masters0201_別解脫經善說律藏莊嚴飾.g2.0f

古代薩迦學者教言集KH5སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་ལེགས་བཤད། འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་མཛེས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ། 2-1 ༄༅། །སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་ལེགས་བཤད། འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་མཛེས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །མདོའི་མཚན་བཤད་པ། ༄༅། །སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་ལེགས་བཤད། འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་མཛེས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་པ་ལེགས་སོ།། ལེགས་པའི་ལམ་ཐོག་མ་བར་དང་ཐ་མར་དགེ་བ་སྟོན་པར་མཛད་པའི་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་མངའ་བ་སྲས་དང་སློབ་མར་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སྟོབས་བཅུ་ཏིང་འཛིན་ཡེ་ཤེས་མཆེ་བ་ཅན། །གང་གིས་སྐྱེ་བའི་རང་བཞིན་གཟེབ་ དྲལ་ནས། །མྱ་ངན་འདས་ཞིའི་འབྲོག་དགོན་ཞུགས་གྱུར་པའི། །སྟོན་པ་གླང་པོ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དེ་ཡི་གསུང་རབ་རྒྱ་ཆེན་ལུང་གི་དོན། །ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ་སོར་ཐར་པའི་ཚུལ། །དོན་གཉེར་ སྐྱེ་བོས་བདེ་བླག་རྟོགས་ཕྱིར་དུ། །མཁས་པའི་གསུང་གི་རྗེས་འབྲང་བཤད་པར་བྱ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་སོ་སོའི་དབང་པོ་དང་ཁམས་ཀྱི་ནུས་པ་ལ་བརྟགས་ནས། ཐེག་པའི་སྒོ་སྣ་ཚོགས་པ་ གསུངས་ཤིང་། དེ་དག་སོ་སོ་ལ་ཡང་། སྡེ་སྣོད་གསུམ་གསུམ་ཚང་པར་བསྟན་པས། འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱང་ཆེ་ཆུང་དང་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཀུན་ལ་ལྡན་མོད་ཀྱི། འདིར་ནི་གཙོ་བོར་ཉན་ཐོས་ ཀྱི་རིགས་ཅན་ལ་འདུལ་བ་རྣམ་འབྱེད་དང་། གཞི་དང་། ཕྲན་ཚེགས་དང་། བླ་མ་སྟེ། བཤད་པའི་ལུང་དུམ་བུ་བཞི་དང་། རྩ་བའི་ལུང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདི། དེ་དག་གི་སྙིང་པོ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པའི་ཚུལ་དུ་བསྟན་ཏོ། ། 2-2 བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་རིགས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་བསླབ་པར་བྱ་བ་ཡང་ཡིན་པས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གསུང་དང་བཅས་པ་མཐའ་དག་ལ་མ་གུས་པ་དང་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ སྤངས་ཏེ་གུས་པ་ཆེན་པོས་ལྷུར་བླང་བར་རིགས་སོ་ཞེས་གླེངས་ནས། མདོ་བཤད་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་མདོའི་མཚན་བཤད་པ་དང་། མཚན་ཅན་མདོ་བཤད་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་མཚན་དངོས་ དང་། ཕྱག་འཚལ་བའོ། །དང་པོ་ནི། མིང་དུ་གདགས་པ་མ་མཛད་ན། །འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་རྨོངས་པར་འགྱུར། །དེ་བས་རྨོངས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར། །མགོན་པོས་མིང་དུ་གདགས་པ་མཛད། །ཅེས་གསུངས་པས། མིང་ཚིག་ ཡི་གེའི་ཐ་སྙད་མེད་ན། འདི་ནི་ཆོས་སོ། །འདི་ནི་ཆོས་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་སྤང་བར་བྱ་བའོ། །སྤང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའོ། །ཞེས་སོགས་བྱེ་བྲག་མི་ཕྱེད་ཅིང་འཇིག་རྟེན་རྨོངས་པར་ འགྱུར་བས། དེ་བསལ་ནས་བླང་དོར་བདེ་བླག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མིང་གི་ཐ་སྙད་མཛད་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མཛད་པ་ཡིན་པས། འདིར་ཡང་མདོའི་མཚན་ལ། རྒྱ་གར་ གྱི་མཁས་པ་སཾ་སྐྲི་ཏའི་ཚུལ་ལ་གོམས་པའི་བརྗ

【現代漢語翻譯】 古代薩迦學者教言集KH5《別解脫經》之善說——調伏藏之莊嚴 2-1 ༄༅། །《別解脫經》之善說——調伏藏之莊嚴 ༄། །經名解釋 ༄༅། །《別解脫經》之善說——調伏藏之莊嚴吉祥圓滿！ 于善道之初中末皆示吉祥， 具大悲心之全知者，及其眷屬弟子，我皆恭敬頂禮！ 具十力、等持、智慧與利牙， 以其摧破輪迴之自性牢籠， 入于寂靜涅槃之曠野， 我向導師大象（指佛陀）敬禮！ 為令具慧求法者易於通達， 彼之浩瀚經藏之甚深要義， 尤其是殊勝戒律別解脫之精髓， 我將追隨智者之足跡而宣說。 世尊（Bhagavan）根據所化眾生各自的根器和能力，宣說了各種不同的法門。在這些法門中，又各自完整地包含了三藏。因此，調伏藏也具備大小乘和因果乘的一切內容。但在此，主要針對聲聞種姓者，宣講調伏事部的《調伏事分別》、《根本事》、《支分事》和《上師事》，即四部律的解說，以及根本律典《別解脫經》。此經以總攝一切精要的方式進行闡述。 2-2 菩薩種姓者也應知曉並學習這些內容。因此，對於包括全知者之語在內的一切，都應避免不敬和輕視，而以極大的恭敬心來接受。如是宣說后，即可開始講解經文。 講解經文分為兩個部分：一是經名解釋，二是經文解釋。第一部分又分為經名本身和頂禮句兩部分。第一部分（經名本身）： 若未施設名稱， 世間一切將陷於迷茫。 為除此迷茫， 怙主（佛陀）施設名稱。 如是所說，若無名、句、字的稱謂，則無法區分『這是法』，『這不是法』，『這是應捨棄的』，『這不是應捨棄的』等等，整個世界將陷入迷茫。爲了消除這種迷茫，從而能夠輕易地瞭解應取應舍，佛陀施設了名稱的稱謂，這是佛陀善巧方便的作為。因此，在此經的名稱中，印度智者們習慣於使用梵文的表達方式

【English Translation】 Ancient Sakya Scholars' Instructions KH5: A Good Explanation of the Pratimoksha Sutra - An Ornament Adorning the Vinaya Pitaka 2-1 ༄༅། །A Good Explanation of the Pratimoksha Sutra - An Ornament Adorning the Vinaya Pitaka ༄། །Explanation of the Sutra Title ༄༅། །A Good Explanation of the Pratimoksha Sutra - An Ornament Adorning the Vinaya Pitaka, may it be auspicious! Showing virtue in the beginning, middle, and end of the path of goodness, The Omniscient One with great compassion, together with his retinue of sons and disciples, I respectfully prostrate! With ten powers, samadhi, wisdom, and sharp teeth, By whom the self-nature of cyclic existence's prison is shattered, Entering the solitary wilderness of peaceful Nirvana, I pay homage to the Teacher, the Elephant (Buddha)! In order for wise seekers to easily understand, The profound meaning of his vast scriptures, Especially the essence of the supreme discipline, the Pratimoksha, I will explain following the footsteps of the wise. The Bhagavan (Blessed One) taught various vehicles based on the faculties and capacities of individual disciples. Each of these also fully contains the three pitakas. Therefore, the Vinaya Pitaka also contains all the Great and Small Vehicles, and the Vehicle of Cause and Effect. But here, mainly for those of the Shravaka lineage, the explanations of the Vinaya matters, including the Vinaya-vastu Vibhanga, the Basic Matters, the Minor Matters, and the Lama Matters, i.e., the four sections of the Vinaya, and the root text, this Pratimoksha Sutra, are taught in a way that gathers all their essence. 2-2 Those of the Bodhisattva lineage should also know and learn these. Therefore, one should avoid disrespect and contempt for all that includes the words of the Omniscient One, and instead, diligently embrace them with great respect. Having spoken thus, we shall begin to explain the Sutra. The explanation of the Sutra is divided into two parts: first, the explanation of the Sutra's title, and second, the explanation of the Sutra itself. The first part is further divided into the title itself and the prostration. If names were not designated, All the world would become confused. To dispel this confusion, The Protector (Buddha) designated names. As it is said, without the terminology of names, words, and letters, one would not be able to distinguish 'this is Dharma,' 'this is not Dharma,' 'this is to be abandoned,' 'this is not to be abandoned,' and so on, and the world would become confused. To dispel this confusion, so that one can easily understand what to adopt and what to abandon, the Buddha designated the terminology of names, which is the skillful activity of the Buddha. Therefore, here too, in the title of the Sutra, Indian scholars are accustomed to using Sanskrit expressions.

---

ོད་པ་རྣམ་པར་དག་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐད་དུ། པྲ་ཏི་མོཀྵ་སཱུ་ཏྲ། ཞེས་འདོན་ཅིང་། བོད་གངས་རིའི་ཁྲོད་ཀྱི་སྐྱེ་བོ་བརྡ་རྣམ་པར་དག་པ། 2-3 སྔོན་དམ་པའི་ཆོས་བསྒྱུར་བའི་ཚེ་བཀའ་བཅད་པ་དང་མཐུན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྐད་དུ། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ཞེས་བྱའོ། །མིང་གཉིས་སྦྱར་ཏེ་བཤད་ན། པྲ་ཏི་ཞེས་པ། སླར་བྱ་བ་དང་། ལེན་པ་ ལ་སོགས་པ་དོན་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ལ་འཇུག་པར་བཤད་ཀྱང་། འདིར་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་ཚིག་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་ཐ་མ་ལ་སྡོམ་པ་ཐོབ་པའི་དང་པོ་ཁོ་ན་ལ་སོ་སོ་ ཞེས་བྱ་ལ། མོཀྵ་ནི་གྲོལ་བ་སྟེ། སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ལས་གྲོལ་བ་ལ་ཐར་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་དང་པོར་གྲོལ་བའོ། །ཡང་ན་གང་ཟག་རྒྱུད་ཐ་དད་པ་ནི་སོ་སོ་སྟེ། དེ་རྣམས་ བསླབ་པའི་གཞི་བླངས་ཏེ་བསྒྲུབས་པས་ངན་འགྲོ་དང་འཁོར་བ་ལས་ཐར་ཞིང་རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །ཡང་ན་སོ་སོ་ནི་ཐབས། ཐར་པ་ནི་མྱང་འདས་ཏེ། མདོ་འདིས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྟོན་ པས་ཐར་པའི་ཐབས་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་སེམས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་སོགས་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་མདོ་ཙམ་དུ་སྟོན་པས་སཱུ་ཏྲ་སྟེ་མདོའོ། །གཉིས་པ་ནི། མ་བསྟན་པར་མཁྱེན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན། མ་བསྒྲིབས་པར་མཁྱེན་པ་སྟེ་བཞི་དང་ལྡན་པའམ། ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་པའམ། བསླབ་པ་བཅའ་བའི་དོན་མཐའ་དག་མཁྱེན་པས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་སྟེ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རམ། 2-4 དེ་ལ་དམིགས་ནས་ཕྱག་འཚལ་ལོ་སྟེ་ཁེངས་པ་སྤངས་ནས་འདུད་པར་བྱེད་དོ། །འདི་ལོ་ཙཱ་བའི་ངག་ཏུ་འདོད་པ་ནི་མ་ངེས་ཏེ། རྒྱ་དཔེ་ལ་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །གཞུང་གི་མཚམས་ཕྱེ་སྟེ་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ། གཉིས་པ་མདོ་བཤད་པ་ ལ། གཞུང་གི་མཚམས་ཕྱེ་སྟེ་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། ཡན་ལག་གི་དོན་ཕྱེ་ནས་ཞིབ་ཏུ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྙན་པའི་བ་དན་ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཉིས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བརྗོད་པའོ། །སངས་ རྒྱས་འདུལ་བ་ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་བཅུ་གཅིག་གིས་གླེང་སློང་པའོ། །བསྐལ་པ་བྱེ་བ་ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་དྲུག་གིས་ཡང་དག་པར་བརྩམ་པའོ། །ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཞེས་པ་ནས། བག་ཡོད་པས་རྣལ་ འབྱོར་དུ་བྱའོ་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་གཞུང་རྒྱས་པར་བསྟན་པའོ། །འདི་ལའང་དང་པོར་བྱ་བ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཞེས་པ་ནས་འཇོག་བྲལ་རྣམ་པ་འཁྱམ་པར་འགྱུར་ཞེས་པའི་བར་གྱིས་དོན་དྲུག་བསྟན། དགོངས་སུ་གསོལ་ཞེས་པ་ནས་གསོལ་བའི་ལས་བྱས་ཏེ་མདོ་འདོན་པ་ལྔ་བསྟན་ཏོ། །བཟོད་པ་དཀའ་ཐུབ་དམ་པ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྡུ་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། ། གཉིས་པ་ལ། མཆོད་པར་བརྗོད་པ། གླེང་སློང་ བ། མདོ་འདོན་པར་བརྩམ་པ། གཞུང་རྒྱས་པར་བཤད་པ། མཇུག་བསྡུ་བ་དང་ལྔའོ། །དང་པོ་ལ་དངོས་དང་། མདོ་འདོན་པར་དམ་འཆའ་བའོ། །དང

【現代漢語翻譯】 以完全純凈者的語言，稱之為《別解脫經》(Prātimokṣa Sūtra)。在雪域藏地，爲了讓語言純正的人們理解。 在早期翻譯神聖佛法時，爲了符合已有的判決，稱之為《別解脫經》。如果將兩個名稱結合起來解釋，『別』(Prati)這個詞，有返回、接受等二十七種含義。但在這裡，『別』指的是正確地接受戒律，是詞語表達的第三個詞的最後一個，也是獲得戒律的第一個詞。『解脫』(Mokṣa)是解脫，是從非戒律中解脫，稱為『解脫』，即最初的解脫。或者，不同傳承的補特伽羅(Pudgala)，各自是『別』，他們通過接受和實踐這些學處，從惡趣和輪迴中解脫，獲得完全的解脫。或者，『別』是方法，『解脫』是涅槃(Nirvana)。因為此經宣說了出離之道的戒律，所以是解脫的方法。因為從戒律中，次第產生心和智慧的學處等。僅僅是簡要地闡述意義，所以是『經』(Sūtra)。第二，未經指示而知曉，知曉一切，知曉所有方面，無礙地知曉，具備這四種特質，或者知曉所有應知的事物，或者知曉所有應制定的學處，因為知曉一切，所以是爲了獲得一切知者。 因此，要專注於他並頂禮，即捨棄傲慢而鞠躬。這被認為是譯者的說法，但不確定，因為它出現在梵文版本中。 第二，解釋經文，安置結構。 第二部分是解釋經文，包括劃分經文結構和詳細解釋各部分的內容。第一部分，用兩句詩『悅耳的旗幟』等來表達供養。用十一句詩『佛陀調伏』等來引出話題。用六句詩『無數劫』等來正確地開始。從『具壽們』到『以謹慎來修行瑜伽』之間，是詳細闡述經文。這裡，首先從『具壽們』到『遠離住所，四處遊蕩』之間，闡述了六個意義。從『請聆聽』到『完成祈請，誦讀經文』之間，闡述了五個祈請。『忍辱是至上的苦行』等是總結的特徵。第二部分包括：表達供養、引出話題、開始誦讀經文、詳細解釋經文和總結。第一部分包括實際內容和承諾誦讀經文。

【English Translation】 In the language of the perfectly pure, it is called Prātimokṣa Sūtra. Among the people of the snowy Tibetan region, for those with pure language. In the early translation of the sacred Dharma, to be in accordance with the established judgments, it is called the Sūtra of Individual Liberation. If the two names are combined and explained, the word 'Prati' has twenty-seven meanings such as returning and receiving. But here, 'Prati' refers to correctly taking vows, being the last of the three words expressing the term, and the first word for obtaining vows. 'Mokṣa' is liberation, liberation from non-vows, called 'Liberation', which is the initial liberation. Or, individuals (Pudgala) from different lineages are each 'Prati', and by accepting and practicing these trainings, they are liberated from the lower realms and samsara, attaining complete liberation. Or, 'Prati' is the method, and 'Mokṣa' is Nirvana. Because this sutra teaches the discipline of the path of renunciation, it is the method of liberation. Because from discipline, the trainings of mind and wisdom, etc., arise sequentially. It merely briefly explains the meaning, so it is a 'Sūtra'. Second, knowing without being instructed, knowing everything, knowing all aspects, knowing without obstruction, possessing these four qualities, or knowing all that should be known, or knowing all the precepts to be established, because of knowing everything, it is to obtain the all-knowing one. Therefore, focus on him and prostrate, that is, abandon arrogance and bow. This is considered the translator's statement, but it is uncertain because it appears in the Sanskrit version. Second, explaining the text, arranging the structure. The second part is explaining the text, including dividing the text structure and explaining the details of each part. The first part, using the two verses 'Pleasant Banner' etc. to express offering. Using the eleven verses 'Buddha's Discipline' etc. to introduce the topic. Using the six verses 'Countless Aeons' etc. to correctly begin. From 'Venerable Ones' to 'Practice Yoga with diligence' is the detailed explanation of the text. Here, first from 'Venerable Ones' to 'Wandering homelessly' explains six meanings. From 'Please listen' to 'Complete the request and recite the sutra' explains five requests. 'Patience is the supreme austerity' etc. are the characteristics of the summary. The second part includes: expressing offering, introducing the topic, beginning to recite the sutra, explaining the text in detail, and concluding. The first part includes the actual content and the promise to recite the sutra.

---

་པོ་ནི། སྙན་པའི་བ་དན་ཅེས་སོགས་འབྲེལ་བརྩལ་ཏེ་བསྟན་པས། 2-5 ཉན་པ་པོ་ཡིད་ཕྱོགས་ཤིང་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་ནི་དགོས་པ་ཡིན་ལ། ཚིགས་བཅད་ཕྱེད་དང་གཉིས་པོ་ནི་དེའི་ཐབས་ཡིན་པས་ འབྲེལ་པ་གྲུབ་ཅིང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡོན་ཏན་དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་བརྗོད་བྱའོ། །རང་གཞན་གྱི་བགེགས་དང་ལོག་འདྲེན་ཞི་བ་དང་། རང་ཉིད་དམ་པའི་རྗེས་སུ་ཞུགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཡིད་ལ་བསམ་པའི་འབྲས་བུ་ཡིད་དུ་འོང་བ་མྱུར་དུ་འགྲུབ་པ་ནི་དགོས་པའི་ཡང་དགོས་པའོ། །དེའི་ཕྱིར། བརྗོད་ན་སྡིག་པ་འབྱང་བར་འགྱུར། །ཁྱོད་ཉིད་དྲན་ན་མཆོག་ཏུ་དགའ། །བཙལ་ན་བློ་གྲོས་ བྱེད་འགྱུར་ཏེ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་ན་རྣམ་པར་དག །ཁྱོད་ལ་བསུ་ན་དཔལ་དུ་བྱེད། །བསྟེན་ན་བློ་མཆོག་བྱེད་པར་འགྱུར། །འགྲོགས་ན་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད། །བསྙེན་བཀུར་བྱས་ན་བདེ་བྱེད་འགྱུར། །ཞེས་པ་ དང་། ཐུབ་པའི་དབང་ལ་ཕྱག་འཚལ་བས། །འཇིག་རྟེན་དག་ན་མི་རྣམས་ཀྱི། །གྲགས་པ་འཕེལ་ཞིང་ལེགས་པ་སྐྱེ། །སྣང་བ་རྣམ་འཕེལ་བགེགས་ཀུན་སེལ། །དགྲ་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྤོང་འགྱུར་ཞིང་། །སེམས་རྒྱུད་བདེ་འགྲོར་ ངེས་བྱེད་ལ། །མཐར་ཡང་ངེས་པ་ཁོ་ནར་ནི། །ཞི་བའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །རྩ་བའི་ཚིགས་བཅད་དང་པོས་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལྔ་བསྟན་ཏེ། རྒྱུ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པར་ཚོགས་གཉིས་བསྒྲུབས་པའི་འབྲས་བུས་སྤངས་པ་དང་། 2-6 ཡེ་ཤེས་བླ་ན་མེད་པས་བསྡུས་པའི་ཡོན་ཏན་ནི་སྙན་པའོ། །དེ་ཉིད་བ་དན་འདྲ་བ་སྟེ། མངོན་པར་འཕགས་པས་ཀུན་ལ་གསལ་བ་དང་། མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་ཀྱི་ལམ་མི་ནོར་བར་བྱེད་ པས་སོ། །ཡང་ན་སྙན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཏེ། རྒྱུའི་ཚེ་སྦྱིན་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་གཏོང་ངོ་ཞེས་སོགས་སྙན་གྲགས་དང་འབྲས་བུ་སྟོབས་བཅུ་སོགས་བརྙེས་པས་སྙན་པར་གྲགས་པའོ། ། བ་དན་བཟང་པོ་བཙུགས་པའི་ཕྱོགས་བཙུན་ཞིང་བརྗིད་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྗིད་ཅིང་མུ་སྟེགས་དཔའ་གོང་བ་དང་། གཡུལ་ལས་རྒྱལ་བའི་ཚེ་བ་དན་འཛུགས་པ་ལྟར། བདུད་བཞིའི་གཡུལ་ལས་རྒྱལ་བ་ དང་། བ་དན་བཙུགས་པའི་གནས་སུ་མ་སླེབས་ཀྱང་བ་དན་མཐོང་བས་གནས་ངོ་ཤེས་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དངོས་སུ་མ་མཐོང་ཡང་སྟོབས་བཅུ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐོས་ཤིང་དྲན་པས། དེ་ ནི་དེ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཤེས་ནས་དད་ཅིང་བསྙེན་པར་འགྱུར་བའོ། །འཇིག་རྟེན་ལྷ་དང་མི་དང་ཀླུའམ་ཁམས་གསུམ་དུ་གྲགས་ཤིང་སྒྲས་ཁྱབ་པ་ནི། སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་དང་པོར་ས་བླ། དེ་ནས་བར་ སྣང་དང་། རྒྱལ་ཆེན་རིགས་བཞི་སོགས་དང་། འོག་མིན་གྱི་བར་དུ་རིམ་གྱིས་སོ། །གཟུགས་མེད་དུ་ནི་སྔོན་

【現代漢語翻譯】 論述：通過建立『美名如旗幟』等關聯進行闡述， 聽者心中嚮往並生起歡喜，瞭解圓滿二利的佛陀功德是目的。兩句半偈頌是實現此目的的方法，因此 關聯成立。一切智者的圓滿二利功德是所要表達的內容。平息自他的障礙和邪見，自己能夠追隨聖賢， 心中所想的如意結果迅速成就，這是目的中的目的。因此， 若能宣說，罪業得以清凈；若能憶念您，內心無比歡喜；若能尋覓，智慧得以增長；若能完全瞭解，內心便得清凈； 若能迎接您，便能增添光彩；若能侍奉您，便能增長殊勝智慧；若能與您同行，便能無所畏懼；若能恭敬供養，便能獲得安樂。 如是說：頂禮于能仁自在（釋迦牟尼佛），於世間清凈之處，人們的 名聲增長，善妙生起，光明增長，消除一切障礙，一切怨敵皆被捨棄，心相續必定趨向安樂， 最終也必定能夠獲得寂靜的果實。如是說。根本偈頌的第一句揭示了五種圓滿利他，原因是如來在無數劫中積累二資糧的果報所斷除的， 以及無上智慧所攝持的功德，即是美名。這美名如同旗幟一般，因為顯著殊勝而普照一切，並且能夠引導人們不誤入增上生和決定勝的道路。 或者說，美名是佛陀的功德，在因地時，曾行持無數的佈施等，獲得了名聲，以及果地的十力等，因此被稱為美名。 如同豎立起美好的旗幟，顯得莊嚴而雄偉一樣，如來也同樣雄偉，勝過外道，如同戰場上獲勝時豎立旗幟一樣，戰勝四魔， 如同未到達豎立旗幟的地方，但通過看到旗幟就能知道地點一樣，雖然沒有親眼見到如來，但通過聽聞和憶念十力等功德， 便會知道『這就是那樣的』，從而生起信心並親近。在世間，無論是天、人、龍，還是三界，名聲都廣為流傳，聲音遍佈，這是因為成佛時，首先是地神，然後是 空居天，以及四大天王等，直至色究竟天。而在無色界，則是先前的...

【English Translation】 Explanation: By establishing connections such as 'fame like a banner' and explaining them, the listener's mind turns towards it and generates joy, and understanding the qualities of the Buddha, who is perfect in both benefits, is the purpose. The two and a half verses are the means to achieve this purpose, therefore, the connection is established. The qualities of omniscience, perfect in both benefits, are what is to be expressed. Pacifying one's own and others' obstacles and wrong views, being able to follow the holy ones, and quickly achieving the desired results in one's mind, is the purpose within the purpose. Therefore, if spoken, sins will be purified; if you are remembered, the heart will be filled with joy; if sought, wisdom will increase; if fully understood, the heart will be purified; if you are welcomed, glory will be added; if you are served, supreme wisdom will increase; if you walk with you, you will be fearless; if you are respectfully offered, you will be happy. It is said: Homage to the Lord of Sages (Shakyamuni Buddha), in the pure realms of the world, people's fame increases, goodness arises, light increases, all obstacles are eliminated, all enemies are abandoned, the mindstream is sure to go to happiness, and in the end, one will surely obtain the fruit of peace. It is said. The first verse of the root text reveals five aspects of perfect benefit for others, because the qualities that the Thus-Gone One has abandoned as a result of accumulating the two accumulations for countless eons, and the qualities gathered by the supreme wisdom, are fame. This fame is like a banner, because it is manifestly superior and illuminates everything, and it can guide people without error on the path of higher rebirth and definite goodness. Or, fame is the quality of the Buddha, who in the causal stage, practiced countless acts of generosity, etc., and obtained fame, as well as the ten powers, etc., in the resultant stage, hence it is called fame. Just as erecting a beautiful banner appears dignified and majestic, so too is the Thus-Gone One majestic, surpassing the heretics, just as erecting a banner when victorious on the battlefield, conquering the four maras, just as not arriving at the place where the banner is erected, but knowing the location by seeing the banner, so too, although not seeing the Thus-Gone One in person, but by hearing and remembering the qualities such as the ten powers, one will know 'this is how it is', thereby generating faith and approaching. In the world, whether it be gods, humans, nagas, or the three realms, fame is widely spread, and the sound pervades, because at the time of enlightenment, first the earth goddess, then the sky dwellers, and the Four Great Kings, etc., up to Akanishta. And in the formless realm, it is the previous...

---

ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཡོད་པ་ཉིད་ལ་འདོད་དོ། །ཕན་འདོགས་ནི། ཉོན་མོངས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དམ་པ་དེས་གསུངས་པའི་ཆོས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་པོའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པ་ནི། 2-7 མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་གླང་པོ་སྐྲག་པ་དང་། རིགས་ཀྱི་བུ་སེང་གེའི་ཕྲུ་གུ་དག་སྡུད་པར་བྱེད་པས་སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པ་བདེན་བཞི་ལན་གསུམ་བཟླས་ཏེ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུའོ། །ཤེས་རབ་ནི། དངོས་པོའི་ངོ་བོ་མ་ལུས་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཚད་མེད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་ལུང་རྣམ་པར་དག་པས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའོ། །ཐུགས་རྗེ་ནི་བཤད་སྒྲུབ་ཀྱི་ཆོས་དཀོན་ པ་དང་དགའ་བར་བྱེད་པ་དང་ཕན་འདོགས་པ་དང་གནོད་པ་སེལ་བས་རིན་ཆེན་དང་འདྲ་བས་དཀོན་མཆོག་སྟེ། རཏྣ་ཞེས་པའི་སྒྲ་བཤད་པའོ། །ལུང་དང་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་དེའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པས་ མཛོད་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་དེ་དག་སློབ་མར་བརྙེས་པ་སྟེ་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ནི། སྐུའི་ཆ་ཤས་དམའ་བ་ཞབས་འཁོར་ལོའི་མཚན་ལྡན་ལ། སྟོང་གི་འཇིག་རྟེན་ལ་དབང་ བའི་ཚངས་པ་དང་། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་དབང་པོ་བརྒྱ་བྱིན་གཙོ་བོར་སྨོས་ནས། དྲག་པོ་དང་ཁྱབ་འཇུག་དང་སྐེམ་བྱེད་སོགས་ཀྱི་ནོར་བུ་གདགས་པའི་གནས་ཡིན་པས། གཙུག་གི་ནོར་བུ་སྟེ་སྤྱི་ བོས་གཏུགས་ཤིང་ཕྱག་བྱས་པའོ། །འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་རློམ་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་སྤྱི་བོས་གཏུགས་པས་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའོ། །རང་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་སྤངས་པ་ནི། སྐྱེ་རྒ་ན་འཆིས་བསྡུས་པའི་ཉེར་ལེན་ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་སྡུག་བསྔལ། 2-8 དེ་ཉིད་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་མང་བས་གཞིའི་གཏིང་མི་མངོན་ལ་ཕ་རོལ་གྱི་མཐའ་མེད་པ་སྟེ། འཁོར་བ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་བསྟན་ཏོ། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་སྤངས་པས་སྡུག་བསྔལ་ཟད་དེ་ སླར་མི་འཁོར་བས། རྒལ་ཞིང་འདས་པའོ། །ཡེ་ཤེས་ནི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་ཐོགས་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་བརྙེས་པའི་འགྲོ་བའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་རང་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཉིས་ དང་ལྡན་པར་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལ་ལུས་ཀྱི་སྤྱི་བོས་ཕྱག་འཚལ་བ་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ངག་དང་ཡིད་ཀྱང་བསྡུས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཕྱག་བཙལ་ཏེ་ཅི་བྱ་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་བསྟན་པའི་ སོ་སོར་ཐར་པའི་བསླབ་པ་སྲོག་གཅོད་སྤོང་བ་སོགས་སྟོན་པའི་ཚིག་ནི་གཞི་སྟེ་དེ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་རྐྱེན་དུ་འོས་ཤིང་། འབྱུང་བ་དཀོན་པ་ལ་སོགས་པས་ལུང་ དུམ་བུ་བཞི་ནི་དཀོན་མཆོག་སྟེ། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདི་ནི་དེའི་སྣོད་ཉིད་དོ། །སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་ལས་རིང་དུ་སོང་བའི་འཕགས་པ་བཞི་ཡན་ཆད་དུ་ཚོགས་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་དབུས་ སུ་དབྱེ་བར་བྱ་སྟེ། འདུས་པའི་ནང་དུ་གདོན་པ

【現代漢語翻譯】 我們贊同存在聽聞的習氣。利益是：斷除了煩惱習氣的薄伽梵（Bhagavan，擁有者、世尊）所說的法，即四聖諦的聲音宣揚， 使外道的象感到恐懼，聚集種姓之子，如同獅子吼一般，真實的四諦重複三次，共有十二種形態。智慧是： 爲了毫不遺漏地、獨特地、無量地、正確地揭示事物的本質，通過完全清凈的教證，成為一切智者。慈悲是：對於講說和修持的珍貴佛法感到歡喜，利益眾生，消除損害，如同珍寶一般，因此是珍寶，即三寶（ratna）。這是對「寶（ratna）」這個詞的解釋。通過教證和證悟成為其容器， 聖者僧團是弟子，是爲了追隨。果的殊勝是：身體的低處，足底具有法輪的標誌，對於千世界具有統治權的梵天（Brahma）和三十三天之主帝釋天（Indra）作為主要提及的對象，以及自在天（Maheshvara）、遍入天（Vishnu）、破壞神（Rudra）等，是安放珍寶的地方，因此是頂髻寶，即用頭頂觸碰並頂禮膜拜。 那些自認為獲得果位的人也用頭頂觸碰，因此是果的殊勝圓滿。自身利益的圓滿是：斷除了由生老病死所概括的五取蘊，即是痛苦。 這痛苦如海洋般廣闊而眾多，基礎深不可測，沒有彼岸，這表明輪迴永無止境。通過斷除業和煩惱，痛苦止息，不再輪迴。 因此是超越和度過。智慧是：獲得了對一切所知無礙的智慧，成為眾生的主宰。如此表明具備自身利益的兩種圓滿。 其中，以身體的頭頂禮拜是直接表明的，因此也包括了語言和意。第二，頂禮之後做什麼呢？由一切智者所開示的，別解脫戒的學處，即斷除殺生等，所宣說的言辭是基礎，因為安住於此。堪為大士們的原因，以及稀有等，四句教是珍寶，這部別解脫經就是它的容器。 應當在遠離罪惡不善的四果聖人以上的僧團中進行分別，即在集會中宣讀。

【English Translation】 We agree that there is a habit of hearing. The benefit is: the Dharma spoken by the Bhagavan (Bhagavan, Possessor, World Honored One) who has abandoned the afflictive habits, that is, the proclamation of the sound of the Four Noble Truths, Causes the heretical elephants to be frightened, gathers the sons of the lineage, like a lion's roar, the true Four Truths are repeated three times, with twelve aspects. Wisdom is: In order to reveal completely, uniquely, immeasurably, and correctly the essence of things, through completely pure scriptures, one becomes omniscient. Compassion is: being delighted with the precious Dharma of teaching and practice, benefiting beings, eliminating harm, like a jewel, therefore it is a jewel, that is, the Three Jewels (ratna). This is an explanation of the word 'jewel (ratna)'. Through scripture and realization, becoming its vessel, The Sangha of noble ones are disciples, in order to follow. The distinction of the fruit is: the lower part of the body, the soles of the feet have the mark of the Dharma wheel, Brahma (Brahma) who has dominion over a thousand worlds and Indra (Indra), the lord of the Thirty-Three Heavens, are mentioned as the main objects, as well as Maheshvara, Vishnu, Rudra, etc., are the places where jewels are placed, therefore it is the crest jewel, that is, touching and prostrating with the crown of the head. Those who presume to have attained the fruit also touch with the crown of their heads, therefore it is the perfection of the distinction of the fruit. The perfection of one's own benefit is: abandoning the five aggregates of grasping, which are summarized by birth, old age, sickness, and death, which is suffering. This suffering is as vast and numerous as the ocean, the foundation is unfathomable, and there is no other shore, which shows that samsara never ceases. By abandoning karma and afflictions, suffering ceases, and one does not revolve again. Therefore, it is transcending and passing over. Wisdom is: having attained the wisdom that is unobstructed to all that is knowable, becoming the lord of beings. Thus, it is shown to possess the two perfections of one's own benefit. Among them, prostrating with the crown of the head of the body is directly shown, therefore it also includes speech and mind. Second, what should be done after prostrating? The precepts of individual liberation taught by the omniscient one, that is, the words that teach abandoning killing, etc., are the basis, because one abides in them. Being worthy of the causes of great beings, and rarity, etc., the four-line teaching is a jewel, and this Sutra of Individual Liberation is its vessel. It should be distinguished in the Sangha of noble ones above the four fruits, who are far away from sinful unwholesomeness, that is, read aloud in the assembly.

---

ར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ་སོ་སོར་ཐར་པའི་ཆེ་བ་བརྗོད་པ། ཚོགས་ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པར་བྱ་བ། སོ་སོར་ཐར་པ་བསྒྲུབ་པར་གདམས་པ་དང་གསུམ་མོ། ། 2-9 དང་པོ་ནི། དོན་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅིང་། ཉོན་མོངས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་གཉིད་སངས་པས་སངས་རྒྱས་དེས་གསུངས་པའི་ལུང་རྣམ་འབྱེད་ལ་སོགས་དུམ་བུ་བཞི་ནི་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་ལ་ དེ་ཉིད་བརྗོད་བྱ་དང་བཅས་པས་སློབ་མ་རྣམས་མྱང་འདས་སུ་འཁྲིད་ཅིང་། ལྟུང་བ་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཉེས་པ་འདུལ་བར་བྱེད་པ་དེ་གངས་ཆེན་མཚོ་དང་འདྲ་སྟེ་ཀུན་ནས་སློང་བ་དང་འབྲས་ བུའི་གཏིང་མཐའ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ནི་འདུལ་བའི་མཚོ། །ཞེས་བྱ་སྟེ། མུ་སྟེགས་ཀྱི་གཏོགས་འདོད་ལ་སོགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དགར་བའི་ཚིག་ཏུ་སྦྱར་རོ། །ལྟུང་བ་ སྡེ་ལྔ་དང་གཞི་བཅུ་བདུན་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་གཞག་པའི་གནས་སུ་གྱུར་པའམ་སྙིང་པོ་ནི་ས་བོན་དང་འཕེན་པ་དང་ཀུན་སློང་གི་མཚན་ཉིད་ཅན། སྙིང་པོ་ནི་བརྟན་པ་མི་ གཡོ་བའོ། །ཡང་ན་གནས་དང་སྙིང་དང་སྙིང་པོ་ནི་ཞེས་རྣམ་གྲངས་སུ་སྦྱར་ཏེ། ལུང་དུམ་བུ་བཞིའི་གནས་ལུས་ལྟ་བུ་དང་། ལུས་ཀྱི་ནང་ན་སྙིང་ལྟར་དམ་པར་གྱུར་པ་དང་གཙོ་བོར་གྱུར་ ཅིང་། ལེགས་པར་བརྟག་བཟོད་པས་སྙིང་པོ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་ཡིན་ཏེ། ཉེས་པ་འདུལ་བས་འདུལ་བའང་ཡིན་ལ། ཀུན་ནས་དཀྲིས་པའི་བག་ལ་ཉལ་དང་ཉོན་མོངས་ལས་ཐར་བས་ཀུན་ནས་ཐར་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། ། 2-10 འོ་ན་བག་ལ་ཉལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སྤོང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེའི་གཞིར་གྱུར་པ་དང་། བརྒྱུད་དེ་སྤོང་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་དང་དོན་འདི་ ནི་དམ་ཆོས་རྒྱལ་པོ་སངས་རྒྱས་དེའི་མདོ་སྡེ་ལ་སོགས་ཆོས་ཀུན་གྱི་འདྲེན་པའི་མཆོག་རྒྱལ་པོའི་བློན་པོ་ལྟ་བུ་སྟེ། འདི་ལས་དེ་དག་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། འདི་ནི་དགེ་སློང་མྱང་འདས་ཀྱི་ནོར་ བུ་འདོད་པ་ཚོང་པ་ལྟ་བུའི་ཚོགས་དོན་མཐུན་པ་རྣམས་ཀྱི་ནོར་བུ་ཉོ་བའི་རིན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་ཟོང་མང་པོ་གཅེར་བའི་ཚོང་ཁང་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་འོས་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ཉོན་ མོངས་དང་བྲལ་བ་ནི་འབྲས་བུ་བརྙེས་ཟིན་པས་ཟོང་ལ་སླར་མི་འབད་ལ། མིན་ཙམ་ལ་ནི་ཟོང་དང་མི་ལྡན་པས་འདིར་གསོལ་བཞིས་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་བཟུང་ངོ་། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྒྲ་ནི་ངང་ ཚུལ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་བས་ན། ངང་ཚུལ་ངན་ཞིང་འཆལ་པ་སྲོག་གཅོད་དང་མ་བྱིན་ལེན་ལ་སོགས་པས་ཟིན་པ། བསླབ་པའི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པའམ། བསླབ་པ་ཕུལ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཉེས་ པ་སྦྲུལ་གདུག་པ་ལྟ་བུའམ། ཡིད་མི་བདེ་བའི་གདུང་བ་རྣམས་སེལ་བར་བྱེད་པའི་སྨན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། སྦྲུལ་གྱིས་ཟིན་པ་ལ་སྨན་མརྒད་དང་ཨ་ཀ་ཏས་གསོ་བར་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ནི་

【現代漢語翻譯】 第一部分是關於別解脫的偉大之處的闡述，包括道諦及其果，以及關於修持別解脫的教誨，共三個方面。 首先，對於通達一切意義，從煩惱及其習氣的沉睡中覺醒的佛陀所宣說的《律分別》等四部分，是調伏的藏（Vinaya Pitaka），它以所詮釋的內容引導弟子們進入涅槃，並調伏墮落和異熟的過患，如同廣闊的海洋，其發起和結果的深度都無法衡量。或者說，『佛陀的調伏之海』，這是爲了區分于外道的欲求等。一切墮落，如五聚和十七事等，都是安立的處所或核心，具有種子、投射和發起的特徵。核心是穩固而不動搖的。或者，『處所、核心和精華』是同義詞，如同四部律的處所，如同身體內的心臟一樣神聖和重要，經過仔細檢查，精華就是這別解脫，因為調伏罪過所以是調伏，從一切纏縛的習氣和煩惱中解脫，所以也稱為一切解脫。 如果有人問：『習氣不是通過智慧來斷除的嗎？』答：『是通過作為其基礎和途徑來斷除的。』具有這種特徵的別解脫經和意義，是聖法之王——佛陀的經藏等一切佛法的殊勝引導，如同國王的宰相，因為這些都源於此。對於渴望涅槃珍寶的比丘們，這就像商人一樣，對於那些志同道合的人們來說，這是購買珍寶的價值，是戒律學處的大量貨物堆積的巨大商場。在這裡，那些已經獲得無煩惱果位的人不再需要努力獲取貨物，而那些尚未獲得果位的人，因為沒有貨物，所以需要通過乞求來獲得圓滿的比丘身份。戒律的聲音也被稱為行為，因此，行為惡劣和放蕩，被殺生和不予取等所控制，剩餘的學處或已經放棄學處等人的過患，就像毒蛇一樣，而消除不適的痛苦的良藥就是這別解脫，就像用綠寶石和瑪瑙來治療被蛇咬傷的人一樣。這就像...

【English Translation】 The first part is about the greatness of Pratimoksha (individual liberation), including the path of accumulation and its results, and the teachings on practicing Pratimoksha, in three aspects. Firstly, for the Buddha who has comprehended all meanings and awakened from the sleep of afflictions and their habitual tendencies, the four parts such as the Vinaya-vibhanga (Disciplinary Discourses) are the Vinaya Pitaka (Basket of Discipline), which, with its expressed content, leads disciples to Nirvana and subdues the faults of downfall and maturation, like a vast ocean, whose initiation and depth of results are immeasurable. Or, 'The Buddha's ocean of discipline,' which is to distinguish it from the desires of non-Buddhists, etc. All downfalls, such as the five groups and seventeen matters, etc., are the place of establishment or the essence, characterized by seed, projection, and initiation. The essence is stable and unmoving. Or, 'place, essence, and core' are synonyms, like the place of the four parts of the Vinaya, as sacred and important as the heart in the body, and after careful examination, the essence is this Pratimoksha, because it subdues sins, it is subduing, and because it is liberated from all entangled habitual tendencies and afflictions, it is also called all liberation. If someone asks, 'Aren't habitual tendencies abandoned by wisdom?' The answer is, 'They are abandoned through being the basis and means.' The Pratimoksha Sutra and meaning with such characteristics are the supreme guide of all Dharmas, such as the Sutra Pitaka of the Dharma King—the Buddha, like the minister of a king, because these originate from this. For the monks who desire the jewel of Nirvana, this is like a merchant, and for those who share the same purpose, this is the value of buying jewels, a large market where a large amount of goods of the precepts of discipline are piled up. Here, those who have already attained the fruit of no affliction no longer need to strive to obtain goods, while those who have not yet attained the fruit, because they do not have goods, need to obtain the complete monkhood through begging. The sound of discipline is also called behavior, therefore, the faults of those whose behavior is bad and dissolute, controlled by killing and not giving, etc., the remaining precepts or those who have abandoned the precepts, etc., are like poisonous snakes, and the medicine that eliminates the suffering of discomfort is this Pratimoksha, just as emeralds and agates are used to treat those bitten by snakes. This is like...

---

ལང་འཚོ་དར་ལ་བབ་པའི་རྒྱགས་པ་ནི། 2-11 བློ་གཏན་ལ་མི་ཕེབས་ཤིང་། ཉེས་པ་ལྷག་པར་འབྱུང་ཉེ་བས་རྣམ་པར་འཁྲུལ་ཞིང་རྨོངས་པས་བག་མེད་པའི་རྐང་གཉིས་ཏེ་མིའི་འགྲོ་བ་གཞོན་ནུ་བྱ་བ་དང་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་མི་ཤེས་ པ་དེའི་ངོར་བསྙིལ་པ་དང་། སྤོ་བ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་ཀྱིས་སྐྲག་པར་བྱེད་པས། གླང་པོ་ཆེ་ཞོ་ཤ་བརྡོ་པ་ལ་ཁ་ལོ་པས་ལྕགས་ཀྱུས་འདུལ་བ་བཞིན་ཡིན་ནོ། །ཚེ་འདིར་མཐོང་བའི་ཆེ་ བ་བསྟན་ནས། ཕྱི་མར་འབྱུང་བའི་ཆེ་བ་ནི་རྒྱ་མཚོ་དུག་ཅན་བས་ཀྱང་ཆེས་ཟབ་ཅིང་གཏིང་སླེབ་པར་དཀའ་བའི་འཁོར་བ་འགྲོ་བ་ལྔའི་འཇིག་རྟེན་ལས་སྒྲོལ་ཞིང་བརྒལ་བའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ གླིང་དུ་ཕྱིན་པའི་ཐབས་གྲུ་གཟིངས་ལྟ་བུ་ནི་འདི་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་ངན་འགྲོའི་འཁོར་བ་ཟབ་མོ་ལས་ཞེས་འདོན་ཏེ་ངན་སོང་གསུམ་ལས་སོ། །འདི་ནི་བཟང་འགྲོ་ལྷ་དང་མིའི་གནས་སུ་འགྲོ་ ཞིང་འཇུག་པའི་ལམ་བརྟན་ཞིང་གདོན་མི་ཟ་བས་ངེས་པའི་ཆུ་ལོན་ཟམ་པ་ཆུ་རྒྱུན་འགོག་ཅིང་རྒྱུ་བའི་སར་གྱུར་པ་ལྟར་ངན་འགྲོ་འགོག་ཅིང་མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་སྤོང་ཞིང་ཕམ་པར་བྱེད་པ་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་པོས་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་ཕམ་པར་བྱེད་པས་རྒྱལ་པོ་དང་འདྲ་ལ། དེའི་ཤིང་རྟ་འདྲེན་པའི་མཆོག་ལྟ་བུ་སྟེ། 2-12 མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཁང་པར་ཕྱིན་པའི་ཐོག་མར་འགྲོ་བས་སོ། །འདི་ནི་ཐར་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་འཇུག་པའི་ཐེམ་སྐས་ཀྱི་རྟེན་གཞི་འདྲ་བར་གནས་ཏེ། ལམ་གྱི་གཞི་ ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པའི་སྒོ་འཕར་བཅད་དེ། ཉོན་མོངས་དང་སྐྱེ་བའི་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་བས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གྲོང་ཁྱེར་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ ལྟར་ན་ཚེ་འདིར་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་འཁོར་བ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཉེས་པ་སྤོང་བ་དང་། ཕྱི་མར་འབྱུང་བའི་འབྲས་བུ་ཐར་པ་རྒྱུ་འབྲས་ཐོབ་པའི་ཐབས་སུ་བསྟན་པར་སེམས་སོ། །སྟོན་པ་དང་འདྲ་ བར་བསྟོད་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ང་ནི་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་གྱུར་པ་ན། སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་ནི་ཁྱེད་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་གནས་རྣམས་ གསལ་བར་བྱེད་པས་སྟོན་པའོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་གནས་བརྟན་ནོ་ཞེས་གཞན་གྱི་ལུང་མེད་པར་བླ་ན་མེད་པའི་མཁྱེན་པ་བརྙེས་པས་རང་བྱུང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱིས་སོ། །ཡང་སྐྲ་དང་ཁ་ སྤུ་རང་བྱི་སྟེ་མཁན་སློབ་ལ་མ་ལྟོས་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་བའོ། །གུས་བཅས་པ་སྟེ་དགོངས་པ་བསྟན་ནས་ལེགས་པར་ནན་ཏན་ལྷུར་བཞེས་ཤིང་གསོལ་བཞི་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་མང་པོ་ཚོགས་པའི་མངོན་སུམ་གྱི་མདུན་དུ་སྟོན་པ་དང་འདྲའོ་ཞེས་བསྟོད་དོ། ། 2-13 གཉིས་པ་ལ། ཚོགས་ལམ་གྱི་ཆོས་བཅུ་གསུམ་སྟེ། བདག་དང་གཞན་

【現代漢語翻譯】 青春鼎盛時的傲慢， 心智不堅定，過錯尤其容易發生，因為心神迷亂、愚昧無知而放縱不羈，不知作為人的青年該做什麼不該做什麼，因此被擊倒；就像馴象師用鐵鉤調伏狂暴的大象一樣。顯示了今生能見到的殊勝之處后，來世將要出現的殊勝之處，比毒海還要深邃，難以測度，能從五道輪迴的世界中解脫，到達解脫的彼岸，這樣的方法就像渡船一樣。或者可以理解為從深淵般的惡道輪迴中，也就是從三惡道中解脫。這是通往善道，進入天人和人道的穩固之路，如同堅固的橋樑，能夠阻擋洪水，成為水流的通道，同樣也能阻擋惡道，成為通往高處的道路。這就像捨棄和戰勝貪慾等煩惱，以八正道戰勝煩惱之敵，如同國王一般，而引導國王戰車的御者，是最初通往涅槃之城的引導者。 這就像通往解脫涅槃之城的階梯的根基一樣穩固，因為戒律是道路的基礎。關閉了知曉止息和不生的門扉，遠離了煩惱和生死的恐懼，因此涅槃被稱為『城市』。如此看來，今生獲得的果報是捨棄輪迴因果的過患，來世獲得的果報是獲得解脫因果的方法，我是這樣認為的。如同導師一樣讚歎道：世尊啊，我已進入無餘涅槃的境界，這別解脫（Prātimokṣa，梵文，別解脫，斷別解脫）能明晰您聲聞弟子的學處，所以您是導師。四念住是穩固的，這是無須他人佐證，由證得無上智慧的自生世尊親自宣說的。還有，頭髮和鬍鬚自然脫落，無需依止堪布和阿阇黎而自行出家。懷著恭敬之心，表明心意，認真謹慎地接受，在具足四種儀軌的眾多比丘僧眾面前，如同導師一樣受到讚歎。 第二，積資道的十三種法，即自他...

【English Translation】 The arrogance of youth in its prime, The mind is not stable, and faults are especially prone to occur, because of confusion and ignorance, one is unrestrained and does not know what a young person should and should not do; therefore, one is overthrown. Just as a mahout tames a wild elephant with an iron hook. After showing the greatness seen in this life, the greatness that will appear in the next life is deeper than the poisonous sea, and difficult to fathom. The method to liberate from the world of the five realms of samsara and reach the shore of liberation is like a boat. Or it can be understood as liberation from the deep abyss of evil destinies, that is, from the three lower realms. This is a stable path to good destinies, entering the realms of gods and humans, like a solid bridge that can block floods and become a channel for water flow, it can also block evil destinies and become a path to higher realms. This is like abandoning and defeating afflictions such as desire, defeating the enemy of afflictions with the eightfold noble path, like a king, and the charioteer who guides the king's chariot is the first guide to the city of Nirvana. This is as stable as the foundation of the staircase leading to the city of liberation, Nirvana, because discipline is the foundation of the path. Closing the gates of knowing cessation and non-arising, free from the fear of afflictions and birth and death, therefore Nirvana is called a 'city'. Thus, the fruit obtained in this life is abandoning the faults of the cause and effect of samsara, and the fruit to be obtained in the next life is the method of obtaining the cause and effect of liberation, so I think. Praising like a teacher: O Bhagavan, I have entered the realm of Nirvana without remainder, this Prātimokṣa (Prātimokṣa, Sanskrit, separate liberation, break separate liberation) can clarify the learning places of your Shravaka disciples, so you are the teacher. The four mindfulnesses are stable, this is spoken by the self-born Bhagavan who has attained unsurpassed wisdom without the need for others to testify. Also, the hair and beard naturally fall off, and one ordains oneself without relying on a Khenpo and Acharya. With reverence, expressing the intention, earnestly and carefully accepting, in front of the assembly of many fully ordained Bhikshus with four rituals, one is praised like a teacher. Second, the thirteen dharmas of the path of accumulation, namely self and others...

---

གྱི་འབྱོར་པ་དང་། །འདུན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དབང་པོ་སྡོམ། །དེ་བཞིན་ཟས་དང་མི་ཉལ་དང་། །ཤེས་བཞིན་དུ་ནི་སྤྱོད་པ་དང་། །དེ་བཞིན་ དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་། །དམ་ཆོས་ཉན་ཅིང་སེམས་པ་དང་། །བར་ཆོད་མེད་དང་གཏོང་བ་སྤེལ། །དགེ་སྦྱོང་རྒྱན་ནི་ཐ་མ་ཡིན། །དེ་ལ། སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱའི་སྒྲ་འདི་ཡང་། །འཇིག་རྟེན་དག་ན་རབ་ ཏུ་དཀོན། །འདིས་ནི་གཞན་འབྱོར་ལྔ་དཀོན་པར་བསྟན་ཏེ། །སངས་རྒྱས་བྱོན་པ། ཆོས་བསྟན་པ། བསྟན་པ་གནས་པ། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ། གཞན་གྱི་རྗེས་སུ་བརྩེ་བ་དང་ལྡན་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཞེས་ པའི་སྒྲ་ཙམ་ཡང་དཀོན་ན། སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པ་སྨོས་ཅི་དགོས། དེ་དཀོན་ན་དེས་ཆོས་གསུངས་པ་དེ་བས་ཀྱང་སྨོས་ཅི་དགོས་སོགས་ཞེས་ཤེས་པར་བྱའོ། །མི་ཉིད་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་ དཀའ། །ཞེས་པས་རང་གི་འབྱོར་པ་ལྔ་དཀོན་པར་བསྟན་ཏེ། མིར་གྱུར་པ། དབུས་སུ་སྐྱེས་པ། དབང་པོ་ཚང་བ། གནས་ལ་དད་པ། ལས་མཐའ་མ་ལོག་པའོ། །མིར་གྱུར་པ་ཙམ་ཡང་དཀོན་ན། བསྟན་ པ་དར་བའི་སར་སྐྱེ་བ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཞེས་སོགས་ཤེས་པར་བྱའོ། །རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཤིན་ཏུ་དཀོན། །ཞེས་པས་དགེ་ཆོས་ལ་འདུན་པ་བསྟན་ཏེ། ཆོས་ཐོས་ནས་དད་པ་ཐོབ་སྟེ་ཁྱིམ་སྤངས་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་ནན་ཏན་སྙིང་པོར་བྱ་བའོ། ། 2-14 དེ་བཞིན་རབ་ཏུ་བྱུང་རྣམས་ཀྱི། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་རབ་དཀོན། །ཞེས་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དབང་པོ་བསྡམས་པ་དང་། ཟས་ཚོད་རིག་པ་དང་། ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་སྨད་ལ་མི་ཉལ་བར་བརྩོན་པ་ དང་། ཤེས་བཞིན་དུ་སྤྱོད་པ་དང་ལྔ་བསྟན་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་དག་དང་ལྡན། སོ་སོར་ཐར་པས་བསྡམས། ཆོ་ག་དང་སྤྱོད་ཡུལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཕྲ་མོ་ལ་འཛེམ། ཡང་དག་ པར་བསླངས་པ་ལ་སློབ་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །དྲན་པ་དང་ལྡན་པས་ཡུལ་དྲུག་ལ་མཚན་མར་མི་འཛིན། གང་ལས་སྡིག་པ་དང་ཉོན་མོངས་ཟག་པར་འགྱུར་བ་དེ་བསྡམ་པར་བྱ་ བ་ལ་འབད་པ་ནི་དབང་པོ་སྡོམ་པའོ། །ཟ་བའི་ཚེ་གཞོན་ནུ་དང་ལང་ཚོ་ལ་ཆགས་པ་དག་རྒྱན་པ་དང་མཛེས་པའི་ཕྱིར་ཟ་བ་དེ་ལྟར་མ་ཡིན། བྱད་ལ་སོགས་པ་དག་རྒྱགས་པའི་ ཕྱིར་ཟ་བ་དེ་ལྟར་མ་ཡིན། སྐྱེ་བོ་ཟས་ལ་རྐམ་པ་དག་རོ་ལ་ཆགས་ཤིང་ལྷག་པོར་འབད་པ་བྱེད་པ་ལྟར་མ་ཡིན་པར་ལུས་ལ་གྲུའི་བློ་བཞག་སྟེ་གནས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྲོག་འཚོ་ བ་ཙམ་དང་། ཚངས་སྤྱོད་ལ་ཕན་པ་དང་། བཀྲེས་སྐོམ་གྱི་ཚོར་བ་རྙིང་པ་བསལ་བ་དང་། ཧ་ཅང་འགྲངས་པའི་ཚོར་བ་གསར་པ་མི་སྐྱེད་པར་ཟ་བ་ནི་ཟས་ཀྱི་ཚོད་རིག་པའོ། །མཚན་མོའི་ཐུན་དང་པོ་ལ་སྒྲིབ་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་རྣམས་ལས་སེམས་སྦྱོང་ཞིང་། 2-15 གུང་མཐུན་ལ་རྐང་པ་བཀྲུས་ནས་ནང་དུ་འོང་སྟེ། གློ་གཡས་ཕབ་ལ་རྐང་པའི་སྟེང་དུ་རྐང་པ་བཞག་ཅིང་དྲན་ཤེས་དང་ལྡན་པ

【現代漢語翻譯】 財富，意願和戒律，控制感官，同樣地，飲食和不睡眠，以及有意識地行為，同樣地， 善知識，聽聞和思考正法，不間斷地給予和佈施，苦行的莊嚴是最後的。對此，'佛'這個聲音，在世間也很稀有。這表明了其他五種稀有：佛陀出現，教法被宣說，教法住世，隨順教法，以及慈愛他人。如果僅僅是'佛'這個聲音都稀有，更不用說佛陀出現在世間了。如果佛陀出現稀有，那麼他宣說教法就更不用說了，等等，應該這樣理解。獲得人身非常困難，這表明了自身五種稀有：轉生為人，生於中央之地，感官齊全，信仰正法，以及沒有顛倒的業果。如果僅僅是轉生為人就稀有，更不用說生於教法興盛之地了，等等，應該這樣理解。出家非常稀有，這表明了對善法的意願：聽聞教法后獲得信仰，捨棄家庭而出家，並以精進為核心。 同樣地，對於出家之人來說，圓滿的戒律非常稀有，這表明了戒律、控制感官、瞭解飲食、不于夜晚的初末時分睡眠而精進，以及有意識地行為這五種：具有清凈的戒律，以別解脫戒約束，具足威儀和行處，對微小的過失也謹慎，學習正確的學處等等，這是戒律。以正念不執取六境的相，努力控制那些會導致罪惡和煩惱生起的事物，這是控制感官。進食時，不應爲了裝飾和美麗而吃，就像年輕人和青春期的人那樣；不應爲了肥胖而吃，就像屠夫等那樣；不應像貪吃的人那樣貪戀食物的味道並過度追求，而是應該以身體為舟筏，爲了維持生命，爲了利益梵行，爲了消除舊的飢渴感受，以及不生起新的過度飽脹感受而吃，這是瞭解飲食。在夜晚的第一個時分，凈化那些會成為障礙的法， 在中午洗腳後進入，右脅而臥，雙腳疊放，具有正念和正知。

【English Translation】 Wealth, intention, and discipline, controlling the senses, similarly, diet and not sleeping, and acting with awareness, similarly, A virtuous friend, listening to and contemplating the Dharma, continuously giving and practicing generosity, the adornment of asceticism is the last. Regarding this, even the sound 'Buddha' is rare in the world. This shows the rarity of the other five endowments: the appearance of a Buddha, the teaching of the Dharma, the abiding of the teaching, following the Dharma, and having compassion for others. If even the sound 'Buddha' is rare, what need is there to mention the appearance of a Buddha in the world? If that is rare, what need is there to mention that he taught the Dharma, and so on, it should be understood. Obtaining a human body is extremely difficult, which shows the rarity of one's own five endowments: being born as a human, being born in the central land, having complete senses, having faith in the Dharma, and not having perverted karma. If even being born as a human is rare, what need is there to mention being born in a place where the teachings flourish, and so on, it should be understood. Renunciation is extremely rare, which shows the intention for virtue: after hearing the Dharma, gaining faith, abandoning the household and becoming a renunciate, and making diligence the essence. Similarly, for those who have renounced, having perfect discipline is very rare, which shows these five: discipline, controlling the senses, knowing moderation in food, not sleeping in the early and late parts of the night and being diligent, and acting with awareness: having pure discipline, being restrained by the Pratimoksha vows, having complete conduct and practice, being cautious of even the smallest faults, learning the training correctly, and so on, this is discipline. With mindfulness, not grasping at the characteristics of the six objects, striving to restrain those things that cause sin and afflictions to arise, this is controlling the senses. When eating, one should not eat for the sake of adornment and beauty, like young people and adolescents; one should not eat for the sake of obesity, like butchers and so on; one should not crave the taste of food and strive excessively like gluttonous people, but one should regard the body as a raft, eating only to sustain life, to benefit the practice of pure conduct, to eliminate old feelings of hunger and thirst, and not to create new feelings of excessive fullness, this is knowing moderation in food. In the first part of the night, purifying the mind from those things that cause obscurations, After washing the feet at noon, entering and lying down on the right side, placing one foot on top of the other, being mindful and aware.

---

ར་ཉལ་ལོ། །ཐུན་ཐ་མ་ལ་མྱུར་བར་ལངས་ཏེ་གཙང་སྦྲ་ བྱས་ནས་འཆག་པ་དང་འདུག་པས་སེམས་སྦྱོང་བའི་ཐབས་ལ་འབད་པ་ནི། ནམ་གྱི་སྟོད་སྨད་ལ་མི་ཉལ་བར་རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་པའོ། །འགྲོ་འདུག བལྟ་ཉན། བརྐྱང་བསྐུམ། གོས་གྱོན་པ། ཟ་འཐུང་ལ་ སོགས་སྤྱོད་ལམ་ཀུན་ཏུ་དྲན་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ཞིང་། གཉིད་ཀྱི་སྙོམས་པ་ལ་སོགས་བསལ་ནས་ཤེས་བཞིན་དུ་སྤྱོད་པའོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་སུ་དག་གྱུར་ཀྱང་། །གྲོགས་བཟང་རྙེད་པ་ཤིན་ཏུ་དཀའ། །ཞེས་པས། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ། དམ་ཆོས་ཉན་སེམས། བར་ཆད་མེད་པ། གཏོང་བ་སྤེལ་བ། དགེ་སྦྱོང་རྒྱན་ཏེ་ལྔ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། ཐེག་པ་སོ་སོའི་གཞུང་ ལུགས་ལས་མང་དུ་འབྱུང་ཞིང་། ལེགས་པར་བརྟགས་ནས་བསྟེན་པ་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེ་ལ། འདིར། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་ཞིང་འདུལ་བའི་ཆོ་ག་ཤེས། །ནད་པར་རྙིང་བརྩེ་འཁོར་ནི་དག་པ་དང་། །ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་ ཕན་འདོགས་བརྩོན་པ་དང་། །དུས་སུ་འདོམས་པ་དེ་འདྲ་བླ་མར་འོས། །ཞེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ། བླ་མ་ལ་གུས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་དག་པ། །བསམ་གཏན་དང་ནི་འདོན་ལ་རྟག་བརྩོན་དང་། །གྲིམས་ཤིང་དུལ་ལ་བཟོད་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ། 2-16 སྡོམ་བརྩོན་གནས་པའི་ཆོས་འདུལ་ཡིན་ཞེས་བྱ། །ཞེས་པ་བསྟེན་པར་བྱའོ། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་དང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དུ་གཏོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དོན་དང་ཚིག་འབྲུ་བཟང་པོ་ཉན་པ་དང་། གཉིས་སུ་ དབེན་པར་སོང་སྟེ་བགྲང་བ་དང་གཞལ་བའི་རྣམ་པས་སེམས་པར་བྱེད་པའོ། །སྔོན་ལས་ཀྱིས་འཚོ་བ་རྐྱེན་དུ་འབབ་པ་དུས་སུ་མི་རྙེད་པ་དང་། ཉོན་མོངས་དང་ནད་མང་བ་དང་། དོན་བྱ་བ་ མང་། ཟས་ལ་གདུ། འདུ་འཛི་དང་གཉིད་སྨྲ་བ་ལ་དགའ་བ་སོགས་ནང་གི་བར་ཆད་དང་། སྡིག་གྲོགས་དང་། ཡུལ་ངན་དང་། མི་དང་མི་མ་ཡིན་པའི་འཚེ་བ་ལ་སོགས་ཕྱིའི་བར་ཆད་མེད་པའོ། ། སྦྱིན་བྱ་ཆོས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་ཤིང་གྱ་ནོམ་པ་དག་ཕན་འདོགས་ལ་སོགས་པའི་ཞིང་དམ་པ་ལ་ཁེངས་པ་དང་བརྙས་པ་སྤངས་ཏེ། སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཆ་དང་ཕམ་རྒྱལ་མེད་པར་སྦྱིན་པ་ ནི་དམ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཉིད་ལན་དང་རྣམ་སྨིན་ལ་རེ་བ་སོགས་སྤངས་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རྒྱན། སེམས་ཀྱི་ཡོ་བྱད། རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཚོགས། དོན་གྱི་མཆོག་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྔོ་བ་ནི་གཏོང་ བ་སྤེལ་བ་སྟེ་སྦྱོར་ལམ་སོགས་བཞི་དང་སྦྱར་རོ། །དད་ལྡན་གཡོ་མེད་ནད་ཉུང་དང་། བརྩོན་ལྡན་ཤེས་རབ་འདོད་ཆུང་དང་། །ཆོག་ཤེས་གསོ་བླ་བགང་བླ་དང་། །སྦྱངས་དང་མཛེས་དང་དྲོད་རིག་དང་། །སྐྱེས་བུ་དམ་ཆོས་མཁས་རྟགས་ལྡན། ། 2-17 བཟོད་དང་དེས་དང་གྱ་ནོམ་ཡིན། །ཞེས་པ་དགེ་སྦྱོང་གི་རྒྱན་བཅུ་བདུན་ནོ། ། དེ་དག་གིས་ཚོགས་ལམ་གྱི་ཆོས་བཅུ་གསུམ་རྙེད་དཀའ་བར་བསྟན་ནས། རྙེད

【現代漢語翻譯】 當入睡時，在後夜迅速起身，進行清潔，通過行走和靜坐來努力調伏自心。在夜晚的初段和末段不睡眠，精勤于瑜伽。在行、住、坐、臥、觀看、傾聽、伸展、收縮、穿衣、飲食等一切行為中，都要先憶念正念，去除睡眠的昏沉等，保持覺知地行事。如經所說：『即使戒律完全清凈，要找到良師益友也極其困難。』因此，親近善知識，聽聞正法並用心思維，沒有障礙，廣行佈施，以苦行作為莊嚴，以上闡述了五種修行。 其中，善知識的特徵在各種乘的經論中多有闡述，經過仔細觀察后再親近非常重要。在此，如經所說：『具足戒律，通曉調伏之儀軌，慈悲憐憫病人，眷屬清凈，於法與財皆能饒益，並能及時教誡，這樣的人堪為上師。』 具有這樣特徵的人，應當親近。如經所說：『恭敬上師，戒律清凈，恒常精勤于禪定和唸誦，嚴謹調柔且具足忍耐，精進守護誓言，安住于正法和調伏之中。』 聽聞屬於十二部經和三藏的佛法，包括其意義和優美的詞句。然後，到寂靜之處，以計數和衡量的方式進行思維。由於往昔的業力，生活變得困頓，時常難以獲得所需，或者遭受煩惱和疾病的困擾，或者事務繁多，食物難以消化，喜歡喧鬧、睡眠和閑談等，這些是內在的障礙。而惡友、惡劣的環境，以及人與非人的傷害等，則是外在的障礙。要遠離這些障礙。 以如法獲得的豐饒財物，對於能帶來利益的殊勝福田，要避免驕慢和輕視，以歡喜的精進，不分彼此、不計輸贏地進行佈施，這是殊勝的佈施。並且，要摒棄對回報和異熟果的期待等，爲了獲得心的莊嚴、心的資具、瑜伽的成就和殊勝的意義，而進行迴向，這就是廣行佈施，與加行道等四道相結合。 如經所說：『具有信心、沒有諂誑、少病，精進、具足智慧、少欲，知足、易於養活、不自讚毀他，通達經續、行為端正、具足慚愧，忍辱、具足正念且富裕。』 這十七種是苦行的莊嚴。 通過這些，說明了資糧道的十三種法難以獲得，因此要努力。

【English Translation】 When going to sleep, quickly rise in the last watch of the night, cleanse yourself, and strive to subdue your mind through walking and sitting. Do not sleep in the early and late parts of the night, and diligently engage in yoga. In all activities such as walking, staying, sitting, lying down, watching, listening, stretching, contracting, wearing clothes, eating, and drinking, always prioritize mindfulness, eliminate drowsiness and other forms of sleepiness, and act with awareness. As it is said in the scriptures: 'Even if one's discipline is completely pure, it is extremely difficult to find a good friend.' Therefore, rely on a virtuous spiritual friend, listen to and contemplate the Dharma with your mind, be without obstacles, extensively practice generosity, and adorn yourself with asceticism. The above explains the five practices. Among these, the characteristics of a virtuous spiritual friend are extensively described in the scriptures of various vehicles, and it is very important to rely on one after careful examination. Here, as it is said in the scriptures: 'One who possesses discipline, knows the rituals of taming, is compassionate to the sick, has a pure retinue, strives to benefit both in Dharma and wealth, and gives timely advice, such a person is worthy of being a guru.' One should rely on someone with such characteristics. As it is said in the scriptures: 'Respectful to the guru, with pure discipline, constantly diligent in meditation and recitation, strict, gentle, and endowed with patience, diligently guarding vows, abiding in the Dharma and taming.' Listen to the Dharma belonging to the twelve categories of scriptures and the three baskets, including its meaning and beautiful words. Then, go to a solitary place and contemplate in the manner of counting and measuring. Due to past karma, life becomes difficult, it is often difficult to obtain what is needed, or one suffers from afflictions and diseases, or there are many affairs, food is difficult to digest, one likes noise, sleep, and idle talk, etc. These are internal obstacles. And bad friends, bad environments, and harm from humans and non-humans, etc., are external obstacles. One must stay away from these obstacles. With abundant wealth obtained lawfully, towards the supreme field of merit that brings benefit, avoid pride and contempt, and give with joyful diligence, without partiality or concern for winning or losing. This is supreme generosity. And, abandoning expectations of reward and karmic results, etc., dedicate it for the sake of obtaining the adornment of the mind, the resources of the mind, the accomplishment of yoga, and the supreme meaning. This is extensive generosity, combined with the four paths such as the path of application. As it is said in the scriptures: 'Having faith, without deceit, with few illnesses, diligent, possessing wisdom, with few desires, content, easy to support, not praising oneself or disparaging others, understanding the sutras and tantras, with upright conduct, possessing shame, patient, possessing mindfulness, and wealthy.' These seventeen are the adornments of asceticism. Through these, it is explained that the thirteen dharmas of the path of accumulation are difficult to obtain, therefore one must strive.

---

་པ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འཇིག་རྟེན་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་དང་། །ཞེས་པས་གཞན་འབྱོར་རྙེད་པ་དང་། །མི་དང་ཞེས་པས་རང་འབྱོར་དང་། །རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་ཞེས་པས་ཆོས་ལ་འདུན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ ཞེས་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་དབང་པོ་སྡོམ་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་ཚོད་རིག་པ་དང་། མི་ཉལ་བར་བརྩོན་པ་དང་། ཤེས་བཞིན་སྤྱོད་པ་དང་། གྲོགས་བཟང་རྙེད་དཀའ་རྙེད་གྱུར་ནས་ཞེས་པས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ དང་། དམ་ཆོས་ཉན་སེམས་དང་། བར་ཆད་མེད་པ་དང་། གཏོང་བ་སྤེལ་བ་དང་། དགེ་སྦྱོང་གི་རྒྱན་རྣམས་རྙེད་པར་བསྟན་ཏོ། །རྙེད་དཀའ་རྙེད་པར་གྱུར་ཞེས་རེ་རེ་ལ་སྦྱར་རོ། །དེ་འབྲས་བུ་དང་ བཅས་པ་སྟེ་རྙེད་པ་དོན་ཡོད་པར་བྱ་བ་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ལེགས་པར་སྤྱོད་པ་མཁས་པའི་རྟགས་དང་ལྡན་པས་བདག་ཉིད་ལ་གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གི་ལེགས་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་འབྱུང་ བར་འདོད་ཅིང་། ཚོགས་ལམ་གྱི་ཆོས་ཐོབ་པ་དེ་དག་སྦྱོར་ལམ་དང་མཐོང་ལམ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པར་བྱེད་འདོད་པས། སྡོམ་བརྩོན་རབ་བྱུང་རྣམས་ཀྱིས་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ཉན་པ་དང་། 2-18 ཇི་སྐད་བཤད་པ་བཞིན་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་འབད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། དགེ་སློང་དབང་པོ་ལྔའི་ཡུལ་སྡུག་མི་སྡུག་སོགས་ལ་མཚན་མར་མི་འཛིན་ཞིང་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བར་མི་འགྱུར་ བས་དུལ་ཞིང་། དམིགས་པ་དང་ཡུལ་དང་གང་ཟག་དང་དུས་དང་གནས་སྐབས་ཀུན་ཏུ་དུལ་བའི་དབང་པོ་ཅན་བདག་ཉིད་ལ་བརྟེན་པའི་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ལའམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྱིར་རབ་ ཏུ་བྱུང་བ་དང་། ངེས་ཤིང་མ་འཁྲུལ་བས་མི་འགྱུར་བ་སྟེ། བུ་ལོན་དང་འཚོ་བ་ཆད་པའམ། རྒྱལ་པོའི་ཆད་པས་འཇིགས་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་པའོ། །གཞན་ལ་བརྟེན་ཏེ་སྐྲ་བྲེགས་ཤིང་ ངུར་སྨྲིག་བླངས་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་ན། གཞན་ལ་བརྟེན་པའི་ཁྲེལ་ཡོད་པ་སྟེ་བདག་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ཆོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་གཏན་དུ་སྤངས་པས་ངེས་པར་ཐར་པ་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འདོད་ཅིང་དོན་དུ་གཉེར་བ་རྣམས་ཀྱིས་འགྱོད་པ་མེད་པའི་ནི་སྒོ་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སོ་སོར་ཐར་པ་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་མི་ཉམས་པར་རྟག་ ཏུ་བསྲུང་ཞིང་གུས་པ་སྐྱེད་ཅིག་ཅེས་པའི་ཐ་ཚིག་གོ། །། གསུམ་པ་འདོན་པར་བརྩམ་པ་ལ་བདུན་ལས། སོ་སོར་ཐར་པ་རྙེད་དཀའ་བར་བསྟན་པ་ནི། དུས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་རྣམས་སུའང་ལུང་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པའི་ཚིག་རྣ་བས་ཐོས་པ་དང་། 2-19 དོན་ཡིད་ལ་བཟུང་བ་དང་། ཚིག་དོན་གཉིས་ཀ་མི་བརྗེད་པར་འཛིན་པ་རྙེད་པར་དཀའ་སྟེ། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་གཉའ་ཤིང་དང་རུས་སྦལ་གྱི་དཔེ་བྱའོ། །ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་དོན་བསྒྲུ

【現代漢語翻譯】 爲了展示伴隨著果實的（持戒的）利益，經文中說： 『世間佛陀出現』，表示獲得他人的順緣；『人和』，表示自身的順緣；『出家』，表示對佛法的渴望；『圓滿戒律』，表示戒律、根門調伏、飲食知量、不眠精進、正知而行；『良伴難得今已得』，表示善知識； 『聽聞正法心專注』，表示沒有障礙；『佈施增長』，表示獲得苦行僧的莊嚴。這些都表明了（修行者）獲得了難得的順緣。『難得今已得』，適用於以上每一種情況。這些都伴隨著果實，即爲了使所獲得的（順緣）具有意義，需要身語意三門如法行持，具備智者的品格，從而期望自身獲得暫時和究竟的巨大利益。 並且，希望將所獲得的資糧道之法，轉化為加行道和見道等果實，因此，持戒精進的出家人應當爲了聽聞別解脫經，並如所說的那樣去實踐而努力。 第三，比丘對於五根所對的可愛或不可愛等境，不執著于相，也不會因此而生起貪戀或嗔恨，從而調伏自心。無論在所緣、對境、補特伽羅、時間或情況下，都能調伏根門，依靠自身而知慚愧。 或者爲了佛陀，或者爲了佛陀的事業而出家，堅定不移，不會改變，不是因為負債、生計中斷，或者害怕國王的懲罰而出家。依靠他人剃度、披上袈裟而出家，這是依靠他人的慚愧，即不是自己主動的。 爲了佛法，徹底斷除痛苦，渴望並追求究竟的解脫涅槃者，應當以無悔的心態，守護具有這種特性的別解脫戒，從一開始就不使其衰損，恒常守護並生起恭敬之心。這就是（別解脫戒的）教誡。 第三部分，開始唸誦（別解脫戒），分為七個方面。首先是說明別解脫戒難得：在無數的劫中，即使是數百萬大劫，也很難聽到以經論和證悟為體性的別解脫戒的詞句， 很難將（戒律的）意義銘記於心，很難不忘記詞句和意義兩者，就像大海中的盲龜遇到軛木一樣。應當以身語意三門來實踐（戒律的）意義。

【English Translation】 To show the benefits of (holding vows) along with the fruits, the scripture says: 'The appearance of the Buddha in the world' indicates obtaining favorable conditions from others; 'and humans' indicates one's own favorable conditions; 'ordination' indicates a desire for the Dharma; 'perfect morality' indicates discipline, control of the senses, moderation in eating, diligence in not sleeping, and acting with mindfulness; 'good companions are hard to find, now found' indicates a virtuous friend; 'Listening to the true Dharma with focused mind' indicates no obstacles; 'giving increases' indicates obtaining the adornments of an ascetic. These all show that (the practitioner) has obtained rare favorable conditions. 'Hard to find, now found' applies to each of the above situations. These are all accompanied by fruits, that is, in order to make what is obtained meaningful, one needs to act properly with body, speech, and mind, possess the qualities of a wise person, and thus hope to obtain great temporary and ultimate benefits for oneself. Furthermore, wishing to transform the Dharma obtained on the path of accumulation into fruits such as the path of preparation and the path of seeing, therefore, monks who are diligent in keeping vows should strive to listen to the Pratimoksha Sutra and practice it as it is said. Third, a Bhikshu does not cling to the characteristics of pleasant or unpleasant objects of the five senses, and will not become attached or angry because of them, thus taming his mind. Whether in the object of focus, the object, the person, the time, or the situation, one can tame the senses and rely on oneself to know shame. Or, having ordained for the sake of the Buddha or for the Buddha's activities, being firm and unwavering, not changing, not having ordained because of debt, interruption of livelihood, or fear of the king's punishment. Having ordained by relying on others to shave the head and put on the robes, this is relying on the shame of others, that is, not being proactive. For the sake of the Dharma, those who completely abandon suffering, desire and seek ultimate liberation Nirvana, should guard the Pratimoksha vows with such characteristics from the very beginning without letting them deteriorate, constantly guarding and generating respect with a mind free of regret. This is the teaching (of the Pratimoksha vows). The third part, beginning to recite (the Pratimoksha), is divided into seven aspects. The first is to explain that the Pratimoksha vows are difficult to obtain: In countless eons, even hundreds of millions of great eons, it is difficult to hear the words of the Pratimoksha vows, which are the essence of scripture and realization, It is difficult to keep the meaning (of the vows) in mind, and it is difficult not to forget both the words and the meaning, just like a blind turtle encountering a yoke in the great ocean. One should practice the meaning (of the vows) with body, speech, and mind.

---

བ་ཅིང་ནན་ཏན་ སྙིང་པོར་བྱེད་པ་ནི་སྔ་མ་དེ་གསུམ་བས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་དཀའ་སྟེ། ལུང་དང་རྟོགས་པ་གོ་རིམ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་བ་བདེ་བར་བསྟན་པ་ནི། བལྟམས་པ་དང་ བྱང་ཆུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་སངས་རྒྱས་རྣམས་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་བ་ནི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་བདེ་བ་འབྱུང་བའི་རྒྱུའོ། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་བསྟན་པ་ཡང་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་ གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གི་བདེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །གང་ཟག་བརྒྱད་ཀྱི་དགེ་འདུན་ལྟ་བ་དང་ཆོ་ག་དང་འཚོ་བ་མཐུན་ཅིང་རོ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡང་བདག་ཉིད་འཇིག་རྟེན་དུ་བདེ་བ་ འབྱུང་བ་སྟེ། མཐུན་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་དང་། ཉོན་མོངས་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་གདུང་བ་ཡང་བདེ་བའི་རྒྱུའོ། །གསུམ་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་བདེ་བ་ནི། འཕགས་པ་ དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་མཐོང་ཞིང་བཤེས་གཉེན་དུ་བསྟེན་པ་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ནང་ནའང་དམ་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོགས་པ་བདེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། 2-20 འདི་དང་ཕྱི་མའི་བདེ་བ་ནི་དམ་པ་དང་འགྲོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་སྡིག་གྲོགས་སྤངས་པ་བདེ་བ་ནི་ཤེས་རབ་འཆལ་ཞིང་ལོག་པར་སྒྲུབ་པའི་བྱིས་པའི་རྟགས་ དང་ལྡན་པ་དེ་རྣམས་མ་མཐོང་བས་མཚོན་ནས་མ་འགྲོགས་ཤིང་། སྡིགས་གྲོགས་སྤངས་ན་རྟག་ཏུ་བདེ་བར་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཁྱད་པར་བསྟེན་པ་བདེ་བ་ནི། ཉེ་བར་བརྟགས་ པའི་དགེ་བཤེས་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་ནི་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་མཐོང་བ་བདེ་སྟེ་གནོད་པ་ལས་ལོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་མཐོང་གི་ཡན་ལག་མང་དུ་ཐོས་པ་ ནི། ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་མཐོང་བ་བདེ་སྟེ། ལྟ་བ་དང་ཐེ་ཚོམ་དང་འགྱོད་པ་སེལ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་པའི་དགེ་བཤེས་ཡང་སྲིད་པར་སྐྱེ་བའི་ལས་ཀྱི་འཆིང་བ་ ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་མཐོང་བ་བདེ་སྟེ། དགེ་ལེགས་ཀྱི་བསམ་པ་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་དེ་སྒྲུབ་པ་བདེ་ བ་ནི། དཔེར་ན། ཆུ་ཀླུང་གི་འཇུག་ངོགས་ཆུ་ཀ་ཤིན་ཏུ་བདེ་བའི་ཆུ་ཀླུང་ནས་ཆུ་བླང་བདེ་བ་བཞིན། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་འཇུག་ངོགས་བསོད་ཉམས་དང་ངལ་དུབ་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་སྤངས་པའི་ལམ་ནས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཆུ་བླང་བདེ་བའོ། ། 2-21 འདི་ནི་བསྡུས་པར་བརྗོད་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ལ། གོང་དུ་བརྗོད་པའི་གླང་པོ་དང་རྒྱ་མཚོ་དང་སེང་གེ་ལ་སོགས་པ་ཕལ་ཆེར་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྒྱན་དུ་བཀོད་པར་སྣང་ངོ་། །དགེ་བའི་

【現代漢語翻譯】 比前三者更難獲得的是，要認真對待覈心，即聞、思、修要循序漸進。第二，安樂地展示三寶的生起：諸佛以誕生和證悟的方式出現在世間，是產生解脫之樂的因。宣說十二部經的佛法，也是調伏者暫時和究竟安樂之因。八眾僧團在見解、行為和生計上保持一致，融為一體，這本身就是世間安樂的源泉。這些和諧一致者的三種戒律，以及通過苦行來約束煩惱和惡行所帶來的痛苦，也是安樂之因。第三，依止善知識是安樂：見到並依止聖者阿羅漢等是安樂之因。即使在凡夫俗子中，與具有高尚品德的菩薩等，那些利益眾生的聖者交往也是安樂之因。因為今生和來世的安樂，都以與聖者交往為先導。第四，遠離惡友是安樂：不見到那些智慧邪惡、行持不正、具有孩童般標誌的人，不與他們交往，遠離惡友，就能恒常獲得安樂。第五，依止殊勝的善知識是安樂：依止那些經過觀察、具有戒律的善知識，是使心平靜的寂止之因，因此見到他們是安樂的，因為他們能使人遠離危害。廣聞增上慧的支分，是爲了生起智慧。見到他們是安樂的，因為他們能消除邪見、懷疑和後悔。見到那些從輪迴業力的束縛中解脫出來的、降伏煩惱之敵的真實善知識是安樂的，因為他們具有最殊勝的善念。第六，獲得和修持是安樂：例如，從水流湍急、水質極佳的河流中取水非常容易一樣，從解脫的入口，即遠離苦樂兩邊的道路上，獲得解脫之水也是容易的。 這被稱為簡略表達的莊嚴。上面提到的大象、大海和獅子等，大多被視為有形的裝飾。善良的……

【English Translation】 It is even more difficult to obtain than the previous three to take the core seriously, that is, listening, thinking, and meditating should be in order. Second, to show the arising of the Three Jewels in a blissful way: The Buddhas appear in the world through birth and enlightenment, which is the cause of the bliss of liberation. Teaching the Dharma of the twelve parts of scripture is also the cause of the temporary and ultimate bliss of those to be tamed. The Sangha of eight assemblies is consistent in views, conduct, and livelihood, and merges into one, which itself is a source of bliss in the world. The three disciplines of these harmonious ones, and the suffering of restraining afflictions and evil deeds through asceticism, are also the cause of bliss. Third, relying on a virtuous spiritual friend is bliss: Seeing and relying on noble Arhats, etc., is the cause of bliss. Even among ordinary people, associating with noble Bodhisattvas, etc., those holy beings who benefit sentient beings is also the cause of bliss. Because the bliss of this life and the next is preceded by associating with the holy ones. Fourth, abandoning evil friends is bliss: Not seeing those who are foolish, with perverted wisdom and wrong practices, and who have the signs of children, not associating with them, and abandoning evil friends, one will always be happy. Fifth, relying on the special qualities of a virtuous spiritual friend is bliss: Relying on those virtuous spiritual friends who have been observed and have discipline is the cause of calming the mind, so seeing them is bliss, because they can keep people away from harm. Broadly hearing the limbs of higher insight is for generating wisdom. Seeing them is bliss, because they can eliminate wrong views, doubts, and regrets. Seeing those true virtuous spiritual friends who are liberated from the bonds of karmic actions of reincarnation and who have subdued the enemy of afflictions is bliss, because they have the most excellent good thoughts. Sixth, obtaining and practicing is bliss: For example, just as it is very easy to draw water from a river with rapid currents and excellent water quality, it is also easy to obtain the water of liberation from the entrance of liberation, that is, the path away from the extremes of suffering and happiness. This is called the adornment of concise expression. The elephants, seas, and lions mentioned above mostly appear to be arranged as tangible ornaments. Virtuous...

