因為經藏能闡述這些學。 『殊勝』一詞也適用於以adhī（殊勝）為含義的情況，因此爲了確立無漏的持戒和禪定，駁斥外道，因為通過持戒，並具備持戒，就能依次獲得無悔等，從而獲得禪定。 阿毗達磨能確立智慧的學，因為在那裡廣泛地闡述了詳細區分法的方法。 此外，經藏闡述了法的名相集合等，以及這些名相的所詮釋的意義，從而使人精通這些。 律藏則區分了使這些能夠現觀的禪生智慧的基礎——禪定的處所——學的確立。 『豐富』指的是精通佛陀教法的經論和意義，因為在那裡精通了眾多法自相和共相的體性以及各種區分。 這些在《經莊嚴論》中說：『三藏或二藏，無論是哪一種，都是爲了總攝，因此被認為是九種原因。』 在聲聞乘的場合，長老迦葉尊者所持有的八萬四千法蘊也是三藏，在《賢劫經》中說，在大乘中也有同樣數量的法蘊。 第二個總義分為兩個，其中正文是：

【English Translation】 For those who possess discipline and merit, gifts of clothing worth hundreds of thousands are given. Regarding the five transgressions, the four causes, and whether the thought of arising constitutes karma, as well as confession and posadha, etc., constituting karma, and special permissions for prohibited actions, and sometimes allowing small amounts of alcohol, and changing gender does not lead to male or female transgressions, and individually discerning the four vows through faith-practice, and through seeing the truth, obtaining the nature of never transgressing, thereby certainly attaining liberation, these are the seven situations. 'In order to clearly distinguish between those who are certain to be liberated and those who have broken their vows, and to briefly and extensively differentiate their vows, and to distinguish between transgressions and non-transgressions, therefore the Vinaya Pitaka is needed.' In order to counteract clinging to one's own view as supreme, therefore the Abhidharma is needed, because there the nature of dharma is extensively explained, thereby increasing wisdom, because it is directed towards nirvana, so it is for directing towards nirvana, and because each dharma is repeatedly explained, so it is repeatedly. 'In order to realize the meaning of the Subduing Sutra, therefore it is the Abhidharma.' Furthermore, in order to mature the disciples in the three trainings, therefore the Sutra Pitaka is needed, because it explains these trainings. The word 'superior' also applies to cases where adhī (superior) is the meaning, therefore in order to establish the uncontaminated discipline and samadhi, refuting the opponents, because through discipline, and possessing discipline, one can gradually obtain samadhi through the sequence of non-regret, etc. The Abhidharma establishes the training of wisdom, because there the methods of extensively distinguishing dharma are widely explained. Furthermore, the Sutra Pitaka expresses the collections of dharma names, etc., and the meanings that those names explain, thereby making one proficient in these. The Vinaya Pitaka distinguishes the establishment of the training, the place of samadhi, the basis of wisdom born from meditation, which makes these able to be realized. 'Abela' refers to being proficient in the scriptures and meanings of the Buddha's teachings, because there one becomes skilled in the nature of many dharmas, both self-characteristics and general characteristics, and various distinctions. These are stated in the Ornament of the Sutras: 'The three pitakas or two pitakas, whichever it may be, are for summarizing, therefore they are considered to be nine causes.' In the context of the Hearer Vehicle, the eighty-four thousand aggregates of dharma held by the Elder Kasyapa are also the three pitakas, and in the Bhadrakalpa Sutra it is said that in the Great Vehicle there are also that many aggregates of dharma. The second general meaning is divided into two, of which the actual text is:

---

ྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་བཅུ་གཉིས་པོ་འདི་ རྣམས་ཞེས་དྲིས་པའི་ལན་ནི་ཐོས་སོགས་ལས་བྱུང་བའི་སེམས་དང་ཞེས་སམ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་ཤེས་རབ་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་ཞེས་ཏེ་སྤྱོད་ཡུལ་ནི་དམིགས་པའོ། །དེའི་ལྡན་ཆོས་ལ་རྣམ་པ་ནི་དམིགས་པའི་རྣམ་པ་འཕོས་པའོ། ། 1-737 གནས་ནི་དབང་པོ་དྲུག་གོ་ཞེའོ། །ཆོས་ཀྱི་ནང་ནས་ཞེས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཆོས་ལས་གཞན་པ་ནི་རབ་ཏུ་གྲགས་པས་སོ། །མདོ་ལ་སོགས་པ་ནི་མིང་ཚིག་གི་ཡི་གེས་བསྡུས་པའོ། ། རྣམ་པ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་ལས་བརྩམས་ཏེ་བསྟན་པའི་བརྗོད་བྱའི་དོན་དང་འདྲ་བས་དོན་གང་རྣམ་ཤེས་སོགས་ལ་ཤར་བའོ། །གནས་གསུམ་ནི་ཐོས་སོགས་ཀྱི་རིམ་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ན་འདྲེན་མའིའོ་ཞེས་ སྟེ་བཤད་པའི་དུས་ན་གཞན་གྱི་སྒྲའི་རྣམ་རིག་དང་དེའི་འོག་ཏུ་ཇི་ལྟར་ཐོས་པ་ལྟར་དྲན་པས་གོམས་པར་བྱེད་པ་དང་དེའི་འོག་ཏུ་དྲན་པ་མེད་ཀྱང་གོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་ ཕྱིས་སྣང་བ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེ་ནི་བག་ཆགས་རྟོགས་ཞི་དང་། །རབ་ཏུ་རྟོགས་པས་རྣམ་གྲོལ་བྱེད། །ཅེས་དང་མཐུན་ནོ། །མཚུངས་ལྡན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་གཅིག་གི་གྲོགས་གཅིག་ཡིན་པའི་ སྒོ་ནས་བརྗོད་བྱའི་དོན་གྱི་རྣམ་པ་དམིགས་པ་མདོ་སོགས་མཐུན་པར་རྟོགས་པའོ། །། སྤྱིའི་གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས་མིང་གིས་བསྟན་པ་ནི་དམིགས་པ་ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱིའང་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ ཞེས་སོ། །སོ་སོའི་དོན་ལ་བཞིའི། དང་པོ་ལ་དངོས་དང་ནང་སེལ་གྱི་བསྡུས་ཚུལ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་དགོས་པ་གྲུབ་པའི་བར་བཞིར་དབྱེ་ཞིང་དེ་ལ་མོས་པ་སྔོན་མ་ཅན་གྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྒོམ་པ་པོའི་ཞི་ལྷག་གི་དམིགས་པས་ཏེ་གཅིག་ཏུ་ལོ་ཀ་བ་ཡིན་པས་རྣམ་རྟོག་དང་བཅས་པའོ། ། 1-738 དེ་བཞིན་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེ་པས་སྒོམ་པའི་ནི་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པ་དང་དེའི་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་པས་ཕལ་ཆེར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའོ། །གཉིས་ཀ་ལ་གཟུགས་བརྙན་ནི་ཤེས་བྱའི་ དངོས་པོ་དང་ཆ་འདྲ་བ་སེམས་ལ་ཤར་བའོ། །དངོས་པོའི་མཐའ་ནི་འདི་ལས་གཞན་པའི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མ་དབྱེ་བ་མེད་པ་སྟེ་ཆོས་རྣམས་འདི་ཙམ་དུ་ཟད་དོ་ཞེས་པ་ཇི་སྙེད་ཡོད་ པ་ཕུང་པོ་སོགས་སོ། ཨཱཪྻ་འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་བཀོད་ཀྱི་མདོར། རིགས་ཀྱི་བུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དང་འདུས་བྱས་དང་། འདུས་བྱས་མ་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ སོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་གནས་ལུགས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་ཇི་ལྟ་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་རྣམ་པ་གང་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་སྙེད་པ་དེ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ སྟེ་བདེན་པའི་སྐབས་ཀྱིས་དུཿཁ་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་སོགས་དང་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་དང་བྱེ་བྲག་མེད་པར

【現代漢語翻譯】 當被問及這十二種由三藏（藏文：ྡེ་སྣོད་གསུམ་）所涵蓋的法時，答案是：從聽聞等產生的意（藏文：སེམས་），或者說是與聽聞、思維、禪修的智慧相應的意，其行境是所緣（藏文：དམིགས་པའོ）。其相應法（藏文：ལྡན་ཆོས་）的相是所緣的相轉變。處所是六根（藏文：དབང་པོ་དྲུག་གོ་ཞེའོ）。『在法之中』是指這些所緣不同於法，這是非常著名的。經等是由名、詞、字的文字所組成的。 相是從蘊等開始闡述的表達之義，與義在名言識等中顯現相似。三處是按照聽聞等的次第。或者說是『引導』，即在講述時，他人的聲音之名言識，以及之後如何聽聞，如何憶念，從而習慣，即使沒有憶念，也因習慣的習氣力，之後顯現。如《經莊嚴論》中說：『彼乃習氣之覺悟寂靜，以徹底覺悟而得解脫。』與之相符。相應是指心和心所，以一個幫助一個的方式，表達之義的相，所緣，經等，一致地領悟。 總的第三個方面，從兩個方面來說，以名錶示是指所緣其餘的也是總的自性，因此是周遍的。各個的意義有四個方面。第一個方面，從事物和排除非事物兩種歸納方式來說，第一個方面是分為達到目的之間的四個階段，對此，以具有先前意樂的作意，作為禪修者的止觀所緣，即唯一是世間的，因此是具有分別的。 同樣，以如實作意，禪修者是超越世間的，並且是其後得，因此大多數是不分別的。對於兩者來說，影像是在心中顯現的與所知事物相似的事物。事物的邊際是指沒有區分於此以外的事物自性，即諸法僅限於此，有多少蘊等。《聖妙吉祥菩薩剎土莊嚴經》中說：『種姓之子，所有法是指蘊、界、處、有為、無為之法。』如是宣說。要知道這些的世俗和勝義的實相，即如實存在的，以何種方式存在，有多少，即要知道真諦的方面，要知道是苦，以及以相的方式，要知道無常等十六種，沒有差別。

【English Translation】 When asked about these twelve dharmas encompassed by the three pitakas (Tibetan: ྡེ་སྣོད་གསུམ་), the answer is: the mind (Tibetan: སེམས་) arising from hearing, etc., or the mind that corresponds to the wisdom of hearing, thinking, and meditating, whose object is the object of focus (Tibetan: དམིགས་པའོ). The aspect of its corresponding dharma (Tibetan: ལྡན་ཆོས་) is the transformation of the aspect of the object of focus. The location is the six senses (Tibetan: དབང་པོ་དྲུག་གོ་ཞེའོ). 'Among the dharmas' means that these objects of focus are different from the dharma, which is very famous. Sutras, etc., are composed of the letters of names, words, and syllables. The aspect is the meaning expressed starting from the skandhas, etc., similar to the meaning appearing in the nominal consciousness, etc. The three locations are according to the order of hearing, etc. Or it is 'guidance,' that is, when speaking, the nominal consciousness of the sound of others, and afterwards how one hears, how one remembers, thereby becoming accustomed, and even without memory, due to the power of the habituated imprints, it later appears. As it says in the 'Ornament of the Sutras': 'It is the awakening and pacification of habituation, and liberation is achieved through thorough awakening.' This is in accordance with that. Correspondence means that the mind and mental factors, in the way that one helps the other, the aspect of the meaning expressed, the object of focus, the sutras, etc., are understood consistently. The third general aspect, from two aspects, expressing with names means that the remaining objects of focus are also the nature of the general, therefore it is pervasive. The individual meanings have four aspects. The first aspect, from the two ways of summarizing things and excluding non-things, the first aspect is divided into four stages until the purpose is achieved, to this, with the intention of having prior interest, as the object of focus for the calm and insight of the meditator, that is, solely worldly, therefore it is with conceptualization. Similarly, with truly focusing on that very nature, the meditator is beyond the worldly, and it is the subsequent attainment, therefore mostly non-conceptual. For both, the image is the thing that appears in the mind similar to the object of knowledge. The limit of the thing is that there is no distinction from the nature of other things besides this, that is, all dharmas are limited to this, how many skandhas, etc. As it says in the 'Holy Manjushri Buddha Land Sutra': 'Son of lineage, all dharmas refer to the dharmas of skandhas, realms, sources, conditioned, and unconditioned.' Thus it was declared. One must know the conventional and ultimate reality of these, that is, how they truly exist, in what ways they exist, how many, that is, one must know the aspect of truth, one must know that it is suffering, and in terms of aspects, one must know the sixteen impermanences, etc., without distinction.

---

་ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྡོམ་དུ་ན་རྒྱུ་རྐྱེན་ གྱིས་འདུ་བྱེད་པ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་དང་འདུ་བྱེད་ཟག་བཅས་ཀུན་དུཿཁ་བ་དང་ཆོས་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་དང་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས་ཀུན་བདག་ངོ་བོ་དང་དོན་གཞན་མེད་པ་དང་མྱ་ངན་འདས་པ་དུཿཁ་ཀུན་ཞི་བའོ། ། 1-739 རྣམ་ཐར་གྱིས་ནི་ཆོས་གསུམ་བདག་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་བདག་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་རྟེན་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་སྨོན་བར་མི་འོས་པ་དང་མཚན་མ་ཉེ་བར་ཞི་བས་མེད་པ་སྟེ། རྒྱན་དུ། ཏིང་འཛིན་གསུམ་གྱིས་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། །བདག་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་དང་། །བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟེན་དང་ནི། །དེ་རྟག་ཉེ་བར་ཞི་བའི་དོན། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དགོས་པ་ནི་འབྲས་བུའོ། །གནས་ གྱུར་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཅི་ལྟར་དེ་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རིག་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་དམིགས་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ དང་རྣམ་ཐར་ནི་ཕན་ཚུན་སྡུད་པས་ན་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི་སྟོང་པ་དང་བདག་མེད་གཉིས་སོ། །སྨོན་པ་མེད་པའི་ནི་མི་རྟག་པ་དང་དུཿཁ་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་བཞི་དང་དྲུག་སྟེ་ དེ་རྣམས་ཀྱིས་ན་ཁམས་གསུམ་ལ་མི་སྨོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཚན་མ་མེད་པའི་ནི་ལྷག་མ་བརྒྱད་དེ་འགོག་ལམ་ལ་མཚན་མར་བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། །ཡང་། མཚན་མེད་ཞི་བའི་རྣམ་པ་དང་། །སྟོང་ ཉིད་བདག་མེད་སྟོང་ཉིད་དུ། །འཇུག་པའོ་སྨོན་པ་མེད་པ་ནི། །དེ་ལས་གཞན་བདེན་རྣམ་པ་དང་། །ཞེས་མཚན་མེད་ཀྱི་འགོག་པའི་བཞི་དང་སྨོན་མེད་ཀྱི་བཅུར་ཡང་འདོད་དོ། །འདི་ནི་དམིགས་བྱའི་ཡུལ་བཤད་ཅིང་ཤེས་བྱེད་ལ་བསྡུ་བར་གཞུང་གང་དུ་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་སོགས་རྐྱང་པའི་སྒྲ་བྱུང་བ་ནི་ཤེས་རབ་གསུམ་གང་རུང་གིས་ཤེས་པ་དང་། 1-740 སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་སོགས་ནི་ལོ་ཀ་བ་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་བྱུང་གང་རུང་གིས་ཤེས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་སོགས་ནི་ལོ་ཀ་ལས་ འདས་པའི་སྒོམ་བྱུང་གི་རྟོགས་པ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི་དམིགས་པ་ལ་འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པའི་གཉེན་པོར་མི་སྡུག་པ་ལ་གསུམ་ལས་སྤྱིར་བཤད་པ་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་ གནས་པ་ལྔའི་གཉེན་པོའི་དམིགས་པ་མི་སྡུག་པ་དྲུག་གསུངས་ཏེ། ནང་རང་ལུས་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་པོ་ལ་ནང་གི་མི་གཙང་བའི་མི་སྡུག་པ་སྐྲ་སོགས་དེའི་རྫས་སུམ་བཅུ་རྩ་དྲུག་སྟེ་འཁྲིག་ པ་ལ་ཆགས་པ་ལ་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་པོར་རྣམ་པར་རྔོས་པ་དང་རྣགས་པ་དང་འབུས་ཞིགས་པ་དང་བམ་པ་དང་ཟོས་པ་དང་། དབྱིབས་ལ་ཆགས་པ་ལ་དམར་བ་དང་། རེག་བྱ་ ལ་ཆགས་པ་ལ་རུས་གོང་གི་དང་། ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ལ་ཆགས་པ་ལ་རྣམ་པར་མཐོང་བ་རྣམས་དང་བཤང་གཅི་སོགས་ཀྱིས་གོས་པ་ཕྱིའི་མི་གཙང་བའི་འ

【現代漢語翻譯】 一切事物，如其本性（Kunté Dezhin Nyid）和佛法的綱要，皆由因緣聚合而成，因此一切事物皆是無常的；所有受污染的聚合皆是痛苦的；所有受污染和未受污染的法，以及所有合成的和非合成的事物，都沒有自性和其他本質；涅槃（Myangan Dehpa）是所有痛苦的止息。 解脫是指通過空性（Tongpa Nyid）來理解三種法和兩種自我的空性，以及將執著于兩種自我的基礎——五蘊（Nyer Len Gyi Phungpo Nga）視為不值得渴望的，並通過寂滅相（Tsenma Nyewar Zhiwa）來實現無有。 如《莊嚴經論》所說：『三種三摩地（Tingdzin）的行境是：無我的兩種相，以及執著于自我的基礎，和那恒常寂滅的意義。』其必要性在於獲得果。轉變已如前述。如何理解它是對法的專注的智慧之境？因為它顯現為一種不顛倒的專注之境。第二是十六種相，而解脫是相互包含的，因此空性的相是空和無我兩種。無愿是指無常、痛苦和集起四種，總共六種，因為它們使人不渴望三界。無相是指剩餘的八種，因為它們不能將滅道作為相。還有，『無相寂滅之相，空性無我即空性，進入無愿，除此之外是真實的相。』因此，無相的滅盡四種和無愿的十種也被認為是這樣。這是對所緣境的解釋，並被歸納為所知。在任何經論中，如果出現『空性』等單獨的詞語，則表示通過三種智慧中的任何一種來了解； 而『空性三摩地』等詞語，則表示通過世間或出世間的修生智來了解；『空性解脫之門』等詞語，則表示通過出世間的修生智來實現證悟。關於對治行的所緣境，爲了對治貪慾，通常會提到不凈觀。從小乘的角度來看，爲了對治五種煩惱，佛陀宣說了六種不凈觀的所緣境：爲了對治對自身身體的貪執，觀想內在不凈，即頭髮等三十六種不凈物；爲了對治對性行為的貪執，觀想變色、腐爛、生膿、腫脹、被吃掉等；爲了對治對外形的貪執，觀想紅色；爲了對治對觸覺的貪執，觀想骨骼；爲了對治對親近的貪執，觀想所見之物，以及被大小便等污染的外在不凈。

【English Translation】 All things, such as Kunté Dezhin Nyid (Suchness) and the summary of Dharma, are formed by causes and conditions, therefore all things are impermanent; all contaminated aggregates are suffering; all contaminated and uncontaminated dharmas, and all compounded and uncompounded things, have no self-nature and other essence; Nirvana is the cessation of all suffering. Liberation refers to understanding the emptiness of the three laws and the two selves through emptiness, and regarding the five aggregates (Nyer Len Gyi Phungpo Nga), which are the basis for clinging to the two selves, as unworthy of desire, and achieving non-existence through the pacification of characteristics (Tsenma Nyewar Zhiwa). As stated in the Ornament of Realization: 'The objects of the three Samadhis are: the two aspects of selflessness, and the basis for clinging to self, and the meaning of that constant pacification.' Its necessity lies in obtaining the fruit. Transformation has been explained above. How is it understood that it is the object of wisdom focused on Dharma? Because it appears as an undistorted object of focus. The second is the sixteen aspects, and liberation is mutually inclusive, so the aspect of emptiness is both emptiness and selflessness. Non-aspiration refers to the four of impermanence, suffering, and origination, totaling six, because they cause one not to desire the three realms. Signlessness refers to the remaining eight, because they cannot take cessation and the path as signs. Also, 'The aspect of signlessness and pacification, emptiness and selflessness are emptiness, entering non-aspiration, other than that is the true aspect.' Therefore, the four of cessation of signlessness and the ten of non-aspiration are also considered as such. This is an explanation of the object of focus and is summarized as the knowable. In any scripture, if a single word such as 'emptiness' appears, it indicates understanding through any of the three wisdoms; and words such as 'emptiness Samadhi' indicate understanding through mundane or supramundane meditative wisdom; words such as 'the gate of emptiness liberation' indicate realization through supramundane meditative wisdom. Regarding the object of focus for the practice of purification, in order to counteract desire, the contemplation of impurity is usually mentioned. From the perspective of the Hearers, in order to counteract the five afflictions, the Buddha taught six objects of contemplation of impurity: to counteract attachment to one's own body, contemplate internal impurity, i.e., the thirty-six impurities such as hair; to counteract attachment to sexual activity, contemplate discoloration, decay, suppuration, swelling, being eaten, etc.; to counteract attachment to form, contemplate redness; to counteract attachment to touch, contemplate bones; to counteract attachment to intimacy, contemplate what is seen, and external impurity contaminated by feces, urine, etc.

---

ོ། །དེ་དག་ནི་མི་གཙང་བའི་མི་ སྡུག་པའོ། །ཡུལ་འདོད་ཡོན་ལ་ཆགས་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མི་སྡུག་པ་ཚོར་བ་དུཿཁ་དང་ངན་པའི་མི་སྡུག་པ་ཁམས་ཐ་ཆད་དོ། གཟུགས་ཁམས་ལ་ཆགས་པ་ལ་ལྟོས་པ་པའི་མི་སྡུག་པའོ། ། 1-741 འཇིག་ཚོགས་ལ་ཆགས་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་མི་སྡུག་པ་དང་རབ་ཏུ་འཇིག་པའི་མི་སྡུག་པའོ། །ཡང་ན་མཛོད་འགྲེལ་ལྟར་ཁ་དོག་ལ་ཆགས་པ་ལ་རྣམ་པར་རྔོས་པ་རྣགས་པ་བམ་པ་དམར་ བ་རྣམ་པར་ཚིག་པ་ལྔ་དང་། དབྱིབས་ལ་ཆགས་པ་ལ་ཟོས་པ་དང་འཐོར་བ་དག་དང་། རེག་བྱ་ལ་ཆགས་པ་ལ་འབུས་ཞིགས་པ་དང་རྒྱུས་པས་སྦྲེལ་བའི་ཀེང་རུས་དང་། བསྙེན་བཀུར་ལ་ཆགས་ པ་ལ་ཤི་རོ་གཡོ་བ་མེད་པ་དམིགས་པར་སྦྱར་རོ། །མི་གཙང་བ་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པ་ལ་ངོ་བོ་ནི་མ་ཆགས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་སྟེ་ས་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་དང་དེའི་ཉེར་ བསྡོགས་བཞི་དང་ཁྱད་པར་ཅན་དང་འདོད་ཁམས་ནའོ། །དམིགས་པ་ནི་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་དང་། རྟེན་ནི་གླིང་གསུམ་གྱི་མི་ཁོ་ནས་སྐྱེད་པར་འདོད་དེ། མི་སྡུག་ངོ་བོ་མ་ཆགས་བསམ་ གཏན་བཞི་ཉེར་བསྡོགས་བཞི་ཁྱད་པར་ཅན་འདོད་པ་སྟེ་ས་བཅུ་དང་། །དམིགས་པ་འདོད་སྣང་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་མིན་པའི་མིས་སྐྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །རུས་པའི་འདུ་ཤེས་བྱེ་བྲག་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཆགས་ པ་བཞི་ཅར་རང་གི་རྐང་པའི་མཐེ་བོའམ་དཔྲལ་བའི་དབྱེས་སོགས་གང་དགའ་བར་ཤ་མྱགས་ཤིང་ཟག་པས་རུས་པར་གྱུར་པ་རིམ་གྱིས་རང་ལུས་ཀུན་དང་རྒྱ་མཚོའི་བར་གྱི་ས་གཞི་ཀེང་རུས་ཀྱིས་གང་བར་མོས་པས་སྤྲོ་ཞིང་བསྡུས་པ་ན་རང་གི་ལུས་ཙམ་ཀེང་རུས་སུ་སྒོམ་པ་ལས་དང་པོ་པའི་དང་། 1-742 གཞན་དེ་དང་འདྲ་བ་ལ་བསྡུས་པ་ན་རྐང་རུས་བོར་ཏེ་ལྷག་མ་རུས་པར་མོས་པ་ནས་ཐོད་པ་ཕྱེད་ཙམ་མོས་པ་སྦྱང་བ་བྱས་པའི་དང་། ཐོད་པའི་ཕྱེད་ཀྱང་བོར་ཏེ་སྨིན་མ་དག་ གི་བར་ལ་སེམས་འཛིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྫོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པའོ་ཞེས་གྲག་སྟེ། ཀེང་རུས་ཆགས་ཅན་དབྱིབས་མདོག་ལེགས་པ་བསྙེན་བཀུར་བ། ཐམས་ཅད་ལ། །རུས་པ་རྒྱ་མཚོའི་བར་དུ་ནི། །སྤྲོ་ ཞིང་སྡུད་པ་ལས་དང་པོ། །རྐང་རུས་ནས་ནི་ཐོད་ཕྱེད་བར། །བཏང་བས་སྦྱང་བ་བྱས་པར་བཤད། །སྨིན་མའི་བར་དུ་སེམས་འཛིན་པས། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཞེ་སྡང་ལ་སྤྱོད་ པའི་གཉེན་པོ་བྱམས་པའི་དམིགས་པ་ནི་བདེ་བ་ཚོལ་བའི་སེམས་ཡིན་ནོ། ། སྒོམ་ཚུལ་ནི་དང་པོར་མཛའ་བཤེས་དང་དེ་ནས་ཐ་མལ་པ་དང་མཐར་དགྲ་ལ་སྟེ་བུ་གཅིག་པ་དང་དགྲ་བོ་ལ་ བདེ་བ་དང་ཕྲད་འདོད་མཉམ་པར་གྱུར་པ་ན་འབྱོངས་པའོ། །རྐྱེན་ཉིད་འདི་པ་འདིའི་རྐྱེན་འདིའོ་ཞེས་པའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ནི་རིགས་པ་བཞི་དང་ལྡན་པར་ཆོས་ཀྱིས་ཆོས་ཙམ་སྐྱེད་ཀྱི་བྱེད་པ་ པོ་དང་ཚོར་བ་པོ་མེད་པར་སྒོམ་པའོ། །ཁམས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ས

【現代漢語翻譯】 這些是不凈的，令人厭惡的。 對於貪戀世間享樂的人來說，感受痛苦的厭惡，感受苦難和邪惡的厭惡，這是最低劣的境界。對於貪戀色界的人來說，這是相對的厭惡。 對於執著于自我的人來說，這是煩惱的厭惡和徹底毀滅的厭惡。或者，如《俱舍論》所說，對於貪戀顏色的人來說，有五種變色：青瘀、變壞、膿爛、變紅、變黑。對於貪戀形狀的人來說，有被吃掉和被分散的。對於貪戀觸覺的人來說，有被蟲蛀蝕和被筋腱連線的骨架。對於貪戀侍奉的人來說，有無動搖的屍體作為觀想的對象。 詳細解釋不凈觀的特點，其本質是不貪的善根，地是指四禪和四近分定，以及殊勝者和欲界。觀想的對象是欲界的顏色和形狀，所依是三大洲的人才能生起。不凈觀的本質是不貪，四禪、四近分定、殊勝者和欲界，即十地。觀想的對象是欲界的顯現，不是不悅耳的聲音，而是由人產生的。 關於白骨觀的特殊區分，對於四種貪戀，在自己腳趾或額頭等任何喜歡的地方，肉腐爛流淌，逐漸變成白骨，觀想自己的身體和直至大海之間的地面都充滿白骨，當感到歡喜和收攝時，最初的修行者只觀想自己的身體是白骨。 其他的修行者，與此類似，當收攝時，捨棄腳骨，觀想剩餘的骨頭，直到只觀想半個頭蓋骨，這是已經修習過的修行者。捨棄半個頭蓋骨，將心專注于眉間，被稱為圓滿瑜伽士。白骨觀的對象是貪戀者，觀想美好的形狀和顏色，以及侍奉的對象。對於一切，白骨直至大海之間，擴充套件和收攝是最初的修行者。從腳骨到半個頭蓋骨，捨棄是已經修習過的。將心專注于眉間，是圓滿的觀想。這是（經文中的）意思。 對於嗔恨，慈愛的觀想是其對治法，慈愛是尋求安樂的心。修習的方法是，首先是對待朋友，然後是對待中立者，最後是對待敵人，當對待獨子和對待敵人一樣，都希望他們獲得安樂和喜悅時，就成功了。因緣是『這是這個的因，這個是這個的緣』，緣起是具備四種推理，觀想是法生法，沒有作者和感受者。 從界（梵文：dhātu，धातु，dhātu，元素）上詳細區分是...

【English Translation】 These are impure and repulsive. For those attached to worldly pleasures, experiencing the repulsiveness of suffering, experiencing the repulsiveness of misery and evil, is the lowest realm. For those attached to the form realm, it is a relative repulsiveness. For those attached to the aggregates of existence, it is the repulsiveness of affliction and the repulsiveness of utter destruction. Or, as stated in the Abhidharmakośa, for those attached to color, there are five discolorations: bluish, decaying, festering, reddened, and blackened. For those attached to shape, there are those that are eaten and scattered. For those attached to touch, there are skeletons eaten by worms and connected by tendons. For those attached to service, there are motionless corpses as objects of contemplation. Explaining the characteristics of impurity in detail, its essence is the root of virtue of non-attachment, the ground is the four dhyānas and the four close placements, as well as the distinguished ones and the desire realm. The object of contemplation is the color and shape of the desire realm, and the support is that only beings in the three continents can generate it. The essence of the impure is non-attachment, the four dhyānas, the four close placements, the distinguished ones, and desire, which are the ten grounds. The object of contemplation is the appearance of desire, not unpleasant sounds, but generated by humans. Regarding the specific distinctions of the skeleton contemplation, for the four attachments, in any place one likes, such as one's toe or forehead, the flesh decays and flows away, gradually turning into bone, contemplating one's body and the ground up to the ocean filled with skeletons, when feeling joy and gathering, the initial practitioner only contemplates one's body as a skeleton. Other practitioners, similar to this, when gathering, abandon the foot bones, contemplate the remaining bones, until contemplating only half of the skull, this is a practitioner who has already practiced. Abandoning half of the skull, focusing the mind between the eyebrows, is known as a complete yogi. The object of the skeleton contemplation is the attached, contemplating beautiful shapes and colors, and the object of service. For all, the skeleton is up to the ocean, expanding and gathering is the initial practitioner. From the foot bones to half the skull, abandoning is said to be already practiced. Focusing the mind between the eyebrows is complete contemplation. This is the meaning (of the text). For hatred, the contemplation of loving-kindness is its antidote, loving-kindness is the mind seeking happiness. The method of practice is, first towards friends, then towards neutral people, and finally towards enemies, when one desires happiness and joy equally for an only child and for an enemy, one has succeeded. Condition is 'this is the cause of this, this is the condition of this', dependent origination is possessing four kinds of reasoning, contemplation is that dharma arises from dharma, without an author or experiencer. Detailed differentiation by element (Sanskrit: dhātu, धातु, dhātu, element) is...

---

ྐྱེས་བུ་འདི་ནི་ཁམས་དྲུག་པའོ་ཞེས་པ་ལྟར་ལུས་འདི་ལ་སྲ་བ་སའི་ཁམས་ཕྱི་ས་སོགས་མི་གཙང་བའི་རྫས་ཉེར་གཉིས་དང་། 1-743 གཤེར་བ་ཆུའི་གཅི་བ་སོགས་བཅུ་བཞི་དང་། མེས་ཟས་སོགས་འཇུ་བྱེད་དང་། རླུང་གྱེན་འགྲོ་དང་ཐུར་འགྲོ་སོགས་དང་། ནམ་མཁའ་མིག་རྣའི་སྦུབས་སོགས་དང་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་སོགས་ཡོད་པས་རིལ་པོའི་འདུ་ ཤེས་འཇིག་ཅིང་ཁེངས་པར་མི་འགྱུར་བའོ། །དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་དྲན་པ་ལ་ངོ་བོ་ནི་ཤེས་རབ་བོ། །ས་ནི་ཉེར་བསྡོགས་དང་པོ་གསུམ་དང་བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དང་འདོད་པའི་ས་ན་ཡོད་དེ། བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་གྱི་རྣམ་རྟོག་དང་མཐུན་པའི་བདེ་སྡུག་དང་མི་ལྡན་པས་སོ། །བཞི་པའི་ཉེར་བསྡོགས་ལ་མི་རྟེན་ཏེ་དབུགས་ཀྱི་ས་མིན་པས་སོ། །དངོས་གཞི་ལ་བཏང་སྙོམས་ཡོད་པའི་ལུགས་ལ་ དང་པོ་གསུམ་གྱི་དངོས་གཞི་དང་ས་བརྒྱད་པའོ། །རྟེན་ནི་འདོད་པའི་མི་དང་ལྷ་ནང་པས་སྐྱེད་ཏེ། དབུགས་རྔུབ་དབུགས་འབྱུང་དྲན་པ་ནི། །ངོ་བོ་ཤེས་རབ་ཉེར་བསྡོགས་བཞི་པོ་གསུམ་བསམ་གཏན་ཁྱད་ པར་བ་འདོད་པ་སྟེ་ས་ལྔ་སྤྱོད་ཡུལ་རླུང་། །འདོད་རྟེན་ཕྱི་པའི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་རྟོག་པ་གཅོད་པ་ནི་ཁ་ཅིག་སྣ་ཚོགས་ལ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲ་ལ། གཞན་ནི་ཁ་ ཕྱིར་མ་ལྟས་པས་སོ་ཞེས་སྨྲའོ། ། སྒོམ་ཚུལ་ནི་ལྔ་སྟེ། བགྲང་བས་དང་། ཕུང་པོ་ལ་འཇུག་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ལ་འཇུག་པས་དང་། བདེན་པ་ལ་འཇུག་པས་དང་། རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའོ། ། 1-744 དང་པོ་ནི་རེ་རེ་ནས་བགྲང་བ་རྔུབ་པ་གཅིག་དང་འབྱུང་བ་གཅིག་ཏུ་བྱས་ཏེ་བཅུའི་བར་དུ་དང་ཟུང་དུ་བགྲང་བ་འབྱུང་རྔུབ་དག་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་བཅུའི་བར་དུ་བགྲང་བ་དང་རྗེས་ སུ་མཐུན་པར་བགྲང་བ་ཚུལ་དེ་དག་གིས་གཅིག་ནས་བཅུའི་བར་དུ་བགྲང་བ་དང་རྗེས་སུ་མི་མཐུན་པར་བགྲང་བ་བཅུ་ནས་དགུ་སོགས་གཅིག་གི་བར་དུ་ལུགས་མི་མཐུན་དུ་བགྲང་བའོ། །དེ་ལྟ་ བུ་བརྟན་པ་དང་ཟུང་དུ་བགྲང་བ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བྱས་ཏེ་བཅུའི་བར་དུ་བགྲང་བ་དང་རེ་རེ་ནས་བགྲང་བའམ་ཟུང་དུ་བགྲང་བ་གོང་ནས་གོང་དུ་བསྐྱེད་དེ་བརྒྱའི་བར་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་ བཅུའི་བར་དུ་བགྲང་བའོ། །དེ་ཀུན་ལ་བར་ཏུ་སེམས་གཡེངས་ན་ཡང་གཞི་ནས་བསླང་སྟེ་བགྲང་བར་བྱའོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་ནི་ཟུང་དུ་བཅུའི་བར་དུ་བགྲང་བ་ཁོ་ན་གསུངས་སོ། །དེ་ཏིང་འཛིན་ཐོབ་ ཀྱི་བར་དུའོ། །གཉིས་པ་ནི་འབྱུང་རྔུབ་ཀྱི་རྟེན་ལུས་གཟུགས་དང་འབྱུང་རྔུབ་ལ་དེར་འཛིན་པའི་དྲན་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་མྱོང་བ་ཚོར་བ་དང་ཀུན་ནས་ཤེས་པར་བྱེད་པ་འདུ་ཤེས་དང་། དྲན་ པ་དེ་ཉིད་དང་ཤེས་རབ་དང་དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་བྱུང་གཞན་འདུ་བྱེད་དང་ཡིད་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་ཞེས་རྟོག་པའོ། །དེ་ཉེ་བར་རྟོག་པ་ཡང་

【現代漢語翻譯】 正如『此乃六界之士』所說，此身由堅硬的地界，如外在的泥土等二十二種不凈之物；濕潤的水界，如小便等十四種；火界，能消化食物等；風界，如上行風和下行風等；空界，如眼耳的空隙等；以及眼識等組成，因此整體的觀念會消失，不會變得充實。呼吸的憶念，其自性是智慧。地界存在於最初三個近分定（指色界初禪、二禪、三禪的未到地定）和具有特殊禪定的欲界中，因為它不具備與舍受相應的分別念，不具備苦樂。第四個近分定不依賴於呼吸，因為它不是呼吸的地界。正行（指真正的禪定）中，具有舍受的宗義是最初三個正行和第八地（指無所有處定）。所依是欲界的人和天人所生起。呼吸憶念的自性是智慧，四個近分定，三個特殊禪定，欲界，這五個是風的行境。欲界的所依不是外道。』 斷除這些分別唸的方法是，有些人說『因為不專注于各種事物』，另一些人則說『因為不向外看』。修習的方法有五種：數息、入蘊、入緣起、入諦、以十六種行相完全調伏。 第一種是數息，從一數到十，呼氣和吸氣各算一次；或者成雙數，將呼氣和吸氣合在一起數到十；或者按照順序數，用這些方法從一數到十；或者不按順序數，從十到九等數到一，以不相同的順序數。像這樣，穩定地成雙數，將兩次合在一起數到十；或者單獨數，或者成雙數，從低到高增加，直到一百，然後合在一起數到十。所有這些，即使中間心思散亂，也要從頭開始數。在《俱舍論釋》中，只說了成雙數到十。這樣直到獲得定。第二種是觀呼吸所依之身，即色蘊；觀呼吸，即受蘊，在那裡執持的憶念以及相應的感受；觀普遍了知的想蘊；觀憶念本身，智慧以及與它們相應的其他心所，即行蘊；觀意識，即識蘊。這樣進行分別。

【English Translation】 As it is said, 'This is a six-element person,' this body consists of the solid earth element, such as the twenty-two impure substances like external soil; the moist water element, such as urine, fourteen in number; the fire element, which digests food; the wind element, such as upward-moving and downward-moving winds; the space element, such as the cavities of the eyes and ears; and the consciousness of the eyes. Therefore, the perception of wholeness disappears, and it does not become full. The mindfulness of breathing, its essence is wisdom. The earth element exists in the first three preparatory stages (referring to the preliminary stages of the first, second, and third dhyanas of the form realm) and the desire realm with special dhyana, because it does not possess discriminating thoughts corresponding to equanimity, and it does not possess pleasure or pain. The fourth preparatory stage does not rely on breathing because it is not the earth element of breathing. In the main practice (referring to the actual dhyana), the doctrine of possessing equanimity is the main practice of the first three and the eighth ground (referring to the realm of nothingness). The basis is generated by humans and gods in the desire realm. The mindfulness of inhaling and exhaling, its essence is wisdom, the four preparatory stages, the three special dhyanas, the desire realm, these five are the realm of wind's activity. The basis of the desire realm is not of outsiders.' The way to cut off these discriminations is that some say, 'Because one does not focus on various things,' while others say, 'Because one does not look outward.' There are five ways to meditate: counting breaths, entering the aggregates, entering dependent origination, entering the truth, and completely taming with sixteen aspects. The first is counting breaths, counting from one to ten, with each inhalation and exhalation counted as one; or counting in pairs, combining inhalation and exhalation together and counting to ten; or counting in order, using these methods to count from one to ten; or counting out of order, counting from ten to nine, etc., down to one, counting in different orders. Like this, stably counting in pairs, combining two breaths together and counting to ten; or counting individually, or counting in pairs, increasing from low to high, up to one hundred, and then combining them together and counting to ten. In all these, even if the mind wanders in between, one should start from the beginning and count. In the commentary on the Abhidharmakosha, only counting in pairs up to ten is mentioned. This is until one attains samadhi. The second is to contemplate the body that is the basis of inhalation and exhalation, which is the form aggregate; to contemplate inhalation and exhalation, which is the feeling aggregate, the mindfulness that holds onto it, and the corresponding feelings; to contemplate the perception aggregate, which is the comprehensive knowing; to contemplate the memory itself, wisdom, and other mental factors corresponding to them, which are the formation aggregate; and to contemplate consciousness, which is the consciousness aggregate. Thus, one discriminates.

---

སྨྲའོ། །གསུམ་པ་ནི་འབྱུང་རྔུབ་ལུས་སེམས་ལས་དང་དེ་སྲོག་གི་དབང་པོ་ལས་དང་དེ་སྔོན་གྱི་འདུ་བྱེད་ལས་དང་དེ་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་ཅན་ཏེ། 1-745 དེ་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་ལུགས་མཐུན་དུ་རྟོག་པའོ། །བཞི་པ་ནི་འདུ་བྱེད་རྟེན་འབྱུང་ཞེས་དེ་ལ་བརྟེན་ཏེ་བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་ཅིང་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའོ། །ལྔ་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་ སྤོང་བའི་ཆེད་དུ་དྲན་བཞིན་དུ་རྔུབ་པའམ་ཕྱུང་བ་དང་རིང་བ་དང་ཐུང་བར་རྔུབ་པའམ་ཕྱུང་ན་དེ་ལྟར་རྔུབས་པའང་ཕྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་སློབ་པ་སོགས་ཏེ་རྒྱས་པར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སར་བལྟའོ། ། དེ་དག་ལ་སྒྱུར་བ་དང་ཡོངས་སུ་དག་པ་ཞེས་ཀྱང་སྨྲའོ། །མཛོད་འགྲེལ་དུ་རླུང་འདི་རྣམས་ཐག་ཇི་སྲིད་དུ་འབྱུང་ངམ་འཇུག ལུས་ཀུན་ལ་ཁྱབ་བམ་འགར་རྒྱུ་ཞེས་དང་། འཇུག་པ་ན་མགྲིན་སྙིང་ ལྟེ་བ་བརླ་བྱིན་པ་རྐང་པ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལ་འབྱུང་བ་ན་མཐོ་གང་དང་འདོམ་གང་གི་བར་དུ་ཞེས་རྟོག་པ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་རླུང་ནོར་བུའི་ཐག་པ་ལྟ་ བུར་སྣ་རྩེ་ནས་རྐང་པའི་མཐེ་བོང་གི་རྩེ་མོའི་བར་དུ་གནས་པར་ལྟ་ཞིང་ཅི་འདི་རྣམས་ཕན་པ་བྱེད་པའམ་གནོད་པ་བྱེད་པའམ་གྲང་ངམ་དྲོ་ཞེས་རྟོག་པ་འཇོག་པ་གཉིས་ཀྱང་བཤད་དེ། བགྲང་དང་རྗེས་འགྲོ་འཇོག་པ་དང་། །རྟོག་པ་དང་ནི་སྒྱུར་བ་དང་། །ཡོངས་དག་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་བསྡུ་བའི་ཚིགས་བཅད་བཤད་དོ། །མཁས་པའི་དམིགས་པ་ལ་གསུམ་ལས་ལྔར་བསྟན་པ་ནི་ཕུང་པོ་ཞེས་ཏེ་མཁས་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཕུལ་བྱུང་དང་ལྡན་པའོ། ། 1-746 འོ་ན་མཁས་པའི་དམིགས་པ་ཡུལ་མི་འཆད་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། བཤད་པ་ཉིད་དེ་དམིགས་བྱ་ལ་མཁས་པར་བཏགས་པའོ། །ལྔ་པ་བཤད་པ་ནི་དེ་ཕུང་པོ་སོགས་ལས་གཞན་པའི་དངོས་པོ་མེད་ ན་ཅི་ལྟར་ལྟ་ཞེ་ན། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ལས་ལྟ་སྟེ་དེ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་དབུས་མཐར། མི་འདོད་འདོད་དང་རྣམ་དག་དང་། །མཉམ་དུ་འབྱུང་དང་དབང་བྱེད་དང་། ། འཐོབ་དང་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་རྣམས། །གཞན་དབང་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཏེ་གཞན། །ཞེས་ཏེ། མི་དགེ་བ་ལས་མི་འདོད་པ་དང་དགེ་བ་ལས་འདོད་པ་དང་སྒྲིབ་པ་ལྔ་མ་སྤངས་ཤིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ མ་བསྒོམས་ན་རྣམ་དག་ཏུ་མི་འགྱུར་བ་དང་སངས་རྒྱས་གཉིས་ཞིང་གཅིག་ཏུ་དང་། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་གཉིས་གླིང་བཞི་པ་གཅིག་ཏུ་མཉམ་དུ་མི་འབྱུང་བ་དང་། བུད་མེད་ཀྱི་འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བ་ དང་བརྒྱ་བྱིན་སོགས་དབང་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། དེའི་རྟེན་གྱིས་རང་སངས་རྒྱས་དང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མི་འཐོབ་པ་དང་འཕགས་པ་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ཏུ་མི་སྤྱོད་པ་ནི་གནས་ཏེ་བཟློག་པ་ཀུན་ གནས་མ་ཡིན་པའོ་ཞེས་སོགས་སོ། །ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་འོ་ན་འདི་དག་ལ་བྱེ་བྲག་ཅི་ཡོད་ནས་ཅི་ལྟར་མཁས་པ་གཞན་ཉིད་ཡིན

【現代漢語翻譯】 說：第三是呼氣、吸氣，身體、心識、業以及命根的自在，以及先前的行，以及無明的因緣。 這是對煩惱和清凈以符合規律的方式進行觀察。第四是行緣起，即依靠它進入四諦，並獲得見道。第五是修斷，爲了斷除，正念地呼吸或呼出，長或短地呼吸或呼出，像這樣學習呼吸或呼出，詳細內容可參考聲聞地。 對於這些，也稱為轉變和完全清凈。《俱舍論釋》中說：『這些風到什麼程度產生或進入？遍佈全身還是在某處執行？』進入時，依次經過喉嚨、心臟、肚臍、大腿、陰部、兩腿之間；呼出時，觀察到一拃或一尋的距離，就像用繩子牽著寶珠一樣，從鼻尖到腳趾尖。』並觀察這些是有益還是有害，是冷還是熱，這兩種觀察也進行了闡述。 計數、隨行、安住和，觀察以及轉變和，完全清凈，被認為是六種方式。』總結偈頌中這樣說到。智者的所緣分為三或五，即蘊，智者是指具有卓越智慧的人。 那麼，為什麼不解釋智者的所緣境呢？因為所說的本身就是將所緣境稱為智者。第五個解釋是，如果除了蘊等之外沒有其他事物，那麼該如何觀察呢？從緣起法來觀察，因為它是緣起的差別。 此外，在《中邊分別論》中說：『不欲、欲和完全清凈，同時生起和自在，獲得和完全享用，是依他起的意義，即其他。』也就是說，從不善產生不欲，從善產生欲，如果沒有斷除五蓋，沒有修習菩提分，就不會變得完全清凈；兩個佛陀不會同時出現在一個剎土中，兩個轉輪王不會同時統治一個四大洲；沒有女性的轉輪王和帝釋天等自在者；依靠它無法獲得獨覺和圓滿正等覺；聖者不會完全享用惡行，這是存在的，相反的情況則不存在等等。 後兩者的區別是，那麼這些有什麼區別，為什麼智者是不同的呢？

【English Translation】 It is said: The third is breathing in and out, body, mind, karma, and the power of life, as well as previous actions, and the condition of ignorance. This is observing afflictions and purification in a regular manner. The fourth is action-dependent arising, which relies on it to enter the Four Noble Truths and attain the path of seeing. The fifth is cultivation abandonment, for the sake of abandonment, mindfully breathing in or out, breathing in or out long or short, learning to breathe in or out in this way, and detailed information can be found in the Hearer's Ground. For these, it is also called transformation and complete purification. In the Commentary on the Treasury, it says: 'To what extent do these winds arise or enter? Do they pervade the whole body or run somewhere?' When entering, they successively pass through the throat, heart, navel, thighs, genitals, and between the two legs; when exhaling, observe the distance of a hand span or a fathom, just like leading a jewel with a rope, from the tip of the nose to the tip of the toe.' And observe whether these are beneficial or harmful, cold or hot, and these two observations are also explained. 'Counting, following, abiding, and, observing, as well as transforming, and complete purification, are considered six ways.' The summary verse says so. The object of the wise is divided into three or five, namely aggregates, and the wise are those who possess excellent wisdom. Then, why not explain the object of the wise? Because what is said itself is calling the object of the wise. The fifth explanation is that if there are no other things besides the aggregates, etc., then how should one observe? Observe from dependent arising, because it is a distinction of dependent arising. Moreover, in the Middle-Ends Discrimination, it says: 'Non-desire, desire, and complete purification, arising simultaneously and freely, obtaining and fully enjoying, are the meaning of other-dependence, that is, other.' That is to say, non-desire arises from non-virtue, desire arises from virtue, and if the five obscurations are not abandoned and the aspects of enlightenment are not cultivated, one will not become completely pure; two Buddhas will not appear in one Buddha-field at the same time, and two Chakravartins will not rule one four continents at the same time; there are no female Chakravartins and Indra and other free beings; one cannot attain a Pratyekabuddha and a complete and perfect Buddha by relying on it; noble ones do not fully enjoy evil deeds, this exists, and the opposite does not exist, and so on. The difference between the latter two is, then what are the differences between these, and why is the wise one different?

---

་ཞེ་ན། རྒྱུའི་ཆོས་རྣམས་ལས་འབྲས་བུའི་ཆོས་རྣམས་འབྱུང་བས་ན་དེ་ཉིད་དུ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་རྩོལ་བ་ལ། 1-747 སྒྲོ་འདོགས་མེད་ཅིང་སྐུར་འདེབས་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རྒྱུ་མེད་པར་སྐུར་འདེབས་དང་མི་མཐུན་པའི་རྒྱུ་དབང་ཕྱུག་སོགས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་སྤངས་པར་ཤེས་པའི་ཆ་ནས་སྔ་མ་སྟེ་ཆོས་ཙམ་གྱི་ རྒྱུ་ལས་འབྱུང་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་མཐོ་རིས་སོགས་རྒྱུ་དང་མཐུན་པར་འབྲས་བུ་འབྱུང་གི་ནས་ཀྱི་ས་བོན་ལས་ས་ལུའི་མྱུ་གུ་སོགས་མི་མཐུན་པ་ལས་མི་འབྱུང་བ་བཟུང་བས་དེ་ཤེས་པའི་ ཆ་ནས་ཕྱི་མའོ། །དེར་དབང་པོ་དང་དུས་དང་བདེན་པ་དང་ཐེག་པ་དང་འདུས་བྱས་མ་བྱས་ལ་མཁས་པ་ལྔ་གསུངས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་དང་འཆད་འགྱུར་ཉིད་དོ། །ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི་ དམིགས་པ་ལ་སྔར་ཡིད་བྱེད་བདུན་གྱི་ཐད་དུ་བཤད་པའི་རགས་པ་དང་ཞི་བས་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པའི་ས་བོན་རྣམ་པར་གནོན་ཅིང་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་སྐབས་སུ་བསྡུ་ན་དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་སྤྲོས་ན་བདེན་པ་བཞི་ནི་ས་བོན་ལེགས་པར་འཇོམས་པའི་འོ། །སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི་ནི་ཉོན་མོངས་པ་མངོན་གྱུར་སྤོང་བའི་སྟེ་འདི་ནི་ས་བོན་སྤོང་བའི་འོ་ཞེས་པ་ཁྱད་པར་ རོ།། །། སྤྱིའི་བཞི་པ་ལ་བསོད་ནམས་དང་ལམ་གྱི་ཆོས་ལ་བརྩོན་པའི་གང་ཟག་གིས་མདོ་སྡེ་སོགས་ཆོས་ལ་སྤྱོད་པ་ན་ཞེས་ཏེ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་བཞིས་ཞེས་སོ། །བཤད་པ་ལ་ལྟོས་པ་ནི་འབྲས་བུའི་གཞི་ཅན་ཏེ། 1-748 མྱུ་གུ་དང་རྣམ་ཤེས་སོགས་འདུ་བྱེད་རྣམས་འབྱུང་བ་ན་རང་རང་གིས་ས་བོན་སོགས་དང་དབང་པོ་སོགས་ལ་ལྟོས་པ་ལྟ་བུའོ། །བྱ་བ་བྱེད་པའི་ནི་རྒྱུའི་གཞི་ཅན་ཏེ་ངོ་བོ་ཐ་དད་ ཀྱིས་རང་རང་དང་མཐུན་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པ་མིག་སོགས་ཀྱིས་རང་རང་གི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་སོགས་བྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་དོན་མི་རྟག་པ་སོགས་ཚད་ མ་མངོན་སུམ་སོགས་དང་མི་འགལ་བར་རྟགས་ཀྱིས་སྟོན་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་ནི་རེས་འགའ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། །མི་རྟག་ཉེས་པའི་རྟེན་ཕྱིར་དང་། །རྒྱུ་དབང་ཕྱིར་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཏེ། །བདག་མིན་བྱིན་ གྱིས་བརླབས་པའང་མིན། །རྒྱུ་མིན་བྱིན་གྱིས་རློབ་པོ་མིན། །རྟག་པའང་ཅི་ལྟར་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་མེ་ཚ་བ་དང་། ཆུ་གཤེར་བ་སོགས་དང་། སྤྱིའི་འདུས་བྱས་ཀུན་མི་རྟག་པ་སོགས་ཆོས་རྣམས་དེ་ལས་མི་འདའ་བའི་ངེས་པའོ། །ཆོས་ཉིད་དུ་གྲགས་པ་ནི་ལོ་ཀ་བ་ལ་མེས་ནི་སྲེག་ཆུས་འདྲུལ་ཞེས་སོགས་དང་། གསུང་རབ་ལ། འབྱོར་ལྡན་ མིག་ནི་རྟག་པ་ནས་བདག་གི་བའི་བར་གྱིས་སྟོང་ངོ་། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེའི་རང་བཞིན་ནི་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་གསུམ་པོའང་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཐར་ཐ

【現代漢語翻譯】 如果從因的法中產生果的法，那麼在因和果上就要努力，因為如經中所說：『沒有增益，沒有誹謗。』 如經中所說，因為沒有原因就是誹謗，所以要避免增益，即認為自在等是原因。從知曉僅僅是法的因產生（果）的角度來看，這是前者。雖然從法產生，但從戒律產生善趣等與因相符的果，就像從稻種產生稻芽等一樣，不會從不相符的（因）中產生，從知曉這個角度來看，這是後者。 關於在那裡所說的精通五種，即根、時、諦、乘、有為無為，這已經是說過和將要說的內容。 對於調伏煩惱的所緣境，如果總攝在先前在七種作意處所說的粗重和寂靜所遍佈的種子，並在出世間道的場合中，那麼如是性和廣說四諦就是徹底摧毀種子的（方法）。 調伏行為是指捨棄現行的煩惱，這與捨棄種子有所不同。 總的第四點是，致力於福德和道法的修行者在修習經部等法時，簡略地說就是『以四』。 需要依靠解釋的是具有果的基礎，即當苗芽和識等有為法產生時，各自依賴於種子等和根等，就像那樣。 能作所作是指具有因的基礎，即以不同的自性，各自進行與其相符的活動，比如眼等作為各自的識的所依等。 成立正理是指以量（ प्रमाण，pramāṇa，量度）——現量等不相違背的方式，用因來顯示所要成立的意義，即無常等。如《釋量論》中所說：『因為有時是所緣境，因為是無常過失的所依，因為是因的自在，所以是痛苦，不是自在加持，不是非因加持，常又怎能是生者？』 法性是指其自身的體性，如火的熱性和水的濕性等，以及總的有為法都是無常等，諸法不超出這些的決定性。 所謂法性，世間人說火能燒，水能腐蝕等等。經典中說：『富有的眼睛從常到我所都是空性的。為什麼呢？因為它的自性就是那樣。』 因此，這三者也都是法性的究竟。

【English Translation】 If the effects arise from the causes, then one should strive in the causes and effects, as it is said in the scriptures: 'Without superimposition, without defamation.' As it is said in the scriptures, because having no cause is defamation, one should avoid superimposition, that is, thinking that Īśvara (自在，Īśvara，Lord，自在) etc. are the cause. From the perspective of knowing that only the Dharma (法，Dharma，Law，法) is the cause, this is the former. Although it arises from Dharma, from discipline arises happiness etc. that is in accordance with the cause, just as from a rice seed arises a rice sprout etc., it does not arise from what is not in accordance, from the perspective of knowing this, this is the latter. Regarding the five kinds of expertise mentioned there, namely, faculties, time, truths, vehicles, conditioned and unconditioned, this has already been said and will be said. For the object of purification of afflictions, if one summarizes the seeds pervaded by grossness and peace, which were previously mentioned in the seven kinds of attention, and in the context of the supramundane path, then Suchness (如是性，Tathātā，Suchness，如是性) and elaborating on the Four Noble Truths are the methods of completely destroying the seeds. Purification of conduct refers to abandoning manifest afflictions, which is different from abandoning seeds. The fourth general point is that when practitioners who are diligent in merit and the Dharma of the path practice the Dharma such as the Sutras, it is briefly said as 'with four'. What needs to rely on explanation is the basis of the fruit, that is, when sprouts and consciousness etc. conditioned phenomena arise, they each rely on seeds etc. and faculties etc., like that. The act of doing refers to having the basis of the cause, that is, with different essences, each performs activities that are in accordance with it, such as the eyes etc. acting as the support etc. of their respective consciousnesses. Establishing reason refers to showing the meaning to be established, such as impermanence etc., with a sign that does not contradict the valid means of cognition ( प्रमाण，pramāṇa，means of valid cognition，量度) such as direct perception etc. As it is said in the Pramāṇavārttika (《釋量論》): 'Because sometimes it is the object of cognition, because it is the basis of the fault of impermanence, because it is the independence of the cause, therefore it is suffering, it is not blessed by the independent, it is not blessed by the non-cause, how can the permanent be a producer?' The nature of Dharma refers to its own characteristics, such as the heat of fire and the wetness of water etc., and the determination that all conditioned phenomena in general are impermanent etc., and that phenomena do not go beyond these. What is known as the nature of Dharma is that worldly people say that fire burns and water rots etc. The scriptures say: 'The rich eye is empty from permanence to what is mine. Why is that? Because its nature is like that.' Therefore, these three are also the ultimate of the nature of Dharma.

---

ུག་པས་ན་དེ་ཉིད་རིགས་པའི་མཆོག་སྟེ། 1-749 ཀུན་མཁྱེན་གྲུབ་པར་བསྟོད་པར། རྣམ་གྲོལ་ནང་ན་མི་གཡོ་ལྟར། །རིགས་པའི་ནང་ན་ཆོས་ཉིད་ལྟར། །ཤེས་རབ་ནང་ན་ཀུན་མཁྱེན་ལྟར། །ཁྱོད་ནི་ལུས་ཅན་ཀུན་གྱི་མཆོག །ཅེས་འབྱུང་ངོ་།། །། སྤྱིའི་ལྔ་པ་ ལ་གཉིས་ལས་ཚོལ་བའི་དབྱེ་བ་ནི་བཞིའོ། །སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་དོན་ལ་མིང་གློ་བུར་དུ་བཏགས་པ་ཙམ་གྱིས་ན་བཏགས་ཡོད་ཡིན་གྱི། རང་གི་མཚན་ཉིད་རྫས་སུ་ གྲུབ་པ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་དང་ཇི་ལྟར་མིང་སོགས་ཀྱིས་བརྗོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་མེད་ཀྱི། མིང་ལ་དོན་གློ་བུར་བ་ཉིད་དུ་རྟོག་ པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། མིང་དང་དངོས་དག་ཕན་ཚུན་དུ། །གློ་བུར་བ་ནི་ཉིད་དུ་བཙལ། །ཅེས་སོ། །རྗོད་བྱེད་དང་བརྗོད་བྱ་འབྲེལ་པ་བརྡ་བྱས་པ་དོན་འདིའི་མིང་འདིའོ་ཞེས་པ་ལ་ངོ་ བོ་ཉིད་མིག་ཅེས་སོགས་སུ་བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་ཐ་སྙད་བྱེད་པའི་རྒྱུར་རྟོག་པ་སྟེ་ཙམ་གྱིས་ནི་དོན་ལ་གྲུབ་པ་སེལ་ལོ། །ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ནི་བརྡ་བྱང་བས་རྗོད་བྱེད་བུམ་ པ་ཞེས་སོགས་ཐོས་པས་དེའི་བརྗོད་བྱ་དྲན་ཞིང་། བརྗོད་བྱ་ལྟོ་ལྡིར་ཞབས་ཞུམ་པ་སོགས་མཐོང་བ་ནའང་རྗོད་བྱེད་དྲན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བྲག་ནི་རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་དང་གོང་ན་ཡོད་མེད་སོགས་སོ། ། 1-750 འདིར་དེ་དག་ཏུ་འདོགས་པ་ཙམ་ཡང་ཡིན་ལ་ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུའང་ཡིན་ཞེས་གཞི་མཐུན་པ་སྟེ། འདོགས་པ་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་འདིར། །དེ་ཙམ་དུ་ནི་ཚོལ་བའོ། །ཞེས་སོ། །ཤེས་པ་བཞི་ལ་མིང་ སོགས་ཚོལ་བ་ལས་གྲུབ་པས་དེ་རྣམས་སུ་གཏོགས་པའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་དང་ཁྱད་པར་དུ་བཏགས་པ་ནི་དོན་གྱིས་སྟོང་པས་རྫས་སུ་མེད་པའོ། །བསྡུས་ན་བཙལ་བ་ལྟར་ཤེས་པ་སྟེ་དེར་ཐམས་ཅད་ དམིགས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དག་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་བཞི་ཞེས་སོ།། །། སྤྱིའི་དྲུག་པ་ལ་རྣལ་འབྱོར་ནི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྟེ་ས་ནི་དེའི་སྦྱོར་བ་དང་ངོ་བོ་དང་འབྲས་བུའོ། །དེ་ལ་ གཉིས་ལས་མིང་གི་བསྟན་པ་ནི་དེ་ནི་རྣམ་ཞེས་ཏེ་དེ་ཉིད་དུ། རྒྱུ་མཐུན་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་ནི། །ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། །དོན་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་མཐོང་། །དེ་ནས་མཉམ་པ་ ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་གཉིས་སྟེ། རྒྱུའི་ས་བཞི་དང་། འབྲས་བུའི་སའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་དངོས་དང་། དེ་ལ་དགོངས་པའི་མདོའོ། །དང་པོ་ལ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ གཞི་ནི་ཚོགས་བསགས་པ་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོའི་བདེན་བཞི་སྟོན་པའི་ཆོས་མང་དུ་ཐོས་པའོ། །སྐྱེད་པའམ་འཛིན་པ་མང་དུ་ཐོས་པ་དེ་ལ་དམིགས་པས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སེམས་འཛིན་པའོ། །དེ་གཉིས་ནི་སྦྱོར་བའོ། ། 1-751 འདིར་ཤེས་བྱའི་གཟུགས་ལ་ཀུན་ནས་ལྟ་བས་ན་མེ

【現代漢語翻譯】 因此，它才是推理的至高境界。 1-749 在讚頌全知成就時說：『如解脫中不動搖，如推理中法性然，如智慧中全知者，您乃眾生之至尊。』 總的第五（品） 從二諦中尋求的差別有四種。各自的體性是名、句、字集合，對於意義只是暫時安立名稱，因此是安立存在，但自己的體性並非實有。 如何運用以及如何用名稱等來表達，同樣，蘊等也並非自己的體性實有，只是在名稱上虛妄地認為意義是暫時的。 如《經莊嚴論》中說：『名稱與事物，互相之間，尋求皆是暫時的。』 能詮和所詮的關聯，約定俗成，『這個意義是這個名稱』，只是安立『本體是眼睛』等等，作為施設名言的因，『只是』是爲了排除意義上的實有。 成為名言之因，是因為約定俗成，聽到『瓶子』等能詮，就能憶起它的所詮；看到所詮的鼓腹、細頸等，也能憶起能詮。 差別是常與無常，以及有無上下等等。 1-750 這裡說，安立為這些『只是』，也是名言之因，是同基，『這兩種安立，在此尋求只是如此。』 從對四種識蘊尋求名稱等而成立，因此屬於這些識蘊。安立本體和差別，因為意義空虛，所以並非實有。 總而言之，如所尋求般了知，因為在那裡一切都無所緣。即是四種真實智慧。 總的第六（品），瑜伽是止和觀，地是它們的加行、體性和果。其中從二諦中的名稱開示是『彼即是』，即在彼處，緣共同之法，如理作意，見有意義和無意義，然後轉為平等性。』 第二，各自的體性有二：因之四地和果之地。初者有二：真實和對此的密意經。初者，瑜伽之基是積聚資糧，聽聞眾多開示大資糧道之四諦之法。 生起或執持，即對聽聞的眾多法，不顛倒地執持心。這二者是加行。 1-751 此處因對所知之色全面觀察，故為火。

【English Translation】 Therefore, it is the supreme of reasoning. 1-749 In praising the accomplishment of omniscience, it says: 'Like unwavering in liberation, like Dharma-nature in reasoning, like omniscience in wisdom, you are the supreme of all beings.' General Fifth (Chapter) The distinctions sought from the two truths are fourfold. The nature of each is a collection of names, sentences, and letters. For meaning, it is merely temporarily establishing a name, so it is an established existence, but its own nature is not substantially real. How to use and how to express with names, etc., similarly, the aggregates, etc., are not substantially real in their own nature, but falsely think that the meaning is temporary in the name. As it says in the Ornament of the Sutras: 'Names and things, between each other, seeking are all temporary.' The connection between the expresser and the expressed, conventionally, 'This meaning is this name,' is merely establishing 'the body is the eye,' etc., as the cause for establishing terms. 'Merely' is to eliminate substantial existence in meaning. Becoming the cause of terms is because of convention. Hearing the expresser 'vase,' etc., one can recall its expressed; seeing the expressed's bulging belly, thin neck, etc., one can also recall the expresser. The distinctions are permanence and impermanence, and existence or non-existence above and below, etc. 1-750 Here it says that establishing these 'merely' is also the cause of terms, is the same basis, 'These two establishments, seeking here is just like that.' It is established from seeking names, etc., from the four consciousnesses, so it belongs to these consciousnesses. Establishing the body and distinctions, because the meaning is empty, it is not substantially real. In short, knowing as sought, because everything is without object there. That is the four true wisdoms. General Sixth (Chapter), Yoga is quiescence and insight, the ground is their application, nature, and result. Among them, the name teaching from the two truths is 'That is,' that is, in that place, focusing on common Dharma, properly applying the mind, seeing meaningful and meaningless, and then transforming into equality.' Second, the nature of each has two: the four grounds of cause and the ground of result. The former has two: reality and the secret intention sutra for this. The former, the basis of yoga is accumulating merit, hearing many teachings of the Four Noble Truths of the Great Accumulation Path. Generating or holding, that is, holding the mind without inversion by focusing on the many teachings heard. These two are the application. 1-751 Here, because of fully observing the form of the knowable, it is fire.

---

་ལོང་སྟེ་མང་དུ་ཐོས་པ་དེ་ལ་དམིགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །མཚན་མའམ་རྒྱུ་མཚན་ནི་མཉམ་པར་བཞག་པའི་རྣམ་ཤེས་ལ་ཤར་བའི་ཤེས་ བྱའི་དངོས་པོ་དང་འདྲ་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ཡང་དག་པའི་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པས་ན་སྣང་བ་སྟེ་མངོན་སུམ་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་མཐོང་ལམ་ གྱིས་བསྡུས་པའོ། །དེ་དག་ནི་ངོ་བོའོ། །གཉིས་པ་ནི་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་དང་སྣང་བ་འདི་ལ་དགོངས་ནས་རྣལ་འབྱོར་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་གདམས་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆེད་དུ་སྲན་ཐུབ་པས་ན་ བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ཚོགས་གཉིས་བསགས་པ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པས་ངེས་པར་བྱུང་བ་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་དང་མཐུན་པ་ཐོས་པས་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་མཉམ་པར་བཞག་པས་ཡིད་ལ་གནས་པ་ ཤེས་བྱའི་གཟུགས་བརྙན་མཐོང་བ་ནི་སེམས་ལས་ཐ་མི་དད་པས་ན་གཟུགས་བརྙན་དེ་ལ་དོན་གྱི་འདུ་ཤེས་ལྡོག་སྟེ་དྲོད་དོ། །དེ་ནས་སེམས་དེ་ཉིད་ཆོས་དང་དོན་ལྟ་བུར་སྣང་ངོ་ཞེས་རང་ གི་འདུ་ཤེས་ངེས་པར་གཟུང་བར་བྱ་སྟེ་རྩེ་མོའོ། །དེ་ལྟར་ནང་དུ་སེམས་ཉིད་ལ་སེམས་གནས་ནས་གཟུང་བ་ཡོང་ཡེ་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ་བཟོད་པའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ལྟོས་ས་གཟུང་བ་མེད་པས་འཛིན་པ་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ་ཆོས་མཆོག་གོ ། 1-752 དེ་ནས་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀའི་རང་བཞིན་དུ་མི་དམིགས་པར་རིག་ཅིང་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་སྟེ་མཐོང་ལམ་མོ་ཞེས་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་ལེགས་པར་གསུངས་སོ། །ཚིག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་ལེགས་པར་བཀའ་ བསྩལ་ཏོ། །ཡང་ན་ངོ་མཚར་བའམ་ངེས་གཟུང་ལ་ལན་གཉིས་བརྗོད་པ་སྟེ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ། ངོ་མཚར་བ་དང་རྩོད་པ་དང་། །ཁྲོ་དང་ཞུམ་དང་ངེས་གཟུང་དང་། །དད་དང་དགའ་བ་རྣམས་ལ་ ནི། །ཚིག་གཅིག་ལན་གཉིས་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་དྲངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་གནས་ངན་ལེན་ཅན་ཏེ། དག་པར་གནས་གྱུར་པ་སྟེ་དེར། །དེ་འདིའི་གནས་ཡོངས་གྱུར་པ་སྟེ། །ས་ནི་དང་པོ་ཡིན་པར་འདོད། ། ཅེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ།། །། སྤྱིའི་བདུན་པ་ལ་གཉིས་ལས་ཆོས་ལྔས་མཁས་པ་བཤད་པ་ནི་གནས་བརྟན་ཀུན་དགའ་བོས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤ་རིའི་བུ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་ནི་མྱུར་ དུ་འཛིན་ནོ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་མདོའི་དུམ་བུའི་གཞུང་འཛུགས་པ་ཆོས་གསུང་རབ་རྣམས་ལ་ཆོས་དེའི་བརྗོད་བྱ་ཤེས་བྱ་སོགས་ལ་མཁས་པས་མྱུར་དུ་འཛིན་ཏེ་མང་དུ་ཐོས་པས་ཚིག་དང་ཡི་གེའི་ཁོག་ ཁྲོལ་བས་སོ། །དོན་ལ་མཁས་པས་མང་དུ་འཛིན་ཏེ་ཆོས་མངོན་པ་དང་འདུལ་བ་དང་དེ་དག་གིས་མཚོན་པའི་མདོ་སྡེ་ལ་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་ཀྱི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པའི་ཕྱིར་དོན་གྱིས་ཚིག་འདྲེན་པས་སོ། ། 1-753 ཡི་གེ་ལ་མཁས་པ་ནི་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་པས་ན་ཀུན་མཁྱེན་ཞེས་སོགས་ངེས་པའི་ཚིག་བཟང་པོ

【現代漢語翻譯】 專注於廣聞，即是專注的禪定。'相'或'原因'是指在等持的意識中顯現的，類似於所知事物的影像，因為它是禪定本身的作用範圍。因為它能清晰地揭示真實的意義，所以是'顯現'，因為它是顯而易見的，所以被包括在見道之中。這些是它的本質。 第二，考慮到鏡子般的顯現，爲了區分瑜伽，爲了覺悟，菩薩積聚了無數劫的二資糧，必然會生起與法性相符的覺悟，通過聽聞如理作意，通過等持，心安住，見到所知事物的影像，因為與心無別，所以對影像的實有概念會消失，這就是'暖位'。然後，心本身會像法和事物一樣顯現，所以一定要把握自己的概念，這就是'頂位'。像這樣，內心安住於心本身，從而證悟到根本沒有可執持之物，這就是'忍位'。在此之後，因為沒有所依賴的執持，所以證悟到沒有能執持之物，這就是'世第一法'。 然後，證悟到能執和所執的自性不可得，並使其顯現，這就是'見道'，因此，從意義上來說，這是善說。從詞語上來說，這是善說。或者，對於驚歎或確定，會重複兩次。在《八千頌大釋》中引用道：'對於驚歎、爭論、憤怒、沮喪、確定、信仰和喜悅，應該重複一次詞語。'第二是惡趣，轉化為清凈的處所，即：'彼處是此處的完全轉化之處，地被認為是第一。'等等，廣為宣說。 總的來說，在第七部分中，從兩個方面來說，通過五法來解釋智者，即尊者阿難陀說：'具足五法的比丘能迅速掌握'等等，經文的片段建立論典，對於佛經等法，因為精通該法的所詮、所知等，所以能迅速掌握，因為廣聞，所以能通曉詞句和文字的結構。因為精通意義，所以能廣泛掌握，因為對於阿毗達磨和律藏，以及它們所代表的經藏，瞭解蘊、界、處等的自相和共相，所以能通過意義來引導詞句。 精通文字，因為通曉一切所知，所以'一切智'等是確定的美妙詞語。

【English Translation】 Focusing on extensive learning is the samadhi (concentration) of focusing on that. 'Sign' or 'reason' refers to the image that appears in the consciousness of equipoise, similar to an object of knowledge, because it is the very scope of samadhi. Because it clearly reveals the true meaning, it is 'appearance,' and because it is manifest, it is included in the path of seeing. These are its essence. Second, considering the mirror-like appearance, in order to distinguish yoga, for the sake of enlightenment, Bodhisattvas accumulate the two accumulations for countless eons, and the realization that accords with the nature of reality will necessarily arise. Through hearing, proper attention, through equipoise, the mind abides, and seeing the image of the object of knowledge, because it is non-different from the mind, the concept of reality in the image disappears, and this is the 'warmth stage.' Then, the mind itself appears as dharma and things, so one must grasp one's own concept, and this is the 'peak stage.' In this way, the mind itself abides in the mind, and thus one realizes that there is nothing to be grasped at all, and this is the 'patience stage.' After that, because there is no grasping to rely on, one realizes that there is no grasper, and this is the 'highest worldly dharma.' Then, realizing that the nature of both the grasped and the grasper is unobservable, and making it manifest, this is the 'path of seeing,' therefore, in terms of meaning, this is well-spoken. In terms of words, this is well-spoken. Or, for wonder or certainty, it is repeated twice. In the Great Commentary on the Eight Thousand Verses, it is quoted: 'For wonder, argument, anger, dejection, certainty, faith, and joy, a word should be repeated twice.' The second is the evil realms, transformed into a pure place, that is: 'That place is the complete transformation of this place, the earth is considered to be the first.' And so on, extensively explained. In general, in the seventh part, from two aspects, explaining the wise through the five dharmas, that is, Venerable Ananda said: 'A bhikshu (monk) endowed with the five dharmas quickly grasps,' etc., the passage of the sutra establishes the treatise. For the Dharma, such as the scriptures, because one is proficient in the expressed, the known, etc. of that Dharma, one can quickly grasp it, and because of extensive learning, one can understand the structure of words and letters. Because one is proficient in meaning, one can grasp extensively, because for the Abhidharma and the Vinaya, and the sutras they represent, one understands the self-characteristics and general characteristics of the skandhas (aggregates), dhatus (elements), ayatanas (sense bases), etc., one can guide the words through meaning. Proficient in letters, because one knows all knowable things, 'Omniscient,' etc., are definite and beautiful words.

---

་ལ་མཁོ་བའི་ཡི་གེ་ཤེས་པའོ། །ངེས་ཚིག་ལ་མཁས་པ་ནི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ལྗོངས་ཀྱི་མིང་ ལ་མ་ཞེན་པར་དོན་དང་མཐུན་པར་ཡི་གེ་སྣོན་པ་དང་སྒྱུར་བ་དང་མི་མངོན་པར་བྱེད་པ་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་གཞུང་དང་དོན་རིམ་པ་ལྟར་མ་ནོར་བར་འཛིན་པས་ན་ལེགས་ པར་ཟིན་པས་འཛིན་ཏོ། །སྔོན་མཐའ་དང་ཕྱི་མཐའ་གཉིས་ནི་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པས་བཞག་པ་སྟེ་ཕྱི་མཐའ་ཉིད་དགོངས་པའོ་གཞི་མཐུན་ནོ། །དེ་ལ་མཁས་པས་ཟིན་པ་ཆུད་མི་གསོན་ཏེ་སྔར་བཟུང་བས་ ཟིན་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཕྱིས་ཕྱི་མཐའ་དགོངས་པ་རྟོགས་པས་ཐོས་པ་ཙམ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བར་བྱ་བ་ཤེས་པས་བཟུང་བའི་སྙིང་པོ་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དེར། དོན་ཤེས་པས་ནི་ཆོས་ རྣམས་ཀུན། །གཟིངས་དང་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་རིག ཐོས་པས་ཆོག་པར་འཛིན་སྤོང་བ། །དེས་ན་ཆོས་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་ནོ། །ཆོས་ལ་གནས་པ་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི། བཙུན་པ་ཆོས་ལ་གནས་པའི་དགེ་སློང་ཞེས་བརྗོད་དོ་ཞེས་པའི་མདོ་དེར་ཐོས་བསམ་གྱི་སྦྱོར་བ་རྐྱང་པས་རྣལ་འབྱོར་སོགས་བོར་བའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པའི་ཆོས་མི་རྟོགས་པས་ན་ཆོས་ལ་གནས་པ་གང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་སྒོམ་པའི་སྦྱོར་བ་འབའ་ཞིག་གིས་ཀྱང་བསྟན་པའི་ཆོས་ལ་མ་བརྟེན་པས་ན་ཆོས་ཀྱིས་གནས་པ་རྫོགས་པ་མིན་པར་བཞག་ཅིང་། 1-754 ཐོས་བསམ་དང་སྒོམ་པ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་ཏེ་གནས་ན་ཆོས་ཀྱིས་གནས་པར་ཤེས་པར་མཛད་དེ། འདི་ལ་དགེ་སློང་མདོའི་སྡེ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའི་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀུན་ཆུབ་པར་བྱེད་ རང་ཁ་འདོན་བྱེད་གཞན་ལ་སྦྱིན་པར་བྱེད་རྟོག་པ་མང་བ་ཞེས་དང་དེ་ནས་ཕྱིས་རྣལ་འབྱོར་མི་འདོར་ཞེས་སོགས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེ་གསུམ་ནི་དབུས་མཐར། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྒྲུབ་པར་དང་། དེ་ ཡང་། ཡི་གེ་འདྲི་མཆོད་སྦྱིན་པ་དང་། །ཉན་དང་ཀློག་དང་འཛིན་པ་དང་། །འཆད་དང་ཁ་འདོན་བྱེད་པ་དང་། །དེ་སེམས་པ་དང་སྒོམ་པའོ། །ཞེས་པའི་ཆོས་སྤྱོད་བཅུ་དང་ལྡན་པར་གསུངས་སོ། །མདོའི་དོན་ བཤད་པ་ནི་ཀུན་ཆུབ་པར་བྱེད་པའམ་འཛིན་པ་དད་པས་ཚིག་དོན་དང་གླེགས་བམ་རང་ལ་ཡོད་པར་བྱེད་པ་དང་ཁ་འདོན་ཚིག་བཟུང་བ་སླར་གོམས་པར་བྱེད་པ་དང་། བཤད་པར་འོས་པ་རྣམས་ ལ་བཤད་པས་ཐོས་བྱུང་དང་རྟོག་པ་མང་པས་བསམ་བྱུང་དུ་བལྟའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་མདོར་བསྟན་ཏེ་བཤད་པ་ནི། རྒྱན་དུ། དེ་ལ་རྟག་ཏུ་བྱ་བ་དང་། །གུས་པར་བྱས་ཏེ་སྦྱར་བར་བྱ། ། ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་ནི་རྣལ་འབྱོར་མི་འདོར་ཞེས་པར་བསྟན་ཏོ། །རྟག་སོགས་སུ་མ་ལོག་པར་ནི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མི་འདོར་ཞེས་སོ། །ཆོག་པར་མི་འཛིན་པ་ནི་ནང་དུ་སེམས་ཞི་གནས་སུ་བྱེད་པ་མི་འདོར་ཞེས་པའི་མདོའི་ཚིག་གིས་བསྟན་ཏེ་དེའང་རོ་མྱངས་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་པོ་ཁོ་ནས་ངོམས་པས་རོ་མི་མྱང་བ་དང་གོང

【現代漢語翻譯】 精通文字是瞭解所需的文字。精通詞義是指不執著于自身語言的名稱，而是瞭解如何根據意義增、刪、隱文字。通過這兩點，可以按順序正確地理解經文和意義，因此能夠很好地掌握。前際和后際是相互依存而設立的，指的是后際，是共同的基礎。精通者掌握后不會浪費，因為依靠先前掌握的法，後來理解后際，所以知道必須從聽聞中產生，爲了獲取所掌握的精華。正如《莊嚴經論》所說：『通過了解意義，一切法都應被視為如筏。放棄滿足於聽聞，因此被稱爲了解法。』這與經文相符。關於安住於法，分為兩部分，直接的是：『比丘被稱為安住於法的比丘。』在那部經中，僅僅通過聞思的結合，就放棄了瑜伽等，因此不理解究竟的法，所以安住於法是不圓滿的。僅僅通過禪修的結合，又不依賴於教法的法，所以安住於法是不圓滿的。如果依賴於聞思和禪修兩者而安住，就被認為是安住於法。對於此，比丘要通達《律藏》、《經藏》和《調伏藏》等一切法，自己唸誦，佈施給他人，進行許多思辨。之後，不捨棄瑜伽等，這是佛陀的教誨。這三者在《中邊分別論》中是：『作意是爲了成就。』 還有：『書寫、供養、佈施，聽聞、讀誦、受持，講說、唸誦，思維和禪修。』這說明了具備十種法行。解釋經文的意義是：完全通達或受持，以信心使詞義和經卷存在於自身中，唸誦是反覆熟悉所掌握的詞句，為應說法者講說，通過聽聞產生和通過許多思辨產生來觀察。簡要地指示『三摩地』，解釋是：在《莊嚴經論》中說：『對此，應恒常行持，恭敬地結合。』這表明不捨棄瑜伽。不退轉于恒常等，是不捨棄作意。不滿足於此，是不捨棄內心寂止，這由經文的詞句表明。如果品嚐了滋味，僅僅滿足於最初的三摩地，就不品嚐滋味和更高境界。

【English Translation】 Knowing the letters is to know the letters needed. Being skilled in etymology means not being attached to the name of one's own language, but knowing how to add, subtract, and conceal letters in accordance with the meaning. Through these two, one can correctly understand the scriptures and meanings in order, so one can grasp them well. The prior and posterior limits are established in dependence on each other, referring to the posterior limit, which is the common basis. The skilled one does not waste what is grasped, because relying on the dharmas grasped earlier, one later understands the posterior limit, so one knows that it must arise from hearing, in order to obtain the essence of what is grasped. As it says in the Ornament for Clear Realization: 'By understanding the meaning, all dharmas should be regarded as like a raft. Abandoning satisfaction with hearing, therefore it is called understanding the Dharma.' This is in accordance with the scriptures. Regarding abiding in the Dharma, it is divided into two parts, the direct one being: 'A bhikshu is called a bhikshu who abides in the Dharma.' In that sutra, merely through the combination of hearing and thinking, one abandons yoga etc., therefore one does not understand the ultimate Dharma, so abiding in the Dharma is not complete. Merely through the combination of meditation, one does not rely on the Dharma of the teachings, so abiding in the Dharma is not complete. If one abides relying on both hearing, thinking, and meditation, it is known as abiding in the Dharma. For this, the bhikshu should fully understand all the dharmas of the Vinaya Pitaka, Sutra Pitaka, and Abhidhamma Pitaka, recite them himself, give them to others, and engage in much speculation. Afterwards, do not abandon yoga etc., this is the Buddha's teaching. These three are in the Madhyantavibhaga: 'Attention is for accomplishment.' Also: 'Writing, offering, giving, hearing, reading, holding, speaking, reciting, thinking, and meditating.' This explains possessing the ten practices of Dharma. Explaining the meaning of the sutra is: fully understanding or holding, making the words and meanings and scriptures exist in oneself with faith, reciting is repeatedly familiarizing oneself with the words one has grasped, speaking to those who should be spoken to, and observing through what arises from hearing and what arises from much speculation. Briefly indicating 'samadhi', the explanation is: In the Ornament for Clear Realization it says: 'For this, one should always practice, combining with reverence.' This shows not abandoning yoga. Not turning back to constancy etc., is not abandoning attention. Not being satisfied with this, is not abandoning inner peace, this is shown by the words of the sutra. If one has tasted the flavor, merely being satisfied with the initial samadhi, one does not taste the flavor and higher states.

---

་ནས་གོང་དུ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ལ་སྦྱོར་བས་སོ།། །། 1-755 བརྒྱད་པ་ལ་བདུན། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྡེ་སྣོད་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་དེ་ཟབ་རྒྱས་སུ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ཁ་ཅིག་མི་མོས་པའི་རྒྱུ། ཁ་ཅིག་མོས་ཀྱང་ངེས་པར་མི་འབྱུང་ བའི་རྒྱུ། དེར་ཆོས་ཀུན་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་སོགས་སུ་བཤད་པའི་དགོངས་པ་དེར་ཆོས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕན་ཡོན་དེ་མཆོད་པར་འོས་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་ པོར་སྔར་བསྟན་ཞིང་དེ་ཉིད་ལ་མདོ་གཞན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྡེ་སྣོད་ཅེས་ཀྱང་གསུངས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ཞེས་བརྗོད་ཅེ་ན། དེ་དང་ཐེག་བསྡུས་སུ། དེ་གྲངས་དེ་ ཡི་མཚན་ཉིད་རིམ། །ངེས་ཚིག་གོམས་བྱའི་ཡོན་ཏན་དང་། །རབ་དབྱེ་བསྡུ་དང་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །ཡོན་ཏན་ཕན་ཚུན་རྣམ་ངེས་ཤེས། །ཞེས་གསུངས་པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དེར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཤེས་བྱའི་ དངོས་པོ་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བཟོད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྣམས་ཤེས་བྱའི་དོན་འདིར་བཅུས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ནི་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ ཉིད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ། དྲུག་ཏུ་གྲངས་ངེས་པ་ནི་གསུམ་ལས་མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོས་གཞག་པ་ནི་མི་འཕགས་པའི་རྒྱུ་ལོངས་སྤྱོད་དང་ཁྱིམ་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་པོར་རིམ་པ་ལྟར་དང་པོ་གཉིས་དང་། 1-756 འཕགས་ཀྱང་ལྡོག་པའི་རྒྱུ་འཁོར་བ་པའི་ལོག་སྒྲུབ་ལས་བྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཡུན་རིང་པོར་དགེ་བ་ལ་སྐྱོ་བའི་གཉེན་པོ་གཉིས་དང་། འཕགས་ཤིང་མི་ལྡོག་ཀྱང་ཉམས་པའི་རྒྱུ་རྣམ་གཡེང་དང་ཤེས་ རབ་འཆལ་བའི་གཉེན་པོར་གཉིས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་འགྲུབ་པའི་གཞིའི་གནས་ཀྱིས་ངེས་པ་ནི་མི་གཡེང་བའི་རྒྱུ་བཞིས་མི་གཡེང་བ་གཅིག་འགྲུབ་ཅིང་དེ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ ཇི་ལྟ་བར་ཤེས་པས་སྟོབས་སོགས་འགྲུབ་པས་སོ། །སེམས་སྨིན་པ་དང་མཐུན་པས་ངེས་པ་ནི། རྒྱན་དུ། མི་ཕོངས་པ་དང་རྣམ་མི་འཚེ། །འཚེ་བཟོད་བྱ་བས་མི་སྐྱོ་དང་། །མཉམ་བཞག་གྲོལ་ཆེད་གདམས་ པས་སྨིན། །གཞན་གྱི་དོན་ནི་རང་དོན་ནོ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །མཚན་ཉིད་ལ་སྤྱིའི་ནི་དམ་པ་དྲུག་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་པས་རྟེན་དམ་པ་དང་། དངོས་པོའམ་གཞི་ཀུན་ལ་ཀུན་ ཏུ་སྤྱོད་པས་གཞི་དང་། སེམས་ཀུན་ལ་ཕན་བདེའི་ཆེད་དུ་བྱས་པས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་། འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པས་ཟིན་པས་ཐབས་མཁས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོས་པས་བསྔོ་བ་དང་། སྒྲིབ་ པ་གཉིས་དག་པར་བྱེད་པས་རྣམ་པར་དག་པ་དམ་པའོ། །དེས་ན་མུ་བཞི་ནི་སྦྱིན་པ་ཡིན་ལ་ཕར་ཕྱིན་མིན་པ་ནི་དེ་དམ་པ་དྲུག་དང་བྲལ་བའོ། །བཟློག་པ་དམ་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་ཚུལ་ཁྲི

【現代漢語翻譯】 從以上可知，通過止觀雙運可以達到寂止和勝觀。 第八部分分為七個小節。將甚深廣大的波羅蜜多歸入經藏的原因，即顯示其深廣的原因。有些是不信服的原因，有些是信服但不一定產生的原因。 其中，一切法無自性等教義的意圖，在於對法的等持的利益是值得供養的原因。第一點是，甚深廣大先前已在大乘中闡述，並且在其他經典中也被稱為菩薩的波羅蜜多藏，那麼為什麼要這樣說呢？ 因為它與《攝大乘論》相符。《攝大乘論》中說：『彼數量及彼，體性次第等，決定詞串習，功德及差別，攝及不相符，功德互決定。』因為甚深廣大已在那裡闡述。在此，關於所知事物，佈施、持戒、忍辱、精進、禪定和智慧的波羅蜜多，對所知之義的確定，正如聖者導師所說的那樣。 六度的數量確定，是因為與三者不相符，並且通過對治來安立。不相符的是，對於凡夫的享樂和對家庭的執著，依次以最初的兩種對治。 即使是聖者，也有退轉的原因，即輪迴者的邪命所生的痛苦，以及對於長期行善的厭倦，以這兩種對治。即使是聖者且不退轉，也有衰退的原因，即散亂和智慧邪僻，以這兩種對治。成就佛法的根本在於，以不散亂的四種原因成就一種不散亂，並依此如實了知法的真如，從而成就力量等。 與成熟心相符的確定是，如《寶性論》中所說：『不貧無惱害，忍害不厭倦，等持為解脫，教誨令成熟，利他即自利。』就是通過這種方式。體性的共同特點是六種殊勝，即依靠菩提心而成為所依殊勝，對一切事物或基礎普遍適用而成為基礎，爲了利益一切眾生而成為目的，不執著三輪而成為方便善巧，迴向于大菩提而成為迴向，以及使二障清凈而成為清凈殊勝。 因此，四句是，佈施是但不是波羅蜜多，因為它不具備六種殊勝。反之，具備六種殊勝的持戒等才是波羅蜜多。

【English Translation】 From the above, it is known that through the union of Shamatha (calm abiding) and Vipassana (insight), one can achieve quiescence and clear seeing. The eighth part is divided into seven sections. The reason for including the profound and vast Paramitas in the Sutra Pitaka is to show the reasons for its depth and breadth. Some are reasons for disbelief, and some are reasons for belief but not necessarily arising. Among them, the intention of the teachings such as all dharmas being without self-nature is that the benefit of Samadhi (concentration) on the Dharma is a worthy cause for offering. The first point is that the profound and vast has been previously explained in the Mahayana, and in other sutras it is also called the Bodhisattva's Paramita Pitaka, so why is it said like this? Because it is in accordance with the Abhisamayalankara. The Abhisamayalankara says: 'Their number and their, nature, order, etc., definitive words, practice, qualities, and distinctions, inclusion and non-conformity, qualities mutually determined.' Because the profound and vast has been explained there. Here, regarding the objects of knowledge, the Paramitas of generosity, ethics, patience, diligence, concentration, and wisdom, the determination of the meaning of knowledge, is as the noble teacher said. The determination of the number of six Paramitas is because they are not in accordance with the three, and they are established through antidotes. What is not in accordance is that for the enjoyment of ordinary people and attachment to family, the first two are used as antidotes in order. Even for a noble person, there are reasons for regression, namely the suffering arising from the wrong livelihood of those in Samsara (cyclic existence), and weariness of doing good for a long time, these two are antidotes. Even for a noble person who does not regress, there are reasons for decline, namely distraction and perverted wisdom, these two are antidotes. The foundation for accomplishing the Dharma of the Buddha lies in accomplishing one non-distraction through the four causes of non-distraction, and relying on this to truly know the suchness of Dharma, thereby accomplishing powers and so on. The determination that is in accordance with the maturing of the mind is, as stated in the Ratnagotravibhāga: 'Not poor, without harm, enduring harm without weariness, Samadhi for liberation, teaching to mature, benefiting others is benefiting oneself.' It is in this way. The common characteristic of the nature is the six superiorities, namely relying on the Bodhicitta (mind of enlightenment) to become the superior support, universally applying to all things or foundations to become the foundation, doing it for the benefit of all beings to become the purpose, not being attached to the three wheels to become skillful means, dedicating it to the great Bodhi (enlightenment) to become the dedication, and purifying the two obscurations to become the pure superiority. Therefore, the four sentences are: generosity is but is not a Paramita, because it does not possess the six superiorities. Conversely, ethics and so on that possess the six superiorities are Paramitas.

---

མས་སོགས་ཏེ་དེ་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། ། 1-757 གཉིས་ཡིན་དེ་དམ་པ་དྲུག་ལྡན་ནོ། །གཉིས་མིན་དམ་དྲུག་དང་བྲལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་སོ། །གཞན་ལྔའང་ཇི་རིགས་སུ་སྦྱར་ཏེ་དེས་ན། བསེ་རུ་ལྟ་བུ་རྣམས་ལ་ནི། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་མིང་ ཡང་མེད། །བཅོམ་ལྡན་ཉག་ཅིག་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །དྲུག་གི་སྤྱི་ལ་བཞུགས་པ་ལགས། །ཞེས་བཤད་སྦྱར་དུ་དྲངས་སོ། །སོ་སོའི་ནི་ཡུལ་དུ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་དང་གདུང་བ་མེད་པ་དང་འཁྲུག་པ་མེད་ པ་དང་དགེ་བ་སྡུད་པ་དང་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་དང་རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །གོ་རིམ་ནི། སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ཕྱི་མ་སྐྱེ་ཞེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་འབྱུང་བ་ ལྟར་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལ་མ་ཆགས་པ་དང་། གཤེའང་སླར་མི་གཤེ། ཁྲོས་ཀྱང་སླར་མི་ཁྲོ། མཚང་བྲུས་ཀྱང་སླར་མི་འབྲུ། །བརྡེགས་ཀྱང་སླར་མི་རྡེག་པའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་པ་དང་གནོད་ པ་ལ་སྲོན་པ་དང་། སྒོམ་པ་ལ་འབད་པ་དང་། སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལ་རིམ་པ་ལྟར་ཕྱི་མ་ལྔ་འབྱུང་བས་སོ། །ངེས་པའི་ཚིག་ནི་ལོ་ཀ་བ་དང་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་བའི་ སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་ཀུན་ལས་ཕུལ་ཏུ་བྱུང་བར་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བས་ནའོ། །སོ་སོའི་ནི་དེ་ཉིད་དུ། དབུལ་བ་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །བསིལ་བ་འཐོབ་དང་ཁྲོ་བཟོད་དང་། །མཆོག་ལ་སྦྱོར་དང་ཡིད་འཛིན་དང་། ། 1-758 དོན་དམ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་བཤད་དོ། །ཞེས་ཏེ་བསིལ་བ་ནི་བདེ་འགྲོ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནོ། །མཆོག་ལ་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ལའོ། །ཡང་རང་རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་སེལ་བས་ ན་དེ་དང་དེའོ། །སྒོམ་པ་ནི་ལྔ་སྟེ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བ། སྒོམ་པ་ནི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་གྱིས་དྲུག་པོ་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །མོས་པས་སྒོམ་པ་ནི་དྲུག་པོ་ལ་དད་པས་ ཡིད་ཆེས་པ་དང་འདུན་པས་སྒྲུབ་པར་འདོད་པ་སྟེ། གཞན་ལ་ཕན་པ་མཐུ་མེད་ཀྱང་། །དེ་ཡི་བསམ་པ་རྟག་ཏུ་བྱ། །གང་ལ་བསམ་པ་དེ་ཡོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལ་དོན་གྱིས་ཞུགས། །ཞེས་ བཤད་སྦྱར་དུ་དྲངས་སོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྒོམ་པ་ལ་རོ་མྱང་བ་ནི་དྲུག་ལ་ཡོན་ཏན་དུ་ལྟ་བ་དང་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་རང་ངམ་གཞན་ལ་གནས་པའི་དྲུག་ལ་དགའ་བ་དང་ མངོན་པར་དགའ་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དྲུག་པོ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་ཏེ་དེ་དང་མི་འབྲལ་བར་སྨོན་པ་སྟེ་དེ་གསུམ་བསམ་པ་དྲུག་གིས་ཟིན་པར་སྒོམ་པའོ། །དེའི་མི་ངོམས་ པའི་བསམ་པ་ནི་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་གསུམ་མམ་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་ཇི་སྙེད་ཀྱིས་འཚང་རྒྱ་བ་དེ་སྙེད་ཀྱི་དུས་སྐད་ཅིག་ཏུ་བྱས་པ་བསྒྲེས་པའི་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་དེ་སྙེད་དུ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་རང་གི་ལུས་རེ་རེ་དང་། 1-759 ཞིང་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་གསེར་དངུལ་བ

【現代漢語翻譯】 等等，這完全是物質佈施的範疇。 二者是指具備六種圓滿的（波羅蜜多）狀態。非二者是指不具備六種圓滿的戒律等。其餘五種也應以此類推。因此，對於貝魯（一種寶石）等來說，甚至連六度（波羅蜜多）的名稱都沒有。 世尊（Bhagavan）獨自安住於六度（波羅蜜多）的總體之中。』這是引用的解釋。 各自的特點是：完全施捨于各自的境域，沒有痛苦，沒有爭鬥，積累善業，心無旁騖，以及完全辨別。 次第是：如《經莊嚴論》所說，『前者依賴於後者而生』，即不執著于享樂，被激怒也不反擊，被責罵也不回罵，被打也不還手，具備四種沙門（修行者）的品德，忍受傷害，努力修行，以及次第地將心安住于平靜之中，后五者由此而生。 確切的詞義是：從聲聞（Śrāvaka）、獨覺（Pratyekabuddha）的佈施等一切善行中脫穎而出，到達彼岸。 各自的意義在於：『爲了捨棄貧困，獲得清涼，忍受憤怒，與殊勝結合，保持專注，以及爲了證悟究竟的智慧而宣說。』清涼是指善趣和禪定（Samadhi）。殊勝是指善法。 此外，各自還能消除與自身不相符的果報，因此是『那個』和『那個』。 禪修有五種：與一切行為結合。禪修是通過結合實際、專注和後續三個方面來修持六度（波羅蜜多）。 以信心禪修是指對六度（波羅蜜多）以信仰來確信，以意願來渴望成就。即使對他人沒有實際幫助，也應始終保持這種想法。無論對什麼有這種想法，實際上就已經進入了那個狀態。』這是引用的解釋。 用心禪修，品嚐禪修的滋味，是指看到六度（波羅蜜多）的優點，並隨喜讚歎自己或他人所擁有的六度（波羅蜜多），對六度（波羅蜜多）感到歡喜和極度歡喜，並祈願六度（波羅蜜多）變得特別殊勝，與它們永不分離。這三種想法被六種思維所包含而進行禪修。 對其永不滿足的思維是：以無數劫（Kalpa）或三十三個（劫）來成佛，將如此漫長的時間視為一瞬間，並將無數劫（Kalpa）乘以無數個瞬間，在每一個瞬間都擁有自己的身體，以及 以恒河沙數（Ganges）的土地充滿七寶，黃金、白銀、

【English Translation】 Etc., which is entirely under the domain of material giving. The two refer to the state of possessing six perfections (Pāramitā). The non-two refers to discipline, etc., that lacks the six perfections. The other five should also be applied accordingly. Therefore, for things like beru (a type of gem), there isn't even the name of the six perfections (Pāramitā). The Bhagavan (Blessed One) dwells alone in the generality of the six perfections (Pāramitā).』 This is the explanation cited. Their individual characteristics are: completely giving to their respective realms, being without suffering, being without conflict, accumulating merit, being single-minded, and having the characteristic of completely distinguishing. The order is: as it appears in the Ornament of the Sutras, 'The latter arises dependent on the former,' that is, not being attached to enjoyment, not retaliating when angered, not reviling when reviled, not striking back when struck, possessing the four qualities of a śrāmaṇa (ascetic), enduring harm, striving in meditation, and the latter five arise in sequence by settling the mind equally. The definitive meaning is: surpassing all virtues such as the giving of Śrāvakas (Hearers), Pratyekabuddhas (Solitary Buddhas), etc., going to the other shore. Their individual meanings are: 'It is taught for abandoning poverty, obtaining coolness, enduring anger, uniting with the supreme, maintaining mindfulness, and for realizing ultimate wisdom.' Coolness refers to happy rebirths and Samadhi (concentration). The supreme refers to virtuous Dharma. Furthermore, each eliminates the results that are incompatible with itself, hence 'that' and 'that'. Meditation is fivefold: combining with all activities. Meditation is practicing the six perfections (Pāramitā) through the three aspects of combination, actual practice, and subsequent practice. Meditating with faith is believing in the six perfections (Pāramitā) with faith and desiring to accomplish them with aspiration. Even if there is no actual benefit to others, one should always maintain this thought. Whatever has this thought, actually enters into that state. This is the explanation cited. Meditating with the mind, savoring the taste of meditation, is seeing the qualities of the six perfections (Pāramitā), rejoicing and praising the six perfections (Pāramitā) that reside in oneself or others, being delighted and extremely delighted with the six perfections (Pāramitā), and wishing that the six perfections (Pāramitā) become particularly excellent, never separating from them. These three thoughts are meditated upon encompassed by the six thoughts. The thought of never being satisfied with it is: becoming enlightened in three countless eons (Kalpa) or thirty-three (eons), regarding such a long time as a moment, and multiplying countless eons (Kalpa) by countless moments, having one's own body in each moment, and filling the land with seven precious jewels as numerous as the sands of the Ganges River, gold, silver,

---

ཻ་ཌཱུཪྻ་དང་སྤུག་དང་ཤེལ་དང་རྡོའི་སྙིང་པོ་དང་། མུ་ཏིག་དམར་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བཀང་སྟེ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ལ་འབུལ་བས་ མི་ཚིམ་པ་དང་། དུས་དེ་སྲིད་ཁོ་ནར་སྟོང་གསུམ་མེས་ཡོངས་སུ་གང་བར་སྤྱོད་ལམ་བཞི་བྱེད་ཅིང་ཡོ་བྱད་ཅིའང་མེད་ཀྱང་ཕྱི་མ་ལྔ་མངོན་དུ་བྱེད་པས་མི་ངོམས་པའོ། །བསམ་པ་དེ་བྱང་ ཆུབ་སྙིང་པོ་ལ་གནས་ཀྱི་བར་དུ་མི་འདོར་བ་ནི་རྒྱུན་རིང་བའི་བསམ་པའོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གིས་འགྲོ་བ་ལ་ཕན་འདོགས་པ་པོ་དེ་དགའ་ཡི་ཕན་བཏགས་པའི་འགྲོ་བ་དེ་དེ་ཙམ་དུ་ མི་དགའ་བ་ནི་དགའ་བའི་བསམ་པའོ། །ཕན་འདོགས་པའི་བསམ་པ་ནི་དྲུག་གིས་ཕན་བཏགས་པའི་འགྲོ་བ་དེ་རྣམས་བདག་ལ་དགེ་བའི་གྲོགས་སུ་གྱུར་པས་ཤིན་ཏུ་ཕན་འདོགས་པར་མཐོང་གི བདག་འགྲོ་ བ་དེ་རྣམས་ལ་དེ་ལྟ་མིན་པར་སེམས་པའོ། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གིས་དགེ་བ་བསགས་པ་རྣམས་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་ནི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བསམ་པའོ། །དགེ་བའི་བསམ་པ་དྲུག་གི་དགེ་ བ་རྣམས་སེམས་ཅན་ཀུན་དང་ཐུན་མོང་དུ་བྱས་ཏེ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བའོ། །གང་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སྒོམ་པ་བསམ་པ་དྲུག་གིས་ཟིན་པ་འདི་ཐོས་ཏེ་སེམས་དང་བ་དེ་རྣམས་ཀྱང་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་སྐྱེ་ཞིང་སྡིག་པ་ཀུན་བཤིག་པར་འགྱུར་ན་རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་ལྟ་ཅི་སྨོས། 1-760 རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་རེ་རེ་ལ་གསུམ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་སྦྱིན་ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་པས། །མདོ་སོགས་ཡང་དག་ཇི་བཞིན་སྟོན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱིས་སམ་ནོར་པར་འཆད་པ་ནི་རང་གི་དགེ་བ་ཉམས་ བྱེད་དོ། །ཅེས་དང་། ཟང་ཟིང་གི་དང་མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ་རྣམས་དང་སྡོམ་པ་དང་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་དང་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་རྣམས་དང་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་དང་དུཿཁ་ དང་དུ་ལེན་པ་དང་ཆོས་ལ་ངེས་པར་རྟོག་པ་རྣམས་དང་གོ་ཅ་དང་སྦྱོར་བ་དང་མ་ཞུམ་ཞིང་མི་འཁྲུགས་ལ་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པ་རྣམས་དང་། མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པ་ དང་ཡོན་ཏན་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་རྣམས་དང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་སྦྱོར་བ་དང་རྣམ་མི་རྟོག་དང་དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་རྣམས་སོ། །བསྡུས་པ་ནི་ དགེ་བའི་ཆོས་ཀུན་གྱིས་འདི་དྲུག་བསྡུས་ཤིང་འདི་དྲུག་གིས་ཀྱང་དེ་རྣམས་བསྡུས་ཏེ། དེའི་མཚན་ཉིད་དད་སོགས་རྣམས་དེ་དང་མཐུན་པ་དང་སྟོབས་བཅུ་སོ་སོའི་འབྲས་བུས་བསྡུས་པའོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ ལ་སེར་སྣ་དང་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཁྲོ་བ་དང་ལེ་ལོ་དང་རྣམ་གཡེང་དང་འཆལ་བའི་ཤེས་རབ་རྣམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་དེའི་མཚན་ཉིད་དང་། མ་དད་པ་སོགས་དེའི་གཞི་དང་གཡོ་བ་ལ་སོགས་པ་དེའི་འབྲས་བུས་བསྡུས་སོ། ། 1-761 ཡོན་ཏན་ནི་ཕྱུག་པོ་དང་བདེ་འགྲོ་དང་གཡོག་འཁོར་མང་བ་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་འགྲུབ་

【現代漢語翻譯】 用金、銀、珊瑚、琥珀、珍珠、綠松石、琉璃、水晶、寶石和紅珍珠等裝滿，供養諸佛也不滿足。在那樣的狀態下，即使三千世界充滿火焰，行住坐臥四種威儀，即使沒有任何資具，顯現后五根（眼、耳、鼻、舌、身）也不滿足。這種發心直到安住于菩提心（byang chub snying po）之前都不捨棄，是長時的發心。 以六度（ཕར་ཕྱིན་དྲུག་）饒益有情，利益他人的菩薩，對於所饒益的有情不感到滿足，是歡喜的發心。饒益他人的發心是，以六度饒益的那些有情成為我的善知識，我認為他們對我非常有益，而不是我為他們做了什麼。以六度積累的善根迴向給一切有情，是偉大的自性發心。以六度的善根與一切眾生共同分享，迴向圓滿菩提。 如果有人聽聞菩薩以六種發心所攝持的意念修法，心生歡喜，也能獲得無量功德，摧毀一切罪業，更何況是真正的菩薩呢？ 詳細區分，每一個都有三種：法佈施不是煩惱性的，如實宣說經等。以煩惱心或錯誤地講解，會損害自己的善根。還有，財物佈施、無畏佈施，以及戒律、善法、攝法、利益有情，對於損害不以為意，接受痛苦，以及對法確定地思考，以及衣服和結合，不怯懦、不迷惑、不自滿，以及安住在現法中的安樂，以及顯現功德，以及成辦有情之事，以及不分別的結合，以及不分別和隨之獲得的等等。 總而言之，一切善法都包含這六度，這六度也包含一切善法。它們的體性是信心等，與此相應，以及十力的各自果所包含。與此不相應的方面是慳吝、破戒、嗔恚、懈怠、散亂和惡慧，一切煩惱都以它們的體性和不信心等為基礎，動搖等是它們的果所包含。 功德是富有、善趣、擁有眾多僕從和圓滿事業。

【English Translation】 Filling with gold, silver, coral, amber, pearls, turquoise, lapis lazuli, crystal, gems, and red pearls, offering to the Buddhas is not satisfying. In that state, even if the three thousand worlds are filled with fire, practicing the four conducts (walking, standing, sitting, lying down), even without any resources, manifesting the latter five senses (eye, ear, nose, tongue, body) is not satisfying. This aspiration, until abiding in the heart of Bodhi (byang chub snying po), is not abandoned, it is a long-lasting aspiration. Benefiting sentient beings with the six perfections (ཕར་ཕྱིན་དྲུག་), the Bodhisattva who benefits others is not satisfied with the sentient beings he has benefited, it is the aspiration of joy. The aspiration to benefit others is that those sentient beings benefited by the six perfections become my virtuous friends, I think they are very beneficial to me, not what I have done for them. Dedicating the merits accumulated by the six perfections to all sentient beings is the aspiration of the great self-nature. Sharing the merits of the six perfections with all sentient beings, dedicating to perfect Bodhi. If someone hears the practice of mindfulness held by the six aspirations of the Bodhisattva, and rejoices, they can also obtain immeasurable merits and destroy all sins, let alone a real Bodhisattva? In detail, each has three: Dharma giving is not afflicted, truthfully explaining the sutras, etc. Explaining with afflicted mind or wrongly will damage one's own merits. Also, giving of wealth, giving of fearlessness, as well as discipline, virtue, gathering Dharma, benefiting sentient beings, not caring about harm, accepting suffering, and definitely thinking about Dharma, as well as clothing and combination, not being timid, not being confused, not being content, as well as dwelling in comfort in the present Dharma, as well as manifesting qualities, as well as accomplishing the affairs of sentient beings, as well as non-discriminating combination, as well as non-discrimination and what is obtained after it, and so on. In short, all virtuous Dharmas include these six perfections, and these six perfections also include all virtuous Dharmas. Their nature is faith, etc., corresponding to this, and included by the respective fruits of the ten powers. Aspects that are not in harmony with this are stinginess, immoral conduct, anger, laziness, distraction, and evil wisdom, all afflictions are based on their nature and lack of faith, etc., and shaking, etc., are included in their fruits. The merits are wealth, good rebirth, having many servants, and accomplishing the end of actions.

---

པ་དང་། གནོད་པ་ཆུང་བ་དང་། རིག་པའི་གནས་ཀུན་ལ་མཁས་པ་རྣམས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་ཅིང་ བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་གི་བར་དུ་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་དོན་བྱ་བར་ཉེ་བར་གནས་པ་རྣམས་སོ། །ཕན་ཚུན་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་གྱིས་ཕར་ཕྱིན་ཀུན་རེ་རེའི་སྒྲར་བསྟན་པ་ རྡོ་རྗེ་གཅོད་པར། སྦྱིན་པ་གཅིག་པུ་བསྟན་པ་སོགས་ཅི་ལ་དགོངས་ཞེ་ན། རེ་རེ་ལ་སྦྱོར་བ་ན་དྲུག་ཀ་ཚང་བ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ་དང་པོ་ལ་གཏོང་བ་དང་དེ་ལ་གནོད་པ་ སྡོམ་པ་དང་ཕོངས་པ་སོགས་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་དང་། དེ་ལ་སྤྲོ་བ་དང་། དེ་ལ་སེམས་གནས་པ་དང་དེའི་རྒྱུ་འབྲས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའོ། །དེ་ལྟར་གཞན་ལའང་ཇི་རིགས་པར་སྦྱར་ ཞིང་ལྔ་ཀའི་སྦྱིན་པ་ནི་མི་འཇིགས་པའི་འམ་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ལྔ་པོ་འཇོག་པས་སོ། །ཡང་ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་མི་འཇིགས་ཚུལ་དུ་རྣམ་ཕྱེ་ན། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་སྦྱིན་པའི་བདག་ ཉིད་ཡིན། །ཞེས་བཤད་སྦྱར་དྲངས་པ་དང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་འགྲེལ་དུ། །དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཀ་སྡུད་པར་བཤད་པ་སོགས་སོ། །ཡང་ན་འདི་ནས་བརྩམས་ཏེ་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ནི་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་བར་འགྲེལ་པའི་མི་ཤར་ན་འགྲེལ་པ་བལྟ་སྟེ་བཤད་དོ། ། 1-762 འདི་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལྟར་བཤད་པར་བྱ་སྟེ་གྲངས་ངེས་པ་ནི་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་སྒྲུབ་པ་དང་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ངེས་ལེགས་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་སྒྲུབ་པ་དང་འགྲོ་ཕན་དང་ཉོན་ མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྒྲུབ་པས་ངེས་པ་གསུམ་མོ། །མཚན་ཉིད་ལ་ནི་རྒྱུ་དང་ངོ་བོས་སོ་སོའི་དང་འབྲས་བུ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་སོ། །གོ་རིམ་ལ་སྔ་མ་ལ་ཕྱི་མ་བརྟེན་པ་དང་སྔ་ མ་ཕྱི་མས་དག་པ་དང་སྔ་མ་རགས་པའི་རིམས་པས་དེ་གསུམ་མོ། །ངེས་ཚིག་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱིའི་ལ་བཞི། ཆོས་དམ་པ་ལྡན་པས་དང་། གང་ཟག་དམ་པས་སྤྱད་པ་དང་རྟོགས་བྱའི་ཕ་རོལ་ ཏུ་སོང་བས་དང་། མཆོག་ཏུ་གནོད་པ་ལས་སྒྲོལ་བ་སྟེ། པ་ར་མ་ཞེས་པའི་སྒྲ་དམ་པ་དང་ཕ་རོལ་དང་མཆོག་ཏུ་ཞེས་པས་བཤད་པ་ལས་སོ། །དང་པོ་ལའང་སྒྲུབ་སེལ་དམ་པ་དང་ ངོ་མཚར་བ་དམ་པའོ། །དང་པོའི་ཐད་དུ་འགྲེལ་པའི་རྒྱ་དཔེ་ལ་འཕགས་པ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པའི་མདོ་སྡེར་ཇི་སྐད་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་རོ་ཞེས་པ་ཙམ་ལས་མེད་པ་ལས་བོད་ ཅིག་གིས་མདོའི་ངག་མང་པོ་རང་དགར་མུན་སྤྲུལ་དུ་དྲངས་སྣང་སྟེ་འདི་རྣམས་སྦྱིན་པ་སྐྱོན་མེད་པའི་ཤེས་བྱེད་དུ་མི་འགྲིག་གོ །འགྲེལ་པ་མཁན་པོའི་འདྲེན་འདོད་ནི། །བཙུན་པ་ཤ་རཱ་དྭ་ཏིའི་བུ་མི་མཐུན་པས་ལོངས་སྤྱོད་ཡོངས་སུ་ཚོལ་བའི་སྦྱིན་པ་མེད་དོ། ། 1-763 སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པའི་སྦྱིན་པ་མེད་དོ་ཞེས་སོགས་བཀའ་སྩལ་པ་རྣམས་སུ་དགོངས་སོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྐྱོན་མེད་པ་ནི་བཙུན་པ་ཤ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་གང་ལ་བདག་

【現代漢語翻譯】 那些危害小，精通所有知識領域，沒有過錯，並且爲了利益一切眾生而安住于菩提道場的人們。關於相互之間的區分，世尊在《金剛經》中對每一種波羅蜜多的含義都進行了闡述，例如只闡述佈施等，這是什麼用意呢？這是指在修習每一種波羅蜜多時，都包含了其餘六種波羅蜜多。例如，在佈施時，包含了持戒，即約束自己不去危害他人或吝嗇等；包含了忍辱，即對佈施感到歡喜；包含了禪定，即心安住于佈施；包含了智慧，即能辨別佈施的因果。同樣，其餘五種波羅蜜多也應以此類推。而五種佈施，指的是無畏佈施，或者是在他人的相續中種下五種波羅蜜多的種子。此外，還可以將法佈施和財佈施、無畏佈施進行區分。如經中所說：『六度皆是佈施之體性。』這是引用了經文並加以解釋。在《現觀莊嚴論》的註釋中也說：『以善法攝持之戒律，能攝持六度。』等等。或者，從『從此處開始，善法攝持』到『是』之間，如果註釋不清楚，可以參考註釋進行講解。 正如這部論典的註釋中所說，數量的確定是因為要成辦增上生和決定勝，以及成辦佛子不住涅槃的決定勝，還有利益眾生和對治煩惱的緣故，所以有三種確定。從體性的角度來說，有因和自性的各自體性，以及果的總的體性，共有兩種體性。從次第的角度來說，有後者依賴於前者，後者由前者清凈，以及前者是粗大的次第，這三種次第。從詞義的角度來說，在兩種詞義中，總的詞義有四種：具備殊勝的法，殊勝的人所行持，到達所證悟的彼岸，以及從極大的損害中解脫。因此，『波羅』（藏文：ཕ་རོལ་，梵文天城體：पर，梵文羅馬擬音：para，漢語字面意思：彼岸）這個詞，可以解釋為殊勝、彼岸和極大的意思。在第一種詞義中，又有成辦和遣除的殊勝，以及奇特的殊勝。在第一個方面，查閱註釋的印度版本，只有『如聖者無盡慧所宣說的經中所說』，除此之外，似乎有藏人隨意引用了很多經文，這些經文不能作為佈施沒有過失的證據。註釋者的意圖是：『尊者夏拉達瓦蒂之子，因為不和合，所以沒有尋求享樂的佈施。』 『沒有危害眾生的佈施』等等，都是這個意思。持戒沒有過失，指的是尊者夏拉達瓦蒂之子，對於那些自己

【English Translation】 Those who have little harm, are proficient in all fields of knowledge, are without fault, and are close to abiding for the benefit of all beings until seated at the Bodhi tree. Regarding the distinctions between each, the Bhagavan (Blessed One) explained the meaning of each Pāramitā (Perfection) in the Vajracchedikā (Diamond Sutra), such as only explaining Dāna (Generosity). What is the intention? It refers to the fact that when practicing each one, all six are complete. For example, in giving, there is Śīla (Discipline), which is restraining from harming or being stingy; there is Kṣānti (Patience), which is rejoicing in giving; there is Dhyāna (Meditation), which is the mind abiding in giving; and there is Prajñā (Wisdom), which is thoroughly distinguishing the cause and effect of giving. Likewise, the other five should be applied accordingly. And the five kinds of giving are the giving of fearlessness, or planting the five in the continuum of others. Furthermore, if Dharma (Teachings) and material things are distinguished as the way of fearlessness, it is said, 'The six Pāramitās are the nature of giving.' This is quoting and explaining the Sutra. In the commentary on the Abhisamayalankara (Ornament of Clear Realization), it is also said, 'With the discipline of gathering virtuous Dharmas, all six Pāramitās are gathered.' And so on. Or, starting from here, if the commentary is not clear up to 'is', one should look at the commentary and explain. As it appears in the commentary of this very text, it should be explained that the definiteness of number is due to accomplishing definite high status and excellence, accomplishing the definite excellence of a Bodhisattva's non-abiding Nirvāṇa (Cessation), and benefiting beings and accomplishing the antidote to afflictions, so there are three definitenesses. Regarding characteristics, there are the individual characteristics of cause and essence, and the general characteristic of result, so there are two characteristics. Regarding order, there are the three orders of the latter depending on the former, the latter being purified by the former, and the former being a coarse order. Regarding etymology, in the two etymologies, the general one has four: possessing sacred Dharma, practiced by sacred individuals, having gone to the other shore of what is to be realized, and liberating from supreme harm. Thus, the word 'Para' (ཕ་རོལ་, पर, para, other shore) is explained as sacred, other shore, and supreme. In the first etymology, there are also the sacredness of accomplishment and elimination, and the sacredness of being wonderful. In the first aspect, looking at the Indian version of the commentary, there is only 'as it was taught in the Sutra taught by the noble Inexhaustible Intelligence', but it seems that a Tibetan has arbitrarily quoted many Sutra passages, and these are not suitable as evidence that giving is without fault. The commentator's intention is: 'The monk Sharadvatiputra, because of disharmony, does not have the giving of seeking enjoyment.' 'There is no giving that harms sentient beings,' and so on, are all meant in this way. The absence of fault in discipline refers to the monk Sharadvatiputra, for those who

---

ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་མེད་ པ་དང་། སེམས་ཅན་སྲོག་གསོ་བ་སྐྱེས་བུ་གང་ཟག་ཤེད་ལས་སྐྱེས་ཤེད་དུ་ཕུང་པོ་ལ་ལྔར་སྒྲོ་བཏགས་པ་མེད་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །སོ་སོའི་ངེས་ཚིག་ལ་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ནི་འགྲེལ་ཆུང་གི་འགྲེལ་བཤད་དུ་སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱིས། གཞན་གྱི་སྒྲ་ལས་ཤེས་དང་སོ་སོར་ནི། རང་རིག་རབ་ཏུ་ཤེས་ཕྱིར་དང་། །རབ་ཞི་ཐོབ་ཤེས་རབ་ཕུལ་བྱུང་། །ཡོན་ཏན་ ཐོབ་ཤེས་ཕྱིར་ཤེས་རབ། །ཅེས་དྲངས་པས་བསྡུའོ། །དབྱེ་བ་ལ་སོ་སོའི་དབྱེ་བ་ནི་གང་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆེད་དུ་སྦྱོར་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྟོན་པར་བྱེད་པ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱིས་སོ། །སྤྱིའི་ རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་བདུན་ནི། །དང་པོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་རིགས། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དང་། །རང་གཞན་དོན་དང་དེ་ཉིད་དོན། །མཐུ་དང་ཡོངས་སྨིན་བྱང་ཆུབ་བོ། །ཞེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་འབྱུང་ བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སས་ཕྱེ་བའོ། །དེས་དྲུག་པོ་བསྡུས་པ་ལའང་རིགས་ཀྱི་རྟགས་ནི་དེར། སྦྱོར་བའི་སྔོན་དུ་སྙིང་རྗེ་དང་། །མོས་པ་དང་ནི་བཟོད་པ་དང་། །དགེ་ལ་ཡང་དག་སྤྱོད་པ་ནི། ། 1-764 རིགས་ཀྱི་རྟགས་སུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དགེ་བ་ནི་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལའོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་སོ་སོའི་དང་། སྤྱིའི་གཉིས་སོ། །རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་སྦྱིན་པའི་ཡིན་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་མ་ཡིན་ པ་ནི་སྡོམ་པའི་ལ་དགོངས་པ་སྟེ་དགེ་བའི་ཆོས་སྡུད་ནི་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་དོན་བཅུ་པོ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་གསུངས་པ་ལྟར་བཤད་པར་བྱ་སྟེ་དེ་ཉིད་དུ་བལྟའོ། །དེ་གསུམ་ཀའི་ཡང་མཚན་ ཉིད་ཀྱི་དོན་བསྡུས་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་སྲིད་པ་དང་ཞི་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་བགྲོད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ཁྱད་པར་དུ་ཟབ་རྒྱས་སུ་བསྟན་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་རྣམ་ པ་ཀུན་མཁྱེན་པ་སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་ཤེར་ཕྱིན་སྤྱོད་ཡུལ་དང་བཅས་པའི་འབྲས་བུ་རྟོགས་དཀའ་བ་ཟབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག་ མི་མོས་ཏེ་མི་འདོད་ཅིང་སྐྲག་པ་ཡིད་འབྱུང་བས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ་འདི་རྒྱལ་བའི་བཀའ་མིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བར་འགྱུར་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་པའི་ཆོས་ཉིད་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་དང་བྲལ་བ་ དང་དེ་ལྡན་ཡང་དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་མ་བསྐྱེད་པ་དང་། དེ་བསྐྱེད་ཀྱང་གང་དང་འགྲོགས་ན་སྡིག་པ་འཕེལ་བའི་གྲོགས་པོས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། 1-765 རིགས་མེད་གྲོགས་ངན་སྔོན་དགེ་མ་བསགས་བློ་མ་སྦྱངས། །ཆོས་འདིས་སྐྲག་འགྱུར་འདི་ན་དོན་ཆེན་འདི་ལས་ལྟུང་། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི་དོན་དམ་པའི་དགོངས་པ་མི་ཤེས་པ་ཀུན་རྫོབ་ལའང་སྐུར་པ་ འདེབས་པ་ཁ་ཅིག་མོས་ཀྱང་དེས་འཁོར་བ་ལས

【現代漢語翻譯】 不附加任何假設，並且不附加任何假設，即眾生生命的復甦，士夫、人、個體，由體力產生的體力，五蘊的集合，這就是戒律。對於各自的詞源，在智慧的註釋中，法友論師在小注釋的解釋中說：『從他者的聲音中瞭解，並且各自，爲了自己覺悟而徹底瞭解。』爲了獲得寂靜，獲得殊勝的智慧。爲了獲得功德，智慧。』這樣引用並總結。對於分類，各自的分類是那些爲了菩提而結合的菩薩所依賴的十八種。共同相的分類有七種：首先是菩薩的種姓。同樣地，發心，自他利益和真如利益。力量和圓滿成熟即是菩提。』如《莊嚴經論》中所說的菩薩地劃分。通過這些總結了六種，種姓的標誌在那裡：『在結合之前，慈悲和，信仰和忍耐，以及對善行的正確實踐，應被理解為種姓的標誌。』如是說，善行是指六度。不相順品有各自的和共同的兩種。對於決定的方面，佈施是，但不是戒律，這是指律儀，即是善法集。或者，可以像《莊嚴經論》中所說的十個意義那樣解釋，可以在那裡看到。如果總結這三者的體性意義，那麼波羅蜜多就是超越輪迴和寂滅的彼岸。第二是極其廣大，特別是甚深和廣大，顯示了它的果，一切種智，佈施等的廣大果，以及般若波羅蜜多行境及其果的難以理解的甚深。第三，為什麼一些聲聞部不信受，即不想要並且害怕，因為厭惡而背離，說這不是佛陀的教言呢？因為大乘的法性，與自性存在的種姓分離，或者即使具有，也沒有生起善根，大菩提心等，或者即使生起，也被與誰交往就會增長罪惡的惡友所控制。如《莊嚴經論》中說：『沒有種姓，惡友，沒有積累先前的善根，沒有調伏心智。此法會使人恐懼，在此處會從這個偉大的意義中墮落。』第四，不瞭解勝義諦的意趣，甚至對世俗諦也誹謗的一些人雖然信受，但因此會從輪迴中…… Not attaching any assumptions, and not attaching any assumptions, that is, the revival of sentient beings' lives, the husband, person, individual, the physical strength produced by physical strength, the collection of the five aggregates, this is the precept. For the respective etymologies, in the commentary on wisdom, Master Dharma Friend said in the explanation of the small commentary: 'Understand from the voices of others, and respectively, in order to thoroughly understand for self-awakening.' In order to obtain tranquility, obtain supreme wisdom. In order to obtain merits, wisdom.' Thus quoted and summarized. For classification, the respective classifications are the eighteen kinds that bodhisattvas rely on who combine for the sake of bodhi. The classification of common aspects has seven types: First is the lineage of the bodhisattva. Similarly, the generation of bodhicitta, the benefit of self and others, and the benefit of suchness. Power and complete maturation are bodhi.' As said in the Ornament of the Sutras, the division of the bodhisattva grounds. Through these, six types are summarized, and the mark of lineage is there: 'Before combining, compassion and, faith and patience, and the correct practice of good deeds, should be understood as the mark of lineage.' As it is said, good deeds refer to the six perfections. The non-concordant aspects have respective and common two types. For the determined aspect, giving is, but not discipline, which refers to the vows, that is, the collection of good dharmas. Or, it can be explained like the ten meanings said in the Ornament of the Sutras, which can be seen there. If the nature meanings of these three are summarized, then the paramita is going beyond the other shore of samsara and nirvana. The second is extremely vast, especially profound and vast, showing its fruit, the omniscient knowledge, the vast fruit of giving, etc., and the difficult-to-understand profoundness of the realm of prajnaparamita and its fruit. Third, why do some Sravaka schools not believe, that is, do not want and are afraid, turn away because of disgust, saying that this is not the Buddha's teaching? Because the dharmata of the Mahayana, separated from the lineage existing in its own nature, or even if it has it, it has not generated the roots of virtue, the great bodhicitta, etc., or even if it has generated it, it is controlled by bad friends with whom associating will increase sins. As it is said in the Ornament of the Sutras: 'No lineage, bad friends, no accumulation of previous good roots, no taming of the mind. This dharma will make people afraid, and here they will fall from this great meaning.' Fourth, some people who do not understand the intention of the ultimate truth, and even slander the conventional truth, although they believe, will therefore from samsara...

【English Translation】 Not attaching any assumptions, and not attaching any assumptions, that is, the revival of sentient beings' lives, the husband, person, individual, the physical strength produced by physical strength, the collection of the five aggregates, this is the precept. For the respective etymologies, in the commentary on wisdom, Master Dharma Friend said in the explanation of the small commentary: 'Understand from the voices of others, and respectively, in order to thoroughly understand for self-awakening.' In order to obtain tranquility, obtain supreme wisdom. In order to obtain merits, wisdom.' Thus quoted and summarized. For classification, the respective classifications are the eighteen kinds that bodhisattvas rely on who combine for the sake of bodhi. The classification of common aspects has seven types: First is the lineage of the bodhisattva. Similarly, the generation of bodhicitta, the benefit of self and others, and the benefit of suchness. Power and complete maturation are bodhi.' As said in the Ornament of the Sutras, the division of the bodhisattva grounds. Through these, six types are summarized, and the mark of lineage is there: 'Before combining, compassion and, faith and patience, and the correct practice of good deeds, should be understood as the mark of lineage.' As it is said, good deeds refer to the six perfections. The non-concordant aspects have respective and common two types. For the determined aspect, giving is, but not discipline, which refers to the vows, that is, the collection of good dharmas. Or, it can be explained like the ten meanings said in the Ornament of the Sutras, which can be seen there. If the nature meanings of these three are summarized, then the paramita is going beyond the other shore of samsara and nirvana. The second is extremely vast, especially profound and vast, showing its fruit, the omniscient knowledge, the vast fruit of giving, etc., and the difficult-to-understand profoundness of the realm of prajnaparamita and its fruit. Third, why do some Sravaka schools not believe, that is, do not want and are afraid, turn away because of disgust, saying that this is not the Buddha's teaching? Because the dharmata of the Mahayana, separated from the lineage existing in its own nature, or even if it has it, it has not generated the roots of virtue, the great bodhicitta, etc., or even if it has generated it, it is controlled by bad friends with whom associating will increase sins. As it is said in the Ornament of the Sutras: 'No lineage, bad friends, no accumulation of previous good roots, no taming of the mind. This dharma will make people afraid, and here they will fall from this great meaning.' Fourth, some people who do not understand the intention of the ultimate truth, and even slander the conventional truth, although they believe, will therefore from samsara...

---

་ངེས་པར་མི་འབྱུང་ཞིང་མངོན་པར་འདོད་པའི་གོ་འཕང་མི་འཐོབ་ཅེ་ན། དེའི་ལན་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི་རང་ཉིད་ཀྱི་ལྟ་བ་ཞེས་ཏེ། དོན་ ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ་ཞེས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་ཡེ་མེད་དུ་ཞེན་ནས་ཀུན་རྫོབ་ལའང་སྐུར་པ་འདེབས་པ་སྟེ། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་རྟོགས་ན་སྒྲུབ་མི་ནུས་ཤིང་སྒྲུབ་པ་ མེད་ན་འབྲས་བུ་མི་འཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་ཉེ་བར་གནས་པའི་གདུལ་བྱ་ལ་ལྟོས་ཏེ་དགོངས་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བཀའ་བསྩལ་པས་ཀུན་ཏུ་སྒྲ་བཞིན་དུ་དོན་ལ་ཞེན་ནས་ ངེས་པར་མི་འབྱུང་ངོ་། །དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་མདོ་ལ་དོན་བསྟན་པ་ནི་རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་མོས་ཀྱང་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བ་འདི་ལ་ཞེས་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་མེ་ལོང་ཆེན་པོ་ནི་དེས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ རང་གི་ངོ་བོ་ལ་རྟོག་པས་ན་དད་པ་ཆེར་འབྱུང་གི་མདོའོ། །མདོའི་ངག་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པས་ནི་ཐེག་ཆེན་ལ་མོས་པར་བསྟན་ཏེ་ཚུལ་བཞིན་མིན་པ་མི་རིགས་པར་ཆོས་གསུང་རབ་འབྱེད་པ་ལའོ། ། 1-766 དེ་བཤད་པ་ལ་ལྟ་བའི་ངོ་བོ་བཅུ་བདུན་ལ་མཚན་མའམ་རྒྱུ་མཚན་གྱི་ལྟ་བ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་སོགས་ཀྱི་གསུང་རབ་མཐོང་སྟེ་དེའི་དགོངས་པ་མི་ཤེས་པར་ཅང་མེད་དུ་ཞེན་ པའོ། །བཏགས་པ་སོགས་གསུམ་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པ་ནི་དེ་ཅང་མེད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ནམ་མཚན་མ་ལ་ཞེན་པས་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་དང་སྦྱར་རོ། །ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི་ མེད་པའི་ལྟ་བ་དེ་གཞག་པའི་ཆེད་དུ་རིགས་པ་ལྟར་སྣང་འགའ་ཞིག་འཛིན་པའོ། །སྒྱུར་བའི་ནི་མདོ་སྡེ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་སྟོན་པ་ཀུན་རང་གི་ལྟ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་སྒྱུར་བ་ ཧ་ཤང་གི་མདོ་སྡེ་བརྒྱད་བཅུ་ཁུངས་ལྟ་བུའོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་ནི་ལྟ་བ་འདི་ལ་བརྟེན་ཏེ་དགེ་མི་དགེ་གང་སྤྱད་ཀྱང་སྐྱོན་མེད་པ་ལྟ་བའོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ནི་ དེས་སྔོན་བསགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བར་ལྟ་བའོ། །དབང་ཟ་བའི་ནི་ལྟ་བ་དེ་ལས་བཟློག་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་སོགས་ཁྱད་དུ་གསོད་པའོ། །རབ་ཏུ་འཁྲུགས་པའི་ནི་དེ་ལ་མི་མོས་ པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་པ་སོགས་ལ་ཞེ་སྡང་བའོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ནི་རང་གི་ལྟ་བའི་ཚུལ་ལ་རྣམ་ཐར་སྒོམ་གསུམ་ཡང་དག་པར་བཞག་པའོ་ཞེས་དེ་མ་ཡིན་ལ་དེ་ལྟ་བའོ། ། 1-767 འཕེལ་བའི་ནི་མེད་ལྟ་ལ་རང་འཇུག་པ་དང་གཞན་འཛུད་པ་དེ་ཀུན་བསོད་ནམས་མང་པོ་སྐྱེད་པ་ལྟ་བའོ། །ཁས་མི་ལེན་པའི་ནི་དེ་ལ་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་བརྒལ་བ་ན་རང་ཉིད་ཅིའང་ཁས་ མི་ལེན་པའོ། །ངན་གཡོའི་ནི་ཚིག་དོན་དང་ལྟག་གཅོད་ཀྱིས་གཞན་ལ་རྒོལ་བའོ། །བཀུར་སྟིའི་ནི་དེ་རྟོགས་པ་རྒྱལ་བ་རྣམས་མཆོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་བའོ། །རྨོངས་པ་བརྟན་པའི་ནི་ མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ལྟ་བ་དེ་རིགས་པས་སུན་ཕྱུང་བ་ནའང་འདི་ཉིད་བད

【現代漢語翻譯】 如果不能確定地產生，並且不能獲得顯現的果位，那該怎麼辦呢？對此的回答有兩種，實際上就是自己的觀點，意思是說，對於一切法，都執著于自性空，就像聲音一樣，認為完全不存在，從而誹謗世俗諦。如果不能如實地理解，就無法修行；如果沒有修行，就無法獲得果報。大乘是針對可以引導的眾生，以各種不同的意圖進行教導，因此總是執著于字面意思，而不能確定地產生。證明這一點的經文是，即使以兩種原因來信奉，也不能確定地產生，這指的是《法鏡大經》，因為它能使人覺悟諸法的自性，所以能產生極大的信心。經文的語言表明，菩薩應該信奉大乘，因為不符合正理，所以應該區分佛經的教義。 關於它的解釋，有十七種觀點的自性，以相或理由的觀點來說，就是看到自性空等的經典，卻不瞭解其中的含義，而執著于什麼都沒有。對於假立等三種進行誹謗，就是因為執著于什麼都沒有的理由或相，所以與誹謗三種自性聯繫起來。完全執取，就是爲了確立沒有的觀點，而執取一些看似合理的理由。轉變，就是將宣說不可言說之法性的經部，都轉變為自己觀點的論證，比如和尚的八十部經部。沒有罪過，就是依靠這種觀點，無論行善作惡，都認為沒有過錯。確定產生，就是認為由此可以從先前積累的業障中解脫。支配，就是輕視與該觀點相反的聲聞乘經典等。極度憤怒，就是對不信奉該觀點的小乘行者等產生嗔恨。顛倒，就是認為自己的觀點是正確的解脫之門，是正確的修行，實際上並非如此。增長，就是自己陷入空無的觀點，也讓別人陷入，認為這能產生許多福德。不承認，就是當別人駁斥該觀點時，自己什麼都不承認。惡劣的欺騙，就是用言辭和背後的手段來反駁別人。恭敬，就是認為證悟該觀點就能供養諸佛，從而產生驕慢。愚昧堅定，就是即使智者們用道理駁斥該觀點，仍然認為這是真理。

【English Translation】 If it does not necessarily arise and one does not attain the state of manifest attainment, what then? The answer to that is twofold, the actual one being one's own view, which is to say, regarding all phenomena, one clings to emptiness of inherent existence as if it were exactly as it sounds, clinging to complete non-existence and thereby denigrating conventional truth. If one does not understand as it is, one cannot practice; and if there is no practice, one cannot attain the result. The Great Vehicle depends on disciples who are to be guided, and teaches with various intentions, so one always clings to the literal meaning and does not necessarily arise. The sutra that proves this is that even if one believes with two causes, it does not necessarily arise, referring to 'The Great Mirror of Dharma', because it causes one to realize the inherent nature of all phenomena, so great faith arises. The words of the sutra show that Bodhisattvas should believe in the Great Vehicle, because it is not in accordance with reason, so one should distinguish the teachings of the scriptures. Regarding its explanation, there are seventeen natures of views, in terms of the view of characteristics or reasons, it is seeing scriptures on emptiness of inherent existence etc., but not understanding their meaning and clinging to nothingness. To denigrate the three, such as imputation, is to cling to the reason or characteristic of nothingness, so it is connected with denigrating the three natures. Completely grasping is to grasp some seemingly logical reasons in order to establish the view of non-existence. Transforming is to transform the sutras that teach the inexpressible nature of reality into proofs of one's own view, such as the eighty sutras of Heshang. Without fault is to rely on this view, thinking that whatever one does, whether virtuous or non-virtuous, there is no fault. Necessarily arising is to view that one is liberated from previously accumulated obscurations. Dominating is to disparage the Hearer Vehicle's collections etc. that are contrary to that view. Extremely agitated is to be angry with those who do not believe in it, such as the Hearer Vehicle practitioners etc. Inverted is to regard one's own view as the correct path to liberation, the correct meditation, but it is not so. Increasing is to enter into the view of non-existence oneself and to cause others to enter, thinking that it generates much merit. Not admitting is that when others refute that view, one does not admit anything oneself. Evil deceit is to attack others with words and backstabbing. Reverence is to have pride, thinking that realizing that view will cause one to worship the victorious ones. Ignorance is firm, even when scholars refute that view with reason, one still believes that this is the truth.

---

ེན་གྱི་གཞན་ནི་ལོག་པའོ་ཞེས་མི་འདོར་བའོ། །རྩ་བའི་ལྟ་བ་ནི་ལྟེ་བ་དེ་རྣམས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཏེ་ལྟ་བའི་ རྒྱུ་ལ་ལྟ་བར་བཏགས་པའོ། །དེ་སྐྱོན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་བཅུ་ལ་མཚན་མར་ལྟ་བ་ནི་ལྟ་བ་ལ་ལྟ་བ་མ་ཡིན་པར་ལྟ་བ་སྟེ། མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་ལ་ཞེན་ ཀྱང་ཞེན་པ་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནས་གསུམ་ནི་སྦྱོར་བ་སེལ་བའི་སྟེ། ཀུན་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་པོ་ནི་འབད་པ་བྱས་པ་ཆུད་ཟ་བར་འདུ་ཤེས་པས་སོ། །དེ་ནས་ གཉིས་ནི་ངེས་པར་འབྱིན་པ་མ་ཡིན་པའི་ལྟ་བ་སྟེ། ཐབས་མ་ཡིན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་པོས་དེའི་འབྲས་བུ་མི་འཐོབ་པས་སོ། །དེ་ནས་གཉིས་ནི་སྒྲིབ་པ་གསོག་པའི་སྟེ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་པོའི་ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་མི་ཟད་པས་སོ། ། 1-768 དེ་ནས་གཉིས་ནི་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་འཕེལ་བའི་སྟེ། ཆོས་དང་ཆོས་གྲོགས་ལ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པས་ཉམས་པ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པས་སོ། །དེ་ནས་གཉིས་ནི་འབྲས་བུ་མེད་པའི་སྟེ། ཆོས་ཉིད་ལོག་ པར་འཇོག་པ་འཛིན་པ་དང་། འཛིན་དུ་འཇུག་པས་ཁྱད་པར་མི་འཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནས་གཉིས་ནི་ཆད་པས་གཅད་པར་བྱ་བའི་སྟེ། རིགས་པ་མ་ཡིན་པས་སྨྲ་བ་པོ་རྒྱལ་མི་སྲིད་ཅིང་ ཚར་གཅད་པ་ཐོབ་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནས་གཅིག་ནི་སྐུར་པ་སྨོད་པའི་ལྟ་བ་སྟེ། མཆོད་པ་ཡིན་པར་མི་གསུང་བ་ལ་དེར་གསུངས་པར་རམ། ཅང་མེད་དུ་མི་གསུང་བ་ལ་གསུང་ བར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནས་གཅིག་ནི་བསྙད་པ་གཏམ་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ལྟ་བ་སྟེ། འབེལ་གཏམ་བྱས་ཀྱང་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩ་བའི་ལྟ་བ་ནི་ལྟ་བ་ཆེན་པོ་ སྟེ་དེ་ལས་ཕྱིས་རྟས་པ་ན་ལྟ་བ་ཀུན་རྒྱས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཀུན་གྱི་སྡུད་བྱེད་ནི་ཉེར་བདུན་པོ་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་ལྟ་བ་སྟེ། འདིས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འོད་ སྲུང་གང་ཟག་ཏུ་ལྟ་བ་རི་རབ་ཙམ་བླའི་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་སྟོང་པར་ལྟ་བ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། དབུ་མ་རྩ་བར། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ལྟ་ཉེས་ན། །ཤེས་རབ་ཆུང་རྣམས་ཕུང་བར་འགྱུར། ། 1-769 ཇི་ལྟར་སྦྲུལ་ལ་བཟུང་ཉེས་དང་། །རིགས་སྔགས་ཉེས་པར་བསྒྲུབས་པ་བཞིན་ཞེས་དང་། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། ཆོས་འདི་ལོག་པར་བཟུང་གྱུར་ན། །མི་མཁས་རྣམས་ནི་ཆུད་ཀྱང་ཟ། །འདི་ལྟར་མེད་པར་ལྟ་བ་ ཡི། །མི་གཙང་དེར་ནི་བྱིང་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་ཏེ་ཧ་ཤང་གི་ལྟ་བ་ལྟ་བུའོ། །དབུ་མ་པ་ལ་འདིའི་སྐྱོན་མེད་དེ། ལང་ཀར་གཤེགས་པར། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་དངོས་རྣམས་སྐྱེ། ། དམ་པའི་དོན་དུ་རང་བཞིན་མེད། །ཅེས་དང་། དབུ་མ་རྒྱན་དུ། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ནི། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ན་མ་བཟློག་པས། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་བྱང་སོགས། །རྣམ་པར་གཞག་པ་འཁྲུགས་པ་ མེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །ལྔ་པ་ལ་གསུམ་ས

【現代漢語翻譯】 『認為其他是錯誤的』，這不會被拋棄。根本的見解是那些（錯誤見解）的習氣，即被認為是見解之因的見解。從過失的角度來說，十種執著于相狀的見解，是指將非見解視為見解，因為即使執著于不存在等的相狀，也會認為沒有執著。接下來的三種是消除結合的：誹謗一切者，會認為努力是徒勞的。接下來的兩種是非決定性的見解：以非方便道結合者，不會獲得其果。接下來的兩種是積聚障礙的：行邪道者，業障不會窮盡。 接下來的兩種是增長非福德的：對佛法和道友行邪道，會遭受巨大的衰損。接下來的兩種是無果的：執著于顛倒的法性，以及使他人執著，不會獲得任何差別。接下來的兩種是應被斷除的：以非理性的言論，不可能戰勝對方，只會遭受懲罰。接下來的一種是誹謗的見解：對於不說是供養的，卻妄稱是供養；對於不說是沒有的，卻妄稱是有的。接下來的一種是不應談論的見解：即使說了也沒用。根本的見解是大的見解，從那之後，一旦被動搖，所有的見解都會增長。所有這些的集合是第二十七種，顯現的傲慢之見，因為是由它所產生的。例如，持『見人如須彌山』之高慢者，認為空性並非如此。《中觀根本慧論》中說：『若人見空性，是則為自壞，如惡取空性，不能脫諸見。』又如蛇被錯誤抓住，或者咒語被錯誤地念誦。《寶鬘論》中說：『若於此法作邪解，則諸不智反受損，如見無有之有情，沉溺於彼不凈中。』這與哈尚的見解相似。中觀派沒有這些過失，如《楞伽經》中說：『世俗諦中諸法生，勝義諦中無自性。』《中觀莊嚴論》中說：『因果諸法於世俗，不可遮止故，一切煩惱及清凈，安立次第皆無亂。』第五部分有三種。

【English Translation】 'Thinking that others are wrong', this will not be abandoned. The root view is the habitual tendencies of those (wrong views), that is, the view that is considered the cause of views. From the perspective of faults, the ten types of clinging to characteristics are those that regard non-views as views, because even if one clings to characteristics such as non-existence, one will perceive that there is no clinging. The next three are for eliminating union: those who slander everything will think that effort is in vain. The next two are non-definitive views: those who unite with non-expedient paths will not obtain their fruit. The next two are for accumulating obscurations: those who practice wrong paths will not exhaust their karmic obscurations. The next two are for increasing non-merit: practicing wrong paths towards the Dharma and Dharma friends will result in great decline. The next two are fruitless: clinging to inverted Dharma nature, and causing others to cling, will not obtain any difference. The next two are to be cut off: with irrational speech, it is impossible to defeat the opponent, and one will only suffer punishment. The next one is a slanderous view: for what is not said to be an offering, falsely claiming it is an offering; for what is not said to be non-existent, falsely claiming it is existent. The next one is a view that should not be discussed: even if it is said, it is useless. The root view is a great view, and from then on, once it is shaken, all views will increase. The collection of all these is the twenty-seventh, the view of manifest arrogance, because it is produced by it. For example, those who hold the arrogance of 'seeing people as Mount Sumeru' think that emptiness is not like that. The Mūlamadhyamakakārikā says: 'If one views emptiness incorrectly, it will destroy oneself, like wrongly grasping emptiness, one cannot escape all views.' It is like a snake being wrongly grasped, or a mantra being wrongly recited. The Ratnāvalī says: 'If one makes a wrong interpretation of this Dharma, then all the unwise will be harmed, like seeing a non-existent being, one will sink into that impurity.' This is similar to the view of Heshang. The Madhyamaka school does not have these faults, as the Laṅkāvatāra Sūtra says: 'In the relative truth, all phenomena arise, in the ultimate truth, there is no self-nature.' The Madhyamakālaṃkāra says: 'Because the phenomena of cause and effect in the relative truth cannot be prevented, all afflictions and purifications, the establishment of order is not confused.' The fifth part has three.

---

ྟེ། དངོས་དང་། དེས་གསུང་གཞན་གྱི་དགོངས་པའང་གྲུབ་པ་དང་། དེ་དག་ངེས་བྱེད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཞེས་ཏེ་གསུངས་པ་དེ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ མ་ཡིན་ན་དེ་ལ་དགོངས་པ་ཅི་ཞེ་ན། གྲངས་ཅན་པ་གཙོ་བོ་ལས་ཡོད་པ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ལྟར་རང་ཉིད་ཀྱིས་མི་འབྱུང་གི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་འབྱུང་བ་དང་། ཆོས་འགགས་པ་རྣམས་ གྲངས་ཅན་པ་ཉེ་བར་ཞ་བ་ཙམ་གྱི་གནས་པར་འདོད་པ་ལྟར་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་འདུག་པ་མེད་པ་དང་། ད་ལྟར་བྱུང་བ་རྣམས་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པས་རང་གི་ངོ་བོ་ཞེས་དང་། 1-770 བྱིས་པ་རྟག་བདེ་གཙང་བདག་དང་གཟུང་འཛིན་དུ་འཛིན་པ་བཞིན་དུ་མཚན་ཉིད་མེད་པས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དུ་གསུངས་པ་སྟེ། རང་དང་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ། །མེད་ཕྱིར་རང་གི་ངོ་བོ་ལ། ། མི་གནས་ཕྱིར་དང་འཛིན་བཞིན་དེ། །མེད་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཉིད། །ཅེས་རྒྱན་དུའོ། །ཡང་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ནི་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མེད་པའོ། །གཞན་དབང་ ནི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པས་རང་ཉིད་སྐྱེ་བའི་ངོ་བོ་མེད་པའོ། །ཡོངས་གྲུབ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པས་དོན་དམ་པའང་ཡིན་ལ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོ་མེད་པའང་ཡིན་པས་དེ་སྐད་ དོ། །གཉིས་པ་ལ་ངོ་བོ་མེད་པ་དེ་ལྟར་རང་ལས་མ་སྐྱེས་པས་དང་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་མ་སྐྱེས་པས་དང་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་མི་གནས་པས་མ་སྐྱེས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་དུ་ མ་སྐྱེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །མ་འགགས་ཏེ་མ་སྐྱེས་པ་ནི་མི་འགག་པས་སོ། །དེ་ལྟར་གཟོད་མ་ནས་ཞི་སྟེ། གང་སྐྱེ་ཞིང་འགག་པ་དེ་དང་པོ་ནས་ཞི་བ་ཡིན་པས་སོ། །གང་ གཞན་ལ་རག་མ་ལས་པའི་ཕྱིར་ནམ་ཡང་མི་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་དེ་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ན་དེ་ལྟར་ཞེས་ཏེ། །ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྟེན་ཡིན་པས། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་མེད་པ་ཡིས། །སྐྱེ་མེད་འགག་མེད་གཟོད་ནས་ཞི། ། 1-771 རང་བཞིན་མྱ་ངན་འདས་པར་གྲུབ། །ཅེས་རྒྱན་དུའོ། །གསུམ་པ་ནི་དྲང་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་ཆེད་དུ་གསུང་རབ་ཀུན་ལ་དགོངས་པ་བཞི་སྟེ། མཉམ་པ་ཉིད་ལ་ནི་ང་ཉིད་དེའི་ ཚེ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་གཟིགས་སུ་གྱུར་ཏོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཚོགས་དང་ནི། །ཆོས་སྐུ་འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་པའི། །མཉམ་པ་ཉིད་དེ་སྐུ་ཚེ་དང་། །རིགས་དང་སྐུ་ བོང་ཚད་ཀྱིས་མིན། །ཞེས་པ་གསུམ་གྱིས་མཉམ་པ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ་སྔས་རྒྱས་ལ་བརྙེས་པའི་གཉེན་པོའོ། །དུས་གཞན་ལ་ནི་བདེ་བ་ཅན་གྱི་ཞིང་དུ་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་དེ་རྣམས་དེར་སྐྱེ་བར་ འགྱུར་ཞེས་དང་། སངས་རྒྱས་དྲི་མེད་ཟླ་འོད་དང་རིན་ཆེན་མང་གི་མཚན་བཟུང་བས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ངེས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། སྨོན་ལམ་བཏབ་ནས་ཚོགས་རྫོགས་པ་དང་རྒྱལ་ བའི་མཚན་བཟུང་བས་ས་བོན་སྐྲུན་པ་སོགས་ཀྱིས་རིམ

【現代漢語翻譯】 因此，既有直接的意義，也能成就其他言說的意圖，並且闡述了這些確定的方法。首先，如果所說的內容並非字面意義，那麼它的意圖是什麼呢？就像數論派（Samkhya）認為『存在』從『自性』（Prakriti）中產生，即依賴於因緣而產生，而不是自身產生；就像數論派認為『法』（Dharma）的止息僅僅是接近於『自性』的狀態，即沒有以自身為本體而存在；就像現在產生的法是剎那性的，因此沒有自性；就像孩子執著于常、樂、凈、我，以及能取和所取一樣，因為沒有體性，所以說無自性。即：『因為沒有自性和自性之故，所以沒有自性；因為不住于自性，並且像執著一樣不存在，所以是無自性。』這是《莊嚴經論》（Abhisamayalankara）中的觀點。此外，體性無自性就像虛空中的花朵一樣，因為其自性本不存在。他性是依賴於因緣，因此沒有自身產生的體性。圓成實性（Parinispanna）是智慧的對境，因此是勝義諦，並且也沒有前兩者的體性，所以這樣說。 其次，無自性並非因為不是從自身產生，或者不是以自身為本體而產生，或者不住于自身而產生，就認為在一切方面都不是產生。不是不滅，即不是不產生。因此，從最初就是寂滅的，因為凡是產生和滅亡的事物，最初就是寂滅的。凡是不依賴於他者，因此永遠不會產生的事物，就是自性，所以這樣說。即：『因為後者是前者的所依，所以通過無自性，成就了不生不滅、最初寂滅、自性涅槃。』這是《莊嚴經論》中的觀點。第三，爲了理解究竟意義的經部（Nītārtha-sūtra），對一切佛經有四種意圖：平等性，如『我即是彼時圓滿正等覺毗婆尸佛』，即：『一切佛的集合，以及法身利益眾生的平等性，不是以壽命、種姓和身量來衡量。』這三者是關於平等性的意圖，是對治佛慢的對治法。對於其他時間，如發願往生極樂世界的人將會在那裡轉生，以及持誦無垢月光佛和珍寶多佛的名號必定證得圓滿菩提，即：發願並圓滿資糧，以及持誦佛號等，通過積累種子等方式逐漸……

【English Translation】 Therefore, there is both direct meaning and the accomplishment of other intentions in speech, and the explanation of these certainties. Firstly, if what is said is not literal, what is its intention? Just as the Samkhya school believes that 'existence' arises from 'Prakriti' (primordial nature), that is, it arises dependent on conditions and not from itself; just as the Samkhya school believes that the cessation of 'Dharma' (phenomena) is merely a state close to 'Prakriti', that is, it does not exist with itself as its essence; just as the phenomena that arise now are momentary, therefore there is no self-nature; just as children are attached to permanence, happiness, purity, self, and the grasper and the grasped, because there is no characteristic, it is said to be without self-nature. That is: 'Because there is no self and no nature of self, therefore there is no self-nature; because it does not abide in self-nature, and it does not exist like attachment, therefore it is without self-nature.' This is the view in the Abhisamayalankara. Furthermore, the characteristic of no self-nature is like a flower in the sky, because its own characteristic does not exist. Other-powered nature is dependent on conditions, therefore there is no nature of self-generation. The perfectly established nature (Parinispanna) is the object of wisdom, therefore it is the ultimate truth, and it also does not have the nature of the first two, so it is said. Secondly, the absence of self-nature is not because it is not produced from itself, or not produced with itself as its essence, or not produced by abiding in itself, that it is considered not to be produced in all aspects. It is not non-cessation, that is, it is not non-production. Therefore, from the beginning it is peaceful, because whatever arises and ceases is peaceful from the beginning. Whatever does not depend on others, therefore never arises, is self-nature, so it is said. That is: 'Because the latter is the basis of the former, therefore through the absence of self-nature, the non-arising, non-ceasing, initially peaceful, self-nature Nirvana is achieved.' This is the view in the Abhisamayalankara. Thirdly, in order to understand the definitive meaning of the sutras (Nītārtha-sūtra), there are four intentions in all Buddhist scriptures: equality, such as 'I am the complete and perfect enlightened Buddha Vipashyin at that time', that is: 'The collection of all Buddhas, and the equality of the Dharmakaya benefiting sentient beings, is not measured by lifespan, lineage, and body size.' These three are the intentions regarding equality, which are the antidotes to counteract the pride of the Buddhas. For other times, such as those who make aspirations to be born in the Pure Land of Sukhavati will be born there, and holding the names of the Buddha Immaculate Moonlight and the Buddha Many Jewels will surely attain perfect enlightenment, that is: making aspirations and perfecting the accumulation of merit, and holding the names of the Buddhas, etc., gradually through accumulating seeds, etc....

---

་གྱིས་དུས་གཞན་ན་ཞེས་དགོངས་ཤིང་ལེ་ལོའི་གཉེན་པོའོ། །གྲགས་པའི་སྒྲའི་དོན་ལས་དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་པ་ལྟར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ་ཞེས་སོགས་ལྟ་བུའོ། །ཡང་ཆོས་ལ་བརྙས་པའི་གཉེན་པོར་སངས་རྒྱས་གང་གཱའི་བྱེ་མ་སྙེད་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ཏེ་གདོད་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐོབ་བོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་དགོངས་པའོ། ། 1-772 གང་ཟག་གི་བསམ་པ་ལ་ནི་གདུལ་བྱ་ཉེ་རིང་དེ་དང་དེའི་བསམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས་འདི་ལྟར་བསྟན་ན་འཕྲལ་དང་ཡུན་དུ་འཕྲོད་པར་འགྱུར་བར་དགོངས་པས་གསུངས་པ་སྟེ། ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཆོག་ པའི་གཉེན་པོར་གང་གིས་ཚིམ་པའི་དགེ་བ་སྦྱིན་པ་སོགས་དེ་ལ་སྨད་པ་དང་། ཁམས་གསུམ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་འདོད་ཆགས་པའི་གཉེན་པོར་བདེ་བ་ཅན་སོགས་ཞིང་གི་འབྱོར་པ་བསྔགས་པ་དང་རང་ གི་དབང་ཕྱུག་སོགས་ཀྱིས་ང་རྒྱལ་བའི་གཉེན་པོར་རྒྱལ་བའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ལ་བསྔགས་པ་དང་། འགྱོད་པས་དགེ་བ་ལ་མི་སྦྱོར་བའི་གཉེན་པོར་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ལ་གནོད་པ་བྱེད་ཀུན་ཀྱང་ མཐོ་རིས་སུ་འགྲོའོ་ཞེས་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མ་ངེས་པའི་གཉེན་པོ་ཤ་རིའི་བུ་སོགས་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་སྟོན་ཅིང་ཐེག་པ་གཅིག་པུ་གསུངས་པའོ་ཞེས་གྲག་གོ །ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ བཞི་ནི་རྒྱན་དུ། ཉན་ཐོས་དང་ནི་ངོ་བོ་ཉིད། །དེ་བཞིན་ཉེས་པ་གདུལ་བ་དང་། །རྗོད་པ་ཟབ་པ་ཉིད་ལ་ནི། །ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་འདི་རྣམ་བཞི། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ། གཞུག་པ་ལ་ ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་གཟུད་པའི་ཆེད་དུ་བརྫུས་ཏེ་བྱུང་བའི་སེམས་ཅན་གང་ཟག་ཡོད་དོ་ཞེས་དང་། དེ་རྣམས་ཐེག་ཆེན་ལ་གཟུད་པའི་ཆེད་དུ་གཟུགས་སོགས་ཡོད་དོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པའོ། ། 1-773 མཚན་ཉིད་ལ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་ལྟ་སྟེ་བརྟགས་ལ་བརྟེན་ཏེ་མེད་པར་བསྟན་ཞེས་སོགས་ལྟར་རོ་ཞེས་ཊཱི་ཀས་འཆད་དོ། །གཉེན་པོ་ལ་ནི་གདུལ་བྱ་ཉེ་རིང་ལ་སྤང་བྱ་གང་དང་ གང་ཡོད་པ་དེའི་གཉེན་པོར་གསུངས་པ་སྟེ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་པར། སངས་རྒྱས་ཆོས་ལ་བརྙས་པ་དང་། །ལེ་ལོ་ཅུང་ཟད་ཆོག་འཛིན་དང་། །ང་རྒྱལ་འདོད་ཆགས་སྤྱོད་པ་དང་། །འགྱོད་དང་མ་ངེས་ ལྡོག་པ་ནི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་སྟེ། །དེ་ཡི་གཉེན་པོར་ཐེག་མཆོག་བསྟན། །དེས་དེའི་བར་དུ་གཅོད་པ་ཡི། །ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། དཔེར་བརྗོད་པ་ནི་དགོངས་ པ་བཞིའི་ཐད་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྒྱུར་བ་ལ་ནི། སྙིང་པོ་མེད་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས། །ཞེས་སོགས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་སྟེ་སཱ་ར་ཞེས་པ་སྙིང་པོ་དང་བི་སཱ་ར་རྣམ་གཡེང་ལ་ འཇུག་པས་རྣམ་གཡེང་མེད་པ་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས་པ་དང་རྟག་སོགས་བཞི་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་མི་རྟག་སོགས་བཞི་ལ་མི་ཉམས་པར་གནས་པ་དང་། ཐུ

【現代漢語翻譯】 認為其他時間再做，是懶惰的對治。對於名聲的意義，考慮其他事情，就像前面所說的那樣，一切法皆無自性等等。此外，爲了對治輕蔑佛法，像親近供養恒河沙數諸佛才能獲得大乘等等，這是指對證悟之法的考慮。 對於眾生的想法，則是考慮到所化機根器的遠近，以及他們的想法，這樣教導才能在短期和長期都有益處。爲了對治少分滿足，會貶低那些以佈施等善行感到滿足的人；爲了對治對三界享受的貪執，會讚美極樂世界等凈土的富饒；爲了對治因自己的權勢等產生的傲慢，會讚美諸佛的圓滿功德；爲了對治因後悔而不行善，會說傷害諸佛菩薩的人也會升天；爲了對治對大乘的不確定，會預言舍利弗等將成佛，並宣說唯一乘。據說這就是密意。 四種隱晦密意如莊嚴中所說：『聲聞與自性，如是過失調伏，以及言說甚深性，此等四種是隱晦密意。』也就是說，爲了引導眾生進入聲聞乘，會假裝有墮入聲聞乘的眾生；爲了引導他們進入大乘，會說色等是存在的，這都是指考慮其他意義。 對於體性，則是觀察三種自性，通過觀察和依賴來顯示其不存在，就像論典所說的那樣。對於對治，則是針對所化機的根器遠近，以及他們需要對治的，而宣說對治之法。在第二頌中說：『輕蔑佛與法，懶惰少分滿足，我慢貪著行，後悔與不定，是眾生之障礙，為彼對治說勝乘，由此斷除其間之，一切過失皆能捨。』就像經中所說的那樣。譬喻已經在四種密意中解釋過了。 對於轉變，就像將要解釋的『于無意義中知有意義』等等，薩拉（藏文，སཱ་ར་，梵文天城體，sāra，梵文羅馬擬音，sāra，漢語字面意思：精華）是指精華，而比薩拉（藏文，བི་སཱ་ར་，梵文天城體，visāra，梵文羅馬擬音，visāra，漢語字面意思：散亂）是指散亂，因此在沒有散亂中認知精華，並且在恒常等四顛倒中，不退失無常等四正見，並且完全…

【English Translation】 Thinking 'at another time' is the antidote to laziness. Considering something other than the meaning of fame is, as explained before, like saying all dharmas are without inherent existence, and so on. Furthermore, as an antidote to despising the Dharma, like saying one attains the Great Vehicle by attending to and honoring Buddhas as numerous as the sands of the Ganges, this refers to considering the Dharma of realization. Regarding the thoughts of individuals, it is taught considering the proximity or distance of the disciples and their thoughts, so that teaching in this way will be beneficial in the short and long term. As an antidote to being content with little, one disparages those who are content with giving charity and other virtues. As an antidote to attachment to the enjoyments of the three realms, one praises the wealth of pure lands like Sukhavati. As an antidote to pride based on one's own power, one praises the perfections of the Victorious Ones. As an antidote to not engaging in virtue due to regret, one says that even those who harm the Victorious Ones and Bodhisattvas will go to higher realms. As an antidote to uncertainty about the Great Vehicle, one prophesies that Shariputra and others will become Buddhas and teaches the One Vehicle. It is said that this is the intention. The four hidden intentions are as in the Ornament: 'The Hearers and the Essence, likewise, subduing faults, and the profundity of expression, these four are hidden intentions.' That is, in order to introduce beings to the Hearer Vehicle, one pretends that there are beings who have fallen into the Hearer Vehicle. In order to introduce them to the Great Vehicle, one says that forms and so on exist, which all refers to considering other meanings. Regarding characteristics, one observes the three essences, examines them, and shows that they do not exist by relying on them, as the treatises explain. Regarding antidotes, one speaks of antidotes for whatever needs to be abandoned by disciples, depending on their proximity or distance. In the second verse, it says: 'Despising the Buddha and Dharma, laziness, contentment with little, pride, engaging in attachment, regret, and uncertainty, are obstacles for beings. For their antidotes, the Supreme Vehicle is taught. By this, all faults that obstruct it are abandoned.' As stated in the teachings. The examples have already been explained in the context of the four intentions. Regarding transformation, like what will be explained as 'understanding essence in what is without essence,' and so on, Sāra (藏文，སཱ་ར་，梵文天城體，sāra，梵文羅馬擬音，sāra，漢語字面意思：essence) means essence, and visāra (藏文，བི་སཱ་ར་，梵文天城體，visāra，梵文羅馬擬音，visāra，漢語字面意思：scattering) means scattering, therefore, recognizing essence in the absence of scattering, and without diminishing the four correct views of impermanence, etc., from the four perverted views of permanence, etc., and completely...

---

གས་རྗེ་ཉིད་ལས་འཁོར་བར་ཁྱོད། །ཡུན་རིང་ ཉོན་མོངས་འབའ་ཞིག་གོ །ཞེས་སྡོམ་གཉིས་ཀྱི་འགྲེལ་པར་དྲངས་པ་ལྟར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ཡུན་རིང་པོར་དཀའ་བ་སྤྱོད་པས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་བོ་ཞེས་པར་བསྒྱུར་བའོ། །དགོངས་པ་དང་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་བཤད་སྦྱར་དུ། 1-774 དགོངས་པ་ནི་ཡིད་ལ་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ཕ་རོལ་གཟུད་པ་ལ་ལྟོས་པར་ཁས་མི་ལེན་ནོ། །ལྡེམ་དགོངས་ནི་དེ་ཉིད་ཕ་རོལ་གཟུད་པ་ལ་ལྟོས་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་དགོངས་གཞི་དང་ དགོངས་པ་ཐུགས་ལ་བཞག་པའི་ཆ་ནས་སོ། །དྲང་དོན་དང་ངེས་དོན་ནི་གསུང་དེའི་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ལ་གནོད་བྱེད་ཡོད་པ་དང་མེད་པས་ན་དགོངས་པ་གཞན་བཙལ་དགོས་པ་དང་མི་དགོས་པའོ། ། འདི་རྣམས་རྒྱས་པར་བདག་གིས་འཆད་ཉན་གསལ་བར་བཤད་པས་དེར་བལྟའོ། །དྲུག་པ་ནི་ཆོས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་པའི་བཤད་ན་དེ་ལ་མཁས་པའི་འབྲས་རྟགས་ཅི་ཞེ་ན། ལྔ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། ས་རྣམས་ཀུན་ལ་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ནི། །ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀ་ལ། །ལྔ་པོའི་བདག་ཉིད་རྣམས་སུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར། ཞི་གནས་ཀྱི་གཉིས་ནི། གནས་ངན་ལེན་ གྱི་གནས་ཀུན་གཞིའམ་ལུས་སེམས་ཀྱི་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་གཉེན་པོ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པས་འཇིག་པ་དང་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འབབ་པས་ན་རོ་གཅིག་པར་མོས་པའི་ཕྱིར་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་འདུ་ ཤེས་དང་བྲལ་ཏེ་མདོ་སོགས་ཆོས་ཀྱི་དགའ་བ་ལ་དགའ་བ་ཐོབ་པ་དང་། ལྷག་མཐོང་གི་གཉིས་ནི་ཇི་ལྟར་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཆོས་མདོ་སོགས་དྲན་པ་ཙམ་གྱི་སྒོ་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྣང་བ་ཤེས་པ་སྟེ་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་ཚད་མེད་པའོ། ། 1-775 རྣམ་པར་དག་པར་གནས་གྱུར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་སྔ་ལྟས་སུ་གྱུར་པ་མ་བརྟགས་ཏེ་བྱུང་ན་དགའ་མ་བྱས་པའི་མཚན་མ་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་ལ་སངས་རྒྱས་མཐོང་བ་ དང་དེ་ལས་གདམས་ངག་ཐོབ་པ་དང་། རྨི་ལམ་བཟང་པོ་མཐོང་བ་སོགས་སོ། །དེ་གཉིས་ཀའི་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་སྤངས་པས་གནས་གྱུར་པ་དེ་ས་བཅུ་པ་ལ་ཡོངས་སུ་ རྫོགས་པའི་ཆེད་དུ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འགྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་མཆོག་ལས་ཀྱང་ཆེས་མཆོག་གི་རྒྱུ་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་བག་ཆགས་རྟས་པས་འཛིན་པའོ། །བདུན་པ་ནི་སྡེ་སྣོད་གཉིས་ཀ་ཆོས་སྐུའི་རྒྱུ་ མཐུན་དུ་འདྲ་བ་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོ་སྡེ་ལ་བདུག་པ་བསྲེག་སྤོས་དང་ཕྱེ་མ་ཕུར་མ་སོགས་ཀྱིས་མཆོད་པར་གསུངས་པས་དེ་འོས་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལ་དེ་ལྟ་མིན་ཞེ་ན། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཕན་པ་དགེ་བ་ལ་འཛུད་པ་དང་བདེ་བ་དེ་ཉིད་ལ་ལམ་བདེ་བས་སྦྱོར་བའི་གཞིའི་ཕྱིར་ཏེ། དབུས་མཐར། ཁྱད་པར་ཕྱིར་དང་མི་ཟད་ཕྱིར། །གཞན་ ལ་ཕན་འདོག

【現代漢語翻譯】 正如《二律儀釋》中所引用的那樣：『從您自身陷入輪迴，長期以來只有痛苦。』因此，爲了眾生的利益，長期修行苦行，才能獲得圓滿的菩提。』這是翻譯的內容。關於意趣（དགོངས་པ་，dgongs pa）和隱意（ལྡེམ་དགོངས་，ldem dgongs）的區別，在《釋論合編》中說：『意趣只是心中所想，不承認需要依賴於使他人理解。隱意則需要依賴於使他人理解。』正如所說，意趣的基礎和意趣在於心中所想的方面。關於不了義（དྲང་དོན་，drang don）和了義（ངེས་དོན་，nges don），因為該言說的直接表達是否有損害，因此需要或不需要尋找其他意趣。 這些我已經在講修中清楚地解釋過，請參考那裡。第六，如果解釋對法的專注（ཏིང་ངེ་འཛིན་，ting nge 'dzin，三摩地）的理解，那麼精通此道的果證是什麼呢？有五種，如《經莊嚴論》中所說：『在一切地中，對於一切，有智慧者的利益是，寂止和勝觀二者，被認為是五者的自性。』 寂止的兩種是：所有惡劣狀態的基礎，或者身心的所有過患，通過極度調伏對治而摧毀，並且所教導的一切法都融入真如，因此樂於同一味道，遠離各種概念，從而獲得對經部等法的喜悅。勝觀的兩種是：通過憶念如何完全區分的法，如經部等，而知曉智慧的光明，即完全不缺乏相的差別是無限的。 與完全清凈的狀態相符，作為先兆出現，未經考察而出現，不喜不悲的徵兆，法流專注（ཏིང་ངེ་འཛིན་，ting nge 'dzin，三摩地）安住，見到佛陀，並從中獲得教誨，以及夢見好夢等等。這兩者的共同之處是：法身（ཆོས་ཀྱི་སྐུ་，chos kyi sku）是知識的障礙完全消除后的狀態轉化，爲了在十地圓滿，以及爲了在佛地成就，最勝之上的最勝之因，是串習同類習氣所致。第七，為什麼說大小乘的律藏都同樣是法身的同類因，但大乘的經部卻說要用焚香、香粉等供養，而聲聞乘卻不是這樣呢？ 極其廣大是因為利益一切眾生，引入善，以及安樂本身就是以安樂之道結合的基礎。如《中邊分別論》所說：『因為差別和無盡，利益他人。』

【English Translation】 As quoted in the commentary on the Two Vows: 'From yourself you are bound to samsara, for a long time there is only suffering.' Therefore, for the benefit of sentient beings, enduring hardship for a long time, one attains perfect enlightenment.' This is the translation. Regarding the difference between intention (དགོངས་པ་，dgongs pa) and hidden intention (ལྡེམ་དགོངས་，ldem dgongs), it says in the 'Compilation of Explanations': 'Intention is merely what is kept in mind, and does not acknowledge the need to rely on making others understand. Hidden intention does rely on making others understand.' As it says, the basis of intention and intention is in the aspect of what is kept in mind. Regarding provisional meaning (དྲང་དོན་，drang don) and definitive meaning (ངེས་དོན་，nges don), because whether the direct expression of that speech has harm, therefore it is necessary or unnecessary to seek other intentions. I have already explained these clearly in teaching and practice, so please refer there. Sixth, if explaining the understanding of concentration (ཏིང་ངེ་འཛིན་，ting nge 'dzin，Samadhi) on the Dharma, then what is the fruit of being skilled in that? There are five, as it says in the 'Ornament of the Sutras': 'In all grounds, for all, the benefit of the wise is that both tranquility and insight are considered to be the nature of the five.' The two of tranquility are: the basis of all bad states, or all faults of body and mind, are destroyed by extremely subduing the antidote, and all the teachings taught merge into suchness, therefore delighting in the same taste, being free from various concepts, thereby obtaining joy in the Dharma such as the Sutras. The two of insight are: knowing the light of wisdom through the mere remembrance of how the Dharma, such as the Sutras, is completely distinguished, that is, the difference of not lacking aspects at all is infinite. Being in accordance with the state of complete purity, appearing as a premonition, appearing without being examined, signs of neither joy nor sorrow, the Dharma stream concentration (ཏིང་ངེ་འཛིན་，ting nge 'dzin，Samadhi) abides, seeing the Buddha, and receiving teachings from it, and dreaming good dreams, and so on. The commonality of these two is: the Dharmakaya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་，chos kyi sku) is the state transformation after completely eliminating the obscurations of knowledge, in order to perfect it on the tenth ground, and in order to achieve it on the Buddha ground, the most excellent cause above the most excellent, is held by the habituation of similar habitual tendencies. Seventh, why is it said that both the Hinayana and Mahayana Tripitaka are equally the homogeneous cause of the Dharmakaya, but the Mahayana Sutras say to offer with incense, incense powder, etc., while the Sravakas are not like that? Extremely vast is because it benefits all sentient beings, introduces virtue, and happiness itself is the basis of combining with the path of happiness. As it says in the 'Distinguishing the Middle from the Extremes': 'Because of difference and inexhaustibility, benefiting others.'

---

ས་མ་ཞིའི་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གསུམ་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པའོ།། །། ༄། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཞི་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། ད་ནི་བྲལ་བའི་ཐོབ་པ་རྣམས་ཐོབ་པ་ཞེས་པ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཆེད་དུ་དྲི་བའི་ལན་ལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། 1-776 གང་ཟག་ཅེས་ཏེ་གང་གིས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་པོ་དང་ཐོབ་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པའོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི་སྟེ། གང་ཟག་དང་། མངོན་རྟོགས་དང་། མངོན་རྟོགས་སུ་འདུས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་ ཁྱད་པར་འགའ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་སྤྱི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། བསྟན་པའི་དགོས་པ་དང་། ངོ་བོ་དང་། རྣམ་པའི་རབ་དབྱེའོ། །དང་པོ་ནི་གང་ཟག་དང་བདག་ཅེས་པ་དོན་གཅིག་ཅིང་དེ་ སྔར་མང་དུ་བཀག་པས་ཅི་ལྟར་རྣམ་པར་འཇོག་ཅེ་ན། །དེ་རྫས་སུ་མེད་ཀྱང་བཏགས་ཏེ་བསྟན་ཅིང་དེ་ལ་དགོས་པ་བཞི་ཏེ། སླ་བར་ཐ་སྙད་གདགས་པའི་དོན་དུ་ནི་གཟུགས་སོགས་མཚན་ཉིད་ དང་མིང་ཐ་དད་པ་མང་པོ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་ལྷས་བྱིན་ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་སོགས་ཚེགས་མེད་དུ་ཐ་སྙད་བྱེད་པས་སོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་དོན་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་ནའང་ ཆོས་ཙམ་གྱི་མིང་གིས་ཐ་སྙད་མ་གྲགས་ཀྱི་ཕལ་ཆེར་སེམས་ཅན་གྱི་མིང་གིས་བྱེད་དེ་དེ་དང་མཐུན་པར་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མཛད་པའོ། །མི་སྐྲག་པའི་ཆེད་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་མི་མཁས་ པ་རྣམས་གང་ཟག་མེད་པར་ཐོས་ཏེ་འདིར་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པར་བསྟན་ཏོ་ཞེས་བསྟན་པ་ལ་སྐྲག་པར་འགྱུར་བས་སོ། །བདག་གཞན་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ནི་སེམས་ཅན་དུ་གདགས་པ་མེད་ཅིང་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་ཉིད་ཙམ་བསྟན་ན་ཆེ་གེའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱོན་འདི་རྣམས་སྤང་སོ། ། 1-777 ཡོན་ཏན་འདི་རྣམས་སྐྱེས་སོ་ཞེས་མི་ཤེས་པས་ཏེ་འདི་ནི་དང་པོའི་ནང་དུ་འདུས་སོ། །དེའི་གདགས་གཞི་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ངོ་བོ་ནི་དོན་དམ་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པར་རྒྱུན་ལ་གང་ཟག་ ཅེས་བྱ་སྟེ། མཚན་ཉིད་འཛིན་ལ་ཆོས་ཞེས་བྱ། །འདི་ན་གང་ཡང་འཁོར་བ་མེད། །སུ་ཡང་མྱ་ངན་འདས་པ་མེད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལ། ལ་ལས་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་ལ་འདོད་ཅིང་། དུས་གསུམ་རྣམ་ པར་ངེས་པར། ཁ་ཡར་བ་དང་ཚོགས་པ་ཞེས། །བརྟགས་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་ཡི་རྒྱུན། །གང་ཟག་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ས་བོན་ཀུན་གྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །རྒྱུན་ནི་གང་ཟག་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་ཏེ། ཕུང་པོ་ཁ་ཡར་བ་ཡིན་ན་བུམ་པ་སོགས་ཀྱང་གང་ཟག་ཏུ་ཐལ་ཞིང་། ལྔ་ཚོགས་པ་ཡིན་ན་གཟུགས་མེད་ན་གང་ཟག་མེད་པར་ཐལ་ཏེ། དེས་ན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བདུན་ཇི་རིགས་ པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱུན་དུ་ལ་ལ་འདོད་དོ། །དེ་ལའང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གང་ཟག་མིན་པར་ཐལ་བ་ཡོད་ཅིང་ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པ་ལ་གང་ཟག་མེད་པར་འགྱུར་བས་ཕུང་པོ་ཇི་ རིགས་པ

【現代漢語翻譯】 ས་མ་ཞིའི་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གསུམ་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པའོ།། །། (sa ma zhi'i phyi r། ། zhes 'byung ngo། ། kun las btus pa gsum pa'i rgya cher 'grel pa'o།། །།) 這句話是『寂靜』的意思。這是《攝大乘論》第三品的廣釋。 ༄། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཞི་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། (༄། །kun las btus pa bzhi pa'i rgya cher bshad pa) 這是《攝大乘論》第四品的廣釋。 ད་ནི་བྲལ་བའི་ཐོབ་པ་རྣམས་ཐོབ་པ་ཞེས་པ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཆེད་དུ་དྲི་བའི་ལན་ལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། (da ni bral ba'i thob pa rnams thob pa zhes pa gtan la dbab pa'i ched du dri ba'i lan la mdor bstan pa ni) 現在爲了確定『斷除之獲得』的『獲得』，以下是對於提問的簡要回答： 1-776 གང་ཟག་ཅེས་ཏེ་གང་གིས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་པོ་དང་ཐོབ་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པའོ། ། (gang zag ces te gang gis thob par byed pa po dang thob pa nyid gang yin pa'o། །) 所謂『補特伽羅』（gang zag，梵文：Pudgala，梵文羅馬擬音：Pudgala，人我），是指能獲得者和所獲得者。 རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི་སྟེ། གང་ཟག་དང་། མངོན་རྟོགས་དང་། མངོན་རྟོགས་སུ་འདུས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འགའ་བཤད་པའོ། ། (rgyas bshad la bzhi ste། gang zag dang། mngon rtogs dang། mngon rtogs su 'dus pa'i yon tan dang། de rnams kyi khyad par 'ga' bshad pa'o། །) 詳細解釋有四點：補特伽羅、現觀、包含于現觀中的功德，以及對這些差別的部分解釋。 དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་སྤྱི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། བསྟན་པའི་དགོས་པ་དང་། ངོ་བོ་དང་། རྣམ་པའི་རབ་དབྱེའོ། ། (dang po la gnyis kyi spyi don la gsum ste། bstan pa'i dgos pa dang། ngo bo dang། rnam pa'i rab dbye'o། །) 第一點包含兩方面，總共有三點：解釋的必要、本體和種類的區分。 དང་པོ་ནི་གང་ཟག་དང་བདག་ཅེས་པ་དོན་གཅིག་ཅིང་དེ་སྔར་མང་དུ་བཀག་པས་ཅི་ལྟར་རྣམ་པར་འཇོག་ཅེ་ན། ། (dang po ni gang zag dang bdag ces pa don gcig cing de sngar mang du bkag pas ci ltar rnam par 'jog ce na། །) 第一點是，『補特伽羅』和『我』（bdag，梵文：Atman，梵文羅馬擬音：Atman，真我）意義相同，但之前已經多次遮止，那麼如何安立呢？ དེ་རྫས་སུ་མེད་ཀྱང་བཏགས་ཏེ་བསྟན་ཅིང་དེ་ལ་དགོས་པ་བཞི་ཏེ། སླ་བར་ཐ་སྙད་གདགས་པའི་དོན་དུ་ནི་གཟུགས་སོགས་མཚན་ཉིད་དང་མིང་ཐ་དད་པ་མང་པོ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་ལྷས་བྱིན་ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་སོགས་ཚེགས་མེད་དུ་ཐ་སྙད་བྱེད་པས་སོ། ། (de rdzas su med kyang btags te bstan cing de la dgos pa bzhi te། sla bar tha snyad gdags pa'i don du ni gzugs sogs mtshan nyid dang ming tha dad pa mang po rnams gcig tu bsdus te lhas byin zhes sogs so zhes sogs tshegs med du tha snyad byed pas so། །) 雖然它不是實有，但作為假立而存在，並且有四個必要：爲了方便施設名言，將色等具有不同體性和名稱的眾多法，歸納為一個，例如『天授』（lhas byin，梵文：Devadatta，梵文羅馬擬音：Devadatta，天授）等，從而可以毫不費力地進行稱謂。 འཇིག་རྟེན་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་དོན་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་ནའང་ཆོས་ཙམ་གྱི་མིང་གིས་ཐ་སྙད་མ་གྲགས་ཀྱི་ཕལ་ཆེར་སེམས་ཅན་གྱི་མིང་གིས་བྱེད་དེ་དེ་དང་མཐུན་པར་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མཛད་པའོ། ། ('jig rten gyi rjes su 'jug pa'i don du ni 'jig rten na'ang chos tsam gyi ming gis tha snyad ma grags kyi phal cher sems can gyi ming gis byed de de dang mthun par 'phags pa rnams kyis kyang mdzad pa'o། །) 爲了隨順世間，因為世間不以法的名稱來稱謂，而多以有情（sems can，梵文：Sattva，梵文羅馬擬音：Sattva，眾生）的名稱來稱謂，所以聖者們也這樣做。 མི་སྐྲག་པའི་ཆེད་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་མི་མཁས་པ་རྣམས་གང་ཟག་མེད་པར་ཐོས་ཏེ་འདིར་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པར་བསྟན་ཏོ་ཞེས་བསྟན་པ་ལ་སྐྲག་པར་འགྱུར་བས་སོ། ། (mi skrag pa'i ched du ni 'jig rten mi mkhas pa rnams gang zag med par thos te 'dir rgyu 'bras med par bstan to zhes bstan pa la skrag par 'gyur bas so། །) 爲了不讓人們恐懼，因為不精通世間的人們，聽到沒有補特伽羅，會認為這裡沒有因果，從而對教法產生恐懼。 བདག་གཞན་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ནི་སེམས་ཅན་དུ་གདགས་པ་མེད་ཅིང་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་ཉིད་ཙམ་བསྟན་ན་ཆེ་གེའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱོན་འདི་རྣམས་སྤང་སོ། ། (bdag gzhan skyon dang yon tan dang ldan pa brjod pa'i phyi rni sems can du gdags pa med cing nyon mongs pa dang rnam byang gi mtshan nyid tsam bstan na che ge'i rgyud la skyon 'di rnams spang so། །) 爲了說明自身和他人具有的過失和功德，如果沒有施設為有情，而只是說明煩惱和清凈的體性，那麼就無法理解某某相續要斷除這些過失。 1-777 ཡོན་ཏན་འདི་རྣམས་སྐྱེས་སོ་ཞེས་མི་ཤེས་པས་ཏེ་འདི་ནི་དང་པོའི་ནང་དུ་འདུས་སོ། ། (yon tan 'di rnams skyes so zhes mi shes pas te 'di ni dang po'i nang du 'dus so། །) 以及生起這些功德，因為這包含在第一點中。 དེའི་གདགས་གཞི་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ངོ་བོ་ནི་དོན་དམ་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པར་རྒྱུན་ལ་གང་ཟག་ཅེས་བྱ་སྟེ། མཚན་ཉིད་འཛིན་ལ་ཆོས་ཞེས་བྱ། །འདི་ན་གང་ཡང་འཁོར་བ་མེད། །སུ་ཡང་མྱ་ངན་འདས་པ་མེད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལ། (de'i gdags gzhi shes pa'i don du ngo bo ni don dam pa'i tshigs su bcad par rgyun la gang zag ces bya ste། mtshan nyid 'dzin la chos zhes bya། ། 'di na gang yang 'khor ba med། ། su yang mya ngan 'das pa med། ། ces bka' stsal pa la) 爲了瞭解它的施設基礎，本體在勝義諦（don dam pa，梵文：Paramārtha，梵文羅馬擬音：Paramartha，勝義）的偈頌中說，相續稱為補特伽羅，執持自性稱為法。『此中無有輪迴者，亦無涅槃（mya ngan 'das pa，梵文：Nirvana，梵文羅馬擬音：Nirvana，寂滅）之人』。 ལ་ལས་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་ལ་འདོད་ཅིང་། དུས་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པར། ཁ་ཡར་བ་དང་ཚོགས་པ་ཞེས། །བརྟགས་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་ཡི་རྒྱུན། །གང་ཟག་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ས་བོན་ཀུན་གྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །རྒྱུན་ནི་གང་ཟག་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་ཏེ། (la las phung po'i rgyun la 'dod cing། dus gsum rnam par nges par། kha yar ba dang tshogs pa zhes། ། brtags na phung po lnga yi rgyun། ། gang zag ma yin de yi phyi r། ། sa bon kun gyi rnam shes kyi། ། rgyun ni gang zag yin par 'dod། ། ces te) 有些人認為蘊（phung po，梵文：Skandha，梵文羅馬擬音：Skandha，蘊）的相續是補特伽羅。因為如果分析過去、現在、未來，是各自分散的，或者是聚合的，五蘊的相續不是補特伽羅。因此，他們認為作為一切種子的阿賴耶識（kun gzhi'i rnam shes，梵文：Ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：Ālayavijñāna，阿賴耶識）的相續是補特伽羅。 ཕུང་པོ་ཁ་ཡར་བ་ཡིན་ན་བུམ་པ་སོགས་ཀྱང་གང་ཟག་ཏུ་ཐལ་ཞིང་། ལྔ་ཚོགས་པ་ཡིན་ན་གཟུགས་མེད་ན་གང་ཟག་མེད་པར་ཐལ་ཏེ། དེས་ན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བདུན་ཇི་རིགས་པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱུན་དུ་ལ་ལ་འདོད་དོ། ། (phung po kha yar ba yin na bum pa sogs kyang gang zag tu thal zhing། lnga tshogs pa yin na gzugs med na gang zag med par thal te། des na kun gzhi'i rnam shes tshogs bdun ji rigs pa dang bcas pa'i rgyun du la la 'dod do། །) 如果蘊是各自分散的，那麼瓶子等也應成為補特伽羅；如果五蘊是聚合的，那麼在無色界（gzugs med，梵文：Arūpadhātu，梵文羅馬擬音：Arūpadhātu，無色界）中，就應沒有補特伽羅。因此，有些人認為，阿賴耶識與相應的七識的相續是補特伽羅。 དེ་ལའང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གང་ཟག་མིན་པར་ཐལ་བ་ཡོད་ཅིང་ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པ་ལ་གང་ཟག་མེད་པར་འགྱུར་བས་ཕུང་པོ་ཇི་རིགས་པ (de la'ang rdzogs pa'i sangs rgyas gang zag min par thal ba yod cing kun gzhi khas mi len pa la gang zag med par 'gyur bas phung po ji rigs pa) 這樣也會導致圓滿的佛陀（sangs rgyas，梵文：Buddha，梵文羅馬擬音：Buddha，佛陀）不是補特伽羅的過失，並且對於不承認阿賴耶識的人來說，就會變成沒有補特伽羅，因此，相應的蘊……

【English Translation】 ས་མ་ཞིའི་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གསུམ་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པའོ།། །། (sa ma zhi'i phyi r། ། zhes 'byung ngo། ། kun las btus pa gsum pa'i rgya cher 'grel pa'o།། །།) This phrase means 'for the sake of peace.' This is the extensive commentary on the third chapter of the Abhidharmasamuccaya. ༄། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཞི་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། (༄། །kun las btus pa bzhi pa'i rgya cher bshad pa) This is the extensive explanation of the fourth chapter of the Abhidharmasamuccaya. ད་ནི་བྲལ་བའི་ཐོབ་པ་རྣམས་ཐོབ་པ་ཞེས་པ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཆེད་དུ་དྲི་བའི་ལན་ལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། (da ni bral ba'i thob pa rnams thob pa zhes pa gtan la dbab pa'i ched du dri ba'i lan la mdor bstan pa ni) Now, in order to ascertain what is meant by 'attainment' in 'the attainment of separation,' here is a brief answer to the question: 1-776 གང་ཟག་ཅེས་ཏེ་གང་གིས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་པོ་དང་ཐོབ་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པའོ། ། (gang zag ces te gang gis thob par byed pa po dang thob pa nyid gang yin pa'o། །) 'Pudgala' (gang zag, Sanskrit: Pudgala, Romanized Sanskrit: Pudgala, literally: person) refers to both the one who attains and what is attained. རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི་སྟེ། གང་ཟག་དང་། མངོན་རྟོགས་དང་། མངོན་རྟོགས་སུ་འདུས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འགའ་བཤད་པའོ། ། (rgyas bshad la bzhi ste། gang zag dang། mngon rtogs dang། mngon rtogs su 'dus pa'i yon tan dang། de rnams kyi khyad par 'ga' bshad pa'o། །) The detailed explanation has four parts: the Pudgala, direct realization, the qualities included in direct realization, and some explanation of the differences among them. དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་སྤྱི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། བསྟན་པའི་དགོས་པ་དང་། ངོ་བོ་དང་། རྣམ་པའི་རབ་དབྱེའོ། ། (dang po la gnyis kyi spyi don la gsum ste། bstan pa'i dgos pa dang། ngo bo dang། rnam pa'i rab dbye'o། །) The first point includes two aspects, and there are three general points: the necessity of explaining it, its essence, and the distinctions of its types. དང་པོ་ནི་གང་ཟག་དང་བདག་ཅེས་པ་དོན་གཅིག་ཅིང་དེ་སྔར་མང་དུ་བཀག་པས་ཅི་ལྟར་རྣམ་པར་འཇོག་ཅེ་ན། ། (dang po ni gang zag dang bdag ces pa don gcig cing de sngar mang du bkag pas ci ltar rnam par 'jog ce na། །) The first point is that 'Pudgala' and 'self' (bdag, Sanskrit: Atman, Romanized Sanskrit: Atman, literally: self) have the same meaning, but since it has been refuted many times before, how is it to be established? དེ་རྫས་སུ་མེད་ཀྱང་བཏགས་ཏེ་བསྟན་ཅིང་དེ་ལ་དགོས་པ་བཞི་ཏེ། སླ་བར་ཐ་སྙད་གདགས་པའི་དོན་དུ་ནི་གཟུགས་སོགས་མཚན་ཉིད་དང་མིང་ཐ་དད་པ་མང་པོ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་ལྷས་བྱིན་ཞེས་སོགས་སོ་ཞེས་སོགས་ཚེགས་མེད་དུ་ཐ་སྙད་བྱེད་པས་སོ། ། (de rdzas su med kyang btags te bstan cing de la dgos pa bzhi te། sla bar tha snyad gdags pa'i don du ni gzugs sogs mtshan nyid dang ming tha dad pa mang po rnams gcig tu bsdus te lhas byin zhes sogs so zhes sogs tshegs med du tha snyad byed pas so། །) Although it is not substantially existent, it is taught as a designation, and there are four necessities for this: for the sake of easily applying terms, many phenomena such as form, which have different characteristics and names, are gathered into one, such as 'Devadatta' (lhas byin, Sanskrit: Devadatta, Romanized Sanskrit: Devadatta, literally: God-given), so that terms can be used without difficulty. འཇིག་རྟེན་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་དོན་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་ནའང་ཆོས་ཙམ་གྱི་མིང་གིས་ཐ་སྙད་མ་གྲགས་ཀྱི་ཕལ་ཆེར་སེམས་ཅན་གྱི་མིང་གིས་བྱེད་དེ་དེ་དང་མཐུན་པར་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མཛད་པའོ། ། ('jig rten gyi rjes su 'jug pa'i don du ni 'jig rten na'ang chos tsam gyi ming gis tha snyad ma grags kyi phal cher sems can gyi ming gis byed de de dang mthun par 'phags pa rnams kyis kyang mdzad pa'o། །) For the sake of following the world, because in the world, terms are not usually applied using the names of mere phenomena, but mostly using the names of sentient beings (sems can, Sanskrit: Sattva, Romanized Sanskrit: Sattva, literally: being), the noble ones also do the same. མི་སྐྲག་པའི་ཆེད་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་མི་མཁས་པ་རྣམས་གང་ཟག་མེད་པར་ཐོས་ཏེ་འདིར་རྒྱུ་འབྲས་མེད་པར་བསྟན་ཏོ་ཞེས་བསྟན་པ་ལ་སྐྲག་པར་འགྱུར་བས་སོ། ། (mi skrag pa'i ched du ni 'jig rten mi mkhas pa rnams gang zag med par thos te 'dir rgyu 'bras med par bstan to zhes bstan pa la skrag par 'gyur bas so། །) For the sake of not frightening people, because those who are not skilled in the world, upon hearing that there is no Pudgala, will be afraid of the teaching, thinking that it means there is no cause and effect. བདག་གཞན་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ནི་སེམས་ཅན་དུ་གདགས་པ་མེད་ཅིང་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་ཉིད་ཙམ་བསྟན་ན་ཆེ་གེའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱོན་འདི་རྣམས་སྤང་སོ། ། (bdag gzhan skyon dang yon tan dang ldan pa brjod pa'i phyi rni sems can du gdags pa med cing nyon mongs pa dang rnam byang gi mtshan nyid tsam bstan na che ge'i rgyud la skyon 'di rnams spang so། །) For the sake of expressing that oneself and others possess faults and qualities, if there were no designation as a sentient being and only the characteristics of afflictions and purification were taught, then it would not be understood that a certain continuum should abandon these faults. 1-777 ཡོན་ཏན་འདི་རྣམས་སྐྱེས་སོ་ཞེས་མི་ཤེས་པས་ཏེ་འདི་ནི་དང་པོའི་ནང་དུ་འདུས་སོ། ། (yon tan 'di rnams skyes so zhes mi shes pas te 'di ni dang po'i nang du 'dus so། །) And that these qualities have arisen, because this is included in the first point. དེའི་གདགས་གཞི་ཤེས་པའི་དོན་དུ་ངོ་བོ་ནི་དོན་དམ་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པར་རྒྱུན་ལ་གང་ཟག་ཅེས་བྱ་སྟེ། མཚན་ཉིད་འཛིན་ལ་ཆོས་ཞེས་བྱ། །འདི་ན་གང་ཡང་འཁོར་བ་མེད། །སུ་ཡང་མྱ་ངན་འདས་པ་མེད། །ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལ། (de'i gdags gzhi shes pa'i don du ngo bo ni don dam pa'i tshigs su bcad par rgyun la gang zag ces bya ste། mtshan nyid 'dzin la chos zhes bya། ། 'di na gang yang 'khor ba med། ། su yang mya ngan 'das pa med། ། ces bka' stsal pa la) In order to understand its basis of designation, the essence is that in the verses of ultimate truth (don dam pa, Sanskrit: Paramārtha, Romanized Sanskrit: Paramartha, literally: ultimate meaning), the continuum is called Pudgala, and that which holds characteristics is called dharma. 'In this, there is no one who transmigrates, nor is there anyone who passes into Nirvana (mya ngan 'das pa, Sanskrit: Nirvana, Romanized Sanskrit: Nirvana, literally: cessation of sorrow)'. ལ་ལས་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་ལ་འདོད་ཅིང་། དུས་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པར། ཁ་ཡར་བ་དང་ཚོགས་པ་ཞེས། །བརྟགས་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་ཡི་རྒྱུན། །གང་ཟག་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ས་བོན་ཀུན་གྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །རྒྱུན་ནི་གང་ཟག་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་ཏེ། (la las phung po'i rgyun la 'dod cing། dus gsum rnam par nges par། kha yar ba dang tshogs pa zhes། ། brtags na phung po lnga yi rgyun། ། gang zag ma yin de yi phyi r། ། sa bon kun gyi rnam shes kyi། ། rgyun ni gang zag yin par 'dod། ། ces te) Some consider the continuum of the aggregates (phung po, Sanskrit: Skandha, Romanized Sanskrit: Skandha, literally: heap, aggregate) to be the Pudgala. Because if one analyzes the three times, they are either separate or aggregated, the continuum of the five aggregates is not the Pudgala. Therefore, they consider the continuum of the consciousness of all seeds, the Alaya-vijñana (kun gzhi'i rnam shes, Sanskrit: Ālayavijñāna, Romanized Sanskrit: Ālayavijñāna, literally: storehouse consciousness), to be the Pudgala. ཕུང་པོ་ཁ་ཡར་བ་ཡིན་ན་བུམ་པ་སོགས་ཀྱང་གང་ཟག་ཏུ་ཐལ་ཞིང་། ལྔ་ཚོགས་པ་ཡིན་ན་གཟུགས་མེད་ན་གང་ཟག་མེད་པར་ཐལ་ཏེ། དེས་ན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བདུན་ཇི་རིགས་པ་དང་བཅས་པའི་རྒྱུན་དུ་ལ་ལ་འདོད་དོ། ། (phung po kha yar ba yin na bum pa sogs kyang gang zag tu thal zhing། lnga tshogs pa yin na gzugs med na gang zag med par thal te། des na kun gzhi'i rnam shes tshogs bdun ji rigs pa dang bcas pa'i rgyun du la la 'dod do། །) If the aggregates are separate, then pots and so on would also be Pudgalas; if the five aggregates are aggregated, then there would be no Pudgala in the formless realm (gzugs med, Sanskrit: Arūpadhātu, Romanized Sanskrit: Arūpadhātu, literally: formless realm). Therefore, some consider the continuum of the Alaya-vijñana together with the corresponding seven consciousnesses to be the Pudgala. དེ་ལའང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གང་ཟག་མིན་པར་ཐལ་བ་ཡོད་ཅིང་ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པ་ལ་གང་ཟག་མེད་པར་འགྱུར་བས་ཕུང་པོ་ཇི་རིགས་པ (de la'ang rdzogs pa'i sangs rgyas gang zag min par thal ba yod cing kun gzhi khas mi len pa la gang zag med par 'gyur bas phung po ji rigs pa) This also leads to the consequence that the fully enlightened Buddha (sangs rgyas, Sanskrit: Buddha, Romanized Sanskrit: Buddha, literally: awakened one) is not a Pudgala, and for those who do not accept the Alaya-vijñana, there would be no Pudgala, therefore, the corresponding aggregates...

---

འི་རྒྱུན་ལ་བྱས་ན་བདེའོ། །གསུམ་པ་ལ་འཕག༡ས་སྐྱེ། སློབ༢་མི་སློབ་ཐེག་༣པ་ཁམས༤་ལམ༥་སྦྱར་བ་སྟེ་ལྔར་འདོད་དོ། །དེའི་དང་པོ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ནི་བཅུ་གསུམ་སྟེ། སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་དྲུག་དང་། 1-778 བརྟན་པས་དབྱེ་བ་གསུམ་དང་། ཁམས་གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། མོས་པས་སྤྱོད་པའོ། །ཐུན་མོང་བ་ནི་ངེས་པར་འབྱུང་བས་དབྱེ་བ་གསུམ་དང་། སྦྱོར་བས་དབྱེ་བ་གཉིས་དང་ཞུགས་པ་དང་པོ་ དང་འདོད་པའི་རང་སངས་རྒྱས་སོ། །ཉོན་མོངས་ཤས་ཆུང་བའང་འཕགས་པ་སློབ་པ་ལ་ཉོན་མོངས་ཡོད་ཅིང་དེ་ཤས་ཆུང་བ་ཡིན་པས་སོ། །ཞུགས་པ་བར་པ་གཉིས་གསུངས་སྟེ་དཔྱད་དགོས་སོ། །ལྷག་མ་ སུམ་བཅུ་རྩ་བདུན་འཕགས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས་མི་སློབ་པ་ནི་བཅུ་གསུམ་སྟེ་རྣམ་གྲོལ་གཉིས་དང་དགྲ་བཅོམ་གྱི་འབྲས་གནས་དང་དགྲ་བཅོམ་དྲུག་དང་ཁམས་གསུམ་གྱི་མི་སློབ་པ་དང་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའོ། །གཉིས་མིན་དང་སློབ་པ་ཐུན་མོང་བ་ནི་དང་པོ་བདུན་དང་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་གསུམ་དང་བཅུ་སྟེ་དང་པོ་བཞི་ལ་འོག་ལྟར་དཔྱད་དོ། །གོང་མའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་གཉིས་ མིན་ཁོ་ནར་སྨྲ་བ་ནི་མ་ངེས་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚོགས་སྦྱོར་སྐྱེ་བ་དང་ཚོགས་སྦྱོར་སྐྱེས་པ་ལ་གནས་པ་སྲིད་པས་སོ། །སློབ་མི་སློབ་ཐུན་མོང་བ་ནི་སྡེ་ཚན་གཉིས་པ་དང་ འདོད་པའི་རང་སངས་རྒྱས་ཏེ་བཞིའོ། །ལྷག་མ་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་ནི་སློབ་པ་སྟེ་འདིར་སློབ་པ་ནི་ཐར་པ་ལ་བརྩོན་པའི་དགེ་བ་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་བཞི་ལས་ཐེག་ཆེན་པ་དགུ་སྟེ་ངེས་འབྱུང་ཕྱི་མ་དང་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་ལྔའོ། ། 1-779 རང་སངས་རྒྱས་གཉིས་ཏེ་ངེས་འབྱུང་བར་མ་དང་འདོད་པའི་རང་སངས་རྒྱས་སོ། །གསུམ་མིན་དང་གསུམ་ཀ་ཐུན་མོང་བ་ནི་དང་པོ་བདུན་དང་ཁམས་གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་བཅུ་སྟེ་ཅུང་ ཟད་དཔྱད་དོ། །གསུམ་པོའི་ཐུན་མོང་བ་ནི་ཉེ་བར་བསྟན་པས་དབྱེ་བ་དང་ཁམས་གསུམ་གྱི་སློབ་མི་སློབ་དྲུག་དང་སྦྱོར་བས་དབྱེ་བ་གཉིས་ཏེ་བཅུ་གཅིག་གོ །ལྷག་མ་ཉེར་བརྒྱད་ཉན་ཐོས་པའོ། ། བཞི་པ་ལ་དྲུག་ལས་འདོད་ཁམས་པ་ནི་ཞེ་སྡང་ལ་སྤྱོད་པ་དང་ངེས་འབྱུང་བར་པ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་དང་འབྲས་བུ་ཟུང་དང་པོ་གཉིས་དང་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ གཉིས་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ཞུགས་པ་དང་བར་ཆད་གཅིག་པ་དང་། དེ་དང་གོང་མར་སྐྱེས་པ་ནི། །ཡོངས་ཉམས་དབང་པོ་འཕོ་མི་སྟེན། །ཞེས་པ་དགྲ་བཅོམ་བཞི་པ་དང་དྲུག་པ་བོར་བ་བཞི་ དང་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སུམ་ཕྲུགས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་དང་འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སྟེ་ཉེར་གཅིག་གོ །ཚོགས་སྦྱོར་བ་རྣམས་འདོད་ཁམས་པར་ངེས་གསུང་བ་ནི་མ་ངེས་ཏེ

【現代漢語翻譯】 如果堅持這樣做，就會快樂。第三種分類，聖者（梵文：ārya，意為高貴者），分為有學、無學、大乘（梵文：Mahāyāna，意為大 vehicle）三種，以及界（梵文：dhātu，意為元素）、道（梵文：mārga，意為道路）的結合，共五種。 第一種分類中，異生凡夫（梵文：pṛthagjana，意為與聖者不同的普通人）有十三種：按行為區分有六種，按穩固程度區分有三種，三界的異生凡夫，以及隨信行者。 共同之處在於，按出離心區分有三種，按加行區分有兩種，初入者和欲界的獨覺佛（梵文：pratyekabuddha，意為獨自覺悟者）。 煩惱較少者也是聖者中的有學者，因為他們有煩惱，但煩惱較少。經中提到了入流果（梵文：srotaāpanna，意為入流者）和中間者兩種，需要仔細研究。其餘三十七種是聖者。 第二種分類中，從四種中解脫出來的是無學者，有十三種：兩種解脫者，阿羅漢（梵文：arhat，意為應供者）的果位，六種阿羅漢，三界的無學者，以及如來（梵文：tathāgata，意為如實而來者）。 非二者和有學者的共同之處在於，最初的七種和異生凡夫的三種，共十種。最初的四種需要按照下面的方式進行研究。認為只有上界的異生凡夫和非二者是不確定的，因為大乘的資糧道（梵文：saṃbhāramārga，意為積累資糧之道）和加行道（梵文：prayogamārga，意為實踐之道）的眾生可能存在。 有學和無學的共同之處在於，第二組和欲界的獨覺佛，共四種。其餘三十三種是有學者，這裡所說的有學者是指致力於解脫的善者。 第三種分類中，從四種中屬於大乘的有九種：後來的出離心者、欲界和色界的菩薩（梵文：bodhisattva，意為覺悟有情），以及如來，按行為區分有五種。 兩種獨覺佛：中間的出離心者和欲界的獨覺佛。非三者和三者的共同之處在於，最初的七種和三界的異生凡夫，共十種，需要稍微研究。 三者的共同之處在於，按近顯現區分，以及三界的有學和無學六種，按加行區分有兩種，共十一種。其餘二十八種是聲聞（梵文：śrāvaka，意為聽聞者）。 第四種分類中，從六種中屬於欲界的是：對嗔恨行者、中間的出離心者、以智慧解脫者、最初的兩種雙果者、入流果的兩種差別。 不還果（梵文：anāgāmin，意為不 возвращающийся）的入者和一間隔者，以及與他們和上界眾生一起出生的人：『完全退失、根轉移、不依賴』，這意味著第四和第六阿羅漢放棄了四種，欲界的三重，獨覺佛和欲界的菩薩，以及如來，共二十一種。 認為資糧道的眾生一定是欲界的說法是不確定的。

【English Translation】 If one persists in doing so, it will be joyful. The third classification, the noble ones (Sanskrit: ārya), are divided into learners, non-learners, and the Great Vehicle (Sanskrit: Mahāyāna), as well as the combination of realms (Sanskrit: dhātu) and paths (Sanskrit: mārga), totaling five. In the first classification, ordinary beings (Sanskrit: pṛthagjana) are thirteen: six distinguished by conduct, three distinguished by stability, the ordinary beings of the three realms, and those who follow faith. The commonality lies in three distinguished by renunciation, two distinguished by application, the first entrant, and the solitary Buddha (Sanskrit: pratyekabuddha) of the desire realm. Those with fewer afflictions are also learners among the noble ones, because they have afflictions, but fewer. The scripture mentions the stream-enterer (Sanskrit: srotaāpanna) and the intermediate two, which need to be carefully studied. The remaining thirty-seven are noble ones. In the second classification, those liberated from the four are non-learners, thirteen in number: two liberated ones, the fruition of the arhat (Sanskrit: arhat), six arhats, the non-learners of the three realms, and the tathāgata (Sanskrit: tathāgata). The commonality between non-two and learners lies in the initial seven and the three ordinary beings, totaling ten. The initial four need to be studied as follows. The assertion that only the ordinary beings of the upper realms and the non-two are uncertain, because beings in the accumulation stage (Sanskrit: saṃbhāramārga) and application stage (Sanskrit: prayogamārga) of the Great Vehicle may exist. The commonality between learners and non-learners lies in the second group and the solitary Buddha of the desire realm, totaling four. The remaining thirty-three are learners, referring here to virtuous individuals who strive for liberation. In the third classification, from the four, nine belong to the Great Vehicle: later renunciates, bodhisattvas (Sanskrit: bodhisattva) of the desire and form realms, and the tathāgata, distinguished by five types of conduct. Two solitary Buddhas: intermediate renunciates and solitary Buddhas of the desire realm. The commonality between non-three and three lies in the initial seven and the ordinary beings of the three realms, totaling ten, requiring some study. The commonality among the three lies in those distinguished by near manifestation, and the six learners and non-learners of the three realms, and two distinguished by application, totaling eleven. The remaining twenty-eight are śrāvakas (Sanskrit: śrāvaka). In the fourth classification, from the six, those belonging to the desire realm are: those who act with hatred, intermediate renunciates, those liberated by wisdom, the initial two dual-fruition individuals, and the two distinctions of the stream-enterer's fruition. Entrants to the non-returner (Sanskrit: anāgāmin) and those with one interval, and those born with them and upper realm beings: 'complete loss, root transfer, non-reliance,' meaning the fourth and sixth arhats who have abandoned the four, the triple of the desire realm, solitary Buddhas and bodhisattvas of the desire realm, and the tathāgata, totaling twenty-one. The assertion that beings in the accumulation stage are necessarily of the desire realm is uncertain.