---

ཆོས་ལ་གོམས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཚོགས་ལམ་དང་སྦྱོར་ལམ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་རྣམ་གྲོལ་བདེ་བའི་རྒྱུའོ། །ཟག་པ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཐོབ་པར་གྱུར་པ་ནི་བདེ་བར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་ལམ་ དང་སྒོམ་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་དང་། དེས་མཚོན་ནས་ཁམས་གསུམ་གྱི་འདོད་ཆགས་མ་རིག་པ་ཐེ་ཚོམ་ལྟ་བ་འདོད་པའི་ཁོང་ཁྲོ་སྟེ། ཉོན་མོངས་ མ་ལུས་པ་ཟད་པ་ནི་བདེ་བར་གནས་པ་སྟེ། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་བདེ་བ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གིས་སློབ་མི་སློབ་ཀྱི་ལམ་བསྒྲུབ་བྱར་བསྟན་ཏོ། །བདུན་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་བདེ་བ་ནི། སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ངེས་པར་ཏེ་རྣམ་པར་དག་པར་བྱས་ཤིང་། དབང་པོ་དུལ་བ་སྟེ་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱས་པ་དག སྐྱེ་བོའི་རྒྱུན་བླུགས་ མེད་ཅིང་ཉེ་བར་འཚེ་བ་དང་བྲལ་བས་དགོན་པ་ཞི་བའི་གནས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྣམས་སུ་རབ་ཏུ་དབེན་པ་དང་། སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་རིམ་པས་རྒས་པར་གྱུར་པའོ། །འདུ་འཛི་དང་རྣམ་གཡེང་གི་གྲོང་དུ་མི་ཚེ་དོན་ཆུང་གི་བྱ་བ་ལ་ཟད་པའི་རབ་བྱུང་གི་གཟུགས་བརྙན་ཁོ་བོ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པའོ། ། 2-22 དང་ཞེས་པ་ཕྱི་མ་འདྲེན་པ་སྟེ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་མང་དུ་ཐོས་པས་གདམས་པ་གཞན་ལ་རག་མ་ལུས་པ་ནི་དགོན་པར་གནས་ན་ཐོས་པ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་གྱི། གཞན་དུ་མ་ ཡིན་པས་ནགས་ཀྱི་ནང་ཤིང་དྲུང་དག་ཏུ་ལང་ཚོ་གཞོན་པ་ཉིད་ཟད་པས་ཡོལ་བར་གྱུར་པ་དེ་རྣམས་གསོན་པར་གནས་པ་ཉིད་ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མར་བདག་གཞན་ལ་བདེ་བར་འགྱུར་བའོ། །ཡང་ ན་ཞི་བ་ཞེས་པ་གནས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། དགོན་པར་གནས་པ་བདེ། རྒས་གྱུར་རྣམས་ནགས་སུ་བདེ། ཞེས་སྦྱར་ལ་བཤད་དོ། །སྦྱངས་པ་དང་མང་ཐོས་གཉིས་ལྡན་པ་རྣམས་ནགས་སུ་གནས་པ་བདེ་ བ་ཡིན་གྱི་བླུན་ཞིང་བག་མེད་པ་དག་དེར་གནས་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། ཝ་དང་སྤྲེའུ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དགོན་པ་དང་ནགས་ཀྱིས་མཚོན་ནས་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་བཟུང་ངོ་། དེ་རྣམས་སོ་ སོར་ཐར་པ་བརྩམས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་སྦྱར་བར་བྱའོ། །དལ་འབྱོར་ལུས་ཐོབ་ཐུབ་པའི་བསྟན་ལ་ཞུགས། །དམ་པས་རྗེས་བཟུང་བླང་དོར་གནས་རྣམས་ཤེས། །དེ་དག་དོན་ཡོད་བྱ་ཕྱིར་ནགས་ཁྲོད་དུ། །ཐུབ་པའི་ གསུང་བཞིན་བསྒྲུབས་ན་མི་ལེགས་སམ། །དོན་མེད་ཚེ་འདིའི་འདུན་མ་ལེགས་ཀྱང་འདོར། །ཕྱི་མར་གར་སྐྱེ་སོམས་དང་སྙོམས་ལས་ཅན། །ཞེས་རང་ལ་སྨྲས་པའོ། །ཡང་། སྙན་པའི་བ་དན་ཞེས་པ་ནས་ཤླཽ་ཀ་གཉིས་སངས་རྒྱས་ལ་བསྟོད་པ། 2-23 སངས་རྒྱས་འདུལ་བ་ཞེས་སོགས་ཤླཽ་ཀ་བཅུ་གཉིས་ཆོས་ལ་བསྟོད་པ། འཕགས་པ་རྣམས་ནི་ཞེས་སོགས་ཤླཽ་ཀ་ཕྱེད་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ། བྱིས་པ་རྣམས་ནི་སོགས་རྐང་པ་གཉིས་མི་དགེ་བའི་ གྲོགས་སྤངས

【現代漢語翻譯】 對於習慣於佛法的人來說，修習資糧道和加行道是獲得解脫安樂的原因。獲得無漏智慧是安樂的住處，因為已經獲得了見道和修道的解脫。斷盡我慢，以及由此所代表的三界貪慾、無明、懷疑、邪見和嗔恨等所有煩惱，是安樂的住處，因為已經現證了解脫的安樂。這些闡述了有學道和無學道所應修習的內容。第七種安樂是修習功德圓滿的安樂：必須確定並完全清凈所修習的功德，調伏根門並使其完全清凈。對於那些斷絕了生死輪迴，遠離損害，在寂靜圓滿的寺廟中精進修行，並以專注一境的方式逐漸修行直至衰老的人來說，這才是真正的安樂，而不是像我這樣，將一生耗費在喧囂和散亂的城市中，從事無意義的活動，僅僅是出家人的一個形象。 『和』字是用來引出下文的，如果能夠通過廣泛聽聞三藏而無需依賴其他教誨，那麼住在寺廟裡，聽聞佛法才能結出果實，否則就不是這樣了。那些在森林的樹下，青春年華逝去的人，他們的存在能夠在此生和來世給自己和他人帶來安樂。或者，可以將『寂靜』解釋為住所圓滿，住在寺廟裡是安樂的，在森林中衰老是安樂的。具備修習和廣聞兩種功德的人住在森林裡是安樂的，愚蠢和放逸的人住在那裡又有什麼用呢？就像狐貍和猴子一樣。用寺廟和森林來代表所有的十二種功德，這些都應該與各自解脫的原因聯繫起來。獲得了暇滿人身，進入了能仁的教法，被善知識攝受，瞭解了取捨之處。爲了使這些有意義，如果在森林中按照能仁的教導修行，那不是很好嗎？即使捨棄了今生無意義的追求，也要思考來世將生於何處，並保持平靜和專注。』這是對自己說的話。還有，從『美妙的旗幟』開始的兩頌是讚美佛陀的。 『佛陀調伏者』等十二頌是讚美佛法的。『聖者們』等半頌是關於依止善知識的。『孩子們』等兩句是關於捨棄惡友的。

【English Translation】 For those accustomed to Dharma, practicing the Path of Accumulation and the Path of Preparation is the cause of liberation and happiness. Attaining undefiled wisdom is a state of bliss, for one has attained liberation in the form of the Path of Seeing and the Path of Meditation. Exhausting pride, represented by the 'I' thought, and all afflictions such as desire for the three realms, ignorance, doubt, wrong views, and anger, is a state of bliss, for one has directly realized the bliss of liberation. These teachings show what the paths of learners and non-learners should cultivate. The seventh bliss is the bliss of possessing the qualities of cultivation: one must ascertain and completely purify the qualities of cultivation, tame the senses and make them completely pure. For those who have cut off the stream of rebirth, are free from harm, diligently practice in peaceful and perfect monasteries, and gradually cultivate single-pointedness of mind until old age, that is true bliss, not like me, who spends his life in noisy and distracting cities, engaging in meaningless activities, merely an image of a renunciate. The word 'and' is used to introduce the following text. If one can extensively hear the Three Baskets without relying on other teachings, then residing in a monastery, hearing the Dharma will bear fruit, otherwise it will not. Those who have spent their youth under the trees in the forest, their existence can bring happiness to themselves and others in this life and the next. Alternatively, 'peaceful' can be interpreted as a perfect dwelling place; residing in a monastery is bliss, growing old in the forest is bliss. Those who possess both cultivation and extensive learning find bliss in residing in the forest, but what is the use of foolish and careless people residing there? Like foxes and monkeys. The monastery and the forest represent all twelve qualities, and these should be connected to the reasons for individual liberation. Having obtained the leisure and endowment of a human body, entered the teachings of the Able One, been taken in by a virtuous friend, and understood what to accept and reject. To make these meaningful, wouldn't it be good to practice in the forest according to the teachings of the Able One? Even if one abandons the meaningless pursuits of this life, one should contemplate where one will be born in the next life, and remain calm and focused.' This is speaking to oneself. Furthermore, the two verses beginning with 'The beautiful banner' are praises to the Buddha. The twelve verses beginning with 'Buddha the Subduer' are praises to the Dharma. The half-verse 'The Noble Ones' is about relying on virtuous friends. The two lines 'The children' are about abandoning bad friends.

---

་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ཕྲ་བ་ཅན་འདོམ་གང་། རྭ་ཅན་རྒྱང་གྲགས། མཆེ་བ་ཅན་དཔག་ཚད་དུ་སྤངས་ན་བདེ་བ་བཞིན་ནོ། །འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་བདེ་བ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་ལྡན་པ་སོགས་ཤླཽ་ ཀ་གཅིག་དང་། ཐོབ་པའི་གནས་བསྟེན་པ་ནི་འཇུག་ངོགས་སོགས་ཤླཽ་ཀ་གཉིས་ཀྱིས་བསྟན་ཏེ། འདི་རྣམས་བཀའ་བསྡུ་བ་པོའི་ཚིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་མི་བརྗེད་པའི་དྲན་བྱེད་དུ་བཤད་དོ། །བླ་མ་འགའ་ཞིག་ ནི། བསྟོད་པའི་ཚིགས་བཅད་གཉིས། བསྐལ་པ་བྱེ་བ་རྣམས་ཞེས་སོགས་ཡང་དག་པར་བརྩམས་པའི་ཚིགས་བཅད་དྲུག སྡོམ་གྱི་ཚིགས་བཅད་རྣམས་དང་། སངས་རྒྱས་རྣམ་གཟིགས་ཞེས་སོགས་སྟོན་པ་གང་གི་ལུང་ཡིན་པ་ བསྟན་པའི་ཤླཽ་ཀ་གསུམ། བརྩམ་པར་བྱ་ཞིང་སོགས་ཤླཽ་ཀ་གཉིས། མཇུག་བསྔོ་བའི་ཚིགས་བཅད་གཅིག་རྣམས་བསྡུ་བ་པོ་འཕགས་པ་ཉེ་བར་འཁོར་གྱིས་མཛད། སངས་རྒྱས་འདུལ་བ་གངས་ཆེན་ཞེས་སོགས་མཐོང་ཆོས་ ཀྱི་ཕན་ཡོན་སྟོན་པ་ཤླཽ་ཀ་གསུམ། མཚོ་བས་ཟབ་ཅེས་སོགས་མ་མཐོང་བའི་ཕན་ཡོན་སྟོན་པ་ཤླཽ་ཀ་གཉིས། ང་ནི་སོགས་སྟོན་པ་དང་འདྲ་བར་བསྟོད་པ་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་རྣམས་ཆོས་ཀྱི་ཚོང་དཔོན་གྱིས་མཛད། 2-24 སངས་རྒྱས་ཞེས་བྱའི་ཞེས་སོགས་ཚོགས་ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་སྟོན་པའི་ཤླཽ་ཀ་བཞི་དང་། དགེ་སློང་དབང་དུལ་ཞེས་སོགས་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་གྱིས་མཛད་པར་འདོད། གཞུང་གཞན་རྣམས་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པར་མཐུན་ནོ། ། ༄། །དུས་དང་པོར་བྱ་བ། བཞི་པ་གཞུང་རྒྱས་བཤད་ལ། དུས་དང་པོར་བྱ་བ་དང་། མདོ་འདོན་པ་དངོས་སོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་ལས་སོ་སོར་ཐར་པ་མཉན་པ་ལ་རྣ་བ་མི་གཏོད་པའི་ ཉེས་དམིགས་ནི། ཚེ་དོན་ཡོད་པས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཞེས་འཁོར་རྒན་གཞོན་ཀུན་ལ་སྙན་པའི་ཚིག་གིས་བོས་ནས། སོ་གའི་དུས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་འདོན་པ་དུས་བཞི་རྣམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ཕྱེད་འདས་ པ་དང་། ཕྱེད་དང་གཉིས་ལྷག་མར་ཡོད་པ་ཇི་ཙམ་པར་གསོ་སྦྱོང་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ཙམ་མོ་ཞེས་སོགས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །འདིར་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཁ་ཅིག་ལོ་མགོ་འཛིན་པ་ལ་མི་མཐུན་ཏེ། ལུང་དང་མདོ་དང་ཚིག་ལེའུ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པ་འདུལ་བའི་སྐོར་མང་པོ་དང་། ཉི་མའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལ་སོགས་པ་མངོན་པའི་བཀའ་དང་དགོངས་འགྲེལ་མང་པོར་སྨིན་དྲུག་ཅན་གྱི་ཟླ་བ་ལ་ སྟོན་ཐ་ཆུང་དུ་བཤད་པས་ལོ་དང་དུས་ཀྱི་ཐོག་མ་དགུན་ར་ཡིན་ཟེར་ནའང་། འདུལ་བའི་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བའི་ཐོག་མ་ནི་དུས་དེ་མ་ཡིན་ལ། ཐོག་མར་ཚིག་དེ་བྱུང་ངོ་ཞེ་ན། འདིར་ཐོག་མར་སོ་ཀ་བྱུང་ཞིང་། 2-25 མདོ་སྡེ་དག་ཏུ་དབྱར་ཐོག་མར་སྨོས་པའང་ཡོད་ལ། ཆེས་མཁས་པ་རྣམས་ལ་དཔྱིད་འབྲིང་ནག་པའི་ཟླ་བ་ནས་ཐོག་མ་བྱེད་པའང་ཡོད་པས། སངས་རྒྱས་པའི་དུས་ཀྱི་དང་པོ་དགུན་ཡིན་པར་མ་ ངེས་སོ། །དེ་བས་ན་ལོའི་མགོ་དང་དུས་ཀྱི་ཐོག་མ་ཚོལ་བའི་ངལ་བས་ཅི་ཞིག་བ

【現代漢語翻譯】 例如，如果將體型微小的生物（藏文：ཕྲ་བ་ཅན་，梵文天城體：anu，梵文羅馬擬音：aṇu，漢語字面意思：微小）放置在一尋（約兩米）之外，將有角生物（藏文：རྭ་ཅན་，梵文天城體：śṛṅga，梵文羅馬擬音：shringa，漢語字面意思：角）放置在能聽到聲音的距離之外，將有獠牙的生物（藏文：མཆེ་བ་ཅན་，梵文天城體：daṃṣṭra，梵文羅馬擬音：damshtra，漢語字面意思：獠牙）放置在由旬（約十二公里）之外，就能獲得安樂。 獲得果報的安樂，如持戒者等的一頌（梵文：śloka）。依靠所獲之處，如入口等，用兩頌來闡述。這些都是結集者的言辭，爲了不忘記而作為提醒。 有些上師認為，兩頌讚頌詞，以及『無數劫』等六頌正確創作的偈頌，總攝偈，以及『毗婆尸佛』等闡明導師之語的三頌，『應當開始』等兩頌，以及結尾迴向的一頌，都是由結集者阿難尊者所作。 『佛陀的調伏如雪山』等三頌闡述了現世利益，『比海洋更深』等兩頌闡述了未見之利益，『我如』等一頌讚頌如同導師，這些都是由法商（Dharmavaṇik）所作。 『名為佛』等四頌闡述了資糧道及其果報，以及『調伏的比丘』等一頌，被認為是無垢友（Vimalamitra）所作。其他論典都一致認為是佛陀所說。 第四，詳細解釋正文，包括最初應做之事和實際誦讀經文。首先，在六件事中，不傾聽別解脫戒的過患是：爲了讓生命有意義，以悅耳的言辭稱呼所有年長的和年輕的僧眾為『具壽』，然後說：『在布薩日誦戒時，四次機會中，已經過去半個月，還剩下半個月零兩天，有多少次布薩？』等等。 在此，一些持律者在確定新年伊始的問題上存在分歧。因為在律藏的許多部分，如律、經和本母中，以及在《日藏經》等許多阿毗達磨的教言和釋論中，都說昴星月是秋季的第一個月，所以有人說年和季節的開始是冬季。然而，最初轉動律藏法輪的時期並非那個時候。如果有人問：『最初出現這個詞是什麼時候？』那麼，最初出現的是『索嘎』（Soga），而且在經藏中也有提到夏季是開始。對於最博學的人來說，從春季的仲春黑月開始也是可以的。因此，佛教時期的開始不一定是冬季。 因此，不要白費力氣去尋找年的開始和季節的開端。

【English Translation】 For example, if a tiny creature (Tibetan: ཕྲ་བ་ཅན་, Sanskrit Devanagari: anu, Sanskrit Roman transliteration: aṇu, Chinese literal meaning: tiny) is placed a fathom away, a horned creature (Tibetan: རྭ་ཅན་, Sanskrit Devanagari: śṛṅga, Sanskrit Roman transliteration: shringa, Chinese literal meaning: horn) is placed at a distance where its sound can be heard, and a creature with fangs (Tibetan: མཆེ་བ་ཅན་, Sanskrit Devanagari: daṃṣṭra, Sanskrit Roman transliteration: damshtra, Chinese literal meaning: fangs) is placed a yojana away, one can obtain happiness. The happiness of obtaining the result, such as one śloka for those who uphold morality. Relying on the place of attainment, such as the entrance, is explained in two ślokas. These are the words of the compilers, spoken as a reminder so as not to forget. Some lamas believe that two verses of praise, and six verses of correctly composed verses such as 'billions of kalpas', the summary verses, and three ślokas that explain whose words the teacher is, such as 'Buddha Vipashyin', two ślokas such as 'should be started', and one verse of dedication at the end, were all composed by the compiler, the venerable Ānanda. Three ślokas such as 'Buddha's discipline is like a great snow mountain' explain the benefits of the present life, two ślokas such as 'deeper than the ocean' explain the unseen benefits, and one śloka such as 'I am like' praises like the teacher, all of which were composed by the Dharma merchant (Dharmavaṇik). Four ślokas such as 'named Buddha' explain the path of accumulation and its results, and one śloka such as 'disciplined monk' is considered to be composed by Vimalamitra. Other texts agree that they were spoken by the Buddha. Fourth, the detailed explanation of the text includes what should be done first and the actual recitation of the sutra. First, among the six things, the fault of not listening to the Prātimokṣa is: in order to make life meaningful, addressing all the elder and younger members of the Saṅgha with pleasant words as 'long-lived ones', and then saying: 'When reciting the Posadha on the Posadha day, how many Posadhas are there when half a month has passed and half a month and two days remain in the four opportunities?' etc. Here, some Vinaya holders disagree on determining the beginning of the year. Because in many parts of the Vinaya, such as the Vinaya, Sutra, and Matrika, and in many Abhidharma teachings and commentaries such as the Surya-garbha Sutra, the month of Mrigasira is said to be the first month of autumn, so some say that the beginning of the year and season is winter. However, the time when the wheel of Vinaya was first turned was not that time. If someone asks, 'When did this word first appear?' then 'Soga' first appeared here, and there are also mentions in the Sutras that summer is the beginning. For the most learned, it is also possible to start from the middle spring black month. Therefore, the beginning of the Buddhist period is not necessarily winter. Therefore, do not waste effort in searching for the beginning of the year and the beginning of the season.

---

ྱ། ཉི་མ་བཟློག་པའི་དུས་ལ། དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པ་ཡི། །ཐ་མའི་ཚེས་དགུ་ནས་མཚན་རིང་། །དགུན་ རྣམས་ཀྱི་ནི་བཞི་པ་ལ། །ཐུང་ངུ་འགྱུར་རོ་ཉིན་མོ་བཟློག །ཞེས་པའི་དོན་རང་འགྲེལ་དུ་དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པ་དབྱར་ཟླ་ཆུང་དང་དགུན་གྱི་བཞི་པ་དགུན་ཟླ་ཐ་ཆུང་གྱི་ཡར་ངོའི་ ཚེས་དགུ་ནས་ཉིན་མཚན་རིང་ཐུང་བྱེད་པར་གསུངས་པས། དབྱར་ཟླ་ར་བ་ནི་དཔྱིད་ཀྱི་ཟླ་བ་བཞི་པ་ཡིན་ལ། སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་ནི་དགུན་གྱི་བཞིའི་དང་པོར་བྱའོ། །བོད་ཀྱི་འཆད་ལུགས་ཀུན་ འགྲེལ་པ་དེར་སྣང་ངོ་། །བོད་ཀྱི་བཤད་སྲོལ་དུ་དུས་ཚིགས་གསུམ་གྱི་དགུན་བཞི་པ་དཔྱིད་རའི་ཡར་ཚེས་བརྒྱད་ཀྱི་ཚེ་ཉི་མ་བཟློག དེའི་ཚེས་དགུ་ནས་མཚན་འབྲིད་ཉིན་འཕེལ། དབྱར་གཉིས་པ་སྟོན་ཟླ་ ར་བའི་ཡར་ཚེས་བརྒྱད་ལ་ཉི་མ་བཟློག དེའི་ཚེས་དགུ་ནས་མཚན་འཕེལ་ཉིན་འབྲིད། ཞེས་མཁས་པ་འགའ་ཞིག་བཞེད་ལ། ཡང་དགུན་གྱི་བཞི་པ་དཔྱིད་རའི་མར་གྱི་ཚེས་བརྒྱད་ལ་ཉིན་མཚན་མཉམ། དབྱར་གྱི་གཉིས་པ་སྟོན་རའི་མར་གྱི་ཚེས་བརྒྱད་ལ་ཉིན་མཚན་མཉམ། 2-26 དེའི་ཕྱི་དེ་ནས་ཉིན་མཚན་འཕེལ་འགྲིབ་བྱེད་ཅེས་ཀྱང་འགའ་ཞིག་བཞེད་དེ། སྨིན་དྲུག་གི་ཉ་བ་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་དུ་བྱས་ནས། འཇིག་རྟེན་གྲགས་པ་བཞིན་ཡར་ངོ་སྔོན་འགྲོར་ལོ་ཙཱ་བས་འགྱུར་ མཛད་པ་དང་བསྟུན་ན་ཕྱི་མ་འདི་ལེགས་ཤིང་འགྲིགས་རྩིས་དང་མཐུན་པར་སེམས་སོ། །རྒྱ་གར་བའི་གཞུང་ཁུངས་བཙུན་པ་ཕལ་ཆེ་བར། སྨལ་པོ་རྒྱལ་དང་མཆུས་ཉ་དགུན། །དབོ་དང་ནག་པ་ས་ག་ དཔྱིད། །སྣྲོན་དང་ཆུ་སྟོད་གྲོ་ཞུན་དབྱར། །ཁྲུམས་སྟོད་ཐ་སྐར་སྨིན་དྲུག་སྟོན། །སྐར་མ་འདི་རྣམས་ཀྱིས་ཉ་བ་ལ་དུས་དེར་འཇོག་པ་བཤད་པ་དང་སྦྱར་ན། ད་ལྟ་གྲགས་པའི་ཧོར་ཟླ་བཅུ་གཅིག་ པ་སྨལ་པོ་ཉ་བའི་གནམ་སྟོང་ལ་གསོ་སྦྱོང་བཅུ་བཞི་པ་གཅིག ཧོར་ཟླ་བཅུ་གཉིས་པ་རྒྱལ་གྱི་ཉ་བའི་གནམ་སྟོང་ལ་གསོ་སྦྱོང་བཅྭོ་ལྔ་པ་གཅིག དེ་བཞིན་དུ་མར་ངོའི་ཚེས་ལ་གསོ་ སྦྱོང་ཐུབ་མི་ཐུབ་སྤེལ་མར་འབྱུང་ལ། ཡར་ངོ་རྣམས་བཅྭོ་ལྔ་པ་ཤ་སྟག་འབྱུང་ངོ་། །བོད་རྣམས་ཀྱིས་དབྱར་དགུན་འབྲིང་ཐུབ། སྟོན་དཔྱིད་འབྲིང་མི་ཐུབ་ཞེས་ཐ་སྙད་མཛད་པ་ནི་ཡར་ངོ་སྔོན་འགྲོའི་ ལུགས་ཡིན་ལ། མར་ངོ་སྔོན་འགྲོ་ལ་དེ་གོ་ཟློག་ནས་སྨྲ་ཡང་དོན་གཅིག་གོ །དགུན་དང་དཔྱིད་དང་དབྱར་རྣམས་ཀྱི། །ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གཉིས་འདས་ནས། །ཟླ་བ་ཕྱེད་ནི་ལུས་པ་ན། །མཁས་པས་ཞག་མི་ཐུབ་པར་དོར། ། 2-27 ཞེས་པ་ནི་མར་ངོ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་སྦྱར་རོ། །ད་ལྟ་སྨིན་དྲུག་གི་ཉ་བ་དང་། དབྱུག་པའི་ཉ་བ་དང་། ཁྲུམས་ཀྱི་ཉ་བ་ལ་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་དུ་བྱེད་པའི་ལུགས་གསུམ་འདུག་ ནའང་། དང་པོའི་དུས་ནས་ད་ལྟའི་བར་ལ་ཟླ་བ་གཉིས་ཅུང་མེད་དང་། གཉིས་པའི་དུས་ནས་ད་ལྟའི་བར་ལའང་ཞག་ཉི་ཤུ་ར

【現代漢語翻譯】 在太陽返回的時刻，夏季第二個月的最後第九天開始夜晚變長，冬季第四個月的第九天開始白天變長，太陽返回。』這句話在自釋中說，夏季第二個月（夏小月）和冬季第四個月（冬末小月）的上弦初九開始晝夜長短變化。因此，夏季首月是春季第四個月，秋季末月應作為冬季的第一個月。這種藏族解釋方法在昆欽的註釋中可見。 藏族的傳統說法是，三個季節的冬季第四個月，即春季首月的初八，太陽返回。從初九開始，夜晚縮短，白天增長。夏季第二個月，即秋季首月的初八，太陽返回。從初九開始，夜晚增長，白天縮短。一些學者這樣認為。還有人認為，冬季第四個月，即春季首月的下弦初八，晝夜平分；夏季第二個月，即秋季首月的下弦初八，晝夜平分。從那之後的第二天開始，晝夜長短髮生變化。 如果將昴星團月（藏曆，སྨིན་དྲུག་，梵文天城體：कृत्तिका，梵文羅馬擬音：Kṛttikā，漢語字面意思：昴星團）作為秋季末月，並按照世俗流行的上弦月先行的做法進行翻譯，那麼后一種說法更好，更符合計算。印度的大部分可靠文獻中說，『瑪爾布月和丘斯月是冬季，多瓦月和納帕月是春季，斯農月和丘托月是夏季，楚姆斯托月、塔卡爾月和昴星團月是秋季。』將這些星宿月與當時的月份對應起來，那麼現在流行的藏曆十一月（瑪爾布月）的空亡日是十四日齋戒日，藏曆十二月（嘉月）的空亡日是十五日齋戒日。同樣，下弦月的日子也可能可以或不可以進行齋戒，交替出現。而上弦月都是十五日。 藏族人常說『可以縮短夏冬，不能縮短春秋』，這是上弦月先行的說法。如果以下弦月先行，那麼說法相反，但意思相同。『冬季、春季和夏季，經過兩個半月后，還剩半個月時，智者認為不能縮短時間。』這是與下弦月先行相對應的說法。現在有三種將昴星團月、堯嘎月和楚姆月的月末作為秋季末月的做法。但從最初到現在，第一個月相差不到兩個月，從第二個月到現在也相差二十天左右。

【English Translation】 At the time of the sun's return, from the last ninth day of the second month of summer, the night becomes longer, and from the fourth month of winter, the ninth day becomes shorter, the sun returns.' In the self-explanation, it is said that from the ninth day of the waxing moon of the second month of summer (small summer month) and the fourth month of winter (last small winter month), the length of day and night changes. Therefore, the first month of summer is the fourth month of spring, and the last month of autumn should be taken as the first month of winter. This Tibetan explanation can be found in the commentary of Kunkhyen. The traditional Tibetan saying is that on the eighth day of the waxing moon of the first month of spring, the fourth month of winter of the three seasons, the sun returns. From the ninth day, the night shortens and the day lengthens. On the eighth day of the waxing moon of the first month of autumn, the second month of summer, the sun returns. From the ninth day, the night lengthens and the day shortens. Some scholars think so. Others think that on the eighth day of the waning moon of the first month of spring, the fourth month of winter, the day and night are equal; on the eighth day of the waning moon of the first month of autumn, the second month of summer, the day and night are equal. From the next day onwards, the length of day and night changes. If the Pleiades month (Tibetan: སྨིན་དྲུག་, Sanskrit Devanagari: कृत्तिका, Sanskrit Romanization: Kṛttikā, Chinese literal meaning: Pleiades) is taken as the last month of autumn, and translated according to the secular popular practice of the waxing moon preceding, then the latter saying is better and more in line with the calculation. Most of the reliable Indian documents say, 'Malpo month and Chus month are winter, Dowa month and Napa month are spring, Snon month and Chuto month are summer, Chumsto month, Takar month and Pleiades month are autumn.' Combining these constellation months with the months at that time, the eleventh Tibetan month (Malpo month) now popular has a fourteenth fasting day on the empty day, and the twelfth Tibetan month (Gya month) has a fifteenth fasting day on the empty day. Similarly, it may or may not be possible to fast on the days of the waning moon, alternating. And the waxing moons are all fifteenth. Tibetans often say 'summer and winter can be shortened, but spring and autumn cannot be shortened', which is the saying that the waxing moon precedes. If the waning moon precedes, then the saying is the opposite, but the meaning is the same. 'Winter, spring and summer, after two and a half months, when half a month is left, the wise man thinks that time cannot be shortened.' This is a statement corresponding to the waning moon preceding. Now there are three ways to take the end of the Pleiades month, the Yuga month and the Chum month as the last month of autumn. But from the beginning to the present, the first month is less than two months apart, and from the second month to the present is about twenty days apart.

---

ྩ་ཁ་ཡར་འཆུགས་པས། ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པ་ཁྲུམས་ཀྱི་ཉ་བ་ལ་ སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་བྱེད་པར་རིགས་ཏེ། དབྱར་གྱི་རས་ཆེན་དང་། དབྱར་གནས་ལ་སོགས་པའི་དགག་བྱ་དང་དགོས་པའི་བཅས་པ་དང་མཐུན་ལ། དེ་བཞིན་མ་ཡིན་ན། ཆར་ཆུ་ཁ་བྲི་ནས་རས་ཆེན་ འཆང་བ་དང་དབྱར་ཁས་ལེན་བྱེད་པ་དང་། སྲོག་ཆགས་ཤིན་ཏུ་མང་ཞིང་ཆར་ཆུ་ཞོད་པའི་ཚེ་གཞི་གཅིག་ཏུ་མི་གནས་པ་དང་རས་ཆེན་མི་འཆང་བ་ལ་སོགས་དགག་དགོས་འཆོལ་བར་འགྱུར་རོ། ། ཞེས་བླ་མ་དག་བཞེད་དོ། །འདིའི་ལུགས་ལའང་། གསོ་སྦྱོང་ཐུབ་མི་ཐུབ་གོང་དུ་བཤད་པ་དང་འགྲིག་གོ །འདིར་ལོ་གཅིག་ལ་དུས་དྲུག་ཏུ་བཅད་པ་ནི་ཟླ་བ་གཉིས་གཉིས་ལ་ཞག་མི་ཐུབ་རེ་ རེ་འབྱུང་བ་དེ་ཤེས་པའི་ཕྱིར། ཟླ་བ་གཉིས་གཉིས་ལ་དུས་རེ་རེར་བཞག་སྟེ། སོ་ག་དང་དབྱར་དང་སྟོན་དང་དགུན་སྟོད་སྨད་དང་དཔྱིད་དོ། །འཇིག་རྟེན་གྲགས་པ་བཞིན་དུས་བཞིར་བྱེད་པ་ནི། 2-28 དགུན་དཔྱིད་དབྱར་སྟོན་རྣམས་ཟླ་བ་གསུམ་གསུམ་དུ་བྱས་སོ། །ཚུལ་འདི་གཉིས་མདོ་ལས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། ཟླ་གསུམ་དབྱར་ཏེ་ཟླ་གསུམ་སྟོན་དུ་ཤེས། །གསུམ་ནི་དགུན་ཏེ་གསུམ་ནི་དཔྱིད་ཡིན་ནོ། །ཟླ་བའི་ གོ་རིམ་འདི་སྟེ་དུས་ནི་དྲུག །ཅེས་སོ། །དེ་ལ་དབྱར་ནི་ཆར་ཆུ་ཞོད་པ་ལ་བྱ། སྟོན་ནི་འབྲུ་སྨིན་པ། དགུན་ནི་གྲང་ལྷགས་ཆེ་བ། དཔྱིད་ནི་ཚ་བའི་དུས་སོ། །མངོན་བརྗོད་ཀྱི་གཞུང་ དུའང་། ཆར་དུས། སྨིན་དུས། ཁ་འབབ་དུས། རྡུལ་དུས་ཞེས་བཤད་དོ། །ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་དང་། མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་ཀྱིས་དགུན་དབྱར་དཔྱིད་གསུམ་དུ་བཞག་ཏེ། ཤིན་ཏུ་གྲང་བ་དང་ཚ་བ་དང་གྲང་དྲོད་ སྙོམས་པའོ། ། ཡང་དགུན་དཔྱིད་ཟླ་བ་བཞི་བཞི། དབྱར་ཟླ་གཅིག དབྱར་ཐུང་ངུ་ཞག་གཅིག རིང་པོ་ཟླ་གསུམ་དུ་ཞག་གཅིག་ཆད་ཅེས་པ་ནི། དུས་ཚིགས་གསུམ་དུ་བྱས་པ་གཞིར་བཞག་ནས་དབྱར་ཐུང་ངུ་ ངོ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་བྱས་སོ། །ཞག་མི་ཐུབ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ལ་ནི་རྟོག་དཔྱོད་དང་ལྡན་པར་རློམ་པ་དུ་མས་ངལ་བ་བརྒྱ་ཕྲག་བྱས་ཀྱང་ཕྱོགས་ཙམ་ཡང་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་མ་གྱུར་ཏེ། འདི་ བཞིན་དུ་ཟླ་བའི་ཤོལ་འབྱུང་བའང་རྣམ་པར་འཁྱམས་སོ། །འོ་ན་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། ཟླ་བའི་ཆ་བཅྭོ་ལྔ་འཕེལ་འགྲིབ་བྱེད་པའི་ཡུན་དེ་ཙམ་རེ་ལ་ཚེས་ཞག་རེར་བཞག་ལ། ཉི་མས་གླིང་བཞི་སྐོར་བའི་ཡུན་དེ་ཙམ་རེ་ལ་ཉིན་ཞག་རེར་བཞག་པས། 2-29 ཟླ་བའི་ཆ་རེ་རྫོགས་ཀྱང་། ཉི་མས་སྔར་ཤུལ་དུ་ཅུང་མ་སླེབ་སྟེ་ནུར་ཅུང་ཟད་བྱུང་བས་ཉིན་ཞག་ཕྱེད་དང་སུམ་ཅུ་ལ་ཚེས་ཞག་སུམ་ཅུ་རྫོགས་ཤིང་། ཉིན་ཞག་ལྔ་བཅུ་ང་དགུ་ལ་ དྲུག་ཅུ་ཚེས་ཞག་ཐིམ་སྟེ། ཟླ་བ་འཕེལ་ཆ་བཅྭོ་ལྔ་དང་འགྲིབ་ཆ་བཅྭོ་ལྔ་ཐིམ་པ་ལ་ཟླ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉི་མས་གླིང་གཞི་འཁོར་བ་ལ་ཞག་རེར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་ཉི་མས་རྒྱུ་སྐར་གྱི་ཁྱིམ

【現代漢語翻譯】 如果將曆法向前調整，那麼將藏曆八月（khrums kyi nya ba）作為秋季的第一個月是合理的。這符合夏季的結夏安居（dbyar gyi ras chen）以及結夏安居等戒律的遮止和必要規定。如果不是這樣，在雨水減少時舉行結夏安居，承諾安居，以及在生物眾多、雨水充沛時不能居住在同一處，不舉行結夏安居等，都會導致遮止和允許的混亂。 這是上師們的觀點。按照這種方法，是否能夠守持齋戒（gso sbyong）與之前所說的相符。這裡將一年分為六個季節，是爲了瞭解每兩個月會有一個閏日（zhag mi thub）出現。因此，每兩個月為一個季節，分別是初秋（so ga）、夏季（dbyar）、秋季（ston）、初冬（dgun stod）、末冬（smad）和春季（dpyid）。按照世俗的說法，分為四個季節，即冬季（dgun）、春季（dpyid）、夏季（dbyar）和秋季（ston），每個季節三個月。 這兩種方法在經典中也有提到：『三個月是夏季，三個月是秋季，三個月是冬季，三個月是春季。』這就是月份的順序，季節有六個。 其中，夏季是指雨水充沛的時候，秋季是指穀物成熟的時候，冬季是指寒冷的時候，春季是指溫暖的時候。在詞彙學（mngon brjod）的著作中也說：雨季（char dus）、成熟季（smin dus）、降水季（kha 'bab dus）、塵土季（rdul dus）。 特別地，善知識（bshes gnyen）和《不忘陀羅尼》（mi brjed dran byed）將一年分為冬、夏、春三個季節，分別是極冷、極熱和冷熱適中的時候。還有一種說法是將冬、春各分為四個月，夏季一個月，短夏（dbyar thung ngu）一天，長夏（ring po）三個月少一天。這是在將一年分為三個季節的基礎上，爲了認識短夏而作的劃分。 對於閏日出現的原因，許多自詡具有思辨能力的人進行了無數的努力，但也沒有完全理解。同樣，月份的缺失也令人困惑。那麼，原因是什麼呢？這是因為月亮的盈虧週期大約是十五天，每一天被設定為一個日期（tshes zhag）。太陽繞四大部洲執行的週期大約是每一天被設定為一個晝夜（nyin zhag）。 因此，即使月亮的一個週期結束，太陽也沒有完全回到原來的位置，而是稍微滯後，所以三十個晝夜中，只有二十九個半晝夜完成了三十個日期。五十九個晝夜中，有六十個日期消失。這是因為月亮的盈虧週期被設定為一個月份，而太陽繞四大部洲執行的週期被設定為一天。此外，太陽執行經過星宿的宮位……

【English Translation】 If the calendar is adjusted forward, it is reasonable to consider the eighth Tibetan month (khrums kyi nya ba) as the first month of autumn. This is in accordance with the restrictions and necessary provisions of the summer retreat (dbyar gyi ras chen) and other precepts related to the summer retreat. If it is not so, holding the summer retreat when the rainfall decreases, promising to observe the retreat, and not being able to reside in one place when there are many creatures and abundant rainfall, not holding the summer retreat, etc., will lead to confusion between what is prohibited and what is allowed. This is the view of the Lamas. According to this method, whether or not one can keep the Uposatha (gso sbyong) is consistent with what was said earlier. Here, dividing the year into six seasons is to understand that a leap day (zhag mi thub) occurs every two months. Therefore, every two months is considered a season, namely early autumn (so ga), summer (dbyar), autumn (ston), early winter (dgun stod), late winter (smad), and spring (dpyid). According to worldly convention, it is divided into four seasons, namely winter (dgun), spring (dpyid), summer (dbyar), and autumn (ston), with three months in each season. These two methods are also mentioned in the scriptures: 'Three months are summer, three months are known as autumn, three are winter, and three are spring.' This is the order of the months, and there are six seasons. Among them, summer refers to the time when rainfall is abundant, autumn refers to the time when grains ripen, winter refers to the time when it is cold, and spring refers to the time when it is warm. In lexicographical (mngon brjod) works, it is also said: rainy season (char dus), ripening season (smin dus), precipitation season (kha 'bab dus), dusty season (rdul dus). In particular, the spiritual friend (bshes gnyen) and the 'Unforgettable Dharani' (mi brjed dran byed) divide the year into three seasons: winter, summer, and spring, which are extremely cold, extremely hot, and moderately cold and warm, respectively. Another saying is that winter and spring each have four months, summer has one month, short summer (dbyar thung ngu) has one day, and long summer (ring po) has three months less one day. This division is made on the basis of dividing the year into three seasons, in order to recognize the short summer. Regarding the reason for the occurrence of leap days, many who pride themselves on having speculative abilities have made countless efforts, but have not fully understood it. Similarly, the omission of months is also confusing. So, what is the reason? This is because the cycle of the moon's waxing and waning is about fifteen days, and each day is set as a date (tshes zhag). The cycle of the sun's orbit around the four continents is about each day being set as a day and night (nyin zhag). Therefore, even if one cycle of the moon ends, the sun has not completely returned to its original position, but lags slightly behind, so in thirty days and nights, only twenty-nine and a half days and nights complete thirty dates. In fifty-nine days and nights, sixty dates disappear. This is because the cycle of the moon's waxing and waning is set as one month, and the cycle of the sun's orbit around the four continents is set as one day. Furthermore, the sun travels through the constellations...

---

་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་འཁོར་བ་ལ་ལོ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པས་གོང་དུ་བཤད་པའི་ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་ཐིམ་ཀྱང་རྒྱུ་སྐར་གཉིས་དང་བཞི་ཆ་ལ་ཁྱིམ་གཅིག་དང་ཡུལ་ དེ་ཙམ་བསྒྲོད་པ་ལ་ཁྱིམ་ཟླ་གཅིག་དང་དེའི་སུམ་ཅུའི་ཆ་རེ་ལ་ཁྱིམ་ཞག་གཅིག་ཏུ་བྱས་པའི་ཞག་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་མ་ཐིམ་པར། ཉི་མས་ཁྱིམ་རྫོགས་པར་མ་འཁོར་ཏེ། ཉི་མ་བསྒྲོད་ པའི་མཐར་མ་སླེབ་པས་མ་ལོག་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཞག་དེ་གསུམ་ལ་ཁྱད་ཅི་ཙམ་ཞུགས་ཤེ་ན། ཚེས་ཞག་སུམ་བརྒྱ་བདུན་ཅུ་དོན་གཅིག་དང་ཞག་གཅིག་བཅུ་གཉིས་ཆ་ཙམ་གཅིག་ལ་ལོ་ གཅིག ཉིན་ཞག་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་རྩ་ལྔ་དང་ཞག་གཅིག་གི་བཞི་ཆ་ཙམ་ལ་ལོ་གཅིག ཁྱིམ་ཞག་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་ལ་ལོ་གཅིག་སྟེ། དེ་ལྟར་རགས་པ་ཙམ་བཤད་ཀྱི། ཞིབ་པར་བྲིས་ན་ཡི་གེ་མང་པར་འགྱུར་བས་བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་དཔྱད་པར་བྱའོ། ། 2-30 མདོར་ན་ལོ་གཅིག་ལ་གསོ་སྦྱོང་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་འབྱུང་བའི་བཅྭོ་ལྔ་པ་བཅྭོ་བརྒྱད་དང་། བཅུ་བཞི་པ་དྲུག་དང་། ཟླ་ཤོལ་བྱུང་བའི་ཚེ་ཉི་ཤུ་རྩ་དྲུག་འབྱུང་བའི་ཐུབ་མི་ཐུབ་གང་ལྷག་ པ་དེ་དང་སྦྱར་བར་བྱའོ། །ཟླ་ཤོལ་སྐབས་གང་དུ་འབྱུང་ངེས་པ་མེད་ཅིང་། ཡུལ་དེའི་ཐ་སྙད་དང་མཐུན་པར་བྱས་པས་རུང་ངོ་། །ལོ་ཟླ་ཞག་རྣམས་དུས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ལ། དུས་ནི་འདུས་ བྱས་ཀྱི་རྒྱུན་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བར་མ་ཆད་པ་བྱུང་བའི་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཡིན་ཞིང་། བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་རྫས་ཡོད་མདོ་སྡེ་པས་བཏགས་ཡོད་དུ་འདོད་དོ། །ཧོར་ཟླ་བརྒྱད་པ་ཁྲུམས་ཀྱི་ཉ་ བ་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་དུ་བྱེད་ཅིང་ཡར་ངོ་སྔོན་འགྲོ་དང་བསྟུན་ན། ཧོར་ཟླ་གཉིས་པའི་གནམ་གང་ལ་སོ་ག་རྣམས་ཀྱི་དུས་ཟླ་བ་གཉིས་ལས་ཕྱེད་ནི་འདས། ཕྱེད་དང་གཉིས་ནི་སླད་དུ་ ལུས་པ་ལགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེ་ཡང་རྟ་དབྱངས་ཀྱིས་མཛད་པར་གྲགས་པའི་གཞུང་འགྲེལ་དང་། དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་གྱིས་མཛད་པའི་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། དཱ་ན་ཤཱི་ལས་མཛད་པར་གྲགས་པའི་བརྗེད་བྱང་ དང་འགྲེལ་པ་གསུམ་མཐུན་པར། སོ་གའི་དུས་ཚིགས་ལ་གསོ་སྦྱོང་འདོན་པའི་དུས་བཞི་ཡོད་དེ། དཔྱིད་ཟླ་ཐ་ཆུང་གནམ་སྟོང་དང་། དབྱར་ཟླ་ར་བ་དང་། དབྱར་ཟླ་ར་བ་གནམ་སྟོང་དང་། དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཉའོ། ། 2-31 ཞེས་དང་། དཔྱིད་ཟླ་ཐ་ཆུང་གནམ་སྟོང་ལ་འདོན་ན་འདི་སྐད་ཅེས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་སོ་ག་རྣམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ནི་འདས་སོ། །ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གཉིས་ནི་ལུས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་ བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཀྲ་ཤིས་པའི་གསོ་སྦྱོང་དང་། གནོད་པ་ཟློག་པའི་ཕྱིར་ཉ་ཤི་དང་མི་སྦྱོར་ན། སོ་ག་རྣམས་ཀྱི་ཟླ་བ་དང་པོའི་མར་གྱི་ངོའི་ཚེས་གཅིག་འདས། ཟླ་བ་གཅིག་ དང་ཞག་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་ལུས་སོ་ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །འདས་བྱུང་བརྗོད་པའི་དགོས་པ་ནི། ཐ་

【現代漢語翻譯】 如果將所有星宿執行一週的時間定為一年，那麼上述的十二個月份雖然已經包含在內，但由於還有兩顆星和四分之一的星宿需要執行才能到達下一個星座，因此需要一個月零十分之一個月的時間（即三十天中的三天）。這樣，一年就不是三百六十天。太陽沒有完全執行一週，也沒有到達執行的終點，所以沒有返回。那麼，這三天有多少差別呢？按照曆法，一年是三百七十一天零十二分之一天；按照陽曆，一年是三百六十五天零四分之一天；按照星曆，一年是三百六十天。以上只是粗略的說法，如果詳細描述，文字會很多，所以希望有智慧的人能夠根據這些進行研究。 總而言之，一年中有二十四個布薩日，其中第十五個和第十八個，以及第十四個和第六個需要合併。如果出現閏月，則會有二十六個布薩日，需要根據實際情況進行調整。閏月出現的時間不確定，需要根據當地的習慣來確定。年、月、日都是時間的劃分，而時間是一種非相應的行法，是從一個相續到另一個相續不斷產生的。有部宗認為時間是實有，經部宗認為是假有。 藏曆八月是沐浴的節日，相當於漢地的秋季小月，如果按照上弦月來推算，那麼在藏曆二月的望日，索迦（Sog）的節日已經過去了一個半月，還剩下一個半月。據說這是馬鳴（Aśvaghoṣa）所著的論釋，以及無垢友（Vimalamitra）所著的《集論》（Kunlas），還有達那希拉（Dānaśīla）所著的筆記和註釋，這三者都一致認為，索迦（Sog）的節日有四個誦戒的時間：春季小月的空日，夏季的首月，夏季的首月空日，以及夏季的中月。 例如，在春季小月的空日誦戒時，應該這樣說：『諸位有緣人，索迦（Sog）的節日已經過去了一半，還剩下一個半月。』因為有這樣的說法。如果不將吉祥的布薩日與不祥的日期結合在一起，爲了避免災難，應該這樣說：『索迦（Sog）的第一個月的上弦初一已經過去，還剩下一個月零二十九天。』等等。說明過去和未來的必要性在於...

【English Translation】 If the complete cycle of all constellations is taken as one year, although the aforementioned twelve months are included, there are still two stars and a quarter of a star to traverse to reach the next zodiac sign. Therefore, one month and one-tenth of a month (i.e., three days out of thirty) are needed. Thus, a year is not three hundred and sixty days. The sun has not completed its cycle, nor has it reached the end of its course, so it has not returned. Then, how much difference is there in these three days? According to the calendar, a year is three hundred and seventy-one days and one-twelfth of a day; according to the solar calendar, a year is three hundred and sixty-five days and one-quarter of a day; according to the sidereal calendar, a year is three hundred and sixty days. The above is just a rough estimate; if described in detail, there would be too many words. Therefore, it is hoped that wise people can rely on these to conduct research. In short, there are twenty-four Uposatha days in a year, of which the fifteenth and eighteenth, and the fourteenth and sixth, need to be combined. If an intercalary month occurs, there will be twenty-six Uposatha days, which need to be adjusted according to the actual situation. The time of occurrence of the intercalary month is uncertain and needs to be determined according to local customs. Year, month, and day are divisions of time, and time is a non-associated formation that arises continuously from one continuum to another. The Sarvastivadins believe that time is real, while the Sautrantikas believe that it is nominal. The eighth month of the Tibetan calendar is the bathing festival, equivalent to the small month of autumn in the Han region. If calculated according to the waxing moon, then on the full moon of the second month of the Tibetan calendar, one and a half months of the Sog festival have passed, and one and a half months remain. It is said that this is the commentary written by Aśvaghoṣa, as well as the Compendium (Kunlas) written by Vimalamitra, and the notes and commentaries written by Dānaśīla. These three all agree that the Sog festival has four times for reciting the precepts: the empty day of the small month of spring, the first month of summer, the empty day of the first month of summer, and the middle month of summer. For example, when reciting the precepts on the empty day of the small month of spring, one should say: 'Dear fortunate ones, half of the month of the Sog festival has passed, and one and a half months remain.' Because there is such a saying. If the auspicious Uposatha day is not combined with an inauspicious date, in order to avoid disasters, one should say: 'The first day of the waxing moon of the first month of Sog has passed, and one month and twenty-nine days remain.' And so on. The necessity of stating the past and the future lies in...

---

སྙད་ལ་མཁས་པ་དང་། ཚེའི་དུས་འདས་པ་སེམས་ལ་བཞག་པ་དང་། དགེ་བ་ལ་མི་བརྩོན་ཞིང་ དུས་ཀྱིས་སྙེམས་པ་དག་བརྩོན་ཞིང་སྐྱོ་བར་བྱ་བ་དང་། གསོ་སྦྱོང་གི་ཉི་མ་ཤེས་པའི་དོན་དུའོ། །གནས་བརྟན་གྱིས་བརྩིས་ཏེ་དགེ་བསྐོས་ཀྱིས་བརྗོད་དོ། །ཤོལ་འདོར་བ་རྒྱལ་པོ་བཀའ་བཙན་ཞིང་གྲགས་ པ་དང་ལྡན། དཔུང་ཆེ་ཞིང་ཤེས་རབ་ཆེ་བའི་རྗེས་སུ་འབྲང་། རྒྱུ་སྐར་སྐར་མཁན་མཁས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་གཉིས་ལས་ལུས་ནི་ལང་འཚོ་ཉམས་ཤིང་སྦྱོར་མི་བཟོད་ པའི་རྒ་བ་དང་། སྲོག་འགགས་ཏེ་རྒྱུན་ཆད་པའི་འཆི་བ་མངོན་པར་འོང་ཞིང་། གནས་ནི་ལམ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཚུལ་བཞིན་སྒྲུབ་པ་དང་འཛིན་པ་ཉམས་པས་འཇིག་ཅིང་ནུབ་པར་འགྱུར་བས་ན། 2-32 དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་དང་། ཉོན་མོངས་ལས་སེམས་སྲུང་བའི་བག་ཡོད་པས་རྣལ་འབྱོར་དུ་སྟེ་བརྩོན་པ་ཆེར་བྱའོ། །དོན་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་གཤེགས་པ་མཆོད་པར་འོས་པའམ་ཉོན་མོངས་ པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ། ཉན་རང་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཡེ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པས་ཡང་དག་པར་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཤིང་རྟོགས་པ་ དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་པ་དང་། རྣམ་པ་གཞན་ཡང་དགེ་བའི་ཆོས་གང་དག་བྱང་ཆུབ་དེ་ལྟ་བུ་དང་མཐུན་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱང་བག་ཡོད་པས་འཐོབ་བོ། །མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་སུ་བག་ཡོད་པ་གང་ཞེ་ན། མ་ཆགས་པ་དང་ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་གཏི་ མུག་མེད་པ་བརྩོན་འགྲུས་དང་བཅས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་སྒོམ་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱོགས་རྣམས་ལས་སེམས་བསྲུང་བ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་འགྲུབ་པ་དང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་བརྟེན་ཅན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་མི་འདུ་བ་དགག་པ་ནི། བདུད་བཞི་བཅོམ་ཞིང་ལེགས་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པ། བྷ་ག་ཝན་ལེགས་ལྡན་དུའང་འགྱུར་ཞིང་། 2-33 དེ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ནག་པོ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་ལའང་འཇུག་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་ཚིག་འདས་ཞེས་བཀའ་བཅད་ཀྱིས་སྦྱར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་སྒྲའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ཞིང་། གཞན་ལས་ཐོས་པ་ སྒྲོགས་པའམ། འབྲས་བུ་ཇི་ལྟར་ཐོབ་པ་སྒྲོགས་པའི་དགེ་འདུན་ཚོགས་ཤིང་མི་ཕྱེད་པ་ནི། ཡིད་ཀྱི་དོན་ཉུང་ཞིང་ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་ཉུང་བ་དང་། ལུས་ངག་དོན་ཉུང་ཞིང་ཡིད་ཀྱིས་བྱ་བྱེད་ ཉུང་བ་སྟེ། ཞིང་རྨོ་བརྐོ། ཚོང་ཁེ་སྤྲུལ། སྣམ་ཚོས་ལ་སོགས་བྱ་བ་མེད་པ་ཡིན་པ། དགེ་འདུན་གྱིས་ཐོག་མར་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་ཅེས་པས་སྒྲུབ་ཚིག་གིས་

【現代漢語翻譯】 精通言辭，將生命的流逝銘記於心，不勤於行善， 那些因時間而自滿的人，應當勤奮並感到羞愧，爲了知曉齋戒日的意義。 由持律者計算，由司事者宣告。捨棄者，國王威嚴且聲名遠揚， 追隨擁有強大軍隊和偉大智慧的人。星宿家追隨精通星象的人。 梵行的根本在於，身體因衰老而失去活力，難以忍受結合，死亡顯現，生命終結； 而住處，則是教義，如實地指引道路，十二部經的聖典，因修行和受持的衰敗而崩塌消亡。 因此，要精進於行善，以謹慎守護內心免受煩惱的侵擾，從而進入瑜伽修行。 如實地領悟了意義，因此值得供養的逝者，或已斷除所有煩惱的阿羅漢，爲了區別于聲聞和獨覺乘； 以如實的智慧圓滿證悟了一切應知，圓滿成佛，爲了讓那些覺悟者領悟，而證得菩提； 或者，其他與菩提相應的善法，如知曉滅盡且不生的菩提分法，以及與菩提相應的四念住等，也都能通過謹慎而獲得。 在《攝類學》中，什麼是謹慎呢？就是依靠無貪、無嗔、無癡以及精進，修習善法，守護內心遠離有漏之法； 它是圓滿成就和圓滿一切世間和出世間功德的所依。 第二，遮止不和合：摧毀四魔，具足六善，Bhagavan（藏文：བྷ་ག་ཝན་，梵文天城體：भगवान्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：薄伽梵）也轉變為具足吉祥； 因為它也適用於世間的大黑天等，所以用『超越』一詞來加以區分。 他追隨聲聞之聲，宣揚從他人處聽聞的教法，或者宣揚如何獲得果位的僧團，是和諧且不可分割的： 即意念活動少，身語行為少；或者身語行為少，意念活動少； 沒有耕種、挖掘、經商、染色等活動。僧團最初有什麼活動呢？用『成辦』一詞來回答。

【English Translation】 Being skilled in speech, keeping the passing of life in mind, not being diligent in virtue, Those who are complacent due to time should be diligent and feel ashamed, for the sake of knowing the meaning of the Uposatha day. Calculated by the Vinaya holder, proclaimed by the dispenser of merit. The renouncer, the king is powerful and renowned, Following those with great armies and great wisdom. The astrologer follows the skilled in astrology. The root of celibacy lies in the body losing its vitality due to old age, being unable to endure union, and death manifesting, the cessation of life; While the abode is the doctrine, truly showing the path, the twelve branches of scripture, collapsing and perishing due to the decline of practice and upholding. Therefore, one should be diligent in accumulating merit, guarding the mind from afflictions with mindfulness, thereby entering into yoga practice. Having truly understood the meaning, therefore the departed worthy of offering, or the Arhat who has abandoned all afflictions, to distinguish from the Shravakas and Pratyekabuddhas; With unerring wisdom, having fully awakened to all that is to be known, fully enlightened, in order for those awakened ones to comprehend, attaining Bodhi; Or, other virtuous dharmas that are in accordance with such Bodhi, such as the Bodhipakshika-dharmas that know the cessation and non-arising, and the four mindfulnesses, etc., can also be obtained through mindfulness. In the Abhidharmasamuccaya, what is mindfulness? It is relying on non-attachment, non-hatred, non-ignorance, and diligence, cultivating virtuous dharmas, and guarding the mind from defiled dharmas; It is the support for fully accomplishing and perfecting all worldly and transmundane perfections. Second, preventing discord: destroying the four maras, possessing the six perfections, Bhagavan (藏文：བྷ་ག་ཝན་，梵文天城體：भगवान्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：Blessed One) also transforms into possessing auspiciousness; Because it also applies to the worldly Mahakala and others, the word 'transcending' is used to distinguish it. He follows the sound of the Shravakas, proclaiming the teachings heard from others, or the Sangha that proclaims how to attain the fruit, is harmonious and indivisible: That is, few mental activities, few bodily and verbal actions; or few bodily and verbal actions, few mental activities; There are no activities such as plowing, digging, trading, dyeing, etc. What activities does the Sangha initially have? The word 'accomplishing' is used to answer.

---

དགག་པ་སྟོན་པ་སྟེ། གསོ་སྦྱོང་ ལ་འདུ་བ་ལས་དོ་གལ་ཆེ་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཀྱི། རྐྱེན་ཅི་བྱུང་ཞིང་བྲེལ་ཡང་མི་འདུར་མི་རུང་གི དེ་བས་ན་ཐམས་ཅད་འདུས་ཤིག་ཅེས་པའོ། །ཡང་ན་གསོ་སྦྱོང་ཕྱིས་བྱས་ལ་དེའི་ སྔོན་དུ་དོ་གལ་ཆེ་བ་ཅི་ཡོད་ཅེའམ། མི་མཐུན་ཅིང་འདུ་བར་མི་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ཅི་ཡོད་ཅེའམ། གསོ་སྦྱོང་གི་ཐོག་མར་ཕྱག་དར་དང་བརྐྱང་ནུས་ལ་སོགས་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་ཅེས་དྲིས་པའི་ ལན་དུ། གསོ་སྦྱོང་བཅྭོ་ལྔ་པ་དང་བཅུ་བཞི་དང་བཀྲ་ཤིས་པ་དང་གནོད་པ་ཟློག་པ་ལྡུམ་པ་ལྔ་པོ་གང་བྱེད་ཀྱང་། རྐྱེན་དབང་གིས་མི་འདུ་བར་གནང་བ། བླ་མའི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཐོབ་ཏུ་ཆ་བ་དང་། 2-34 ལམ་དུ་སྲོག་དང་ཚངས་སྤྱོད་ལ་གནོད་པ་དང་། ནད་པ་དང་། དབང་མེད་པ་དང་། ལམ་གྱིས་ཤིན་ཏུ་དུབ་པའི་དབང་གིས་མ་ལྷགས་པ་རྣམས་ལ་འདུན་པ་དང་ཡོངས་སུ་དག་པ་དྲིས་ཤིག གཞན་ མཚམས་ནང་ན་འདུག་པ་འདུ་བར་འོས་པ་མ་འདུས་ན་ཉེས་བྱས་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་ལས་མི་འཆགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་དགེ་སློང་མཚམས་དེར་གཏོགས་པ་ཁ་བསྐོང་བར་འོས་པ་ཞིག་ལུས་སམ་ འདུན་པས་མ་འདུས་ན་འདུས་པ་རྗེས་སུ་མ་ཞུགས་པས་མི་མཐུན་པ་དང་། དེ་འདྲའི་དགེ་སློང་སྤྱོད་ལམ་མ་ཉམས་ངག་བསྡམས་འདུལ་བའི་བྱ་བ་ཤེས་ཞེ་འགྲས་མེད་པས་ལས་འདི་ཆོས་དང་མི་ ལྡན་ནོ་ཞེས་བཟློག་པར་བྱེད་ན་ཕྱིར་ལོག་གིས་མི་མཐུན་པར་འགྱུར་བས། དེ་གཉིས་སྤང་བའི་ཕྱིར་འདུན་པ་འདྲི་ཞིང་། མ་ལྷགས་པ་འདུན་པ་ཕུལ་བ་དེ་སྣོད་དུ་རུང་བའི་ཕྱིར་ཡོངས་དག་དྲིའོ། ། ཆོ་ག་ནི་ཆོ་གའི་གཞུང་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །འདུན་པ་ཡོངས་དག་དྲིས་ནས་ལེན་པ་པོས་དགེ་སློང་ངམ། དགེ་འདུན་ལ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་མཆོད་ཅིང་ལུང་འབོག་པ་ནི། སྔོན་རྒྱལ་པོ་འཕགས་ སྐྱེས་པོའི་བུ་སྤུན་གཉིས་ཡུལ་ཀ་ཕྱི་ལ་བསྡུ་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་མྱུགས་པས། ཡུལ་ལྗོངས་མང་པོ་བཅོམ་ཞིང་ཕབ་ཏེ། དྲང་སྲོང་སེར་སྐྱས་རིལ་བའི་ཆ ུས་ཡུལ་བཅད་དེ་བྱིན་པས་སྐྱིད་ཅིང་གྲགས་པས་ཁྱབ་ནས་ཕ་བས་ཀྱང་འབྱོར་ཞིང་བརྟུལ་ཕོད་པར་གྱུར་པས་ཕོད་པ་ཞེས་པ་ཁྱིམ་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རིགས་བཟང་བས་ཤཱཀྱའོ། ། 2-35 རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་མཁྱེན་པ་རྣམ་པར་དག་པས་མུ་སྟེགས་རི་དྭགས་སྐྲག་པར་མཛད་པས་སེང་གེ་དེ་ལ་ནི། ལག་པ་གཉིས་ཀྱི་སོར་མོ་བཅུ་ཡིས་ཐལ་སྦྱར་ཏེ། ཉོན་མོངས་ལས་སོ་སོར་ཐར་ པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་མདོ་གླེང་གཞི་དང་ཕམ་པ་དང་ལྷག་མ་དང་མ་ངེས་པ་དང་རིལ་གྱིས་གདོན་པ་ལྔ་དག་གདོན་པར་བྱ་ཡི་སློབ་མ་རྣམས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་གདུལ་ བའི་དོན་དུ་ང་ལ་ཉོན་ཅིག བཞི་པ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་ཏུ་གཞུག་པ་ནི། མདོ་འདོན་པ་ཐོས་ནས་སྐུ་གསུང་ཐུགས་དྲང་པོར་སྲོང་བའམ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ངང་ཚུལ་ཅན་ཡིན་པས་དྲང་སྲོང་། མུ་ སྟེགས་ཉ

【現代漢語翻譯】 駁斥：沒有什麼比參加布薩（藏文：གསོ་སྦྱོང་，含義：懺悔、齋戒）更重要的了。無論發生什麼事，多麼匆忙，都不能不參加。所以說，大家都來參加吧！或者問，布薩之後，還有什麼更重要的事嗎？有什麼不一致或不能參加的理由嗎？布薩開始前，有什麼準備工作，比如掃地、鋪設座位等？ 回答是：無論是做十五日的布薩、十四日的布薩、吉祥的布薩，還是驅除障礙的布薩、五種布薩中的任何一種，如果因為某些原因不能參加，也是允許的。例如，有機會獲得上師的殊勝教法；或者在路上有生命危險或可能破戒；或者生病；或者身不由己；或者因為路途遙遠而非常疲憊，這些情況下未到者，要詢問他們的意願和清凈情況。其他在結界內的比丘，如果應該參加卻沒有參加，就會犯戒，僧團的羯磨（藏文：ལས，梵文天城體：कर्म，梵文羅馬擬音：karma，漢語字面意思：業）也無法進行。 如果屬於該結界內的比丘，應該到場卻沒有以身或以意願到場，那就是沒有隨順參加，是不和諧的。如果這樣的比丘行為沒有違犯戒律，語言謹慎，懂得戒律，沒有爭吵，認為這個羯磨不符合佛法而反對，那麼這種反對會導致不和諧。爲了避免這兩種情況，要詢問未到者的意願，並詢問已遞交意願的未到者是否清凈，以確保他們有資格。 儀軌應參考儀軌的文字。詢問意願和清凈情況后，由接受者向比丘或僧團報告。 第三，供養和宣讀戒律：過去，聖生王（含義：一位國王的名字）的兩個兒子在迦毗羅衛（藏文：ཀ་ཕྱི་ལ་བསྡུ་，含義：古代印度的一個城市）居住。他們迅速擴張，征服了許多地方。仙人迦毗羅（藏文：སེར་སྐྱས，含義：一位仙人的名字）用鼻涕蟲的水劃定疆界並賜予他們，因此他們變得幸福和出名，他們的父親也變得富有和強大，所以被稱為釋迦（藏文：ཕོད་པ་，含義：強大的人），因為他們是居士中血統高貴的種姓。 他們出家后，以清凈的智慧使外道（藏文：མུ་སྟེགས，含義：不信佛教的人）像野獸一樣恐懼，所以被稱為獅子。對於他們，雙手合十，用十個手指合掌，爲了使弟子們從煩惱中解脫，宣講了解脫別解脫經（藏文：མདོ，梵文天城體：सूत्र，梵文羅馬擬音：sūtra，漢語字面意思：線），包括根本罪、僧殘罪、不定罪和通過鼻涕蟲驅除的五種罪過。爲了調伏被煩惱纏繞的弟子，請聽我說。第四，讓他們正確地修行：聽到經文后，身語意正直，或者因為具有戒律的品格而正直。外道...

【English Translation】 Refutation: There is nothing more important than attending the Uposatha (Tibetan: གསོ་སྦྱོང་, meaning: Confession, Fasting). No matter what happens, no matter how busy, one must not fail to attend. Therefore, it is said, 'Everyone should attend!' Or, one might ask, 'After the Uposatha, what is more important? What reasons are there for disagreement or inability to attend? Before the Uposatha begins, what preparations are there, such as sweeping and setting up seats?' The answer is: Whether one is doing the fifteenth-day Uposatha, the fourteenth-day Uposatha, the auspicious Uposatha, or the Uposatha for averting obstacles, any of the five Uposathas, it is permissible not to attend due to certain reasons. For example, if there is an opportunity to receive the special teachings of the guru; or if there is a danger to life or a possibility of breaking vows on the road; or if one is sick; or if one is not in control of oneself; or if one is very tired due to the long journey, in these cases, the absent ones should be asked about their intention and purity. Other monks within the boundary, if they should attend but do not, will commit an offense, and the Karma (Tibetan: ལས, Sanskrit Devanagari: कर्म, Sanskrit Romanization: karma, Chinese literal meaning: action) of the Sangha cannot be carried out. If a monk belonging to that boundary, who should be present, is not present in body or intention, then that is not following along with the assembly, and it is disharmonious. If such a monk's behavior does not violate the precepts, his speech is cautious, he understands the Vinaya, there is no quarrel, and he opposes the Karma, thinking it does not conform to the Dharma, then such opposition will lead to disharmony. To avoid these two situations, the intention of the absent ones should be asked, and the purity of those who have submitted their intention should be asked to ensure they are qualified. The ritual should be referred to in the ritual text. After inquiring about intention and purity, the recipient should report to the monk or the Sangha. Third, offering and reciting the precepts: In the past, the two sons of King Holy Birth (meaning: a king's name) lived in Kapilavastu (Tibetan: ཀ་ཕྱི་ལ་བསྡུ་, meaning: an ancient Indian city). They expanded rapidly, conquering many places. The sage Kapila (Tibetan: སེར་སྐྱས, meaning: a sage's name) demarcated the boundary with slug water and gave it to them, so they became happy and famous, and their father also became rich and powerful, so they were called Shakya (Tibetan: ཕོད་པ་, meaning: powerful people), because they were of noble lineage among the householders. After they renounced the world, they frightened the non-Buddhists (Tibetan: མུ་སྟེགས, meaning: non-believers) like wild animals with their pure wisdom, so they were called lions. For them, with hands folded, palms together with ten fingers, in order to liberate the disciples from afflictions, the Pratimoksha Sutra (Tibetan: མདོ, Sanskrit Devanagari: सूत्र, Sanskrit Romanization: sūtra, Chinese literal meaning: thread) was preached, including the root sins, the Sanghavasesa sins, the uncertain sins, and the five sins removed by slugs. To tame the disciples entangled in afflictions, please listen to me. Fourth, let them practice correctly: After hearing the scriptures, body, speech, and mind are upright, or upright because of having the character of discipline. Non-Buddhists...

---

ན་རང་ལས་ཁྱད་འཕགས་པས་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་དེ་ཡིས་ཇི་སྐད་གསུངས་པ་བཞིན་འདུལ་བ་དང་འཇིག་རྟེན་དང་མི་འགལ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ཞིང་། དམ་པས་སྨད་པའི་ཕྱིར་ཁ་ན་མ་ཐོ་ བ་སྡིག་པ་ལ་བཅས་པ་དང་རང་བཞིན་གཉིས་ལས་ཕྲ་མོ་བཅས་པའི་སྡིག་པ་རྣམས་ལའང་མི་བརྙས་པར་བསྟུན་ཞིང་སྟེ་བསྲུང་བ་ལ་འབད་པ་དང་གུས་པ་ལྷུར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་བྱ་ན། རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། འགྱུར་ཁ་ཅིག་ཏུ་སྒྲིམས་ཤིང་མི་གཡེལ་བར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །རྟ་རྨུ་རྒོད་ལམ་དུ་མི་འཇུག་ཅིང་ལམ་མ་ཡིན་པར་འགྲོ་བ་ལ་ལྕགས་ཀྱིས་བཞུས་ཤིང་སྲབ་ཀྱིས་བསྒྱུར་དགོས་པ་བཞིན་དུ། 2-36 སེམས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་གཞུག་པའི་དུས་སུ་རྟག་ཏུ་འབད་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ལྕགས་ཀྱི་བདའ་ཞིང་བསྐྱོད་དགོས་པའི་སེམས་ཀྱི་རྟ་རྒོད་མི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པའི་དུས་སུ། རླུང་ལྟར་འཕྱོ་ཞིང་ འཚབ་ལ་འཐར་བས་དགེ་ཕྱོགས་ལ་ཁ་བླན་དཀའ་བ་ལ། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ལྕགས་ཀྱིས་བདའ་བ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྲབ་བསླབ་གཞིའི་རྐྱེན་དུ་འབབ་ཅིང་མཐུན་པའི་གཟེར་བུ་རྣོན་པོ་བརྒྱ་པ་ནི་མང་ པོ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། གྲངས་བརྒྱར་ངེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཞེས་སྨོས་པས་བཅིངས་གྲོལ་གྱི་གཞིར་གྱུར་པའི་བདག་མེད་ཀྱི། སེམས་འབའ་ཞིག་འདུལ་བའི་དོན་ཏོ། །སེམས་གཟུགས་སྒྲ་སོགས་འདོད་ཡོན་ལ་གཡེངས་ པ་ནི་རྟ་རྒོད་དང་འདྲ་བས་དེ་འགུགས་པའི་སྲབ་གཟེར་བུ་རྣོན་པོ་ཆད་ལས་བྱས་ཤིང་འགྱོད་པ་དང་བཤགས་པ་དང་མཐོལ་བས་སོ། །བརྒྱ་པ་ནི། སོ་ཐར་ལས་འདས་ན་ཆད་ལས་ཀྱི་སྒོ་ མང་པོས་འགྱོད་ཅིང་ཡིད་མི་བདེ་མང་བའོ་ཞེས་ཀྱང་འབྱུང་ངོ་། །སེམས་འདུལ་བའི་ཐབས་དེ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་ཕན་ཡོན་བསྟན་པ་ནི། ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་བསླབ་པ་འདོད་ པ་གང་དག ཆད་ལས་བྱེད་པར་བརྩམས་པ་ཙམ་མམ། མི་བྱའོ་ཞེས་སོགས་ངག་ཙམ་གྱིས་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལས་ལྡོག་ཅིང་རྡོ་དབྱུག་མཚོན་ཆ་ཁུ་ཚུར་བསྣུན་པ་སོགས་དྲག་ཤུལ་མི་དགོས་པའོ། ། 2-37 བསླབ་པའི་མཚམས་ལས་ལྡོག་ཅིང་མི་འདའ་མི་འདྲལ་བ་དེ་དག་མིའི་ནང་ན་བཟང་པོ་རྟ་ཅང་ཤེས་བཟང་པོ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པ་ནི་བདག་གཞན་ལ་གནོད་པས་དམག་གི་གཡུལ་ཏེ་དེ་ ལས་ངེས་པར་རྒྱལ་ཞིང་ཐར་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དྲུག་པ་མི་སྒྲུབ་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། མུ་སྟེགས་ཅན་དང་འདོད་པ་ལ་སྤྱོད་པའི་གང་ཟག་སུ་ལ་སོ་སོར་ཐར་ པ་དང་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྲབ་འདི་མེད་པ་དང་ནམ་དུ་ཡང་ལན་འགའ་ཙམ་ཡང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་མྱང་འདས་ལ་མངོན་པར་མི་ཕྱོགས་ཤིང་། འདོད་པ་ལ་གྱ་ཚོམ་དུ་སྤྱོད་ པས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་མི་འདོད་པ་དང་འདྲ་བར་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་བ་ཉིད་དེ། ཉོན་མོངས་མང་པ་ཚོགས་པའི་གཡུལ་གྱིས་བདག་ཉིད་དཀྲུ

【現代漢語翻譯】 因此，我們應當像偉大的佛陀所說的那樣，不違背戒律和世俗，努力修行。對於聖者所呵責的過失，即使是微小的戒律性罪過，也不應輕視，而應謹慎守護。更何況是自性罪呢？有些譯本中說，要嚴謹而不懈怠。就像不能讓未經馴服的野馬進入道路，對於不合規矩的，要用鐵來約束，用韁繩來引導一樣。 當引導心向善時，要經常用精進的努力來鞭策和驅使。當這匹野性的心傾向於不善時，它會像風一樣飄忽不定，急躁而動盪，難以轉向善的方向。因此，要用精進的鐵鞭來驅趕它，用戒律的韁繩，以及作為學習基礎和順應的鋒利釘子（這裡『百』並非確指一百，而是指很多）。提到『心』，是爲了調伏作為束縛和解脫基礎的無我之心。心若迷戀於色、聲等慾望，就像野馬一樣，所以要用懺悔、悔過和坦白來制服它，就像鋒利的釘子一樣。『百』的意思是，如果違犯了別解脫戒，就會因許多懺悔之門而感到後悔和不悅。調伏心的方法就是這別解脫。 第五，闡述利益：那些渴望偉大自性的人，僅僅是開始懺悔，或者說『不做』等等，都只是口頭上的行為，要避免石頭、棍棒、武器、拳頭等暴力行為。不偏離、不違越、不破壞戒律的人，就像人中的賢者，像良馬一樣。煩惱會傷害自己和他人，所以是戰爭的戰場，必須從中獲得勝利，才能獲得解脫的涅槃。 第六，不修行的過患：對於外道和沉溺於慾望的人來說，誰沒有別解脫和如法受持的戒律之韁繩，並且無論何時，甚至幾次，都不傾向於戒律和涅槃，而是放縱地沉溺於慾望，就像不想要解脫一樣，是不可能獲得的。煩惱聚集的戰場會擾亂自身。

【English Translation】 Therefore, we should, as the great Buddha has said, strive to practice without contradicting the Vinaya (discipline) and the world. For faults that are censured by the noble ones, even the slightest of the ordained sins, we should not despise but diligently guard and respect them. What need is there to mention the sins by nature? In some translations, it says to be strict and not negligent. Just as one cannot allow an untamed wild horse onto the road, and for those that are not in accordance, one must restrain them with iron and guide them with reins. When guiding the mind towards virtue, one must always use the effort of diligence to whip and drive it. When this wild horse of the mind tends towards non-virtue, it flits about like the wind, agitated and restless, making it difficult to turn towards virtue. Therefore, one must drive it with the iron whip of diligence, and with the reins of discipline, and the sharp nails that serve as the basis of learning and conformity (here 'hundred' does not specifically mean one hundred, but rather many). Mentioning 'mind' is for the purpose of taming the selfless mind that is the basis of bondage and liberation. If the mind is distracted by desires such as form and sound, it is like a wild horse, so one must subdue it with repentance, remorse, and confession, like sharp nails. 'Hundred' means that if one transgresses the Pratimoksha (vows of individual liberation), one will feel regret and displeasure through many doors of repentance. The method of taming the mind is this Pratimoksha. Fifth, explaining the benefits: Those who desire the greatness of self, merely starting to repent, or saying 'do not do' etc., are just verbal actions, and one must avoid violent actions such as stones, sticks, weapons, fists, etc. Those who do not deviate, transgress, or break the precepts are like the wise among people, like a good horse. Afflictions harm oneself and others, so it is the battlefield of war, from which one must certainly gain victory in order to attain the liberation of Nirvana. Sixth, the faults of not practicing: For those who are non-Buddhists and those who indulge in desires, whoever does not have the Pratimoksha and the reins of discipline that are properly received, and whenever, even several times, does not incline towards discipline and Nirvana, but indulges wantonly in desires, it is like not wanting liberation, and it is impossible to attain. The battlefield where afflictions gather will disturb oneself.

---

གས་ཤིང་ཕམ་པར་བྱས་པས། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་བརྟེན་པའི་ཞི་ གནས་ལ་སེམས་འཇོག་པའི་དུལ་བ་དང་བྲལ་བའམ། གཟུངས་མེད་ཞེས་པས་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྲབ་ཀྱི་གཟུངས་མེད་པས་འགྲོ་བ་ལྔར་ལན་མི་ཉུང་བར་རྣམ་པར་འཁྱམས་པར་འགྱུར་རོ།། །། ༄། །མདོ་འདོན་པ་དངོས་ལ་དྲུག གསོལ་བ་བྱ་བ་དང་། གླེང་གཞི་འདོན་པ། གཉིས་པ་མདོ་འདོན་ པ་དངོས་ལ་དྲུག གསོལ་བ་བྱ་བ། གླེང་གཞི་འདོན་པ། ཕམ་པ། ལྷག་མ། མ་ངེས་པ། རིམ་གྱིས་འདོན་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྤྱིའི་དོན་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་གསོ་ཞིང་འཕེལ་བར་བྱེད། 2-38 ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེས་པ་སྦྱོང་ཞིང་ཟད་པར་བྱེད་པས་གསོ་སྦྱོང་ཞེས་བྱ་ལ། དབྱེ་བ་གཉིས་ལས་ཞི་གནས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ནི་དགེ་བའི་དམིགས་པ་ལས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམས་ པས་ཉོན་མོངས་མངོན་དུ་རྒྱུ་དང་ཕྲ་རྒྱས་ཅི་རིགས་པར་སྤོང་བའོ། །མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་ནི། དགེ་འདུན་མཐུན་པས་གསོལ་བའི་ལས་བྱས་ཏེ་མདོ་འདོན་པ་ལྔ་གང་ཡང་རུང་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་ བྱེད་པའོ། །འདི་ལ་དབྱེ་ན་བཅྭོ་ལྔ་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔའོ། །ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་བྱེད་པ་ནི་དུས་དེར་དགེ་བ་འཕེལ་ཆེ་བ་དང་། མཚན་མ་གསལ་བས་འདུ་བ་མི་ཉམས་པ་དང་། དེ་ བས་མྱུར་བ་དང་བུལ་བས་དགོན་པ་ལ་སོགས་པ་གཡེང་བ་དང་བསླབ་པ་ལ་གཡེལ་བར་འགྱུར་བས། དགོས་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པའི་ཉེས་དམིགས་དང་བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་དང་ཇི་ལྟར་སྲུང་བའི་ ཚུལ་དྲན་པ་ལ་སྦྱར་བས་བསླབ་པ་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་བའོ། །ཚུལ་ནི་ས་ཕྱོགས་བརྒྱན་པ་དང་གཎྜི་བརྡུང་བ་ལ་སོགས་པ་སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི་མདོ་འདོན་པ་དང་། རྗེས་བསྔོ་བ་དང་ སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པ་བྱ་སྟེ། འཇིགས་པ་དང་བཅས་པར་འགྲོན་པོ་མི་སྡོད་ན་འགྲོ་བཞིན་དུ་བྱའོ། །བྱིན་གྱིས་བརླབ་པའི་ཆོ་ག་ལ་སོགས་པ་ནི་ལས་ཀྱི་གཞུང་དུ་བལྟའོ། །ཡན་ལག་གི་དོན་ནི། 2-39 དགེ་འདུན་བཙུན་པ་ཞེས་བསྔགས་པའི་ཚིག་གིས་བོས་ནས་ཚོགས་པ་རྣམས་སེམས་གཞན་ལ་མ་གཡེངས་པར་རྣ་བ་གཏོད་ལ་གསོན་ཅིག ལྷག་པའི་སེམས་དང་ཤེས་རབ་བསྒོམས་པས་ལས་སྔ་མ་རྣམས་སྦྱོང་བ་ ཞི་གནས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་དང་། ལས་ཕྱི་མ་རྣམས་ཆུ་ལོན་གྱིས་མི་བྱ་བར་སྡོམ་པ་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་གཉིས་ལས་དེང་འདིར་ནི་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་བཅུ་བཞི་པའམ་བཅྭོ་ལྔ་པ་སྟེ། ཞེས་ཚེས་ ཞག་གི་གྲངས་ཡང་དག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་དུས་ཚིག་དྲུག་གི་རེ་རེ་ལ་བཞི་བཞི་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་པོ་ཐམས་ཅད་བཅྭོ་ལྔ་པ་ཡིན་ལ། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་ཉིན་ཞག་གི་གྲངས་ ལ་ལྟོས་ནས་དྲུག་ནི་བཅུ་བཞི་པ་སྟེ། དབྱར་དགུན་གྱི་ར་བ་དང་ཐ་ཆུང་། སྟོན་དཔྱིད་ཀྱི་འབྲིང་པོ་རྣམས་ཀྱི་གནམ་སྟོང་ངོ་། །ལྷག་མ་བཅྭོ་བརྒྱད་བཅྭོ་ལྔ་པའོ། །བཀྲ་ཤིས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ལ་ ནི་ད

【現代漢語翻譯】 如果違背並失敗，那麼由於不專注于以戒律為基礎的止觀，或者因為沒有『解脫』（藏文：གཟུངས་མེད་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：沒有守護），沒有別解脫戒的守護，將會不少於五道中多次流轉。 關於唸誦經文的實際內容，有六個方面：祈請、引言、失敗、剩餘、不定、依次唸誦。首先，總的來說，通過戒律等善法來滋養和增長；通過凈化和消除煩惱和過患，這被稱為『長養』（藏文：གསོ་སྦྱོང་）。有兩種分類：止觀的長養，是通過對善的對境一心專注地修習禪定，從而捨棄煩惱的現行和微細增長。一致的長養，是通過僧團的一致行動，進行祈請，從而體驗唸誦五種經文中的任何一種。這可以分為十五日等五種情況。每月兩次進行，是因為那時善業增長迅速，相明顯，聚集不會減少。如果過快或過慢，會導致在寺廟等地方散亂和懈怠於學修。必要性在於憶念戒律衰損的過患、守護的利益以及如何守護的方式，從而使學修完全清凈。方式是佈置場地、敲擊犍稚等準備工作，以及唸誦經文的正行，以及之後的功德迴向和發願等。如果客人因恐懼而不停留，則應在行進中進行。關於加持的儀軌等，應參考律部的論典。支分之義是：以讚歎之詞『僧團賢善』來呼喚，使所有集會者不為其他所擾，傾聽。通過修習增上心和智慧來凈化先前的業，這是止觀的長養；不以水桶的方式進行後續的業，而是以持守一致的戒律，這是共同的長養。如今是十四日或十五日的共同長養，因此需要根據準確的日期來確定。在六個時段的每一個時段中，有四個，總共二十四個都是十五日。根據世間通常的日期，六個是十四日，即夏冬的初一和月末，以及春秋的中旬。剩餘的十八個是十五日。吉祥的長養是……

【English Translation】 If one violates and fails, then due to not focusing on the Shamatha (calm abiding) based on discipline, or because of lacking 'Gzungmey' (Tibetan: གཟུངས་མེད་, Sanskrit Devanagari: , Sanskrit Romanization: , Literal meaning: without protection), lacking the protection of Pratimoksha vows, one will wander in the five realms no less than many times. Regarding the actual recitation of the Sutra, there are six aspects: supplication, introduction, defeat, remainder, undetermined, and sequential recitation. First, in general, it is called 'Gsojong' (Tibetan: གསོ་སྦྱོང་, meaning 'nourishing and increasing') because it nourishes and increases virtuous qualities such as discipline; it purifies and eliminates afflictions and faults. There are two classifications: the Shamatha Gsojong, which involves cultivating Samadhi (concentration) with one-pointed focus on a virtuous object, thereby abandoning the manifestation and subtle increase of afflictions. The harmonious Gsojong involves the Sangha acting in unison, making supplications, and thereby experiencing the recitation of any of the five Sutras. This can be divided into five situations, such as the fifteenth day. Performing it every half month is because virtuous deeds increase rapidly at that time, the signs are clear, and the gathering will not diminish. If it is too fast or too slow, it will lead to distraction in monasteries and negligence in learning and practice. The necessity lies in remembering the faults of discipline being impaired, the benefits of guarding it, and how to guard it, thereby making the learning completely pure. The method involves preparing the site, striking the Gendi (gong), etc., as preliminary activities, as well as the actual recitation of the Sutra, and subsequent dedication of merit and aspirations. If guests do not stay due to fear, it should be done while walking. Regarding the rituals of empowerment, etc., one should refer to the treatises on Karma (action). The meaning of the limbs is: calling out with the praise 'Sangha Virtuous', so that all those assembled are not distracted by other things, and listen attentively. Purifying previous actions by cultivating higher mind and wisdom is the Shamatha Gsojong; not doing subsequent actions with a bucket, but holding consistent vows is the common Gsojong. Today is the fourteenth or fifteenth common Gsojong, so it needs to be determined based on the accurate date. In each of the six time periods, there are four, totaling twenty-four, all of which are the fifteenth day. According to the commonly known days of the world, six are the fourteenth day, namely the first and last days of summer and winter, and the middle of autumn and spring. The remaining eighteen are the fifteenth day. The auspicious Gsojong is...

---

ེང་བཀྲ་ཤིས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་སྟེ། ཞེས་སོགས་སྦྱར་རོ། །གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོ་སྦྱོང་གི་ལས་བྱ་བའི་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཞག་པར་མི་འོས་བྱ་བར་བཟོད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་ཅང་མི་ སྨྲ་བས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་། ལས་དེ་བཞག་པར་མི་འོས་ན་དེང་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོ་སྦྱོང་མཛད་དོ་སྟེ་བྱའོ། །ལས་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་ལས་གསོལ་བ་ཉེར་བཞི། གསོལ་གཉིས་བཞི་བཅུ་རྩ་བདུན། གསོལ་བཞི་སུམ་ཅུ་ལས་འདི་ནི་གསོལ་བ་ཉེར་བཞིའི་ནང་ཚན་ནོ། ། 2-40 གཉིས་པ་ལ་དྲུག་ལས། ལུང་འབོག་པ་ནི། གནས་བརྟན་ནམ་དེའི་འོག་མའམ་མདོ་འདོན་པ་པོ་གང་ཡིན་པ་དེས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཅེས་བོས་ནས། བདག་ཅག་དགེ་སློང་འདུས་པ་རྣམས་གསོ་སྦྱོང་ བྱ་སྟེ། ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པར་བྱ་བ་འདོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཏེ། ཁྱེད་ཅག་སུ་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་ལྟུང་བ་ཡོད་ན་མཐོལ་ཅིག་སྟེ། བཤག་བྱ་བཤགས་པ་ དང་བསྡམ་བྱ་སྡོམས་པ་དང་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བྱ་རློབས་ཤིག་པའོ། །དེ་ཡང་ཟླ་ཕྱེད་ཚུན་ཆད་ཀྱི་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་ལ་སོགས་པ་བཤག་པ་དང་། ཡིད་ཀྱིས་བསམ་པའི་ཉེས་བྱས་ལྟ་བུ་བསྡམ་ པ་དང་། དགེ་འདུན་ལྷག་མ་དང་སྦོམ་པོ་ལ་སོགས་པ་དུས་དེར་ཕྱིར་བཅོས་པར་མི་ནུས་པ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ། ཡིད་གཉིས་ཟ་བ་དང་། ལྟུང་བ་མཐུན་པ་དང་མི་མཐུན་པ་ཕྱིར་འཆོས་ པ་དང་། དུས་དེར་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་བྱུང་ན་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོ་ག་ནི་གཞུང་ཉིད་དུ་བལྟའོ། །ལྟུང་བ་མེད་ན་ཅང་མི་སྨྲ་བར་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་ལས་ཀྱང་མ་བྱེད་ ཅིག ཅང་མི་སྨྲ་ན་བདག་གིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་གསོ་སྦྱོང་གི་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་ཡོངས་སུ་དག་པར་རིག་པར་བྱའོ། །མཐོལ་ཅིག་མ་སྨྲ་ཅིག་དག་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་པ་གསུམ་ལུང་འབོག་པ་ནི། 2-41 འོག་ཏུ་དག་གམ། དག་ན་དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །གཉིས་པ་ཐབས་བསྟན་པ་ནི། ཇི་ལྟར་གསོ་སྦྱོང་ལ་འདུ་བའི་སྔོན་རོལ་དུ་ལྟུང་བ་ལ་མཐོང་སྡོམ་ལན་གསུམ་དུ་སོ་སོར་ དྲིས་ནས་དགེ་སློང་གིས་དེའི་ལན་བཏབ་པ་དེ་བཞིན་དུ་དགེ་སློང་གི་སོ་སོར་ཐར་པ་འདོན་པའི་འཁོར་འདུས་པ་འདི་ལྟ་བུར་ཡང་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་བསྒྲག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ལན་ གསུམ་བསྒྲག་ཅེས་པ་འདི་ལ་འགྲེལ་པ་གསུམ་དུ། འོག་ནས་ཁྱེད་ཡོངས་སུ་དག་གམ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དྲིས། ཅང་མི་སྨྲ་ན་དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་གཞུང་ཇི་བཞིན་དུ་མ་འཁྲུགས་ པར་ལན་གཅིག་བཏོན་པ་ཉིད་ན། དྲིའོ་ཞེས་པ་དང་། ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་དྲིའོ་ཞེས་པ་དེས་ལན་གསུམ་བསྒྲགས་པར་བྱས་པ་ཡིན་གྱི་ཚིག་དེ་གོང་དུ་བླངས་ནས་བསྒྲག་དགོས་པ་དང་། སྔར་གྱི་ གླེང་གཞི་རྣམ་གཞག་གི་ཚིག་འདི་ལན་གསུམ་བཟླ་བ་མ་ཡིན་ཞེས་མཐུན་པར་བཤད་ཅིང་། ཡང་མི་བརྗེད་དྲན་བྱ

【現代漢語翻譯】 然後加上'吉祥布薩'等字樣。如果僧團在布薩儀式的時間到來時，容忍不應停止的行為，那麼僧團保持沉默就表示允許。如果那個行為不應停止，那麼今天僧團就應舉行布薩。在一百零一個羯磨中，有二十四個祈請，四十七個祈請兩次，三十個祈請四次，而這屬於二十四個祈請的範疇。 第二部分有六個方面，其中宣讀戒律是：無論是長老還是其下屬，或是誦經者，都應呼喚'諸位具壽'，然後說：'我們比丘僧眾將要舉行布薩，方式如何呢？將要誦讀別解脫經，以誦讀的方式。你們無論誰有罪，都應坦白；應懺悔的懺悔，應守護的守護，應加持的加持。' 也就是說，懺悔半月內的罪行，守護如意念中的過失，加持僧殘罪和粗罪等當時無法補救的罪過。如果出現疑慮、相似的罪行或不同的罪行需要補救，或者當時發生爭執，那麼加持等儀軌應參考經文字身。如果沒有罪，就不要說話，也不要進行補救的行為。如果保持沉默，我就認為諸位具壽已經清凈，可以作為布薩的容器。'坦白吧，不要說話，認為已經清凈'這三個方面就是宣讀戒律。 下面說'清凈嗎？如果清凈，就如是接受'，就是這個意思。第二，指示方法是：就像在參加布薩之前，分別詢問三次是否有犯戒，比丘回答之後，就像這樣，在比丘誦讀別解脫經的集會上，也應該宣告三次。對於宣告三次，有三種解釋：下面說'你們完全清凈嗎？詢問兩次或三次。如果保持沉默，就如是接受'，這與經文完全一致，只宣讀一次。'詢問'，'詢問兩次或三次'，這意味著已經宣告了三次，但不需要重複之前的開場白，也不需要重複之前的引言，這一點是一致的。還有，爲了不忘記，要憶念。

【English Translation】 Then add words like 'Auspicious Posadha'. If the Sangha, when the time for the Posadha ceremony arrives, tolerates an action that should not be stopped, then the Sangha's silence indicates permission. If that action should not be stopped, then today the Sangha should hold the Posadha. Among the one hundred and one karmas, there are twenty-four requests, forty-seven requests twice, and thirty requests four times, and this belongs to the category of twenty-four requests. The second part has six aspects, among which reciting the precepts is: Whether it is an elder or his subordinate, or a reciter, he should call out 'Venerable Ones', and then say: 'We, the Bhikshu Sangha, are going to hold the Posadha, how? We will recite the Pratimoksha Sutra, in the manner of recitation. Whoever among you has any offense, should confess; what should be repented should be repented, what should be guarded should be guarded, and what should be blessed should be blessed.' That is to say, repent for the offenses within half a month, guard against faults such as those in thought, and bless Sanghavasesa and Thullaccaya offenses that cannot be remedied at that time. If there are doubts, similar offenses, or different offenses that need to be remedied, or if a dispute arises at that time, then the rituals such as blessing should refer to the scriptures themselves. If there is no offense, do not speak, nor perform remedial actions. If you remain silent, I will consider that the Venerable Ones are pure and can be vessels for the Posadha.'Confess, do not speak, consider it pure' these three aspects are reciting the precepts. Below it says 'Are you pure? If pure, then accept it as such', that is the meaning. Second, the method of instruction is: Just as before attending the Posadha, ask three times separately whether there is any offense, and after the Bhikshu answers, just like this, in the gathering where the Bhikshus recite the Pratimoksha Sutra, it should also be announced three times. Regarding announcing three times, there are three explanations: Below it says 'Are you completely pure? Ask twice or three times. If you remain silent, then accept it as such', this is completely consistent with the scriptures, only reciting it once. 'Ask', 'Ask twice or three times', this means that it has been announced three times, but there is no need to repeat the previous opening remarks, nor is it necessary to repeat the previous introduction, this is consistent. Also, in order not to forget, remember.

---

ེད་དུ། འདུན་པ་ཡོངས་དག་ལེན་པའི་ཚེ་ལན་གསུམ་བཟླས་པ་དེ་བཞིན་དུ་འཁོར་གཙང་ མ་འདི་ལྟ་བུར་ཡང་ལན་གསུམ་བསྒྲག་པར་བྱ་བའི་ཚིག་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཅེས་པ་ནས་བསྒྲག་པར་བྱའོ་ཞེས་པའི་བར་གྱི་ཚིག་འདི་ཡིན་ཞེས་ཟེར་རོ། ། གསུམ་པ་མ་དག་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། 2-42 ཡང་དགེ་སློང་གང་ཡང་རུང་བ་སྤྱིར་བསྟན་ནས། དགེ་སློང་གི་སོ་སོར་ཐར་པ་འདོན་པའི་འཁོར་འདི་ལྟ་བུར་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་བསྒྲགས་པ་ན་སྟེ། འོག་ནས་འབྱུང་བའི་ཚིག་ལན་གཅིག་བསྒྲགས་ པ་ན་དྲིའོ་ཞེས་དང་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དྲིའོ་ཞེས་སྨོས་པ་དེ་ལན་གསུམ་བསྒྲགས་པ་ཡིན་གྱི། ཚིག་དེ་ལན་གསུམ་བཟླས་པར་མི་བྱའོ། །ལྟུང་བ་ཆོས་བཞིན་ཕྱིར་བཅོས་བྱར་ཡོད་ལ། འདིར་འདུ་ཤེས་ གཙོ་ཆེར་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་པས་མི་དྲན་ན་ཉེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དྲན་བཞིན་དུ་མི་མཐོལ་ན་བརྫུན་སྨྲ་ལྔ་ལས་ཤེས་བཞིན་དུ་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བའི་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཡིད་ གཉིས་ཟ་ནའང་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། །བཤག་བྱ་རྫོགས་པ་ཡིན་གྱི་ཡིད་ཀྱི་བསྡམ་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁ་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་རིག་བྱེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ན་ཚིག་གིས་གོ་བར་བྱ་བ་དེ་ལུས་ ཀྱིས་གོ་བར་བྱས་པས་སོ། །ཡང་བོད་ཀྱི་བླ་མ་དག ལུས་སུ་ཡང་མ་གྲུབ། ངག་ཏུ་ཡང་མ་གྲུབ་པར་དགེ་སློང་མར་མི་རུང་བ་མཆིས་སམ། ཡོད་དེ་ཟླ་མོའི་ཕམ་པ་འཆབ་ནའོ་ཞེས་ ཞུ་བ་ལས་འབྱུང་ཞིང་། ཡིད་འབའ་ཞིག་ལ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བ་མཆིས་སམ། ཡོད་དེ། གསོ་སྦྱོང་མི་བྱེད་ནའོ་ཞེས་པས། བྱ་འོས་མི་བྱེད་པ་ལ་མ་བྱས་པ་ཉིད་ཐ་སྙད་ཡིན་པས་བཤག་བྱའི་ཉེས་པ་ལ་ལུས་ངག་ཏུ་གྲུབ་པས་མ་ཁྱབ། 2-43 འགྲེལ་པའི་དེ་མི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཞེས་བཞེད་དོ། །ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཤེས་བཞིན་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་ནི། བཅས་པ་དང་རང་བཞིན་གཉིས་ཀ་ལས་འདས་པའི་ལྟུང་བ་ལྷག་པར་ སྤྱད་པ་ཡིན་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་སུ་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་དག་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། རྒྱུ་མཚན་དེ་བས་ན་དགེ་སློང་བརྫུན་སྨྲའི་ཉེས་བྱས་ཀྱི་ ལྟུང་བ་བྱུང་བ་ཙམ་ཡང་རྣམ་པར་དག་ཅིང་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་འདོད་པས་བཤག་བྱ་ལ་སོགས་པའི་ལྟུང་བ་བཤགས་པ་སོགས་མ་བྱས་པར་ཡོད་ལ་མ་བརྗེད་པར་དྲན་ཞིང་། ལྕི་ཡང་གང་ ཡིན་མཐོང་བ་དང་མཐོལ་བ་སྟེ་བཤགས་པ་སོགས་བྱའོ། །མཐོལ་ཞིང་བཤགས་ན་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་བདེ་བ་ལ་རེག་པ་དང་མི་ཉམས་པར་གནས་པར་འགྱུར་གྱི་ཞེས་རྗེས་འགྲོ་དང་། མ་མཐོལ་མ་ བཤགས་ན་ནི་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལྡོག་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏོ། །ལྔ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་བདག་ཅག་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པའི་ མདོ་འདོན་པ་ཡིན་པ་དེའི་གླེང་གཞི་མདོ་འདོན་པ་དངོས་གཞི་འབྱུང་བའི་

【現代漢語翻譯】 那麼，在接受完全的意願時，像唸誦三次那樣，對於像這樣的清凈僧團，也應當宣告三次，即從『具壽們』到『應當宣告』之間的詞語。第三，不清凈的過患是： 此外，無論哪位比丘，普遍地指示，像這樣的比丘的別解脫經的集會中，宣告三次之間，如果唸誦一次下面出現的詞語，就提問，唸誦兩次、三次也提問，這是念誦三次，但不要重複唸誦那個詞語三次。墮罪可以如法地懺悔。因為這裡主要是作意者，如果忘記了就沒有罪過，如果明知而不坦白，就會犯下妄語五罪中的明知故犯妄語罪。即使猶豫不決，也會成為真實的罪行。懺悔是圓滿的，但不是意念的束縛，因為有改變面容等行為。或者，用身體來表達詞語所表達的意思。還有，藏地的喇嘛們，身體上沒有成就，語言上也沒有成就，是否有不適合做比丘尼的？有，如果隱瞞了月經的失敗。僅僅在意念上會犯墮罪嗎？有，如果不做布薩。因為不做應做之事，不做本身就是一種說法，所以懺悔的罪過不一定在身語上成就。 註釋中認為這是在做不應做之事的角度說的。具壽們，明知故犯妄語，是超越了戒律和自性的墮罪，因此世尊說這是阻礙增上生和決定勝的法。第四，清凈的利益是：因為那個原因，即使比丘僅僅犯了妄語的罪過，如果想要完全清凈並從痛苦中解脫，就應當懺悔包括懺悔在內的墮罪，不要忘記，要記住，無論是輕罪還是重罪，都要看到並坦白，也就是懺悔等。如果坦白並懺悔，就會觸及並安住于增上生和決定勝的安樂，這是隨順的說法。如果不坦白不懺悔，就不會觸及安樂，這是從反面的角度來顯示的。第五，總結：具壽們，我們所做的布薩，就是念誦別解脫經，這是念誦經的開端，是正文出現的...

【English Translation】 Then, when accepting the complete intention, just as reciting three times, for a pure Sangha like this, it should also be announced three times, that is, the words from 'Venerable ones' to 'should be announced'. Third, the faults of impurity are: Furthermore, whichever Bhikshu, generally indicating, in a gathering of the Bhikshu's Pratimoksha Sutra like this, between announcing three times, if reciting the words that appear below once, then ask, reciting twice, three times also ask, this is reciting three times, but do not repeat reciting that word three times. Transgressions can be confessed according to the Dharma. Because here it is mainly the one who makes intention, if forgotten there is no fault, if knowingly not confessing, then one will commit the sin of knowingly speaking falsely among the five false speech sins. Even if hesitating, it will become a real sin. Confession is complete, but it is not a bondage of mind, because there are actions such as changing the face. Or, using the body to express the meaning expressed by the words. Also, the Lamas of Tibet, not accomplished in body, not accomplished in speech, are there those who are not suitable to be Bhikshunis? Yes, if concealing the defeat of menstruation. Will one commit a transgression merely in thought? Yes, if not doing Uposatha. Because not doing what should be done, not doing itself is a term, so the fault of confession is not necessarily accomplished in body and speech. The commentary considers this to be said from the perspective of doing what should not be done. Venerable ones, knowingly speaking falsely, is a transgression that transcends both precepts and nature, therefore the Bhagavan said that this is a Dharma that obstructs higher rebirth and definite goodness. Fourth, the benefits of purity are: Because of that reason, even if a Bhikshu only commits the sin of false speech, if wanting to be completely pure and liberated from suffering, one should confess the transgressions including confession, do not forget, remember, whether it is a light sin or a heavy sin, one must see and confess, that is, confess etc. If confessing and confessing, one will touch and abide in the bliss of higher rebirth and definite goodness, this is a conforming statement. If not confessing and not confessing, one will not touch bliss, this is shown from the opposite perspective. Fifth, conclusion: Venerable ones, the Uposatha that we do is reciting the Pratimoksha Sutra, this is the beginning of reciting the Sutra, it is the appearance of the main text...

---

རྒྱུ་བཏོན་ཟིན་ཏོ་སྟེ། སྔར་འདོན་པར་བྱ་ཞེས་དམ་བཅས་པའི་མཇུག་བསྡུས་པའོ།། །།དྲུག་པ་གླེང་གཞི་རྣམ་གཞག་བསྒྲག་པ་ནི། 2-44 གླེང་གཞི་བཏོན་པ་དེ་ལ་འདོན་པ་བདག་གིས་ཅི་ཞེས་དྲི་བ་གསོ་སྦྱོང་འདི་ལ་ཁྱེད་ཅག་ཡོངས་སུ་དག་གམ་སྟེ་ལྟུང་བ་མ་བྱུང་ངམ་ཞེས་འདྲི་བ་འདི་ནི་དྲི་བ་སྤྱི་ལ་སྙེགས་ ནས་དྲིའོ་ཞེས་པ་དྲི་བ་དང་པོའོ། །ལན་གསུམ་ཁོ་ནར་དྲི་དགོས་པས་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་ཞེས་པ་སྟེ། ཉུང་ན་མི་ཐོས་མང་ན་དུས་ཡོལ་བའི་ཉེས་པ་འབྱུང་བས་གསུམ་རན་པར་དགོངས་ ནས་དྲིའོ། །བཤགས་ཤིང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ལྟུང་བ་མ་བཅབས་པ་ཤ་སྟག་ཚོགས་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་པའོ། །ཅང་མི་སྨྲ་བས་འདུག་པ་དེ་དག་པ་དེ་བཞིན་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་འཛིན་ནོ། །གླེང་གཞི་ འདོན་པ་བསྟན་ཟིན་ཏོ།། །།གང་འདོན་པའི་མཚམས་ལས་འདས་པ་དང་། མཚམས་སུ་མ་ཕྱིན་པ་དང་། ཆོ་ག་བཞིན་མ་བྱས་ན་ཆོས་ལྡན་གྱི་ལས་བྱས་པར་མི་འགྱུར་རོ། ། ༄། །ཕམ་པ་འདོན་པ། གསུམ་པ་ཕམ་པ་འདོན་པ་ ལ། སྤྱིའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། བྱེ་བྲག་གཞུང་ཚིག་བཤད་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་རང་བཞིན་གཏན་ལ་དབབ་པ། བཅས་པའི་རྣམ་གཞག་ཇི་བཞིན་ངེས་པར་བྱ་བ། ཉམས་ལེན་ སྒྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་ལེགས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། འཐོབ་པའི་རྒྱུ་བསྟན། ཉམས་པའི་རྐྱེན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་རང་བཞིན་དང་དབྱེ་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། གང་སྤང་བར་བྱ་བ་འདོད་པ་ཁམས་སུ་གཏོགས་པའི་ཉོན་མོངས་མངོན་དུ་རྒྱུ་བ་དང་། 2-45 དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་མི་དགེ་བ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པས་ཆུ་ལོན་ལྟ་བུར་འགོག་ཅིང་སྤོང་བ་ཡིན་ལ། ཁམས་གོང་མའི་ལས་ཉོན་གྱི་གཉེན་པོ་མི་བྱེད་པས། སྤོང་བྱེད་སྡོམ་པ་ཡང་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་གང་ཟག་ལེགས་པར་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ། དུས་ཇི་སྲིད་འཚོ་བའི་བར་དང་། བསྙེན་གནས་ཉིན་ཞག་པར་ངེས་པ། སྤང་བྱ་སྡོམ་མིན་འགོག་ཅིང་ སྡོམ་པར་བྱེད་པ། ངོ་བོ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་སྐད་ཅིག་དང་པོ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དང་། གཉིས་པ་ཕན་ཆད་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཡིན་མ་ཡིན་སྤེལ་མར་འབྱུང་སྟེ། སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་སྤོང་བའི་ བྱ་བ་དངོས་སུ་བྱེད་པའི་ཚེ་རྣམ་རིག་ཏུ་འབྱུང་ལ། ར་རོ་བ་དང་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཡིན་མ་ ཡིན་ནི་ལུས་ངག་གི་ལས་ཀུན་ནས་སློང་བའི་སེམས་པ་དེ། ལས་དེས་གཞན་ལ་གོ་བར་བྱེད་ནུས་མི་ནུས་ལ་བཞག་གོ །མདོ་སྡེ་པ་དང་སེམས་ཙམ་པ་དབུ་མ་པ་རྣམས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ སྤོང་བའི་སེམས་བྱུང་སེམས་པ་ས་བོན་དང་མངོན་གྱུར་ཅི་རིགས་པར་བཞེད་དེ། སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་སྤོང་བའི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཚེ་སྤོང་སེམས་མངོན་གྱུར་དང་། ར

【現代漢語翻譯】 རྒྱུ་བཏོན་ཟིན་ཏོ་སྟེ། སྔར་འདོན་པར་བྱ་ཞེས་དམ་བཅས་པའི་མཇུག་བསྡུས་པའོ།། །།དྲུག་པ་གླེང་གཞི་རྣམ་གཞག་བསྒྲག་པ་ནི། 已經陳述了原因，這是先前承諾要陳述的結尾。 2-44 གླེང་གཞི་བཏོན་པ་དེ་ལ་འདོན་པ་བདག་གིས་ཅི་ཞེས་དྲི་བ་གསོ་སྦྱོང་འདི་ལ་ཁྱེད་ཅག་ཡོངས་སུ་དག་གམ་སྟེ་ལྟུང་བ་མ་བྱུང་ངམ་ཞེས་འདྲི་བ་འདི་ནི་དྲི་བ་སྤྱི་ལ་སྙེགས་ 在陳述了基礎之後，提問『我陳述什麼？』，詢問『你們在此凈修中是否完全清凈，沒有墮落？』，這是普遍性的提問。 ནས་དྲིའོ་ཞེས་པ་དྲི་བ་དང་པོའོ། །ལན་གསུམ་ཁོ་ནར་དྲི་དགོས་པས་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་ཞེས་པ་སྟེ། ཉུང་ན་མི་ཐོས་མང་ན་དུས་ཡོལ་བའི་ཉེས་པ་འབྱུང་བས་གསུམ་རན་པར་དགོངས་ 這是第一個問題。必須只問三個問題，所以說兩次或三次。因為太少聽不見，太多會錯過時間，所以考慮適中而問三次。 ནས་དྲིའོ། །བཤགས་ཤིང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ལྟུང་བ་མ་བཅབས་པ་ཤ་སྟག་ཚོགས་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་པའོ། །ཅང་མི་སྨྲ་བས་འདུག་པ་དེ་དག་པ་དེ་བཞིན་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་འཛིན་ནོ། །གླེང་གཞི་ 詢問『是否懺悔並加持后，所有聚集者都沒有隱瞞墮落？』。如果大家都不說話，就認為那是清凈的。基礎 འདོན་པ་བསྟན་ཟིན་ཏོ།། །།གང་འདོན་པའི་མཚམས་ལས་འདས་པ་དང་། མཚམས་སུ་མ་ཕྱིན་པ་དང་། ཆོ་ག་བཞིན་མ་བྱས་ན་ཆོས་ལྡན་གྱི་ལས་བྱས་པར་མི་འགྱུར་རོ། ། 的陳述已經結束。如果超過了陳述的界限，或者沒有達到界限，或者沒有按照儀軌進行，那就不會成為如法的行為。 ༄། །ཕམ་པ་འདོན་པ། ༄། །陳述墮罪。 གསུམ་པ་ཕམ་པ་འདོན་པ་ 第三，陳述墮罪 ལ། སྤྱིའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། བྱེ་བྲག་གཞུང་ཚིག་བཤད་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་རང་བཞིན་གཏན་ལ་དབབ་པ། བཅས་པའི་རྣམ་གཞག་ཇི་བཞིན་ངེས་པར་བྱ་བ། ཉམས་ལེན་ 分為總的安立和分別解釋經文兩種。第一種包括確定別解脫戒的自性，如實確定所制定的規範，以及修持 སྒྲུབ་པའི་འབྲས་བུ་ལེགས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། འཐོབ་པའི་རྒྱུ་བསྟན། ཉམས་པའི་རྐྱེན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་རང་བཞིན་དང་དབྱེ་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། གང་སྤང་བར་བྱ་བ་འདོད་པ་ཁམས་སུ་གཏོགས་པའི་ཉོན་མོངས་མངོན་དུ་རྒྱུ་བ་དང་། 所獲得的果報的詳細解釋。第一種又包括認識本體，闡述獲得的因，以及解釋退失的緣由。第一種又分為自性和分類兩種，首先是：凡所應斷除的，屬於欲界的煩惱現行， 2-45 དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་མི་དགེ་བ་ནི་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པས་ཆུ་ལོན་ལྟ་བུར་འགོག་ཅིང་སྤོང་བ་ཡིན་ལ། ཁམས་གོང་མའི་ལས་ཉོན་གྱི་གཉེན་པོ་མི་བྱེད་པས། 以及由此引發的三門（身、語、意）的不善業，別解脫戒就像水壩一樣阻擋和斷除它們。由於它不是上界業和煩惱的對治， སྤོང་བྱེད་སྡོམ་པ་ཡང་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་གང་ཟག་ལེགས་པར་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ། དུས་ཇི་སྲིད་འཚོ་བའི་བར་དང་། བསྙེན་གནས་ཉིན་ཞག་པར་ངེས་པ། སྤང་བྱ་སྡོམ་མིན་འགོག་ཅིང་ 因此，斷除者（戒律）也是指欲界行者的相續中所包含的善行，時間限定在有生之年，或者齋戒的日夜，阻擋非戒律所斷除的，並且 སྡོམ་པར་བྱེད་པ། ངོ་བོ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་སྐད་ཅིག་དང་པོ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དང་། གཉིས་པ་ཕན་ཆད་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཡིན་མ་ཡིན་སྤེལ་མར་འབྱུང་སྟེ། སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་སྤོང་བའི་ 成為戒律。本體方面，分別說者認為，第一個剎那是表色，第二個剎那之後，表色與非表色交替出現。當實際斷除現行的應斷除之物時， བྱ་བ་དངོས་སུ་བྱེད་པའི་ཚེ་རྣམ་རིག་ཏུ་འབྱུང་ལ། ར་རོ་བ་དང་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཡིན་མ་ 會顯現表色。但在醉酒或沉睡等情況下，則被認為是無表色。表色與非表色 ཡིན་ནི་ལུས་ངག་གི་ལས་ཀུན་ནས་སློང་བའི་སེམས་པ་དེ། ལས་དེས་གཞན་ལ་གོ་བར་བྱེད་ནུས་མི་ནུས་ལ་བཞག་གོ །མདོ་སྡེ་པ་དང་སེམས་ཙམ་པ་དབུ་མ་པ་རྣམས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ 取決於引發身語業的心，以及該業是否能讓他人理解。經部宗、唯識宗和中觀宗認為，不相順的方面 སྤོང་བའི་སེམས་བྱུང་སེམས་པ་ས་བོན་དང་མངོན་གྱུར་ཅི་རིགས་པར་བཞེད་དེ། སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་སྤོང་བའི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཚེ་སྤོང་སེམས་མངོན་གྱུར་དང་། ར 是斷除的隨心所欲的心，種子和現行都有。當斷除現行的應斷除之物時，斷除之心是現行的，並且

【English Translation】 The reason has been stated, and this is the conclusion of the previous commitment to state. The sixth is proclaiming the arrangement of the basis. 2-44 After stating the basis, asking 'What do I state?', asking 'Are you all completely pure in this purification, have you not fallen?', this is a general question. This is the first question. It is necessary to ask only three questions, so it is said twice or three times. Because too little is not heard, and too much will miss the time, so consider it appropriate and ask three times. Asking 'Is it a gathering where everyone has confessed and been blessed, and no one has concealed their downfalls?' If everyone remains silent, it is considered that they are pure. The basis The statement has been completed. If it exceeds the limit of what is to be stated, or does not reach the limit, or is not done according to the ritual, then it will not become a Dharma-abiding action. ༄། །Reciting the Defeats. Third, Reciting the Defeats A. There are two aspects: the general arrangement and the specific explanation of the text. The first includes establishing the nature of the Pratimoksha vows, accurately determining the established regulations, and practicing A detailed explanation of the fruits obtained. The first includes recognizing the essence, explaining the causes of obtaining, and explaining the reasons for deterioration. The first is divided into two: nature and classification. The first is: Whatever is to be abandoned, the afflictions belonging to the desire realm manifest, 2-45 And the non-virtuous actions of the three doors (body, speech, and mind) that are caused by them are prevented and abandoned by the Pratimoksha vows like a dam. Since it does not counteract the actions and afflictions of the upper realms, Therefore, the abandoner (discipline) also refers to the continuum of good deeds contained in the practitioner who practices in the desire realm, the time is limited to the lifetime, or the day and night of fasting, preventing what is not abandoned by the discipline, and Becoming a discipline. In terms of essence, the Vaibhashikas believe that the first moment is the revealing form, and from the second moment onwards, the revealing form and non-revealing form alternate. When actually abandoning the manifest object to be abandoned, The revealing form will appear. But in cases such as drunkenness or deep sleep, it is considered non-revealing form. Revealing form and non-revealing form Depends on the mind that initiates the actions of body and speech, and whether that action can be understood by others. The Sutra School, the Mind-Only School, and the Madhyamaka School believe that the opposing aspects Are the mental events of abandoning, the mind, seeds, and manifestations as appropriate. When abandoning the manifest object to be abandoned, the abandoning mind is manifest, and

---

ྣམ་པར་གཡེངས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་དབང་གི་ཚུལ་དུ་གནས་ཤིང་ས་བོན་སྦྱོར་བས་བརྟས་པར་བྱས་པས་ནུས་པ་མཐུ་ཅན་དུ་གྱུར་པ་ལ་དབང་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 2-46 རེ་ཤིག་རྐྱེན་ཉེ་བར་གནས་ཀྱང་སད་པའི་མཐུ་མེད་པ་ནི་སྡོམ་པར་མི་རུང་ངོ་། །སེམས་པ་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཀྱང་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་དབང་གིས་ནི་སྡོམ་ པར་འགྱུར་རོ། །བར་མ་དགེ་བའི་སྐབས་འགའ་ཞིག་དུའང་། ཤ་མི་ཟའོ། །ཆང་མི་འཐུང་ངོ་སྙམ་པའི་སེམས་པ་ཡོད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་སྡོམ་པས་ཡང་དག་པར་བསྡམས་ཤིང་མི་བྱ་བར་ངེས་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །ལུས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེགས་པ་སྟེ། ཞེས་སོགས་ནི་ཆ་འདྲ་བའམ་ཕན་ཡོན་མཚུངས་པ་ལ་དགོངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་རིས་བདུན་ནམ་བརྒྱད་དེ། དགེ་སློང་ཕ་མ། དགེ་ཚུལ་ཕ་མ། དགེ་བསྙེན་ ཕ་མ། བར་སློབ་མ། བསྙེན་གནས་སོ། །བར་སློབ་མ་དགེ་ཚུལ་མར་བསྡུས་ནས་བདུན་དང་། བསྙེན་གནས་ལ་ཇི་སྲིད་འཚོ་བ་དང་ཉིན་ཞག་པ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས་བརྒྱད་དུ་འདོད་པའང་ཡོད་དོ། །སངས་ རྒྱས་པའི་འདོད་གཏོགས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྤོང་བ་བདུན་དང་ལྡན་ཞིང་སྤང་བྱ་མཐའ་དག་སྤོང་བ་ནི་དགེ་སློང་སྡོམ་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཞིག་ཐོབ་པས་དགེ་ཚུལ་དུ་འཇོག་བྱེད་སྤང་བྱ་བཅུ་སྤོང་བར་ མནོས་པ་ནི་དགེ་ཚུལ་སྡོམ་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཞིག་ཐོབ་པས་དགེ་བསྙེན་དུ་བཞག་ཅིང་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྤང་བྱ་ཅི་རིགས་སུ་སྤོང་བར་དམ་བཅས་པས་ཐོབ་པ་ནི་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ། རྟེན་ཕོ་མོས་ཕྱེ་བས་དྲུག 2-47 དགེ་ཚུལ་མའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ལ། སྐྱེས་པ་དང་རེག་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འདུག་པ་དང་། གསེར་ལེན་པ་དང་། རྩྭ་སྔོན་གཅོད་པ་ལ་སོགས་སྤང་བྱ་ཆོས་དྲུག་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་དྲུག་ སྟེ་བཅུ་གཉིས་སྤོང་བར་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ནི་བར་སློབ་མའི་སྡོམ་པ་སྟེ། འོན་ཀྱང་བཅུ་གཉིས་སྤོང་བ་ཙམ་ནི་བར་དགེར་འཐད་ལ། སྡོམ་པའི་ཆ་ནི་དགེ་ཚུལ་ མའི་ཉིད་ལས་ལོགས་ན་མེད་དོ། །སྡོམ་པ་གང་གིས་བསྙེན་གནས་པར་འཇོག་ཅིང་། དེར་ཁས་བླངས་པས་ཐོབ་པ། སྤང་བྱ་བརྒྱད་སྤོང་བ་ནི་བསྙེན་གནས་ཀྱི་སྡོམ་པའོ། །ཁ་ཅིག་བསྙེན་གནས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་ བར་དུ་སྲུང་བ་གོ་མིའི་དགེ་བསྙེན་ཡིན་ཟེར་ཏེ། གོ་མི་ཞེས་པ་བོད་སྐད་དུ་བཙུན་པ་ཟེར་བས་བཙུན་པའི་དགེ་བསྙེན་ཏེ་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་དུ་འདུས་སོ། །དགེ་བསྙེན་ལ་སྤང་བྱ་ གཅིག་སྤོང་བ་སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པ། གཉིས་གསུམ་སྤོང་བ་ཕྱོགས་གཅིག་སྤྱོད་པ། བཞི་སྤོང་བ་ཕལ་ཆེར་སྤྱོད་པ། ལྔ་སྤོང་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་དགེ་བསྙེན་ཟེར། ལུང་དུ་ཚངས་སྤྱོད་དགེ་བསྙེན་ཡང་གསུངས་ སོ། །སྡོམ་པའི་རྫས་ནི་བཞིར་འདུས་ཏེ། ཕན་ཚུན་མཚན་གྱུར་པ་ལས་སྡོམ་པ་ལ་ཉམས་འཕེལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསྙེན་ག

【現代漢語翻譯】 當處於散亂等狀態時，通過安住于灌頂之狀態，並以種子字（藏文：ས་བོན།，梵文天城體：बीज，梵文羅馬擬音：bīja，漢語字面意思：種子）的結合來使其增長，從而轉變為具有能力和力量的狀態，這被稱為灌頂。 簡而言之，即使近在咫尺，如果缺乏覺醒的力量，也是不應守護的。與此心相應的其他心和心所，也應以與之相應的灌頂來守護。 即使在某些中間善行的時刻，也會有『我不吃肉，我不喝酒』的想法，然而，這並非是被戒律真正約束，也並非一定不會去做。 『守護身體是最好的』等等，是指相似之處或利益相同之處。第二種（律儀）分為七種或八種：比丘（藏文：དགེ་སློང་།，梵文天城體：भिक्षु，梵文羅馬擬音：bhikṣu，漢語字面意思：乞食者）父、比丘尼（藏文：དགེ་སློང་མ།，梵文天城體：भिक्षुणी，梵文羅馬擬音：bhikṣuṇī，漢語字面意思：乞食女）母、沙彌（藏文：དགེ་ཚུལ།，梵文天城體：श्रमण，梵文羅馬擬音：śrāmaṇera，漢語字面意思：勤策）父、沙彌尼（藏文：དགེ་ཚུལ་མ།，梵文天城體：श्रामणेरी，梵文羅馬擬音：śrāmaṇerī，漢語字面意思：勤策女）母、式叉摩那（藏文：བར་སློབ་མ།，梵文天城體：शिक्षमाणा，梵文羅馬擬音：śikṣamāṇā，漢語字面意思：學法女）、近事男（藏文：དགེ་བསྙེན།，梵文天城體：उपासक，梵文羅馬擬音：upāsaka，漢語字面意思：近善男）父、近事女（藏文：དགེ་བསྙེན།，梵文天城體：उपासिका，梵文羅馬擬音：upāsikā，漢語字面意思：近善女）、八關齋戒（藏文：བསྙེན་གནས།，梵文天城體：उपवास，梵文羅馬擬音：upavāsa，漢語字面意思：齋戒）。 也有人將式叉摩那歸入沙彌尼，分為七種；也有人將八關齋戒分為終身受持和一日受持兩種，分為八種。 捨棄屬於佛教的七種別解脫戒（藏文：ཚུལ་ཁྲིམས།，梵文天城體：शील，梵文羅馬擬音：śīla，漢語字面意思：戒律），並捨棄一切應捨棄之物，是比丘戒。獲得某種戒律，從而被安立為沙彌，承諾捨棄十種應捨棄之物，是沙彌戒。獲得某種戒律，從而被安立為近事，並誓願捨棄近事應捨棄之物，由此獲得的，是近事戒。根據所依之身是男是女，分為六種。 沙彌尼的戒律本身，加上舍棄與男子接觸、一同居住、接受黃金、砍伐青草等六種應捨棄之法，以及與此相應的六種法，共十二種，僅僅承諾捨棄這些，以此來區分的是式叉摩那戒。然而，僅僅捨棄十二種，作為中間善行是可以的，但作為戒律的一部分，除了沙彌尼的戒律之外，沒有其他的了。以何種戒律來安立為八關齋戒者，並通過承諾而獲得，捨棄八種應捨棄之物，是八關齋戒。 有些人說，守護終身八關齋戒的是『果米』近事，『果米』在藏語中是『出家人』的意思，即出家人的近事，包含在梵行近事中。近事分為捨棄一種應捨棄之物，行持一種；捨棄兩種或三種，行持一部分；捨棄四種，行持大部分；捨棄五種，是圓滿的近事。經典中也提到了梵行近事。 戒律的體性歸納為四種，因為相互之間名稱改變，戒律沒有退失和增長。近事...

【English Translation】 When in a state of distraction, etc., it is called empowerment when one abides in the state of empowerment and is strengthened by the combination of seed syllables (Tibetan: ས་བོན།, Devanagari: बीज, Romanized Sanskrit: bīja, Literal meaning: seed), thereby transforming into a state of capability and power. In short, even if the condition is near, if there is no power of awakening, it should not be guarded. Other minds and mental factors that are in accordance with that mind should also be guarded by the empowerment that is in accordance with it. Even in some intermediate virtuous moments, there may be thoughts like 'I will not eat meat, I will not drink alcohol,' but this is not truly bound by vows, nor is it certain that one will not do it. 'Guarding the body is the best,' etc., refers to similarities or equal benefits. The second (discipline) is divided into seven or eight types: Bhikshu (Tibetan: དགེ་སློང་།, Devanagari: भिक्षु, Romanized Sanskrit: bhikṣu, Literal meaning: beggar) father, Bhikshuni (Tibetan: དགེ་སློང་མ།, Devanagari: भिक्षुणी, Romanized Sanskrit: bhikṣuṇī, Literal meaning: beggar woman) mother, Shramanera (Tibetan: དགེ་ཚུལ།, Devanagari: श्रमण, Romanized Sanskrit: śrāmaṇera, Literal meaning: diligent novice) father, Shramanerika (Tibetan: དགེ་ཚུལ་མ།, Devanagari: श्रमणेरी, Romanized Sanskrit: śrāmaṇerī, Literal meaning: diligent novice woman) mother, Shikshamana (Tibetan: བར་སློབ་མ།, Devanagari: शिक्षमाणा, Romanized Sanskrit: śikṣamāṇā, Literal meaning: trainee), Upasaka (Tibetan: དགེ་བསྙེན།, Devanagari: उपासक, Romanized Sanskrit: upāsaka, Literal meaning: male lay follower) father, Upasika (Tibetan: དགེ་བསྙེན།, Devanagari: उपासिका, Romanized Sanskrit: upāsikā, Literal meaning: female lay follower), and Upavasa (Tibetan: བསྙེན་གནས།, Devanagari: उपवास, Romanized Sanskrit: upavāsa, Literal meaning: fasting). Some consider Shikshamana to be included in Shramanerika, making seven types; others divide Upavasa into lifelong and one-day observances, making eight types. Abandoning the seven Pratimoksha vows (Tibetan: ཚུལ་ཁྲིམས།, Devanagari: शील, Romanized Sanskrit: śīla, Literal meaning: discipline) belonging to Buddhism and abandoning all that should be abandoned is the Bhikshu vow. Obtaining a certain discipline, thereby being established as a Shramanera, and promising to abandon the ten things that should be abandoned is the Shramanera vow. Obtaining a certain discipline, thereby being established as an Upasaka, and vowing to abandon whatever Upasaka should abandon, is the Upasaka vow. Depending on whether the basis is male or female, there are six types. The Shramanerika's discipline itself, plus abandoning the six things to be abandoned, such as contact with men, living together, accepting gold, cutting green grass, and the six dharmas corresponding to these, a total of twelve, is distinguished by merely promising to abandon these, which is the Shikshamana vow. However, merely abandoning twelve is acceptable as an intermediate virtue, but as part of the discipline, there is nothing separate from the Shramanerika's discipline. By what discipline is one established as an Upavasa, and obtained by promising it, abandoning the eight things to be abandoned is the Upavasa vow. Some say that guarding the Upavasa for life is the 'Gomi' Upasaka, 'Gomi' in Tibetan means 'monk,' that is, the Upasaka of a monk, included in the Brahmacharya Upasaka. Upasaka is divided into abandoning one thing to be abandoned, practicing one; abandoning two or three, practicing a part; abandoning four, practicing mostly; abandoning five, is a complete Upasaka. The scriptures also mention Brahmacharya Upasaka. The substance of the discipline is summarized into four, because the names change mutually, the discipline has no decline or increase. Upasaka...

---

ནས་ཞག་དང་ཟླ་བ་སོགས་སྦྲེལ་ནས་བར་མ་ཆད་དུ་བསྲུང་བའང་རུང་མོད། 2-48 ཇི་སྲིད་འཚོ་བའི་བར་མ་ཡིན་པས་ཉིན་ཞག་པར་འདུས་སོ། །བསྙེན་གནས་ལ་སྤང་བྱ་བཅུ་ཡོད་ཀྱང་བརྒྱད་དུ་བཞག་པ་ནི། ཧ་ཅང་མང་ངོ་ཞེས་ཁྱིམ་པ་རྣམས་སྒྱིད་ལུག་པ་སྤང་བ་དང་། རྩེད་འཇོ་དང་རྒྱགས་པའི་ཆ་རྣམས་ཁྱིམ་པ་ལ་འཚང་ཆུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ངག་གི་ལས་མི་དགེ་བ་བདུན་སྤོང་བ་ནི་སྤོང་བདུན་ཞེས་བྱ་ལ། དགེ་སློང་གི་སྤང་བྱའི་གྲངས་ནི་གཞུང་དུ་ གསལ། དགེ་ཚུལ་གྱི་བཅུ་ནི། སྲོག་གཅོད་སོགས་བཞི། བག་མེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཆང་། བརྟུལ་ཞུགས་ཉམས་པའི་རྐྱེན། གར་སོགས་ཕྲེང་སོགས་ཁྲི་སྟན་ཆེ་མཐོ། དུས་མིན་གྱི་ཟས། ཆོག་མི་ཤེས་པ་དང་འདོད་པ་ལ་ ཞེན་པའི་རྒྱུ་རིན་ཆེན་བདག་གིར་འཛིན་པའོ། །འོན་ཀྱང་མེ་རེག་ལ་སོགས་བཅུ་གསུམ་མམ། ཉེར་གཉིས་ཙམ་མ་གཏོགས་དགེ་སློང་དང་ཆ་འདྲའོ། །དགེ་བསྙེན་གྱིས་འདོད་ལོག་དང་ཆང་སྤོང་། མི་ཚངས་སྤྱོད་མི་ སྤོང་། བསྙེན་གནས་པས་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྤང་བྱ་དགུ་དང་དོན་འདྲ་བར་སྤང་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་འཐོབ་རྒྱུ་ལ། སྔོན་གྱི་ཆོ་ག་བཅུས་ཐོབ་པ་ནི། སྐྱེ་བ་སྔོན་མར་དགེ་རྩ་རྒྱ་ཆེན་བསྒྲུབས་ཤིང་། དགེ་བ་དང་རྒྱུ་དབང་པོ་སྨིན་པས་ཚེ་འདིར་འཕགས་ལམ་ཐོབ་པར་ངེས་པའི་གང་ཟག་ལ་འབད་པ་ཆུང་ངུས་སྡོམ་པ་སྐྱེས་པ་ཡིན་པས་རྒྱུའི་ངེས་པ་འདི་དག་མེད་ཅིང་། སྔོན་གྱི་བསྙེན་རྫོགས་བཅུ་ནི། 2-49 སངས་རྒྱས་རང་བྱུང་གིས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་མཁན་སློབ་མེད་པས་དང་། ལྔ་སྡེ་བཟང་པོ་ཡེ་ཤེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་དང་། འོད་སྲུང་ཆེན་པོ་སྟོན་པར་ཁས་བླངས་པས་དང་། སོ་ཏ་ཡ་ན་དྲིས་ པ་ལན་ལོན་པས་དང་། བཟང་སྡེ་དྲུག་ཅུ་སྐྱབས་གསུམ་ཁས་བླངས་པས་དང་། ཤཱཀྱའི་བུ་མོ་ལྔ་བརྒྱ་ལྕི་ཆོས་ཁས་བླངས་པས་དང་། མཆོད་སྦྱིན་མ་འཕྲིན་གྱིས་དང་། མཆོག་ཟུང་གཅིག་སོགས་ཚུར་ཤོག་གིས་དང་། གསོལ་བཞིས་གཅིག་ཆར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའོ། །ལུང་དུ་སྔ་མ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་ཐ་མ་ལ་གཉིས་ཀའི་དགེ་འདུན་ལས་རྫོགས་པ་ཕྱེ་བ་དང་། བླ་མའི་ཆོས་ཁས་ལེན་འཕྲིན་དུ་བསྡུས་ནས་གསོལ་ བཞིས་རྫོགས་པ་ལ་དབུས་སུ་བཅུ་དང་། མཐའ་འཁོབ་ཏུ་ལྔ་ཚོགས་འབྱེད་པར་འདོད་པའང་འདུག་གོ །བུད་མེད་ལ་ཚུར་ཤོག་མེད་དོ། །དེ་དག་ནི་སྔོན་དགེ་བ་བསགས་ཤིང་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའི་གང་ཟག་ སྨིན་གསུམ་དང་ལྡན་པ་ལ་གནང་བའོ། །འཕྲིན་གྱི་ཚོགས་ནི་ད་ལྟའང་རྐྱེན་དང་ལྡན་ན་བྱར་རུང་ངོ་། །འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པ་དཀོན་མཆོག་གི་རྟེན་ལས་ལེན་པའང་གསུངས་ཤིང་། སྲོག་གཅོད་ཕྱོགས་གཅིག་སྤོང་བ་སོགས་སྡོམ་པའི་དབྱེ་བ་བརྒྱར་བཤད་དོ། ། ཡང་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་བུ་མོ་གསེར་མཆོག་འོད་དཔལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་། འཕགས་པ་བྱམས་པས་གཉན་ཡོད་ཀ

【現代漢語翻譯】 即使將齋戒日與數日、數月等連線起來，持續不斷地守護也是可以的。 因為不是終身受持，所以只包括日夜。齋戒戒律雖有十條，但定為八條的原因是：爲了避免在家眾因戒律過多而懈怠，以及考慮到遊戲玩樂和過飽等對於在家眾來說並非大錯。 捨棄身語的七種不善業稱為『舍七』，比丘的戒條數量在經文中有所說明。沙彌的十條戒律是：殺生等四條，放逸之因的飲酒，行為不端的因緣，歌舞等、花鬘等、高廣大床，非時食，以及不知滿足和貪戀的因緣——執持珍寶。然而，除了觸火等十三條或二十二條左右外，其餘與比丘相似。居士捨棄邪淫和飲酒，不捨棄不凈行。齋戒者需要捨棄的，與沙彌的九條戒律意義相同。 第二，關於獲得戒律的方式：通過之前的十種儀軌獲得戒律，是因為前世積累了廣大的善根，善業和根器成熟，今生必定能獲得聖道的人，只需付出很小的努力就能生起戒律。如果沒有這些必然的因緣，之前的十種圓滿戒律是： 由自然佛（藏文：སངས་རྒྱས་རང་བྱུང་，梵文天城體：स्वयंभू बुद्ध，梵文羅馬擬音：Svayambhu Buddha，漢語字面意思：自生佛）授予，由無師自證的獨覺佛授予，五賢眾（藏文：ལྔ་སྡེ་བཟང་པོ，梵文天城體：पंचभद्र，梵文羅馬擬音：Pancabhadra，漢語字面意思：五賢）通達智慧后授予，大迦葉（藏文：འོད་སྲུང་ཆེན་པོ，梵文天城體：महाकाश्यप，梵文羅馬擬音：Mahakasyapa，漢語字面意思：大迦葉）承諾為導師后授予，蘇達耶那（藏文：སོ་ཏ་ཡ་ན，梵文天城體：सुदायन，梵文羅馬擬音：Sudayana，漢語字面意思：蘇達耶那）回答問題后授予，賢眾六十人承諾皈依三寶后授予，五百釋迦女承諾接受重法后授予，供施母（藏文：མཆོད་སྦྱིན་མ，梵文天城體：दानपति，梵文羅馬擬音：Danapati，漢語字面意思：施主母）通過使者授予，殊勝雙尊（藏文：མཆོག་ཟུང་，梵文天城體：श्रेष्ठयुग्म，梵文羅馬擬音：Sresthayugma，漢語字面意思：殊勝雙）等通過『來』（藏文：ཚུར་ཤོག，梵文天城體：एह्ये，梵文羅馬擬音：Ehi，漢語字面意思：來）的方式授予，以及通過四羯磨（藏文：གསོལ་བཞི，梵文天城體：चतुर्थकर्म，梵文羅馬擬音：Caturthakarma，漢語字面意思：四羯磨）一次性圓滿戒律。 經文中，將前兩種合併爲一種，將最後一種分為兩種僧團授予，並將上師的受法承諾歸入使者，認為通過四羯磨圓滿戒律，中部地區需要十人，邊遠地區需要五人集會。女性沒有『來』的方式。這些是給予那些積累了善業並立下誓願，具備三殊勝的人的。如果因緣具足，使者的集會現在也可以舉行。聖者無著（藏文：འཕགས་པ་ཐོགས་མེད，梵文天城體：असंग，梵文羅馬擬音：Asanga，漢語字面意思：無著）也說可以從佛像處接受沙彌戒，並講述了捨棄殺生一方面等一百種戒律的差別。另外，聖者文殊（藏文：འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ，梵文天城體：मञ्जुश्री，梵文羅馬擬音：Manjushri，漢語字面意思：文殊）使金頂女（藏文：བུ་མོ་གསེར་མཆོག，梵文天城體：सुवर्णोत्तमा，梵文羅馬擬音：Suvarnottama，漢語字面意思：金頂）出家，聖者彌勒（藏文：འཕགས་པ་བྱམས་པ，梵文天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：彌勒）使勝林（藏文：གཉན་ཡོད，梵文天城體：श्रावस्ती，梵文羅馬擬音：Shravasti，漢語字面意思：舍衛城）的……

【English Translation】 It is permissible to continuously observe the fasting vows by connecting days and months, etc., without interruption. Since it is not for the duration of one's life, it only includes day and night. Although there are ten things to abandon in fasting, it is set at eight because: to avoid householders becoming lazy due to too many precepts, and because playing games and overeating are not major faults for householders. Abandoning the seven non-virtuous actions of body and speech is called 'Abandoning Seven'. The number of precepts for monks is explained in the scriptures. The ten precepts for novices are: the four beginning with killing, drinking alcohol which is the cause of carelessness, the causes of misconduct, dancing, garlands, high and large beds, untimely food, and holding precious things as one's own, which is the cause of not knowing contentment and being attached to desires. However, except for about thirteen or twenty-two items such as touching fire, the rest are similar to monks. Lay practitioners abandon sexual misconduct and alcohol, but do not abandon impure conduct. What those observing fasting vows need to abandon is the same in meaning as the nine precepts of novices. Second, regarding the means of obtaining vows: obtaining vows through the previous ten rituals is because in previous lives, vast roots of virtue were accumulated, and because virtuous deeds and faculties have matured, those who are certain to attain the noble path in this life can generate vows with very little effort. Without these certain causes, the previous ten perfect vows are: Granted by the Natural Buddha (Tibetan: སངས་རྒྱས་རང་བྱུང་, Sanskrit Devanagari: स्वयंभू बुद्ध, Sanskrit Romanization: Svayambhu Buddha, Literal Chinese Meaning: Self-Born Buddha), granted by the Solitary Buddha who attained enlightenment without a teacher, granted after the Five Excellent Ones (Tibetan: ལྔ་སྡེ་བཟང་པོ, Sanskrit Devanagari: पंचभद्र, Sanskrit Romanization: Pancabhadra, Literal Chinese Meaning: Five Excellent) comprehended wisdom, granted after Mahakashyapa (Tibetan: འོད་སྲུང་ཆེན་པོ, Sanskrit Devanagari: महाकाश्यप, Sanskrit Romanization: Mahakasyapa, Literal Chinese Meaning: Great Kashyapa) promised to be the teacher, granted after Sudayana (Tibetan: སོ་ཏ་ཡ་ན, Sanskrit Devanagari: सुदायन, Sanskrit Romanization: Sudayana, Literal Chinese Meaning: Sudayana) answered the questions, granted after the sixty Excellent Ones promised to take refuge in the Three Jewels, granted after the five hundred Shakya daughters promised to accept the heavy Dharma, granted by the offering mother (Tibetan: མཆོད་སྦྱིན་མ, Sanskrit Devanagari: दानपति, Sanskrit Romanization: Danapati, Literal Chinese Meaning: Offering Mother) through a messenger, granted by the Supreme Pair (Tibetan: མཆོག་ཟུང་, Sanskrit Devanagari: श्रेष्ठयुग्म, Sanskrit Romanization: Sresthayugma, Literal Chinese Meaning: Supreme Pair) etc. through the 'Come' (Tibetan: ཚུར་ཤོག, Sanskrit Devanagari: एह्ये, Sanskrit Romanization: Ehi, Literal Chinese Meaning: Come) method, and perfecting the vows all at once through the Four Karmas (Tibetan: གསོལ་བཞི, Sanskrit Devanagari: चतुर्थकर्म, Sanskrit Romanization: Caturthakarma, Literal Chinese Meaning: Four Karmas). In the scriptures, the first two are combined into one, and the last one is divided into two sanghas, and the master's promise to accept the Dharma is included in the messenger, and it is believed that the vows are perfected through the Four Karmas, requiring ten people in the central region and five people in remote areas. Women do not have the 'Come' method. These are given to those who have accumulated virtuous deeds and made vows, and possess the three excellences. If the conditions are complete, the messenger's assembly can still be held now. The noble Asanga (Tibetan: འཕགས་པ་ཐོགས་མེད, Sanskrit Devanagari: असंग, Sanskrit Romanization: Asanga, Literal Chinese Meaning: Unobstructed) also said that one can receive the novice vows from the image of the Buddha, and explained a hundred distinctions of vows such as abandoning killing on one side. In addition, the noble Manjushri (Tibetan: འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ, Sanskrit Devanagari: मञ्जुश्री, Sanskrit Romanization: Manjushri, Literal Chinese Meaning: Gentle Glory) caused the Golden Top Girl (Tibetan: བུ་མོ་གསེར་མཆོག, Sanskrit Devanagari: सुवर्णोत्तमा, Sanskrit Romanization: Suvarnottama, Literal Chinese Meaning: Golden Top) to go forth, and the noble Maitreya (Tibetan: འཕགས་པ་བྱམས་པ, Sanskrit Devanagari: मैत्रेय, Sanskrit Romanization: Maitreya, Literal Chinese Meaning: Loving One) caused the Nyen Yod (Tibetan: གཉན་ཡོད, Sanskrit Devanagari: श्रावस्ती, Sanskrit Romanization: Shravasti, Literal Chinese Meaning: Shravasti) of...

---

ྱི་ཁྱིམ་བདག་སྟོང་ཕྲག་མང་པོ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལྟ་བུ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྣམ་གཞག་ཡིན་ཞིང་། 2-50 འཇིག་རྟེན་གཞན་ན་རབ་བྱུང་གོས་ཁ་ཚར་ཅན་བཀྲ་བ་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་འཆང་བ་ལ་སོགས་པའང་ཡོད་པར་གསུངས་པས་གདུལ་བྱ་སོ་སོ་ལ་དགོངས་པའི་བཅས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། ། ཡང་དགེ་སློང་དྲི་མེད་ཕམ་པ་ཅན་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་དངོས་སུ་ལུང་བསྟན་པ་དང་། དགེ་སློང་དཔའ་སྦྱིན་འདོད་ལོག་སྤྱད་ཅིང་མི་བསད་པས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་ པ་དང་། མ་བསད་པའི་མཚམས་མེད་ཅན་ཚུར་ཤོག་གིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་པར་གསུངས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆེ་བ་བསྟན་པ་ཡིན་པས་རེ་ཞིག་འདིར་སྦྱར་དུ་མི་ རུང་ངོ་། །འདིར་ནི་ལུང་དུམ་བུ་བཞི་རྩ་བའི་ལུང་དང་བཅས་པ་ལས་ཇི་ལྟར་གསུངས་པ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་མཐུན་པར་སྡོམ་པའི་གཏོང་ཐོབ་དང་སྲུང་ཚུལ་ཕྱིར་བཅོས་སོགས་ཁོང་ དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ད་ལྟར་གྱི་ཆོ་གའི་སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་ལ། རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ནི། བྱང་མ་གཏོགས་པར་མིའི་གླིང་དུ་མིར་སྐྱེས་པ། ཟ་མ་དང་མ་ནིང་སོགས་རྣམ་ སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ། མཚམས་མེད་བྱས་པ་དང་། མུ་སྟེགས་ཞུགས་པ་དང་། དགེ་སློང་མ་སུན་ཕྱུང་བ་ལ་སོགས་ལས་སྒྲིབ་ཅན་མ་ཡིན་པ། ཉོན་མོངས་རྒྱུན་གཅོད་པར་མི་ནུས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་སོགས་ཏེ། 2-51 སྐྱེ་བའི་བགེགས་བྲལ་དང་། བུ་ལོན་ཅན་དང་། ཕ་མས་མ་གནང་བ་དང་། རྒྱལ་པོས་བཀྲབས་པ་སོགས་གནས་པའི་གེགས་མེད་པ། ལག་བསྡུམ་དང་སྐྲ་སེར་དང་ལྷམ་མཁན་དང་གདོལ་པ་ལ་སོགས་མཛེས་པའི་ གེགས་མེད་པ། ནད་པ་སོགས་འཕེལ་བའི་གེགས་མེད་པ། ལུས་ནར་སོན་པ་དང་བསམ་པ་མྱང་འདས་ཀྱིས་ཟིན་པ་དང་། སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེགས་ཤིང་ངུར་སྨྲིག་གི་གོས་དང་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་ཚང་ བས་མཐུན་རྐྱེན་དང་ལྡན་པ། མཁན་སློབ་དང་དགེ་འདུན་ལ་སོགས་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་ཚོགས་པ་དང་། སྡོམ་པ་འབོགས་པའི་ངག་གི་རིག་བྱེད་སོགས་གཞན་གྱི་རྣམ་རིག་དང་། རྗེས་ཟློས་དང་ཐལ་མོ་སྦྱར་ བ་སོགས་རང་གི་རྣམ་རིག་དང་། སྔོན་ནས་ལུས་ལ་ཡོད་པའི་འབྱུང་བཞི་དང་། གསར་དུ་མཐུན་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་འབྱུང་བ་གསར་པ་བཞི་ཚན་བདུན་ལས་སྤོང་བདུན་རྫས་ཐ་དད་བདུན་སྐྱེས་ཤིང་། སྤོང་ བ་བཞིར་སྐྱེས་ན་གསར་པ་ཚན་བཞི་ལས་སྐྱེ་བ་སོགས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དགེ་བསྙེན་དང་བསྙེན་གནས་ལ་ཁྱིམ་པའི་རྟགས་བྲལ་མི་དགོས། ཐང་སྟོང་དུ་མ་རྙེད་ན་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་མ་ཚང་ ཀྱང་ཉེས་མེད་ཀྱི་སྐབས་ཡོད། རིགས་བརྒྱད་པོ་རང་རང་གི་བསླབ་བྱ་ལ་ངེས་པ་ལྔ་དང་བྲལ་དགོས་ཏེ་ཡུལ་དུས་གང་ཟག་ཚེ་ཡན་ལག་རྣམས་ཕྱོགས་རེ་རེའི་ངེས་པ་དང་བྲལ་བའོ། །སྐྱབས་འགྲོའི་

【現代漢語翻譯】 例如，成千上萬的在家人出家是[大乘]的特徵。 經中還說，在其他世界，有穿著全套出家服飾並佩戴珍寶飾品的人，因此，為適應不同的受化眾生，佛陀所制定的戒律是不可思議的。 此外，比丘無垢勝（Drimé Pampa Chen）被親自授記為圓滿正等覺，比丘勇施（Pawo Shyinjin）即使行邪淫和殺人，也獲得了不生之法的忍耐。殺母的無間罪人，通過『回來吧』（音譯：Tshur Shok）的方式受近圓戒並證得阿羅漢果。這些都顯示了大乘的殊勝之處，因此暫時不在此處引用。 在此，應理解四部根本律藏及其釋論中所說的，關於獲得別解脫戒的佈施方式、守護方式和修改等內容。現在，獲得別解脫戒的儀軌中，所依補特伽羅（Gangzak，指受戒者）必須是：除了黃門（指無性別的），必須是生於人間的男子；不是扎瑪（Zama，指半男半女）和摩尼（Maning，指天生的陰陽人）等具有異熟果報的遮障者；不是犯過無間罪、已入外道、詆譭比丘尼等具有罪業遮障者；不是不能斷除煩惱相續的遮障者等。 沒有出生的障礙，沒有負債，沒有父母不允許，沒有被國王懲罰等安住的障礙；沒有手殘、頭髮發黃、鞋匠、賤民等美觀的障礙；沒有病人等增長的障礙；身體成熟，心念被寂滅所攝，剃除鬚髮，具備袈裟和缽等順緣；具備堪布（Khenpo，指戒師）、阿阇黎（Slobbu，指教授師）和僧眾等如理如法的僧團；以及受戒時口頭表達的儀軌等他人的辨識能力，合掌等自身的辨識能力；以及先前身體上存在的四大種，和新近由順緣產生的新的四大種，要知道從七個四大的集合中，生起七個不同的捨棄物，如果從四個捨棄物中生起，則從四個新的集合中生起等。 對於近事男（Génynyen，居士）和近住（Nyenné，八關齋戒），不需要脫離在家人的裝束。如果實在找不到缽，即使沒有缽和法衣，在沒有過失的情況下也是允許的。八種姓氏的人必須遠離各自戒律中的五種決定，即遠離對處所、時間、人、壽命和支分的各自決定。

【English Translation】 For example, many householders becoming monks is a characteristic of the Great Vehicle (Mahayana). It is also said that in other worlds, there are those who wear complete sets of monastic robes and adorn themselves with precious jewels. Therefore, the precepts established in consideration of individual disciples are inconceivable. Furthermore, the Bhikshu (monk) Drimé Pampa Chen was personally prophesied to attain complete and perfect enlightenment, and the Bhikshu Pawo Shyinjin, even after engaging in sexual misconduct and killing, obtained forbearance of the Dharma of non-arising. It is said that one who committed the five heinous crimes including matricide, after being ordained through the 'Come back' (Tshur Shok) method, attained Arhatship. These demonstrate the greatness of the Great Vehicle, so they are not included here for the time being. Here, one should understand the methods of giving, the ways of protecting, and the modifications of the Pratimoksha (individual liberation vow) as described in the four root Vinaya texts and their great commentaries. Now, regarding the requisites for obtaining the Pratimoksha vow in the current ritual, the individual (Gangzak, refers to the one receiving the vows) must be: except for eunuchs, must be born as a man in the human realm; not Zama (hermaphrodite) and Maning (naturally intersex) and other with obscurations of fully ripened karma; not one with obscurations of having committed the five heinous crimes, having entered a non-Buddhist path, having slandered a Bhikshuni (nun), etc.; not one with obscurations of being unable to sever the continuum of afflictions, etc. Without obstacles to birth, without debt, without parental permission, without punishment by the king, etc., without obstacles to dwelling; without hand defects, yellow hair, shoemakers, untouchables, etc., without obstacles to beauty; without sick people, etc., without obstacles to growth; with a mature body, with a mind absorbed in Nirvana, with shaved hair and beard, possessing robes and alms bowl, etc., possessing favorable conditions; possessing a Sangha (community) of Khenpo (preceptor), Acharya (teacher), and monks, etc., as appropriate; and the ability to recognize the verbal rituals of bestowing vows, etc., the ability to recognize others, the ability to recognize oneself such as joining palms; and the four great elements that previously existed in the body, and the four new great elements newly generated by favorable conditions, one should know that from the collection of seven sets of four great elements, seven different objects of abandonment arise, and if they arise from four objects of abandonment, they arise from four new collections, etc. For Upasakas (Génynyen, lay practitioners) and Upavasatha (Nyenné, eight precepts), it is not necessary to abandon the attire of householders. If an alms bowl cannot be found, there are cases where it is permissible to not have an alms bowl and Dharma robes without fault. People of the eight lineages must be free from the five certainties in their respective precepts, that is, free from the certainty of each aspect of place, time, person, life, and limb.

---

དགེ་བསྙེན་ནི་ཟ་མ་མ་ནིང་ལ་སྐྱེ་བའང་ཡོད་ཅིང་། 2-52 སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་དུ་སྐྱབས་འགྲོ་ངེས་པར་དགོས་ཤིང་། བསླབ་བྱ་ལའང་སློབ་དགོས་ཏེ། འདི་ཉམས་ན་རྟེན་ཉམས་པའི་ཕྱིར་སྡོམ་པའི་ནུས་པ་གང་ཡང་མི་འབྱུང་ངོ་། །རིགས་བརྒྱད་སོ་སོའི་རྒྱུ་ དང་ཐོབ་ཚུལ་ཞིབ་པར་བྲིས་ན་ཡི་གེ་མང་བར་འགྱུར་བས་འཇིགས་སོ། །གསུམ་པ་ཉམས་པའི་རྐྱེན་ནི། བསླབ་པ་ཕུལ་ཉམས་དང་། ཚེ་འཕོས་པ་དང་། མཚན་གཉིས་གཅིག་ཅར་བྱུང་བ་དང་། དགེ་རྩ་གཅོད་ པའི་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པ་དང་བཞི་ཐུན་མོང་གི་གཏོང་རྒྱུ། ཁྱད་པར་བསྙེན་གནས་མཚན་མོའི་མཐའ་འདས་ནས་གཏོང་ངོ་། །ཕལ་ཆེན་སྡེ་པ་དང་མདོ་སྡེ་པ་ཕམ་པའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བས་གཏོང་། གོས་དམར་ སྡེ་པ་བསྟན་པ་ནུབ་པས་གཏོང་། ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཕམ་པ་གང་བྱུང་བ་དེའི་ཆའི་སྡོམ་པ་མཁར་གྱི་ཟུར་རལ་བ་ལྟར་ཉམས་ཤིང་། གཞན་རྣམས་མ་ཉམས་པས་སྔར་ཉམས་པ་དེ་ ཉེས་པ་ལ་སླར་སྦྱར་ཡང་ཉེས་བྱས། སྔར་མ་ཉམས་པ་དེ་ཉེས་པ་སྤྱད་ན་དངོས་གཞི་སྟེ་བུ་ལོན་ཅན་དང་ནོར་ཅན་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཕམ་པ་གཅིག་བྱུང་ནས་ཉེས་པ་གང་བྱུང་ཡང་ ཉེས་བྱས་ལས་ལྷག་པ་མི་འབྱུང་། སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཉམས་པ་ཡིན། ནོར་ཅན་ཞེས་པ་སྡོམ་པའི་ལྷག་མ་ཡོད་པ་ཙམ་ཡིན་ཟེར་བ་ནི་རྣམ་པར་འཁྱམས་པ་ཡིན་ཏེ། ནོར་གྱི་བྱ་བ་དབུལ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་སེལ་བ་ཡང་མི་ལྡན་ཏེ། 2-53 སྡོམ་པའི་བྱ་བ་གང་ཡང་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། རས་ཡུག་གི་ཟུར་གཅིག་ཚིག་པས་ཐམས་ཅད་ཚིག་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་ཞིང་། གྲུབ་མཐའི་བྱེ་བྲག་མ་ཕྱེད་པ་སྟེ། འདི་རྣམས་ལ་གྲུབ་མཐའ་སོ་སོའི་ འདོད་ཚུལ་ལུང་རིགས་མང་དུ་སྣང་ཡང་རེ་ཤིག་བཞག་གོ །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བས་ཕམ་པས་ཉམས་པ་དེ། དེ་ལ་སླར་སྦྱར་ཡང་ཉེས་བྱས་ལས་ལྷག་པ་མི་བསྐྱེད་ཅེས་དགག་པའི་ཚུལ་དང་། མདོ་སྡེ་ པ་ཉེས་བྱས་ཙམ་གཅིག་བསྐྱེད་དེ་ཤ་ཚུགས་ཙམ་ཡོད་པས་སོ་ཞེས་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་དུ་འདོད་དེ་འདི་ཡང་ཇི་བཞིན་སྨྲ་བ་ཉུང་བར་སྣང་ངོ་། །སྔ་རབས་པའི་ནང་ཚན་སོ་ཤོར་འདོད་པ་ཁ་ ཅིག་ཕམ་པ་གང་བྱུང་དེ་སྡོམ་པ་རྩ་བ་ནས་གཏོང་བར་འདོད་དེ། ཉིང་མཚམས་པའང་། ཉེས་པ་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་གཉེན་པོ་སྡོམ་པ་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་ཡོད། ཉེས་པ་ གང་བྱུང་དེའི་སྡོམ་པ་བཏང་ཟེར་ལོ། །བར་སློབ་མས་འཁྲིག་པ་བསྟེན་པར་ཁས་བླངས་པས་གཏོང་། ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པར་བསྙེན་རྫོགས་མ་ལོན་གོང་དུ་མ་ལོན་པར་ཤེས་ན་གཏོང་། མཚན་ལན་གསུམ་དུ་ གྱུར་ན་སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་གཏོང་། དགེ་རྩ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པའི་ལོག་ལྟ་ཆེན་པོ་མ་སྐྱེས་ན། གང་གི་ཆ་ལ་སྐྱེས་པ་དེ་གཏོང་བར་རིགས་སོ། །མདོ་སྡེ་པ་ནི་རྩ་བ་བཞིའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ཡང་འཆབ་སེམས་མ་སྐྱེས་ན་ཕམ་པ་མ་བྱུང་བར་འདོད། 2-54 དེ་ལ་ཆད་ལས་ཀྱིས་བསླབ་པ་སྟེར། བྱེ་

【現代漢語翻譯】 比丘尼（dge bsnyen，優婆夷）有時會出生為雙性人。 2-52 所有戒律的基礎必定是皈依。並且必須學習戒條，因為如果這個基礎崩潰了，任何戒律的力量都不會產生。如果詳細書寫八種各自的因和獲得方式，恐怕文字會變得繁多。第三，失去戒律的因是：放棄戒條，死亡，同時出現兩種性別，以及產生斷絕善根的邪見，這四種是共同的捨棄原因。特別是，近住（bsnyen gnas，齋戒）會在夜晚結束時捨棄。大眾部（phal chen sde pa）和經量部（mdo sde pa）認為，犯了墮罪（pham pa，波羅夷）就會捨棄戒律。赤衣部（gos dmar sde pa）認為，佛教衰落就會捨棄戒律。克什米爾的說一切有部（bye brag tu smra ba，毗婆沙師）認為，無論犯了哪種墮罪，那一部分的戒律就像城墻的角落崩塌一樣損壞，而其他部分沒有損壞，因此，先前損壞的部分即使再次彌補過失，也只是犯了小罪。如果先前沒有損壞的部分犯了罪，那就是根本罪，就像債權人和富人一樣。有些人說，犯了一個墮罪后，無論犯了什麼罪，都不會超過小罪，所有的戒律都失去了，說『富人』只是還有剩餘的戒律，這是完全錯誤的，因為他們甚至不具備消除少量貧困的財富的功能， 2-53 因為他們不做任何戒律的事情。如果一塊布的一個角燒燬了，整個都燒燬了，那就太過分了，而且沒有區分宗派的差別。雖然在這些問題上，各個宗派的觀點都有很多經文和道理，但暫時擱置。分別說部（bye brag smra ba）認為，因墮罪而失去戒律的人，即使再次彌補，也不會產生超過小罪的罪過，這是駁斥的觀點。經量部認為，只會產生一個小罪，因為只剩下一點點肉，這是成立的觀點。但似乎很少有人如實地說出這一點。一些早期的人認為，無論犯了什麼墮罪，都會從根本上放棄戒律。寧瑪派（nying mtshams pa）也說：『有二百五十三種戒律來對治二百五十三種罪過，無論犯了什麼罪，就放棄那個戒律。』沙彌尼（bar slob ma）承諾行淫就會捨棄戒律。如果知道在未滿二十歲之前受了比丘尼戒（bsnyen rdzogs，具足戒），就會捨棄戒律。如果性別改變三次，就會捨棄所有的戒律。如果沒有產生斷絕所有善根的重大邪見，那麼產生邪見的那一部分戒律應該捨棄。經量部認為，即使犯了四根本罪（rtsa ba bzhi'i ltung ba），如果沒有產生隱瞞的想法，就不算犯了墮罪。 2-54 然後通過懲罰給予戒條。分別 The novice nun (dge bsnyen, Upasika) is sometimes born as an hermaphrodite. 2-52 The basis of all vows must necessarily be refuge. And one must also learn the precepts, because if this basis collapses, no power of the vows will arise. If the causes and methods of obtaining each of the eight types were written in detail, I fear the writing would become too long. Thirdly, the causes of losing the vows are: abandoning the precepts, death, the simultaneous appearance of two genders, and the arising of wrong views that sever the roots of virtue; these four are common causes of abandonment. In particular, the observance of the one-day vow (bsnyen gnas, fasting) is abandoned at the end of the night. The Mahasamghika (phal chen sde pa) and Sautrantika (mdo sde pa) schools believe that one abandons the vows by committing a defeat (pham pa, Parajika). The Dharmaguptaka (gos dmar sde pa) school believes that one abandons the vows when the Buddhist teachings decline. The Kashmir Vaibhashikas (bye brag tu smra ba, Vaisheshika) believe that whatever defeat is committed, that part of the vows is damaged like a crumbling corner of a city wall, while the other parts are not damaged. Therefore, even if one tries to repair the previously damaged part by confessing, it is only a minor offense. If one commits an offense in the part that was not previously damaged, it is a fundamental offense, like a debtor and a wealthy person. Some say that after committing one defeat, no matter what offense is committed, it will not exceed a minor offense, and all the vows are lost. To say that 'wealthy person' simply means that there are remaining vows is completely wrong, because they do not even have the function of alleviating a small amount of poverty, 2-53 because they do not perform any actions of the vows. If one corner of a cloth is burned, it is too extreme to say that the whole thing is burned, and it does not distinguish the differences between schools. Although there are many scriptures and reasons for the views of each school on these issues, I will set them aside for now. The Sarvastivadins (bye brag smra ba) believe that one who loses the vows due to a defeat does not generate more than a minor offense even if one tries to repair it, which is a refuting view. The Sautrantikas believe that one generates only a minor offense because there is only a little bit of flesh left, which is an establishing view. But it seems that few people speak truthfully about this. Some of the early scholars believe that whatever defeat is committed, one abandons the vows from the root. The Nyingmapas (nying mtshams pa) also say: 'There are two hundred and fifty-three vows to counteract two hundred and fifty-three offenses. Whatever offense is committed, one abandons that vow.' The female novice (bar slob ma) abandons the vows by promising to engage in sexual intercourse. If it is known that one has taken the full ordination (bsnyen rdzogs, Bhikshuni ordination) before the age of twenty, one abandons the vows. If the gender changes three times, one abandons all the vows. If a great wrong view that cuts off all roots of virtue has not arisen, then the part in which it has arisen should be abandoned. The Sautrantikas believe that even if one commits the four root downfalls (rtsa ba bzhi'i ltung ba), if one does not have the intention to conceal it, it is not considered a defeat. 2-54 Then the precepts are given through punishment. Separately

【English Translation】 The novice nun (dge bsnyen, Upasika) is sometimes born as an hermaphrodite. 2-52 The basis of all vows must necessarily be refuge. And one must also learn the precepts, because if this basis collapses, no power of the vows will arise. If the causes and methods of obtaining each of the eight types were written in detail, I fear the writing would become too long. Thirdly, the causes of losing the vows are: abandoning the precepts, death, the simultaneous appearance of two genders, and the arising of wrong views that sever the roots of virtue; these four are common causes of abandonment. In particular, the observance of the one-day vow (bsnyen gnas, fasting) is abandoned at the end of the night. The Mahasamghika (phal chen sde pa) and Sautrantika (mdo sde pa) schools believe that one abandons the vows by committing a defeat (pham pa, Parajika). The Dharmaguptaka (gos dmar sde pa) school believes that one abandons the vows when the Buddhist teachings decline. The Kashmir Vaibhashikas (bye brag tu smra ba, Vaisheshika) believe that whatever defeat is committed, that part of the vows is damaged like a crumbling corner of a city wall, while the other parts are not damaged. Therefore, even if one tries to repair the previously damaged part by confessing, it is only a minor offense. If one commits an offense in the part that was not previously damaged, it is a fundamental offense, like a debtor and a wealthy person. Some say that after committing one defeat, no matter what offense is committed, it will not exceed a minor offense, and all the vows are lost. To say that 'wealthy person' simply means that there are remaining vows is completely wrong, because they do not even have the function of alleviating a small amount of poverty, 2-53 because they do not perform any actions of the vows. If one corner of a cloth is burned, it is too extreme to say that the whole thing is burned, and it does not distinguish the differences between schools. Although there are many scriptures and reasons for the views of each school on these issues, I will set them aside for now. The Sarvastivadins (bye brag smra ba) believe that one who loses the vows due to a defeat does not generate more than a minor offense even if one tries to repair it, which is a refuting view. The Sautrantikas believe that one generates only a minor offense because there is only a little bit of flesh left, which is an establishing view. But it seems that few people speak truthfully about this. Some of the early scholars believe that whatever defeat is committed, one abandons the vows from the root. The Nyingmapas (nying mtshams pa) also say: 'There are two hundred and fifty-three vows to counteract two hundred and fifty-three offenses. Whatever offense is committed, one abandons that vow.' The female novice (bar slob ma) abandons the vows by promising to engage in sexual intercourse. If it is known that one has taken the full ordination (bsnyen rdzogs, Bhikshuni ordination) before the age of twenty, one abandons the vows. If the gender changes three times, one abandons all the vows. If a great wrong view that cuts off all roots of virtue has not arisen, then the part in which it has arisen should be abandoned. The Sautrantikas believe that even if one commits the four root downfalls (rtsa ba bzhi'i ltung ba), if one does not have the intention to conceal it, it is not considered a defeat. 2-54 Then the precepts are given through punishment. Separately

---

བྲག་སྨྲ་བས་ཕམ་པ་བྱུང་ལ་འཆབ་སེམས་མ་སྐྱེས་པ་དེ་ལ་ཆད་ལས་ཀྱིས་བསླབ་པ་སྟེར་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་ལ། རྗོད་བྱེད་དང་བརྗོད་བྱ་གཉིས་ ལས། དང་པོ་ནི། རྩ་བའི་ལུང་སོ་སོར་ཐར་པ་གཉིས་ཀྱིས་བསླབ་པ་བཅས་པའི་ཚིག་དང་། དོན་གྱི་ཆ་ཕན་ཡོན་དང་། ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་ལ་སོགས་པ་བསྟན། བཤད་པའི་ལུང་དུམ་བུ་བཞི་ལས། གཞི་ཡིས་དོན་གྱི་ཆ་རབ་བྱུང་གསོ་སྦྱོང་དབྱར་གནས་དགག་དབྱེ་སོགས་གཞི་བཅུ་བདུན་བསྟན། རྣམ་འབྱེད་ཀྱིས་ནི་བསླབ་ཁྲིམས་རྩ་བ་བཞི་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་བསྟན། ཕྲན་ཚེགས་ཀྱིས་ནི། བསླབ་གཞི་ཕྲན་ ཚེགས་དང་མ་ཚང་བ་རྣམས་ཁ་བསྐངས་ནས་གསུངས། ཞུ་བས་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་ཐེ་ཚོམ་བསལ་ཞིང་གཏན་ལ་ཕབ། འདུལ་བྱེད་ཀྱིས་དབྱེ་ཚུལ་དང་མཚན་ཉིད་རྣམ་པ་གཞན་ཡང་བསྟན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཅས་པའི་ངོ་བོ། བཅས་པའི་རྒྱུ། བཅས་པའི་དགོས་པ། བཅས་པའི་ཕན་ཡོན། བཅས་པའི་དབྱེ་བ་དང་། བཅས་པ་ལྡོག་ཚུལ་དང་དྲུག་ལས། དང་པོ་ནི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་གདུལ་བྱའི་ཁམས་ དང་བསམ་པ་དང་བག་ལ་ཉལ་དང་སྦྱར་ཏེ། འདི་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ། འདི་ནི་འདོར་བར་བྱ། འདི་ནི་ཇི་ལྟར་རིགས་པའི་ཡུལ་དུས་དང་སྦྱར་ཏེ་བྱ། འདི་ནི་ཅི་དགར་བྱའོ། །འདི་ལས་འདས་ན་ཉེས་དམིགས་འདི་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུང་གི་མཚམས་བཟུང་ཞིང་འདའ་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པར་རྒྱས་བཏབ་པའོ། ། 2-55 དེ་ཡང་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་གང་ཞིག་འཆིང་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དེ་ནི་བཀག་ལ། གྲོལ་བའི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་དེ་ནི་གནང་ངོ་། ། དེས་ན་འགའ་ཞིག་གྲོལ་བའི་རྒྱུ་ནི་ལ་ལའི་འཆིང་བར་འགྱུར་བའང་ ཡོད་པས། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་བཅས་པ་མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྟེང་ཕྱོགས་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་སྐྲ་ལྕང་ལོ་དང་། གོས་ཁ་ཚར་ཅན་དང་། རྒྱན་རིན་པོ་ཆེ་དུ་མ་འཆང་བ་ ཡོད་པར་བཤད་པས་སོ། །དེ་ཡང་གང་ཟག་དང་བསླབ་པའི་གཞི་ལ་སྟོན་པས་ཐེ་ཚོམ་བཟུང་བའི་ཆར་གྱུར་པ། ཕུང་པོ་ལྔ་ལས་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོས་བསྡུས་སོ། །བཅས་པ་དང་རང་ བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཅས་པའི་དབང་གིས་འདས་ན་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་དང་། སུས་སྤྱད་ཀྱང་སྡིག་ཏུ་འགྱུར་བ་སྟེ། ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་ངེས་པར་ཡོད་མེད་དང་གང་ཟག་སྡོམ་ ལྡན་ངེས་པར་དགོས་མི་དགོས་རྐྱེན་དབང་གིས་གནང་བ་ཡོད་མེད་སོགས་ཏེ། བཅས་པས་ཁྱབ་པའི་རང་བཞིན་ལས་འདས་ན་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་གཉིས་ཀ་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ལ། དགག་པ་བཅས་ པའི་དངོས་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་རང་གཞན་ལ་གནོད་པ་དང་མ་དད་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ཏེ། ཡུལ་དང་གང་ཟག་ལ་སོགས་པའོ། །བརྒྱུད་ནས་སྡུག་བསྔལ་དང་ངན་འགྲོའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་དགག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-56 སྒྲུབ་པ་བཅས་པ་ནི། དངོས་སུ་རང་གཞན་ལ་ཕན་ཅིང་ཚངས་སྤྱོད་འཕེལ་བ་དང་

【現代漢語翻譯】 如果辯論者失敗了，並且沒有產生隱藏的想法，據說會給予懲罰性的訓練。第二點是，在能指和所指兩者中，第一點是：根本的教義，即通過兩種別解脫戒律來規定的教誨之詞，以及意義方面的利益和墮落的分類等等。在解釋的教義的四個部分中，基礎部分展示了十七個基礎，如出家、布薩、安居、解夏等意義方面的內容。分別部分詳細展示了四根本戒等訓練規則。瑣碎部分補充並講述了瑣碎和不完整的訓練基礎。詢問部分消除了對所規定事物的定義的懷疑並作出了最終決定。調伏部分也展示了分類方法和定義的其他方面。 第二點包括所規定的本質、所規定的原因、所規定的必要性、所規定的利益、所規定的分類以及所規定的避免方式等六個方面。第一點是：全知者結合所化眾生的根性、意樂和習氣，說『這應該做，這應該放棄，這應該根據情況在適當的時間和地點做，這可以隨意做。』如果違背這些，就會有這樣的過失』，從而設定界限，並禁止違越。 此外，根據所化眾生的不同，凡是成為束縛之因的，就加以禁止；凡是走向解脫之因的，就允許。因此，有些事物對某些人來說是解脫之因，對另一些人來說卻可能成為束縛之因。因此，諸佛所規定的事物並不完全相同。據說在上方的世界中，出家人有髮辮、穿著華麗的衣服、佩戴許多珍貴的珠寶。此外，導師對個人和訓練基礎的懷疑部分，是由五蘊中的非相應行蘊所包含的。所規定的和自性的區別是：如果違背了薄伽梵所規定的，就會有過失；無論誰做了，都會成為罪過。根據動機，是否有煩惱是確定的；是否需要持戒者是確定的；是否有允許是根據情況而定的等等。如果違背了所規定的普遍自性，就會產生兩種過失。 第二點，關於原因：禁止的直接原因是基於對自他的傷害和不信任等等原因，以及地點和個人等等。通過間接的方式，是爲了禁止成為痛苦和惡趣之因。允許的原因是：直接對自他有益，並增長梵行。

【English Translation】 If the debater is defeated and does not generate a concealing thought, it is said that disciplinary training will be given. The second point is that, of the signifier and the signified, the first is: the root doctrine, which is the words of the teachings prescribed by the two Pratimoksha vows, and the benefits in terms of meaning and the classification of downfalls, and so on. Of the four parts of the explained doctrine, the foundation part shows the seventeen foundations such as ordination, Posadha, summer retreat, Pravāraṇa, etc. in terms of meaning. The distinction part elaborately shows the four root vows and other training rules. The trivial part supplements and speaks of the trivial and incomplete training foundations. The questioning part eliminates doubts about the definitions of the prescribed things and makes a final decision. The taming part also shows other aspects of the classification methods and definitions. The second point includes six aspects: the essence of what is prescribed, the cause of what is prescribed, the necessity of what is prescribed, the benefits of what is prescribed, the classification of what is prescribed, and the way to avoid what is prescribed. The first point is: the All-Knowing One, combining the faculties, intentions, and predispositions of the beings to be tamed, says, 'This should be done, this should be abandoned, this should be done according to the circumstances at the appropriate time and place, this can be done at will.' If these are violated, there will be such faults,' thereby setting boundaries and prohibiting transgression. Furthermore, depending on the beings to be tamed, whatever becomes the cause of bondage is prohibited; whatever leads to the cause of liberation is permitted. Therefore, some things are the cause of liberation for some, but may become the cause of bondage for others. Therefore, the things prescribed by all Buddhas are not exactly the same. It is said that in the upper worlds, renunciants have braids, wear elaborate clothes, and wear many precious jewels. In addition, the part of the teacher's doubt about the individual and the basis of training is contained in the non-associated compositional aggregates of the five aggregates. The difference between what is prescribed and what is by nature is: if one violates what is prescribed by the Bhagavan, there will be faults; whoever does it will become a sin. According to the motivation, whether there are afflictions is certain; whether a holder of vows is needed is certain; whether there is permission depends on the circumstances, and so on. If one violates the universal nature of what is prescribed, both faults will arise. The second point, regarding the cause: the direct cause of prohibition is based on reasons such as harm to oneself and others and distrust, as well as places and individuals, and so on. Indirectly, it is to prohibit becoming the cause of suffering and bad destinies. The cause of permission is: directly benefiting oneself and others and increasing pure conduct.