---

་ གོང་མ་གཉིས་སུ་ཚོགས་སྐྱེས་པ་གནས་སྲིད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་པའི་དེ་དག་སྐྱེ་བ་སྟེ། བསྡུ་བར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དབང་མ་ཐོབ་པ་ལྷག་མཐོང་གི་སྤྱོད་པ་ཅན་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་སུ་སྐྱེས་པ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། ། 1-780 གཟུགས་ཁམས་པ་ནི་བརྒྱད་ཏེ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་བཞི་དང་གཟུགས་ཀྱི་སུམ་ཕྲུག་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འོ། །འདོད་གཟུགས་ཐུན་མོང་བ་ནི་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་སྟེ་དབང་ ཐོབ་པས་གཟུགས་མེད་དུ་མི་སྐྱེ་བས་སོ། །གཟུགས་མེད་པ་ནི་དེའི་སུམ་ཕྲུགས་སོ། །གོང་དུ་འཕོ་བ་ནི་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་ཐུན་མོང་བའོ། །ལྷག་མ་ཉེར་དྲུག་ནི་ཁམས་གསུམ་ཐུན་མོང་བ་སྟེ་ གོང་མ་གཉིས་ནའང་སྲེད་པ་ཤས་ཆེ་སོགས་ཡོད་པས་སོ། །ལྔ་པ་ལ་བཅུ་ལས་ལམ་ལྔ་ལ་མི་གནས་པ་ནི་སྡེ་ཚན་དང་པོ་དང་ཁམས་གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དག་ལམ་ལ་གཏན་ མ་ཞུགས་པའོ། །ཚོགས་ལམ་པ་ནི་སྤྱོད་པས་དབྱེ་བའི་དང་པོ་དྲུག་གི་ཕྱོགས་ཏེ་སྦྱོར་ལམ་སྐྱེས་པ་ན་གཉེན་པོས་སྔར་སུན་ཕྱུང་བས་ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེ་བ་དང་མཉམ་པ་མེད་པས་སོ། །འོན་ ཀྱང་དང་པོ་བཞི་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པས་བསྒྲིབས་ཤིང་དེས་འཕགས་པའི་ལམ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལ་སྒྲིབ་པར་བཤད་པས་ན་དཔྱད་དགོས་སོ། །ཚོགས་སྦྱོར་ཐུན་མོང་བ་ནི་ ཉེ་བར་བསྟན་པས་དབྱེ་བ་དང་མོས་པས་སྤྱོད་པ་དང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་གསུམ་གྱི་ཕྱོགས་སོ། །སྦྱོར་ལམ་མཐོང་ལམ་ཐུན་མོང་བ་ནི་སྦྱོར་བས་དབྱེ་བ་གཉིས་དང་ཞུགས་པ་དང་པོ་སྟེ་མཐོང་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པའི་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ཞུགས་པ་གསུངས་པ་ནི་དྲུག་ཅུའི་གྲངས་འཛིན་བྱེད་མིན་ནོ། ། 1-781 མཐོང་ལམ་པ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་དང་རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ལན་བདུན་པ་གཉིས་སོ། །མཐོང་སྒོམ་ཐུན་མོང་པ་ནི་དད་མོས་དང་མཐོང་ཐོབ་དང་སློབ་པ་གསུམ་དང་ལྷག་པའི་བསམ་པ་དང་མཚན་མ་དང་ བཅས་པར་སྤྱོད་པའོ། །སློབ་ལམ་བཞིའི་ཐུན་མོང་བ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཤས་ཆུང་པའི་ཕྱོགས་སོ། །མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་པ་ནི་མི་སློབ་པ་བཅུ་གསུམ་པོའོ། །ལམ་ལྔ་ཐུན་མོང་བ་ནི་སྡེ་ཚན་གཉིས་ པ་དང་འདོད་པའི་རང་རྒྱལ་ཏེ་བཞིའོ། །ལྷག་མ་བཅུ་བདུན་སྒོམ་ལམ་པའོ། །གྲངས་དང་གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་མེད་དེ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་གྱི་མདོ་དང་དེའི་རྒྱན་དུ་ཉི་ཤུ་དང་རིམ་པ་གཞན་འབྱུང་ ཞིང་འོག་ཏུ་ཁ་བསྐང་བྱ་དག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། འདོད་གཟུགས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་ཏུ་གནས་པས་ན་ལྔ་བཅུ་རྩ་དགུ་དང་མི་དང་ལྷའི་རིགས་ནས་རིགས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་འཕར་བ་ གསུམ་ཕྱེ་ན་མང་བར་དོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞུང་དོན་ལ་བཞི་སྟེ་སྡེ་ཚན་བདུན་དུ་ནང་གསེས་དྲུག་བཅུར་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། རྒྱུན

【現代漢語翻譯】 如前二者，有眾生存在，且為大乘之彼等所生之處，即未得自在之菩薩，具有勝觀之行，以及聲聞之差別，具廣大者，生於無色界。如是說。 色界有八種：涅槃四者、色界三者與菩薩。欲界和色界共通者，為無作意而行，即得自在者，故不生於無色界。無色界即彼之三者。向上轉移者，為前二者之共通。餘下二十六者，為三界共通，因前二者亦有貪慾等。第五者中，十者不住於五道，即第一組和三界之異生，未入道者。資糧道者，為以行區分之最初六者之部分，因加行道生起時，已由對治力先行破除，故無有更強或相等之煩惱。然最初四者為煩惱障所障蔽，且說彼障蔽將聖道作為加行之善根，故需詳察。資糧道和加行道共通者，為以近顯區分之隨信行者、隨法行者和異生三者之部分。加行道和見道共通者，為以加行區分之二者和入流者，說見道所證之一來果和不還果之入流者，並非計數六十之方式。 見道者，為預流果和如願證得之七返果二者。見道和修道共通者，為信勝解者、見至者和學者三者，以及殊勝之意樂和有相之行者。四種學道共通者，為煩惱較輕微之部分。究竟道者，為十三種無學者。五道共通者，為第二組和欲界之獨覺，共四者。餘下十七者為修道者。數量和次第不定，因《般若波羅蜜多經》及其莊嚴論中，出現二十種和不同之次第，且下方有需補充之處。又，欲界和色界之菩薩住於一處，故若將五十九種和人天之類別中，生於不同類別和增上之三種區分，恐有過多之嫌。此論之要義有四：分為七組，內分六十種；各自之體性；相續。

【English Translation】 As the previous two, there are beings who exist and are born in those realms, and those of the Great Vehicle are born there, namely Bodhisattvas who have not attained mastery, those who practice higher insight, and the distinctions of the Hearers, those with great qualities, are born in the Formless Realm. Thus it is said. The Form Realm has eight: the four who have passed beyond sorrow, the three of the Form Realm, and the Bodhisattva. Those common to the Desire and Form Realms are those who practice without deliberate effort, that is, those who have attained mastery, so they are not born in the Formless Realm. The Formless Realm is the three of that. Moving upwards is common to the previous two. The remaining twenty-six are common to the three realms, because the previous two also have strong desires, etc. Among the fifth, ten do not abide in the five paths, namely the first group and the ordinary beings of the three realms who have not entered the path at all. The Accumulation Path is the aspect of the first six, distinguished by practice, because when the Application Path arises, it has already been refuted by the antidote, so there are no stronger or equal afflictions. However, the first four are obscured by the obscuration of afflictions, and it is said that this obscures the roots of virtue that make the Noble Path an application, so it needs to be examined. What is common to the Accumulation and Application Paths is the aspect of the Faith-Follower, the Dharma-Follower, and the three ordinary beings, distinguished by near manifestation. What is common to the Application and Seeing Paths is the two distinguished by application and the first who have entered, saying that those who have entered the Once-Returner and Non-Returner attained by the Seeing Path is not a way of counting sixty. The Seeing Path is the Stream-Enterer and the two who attain the Seven-Times-Returner as desired. What is common to the Seeing and Meditation Paths is the Faith-Liberated, the Sight-Attained, and the three Learners, as well as those who practice with superior intention and characteristics. What is common to the four Learning Paths is the aspect of lesser afflictions. The Ultimate Path is the thirteen Non-Learners. What is common to the five paths is the second group and the Solitary Realizer of the Desire Realm, which is four. The remaining seventeen are the Meditation Path. The number and order are not fixed, because twenty and other orders appear in the Sutra of the Mother of the Buddhas and its Ornament, and there are things to be supplemented below. Also, because the Bodhisattva of the Desire and Form Realms abides in one place, if the three distinctions of being born into different categories and increasing from the categories of humans and gods are separated, there is a risk of being too many. There are four key points to this text: dividing into seven groups, dividing into sixty internal categories; the nature of each; the continuum.

---

་ཞུགས་གཉིས་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི་སྤྱོད་པས་ ཏེ་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་ལ་གོམས་པས་སམ་ད་ལྟ་བྱེད་པས་དང་འདིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་དང་། འདིས་ཉེ་བར་བརྟན་པ་ཚོགས་ཀྱིས་དང་། འདིར་སྦྱོར་བ་དད་པ་དང་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱིས་དང་། 1-782 ཐོབ་པར་བྱ་བའི་འབྲས་བུས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་སྤྱད་པས་དབྱེ་བའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཐེག་པ་ནི་འདིས་ཐེག་ཅིང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ནའོ། །རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ནི་ལམ་ གྱིའོ། །དད་པས་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་སོགས་ཉིད་སླར་ཡང་ཕྱེ་བ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་བཞུགས་པ་སོགས་བརྒྱད་དོ། །མངོན་དུ་བྱ་བ་ནི་ཐོབ་པའོ། །ཡང་དེ་བརྒྱད་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་སྲིད་པ་བདུན་ པ་སོགས་བཅུ་བཞིའོ། །བར་མ་ནི་འཆི་བ་དང་སྐྱེ་བའི་འོ། །མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ནི་འབད་པ་ཆེན་པོའོ། །ཆོས་ཅན་ནི་རང་བཞིན་དང་རིགས་སོ། །མི་འཁྲུགས་པ་ནི་རྟོགས་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་ སྡེ་བདུན་གྱི་དང་པོ་ལ་ཤས་ཆེ་བ་ནི་ཆགས་བྱའི་དངོས་པོ་དམན་པ་ལའང་ཆགས་པ་དྲག་པོ་འབྱུང་བའོ། །རྒྱུན་རིང་བ་ནི་བྱུང་ནས་ཀྱང་རྒྱུན་རིང་དུ་རྗེས་སུ་འབྲང་བའོ། །རྣམ་རྟོག་ཅེས་ པ་རང་རང་གི་དམིགས་པ་དང་སྦྱར་རོ། །རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ནི་ཤས་ཆེ་ཆུང་སྤངས་ཏེ་ཡུལ་དང་མཐུན་པར་ཉོན་མོངས་འབྱུང་བའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ལ་ནི་རྡུལ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ཞིང་དེ་སྲབ་ པ་ནི་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་རྣམས་སུ་གཉེན་པོ་གོམས་པས་ཡུལ་ཤས་ཆེ་བ་ལའང་ཉོན་མོངས་ཆུང་ངུ་འབྱུང་བའོ། །སྡེ་གཉིས་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་ཤྲཱ་ཝ་ཀ་ཞེས་སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་བར་དུ་སློབ་དཔོན་ལས་ཉན་བྱེད་དམ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐོས་པ་ཙམ་སྒྲོགས་པ། 1-783 དམ་པའི་ཆོས་པད་མ་དཀར་པོར། བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་སྒྲ་ཡང་བསྒྲགས་པར་བགྱི། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུ་དང་། སྒྲར་བརྗོད་པས་ཆོས་སྒྲོགས་པས་ཐོས་ཏེ་རྒྱ་སྐད་གཅིག་ལ་བོད་ཀྱི་སྐད་དོད་གཉིས་ བྱས་པས་ཉན་ཐོས་སོ། །དེའི་ཐེག་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བས་ན་ཐེག་པ་པའོ། །དེ་ལ་བདུན་ལས་རིགས་ལ་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་རྐྱེན་གྱིས་ཐེག་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བ་ སྟེ་ཐེག་ཆེན་པར་དྲོད་དང་རྩེ་མོ་པ་འགྱུར་ཞིང་རང་རྒྱལ་དུ་བཟོད་པ་ལས་ཀྱང་སྟེ། གཉིས་སློབ་རིགས་ལས་བཟློག་ནས་ནི། །སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་གཞན་གསུམ་ཡང་། །ཞེས་གྲག་གོ །དབང་པོ་ནི་རང་ བཞིན་གྱིས་ཤེས་རབ་སོགས་ལྔ་བརྟུལ་བ་སྟེ་ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་ལྟོས་པའོ། །དེ་ཉིད་ལ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་དབང་པོ་རྣོ་བ་སོགས་ཡོད་དོ། །སྨོན་ལམ་ནི་བདག་ཉིད་ཙམ་འཁོར་བའི་དུཿཁ་ལ་རྣམ་ པར་ཞེས་ཏེ་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །བསམ་པ་ནི་མཐོང་ལམ་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ལ་ཡིད་འབྱུང་བ་དང་སྒོམ་ལམ་དུ་ཆགས་བྲལ་དང་ཉོན་མོངས་ལས་སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་ཞེས་ཏེ་ བསམ་པ་ཅན་ནི་དད་པ་དང

【現代漢語翻譯】 ཞུགས་གཉིས་དཔྱད་པའོ། །（zhugs gnyis dpyad pa'o）這是關於兩種進入方式的分析。 དང་པོ་ནི་སྤྱོད་པས་ཏེ་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་ལ་གོམས་པས་སམ་ད་ལྟ་བྱེད་པས་དང་འདིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱིས་དང་། （dang po ni spyod pas te skye ba snga ma la goms pas sam da lta byed pas dang 'dis nges par 'byung ba theg pa gsum gyis dang）第一種是通過行為，即通過前世的習慣或今生的行為，以及通過三種乘（聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）來決定解脫。 འདིས་ཉེ་བར་བརྟན་པ་ཚོགས་ཀྱིས་དང་། （'dis nye bar brtan pa tshogs kyis dang）通過積聚來接近穩固。 འདིར་སྦྱོར་བ་དད་པ་དང་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱིས་དང་། （'dir sbyor ba dad pa dang bstan pa'i chos kyis dang）在這裡，通過信心和教法的結合。 1-782 ཐོབ་པར་བྱ་བའི་འབྲས་བུས་དང་། （thob par bya ba'i 'bras bus dang）通過所要獲得的果實。 བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་སྤྱད་པས་དབྱེ་བའོ། །（byang chub chen po'i spyad pas dbye ba'o）通過大菩提的行為來區分。 གཉིས་པ་ལ་ཐེག་པ་ནི་འདིས་ཐེག་ཅིང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ནའོ། །（gnyis pa la theg pa ni 'dis theg cing mya ngan las 'das pa thob par byed pas na'o）第二種，乘，是因為通過它來承載並獲得涅槃。 རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ནི་ལམ་གྱིའོ། །（rjes su 'brang ba ni lam gyi'o）隨行者是道路。 དད་པས་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་སོགས་ཉིད་སླར་ཡང་ཕྱེ་བ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་བཞུགས་པ་སོགས་བརྒྱད་དོ། །（dad pas rjes su 'brang ba sogs nyid slar yang phye ba ni rgyun zhugs la bzhugs pa sogs brgyad do）通過信心隨行等再次劃分，有入流果等八種。 མངོན་དུ་བྱ་བ་ནི་ཐོབ་པའོ། །（mngon du bya ba ni thob pa'o）顯現的是獲得。 ཡང་དེ་བརྒྱད་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་སྲིད་པ་བདུན་པ་སོགས་བཅུ་བཞིའོ། །（yang de brgyad nyid kyi khyad par ni srid pa bdun pa sogs bcu bzhi'o）這八種的差別在於七有等十四種。 བར་མ་ནི་འཆི་བ་དང་སྐྱེ་བའི་འོ། །（bar ma ni 'chi ba dang skye ba'i 'o）中間是死亡和出生的。 མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ནི་འབད་པ་ཆེན་པོའོ། །（mngon par 'du byed pa ni 'bad pa chen po'o）顯現的行為是巨大的努力。 ཆོས་ཅན་ནི་རང་བཞིན་དང་རིགས་སོ། །（chos can ni rang bzhin dang rigs so）法性是自性和種姓。 མི་འཁྲུགས་པ་ནི་རྟོགས་པའོ། །（mi 'khrugs pa ni rtogs pa'o）不混淆是證悟。 གསུམ་པ་ལ་སྡེ་བདུན་གྱི་དང་པོ་ལ་ཤས་ཆེ་བ་ནི་ཆགས་བྱའི་དངོས་པོ་དམན་པ་ལའང་ཆགས་པ་དྲག་པོ་འབྱུང་བའོ། །（gsum pa la sde bdun gyi dang po la shas che ba ni chags bya'i dngos po dman pa la'ang chags pa drag po 'byung ba'o）第三種，七類中的第一類，份額大的是對低劣的貪著對象也產生強烈的貪著。 རྒྱུན་རིང་བ་ནི་བྱུང་ནས་ཀྱང་རྒྱུན་རིང་དུ་རྗེས་སུ་འབྲང་བའོ། །（rgyun ring ba ni byung nas kyang rgyun ring du rjes su 'brang ba'o）持續長久的是產生后也持續長久地跟隨。 རྣམ་རྟོག་ཅེས་པ་རང་རང་གི་དམིགས་པ་དང་སྦྱར་རོ། །（rnam rtog ces pa rang rang gi dmigs pa dang sbyar ro）分別念是指與各自的對境相結合。 རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ནི་ཤས་ཆེ་ཆུང་སྤངས་ཏེ་ཡུལ་དང་མཐུན་པར་ཉོན་མོངས་འབྱུང་བའོ། །（rang bzhin du gnas pa ni shas che chung spangs te yul dang mthun par nyon mongs 'byung ba'o）自性存在是指捨棄份額大小，與對境相適應地產生煩惱。 ཉོན་མོངས་པ་ལ་ནི་རྡུལ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ཞིང་དེ་སྲབ་པ་ནི་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་རྣམས་སུ་གཉེན་པོ་གོམས་པས་ཡུལ་ཤས་ཆེ་བ་ལའང་ཉོན་མོངས་ཆུང་ངུ་འབྱུང་བའོ། །（nyon mongs pa la ni rdul zhes kyang bya zhing de srab pa ni skye ba snga ma rnams su gnyen po goms pas yul shas che ba la'ang nyon mongs chung ngu 'byung ba'o）煩惱也稱為塵垢，它稀薄是因為前世習慣了對治，即使對份額大的對境也產生微小的煩惱。 སྡེ་གཉིས་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་ཤྲཱ་ཝ་ཀ་ཞེས་སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་བར་དུ་སློབ་དཔོན་ལས་ཉན་བྱེད་དམ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐོས་པ་ཙམ་སྒྲོགས་པ། （sde gnyis pa la gsum gyi dang po la shrA wa ka zhes srid pa tha ma pa'i bar du slob dpon las nyan byed dam theg pa chen po thos pa tsam sgrogs pa）第二類中的第一種，聲聞（shrAvaKa），指直到最後有者之間，從導師那裡聽聞，或者僅僅宣說聽聞到的大乘。 1-783 དམ་པའི་ཆོས་པད་མ་དཀར་པོར། （dam pa'i chos pad ma dkar por）在《妙法蓮華經》中： བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་སྒྲ་ཡང་བསྒྲགས་པར་བགྱི། །（byang chub mchog gi sgra yang bsgrogs par bgyis）也將宣說無上菩提之聲。 ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུ་དང་། （zhes bka' stsal pa lta bu dang）就像這樣所說。 སྒྲར་བརྗོད་པས་ཆོས་སྒྲོགས་པས་ཐོས་ཏེ་རྒྱ་སྐད་གཅིག་ལ་བོད་ཀྱི་སྐད་དོད་གཉིས་བྱས་པས་ཉན་ཐོས་སོ། །（sgra brjod pas chos sgrogs pas thos te rgya skad gcig la bod kyi skad dod gnyis byas pas nyan thos so）因為以聲音宣說，聽聞教法，一個漢語音譯成兩個藏語詞，所以是「ཉན་ཐོས་（nyan thos，聲聞）」。 དེའི་ཐེག་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བས་ན་ཐེག་པ་པའོ། །（de'i theg pas nges par 'byung bas na theg pa pa'o）因為通過它的乘來決定解脫，所以是乘者。 དེ་ལ་བདུན་ལས་རིགས་ལ་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་རྐྱེན་གྱིས་ཐེག་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བ་སྟེ་ཐེག་ཆེན་པར་དྲོད་དང་རྩེ་མོ་པ་འགྱུར་ཞིང་རང་རྒྱལ་དུ་བཟོད་པ་ལས་ཀྱང་སྟེ། （de la bdun las rigs la nges pa dang ma nges pa rkyen gyis theg pa gzhan du 'gyur ba dang mi 'gyur ba ste theg chen par drod dang rtse mo pa 'gyur zhing rang rgyal du bzod pa las kyang ste）其中，七種姓中，有決定和不決定，因緣使然，乘會改變或不改變，如大乘中的暖位和頂位者會改變，獨覺中的忍位也會改變。 གཉིས་སློབ་རིགས་ལས་བཟློག་ནས་ནི། །（gnyis slob rigs las bzlog nas ni）兩種從學種姓中顛倒過來。 སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་གཞན་གསུམ་ཡང་། །（sangs rgyas su 'gyur gzhan gsum yang）也會成佛，其他三種也是。 ཞེས་གྲག་གོ །（zhes grag go）這樣說。 དབང་པོ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེས་རབ་སོགས་ལྔ་བརྟུལ་བ་སྟེ་ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་ལྟོས་པའོ། །（dbang po ni rang bzhin gyis shes rab sogs lnga brtul ba ste phyi ma gnyis la ltos pa'o）根器是指自性遲鈍的智慧等五種，依賴於后兩種。 དེ་ཉིད་ལ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་དབང་པོ་རྣོ་བ་སོགས་ཡོད་དོ། །（de nyid la chos kyi rjes 'brang dbang po rno ba sogs yod do）其中，有法隨行者，根器敏銳等。 སྨོན་ལམ་ནི་བདག་ཉིད་ཙམ་འཁོར་བའི་དུཿཁ་ལ་རྣམ་པར་ཞེས་ཏེ་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །（smon lam ni bdag nyid tsam 'khor ba'i duHkha la rnam par zhes te smon lam btab pa ni sems bskyed pa'o）發願是指僅僅對輪迴的痛苦厭離，發願就是發菩提心。 བསམ་པ་ནི་མཐོང་ལམ་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ལ་ཡིད་འབྱུང་བ་དང་སྒོམ་ལམ་དུ་ཆགས་བྲལ་དང་ཉོན་མོངས་ལས་སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་ཞེས་ཏེ་བསམ་པ་ཅན་ནི་དད་པ་དང（bsam pa ni mthong lam du sdug bsngal kun la yid 'byung ba dang sgom lam du chags bral dang nyon mongs las sems rnam par grol zhes te bsam pa can ni dad pa dang）意樂是指在見道時對一切痛苦生起厭離，在修道時遠離貪著，以及心從煩惱中解脫，具有意樂者是具有信心和...

【English Translation】 zhugs gnyis dpyad pa'o: This is an analysis of the two ways of entering. dang po ni spyod pas te skye ba snga ma la goms pas sam da lta byed pas dang 'dis nges par 'byung ba theg pa gsum gyis dang: The first is through conduct, that is, through habits from previous lives or present actions, and through the three vehicles (Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna) to determine liberation. 'dis nye bar brtan pa tshogs kyis dang: Through accumulation, one approaches stability. 'dir sbyor ba dad pa dang bstan pa'i chos kyis dang: Here, through the combination of faith and the teachings of the Dharma. 1-782 thob par bya ba'i 'bras bus dang: Through the fruit to be obtained. byang chub chen po'i spyad pas dbye ba'o: Differentiated by the conduct of great Bodhi. gnyis pa la theg pa ni 'dis theg cing mya ngan las 'das pa thob par byed pas na'o: The second, the vehicle, is because it carries and enables the attainment of Nirvana. rjes su 'brang ba ni lam gyi'o: The follower is the path. dad pas rjes su 'brang ba sogs nyid slar yang phye ba ni rgyun zhugs la bzhugs pa sogs brgyad do: Following with faith, etc., is further divided into eight, such as entering the stream. mngon du bya ba ni thob pa'o: What is manifested is attainment. yang de brgyad nyid kyi khyad par ni srid pa bdun pa sogs bcu bzhi'o: The distinction of these eight lies in the fourteen kinds, such as the seven existences. bar ma ni 'chi ba dang skye ba'i 'o: The intermediate is between death and birth. mngon par 'du byed pa ni 'bad pa chen po'o: Manifest action is great effort. chos can ni rang bzhin dang rigs so: Dharmata is nature and lineage. mi 'khrugs pa ni rtogs pa'o: Non-confusion is realization. gsum pa la sde bdun gyi dang po la shas che ba ni chags bya'i dngos po dman pa la'ang chags pa drag po 'byung ba'o: The third, the first of the seven categories, the large share is that strong attachment arises even to inferior objects of attachment. rgyun ring ba ni byung nas kyang rgyun ring du rjes su 'brang ba'o: Long-lasting is that which, once arisen, continues to follow for a long time. rnam rtog ces pa rang rang gi dmigs pa dang sbyar ro: Discrimination refers to being associated with one's own object. rang bzhin du gnas pa ni shas che chung spangs te yul dang mthun par nyon mongs 'byung ba'o: Naturally abiding is the arising of afflictions in accordance with the object, abandoning large or small shares. nyon mongs pa la ni rdul zhes kyang bya zhing de srab pa ni skye ba snga ma rnams su gnyen po goms pas yul shas che ba la'ang nyon mongs chung ngu 'byung ba'o: Afflictions are also called dust, and their thinness is due to familiarity with antidotes in previous lives, so that even with large objects, small afflictions arise. sde gnyis pa la gsum gyi dang po la shrA wa ka zhes srid pa tha ma pa'i bar du slob dpon las nyan byed dam theg pa chen po thos pa tsam sgrogs pa: The first of the three in the second category, Śrāvakā, refers to one who listens to the teacher until the last existence, or who only proclaims what they have heard of the Great Vehicle. 1-783 dam pa'i chos pad ma dkar por: In the 'White Lotus of the Good Dharma': byang chub mchog gi sgra yang bsgrogs par bgyis: I will also proclaim the sound of supreme Bodhi. zhes bka' stsal pa lta bu dang: Like that which was said. sgra brjod pas chos sgrogs pas thos te rgya skad gcig la bod kyi skad dod gnyis byas pas nyan thos so: Because it is proclaimed with sound, hearing the Dharma, one Chinese transliteration is made into two Tibetan words, so it is 'ཉན་ཐོས་（nyan thos, Śrāvaka）'. de'i theg pas nges par 'byung bas na theg pa pa'o: Because liberation is determined through its vehicle, it is a vehicle practitioner. de la bdun las rigs la nges pa dang ma nges pa rkyen gyis theg pa gzhan du 'gyur ba dang mi 'gyur ba ste theg chen par drod dang rtse mo pa 'gyur zhing rang rgyal du bzod pa las kyang ste: Among them, of the seven lineages, there are determined and undetermined ones, due to circumstances, the vehicle may change or not change, such as the warmth and peak positions in the Mahayana change, and even endurance in the Pratyekabuddha. gnyis slob rigs las bzlog nas ni: The two are reversed from the learning lineage. sangs rgyas su 'gyur gzhan gsum yang: They will also become Buddhas, as will the other three. zhes grag go: It is said. dbang po ni rang bzhin gyis shes rab sogs lnga brtul ba ste phyi ma gnyis la ltos pa'o: Faculties refer to the five kinds of naturally dull wisdom, etc., depending on the latter two. de nyid la chos kyi rjes 'brang dbang po rno ba sogs yod do: Among them, there are Dharma followers, sharp faculties, etc. smon lam ni bdag nyid tsam 'khor ba'i duHkha la rnam par zhes te smon lam btab pa ni sems bskyed pa'o: Aspiration refers to aversion only to the suffering of samsara, making aspirations is generating Bodhicitta. bsam pa ni mthong lam du sdug bsngal kun la yid 'byung ba dang sgom lam du chags bral dang nyon mongs las sems rnam par grol zhes te bsam pa can ni dad pa dang: Intention refers to aversion to all suffering on the path of seeing, and detachment on the path of meditation, and the mind being liberated from afflictions, one with intention has faith and...

---

་མོས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ནོ། །དམིགས་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཞེས་ཏེ་འདིས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་ཙམ་ལ་དམིགས་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ཁེགས་སོ། །སྒྲུབ་པ་ནི་ཆོས་མྱང་འདས་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་ལམ་སྒྲུབ་པའོ། ། 1-784 འབྲས་བུ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་དེ་ཕན་ཆད་དུཿཁ་མེད་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་སྟེ་མདོ་སྡེར། ལུས་ཞིག་ཚོར་བ་བསིལ་བར་གྱུར། །འདུ་ཤེས་འགགས་ཤིང་འདུ་བྱེད་ཞི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནུབ་གྱུར་ པ། །འདི་འདྲ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་མཐའ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ལ་རང་ནི་སོ་སོ་གཅིག་པུའོ། །འདི་ལའང་བདུན་ཏེ་སྦྱར་སླའོ། །ངེས་པ་ནི་བསེ་རུ་ལྟ་བུ། སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་བར། ། བསམ་གཏན་མཐའ་རྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན་ཅེས་པ་སྟེ། ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་ནི་དྲོད་དང་རྩེ་མོར་མི་ངེས་སོ། །དེ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཉོན་མོངས་ཆུང་བས་སེམས་འདུ་འཛི་ལ་མི་འཇུག་ཅིང་གཅིག་པུ་ ལ་དགའ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆུང་བས་སེམས་ཆོས་སྟོན་པ་དང་སེམས་གྱི་དོན་བྱ་བ་ལ་མི་འཇུག་གི་སེམས་ལས་ཆུང་ངུར་གནས་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་ང་རྒྱལ་སྤྱོད་པ་ཡིན་པས་སློབ་དཔོན་ མེད་པ་དང་འགྲན་ཟླ་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་བར་འདོད་པའོ། །ཡིད་འབྱུང་བ་སོགས་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལས་སྔ་རོལ་ཏུ་འཁོར་བ་ལས་དང་མཐོང་ལམ་གྱིས་འདོད་ཆགས་སྤངས་པས་དང་། སྒོམ་ལམ་གྱིས་ ཏེ་རིམ་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ཅེས་པ་འདི་ལ་སྡེ་སྣོད་གུད་པ་མེད་དེ་སངས་རྒྱས་བཞུགས་པ་ན་མི་སྐྱེ་བས་དང་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་འདྲ་བས་སོ། །སྒྲུབ་པ་ལ་ཐུན་མོང་བ་ཆོས་ཀྱི་ཞེས་དང་ཐུན་མོང་མིན་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་ནི། 1-785 བསེ་རུ་སྐལ་པ་བརྒྱའི་རྒྱུས། ཞེས་པ་ལྟར་ཚོགས་གསོག་པས་རྒྱུད་སྨིན་པར་བྱེད་ཅིང་རང་བྱང་ཆུབ་པའི་དོན་དུ་མཁས་པའི་དངོས་པོ་ལྔ་དང་བདེན་པ་སྟེ་དྲུག་ལ་མཁས་པར་བྱེད་ལ། ངེས་འབྱེད་ ཆ་མཐུན་སྔོན་སློབ་དཔོན་ལ་བརྟེན་པའི་ཚེ་ལ་མ་སྐྱེད་པར་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་དུ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལ་མ་ལྟོས་པར་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་ བཏབ་པས་དེ་ལྟར་བསེ་རུ་ལྟ་བུར་གྱུར་ཏེ་གཅིག་པུར་གནས་པའོ། །དབང་པོ་འབྲིང་པོ་ནི་བསྐལ་པ་བརྒྱ་ཚང་བར་ཚོགས་གསོག་པར་མ་ངེས་ཤིང་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྔོན་སློབ་དཔོན་ལས་སྐྱེད་པ་ སྔོན་ཆོས་མངོན་པར་རྟོགས་པས་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་པ་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པ་སོགས་སྔ་མ་ལྟར་བྱས་པས་རང་སྡིག་པའི་ཆོས་ལས་རྒྱལ་བར་གྱུར་ཏེ་ཚོགས་ན་སྤྱོད་པ་ཆེ་བར་འགྱུར་རོ། །དབང་ པོ་རྟུལ་པོ་ནི་སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་པ་སོགས་ཀྱིས་སྔོན་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པས་སྔ་མ་ལྟར་བྱས་པས་རང་རྒྱལ་བ་ཚོགས་དང་སྤྱོད་པ་ཆུང་བར་འགྱུར་རོ། །སར་ཡང་ དག་པར་འགྲུབ་པ་གཉིས་པ་དང་གསུམ་པས་ནི་ཚོགས་དང་སྤྱོད་པའི་

【現代漢語翻譯】 其特點是具有信仰。所緣是指聲聞，這否定了他們只緣於一個偈頌的說法。實修是指修持與正法和涅槃相符的法道。 果位是獲得超越痛苦邊際的無苦狀態，如經中所說：'身壞受滅，想斷行寂，識滅如是，是為苦邊。' 第二種是獨覺，即獨自一人。這也有七個方面，很容易理解。決定是指像犀牛一樣。'導師與犀牛菩提，禪定究竟皆唯一。' 聚集和行為是不確定的，無論是暖位還是頂位。這是因為他們天生煩惱少，不涉入紛擾，喜歡獨處；悲心小，不涉入說法和利益眾生的事業，只安住於微小的事業；由於我慢的行為，他們希望在沒有老師和競爭者的情況下成佛。厭離等是指在現觀之前，透過輪迴和見道捨棄貪欲，以及透過修道次第捨棄貪欲。聲聞藏是指這裡沒有單獨的藏，因為佛陀住世時他們沒有出現，而且道的形態相似。實修方面，共同的是正法，不共同的是利根者： 如'犀牛百劫因'所說，透過積累資糧使相續成熟，為了自身成佛，精通五種明處和真諦，即六種。在獲得決定勝分之前，如果依止上師，則無法生起，在沒有佛陀的剎土中，自己不依賴他人的聲音而現證菩提，如此發願，因此像犀牛一樣獨自安住。中根者不一定在一百劫中圓滿積累資糧，在獲得決定勝分之前，從上師處生起，先前沒有現證正法，精通六處等如前，因此自己能戰勝罪惡之法，在僧團中行為廣大。鈍根者透過令佛歡喜等，先前獲得沙門的果位，如前所做，自己能戰勝，在僧團中聚集和行為微小。第二和第三者能圓滿地成就於地上，透過聚集和行為...

【English Translation】 Its characteristic is having faith. The object of focus refers to the Shravakas (Listeners), which negates the saying that they only focus on one verse. The practice refers to practicing the Dharma path that is in accordance with the Dharma and Nirvana. The result is attaining the state of no suffering beyond the end of suffering, as it says in the Sutra: 'When the body is destroyed, feelings are cooled, perceptions cease, formations are pacified, and consciousness is extinguished, such is the end of suffering.' The second is the Pratyekabuddha (Solitary Realizer), which is being alone. This also has seven aspects, which are easy to understand. Determination refers to being like a rhinoceros. 'The teacher and the rhinoceros Bodhi, meditation ultimately are all one.' Gathering and behavior are uncertain, whether it is the stage of warmth or the peak. This is because they naturally have few afflictions, do not get involved in disturbances, and like to be alone; they have little compassion, do not get involved in teaching the Dharma and benefiting sentient beings, but only abide in small activities; because of their arrogant behavior, they wish to attain Buddhahood without a teacher and without competitors. Aversion, etc., refers to abandoning desire through Samsara and the Path of Seeing before realization, and abandoning desire through the Path of Meditation, gradually. The Shravaka Pitaka (Basket of Hearers) refers to there being no separate Pitaka here, because they did not appear when the Buddha was alive, and the form of the path is similar. In terms of practice, the common one is the Dharma, and the uncommon one is the sharp faculty: As it says in 'The rhinoceros hundred eon cause,' through accumulating merit, the continuum is matured, and for the sake of one's own enlightenment, one becomes proficient in the five sciences and the truth, which are six. Before obtaining the decisive part, if one relies on a teacher, it cannot arise; in a field without a Buddha, one oneself attains enlightenment without relying on the sound of others, thus making a prayer, and therefore abiding alone like a rhinoceros. The medium faculty does not necessarily accumulate merit completely in a hundred eons, and before obtaining the decisive part, it arises from a teacher; having not previously realized the Dharma, being proficient in the six places, etc., as before, therefore one oneself is able to overcome sinful dharmas, and behavior in the Sangha becomes great. The dull faculty, through pleasing the Buddha, etc., previously obtained the fruit of the ascetic's conduct, and having done as before, one oneself is able to overcome, and gathering and behavior in the Sangha become small. The second and third are able to perfectly accomplish on the ground, through gathering and behavior...

---

རང་རྒྱལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་དག་གི་ནི་ཉན་ཐོས་དང་འདྲ་བར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཙམ་རྟོགས་པར་བྱང་སར་བཤད་ལ། 1-786 བསེ་རུས་ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་གཟུང་བ་མེད་པའང་རྟོགས་ཏེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། གཟུང་དོན་རྟོག་པ་སྤོང་ཕྱིར་དང་། །འཛིན་པ་མི་སྤོང་ཕྱིར་དང་ནི། །རྟེན་གྱིས་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ལམ། ། ཡང་དག་བསྡུས་པ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཀུན་ཀྱང་རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་མོ་ལ་རྟོག་ཅིང་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་གནས་ཤིང་། ཞེ་འགྲས་པ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་རྫུ་འཕྲུལ་སྟོན་ལ་ ཞི་དུལ་གྱིས་བསོད་སྙོམས་ལ་འཇུག་ཅིང་སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་ཏེ་དེ་ཉིད་དུ། གང་གང་དོན་ནི་གང་གང་ལ། །ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་ཉན་འདོད་པ། །དེ་དེ་ལ་དོན་དེ་དང་དེ། །སྒྲ་མེད་ ཀྱང་དེ་དེ་ལྟར་སྣང་། །ཞེས་སོ། །སར་འདི་རིགས་ལམ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་གནས་པ་རྒྱུ་བ་ལྔས་བཤད་པ་སྟེ། རྟོག་གེ་ལ་འབར་བར་ཡང་མཐུན་པར་གསུངས་ཤིང་གནས་པ་ནི་དེ་ཉིད་དུ། དང་པོ་གཅིག་པུར་གནས་པ་སྟེ། །ཟབ་མོ་ལ་ནི་རྟོག་པ་ཡི། །མོས་པ་དང་ལྡན་ལྷག་མ་གཉིས། །ཚོགས་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ངེས་འབྱུང་གསུམ་པ་ལའང་བདུན་སྔར་ལྟར་ཏེ་ སྦྱར་སླའོ། ། ཆོས་ཉིད་ངེས་པ་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་འགྱུར་བའི་རིགས་ཏེ་མི་ལྡོག་པའང་དབང་པོ་རྣོན་པོའི་སྦྱོར་ལམ་ནས་དང་འབྲིང་པོ་མཐོང་ལམ་ནས་དང་རྟུལ་པོ་ས་བརྒྱད་པར་བཤད་ལ་དེའི་རྟགས་ནི་གཞན་དུ་བལྟའོ། ། 1-787 མ་ངེས་པ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྡུས་པར། ཡིད་ནི་མཆོག་ཏུ་གཡོ་བས་ལྡོག །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་དབུགས་མ་ཕྱུང་། །ས་བཞིན་གཡོ་མེད་མ་ཐོབ་པར། །བརྟན་མེད་མི་གཡོའི་ས་རྟོགས་དཀའ། །ཞེས་ པ་ལྟར་རོ། །དབང་པོ་རྣོ་བ་ནི་གཉིས་པོ་ལ་ལྟོས་པ་སྟེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྣོན་པ་ཡིས། །རྟོགས་སླ་རྟུལ་པོས་རྟོགས་དཀར་བཞེད། །ཅེས་འདི་ཉིད་ལའང་དབང་པོའི་ངེས་པ་ ཡོད་དོ། །སྨོན་ལམ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་ཏེ་དེའི་ངོ་བོ་ནི་དེ་ཉིད་དུ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཆེད། །ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཉིད་དོ། །དབྱེ་བ་ནི་གཉིས་ཏེ། སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོ་ག་མེད་པར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་མཐོང་བ་དང་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་བ་སོགས་ཀྱིས་སྙིང་ཐག་པ་ནས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་འདོད་སྐྱེས་པ་དང་། འཇུག་པ་སེམས་སྐྱེད་ ཆོ་གས་སྡོམ་པ་བླངས་ཤིང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་སྤྱོད་པའི་སངས་རྒྱས་འདོད་པ་སྟེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པར། དེ་ལ་དང་པོ་མགོན་པོ་ཡིས། །དོན་གཉེར་རྣམ་པར་ཡང་དག་བཤད། ། གཉིས་པ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ལ། །འཇུག་པའི་རྣམ་པར་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །ཞེས་བཤད་དོ། །འདིའི་གཏན་ལ

【現代漢語翻譯】 如是說，『成為自己的主人』。在《現觀莊嚴論》中解釋說，那些人就像聲聞乘一樣，僅僅證悟到補特伽羅無我。 阿賴耶識則證悟到對法無我的一個方面，如《現觀莊嚴論》所說：『為捨棄所取之分別，及不捨棄能取故，以所依如犀牛角之道，應知是正勝解。』 所有人都專注于甚深的緣起，並通過作意三解脫門而安住。爲了遣除嗔恨，示現神變， 以寂靜調柔的姿態行乞，無聲地說法。正如經中所說：『對於任何事物，任何人，想要聽聞什麼，就對他們顯現那個事物，即使無聲，也如其所愿地顯現。』 在此地上，以五種方式宣說正確成就道，也與專注于思辨相符。安住的方式如經中所說： 『最初獨自安住，對於甚深之思辨，具足信解，其餘二者，是與僧眾一同安住。』 對於第三種出離，七種情況也如前所述，容易理解。法性決定是指成為不會從圓滿菩提中退轉的種姓，不退轉分為上根從加行道，中根從見道，下根從第八地開始。其標誌可在其他地方查閱。 不定是指在《攝波羅蜜多》中所說：『心極動搖故退轉，故於彼莫出息，如地不動未獲得，難悟無定不動地。』 敏銳的根器依賴於兩者。《現觀莊嚴論》中說：『以圓滿菩提之敏銳，易於證悟，鈍根則難證。』因此，此處也存在根器的決定。 發願即是發菩提心，其體性如經中所說：『發菩提心為利他，欲得圓滿正等覺。』 分類有兩種：發願菩提心，無需儀軌，因見到佛身或對眾生生起慈悲等，從內心深處生起想要獲得圓滿菩提的願望；行菩提心，通過儀軌受戒，行持六波羅蜜多，想要成佛。如《入中論》所說：『彼中先說為求果， प्रथमं तावदिच्छार्थं，prathamam tāvad icchārthaṃ，首先是希求果位，第二說施行諸佈施，द्वितीयं तु यथाक्रमं，dvitīyaṃ tu yathākramaṃ，其次是次第行佈施。』 關於此地的穩固性，

【English Translation】 It is said, 'Becoming one's own master.' In the 'Ornament for Clear Realization,' it is explained that those who, like the Shravakas, only realize the absence of self of the person. Arya realizes that one aspect of the absence of self of phenomena is not grasped. As it is said in the 'Ornament for Clear Realization': 'To abandon the concept of what is grasped, and because the grasper is not abandoned, the path that relies on something like a rhinoceros horn, should be known as the correct understanding.' Everyone focuses on the profound dependent origination and abides by contemplating the three doors of liberation. To avert hatred, they perform miracles, Begging for alms with peacefulness and gentleness, and teaching the Dharma without sound. As it is said there: 'Whatever thing, to whomever, wants to hear what, that thing appears to them, even without sound, as they wish.' On this ground, the correct accomplishment of the path is explained in five ways, which is also in accordance with focusing on speculation. The way of abiding is as it is said there: 'First, abiding alone, with faith in profound speculation, the other two, are abiding together with the Sangha.' For the third renunciation, the seven situations are also as before, easy to understand. The certainty of Dharma-nature refers to the lineage that will not turn back from complete enlightenment. Non-retrogression is said to begin from the path of application for sharp faculties, from the path of seeing for intermediate faculties, and from the eighth Bhumi for dull faculties. Its signs can be found elsewhere. Uncertainty is as it is said in the 'Compendium of Perfections': 'The mind is extremely agitated and retreats, therefore do not exhale on it, until the immovability like the earth is obtained, it is difficult to realize the unsteady, unmoving ground.' Sharp faculties depend on both. In the 'Ornament for Clear Realization,' it is said: 'With the sharpness of complete enlightenment, it is easy to realize, it is asserted that it is difficult to realize with dullness.' Therefore, there is also a certainty of faculties here. Aspiration is the generation of Bodhicitta, its essence is as it is said there: 'The generation of Bodhicitta is for the sake of others, desiring perfect and complete enlightenment.' There are two divisions: Aspirational Bodhicitta, without ritual, arising from the depths of the heart a desire to attain complete enlightenment due to seeing the body of the Buddha or generating compassion for sentient beings; and Entering Bodhicitta, taking vows through ritual, practicing the six perfections, desiring to become a Buddha. As it is said in 'Entering the Middle Way': 'Among these, the first is explained by the protector as seeking the goal, the second is proclaimed as entering into generosity and so forth.' Regarding the stability of this ground,

---

་དབབ་པ་རྒྱས་པ་བདག་གིས་བྱ་ཆུབ་མཆོག་གི་སེམས་གསལ་བར་བཤད་ཟིན་པ་དེར་བལྟའོ། །མི་གནས་པ་ནི་སྲིད་ཞི་ལའོ། ། 1-788 སྒྲུབ་པ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ལ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ནི་སྤང་བྱ་སྤང་རུང་དང་གཉེན་པོ་སྐྱེད་རུང་དུ་བྱེད་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། ཇི་ལྟར་རྨ་དང་ཟས་ལ་དེ་དག་གིས། ། གཟག་དང་སྤྱད་དུ་རུང་བ་སྨིན་འདོད་ལྟར། །དེ་བཞིན་རྟེན་འདིར་ཕྱོགས་གཉིས་ཞི་བ་དང་། །དེ་བཞིན་སྤྱད་པ་ཉིད་དུ་སྨིན་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །ཞིང་སྦྱོང་བ་ནི་ཐུགས་རྗེའི་བྱེ་བྲག་གིས་དག་པའམ་ མ་དག་པ་གང་འདོད་པ་སྒྲུབ་པ་སྟེ་རྒྱལ་བ་མི་འཁྲུགས་པ་དང་ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་སོགས་ལྟ་བུའོ། །དེའང་རང་གི་སེམས་སྦྱོང་བ་སྟེ། དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་ཞུས་པར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ སྦྱོང་བར་འདོད་པས་རང་གི་སེམས་སྦྱང་བར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། །ལུང་བསྟན་པའང་ནི་གང་ཟག་རིགས་ལ་གནས་པ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མངོན་སུམ་དང་དེ་མིན་པར་ལུང་སྟོན་པ་དང་དུས་ཚོད་ ཡོད་པ་དང་མེད་པར་དང་། ཡང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་དང་། དུས་ཆེ་གེ་ན་རྒྱལ་བ་ཆེ་གེས་ལུང་སྟོན་པར་འགྱུར་ཞེས་སྟོན་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་དུ། །གང་ཟག་དུས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས། །བློ་ལྡན་ལུང་ སྟོན་རྣམ་པ་གཉིས། །བྱང་ཆུབ་དང་ནི་ལུང་སྟོན་པར། །གཞན་ཡང་ཆེན་པོར་བརྗོད་པ་ནི། །མི་སྐྱེའི་བཟོད་པ་ཐོབ་པ་ཡིས། །ཞེས་སོ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་ལེའུ་གསུམ་པར་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པས་སོ། ། 1-789 ཞེས་ཆོས་ལ་ངེས་པར་རྟོག་པའི་བཟོད་པའམ་ཞེས་བཤད་པའོ་།བཟོད་པ་ནི་ད་ཕྱིན་ཆད་བདག་འཁོར་བའམ་མྱང་འདས་སུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ལྟུང་བ་མེད་དོ་ཞེས་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་མ་ཡིན་པར་ཤེས་ པའོ་ཞེའོ། །ཆེན་པོའི་ཁྱད་པར། ཡང་དེ་ཞིང་དང་མིང་དང་ནི། །དུས་དང་སྐལ་བའི་མིང་དང་ནི། །འཁོར་དང་དམ་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་། །གནས་པའི་སྒོ་ནས་དེར་འདོད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་དང་འདྲ་བར་ དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མདོར་རིགས་ལ་གནས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་སེམས་མ་བསྐྱེད་པར་དང་། དབང་པོ་རྣོན་པོ་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཐག་ཏུ་དང་། ལེ་ལེ་ཅན་གསང་སྟེ་ཆོས་ལ་བཟོད་ པ་ཐོབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་ལུང་སྟོན་པ་བཞི་བཀའ་བསྩལ་ཅིང་འདི་ནི་ཕྱི་མར་འགྲེལ་པས་འཆད་དོ། །སྡེ་ཚན་གསུམ་པ་ལ་ཚོགས་ལམ་ལ་སྦྱར་བ་དང་། སྦྱོར་ལམ་ལ་སྦྱར་བ་དང་། དེ་དག་ ཆུང་འབྲིང་གིས་རྩ་བ་མི་ཉམས་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་ཚོགས་མ་བསགས་པ་ནི་གོང་མ་རྣམས་ལ་ལྟོས་ནས་ཏེ་གང་ཟག་གང་བདེན་པ་བཞི་སྟོན་པའི་ཆོས་ལ་དམིགས་ཏེ་དཀོན་མཆོག་སོགས་ ལ་མོས་པ་དང་དད་པ་ཆུང་བའོ། །དེའང་མོས་དད་ཀྱིས་ཕྱེ་བའི་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ཆུང་ངུ་སྦྱོར་ལམ་སྐྱེ་བ་ལ་ཚེ་རབས་ཞེས་སོ། །སྔ་མ་ལ་ལྟོ

【現代漢語翻譯】 現在我將觀察我已經清楚解釋過的，使成熟的菩提心生起的方法。不住于輪迴和涅槃。 使眾產生熟的殊勝方法是使他們能夠捨棄應捨棄之物，生起對治之法。如《經莊嚴論》所說：『如同對待傷口和食物，爲了使其能夠被抓撓和享用，同樣，在此處，希望兩種對立平息，並希望能夠同樣地被享用。』 凈土是指通過大悲心的特殊作用，可以隨意成就清凈或不清凈的凈土，如不動佛和釋迦王等。這也是爲了調伏自心。《維摩詰所說經》中說：『若菩薩欲得凈土，當凈其心。』 授記是指對具有根器的人，無論是顯式或隱式地，對已發菩提心或未發菩提心的人，在有時間限制或無時間限制的情況下，預言他們將證得菩提，或者在某個特定時期，由某位佛陀授記。如經中所說：『依於人與時之差別，智者授記有兩種方式：授記菩提和授記其他。』又說：『獲得無生忍之人，』 《八千頌釋》第三品中說：『獲得無生法忍，是因為一切法無生。』 也就是說，對法獲得確定的忍可。忍是指從此以後，我不會墮入輪迴或涅槃的任何一邊，而是通過自己的力量證悟。 殊勝之處在於：『彼土與名號，時間與福報之名，眷屬與正法等，皆依其安住之方式而定。』 同樣，《勇猛行三摩地經》中說，對具有根器、根性敏銳但未發菩提心的人，以及根性敏銳且剛發菩提心的人，還有蓮花部種姓者，顯式地授記獲得法忍。這四種授記方式將在後面解釋。 第三部分是將其應用於資糧道、加行道，以及這三者的小、中程度，而根本不退轉。首先，未積累資糧是指相對於上者而言，對四諦法生起信心，對三寶等生起微弱的信仰和信心。這也是通過信解來區分的，與解脫分相應的微小加行道，被稱為『世間道』。相對於前者而言

【English Translation】 Now I will observe the extensive method of causing the arising of the supreme Bodhicitta, which I have already clearly explained. Not abiding in Samsara and Nirvana. The uncommon accomplishment of maturing sentient beings is to make them able to abandon what should be abandoned and to generate antidotes. As stated in the 'Ornament of the Sutras': 'Just as with wounds and food, in order for them to be scratched and enjoyed, similarly, here, it is desired that the two opposing sides be pacified, and it is desired that they be enjoyed in the same way.' Purifying the Buddha-field means accomplishing whatever is desired, whether pure or impure, through the particularity of great compassion, such as Akshobhya Buddha and Shakya King. This is also to tame one's own mind. As it is said in the 'Vimalakirti Sutra': 'If a Bodhisattva wishes to purify his Buddha-field, he should purify his mind.' Prediction also refers to predicting, explicitly or implicitly, to individuals who abide in the lineage, whether they have generated Bodhicitta or not, with or without a time limit, that they will attain enlightenment, or that at a certain time, a certain Buddha will predict it. As it says in the same text: 'According to the differences of person and time, the wise predict in two ways: predicting enlightenment and predicting other things.' It also says: 'By obtaining the forbearance of non-arising,' In the Great Commentary on the Eight Thousand Verses, chapter three, it says: 'Having obtained forbearance towards the non-arising of phenomena, because all phenomena are without arising.' That is to say, obtaining a definite acceptance of the Dharma. Forbearance means knowing that from now on, I will not fall into either Samsara or Nirvana, but will attain enlightenment through my own power. The distinction of greatness: 'Also, that land and name, the names of time and fortune, retinues and the sacred Dharma, are all considered there according to the way they abide.' Similarly, in the 'Samadhi Sutra of Heroic Progress,' it is said that for those who abide in the lineage, who are sharp-witted but have not generated Bodhicitta, and for those who are sharp-witted and have just generated Bodhicitta, and for those of the lotus lineage, the four types of prediction of explicitly obtaining forbearance towards the Dharma are taught, and this will be explained later in the commentary. The third section is to apply it to the path of accumulation, the path of preparation, and the small, medium, and large degrees of these, without losing the root. First, not accumulating merit means, in relation to the higher ones, having little faith and devotion towards the Four Noble Truths, the Three Jewels, etc. This is also distinguished by faith and understanding, and the small path of preparation corresponding to the part of liberation is called 'worldly path.' In relation to the former

---

ས་ཏེ་ཚོགས་བསགས་པའང་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་ལ་ལྟོས་ནས་མ་བསགས་པ་ཡང་ཡིན་པ་ནི་མོས་དད་བར་མ་སྟེ་སྦྱོར་ལམ་ཚེ་འདི་ཙམ་ལ་སྐྱེའོ་ཞེས་ཚེ་རབས་ཞེས་སོ། ། 1-790 ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་སྦྱོར་ལམ་སྐྱེ་བས་ཚེ་རབས་དེ་ཉིད་ལའོ། །དད་མོས་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཆུང་དུས་ཀྱང་ཉམས་པ་དང་། ཆེ་བས་ཉམས་པ་དང་། གང་གིས་ཀྱང་མི་ཉམས་པའོ། ། ཐར་པ་ནི་བྲལ་བའི་ཁྱད་པར་སྤངས་རྟོགས་རྫོགས་པ་སྟེ་དེའི་ཆའམ་དེ་སྟེན་པ་ལ་ཕན་པའོ། །ཚོགས་ལམ་དུ་དད་པ་གཙོ་ཞིང་། སྦྱོར་ལམ་དུ་ཤེས་རབ་གཙོ་ལ། གཉིས་ཀ་ན་གཉིས་ཀ་ཡོད་ དོ། །གཉིས་པ་ལ་ཚོགས་ནི་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་ལྟོས་པའིའོ། །ཆོས་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་ནི་ཤེས་རབ་སྟེ། རྒྱན་དུ། མི་མཇེད་ཇི་མི་སྙམ་ཤེས་དང་། །ཞེས་སོ། །ཚེ་རབས་ཀྱི་ དུས་རྣམས་ནི་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལའོ། །དེའང་དམིགས་བསལ་ལ་ལོ་ཀ་བའི་ཆོས་མཆོག་མ་གཏོགས་པ་ནི་དེ་རང་བཞིན་གྱི་སྐད་ཅིག་པ་ཡིན་པས་ཚེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་དུས་ཅན་དུ་ངེས་ པའི་ཕྱིར་ངེས་མ་ངེས་དཔྱད་མི་དགོས་པས་སོ། །འདི་ནི། ཇི་ལྟར་བཟོད་ཆེན་སྐད་ཅིག་པ། །དེ་བཞིན་ཆོས་མཆོག་ཅེས་དང་འདྲ་བར་མཛད་པ་སྟེ་རྒྱན་རྩ་འགྲེལ་རྣམས་སུ་ནི་ཆོས་མཆོག་ལའང་རིམ་ གྱིས་འབྱུང་བའི་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་བ་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་ཐར་པའི་ཞེས་ཏེ་དེ་དག་ཆེན་པོ་ལས་མི་ཉམས་པ་ནི་བརྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྦྱོར་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ལས་ཉམས་པས་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ལས་ཉམས་པར་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་སྡུད་ཀློག་མི་བརྟན་པ་ལས་ཉམས་པས་སྦྱོར་ཀློག་བརྟན་པ་ལས་ཉམས་པར་མི་ཐལ་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-791 ཀུན་འབྱུང་བའམ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ནི་མངོན་གྱུར་རོ། །བག་ཆགས་ས་བོན་ལས་ཉམས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་དགེ་བ་བསྐྱེད་པ་ཡང་བསྐྱེད་མི་དགོས་པས་སོ། །ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ཆུང་ ངུ་ལམ་ལ་ཞུགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། རྒྱལ་བས། འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་ཡང་དག་ལྟ། །ཆེན་པོ་གང་ལ་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་ནི་ཚེ་རབས་སྟོང་རྣམས་སུ། །ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། །ཡང་དག་ལྟ་བ་ནི་འདིར་ལས་འབྲས་ལ་དད་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཤེས་རབ་བོ། །དེ་དག་གི་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་བ་གསལ་བར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་བཞི་དང་དྲུག་ཏུ་འགྲེལ་ པར་ཕྱེ་སྟེ། དང་པོ་ལ་སྐབས་སུ་གཏོགས་པ་པ་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་ནས་བརྩམས་ཏེ་ཐར་པའི་དོན་དུ་བྱ་བ་བྱེད་པ་ཆུང་ངུ་དང་མོས་པ་ལས་གྱུར་པ་ཐར་པ་དང་ལྡན་ པའི་བསྟན་པ་ལ་མོས་པ་ཅན་དང་ལྷག་པར་འདོད་པ་ལས་གྱུར་པ་དགའ་བ་དང་དང་བ་དང་ལྡན་པར་འདི་ལ་དཔྱད་དོ། ལ་དམིགས་པའི་ཡིད་བྱེད་མང་བ་གཉིས་འབྲིང་དང་ཐོབ་པ་ལས་ གྱུར་པ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྐྱེ་བར་ངེས་པ་ཆེན་པོའོ། །སྦྱོར་ལམ་དྲུག་སྟེ་རྗེས་སུ་མཐུན

【現代漢語翻譯】 積累資糧既是此時，也是爲了來世不積累資糧，這是指中等信解，即加行道只在此生生起，稱為『世』。 1-790 加行道在當世生起，故為當世。小、中、大三種信解是指，小者于不順品弱時退失，中者於強時退失，大者無論何時皆不退失。 解脫是指斷除的差別，即斷證圓滿，是其分或有助於依止它。資糧道以信心為主，加行道以智慧為主，二者兼具。 對於第二者，資糧是相對於現證真諦而言的。以正念思維法之忍是智慧。《莊嚴經論》中說：『不思人世如知。』世的諸時是相對於現證真諦而言的。 其中，除了世間最勝法之外，因為它是自性的剎那，所以確定是當世的時分，無需辨別是否確定。此如：『如忍大剎那，如是說勝法。』《莊嚴經論》的根本和註釋中說，最勝法也有次第生起的小、中、大。 第三者是指解脫，即那些從大者不退失，因為是穩固的緣故。加行道從小、中退失，不會導致從資糧道大者退失，如同從不穩固的集諦退失，不會導致從穩固的加行退失一樣。 1-791 生起或遍行是指現行。習氣不是從種子中退失，因為爲了解脫而生善也不需要再生起。解脫是就小小的順解脫分而言的，如《寶積經》中說：『若有世間正見者，彼具大者，于千世中，不墮惡趣。』 此處所說的正見是指信奉業果且與之相應的智慧。爲了清楚地說明這些的小、中、大，分為四種和六種來解釋。首先，從屬於當下的善法意樂開始，到爲了解脫而行事，這是小者；從信解而生，對具有解脫的教法具有信解，以及從特別的意願而生，具有歡喜和喜悅，這需要進行考察。以對境的作意增多為二者，是中等；從獲得而生，確定當世生起順抉擇分，這是大者。加行道有六種，即隨順於...

【English Translation】 Accumulating merit is both for this life and for not accumulating merit for the next life, which refers to intermediate faith and understanding, i.e., the path of application arises only in this life, called 'life'. 1-790 The path of application arises in that very life, hence it is in that very life. The three types of faith and understanding, small, medium, and large, refer to those who lose faith when the opposing factors are weak, those who lose faith when they are strong, and those who never lose faith regardless of the circumstances. Liberation refers to the distinction of separation, i.e., the perfection of abandonment and realization, which is a part of it or beneficial to relying on it. Faith is primary in the path of accumulation, and wisdom is primary in the path of application, and both are present in both. For the second, accumulation is relative to the direct realization of truth. The patience of necessarily thinking about the Dharma is wisdom. As it says in the Ornament: 'Not thinking of the world as knowing.' The times of life are relative to the direct realization of truth. Among them, except for the supreme Dharma of the world, because it is a momentary nature, it is certain to be in the time of that very life, so there is no need to examine whether it is certain or uncertain. This is like: 'As the great patience is momentary, so is the supreme Dharma.' In the root and commentary of the Ornament, it is said that even the supreme Dharma has small, medium, and large stages of gradual arising. The third refers to liberation, i.e., those who do not fall from the great, because they are stable. Falling from the small and medium paths of application does not lead to falling from the great path of accumulation, just as falling from the unstable collection does not lead to falling from the stable application. 1-791 Arising or pervasive activity refers to manifestation. Habitual tendencies do not fall from the seed, because generating virtue for the sake of liberation does not need to be generated again. Liberation is considered in terms of the small part that is in accordance with liberation, as it says in the Sutra: 'If there is a correct view of the world, and one possesses the great, then in thousands of lives, one will not go to the lower realms.' Here, the correct view refers to wisdom that believes in the results of actions and is in accordance with them. To clearly explain the small, medium, and large of these, they are divided into four and six to explain. First, starting from the desire for virtuous Dharma that belongs to the occasion, and acting for the sake of liberation, this is the small; arising from faith, having faith in the teachings that possess liberation, and arising from special desire, having joy and delight, this needs to be examined. Increasing the attention to the object is the medium; arising from attainment, it is certain that the part in accordance with definite discrimination will arise in that very life, this is the large. There are six paths of application, i.e., in accordance with...

---

་བ་པ་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་དགེ་བ་ཆུང་ངུ་བྱུང་བ་དང་། 1-792 ཁྱད་པར་བ་དེ་འབྲིང་དུ་གྱུར་པ་དང་། རྟོགས་པ་བ་ཆེན་པོ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་བདེན་པ་རྟོགས་པ་ཤས་ཆེ་བ་དང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་གསུམ་སྟེ་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བ་པ་རིགས་མ་ ངེས་པ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ཁྱད་པར་བར་སྒྱུར་ཞིང་། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཚེ་གཞན་ལ་སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་པར་སྒྱུར་བ་དང་། སྐྱེ་བ་གཅིག་པ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བ་དང་། སྟན་གཅིག་པ་སྟན་ཐོག་དེ་ཉིད་དུ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བའོ། །སྡེ་བཞི་པ་ལ་ཚོགས་ནི་ཚོགས་ལམ་དུ་སྟེ་སྦྱོར་བའོ་ཞེས་པའི་གསུང་ལས་སོ། །དེ་དང་འབྲས་བུའི་དུས་ན་དད་པས་མོས་པ་སོགས་ བཞག་པས་ན་འདི་དག་ནི་སྦྱོར་ལམ་ནས་བརྩམས་ཏེ་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔའི་བར་ལ་འཇོག་ཅེའོ། །དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ནི། །མ་མཐོང་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་བའི་ལམ། །དབང་པོ་རྟུལ་རྣོ་དེ་ རྣམས་སུ། །དད་དང་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་བ། །ཞེས་མཐོང་ལམ་པ་ཉིད་དུ་འདོད་དོ། །ཤེས་རབ་སོགས་ཀྱི་དབང་པོ་རྟུལ་བས་ཕ་རོལ་པོས་བསྟན་པའི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཞེས་སོ། །ཕྱི་མ་ནི་ དབང་པོ་རྣོ་བས་རང་ཉིད་ཀྱིས་དཔྱད་ཏེ་མདོ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ཞེས་སོ། །སྡེ་ལྔ་པ་ལ་གཉིས་ལས་སྤྱི་དོན་ལ་ལྔའི་ཁམས་གང་དུ་སྐྱེ་བ་ནི། འདོད་པར་གསུམ་ཐོབ་ཐ་མ་ནི། ། 1-793 གསུམ་དུའོ་གོང་ན་མཐོང་ལམ་མེད། །མི་སྐྱོ་ལུང་ལས་འདིར་རྩོམ་ཞིང་། །དེར་མཐར་ཕྱིན་ཅེས་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའོ། །འོ་ན་ཕྱིར་མི་འོང་གོང་དུ་མི་འཐོབ་པ་ཅི་ཞེ་ན། མཐོང་ལམ་མེད་པས་ ཏེ་གཟུགས་མེད་ན་ཉན་པ་མེད་པ་དང་ཁམས་འོག་མ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཟུགས་ཁམས་པ་མི་སྐྱོ་བ་དང་། ལུང་དུ་བར་དོར་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་སོགས་ལྔ་འདིར་རྩོམ་ཞིང་དེར་མཐར་ ཕྱིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །འབྲས་བུ་བར་པ་དག་འཇིག་རྟེན་པའམ་དེ་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པར་བྱེད་ཀྱང་ཁམས་གོང་མར་སྔར་མེད་མི་ཐོབ་སྟེ། གོང་མར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་ གྱུར་པའི་དངོས་གཞིའི་སེམས་མེད་པས་སོ། །འབྲས་བུ་ངོས་གཟུང་བ་ནི། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་ནི་དྲི་མེད་ལམ། །འབྲས་བུ་འདུས་བྱས་འདུས་མ་བྱས། །དེ་རྣམས་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུ་འོ། །གྲོལ་ལམ་ཟད་པ་རྣམས་ དང་བཅས། །ཞེས་ཏེ་མཐོང་སྤང་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་པ་དང་གྲོལ་ལམ་བརྒྱད་རེ་དང་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བའི་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་ལ་བར་ཆད་མེད་ལམ་རྣམས་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་དང་གྲོལ་ལམ་རྣམས་ དེའི་འབྲས་བུ་འདུས་བྱས་དང་ཉོན་མོངས་ཟད་པ་འདུས་མ་བྱས་སོ། །དེ་ལྟར་མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་བཞིར་བཞག་པ་ནི། འབྲས་ལམ་སྔོན་ལམ་བཏང་བ་དང་། །གཞན་ཐོབ་པ་དང་ཟད་སྡོམ་དང་། ། 1-794 ཤེས་པ་བརྒྱད་ཚན་ཐོབ་པ་དང་། །རྣ

【現代漢語翻譯】 當以真諦為目標時，會產生微小的善行； 當這種善行變得突出時，它會變成中等程度的善行；當證悟者變得偉大時，他們更有可能在今生證悟真諦。這三種區別是：那些不確定種姓的完全轉變者，會將他們的菩提轉化為卓越的菩提；那些獨覺佛會將他們的菩提轉化為來世無需導師的證悟；以及那些一生者，會在今生獲得見道； 以及那些一坐者，會在同一座上獲得見道。在四眾中，『集合』指的是在資糧道上進行『結合』。』正如經文所說。因此，由於在那個時候和結果的時候，會產生諸如信勝解等，所以這些被安置在從資糧道開始到見道十五剎那之間。 那麼，這十五個剎那是什麼呢？『未見而見，見道之路，鈍根與利根，彼等之中，信與隨法行。』因此，他們被認為是見道者。由於智慧等根器遲鈍，他們會追隨他人所教導的意義。後者由於根器敏銳，他們會自己分析，並追隨經部等佛法。 在第五類中，關於從二者中的共同意義上來說，五蘊會生於何處：『欲界得三，最後者於三界，上界無見道。』《不退轉經》在此處開始，並說『在那裡完成』。』 那麼，為什麼不還者不能在上界獲得果位呢？因為沒有見道，也就是說，在無色界沒有聽聞，並且沒有注意到地獄，以及色界的不退轉者。《不退轉經》說，在中陰身中入滅等五種情況在此處開始，並在那裡完成。 中間的果位是通過世間或出世間的修道獲得的，但在上界，他們不會獲得以前沒有獲得過的東西，因為沒有成為上界出生的原因的真實心識。 果位的定義是：『沙門的行持是無垢之道，果位是有為和無為，彼等有八十九，解脫道與滅盡者。』也就是說，沒有阻礙地斷除見所斷，以及八個解脫道，以及斷除修所斷的八十一個無間道，是沙門的行持，而解脫道是其有為的果位，煩惱的滅盡是無為的果位。 儘管有很多種，但將其歸為預流果等四種的原因是：『果道是放棄先前的道路，獲得其他的，以及滅盡的集合，獲得八種知識，以及』

【English Translation】 When one aims at the truth, a small virtue arises; When that virtue becomes prominent, it becomes a medium virtue; when the realization becomes great, they are more likely to realize the truth in that very life. These three distinctions are: those who completely transform without a fixed lineage, transform their bodhi into extraordinary bodhi; those Pratyekabuddhas transform their bodhi into enlightenment without a teacher in the next life; and those who are one-life-away, generate the path of seeing in that very life; and those who are one-seat-away, generate the path of seeing on that very seat. In the four groups, 'gathering' refers to 'joining' on the path of accumulation.' As the scripture says. Therefore, since faith and so on are established at that time and at the time of the result, these are placed from the path of accumulation up to the fifteen moments of the path of seeing. So, what are these fifteen moments? 'Unseen and seen, the path of seeing, dull and sharp faculties, among them, faith and following the Dharma.' Therefore, they are considered to be those on the path of seeing. Because of the dullness of the faculties of wisdom and so on, they follow the meaning taught by others. The latter, because of the sharpness of the faculties, they analyze themselves and follow the Dharma of the sutras and so on. In the fifth group, regarding where the five aggregates are born in the common meaning of the two: 'Desire realm obtains three, the last one in the three realms, the upper realm has no path of seeing.' The Non-Returning Sutra begins here and says, 'It is completed there.' So, why can't a non-returner obtain the fruit in the upper realm? Because there is no path of seeing, that is, there is no hearing in the formless realm, and the lower realm is not noticed, and the non-returner of the form realm. The Non-Returning Sutra says that five things such as passing into nirvana in the intermediate state begin here and are completed there. Intermediate fruits are obtained by mundane or supramundane paths of meditation, but in the upper realms, they do not obtain what they have not obtained before, because there is no real mind that is the cause of being born in the upper realms. The definition of the fruit is: 'The conduct of a śrāmaṇa is the stainless path, the fruit is conditioned and unconditioned, these are eighty-nine, the path of liberation and those who are exhausted.' That is, the uninterrupted path of abandoning what is to be abandoned by seeing, and the eight paths of liberation, and the eighty-one uninterrupted paths of abandoning what is to be abandoned by meditation, are the conduct of a śrāmaṇa, and the path of liberation is its conditioned fruit, and the exhaustion of afflictions is the unconditioned fruit. Although there are many kinds, the reason for classifying them into four such as the stream-enterer fruit is: 'The path of the fruit is abandoning the previous path, obtaining others, and the collection of exhaustion, obtaining eight knowledges, and'

---

མ་པ་བཅུ་དྲུག་ཐོབ་པ་འོ། །ཞེས་པ་རྒྱུ་ལྔ་སྟེ་བཞི་པོ་རེ་རེ་ལའང་ཞུགས་པའི་ལམ་བཏང་བ་དང་འབྲས་བུའི་ལམ་ཐོབ་པ་དང་སྤངས་པ་ཀུན་གྱི་ ཐོབ་པ་གཅིག་རྙེད་པ་དང་ཆོས་དང་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་བརྒྱད་ཅིག་ཅར་ཐོབ་པ་དང་མི་རྟག་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་འབྲས་བུ་གྲུབ་དུས་ནི། མྱུར་བ་སྲིད་པ་ གསུམ་གྱིས་ཐར། །ཅེས་ཏེ། ས་བོན་འདེབས་པ་དང་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བ་དང་འབྲས་བུ་སྨིན་པ་གསུམ་ལྟར། ཚེ་དང་པོ་ལ་ཚོགས་ལམ་དང་། གཉིས་པ་ལ་སྦྱོར་ལམ་དང་། གསུམ་པ་ལ་འཕགས་ལམ་སྐྱེད་ དོ། །བུལ་བ་ལ་ངེས་པ་མེད་དེ། མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་བུ་མོ་མ་ག་དྷ་བཟང་མོས་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་དུས་སུ་རྒྱལ་པོ་ཀྲི་ཀིའི་བུ་མོ་གསེར་ཕྲེང་ཅན་དུ་གྱུར་པས་ཚོགས་ ལམ་བསྐྱེད་དེ་ཤཱཀྱ་སེང་གེའི་བསྟན་པ་ལ་བདེན་པར་མཐོང་བར་དེ་ཉིད་ཀྱི་རྟོགས་བརྗོད་དུ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལ་ས་གཞག་པ་ནི་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་བའི་ས་སྦྱོར་ལམ་དང་། རིགས་ ཀྱི་ས་ཆོས་མཆོག་དང་། བརྒྱད་པའི་ས་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་བཞུགས་པ་དང་། མཐོང་བའི་ས་རྒྱུན་ཞུགས་དང་། བསྲབས་པའི་ས་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་དང་། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ས་ཕྱིར་མི་འོང་དང་། བྱས་པ་རྟོགས་པའི་ས་དགྲ་བཅོམ་དང་། 1-795 ཞུགས་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའོ། །ངེས་ཚིག་ནི་མྱ་ངན་འདས་པའི་རྒྱུན་ལ་ཞུགས་པས་དང་། འདོད་ཁམས་སུ་ལན་ཅིག་སྐྱེ་བས་དང་། ལན་གཅིག་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བས་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་ མ་ལུས་པར་བཅོམ་པས་སམ་མཆོད་པར་འོས་པས་ནའོ། ། གཞུང་དོན་ལ་ཉེར་བདུན་པོ་ཀུན་འབྲས་བུ་བཞིར་འདུས་ཀྱང་འཇོག་ཚུལ་གྱིས་གསུམ་སྟེ། དབང་པོ་དང་སྙོམས་འཇུག་གིས་བཞག་པ་ལྔ་དང་། རྩ་བའི་ སྐྱེས་བུ་ཟུང་བཞི་དང་། འབྲས་བུ་བཞིའི་ཁྱད་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོའི་དང་པོ་དག་ལ་འབྲས་བུ་ནི་གོ་རིམ་གྱི་ཤུགས་ཀྱིས་འབྲས་བུ་དང་པོའི་འོ་ཞེའོ། །འོན་ཀྱང་སློབ་པའི་འབྲས་བུ་གསུམ་ཅར་ ཏེ་ལམ་ལ་རྗེས་ཤེས་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བར་རོ་ཞེས་བོད་རྣམས་གསུངས་སོ། །དེ་ཚེ་དབང་པོ་རྟུལ་རྣོ་དག །དད་པས་མོས་དང་མཐོང་བས་ཐོབ། །ཅེས་པ་དང་། འོག་ཏུ་ འཆད་པ་ལྟར་གསུམ་ཀ་སྲིད་དོ། །ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་འོག་ཏུ་འཆད་པའི་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ཚང་བ་ཐོབ་པ་སྟེ། འགོག་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་། །ལུས་ཀྱི་མངོན་དུ་ བྱེད་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་གྲོལ་བ་ནི་ཉེར་བསྡོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟག་པ་ཀུན་ཟད་ཀྱང་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་པས་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ལ་བསམ་གཏན་བྱེད་མི་ནུས་པ་སྟེ། 1-796 ཟག་མེད་མི་ལྕོགས་མེད་པ་ཡིས། །ཐམས་ཅད་ལས་ནི་འདོད་ཆགས་བྲལ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་མ་ཁོལ་གྱིས། ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་པའི་རྗེས་འབྲང་བ

【現代漢語翻譯】 獲得十六種行相。這是因為五種原因：對四種道（加行道、見道、修道、無學道）中的每一種都修習了相應的道，獲得了果道，斷除了一切煩惱，獲得了一個證悟，同時獲得了八種法和隨法，以及證悟了無常等十六種行相。 聲聞的果位成就之時是：最快的情況是三有解脫。就像播種、發芽、結果一樣。第一世獲得資糧道，第二世獲得加行道，第三世生起聖道。緩慢的情況則不一定。如無依施食女之女瑪嘎達善妙女，在迦葉佛時期轉生為國王剋日吉之女金鬘女，生起了資糧道，在釋迦獅子的教法中證悟了真諦，如其本生傳中所說。 其中，地的安立是：白色現見的地位是加行道；種性的地位是勝法；第八地的地位是入流（須陀洹）；見地的地位是入流（須陀洹）；薄地的地位是一來（斯陀含）；離貪慾的地位是不還（阿那含）；已作所作的地位是阿羅漢。 入流等后三者是聲聞的地位。詞義解釋是：趣入涅槃之流，故名入流；于欲界僅生一次，故名一來；一次也不生於欲界，故名不還；斷盡一切煩惱之敵，或應受供養，故名阿羅漢。 就經文意義而言，雖然二十七者都可歸納為四果，但根據安立方式可分為三種：以根和等持安立的五種；根本的士夫雙四；以及四果的差別解說。對於第一種中的第一種，其果位是按照次第的規律，應為初果。然而，藏地的大德們說，三種學道之果，即從道類智到金剛喻定之間都包括在內。那時，根有利鈍之分，由信而生欲樂，由見而得果。如以下所說，三種情況都有可能。以身作證是指獲得不還果，具足以下將要講到的八解脫，即爲了獲得滅盡定而不還。以智慧解脫是指依靠近分定，以智慧斷盡一切煩惱，但未獲得根本定，因此不能修習八解脫。如經所說：『以無漏無障礙，從一切貪慾解脫。』 導師瑪闊說：『您的教法的追隨者……』

【English Translation】 Attaining the sixteen aspects. This is because of five reasons: for each of the four paths (path of accumulation, path of preparation, path of seeing, path of no more learning), one practices the corresponding path, attains the fruit path, abandons all defilements, obtains one realization, simultaneously obtains the eight dharmas and subsequent dharmas, and realizes the sixteen aspects such as impermanence. The time when the fruit of a Shravaka is achieved is: the fastest case is liberation from the three existences. Just like sowing seeds, sprouting, and bearing fruit. In the first life, one obtains the path of accumulation; in the second life, one obtains the path of preparation; and in the third life, the noble path arises. The slow case is not certain. For example, the daughter of the helpless almsgiver, Magadha Excellent Woman, in the time of Buddha Kashyapa, was reborn as the daughter of King Kiki, Golden Garland Woman, and generated the path of accumulation, and in the teachings of Shakya Lion, she realized the truth, as stated in her Jataka tale. Among them, the establishment of the grounds is: the ground of white appearance is the path of preparation; the ground of lineage is the superior dharma; the ground of the eighth is entering the stream (Srotapanna); the ground of seeing is entering the stream (Srotapanna); the ground of attenuation is once-returning (Sakridagamin); the ground of detachment from desire is non-returning (Anagamin); the ground of having done what needs to be done is Arhat. The latter three, such as entering the stream, are the grounds of Shravakas. The etymological explanation is: because one enters the stream of Nirvana, it is called entering the stream; because one is born only once in the desire realm, it is called once-returning; because one is not born even once in the desire realm, it is called non-returning; because one has destroyed all the enemies of defilements, or because one is worthy of offerings, it is called Arhat. In terms of the meaning of the scriptures, although all twenty-seven can be summarized into the four fruits, they can be divided into three types according to the way they are established: the five established by faculties and samadhi; the fundamental four pairs of individuals; and the explanation of the differences between the four fruits. For the first of the first, its fruit should be the first fruit according to the order. However, the great masters of Tibet say that the three fruits of the path of learning, from the knowledge of the path to the Vajra-like Samadhi, are all included. At that time, the faculties have dullness and sharpness, desire arises from faith, and the fruit is obtained from seeing. As will be explained below, all three situations are possible. Manifesting with the body refers to obtaining the non-returning fruit, possessing the eight liberations that will be discussed below, that is, not returning in order to obtain cessation. Liberation through wisdom refers to relying on the near-attainment concentration, and exhausting all outflows with wisdom, but not obtaining the fundamental concentration, so one cannot practice the eight liberations. As the sutra says: 'With unhindered non-outflow, one is liberated from all greed.' Teacher Makhol said: 'Followers of your teachings...'

---

། །བསམ་གཏན་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་ཀྱང་། །བདུད་ཀྱི་མིག་རས་བཙའ་ བཞིན་དུ། །སྲིད་པ་རྣམས་ནི་ཟློག་པར་བགྱིད། །ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །ཉོན་མོངས་དང་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀའི་ཞེས་ཏེ་དེ་དག འགོག་ཐོབ་གཉིས་ཀ་ལས་རྣམ་གྲོལ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་གཅིག་ ཤོས་སོ། །ཞེས་སོ། །སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ནི་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀཱ་རུ་ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མི་ཤེས་པར་བཤད་པས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྟེ་ཐེག་ཆུང་བས་ཀྱང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་ མ་སྤངས་ཀྱང་ཇི་རིགས་པ་སྤངས་པ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་ཟུང་བཞིའི་དང་པོ་ལ་བཞི་ལས་དོན་དངོས་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་རིམ་གྱིས་པ་ལ་འཇུག་པ་ནི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྟན་གཅིག་པ་ནས། ། བཟུང་སྟེ་འབྲས་བུ་དང་པོ་མ་ཐོབ་པའི་བར་རོ། །འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་ནི་ལམ་ལ་རྗེས་ཤེས་ལ་གནས་པའོ། །མཐོང་ལམ་གྱི་མིང་གཉིས་ནི་མཐོང་བའི་ཞེས་ཏེ་གསུང་རབ་ཏུ་འདི་དག་གིས་ ཐ་སྙད་བྱས་པས་སོ། །ཡང་དག་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་འཐོབ་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པ་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ། འཕགས་དང་མཚམས་མེད་བྱེད་པ་དག་འདི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། །ཡང་དག་ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས། ། 1-797 ཞེས་པས་སོ། །དོན་དམ་པའི་ཆོས་བདེན་པ་རྣམས་མངོན་པར་རྟོགས་ཤིང་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཁོང་དུ་ཆུད་པའང་མཐོང་ལམ་དེའོ། །དེ་ལ་རྟེན་གྱི་དབང་གིས་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ལ་འདོད་པ་རྣམས་ལ་འདོད་ ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ནི་ཕྱོགས་ལས་བྲལ་ཡང་དྲུག་པ་སོགས་མ་སྤངས་པ་ཡིད་བྱེད་དང་པོ་སོགས་ལ་བརྟེན་ཏེ་མཐོང་ལམ་སྐྱེད་པ་ནི་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ཡན་ཆད་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་འཇུག་ པ་དང་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་དེའི་འབྲས་གནས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཉོན་མོངས་རྣམ་པ་ལྔ་སྤངས་ཀྱང་སེམས་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་ལ་ཞུགས་པར་མི་འགྱུར་བ་ནི། འབྲས་ཐོབ་འབྲས་ བུའི་ཁྱད་པར་གྱིས། ལམ་ཐོབ་མེད་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་བྱ་ཆེད་དུ། །མི་བརྩོན་པ་ནི་ཞུགས་མ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ་མི་བརྩོན་པ་ནི་འབྲས་བུ་གཞན་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ལ་སྟེ། དེ་ལྟར་ཕྱི་མ་དག་ལའང་སྦྱར་རོ། །ཕལ་ཆེར་ལས་བྲལ་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱིས་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་དྲུག་པ་སྤངས་པ་ནི་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་འབྲས་སུ་འགྱུར་རོ། །འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དགུ་ ཅར་སྤངས་པ་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་ཞུགས་འབྲས་སུ་འགྱུར་ཏེ། ཅི་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་དག་ནི། དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུར་མི་རུང་བར་ཐལ་ཏེ། ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་ཁོ་ནས་ཐོབ་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། 1-798 ཁྱབ་པ་མེད་དེ། མཐོང་ལམ་གྱི་འབྲས་བུས་སྤངས་པའང་དེ་ལ་བསྲེས་པས་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་ཐོབ་པས་འཇིག་རྟེན་པའི་སྤངས་པའང་འཛིན་པ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཐོབ་འབྲས་ནི། །བསྲེས་དང་ཟག་མེད་ཐོབ་ འཛིན་ཕྱིར། །ཞེས

【現代漢語翻譯】 如經中所說：『即使未獲得真正的禪定，也能像除去魔障的眼翳一樣，遣除輪迴。』 斷除煩惱障和等持障二者，即從二者的斷除和證得中解脫。《寶性論》中說：『以智慧斷除其中之一。』 等持障在《中邊分別論》的註釋中被解釋為非煩惱性的無知，即所知障。因此，即使小乘行者未能完全斷除所有所知障，也已斷除了一部分。 第二種是四雙，首先是四種中的實際情況：入流（梵文：Srotaāpanna，漢語字面意思：入流者）的次第是，從安立於決定勝分（梵文：nirvedhabhāgīya，漢語字面意思：順抉擇分）的同一座墊上開始，直到未獲得初果之間。 安住于果位，即安住于道之後的智慧中。見道的兩個名稱是『見』，經典中就是用這些術語來稱呼的。 真實趨入必定獲得阿羅漢果位，如《集論》中對『聖者和造無間業者於此痛苦』的解釋：『真實趨入邪道。』 現證並親身領悟真實法（梵文：dharma satya，漢語字面意思：法之真實）也是見道。由於所依的不同，對果位的差別有所執著，對於未離貪慾者，即使已脫離邊見，但由於未斷除第六意識等，依賴於最初的作意等而生起見道，這在十五剎那以上是入流，第十六剎那則成為入流果位。 即使斷除了五種煩惱，在第十六個心識剎那也不會成為一來（梵文：Sakṛdāgāmin，漢語字面意思：一來者），因為：『果位之差別，無有道之獲得，為此果位之安住，不勤奮則不入。』 不勤奮是指不努力獲得其他果位，同樣適用於後面的情況。幾乎脫離欲界，通過加行斷除了第六種欲界煩惱，就成為一來向或一來果。 斷除了全部九種貪慾，就成為不還（梵文：Anāgāmin，漢語字面意思：不還者）向或不還果。如果通過世間道獲得的果位，不能成為沙門（梵文：Śrāmaṇa，漢語字面意思：勤息）的果位，因為不是僅僅通過無漏道獲得的，這種說法是不周遍的，因為見道之果所斷除的也包含在其中，並且無漏道的獲得也包含世間道的斷除。世間道的獲得果位，是因為包含和獲得無漏道。

【English Translation】 As it is said, 'Even without attaining actual samadhi, one can dispel samsara like removing the cataract from the eye of Mara.' Cutting off both the obscurations of afflictions and meditative absorption, that is, being liberated from both cutting off and attaining. The Ratnagotravibhāga states, 'With wisdom, one cuts off one of them.' The obscuration of meditative absorption is explained in the commentary on the Madhyāntavibhāga as non-afflictive ignorance, that is, the obscuration of knowledge. Therefore, even though the Hīnayāna practitioners have not completely abandoned all the obscurations of knowledge, they have abandoned some accordingly. The second is the four pairs. The actual situation among the four is that entering the stream-enterer (Srotaāpanna) stage gradually begins from establishing oneself on the same seat of the factors conforming to certainty (nirvedhabhāgīya), until one has not attained the first fruit. Abiding in the fruit is abiding in the wisdom following the path. The two names for the path of seeing are 'seeing,' as these are the terms used in the scriptures. Truly entering into the certainty of attaining the Arhat, as explained in the Abhidharmasamuccaya regarding 'saints and those who commit heinous crimes in this suffering': 'Truly entering into the wrong path.' Directly realizing and personally understanding the truths of the ultimate Dharma (dharma satya) is also the path of seeing. Due to the difference in the basis, there are attachments to the differences in the fruits. For those who have not separated from desire, even though they have separated from biased views, they have not abandoned the sixth consciousness, etc., and relying on the initial attention, etc., they generate the path of seeing. This is entering the stream-enterer in fifteen moments or more, and in the sixteenth moment, it becomes the fruit of that stage. Even if one has abandoned the five afflictions, one will not become a once-returner (Sakṛdāgāmin) in the sixteenth moment of consciousness because: 'The difference in the fruit, there is no attainment of the path, therefore, abiding in the fruit, not striving is not entering.' Not striving means not striving to attain other fruits, and this applies similarly to the subsequent cases. Almost separating from the desire realm, abandoning the sixth affliction of desire through application, one becomes a once-returner or the fruit of a once-returner. Abandoning all nine desires, one becomes a non-returner (Anāgāmin) or the fruit of a non-returner. If the fruits attained through the worldly path cannot become the fruits of a Śrāmaṇa, because they are not attained solely through the uncontaminated path, this statement is not pervasive, because what is abandoned by the fruit of the path of seeing is also included in it, and the attainment of the uncontaminated path also includes the abandonment of the worldly path. The attainment of the worldly path is because it includes and attains the uncontaminated path.

---

་གསུངས་སོ། །སྒོམ་པས་སྤང་བྱ་མ་སྤངས་ན། །འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་པ། །རྣམ་ལྔའི་བར་བཅོམ་གཉིས་པ་ལ། །དགུ་པ་ཚུད་ཆད་ཟད་པ་ཡིན། །འདོད་པའམ་ཡང་ན་གོང་མ་ལ། ། ཆགས་བྲལ་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པ། །གང་ཞིག་གང་ལ་ཞུགས་པ་ཡི། །བཅུ་དྲུག་པ་ལ་དེ་འབྲས་གནས། །ཞེས་དང་འདྲའོ། །མཐོང་ལམ་གྱིས་དགྲ་བཅོམ་ནི་མི་འཐོབ་སྟེ་དེས་སྒོམ་སྤང་མི་སྤོང་པས་དང་། ཡང་སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ལས་ཆགས་བྲལ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཇིག་རྟེན་འདས་ཀྱིས་སྲིད་རྩེ་ལ། །ཆགས་བྲལ་གཞན་ལས་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་པས་སོ། །རྒྱུན་ཞུགས་ལ་ལུང་འགལ་སྤང་བ་ནི་གང་གི་ ཚེ་ཞེས་ཏེ་ཡུམ་དུ་གང་ཟག་འདི་ནི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་གསུམ་སྤངས་པས་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའོ་ཞེས་སོགས་ཉན་ཐོས་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོ་དེ་དང་དེར་ཅིའི་ཕྱིར་བརྗོད་ཅེ་ན། གསུམ་པོས་དེའི་ སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་བསྡུ་བ་དང་དེ་བཟུང་བས་གཙོ་མིན་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་གཙོ་བོ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་གནས་ལ་དགའ་བས་དུཿཁ་ལས་མི་འཕགས་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་རྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་གྱིས་འཕགས་ཀྱང་ལམ་ངན་པ་ལ་ཞེན་པས་ལོག་པས་འབྱུང་བ་དང་། 1-799 ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ལམ་བཟང་པོ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ཡང་དག་པས་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་ཏེ། འགྲོ་མི་འདོད་དང་ལམ་ནོར་དང་། །ལམ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དེ་སྙེད་ཅིག །ཐར་པ་བགྲོད་ ལ་གེགས་བྱེད་པ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་གསུམ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་གསུམ་པོས་རིམ་པ་ལྟར་ཤེས་བྱ་དང་ལྟ་བ་དང་གཉེན་པོ་ལ་ལོག་ཅེས་ཏེ་དུཿཁ་ཙམ་ལ་བདག་དང་བདག་གི་བར་སྒྲོ་ འདོགས་པ་དང་ལྟ་ངན་གྱིས་འདག་པར་ཡིད་ཆེས་པ་དང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ངེས་པར་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟུང་གཉིས་པ་ལ་འཇུག་པ་མཐར་གྱིས་པ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་མཐོང་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པ་ ཉིད་ལོ་ཀ་བའམ་དེ་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ལྔ་སྤངས་པ་སྟེ། རྣམ་པ་ལྔ་ཡི་བར་བཅོམ་པ། །གཉིས་པ་ལ་ནི་ཞུགས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་ ནི་རྣམ་པ་དྲུག་པ་འབྲིང་གི་ཆུང་ངུ་སྤངས་པ་སྟེ། རྣམ་པ་དྲུག་པ་ཟད་གྱུར་པ། །དེ་ནི་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བའོ། །ཞེས་སོ། །མདོར་ཡང་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་བསྲབས་པའི་ ཕྱིར་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཟུང་གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དངོས་ལ་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་དེ་ཉིད་སྔ་མ་ལྟ་བུའི་སྒོམ་ལམ་ལ་འདོད་པའི་བདུན་པ་དང་བརྒྱད་པ་སྤངས་པའོ། ། 1-800 དགུ་པ་ནི་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སྟེ། ཉེས་ཆ་བདུན་དང་བརྒྱད་ཟད་པ། །ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་དང་། །གསུམ་པ་ལ་ནི་ཞུགས་པའང་ཡིན། །དེ་དགུ་ཟད་པས་ཕྱིར་མི་འོང་། །ཞེས་སོ། །ཟུང་འདི་ གཉིས་ནི་སྔར་རྒྱུན་ཞུགས་སུ་གྱུར་པ་ལའང་ལོ་ཀ་བ་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་རང་རང་གི་སྤང

【現代漢語翻譯】 他說道。如果修行者沒有斷除應斷之物，那麼，初果（Sotapanna，須陀洹，入流果）是斷除了五種煩惱，二果（Sakadagami，斯陀含，一來果）是斷除了第九種煩惱，即貪慾和嗔恚的微薄狀態。對於欲界或更高的境界，斷除貪慾是進入三果（Anagami，阿那含，不還果）的標誌。無論證入何果位，第十六個剎那即是果位安住之時，就像這樣。通過見道（Darshana-marga）無法獲得阿羅漢果（Arhat），因為見道不能斷除修道所應斷之物。 此外，不可能從有頂天（Srid pa'i rtse mo， भव अग्र，Bhavagra，存在之頂）斷除貪慾，因為經中說：『以出世間道，于有頂天，斷除貪慾，與他道不同，有兩種方式。』因此，對於入流果，所斷除的違背正法的因素是什麼時候斷除的呢？在《母經》（Yum，般若波羅蜜多經）中說：『此人因斷除了三種遍行結（kun tu sbyor ba gsum），而證入入流果。』為什麼在聲聞乘（Nyan thos，Śrāvakayāna）和大乘（Theg chen，Mahāyāna）的經典中如此宣說呢？因為這三種結包含了入流果所應斷除的主要部分，把握住主要部分，就能成就次要部分。如何理解主要部分呢？就是認為我（Atman， आत्मा，Ātman，自我）存在於五蘊（蘊，Skandha）之中，並因此而喜歡這種狀態，不能從痛苦（Duhkha， दुःख，Duḥkha，苦）中解脫出來；執著于戒律和苦行，即使獲得了殊勝的果位，仍然執著于錯誤的道路，因此會產生邪見； 由於懷疑，對正確的道路產生懷疑，因此不能通過正確的道路獲得確定無疑的結果。正如經中所說：『不想去，道路錯誤，對道路懷疑，這些都會阻礙通往解脫的道路，因此宣說了這三種結。』此外，這三種結依次對應于對所知、見解和對治的錯誤。即，僅僅將痛苦執著為我或我所，相信惡見能夠凈化自己，並且不能對三寶（Triratna， त्रिरत्न，Triratna，佛法僧三寶）產生堅定的信心。證入二果的漸次過程是，通過見道獲得入流果之後，再通過世間道或出世間道的修道，斷除五種欲界的煩惱，正如經中所說：『斷除五種煩惱，即證入二果。』一來果（Sakridagami，薩克里達加米，一來果）是斷除了第六種煩惱，即中品的微薄狀態，正如經中所說：『第六種煩惱斷盡，即證一來果。』簡而言之，佛陀教導說，由於減弱了貪慾、嗔恨和愚癡，所以證得一來果。 證入三果的兩種方式是，一來果通過之前的修道，斷除了欲界的第七和第八種煩惱。第九種煩惱是微薄中的微薄，正如經中所說：『斷除了第七和第八種過患，一生中只有一個障礙，即證入三果。斷除這九種煩惱，即證得不還果（Anagamin，阿那含，不還果）。』這兩種果位，都是在之前已經證得入流果的基礎上，通過世間道或出世間道的修道，斷除各自應斷之物。

【English Translation】 He said. If a practitioner does not abandon what should be abandoned through meditation, then, the first fruit (Sotapanna) is the one who has broken through five aspects, the second fruit (Sakadagami) is the one who has exhausted the ninth, which is the slight state of desire and hatred. For the desire realm or higher realms, being free from attachment is the sign of entering the third fruit (Anagami). Whichever fruit one enters, the sixteenth moment is when that fruit abides, just like that. One cannot attain Arhatship through the path of seeing (Darshana-marga) because it does not abandon what should be abandoned through meditation. Moreover, it is impossible to be free from attachment from the peak of existence (Bhavagra), because it is said: 'With the supramundane, in the peak of existence, being free from attachment is different from other paths, there are two ways.' Therefore, for the stream-enterer, when are the factors that contradict the Dharma abandoned? In the 'Mother Sutra' (Yum, Prajnaparamita Sutra) it says: 'This person enters the stream because they have abandoned the three universally binding fetters (kun tu sbyor ba gsum).' Why is it said so in the Sutras of the Shravaka Vehicle (Nyan thos, Śrāvakayāna) and the Mahayana Vehicle (Theg chen, Mahāyāna)? Because these three encompass the main part of what should be abandoned by the stream-enterer, and by grasping the main part, the non-main part is accomplished. How is the main part understood? It is that one delights in the state of viewing the aggregates (Skandha) as self (Atman, आत्मा, Ātman, self), and therefore cannot be liberated from suffering (Duhkha, दुःख, Duḥkha, suffering); clinging to morality and asceticism, even if one has attained a superior state, one still clings to the wrong path, thus generating wrong views; Due to doubt, one doubts the correct path, and therefore cannot obtain a definite result through the correct path. As it is said in the Sutra: 'Not wanting to go, the path is wrong, doubting the path, all these hinder the path to liberation, therefore these three are taught.' Furthermore, these three correspond to being wrong about what is to be known, views, and antidotes, respectively. That is, merely clinging to suffering as self or what belongs to self, believing that wrong views can purify oneself, and not having firm faith in the Three Jewels (Triratna, त्रिरत्न, Triratna, Buddha, Dharma, Sangha). The gradual process of entering the second fruit is that after obtaining the stream-entry through the path of seeing, one abandons the five afflictions of the desire realm through the path of meditation, whether mundane or supramundane, as it is said: 'Having broken through five aspects, one enters the second fruit.' The once-returner (Sakridagami) is the one who has abandoned the sixth aspect, the small of the middle, as it is said: 'The sixth aspect being exhausted, that is the once-returner.' In short, the Buddha taught that one becomes a once-returner because of weakening desire, hatred, and ignorance. The two ways of entering the third fruit are that the once-returner, through the previous path of meditation, abandons the seventh and eighth afflictions of the desire realm. The ninth is the smallest of the small, as it is said: 'Having exhausted the seventh and eighth faults, there is only one obstacle in one lifetime, that is entering the third fruit. Having exhausted these nine, one does not return (Anagamin).' These two fruits are based on having previously become a stream-enterer, and then abandoning what should be abandoned through the path of meditation, whether mundane or supramundane.

---

་བྱ་སྤངས་པས་ཐོབ་པ་གཉིས་གཉིས་ཡོད་དོ། །སྔར་དབང་པོའི་སྐབས་སུ་གཉིས་ནི། བདུན་ནམ་བརྒྱད་དམ་དགུས་ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། ། དེ་ལ་ལུང་འགལ་སྤང་བ་ནི་དེ་ལྟར་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཡུམ་བརྒྱད་སྟོང་པ་སོགས་སུ་གང་ཟག་འདི་ནི་ཐ་མའི་ཆ་དང་མཐུན་པའི་ཀུན་སྦྱོར་ ལྔ་སྤངས་པས་ཕྱིར་མི་འོང་བའོ་ཞེས་བརྗོད་ཅེ་ན། ཕྱིར་མི་འོང་གི་སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་ལྔ་པོས་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་ཇི་ལྟར་གཙོ་བ་ནི་བདག་ལྟ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ དང་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་འགྲོ་བ་ཐ་མ་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་ཅིང་། འདོད་ཡོན་ལ་འདུན་པ་དང་གནོད་སེམས་ཀྱིས་ཁམས་ཐ་མ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཕྱི་མ། གཉིས་ཀྱིས་ འདོད་ལས་མི་འདའ་ལ། །གསུམ་པོ་ཡིས་ནི་ཟློག་པར་བྱེད། །ཅེས་ཀྱང་ངོ་། །ཐ་མ་ནི་ངན་པའོ། །ཟུང་བཞི་པ་ལའང་དེ་ལྟར་གཉིས་ཀྱི་དངོས་ནི་གསལ་ཏེ། སྲིད་རྩེའི་ཆ་བརྒྱད་བར་ཟད་པ། དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ། ། 1-801 དགུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡང་། །དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཡིན། །དེ་ཟད་ཐོབ་དང་ཟད་པ་ཤེས། །དེ་ཚེ་དེ་མི་སློབ་དགྲ་བཅོམ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་གང་གི་ཚེ་ཞེས་ཏེ་འཁོར་བའི་ གོང་མ་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་དང་མཐུན་ཅིང་དེ་ལ་ཕན་པའི་ཀུན་སྦྱོར། གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ལས་སྐྱེས་པའི། །འདོད་ཆགས་གཉིས་རྒོད་དང་ང་རྒྱལ་རྨོངས། །ཞེས་པ་ལྔ་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་དུ་བརྗོད་ པ་ནི་དེའི་སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་བསྡུ་བ་སྟེ་འདོད་ཆགས་གཉིས་ཀྱིས་འདོད་པ་ནས་གོང་མ་ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་མི་གཏོང་སྟེ་རིམ་པ་ལྟར་སྲེད་པ་དང་ང་རྒྱལ་དང་ ཐེ་ཚོམ་ཤས་ཆེ་བའི་བསམ་གཏན་པ་ཉིད་དུ་དེར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པས་སོ། །ཟུང་བཞི་པོ་དེར་འབྲས་བུས་ཕྱེ་བ་ཀུན་འདུས་ཤིང་མཐར་གྱིས་འཇུག་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་འབྲས་གནས་ དང་པོ་གསུམ་དུ་འདུས་པས་བསྡུ་ན་ལྔ་ཉིད་དོ། །གསུམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་འབྲས་བུའི་བྱེ་བྲག་དང་། ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་གི་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་གི་འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། དགྲ་བཅོམ་དྲུག་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་ཉིད་དེ་ཡན་མན་ནི་འདིར་བདེན་པ་མཐོང་ན་ལྷ་རྣམས་སུ་འགྲོ་ཞིང་དེ་ནས་འདིར་འོངས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་སུ་འགྲོའོ་ཞེས་པའི་རིམ་པ་འདིས་སོ། ། 1-802 འདི་མིའི་ནང་དུ་རྒྱུན་ཞུགས་ཐོབ་ན་མི་ནང་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ཞིང་ལྷའི་ནང་དུ་ཐོབ་ན་དེའི་ནང་དུའོ། །འཁོར་བ་ནི་བགྲོད་པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་སྐྱེ་བ་ གཞན་དུ་ཉིང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བ་སྟེ། འབྲས་གནས་སྒོམ་སྤང་བྱ་མ་ཟད། །རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ལན་བདུན་པ། །ཞེས་སོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་མི་དང་ལྷ་དང་དེ་དག་གི་སྲིད་པ་བར་མ་བདུན་ རེ་སྟེ་ཉེར་བརྒ

【現代漢語翻譯】 有兩種通過捨棄而獲得的果位。在之前的有學道中，有兩種，如所說，是七種、八種或九種。那麼，如果捨棄與經文相違背的，為什麼在《八千頌般若經》等經典中說，『此人通過捨棄與最後一部分相應的五種結縛，成為不還者』呢？這是因為不還者的主要捨棄對像被五種結縛所涵蓋。如何成為主要的呢？因為我見、戒禁取、疑能導致墮入惡趣三途，而貪慾和嗔恚能導致欲界的產生。此外，經中也說：『后二者不超越欲界，三者則能遮止。』最後是指惡趣。對於第四雙，兩種真實的情況也很明顯：『有頂天八地之間滅盡，即入阿羅漢道。第九無間道，猶如金剛。滅盡煩惱，證得果位，此時即是不學阿羅漢。』第二種是『何時』，即與輪迴的上界色界和無色界相應並利益它們的結縛。『由色界和無色界所生的貪慾二者，掉舉、我慢和無明。』說捨棄這五種而成為阿羅漢，是因為涵蓋了其主要捨棄對象，即貪慾二者能從欲界趣向更高的境界，而後三者則不放棄，即依次是貪愛、我慢和疑心較重的禪定者，因此在那裡被煩惱所染污。第四雙的果位包含了所有差別，逐漸進入果位，后三者包含在前三個果位中，因此如果總結起來，就是五種。第三種有四種：須陀洹果的差別，一來果，不還果的特殊果位，以及六種阿羅漢的說法。第一種有兩種，第一種是須陀洹本身，即上下往來，意思是如果在此見到真諦，則往生天界，然後從那裡來到這裡，往生天界。如果在此人中獲得須陀洹果，則在此人中入滅，如果在天界獲得，則在天界入滅。輪迴是流轉，痛苦的終結是阿羅漢不再於其他生中結生。如經所說：『果位是修所斷，如果如願獲得，則是七次往返。』分別說者認為，人和天以及他們之間的中有存在七次，即二十。

【English Translation】 There are two attainments through abandonment. In the previous path of learning, there are two, as it is said, either seven, eight, or nine. Then, if abandoning contradicts the scriptures, why is it said in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra and other scriptures, 'This person, by abandoning the five fetters corresponding to the final part, becomes a non-returner'? This is because the main objects of abandonment for a non-returner are encompassed by the five fetters. How does it become the main one? Because self-view, adherence to precepts and vows, and doubt cause one to fall into the three lower realms of suffering, while desire and hatred cause the production of the desire realm. Furthermore, it is also said in the scriptures: 'The latter two do not transcend the desire realm, while the three can prevent it.' The last refers to the evil realms. For the fourth pair, the two real situations are also clear: 'Between the eight levels of the peak of existence, exhaustion occurs, which is entering the Arhat path. The ninth uninterrupted path is like a vajra. Exhausting the defilements, attaining the fruit, at that time, one is called a non-learning Arhat.' The second is 'when,' which refers to the fetters that correspond to and benefit the upper realms of samsara, the form and formless realms. 'The two desires born from the form and formless realms, agitation, pride, and ignorance.' Saying that abandoning these five leads to becoming an Arhat is because it encompasses the main objects of abandonment, that is, the two desires lead from the desire realm to higher realms, while the latter three do not give up, that is, successively, meditators with strong attachment, pride, and doubt are defiled by afflictions there. The fruits of the fourth pair include all differences, gradually entering the fruit, the latter three are included in the first three fruits, so if summarized, there are five. The third has four: the distinction of the Stream-enterer fruit, the Once-returner, the special fruit of the Non-returner, and the explanation of the six Arhats. The first has two, the first being the Stream-enterer itself, that is, going up and down, meaning that if one sees the truth here, one will be reborn in the heavens, and then come here from there, and be reborn in the heavens. If one attains the Stream-enterer fruit among humans, one will pass away among humans, and if one attains it in the heavens, one will pass away in the heavens. Samsara is wandering, and the end of suffering is that the Arhat no longer takes rebirth in other lives. As the scripture says: 'The fruit is abandoned by cultivation, and if one obtains it as desired, it is seven returns.' The Sarvastivadins believe that there are seven existences between humans and gods and their intermediate states, which is twenty.

---

ྱད་ལེན་ཡང་བདུན་ཚུན་དུ་མཐུན་པས་དེ་སྐད་བརྗོད་དེ། གནས་བདུན་ལ་མཁས་པའི་དགེ་སློང་དང་ཤིང་འདབ་མ་བདུན་པ་ལྟར་དུ་སྨྲའོ། །གནས་བདུན་ནི་གཟུགས་དང་། དེ་ཀུན་འབྱུང་བ་ དང་། དེ་འགོག་པ་དང་། དེ་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་དང་། དེའི་རོ་མྱང་བ་དང་། ཉེས་དམིགས་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བ་རྣམས་ཡང་དག་པར་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བར་ལའོ། །འོ་ ན་ལྟ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གང་སྲིད་པ་བརྒྱད་མངོན་པར་འགྲུབ་པ་གནས་མ་ཡིན་པར་གསུངས་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། འགྲོ་བ་གཅིག་ཏུ་འགྲུབ་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །འོ་ན་འོག་མིན་དང་སྲིད་ རྩེའི་བར་དུ་གོང་དུ་འཕོ་བ་ལྷ་ཉིད་དུ་སྲིད་པ་བརྒྱད་པས་མང་པ་ལེན་པ་ཅི་ལྟར་ཞེ་ན། འདོད་ཁམས་སུ་མི་འགྲུབ་པ་ལ་དགོངས་པས་མི་སྐྱོན་ནོ། །རེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ཞེས་པ་ནི་དེ་སྲིད་དུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་ངེས་ཤིང་། 1-803 དེ་སྲིད་ཀྱིས་རྒྱུད་ངེས་པར་སྨིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྦྲུལ་གོམ་པ་བདུན་པ་དང་རིམས་ཉིན་ཞག་བཞི་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་འབྲས་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་ཏེ་ལྷའམ་མིའི་ནང་དུ་སྲིད་ པ་གཉིས་འཁོར་ནས་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་ལ་འཇུག་པའོ། །སྤངས་བ་ནི། རྣམ་གསུམ་རྣམ་བཞི་ལས་གྲོལ་བ། །ཚེ་གཉིས་གསུམ་དུ་རིགས་ནས་རིགས། །ཞེས་པ་སྟེ། རྣམ་པ་ལྔ་ སྤངས་པ་ན་མིན་པ་ནི་དེ་སྤངས་ན་དྲུག་པའང་ངེས་པར་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་གཅིག་གིས་ནི་བར་ཆད་གཅིག་པའི་ལྟར་འབྲས་བུ་ལ་གེགས་མི་ནུས་ཏེ་ཁམས་ལས་འདའ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཉིས་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་ནི་ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་འཇུག་པ། ཉེས་ཆ་བདུན་དང་བརྒྱད་ཟད་པ། །འདོད་ལྷའི་ནང་དུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བླངས་ཏེ་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་བྱེད་པའོ། ། འདི་ནི་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པ་ལ་ཚེ་གཅིག་གིས་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ཉེས་ཆ་གཅིག་གིས་ཆོད་པས་མིང་དུ་བྱས་ཏེ་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པ་གང་ཡིན་ལ་འདིས་མ་ཁྱབ་བོ། །གསུམ་པ་ལ་ ལྔའི་དང་པོ་ནི་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཀུན་སྦྱོར་སྤངས་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་མངོན་པར་གྲུབ་པ་སྲིད་པ་བར་མའི་ཀུན་སྦྱོར་མ་སྤངས་པས་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་དེ་གྲུབ་པ་ན་མྱུར་བར་ལམ་གྱི་མཐའ་བསྐྱེད་དེ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་སྐྱེ་སྲིད་དུ་འགྲོ་བར་མི་སེམས་ཤིང་མྱུར་བ་མ་ཡིན་པར་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་མངོན་པར་བསམས་ཤིང་བྱ་བ་དང་བཅས་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་མ་ཐོབ་པར་ཡུན་རིང་ཞིག་ན་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་སྟེ། 1-804 ལྕགས་བསྲེག་པའི་ཞོགས་མ་དང་ཚ་ཚ་ཡར་བའི་དཔེ་གསུམ་གྱིས་མདོར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཀར་ནི་སྐྱེ་བར་དང་མངོན་པར་འགྲུབ་པའིའོ། །སྐྱེས་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་དེ་མ་ཐག་ཏུའོ། །གསུམ་པ་ ལ་འདུ་བྱེད་མེད་པ་ནི་སྔོན་གོམས་པས་ལམ་རང་གི་ངང་གིས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི

【現代漢語翻譯】 由於他們七次往返都一致，所以這樣說，稱精通七處的比丘為『七葉』。七處是指對色（Rūpa，形態，物質現象）及其生起、滅盡、滅盡之道、味道、過患和出離的如實了知，同樣適用於識（Vijñāna，意識）等其餘蘊。那麼，如何解釋『具足殊勝見者能現證八有，而非安住于彼』的說法呢？這是指證得唯一有。那麼，如何解釋在色究竟天（Akaniṣṭha）和有頂天（Bhavāgra）之間，天人會獲得第八有，並接受更多有呢？這是指在欲界無法證得，所以沒有過失。『如是則止』是指必定不會超越那個狀態而入涅槃，因為那個狀態必定會成熟相續，就像蛇走七步或瘟疫持續四天一樣。第二種是入流果（Srota-āpanna）的特殊狀態，即在天或人中輪迴兩次後獲得涅槃，這是進入一來果（Sakṛdāgāmin）的狀態。斷除是指：『斷除三四種，二三生中從一族到另一族。』斷除五種，並非指斷除五種就必定斷除第六種。憑藉一種，就像憑藉一種障礙一樣，無法阻礙果的獲得，因為不需要超越界。第二種特殊狀態是，一來果進入不還果（Anāgāmin），七八種煩惱已盡，在欲界天中受生一次後獲得涅槃。這是因為獲得阿羅漢果（Arhat）只需一生，而不還果只需一種煩惱即可斷除，因此得名，但這並不包括進入第三果的人。第三果中的第一種是，由於斷除了生於色界的結縛，因此現證不還果，由於沒有斷除生於中間有的結縛，因此在色界證得不還果后，迅速生起道，入涅槃，不思慮是否會轉生，或者不迅速入涅槃，而是經過思慮后，在尚未獲得果位時，經過很長時間才入涅槃。就像用燒紅的鐵棒、熱灰和向上燃燒的火焰這三個比喻來概括說明一樣。第二種中的兩種是指生和現證。僅僅是生是指立即。第三種中的無行是指由於先前的習慣，道路自然而然地產生。第四種是 Since they agreed on seven rounds of give and take, it is said that way, calling a monk skilled in the seven abodes 'seven leaves'. The seven abodes are the correct knowledge of form (Rūpa, shape, material phenomenon) and its arising, its cessation, the path to its cessation, its taste, its faults, and its escape, and so on up to consciousness (Vijñāna, consciousness). So, how is it said that 'one who possesses excellent views manifestly accomplishes eight existences, but does not abide there'? This refers to accomplishing a single existence. So, how is it that between Akanistha (Akaniṣṭha) and the peak of existence (Bhavāgra), the gods who ascend higher receive more than eight existences? This is not a fault, as it refers to not accomplishing it in the desire realm. 'As it is stopped' means that it is certain that one will not pass beyond that state into nirvana, and that the continuum will necessarily ripen because of that state, like a snake taking seven steps or a plague lasting four days. The second is the particularly special state of the Stream Enterer (Srota-āpanna), which is to enter the Once-Returner (Sakṛdāgāmin), who revolves twice in the realm of gods or humans and then attains nirvana. Abandonment is: 'Liberated from three or four aspects, in two or three lives from one lineage to another.' If five aspects are abandoned, it is not the case that if one abandons that, one will necessarily abandon the sixth as well. One of these cannot hinder the fruit, like a single obstacle, because it is not necessary to transcend the realm. The particularly special one of the two is the Once-Returner entering the Non-Returner (Anāgāmin), with seven or eight faults exhausted, taking one birth in the desire realm of the gods and then attaining nirvana. This is named because one life is enough to attain Arhatship (Arhat), and one fault is enough to cut off Non-Returning, but this does not encompass whoever has entered the third. The first of the five in the third is that, because the fetters of being born in the form realm have been abandoned, the Non-Returner is manifestly accomplished. Because the fetters of the intermediate existence have not been abandoned, when that of the form realm is accomplished, one quickly cultivates the end of the path and passes into nirvana, and does not think of going into rebirth, or does not quickly pass into nirvana, but after thinking about it manifestly, one passes into nirvana after a long time without obtaining birth while still acting. The three examples of an iron being smelted, hot ashes, and a flame rising upward are briefly explained. In the second, both refer to birth and manifest accomplishment. Merely being born refers to immediately. In the third, non-action is because the path arises naturally from previous habituation. The fourth is

【English Translation】 Because they agreed on seven rounds of give and take, it is said that way, calling a monk skilled in the seven abodes 'seven leaves'. The seven abodes are the correct knowledge of form (Rūpa, shape, material phenomenon) and its arising, its cessation, the path to its cessation, its taste, its faults, and its escape, and so on up to consciousness (Vijñāna, consciousness). So, how is it said that 'one who possesses excellent views manifestly accomplishes eight existences, but does not abide there'? This refers to accomplishing a single existence. So, how is it that between Akanistha (Akaniṣṭha) and the peak of existence (Bhavāgra), the gods who ascend higher receive more than eight existences? This is not a fault, as it refers to not accomplishing it in the desire realm. 'As it is stopped' means that it is certain that one will not pass beyond that state into nirvana, and that the continuum will necessarily ripen because of that state, like a snake taking seven steps or a plague lasting four days. The second is the particularly special state of the Stream Enterer (Srota-āpanna), which is to enter the Once-Returner (Sakṛdāgāmin), who revolves twice in the realm of gods or humans and then attains nirvana. Abandonment is: 'Liberated from three or four aspects, in two or three lives from one lineage to another.' If five aspects are abandoned, it is not the case that if one abandons that, one will necessarily abandon the sixth as well. One of these cannot hinder the fruit, like a single obstacle, because it is not necessary to transcend the realm. The particularly special one of the two is the Once-Returner entering the Non-Returner (Anāgāmin), with seven or eight faults exhausted, taking one birth in the desire realm of the gods and then attaining nirvana. This is named because one life is enough to attain Arhatship (Arhat), and one fault is enough to cut off Non-Returning, but this does not encompass whoever has entered the third. The first of the five in the third is that, because the fetters of being born in the form realm have been abandoned, the Non-Returner is manifestly accomplished. Because the fetters of the intermediate existence have not been abandoned, when that of the form realm is accomplished, one quickly cultivates the end of the path and passes into nirvana, and does not think of going into rebirth, or does not quickly pass into nirvana, but after thinking about it manifestly, one passes into nirvana after a long time without obtaining birth while still acting. The three examples of an iron being smelted, hot ashes, and a flame rising upward are briefly explained. In the second, both refer to birth and manifest accomplishment. Merely being born refers to immediately. In the third, non-action is because the path arises naturally from previous habituation. The fourth is

---

་ལམ་རང་གི་ངང་གིས་འབྱུང་བ་མེད་པས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ལམ་གྱི་འཇུག་སྒོམ་པའོ། ། ལྔ་པ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་འོག་མིན་དུ་འཕོ་བ་ནི་རོ་མྱང་བ་མང་བས་བསམ་གཏན་ཆུང་ངུ་སོགས་སྐྱེས་པའི་རོ་མྱང་བར་བྱེད་ཅིང་ཚངས་རིས་ནས་བཟུང་སྟེ་ས་དང་ས་ལྟ་བའི་ གནས་སུ་གྱུར་ཅིང་གཙོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཟད་པ་ཚངས་ཆེན་པ་མ་གཏོགས་པའི་གནས་གཞན་ཀུན་ཏུ་སྐྱེ་ཞིང་སྤེལ་མར་བསྒོམས་པས་འོག་མིན་གྱི་བར་དུ་ཞུགས་ཏེ་དེར་ཐར་པའོ། །ཡང་འདིར་བསམ་གཏན་ སྤེལ་སྟེ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་རོ་མྱངས་པས་གོང་མ་གསུམ་ལས་ཉམས་པ་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེས་ནས་སྔོན་གོམས་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པ་སྤེལ་ནས་འོག་མིན་དུ་སྐྱེ་བ་འཕར་བ་དང་དེ་ལྟ་བུ་ དང་པོ་ནས་གནས་གཙང་མ་འོག་མ་བཞི་གང་རུང་དུ་དང་དེ་ནས་འོག་མིན་དུ་སྐྱེ་བ་ཕྱེད་དུ་འཕར་བ་སྟེ། དེ་འཕར་ཕྱེད་འཕར་ཐམས་ཅད་དུ། །འཆི་འཕོ་གཞན་སྲིད་རྩེ་མོར་འགྲོ །ཞེས་སོ། ། 1-805 འདི་ནི་ལྷག་མཐོང་དང་། ཕྱི་མ་ཞི་གནས་སྤྱོད་པའོ། །གཉིས་པ་སྲིད་རྩེར་འཕོ་བ་ནི་ལ་ལ་ཞེས་ཏེ་སྤེལ་མར་མ་བསྒོམས་པས་གནས་གཙང་མ་བོར་ནས་གནས་ཀུན་ཏུ་འཆི་འཕོ་བ་ལྟར་སྲིད་ རྩེར་སོང་སྟེ་ཐར་པའོ། །དེ་ལྔ་ལ་གནས་གཞན་ཚངས་ཆེན་བོར་བ་བཅུ་དྲུག་དང་། ཉམས་པའི་ཆོས་ཅན་ལ་སོགས་པ་རིགས་དྲུག་དང་། རང་རང་གི་སའི་འཆིང་བ་ཀུན་དང་ལྡན་པ་ནས་རྣམ་པ་ བརྒྱད་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་བར་ཏེ་དགུ་དང་། དབང་པོ་རྣོ་འབྲིང་རྟུལ་གསུམ་རྣམས་སྔ་མ་སྔ་མ་ལ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མས་བསྒྲེས་པས་བར་དོར་ཐར་པ་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་རྩ་ གཉིས་ཏེ་གོང་དུ་འཕོ་བ་ལ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ལྔའི་བར་དུའང་བར་དོར་འདའ་བ་དེ་དང་འདྲ་བས་ཀུན་སྡོམ་ན་གཟུགས་སུ་ཉེར་འགྲོ་ཕྱིར་མི་འོང་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་དགུ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུར་མཛོད་ འགྲེལ་དུ་བཤད་དོ། །བར་དོར་འདའ་བ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ན་ནི་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་བརྒྱ་ཞེ་བཞིའོ། །གསུམ་པ་སྤེལ་མ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ནི་སྤེལ་མར་ཞེས་ཏེ། དང་པོར་བཞི་པ་སྤེལ་བར་བྱེད། ། སྐད་ཅིག་མ་ནི་བསྲེས་པས་འགྲུབ། །སྐྱེ་དང་གནས་པར་བྱ་ཕྱིར་དང་། །ཉོན་མོངས་པས་ནི་འཇིག་ཕྱིར་ཡང་། །དེ་ནི་རྣམ་པ་ལྔ་ཡི་ཕྱིར། །གནས་གཙང་སྐྱེ་བ་ལྔ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་ཏེ་བཞི་པ་ནི་ཀུན་པས་ལས་སུ་རུང་བ་དང་ལམ་སླ་བའི་མཆོག་ཡིན་པས་དེ་དང་པོར་རྒྱུན་དང་ལྡན་པ་སྤེལ་ཞིང་རྒྱུན་ཕྲི་ནས་ཟག་མེད་སྐད་ཅིག་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་ཟག་བཅས་སྐད་ཅིག་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ན་གྲུབ་པའོ། ། 1-806 དེའང་དང་པོར་གླིང་གསུམ་དུ་དང་ཕྱིས་ཉམས་ནས་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྤེལ་ལོ། །དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ནི་སངས་རྒྱས་མིན་པས་སྐད་ཅིག་སྤེལ་མི་ནུས་པས་ན་རྒྱུན་ཆགས་གསུམ་ལ་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་སྙོམས་པར་ འཇུག་པས་རྫོགས་པར་བཞེད་དོ། །དེའི་དགོས་ཆེད་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་དབ

【現代漢語翻譯】 由於道路並非自然產生，因此顯現地修行是進入道路的開端。 第五個部分分為三個方面，首先是轉移到色究竟天（梵文：Akaniṣṭha，Akanistha，無小，最高的色界天）：由於體驗了過多的滋味，因此會體驗到產生的小禪定等的滋味，從梵眾天開始，成為土地和土地景象的居所，除了唯一的主宰大梵天之外，會出生在所有其他的居所，通過交替地修行，進入到色究竟天，並在那裡獲得解脫。此外，在這裡交替地修行禪定，由於體驗了初禪的滋味，從上面的三界退轉，出生在梵眾天，由於之前的習慣，修行四禪，從而增加出生到色究竟天的機會，或者像這樣，從一開始就出生在四個凈居天（梵文：Śuddhāvāsa，Suddhavasa，清凈的住所）中的任何一個，然後增加出生到色究竟天的機會。因此，所有這些增加、部分增加和增加一半的情況，如經文所說：『死亡轉移到有頂天（梵文：Bhavāgra，Bhavagra，有之頂端）。』 這指的是勝觀（梵文：Vipaśyanā，Vipasyana，毗婆舍那，內觀）和之後的止觀（梵文：Śamatha，Samatha，奢摩他，止）。第二是轉移到有頂天：有些人因為沒有交替地修行，放棄了凈居天，像在所有居所中死亡轉移一樣，到達有頂天並獲得解脫。在這五個方面中，放棄其他居所，即十六個梵天，以及具有退轉之法等六種，以及各自土地的所有束縛，從不離貪慾的八種，到不離貪慾的九種，以及上中下三種根器，以前者疊加後者，在中陰（梵文：Antarābhava，Antarabhava，中有的狀態）中獲得解脫的有兩千五百九十二種，因此，對於分為兩部分的向上轉移的五種情況，在中陰中度過的也與此類似，總共有兩萬九千六十俱來果（梵文：Anāgāmin，Anagamin，不還者），如《俱舍論》的註釋中所說。如果將中陰中度過的分為三種，則有六萬一百四十四種。第三是交替修行的因果關係，如『交替地』所說：首先修行第四禪，剎那通過混合而成就，爲了生和住，也爲了被煩惱摧毀，因此，這是五種情況，只有五種凈居天的出生。』也就是說，第四禪是所有禪定中最容易修習和最容易成就的，因此首先交替地修習具有連續性的第四禪，減少連續性，在兩個無漏剎那之間顯現出有漏剎那，從而得以成就。 1-806 這也首先在三個洲（東勝身洲、南贍部洲、西牛貨洲）進行，後來退轉到色界。世親論師（梵文：Vasubandhu，Vasubandhu）不是佛陀，因此無法交替地修行剎那，因此他認為通過連續的三種禪定，只要想入定就可以圓滿。這樣做的必要性是爲了不還果的獲得。

【English Translation】 Since the path does not arise naturally, manifestly engaging in practice is the entrance to the path. The fifth is divided into three aspects, the first being the transference to Akanistha (the highest realm of form): Because of experiencing too many tastes, one experiences the taste of having generated minor concentrations, etc., starting from the Brahma realm, becoming a dwelling place of earth and earth-like sights, and apart from the sole master, the Great Brahma, one is born in all other places, and by alternatingly meditating, one enters Akanistha and is liberated there. Furthermore, here, by alternatingly meditating on concentration, because of experiencing the taste of the first concentration, one declines from the three higher realms, is born in the Brahma realm, and due to previous habituation, one cultivates the fourth concentration and thus increases the chance of being born in Akanistha, or like that, from the beginning, one is born in any of the four Pure Abodes (Suddhavasa), and then increases the chance of being born in Akanistha. Thus, in all these cases of increase, partial increase, and half increase, as the text says: 'Death transfers to the Peak of Existence (Bhavagra).' This refers to higher seeing (Vipasyana) and later to calm abiding (Samatha). The second is the transference to the Peak of Existence: Some, because they have not meditated alternately, abandon the Pure Abodes, and like death transferring in all places, they go to the Peak of Existence and are liberated. In these five, abandoning other places, i.e., the sixteen Brahma heavens, and the six kinds of those with the nature of decline, etc., and all the bonds of their respective realms, from the eight kinds of those not free from desire, up to the nine kinds of those not free from desire, and the three faculties of sharp, medium, and dull, by superimposing the latter on the former, there are two thousand five hundred and ninety-two kinds of liberation in the intermediate state (Antarabhava), thus, for the five cases of upward transference divided into two parts, passing through the intermediate state is similar to that, and in total, there are twenty-nine thousand and sixty Anagamins, as explained in the commentary on the Abhidharmakosa. If passing through the intermediate state is divided into three, there are sixty-one thousand one hundred and forty-four. The third is the causal relationship of alternating practice, as it says 'alternately': First, one cultivates the fourth concentration, the moment is accomplished by mixing, for the sake of birth and abiding, and also for being destroyed by afflictions, therefore, these are the five cases, only the five Pure Abodes are born. That is, the fourth concentration is the best of all concentrations because it is easy to practice and easy to accomplish, therefore, one first cultivates the fourth concentration that has continuity, reduces the continuity, and when manifesting a contaminated moment between two uncontaminated moments, it is accomplished. 1-806 This is also done first in the three continents (East Videha, Jambudvipa, West Godaniya), and later declines to the Form Realm. Vasubandhu is not a Buddha, therefore he cannot alternately cultivate moments, so he believes that by continuously engaging in the three concentrations as long as one wishes, it is perfected. The necessity of doing so is for the attainment of the Anagamin.

---

ང་པོ་རྣོན་པོ་གནས་གཙང་མར་སྐྱེ་བ་དང་། མཐོང་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་ཆེད་དུ་སྟེ་རྟུལ་པོ་དེ་དག་དང་། རོ་མྱང་ ལྡན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐག་བསྲིངས་པས་ཡོངས་སུ་མི་ཉམས་པའི་ཆེད་དུའང་ངོ་། །དགྲ་བཅོམ་སྤེལ་བ་ལ་ནི་སྐྱེ་བའི་ཆེད་མེད་དོ། །དེ་ཆུང་ངུ་ནི་ཟག་མེད་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་ གསུམ་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །ཚུལ་དེས་དྲུག་དང་དགུ་དང་བཅུ་གཉིས་དང་བཅོ་ལྔ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་འབྲིང་དུ་སོགས་ཏེ་དེ་ལྔའི་འབྲས་བུ་ནི་རིམ་པས་མི་ཆེ་བ་སོགས་ལྔར་སྐྱེའོ། །བཙུན་པ་ དཔལ་ལེན་ན་རེ། སྒོམ་པ་ལ་དད་པ་ལྷག་པས་མི་ཆེ་བར་སྐྱེ་བ་སོགས་དབང་པོ་ལྔ་ལྷག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིར། གཞན་ནི་གཟུགས་མེད་འགྲོ་རྣམ་བཞི། །ཞེས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་ འདོད་པ་ནས་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་ལ་བར་དོ་མེད་པས་སྐྱེས་ནས་ཐར་པ་སོགས་གོང་དུ་འཕོ་བའི་བར་བཞི་དང་། གཞན་ནི་འདི་ལ་མྱ་ངན་འདའ་ཞེས་པ་འདོད་པར་ཕྱིར་མི་འོང་ཐོབ་པའི་ཚེ་ཉིད་ལ་ཐར་པ་རྣམས་གཞུང་དུ་མ་སྨོས་པ་ཁ་བསྐང་བར་བྱ་སྟེ། 1-807 ཕྱི་མ་དེའི་བྱེ་བྲག་ནི། འདོད་པར་ཚེ་ཡོངས་གྱུར་པའི་འཕགས། །ཁམས་གཞན་དུ་ནི་འགྲོ་བ་མེད། །ཅེས་པ་ཚེ་དང་པོ་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་སམ་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་ཐོབ་སྟེ་ཚེ་གཉིས་པ་ཕྱིར་མི་ འོང་ཐོབ་པ་ནི་འདོད་ཁམས་ལ་སྐྱོ་བས་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའོ། །གཟུགས་ཁམས་སུ་ཚེ་གྱུར་པ་ནི་གལ་ཏེ་ན་ཁམས་གོང་དུའང་འཇུག་གོ །འབྲས་བུ་བཞི་པའི་ཁྱད་པར་ལ་ དྲུག་གི་དང་པོ་ནི་ཕྱི་མ་ལྔ་གཏན་མ་ཡིན་པ་སྟེ་མྱོས་པ་ནི་རྙེད་པ་དང་བཀུར་བསྟིས་གཡེན་སྤྱོ་བས་དབང་ཉམས་པས་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་པ་ལེགས་འོངས་ལྟ་བུའོ། །གསོད་མི་གསོད་ནི་རང་ གིས་རང་གི་སྲོག་གཅོད་པ་དང་མི་གཅོད་པའོ། །མཐོང་ཆོས་ལ་བདེར་གནས་ནི་ལོ་ཀ་བའི་བསམ་གཏན་རྣམས་སོ། །འདིས་འཕགས་པའི་ལམ་ལས་ཉམས་པ་ཡོད་པར་བསྟན་ཏོ་ཞེས་ཏེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་ བ། བཞི་ནི་རིགས་ལས་ལྔ་འབྲས་ལས། །ཉམས་འགྱུར་དང་པོ་ལས་མ་ཡིན། །ཞེས་སྨྲ་བ་དང་མཐུན་ནོ། །དེའང་འབྲས་བུ་དེ་སོར་མ་ཚུད་པར་མི་འཆི་ཞིང་འབྲས་གནས་ཀྱིས་མི་བྱ་བ་ཉམས་ཀྱང་ མི་བྱེད་སྟེ། འབྲས་ལས་ཉམས་པ་འཆི་བ་མེད། །བྱ་བ་མ་ཡིན་དེ་མི་བྱེད། །ཅེས་འདོད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་ནི་འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྤངས་པ་གང་དེ་ནི་ལེགས་པར་སྤངས་པའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས་འབྲས་བུ་ལས་མི་ཉམས་པར་སྨྲ་སྟེ། 1-808 དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ཀྱང་འདི་ཉིད་བཞེད་དོ། །སྤྱིར། ཐོབ་དང་མ་ཐོབ་ཉེར་སྤྱད་ལས། །ཡོངས་ཉམས་རྣམ་པ་གསུམ་ཤེས་བྱ། །སྟོན་ལ་ཐ་མ་མི་གཡོ་ལ། །བར་པའང་གཞན་ལ་རྣམ་གསུམ་མོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་ པ་ལ་གསོད་ན་ཉམས་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པ་གནག་ཚོགས་ཅན་སློབ་པར་གྱུར་པ་ཡང་ཡང་ཉམས་པས་ཡི་ཆད་དེ་མཚོན་གྱིས་འདེབ

【現代漢語翻譯】 爲了使愚鈍者能夠往生清凈之處，安住于現法之樂，併爲了使具有品嚐滋味的禪定能夠長久保持而不衰退。至於阿羅漢的增長，則沒有爲了往生的目的。其中，小者是指現證無漏和有漏、無漏的三種心。以這種方式，現證六、九、十二和十五種心，屬於中等，等等。這五種果位依次往生於由小到大的五處。尊者華蓮說：『由於對禪修的信心增加，所以往生於由小到大的地方，這是因為五根增上的緣故。』在此，《其他為無色界四種》是指不還果從欲界往生到無色界沒有中陰身，因此從出生就獲得解脫等，向上轉移的四種情況。而《其他在此入滅》是指在欲界獲得不還果時，就在當下獲得解脫的情況，這些經典中沒有提到的內容需要補充完整。 後者的差別是：《在欲界壽命終結的聖者，不會前往其他界》。這是指初果或一來果在第一世獲得，然後在第二世獲得不還果，因為厭離欲界，所以在當世就入滅。在色界壽命終結的情況是，如果這樣，也會進入更高的界。四種果位的差別中，六種中的第一種是指永遠不會有後五種情況，即沉溺於獲得和恭敬供養的散亂，導致能力衰退，比如阿羅漢善來。殺或不殺是指自己殺死自己或不殺死自己。安住于現法之樂是指世間禪定。這表明存在從聖道中退失的情況，分別說部說：《四種從種姓退失，五種從果位退失，最初的不會退失》。這與他們的說法一致。而且，如果果位沒有恢復，就不會死亡，也不會做果位不應該做的事情，即使退失也不會做，他們認為：《從果位退失不會死亡，不應該做的事情不會做》。經部則認為，世尊說：《凡是聖者以智慧捨棄的，就是徹底捨棄的》，因此認為不會從果位退失。 世親論師也贊同這種觀點。總的來說，《從獲得和未獲得、受用中，應該瞭解三種完全退失的方式。對於見道來說，沒有退失，對於修道來說，有三種退失的方式》。第二種情況是，如果殺生就不會退失，比如具壽黑眾，因為厭倦了反覆學習而灰心喪氣，用刀自殺。

【English Translation】 For the sake of the dull ones being born in pure places and abiding in happiness in this very life, and also for the sake of the samādhi with the taste lasting long without deteriorating. As for the increase of arhats, there is no purpose for rebirth. The small one is the manifestation of the three minds of the unpolluted and polluted, and the unpolluted. In this way, manifesting six, nine, twelve, and fifteen minds is medium, and so on. The fruits of these five are born in five places, gradually from small to large. Venerable Palden said: 'Because of the increased faith in meditation, one is born in larger places, because of the increase of the five faculties.' Here, 'The others are the four formless realms' refers to the non-returner being born from the desire realm to the formless realm without an intermediate state, so from birth, liberation is attained, etc., the four cases of moving upwards. And 'The others attain nirvāṇa here' refers to the case where, when the non-returner is attained in the desire realm, liberation is attained in that very moment. These contents not mentioned in the scriptures need to be supplemented. The distinction of the latter is: 'The noble one who has exhausted his life in the desire realm does not go to other realms.' This refers to the stream-enterer or once-returner being attained in the first life, and then the non-returner being attained in the second life, because of being disgusted with the desire realm, nirvāṇa is attained in that very life. The case of exhausting life in the form realm is that if so, one will also enter higher realms. Among the distinctions of the four fruits, the first of the six is that the latter five will never occur, that is, being intoxicated by the distraction of gain and honor, leading to the decline of power, like the arhat Welcomed. Killing or not killing refers to killing oneself or not killing oneself. Abiding in happiness in this very life refers to the meditations of the worldlings. This shows that there is a falling away from the noble path, that is, the Vaibhāṣikas say: 'Four fall away from lineage, five from fruit, the first does not fall away.' This is consistent with their statement. Moreover, if the fruit is not restored, one will not die, and one will not do what the fruit-dweller should not do, even if one falls away, one will not do it, they believe: 'Falling away from the fruit does not lead to death, one does not do what one should not do.' The Sutra school believes that the Blessed One said: 'Whatever the noble one has abandoned with wisdom, that is completely abandoned,' therefore they say that one does not fall away from the fruit. Vasubandhu also agrees with this view. In general, 'From attainment and non-attainment, and from enjoyment, one should understand the three ways of complete falling away. For the path of seeing, there is no falling away, for the path of cultivation, there are three ways of falling away.' The second case is that if one kills, one will not fall away, like the venerable Black Assembly, because he was tired of repeated learning and discouraged, he killed himself with a knife.

---

ས་པར་བྱེད་ལ་འཆི་བའི་དུས་ཁོ་ནར་དགྲ་ བཅོམ་ཐོབ་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ནི་མྱོས་ན་ཉམས་ཤིང་རྗེས་སུ་བསྲུངས་ན་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པའོ། །བཞི་པ་ནི་ལས་ཀྱི་མཐའ་ལ་དང་སྨྲ་བ་ལ་དང་རྩོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་རིང་ དུ་རྒྱུ་བའི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། ནད་ཡུན་རིང་པོ་ཐེབས་པ་སྟེ་རྒྱལ་པོ་སྲས་ཀྱིས་མདོ་ལས་དྲངས་པའི་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་རྐྱེན་ལྔ་སྟོབས་ལྡན་མེད་ན་མྱོང་ཀྱང་མི་ཉམས་ཤིང་མངོན་ པར་བརྩོན་པ་མེད་ན་དབང་པོ་དད་སོགས་ལྔ་སྦྱོང་ཞིང་ཆེ་བར་བྱེད་པའི་སྐལ་པ་མེད་པའོ། །ལྔ་པ་ནི་དབང་པོ་སྦྱོང་ཞིང་མི་གཡོ་བ་རྟོགས་པའི་སྐལ་པ་ཅན་ནོ། །དབང་པོ་འཕོའང་མི་ སློབ་པ་བསམ་གཏན་ས་དྲུག་དང་གཟུགས་མེད་དང་པོ་གསུམ་སྟེ་ས་དགུ་དང་སློབ་པ་བསམ་གཏན་དྲུག་ལ་བརྟེན་ནས་རྟུལ་པོའི་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་དང་བཅས་པ་བཏང་ཞིང་རྣོན་པོའི་ལམ་གྱི་དེ་འཐོབ་པ་སྟེ། ། 1-809 མི་གཡོ་རྣམ་གྲོལ་བར་ཆད་མེད། །ལམ་དགུའོ་ཤིན་ཏུ་སྟེན་ཕྱིར་རོ། །མཐོང་བས་ཐོབ་ལ་རེ་རེ་འོ། །ཟག་མེད་མི་ཡི་ནང་དུ་སྤེལ། །མི་སློབ་ས་དགུ་ལ་བརྟེན་ཏེ། །སློབ་པ་དྲུག་ལ་གང་ གི་ཕྱིར། །འཕེལ་བ་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན། །བཏང་སྟེ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དྲུག་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་པོ་རྣོ་བས་སྦྱང་མི་དགོས་པ་དང་སྦྱངས་པས་རྣོ་བ་སྟེ་ཡེ་མི་ ཉམས་པའོ། །དོན་དེ་རྣམས། དགྲ་བཅོམ་དྲུག་འདོད་དེ་རྣམས་ལས། །ལྔ་ནི་དད་པས་མོས་ལས་སྐྱེས། །དེ་རྣམས་རྣམ་གྲོལ་དུས་དང་སྦྱོར། །མི་གཡོའི་ཆོས་ཅན་མི་གཡོ་བ། །དེ་ཕྱིར་དེ་དུས་མི་སྦྱོར་གྲོལ། ། དེ་ནི་མཐོང་ཐོབ་རྒྱུ་ལས་བྱུང་། །ཁ་ཅིག་དང་པོ་ནས་དེའི་རིགས། །ཁ་ཅིག་སྦྱངས་པ་ལས་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡོ་བྱད་དང་ནད་མེད་པ་དང་ ཡུལ་གྱི་བྱེ་བྲག་ལ་ལྟོས་པས་སམ་ཉམས་སྲིད་པས་དུས་དང་སྦྱོར་བ་དང་འདོད་དགུར་ཏིང་ངེ་འཛིན་མངོན་དུ་འགྱུར་བས་སམ་ཉམས་མི་སྲིད་པས་དུས་དང་མི་སྦྱོར་བའོ། །འདིར་མཐོང་ལམ་ལ་དད་ པ་དང་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་དང་སྒོམ་ལམ་ལ་དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་དང་མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་དུས་དང་སྦྱོར་མི་སྦྱོར་ཏེ་དེ་རྣམས་དྲུག་འདི་ལྟར་ལམ་གསུམ་ལ་གཉིས་གཉིས་ཞེས་འདོད་ཅིང་། དད་པས་རྗེས་འབྲང་དབང་པོ་རྟུལ་བ་དང་། 1-810 ཤིན་ཏུ་རྟུལ་བ་དང་། ཆེས་ཤིན་ཏུ་རྟུལ་བ་གསུམ་དང་། །སློབ་དང་འཕགས་མིན་རིགས་དྲུག་ལྡན་ཞེས་པ་རིགས་ལྔ་དང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་དང་ཆགས་བྲལ་གྱི་སྒོ་ནས་འཆིང་བ་ཀུན་ལྡན་ནས་ སྲིད་རྩེ་བོར་བའི་ས་བརྒྱད་ལས་ཆགས་བྲལ་གྱི་བར་གཞན་བདུན་ལ་དགུ་དགུ་དང་། ཅི་ཡང་མེད་པ་ལ་བཅུ་རུ་ཕྱེ་བས་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་དང་གླིང་གསུམ་དང་ལྷའི་རིས་དྲུག་ཏུ་སྐྱེས་པས་ རྟེན་གྱིས་དགུ་སྟེ། །དེ་རྣམས་རིམ

【現代漢語翻譯】 如同在臨終時才證得阿羅漢果位一樣。 第三種是如果沉溺於享樂就會退失，如果守護正念就不會退失。 第四種是參與事務的終結、言談、爭論，以及長期旅行的活動，或者長期患病。正如國王之子經中所引用的，有五種退失的因緣。如果沒有強大的力量，即使經歷也不會退失；如果沒有精進，就沒有修習和增長信等五根的機緣。 第五種是具有修習和不動搖諸根的機緣。即使諸根轉變也不退失，這是指依靠六種禪定地和前三種無色定，即九地，以及依靠六種有學禪定，捨棄粗鈍道的殊勝果位，而獲得銳利道之果位。 『不動解脫無間道，九道極應依止故，見道所得各一次，無漏於人中增長，依于無學九地故，有學六地為何故，增長殊勝之果位，捨棄果位而獲得。』 第六種是由於自性諸根敏銳，不需要修習，或者通過修習而變得敏銳，即永遠不會退失。 這些意義是：認為有六種阿羅漢，其中五種是從信心中產生的。他們與解脫、時間和合。具有不動之法性，因此不動。因此，他們不會在那個時候結合而解脫。 那是從見道獲得的因產生的。有些人從一開始就屬於那種型別，有些人是從修習中轉變而來的。 這些是由於三摩地現前，依賴於資具和無病，或者依賴於處所的差別，或者可能退失，因此與時間和合；或者由於隨心所欲地現前三摩地，或者不可能退失，因此不與時間結合。在此，見道與信心和隨法行相應，修道與信解見得相應，無學道與時間和合或不合。因此，這六種被認為是三道各有兩種。隨信行、隨法行是諸根遲鈍者、非常遲鈍者和極其遲鈍者三種。 『有學與非聖者具六種姓』，指的是五種姓，十五剎那道，以及從解脫貪慾的角度，從具有一切繫縛到有頂之間的八地中，除了從貪慾解脫之外的其餘七地各有九種，無所有處分為十種，因此有七十三種，以及生於三洲和六慾天，因此有九種所依。這些依次是：

【English Translation】 It is like attaining Arhatship only at the time of death. The third is that if one indulges in pleasure, one will decline, and if one guards one's mindfulness, one will not decline. The fourth is engaging in the end of affairs, speech, disputes, and activities of long journeys, or suffering from prolonged illness. As quoted from the 'King's Son Sutra', there are five causes of decline. If one does not have strong power, one will not decline even if one experiences them; if one does not have diligence, one will not have the opportunity to cultivate and increase the five faculties of faith, etc. The fifth is having the opportunity to cultivate and not waver in the faculties. Even if the faculties change, one does not decline. This refers to relying on the six meditative grounds and the first three formless absorptions, i.e., the nine grounds, and relying on the six trainings, abandoning the coarse path's special fruits and obtaining the sharp path's fruits. 'Unwavering liberation, uninterrupted path, nine paths, extremely reliant, seeing obtained one by one, stainless increases among humans, relying on the nine grounds of non-learning, why the six of learning, increasing special fruits, abandoning and obtaining fruits.' The sixth is that due to the nature of the faculties being sharp, there is no need to cultivate, or through cultivation, they become sharp, i.e., they never decline. These meanings are: It is thought that there are six types of Arhats, five of whom are born from faith. They are combined with liberation and time. Having the nature of immovability, therefore immovable. Therefore, they do not combine and liberate at that time. That is born from the cause obtained from the path of seeing. Some people belong to that type from the beginning, and some have transformed from cultivation. These are because of the manifestation of Samadhi, relying on requisites and being free from illness, or relying on the difference of places, or possibly declining, therefore combined with time; or because of manifesting Samadhi at will, or being impossible to decline, therefore not combined with time. Here, the path of seeing corresponds to faith and following the Dharma, the path of cultivation corresponds to faith and understanding, and the path of non-learning corresponds to being combined or not combined with time. Therefore, these six are considered to have two each for the three paths. The follower of faith and the follower of Dharma are the three types of those with dull faculties, very dull faculties, and extremely dull faculties. 'The learner and the non-noble possess six lineages', referring to the five lineages, the fifteen moments of the path, and from the perspective of liberation from desire, among the eight grounds from possessing all bonds to the peak of existence, the remaining seven grounds other than liberation from desire each have nine, the place of nothingness is divided into ten, therefore there are seventy-three, and being born in the three continents and the six desire realms, therefore there are nine supports. These are in order:

---

་གྱིས་བསྒྲེས་པས་འབུམ་བཞི་ཁྲི་བདུན་སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔར་འགྱུར་ཞིང་གང་ཟག་གཞན་ལའང་ཇི་རིགས་པར་དེ་བཞིན་དུ་བརྩི་སྟེ། འགའ་ཞིག་རྒྱལ་པོ་སྲས་ ཀྱི་འགྲེལ་བཤད་དུ་འདོད་ན་བལྟའོ། །སྡེ་དྲུག་པ་ལ་གཉིས་ལས་ཁམས་གསུམ་གྱི་དགུ་སྤྱིར་བཤད་པ་ནི། གང་འདོད་པའི་ཞེས་ཏེ་རང་རང་གི་ལས་ཀྱིས་ཐ་དད་དུ་སྐྱེ་བས་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་ བོའོ། །གྱུར་པ་ནི་དེའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་སོ། །འཕགས་པའི་ཆོས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་མོ། །ཀུན་སྦྱོར་ནི་ཉོན་མོངས་ཏེ་དགུ་དང་གསུམ་དང་ལྔ་ཚན་གཉིས་བརྗོད་ཟིན་ཅིང་། དེའི་ལྷག་མ་ཡོད་ པས་མི་སློབ་པ་གཅོད་དོ། །འཕགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པ་ནི་སློབ་པའང་ཡིན་པས་ཀུན་སྦྱོར་གྱི་ལྷག་མ་མེད་པའོ། །བསྒྲེ་བ་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེས་ཤིང་གྱུར་པ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །འདོད་གཟུགས་ཀྱི་བཞི་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་བསྡུས་པས་དེ་ས་ལ་ཞུགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བཤད་པ། 1-811 མཐུའི་ཁྱད་པར་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱ་བའི་གནས་མིན་པའི་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་སྤངས་པའི་དེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་ཞེས་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་བའོ། །བོད་རྣམས་ ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆོད་དོ་གསུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་སངས་རྒྱས་ཞེས་ཏེ་དབུ་མ་རྩ་བར། རྫོགས་སངས་རྒྱས་རྣམས་མ་བྱུང་ཞིང་། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ནི་ཟད་པ་ན། །རང་སངས་ ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། །རྟེན་པ་མེད་ལས་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་ཤིང་གསུང་བས་སམ། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་རྣམས་གཤེགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཤེགས་པས་ན་དེ་སྐད་ ཏེ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཅན་ནི་དགའ་ལྡན་ན་གནས་པ་ནས་བདུད་ལས་རྒྱལ་བའི་བར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནས་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པའང་འདོད་ཁམས་སུ་སྟོན་པ་སྟེ། རྒྱུད་བླ་མར། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་འཇིག་རྟེན་མཁྱེན། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། །སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་ སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །དགའ་ལྡན་གནས་ནས་འཕོ་བ་དང་། །ལྷུམས་སུ་ཞུགས་དང་བལྟམས་པ་དང་། །བཟོ་ཡི་གནས་ལ་མཁས་པ་དང་། །བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱིས་རོལ་པ་དང་། །ངེས་འབྱུང་དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་དང་། ། 1-812 བདུད་སྡེ་བཅོམ་དང་རྫོགས་པར་ནི། །བྱང་ཆུབ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར། །མྱ་ངན་འདས་པར་གཤེགས་མཛད་རྣམས། །ཞེས་གསུངས་པ་རྣམས་སོ། །སྟོན་པ་འདིའི་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ནི་རྒྱས་པར་ རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་སོགས་སུ་བལྟའོ། །སྡེ་བདུན་པ་ལ་ལྔའི་དང་པོ་ནི་ཐེག

【現代漢語翻譯】 通過累加，總數變為四十七萬七千八百二十五。同樣地，對於其他人，也應根據情況進行計算。有些人認為這是對王子（རྒྱལ་པོ་སྲས་，Prince）的解釋，可以參考。 第六部分分為兩部分，共同闡述了三界的九種（有情）。『隨其所欲』（གང་འདོད་པའི་ཞེས་ཏེ་）是指由於各自的業力而產生不同的生命，因此是異生（སོ་སོ་སྐྱེ་བོའོ།，Prithagjana）。『轉變』（གྱུར་པ་ནི་）是指圓滿了其（異生）的法。聖者的法（འཕགས་པའི་ཆོས་ནི་）是指無漏道。『一切結』（ཀུན་སྦྱོར་ནི་）是指煩惱，已經闡述了九種、三種和兩個五種。由於還存在這些結的殘餘，因此不學者會斷除它們。獲得聖者之法（འཕགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པ་ནི་）也是學者，因此沒有一切結的殘餘。『累加』（བསྒྲེ་བ་ནི་）是指將『出生並轉變為色界和無色界』等內容結合起來。 對於欲界和色界的四種（有情）的特殊闡述，菩薩異生（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་）被包含在三界的異生中，這是基於他們進入（菩薩）地的角度來闡述的。 爲了獲得神通的特殊能力，爲了成熟眾生，他們放棄了出生在非成熟之地的無色界，因為他們具有禪定（ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་ཞེས་ཏེ་），即通過禪定的力量而出生。藏族人說，他們（指菩薩）在第八地及以上。 第三種是憑藉願力成佛（སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་སངས་རྒྱས་ཞེས་ཏེ་）。如《中觀根本慧論》（དབུ་མ་རྩ་བར།）所說：『諸佛未出現，聲聞皆滅盡，獨覺之智慧，無依而生起。』（རྫོགས་སངས་རྒྱས་རྣམས་མ་བྱུང་ཞིང་། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ནི་ཟད་པ་ན། །རང་སངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། །རྟེན་པ་མེད་ལས་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །） 第四種是證悟並宣說如是性（དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་ཤིང་གསུང་བས་སམ།），或者像過去的諸佛一樣逝去，所以被稱為『如是』。具有身語意不可思議之秘密者，從居住在兜率天（དགའ་ལྡན་，Tushita）到戰勝魔軍之間，是菩薩的行為；從現證菩提（མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནས་）到入涅槃（མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བར་）之間，是圓滿佛陀的事業，這些都示現在欲界中。如《寶性論》（རྒྱུད་བླ་མར།）所說：『大悲者知世間，不離法身之界，以種種化身，從兜率降生，入胎與誕生，精於工藝之學，與妃嬪共歡樂，出家行苦行，趨菩提樹王，』（ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་འཇིག་རྟེན་མཁྱེན། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། །སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །དགའ་ལྡན་གནས་ནས་འཕོ་བ་དང་། །ལྷུམས་སུ་ཞུགས་དང་བལྟམས་པ་དང་། །བཟོ་ཡི་གནས་ལ་མཁས་པ་དང་། །བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱིས་རོལ་པ་དང་། །ངེས་འབྱུང་དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་དང་། །） 『降伏魔軍證菩提，轉妙法輪及涅槃，如是逝去諸導師。』（བདུད་སྡེ་བཅོམ་དང་རྫོགས་པར་ནི། །བྱང་ཆུབ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར། །མྱ་ངན་འདས་པར་གཤེགས་མཛད་རྣམས། །）這些都是（佛陀的事業）。關於這位導師的十二種奇妙事業，詳見《廣大游舞經》（རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་）等。 第七部分分為五部分，第一部分是乘（ཐེག）……

【English Translation】 By adding them up, the total becomes 477,825. Similarly, for other individuals, calculations should be made accordingly. Some consider this to be an explanation of the Prince (རྒྱལ་པོ་སྲས་), which can be consulted. The sixth section is divided into two parts, which commonly explain the nine types (of sentient beings) in the three realms. 'According to their desires' (གང་འདོད་པའི་ཞེས་ཏེ་) refers to the fact that different lives arise due to their respective karmas, hence they are Prithagjanas (སོ་སོ་སྐྱེ་བོའོ།). 'Transformation' (གྱུར་པ་ནི་) means that they have perfected their (Prithagjana) dharma. The Dharma of the Noble Ones (འཕགས་པའི་ཆོས་ནི་) refers to the unconditioned path. 'All fetters' (ཀུན་སྦྱོར་ནི་) refers to afflictions, and the nine types, three types, and two sets of five types have already been explained. Since there are still remnants of these fetters, the non-learner will cut them off. Obtaining the Dharma of the Noble Ones (འཕགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པ་ནི་) is also a learner, so there are no remnants of all fetters. 'Addition' (བསྒྲེ་བ་ནི་) refers to combining things like 'born and transformed into the Form Realm and Formless Realm'. Regarding the special explanation of the four types (of sentient beings) in the Desire Realm and Form Realm, Bodhisattva Prithagjanas (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་) are included among the Prithagjanas of the three realms, which is explained from the perspective of their entry into the (Bodhisattva) grounds. In order to obtain special abilities of power, in order to ripen sentient beings, they abandon being born in the Formless Realm, which is not a place of maturation, because they possess Samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་ཞེས་ཏེ་), that is, they are born through the power of Samadhi. Tibetans say that they (referring to Bodhisattvas) are on the eighth ground and above. The third is becoming a Buddha through the power of aspiration (སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་སངས་རྒྱས་ཞེས་ཏེ་). As it is said in the Mūlamadhyamakakārikā (དབུ་མ་རྩ་བར།): 'When the Buddhas have not appeared, and the Shravakas have all perished, the wisdom of the Pratyekabuddhas arises independently.' (རྫོགས་སངས་རྒྱས་རྣམས་མ་བྱུང་ཞིང་། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ནི་ཟད་པ་ན། །རང་སངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། །རྟེན་པ་མེད་ལས་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །) The fourth is realizing and proclaiming Suchness (དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་ཤིང་གསུང་བས་སམ།), or passing away like the Buddhas of the past, so it is called 'Such'. Those who possess the inconceivable secrets of body, speech, and mind, from residing in Tushita (དགའ་ལྡན་) to conquering the Maras, are the actions of Bodhisattvas; from manifesting perfect enlightenment (མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནས་) to entering Nirvana (མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བར་), are the deeds of the perfect Buddha, which are shown in the Desire Realm. As it is said in the Uttaratantra (རྒྱུད་བླ་མར།): 'The Great Compassionate One knows the world, without moving from the realm of the Dharmakaya, with various manifestations, descending from Tushita, entering the womb and being born, being skilled in the arts, enjoying the company of consorts, renouncing and practicing austerities, going to the Bodhi tree,' (ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་འཇིག་རྟེན་མཁྱེན། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། །སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །དགའ་ལྡན་གནས་ནས་འཕོ་བ་དང་། །ལྷུམས་སུ་ཞུགས་དང་བལྟམས་པ་དང་། །བཟོ་ཡི་གནས་ལ་མཁས་པ་དང་། །བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱིས་རོལ་པ་དང་། །ངེས་འབྱུང་དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་དང་། །) 'Subduing the Maras and attaining perfect enlightenment, turning the wheel of Dharma and entering Nirvana, thus pass away all the teachers.' (བདུད་སྡེ་བཅོམ་དང་རྫོགས་པར་ནི། །བྱང་ཆུབ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར། །མྱ་ངན་འདས་པར་གཤེགས་མཛད་རྣམས། །) These are all (the deeds of the Buddha). For details on the twelve wondrous deeds of this teacher, see the Lalitavistara Sūtra (རྒྱ་ཆེར་རོལ་པ་) and others. The seventh section is divided into five parts, the first part is the Vehicle (ཐེག) ...

---

་ཆེན་གྱི་རིགས་ལ་གནས་པ་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་བཏབ་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཆོས་ཉིད་ལ་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་མོས་པས་སྤྱོད་ པའི་ས་ཚོགས་སྦྱོར་ལ་ཆོས་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་བ་རྟོན་པས་དབྱེ་བར་བཤད་པ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ་སྐལ་པ་གྲངས་མེད་དང་པོས་རྫོགས་པ་སྟེ་དེ་རྩོམ་པ་ནི་ ཐེག་བསྡུས་སུ། །བཟང་དང་སྨོན་ལམ་སྟོབས་ཅན་དང་། །སེམས་བརྟན་ཁྱད་པར་འགྲོ་བ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་གྲངས་མེད་གསུམ། །ཀུན་ཏུ་རྩོམ་པ་མཛད་ཅེས་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར། དགེ་བ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་ ཟིལ་གྱིས་མི་ནོན་པ་བཟང་བའི་སྟོབས་ཅན་དང་སྨོན་ལམ་གྱིས་རྟག་ཏུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པ་དང་སེམས་བརྟན་པ་མི་དགེ་བའི་གྲོགས་པོས་བཟློག་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་གཏོང་བ་ དང་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བ་ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མར་དགེ་བའི་ཆོས་མི་ཉམས་ཤིང་འཕེལ་བ་ནས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྤྱི་དོན་ལ་བཅུ་སྟེ། དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད། 1-813 རྟོགས་པ་དང་། སྤངས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱིས་དབྱེ་བ་དང་། འཕོ་འཚམས་དང་། ཡོངས་སྦྱོང་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། སྐྱེ་བ་ལེན་པ་དང་། རྨི་རྟག་དང་། ངེས་ཚིག་གོ །དང་པོ་ལ་ས་བཅུའི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་ལས་དབང་པོ་རྣོན་པོ་འཕགས་པ་སློབ་པའི་ཡེ་ཤེས་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་སྟེ་རྒྱུད་བླ་མར། ས་བཞིན་དཀར་པོའི་ཆོས་ཀྱི་སྨན་རྣམས་མ་ལུས་པའི་ རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་གཞིར་གྱུར་པ་ནི་སངས་རྒྱས་པའོ་ཞེས་དང་། དབུ་མ་འཇུག་པར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཡེ་ཤེས་ཁོ་ན་ཆར་ཕྱེ་བ་ནི་སའི་མིང་ འཐོབ་སྟེ། ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་དང་། དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀཱ་རུ། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་གནས་སྐབས་རྣམས་ནི་དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཡོན་ཏན་ གྱི་གཞིའི་ཚུལ་གྱིས་ས་རྣམས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །རྟོགས་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་ཇི་ཙམ་རྟོགས་པ་ལ་གསུམ་ལས་མི་འཐད་པ་དགག་པ་ནི། འབྲི་ཆེན་པོ་བླ་མ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཤེས་རབ་འབར། ཆོས་དབྱིངས་ཙམ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཅིང་ཆོས་དབྱིངས་མཐོང་སྤང་གི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་སོགས་ཆོས་སྐུ་རྟོགས་པ་ལ་དང་། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་སོགས་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་དང་། 1-814 རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་ཅེས་གསུང་ངོ་། །དེའང་མི་རིགས་ཏེ་ཆོས་ཉིད་ཙམ་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པ་ལྟར་ཆོས་སྐུ་ཙམ་རྟོགས་པ་ལའང་ཁྱད་པར་མེད་པར་མཚུངས་ པ་དང་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསར་མ་བླ་མ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཆེན་པོ་འཇམ་དབྱངས། སོགས་ཆོས་ཉིད་ཙམ་དང་། ཆོས་སྐུ་ཙམ་དང་། ཆོས་ཅན་ཙམ་གྱི་སྤྱི་རྟོག

【現代漢語翻譯】 從安住于大乘種姓，發起廣大願力開始，以普遍的方式信解法性，從而修習資糧道，並以對法的堅定信念，將忍位劃分爲小、中、大三種層次，具備如此功德，方能圓滿無量劫的資糧。正如《攝大乘論》所說：『賢善與願力強大，心堅及殊勝行者，菩提心者無量三，恒常修習而成辦。』 即指不被與善法相違的因素所勝伏的賢善力量，以及通過願力恒常與善知識相遇，心志堅定，即使被惡友引誘也不捨棄菩提心，並在今生來世善法不衰退且不斷增長等殊勝之處。 第二部分分為兩個方面，首先是總義，共有十個方面：一、區分作用的體性；二、證悟；三、斷除；四、以法區分；五、轉移與止息；六、完全清凈；七、功德；八、受生；九、夢兆；十、詞義。 首先，十地總的體性是：在三乘中，根器銳利的聖者，具有與學道智慧相應的功德之所依。《寶性論》中說：『如大地般，成為一切白凈法藥的普遍基礎，即是佛性。』《入中論》中說：『由菩薩的慈悲等所攝持的智慧，僅僅是雨水般降下，便獲得地的名稱，因為它是功德的所依。』《中邊分別論註疏》中說：『通達周遍行等意義的各種狀態，是由於從其產生的功德之基礎的角度而言的各地。』 關於證悟，分為兩個方面，即證悟多少。其中，對於破斥不合理之處，大譯師格西西饒偉色說道：證悟法界本身沒有差別，證悟遠離見斷所斷之垢的法身等也沒有差別，但在後得位證悟法性以及在後得位證悟世俗諦方面存在差別。 但這並不合理，因為如同證悟法性本身沒有差別一樣，證悟法身本身也沒有差別，二者是相同的，並且沒有作為理由的教證。新譯師大格西絳央等認為，證悟法性本身、證悟法身本身以及證悟法相本身的總相存在差別。

【English Translation】 From the moment of abiding in the lineage of the Great Vehicle and making great aspirations, one cultivates the path of accumulation by generally believing in the nature of reality, and with a firm conviction in the Dharma, the forbearance is divided into small, medium, and large levels. Possessing such merits, one completes the accumulation of countless eons. As stated in the Compendium of the Great Vehicle: 'The virtuous, with powerful aspirations, the steadfast in mind, and those who excel in conduct, the Bodhisattvas, countless in number, constantly strive to accomplish.' This refers to the power of virtue that is not overcome by factors contrary to virtue, constantly encountering virtuous friends through aspirations, having a steadfast mind, not abandoning the Bodhicitta even when tempted by bad companions, and excelling in the non-decline and continuous growth of virtuous Dharma in this and future lives. The second part is divided into two aspects. First, the general meaning, which has ten aspects: 1. The nature of distinguishing functions; 2. Realization; 3. Abandonment; 4. Distinction by Dharma; 5. Transfer and cessation; 6. Complete purification; 7. Merits; 8. Rebirth; 9. Dream signs; 10. Etymology. First, the general nature of the ten grounds is: Among the three vehicles, the sharp-witted noble ones, possessing the basis of merits corresponding to the wisdom of the path of learning. The Ratnagotravibhāga states: 'Like the earth, it is the universal basis for all pure white Dharma medicines, which is Buddhahood.' The Madhyamakāvatāra states: 'The wisdom held by the compassion of Bodhisattvas, merely raining down like rain, obtains the name of ground, because it is the basis of merits.' The Madhyāntavibhāga-ṭīkā states: 'The various states of understanding the meaning of pervasive action, etc., are the grounds in terms of the basis of merits arising from them.' Regarding realization, it is divided into two aspects, namely, how much is realized. Among them, regarding refuting the unreasonable, the great translator Geshe Sherab Özer said: There is no difference in realizing the Dharmadhatu itself, and there is no difference in realizing the Dharmakaya, which is free from the defilements to be abandoned by seeing, etc., but there is a difference in realizing the nature of reality in the post-attainment state and in realizing conventional truth in the post-attainment state. But this is not reasonable, because just as there is no difference in realizing the nature of reality itself, there is no difference in realizing the Dharmakaya itself, the two are the same, and there is no scriptural proof as a reason. The new translator, the great Geshe Jamyang, etc., believe that there is a difference in the general appearance of realizing the nature of reality itself, realizing the Dharmakaya itself, and realizing the characteristics of phenomena themselves.

---

ས་པ་ལ་ཁྱད་ མེད་ཅིང་དེ་གསུམ་གྱི། བྱེ་བྲག་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པའང་མི་རིགས་ཏེ། སྤྱི་ནི་རྟོག་པས་དུ་མ་ལ་གཅིག་ཏུ་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་གནས་ལུགས་ལ་མེད་པས་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་སྤྱི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རྟོག་པར་ཐལ་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། རྣམ་རྟོག་མེད་པར་སྤྱི་འཛིན་མིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འཐད་ པ་བརྗོད་པ་ནི། ས་བཅུར་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོ་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་མེད་ཅིང་སྒྲོ་འདོགས་མི་འདྲ་བ་གཅོད་པས་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ། གང་གི་ཚེ་ཆ་ཤས་མེད་པ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རྟོགས་ནའང་ངེས་པ་སྐྱེད་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་རྟོགས་པ་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པ་ཉིད་དུ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཤེས་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་མཐོང་བའི་ལམ་ཐོབ་བོ་ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། 1-815 དེ་ལ་དང་པོ་ལ་ཆོས་ཀུན་སྟོང་པའི་ཕྱིར་མི་སྟོང་བའི་ཆོས་མེད་དོ་ཞེས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་དང་། གཉིས་པ་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མཆོག་གི་དོན་དང་། གསུམ་པ་ལ་བསྟན་པའི་ཆོས་འདི་ནི་སྟེ་དེ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ཡིན་པས་མཆོག་གོ་ཞེས་དང་། བཞི་པ་ལ་དེ་རང་གཞན་གང་གིའང་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བདག་གི་བ་ མེད་པའི་དོན་དུ་དང་། ལྔ་པ་ལ་དེ་དུས་གསུམ་གྱི་རྒྱལ་བ་ཀུན་ནང་གསེས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྒྱུད་རྣམས་དང་བདག་གི་རྒྱུད་ལ་ཐ་དད་མེད་པར་དང་། དྲུག་པ་ལ་དེ་ལ་གློ་ བུར་དུ་འབྱུང་བས་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རང་བཞིན་པ་མ་ཡིན་ཞིང་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་གསར་དུ་དག་པ་མིན་ནོ་ཞེས་དང་། བདུན་པ་ལ་མདོ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་ཐ་དད་ མེད་པའི་དོན་དུ་དང་། བརྒྱད་པ་ལ་དེ་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་མི་སྐྱེ་བ་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པས་ཉོན་མོངས་འགྲིབ་པ་དང་རྣམ་བྱང་འཕེལ་བ་མེད་པའི་དོན་དུ་དང་ཡང་ ཉོན་ཡིད་གནས་གྱུར་པས་མཚན་མ་མི་འབྱུང་བ་ལྷུན་གྲུབ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་དབང་བའི་དོན་དུ་དང་། འཛིན་པ་ལྔ་གནས་གྱུར་པས་འདོད་པ་བཞིན་ཞིང་དང་འཁོར་སྟོན་པའི་མཐུ་བརྙེས་པའི་ཕྱིར་དེ་ཞིང་དག་པ་ལ་དབང་བའི་གནས་སུ་དང་། 1-816 དགུ་པ་ལ་ཡིད་ཤེས་རྟོག་པ་གནས་གྱུར་པས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དེའི་གནས་ཀྱི་དོན་དུ་དང་། བཅུ་པ་ལ་གནས་གྱུར་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་ འདོད་པར་སྤྲུལ་པ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་བྱེད་པའི་ལས་ལ་དབང་བ་ཐོབ་པས་དེའི་གནས་ཉིད་དུ་ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་ཏེ་དབུས་མཐར། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་མཆོག་གི་དོན། །རྒྱུ་མཐུན་དོན་གྱི་མ

【現代漢語翻譯】 如果說十地菩薩在證悟法界體性上沒有差別，只是在對三種（指總相、自相、共相）的區分理解上有差別，這也是不合理的。因為總相只是通過分別念將多個事物歸為一個概念，而事物本身的狀態並非如此，因此與如實了知的智慧相違背。此外，如果認為等持的智慧是執持總相的，那麼就會陷入其為分別唸的過失，正如《釋量論》中所說：『沒有分別念，就不能執持總相。』 合理的解釋是：十地菩薩在證悟法界體性上沒有差別，只是在斷除不同的增益方面有差別。如《八千頌大疏》中所說：『當以無分之故，一切法界自性皆能證悟時，依賴於生起定解，爲了周遍之義，證悟時，以顯現一切法無自性之智極明而生起之時，菩薩獲得見道。』 對此，第一點是，因為一切法皆空，所以沒有不空的法，這是周遍之義。第二點是，因為能見到自性光明，所以是勝義之義。第三點是，所宣說的法是證悟它的順緣，所以是殊勝之義。第四點是，它不是自己或他人的所執，所以是無我之義。第五點是，過去、現在、未來的一切佛與菩薩的相續，以及自己的相續，沒有差別。第六點是，因為是忽然生起的，所以不是俱生煩惱，而是自性清凈，因此不是新生的清凈。第七點是，在經部等中，沒有不同的相。第八點是，因為是自性清凈，所以獲得不生忍，因此沒有煩惱減少和清凈增長。此外，因為煩惱意轉依，所以不出現相，獲得任運成就，因此能自在不分別。五種執著轉依，因此獲得如意示現凈土和眷屬的能力，因此能自在凈土。第九點是，意識分別念轉依，因此獲得各別自證智的自在，因此是彼之義。第十點是，以轉依本身，隨欲化現，成辦有情之義的事業自在，因此是彼之義，證悟法界。如《中邊分別論》所說：『周遍義、勝義，順緣義之義。』

【English Translation】 It is unreasonable to say that the ten Bhumis (stages of a Bodhisattva's path) have no difference in realizing the Dharmadhatu (the ultimate nature of reality), but only have differences in understanding the distinctions of the three (general characteristics, specific characteristics, and shared characteristics). This is because the general characteristic is merely a concept that combines multiple things into one through conceptualization, but the actual state of things is not like that. Therefore, it contradicts the wisdom that knows things as they are. Furthermore, if it is thought that the wisdom of Samadhi (meditative absorption) holds onto the general characteristic, then it would fall into the fault of being a conceptual thought, as stated in the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition): 'Without conceptual thought, one cannot hold onto the general characteristic.' The reasonable explanation is that the ten Bhumis have no difference in realizing the Dharmadhatu, but only have differences in cutting off different superimpositions. As stated in the Great Commentary on the Eight Thousand Verses: 'When, because of the absence of parts, all Dharmadhatu nature itself is realized, relying on generating certainty, for the sake of pervasiveness, when realizing, with the wisdom that manifests all dharmas as being without self-nature arising very clearly, the Bodhisattva attains the path of seeing.' Regarding this, the first point is that because all dharmas are empty, there are no non-empty dharmas, which is the meaning of pervasiveness. The second point is that because one can see the self-luminous nature, it is the meaning of ultimate truth. The third point is that the dharma that is taught is a conducive condition for realizing it, so it is the meaning of excellence. The fourth point is that it is not held by oneself or others, so it is the meaning of selflessness. The fifth point is that there is no difference between the continuums of all Buddhas of the past, present, and future, and the continuums of Bodhisattvas, and one's own continuum. The sixth point is that because it arises suddenly, it is not an inherent affliction, but is self-nature pure, so it is not newly purified. The seventh point is that there are no different signs in the Sutras and so on. The eighth point is that because it is self-nature pure, one obtains the forbearance of non-arising, so there is no decrease in afflictions and no increase in purification. Furthermore, because the affliction-mind is transformed, signs do not appear, and one attains spontaneous accomplishment, so one has power over non-conceptualization. The five grasping are transformed, so one attains the power to manifest pure lands and retinues as desired, so one has the state of power over pure lands. The ninth point is that the consciousness and conceptual thought are transformed, so one obtains the power of individual self-awareness wisdom, so it is the meaning of that state. The tenth point is that with the transformation itself, one obtains the power to perform the activities of benefiting sentient beings with emanations as desired, so it is the meaning of that state, realizing the Dharmadhatu. As stated in the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'The meaning of pervasiveness, the meaning of ultimate truth, the meaning of conducive conditions.'

---

ཆོག་ ཉིད་དང་། །ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་མེད་དོན་དང་། །རྒྱུད་རྣམས་ཐ་དད་མེད་པ་དང་། །ཉོན་མོངས་རྣམ་དག་མིན་དོན་དང་། །ཐ་དད་མེད་པའི་དོན་ཉིད་དང་། །བྲི་མེད་འཕེལ་བ་མེད་དོན་དང་། །དབང་ནི་རྣམ་ པ་བཞི་ཡི་གནས། །ཞེས་དང་། རྒྱན་དུ། ཡིད་དང་འཛིན་དང་རྣམ་པར་རྟོག །གྱུར་ཕྱིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་དང་། །ཞིང་དང་ཡེ་ཤེས་ལས་རྣམས་ལ། །དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །དབང་དེ་མི་གཡོ་ ལ་སོགས་པའི། །ས་གསུམ་ལ་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །གཅིག་ལ་རྣམ་གཉིས་དེ་ལས་གཞན། །དབང་དེ་རེ་རེར་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། རྣམ་རྟོག་གཞན་དུ་གྱུར་ན་ནི། །དུས་རྣམས་རྟག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་དང་། ། ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་ཐོགས་མེད་ལ། །འབྱོར་པ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡང་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་རྟོགས་པ་གསལ་བ་དང་ཆེས་གསལ་བ་དང་ཤིན་ཏུ་ཆེས་གསལ་བ་སོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་རུ། 1-817 ས་བཅུ་པས་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཀུན་ལག་མཐིལ་གྱི་སྐྱུ་རུ་ར་དར་ལ་སྲབ་པོས་མིག་གཡོགས་པ་ལ་སྣང་བ་ལྟར་དང་། བཅོམ་ལྡན་གྱིས་དེ་བསལ་བ་ལྟར་རྟོགས་པར་བཤད་ཅིང་། སྦྱོར་ལམ་གྱི་ ཚེ་བདེན་པ་རྟོགས་པ་དར་གྱིས་ཆོད་པ་ལྟར་མཐོང་ལམ་གྱི་ཚེ་དེ་བསལ་བ་ལྟ་བུར་གསུངས་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་རྟོགས་པ་ལའང་བཅུ་ལ་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་སོགས་ཡོད་དེ་ཇི་རིགས་པར་ས་བཅུ་ པའི་མདོར་བལྟའོ། །རྩོད་སྤང་ལ་དང་པོ་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་མི་ཆོད་ལ་རྩོད་པ་ནི་སྒྲོ་འདོགས་མི་ཆོད་ན་དེ་བདག་འཛིན་ལས་མི་འདའ་བས་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ ན། དེ་ལས་མི་འདའ་བར་མ་གྲུབ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མ་རིག་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སྒྲིབ་པ་བཅུ། །ས་བཅུའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི། །གཉེན་པོ་རྣམས་ནི་ས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དབུས་མཐར་ གསུངས་པས་ན་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་འཕགས་པས་ཀྱང་མཐོང་བ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་ཀུན་མི་ཆོད་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཁྱད་མེད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ངེས་ཏེ། བརྒྱད་སྟོང་ འགྲེལ་ཆེན་དུ། རྣམ་པ་ཇི་སྙེད་ཙམ་ཞིག་བསལ་ན་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཤེས་པ་འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་དང་བྲལ་བ་དེ་སྙེད་ཙམ་གྱིས་དེ་རྣམས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། ། 1-818 སྒྲོ་འདོགས་རྣམ་པ་ཀུན་ཆོད་པ་ནི་རྒྱལ་བ་ཁོ་ན་སྟེ། རྨ་བྱའི་མདོངས་ནི་གཅིག་ལ་ཡང་། །ཞེས་སོགས་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གསལ་མི་གསལ་རྩོད་སྤང་ནི། འཕགས་པའི་བློ་ལ་གསལ་མི་གསལ་ མི་རུང་སྟེ། གྲངས་ཅན་གྱི་གཞུང་དུ། ཧ་ཅང་ཉེ་ཕྱིར་རིང་ཕྱིར་དང་། །ཆ་ཕྲའི་ཕྱིར་དང་བསྒྲིབ་ཕྱིར་དང་། །ཟིལ་མནན་ཕྱིར་དང་འདྲེས་ཕྱིར་དང་། །དབང་པོ་ཉམས་དང་ཡིད་མེད་ཕྱིར། །ཞེས་སྨྲས་པའི་མི་ གསལ་བའི་རྒྱུ་བརྒྱད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། བདག་རྐྱེན་ཡིད་དབང་ནུས་

【現代漢語翻譯】 『汝』（藏文：ཉིད་དང་།，含義：您）和『無有能持』（藏文：ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་མེད་དོན་དང་།，含義：完全沒有執持），以及『諸續部沒有差別』（藏文：རྒྱུད་རྣམས་ཐ་དད་མེད་པ་དང་།，含義：所有續部沒有差別），以及『煩惱完全清凈』（藏文：ཉོན་མོངས་རྣམ་དག་མིན་དོན་དང་།，含義：煩惱完全清凈），以及『沒有差別的意義』（藏文：ཐ་དད་མེད་པའི་དོན་ཉིད་དང་།，含義：沒有差別的意義），以及『沒有減少沒有增加的意義』（藏文：བྲི་མེད་འཕེལ་བ་མེད་དོན་དང་།，含義：沒有減少沒有增加的意義），以及『四種灌頂的處所』（藏文：དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡི་གནས།，含義：灌頂是四種狀態）。如同《莊嚴經論》中所說：『因為心和執持以及分別，所以沒有分別。對於田地和智慧以及事業，灌頂是四種。』（藏文：ཡིད་དང་འཛིན་དང་རྣམ་པར་རྟོག །གྱུར་ཕྱིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་དང་། །ཞིང་དང་ཡེ་ཤེས་ལས་རྣམས་ལ། །དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ།）那個灌頂在不動等三地有四種，一個有兩種，除此之外，灌頂被認為是各自擁有的。（藏文：དབང་དེ་མི་གཡོ་ལ་སོགས་པའི། །ས་གསུམ་ལ་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །གཅིག་ལ་རྣམ་གཉིས་དེ་ལས་གཞན། །དབང་དེ་རེ་རེར་འདོད་པ་ཡིན།）如果分別轉化為其他，那麼所有時間都是智慧，所有事業都沒有阻礙，獲得殊勝的財富。（藏文：རྣམ་རྟོག་གཞན་དུ་གྱུར་ན་ནི། །དུས་རྣམས་རྟག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་དང་། །ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་ཐོགས་མེད་ལ། །འབྱོར་པ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར།） 又，法性的證悟有明顯、更明顯、非常明顯等的差別，如《中邊分別論》的註釋中所說，十地菩薩了知一切所知事物，如同手掌中的訶梨勒果，又如用薄紗遮眼，如來去除薄紗一樣。在加行道時，證悟真如如同被絲綢隔開，在見道時，如同去除絲綢一樣。作為所知境，證悟也有十種，有大小等差別，具體可參考《十地經》。 關於辯論，首先，對於是否斷除增益和損減進行辯論。如果不斷除增益和損減，那麼就不會超出我執，因此無法現量證悟無我。但並非不能超出我執，因為《中邊分別論》中說：『法界為無明，非是煩惱性，十種障礙和，十地之違品，彼等之對治，即是彼十地。』（藏文：ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མ་རིག་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སྒྲིབ་པ་བཅུ། །ས་བཅུའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི། །གཉེན་པོ་རྣམས་ནི་ས་ཡིན་ནོ།）因此是所知障。此外，如果聖者在見道時不斷除一切增益和損減，那麼就和凡夫沒有區別。但這是不確定的，因為《八千頌釋》中說：『如果去除多少種相，那麼他們的智慧就遠離了迷惑的因，因此他們就超勝了。』斷除一切增益和損減只有佛陀才能做到，如同孔雀的羽毛一樣。 其次，關於是否清晰的辯論。聖者的智慧不能不清晰，因為數論派的論典中說：『因為非常近和非常遠，因為細微和被遮蔽，因為被壓制和混合，因為根衰弱和沒有意念。』（藏文：ཧ་ཅང་ཉེ་ཕྱིར་རིང་ཕྱིར་དང་། །ཆ་ཕྲའི་ཕྱིར་དང་བསྒྲིབ་ཕྱིར་དང་། །ཟིལ་མནན་ཕྱིར་དང་འདྲེས་ཕྱིར་དང་། །དབང་པོ་ཉམས་དང་ཡིད་མེད་ཕྱིར།）因為沒有這八種不清晰的原因。自因是意根的能力。

【English Translation】 'You' (Tibetan: ཉིད་དང་།) and 'without holding' (Tibetan: ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་མེད་དོན་དང་།), and 'all tantras are without difference' (Tibetan: རྒྱུད་རྣམས་ཐ་དད་མེད་པ་དང་།), and 'afflictions are completely purified' (Tibetan: ཉོན་མོངས་རྣམ་དག་མིན་དོན་དང་།), and 'the meaning of no difference' (Tibetan: ཐ་དད་མེད་པའི་དོན་ཉིད་དང་།), and 'the meaning of no decrease and no increase' (Tibetan: བྲི་མེད་འཕེལ་བ་མེད་དོན་དང་།), and 'the place of the four empowerments' (Tibetan: དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡི་གནས།). As it says in the Ornament, 'Because of mind and holding and discrimination, there is no discrimination. For fields and wisdom and activities, empowerment is fourfold.' (Tibetan: ཡིད་དང་འཛིན་དང་རྣམ་པར་རྟོག །གྱུར་ཕྱིར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་དང་། །ཞིང་དང་ཡེ་ཤེས་ལས་རྣམས་ལ། །དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ།) That empowerment is fourfold in the three grounds of immovability, etc. One has two, and other than that, empowerment is considered to be individual. (Tibetan: དབང་དེ་མི་གཡོ་ལ་སོགས་པའི། །ས་གསུམ་ལ་ནི་རྣམ་བཞི་སྟེ། །གཅིག་ལ་རྣམ་གཉིས་དེ་ལས་གཞན། །དབང་དེ་རེ་རེར་འདོད་པ་ཡིན།) If discrimination transforms into something else, then all times are always wisdom, all activities are unimpeded, and excellent wealth is obtained. (Tibetan: རྣམ་རྟོག་གཞན་དུ་གྱུར་ན་ནི། །དུས་རྣམས་རྟག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་དང་། །ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་ཐོགས་མེད་ལ། །འབྱོར་པ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར།) Also, there are differences in the realization of the nature of reality, such as clear, clearer, and very clear. As it says in the commentary on the Madhyāntavibhāga, the Bodhisattva of the tenth ground knows all knowable things as if they were a myrobalan fruit in the palm of his hand, and as if a thin veil covered his eyes, and as if the Blessed One removed that veil. At the time of the path of accumulation, realizing the truth is like being separated by silk, and at the time of the path of seeing, it is like removing the silk. As for the knowable object, there are also ten kinds of realization, with differences in size, etc., which can be seen in the Sutra of the Ten Grounds. Regarding the debate, first, there is a debate about whether or not to cut off the imputation and subtraction. If the imputation and subtraction are not cut off, then one will not go beyond self-grasping, and therefore one will not directly realize selflessness. But it is not established that one cannot go beyond self-grasping, because the Madhyāntavibhāga says: 'The realm of reality is ignorance, it is not of the nature of affliction, ten obscurations and, the opponents of the ten grounds, their antidotes, are those ten grounds.' (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མ་རིག་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སྒྲིབ་པ་བཅུ། །ས་བཅུའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི། །གཉེན་པོ་རྣམས་ནི་ས་ཡིན་ནོ།) Therefore, it is an obscuration of knowledge. Furthermore, if the noble ones do not cut off all imputation and subtraction at the time of seeing, then they will be no different from ordinary beings. But this is uncertain, because the Great Commentary on the Eight Thousand Verses says: 'If one removes so many aspects, then their knowledge is free from the cause of delusion, and therefore they are superior.' Only the Buddhas can cut off all imputation and subtraction, like the feathers of a peacock. Secondly, regarding the debate about whether or not it is clear. The wisdom of the noble ones cannot be unclear, because the Samkhya scriptures say: 'Because it is very near and very far, because it is subtle and obscured, because it is suppressed and mixed, because the senses are weak and there is no mind.' (Tibetan: ཧ་ཅང་ཉེ་ཕྱིར་རིང་ཕྱིར་དང་། །ཆ་ཕྲའི་ཕྱིར་དང་བསྒྲིབ་ཕྱིར་དང་། །ཟིལ་མནན་ཕྱིར་དང་འདྲེས་ཕྱིར་དང་། །དབང་པོ་ཉམས་དང་ཡིད་མེད་ཕྱིར།) Because there are not these eight causes of unclearness. The self-cause is the power of the mind-sense.

---

པ་ཆེ་ཆུང་སོགས་ཀྱི་ཁྱད་ཡོད་པས་ཏེ། མིག་གསལ་མི་གསལ་གྱི་མིག་ཤེལ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པ་ནི། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་འཇུག་པའི་གཟུངས་སུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་དང་མཚུངས་པར་མཐོང་ངོ་། དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་སོགས་བརྒྱད་དང་མཚུངས་པར་མཐོང་ངོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཅིང་། དེའི་དོན་དབུ་མ་པ་ལ་མཉམ་བཞག་སྣང་མེད་དང་རྗེས་ཐོབ་སྣང་བཅས་སུ་བཞེད་ལ། རྣམ་རིག་པས་ཡོང་གྲུབ་ནམ་མཁའ་ ལྟ་བུ་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་གཞན་དབང་གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བ་བཞིན་མི་བདེན་པར་རྟོགས་པར་འདོད་དེ། སུམ་བཅུ་པར། དེ་མ་མཐོང་བར་དེ་མི་མཐོང་། །ཞེས་འབྱུང་ཞིང་། དེ་ལྟར་རང་རིག་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རྟོགས་སོ་ཞེས་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀཱ་རུའོ། ། 1-819 གང་མཉམ་བཞག་ལམ་ཡིན་གྱིས་ས་མ་ཡིན་པ་དང་རྗེས་ཐོབ་དེ་ལས་བཟློག་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ཤེས་བྱེད་མེད་པས་མུན་སྤྲུལ་དུ་ཟད་དོ། །གསུམ་པ་ནི་སྤངས་པ་ནི། ས་ལ་འཇུག་པར། ཡན་ལག་བཅུ་གཅིག་རྫོགས་པ་ཡིས། །རབ་དགའ་ལ་སོགས་བཅུ་གཅིག་ས། །རྨོངས་གཉིས་གནས་ངན་ལེན་གཅིག་སྟེ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་ཐ་དད་དོ། །ཞེས་དང་། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་མདོར། །ས་དང་པོ་ལ་གང་ཟག་ དང་ཆོས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་དང་། འཁོར་བ་དང་ངན་སོང་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་འཇིགས་པས་ཤིན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་དེའི་གནས་ངན་ལེན་དང་། གཉིས་པ་ལ་ལྟུང་བ་ཕྲ་མོའི་འཁྲུལ་པའི་དང་ལས་ ཀྱི་འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་ལ་དང་། གསུམ་པ་ལ་མཐོང་བ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་དང་། གཟུངས་དམ་པའི་མཆོག་ཐོབ་པ་འདོད་པས། འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་ཀྱི་དང་ཐོས་པའི་གཟུངས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལ་དང་། བཞི་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་སྲེད་པའི་དང་། ཆོས་ལ་སྲེད་པའི་དང་། ལྔ་པ་ལ་འཁོར་བ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ་དང་གསེར་འོད་དམ་པར་འཁོར་བ་ལ་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བའི་རྨོངས་ པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་པར་འདོད་པའི་རྨོངས་པ་གཉིས་གསུངས་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པའི་དང་། མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དང་། ། 1-820 དྲུག་པ་ལ་འདུ་བྱེད་འབྱུང་བ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་དང་། མཚན་མ་མང་དུ་སྦོམ་པོ་མངོན་དུ་འབྱུང་བའི་དང་། བདུན་པ་ལ་མཚན་མ་ཕྲ་མོ་འབྱུང་བའི་དང་། གཅིག་ཏུ་མཚན་མ་མེད་པ་ཡིད་ ལ་བྱེད་པའི་དང་། བརྒྱད་པ་ལ་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་སྒྲིབ་པའི་དང་མཚན་མ་རྣམས་ལ་མི་དབང་བའི་དང་། དགུ་པ་ལ་ཆོས་བསྟན་པ་ཚད་མེད་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཚིག་དང་ཡི་གེ་ཚད་ མེད་པ་ལ་མི་མཁས་པའི་རྨོངས་པ་དང་སྤོབས་པ་ལ་མི་འདོད་པའི་རྨོངས་པ་གཉིས་གསུངས། ཞེས་དང་གོང་ནས་གོང་གི་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 就像眼睛有清晰與否的區別，智慧也有大小的區別。 第二，如何證悟？ 《入無分別陀羅尼經》中說：『以無分別智，見一切法如虛空。』此後，以得后智，見一切法如幻化等八喻。』 對此，中觀宗認為，在入定狀態是無所顯現，出定狀態則有所顯現。而唯識宗則認為，圓成實性如虛空，出定狀態則顯現為依他起的能取所取，從而證悟其非真實。 《三十頌》中說：『未見彼，則不見此。』如此，以自證智的方式，以無分別智證悟法界。這是《中邊分別論》的註釋中所說。 有人說：『入定是道，不是地；出定則相反。』這沒有依據，純屬胡說。 第三，斷除。如《十地經》中說： 『具足十一支，極喜等十一地，二愚及一劣處，不順品各異。』 《解深密經》中說：『初地，於人法現行耽著之愚，于輪迴惡趣諸苦怖畏深生迷悶，及彼處生。二地，于微細犯戒生顛倒想，于諸業異熟果生顛倒想。三地，欲證得勝見，欲證得最勝陀羅尼，貪慾之慾貪，于所聞持一切圓滿。四地，于定生愛，於法生愛。五地，極厭離於輪迴，于妙金光明經中，極厭惡輪迴之愚，及欲速證般涅槃之二愚。于現行順趣涅槃，于背棄涅槃。』 『六地，行生現行，多分粗相現行。七地，細相現行，於一向無相作意。八地，于無相有覆障，于諸相不自在。九地，于無量法說，於法句及字不善巧之愚，及於無畏不樂之二愚。』如是以上以上之智慧……

【English Translation】 Just as there are differences in the clarity of eyes, there are also differences in the magnitude of wisdom. Second, how to realize? The Entering Non-Conceptualization Dharani Sutra states: 'With non-conceptual wisdom, one sees all dharmas as being like the center of the sky.' Afterwards, with the wisdom attained after that, one sees all dharmas as being like eight similes such as illusion. Regarding this, the Madhyamaka school believes that in the state of meditative absorption (samahita), there is no appearance, while in the post-meditation state, there are appearances. The Yogacara school, on the other hand, believes that the perfected nature (pariniṣpanna) is like the sky, and in the post-meditation state, the dependent nature (paratantra) appears as the grasper and the grasped, thereby realizing its non-reality. The Thirty Verses states: 'Without seeing that, one does not see this.' Thus, through the mode of self-awareness, the realm of reality is realized with non-conceptual wisdom. This is what is said in the commentary on the Madhyāntavibhāga. Someone says: 'Absorption is the path, not the ground; post-absorption is the opposite.' This has no basis and is pure nonsense. Third, abandonment. As stated in the Ten Bhumi Sutra: 'With eleven branches complete, the eleven bhumis such as Extreme Joy, two kinds of ignorance and one inferior state, the opposing factors are different.' The Saṃdhinirmocana Sūtra states: 'In the first bhumi, the ignorance of clinging to phenomena and persons, the extreme bewilderment due to the fear of the sufferings of samsara and the lower realms, and the place of their arising. In the second bhumi, the delusion of subtle transgressions and the various karmic retributions. In the third bhumi, the desire to attain superior vision, the desire to attain the most excellent dharani, the desire for desire, and the complete fulfillment of what is heard. In the fourth bhumi, craving for meditative absorption and craving for the Dharma. In the fifth bhumi, extreme aversion to samsara, in the Suvarṇaprabhāsa Sūtra, the ignorance of extreme aversion to samsara, and the two ignorances of desiring to quickly attain nirvana. Directing towards the manifestation of nirvana, and turning away from nirvana.' 'In the sixth bhumi, the manifestation of actions arising, and the manifestation of many coarse characteristics. In the seventh bhumi, the manifestation of subtle characteristics, and focusing on the one without characteristics. In the eighth bhumi, obscuration of the one without characteristics, and not being in control of the characteristics. In the ninth bhumi, the ignorance of not being skilled in the immeasurable teachings of the Dharma, the words of the Dharma, and the letters, and the two ignorances of not desiring fearlessness.' Thus, the wisdom above and above...

---

རབ་དང་སྤོབས་པ་ལ་གཟུངས་ཀྱི་དབང་གི་དང་། སྤོབས་པའི་དབང་གི་ དང་། བཅུ་པ་ལ་མངོན་པར་ཤེས་པ་ཆེན་པོ་ལ་མི་དབང་བའི་དང་། གསང་བ་ཕྲ་མོ་ལ་འཇུག་པའི་ཤིན་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ལ་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ རྨོངས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ཤིན་དུ་བར་མའི་གནས་ངན་ལེན་འཕེན་པའི་རྨོངས་པ་གཉིས་གསུངས་ལ་ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་རབ་ཏུ་ཕྲ་བའི་ཆགས་པ་དང་ཐོགས་པའི་ཤིན་ཏུ་རྨོངས་པའི་དང་། དེ་དང་ དེའི་གནས་ངན་ལེན་སྤོང་ངོ་། །ཡང་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་སོགས་རྟོགས་པ་ལ་སྒྲིབ་པ་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་སྟེ་སྔར་ལྟར་རོ། །འཇིགས་པ་ལྔ་སྤོང་བ་ནི། ས་ཐོབ་གྱུར་མ་ཐག་ཏུ་འཇིགས་པ་ལྔ་དང་བྲལ། ། 1-821 འཚོ་བ་ཆད་དང་འཆི་དང་མི་བསྔགས་ངན་འགྲོ་དང་། །འཁོར་གྱི་ནང་དུ་འཇིགས་བྲལ་དེ་ལ་བག་ཚའི་རྣམ་པ་མེད། །ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན་དེ་ལ་བདག་གི་གནས་མེད་དོ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དུཿཁའི་ ཆུ་བོ་བཞི་སྤངས་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མར་འཕགས་པས་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །བཞི་པ་ལ་དྲུག་ལས་དང་པོ་བསླབ་པའི་དབྱེ་བ་ནི། བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་རྒྱུས་ཕྱེ་བ་ས་དང་པོ་དང་། ངོ་བོས་ ཕྱེ་བ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་གཉིས་པ་དང་། སེམས་ཀྱིས་གསུམ་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ནས་གསུམ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་བདེན་པ་བཞི་དང་རྟེན་འབྲེལ་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སོ། །བསླབ་པ་ དེ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུས་ཕྱེ་བ་ལྷག་མ་བཞི་སྟེ་འབད་པས་མཚན་མ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་མཚན་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། ཏིང་ ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྒྲུབ་པ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སར། །རིགས་དང་དེ་བཞིན་མོས་པ་དང་། །རབ་ཏུ་དགའ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །ལྷག་པའི་སེམས་དང་ཤེས་རབ་གསུམ། །མཚན་མ་མེད་པ་ རྣམ་གཉིས་ཏེ། །རྩོལ་དང་བཅས་དང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། །སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་པ་མཆོག །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གནས་པ་མཆོག །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོས་དབྱེ་བ་ནི། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། 1-822 ཆོས་ཉིད་རབ་ཏུ་རྟོགས་ནས་འདིར། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ནི་ཕུང་པོ་སྦྱོར། །དེ་ཡི་འོག་ཏུ་ཏིང་འཛིན་དང་། །ཤེས་རབ་ཕུང་པོ་རྣམ་པར་དག །དེ་ལས་གཞན་པ་རྣམས་ལ་ནི། །སྒྲིབ་རྣམ་བཞི་དང་ཐོགས་ པ་ཡི། །སྒྲིབ་པ་ལས་ཀྱང་རྣམ་གྲོལ་དང་། །གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་སྦྱོང་། །ཞེས་ཏེ། གཞན་ནི་བདུན་པ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་བར་རོ། །སྒྲིབ་པ་བཞི་ནི་འབྲས་བུ་སྔ་མར་བཤད་པ་བཞི་ ལའོ། །གྲོལ་བ་འི་ཡེ་ཤེས་དག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལའོ་ཞེས་འཆད་དོ། །གསུམ་པ་ཕར་ཕྱིན་གྱིས་དབྱེ་བ་ནི། དབུས་མཐར། སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་བརྩོན་འགྲུས། །བསམ་གཏན་དང་ནི་ཤེས་རབ་ ཐབས། །སྨོན་ལམ་སྟོབས་དང་ཡེ་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 關於智慧和口才，有陀羅尼的自在和口才的自在；第十地是不受大神通力的支配，能進入細微秘密的極度愚昧，以及對佛陀境界極細微處的所知障愚昧，還有引發極度中等的煩惱的惡趣愚昧。經中說有兩種愚昧，即對一切所知事物都有極細微的執著和障礙的極度愚昧，以及捨棄這些和它們的惡趣。此外，爲了證悟普遍存在的意義等，要去除障礙的所知障，如前所述。斷除五怖畏：一旦獲得初地，立即脫離五種怖畏。 『斷絕生計、死亡、不讚美、惡趣以及在眷屬中無所畏懼，因為他沒有自我的處所。』如是宣說。斷除四瀑流：如《寶性論》中『聖者』所說。第四，六種分類中的第一種是修學的分類：以三種修學的因來區分，即初地；以本體來區分，即以戒律為第二地；以心為第三地；以智慧為之後的三個地，即菩提分、四諦和了知緣起的智慧。以這三種修學的果來區分其餘四個地，即以努力獲得無相智，以任運成就無相智，以各別自證智，以及成就三摩地和陀羅尼的功德。菩薩地中：『種姓、如是意樂、極喜、戒律、增上心和智慧三者，無相有兩種，即有勤和任運成就，各別自證智殊勝，如來安住殊勝。』如是說。第二，以無漏蘊來區分：在《經莊嚴論》中： 『通達法性后，在此結合戒蘊，在其後是定蘊和智慧蘊完全清凈。對於其他地，凈化四種障礙和執著的障礙，以及從障礙中解脫和解脫的智慧。』即從第七地到佛地。四種障礙是指前面所說的四種果。解脫的智慧清凈是指佛地。第三，以波羅蜜多來區分：在《中邊分別論》中：佈施、戒律、忍辱、精進、禪定、智慧、方便、愿、力、智

【English Translation】 Regarding wisdom and eloquence, there is the mastery of dharani and the mastery of eloquence; the tenth bhumi is not dominated by great superknowledges, and there is extreme ignorance in entering subtle secrets, as well as ignorance of the obscuration of knowledge in the extremely subtle realm of the Buddhas, and ignorance of projecting extremely intermediate afflictions into bad destinies. It is said that there are two kinds of ignorance, namely, extreme ignorance of extremely subtle attachments and obstructions to all knowable things, and abandoning these and their bad destinies. Furthermore, in order to realize the meaning of universal existence, etc., one must remove the obscuration of knowledge that obstructs it, as before. Cutting off the five fears: Once the first bhumi is attained, one is immediately free from the five fears. 'Cutting off livelihood, death, non-praise, bad destinies, and fearlessness in the retinue, because he has no place for self.' Thus it was declared. Cutting off the four torrents: As stated in the Uttaratantra, 'by the noble ones.' Fourth, the first of the six divisions is the division of learning: distinguished by the cause of the three learnings, which is the first bhumi; distinguished by the essence, which is the second bhumi by discipline; the third by mind; and the three after that by wisdom, namely, the wisdom of the bodhipaksas, the four truths, and the understanding of dependent origination. The remaining four bhumis are distinguished by the fruit of these three learnings, namely, obtaining the non-conceptual wisdom through effort, accomplishing the non-conceptual wisdom spontaneously, the discriminating awareness wisdom, and accomplishing the qualities of samadhi and dharani. In the Bodhisattva bhumi: 'Lineage, such intention, extreme joy, discipline, higher mind, and wisdom are the three. Non-conceptuality has two aspects, namely, with effort and spontaneously accomplished. Discriminating awareness wisdom is supreme, the abode of the Tathagatas is supreme.' Thus it is said. Second, distinguished by the undefiled aggregates: In the Ornament of the Sutras: 'Having realized the nature of reality, here one combines the aggregate of discipline, after that the aggregates of concentration and wisdom are completely purified. For the other bhumis, one purifies the four obscurations and the obscuration of attachment, as well as liberation from the obscurations and the wisdom of liberation.' That is, from the seventh bhumi to the Buddha bhumi. The four obscurations refer to the four fruits mentioned earlier. The purification of the wisdom of liberation refers to the Buddha bhumi. Third, distinguished by the paramitas: In the Madhyantavibhaga: Giving, discipline, patience, diligence, meditation, wisdom, skillful means, aspiration, power, knowledge

---

ཏེ། །འདི་རྣམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་བཅུ་འོ། །ཁྱད་པར་ཅན་དང་ཁྱད་མེད་ནི། །ས་བཅུ་རྣམས་སུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བས་དེ་བཅུ་ས་བཅུ་ལ་རིམ་པ་ལྟར་ ཤས་ཆེ་ཞིང་ཀུན་ན་ཀུན་སྤྱོད་དེ། རྒྱན་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་མཉམ་པ་ཉིད། །རབ་ཏུ་རྟོགས་ནས་དེ་ཡི་ཚེ། །རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ། །བདག་དང་མཚུངས་པའི་སེམས་ཐོབ་སྟེ། །ཞེས་པ་ ལྟར་བདག་གཞན་མཉམ་པར་རྟོགས་པས་རང་དོན་བཞིན་དུ་གཞན་དོན་ལ་འཇུག་པས་དང་། མཆོག་གི་དོན་ལ་སྨོན་པས་རང་ཉིད་སྣོད་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཐོས་པས་མི་ངོམས་པས་དེའི་ཆེད་དུའོ། །བརྒྱལ་བཟོད་པ་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལས་འདས་པའི་རྒྱུན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱིས་གནས་པ་དང་། 1-823 དོན་དམ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་སྒོམ་པ་མང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་མེད་པའི་དོན་དུ་རྟེན་འབྱུང་ཟབ་མོ་རྟོགས་པ་དང་། མཚན་མ་ཀུན་མཚན་མེད་དུ་རྟོགས་ཤིང་མཚན་མར་བྱས་པའི་ཐ་ སྙད་ཀྱང་མི་འགོག་པ་དང་། དབང་གཉིས་ཐོབ་པས་དགེ་བ་ལ་བར་ཆད་མེད་པར་སྦྱོར་བས་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྟོབས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཆོས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་སེམས་ཅན་སྨིན་ པར་མཛད་པའི་ཁྱད་པར་ལྡན་པས་སོ། །ཕར་ཕྱིན་ཕྱི་མ་བཞི་ནི་དྲུག་པར་འདུས་ཏེ་དེས་བྱང་ཆུང་ཆེན་པོར་བསྔོས་པས་སྦྱིན་སོགས་མི་ཟད་པར་བྱེད་པས་དང་མཐུན་པའི་སྐྱེ་བ་འཛིན་པས་ཚེ་ རབས་ཀུན་ཏུ་རྒྱལ་བ་མཉེས་པར་བྱེད་ཅིང་སྦྱིན་སོགས་ལ་འཇུག་པས་དང་། སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་སྒོམ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་བྱ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་ཕྱིར་སྦྱིན་སོགས་ལ་ངེས་པར་འཇུག་པ་དང་། ཆོས་ ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་རྨོངས་པ་དང་བྲལ་བས་ཆོས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་མྱོང་ཞིང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། མི་ཟད་པ་དང་རྟག་འཇུག་དང་། །ངེས་དང་ལོངས་སྤྱོད་སྨིན་ པར་བྱེད། །ཅེས་པས་དེ་བཞི་ནི་བྱེད་པས་བཤད་དོ། །བཞི་པ་གཟུངས་ཀྱིས་དབྱེ་བ་ནི། བཅུ་ལ་རིམ་པ་ལྟར་ཁྱད་པར་གྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་དྲི་མ་མེད་པ་དང་། ལེགས་པར་རབ་ཏུ་གནས་པ་དང་། 1-824 ཐུབ་པར་དཀའ་བ་དང་། སེམས་ཀྱི་རྒྱན་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་སྒྲོན་མ་དང་། ཁྱད་པར་འགྲོ་བ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དང་། སྒོ་མཐའ་ཡས་པ་དང་མི་ཟད་པའི་ཟ་མ་ཏོག་གི་ གཟུངས་ཐོབ་སྟེ་གཟུངས་འདི་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་གསེར་འོད་དམ་པའི་མདོར་བལྟའོ། །ལྔ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་དབྱེ་བ་ནི། དེ་ཉིད་དུ། རིན་ཆེན་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་འཕགས་ཀྱིས་དང་གནས་མེད་པ་ དང་རབ་ཏུ་མི་གཡོ་བ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་མེ་ཏོག་དང་། ཉི་མའི་འོད་ཀྱི་གཟི་བརྗིད་དང་། དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པ་དང་། ད་ལྟར་གྱི་སངས་རྒྱས་མངོན་སུམ་དུ་བཞུགས་ པ་དང་། ཡེ་ཤེས་སྒྲོན་མ་དང་། དཔའ་བར་འགྲོ་བ་ཞེས་

【現代漢語翻譯】 這些是十度（梵文：Paramita，漢語：到彼岸）。有差別和無差別在於，十地（梵文：Bhumi，漢語：土地，階段）中可以瞭解。如經中所說，這十度在十地中依次 更為殊勝，並且在一切時處都實踐。如《寶鬘論》中所說：『法界（梵文：Dharmadhatu）即是平等性，一旦完全證悟，便能恒常對一切眾生，生起與自己相同的慈愛之心。』 如同理解自他平等一樣，爲了利益他人而精進，並且渴望獲得最勝的利益，從而使自己成為法器，並且永不滿足於聽聞佛法，爲了這些原因而努力。忍受痛苦，並且安住于超越語言和思想行為的菩提道， 經常修習勝義諦（梵文：Paramartha-satya）的行相，爲了斷除煩惱和清凈，而證悟甚深的緣起（梵文：Pratityasamutpada，漢語：此有故彼有）之理，並且了悟一切相皆是無相，即使是假立的相也不遮止， 由於獲得二種自在（指對善行的意樂和行為的自在），因此無礙地行持善法，並且以智慧（梵文：Prajna）具足殊勝的力量，以及受用佛法和成熟眾生的殊勝功德。後面的四度包含在第六度（智慧度）中，因此以智慧將小菩提回向給大菩提，從而使佈施等功德永不窮盡，並且受持相應的轉生， 生生世世都能令諸佛歡喜，並且精進于佈施等善行，並且以個別觀察和修習的力量，壓伏所應斷除之法，因此必定精進于佈施等善行，並且遠離對佛法字面意義的愚昧，因此能享受佛法和成熟眾生。正如經中所說：『不盡、恒常精進，必定享受和成熟。』 因此，這四度是通過作用來解釋的。第四，以陀羅尼（梵文：Dharani，漢語：總持）來區分：在十地中，依次以殊勝的陀羅尼加持，獲得無垢、 善妙安住、難以征服、心的莊嚴、智慧的壇城燈、殊勝的行持、無分別、無量門和取之不盡的寶藏陀羅尼。這些陀羅尼的體性可以在《金光明經》中查閱。第五，以三摩地（梵文：Samadhi，漢語：等持）來區分：如經中所說：珍寶智慧真實殊勝，以及無處所住、極不動搖、不退轉、珍寶花、 日光威光、一切義成、現在佛現前安住、智慧燈和勇猛行。

【English Translation】 These are the ten perfections (Paramitas). The difference between having distinctions and not having distinctions is understood in the ten Bhumis (grounds or stages). As it is said in the scriptures, these ten perfections become progressively more excellent in the ten Bhumis, and are practiced in all ways at all times. As stated in the Ratnavali (Garland of Jewels): 'The Dharmadhatu (realm of phenomena) is equality itself; once fully realized, one constantly gains a mind equal to oneself towards all sentient beings.' Just as one understands the equality of self and others, one engages in benefiting others as one does for oneself, and aspires to attain the supreme benefit, thereby making oneself a vessel, and never being satisfied with hearing the Dharma, striving for these reasons. Enduring suffering and abiding in the path of enlightenment that transcends speech and mental activity, frequently meditating on the aspects of ultimate truth (Paramartha-satya), realizing the profound dependent origination (Pratityasamutpada) for the sake of eliminating afflictions and purification, and understanding all characteristics as without characteristics, without even negating the designations made as characteristics, by obtaining the two powers (freedom of intention and action in virtuous deeds), one engages in virtuous deeds without obstruction, and possesses excellent strength through wisdom (Prajna), as well as the excellent qualities of enjoying the Dharma and maturing sentient beings. The latter four perfections are included in the sixth (perfection of wisdom), thus dedicating the small Bodhi to the great Bodhi through wisdom, thereby making generosity and other virtues inexhaustible, and upholding corresponding rebirths, pleasing the Buddhas in all lifetimes and engaging in generosity and other virtues, and through the power of individual analysis and meditation, suppressing what should be abandoned, therefore one necessarily engages in generosity and other virtues, and being free from ignorance of the literal meaning of the Dharma, one experiences the enjoyment of the Dharma and matures sentient beings. As it is said in the scriptures: 'Inexhaustible, constant engagement, definite enjoyment, and maturation.' Therefore, these four are explained through their actions. Fourth, the distinction by Dharani (mantra): In the ten Bhumis, one is blessed with excellent Dharanis in sequence, obtaining the immaculate, well-established, invincible, adornment of the mind, lamp of the mandala of wisdom, excellent conduct, non-discrimination, limitless doors, and inexhaustible treasure trove Dharanis. The nature of these Dharanis can be found in the Sutra of Golden Light. Fifth, the distinction by Samadhi (meditative absorption): As it is said in the scriptures: precious wisdom, truly excellent, as well as dwelling nowhere, utterly immovable, non-returning, precious flower, splendor of sunlight, accomplishing all meanings, the present Buddha manifestly abiding, lamp of wisdom, and courageous conduct.

---

བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྣམས་ཀྱིས་རིམ་པ་ལྟར་ས་བཅུ་ཐོབ་པར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དྲུག་པ་གྲུབ་པས་བཤད་པ་ནི། མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ ས་ལ་མ་གྲུབ་པ་དང་ལྷག་མ་གྲུབ་པ་དང་དེ་ཉིད་ལའང་བདུན་མ་གྲུབ་པ་དང་བརྒྱད་པ་སོགས་གྲུབ་པ་སྟེ་རྒྱན་དུ། ས་རྣམས་ཐམས་ཅད་མ་གྲུབ་དང་། །གྲུབ་པ་དག་ཏུ་ཤེས་པར་ བྱ། །གྲུབ་པ་དག་ཀྱང་མ་གྲུབ་དང་། །གྲུབ་པ་དག་ཏུ་ཡང་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ལྔ་པ་འཕོ་ཚུལ་ནི་དགོངས་འགྲེལ་ཀྱི་མདོར། །སྐྱོན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་ནས་ལྟུང་བའི་འཁྲུལ་པ་ཆ་ཕྲ་མོ་ལ་ཤེས་བཞིན་དུ་སྤྱོད་པར་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་དང་པོའོ། ། 1-825 གང་གི་ཚེ་ནུས་པ་དེའི་ཚེ་ཡན་ལག་དེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་གཉིས་པ་སྟེ་ཕྱི་མ་རྣམས་ལ་སྦྱར་རོ། །དེ་ནས་ཇི་སྲིད་དུ་ལོ་ཀ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཀུན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ དང་ཐོས་པའི་དོན་ཀུན་འཛིན་པར་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་གཉིས་པའོ། །དེ་ནུས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཐོབ་ཟིན་རྣམས་ཀྱིས་ལན་མང་དུ་གནས་པར་བྱེད་མི་ནུས་ཤིང་སྙོམས་འཇུག་ལ་ སྲེད་པ་དང་ཆོས་ལ་སྲེད་པ་ལ་བཏང་སྙོམས་སུ་འཇུག་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་གསུམ་པའོ། །དེ་ནུས་ནས་བདེན་པ་བཞི་སྒོམ་པ་ན་འཁོར་བ་ལ་མི་ཕྱོགས་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པ་ལ་ཕྱོགས་པའི་ཡིད་བྱེད་བཟློག་སྟེ་ཐབས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སྒོམ་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་བཞི་པའོ། །དེ་ནུས་ནས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་འཇུག་པ་ལ་སྐྱོ་བ་མང་བས་ མཚན་མ་མེད་པ་ལ་མང་དུ་གནས་མི་ནུས་པ་སྲིད་དུ་ལྔ་པའོ། །དེ་ནུས་ནས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་མཚན་མ་མེད་པའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་མང་དུ་གནས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པ་སྲིད་དུ་དྲུག་ པའོ། །དེ་ནུས་ནས་ལྷུན་གྲུབ་ཀྱིས་གྲུབ་པར་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་གནས་མི་ནུས་པ་སྲིད་དུ་བདུན་པའོ། །དེ་ནུས་ནས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞིས་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་དབང་མ་ཐོབ་པ་དེ་སྲིད་དུ་བརྒྱད་པའོ། ། 1-826 དེ་ཐོབ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དང་འཁོར་དང་སྤྲུལ་པ་སོགས་སྟོན་པ་དང་ཆོས་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་སེམས་སྨིན་པར་བྱེད་མི་ནུས་པའི་བར་དུ་དགུ་པའོ། །དེ་ནུས་ནས་ཤེས་བྱ་ ཀུན་ལ་མ་ཆགས་མ་ཐོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མ་ཐོབ་བར་དུ་བཅུ་པ་སྟེ་ཐོབ་པ་ན་སངས་རྒྱ་ཀྱི་སར་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །དེས་ན་ས་བཅུ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ཡང་བཏགས་ཏེ་གསུངས་ ཤིང་དེ་དང་ཀུན་ཏུ་འོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་དགོངས་ཏེ་རྒྱུད་བླ་མར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྟོག་པ་འདི། །ཐོབ་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་དང་། །སེམས་ཅན་ཡང་དག་སྒྲོལ་བ་ལ། །ལོ་ཀ་རྣམས་ན་ མཉམ་པ་ཉིད། །འོན་ཀྱང་ས་གཞི་རྡུལ་ཕྲན་དང་། །རྒྱ་མཚོ་བ་ལང་རྨིག་རྗེས་ཀྱི། །ཁྱད་པར་གང་ཡིན་སངས་རྒྱས་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ཁྱད་དེ་འོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡུ

【現代漢語翻譯】 通過行為的等持（Samadhi）次第獲得十地（Bhumi），佛陀如此教導。第六，關於成就的解釋：在勝解行地（Adhimukticaryābhūmi），未成就和剩餘的成就，以及在同一地上，第七未成就和第八等成就，如《寶鬘論》中所說：『所有地都應知為未成就和已成就。已成就也可能被認為是未成就和已成就。』 第五，關於轉變的方式，在《解深密經》（Saṃdhinirmocana Sūtra）中說：『進入無過失狀態后，對於細微的墮落錯誤，如果不能有意識地避免，這就是第一階段。』當能夠避免時，該支分就圓滿了，這是第二階段，適用於後續階段。然後，只要不能平等地進入所有世間禪定（lokasamāpatti），並且不能記住所有聽聞的意義，這就是第二階段。能夠做到之後，對於已經獲得菩提分法（bodhipākṣikadharma）的人，如果不能多次安住，並且不能對禪定和法生起舍離心，這就是第三階段。能夠做到之後，在修習四聖諦（catvāri āryasatyāni）時，如果不能阻止心轉向輪迴（saṃsāra）和涅槃（nirvāṇa），並且不能修習以方便攝持的菩提分法，這就是第四階段。能夠做到之後，由於對行（saṃskāra）的厭倦增多，如果不能安住于無相（animitta），這就是第五階段。能夠做到之後，如果不能持續不斷地以無相作意（animittamanasikāra）安住，這就是第六階段。能夠做到之後，如果不能安住于任運成就的無相，這就是第七階段。能夠做到之後，如果不能以四種無礙解（catasra prati-saṃvidā）自在地說法，這就是第八階段。 獲得之後，在不能示現佛土（buddhakṣetra）、眷屬、化身等，不能圓滿享受法，不能成熟有情之前，這是第九階段。能夠做到之後，在未獲得對一切所知（jñeya）無執無礙的智慧（jñāna）之前，這是第十階段，獲得時，佛陀教導說證得佛位。因此，第十地也被稱為佛位，考慮到它與普光（Samantaprabha）的區別，《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中說：『菩薩的這種覺悟，獲得時與如來（Tathāgata）們，以及真實度化有情方面，在世間是平等的。然而，就像大地微塵與，大海牛蹄跡的差別，佛陀與菩薩的差別也是如此。』

【English Translation】 Through the Samadhis of action, the attainment of the ten Bhumis is taught in order. Sixth, the explanation of accomplishment: In the Adhimukticaryābhūmi (Stage of Practice with Aspiration), non-accomplishment and remaining accomplishment, and even in that same stage, the seventh non-accomplishment and the eighth, etc., accomplishment, as stated in the Ornament: 'All the Bhumis should be known as non-accomplished and accomplished. Even the accomplished may be considered non-accomplished and accomplished.' Fifth, regarding the manner of transition, in the Saṃdhinirmocana Sūtra (Explication of the Thought Sutra): 'Having entered a state of faultlessness, if one cannot consciously avoid subtle errors of falling, that is the first stage.' When one is able to avoid them, that branch is perfected, which is the second stage, and this applies to subsequent stages. Then, as long as one cannot equally enter into all worldly Samadhis (lokasamāpatti) and cannot retain all the meanings of what has been heard, that is the second stage. After being able to do that, for those who have already attained the bodhipākṣikadharma (factors of enlightenment), if they cannot abide in them repeatedly and cannot develop detachment from Samadhi and attachment to the Dharma, that is the third stage. After being able to do that, when meditating on the Four Noble Truths (catvāri āryasatyāni), if one cannot prevent the mind from turning towards samsara (cyclic existence) and nirvana (liberation), and cannot meditate on the bodhipākṣikadharma supported by skillful means, that is the fourth stage. After being able to do that, due to the increasing weariness of conditioned existence (saṃskāra), if one cannot abide in the signless (animitta) state, that is the fifth stage. After being able to do that, if one cannot continuously abide in the signless through animittamanasikāra (non-apprehension of signs), that is the sixth stage. After being able to do that, if one cannot abide in the spontaneously accomplished signless state, that is the seventh stage. After being able to do that, if one has not gained mastery in teaching the Dharma in all aspects through the fourfold perfect knowledge (catasra prati-saṃvidā), that is the eighth stage. After gaining that, until one cannot manifest Buddha-fields (buddhakṣetra), retinues, emanations, etc., cannot fully enjoy the Dharma, and cannot ripen sentient beings, that is the ninth stage. After being able to do that, until one has not attained the jñāna (wisdom) that is unattached and unobstructed towards all that is knowable (jñeya), that is the tenth stage; upon attainment, the Buddha taught that one attains Buddhahood. Therefore, the tenth Bhumi is also referred to as the Buddha-stage, and considering its distinction from Samantaprabha (Universal Light), the Ratnagotravibhāga (Uttaratantra Shastra) states: 'This realization of a Bodhisattva, when attained, is equal to the Tathagatas (Buddhas), and in terms of truly liberating sentient beings, is equal in the world. However, just as the difference between a mote of dust of the earth and the ocean in an ox's hoof-print, so is the difference between a Buddha and a Bodhisattva.'