---

དད་པ་སྤེལ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ཤིང་། བརྒྱུད་ནས་མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུའོ། ། མདོར་ན་དགག་དགོས་དེ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་དང་ཀུན་སློང་དང་ཡུལ་དང་བྱ་བའོ། །གསུམ་པ་དགོས་པ་ནི། དངོས་བརྒྱུད་ཀྱི་དགག་དགོས་དེ་དག་ཁེགས་པ་དང་གྲུབ་པ་དང་ཕན་ཡོན་བཅུ་འབྱུང་ བའོ། །བཞི་པ་ཕན་ཡོན་ནི་བཅུ་སྟེ། དགེ་འདུན་བསྡུ་བ་དང་། ལེགས་པར་བསྡུ་བར་བྱ་བ་དང་། བདེ་བ་ལ་གནས་པ་དང་། གནོང་མི་བཀུར་བ་ཚར་བཅད་པ་དང་། ངོ་ཚ་ཤེས་པ་བདེ་བར་ གནས་པ་དང་། མ་དད་པ་དད་པར་བྱ་བ་དང་། དད་པ་ཕྱིར་སྤེལ་བ་དང་། ཚེ་འདིའི་ཟག་པ་བསྡམ་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་ཟག་པ་བཟློག་པ་དང་། བསྟན་པ་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པར་བྱེད་ པ་སྟེ། དང་པོ་ནི་རིགས་བཞི་ཁྱིམ་སྤངས་ནས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་འདོད་པ་སྤངས་ཤིང་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ངལ་ཞིང་དུབ་པའི་མཐའ་སྤངས་པའོ། །དེ་ཉིད་ཕན་ ཡོན་ལྔས་བཤད་དེ། །ཆོས་མི་མཐུན་སྤངས་པ་ནི་གནོང་མི་བཀུར་བ་ནན་ཏུར་གྱིས་ཚར་བཅད་པ་དང་། འགྱོད་པ་སེལ་བས་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་འགྱོད་མེད་བདེ་བར་གནས་པ་དང་། ཡོ་བྱེད་རྐྱེན་དུ་བབ་པས་མ་ཞུགས་པ་ཞུགས་པ་དང་། 2-57 ཞུགས་པ་རྒྱུད་སྨིན་པས་དད་པ་དང་། དད་པ་ཕྱིར་ཞིང་འཕེལ་བའི་ཕན་ཡོན་གཉིས་སོ། །ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་གནོན་པ་ནི། ཚེ་འདིའི་ཟག་པ་སྡོམ་པ་དང་། ཉོན་མོངས་ཀྱི་བག་ལ་ ཉལ་སྤོང་བས་ཕྱི་མའི་ཟག་པ་བཟློག་པ་སྟེ། དེ་དག་གིས་དགེ་འདུན་བདེ་བར་གནས་སོ། །བསྟན་པ་ཡུན་དུ་གནས་པ་ནི། མ་ཞུགས་པ་བདེ་བར་འཇུག ཞུགས་ཟིན་བདེ་བར་གནས་པའོ། །དེ་ལྟར་ ཕན་ཡོན་བཅུ་ཡང་བཞིར་འདུས་སོ། །ཡང་ན་གསུམ་པ་དད་རྫས་སྦྱོར་བ། བཞི་པ་ཁྱིམ་པ་དད་པར་བྱེད་པ། ལྔ་པ་འཚང་འབྲུ་བ་དང་འཐབ་རྩོད་མི་བྱེད་པ། བཅུ་པ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་ བརྒྱུད་དེ་སྡེ་སྣོད་བརྗོད་བྱ་དང་བཅས་པ་གནས་པ། གཞན་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་དབྱེ་བ་ནི་བྱུང་ལ་མ་བཅས་པ་ཤིང་ཐུན་གྱིས་གཏེར་བརྐུས་པ་ལྟ་བུ་ནི་རྟེན་སྡོམ་པ་དང་ མི་ལྡན་ཞིང་། ནོར་ཅན་ལ་འཆའ་བར་བཞེད་པས། ཉེས་དམིགས་བྱུང་ཀྱང་བཅས་པ་མ་མཛད་པས་གླེང་གཞིར་ཡང་མི་འཐད་དོ། །བཅས་པ་མཛད་པ་ལ་དགག་སྒྲུབ་གནང་གསུམ་དང་། རྗེས་བཅས་སྦྱར་བས་དགུར་ འགྱུར་ཏེ། ནོར་ཅན་གྱིས་ཤིང་བརྐུས་པ་ལ་མ་བྱིན་ལེན་གྱི་ཕམ་པ་བཅས་པ་ལྟ་བུ་དགག་པ། མུ་སྟེགས་འཕྱ་བ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྒྲུབ་པ། ཤཱ་རིའི་བུས་མུ་སྟེགས་ཚར་བཅད་པས་མུ་སྟེགས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ཀླག་པར་གནང་བ་ལྟ་བུ་གནང་བའི་བཅས་པའོ། ། 2-58 དེ་ལ་རྗེས་བཅས་སྦྱར་ན་མཚན་ཉིད་མི་འདོར་བ་གསུམ་ནི། མི་ཚངས་སྤྱོད་བཅས་རྗེས་སུ། དགོན་པ་པས་སྤྲ་མོ་ལ་འཁྲིག་པ་བསྟེན་པས་ཐ་ན་དུད་འགྲོ་ལ་སྤྱད

【現代漢語翻譯】 以生起信心等為因緣，爲了通過傳承獲得增上生和決定勝。 總而言之，需要遮止的是具備這些因素的補特伽羅（藏語，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思），發心，對境和行為。 第三個是必要：直接或間接需要遮止的這些因素被消除和成立，以及十種利益產生。 第四個是利益，有十種：攝受僧團，善於攝受，安住在快樂中，不恭敬者被制裁，知慚者安樂，未信者生信，已信者增長信心，今生的煩惱被抑制，未來的煩惱被遣除，以及使教法長久住世。 第一個是四種姓的人捨棄家庭而出家。 第二個是捨棄慾望而隨順佛法。 第三個是捨棄疲勞和睏乏的邊際。 這可以通過五種利益來解釋：捨棄與法不合之事，是對不恭敬者的嚴厲制裁；消除後悔，是使知慚者無悔安樂；資具成為順緣，是使未入者進入； 已入者相續成熟，是信心增長；信心增長，是使信心增長的兩種利益。 壓制煩惱的全面纏縛，是抑制今生的煩惱；斷除煩惱的習氣，是遣除未來的煩惱，這些使僧團安樂。 教法長久住世，是使未入者安樂進入，已入者安樂住。 這樣，十種利益也歸納為四種。或者三種：信財結合，使在家者生信，不爭吵和鬥爭，第十種是從一個傳到另一個，使包含所詮釋的經藏住世，其他與前面相同。 第五個是差別：未制定而發生，如用木棒偷挖寶藏，不具備所依的律儀，認為應該對富人下手，即使發生過失，因為沒有制定，所以也不適合作為話題。 制定之後有遮止、成立、開許三種，加上隨制定結合，則有九種：如對富人偷木頭制定不與取的他勝罪是遮止；爲了避免外道譏諷而進行布薩是成立；夏瓦子的外道被制服，開許閱讀外道典籍是開許的制定。 如果加上隨制定，則有三個不捨棄自性的：不凈行制定之後，寂靜者對母猴行不凈行，甚至對畜生行不凈行。

【English Translation】 Relying on reasons such as generating faith, and for the sake of attaining higher realms and definite goodness through lineage. In short, what needs to be refuted are the individuals (Pudgala), motivations, objects, and actions that possess these factors. The third is the necessity: these factors that need to be refuted, directly or indirectly, are eliminated and established, and ten benefits arise. The fourth is the benefits, which are ten: gathering the Sangha, being good at gathering, abiding in happiness, punishing the disrespectful, the ashamed abiding in comfort, causing the unfaithful to have faith, increasing the faith of those who already have faith, restraining the defilements of this life, averting the defilements of the future, and causing the doctrine to abide for a long time. The first is that people of the four castes abandon their homes and become monks. The second is abandoning desires and following the Dharma. The third is abandoning the extremes of toil and fatigue. This can be explained by five benefits: abandoning things that are not in accordance with the Dharma is a severe punishment for the disrespectful; eliminating regret is making the ashamed abide in comfort without regret; resources becoming favorable conditions is causing those who have not entered to enter; those who have entered, their continuum maturing, is increasing faith; increasing faith is the two benefits of increasing faith. Suppressing the complete entanglement of afflictions is restraining the defilements of this life; abandoning the predispositions of afflictions is averting the defilements of the future; these make the Sangha happy. The doctrine abiding for a long time is causing those who have not entered to enter happily, and those who have already entered to abide happily. Thus, the ten benefits are also summarized into four. Or three: combining faith resources, causing householders to have faith, not arguing and fighting, the tenth is transmitting from one to another, causing the Sutra Pitaka, including what is to be expressed, to abide; the others are the same as before. The fifth is the difference: what happened without being prescribed, such as stealing treasures with a wooden stick, does not possess the vows of the basis, and it is thought that one should attack the rich, even if faults occur, because it has not been prescribed, it is not suitable as a topic. After the prescription, there are three: prohibition, establishment, and permission, plus the subsequent prescription, there are nine: such as prescribing the Parajika of not giving and taking for the rich stealing wood is prohibition; performing Posadha in order to avoid criticism from non-Buddhists is establishment; Shariputra subdued the non-Buddhists, allowing the reading of non-Buddhist scriptures is the prescription of permission. If the subsequent prescription is added, there are three that do not abandon their nature: after the prescription of unchaste conduct, the hermit engages in unchaste conduct with a female monkey, even engaging in unchaste conduct with animals.

---

་ནའང་ཕམ་པར་འགྱུར་རོ་ ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དགག་པའི་རྗེས་སུ་དགག་པ། དབྱར་སྔ་མའི་ཁས་ལེན་དང་མདོམ་ཡང་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྒྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ། གང་ཟག་གཞན་གྱིས་ཀྱང་ཉི་མའི་གུང་གི་ཆ་ ལ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གཞུང་ཀློག་ཏུ་གནང་བ་ལྟ་བུ་གནང་བའི་རྗེས་སུ་གནང་བ་བཅས་པའོ། །མཚན་ཉིད་འདོར་བ་དྲུག་ནི། དགག་རྗེས་སུ་གནང་བ་ནད་པ་ལ་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བ་ལྟ་བུ། དགག་ རྗེས་སྒྲུབ་པ་དགེ་སློང་མ་ལམ་དུ་ན་བར་གྱུར་ན་ངེས་པར་འགྲོགས་དགོས་པ་ལྟ་བུ། སྒྲུབ་རྗེས་དགག་པ་ཞག་གཅིག་ཁོ་ནའི་དོན་དུ་གནས་ཀྱི་བླ་མ་མི་བསྟེན་པ་ལྟ་བུ། སྒྲུབ་རྗེས་ གནང་བ། དབྱར་ནང་དུ་ཆོས་ལྡན་བྱ་བ་ལ་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ། གནང་རྗེས་སྒྲུབ་པ་ཞག་བདུན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་དབྱར་ནང་ནས་སོང་བས་བྱ་བ་མ་གྲུབ་ན་དེ་བས་ལྷག་པར་གནས་པ་ ལྟ་བུ། གནང་རྗེས་བཀག་པ་མཆིལ་ལྷམ་གནང་ནས་སྐྲོག་སྐྲོག་ཟེར་བ་བཀག་པ་ལྟ་བུའོ། །མཚན་ཉིད་མི་འདོར་བ་གསུམ་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ནི་བཅས་པར་བཞེད་ལ། དུལ་བ་ལྷ་རྗེས་སུ་བཞེད་དོ། ། 2-59 བསླབ་པ་འཆའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གླེང་གཞི་ལའང་གྲོང་ཁྱེར་གང་དུ་བཅས་པ་ནི་གླེང་གཞིའོ་ཞེས་ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ཡུལ་ལ་བཞེད་དོ། །དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་ཡུལ་དང་གང་ཟག་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ ཉེས་པ་དང་བཞི་ཀ་ལ་བཞེད། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ནི་ཡུལ་དང་གང་ཟག་གླེང་གཞི་ནི་ཉེས་དམིགས་རྒྱུ་མཚན་ཉོན་མོངས་བྱེད་རྒྱུར་བཞེད་དོ། །རུང་མཐུན་གསུངས་ཕྱིན་ཆད་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་ ལ་ལྟོས་པ་ཤ་སྟག་སྟེ། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་ནི་མེད་ཅེས་མཁས་པ་དག་གསུངས་སོ། །དྲུག་པ་ལྡོག་ཚུལ་ནི། བསླབ་པ་འཆའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་རྣམས་བཅས་པ་རྣམ་འཇོག་གི་རྒྱུ་ཡིན་ལ། བཅས་པ་ནི་དེས་བཞག་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས། རྒྱུ་མཚན་ལོག་ན་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཡུལ་དུས་ལ་སོགས་པའི་དབང་གིས་དགག་བྱའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ལོག་པ་ལྟ་བུ་ ཡིན་གྱི། དངོས་ཀྱི་དགག་བྱ་མངོན་གྱུར་མེད་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དང་ཆ་འདྲ་བ་དང་བརྒྱུད་པ་རྒྱུར་འགྲོ་བ་དང་དགག་བྱ་ཉེས་དམིགས་འདྲ་བ་ལ་མི་ལྡོག་གོ །ལྡོག་ཚུལ་ བཞི་ལས། ས་སྟོངས་སུ་ལོག་པ་ལའང་ཡུལ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ལོག་པ་སྲིན་བལ་ཤིན་ཏུ་མོད་ཅིང་རིན་ཆུང་བའི་ཡུལ་དུ་ལྟུང་བ་མེད་པ་ལྟ་བུ། དུས་ཀྱིས་ལོག་པ་ཉི་མ་གཞན་ལ་རྩིག་པ་རིམ་པ་ལྷག་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་པ་དང་མུ་གེའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ལོག་པ་ལྟ་བུ། 2-60 གང་ཟག་གི་བྱེ་བྲག་ཆོས་བླ་མའི་མཐུ་ཅན་གྱིས་མ་བསྐོས་པར་ཆོས་བསྟན་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་པ་ལྟ་བུ། དངོས་པོའི་དབང་གིས་ཁྲི་རིན་པོ་ཆེ་ལས་བྱས་པ་མ་བསྡུས་ཀྱང་ཉེས་མེད་ལྟ་ བུ། གང་ཟག་གི་དབང་གིས་སྨྱོ་བ་ལ་ལྟུང་མེད་ལྟ་བུ། དངོས་པོའི་དབང་གིས་ལྷུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་འཆང

【現代漢語翻譯】 ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དགག་པའི་རྗེས་སུ་དགག་པ། (zhes pa lta bu dgag pa'i rjes su dgag pa) 就像這樣，遮止之後的遮止。 དབྱར་སྔ་མའི་ཁས་ལེན་དང་མདོམ་ཡང་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྒྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ། (dbyar snga ma'i khas len dang mdom yang gso sbyong bya ba lta bu sgrub pa'i rjes su sgrub pa) 就像早期的夏季承諾和再次進行布薩一樣，是成就之後的成就。 གང་ཟག་གཞན་གྱིས་ཀྱང་ཉི་མའི་གུང་གི་ཆ་ལ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གཞུང་ཀློག་ཏུ་གནང་བ་ལྟ་བུ་གནང་བའི་རྗེས་སུ་གནང་བ་བཅས་པའོ། (gang zag gzhan gyis kyang nyi ma'i gung gi cha la mu stegs kyi gzhung klog tu gnang ba lta bu gnang ba'i rjes su gnang ba bcas pa'o) 就像其他人也在正午時分允許閱讀外道典籍一樣，這是允許之後的允許。 མཚན་ཉིད་འདོར་བ་དྲུག་ནི། (mtshan nyid 'dor ba drug ni) 六種放棄戒律特徵的情況是： དགག་རྗེས་སུ་གནང་བ་ནད་པ་ལ་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བ་ལྟ་བུ། (dgag rjes su gnang ba nad pa la phyi dro za ba lta bu) 遮止之後允許，就像允許病人下午進食一樣。 དགག་རྗེས་སྒྲུབ་པ་དགེ་སློང་མ་ལམ་དུ་ན་བར་གྱུར་ན་ངེས་པར་འགྲོགས་དགོས་པ་ལྟ་བུ། (dgag rjes sgrub pa dge slong ma lam du na bar gyur na nges par 'grogs dgos pa lta bu) 遮止之後成就，就像比丘尼在路上生病時必須陪伴一樣。 སྒྲུབ་རྗེས་དགག་པ་ཞག་གཅིག་ཁོ་ནའི་དོན་དུ་གནས་ཀྱི་བླ་མ་མི་བསྟེན་པ་ལྟ་བུ། (sgrub rjes dgag pa zhag gcig kho na'i don du gnas kyi bla ma mi bsten pa lta bu) 成就之後遮止，就像爲了僅僅一天的停留而不依止上師一樣。 སྒྲུབ་རྗེས་གནང་བ། དབྱར་ནང་དུ་ཆོས་ལྡན་བྱ་བ་ལ་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ། (sgrub rjes gnang ba dbyar nang du chos ldan bya ba la 'gro ba lta bu) 成就之後允許，就像在夏季去從事與法有關的活動一樣。 གནང་རྗེས་སྒྲུབ་པ་ཞག་བདུན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་དབྱར་ནང་ནས་སོང་བས་བྱ་བ་མ་གྲུབ་ན་དེ་བས་ལྷག་པར་གནས་པ་ལྟ་བུ། (gnang rjes sgrub pa zhag bdun byin gyis brlabs te dbyar nang nas song bas bya ba ma grub na de bas lhag par gnas pa lta bu) 允許之後成就，就像加持七天後從夏季離開，如果事情沒有完成，就比那更長久地停留一樣。 གནང་རྗེས་བཀག་པ་མཆིལ་ལྷམ་གནང་ནས་སྐྲོག་སྐྲོག་ཟེར་བ་བཀག་པ་ལྟ་བུའོ། (gnang rjes bkag pa mchil lham gnang nas skrog skrog zer ba bkag pa lta bu'o) 允許之後遮止，就像允許穿鞋子后禁止發出咯吱咯吱的聲音一樣。 མཚན་ཉིད་མི་འདོར་བ་གསུམ་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ནི་བཅས་པར་བཞེད་ལ། (mtshan nyid mi 'dor ba gsum chos kyi bshes gnyen ni bcas par bzhed la) 三種不放棄戒律特徵的情況是，法友被認為是戒律。 དུལ་བ་ལྷ་རྗེས་སུ་བཞེད་དོ། (dul ba lha rjes su bzhed do) 調伏者被認為是天神。 བསླབ་པ་འཆའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་གླེང་གཞི་ལའང་གྲོང་ཁྱེར་གང་དུ་བཅས་པ་ནི་གླེང་གཞིའོ་ཞེས་ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ཡུལ་ལ་བཞེད་དོ། (bslab pa 'cha' ba'i rgyu mtshan gleng gzhi la'ang grong khyer gang du bcas pa ni gleng gzhi'o zhes khyad par bshes gnyen yul la bzhed do) 在學習戒律的理由的討論中，特別認為朋友是地方，即在哪個城市制定戒律是討論的主題。 དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་ཡུལ་དང་གང་ཟག་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེས་པ་དང་བཞི་ཀ་ལ་བཞེད། ('dri med bshes gnyen yul dang gang zag dang nyon mongs pa dang nyes pa dang bzhi ka la bzhed) 無垢友認為，地方、人、煩惱和過失這四者都是討論的主題。 ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ནི་ཡུལ་དང་གང་ཟག་གླེང་གཞི་ནི་ཉེས་དམིགས་རྒྱུ་མཚན་ཉོན་མོངས་བྱེད་རྒྱུར་བཞེད་དོ། (chos kyi bshes gnyen ni yul dang gang zag gleng gzhi ni nyes dmigs rgyu mtshan nyon mongs byed rgyur bzhed do) 法友認為，地方和人是討論的主題，過失是討論的基礎，理由是煩惱產生的原因。 རུང་མཐུན་གསུངས་ཕྱིན་ཆད་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་ལ་ལྟོས་པ་ཤ་སྟག་སྟེ། (rung mthun gsungs phyin chad bcas pa thams cad gang zag la ltos pa sha stag ste) 一旦說了合適的話，所有戒律都完全取決於人。 ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་ནི་མེད་ཅེས་མཁས་པ་དག་གསུངས་སོ། (ngo bo nyid kyis gnas pa ni med ces mkhas pa dag gsungs so) 智者們說，沒有自性存在的東西。 དྲུག་པ་ལྡོག་ཚུལ་ནི། (drug pa ldog tshul ni) 第六，還滅的方式是： བསླབ་པ་འཆའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་རྣམས་བཅས་པ་རྣམ་འཇོག་གི་རྒྱུ་ཡིན་ལ། (bslab pa 'cha' ba'i rgyu mtshan rnams bcas pa rnam 'jog gi rgyu yin la) 學習戒律的理由是制定戒律的原因。 བཅས་པ་ནི་དེས་བཞག་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས། (bcas pa ni des bzhag pa'i 'bras bu yin pas) 戒律是它所設定的結果。 རྒྱུ་མཚན་ལོག་ན་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། (rgyu mtshan log na rgyu mtshan can ldog pa'i phyir ro) 因此，如果理由改變，有理由的事物也會改變。 དེ་ཡང་ཡུལ་དུས་ལ་སོགས་པའི་དབང་གིས་དགག་བྱའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ལོག་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་གྱི། (de yang yul dus la sogs pa'i dbang gis dgag bya'i rnam pa thams cad log pa lta bu yin gyi) 這就像由於地方和時間等因素，所有應遮止的事物的形態都改變一樣。 དངོས་ཀྱི་དགག་བྱ་མངོན་གྱུར་མེད་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། (dngos kyi dgag bya mngon gyur med pa tsam gyis ni ma yin te) 但僅僅因為實際應遮止的事物沒有顯現出來是不夠的。 དེ་དང་ཆ་འདྲ་བ་དང་བརྒྱུད་པ་རྒྱུར་འགྲོ་བ་དང་དགག་བྱ་ཉེས་དམིགས་འདྲ་བ་ལ་མི་ལྡོག་གོ། (de dang cha 'dra ba dang brgyud pa rgyur 'gro ba dang dgag bya nyes dmigs 'dra ba la mi ldog go) 對於與此相似的事物、作為原因的傳承以及應遮止的過失相似的事物，不會還滅。 ལྡོག་ཚུལ་བཞི་ལས། (ldog tshul bzhi las) 在四種還滅的方式中： ས་སྟོངས་སུ་ལོག་པ་ལའང་ཡུལ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ལོག་པ་སྲིན་བལ་ཤིན་ཏུ་མོད་ཅིང་རིན་ཆུང་བའི་ཡུལ་དུ་ལྟུང་བ་མེད་པ་ལྟ་བུ། (sa stongs su log pa la'ang yul gyi stobs kyis log pa srin bal shin tu mod cing rin chung ba'i yul du ltung ba med pa lta bu) 在還滅為空地的情況下，由於地方的力量而還滅，就像在絲綢非常豐富且便宜的地方沒有墮落一樣。 དུས་ཀྱིས་ལོག་པ་ཉི་མ་གཞན་ལ་རྩིག་པ་རིམ་པ་ལྷག་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་པ་དང་མུ་གེའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ལོག་པ་ལྟ་བུ། (dus kyis log pa nyi ma gzhan la rtsig pa rim pa lhag kyang nyes pa med pa dang mu ge'i tshe gsog 'jog log pa lta bu) 由於時間而還滅，就像在其他日子裡堆砌過多的磚塊也沒有過失，以及在饑荒時期囤積糧食的行為被取消一樣。 གང་ཟག་གི་བྱེ་བྲག་ཆོས་བླ་མའི་མཐུ་ཅན་གྱིས་མ་བསྐོས་པར་ཆོས་བསྟན་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་པ་ལྟ་བུ། (gang zag gi bye brag chos bla ma'i mthu can gyis ma bskos par chos bstan kyang nyes pa med pa lta bu) 由於人的差別，就像沒有得到具神通的法師的任命而說法也沒有過失一樣。 དངོས་པོའི་དབང་གིས་ཁྲི་རིན་པོ་ཆེ་ལས་བྱས་པ་མ་བསྡུས་ཀྱང་ཉེས་མེད་ལྟ་བུ། (dngos po'i dbang gis khri rin po che las byas pa ma bsdus kyang nyes med lta bu) 由於事物的原因，就像沒有收集用珍貴材料製成的床也沒有過失一樣。 གང་ཟག་གི་དབང་གིས་སྨྱོ་བ་ལ་ལྟུང་མེད་ལྟ་བུ། (gang zag gi dbang gis smyo ba la ltung med lta bu) 由於人的原因，就像瘋子沒有墮落一樣。 དངོས་པོའི་དབང་གིས་ལྷུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་འཆང (dngos po'i dbang gis lhung bzed 'brel med 'chang) 由於事物的原因，持有無關的缽。

【English Translation】 Like that, 'negation after negation'. Like the early summer's acceptance and the repeated performance of Uposatha, 'establishment after establishment'. Like others allowing the reading of non-Buddhist texts at noon, 'permission after permission'. The six abandonments of characteristics are: 'Permission after negation', like allowing a sick person to eat in the afternoon. 'Establishment after negation', like a Bhikkhuni (nun) who becomes ill on the road must definitely be accompanied. 'Negation after establishment', like not relying on a lama (teacher) for just one night's stay. 'Permission after establishment', like going to do Dharma-related activities during the summer. 'Establishment after permission', like being blessed for seven days and leaving during the summer, and if the task is not completed, staying even longer. 'Prohibition after permission', like prohibiting the 'squeak, squeak' sound after allowing shoes. The three non-abandonments of characteristics are: a Dharma friend is considered a precept. A Disciplined One is considered a deva (god). Regarding the reason for undertaking vows, in the discussion of the 'basis of discussion', the friend is considered the location, i.e., the city where the precepts were established is the topic of discussion. Immaculate Friend considers all four - location, person, afflictions, and faults - as the basis of discussion. A Dharma friend considers location and person as the basis of discussion, while faults are the basis, and the reason is the cause of afflictions. Once suitable words are spoken, all precepts depend entirely on the person. The wise ones say that there is nothing that exists inherently. Sixth, the manner of reversal: The reasons for undertaking vows are the cause for establishing precepts. The precepts are the result established by that. Therefore, if the reason changes, the thing with the reason also reverses. That is, it is like all aspects of what should be negated change due to the power of place and time, etc. But it is not merely because the actual object of negation is not manifest. It does not reverse for things similar to it, for the lineage that goes as a cause, and for faults that are similar to what should be negated. Among the four ways of reversing: Even in reversing to an empty place, reversing by the power of the place is like there being no downfall in a place where silk and wool are very abundant and cheap. Reversing by time is like there being no fault even if an extra layer of bricks is piled up on another day, and like hoarding being reversed during a famine. Due to the distinction of the person, like there being no fault even if Dharma is taught without being appointed by a powerful Dharma master. Due to the cause of the object, like there being no fault even if a throne made of precious materials is not collected. Due to the power of the person, like there being no downfall for a madman. Due to the cause of the object, holding an unrelated alms bowl.

---

་བ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་སྐྱོན་གྱིས་ནུར་ཤུགས་ཀྱིས་ལོག་པ་ལ་ནི། ཉེས་དམིགས་མཐོང་ཀྱང་ བསྒྲུབ་མི་ནུས་པས་ལོག་པ་སྟེ། ཡུལ་ཨསྨ་པ་རན་ཏར་ཀོ་ལྤགས་ལ་ཉེས་མེད་ལྟ་བུ། དུས་ཀྱི་དབང་གིས་ཁུར་ཚ་བ་སྙེག་པའི་ཕྱིར་ལག་ཉར་བླང་བ་ལྟ་བུའོ། ། གསུམ་པ་ཟིལ་གནོན་དུ་ ལོག་པ་ནི། དགག་དགོས་ཆེ་བས་ཆུང་བ་ཟིལ་གྱིས་མནན་པ་སྟེ། ཡུལ་ཨསྨ་པ་རན་ཏར་ཁྲུས་བྱེད་པ་ལ་ཉེས་མེད་ལྟ་བུ། གནས་སྐབས་ཀྱི་ལོག་པ་གནས་ཀྱི་བླ་མ་མེད་པར་གསོ་སྦྱོང་ དང་དབྱར་གནས་བཀག་པ་ལྟ་བུ། དུས་ཀྱི་འདུས་པ་ཆེན་པོའི་ཚེ་འདུས་ཤིང་ཟ་བ་ཉེས་མེད་ལྟ་བུ། གང་ཟག་གི་བྱེ་བྲག་ནད་པས་བསོད་པ་སློང་བ་ལྟ་བུ། དངོས་པོའི་དབང་གིས་དགེ་ འདུན་གྱི་དབྱིག་ཆུད་ཟ་བ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ས་བརྐོ་བ་དང་རེག་པ་ལ་ཉེས་མེད་ལྟ་བུ། ཆེད་དུ་བྱ་བ་དགེ་འདུན་འཁྲུག་པ་ཞི་བའི་ཕྱིར་གནས་ནས་སྐྲོད་པ་ལ་ཉེས་མེད་ལྟ་བུའོ། ། 2-61 བཞི་པ་བཟློག་པ་ལ་ཞུགས་ཚུལ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་བྱ་བ་བཟློག་པ་ལ་ཞུགས་ཚུལ་བྱས་པའི་དགག་བྱ་དེ་མ་བྱས་པ་ལ་བྱུང་བ་སྟེ། གང་ཟག་དེ་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་ སྐྲོད་པ་བཀག་པ་ལས། སྲོག་དང་ཚངས་སྤྱོད་ལ་གནོད་པ་འབྱུང་བར་ཤེས་བཞིན་དུ་མ་བསྐྲད་ན་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཡུལ་དུས་གནས་སྐབས་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གཉིས་ པ་གཞི་བཟློག་པ་ལ་ཞུགས་ཚུལ་ནི་བལ་ནག་གི་དགག་བྱ་བལ་དཀར་པོ་ལ་ཞུགས་པ་ལྟ་བུ་དགག་བྱ་ལོག་པ་དང་། དགོས་པ་ལོག་པ་ལོ་བཅུ་ལོན་ཞིང་ལྔ་ཕྲུགས་ཚང་བས་གནས་ཀྱི་ བླ་མ་ལ་མ་བསྟེན་ཀྱང་ཉེས་མེད་ལྟ་བུ་སྟེ་ཡུལ་དུས་ལ་སོགས་རྒྱ་ཆེར་སྦྱར་རོ། །དགག་པའི་བཟློག་བྱེད་སྒྲུབ་པ་དང་། སྒྲུབ་པའི་བཟློག་བྱེད་དགག་པ་བྱུང་བས། དགག་པའི་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ་ དང་། སྒྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་དགག་པ་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། བཅས་པའི་དབྱེ་བ་དང་སྦྱར་ལ་ཞིབ་ཏུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ་ཡི་གེ་མང་བས་འཇིགས་ནས་མ་སྤྲོས་སོ། །དེ་ལྟར་བཅས་པ་ལོག་པ་ཡང་ བཅས་པ་རྐྱང་པ་རྣམས་ལ་དགག་དགོས་ཀྱི་དབང་གིས་གསུངས་པ་ཡིན་གྱི། རང་བཞིན་གྱིས་སྡིག་ཏུ་འགྱུར་བ་རྣམས་ལ་ནི་སྦྱར་དུ་མི་རུང་ངོ་། །གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ། ཐོབ་པ་ཕན་ཡོན་གྱི་འབྲས་བུ་དང་། 2-62 ཉམས་པ་ཉེས་དམིགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པར་འགྱུར། བདེ་འགྲོར་འགྲོ་བས་འཆི་བའི་ཚེ་འགྱོད་པ་མེད་པར་འགྱུར། ཕྱོགས་བཅུར་ སྙན་པའི་གྲགས་པས་ཁྱབ་པར་འགྱུར། སེམས་གདུང་བ་མེད་པས་བདེ་བར་གཉིད་ལོག་པར་འགྱུར། གཉིད་ལོག་པའི་ཚེའང་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་བསྲུང་བར་འགྱུར། འཇིགས་པ་དང་རྔངས་པ་མེད་པར་འགྱུར། མི་དང་མི་མ་ ཡིན་པ་གླགས་ཚོལ་བ་དག་སླར་ལྡོག་ཅིང་བསྲུང་བར་འགྱུར། ཚེགས་ཆུང་ངུས་ཆོས་གོས་ལ་སོགས་པ་རྙ

【現代漢語翻譯】 就像那樣。 第二種是因過失的壓力而違犯：即使看到過錯，也無法避免而違犯。例如，在阿濕摩波蘭陀國，剝樹皮是無罪的。由於時節的原因，爲了尋求涼爽而拿起手持扇子也是無罪的。 第三種是因壓制而違犯：因為需要禁止大的，所以小的被壓制。例如，在阿濕摩波蘭陀國，洗澡是無罪的。暫時性的違犯，在沒有寺院住持的情況下，禁止行持布薩和安居也是無罪的。在大型的集會時，聚集和飲食是無罪的。就個人而言，病人乞討食物是無罪的。就事物而言，爲了避免僧團的財產被浪費，挖掘和觸控土地是無罪的。就目的而言，爲了平息僧團的爭端，驅逐某人是無罪的。 2-61 第四種是進入遮止的方式，分為兩種。第一種是進入遮止行為的方式，即對已做之事的遮止，發生在未做之時。爲了避免對某人的傷害，禁止驅逐，但如果知道不驅逐會導致對生命和梵行的傷害，那麼不驅逐就會變成過錯。例如，國家、時間、情況等等，可以廣泛應用。第二種是進入基礎遮止的方式，就像黑色的羊毛進入白色羊毛一樣，遮止的對象是錯誤的，目的是錯誤的。例如，年滿十歲且五根具足的人，即使不依賴寺院住持也是無罪的，國家、時間等等可以廣泛應用。由於遮止的對治是成辦，成辦的對治是遮止，所以遮止之後是成辦，成辦之後是遮止。將這些與戒律的分類結合起來，仔細瞭解，因為文字太多而害怕，所以不再贅述。如此這般，違犯戒律也是因為需要遮止單純的戒律而說的，對於自性罪來說，不能這樣應用。 第三部分是結果。分為獲得利益的結果和遭受過患的結果兩種。第一種是，依靠清凈的戒律，就能獲得智慧。前往善趣，所以在死亡時不會後悔。美名傳遍十方。心中沒有痛苦，所以能安樂入睡。入睡時，諸神也會守護。沒有恐懼和驚慌。人和非人尋找機會的人會返回並守護。輕鬆地獲得法衣等等。

【English Translation】 It is like that. The second is transgression due to the force of affliction: even if the fault is seen, one transgresses because one cannot avoid it. For example, in the country of Asmaparanta, peeling bark is blameless. Due to the season, taking a hand fan to seek coolness is blameless. The third is transgression by suppression: because it is necessary to prohibit the greater, the lesser is suppressed. For example, in the country of Asmaparanta, bathing is blameless. Temporary transgression, such as prohibiting Sojong and Yarne without a monastic superior, is blameless. During a large gathering, gathering and eating are blameless. Individually, a sick person begging for alms is blameless. In terms of objects, digging and touching the ground to avoid wasting the Sangha's property is blameless. In terms of purpose, expelling someone to quell a Sangha dispute is blameless. 2-61 The fourth is the way to engage in reversal, which has two aspects. The first is the way to engage in reversing actions, that is, the reversal of actions that have been done, occurring when they have not been done. To avoid harm to someone, prohibiting expulsion, but if it is known that not expelling will cause harm to life and celibacy, then not expelling becomes a fault. For example, country, time, circumstances, etc., can be widely applied. The second is the way to engage in reversing the basis, just as black wool enters white wool, the object of reversal is wrong, and the purpose is wrong. For example, a person who is ten years old and has all five faculties is blameless even if he does not rely on a monastic superior, and country, time, etc., can be widely applied. Because the antidote to prohibition is accomplishment, and the antidote to accomplishment is prohibition, therefore accomplishment follows prohibition, and prohibition follows accomplishment. Combine these with the divisions of the precepts and understand them carefully, but I will not elaborate further for fear of too many words. In this way, transgressing the precepts is also said because it is necessary to prohibit simple precepts, but this cannot be applied to those that are naturally sinful. The third part is the result. There are two types: the result of obtaining benefit and the result of suffering harm. The first is that by relying on pure discipline, one will obtain wisdom. Going to a good rebirth, one will not regret it at the time of death. Good reputation will spread in all ten directions. One will sleep peacefully without mental anguish. Even when sleeping, the gods will protect one. One will be without fear and panic. People and non-humans seeking opportunities will turn back and protect one. One will easily obtain Dharma robes, etc.

---

ེད་པར་འགྱུར། ཇི་ལྟར་སྨོན་པའི་སྨོན་ལམ་འགྲུབ་པས་མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་ཀྱི་གོ་འཕང་འཐོབ་ པར་འགྱུར་བ་སྟེ་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བའི་འབྲས་བུ་ཇི་ལྟར་རིགས་པའོ། །གཞན་ཡང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་གཞི་བྱེད་པ་དང་། ཕམ་པའི་ལྟུང་བ་སྤངས་པས་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་ལྷར་ སྐྱེ་བ་སོགས་འདོད་པའི་བདེ་འགྲོ་མཐོ་རིས་དང་། མཐར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་བར་དུའོ། །གཉིས་པ་ནི། སྔར་གྱི་ཕན་ཡོན་ལས་བཟློག་ཅིང་། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བཅད་པ་ལྟར་ འགྱུར་ལ། ཕམ་པའི་འབྲས་བུས་ཚ་བ་དང་རབ་ཚའི་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་དང་ཁུ་བ་ཕྱུང་བས་ཆུ་བུར་ཅན་གྱི་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། ཉོན་མོངས་པས་ནི་བདག་འཇོམས་སེམས་ཅན་འཇོམས་ཤིང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཇོམས། 2-63 ཉམས་བཅས་རྙེད་པ་དམན་ཞིང་བསྲུང་དང་དེ་བཞིན་སྟོན་པས་སྨད། ཐོབ་དང་མ་ཐོབ་ཉམས་པས་ཡིད་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད། ཞེས་སོགས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་ངན་འགྲོ་དེར་འགྲོ་སྟེ། དེ་ལ་ ཐོས་པ་མང་པོས་སྐྱོབ་མི་ནུས། ཞེས་སོགས་གསུངས་པས། ཕན་ཡོན་དང་ཉེས་དམིགས་དྲན་པས་བསླབ་པ་བསྲུང་བ་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་བྱེ་བྲག་གཞུང་བཤད་ལ་སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། ཕམ་པ་སོ་ སོར་བཤད་པ་དང་། ཐུན་མོང་གི་མཇུག་བསྡུ་བ་དང་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྡོམ་ནི། ཞེས་པ་བཀའ་བསྡུ་བ་པོས་སྐྱེ་བོ་བློ་དམན་པ་དག་ཡན་ལག་ལ་སྒྲོ་སྐུར་གྱི་མཐའ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ སྡོམ་ཚིག་མཛད་དེ། སྤྱི་སྡོམ་ནི་སྤྱིའི་དོན་བསྡུས་པ། ཤེས་བཞིན་དང་ནི་ས་བོན་དང་། ཞེས་སོགས་བཅུ་ཚན་དགུའི་སྤྱི་བསྡུས་པ་ལྟ་བུ་དང་། དངོས་ཀྱི་དོན་བསྡུས་པ་སྡོམ་དང་། སྤང་ལྟུང་སུམ་ཅུའི་ བར་བར་དུ་ཡན་ལག་གི་འཕྲོས་རྣམས། བསྡུས་པའི་བར་སྡོམ་ལྟ་བུ་དང་གསུམ་མོ། །མི་ཚངས་སྤྱོད་དང་རྐུ་བ་དང་། མི་ལ་བསད་པར་མི་བྱ་བ་ཞེས་པའི་བར་གྱི་ཚིག་འདི་གོང་འོག་ཏུའང་ སྦྱར་ཏེ། མི་ཚངས་སྤྱོད་མི་བྱ། བརྫུན་དུ་སྨྲ་བར་མི་བྱ། བརྫུན་དང་བཅས་པའི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པའི་ཆོས་བཞི་པོ་མདོ་འདོན་པའི་སྐབས་འདིར་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་གཞན་རྒྱལ་བར་བྱེད་པས་ཕམ་པ་དེ་བྱེད་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པ་བཞི་པོ་འདི་དག་ནི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཅིང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་ལས་འབྱུང་ངོ་སྟེ། 2-64 འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་ཡི་གེར་མི་བྲི་བ་ཡིན་པས་ཀུན་ལ་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་མདོ་འདོན་པའི་ཁ་ལས་འབྱུང་གི བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་འདུལ་བའི་གསང་འདི་ སྨྲ་བར་མི་བྱའོ། །བསླབ་པའི་གཞི་རེ་རེའང་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་གིས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། གླེང་གཞི། གང་ཟག ཉེས་པ། གཞི། ཉོན་མོངས། ཚིག་དོན། ལྟུང་བར་འགྱུར་མི་འག

【現代漢語翻譯】 就會實現願望，獲得增上生和決定勝的果位，即無論可見或不可見的果報都會如其所愿。此外，它是一切功德的基礎，並且由於避免了墮罪，會轉生為自在天的天神等，最終獲得欲界善趣、天界，直至圓滿成佛。第二種情況則與之前的利益相反，一切功德都會像砍斷的棕櫚樹一樣消失。由於犯墮罪的果報，會轉生到熱地獄和極熱地獄，以及因精液流出而轉生到水泡地獄等。煩惱會摧毀自我，摧毀眾生，摧毀戒律。 2-63 擁有戒律者會衰損，所得減少，受到守護者和導師的呵斥。因已得和未得之物的喪失，內心會產生巨大的痛苦。』等等。此外，『破戒者會墮入惡趣，即使博學也無法救度。』等等。因此，通過憶念利益和過患，應當努力守護戒律。第二部分，詳細解釋根本律，分為總說、分別解釋墮罪、共同總結三部分。第一部分是：『總攝』，這是結集者爲了使智慧低下的人們避免對支分產生增益或損減的極端，而作的總結詞。總攝是指總結總義，如『正知、種子』等九個十支的總結，以及總結實際意義的『總攝』，和三十墮罪之間對支分的補充說明的『間攝』等三種。『不凈行、偷盜』和『不應殺人』之間的詞句也可以上下連線，即『不應行不凈行，不應妄語』。持有虛妄之相的這四種法，在宣讀波羅夷罪時，是世尊所說。具壽們，由於他人戰勝而成為波羅夷罪的這四種法，是具有罪惡之相的，在半月半月的別解脫經中出現。 2-64 由於律藏沒有寫成文字，所以對大眾來說並不明顯。因此，在布薩時，這些內容從誦經者的口中說出。對於未受比丘戒者，不應說這些律藏的秘密。每一條學處都應以二十一個方面來解釋，即緣起、補特伽羅、過失、基礎、煩惱、詞義、是否會犯墮罪等。

【English Translation】 One will achieve aspirations, attaining the states of higher realms and definite goodness, meaning that both visible and invisible results will occur as desired. Furthermore, it serves as the foundation for all virtues, and by avoiding defeats, one will be reborn as a deity of the Paranirmitavasavartin heaven, ultimately reaching the blissful realms of desire, the heavens, and finally attaining complete Buddhahood. The second case is the opposite of the previous benefits, and all virtues will vanish like a severed palm tree. Due to the consequences of defeat, one will be reborn in the hot hells and extremely hot hells, and due to the discharge of semen, one will be reborn in the blister hells, and so on. Afflictions destroy the self, destroy sentient beings, and destroy discipline. 2-63 Those with discipline will decline, their gains will diminish, and they will be reproached by protectors and teachers. The loss of what has been attained and what has not been attained will cause great suffering in the mind.』 and so on. Furthermore, 『Those who break discipline will fall into evil realms, and even great learning cannot save them.』 and so on. Therefore, by remembering the benefits and drawbacks, one should strive to protect the precepts. The second part, explaining the Vinaya in detail, is divided into a general explanation, a separate explanation of the defeats, and a common conclusion. The first part is: 『Summary,』 which is a summary made by the compilers to prevent those of weak intellect from exaggerating or diminishing the branches. The general summary refers to summarizing the general meaning, such as the summary of the nine sets of ten branches like 『mindfulness, seed,』 and the 『summary』 that summarizes the actual meaning, and the 『intermediate summary』 that supplements the branches between the thirty defeats, and so on. The phrases 『non-celibacy, stealing,』 and 『one should not kill』 can also be connected up and down, that is, 『one should not engage in non-celibacy, one should not lie.』 These four dharmas that hold the characteristic of falsehood are spoken by the Blessed One when reciting the Parajika. O venerable ones, these four dharmas that cause one to become defeated by others and become a Parajika are of the nature of offenses, and appear in the Pratimoksha Sutra recited every half month. 2-64 Since the Vinaya is not written down, it is not obvious to the public. Therefore, during the Uposatha, these contents are spoken from the mouth of the reciter. These secrets of the Vinaya should not be spoken to those who have not taken the Bhikshu vows. Each precept should be explained in twenty-one aspects, namely, the origin, the individual, the fault, the basis, the affliction, the meaning of the words, whether it leads to defeat, and so on.

---

ྱུར་གཉིས། ཡན་ལག ཀུན་སློང་། བརྡ། རྒྱུན་ཆད་མ་ཆད། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ། བྱ་མི་བྱ། སྤྱད་མ་སྤྱད། ལྕི་ཡང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད། ལྡང་བར་མི་བྱེད་པ། ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་མིན། ལྟུང་བ་འབྱུང་རྒྱུའོ། །ཉེས་པ་ནི་ལུས་ངག་གི་ ཉེས་སྤྱད། གཞི་སེམས་ཅན་ཡིན་མིན་གཉིས་སམ། འཁྲིག་པའི་གཞི་ལ་སོགས་དྲུག་ཅུ་རྩ་ལྔ། ཉོན་མོངས་ཀུན་བརྟགས་ལྷན་སྐྱེས་གཉིས་སམ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉེར་ལྔ། ཚིག་དོན་ཉོན་མོངས་རྒྱལ་བས་ཕམ་པ་ ཞེས་པ་ལྟ་བུ། བརྡ་མིང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཉོན་མོངས་པས་སྤྱད་མ་སྤྱད་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་བཅས་པའི་གཉིས། བྱ་མི་བྱ་སྦྱོར་བ་བྱས་མ་བྱས། སྤྱད་མ་སྤྱད་ནི་ཉེས་པར་གྱུར་ནས་ བཅས་པ་དང་མ་གྱུར་ཀྱང་བཅས་པ། སྤྱི་མཚན་ལུས་ངག་གི་ལས། ལྡང་བ་ཕྱིར་བཅོས་ཆེ་ཆུང་། རྒྱུ་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་མ་གུས་པ་ལ་སོགས་བཞིའོ། །གཞན་རྣམས་གོ་སླ་ཞིང་ལྟག་འོག་ཏུའང་འཆད་དོ། ། 2-65 ཡང་ན་གླེང་གཞི་དང་། བསླབ་པ་བཅས་པ་དང་། ལྟུང་བ་རྣམ་གཞག་དང་གསུམ་གསུམ་གྱིས་བཤད་པར་བྱའོ། །གླེང་གཞི་ཡུལ་གང་ཟག་ཉོན་མོངས་ཉེས་པ་བཞི་བཞིས་རྟོགས་པར་བྱ། བསླབ་པ་བཅས་པ་འཇིག་ རྟེན་དང་འདུལ་བ་དང་འགལ་བ་བཟློག་པའི་དབང་གིས་རང་བཞིན་དང་བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དགག་པ་གཉིས། ལྟུང་བ་རྣམ་གཞག་དངོས་གཞི་དང་སྦྱོར་བ་དང་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བ་ཅི་རིགས་ པར་བཞག་གོ །དེ་ཡང་ལོ་བཅུ་གཉིས་སུ་དགེ་སློང་རྣམས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སྐྱོན་གྱི་འཕན་མེད་ཅིང་རྣམ་པར་དག་པ་ལས་བཅུ་གསུམ་པ་ལ་བཟང་སྦྱིན་གྱིས་མི་ཚངས་པར་སྤྱད་པས་ཕམ་པར་བཅས་ སོ། །རྣམ་འབྱེད་འགྲེལ་པར། ཁྱིམ་སྤངས་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་བཅུ་གཉིས་ཡིན་གྱི་སངས་རྒྱས་ནས་དྲུག་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་བཞི་ལས་མི་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་གླེང་གཞི་ཡུལ་སྤོང་བྱེད། གང་ཟག་བཟང་སྦྱིན། ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས། ཉེས་པ་མི་ཚངས་སྤྱོད། རྗེས་བཅས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཁབ་ཏུ་དགོན་པ་པ་ལའོ། །ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་ལ། གཞི་བསམ་པ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི། བཞི་ལ་ཡུལ་ དང་གང་ཟག་གཉིས། བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་ཀུན་སློང་གཉིས། སྦྱོར་བ་ལ་དངོས་རྒྱུ་སྦྱོར་བ་དང་རིང་རྒྱུ་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བ་གཉིས། མཐར་ཐུག་བྱ་བའི་འབྲས་བུ་རྫོགས་པ་སྟེ། འོག་མ་རྣམས་སུ་ཡང་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་སྦྱར་བར་བྱའོ། ། 2-66 ལས་དང་པོ་པ་ཐམས་ཅད་ལྟུང་མེད་ཡིན་པས། ད་ཕྱིན་ཆད་སྤྱད་ན་ལྟུང་བར་འགྱུར་བ་སྟོན་པས་ན་ཡང་དགེ་སློང་མིང་དང་ཁས་འཆེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་བཅོམ་པ་དང་སློང་བའི་དགེ་སློང་ མ་གཏོགས་ཏེ་གང་ཟག་གསོལ་བཞིས་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་གང་ཡང་རུང་བའོ། །སྔོན་ཆོག་གིས་རྫོགས་པ་ནི་ཕམ་པ་ལ་སྦྱོར་བ་མི་སྲིད་དོ། །ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ལོ་བརྒྱ་ ལོན་པ་དང་། རྫོགས་མ་ཐག་པ་དང་ལྷན་ཅིག་མཉམ་པ་གསུམ་

【現代漢語翻譯】 原因二：分支、動機、象徵。 持續不斷、不應做的事、該做不該做、使用不使用、輕重、共同特徵、不增長、有煩惱與否、墮落的根源。過失是身語的 錯誤行為。基礎是有情眾生與否，或者淫慾的基礎等六十五種。煩惱是俱生和遍計的兩種，或者貪慾等二十五種。詞義煩惱如『國王失敗』 等。象徵名稱：不應做的事，具有煩惱的使用與不使用的自性。該做不該做，行為已做未做。使用不使用，是已成過失而 制定，或者未成過失也制定。共同特徵是身語的行為。增長是改正的大小。原因是無慚和不敬等四種。其他容易理解，也在後面解釋。 2-65 或者以所依、所制和墮落差別三種來解釋。所依以處所、補特伽羅（梵文：Pudgala，人）、煩惱、過失四種來理解。所制是遮止違背 世間和律藏，從自性方面來說，是遮止不應做的事兩種。墮落差別是正行、加行和加行的加行，根據情況而定。 例如，十二年中，比丘（梵文：Bhiksu）們的戒律沒有過失且完全清凈，第十三年，善施因為行不凈行而被制定為失敗罪。 在《分別解脫經》的註釋中說：『捨棄在家而出家十二年，而不是成佛后六年。』在分別解釋中，四種失敗罪中，行不凈行的所依是處所、拋棄處。 補特伽羅是善施。煩惱是貪慾。過失是不凈行。隨行者是國王在住所或寺院中。墮落的差別有：基礎、意樂、加行、究竟四種。四種包括處所 和補特伽羅兩種。意樂包括認識和動機兩種。加行包括真實加行和遙遠加行的加行兩種。究竟是行為的結果圓滿。下面的情況也大多如此。 2-66 所有初學者都沒有墮落，因此，爲了說明從今以後做了就會墮落，除了比丘（梵文：Bhiksu）的名字和自稱者、斷除煩惱者和乞討的比丘（梵文：Bhiksu） 之外，任何通過四次羯磨（梵文：Karma，業）圓滿的比丘（梵文：Bhiksu）都可以。之前通過儀軌圓滿的比丘（梵文：Bhiksu）不可能犯失敗罪。行梵行的比丘（梵文：Bhiksu）們，一百歲 的和剛受戒的和一起平等的三種。

【English Translation】 Two causes: branch, motivation, symbol. Continuous, what should not be done, what should be done and not done, use and non-use, heavy and light, common characteristics, not increasing, whether with afflictions or not, the root of downfall. Faults are the physical and verbal misdeeds. The basis is whether sentient beings are involved or not, or sixty-five things such as the basis of sexual intercourse. Afflictions are of two types: innate and imputed, or twenty-five such as desire. The meaning of afflictions in words is like 'the king's defeat'. Symbolic names: things that should not be done, having the nature of using and not using afflictions. What should be done and not done, actions done and not done. Use and non-use are those that have become faults and are prescribed, or those that have not become faults but are also prescribed. The common characteristic is the action of body and speech. Increase is the size of the correction. The reasons are four, such as shamelessness and disrespect. The others are easy to understand and will be explained later. 2-65 Or it can be explained in terms of the basis, the precepts, and the distinctions of downfall. The basis is understood by four things: place, Pudgala (person), affliction, and fault. The precepts are to prevent violations of the world and the Vinaya, and from the aspect of nature, they are two types of prohibitions against what should not be done. The distinctions of downfall are the main action, the preparatory action, and the preparatory action of the preparatory action, as appropriate. For example, for twelve years, the Bhiksus' precepts were without fault and completely pure, and in the thirteenth year, Sangye Bumpa was prescribed to be defeated for engaging in impure conduct. In the commentary on the Vinayavibhanga, it is said: 'It is twelve years after leaving home and becoming a renunciate, not six years after becoming a Buddha.' In the separate explanations, among the four defeats, the basis for engaging in impure conduct is the place, the abandoned place. The Pudgala is Sangye Bumpa. The affliction is desire. The fault is impure conduct. The follower is the king in the residence or monastery. The distinctions of downfall are: basis, intention, action, and completion. The four include place and Pudgala. Intention includes recognition and motivation. Action includes the actual action and the action of the distant action. Completion is the perfect result of the action. The following situations are mostly the same. 2-66 All beginners have no downfall, so to show that from now on, doing it will lead to downfall, except for the name of Bhiksu and the self-proclaimed, the one who has destroyed afflictions, and the Bhiksu who begs, any Bhiksu who is complete through the four Karmas is acceptable. It is impossible for a Bhiksu who is complete through the previous ritual to commit a defeat. The Bhiksus who practice Brahmacharya, the one who is a hundred years old, the one who has just been ordained, and the one who is equal together, are the three types.

---

གྱིས་ཕན་ཚུན་བསླབ་པ་མཚུངས་པར་གྱུར་པས་བསླབ་པ་ཕུལ་བ་དང་ཉམས་པ་ལ་སྡོམ་པ་མེད་པས་ལྟུང་བ་རྣམ་གཞག་མེད་པའི་ ཕྱིར་མ་ཕུལ་ཞིང་ཉམས་པར་མ་བྱས་པར་སྦྱོར་བ་སོགས་ཚངས་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་མི་མཐུན་པའི་ཆོས་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པར་སྤྱོད་པས་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྟེ། མི་ཞེས་པའི་ དགག་ཚིག་མེད་པ་འགལ་བ་ངན་པ་རྩ་བ་གཞན་པ་འདྲ་བ་དྲུག་ལ་འཇུག་ཀྱང་། འདིར་འགལ་བའི་དོན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཐམས་ཅད་མི་ཚངས་སྤྱོད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ ན། དེ་བསལ་བའི་ཕྱིར་འཁྲིག་པ་ཞེས་སྨོས་སོ། །ཁ་ཅིག་རང་གི་དང་གཞན་གྱིར་རམ། ཕར་རྩོལ་ཚུར་ལེན་གྱིས་མི་ཚངས་སྤྱོད་དང་འཁྲིག་པར་འདོད། ཕན་ཚུན་གཉིས་ཀྱིས་རྟེན་ཡུལ་གཉིས་སྤྱོད་པ་འཁྲིག་པ་ཆོས་མ་ཡིན་པ་བསྟེན་ཅིང་བྱས་ན། 2-67 ཐ་ན་མི་ཁོ་ནར་མ་ཟད་སྤྲ་མོ་སོགས་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་དང་ལྷན་ཅིག་བསྟེན་ཀྱང་རུང་སྟེ། དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་དེ་ཕམ་པར་གྱུར། མཐར་གྱུར་ཐ་ཆད་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ གྱི་གནས་པ་སྟེ། གསོ་སྦྱོང་དགག་བྱེད་དང་གསོལ་བའི་ལས་ལ་སོགས་པའི་གནས་སུ་འདུག་པ་དང་ལས་སུ་བསྐོ་བ་མི་བྱའོ། །འདིར་བསླབ་པ་ཕུལ་བ་ནི་བཏང་བས་སྡོམ་པ་མེད་པར་བྱས་ཉམས་ པས་ཡུལ་མཐུ་མེད་པར་བྱས་པ་སྟེ། ངོ་བོ་གོ་བར་བྱས་པ་དང་རྒྱུ་གོ་བར་བྱས་པའོ། །ཡུལ་ཐ་སྙད་དང་ལྡན་པའི་དྲུང་དུ་སྡོམ་པ་གཏོང་བར་འདོད་པས་བསླབ་པ་འབུལ་ལོ་ཞེས་ངོ་ བོ་དང་མདོ་སྡེ་གཏོང་བ་སོགས་རྒྱུ་དང་། མཁན་པོ་སྤོང་སོགས་ཉེར་སྦྱོར་དང་། སངས་རྒྱས་སྤོང་སོགས་རྟེན་དང་། ཁྱིམ་པར་བཟུང་དུ་གསོལ་སོགས་བརྡ་ལྟར་གོ་བྱེད་དང་། ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ གནས་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་སོགས་གྲོགས་སྤོང་བའོ། །དུལ་ལྷ་ནི་ཡུལ་ཟ་མ་དང་ལྐུགས་སོགས་ལ་ཕུལ་ཡང་ཕུལ་བར་འགྱུར་ཞེས་དང་། ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ཆགས་སེམས་ཀྱིས་བསླབ་པ་ཕུལ་ཡང་མི་ཚངས་ སྤྱོད་མ་བསྟེན་ན་དགེ་སློང་ཡིན་ཞེས་བཞེད། ཕུལ་ཉམས་མུ་བཞི་བཤད་དེ། བསླབ་པ་གཏོང་བའི་རྒྱུ་གྲོང་དུ་གནས་འདོད། འདོད་པ་བསྟེན་འདོད། ཚངས་སྤྱོད་ལ་སྒྱིད་ལུག་པ་སོགས་གོ་བར་བྱེད་ཀྱི། བསླབ་པའི་ངོ་བོ་གཏོང་པ་སོགས་གོ་བར་མི་བྱེད་པ་དང་། 2-68 དེ་ལས་གོ་བཟློག་པ་དང་། གཉིས་ཀ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའོ། །དང་པོ་གསུམ་གྱིས་སྡོམ་པ་བཏང་། བཞི་པས་མ་བཏང་ངོ་། །སྔོན་ཆོག་གིས་གཅིག་ཅར་ཐོབ་པ་ནི་རྫས་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བས་བྱེ་ བྲག་འདི་མེད་ཀྱི། ད་ལྟར་ཆོ་གས་བླང་བ་ནི། དགེ་བསྙེན་དགེ་ཚུལ་དགེ་སློང་སྡོམ་པ་རྫས་ཐ་དད་པས་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ཕུལ་བས་གཉིས་པོ་བཏང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་ཉེས་ པ་ཡང་གསུམ་ཀ་དང་འགལ་བས་གསུམ་དུ་འབྱུང་བར་རིགས་སོ། །ལས་དང་པོ་པ་མ་ཡིན་པའི་དགེ་སློང་མི་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱིས་མ་ཉམས་པའི་རྣམ་པར་ད

【現代漢語翻譯】 由於彼此之間的戒律相同，因此，如果放棄或違犯戒律，就沒有約束，因為沒有墮落的分類。如果不放棄或違犯戒律，而是行持與梵行（梵，Brahmacarya，清凈行）和涅槃（梵，Nirvana，滅）相違背的非功德之法，那就是非梵行。雖然'非'這個否定詞有相反、惡劣、根本不同等六種含義，但在這裡是相反的意思。如果這樣，那麼所有過失都會變成非梵行嗎？爲了消除這個疑問，所以說了'性行為'。有些人認為，無論是自己還是他人，通過主動或被動的方式進行性行為就是非梵行或性行為。如果雙方都以性為所緣，行持和實踐非法性行為，甚至與母猴等畜生的生殖器官發生關係，那麼比丘（梵，Bhiksu，出家男眾）就會因此而失敗，最終墮落，無法恢復。也就是說，他不能再參與僧團的羯磨（梵，Karma，業）等事務，也不能被委任任何職務。這裡所說的放棄戒律，是指通過捨棄而不再受戒律的約束，違犯戒律是指所緣境失去了效力。也就是說，已經理解了戒律的本質和原因。想要在具有名相的對境前捨棄戒律，所以說要'放棄戒律'，這包括捨棄戒律的本質和經文等原因，捨棄親教師等近取因，捨棄佛陀等所依，以及請求還俗等表相上的理解，以及僅僅是捨棄與梵行者共住等助伴。據說，即使向啞巴等對境捨棄戒律，也算是捨棄了。特別是，有些論師認為，即使上師因貪戀而捨棄戒律，只要沒有行持非梵行，仍然是比丘。關於放棄和未放棄戒律有四種情況：想要住在村莊里是捨棄戒律的原因，想要享受慾望，對梵行感到懈怠等是理解的方式，但並不理解捨棄戒律的本質等； 與此相反的理解；兩者都理解；兩者都不理解。前三種情況是捨棄了戒律，第四種情況是沒有捨棄戒律。如果是通過之前的儀軌一次性獲得戒律，因為是同時產生的，所以沒有這種區別。但如果是現在通過儀軌獲得戒律，因為居士、沙彌、比丘的戒律是不同類別的，所以捨棄比丘戒並不會導致前兩種戒律也被捨棄。因此，過失也與三者相違背，所以理應分為三種。對於非初學比丘來說，如果未因非梵行而失戒，則...

【English Translation】 Because the precepts are the same between each other, if the precepts are abandoned or violated, there is no restraint, because there is no classification of downfalls. If one does not abandon or violate the precepts, but practices non-meritorious dharmas that are contrary to Brahmacarya (梵，Brahmacarya，pure conduct) and Nirvana (梵，Nirvana，extinction), that is non-Brahmacarya. Although the negative word 'non' has six meanings such as opposite, evil, fundamentally different, etc., here it means opposite. If so, would all faults become non-Brahmacarya? To eliminate this doubt, 'sexual intercourse' is mentioned. Some people think that whether it is oneself or others, engaging in sexual behavior through active or passive means is non-Brahmacarya or sexual intercourse. If both parties take sex as the object and practice and engage in illegal sexual behavior, even having relations with the reproductive organs of animals such as female monkeys, then the Bhiksu (梵，Bhiksu，ordained male) will fail because of this and eventually fall, unable to recover. That is to say, he can no longer participate in the Sangha's Karma (梵，Karma，action) and other affairs, nor can he be appointed to any position. The abandonment of precepts here means that by abandoning, one is no longer bound by the precepts, and violating the precepts means that the object has lost its effect. That is to say, the essence and cause of the precepts have been understood. Wanting to abandon the precepts in front of an object with nomenclature, so it is said to 'abandon the precepts', which includes abandoning the essence of the precepts and the scriptures and other reasons, abandoning the Upadhyaya (preceptor) and other proximate causes, abandoning the Buddha and other supports, and requesting to return to lay life and other apparent understandings, as well as merely abandoning living with Brahmacharis and other companions. It is said that even if the precepts are abandoned to objects such as mutes, it is considered abandoned. In particular, some theorists believe that even if the teacher abandons the precepts due to greed, as long as he does not practice non-Brahmacarya, he is still a Bhiksu. There are four situations regarding abandoning and not abandoning the precepts: wanting to live in a village is the reason for abandoning the precepts, wanting to enjoy desires, feeling lazy about Brahmacarya, etc. are the ways of understanding, but not understanding the essence of abandoning the precepts, etc.; understanding the opposite of this; understanding both; understanding neither. The first three situations are abandoning the precepts, and the fourth situation is not abandoning the precepts. If the precepts are obtained all at once through the previous ritual, because they are produced simultaneously, there is no such difference. But if the precepts are taken through the ritual now, because the precepts of lay practitioners, novices, and monks are of different categories, abandoning the Bhiksu precepts will not cause the first two precepts to be abandoned as well. Therefore, the fault is also contrary to all three, so it should be divided into three. For a non-beginner Bhiksu, if he has not lost his precepts due to non-Brahmacarya, then...

---

ག་པ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པས། ཡུལ་རང་གཞན་གྱི་ལམ་གཉིས་གསུམ་དུ་འཁྲིག་འདོད་ཀྱིས་ནོར་བུའི་ཕྱོགས་དང་པོ་འདས་ན་ཕམ་པར་འགྱུར་རོ། །རོ་ཕྱེད་ཚང་བ་དང་འགྲོ་བ་གཞན་ལའང་དངོས་གཞིར་འགྱུར་ལ། ཡུལ་རྟེན་ཉམས་པ་དང་ དཀྲིས་པ་ལ་སོགས་པས་རོ་མ་མྱངས་ན་དངོས་གཞི་མེད་དོ། །མཐར་ཐུག་དངོས་བསྐྱེད་པའི་མདུན་རོལ་དུ་སྦྱོར་བ་དང་། དེའི་སྔ་རོལ་ཕན་ཆད་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བའོ། །དགའ་སྐྱེད་དུ། དགེ་སློང་གི་ཕྱོགས་ གཅིག་ཉམས་ཀྱང་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་དང་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྡོམ་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཞིག་པས་མཐའ་དག་གཏོང་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དུ་ཡང་། ཇི་ལྟར་ཕྱོགས་གཅིག་བླངས་གྱུར་པས། ། 2-69 མཐའ་དག་བླངས་པར་མི་འདོད་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཕྱོགས་གཅིག་འཁྲུགས་གྱུར་པས། །མཐའ་དག་གཏོང་བར་ཇི་ལྟར་འ གྱུར། །ཡང་། ཁ་ཆེ་རྣམས་ནི་བྱུང་བ་ལ། །བུ་ལོན་ནོར་བཞིན་གཉིས་སུ་འདོད། །ཅེས་བཤད་དོ། ། ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་མ་བྱིན་ལེན་གྱི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་རྒྱལ་པོ་ཁབ། གང་ཟག་ནོར་ཅན། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་མ་བྱིན་ལེན་ནོ། །ཡང་ཞེས་པ་ངེས་པའི་དོན་ཏེ། བསླབ་པ་མ་ ཕུལ་ཉམས་པར་མ་བྱས་ཞེས་སོགས་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་རང་ལས་རྫས་གཞན་པའི་མི་དག་གི་གྲོང་སྟེ་ར་བའི་ནང་རོལ་ན་འདུག་པའམ། དགོན་པ་ར་བའི་ཕྱི་རོལ་ན་ འདུག་པའམ། ཁྱིམ་པ་དང་རབ་བྱུང་གིས་གོ་རིམ་བཞིན། གཞན་གྱིས་མ་བྱིན་པ་ཀུན་སློང་རྐུ་བའི་སེམས་ཀྱི་གྲངས་སུ་གཏོགས་པ་དང་ཕྱིར་སྦྱིན་པར་མི་འདོད་པས་བདག་གིར་བྱེད་པས་བླངས་ན་མཐར་ ཐུག་མ་ཤ་ཀ་ལྔའམ་ལྷག་པ་ཇི་ཙམ་མ་བྱིན་པར་བླངས་པའི་དགེ་སློང་དེ། བུད་མེད་དམ་བྲམ་ཟེ་སོགས་རྒྱལ་པོར་སྤྱི་བོ་ནས་དབང་བསྐུར་བའམ། རྒྱལ་པོ་དང་ལྷན་ཅིག་བློ་གྲོས་ཀྱིས་འཚོ་ བའི་བློན་པོ་སྣ་ཆེན་པོར་གཏོགས་པ་རྩིས་མཁན་དག་གིས་བཟུང་ནས། དགེ་སློང་དེ་ལ་ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས་ཀྱཻ་ཞེས་བོས་ནས་མི་ཁྱོད་ཅེས་པ་བརྙས་པའི་ཚིག་གིས་རྐུན་མ་འོས་མདོར་བསྟན། གསུམ་རྣམ་གྲངས་ཏེ། 2-70 མཐོང་ཆོས་དང་ཕྱི་མའི་ཉེས་པ་མ་མཐོང་བས་བྱིས་པ་བླུན་པ། རྐུ་བའི་ལས་བྱེད་པའོ། །ཡང་ན་འཇབ་བུས་རྐུ་བའོ། །རང་གིས་མི་ཤེས་པས་བྱིས་པའོ། །ལུང་འབོག་མི་ཤེས་པ་བླུན་པའོ། །མཐུ་ ཡིས་རྐུ་བའོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་སྲོག་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པས་གསོད་དམ། ལྕགས་དང་ཤིང་དང་རྩ་ལས་བྱས་པའི་འཆིང་བྱེད་ཀྱིས་འཆིང་ངམ། ཡུལ་མེད་པར་བྱེད་པས་སྤྱུགས་ཀྱང་རུང་སྟེ། གསོལ་བཞིའི་དགེ་སློང་ དེ། ཚུལ་དེ་ལྟར་མ་བྱིན་པར་ལེན་ན་དེ་ཡང་ཞེས་སྔ་མ་ལ་སྙེགས་ནས་ཕམ་པར་འགྱུར་སོགས་སོ། །གང་ཟག་རྐུ་བའི་ཕམ་པས་མ་བཅོམ་པའི་དགེ་སློང་གིས་གཞི་རང་ལས་གཞན་པའི་མིའི་ རྒྱུད་ཀྱིས་བཟུང་ཞི

【現代漢語翻譯】 由於智慧自然存在，如果因性慾而想與他人發生性關係，並且失去了第一個珍寶，就會失敗。如果失去一半或全部，也會對其他人造成實際影響。如果場所或支援物損壞，或者被纏繞等，如果沒有體驗到性快感，則沒有實際影響。在最終產生實際結果之前進行性行為，以及在此之前的所有性行為，都只是性行為的準備階段。爲了產生快樂，即使比丘失去了一部分，也不會失去比丘的身份，因此，僅僅因為戒律的一部分被破壞，就放棄一切是不合理的。此外，正如接受一部分並不意味著接受全部一樣，同樣，如果一部分被破壞，怎麼能放棄全部呢？還有人說：『克什米爾人認為，債務就像貸款一樣，是雙重的。』 第二，關於不予取與的討論，場所是國王的住所，對象是有錢人，煩惱是貪慾，罪過是不予取與。『又』這個詞是確定的意思，應該加上『沒有放棄學處，沒有使其退化』等等。比丘在自己的地方，在其他人的村莊里，也就是在圍墻內，或者寺院在圍墻外，或者在家居士和出家人那裡，按照順序，凡是沒有被給予的東西，都屬於偷盜的動機，並且不打算歸還，而是據爲己有，如果拿走了價值五摩沙迦或更多的東西，那麼這個比丘，無論是婦女還是婆羅門等，被國王從頭頂上加冕，或者與國王一起依靠智慧為生的重要大臣，被會計師抓住后，對比丘說：『喂，你這個卑鄙的人，是個小偷』，簡要地指出了三種情況，也就是因為沒有看到今生和來世的過患，所以是愚蠢的，是做偷盜行為的人。或者偷偷地偷盜。因為自己不知道，所以是愚蠢的。因為不知道經典，所以是愚蠢的。用巫術偷盜，並且奪走生命，所以殺害了他。或者用鐵、木頭或根製成的束縛物捆綁他。或者因為使其無處可去而流放他。如果這位四羯磨的比丘，以這種方式拿走了沒有被給予的東西，那麼這也與前面所說的相似，會失敗等等。沒有被偷盜的失敗所擊敗的比丘，被與自己不同的其他人抓住。

【English Translation】 Because wisdom naturally exists, if one desires to engage in sexual activity due to lust and loses the first jewel, it results in defeat. If half or all is lost, it also has a real impact on others. If the place or support is damaged, or if there is entanglement, etc., if sexual pleasure is not experienced, there is no real impact. Engaging in sexual activity before the ultimate generation of actual results, and all sexual activity before that, is merely preparation for sexual activity. To generate joy, even if a Bhikshu loses a part, he does not lose his status as a Bhikshu, therefore, it is unreasonable to abandon everything just because a part of the precepts is broken. Furthermore, just as accepting a part does not mean accepting all, similarly, if a part is violated, how can one abandon everything? It is also said: 'The Kashmiris believe that debt, like a loan, is twofold.' Secondly, regarding the discussion of ungiven taking, the place is the king's residence, the object is a wealthy person, the affliction is greed, and the offense is ungiven taking. The word 'again' has a definite meaning, and it should be added 'without abandoning the training, without causing it to degenerate,' etc. A Bhikshu in his own place, in other people's villages, that is, inside the walls, or the monastery outside the walls, or among laypeople and renunciants, in order, anything that has not been given belongs to the motivation of stealing, and without intending to return it, but taking it as one's own, if one takes something worth five Mashakas or more, then this Bhikshu, whether a woman or a Brahmin, etc., is crowned by the king from the top of his head, or an important minister who lives by wisdom together with the king, is caught by the accountants, and says to the Bhikshu: 'Hey, you despicable person, you are a thief,' briefly pointing out the three situations, that is, because he does not see the faults of this life and the next, he is foolish, he is a person who commits theft. Or steals secretly. Because he does not know himself, he is foolish. Because he does not know the scriptures, he is foolish. Stealing with witchcraft, and taking life, so he killed him. Or binds him with fetters made of iron, wood, or roots. Or exiles him because he makes him have nowhere to go. If this four-karma Bhikshu takes what has not been given in this way, then this is also similar to what was said before, he will fail, etc. A Bhikshu who has not been defeated by the defeat of stealing is caught by others who are different from himself.

---

ང་གཞན་ལ་མ་བསྔོས་པའི་རྫས་གཡོས་སུ་སྦྱར་བའི་ཟས་ལས་གཞན་པ་ཀར་ཤ་པ་ནིའི་བཞི་ཆར་ཚང་བ་ནི་བརྐུ་བྱའི་གཞི་སྟེ། རང་དང་ནོར་གཅིག་པ་ལ་ནི་བདག་ཉིད་ བརྐུས་པར་འགྱུར། མི་མ་ཡིན་ལ་རྐུ་བ་ནི་འབྲེལ་ཆུང་ཞིང་ཡུལ་དམན། བདག་ཏུ་མ་བཟུང་བ་ནི་གནོད་པ་ཆུང་། ཟས་དང་རོ་གོས་སོགས་རྐུ་བ་འཚང་ཆུང་། རིན་ཐང་མ་ཚང་ན་གནོད་པ་ དང་མངོན་ཞེན་ཆུང་ཞིང་། མ་ཤ་ཀ་ལྔ་གསུངས་པ་ནི་བསླབ་པ་འཆའ་དུས་ཀྱི་དབང་སྟེ། མ་ཤ་ཀ་བཅུ་གཉིས་ཀར་ཤར་བྱེད་ན་མ་ཤ་གསུམ་དང་། མ་ཤ་བཞི་བཅུ་ཀར་ཤར་བྱེད་ན་མ་ཤ་བཅུ་སྟེ། 2-71 ཡུལ་དུས་དངོས་པོའི་དབང་གིས་བཞག་ཅིང་ཀར་ཤའི་བཞི་ཆ་ཚད་མར་བྱའོ། །ཡུལ་དང་དུས་དང་གླིང་གཞན་དུ་བརྩི་བར་མི་བྱའོ། །བོད་ཀྱི་འདུལ་འཛིན་རྣམས་མངའ་བདག་ཁྲི་རལ་གྱིས་བཅས་པའི་ཞོ་ཚད་ ཀྱི་ཞོ་བཅུ་གཉིས་དང་། སྲང་གང་དང་། ཞོ་གང་ལ་འདོད་པ་སོགས་མང་དུ་བྱུང་ཡང་དགག་བྱ་མི་ཁེགས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་ཅིང་། ལྷུང་བཟེད་རིན་ཆེ་ཤོས་ལ་ཀར་ཤ་དྲུག་ཅུ་རི་བར་བཤད་པས། ལོངས་སྤྱད་རུང་གི་ལྷུང་བཟེད་ལ་ཞོ་ཉིས་བརྒྱ་བཞི་བཅུ་རི་བ་མི་འཐད་དོ། །དེས་ན་ཁ་ཆེ་པཎ་ཆེན་གྱིས་དགེ་སློང་བཞིའི་ཟས་ནར་མ་ལན་གཅིག་ཙམ་ལ་རུང་ཞེས་གསུངས་པར་གྲགས་པ་ དེ་རིགས་ཤིང་། ཞོ་དྲུག་ཅུའང་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་རིན་ཆེས་པ་ཙམ་ཡིན་ནམ་སྙམ། འདུ་ཤེས་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་ལ་མ་འཁྲུལ་བ་སྟེ། གཞིའི་ཡན་ལག་དེ་ལ་དེར་ཤེས་པའོ། །ཀུན་སློང་རང་དོན་དུ་ རྐུ་འདོད་པ་སྟེ། ཡིད་གཅུགས་དང་གཡར་བ་དང་ཆུད་གཟན་པ་དང་གཞན་གྱི་ཕྱིར་རྐུ་བ་ལ་ཉེས་པ་མི་རྫོགས་སོ། །སྦྱོར་བ་གང་བསམ་པ་དེ་ལ་རང་ངམ་གཞན་ནམ་དེས་བསྒོ་བས་འགྲོ་ འོང་དང་འདོར་ལེན་སོགས་བྱེད་པའོ། །མཐར་ཐུག་རྫས་གནས་ནས་སྤགས་པའོ། །དེའང་རྫས་དེ་ཉིད་སྔར་འདུག་པའི་ས་ནས་ས་གཞན་དུ་འཕོས་པ་ལ་མི་བྱ་ཡི། ཐབས་གང་གིས་རྐུ་བར་བསམ་པ་དེའི་དབང་གིས་སྦྱོར་བ་བྱས་པའི་བྱ་བདེ་ཇི་ལྟར་བསམ་པ་དེར་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་ཏེ། 2-72 འདམ་རྫབ་དང་ས་ལ་སོགས་པས་རྫས་འོག་ཏུ་བཅིངས་ཏེ་རྐུའོ་སྙམ་པས་བཅིངས་པའི་ཚེ་མཐར་ཐུག་པ་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཐོབ་བོ་སྙམ་པའི་བློ་སྐྱེས་པ་མཐར་ཐུག་ཏུ་འདོད། ཁ་ཅིག་རྫས་གནས་ ནས་སྤགས་པ་དང་ཐོབ་བློ་གཉིས་ཀ་ལ་འདོད་པ་ཡོད་དེ་ལེགས་པར་མ་དཔྱད་པའོ། །དེ་བས་ན་བསམ་པའི་དབང་གིས་བྱ་བ་དབྱེ། བྱ་བའི་དབང་གིས་ལྟུང་བ་དབྱེ་བར་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ བཞེད་པ་འདི་ཡིན་པས། དུད་འགྲོ་གྲོགས་དང་རྫི་འོས་མི་མཐོང་བར་བཀར་ཏེ་རྐུ་སྙམ་ན་མི་སྣང་བའི་ཚེ་ཕམ་པ། ཞིང་མཚམས་འབྱོར་བར་བྱས་ཏེ་རྐུ་སྙམ་ན་འབྱོར་བའི་ཚེ་ཕམ་པ། མི་ དབང་དུ་བྱས་ཏེ་རྐུ་སྙམ་ན་དབང་དུ་གྱུར་པའི་ཚེ་ཕམ་པ། ཤགས་རྒྱལ་བར་བྱས་ཏེ་རྐུ་སྙམ་ན་རྒྱལ་བའི་ཚེ་ཕམ་པ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ལུང་དང་

【現代漢語翻譯】 如果不是爲了供養而烹飪的食物，而是盜取價值相當於四分之一Kārṣāpaṇa（一種古代印度貨幣單位）的物品，就構成了盜竊的基礎。如果盜取自己和他人共同擁有的財物，則構成盜取自己的財物。盜取非人的財物，罪責較輕，因為對像卑賤。盜取無主之物，罪過較小。盜取食物、調味品、衣物等，罪責較輕微。如果價值不足，則罪過和貪慾也較小。 經文中提到的五Maṣaka（另一種古代印度貨幣單位），是關於受持戒律時的規定。如果十二Maṣaka等於一個Karsha，那麼三個Maṣaka就相當於一個Karsha。如果四十Maṣaka等於一個Karsha，那麼十個Maṣaka就相當於一個Karsha。應根據地點、時間和物品的價值來確定，四分之一Karsha應作為衡量標準。不應在其他地方、時間和地區進行其他計算。 西藏的持律者們，對於赤熱巴巾（藏王名）時期規定的計量單位，如十二個『肖』（一種計量單位）等於一個『桑』（另一種計量單位），以及一個『肖』的價值等，有諸多不同的說法，但都存在無法確定具體標準的缺陷。據說，最珍貴的缽價值六十Karsha，因此，價值二百四十『肖』的缽是不合理的。因此，據說喀什米爾的大班智達曾說，一個缽應該足夠四個比丘一次食用的食物量，這才是合理的。我認為六十『肖』也只是最珍貴缽的價值而已。 對於總相和別相的認知不混淆，即對基礎的各個部分有清晰的認識。動機是為自己偷盜的意願，如果是爲了誘騙、借用、浪費或為他人偷盜，則罪行不圓滿。行為是指按照所想的，自己或他人，或通過指使，進行拿取、移動等行為。最終是指物品從原處移開。但這不應理解為僅僅將物品從原來的地方移動到另一個地方。而是指根據偷盜的想法，採取行動，並最終達到目的。例如，用泥土等將物品埋在下面，想著偷走，當埋好時，就達到了最終目的。 有些人認為產生『得到了』的想法就是最終目的。有些人認為物品從原處移開和產生『得到了』的想法兩者都是最終目的，這是沒有經過仔細研究的。因此，根據想法來區分行為，根據行為來區分墮罪，這是善知識們的觀點。如果想偷盜牲畜，但沒有看到牧人和放牧的合適地點，如果在看不到的情況下偷盜，則犯波羅夷罪（根本重罪）。如果移動田地邊界，想著偷盜，在移動邊界時，犯波羅夷罪。如果將他人置於自己的控制之下，想著偷盜，在控制他人時，犯波羅夷罪。如果通過賭博獲勝，想著偷盜，在獲勝時，犯波羅夷罪。這些都與經文相符。

【English Translation】 If it is not food cooked for offering, but stealing items worth a quarter of a Kārṣāpaṇa (an ancient Indian currency unit), it constitutes the basis of theft. If one steals property jointly owned by oneself and others, it constitutes stealing one's own property. Stealing from non-humans is a lesser offense because the object is inferior. Stealing ownerless items is a minor offense. Stealing food, condiments, clothing, etc., is a minor offense. If the value is insufficient, the offense and greed are also minor. The five Maṣaka (another ancient Indian currency unit) mentioned in the scriptures are regulations regarding the observance of precepts. If twelve Maṣaka equal one Karsha, then three Maṣaka are equivalent to one Karsha. If forty Maṣaka equal one Karsha, then ten Maṣaka are equivalent to one Karsha. It should be determined according to the location, time, and value of the item, and a quarter of a Karsha should be used as the standard. Other calculations should not be made in other places, times, and regions. The Vinaya holders of Tibet have many different opinions regarding the units of measurement stipulated during the reign of Tri Relpachen (a Tibetan king), such as twelve 'Sho' (a unit of measurement) equaling one 'Sang' (another unit of measurement), and the value of one 'Sho,' but they all have the defect of not being able to determine a specific standard. It is said that the most precious bowl is worth sixty Karsha, therefore, a bowl worth two hundred and forty 'Sho' is unreasonable. Therefore, it is said that the great Kashmiri Paṇḍita once said that a bowl should be enough for the food consumed by four monks at one meal, which is reasonable. I think that sixty 'Sho' is only the value of the most precious bowl. Not confusing the general and specific characteristics, that is, having a clear understanding of each part of the basis. The motivation is the desire to steal for oneself; if it is to deceive, borrow, waste, or steal for others, the crime is not complete. The action refers to taking, moving, etc., according to what is thought, by oneself or others, or by instructing. The finality refers to the item being moved from its original place. But this should not be understood as merely moving the item from its original place to another place. Rather, it refers to taking action according to the idea of stealing and ultimately achieving the goal. For example, burying an item under mud, etc., thinking of stealing it, when it is buried, the final goal is achieved. Some people think that the arising of the thought 'I have obtained it' is the final goal. Some people think that both the removal of the item from its original place and the arising of the thought 'I have obtained it' are the final goal, which has not been carefully studied. Therefore, distinguishing actions according to thoughts and distinguishing offenses according to actions is the view of the spiritual friends. If one wants to steal livestock but does not see a herdsman or a suitable place to graze, if one steals when not seen, one commits a Pārājika offense (a fundamental transgression). If one moves a field boundary, thinking of stealing, one commits a Pārājika offense when the boundary is moved. If one brings others under one's control, thinking of stealing, one commits a Pārājika offense when one controls others. If one wins by gambling, thinking of stealing, one commits a Pārājika offense when one wins. These are all in accordance with the scriptures.

---

བསྟན་བཅོས་དག་ན་ཤིན་ཏུ་ གསལ་ལོ། །དེའི་ཚེ་རྫས་རང་གིས་ཐོབ་པར་མ་ངེས་ཤིང་། ཐོབ་པའི་ངེས་ཤེས་སྐྱེ་བར་ཡང་མ་ངེས་སོ། །དེས་ན་རྫས་གཅིག་ཀྱང་མ་ཐོབ་པར་རྐུ་བའི་ཕམ་པ་བྱུང་བ་ཤིན་ཏུ་མང་ལ། ཕམ་པ་བྱུང་ངོ་སྙམ་པ་ལས་མ་བྱུང་བའང་མང་བས་བློ་གྲོས་ཞིབ་མོས་ལེགས་པར་དཔྱད་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་སྲོག་གཅོད་ཕམ་པའི་གླེང་གཞི་ལ། ཡུལ་སྤོང་བྱེད། གང་ཟག་དགེ་སློང་མང་པོ། ཉོན་མོངས་མི་བཟོད་པ། 2-73 ཉེས་པ་མིའི་འགྲོ་བ་གསོད་པའོ། །ཁ་ཅིག་གང་ཟག་དགེ་སྦྱོང་རི་དྭགས་སྦེད་ཟེར་བ་ནོར་ཏེ། དེ་ཕྱི་རོལ་པའི་དགེ་སྦྱོང་ཡིན་ནོ། །མི་བརྗེད་པའི་དྲན་བྱེད་དུའང་། གང་ཟག་ནི་དགེ་སློང་མང་ པོ་མི་གཙང་བ་སྒོ་བ་རྣམས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གང་ཟག་ཡང་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་དབང་པོ་དྲུག་ཚང་བའི་མིའམ། མའི་ལྟོ་ན་ལུས་སྲོག་ཡིད་དབང་གསུམ་ཙམ་ཐོབ་པ་མིར་ཆགས་པ་ཀུན་སློང་ གསོད་པར་བསམ་བཞིན་དུ་སྦྱོར་བ་རང་ཉིད་ཀྱིས་མག་དར་ཏེ་སྲོག་གཅད་དམ། བསད་བྱ་དེ་ཉིད་ལ་རལ་གྲི་སོགས་མཚོན་བྱིན་ནམ། དེ་ལ་གཞན་ཞིག་གཉེར་ནས་མཚོན་སྦྱིན་དུ་བཅུག་པའམ། གཞན་མཚོན་ ཐོགས་པ་ཞིག་དེ་གསོད་པའི་ཕྱིར་གཉེར་རམ་ཞེས་པ་རྣམས་ལུས་ཀྱིས་སོ། །ངག་གིས་ཚུལ་ལྡན་ཚུལ་འཆལ་ནད་པ་དང་གསུམ་མི་འདོད་བཞིན་འཆིར་བཅུག་གམ། འདོད་པ་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་དམ། མི་འདོད་ པ་དེ་འདོད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྔགས་པ་བརྗོད་ཀྱང་རུང་སྟེ། དེ་འདི་སྐད་ཅེས་ཀྱཻ་མི་ཁྱོད་ཅེས་བོས་ནས་འཚོ་བ་གསོན་པ་སྔར་གྱི་སྡིག་པའི་འབྲས་བུ་དང་མ་འོངས་པའི་སྡིག་པའི་རྒྱུ་ ལུས་མི་གཙང་བ་ངན་ཞིང་སྨད་པ་འདིས་ཅི་ཞིག་བྱ་འདི་ཐོང་ཞིག ཀྱཻ་མི་ཁྱོད་གསོན་པ་བས་ནི་ཤི་བླའོ་སྟེ་རུང་ངོ་ཞེས་གསོན་པ་སྨད་ཅིང་འཆི་བའི་བསྔགས་པ་ཟེར་ཞིང་། ཀུན་སློང་སེམས་ཀྱིས་འཆི་བར་འདོད་པ་དང་། 2-74 ལོངས་སྤྱོད་དང་། ལྷུང་བཟེད་ཆས་གོས་སོགས་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་སེམས་ཀྱི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་དེ་དག་གིས་སྦྱོར་བའི་རྣམ་གྲངས་མང་པོ་དུ་མས་དེ་འཆིར་བཅུག་གམ། དེ་ལ་འཆི་བའི་བསྔགས་པ་བརྗོད་ དེ་ཞེས་པ་འཆི་བར་མི་དགའ་བ་ལ་འཆི་བའི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དེ་བཟློས་པའི་ཕྱིར་བསྣན་པའོ། །མཐར་ཐུག་དེ་ཡང་སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྲོག་འགགས་པའི་དུས་བྱས་ཏེ་ཤི་ཡི་ གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ནའོ། །གསོད་པའི་ཕམ་པ་མ་བྱུང་བའི་དགེ་སློང་གིས། ཡུལ་རང་ལས་གཞན་པའི་མི་འགྲོ་བ་པ། བསམ་པ་མི་ལ་མིར་ཤེས་ཤིང་གསོད་པར་འདོད་པས། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་ པའི་ལུས་ངག་གིས། མཐར་ཐུག་སྲོག་འགགས་ནས་ཕམ་པའོ། །ཕམ་ལྷག་དང་པོ་མ་གཏོགས་འདུ་ཤེས་གཙོ་བའི་ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་ལ་འདུ་ཤེས་མུ་བཞི་ལས་གཞི་དེ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་ན་དངོས་གཞིར་ འགྱུར། གཞན་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། དེ་ལ་གཞན་དུ་འདུ་ཤེས་པ་ལ་ན་

【現代漢語翻譯】 這些論著中非常清楚。那時，不一定能真正得到物品，也不一定能生起得到物品的確定之識。因此，即使一件物品也沒有得到，發生盜戒的情況也非常多，認為已經發生盜戒但實際沒有發生的情況也很多，所以要用細緻的智慧好好地觀察。 第三，關於斷命根本戒的開端：地點是驅逐之處，對象是眾多比丘，煩惱是無法忍受，罪行是殺害人類。 有些人說對象是比丘、苦行者、動物或隱藏者，這是錯誤的，因為那是外道的苦行者。在不忘失的憶念中也說：『對象是眾多比丘，是不凈者、守門人等。』對象也可以是比丘，即六根具足的人，或者在母胎中獲得身、命、意三者的人，只要是形成人，發起殺害的意圖，自己親自用手勢等方式斷命，或者將刀等武器給予被殺者，或者僱用他人給予武器，或者僱用他人拿武器去殺害，這些都是身體的行為。 語言方面，讓持戒者、破戒者、病人這三者在不情願的情況下死去，或者讚歎死亡的快樂，或者爲了讓不情願者情願而讚歎死亡，也可以。即呼喚那個人說：『喂，人啊，你活著，以前的罪惡的果報和未來的罪惡的因，這個不凈的、醜陋的、可鄙的身體有什麼用呢？放棄它吧！喂，人啊，你活著不如死了好！』這樣讚美死亡，貶低生命，並且意圖是希望他死去，或者爲了獲得財物、缽、衣服等而產生各種各樣的心念，用許多方法讓他死去，或者對他讚美死亡，即對不喜歡死亡的人讚美死亡，這是爲了重複而新增的。 最終，也是由發起行為的那個人斷絕了他的生命，而不是由其他人。沒有犯斷命根本戒的比丘：地點是不同於自己地方的人，想法是把人當人看待並想殺害他，行為是自己或被指派的人通過身語，最終斷絕了他的生命，這就是根本戒。除了第一個之外，對於所有以想法為主的墮罪，都有四種想法，如果在這個基礎上認為就是這個，那麼就成為真實的罪行。如果認為是他者，或者認為這個是他者，那麼就...

【English Translation】 These treatises are very clear. At that time, it is not certain that one will actually obtain the object, nor is it certain that a definite understanding of obtaining the object will arise. Therefore, even if not a single object is obtained, the occurrence of the parajika (defeat) of stealing is very frequent, and there are also many cases where one thinks that the parajika has occurred but it has not actually occurred, so one should carefully examine it with meticulous wisdom. Third, regarding the basis for the parajika of taking life: the place is a place of expulsion, the person is a multitude of bhikshus, the affliction is unbearable, and the offense is killing a human being. Some say that the person is a bhikshu, ascetic, animal, or concealer, which is wrong, because that is an external ascetic. In the reminder for not forgetting, it is also said: 'The person is a multitude of bhikshus, the impure ones, the gatekeepers, etc.' The person can also be a bhikshu, that is, a person with complete six faculties, or one who has obtained only the three—body, life, and mind—in the mother's womb, as long as it is a formed person, initiating the intention to kill, personally severing life with gestures, etc., or giving a sword or other weapon to the one being killed, or hiring another to give the weapon, or hiring another to take a weapon to kill him, these are all actions of the body. In terms of speech, causing a virtuous person, a corrupt person, or a sick person to die against their will, or praising the joy of death, or praising death in order to make the unwilling willing, is also acceptable. That is, calling out to that person, saying: 'Hey, person, you are alive, what is the use of this impure, ugly, despicable body, the result of past sins and the cause of future sins? Abandon it! Hey, person, it is better for you to die than to live!' Thus praising death and belittling life, and the intention is to hope that he dies, or generating various thoughts in order to obtain wealth, bowls, clothes, etc., causing him to die in many ways, or praising death to him, that is, praising death to one who does not like death, this is added for repetition. Ultimately, it is also the one who initiates the action who severs his life, and not someone else. A bhikshu who has not committed the parajika of taking life: the place is a person different from his own place, the thought is to regard a person as a person and want to kill him, the action is oneself or the one assigned through body and speech, and ultimately severing his life, this is the root downfall. Except for the first one, for all downfalls that are mainly based on thought, there are four thoughts, and if on that basis one thinks it is this, then it becomes a real offense. If one thinks it is another, or thinks that this is another, then...

---

སྨད། གཞན་ལ་གཞན་དུ་ཤེས་པ་ལ་དེར་གཏོགས་ཀྱི་ལྟུང་བ་མེད་དོ། །ཕམ་ལྷག་དང་པོ་མ་གཏོགས་བསམ་པའི་ གཞི་ལས་གཞན་དུ་གྲུབ་པ་ལ་མཐར་ཐུག་དངོས་གཞི་མེད་དོ། །བཞི་པ་སྨྲ་བའི་ཕམ་པའི་གླེང་གཞི་ལ། ཡུལ་ཡངས་པ་ཅན། གང་ཟག་ཉ་བའི་རིགས་ལས་བྱུང་བ་ལྔ་བརྒྱ། ཉོན་མོངས་ལྟོ་འདུན་དང་གྲགས་འདོད། 2-75 ཉེས་པ་བརྫུན་སྨྲ་བའོ། །ཡང་གང་ཟག་སྨྲ་བའི་ཕམ་པ་མ་བྱུང་བའི་དགེ་སློང་གང་། བསམ་པ་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་ཤེས་རབ་ཟག་བཅས་ཀྱིས་ཕུང་པོ་ལྔ་མངོན་པར་མི་ཤེས་ཤིང་། ཟག་མེད་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་ལ། ཡང་ན་རྟག་པ་གཅིག་པུ་སོགས་མེད་པར་མངོན་པར་མི་ཤེས། མི་རྟག་སོགས་ཡིན་པར་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་ལ། མིའི་ཆོས་སྒྲིབ་པ་ལྔ་སྤངས་པས་ བླ་མ་སྟེ་ཆོས་དེ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའམ། དལ་འབྱོར་ཚང་བའི་མིས་ཐོབ་པའི་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟེ། ཟ་མ་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་ཐོབ་ན། ངན་སོང་གསུམ་གྱིས་ལྟ་ཅི་སྨོས། བླ་མ་ནི་འདོད་ཁམས་ལས་གཟུགས་ཁམས། དེ་ལས་གཟུགས་མེད་བླ་མའོ། །མཐའ་མྱང་འདས་སམ། མཆོག་དང་། འཕགས་པ་སངས་རྒྱས་དང་། ཉན་ཐོས་སྡིག་པ་ལས་རིང་དུ་སོང་བ་དང་། བྱེ་བྲག་འབྲས་བུ་བཞི་ དང་སྟོབས་ཡིད་གཞུངས་པ་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ་དང་། བདེན་བཞི་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བ་ཆོས་ཤེས་བཞི་དང་ཆོས་བཟོད་བཞི་དང་། ཡང་ན་བདེན་བཞི་དང་མི་རྟག་སོགས་ཤེས་པ་དང་ལྷ་སོགས་ མཐོང་བའོ། །སྐྱེ་བ་ལས་མ་ཡིན་གྱི་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་གྱི་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་སྤྱོད་པ་མེད་ལ་ཡོད་པར་སྨྲ་འདོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་དེ་དག་མེད་པར་ཤེས་བཞིན་དུ། སྦྱོར་བ་ཅི་ཞིག་ཤེས་ཤེ་ན་བདེན་བཞི་འདི་ཤེས་སོ། ། 2-76 ཅི་ཞིག་མཐོང་ཞེ་ན་ལྷ་ཀླུ་སོགས་འདི་མཐོང་ངོ་ཐོས་སོ། །ལྷན་གཅིག་གནས་སོ་སོགས་དང་། འདུ་ཤེས་ཉི་ཤུ་དང་གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་བར་ཡང་མངོན་དུ་གྱུར་པས་མཐོང་བ་དང་ འདྲ་བའི་ཕྱིར་དེས་བསྡུས་སོ། །ཚིག་གིས་ཁས་འཆེ་བ་ལས། དེ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་རྣམ་པར་དག་ཅིང་ལྡང་བར་འདོད་ནས་དུས་གཞན་སྨྲས་པ་དེའི་མཇུག་ཞིག་ན། གཞན་གྱིས་གླེངས་པས་དྲིས་ཀྱང་རུང་ མ་གླེངས་མ་དྲིས་ཀྱང་རུང་། འགྱོད་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེར་སྐྱེས་ཀྱང་རུང་། ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས་བདག་གིས་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་མི་ཤེས་པར་ཤེས་སོ་ཞེས་སྨྲས། མིག་ཤེས་ཀྱིས་མ་མཐོང་བར་མཐོང་ངོ་ཞེས་སྨྲས། དོན་གྱིས་སྟོང་པས་གསོབ། ས་བོན་གྱིས་སྟོང་པས་གསོག་སྟེ་ཆ་འདྲ་བའི་གྲིབ་མ་ཙམ་ཡང་མེད་པ། དེ་ཐོབ་པར་འདུ་ཤེས་པའང་མེད་པས་བརྫུན་དུ་སྨྲས་ཞེས་ཟེར་ཞིང་བརྗོད་ན། ཡོན་ཏན་མ་ ཐོབ་ཀྱང་གྲིབ་མ་ཙམ་ལ་ཐོབ་པར་འདུ་ཤེས་པས་ཁེངས་པ་ནི་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཏེ། དེ་ནི་དོན་བརྫུན་ཡང་འདུ་ཤེས་ཡང་དག་པས་བརྗོད་པས་བརྫུན་མ་གཏོགས་ཏེ་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་ལོ། །མཐར་

【現代漢語翻譯】 下品。如果將他人認知為其他人，則不屬於墮罪。除了第一個波羅夷罪，從意念的基礎之外成立的，最終沒有真實的本體。第四個是妄語波羅夷罪的緣起：在廣闊的地方，有五百個出自漁夫種姓的人，他們有強烈的貪慾和名聲的渴望， 2-75 犯了妄語的罪過。此外，如果未犯波羅夷罪的比丘，憑藉基於禪定無色界的有漏智慧，不能完全瞭解五蘊，也不能用無漏智慧完全瞭解，或者不能完全瞭解常一等不存在，不能完全瞭解無常等存在，如果有人說自己已經斷除了五蓋，獲得了比上師更高的法，即超越了世間法的涅槃，連在家眾等都無法獲得，更何況三惡道眾生呢？ 上師是指從欲界到色界，從色界到無色界更高的境界。最終是涅槃，或者是最勝、聖者、佛陀、聲聞，遠離罪惡者，以及四種殊勝的果位，以及獲得力量、自在等功德者，以及瞭解四諦、見道四智和忍四智者，或者瞭解四諦和無常等，以及見到天神等。 如果有人沒有體驗過從禪定中產生的快樂，卻爲了炫耀而謊稱自己擁有這些功德，明明知道自己沒有，卻問：『你瞭解什麼？』 他回答說：『我瞭解四諦。』 2-76 『你看到了什麼？』 他回答說：『我看到了天龍等。』 或者說，『我和他們一起住。』等等。由於二十種意識和二俱解脫都顯現出來，類似於見到，所以也包括在內。如果從言語上承認，想要清凈並恢復墮罪，然後在其他時間說出，無論是被他人提起詢問，還是沒有被提起詢問，無論是生起小、中、大的後悔，都要說：『我沒有用心識來了解，卻說了解了。』 『我沒有用眼識看到，卻說看到了。』 因為內容空虛而欺騙，因為種子空虛而積聚，連相似的影子都沒有，也沒有認為自己獲得了這些功德，卻說自己說了妄語。如果實際上沒有獲得功德，卻因為認為自己獲得了相似的影子而感到滿足，這就是增上慢，這是因為雖然內容是虛假的，但認知是正確的，所以只是妄語，需要特別區分。最終

【English Translation】 Inferior. If one perceives another as someone else, there is no transgression involved. Except for the first Pārājika, there is ultimately no real substance to what is established apart from the basis of thought. The fourth is the basis for speaking of the Pārājika of false speech: In a vast place, there were five hundred people from the fisherman caste, with intense greed and desire for fame, 2-75 committing the offense of false speech. Furthermore, if a bhikṣu who has not committed a Pārājika, relying on contaminated wisdom based on the formless realm of meditation, does not fully understand the five aggregates, nor fully understand with uncontaminated wisdom, or does not fully understand the non-existence of permanence, oneness, etc., nor fully understand the existence of impermanence, etc., if someone says they have abandoned the five obscurations, attained a dharma higher than the guru, i.e., the transcendence of worldly dharma, Nirvāṇa, which even householders etc. cannot attain, let alone the three lower realms? The guru refers to the higher realms from the desire realm to the form realm, and from the form realm to the formless realm. Ultimately, it is Nirvāṇa, or the supreme, the noble, the Buddha, the Śrāvaka, those who have gone far from sin, and the four special fruits, and those who have attained qualities such as power and self-control, and those who understand the Four Noble Truths, the four knowledges of the path of seeing, and the four acceptances of the law, or those who understand the Four Noble Truths and impermanence, etc., and those who see gods, etc. If someone has not experienced the bliss arising from meditation, yet falsely claims to possess these qualities in order to show off, knowing full well that they do not, and asks, 'What do you understand?' He replies, 'I understand the Four Noble Truths.' 2-76 'What have you seen?' He replies, 'I have seen gods, nāgas, etc.' Or, 'I live with them.' etc. Because the twenty kinds of consciousness and the liberation of both are manifested, similar to seeing, it is also included. If one confesses verbally, wanting to purify and restore the transgression, and then speaks at another time, whether asked by others or not, whether small, medium, or great regret arises, one must say: 'I did not understand with my mind-consciousness, yet I said I understood.' 'I did not see with my eye-consciousness, yet I said I saw.' Deceiving because the content is empty, accumulating because the seed is empty, without even a similar shadow, and without even thinking that one has attained these qualities, yet saying that one has spoken falsely. If one has not actually attained the qualities, but feels satisfied because one thinks one has attained a similar shadow, this is super-estimation, because although the content is false, the cognition is correct, so it is merely false speech, which needs to be specially distinguished. Ultimately

---

ཐུག་དོན་གོ་ན་ཕམ་པར་འགྱུར་རོ། །སྨྲ་བྱའི་གཞི་ཆོས་བླ་མ་འདོད་ཁམས་ལས་འཕགས་པ་ཞིག ཡུལ་རང་ལས་གཞན་པའི་མི་སྨྲ་ཤེས་དོན་གོ་ལ། འདུ་ཤེས་རང་དང་ཡུལ་ལ་མ་འཁྲུལ་བར་ཀུན་སློང་སྨྲ་འདོད་ཀྱིས། 2-77 སྦྱོར་བ་རང་ལ་ངག་ཏུ་བསམ་པའི་གཞི་མ་ནོར་བས་གསལ་པོར་བརྗོད་དེ། མཐར་ཐུག་ཉན་པ་པོས་དོན་གོ་ན་ཕམ་པའོ། །བདེན་བཞི་ཐོས་བསམ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཤེས་པ་དང་། འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་ དུ་ཡིད་དཔྱོད་ཀྱིས་ངེས་པ་དང་། འདོད་ཁམས་སུ་གཏོགས་པའི་དབང་པོ་དང་ཤེས་པས་ལྷ་སོགས་མཐོང་ཐོས་སུ་སྨྲ་བ་དང་། སྙོམས་འཇུག་གི་སྔ་རོལ་ཉོན་མོངས་མངོན་གྱུར་རྣམ་པར་གནོན་པའི་ཡོན་ཏན་ སྨྲ་བ་ལ་དངོས་གཞི་མེད་དེ། འདི་ཡང་ཇི་བཞིན་ཤེས་ནས་སྨྲ་བ་ཉུང་ངོ་། །གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། ཕམ་པ་བཞིའི་གོ་རིམ་ནི་སྔོན་བྱུང་བའི་རིམ་པ་བཞིན་ནོ། །མཚན་ཉིད་ནི་དགེ་ སློང་གིས་བཅས་པ་དང་འགལ་བའི་ཉེས་པ་སྡོམ་པའི་རྩ་བ་ལ་གནོད་བྱེད་འཆབ་སེམས་ཞུགས་ན་གསོར་མི་རུང་ཡིན་པའོ། །དགེ་ཚུལ་ལ་ཕམ་འདྲའི་ཉེས་བྱས། དགེ་བསྙེན་དང་བསྙེན་གནས་པ་ལ་རྩ་ བ་ལ་གནོད་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ལྕི་བ་བཅས་པ་དང་འགལ་བ་སྟེ། ཕམ་པའི་མིང་མེད་དོ། །ཕམ་པ་བཞི་པོ་ནི་རྟེན་དགེ་སློང་སྡོམ་པ་གསོ་བ་ལ་ཞུགས་པའི་བསླབ་བྱིན་ཡན་ ཆད་སྡོམ་རྒྱུན་གཅིག་དང་། བསླབ་ཚིགས་གཅིག་ལ་རྫོགས་པར་བྱས་པའོ། །ཀྱཻ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདོན་པ་པོ་བདག་གིས་ཉོན་མོངས་རྒྱལ་ཞིང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕམ་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པ་བཞི་པོ་དག་བཏོན་ཟིན་ཏོ་ཞེས་མཇུག་བསྡུས་ཏེ། 2-78 དགེ་སློང་གིས་བཞི་པོ་དེ་དག་ལས་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་བྱས་ན་ཐོག་མ་ཁྱིམ་པ་ཇི་ལྟ་བར་ཕྱིས་ཀྱང་སྡོམ་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་ཞེས་པ་སྡོམ་པ་ཉམ་ཆུང་བ་ལ་ བྱའི་གཏན་མེད་མ་ཡིན་ཏེ་བུ་ལོན་ནོར་བཞིན་ཞེས་པས་སྡོམ་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བྱ་བ་ཡིན་ལ། བསླབ་གཞི་ལུས་ངག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་གཟུགས་ཅན་ཏེ། སེམས་ཀྱིས་མཐའི་ལྟུང་བ་ལས་ ལྡང་ཐབས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཕམ་པར་གྱུར་པ་ནི་སྡེ་ཚན་གྱི་མིང་བསྟན་པ་ཡིན་གྱི། བསླབ་པ་བྱིན་པས་ཕྱིར་འཆོས་པ་མ་གཏོགས་ཕམ་པ་བྱུང་བ་དེ་དགེ་སློང་རྣམ་དག་རྣམས་དང་ལྷན་གཅིག་ གནས་སུ་གནས་པ་དང་ཆོས་ཟང་ཟིང་ལ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་མི་དབང་གི དེ་དང་ལྷན་གཅིག་ལས་བྱེད་པ་ལ་གནས་པ་དང་གནས་ཁང་དང་ཟས་ལ་སོགས་པའི་ལས་སུ་བསྐོ་བར་མི་བྱའོ། །གཞུང་ ལྷག་མ་སྔར་བཞིན་ནོ།། །། ༄། །ལྷག་མ་འདོན་པ། བཞི་པ་ལྷག་མ་ལ་སྤྱིར་བསྟན། སོ་སོར་བཤད། མཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག ལྟུང་བ་ལས་ལྡང་བའི་ཕྱིར་འཆོས་པ་གང་ཟག་རེ་རེ་ལས་མ་ ཡིན་པར་དགེ་འདུན་ལ་རག་ལས་པ་དང་། ཕམ་པ་བཞི་ནི་ལྷག་མ་མེད་པ་ཡིན་ལ་འདི་ནི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་

【現代漢語翻譯】 若理解其意則會墮落。所說之法的根本是超越欲界的上師。不理解與自身不同的境，不混淆認識自身與境，以欲說之心。 2-77 以自身行為，口頭思考的根本不錯誤而清晰表達。最終聽者若理解其意則會墮落。以聞思智慧瞭解四諦，以心智確定輪迴是痛苦，以屬於欲界的感官和意識說見到聽到天神等，以及在入定之前說降伏煩惱現行的功德，沒有真實的基礎。像這樣如實知曉后說的人很少。第三是總結：四種墮落的順序是按照先前發生的順序。定義是比丘違背戒律的過失，若有隱藏之心損害了誓言的根本，則無法恢復。沙彌有類似墮落的罪行。居士和近住者有違背根本的重罪，但沒有墮落之名。四種墮落是依賴比丘受戒，從給予誓言開始直到誓言結束都是一體的。喂，有壽命者們，誦讀者我已唸誦完能戰勝煩惱且使戒律墮落的罪過之相的四種法。 2-78 比丘若犯了其中任何一種墮落，就像最初的在家之人一樣，之後也沒有戒律，這並不是說戒律微弱，而是像債務一樣。戒律是發心的行為，而學處是身語的表象，因為心可以從極端的墮落中恢復。墮落是宗派的名稱，除了給予戒律后可以恢復之外，發生墮落之人無權與清凈的比丘們一起居住和享用財物。不得任命其與他人一起工作，以及管理住所和食物等事務。其餘的經文與之前相同。 ༄། །唸誦剩餘部分。 第四，剩餘部分分為總說、分別解釋和總結。第一部分是：有壽命者們，爲了從墮落中恢復，需要依靠僧眾而不是個人。四種墮落是沒有剩餘的，而這是有剩餘的法。

【English Translation】 If one understands its meaning, one will fall. The basis of the Dharma to be spoken is a master who transcends the desire realm. Not understanding the realm different from oneself, not confusing the understanding of oneself with the realm, with the intention to speak. 2-77 With one's own actions, clearly expressing without error the basis of oral thought. Ultimately, if the listener understands its meaning, they will fall. Understanding the Four Noble Truths with hearing and wisdom, determining with the mind that samsara is suffering, speaking of seeing and hearing gods, etc., with the senses and consciousness belonging to the desire realm, and speaking of the merits of subduing manifest afflictions before entering samadhi, there is no real basis. Few speak after truly knowing this. The third is the conclusion: the order of the four defeats is according to the order in which they occurred. The definition is that a bhikshu's offense against the precepts, if there is a hidden mind that harms the root of the vows, cannot be restored. A novice has similar offenses to defeat. Lay practitioners and those in temporary vows have heavy offenses against the root, but there is no name for defeat. The four defeats rely on a bhikshu taking vows, from the giving of vows until the end of the vows is one. Hey, those with life, the reciter I have finished reciting the four dharmas that can defeat afflictions and cause the precepts to fall. 2-78 If a bhikshu commits any of these four defeats, just like the first householder, there are no precepts later either, which does not mean that the precepts are weak, but like a debt. Precepts are the actions of generating the mind, and the objects of study are the physical forms of body and speech, because the mind can recover from extreme falls. Defeat is the name of the sect, except that it can be restored after giving precepts, those who have fallen have no right to live and enjoy property with pure bhikshus. They may not be appointed to work with others, and to manage residences and food, etc. The rest of the scriptures are the same as before. ༄། །Reciting the remainder. Fourth, the remainder is divided into general explanation, separate explanation, and conclusion. The first part is: Those with life, in order to recover from defeat, it is necessary to rely on the Sangha rather than individuals. The four defeats have no remainder, while this is a Dharma with remainder.

---

ཡིན་ནོ། །གྲངས་བཅུ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་ཟླ་ཕྱེད་ཅིང་སོ་ཐར་འདོན་པ་ལས་འབྱུང་ངོ་། ། 2-79 སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་འདོད་པ་དང་གནོད་པ་ཀུན་ནས་བླང་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལ་ནང་དང་ཕྱིའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆགས་པ་གཉིས། དང་པོ་ནང་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པས་བསྐྱེད་པ་ལ་ལྔ་ ལས། འབྱིན་པའི་ལྷག་མའི་གླེང་གཞི་ཡུལ་གཉན་ཡོད། གང་ཟག་འཆར་ཀ ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས། ཉེས་པ་ཁུ་བ་འབྱིན་པའོ། །གང་ཟག་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས། སྤྱིར་ལྟུང་བའི་ཀུན་སློང་ལ་དགེ་མི་དགེ་ ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ཡོད་ཅིང་། དཀོན་མཆོག་གི་དོན་དུ་ས་བརྐོ་བ་དང་མེ་ལ་རེག་པ་ལྟ་བུ་དགེ་བ་དང་། གོམས་པ་དང་བརྗེད་པས་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བ་ལྟ་བུ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བླངས་ པའོ། །འདིར་ཆགས་སེམས་ཀྱི་བསམ་པ་ཁུ་བ་འབྱིན་པར་བསམ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་ཁུ་བ་ནི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་དེའི་བུ་ཐུ་བོ་ལ་སྔོན་པོ། དེའི་བུ་གཞན་ལ་སེར་པོ། བློན་པོ་རྣ་ ཆེན་པོར་གཏོགས་པའི་དམར་པོ། དབང་པོ་སྨིན་ཅིང་ལུས་དར་བའི་སྐ་བ། གཞན་སླ་བ་སྟེ་ལྔ་ལས་དགེ་སློང་རང་ཉིད་ཀྱི་ཁུ་བ་ཏིལ་དང་ཏིལ་མར་བཞིན་ལུས་ལ་གནས་པ་དང་པོའི་གནས་ ནས་མ་འཕོས་པ་དེ། ཡུལ་རང་ངམ་གཞན་གྱི་སེམས་ཅན་གྱི་གྲངས་དང་ལུས་ཀྱི་རེག་པར་གཏོགས་པ་ལ། སྦྱོར་བ་དྲུད་ཅིང་བསྩལ་བས། མཐར་ཐུག་དང་པོའི་གནས་ནས་གཡོས་ཤིང་འཕོས་པས་ཕྱུང་ན། 2-80 དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བའོ། །ལུས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་ཕྱུང་བ་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་སོ། །སྔར་འཕོས་པ་ཕྱིར་ཕྱུང་ན་སྦོམ་པོར་འགྱུར། རྨི་ལམ་དུ་ཕྱུང་བ་ལ་ཀུན་སློང་མེད་པ་དང་བསྒྲུབ་པར་ མི་ནུས་པས་ཉེས་པ་མེད་དེ། ལྷག་མར་མ་གཏོགས་ཤིང་རོ་མྱང་ན་ཉེས་བྱས་ཙམ་མོ། །ཕམ་ལྷག་དང་པོ་འདུ་ཤེས་མི་གཙོ། དངོས་པོ་གཙོ་ཞེས་པའང་། ཡུལ་དཀར་ཤམ་ལ་སྔོ་ཤམ་ཏུ་ཤེས་ པའམ། སྒོ་མདུན་མ་ལ་རྒྱབ་མར་ཤེས་པའམ། བུད་མེད་ལ་སྐྱེས་པར་ཤེས་པའམ། བྱིན་པའི་བར་ལ་བརླའི་བར་དུ་ཤེས་པ་སོགས་འདུ་ཤེས་འཁྲུལ་ཀྱང་དངོས་གཞི་བསྐྱེད་པ་ཡིན་གྱི། འཁྲིག་འདོད་དང་། འབྱིན་ འདོད་དང་། རེག་འདོད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་ཀུན་སློང་གཏན་ནས་མེད་ན་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་མ་ལ་གཞན་གྱིས་སྩལ་ཡང་ལྟུང་མེད་དང་། དགེ་སློང་མི་འདོད་བཞིན་བུད་མེད་ཀྱིས་སྟེང་ནས་ སྩལ་བ་དང་། སྨྱོན་པ་དང་། རྨི་ལམ་ལ་ལྟུང་མེད་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པར་དངོས་པོ་ཁོ་ན་གཙོ་བོ་ཡིན་ན། རེག་པ་དང་ཕྱུང་བ་ཙམ་གྱིས་ལྟུང་བར་ཅིའི་ཕྱིར་ མི་འགྱུར། གཉིས་པ་རེག་པའི་ལྷག་མའི་གླེང་གཞིའི་གསུམ་སྔར་བཞིན། ཉེས་པ་རེག་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་དྲལ་གྱུར་མུ་བཞི་ལས་ཀུན་སློང་སེམས་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ངོ་ཚ་བྲལ་ཅིང་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་དང་། 2-81 ཡུལ་དེ་དང་འབྲེལ་བར་འདོད་ཅིང་ཡུལ་ལ་ལྟོས་པར

【現代漢語翻譯】 是的。這十三個（根本罪）是從半月誦戒（藏文：ཟླ་ཕྱེད་ཅིང་སོ་ཐར་འདོན་པ་）中產生的。 2-79 分別解說貪慾和損害，首先是貪慾，分為對內和對外受用之貪執兩種。首先，對內，由對有情眾生的貪執所生起，有五種情況： 關於遺精的根本，地點是在ཉན་ཡོད（Nyanyan Yod，具財富）。對象是འཆར་ཀ（'Char ka，顯現者）。煩惱是貪慾。罪過是遺精。對象是有具足戒的比丘。一般來說，墮罪的動機有善、不善、無記三種。爲了供養三寶而挖地或接觸火等是善的動機。習慣或遺忘而在下午進食等是無記的動機。這裡，以貪慾之心，想著遺精，而實際遺出的精液，其顏色有五種：轉輪王的精液是藍色的，他的長子的精液是黃色的，大臣屬於རྣ་ཆེན་པོ（Rna chen po，大耳）的精液是紅色的，根門成熟、身體強壯者的精液是褐色的，其他人的精液是淡色的。比丘自己的精液，像芝麻和芝麻油一樣，停留在身體里，沒有從最初的位置移動。對像屬於自己或他人的有情眾生的數量和身體的觸覺。通過摩擦和施加壓力，最終從最初的位置移動並排出， 2-80 就犯了僧殘罪。不需要排出到身體外面。如果先前已經移動，再排出，就成了粗罪。在夢中遺精，因為沒有動機，也無法完成，所以沒有罪過。如果只是舔舐剩餘物，只有惡作罪。初犯和僧殘罪，意識並不重要，實物才重要。例如，把白色的下裙看成藍色的下裙，或者把前門看成後門，或者把女人看成男人，或者把給予的中間看成大腿的中間等等，即使意識錯誤，但如果實際發生了性行為，就算犯戒。如果沒有性慾、遺精欲和觸控欲的意識和動機，就不會犯戒。例如，阿羅漢尼（女阿羅漢）被他人強迫性交也沒有罪過，比丘不情願被女人從上面性交，以及瘋子和在夢中性交都沒有罪過。如果僅僅是實物重要，那麼僅僅是觸控和排出就會犯戒嗎？第二，關於觸控的根本，有三種情況與之前相同。罪過是觸控。同樣，如果比丘被四種顛倒所迷惑，動機是貪慾，無恥且完全被纏縛， 2-81 想要與該對像發生關係，並且依賴於該對象。

【English Translation】 Yes. These thirteen (root sins) arise from the semi-monthly recitation of vows (Tibetan: ཟླ་ཕྱེད་ཅིང་སོ་ཐར་འདོན་པ་). 2-79 Explaining separately desire and harm, first is desire, which is divided into two types of attachment: internal and external enjoyment. First, internally, arising from attachment to sentient beings, there are five situations: Regarding the basis for emission, the location is Nyanyan Yod (Tibetan: ཉན་ཡོད, possessing wealth). The object is 'Char ka (Tibetan: འཆར་ཀ, appearing one). The affliction is desire. The offense is emission. The object is a fully ordained monk. Generally, the motivation for offenses is threefold: virtuous, non-virtuous, and neutral. Digging the ground or touching fire for the sake of the Three Jewels is a virtuous motivation. Eating in the afternoon out of habit or forgetfulness is a neutral motivation. Here, with a mind of desire, thinking of emission, the actual emitted semen has five colors: the semen of a Chakravartin (wheel-turning king) is blue, the semen of his eldest son is yellow, the semen of a minister belonging to Rna chen po (Tibetan: རྣ་ཆེན་པོ, great ear) is red, the semen of one with mature faculties and a strong body is brown, and the semen of others is pale. The monk's own semen, like sesame and sesame oil, remains in the body, not moving from its initial location. The object belongs to the number and physical touch of sentient beings, whether oneself or others. Through rubbing and applying pressure, it is finally moved and discharged from its initial location, 2-80 one commits a sanghavasesa offense. It is not necessary to discharge it outside the body. If it has already moved and is then discharged, it becomes a gross offense. Emission in a dream, because there is no motivation and it cannot be accomplished, there is no offense. If one only licks the residue, there is only a minor offense. For the first parajika and sanghavasesa offenses, consciousness is not important; the substance is important. For example, mistaking a white lower garment for a blue lower garment, or mistaking the front door for the back door, or mistaking a woman for a man, or mistaking the space between the giving for the space between the thighs, etc., even if the consciousness is mistaken, if the actual act of intercourse occurs, it is still an offense. If there is no consciousness or motivation of sexual desire, emission desire, or touch desire, there is no offense. For example, an Arhatni (female Arhat) being forced to have intercourse by another has no offense, a monk unwillingly being sexually assaulted from above by a woman, as well as a madman and one in a dream, have no offense. If only the substance is important, why would merely touching and emitting not be an offense? Second, regarding the basis for touching, there are three situations as before. The offense is touching. Similarly, if a monk is deluded by the four inversions, the motivation is desire, shameless, and completely bound, 2-81 wanting to have a relationship with that object and depending on that object.

---

་གྱུར་པ་གཉིས་ཀ་ཡོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་བུད་མེད་འཁྲིག་པ་བསྟེན་དུ་རུང་བ་ལུས་དངོས་སུ་སྣང་བའི་ལུས་ཀྱི་ཡུལ་དེ་དང་ལྷན་གཅིག་སྦྱོར་ བ་ལུས་ལ་ལུས་ཀྱིས་ཕྲད་ཅིང་རེག་པར་བྱེད་དམ། འཁྲིག་མ་མན་ཆད་ཀྱི་ལག་པ་ནས་བཟུང་ངམ་འཁྲིག་མ་ཡན་ཆད་ཀྱི་དཔུང་པ་ནས་བཟུང་ངམ། ལན་བུ་སྐྲ་དང་དེ་དང་འབྲེལ་པའི་གོས་ སམ་ཅོད་པན་ནས་བཟུང་ངམ། འདི་ལ་དུལ་ལྷས་ན་སྨད་བཞེད། དགའ་བསྐྱེད་དུའང་། ཞུ་བར་སྤུ་ལ་རེག་ན་ཅིར་འགྱུར་སྦོམ་པོར་ཞེས་དང་། མདོ་མཛད་པས་སེན་མོ་ལ་སོགས་གཞན་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ ཞེས་པས་ལན་བུ་ལ་རེག་པ་ལ་དངོས་གཞི་མི་འབྱུང་སྟེ། དབང་པོ་མེད་པ་ལ་ལུས་ཤེས་ག་ལ་སྟོན། སེན་མོ་དང་སོ་དང་སྤུ་ལ་རེག་པ་བཞིན་སྦོམ་པོར་འགྱུར་ཏེ། ལན་བུ་ལའང་ དབང་པོ་མེད་པས་དངོས་གཞིར་མི་འགྱུར་ན་དེ་དང་འབྲེལ་པའི་གོས་ལ་ག་ལ་འགྱུར། ལན་བུ་ཞེས་པ་བྱུང་བའི་དབང་གིས་གསུངས་ཀྱི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་འདུལ་བ་འཛིན་པ་རྣམས་ ཀྱིའོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །ལོ་དྲི་བར་ཡང་དེ་ལྟར་བཤད། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་རོ་ལ་དངོས་གཞི། སྨྱོ་བ་ལ་ན་སྨད་བཤད། དུལ་ལྷས་སྨྱོ་བ་ལ་རེག་པ་ན་སྨད་ན། རོ་ལ་ལྷག་མར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་མཚན་སོམས་ཤིག་ཅེས་སོ། ། 2-82 བསྟན་པ་དེ་དག་ལས་གཞན་པའི་ལུས་ཀྱི་ཡན་ལག་དང་། རྐང་ལག་སོགས་ཉིང་ལག་གང་ཡང་རུང་བ་སྟེ་གང་ཡིན་པ་ནས་ཅུང་ཟད་ལན་གཅིག་རེག་པ་ནོམ་པ་དང་། ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ནས་ཡང་ ཡང་རེག་པ་ཉུག་པ་དང་། མཐར་སྦྱར་བས་སྤྲོད་པ་དང་། ལག་པ་སོགས་ནས་དམ་པོར་འཛིན་པ་དང་། ཕར་ཚུར་ཐག་རིང་དུ་འདྲེན་པ་དང་། གཡས་གཡོན་དུ་ཡོངས་སུ་འདྲེན་པ་དང་། སྟེང་འོག་ནས་ མཁྱུད་སོགས་བྱེད་པས། མཐར་ཐུག་རེག་ཅིང་རེག་པ་བདག་གིར་རོ་མྱང་བར་བྱེད་ན་ལྷག་མའོ། །རེག་པའི་ཀུན་སློང་གི་ཡིན་གྱི། འཁྲིག་པའི་ཀུན་སློང་གིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་འཁྲིག་ཚིག་སྨྲ་ བ་ལ། གླེང་གཞི་གསུམ་སྔར་བཞིན་ལ་ཉེས་པ་འཁྲིག་ཚིག་སྨྲས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཀུན་སློང་དྲལ་ཅིང་གྱུར་པ་སྟེ་ཆགས་ཤིང་བརྟུལ་བའི་སེམས་ཀྱིས་འཁྲིག་པའི་དངོས་མིང་སྨྲ་འདོད་ཀྱིས་ཡུལ་བུད་ མེད་བསྟེན་རུང་སྨྲ་ཤེས་དོན་གོ་ལ། སྦྱོར་བ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ཉེས་པ་བསྐྱེད་པའི་ལས་དང་། ཀུན་ནས་སློང་བས་གནས་ངན་ལེན་ཉོན་མོངས་ཅན་གཉིས་ལས་ཕྱི་མའི་ཚིག་ངན་འགྲོར་ ལྟུང་བའམ་སྡིག་པའི་དོན་ཅན། མཚམས་ལས་འདས་ཤིང་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པས་མང་པོ་ཚོགས་པར་མི་དབྱུང་པ་འཁྲིག་པ་དང་ལྡན་པ་གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྤྲད་ཀྱི་མིང་དཔེར་ན་སྐྱེས་བུས་ན་ཆུང་མ་ལ་སྨྲ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བུད་མེད་ཀྱིས་སྨྲས་པའི་ལན་ནམ། 2-83 མ་སྨྲས་ཀྱང་རང་གིས་གསལ་པོར་སྨྲས་ན་མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའི་ཚེ་ལྷག་མའོ། །ཚིག་ཅུང་ཟད་བསྒྲིབས་ན་དངོས་གཞི་མེད། མ

【現代漢語翻譯】 如果一個比丘以貪婪之心，與一個女人發生性關係，那麼身體上的接觸，即身體與身體的接觸，是從哪裡開始的呢？是從性器官開始，還是從手臂開始？是從頭髮或與頭髮相關的衣服或頭飾開始？對此，持律者認為是從下部開始，也有人認為是引起快樂的地方。如果觸控到陰毛會怎樣？經部的作者說，指甲等其他部位也是如此。因此，觸控頭髮不會構成根本罪，因為沒有感覺器官，哪裡會有身體的意識？就像觸控指甲、牙齒和毛髮一樣，會變得粗大。因為頭髮沒有感覺器官，所以不會構成根本罪，那麼與頭髮相關的衣服又怎麼會構成根本罪呢？之所以提到頭髮，是因為它不是身體的一部分。這是持律者的觀點。也有人這樣說。在詢問時也是這樣說的。對於已死之人，根本罪；對於瘋癲之人，是下品罪。持律者說，如果觸控瘋癲之人是下品罪，那麼觸控已死之人會變成什麼呢？ 除了這些之外，身體的其他部位，如手腳等任何肢體，只要稍微接觸一次，就是『諾瑪』（輕微的觸控），從各個方向反覆觸控，就是『紐格巴』（撫摸），最終結合在一起，就是『措巴』（結合），用手等緊緊抓住，就是『丹波仁津巴』（緊握），來回拉扯，就是『塔仁杜欽巴』（遠距離拉扯），左右拉扯，就是『云杜欽巴』（完全拉扯），從上到下擁抱等，最終觸控並品嚐，就是『拉瑪』（殘餘）。這是因為觸控的動機，而不是性交的動機。第三，說淫穢之語。前提與之前相同，過失是說了淫穢之語。如果一個比丘以貪婪之心，想要說出淫穢之語，並對一個可以發生性關係的女人說出淫穢之語，那麼這種結合的本質就是產生罪惡的行為，以及產生煩惱的動機，這兩者都會導致墮落或邪惡。這種行為超越了界限，與戒律不符，因此不能在僧團中公開。就像男人對年輕女子說的話一樣，或者女人回答的話， 即使沒有回答，只要自己清楚地說出來，最終對方理解了意思，就是『拉瑪』（殘餘）。如果語言稍微含糊，就不會構成根本罪。沒有。

【English Translation】 If a monk, with a mind of lust, engages in sexual intercourse with a woman, where does the physical contact, the touching of body to body, begin? Does it begin with the sexual organ, or with the arm? Does it begin with the hair, or with the clothes or headdress associated with the hair? To this, the Vinaya holders say that it begins from the lower part, while others say it is the place that causes pleasure. What if one touches the pubic hair? The author of the Sutra says that nails and other parts are also included. Therefore, touching the hair does not constitute a root offense, because there is no sense organ, so where would there be bodily consciousness? Just as touching nails, teeth, and hair becomes gross, so too, because the hair has no sense organ, it does not constitute a root offense, so how could the clothes associated with the hair constitute a root offense? The mention of hair is because it is not a part of the body. This is the view of the Vinaya holders. It is also said that way. It is also said that way in questioning. For a dead person, it is a root offense; for a mad person, it is a lesser offense. The Vinaya holders say that if touching a mad person is a lesser offense, then what would touching a dead person become? Apart from these, any other part of the body, such as hands and feet, any limb whatsoever, a slight touch once is 'Noma' (slight touch), repeated touching from all directions is 'Nyukpa' (caressing), finally joining together is 'Tsoba' (joining), holding tightly with hands etc. is 'Dampo Rinzinpa' (holding tightly), pulling back and forth is 'Taren Du Chinpa' (pulling far away), pulling left and right is 'Yongdu Chinpa' (completely pulling), embracing from top to bottom etc., ultimately touching and tasting, is 'Lhagma' (remnant). This is because of the motivation of touching, not the motivation of sexual intercourse. Third, speaking obscene words. The premise is the same as before, the fault is speaking obscene words. If a monk, with a mind of lust, wanting to speak obscene words, speaks obscene words to a woman with whom sexual intercourse is possible, then the essence of this union is the act of generating sin, and the motivation of generating afflictions, both of which lead to falling into evil or sin. This act transcends boundaries and is inconsistent with the precepts, therefore it cannot be made public in the Sangha. Just like the words a man says to a young woman, or the words a woman answers, Even if there is no answer, as long as one clearly speaks it oneself, and ultimately the other person understands the meaning, it is 'Lhagma' (remnant). If the language is slightly obscured, it does not constitute a root offense. No.

---

ི་ཚངས་སྤྱོད་འཁྲིག་པ་ཉལ་ལོ་ཞེས་པ་དང་། རྒྱ་སྣ་རུ་ཅན་ལྟ་ བུ་བྱའམ་འདོད་དམ་བྱའོ་ཞེས་སོགས་གསལ་པོར་སྨྲས་པས་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་བསྙེན་བཀུར་བསྔགས་པ་ལ་གླེང་གཞི་འདྲ་བ་ལས་ཉེས་པ་བསྙེན་བཀུར་བསྔགས་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། ཀུན་ སློང་དྲལ་ཅིང་གྱུར་པས་བསྔགས་པའི་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཡུལ་བུད་མེད་ཀྱི་མདུན་དུ། བདག་ཉིད་ཀྱི་བསྙེན་བཀུར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྦྱོར་བ་འདི་ལྟ་སྟེ་ང་ལྟ་བུའི་ཞེས་ཉེ་བར་བསྟན་ ནས་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ། དགེ་བའི་ཆོས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་ཅན། ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཅན། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པའི་གསེར་ བཟང་པོ་ལྟ་བུ་ལ། འདི་ལྟར་འཁྲིག་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་མིན་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྒྲས་བསྟན་ནས་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་གྱི་འདིས་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ན། སུ་ཞེས་དགའ་ཞིང་ཆགས་པའི་ཚིག་ བླ་དགས་ཀྱིས་བོས་ནས་འདི་ནི་བསྙེན་བཀུར་བསྐྱེལ་བསུ་ལྡང་བ་སོགས་ཐམས་ཅད་ལས་མཆོག་གཙོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྔགས་པ་བསྟོད་ཚིག་བརྗོད་ན། དོན་གོ་བའི་ཚེ་མཐར་ཐུག་ལྷག་མར་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་སྨྱན་བྱེད་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། 2-84 གང་ཟག་དྲུག་སྡེ་ལ། ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་རི་དྭགས་འཛིན་གྱི་བུ་ནག་པོ་ལ་ཟེར། ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས། ཉེས་པ་སྨྱན་བྱས་སོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་བུད་མེད་ལ་སྐྱེས་པ་སྐྱེས་ པ་ལ་བུད་མེད་ཀྱི་སྟེ། སྦྱོར་བ་ཕན་ཚུན་གྱི་ཀུན་ཏུ་སྤྱད་པའི་བསམ་པ་གང་ཡིན་གྱི་ཚིག་གིས་ཕན་ཚུན་ལ་བརྗོད་པ་སྟེ། ཆུང་མ་ཕ་མས་ཁྱེད་ཀྱི་ཆུང་མ་བྱོས་ཤིག་ཅེས་ཆུ་ ཚིགས་ཀྱིས་བྱིན་པ། རིན་བྱིན་པའི་ཆས་ཉོས་པ། རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པའི་དཔུང་གིས་བཙན་ཕྲོགས་སུ་ཐོབ་པ། གཞོན་ནུ་ཚུར་ཤོག་ཁྱོད་ཀྱི་ཆུང་མ་བྱའོ་ཞེས་རང་དད་པས་ཁས་བླངས་པ་དང་སམ་ འདུས་པ། ཟས་གོས་བྱིན་ཅིག་ཆུང་མ་བྱའོ་ཞེས་པས་ཟས་གོས་ཀྱིས་འཚོ་བ། རྗེའི་སྲས་ཚུར་བྱོན་ཁྱེད་ཀྱི་ནོར་གང་ཡིན་བདག་གིའོ། །བདག་གི་གང་ཡིན་ཁྱེད་ཀྱིའོ་ཞེས་ཁ་དུམས། ཐང་འགའ་ཕྲད་ཅིང་ འདོད་པ་སྤྱད་པ་སྟེ་བདུན་པོ་ཉིད་དམ། འཛའ་ན་མོ་ཁྱོ་ཤི་བའམ་གཞན་དུ་སོང་བ་སོགས་ཕ་དང་མ་དང་མིང་པོ་དང་ཕུ་ནུ་དང་རྒྱུག་མོ་དང་གྱོས་པོ་དང་ཉེ་དུ་དང་རིགས་ དང་རུས་ཆགས་ཀྱིས་བསྲུངས་པ་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བའམ་ཁྱིམ་ཐབས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའམ་ཆོས་བཞིན་སྤྱོད་པ་འཁྲུག་པ་མེད་པ་དང་བཅུ་པོ་ཉིད་དུ་སྨྱན་བྱེད་ན་སྟེ། སྤྲད་བྱ་ལས་འཕྲིན་ནོད་པ་དང་། 2-85 ལན་ཕར་སྐྱེལ་བ་དང་དེའི་ལན་ཕྱིར་སྐྱེལ་བ་དང་གསུམ་རང་གིས་བྱས་སམ་མངགས་པ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པས་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་དང་། འཕྲིན་གསུམ་པ་བརྡ་དང་མཚན་མས་ཀྱང་གྲུབ་བོ། །འཕྲིན་གསུམ་ ལ་སྦྱོར་སྦོམ་གས

【現代漢語翻譯】 如果說『梵行性交睡覺』這樣的話，或者說『像印度草一樣做愛』這樣的話，都明確地說出來，就構成了根本墮罪。第四，供養讚歎方面，與之前的開端相似，但罪過是供養讚歎。再者，任何比丘，由於動機不真誠而改變，貪戀讚歎的快樂，在女子面前，爲了得到自己的供養，做出這樣的行為：『像我這樣』，接近地展示，說『比丘具有戒律的功德，具有禪定的功德，具有梵行的智慧功德，像能轉化一切功德的純金一樣。』像這樣，用與性交相關的非法之名來指代正法，如果別人不供養，而這個人供養了，就用高興和貪戀的語氣稱呼對方的名字，說『這在供養、迎接、起立等方面都是最殊勝的』，說出讚歎的言辭，如果對方理解了意思，最終就會構成殘罪。 第五，媒合方面，地點是舍衛城（Sravasti，古印度城市）。人物是六群比丘（Chabbaggiya，佛教僧團中的一個團體），特別是被稱為『鹿野苑之子黑』的善知識。煩惱是貪慾。罪過是媒合。再者，任何比丘，對於女子，男子對於男子，想法是相互行淫，用語言相互表達，比如父母用水時（表示時間）把女兒許配給你做妻子，或者用財物購買，或者被國王等勢力強行奪取，或者少女自願說『年輕人，來吧，我做你的妻子』，或者共同生活，或者說『給我食物和衣服，我就做你的妻子』，用食物和衣服來維持生活，或者王子說『來吧，你的財產就是我的，我的財產就是你的』，互相承諾，或者偶爾相遇併發生性關係，這七種情況，或者寡婦，丈夫去世或離開，被父母、兄弟、姐妹、叔叔、岳父、親戚、種姓或家族守護，或者出家，或者跟隨在家人生活，或者如法生活沒有性行為，這十種情況，如果進行媒合，傳遞資訊，或者回覆信息，或者再次回覆資訊，這三種情況，自己做，或者派遣使者，或者讓具有資格的人去做，這三種資訊也可以通過暗示和象徵來完成。這三種資訊分為粗語和細語。

【English Translation】 If one clearly says things like 'Brahmacharya intercourse sleeping,' or 'doing it like the Indian grass,' it constitutes a fundamental transgression. Fourth, regarding offering praise, it's similar to the previous beginning, but the fault is offering praise. Furthermore, any Bhikshu (monk), due to insincere motivation and change, craving the pleasure of praise, in front of a woman, in order to receive his own offerings, performs such actions: 'Like me,' closely showing, saying 'A Bhikshu possessing the merit of discipline, possessing the merit of Samadhi (meditation), possessing the merit of wisdom in Brahmacharya (celibacy), like pure gold that transforms all merits.' Like this, using the name of Dharma (righteousness) for what is related to non-Dharma related to intercourse, if others don't offer, and this person offers, then calling the other person's name with a tone of joy and craving, saying 'This is the most excellent in offering, welcoming, standing up, etc.,' speaking words of praise, if the other person understands the meaning, it will ultimately constitute a residual offense. Fifth, regarding mediation, the location is Sravasti (an ancient Indian city). The people are the Group of Six Bhikshus (Chabbaggiya, a group in the Buddhist Sangha), especially the good friend called 'Black, the son of Deer Park.' The affliction is craving. The fault is mediation. Furthermore, any Bhikshu, towards a woman, a man towards a man, the thought is mutual sexual intercourse, expressing it to each other in words, such as parents giving their daughter to you as a wife with water (indicating time), or buying her with wealth, or being forcibly taken by the power of a king, etc., or a young woman voluntarily saying 'Young man, come, I will be your wife,' or living together, or saying 'Give me food and clothing, and I will be your wife,' sustaining life with food and clothing, or a prince saying 'Come, your property is mine, and my property is yours,' mutually promising, or occasionally meeting and having sexual relations, these seven situations, or a widow, whose husband has died or left, protected by parents, brothers, sisters, uncles, fathers-in-law, relatives, caste, or family, or ordained, or following the life of a householder, or living righteously without sexual activity, these ten situations, if mediating, delivering messages, or replying to messages, or replying to replies, these three situations, doing it oneself, or sending a messenger, or having a qualified person do it, these three messages can also be accomplished through hints and symbols. These three messages are divided into coarse and subtle words.

---

ུམ། ཀུན་སློང་དེ་གཉིས་ཕྲད་འདོད་ཀྱི་ཆགས་སེམས་ཀྱིས་མཐར་ཐུག་མི་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་དངོས་པོར་ཕྲད་ན་ལྷག་མའོ། །མཐའ་བཟུང་བས་ཐ་ན་ཐང་འགའ་ཕྲད་པའི་སྨད་འཚོང་མ་ཡང་རུང་ སྟེ། སྐྱེས་པ་སྤྱིའི་ལོངས་སྤྱོད་ཡིན་པས་དགོས་པ་བཅད་པའོ། །སྔར་མི་མཐུན་པ་མཐུན་པར་སྒྲུབ་པ་དགོས་ཤིང་། ཆུང་མ་ཕྱི་མ་བཞི་འཐབས་ཙམ་གྱིས་མཐུན་པ་ཉམས་སོ། །དང་པོ་གསུམ་རྡེའུ་གཏོར་བས་ ཉམས། དགེ་སློང་མང་པོས་གཉིས་སྤྲད་ན་རེ་རེ་ལ་ལྟུང་བ་རྫོགས་པ་རེ་འབྱུང་། གཅིག་གིས་ཟུང་མང་པོ་སྤྲད་ན་གཅིག་ལྟུང་བ་རྫོགས་པ་མང་པོ་འབྱུང་། སྤྲད་བྱ་དངོས་དང་བདག་པོ་ལས་འཕྲིན་ མནོས་པ་འདྲ། དགའ་སྐྱེད་དུ། སྐྱེས་པ་ནང་སྤྲད་ན་དངོས་གཞིར་འགྱུར་ཏེ་ཤིན་ཏུ་སྡིག་ཆེ་ཞེས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ཕྱིའི་ཡོ་བྱད་ལ་ཆགས་པའི་ལྟུང་བ་ལ་གཉིས་ལས་ཁང་པ་ལ་གླེང་གཞི་ ནི་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དགེ་སློང་མང་པོ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་ཁང་པ་རྩིག་པའོ། །གང་ཟག་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་གིས་གཞི་ཤིང་དང་རྩ་དང་བླ་རྔན་ལ་སོགས་ཡོ་བྱད་རྣམས་སྦྱིན་པ་བདག་ལ་བདག་གིས་བླངས་པ། 2-86 ཆེད་དུ་བྱ་བའི་བདག་པོ་གཞན་མེད་པ། དགེ་འདུན་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་གྱི་བདག་གི་ཕྱིར་བསྔོས་ཏེ་སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་བའི་ཁང་པ་རྩིག་གམ་གཞན་བརྩིག་ཏུ་འཇུག་ན། དགེ་འདུན་གྱིས་ དགེ་སློང་དེ་ཁང་པ་ཚད་བཞིན་རྩིག་ཏུ་ཆུགས་ཤིག དེ་ལ་ཁང་པའི་ཚད་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། རྨང་གི་ཕྱི་ལ་མི་རྩི་ཡི་བང་གི་དཀྱུས་ཀྱི་སྲིད་དུ་སྟོན་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་ ནི་གཞན་ལས་སུམ་འགྱུར་ཡིན་པས་དེའི་མཐོ་བཅུ་གཉིས། ཞེང་དུ་མཐོ་བདུན་ལ་ཚད་ལྡན་ཞེང་དུ་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་བཅུ་ག ཅིག་དང་། སྲིད་དུ་ཁྲུ་བཅོ་བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །སྟོན་པའི་ནི་ངེས་ལ་རང་ རང་གི་ནི་མ་ངེས་པས་སོ། །ཁང་པའི་གཞི་དག་གམ་མ་དག་བལྟ་བའི་ཕྱིར་རྩིག་པའི་དགེ་སློང་དེས་བལྟ་བའི་དགེ་སློང་དག་གང་ཡོད་པ་བཀྲི་བར་བྱའི། དེ་མིག་གིས་བལྟ་བ་དེ་ཙམ་ བཀྲི་མི་དགོས་སོ། །ཁྲིད་པའི་དགེ་སློང་ལྟ་བྱེད་དག་གིས་ཀྱང་ཁང་པའི་གཞི་སྡིག་སྦྲུལ་ལ་སོགས་སྲོག་ཆགས་མང་པོའི་གནས་དང་བྲལ་ན་རུང་བ་དང་། རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་ཀྱི་གནས་དང་ཤིང་ལྗོན་ པ་ཆེན་པོ་བཅད་པར་བྱ་བ་སོགས་མེད་ན། རྩོད་པའི་གཞི་མེད་པ་དང་། འདོམ་གང་འཁོར་ཡུག་ཏུ་ཆུ་ཀླུང་ངམ་གྲོག་ལམ་ཆེན་སོགས་མེད་ན་བརྩལ་དུ་རུང་བར་བལྟ་བར་བྱའོ། །དགེ་སློང་ལག་གི་གླས་དགེ་འདུན་ལ་ལན་གསུམ་གསོལ་ནས་དགེ་འདུན་ནམ་བསྐོས་པས་བརྟག་པ་སྟེ་རིམ་གྱིས་རུང་བ་དང་རྩོད་པ་མེད་པ་དང་བརྩལ་རུང་དུ་ཤེས་ནས་དགེ་འདུན་གྱི་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་གཞི་བརྟན་པ་དེར་ཁང་པ་རྩིག་པའི་གནང་བ་སྦྱིན་ནོ། ། 2-87 གལ་ཏེ་དགེ་སློང་གིས་གཞི་མི་རུང་རྩོད་བཅས་བརྩམ་མི་རུང་

【現代漢語翻譯】 如果這兩種動機最終與貪慾相遇，導致不凈行，那就是墮落的根本原因。即使是與妓女相遇，也因為她們是男人普遍享用的對象，所以也是一種墮落。需要將原本不和諧的事物變得和諧。如果妻子之間爭吵，和諧就會喪失。最初的三種行為就像扔石頭一樣破壞和諧。 如果許多比丘與兩個女性發生關係，那麼每個人都會犯下完整的墮落罪。如果一個人與許多女性發生關係，那麼這個人會犯下許多完整的墮落罪。給予的行為和從主人那裡接受命令是相似的。在歡喜園中，如果男人之間發生性行為，那將成為根本罪，非常邪惡。 第二種是貪戀外在物品而導致的墮落。關於房屋的討論，地點是在舍衛城（Nyenyö，梵文：Śrāvastī，釋義：豐德）。人物是許多比丘。煩惱是貪慾。罪過是建造房屋。屬於此教派的比丘，將木材、地基、屋頂等所有物品，施捨給『我』，然後『我』取走。沒有其他專門的主人。不是爲了僧團等，而是爲了自己而建造或讓他人建造能夠容納四種行為的房屋。僧團應該讓那位比丘按照房屋的尺寸建造。房屋的尺寸是這樣的：地基外圍的磚堆高度，與善逝（梵文：Sugata，釋義：如來）的高度相同，因為善逝的高度是其他人的三倍，所以是十二肘。寬度是七肘，標準寬度是十一肘半，長度是十八肘。佛陀的身高是確定的，而自己的身高是不確定的。 爲了檢查房屋的地基是否合適，建造房屋的比丘應該邀請那些能夠觀察的比丘。不需要僅僅用眼睛觀察。被邀請的比丘們應該觀察房屋的地基是否遠離毒蛇等許多生物的棲息地，是否沒有國王的住所，是否不需要砍伐大樹等，是否沒有爭論的根源，以及在周長一箭之地內沒有河流或大峽谷等。如果一切都合適，就可以開始建造。負責勞動的比丘向僧團請求三次，然後由僧團或被指定的人進行檢查，如果知道是合適的、沒有爭論的、可以建造的，那麼就通過僧團兩次羯磨（梵文：Karma，釋義：業）的儀式，給予建造房屋的許可。 如果比丘建造不合適或有爭論的地基，那是不允許的。

【English Translation】 If these two motivations ultimately meet with lust, leading to impure conduct, that is the root of downfall. Even meeting with a prostitute is a downfall because they are objects of common enjoyment for men. It is necessary to make discordant things harmonious. If wives quarrel, harmony is lost. The first three actions are like throwing stones, destroying harmony. If many monks have relations with two women, each one commits a complete downfall. If one person has relations with many women, that person commits many complete downfalls. The act of giving and receiving orders from the owner are similar. In the Pleasure Garden, if men have sexual relations with each other, it becomes a fundamental sin, extremely evil. The second is the downfall caused by attachment to external objects. Regarding the discussion about houses, the location is Shravasti (Nyenyö, Sanskrit: Śrāvastī, meaning: Abundance of Virtue). The characters are many monks. The affliction is desire. The offense is building a house. A monk belonging to this order takes wood, foundations, roofs, and all such items, donates them to 'me,' and then 'I' take them. There is no other dedicated owner. It is not for the sake of the Sangha (community), but for oneself, building or having others build a house that can accommodate the four activities. The Sangha should have that monk build according to the dimensions of the house. The dimensions of the house are as follows: the height of the brick pile outside the foundation is the same as the height of the Sugata (Sanskrit: Sugata, meaning: Well-gone), because the height of the Sugata is three times that of others, so it is twelve cubits. The width is seven cubits, the standard width is eleven and a half cubits, and the length is eighteen cubits. The height of the Buddha is fixed, while one's own height is not. To check whether the foundation of the house is suitable, the monk building the house should invite those monks who can observe. It is not necessary to observe merely with the eyes. The invited monks should observe whether the foundation of the house is far from the habitat of many creatures such as poisonous snakes, whether there is no residence of a king, whether it is not necessary to cut down large trees, whether there is no source of dispute, and whether there are no rivers or large canyons within a bow-shot's circumference. If everything is suitable, construction can begin. The monk in charge of the labor petitions the Sangha three times, and then the Sangha or the designated person examines it. If it is known to be suitable, without dispute, and able to be built upon, then permission to build the house is granted through two Karma (Sanskrit: Karma, meaning: Action) ceremonies of the Sangha. If a monk builds an unsuitable or disputed foundation, that is not allowed.

---

དུ་རྫས་སྦྱིན་བདག་ལ་བདག་གིས་བླངས་པ་རང་ལས་གཞན་ཕྱིར་གྱི་བདག་པོ་མེད་པ་བདག་གཅིག་གི་ཕྱིར་ཁང་པ་རྩིག་གམ་རྩིག་ ཏུ་འཇུག་གམ། བལྟ་བའི་དགེ་སློང་མི་འཁྲིད་དམ། ཁྲིད་པ་ལ་མི་སྟོན་ནམ། ཕྱོགས་དེར་བསྟན་པའི་དགེ་སློང་གཏན་ནས་མེད་པ་དང་། རང་ངམ་གཞན་ཤེས་པ་བླུན་ཞིང་ཆུང་བས་རུང་བ་ལ་མ་ བསྟན་ཀྱང་ཉེས་མེད་ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་བཞེད་དོ། །ཚད་ལས་ལྷག་པར་འདས་ན་སྟེ་མདོར་ན་ཇི་སྐད་བསྟན་པ་བཞིན་མི་བྱེད་པར་རྩིག་ན། འདུ་ཤེས་གཞི་དེ་དག་ལ་མ་འཁྲུལ་ཀུན་སློང་བཅས་ པ་ལས་འདས་ཏེ་རྩིག་འདོད་ཀྱིས་མཐར་ཐུག་ཐོག་སུམ་གཉིས་ཕུབ་ཚར་བའི་ཚེ་ལྷག་མའོ། །འདིར་ཡན་ལག་དྲུག་ཚོགས་ནས་དངོས་གཞིར་འགྱུར་ཏེ། གཞི་དང་ཡོ་བྱད་གཞན་ལས་བཙལ་བ། མ་དག་པ། མ་ བསྟན་པ། གཅིག་གི་དོན་ཚད་ལས་ལྷག་པ། ཟིན་པའོ། །མ་ཚང་ན་ཅི་རིགས་པར་སྦོམ་པོ་དང་། བྱེད་པར་རྩོམ་པ་ཙམ་གྱི་ཚེ་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས། བརྩམས་ནས་སྦོམ་པོ། ཐུན་མོང་དུ་ དངོས་གཞིའི་སྔོན་དུ་སྦོམ་པོ་གཅིག་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ཁང་ཆེན་ལ་གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་ཀོའུ་ཤམ་བྷི། གང་ཟག་དྲུག་སྡེ། ཉོན་མོངས་བརྙས་པ་མི་བཟོད་པ། །ཉེས་པ་ཁང་ཆེན་རྩིག་པའོ། །གང་ཟག་དགེ་སློང་གིས་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་བདག་པོ་ཡོད་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་གྱི་ཕྱིར་སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་བའི་གཙུག་ལག་ཁང་། 2-88 ཆེན་པོ་ཚད་དང་སྦྱིན་བྱ་གཉིས་ལས་འདིར་ཕྱི་མ་སྟེ། འདི་ལ་ལས་ངན་པ་ལ་དགའ་བའི་ཉེས་པ་མེད་དེ་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ཡིན་པའོ། །རྩིག་ཏུ་འཇུག་ན་སྟེ། གཞི་དང་ཡོ་བྱད་བཙལ་རུང་ མ་བཙལ་རུང་། ཚད་ངེས་པ་མེད། གང་ཟག་ཁྱིམ་པའམ་རབ་བྱུང་བཞི་ཡན་ཆད་ཀྱི་དོན་དུའོ། །ཡན་ལག་གཞན་ཐམས་ཅད་གོང་མ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་གནོད་པས་ཀུན་ནས་སླང་བ་ལ་དྲུག་ལས། གཞི་ མེད་ཀྱི་སྐུར་འདེབས་ལ་གླེང་གཞི་ནི་ཡུལ་རྒྱལ་ཁབ། གང་ཟག་འཛའ་བོ་ས་ལ་སྐྱེས། ཉོན་མོངས་མི་བཟོད་པ། ཉེས་པ་སྐུར་འདེབས་སོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་བསམ་པ་ཁོང་ཁྲོས་འཁྲུགས་ཤིང་ མི་དགའ་བས་ཞེ་སྡང་བར་གྱུར་ནས་ཅི་ནས་ཀྱང་འདི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་དགེ་སློང་གི་ཚུལ་དང་བྲལ་ལོ་སྙམ་ནས། ཡུལ་དགེ་སློང་དག་པ་སྐུར་པ་གདབ་བྱའི་ཉེས་པ་དེ་མེད་པས་ལྟུང་ བ་མེད་པ་མཐོང་ཐོས་དོགས་པའི་གཞི་མེད་པར་ཕམ་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྒྲས་བརྗོད་པ་བཞི་པོ་གང་རུང་གིས་སྨྲ་ཤེས་དོན་གོ་བའི་མི་བསམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ལ་སྦྱོར་བ་ ངག་མཚན་ཉིད་ལྡན་པས་སྐུར་པ་བཏབ་པ་ལས་དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་གཞན་གྱིས་དྲིས་ཀྱང་རུང་། མ་དྲིས་པར་རང་འགྱོད་པས་སྨྲས་ཀྱང་རུང་། རྩོད་པ་བཞི་ལས་འདིར་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་དེ་ཡང་གཞི་གསུམ་མེད་པའམ་ཡོད་པ་བརྗེད་པས་ཡིན་ལ། 2-89 དགེ་སློང་ཡང་སྐུར་པ་འདེབས་པར་འདོད་པའི་ཞེ་སྡང་ལ་ག

【現代漢語翻譯】 如果施主讓我建造房屋，是爲了我自己而不是爲了他人，是爲了我個人的需要而建造或讓人建造房屋嗎？是否應該邀請有見識的比丘？是否應該向被邀請者展示（工程）？如果那個地方根本沒有被推薦的比丘，或者自己或他人因為愚蠢和年幼而沒有被告知，那麼就沒有罪過，特別是如果得到善知識的認可。如果超過了限度，也就是說，如果沒有按照指示建造，那麼對於那些沒有迷惑于基本概念，並且超越了所有動機的人來說，當最終完成三分之二的屋頂時，就只剩下未完成的部分了。 在這裡，六個因素聚集在一起形成實際行動：基礎和材料是從他人那裡尋求的，是不純凈的，沒有被指示的，爲了一個人的利益而超過了限度，並且已經完成了。如果不完整，則根據情況而定，是粗大的。僅僅在開始建造時，就犯了結合的罪過。開始建造后，就是粗大的。通常，在實際行動之前，會發生一個粗大的行為。 第二，關於建造大房屋的討論的基礎是：國家是 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)，人物是六群比丘，煩惱是難以忍受的輕蔑。罪過是建造大房屋。人物是比丘，爲了有主人的聽聞僧團，建造能夠容納四種行為的大寺廟。2-88 大小和佈施是兩個方面，這裡指的是後者。因為這是善良的一面，所以沒有喜歡邪惡行為的罪過。如果讓人建造，無論是否尋求基礎和材料，都沒有確定的尺寸。爲了在家居士或至少四位出家人的利益。所有其他因素都與上述相同。 第二，由傷害引起的全面煽動包括六個方面。關於無根據指責的基礎是：國家是王國，人物是 अज-सालक (Aja-salaka，阿阇世)，煩惱是難以忍受的。罪過是指責。此外，如果任何比丘因為憤怒和不悅而心懷惡意，心想無論如何都要讓這個人脫離梵行和比丘的身份，那麼，對於那些清凈的比丘來說，指責的對象並沒有犯下罪過，因為沒有看到、聽到或懷疑的基礎，也沒有犯下導致失敗的四種行為中的任何一種，而是用能夠表達和理解意義的語言來指責一個自然存在的人，並且具備語言的特徵。在那之後，無論是在當時還是在其他時候，無論是被他人詢問還是因為自己的後悔而說出來，都是可以的。在四種爭端中，這裡指的是導致墮落的爭端，這種爭端要麼是基於沒有三個基礎，要麼是基於忘記了存在。2-89 比丘也因為想要指責的憤怒而...

【English Translation】 If a patron asks me to build a house, is it for myself and not for others, is it to build or have built a house for my personal needs? Should a knowledgeable Bhikshu be invited? Should the invited person be shown (the project)? If there is no recommended Bhikshu in that place at all, or if oneself or others are not informed because of foolishness and youth, then there is no fault, especially if it is approved by a spiritual friend. If it exceeds the limit, that is, if it is built without following the instructions, then for those who are not confused about the basic concepts and have transcended all motivations, when two-thirds of the roof is finally completed, only the unfinished part remains. Here, six factors come together to form the actual action: the foundation and materials are sought from others, are impure, have not been instructed, exceed the limit for one's own benefit, and have been completed. If it is incomplete, it depends on the situation, it is coarse. Just at the beginning of construction, the sin of combination is committed. After starting construction, it is coarse. Usually, before the actual action, a coarse action occurs. Second, the basis for the discussion about building a large house is: the country is कौशाम्बी (Kauśāmbī, 憍賞彌), the people are the six groups of Bhikshus, and the affliction is unbearable contempt. The sin is building a large house. The person is a Bhikshu, for the Sangha of hearers who have an owner, to build a large monastery that can accommodate four behaviors. 2-88 Size and donation are two aspects, and here it refers to the latter. Because this is the good side, there is no sin of liking evil deeds. If you have someone build it, whether or not you seek the foundation and materials, there is no definite size. For the benefit of householders or at least four monastics. All other factors are the same as above. Second, the comprehensive incitement caused by harm includes six aspects. The basis for unfounded accusation is: the country is the kingdom, the person is अज-सालक (Aja-salaka, 阿阇世), and the affliction is unbearable. The sin is accusation. Furthermore, if any Bhikshu is malicious because of anger and displeasure, thinking that he must somehow separate this person from Brahmacharya and the status of a Bhikshu, then, for those pure Bhikshus, the object of accusation has not committed a sin, because there is no basis for seeing, hearing, or suspecting, and has not committed any of the four behaviors that lead to failure, but accuses a naturally existing person with language that can express and understand meaning, and has the characteristics of language. After that, whether it is at that time or at another time, whether it is asked by others or said out of one's own regret, it is possible. Among the four disputes, here it refers to the dispute that leads to downfall, which is either based on not having three bases or on forgetting existence. 2-89 The Bhikshu is also because of the anger of wanting to accuse...

---

ནས་པས་ཞེ་སྡང་གིས་སྨྲས་སོ་ཞེས་ན་དོན་གོ་བ་ན་ལྷག་མའོ། །རང་ལས་གཞན་པའི་དགེ་སློང་ཕ་མ་ལ་ཕམ་པ་བྱུང་ངམ་ མ་བྱུང་ཀྱང་རུང་། གཞི་མེད་པར་དེ་ཉིད་དམ་གཞན་ལ་མིང་དང་སྦྱར་ཏེ་གསལ་པོར་བརྗོད་ཅིང་གོ་བ་ན་དངོས་གཞིའོ། །གཉིས་པ་ཆ་མ་ཡིན་པ་དང་མཐུན་པ་བག་ཙམ་གྱི་གླེང་གཞི་སྔ་ མ་བཞིན་ལས་ཉེས་པ་བག་ཙམ་གྱིས་སྐུར་པའོ། །གཞན་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེའི་ཆ་མ་ཡིན་པ་དང་མཐུན་པ་ཕམ་པ་བཞིའོ། །བག་ཙམ་ལས་བསམ་པ་རི་དྭགས་ཕོ་མོའི་ཆོས་དང་དེ་ ལྟ་བུས་བསྙད་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་འགའ་ཞིག་བླངས་ཏེ་བཟུང་བར་གྱུར་ལ་སྟེ་གྱུར་ཅིང་ངོ་། །ལྷག་མ་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། གསུམ་པ་དབྱེན་བྱེད་ལ་གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་རྒྱལ་ཁབ། གང་ཟག་ལྷ་སྦྱིན། ཉོན་མོངས་རྙེད་བཀུར་འདོད་པ། ཉེས་པ་དབྱེན་བྱེད་དོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། བསམ་པ་སྟོན་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན། རོ་གཅིག་བྱ་བ་གཅིག་ལམ་གཅིག་ཏུ་ཞུགས་པས་ མཐུན་པ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བའི་ཕྱིར། སྦྱོར་བ་བརྟུལ་བ་རྩོམ་པར་བྱེད་ཅིང་། ཀོ་ཀ་ལི་ཀ་ལྟ་བུ་དང་འགྲོགས་པ་དང་། མ་སྐྱེས་དགྲའི་ཟས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ལྟ་བུའི་རྒྱུས་དབྱེན་བྱེད་པར་འགྱུར་བའི་རྩོད་པ་འཁྲུག་ལོང་དེ་ལ་དམིགས་ཏེ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་དམ་ཏུ་རབ་ཏུ་བཟུང་སྟེ་འདུག་ན། 2-90 བཟློག་པའི་ཕྱིར་དགེ་སློང་དེ་ལ་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་རྣམས་ཀྱིས་ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་དགེ་འདུན་རྟགས་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྟ་བ་དང་ཆོ་ག་དང་འཚོ་བ་ དྲུག་མཐུན་པ་དེ་མི་མཐུན་པར་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་བརྟུལ་བ་འབད་རྩོལ་མ་བྱེད་ཅིག་དབྱེན་བྱེད་པར་འགྱུར་བའི་རྩོད་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་རབ་ཏུ་བཟུང་སྟེ་མ་འདུག་ཅིག ཚེ་དང་ལྡན་པ། དགེ་འདུན་ཚུལ་ཁྲིམས་ལྟ་བ་འཚོ་བ་སྤྱོད་པ་མཐུན་པར་གྱིས་ཤིག མཐུན་པའི་ཕན་ཡོན་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། དགེ་འདུན་མཐུན་པ་བྱ་བ་དང་ལམ་གཅིག་པ་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་མི་བྱེད་པའི་ འདྲེས་ཤིང་བར་དུ་མ་ཆོད་པ། ཕན་ཚུན་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་དགེ་ཕྱོགས་འཕེལ་བས་ཀུན་ཏུ་དགའ་ལྟ་སྤྱོད་ལ་མ་རྩོད། མཆོག་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་འབྲས་བུ་མྱང་འདས་གཅིག གསུང་ རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སམ་གསོ་སྦྱོང་མཐུན་པས་འདོན་པ་གཅིག་གཞན་གྱིས་བཀྲིར་མི་བཏུབ་པས་ཆུ་དང་འོ་མ་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པ་བཞིན་དུ་གྱུར་ནས་དགག་དབྱེ་སོགས་ལས་མཐུན་པར་གྱུར་པ་ལ། སྟོན་པའི་བསྟན་པ་དུག་གསུམ་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཡང་ལུང་འབོག་པ་དང་ཀློག་པ་དང་ཁ་ཏོན་བྱེད་པས་གསལ་བར་བྱེད་ན་ཚེ་འདིར་བསམ་གཏན་གྱི་བདེ་བ་དང་རིམ་གྱིས་བདེན་བཞི་མཐོང་སྟེ་འབྲས་བུ་བཞི་ལ་རེག་པར་གནས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་གྱི་དེས་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་དགེ་འདུན་མཐུན་པ་འབྱེད་པར་བྱེད་པའི་གཞི་འདི་ལྟ་བུ་འ

【現代漢語翻譯】 如果（比丘）出於嗔恨說出這些話，那麼就屬於剩餘罪（Śeṣa，僧伽婆尸沙）。如果（比丘）沒有根據，指責其他比丘犯了波羅夷罪（Pārājika，斷頭罪），或者不管對方是否真的犯了波羅夷罪，都明確地說出對方的名字，讓對方明白，這就屬於根本罪。 第二種是部分相似罪，即像前面一樣，只是稍微指責對方犯了輕微的罪行。另一種是與涅槃（Nirvāṇa，滅度）不相應的四種波羅夷罪。稍微地，因為像雌雄野獸的習性，或者僅僅是類似的比喻，而抓住並堅持某些不符合佛法的事情。其餘的都和前面一樣。 第三種是製造分裂的論點：國家、人物（提婆達多，Devadatta，天授）、煩惱（貪圖利養）、罪行（製造分裂）。還有，某個比丘的想法是：世尊（Śākyamuni，釋迦牟尼）的聲聞僧團（Śrāvakasaṃgha，弟子僧團）在同一戒律下，做著同樣的事情，走著同樣的道路，爲了分裂團結的僧團，開始努力製造分裂，與鳩伽離迦（Kokālika）這樣的人交往，或者像阿阇世王（Ajātaśatru，未生怨）那樣享用食物，以這些原因來製造分裂的爭端和衝突，並且執著地抓住這些爭端不放。 爲了阻止這種情況，僧團中的比丘們應該對那個比丘說：『具壽（Āyuṣman，有壽者），你不要爲了分裂僧團，而努力破壞僧團的標誌、戒律、見解、儀式和生活方式這六種和諧。不要執著于會引起分裂的爭端。具壽，讓僧團在戒律、見解和生活方式上保持和諧。』 如果僧團和諧，會有什麼好處呢？僧團和諧，行為和道路一致，不貪圖物質享受，沒有隔閡，互相讚美功德，善的一面會增長，大家會感到高興，不會在見解和行為上爭論。與至高無上的解脫（Moksha，解脫）相應，體驗涅槃的果實。誦讀十二部經典，或者共同舉行布薩（Poṣadha，齋戒），共同誦讀，不被他人駁倒，就像水和牛奶混合在一起一樣，在辯論等方面達成一致。 如果能夠通過學習、誦讀和背誦世尊的教義，即調伏三毒的三藏（Tripiṭaka，三法藏），那麼今生就能獲得禪定的快樂，並逐漸證悟四聖諦（catvāri āryasatyāni，四諦），最終獲得四種果位（四沙門果，catuḥphala）。因此，具壽，不要再製造分裂僧團的行爲了。

【English Translation】 If (a monk) speaks these words out of anger, then it belongs to the Śeṣa (Saṃghāvaśeṣa, remaining offense). If (a monk) accuses another monk of committing a Pārājika (defeat, expulsion offense) without any basis, or whether the other person has actually committed a Pārājika or not, and clearly states the other person's name so that the other person understands, then it belongs to the fundamental offense. The second is a partial similarity offense, which is like the previous one, but only slightly accuses the other person of committing a minor offense. Another is the four Pārājika offenses that are not in accordance with Nirvāṇa (extinction). Slightly, because of the habits of male and female wild animals, or just similar metaphors, some things that are not in accordance with the Dharma are grasped and insisted upon. The rest are the same as before. The third is the argument for creating division: country, person (Devadatta, God-given), afflictions (greed for gain and honor), offense (creating division). Also, a certain monk's idea is: the Śrāvakasaṃgha (community of disciples) of the Śākyamuni (Sage of the Śākyas, the Buddha) is under the same discipline, doing the same things, walking the same path, in order to divide the united Saṃgha, he begins to work hard to create division, associating with people like Kokālika, or enjoying food like King Ajātaśatru, using these reasons to create disputes and conflicts, and clinging to these disputes tenaciously. In order to prevent this situation, the monks in the Saṃgha should say to that monk: 'Āyuṣman (long-lived one), do not work hard to divide the Saṃgha in order to divide the six harmonies of the Saṃgha's signs, discipline, views, rituals, and lifestyle. Do not cling to disputes that will cause division. Āyuṣman, let the Saṃgha maintain harmony in discipline, views, and lifestyle.' If the Saṃgha is harmonious, what are the benefits? If the Saṃgha is harmonious, the actions and paths are the same, there is no greed for material enjoyment, there is no separation, the merits are praised each other, the good side will grow, everyone will be happy, and there will be no disputes in views and actions. Corresponding to the supreme Moksha (release), experience the fruit of Nirvāṇa. Reciting the twelve scriptures, or holding the Poṣadha (fasting) together, reciting together, not being refuted by others, just like water and milk mixed together, reaching agreement in debates and other aspects. If one can clarify the teachings of the Buddha, the Tripiṭaka (three baskets), which subdues the three poisons, through learning, reciting, and memorizing, then one can obtain the happiness of meditation in this life, and gradually realize the four noble truths (catvāri āryasatyāni), and finally attain the four fruits (catuḥphala, four stages of enlightenment). Therefore, Āyuṣman, do not create actions that divide the Saṃgha.