---

མ་དང་དེའི་རྒྱན་ལྟར་ན་ རང་རང་གི་ཡོངས་སྦྱོང་རྣམས་མ་རྫོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་དེ་དང་དེ་ཡིན་ཅིང་རྫོགས་ནས་ས་གོང་མར་འཕོ་བའོ་ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་བཤད་དོ། །དྲུག་པ་ཡོངས་སྦྱོང་ནི་ཡོངས་སུ་ སྦྱོང་བ་རྣམ་བཅུ་ཡིས། །ས་ནི་དང་པོ་ཐོབ་འགྱུར་ཏེ། །བསམ་དང་ཕན་པའི་དངོས་ཉིད་དང་། །ཞེས་སོགས་ཏེ་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་དང་དེའི་རྒྱན་དུ་བལྟའོ། །བདུན་པ་ཡོན་ཏན་ནི། སྙོམས་འཇུག་ཐུབ་མཐོང་བྱིན་བརླབས་ཤེས། ། 1-827 གཡོ་འགྲོ་སྣང་སྨིན་སྐལ་པར་གནས། །སྔོན་ཕྱི་ཆོས་སྒོ་ལུས་བརྒྱ་སྟོན། །ལུས་རེར་རྒྱལ་སྲས་བརྒྱ་རེས་བསྐོར། །སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་ལ་འཇུག་པ་སོགས་ས་དང་པོ་ལའོ། །གཉིས་པ་ལ་ སངས་རྒྱས་སྟོང་མཐོང་བ་དང་དེ་རྣམས་ཀྱི་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་འཇུག་པ་ཤེས་པ་སོགས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་ལོ་ཀའི་ཁམས་འབུམ་གཡོ་བ་སོགས་སོ། །བཞི་པ་ལ་ཞིང་ཐེར་འབུམ་སྣང་བར་བྱེད་པ་སོགས་ སོ། །ལྔ་པ་ལ་སེམས་ཅན་ཁྲག་ཁྲིག་སྨིན་པར་བྱེད་པ་སོགས་སོ། །སོགས་ཀྱིས་ནི་གོང་འོག་གཉིས་ཀ་སྡུད་དོ། །དྲུག་པ་ལ་བཅུ་གཉིས་ཕྲག་དེ་རྣམས་བྱེ་བ་འབུམ་དང་། བདུན་པ་ལ་བྱེ་བ་ ཕྲག་ཁྲིག་འབུམ་དང་། བརྒྱད་པ་ལ་སྟོང་གསུམ་འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སྙེད་དང་། དགུ་པ་ལ་སྟོང་གསུམ་གྲངས་མེད་པ་འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྙེད་དང་། བཅུ་པ་ལ་ཕྱོགས་བཅུའི་སྟོང་གསུམ་ གྲངས་མེད་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་ཁྲིག་འབུམ་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སྙེད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ཕྲག་འཐོབ་པོ། །གཞན་ཡང་ས་དང་པོ་ལ་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་བཅུ་སྒྲུབ་པ་སོགས་དང་བཅུ་པ་ལ་ དབང་བསྐུར་བ་ཐོབ་པ་དང་། རང་གི་ལུས་ཀྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གཅིག་ལ་ཞིང་ཀུན་གྱི་རྒྱལ་བ་དང་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་རྣམ་འཕྲུལ་དང་སེམས་ཅན་ཀྱི་ཁམས་འཇིག་འཆགས་སོགས་སྟོན་པ་སོགས་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱི་མདོར་བལྟའོ། ། 1-828 བརྒྱད་པ་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་ནི་རིམ་པ་ལྟར་འཛམ་བུ་གླིང་གི་རྒྱལ་པོ་དང་། གླིང་བཞིའི་རྒྱལ་པོ་དང་། བརྒྱ་བྱིན་དང་། འཐབ་བྲལ་དང་། དགའ་ལྡན་དང་། འཕྲུལ་དགའ་དང་། གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་བདག་ པོ་རྣམས་དང་། སྟོང་སྤྱི་ཕུད་ལ་དབང་བའི་ཚངས་པ་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་བདག་པོ་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་དང་། གནས་གཙང་མའི་ལྷའི་རྒྱལ་པོར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ནི་རྣམ་སྨིན་རང་ལུགས་?སུ་འབྱུང་བའོ། །སེམས་ ཅན་གྱི་དོན་དུ་ནི་གཞན་དུའང་སྐུ་སྐྱེ་སྟེ་རྒྱན་དུ། བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་ལས་དང་ནི། །གཞན་ཡང་སྨོན་ལམ་རྣམས་དང་ནི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་དབང་འབྱོར་བའི། །དབང་གིས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ཡིན། ། ཞེས་འབྱུང་ལ་རིམ་པ་ལྟར་མོས་པས་སྤྱོད་པ་པ་དགེ་བས་འདོད་པའི་འགྲོ་བར་སྐྱེ་བ་དང་། ས་ལ་ཞུགས་པ་རྣམས་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་དུ་དུད་འ

【現代漢語翻譯】 如同母親和她的裝飾品一樣，在各自的圓滿修持沒有完成之前，就安住于那個階段，一旦圓滿，就提升到更高的階段，正如《八千頌大疏》中所說。第六個圓滿修持是通過十種圓滿的修持來實現的：『通過完全的修持十種，就能獲得第一個階段，即思考和利益的真實本質。』等等，可以參考《廣大母經》、《中等母經》及其裝飾品。 第七個是功德：包括證得等持、見到佛陀、獲得加持、了知動搖、利益顯現、成熟的因緣。安住於過去、未來、佛法之門，示現百身，每一身都由百位菩薩圍繞。一剎那間進入百種等持等等，這些是初地菩薩的功德。二地菩薩能見到千佛，並了知他們加持的進入等等。三地菩薩能搖動百萬世界等等。四地菩薩能顯現億萬佛土等等。五地菩薩能使無數眾產生熟等等。『等等』包括了上下兩種情況。 六地菩薩能獲得十二種行，每一行都有百億的功德。七地菩薩能獲得百億兆的功德。八地菩薩能獲得相當於三千大千世界中微塵數量十倍的功德。九地菩薩能獲得相當於無數三千大千世界中微塵數量十倍的功德。十地菩薩能獲得十方無數世界中百億兆微塵數量十倍的十二種功德行。此外，初地菩薩能成就十大愿等等，十地菩薩能獲得灌頂，並且自身每一個微塵都能示現一切佛土中諸佛菩薩的行為、化現以及眾生的輪迴等等，無量功德都可以在相關經典中找到。 第八個是受生：依次是贍部洲的國王、四大洲的國王、帝釋天、夜摩天、兜率天、化樂天、他化自在天的統治者，以及大梵天（梵文：Brahmā，梵文天城體：ब्रह्मा，梵文羅馬擬音：Brahmā，漢語字面意思：梵天），他是千世界之主；大梵天（梵文：Mahābrahmā，梵文天城體：महाब्रह्मा，梵文羅馬擬音：Mahābrahmā，漢語字面意思：大梵天），他是三千大千世界之主；以及凈居天的天王，這些都是異熟果的自性顯現。爲了利益眾生，也會示現其他的化身，如《寶鬘論》所說：『具慧者因業及，其他願力與等持，以及自在之力量，隨欲受生皆可得。』 如次第所示，隨信行者因善業而隨愿往生，入地者為利益眾生，也會轉生為旁生。

【English Translation】 Like a mother and her ornaments, until the complete practice of each is not fulfilled, one remains in that stage, and once fulfilled, one moves to the higher stage, as stated in the Great Commentary on the Eight Thousand Verses. The sixth complete practice is achieved through the ten complete practices: 'Through the complete practice of ten, one will attain the first stage, which is the true essence of thought and benefit.' etc., refer to the Extensive Mother Sutra, the Medium Mother Sutra, and their ornaments. The seventh is qualities: including attaining samadhi, seeing the Buddha, receiving blessings, knowing movement, benefiting manifestation, and the circumstances of maturation. Abiding in the past, future, and the gate of Dharma, manifesting a hundred bodies, each body surrounded by a hundred Bodhisattvas. Entering a hundred samadhis in a single moment, etc., these are the qualities of the first Bhumi. The second Bhumi can see a thousand Buddhas and know the entry of their blessings, etc. The third Bhumi can shake a million worlds, etc. The fourth Bhumi can manifest billions of Buddha-fields, etc. The fifth Bhumi can ripen countless sentient beings, etc. 'Etc.' includes both the upper and lower situations. The sixth Bhumi can obtain twelve practices, each with hundreds of millions of merits. The seventh Bhumi can obtain hundreds of millions of trillions of merits. The eighth Bhumi can obtain merits equivalent to ten times the number of dust particles in three thousand great thousand worlds. The ninth Bhumi can obtain merits equivalent to ten times the number of dust particles in countless three thousand great thousand worlds. The tenth Bhumi can obtain twelve practices of merits equivalent to ten times the number of dust particles in hundreds of millions of trillions of countless three thousand great thousand worlds in the ten directions. Furthermore, the first Bhumi can accomplish the ten great aspirations, etc., and the tenth Bhumi can receive empowerment, and each dust particle of one's own body can manifest the conduct, emanations, and the cycle of sentient beings of the Buddhas and Bodhisattvas in all Buddha-fields, etc. Limitless qualities can be found in the respective sutras. The eighth is taking birth: sequentially, the king of Jambudvipa, the king of the four continents, Indra, Yama, Tushita, Nirmanarati, the ruler of Paranirmita-vasavartin, and Brahma (藏文：ཚངས་པ་，梵文天城體：ब्रह्मा，梵文羅馬擬音：Brahmā，漢語字面意思：梵天), who has power over a thousand worlds; Mahabrahma (藏文：ཚངས་པ་ཆེན་པོ་，梵文天城體：महाब्रह्मा，梵文羅馬擬音：Mahābrahmā，漢語字面意思：大梵天), the lord of the three thousand worlds; and the king of the gods of the Pure Abodes, these are the self-nature manifestations of Vipaka. For the benefit of sentient beings, other embodiments are also manifested, as stated in the Garland of Jewels: 'The wise, through karma and other aspirations, and through the power of samadhi and mastery, can desire to take birth as they wish.' As shown in sequence, those who follow faith are reborn in the desired realms through virtuous deeds, and those who have entered the Bhumis, for the benefit of sentient beings, will also be reborn as animals.

---

གྲོ་སོགས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་། བསམ་གཏན་བཟློག་ སྟེ་འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་། སྤྲུལ་པས་དགའ་ལྡན་སོགས་སུ་སྐྱེ་བ་སོགས་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པའོ། །དགུ་པ་རྨི་རྟགས་ནི་དང་པོ་ལ་སྟོང་གསུམ་གཏེར་བྱེ་བ་ཕྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་གིས་གང་བ་ མཐོང་བ་སོགས་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ཞུས་པ་ཆུང་ངུ་དང་གསེར་འོད་དམ་པར་བཀའ་བསྩལ་ཅིང་། གཞན་མང་པོ་རྨི་ལམ་བསྟན་པར་ཏེ། འདོད་ན་དེ་རྣམས་སུ་བལྟའོ། །གལ་ཏེ་དྲོད་ནས་གཉིད་སོགས་སྒྲིབ་པ་ལྔ་ཟད་པས་ན་ས་ཐོབ་པ་ལ་རྨི་ལམ་གྱི་རྟགས་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། 1-829 སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གཉིད་ལ་ནི་རང་དབང་མེད་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་གཉིད་དང་། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལུས་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་གཉིད་གཉིས་ལས། དང་པོ་སྤངས་ཀྱང་གཉིས་པ་ཡོད་ ཅིང་གཞན་ནི་གློ་བུར་བའི་ཤེས་པའི་སྣང་བ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་བྱུང་བ་ལ་རྨི་ལམ་གྱི་སྒྲས་བཏགས་པ་སྟེ། ས་དེ་རྣམས་སུ་ཆོས་ཀུན་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུང་ ངོ་། །གང་གིས་གནས་སྐབས་མ་ཡིན་པར་མཚན་མ་འདི་རྣམས་མཐོང་ན་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའམ་སྔགས་ཀྱི་མཐུའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །བཅུ་པ་ངེས་ཚིག་ནི་འབྱུང་པོ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འཇིགས་པ་མེད་ པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་ཕྱི་ཕྱིར་ཞིང་གོང་དུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ས་ཏེ་རྒྱན་དུ། འབྱུང་པོ་དཔག་མེད་འཇིགས་མེད་ཕྱིར། །དཔག་ཏུ་མེད་པ་དེ་རྣམས་ལ། །ཕྱི་ཕྱིར་གོང་དུ་འགྲོ་ལྡན་ ཕྱིར། །དེ་རྣམས་ཉིད་ནི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་བྷུ་མི་ཞེས་པ་ལ་ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་བཤད་པའོ། ། གཞུང་དོན་ལ་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ནི་ཐེག་བསྡུས་སུ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམ་དག་གི །དཀར་པོའི་ཆོས་རྣམས་ཀུན་རྫོགས་དང་། །བཟོད་རྣོན་ཐོབ་དང་རང་གི་ཐེག །ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བསྟན་པ་ལ། །རྟོག་པ་ཙམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །འདོད་པ་དང་ནི་མོས་པ་དག ། 1-830 དག་པ་བསམ་པ་དག་པ་ཉིད། །ཅེས་ལྟར་ཏེ། ཚོགས་བཟོད་དམིགས་པ་ཡིད་བྱེད་གཉེན་པོ་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་མཚན་མ་དང་བཅས་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཤིན་ཏུ་གོམས་པ་མ་ཡིན་པས་ན་མི་འདོད་བཞིན་དུ་མཚན་མ་དང་འདྲེ་ཞིང་གཟུང་འཛིན་མངོན་གྱུར་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རབ་ཏུ་དགའ་བ་ནི། བྱང་ཆུབ་ལ་ནི་ཉེ་བས་དང་། །སེམས་ཅན་ དོན་སྒྲུབ་མཐོང་བ་ལས། །རབ་ཏུ་དགའ་བ་སྐྱེ་འགྱུར་བ། །དེ་ཕྱིར་རབ་དགའ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཅེས་སོ། །དྲི་མ་མེད་པ་ནི། འཆལ་ཚུལ་རྩོམ་པའི་དྲི་བྲལ་ཕྱིར། །དྲི་མ་མེད་པའི་ས་ཞེས་བརྗོད། ། ཅེས་དང་། ཐེག་པ་གཞན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དྲི་མ་ལས་འདས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །འོད་བྱེད་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཆེན་པོ་ནི། །བྱེད་པའི་ཕྱིར་ན་འོ

【現代漢語翻譯】 示現於兜率天等處受生，或禪定退失而生於欲界，或以化身生於兜率天等處，此為普遍示現。 第九，夢兆：最初夢見三千大千世界充滿無數百千萬億的寶藏，以此象徵以無盡的智慧在《小請問經》和《金光明經》等經典中宣說。此外，還示現了許多夢境，想了解可以查閱相關經典。如果有人認為，從暖位到頂位，五蓋已盡，已經證得聖位，不應該再有夢兆， 寂護論師認為，睡眠分為兩種：一種是無自主的、具有煩惱的睡眠；另一種是加持的、能使身體增長的睡眠。前者已被捨棄，但後者仍然存在。此外，還有一種是突發的意識顯現，如夢境一般，被稱作夢。因為在這些聖位上，一切法都如夢境般被證悟。 如果有人在非證悟狀態下見到這些征相，那可能是被魔加持或咒力的作用。第十，詞義解釋：爲了使無量眾生無所畏懼，不斷地向上提升，故名為地（梵文：Bhumi）。 『為使無量眾，無畏懼故，彼等無量眾，後後向上升，具足故彼等，即是名為地。』 這是以在梵文「Bhumi」上加字的方式進行詞義解釋。 關於經義，殊勝意樂在《攝大乘論》中說：『菩薩清凈者，圓滿一切白凈法，獲得忍與利根，以及自宗深廣之教法，僅以分別而證悟，為證無分別智故， desire and devotion, pure is pure intention itself.』 如是，以資糧道、加行道之所緣、作意、對治、所依而宣說。 第三地，具相：由於無分別智尚未完全純熟，因此在不自主的情況下，仍與相混合，能取和所取顯現。 極喜地：『以近菩提故，見成辦有情義利故，生起極喜，故名極喜地。』 離垢地：『離毀犯戒律之垢故，名離垢地。』 此外，也因為超越了執著于其他乘的垢染。發光地：『以作大法光明故，名為發光地。』

【English Translation】 Manifesting birth in places like Tushita Heaven, or falling from meditative states and being born in the desire realm, or manifesting in places like Tushita through emanations—this is a universal display. Ninth, dream signs: Initially, seeing the three thousand great thousand worlds filled with countless billions of treasures signifies that inexhaustible wisdom is used to teach in scriptures like the 'Small Request Sutra' and the 'Golden Light Sutra.' Furthermore, many dreams are shown; if you wish to know more, refer to those texts. If someone argues that from the stage of warmth to the peak, the five obscurations are exhausted, and one has attained a holy position, so there should be no dream signs, Master Dharmamitra (Shantarakshita) states that sleep is of two kinds: one is uncontrolled sleep filled with afflictions, and the other is blessed sleep that nourishes the body. The former is abandoned, but the latter remains. Additionally, there is a sudden appearance of consciousness, like a dream, which is called a dream. Because in those holy positions, all phenomena are realized as dreamlike. If someone sees these signs without being in a state of realization, it may be due to being blessed by a demon or the power of mantras. Tenth, etymological explanation: To make countless beings fearless, and to continuously ascend higher, it is called 'earth' (Bhumi in Sanskrit). 'To make countless beings fearless, those countless beings, continuously ascend higher, possessing this, they are called earth.' This is an etymological explanation by adding letters to the Sanskrit word 'Bhumi'. Regarding the meaning of the scriptures, the superior intention is stated in the 'Compendium of Mahayana': 'A pure Bodhisattva, perfects all white dharmas, obtains patience and sharp faculties, and the profound and vast teachings of his own tradition, realizing only through discrimination, to realize non-discriminating wisdom, desire and devotion, pure is pure intention itself.' Thus, it is explained through the object of focus, attention, antidote, and basis of the paths of accumulation and preparation. The third ground, with characteristics: Because non-discriminating wisdom is not yet fully accustomed, it involuntarily mixes with characteristics, and the apprehended and apprehender manifest. The Joyful Ground: 'Because it is close to enlightenment, and because one sees the accomplishment of the welfare of sentient beings, great joy arises, therefore it is called the Joyful Ground.' The Stainless Ground: 'Because it is free from the stain of violating precepts, it is called the Stainless Ground.' Moreover, it is also because it transcends the defilement of clinging to other vehicles. The Luminous Ground: 'Because it creates great light of Dharma, it is called the Luminous Ground.'

---

ད་བྱེད་པ། །ཞེས་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ གྱི་སྟོབས་གྱིས་ཆོས་ཚད་མེད་པ་ཚོལ་ཞིང་གཞན་ལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོད་འཕྲོ་བ་ཅན་ནི། འདི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་མཐུན་ཆོས། །རབ་ཏུ་སྲེག་བྱེད་འོད་ལྟ་བུ། །དེ་དང་ལྡན་ཕྱིར་ས་དེ་ ནི། །གཉིས་པོ་སྲེག་བྱེད་འོད་འཕྲོ་ཅན། །ཞེས་ཏེ་ཤེས་རབ་དེས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྲེག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྦྱང་དཀའ་བ་ནི། སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སྨིན་བྱེད་ཅིང་། །རང་གི་སེམས་ཀྱང་སྲུང་བའི་ཕྱིར། ། 1-831 བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་སྦྱང་དཀའ་བ། །དེ་ཕྱིར་སྦྱང་དཀའ་ཞེས་བྱ་འོ། །སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་བརྩོན་ཡང་དེའི་ལོག་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པས་དེ་གཞན་གྱིས་བྱ་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་ན་སུ་དུར་ཛ་ཡ་ཞེས་པ་ཞིང་ཁམས་ཀུན་ན་གནས་པའི་བདུད་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་འདི་ཐུབ་པར་མི་ནུས་པས་ན་ཤིན་ཏུ་ཐུབ་པར་དཀའ་བ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བའི་ལེའུ་བཞི་པར། ལྔ་ པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱལ་དཀའ་བདུད། །ཀུན་གྱིས་ཤིན་ཏུ་ཐུབ་དཀའི་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །མངོན་དུ་གྱུར་པ་ནི། ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་བརྟེན་ནས། །འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། །གཉིས་འདིར་མངོན་དུ་གྱུར་ པའི་ཕྱིར། །མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ས་ཞེས་བརྗོད། །ཞེས་ཏེ་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པས་དེ་དག་མངོན་དུ་གྱུར་པའོ། །མཚན་མ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་ནི། བསྒྲིམས་ན་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་མཚན་མ་མངོན་གྱུར་ མི་འབྱུང་བས་སོ། །རིང་དུ་སོང་བ་ནི། བགྲོད་གཅིག་ལམ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། །རིང་དུ་སོང་བའི་སར་འདོད་དོ། །གཅིག་ཏུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པས་མི་གཡོ་བ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་གྲངས་མེད་གཉིས་ པས་རྫོགས་པའོ། །མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པ་ནི། ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བས་སོ། །མི་གཡོ་བ་ནི་འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །མི་གཡོ་བ་ཡི་སར་འདོད་དོ། ། 1-832 ཞེས་ཏེ་གཉིས་ནི་མཚན་མ་ཅན་ལ་རྩོལ་བའི་དང་། མཚན་མ་མེད་ལ་རྩོལ་བའི་འོ། །ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་ནི། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བློ་བཟང་། །ས་དེ་ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ ཀྱི་སྤྲིན་ནི། སྤྲིན་བཞིན་གཉིས་ཀྱིས་ནམ་མཁའ་ཆོས། །ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ན་ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན། །ཞེས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་སྤྲིན་གྱིས་ཐོས་པའི་ཆོས་རྟེན་ལ་ཡོད་པ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ ཏེ་གྲངས་མེད་གསུམ་པས་རྫོགས་པའོ། །བཞི་པ་རྒྱུན་ཞུགས་གཉིས་དཔྱད་པ་ལ་གསུངས་པ་ནི་མདོ་དང་སྔར་རོ། །དེ་ལ་དང་པོ་བཤད་ཟིན་དྲན་པ་ལ་སྦྱར་བ་ནི་རིམ་གྱིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ ནི་འབྲས་བུ་བཞི་རིམ་གྱིས་བགྲོད་པ་སྔར་བསྟན་པ་ཉིད་དོ། །ཅིག་ཅར་བའི་ལམ་དང་འབྲས་བུའི་ཚུལ་ནི་མཐོང་ལམ་བསྐྱེད་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་ལ་བརྟེན་ཏེ་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ ས

【現代漢語翻譯】 現在開始（這樣做）。因為以禪定的力量去尋找無量的法，並向他人展示。『光芒四射』：例如，菩提分法就像燃燒一切的光芒。因為具有這種光芒，所以這個地被稱為『二者燃燒的光芒四射』。因為智慧能焚燒煩惱和所知障。『難以調伏』：爲了使眾生完全成熟，並且守護自己的心。有智慧的人難以調伏，因此稱為『難以調伏』。雖然努力使眾產生熟，但由於他們的邪見，總是被煩惱所染污，因此他人難以做到。 或者，名為蘇度扎亞（Sudurjaya）的魔，遍佈所有佛土，也無法征服此地，因此極其難以征服。如《寶鬘論》第四品所說：『第五地極難勝魔，一切眾生極難伏。』『現前』：依靠般若波羅蜜多，輪迴和涅槃，二者在此現前，因此稱為『現前地』。因為不住于有寂，所以它們是現前的。『無相行』：如果努力，只要願意，就不會出現相。『遠行』：因為與唯一道相連，所以被認為是遠行地。因為一去不復返，所以與不動地相連，即第二無數劫圓滿。『無功用行』：因為自然生起無分別智。『不動地』：因為不為二種概念所動搖，所以被稱為不動地。二種概念是指努力于有相和努力于無相。『善慧地』：個別完全證悟的智慧是好的，這個地就是善慧地。『法雲地』：像云一樣，以二者遍佈虛空法界，所以是法雲地。以禪定和陀羅尼的云，遍佈如虛空般存在的所聞之法，即第三無數劫圓滿。關於第四地須陀洹（Srotapanna，入流果）的兩種考察，經和之前已經說過。首先，已經解釋過的與憶念相結合，即次第決定生起，是說四果次第行道，這在之前已經展示過。關於頓悟道和果的次第，生起見道后，依靠初禪的近分定，超越世間

【English Translation】 Now begin (to do so). Because with the power of Samadhi, one seeks immeasurable Dharma and shows it to others. 'Radiant': For example, the Bodhipaksa-dharmas (thirty-seven factors of enlightenment) are like a light that burns everything. Because it possesses this light, this ground is called 'The Radiant that burns both'. Because wisdom can burn away afflictions and cognitive obscurations. 'Difficult to Subdue': In order to fully ripen sentient beings, and to protect one's own mind. It is difficult for the wise to subdue, therefore it is called 'Difficult to Subdue'. Although one strives to ripen sentient beings, due to their wrong views, they are always defiled by afflictions, therefore it is difficult for others to do. Or, the Mara named Sudurjaya, who dwells in all Buddha-fields, is also unable to conquer this ground, therefore it is extremely difficult to conquer. As it says in the fourth chapter of the Ratnavali (Precious Garland): 'The fifth ground is extremely difficult to conquer Mara, it is extremely difficult for all beings to subdue.' 'Manifest': Relying on Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), Samsara and Nirvana, both manifest here, therefore it is called the 'Manifest Ground'. Because it does not abide in existence or peace, they are manifest. 'Practice without characteristics': If one strives, as long as one wishes, characteristics will not appear. 'Gone Afar': Because it is connected to the one and only path, it is considered the Gone Afar Ground. Because it does not turn back once gone, it is connected to the Immovable Ground, that is, the completion of the second countless eon. 'Without Effort': Because non-conceptual wisdom arises spontaneously. 'Immovable Ground': Because it is not shaken by two concepts, it is called the Immovable Ground. The two concepts refer to striving with characteristics and striving without characteristics. 'Ground of Good Intelligence': Individual fully enlightened wisdom is good, this ground is the Ground of Good Intelligence. 'Cloud of Dharma': Like a cloud, with two things pervading the Dharma realm of space, therefore it is the Cloud of Dharma. With the clouds of Samadhi and Dharani, it pervades the Dharma that has been heard, which exists like space, that is, the completion of the third countless eon. Regarding the two examinations of the fourth ground Srotapanna (Stream-enterer), the Sutras and previous texts have spoken. First, what has already been explained is combined with mindfulness, that is, the gradual definite arising, is to say that the four fruits are attained in succession, which has been shown before. Regarding the way of sudden enlightenment and the order of the fruits, after generating the Path of Seeing, relying on the preparatory stage of the first Dhyana (meditative absorption), transcending the world.

---

ྒོམ་ལམ་གྱིས་འདོད་པ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་དགུ་དུས་གཅིག་སྤོང་བ་སོགས་རྣམ་པས་ཅིག་ཅར་སྤོང་གི ལོ་ཀ་བ་དང་རིམ་གྱིས་པ་ལྟར་སའི་རྣམ་ པའི་དབྱེ་བས་སོ་སོར་སྤོང་བ་མ་ཡིན་པ་སྟེ། སོར་མོའི་རྩེ་མོའི་མདོར། །གཟུགས་སོགས་ལྔ་འདས་པ་སོགས་བཅུ་གཅིག་པོ་ཀུན་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་ཆ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་དོ། །གཅིག་ཏུ་ཟླུམ། གཅིག་ཏུ་སྡོམ། 1-833 ཕུང་པོ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་བྱས་ནས་འདི་ལྟར་སློབ་སྟེ་འདི་ཀུན་མི་རྟག་པ། འདི་ཀུན་དུཿཁ་བ་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །འདི་མཐོང་སྤང་ཀུན་སྤངས་པ་ན་འབྲས་བུ་དང་པོ་དང་སྒོམ་ སྤང་ཀུན་སྤངས་པ་ན་དགྲ་བཅོམ་དུ་བཞག་གི བར་པ་གཉིས་ནི་མིན་ཏེ། དེ་དག་གི་སྤང་པའི་རིམ་སྔར་བཤད་པ་ལྟ་བུ་འདི་ལ་མི་རུང་བས་སོ། །འདིའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་རྣམ་པར་ འབྱེད་པའི་མདོར་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་འོག་ཏུ་དགྲ་བཅོམ་བཞག་གོ །དེ་ཕལ་ཆེར་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་རྒྱུན་ཞུགས་ཐོབ་པའི་ཚེ་དེ་ལ་ཀུན་ཤེས་པ་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །མི་བྱེད་ནའང་མྱུར་དུ་ མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཆེད་དུ་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་དང་། འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ཀུན་མ་སྤངས་པས་འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་སྟེ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་ན་དེའི་ཉན་ཐོས་དང་དེ་མེད་ན་རང་རྒྱལ་བར་ ཡང་འགྱུར་རོ། །མངོན་རྟོགས་ལ་གསུམ་སྟེ། དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོའི་དབྱེ་གཞི་ལ་གཉིས་ལས་ངོ་བོ་ནི། བསྡུ་བར། བདེན་ པ་རྣམས་ལ་ངེས་པའི་ཤེས་རབ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་གསུངས་ཤིང་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ་ཞེའོ། ། ངེས་ཚིག་ནི། མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་དང་མངོན་སུམ་ལ་ཕྱོགས་པར་རྟོགས་པས་སོ། ། 1-834 གྲངས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་བཅུའོ། །གསལ་བའི་དབྱེ་བ་ཆོས་མངོན་རྟོགས་སོགས་ཏེ་དང་པོ་བདུན་ངོ་བོས་དབྱེ་བ་དང་། ཕྱི་མ་གསུམ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཆོས་མངོན་རྟོགས་ནི་གཞན་གྱི་སྒྲའི་ དབང་དུ་བྱས་ཏེ་ཆོས་མདོ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཚོགས་ཙམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་མོས་དད་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་སྟེ། དེ་ཐོབ་པས་བདེན་པ་རྣམས་ཆོས་མངོན་པར་རྟོགས་པས་རྟོགས་ཞེས་བརྗོད་པས་སོ། །དོན་མངོན་ རྟོགས་ནི་སྦྱོར་ལམ་དུ་དམིགས་པ་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་ཆོས་ཁོ་ན་ལ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བདེན་པ་ལ་ཆོས་མི་རྟག་སོགས་སུ་ངེས་པར་སེམས་ཤིང་དཔྱོད་པའི་བཟོད་པ་ ཚོགས་ལམ་ལ་ལྟོས་པའི་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ཆེན་པོའི་ཆུང་ངུ་ནི་དྲོད་དོ། འབྲིང་ནི་རྩེ་མོ་དང་བཟོད་པའོ། །ཆེན་པོ་ནི་ཆོས་མཆོག་གོ །ཆོས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བདེན་བཞི་ མངོན་རྟོགས་ནི་མཐོང་ལམ་སྟེ། དེ་ལ་ནི་བདེན་པ་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུའོ་ཞེས་

【現代漢語翻譯】 通過禪定之路，能同時捨棄從欲界到有頂天之間的所有煩惱，以大之又大的九品同時捨棄，而不是像世間道和漸次道那樣，根據地的不同而分別捨棄。如指尖之要義中說：『色等五蘊及過去等十一法，全部合為一體，成為一個部分。』合為一體，聚為一體，總為一體，成為一個蘊。這樣做了之後，如此教導說：『這一切都是無常的，這一切都是痛苦的』等等。捨棄了所有見道所斷之法，便安立為初果；捨棄了所有修道所斷之法，便安立為阿羅漢。中間二果不是這樣，因為它們捨棄的次第與之前所說的不符。就此而言，《分別經》中將阿羅漢置於入流果之下。大多數情況下，在獲得見法入流果時，便能獲得一切智阿羅漢果。即使不能，也會因願力的緣故，爲了迅速涅槃，或者因為沒有捨棄欲界的煩惱而生於欲界，如果佛陀出世，則成為佛陀的聲聞弟子；如果沒有佛陀出世，則成為獨覺。 證悟有三種：分類、各自的體性和大乘小乘證悟的差別。第一種分類的依據有兩種，體性方面，《攝類學》中說：『是對真理具有定解的智慧，具有隨行者的特徵，並且自己完全領悟。』定義是：直接證悟或趨向于直接證悟。數量的分類是十種。顯現的分類是法現觀等，前七種是體性的分類，后三種是相的分類。第二種，法現觀是依靠他人的言語，對佛法經文等產生極大的信心，從而證悟。因為通過證悟法而證悟真理，所以稱為證悟。義現觀是在加行道中，專注于蘊、處、界之法，如理作意，對真理產生無常等定解，並進行思維抉擇的忍位，是相對於資糧道而言的巨大證悟。其中，大之小是暖位，中等是頂位和忍位，大的是世第一法。證悟法之真如，即四諦，是見道，對於此，會認為真理就是如此這般。

【English Translation】 Through the path of meditation, one can simultaneously abandon all afflictions from the desire realm to the peak of existence, abandoning the ninefold great of the great all at once, rather than abandoning them separately according to the different grounds, as in the worldly path and the gradual path. As it says in the 'Essence of Fingertips': 'The five aggregates of form, etc., and the eleven dharmas of the past, etc., are all combined into one, becoming one part.' Combined into one, gathered into one, totaled into one, becoming one aggregate. Having done this, teach thus: 'All this is impermanent, all this is suffering,' and so on. Having abandoned all that is to be abandoned by the path of seeing, one is established as the first fruit; having abandoned all that is to be abandoned by the path of meditation, one is established as an Arhat. The two intermediate fruits are not like this, because their order of abandonment does not match what was said before. In this regard, the 'Differentiation Sutra' places the Arhat below the Stream-enterer. In most cases, when one attains the Stream-enterer fruit of seeing the Dharma, one can attain the omniscient Arhat fruit. Even if one cannot, one will, due to the power of aspiration, be reborn in the desire realm in order to quickly attain Nirvana, or because one has not abandoned the afflictions of the desire realm. If a Buddha appears, one will become a Shravaka disciple of the Buddha; if no Buddha appears, one will become a Pratyekabuddha. There are three types of realization: classification, the nature of each, and the difference between the realization of the Mahayana and Hinayana. The basis for the first classification is twofold. Regarding the nature, the 'Compendium of Categories' says: 'It is the wisdom that has definite understanding of the truth, has the characteristic of having followers, and is completely understood by oneself.' The definition is: directly realizing or tending towards directly realizing. The classification by number is ten. The classification of manifestation is Dharma Abhisamaya, etc. The first seven are classifications of nature, and the last three are classifications of aspect. Secondly, Dharma Abhisamaya is the realization that arises from having great faith in the Dharma scriptures, etc., relying on the words of others. Because one realizes the truth by realizing the Dharma, it is called realization. Artha Abhisamaya is the patience of contemplating and analyzing the truths with definite understanding of impermanence, etc., in the application path, focusing on the dharmas of the aggregates, elements, and sources, with proper attention, which is a great realization relative to the path of accumulation. Among them, the small of the great is the heat stage, the medium is the peak stage and the patience stage, and the great is the highest worldly Dharma. Realizing the suchness of the Dharma, which is the Four Noble Truths, is the path of seeing. For this, one will think that the truth is just like this.

---

རྣམ་བཞག་བྱེད་པ་རྗེས་ཐོབ་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ས་བོན་བཏབ་པས་ཐོབ་ པར་བྱེད་དེ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་རྒྱུན་མི་འཆད་དུ་འབྱུང་བས་ལོ་ཀ་བའི་སེམས་ཀྱི་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར་མངོན་དུ་ནི་མི་བྱེད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་དེ་རྣམས་སྒོམ་ལམ་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། ། 1-835 མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ནི་མཐོང་ལམ་ལས་སྟེང་དུ་སྒོམ་ལམ་ལོ་ཀ་བའམ་དེ་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་དོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཤེས་ནས་དད་པ་ནི་ཨེ་མ་བཅོམ་ལྡན་ནི་ཡང་ དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སོ། །དེའི་ཆོས་འདུལ་བ་ནི་ལེགས་པར་གསུངས་པའོ། །དེའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ནི་ལེགས་པར་ཞུགས་པའོ་ཞེས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པས་རྟོགས་ནས་ཡིད་ཆེས་པའོ། །ཟག་མེད་ ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱང་འདིར་བསྡུས་ནས་དབྱེ་བ་བཞི་དང་རྫས་གཉིས་སུའང་འཆད་དེ། བདེན་གསུམ་མཐོང་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །ཆོས་ལ་ཤེས་ནས་དད་པ་ཐོབ། །ལམ་མངོན་རྟོགས་ན་སངས་རྒྱས་དང་། །དེ་ཡི་དགེ་ འདུན་དག་ལའང་། །ཞེས་དང་། སྐབས་འདིར། ཆོས་བདེན་གསུམ་དང་རང་སངས་རྒྱས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །རྫས་སུ་གཉིས་ཏེ་དད་པ་དང་། །ཚུལ་ཁྲིམས་དྲི་མ་མེད་པ་རྣམས། །ཞེས་སོ། །མི་དགེ་མི་ བྱེད་པའི་སྡོམ་པ་འཕགས་པ་དགེ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐོབ་པ་ལས་འཕགས་པ་སློབ་པ་ཞེས་ཏེ་དམྱལ་བ་སོགས་ཉིད་བསྡུས་ནས་རྣམ་གྲངས་གཞན་གྱིས་བརྗོད་པ་ཞེས་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཟད་པའི་རྒྱུ་ནི་ ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ཉོན་མོངས་ཆད་པའི་ཕྱིར་བདག་ཀྱང་ངན་སོང་སྐྱེད་པའི་ལས་ཞེས་སོ། །མངོན་རྟོགས་འདི་གཉིས་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ཉིད་ན་འཐོབ་སྟེ་ཤེས་ནས་ཞེས་དང་སློབ་པ་ཞེས་པའི་གསུངས་ལས་སོ། ། 1-836 སྒོམ་ལམ་གྱི་རྗེས་ལ་གསུངས་པས་དེ་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ་ཞེའོ། །མཐར་ཐུག་པའི་མངོན་རྟོགས་ནི་གནས་ངན་ལེན་ཀུན་སྦྱངས་པ་སོགས་ཏེ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཆོས་སོགས་མངོན་རྟོགས་བདུན་པོ་དེ་རྣམས་ཉིད་ བསྡུས་ཏེ་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་འཐོབ་པས་ཞེས་སོ། །བདུན་པོ་དེ་རྣམས་ཕལ་ཆེར་དང་ཇི་རིགས་པར་སློབ་དཔོན་གྱི་སྒྲ་ལ་མ་བརྟེན་པ་ཞེས་སོ། །ཡང་ན་ཀུན་ཚང་བ་མི་རྟེན་པའོ། ། དེས་ན་མངོན་རྟོགས་བདུན་ནི་ཐེག་ཆུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ཤིང་དེ་རྣམས་ལ་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་གདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཆེད་དུ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པའི་བཟོད་པ་ནི་ཇི་ལྟར་དེ་ བདུན་འགྲུབ་པ་དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། བརྩེ་ལྡན་དུཿཁ་གཞོམ་དོན་དུ། །ཐབས་རྣམས་ལ་ནི་མངོན་སྦྱོར་མཛད། །ཐབས་བྱུང་དེ་རྒྱུ་ལྐོག་གྱུར་པས། །དེ་འཆད་པ་ནི་དཀའ་བ་ཡིན། ། ཞེས་སོ། །དེ་བདུན་མངོན་དུ་མ་བྱེད་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ལྟ་བས་ཐེག་པ་ཆུང་ངུས་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ།

【現代漢語翻譯】 獲得造作，后得世俗智，由超世間之智慧播下種子而獲得，以十六剎那不間斷生起，因為沒有世間心之境，所以不現前，但將那些世俗智在修道上現前。 見道之後現觀，是從見道之上的修道，無論是世間的還是超世間的。於三寶知曉而生起信心，即『唉瑪，薄伽梵（藏文：བཅོམ་ལྡན་，梵文天城體：भगवन्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：薄伽梵），是真實圓滿之佛陀。』，『其教法調伏是善說。』，『其聲聞僧伽是善入。』，以無漏之智慧證悟而生起信賴。無漏之戒律也在此處總攝，並分為四種差別和兩種實體來解釋：『若見三真諦，則得戒律，於法知曉而得信心，若現觀道，則于佛陀，及其僧伽亦然。』，以及，『此處，法之三真諦和獨覺，是菩提薩埵之道。實體上有二，即信心和無垢之戒律。』。不作惡業之律儀，從獲得聖者之善戒律，稱為聖者學道，即總攝地獄等，以其他名稱來表達，已經講述完畢。滅盡之因是，因為斷除了引發一切惡行的煩惱，所以『我亦是生惡趣之業』。這兩種現觀唯有在現證真如時才能獲得，從『知曉』和『學道』之語中可知。 修道之後所說，即于彼現前。究竟之現觀，即清凈一切惡趣等，已經講述完畢。總攝彼等七種法等現觀，從依賴於其他聲音而獲得可知。彼等七種，大多數和如理如實地不依賴於阿阇梨之聲音。或者全部不依賴。因此，七現觀是就小乘而言，爲了使彼等成為聲聞和獨覺調伏之方便，而真實成就之忍，即如彼七種成就般完全知曉。在《釋量論》中說：『慈悲為懷，為摧毀痛苦，于諸方便而現前勤勉，方便生起，彼因隱蔽故，說彼是困難的。』。不現前彼等七種，是因為觀察有情，以小乘必定不生起之故。

【English Translation】 The attainment of conceptualization, the subsequent worldly wisdom, is obtained by planting seeds with the wisdom that transcends the world, arising uninterruptedly in sixteen moments. Because there is no state of worldly mind, it does not manifest directly, but those worldly wisdoms are manifested on the path of cultivation. The direct realization after the path of seeing is the path of cultivation above the path of seeing, whether worldly or transcendental. Having known the Three Jewels, faith arises, that is, 'Ema, Bhagavan (藏文：བཅོམ་ལྡན་，梵文天城體：भगवन्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：薄伽梵), is the perfectly complete Buddha.' 'His Dharma-Vinaya is well-spoken.' 'His Sangha of Hearers is well-entered,' believing after realizing with undefiled wisdom. Undefiled morality is also included here, and it is explained in four distinctions and two entities: 'If one sees the three truths, one obtains morality, knowing the Dharma and obtaining faith, if one directly realizes the path, then to the Buddha, and also to his Sangha.' And, 'Here, the three truths of Dharma and the Pratyekabuddha, are the path of the Bodhisattva. There are two entities, namely faith and undefiled morality.' The vows of not committing unwholesome deeds, from obtaining the noble virtuous morality, are called the noble path of learning, that is, summarizing hells, etc., expressing it with other names, has been explained. The cause of exhaustion is because the afflictions that arise from all misconduct have been eliminated, so 'I am also the karma that generates evil destinies.' These two direct realizations can only be obtained when directly realizing Suchness, as can be seen from the words 'knowing' and 'learning'. It is said after the path of cultivation, that is, it is manifested there. The ultimate direct realization, that is, purifying all evil destinies, etc., has been explained. Summarizing those seven direct realizations of Dharma, etc., it can be known from relying on other sounds to obtain them. Those seven, mostly and appropriately, do not rely on the voice of the Acharya. Or all do not rely. Therefore, the seven direct realizations are in terms of the Lesser Vehicle, and in order to make them a means of taming Hearers and Solitary Realizers, the patience of truly accomplishing is to fully know how those seven are accomplished. In the Commentary on Valid Cognition, it says: 'Being compassionate, for the sake of destroying suffering, he diligently applies various methods. The arising of methods, its cause is hidden, so it is difficult to explain it.' Not manifesting those seven is because, observing sentient beings, it is certain that it will not arise from the Lesser Vehicle.

---

།དེ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་མངོན་རྟོགས་བསྟན་ནས་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ མངོན་རྟོགས་སྟོན་པ་ཡང་ཞེས་ཏེ་སྐྱོན་ཟག་པ་མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ནི་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་འཕགས་པའི་ས་ལ་འཇུག་པའོ། །རབ་དགའ་ཙམ་སྨོས་པ་ནི་ཐེག་བསྡུས་རྩ་འགྲེལ་དུ་འབྱུང་བ་ལྟར་ས་དང་པོར་ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་པ་ན་དེ་དང་རིགས་འདྲ་བས་ན་ས་ཀུན་རྟོགས་པ་སྟེ། 1-837 ཇི་ལྟར་སྨྱུག་ཚིགས་དང་པོ་ལ། །བཀས་པའི་ཚུལ་ལྟར་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །དེ་ལྟར་མྱུར་དུ་གས་པར་འགྱུར། །དེ་བཞིན་ཡེ་ཤེས་གཅིག་ནས་གཅིག །ཅེས་བཤད་སྦྱར་དུ་དྲངས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས་ཁྱད་ པར་སྤྱིར་བསྟན་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། དེས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ཙམ་ལ་དམིགས་ལ་འདིས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ལ་དམིགས་པས་སོ། །ཉེ་བར་རྟོན་པའི་ནི་སྲིད་པ་ཙམ་ལས་ཚོགས་མི་ གསོག་པ་དང་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་གསོག་པས་སོ། །རྟོགས་པའི་ནི་བྱང་སར་གསུངས་པ་ལྟར་བདག་མེད་པའི་ཕུང་པོ་ཙམ་དུ་དམིགས་པས་ཆོས་གཟུང་འཛིན་མེད་པར་མི་ཤེས་པ་དང་བདག་མེད་གཉིས་ཀ་ ཤེས་པས་སོ། །ཁས་ལེན་པའི་ནི་རང་དོན་ཙམ་བྱེད་པར་འདོད་པ་དང་རང་གཞན་མཉམ་པར་ཁས་ལེན་པས་སོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ནི་དེ་ས་བདུན་གྱིས་དང་། འདི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ ཤེས། རྣམ་རྟོག་མེད་པའི་ངེས་འབྱུང་ནི། །ས་བཅུ་རྣམས་སུ་ཤེས་བྱ་སྟེ། །ཐོབ་པ་དང་ནི་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཐེག་བསྡུས་སུ་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་ནི་ཞི་བར་ལྟུང་བ་དང་ མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་འཛིན་པས་ཏེ་རྒྱུད་བླར། བདག་སྲེད་མ་ལུས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཅད་དེ། །སེམས་ཅན་སྲེད་ཕྱིར་བརྩེ་ལྡན་ཞི་ཐོབ་མིན། །དེ་ལྟར་བློ་རྩེ་བྱང་ཆུབ་ཐབས་སྟེན་པ། །འཕགས་པ་འཁོར་བའང་མྱ་ངན་འདས་མི་འགྱུར། ། 1-838 ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གནས་དང་འཁོར་གྱི་ནི་དེས་མི་བྱེད་པའི་འདིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བ་དང་གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་སྡུད་པས་སོ། །བཙུན་པར་སྐྱེ་བའི་ནི་ཡབ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུང་འཚོབ་མི་ནུས་ པ་དང་བུ་ཐུ་བོ་ལྟར་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་བ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་སྐྱེ་བས་སོ། །འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི། སྤྱི་དོན་ལ་ བཞི་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི། རྒྱན་དུ། སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བསོད་ནམས་ཀྱི། །ཚོགས་ཡིན་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །གསུམ་པོ་གཞན་ནི་གཉིས་ཀའི་སྟེ། །ལྔ་ཅར་ཡང་ནི་ཡེ་ཤེས་ཚོགས། །ཞེས་པའི་ཚོགས་ གཉིས་སྐལ་པ་གྲངས་མེད་གསུམ་གྱིས་རྫོགས་པར་བྱེད་པའོ། །དེའང་དུས་རྟོག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་སྦྱངས་པས་ཡུན་རིང་བར་མི་བསམ་སྟེ་དུས་གསུམ་བརྟགས་པར། རྨི་ལམ་ན་ནི་ལོ་གཅིག་ ཀུན། །ཡུད་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་དམིགས་པ་སྟེ། །དེས་ན་དཔག་མེད་དུས་རྣམས་ཀྱང་། །སྐད་

【現代漢語翻譯】 如是宣說了知曉之現觀后，又宣說現證之現觀，即進入無垢之境，最初便是進入聖者之位。僅提及極喜地，如《攝大乘論》及其釋文中記載，初地證悟法界時，因與此相似，故證悟一切地。 如竹節初破，一切皆隨之破裂一般，迅速破裂。如是，智慧亦由一而生一。』此乃引用之說。第三點，二者之差別，總的來說，所緣之差別在於，前者僅緣聲聞之藏，而後者則緣極廣之境。所依之差別在於，前者僅依有，不積資糧，而後者則於三無數劫中積資糧。證悟之差別在於，如《瑜伽師地論》中所說，前者僅緣無我之蘊，不知無執著之法，而後者則知二無我。承諾之差別在於，前者僅欲成辦自利，而後者則承諾自他平等。出離之差別在於，前者以七地，而後者則以菩薩之 智。無分別之出離，當於十地中知曉，為獲得與成就之故。』如《攝大乘論》中所說。攝持之差別在於，前者墮于寂滅，而後者則攝持不住涅槃，如《寶性論》云：『以慧斷除一切我貪后，為眾生貪故，具悲不獲寂。如是智頂依菩提方便，聖者輪迴亦不入滅。』 安住與眷屬之差別在於，前者不作，而後者則凈佛剎，攝受所化之眾。出生為尊貴之差別在於，前者不能繼承父佛之種姓，而後者則如子能繼承。出生在於，于圓滿受用之眷屬壇城中出生。果之差別，分別宣說有二。總義有四，佛之因在於，《莊嚴經論》云：『佈施與戒律，是福德之資糧，智慧是智慧之資糧，其餘三者是二者之資糧，五者皆是智慧之資糧。』即以二資糧於三無數劫中圓滿。彼亦僅於時間上作意，不以勤奮修習而覺時間長久，故於三時觀察：『夢中一年頃，剎那亦可緣，故無數時亦，如彈指頃爾。』

【English Translation】 Having thus explained the manifestation of realization to be known, it also explains the manifestation of realization to be manifested, that is, entering the stainless state is the entry into the stage of the noble ones at the very beginning. Mentioning only the Extremely Joyful Ground, as it appears in the root text and commentary of the Compendium of Determinations, when the Dharma Realm is realized on the first ground, since it is similar to it, all grounds are realized. 『Just as the first break in a bamboo node, everything also breaks in that way, quickly breaking. Likewise, wisdom arises one from another.』 This is a quoted statement. The third point, the difference between the two, generally speaking, the difference in focus is that the former only focuses on the Hearer Vehicle, while the latter focuses on the extremely vast. The difference in reliance is that the former only relies on existence, not accumulating merit, while the latter accumulates merit for three countless eons. The difference in realization is that, as stated in the Yogācārabhūmi-śāstra, the former only focuses on the aggregates of selflessness, not knowing the dharma without grasping, while the latter knows both selflessnesses. The difference in commitment is that the former only wants to accomplish their own benefit, while the latter commits to equality between self and others. The difference in emergence is that the former is through seven grounds, while the latter is through the knowledge of Bodhisattvas. 『The emergence without conceptualization is to be known in the ten grounds, for the sake of attainment and accomplishment.』 As it appears in the Compendium of Determinations. The difference in complete holding is that the former falls into peace, while the latter holds non-abiding nirvana, as the Uttaratantra says: 『Having cut off all self-attachment with wisdom, because of attachment to sentient beings, the compassionate one does not attain peace. Thus, the peak of intelligence relies on the means of enlightenment, the noble one neither transmigrates in cyclic existence nor enters into sorrow.』 The difference in abode and retinue is that the former does not act, while the latter purifies the Buddha-field and gathers beings to be tamed. The difference in being born as noble is that the former cannot inherit the lineage of the father Buddha, while the latter can, like a true son. Birth is in the mandala of the retinue of perfect enjoyment. The difference in fruit is explained separately in two parts. The general meaning has four parts, the cause of the Buddha is, as the Ornament of Realization says: 『Giving and ethics are the accumulation of merit, wisdom is the accumulation of wisdom, the other three are the accumulation of both, all five are the accumulation of wisdom.』 That is, perfecting the two accumulations in three countless eons. That also only focuses on time, not thinking of the length of time by diligently practicing, therefore observing in the three times: 『In a dream, a year, can also be focused on in an instant, therefore countless times, are like a snap of the fingers.』

---

ཅིག་ཉིད་དུ་འདུ་བར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། བསྟོད་པར་རབ་ཏུ་བརྩོན་པ་ཁྱོད་ལ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་དུས་ཀྱང་ཐུང་ངུར་ འདས་ཞེས་བཤད་སྦྱར་དུ་དྲངས་སོ། །སངས་རྒྱ་ཚུལ་ནི་འོག་མིན་ཆེན་པོར་ལོངས་སྐུའི་རྟེན་ལ་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་ཅིང་སྤྲུལ་སྐུ་གླིང་བཞི་པ་ཐེར་འབུམ་དུ་ཅིག་ཅར་བྱང་ཆུབ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཏེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པར། 1-839 གཙང་མའི་གནས་རྣམས་སྤངས་པ་ཡི། །འོག་མིན་གནས་ནི་ཉམས་དགའ་བར། །ཡང་དག་རྫོགས་སངས་དེར་སངས་རྒྱས། །སྤྲུལ་པ་འདིར་ནི་མངོན་སངས་རྒྱས། །ཞེས་དང་། སྐྱབས་གསུམ་བདུན་ཅུ་པར། འོག་མིན་གཞལ་ཡས་ཁང་ དུ་ནི། །དེ་ཉིད་མངོན་སུམ་བྱ་བར་བཞེད། །སྤྲུལ་པའི་སྐུ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་པ། །ས་ཡི་སྟེང་དུ་སྟོན་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ཡང་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་ལ་ལ་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་དུས་ ཉིད་ན་སྤྲུལ་པའི་ལུས་དེར་བཞག་སྟེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ལུས་ཀྱིས་འོག་མིན་དུ་བྱོན་ནས་སངས་རྒྱས་པར་བཞེད་དོ། །དེ་མིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་སྤང་བྱ་ཀུན་སྤངས་ཤིང་ཡོན་ཏན་རྣམ་ པ་ཀུན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །བཞི་པ་དངོས་པོ་ལ་སྐུ་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་དང་དེའི་འཇོག་ཚུལ་གཞན་བསྟན་པ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལའང་གསུམ་ལས་རང་བཞིན་པའི་སྐུ་ལ་གཉིས་ཏེ། ངོས་གཟུང་བ་ དང་། ཡེ་ཤེས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་དང་དྲི་མ་མེད་ཅིང་ཐོགས་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་ཡུམ་གྱི་རྒྱན་དུ། ཐུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ནི། ། ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་གང་རྣམས། །ཐོབ་གྱུར་རྣམ་ཀུན་རྣམ་དག་པ། །དེ་རྣམས་རང་བཞིན་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཞེས་དང་། བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་མཐུན་ཚད་མེད་དང་། །ཞེས་པ་ནས། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིན། ། 1-840 ཞེས་ཀྱི་བར་དང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་དེ་བཞིན་ཉིད། །སྒྲིབ་གཉིས་དག་པའི་མཚན་ཉིད་དེ། །དངོས་པོ་ཤེས་པ་དེ་ལ་དམིགས། །དབང་ཟད་མི་ཤེས་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་དང་། །སློབ་དཔོན་ ཙན་ཏྲ་གོ་མི་ཡིས་ཀྱང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཆོས་སྐུའོ། །རྣམ་རྟོག་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་དག་ཕྱིར། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཁོ་ནའི་ཡུལ། །ཞེས་དང་། བདུན་བཅུ་པར། ཆོས་རྣམས་ རང་བཞིན་ཁོ་ན་ལ། །གནས་པའི་བློ་ལ་སངས་རྒྱས་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས་དང་པོ་སོ་སོའི་ངོ་བོ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཀུན་ཡུལ་དང་དུས་དང་རང་བཞིན་ དང་གནས་སྐབས་སོ་སོ་བ་མེ་ལོང་ལ་གཟུགས་ལྟར་གསལ་བར་སྣང་བ་གང་དང་ལྡན་པས་ཀུན་མཁྱེན་ཏུ་བརྗོད་པ་སྟེ། རྒྱན་དུ། མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ང་ཡི་མེད། །ཡོངས་སུ་མ་ཆད་རྟག་ཏུ་ ལྡན། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་མ་རྨོངས་པ། །རྟག་ཏུ་ཤེས་བྱ་དེ་ལ་མངོན་ཕྱོགས་མིན། དེ་རྣམ་པ་མེད་པའམ་མི་རྟོག་པས་སོ། །

【現代漢語翻譯】 『成為一體。』並且，讚歎您極其勤奮，無數的時間也短暫地流逝了，如是引用了解釋。成佛的方式是在最勝凈土（梵文：Akaniṣṭha，漢語：色究竟天）以報身的所依顯現法身，並在四大洲的十億化身同時示現成佛之相，如《楞伽經》所說： 『捨棄清凈之處，最勝凈土令人愉悅，在那裡證得圓滿正覺，化身則在此顯現成佛。』以及《七十頌》中說：『在最勝凈土的宮殿中，如實地顯現。化身成佛，在地上示現。』 此外，瑜伽續部的某些論師認為，在苦行之時，將化身留在那裡，以禪定的身體前往最勝凈土成佛。另一種區分的方式是，捨棄一切應捨棄的，圓滿一切功德。第四，關於事物的三身之體性和其他安立方式，首先分為兩種，自性身份為兩種：認識和智慧的詳細解釋。第一種是法性完全清凈，無垢無礙的智慧，如《現觀莊嚴論》中說：『佛陀的自性身，是無漏的諸法，獲得一切完全清凈，這些是自性的特徵。』以及，從『菩提分法相應無量』到『被稱為法身』之間，以及《經莊嚴論》中說：『諸法的真如，是二障清凈的特徵，事物認識以其為對境，權勢窮盡不知是其特徵。』 並且，導師旃扎·果彌（梵文：Candragomin，漢語：月稱）也說：『真如是法身，不是分別唸的行境，因為一切相完全清凈，只是圓滿菩提的對境。』以及，《七十頌》中說：『對於諸法自性安住的智慧，稱為佛。』 第二，分為四種，首先是各自的體性，分為四種，第一種是：對於一切所知，以其境、時、自性、狀態各異，如鏡中顯現影像般清晰顯現，與之相應者，被稱為一切智者。如《現觀莊嚴論》中說：『我沒有鏡子般的智慧，完全不間斷地恒常具有，對於一切所知不愚昧，恒常對於所知不顯現。』這是因為無相或無分別。

【English Translation】 'They will become one.' Furthermore, it is said that praising you is extremely diligent, and countless times have passed quickly, as explained by the quotation. The way to attain Buddhahood is to manifest the Dharmakāya (法身, Dharma-body) in the Akaniṣṭha (最勝凈土, Highest Pure Land) realm with the support of the Sambhogakāya (報身, Enjoyment Body), and to simultaneously show the aspect of attaining enlightenment in a billion Nirmanakayas (化身, Emanation Body) in the four continents, as stated in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'Having abandoned the pure places, the Akaniṣṭha realm is delightful, there one attains perfect enlightenment, while the Nirmanakaya manifests enlightenment here.' And in the Seventy Verses, it says: 'In the palace of Akaniṣṭha, it is truly manifested. The Nirmanakayas attain enlightenment, showing it on the earth.' Moreover, some teachers of the Yoga Tantra tradition believe that during the time of ascetic practice, the Nirmanakaya is left there, and one goes to Akaniṣṭha with the body of Samadhi (禪定, meditative concentration) to attain Buddhahood. Another way to distinguish it is to abandon all that should be abandoned and perfect all qualities. Fourth, regarding the nature of the Trikaya (三身, Three Bodies) of things and other ways of establishing them, first, there are two types: the Svabhavikakaya (自性身, Essence Body) is divided into two types: recognition and detailed explanations of wisdom. The first is the wisdom of Dharmata (法性, the nature of reality) that is completely pure, without defilements, and unobstructed, as stated in the Ornament of the Mother Sutra: 'The Svabhavikakaya of the Buddha is the undefiled Dharmas (法, phenomena), having attained all completely pure aspects, these are the characteristics of Svabhava (自性, own-being).' And from 'the Bodhipakṣa-samyukta-apramāṇa (菩提分法相應無量, immeasurable associated with the aspects of enlightenment)' to 'is called the Dharmakaya (法身, Dharma Body),' and in the Ornament of the Sutras, it says: 'The Tathata (真如, suchness) of all Dharmas is the characteristic of the purification of the two obscurations, the knowledge of things takes it as its object, the exhaustion of power is its characteristic of not knowing.' Furthermore, the teacher Candragomin (旃扎·果彌, 月稱) also said: 'Tathata is the Dharmakaya, it is not the object of conceptual thoughts, because all aspects are completely pure, it is only the object of perfect enlightenment.' And in the Seventy Verses, it says: 'For the wisdom that abides in the Svabhava of all Dharmas, it is called Buddha.' Second, it is divided into four types, first is the nature of each, divided into four types, the first is: for all knowable things, with their different objects, times, natures, and states, appearing clearly like images appearing in a mirror, one who corresponds to this is called the Omniscient. As stated in the Ornament of Realization: 'I do not have mirror-like wisdom, it is constantly present without interruption, not ignorant of all knowable things, constantly not appearing to the knowable things.' This is because it is without characteristics or without distinctions.

---

ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ས་དང་པོར་བདག་གཞན་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ རྟོགས་པ་དེ་རབ་ཏུ་སོན་པ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ། སྒོམ་པ་དག་པས་སེམས་ཅན་ལ། །མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་འདོད། །མི་གནས་ཞི་བར་ཞུགས་པ་ནི། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་འདོད། ། 1-841 དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་བྱམས་པ་དང་། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་ལྡན། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་མོས་པ་བཞིན། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ནི་ངེས་པར་སྟོན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཀུན་ལ་ཐོགས་ མེད་དུ་འཇུག་པ་སོགས་ཏེ། སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་རྟག་མི་ཐོགས། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་རྣམས་ཀྱི། །གཏེར་དང་འདྲ་བ་ཁོ་ན་ཡིན། །འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་སུ་ ནི། །འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་སྟོན་མཛད་པ། །ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་ཡི། །ཆོས་ཆེན་ཆར་ནི་རབ་ཏུ་འབེབས། །ཞེས་སོ། །འདི་ནི་ཡིད་ཤེས་གནས་གྱུར་པ་སྟེ། བཙུན་པ་ཟླ་བས། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ ཡེ་ཤེས་ནི། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཉིད་དེ་འོ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི་འགྲོ་བའི་དོན་སྒྲུབ་པར་མཛད་པ་སྟེ། བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཁམས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྣ་ཚོགས་ཤིང་། །དཔག་མེད་བསམ་ ཡས་སྤྲུལ་པ་ཡིས། །སེམས་ཅན་ཀུན་དོན་སྒྲུབ་པ་འོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ནི་སྒོ་ལྔའི་རྣམ་ཤེས་གནས་གྱུར་པ་སྟེ། །དབང་པོ་ལྔ་ཡི་རྣམ་ཤེས་གང་། །དེ་ནི་དོན་ཀུན་ཡོངས་རྫོགས་ཕྱིར། །སེམས་ཅན་ཀུན་ གྱི་དོན་དུ་ནི། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ཙམ་ཉིད་ཐོབ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་འཇུག་ཚུལ་ནི་ཡེ་ཤེས་འདི་རྣམས་མཉམ་བཞག་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་རྗེས་ཐོབ་མེད་ཏེ་ཐུབ་པའི་མ་འདྲེས་པ་གསུམ་པ་ལ་དབང་འབྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-842 འདུལ་བ་ལུང་དུ། གླང་ཆེན་བཞེངས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །གླང་ཆེན་བཞུགས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །གང་ཡང་བཅོམ་ལྡན་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་ལས་བཞེངས་ ཞེས་འབྱུང་བ་ནི་གདུལ་བྱའི་སྣང་བ་ལ་ལྟོས་པའོ། །གཞན་ནི་རྒྱུད་བླ་མར། ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་རྣམས། །གསལ་དང་འཕྲོ་དང་དག་ཕྱིར་དང་། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་འོད་དང་ཟེར། །ཉི་མའི་དཀྱིལ་ འཁོར་རྣམ་དང་མཚུངས། །ཞེས་པ་དེར་མཉམ་བཞག་རྗེས་ཐོབ་ཕྱེ་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རྗེས་ཐོབ་ཡོད་ཅེས་འདོད་དེ་གཞུང་དེའང་གང་ཟག་གི་བསམ་པ་ལ་དགོངས་པར་མངོན་ནོ། །གང་ཡང་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་ ལེའུ་བཅུ་གཉིས་པར། རྒྱལ་བ་ལ་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་རྟོག་པ་ཡོད་པར་བཤད་པ་འདི་དང་དེའི་ལེའུ་བཞི་པར། རྣམ་རྟོག་མ་རིག་པའི་ངོ་བོར་བཤད་པ་ནི་འགལ་མི་འགལ་བརྟག་དབུ་མ་དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པར། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་མཛད་ཐབས། །རྣམ་རྟོག་ཡེ་ཤེས་མངའ་བས་ན། །དེ་ཡི་ཀུན་མཁྱེན་རྩོམ་པ་ཉིད། །དེ་དོན་ཡིན་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་དེ་

【現代漢語翻譯】 如是。第二是初地時，證悟自他平等，此覺悟達到極致，便進入無住涅槃。如是說：'以清凈禪定，希求眾生之平等性智。進入無住寂靜，即是平等性智。' 『於一切時中，具足慈愛與大悲。如眾生所愿，必定示現佛身。』如是。第三是於一切所知事物無礙通達等。如是說：'妙觀察智，於一切所知事物恒常無礙。如三摩地與總持之寶藏。' 『于諸輪之壇城中，示現一切圓滿。斷除一切疑惑，普降大法雨。』如是。此乃意識轉依。尊者月稱說：'妙觀察智，即是意識之自性。' 如是。第四是成辦利益眾生之事。如是說：'成所作智，於一切界中，以無量無數之化身，成辦一切眾生之利益。' 如是。此乃五根識轉依。'五根之識，為圓滿一切義利故，唯得成辦一切眾生之利益。' 如是。第二，入定之方式是，此等智慧唯是入定，而無出定，因已獲得能仁之第三不共功德。于《律藏》中雲：'象站立亦入定，像坐下亦入定，恒常皆入定。' 如是說。若有經文說，世尊從入定中起立，乃是隨順所化眾生之顯現。另於《寶性論》中說：'智慧、智、解脫，以其明、照、凈，及無差別故，如光、芒、日輪。' 此處區分了入定與出定而宣說，故認為有出定。然此論典亦是隨順補特伽羅之意樂。若於《八千頌般若釋》第十二章中說，勝者有出定之分別念，此與該論第四章中說，分別念是無明之體性，是否相違？于入中論中雲：'為利有情之方便，以分別智而擁有，彼之遍知事業，為此義故無過失。'如是說。

【English Translation】 Thus it is. Secondly, at the first bhumi (stage of enlightenment), realizing the equality of self and others, this realization reaches its peak, and one enters non-abiding nirvana. As it is said: 'With pure meditation, one desires the wisdom of equality for sentient beings. Entering non-abiding peace is considered the wisdom of equality.' 'At all times, endowed with loving-kindness and great compassion. According to the wishes of sentient beings, one will surely manifest the body of a Buddha.' Thus it is. Thirdly, it is about unimpeded access to all aspects of knowable things, etc. As it is said: 'Discriminating awareness wisdom is always unimpeded in all knowable things. It is like a treasure of samadhi and dharani.' 'In the mandalas of the circles, one demonstrates all accomplishments. Cutting off all doubts, one pours down a great rain of Dharma.' Thus it is. This is the transformation of consciousness. The venerable Chandrakirti said: 'Discriminating awareness wisdom is the very nature of consciousness.' Thus it is. Fourthly, it is about accomplishing the benefit of beings. As it is said: 'Accomplishing activity wisdom, in all realms, with immeasurable and countless emanations, one accomplishes the benefit of all sentient beings.' Thus it is. This is the transformation of the five sense consciousnesses. 'The consciousnesses of the five senses, in order to perfect all meanings, attain only the accomplishment of the benefit of all sentient beings.' Thus it is. Secondly, the way of entering samadhi is that these wisdoms are only in samadhi and there is no post-samadhi, because one has attained the third unshared quality of the Thubpa (Buddha). In the Vinaya Sutra, it is said: 'Even when an elephant stands, it is in samadhi; even when an elephant sits, it is in samadhi; it is always in samadhi.' Thus it is said. If there are texts that say the Bhagavan (Blessed One) arises from samadhi, it depends on the appearance to those who are to be tamed. Furthermore, in the Uttaratantra (Sublime Continuum), it says: 'Wisdom, jnana (knowledge), and liberation, because of their clarity, radiance, and purity, and because they are non-different, are like light, rays, and the orb of the sun.' There, samadhi and post-samadhi are distinguished and explained, so it is believed that there is post-samadhi. However, that text also appears to be in accordance with the intention of the individual. If in the commentary on the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (Perfection of Wisdom in Eight Thousand Lines), in the twelfth chapter, it is said that the Victorious One has conceptual thought in post-samadhi, and in the fourth chapter of that text, it is said that conceptual thought is the nature of ignorance, are these contradictory or not? In the Madhyamakavatara (Entering the Middle Way), it says: 'The means of benefiting sentient beings, possessing discriminating wisdom, his omniscient activity, is for that purpose, so there is no fault.' Thus it is said.

---

ནི་དཔྱད་དགོས་ ཏེ་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཀྱང་མི་རྟོག་པ་ལ་དབང་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་དོན་གྲུབ་ཏུ། །རིང་དང་ཕྲ་སོགས་ཤེས་པ་ལས། །རྣལ་འབྱོར་ཅན་ཞེས་བྱེ་བྲག་དབྱེའི། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་མིན་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། ། 1-843 གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་ལས་གྲོལ་མིན། །ཞེས་གཟུང་འཛིན་དེ་ན་ཡོད་པར་བཤད་པ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མ་རིག་པའི་ལུགས་སོ། །གསུམ་པ་ཤེས་བྱ་མཁྱེན་ཚུལ་ནི་ཉན་ཐོས་སྡེ་ པ་དག རྒྱུན་གྱིས་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་ན་དཔེར། །མེ་ཡིས་ཐམས་ཅད་སྲེག་འདོད་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་འདོད་བྱའི། །ཅིག་ཅར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཕྱིར་མིན། །ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་དགུ་པར་འབྱུང་བ་ལྟར་རིམ་གྱིས་ ཀུན་མཁྱེན་པར་འདོད་པ་དང་། ཡང་རྒྱལ་བས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་ཚད་མེད་མཁྱེན་གྱི་ཀུན་མི་མཁྱེན་པར་སྨྲ་བ་ནི་མི་འཐད་དེ་མ་འདྲེས་པ་སྟོན་པའི་མདོར་དུས་གསུམ་ལ་མ་ཆགས་མ་ཐོགས་པའི་ ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་ལ་འཇུག་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་འགལ་བས་དང་། །ཅིག་ཅར་དང་ཀུན་མི་མཁྱེན་པ་རྒྱུ་མེད་དང་རྒྱུ་གཞན་མི་རུང་བས་ན་སྒྲིབ་པའི་རྒྱུ་ཅན་ཡིན་པས་སྒྲིབ་པ་དང་བཅས་ པའི་ཕྱིར་སྤངས་རྟོགས་མ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་དགག་པ་རྒྱ་ཆེར་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པའི་ཤེས་བྱ་མཐའ་མེད་མཁྱེན་པར་ལྟའོ། །གང་ཡང་དབུ་མ་ཐལ་འགྱུར་བ་ཤེས་པ་ལ་སྣང་བས་ཁྱབ་ཅིང་སྣང་ བ་འཁྲུལ་བ་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་པ་ན་འཁྲུལ་པ་ཟད་པའི་ཕྱིར་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀུན་གཞན་སྣང་ལ་ལྟོས་ཏེ་བཞག་པའོ་ཞེས་གསུངས་པའི་འཐད་མི་འཐད་ཀྱི་དཔྱད་པ་ནི་འདིར་སྐབས་མ་ཡིན་པས་བཞག་གོ ། 1-844 ཡང་ཡེ་ཤེས་དེས་ཁྱད་པར་ཀུན་དང་ལྡན་པའི་ད་ལྟར་བ་དངོས་སུ་མཁྱེན་པས་ཤུགས་ལ་འདས་མ་འོངས་མཁྱེན་པར་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པར་གསུངས་པའང་ཡུལ་འདིའི་ཤེས་བྱ་དངོས་སུ་མཁྱེན་པས་ཤུགས་ལ་ ཡུལ་གྱི་བསྐལ་བ་རྣམས་མཁྱེན་པར་མཚུངས་པས་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་དཀའོ། །དེས་ན་སྟོན་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐའ་ཡས་པས་ཕྱོགས་དུས་ཀྱི་ཤེས་བྱ་ཀུན་ཅིག་ཅར་མཁྱེན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་ མངོན་སུམ་སྤྱན། །དུས་ལའང་ཡེ་ཤེས་བསྒྲིབས་པ་མེད། །ཅེས་དང་། བདེན་གཉིས་སུ། མཁྱེན་པའི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ནི། །ཤེས་བྱའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཀུན་ཁྱབ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི་ འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བའི་དངོས་པོར་མེད་པས་དེ་དངོས་སུ་མཁྱེན་ན་དངོས་མེད་དངོས་སུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་འཁྲུལ་པར་ཐལ་ལོ་ཅེ་ན། ལན་ལ་གཉིས་ཀྱི་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཡུལ་གྱིས་ཆོད་ པའང་ཡུལ་དེ་ན་མེད་པས་དངོས་མེད་ཡིན་ཞེས་མཚུངས་ལ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ན་ཡོད་དོ་ཅེ་ན། དེ་དག་ཀྱང་བྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་དུ་ཡོད་དོ། །དོན་བྱའང་དེའི་ཡུལ་ཉེ་བ་ན་ཡིན་ པ་ལྟར་དེ་དག་གིའ

【現代漢語翻譯】 需要考察。 因為從第八地開始，就能獲得對無分別的控制。因為在外境事物成立時，從長和細等認知中，區分出『瑜伽士』的差別，所以會產生『並非一切智者』的推論。 1-843 『未從二相中解脫』，這樣說執取和能取存在於彼處，是分別說部未通達法無我的觀點。第三，了知所知的方式是聲聞部 派認為：『因為總是想行持，譬如，火想要燒盡一切一樣，同樣，應當想要了知一切，但並非同時了知一切。』如《俱舍論釋》第九品所說，他們認為次第了知一切。還有人說，即使勝者也不能完全了知無量所知，這是不合理的，因為與《不混雜經》中『對三世無執著、無障礙的智慧進行觀察』的教言相違背。並且，不能同時和完全了知一切，是因為沒有原因或原因不成立，因此是有障礙的原因，因為有障礙，所以會導致斷證不圓滿。關於對此的駁斥，請參考《八千頌般若釋》中關於『所知無邊，需了知』的觀點。還有，應成派認為，顯現即是意識，顯現即是錯亂，成佛時錯亂止息，因此自續的智慧不存在，一切智慧都依賴於他顯現而安立。關於這種觀點的合理與否的考察，在此不做討論。 1-844 此外，《八千頌般若釋》中說，智慧直接了知具有一切差別的當下，從而間接了知過去和未來，這與直接了知此處的所知，從而間接了知此處的劫相同，因此非常難以理解。因此，佛陀的智慧是無邊的，能同時了知所有方位的所知，如《經莊嚴論》所說：『諸佛是現量眼，對時間也沒有智慧的遮蔽。』以及《二諦論》中：『以一剎那的智慧，能周遍一切所知的壇城。』因此。 對於此的辯駁是：過去、未來、現在的事物不存在，如果直接了知它們，那麼就會出現直接了知不存在的事物，因此是錯亂的推論。回答是，這兩種觀點都不成立。因為處所隔絕的事物也不存在於該處，所以同樣可以稱為不存在的事物，如果說它們存在於該處，那麼它們也存在於已發生和將要發生的狀態中。如同要做的事情也在其處所附近一樣，它們也……

【English Translation】 It needs to be examined. Because from the eighth bhumi onwards, one gains control over non-conceptualization. Because when external objects are established, from the knowledge of long and subtle etc., the distinction of 'Yogi' is differentiated, therefore it would lead to the conclusion that 'not omniscient'. 1-843 'Not liberated from the aspects of two', stating that grasping and grasper exist there, is the view of the Vaibhashika school, which does not understand the selflessness of phenomena. Third, the way of knowing the knowable is the Sravaka school believes: 'Because one always wants to practice, just as fire wants to burn everything, similarly, one should want to know everything, but not know everything at once.' As stated in the ninth chapter of the Abhidharmakosha commentary, they believe in gradually knowing everything. Some also say that even the Victorious One cannot fully know the immeasurable knowable, which is unreasonable, because it contradicts the teaching in the 'Non-Mixing Sutra' that 'observes the wisdom that is unattached and unobstructed to the three times.' Furthermore, not being able to know everything simultaneously and completely is because there is no cause or the cause is not established, therefore it is the cause of obscuration, and because of obscuration, it will lead to incomplete abandonment and realization. For a refutation of this, please refer to the 'Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Commentary' regarding the view that 'the knowable is endless, it needs to be known.' Also, the Prasangika Madhyamaka school believes that appearance is pervasive with consciousness, and appearance is delusion, and when one becomes a Buddha, delusion ceases, therefore the self-sustaining wisdom does not exist, and all wisdom depends on the appearance of others to be established. The examination of the reasonableness of this view is not discussed here. 1-844 Furthermore, the 'Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Commentary' states that wisdom directly knows the present with all its distinctions, thereby indirectly knowing the past and future, which is similar to directly knowing the knowable of this place, thereby indirectly knowing the kalpas of this place, therefore it is very difficult to understand. Therefore, the Buddha's wisdom is infinite, and can simultaneously know all the knowable of all directions, as stated in the 'Ornament of the Sutras': 'The Buddhas are direct perceivers, and there is no obscuration of wisdom even for time.' And in the 'Two Truths': 'With one moment of wisdom, one can pervade the entire mandala of the knowable.' Therefore. The rebuttal to this is: past, future, and present things do not exist, and if one directly knows them, then it would lead to directly knowing non-existent things, therefore it is a fallacious inference. The answer is that neither of these views is established. Because things that are separated by location do not exist in that place, they can also be called non-existent things, and if one says that they exist in that place, then they also exist in the state of having happened and about to happen. Just as the things to be done are also near their place, they also...

---

ང་དུས་ཉེ་བ་ནའོ། །མ་ངེས་པའི་ལན་ནི་ཡང་དངོས་མེད་མཁྱེན་པ་ཡང་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་ཞིང་འདི་ནི་དེ་མ་ཡིན་ལ་དེར་འཛིན་པ་མ་ཡིན་པས་ན་ག་ལ་འཁྲུལ། 1-845 དེས་འདས་མ་འོངས་སོགས་མཁྱེན་པ་སོགས་ནི་དད་པ་ལ་སྟོབས་སྐྱེད་པའི་མདོར་གཙུག་གཏོར་དང་མཛོད་སྤུས་ཀྱང་གཟིགས་པར་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །གཟུང་བའི་མཚན་ ཉིད་དཔྱོད་པ་འདི། །མ་དག་བློ་ཅན་ལ་ཡིན་གྱི། །རྣལ་འབྱོར་པས་རྟོགས་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཅེས་དང་། རྒྱུད་གཞན་གྲུབ་པར། གནས་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་གསུངས་པས་སོ། །ཡེ་ཤེས་རྣམས་ དང་དེ་ལ་དོགས་སེལ་རྒྱ་ཆེར་ཐུབ་པའི་དགོངས་རྒྱན་དུ་བལྟའོ། ། གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ནི། མཚན་ནི་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། །དཔེ་བྱད་བརྒྱད་བཅུའི་བདག་ཉིད་འདི། །ཐེག་ཆེན་ཉེ་བར་ལོངས་ སྤྱོད་ཕྱིར། །ཐུབ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུར་བཞེད། །ཅེས་ཡུམ་གྱི་རྒྱན་དུ་འབྱུང་བ་ལྟར་རང་ཉིད་སར་ཆུད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལོངས་ སྤྱོད་སྐུ་ཉམས་སུ་བསྟར་བ་དང་གཞན་དོན་ཕུན་ཚོགས་སྤྲུལ་སྐུའི་རྟེན་ནོ། །སྤྲུལ་སྐུ་ནི་ཐུབ་པའི་སྤྲུལ་པའི་བྱེ་བྲག་དཔག་ཏུ་མེད་པ་པི་ཝང་ལེན་པ་སོགས་བཟོ་དང་སངས་རྒྱས་ནས་ཀྱང་མ་ ཐལ་དུ་སྐྱེ་བ་སྟོན་པ་དང་ཤཱཀྱ་སེང་གེས་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་སྟོན་པ་སོགས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མོས་སྤྱོད་པ་དང་ཉན་ཐོས་སོགས་འགྲོ་བའི་དོན་མཛད་པ་སྟེ། རྒྱན་གཉིས་སུ། གང་གིས་སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་པར། ། 1-846 འགྲོ་ལ་ཕན་པ་སྣ་ཚོགས་རྣམས། །མཉམ་དུ་མཛད་པའི་སྐུ་དེ་ནི། །ཐུབ་པའི་སྤྲུལ་སྐུ་རྒྱུན་མི་འཆད། །ཅེས་དང་། སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་པ་དཔག་མེད་པ། །སྤྲུལ་པའི་སྐུར་ནི་འདོད་པ་སྟེ། །དོན་གཉིས་རང་ བཞིན་གྱིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལོངས་སྐུ་སྤྲུལ་སྐུ་ནི། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་གཉིས་ལ་གནས། རིམ་པ་ལྟར་རང་བཞིན་པའི་སྐུ་དང་ལོངས་སྐུ། །བཟོ་དང་སྐྱེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཆེ། །མྱ་ངན་འདས་པ་རྟག་ སྟོན་པས། །ཞེས་སོ། །སྐུ་དེ་གཉིས་ལ་མུ་བཞི་ལས་ལོངས་སྐུ་ཡིན་ལ་སྤྲུལ་སྐུ་མིན་པ་ནི་འོག་མིན་ན་ངེས་པ་ལྔ་ལྡན་དུ་བཞུགས་པའོ། །བཟློག་པ་ནི་རྒྱལ་པོ་ཀཔ་ཕི་ཎ་གདུལ་བའི་ དོན་དུ་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བར་སྤྲུལ་པ་དང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྒྱུ་འདུལ་བ་ལ་ཚངས་པར་སྤྲུལ་པ་སོགས་སོ། །གཉིས་ཡིན་ནི་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པར་གསེར་འོད་དམ་པར་གསུངས་སོ། །གཉིས་མིན་ ནི་བྱིས་པ་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་དེའི་འཇོག་ཚུལ་གཞན་བཤད་པ་ལ་འདིར་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དང་ཆོས་སྐུ་རྣམ་གྲངས་སུ་བྱས་ཏེ་རྒྱན་གཉིས་དང་འཕགས་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ ཤིང་། གང་ཡང་བཟང་པོ་ཞབས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་

【現代漢語翻譯】 當我的時代臨近時！不確定的回答也可能使無實有智（指佛的智慧）變得錯誤，因為這不是那，卻執著于那，怎麼會出錯呢？ 1-845 因此，了知過去未來等，是爲了在信仰上增長力量。《寶頂經》中也曾開示，（佛）能見到頂髻和白毫相，這是不可思議的。在《釋量論》中說：『觀察所取之相的這種行為，是針對不清凈心的人，瑜伽士所證悟的是不可思議的。』此外，在《續部》中說，轉依之智慧是不可思議的。關於這些智慧以及如何廣泛消除對其的疑惑，可以參考《功德莊嚴經》。 第二，受用圓滿身（Sambhogakāya）：『三十二相（lakṣaṇa）和八十隨好（anuvyañjana）的自性，爲了大乘的受用，佛陀示現受用圓滿身。』如《現觀莊嚴論》中所說，與自己處於地的菩薩們一起，體驗大乘不共的受用，並且是圓滿利他化身（Nirmāṇakāya）的所依。化身是佛陀化現的無量差別，如彈琵琶等工巧，以及示現從成佛到涅槃，示現釋迦獅子的十二行誼等，是菩薩所行之事，以及聲聞等利益眾生之事。在《莊嚴經論》中說：『無論存在多久，都能利益眾生的各種身，都是佛陀不間斷的化身。』又說：『佛陀的化身是不可思議的，化身被認為是化現之身。』 1-846 爲了兩種目的，自性圓滿的報身和化身，存在於兩種狀態中。按照次第，自性身和報身，工巧和誕生以及大菩提，涅槃常示現。』因此，對於這兩個身，存在四句：是報身而非化身，是指在色究竟天（Akaniṣṭha）具有五種決定的狀態。反之，爲了調伏迦毗羅衛國的國王而化現為轉輪王，以及爲了調伏婆羅門的兒子而化現為梵天等。兩者都是，如釋迦牟尼佛，在《金光明經》中曾提到。兩者都不是，如孩童等。 第二，關於其安立方式的其他解釋，這裡將法身（Dharmakāya）和自性身（Svābhāvikakāya）作為同義詞，遵循《莊嚴經論》和聖解脫部（Ārya-vimokṣa-saṃgha）的觀點。無論如何，善足（Samantabhadra）以如是的方式清凈。

【English Translation】 When my time is near! An uncertain answer may also cause the non-substantial wisdom (referring to the Buddha's wisdom) to become erroneous, because this is not that, yet it clings to that, how can it be wrong? 1-845 Therefore, knowing the past, future, etc., is to increase strength in faith. It was also taught in the 'Crown Jewel Sutra' that (the Buddha) can see the uṣṇīṣa and the ūrṇā, which is inconceivable. In the 'Pramāṇavārttika', it says: 'This act of observing the characteristics of what is taken is for those with impure minds; what the yogi realizes is inconceivable.' In addition, it is said in the 'Tantra' that the wisdom of transformation is inconceivable. For these wisdoms and how to extensively eliminate doubts about them, refer to the 'Ornament of Realization'. Second, the Sambhogakāya: 'The nature of the thirty-two marks (lakṣaṇa) and eighty minor marks (anuvyañjana), for the enjoyment of the Mahāyāna, the Buddha manifests the Sambhogakāya.' As stated in the 'Abhisamayalankara', together with the Bodhisattvas who are in their own bhūmi, they experience the uncommon enjoyment of the Mahāyāna, and it is the basis of the perfect benefit of others, the Nirmāṇakāya. The Nirmāṇakāya is the immeasurable difference of the Buddha's manifestation, such as playing the lute and other crafts, and showing from enlightenment to nirvana, showing the twelve deeds of Shakya Simha, etc., are the deeds of the Bodhisattvas, and the deeds of the Shravakas, etc., to benefit sentient beings. In the 'Ornament of the Sutras', it says: 'No matter how long it exists, the various bodies that can benefit sentient beings are the continuous Nirmāṇakāya of the Buddha.' It also says: 'The Buddha's Nirmāṇakāya is inconceivable, and the Nirmāṇakāya is considered to be the manifested body.' 1-846 For two purposes, the Svābhāvikakāya and the Nirmāṇakāya, which are perfect in nature, exist in two states. In order, the Svābhāvikakāya and the Sambhogakāya, crafts and birth, and great Bodhi, Nirvana are always shown.' Therefore, for these two bodies, there are four sentences: being a Sambhogakāya but not a Nirmāṇakāya refers to the state of having five certainties in Akaniṣṭha. Conversely, to subdue the king of Kapilavastu, he manifested as a Chakravartin, and to subdue the son of the Brahmin, he manifested as Brahma, etc. Both are, like Shakyamuni Buddha, as mentioned in the 'Golden Light Sutra'. Neither is, like children, etc. Second, regarding other explanations of its establishment, here the Dharmakāya and the Svābhāvikakāya are used as synonyms, following the views of the 'Ornament of the Sutras' and the Ārya-vimokṣa-saṃgha. In any case, Samantabhadra purifies in such a way.

---

པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་དང་གཞན་གཉིས་གཟུགས་སྐུར་འཆད་པ་དང་། ཐེག་བསྡུས་སུ་སྐུ་གསུམ་ཡེ་ཤེས་སུ་ལྟ་བར་གསུངས་པ་ལ་དོན་གསང་དུ་ཆོས་ཉིད་ཆོས་སྐུ་དང་། 1-847 ཡེ་ཤེས་ཀུན་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སར་ཆུད་པ་རྣམས་ལ་མཚན་དཔེར་སྣང་བ་ལོངས་སྐུ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབང་ལས་རྒྱལ་སྲས་མོས་པས་སྤྱོད་པ་སོགས་ལ་མཚན་དཔེ་ཅན་སོགས་སུ་སྣང་བ་ སྤྲུལ་སྐུ་སྟེ་སྔ་ཕྱི་དག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དེའི་ཁྱད་པར་དུ་འཆད་པ་དང་། བཤད་སྦྱར་དུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་དང་། ཕྱི་རོལ་དག་པའི་ཡེ་ ཤེས་རྒྱལ་སྲས་སར་ཆུད་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་སོ་སོར་མྱོང་བ་དང་། དེའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་རྒྱལ་སྲས་ལས་དང་པོ་པ་སོགས་ཀྱི་དོན་མཛད་པ་དག་ སྐུ་གཉིས་སུ་འཆད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱི་སྡུད་འགྲེལ་དུ། ཡེ་ཤེས་དང་པོ་ཆོས་སྐུ་དང་། བར་པ་གཉིས་ལོངས་སྐུ་དང་། ཕྱི་མ་སྤྲུལ་སྐུར་བཤད་པ་དང་། ལ་ལ་རྒྱན་དུ་ལོངས་ སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཡེ་ཤེས་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་ཕྱིར་དེའོ། །ཞེས་པས་མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ལོངས་སྐུའོ་ཞེས་དང་གཞན་ནི་དེ་ལོངས་སྐུའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེ་སྐད་གསུངས་པའོ་ཞེས་སྨྲ་བ་དང་། ཁ་ཅིག་ཙན་དྲ་གོ་མིས་ཁ་ཅིག་ཡིད་ཀྱི་ཁོ་ན་ལ། ཁ་ཅིག སྤྲུལ་པ་ཡི་ནི་སྐུ་རུ་རྟོགས། དབང་པོ་ལྔའི་རྣམ་ཤེས་གང་། །དེ་ཡི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུར་རོ། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར། སོ་སོར་རྟོག་པ་ཉིད་སྤྲུལ་སྐུ་སྟེ་བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ལོངས་སྐུའོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་རང་རང་གི་མོས་པས་བཞག་པ་ན་འགལ་བ་མེད་པར་མངོན། ། 1-848 གཞུང་དོན་ལ་གནས་གྱུར་ནི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་སྤངས་པས་ཡོན་ཏན་བླ་མེད་ཀུན་གྱི་གནས་སུ་གྱུར་པའོ། །དེའི་དབྱེ་བ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དབང་པོ་ལྔ་རྣམས་གཞན་གྱུར་ན། ། དོན་ཀུན་འཇུག་དང་ཐམས་ཅད་ལ། །ཡོན་ཏན་རྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་འབྱུང་། །འབྱོར་པ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་དུ་མ་དང་། ཐེག་བསྡུས་སུ་ཕུང་པོ་ལྔ་གནས་གྱུར་པས་རིམ་པ་ལྟར་ཞིང་དང་ སྐུ་དང་མཚན་དཔེ་དང་དབྱངས་མཐའ་ཡས་པ་ལ་དབང་འབྱོར་བ་དང་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་ཅིང་ཚད་མེད་ལ་ཆེ་བའི་བདེ་བར་གནས་པ་ལ་དང་། མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་ཀུན་གྱིས་བསྟན་ པ་ལ་དང་། སྤྲུལ་པ་དང་སྒྱུར་བ་དང་འཁོར་བསྡུ་བ་དང་དཀར་པོའི་བསྡུ་བ་ལ་དང་། ཡེ་ཤེས་བཞི་ལ་དབང་འབྱོར་བ་བརྙེས་པར་གསུངས་སོ། །ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་སྟོབས་བཅུ་སོགས་ འཆད་པའོ། །རྣམ་པ་ལྔ་ནི་འགྲེལ་པར། རྣམ་པར་དག་དང་ཡོངས་དག་དང་། །ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་། །ལས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི། །ཁྱད་པར་ཡོངས་སུ་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། ཉོན་མོང

【現代漢語翻譯】 將自性身（ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་，Svabhavikakaya，自性身，本體之身）、智慧法身（ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་，Jñanakayadharma，智慧法身，智慧之法身）以及其他二者解釋為色身（གཟུགས་སྐུར་，Rupakaya，色身，形色之身）。《攝大乘論》（ཐེག་བསྡུས་）中說三身應視為智慧，其中秘密的含義是，法性法身（ཆོས་ཉིད་ཆོས་སྐུ་，Dharmatadharmakaya，法性法身，法性之法身）， 對於智慧一切和已證菩薩地（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སར་ཆུད་པ་）的眾生，顯現相好莊嚴的是報身（ལོངས་སྐུ་，Sambhogakaya，報身，受用身），由於智慧的力量，爲了滿足王子（རྒྱལ་སྲས་）的願望而示現種種行為等，具有相好莊嚴的是 化身（སྤྲུལ་སྐུ་，Nirmanakaya，化身，應化之身）。因此，無論是前還是后，都是智慧的因和果，所以才對它們的差別進行解釋。在《釋論》（བཤད་སྦྱར་）中說，無分別智是法身，外在清凈的 智慧與已證菩薩地的王子們一同享受各自的法樂，並且以隨後的后得智的差別，為初學王子等眾生利益，這些被解釋為二身。在《佛智慧足論》（སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱི་སྡུད་འགྲེལ་）中說，最初的智慧是法身，中間的兩個是報身，最後的是化身。有些人說，在《寶性論》（རྒྱན་）中說：『爲了智慧的影像顯現，圓滿受用之佛陀，』因此，鏡智（མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་）也是報身。另一些人說，因為它是報身的因，所以這樣說。 有些人認為旃扎果彌（ཙན་དྲ་གོ་མི་）說，有些人認為只是意識，有些人認為化身是應化之身，如所說：『五根的識，是其圓滿報身。』因此，個別的辨別就是化身，成辦事業就是報身。各自由於自己的意樂而安立，所以沒有矛盾。 就經文的意義而言，轉依（གནས་གྱུར་）是指完全斷除兩種障礙（སྒྲིབ་པ་གཉིས་），成為一切無上功德的處所。關於它的分類，《莊嚴經論》（མདོ་སྡེ་རྒྱན་）中說：『五根轉變時，能入一切義，於一切事物，生十二百功德，獲得殊勝成就。』等等很多。《攝大乘論》中說，五蘊轉依后，依次對剎土、 身、相好、無盡音聲獲得自在，安住于無過失、無量、廣大的安樂之中，並且對名、詞、字母的集合所詮釋的內容，以及化現、轉變、攝受眷屬、白法的攝受，以及對四智獲得自在。功德圓滿是指宣說十力等。五種相是指在《解釋》（འགྲེལ་པ་）中說：『極凈與全凈，身及圓滿受用，事業佛法之，差別即是顯示。』也就是煩惱

【English Translation】 The explanation is that the Svabhavikakaya (ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་, 自性身, the Body of Essence), the Jñanakayadharma (ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་, 智慧法身, the Wisdom Body of Dharma), and the other two are explained as Rupakaya (གཟུགས་སྐུ་, 色身, the Form Body). In the Compendium of Mahayana (ཐེག་བསྡུས་), it is said that the three bodies should be regarded as wisdom, in which the secret meaning is that the Dharmatadharmakaya (ཆོས་ཉིད་ཆོས་སྐུ་, 法性法身, the Dharma Nature Dharma Body), For beings who have attained all wisdom and the Bodhisattva grounds (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སར་ཆུད་པ་), the Sambhogakaya (ལོངས་སྐུ་, 報身, the Enjoyment Body) appears with marks and signs. Due to the power of wisdom, to fulfill the wishes of the princes (རྒྱལ་སྲས་), the Nirmanakaya (སྤྲུལ་སྐུ་, 化身, the Emanation Body) appears with marks and signs, etc. Therefore, whether before or after, it is the cause and result of wisdom, so the differences are explained. In the Commentary (བཤད་སྦྱར་), it is said that non-conceptual wisdom is the Dharmakaya, and the external pure wisdom together with the princes who have attained the Bodhisattva grounds enjoy their respective Dharma pleasures, and with the difference of the subsequent post-meditation wisdom, they benefit the first-time princes and other beings, which are explained as two bodies. In the Collection of Buddha Wisdom Footnotes (སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱི་སྡུད་འགྲེལ་), it is said that the first wisdom is the Dharmakaya, the middle two are the Sambhogakaya, and the last is the Nirmanakaya. Some say that in the Ornament of Clear Realization (རྒྱན་): 'For the appearance of the image of wisdom, the Buddha of perfect enjoyment,' therefore, mirror-like wisdom (མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་) is also the Sambhogakaya. Others say that because it is the cause of the Sambhogakaya, it is said so. Some think that Chandragomin (ཙན་དྲ་གོ་མི་) said, some think it is just consciousness, and some think that the Nirmanakaya is the emanation body, as it is said: 'The consciousness of the five senses is its perfect enjoyment body.' Therefore, individual discernment is the Nirmanakaya, and accomplishing activities is the Sambhogakaya. Each is established according to their own inclinations, so there is no contradiction. In terms of the meaning of the scripture, Paravrtti (གནས་གྱུར་, 轉依, transformation of the basis) means completely abandoning the two obscurations (སྒྲིབ་པ་གཉིས་) and becoming the place of all unsurpassed qualities. Regarding its classification, the Ornament of the Sutras (མདོ་སྡེ་རྒྱན་) says: 'When the five senses are transformed, one can enter all meanings, and in all things, twelve hundred qualities arise, and one obtains excellent achievements.' And so on. The Compendium of Mahayana says that after the transformation of the five aggregates, one obtains freedom over the realms, body, marks and signs, and endless sounds in sequence, and abides in faultless, immeasurable, and vast bliss, and is shown by the collection of names, words, and letters, and obtains freedom over emanation, transformation, gathering retinues, and gathering white dharmas, and over the four wisdoms. The perfection of qualities refers to explaining the ten powers, etc. The five aspects refer to what is said in the Explanation (འགྲེལ་པ་): 'Extreme purity and complete purity, body and perfect enjoyment, activities of the Buddhadharma, the differences are shown.' That is, afflictions

---

ས་ བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཟད་པས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བས་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྒྲུབ་པས་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་སྣ་ཚོགས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པས་དང་། ཇི་ལྟར་རིགས་པར་སྤྲུལ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཞིང་མཐའ་ཡས་མུ་མེད་པར་རྒྱལ་བའི་མཛད་པ་སྒྲུབ་པས་སོ། ། 1-849 སྐུ་གསུམ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ནི་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་སུའང་འགྲོ་བ་ལ་ཕན་པའི་ཡོན་ཏན་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་ཏེ། །འདིའི་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ནི་སློབ་དཔོན་ ཀླུའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་སྐུ་གསུམ་གྲུབ་པར། ཕུང་པོར་བཅས་པའི་མྱ་ངན་དང་། ཐུབ་སྐུ་གཉིས་ལ་བཞག་པ་ཡིན། །ཕུང་པོ་ཀུན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཕུང་པོ་མེད། །ཅེས་བཤད་པའོ། །རྟེན་ རོ་གཅིག་པས་འདྲེས་ཤིང་རང་གི་ངོ་བོ་རོ་གཅིག་པས་ཉེ་བར་འདྲེས་པའི་ཅེས་པ་ནི་ཆོས་དབྱིངས་རྣམ་དག་དང་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་ལ་རྒྱལ་བ་ཀུན་སོ་སོར་མཐུ་དང་ ལྡན་པས་སོ། །སྒྲིབ་པ་དག་པའི་ནི་གཉིས་ཀ་རྣམ་པ་ཀུན་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདྲེས་ཞེས་པ་ནི་ཐེག་བསྡུས་སུ། །ཀུན་ཀྱང་འདྲེས་པའི་ཕྲིན་ལས་ཅན། །རྒྱ་མཚོར་ཆུ་འདྲ་ཞེས་ཏེ་སེམས་ཅན་རེ་ རེ་གདུལ་བའི་ངོར་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀུན་བདག་རྐྱེན་མཛད་པས་སོ། །མངོན་པར་ཞེས་པ་དང་པོ་ཐ་མ་དག་སྨོས་པས་མཛད་པ་ཀུན་སྟོན་པ་ནི། དེ་ཉིད་དུ། ལ་ལར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྟོན། ། ལ་ལར་མེ་བཞིན་མྱ་ངན་འདའ། །ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པའི་སྐུ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །སྐྱོབ་པ་ལྔ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། ཉེ་བར་འཚེ་བ་ཐམས་ཅད་དང་། ། 1-850 ཐབས་མ་ཡིན་དང་ངན་སོང་དང་། །འཇིག་ཚོགས་ཐེག་པ་དམན་པ་ལས། །དེ་ཕྱིར་སྐྱབས་ཀྱི་དམ་པ་འོ། །ཞེས་ཏེ་ཐུབ་པའི་མཐུས་ལོང་བས་མིག་ཐོབ་པ་སོགས་དང་། ལོ་ཀ་བའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་ བ་ལ་བཀོད་པས་ལྟ་ངན་ཀུན་དང་བྲལ་བར་མཛད་པས་དང་། མཐོང་ལམ་ལ་བཀོད་པས་ངན་འགྲོ་ལས་ཤིན་ཏུ་བཟློག་པས་དང་། དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ལ་བཀོད་པས་ཁམས་གསུམ་ལས་ཐར་པར་མཛད་པས་ དང་། རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཐེག་པ་དམན་པ་དག་ལས་འདུན་པ་བཟློག་པར་མཛད་པས་སོ། །འདི་ལྔ་ཐེག་བསྡུས་སུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་སུ་གསུངས་ཤིང་། ཡུམ་དང་དེའི་རྒྱན་དུ། འགྲོ་རྣམས་ཞི་བའི་འཕྲིན་ ལས་དང་། ཞེས་སོགས་ཉེར་བདུན་གསུངས་པའང་འདི་ལྔར་འདུས་སོ། །དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་ལ་དྲུག་སྟེ། མངོན་རྟོགས་གང་གིས་བསྡུས་པ་དང་། ངོ་བོའི་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། སྒྲུབ་ཚུལ་དང་། སྤྱིའི་རྣམ་དགོས་པའི་སྒོ་ནས་ཤེས་པ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ་ཟེར། པའི་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ཚད་མེད་ཅེས་ཏེ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མངོན་རྟོགས་རྣམས་ལས་ཐ་དད་པའི་འཕགས་ པའི་ཆོས་འགའ་ཡང་མེད་པས་དེ་ཅི་ཞིག་གིས་བསྡུས་

【現代漢語翻譯】 通過滅盡習氣，清凈佛土，成就法身，受用各種大乘佛法，以及根據不同根器所顯現的化身，在無邊無際的剎土中成辦諸佛的事業。 已經講完了三身（Trikaya）。涅槃（Nirvana）是指在無餘涅槃（Parinirvana）中，爲了利益眾生，功德持續不斷。關於有餘涅槃和無餘涅槃，論師龍樹（Nagarjuna）的親教師將二者安立於成就三身時，即有蘊之涅槃和佛陀之身。因為遠離一切蘊，法身（Dharmakaya）沒有蘊。如是宣說。依靠同一本體而混合，以自性同一本體而緊密混合，是指法界（Dharmadhatu）清凈以及依於此的遍知，諸佛各自具有神力。清凈遮障是指二者一切相都已滅盡的緣故。混合是指在《攝大乘論》（Mahayana-samgraha）中說：『一切皆有混合之事業，如水中之海』，即爲了調伏每一個眾生，諸佛都作為助緣。『顯現』是指通過首先和最後來顯示一切事業，如同其中所說：『于某些示現圓滿菩提，于某些如火般入滅。並非何時都不存在，如來是常恒之身。』如是出現。五種救護在《經莊嚴論》（Sutra-alamkara）中說：『遠離一切損害，非方便與惡趣，以及壞聚下劣乘，因此是殊勝之救護。』即通過佛陀的神力，使盲人獲得眼睛等，以及安立於世間的正確見解，從而遠離一切邪見，以及安立於見道，從而徹底從惡趣中解脫，以及安立於阿羅漢果位，從而從三界中解脫，以及使諸佛子從下劣乘中迴轉意願。這五種在《攝大乘論》中被說是佛陀的事業，在《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）及其註釋中說：『眾生寂靜之事業』等等，所說的二十七種都包含在這五種之中。這些功德有六種：以何種現觀所攝，本體的差別，各自的本體，成辦的方式，共同的必要以及從知二種分類的角度來說。本體的差別，以及各自的作用。第一，無量，即如前所說的現觀中，沒有任何與此不同的聖者之法，那麼它被什麼所包含呢？

【English Translation】 Through the exhaustion of habitual tendencies, the purification of Buddha-fields, the accomplishment of the Dharmakaya (body of truth), the enjoyment of various Mahayana (Great Vehicle) teachings, and the accomplishment of the deeds of the Victorious Ones in limitless and boundless realms through emanations that appear according to what is appropriate. The three bodies (Trikaya) have been explained. Nirvana (Nirvana) refers to the continuous stream of benefits for beings even in Parinirvana (Nirvana without remainder), where the aggregates are completely extinguished. Regarding Nirvana with remainder and without remainder, the teacher Nagarjuna (Nagarjuna)'s spiritual friend posited them in the accomplishment of the three bodies, namely, Nirvana with aggregates and the body of the Buddha. Because of being separated from all aggregates, the Dharmakaya (body of truth) has no aggregates. Thus it is taught. Mixing through the same essence, closely mixing through the same essence of self-nature, refers to the pure Dharmadhatu (realm of truth) and the omniscient knowledge that relies on it, with each of the Victorious Ones possessing power. Purifying obscurations refers to the fact that both have exhausted all aspects. Mixing is mentioned in the Mahayana-samgraha (Compendium of the Great Vehicle): 'All have deeds of mixing, like water in the ocean,' meaning that for the sake of taming each sentient being, all Buddhas act as contributing factors. 'Manifesting' refers to showing all deeds by mentioning the first and the last, as it says there: 'In some, they show complete enlightenment; in some, they pass into Nirvana like fire. It is never non-existent; the Thus-Gone One is an eternal body.' Thus it appears. The five protections are mentioned in the Sutra-alamkara (Ornament of the Sutras): 'From all harm, non-means, and bad migrations, as well as perishable collections and inferior vehicles, therefore, it is the supreme protection.' That is, through the power of the Buddha, the blind gain eyes, etc., and by establishing correct views in the world, they are made to be free from all wrong views, and by establishing them on the path of seeing, they are thoroughly turned away from bad migrations, and by establishing them in the state of Arhat, they are liberated from the three realms, and by turning the aspirations of the Buddha-sons away from inferior vehicles. These five are said to be the deeds of the Buddha in the Mahayana-samgraha, and in the Abhisamayalankara (Ornament of Clear Realization) and its commentary, it says: 'The peaceful deeds of beings,' etc., and the twenty-seven mentioned are all included in these five. These qualities have six aspects: by what Abhisamaya (clear realization) they are encompassed, the difference in essence, their individual essences, the manner of accomplishment, the common necessity, and from the perspective of knowing the two divisions. The difference in essence, and their respective functions. First, immeasurable, that is, among the Abhisamayas (clear realizations) mentioned before, there are no other distinct noble dharmas (teachings), so by what is it encompassed?