---

དི་ཐོང་ཤིག་ཅེས་བཞམས་ཏེ་བསྒོ་བར་བྱའོ། ། 2-91 དེ་དགེ་སློང་དེ་ལ་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་སྐད་བཞམས་ཏེ་བསྒོ་བ་ན། གལ་ཏེ་གཞི་ལྟ་བ་དེ་གཏོང་ན་ལེགས་ཏེ་བཟང་། རྩོམ་པའི་ཉེས་བྱས་གཅིག་བྱུང་གི སྦོམ་པོ་ཡང་ མ་བྱུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་མི་གཏོང་ན་སྦོམ་པོ་གཅིག་བྱུང་ཡང་གཞི་དེ་གཏང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་བསྒོ་བར་བྱ་སྟེ། འདི་ འདྲ་བྱེད་ཕོད་དམ་སྲིད་དམ་ཞེས་འདྲི། ཡང་དག་པར་བསྟན་པ་སྟེ་མ་བྱེད་ཅིག་ཅེས་བཟློག་པར་བྱའོ། །བསྒོ་བ་དང་བསྟན་པ་ན་གཞི་དེ་གཏོང་ན་དེ་ལྟ་ལ་རྩེགས་ཏེ་ལྷག་མ་དངོས་མ་ བྱུང་། གསོལ་བའི་མཐའ་དང་བརྗོད་པ་རེ་རེའི་མཐར་མི་གཏོང་ན་སྦོམ་པོ་རེ་རེ། མཇུག་སྡུད་རྫོགས་ནས་ལྷག་མའོ། །སྔ་རབས་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐར་སྦོམ་པོ་གཅིག་ཉིད་འདོད། རྩིས་ཉག་ལྷག་མ་དངོས་ མཇུག་སྡུད་ཀྱི་འབྲས་བུར་འདོད། མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་དུ་བཞམ་པའི་མཐར་ཉེས་བྱས། གསོལ་བ་དང་བརྗོད་པ་དང་པོ་གཉིས་ལ་སྦོམ་པོ་རེ་རེ་སྟེ་སྦོམ་པོ་གསུམ་འབྱུང་བར་བཤད་དོ། །འདིར་བསྒོ་གྱུར་ བཞི་ཀའང་། བཟློག་ཚུལ་བཞམ་བསྒོས་བཟློག་པ་ན་བྱ་བ་དེ་མི་གཏོང་བར་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན། དང་པོར་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས་གཅིག་དང་བཞམ་པའི་མཐའ་དང་། གསོལ་བ་དང་། བརྗོད་པ་གཉིས་པོའི་མཐར་སྦོམ་པོ་རེ་རེ་བསྐྱེད་པར་རྗེས་སུ་མཐུན་ནོ། ། 2-92 མཚམས་མེད་ཀྱི་དབྱེན་ནི། སྟོན་པ་བཞུགས་པའི་ཚེ་ཕྱེ་ཞིང་། སྟོན་པ་གཞན་དང་ལམ་གཞན་བཟོད་ཅིང་འདོད་པར་གྱུར་ན་མཐར་ཐུག་གོ །ལས་ཀྱི་དབྱེན་ནི་མཚམས་གཅིག་གི་ནང་དུ་དགེ་འདུན་མཐུན་པ་ ལས་ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་བྱེད་འདོད་པས་རང་མ་གཏོགས་ཕན་ཚུན་བཞི་བཞིར་ལོངས་པ་ཕྱེ་བ་ལས་འབྱུང་ངོ་། །མཚམས་མེད་དབྱེན་ནི་ཞག་ཏུ་མི་གནས་ཤིང་ལས་དབྱེན་ནི་མ་ངེས་སོ། ། སྦྱོར་བ་ཚུལ་ཤིང་འགྲིམ་པ་སོགས་ཀྱིས་འབྱེད་པའོ། །བམ་པོ་ལྔ་བཅུ་པ་དང་གཞུང་འགྲེལ་དུ། སྟོན་པ་མི་བཞུགས་ན་དབྱེན་གྱི་ལྷག་མ་དངོས་གཞི་མེད་པར་བཤད་པ་འདྲའོ། །བཞི་པ་རྗེས་ཕྱོགས་ཀྱི་ གླེང་གཞི། གང་ཟག་ཀོ་ཀ་ལི་ཀ་སོགས་བཞི། ཉེས་པ་ནི་རྗེས་ཕྱོགས་སོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་དབྱེན་བྱེད་དེའི་གྲོགས་བྱེད་ལྟ་བ་དང་འདོད་པ་མི་མཐུན་པར་སྨྲ་བ་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་ཕྱོགས་ པ་ལྟ་བ་དང་བསམ་པ་དེ་དང་ལྡན་པ་གཅིག་གམ་གཉིས་སམ་དེ་ལས་མང་པོ་དག་ཡོད་ཅིང་། གལ་ཏེ་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་ཤིང་གྲོགས་བྱེད་པ་དེ་དག་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་སྦྱོར་ བ་ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག ཁྱེད་ཅག་ཕན་པར་འདོད་པས་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་ཡང་རུང་། མི་ཕན་པར་འདོད་པས་སྡིག་པ་ལ་སྦྱོར་ཡང་རུང་དགེ་སློང་འདི་ལ་ཅི་ཡང་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་

【現代漢語翻譯】 然後應當以『諦聽』來告誡。 如果那些比丘以這種方式告誡那位比丘，如果他放棄那種見解，那很好。犯了一個粗罪，但不是僧殘罪。如果他不放棄，即使犯了一個粗罪，爲了讓他放棄那種見解，也應當以四羯磨法如法告誡兩次或三次，並詢問：『你敢這樣做嗎？』應當如法教導，勸阻他不要這樣做。在告誡和教導時，如果他放棄那種見解，那就沒事了，沒有犯下僧殘罪或根本罪。在祈請的結尾和每次陳述的結尾，如果不放棄，就犯一個粗罪。結束時就犯僧殘罪。早期，有人認為在第三次陳述的結尾只犯一個粗罪。有人認為，計算時，僧殘罪是結束時的結果。在告誡時，如果忘記了，就犯一個粗罪。在祈請和前兩次陳述中，每次犯一個粗罪，總共犯三個粗罪。這裡，所有四個告誡，都是通過勸阻來告誡，如果他不放棄那種行為，那就是隨順。首先，犯一個行為罪，然後在告誡的結尾，以及祈請和第二次陳述的結尾，每次都隨順地犯一個粗罪。 無間之諍：佛陀住世時，如果分裂僧團，容忍和希求其他導師和其他道路，那就是究竟的。業之諍：在一個界限內，僧眾想要共同享受法和財物，除了自己之外，將彼此的財物分為四份，由此產生。無間之諍不會持續一夜，而業之諍是不確定的。通過使用工具、木樁等來分裂。在第五十卷和註釋中，據說如果佛陀不住世，就沒有分裂的根本和剩餘。第四個是隨順方的基礎。有迦俱盧迦等四人。過失是隨順方。此外，如果比丘是分裂僧團者的朋友，他的見解和意願與僧團不一致，那麼隨順他的人，有一個或兩個或更多，他們的見解和想法與他相同。如果他們隨順並幫助他，那麼他們會對這些比丘說：『諸位尊者，無論你們是想幫助還是想傷害，都不要對這位比丘說任何話。』

【English Translation】 Then one should admonish him with 'Listen'. When those monks admonish that monk in this way, if he abandons that view, that is good. A sthulatyaya (coarse offense) is committed, but not a sanghavasesa (formal suspension). If he does not abandon it, even if a sthulatyaya is committed, in order to make him abandon that view, he should be properly admonished twice or three times with the four karmas, and asked: 'Do you dare to do this?' He should be properly instructed and dissuaded from doing so. When admonishing and instructing, if he abandons that view, then it is fine, and no sanghavasesa or aniyata (undetermined offense) is committed. At the end of the motion and at the end of each statement, if he does not abandon it, a sthulatyaya is committed each time. At the end of the conclusion, it is a sanghavasesa. In the past, some considered that only one sthulatyaya was committed at the end of the third statement. Some considered that, in the calculation, the sanghavasesa is the result of the conclusion. When admonishing, if one forgets, a duskrita (wrongdoing) is committed. In the motion and the first two statements, a sthulatyaya is committed each time, for a total of three sthulatyayas. Here, all four admonishments are through dissuasion, and if he does not abandon that action, that is following along. First, a prayascitta (expiation) is committed, and then at the end of the admonishment, and at the end of the motion and the second statement, a sthulatyaya is committed each time in accordance. The schism of no interval: When the Teacher is alive, if one splits the sangha, tolerates and desires other teachers and other paths, that is ultimate. The schism of action: Within one boundary, the sangha wants to jointly enjoy the Dharma and possessions, and divides each other's possessions into four parts except for oneself, which arises from this. The schism of no interval does not last overnight, and the schism of action is uncertain. It is divided by using tools, stakes, etc. In the fiftieth fascicle and commentary, it is said that if the Teacher is not alive, there is no root or remainder of the schism. The fourth is the basis of the following side. There are four people such as Kokalika. The fault is the following side. Furthermore, if a monk is a friend of the schismatic, and his views and intentions are not in agreement with the sangha, then those who follow him, one or two or more, have the same views and thoughts as him. If they follow and help him, then they will say to these monks: 'Venerable ones, whether you want to help or harm, do not say anything to this monk.'

---

སྨྲ་ཞིག 2-93 དེ་ཅིའི་ཕྱིར་དགེ་སློང་འདི་ནི་ཡི་གེ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའམ་རིགས་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ། དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའམ་ལུང་གི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་འདུལ་བ་སྨྲ་བ། ཡང་ན་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ ལས་ལྔ་ནི་ཆོས། ངག་ལས་མཐའ་འཚོ་བ་གསུམ་འདུལ་བ། ཡང་ན་ཆོས་དོན་དང་ལྡན་པ། འདུལ་བ་འཇམ་ཞིང་མཛེས་པའོ། །རྗེས་ཕྱོགས་པས་བསྔགས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། དེ་དང་ལྡན་པ་ནི་མ་ ཡིན་ནོ། །དགེ་སློང་འདི་ཆོས་ཇི་ལྟ་བ་དང་འདུལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་དང་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ཇི་ལྟ་བ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་རབ་ཏུ་བཟུང་སྟེ་རྗེས་སུ་ཐ་སྙད་འདོགས་པར་བྱེད་པ་ དགེ་སློང་འདི་ནི་དོན་རྟོགས་ནས་ཤེས་བཞིན་དུ་སྨྲ་བ་ཡིན་གྱི་དོན་མ་རྟོགས་པར་མི་ཤེས་བཞིན་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགེ་སློང་འདི་གཞི་གང་ལ་ཡིད་དང་མཐུན་པས་འདོད་ཅིང་ རིགས་པས་རྟོགས་ནས་བཟོད་པ་དེ་ལ་བདག་ཀྱང་འདོད་ཅིང་བཟོད་དོ་ཞེས་བློ་གཅིག་པར་བསྟན་ནོ། །གཞུང་ལྷག་མ་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་བཤད་ཅིང་ཡན་ལག་ཀྱང་དབྱེན་གྱི་གྲོགས་བྱེད་པ་ཞེས་པ་ལས་ གཞན་སྔ་མ་བཞིན་སྦྱར་རོ། ། ལྔ་པ་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་ནི་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ནམ་སོ་འགྲོ་མགྱོགས། ཉོན་མོངས་བསྐྲོད་པའི་དགེ་འདུན་ལ་མི་བཟོད་པ། ཉེས་པ་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པའོ། ། 2-94 གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། གཉིས་ལས་ལྷག་པ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག །ཚོང་ཁང་དང་རྭ་བས་བསྐོར་བའི་གྲོང་ངམ་རྭ་བས་མ་བསྐོར་བའི་གྲོང་བརྡལ་ཞིག་ན་ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱིས་ ཉེ་བར་བསྟེན་ཅིང་གནས་པར་གྱུར་ལ་དེ་དག་ཀྱང་བྲམ་ཟེ་ལ་སོགས་པ་ཁྱིམ་པ་རྣམས་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ཟ་འཐུང་སྣོད་གཅིག་ཏུ་ཟ་བ་སོགས་འགྲོགས་པ་དང་། ཟས་གོས་སོ་ཤིང་སོགས་ ལོངས་སྤྱོད་པ་སུན་འབྱིན་པ་སྡིག་པའི་ཆོས་གནས་ངན་ལེན་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པར་གྱུར་ཅིང་། དེ་དག་གིས་ཁྱིམ་བདག་གི་ཁྱིམ་དག་སུན་ཕྱུང་བར་མིག་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་ངམ། རྣ་བས་ཐོས་སམ། དེ་ལས་ གཞན་པའི་ཤེས་པས་རབ་ཏུ་ཤེས་སམ། དེ་དག་སྡིག་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པར་མཐོང་ཐོས་ཤེས་ན། དགེ་སློང་དེ་དག་ལ་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ དག་ཁྱེད་ཅག་རིགས་དང་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པའི་སྡིག་པའི་ཆོས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་སྤྱོད་པ་དག་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཁྱིམ་སུན་ཕྱུང་བ་སྡིག་པའི་ཆོས་སྤྱོད་པར་མཐོང་ཐོས་ཞེས་པས་གཞི་གསུམ་ཡོད་ པར་བསྟན། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁྱེད་ཅག་འདི་ན་གནས་པས་གནས་པ་མཆོག་གི་གནས་འདི་ནས་དེངས་ཤིག་ཅེས་ཚིག་འཇམ་པོས་བསྒོ་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དེ་སྐད་བསྒོ་བ་ན་དེ་དག་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས། 2-95 ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག ངེད་ཅག་སྐྲོད་པར་བྱེད་པ་འདི་དག་ན་ཁ་ཅིག་མ་བསྐྲད་པ་ལ་ཆགས་པའི་འདུན་པས་འགྲོ་བ། བསྐྲད་པ་ལ་སྡང་བའི་

【現代漢語翻譯】 說（smra zhig） 2-93 為何這位比丘精通文字或宣說理性之法？精通意義或隨順聖典而宣說戒律？或者，八支聖道中的五支是法，口業中的邪語、邪業、邪命三者是律？或者，既有法又有義，戒律柔和而美好？僅僅是後學者讚歎而已，實際上並不具備這些品質。這位比丘如實地接受、如實地掌握佛陀的教法和戒律，並隨後進行解釋。這位比丘是理解意義後有意識地說，而不是不理解意義或無意識地說。這位比丘對於任何與他的心意相符、通過理性理解並接受的事物，也會表示贊同和接受，表明他心意堅定。其餘的經文內容如前所述，只是將『成為分裂的助緣』等部分替換為之前的內容。 第五個話題是關於破壞家庭的事件：地點是舍衛城（mnyan yod，Śrāvastī），人物是南梭·果久（nam so 'gro mgyogs），對驅除煩惱的僧團不容忍，罪行是破壞家庭。 2-94 人物：任何比丘，兩位或更多。他們居住在被商店和圍墻環繞的城鎮，或未被圍墻環繞的村莊中，以佛法和物質供養為生。他們與婆羅門（bram ze，brāhmaṇa）等在家眾一起，與婦女同器飲食等，交往密切，並享用食物、衣服、樹木等。他們破壞家庭，行持惡行，過著墮落的生活。他們是否親眼見到、親耳聽到，或通過其他方式瞭解到，這些人破壞了施主的家庭，行持惡行？如果他們見到、聽到或瞭解到這些人行持惡行，那麼這些佛法之比丘應該這樣對他們說：『諸位長老，你們行持破壞家庭的罪惡行為，你們破壞家庭，行持罪惡。』這表明存在三個依據。『諸位長老，你們住在這裡，請離開這個殊勝的住所。』應該用溫和的言語勸告他們。如果受到這樣的勸告，他們可能會對比丘們說： 2-95 『諸位長老，我們被驅逐，這些人中有些人因為貪戀未被驅逐者而行動，有些人因為憎恨被驅逐者而行動。』

【English Translation】 Speak (smra zhig) 2-93 Why is this bhikṣu proficient in letters or speaks of the Dharma of reason? Proficient in meaning or follows the scriptures and speaks of the Vinaya? Or, five of the eightfold noble path are Dharma, and three of the verbal actions—false speech, wrong action, and wrong livelihood—are Vinaya? Or, possessing both Dharma and meaning, the Vinaya is gentle and beautiful? It is merely praised by later followers, but does not actually possess these qualities. This bhikṣu accurately receives and accurately grasps the Buddha's teachings and Vinaya, and then explains them. This bhikṣu speaks consciously after understanding the meaning, not unconsciously without understanding the meaning. This bhikṣu, for anything that agrees with his mind, is understood through reason, and is accepted, he also expresses agreement and acceptance, showing that his mind is firm. The remaining scriptures are explained as before, but replace parts like 'becoming a cause of division' with the previous content. The fifth topic is about the incident of destroying families: The location is Śrāvastī (mnyan yod), the person is Namso Gokju (nam so 'gro mgyogs), intolerant of the Sangha that dispels afflictions, and the offense is destroying families. 2-94 Person: Any bhikṣu, two or more. They reside in towns surrounded by shops and walls, or villages not surrounded by walls, living on Dharma and material offerings. They associate closely with householders such as Brahmins (bram ze, brāhmaṇa), eating and drinking together with women from the same vessel, and enjoying food, clothing, trees, etc. They destroy families, engage in evil deeds, and live a degraded life. Have they seen with their own eyes, heard with their own ears, or learned through other means that these people are destroying the families of donors and engaging in evil deeds? If they have seen, heard, or learned that these people are engaging in evil deeds, then these Dharma bhikṣus should say to them: 'Venerable elders, you are engaging in sinful acts that destroy families; you are destroying families and engaging in sinful acts.' This indicates that there are three bases. 'Venerable elders, since you are staying here, please leave this excellent dwelling.' They should be advised with gentle words. If they are advised in this way, they may say to the bhikṣus: 2-95 'Venerable elders, we are being expelled, and some of these people act out of attachment to those who are not expelled, while others act out of hatred for those who are expelled.'

---

ཞེ་སྡང་གིས་འགྲོ་བ། མ་བསྐྲད་པ་དེ་ དག་གིས་ཁྱིམ་སུན་ཕྱུང་བར་མ་ཤེས་པས་གཏི་མུག་གིས་འགྲོ་བ། མ་བསྐྲད་པ་དེ་ལ་འཇིགས་པས་སྐྲོད་པར་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འཇིགས་པས་འགྲོ་བ་དག་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་ཁྱིམ་སུན་ཕྱུང་བའི་ ལྟུང་བ་འདྲ་བ་ཁོ་ན་ལས་དགེ་སློང་ཁ་ཅིག་སྐྲོད་པར་བྱེད་ཁ་ཅིག་ནི་སྐྲོད་པར་མི་བྱེད་དོ་ཞེས་བརྫུན་དེ་སྐད་ཟེར་ན། སུན་འབྱིན་པའི་དགེ་སློང་དེ་དག་ལ་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་ སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་སྐད་མ་ཟེར་ཅིག དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་གྱི་འདི་ལྟར་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རབ་ཏུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བརྫུན་ཚིག་གིས་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལས་ཀྱི་ ལམ་འདི་ཐོང་ཤིག ཅེས་འཇམ་པོས་བསྒོ་བར་བྱའོ། །དེ་སྐད་འཇམ་པོས་བཞམས་ཏེ་བསྒོ་བ་ན་གཞི་དེ་གཏོང་ན་ལེགས་ཏེ་བཟང་བ་ཡིན། ཉེས་བྱས་གཅིག་བྱུང་བར་ཟད། སྦོམ་པོ་ཡང་མ་བྱུང་། གལ་ ཏེ་མི་གཏོང་ན་གསོལ་བ་བྱ་བ་སོགས་དབྱེན་གྱི་སྐབས་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཡུལ་རང་སྐྲོད་པའི་དགེ་འདུན་འགྲོ་བ་བཞི་བྲལ་ལ། ཀུན་སློང་འགྲོ་བ་བཞི་བྲལ་དུ་ཤེས་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་བཞིས་སྐུར་པ་འདེབས་འདོད་ཀྱིས་སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པའི་ངག་གིས་བརྫུན་དུ་སྨྲས་ཏེ། 2-96 མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐའ་ལ་མ་བཏང་པའོ། །དྲུག་པ་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བ་ལ་གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་ཀཽ་ཤམ་བྷི། གང་ཟག་འདུན་པ། ཉོན་མོངས་གླེང་བ་མི་བཟོད་པ། ཉེས་པ་བཀའ་ བློ་མི་བདེ་བའོ། །གླེང་དྲན་བྱེད་པའི་སྐབས་འདི་ནི། གང་ཟག་དགེ་སློང་ཁ་ཅིག རྗེས་སུ་མཐུན་པ། ཚུལ་དང་མཐུན་པ། དྲང་པོར་འཇུག་པའི་ཚིག་ལ་མི་མཐུན་པར་འཛིན་ཅིང་མི་བཟོད་པས་བཀའ་ བློ་མི་བདེ་བའི་རང་བཞིན་ཅན་དུ་གྱུར་པ། དེ་ལ་ཆོས་ཕྱོགས་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཅིང་འདོན་པར་གཏོགས་པ་སོ་སོར་ཐར་པའི་བསླབ་པའི་གཞི་རྩོད་པ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ བར་རྣམས་དང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མདོ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བ་གཞུང་འབུམ་པ་དུམ་བུ་བཞིར་གཏོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་མདོ་སྡེ་དང་མ་མོ་དང་མཐུན་པ་དང་། འདུལ་བ་ཉིད་དང་མཐུན་པའམ་ཡང་ ན་ཆོས་མཐོང་ཐོས་དོགས་གསུམ། འདུལ་བ་དུས་སུ་དོན་དང་ལྡན་པར་འཇམ་པོར་སྨྲས་པ་ན། སྦྱོར་བ་ངག་གིས་འདི་སྐད་ཅེས་ཁྱེད་ཀྱང་བདག་ལ་མི་སྨྲ་ཞིག བདག་ཀྱང་ཁྱེད་ལ་མི་སྨྲའོ། །ཁྱེད་ ཅག་ལ་ཡང་བདག་གིས་སྨྲས་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་བདག་ཉིད་གླེང་པའི་ཚིག་བརྗོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་འཇོག་པར་བྱེད་ནའོ། །གླེང་པར་འོས་པ་སུ་ཡང་རུང་བས་གླེང་པ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་ཙམ། 2-97 དྲན་པ་ནི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར། བཞམ་པ་ནི་གྲོས་གདབ་པ། བསྒོ་བ་ནི་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ལས་བྱེད་པའོ། །དྲན་ཤེས་བཞིན་དུ་མི་ལྡན་པ་དང་། མི་དབེན་པ་དང་། སྐབས་མ་ཕྱེ་བ་དང་། གཞི་ མེད་པ་དང་། མང

【現代漢語翻譯】 那些未驅逐嗔恨心的人，因為不知嗔恨會毀壞家庭，所以因愚癡而不驅逐，因為害怕而不敢驅逐，因此是因恐懼而行事的人。就像這樣，對於毀壞家庭的墮落行為，有些僧侶驅逐，有些僧侶不驅逐，這樣說謊。對於那些製造紛爭的僧侶，這裡的僧侶們不要這樣說。為什麼呢？因為不是那樣，而是因為你們的行為非常清楚。放棄用謊言誹謗的惡業之路吧。要溫和地勸誡。如果溫和地勸誡后，對方放棄惡行，那是最好。只是犯了一個小錯，沒有犯大錯。如果對方不放棄，那麼就按照製造分裂的情況來了解，例如舉行羯磨等。對於驅逐出境的僧團，要遠離四種行事方式（業），在明知動機遠離四種行事方式（業）的情況下，爲了誹謗，通過自己或被指派的人用虛假的語言說，最終沒有放棄第三次陳述的底線。 第六，因爭吵而心生不悅的起因是：地點是 कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌)，人物是僧團，煩惱是無法忍受爭論，過失是因爭吵而心生不悅。引發爭論的情況是：有些比丘，隨順他人，符合戒律，對於正直的言辭不認同且無法忍受，因此變得心生不悅。對於這些人，屬於佛法一方的比丘們，在半月誦戒時，爲了平息爭端，直到各自持守別解脫戒的根本，以及正確地結合如來所說的經典，即屬於十二分教中的契經等四類，符合佛經和摩德迦，或者符合戒律本身，或者對於佛法，通過見聞疑三種方式，對於戒律，在適當時機以溫和的言語勸說。勸說的方式是：用言語說：『你也不要對我說話，我也不要對你說話。』或者說：『我對你們說話又有什麼用呢？』這樣將自己置於不應該爭論的境地。任何應該爭論的人爭論，也只是一方面。 憶念是完全的，勸說是提出建議，勸誡是爲了阻止而採取行動。不具備正念和覺知，不隱蔽，不分場合，沒有根據，沒有意義。

【English Translation】 Those who do not expel hatred, because they do not know that hatred destroys the household, so they do not expel it out of ignorance, and they do not dare to expel it out of fear, therefore they are those who act out of fear. Just like this, for the downfall of destroying the household, some monks expel, and some do not expel, thus speaking falsely. To those monks who create discord, the monks here should not say such things. Why? Because it is not so, but because your behavior is very clear. Abandon this path of evil deeds of slandering with lies. One should admonish gently. If after admonishing gently, the other person abandons the evil deed, that is best. It is just a small mistake, not a big one. If the other person does not abandon it, then one should understand according to the circumstances of creating division, such as holding a karma, etc. For the Sangha that is expelled, one must be separated from the four ways of acting (karma). Knowing that the motivation is separated from the four ways of acting (karma), in order to slander, speaking falsely through oneself or an appointed person, ultimately not abandoning the bottom line of the third statement. Sixth, the cause of displeasure due to quarrels is: the location is कौशाम्बी (Kauśāmbī, Kaushambi), the person is the Sangha, the affliction is the inability to tolerate disputes, and the fault is displeasure due to quarrels. The circumstances that provoke disputes are: some bhikshus, who follow others, conform to the precepts, and do not agree with and cannot tolerate upright words, thus becoming displeased. For these people, the bhikshus on the side of the Dharma, during the half-monthly recitation of precepts, in order to pacify disputes, until each upholds the root of the Pratimoksha precepts, and correctly combines the sutras spoken by the Tathagata, which belong to the four categories of the twelve divisions of teachings, conforming to the sutras and Matrikas, or conforming to the precepts themselves, or for the Dharma, through the three ways of seeing, hearing, and doubting, for the precepts, at the appropriate time, admonishing with gentle words. The way of admonishing is: saying with words, 'You should not speak to me either, and I should not speak to you either.' Or saying, 'What is the use of me speaking to you?' Thus placing oneself in a situation where one should not argue. Anyone who should argue, arguing is only one-sided. Remembrance is complete, persuasion is offering suggestions, and admonition is taking action to prevent it. Lacking mindfulness and awareness, not concealing, not distinguishing occasions, without basis, without meaning.

---

ོན་ཤེས་ཀྱིས་གླེང་བ་ནི་མི་བྱའོ། །གླེང་དྲན་བྱས་ནས་མི་གཏོང་ན། བརྗོད་བཅས། མི་གདམས་པ། མི་སྨྲ་བ། གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ། དགག་དབྱེ་བཞག་པ། ཕུར་བཅས་རྣམས་རིམ་བཞིན་བྱས་ ནས་མི་གཏོང་ན་བཞམ་བསྒོའི་ལས་བྱེད་པར་གཞུང་འགྲེལ་དང་བམ་པོ་ལྔ་བཅུ་པར་བཤད། རྒྱ་འདུལ་འཛིན་ཡང་བཞེད་དོ། །གཅིག་ལ་གཅིག་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་བྱེད་ན་ཕན་ཡོན་ནི། ཡོན་ཏན་ ཐོབ་པ་མི་ཉམས་པའི་ཕྱིར་འདོམས་ཤིང་གསར་དུ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་སྟོན་ཅིང་སློབ་པ་དང་། ལྟུང་བ་ལས་སློང་ཞིང་སྦྱོང་བ་ཉིད་དེ་ལྟ་བུས་བཅོམ་ལྡན་འདས་སངས་རྒྱས་དེའི་དགེ་འདུན་གྱི་ འཁོར་འདི་སྔོན་ཆད་འཕེལ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱི་བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་པ་འདི་ཐོང་ཞིག་ཅེས་བསྒོ་བར་བྱ། བཏང་ན་ལེགས་སོ་གཞུང་ལྷག་མ་སྔར་བཞིན་ནོ། །ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་ལྡན་གྱིས་གླེང་བ་ ལ། ཀུན་སློང་ཤེས་བཞིན་དུ་བཀའ་བཞིན་མི་བྱེད་ཅིང་མི་ཉན་པར་འདོད་པས། མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐར་མ་བཏང་ན་ལྷག་མའོ། །གསུམ་པ་མཇུག་སྡུད་ནི་ཕྱིར་བཅོས་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ། 2-98 ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཅེས་བོས་ནས་འདོན་པ་བདག་གིས་ཕྱིར་བཅོས་དགེ་འདུན་ལ་རག་ལས་པའི་ལྟུང་བ་ཕམ་པ་ལྟར་ལྷག་མེད་མ་ཡིན་པས་ལྷག་མའི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པའི་ཆོས་བཅུ་གསུམ་བསྟན་ ཟིན་ཏོ། །མཚན་ཉིད་ནི། ཕྱིར་བཅོས་དགེ་འདུན་ལ་རག་ལས་ཤིང་། ལྟུང་བ་རང་གི་ངོ་བོ་ལྷག་མའི་མིང་གིས་ཕྱིར་བཅོས་ན་འདག་རུང་ངོ་། །བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ལས་དང་པོ་དགུ་ནི་ལྟུང་ བར་འགྱུར་བ་དང་པོ་དག་ཉིད་ཀྱིས་སོ་སྟེ་བཞམ་བསྒོས་བཟློག་པ་མེད་དོ། །ཕྱི་མ་བཞི་ནི་བརྗོད་པ་ལན་གསུམ་མཇུག་སྡུད་དང་བཅས་པ་རྫོགས་པའི་མཐར་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། །ལྟུང་བ་འབྱིན་པའི་ དགེ་སློང་གིས་བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ལས་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་བྱས་ལ། དུས་ཇི་སྲིད་དུ་བདག་ལ་ལྟུང་བ་དེ་བྱུང་བར་ཤེས་བཞིན་དུ་འཆབ་ཅིང་སྦེད་ལ་མི་མཐོལ་ བར་བྱེད་པ་དེ་སྲིད་དུ་དེས་མི་འདོད་བཞིན་དུ་སྤོ་བའི་ལས་བྱ་སྟེ། རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ས་ནས་དག་པའི་སར་སྤོ་བ་འདི་བཅས་པའི་ཉེས་པ་སྦྱང་བའི་ཆད་ལས་སོ། །སྤོ་བ་ བྱས་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་ལྷག་མའི་ཉེས་པ་སྦྱང་བའི་ཕྱིར། མཚམས་ནང་གི་དགེ་འདུན་ལ་སྒོ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་པ་དང་ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་གིས་ཞག་དྲུག་གི་བར་དུ་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་ཐུགས་མཉེས་ཤིང་མགུ་བར་བྱ་བའི་ལས་སྦྱར་བར་བྱའོ། ། 2-99 མགུ་བ་སྤྱད་ནས་དབྱུང་བ་ལ་ཐོགས་ཏེ། དབྱུང་བའི་ཕྱིར་དགེ་འདུན་འདུག་ཅིང་མཐུན་པར་བྱ་བ་ལ་སོགས་ཆོས་དང་མཐུན་པར་བྱས་ལ། མཆིལ་ལྷམ་ཕུད། ཕྱག་བྱས་ཙོག་པུར་ཐལ་མོ་སྦྱར་གསོལ་བ་ བཏབ་པས་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་གྱི་སེམས་མགུ་ཞིང་ཡི་རང་བར་བྱས་ནས། གནས་གང་ན་དགེ་སློང་ཉི་ཤུའི་ཚོགས་

【現代漢語翻譯】 不應談論違犯舍餘罪。如果談論后不放棄，則應依次進行訶責、不勸誡、不說話、停止布薩、停止自恣、驅擯等，如果不放棄，則在《律本事》和《五十頌》中說，應執行屏棄羯磨。印度持律者也這樣認為。如果彼此勸誡，則有利益：爲了不失去已獲得的功德而勸誡，爲了新產生功德而教導和學習，以及從墮落中恢復和清凈。因此，世尊佛陀的僧團才會不斷增長。應勸告說：『放棄這種不應談論的行為。』如果放棄了，那就好了，其餘的按照之前的規定。如果比丘法增談論違犯舍餘罪，因為明知故犯而不按照佛陀的教導去做，也不聽勸告，最終經過三次勸誡后仍然不放棄，則屬於舍餘罪。 第三部分是總結，包括恢復原狀。稱呼『諸位具壽』后宣說：『我所恢復的，依賴於僧團的墮罪，如同波羅夷罪一樣，不是沒有餘罪的，因此已經宣說了具有舍餘罪特徵的十三種法。』特徵是：恢復原狀依賴於僧團，墮罪的自性可以通過舍餘罪之名來恢復。在這十三種罪中，前九種罪在第一次違犯時就成為墮罪，通過訶責無法挽回。后四種罪在經過三次勸誡和總結后，最終成為真實的罪行。犯了十三種舍餘罪中任何一種罪的比丘，只要他明知自己犯了罪，卻隱瞞不報，那麼他就必須接受不如意的移住羯磨，即從自然安住之地移到清凈之地，這是爲了懺悔所犯的罪過而施加的懲罰。在移住之後，爲了懺悔舍餘罪，需要在結界內的僧團中，通過三種行為（身、語、意）以及財物供養，在六天內讓所有僧團成員都感到滿意和高興。 在使僧團高興之後，才能進行驅出。爲了驅出，需要僧團集會並和諧相處，按照佛法進行。脫掉鞋子，行禮，蹲下，合掌祈求，使比丘僧團的心感到高興和滿意。在哪個地方有二十位比丘的僧團……

【English Translation】 It is not appropriate to discuss offenses involving Saṃghāvaśeṣa (residual offenses). If one does not give up after discussing it, then one should proceed with rebuke, non-admonishment, non-speaking, suspension of Upoṣatha (bi-monthly confessional ceremony), suspension of Pravāraṇā (end of rainy season retreat ceremony), and expulsion. If one does not give up after these, then according to the Vinaya Commentary and the 'Fifty Verses,' a Parivāsa (probation) Karma should be performed. Indian Vinaya masters also agree with this. If one advises each other, there are benefits: advising to prevent the loss of acquired qualities, teaching and learning to generate new qualities, and recovering and purifying from downfalls. Therefore, the Saṃgha (community) of the Blessed One Buddha continues to grow. One should advise, 'Give up this behavior that should not be discussed.' If one gives up, that is good; the rest follows the previous rules. If the Bhikṣu (monk) Dharmavardhana discusses offenses involving Saṃghāvaśeṣa, knowingly and intentionally not following the Buddha's teachings and not listening to advice, and ultimately does not give up after three admonishments, then it is considered a Saṃghāvaśeṣa offense. The third part is the conclusion, including restoration. After calling out 'Venerable Ones,' one declares: 'What I have restored, which depends on the Saṃgha for the offense, is like a Pārājika (defeat) offense, not without residue. Therefore, the thirteen Dharmas (teachings) that possess the characteristics of Saṃghāvaśeṣa have been explained.' The characteristic is: restoration depends on the Saṃgha, and the nature of the offense can be restored through the name of Saṃghāvaśeṣa. Among these thirteen offenses, the first nine become offenses upon the first transgression and cannot be reversed by rebuke. The latter four become actual offenses after the completion of three admonishments and the conclusion. A Bhikṣu who has committed any of the thirteen Saṃghāvaśeṣa offenses, as long as he knowingly conceals and hides the offense without confessing, must undergo an unwanted Parivāsa Karma, that is, moving from a naturally abiding place to a pure place. This is a penalty imposed to purify the committed offense. After the Parivāsa, in order to purify the Saṃghāvaśeṣa offense, one needs to make all the Saṃgha members feel satisfied and pleased within the boundary, through three actions (body, speech, and mind) and material offerings, for six days. After pleasing the Saṃgha, one can proceed with the expulsion. For the expulsion, the Saṃgha needs to assemble and be in harmony, acting in accordance with the Dharma. Taking off shoes, bowing, squatting, joining palms in prayer, making the minds of the Bhikṣu Saṃgha feel happy and satisfied. In which place there is a Saṃgha of twenty Bhikṣus...

---

ཀྱི་དགེ་འདུན་ཡོད་པ་དེར་དགེ་སློང་མགུ་ལྡན་དེ་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་ལས་ དབྱུང་བའི་ལས་བྱའོ། ། དགེ་སློང་ཉི་ཤུར་གཅིག་གིས་མ་ཚང་བ་བཅུ་དགུའི་ཚོགས་ཀྱི་དགེ་འདུན་གྱིས་དགེ་སློང་འབྱིན་པར་བྱེད་ན། མགུ་ལྡན་དགེ་སློང་དེ་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་སར་མ་ཕྱིན་ལ། འབྱིན་ བྱེད་དགེ་སློང་དེ་དག་ཀྱང་སྨད་པར་བྱ་བ་འགལ་ཚབས་ཅན་ཡིན་ཏེ་ཆོ་ག་ལས་འདས་ན་ལས་མི་འཆགས་སོ། །ལྷག་མ་ཕྱིར་འཆོས་པ་དང་དབྱུང་བའི་ལས་དེ་ལ་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་ ནི་ཆོ་ག་ཡིན་ནོ། །སྤོ་བ་སྤྱོད་པས། དགེ་སློང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་བཀུར་བསྟི་བདག་གིར་མི་བྱ། གནས་གཅིག་ཏུ་མི་ཉལ། ལས་ཀྱི་གྲལ་དུ་མི་འདུ། དགེ་སློང་མ་ལ་ཆོས་མི་བསྟན། གསར་བུ་ལ་འཇམ་པའི་བྱ་བ་ཕྱག་དར་ལ་སོགས་པ་བྱ་བ་སོགས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྦྱོར་བ་སྦྱར། སྨད་ཅིང་དམན་པའི་སྤྱོད་པ་ཆོས་དང་ལྡན་པ་དག་བྱ་སྟེ་རྒྱས་པར་གཞན་དུ་བལྟའོ། ། 2-100 ཡང་སྤོ་བ་དང་གཞི་ནས་སྤོ་བ་དང་། ཡང་མགུ་བ་དང་གཞི་ནས་མགུ་སོགས་རྒྱ་ཆེར་སྦྱར་བར་བྱའོ། ། ༄། །མ་ངེས་པའི་སྡེ། ལྔ་པ་མ་ངེས་པའི་སྡེ་ལ། དངོས་དང་མཇུག་སྡུད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ཕམ་ལྷག་ལྟུང་ བྱེད་གང་ཡིན་མ་ངེས་པ་དང་ལྷག་མ་དང་ལྟུང་བྱེད་གང་བྱུང་མ་ངེས་པ་གཉིས་གླེང་གཞིའི་དབང་གིས་བཞག་གི འདིར་སྔ་མ་ལྷག་མ་དང་ཕྱི་མ་ལྟུང་བྱེད་དུ་འདུས་སོ། །སྔ་མའི་གླེང་ གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་འཆར་ཀ ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས། ཉེས་པ་མ་ངེས་པའོ། །ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ལྟུང་བའི་གང་བྱུང་མ་ངེས་ཤིང་གཏོལ་མེད་པར་གྱུར་པའི་ཆོས་གཉིས་པོ་འདི་ཟླ་ ཕྱེད་ན་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་དགེ་སློང་གང་འཁྲིག་པ་བསྟེན་དུ་རུང་བའི་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག དགེ་སློང་གཅིག་པུ་བུད་མེད་གཅིག་དང་། ཁྲིམས་གྲོགས་དང་བྲལ་ཞིང་སྐྱེ་བོ་རྒྱུན་བླུགས་མེད་པའི་དབེན་པ། རྩིག་པ་རིབ་མ་ཐིབས་པོ་མུན་པའི་སྐྱབས་ལྔ་གང་རུང་ཡོད་པར་འདོད་པ་མི་ཚངས་སྤྱོད་བྱར་རུང་ཐག་ཉེ་བར་འདོམ་གང་གི་ནང་དུ་ཁྲི་གདན་གཅིག་ལ་རྐུབ་ཚོས་བཞག་སྟེ་འདུག་པར་བྱེད་ ཅིང་། དགེ་སློང་དེ་ལ་དགེ་བསྙེན་མ་ས་ག་ལྟ་བུ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་དད་ཅིང་བདེན་པ་མཐོང་བ། སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་བརྫུན་མི་སྨྲ་བས་ཡིད་ཆེས་པའི་ཚིག་གི་བྱ་བ་དང་ལྡན་པས་ཆོས་གསུམ་ཕམ་ལྷག་ལྟུང་བྱེད་གང་ཡང་རུང་བས་སྨྲས་པར་གྱུར་ལ། 2-101 སམ་ཞེས་པ་མ་ངེས་པ་རྣམ་པར་བརྟག་པའི་དོན་ནོ། །དགེ་སློང་གིས་འདུག་པར་ཁས་དྲང་པོར་བླངས་ན། ཆོས་གསུམ་གང་རུང་ཁས་བླངས་པས་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་དུ་གཞུག་ཅིང་། གླེང་བྱེད་དགེ་སློང་དེ་ ལ་དགེ་བསྙེན་མ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཚིག་དང་ལྡན་པས་ཆོས་གསུམ་གང་དང་གང་གིས་སྨྲས་པར་གྱུར་པ་དེ་དང་དེ་གླེང་བྱ་དགེ་སློང་དེ་ཁས་བླངས་པ་དེ་དང་དེ་གླེང་བྱེད་དགེ་སློང་དེས་ གླེང་བྱ་དགེ

【現代漢語翻譯】 如果有一個僧團，那麼比丘 Mūdan 應該從剩餘的罪過中被驅逐出去。如果一個由十九人組成的僧團，缺少一個二十人的法定人數，驅逐比丘，那麼 Mūdan 比丘也不會恢復到原來的狀態，驅逐比丘的那些人也應該受到譴責，這是一個嚴重的違規行為，因為如果儀式不符合規定，那麼行為就不會成立。剩餘罪過的恢復和驅逐的儀式，正如所說的那樣，就是儀式。通過轉移行為（spova spyod pas），比丘不應該擁有自然狀態下的尊敬和尊重，不應該睡在同一個地方，不應該坐在工作行列中，不應該向比丘尼傳法，應該對新來者進行溫柔的對待，比如擦拭等，進行特殊的行為，應該做一些值得譴責和卑微的行為，這些行為符合佛法，詳情請參考其他地方。 2-100 此外，還應該廣泛地應用轉移和徹底轉移，以及滿足和徹底滿足等等。 ༄། །不定品 第五品是不定品，分為正文和總結兩部分。第一部分是不確定是墮罪還是剩餘罪，以及不確定發生了剩餘罪還是墮罪，這兩種情況是根據討論的基礎來確定的。在這裡，前者被歸為剩餘罪，後者被歸為墮罪。前者的討論基礎是：地點在舍衛城（mnyan yod），人物是 Acharaka，煩惱是貪慾，罪過是不確定的。那些有壽命的人，不確定發生了什麼罪過，並且突然出現的這兩種情況，會在半月時發生。此外，如果一個比丘與一個可以發生性行為的女人在一起，一個比丘獨自與一個女人在一起，在沒有法律同伴和沒有 постоянного притока людей 的偏僻地方，在有厚厚的墻壁、昏暗的陰影等五種庇護所的任何一種地方，在可以進行非梵行的地方附近一箭之遙的地方，坐在同一張床或椅子上，如果那個比丘被一位像 Sāgara 這樣的女居士，她信仰三寶，看到真理，即使爲了生命也不會說謊，因此具有可信的話語，說了三種罪過中的任何一種，即墮罪、剩餘罪或不定罪。 2-101 '或者'這個詞是不定罪進行辨別的意思。如果比丘坦誠地承認坐在一起，那麼因為承認了三種罪過中的任何一種，他將被置於恢復程式中。如果那位具有可信話語的女居士說了三種罪過中的哪一種，那麼討論的比丘承認了哪一種，討論的比丘就應該討論那一種。

【English Translation】 If there is a Sangha, then the Bhikshu Mūdan should be expelled from the remaining sins. If a Sangha of nineteen, lacking one of the quorum of twenty, expels a Bhikshu, then the Bhikshu Mūdan will not return to his original state, and those who expel the Bhikshu should be condemned, which is a serious violation, because if the ritual is not in accordance with the rules, then the action will not be established. The ritual of restoration and expulsion of the remaining sins, as it is said, is the ritual. Through the act of transference (spova spyod pas), the Bhikshu should not possess the respect and reverence in his natural state, should not sleep in the same place, should not sit in the ranks of work, should not teach the Dharma to Bhikshunis, should treat newcomers gently, such as wiping, etc., perform special actions, and should do some condemnable and humble actions that are in accordance with the Dharma, for details, please refer to other places. 2-100 In addition, transference and complete transference, as well as satisfaction and complete satisfaction, etc., should be widely applied. ༄། །The Uncertain Category The fifth category is the Uncertain Category, which is divided into the main text and the conclusion. The first part is the uncertainty of whether it is a Pātayantika or a Saṃghāvaśeṣa, and the uncertainty of whether a Saṃghāvaśeṣa or a Pātayantika has occurred. These two situations are determined based on the basis of discussion. Here, the former is classified as Saṃghāvaśeṣa, and the latter is classified as Pātayantika. The basis of discussion for the former is: the location is Śrāvastī (mnyan yod), the person is Acharaka, the affliction is desire, and the sin is uncertain. Those who have life, the two situations of not knowing what sin has occurred and suddenly appearing, will occur in the half-month. Furthermore, if a Bhikshu is with a woman with whom sexual intercourse is possible, a Bhikshu alone with a woman, in a secluded place without legal companions and without a постоянного притока людей, in any of the five shelters such as thick walls, dim shadows, etc., near a place where non-Brahmacharya can be practiced within a bow's length, sitting on the same bed or chair, if that Bhikshu is spoken to by a female lay follower like Sāgara, who believes in the Three Jewels, sees the truth, and will not lie even for life, therefore having credible words, about any of the three sins, namely Pātayantika, Saṃghāvaśeṣa, or Aniyata. 2-101 The word 'or' means to discern the uncertain sins. If the Bhikshu honestly admits to sitting together, then because he has admitted to any of the three sins, he will be placed in the restoration procedure. If that female lay follower with credible words has spoken about which of the three sins, then whichever the Bhikshu being discussed has admitted to, the Bhikshu being discussed should discuss that one.

---

་སློང་དེ་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་དུ་གཞུག་པར་བྱ་སྟེ། དགེ་བསྙེན་མ་དེ་ལྟུང་བའི་ཀུན་སློང་དང་ངོ་བོ་དང་སྦྱོར་བ་དང་ཕྱིར་བཅོས་སོགས་ལ་མི་མཁས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ངེས་པ་ ཕྱི་མའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཁབ། གང་ཟག་ཤི་རི་ཀ ཉོན་མོངས་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། ཉེས་པ་མ་ངེས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་ཤི་རི་ཀ་ལྟ་བུ་གང་། འཁྲིག་པ་སྤྱད་རུང་གི་བུད་ མེད་ཀྱི་ཡུལ་དང་ལྷན་གཅིག འདོད་པ་བྱར་མི་རུང་འདོམ་གང་བས་ཐག་རིང་བར་སྟན་ལ་རྐུབ་ཚོས་བཞག་ནས་འདུག་པར་བྱེད་ཅིང་། གཞུང་ལྷག་མ་སྔར་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་མཇུག་སྡུད་ཚེ་དང་ལྡན་ པ་དག་ཅེས་སོགས།། །། ༄། །རིམ་གྱིས་གདོན་པ་ལ། སྤང་ལྟུང་། དྲུག་པ་རིམ་གྱིས་གདོན་པ་ལ། སྤང་ལྟུང་། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ། སོ་སོར་བཤགས་པ། བསླབ་བྱ། རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་དང་ལྔ་ལས་དང་པོ་ལ་མདོར་བསྟན། རྒྱས་བཤད། མཇུག་སྡུད་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། 2-102 ལྟུང་བ་འདི་དག་བྱུང་ན་ཡོ་བྱད་སེམས་ཀྱིས་སྤངས་ཤིང་། ཞག་གཅིག་འབྲལ་བའི་ཆད་པས་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱ་བས་ན་སྤང་ལྟུང་ངོ་། །ཉིན་མཚན་གྱི་དང་པོ་མ་ཡིན་པ་མཐའི་སྐད་གཅིག་ཐ་མ་ སྟེ། ཐ་མ་དེ་མ་ཡིན་པ་དེའི་མདུན་རོལ་གྱི་དུས་རྣམས་ནི་མེད་པ་སྟེ་ཞག་ཏུ་མི་བརྩིའོ། །དེས་ན་སྐྱ་རེངས་འཆར་ཁའི་སྐད་ཅིག་ཐ་མ་དེ་ལ་ཉིན་མཚན་དང་ཞག་གི་མིང་ཐོབ་ བོ། །དེའི་མདུན་རོལ་དུ་གནས་ན་ཞག་གིས་བསྐྱེད་པའི་ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས་བསྐྱེད་པའི་སྣོད་ཡིན་ནོ། །གསོ་སྦྱོང་དགག་དབྱེ་ལྟ་བུ་ཚེས་གྲངས་དང་འབྲེལ་པ་འགའ་ཞིག་སྐྱ་རེངས་ ཤར་ཟིན་ཀྱང་། ཉི་མ་ཤར་བ་ཉིད་མཚམས་སུ་བཟུང་དུ་རུང་བ་ཡོད་དོ། །སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་བཅུ་ཚན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་བཅུ་ལས་གོས་འཆང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ ཟག་དགེ་སློང་མང་པོ། ཉོན་མོངས་གོས་ལ་གདུ་བ། ཉེས་པ་འཆང་ཞིང་བྱ་བ་ཤོར་བའོ། །ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་ཆོས་གོས་བཀྲུ་བ་དང་དྲ་བ་དང་དྲུབ་པ་དང་ཁ་བསྒྱུར་བ་ཟིན་པས། རྐྱེན་སྲ་བརྐྱང་ཕྱུང་ན་སྟེ། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་ཆགས་ལ་འཆང་འབྲལ་འཇོག་པའི་ལྟུང་བ་བག་ཡངས་སུ་གནང་བས་སོ། །ཞག་བཅུའི་བར་དུ་སྟེ། མཚན་མོའི་མཐའ་བཅུར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བྱ་བ་དེ་ལས་ལྷག་པ་རྣམས་བསྔོས་པ་དང་། 2-103 རུང་བར་བྱ་བ་སོགས་རྣམ་པར་མ་བརྟགས་པར་བདག་གིར་བཅང་དུ་རུང་ཞིང་བྱའོ། །དེ་ལས་ཞག་ལྷག་པོར་འདས་པར་འཆང་བ། ཞག་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ་སྤང་ལྟུང་ངོ་། །བྱིན་གྱིས་ མ་བརླབས་པའི་གོས་འཁོར་གསུམ་ཁེབས་པ་ཞག་ལས་འདས་སམ། སྔ་ཕྱིར་རྙེད་པ་སྔ་མ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པས་ཞག་འདས་སམ་མཉམ་དུ་རྙེད་པའི་གང་རུང་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་འདས་སམ། ཕྱི་ མ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་འདས་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེ་ཞག་ལོན་རུང་མ་ལོ

【現代漢語翻譯】 比丘應該讓那個比丘尼回去懺悔，因為那個比丘尼不精通墮落的動機、本質、結合和懺悔等。不確定的是，後面的話題是國家、尸利迦（Śrīka，人名）、煩惱、非正念和不確定的罪過。此外，就像尸利迦比丘一樣，與可以發生性行為的婦女在一起，與慾望不可行的地方相距不到一尋（大約是伸開雙臂的長度），坐在墊子上，其餘的像以前一樣。第二部分是總結，如『有壽命者』等。 逐漸捨棄：應捨墮。第六，逐漸捨棄：應捨墮。僅僅是墮罪、個別懺悔、應學、止諍，五者中的第一個是：簡述、詳述、總結，三者中的第一個是：如果發生這些墮落，應該用心捨棄財物，並以隔離一夜的懲罰來懺悔，所以是應捨墮。不是日夜的第一個，而是最後的瞬間，不是最後的瞬間，而是它之前的時刻，這些都不存在，所以不算作一夜。因此，黎明前的最後一個瞬間獲得了日夜和一夜的名稱。如果在那之前存在，那麼它就是產生由一夜所生的所有墮落的結合的罪過的容器。像布薩（Upoṣatha，齋戒）和結夏安居（Pravāraṇā，自恣）這樣的與日期相關的某些事情，即使黎明已經到來，也可以將日出作為界限。在個別懺悔中，有三組十個，第一個是關於持有衣服的話題，地點是舍衛城（Śrāvastī，古印度城市），人物是許多比丘，煩惱是對衣服的貪執，罪過是持有和失去行為。這個教派的比丘完成了洗滌、編織、縫紉和翻新袈裟的工作，如果因緣堅固，可以允許隨意持有、分離和放置的墮落。直到十天，應該加持十個夜晚的盡頭，超過這個的，未經區分奉獻和允許等，可以佔爲己有。如果超過十天持有，在第十一天黎明時，就是應捨墮。沒有加持的三衣（Tricīvara，比丘的三件袈裟）覆蓋超過一夜了嗎？或者先前獲得的未經加持而超過一夜了嗎？或者同時獲得的任何一個未經加持而超過一夜了嗎？如果後者未經加持而超過一夜，那麼加持的那個可以過夜或沒有過夜嗎？

【English Translation】 The Bhikṣu should have that Bhikṣuṇī sent back for confession, because that Bhikṣuṇī is not skilled in the motivation, essence, combination, and confession, etc., of falling. What is uncertain is that the later topics are the country, Śrīka (person's name), afflictions, non-mindfulness, and uncertain transgressions. Furthermore, like the Bhikṣu Śrīka, being with a woman with whom sexual intercourse is possible, being less than a fathom (approximately the length of outstretched arms) away from a place where desire is not feasible, sitting on a mat, and the rest is as before. The second part is the conclusion, such as 'Those with life' etc. Gradually Abandoning: Niḥsargika Pāyantika. Sixth, Gradually Abandoning: Niḥsargika Pāyantika. Merely a Pāyantika, individual confession, what should be learned, and calming disputes, the first of the five is: brief statement, detailed explanation, conclusion, the first of the three is: If these transgressions occur, one should abandon the belongings with the mind, and confess with the punishment of separation for one night, so it is Niḥsargika Pāyantika. Not the first of the day and night, but the last moment of the end, not the last moment, but the moments before it, these do not exist, so it is not counted as one night. Therefore, the last moment before dawn obtains the name of day and night and one night. If it exists before that, then it is a container for generating the transgression of combination for all the transgressions born of one night. Some things like Upoṣatha (fasting) and Pravāraṇā (invitation), which are related to dates, even if dawn has already arrived, it is permissible to take sunrise as the boundary. In individual confession, there are three sets of ten, the first is about the topic of holding clothes, the place is Śrāvastī (ancient Indian city), the people are many Bhikṣus, the affliction is attachment to clothes, the transgression is holding and losing actions. The Bhikṣu of this sect has finished washing, weaving, sewing, and renovating the robes, if the conditions are firm, it is permissible to freely allow the transgression of holding, separating, and placing. Until ten days, one should bless the end of ten nights, beyond that, without distinguishing dedication and permission, etc., it is permissible to possess it. If holding it for more than ten days, at the dawn of the eleventh day, it is Niḥsargika Pāyantika. Has the Tricīvara (three robes of a Bhikṣu) that has not been blessed covered more than one night? Or has the previously obtained one that has not been blessed exceeded one night? Or has any one of those obtained at the same time exceeded one night without being blessed? If the latter has exceeded one night without being blessed, then can the one that has been blessed pass the night or not?

---

ན་རུང་། སྤང་དགོས་སུ་འགྱུར་རོ། །འགྲེལ་ཆེན་གཉིས་སུ་ཡོ་བྱད་ཕྱིས་རྙེད་རིགས་མཐུན་མི་མཐུན་ཀུན་སྤང་དགོས་ཀྱི་ སྔར་ཡོད་སྤོང་བར་བཤད་པ་མི་འདུག་གོ །རྙེད་པ་ཉུང་བ་དང་། ནད་པ་དང་། ཤིག་སྲོ་མང་བ་དང་། ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་དང་། ལྷ་ལས་འཕོས་པ་གོས་ཡིད་དུ་འོང་བར་འདོད་པ་ལ་སོགས་ པས་གོས་ལྷག་པ་འཆང་ན། མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དང་གྲོགས་ལ་ཡིད་བརྟན་ནས་འཆང་བ་དང་། སྦྱིན་བདག་དང་། ཞལ་ཏ་བ་བདག་པོར་མོས་པ་དང་། རབ་བྱུང་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་བསྔོས་ན་ལྟུང་ བ་མེད་དོ། །དང་པོ་ཉིད་ནས་ཞག་ལྷག་པོར་འཆང་འདོད་ན་དང་པོ་ནས་སྦྱོར་ལྟུང་འབྱུང་ལ། ཞག་འདས་ན་དངོས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཡིད་བརྟན་པའི་མཁན་པོ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཕ་རོལ་ན་གནས་ཀྱང་རུང་ངོ་། ། 2-104 ཤི་བ་ཐོས་ན་རུང་བ་ཉམས་པས་གཞན་ལ་རུང་བར་བྱའོ། །ཧ་ཅང་ཚོལ་བ་དང་ཧ་ཅང་འཕོངས་པའི་ཉོན་མོངས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་བརྟག་པའི་རུང་བ་གསུངས་སོ། །རྫས་འབྲལ་བ་ནི། དགེ་སློང་རང་ བཞིན་དུ་གནས་པ། ལྟུང་བ་མིང་རིས་སུ་མི་མཐུན་པ། མཚམས་ནང་དེའམ་གཞན་ན་འདུག་ཀྱང་རུང་སྟེ་དེ་ལ་ཞག་གཅིག་བཏང་སྟེ། བྱིན་གྱིས་བརླབ་རུང་ཅིའང་མེད་པར་བྱའོ། །ངོ་ཚ་ཤེས་ཤིང་སྡེ་ སྣོད་གསུམ་འཛིན་པ། མང་པོ་ཤེས་པས་ནི་སྤང་མི་དགོས་ཏེ། བསམ་པས་ལྡང་བས་བཤགས་པས་ཆོག་སྟེ་ལྷག་མ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་འབྲལ་བའི་གླེང་གཞི་ལ། ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་མང་པོ། ཉོན་ མོངས་གོས་བསྟོད་གཡོགས་སྨད་གཡོགས་ཙམ་གྱིས་ལྗོངས་རྒྱུ་བ། ཉེས་པ་ལུས་མ་སྦས་ཤིང་གཞན་གྱི་བྱ་བ་ཤོར་བའོ། །དགེ་སློང་ཆོས་གོས་ཟིན་པས་སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་པའམ། བཏིང་ཡང་ཕྱུང་ནས། གལ་ཏེ་ ནུབ་གཅིག་གི་མཐར་ཡང་ཆོས་གོས་སྣམ་སྦྱར་བླ་གོས་མཐང་གོས་གསུམ་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་རང་ངམ་ཆོས་གོས་གནས་པའི་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་འབྲལ་ཞིང་སྐྱ་རེངས་འཆར་བར་བྱེད་ན། དགེ་འདུན་ གྱིས་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་བྱིན་པ་མ་གཏོགས་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར་རོ། །གནང་བ་མ་ཐོབ་པ་དང་། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་། ཆོས་གོས་དངོས་རུང་བ་དང་། གནས་ཉེ་འཁོར་ཅན་དང་། ཞག་གཅིག་བྲལ་བ་ལས་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། ། 2-105 ཆོས་གོས་གསུམ་ལས་གཞན་བྱིན་བརླབས་ཅན་བྲལ་བ་དང་། རྒྱུར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་བྲལ་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །གནས་མཚམས་བཅད་པ་ལ་མཚམས་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་དང་། གཞན་ལ་རང་རང་གི་ཉེ་ འཁོར་འདོམ་གང་སོགས་པ། ཐང་སྟོང་ལ་ཡན་ལག་གིས་སླེབ་པ་དང་། ནོར་དང་ལྟ་བ་ཐ་མི་དད་པའི་གནས་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་བཀད་ས་དང་སྒོ་ཁང་སོགས་ཐུན་མོང་བ་ལ་མི་འབྲལ། གཞན་ དུ་འབྲལ་བ་སོགས་ཞིབ་ཏུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གདོང་ཕྱིས་ཆུ་ཚགས་སྟན་འཇམ་དྲི་རྔོག་སོགས་ཡོ་བྱད་ཀྱི་གོས་ལ་ན་སྨད་མེད། བི་མ་ལ་དང་གཞུང་འགྲེལ་དུ་བཤད། ། ག

【現代漢語翻譯】 可以，必須捨棄。在兩個《大疏》（指註釋書）中說，新獲得的物品，無論是否屬於同類，都必須捨棄，但沒有說要捨棄原有的物品。如果因為獲得少、生病、虱子多、充當侍者、從天界墮落、想要令人滿意的衣服等原因而持有剩餘的衣服，如果信任堪布（Khenpo，親教師）、洛本（Lobpon，軌範師）和道友而持有，或者爲了施主和侍者而獻出，或者爲了出家人等而發願，則沒有墮落。如果一開始就想持有過多的布料，那麼一開始就會犯下結罪，如果過夜，就會真正構成墮落。值得信任的堪布等，即使住在遙遠的大海彼岸也可以。 如果聽到死亡的訊息，可以把失去作用的佈施給他人。爲了捨棄過度追求和過度吝嗇的煩惱，所以宣說了檢查的許可。分離物品是指：比丘（Bhikshu，出家男眾）安住于自性，所犯墮落的名稱和類別不同，無論住在結界內還是其他地方，都給他一件布料，使其沒有任何加持的作用。如果知慚有愧，並且持有三藏（Tripitaka，佛教經典），即使知道很多也不需要捨棄，只要心裡滿足，懺悔即可，就像對待剩餘物品一樣。第二部分是關於分離的緣起：地點是舍衛城（Shravasti），人物是很多人，煩惱是貪圖衣服，僅僅因為遮蓋身體而遊蕩，過失是沒有遮蓋身體，並且失去了為他人服務的機會。如果比丘獲得了袈裟，沒有晾曬或晾曬后又收起，如果在哪怕一個晚上，三衣（袈裟、僧伽梨、下裙）中的任何一件，無論是自己還是袈裟所在的結界之外分離，並且天亮，除非僧團給予不分離的許可，否則將犯下捨墮罪。沒有獲得許可、沒有加持、袈裟不合規、住所不靠近、分離一夜，都會構成真正的墮落。 如果與三衣之外的加持物分離，或者與作為材料的加持物分離，則犯下惡作罪。關於劃定住所的結界，包括靠近的結界，以及其他人各自靠近的結界（例如一尋等）。在空曠的地方可以用肢體到達，與財產和觀點相同的地方，以及僧團的公共場所（如門房等）不分離，在其他地方分離等，需要詳細瞭解。擦臉布、濾水器、坐墊、香等物品的布料沒有上下之分。在《維摩羅詰經》（Vimalakirti Sutra）和註釋中都有說明。

【English Translation】 It is okay, it must be abandoned. In the two 'Great Commentaries,' it is said that newly acquired items, whether similar or dissimilar, must all be abandoned, but there is no mention of abandoning pre-existing items. If one holds onto extra robes due to having little gain, being sick, having many lice, acting as an attendant, falling from the heavens, or desiring pleasing robes, etc., if one holds them relying on the Khenpo (abbot), Lobpon (teacher), and friends, or if one dedicates them to patrons and attendants, or vows them for the sake of monastics, etc., there is no downfall. If one intends to hold onto extra cloth from the beginning, then one will incur a fault from the beginning, and if it passes the night, it will become an actual downfall. Trustworthy Khenpos, etc., are fine even if they reside on the far shore of the great ocean. If one hears of a death, it is permissible to give the unusable item to others. The permission to inspect is given to abandon the afflictions of excessive seeking and excessive stinginess. Separating an item means: a Bhikshu (monk) abiding in his nature, whose downfalls are different in name and category, whether residing within the boundary or elsewhere, gives him a piece of cloth for one night, making it without any blessing. If one is conscientious and holds the Tripitaka (Three Baskets of Buddhist scriptures), it is not necessary to abandon even if one knows much; it is sufficient to confess with contentment, just like with leftover items. The second part is about the origin of separation: the place is Shravasti, the people are many, the affliction is craving for robes, wandering around merely to cover the body, the fault is not covering the body and losing the opportunity to serve others. If a Bhikshu obtains a robe and does not spread it out to dry, or spreads it out and then takes it back, if even for one night, any one of the three robes (kasaya, sanghati, antarvasa) is separated from himself or from the boundary where the robe is located, and dawn breaks, unless the Sangha (community) grants permission not to separate, it will become a Nissaggiya Pacittiya (forfeiture and confession) offense. Not obtaining permission, not being blessed, the robe being unsuitable, the residence not being nearby, and separating for one night will constitute the actual downfall. If one separates from a blessed item other than the three robes, or separates from a blessed item as material, one commits a Dukkhata (wrongdoing) offense. Regarding defining the boundary of a residence, it includes the nearby boundary, and others' respective nearby boundaries (such as a fathom, etc.). In an empty place, one can reach with limbs, a place with the same property and view, and common areas of the Sangha (such as gatehouses, etc.) are not separated; separating in other places, etc., should be understood in detail. Cloth for wiping the face, water filters, cushions, incense, etc., have no upper or lower parts. This is explained in the Vimalakirti Sutra and commentaries.

---

སུམ་པ་ཟླ་འཇོག་ལ་གླེང་ གཞི་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་རབ་ཏུ་མང་པོ། ཉོན་མོངས་ཟང་ཟིང་ལ་གདུ་བ། ཉེས་པ་ཁ་སོགས་ཀྱི་གོས་འཇོག་པའོ། །ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་ཆོས་གོས་ཟིན་པ་སྲ་བརྐྱང་ཕྱུང་ན། སྲ་བརྐྱང་ ཕྱུང་ཟིན་པ་ནི་དུས་མ་ཡིན་པ་སྟེ། དེའི་ཚེ་ཁ་སོགས་ཀྱི་གོས་ཤིག་རྙེད་ལ་ཆོས་གོས་བྱེད་པས་ལེན་པར་འདོད་ན་དགེ་སློང་དེས་གོས་དེ་བླང་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་ དུ་ལོངས་ཤིང་ཆོག་ན་མྱུར་བ་ཁོ་ནར་ཞག་བཅུའི་ནང་དུ་གོས་སུ་བྱས་ཏེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ལ་བཅང་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་མ་ལོངས་ན། ཁ་མ་ལོངས་པ་ཁ་བསྐང་པའི་གོས་ལ་རེ་བ་ཡོད་ན་ཏེ་ཕུ་ནུ་སོགས་དང་དུས་སྟོན་ལ་སྒུག་ན་དགེ་སློང་དེས་ཁ་བསྐང་རེ་བའི་གོས་དེ་ཟླ་བ་གཅིག་གི་མཐའ་སྐྱ་རེངས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཅིག་མ་ཤར་ཚུན་ཆད་བཞག་པར་བྱའོ། ། 2-106 དེ་ལས་འདས་ཏེ་སྐྱ་རེངས་ཤར་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཁ་བསྐང་ལ་རེ་བ་མེད་དམ། ཆོས་གོས་གསུམ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་རུང་ཡོད་ན། ཆུང་བ་ཁྲུ་གང་ལའང་ཞག་བཅུའི་ལྟུང་བར་འགྱུར་གྱི་ ཁ་བསྐང་མི་གནང་ངོ་། །ཁ་བསྐང་ནམ་རྙེད་པ་ནས་ཞག་བཅུ་པ་དེའི་ནང་དུ་མ་ཟིན་ན། ལྟུང་བའི་རིས་ལོག་ཏེ་ཞག་བཅུ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཞག་བཅུ་གཅིག་པ་ལ་ཁ་འགེངས་རྙེད་ན། ཞག་ ཉི་ཤུ་པའི་ནང་དུ་གྲུབ་པ་དགོས། ཞག་བཅུ་པ་དང་བཅུ་བཞི་པ་ལ་སོགས་ལའང་འདྲ། ཞག་ཉེར་དགུ་པ་ལ་ཁ་འགེངས་རྙེད་ན་ཞག་སུམ་ཅུ་པའི་ཞག་གཅིག་པོ་ལ་ཟིན་པར་བྱ། བྱིན་ གྱིས་བརླབ་པར་བྱ། རྒྱུ་དང་ཁ་དོག་མི་མཐུན་ན་རྙེད་པ་མ་ཡིན། དཀར་པོ་རྙེད་ན་རྙེད་པའོ། །བཞི་པ་འཁྲུར་འཇུག་གི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་འཆར་ཀ ཉོན་མོངས་འདོད་ཆགས། ཉེས་པ་འཁྲུར་འཇུག་གོ །འཆར་ཀ་བྲམ་ཟེའི་རིགས་ཡིན་པར་བཤད་འདུག ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་མ་ཕ་མའི་ཉེ་དུ་བདུན་བརྒྱུད་ཚུན་ཆད་མ་ཡིན་པ། ལུས་འཁྲིག་པ་བསྟེན་རུང་ ལ། རང་གི་གོས་མི་གཙང་བས་གོས་པའམ་དྲི་མ་ཅན་བལ་གོས་དང་ཤ་ན་སོགས་རྙིང་པ་དུས་ཚིགས་སུ་སྤྱད་པ་གང་རུང་ཆུར་ཉུག་པས་འཁྲུར་འཇུག་གམ། ཁ་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར་འཚེད་དུ་འཇུག་གམ་ཚོན་དུ་ཉུག་པ་ཙམ་དང་། 2-107 ཐ་ན་ཐལ་མོ་བརྡབས་པ་ཙམ་གྱིས་འཆག་ཏུ་འཇུག་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དྲན་བྱེད་དུ། སྤྲིང་ཡིག་དང་བརྒྱུད་པས་བཅོལ་བ་ལ་ཉེས་མེད་བཤད་དོ། །ལྔ་པ་ལེན་པའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་ མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ཉེར་དགའ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་གོས་ལེན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་མ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལས་གོས་རུང་བ་ཁྲུ་གང་དུ་ལོངས་པ་ལེན་ན་སྟེ་ལག་ ཏུ་འོངས་སམ། ཐོབ་པའི་ཉེ་འཁོར་དུ་བལྟར་སྣང་བར་བྱུང་བ་བདག་གིར་བྱེད་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འདི་བྱིན་པ་ལེན་པ་ཡིན་ལ། ཉེ་དུ་ཡིན་མ་ཡིན་ལ་འདུ་ཤེས་མུ་བཞི

【現代漢語翻譯】 與蘇姆巴·扎覺的討論 地點：舍衛城（梵文：Śrāvastī，古印度城市名）。人物：眾多。煩惱：沉溺於混亂。罪過：接受布等。 如果一位持此戒律的比丘，在堅硬的布料被取出后，取出已完成的堅硬布料是不合時宜的。那時，如果找到一塊布並想用作僧衣，這位比丘應該接受那塊布。如果布料的尺寸足夠做僧衣，並且允許，那麼應該儘快在十天內將布料製成僧衣，並加持后穿戴。 如果尺寸不夠，並且希望用其他布料來補足，例如等待兄弟或其他人在節日時送來，那麼這位比丘應該將那塊希望用來補足的布料放置到一個月結束，即三十一天未升起新月之前。 超過這個期限，新月升起，則犯捨墮罪。如果沒有補足的希望，或者有可以加持的三件僧衣，即使是小到一肘長的布料，也會犯十日墮罪，不允許補足。從找到補足的布料開始，如果在那十天內沒有完成，墮罪的類別會改變，變成十日墮罪。如果在第十一天找到補足的布料，則必須在第二十天內完成。第十天和第十四天等情況也類似。如果在第二十九天找到補足的布料，則必須在第三十天的最後一天完成，並進行加持。如果材質和顏色不一致，則不算找到。如果找到的是白色，則算找到。 第四，關於讓人洗滌的討論，地點是舍衛城。人物是查嘎（姓名）。煩惱是貪慾。罪過是讓人洗滌。據說查嘎是婆羅門種姓。此外，如果任何比丘，讓非親屬的比丘尼（親屬指七代以內的親屬）洗滌身體可以接觸的、自己不乾淨的舊衣服，例如羊毛衫和夏納等，或者只是爲了改變顏色而浸泡在水中，或者只是煮一下，或者只是染一下顏色， 甚至只是用灰拍打一下，都犯捨墮罪。作為提醒，通過信件或傳遞資訊委託他人做，則沒有罪過。 第五，關於接受的討論，地點是舍衛城。人物是涅爾嘎（人名）。煩惱是貪戀。罪過是接受布料。此外，如果任何比丘從非親屬的比丘尼那裡接受一塊足夠做衣服的布料（至少一肘長），即布料到了手中，或者出現在可以拿到的附近，並佔爲己有，則犯捨墮罪。這是接受別人給予的布料，對於是否是親屬存在四種可能性。

【English Translation】 Discussion with Sumpa Zhajo Location: Nyen Yod (Śrāvastī). People: Many. Afflictions: Addicted to confusion. Offenses: Accepting cloth, etc. If a Bhikshu (monk) holding this Vinaya (code of conduct), after the strong cloth has been taken out, taking out the completed strong cloth is untimely. At that time, if a cloth is found and one wants to use it as a monastic robe, that Bhikshu should accept that cloth. If the size of the cloth is sufficient for a monastic robe and it is permissible, then it should be quickly made into a robe within ten days, blessed, and worn. If it is not sufficient, and there is hope for cloth to supplement the insufficiency, such as waiting for brothers or others to give it during festivals, then that Bhikshu should keep that cloth, hoping to supplement it, until the end of the month, before the thirty-first crescent moon rises. If it passes that time and the crescent moon rises, it is a Nissaggiya Pacittiya (an offense requiring expiation through forfeiture). If there is no hope for supplementation, or if there are three monastic robes that can be blessed, even if it is only a cubit long, it will become a ten-day offense, and supplementation will not be allowed. From when the supplementation is found, if it is not completed within those ten days, the category of offense changes and becomes a ten-day offense. If the supplementation is found on the eleventh day, it must be completed within the twentieth day. The same applies to the tenth day and the fourteenth day, etc. If the supplementation is found on the twenty-ninth day, it must be completed and blessed on the one remaining day of the thirtieth day. If the material and color are not consistent, it is not considered found. If white is found, it is considered found. Fourth, regarding the discussion of causing to wash, the location is Nyen Yod. The person is Charka. The affliction is desire. The offense is causing to wash. It is said that Charka is of the Brahmin caste. Furthermore, if any Bhikshu causes a Bhikshuni (nun) who is not a relative (relatives up to seven generations) to wash old clothes that are permissible to touch the body, that are unclean, such as woolen clothes and shana, etc., or just soaks them in water to change the color, or just boils them, or just dyes them, or even just pats them with ashes, it is a Nissaggiya Pacittiya. As a reminder, there is no offense for entrusting it through a letter or messenger. Fifth, regarding the discussion of receiving, the location is Nyen Yod. The person is Nyerga. The affliction is attachment. The offense is receiving cloth. Furthermore, if any Bhikshu receives from a Bhikshuni who is not a relative a cloth that is sufficient for making clothes (at least one cubit long), that is, the cloth comes into hand, or appears to be nearby within reach, and takes possession of it, it is a Nissaggiya Pacittiya. This is receiving cloth that is given, and there are four possibilities regarding whether or not they are relatives.

---

་སྟེ། མ་ཡིན་པ་ལ་མ་ཡིན་པར་ཤེས་ན་དངོས་གཞི། ཡིན་པ་ལ་མ་ཡིན་པར་ཤེས་ན་ཉེས་བྱས། མ་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་ཤེས་པ་ལའང་འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ནས་ལྟུང་མེད། ཉེས་བྱས་བཤད་ པའང་སྣང་། ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་ངོ་ཤེས་ན་ལྟུང་མེད་དོ། །འདུ་ཤེས་གཙོ་བོ་ཕལ་ཆེར་ལ་སྦྱར་བར་བྱའོ། །ཉེ་དུ་ནི་དེ་ལས་འཕྲོས་པ་བདུན་བརྒྱུད་ཀྱང་ཡིན་ལ་ཆུང་མ་ནི་ཉེ་དུར་ མི་བགྲང་ངོ་། །དགེ་སློང་མའི་གོས་རིན་པོ་ཆེ་བརྗེ་བའི་ཕྱིར་ལེན་པ་དང་རིན་སྦྱིན་ནམ་དགེ་སློང་གི་གོས་བཟང་པོ་དང་བརྗེ་བ་ཡིན་ཡང་ལྟུང་བ་བསྐྱེད་པར་མ་གཏོགས་སོ། །དྲུག་པ་སློང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་སོགས་སྔ་མ་བཞིན་ཉེས་པ་གོས་སློང་བའོ། ། 2-108 ཡང་དགེ་སློང་གང་ཁྱིམ་བདག་གམ་ཁྱིམ་བདག་གི་ཆུང་མ། ཉེ་དུ་བདུན་བརྒྱུད་ནང་ཚན་གྱི་འཕྲོས་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པའི་གན་དུ་སོང་སྟེ། བལ་གོས་རས་གོས་ཤ་ན་སོགས་རུང་བ་སློང་ ན། གང་བླངས་པའི་རིན་ཐང་ཁ་དོག་ཚད་དེ་ཐོབ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སློང་དུ་གནང་བའི་དུས་ལྟུང་བའི་རྒྱུར་མ་གཏོགས་སོ། །དགེ་སློང་གི་གོས་གཞན་གྱིས་ཕྲོགས་སམ། བརླག་པ་སྟེ་སྟོར་ བ་དང་སྲོག་ཆགས་ཀྱིས་ཟོས་པ་རུལ་བ་སོགས་སམ། མེས་ཚིག་གམ། རླུང་དང་ཆུས་ཁྱེར་རམ། ཆོས་གོས་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་བ་མེད་པ་དེ་ནི་སློང་བའི་དུས་ཡིན་ནོ། །དུས་དེར་གོས་བླང་ བར་བྱ་སྟེ་ལྟུང་བ་མེད་པའོ། །བདུན་པ་སློང་བར་རིགས་པའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ཕྲེང་བ་ཅན་པ་བཞི་བཅུ་དང་དྲུག་སྟེ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་ལེན་པའི་དྲོད་མི་ ཤེས་པའོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་བྲམ་ཟེའམ་ཁྱིམ་བདག་དད་པ་ལྡན་པ་ཞིག་གིས་གནང་བའི་དུས་ཀྱིས་བླངས་པའི་ཚེ་གོས་མང་པོ་སྟོབས་ལ་འདོད་ན་དགེ་སློང་དེས་ཚོད་ཟིན་པར་བྱ་སྟེ། ཁྱིམ་པའི་ སྟོད་གཡོགས་ཞེང་ཁྲུ་གསུམ་དཀྱུས་ཁྲུ་བཅུ་གཉིས་པ་དང་སྨད་གཡོགས་ཞེང་ཁྲུ་དོ། དཀྱུས་ཁྲུ་བདུན་པ་དགེ་སློང་གི་སྣམ་སྦྱར་སོགས་གྲས་དྲུབས་དང་ལྷན་ཐབས་སོགས་གང་བྱེད་པ་དེར་ལངས་པ་ཙམ། དེའི་མཐར་ཐུག་པ་དེ་ཙམ་བླང་བར་བྱའོ། ། 2-109 དེ་ལས་ལྷག་པར་ལེན་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འདི་ལ་ཁྱིམ་པའི་གོས་ཚད་སློང་ན་ལྷག་པ་སླར་སྦྱིན་མི་དགོས་ཤིང་མ་ལངས་པ་བླང་དུའང་མི་རུང་ངོ་། །དགེ་སློང་གི་གོས་ཚད་སློང་ ན། མ་ལངས་པ་བླང་དུ་རུང་ཞིང་། ལྷག་པ་སླར་མ་བྱིན་ན་སྤང་ལྟུང་དུ་འགྱུར་རོ། །གོས་ཕྲུགས་བཅུ་གསུམ་ཐམས་ཅད་དམ་གང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བྱ་བ་མེད་པ་དེ་སློང་བ་རིགས་སོ། ། མི་རིགས་པ་སློང་ན་ལྟུང་བ་སྔ་མར་འགྱུར་ལ། རིགས་པ་སློང་ན་ལྷག་པ་ལ་ལྟུང་བར་འགྱུར་ཏེ། ལྟུང་བ་འདི་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་སྤགས་པ་སློང་བའི་གླེང་ གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ཉེར་དགའ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞ

【現代漢語翻譯】 如果知曉非真實為非真實，則是根本罪；如果知曉真實為非真實，則是輕罪。如果知曉非真實為真實，從認識的角度來說，沒有墮落。關於輕罪的陳述也顯而易見。如果知曉真實為真實，則沒有墮落。認識主要適用於大多數情況。親屬是指由此延伸的七代人，而妻子不被視為親屬。 比丘尼爲了交換珍貴的衣服而接受或給予價值，或者與比丘的好衣服交換，除非是爲了避免墮落。第六，關於乞討的討論，地點等同於之前，過錯在於乞討衣服。 此外，任何比丘前往非施主或施主的妻子，或非七代親屬的住所，乞討羊毛衣、棉布衣、夏納等允許的物品，如果獲得的價值、顏色和尺寸符合要求，則構成捨墮罪。允許乞討的時間除外，否則會導致墮落。如果比丘的衣服被他人搶走、遺失（即丟失）、被動物吃掉、腐爛等，或者被火燒燬，或者被風或水沖走，或者沒有加持過的法衣，那就是乞討的時間。在那個時候，可以接受衣服，沒有墮落。 第七，關於合理乞討的討論，地點是舍衛城。人物是四十六個花環人，煩惱是貪慾，過錯是不瞭解接受的熱情。如果一位婆羅門或有信仰的施主在適當的時候給予，如果比丘想要很多衣服，那麼比丘應該適度。施主的上衣寬三肘，長十二肘，下衣寬兩肘，長七肘，比丘的僧裙等，無論做什麼縫補等，都只取足夠的量。最多隻能取那麼多。 如果拿取超過這個量，則構成捨墮罪。如果乞討施主的衣服尺寸，多餘的部分不需要歸還，不足的部分也不允許拿取。如果乞討比丘的衣服尺寸，不足的部分可以拿取，多餘的部分如果不歸還，則會變成捨墮罪。所有十三件衣服，或者任何沒有加持過的衣服，都可以合理乞討。不合理地乞討會導致之前的墮落，合理地乞討會導致多餘的墮落，這兩種墮落的區別就在於此。 第八，關於乞討混合物的討論，地點是舍衛城。人物是尼爾加，煩惱是貪慾。

【English Translation】 If one knows what is unreal as unreal, it is a fundamental offense; if one knows what is real as unreal, it is a minor offense. If one knows what is unreal as real, there is no downfall from the perspective of perception. The statement about minor offenses is also obvious. If one knows what is real as real, there is no downfall. Perception should be mainly applied to most situations. Relatives refer to the seven generations extended from it, while a wife is not counted as a relative. If a Bhikshuni accepts or gives value for the purpose of exchanging precious clothes, or exchanges them for good clothes of a Bhikshu, unless it is to avoid downfall. Sixth, regarding the discussion of begging, the place is the same as before, the fault lies in begging for clothes. Furthermore, if any Bhikshu goes to the householder or the householder's wife, or to a place that is not within the seven generations of relatives, and begs for permissible items such as woolen clothes, cotton clothes, or shana, if the value, color, and size of what is obtained meet the requirements, it constitutes a Nissaggiya Pacittiya offense. Except for the time when begging is allowed, otherwise it will lead to downfall. If a Bhikshu's clothes are robbed by others, lost (i.e., disappeared), eaten by animals, decayed, etc., or burned by fire, or carried away by wind or water, or if it is a Dharma garment that has not been blessed, that is the time for begging. At that time, clothes can be accepted without downfall. Seventh, regarding the discussion of reasonable begging, the place is Shravasti. The person is the forty-six garlanded one, the affliction is desire, the fault is not understanding the enthusiasm for acceptance. If a Brahmin or a faithful householder gives at the appropriate time, if the Bhikshu wants many clothes, then the Bhikshu should be moderate. The householder's upper garment is three cubits wide and twelve cubits long, and the lower garment is two cubits wide and seven cubits long, the Bhikshu's Sanghati, etc., whatever sewing etc. is done, only take enough. At most, only take that much. If one takes more than this amount, it constitutes a Nissaggiya Pacittiya offense. If begging for the size of a householder's clothes, the excess does not need to be returned, and the insufficient part is not allowed to be taken. If begging for the size of a Bhikshu's clothes, the insufficient part can be taken, and if the excess is not returned, it will become a Nissaggiya Pacittiya offense. All thirteen garments, or any garment that has not been blessed, can be reasonably begged for. Unreasonably begging leads to the previous downfall, and reasonably begging leads to the downfall of excess, the difference between these two downfalls lies in this. Eighth, regarding the discussion of begging for mixtures, the place is Shravasti. The person is Nanda, the affliction is desire.

---

ེན། ཉེས་པ་སྤགས་པ་སློང་བའོ། །ཤཱཀྱའི་བུ་ཉེར་དགའ་ལྟ་བུའི་དགེ་སློང་གང་གི་ཕྱིར་ཁྱིམ་བདག་གམ་ཁྱིམ་བདག་གི་ཆུང་མ་འཕྲོས་དང་ བཅས་པའི་བདུན་བརྒྱུད་ཚུན་ཆད་ཀྱི་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པས། གོས་ཀྱི་རིན་གསེར་དངུལ་ལ་སོགས་དག་སྤགས་ནས་ཏེ་སྟ་གོན་བྱས་ནས་བདག་གིས་གོས་ཀྱི་རིན་འདི་དག་གིས་གོས་ཤ་ན་དང་ཟར་ མ་སོགས་ཀྱི་རས་ཁྲུ་ཚད་ཁ་དོག་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་ཉོས་ལ། དགེ་སློང་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་འོངས་པ་དང་། དེ་ལ་ར་བལ་ལ་སོགས་མ་ཡིན་པ་གོས་རུང་བ་ལོངས་སྤྱད་བཟོད་པ་ལེན་དུ་གནང་བའི་དུས་སུ་བསྐོན་ནོ་སྙམ་སྟ་གོན་བྱས་པ་ལས། 2-110 དེ་ནི་གལ་ཏེ་དགེ་སློང་དེ་ལ་སྔར་མ་སྟབས་ཤིང་འགྲོན་དུ་མ་བོས་པར་བསྙེན་བཀུར་འདོད་པའམ་ཚོལ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འགའ་ཞིག་བྱུང་སྟེ། བཟང་པོ་རབ་དང་མཆོག་འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱིམ་ བདག་གམ་ཁྱིམ་བདག་གི་ཆུང་མ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པའི་གན་དྲུང་དུ་སོང་ནས། ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས་བདག་གི་ཕྱིར་གོས་ཀྱི་རིན་སྤགས་ཤིང་སྟ་གོན་བྱས་པ་དེས་གོས་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་ཉོས་ ལ་རྒྱུ་དང་ཁ་དོག་རུང་བ་ལེན་དུ་གནང་བའི་དུས་སུ་བསྐོན་ཞིག་ཅེས་སྨྲ་སྟེ་གོས་རུང་བ་ཐོབ་ཅིང་དོན་གྲུབ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྤགས་ཤིང་མ་ཕུལ་བ་ཤེས་ནས་སློང་བ་ འདིར་འགྱུར་ལ། སྤགས་རུང་མ་སྤགས་རུང་མི་ཤེས་པར་སློང་བ་ནི་སྔ་མར་འགྱུར་རོ། །སློང་དུ་གནང་བ་དང་ཉེ་དུ་ལ་ལྟུང་མེད་སོགས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དགུ་པ་སོ་སོ་ནས་སྤགས་པ་སློང་ བའི་གླེང་གཞི་སྔ་མ་བཞིན་ལས་ཉེས་པ་སོ་སོ་ནས་སྤགས་པ་སློང་བའོ། །སོ་སོ་བ་དག་ཅེས་པ་ཁྱིམ་བདག་ཕོ་མོས་ཐ་དད་དུ་སྤགས་པ་ཡིན་ལ། ཁྱིམ་གཅིག་ནས་ཁྱིམ་བདག་ཕོ་མོས་ ཐ་དད་དུ་ཚམ་ཚོམ་མེད་པར་གོས་ཀྱི་རིན་སྦྱིན་པར་སྤགས་པ་ནི་འདིའི་ཁྱད་པར་རོ། །སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་སྦུངས་ཆེ་བ་འདི་སྤགས་པར་མི་ཤེས་ན། སློང་བའི་སྤང་བར་འགྱུར་རོ། །གཞུང་ནི་སྔ་མ་བཞིན་བཤད་པར་བྱའོ། ། 2-111 བཅུ་པ་བསྐུར་བའི་སྤང་བ་ལ་གླེང་གཞི་ནི་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ཉེར་དགའ། ཉོན་མོངས་ནོར་དད་ཆེ། ཉེས་པ་མི་མཛེས་པའོ། །དགེ་སློང་ཤཱཀྱའི་བུ་ཉེར་དགའ་ལྟ་བུའི་ཕྱིར། རྒྱལ་པོར་དབང་བསྐུར་ བའམ། དེ་དང་གསང་ཚིག་མཐུན་པས་འཚོ་བའི་བློན་པོའམ། གཙང་སྦྲ་ཅན་བྲམ་ཟེའམ། ཁྱིམ་བདག་ཕྱུག་པོའམ། ཕོ་བྲང་འཁོར་གྱི་གྲོང་ཁྱེར་གྲོང་བརྡལ་གྱི་མིའམ། དེ་མ་ཡིན་པ་ཡུལ་གྱི་གྲུའི་མིའམ། ནོར་གྱི་ རིགས་བྱེ་བས་ཕྱུག་པའི་ནོར་ཅན་ནམ། ཅོད་པན་བཅིངས་པའི་ཚོང་དཔོན་ནམ། རྒྱ་མཚོ་ལས་འགྲོན་པ་མང་པོ་བསྒྲལ་བའི་དེད་དཔོན་གྱིས་ཕོ་ཉའི་ལག་ཏུ་གོས་ཀྱི་རིན་གསེར་དངུལ་དག་བསྐུར་བར་གྱུར་ ལ། དེ་ནས་ཕོ་ཉ་དེས་གོས་ཀྱི་རིན་དེ་དག་ཁྱེར་ཏེ་འོངས་ནས་དགེ་སློང་དེ་ཡོད་པའི་ས་ཕྱོགས་ག་ལ་བ་དེར་ས

【現代漢語翻譯】 再者，這是關於索要積聚之物的故事。例如，對於像釋迦族之子尼爾伽這樣的比丘，如果一位施主或施主的妻子，甚至包括七代以內的親屬，都不是他的親戚，那麼他們積攢布料的價值，比如金銀等，並準備好，心想：『我將用這些布料的價值購買某種布料，比如夏納布或扎爾瑪布，尺寸和顏色是這樣的。然後，當名為某某的比丘到來時，我將在他允許接受和使用適合的布料時供養他，而不是羊毛等。』如果他們這樣準備了。 如果這位比丘之前沒有請求或邀請，卻生起了想要尊敬或尋求供養的想法，爲了追求善良、殊勝和卓越，他去到一位非親屬的施主或施主的妻子那裡，對他們說：『你們為我積攢並準備的布料價值，請用它購買這樣的布料，並在允許接受和使用合適的質地和顏色時供養我。』如果他說這樣的話，並獲得了合適的布料，目的達成，那麼就犯了墮罪。如果知道他們積攢了但沒有供養而索要，這屬於此處的情況。如果不知道他們是否積攢而索要，則屬於之前的情況。應該知道，允許索要的情況以及對親屬沒有墮罪等情況。第九個故事是關於分別索要積聚之物，與之前的故事類似，只是罪過是分別索要積聚之物。『分別』指的是施主夫婦分別積攢。與之前不同的是，一個家庭的施主夫婦毫不猶豫地分別佈施布料的價值。如果不知道這種慷慨的佈施是否是積攢的，那麼索要就會導致墮罪。其餘內容應如前所述。 第十個故事是關於委託的墮罪，地點是舍衛城（梵文：Śrāvastī，漢語：聞物，意義：豐饒之城）。人物是尼爾伽。煩惱是貪婪。罪過是不莊嚴。對於像釋迦族之子尼爾伽這樣的比丘，如果一位受國王加冕的人，或與國王有秘密協議的維生大臣，或一位持戒的婆羅門，或一位富有的施主，或宮廷侍從、城市居民、城鎮居民，或不是他們的鄉村居民，或擁有價值數百萬財富的富人，或一位戴著頭巾的商人，或一位從海洋中拯救了許多人的船長，他們將布料的價值，比如金銀，委託給一位信使。 然後，這位信使帶著布料的價值來到那位比丘所在的地點。

【English Translation】 Furthermore, this is the story of requesting accumulated goods. For example, for a Bhikshu like Nyer-dga (Pleasing to Hear), son of the Shakya clan, if a householder or a householder's wife, even relatives within seven generations, are not his relatives, they accumulate the value of cloth, such as gold and silver, and prepare, thinking: 'I will use these cloth values to buy a certain cloth, such as Shana cloth or Zarma cloth, of such and such size and color. Then, when the Bhikshu named so-and-so arrives, I will offer it to him when he is allowed to accept and use suitable cloth, not wool, etc.' If they prepare in this way. If this Bhikshu has not previously requested or invited, but a thought arises to honor or seek offerings, for the sake of pursuing goodness, excellence, and superiority, he goes to a non-relative householder or householder's wife and says to them: 'The cloth value that you have accumulated and prepared for me, please use it to buy such cloth, and offer it to me when it is allowed to accept and use suitable texture and color.' If he says this and obtains suitable cloth, and the purpose is achieved, then he commits a Patayantika offense. If he knows that they have accumulated but have not offered and requests, this belongs to the situation here. If he does not know whether they have accumulated and requests, then it belongs to the previous situation. It should be known that there are situations where it is allowed to request and that there is no offense for relatives, etc. The ninth story is about separately requesting accumulated goods, similar to the previous story, except that the offense is separately requesting accumulated goods. 'Separately' refers to the householder couple accumulating separately. The difference is that the householder couple of a family generously donate the value of cloth separately without hesitation. If it is not known whether this generous donation is accumulated, then requesting will lead to a Patayantika offense. The rest should be explained as before. The tenth story is about the Patayantika of entrusting, the location is Shravasti (梵文：Śrāvastī，梵文天城體：श्रावस्ती，梵文羅馬擬音：Śrāvastī，漢語：聞物，meaning: City of Abundance). The person is Nyer-dga. The affliction is greed. The offense is unseemliness. For a Bhikshu like Nyer-dga, son of the Shakya clan, if someone crowned by the king, or a minister who sustains life with a secret agreement with the king, or a celibate Brahmin, or a wealthy householder, or a palace attendant, a city resident, a town resident, or a village resident who is not them, or a wealthy person with millions of wealth, or a merchant wearing a turban, or a captain who has saved many people from the ocean, they entrust the value of cloth, such as gold and silver, to a messenger. Then, this messenger takes the value of the cloth and comes to the place where that Bhikshu is located.

---

ོང་ཏེ། དགེ་སློང་གི་དྲུང་དུ་ཕྱིན་ནས་འདི་དག་བཞེས་ཤིག་ཅེས་ ཕྲིན་དེ་སྐད་ཟེར་ན། དགེ་སློང་དེས་ཕོ་ཉ་དེ་ལ་ཕོ་ཉ་བ་ཞེས་བོས་ནས་དགེ་སློང་དག་ནི་གོས་ཀྱི་རི ན་མི་རུང་བ་གསེར་དངུལ་རུང་བ་མ་བྱས་པ་འདི་དག་ལེན་དུ་ མི་རུང་སྟེ། བདག་ཅག་རིན་འདིས་གོས་རུང་བ་དུས་སུ་རྙེད་ན་ལེན་ཏོ། །ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་ཕོ་ཉ་དེས་དགེ་སློང་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་འཕགས་པ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱི་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཞལ་ཏའི་ལས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཞེས་ལན་གཉིས་སྨོས་པ་ནི་ངེས་བཟུང་གི་ཚིག་བསྣན་པ་སྟེ། 2-112 རུང་བར་བྱེད་པའི་གང་ཟག་གང་ལགས་པ་ལྷ་འབངས་སོགས་འགའ་མཆིས་སམ། ཡོད་ན་དེ་ལ་གཉེར་རོ་ཞེས་ཟེར་ན། དགེ་སློང་གོས་འདོད་པས་འདི་ནི་ཞལ་ཏ་བ་ཞེས་མདོར་བསྟན་ནས། ཀུན་དགའ་ ར་བ་པ་རུང་བར་བྱེད་པའི་རྩེ་རྒོད་དམ། གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ཞིང་བསླབ་གཞི་ལྔ་འཛིན་པ་དགེ་སློང་གི་འཁོར་དུ་གཏོགས་པ་དགེ་བསྙེན་རུང་བའི་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་དེ་བསྟན་པར་བྱའོ། ། དེ་ནས་ཕོ་ཉ་དེས་གོས་ཀྱི་རིན་དེ་དག་ཁྱེར་ནས་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་དེ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་གོས་ཀྱི་རིན་འདི་གོས་རུང་བ་རྒྱུ་འདི་དང་རིན་ཐང་ཁྲུ་ཚད་ཁ་དོག་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་ ཉོས་ལ་དགེ་སློང་འདི་ལ་བསྐོན་ཞིག་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ནས་ཕོ་ཉ་དེས་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་དེ་ལ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་པར་ཡང་དག་པར་ལུས་ངག་གིས་བསྒོ་ཞིང་། ནན་ཏན་དུ་ཡང་དག་ པར་རྗེས་སུ་བསྟན་ནས། ཕོ་ཉ་དེས་དགེ་སློང་ག་ལ་བར་ཕྱིན་ནས། ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་ཁྱེད་རང་གིས་བསྟན་པ་དེ་ལ་བདག་གིས་བསྟན་ལགས་ཀྱི། དེའི་གམ་དུ་བཞུད་ཅིག གོས་བསྐོན་པར་འགྱུར་ རོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དགེ་སློང་གོས་འདོད་པས་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་ལན་གཅིག་གམ་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་བདག་གོས་འདོད་དོ་ཞེས་བསྐུལ་བར་བྱ། སྔར་གཏམས་པ་དྲན་པར་བྱ་གོས་གྲུབ་ན་ལེགས། མ་གྲུབ་ན་སྔར་གྱི་བསྐུལ་བ་གསུམ་གྱི་སྟེང་དུ་བསྣན་པས་བསྡད་པ་ལན་བཞིའམ་ལྔའམ་དྲུག་གི་བར་དུ་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་དེས་གོ་བར་འགྱུར་བའི་འབོད་པའི་ཕྱོགས་རྫ་མཁན་འདྲེག་མཁན་གྱི་གནང་། 2-113 ཁྱིམ་གྱི་ཕྱོགས་ཁྱིམ་ཉིད་དམ་ཆུ་བཞག་པའི་གནས། ལས་མཐའི་ཕྱོགས་བུར་ཤིང་དང་སཱ་ལུ་དང་ལན་ཚྭའི་ལས། ལས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཚོང་ཁང་དང་ཚོང་བརྡལ་དུ། བསྐུལ་བའི་སྒོ་དྲུག་གིས་ཅང་མི་སྨྲ་བར་ བསྡད་པར་བྱའོ། །སྒོ་དྲུག་ནི། ཁྱོད་འོངས་སམ། འོངས་པ་ལེགས་སོ། །བསྟན་ལ་འདུག་ཤིག རྐང་པ་ཁྲུས་ཤིག བཟའ་བཅའ་ཟོ་ཞིག བཏུང་བ་འཐུང་ཞིག་ཅེས་ཟེར་བ་ལ་དེའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པའོ། །ཧ་ཅང་ སྨྲ་བ་མྱུར་ཏེ་ཕ་རོལ་གྱི་གཏམ་གྱི་གོས་སྐབས་མེད་པར་བྱེད་ན་སྨྲ་བ་མ་རྫོགས་པ་ཡིན་པས་བསྐུལ་བ་མ་རྫོགས་པའོ། །དེ་ལྟར་བསྐུལ་གཏད་དྲུག་བྱས་པས་གོས་དེ་གྲུབ་ན་ལེགས་ཏེ་ དགེ་སློང་ལ་ལྟུང་བ་ཡང

【現代漢語翻譯】 於是，（施主）派人到比丘那裡，說：『請接受這些。』 如果使者這樣說，那位比丘應該稱呼使者為『使者』，然後說：『比丘不應該接受布匹的價錢，也不應該接受金銀。如果我們能及時找到用這些錢可以買到布匹，我們才會接受。』 如果使者對那位比丘說：『尊者，這是聖者比丘們的囑託，是接受聖者們囑託的行為。』重複說兩次，是爲了強調確定。 2-112 『誰是能夠做這件事的人呢？是否有神民等？如果有，就去找他。』如果想要布匹的比丘簡單地說：『這個人是囑託者。』然後指出：『僧園的負責人，或者負責處理事務的執事，或者皈依三寶、持守五戒、屬於比丘僧團的優婆塞，就是能夠接受囑託的人。』 然後，使者帶著布匹的價錢去找那位囑託者，對他說：『請你用這些布匹的價錢，購買這種質地、尺寸、顏色等的布匹，然後送給這位比丘。』 然後，使者非常認真地用身語告誡囑託者，並慇勤地指示他。之後，使者去到比丘那裡，說：『我已經告訴了你所指示的囑託者，請您去他那裡，他會給您布匹的。』 想要布匹的比丘應該一次、兩次或三次地催促囑託者說：『我想要布匹。』要記住之前說的話，如果布匹已經準備好，那就很好。如果沒有準備好，就在之前三次催促的基礎上，再增加四次、五次或六次，直到囑託者明白為止。可以去陶工、理髮師那裡請求幫助。 2-113 或者去俗家，無論是自己的家還是儲水的地方。或者去從事木工、鹽工等工作的地方。或者去商店或市場。通過這六種催促的方式，可以一言不發地等待。 這六種方式是：『你來了嗎？』『來得好。』『請坐。』『請洗腳。』『請吃東西。』『請喝水。』之所以這樣說，是爲了那個緣故。如果說話太快，以至於打斷了對方的話，那麼催促就沒有完成。 這樣，通過六種催促和囑託，如果布匹準備好了，那就很好，否則比丘就會犯戒。

【English Translation】 Then, (the donor) sent someone to the Bhikshu (monk), saying, 'Please accept these.' If the messenger says this, that Bhikshu should call the messenger 'messenger' and then say: 'Bhikshus should not accept the price of cloth, nor should they accept gold and silver. If we can find cloth that can be bought with this money in time, we will accept it.' If the messenger says to that Bhikshu: 'Venerable, this is the instruction of the noble Bhikshus, it is the act of accepting the instructions of the noble ones.' Repeating it twice is to emphasize certainty. 2-112 'Who is the person who can do this? Are there any gods or people? If so, go to him.' If the Bhikshu who wants cloth simply says: 'This person is the one who gives instructions.' Then point out: 'The person in charge of the monastery, or the steward in charge of affairs, or the Upasaka who has taken refuge in the Three Jewels, observes the five precepts, and belongs to the Bhikshu Sangha, is the one who can accept the instructions.' Then, the messenger takes the price of the cloth to that instructor and says to him: 'Please use this price of the cloth to buy cloth of this quality, size, color, etc., and then give it to this Bhikshu.' Then, the messenger very seriously admonishes the instructor with body and speech, and diligently instructs him. After that, the messenger goes to the Bhikshu and says: 'I have told the instructor you indicated, please go to him, he will give you the cloth.' The Bhikshu who wants cloth should urge the instructor once, twice, or three times, saying: 'I want cloth.' Remember what was said before, if the cloth is ready, that's good. If it is not ready, add four, five, or six times to the previous three urges until the instructor understands. You can go to the potter or barber for help. 2-113 Or go to a layperson's home, whether it is your own home or a place where water is stored. Or go to a place where carpentry, salt work, etc. are done. Or go to a store or market. Through these six ways of urging, you can wait without saying a word. The six ways are: 'Have you come?' 'Good to come.' 'Please sit down.' 'Please wash your feet.' 'Please eat something.' 'Please drink something.' The reason for saying this is for that reason. If you speak too fast and interrupt the other person's words, then the urging is not complete. In this way, through six urges and instructions, if the cloth is ready, that's good, otherwise the Bhikshu will break the precepts.

---

་མ་བྱུང་། ཕོ་ཉ་དང་སྦྱིན་བདག་དང་ཞལ་ཏ་བ་ལའང་བཏང་བ་དང་ལོངས་སྤྱད་པའི་བསོད་ནམས་འཕེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལན་དྲུག་རྫོགས་པའི་འོག་ཏུ་གོས་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ འཇིག་རྟེན་དང་འདུལ་བ་དང་འགལ་བའི་འཛེམས་པ་སྤངས་པས་འབད་སྩོལ་ཆེན་པོས་བརྩལ་ཏེ་གོས་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཆོས་བཞིན་བསྒྲུབ་པའི་ཆོ་ག་ནི། གལ་ཏེ་གོས་མ་གྲུབ་ན། ཕྱོགས་གང་ནས་ གོས་ཀྱི་རིན་དག་འོངས་པའི་སྦྱིན་བདག་ཡོད་པའི་ཕྱོགས་དེར་དགེ་སློང་བདག་ཉིད་འགྲོ་བར་བྱའོ་སྟེ་བརྡ་སྤྲད་པའི་ཕྱིར་དུའོ། །ཡང་ཡིད་བརྟན་པའི་ཕོ་ཉ་ལ་ཆུད་མ་གསོན་ཅིག་ཅེས་པའི་བར་ཕྲིན་དུ་སྤྲིང་བར་བྱ་སྟེ། 2-114 སྐབས་དེ་ལ་ཐབས་དེ་ནི། འཇིག་རྟེན་དང་འདུལ་བ་དང་མི་འགལ་བར་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོ་ག་ཡིན་ནོ། །འདིར་ཡུལ་གསུམ་མི་ཉིད་དང་ཁྱིམ་པ་ཉིད་ཡིན་པ་དང་། གོས་རིན་རུང་བ་མ་ ཡིན་པ་སྤངས་པ་ལ། བསྐུལ་བ་གསུམ་དང་བསྡད་པ་གསུམ་ལས་ལྷག་གམ། དྲུག་རྫོགས་ནས་ཞལ་ཏ་བས་སྦྱིན་བདག་གི་སེམས་སྲུང་བར་ཁས་མ་བླངས་པའམ། སྦྱིན་བདག་ལ་མ་སྦྲན་པར་བླངས་ན་དངོས་ གཞིའོ། ། བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ལ་བཅུ་ལས། སྲིན་བལ་གྱི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དགེ་སློང་མང་པོ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་སྲིན་བལ་སྟན་བྱེད་དོ། །གང་ཟག་དགེ་སློང་ གང་། དངོས་པོ་དར་སྲིན་ལས་བྱུང་བའི་བལ་གྱི་སྟན་ནང་ཚངས་ཅན་དང་གླེངས་པ་གང་རུང་། ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི། འདི་བཏགས་པའི་སྟན་ནང་ཚངས་ཅན་ཡིན། ཕྱི་མ་གླིངས་པའི་སྟན་ཏེ། ཕྱིང་པའི་ མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་གཉིས་སུའང་འབྱུང་བས་ཕྱི་མ་རྣམས་གླིངས་པ་ཁོ་ནའོ། །སར་པ་ལས་སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་བྱེད་ན། མཐར་ཐུག་བཀྲམ་པ་ཉིད་ན་སྤང་བའི་ ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྲིན་བལ་དང་རིན་མཉམ་པའི་རྫས་བསྲེས་པ་ལ་ན་སྨད་མེད་དོ། །ཁ་ཅིག་གདིང་བ་སྟན་དུ་འདོད་པ་ནི་ནོར་ཏེ། གདིང་བ་ཕྲག་ལ་འགེལ་སྟན་མཆན་ཁུང་དུ་འཁུར་གྱི་ཕྲག་ལ་བཀལ་ན་ཉེས་པར་འགྱུར་བས་སོ། ། 2-115 གཉིས་པ་འབའ་ཞིག་པའི་སྤང་ལྟུང་གི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་ལ་སོགས་འདྲ། ཉེས་པ་བལ་ནག་འབའ་ཞིག་སྟན་བྱེད་དོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། དངོས་པོ་ལུག་གི་བལ་ཁ་དོག་ནག་པོ་གནག་ པ་དང་སྔོ་བ་དང་འདམ་ཁ་དང་ཁང་པ་རྣམས་ལས་གང་ཡང་རུང་བས་གླིངས་པའི་སྟན་སར་པ་སྦྱོར་བ་བྱེད་དམ་བྱེད་དུ་འཇུག་ན། བལ་བཀྲམ་པའི་ཚེ་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཡུལ་གང་ ན་ནག་པོ་མེད་ཅིང་རིན་ཆུང་ལ་དཀར་པོ་དཀོན་ཞིང་རིན་ཆེན་དཀར་པོ་ལ་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཇི་ལྟར་བཅས་པ་བཞིན་བྱ་ཟེར། གསུམ་པ་ཆ་གཉིས་ཀྱི་སྤང་པ་ལ་ གླེང་གཞི་སྔར་བཞིན་ལས་ཉེས་པ་བལ་ནག་ཤས་ཆེའི་སྟན་བྱེད་དོ། །བསླབ་བྱ་ནི། དགེ་སློང་གིས་སྟན་སར་པ་རྫས་སར་པས

【現代漢語翻譯】 沒有發生。爲了增加使者、施主和侍者的功德，也爲了享用（供養）。在六次圓滿之後，爲了製作衣服，捨棄與世俗和戒律相違背的顧慮，以極大的努力來製作衣服，這是捨墮罪。 如法制作的儀軌是：如果衣服沒有完成，那麼從哪個方向有提供衣服價格的施主，比丘自己應當前往那個方向，這是爲了傳遞訊息。或者，應當派遣可靠的使者傳遞訊息，直到『不要讓我失望』為止。 在這種情況下，這種方法是與世俗和戒律不相違背，並且相順應的儀軌。這裡，排除了三種情況：不是在合適的地點，不是合適的人，不是在家眾；排除了衣服價格不合適的情況。超過了三次催促和三次等待嗎？或者，在六次圓滿之後，侍者沒有承諾守護施主的心意嗎？或者，沒有告知施主就接受了（供養），這是根本。 在第二組十個（捨墮罪）中，第十個是關於捨棄蠶絲坐墊的緣起，地點是舍衛城（Sravasti）。人物是眾多比丘。煩惱是貪慾。罪過是製作蠶絲坐墊。人物是某個比丘。物品是用絲綢製作的坐墊，內里是羊毛或粗毛。特殊的是，上師說：『這是用這種材料製作的坐墊，內里是羊毛，外面是粗毛，是氈子的另一種稱呼。』 兩種大論（指《律藏根本論》及其註釋）中也這樣說，所以外面的那些只是粗毛。如果自己製作或讓人制作坐墊，最終在鋪開的時候，就犯了捨墮罪。如果蠶絲和價值相等的材料混合，就沒有過失。有些人認為鋪墊就是坐墊，這是錯誤的，因為鋪墊是放在肩膀上，坐墊是夾在腋下，如果放在肩膀上，就會有過失。 第二個是關於純黑羊毛坐墊的捨墮罪的緣起，地點等相同。罪過是製作純黑羊毛坐墊。同樣，人物是某個比丘。物品是用綿羊的黑色羊毛，無論是純黑、青色、褐色還是其他顏色，製作粗毛坐墊，自己製作或讓人制作，在鋪開羊毛的時候，就犯了捨墮罪。在沒有黑色羊毛的地方，價格低廉，白色羊毛稀少且昂貴，使用白色羊毛就會犯（捨墮罪）。有些人說應該按照規定去做。第三個是關於摻雜兩種材料的捨墮罪，緣起如前，罪過是製作黑色羊毛比例大的坐墊。應當學習的是：比丘製作的粗毛坐墊，材料是粗毛。

【English Translation】 It did not happen. It is for increasing the merit of the messenger, the benefactor, and the attendant, and also for enjoying (the offerings). After the completion of six times, in order to make clothes, abandoning the concerns that are contrary to the world and the Vinaya, making great efforts to make clothes, this is a Nissaggiya Pacittiya. The procedure for making it according to the Dharma is: if the clothes are not completed, then from whichever direction there is a benefactor who provides the price of the clothes, the monk himself should go to that direction, this is for conveying the message. Or, a reliable messenger should be sent to convey the message until 'Do not disappoint me'. In this case, this method is a procedure that is not contrary to the world and the Vinaya, and is in accordance with it. Here, three situations are excluded: not in a suitable place, not a suitable person, not a householder; the situation where the price of the clothes is not suitable is excluded. Is it more than three urgings and three waiting periods? Or, after the completion of six times, did the attendant not promise to protect the benefactor's mind? Or, if he accepts (the offering) without informing the benefactor, this is the root. In the second set of ten (Nissaggiya Pacittiyas), the tenth is about abandoning silk cushions, the setting is Sravasti. The characters are many monks. The affliction is desire. The offense is making silk cushions. The character is a certain monk. The item is a cushion made of silk, with wool or coarse hair inside. Especially, the teacher said: 'This is a cushion made of this material, with wool inside and coarse hair outside, which is another name for felt.' It is also said in the two great treatises (referring to the Root of the Vinaya and its commentary), so the outer ones are only coarse hair. If one makes or has someone make a cushion, ultimately when it is spread out, one commits a Nissaggiya Pacittiya. If silk and materials of equal value are mixed, there is no fault. Some people think that a mat is a cushion, this is wrong, because a mat is placed on the shoulder, and a cushion is carried under the armpit, if it is placed on the shoulder, there will be a fault. The second is about the Nissaggiya Pacittiya of pure black wool cushions, the location etc. are the same. The offense is making pure black wool cushions. Similarly, the character is a certain monk. The item is black wool from sheep, whether it is pure black, blue, brown or other colors, making a coarse hair cushion, making it himself or having someone make it, when spreading the wool, one commits a Nissaggiya Pacittiya. In a place where there is no black wool, the price is low, and white wool is rare and expensive, using white wool will commit (a Nissaggiya Pacittiya). Some people say that it should be done as prescribed. The third is about the Nissaggiya Pacittiya of mixing two materials, the setting is the same as before, the offense is making a cushion with a large proportion of black wool. What should be learned is: the coarse hair cushion made by a monk, the material is coarse hair.

---

་བྱེད་པ་སྟེ། རྙེད་པས་སར་པ་ལ་མི་རྩིའོ། །རང་ངམ་བསྐོས་པས་ བྱེད་ན་ཆ་བཞི་ལས་ཆ་གཉིས་ལུག་བལ་ནག་པོ་འབའ་ཞིག་གཞུག་པར་བྱ། ཆ་གསུམ་པ་ནི་དཀར་པོ་གློ་དང་རྒྱབ་དང་གཉའ་བར་སྐྱེས་པའི་བཟང་པོ་ལས་སོ། །ཆ་བཞི་པ་ནི་འཁོབ་རྐང་ པ་དང་མགོ་དང་ལྟོ་བར་སྐྱེས་པའི་བལ་ངན་པ་གཞུག་ཅིང་བསྲེ་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་གང་ཟག་དགེ་སློང་གིས། བཞི་ཆ་བཞིར་བགོས་པའི་ཆ་གཉིས་ལུག་བལ་ནག་པོ་འབའ་ཞིག་ལས་མ་བཅུག་སྟེ། 2-116 དེ་ལས་སྲང་ཕྱེད་ཀྱིས་ལྷག་པར་བསྲེས་སམ། ཆ་གསུམ་པ་དཀར་པོ་ལས་དང་། ཆ་བཞི་པ་འཁོབ་བལ་ལས་མ་བཅུག་པར་དེ་ལས་ཉུང་བར་བསྲེས་པའི་སྟན་སར་པ་སྦྱོར་བ་བྱེད་པར་རྩོམ། མཐར་ ཐུག་བཀྲམ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྟན་ཆེན་པོ་སྲིད་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་ལྔ། ཆུང་ངུ་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་གསུམ། འབྲིང་པོ་དེའི་བར་ལ། ཞེང་ཁྲུ་དོ་སོར་དྲུག་སྟེ་རྒྱུའི་བལ་ཇི་ཙམ་གྱིས་བྱེད་པ་ དེའི་ཆ་ཤས་བརྩི་བར་བྱའོ། །བཞི་པ་ལོ་དྲུག་གི་སྤང་ལྟུང་གི་གླེང་གཞི་ལ་སྔར་བཞིན་ལས་ཉེས་པ་ལོ་དྲུག་མ་ལོན་པར་སྟན་བྱེད་དོ། །དགེ་སློང་གིས་གླིངས་པའི་སྟན་རྒྱུ་སར་པ་ལས་ བྱེད་ན་མི་འདོད་བཞིན་དུ་སྟེ་འཆང་བར་མི་འདོད་ཀྱང་ལོ་དྲུག་ཏུ་བཅང་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་གང་ཟག་དགེ་སློང་གིས་སྟན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ལོ་དྲུག་ཚུན་ཆད་དུ་སྟན་རྙིང་པ་གང་ཡོད་པ་ དེ་སྤངས་ཤིང་མེད་ཀྱང་རུང་། མ་སྤངས་ཤིང་ཡོད་ཀྱང་རུང་། སྟན་སར་པ་གཞན་གཉིས་པ་བྱེད་ན། ལག་གི་བླ་པ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་ལོ་དྲུག་མ་ལོན་པར་སྟན་བྱེད་ཀྱི་གནང་བ་བྱིན་པ་ ལྟ་བུ་དེ་ལྟུང་བའི་བྱེད་པར་མ་གཏོགས་པས་དེ་བཞག་སྟེ། སྦྱོར་བ་ནི་ཇི་སྲིད་སྟན་བྱེད་པར་རྩོམ་པ་ཉིད་ནས་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་ལ། མཐར་ཐུག་སྟན་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་པོར་བཀྲམ་པ་ཉིད་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-117 སྟན་སྔ་མ་ལ་ལྟུང་བ་མེད་དོ། ། ལྔ་པ་མཐོ་གང་གི་སྤང་བའི་ཡུལ་དང་གང་ཟག་སྔར་བཞིན། ཉོན་མོངས་དྲོད་མི་ཤེས་ཤིང་སོ་སོར་མི་རྟོག་པ། ཉེས་པ་གདིང་བ་རྙིང་བ་ལས་མ་ གླན་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་སོ་སོར་གདིང་བ་རྒྱུ་གསར་པ་ལ་བྱེད་ན། གསར་པ་ཁ་དོག་མི་སྡུག་ཅིང་སྲ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། གདིང་བ་རྙིང་པ་དེ་ལས་བསྡུས་ཤིང་བཅོས་པས་ཀྱང་རུང་བདེ་ བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་གང་ནི་ཐ་མལ་གྱི་མཐོ་གསུམ་སྟེ་དེས་འཁོར་བས་གླན་ཞིང་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དགེ་སློང་གིས་མ་གླན་པར་གདིང་བ་གསར་པ་ལོངས་སྤྱོད་ན། སྤྱད་པར་རྩོམ་པའི་ཕྱིར་ བཀྲམ་པ་ཉིད་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །རྙིང་པ་ལས་གླན་པར་བྱ་བ་དེ་མེད་ན་ཉེས་པ་མེད་པའོ། །དྲུག་པ་བལ་ཐོགས་པའི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དྲུག་སྡེ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན་ངོ་ཚ་མེད། ཉེས་པ་བལ་ཁུར་བའོ། །དགེ་སློང་དགོན་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པས་ལུག་གི་

【現代漢語翻譯】 做（karma），如果通過獲得來做，則不應輕視紗帕（sarpa，墊子）。如果自己或委託他人做，則四份中應加入純黑色的羊毛兩份。第三份應是白色，取自肩部、背部和頸部生長的優質羊毛。第四份應加入並混合生長在腳踝、頭部和腹部的劣質羊毛。如果比丘（bhikshu，佛教僧侶）沒有加入四份中應有的純黑色羊毛兩份，而是混合了超過一半的其他羊毛，或者第三份不是白色羊毛，第四份不是劣質羊毛，而是混合了更少的其他羊毛，就開始製作紗帕墊子，最終鋪開，則犯捨墮（nisargika-pacittika，一種戒律）。大墊子的尺寸是五又二分之一肘尺（hasta，古印度長度單位），小墊子是三又二分之一肘尺，中等墊子介於兩者之間，寬度是兩肘尺零六指，應根據製作墊子所用羊毛的比例來計算。 第四個是關於六年捨墮的基礎，與之前一樣，罪過是在未滿六年時製作墊子。如果比丘用紗帕墊子的材料製作了覆蓋物，即使不情願，即使不想持有，也必須持有六年。如果比丘在六年之內，無論是否捨棄了舊墊子，無論是否還在，又做了第二個紗帕墊子，除非僧團允許用手中的布料在未滿六年時製作墊子，否則就犯墮落。從開始製作墊子起就犯惡作（duskrita，一種罪過），最終爲了製作墊子而第一次鋪開時，就犯捨墮。之前的墊子沒有罪過。 第五個是關於一拃高度的捨墮，地點和對象與之前相同。煩惱是不知足且不能區分。罪過是沒有用舊覆蓋物縫補。如果比丘用新的材料製作新的覆蓋物，爲了使新的覆蓋物顏色不難看且堅固，可以用舊覆蓋物縫補。如來（tathagata，佛陀的稱號）的一拃高度是普通人的三拃，用這個高度來縫補和連線。如果比丘沒有縫補就使用新的覆蓋物，在開始使用而鋪開時，就犯捨墮。如果沒有可以用來縫補的舊覆蓋物，則沒有罪過。 第六個是關於攜帶羊毛的捨墮，地點是舍衛城（sravasti，古印度城市），對象是六群比丘。煩惱是貪婪和不知羞恥。罪過是攜帶羊毛。比丘進入寺院的道路上，遇到了羊的...

【English Translation】 Doing (karma). If it is done through acquisition, then the sarpa (mat) should not be despised. If one does it oneself or through delegation, then two parts out of four should be pure black wool. The third part should be white, taken from the good wool that grows on the shoulders, back, and neck. The fourth part should be added and mixed with the inferior wool that grows on the ankles, head, and abdomen. If a bhikshu (Buddhist monk) does not add the two parts of pure black wool that should be in the four parts, but mixes more than half of other wool, or if the third part is not white wool, and the fourth part is not inferior wool, but mixes less of other wool, and starts to make a sarpa mat, and finally spreads it out, he commits a nisargika-pacittika (a type of precept). The size of a large mat is five and a half cubits (hasta, an ancient Indian unit of length), a small mat is three and a half cubits, and a medium mat is in between. The width is two cubits and six fingers. The proportion of the wool used to make the mat should be calculated. The fourth is about the basis of the six-year nisargika, which is the same as before. The offense is making a mat before six years have passed. If a bhikshu makes a covering from the material of a sarpa mat, even if unwilling, even if he does not want to hold it, he must hold it for six years. If a bhikshu, within six years of that mat, whether he has abandoned the old mat or not, whether it is still there or not, makes a second sarpa mat, unless the sangha (Buddhist community) allows the use of the cloth in hand to make a mat before six years have passed, he commits a transgression. From the moment he starts to make the mat, he commits a duskrita (a type of offense), and when he finally spreads it out for the first time to make the mat, he commits a nisargika. There is no offense for the previous mat. The fifth is about the nisargika of a span's height, the place and object are the same as before. The affliction is being insatiable and unable to distinguish. The offense is not patching with an old covering. If a bhikshu makes a new covering with new material, in order to make the new covering not unsightly and strong, he can patch it with an old covering. The tathagata's (title of the Buddha) span's height is three spans of an ordinary person, and this height should be used to patch and connect. If a bhikshu uses a new covering without patching, he commits a nisargika when he spreads it out to start using it. If there is no old covering to patch with, there is no offense. The sixth is about the nisargika of carrying wool, the place is Sravasti (an ancient Indian city), and the objects are the group of six bhikshus. The afflictions are greed and shamelessness. The offense is carrying wool. A bhikshu, entering the path of a monastery, encounters sheep...

---

བལ་དག་གཞན་ལས་རྙེད་ལ། དགོས་ཤིང་དོན་དུ་གཉེར་འདོད་ན་དགེ་སློང་དེས་བླང་བར་ བྱའོ། །བླངས་ནས་རུང་བར་བྱེད་པའི་འཁྱེར་བ་མེད་ན། ཕྲ་རབ་དང་ཕྲ་མོ་དང་ཆུ་དང་ལྕགས་དང་རི་བོང་དང་ལུག་དང་གླང་དང་ཉི་ཟེར་གྱི་རྡུལ་དང་སྲོ་མ་དང་ཤིག་དང་ནས་དང་སོར་མོ་སྔ་མ་དྲུག་ལ་ཕྱི་མ་རེ། 2-118 སོར་ཉི་ཤུ་བཞི་ལ་ཁྲུ་གང་། དེ་བཞི་གཞུ་གང་། དེ་ལྔ་བརྒྱ་རྒྱང་གྲགས། དེ་བརྒྱད་དཔག་ཚད་དོ། །མངོན་པར་རྡུལ་རྣམས་བདུན་འགྱུར་བཤད། དཔག་ཚད་གསུམ་གྱི་མཐའི་བར་ཚུན་ཆད་དུ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ བསྐུར་བར་བྱའོ། །དེ་ལས་འདས་ཤིང་ཐལ་བར་ཁྱེར་བ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཁྱེར་བ་མེད་ན་བདག་ཉིད་ཀྱི་དཔག་ཚད་གསུམ་འདས་ནས་རྒྱང་གྲགས་ཕྱེད་ལ་ཉེས་བྱས། གཅིག་ལ་དངོས་གཞིའོ། །རང་ གིས་ཁྱེར་བ་ཞེས་སྨོས་པས་གཞན་ལ་བསྐུར་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད། ཞྭ་དང་སྟོད་སྐོར་དང་སྐ་རགས་ཀྱི་རྒྱུའི་ཚད་ཙམ་ལ་ཉེས་པ་མེད། ལུག་བལ་མ་ཡིན་པ་དང་། མི་རུང་བའི་རྭ་དང་ རྔ་མོའི་བལ་སོགས་ལ་ཉེས་བྱས་ཙམ་འབྱུང་ངོ་། །བདུན་པ་བལ་རྨེལ་དུ་འཇུག་པའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་འཆར་ཁ། ཉོན་མོངས་ཚུལ་མ་ཡིན་པའི་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་བལ་རྨེལ་དུ་ བཅུག་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ། འདུ་ཤེས་དེ་ལྟར་ཤེས་བཞིན་དུ་ཀུན་སློང་རྨེལ་དུ་འཇུག་པར་འདོད་པས་དངོས་པོ་ལུག་བལ། སྦྱོར་བ་ལུས་ ངག་གིས་ཐ་ན་ཆུར་སྨྱུག་ཙམ་འཁྲུར་བཅུག་གམ། འཚེད་པ་སྟེ་ཁ་དོག་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར་ཚོན་དུ་ལན་གཅིག་ཙམ་འཇུག་གམ། སྒེག་པའི་ཕྱིར་ནི་ཅུང་ཟད་ཁ་བསྒྱུར་བ་ཙམ་ཡང་ནམ་དུའང་མི་བྱའོ། ། 2-119 རྨེལ་བ་ཅུང་ཟད་འདའ་བ་བྱེད་དུ་འཇུག་ན་མཐའ་དེའི་ཚེ་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བརྒྱད་པ་གསེར་དངུལ་གྱི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དྲུག་སྡེ། ཉོན་མོངས་ཚུལ་མིན་གྱི་ འདོད་པ། ཉེས་པ་གསེར་དངུལ་ལེན་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་རང་གི་ལག་གམ་དེ་དང་འབྲེལ་པ་དག་གིས། དངོས་པོ་གསེར་དང་དངུལ་དབྱིག་ལེན་པར་འདོད་ཅིང་རྩོམ་པས་ལེན་ནམ། གཞན་ལ་ བསྒོ་བས་ལེན་དུ་འཇུག་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ནོར་བུ་མུ་ཏིག་བྱི་རུ་གཡས་འཁྱིལ་སོགས་རིན་པོ་ཆེ་རུང་བ་མ་བྱས་པ་ཐོབ་པ་ལྕོགས་པའི་ས་ན་འདུག་པར་བདག་གིར་བྱེད་དམ། སྒོ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཀྱིས་བདག་གིར་བྱས་པ་ལ་ན་སྨད་མེད་དོ། །རིན་པོ་ཆེར་མ་གྲགས་ཤིང་རྩིས་མེད་པ་དང་། ས་རྡོ་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །འདི་འདི་ ནས་འདི་ཙམ་ལོང་གསུམ། ཁྱེར་ཤོག་གསུམ། ཞོག་ཅིག་གསུམ། དེ་དེ་ནས་དེ་ཙམ་ལ་དགུ་སྟེ་དེ་ལྟར་སྦྱོར་བ་བཅོ་བརྒྱད་ལ་ཉེས་བྱས། དངོས་གཞི་ལ་སྤང་ལྟུང་ངོ་། །དགུ་པ་མངོན་མཚན་ཅན་གྱི་ སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་ས

【現代漢語翻譯】 如果需要羊毛，並且想要獲得，那麼比丘應該接受。 接受之後，如果沒有方便攜帶的方法，那麼對於極微、微小之物、水、鐵、兔子、綿羊、牛、陽光中的塵埃、虱子、穀物以及前六個指頭，後面再加一個指頭； 二十四個指頭為一肘；四個肘為一弓；五百弓為一呼喊的距離；八個呼喊的距離為一由旬（藏文：དཔག་ཚད།）。 經中說，顯現的微塵要增加七倍。 在三由旬的範圍內，應該自己攜帶。 如果超過這個範圍，並且攜帶過遠，則犯捨墮罪。 如果沒有攜帶的方法，自己超過三由旬后，超過半個呼喊的距離，則犯輕罪；超過一個呼喊的距離，則犯根本罪。 因為說了自己攜帶，所以委託他人攜帶沒有罪過。 帽子、上衣和腰帶等材料的尺寸，沒有罪過。 不是羊毛的材料，以及不合適的角和尾巴上的毛等，只犯輕罪。 第七個是使羊毛褪色的事件，地點在舍衛城（藏文：མཉན་ཡོད།，梵文：Śrāvastī，梵文羅馬擬音：Śrāvastī，漢語字面意思：聞者喜悅）。人物是惡行比丘（藏文：འཆར་ཁ།）。煩惱是不如法的貪慾。罪過是使羊毛褪色。 此外，如果比丘對比丘尼（非親屬）明知故犯，想要使羊毛褪色，物品是羊毛，行為是用身體或語言，哪怕只是用水浸濕；或者爲了改變顏色而染色一次；爲了美觀，即使稍微改變顏色也不應該做。 如果使褪色稍微超過一點，那麼在那時就犯捨墮罪。 第八個是關於金銀的捨墮事件，地點在舍衛城。人物是六群比丘（藏文：དྲུག་སྡེ།）。煩惱是不如法的貪慾。罪過是接受金銀。 此外，如果比丘用自己的手或與自己有關聯的人，想要接受金銀，並且開始接受，或者命令他人接受，則犯捨墮罪。 對於未經允許的寶石、珍珠、珊瑚、右旋海螺等珍寶，如果獲得後放在可以拿到的地方，並且佔爲己有； 通過身語意的行為佔爲己有，則沒有罪過。 對於不被認為是珍寶且不值錢的東西，以及用泥土石頭製作的雕像，則犯輕罪。 從這裡拿這麼多，拿來三個；拿走三個；放一下三個；從那裡拿那麼多，總共九個，像這樣十八個行為都犯輕罪。根本罪則犯捨墮罪。 第九個是關於假裝有神通的捨墮事件，地點在舍衛城。

【English Translation】 If wool is needed and desired to be obtained, then the bhikṣu should accept it. After accepting it, if there is no convenient way to carry it, then for extremely small, tiny things, water, iron, rabbits, sheep, cows, dust in sunlight, lice, grains, and the first six fingers, add one more finger; Twenty-four fingers make one cubit; four cubits make one bow; five hundred bows make one shout's distance; eight shout's distances make one yojana (藏文：དཔག་ཚད།). It is said in the sutras that the manifested dust should be increased sevenfold. Within the range of three yojanas, one should carry it oneself. If it exceeds this range and is carried too far, then one commits a niḥsargika pāyantika. If there is no way to carry it, and one exceeds three yojanas, then exceeding half a shout's distance incurs a minor offense; exceeding one shout's distance incurs a fundamental offense. Because it is said to carry it oneself, there is no offense in entrusting it to others. There is no offense for the size of materials for hats, upper garments, and belts. Materials that are not wool, and unsuitable horns and tail hairs, etc., only incur a minor offense. The seventh is the incident of causing wool to fade, the location is Śrāvastī (藏文：མཉན་ཡོད།，梵文：Śrāvastī，梵文羅馬擬音：Śrāvastī，meaning: 'Where the listeners rejoice'). The person is the wicked bhikṣu (藏文：འཆར་ཁ།). The affliction is improper desire. The offense is causing the wool to fade. Furthermore, if a bhikṣu, knowing that a bhikṣuṇī (who is not a relative) is such, intends to cause the wool to fade, the object is wool, the action is using body or speech, even just wetting it with water; or dyeing it once to change the color; for beauty, even slightly changing the color should never be done. If causing the fading to exceed slightly, then at that time, one commits a niḥsargika pāyantika. The eighth is the incident of niḥsargika concerning gold and silver, the location is Śrāvastī. The persons are the group of six bhikṣus (藏文：དྲུག་སྡེ།). The affliction is improper desire. The offense is accepting gold and silver. Furthermore, if a bhikṣu, with his own hand or those related to him, intends to accept gold and silver, and begins to accept, or orders others to accept, then one commits a niḥsargika pāyantika. For unpermitted gems, pearls, corals, right-spiraling conches, etc., if after obtaining them, they are placed in a reachable place and claimed as one's own; Claiming them as one's own through the actions of body, speech, and mind, there is no offense. For things not considered gems and worthless, and statues made of earth and stone, a minor offense is incurred. Take this much from here, take three; take away three; put down for a moment three; take that much from there, a total of nine, like this, eighteen actions all incur a minor offense. The fundamental offense is a niḥsargika pāyantika. The ninth is the incident of niḥsargika concerning pretending to have supernatural powers, the location is Śrāvastī.

---

ོགས་སྔར་བཞིན། ཉེས་པ་མངོན་ཚན་གྱི་སྤྱོད་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་ཀུན་སློང་འདི་དང་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀ་ལ་རང་གི་དོན་དུ་ཁེ་སྤོགས་འདོད་པས། དངོས་པོ་རིན་པོ་ཆེ་མངོན་མཚན་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་བུན་དང་སྐྱེད་འཕེལ་སྣ་ཚོགས་བྱེད་ན་སྦྱོར་བ་དེས་སྐྱེད་བྱིན་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-120 ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི་འབྲས་བུ་དང་གོས་ལ་སོགས་པ་ལས་ཀྱང་དངོས་གཞིར་བཞེད་དོ། །འདི་དང་ཕྱི་མར་ཁེ་འདོད་པར་མཚུངས་ཀྱང་ཕྱི་མ་ཉོ་ཚོང་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་འདི་སྐྱེད་འཕེལ་བྱེད་པ་ ཡིན་ནོ། །བཅུ་པ་ཉོ་ཚོང་གི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་སྔར་བཞིན་ལས་ཉེས་པ་ནི་ཉོ་ཚོང་བྱེད་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་དངོས་པོ་རིན་པོ་ཆེ་ལས་གཞན་འབྲུ་གོས་རྟ་ཕྱུགས་དང་གཞན་ བླུགས་སོགས་སམ། སྦྱོར་བ་ཁེ་སྤོགས་ལ་སོགས་ལས་གཞན་ཉོ་ཚོང་རྣམ་པ་བསྒྱུར་བ་དང་མོད་པའི་ཡུལ་དུས་ན་ཉོ་བ་དང་། དཀོན་པའི་ཡུལ་དུས་དེར་འཚོང་བ་སོགས་སྣ་ཚོགས་བྱེད་ན་སྐྱེད་ཕྱིན་ པའི་ཚེ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཡང་ན་ཀུན་སློང་ཁེ་སྤོགས་ཀྱིས་སྐྱེད་འདོད་པ་ལས་གཞན་ཉོ་ཚོང་གིས་སྐྱེད་འདོད་པ་ལས་ལྟུང་བ་འདིར་འགྱུར་ཏེ། ཕྱིར་འཆོས་ན་སྐྱེད་ཀྱི་ཆ་གཏན་ནས་ སྤངས་ལ་བཅོས་དགོས་སོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བསོད་ནམས་འདོད་པའི་བློས་སྐྱེད་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། ། བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ལ་བཅུ་ལས་དང་པོ་ལྷུང་བཟེད་འཆང་ བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དྲུག་སྡེའམ་ཉེར་དགའ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་ལྷུང་བཟེད་ལྷག་པ་བཅངས་པའོ། །གང་ཟག་དགེ་སློང་གིས་དངོས་པོ་ལྷུང་བཟེད་ལྷག་པ་བྱིན་བརླབས་ཅན་ལས་གཞན། 2-121 བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་རུང་བ་ཞག་བཅུའི་མཐའི་བར་དུ་བཅང་བར་བྱའོ་སྟེ་རུང་ཞིང་བདག་གིར་བྱའོ། །དུས་དེ་ལས་འདས་པར་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བར་འཆང་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྔར་ གོས་འཆང་བའི་སྐབས་བཞིན་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཚོལ་བའི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་གང་ཟག་ཉེར་དགའ། ཉེས་པ་ལྷུང་བཟེད་ཚོལ་བའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། དངོས་པོ་ལྷུང་བཟེད་ལྷན་པ་ལྔ་ མེད་པ་ཟས་ལ་ལོངས་སྤྱད་པའི་སྣོད་དུ་བཟོད་ཅིང་རུང་བ་རང་དབང་བར་ཡོད་བཞིན་དུ། བཟང་པོ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞུང་ཁ་ཅིག་ཏུ་འདོད་པས་ཉེ་བར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ འབྱུང་བ་ནི་ཆགས་སེམས་ཀྱིས་བཟུང་བའོ། །ལྷུང་བཟེད་རྫས་དང་རྙེད་པ་གཉིས་ཀྱིས་གསར་པ་གཞན་གཉིས་པ་ཚོལ་བར་བྱེད་ཅིང་བཙལ་བའི་དོན་གྲུབ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གླེང་གཞིར་གཏོགས་པའི་བསླབ་ བྱ་ནི། ལྷུང་བཟེད་ལྷག་པ་འཆང་བའི་དགེ་སློང་དེས་བྱིན་བརླབས་དང་འབྲེལ་བ་མེད་པའམ། ལྷུང་བཟེད་དེ་ལ་དགེ་སློང་དེ་འབྲེལ་པ་ནི་རང་དབང་མེད་པས་ལ

【現代漢語翻譯】 如前所述，這是明顯的罪行行為。此外，如果任何比丘爲了今生和來世的利益，通過具有明顯特徵的珍貴物品進行各種貸款和利息活動，那麼這種行為一旦產生利息，就構成應捨墮罪。 2-120 特別是，善知識（spiritual friend）認為果實和衣物等比實際事物更重要。雖然今生和來世都希望獲得利益是相似的，但來世是進行貿易，而今生是產生利息。 第十個關於貿易的應捨墮罪的討論基礎與之前相同，但罪行是進行貿易。此外，如果任何比丘用珍貴物品以外的穀物、衣物、馬匹、牲畜或其他物品進行交易，或者改變貿易方式，在貨物充足的地方購買，在貨物稀缺的地方出售等，一旦產生利息，就構成應捨墮罪。或者，如果動機不是爲了產生利息，而是通過貿易來產生利息，那麼這種罪行就會發生；如果想要懺悔，必須完全放棄利息部分並進行懺悔。爲了三寶（Three Jewels）和特殊地方的利益，以追求功德的心態產生利息是沒有罪過的。 在第三個十個中，第一個是關於持有缽的討論基礎，地點是舍衛城（Shravasti），人物是六群比丘（group of six monks）或難陀（Nanda），煩惱是貪慾，罪行是持有過多的缽。任何比丘，除了經過加持的缽之外， 2-121 可以持有和擁有加持過的、適合加持的缽，直到十天結束。如果超過這個時間，在第十一天黎明時仍然持有，就構成應捨墮罪。應該像之前持有衣物的情況一樣處理。第二個是關於尋找缽的應捨墮罪的討論基礎，人物是難陀，罪行是尋找缽。此外，如果任何比丘，在擁有沒有五個補丁、適合作為食物容器且可以自由使用的缽的情況下，因為想要更好的缽（某些經文中說，因為想要而接近，指的是被貪慾所控制），通過物品和獲得的供養來尋找新的第二個缽，並且尋找成功，就構成應捨墮罪。屬於討論基礎的戒律是：持有過多缽的比丘，如果與加持無關，或者比丘與缽沒有關係，即沒有自主權，那麼...

【English Translation】 As before, this is an act of obvious offense. Furthermore, if any bhikshu (monk) desires profit for both this life and the next, and engages in various lending and interest-generating activities using precious items with obvious characteristics, then that action, once it generates interest, constitutes an offense of expiation. 2-120 In particular, the spiritual friend considers fruits and clothing, etc., to be more important than actual things. Although desiring profit in both this life and the next is similar, the next life involves trade, while this life involves generating interest. The tenth discussion basis for the offense of expiation regarding trade is the same as before, but the offense is engaging in trade. Furthermore, if any bhikshu trades in grains, clothing, horses, livestock, or other items other than precious items, or changes the method of trade, buying where goods are plentiful and selling where goods are scarce, etc., then once interest is generated, it constitutes an offense of expiation. Alternatively, if the motivation is not to generate interest, but to generate interest through trade, then this offense occurs; if one wishes to repent, one must completely abandon the interest portion and repent. There is no offense in generating interest with the intention of pursuing merit for the benefit of the Three Jewels and special places. In the third set of ten, the first is the discussion basis regarding holding a bowl, the location is Shravasti, the person is the group of six monks or Nanda, the affliction is desire, and the offense is holding an excess bowl. Any bhikshu, other than a blessed bowl, 2-121 may hold and possess a blessed bowl suitable for blessing until the end of ten days. If it exceeds that time, holding it still at dawn on the eleventh day constitutes an offense of expiation. It should be handled in the same way as the previous case of holding clothing. The second is the discussion basis for the offense of expiation regarding seeking a bowl, the person is Nanda, and the offense is seeking a bowl. Furthermore, if any bhikshu, while possessing a bowl without five patches, suitable as a food container, and freely available, seeks a new second bowl through items and offerings obtained because he desires a better bowl (some texts say that approaching because of desire refers to being controlled by greed), and the seeking is successful, it constitutes an offense of expiation. The precept belonging to the discussion basis is: a bhikshu holding an excess bowl, if it is unrelated to blessing, or the bhikshu has no relationship with the bowl, i.e., has no autonomy, then...

---

ྷུང་བཟེད་འབྲེལ་བ་མེད་པ་སྟེ། དགེ་ སློང་གི་འཁོར་གང་དག་འཁོད་པ་ལ་དབུལ་བར་བྱའོ། །རིམ་གྱིས་བྲིམས་པའི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐ་མ་སྙིགས་མར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དགེ་སློང་དེ་ལ་གཏད་དེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ལྷུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་འདི་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་མི་བྱ། 2-122 གཞན་ལ་གཏང་བར་མི་བྱ། སྦྱིན་པར་མི་བྱ་བར་ཇི་སྲིད་ཆག་ཅིང་ཟད་པའི་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་ཁད་ཀྱིས་དལ་བུ་དལ་པོས་སྤྱད་པར་བྱའོ་ཞེས་པ། ལྷུང་བཟེད་བྱིན་བརླབས་ཅན་ལས་ཐོག་ མར་བྱི་དོར་བྱེད་སྣོད་གསར་པར་འཇུག གནས་མཐོ་བར་འཇོག ཟས་སྐམ་པོ་ལྡུགས་པ་སོགས་གཅེས་སྤྲས་བྱེད་པའོ། །ལྷུང་བཟེད་འཆང་བ་ཕྱིར་འཆོས་པ་དེ་ལ་འབྲེལ་མེད་འབྲིམ་པ་འདི་ནི་ཆད་ལས་ཀྱི་ ཆོ་གའོ། །ལྷུང་བཟེད་དུ་མ་ཡོད་ན་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཏེ་ཕྱིར་འཆོས་དགོས་སོ། །ལྷུང་བཟེད་རྒྱུ་རུང་བ་སའམ་ལྕགས་ལས་བྱས་པ། དབྱིབས་རུང་བ་ཟླུམ་ཞིང་མཛེས་པ་ཁ་དོག་གནག་པ། ཚད་རུང་བ་ མ་ག་ཏའི་བྲེ་ཆུང་ཕྱེད་དང་ལྔ་ཤོང་བ་ཆུང་ངུ་། དེ་ཉིས་འགྱུར་ཆེན་པོ། འབྲིང་དེའི་བར་མའོ། །མཁས་པ་ཁ་ཅིག་བྲེ་ཆུང་བརྒྱད་ཤོང་བ་དང་བཅུ་ཤོང་པ་ཆེ་ཚད་དུ་བཞེད། བྲེ་ཆུང་ རེ་ལ་བོད་ཀྱི་བྲེ་ཚད་མའི་དྲུག་ཕུལ་དོའོ། །སྤྱད་དུ་རུང་བ་ལྷན་པ་བཞི་ཚུན་ཆད། བུག་པ་གཅིག་ལས་མེད་ཀྱང་ཧ་ཅང་ཆེ་ན་སྤྱད་མི་རུང་བའོ། །མི་རུང་བ་ཚོལ་བ་དང་འཆང་ བ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་འཐག་ཏུ་འཇུག་པའི་གླེང་གཞི་ལ་ཉེས་པ་འཐག་ཏུ་འཇུག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་རང་གིས་འདུན་པས་སྲང་ཕྱེད་དང་ཞོ་གཅིག་ལ་སོགས་བླངས་པའི་སྲིན་བལ་དང་རས་ལ་སོགས་པའི་དོག་པ་ཡུལ་ཐ་ག་བ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་གོས་བལ་ཤ་ན་ཟར་མ་དུ་གུ་ལ་རས་བལ་ཀོ་ཏམ་པ་ཉི་འོག་གི་སྟེ་བདུན་པོ་གང་རུང་འཐག་ཏུ་འཇུག་ན་རིན་མེད་པར་གོས་གྲུབ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-123 བཞི་པ་འཐག་པ་བསྐྱེད་པའི་གླེང་གཞི་ལ་ཉེས་པ་འཐག་པ་བསྐྱེད་པའོ། །དགེ་སློང་གི་ཕྱིར་ཁྱིམ་བདག་གམ་ཁྱིམ་བདག་གི་ཆུང་མ་ཕྲུགས་བདུན་ཚུན་ཆད་ཀྱི་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པས་ཐ་ག་པ་ ཐགས་མཁན་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ་གོས་རུང་བ་བདུན་གང་རུང་འཐག་ཏུ་བཅུག་པ་ལས་དེས་གལ་ཏེ་དགེ་སློང་དེ་ལ་དངོས་སུ་སྡར་མ་བཏབ་པར་གཞན་གྱིས་སྨྲས་པས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ འདི་ལྟ་བུ་འགའ་ཞིག་བྱུང་ནས། ཐ་ག་པ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ། འདི་སྐད་ཅེས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཐ་ག་པ་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག ཁྱོད་ཀྱིས་འཐག་པའི་གོས་འདི་ དགེ་སློང་ཁོ་བོའི་ཕྱིར་དུ་འཐག་ཏུ་བཅུག་པ་ཡིན་གྱི་ཞེས་བདག་ཉིད་ཉེ་བར་བསྟན་ནས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་སྙན་ཚིག་དང་། ཐ་ག་བ་ཞེས་བོས་ནས་གོས་འདི་རྒྱར་ཞེང་ཆེ་བ་དང་། མཆུར་ཁྲུན་རིང་བ་དང་། ཕྲ་ཞིང་འཇུར་མདུད་མེད་པ་ཐར་གྱི་ཞག་པ་དང་། འཇམ་ཞིང་དབྱེར་ཟུག་སྙོམས་པ་སང་སེང་མེད་པས་ཐ

【現代漢語翻譯】 不依附缽器，應當使比丘眾貧困。對於逐漸分發的物品，最後剩下的殘餘之物，應當交給那位比丘，告訴他：『你不得加持這個不依附的缽器， 不得轉贈他人，不得佈施，而應當慢慢地、謹慎地使用，直到它破損、耗盡為止。』對於加持過的缽器，首先要用作新的清潔用具，放置在高處，裝入乾糧等，加以珍惜。將持有缽器者驅逐出去，這種不依附的分發是懲罰的儀式。 如果有很多缽器，必須全部捨棄才能被驅逐。缽器適用的材料是用土或鐵製成，形狀適用的是圓形且美觀，顏色適用的是黑色，尺寸適用的是能容納摩揭陀小升斗一半又五份之一的小號缽器，大號的是小號的兩倍，中號的介於兩者之間。有些智者認為能容納八升斗或十升斗的缽器也算大號。一升斗相當於西藏的六『普』計量單位。 可以使用的是縫補不超過四處，即使只有一個洞，但如果太大也不能使用。尋找和持有不適用的缽器，會犯下罪過。第三，關於使人織布的起因，其罪過在於使人織布。此外，如果任何比丘自己想要，拿取半『索朗』或一『肖』等量的絲棉或棉布等物，交給非親屬的織工（居住在其他地方的織工），無論是『果瓦』、『夏納匝』、『瑪度古拉』、棉布、棉花還是『郭丹巴尼』等七種材料中的任何一種去織布，如果免費織成衣服，就會犯下墮罪。 第四，關於促使織布的起因，其罪過在於促使織布。爲了比丘的緣故，非親屬的施主或施主的妻子（親屬不超過七代），讓非親屬的織工（織布匠）織造適用的七種衣料中的任何一種。如果織工沒有直接投入原料，而是由他人告知，產生了這樣的想法：『這位織工不是親屬。』於是前往那位非親屬的織工處，這樣說道：『尊敬的織工，請知曉，你所織的這件衣服是為我這位比丘織造的。』這樣親自說明，用『尊敬的』這樣的敬語，並稱呼『織工』，要求這件衣服的寬度和長度更大，經緯線更細密，沒有粗糙的結頭，平整光滑，沒有褶皺。

【English Translation】 Without attachment to the alms bowl, the community of monks should be impoverished. Whatever remains as the last residue of the distributed items should be given to that monk, saying: 'You should not bless this unattached alms bowl, nor give it to others, nor donate it, but use it slowly and carefully until it is broken and exhausted.' For a blessed alms bowl, it is first used as a new cleaning tool, placed in a high place, filled with dry food, etc., and cherished. Expelling the holder of the alms bowl, this unattached distribution is a ceremony of punishment. If there are many alms bowls, all must be abandoned to be expelled. Suitable materials for the alms bowl are earth or iron, the suitable shape is round and beautiful, the suitable color is black, and the suitable size is small, holding half and one-fifth of a Magadha small container; the large one is twice the small one, and the medium one is in between. Some scholars believe that alms bowls holding eight or ten small containers are also large. One small container is equivalent to six 'Puls' of the Tibetan measurement. What can be used is patched up to four places, and even if there is only one hole, it cannot be used if it is too large. Searching for and holding unsuitable alms bowls is a transgression. Third, regarding the cause of making someone weave, the transgression is making someone weave. Furthermore, if any monk wants to take half a 'Sorang' or one 'Sho' of silk cotton or cotton cloth, etc., and give it to a weaver who is not a relative (a weaver living in another place), whether it is 'Gowa', 'Shana-za', 'Madugula', cotton cloth, cotton, or 'Kotambani', etc., any of the seven materials to weave, if the clothes are woven for free, it will be a transgression of abandonment. Fourth, regarding the cause of promoting weaving, the transgression is promoting weaving. For the sake of the monk, a non-relative patron or the patron's wife (relatives not exceeding seven generations) allows a non-relative weaver (weaver) to weave any of the seven suitable clothing materials. If the weaver does not directly invest the raw materials, but is informed by others, and such a thought arises: 'This weaver is not a relative.' Then go to that non-relative weaver and say: 'Respected weaver, please know that this garment you are weaving is woven for me, this monk.' In this way, personally explain, using respectful words such as 'Respected', and calling 'Weaver', requesting that the width and length of this garment be larger, the warp and weft threads be finer, without rough knots, smooth and even, without wrinkles.

---

གས་རན་བཟང་བ་ལག་བྱད་ཤད་པ་དང་བརྒྱང་བ་སོགས་ལེགས་པར་ གྱིས་ཤིག ཁོ་བོས་བླ་རྔན་བཟའ་བ་ལྔའམ། བཅའ་བ་ལྔ་དང་བཅས་པ། བཟའ་བ་ཙམ་བཅའ་བ་ལྔའམ། འབྲས་རྗེན་པ། བཟའ་རྒྱུ་རིན་ཅུང་ཟད་ཅིག་བྱིན་ནོ་ཞེས་སྨྲས་ཤིང་ཁས་བླངས་ནས། སྦྱིན་ཞིང་གོས་གྲུབ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-124 སྦྱིན་བདག་གི་དོག་པ་ཟད་པའམ། ཁས་བླངས་པའི་རྔན་པ་མ་བྱིན་པར་གྲུབ་པ་ལས་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་བྱིན་ཕྲོགས་ཀྱི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དགའ་བོ། །ཉོན་མོངས་མི་ བཟོད་པ། ཉེས་པ་བྱིན་ཕྲོགས་སོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། ཡུལ་དགེ་སློང་ལ་གོས་རུང་བ་རྒྱུའམ་དངོས་གང་རུང་ཕྱིར་མི་བླང་བར་བྱིན་ནས། བྱིན་ཟིན་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱི་ཞིག་ནས་ལུས་ ཁྲོས་པར་སྟོན། ཡིད་འཁྲུགས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། ངག་གིས་ཁྲོས་ཚིག་རྔམས་པ་སྨྲ་བར་གྱུར་ཏེ། ཡིད་མ་རངས་པ་བཞིན་འགྱུར་ཞིང་གནོད་པའི་མཚན་མ་སྟོན་པར་གྱུར་ནས་རང་གིས་འཕྲོག་གམ་གཞན་འཕྲོག་ ཏུ་འཇུག་ཅིང་། དེ་ལས་འདི་སྐད་ཅེས་དགེ་སློང་ཁྱོད་ལ་གོས་མི་སྦྱིན་གྱི། ང་རང་ལ་ཕྱིར་བྱིན་ཅིག་ཅེས་ཟེར་ན་འཕྲོག་བྱེད་དགེ་སློང་དེས། དབྲོག་བྱ་གོས་ལོངས་སྤྱད་པའི་ལྷག་མ་ཅི་ཡོད་ པ་དེ་ཕྱིར་དགེ་སློང་དེ་ལ་སྦྱིན་པར་བྱ་ཞིང་ཕྱིར་འཆོས་དགོས་སོ། །མཐར་ཐུག་བཏང་ཞིང་ལུས་དང་བྲལ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དབྲོག་བྱ་དགེ་སློང་གི་ཡོ་བྱད་གང་ཡང་རུང་བ། རང་ གི་ཡིན་པས་ལེན་ནོ་བསམ་པའི་བློས་འཕྲོག་ཅིང་ལུས་ངག་གཉིས་ཀའམ་གང་རུང་གིས་ལུས་དང་ཕྲལ་ན་དངོས་གཞིའོ། །རེ་ཞིག་ཅོ་འདྲི་ཞིང་མི་དགའ་བར་བྱ། སླར་གཏོད་བསམ་པའི་བློ་གྲོས་ངན་པས་བྱས་ན་ཉེས་བྱས། 2-125 ཕན་པའི་བསམ་པས་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་ཉེས་མེད་དོ། །དྲུག་པ་བརྟད་པའི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་དྲུག་སྡེ། ཉོན་མོངས་རྙེད་པ་ལ་གདུ་བ། ཉེས་པ་ དབྱར་རྙེད་དབྱར་ནང་དུ་བགོས་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་ཉའི་ཉིན་དགག་དབྱེ་འབྱུང་བ་དེར་ཞག་བཅུས་མ་ཚང་བ་ཚུན་ཆད་དུ་ཆེད་དུ་བརྟད་པ་ལས་བྱུང་བ། ནད་པ་དང་། ཤི་ བ་དང་། འགྲོ་བར་ཆས་པ་དང་། ཆོམ་རྐུན་དང་ཆུ་ལ་སོགས་པས་ཁྱེར་དོགས་པ་དང་། བགོ་སྐལ་ལ་གཏོགས་པ་ཤི་དོགས་པའི་ཕྱིར། དགག་དབྱེའི་དུས་སུ་སྦྱིན་བྱ། དུས་མིན་སྔ་ནུར་དུ་བྱིན་པ་ ལས་བྱུང་བའི་གོས་ཤིག་རྙེད་ཅིང་ཐོབ་པ། ལེན་འདོད་ཅིང་དོན་དུ་གཉེར་ན་དགེ་སློང་དེས་བལ་གོས་སོགས་རུང་བ་དེ་བླང་བར་བྱའོ། །བླངས་ནས་གོས་སྦྱིན་ཞིང་བགོད་པའི་དུས་དགག་དབྱེ་བྱུང་གི་ བར་དུའམ། སྲ་བརྐྱང་འདིངས་ན་དཔྱིད་འབྲིང་ཉའི་བར་ཟླ་བ་ལྔར་གོས་སྦེད་པ་བསྐོས་ཏེ་བཅང་བར་བྱའོ། །དབྱར་སྔ་མ་མ་ཡིན་ན་ཟླ་གཅིག་སྔར་ནུར་བའོ། །དབྱར་རྙེད་དབྱར་ནང

【現代漢語翻譯】 把磨刀石、磨刀棍等工具整理好。我將給予五種食物或五種用品作為報酬，或者僅僅是五種食物或五種用品，或者一些生米，或者一些微薄的食物作為報酬。』說完並承諾后，如果佈施的衣服完成了，就犯了捨墮罪。 如果施主後悔了，或者承諾的報酬沒有給予，那麼從完成的那一刻起，就構成了根本罪。第五個是奪取已施之物的案例，地點是舍衛城，人物是難陀，煩惱是無法忍受，罪行是奪取已施之物。再者，如果一位比丘向另一位比丘佈施了適合做衣服的材料或實物，並且不打算取回，但在佈施之後，他表現出憤怒，心中產生不滿的想法，口中說出嚴厲的斥責之語，表現出不滿，並做出有害的舉動，然後自己奪回或讓別人奪回，並且說：『我不把衣服佈施給你了，比丘，還給我吧！』那麼，奪取者比丘應該把奪取的衣服的剩餘部分歸還給那位比丘，並且需要懺悔。最終，如果完全放棄並與身體分離，就犯了捨墮罪。奪取任何屬於被奪者比丘的物品，認為那是自己的而奪取，並且通過身語二門或其中之一與身體分離，就構成了根本罪。暫時責罵並使之不悅，如果懷著惡意打算以後歸還，就犯了惡作。懷著利益之心，爲了行善等目的，則無罪。 第六個是延期的捨墮罪，地點是舍衛城，人物是六群比丘，煩惱是對獲得的物品貪得無厭，罪行是在雨季獲得的物品在雨季中分配。比丘在秋季最後一個月的第十五天（即解夏日）之前，因為生病、死亡、即將出行、擔心強盜或水災等，或者擔心屬於自己的那份會丟失，所以在解夏日佈施，或者在非時提前佈施而獲得衣服，如果想要接受並實際需要，那麼那位比丘應該接受適合的棉布等。接受后，在佈施衣服和分配的時間，直到解夏日到來之前，或者如果需要縫製，則在春季第二個月的第十五天之前，可以隱藏衣服五個月。如果不是前一個雨季獲得的，則可以提前一個月。在雨季獲得的物品在雨季中...

【English Translation】 Properly prepare whetstones, sharpening steels, and other tools. I will give five kinds of food or five kinds of supplies as a reward, or just five kinds of food or five kinds of supplies, or some raw rice, or a small amount of food as a reward.' After saying this and promising, if the donated robe is completed, it constitutes a Nissaggiya Pacittiya. If the donor regrets it, or the promised reward is not given, then from the moment of completion, it constitutes the fundamental offense. The fifth is the case of taking back what has been given, the place is Savatthi, the person is Nanda, the affliction is unbearable, the offense is taking back what has been given. Furthermore, if a bhikkhu donates to another bhikkhu material or an object suitable for making robes, and does not intend to take it back, but after the donation, he shows anger, generates thoughts of displeasure in his mind, speaks harsh words of rebuke, expresses dissatisfaction, and makes harmful gestures, then takes it back himself or has someone else take it back, and says: 'I will not donate the robe to you, bhikkhu, give it back to me!' Then, the bhikkhu who takes it back should return the remainder of the robe that was taken back to that bhikkhu, and needs to confess. Ultimately, if completely abandoned and separated from the body, it constitutes a Nissaggiya Pacittiya. Taking back anything belonging to the bhikkhu who is being deprived, thinking it is one's own and taking it, and separating it from the body through body and speech or one of them, constitutes the fundamental offense. Temporarily scolding and making him unhappy, if done with the malicious intention of returning it later, constitutes a Dukkaṭa. With a beneficial intention, for the purpose of doing good, etc., there is no offense. The sixth is the Nissaggiya Pacittiya of deferment, the place is Savatthi, the persons are the Group of Six bhikkhus, the affliction is insatiable greed for what is obtained, the offense is distributing what is obtained during the rainy season within the rainy season. Before the fifteenth day of the last month of autumn (i.e., the Pavāraṇā day), because of illness, death, impending departure, fear of robbers or floods, etc., or fear that one's own share will be lost, donating on the Pavāraṇā day, or obtaining a robe by donating early at an inopportune time, if one wants to accept it and actually needs it, then that bhikkhu should accept suitable cotton cloth, etc. After accepting it, during the time of donating and distributing robes, until the Pavāraṇā day arrives, or if sewing is needed, until the fifteenth day of the second month of spring, one can hide the robe for five months. If it was not obtained in the previous rainy season, it can be one month earlier. What is obtained during the rainy season during the rainy season...

---

་དུ་བགོས་སམ། སྦེད་ པ་མེད་པར་དགག་དབྱེའི་ཕྱི་དེ་ཉིན་མ་བགོས་པར། དེ་ལས་འདས་པར་འཆང་ན་སྔས་པ་དང་འཕྱིས་པའི་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བརྟད་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ན་བདག་གིར་བྱར་རུང་ལ་བགོར་མི་རུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-126 བདུན་པ་དགོན་པའི་འབྲལ་བ་ལ་གླེང་གཞི་ཡུལ་གང་ཟག་འདྲ། ཉོན་མོངས་རང་ཉམས་སུ་བྱེད་པ། ཉེས་པ་ཞག་བདུན་བྲལ་བའོ། །དགེ་སློང་གཉིས་ཡན་ཆད་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་གནས་མལ་གཙུག་ལག་ ཁང་། གྲོང་ལས་རྒྱང་གྲགས་ཀྱིས་རིང་བའི་དགོན་པ་ཆོམ་རྐུན་གྱི་འཇིགས་པའི་དོགས་པ་དང་བཅས་པར་གྲགས་པ། སྟག་དང་སེང་གེ་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་པའམ། སྔར་ཆོམ་རྐུན་ལན་གཅིག་བྱུང་ཞིང་དེའང་མི་རྣམས་ སྐྲག་ཅིང་འབྲོས་པའི་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པར་གྲགས་པ། ཆོམ་རྐུན་ལན་མང་དུ་བྱུང་བས་འཇིགས་པ་ཐ་དད་པ། གཅན་ཟན་དང་མི་མ་ཡིན་པས་འཇིགས་སུ་རུང་པའམ། སྦྲང་བུ་དང་རླུང་ཉི་མ་ སྡིག་སྦྲུལ་སོགས་དང་བཅས་པ་དག་ཏུ། གླེང་གཞིའི་དབང་གིས་དབྱར་ཕྱི་མར་ཁས་བླངས་པར་གྱུར་པ་ཞེས་གསུངས་ཀྱི་སྔ་ཕྱི་ཁྱད་པར་མེད་དོ། །དགེ་སློང་དགོན་པ་བས་ཆོས་གོས་གསུམ་ལས་ཆོས་གོས་ གང་ཡང་རུང་བ། སུམ་མདོ་བཞི་མདོ་ལམ་ཆེན་ཡོད་པའི་ཁྱིམ་གཞན་དུ་གོས་བྱིན་བརླབས་ཅན་དེ་བཞག་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དགེ་སློང་དགོན་པ་བ་ལ་དགོན་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་ པའི་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་དུ་འདས་ཏེ་འགྲོ་དགོས་པའི་ཆོས་ལྡན་གྱི་བྱ་བ་མཆོད་རྟེན་དགེ་འདུན་ནམ་གང་ཟག་གི་ཕྱིར་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་ན། དགོན་པ་བ་དེས་ཞག་དྲུག་གི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་ཆོས་གོས་དེ་དང་མཚམས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་ཆོས་གོས་ཡོད་པའི་གནས་ལས་གཞན་དུ་འབྲལ་བར་བྱའི། 2-127 དེ་ལས་དུས་འདས་པར་བདུན་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བར་འབྲལ་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགོན་པར་གནས་ན་དབྱར་རིལ་པོར་འབྲལ་དུ་གནང་བ་ཡིན་གྱི་གཞན་དུ་མ་གནང་བའོ། །ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ ནི་དབྱར་ཕྱི་མ་ངེས་པ་ཅན་དུ་བཞེད་ཅིང་གནའི་མཆན་དུའང་འབྱུང་ངོ་། །བརྒྱད་པ་རས་ཆེན་གྱི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་མང་པོ། ཉོན་མོངས་འདོད་ཞེན། ཉེས་པ་རས་ཆེན་ བཙལ་སྔས་པ་དང་ཡུན་རིང་དུ་བཅངས་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་དབྱར་སྔ་མའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་སོ་ག་རྣམས་ཀྱི་དུས་ཟླ་གཅིག་འདས་ཟླ་གཅིག་ལུས་པ་ན། དབྱར་གྱི་གོས་ཆར་ཁེབ་ཀྱི་རས་ཆེན་ བཙལ་བར་བྱའོ། །དབྱར་ཟད་ནས་འོག་ཏུ་ཟླ་ཕྱེད་བཅང་བར་བྱའོ། །ཟླ་གཅིག་ན་དབྱར་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་བར་འགྱུར་བའི་དུས་དེའི་སྔོན་རོལ་དུ་དབྱར་གྱི་ཆར་པའི་གོས་རས་ཆེན་ཚོལ་བར་བྱེད་དམ། དབྱར་ ཟད་པ་དགག་དབྱེ་བྱས་ནས་ཟླ་ཕྱེད་ལས་འདས་ཤིང་ལྷག་པར་འཆང་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྔར་བཙལ་བ་སྔར་གྲུབ་ནས་རྙིང་པ་མ་ཡིན་ཞིང་རུང་ན་དངོས་གཞིའོ། །དབྱར་སྔ་ཕྱི་ལ་ཁྱད་ པར

【現代漢語翻譯】 是否應該分配？如果不隱瞞，在遮蓋的外面，如果不是當天分配，超過這個時間持有，是捨墮罪。如果是借來的，可以自己使用，但不能分配。 第七，關於離開寺院的緣起，地點、人物相同。煩惱是自己體驗。罪過是離開七天。 如果有兩個或兩個以上的比丘，住在寺院的僧房裡，這個寺院離村莊很遠，據說有強盜的威脅，或者有老虎、獅子等野獸的威脅，或者以前發生過一次強盜事件，人們感到害怕並逃離，據說有這樣的威脅，或者發生過多次強盜事件，有各種各樣的恐懼，或者有野獸和非人造成的恐懼，或者有蚊子、風、太陽、毒蛇等。由於緣起的緣故，說是接受了夏安居的後期，但前後沒有區別。 比丘離開寺院時，應將三件法衣中的任何一件，放在有三岔路口、四岔路口或大路的施主家中的加持過的衣服里。如果比丘離開寺院，爲了佛塔、僧團或個人的緣故，必須離開寺院附近的結界之外，那麼這位比丘最多可以在六天之內離開這件法衣，離開結界之外有法衣的地方。 如果超過這個時間，在第七天的黎明離開，是捨墮罪。如果住在寺院裡，允許整個夏天都離開，其他時間不允許。特別是，上師認為是夏安居的後期，古代的註釋中也有記載。 第八，關於大布的捨墮罪的緣起，地點是舍衛城，人物是很多人，煩惱是貪慾，罪過是尋找大布太早，持有時間太長。 比丘如果因為前期的夏安居，在所有工匠的季節過去一個月，還剩一個月的時候，應該尋找雨衣的大布。夏天結束后，可以持有半個月。如果一個月后，夏天臨近，在這個時間之前尋找夏天的雨衣大布嗎？夏天結束后，遮蓋起來，超過半個月持有，是捨墮罪。如果以前找到的不是舊的，而且可以使用，那就是正事。夏天的前後沒有區別。

【English Translation】 Should it be distributed? Without concealing, outside the covering, if it is not distributed on the same day, holding it beyond this time is a Nissaggiya Pacittiya. If it is borrowed, it can be used by oneself, but it cannot be distributed. Seventh, regarding the reason for leaving the monastery, the place and people are the same. The affliction is experiencing it oneself. The offense is leaving for seven days. If there are two or more Bhikshus, residing in the monastery's dwelling, this monastery is far from the village, and it is said that there is a threat of robbers, or there is a threat of wild animals such as tigers and lions, or there has been a robbery incident once before, and people are afraid and flee, it is said that there is such a threat, or there have been many robbery incidents, with various fears, or there are fears caused by wild animals and non-humans, or there are mosquitoes, wind, sun, poisonous snakes, etc. Due to the reason of the origin, it is said that the later summer retreat is accepted, but there is no difference between before and after. When a Bhikshu leaves the monastery, he should place any one of the three robes in the blessed clothes in the house of a donor who has a three-way intersection, a four-way intersection, or a main road. If a Bhikshu leaves the monastery, for the sake of a stupa, Sangha, or individual, it is necessary to leave outside the boundary near the monastery, then this Bhikshu can leave this robe for up to six days, leaving the place outside the boundary where there is a robe. If it exceeds this time, leaving at the dawn of the seventh day is a Nissaggiya Pacittiya. If residing in the monastery, it is allowed to leave for the entire summer, but it is not allowed at other times. In particular, the teacher considers it to be the later summer retreat, and it is also mentioned in ancient commentaries. Eighth, regarding the reason for the Nissaggiya Pacittiya of the large cloth, the place is Sravasti, the people are many, the affliction is greed, and the offense is searching for the large cloth too early and holding it for too long. If a Bhikshu, because of the early summer retreat, when one month has passed in the season of all artisans and one month remains, he should look for the large cloth for the rain cloak. After the summer ends, it can be held for half a month. If after one month, summer is approaching, should he look for the large cloth for the summer rain cloak before that time? After the summer ends, covering it up, holding it for more than half a month is a Nissaggiya Pacittiya. If the one found before is not old and can be used, that is the main thing. There is no difference between the beginning and end of summer.