---

ཞེ་ན། རྗེས་དང་མཐར་ཐུག་པ་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་ཕལ་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་ཤིང་ཉན་རང་དང་ཐུན་མོང་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །གཞན་དུ་ན་མངོན་ཤེས་ལྔ་སོགས་བྱིས་པ་ལའང་འབྱུང་བ་དང་ཡོངས་དག་སོགས་དགྲ་བཅོམ་ལའང་གཏན་མེད་པ་དང་ཅི་ལྟར་མི་འགལ། 1-851 གཉིས་པ་ནི་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་བ་དེ་རྣམས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཕན་འདོད་དང་སྒྲིབ་པ་ལས་རྣམ་ཐར་དང་དམིགས་པ་ཟིལ་གྱིས་ཞེས་ཏེ་ཚད་མེད་དང་མངོན་ཤེས་དང་ པོ་ལྔ་དང་འགོག་པ་བོར་བའི་རྣམ་ཐར་ཟིལ་གནོན་ཟད་པར་རྣམས་བྱིས་པ་དང་ཡང་ཐུན་མོང་བ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་དུ། །མི་སྡུག་ཟད་པར་ས་ལ་སོགས། །ཡང་དག་མིན་ལའང་ཞེས་གསུངས་པས་སོ། ། མངོན་ཤེས་ཡན་ཆད་ཉན་རང་དང་ཡང་ཐུན་མོང་བའོ། །མཚན་དཔེ་དང་ཡོངས་དག་དང་སྔར་བཤད་པའི་དབང་བཅུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་ཐུན་མོང་བའོ། །སྟོབས་སོགས་དགུ་ཐུབ་པ་ཁོ་ནའི་ མ་འདྲེས་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་སྡེ་ཚན་བཅུ་དགུ་སྟེ་འདི་རྣམས་ནི་ཇི་རིགས་པར་གནས་དང་། དམིགས་པ་དང་། རྣམ་པ་དང་། རང་བཞིན་དང་། གྲོགས་ཏེ་ལྔས་བཤད་པར་བྱའོ། །སྡེ་དང་པོ་ཚད་མེད་ལ་ སྤྱི་དོན་གསུམ་ལས་སྤྱིའི་དབྱེ་བ་ནི་སེམས་ཅན་དང་ཆོས་ལ་དམིགས་པ་དང་དམིགས་པ་མེད་པ་གསུམ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། །བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་དེ་རྣམས་བདེ་འདོད་དང་། །སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཉམ་ཐག་ དང་བདེ་བ་དང་། །ཉོན་མོངས་ཅན་དང་དེ་རྣམས་བསྟན་ཆོས་དང་། །དེ་ཡི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག །ཅེས་ལྟར་སེམས་ཅན་རང་རང་གི་དམིགས་བྱ་དང་ལྡན་པ་དང་དམིགས་བྱ་དེ་རྣམས་སྟོན་པའི་གཞུང་ལུགས་དང་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་འགྲོ་བ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའོ། ། 1-852 ཡང་སློབ་དཔོན་ཆོས་མཆོག་གིས་དེ་གསུམ་རིམ་པ་ལྟར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱི་དང་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་དང་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱིའོ་ཞེས་འཆད་དོ། ། ངོ་བོ་ནི། །ཞེ་སྡང་མེད་བྱམས་སྙིང་རྗེ་ཡང་། །ཡིད་བདེ་བ་ནི་དགའ་བ་སྟེ། །བཏང་སྙོམས་མ་ཆགས་རྣམ་པ་ནི། །ཀྱེ་མ་བདེར་འགྱུར་དུཿཁ་ཅན། །དགའ་གྱུར་སེམས་ཅན་རྣམས་སྙོམ་པ་འོ། །ཞེས་འཆད་ ཀྱང་འདིར་ནི་གཞུང་དུ་འབྱུང་ངོ་། །དམིགས་དབྱེ་བ་ནི་འདི་བཞི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ཐོབ་པས་སྒོམ་པའང་ཡོད་ལ་ཐོབ་ཀྱང་ཐར་པའི་ལམ་དུ་མ་གྱུར་པ་ཚངས་པའི་གནས་བཞི་ཞེས་པའང་ཡོད་ཅིང་ དེ་དག་ལ་ཡང་ཕན་ཡོན་ཆེ་སྟེ། རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བར། ལྷ་མི་བྱམས་པར་འགྱུར་བ་དང་། །དེ་རྣམས་ཀྱང་ནི་སྲུང་བ་དང་། །ཡིད་བདེ་བ་དང་བདེ་མང་དང་། །དུག་དང་མཚོན་གྱིས་གནོད་མེད་ དང་། །འབད་པ་མེད་པར་དོན་ཐོབ་དང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །གལ་ཏེ་གྲོལ་བར་མ་གྱུར་ཀྱང་། །བྱམས་ཆོས་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ཐོབ་པོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། གཞུང་ལ་བཞི་

【現代漢語翻譯】 如果這樣，『隨行』和『究竟』二者概括的情況，主要是就大多數情況而言，並且是指與聲聞和獨覺共通的部分。否則，五種神通等也會在凡夫身上出現，而『完全清凈』等在阿羅漢身上也可能完全沒有，這又該如何解釋才不矛盾呢？ 第二點是，這些特殊的功德，如緣無量眾生的利他心、從煩惱障中解脫、以及勝伏所緣境等，即無量、五神通、以及捨棄滅盡定的解脫勝伏等，也與凡夫共通。《釋量論》中說：『不凈觀、滅盡定、地等，在非真實者中也有。』 神通以上（的功德），也與聲聞和獨覺共通。相好、完全清凈、以及之前所說的十自在，是與大菩薩共通的。十力等九種功德，是唯有如來才有的不共功德。 第三點，有十九個分類，這些分類將按照各自的情況，從處所、所緣、行相、自性、助伴五個方面進行闡述。第一個分類是無量，總共有三個要點，其中總的分類有三種：緣眾生、緣法、以及無所緣。如《經莊嚴論》中所說：『對於穩固者，他們渴望安樂，被痛苦折磨，以及安樂，被煩惱束縛，以及那些教法，以及它的真如，深入其中。』也就是說，以眾生各自的所緣為目標，以闡述這些所緣的經論為目標，以及以自性空性的有情為目標。 此外，法稱論師解釋說，這三種無量心依次是針對凡夫、證悟人無我者、以及遠離能取所取二相者。 本體是：無嗔即是慈，憐憫即是悲，內心愉悅即是喜，舍離偏頗即是舍。行相是：『可憐啊，愿他們獲得安樂！痛苦的眾生啊！愿喜悅的眾生們保持平靜！』這裡是按照經文來解釋的。所緣的分類是，這四種（無量心）在未獲得禪定時也可以修習，即使獲得了禪定，但如果沒有成為解脫道，也被稱為『梵住四禪』，這些也有很大的利益。《寶鬘論》中說：『天人會變得友善，他們也會受到守護，內心愉悅，獲得眾多安樂，不會受到毒藥和武器的傷害，不費力氣就能成就目標，會轉生到梵天世界，即使沒有解脫，也能獲得慈心的八種功德。』 經文中有四種（無量心）。

【English Translation】 If so, the inclusion of 'subsequent' and 'ultimate' is mainly in terms of the majority of cases and refers to what is common to Hearers and Solitary Realizers. Otherwise, how can it not be contradictory that the five clairvoyances, etc., also occur in ordinary beings, while 'complete purification,' etc., may be completely absent in Arhats? The second point is that these special qualities, such as the altruistic intention focused on limitless sentient beings, liberation from obscurations, and the overpowering of objects, i.e., limitlessness, the five clairvoyances, and the liberation that overpowers the cessation, are also common to ordinary beings. As stated in the Pramanavarttika: 'The unattractive, cessation, earth, etc., are also present in the unreal.' Qualities beyond clairvoyance are also common to Hearers and Solitary Realizers. The marks and signs, complete purification, and the ten powers mentioned earlier are common to great Bodhisattvas. The nine powers, etc., are unique to the Tathagata alone. Thirdly, there are nineteen categories, and these will be explained in terms of five aspects: place, object, aspect, nature, and companion, as appropriate. The first category is limitlessness, with three main points. The general divisions are three: focusing on sentient beings, focusing on phenomena, and having no focus. As stated in the Sutralamkara: 'For the steadfast, they desire happiness, are afflicted by suffering, and happiness, are bound by afflictions, and those teachings, and its suchness, deeply enter.' That is, aiming at the respective objects of sentient beings, aiming at the scriptures that explain these objects, and aiming at beings who are empty in nature. Furthermore, Acharya Dharmakirti explains that these three are, in order, for those who are ordinary individuals, for those who realize the selflessness of persons, and for those who are free from the appearance of the two aspects of grasping and being grasped. The essence is: absence of hatred is love, compassion is compassion, joy of mind is joy, equanimity is impartiality. The aspects are: 'Alas, may they become happy! Those with suffering! May the joyful beings remain calm!' Here it is explained according to the scriptures. The division of objects is that these four (immeasurables) can be cultivated even without obtaining meditative stabilization, and even if meditative stabilization is obtained, but if it does not become the path to liberation, it is also called the 'four abodes of Brahma,' and these also have great benefits. As stated in the Ratnavali: 'Gods and humans will become friendly, and they will also be protected, have joy of mind, obtain much happiness, will not be harmed by poison and weapons, will achieve goals without effort, will be reborn in the Brahma world, and even if they do not become liberated, they will obtain the eight qualities of love.' There are four (immeasurables) in the scriptures.

---

ལས་བྱམས་པ་ནི། གནས་ བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་གང་རུང་ལ་བརྟེན་ཏེ་དམིགས་པ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ལ་རྣམ་པ་བདེ་བ་དང་འཕྲད་པར་ཤོག་ཅིག་པའོ། །ངོ་བོ་དམིགས་རྣམ་དེ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པའི་བསམ་པའི་གནས་པ་ཡང་དག་པར་འབྱོར་ཞིང་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་དབང་བྱེད་པའི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྟེ་ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་གྲོགས་ནི་རང་རང་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། ། 1-853 སྙིང་རྗེ་ནི་རྒྱན་དུ། རབ་འབར་དགྲ་ཡི་དབང་དུ་སོང་། །སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ནོན་མུན་པས་བསྒྲིབས། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ལྟར་འདོད་པའི་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པ་འབར་བ་དང་དགེ་བ་ལ་བདུད་ཀྱིས་བར་ ཆད་བྱས་པ་དང་དམྱལ་བ་སོགས་ཉམས་ཐག་པ་དང་གཅིག་ཏུ་སྡིག་པ་བྱེད་པ་སོགས་དུཿཁ་རྒྱུ་བཅས་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་ལ་དེ་དང་བྲལ་བར་བསམ་པ་ཞེས་སོ། །དགའ་བ་ནི་སེམས་ཅན་བདེ་ བ་དང་ལྡན་པ་ལ་དེ་དང་མི་འབྲལ་བར་བསམ་པའོ། །བཏང་སྙོམས་ནི་སེམས་ཅན་ཉོན་མོངས་ཅན་རྣམས་ལ་ཉོན་མོངས་པ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་སོགས་ལས་གྲོལ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བསམ་པའོ། །གནས་དང་ གྲོགས་མ་སྨོས་པ་ཀུན་ལ་དེ་དག་སྦྱར་བར་བྱའོ། །ཡོན་ཏན་དེ་མངའ་བས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་བསྟོད་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཐེག་བསྡུས་སུའང་བཀོད་པ། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བརྩེ་བ་ ཅན། །ཕྲད་དང་བྲལ་བའི་དགོངས་པ་ཅན། །མི་འབྲལ་བདེ་བའི་དགོངས་པ་ཅན། །ཕན་བདེའི་དགོངས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྣམ་ཐར་སོགས་སྡེ་གསུམ་གྱི་གང་ཟག་ནི། གཟུགས་མེད་ཅེས་བྱ་ཁམས་གསུམ་ གྱི། །རྟེན་ཅན་ལྷག་མ་མི་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་བཤད་ཅིང་རྣམ་ཐར་ལ་གཉིས་ལས་གཟུགས་ཅན་པའི་རྣམ་ཐར་གསུམ་ལ། རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་པོ་གཉིས། མི་སྡུག་བསམ་གཏན་གཉིས་ན་ཡོད་ཅེས་འཆད་ཀྱང་། འདིར་དང་པོ་དག་རྫུ་འཕྲུལ་ཀྱི་རྣམ་གནས་ལྟ་བུར་གསུངས་ཏེ། 1-854 དགོས་ཆེད་དམ་ངེས་ཚིག་ནི་སྤྲུལ་པ་དང་སྒྱུར་བ་མི་ནུས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཐར་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་སྟེ། འགྲེལ་པར་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་ལ་བརྟེན་ནས་ ཞེས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །གཟུགས་ཅན་གྱི་དོན་ནི་ལྟ་བ་པོ་ཞེས་ཏེ་བདག་ལ་གཟུགས་སུ་འདུ་ཤེས་བཞག་ཅིང་བྱས་པས་སོ། །གཟུགས་ལ་ལྟ་བའི་དོན་ནི་དམིགས་པ་སྣང་བའི་རང་བཞིན་པའི་གཟུགས་རྣམས་ ལ་རྣམ་པར་ལྟ་བ་སྟེ་ཁ་དོག་མཛེས་པ་དང་མི་སྡུག་པ་སོགས་གང་སྤྲུལ་པར་འདོད་པར་མོས་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཡང་དག་ཅེས་སོ། །རྣམ་ཐར་གཉིས་པ་ལ་ནང་གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་ པའི་དོན་ནི་ལྟ་བ་པོ་ཞེས་ཏེ་བདག་ཉིད་ལ་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོའི་འདུ་ཤེས་བཞག་ཅིང་བྱས་པས་སོ། །འདིའང་འགྲེལ་པར་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་ལ་བརྟེན་པར་བཤད་ཅིང་བླ་མ་རྣམས་གཟུགས་མེད་ ཀྱི་སེམས་ཐོབ་ལ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】 慈愛是：依賴於任何禪定的基礎，以目標、感受和舍為特徵的心，愿與快樂相遇。其本質是具備這種目標和形態的正確的心之住所，以及隨心所欲地掌控寂止和勝觀，即一切功德的助伴，是各自相伴的心和心所。 憐憫是裝飾，如經中所說：『熾燃的貪慾落入敵人的掌控，被痛苦壓迫，被黑暗遮蔽。』等等，對於那些貪戀慾望之樂，善行被魔障阻礙，以及地獄等痛苦不堪，一心造惡等具有痛苦和痛苦之因的眾生，愿他們脫離這些痛苦的想法。 喜悅是：對於擁有快樂的眾生，愿他們不離快樂的想法。 舍是：對於具有煩惱的眾生，愿他們從煩惱的追隨等中解脫的想法。對於所有未提及的住所和助伴，都應將這些與之結合。由於擁有這些功德，圓滿的佛陀在《經莊嚴論》中受到讚頌，並且在《攝大乘論》中也有記載：『對眾生慈愛，具有相遇和分離的意念，具有不離快樂的意念，向您致敬，您具有利益和快樂的意念。』 解脫等三類補特伽羅是：『無色』，指三界，『有依』，指其餘由人所生。雖然解釋說八解脫中的前兩個，不凈觀禪定有兩個，存在於第二禪定中，但在這裡，第一個被說成是神通的形態。 目的或詞源是爲了從無法化現和轉變的障礙中解脫。住所是第四禪定，註釋中也說依賴於無色界的等持。有色的意義是『觀看者』，因為對『我』建立了色相的認知。 觀看色的意義是：以顯現的自性之色為目標進行觀察，即對所欲化現的美麗或醜陋等顏色進行意願的真實本質。第二個解脫中，認知內在無色的意義是『觀看者』，因為對自身建立了四蘊的認知。註釋中也說依賴於無色界的等持，上師們不會顯現已獲得的無色界之心。

【English Translation】 Loving-kindness is: depending on any basis of meditation, with a mind characterized by equanimity of object and feeling, may it meet with happiness. Its essence is the correct abiding of mind possessing such an object and aspect, and the mastery of calming and insight as desired, which are the companions of all qualities, the mind and mental factors together with their respective companions. Compassion is an ornament, as it is said in the sutra: 'Burning attachment falls into the power of the enemy, oppressed by suffering, obscured by darkness.' etc., for sentient beings who are attached to the pleasure of desire, whose virtuous deeds are obstructed by demons, and who are miserable in hell and other realms, and who single-mindedly commit evil, etc., who possess suffering and the cause of suffering, the thought of wishing them to be free from these sufferings. Joy is: for sentient beings who possess happiness, the thought of wishing them not to be separated from happiness. Equanimity is: for sentient beings who possess afflictions, the thought of wishing them to be liberated from following afflictions, etc. For all the abodes and companions not mentioned, these should be combined with them. Because of possessing these qualities, the perfectly enlightened Buddha is praised in the Ornament of the Sutras, and it is also recorded in the Compendium of Vehicles: 'Loving to sentient beings, possessing the intention of meeting and separating, possessing the intention of not being separated from happiness, I prostrate to you, who possess the intention of benefit and happiness.' The individuals of the three types of liberation, etc., are: 'Formless,' referring to the three realms, 'with support,' referring to the remainder born from humans. Although it is explained that the first two of the eight liberations, the two meditations on ugliness, exist in the second meditation, here, the first is said to be like the form of miraculous power. The purpose or etymology is to be liberated from the obscurations that cannot be transformed or changed. The abode is the fourth meditation, and the commentary also says that it relies on the absorption of the formless realm. The meaning of 'with form' is 'the viewer,' because the perception of form is established for the self. The meaning of 'viewing form' is: observing the forms that are the nature of appearing objects, that is, the true essence of desiring to transform whatever colors, such as beautiful or ugly, one wishes. In the second liberation, the meaning of perceiving inner formlessness is 'the viewer,' because the perception of the four aggregates is established for oneself. The commentary also says that it relies on the absorption of the formless realm, and the lamas do not manifest the mind of the formless realm that has been attained.

---

རང་ལ་གཟུགས་མེད་དུ་འདུ་ཤེས་དགོས་པས་དང་། སྣང་བའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་དགོས་པས་སོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །ལྷག་མ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། གསུམ་པ་མཐའ་ན་དེ་མ་ཆགས། །ཞེས་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ན་གཉིས་པའི་ས་པའི་ཁ་དོག་གི་འདོད་ཆགས་མེད་པས་དང་བདེ་བའི་སྙིང་པོས་བསྐྱོད་པའི་ཕྱིར་རྣམ་ཐར་མ་བཞག་པར་འཆད་ཀྱང་། འདིར་གནས་ནི་བཞི་པ་ཉིད་དེ་དགོས་ཆེད་ནི་སྙིང་དུ་སྡུག་མི་སྡུག་སྤྲུལ་པ་ལ་སྤྲུལ་པར་སྩོལ་བའི་རྗེས་ཆགས་དང་སྤྲུལ་པ་ལ་མི་མཐུན་པ་ལེ་ལོའི་ཀུན་ནས་ཞེས་ཏེ། 1-855 རང་གིས་སྤྲུལ་པའི་སྡུག་མི་སྡུག་གི་གཟུགས་རྣམས་ལ་དམིགས་ནས་རྣམ་པ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པའི་འདུ་ཤེས་འདི་ནི་འདི་བས་སྡུག་པ་ལ་ལྟོས་ན་མི་སྡུག་པ་དང་། མི་སྡུག་པ་ལ་ལྟོས་ན་ སྡུག་པར་འགྱུར་གྱི། མ་ལྟོས་པར་ནི་མིན་ཏེ་མཉམ་པོ་མཐོང་ན་སྡུག་མི་སྡུག་གི་བློ་མི་འབྱུང་བས་སོ་སྙམ་པ་དང་། དེའི་རྒྱུ་ལས་ཕན་ཚུན་སྡུག་པ་ལའང་མི་སྡུག་པ་དང་དེ་ལའང་ སྡུག་པ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་ཞིང་སྡུག་པར་གྲགས་པའང་དཔགས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ་སྐྲ་དང་སྤུ་དང་སེན་མོ་དང་སོ་དང་གློག་པ་དང་དྲི་མ་དང་པགས་པ་དང་ཤ་དང་རུས་པ་དང་རྒྱུས་ པ་དང་རྩ་དང་མཁལ་མ་དང་སྙིང་དང་མཆིན་པ་དང་གློ་བ་དང་རྒྱུ་མ་དང་གཉེ་མ་དང་། ཕོ་བ་དང་སུལ་མང་དང་ལོང་ཀ་དང་མཆེར་པ་དང་ཕྱི་ས་དང་། མཆིལ་མ་དང་རྔུལ་ དང་སྣབས་དང་། ངར་སྣབས་དང་ཞག་དང་ཆུ་སེར་དང་རྐང་མར་དང་ཚིལ་དང་མཁྲིས་པ་དང་བད་ཀན་དང་རྣག་དང་ཁྲག་དང་། ཀླད་པ་དང་ཀླད་རྒྱས་དང་གཅི་བ་སྟེ་མི་གཙང་བའི་རྫས་སུམ་ བཅུ་རྩ་དྲུག་གི་ནང་དུ་འདུས་པས་སྙམ་པ་དང་དེ་ལྟར་གཟུགས་ཀུན་ཕན་ཚུན་བསྲེས་ནས་སྡུག་པར་རོ་གཅིག་པའི་འདུ་ཤེས་ཐོབ་པ་སྟེ། མདོར། སྡུག་པའོ་ཞེས་མོས་པར་འགྱུར་བ་གསུམ་པའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། ། 1-856 གཟུགས་མེད་པའི་རྣམ་ཐར་ལྔ་ལས་དང་པོ་བཞི་ནི། །གཟུགས་མེད་མཉམ་བཞག་དགེ་རྣམས་སོ། །ཞེས་པ་སྟེ་ཐར་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་སོགས་ ཀྱི་དག་པ་པའོ། །འདི་བཞིའི་གནས་ནི་རང་རང་གི་དངོས་གཞི་དག་པ་སྟེ་དམིགས་རྣམ་ནི་བཤད་ཟིན་ཅིང་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འགྱུར་བ་ལ་ནི་གནས་པ་ཡང་དག་པར་འབྱོར་པ་དགོས་ སོ། །དགོས་ཆེད་དང་རྣམ་ཐར་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཞི་བའི་རྣམ་ཐར་གཟུགས་ལས་འདས་པའི་གཟུགས་མེད་ལ་ཆགས་ཤིང་རོ་མྱང་བ་ལས་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་སྒོམ་པའོ། །འགོག་པའི་རྣམ་ཐར་ལ་འདུ་ ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་མི་ཤེས་ཤིང་མི་ནུས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཐར་པའི་ཆེད་དུ་སྲིད་རྩེའི་རྣམ་ཐར་ལ་བརྟེན་ཏེ་དེ་ལ་གནས་པ་ལས་འདས་པ་དེ་ཐོབ་ཅིང་དོར་ནས་ལམ་ཟག་མེད་ ཀྱིས་གནས་གྱུར་པས་མཆོག་ཏུ་ཞི་བ་དང་ཉོན་ཡིད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཐར་པ་དང་མཐུན་པ་སྟེ་དེ་ལ་གནས་པ་ཡང

【現代漢語翻譯】 世尊說，這是因為需要觀想自身無形，並且需要觀察顯現的色相。其餘部分與之前相同。第三種是： 『第三究竟不貪著』，意思是說，在第三禪中，因為沒有對第二禪的喜樂之色的貪著，並且被安樂的本質所推動，所以雖然解釋為沒有留下解脫，但此處的處所實際上是第四禪。原因是對於可愛與不可愛的變化之身，施與變化之身，以及對於變化之身的不和諧和懈怠等等。 對於自己所變化出的可愛與不可愛的形體，以相互比較的方式來觀想，這種想法是，相對於可愛之物來說，它就是不可愛的；相對於不可愛之物來說，它就是可愛的。如果不進行比較，就不會產生可愛與不可愛的想法，因為如果看到的是平等的狀態，就不會產生可愛與不可愛的念頭。並且，由於這個原因，對於可愛之物也會產生不可愛的感覺，反之亦然，可愛之名也只是推測而已。例如，頭髮、體毛、指甲、牙齒、污垢、面板、肌肉、骨骼、肌腱、血管、腎臟、心臟、肝臟、肺、腸、脾、胃、糞便、痰、汗、鼻涕、膿、脂肪、膽汁、痰、膿、血、腦髓、腦漿、尿液，總共三十六種不凈之物聚集在一起。這樣觀想，所有的形體都混合在一起，產生一種令人厭惡的感覺。簡而言之，世尊開示說，『要生起厭惡之想』，這就是第三種。 五種無色解脫中的前四種是：『無色等持諸善法』，意思是說，與解脫相順的是與無漏相順的聖者聲聞等人的清凈之法。這四種的處所是各自的本體清凈之處，所緣和行相已經說過，要成為具有特殊功德的處所，需要獲得正確的住處。作為目的和解脫的原因是，爲了從對寂靜解脫、超越色相的無色之物的執著和品嚐中解脫而進行禪修。爲了從無法止息和不能止息的障礙中解脫，而依賴於有頂天的解脫，並安住於此，從而獲得並捨棄超越之境，通過無漏道轉變處所，從而達到最極寂靜和不生煩惱，因此與解脫相順，安住於此。

【English Translation】 The Blessed One said that it is because one needs to perceive oneself as formless and because one needs to observe the forms of appearance. The rest is the same as before. The third is: 'The third ultimately does not cling,' meaning that in the third dhyana, because there is no clinging to the color of joy in the second dhyana, and because it is driven by the essence of bliss, although it is explained as not leaving liberation, the place here is actually the fourth dhyana. The reason is for the beloved and unlovable transformation bodies, giving transformation bodies, and for the disharmony and laziness of the transformation bodies, etc. For the lovable and unlovable forms that one has transformed, one contemplates in a mutually comparative way, thinking that this is unlovable in relation to the lovable, and lovable in relation to the unlovable. If there is no comparison, the thought of lovable and unlovable will not arise, because if one sees equality, the mind of lovable and unlovable will not arise. And because of this reason, one will also have an unlovable feeling for the lovable, and vice versa, and the name of lovable is only a speculation. For example, hair, body hair, nails, teeth, dirt, skin, muscles, bones, tendons, blood vessels, kidneys, heart, liver, lungs, intestines, spleen, stomach, feces, phlegm, sweat, snot, pus, fat, bile, phlegm, pus, blood, brain, brain marrow, urine, a total of thirty-six impure substances gathered together. Contemplating in this way, all forms are mixed together, producing a disgusting feeling. In short, the Blessed One taught, 'One should generate the thought of disgust,' this is the third. The first four of the five formless liberations are: 'Formless samadhi all virtuous dharmas,' meaning that what is in accordance with liberation is the pure dharma of the noble shravakas and others who are in accordance with the unpolluted. The place of these four is the purity of their respective entities, the object and aspect have been spoken of, and to become a place with special qualities, one needs to obtain the correct abode. The reason for establishing the purpose and liberation is to meditate for the sake of liberation from attachment to and tasting of the formless, which is beyond form in the liberation of peace. In order to liberate from the obscurations that cannot be stopped and cannot be stopped, one relies on the liberation of the peak of existence, and abiding in it, one obtains and abandons the transcendent state, and transforms the place through the unpolluted path, thereby reaching the most peaceful and non-arising of afflictions, therefore it is in accordance with liberation, abiding in it.

---

་དག་པར་འབྱོར་བའི་ཤེས་རིག་འགོག་པའོ། །རིག་པ་མེད་པས་དམིགས་རྣམ་ དང་གྲོགས་མེད་དོ། །འཕགས་པ་རྣམས་འདི་བརྒྱད་ཀྱིས་གནས་པས་ན་འདི་རྣམས་འཕགས་པ་གནས་པའི་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ཅེས་བརྗོད་དོ། དེ་ཡང་གསུམ་པ་དང་བརྒྱད་པ་མཆོག་ཡིན་པས་མང་དུ་གནས་ཏེ་དེས་ན་དེ་གཉིས་ལ་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་གནས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 1-857 མཆོག་ཡིན་པ་ནི་རིམ་པ་ལྟར་གཟུགས་ཅན་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྣམ་ཐར་ལ་སྒྲིབ་པ་ཀུན་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་དེ་གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་ཐར་གྱིས་བརྩམས་པའི་གནས་གྱུར་རྫོགས་པར་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཟིལ་གནོན་བརྒྱད་ལ་གསུམ་ལས་རྣམ་ཐར་གང་ལས་འབྱུང་བ་ནི་མདོར། །ནང་གཟུགས་སུ་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱིའི་གཟུགས་ཆུང་ངུ་ཁ་དོག་མཛེས་པ་དང་ཁ་དོག་མི་སྡུག་པ་དང་ངན་པ་དང་བཟང་ པོ་རྣམས་ལ་ལྟ་སྟེ། གཟུགས་དེ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཤེས། ཤེས་ནས་ལྟ་སྟེ་དེ་ལྟར་འདུ་ཤེས་པར་གྱུར་པ་འདི་ནི་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་པོའོ། །དེ་ལྟར་ཆེན་པོ་སྦྱར་བ་ནི་ གཉིས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་རྣམ་ཐར་དང་པོ་ལས་འབྱུང་ངོ་། །ནང་གཟུགས་མེད་དུ་འདུ་ཤེས་པས་དེ་ལྟར་ལྟ་བ་གཉིས་ནི་རྣམ་ཐར་གཉིས་པ་ལས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ན་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཅེས་སོ། ། ནང་གཟུགས་མེད་དུ་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱིའི་གཟུགས་སྔོན་པོ་ཁ་དོག་སྔོན་པོ། །སྔོན་པོ་ལྟ་བུར་སྟོན་པ། །འོད་སྔོན་པོར་འབྱུང་བ་རྣམས་ལ་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཟར་མའི་མེ་ཏོག་གམ་ཡུལ་བཱ་རཱ་ ཎ་སིའི་རས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྔོན་པོ་སོགས་དེ་བཞིན་དུ་ནང་གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱིའི་སྔོན་པོ་སོགས་ལ་ལྟ་ཞིང་ཟིལ་མནན་ནས་ཤེས་མཐོང་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་སེར་པོ་ལ་དོང་ཀའི་མེ་ཏོག་དང་། 1-858 དམར་པོ་ལ་བན་དྷུ་ཛཱི་ཀའི་མེ་ཏོག་དང་། དཀར་པོ་ལ་སྐར་མ་པ་ཝ་སངས་དང་། གསུམ་ཀ་ལའང་རས་སྦྱར་ཏེ་དེ་ལྟ་བུར་འདུ་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་འདི་ནི་ཟིལ་གནོན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ བརྒྱད་པའོ་ཞེས་པའི་བར་བཞི་ནི་སྡུག་པའི་རྣམ་ཐར་གཅིག་གིས་འགྲུབ་བོ། །གཉིས་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ནི་རྣམ་ཐར་ལས་ཟིལ་གནོན་འབྱིན་ན་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། རྣམ་པར་ཐར་པ་ ཞེས་ཏེ་ཆུང་ངུ་སོགས་ཇི་ལྟར་སྤྲུལ་པར་འདོད་པས་མོས་པར་བྱེད་དོ། །ཟིལ་གནོན་རྣམས་ཀྱིས་ནི་མི་སྣང་བར་བྱེད་པ་དང་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་སྤྲུལ་སྒྱུར་ལ་དབང་བྱེད་ཅེས་སོ། །མདོའི་དོན་བཤད་ པ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་རྣམས་གཟུགས་ཆུང་ངུ་དང་ཁང་བ་དང་རི་སོགས་ཆེན་པོ་སྟེ་ཁ་དོག་བཟང་བ་དང་ངན་པ་ནི་ཁ་དོག་སྡུག་མི་སྡུག་གོ །མིའི་རྣམས་ནི་ངན་པ་དང་ལྷའི་རྣམས་ ནི་བཟང་བའོ། །ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ནི་དབང་བསྒྱུར་ནས་སོ། །ཤེས་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་ལམ་གྱིས་སོ། །མཐོང་ནི་ལྷག་མཐོང་གིས་སོ། །དེ་ལྟ་བུར་འདུ་ཤེས་པ་ནི་ཟི

【現代漢語翻譯】 能獲得正見的智慧會被阻礙。因為沒有智慧，所以沒有目標和朋友。聖者們通過這八種解脫而安住，因此這八種被稱為聖者安住的八種解脫。其中第三種和第八種最為殊勝，因此經常安住於此，所以說這兩種是身體力行而圓滿安住的。 殊勝的原因是，按照次第，對於有色和無色的解脫，能斷除一切障礙，並且這兩種解脫能圓滿顯現由解脫所造就的安住轉變。 關於八勝處，從三種解脫中產生哪種解脫呢？簡而言之：『內心觀想有色，外觀看小的、顏色美麗的、顏色醜陋的、惡劣的和美好的事物。勝伏這些色，了知。了知后觀看，像這樣觀想，這是第一勝處。』像這樣加上大的，是第二勝處，這兩種是從第一解脫中產生的。內心觀想無色，像這樣觀看兩種，是從第二解脫中產生的。像這樣稱為勝伏。 內心觀想無色，外觀看青色，顏色青色，顯現為青色，發出青色光芒的事物。例如，像亞麻花或瓦拉納西地區完美青色的布匹等。同樣，內心觀想無色，外觀看青色等，勝伏並了知，見到。同樣，對於黃色，像棟嘎花； 對於紅色，像班度扎卡的鮮花；對於白色，像星星帕瓦桑。三種都與布匹結合，像這樣觀想，這是第八勝處。』這之間的四種是通過一種不凈的解脫來實現的。 如果問這兩種的區別是什麼，從解脫中產生勝處有什麼區別呢？解脫是指，想要變現小等事物時，就隨心所欲地進行。而勝處則能使事物隱形，並能隨意變現和轉化。』 經文的意義解釋如下：眾生的事物，小到微小的事物，大到房屋和山等，顏色好的是美麗的，顏色不好的是醜陋的。人類的事物是惡劣的，天人的事物是美好的。勝伏是指控制。了知是通過止觀的道路。見到是通過勝觀。像這樣觀想就是勝處。

【English Translation】 The wisdom that attains purity is obstructed. Because of the lack of wisdom, there are no aims and no friends. Noble ones abide by these eight liberations, therefore these are called the eight aspects of the noble ones' abiding. Among them, the third and eighth are the most excellent, therefore they often abide in them, so it is said that these two are realized and perfected through physical action. The reason for being excellent is that, in order, for the liberation of form and formlessness, all obscurations are abandoned, and these two liberations fully manifest the abiding transformation created by liberation. Regarding the eight victories, from which of the three liberations does each victory arise? In short: 'Perceiving form internally, one looks at external forms that are small, beautifully colored, ugly colored, bad, and good. One overpowers these forms and knows them. Having known them, one looks at them, and thus perceiving them, this is the first victory. Similarly, adding the great, is the second victory, and these two arise from the first liberation. Perceiving no form internally, looking at the two in this way arises from the second liberation. Thus it is called victory.' Perceiving no form internally, one looks at external blue forms, blue in color, appearing blue, emitting blue light. For example, like flax flowers or perfectly blue cloths from the Varanasi region, etc. Similarly, perceiving no form internally, one looks at external blue forms, etc., overpowering and knowing, seeing. Similarly, for yellow, like Dongka flowers; For red, like Bandhujika flowers; for white, like the star Pawa Sang. All three are combined with cloth, and perceiving them in this way, this is the eighth victory.' The four in between are accomplished through one impure liberation. If one asks what the difference is between these two, what is the difference between producing victory from liberation? Liberation means that when one wants to transform into small things, etc., one does so as one pleases. But the victories can make things invisible and have power to transform and change as one desires.' The meaning of the sutra is explained as follows: The things of sentient beings, small to tiny things, large to houses and mountains, etc., good colors are beautiful, and bad colors are ugly. The things of humans are bad, and the things of gods are good. Overpowering means controlling. Knowing is through the path of calm abiding. Seeing is through higher seeing. Perceiving in this way is victory.

---

ལ་གྱིས་མནན་པ་ལ་དེར་དང་ མ་མནན་པ་ལའང་དེར་འདུ་ཤེས་པས་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པའོ། །སྔོན་པོ་སོགས་བཞི་ནི་མདོར་བསྟན་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་སྦྱར་བ་ལས་བྱུང་བ་དང་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་འོད་འབྱུང་བས་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-859 དཔེའང་མེ་ཏོག་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དང་རས་སྦྱར་བ་ལས་བྱུང་བའི་འོ། །དཔེའི་འང་སྔོན་པོ་སོགས་ཚིག་བཞི་རིམ་པ་ལྟར་དཔེ་གཉིས་ཀའི་དབང་དུ་བྱས་པ་དང་མེ་ཏོག་གི་དང་རས་ཀྱི་དང་ གཉིས་ཀ་ལ་འོད་གསལ་བ་ཡོད་པས་ཏེ་སེར་པོ་སོགས་ལའང་སྦྱར་རོ། །སྒོམ་ཚུལ་སོགས་ལྷག་མ་གཟུགས་སུ་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱིའི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ཞེས་སོགས་ནི་རྣམ་ཐར་བཞིན་ནོ། །འདིའི་གནས་བསམ་གཏན་ བཞི་པ་དང་དམིགས་པ། དང་པོ་འདོད་གཏོགས་སྣང་ཡུལ་ཅན། །ཞེས་འཆད་ཀྱང་རང་བཞིན་གྱི་གཟུགས་དང་རྣམ་པ་ཆུང་ངུ་དང་སྔོན་པོ་སོགས་སུ་ལྟ་བའོ། །ཟད་པར་ལ་གཉིས་ལས་དངོས་ནི། ཟད་པར་ བཅུ་འོ་བརྒྱད་མ་ཆགས། །བསམ་གཏན་མཐའ་ན་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། །འདོད་པའོ་གཉིས་ནི་གཟུགས་མེད་དག །སྤྱོད་ཡུལ་རང་གི་ཕུང་པོ་བཞི། །ཞེས་བཤད་ཅིང་། འདིར་ནི་ཟིལ་གནོན་གྱིས་དམིགས་པ་ལ་དབང་སྒྱུར་ནས་ ཟད་པར་ཏེ་ཀུན་ཏུ་རྒྱས་པར་བྱེད་མཐའ་ཡས་པར་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་འབྱོར་པ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ངོ་བོ་བཅུ་སྟེ་ཟད་པར་ས་ཆུ་མེ་རླུང་དང་སྔོ་སེར་དམར་དཀར་དང་ནམ་མཁའ་དང་ རྣམ་ཤེས་སོ། །བྱེད་ལས་ནི་སས་ཆུ་སོགས་སར་སྤྲུལ་ཏེ་མི་འབྱིང་བ་འགྲོ་བ་དང་། ཆུས་ས་སོགས་ཆུར་སྤྲུལ་པ་དང་། མེས་དུ་བར་འཐུལ་ཞིང་མེའི་ཆར་འབེབས་པ་དང་། རླུང་གིས་རླུང་ལྟར་མགྱོགས་པ་དང་རླུང་སྤྲོ་བ་སོགས་བྱེད་དོ། ། 1-860 སྔོན་པོས་གང་འདོད་བཻཌཱུཪྻ་སོགས་སྔོན་པོར་སྒྱུར་བ་དང་མུན་པ་སོགས་བྱེད་དོ། །སེར་པོས་གསེར་སོགས་སུ་བྱེད་ལ། དམར་པོས་མུ་ཏིག་དམར་པོ་སོགས་སུ་སྒྱུར་ཏེ། དཀར་པོས་དཀར་པོར་སྒྱུར་ཞིང་། ནམ་ མཁས་གང་འདོད་པ་ནམ་མཁར་སྒྱུར་རོ། །རྣམ་ཤེས་དག་པས་ནི་ཉོན་མོངས་མེད་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་དང་། སྨོན་ལམ་ཤེས་པ་སོགས་སྒྲུབ་བོ། །དེ་བཅུ་རྒྱས་པར་ནི་ཉི་ཁྲི་ སྣང་བར་བལྟའོ། །དེའི་ཁྱད་ཆོས་དཔྱད་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་རྣམ་ཐར་དང་ཟིལ་གནོན་ལ་འབྱུང་བ་བཞི་མི་བཞག་པར་ས་སོགས་ལ་ཟད་པར་གདགས་ཤེ་ན། གནས་འབྱུང་བ་དང་བཅས་པའི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ ལ་ཁྱབ་པ་སྟེ་འབྱུང་བ་མེད་ན་འབྲས་བུའི་གཟུགས་སྔོན་པོ་སོགས་ཀྱིས་ཁྱབ་པར་བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། །ལྷག་མ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཟད་པར་གཉིས་ནི་རྣམ་ཐར་བཞིན་ཏེ་ཇི་ལྟར་མཐུན་པ་འདིས་ རྒྱས་པར་བྱེད་པའོ། །དེ་ལ་སྤྲུལ་པའི་ལས་སོགས་རྣམ་ཐར་གྱིས་རྩོམ་ལ་ཟིལ་གནོན་གྱིས་སྦྱོང་ཞིང་ཟད་པར་རྣམས་ཀྱིས་ནི་འགྲུབ་པར་བྱེད་ཅིང་སྤྲོ་སྟེ། ཐུབ་པས་སྒྲིབ་ཀུན་ངེས་པར་གྲོལ། །འཇིག་རྟེན་ ཐམས་ཅད་ཟ

【現代漢語翻譯】 對於被煩惱壓迫和未被壓迫的情況，都認識到這一點，就不會有傲慢。青色等四種顏色，是與簡要說明同時產生，並與結合而產生的，因為這兩種情況都會發出光芒而變得清晰。 例如，花朵是與（簡要說明）同時產生的，並與布料結合而產生的。例如，青色等四個詞，按照順序，都適用於兩種情況，花朵和布料都具有光芒。黃色等顏色也可以這樣理解。觀修方法等剩餘部分，因為將（外在事物）視為形象，所以『觀看外在形象』等，就像解脫法一樣。這裡的處所是第四禪定，所緣是：『首先是欲界，具有顯現的對境。』雖然這樣解釋，但實際上是觀看自性之色、微小之相以及青色等顏色。關於遍處，有兩種，實際的是：『十種遍處，八種不退轉，禪定之邊是行境，欲界和二者是無色界，行境是各自的四蘊。』這裡說的是，通過勝伏，控制所緣，然後遍滿，即完全擴充套件，無邊無際地擴充套件，這就是成就。其體性是十種，即地、水、火、風，以及青、黃、紅、白，還有虛空和識。作用是，地將水等轉化為地，使其不沉沒，可以行走；水將地等轉化為水；火冒出煙霧，降下火雨；風像風一樣迅速，帶來歡樂等。青色可以將任何想要的東西變成青色，比如青金石等，也可以製造黑暗等。黃色可以變成黃金等。紅色可以變成紅色珍珠等。白色可以變成白色。虛空可以將任何想要的東西變成虛空。清凈的識可以消除煩惱，分別正確地認識，成就願望等。這十種的擴充套件，可以觀看兩萬頌。研究其特點是，為什麼在解脫法和勝伏中不設立四大，而要在地等上設立遍處呢？因為處所是與四大一起產生的果的形象，如果缺少四大，就無法用青色等顏色來遍滿果的形象。剩餘的兩種無色界的遍處，就像解脫法一樣，通過這種相似性來擴充套件。因此，變化的業等由解脫法開始，由勝伏來凈化，由遍處來成就和擴充套件，因此，勝者必定能從一切障礙中解脫。一切世間... 對於被煩惱壓迫和未被壓迫的情況，都認識到這一點，就不會有傲慢。（藏文：ལ་གྱིས་མནན་པ་ལ་དེར་དང་མ་མནན་པ་ལའང་དེར་འདུ་ཤེས་པས་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པའོ།），青色等四種顏色，是與簡要說明同時產生，並與結合而產生的，因為這兩種情況都會發出光芒而變得清晰。 例如，花朵是與（簡要說明）同時產生的，並與布料結合而產生的。例如，青色等四個詞，按照順序，都適用於兩種情況，花朵和布料都具有光芒。黃色等顏色也可以這樣理解。觀修方法等剩餘部分，因為將（外在事物）視為形象，所以『觀看外在形象』等，就像解脫法一樣。這裡的處所是第四禪定，所緣是：『首先是欲界，具有顯現的對境。』雖然這樣解釋，但實際上是觀看自性之色、微小之相以及青色等顏色。關於遍處，有兩種，實際的是：『十種遍處，八種不退轉，禪定之邊是行境，欲界和二者是無色界，行境是各自的四蘊。』這裡說的是，通過勝伏，控制所緣，然後遍滿，即完全擴充套件，無邊無際地擴充套件，這就是成就。其體性是十種，即地、水、火、風，以及青、黃、紅、白，還有虛空和識。作用是，地將水等轉化為地，使其不沉沒，可以行走；水將地等轉化為水；火冒出煙霧，降下火雨；風像風一樣迅速，帶來歡樂等。青色可以將任何想要的東西變成青色，比如青金石等，也可以製造黑暗等。黃色可以變成黃金等。紅色可以變成紅色珍珠等。白色可以變成白色。虛空可以將任何想要的東西變成虛空。清凈的識可以消除煩惱，分別正確地認識，成就願望等。這十種的擴充套件，可以觀看兩萬頌。研究其特點是，為什麼在解脫法和勝伏中不設立四大，而要在地等上設立遍處呢？因為處所是與四大一起產生的果的形象，如果缺少四大，就無法用青色等顏色來遍滿果的形象。剩餘的兩種無色界的遍處，就像解脫法一樣，通過這種相似性來擴充套件。因此，變化的業等由解脫法開始，由勝伏來凈化，由遍處來成就和擴充套件，因此，勝者必定能從一切障礙中解脫。一切世間...

【English Translation】 Recognizing that there is no pride in being oppressed by afflictions or not being oppressed by them. The four colors, blue, etc., arise simultaneously with the brief explanation and from being combined, because both situations emit light and become clear. For example, flowers arise simultaneously with (the brief explanation) and from being combined with cloth. For example, the four words blue, etc., apply to both situations in order, and both flowers and cloth have light. Yellow and other colors can also be understood in this way. The remaining parts, such as the method of meditation, are because (external things) are regarded as images, so 'viewing external images' etc., is like the liberation method. The place here is the fourth dhyana (meditative absorption), and the object is: 'First is the desire realm, having manifest objects.' Although this is explained, it is actually viewing the color of self-nature, subtle appearances, and colors such as blue. Regarding the all-pervading, there are two types, the actual one is: 'Ten all-pervading, eight non-regression, the edge of dhyana is the realm of activity, the desire realm and the two are the formless realm, the realm of activity is each's four aggregates.' Here it is said that by overcoming, controlling the object, and then pervading, that is, fully expanding, infinitely expanding, this is accomplishment. Its essence is ten types, namely earth, water, fire, wind, and blue, yellow, red, white, as well as space and consciousness. The function is that earth transforms water, etc., into earth, making it not sink and able to walk; water transforms earth, etc., into water; fire emits smoke and rains fire; wind is as fast as the wind and brings joy, etc. Blue can transform anything you want into blue, such as lapis lazuli, etc., and can also create darkness, etc. Yellow can become gold, etc. Red can become red pearls, etc. White can become white. Space can transform anything you want into space. Pure consciousness can eliminate afflictions, separately and correctly recognize, and accomplish wishes, etc. The expansion of these ten can be viewed in twenty thousand verses. Studying its characteristics is why the four elements are not established in the liberation method and overcoming, but the all-pervading is established on earth, etc.? Because the place is the image of the fruit produced together with the four elements, if the four elements are lacking, the image of the fruit cannot be pervaded by colors such as blue. The remaining two all-pervading of the formless realm are like the liberation method, expanding through this similarity. Therefore, the karma of transformation, etc., begins with the liberation method, is purified by overcoming, and is accomplished and expanded by the all-pervading, therefore, the Victorious One will surely be liberated from all obstacles. All the worlds... Recognizing that there is no pride in being oppressed by afflictions or not being oppressed by them. (Tibetan: ལ་གྱིས་མནན་པ་ལ་དེར་དང་མ་མནན་པ་ལའང་དེར་འདུ་ཤེས་པས་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པའོ།), The four colors, blue, etc., arise simultaneously with the brief explanation and from being combined, because both situations emit light and become clear. For example, flowers arise simultaneously with (the brief explanation) and from being combined with cloth. For example, the four words blue, etc., apply to both situations in order, and both flowers and cloth have light. Yellow and other colors can also be understood in this way. The remaining parts, such as the method of meditation, are because (external things) are regarded as images, so 'viewing external images' etc., is like the liberation method. The place here is the fourth dhyana (meditative absorption), and the object is: 'First is the desire realm, having manifest objects.' Although this is explained, it is actually viewing the color of self-nature, subtle appearances, and colors such as blue. Regarding the all-pervading, there are two types, the actual one is: 'Ten all-pervading, eight non-regression, the edge of dhyana is the realm of activity, the desire realm and the two are the formless realm, the realm of activity is each's four aggregates.' Here it is said that by overcoming, controlling the object, and then pervading, that is, fully expanding, infinitely expanding, this is accomplishment. Its essence is ten types, namely earth, water, fire, wind, and blue, yellow, red, white, as well as space and consciousness. The function is that earth transforms water, etc., into earth, making it not sink and able to walk; water transforms earth, etc., into water; fire emits smoke and rains fire; wind is as fast as the wind and brings joy, etc. Blue can transform anything you want into blue, such as lapis lazuli, etc., and can also create darkness, etc. Yellow can become gold, etc. Red can become red pearls, etc. White can become white. Space can transform anything you want into space. Pure consciousness can eliminate afflictions, separately and correctly recognize, and accomplish wishes, etc. The expansion of these ten can be viewed in twenty thousand verses. Studying its characteristics is why the four elements are not established in the liberation method and overcoming, but the all-pervading is established on earth, etc.? Because the place is the image of the fruit produced together with the four elements, if the four elements are lacking, the image of the fruit cannot be pervaded by colors such as blue. The remaining two all-pervading of the formless realm are like the liberation method, expanding through this similarity. Therefore, the karma of transformation, etc., begins with the liberation method, is purified by overcoming, and is accomplished and expanded by the all-pervading, therefore, the Victorious One will surely be liberated from all obstacles. All the worlds...

---

ིལ་གྱིས་གནོན། །ཁྱོད་ཀྱིས་མཁྱེན་པས་ཤེས་བྱ་ཁྱབ། །ཐུགས་གྲོལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཉན་རང་གི་རང་རང་གི་སྒྲིབ་པ་སྔར་སྨོས་པ་ལས་ཐར་པ་ཙམ་དང་རང་གི་དམིགས་པ་རང་བཞིན་པ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་དང་ཉི་ཚེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཙམ་ལས་ཆེས་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ། ། 1-861 ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་ནི་གཞན་གྱི་ཉོན་མོངས་ལ་དམིགས་ཏེ་རྣམ་པ་དེ་འབྱུང་བ་རྗེས་སུ་སྲུང་བ་བདག་མཐོང་བའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་བདག་ལ་དམིགས་ནས་ཉོན་མོངས་སྐྱེ་མི་སྐྱེ་བསམ་ཤེས་ཀྱིས་ བལྟས་ནས་དེའི་གམ་དུ་མི་འགྲོ་བའམ་འགྲོའང་ཉོན་མོངས་མི་འབྱུང་བར་མཛད་པ་སྟེ། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ཉོན་མོངས་མ་ལུས་ཐམས་ཅད་འདུལ། །ཉོན་མོངས་འཇོམས་མཛད་ཉོན་མོངས་ལ། །ཐུགས་རྗེར་ བཅས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་དང་། དེའི་ཁྱད་པར་ཡང་ཡུམ་གྱི་རྒྱན་དུ། ཉན་ཐོས་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ལྟ། །མི་ཡི་ཉོན་མོངས་ཡོངས་སྤོང་ཉིད། །གྲོང་སོགས་སུ་དེའི་ཉོན་མོངས་རྣམས། །རྒྱུན་གཅོད་རྒྱལ་བའི་ ཉོན་མོངས་མེད། །ཅེས་པ་སོར་མོའི་ཕྲེང་བའི་ལྟ་བུའོ། །དེའང་སྐྱེ་བོ་གདུལ་བའི་དུས་ལ་བབ་པ་ལ་ལྟོས་ཏེ་ཐེག་བསྡུས་སུ། བསྒྲིབས་ཤིང་རྒྱུ་དང་མི་ལྡན་ལ། ལས་བྱེད་པ་དང་རྣམ་སྨིན་མྱོང་ ཟེར་།ངེས་པ་གཉིས་དང་ལྡན་པ་ཡི། །སེམས་ཅན་ཁམས་ལ་ཀུན་ཏུ་ཡང་། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མངའ་དབང་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བས་སོ། །བསམས་ནས་ཤེས་པ་ནི་དམིགས་པ་དུས་གསུམ་པ་སོགས་གང་ཤེས་པར་ འདོད་པ་འདི་རྣམས་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་བསམས་ནས་བསམ་གཏན་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཤིང་ལངས་པས་ཤེས་བྱ་དེ་ཤེས་པ་སྟེ། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་ཆགས་མི་མངའ། །ཐོགས་པ་མི་མངའ་རྟག་པར་ནི། །མཉམ་པར་བཞག་ཅིང་འདྲི་ཀུན་གྱི། ། 1-862 ལན་ལྡོན་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་ཏེ། ཉན་རང་གི་ནི་བཤད་པ་ལྟར་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །དེས་ན་བསམས་པའི་རྒྱུ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་ནི་དེ་སྐད་བརྗོད་ཅིང་དེའི་རྒྱུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ རྣམས་ཀྱང་སྨོན་ནས་ཤེས་པའོ་ཞེའོ། །སྡེ་བདུན་པ་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་སྟེ། དེའི་དང་པོ་ནི་དམིགས་པ་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་བདེ་བར་གཤེགས་པ་དང་ རྒྱལ་བ་དང་ཐུབ་པ་དང་སངས་རྒྱས་དང་དཔལ་སྟུག་སོགས་ལྟ་བུ་དང་མ་རིག་པ་དང་མི་ཤེས་པ་དང་མི་མཐོང་བ་དང་མངོན་པར་མི་རྟོགས་པ་སོགས་རྟེན་ལ་རྣམ་པ་ཐོགས་པ་མེད་ པར་མཁྱེན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དང་དོན་གཞན་སོགས་ལ་དགོངས་པ་རྟེན་པ་ལ་ཐོགས་མེད་དུ་མཁྱེན་པ་འབྱོར་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཡུལ་སྐད་སོ་སོ་ བ་ཀུམ་བྷ་དང་བུམ་པ་སོགས་དང་ཆོས་ཀྱི་ངེས་པའི་ཚིག་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་པས་ཀུན་མཁྱེན་ཞེས་སོགས་སྐད་ལ་དམིགས་ཏེ་ཐོགས་མེད་དུ་མཁྱེན་པ་འབྱོར་པ་སྟེ་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བ

【現代漢語翻譯】 『被寂靜所壓制。您以智慧遍知一切所知。向您，解脫者，致敬！』如是說，聲聞和獨覺從先前所說的各自的障礙中解脫，僅僅是壓制了各自的目標的自性，並且僅僅是遍及一時，除此之外，（與佛陀相比）相差甚遠。 無有煩惱，即是觀察他人的煩惱，並隨順產生那種狀態，那些具有我見的人觀察自己，思考煩惱是否產生，然後不接近他們，或者即使接近也不會產生煩惱。『一切眾生的，所有煩惱全部調伏。調伏煩惱者，對於煩惱，以慈悲心向您致敬！』並且，那樣的差別也在《現觀莊嚴論》中說：『聲聞無煩惱之見，是人完全捨棄煩惱。在城鎮等地，斷除他們的煩惱，勝者的煩惱不存在。』就像指鬘王（Angulimala）的例子一樣。那也是取決於調伏眾生的時機，在《攝大乘論》中說：『被遮蔽且不具足因，以及作用和異熟果報，具有二種決定的，眾生界中，諸佛也沒有自在。』如是說。思考而知，即是思考想要知道的目標，無論是過去、現在、未來，然後進入禪定，起身之後就能知道所想知道的事物。『自然成就且無有執著，無有障礙且恒常，處於等持且回答一切問題，向您致敬！』聲聞和獨覺的情況則與此相反。因此，由思考產生的智慧，是如此宣說的，並且其原因，如三摩地等，也是通過祈願而知曉。第七種，個別正知，是殊勝的智慧。其中的第一種是，目標是諸如名號的異名，如善逝（Sugata，सुगत，sugata，善逝）、勝者（Jina，जिन，jina，勝利者）、能仁（Muni，मुनि，muni，聖人）、佛陀（Buddha，बुद्ध，buddha，覺者）、吉祥怙主（Shrimat，श्रीमत्，śrīmat，吉祥的）等，以及無明、無知、不見、不現證等，對於所依，沒有執著地了知一切。第二種是，目標是諸法的自相和共相，以及其他意義等，對於所依，沒有障礙地了知一切。第三種是，對於各個地方的語言，如水瓶（kumbha，कुम्भ，kumbha，水瓶）和瓶子（bhumpa）等，以及對於法的決定性詞語，如『知一切所知，因此是全知』等，對於語言的目標，沒有障礙地了知一切，也就是四大天王...

【English Translation】 'Subdued by stillness. You pervade all knowable things with your wisdom. Homage to you, the liberated one!' Thus it is said that Shravakas and Pratyekabuddhas are liberated from their respective obscurations mentioned earlier, merely suppressing the self-nature of their respective objects, and only pervading for a limited time. Beyond that, (compared to the Buddha) the difference is vast. Without afflictions means observing the afflictions of others and following the arising of that state. Those with a view of self observe themselves, contemplating whether afflictions arise, and then do not approach them, or even if they approach, afflictions do not arise. 'All beings, all afflictions are completely subdued. Subduer of afflictions, to afflictions, with compassion, I pay homage to you!' Moreover, that difference is also stated in the Ornament of Clear Realization: 'The Shravaka's view of no afflictions, is the complete abandonment of human afflictions. In towns and so on, cutting off their afflictions, the Victor's afflictions do not exist.' Like the example of Angulimala. That also depends on the timing of taming beings. In the Compendium of the Great Vehicle, it says: 'Obscured and lacking causes, as well as function and the ripening result, possessing two certainties, in the realm of beings, the Buddhas have no power.' Thus it is said. Thinking and knowing means contemplating the object one wants to know, whether it is past, present, or future, then entering into meditative absorption, and after arising, one knows what one wanted to know. 'Naturally accomplished and without attachment, without obstruction and constant, abiding in equanimity and answering all questions, I pay homage to you!' The situation of Shravakas and Pratyekabuddhas is the opposite of this. Therefore, the wisdom arising from thought is spoken of in this way, and its causes, such as Samadhi, are also known through aspiration. The seventh, individual perfect knowledge, is excellent wisdom. The first of these is that the object is different names such as Sugata (सुगत，sugata，Well-gone), Jina (जिन，jina，Victor), Muni (मुनि，muni，Sage), Buddha (बुद्ध，buddha，Awakened One), Shrimat (श्रीमत्，śrīmat，Glorious) and so on, as well as ignorance, unknowing, not seeing, non-manifestation, etc., knowing everything without attachment to the basis. The second is that the object is the self-characteristics and general characteristics of phenomena, as well as other meanings, etc., knowing everything without obstruction to the basis. The third is that for the languages of various places, such as kumbha (कुम्भ，kumbha，water pot) and bhumpa (vase), and for the definitive words of the Dharma, such as 'knowing all knowable things, therefore being omniscient,' etc., knowing everything without obstruction to the object of language, that is, the Four Great Kings...

---

ཞི་ན་བདེན་ པ་བཞི་ལ་ཨེ་ནེ་དང་མེ་ནེ་དང་དམ་པོ་དང་ད་དམ་པོ་ཞེས་གྲགས་པར་བཤད་པ་སོགས་སོ། །སྤོབས་པའི་ནི། དམིགས་པ་ཆོས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་རྫས་ཡོད་བཏགས་ཡོད་སོགས་ལ་ཐོགས་མེད་དུ་མཁྱེན་པ་འབྱོར་བ་སྟེ། 1-863 རྟེན་དང་བརྟེན་པ་བཤད་བྱ་དང་། །གསུང་དང་མཁྱེན་པ་འཆད་བྱེད་ལ། །བློ་གྲོས་རྟག་ཐོགས་མི་མངའ་བ། །ལེགས་སྟོན་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །སྡེ་བརྒྱད་པའི་སྤྱི་དོན་ནི་བཤད་ཟིན་ཅིང་ དྲུག་གི་དང་པོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྣམ་འཕྲུལ་གྱི་ལུས་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ཅིང་མང་པོར་གྱུར་པ་སོགས་ལ་དམིགས་ཏེ་རྣམ་པ་དེ་རིག་ཅིང་སྣང་བས་ངོ་བོ་ཡང་དག་ཅེས་སོ། །ལྷའི་རྣ་བ་ ནི་བསམ་གཏན་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་ཏེ་སྒྲ་སྣ་ཚོགས་ནི་མིའི་དང་། ལྷའི་དང་། རྣ་བར་ཤུབ་པ་སོགས་སོ། །འདིར་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ནི་ལྷའི་རྣ་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལྷའི་རྣ་བར་ བརྗོད་དོ་ཞེའོ། །གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ནི་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་སོགས་སོ། །སྔོན་གྱི་མཐའི་སྤྱོད་པ་ནི་འདས་པའི་ཚེ་རབས་བརྒྱུད་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་མི་དང་རིགས་དང་རུས་འདི་ཞེས་བྱ་ ཞེས་སོགས་སོ། །འཆི་འཕོ་བའང་ཡིན་ལ་སྐྱེ་བའང་ཡིན་པ་བར་དོའི་སྲིད་པ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་སྔ་མ་ལས་འཆི་འཕོ་ཞིང་ཕྱི་མར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་བཟང་ངན་དང་བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོར་ འགྲོ་བ་སོགས་མཐོང་བའོ། །འདི་ལ་ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ནི་ལྷའི་མིག་གི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ་ཅེའོ། །ཟག་པ་ཟད་པ་ནི་གང་གིས་ཟད་ཅིང་མི་སྐྱེ་བ་དང་ཟད་ཅིང་མི་སྐྱེ་བ་གང་ཡིན་པའོ། ། 1-864 གཤེགས་ནས་སྤྱོད་པ་མཁྱེན་མཛད་དེ། །དེ་རྣམས་སྐད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི། །འོང་དང་འགྲོ་དང་ངེས་འབྱུང་བ། །ལེགས་འདོམས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བྱེད་ལས་ཀྱིས་བསྟོད་དོ། །སྡེ་དགུ་པ་ནི། མཚན། ཕྱག་ ཞབས་འཁོར་ལོས་མཚན་དང་རུས་སྦལ་ཞབས་ཞེས་སོགས་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ། ཐུབ་པའི་སེན་མོ་ཟངས་མདོག་དང་། །ཞེས་སོགས་བརྒྱད་བཅུས་བརྒྱན་པའི་སྐུ་གདུལ་བྱ་ལ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པར་ ནུས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་སྟེ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་རྒྱལ་བའི་སྐུ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་ནུས་པ་རྣམས་ཀྱིའང་ དེ་དང་འདྲ་ཞིང་དེ་ལས་གཞན་རྣམས་ཀྱི་ནི་དེ་ལས་འབྱུང་བའི་རྣམ་སྨིན་ཏེ། །བྱང་སར་མཚན་རྣམས་རིགས་ཀྱི་ས་ལ་ས་བོན་ཙམ་གནས་པ་དང་མོས་སྤྱོད་ལ་འཐོབ་པའི་ཐབས་ལ་ཞུགས་པ་ དང་། ལྷག་བསམ་དག་པ་ལ་རྣམ་སྨིན་གྱིས་ཐོབ་པ་དང་། དེའི་གོང་མའི་ས་ལ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། རྒྱལ་བའི་སར་དག་པ་ཤིན་ཏུ་བླ་ན་མེད་པར་གསུངས་པས་སོ། །དེར་མཚན་གཟུགས་ཅན་ དུ་གསུ

【現代漢語翻譯】 關於『四真諦』，據說有『愛尼』、『梅尼』、『丹波』和『達丹波』等。關於雄辯，是指對有實物和假立等事物，能無礙地瞭解和掌握。 所依和能依當說者，言語和智慧是能詮釋，智慧恒常無有阻，善示者您前敬頂禮。如是說。八類（神通）的總義已述。 六神通中的第一種是神變，即身體可以變成一個或多個等，能覺知並顯現這些形態，其體性是真實的。天耳是指通過禪定而產生的，能聽到各種聲音，如人聲、天聲、耳語等。這裡的等持等是天耳的因，因此被稱為天耳。 他心通是指了解他人心中的貪慾等。宿命通是指從過去世開始，瞭解某人的種族、姓氏等。生死智通是指既有死亡，也有出生的中陰狀態，即從前世死亡，到來世出生的狀態。能看到眾生的善惡、善趣和惡趣等。這也被稱為天眼通。等持等是天眼的因，所以這樣稱呼。 漏盡通是指什麼被斷盡且不再生起，以及什麼能斷盡且不再生起。 逝後行持皆能知，以語調伏諸有情，示其來去與解脫，善引尊前敬頂禮。這是以事業來讚頌。第九類是（佛的）妙相。手足具有輪相，以及如龜足等三十二相，和八十隨好。佛陀的指甲如紅銅色等，以八十隨好莊嚴的身體，能向所化眾生普遍示現的等持和智慧，諸佛以法身來區分。 八地以上的菩薩也能示現佛身，與佛相同。其他菩薩則是由此產生的異熟果。在《瑜伽師地論》中，妙相在種姓地只是種子，在勝解行地是獲得的方法，在增上意樂清凈地是異熟果，在更高的地上是清凈，在佛地是無上清凈。因此，妙相顯現為色身。

【English Translation】 Regarding the 'Four Noble Truths,' it is said that there are 'Ene,' 'Mene,' 'Dampo,' and 'Dadaampo,' etc. Regarding eloquence, it refers to the ability to know and master things without obstruction, such as things that exist and things that are nominally established. The basis and the dependent, what should be explained, speech and wisdom are the interpreters, wisdom is constant and without obstruction, to the good teacher, I prostrate. Thus it is said. The general meaning of the eight (supernatural powers) has been described. The first of the six superknowledges is magical power, which means that the body can become one or many, etc., and can perceive and manifest these forms, whose nature is true. The divine ear refers to what arises from meditation, and can hear various sounds, such as human voices, divine voices, whispers, etc. Here, meditative stabilizations, etc., are the cause of the divine ear, so they are called divine ear. Telepathy refers to understanding the greed, etc., in the minds of others. Knowledge of past lives refers to understanding someone's race, surname, etc., starting from past lives. Knowledge of death and rebirth refers to the intermediate state between death and birth, that is, the state of dying from the previous life and being born in the next life. One can see the good and bad, good and bad destinies of beings. This is also called divine eye. Meditative stabilizations, etc., are the cause of the divine eye, so it is called that. The extinction of outflows refers to what is exhausted and no longer arises, and what can be exhausted and no longer arises. Knowing the conduct after passing away, subduing sentient beings with words, showing them coming and going and liberation, to the good guide, I prostrate. This is praise through action. The ninth category is (the Buddha's) marks. The hands and feet have wheel marks, and thirty-two marks such as turtle feet, and eighty minor marks. The Buddha's nails are like red copper, etc., and the body adorned with eighty minor marks, the meditative stabilization and wisdom that can universally show to those to be tamed, the Buddhas are distinguished by the Dharmakaya. Bodhisattvas above the eighth bhumi can also manifest the Buddha's body, which is the same as the Buddha. Other Bodhisattvas are the results of maturation arising from this. In the Yogacarabhumi-sastra, the marks are only seeds on the lineage ground, the method of attainment on the ground of application, the result of maturation on the ground of pure intention, purity on the higher ground, and unsurpassed purity on the Buddha ground. Therefore, the marks appear as a form body.

---

ངས་པ་ལྟར་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ནི་མཚན་གྱི་རྒྱུ་ལ་དེར་བཏགས་པའམ། འདིར་བཤད་པ་ལྟར་ན་གཟུགས་རྣམས་ནི་མཚན་དཔེའི་འབྲས་བུ་ལ་དེར་བཏགས་པར་མངོན་ཏེ། ལུས་ཅན་ཀུན་གྱིས་ཁྱོད་མཐོང་ན། ། 1-865 སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལགས་པར་འཚལ། །མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་རབ་དང་བར། །མཛད་པ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བྱེད་ལས་ཀྱིས་བསྟོད་དོ། །སྡེ་བཅུ་པ་ལ་གནས་སྐུ་ལུས་ལེན་པ་འབྱོར་བ་གང་དུ་ བཞེད་པ་དེར་སྐྱེ་བ་འཛིན་པ་སྐྱེ་བ་ལ་དབང་བ་དང་གནས་བཞུགས་པ་ཚེ་ལ་དབང་བ་དང་གནས་གཏོང་བ་འབྱོར་པ་བཞེད་ན་སྐུ་ཚེའི་འདུ་བྱེད་འདོར་བ་སྟེ་དེ་གསུམ་བཞེད་པ་ནི་ རྣམ་པའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ནི་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུས་བཏགས་ནས་དེའི་མིང་གིས་བསྟན་པའོ་ཞེའོ། །སྔོན་མེད་པ་སྤྲུལ་པ་དང་སྔོན་རྒྱུན་ཡོད་པའི་ས་སོགས་གསེར་སོགས་སུ་སྒྱུར་བ་འབྱོར་པ་མོས་པ་ ལ་དབང་བ་དང་། མཁྱེན་པ་རྣམ་པ་ཀུན་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའོ། །ཐུགས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མ་སྐྱེ་བའི་སྒོར་གྱུར་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འགའ་ཞིག་ སྟེ། དེ་ལ་དབང་སྒྱུར་བ་སྐད་ཅིག་རེ་ལ་ཇི་ལྟར་བཞེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དཔག་མེད་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་སེམས་ལ་དབང་པའོ། །འདིས་ཚིག་དང་དོན་སོགས་འཛིན་པར་བྱེད་པས་ན་གཟུངས་དྲན་ པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སྒོ་ཡི་གེ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པ་ཡི་གེ་བཞི་བཅུ་རྩ་གཉིས་ལས་གང་རུང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན་དེ་དང་པོར་གྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཀུན་བརྗོད་པའི་ནུས་པ་ཐོབ་པ་སྟེ་ཨ་ཡིག་ནི་དང་པོ་ནས་མ་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོའོ། ། 1-866 ཞེས་དང་། ར་པ་ཙ་སོགས་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་དུ་གསུངས་སོ། །དེ་ནི་གཟུངས་བཞི་ལས་བཟོད་པའི་གཟུངས་སུ་ཉི་ཁྲི་དག་ལྡན་དུ་བཤད་དེ། ཨ་སོགས་ཀྱི་དོན་སྐྱེ་མེད་སོགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ མོས་པར་བྱས་ནས་སྒོམ་པ་རྫོགས་པ་ན་ཡི་གེ་དེ་དང་དེའི་དོན་དམ་ལ་བཟོད་པ་སྐྱེ་བས་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་བཟོད་པ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་བྱང་སར་བཟོད་པ་སྐྱེ་བའི་ཆེད་ དུ་བཀའ་སྩལ་པའི་སྔགས། ཏདྱ་ཐ་ཨི་ཊི་མི་ཊི་ཀི་ཊི་ནི་ཀྵན་ཏེ་པ་དཱ་ནི་སྭཱ་ཧཱ། ཞེས་པ་དེ་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་མེད་པར་སྒོམ་ཞིང་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བས་ཆོས་ཀུན་ སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བ་ལ་དགའ་བ་སྐྱེ་ཞིང་བཟོད་པ་སྐྱེ་བས་མྱུར་དུ་ས་དང་པོ་འཐོབ་པ་ལ་གསུངས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་གཟུངས་རྒྱལ་བ་རྒྱས་སྲས་ཀུན་གྱིས་བསྟན་པའི་ཆོས་དྲན་པ་དང་ ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡུན་རིང་དུ་འཛིན་པ་དང་། དོན་གྱི་གཟུངས་དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དེ་དག་གིས་འཛིན་པ་དང་། སྔགས་ཀྱི་གཟུངས་འགྲོ་བ་ལ་ཕན་པའི་སྔགས་རྣམས་རང་རང་གི་འབྲས་བུ་འགྲུབ་པར་བྱིན་ གྱིས་རློབ་པ་ལ་དབང་ཐོབ་པའོ། །དེ་ལ་བྱང་སར་དང་པོ་མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས

【現代漢語翻譯】 據我看來，禪定和智慧是原因的名稱，並因此而命名嗎？或者如這裡所說，相好是結果的名稱，並因此而命名嗎？因為一切眾生見到你時， 都認為您是神聖的人。僅僅見到您，就能獲得極大的喜悅。我向您致敬，您的事業值得讚揚。』這是通過事業來讚美的。如果想知道安住於十地菩薩獲得受生之身的方式，那麼受生、支配受生、安住、支配壽命和捨棄安住的方式是什麼呢？如果認為捨棄壽命的行為是殊勝的，那麼這就是捨棄壽命的意願，這三種方式就是不同的方面。禪定等是以結果來命名原因，並以其名稱來表示。以前沒有出現過的化身，以及以前一直存在的土地等轉化為黃金等，都是殊勝的，是對願望的支配。通曉一切知識，心中瞭然于胸。心就是禪定。禪定的門是指成為不生起多種禪定的門的一些禪定。支配這些禪定，是指在每個瞬間，都能隨心所欲地進入無量禪定，這就是對心的支配。因為這能掌握詞語和意義等，所以稱為總持，是具有憶念性質的門。憶念四十二個字母中的任何一個字母時，就能獲得表達與該字母相關的最初法類名稱的能力，因為阿字從一開始就是不生的，所以是諸法之門。 如是說，ra pa tsa 等在廣、中《般若經》中也有提到。這是四種總持中的忍總持，在《二萬頌般若經》中有詳細說明。對阿等的意義，即不生等的真如，通過信解並修習圓滿后，對於該字母及其意義的勝義諦生起忍，因此是爲了執持智慧的忍。或者，爲了在菩薩地生起忍而宣說的咒語：ཏདྱ་ཐཱ། ཨི་ཊི་མི་ཊི་ཀི་ཊི་ནི་ཀྵན་ཏེ་པ་དཱ་ནི་སྭཱ་ཧཱ། （藏文）Tadyathā iti miṭi kiṭi ni kṣante padāni svāhā（梵文天城體）tadyathā iṭi miṭi kiṭi ni kṣante padāni svāhā（梵文羅馬擬音）如是，此，量，作，不，忍耐，步，梭哈。（漢語字面意思）通過觀修其勝義諦無自性，並隨之修行，就能生起對視一切法為空性的歡喜，並生起忍，因此迅速獲得初地。法的總持是指諸佛菩薩所宣說的法，通過憶念和智慧長久地執持。義的總持是指執持這些法所表達的意義。咒語的總持是指爲了利益眾生，能夠加持咒語，使之成就各自的果。 其中，首先是菩薩的勝解行地。

【English Translation】 According to me, are samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持) and wisdom (ཤེས་རབ་) names attributed to the cause? Or, as explained here, are the physical forms (གཟུགས་) names attributed to the result of the signs and examples? Because when all sentient beings see you, they perceive you as a holy being. Just seeing you brings great joy. I pay homage to you, your deeds are praiseworthy.' This is praise through action. If one wishes to know how a Bodhisattva abiding in the tenth bhumi (སྡེ་བཅུ་པ་) obtains a body, then what are the ways of taking birth, having power over birth, abiding, having power over life, and relinquishing abiding? If one considers relinquishing life as an accomplishment, then that is the intention to relinquish life; these three ways are the different aspects. Samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持) etc. are named after the result attributed to the cause, and are indicated by that name. The emanation that did not exist before, and the transformation of previously existing earth etc. into gold etc., are accomplishments, the power over aspiration. Comprehending all knowledge, understanding it thoroughly in the heart. The heart is samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持). The door of samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持) refers to some samadhis (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持) that become the door to not generating multiple samadhis (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持). Dominating these samadhis (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持) means entering immeasurable samadhis (ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地/等持) as desired in each moment, which is the mastery over the mind. Because this holds words and meanings etc., it is called dharani (གཟུངས་), the door characterized by mindfulness. When one contemplates any of the forty-two letters, one obtains the ability to express all the categories of dharma (ཆོས་) that are primary to that letter, because the letter 'A' is unborn from the beginning, therefore it is the door to all dharmas (ཆོས་). As it is said, ra pa tsa etc. are also mentioned in the extensive and intermediate Prajnaparamita Sutras (ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་). This is the dharani (གཟུངས་) of patience among the four dharanis (གཟུངས་), which is explained in detail in the Twenty Thousand Verse Prajnaparamita Sutra (ཉི་ཁྲི་དག་ལྡན་). By believing in and meditating on the meaning of 'A' etc., which is the suchness (དེ་བཞིན་ཉིད་) of unborn etc., when the practice is complete, patience arises towards the ultimate truth of that letter and its meaning, therefore it is for holding the patience of wisdom. Alternatively, the mantra (སྔགས) spoken for the purpose of generating patience in the Bodhisattva bhumi (བྱང་སར་): ཏདྱ་ཐཱ། ཨི་ཊི་མི་ཊི་ཀི་ཊི་ནི་ཀྵན་ཏེ་པ་དཱ་ནི་སྭཱ་ཧཱ། (藏文) Tadyathā iti miṭi kiṭi ni kṣante padāni svāhā (梵文天城體) tadyathā iṭi miṭi kiṭi ni kṣante padāni svāhā (梵文羅馬擬音) Thus, this, measure, do, not, patience, step, svaha. (漢語字面意思) By contemplating its ultimate truth as without self-nature and following it, one generates joy in seeing all dharmas (ཆོས་) as emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་), and patience arises, therefore it is spoken for quickly attaining the first bhumi (ས་དང་པོ་). The dharani (གཟུངས་) of dharma (ཆོས་) is the dharma (ཆོས་) taught by all the Buddhas and Bodhisattvas, which is held for a long time through mindfulness and wisdom. The dharani (གཟུངས་) of meaning is holding the meanings expressed by those dharmas (ཆོས་). The dharani (གཟུངས་) of mantra (སྔགས) is having the power to bless the mantras (སྔགས) that benefit beings, so that they accomplish their respective fruits. Among these, the first is the Bodhisattva's stage of adhimukti-carya (མོས་སྤྱོད་ཀྱི་ས).

---

ར་འཐོབ་བོ། །ཕྱི་མ་གསུམ་ས་དང་པོ་ནས་ཏེ་དེ་ལས་སྔར་སྨོན་ལམ་དང་བསམ་གཏན་གྱི་དབང་གིས་ཐོབ་ཀྱང་། 1-867 ངེས་པ་དང་བརྟན་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་མ་ཡིན་པར་གསུངས་སོ། །འདི་ནི་ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་བ་སྟེ། །ལེན་དང་གནས་དང་གཏོང་བ་དང་། །སྤྲུལ་དང་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བ་དང་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ ཡེ་ཤེས་ལ། །མངའ་བརྙེས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །སྡེ་བཅུ་གཅིག་པ་ནི་རྒྱུད་བླ་མར། །གནས་དང་གནས་མིན་ལས་རྣམས་ཀྱི། །རྣམ་སྨིན་དང་ནི་དབང་པོ་དང་། །ཁམས་རྣམས་དང་ནི་མོས་ པ་དང་། །ཀུན་འགྲོའི་ལམ་དང་བསམ་གཏན་སོགས། །ཉོན་མོངས་དྲི་མ་མེད་པ་དང་། །སྔོན་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། །ལྷ་ཡི་མིག་དང་ཟག་པ་ཟད། །མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ནི་རྣམ་པ་བཅུ། །ཞེས་འབྱུང་ཞིང་ དེའི་དང་པོ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་རབ་མཐའ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་འབུམ་ཊིཀ་ཏུ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་ནི་ཁམས་གསུམ་ལས་འདས་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པའང་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་ཟག་མེད་ཀྱི་ སེམས་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་མཚུངས་ལྡན་དུ་སྐྱེས་པ་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་པར་བཏགས་པའོ་ཞེས་འཆད་མོད། འདིར་ནི་ཁམས་དྲི་བཅས་ཁོ་ན་ཡིན་ཡང་ས་ཟག་མེད་དུའང་འདོད་དོ། །དམིགས་པ་གནས་དང་ གནས་མིན་ནི་རྒྱུ་དང་རྒྱུ་མིན་ཏེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རྣམ་པ་ནི་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའོ། །ལས་བདག་གིར་བྱ་བ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་སོ་སོ་ལ་ངེས་པའི་སྒོ་ནས་འབྱུང་བ་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། 1-868 དེ་ལྟར་ལྷག་མ་བརྒྱད་ལའང་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ། སོ་སོའི་དམིགས་པ་རིམ་པ་ལྟར་བསམ་གཏན་བཞི་དང་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་དང་ཏིང་འཛིན་གསུམ་དང་སྙོམས་འཇུག་དགུ་དང་དད་སོགས་དབང་པོ་མཆོག་དང་དམན་ པ་དང་། རྒྱན་དུ། འདོད་པའི་ཁམས་པའི་དེ་ཁྱི་འདྲ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་པའི་རུས་སྦལ་འདྲ། །རང་དོན་བྱེད་པའི་བྲན་དང་འདྲ། །གཞན་དོན་བྱེད་པའི་རྒྱལ་པོ་འདྲ། །ཞེས་སོགས་མོས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་ཁམས་ ས་བོན་སྣ་ཚོགས་དང་། ལྷ་སོགས་འཁོར་འདས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་ལམ་དང་རིག་པ་གསུམ་གྱི་ཡུལ་ཏེ། རྣམ་པ་ནི་དེ་རྣམས་མ་ཆགས་ཤིང་མ་ཐོགས་པར་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་དུ་གྱུར་པའོ། །ཏིང་ ངེ་འཛིན་སོགས་ནི་སྟོབས་མངོན་དུ་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱིས་ན་སྟོབས་སུ་བརྗོད་པའོ་ཞེའོ། །དེའི་དང་པོའི་བ་ལང་གསད་པའི་མཆོད་སྦྱིན་གྱིས་ཐར་པ་ཐོབ་ཅེས་སོགས་ཐབས་དང་། གཉིས་པས་དབང་ཕྱུག་གིས་ མཐོ་རིས་དང་ཐར་པར་འདྲེན་ཞེས་སོགས་སྐྱབས་དང་། གསུམ་རྒྱུད་བླའི་བདུན་པ་པས་བསམ་གཏན་སོགས་ཐར་པའོ། །ཞེས་རྣམ་དག་དང་། ལྷག་མ་བདུན་གྱིས་ལས་དང་པོའི་རྒྱལ་སྲས་ཐེག་ཆེན་ལས་འདུན་པ་བཟློག་ པ་སོགས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ་སླུ་བའི་བདུད་འཇོམས་སྟེ། ཐབས་དང་སྐྱབས་དང་དག་པ་དང་། །ཐེག་ཆེན་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་རབ་སླུ་བའི

【現代漢語翻譯】 也能獲得。後面的三種從初地開始，即使在那之前通過願力和禪定的力量獲得， 也被說成是不確定的、不穩固的和不廣大的。這指的是對智慧的掌控：接受、安住、捨棄， 化現和完全轉變，以及禪定和智慧。 向您，已獲得掌控者，致敬！』這樣說。第十一種在《寶性論》中說：『處與非處業之， 異熟及與根，界及信解俱，遍行道及定，無垢諸煩惱，宿住隨念通，天眼及漏盡， 十種知力』。其中第一個是依靠第四禪的極致。在《十萬頌釋》中說：『佛陀的心超越三界，因此也不是第四禪，然而，無漏的心與舍受相應而生起，因此被命名為第四禪。』 這裡雖然只是有漏的界，但也認為是無漏的。所緣的處與非處是因與非因，已經解釋過了。相是遍知一切相。 業的擁有是指眾生各自心相續中以確定的方式生起，已經解釋過了。 同樣，其餘的八種也應該類比，各自的所緣依次是四禪、八解脫、三三摩地、九次第定、信等根的殊勝和低劣。 在《莊嚴經論》中：『欲界者如犬，禪定者如龜，自利者如仆，利他者如王。』等等，各種信解和各種界（種子）。以及諸如天等輪迴和涅槃中遍行之道和三種智慧的境界。 相是對於那些不執著和不障礙，一切相都顯現。禪定等是力量顯現的原因，因此被稱為力量。 其中第一個是殺牛祭祀可以獲得解脫等方便，第二個是自在天引導至天界和解脫等救護，第三個是《寶性論》第七品中的禪定等是解脫。這是指清凈。 其餘七種是對於初業菩薩從大乘中退轉等必定生起之事進行欺騙的魔，摧毀它們。方便和救護和清凈，以及對於大乘必定生起之事， 對於眾生進行極大的欺騙。

【English Translation】 can also be obtained. The latter three, starting from the first bhumi (ground), even if obtained before that through the power of aspiration and dhyana (meditative concentration), are said to be uncertain, unstable, and not extensive. This refers to the mastery over jñana (wisdom): taking, abiding, relinquishing, manifesting and completely transforming, and dhyana and jñana. Homage to you, who have attained mastery! Thus it is said. The eleventh is in the Uttaratantra (Ratnagotravibhāga): 'Place and non-place, karma's, vipāka (ripening) and the indriya (faculty), dhātu (element) and adhimukti (inclination), kun-rdzong lam (Sarvatraga path) and dhyana, stainless klesha (defilement), pūrva-nivāsānusmṛti (remembrance of former abodes), divyacakṣus (divine eye) and āsravakṣaya (extinction of outflows), ten kinds of bala (power) of knowledge.' Among them, the first is based on the ultimate of the fourth dhyana. In the Abhisamayalankara commentary it says: 'The Buddha's mind transcends the three realms, therefore it is not the fourth dhyana either, however, the anāsrava (non-outflow) mind arises in conjunction with upekṣā (equanimity), therefore it is named the fourth dhyana.' Here, although it is only a sāśrava (with outflow) realm, it is also considered anāsrava. The object of attention, place and non-place, are cause and non-cause, which has already been explained. The aspect is the sarvākāra-jñāna (knowledge of all aspects). The ownership of karma refers to the arising in the mind-streams of beings individually in a definite manner, which has already been explained. Similarly, the remaining eight should also be applied analogously, their respective objects of attention being the four dhyanas, eight vimokṣas (liberations), three samādhis (meditative stabilizations), nine anupūrva-vihārasamāpattis (successive abidings), the superior and inferior of the indriyas such as śraddhā (faith). In the Abhisamayalankara: 'The desire realm is like a dog, the dhyana practitioner is like a turtle, the self-benefiting one is like a servant, the other-benefiting one is like a king.' etc., various adhimuktis and various dhātus (seeds). And the realm of the path that goes everywhere in samsara (cyclic existence) and nirvana (liberation), such as devas (gods), and the three kinds of jñana. The aspect is that for those who are not attached and not obstructed, all aspects manifest. Dhyana etc. are the cause of the power manifesting, therefore they are called power. Among them, the first is that the sacrifice of killing a bull can obtain liberation etc. as a means, the second is that Ishvara (自在天) leads to heaven and liberation etc. as refuge, the third is that dhyana etc. in the seventh chapter of the Uttaratantra is liberation. This refers to purity. The remaining seven are the maras (demons) who deceive the initial bodhisattvas from turning away from the Mahayana etc., destroying them. Means and refuge and purity, and for the certain arising of the Mahayana, greatly deceiving beings.

---

། །བདུད་འཇོམས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། 1-869 ཞེས་བསྟོད་དོ། །སྡེ་བཅུ་གཉིས་པ་ལ་དམིགས་པ་ཤེས་བྱ་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་ཅིང་རྟོགས་པར་དམ་བཅའ་འཇོག་པ་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་ནོ་ཞེས་པ་ལ་དཀའ་ཐུབ་དང་རིགས་ དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་སྟོབས་དང་ཆགས་བྲལ་གྱིས་ང་རྒྱལ་བའི་དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དང་ལྷ་དང་བདུད་དང་ཚངས་པའམ་སུས་ཀྱང་ཆོས་དང་མཐུན་པར་ང་ལ་ཆོས་འདི་མ་རྟོགས་སོ་ཞེས་ངག་གིས་ རྒོལ་བའམ་སེམས་ཀྱིས་འགྲན་པའི་མཚན་མ་མ་མཐོང་སྟེ། དེས་བདག་ལུས་བདེ་བ་དང་སེམས་མི་འཇིགས་པ་དང་ངག་བག་ཚ་མེད་པ་ཐོབ་ཅིང་གནོད་པ་དང་འཇིགས་པ་ཀུན་དང་བྲལ་བས་ཁྱུ་མཆོག་ བླ་ན་མེད་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་དམ་འཆའོ། །དེ་གཞན་ལ་བརྩེ་བས་བསྟན་པས་ན་ཚངས་པ་ཞི་བ་བསིལ་བར་གྱུར་པ་ཐུབ་པའི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་རོ། །བསྙེངས་པ་མེད་ཅིང་ ཕས་རྒོལ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པས་སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་དམིགས་པ་ཟག་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་ཟད་པར་དམ་འཆའ་བ་ང་ཟག་པ་ཟད་དོ་ཞེས་པ་ལ་འདི་མ་ཟད་དོ་ཞེས་དགེ་ སྦྱོང་ཞེས་པ་དང་། དམིགས་པ་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་མཐའ་གཉིས་སོགས་རྣམ་པ་ཀུན། སྟོན་པར་ཞལ་གྱིས་འཆེ་བ་ངས་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་གང་བསྟན་པ་དེ་བསྟེན་ཀྱང་བར་དུ་མི་གཅོད་ཅེས་དགེ་སྦྱོང་ཞེས་དང་། 1-870 དམིགས་པ་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་བདག་མེད་བསྒོམ་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་སྟོན་པར་ཞལ་གྱིས་འཆེ་བ་ངས་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་འཕགས་པ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་བཤད་པ་དེས་ངེས་པར་ མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་དགེ་སྦྱོང་ཞེས་པའོ། །དེའི་དང་པོ་གཉིས་རང་དོན་དང་ཕྱི་མ་དག་གཞན་དོན་ལ་བརྩམས་པ་སྟེ། རང་གཞན་དོན་དུ་ཡེ་ཤེས་དང་། །སྤངས་དང་ངེས་འབྱུང་གེགས་མཛད་ལ། །སྟོན་མཛད་ མུ་སྟེགས་གཞན་རྣམས་ཀྱིས། །མི་རྫི་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པས་སོ། །སྡེ་བཅུ་གསུམ་པ་ནི་མདོར། འདི་ལ་སྟོན་པ་ཐུགས་བརྩེ་བ་ཅན་ཐུགས་རྗེ་དང་ལྡན་པ་དོན་བཞེད་པ་ཕན་པ་བཞེད་ པས་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་འདི་ནི་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་དང་ཕན་བདེ་དག་ཏུ་འགྱུར་བའོ་ཞེས་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་ཉན་ཐོས་དེ་རྣམས་གུས་པར་ཉན། ཐོས་བསམ་སྒོམ་པས་རིམ་པ་ ལྟར་རྣ་གཏོད་ཀུན་ཤེས་པའི་སེམས་ཉེ་བར་འཇོག་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ལ་ཐུབ་པ་དགྱེས་པ་དང་ཡིད་བདེ་བ་དང་ཐུགས་དགའ་ཡ་ཡ་བོར་མི་འགྱུར་གྱི་བཏང་སྙོམས་ཅན་ དུ་གནས་ཏེ་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་པ་འདི་ནི་མ་འདྲེས་པའི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་དང་པོའོ། །ཡང་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་ཉན་ཐོས་དེ་རྣམས་གུས་པར་མི་ཉན་པ་སོགས་ལ་ཐུབ་པ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་དང་མི་བཟོད་པ་དང་ཐུགས་མི་ཆེས་པ་དང་ཐུགས་མི་མཉེས་པར་མི་འགྱུར་གྱི་བཏང་སྙོམས་དང་ཞེས་པ་གཉིས་པའོ། ། 1-87

【現代漢語翻譯】 禮敬摧魔者您！ 如是讚歎。 第十二品，以通達一切所知之境為目標，誓願現證圓滿菩提，成為一切知者。對於此，以苦行、種姓、受用、力量和離欲而生傲慢的沙門、婆羅門、天、魔、梵天，或者任何人，都未曾以符合正法的方式，以言語反駁或以內心競爭，說我未證悟此法。因此，我獲得了身體的安樂、內心的無畏和言語的坦誠，遠離一切損害和恐懼，以自身誓願證悟無上廣大之勝義。因慈悲而向他人宣說，故轉動了寂靜清涼之梵輪，毫無畏懼，以勝伏外道而發出獅子吼。 同樣，以斷盡一切煩惱之境為目標，誓願我已斷盡煩惱。對於此，沙門說：『此未斷盡。』 以宣說斷絕輪迴之法，如二邊等一切相，發誓說：『我為聲聞所宣說的障礙之法，即使依止也不能斷絕。』沙門如是說。 以宣說從輪迴中決定解脫之道，修習無我之相，發誓說：『我為聲聞所說的聖者決定出離之道，不能決定出離。』沙門如是說。 其中前二者為自利，后二者為利他而作。以『為自他利益，于智慧、斷除與出離作障，宣說者，我禮敬牧牛者您！』如是說。 第十三品，總而言之，導師具有慈悲心、具足大悲、希求利益、希求饒益，為聲聞眾宣說：『諸比丘，此將成為利益、安樂和饒益安樂。』聲聞眾恭敬聽聞，通過聞、思、修，次第地傾聽、完全瞭解、心生歡喜、隨順正法而修行，如來歡喜、心悅、心生喜悅，不住于舍，具足正念和正知，此為不雜亂之初念住。 又，于導師說法時，聲聞眾不恭敬聽聞等，如來不會因此而感到苦惱、不悅、不快或不喜，而是安住于舍，此為第二念住。

【English Translation】 I prostrate to you, the subduer of demons! Thus praised. The twelfth section aims to fully awaken and realize all aspects of knowable objects, vowing to become omniscient. Regarding this, no ascetic, Brahmin, god, demon, Brahma, or anyone else, arrogant due to asceticism, lineage, enjoyment, power, and detachment, has ever challenged me with words or competed in mind, saying that I have not realized this Dharma in accordance with the Dharma. Therefore, I have obtained physical ease, mental fearlessness, and unreserved speech, free from all harm and fear, vowing to realize the unsurpassed and vast supreme meaning myself. Because it is taught to others with compassion, the wheel of the peaceful and cool Brahma is turned, fearlessly roaring the lion's roar by subduing opponents. Similarly, aiming to exhaust all aspects of defilements, vowing that I have exhausted defilements. Regarding this, the ascetic says, 'This has not been exhausted.' Vowing to expound the Dharma that severs the cycle of existence, such as the two extremes, 'I have declared the Dharma of obstruction to the Shravakas, but even if they rely on it, it cannot sever it.' The ascetic says so. Vowing to expound the path of definite liberation from the cycle of existence, cultivating the aspect of selflessness, 'I have declared the path of definite liberation for the noble ones to the Shravakas, but it cannot lead to definite liberation.' The ascetic says so. The first two are for one's own benefit, and the latter two are for the benefit of others. As it is said, 'For the benefit of oneself and others, obstructing wisdom, abandonment, and liberation, the expounder, I prostrate to you, the cowherd!' The thirteenth section, in short, the teacher, with a compassionate heart, endowed with great compassion, seeking benefit, seeking welfare, proclaims to the Shravakas: 'O monks, this will become benefit, happiness, and beneficial happiness.' The Shravakas listen respectfully, and through hearing, thinking, and meditating, they listen in order, fully understand, generate joy, and practice in accordance with the Dharma. The Tathagata rejoices, is pleased, and is delighted, abiding in equanimity without dwelling, endowed with mindfulness and awareness. This is the first unadulterated mindfulness. Also, when the teacher teaches the Dharma, if the Shravakas do not listen respectfully, etc., the Tathagata will not feel distressed, displeased, unhappy, or displeased, but will abide in equanimity. This is the second mindfulness.

---

1 ཡང་ཁ་ཅིག་ཉན་འདོད་པ་སོགས་དང་ཁ་ཅིག་ཉན་མི་འདོད་པ་སོགས་ལ་ཐུབ་པ་དགྱེས་པ་དང་མི་མཉེས་པ་གཉིས་ཀར་མི་འགྱུར་བ་ནི་གསུམ་པའོ། །དེས་ན་དམིགས་པ་ཚོགས་འཁོར་ཀུན་གུས་ པར་དང་ཀུན་མི་གུས་པར་དང་ཁ་ཅིག་གུས་ཤིང་ལ་ལ་མི་གུས་པར་ཉན་པ་ལ་རྣམ་པ་རྗེས་ཆགས་དང་ཁོང་ཁྲོ་དང་དེ་གཉིས་ཀའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གནས་ངན་ལེན་ཡང་ཟད་པས་ ཀུན་ཏུ་མི་འབྱུང་བའོ། །བཅུ་བཞི་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་སྟེ་རང་ལ་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཕྲིན་ལས་མ་དག་པ་མེད་ པས་གཞན་གྱིས་ཤེས་སུ་འོང་ཞེས་བཅབ་པར་དགོངས་པ་མི་མངའ་བར་བཀའ་བསྩལ་པའོ། །དེས་ན་ཚོགས་གདུལ་བྱ་སྡུད་པ་ལ་ཚུར་སྐྱོན་བརྗོད་དོགས་མེད་པས་ཇི་ལྟར་བཞེད་པ་ལྟར་ཚར་བཅད་དེ་སྤ་ སྐོངས་ནས་ཡོན་ཏན་ཐོབ་ཟིན་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་གདམས་པ་དང་། མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་སྦྱོར་བའོ། །འདི་ནི་རང་གི་རྒྱུད་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱོན་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ ནོ། །སྡེ་གཉིས་མངའ་བས། བསྲུང་མེད་བསྙེལ་བ་མི་མངའ་བས། །འཁོར་གྱི་ནང་ན་བག་བསྐྱང་གསུངས། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཉིས་སྤངས་པ། །ཚོགས་སྡུད་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བསྟོད་དེ་མི་བསྙེལ་བས་དྲན་པས་ཆགས་སྡང་སྤོང་བའོ། ། 1-872 བཅོ་ལྔ་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་ནི་འཇུག་པ་སྟེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྐུའི་མཛད་པ་དང་ངག་གིས་གསུངས་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་ལ་དམིགས་ནས་བརྗོད་པ་འབྱོར་པ་མ་འདྲེས་པ་ གསུམ་པ་སྟེ། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་བྱ་བ་ལ། །ཁྱོད་ནི་དུས་ལས་མི་འདའ་བས། །མཛད་པ་རྟག་ཏུ་དོན་མངའ་བ། །མི་བསྙེལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པའོ། །བཅུ་དྲུག་པ་ལ་ཀུན་མཁྱེན་པ་ མ་ཡིན་པའི་མོའུ་གལ་གྱི་བུ་སྐྱེ་བ་ལྔ་བརྒྱར་སྤྲེའུར་གྱུར་པའི་གནས་ངན་ལེན་གྱིས་སྤྲེའུ་ལྟར་མཆོང་ཞིང་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་ཀུན་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་མ་འདྲེས་པ་དང་པོ་གཉིས་ཏེ། ཀུན་མཁྱེན་ ཁྱོད་ལ་རྒྱུ་བ་དང་། གནས་པ་ཀུན་ལ་རྟག་པར་ཡང་། །ཀུན་མཁྱེན་མིན་སྤྱོད་མི་མངའ་བ། །ཡང་དག་དོན་ལྡན་ཁྱོད་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་སོ། །བཅུ་བདུན་པ་རྟག་ཏུ་ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་གྱི་དུཿཁ་ ལ་དམིགས་པ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་ཉིན་མཚན་དུ། །ལན་དྲུག་ཏུ་ནི་སོ་སོར་གཟིགས། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ། །ཕན་དགོངས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བསྟོད་དོ། །འདིའི་ཆེན་པོ་ཉིད་ནི། ཚོགས་དང་རྣམ་པ་སྤྱོད་ཡུལ་དང་། །མཉམ་པའི་ཕྱིར་དང་ཆེས་ཆེའི་ཕྱིར། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་བཤད་སྦྱར་དུ་བཤད་དོ། །སྡེ་བཅོ་བརྒྱད་པ་ལ་མ་འདྲེས་པའི་བཤད་པ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་རྒྱལ་བ་ལས་གཞན་ལ་མེད་པ་སྟེ། 1-873 དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ལ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། ལུས་ངག་སེམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན། །ལམ་བཤད་མི་གསལ་ཉིད་ལུ

【現代漢語翻譯】 此外，對於一些想聽和一些不想聽的人，如來佛陀既不高興也不不高興，這是第三種不混雜。因此，對於恭敬、不恭敬或一些恭敬一些不恭敬地聽法的人，貪戀、憤怒以及這二者的煩惱和惡業都不會產生，因此不會總是出現。第十四種是如來佛的身、語、意事業完全清凈，因為自己沒有身語意的不清凈，所以不會因為害怕別人知道而隱藏，而是直接宣說。因此，爲了攝受調伏的眾生，不會擔心受到指責，所以可以按照自己的意願進行調伏，通過讚揚來守護已經獲得的功德，並且爲了獲得未獲得的功德而進行教導。這是針對自身而言的沒有過失的形態。擁有二部（指經部和律部），不忘失，所以在僧團中謹慎行事。斷除了所有煩惱，向您頂禮！這樣讚頌，因為不忘失，所以通過憶念來斷除貪嗔。 第十五種是法性，即進入，如實不顛倒地針對佛陀的身業和語業的各種形態進行講述，這是第三種不混雜。對於一切眾生的事業，您都不會錯過時機，所以事業總是具有意義，向不忘失的您頂禮！這是讚頌。第十六種是不像非遍知者目犍連之子那樣，由於五百世轉生為猴子的惡業，而像猴子一樣跳躍行走的情況不會發生，這是第一種不混雜。遍知者您在一切行住坐臥中，總是具有真實的意義，向您頂禮！這是讚頌。第十七種是總是關注三界眾生的痛苦。日夜六次分別觀察世間，具有大悲心，爲了利益眾生，向您頂禮！這是讚頌。這種偉大的原因在於：『因為與眾、形態、行境和相等，以及最為偉大』，如是解釋。 第十八種不混雜的解釋是，這是不共的，只有佛陀才有，其他阿羅漢沒有。對於阿羅漢來說，在《釋量論》中說：『身語意的惡業，道的闡述不清晰』。

【English Translation】 Furthermore, the Tathagata Buddha remains unchanged, neither pleased nor displeased, towards those who want to listen and those who do not, which is the third unmixed quality. Therefore, for those who listen with reverence, irreverence, or some with reverence and some with irreverence, attachment, anger, and the afflictions and negative karma of both will not arise, and thus will not always occur. The fourteenth is that the body, speech, and mind activities of the Tathagata are completely pure, because one does not have impurities in body, speech, and mind, one does not hide for fear of being known by others, but speaks directly. Therefore, in order to gather and subdue sentient beings, there is no fear of being blamed, so one can subdue as one wishes, protect the merits already obtained through praise, and teach in order to obtain the merits not yet obtained. This is the form of being without fault in relation to oneself. Possessing the two divisions (referring to the Sutra and Vinaya), not forgetting, therefore acting cautiously in the Sangha. Having abandoned all afflictions, I prostrate to you! Thus praised, because of not forgetting, one abandons attachment and aversion through mindfulness. The fifteenth is the nature of reality, which is entering, speaking about the various forms of the Buddha's body and speech activities as they are, without distortion, which is the third unmixed quality. For the activities of all sentient beings, you do not miss the opportunity, so the activities always have meaning, I prostrate to you who do not forget! This is praise. The sixteenth is that unlike the son of Maudgalyayana, who is not omniscient, due to the negative karma of being born as a monkey for five hundred lifetimes, the situation of jumping and walking like a monkey does not occur, which is the first unmixed quality. Omniscient one, you always have true meaning in all activities, I prostrate to you! This is praise. The seventeenth is always focusing on the suffering of sentient beings in the three realms. Observing the world six times day and night, possessing great compassion, for the benefit of sentient beings, I prostrate to you! This is praise. The reason for this greatness is: 'Because of being equal to the assembly, form, object, and equality, and being the greatest', as explained. The eighteenth explanation of unmixed is that it is uncommon, only the Buddha has it, other Arhats do not. For Arhats, it is said in the Pramanavarttika: 'The negative karma of body, speech, and mind, the explanation of the path is not clear'.

---

ས་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་བུད་མེད་མི་རིགས་པས་བསྐྱེད་པས་བོས་པའི་ཁྱིམ་དུ་འགྲོ་བ་དང་། འཕྱ་ བ་སོགས་དང་། བརྗེད་ངས་དང་སྙོམས་པར་ཞུགས་ན་མཉམ་པར་བཞག་གི་ལངས་ན་མ་བཞག་པ་དང་། ཕུང་པོ་ལ་མི་མཐུན་པ་དང་ཕུང་པོ་མེད་པའི་མྱང་འདས་ལ་ཞི་བར་ཐ་དད་པའི་འདུ་ ཤེས་དང་། མ་བརྟགས་པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་དག་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་འདུན་སོགས་དྲུག་མ་ཐོབ་པས་ཉམས་པ་དང་། སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་ལུང་མ་བསྟན་ ལའང་རེས་འཇུག་པ་དང་། དུས་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་མི་རྟོགས་པས་ཆགས་ཤིང་། འབད་ཀྱང་ཀུན་མི་རྟོགས་པས་ཐོགས་པ་རྣམས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྣམས་ལས་བཟློག་སྟེ། རྒྱུད་བླ་མར། འཁྲུལ་དང་ཅ་ཅོ་མི་མངའ་སྟེ། །སྟོན་ལ་དྲན་པ་ཉམས་མི་མངའ། །མཉམ་པར་མ་བཞག་ཐུགས་མི་མངའ། །འདུ་ཤེས་སྣ་ཚོགས་ཀྱང་མི་མངའ། །མ་བརྟགས་བཏང་སྙོམས་མི་མངའ་སྟེ། །ཞེས་པ་སྐུ་དང་གསུང་ དང་ཐུགས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་དག་པ་གཅིག་དང་གཅིག་དང་བཞི་འབྱོར་པ་སྤྱོད་པས་བསྡུས་པ་དྲུག་དང་། འདུན་པ་བརྩོན་འགྲུས་དྲན་ཏིང་འཛིན། །ཤེས་རབ་རྣམ་གྲོལ་རྣམ་གྲོལ་གྱི། །ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་ཉམས་མི་མངའ། ། 1-874 ཞེས་དང་། རྒྱལ་བའི་དབང་པོ་བརྩོན་འགྲུས་སོགས་བཞི་གནས་འདུན་པ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་གྲོལ་དང་བཅས་པ་མ་ཐོབ་པའི་ཉམས་པ་མེད་པ་འབྱོར་པ་རྟོགས་པས་བསྡུས་པ་དྲུག་དང་། ལས་གསུམ་ཡེ་ཤེས་ སྔོན་འགྲོ་དང་། །ཞེས་པ་སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་རྣམས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་ཞིང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས་བས་དགེ་བ་ཁོ་ན་འབྱོར་པ་དང་། དུས་ལ་ཡེ་ཤེས་བསྒྲིབས་ པ་མེད། །ཅེས་པ་འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ལ་མ་ཆགས་མ་ཐོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་གནས་པ་འབྱོར་པ་སྟེ། སྤྱོད་པ་དང་ནི་རྟོགས་པ་དང་། །ཡེ་ཤེས་དང་ནི་ཕྲིན་ལས་ཀྱིས། །ཉན་ ཐོས་རང་སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི། །བླ་མ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བསྟོད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཏིང་འཛིན་སོགས་རྣམས་ལ་དེ་སྐད་བརྗོད་དོ་ ཞེའོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ཐུབ་པ་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡོད་པར་འདོད་པ་ནི། རྒྱལ་སྲས་དོན་གྲུབ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོར་སྨྲ་བ་ལྟར་གྲུབ་མཐའ་ངན་པས་བརྟགས་པའོ། །བཅུ་དགུ་པ་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་ པ་རབ་མཐའ་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་དམིགས་པ་ཕུང་སོགས་ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་རྣམ་པ་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་མཐར་ཐུག་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཆ་འདི་མི་མཁྱེན་ཞེས་པ་གཏན་ནས་མེད་པ་དང་། 1-875 ངོ་བོ་དམིགས་རྣམ་དེ་འདྲ་ལ་གནས་པ་འབྱོར་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་ཏེ། རྗེ་བཙུན་ཡབ་སྲས་ཀྱིས་སྐུ་གསུམ་རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཆེ། །རྣམ་པ་ཀུན་བརྙེས་ཐམས་ཅད་དུ། །སེམས་ཅན་

【現代漢語翻譯】 如經中所說，由於由不凈的女性所生，所以會進入被呼喚的家庭，並伴有誹謗等行為；如果陷入遺忘或昏沉，禪定狀態會不穩定；對於蘊的認知，會有與蘊不合以及寂滅涅槃的差別；未經審察就對眾生的利益漠不關心；由於知識的障礙而無法獲得欲等六種功德，導致退失；身語意三門的業會隨意進入未被預言的狀態；由於無法僅憑意願就理解過去、現在、未來三時的一切所知，因此會產生執著，即使努力也無法完全理解一切，因此會有障礙。因為存在這些原因。 與此相反，《寶性論》中說：『沒有錯誤和雜語，上師不會失去正念，不會沒有禪定，也不會有各種不同的認知，不會未經審察就漠不關心。』這是指身語意三門的清凈事業，以及通過修行獲得的一種、一種和四種成就所包含的六種功德。『欲、精進、念、定、慧，解脫和解脫智見，不會有退失。』 如經中所說，佛陀的權能，精進等四種，安住于欲，以及果實解脫等，不會有未獲得的退失，這是通過證悟成就所包含的六種功德。『三業以智慧為先導。』這是指身語意三門的利他事業以智慧為先導，並跟隨智慧，因此只有善行。『智慧不會被時間遮蔽。』這是指安住于不執著於過去、未來、現在三時的智慧，這是一種成就。通過行為、證悟、智慧和利他事業，您超越了所有聲聞和獨覺，向您致敬！』 因此，即使如此，也因為佛陀的法是不混雜的因，所以才對禪定等如此稱讚。分別說部認為佛陀有未被預言的狀態，這就像聲聞乘的善知識一樣，是被惡劣的宗派所迷惑。第十九個問題是，依靠第四禪的最高境界，以蘊等一切所知為對境，對於相、自性、差別等特徵和詳細分類的終極，即一切相智，是否存在『這一部分不瞭解』的情況？答案是根本不存在這種情況。 安住于如是自性和對境的成就的禪定等。至尊師徒說：『三身的菩提是偉大的，在一切時分都獲得了所有相，利益一切眾生。』

【English Translation】 As it is said in the scriptures, due to being born from an impure woman, one enters the home that is called, accompanied by slander and other actions; if one falls into forgetfulness or drowsiness, the state of meditative stabilization becomes unstable; regarding the aggregates, there will be a difference between being incompatible with the aggregates and the peace of Nirvana; without examination, one is indifferent to the benefit of sentient beings; due to the obscuration of knowledge, one cannot obtain the six qualities such as desire, leading to decline; the actions of the three doors of body, speech, and mind will randomly enter into an unpredicted state; because one cannot understand all that is knowable in the past, present, and future merely by intention, one becomes attached, and even if one strives, one cannot fully understand everything, therefore there will be obstacles. Because these reasons exist. Conversely, in the Uttaratantra it says: 'There are no errors or idle talk, the teacher does not lose mindfulness, there is no lack of meditative stabilization, nor are there various different cognitions, nor is there indifference without examination.' This refers to the pure activities of body, speech, and mind, and the six qualities contained in the attainment of one, one, and four accomplishments through practice. 'Desire, diligence, mindfulness, concentration, wisdom, liberation, and the wisdom of liberation, there is no decline.' As it is said in the scriptures, the power of the Buddha, the four such as diligence, abiding in desire, and the fruit of liberation, there is no decline of not having obtained them, this is the six qualities contained in the realization of accomplishment. 'The three actions are preceded by wisdom.' This refers to the altruistic activities of body, speech, and mind being preceded by wisdom and following wisdom, therefore there is only virtuous conduct. 'Wisdom is not obscured by time.' This refers to abiding in wisdom that is not attached to the past, future, and present, this is an accomplishment. Through behavior, realization, wisdom, and altruistic activities, you surpass all Shravakas and Pratyekabuddhas, I pay homage to you!' Therefore, even so, it is because the Dharma of the Buddha is an unmixed cause that meditative stabilization and others are praised in this way. The Vaibhashikas believe that the Buddha has an unpredicted state, which is like the Shravaka good knowledge, being deluded by an evil tenet. The nineteenth question is, relying on the highest state of the fourth Dhyana, with all that is knowable such as the aggregates as the object, regarding the ultimate of characteristics such as appearance, nature, and difference, and detailed classifications, that is, Sarvakarajnana (all-aspects-knowing), is there a situation where 'this part is not understood'? The answer is that there is absolutely no such situation. The meditative stabilization and others of the accomplishment of abiding in such nature and object. The venerable teacher and son said: 'The Bodhi of the three bodies is great, having obtained all aspects at all times, benefiting all sentient beings.'

---

ཀུན་གྱི་ཐེ་ ཚོམ་རྣམས། །གཅོད་པ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བསྟོད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་གཞུང་མཆོག་འདིར། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ཆེ་བ་དག་ཏུ་ཡང་ཡང་སྨོས་པའི་གཟུགས་ནས་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་བར་ཕུང་པོ་སྐྱེ་ མཆེད་རྣམ་ཤེས་དྲུག རེག་དྲུག་ཚོར་དྲུག་ཁམས་དྲུག་དང་། །རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ལྔ་བཅུ་གསུམ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་འདྲེས་སུ་འདོད། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་སྟོང་ཉིད་བཅོ་བརྒྱད། །བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་བདུན་བདེན་པ་བཞི། །བསམ་ གཏན་ཚད་མེད་གཟུགས་མེད་བཞི། །རྣམ་པར་ཐར་བརྒྱད་སྙོམས་འཇུག་དགུ། །སྒོ་གསུམ་མངོན་ཤེས་དྲུག་ཏིང་འཛིན། །གཟུངས་སྒོ་སྟོབས་བཅུ་མི་འཇིགས་བཞི། །སོ་སོ་རིག་བཞི་བྱམས་པ་ཆེ། །སྙིང་རྗེ་མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་ དང་། ཟུང་བཞི་རང་རྒྱལ་རྒྱས་སྲས་དང་། སངས་རྒྱས་མཁྱེན་གསུམ་ལྔ་བཅུ་ལྔ། །རྣམ་བྱང་འདྲེས་ཏེ་དེ་ལྟར་ན། །འདྲེས་རྐང་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་འདོད། །ཅེས་པ་ཀུན་ལེགས་པར་གཏན་ལ་ཕབ་སྟེ་ཤེས་རབ་ ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་དམ་པ་མཛད་དོ། །བཞི་པ་དེ་རྣམས་སྒྲུབ་ཚུལ་ལ་གསུམ་གྱི། སྒྲུབ་པ་པོ་གང་ཟག་དང་སྒྲུབ་པའི་རྟེན་སྟོན་པ་ནི། ཆོས་འདི་ལ་ཕྱི་རོལ་པ་ཞེས་དང་སྔར་བཤད་པའི་དག་པ་ཞེས་པས་སྡེ་དང་པོའོ། ། 1-876 དེ་ཇི་ལྟ་བར་མངོན་ཤེས་དང་པོ་ལྔ་ཡང་སྟེ། མྱ་ངན་བསལ་བར། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་ལྔ་མངོན་ཤེས། །མཁའ་ལ་རྒྱང་རིང་འགྲོ་བ་ཡང་། །གང་ན་སྤྱོད་ཡུལ་འཆི་མེད་པ། །དེར་ནི་འགྲོ་བའི་ ནུས་པ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །ལྷག་མ་རྣམ་ཐར་སོགས་ཐུན་མོང་ཡིན་མིན་གྱིས་ཉན་ཐོས་ཞེས་དང་། རབ་མཐའ་ལ་འདོད་པ་བཞིན་ལས་སུ་རུང་བའི་བཞི་པ་ཞེས་སོ། །ཐུབ་པའི་ནི་མངོན་དུ་ ཕྱོགས་པར་མཛད་པ་ཉིད་མངོན་པར་སྒྲུབ་པའོ་ཞེའོ། །སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ནི་དེའང་ཅི་རྒྱུར་བྱས་ནས་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་གཞག་པ་བཞི་ནི་སྔར་བསྟན་པའི་དམིགས་རྣམ་ལྟར་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སེམས་ ཀྱིས་ལན་མང་དུ་སྒོམ་པ་རྒྱུར་བྱས་ནས་བསྒྲུབས་ཏེ། སྔར་མངོན་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་གནས་ཀྱི་ཉེ་བར་མཚོན་ནོ། །ལྔ་པ་དགོས་པའི་སྒོ་ནས་མཉམ་རྗེས་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ་ལ་རང་གི་བྱ་བ་མི་ མཐུན་ཕྱོགས་སྤོང་བ་སོགས་ལ་གནས་པ་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པ་སྟེ། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཀུན་རྫོབ་བློ། །ཞེས་སོགས་མང་པོ་ཞིག་དེ་ཁོ་ནར་འཆད་དོ། །ནང་དུ་སེམས་གནས་པ་ལས་གྱུར་ པ་ནི་མཉམ་གཞག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཚད་མེད་པ་སོགས་སོ། །དེས་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པར་བཤད་དོ། །དྲུག་པ་ནི་རང་གི་བྱ་བ་ཞེས་བསྟན་པ་འཆད་པ་ལ་བཅུ་དགུ་སྟེ་སྦྱར་སླའོ། ། 1-877 མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་གནོད་སེམས་དང་། རྣམ་འཚེ་དང་། མི་དགའ་བ་དང་། ཆགས་སྡང་སྟེ། གནོད་སེམས་ལ་སོགས་གཉེན་པོའི་ཕྱིར། །ཞེས་ས

【現代漢語翻譯】 向您致敬，您能斷除一切眾生的疑惑！』如此讚頌道。那麼，在這殊勝的論典中，如《般若波羅蜜多經》中屢次提及的，從色蘊到一切種智，五蘊、十二處、十八界、六識、六觸、六受，十二緣起，五十三種煩惱，六度、十八空性，三十七道品，四聖諦，四禪定、四無量心、四無色定，八解脫、九次第定，三解脫門、六神通、各種三摩地，陀羅尼門、十力、四無畏，四無礙解、大慈，十八不共法，四雙、獨覺、菩薩，以及佛陀的五十五種功德，這些清凈與不清凈法相互交織，總共有108種交織之法。』所有這些都被完善地確定下來，成為產生殊勝智慧的殊勝之因。 第四部分，關於如何修持這些法，分為三個方面：修持者、修持的所依和修持的方法。對於這部法，被稱為『外道』和前面所說的『清凈』，這是第一類。 至於如何顯現前五神通，爲了消除痛苦，經中說：『五大仙人有神通，能在空中遠行，但無法到達沒有死亡的地方。』就像這樣。其餘的解脫等，根據是否共同，被稱為『聲聞』。第四類是隨心所欲地達到最高境界。佛陀的示現是爲了趨向于顯現，這就是修持的方法。』 至於修持的方法，那麼，以什麼為根本呢？就像前面所說的四種禪定的目標一樣，通過多次將心安住在三摩地中，作為修持的根本，從而達到前面所說的神通的境界。第五部分，從必要性的角度分為止觀兩種，安住于與自身行為不相符的方面，如捨棄嗔恨等，這是后得世俗智慧。如經中所說：『大慈悲是世俗之智。』等等，很多經文都只講了這一點。內心安住于平靜，這是從不分別的根本智的自性中產生的，是無緣的、無量的心等等。因此，經中說，通過這種方式可以安住在現法樂住中。第六部分，解釋所說的『自身的行為』，共有十九種，很容易理解。 與自身不符的方面包括嗔恨心、惱害心、不悅和貪嗔。如經中所說：『爲了對治嗔恨心等。』

【English Translation】 Homage to you, who cut through all beings' doubts!' Thus praised. So, in this supreme text, as repeatedly mentioned in the Great Mother of the Buddhas (Prajnaparamita Sutra), from form to omniscience, the five aggregates, twelve sources, eighteen realms, six consciousnesses, six contacts, six feelings, twelve links of dependent origination, fifty-three defilements, six perfections, eighteen emptinesses, thirty-seven factors of enlightenment, four noble truths, four meditations, four immeasurable minds, four formless absorptions, eight liberations, nine successive abidings, three doors of liberation, six supernormal powers, various samadhis, dharani gates, ten powers, four fearlessnesses, four analytical understandings, great love, eighteen unshared qualities, four pairs, solitary realizer, bodhisattva, and the Buddha's fifty-five qualities, these pure and impure dharmas intertwine, totaling 108 intertwined dharmas.' All of these are well-established, becoming the supreme cause for generating excellent wisdom. The fourth part, concerning how to practice these dharmas, is divided into three aspects: the practitioner, the basis of practice, and the method of practice. For this dharma, it is called 'outsider' and the aforementioned 'pure,' which is the first category. As for how to manifest the first five supernormal powers, to eliminate suffering, it is said in the sutra: 'The five great sages have supernormal powers, able to travel far in the sky, but cannot reach the place where there is no death.' Just like that. The remaining liberations, etc., are called 'Shravakas' according to whether they are common or not. The fourth category is to attain the highest state as desired. The Buddha's manifestation is to tend towards manifestation, which is the method of practice.' As for the method of practice, then, what is the root? Just like the four objects of meditation mentioned earlier, by repeatedly placing the mind in samadhi, as the root of practice, one attains the state of supernormal powers mentioned earlier. The fifth part, from the perspective of necessity, is divided into calm abiding and insight. Abiding in aspects that are inconsistent with one's own actions, such as abandoning hatred, etc., is subsequent worldly wisdom. As it is said in the sutra: 'Great compassion is worldly wisdom.' and so on, many sutras only speak of this. The inner mind abiding in peace, this arises from the nature of non-discriminating fundamental wisdom, which is the objectless, immeasurable mind, etc. Therefore, it is said in the sutra that through this method one can abide in happiness in the present life. The sixth part, explaining what is said as 'one's own actions,' there are nineteen types in total, which are easy to understand. Aspects that are inconsistent with oneself include anger, malice, displeasure, and attachment. As it is said in the sutra: 'For the sake of counteracting anger, etc.'

---

ོ། །ཐུགས་བརྩེ་ཞེས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པར་མཛད་པས་སོ། །མི་ སྐྱོ་བ་ནི་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་བརྩེ་བས་བདག་ལ་མི་ལྟ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་རྒྱན་དུ། སྙིང་རྗེས་ཟིན་པའི་བརྩེ་ལྡན་རྣམས། །ཞི་ལའང་ཡིད་ནི་མི་གནས་ན། །འཇིག་རྟེན་བདེ་དང་རང་སྲོག་ལ། །ཆགས་ པར་འགྱུར་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། །ཞེས་པས་སོ། །རྣམ་ཐར་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་སྤྲུལ་པའི་ལས་སྒྲུབ་པོ། །གསུམ་པ་བཟང་པོ་སྤྲུལ་པ་ལ་ཉོན་མོངས་མི་སྐྱེའོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱིས་ནི་ཞི་བའི་ཞེས་སོ། །བརྒྱད་ པའི་མོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་མོས་པ་དང་རྣམ་ཐར་གཉིས་སྒྲའི་བྱིངས་གཅིག་པས་མོས་པའི་དོན་ནི་རྣམ་ཐར་གྱི་དོན་ནོ། །མཆོག་ཏུ་ཞི་བ་ནི་ཉོན་ཡིད་ཀྱང་མེད་པས་སོ། །རྣམ་ཐར་དང་པོ་ གསུམ་གྱི་དམིགས་པ་ཟིལ་ཞེས་སོ། །རྒྱས་པར་མཛད་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་ཐར་ཅེས་སོ། །ཚིག་གཟུང་བར་འོས་པ་ནི་གཞན་གྱི་སེམས་སྲུང་བ་གཙོ་བོར་བྱེད་པས་དེའི་བློ་དང་མཐུན་པར་སྨྲ་བས་ སོ། །དུས་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་ལུང་སྟོན་པས་འདིས་ཀུན་ཤེས་སོ་ཞེས་གུས་པའི་ཕྱིར་མང་པོས་བཀུར་བར་འགྱུར་རོ། །སེམས་ཚིམ་པ་ནི་རྣམ་པ་མང་པོས་ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པས་སོ། །རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ལུས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་ཐུབ་པའི་བསྟན་པ་ལ་འདུན་པར་མཛད་དོ། ། 1-878 ལྷའི་རྣ་བས་སྒྲའི་རྣམ་པ་ཀུན་རྟོགས་ནས་དེ་བརྗོད་པས་གདུལ་བྱའི་ངག་གི་ལས་མཉན་པས་དང་གཞན་སེམས་རིག་པས་སེམས་ཤེས་ནས་བརྗོད་ཅིང་བསྟན་པས་སོ། །དེས་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ དང་སྔོན་གནས་དྲན་པས་འོང་བ་དང་ལྷའི་མིག་གིས་འགྲོ་བ་མཁྱེན་ནས་ཟག་ཟད་ཀྱིས་ངེས་པར་ཞེས་ཏེ། སྔར་གྱི་བསྟོད་པ་ལྟར་རོ། །ཆེན་པོ་སྟེ་མཆོག་ཉིད་དུ་ཞེས་དང་། གདུལ་བྱ་དང་བར་ མཛད་དེ་བསྟོད་པ་ལྟར་རོ། །གནས་དག་པས་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བསམ་བཞིན་དུ་ཞེས་པ་གསུམ་མོ། །དམིགས་པ་དག་པས། ཆོས་དངོས་པོ་ལ་དབང་བསྒྱུར་རོ། །ཐུགས་དག་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལའོ། །ཡེ་ཤེས་ དག་པས་གཟུངས་ཀྱིས་དམ་པའི་ཆོས་འཛིན་ཏོ། །སྟོབས་དང་པོས་རྒྱུ་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པ་དང་། གཉིས་པས་རང་གིས་མ་བྱས་ཀྱང་ལས་འོང་ངོ་ཞེས་སྨྲ་བ་བསལ་ནས་འཁོར་བའི་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་ལམ་ བསྟན་ཏོ། །གསུམ་པས་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་། བཞི་པས་ཆོས་བཤད་པའི་སྣོད་དད་སོགས་དབང་པོ་སྨིན་པ་དང་། ལྔ་པས་བསམ་པ་ངན་པ་དང་བཟང་པོ་ལ་མོས་པ་དང་། དྲུག་པས་ བག་ལ་ཉལ་ཉོན་མོངས་སྐྱེས་ནུས་དང་། བདུན་པས་དམིགས་པ་བསྟན་པའི་ཆོས་དང་། བརྒྱད་པས་སྐྱེ་བ་སྔ་མར་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་ཚོགས་བསྒྲུབས་པ་དང་། དགུ་པས་ཕྱི་མ་ལ་འོས་སུ་གྱུར་པ་སྐལ་པ་དང་། 1-879 བཅུ་པས་འཁོར་བ་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ལམ་རྟོགས་ཏེ་ཐར་པའི་ལམ་བསྟན་ཏོ། །སྟོབས་ཉིད་ནི་བཅུ་ཅར་གྱིས་བདུད་བཞི་ཆར་གཅོད་པས་སོ། །ཡང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤ

【現代漢語翻譯】 慈愛（Thugs brtse）是指利益眾生。不灰心（Mi skyo ba）是因為對一切眾生慈愛而不顧及自身，如格言所說：『被慈悲所攝持的慈愛者們，即使在寂靜中也不安住，何況貪戀世間安樂和自身性命呢？』前兩種解脫（rnam thar）是爲了成就化身的事業。第三種善良的化身（bzang po sprul pa）不會生起煩惱。無色界（gzugs med）是指寂靜。第八種『爲了信解』（mos pa'i phyir）是因為信解和解脫二者詞根相同，所以信解的意義就是解脫的意義。極度寂靜是因為連細微的意念也沒有。前三種解脫的所緣是光明。通過擴充套件的方式而解脫。值得注意的是，主要是守護他人的心，所以要說符合他們的心意的話。通過預言三時（dus gsum）所知，因為恭敬，所以會被許多人尊敬。心滿意足是因為以多種方式斷除疑惑。以神通身的事業來欣樂於導師的教法。 以天耳（lha'i rna ba）了知一切聲音的形態並表達出來，通過聽取所化眾生的語言事業和以他心通（gzhan sems rig pa）了知他們的心意，從而進行宣說和教導。因此，通過憶念眾生的心行和前世，以及以天眼（lha'i mig）了知他們的去向，從而確定證得無漏（zag zad），如之前的讚頌一樣。偉大，即至高無上，以及作為所化眾生之間的媒介，如讚頌所說。通過清凈的處所，爲了眾生的利益而有意識地（bsam bzhin du）存在，這是三種。通過清凈的所緣，可以支配法（chos）和事物（dngos po）。通過清凈的意，可以安住于禪定（ting nge 'dzin）。通過清凈的智慧（ye shes），可以通過陀羅尼（gzungs）來持有正法（dam pa'i chos）。第一種力量（stobs）可以糾正對因果的錯誤理解。第二種力量可以消除『即使自己不造作，業也會產生』的說法，從而展示輪迴圓滿的道路。第三種力量可以了知眾生的心行。第四種力量可以成熟說法之器（chos bshad pa'i snod）的信心等根器。第五種力量可以信解惡念和善念。第六種力量可以生起潛在的煩惱。第七種力量可以展示所緣的法。第八種力量可以在前世積累成聖道的資糧。第九種力量可以成為來世的合格者，即有緣者（skal pa）。第十種力量可以證悟從輪迴中解脫的道路，從而展示解脫之道。這十種力量可以斷除四魔（bdud bzhi）。此外，還可以消除所知障（shes bya'i sgrib pa）。

【English Translation】 'Thugs brtse' (Compassion) means benefiting sentient beings. 'Mi skyo ba' (Not being discouraged) is because of loving all sentient beings and not considering oneself, as the saying goes: 'Those compassionate ones who are seized by compassion do not even dwell in peace, what need is there to mention attachment to worldly happiness and their own lives?' The first two liberations (rnam thar) are to accomplish the work of emanation. The third, the good emanation (bzang po sprul pa), does not generate afflictions. The formless realm (gzugs med) refers to peace. The eighth, 'for the sake of faith' (mos pa'i phyir), is because the root of faith and liberation are the same, so the meaning of faith is the meaning of liberation. Utter peace is because there is not even a subtle thought. The object of the first three liberations is light. Liberation is through the means of expansion. It is worth noting that the main thing is to protect the minds of others, so one should speak in accordance with their minds. By prophesying the knowledge of the three times (dus gsum), one will be respected by many because of reverence. Satisfaction of mind is because doubts are cut off in many ways. One delights in the teachings of the Teacher through the activity of the miraculous body. By knowing all forms of sound with the divine ear (lha'i rna ba) and expressing them, by listening to the verbal activity of the beings to be tamed, and by knowing their minds with telepathy (gzhan sems rig pa), one speaks and teaches. Therefore, by remembering the conduct of sentient beings' minds and past lives, and by knowing their destinations with the divine eye (lha'i mig), one determines the attainment of non-leakage (zag zad), as in the previous praise. Great, that is, supreme, and as a mediator between the beings to be tamed, as the praise says. Through pure places, consciously (bsam bzhin du) existing for the benefit of beings, these are three. Through pure objects, one can control Dharma (chos) and things (dngos po). Through a pure mind, one can abide in samadhi (ting nge 'dzin). Through pure wisdom (ye shes), one can hold the sacred Dharma (dam pa'i chos) through dharani (gzungs). The first power (stobs) can correct the wrong understanding of cause and effect. The second power can eliminate the statement 'even if one does not create it oneself, karma will arise', thereby showing the path of perfect samsara. The third power can know the conduct of sentient beings' minds. The fourth power can mature the faculties such as faith in the vessel for teaching the Dharma (chos bshad pa'i snod). The fifth power can believe in bad and good thoughts. The sixth power can generate latent afflictions. The seventh power can show the Dharma of the object. The eighth power can accumulate the accumulations of the noble path in previous lives. The ninth power can become qualified for the next life, that is, have fortune (skal pa). The tenth power can realize the path of liberation from samsara, thereby showing the path of liberation. These ten powers can cut off the four maras (bdud bzhi). In addition, one can also eliminate the obscuration of knowledge (shes bya'i sgrib pa).

---

ངས་པས་བར་ཆད་མེད་པའི་ ཕྱིར་བཅུ་པོའི་ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལེན་འདེབས་སོ། །འཁོར་གྱི་ནང་དུ་བདག་སྟོན་པ་ཡང་དག་པ་རང་གཞན་ལ་ཕན་པར་ཞུགས་པར་འཇོག་སྟེ། རང་ཉིད་མ་ཐུལ་ན་གཞན་མི་ ཐུལ་པས་སོ། །རང་རང་གི་དོན་བཞི་པོ་ལ་རྒོལ་བའི་མུ་སྟེགས་རྣམས་ཆོས་དང་མཐུན་པར་ཚར་བཅད་དོ། །གུས་པར་ཉན་པ་སོགས་རྗེས་ཆགས་སོགས་ཀྱི་ཀུན་ཅེས་སོ། །རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ནི་རང་ གི་ཉེས་པ་བརྗོད་དུ་དོགས་པ་མེད་པས་སོ། །རྒྱལ་བའི་མཛད་པ་མི་འདོར་བ་ནི་འགྲོ་བའི་དོན་བྱ་བ་ཉེ་བར་གནས་ན་སྐད་ཅིག་ཀྱང་དུས་ལས་མི་འདའ་བ་སྟེ་ལས་བརྒྱ་པར། རྒྱ་ མཚོ་ཆུ་སྲིན་རྣམས་ཀྱི་གནས། །དུས་རླབས་ཡོལ་བར་གྱུར་པའང་སྲིད། །གདུལ་བར་བྱ་བའི་སྲས་རྣམས་ལ། །སངས་རྒྱས་དུས་ལས་ཡོལ་མི་མངའ། །ཞེས་ལྟར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཡོད་པ་ལྟ་བུའི་སྤྱོད་པ་ནི་ དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ཀྱི་འཁྲུལ་པ་དང་ཅ་ཅོ་སོགས་ལྟ་བུའོ། །ལན་དྲུག་གིས་མཚོན་པ་རྒྱུན་དུ་འཇིག་རྟེན་ལ་གཟིགས་པ་སུ་ནི་ཉམས་སུ་འཕེལ་ཕྱིར་ཅེས་སོགས་ཀྱིས་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །རྒྱལ་བའི་མ་འདྲེས་པ་དང་པོ་དྲུག་གིས་སྒོ་གསུམ་གྱི་འཕྲིན་ལས་དག་པས་དང་། 1-880 དེ་ནས་དྲུག་གིས་ཐོབ་པས་དང་། འཕྲིན་ལས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་གཤེགས་པས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་བཞུགས་པས་ཀྱང་ཉན་ཞེས་སོ། །ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པ་ནི་ཀུན་ལ་ཡེ་ཤེས་ཐོགས་པ་མེད་པས་སོ། ། ཆོས་ཁོ་ན་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཚུལ་ཏེ་དེ་ཡུན་རིང་དུ་འཇོག་པ་ནི་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པའི་དོན་དུ་གསུངས་པའི་ཆོས་རྣམས་སྡུད་པ་པོས་བསྡུས་པས་སོ། །ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་ ཆོས་ཇི་ཙམ་གནས་ཞེ་ན། མཛོད་འགྲེལ་དུ། །དེ་དག་ཀྱང་ལོ་སྟོང་དུ་གནས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གཞན་རྣམས་རྟོགས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་གྱི་ལུང་ནི་ཡུན་རིང་དུ་གནས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འབུམ་ ཊིག་སོགས་སུ་ལོ་དགུ་སྟོང་གནས་པ་ལས་བུད་མེད་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་བཞི་སྟོང་འགྲིབས་ཏེ་ལྔ་སྟོང་གནས་པ་ལས་རྟོགས་པའི་དུས་དགྲ་བཅོམ་དང་ཕྱིར་འོང་དང་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་ དུས་ལྔ་བརྒྱ་པ་ཕྲག་རེ་དང་། སྒྲུབ་པའི་དུས་ཤེས་རབ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དུས་ལྔ་བརྒྱ་རེ་དང་། ལུང་གི་དུས་མངོན་པ་དང་མདོ་སྡེ་དང་འདུལ་བའི་དུས་ལྔ་བརྒྱ་རེ་ དང་། དེ་ནས་རྟགས་ཙམ་པ་ལྔ་བརྒྱའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་དེས་སེམས་ཅན་ཞེས་ཏེ་གྲོལ་བ་ནི་འཆིང་བ་ལས་སོ། ། བཞི་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ་དྲུག་སྟེ། མངོན་རྟོགས་ཀྱི་འདོར་ལེན་དང་། 1-881 ཟད་སྟོབས་དང་མྱང་འདས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རྒྱས་བཤད་དང་། སྟོབས་དང་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བྱེད་ལས་ལ་འཕྲོས་པའི་དྲིས་ལན་དང་། རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་དང་སྐྱེས་བུ་ཟུང་གསུམ་ལ་འཕྲོས་ཏེ་དྲིས་ལན་དང་།

【現代漢語翻譯】 爲了無有障礙，我對十種智慧的所有知識提出問題並請求解答。在眷屬之中，我將自己定位為導師，致力於自利利他，因為如果自己都無法調伏，就無法調伏他人。對於那些反對四種意義的異教徒，我以符合佛法的方式予以駁斥。恭敬地聽聞等等，都是隨順因緣的集合。持續不斷是因為不擔心暴露自己的過失。不捨棄諸佛的事業，是因為利益眾生的事業近在眼前，即使一剎那也不錯過時機，如《百業經》所說：『大海是水族居住地，有時也會掀起波浪。對於那些需要調伏的弟子們，佛陀絕不會錯過時機。』具有煩惱般的行為，就像阿羅漢們的錯亂和喧鬧等。以六種方式象徵著持續不斷地觀察世間，通過『誰爲了增長修行』等方式來分別辨別。諸佛不共法的最初六種，是因為身語意三門的利他事業清凈； 接下來的六種，是因為獲得成就；以利他事業攝持而逝去；以智慧攝持而安住，也請聽聞。斷除疑惑是因為對一切都具有無礙的智慧。唯有佛法才能使人獲得涅槃，因此要長久地保持這種方式，這是因為收集者收集了爲了以一切智智斷除疑惑而宣說的佛法。如果問釋迦牟尼佛的佛法能存在多久？在《俱舍論釋》中說：『這些也能存在一千年。』其他人認為證悟是這樣的，但經典會存在很久。在《十萬頌般若經》的註釋等中說，佛法能存在九千年，但由於比丘尼出家，減少了四千年，只剩下五千年。在這五千年裡，證悟的時期，獲得阿羅漢、一來、預流果位的時期各有五百年；修行的時期，智慧、禪定、戒律的時期各有五百年；經典的時期，阿毗達磨、經藏、律藏的時期各有五百年；然後是隻有表相的時期五百年。通過佛法的這種方式，眾生才能從束縛中解脫。第四部分是解釋這些差別的六個方面：顯現證悟的取捨； 詳述斷盡力和涅槃的差別；對力量和一切智智的作用進行提問和回答；對佛子的顯現證悟和二種或三種補特伽羅進行提問和回答。

【English Translation】 To ensure there are no obstacles, I pose questions and request answers regarding all knowledge of the ten wisdoms. Within the assembly, I position myself as a teacher, dedicated to benefiting both myself and others, for if one cannot subdue oneself, one cannot subdue others. To those heretics who oppose the four meanings, I refute them in a manner consistent with the Dharma. Listening respectfully and so on, are all collections of conducive circumstances. Being continuous is because there is no fear of exposing one's own faults. Not abandoning the deeds of the Buddhas is because the work of benefiting beings is close at hand, not missing even a moment, as stated in the Karma Shataka: 'The ocean is the abode of aquatic creatures, and sometimes waves may arise. For those disciples who need to be tamed, the Buddha never misses the opportunity.' Having conduct like that of afflictions is like the confusion and clamor of Arhats and so on. Symbolizing continuous observation of the world in six ways, distinguishing separately through 'who for the sake of increasing practice' and so on. The first six of the unique qualities of the Buddhas are because the activities of body, speech, and mind are pure; The next six are because of attaining accomplishments; departing by being embraced by altruistic activity; abiding by being embraced by wisdom, please listen as well. Cutting off doubt is because of having unobstructed wisdom towards everything. Only the Dharma enables one to attain Nirvana, therefore, this method should be maintained for a long time, because the collectors have collected the Dharma spoken for the purpose of cutting off doubts with omniscient wisdom. If asked how long the Dharma of Shakyamuni Buddha will last? In the commentary on the Abhidharmakosha it is said: 'These can also last for a thousand years.' Others think that realization is like this, but the scriptures will last for a long time. In the commentaries on the Perfection of Wisdom Sutra in One Hundred Thousand Verses and so on, it is said that the Dharma can last for nine thousand years, but because of the ordination of nuns, four thousand years are reduced, leaving only five thousand years. Within these five thousand years, the period of realization, the period of attaining the fruits of Arhat, Once-Returner, and Stream-Enterer each last for five hundred years; the period of practice, the period of wisdom, concentration, and discipline each last for five hundred years; the period of scriptures, the period of Abhidharma, Sutra Pitaka, and Vinaya Pitaka each last for five hundred years; and then the period of mere signs lasts for five hundred years. Through this method of the Dharma, sentient beings can be liberated from bondage. The fourth part is the six aspects of explaining these differences: the acceptance and rejection of manifest realization; Detailed explanation of the differences between exhaustion power and Nirvana; questions and answers arising from the functions of power and omniscient wisdom; questions and answers arising from the manifest realization of the Bodhisattva and the two or three types of individuals.

---

རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྒོམ་ཚུལ་དང་། དེ་མཁས་པ་དང་དབང་པོ་སྦྱོང་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི་མངོན་རྟོགས་བཅུ་པོ་འདི་རྣམས་ལས་ཞེས་པ་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པའི་ལམ་ཐོབ་ན། འཇུག་པའི་ལམ་ འདོར་བ་སོགས་ཏེ་ཡང་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའོ། །སྡོམ་ཞེས་པ་ནི་འབྲས་བུ་གང་དང་གང་མངོན་དུ་བྱས་པ་ན་དེ་དང་དེའི་སྤང་བྱ་མ་ལུས་པ་སྤངས་བའི་གནས་གྱུར་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཟད་སྡོམས་དང་ཞེས་དང་མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་ཉན་ཐོས་ལམ་རྒྱུན་གཅོད་པ་ནི་མངོན་གྱུར་གཏན་མེད་པས་འདོར་བ་སྟེ། ལྷག་མེད་ཀྱི་སར། ཞུམ་པ་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ནི། །ཚོར་བ་དང་དུ་ ལེན་པ་ན། །མར་མེ་ཤི་བར་གྱུར་པ་བཞིན། །དེ་ཡི་སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་ཐར། །ཞེས་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ནི་རྒྱུན་གཅོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ནི་རྒྱུ་དུས་དགེ་བའི་རྩ་བ་མི་ཟད་པ་དང་། འབྲས་དུས་ན་ཡོན་ཏན་མི་ཟད་པར་བརྗོད་དེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོར་མི་ཟད་པ་བརྒྱད་བཅུ་བསྟན་པ་ལྟར་རོ། ། 1-882 གསུམ་པ་ནི་དྲི་བ་ཀུན་ལུང་སྟོན་ཅིང་ཀུན་གྱིས་ཐེ་ཚོམ་གཅོད་ནས་ལུང་དུ་མི་སྟོན་པ་བཅུ་བཞི་འཇོག་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཅེ་ན། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལ་ལན་གདབ་ཏུ་མི་རུང་བ་ འདྲི་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རྒྱུ་ཡང་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་བཞེད་པ་བཞི་ལས་བརྩམས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི་གང་ཟག་བཞག་པར་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་མཐོང་ལམ་ལས་བརྩམས་ཏེ་བརྗོད་ན་རྒྱལ་སྲས་སྐྱོན་ མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ཀྱང་རྒྱུན་ཞུགས་སུ་མི་འགྱུར་བ་ནི། མི་གནས་པའི་ལམ་ཐོབ་པས་ཉན་རང་གི་མྱང་འདས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ཞེས་སོ། །དེའི་སྤང་བྱ་རྣམས་སྤངས་ཀྱང་ཅིའི་ཕྱིར་ ལན་གཅིག་ཅེ་ན། འདོད་པར་ལན་གཅིག་འོང་བར་མ་ཟད་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་སྐྱེ་བ་ཚད་མེད་ལེན་པས་འདོད་པར་ཡང་ཡང་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱིར་མི་འོང་དུ་མི་གཞག་སྟེ་འདོད་ པར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་རིགས་སྐྱེ་བ་དང་། ལུང་བསྟན་པ་དང་དབང་བསྐུར་དང་། །བྱང་ཆུབ་རབ་ཏུ་ཐོབ་པ་ཡང་། །ངོ་མཚར་ཆེ་བ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར། ས་དང་པོ་དང་བརྒྱད་པ་དང་བཅུ་པ་ལ་སློབ་པའི་འབྲས་བུ་གསུམ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འབྲས་བུ་བཞི་པར་བཤད་པ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་འཁོར་ལོའི་མདོར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བརྒྱད་པ་སོགས་དུ་མ་བཞག་པ་དེ་དང་འདི་མི་འགལ་ཏེ་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་འཇོག་ཚུལ་ཐ་དད་པས་སོ། ། 1-883 ལྔ་པ་ནི་རྒྱལ་སྲས་མཐོང་ལམ་རྟོགས་ནས་ས་བཅུ་པ་རྣམས་སུ་སྒོམ་ལམ་ལ་ཞེས་པ། རྒྱན་གྱི་ཊཱི་ཀར་ས་དང་པོ་ལའང་སྒོམ་པའི་ལམ་ཡོད་པར་མངོན་ནོ་ཞེས་པ་དང་འགྲིག་གོ །དེ་ ལ་གཙོ་ཆེར་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྒོམ་གྱི་

【現代漢語翻譯】 關於菩薩的對治修習方式，以及智者和大能者的訓練方式。 首先，如果從這十種現觀（Abhisamaya，對事物本性的直接認知）中獲得了安住于果位的道，那麼就會捨棄趣入之道等，不再顯現。 '總持'是指無論顯現何種果位，都能獲得轉變，從而斷除所有應斷之物，這與'盡攝'（zad sdoms）相符。 其次，關於斷除聲聞（Śrāvaka）的道，因為永遠不會顯現，所以會捨棄，即在無餘涅槃（Parinirvāṇa）之處。 如經中所引：'以無怯懦之心，領受諸感受時，如燈火熄滅般，其心則完全解脫。' 菩薩（Bodhisattva）則不會斷除，因為他們是爲了利益一切眾生。 因此，據說他們在因位時善根不會窮盡，在果位時功德不會窮盡，如《無盡慧經》中所示的八十種無盡。 第三，有人問：為什麼設立十四種不回答的問題，即所有問題都引用經文，所有人都斷除疑惑，但不引用經文？ 答：因為對於不合乎正理的問題，不能回答。 其原因也是因為斷除了基於四種見解（即因、果等）而提出的問題。 第四，如果從見道（Darśanamārga）開始講述補特伽羅（Pudgala，人）的安立，如預流果（Srotaāpanna）等，那麼菩薩即使獲得了見道，也不會成為預流果，因為他們獲得了不住涅槃之道，即聲聞和獨覺（Pratyekabuddha）的涅槃之流。 即使斷除了應斷之物，為什麼只說'一來'（Sakṛdāgāmin）呢？ 答：因為不僅會在欲界（Kāmadhātu）中來一次，而且會先發愿，然後無量次地受生，所以在欲界中會一次又一次地受生。 不會安立為'不還'（Anāgāmin），因為他們會在欲界中受生。 如《經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra）云：'如來種姓的受生、授記、灌頂和圓滿菩提，都被認為是極爲了不起的。' 及其註釋中說：'初地、八地和十地是三種學位的果位，佛地是第四種果位。'以及《不退轉法輪經》中，安立了菩薩的八地等多種地，這與上述並不矛盾，因為安立的方式因表達意願而異。 第五，菩薩在證悟見道后，在十地（Bhūmi）中修道，如《莊嚴論釋》中說：'初地也顯現有修道'，這與此相符。 其中主要是修習對治所知障（Jñeyāvaraṇa）的。

【English Translation】 How to practice the antidotes of a Bodhisattva, and how to train the wise and powerful. First, if one obtains the path that abides in the fruit from these ten Abhisamayas (direct cognition of the nature of things), then one abandons the path of entry, etc., and does not manifest it again. 'Total Retention' (Sdom) means that whatever fruit is manifested, one obtains the transformation that abandons all that should be abandoned, which is in accordance with 'Exhaustive Retention' (zad sdoms). Secondly, regarding cutting off the path of the Śrāvakas (Hearers), because it will never manifest, it is abandoned, that is, in the place of Nirvāṇa without remainder (Parinirvāṇa). As quoted in the scripture: 'When one receives feelings with a fearless mind, like a lamp extinguished, his mind is completely liberated.' A Bodhisattva (Enlightenment Being) does not cut off the stream, because they work for the benefit of all sentient beings. Therefore, it is said that in the causal stage their roots of virtue are inexhaustible, and in the fruition stage their qualities are inexhaustible, as the eighty inexhaustibles are shown in the 'Inexhaustible Intelligence Sutra'. Third, someone asks: Why are fourteen unanswerable questions established, that is, all questions quote scriptures, everyone cuts off doubts, but do not quote scriptures? Answer: Because it is not permissible to answer questions that are not in accordance with reason. The reason for this is also because they have abandoned questions based on the four views (i.e., cause, effect, etc.). Fourth, if one speaks of the establishment of a Pudgala (person), such as a Srotaāpanna (stream-enterer), starting from the Darśanamārga (path of seeing), then a Bodhisattva, even if they have attained the Darśanamārga, will not become a Srotaāpanna, because they have attained the path of non-abiding Nirvāṇa, that is, the stream of Nirvāṇa of Śrāvakas and Pratyekabuddhas (Solitary Realizers). Even if they have abandoned what should be abandoned, why is it only said 'Once-Returner' (Sakṛdāgāmin)? Answer: Because not only will they come once in the desire realm (Kāmadhātu), but they will first make a vow and then take birth immeasurably many times, so they will be born again and again in the desire realm. They are not established as 'Non-Returners' (Anāgāmin), because they will be born in the desire realm. As the Mahāyānasūtrālaṃkāra (Ornament of the Sutras) says: 'The birth, prophecy, empowerment, and perfect enlightenment of the Tathāgata lineage are all considered to be extremely wonderful.' And in its commentary it says: 'The first, eighth, and tenth Bhūmis are the fruits of the three trainings, and the Buddha Bhūmi is said to be the fourth fruit.' And in the 'Wheel of Non-Returning Sutra', the eighth Bhūmi, etc., of Bodhisattvas are established in many ways, which is not contradictory to the above, because the way of establishing them differs according to the intention of expression. Fifth, after a Bodhisattva realizes the Darśanamārga, they practice the path of meditation in the ten Bhūmis, as the commentary on the Ornament says: 'It is evident that there is also a path of meditation in the first Bhūmi,' which is in accordance with this. Among these, the main practice is the antidote to the Jñeyāvaraṇa (obscuration of knowledge).

---

ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཙོ་བོར་མིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ན་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྐད་ཅིག་ལ་སྟེ་བསྔགས་ངོས་བསྔགས་བསྟོད་དུ། ཁྱོད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་མ་བརྙེས་པར། འདོད་ཁམས་དབང་ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ། །སྲིད་གསུམ་དབང་ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤངས་ན་ཅིག་ཅར་དགྲ་བཅོམ་ ཞེས་སོ། རྒྱལ་སྲས་དེ་ཉོན་མོངས་མ་སྤངས་ཀྱང་སྔགས་སྨན་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པས་ས་བཅུ་པོ་ཐམས་ཅད་དུ་ཉེས་པ་བདག་ལ་གནོད་པ་སོགས་མི་སྐྱེད་དོ། ། ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མི་སྤོང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཆ་ཡིས་ཟད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཏེ། ཐེག་བསྡུས་སུ། ཉོན་མོངས་ཐུལ་ལ་སྤངས་པ་མེད། །སྔགས་ཀྱིས་བསད་པའི་དུག་དང་འདྲ་ཞེས་ སོ། ། དྲུག་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཞར་བྱུང་སྟེ། དེ་ལ་གཉིས་ལས་མདོར་བསྟན་པ་ནི། ཡང་བྱང་ཆུབ་ཅེས་སོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ལྔའི་དང་པོ་ཤེས་བྱ་ལ་མཁས་པའི་འཁྲུལ་བ་ནི་གཟུང་འཛིན་དུ་ཞེན་པའོ། ། 1-884 འཁྲུལ་པའི་གནས་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཙམ། དབུས་མཐར། ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ཡོད། །དེ་ལ་གཉིས་པོ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །མ་འཁྲུལ་བའི་གནས་ནི་དེ་ཉིད་ གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་བྲལ་བའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ། དེ་ཉིད་དུ། གཉིས་དངོས་མེད་པའི་དངོས་ཡོད་པ། །དངོས་པོ་སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་པའོ། །འཁྲུལ་མ་འཁྲུལ་གཉིས་ཡིན་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡེ་ ཤེས་དང་མཐུན་པའི་ཐོས་བསམ་སྟེ། ཤེས་བྱ་ལ་རྟོག་པ་དང་ཡེ་ཤེས་མི་རྟོག་པ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་འཁྲུལ་བ་ནི་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ནི་འཕགས་པའི་ རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དགེ་བའོ། །ཐབས་ལ་མཁས་པ་ལ་སེམས་ཅན་ཞེས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་པའི་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་སྟེ། དེས་བསྡུས་ནས་དགེ་བ་ལ་འགོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞེས་པ་ནི་ ཤེར་ཕྱིན་ཏེ་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ནས་རྣམ་པ་ཀུན་མཁྱེན་གྱི་བར་རྫོགས་པར་བྱེད་འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་ཆེན་པོས་ཡུམ་འདི་ཉིད་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་པས་སོ། །མངོན་ཤེས་མྱུར་ བ་ལ་ནི། ཉིན་མཚན་ལན་དྲུག་སྡིག་པ་བཤགས་པ་དང་། དགེ་བ་ལ་ཡིད་རང་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་གསོལ་བ་གདབ་པ་དང་། དགེ་རྩ་བསྔོ་བ་བྱེད་པ་སྟེ་བསྡུ་བར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་དང་། 1-885 ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་སྤོང་ཞིང་སྐུར་པ་འདེབས་པ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་མ་བསགས་པ་དང་། ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་བཞིའི་གཉེན་པོར་གསུངས་སོ། །ཡན་ལག་དང་བཅས་ན་ཕྱག་ དང་མཆོད་འབུལ་དང་ཡན་ལག་བདུན་པ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】 煩惱障的主要障礙並非如此。當獲得菩提時，在金剛喻定（vajropama-samadhi）的剎那，讚頌、稱揚、讚美。 『在你未獲菩提之前，已勝過欲界自在天（Kamadhatu-ishvara）；在菩提無礙道上，已勝過三有自在天（Triloka-ishvara）。』 經中如是說。斷除二障（煩惱障和所知障）即能立即成為阿羅漢。 菩薩雖然沒有斷除煩惱，但因被如咒藥般的無分別智（nirvikalpa-jnana）所攝持，所以在所有十地（bhumi）中，不會產生過患，如對自我的損害等。 因為沒有斷除一切煩惱的相狀，並且以部分來斷除。如《攝大乘論》所說：『煩惱已被調伏，但未被斷除，如同被咒語殺死的毒藥。』 第六是菩薩的隨行證悟，其中分為兩種，首先是簡略的說明，即『又菩提』等。詳細的解釋分為五點，第一點是對所知（jnana）的迷惑，即執著于能取所取（grahaka-grahya）。 迷惑之處是智慧的行境，即造作（samskara）之因。如《中邊分別論》所說：『有非真實的遍計所執（abhuta-parikalpa），其中沒有二者（能取和所取）。』 未迷惑之處是遠離二取相的真如（tathata），如《中邊分別論》所說：『二取不存在的實有，是空性的體性。』 迷惑與未迷惑二者是與無漏智（anasrava-jnana）相應的聞思（sruta-cinta），因為與所知上的分別和智慧的無分別相應。 未迷惑是無分別智。其等流因是聖者（arya）的后得善（prsthalabdha-kusala）。 善巧方便中的『有情』是指已述的四攝事（catuh-samgraha-vastu），通過四攝事來攝受並安置於善法中。 『佛』是指般若波羅蜜多（prajnaparamita），即想要圓滿佈施波羅蜜多（dana-paramita）乃至一切種智（sarvakarajnata）的大菩薩，應當修學此佛母（般若波羅蜜多）。 對於快速獲得神通，需要日夜六次懺悔罪業，隨喜善業，向佛祈禱，迴向善根。總而言之，菩薩的律儀是對於產生煩惱的墮罪， 捨棄和誹謗大乘佛法，沒有積累善根，以及具有貪圖財物的心理這四者的對治法。 如果具有支分，則是頂禮、供養和七支供養。

【English Translation】 The main obscuration of afflictive emotions is not so. When enlightenment is attained, in the moment of the vajra-like samadhi, praise, extol, and laud. 'Before you attained enlightenment, you have overcome the Lord of the Desire Realm (Kamadhatu-ishvara); on the unobstructed path to enlightenment, you have overcome the Lord of the Three Realms (Triloka-ishvara).' Thus it is said in the scriptures. Abandoning the two obscurations (afflictive and cognitive) immediately makes one an Arhat. Although the Bodhisattva has not abandoned afflictions, because they are seized by non-conceptual wisdom (nirvikalpa-jnana) like a mantra-medicine, in all the ten bhumis, they do not generate faults such as harm to oneself. Because all aspects of afflictions are not abandoned, and because they are exhausted by a part. As it says in the Compendium of Vehicles: 'Afflictions are subdued but not abandoned, like poison killed by a mantra.' The sixth is the consequential realization following the Bodhisattva, which is divided into two. First, the concise explanation, such as 'Again, enlightenment,' etc. The detailed explanation is divided into five points. The first point is the confusion about what is to be known (jnana), which is attachment to the apprehended and the apprehender (grahaka-grahya). The place of confusion is the object of wisdom, which is merely the cause of formations (samskara). As it says in the Middle Extremes: 'There is unreal imputation (abhuta-parikalpa), in which the two (apprehender and apprehended) do not exist.' The place of non-confusion is the suchness (tathata) that is separated from the aspects of the two, as it says in the same text: 'The real that is without the two objects is the characteristic of emptiness.' The two, confusion and non-confusion, are hearing and thinking (sruta-cinta) that are in accordance with uncontaminated wisdom (anasrava-jnana), because they are in accordance with the conceptualization of what is to be known and the non-conceptualization of wisdom. Non-confusion is non-conceptual wisdom. Its similar cause is the subsequent merit (prsthalabdha-kusala) of the noble ones (arya). In skillful means, 'sentient beings' refers to the four objects of gathering (catuh-samgraha-vastu) that have been explained, through which they are gathered and placed in virtue. 'Buddha' refers to the Prajnaparamita, that is, the great Bodhisattva who wishes to perfect the Dana Paramita up to Sarvakarajnata, should train in this very Mother (Prajnaparamita). For quick clairvoyance, one should confess sins six times during the day and night, rejoice in virtuous deeds, pray to the Buddhas, and dedicate the roots of virtue. In short, the discipline of the Bodhisattva is the antidote to the downfall of generating afflictions, abandoning and slandering the Mahayana Dharma, not accumulating roots of virtue, and having a mind filled with attachment to material possessions. If it has limbs, it is prostration, offering, and the seven-limbed prayer.

---

འཕགས་པ་བྱམས་པས་ཞུས་པ་དང་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་སོགས་སུ་བཀའ་བསྩལ་པ་ལྟར་བྱའོ། །ལམ་རྒྱུན་ཞེས་པ་ནི། མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཀྱིས་ཞིང་ཀུན་ ཏུ་གདུལ་བྱ་ཇི་ལྟ་བར་རྒྱལ་བ་དང་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྒྱུན་དུ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དག་མིན་རྟོག་ལ་མཁས་པ་ལ་གཉིས་ལས། སྤྱིར་བཤད་པ་ལ་རྩ་བའི་ནི་ཀུན་ གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཏེ་རྟོག་པ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་དུ་གྱུར་པས་སོ། །མཚན་མའི་ནི་ལུས་དང་གནས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་རྣམ་རིག་སྟེ། གཟུང་བྱའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ན་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ དང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་གཟུགས་སོགས་ཡུལ་དང་རིམ་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །མཚན་མར་སྣང་བའི་ནི་ཚོགས་དྲུག་དང་ཉོན་ཡིད་དེ་གཟུང་བའི་མཚན་མ་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་གྱུར་པས་སོ། །མཚན་མ་ རྣམ་པར་འགྱུར་བའི་ནི་ལུས་སོགས་རྒྱུ་མཚན་རྣམས་རྣམ་པ་གཞན་དུ་སྐྱེད་པའི་རྟོག་པའོ། །མཚན་མར་སྣང་བ་འགྱུར་བའི་ནི་མིག་ཤེས་སོགས་བདེ་བ་སོགས་གནས་སྐབས་གཞན་དུ་སྐྱེད་པའོ། །གཞན་གྱིས་བསྟན་པའི་ནི་བསྟན་པར་བསྡུས་པའི་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་ལ་རྟོག་པའོ། ། 1-886 ཚུལ་མིན་གྱི་དང་ཚུལ་བཞིན་གྱི་ནི་ཉེས་བཤད་དང་ལེགས་བཤད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟོག་པའོ། །མངོན་པར་ཞེན་པའི་ནི་ཚུལ་མིན་གྱི་རྟོག་པ་ལས་ལྟ་བར་གྱུར་ པ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་བསྡུས་པའི་རྟོག་པའོ། །མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལས་སམ་དེའི་དམིགས་པ་ལས་གཡེང་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ཚུལ་བཞིན་གྱི་རྟོག་པ་ལས་རྟོག་པ་འོག་མ་བཅུའོ། །ཕྱི་མ་བཅུར་ དབྱེ་བ་ལས། དངོས་པོ་མེད་པར་རྟོག་པ་ནི་གཞན་དབང་ངམ་ཕུང་པོ་ཀུན་རྫོབ་པའང་མེད་ཅེས་ཞེན་པ་སྟེ། དེའི་གཉེན་པོར་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉིད་དུ་ཡོད་བཞིན་དུ་ཞེས་ དང་། དངོས་པོར་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་པ་དང་དེའི་མིང་དང་ཤེས་ཕྱིན་དང་སྤྱོད་ཅེས་དང་མི་སྤྱོད་ཅེས་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ཞེས་ཏེ་ཀུན་བརྟགས་པའི་བདག་གཉིས་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་མིང་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་། གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་སྟེ་ཞེས་ཏེ། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པར་བརྟགས་པ་སེལ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །སྐུར་པ་འདེབས་པའི་གཉེན་པོར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ཞེས་ཏེ། མིང་དེ་ཀུན་བཏགས་དང་བྲལ་བར་ཀུན་ཏུ་ཡོད་པས་སོ། །གཅིག་ཏུ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་གཟུགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་གང་དེ་གཟུགས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་ཏེ། 1-887 གཟུགས་སོགས་ཀུན་བརྟགས་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པས་སོ། །ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཉིད་ཐ་དད་དུ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་སྟོང་པ་ཉིད་ལས་གཟུགས་གཞན་པའང་མ་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ དོ། །

【現代漢語翻譯】 應如聖慈氏（彌勒，梵文：Maitreya）所請問及善行等經中所說而行。所謂『常道』，即指不住涅槃（梵文：nirvana），爲了在一切國土中恒常示現如來和佛子的行持，以適應所化眾生的根器。對於善於非實有分別者，可分為兩種：一般而言，根本是阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna），它是所有分別的種子。相是身體、處所和受用的識，因為它們是所取境的因，所以應將根身與器世界以及色等對境依次對應。顯現為相的是六識和染污意，因為它們是所取境之相。相轉變的是能生起身體等因的分別。相顯現轉變的是能生起眼識等安樂等其他狀態。由他所教的是對包含在教法中的名、句、字集合的分別。 不如理作意和如理作意是指依于邪說和正說的法而作意的分別。現觀是指從不如理作意產生的見解，總攝為六十二種見解的分別。從無分別智或其所緣境散亂的分別，是從如理作意產生的下十種分別。在後十種分類中，執著無實有是指執著他起或蘊是世俗諦也不存在。爲了對治它，在廣、中品般若經中說：『菩薩雖存在，』。爲了對治執著實有，說：『菩薩及其名、般若波羅蜜多（梵文：Prajñāpāramitā）和行與不行，都不能如實見，』因為沒有遍計所執的二取。爲了對治增益分別，說：『名自性空，從色到一切種智（梵文：sarvākārajñatā）自性空，』爲了遣除非真實分別。爲了對治損減分別，說：『空性不是無，』因為此名遠離了遍計所執而普遍存在。爲了對治執著為一，說：『色的空性不是色，』 因為色等是遍計所執，而空性是圓成實。爲了對治執著法相和法性為異體，說：『空性之外沒有其他的色，色即是空性。』

【English Translation】 It should be done as taught in the Sutra Requested by Noble Maitreya (Maitreya, Sanskrit: Maitreya) and the Sutra of Good Conduct, etc. The so-called 'constant path' refers to the continuous manifestation of the conduct of the Buddhas and Bodhisattvas in all realms, adapting to the capacities of the beings to be tamed, through non-abiding Nirvana (Sanskrit: nirvana). Those skilled in unreal conceptualization can be divided into two types: Generally speaking, the root is the Alaya Consciousness (Sanskrit: ālayavijñāna), which is the seed of all conceptualizations. The aspect is the consciousness of body, place, and enjoyment, because they are the cause of the objects to be grasped. Therefore, the sense faculties should be sequentially associated with the physical world and the objects such as form. What appears as an aspect is the six consciousnesses and the afflicted mind, because they are the forms of the objects to be grasped. The transformation of the aspect is the conceptualization that generates the causes such as the body in other forms. The transformation of the appearing aspect is the generation of other states such as the happiness of eye consciousness. What is taught by others is the conceptualization of the collection of names, sentences, and words contained in the teachings. Improper and proper attention are the conceptualizations that arise from attending to the Dharma of wrong and right teachings. Manifest attachment is the conceptualization that arises from improper conceptualization, summarized into sixty-two views. The conceptualizations that are distracted from non-conceptual wisdom or its object are the ten subsequent conceptualizations that arise from proper conceptualization. Among the ten subsequent divisions, conceptualizing non-existence is the attachment that the other-powered or aggregates are also not conventional truth. To counteract this, in the extensive and medium Prajñāpāramitā Sutras, it is said: 'Although the Bodhisattva exists.' To counteract the attachment to existence, it is said: 'The Bodhisattva and its name, Prajñāpāramitā (Sanskrit: Prajñāpāramitā), and acting and not acting, are not truly seen,' because there is no dualistic grasping of the imputed. To counteract additive conceptualization, it is said: 'Name is empty of inherent existence, from form to all-knowing wisdom (Sanskrit: sarvākārajñatā) is empty of inherent existence,' to eliminate unreal conceptualization. To counteract deprecating conceptualization, it is said: 'Emptiness is not non-existence,' because this name is universally present, free from imputed. To counteract attachment to oneness, it is said: 'The emptiness of form is not form,' Because form, etc., are imputed, and emptiness is perfectly established. To counteract the conceptualization of phenomena and the nature of phenomena as different entities, it is said: 'There is no other form than emptiness, form itself is emptiness.'

---

སྟོང་པ་ཉིད་གཟུགས་སོ་ཞེས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བར་ལ་སྟེ་ཆོས་ཅན་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་གཟུགས་ཞེས་པ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ ཞེས་པའི་བར་མིང་ཙམ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་སྲིད་པ་འཕོ་བའི་མདོར། འདི་རྣམས་ཐམས་ཅད་མིང་ཙམ་སྟེ། །འདུ་ཤེས་ཙམ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །རྗོད་བྱེད་ལས་ནི་གཞན་གྱུར་པའི། །བརྗོད་པར་ བྱ་བ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་པས་སོ། །ཁྱད་པར་དུ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་སྐྱེ་མི་འགག་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མ་ཡིན། རྣམ་པར་བྱང་བ་མ་ཡིན་ཞེས་ཏེ་སྐྱེ་བ་ སོགས་ཁྱད་པར་བཀག་པས་སོ། །མིང་ཇི་ལྟ་བར་དོན་དུ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་མིང་བཅོས་མ་ལ་ཆོས་དེ་རྣམས་སོ་སོར་བརྟགས་ཏེ་མིང་གློ་བུར་བས་རྗེས་སུ་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ ལྟ་ཇི་ལྟར་ཐ་སྙད་འདོགས་པ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་མངོན་པར་ཞེན་ཏོ་ཞེས་སོ། །དོན་ཇི་ལྟ་བར་མིང་དུ་རྟོག་པའི་གཉེན་པོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མིང་དེ་ཀུན་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། ། 1-888 མི་མཐོང་བས་ཞེན་པ་མེད་དོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཞིང་། དེར་ཡང་། མིང་ནི་གང་དང་གང་གིས་ནི། །ཆོས་ནི་གང་དང་གང་བརྗོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལ་ཡོད་མིན་ཏེ། །འདི་ནི་ཆོས་རྣམས་ཆོས་ཉིད་ དོ། །ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏོ། །རྒྱས་པར་རིགས་པ་དང་བཅས་པ་བརྒྱད་སྟོང་དོན་བསྡུས་རྩ་འགྲེལ་དུ་བལྟའོ། །མི་རྟོག་པ་ལ་མཁས་པ་ལ་མི་རྟོག་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཆོག་པར་འཛིན་པའི་མི་ རྟོག་པ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་སྟེ་མི་རྟག་སོགས་འགའ་ཞིག་ལ་འདི་ནི་འདི་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཚིམ་པ་ཐོབ་ནས་གོང་མ་དུཿཁ་སོགས་ལ་མི་རྟོག་པའོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ནི་ཉན་ཐོས་ རྣམས་ཀྱི་སྟེ་རྟག་པ་སོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་གཉེན་པོར་གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཙམ་དུ་བརྟགས་ནས་རྟག་བདེ་སོགས་སུ་མི་རྟོག་པའོ། །སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྟེ་གཟུགས་སོགས་ ཆོས་ཙམ་དེ་འང་སྤྲོས་པར་རིག་ནས་ཆོས་ཀུན་གྱི་མཚན་མ་བཤིག་སྟེ། ཡེ་ཤེས་ཟག་མེད་མཆོག་ཏུ་ཞི་བས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་རྟོགས་པའོ། །དེ་ནི་རྣམ་མི་རྟོག་གསུམ་དུ་བསྟན་ པའོ། ། སྤྲོས་མེད་ཀྱི་མི་རྟོག་པ་དཔྱད་པ་ནི། བཟློག་པའི་སྒོ་ནས་ངོ་བོ་སྟོན་པ་སྟེ། དམུས་ལོང་ལ་གཟུགས་བསྙད་པ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་རྗོད་མི་ནུས་པས་སོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་མ་ཡིན་ཞེས་སོགས་ལྔ་སྟེ་ཡིན་ན་རིམ་པ་ལྟར་གཉིད་ལོག་པ་དང་། 1-889 མྱོས་པ་སོགས་དེར་ཐལ་བ་དང་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་སོགས་དང་ཉན་ཐོས་སོགས་ཀྱང་དེར་འགྱུར་བ་དང་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཀྱང་དེར་འགྱུར་བ་དང་། གཟུགས་ཀྱང་དེར་འགྱུར་བ་དང་། རྣམ་རྟོག་ཉིད་དེར་ འགྱུར་བས་སོ། །འོན་ཀྱང་སྟེ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་ཅིང་བཀྲ

【現代漢語翻譯】 『空性即是色』，這是就識而言的，因為除了有法之外，沒有法性。爲了對治執著自性，從『色』到『識』都只是名稱而已。如《楞伽經·轉世品》所說：『這些全部都只是名稱，僅僅存在於概念中，與能詮不同，所詮是不存在的。』這是因為這個緣故。特別地，爲了對治執著自性，（法）不是自性生，不是自性滅，不是完全的煩惱，不是完全的清凈，這是因為遮止了生等差別。爲了對治如其名而執著其義，因為名稱是虛假的，所以對這些法進行分別觀察，由於名稱是暫時的，所以隨後進行命名。正如如何進行命名，就如何顯現執著。爲了對治如其義而執著其名，菩薩的名字，一切都不能如實地隨順見到。因為不能見到，所以沒有執著。』這樣說道。並且在那裡也說：『名稱以何者，法以何者說，那不在那之中，這是諸法的法性。』詳細內容請參考《八千頌般若釋論》的略義根本釋。 對於不分別的智者來說，不分別有三種：第一種是滿足於執著的分別，這是凡夫的分別，對於無常等一些法，認為『這就是這樣』而感到滿足，因此不再分別更高的苦等。第二種是不顛倒的分別，這是聲聞的分別，爲了對治常等顛倒，將色等僅僅視為法，因此不再分別常樂等。第三種是無戲論的分別，這是菩薩的分別，將色等僅僅視為法，也認識到這是戲論，從而破除了諸法的相狀，以無漏的智慧和最極的寂靜，證悟到法界周遍。這就是所說的三種不分別。對於無戲論的不分別進行分析，是通過反面的方式來顯示本體，就像對盲人描述顏色一樣，因為無法通過肯定的方式來描述。『因為沒有作意，所以不是』等五種情況，如果成立，那麼按照順序，就會陷入睡眠、醉酒等狀態，以及二禪等，聲聞等也會變成那樣，以及滅盡定也會變成那樣，以及色也會變成那樣，以及分別本身也會變成那樣。然而，（菩薩）是顯現地行持和宣說。

【English Translation】 'Emptiness is form,' this is in relation to consciousness, because there is no such thing as dharma-nature apart from the subject of dharma. To counteract the clinging to inherent existence, from 'form' to 'consciousness' are said to be merely names. As it is said in the Lankavatara Sutra, 'These are all merely names, they only exist in concepts, they are different from the expresser, the expressed does not exist.' This is because of this reason. In particular, to counteract the clinging to inherent existence, (the dharma) is not inherently born, not inherently ceases, not completely afflicted, not completely purified, this is because it negates the distinctions of birth and so on. To counteract clinging to the meaning as it is named, because names are artificial, therefore these dharmas are analyzed and examined separately, because names are temporary, therefore naming is done subsequently. Just as how naming is done, so too does clinging manifest. To counteract clinging to the name as it is meant, the names of Bodhisattvas, all of them cannot be truly seen accordingly. Because they cannot be seen, therefore there is no clinging.' Thus it is said. And there it is also said, 'By whatever name, by whatever dharma is spoken, that is not in that, this is the dharma-nature of all dharmas.' For detailed content, please refer to the condensed root commentary of the Eight Thousand Verse Prajnaparamita. For the wise who do not conceptualize, there are three types of non-conceptualization: the first is the non-conceptualization of being content with clinging, this is the non-conceptualization of ordinary beings, for some dharmas such as impermanence, they are content with thinking 'this is how it is,' therefore they no longer conceptualize higher sufferings and so on. The second is the non-inverted non-conceptualization, this is the non-conceptualization of the Shravakas, to counteract the inversions of permanence and so on, they regard form and so on as merely dharmas, therefore they no longer conceptualize permanence, bliss, and so on. The third is the non-elaborate non-conceptualization, this is the non-conceptualization of the Bodhisattvas, they regard form and so on as merely dharmas, and also recognize that this is elaboration, thereby destroying the characteristics of all dharmas, with uncontaminated wisdom and supreme peace, they realize that the realm of dharma is all-pervasive. These are the three types of non-conceptualization that are taught. Analyzing the non-elaborate non-conceptualization, it is to show the essence through the opposite way, just like describing color to a blind person, because it cannot be described through the affirmative way. 'Because there is no mental engagement, therefore it is not' and so on, these five situations, if they hold true, then in order, one would fall into states such as sleep, drunkenness, and so on, as well as the second dhyana and so on, Shravakas and so on would also become like that, as well as the cessation attainment would also become like that, as well as form would also become like that, as well as conceptualization itself would also become like that. However, (the Bodhisattva) manifestly acts and proclaims.

---

་བར་མི་འཛིན་པ་སྟེ། ཐེག་བསྡུས་སུ། རྣམ་རྟོག་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད། །རྣམ་པ་ལྔ་ནི་རྣམ་སྤངས་ཤིང་། །ཡང་དག་དོན་ལ་བཀྲར་འཛིན་ མེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་ཚོགས་སྦྱོར་དུ་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་གདམས་པ་ལ་རྟེན་ཏེ་གོམས་པར་བྱས་པས་ས་དང་པོར་སོ་སོ་རང་ལ་མངོན་དུ་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་དབང་པོ་སྦྱོང་བ་ཤད་ པ་ནི། རྒྱལ་སྲས་རང་བཞིན་གྱིས་དབང་པོ་རྣོ་བར་སྔར་བཤད་ན་ཅི་ལྟར་དབང་པོ་སྦྱང་དགོས་ཞེ་ན། རྣོན་པོ་ཉིད་ལའང་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ཡོད་པས་སྔ་མ་སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཕྱི་ མ་ཕྱི་མ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ། ཡུམ་གྱི་རྒྱན་དུ་མདོ་ལྟར། དབང་པོ་རྟུལ་དང་རྣོན་པོ་དག །དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་ཅེས་གསུངས་པས་སོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཞི་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པའོ།། །། ༄། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔ་པའི་བཤད་པ། རིམ་པས་ འོངས་པའི་འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་སྐབས་བྱེད་པ་ལ་དྲི་བའི་ལན་དུ་རྣམ་པ་གང་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱས་པར་འཆད་པ་དེ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་རྣམ་པ་བདུན་ཞེས་ཏེ། དྲི་བ་སྔོན་མ་ཅན་གྱི་རྣམ་ངེས་དང་། 1-890 སྨྲ་བའི་ཆོ་ག་ལ་རྣམ་ངེས་ཞེའོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བདུན་གྱི་དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་བོ་དང་དབྱེ་བས་མདོར་བསྟན་པ་ནི་དོན་དྲུག་ཅེས་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མར། དག་ཐོབ་བྲལ་བ་ རང་གཞན་དོན། །དེ་རྟེན་ཟབ་དང་རྒྱ་ཆེ་དང་། །བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་ཞེས་པས་བྱང་ཆུབ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ལྟ་བུའོ། །དོན་དྲུག་ཅི་ཞེ་ན། ངོ་བོ་རྒྱུ་འབྲས་ལས་ལྡན་འཇུག །སོ་སོའི་ངོ་བོས་ བཤད་པ་ལ། །འདིར་ཤེས་བྱ་སྤྱིའི་དོན་དྲུག་གསུངས་ཤིང་བྱེ་བྲག་སྐྱབས་འགྲོ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་ལ་སྦྱར་བ་མདོ་རྒྱན་ན་མང་སྟེ་དེ་ཉིད་དུ་བལྟའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ནི་ཀུན་བརྟགས་སོགས་ སོ། །རྒྱུ་གསུམ་ལས་སྐྱེ་བའི་ཆེད་དུ་བའི་རྒྱུ་ནི་རྒྱུ་སོགས་རྐྱེན་བཞི་སྟེ་དེ་ལས་འདུས་བྱས་ཀུན་འབྱུང་བས་སོ། །འཇུག་པའི་ཆེད་དུ་བའི་རྒྱུ་ནི་གང་གི་རིམ་གྱིས་གང་འཇུག་པ་སྟེ་མ་ རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་སོགས་འབྱུང་བ་དང་འགོག་པར་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་སྟེ་རིམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་འཇུག་པས་སོ། །འགྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བའི་རྒྱུ་ནི་ལྐོག་གྱུར་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ རྟགས་སོ། །འབྲས་བུའི་དོན་ལ་ཤེས་བྱ་ལ་ལྔ་ལས་རྣམ་སྨིན་གྱི་ནི་ཀུན་བཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལྟ་བུའོ། །རྒྱུ་མཐུན་པའི་ནི་དགེ་བ་ལས་དགེ་བ་སྐྱེས་བ་སོགས་རྒྱུ་དང་རིགས་འདྲ་བ་སྟེ། རྒྱུ་མཐུན་རྒྱུ་དང་འདྲ་བ་འོ། ། 1-891 ཞེས་སོ། །བདག་པོའི་ནི་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་ཐུན་མོང་གི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་སྣོད་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་བདག་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བའོ། །སྔོན་བྱུང་མ་ཡིན་འདུས་བྱས་ནི། །འདུས་བྱས་ཁོ་ནའི་བདག་པོའི་འབྲས། ། ཞེས་ཀྱང་འཆད་དོ། །སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་ནི་སོ་ནམ་གྱི་ལོ་ཏོག་དང་། ས

【現代漢語翻譯】 不執著于中間狀態，如《攝大乘論》所說：『無分別的自性，五種相狀皆已斷除，對於真實的意義不作分別執著。』這也是說，在加行道中，依靠與正見相符的教授，通過串習，在初地時各自證悟。 第五，調伏諸根：如果像之前所說，菩薩的根器自然銳利，那為何還需要調伏諸根呢？這是因為銳利也有小、中、大三種，依靠前一種來成就后一種。如《現觀莊嚴論》中，經部宗的觀點說：『根器鈍與利，信解與見道。』以上是《攝大乘論》第四品的廣釋。 《攝大乘論》第五品的解釋： 爲了確定次第而來的談論，以問答的方式來詳細闡述，總的來說有七種相狀，即具有先前問題的決斷和言說的儀軌的決斷。詳細解釋分為七個部分，第一個部分分為體性和分類，總的來說有六種意義，如《寶性論》所說：『清凈、證得、離繫縛，自利利他義，彼所依、深且廣，以及大自在。』這就像是確定菩提一樣。這六種意義是什麼呢？即體性、因、果、業、關聯、進入。各自的體性解釋中，這裡講的是所知總體的六種意義，而從皈依到成佛的各個部分，在《經莊嚴論》中有更多闡述，可以參考那裡。三種體性是遍計所執等。爲了產生三種因，生起之因是因等四緣，一切有為法都由此產生。爲了進入，進入之因是次第進入，如無明緣行等產生和止滅，這是次第進入煩惱和清凈。爲了成就，成就之因是隱蔽的能知之因，即是相。 在果的意義上，所知有五種，其中異熟果如阿賴耶識。等流果是善產生善等，與因同類。『等流與因同。』如是說。士用果如眾生的共同業力導致器世界產生，這是從增上緣產生的。『非前生、非有為，唯有為之士用果。』也有這樣解釋的。增上果如農夫的莊稼和手藝人的作品等。

【English Translation】 Not clinging to the intermediate state, as stated in the Mahāyānasaṃgraha: 'The nature of non-discrimination, the five aspects are all eliminated, and there is no clinging to the true meaning.' This also means that in the stage of preparation, relying on the teachings that are in accordance with the correct view, through practice, each person realizes it in the first bhūmi. Fifth, taming the senses: If, as mentioned earlier, the Bodhisattva's faculties are naturally sharp, then why is it necessary to tame the senses? This is because sharpness also has three types: small, medium, and large. Relying on the previous one to achieve the next one. As in the Abhisamayālaṃkāra, the view of the Sautrāntika school says: 'Dull and sharp faculties, faith and attainment of the path of seeing.' The above is the extensive explanation of the fourth chapter of the Mahāyānasaṃgraha. Explanation of the fifth chapter of the Mahāyānasaṃgraha: In order to determine the sequentially coming discussions, to explain in detail in the form of questions and answers, there are seven aspects in general, namely the determination with the previous question and the determination of the etiquette of speech. The detailed explanation is divided into seven parts, the first part is divided into nature and classification, and in general there are six meanings, as stated in the Ratnagotravibhāga: 'Purity, attainment, freedom from bondage, self-benefit and benefit to others, their basis, deep and vast, and great sovereignty.' This is like determining Bodhi. What are these six meanings? Namely, nature, cause, effect, karma, connection, and entry. In the explanation of each nature, here are the six meanings of the overall knowable, and the various parts from refuge to Buddhahood are elaborated more in the Sūtrālaṃkāra, which can be referred to there. The three natures are parikalpita, etc. In order to generate the three causes, the cause of arising is the four conditions such as cause, etc., and all conditioned phenomena arise from this. In order to enter, the cause of entry is the sequential entry, such as ignorance conditioning action, etc., arising and ceasing, which is the sequential entry into afflictions and purification. In order to achieve, the cause of achievement is the hidden cause of knowledge, which is the sign. In the meaning of effect, there are five types of knowable, among which the vipākaphala is like the Ālayavijñāna. The nisyandaphala is that virtue produces virtue, etc., which is of the same kind as the cause. 'The nisyanda is the same as the cause.' So it is said. The adhipatiphala is like the arising of the container world due to the common karma of all beings, which arises from the dominant condition. 'Not pre-existent, not conditioned, only the adhipatiphala of the conditioned.' It is also explained in this way. The puruṣakāraphala is like the crops of farmers and the works of artisans, etc.

---

་འོག་མ་པའི་སྦྱོར་བའི་སེམས་ཀྱི་ས་གོང་མའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སོགས་སྐྱེ་བོའི་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ། གང་གི་ སྟོབས་ཀྱིས་གང་སྐྱེ་བ། །འབྲས་དེ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་སོ། །བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ནི། མཛོད་དུ། །ཟག་བཅས་སྤོང་བའི་ལམ་གྱིས་ནི། །ལས་ནི་ལྔ་ཡི་འབྲས་བུར་བཅས། །ཞེས་པ་འདི་ལ་དཔྱད་ དོ། འཕགས་པའི་ལམ་གྱིས་ས་བོན་གཏན་བཅོམ་པ་སྟེ། བྲལ་བ་བློ་ཡིས་ཟད་པ་འོ། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྔ་གང་ལ་སྲིད་པ་དང་རྒྱུ་གང་ལས་བྱུང་བ་ནི། འདུས་བྱས་བྲལ་བཅས་འབྲས་བུ་ཡིན། ། རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་ཐ་མའི་ཡིན། །བདག་པོའི་འབྲས་བུ་དང་པོའི་ཡིན། །རྒྱུ་མཐུན་སྐལ་མཉམ་ཀུན་འགྲོ་བའི། །སྐྱེས་བུ་པ་ནི་གཉིས་ཀྱི་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། གཉིས་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་ནོ། ། ལས་ཀྱི་དོན་ནི་བཤད་ཟིན་ཏེ་རྩོལ་བ་དང་འབད་པ་ནི་རྒྱ་སྐད་གཅིག་ལ་འགྱུར་ཐ་དད་པའོ། །མང་པོ་ཚོགས་པ་ལས་གྱུར་པ་ནི་ཁང་པའི་ཤིང་དང་ཕ་གུ་སོགས་ཁང་པ་ལ་ལྡན་པའོ། ། 1-892 རྗེས་སུ་འཆིང་བའམ་འབྲེལ་བ་ལས་གྱུར་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་སོགས་ཡོད་ན་མངོན་གྱུར་མེད་ཀྱང་དེ་དང་ལྡན་པའོ། །འབྲེལ་པ་ལས་གྱུར་པ་ནི་རིག་པ་དང་སྐྱེ་གནས་ཀྱིས་སྦྲེལ་བའི་ རང་གི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་པའོ། །གནས་སྐབས་ལས་གྱུར་པ་ནི་རྐྱེན་གྱིས་རེས་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའོ། །འགྱུར་བ་ལས་གྱུར་པའི་ལྡན་པ་ནི་སེམས་རེས་འདོད་ཆགས་དང་དད་སོགས་ དང་ལྡན་པའོ། །མཚན་ཉིད་ཀྱི་འཇུག་པ་ནི་དངོས་པོ་རྣམས་སྐྱེ་སོགས་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་གྱིས་སོ། །རྟེན་ལ་ནི་རྟེན་ལ་བརྟན་བྱ་གནས་པ་སྟེ་ས་ལ་སེམས་ཅན་སོགས་ལྟ་བུའོ། །ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཡང་དག་མིན་པར་རོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་མོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ནི་འདུས་བྱས་ཀུན་དུས་གསུམ་དང་ནང་ཕྱི་སོགས་བཅུ་གཅིག་ ཏུ་དབྱེ་བའོ། །རྣམ་བཤད་རྣམ་ངེས་ནི་གང་གིས་མདོ་སྡེ་སོགས་ཀྱི་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། དེ་ལ་གཉིས་ལས་རྣམ་བཤད་ཀྱི་སྒོ་དྲུག་ལ་ཡོངས་སུ་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་ནི་ཕུང་པོ་སོགས་ ཏེ་གཏན་ལ་དབབ་བྱའོ། །ཤེས་བྱའི་དོན་ནི་མི་རྟག་སོགས་ཏེ་གཏན་ལ་འབེབས་ཚུལ་ལོ། །དེ་གཉིས་ཡུལ་ཤེས་བྱ་གཙོ་བའོ། །ཤེས་པའི་ཆེད་དུ་བའི་རྒྱུ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་དབང་པོའི་སྒོ་སྡོམ་པ་སོགས་སོ། ། 1-893 ཤེས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཏེ་དེ་དག་ལམ་མོ། །ཤེས་པའི་འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །དེ་རབ་ཏུ་ཤེས་པ་ནི་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའོ། །འདི་དག་ནི་ འབྲས་བུའོ། །དེ་རྣམས་ནི་གཞུང་རྣམས་སུ་ཚང་བ་དང་ཁ་ཡར་བ་ཇི་རིགས་སུ་འབྱུང་ངོ་། །སྒོ་བཅུ་བཞི་ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ་ངག་རྒྱས་པའི་སྒོའོ། །དེ་ལ་རྣམ་བཤད་ས

【現代漢語翻譯】 下品之加行道之心，以及上品之禪定等，皆由眾生之努力而生。以何之力而生何果？此果由士夫之作用而生。解脫之果，《俱舍論》中說：『以斷有漏之道，能得五種業果。』對此應作研究。聖道能斷除種子，以智慧斷除煩惱。此五者於何處生起，又由何因所生？有為法是具有解脫之果，異熟果是最後之果，士夫果是最初之果，等流果和士用果是二者之果。二者指俱生和相應。業之意義已述，努力和精進，雖是同一梵語，但翻譯不同。由眾多聚集而生者，如房屋之木材和柱子等，皆與房屋相關。由隨縛或關聯而生者，如有煩惱之種子，雖未現行，然與之相應。由關聯而生者，如以智慧和生處相連之各自眾生，彼此關聯。由狀態而生者，如因緣而有苦樂舍受。由變化而生之相應，如心時而有貪慾，時而有信心等。 體性之作用，是諸法以生等有為法之三相而作用。所依是能依所依而安住，如地上之有情等。顛倒是指一切煩惱皆非真實。不顛倒是指聖道。分別是指將一切有為法分為三時、內外等十一種。分別解釋和抉擇，是指能闡明經部等之義。其中，從六種分別解釋之門，所應遍知之事物是蘊等，應作決定。所應知之義是指無常等，是決定之方式。二者以所知境為主。爲了知之因是戒律和守護根門等。知是指菩提分法等，是為道。知之果是解脫。完全了知是指見解脫之智慧。這些是果。這些在經論中，或完整或部分地出現。十四門是指廣說之門。其中，分別解釋之門...

【English Translation】 The mind of the lower application path and the samadhi of the higher level are produced by the efforts of beings. By the power of what does what arise? That fruit arises from the actions of a person. The fruit of separation is stated in the Treasury of Knowledge: 'By the path of abandoning contaminated things, one obtains five kinds of karmic fruits.' This should be examined. The noble path completely destroys the seeds, and liberation is the exhaustion of afflictions by wisdom. Where do these five arise, and from what cause do they originate? Conditioned things are the fruit of separation. The maturation fruit is the final one. The dominant fruit is the first one. The similar cause and shared fate are the fruits of both. 'Both' refers to co-emergence and association. The meaning of karma has been explained. Effort and diligence are different translations of the same Sanskrit word. That which arises from the assembly of many is like the wood and pillars of a house, which are inherent in the house. That which arises from subsequent binding or connection is that if there are seeds of affliction, even if they are not manifest, they are still connected to it. That which arises from connection is the mutual connection of one's own beings connected by knowledge and birth. That which arises from circumstances is the experience of happiness, suffering, and equanimity due to conditions. The connection that arises from change is when the mind is sometimes connected with desire and sometimes with faith. The function of characteristics is that things function with the three characteristics of conditioned phenomena, such as arising. The support is that which is supported dwells on the support, like sentient beings on the earth. Inversion is when all defilements are not true. Non-inversion is the noble path. Differentiation is when all conditioned phenomena are differentiated into three times and eleven categories such as inner and outer. Explanation and ascertainment are what clarify the meaning of the sutras. Among them, from the six doors of explanation, the objects to be fully known are the aggregates, which are to be determined. The meaning to be known is impermanence, which is the way of determining. These two are mainly objects of knowledge. The cause for the sake of knowing is discipline and guarding the doors of the senses. Knowing is the dharmas of the wings of enlightenment, which are the path. The fruit of knowing is liberation. Fully knowing is seeing the wisdom of liberation. These are the fruits. These appear in the texts in various ways, either completely or partially. The fourteen doors are the doors of extensive speech. Among them, the door of explanation...

---

ྡུད་པའི་སྒོ་ནི་ངག་གང་ དུ་མདོའི་གླེང་གཞི་དང་དགོངས་པ་དང་། དགོས་པ་བསྡུས་པ་ཚིག་དོན་བརྒལ་ལན་མཚམས་སྦྱར་སོགས་ལྔ་བརྗོད་པའོ། །དངོས་པོ་བསྡུ་བའི་ནི་གང་དུ་བསླབ་པ་གསུམ་དང་བདེན་པ་བཞིའི་དངོས་པོ་སོགས་སྟོན་ པ་སྟེ། སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་མི་བྱ་འོ། །དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་བྱ། །རང་གི་སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་འདུལ། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་བསྟན་པའོ། །ཞེས་པ་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་རྐང་པ་སྔ་མ་གསུམ་ རིམ་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །ཡན་ལག་མདོར་བསྟན་ནམ་སྤྱིའི་དབྱེ་བ་དང་། ཉེ་བའི་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་དམ་ཡན་ལག་གི་དབྱེ་བའི་ཀྱི་སྒོ་ནི་དཔེར་ན་བདག་འབྱོར་པ་དང་གཞན་འབྱོར་པ་ཞེས་པས་ བསྟན་ཏེ། དང་པོ་མིར་སྐྱེས་པ་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཉིད་དང་། དབུས་ཡུལ་དུ་སྐྱེས་པ་དང་། དབང་པོ་མིག་སོགས་ཚང་བ་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་མ་ལོག་པ། མཚམས་མེད་སོགས་མ་བྱས་པ་དང་། 1-894 གནས་དམ་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་དད་པའོ། །ཕྱི་མ་སྟོན་པ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་བསྟན་པ་དང་། བསྟན་པའི་ཆོས་གནས་པ་དང་། གནས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དམ་པ་རྟོགས་ པ་དང་ལྡན་པས་སྐལ་ལྡན་ལ་གདམ་ངག་སྟོན་པ་དང་། གཞན་ཡང་སྙིང་བརྩེ་བ་སྦྱིན་བདག་རྣམས་ཀྱིས་བསོད་སྙོམས་སོགས་སྟེར་བའོ། །གོང་ནས་གོང་དུ་སྒྲུབ་པའི་ནི་སྔ་མས་ཕྱི་མ་སྒྲུབ་པར་སྟོན་ པ་དབང་པོ་ལྔ་ལ། དད་ན་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་མོ། །དེ་བརྩམས་ན་དྲན་པ་གནས་སོ། །གནས་ན་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་གོ །བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བར་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ་ཞེས་པ་ལྟ་ བུའོ། །སྤོང་བའི་སྒོ་ནི་ཆོས་འགའ་ལ་བརྩམས་ཏེ་གང་ཟག་འགའ་སྤོང་བར་སྟོན་པ་སྟེ་སྟེའུ་ཡུ་ལྟ་བུའི་མདོར། ཟག་ཟད་ལས་བརྩམས་ནས་ཕྱི་རོལ་པ་དང་། ཆོས་འདི་པ་ཐོས་བསམ་ཙམ་གྱིས་ངོམས་ པ་དང་། སྒོམ་པས་ཡིད་ཆད་པ་དང་། ཚོགས་མ་རྫོགས་པ་རྣམས་སྤངས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། རིམ་པ་ལྟར་དགེ་སློང་རྣམས་ང་ནི་ཤེས་བཞིན་དུ་མཐོང་། མཐོང་བཞིན་དུ་ཟག་པ་རྣམས་ཟད་པར་སྨྲའོ་ཞེས་ སོགས་དང་། སྒོམ་པར་སྦྱོར་བ་ལ་བརྩོན་པ་ཞེས་སོགས་དང་། སྟེ་ཡུའི་དཔེ་དང་གྲུའི་དཔེས་སྤངས་སོ། །ཡུམ་དུ་རྣམ་དག་གི་སྣོད་ལ་ཆོས་སྤོང་བ་སྤངས་པ་སོགས་སོ། །ཡི་གེ་སྒྱུར་བའི་སྒོ་ནི་འོག་ཏུ་མང་དུ་འཆད་དོ། ། 1-895 ཆུད་ཟ་མི་ཟའི་སྒོ་ནི་ལེགས་པར་སྐྱེས་ཀྱི་མདོར། །རབ་ཏུ་ཆུད་ཟ་བ་ཕྱིའི་རྫས་བུ་དང་ཆུང་མ་སོགས་དང་། ནང་གི་རྫས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་ཆགས་པ་དང་། ཆུད་མི་ཟ་ བ་དེ་གཉིས་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ཆུད་ཟ་བའི་ཐབས་རབ་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་དང་བྱུང་ནས་ཀྱང་ཟག་པ་ཟད་པར་བྱ་བ་ལ་བག་མི་བྱེད་པ་དང་ཟློག་པ་ཆུད་མི་ཟ་ བའི་ཐབས་སོ། །དེ་ལ་རིགས་ཀྱི་བུ་ལེགས་པར་སྐྱེས་འདི་ནི་གཉིས་ཀྱིས་མཛེས་ཏེ་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེག་པ་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་བར

【現代漢語翻譯】 開示之門是，在任何地方，對經部的開端、意趣、必要、總攝詞義、辯論問答、連線上下文等五種內容進行闡述。總攝事物之門是，在任何地方，對三學（尸羅，三摩地，般若）和四諦等事物的開示，即：『諸惡莫作，眾善奉行，自凈其意，是諸佛教。』這三學，依次與前三句相對應。 支分略說，或共同的分類，以及近支分廣說，或支分的分類之門，例如通過『自利』和『利他』來開示。前者指生而為人，具足男女之身，生於中央之地，諸根（眼等）完具，未造惡業，未犯五無間罪，對聖法和律懷有信心。後者指導師降臨世間，宣說聖法，聖法住世，隨聖法修行，具足證悟的聖者為有緣者開示教言，以及慈悲的施主們給予佈施等。步步提升之門是，開示前者能成就後者，如五根（信、精進、念、定、慧）中，若有信心，則能精進；若能精進，則能安住于正念；若能安住于正念，則能心住于等持；若能心住于等持，則能如實了知真如。 斷除之門是，針對某些法，開示斷除某些人，如《箭喻經》中，從漏盡出發，斷除外道，以及那些僅滿足於聽聞和思考此法的人，那些因禪修而灰心喪氣的人，以及那些尚未圓滿資糧的人。次第是，『諸比丘，我以智慧親見，親見而說諸漏已盡』等等，以及『勤奮地投入禪修』等等，通過箭的譬喻和船的譬喻來斷除。在《般若經》中，對於清凈的法器，斷除捨棄正法等。文字轉變之門將在下文詳細闡述。 耗費與不耗費之門，如《善生經》中，耗費是指對外在的財物，如兒女和妻子等，以及內在的財物，如對五取蘊的執著。不耗費是指對這兩者不執著。耗費的方法是不精進，即使精進也不努力使諸漏滅盡，反之則是不耗費的方法。對此，善男子，善生以二者莊嚴，即從剃除鬚髮到出家。

【English Translation】 The door of exposition is, in any place, the explanation of the five aspects of the Sutra, such as the introduction, meaning, necessity, summary of words and meanings, debate and answers, and connection of contexts. The door of summarizing objects is, in any place, the teaching of the three trainings (śīla, samādhi, prajñā) and the objects of the four truths, such as: 'Do no evil, do good, purify your mind, this is the teaching of the Buddhas.' These three trainings correspond to the first three lines respectively. The door of briefly explaining the limbs, or the common classification, and the door of closely explaining the limbs in detail, or the classification of the limbs, is illustrated by 'self-benefit' and 'other-benefit.' The former refers to being born as a human, having the body of a male or female, being born in the central land, having complete faculties (eyes, etc.), not having committed evil deeds, not having committed the five heinous crimes, and having faith in the holy Dharma and Vinaya. The latter refers to the teacher coming into the world, teaching the holy Dharma, the holy Dharma abiding, following the holy Dharma, and the holy ones who possess realization teaching instructions to the fortunate ones, as well as compassionate patrons giving alms, etc. The door of progressing from higher to higher is the teaching that the former accomplishes the latter, such as in the five faculties (faith, diligence, mindfulness, concentration, wisdom), if there is faith, then diligence arises; if there is diligence, then mindfulness abides; if mindfulness abides, then the mind abides in equanimity; if the mind abides in equanimity, then one truly knows reality as it is. The door of abandonment is the teaching of abandoning certain people based on certain dharmas, such as in the 'Arrow Simile Sutra,' starting from the exhaustion of defilements, abandoning outsiders, as well as those who are satisfied with merely hearing and thinking about this Dharma, those who are discouraged by meditation, and those who have not completed the accumulations. The order is, 'Monks, I have seen with wisdom, having seen, I say that the defilements are exhausted,' etc., and 'diligently engage in meditation,' etc., abandoning through the simile of the arrow and the simile of the boat. In the Prajñāpāramitā Sutra, for a pure vessel, abandoning the Dharma, abandoning, etc. The door of transforming letters will be explained in detail below. The door of wasting and not wasting, as in the 'Good Birth Sutra,' wasting refers to external possessions, such as children and wives, etc., and internal possessions, such as attachment to the five aggregates of clinging. Not wasting refers to not being attached to these two. The method of wasting is not being diligent, and even if diligent, not striving to exhaust the defilements, and the opposite is the method of not wasting. In this regard, son of good family, Good Birth is adorned by two things, from shaving hair and beard to going forth.

---

་དང་། ཟག་པ་ཟད་པ་ནས་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ་ཞེས་ པའི་བར་དང་། དེ་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པར། དགེ་སློང་འདི་ནི་གཉིས་ཀྱིས་མཛེས། །ཉེ་བར་ཞི་ཞིང་ཟག་པ་ཟད། །ཅེས་པས་ཆུད་མི་ཟ་བ་དང་ཐབས་དང་དབྱེ་བ་དང་བཅས་པ་བསྟན་པས་བཟློག་ནས་ ཆུད་ཟ་བ་དང་ཐབས་དང་དབྱེ་བ་བསྟན་ཏོ། །ཟག་པ་ཟད་པ་དེའང་། འདོད་ཆགས་བྲལ་ཞིང་བྲལ་བ་སྟེ། །ཉེར་ལེན་མེད་པས་མྱ་ངན་འདས། །བདུད་ཀྱི་སྡེ་ནི་ཕམ་བྱས་ནས། །ལུས་ཀྱི་ཐ་མ་ འཛིན་པ་ཡིན། །ཞེས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་ཆགས་བྲལ་དང་། དེ་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱིས་ཐ་མའི་ཆ་མཐུན་དང་། གོང་མའི་ཆ་མཐུན་གྱི་ཀུན་སྦྱོར་སྤངས་པ་དང་ནང་གི་རྫས་སྤངས་པར་བསྟན་པ་ལྟ་བུའོ། ། 1-896 གང་ཟག་གཞག་པའི་ནི་ཆུ་ལས་གྱུར་པ་ལྟ་བུའི་མདོར། གང་ཟག་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པ་གཉིས་དང་། བྱིས་པ་ལ་དཀར་པོ་མ་ཡིན་པ་དང་། དཀར་པོ་དང་ཆེས་དཀར་བ་དང་། འཕགས་ པ་ལའང་འབྲས་གནས་བཞིར་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་གཞག་པའི་ནི་མུ་བཞི་སོགས་དྲི་བ་རྣམས་ཀྱི་དོན་བརྗོད་པ་སྟེ། མི་རྟག་པའི་མདོར། འདི་ཀུན་མཐོང་ལ་གཟུགས་མ་མཐོང་བ་མིང་ གཞི་ལ་རྟག་གཙང་བདེ་བདག་ཏུ་སྒྲོ་མ་བཏགས་པར་ཤེས་བྱ་དང་སྤང་བྱར་ལྟ་བའི་འོ། །གཟུགས་མཐོང་ལ་འདི་ཀུན་མ་མཐོང་བ་གཟུགས་ལ་རྟག་གཙང་བདེ་བདག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ལྟ་བའི་འོ། ། གཉིས་མཐོང་ནི་གཟུགས་ལ་མི་རྟག་སོགས་སུ་ལྟ་བའི་འོ། །གཉིས་མ་མཐོང་ནི་མིང་གཞི་ལ་རྟག་སོགས་སུ་བཟུང་སྟེ་ཤེས་བྱ་མིན་པ་དང་སྤང་བྱ་མིན་པར་ལྟ་བའིའོ། །གཟུགས་ལ་མུ་བཞི་ཇི་ ལྟ་བར་ཚོར་བ་སོགས་ཀུན་ལ་མུ་བཞི་བལྟའོ། །ཡང་བྱ་བ་བྱས་པ་འདི་ལས་སྲིད་པ་གཞན་ཤེས་པ་ཚེ་རིལ་དགེ་བ་སྤྱོད་པའི་བྱིས་པ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་ཆད་ལྟ་བ་སོགས་དང་། གཉིས་ཡིན་མི་སློབ་དང་གཉིས་མིན་རྣམ་པ་དེ་གསུམ་མ་གཏོགས་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནི་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་གྱི་དང་། །འཐོབ་པ་དང་། བཤད་པའི་ཚུལ་རྣམས་མཐའ་གཉིས་སྤངས་པའི་དང་། 1-897 བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དང་། དགོངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཆད་པ་སྟེ། རོ་མྱང་བའི་མདོར། །དགེ་སློང་རྣམས་གཟུགས་ལ་རོ་མྱང་བ་དང་། ཉེས་དམིགས་དང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡོད་དོ་ཞེས་པས་སྐུར་པ་འདེབས་ པའི་དང་། །གཟུགས་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་སྨོས་པས་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་མཐའ་སྤངས་པས་དང་པོ་དག་དང་། དགེ་སློང་རྣམས་ངས་ཇི་ཙམ་དུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་ནང་དུ་ཤེས་སོ་ཞེས་པས་བར་པ་དག་སྟེ། རིགས་པ་ནི་རྒྱུད་བླ་མར། ངག་ཡུལ་མིན་ཕྱིར་དོན་དམ་གྱིས་བསྡུས་ཕྱིར། །རྟོག་གནས་མིན་ཕྱིར་དཔེ་ ལས་འདས་པའི་ཕྱིར། །བླ་ན་མེད་ཕྱིར་སྲིད་ཞིས་མ་བསྡུས་ཕྱིར། །རྒྱལ་ཡུམ་འཕགས་རྣམས་ཀྱི

【現代漢語翻譯】 從『煩惱滅盡，乃至完全理解』之間，以及用音聲表達它。『比丘以二者莊嚴，寂靜且煩惱滅盡』，這表明了不浪費、方法和區別，從而反過來表明了浪費、方法和區別。煩惱滅盡也是，『離欲且已離，無所取故入涅槃，已敗魔軍，是為最後之身』。這表明，以世間道離欲，以超越之道與最後分相應，捨棄上分之結，以及捨棄內在之物，就像這樣。 關於確立補特伽羅（梵文：Pudgala，人）的譬如水之經中，將補特伽羅分為凡夫和聖者兩種，對於孩童，有非白、白、極白三種，對於聖者，也說了安住於四果，就像這樣。關於確立種種差別的，是闡述四句等問題的意義，如無常經中，『只見此等，未見色，于名言不執著常、凈、樂、我，應知應舍』。『見色，未見此等，於色執著常、凈、樂、我』。『二者皆見，於色見無常等』。『二者皆不見，于名言執著常等，視為非應知非應舍』。如於色有四句，于受等一切亦如是觀四句。又如，從此所作之事可知其他生，如行善之孩童，反之則為斷見等。『二者皆是』指無學，『二者皆非』指除彼三者之外，就像這樣。儀軌之門是指真實意義的，獲得和講述的儀軌，都是捨棄二邊的，不可思議的，以意趣來解釋的。如嘗味經中，『諸比丘，於色有嘗味、過患和出離』，這是爲了避免誹謗和執著於我，因為提到了從色到識。『諸比丘，我已現證無上正等菩提』，這是爲了避免執著於我。中間的那些是內在理解。理路如《寶性論》所說：『非言語境故，以勝義攝故，非分別處故，超譬喻故，無上故，不攝於有寂故，是勝者母。』

【English Translation】 From 'the exhaustion of defilements, up to complete understanding,' and expressing it with sound. 'A Bhikshu (monk) is adorned with two things, being peaceful and having exhausted defilements,' which indicates not wasting, method, and distinction, thereby conversely indicating wasting, method, and distinction. The exhaustion of defilements is also, 'Free from desire and already free, without grasping, enters Nirvana, having defeated the army of Mara (demon), is the last body.' This indicates that with the worldly path, one is free from desire, and with the transcendent path, one is in accordance with the final part, abandoning the bonds of the higher parts, and abandoning inner things, like this. Regarding the Sutra (discourse) like the water of establishing a Pudgala (person), the Pudgala is divided into two types: ordinary beings and noble ones. For children, there are three types: non-white, white, and very white. For noble ones, it is also said to abide in the four fruits, like this. Regarding establishing various distinctions, it is explaining the meaning of questions such as the four possibilities, like in the Impermanence Sutra, 'Only seeing these, not seeing form, not clinging to permanence, purity, happiness, and self in name, one should know and abandon.' 'Seeing form, not seeing these, clinging to permanence, purity, happiness, and self in form.' 'Seeing both, seeing impermanence, etc., in form.' 'Not seeing both, clinging to permanence, etc., in name, considering it as not to be known and not to be abandoned.' Just as there are four possibilities in form, one should view four possibilities in feeling, etc., as well. Also, like knowing another existence from this action, like a child practicing virtue, and conversely, like nihilistic views, etc. 'Both are' refers to the non-learner, 'Both are not' refers to those other than those three, like this. The door of method refers to the meaning of that very thing, the methods of obtaining and explaining, all abandoning the two extremes, being inconceivable, and explaining with intention. Like in the Tasting Sutra, 'Monks, there is tasting, fault, and liberation in form,' this is to avoid slander and clinging to self, because it mentions from form to consciousness. 'Monks, I have manifested complete perfect enlightenment,' this is to avoid clinging to self. Those in the middle are inner understanding. The reasoning is as stated in the Uttaratantra (Supreme Continuum): 'Because it is not the realm of speech, because it is encompassed by ultimate truth, because it is not a place of discrimination, because it transcends metaphors, because it is supreme, because it is not encompassed by existence and peace, it is the mother of the victorious ones.'

---

ས་ཀྱང་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཅེས་པའོ། །ཕྱི་མ་དག་ལ་ཡོངས་སུ་ཤེས་བྱ་གཟུགས་སོགས་དང་། ཤེས་བྱའི་དོན་རོ་མྱང་ བ་སོགས་དང་། ་ཤེས་བྱའི་རྒྱུ་སྔར་འདྲར་ཨེ་ཡིན་དཔྱད། ཤེས་པ་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་དེ་ལྟར་གསུམ་དུ་སྒྱུར་བས་ཇི་ལྟ་བར་ཤེས་པ་དང་། ཤེས་པའི་འབྲས་བུ་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་ གྲོལ་བ་དང་། དེ་རབ་ཏུ་རིག་པ་སངས་རྒྱས་པར་ནང་དུ་ཤེས་སོ་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་མདོ་དེ་ཀུན་བཤད་པའི་ཚུལ་ལོ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནི་རོ་མྱང་བའི་མདོ་དེ་ཉིད་ལྟ་བུ་སྟེ། 1-898 དེ་ཁོ༡་ན་ཉིད་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་དུཿཁའི་བདེན་པ་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལས་བརྩམས་ནས་ཡོངས་སུ༢་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་སྔ་མ་ལྟ་བུ་དང་སྤོང་བ༣འི་མཚན་ཉིད་དང་། མངོན་དུ༤་བྱེད་པའི་མཚན་ ཉིད་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་དང་། གནས་གྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དང་། སྒོམ༥་པ་དང་། དེ་ལྔ་ལ་རིམ་པས་རྣམ་པའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དེ་ཁོ་ན༡་ཉིད་ ལ་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་། གཉིས་པ་ལ་རོ་མྱ༢ང་ཤེས་པ་སོགས་གསུམ་དང་གསུ༣མ་པ་དང་བཞི་པ༤་ལ་ཉོན་མོངས་དང་དུཿཁ་ལས་གྲོལ་བ་གཉིས་དང་། ལྔ་པ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་བྲལ་བའི་སེམས་ ཀྱིས་མཐོང་ལམ་དང་མང་དུ་གནས་པས་སྒོམ་ལམ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ་དང་། གནས་དང་གནས་པར་འབྲེལ་བའི་མཚན་ཉིད་སྔ་མ་སྔ་མ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་གནས་སུ་སྟོན་པ་དང་། ཡོངས་ཤེས་སོགས་ལ་ བར་དུ་གཅོད་པའི་མཚན་ཉིད་རོ་མྱང་སོགས་གསུམ་དུ་སྒྱུར་བ་མི་ཤེས་པ་དང་། རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་མཚན་ཉིད་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཉེས་དམིགས་སོགས་ཀྱིས་དཔྱོད་པ་དང་། ཡོངས་ སུ་ཤེས་པ་སོགས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མི་གྲོལ་བ་ནས་སངས་མི་རྒྱ་བའི་བར་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་ཕན་ཡོན་གྱི་མཚན་ཉིད་དེར་སྟོན་པས་སོ། །སྟོབས་དང་སྟོབས་མ་ཡིན་པའི་སྒོ་ནི་གང་དུ་ཚིག་གཅིག་མ་བརྗོད་ནའང་དོན་མི་གོ་བས་ཚིག་སོ་སོ་ཀུན་གྱི་ནུས་པ་སྟོན་པ་སྟེ། 1-899 རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོར། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་ཅེས་སོགས་རྗེས་བྱེད་གཅིག་མ་ཚང་ནའང་དེའི་བརྗོད་བྱ་སྟོན་མི་ནུས་པ་ལྟ་བུའོ། །བཟླས་ཏེ་བརྗོད་པ་ནི་སྔར་མདོར་བསྟན་པ་སླར་ཡང་རྒྱས་ པར་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་འཆད་པའོ། །དཔེར་ན་ཆོས་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་ནི་ཁའི་དབུགས་ཀྱིས་རིའི་རྒྱལ་པོ་གངས་རི་ཡང་འཐོར་ན་རོ་ལྟ་བུའི་མ་རིག་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། དྲུག་ཅི་ཞེ་ ན། སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། གནས་པ་དང་། ལྡང་བ་དང་། འཕེལ་བ་དང་། འབྲི་བ་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་རིམ་པ་ལྟར་བསམ་གཏན་བཞི་ཐོབ་པ་དང་། ཉམས་པ་ཆ་མཐུན་གནས་པ་ཆ་མཐུན་དུ་བྱེད་ པ་དང་། དེ་ཁྱད་པར་ཆ་མཐུན་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཡང་དག་སྤོང་བ་སྒྲུབ་ཕྱོགས་པ་གཉིས་དང་། སེལ་ཕྱོགས་པ་གཉིས་དང་། རྫུ་འཕ

【現代漢語翻譯】 心亦不可思議。』如是說。對於其他的所知，如色等；所知的意義，如品嚐味道等；所知的因，是否與之前相同，應作考察。將識蘊這五蘊如此轉變為三，如何知曉？以及知曉的果，從包括天神在內的世間解脫，並且完全通達，于內證悟成佛，如是說。如是，此經是總說之方式。以完全知曉等之門，如品嚐味道之經， 即以彼性，從苦諦之取蘊五者開始，完全知曉之相如前，以及斷除之相，和現證之相，斷除障礙，以及爲了轉變處所而現證，從一切世間解脫，以及修習。而對於這五者，依次進行種種分類，即以彼性，五蘊，以及第二者，品嚐味道之識等三者，以及第三者和第四者，從煩惱和痛苦中解脫二者，以及第五者，以遠離顛倒之心，見道和多住于修道二者進行分類。以及處所和安住相關的相，顯示前者為後者的處所。對於完全知曉等， 具有間隔的相，將品嚐味道等轉變為三，即不知曉。以及隨順的相，對於五蘊如實地以過患等進行觀察。以及完全知曉等的過患之相，從不解脫直至不成佛之間。以及與此相反的利益之相，于彼處顯示。力量和非力量之門，即在任何地方，即使不說一句話，也能理解意義，顯示每個詞語的力量。 如緣起經中，『無明緣行』等，即使缺少一個隨順的支分，也不能顯示其所要表達的內容。重複講述，是爲了再次詳細闡述之前在經中簡略提到的內容。例如，具備六種功德的比丘，如口中之氣息能吹散山王雪山，更何況如屍體般的無明？六者為何？ 發心，安住，增長，廣大，減少，以及善巧方便。依次是獲得四禪定，以及使退轉分相似者安住，以及使彼殊勝分相似者，以及兩種正斷，即成辦方面和遣除方面，以及神變。

【English Translation】 Even the mind is inconceivable.' Thus it is said. Regarding the other knowable things, such as form; the meaning of the knowable, such as tasting flavors; the cause of the knowable, whether it is the same as before, should be examined. Transforming the five skandhas of consciousness into three in this way, how does one know? And the result of knowing, liberation from the world including the gods, and complete understanding, inwardly realizing Buddhahood, thus it is said. Thus, this sutra is a way of general explanation. Through the gate of complete knowledge, etc., such as the sutra of tasting flavors, that is, with that nature, starting from the five aggregates of suffering truth, the characteristic of complete knowledge is like the former, as well as the characteristic of abandonment, and the characteristic of manifestation, abandoning obstacles, and manifesting for the sake of transforming the place, liberation from all worlds, and cultivation. And for these five, successively making various classifications, that is, with that nature, the five aggregates, and the second, the three of tasting flavors and consciousness, etc., and the third and fourth, the two of liberation from afflictions and suffering, and the fifth, with a mind free from perversion, classifying the path of seeing and the path of meditation where one dwells more. And the characteristic related to the place and dwelling, showing the former as the place of the latter. For complete knowledge, etc., the characteristic of interruption, transforming tasting flavors, etc., into three, that is, not knowing. And the characteristic of conformity, observing the five aggregates as they are with faults, etc. And the characteristic of the faults of complete knowledge, etc., from not being liberated until not becoming a Buddha. And the characteristic of the benefits opposite to this, showing it there. The gate of power and non-power, that is, in any place, even if a single word is not spoken, one can understand the meaning, showing the power of each word. As in the Sutra of Dependent Origination, 'Conditioned by ignorance, action,' etc., even if one conforming branch is missing, it cannot show what it wants to express. Repeating the explanation is to explain in detail again what was briefly mentioned in the sutra before. For example, a bhikshu who possesses six qualities, like the breath in the mouth can scatter the king of mountains, Mount Snow, what need is there to mention ignorance like a corpse? What are the six? Generating the mind, abiding, increasing, expanding, decreasing, and skillful means. In order, it is obtaining the four dhyanas, and causing those similar to the declining part to abide, and causing those similar to the superior part, and the two right abandonments, that is, the accomplishing aspect and the eliminating aspect, and miraculous powers.

---

ྲུལ་གྱི་རྐང་པ་བཞི་ཐོབ་པའོ་ཞེས་རྒྱས་པར་བཀའ་སྩལ་བ་ལྟ་ བུའོ། །མངོན་པར་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནི། གང་དུ་ཚིག་སོ་སོ་ལ་བཞི་ལ་སོགས་པས་རྒྱས་པར་སྟོན་ཅིང་བཞི་ལ་སོགས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཚིག་རེ་རེ་ལའང་གཞན་བཞི་སོགས་ཀྱིས་སོ་ཞེས་པས་ཐུག་ མེད་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་སྟེ། དཔེར་ན་སངས་རྒྱས་རྩོམ་པའི་མདོར། བཞི་པོ་འདི་རྣམས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པ་དང་། 1-900 སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཞེ་འགྲས་པ་མེད་པའི་སེམས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་རྟག་ཏུ་ཕན་པ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཟང་ཟིང་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་སྟོན་པའོ། ། ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་སྟེ་ནང་དུ་སེམས་མི་རྟོག་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་། མོས་པ་ལ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་དང་། སློབ་ལམ་དུ་ཆོས་ཀུན་ཇི་ ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་དང་། མི་སློབ་ལམ་དུ་སྒྲིབ་པ་ཀུན་ལས་ཐར་པའོ། །ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་གཉིས་པ་སྟེ། ཚེ་རབས་སྔ་མའི་བྱམས་པ་སྒོམ་པ་དང་། ལོག་སྒྲུབ་ལ་མི་འཁྲུགས་ པ་དང་། གནོད་པ་བྱེད་པའི་མཚན་མ་ལ་མི་རྟོག་པ་དང་། གཞན་ཕན་ལ་འབད་པ་ལ་སྐྱོ་བ་བཟོད་པའོ། །ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་གསུམ་པ་སྟེ། བདག་ཡོངས་སུ་འཇལ་བས་ང་རྒྱལ་བཅག་པ་ དང་དམའ་བ་ཡང་དག་པའི་གདམ་ངག་ལ་འཇུག་པ་དང་། མཚུངས་པ་ལ་དེས་ཤིང་འགྲོགས་ན་བདེ་བ་དང་། ལྷག་པ་ལ་མཆོད་ཅིང་རྙེད་བཀུར་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའོ། །ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་བཞི་པ་ སྟེ། རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་བར་ཆོད་དུ་རྟོགས་པ་དང་། རྨོངས་པ་དང་བྱིང་བ་སེལ་བ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ཡིད་བདེ་བ་སྒྲུབ་པ་དང་། རང་གི་ངང་གིས་མགོན་བྱེད་པའི་ཆོས་ལ་དགའ་བའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུའོ། ། 1-901 རྣམ་ངེས་གསུམ་པ་ལ་གཅིག་ནས་རྟོག་པ་ནི་ཆོས་དུ་མ་སྡེ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་ལ་ཆོས་དང་པོ་ལྷག་མ་གཞན་དུ་ཡོད་པ་དང་སྦྱར་ཏེ་དྲིས་ནས། གཉིས་པའང་གཞན་དང་སྦྱར་འདྲི་ཞིང་། ཀུན་དེ་བཞིན་དུ་འདྲི་བས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་སྟེ་གང་མིག་དང་ལྡན་པ་དེ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས་ཟླ་བོ་དང་བཅས་དྲིས་ན་ཚིག་འདི་ལ་དཔྱད་གོང་མ་དང་སྦྱོར་བ་ དང་། མིག་དང་ལྡན་པ་དེ་ཆོས་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་དྲིས་ལན་དང་། དེ་ནས་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་ལྡན་པ་དེ་མིག་དང་ཆོས་ཀྱི་བར་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ ཆོས་དང་ལྡན་པ་དེ་མིག་དང་ཡིད་ཀྱི་བར་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས་པའི་བར་དུ་དཔྱོད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཚིག་གོང་མ་དང་སྦྱོར་བ་ཟུང་ཅིག་དྲིས་པ་ལ་སྔ་མ་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་སྟེ། ཤེས་ པ་གང་ཡིན་ཤེས་བྱའམ། །ཤེས་བྱ་གང་དེ་ཤེས་པའམ་ཞེ་ན། སྔ་མ་དང་སྦྱར་ཏེ། དེའ

【現代漢語翻譯】 就像（佛陀）詳細地開示說，『（惡龍）獲得了四條腿』一樣。顯現成就之門是：在任何地方，通過四等方式詳細地展示每個詞，並且這四等中的每一個詞也通過其他的四等方式來顯現成就，以至無窮。例如，在《造佛經》中說：『這四種是偉大的菩薩們用來完全調伏菩提的法，即修習空性，對一切眾生懷有無嗔恨之心，恒常親近利益菩薩，以及以無貪戀之心恒常展示佛法的佈施。』 如果具備四法，就能修習空性，即內心不作念，這是禪定的波羅蜜多；在信心中生起聞思的智慧力；在學道上，如實證悟一切法；在無學道上，從一切障礙中解脫。如果具備四法，就能具備第二種（無嗔恨之心），即修習前世的慈愛；不被邪說所動搖；不執著于損害的相狀；以及對利益他人之努力生起忍耐。如果具備四法，就能具備第三種（恒常親近利益菩薩），即通過完全衡量自己來摧毀我慢；進入正確的低下的教言；與同等者交往感到快樂；以及對優越者進行供養和成辦利敬之事。如果具備四法，就能具備第四種（以無貪戀之心恒常展示佛法佈施），即了知利養和恭敬是障礙；精通於遣除愚癡和沉沒；成辦對正確進入者生起歡喜之心；以及歡喜于自性成為怙主的法。』就像這樣開示一樣。 第三種決定的方式是，首先將多種法歸為一類，然後將第一個法與剩餘的其他法聯繫起來提問。其次，也將第二個法與其他法聯繫起來提問，並像這樣逐一詢問，從而得出結論。例如，如果詢問『具有眼睛者是否具有色處？』，那麼這個詞語就與之前的考察聯繫起來。然後提問『具有眼睛者是否具有法？』，並給出回答。接著提問『具有色處者是否具有眼睛和法？』，以此類推，直到提問『具有法者是否具有眼睛和意？』，就像這樣進行考察。將之前的詞語聯繫起來，說前者是正確的。例如，『什麼是識？什麼是所識？』或者『什麼是所識？什麼是識？』，那麼就與前者聯繫起來，說那是正確的。

【English Translation】 It is like extensively teaching, 'The (evil dragon) obtained four legs.' The door to manifest accomplishment is: Wherever, each word is extensively shown through four, etc., and each of those four, etc., is also manifested and accomplished endlessly through another four, etc. For example, in the Sutra of Making a Buddha, it says: 'These four are the dharmas by which great Bodhisattvas completely tame enlightenment, namely, practicing emptiness, having a mind without hatred towards all sentient beings, constantly being close to benefiting Bodhisattvas, and constantly showing the giving of Dharma with a mind without attachment.' If one possesses four dharmas, one can practice emptiness, that is, not thinking inwardly, which is the perfection of meditation; generating the power of wisdom of hearing and thinking in faith; realizing all dharmas as they are on the path of learning; and being liberated from all obscurations on the path of no more learning. If one possesses four dharmas, one possesses the second (mind without hatred), that is, cultivating loving-kindness from previous lives; not being disturbed by wrong views; not thinking about the signs of harm; and enduring weariness in the effort to benefit others. If one possesses four dharmas, one possesses the third (constantly being close to benefiting Bodhisattvas), that is, destroying pride by completely measuring oneself; entering the correct low teachings; feeling happy when associating with equals; and making offerings and accomplishing honor to superiors. If one possesses four dharmas, one possesses the fourth (constantly showing the giving of Dharma with a mind without attachment), that is, knowing that gain and respect are obstacles; being skilled in dispelling ignorance and sinking; accomplishing happiness for those who have entered correctly; and rejoicing in the Dharma that is the protector by nature.' It is like teaching in this way. The third way of determining is to first group multiple dharmas into one category, and then ask about the first dharma in relation to the remaining other dharmas. Secondly, also ask about the second dharma in relation to the others, and establish the conclusion by asking in this way one by one. For example, if one asks, 'Does one who has an eye have the sphere of form?', then this word is connected to the previous examination. Then ask, 'Does one who has an eye have dharma?', and give the answer. Then ask, 'Does one who has the sphere of form have the space between the eye and dharma?', and so on until asking, 'Does one who has dharma have the space between the eye and mind?', like examining in this way. Connect the previous words and say that the former is correct. For example, 'What is consciousness? What is the object of consciousness?' Or 'What is the object of consciousness? What is consciousness?', then connect it to the former and say that it is correct.

---

ང་ཤེས་པ་གཞན་ནམ་རང་རིག་གིས་ཤེས་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །འོག་མ་དང་སྦྱོར་བ་ནི། ཟུང་དྲིས་པ་ ལ་འོག་མ་ལྟར་སྟོན་པ་སྟེ། གཟུང་བ་གང་དེ་འཛིན་པའང་དེའམ། འཛིན་པ་གང་ཡིན་གཟུང་བའང་དེའམ་ཞེ་ན། ཕྱི་མ་སྟེ་མིག་སོགས་ལྟ་བུའོ། །མུ་གཉིས་པ་ནི། ཟུང་དྲིས་པ་ལ་མུ་གཉིས་ཁོ་ན་སྟོན་པ་སྟེ། 1-902 ཕུང་པོའི་གྲངས་གཅིག་གང་ཡིན་ཁམས་ཀྱི་གྲངས་ཡིན་ནམ་ཞེས་ཟུང་དུ་དྲིས་པ་ལས་སྔ་མ་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་མིན་པ་གཟུགས་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་བཟློག་པ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཏེ། དེ་ གཉིས་གཞིར་བྱས་ལ་མུ་གཞན་གཉིས་མི་སྲིད་དོ། །མུ་གསུམ་པ་ནི། ཕུང་པོའི་གྲངས་གཅིག་གང་ཡིན་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གྲངས་གཅིག་ཀྱང་དེའམ་ཞེས་ཟུང་དུ་དྲིས་པ་ལ། སྔ་མ་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་ མིན་པ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་བཟློག་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། གཉིས་ཡིན་རྣམ་ཤེས་ཕུང་པོ་དང་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དེ། གཉིས་མིན་དེ་དག་ལ་མེད་པ་ལྟ་བུའོ། །མུ་བཞི་པ་ནི་སྔར་ གྱི་གཅིག་ནས་རྟོག་པའི་གསུམ་པ་ལ་མིག་དང་ལྡན་པ་དེ་རྣ་བ་དང་། རྣ་བ་དང་ལྡན་པ་དེ་མིག་དང་ལྡན་ནམ་ཞེ་ན། མུ་དང་པོ་མིག་སྐྱེས་ཤིང་མ་ཉམས་ལ་འོན་པ་དང་། མུ་གཉིས་པ་རྣ་བ་སྐྱེས་ཤིང་མ་ཉམས་ལ་ལོང་བ་དང་། མུ་གསུམ་པ་གཉིས་ཀ་སྐྱེས་ཤིང་མ་ཉམས་པ་དང་། བཞི་པ་རྣམ་པ་དེ་རྣམས་མ་གཏོགས་པའོ། །དེ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པ་ནི་མགོ་ གཅིག་ཏུ་ལུང་སྟོན་པ་སྟེ། འདུ་བྱེད་ཀུན་མི་རྟག་གམ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །སྤོང་བ་ནི་དྲི་བ་འགོག་པ་སྟེ། ཕུང་པོར་མ་གཏོགས་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་བདེན་པ་གང་གིས་བསྡུས་ཞེ་ན། དེ་འདྲ་མེད་ཅེས་སྤོང་བའོ། ། 1-903 ཡང་མགོ་གཅིག་པ་དང་རྣམ་ཕྱེ་དང་། །དྲི་དང་བཞག་པར་ལུང་བསྟན་པ། །འཆི་དང་སྐྱེ་དང་ཁྱད་པར་འཕགས། །བདག་གཞན་ལ་སོགས་ལྟ་བུ་ཡིན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །དྲི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་ གཉིས་ལས། སྒྲའི་རྣམ་དབྱེ་བདུན་དབྱེ་བ་དང་བཅས་པ་དྲི་བས་ངེས་པ་ནི་སྔ་མའང་དྲི་བ་ཡིན་མོད། འདི་ཚུལ་གཞན་གྱིས་བསྟན་པ་ཅི་ཞེས་བསྟན་ཞེས་ཏེ་བྱེད་པ་པོ་སུ་ཞིག་མི་དམིགས་ ན་ཤེར་ཕྱིན་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའོ། །ལས་ཅི་མི་དམིགས་ན་གཟུང་འཛིན་ནོ། །བྱེད་པ་ཅི་ཡིས་མི་དམིགས་ན་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་སོ། །དགོས་ཆེད་ཅིའི་དོན་དུ་མི་དམིགས་ན་སེམས་ཅན་བསྐྱབ་པ་ དང་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཐོབ་པའི་དོན་དུའོ། །རྒྱུ་ཅི་ལས་མི་དམིགས་ན་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མཉེས་པར་བྱེད་པ་དང་སྦྱོར་བས་དགེ་བ་གསུམ་ལས་སོ། །འབྲེལ་པ་ཅན་ཅིའི་མི་དམིགས་ཞེ་ན། ཆོས་ཀུན་ གྱིའོ། །གནས་སྐབས་ཅི་ཞིག་ཏུ་མི་དམིགས་ན། མོས་པ་སྤྱོད་པ་ནས་ས་བཅུ་པའི་བར་དུའོ། །དུ་མི་དམིགས་ན། སྐྱེས་ནས་འགགས་པ་དང་། མ་སྐྱེས་པ་དང་། མངོན་དུ་གྱུར་པ་དང་། རྒྱུའི་སྟོབས་དང་། མཛའ་བོའི་སྟོབས་ལས་བྱུང་བ་དང་། ཆོ

【現代漢語翻譯】 那麼，所知是其他知識還是自證智所知呢？與下文結合是指，就成雙提問，如下文所示：所取（grāhya，梵文，graahya，that which is grasped，被抓取之物）是能取（grāhaka，梵文，graahaka，that which grasps，能抓取之物）嗎？或者能取是所取嗎？回答是後者，比如眼睛等。 第二種情況是，就成雙提問，只顯示兩種情況： 1-902 如果蘊（skandha，梵文，skandha，aggregate，蘊）的一個數量是界（dhātu，梵文，dhaatu，element，界）的數量，這樣成雙提問，那麼前者是，後者不是，即色蘊（rūpa-skandha，梵文，ruupa-skandha，form aggregate，色蘊）和識蘊（vijñāna-skandha，梵文，vij~naana-skandha，consciousness aggregate，識蘊）；反過來，法界（dharma-dhātu，梵文，dharma-dhaatu，dharma element，法界）是，以這兩者為基礎，不可能有其他兩種情況。 第三種情況是，如果蘊的一個數量也是處（āyatana，梵文，aayatana，source，處）的一個數量，這樣成雙提問，那麼前者是，後者不是，即色蘊和法處（dharma-āyatana，梵文，dharma-aayatana，dharma source，法處）；兩者都是，即識蘊和意處（mana-āyatana，梵文，mana-aayatana，mind source，意處）；兩者都不是，比如在這些中不存在的情況。 第四種情況是，從之前的『一』到推測的『三』，即具有眼睛的也具有耳朵嗎？具有耳朵的也具有眼睛嗎？第一種情況是，眼睛生起且未壞滅，但卻是聾子； 第二種情況是，耳朵生起且未壞滅，但卻是瞎子；第三種情況是，兩者都生起且未壞滅；第四種情況是，除了這些情況之外的情況。 『同樣』是指在一個開頭中進行預言，比如『一切行（saṃskāra，梵文，samskaara，conditioned things，行）都是無常的嗎？』 『遮止』是指阻止提問，比如『除了蘊之外的行，以何種諦（satya，梵文，satya，truth，諦）所攝？』回答是『沒有這樣的』，這就是遮止。 1-903 又說：『一個開頭和區分，提問和安立中，預言死亡和出生以及殊勝差別，自和他者等。』 對於明確提問的方式有兩種：以詞的七種變格（vibhakti，梵文，vibhakti，case ending，變格）及其區分來明確提問，雖然前者也是提問，但這裡以其他方式來顯示，即『顯示什麼？』如果不見作者（kartṛ，梵文，kartR，agent，作者），那麼就是獲得般若波羅蜜多（prajñāpāramitā，梵文，praj~naapaaramitaa，perfection of wisdom，般若波羅蜜多）的菩薩（bodhisattva，梵文，bodhisattva，enlightenment being，菩薩）。不見什麼業（karma，梵文，karma，action，業）呢？即能取和所取。以什麼作用（kriyā，梵文，kriyaa，action，作用）不見呢？即以般若波羅蜜多。爲了什麼目的（artha，梵文，artha，purpose，目的）不見呢？即爲了救護眾生和獲得無上菩提（anuttarā-samyak-saṃbodhi，梵文，anuttaraa-samyak-sambodhi，unsurpassed perfect enlightenment，無上正等正覺）。從什麼原因（hetu，梵文，hetu，cause，原因）不見呢？即從使諸佛（buddha，梵文，buddha，awakened one，佛）歡喜和結合的三種善根。與什麼相關（sambandha，梵文，sambandha，relation，關係）不見呢？即與一切法。在什麼階段（avasthā，梵文，avasthaa，state，階段）不見呢？即從信解行（adhimukti-caryā，梵文，adhimukti-carya，conduct of conviction，信解行）到十地（daśa-bhūmi，梵文，dasha-bhuumi，ten grounds，十地）。在什麼中不見呢？即在生起和滅亡，未生起，顯現，原因的力量，友人的力量中，以及在法 種子字：དྷཱིཿ (dhīḥ，梵文，dhīḥ，dhih，智慧)；咒語：

【English Translation】 So, is the knowable known by other knowledge or by self-cognizant awareness? Combining with the following refers to asking in pairs, as shown below: Is the grasped (grāhya) the grasper (grāhaka)? Or is the grasper the grasped? The answer is the latter, such as the eyes, etc. The second case is, asking in pairs, showing only two cases: 1-902 If one number of aggregates (skandha) is the number of elements (dhātu), asking in pairs like this, then the former is, and the latter is not, i.e., the aggregate of form (rūpa-skandha) and the aggregate of consciousness (vijñāna-skandha); conversely, the dharma-dhātu is, and based on these two, there cannot be other two cases. The third case is, if one number of aggregates is also one number of sources (āyatana), asking in pairs like this, then the former is, and the latter is not, i.e., the aggregate of form and the dharma-āyatana; both are, i.e., the aggregate of consciousness and the mind-āyatana; neither are, such as cases where they do not exist in these. The fourth case is, from the previous 'one' to the inferred 'three', i.e., does the one with eyes also have ears? Does the one with ears also have eyes? The first case is, the eyes have arisen and have not decayed, but is deaf; The second case is, the ears have arisen and have not decayed, but is blind; the third case is, both have arisen and have not decayed; the fourth case is, cases other than these. 'Likewise' refers to predicting in one beginning, such as 'Are all conditioned things (saṃskāra) impermanent?' 'Rejection' refers to preventing the question, such as 'Which truth (satya) includes the conditioned things other than the aggregates?' The answer is 'There is no such thing,' this is rejection. 1-903 It is also said: 'In one beginning and distinction, in questioning and establishing, predict death and birth and excellent differences, self and other, etc.' There are two ways to ascertain questions: Ascertaining questions with the seven cases (vibhakti) of words and their distinctions, although the former is also a question, but here it is shown in another way, i.e., 'What is shown?' If the agent (kartṛ) is not seen, then it is the Bodhisattva who has attained Prajñāpāramitā. What action (karma) is not seen? That is, the grasper and the grasped. By what action (kriyā) is it not seen? That is, by Prajñāpāramitā. For what purpose (artha) is it not seen? That is, for the sake of saving sentient beings and attaining unsurpassed perfect enlightenment (anuttarā-samyak-saṃbodhi). From what cause (hetu) is it not seen? That is, from the three roots of virtue that please the Buddhas and combine. With what relation (sambandha) is it not seen? That is, with all dharmas. In what state (avasthā) is it not seen? That is, from the conduct of conviction (adhimukti-caryā) to the ten grounds (daśa-bhūmi). In what is it not seen? That is, in arising and ceasing, not arising, manifestation, the power of cause, the power of friends, and in the Dharma Seed Syllable: དྷཱིཿ (dhīḥ, Devanagari: धीः, Romanization: dhīḥ, meaning: wisdom); Mantra:

---

ས་ཐམས་ཅད་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་དང་བཅས་པ་དང་། དེ་མེད་པ་དང་ཚོགས་མ་བསགས་པ་དང་། བསགས་པ་རྣམས་མི་དམིགས་ཏེ། འདས་པ་ནས་ཐག་ཉེ་བའི་བར་རོ ། 1-904 གང་ཞེས་བསྟན་པ་ལའང་དེ་བཞིན་ཏེ་བྱེད་པ་པོ་གང་ཞིག་དང་། གང་གང་གིས་གང་གི་ཆེད་དུ་གང་ལས་གང་གི་གང་དུ་ཇི་སྙེད་མི་དམིགས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །རྣམ་པར་ངེས་པའི་ལམ་བཞི་ ནི་ཡང་ཞེས་ཏེ། སུན་འབྱིན་པ་ནི་གཞན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཉེས་པ་བརྗོད་ནས་སེལ་བར་བྱེད་པའོ། །སྒྲུབ་བྱེད་ནི་རང་གི་ཕྱོགས་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇོག་པའོ། །གཅོད་པ་ནི་གཞན་གྱི་ཐེ་ཚོམ་སེལ་བའོ། །ཁོང་ དུ་ཆུད་པར་བྱེད་པ་ནི། དོན་དེ་དང་དེ་ལ་རྨོངས་པ་རྣམས་ལ་དེ་སྟོན་པའོ། །ལྔ་པ་བསྡུ་བ་རྣམ་ངེས་ནི། །རྣམ་པར་ངེས་པ་རྣམས་བཅུས་བསྡུ་བ་སྟེ། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་ ངེས་པར་བྱེད་ཅིང་དཔྱོད་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་འཚོ་ཐབས་སོགས་དགོས་པ་སྒྲུབ་པའོ། །འཇུག་པ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་ལས་གང་ལ་འཇུག་ཅིང་གཞུག་ཅེས་དཔྱོད་པའོ། །མོས་པ་ནི་ཐོས་བྱུང་ གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དོན་ལ་ཡིད་ཆེས་པའོ། རིགས་པས་ནི་བསམ་བྱུང་གིས་སྔ་ཕྱིའི་དགོངས་པ་འཇལ་བའོ། །འབེལ་བའི་གཏམ་ལ་ནི་ཇི་ལྟར་ཐོས་ཤིང་བསམས་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་གླེང་བས་ཆོས་ལ་ལོངས་ སྤྱོད་པའོ། །རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་སོགས་གསུམ་ནི་མཐོང་ལམ་དང་སྒོམ་ལམ་དང་། ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པས་ན་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་མོ། །ཚིག་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་ནི། གཉིས་པ་དང་གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་སོགས་ཀྱིས་མངོན་པར་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ཡིས་ཆོས་མཐའ་ཡས་སྟོན་པའོ། ། 1-905 ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་རྩོལ་བ་མེད་པར་རྩོལ་བ་བཞེད་པ་ཙམ་གྱི་དོན་ཀུན་གྲུབ་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་ཆགས་མེད་ཐོགས་མེད་དུ་འཇུག་པས་སོ། །དེ་བསྔགས་འོས་བསྔགས་བསྟོད་དུ། །བྱ་ བ་མཛད་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ནི། །ཇི་ལྟར་ཐུགས་བསྐྱེད་ཙམ་གྱིས་སུ། །ཁྱོད་ལ་བཞེད་རྒུ་ཀུན་འགྲུབ་པ། །དེ་ལྟར་ཆོས་དབྱིངས་ལེགས་ཐུགས་ཆུད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །སྨྲ་བ་རྣམ་ངེས་ལ་གཉིས་ཀྱི་མདོར་བསྟན་པ་ ནི་ཐོས་པའི་སར། སྨྲ་དང་དེའི་ཞལ་ཅེ་བ། །དེ་ཡི་གཞི་དང་རྒྱན་རྣམས་དང་། །དེ་ཡི་ཆད་པས་གཅད་པ་དང་། །འབྱུང་དང་གཅེས་སྤྲས་བྱ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་བདུན་གྱི་སྨྲ་བ་ ལའང་མདོར་བསྟན་ནི། །སྨྲ་བ་དང་ཞེས་ཏེ་དྲུག་གོ །དེ་རྒྱས་བཤད་ལ་སྨྲ་བ་ནི་ངག་བརྗོད་པ་ཀུན་ནོ། །རྨད་ཁྱེར་བའམ་རྣམ་པ་ལས་སྨྲ་བ་ནི་གྲགས་པ་སྨྲ་བའོ། །མི་མཐུན་པ་སྨྲ་ བ་ནི་འདོད་ཡོན་དང་ལྟ་སྤྱོད་ཀྱི་དོན་ལའོ། །ངན་པ་སྨྲ་བ་ནི། ཚིག་རྩུབ་དང་ཚོགས་པར་དབྱུང་མི་འོས་པ་དང་ངག་ཁྱལ་དང་ཉེས་བཤད་ཀྱི་འཆད་པ་དང་། འབེལ་གཏམ་དང་འདོད་པའོ། །ཡེ་ ཤེས་མཐོང་བ་རྣམ་དག་མཐོང་སྒོམ་དང་མཐུན་པ་ལེགས་པར་ག

【現代漢語翻譯】 對於一切事物、空性、以及伴隨『我』之傲慢、無有這些、未積累和已積累之物，都不執著，從過去到現在。 1-904 對於所教導的『什麼』，也同樣，施作者是誰？以什麼、爲了什麼、從什麼、屬於什麼、在哪裡，都不執著。四種決定的道路是『也』，駁斥是指通過指出對方的過失來消除。建立是指用理由來確立自己的觀點。斷除是指消除他人的疑惑。使之領悟是指為那些對某個事物感到困惑的人展示它。第五個是總結性的決定，即用十個方面來總結決定。爲了完成某事而進行決定和思考，是爲了滿足世俗之人相互生存的需求。進入是指思考進入或引導進入三乘中的哪一乘。信仰是指通過聽聞產生的智慧來相信事物的意義。通過理智來衡量前後之間的含義。在豐富的談論中，通過互相討論所聽聞和思考的內容來享受佛法。完全理解等三個是指見道、修道和通過獲得特殊的功德來實現特殊的道路。通過完全區分詞語，即通過第二、第三和第四等方式，以明顯建立的方式來展示無限的佛法。 1-905 任運成就，無需努力，僅以意願就能成就一切，這是如來（Tathagata）的智慧，因為它可以無礙地進入。因此，值得讚頌、讚揚和稱頌。您所做的事業，僅憑您的發心，就能成就您想要的一切。因此，您完全理解法界（Dharmadhatu）。經中這樣說到。對於言說的決定，在二者的概要中，在聽聞之處：言說和它的回答，它的基礎和裝飾，它的斷除和限制，出現和珍愛。這樣說到。在詳細解釋的七個言說中，也有概要：言說，即六個。在詳細解釋中，言說是指一切語言表達。從奇特或形式上的言說是指名聲的言說。不一致的言說是指慾望和觀點行為的意義。惡劣的言說是指粗暴的言辭、不適合在集會上說的話、虛假的言語、錯誤的解釋、豐富的談論和慾望。以清凈的智慧看到的是與見道和修道相一致的，是好的。

【English Translation】 Without focusing on all things, emptiness, and the pride of 'I', without these, without accumulating and with accumulating, from the past to the present. 1-904 Likewise, regarding what is taught as 'what', who is the doer? With what, for what, from what, belonging to what, where, how much is not focused on. The four paths of determination are 'also', refuting is to eliminate by pointing out the faults of the other side. Establishing is to establish one's own view with reasons. Cutting off is to eliminate the doubts of others. Causing to understand is to show it to those who are confused about that particular thing. The fifth is the conclusive determination, which is to summarize the determinations with ten aspects. Determining and contemplating in order to accomplish something is to fulfill the needs of worldly people to sustain each other. Entering is to contemplate which of the three vehicles to enter or lead into. Faith is to believe in the meaning of things with the wisdom arising from hearing. Reason is to measure the meaning of the past and future with thought. In abundant talk, enjoying the Dharma by discussing what has been heard and thought about with each other. The three, such as complete understanding, are the path of seeing, the path of meditation, and the special path by achieving special qualities. By completely distinguishing words, that is, by showing infinite Dharma through the gates of manifest establishment by the second, third, and fourth, etc. 1-905 Effortlessly accomplished, without effort, all meanings are accomplished merely by the intention of effort, which is the wisdom of the Tathagata, because it enters without attachment or obstruction. Therefore, worthy of praise, praise, and laudation. The deeds you do, merely by your aspiration, all that you desire is accomplished for you. Thus, you have well understood the Dharmadhatu. It is said so in the scriptures. Regarding the determination of speech, in the summary of the two, in the place of hearing: speech and its response, its basis and ornaments, its cutting off and restriction, arising and cherishing. It is said so. In the detailed explanation of the seven speeches, there is also a summary: speech, that is, six. In the detailed explanation, speech refers to all verbal expressions. Speech from wonder or form is speech of fame. Inconsistent speech refers to the meaning of desires and views. Bad speech refers to harsh words, things that should not be said in gatherings, false speech, wrong explanations, abundant talk, and desires. Seeing with pure wisdom is in accordance with the path of seeing and the path of meditation, it is good.

---

སུངས་པའི་ཆོས་སྟོན་པ་སོགས་དང་འབེལ་གཏམ་མོ། །གདམས་པ་ནི་གང་ཟག་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ལ་བརྩོན་པར་འདུན་པ་ལ་སེམས་ཞེས་སོ། ། 1-906 སྨྲ་བའི་ཞལ་ཅེ་བ་སོགས་ནི་རང་དང་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་དང་འགྲུབ་པ་དང་མི་འགྲུབ་པའི་དོན་དུ་བའི་ཚིག་ནི་སྨྲ་བའོ་ཞེས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་ཞལ་ཅེ་བའམ་གང་དུ་སྨྲ་བར་ བྱ་བ་ནི། རྒྱལ་པོ་རང་ཉིད་བཞུགས་པ་དང་། བསྐོས་པ་འདུ་བ་གང་དུ་རྒྱལ་པོས་བསྐོས་པ་ཡོད་པ་དང་། འདུས་པ་ཚོང་བ་སོགས་དང་། ཚད་མར་རུང་བའི་ཟླ་གྲོགས་ཚིག་ལ་རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་ གཉིས་ཀ་ཡིད་ཆེས་པ་དང་། ཆོས་གཞུང་དང་དོན་ལ་མཁས་ཤིང་བློ་བྱང་བའོ། །སྨྲ་བའི་གཞི་ལ་མདོར་བསྟན་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་དང་སྒྲུབ་བྱེད་གཉིས་ཏེ་དེའང་བསྒྲུབ་བྱ་ནི་ཞེས་དང་སྒྲུབ་བྱེད་ནི་ཞེས་ པས་བསྟན་ཏོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་གཉིས་བཤད་པ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་གི་ངོ་བོ་དང་ཕུང་པོ་སོགས་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡོད་དོ་འམ་མེད་དོ་ཞེས་དང་། བདག་གི་ཁྱད་པར། བཞི་བརྒྱ་ པར། །ལ་ལས་ཀུན་ཏུ་སོང་བར་མཐོང་། །ལ་ལས་སྐྱེས་བུའི་ལུས་ཙམ་ཞིག །ལ་ལས་རྡུལ་ཙམ་ཞིག་མཐོང་སྟེ། །ཤེས་རབ་ཅན་གྱིས་མེད་པར་མཐོང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་སོགས་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གཟུགས་ཅན་ ཡིན་མིན་སོགས་སོ། །སྒྲུབ་བྱེད་བརྒྱད་བཤད་པ་ལ་དམ༡་བཅའ་ནི་སྟོབས་དང་སྟོབས་མ་ཡིན་པའི་སྒོས་ཏེ། བདག་འདོད་པས་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་དང་བསྒྲུབ་བྱས་རང་ཕྱོགས་གྲུབ་ཟིན་དང་གཞན་ལ་ཅེས་པས་གཅིག་པུ་དེའི་ཚིག་སྨྲ་བ་དང་གོ་བར་བྱེད་པས་ལུས་ཀྱིས་དོན་དེ་བརྡ་སྤྲོད་པ་དང་སྟོན་པས་ཉན་པ་པོས་དོན་དེ་མ་ཤེས་པའང་དམ་བཅའ་ཡིན་པ་སེལ་ལོ། ། 1-907 རྟག༢ས་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་དེ་ཉིད་ལ་མ་གྲགས་ཤིང་མ་ཤེས་པའི་དོན་ལ་ཡིད་ཆེས་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མངོན་སུམ་ཚད་མས་གྲུབ་པ་དུ་བ་སོགས་དང་། མ་གྲུབ་པ་བྱས་པ་དང་གཅིག་དང་ དུ་མ་བྲལ་བ་སོགས་བསྙད་པའོ། །དཔེ་ནི་གཞི་གཞན་དུ་མཐའ་མཐོང་བ་ཚང་བང་སོགས་དང་མ་མཐོང་བ་བསྒྲུབ་བྱའི་གཞི་གཉིས་རྟགས་དང་བསྒྲུབ་བྱ་ཡོད་པར་མཚུངས་པ་སྦྱར་བ་སྟེ། རྟགས་བསྒྲུབ་བྱ་ དང་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཉིད་སྟོན་པའོ། །ཉེ་བར་སྦྱར་བ་ནི་དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབས་པ་ན་ལྷག་མ་མ་གྲུབ་པ་གྲུབ་པའི་ཆོས་དེ་དང་འདྲ་བ་ལ་དེ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ཉིད་ ཀྱིས་གྲུབ་པའི་དོན་དེའི་ཆོས་སྦྱར་བའི་ཆེད་དུ་མཐུན་ཅིང་རིགས་པ་འདྲ་བར་བསྙད་པ་སྟེ། ལ་ལ་དུ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་མེ་ལྟར་བུད་ཤིང་གི་རྣམ་འགྱུར་ཡོད་ཅེས་པ་ལྟ་བུའོ། །མཇུག་བསྡུ་ བ་ནི་དེ་ལྟར་རིགས་པས་ལེགས་པར་འཐད་པའི་ཕྱིར་འདི་ནི་དེ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པའོ། །དེ་ཡང་དཔེར་བརྗོད་ན་རྩོད་པའི་སྐབས་སུ་ཕྱིར་རྒོལ་དང་བཅས་པ་ལ་བདག་མེད་སྨྲ་བ་པོས་བད༡ག་མེད་ དོ་ཞེས་པ་དང་། ཕུ༢ང་པོ་ལ་འཇོག་

【現代漢語翻譯】 與宣講空性之法的論師等進行交談。所謂『訣竅』，是指對於那些致力於增上智慧的人們的心。 所謂『言語之面』等，是指爲了自己和他人的立場的成敗而說的言辭，這是以『言語』為前提的。所謂『言語之面』，或者說應該在哪裡說話呢？國王親自在場，或者被委任者聚集的地方，或者國王委任者在的地方，或者集市（商人等聚集的地方），或者可以作為標準的同伴，爲了反駁言辭而來的正反兩方都信任的人，以及精通佛法和道理且智慧敏銳的人。關於言語的基礎，簡要來說就是所要證明的和能證明的兩者，這通過『所要證明的是……』和『能證明的是……』來表示。詳細解釋所要證明的兩種，是指關於人我的自性以及蘊等法自性是否存在的問題。如《四百論》中所說：『有些人看到的是完全的消逝，有些人看到的是僅僅是人的身體，有些人看到的是僅僅是微塵，而有智慧的人則看到的是不存在。』等等。以及法的差別，例如是否具有形色等等。解釋能證明的八種，首先是『立宗』，即以力量和非力量的方式。因為想要證明自己所主張的，所以對於他人立場的所要證明的和能證明的，自己一方已經成立，而對於他人則不然，因此獨自說出那個言辭並使其理解，通過身體來表達那個意義並展示出來，從而避免聽者不理解那個意義，這就是『立宗』。 『因』是指對於所要證明的本身，對於未曾聽聞和未曾瞭解的意義，通過現量（直接認知）成立的、令人信服的原因，例如煙等。而未成立的因，則是指所說的『所作』、『一』和『非一』等。『譬喻』是指在其他事物上完全看到相同之處，例如廚房等；而未看到相同之處，則是指在所要證明的事物的基礎上，將因和所要證明的兩者相同之處結合起來，即顯示因和所要證明的兩者，如果不存在則不會產生。『合』是指在如此證明所要證明的事物時，對於剩餘的未成立的、已經成立的法，以及與此相似的、與其相關的意義，爲了結合那個法的目的，而陳述相似且合理的理由，例如，『因為有煙，所以像火一樣，是木柴燃燒的現象』。『結』是指因為如此以理智完全認可，所以『這個就是這樣』。舉例來說，在辯論的場合，與反駁者一起，主張無我者說『無我』，並且安立於蘊上。

【English Translation】 Conversations with teachers who expound the doctrine of emptiness, etc. 'Instructions' refer to the mind of those who aspire to diligently pursue the wisdom of superior individuals. The 'face of speech,' etc., refers to words spoken for the success or failure of one's own and others' positions, based on the premise of 'speech.' The 'face of speech,' or where should one speak? Where the king himself is present, or where appointed officials gather, or where the king's appointees are, or in the marketplace (where merchants gather), or with trustworthy companions who can serve as standards, with both proponents and opponents who are trusted for the sake of refuting arguments, and with those who are knowledgeable in Dharma and reason and have sharp minds. Regarding the basis of speech, briefly, there are two: what is to be proven and what proves it, which are indicated by 'what is to be proven is...' and 'what proves it is...' Explaining the two things to be proven in detail refers to the question of whether the nature of the self of a person and the nature of phenomena such as aggregates exist or not. As it says in the Four Hundred Verses: 'Some see complete annihilation, some see only the body of a person, some see only atoms, while the wise see that it does not exist.' And so on. And the differences in phenomena, such as whether they have form or not, etc. Explaining the eight things that prove, the first is 'assertion,' which is in terms of strength and non-strength. Because one wants to prove what one asserts, regarding what is to be proven and what proves it in the other's position, one's own side is already established, but not for the other, so one speaks that word alone and makes it understood, expressing that meaning through the body and showing it, thereby preventing the listener from not understanding that meaning, and that is 'assertion'. 'Reason' refers to the cause that makes one believe and understand the meaning that has not been heard or understood regarding the thing to be proven itself, established by direct perception, such as smoke. And the unestablished reason refers to stating things like 'made,' 'one,' and 'non-one.' 'Example' refers to seeing the complete similarity in another basis, such as a kitchen; and not seeing the similarity refers to combining the similarities of the reason and what is to be proven on the basis of what is to be proven, that is, showing that the reason and what is to be proven, if they do not exist, will not arise. 'Application' refers to when one proves what is to be proven in this way, for the remaining unestablished, already established phenomena, and for the purpose of combining that phenomenon with the meaning that is similar and related to it, stating a similar and reasonable reason, such as, 'Because there is smoke, like fire, it is a phenomenon of burning wood.' 'Conclusion' refers to, because it is so completely approved by reason, 'this is just so.' For example, in a debate, together with the opponent, the proponent of no-self says 'no-self,' and establishes it on the aggregates.

---

པ་ལ་ཉེས་པ་བཞི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དང་། ད་ལྟ༣ར་ལ་འདས་པ་འདོགས་པ་བཞིན་ཏེ། དེ་གཉིས་གཅིག་ན་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པའི་ཉེས་པ་དང་། ད་ལྟར་ལ་བརྟེན་ན་མ་འགགས་པ་འགགས་པ་དང་། 1-908 འབྲེལ་པར་མི་རུང་བ་དང་། ད་ལྟར་ལས་གཞན་པ་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པ་དང་། ད་ལྟར་ལ་མི་ལྟོས་ན་འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་འདས་པར་འགྱུར་བས་འདས་པ་རྫས་སུ་མེད་པ་བཞིན་ཞེས་དང་། རིག༤ས་པ་འདིས་རྟག་པ་སོགས་ཀྱང་མེད་དོ་ཞེས་དང་། དེའི་ཕྱིར་ཕུ༥ང་པོ་ལྔ་རྣམས་མི་རྟག་པ་ནས་བདག་མེད་པའི་བར་རོ་ཞེས་པའོ། །མངོན་སུམ་ལ་རང་གི་དོན་མིག་གི་གཟུགས་ལྟ་བུ་སྟེ། ཡོད་པ་སྨོས་པས་བཞི་བརྒྱ་པར། །གཟུགས་མཐོང་ཚེ་ན་བུམ་པ་ནི། །ཐམས་ཅད་ཁོ་ན་མཐོང་མི་འགྱུར། །བུམ་པ་མངོན་སུམ་ཞེས་བྱ་ཡང་། །དེ་ཉིད་རིག་པ་སུ་ཞིག་སྨྲ། །ཞེས་པ་ལྟར་བུམ་པ་ སོགས་ལོ་ཀ་ན་མངོན་སུམ་དུ་གྲགས་པ་རྣམས་བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་ཡིན་པ་དང་། སྣང་བས་བསྒྲིབས་པ་སོགས་ཀྱིས་མི་སྣང་བ་དང་། མ་ནོར་བས་འགལ་མེ་བསྐོར་བ་དང་སྒྱུ་མ་ དང་སྨིག་རྒྱུ་སོགས་སེལ་ལོ། །མངོན་སུམ་གྱི་ལྷག་མ་ནི་ལྐོག་གྱུར་ཏེ། དེ་རྟགས་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་ལ་རྟགས་ལས་ཡིད་ཆེས་པ་དུ་བ་མཐོང་བ་ལས་མེ་ལྟ་བུའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་དང་མི་ འགལ་བ་ནི་མངོན་གྱུར་སྟོན་ན་མངོན་སུམ་དང་མི་འགལ་ཞིང་ལྐོག་གྱུར་སྟོན་ན་རྗེས་དཔག་དང་མི་འགལ་བ་སྟེ་རྣམ་འགྲེལ་དུ། །མཐོང་དང་མ་མཐོང་བ་དག་ལ། །རིགས་པས་གྲུབ་དང་རང་ཚིག་གིས། ། 1-909 མི་གནོད་བསྟན་འཆོས་གང་ཡིན་ཏེ། །གཟུང་བར་བྱ་ཕྱིར་སྤྱོད་འཇུག་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་སྨྲ་བའི་རྒྱན་ནི་གང་དང་ལྡན་ན་སྨྲ་བ་པོ་སྨྲ་བ་ལ་མཛེས་པར་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་ཡང་ རང་གཞན་གྱི་གྲུབ་མཐའི་ཚིག་དོན་ལེགས་པར་ཤེས་པ་དང་ཚིག་ཟུར་ཕྱིན་པ་སྒྲ་འབྱིན་པ་ལ་འཆད་པའི་གཏམ་གྱི་ཉེས་པ་མེད་པ་དང་། མི་འཇིགས་པ་མཁས་པ་དུ་མ་འདུས་པར་ཡང་སྨྲ་ ཞིང་། བག་མི་ཚ་བ་དང་། བརྟན་པ་ངག་རྫོགས་ནས་ཡི་དལ་དུ་སྨྲ་བ་དང་མཐུན་པར་བྱེད་པ་རང་བཞིན་བཟང་བས་གཟུ་བོ་དང་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་བློ་དང་མཐུན་པར་བྱེད་པའོ། ། སྨྲ་བ་ཆད་ པས་ཏེ་ཚར་བཅད་པ་ལ་གཏམ་འདོར་བའམ་རྗེས་གཅད་པ་ནི་བདག་གི་ནི་མ་ལེགས་སོ་ཁྱོད་ཀྱི་ནི་ལེགས་སོ་ཞེས་རང་གི་ཞེས་སོ། །གཏམ་ཉམས་པའམ་འཕྲོ་ལུས་པ་ནི་སྨྲ་བ་པོ་རྩོད་ ཟླས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པས་གཞན་ནས་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་དམ་བཅའ་སོགས་སྔ་མ་བཏང་ནས་གཞན་ལ་འཆེལ་བ་དང་སྐབས་བོར་ཏེ། །གཏམ་གཞན་ཟས་སྐོམ་དང་རྒྱལ་པོའི་གཏམ་སོགས་སོ། །མདོ་ལས་འབྱུང་བ་ ནི་ཁྲོ་བ་སྟོན་པ་ནས་སྤོབས་པ་མེད་པར་གྱུར་པའི་བར་བཅུ་གསུམ་སྟེ་ཐོས་པའི་སར་བལྟའོ། །ཅལ་ཅོལ་ནི་སྐབས་བོར་ཏེ་གཏམ་སྣ་ཚོགས་འཕྲོ་བའོ། །འཁྲུགས་པ་ནི་ཁྲོས་པའམ་དགའ་བས་གཡེངས་བའོ ། 1-910

【現代漢語翻譯】 此外，由於觀察到四種過失，就像現在將過去附加於現在一樣。如果兩者相同，則存在性質不一致的過失；如果依賴於現在，則未停止的變成已停止的， 不應相關聯的被關聯；如果與現在不同，則可能顯現的未被觀察到；如果不依賴於現在，即使不是組合的也會變成過去的，因此過去就像不存在實體一樣。 通過這種推理，常等也不存在。因此，五蘊從無常到無我的過程。對於現量而言，就像眼睛所見的色一樣，是自己的對象。 如《四百論》所說：『當看到色時，並非完全只看到瓶子。雖然稱瓶子為現量，但誰會說那是知識呢？』就像瓶子 等在世間被稱為現量，但僅僅是假立的，因此是現量。由於顯現被遮蔽等原因而不可見。通過無錯亂，可以消除繞火、幻覺 和陽焰等。現量的剩餘部分是隱蔽的。對於與標誌相關聯的事物，從標誌中產生信任，就像從看到煙而推知火一樣。與兩者都不 矛盾的是顯而易見的。如果顯示顯而易見的事物，則不與現量矛盾；如果顯示隱蔽的事物，則不與比量矛盾。《釋量論》中說：『對於所見和未見的事物，通過推理成立並且不違背自己的誓言，這樣的論著是爲了被接受而作出的。』 第四種是言說的莊嚴，即具備什麼才能使說話者在言說時顯得莊嚴。也就是說，要很好地瞭解自己和他人的宗義的詞句和意義，措辭流暢，發音清晰，沒有講述中的過失， 不畏懼，即使在眾多智者聚集的地方也能說話，不害羞，穩重，言語完整，緩慢而有條理地說話，並且通過良好的天性，與裁判和辯論者的思想相一致。 言語中斷，即在辯論中放棄或切斷言語，意思是『我的不好，你的好』，這是指自己的。言語衰退或未完成，是指說話者被辯論對手壓制，從一個話題轉移到另一個話題，放棄先前的承諾等，轉而依賴其他，或者失去機會， 談論其他事情，如食物、飲料和國王的談話等。經文中出現的有十三種，從憤怒到失去勇氣，可以在聽聞處檢視。喋喋不休是指失去機會，隨意散佈各種話題。混亂是指因憤怒或喜悅而心神不寧。

【English Translation】 Furthermore, due to observing four faults, it is like now attaching the past to the present. If the two are the same, there is the fault of dissimilar characteristics; if relying on the present, the unstopped becomes stopped, what should not be related is related; if different from the present, what could appear is not observed; if not relying on the present, even what is not compounded would become past, therefore the past is like not existing as an entity. Through this reasoning, permanence and so on also do not exist. Therefore, the five aggregates from impermanence to selflessness. For direct perception, like the form seen by the eye, it is its own object. As the 'Four Hundred Verses' says: 'When seeing form, one does not see only the pot entirely. Although calling the pot direct perception, who would say that is knowledge?' Like the pot and so on are known as direct perception in the world, but are merely imputed, therefore it is direct perception. Due to appearance being obscured and so on, it is not visible. Through non-confusion, one can eliminate fire-whirling, illusions, and mirages and so on. The remainder of direct perception is the hidden. For things related to a sign, trust arises from the sign, like inferring fire from seeing smoke. What does not contradict both is the obvious. If showing the obvious, it does not contradict direct perception; if showing the hidden, it does not contradict inference. 'The Commentary on Valid Cognition' says: 'For things seen and unseen, established by reasoning and not violating one's own vows, such treatises are made for the sake of being accepted.' The fourth is the adornment of speech, that is, what one must possess to make the speaker appear adorned in speaking. That is, to know well the words and meanings of one's own and others' tenets, to have fluent wording, clear pronunciation, to be without faults in speaking, to be fearless, to be able to speak even in a gathering of many wise people, to be unashamed, steady, to speak completely and slowly in an orderly manner, and through good nature, to be in accordance with the minds of the judge and debater. Interruption of speech, that is, abandoning or cutting off speech in debate, meaning 'mine is not good, yours is good,' this refers to oneself. Decay or incompleteness of speech refers to the speaker being suppressed by the opponent, shifting from one topic to another, abandoning previous commitments and so on, relying on others, or losing the opportunity, talking about other things, such as food, drink, and the king's talk and so on. What appears in the sutras are thirteen kinds, from anger to losing courage, which can be viewed in the place of hearing. Babbling refers to losing the opportunity and randomly scattering various topics. Confusion refers to being distracted by anger or joy.

---

བརྡ་མི་སྤྲད་པ་ནི། ཆོས་དང་དོན་འཁོར་དང་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་མི་གོ་བའོ། །མི་དྲན་པ་ནི་ལྷག་པ་དང་ཟློས་པ་དང་ཉུངས་པའོ། །དོན་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་དགོས་པའི་དོན་མེད་པ་དང་། བརྗོད་བྱའི་དོན་དང་བྲལ་བ་དང་མ་ངེས་པས་རིགས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། སྒྲུབ་བྱེད་བསྒྲུབ་བྱ་དང་འདྲ་བ་ཡང་བསྒྲུབ་དགོས་པ་དང་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ཞིང་ཚོགས་པར་དབྱུང་མི་འོས་པ་དང་ ལྟག་ཆོད་དང་ལྡན་པའོ། །དུས་ཚིགས་མིན་པ་སྔར་སྨྲ་བྱ་ཕྱིས་སྨྲ་བ་སོགས་སོ། །མི་བརྟན་པ་ནི་དམ་བཅས་ནས་འདོར་བ་དང་། དོར་ནས་སླར་དམ་འཆའ་བ་དང་། ཏབ་ཏབ་པོར་གྱུར་ཏེ་མི་ གསལ་བའོ། །མི་གསལ་བ་ནི་ལེགས་སྦྱར་ལ་བརྡ་སྤྲོད་པར་འབྱུང་བའི་མཚན་ཉིད་དང་འགལ་བ་དང་། རྗེས་བརྗོད་མ་བྱས་པར་ལན་སྨྲ་བ་དང་། ལེགས་སྦྱར་གྱིས་མགོ་བརྩམས་ཏེ་རང་བཞིན་གྱི་སྐད་གྱིས་ མཐར་ཕྱུང་བ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པའང་ངོ་། །རྒྱུན་ཆགས་མིན་པ་ནི་སྤོབས་པ་ཐོགས་ཤིང་ཆད་པའོ། །སྨྲ་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་སྐྱོན་ཡོན་བརྟགས་ནས་སྨྲ་མི་སྨྲའི་ཚོད་ཤེས་པ་སྟེ། ཕྱིར་ རྒོལ་མི་དགེ་བ་ལས་བསླང་སྟེ་དགེ་བ་ལ་བཞག་མི་ནུས་པ་དང་། འཁོར་མི་གོ་བ་དང་། གཟུ་བོར་མི་གནས་པ་དང་། བདག་ཉིད་ཀྱང་རང་གཞུང་འཛུགས་པ་དང་། རྩོད་ཟླ་ཚར་གཅོད་པའི་མཐུ་མེད་པར་རིག་ནས་སྨྲ་བར་མི་བྱ་ཞིང་གསུམ་ལས་བཟློག་ན་སྨྲ་བར་བྱ་བའོ། ། 1-911 བདུན་པ་སྨྲ་བ་ལ་གཅེས་སྤྲས་བྱ་བའི་ཆོས་ལ་གཉིས་ལས། དངོས་ནི། གང་སྨྲ་བ་རྣམས་ལ་ངེས་པར་དགོས་པ་གསུམ་སྟེ། དང་པོས་གཏམ་གྱིས་གཞི་ཐམས་ཅད་དུ་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །གཉིས་པས་ འཁོར་ཐམས་ཅད་དུ་སྟེ། དུ་མ་བཙུན་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཅན་དུའང་ངོ་། །གསུམ་པས་ནི་བཞི་པ་རིགས་པ་གྲོལ་བར་ནི། །མངོན་བརྗོད་ལམ་ལ་དབང་ཉིད་ལ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ལེགས་པར་འདོད་ པས་མི་བརྩད་པར་གདམས་པ་ལ་དངོས་ནི་རྩོད་པའི་ཚུལ་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་པས་འདི་བྱ་བ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་འགའ་སེམས་ཏེ་དེས་ན་གསུངས་པ་ཡང་བདག་ལེགས་པ་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་འདོད་པའི་ གང་ཟག་གིས་རྩོད་པའི་ཚུལ་གནས་ལུགས་ཤེས་ཞེས་སོ། །དེ་མདོས་སྒྲུབ་པ་ལ་དོན་བསྟན་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་ཞེས་ཏེ། དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བརྩོན་པ་དེ་ཡང་རྙེད་བཀུར་སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་མིན་གྱི་ བསམ་པ་དག་པར་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་ནན་ཏན་སྙིང་པོར་བྱེད་པ་ཞེས་སོ། །སེམས་ཅན་སྡུད་པ་ནི། ཉན་རང་ལས་དབྱེ་བའི་དོན་དུ་སྟེ་གཞན་ཕན་ལྷུར་ལེན་པའོ། །རང་གཞན་ལ་ཕན་པར་བཞུགས་ པ་དེ་ནི་མྱུར་དུ་འཚང་རྒྱ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གནས་བཅུ་གཉིས་བཤད་པ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་དགོས་པ་དང་བརྗོད་བྱའི་དོན་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཟབ་པས་མི་རྩོད་པར་སྨྲའང་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པ་པོ་དཀོན་ན་རྩོད་པས་ལྟ་ཅི་སྨོས། 1-912 གང་དང་ལྷན་ཅིག་རྩོད་པས་སྨྲ་བར

【現代漢語翻譯】 不傳達是指：對於佛法、辯論和反駁不理解。不記憶是指：遺漏、重複和不足。不合乎意義是指：沒有必要的意義，脫離所要表達的意義，不確定而脫離理智，論證與所要論證的相同也需要論證，不合乎正理，不適合歸納總結，以及具有後顧之憂。不合時宜是指：應該先說的后說等等。不穩定是指：承諾之後又放棄，放棄之後又重新承諾，變得含糊不清。不清晰是指：與梵語語法規則相悖，沒有重複說明就回答，用梵語開頭卻用本地語言結尾，反之亦然。不連貫是指：說話猶豫不決，斷斷續續。說話時必須注意的事項是：考察優缺點之後，知道該說不該說的分寸。對於不好的反駁，不能引導到好的方面；對於不理解的聽眾；對於不公正的人；對於自己也堅持己見的人；認識到自己沒有能力駁倒對方時，就不要說話。反之，如果能做到以上幾點，就可以說話。 第七，關於說話時應珍視的原則，分為兩部分。第一部分是正文：對於所有說話的人來說，有三件事是必須的。第一，用言語在所有場合進行表達。第二，在所有聽眾面前，尤其是在那些表面上顯得虔誠的人面前。第三，就像《現觀莊嚴論》中所說：『第四是理智的解脫，對於表達方式的掌握。』對於那些想要獲得利益而不爭論的人的建議，正文是：廣泛地展示了辯論的方式，有些人認為這才是唯一應該做的事情，因此佛陀說：『那些想要獲得善妙、天界和解脫的人，應該瞭解辯論的規則。』爲了實現這個目標，重要的是要表明：『世尊』，這意味著努力行善不是爲了獲得名利，而是爲了表明純潔的意圖，並認真地將其作為核心。攝受眾生是爲了區分于聲聞和緣覺，意味著專注于利益他人。那些致力於利益自己和他人的人，將迅速成佛。解釋十二處時，需要大乘佛法，並且所表達的意義必須是至高無上的。因為其本質是深奧的，即使不爭論也能理解的人很少，更何況是爭論呢？ 和誰一起爭論才應該說話呢？

【English Translation】 Not conveying means: not understanding Dharma, debate, and refutation. Not remembering means: omission, repetition, and insufficiency. Not conforming to meaning means: lacking necessary meaning, deviating from the meaning to be expressed, being uncertain and deviating from reason, the argument being the same as what needs to be argued also requiring argument, not conforming to reason, not suitable for induction and summarization, and having afterthoughts. Not being timely means: saying what should be said later first, and so on. Being unstable means: abandoning after promising, re-promising after abandoning, and becoming ambiguous. Being unclear means: contradicting Sanskrit grammar rules, answering without repeating the question, starting with Sanskrit but ending with the local language, and vice versa. Being incoherent means: speaking hesitantly and intermittently. Matters to be noted when speaking are: after examining the advantages and disadvantages, knowing the measure of what should and should not be said. For bad refutations, one cannot guide to the good; for audiences who do not understand; for unfair people; for those who insist on their own opinions; when one realizes that one does not have the ability to refute the other party, one should not speak. Conversely, if one can do the above, one can speak. Seventh, regarding the principles to be cherished when speaking, it is divided into two parts. The first part is the main text: For all speakers, there are three things that are necessary. First, use words to express in all situations. Second, in front of all audiences, especially in front of those who appear to be devout. Third, as stated in the 'Ornament of Clear Realization': 'The fourth is the liberation of intellect, the mastery of expression.' For those who want to gain benefits without arguing, the main text is: widely demonstrating the ways of debate, some people think that this is the only thing that should be done, therefore the Buddha said: 'Those who want to gain goodness, heaven, and liberation should understand the rules of debate.' To achieve this goal, it is important to show: 'Bhagavan,' which means that striving for good is not for gaining fame and fortune, but to show pure intentions and earnestly take it as the core. Gathering sentient beings is to distinguish from Sravakas and Pratyekabuddhas, meaning focusing on benefiting others. Those who are committed to benefiting themselves and others will quickly attain Buddhahood. When explaining the twelve places, Mahayana Dharma is needed, and the meaning expressed must be supreme. Because its essence is profound, few people can understand even without arguing, let alone arguing? With whom should one argue and then speak?

---

་བྱ་བ་དེ་རྣམས་ཀྱང་ཀུན་ཤེས་ཞེས་ཏེ། སྐྱོན་གདགས་པའི་བསམས་པས་སྨྲ་བའོ། །ཉན་པ་པོ་ཚོགས་པའང་མཁས་ཤིང་བརྟག་པ་བྱེད་པ་མིན་གྱི་ཕྱོགས་ཞེན་ཅན་ ནོ། །ཉེས་པ་དྲུག་སྤོང་བ་དཀོན་པ་ནི་གནས་གཅིག་སྟེ་ཕྱོགས་ལྟ་བ་ངན་པ་དང་པོར་བྱུང་རྒྱལ་དུ་འཛིན་ཅིང་རྒྱུན་གྱིས་ཞེན་པའི་ཉེས་པ་དང་ངན་གཡོ་ཚིག་གི་དོར་དང་ལྟག་གཅོད་དང་། འོས་མིན་པ་ཚར་གཅད་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། དུས་མིན་པ་རྩོད་ཟླའི་ངག་མ་རྫོགས་པར་སྨྲ་བ་དང་། རྩོད་ཟླས་ལེགས་པར་སྨྲས་ཀྱང་ཁྱད་དུ་གསོད་ཅིང་སྨོད་པ་དང་། ཚིག་བརླང་བ་རྩུབ་པོས་རྩོད་ ཟླ་སོགས་ཀྱི་སེམས་སུན་འབྱིན་པ་དང་། རང་ཡང་དེ་རྣམས་ལ་སེམས་འཁྲུགས་པ་དང་དྲུག་གོ །འཁྲུག་པ་མེད་པ་ནི་ཁྲོ་བ་དང་དགའ་བས་མ་གཡེངས་བས་ཉེ་བར་ཞི་བའོ། །གཞན་གྱི་སེམས་སྲུང་ བ་ནི། གང་གིས་གཞན་དང་བ་འཐོབ་པའོ། །རང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྲུང་བ་ནི། རྣམ་གྲོལ་གྱི་གནས་དང་ལྡན་པས་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པའོ། །རྩོད་པ་ཕལ་ཆེ་ལ་རང་རྒྱལ་བ་དང་། ཕ་རོལ་ ཕམ་པར་གྱུར་ན་སྙམ་པ་འབྱུང་ཞིང་། རྒྱལ་ཕམ་ལ་རྗེས་ཆགས་དང་གདུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཉོན་མོངས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ལས་བདེ་བ་ལ་མི་གནས་ཤིང་། རེག་པར་མི་གནས་པ་ལ་དགེ་བ་རྒྱུན་དུ་སྒོམ་པ་མེད་དེ། 1-913 ངན་སོང་བ་རྣམས་བཞིན་ནོ། །དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཐོབ་པ་ལ་མ་ཐོབ་པའི་ཡོངས་ཉམས་སུ་འགྱུར་བ་སེམས་ནང་དུ་མཉམ་པར་ཞེས་དང་། འཆིང་བ་ལས་རྣམ་པར་ཞེས་ཏེ་རྩོད་པ་དམ་པའི་ཆོས་ སུ་འགྱུར་བ་ཤིན་ཏུ་དཀའོ་ཞེས་པའི་དོན་ཏོ། །ལྡེམ་དགོངས་རྣམ་ངེས་ལ་གཉིས་ལས། སྒྱུར་བ་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་རྗོད་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་དངོས་སུ་དོན་གཞན་དུ་བརྗོད་ལ་ཞེའི་དོན་གཞན་དུ་ སྒྱུར་བའོ། །མདོའི་ངག་དཔེར་བརྗོད་པ་ལ་བཞི་ལས་སྡིག་ཏོ་དག་པར་སྒྲུབ་པ་ལ་མ་དང་ཕ་ནི་སོ་སོར་ངེས་པའི་སྐྱེ་བོ་བླ་མའོ། །ཐུན་མོང་བའི་བླ་མ་ལ་རྒྱལ་པོ་ནི་སྐྱོང་བར་ བྱེད་པའི་དང་། །གཙང་སྦྲ་ཅན་དགེ་སྦྱོང་དང་། བྲམ་ཟེ་གཉིས་སྦྱིན་གནས་ཀྱི་སྟེ་དེ་བཞི་སྐྱེ་བོ་བླ་མའོ། །སྐྱེ་བོ་ཆེན་པོ་ནི་མང་བ་ཡུལ་འཁོར་གྱི་མི་དང་བ་ལང་དང་རྟ་དང་མ་ ཧེ་སོགས་དང་བཅས་པ་སྟེ་བཅོམ་པ་ནི་བསད་པའོ། །དེ་རྣམས་ལོ་ཀ་ན་སྡིག་ཏོ་ཆེ་བར་གྲགས་པའོ། །དེ་རྣམས་དག་པར་བསྒྱུར་ན་མ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་སྲེད་པ་དང་། ཕ་འཕེན་པའི་རྒྱུ་ལས་ དང་རྒྱལ་པོ་ཉེར་ལེན་དང་བཅས་པའི་ཀུན་གཞི་དང་། གཙང་སྦྲ་ཅན་མཆོག་འཛིན་གཉིས་དང་ཡུལ་འཁོར་འཁོར་དང་བཅས་པ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སྤྱོད་ཡུལ་དང་བཅས་པ་སྟེ་དེས་ན། ལས་དང་སྲེད་པ་སྤང་བྱ་ཞིང་། ། 1-914 ཉེར་ལེན་རྣམ་ཤེས་མཆོག་འཛིན་གཉིས། །སྐྱེ་མཆེད་སྤྱོད་ཡུལ་བཅས་བཅོམ་ན། །མི་དེ་དག་པར་འགྱུར་ཞེས་བརྗོད། །ངན་པ་མཆོག་ཏུ་སྒྱུར་བ་ལ་ཡིད་དང་ལུས་དང་ངག

【現代漢語翻譯】 那些行為也被稱為『全知』，是以責備的心態說出的。聽眾群體也不是賢能和善於分析的人，而是有偏見的人。 難以避免的六種過失是：第一，持有錯誤的觀點，隨意地接受並持續執著；第二，使用欺騙性的言辭和背後中傷； 第三，將不適當的事物用於懲罰；第四，在不適當的時候，在辯論對手的言辭未說完時就發言；第五，即使辯論對手說得很好，也輕視和誹謗；第六，使用粗魯的言辭激怒辯論對手等人的心；自己也因這些而心煩意亂。沒有煩亂，是因為不被憤怒和喜悅所動搖，所以接近寂靜。 守護他人的心，就是用某種方式獲得他人的認可。守護自己的禪定，就是因為具有解脫的境界，所以使心保持平靜。 大多數辯論都希望自己獲勝，對方失敗。對勝負產生執著和因失敗而痛苦的煩惱。因此，不安住于安樂，也不安住于觸覺，所以沒有持續修習善法，就像惡道眾生一樣。 爲了獲得超越，內心要保持平靜，不要讓未獲得的完全消失。從束縛中解脫出來，將辯論轉化為神聖的佛法是非常困難的。 對於隱義的明確區分，有兩種：轉變的隱義的特徵是，表達方式表面上說的是其他意思，實際上是轉變到其他含義。 在引用經文的例子時，有四種情況：爲了凈化罪惡，母親和父親分別是特定的上師。對於共同的上師，國王是統治者，純潔的苦行者和婆羅門是佈施的對象，這四者是上師。 偉人是指眾多的人，包括地方的人民、牛、馬、水牛等，被摧毀是指被殺害。這些在世間被稱為極大的罪惡。 如果想凈化這些罪惡，那麼貪慾是無法實現的根源，業是投生的根源，國王是連同獲取一起的阿賴耶識，純潔的苦行者和婆羅門是執著于 श्रेष्ठ (梵文天城體，śreṣṭha，śreṣṭha， श्रेष्ठ，最好的)的二者，地方是連同輪迴一起的，六處是連同所緣境一起的。因此，業和貪慾應該被捨棄。 ཉེར་ལེན་རྣམ་ཤེས་མཆོག་འཛིན་གཉིས། །（藏文）ཉེར་ལེན་རྣམ་ཤེས་མཆོག་འཛིན་གཉིས།（藏文）nyer len rnam shes mchog 'dzin gnyis（梵文羅馬擬音）執取，識，殊勝執二者 སྐྱེ་མཆེད་སྤྱོད་ཡུལ་བཅས་བཅོམ་ན། །（藏文）སྐྱེ་མཆེད་སྤྱོད་ཡུལ་བཅས་བཅོམ་ན།（藏文）skye mched spyod yul bcas bcom na（梵文羅馬擬音）六處，行境，連同摧毀 མི་དེ་དག་པར་འགྱུར་ཞེས་བརྗོད། །（藏文）མི་དེ་དག་པར་འགྱུར་ཞེས་བརྗོད།（藏文）mi de dag par 'gyur zhes brjod（梵文羅馬擬音）人，彼，清凈，轉變，如是，說 如果摧毀了執取、識、殊勝執二者，連同行境的六處，那麼那個人就被稱為清凈了。將惡劣轉化為 श्रेष्ठ (藏文，梵文天城體，śreṣṭha，śreṣṭha， श्रेष्ठ，最好的)的是身語意。

【English Translation】 Those actions are also called 'omniscient,' spoken with a mind of reproach. The audience is also not wise and analytical, but biased. The six faults that are difficult to avoid are: first, holding wrong views, accepting them arbitrarily and persistently clinging to them; second, using deceptive words and backstabbing; Third, applying inappropriate things to punishment; fourth, speaking at an inappropriate time, before the opponent's words are finished; fifth, even if the opponent speaks well, despising and slandering; sixth, using rude words to irritate the minds of the opponents and others; and being upset by these oneself. There is no disturbance because one is not swayed by anger and joy, so one is close to peace. Protecting the minds of others is to gain their approval in some way. Protecting one's own samadhi is to keep the mind calm because one has the state of liberation. Most debates hope that one will win and the other will lose. Attachment to victory and defeat and the suffering of affliction due to defeat arise. Therefore, one does not abide in comfort, nor does one abide in touch, so there is no continuous practice of virtue, like sentient beings in the lower realms. In order to gain transcendence, one must keep the mind calm and not let what has not been gained completely disappear. It is very difficult to transform debate into sacred Dharma by liberating oneself from bondage. Regarding the clear distinction of hidden meanings, there are two types: the characteristic of transformative hidden meaning is that the expressions superficially say other meanings, but actually transform to other meanings. When citing examples from the sutras, there are four situations: in order to purify sins, the mother and father are respectively specific gurus. For the common guru, the king is the ruler, the pure ascetic and the Brahmin are the objects of charity, these four are gurus. A great person refers to many people, including the people of the region, cows, horses, buffaloes, etc., and being destroyed means being killed. These are known in the world as great sins. If one wants to purify these sins, then greed is the root cause of not achieving, karma is the root cause of rebirth, the king is the alaya-vijnana together with acquisition, the pure ascetic and the Brahmin are the two who cling to श्रेष्ठ (Tibetan, Devanagari, śreṣṭha, śreṣṭha, श्रेष्ठ, best), the region is together with samsara, and the six sense bases are together with the objects. Therefore, karma and greed should be abandoned. ཉེར་ལེན་རྣམ་ཤེས་མཆོག་འཛིན་གཉིས། །（Tibetan）ཉེར་ལེན་རྣམ་ཤེས་མཆོག་འཛིན་གཉིས།（Tibetan）nyer len rnam shes mchog 'dzin gnyis（Romanization）Grasping, consciousness, supreme holding, two སྐྱེ་མཆེད་སྤྱོད་ཡུལ་བཅས་བཅོམ་ན། །（Tibetan）སྐྱེ་མཆེད་སྤྱོད་ཡུལ་བཅས་བཅོམ་ན།（Tibetan）skye mched spyod yul bcas bcom na（Romanization）Six sense bases, object, together, destroy, if མི་དེ་དག་པར་འགྱུར་ཞེས་བརྗོད། །（Tibetan）མི་དེ་དག་པར་འགྱུར་ཞེས་བརྗོད།（Tibetan）mi de dag par 'gyur zhes brjod（Romanization）Person, that, pure, transform, thus, say If one destroys grasping, consciousness, the two supreme holdings, and the six sense bases together with the objects, then that person is said to be pure. Transforming the bad into श्रेष्ठ (Tibetan, Devanagari, śreṣṭha, śreṣṭha, श्रेष्ठ, best) is body, speech, and mind.

---

་གི་ལས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ངན་པ་ བཞི་རིམ་པ་ལྟར་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པ་དང་མི་མཐུན་པ་ལོ་ཀ་ཕ་རོལ་སོགས་ལ་ཡིད་མི་ཆེས་པས་སྦྱིན་པ་སོགས་ལ་མི་སྦྱོར་བ་དང་མི་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པ་དང་མཐུན་པ་ བྱས་མི་ཤེས་པ་སྔོན་ཕན་བཏགས་པ་ལ་མི་ལྟ་བར་ཕ་མ་གསོད་པར་སེམས་པ་དག་དང་ཁྱིམ་འབིགས་པ་རྐུ་བས་འཚོ་བ་ཤིན་ཏུ་སྨད་པ་དང་། བདེན་པའི་གོ་སྐབས་བཅོམ་པ་བརྫུན་དུ་ སྨྲ་བ་སོགས་ལྷུར་ལེན་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་ནི་ཚོགས་པར་འཇུག་ཏུ་མི་རུང་བ་དང་། སྐྱུགས་པ་ཟ་བ་ཁྱི་དང་བྱ་རོག་དང་ཡི་དྭགས་སོགས་སོ། །འདི་རྣམས་མཆོག་ཏུ་སྒྱུར་བ་ན་དགྲ་ བཅོམ་པ་ཡིད་མི་ཆེས་པར་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་དང་ལྡན་པས་རང་གིས་ཡིད་ཆེས་པ་དང་། ཨ་ཀྲི་ཏ་ཛྙཱ་ཞེས་པ་མ་བྱས་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཤེས་པ་དང་ཁྱིམ་ འབིགས་པ་ཡང་སྲིད་ལེན་པའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་སྤངས་པ་དང་ཕྱི་མ་ལ་འགྲོ་བ་ཀུན་ཏུ་དུཿཁ་འགྲུབ་པའི་གོ་སྐབས་བཅོམ་པ་དང་སྐྱུགས་པ་ཟ་བ་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་ཡོ་བྱད་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ལུས་འཛིན་ཀྱང་ལོངས་སྤྱོད་དང་སྲོག་ལ་རེ་ལྟོས་མེད་པས་སོ། ། 1-915 སྲིད་རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་སྒྱུར་བ་ནི་སྙིང་པོ་ཞེས་ཏེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འདིའི་འང་རྐང་པ་དང་པོས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བརྟེན་པ་དང་། གཉིས་པས་མཐོང་ལམ་དང་། གསུམ་པས་སྒོམ་ལམ་བསྟན་ཏོ། ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཉེན་པོར་སྒྱུར་བ་ལ་གཉིས་ལས་སྦྱིན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལ་སེར་སྣའི་ཞེས་པ་ནི་སེར་སྣ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་ཏེ་དེའི་དེ་བཞིན་ཉིད་གནས་གྱུར་པ་མངོན་དུ་ བྱེད་པས་སོ། །སྦྱིན་པ་སྐྱོ་བ་ནི། ཡུན་རིང་པོར་མགོ་ཕངས་པ་གཏོང་བ་སོགས་ཀྱིས་སྐྱོ་སྐྱོ་ལྟར་བྱེད་པས་སོ། །སློང་བ་ལ་ཚིག་པ་ཟ་བ་ནི་རང་རང་གིས་བླངས་པས་ཆོག་པ་ལ་ སྙམ་པའོ། །རེས་འགའ་མིན་གྱི་རྟག་ཏུ་སྟེར་བ་དང་། ཅུང་ཟད་ཆུང་ངུ་ཉུང་ངུ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཀུན་སྦྱིན་པའོ། །སྦྱིན་པ་ལས་རིང་དུ་གྱུར་པ་ནི་ཉེ་བ་ལ་སྦྱིན་པ་ དང་། ལན་ལ་རེ་བ་དང་། གྲགས་པ་འདོད་པས་སྟེར་བ་སོགས་མ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་རིང་དུ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚངས་སྤྱོད་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། ཡང་ཞེས་ཏེ་ཚངས་སྤྱོད་མཆོག་དང་ནི་ ལོ་ཀ་ལས་འདས་པའི་ལམ་དང་ལྡན་པའོ། །དེ་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ནི་གོ་སླ་ལ། དགོངས་དོན་ལ་འཁྲིག་པ་ལས་ཞེས་པ་ནི། འཁྲིག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་རྟོགས་པས་དེ་སྤོང་བ་སྟེ། 1-916 མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་མ་གཏོགས་པ། །གང་ཕྱིར་ཆོས་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་དེ་རྣམས་ལས། །ངེས་འབྱུང་ཆགས་སོགས་ཡིན་པར་དགོངས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །འཁྲིག་པ་སྤངས་ པ་ལ་ཨུ་པེ་ཀྵ་གཡེལ་བའམ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱེད་པ་ནི། ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་བཤད་ན་ཨུ་པཱ་ཡ་ཨཱི་ཀྵ་ཎཾ། ཞེས་

【現代漢語翻譯】 那些行為和惡劣的享受，四者依次與行善相悖，不相信來世等，不用於佈施等，與作惡相符，做了不承認，不顧及以前的恩情而想殺害父母，以及破壞家庭，以偷盜為生，極其卑劣，破壞真理的機會，熱衷於說謊等。像這樣的人不能進入僧團。吃嘔吐物的是狗、烏鴉和餓鬼等。如果將這些轉化為殊勝，就是阿羅漢（梵文，Arhat，值得尊敬的人）不相信，因為具有見到解脫智慧，自己相信；阿吉塔吉那（藏文，ཨ་ཀྲི་ཏ་ཛྙཱ་；梵文天城體，अकृतज्ञ；梵文羅馬擬音，akṛtajña；漢語字面意思，不知恩）是指了知未作之事而涅槃；破壞家庭是指捨棄了導致輪迴的煩惱；破壞了去往後世遭受痛苦的機會；吃嘔吐物是指雖然依靠今生的資具力量維持身體，但對享受和生命沒有依賴。 將輪迴之因轉化為大菩提心，就是所謂的『精華』，如前所述。這其中的第一句表示依靠禪定，第二句表示見道，第三句表示修道。 將不順之品轉化為對治品，從二者中以佈施為例，『慳吝』是指捨棄了包括習氣在內的慳吝，從而使它的真如得以顯現。『佈施感到厭倦』是指長期以來，對於付出頭等珍貴之物等感到厭倦。『對乞討者惡語相向』是指滿足於自己所擁有的。『不是偶爾而是經常施捨』，『不施捨少量微小的東西，而是施捨一切事物』。『遠離佈施』是指遠離不清凈的佈施，如施捨給親近的人，期待回報，爲了名聲而施捨等。以梵行為例，『又』是指具有殊勝梵行和超越世間的道。其中，字面意思容易理解，就深層含義而言，『遠離性行為』是指了悟性行為的真如而捨棄它。 《經莊嚴論》中說：『除了法界之外，因為沒有法，因此，諸佛認為從這些中，必定會生起貪著等。』就像經文里說的那樣。對於捨棄性行為而採取捨棄或中舍（梵文，upekṣā，舍）的態度，如果用增加字母的方式來解釋詞源，那就是烏帕亞阿伊克沙南（藏文）。

【English Translation】 Those actions and bad enjoyments, the four in order, are contrary to engaging in virtue, not believing in the afterlife, etc., not using for charity, etc., conforming to engaging in non-virtue, not acknowledging what has been done, not considering previous kindness and thinking of killing parents, as well as destroying families, living by stealing, being extremely vile, destroying the opportunity for truth, indulging in lying, etc. Such people are not allowed to enter the Sangha. Eating vomit are dogs, crows, and pretas, etc. If these are transformed into the supreme, it means that Arhats (Sanskrit, Arhat, worthy of respect) do not believe, because they possess the wisdom of seeing liberation, they believe themselves; Akritajna (Tibetan, ཨ་ཀྲི་ཏ་ཛྙཱ་; Sanskrit Devanagari, अकृतज्ञ; Sanskrit Romanization, akṛtajña; Chinese literal meaning, ungrateful) refers to knowing the unmade and attaining Nirvana; destroying the family means abandoning the afflictions that cause rebirth; destroying the opportunity to go to the next life and suffer; eating vomit means that although relying on the power of the resources of this life to maintain the body, there is no reliance on enjoyment and life. Transforming the cause of samsara into great Bodhicitta is what is called 'essence', as mentioned before. The first line of this indicates reliance on Samadhi, the second indicates the path of seeing, and the third indicates the path of cultivation. Transforming the unfavorable into the antidote, taking charity as an example from the two, 'stinginess' refers to abandoning stinginess including habitual tendencies, so that its suchness can be manifested. 'Tired of giving' means being tired of giving away things like the head for a long time. 'Speaking harshly to beggars' means being content with what one has. 'Not occasionally but always giving', 'not giving small amounts, but giving everything'. 'Being far from giving' means abandoning impure giving, such as giving to close relatives, expecting rewards, giving for fame, etc. Taking celibacy as an example, 'again' refers to having supreme celibacy and the path that transcends the world. Among them, the literal meaning is easy to understand, in terms of the deep meaning, 'away from sexual intercourse' means abandoning sexual intercourse by realizing its suchness. In the Ornament of the Sutras, it says: 'Except for the Dharmadhatu, because there is no Dharma, therefore, the Buddhas think that attachment and so on will surely arise from these.' Just like the scriptures say. Regarding the attitude of abandoning sexual intercourse and adopting abandonment or equanimity (Sanskrit, upekṣā, equanimity), if the etymology is explained by adding letters, it is Upaya Ikshanam (Tibetan).

---

པ་དེ་སྤོང་བའི་ཐབས་ལ་རྟོག་པའོ། །དང་དུ་ལེན་ པའི་སྐད་དོད་ཨ་དྷི་བ་ས་ན་ཞེས་པ་ལ་ངེས་ཚིག་གིས་ཨ་དྷྱཱ་ད་མ་སྐྱེས་པ་ཕྱི་རོལ་དུ་པྲ་ཝཱ་ས་ནཾ་ཞེས་པས་ནང་དུ་སྐྱེས་པ་ཕྱི་རོལ་དུ་སྤོང་བའོ། །འཁྲིག་པའི་ གཉེན་པོས་ཨུད་ཏྲ་སྱ་སྐྲག་པ་ནི་ཨུད་ཏ་ར་ཎཱ་ཡ་བསྒྲལ་བའི་ཆེད་དུ། བྱ་བ་སྱ་ཏི་རྩོལ་བ་སྟེ། དེས་སེམས་ཅན་བསྒྲལ་བའི་ཆེད་དུ་བརྩོན་པའོ། །ཡང་ཡང་དུ་གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྦྱོར་ བ་ནི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་པ་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་ལམ་གཉིས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་སོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔ་པའི་བཤད་པའོ།། །། ༄། །མཚན་གྱི་ངེས་ཚིག་ལ་རྒོལ་བ། གསུམ་པ་མཚན་གྱི་ངེས་ཚིག་ལ་ རྒོལ་བ་ནི། བསྟན་འཆོས་འདི་རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་པའོ། །ཡི་གེ་བརྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་ལན་ནི་ས་མུ་ཙྪ་ཡ་ཞེས་པའི་སམ་ལ་ཨེ་ཏྱ་བསྣན་པས་ས་མེ་ཏྱ་ཞེས་པ་རྟོགས་ནས་ཨུ་ཙྪ་ཡ་བཏུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སློབ་དཔོན་འཕགས་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་པར་རྟོགས་ནས་བསྡུས་པས་སོ། ། 1-917 ཡང་ས་མན་ཏཱ་ཞེས་པས་ཀུན་བཏུས་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས་བཏུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་བསམ་བྱའི་གནས་ཀུན་བསྡུས་པས་སོ། །ཡང་ས་མྱཀ་ཡང་དག་པྲ་ཨུཙྪ་མཐོ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཨཱ་ཡ་ཏ་ན་གནས་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཏེ། འདིས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཐབས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་བར་ཤེས་རབ་གོམས་པ་ལས་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སོ།། །། རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་རབ་འབྱམས་རྒྱ་མཚོའི་རྒྱན། །དམ་ཆོས་མངོན་པ་ ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་འདི། །ཡང་དག་བཤད་པའི་རྒྱལ་མཚན་རྩེར་བཀོད་དེ། །ཚིག་དོན་ངོ་མཚར་ལྷམ་མེ་གསལ་བར་བྱས། །སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་བཤེས་གཉེན་གྱི། །གཞུང་ལས་འཐད་མང་ལེགས་དྲངས་ཤིང་། །གཞུང་གཞན་འདིར་ ཕན་མང་བསྡུས་ནས། །རང་གི་སློབ་མས་བསྐུལ་ཏེ་བགྱིས། །མ་བཤད་ཉེས་བཤད་སྐབས་སུ་མ་བབ་བཤད་པ་ཀུན་བྲལ་བ། །རྣམ་བཤད་འདི་དང་གངས་ཅན་འདི་ཡི་གཞུང་འདིའི་རྣམ་བཤད་གཞན། །གཞུང་འདིར་ཞུགས་ མ་ཞུགས་དང་གཞུང་གཞན་རྣམས་དང་མཐུན་མི་མཐུན། །མཁས་པ་གཟུ་བོའི་བློ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ལེགས་པར་དཔྱད་པར་མཛོད། །ཆོས་མངོན་པད་ཚལ་དོན་ཟབ་སྦྲང་རྩིའི་གནས། །མང་དུ་ཐོས་པའི་ཉི་མ་ལས་བྱུང་ བའི། །རྣམ་བཤད་ཚ་ཟེར་མཆོག་གིས་རྒྱས་བྱས་འདིས། །བློ་ལྡན་དོན་གཉེར་རྣམས་ཀྱི་རྣ་རྒྱན་མཛོད། །གཞུང་ལུགས་རབ་འབྱམས་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་སུ། །དག་གསལ་ཡངས་པའི་བློ་གྲོས་སྲུབ་ཤིང་གིས། །ཨེ་མ་བརྩོན་པ་བརྟན་པས་བསྲུབས་པ་ལས། ། 1-918 གཞུང་འདིའི་གནད་ཟབ་བདུད་རྩི་རིང་ནས་རྙེད། །གཞུང་ཆེན་ཚིག་དོན་ཤིན་ཏུ་གཏིང་དཔག་དཀའ། །འཕགས་པའི་བློ་གྲོས་འཁྲུལ་མེད་མ་ཐོབ་ཅིང་། །རྣམ་གཡེང་ལེ་ལོའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་ན། །འདིར་ཉེས་དམ་པ་ རྣམས་ལ་བཟོད་པར་གསོལ། །འདིར

【現代漢語翻譯】 思維斷除（煩惱）的方法。接受的梵語是Adhivāsana，詞源學上，Adhyāda是不生的，向外Pravāsanaṃ（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）是向內生的，向外斷除。以性行為的對治力，Uttarasya的恐懼是爲了Uttaraṇāya的解脫。行為syati是努力，因此爲了解脫眾生而努力。再三地將二者結合，即以止觀二者，平等地進入世間和出世間的二道。五事合集的解釋完畢。 第三，對名稱的詞源進行辯駁。提問：為何要撰寫這部論著？回答：以重複字母的詞源來解釋，samuccaya的sam加上etya變為sametya，因此ucyaya是彙集之意，即聖者菩薩論師在現證真如后彙集而成。 此外，samantā意為從《總集經》和《阿毗達磨經》中彙集，即彙集了所有應思考之處。再者，samyak意為正確，pra意為殊勝，uccā意為崇高，āyatana意為處所，因此，通過不顛倒的方法，使智慧從習慣中獲得，直至成佛。 聖者之語如海之莊嚴，殊勝妙法如意寶，豎立法幢于正說之巔，詞句精妙，意義昭然。論師耶謝涅友，從論典中引出諸多合理之處，彙集其他論典中有益之處，應弟子之請而作。遠離未說、錯說、不合時宜之說。此論釋與雪域此論之其他論釋，此論之入與未入，以及與其他論典之異同，請智者公正評判。阿毗達磨蓮園，意義深邃，蜜之所在，從多聞之日中生起，以論釋之妙光照耀，愿成慧者求知者之耳飾。于無數學說之寶藏中，以清凈廣闊之智慧為攪拌之杵，唉瑪，以堅韌之精進攪拌，此論之深奧精髓，歷久方得。大論之詞句意義，深不可測，未得聖者無謬之智慧，又為散亂懈怠所控，於此之過失，祈請諸位寬恕。

【English Translation】 Thinking about the means of abandoning (afflictions). The Sanskrit term for acceptance is Adhivāsana, etymologically, Adhyāda is unborn, outwardly Pravāsanaṃ (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Roman transliteration, Chinese literal meaning) is born inwardly, abandoning outwardly. With the antidote of sexual activity, the fear of Uttarasya is for the sake of Uttaraṇāya's liberation. Action syati is effort, therefore striving for the liberation of sentient beings. Repeatedly combining the two, that is, with both Śamatha and Vipaśyanā, equally entering into the two paths of mundane and supramundane. The explanation of the five aggregates is complete. Third, refuting the etymology of the name. Question: Why was this treatise written? Answer: Explaining with the etymology of repeating letters, sam of samuccaya plus etya becomes sametya, therefore ucyaya means collection, that is, the holy Bodhisattva teacher collected it after realizing Suchness. Furthermore, samantā means collected from the 'Compendium Sutra' and the 'Abhidharma Sutra', that is, collecting all that should be contemplated. Moreover, samyak means correct, pra means excellent, uccā means sublime, āyatana means abode, therefore, through the method of non-inversion, wisdom is obtained from habituation, up to Buddhahood. The words of the Holy One are like the adornment of the ocean, the excellent Dharma is like a wish-fulfilling jewel, erecting the banner of Dharma at the peak of correct explanation, the words are exquisite, and the meaning is clear. Teacher Yeshe Nyengön, drew many reasonable points from the treatises, collected beneficial points from other treatises, and composed it at the request of his disciples. Away from what is unsaid, wrongly said, and inappropriately said. This commentary and other commentaries on this treatise in the Land of Snows, the entry and non-entry of this treatise, and the similarities and differences with other treatises, please wise and impartial judges evaluate carefully. Abhidharma lotus garden, profound in meaning, the place of honey, arising from the sun of extensive learning, illuminated by the excellent rays of commentary, may it become the ear ornament of wise seekers. In the treasure trove of countless doctrines, with pure and vast wisdom as the churning stick, alas, churning with steadfast diligence, the profound essence of this treatise is found after a long time. The words and meanings of the great treatise are extremely difficult to fathom, without obtaining the infallible wisdom of the Holy One, and being controlled by distraction and laziness, for the faults herein, I ask for forgiveness from the holy ones.

---

་འབད་དགེ་བས་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གིས། །སེམས་རྒྱུད་ཐེག་ཆེན་རིགས་ཀྱི་ཁང་བཟང་དུ། །ཚོགས་གཉིས་རིན་ཆེན་གང་བར་བསགས་པ་ལས། །སྐུ་གསུམ་དབང་ཕྱུག་ཤིན་ཏུ་མྱུར་ཐོབ་ ཤོག །རྣམ་བཤད་འདི་ཡང་བསྟན་པ་གནས་ཀྱི་བར། །གནས་ནས་འཇིག་རྟེན་མང་པོས་ལེགས་བཟུང་སྟེ། །བསྟན་པ་ཉིན་མོའི་ཉི་མ་ཉིད་བྱེད་ཅིང་། །དེ་ཀུན་ཀུན་མཁྱེན་ཡེ་ཤེས་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །གཞོན་ནུ་ཉིད་ ནས་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་བཟུང་སྟེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་དམ་པ་ལས། །གཞུང་འདིར་རྣམ་བཤད་རབ་གསལ་འགོད་མཛད་པ། །བརྗེད་བྱང་མཛད་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་གི་དྲིན་ལས་བློ་ཞན་བདག་ འདྲའི་བློས། །ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེའི་དོན་ལྡན་གཞུང་འདིའི་དོན། །ཆ་ཡི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཞིག་རྟོགས་གྱུར་པ། །སེང་གེའི་མཚན་ཅན་བླ་མའི་ཞབས་ལ་འདུད། །ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ ཤེས་བྱ་གསལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལུང་དང་རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་སྟག་སྡེ་པ་དཔལ་ལྡན་སེང་གེ་རྒྱལ་མཚན་ཞབས་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་ལས་བློ་གྲོས་ཀྱི་ནུས་པ་རྟས་པས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལ་བློའི་སྣང་བ་རྒྱས་ཤིང་། 1-919 སྒྲ་དང་ཚད་མ་དང་། མངོན་བརྗོད་དང་། ཚིག་རྒྱན་དང་། སྙན་ངག་དང་། སྡེབ་སྦྱོར་དང་། ངེས་པའི་ཚིག་དང་། སྐར་རྩིས་དང་། བསླབ་པ་ལ་སོགས་པ་མཁས་པའི་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་མཁས་པར་གྱུར་པ། དཔང་ ལོ་ཙཱ་བ་དགེ་སློང་དཔལ་ལྡན་བློ་གྲོས་བརྟན་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྦྱར་བ་གང་ཟག་དམ་པ་དག་གི་གདན་ས་དཔལ་འཇིགས་པ་མེད་པ་སེང་གེའི་གླིང་དུ་ལེགས་པར་གྲུབ་པའོ། །འདིས་འགྲོ་བ་ ཤིན་ཏུ་མང་པོ་ལ་ཕན་པར་གྱུར་ཅིག། །། ༄། །ཆོས་མངོན་པའི་བརྒྱུད་པ། ཆོས་མངོན་པའི་བརྒྱུད་པ་ནི། བྱམས་པ། ཐོགས་མེད། དབྱིག་གཉེན། བློ་བརྟན། གང་པ་སྤེལ། ཁ་ཆེ་ཛི་ན་མི་ཏྲ། དེ་ལ་ལྕོག་གྲུ་ཀླུའི་རྒྱལ་མཚན་དང་། ཞང་སྣ་སྣམ་སྒང་པ་ཡེ་ཤེས་སྡེ། རྒྱལ་བ་ཡེ་ཤེས། གྲུ་མཆོག་གི་ཡེ་ཤེས། གྲུ་རྒྱལ་བ་ཡེ་ཤེས། སེ་བཙུན་གཞོན་ནུ་དབང་ཕྱུག གར་མི་ཡོན་ཏན་གཡུང་དྲུང་། ཁུ་ལྷ་སྡིངས་པ་བརྩོན་འགྲུས་ གཡུང་དྲུང་། རྒྱ་རྒྱལ་བུ་ཚུལ་ལེ། བྲང་ཏི་དར་མ་སྙིང་པོ། འབན་དཀོན་མཆོག་རྡོ་རྗེ། ཐོ་ཀུན་དགའ་རྡོ་རྗེ། བྱང་ཆུབ་སྐྱབས། གཞོན་བྱང་། འབྲིང་འཚངས་ཞང་། རིན་རྩེ། སྟག་སྡེ་སེང་རྒྱལ། དཔང་ལོ་ལོ་ ཙ་བ་ཆེན་པོ་དཔལ་ལྡན་བློ་གྲོས་བརྟན་པའོ།། །།

目錄 ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ལོ་ཙ་བས་བཀོད་པའི་དབུ་རྒྱན་དང་གཞུང་ལུགས་པ་སྤྱིའི་ཚུལ་དོན་ཆེན་པོ་སྒྲུབ་བྱེད། བསྟན་བཅོས་དངོས་ལ། དགོས་དོན་དགོས་འབྲེལ་བཤད་པ། བསྡུས་དོན་ལུས་རྣམ་གཞག། མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་སྟེ་དང་པོ། མཚན་ཉིད་ལ། དང་པོ་ཕུང་པོ་ཁམས་སྐྱེ་

【現代漢語翻譯】 愿以此善行，使一切眾生 心續充滿大乘種姓之寶殿， 通過積累二資糧的珍寶， 愿能迅速獲得三身之自在。 愿此論釋在教法存續期間， 長久住世，為眾多世人所珍視， 使教法如白晝之陽光般照耀， 愿一切眾生迅速獲得遍知之智慧。 自年少時即持守殊勝之苦行， 以菩提心為殊勝助緣， 於此論著作出清晰闡釋者， 我向撰寫此書的作者頂禮。 依靠他的恩德，使我這樣愚鈍之人， 也能領悟這深奧廣博、意義深遠的論著， 哪怕僅僅是其中極小的一部分。 我向具 Simha（藏文：སེང་གེ，梵文：Siṃha，梵文羅馬擬音：Simha，漢語字面意思：獅子）之名的上師致敬。 《阿毗達磨集論》廣釋——《知識顯明》，是仰仗精通經教理證的 Tagtsepa Paldan Senge Gyaltsen（虎族吉祥獅子幢）的恩德，使我增長智慧，通達三藏。 精通聲明學、因明學、詞藻學、詩學、韻律學、詞源學、星算學、戒律等一切智者應知的學問。由 Dpang Lotsawa（譯師）格隆（比丘） Paldan Lodro Tenpa（吉祥慧穩）于聖地無畏獅子洲圓滿完成。愿此論能利益無量眾生！ 阿毗達磨傳承： 阿毗達磨的傳承為：慈氏（彌勒）、無著、世親、慧穩、岡巴色、喀且吉那彌扎，之後是覺珠魯嘉堅贊和香那南岡巴益西德，嘉瓦益西，竹卻益西，竹嘉瓦益西，色尊云努旺秋，噶米云丹雍仲，庫拉定巴尊追雍仲，嘉嘉波楚列，扎提達瑪森格，本袞秋多杰，托袞噶多杰，絳曲嘉波，云絳，中倉香，仁孜，達色森嘉，以及 Dpang Lotsawa（譯師）欽波（大） Paldan Lodro Tenpa（吉祥慧穩）。 《阿毗達磨集論》廣釋——《知識顯明》目錄 譯師所作之首飾與總攝宗義之理 正論：解釋必要與必要之關聯 總義之體性 法相集論之廣釋，第一品 法相：第一，蘊、界、處

【English Translation】 By this virtue, may all sentient beings, Fill their mind-streams with the excellent mansion of the Mahāyāna lineage, Through accumulating the jewels of the two accumulations, May they swiftly attain the dominion of the three kāyas. May this commentary, as long as the teachings remain, Remain and be well-held by many in the world, Making the teachings like the sun of daytime, May all swiftly attain omniscient wisdom. From youth, holding the supreme conduct, With the noble bodhicitta as the perfect condition, Who composed this clear commentary on the text, I prostrate to the author of this work. Through whose kindness, with a mind like my own, so dull, I have come to understand this profound and vast text, full of meaning, Even if only a fraction of a part. I bow to the feet of the lama with the name Simha (藏文：སེང་གེ，梵文：Siṃha，梵文羅馬擬音：Simha，漢語字面意思：Lion). The Extensive Explanation of the Abhidharmasamuccaya, called 'Clarifying Knowledge,' is due to the kindness of Tagtsepa Paldan Senge Gyaltsen, who is powerful in scripture and reasoning, increasing the light of wisdom in the three baskets. He became skilled in the knowledge of scholars, such as grammar, logic, terminology, rhetoric, poetry, prosody, etymology, astrology, and training. Composed by Dpang Lotsawa, the monk Paldan Lodro Tenpa, it was perfectly completed in the sacred seat of the fearless lion continent. May this benefit countless beings! The Lineage of Abhidharma: The lineage of Abhidharma is: Maitreya, Asaṅga, Vasubandhu, Lodro Ten, Gangpa Pel, Kache Jinamitra, then Chokdru Lugyaltsen and Zhang Nanam Gangpa Yeshe De, Gyalwa Yeshe, Dru Chok Yeshe, Dru Gyalwa Yeshe, Setsun Zhonnu Wangchuk, Garmi Yontan Yungdrung, Khu Ladingpa Tsondru Yungdrung, Gya Gyalbu Tsulle, Drangti Darma Nyingpo, Ben Konchok Dorje, Tho Kunga Dorje, Jangchub Kyab, Zhonjang, Dringtsang Zhang, Rintse, Tagtse Sengyal, and Dpang Lotsawa Chenpo Paldan Lodro Tenpa. Table of Contents of the Extensive Explanation of the Abhidharmasamuccaya, called 'Clarifying Knowledge' The Ornament Composed by the Translator and the General Principle of the System, Accomplishing Great Meaning The Actual Treatise: Explaining the Purpose and the Connection of the Purpose The Nature of the Summary The Extensive Explanation of the Collection of Characteristics, First Chapter Characteristics: First, the Skandhas, Dhātus, and Āyatanas

---

མཆེད་ཀྱི་ངོ་བོའི་དབྱེ་བ། གཉིས་པ་གྲངས་ངེས་པ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་དུ་བསྟན་པ། བཞི་པ་ཆོས་གསུམ་པོའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། ལྔ་པ་སོ་སོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། དྲུག་པ་གོ་རིམ་བཤད་པ། བདུན་པ་སྒྲ་དོན་བཤད་པ། བརྒྱད་པ་དཔེ་བཤད་པ། དགུ་པ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་བཤད་པ། བཅུ་པ་བསྡུས་པ་བཤད་པ། བཅུ་གཅིག་པ་མཚུངས་ལྡན་བཤད་པ། བཅུ་གཉིས་པ་ལྡན་པ་བཤད་པ། ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གཉིས་པའི་ཤེས་བྱ་གསལ་བྱེད། ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གསུམ་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་པ། ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཞི་པའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔ་པའི་བཤད་པ། མཚན་གྱི་ངེས་ཚིག་ལ་རྒོལ་བ། ཆོས་མངོན་པའི་བརྒྱུད་པ།

【現代漢語翻譯】 兄弟自性的區分。 第二，闡述數量的確定。 第三，闡述有漏的近取蘊。 第四，闡述三種法的體性。 第五，闡述各自的分類。 第六，闡述次第。 第七，闡述詞語的意義。 第八，闡述譬喻。 第九，闡述種類的區分。 第十，闡述總攝。 第十一，闡述相應。 第十二，闡述具有。 《攝類學》第二之知識顯明。 《攝類學》第三之廣釋。 《攝類學》第四之廣說。 《攝類學》第五之解說。 對名稱的定義進行辯駁。 阿毗達磨的傳承。

【English Translation】 The distinction of the nature of siblings. Second, explaining the certainty of number. Third, showing the contaminated aggregates of appropriation. Fourth, explaining the characteristics of the three dharmas. Fifth, explaining the individual classifications. Sixth, explaining the order. Seventh, explaining the meaning of words. Eighth, explaining the metaphors. Ninth, explaining the distinctions of types. Tenth, explaining the summary. Eleventh, explaining the corresponding. Twelfth, explaining the possessing. The second 'Compendium of Topics', clarifying knowledge. The third 'Compendium of Topics', a detailed commentary. The fourth 'Compendium of Topics', a detailed explanation. The fifth 'Compendium of Topics', an exposition. Refuting the definition of terms. The lineage of Abhidharma.

---