---

་མེད་ཅིང་། བཙལ་སྔས་བཞག་གཉིས་ཕྱིས་ཀྱི་ལྟུང་བ་རིས་གཉིས་ཡོད་དོ། །ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི་གོས་འདི་དབྱར་གྱི་ཁྲུས་གོས་ཡིན་པས་ཆུ་རླུང་དུ་ཁྲུས་བྱེད་པའི་སར་དགོས། ཁྲོན་པར་ཁྲུས་བྱེད་པའི་སར་མི་དགོས་ཟེར་རོ། ། 2-128 དགུ་པ་བསྔོས་བསྒྱུར་གྱི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ཉེར་དགའ། ཉོན་མོངས་བསྣབ་སེམས། ཉེས་པ་གཞན་ལ་བསྔོས་པ་བསྒྱུར་བའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ དགེ་འདུན་ལ་བསྔོས་པ་སྟེ་བཟས་ཤིང་བརྩམས་པའམ། ངེས་ཤིང་གྲུབ་པའི་རྙེད་པ་ཟས་གོས་གཉིས་ལས་གོས་རང་གིས་རིག་པའམ་གཞན་གྱིས་བརྗོད་པས་བསྔོས་པར་ཤེས་བཞིན་དུ། སྦྱོར་བ་གང་ཟག་བདག་ཉིད་ ལ་བསྒྱུར་ཏེ་འབུལ་དུ་འཇུག་ན། ཐོབ་པའི་ཚེ་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གཞན་གྱི་གང་ཟག་གམ་དགེ་འདུན་གཞན་ལ་བསྔོས་པའི་གོས་རུང་བ་རང་ལ་བསྒྱུར་བའོ། །གཞན་གཞན་དུ་བསྒྱུར་བ་ལ་ཉེས་ བྱས་འབྱུང་། མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་དུ། ཕྲིན་སྤྲིང་ཡིག་བརྒྱུད་པ་སོགས་ལ་ཉེས་བྱས་ཞེས་ལྟུང་བ་མང་པོ་ལ་སྦྱར་སྣང་ངོ་། །ཁ་ཅིག་སྣོད་སྤྱད་ཟས་གོས་གང་ཡང་རུང་བ་བསྒྱུར་བ་ལ་ཁྱད་མེད་ ཟེར་རོ། །གསོག་འཇོག་གི་སྤང་བའི་གླེང་གཞི་ལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཁབ། གང་ཟག་པི་ལིན་ཏའི་བུའི་ཉེ་གནས། ཉོན་མོངས་ལྟོ་འདུན། ཉེས་པ་གསོག་འཇོག་གོ །དྲན་བྱེད་དུ་པི་ལིན་ཏ་སྲུང་བ་པོར་བསྒྱུར་ སྣང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དགེ་སློང་ནད་ཀྱིས་བཏབ་པ་རྣམས་ལ་ཕན་པ་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་སོ་སོར་རུང་བ་ཁ་ནས་ཟ་བ་བརྟན་པར་བྱ་བའི་སྨན་གང་དག་བཀའ་སྩལ་ཞིང་བསྟན་པ་འདི་ལྟ་སྟེ་དུས་རུང་དང་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་དང་། 2-129 ཞག་བདུན་པ་དང་། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བ་སྟེ། སྨན་གྱི་བྱ་བ་བྱེད་རུང་མི་བྱེད་རུང་སྨན་དུ་བཞག་ཅིང་། ནད་པའང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་གློ་བུར་བ་གཉིས་ལས། བདག་ཉིད་ལྷན་ཅིག་ སྐྱེས་པའི་ནད་པ་ལས་མ་འདས་པས་བཀྲེས་པ་ཞི་བའི་ཕྱིར་ནད་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཟའོ། །གང་གི་ཤ་རུང་བ་བ་དང་ལུག་ལ་སོགས་པའི་མར་བཞུ་བའི་ཞུན་མར་དང་། ཉུངས་དཀར་དང་ཏིལ་ ལ་སོགས་པའི་འབྲུ་མར་དང་། སྦྲང་བུས་བསགས་པའི་རྩི་བཅུད་དང་། བུ་རམ་གྱི་དབུ་བ་བུ་རམ་ཉིད་དེ། དེ་དག་ལས་དགེ་སློང་ནད་ཀྱིས་བཏབ་པས་འདོད་ན་རང་གིས་ལག་པ་བཀྲུས་ཞིང་བྱིན་ ལེན་བྱས་ནས་ཞག་བདུན་ཚུན་ཆད་ཇི་ཙམ་འོས་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ། གསོག་འཇོག་གིས་ཡོངས་སུ་ལོངས་སྤྱད་པར་འོས་པ་ཡིན་པས་རང་གིས་བླངས་ཏེ་ཡོངས་སུ་ལོངས་སྤྱད་པར་བྱའོ། །དུས་དེ་ལས་ འདས་པར་ཡོངས་སུ་ལོངས་སྤྱད་ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །རོ་དང་སླ་བ་གཞན་དུ་གྱུར་ན་ཞག་མ་འདས་ཀྱང་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར། ཞག་བདུན་པ་འདི་ལ་སྨན་རིགས་མཐུན་གཞན་རྙེད་པ་ཞག་ འདས་

【現代漢語翻譯】 沒有，擦拭坐墊和腳墊屬於兩種墮落。特別地，導師說：『這件衣服是夏季的沐浴衣，所以需要在有水汽的地方沐浴，不需要在井邊沐浴。』 第九，關於捨棄的贖回的討論，地點是舍衛城（Śrāvastī）。人物是難陀（Nanda），煩惱是吝嗇心，罪過是將為他人贖回的物品轉為己用。此外，如果比丘（bhikṣu）將屬於如來（Tathāgata）的僧團（saṃgha）的，已經食用或製作的，確定或完成的利養，即食物和衣服中的衣服，自己知道或他人告知是為僧團贖回的，卻故意將此行為轉為自己，使其成為自己的供養，那麼在獲得時，就犯了捨棄的墮落。將為他人或其它僧團贖回的合適的衣服轉為己用。將為他人贖回的物品轉給其他人會產生惡作劇。不要忘記提醒，通過信使傳遞資訊等行為也屬於惡作劇，似乎可以應用於許多墮落。有些人說，無論是容器、食物還是衣服，只要是贖回的，都沒有區別。 關於儲蓄的贖回的討論，地點是王國。人物是畢陵伽婆蹉（Piliṃdavatsa）的侍者，煩惱是貪吃，罪過是儲蓄。提醒是將畢陵伽婆蹉轉為守護者。世尊（Bhagavān）、如來、佛陀（Buddha）對比丘們開示並教導了有益於患病比丘的、隨順的、各自合適的、可以口服的、穩定的藥物，即時藥、非時藥、七日藥和終身藥。藥物的作用是，無論是否可以作為藥物使用，都將其作為藥物放置。病人分為先天性和突發性兩種。對於先天性疾病的患者，爲了緩解飢餓，可以以病人的身份食用。對於可以食用的肉類，如牛和羊等的酥油，以及芥菜籽和芝麻等的油，蜜蜂採集的蜂蜜，以及紅糖的糖蜜，如果患病的比丘想要，自己洗手並接受給予，在七天之內，根據適當的量進行加持，因為適合通過儲蓄來充分享用，所以自己拿取並充分享用。如果超過這個時間享用，就犯了捨棄的墮落。如果味道和稀稠度發生變化，即使沒有超過七天，也會變成儲蓄。這七日藥，如果找到其他同類藥物，超過時間

【English Translation】 There is none, wiping both the seat and the footrest constitutes two separate offenses. In particular, the spiritual friend says: 'This garment is a bathing garment for the summer, so it is needed in a place where one bathes in water vapor, not in a place where one bathes in a well.' Ninth, regarding the basis for discussion on expiation through relinquishment, the location is Śrāvastī (舍衛城). The person involved is Nanda (難陀), the affliction is miserliness, and the offense is converting something dedicated to others for one's own use. Furthermore, if a bhikṣu (比丘), in that same location, takes something dedicated to the saṃgha (僧團) of the Tathāgata (如來)—something that has been eaten and prepared, or something that is determined and established as an acquisition, such as clothing from food and clothing—and knowingly, either through his own awareness or through the words of another, understands that it is dedicated, and then intentionally converts that action to himself, causing it to be offered to himself, then upon receiving it, he commits an offense of relinquishment. Converting suitable clothing dedicated to another person or another saṃgha for one's own use. Converting something dedicated to another to someone else results in a misdeed. Do not forget to remind; sending messages through messengers, etc., also constitutes a misdeed, and it seems to apply to many offenses. Some say that there is no difference whether it is a container, food, or clothing that is being converted. Regarding the basis for discussion on hoarding and relinquishment, the location is the kingdom. The person involved is the attendant of Piliṃdavatsa (畢陵伽婆蹉), the affliction is gluttony, and the offense is hoarding. The reminder is that Piliṃdavatsa is transformed into a protector. The Bhagavan (世尊), the Tathāgata, the Buddha (佛陀) taught and instructed the bhikṣus that certain medicines are beneficial, agreeable, individually suitable, orally consumable, and stable for sick bhikṣus. These include timely medicine, non-timely medicine, seven-day medicine, and lifetime medicine. The function of medicine is that whether or not it can be used as medicine, it is placed as medicine. Patients are divided into two types: congenital and sudden. For patients with congenital diseases, in order to alleviate hunger, they can eat with the perception of being a patient. For edible meats, such as ghee from cows and sheep, oil from mustard seeds and sesame seeds, honey collected by bees, and molasses from brown sugar, if a sick bhikṣu desires it, he should wash his hands and receive the offering, and within seven days, bless it with as much as is appropriate, because it is suitable to be fully enjoyed through hoarding, so he should take it himself and fully enjoy it. If he enjoys it after that time has passed, he commits an offense of relinquishment. If the taste and consistency change, even if seven days have not passed, it becomes hoarding. This seven-day medicine, if another similar medicine is found, the time has passed

---

ན་སྤང་བའི་ལྟུང་བར་འགྱུར། ཞུན་མར་དང་རིགས་མི་མཐུན་པ་འབྲུ་མར་ལྟ་བུ་ལ་མི་འབྱུང་། བདུད་རྩི་ཞུན་མར་དུ་བསྡུ། ཞག་འཁྱགས་པ་འབྲུ་མར་གྱི་ཁོངས་སུ་གཏོགས། སྔོན་གྱི་འདུལ་འཛིན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་དང་། 2-130 མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་དུ་སྨན་བཞི་ཀ་ལ་དངོས་གཞི་རྩིས། བར་གྱི་འདུལ་འཛིན་ཀཱ་ལྱ་མི་ཏྲ་དང་བི་མ་ལ་མི་ཏྲ་འདི་ཞག་བདུན་པ་ཁོ་ན་ལ་རྩིས། མི་རུང་བ་དང་སྨན་གཞན་ ལ་ཉེས་བྱས་སུ་བཞེད། སོ་ཐར། རྣམ་འབྱེད། བླ་མ། མདོ་རྩ་རྣམས་ཁུངས་སུ་བྱེད་དོ། །དགའ་སྐྱེད་དུ་ལོངས་སྤྱད་ན་སྤང་ལྟུང་ངོ་ཞེས་པའི་དོན་འཆང་ན་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཡིན་གྱིས་ཟ་ན་ ཞེས་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཟ་བ་ལ་སྤང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཤད་དེ་བྱིན་བརླབས་ཀྱང་སྨན་གསུམ་ལ་བྱེད་ཀྱི་དུས་རུང་ལ་འབྲས་བུ་མེད་པའི་ཕྱིར་མི་བྱེད་དེ། གསོག་འཇོག་གི་ ཉེས་པ་དགག་པའི་ཕྱིར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་ཡིན་ན། དུས་རུང་རང་གི་དུས་ལས་འདས་པ་ཉིད་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཀྱང་བཤད་དོ། །བྱིན་ལེན་ཞིག་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ རོ། །ཞག་བདུན་པའི་ཉི་མ་འདས་འབྱུང་དགེ་སློང་ལ་བརྗོད་དགོས་སོ། །གསུམ་པ་མཇུག་སྡུད་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཅེས་སོགས་སོ། །སུམ་ཅུ་པོ་འདིའི་ཕྱིར་བཅོས་ནི་གཏན་སྤངས་དམིགས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ མ་གཏོགས་ཞག་གཅིག་སྤངས་ནས་བཤགས་པར་བྱའོ། །མར་སྐུ་མཉེའི་ཕྱིར་རུང་བས་གཏན་སྤངས་སུ་མ་ངེས་སོ། །མཚན་ཉིད་ནི་ལྟུང་བའི་གཞི་སྤངས་ནས་བཅོས་དགོས་ཀྱི་རིགས་སྤང་ལྟུང་གི་མིང་གིས་ཕྱིར་བཅོས་ན་འདག་རུང་གི་ཉེས་པའོ། ། 2-131 ༄། །ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ། གཉིས་པ་ལ་སྤྱི་སྡོམ་བསྟན། སོ་སོར་བཤད། མཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི་སྡོམ་གསུམ་ལས། སྡོམ་ཚན་རེ་རེའི་སྤྱི་བསྡུས་ཤིང་བླངས་ནས་སྦྱིན་པར་བྱེད་པས་སྤྱི་སྡོམ་ཡིན་ལ། འོག་ནས་བཅུ་ཕུང་དགུ་ འབྱུང་བའི་དང་པོ་རྣམས་གོང་དུ་བླངས་ནས་གོ་རིམ་མི་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་སྟེ། བརྫུན་སྐྱོན་ཕྲ་མ་དགེ་སློང་དང་། ཞེས་པའི་བཅུ་པ་དང་པོ་དེའི་ནང་ནས་ཤེས་བཞིན་རྫུན་དུ་སྨྲ་བའི་ མིང་དང་པོ་ཤེས་བཞིན་དང་ནི་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །རྣམ་སྨིན་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་ཞིང་འཁྲིད་པར་བྱེད་པས་སྲེག་པར་བྱེད་པས་ལྟུང་བྱེད་དེ། སྤྱི་མིང་བྱེ་བྲག་ལ་བཏགས་ཤིང་། གཞན་གཅོད་པའི་ ཕྱིར་འབའ་ཞིག་ལ་ཞེས་པའི་མིང་ཐོབ་བོ། །གཉིས་པ་ལ་བཅུ་ཕྲག་དགུ་ལས། དང་པོ་ལ་བཅུའི་བརྫུན་སྨྲའི་གླེང་གཞི་ཡུལ་མཉན་ཡོད། གང་ཟག་ཤཱཀྱ་ལག་བརྒྱུད། ཉོན་མོངས་ཐོ་འཚམ། ཉེས་པ་བརྫུན་སྨྲས་ པའོ། །འདི་ལ་རྣམ་པ་མང་པོ་ཞིག་བཤད་ཀྱང་། ཕམ་པ་ལྷག་མ་སྦོམ་པོ་ལྟུང་བྱེད་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བ་ལྔ་ལས། གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་བསམ་བཞིན་དུ་ཆོས་མ་ཡིན་པ་འདོན་པ་དབྱེན་གྱི་ སྦོམ་

【現代漢語翻譯】 會導致墮落。酥油和不同種類的油，如菜籽油，則不會發生這種情況。將甘露視為酥油，凝固的油屬於菜籽油。以前的持律者，如法友， 2-130 將四種藥物視為不忘失的助記手段，這是主要內容。中間的持律者，如卡拉亞米特拉和維馬拉米特拉，只將七日酥油視為主要內容。其他不適宜的藥物則被視為輕罪。以別解脫經、分別經、上師和根本經作為依據。如果以歡喜心享用，則會導致墮落，這裡的『享用』指的是『持有』，而不是『食用』，因為食用不可能導致墮落。』據說加持也只對三種藥物進行，因為不適宜的時間沒有效果。爲了避免儲存的過失而進行加持，如果適宜的時間已經過去，那麼就會變成儲存。』據說如果接受了加持，就不會變成儲存。七日酥油過期后需要告知比丘。第三部分是總結，如『諸位具壽』等等。對於這三十條戒律的補救方法是，除了明確指出要永久斷除的情況外，斷除一日後懺悔即可。因為酥油可以用來塗抹身體，所以不一定需要永久斷除。定義是，必須在斷除墮落之源後進行補救，否則以墮落之名進行補救，則屬於可懺悔的罪過。 2-131 單墮罪 第二部分包括總的綱要、分別解釋和總結。第一部分是，從三律儀中，提取每個律儀的總綱，然後給予，所以是總綱。下面要解釋九十條罪，爲了不混淆順序，先提取前面的內容，然後給予，即『虛妄語、離間語、比丘』等等，這第十條罪中的第一個，即從『明知故妄語』這個名稱的第一個詞『明知』開始。由於惡果會導致墮入惡道，所以是『焚燒』，因此稱為墮落。總的名稱被賦予了特定的事物，並且由於能夠斷除其他事物，所以獲得了『單』這個名稱。 第二部分包括九十條罪。第一條是關於妄語的十條罪，地點是舍衛城，人物是釋迦族的後裔，煩惱是爭端，罪行是妄語。雖然對此有很多種說法，但可以分為五種：波羅夷、僧殘、粗罪、墮落罪和輕罪。在布薩時，故意念誦不符合佛法的內容，屬於破僧的粗罪。

【English Translation】 it will become a downfall. This does not occur with ghee and dissimilar oils, such as mustard oil. Consider nectar as ghee, and solidified oil belongs to the category of mustard oil. Former Vinaya holders, such as Dharma friends, 2-130 consider the four medicines as aids to mindfulness, which is the main content. Intermediate Vinaya holders, such as Kālayamitra and Vimalamitra, only consider seven-day ghee as the main content. Other unsuitable medicines are considered minor offenses. The Prātimokṣa Sūtra, the Vibhaṅga, the Guru, and the Root Sūtras are used as sources. If enjoyed with delight, it will lead to a downfall. 'Enjoying' here refers to 'holding' rather than 'eating,' because eating cannot lead to a downfall. It is said that blessings are only performed on the three medicines because unsuitable times have no effect. If blessing is done to avoid the fault of hoarding, then if the suitable time has passed, it will become hoarding. It is also said that if a blessing is received, it will not become hoarding. A monk must be informed when seven-day ghee has expired. The third part is the conclusion, such as 'Venerable ones,' etc. The remedy for these thirty precepts is to confess after abandoning them for one day, except for cases where permanent abandonment is explicitly stated. Because ghee can be used to anoint the body, permanent abandonment is not always necessary. The definition is that the source of the downfall must be abandoned before a remedy is applied; otherwise, applying a remedy in the name of a downfall constitutes a confessable offense. 2-131 Sole Offenses of Downfall The second part includes a general outline, separate explanations, and a conclusion. The first part is that from the three vows, the general outline of each vow is extracted and then given, so it is a general outline. The ninety offenses are explained below. To avoid confusion in the order, the preceding content is extracted first and then given, such as 'false speech, divisive speech, monks,' etc. The first word 'knowingly' from the name 'knowingly speaking falsehood' in the first of these ten offenses. Because bad consequences lead to falling into evil realms, it is 'burning,' hence it is called downfall. The general name is given to specific things, and because it can cut off other things, it obtains the name 'sole'. The second part includes ninety offenses. The first is the ten offenses related to false speech. The location is Śrāvastī, the person is a descendant of the Śākya clan, the affliction is strife, and the offense is false speech. Although there are many ways to describe this, it can be divided into five types: Pārājika, Saṃghāvaśeṣa, Sthūlātyaya, Prāyascittika, and Duḥkṛta. During the Uposatha, intentionally reciting content that does not conform to the Dharma constitutes a gross offense of schism.

---

པོ། ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བ་མ་དག་བཞིན་དུ་ཅང་མི་སྨྲ་བའོ། །འདིར་ལས་དང་པོ་མ་ཡིན་པའི་དགེ་སློང་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པས། རང་ལས་གཞན་པའི་མི་སྨྲ་ཤེས་དོན་གོ་ཤེས་པ་མ་འཁྲུལ་བ་ལ། 2-132 འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་ཏེ་རྣམ་པར་དཔྱད་ནས་དོན་ཤེས་བཞིན་དུ། ཕམ་སོགས་ཀྱི་བརྫུན་ལས་གཞན་པ་སྦྱོར་བ་ངག་གི་རིག་བྱེད་ཀྱིས་གསལ་པོར་སྨྲས་ཏེ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གཉིས་ པ་སྐྱོན་སྨྲ་ནི། མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ། མ་གདམས་པ། སྐྱོན་སྨྲས་སོ། །རང་ལས་གཞན་པའི་མིའི་རིགས་ལུས་ཡོན་ཏན་གྱི་སྐྱོན་སྨྲ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་སློང་ལ་རིགས་ངན། མགོ་བོ་ཆེ། སྡོམ་ཉམས་ ཞེས་སོགས་སྨྲས་པའོ། །མི་བདེན་ན་བརྫུན་སྨྲ་དང་ལྟུང་བ་གཉིས་འབྱུང་ངོ་། །སྐྱོན་བརྗོད་པར་འདོད་པ་མེད་ན་ལྟུང་བ་མེད་དོ། །གསུམ་པ་ཕྲ་མ་ལ་ཡུལ་གང་ཟག་འདྲ། འབྱེད་འདོད། ཕྲ་མ་བྱས་ པའོ། །དགེ་སློང་མཐུན་པ་འབྱེད་པར་འདོད་པས་ཁྱོད་ལ་འདི་སྐད་ཟེར་རོ་ཞེས་བདེན་པའམ་བརྫུན་པས་ཕྲ་མ་བྱེད་ན། དོན་གོ་བའི་ཚེ་ཕྱེ་རུང་མ་ཕྱེ་རུང་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྡིག་གྲོགས་དང་དབྲལ་ བའི་ཕྱིར་སེམས་དག་ན་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དགེ་སློང་མ་སོགས་འབྱེད་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །བཞི་པ་སྐྱོར་རྔོག་ལ་རྩོད་པ་ལ་དགའ་བ། སྐྱོར་རྔོགས་བྱས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་བློ་མཐུན་ པས་ཆོས་དང་འདུལ་བ་བཞིན་དུ་ལས་བྱ་བར་འོས་པ་བྱས་པས། འགྱེད་ཕྱིར་མི་གདམ་ཕྱིར་ལྟུང་ཕྱིར་བྱ་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་བཞི་པོ་གང་རུང་སྦྱངས་ཤིང་ཆོས་ཕྱོགས་སུ་ཞི་བར་རང་ངམ་གཞན་གྱིས་སྨྲས་པའི་ཤེས་བཞིན་དུ་ཡང་ལས་ཀྱིས་སྐྱོར་ཏེ་རྔོག་ཅིང་རྩོད་པ་སྦྱོར་བར་བྱེད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-133 ཆོས་བཞིན་ཞི་བར་མ་བྱས་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འདུན་པ་མ་ཕུལ་ལས་ལ་མ་འདུས་པས་བྱེད་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །ལྔ་པ་སྟོན་པ་ལ། འཆར་ཁ། སྲེད་ པ། བུ་མེད་ལ་ཆོས་བསྟན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་བུད་མེད་ཁྱིམ་པ་མོའམ་གཞོན་ནུ་མ་འཁྲིག་པ་བསྟེན་རུང་གི་ཡུལ་ལ་སངས་རྒྱས་སམ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཚིག་ལྔ་པ་གཟུགས་མི་རྟག་ ཅེས་པ་འཕྲོས་དང་བཅས་པ་དང་། ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་བྱེད་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་རྟག་ཅེས་པ་ལྔའམ། ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་གཟུགས་དང་ཞེས་སོགས་མདོར་བསྟན་གཅིག་དང་དྲུག་གམ། བསྟན་ བྱ་མིག་སོགས་དབང་པོ་དྲུག་གམ། བསྟན་བྱ་ལྔ་བསྟན་པ་དེ་ལས་ལྷག་པར་ཚིག་དྲུག་པ་བུད་མེད་ཀྱི་རིགས་དང་མཛེས་པ་དང་གཞོན་ཤ་དང་ཕྲད་ན་དགའ་བ་སོགས་གླེང་གཞི་སྟོན་པ་སྟེ། ཆོས་ཞེས་པ་བསྟན་བྱ་དང་དེ་བས་ལྷག་པ་ལའང་འཇུག་གོ །ཡང་ན་མིག་སོགས་དྲུག་བསྟན་ནས་ལྷག་པར་གཟུགས་སོགས་སྟོན་ན། རིག་པའི་སྐྱེས་པ་ཁྲིམས་གྲོགས་ཡོད་པ་མ་གཏོགས་མེད་པར་གནས་གཅིག་ ཏུ་བསྟན་ན

【現代漢語翻譯】 不說話，直到罪行沒有被清除。這裡，並非初學者的比丘（梵文：bhikṣu，佛教出家男眾），其智慧安住于自性中，對於理解他人之語而無誤解者。 轉變觀念，詳細分析，在清楚理解意義的情況下，除了失敗等謊言之外，通過語言行為清楚地說出，最終理解意義時，會犯墮罪。第二是說缺點：在舍衛城（梵文：Śrāvastī，古印度城市），六群比丘（梵文：ṣaḍvargika，指佛教僧團中行為不端的六人團伙）沒有被勸誡，說了缺點。如果說他人種族或身體功德的缺點，會犯墮罪。對比丘說種族低劣、頭大、破戒等等。如果不真實，則會犯妄語和墮罪兩種罪過。如果沒有說缺點的意願，則沒有墮罪。第三是離間，地點和人物相同，想要分離，做了離間。如果想要分離和合的比丘，說『某某這樣說你』，無論是真是假地進行離間，在理解意義時，無論是否分離都會犯墮罪。爲了分離罪惡的朋友而心懷善意，則沒有罪過。如果分離比丘尼（梵文：bhikṣuṇī，佛教出家女眾）等，則犯輕罪。第四是爭吵，喜歡爭論，做了爭吵。此外，如果比丘們因僧團（梵文：saṃgha，佛教僧團）和合，按照佛法（梵文：dharma，佛教教義）和戒律（梵文：vinaya，佛教戒律）應該做的事情，因為想要反對、不勸誡、墮落、做事等四種爭論中的任何一種，自己或他人已經平息了佛法方面的爭論，但在知情的情況下，再次爭吵，則會犯墮罪。 如果沒有按照佛法平息爭論，則沒有罪過。如果是突然到來，或者沒有請求同意，沒有參與事務而做，則犯輕罪。第五是教導，對象是想要求偶的、有慾望的、沒有兒子的婦女，對比丘教導佛法。此外，如果比丘對在家的婦女或年輕女子，對於可以行淫慾的對象，說佛或聲聞（梵文：śrāvaka，佛教弟子）所說的五句話，即『色（梵文，天城體：रूप，羅馬擬音：rūpa，漢語字面意思：形色）無常』等，以及『受（梵文，天城體：वेदना，羅馬擬音：vedanā，漢語字面意思：感受）、想（梵文，天城體：संज्ञा，羅馬擬音：saṃjñā，漢語字面意思：概念）、行（梵文，天城體：संस्कार，羅馬擬音：saṃskāra，漢語字面意思：意志）、識（梵文，天城體：विज्ञान，羅馬擬音：vijñāna，漢語字面意思：意識）』無常』這五句，或者五蘊（梵文：skandha，佛教用語，指構成個體存在的五種要素），即『色』等，簡略地說一句或六句，或者教導眼睛等六根（梵文：indriya，佛教用語，指感覺器官），或者教導五種，在那之上，再說第六句，即談論婦女的種族、美麗、年輕、相遇時的喜悅等話題。 佛法（梵文：dharma，佛教教義）是指所教導的內容，也包括比這更多的內容。或者，如果教導了眼睛等六根，然後特別教導了色等，如果沒有有智慧的男子或持戒的朋友，在同一個地方教導...

【English Translation】 Not speaking until the offense has been cleared. Here, a bhikṣu who is not a beginner, whose wisdom abides in its own nature, and who is unerring in understanding the speech of others. Transforming the concept, analyzing in detail, and clearly understanding the meaning, apart from lies such as defeat, clearly speaking through verbal actions, and ultimately understanding the meaning, one commits a falling offense. The second is speaking of faults: In Śrāvastī, the group of six bhikṣus who were not admonished, spoke of faults. If one speaks of the faults of another's race or physical qualities, one commits a falling offense. Saying to a bhikṣu that he is of low race, has a large head, has broken his vows, etc. If it is not true, then one commits both the offense of lying and a falling offense. If there is no intention to speak of faults, then there is no falling offense. The third is sowing discord, the place and person are the same, wanting to separate, having sown discord. If one wants to separate harmonious bhikṣus, saying 'So-and-so said this to you,' whether it is true or false, if one sows discord, upon understanding the meaning, whether they are separated or not, one commits a falling offense. If one has good intentions in order to separate from evil friends, then there is no offense. If one separates bhikṣuṇīs, etc., then one commits a minor offense. The fourth is quarreling, liking to argue, having quarreled. Furthermore, if bhikṣus, because the saṃgha is in harmony, should do what is proper according to the dharma and vinaya, because of wanting to oppose, not admonishing, falling, doing, etc., any of the four kinds of disputes, oneself or another has pacified the dispute in terms of the dharma, but knowingly, one quarrels again, then one commits a falling offense. If one has not pacified the dispute according to the dharma, then there is no offense. If one comes suddenly, or has not requested consent, and does not participate in the affairs, then one commits a minor offense. The fifth is teaching, the object is a woman who desires to mate, is lustful, and has no children, teaching the dharma to a bhikṣu. Furthermore, if a bhikṣu says to a laywoman or a young woman, to an object who can engage in sexual intercourse, the five sentences spoken by the Buddha or a śrāvaka, namely 'Form (रूप, rūpa, shape) is impermanent,' etc., and the five sentences 'Feeling (वेदना, vedanā, sensation), perception (संज्ञा, saṃjñā, concept), volition (संस्कार, saṃskāra, volition), and consciousness (विज्ञान, vijñāna, consciousness) are impermanent,' or the five skandhas, namely 'Form,' etc., briefly saying one or six sentences, or teaching the six indriyas such as the eyes, or teaching five, and then saying a sixth sentence, namely talking about the woman's race, beauty, youth, joy upon meeting, etc. The dharma refers to what is taught, and also includes more than that. Or, if one teaches the six indriyas such as the eyes, and then specifically teaches form, etc., if there is no wise man or friend who keeps the precepts, teaching in the same place...

---

་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཁྲིམས་གྲོགས་སྐྱེས་པ་ཡོད་ན་ལྟུང་མེད། ཤེས་རབ་ཆེ་བས་རྒྱ་ཆེར་དྲིས་པ་དང་། ཚིག་མྱུར་ཆེས་ནས་ཐལ་བ་ལའང་ཉེས་མེད། ཁྲིམས་གྲོགས་ཟ་མ་མ་ནིང་། ཡུལ་རབ་བྱུང་མ། 2-134 སྐད་བརྡ་མི་ཕྲད་པ་སོགས་ཉེས་བྱས་སོ། །དྲུག་པ་འདོན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ་དྲུག་སྟེ། མ་ཞི་བ། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འདོན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་གང་ཟག་བསྙེན་པར་མ་ རྫོགས་པ་དགེ་ཚུལ་ལྟ་བ་དང་མཚན་མཐུན་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཚིག་གིས་སམ། ཡི་གེས་མཉམ་པའམ་སྔར་ཆོས་སངས་རྒྱས་དང་དེའི་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་བསྟན་པ་འདོན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཆོས་སྡིག་པ་ཅི་ ཡང་མི་བྱེད་སོགས། ཡི་གེ་ཨ་ཨཱ་སོགས་སོ། །ལུང་དངོས་མ་ཡིན་པར་ལུང་ལས་བཏུས་པ་འདོན་པ་དང་། ལུང་ནོད་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་པ་དང་། མཚན་དང་ལྟ་བ་མི་མཐུན་པ་སོགས་ཉེས་བྱས། མི་འདོད་བཞིན་གྲུབ་པ་དང་སློབ་གཉེར་བསོད་པ་དང་ཁ་འདོན་ཞུ་བ་སོགས་ཉེས་མེད་དོ། །བདུན་པ་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པའི་གླེང་གཞི། ཕྲག་དོག གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་ གང་དགེ་འདུན་གྱིས་མ་བསྐོས་ཀྱང་། ཡུལ་གང་ཟག་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་རབ་བྱུང་ངམ་ཁྱིམ་པ་སྔར་གནས་ངན་ལེན་མི་ཤེས་པ་ལ། དགེ་སློང་ཉམས་པའམ་མ་ཉམས་པའི་གནས་ངན་ལེན་ཕམ་ལྷག་ གི་ལྟུང་བའམ། ཡང་ན་འཁྲིག་པའི་ཆོས་བརྗོད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བའི་ལས་ཀྱིས་བསྐོས་ཤིང་གནང་བ་མ་གཏོགས་ཏེ། མཐར་དོན་གོ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་བརྗོད་ན་ཉེས་མེད་དོ། ། 2-135 བརྒྱད་པ་ཆོས་བླ་མ་བརྗོད་པའི་གླེང་གཞི་ཡངས་པ་ཅན། དགེ་སློང་ལྔ་བརྒྱ། མ་བརྟགས་པ། ཆོས་བླ་མ་བརྗོད་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། གང་ཟག་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་ཤིང་བདེན་པ་མ་ མཐོང་བའི་སྨྲ་ཤེས་དོན་གོ་ལ། མིའི་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའམ། སྒྲིབ་པ་ལྔ་སྤངས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པ། དོན་བདེན་པར་སྨྲས་ན་མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགུ་པ་སྐུར་ འདེབས་ལ་གླེང་གཞི་རྒྱལ་ཁབ། འཛའ་བོ་ས་ལ་སྐྱེས། མི་བཟོད་པ། སྐུར་འདེབས་སོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། སྔར་དགེ་འདུན་གྱི་གོས་གང་ཟག་ལ་སྟེར་བ་ལ་དད་པས་ཕུལ་ཞིང་ལེགས་པར་ རུང་བར་བྱས་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་དུས་གཞན་གྱི་ཚེ། འདི་སྐད་ཅེས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་གིས་མཁན་སློབ་དང་ཉེ་གནས་དང་འཛའ་བོ་ལ་སོགས་པའི་བཤེས་ངོར་བྱས་ཏེ། སྦྱིན་བདག་གིས་དགེ་འདུན་ གྱི་ཕྱིར་རྙེད་པར་བསྔོས་པའི་གོས། བདག་གི་དོན་དུ་གང་ཟག་ལ་བསྔོས་སོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། སྐུར་བ་གདབ་བྱ་དེའམ་གཞན་གྱི་མདུན་དུ་སྐུར་པ་འདེབས་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཟས་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། ། བཅུ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ལ་མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ། བག་མེད་བསླབ་པ་ཁྱད་གསོད་དོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་། དུས་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང

【現代漢語翻譯】 犯墮罪。如有持律師在，則無墮罪。因智慧廣大而廣泛提問，或因言辭敏捷而有過失，也無罪。持律師、閹人、比丘尼。 2-134 語言不通等，皆為惡作罪。第六，誦戒的墮罪有六種：不寂靜，與未受比丘戒者一同誦戒。又，若有比丘與未受比丘戒者，即沙彌，見解相同者，一同以言語或文字共同誦讀過去佛陀及其聲聞弟子所宣說的法，則犯墮罪。法指不做任何惡事等。文字指阿、阿等。誦讀並非經文原文，而是從經文中摘錄的內容，或並非爲了學習經文，以及見解不同等，皆為惡作罪。 不情願地完成、學習功德、請求誦經等，皆無罪。第七，宣說惡劣住處的緣起：嫉妒，宣說惡劣住處。又，若有比丘未經僧團委派，向未受比丘戒的出家或在家之人，宣說先前不知道的惡劣住處，即比丘已犯或未犯的波羅夷罪或僧殘罪，或者宣說性行為，除非得到僧團通過羯磨的委派和允許，最終對方理解了，則犯墮罪。如果向已證悟真諦者宣說，則無罪。 2-135 第八，宣說殊勝法的緣起：廣闊城，五百比丘，未經審查，宣說殊勝法。又，若有比丘，向未受比丘戒且未證悟真諦、能言解義之人，宣說人的涅槃之法，或已獲得斷除五蓋的功德，如果真實宣說，最終對方理解了，則犯墮罪。第九，誹謗的緣起：王國，土地神所生，不能忍受，誹謗。又，若有比丘，先前因僧團的衣服給予某人，而信施供養並妥善處理后，之後在其他時間說：『諸位長老，因為親近堪布、阿阇黎、近侍和親友等，施主為僧團所施捨的衣服，卻爲了我個人而施捨。』如此誹謗施捨者或其他人，則犯墮罪。食物方面，則為惡作罪。 第十，輕毀：舍衛城，六群比丘，放逸輕毀學處。又，若有比丘，每半月誦戒時，

【English Translation】 commits a downfall. If there is a Vinaya friend present, there is no downfall. There is no fault for asking extensively due to great wisdom, or for making mistakes due to being too quick with words. Vinaya friend, eunuch, female renunciate. 2-134 Not understanding the language, etc., are all misdeeds. Sixth, regarding the downfall of reciting the Pratimoksha, there are six: not being quiet, reciting together with someone who has not taken the full monastic vows. Furthermore, if a bhikshu recites together with someone who has not taken the full monastic vows, such as a novice, who shares the same views, either verbally or in writing, or recites the teachings of the Buddha and his Shravakas from the past, then he commits a downfall. The teachings refer to not doing any evil, etc. The letters refer to A, AA, etc. Reciting excerpts from the scriptures rather than the original text, or not doing so for the purpose of learning the scriptures, and having different views, etc., are all misdeeds. Completing something unwillingly, learning merit, requesting recitation, etc., are all without fault. Seventh, the basis for speaking of a bad dwelling place: jealousy, speaking of a bad dwelling place. Furthermore, if a bhikshu, without being appointed by the Sangha, speaks to a layperson or renunciate who has not taken the full monastic vows and does not know about the bad dwelling place, about a Parajika or Sanghavasesa offense that a bhikshu has committed or not committed, or speaks about sexual intercourse, unless appointed and permitted by the Sangha through a formal act, and the other person eventually understands, then he commits a downfall. There is no fault in speaking to someone who has seen the truth. 2-135 Eighth, the basis for speaking of superior qualities: Vaishali, five hundred bhikshus, without investigation, speaking of superior qualities. Furthermore, if a bhikshu speaks to someone who has not taken the full monastic vows and has not seen the truth, who can speak and understand, about the Dharma of Nirvana for humans, or having attained the qualities of abandoning the five obscurations, if he speaks truthfully, and the other person eventually understands, then he commits a downfall. Ninth, the basis for slander: kingdom, born from the earth, unable to bear, slander. Furthermore, if a bhikshu, after a robe has been offered to someone by the Sangha with faith and properly prepared, later says, 'Venerable ones, because of favoring the Khenpo, Acharya, attendant, and relatives, the robe dedicated by the patron for the Sangha was dedicated to an individual for my sake,' and slanders the giver or another person in front of them, then he commits a downfall. Regarding food, it is a misdeed. Tenth, disparaging: Shravasti, the group of six, carelessly disparaging the training. Furthermore, if a bhikshu, during the recitation of the Pratimoksha every half month,

---

་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་ན། འདི་སྐད་ཅེས། 2-136 ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཚིག་གི་ལམ་གང་དག་གིས་དགེ་སློང་རྣམས་ཐོག་མར་འགྱོད་ཅིང་མངོན་པར་མི་དགའ་བ་དང་། ཕྱིས་ཡིད་ལ་གཅགས་པ་གདུལ་བར་བྱེད་པ་དང་། གནོད་པ་ཡིད་གཉིས་ཀུན་ནས་ སློང་བར་འགྱུར་བ་བསླབ་པའི་གཞི་ཕྲན་ཚེགས་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་དང་རབ་ཏུ་ཕྲ་བ་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་སོགས་འདི་དག་གིས། ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་བཏོན་ པ་དག་གིས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞོག་ཅིག་ཅེས་ཟེར་ཞིང་སྟོན་པས་བཅས་པའི་བསླབ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་བསམ་པས་ངག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་བརྗོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དུས་གཞན་དང་། མདོ་སྡེ་དང་ ལྡན་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། ། བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ལ་བཅུ་ལས་དང་པོ་ལ། ས་བོན་གྱི་ཚོགས་དང་འབྱུང་པོའི་གནས་འཇིག་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་རྩ་བ་བཏབ་པས་རྩ་བ་སྐྱེ་བ་རྩ་བའི་ས་ བོན་ཤུ་དག་སོགས་དང་། སྡོང་བུ་བཏབ་པས་གདོང་བུ་སྐྱེ་བ་ནྱ་གྲོ་ད་དང་། མ་ལྕང་སོགས་སྡོང་བུའི་ས་བོན་དང་། ཐོག་གུ་བཏབ་པས་ཐོག་གུ་སྐྱེ་བ་བུ་རམ་ཤིང་གི་དང་ཏར་དགའ་ སོགས་ཐོག་གུའི་ས་བོན་དང་། འགས་པ་ལས་འགས་པ་སྐྱེ་བ་འགས་པའི་ས་བོན་ཨརྫ་ཀ་སོགས་དང་། ས་བོན་ལས་ས་བོན་སྐྱེ་བ། འབྲས་ས་ལུ་དང་ནས་ལ་སོགས་པ་ས་བོན་དུ་རུང་ཞིང་མ་ཉམས་པའི་ས་བོན་གྱི་ཚོགས་དང་། 2-137 འབྱུང་པོ་ལས་ལས་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེ་བས་གྲོག་སྦུར་དང་ཕྱེ་མ་ལེབ་དང་སྦྲུལ་ལ་སོགས་པའི་གནས་ལྗོན་ཤིང་དང་། རྩ་སྔོན་པོ་མ་ཉམས་ཤིང་སྐྱེ་བཞིན་པ་དག་འབྱིན་པ་དང་། སྙོལ་བ་དང་འདྲུ་ བ་དང་འཚེད་པ་ལ་སོགས་པས་རང་གིས་འཇིག་གམ། བསྐོས་པས་གཞན་འཇིག་ཏུ་འཇུག་ན་ངན་སོང་གསུམ་དུ་སྲེག་འཚེད་ལྟུང་བར་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འབྲས་བུ་སྨིན་པ་དྲུལ་དུ་ཆ་བ་དང་། མེ་ཏོག་ཁ་བྱེ་བ་འདབ་མ་བོག་ཏུ་ཉེ་བ་དང་། སྐྱེ་བ་ཉམས་ཤིང་སྐམ་དུ་ཉེ་བ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །ས་བོན་མེས་རུང་བར་བྱས་པ་ས་བོན་མ་ཡིན་པར་མ་གྱུར་ཀྱང་ཉེས་ པ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་འཕྱ་བ་ནི། རྒྱལ་ཁབ། འཛའ་བོ་ས་ལ་སྐྱེས། མི་བཟོད་པ། འཕྱ་བའོ། །དགེ་སློང་གིས་དགེ་སློང་ཞལ་ཏ་བ་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐོས་སམ་མ་བསྐོས་སམ། ལས་བྱེད་བཞིན་པའི་ བྱས་ཟིན་པ་ཡང་རུང་། ཆོས་བཞིན་བྱས་པ་ལ་ཀུན་སློང་མི་བཟོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་གྱད་བུའི་ནོར་འདིས་ཉེ་རིང་བྱས་ཏེ་བདག་ཅག་མནར་ཏོ་ཞེས་འཕྱའམ། གྱད་བུའི་ནོར་རམ་ཁ་གཅིག་བཞིན་དུ་ཁོ་ བོ་ཅག་ལ་ཐོ་འཚམ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་དངོས་སམ། གཞན་གྱི་དྲུང་དུ་བཞོགས་འཕྱས་བྱེད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་གི་ལས་ཀྱིས་འཕྱ་བའི་གྲངས་སུ་གཞུག་ཅིང་མ་ལོག་པར་འཕྱ་ན་དོན་གོ་བའི་ཚེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-138 མཚན་མི་མཐུན་པ་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་དང་། གཞན་དོན་དུ་དང་། རང་

【現代漢語翻譯】 當誦讀《別解脫經》(So sor thar pa'i mdo)時，這樣說： 『諸位具壽(Tshe dang ldan pa dag)，以何種言辭，令比丘(Dge slong)們最初感到後悔和不悅，之後又心生厭惡，從而引發煩惱和疑慮，例如那些微小的學處(Bslabs pa'i gzhi phran tshegs)，包括捨墮(Spang ba'i ltung byed)和極微細的單墮(ltung byed 'ba' zhig pa)等？』如果有人這樣說，並且以輕蔑世尊(ston pas bcas pa'i bslabs pa)所制定的學處之心，說出這樣的話語，則犯墮罪(ltung byed do)。 在其他時間和麵對《經》(Mdo sde)時，則犯惡作(nyes byas so)。 在第二組十事中的第一項是：破壞種子(sa bon)的集合和有情(byung po)的住所。 如果比丘(Dge slong)自己種植，使之生根發芽，例如種植根的種子，如白茅等；種植樹幹，使之生長，如榕樹和蘋果樹等樹幹的種子；種植莖，使之生長，如甘蔗和甜瓜等莖的種子；種植枝條，使之生長，如紫荊等枝條的種子；以及種植種子，使之生長，如稻穀和大麥等可以作為種子且未損壞的種子的集合； 以及有情(byung po)依靠業而生，如螞蟻、蝴蝶和蛇等所居住的樹木和未損壞且正在生長的青草等，如果自己挖掘、翻動、砍伐或焚燒等方式進行破壞，或者指使他人破壞，導致他人進行破壞，則犯墮罪(ltung byed do)，將會被投入三惡道(ngan song gsum du)焚燒。 如果果實成熟后掉落，花朵開放后花瓣凋謝，或者植物的生命衰退並接近枯萎，則犯惡作(nyes byas so)。 如果用火焚燒種子，即使種子沒有完全燒燬，也不會有罪過。 第二項是嘲諷：國家、寄生於土地上的植物、無法忍受、嘲諷。 如果比丘(Dge slong)嘲諷被僧團(dge 'dun)任命或未任命的教誡師比丘(dge slong zhal ta ba)，無論是正在執行職務還是已經完成職務，因為無法忍受的心態，認為『這個富有的施主(gyad bu'i nor)偏袒他人，讓我們受苦』，或者『這個富有的施主(gyad bu'i nor)像一個人一樣與我們作對』，無論是直接嘲諷還是在他人面前嘲諷，如果僧團(dge 'dun)以羯磨(las)的方式將此人列入嘲諷者之列，並且沒有悔改，當對方理解其含義時，則犯墮罪(ltung byed do)。 如果對像不是比丘(mtshan mi mthun pa)，或者未受比丘戒(bsnyen par ma rdzogs pa)，或者爲了他人，或者爲了自己。

【English Translation】 When reciting the Pratimoksha Sutra (So sor thar pa'i mdo), it is said: 'By what means, O venerable ones (Tshe dang ldan pa dag), do monks (Dge slong) initially feel regret and displeasure, and later develop aversion, leading to trouble and doubt, such as those minor precepts (Bslabs pa'i gzhi phran tshegs), including expiatory offenses (Spang ba'i ltung byed) and extremely minor single offenses (ltung byed 'ba' zhig pa)?' If someone says this, and with a mind of contempt for the precepts established by the Buddha (ston pas bcas pa'i bslabs pa), utters such words, they commit an offense entailing expiation (ltung byed do). At other times and in the presence of the Sutra (Mdo sde), it is a misdeed (nyes byas so). The first of the second set of ten is: destroying the collection of seeds (sa bon) and the dwelling place of sentient beings (byung po). If a monk (Dge slong) plants and causes to sprout, such as planting the seeds of roots, like kusha grass; planting trunks, causing them to grow, like banyan trees and apple trees, the seeds of trunks; planting stems, causing them to grow, like sugarcane and melons, the seeds of stems; planting branches, causing them to grow, like Judas trees, the seeds of branches; and planting seeds, causing them to grow, like rice and barley, the collection of seeds that can be used as seeds and are not damaged; And sentient beings (byung po) arise from karma and are born, such as ants, butterflies, and snakes, residing in trees and undamaged and growing green grass, if they destroy them by digging, turning, cutting, or burning, or instruct others to destroy them, causing others to destroy them, they commit an offense entailing expiation (ltung byed do), and will be burned in the three lower realms (ngan song gsum du). If fruits ripen and fall, flowers bloom and petals wither, or the life of plants declines and approaches withering, it is a misdeed (nyes byas so). If seeds are burned with fire, even if the seeds are not completely burned, there is no offense. The second is mockery: country, plants growing on land, unbearable, mockery. If a monk (Dge slong) mocks a preceptor monk (dge slong zhal ta ba) appointed or not appointed by the Sangha (dge 'dun), whether performing duties or having completed duties, because of an unbearable state of mind, thinking, 'This wealthy patron (gyad bu'i nor) favors others and makes us suffer,' or 'This wealthy patron (gyad bu'i nor) opposes us like a single person,' whether mocking directly or mocking in front of others, if the Sangha (dge 'dun) includes this person among the mockers by means of a karma (las), and does not repent, when the other person understands its meaning, they commit an offense entailing expiation (ltung byed do). If the object is not a monk (mtshan mi mthun pa), or is not fully ordained (bsnyen par ma rdzogs pa), or is for the sake of others, or for oneself.

---

གྲངས་སུ་མ་བཅུག་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་བགོ་བ་རྣ་ལ་གཟོ་བ་ནི། ཀཽ་ཤམ་བྷི། འདུན་པ། ལོག་ཐབས། རྣ་ལ་གཟོན་པའོ། །དགེ་སློང་ལ་དགེ་སློང་གིས་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་ཆོས་བཞིན་ཕྱིར་ཤོགས་ཤིག་ཅེའམ། ལམ་འདིར་དགེ་སློང་མའམ་ཁྱིམ་པ་མོ་གོས་གསར་པ་གྱོན་པའི་མཚན་མ་ཅན་གྱི། ཆེ་གེ་ཞིག་ སོང་ངམ་ཞེས་དྲིས་ན། སུ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་དེ་ཁོ་བོའི་དྲུང་དུ་བཤགས་པ་གྱིས་ཤིག་ཅེས་དང་། མཚན་མ་དེ་འདྲ་ནི་མ་ཡིན། རྐང་པས་འགྲོ་བ་ཞིག་མཐོང་ཞེས་པ་ལྟ་བུའམ། ཅང་མི་ སྨྲ་བས་བསྒོ་བའི་ཚིག་དེ་ལས་འགལ་བར་བྱེད་པས། རྣ་ལ་གཟོན་བ་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་གི་ལས་ཀྱི་རྣ་ལ་གཟོན་པའི་གྲངས་སུ་གཞུག་ཅིང་མ་བཟློག་པར་སྨྲ་བའམ་མི་སྨྲ་ བས་སླར་གཟོན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཁ་གཅིག་ལྟུང་བ་གླེང་བ་ལྟ་བུ་ལ་ཡིན་གྱི་ཚིག་གཞན་རྣ་ལ་གཟོན་ན་ཉེས་བྱས་སོ་ཞེས་ཟེར་ཡང་གང་ཡང་རུང་བའི་དྲི་བ་རྣ་ལ་གཟོན་པ་ ལ་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བར་འགྲེལ་པ་ལྔ་ཞལ་མཐུན་དུ་བཤད་དོ། །ལྟུང་བ་འདི་གཉིས་ཀྱི་གྲངས་སུ་འཇུག་པའི་ལས་ལ། དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་ནི་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པ་དང་། ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་དང་མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་དུ་གསོལ་བ་གཉིས་བྱེད་དོ། ། 2-139 བཞི་པ་གནས་མལ་གྱི་ལྟུང་བྱེད་ལ་མཉན་ཡོད། རབ་ཏུ་མང་པོ། ཏྲོན་མི་ཤེས་པ། གནས་མལ་ཡལ་དོར་ཏེ། ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་གྱི་མལ་སྟན་ཆེ་མཐོ་ལས་གཞན་པའི་ཁྲིའམ་ རྐང་རྟེན་དང་རྒྱབ་རྟེན་དུ་བཅས་པའི་ཁྲིའུ་འམ། ཡང་ན་ཉལ་བའི་ཁྲིའམ། འདུག་པའི་ཁྲིའུ་འམ། སྟན་ཤིང་བལ་གྱི་ནང་ཚངས་ཅན་ནམ། པར་ཐང་དང་བྲེའུ་ཕྲུག་གི་ལ་བའམ། ཟས་མི་འཇུ་བ་དག་ གི་ཕྱིར་གནང་བ་སྔས་སུ་གཞུག་པར་བྱ་བའི་སྔས་སམ། གོར་བུ་སྟན་ཟླུམ་མམ་གྲུ་བཞི་པ་བླ་གབ་མེད་པ་སྟེང་མ་གཡོགས་པར་རང་གིས་བཏིང་ངམ་གཞན་གདིངས་སུ་བཅུག་ནས་རང་གིས་མ་ བསྡུས་སམ། གཞན་ལ་བཅོལ་ཏེ་སྡུད་དུ་མ་བཅུག་གམ། དེར་དགེ་སློང་གང་འཁོད་འདུག་པ་དེ་ལ་ཆུད་ཟ་བའི་རྐྱེན་རླུང་དང་ཆར་པ་སོགས་བྱུང་ན་བསྡུས་ཤིག་ཅེས་མ་བཅོལ་བར་གཙུག་ལག་ཁང་ དང་གནས་མལ་འདི་རེ་ལྟོས་ཤིག་ཅེས་སམ། ལྡེ་མིག་གཏད་དེ་མ་བཅོལ་བར་དང་དགེ་སློང་མེད་ན་དགེ་ཚུལ་སོགས་ལའང་མ་སྨྲས་པར། ཉེ་འཁོར་འདོམ་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུ་འདས་ཤིང་སོང་ན། སྲོག་ དང་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་བར་ཆད་འབྱུང་བ་སོགས་དེ་འདྲ་བའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས་ཏེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གནས་དེ་ཉིད་དུ་འདུག་ནས་རླུང་གིས་རིམ་པ་གཉིས་སུ་བཟློག་གམ་ཆར་གྱིས་རིམ་པ་གཉིས་བངས་པ་སོགས་ལའང་དངོས་གཞིའོ། ། 2-140 རྒྱུ་མི་རུང་བ་ལ་ཉེས་བྱས། རིན་པོ་ཆེ་ལ་བྱས་པ་ལ་ལྟུང་མེད་དོ། །ལྔ་པ་གདིང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ་མཉན་ཡོད། ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་དགེ་སློང་གཉིས། མ་བརྟགས་པ། གདིང་བ་མ་བསྡུས་པའོ། ། ཡང་དག

【現代漢語翻譯】 如果不制止，則犯輕罪。第三，『耳語』是指： कौशाम्बी (Kauśāmbī，憍賞彌城)。 意願。 邪惡的方法。 『耳語』。 如果有比丘犯了墮罪，其他比丘說：『請如法懺悔！』或者問：『這條路上有沒有比丘尼或穿著新衣服的在家女經過？』如果有人犯了墮罪，就讓他來我這裡懺悔。』或者說：『不是那種裝束，我看到一個用腳走路的人。』或者什麼也不說，違背了勸誡之詞，這就是『耳語』。僧團以羯磨的方式進行『耳語』，如果反覆勸誡而不聽從，或者不說話，再次『耳語』，則犯墮罪。如果只說一個墮罪，比如『是』，如果『耳語』其他話，則犯輕罪。』雖然有人說任何問題都可能導致『耳語』而犯墮罪，但五部釋論一致認為會犯墮罪。 對於這兩種墮罪的羯磨，無垢友（Vimalamitra）只做祈請羯磨，而特別友（Viśeṣamitra）和不忘陀羅尼（Avismarana-dhāraṇī）則做兩次祈請羯磨。 第四，關於住所的墮罪，發生在舍衛城（Śrāvastī）。 很多。 不懂。 住所被遺棄。 還有，任何比丘，如果使用了僧團的床或坐墊，而不是高大的床，而是帶有腳凳和靠背的矮床，或者臥床，或者坐床，或者內部填充羊毛的坐墊，或者爲了消化食物而允許使用的枕頭，或者沒有覆蓋物的圓形或方形坐墊，自己鋪設或讓別人鋪設，自己不收拾，或者委託別人收拾而不讓收拾，如果有比丘坐在那裡，遇到風雨等損壞的原因，不囑託別人說：『請照看寺廟和住所！』或者不交出鑰匙，或者沒有比丘，也不對沙彌等說，超過了四十九肘的距離，除非有生命和梵行的障礙等原因，否則犯墮罪。如果住在同一個地方，被風吹兩次，或者被雨淋兩次等，也是同樣的罪行。 對於不合適的物品，則犯輕罪。對於珍寶，則無罪。第五，關於鋪設坐具的墮罪，發生在舍衛城。 南方的兩位比丘。 沒有檢查。 沒有收拾坐具。 還有，任何比丘……

【English Translation】 If not stopped, it is a minor offense. Third, 'whispering' refers to: कौशाम्बी (Kauśāmbī, Kauśāmbī city). Intention. Evil methods. 'Whispering'. If a bhikkhu commits an offense, other bhikkhus say, 'Please confess according to the Dharma!' Or ask, 'Has a bhikkhuni or a laywoman wearing new clothes passed by on this road?' If someone has committed an offense, let him come to me to confess.' Or say, 'It's not that kind of attire, I saw someone walking on foot.' Or say nothing, violating the words of admonishment, this is 'whispering'. The Sangha performs 'whispering' through karma, and if repeatedly admonished without listening, or not speaking, and 'whispering' again, a Dukkaṭa offense is committed. If only one offense is mentioned, such as 'yes', if 'whispering' other words, a minor offense is committed.' Although some say that any question may lead to 'whispering' and committing an offense, the five commentaries unanimously agree that a Dukkaṭa offense will be committed. For the karma of these two offenses, Vimalamitra only performs the petition karma, while Viśeṣamitra and Avismarana-dhāraṇī perform two petition karmas. Fourth, regarding the Dukkaṭa offense of lodging, it occurred in Śrāvastī. Many. Do not know. The lodging is abandoned. Also, any bhikkhu, if using the Sangha's bed or mat, other than a tall bed, but a low bed with footstools and backrests, or a sleeping bed, or a sitting bed, or a cushion filled with wool, or a pillow allowed for the sake of digesting food, or a round or square cushion without a cover, if he lays it himself or has others lay it, and does not collect it himself, or entrusts others to collect it without letting them collect it, if a bhikkhu sits there, and encounters causes of damage such as wind and rain, without entrusting others to say, 'Please take care of the monastery and lodging!' Or without handing over the key, or without a bhikkhu, and not saying to a novice, etc., exceeding a distance of forty-nine cubits, unless there are obstacles to life and pure conduct, etc., a Dukkaṭa offense is committed. If staying in the same place, being blown by the wind twice, or being soaked by the rain twice, etc., the same offense applies. For unsuitable items, a minor offense is committed. For precious items, there is no offense. Fifth, regarding the Dukkaṭa offense of spreading a seat, it occurred in Śrāvastī. Two bhikkhus from the South. Not inspected. The seat was not collected. Also, any bhikkhu...

---

ེ་སློང་གང་གནས་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་མུན་ཛ་དང་དར་བྷ་སོགས་རྩའི་གདིང་བའམ། ཨརྐའི་ལོ་མ་སོགས་ཀྱི་གདིང་བ་རང་གི་ཕྱིར་གདིང་དུ་བཅུག་ནས་མ་བསྡུས་ན་ལྟུང་བྱེད་ དོ། །གཙུག་ལག་ཁང་དགེ་འདུན་གྱི་ཡིན་པ་དང་། རྡོ་བ་དང་བྱེ་མའི་གཞི་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པ་སྣུམ་ཤིང་སྲོག་ཆགས་སྐྱེ་སླ་བ་ལ་དངོས་གཞིའོ། །འདི་དང་སྔ་མ་ལ་ལངས་འཕྱི་བ་དང་ གཞོན་པ་ལ་དངོས་གཞི། ལངས་སྔ་བ་དང་དགེ་སློང་རྒན་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །དྲུག་པ་སྐྲོད་པ་ལ་མཉན་ཡོད། འཆར་ཁ། གནོད་སེམས། སྐྲོད་པའོ། །ཡང་གང་ཟག་དགེ་སློང་གང་ཀུན་སློང་ཁྲོས་འཁྲུགས་ རྔམས་པར་གྱུར་ཏེ་ཡི་མ་རང་ནས། གནས་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་ཡུལ་དགེ་སློང་རང་གིས་སྐྲོད་དམ། གཞན་ཞིག་སྐྲོད་དུ་འཇུག་ན། སྲོག་ལ་གནོད་པ་བཟློག་པ་ལ་སོགས་དེ་དང་འདྲ་ བའི་རྐྱེན་བྱུང་ན་མ་གཏོགས་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མ་ཡིན་པ་དང་། དགེ་སློང་མ་ཡིན་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །བདུན་པ་ཕྱིས་གནོན་ལ། ཉེས་པ་ཕྱིས་གནོན་ནོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་གཙུག་ལག་ཁང་ན། 2-141 ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་དག་སྔ་ནས་འོངས་ཤིང་འཁོད་པར་ཤེས་བཞིན་དུ། བདག་ཉིད་ཕྱིས་འོངས་ནས་དགེ་སློང་སུ་ཡང་རུང་བ་ལ་མི་ནུས་བཞིན་ཕྱག་དང་བསྙེན་བཀུར་དང་ཁ་ཏོན་སོགས་བྱེད་དུ་ འཇུག་པས་གནོད་ཅིང་བདེ་བ་ལ་མི་རེག་པས་དེ་དེ་ནས་འགྲོ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ཉིད་རྐྱེན་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ཏེ་མཐུའི་གནོད་པས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་ཕྱིས་གནོན་བྱས་ན། སྟན་ལ་འདུག་གམ། ལུས་ཀྱིས་ཉལ་ལམ། རྐུབ་ཚོས་བཞག་ཏེ་འདུག་ན། ཕན་པའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འདི་ལ་རྒན་རིམ་མེད་དེ་སྔར་གང་འོངས་པའི་རིམ་པའོ། །གནས་དང་གང་ཟག་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། བརྒྱད་པ་ ཁྲི་རྩ་བ་འབྱུང་བ་ལ་འདུག་པ་ནི། ཉེར་དགའ། ཐོ་འཚམ། རྩ་བ་འབྱུང་བ་ལ་འདུག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། གནས་ཕྱོགས་བཞིའི་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་གི་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ། རྩ་ དང་ལོ་མས་གཡོགས་པའི་ཐོག་བོར་བར་དེའི་སྟེང་དུ་ཁྲིའམ་ཁྲིའུ། རྩ་བ་དབྱིབས་ཕུར་བུ་ལྟ་བུ། གཟེར་བུས་མ་བསྡམས་པར་ཐལ་བྱུང་དུ་འབྱུང་བ་ལ་དེ་ལྟར་ཤེས་བཞིན་དུ་ལྗིད་ཀྱིས་ཕབ་པ་ སྟེ་མཐུ་མནན་སྟེ་རྐུབ་ཀྱིས་བཅིར་ནས་དེར་འདུག་གམ་ཉལ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མ་ཡིན་པ་དང་། རྩ་བ་མི་འབྱུང་བ་ལ་ཉེས་བྱས། སྟེང་ཐོག་མ་ཡིན་པ་དང་། རྒྱ་ཕུགས་ལྟར་ཐོག་བྱིན་གྱིས་གཞོལ་བ་དང་། 2-142 རྐང་རྟེན་སྤང་ལེབ་སོགས་བཅུག་པ་དང་། ཁྲི་ཕྱིར་བཀན་ནས་རྐང་པ་གྱེན་དུ་ལྟབ་པ་སོགས་ལ་ཉེས་མེད་དོ། །དགུ་པ་ཆུ་སྲོག་ཆགས་ཅན་འདེབས་པ་ནི། ཀཽ་ཤམ་བྷི། འདུན་པ། རྩེ་བྲལ། བག་ མེད། འདེབས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་འདུ་ཤེས་ཆུ་སྲོག་ཆགས་ཅན་དུ་ཤེས་བཞིན་དུ་ཐ་མལ་གྱི

【現代漢語翻譯】 如果比丘住在僧伽的寺院裡，將芒草、吉祥草等草墊，或馬利筋葉等葉墊鋪在地上而不收起來，犯墮罪。寺院是僧伽的，地基不是石頭或沙子之類的，而是容易滋生油、樹木和生物的地方，才是真正的情況。對於這種情況和之前的情況，晚到的人和年輕的比丘是真正的情況，早到的人和年長的比丘則犯輕罪。第六，驅逐罪在舍衛城發生，起因是：嗔怒、害心、驅逐。此外，如果某個比丘心懷嗔怒、激動和兇狠，不能自制，從僧伽的寺院裡自己驅逐其他比丘，或者讓別人驅逐，除非是爲了避免生命危險等類似情況，否則犯墮罪。如果不是僧伽的住所，或者不是比丘，則犯輕罪。第七，壓制罪是壓制罪行。此外，如果某個比丘在寺院裡，明知其他持相同見解的比丘先到並已安頓，自己後來到，卻強迫任何比丘做其不能勝任的禮拜、侍奉和誦經等事，使其感到不適和不安，因此不得不離開，並以此為緣由，以威力壓制，無論是坐在座位上，躺在地上，還是用臀部壓住，除非是爲了幫助，否則犯墮罪。這裡沒有長幼之分，而是以先來後到為序。住所和人與之前的情況相同。第八，坐在從根部生出的床上：在拘睒彌，爭端，無敬，坐在從根部生出的床上。此外，如果某個比丘，在四方僧伽的寺院上方的空中，有一個被根和葉覆蓋的屋頂，他明知那個床或小床是從根部生出的，形狀像樁子，沒有用釘子固定，而是自然生長的，卻用重力壓在上面，用臀部壓住並在上面坐或躺，犯墮罪。如果不是僧伽的住所，或者不是從根部生出的，則犯輕罪。如果不是屋頂，或者像深淵一樣屋頂傾斜，或者放置腳凳、木板等，或者將床翻過來使腿朝上等，則沒有罪過。第九，在有生物的水中播種：在拘睒彌，慾望，放逸，不謹慎，播種。此外，如果某個比丘明知水中有生物，卻 如果比丘住在僧伽的寺院裡，將芒草、吉祥草等草墊，或馬利筋葉等葉墊鋪在地上而不收起來，犯墮罪。寺院是僧伽的，地基不是石頭或沙子之類的，而是容易滋生油、樹木和生物的地方，才是真正的情況。對於這種情況和之前的情況，晚到的人和年輕的比丘是真正的情況，早到的人和年長的比丘則犯輕罪。第六，驅逐罪在舍衛城發生，起因是：嗔怒、害心、驅逐。此外，如果某個比丘心懷嗔怒、激動和兇狠，不能自制，從僧伽的寺院裡自己驅逐其他比丘，或者讓別人驅逐，除非是爲了避免生命危險等類似情況，否則犯墮罪。如果不是僧伽的住所，或者不是比丘，則犯輕罪。第七，壓制罪是壓制罪行。此外，如果某個比丘在寺院裡，明知其他持相同見解的比丘先到並已安頓，自己後來到，卻強迫任何比丘做其不能勝任的禮拜、侍奉和誦經等事，使其感到不適和不安，因此不得不離開，並以此為緣由，以威力壓制，無論是坐在座位上，躺在地上，還是用臀部壓住，除非是爲了幫助，否則犯墮罪。這裡沒有長幼之分，而是以先來後到為序。住所和人與之前的情況相同。第八，坐在從根部生出的床上：在拘睒彌（Kauśāmbī），爭端，無敬，坐在從根部生出的床上。此外，如果某個比丘，在四方僧伽的寺院上方的空中，有一個被根和葉覆蓋的屋頂，他明知那個床或小床是從根部生出的，形狀像樁子，沒有用釘子固定，而是自然生長的，卻用重力壓在上面，用臀部壓住並在上面坐或躺，犯墮罪。如果不是僧伽的住所，或者不是從根部生出的，則犯輕罪。如果不是屋頂，或者像深淵一樣屋頂傾斜，或者放置腳凳、木板等，或者將床翻過來使腿朝上等，則沒有罪過。第九，在有生物的水中播種：在拘睒彌（Kauśāmbī），慾望，放逸，不謹慎，播種。此外，如果某個比丘明知水中有生物，卻 普通的

【English Translation】 If a monk, dwelling in a monastery of the Sangha, lays down a mat of roots such as munja and darbha grass, or a mat of leaves such as arka leaves, for his own use and does not gather it up, it is a downfall. The monastery belongs to the Sangha, and the ground is not like stone or sand, but is a place where oil, trees, and living beings easily grow, that is the real situation. For this situation and the previous one, the latecomer and the younger monk are the real situation, and the early comer and the older monk commit a minor offense. Sixth, the expulsion offense occurred in Shravasti, the causes being: anger, malice, expulsion. Furthermore, if a certain monk, with a mind of anger, agitation, and ferocity, cannot control himself, and from the Sangha's monastery himself expels another monk, or causes another to expel him, unless it is to avert danger to life or similar circumstances, it is a downfall. If it is not the Sangha's dwelling, or if it is not a monk, it is a minor offense. Seventh, the suppression offense is the suppression of offenses. Furthermore, if a certain monk in a monastery, knowing that other monks of the same view have come earlier and are settled, himself comes later, and forces any monk to do worship, service, and recitation, etc., which he is unable to do, causing him discomfort and unease, so that he has to leave, and using this as a reason, suppresses him with power, whether sitting on a seat, lying on the ground, or sitting with his buttocks pressed down, unless it is to help, it is a downfall. Here there is no seniority, but the order of arrival. The dwelling and the person are as in the previous case. Eighth, sitting on a bed that grows from the root: in Kaushambi, dispute, disrespect, sitting on a bed that grows from the root. Furthermore, if a certain monk, in the sky above the monastery of the Sangha of the four directions, there is a roof covered with roots and leaves, and he knows that the bed or small bed grows from the root, is shaped like a stake, is not fastened with nails, but grows naturally, and he presses down on it with weight, presses down with his buttocks, and sits or lies there, it is a downfall. If it is not the Sangha's dwelling, or if it does not grow from the root, it is a minor offense. If it is not a roof, or if the roof is inclined like an abyss, or if footstools, planks, etc., are placed, or if the bed is turned over so that the legs are facing upwards, etc., there is no offense. Ninth, sowing in water containing living beings: in Kaushambi, desire, negligence, carelessness, sowing. Furthermore, if a certain monk knowingly If a monk, dwelling in a monastery of the Sangha, lays down a mat of roots such as munja and darbha grass, or a mat of leaves such as arka leaves, for his own use and does not gather it up, it is a downfall. The monastery belongs to the Sangha, and the ground is not like stone or sand, but is a place where oil, trees, and living beings easily grow, that is the real situation. For this situation and the previous one, the latecomer and the younger monk are the real situation, and the early comer and the older monk commit a minor offense. Sixth, the expulsion offense occurred in Shravasti, the causes being: anger, malice, expulsion. Furthermore, if a certain monk, with a mind of anger, agitation, and ferocity, cannot control himself, and from the Sangha's monastery himself expels another monk, or causes another to expel him, unless it is to avert danger to life or similar circumstances, it is a downfall. If it is not the Sangha's dwelling, or if it is not a monk, it is a minor offense. Seventh, the suppression offense is the suppression of offenses. Furthermore, if a certain monk in a monastery, knowing that other monks of the same view have come earlier and are settled, himself comes later, and forces any monk to do worship, service, and recitation, etc., which he is unable to do, causing him discomfort and unease, so that he has to leave, and using this as a reason, suppresses him with power, whether sitting on a seat, lying on the ground, or sitting with his buttocks pressed down, unless it is to help, it is a downfall. Here there is no seniority, but the order of arrival. The dwelling and the person are as in the previous case. Eighth, sitting on a bed that grows from the root: in Kauśāmbī (拘睒彌), dispute, disrespect, sitting on a bed that grows from the root. Furthermore, if a certain monk, in the sky above the monastery of the Sangha of the four directions, there is a roof covered with roots and leaves, and he knows that the bed or small bed grows from the root, is shaped like a stake, is not fastened with nails, but grows naturally, and he presses down on it with weight, presses down with his buttocks, and sits or lies there, it is a downfall. If it is not the Sangha's dwelling, or if it does not grow from the root, it is a minor offense. If it is not a roof, or if the roof is inclined like an abyss, or if footstools, planks, etc., are placed, or if the bed is turned over so that the legs are facing upwards, etc., there is no offense. Ninth, sowing in water containing living beings: in Kauśāmbī (拘睒彌), desire, negligence, carelessness, sowing. Furthermore, if a certain monk knowingly ordinary

---

་མིག་གིས་མཐོང་བ་དང་ཆུ་ཚགས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་སྲོག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཆུ། གཡོགས་ཀྱི་དོན་དུ་ རྩའམ། བརྐྱང་ནུལ་གྱི་ཕྱིར་ལྕི་བའམ། ས་ལ་རང་གིས་འདེབས་སམ། གཞན་འདེབས་སུ་འཇུག་ན། མཐར་སྲོག་ཆགས་ཇི་སྙེད་ཤི་བ་དེའི་ཚེ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འདི་ནི་རང་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་མ་ ཡིན་ལ། འོག་ནས་འབྱུང་བ་ནི་རང་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཁྱད་པར་རོ། །བཅུ་པ་རིམ་པ་ལྷག་པར་རྩིག་པ་ནི། ཀཽ་ཤམ། དྲུག་སྡེ། ལས་ངན་ལ་རྩིག་པ་རིམ་པ་ལྷག་པའོ། །དགེ་སློང་ གིས་གཙུག་ལག་ཁང་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཆེད་དུ་བྱས་པའི་བདག་པོ་དང་། ཚད་གཉིས་ཀས་སམ་སྦྱིན་བྱས་ཆེན་པོ་ཞིག་བརྩིག་ཏུ་འཇུག་ན། སྒོའི་སྦུབ་ས་སྒོ་ཁང་གི་ཕྱོགས་གང་དུ་སྒོ་སྐྱེས་ཀྱིས་ བསྐོར་བའི་གནས་དང་། སྒོ་ལོགས་གཅིག་ཏུ་དཔྱིས་གཞུག་པའམ། འཕྲེད་གཏན་གཞུག་པའི་གནས་དང་། ཡང་ན་སྒོའི་སྦུབས་སྒོ་སྐྱེས་དང་སྒོ་གླེགས་ལ་སྒོ་གཏན་ཞེས་ཟེར། སྒོ་ཆ་གོང་མ་དང་སྒོ་ཁང་དང་སྒོ་སྦུབས་ཞེས་པ་དང་སྒོ་སྐྱེས་རྣམས་རྣམ་གྲངས་སུ་སེམས། 2-143 སྒོའི་སྦུབས་དང་བསྟན་པའི་གནས་ནི་སྒོའི་ཞེས་ཀྱང་འབྱུང་ངོ་། །སྒོ་སྐྱེས་དང་གཏན་པའི་གནས་སྔར་ནས་གཏོད་པའམ་གཞུག་པར་བྱ་བ་དང་། སྣང་བའི་གནས་སྐར་ཁུང་ཆུ་ཁུང་ཇི་ཙམ་གདོད་པར་བྱ་བའི་ འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ས་བརྟགས་ཤིང་རྨང་འདིངས་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཕ་གུའི་རིམ་པ་འཇིམ་པ་གཤེར་བ་དང་བཅས་པའི་རྩེག་མ་གཉིས་སམ་གསུམ་རྩིག་པར་བྱའོ། །ཉི་མ་གཅིག་ལ་དེ་ལས་རིམ་པ་ལྷག་ པར་རྩིག་གམ། ཆུ་ཁུང་མ་གཏོད་དམ། རྡོ་བའི་གཞི་ལྟ་བུ་གཏན་པ་མ་ཡིན་པར་བརྐོས་ཏེ་རྨང་མ་བཙུགས་སམ། སྒོ་ཆ་གོང་མ་འདེགས་ཀྱི་ཤིང་དང་སྒོ་སྐྱེས་བརྟན་པོ་མ་བཅུག་གམ། ཆར་ ཆུའི་གཡོགས་མེད་དམ། ཉི་མ་གཞན་ལ་འཇིམ་པ་མེད་པར་རིམ་པ་གསུམ་བརྩིགས་ན་ཐམས་ཅད་ལ་ལྟུང་བྱེད་དོ། ཡོན་བདག་གིས་མྱུར་བར་རྩིགས་ཤིག་ཅེས་སྨྲའམ། རྡོ་ཤིང་སོ་ཕག་ལས་རྩིག་པ་དང་ འཇིག་པའི་ཉེན་མེད་ན་ལྷག་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དགའ་སྐྱེད་དུ་སྒོ་སྦུབས་དང་གཏན་པ་དང་སྣང་བའི་གནས་མ་བཞག་པ་དང་ཕྲིན་གྱིས་རྩིག་ན་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་དོ། ། བཅུ་ཕུང་གསུམ་པ་ ལའང་བཅུ་ལས། དང་པོ་མ་བསྐོས་ཆོས་སྟོན་ལ། མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ་གཏོགས་འདོད། མ་བསྐོས་པ་སྟོན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་མ་བསྐོས་པར་ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ལ། 2-144 ལྕི་ཆོས་བརྒྱད་ལྟ་བུའམ། བསླབ་པ་གསུམ་སྟོན་ན། འཕགས་པ་ལམ་ཕྲན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་གཉིས་ཀའི་ཆའི་རྣམ་གྲོལ་འདི་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ་མ་གཏོགས་ཏེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཕམ་པ་མ་བྱུང་། སྡེ་སྣོད་ཤེས། རྫོགས་ནས་ཉི་ཤུ་ལོན། ཐར་པའི་གྲོང་ཁྱེར་བའི་སྐད་རིག་གྲོལ་སྨྲ་རེག་ལྷག་མ་བྱུང་བ་དེ་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་བསྐ

【現代漢語翻譯】 水，包括肉眼可見和濾水器能捕捉到的生物。爲了遮蔽（陽光），或者爲了防止泥漿飛濺，或者自己種植在地上，或者讓別人種植，最終有多少生物因此死亡，就會有多少墮落的行為。這和自己使用的情況不同，下面要說的是爲了自己享受，這是區別所在。 第十，過度建造。 कौशम् (Kauśam，拘睒彌)，六眾（指六群比丘），對惡行進行過度建造。比丘爲了捐贈寺廟，特意找了主人，或者雙方都同意，或者建造一個大型捐贈物，在門框的凹槽處，門房的任何一側，用門釘環繞的地方，以及門扇的一側安裝門閂或橫樑的地方，或者門的凹槽，門釘和門扇被稱為門閂。門的上部結構、門房、門框和門釘都被認為是不同的。 門框和教義的場所也被稱為門。門釘和固定位置，無論是先前就有的還是後來安裝的，以及採光的位置，如窗戶、水孔等，從確定位置開始，勘察地形並挖掘地基，然後堆砌兩層或三層濕泥磚。一天之內建造超過這個高度，或者不留水孔，或者不固定石頭地基，或者不安裝門的上方結構和牢固的門釘，或者沒有遮擋雨水，或者第二天沒有泥漿就堆砌三層，所有這些都會導致墮落。如果施主說要快速建造，或者用石頭、木頭、磚頭建造，沒有倒塌的危險，那麼建造得更多也沒有罪過。如果爲了娛樂而沒有設定門框、門閂和採光位置，或者匆忙建造，則被認為是輕微的過失。 在十三事中的第十事中，第一條是未經請求而說法。舍衛城（梵文：Śrāvastī），六眾想要參與。未經請求而說法。 此外，如果任何比丘未經僧團通過兩次羯磨（karma，業）儀式授權，就為比丘尼講解八敬法，或者三種學處，除非是具有聖道小乘功德，並且具備二分解脫的，否則就會導致墮落。沒有犯波羅夷罪，精通三藏，圓滿且年滿二十歲，理解解脫之城的語言，能流利表達解脫之道，沒有遺漏，那麼在布薩（梵文：Poṣadha，齋戒）時，可以被請求。

【English Translation】 Water, including creatures visible to the eye and captured by water filters. For the sake of covering (sunlight), or to prevent mud from splashing, or planting it yourself on the ground, or having others plant it, ultimately, however many creatures die as a result, that many acts of downfall will occur. This is different from using it for oneself; what follows is for one's own enjoyment, which is the distinction. Tenth, excessive construction. कौशम् (Kauśam, Kausham), the Six Groups (referring to the six types of monks), excessive construction on evil deeds. If a monk, intending to donate a monastery, specifically finds an owner, or both agree, or constructs a large donation, at the groove of the door frame, on either side of the gatekeeper, the place surrounded by door nails, and the place where the bolt or crossbar is inserted on one side of the door leaf, or the groove of the door, the door nails and door leaves are called door bolts. The upper structure of the door, the gatehouse, the door frame, and the door nails are all considered different. The door frame and the place of teaching are also called the door. The door nails and fixed positions, whether pre-existing or installed later, and the lighting positions, such as windows, water holes, etc., starting from determining the location, surveying the terrain and digging the foundation, then stacking two or three layers of wet mud bricks. Building more than this height in one day, or not leaving water holes, or not fixing the stone foundation, or not installing the upper structure of the door and the solid door nails, or not having shelter from rain, or stacking three layers without mud the next day, all of these will lead to downfall. If the donor says to build quickly, or to build with stone, wood, or brick, and there is no danger of collapse, then building more is not a fault. If the door frame, door bolt, and lighting position are not set up for entertainment, or if it is built hastily, it is considered a minor offense. In the tenth of the thirteen Saṃghādisesa rules, the first is teaching the Dharma without being requested. Śrāvastī (舍衛城), the Six Groups want to participate. Teaching without being requested. Furthermore, if any monk, without being authorized by the Saṃgha through two karma (羯磨，業) rituals, explains the Eight Garudhammas to a Bhikkhuni, or the Three Trainings, unless they possess the merits of the Hinayana path and have the Twofold Liberation, it will lead to a downfall. Not having committed a Parajika offense, being proficient in the Tripitaka, being complete and twenty years old, understanding the language of the City of Liberation, being able to fluently express the path to liberation, and not having omissions, then at the time of Uposatha (梵文：Poṣadha，齋戒), one can be requested.

---

ོ་བར་བྱའོ། །བསྐོས་པ་ཆོས་གང་དང་ཡང་མི་ལྡན་པ་དང་། ལྡན་པ་མ་བསྐོས་པས་སྟོན་ན་དངོས་གཞིའོ། །མང་ཐོས་དང་མི་ལྡན་ན་སྲིང་མོ་དག་བག་ཡོད་པར་སྒྲུབས་ཤིག་ཅེས་པ་སྟོན་ནུས་ནའང་རུང་སྟེ། བག་ཡོད་དུ་བསྟན་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་ཐམས་ཅད་ འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཉི་མ་ནུབ་ཀྱི་བར་སྟོན་པ་ལ། མཉན་ཡོད། དགའ་བྱེད། མ་བརྟགས་པ། ཉི་མ་ནུབ་ནས་སྟོན་པའོ། །དགེ་སློང་གང་ཆོས་ལྔ་ལྡན་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐོས་ཀྱང་རང་གནས་ པའི་གླིང་གི་ཉི་མ་ནུབ་པའི་དུས་དེ་ལ་ཐུག་གི་བར་དུ་ཧ་ཅང་ཡུན་རིང་བར་དགེ་སློང་མ་ལ་ཆོས་སྟོན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་སློང་དགའ་དབྱེའི་དུས་སུ་མཚན་ཐོག་ཐག་ཆོས་སྟོན་ པ་དང་། དགེ་སློང་གི་གཙུག་ལག་ཁང་གི་སྒོ་མདུན་ན་དགེ་སློང་མའི་དབྱར་ཁང་ཡོད་པས་མྱུར་དུ་ཐོགས་མེད་དུ་ཞུགས་པས་ཆོག་པ་ལ་ཉེས་མེད་དགེ་ཚུལ་མ་དང་ལུང་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། ། 2-145 གསུམ་པ་ཟས་ཅུང་ཟད་ཀྱི་ཕྱིར་སྟོན་པ་ལ། མཉན་ཡོད། ཉེར་དགའ། ཕྲག་དོག འཕྱར་ཁའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་ཆོས་སྟོན་པ་རྣམས་ལ་ཟས་ཅུང་ཟད་ཀྱི་ཕྱིར་སྟོན་པ་མ་ཡིན་བཞིན་དུ། སྐུར་བའི་ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས། དགེ་སློང་དག་ཟན་དྲོན་སོགས་བཟའ་བ་ལྔ་དང་། རྩ་བ་སོགས་བཅའ་བ་ལྔ་སྟེ་ཁ་ཟས་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་དགེ་སློང་མ་ལ་ཆོས་སྟོན་ཞེས་དེ་ཉིད་དམ་ གཞན་ལ་ཐོས་པར་ཟེར་ན། དོན་གོ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བཞི་པ་གོས་སྦྱིན་པ་ལ་མཉན་ཡོད། ཚོང་དཔོན་ལས་རབ་བྱུང་སྲེད་པ། གོས་སྦྱིན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་མ་བདུན་པ་ཚུན་ ཆད་ཀྱི་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ་བལ་གོས་སོགས་རུང་བ་བདུན་བསབ་མི་དགོས་པར་སྦྱིན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བོར་བརླག་བྱུང་ངམ། བརྗེ་འམ། ལེགས་པར་སྨྲ་བ་ལ་ལྟུང་བ་མེད་དོ། །ལྔ་པ་ གོས་བྱེད་པ་ལ། མཉན་ཡོད། འཆར་ཀ འདོད་ཆགས། གོས་བྱེད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་མ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པའི་གོས་རུང་ཚད་ལྡན་པ་བཟོ་བྱེད་ན་སྟེ། འཁྲུད་དྲས་སྡེབ་ འཚེམ་གང་བྱེད་ཀྱང་ཟིན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བོར་བརླག་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་སོགས་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དྲུག་པ་ལམ་དུ་འཇུག་པ་ལ་མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ། འདོད་ཞེན། ལམ་དུ་འགྲོ་བའོ། ། 2-146 ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་མའི་དོན་མཐུན་ལྷན་ཅིག་འགྲོགས་པ་དང་། ཚུར་ཤོག་ལྷན་ཅིག་འདོང་ངོ་ཞེས་འཐམས་ཤིང་བརྡ་བྱས་ནས། དགོན་པའི་ཚད་ཀྱི་ལམ་དུ་འཇུག་ཅིང་འགྲོ་ན། འཇིགས་ པ་དང་བཅས་ཤིང་དོན་མཐུན་གྱིས་བགྲོད་དགོས་པའི་དུས་ཡིན་ན་མ་གཏོགས་གཞན་དུ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཆོམ་རྐུན་སོགས་དོགས་པ་དང་བཅས། གཅན་ཟན་གྱི་འཇིགས་པ་དང་བཅས། སྦྲང་བུ་སྡིག་སྦྲུལ་སོགས་འཇིགས་ པ་ཐ་དད་འཇིགས་རུང་དང་བཅས་པ་ནི་གནང་བའི་དུས་སོ། །རྒ

【現代漢語翻譯】 應如是行事。如果指定者不具備任何條件，或者具備條件者未被指定，則為正行。即使不能宣說『如果不具備多聞，姐妹們，要精進』，也可以，因為所有需要精進的事項都包含在內。 第二，關於在日落前宣說：在舍衛城，歡喜園，未經觀察，在日落時宣說。如果比丘被僧團指定，即使具備五種條件，但在其居住地的日落時分之前，對比丘尼過度長時間地說法，則犯墮罪。比丘在歡喜園時，于夜晚說法，以及比丘的寺院門口有比丘尼的夏安居處，迅速且無阻礙地進入是可以的，對沙彌尼和非律法的教法沒有罪過。 第三，爲了少許食物而宣說：在舍衛城，近喜，嫉妒，揚言。如果比丘對比丘說法者，實際上不是爲了少許食物而宣說，卻說出誹謗之詞：『比丘們，爲了少許食物，如熱粥等五種食物，以及根等五種調味料，才對比丘尼說法』，如果他自己或他人聽到，理解其含義，則犯墮罪。 第四，關於佈施衣服：在舍衛城，從商人中出家，貪愛，佈施衣服。如果比丘對比丘尼，直到第七代非親屬，佈施羊毛等七種合規之物，而無需縫補，則犯墮罪。如果遺失、更換或善說，則無罪。 第五，關於製作衣服：在舍衛城，查卡，貪慾，製作衣服。如果比丘為不屬於此法派的比丘尼，且非親屬，製作符合標準的衣服，無論是洗、剪、縫紉，只要完成，則犯墮罪。如果是遺失之物或為受具足戒者製作，則無罪。 第六，關於一同上路：在舍衛城，六群比丘，貪戀，一同上路。如果比丘與此法派的比丘尼，爲了共同的目的而同行，約定『一起來，一起走』，並在寺院的範圍內一同上路，除非是在有危險且需要共同行動的情況下，否則犯墮罪。如果擔心盜賊等，擔心野獸，擔心蚊子、蝎子、蛇等各種危險，則允許同行。老年人...

【English Translation】 One should act accordingly. If the appointed person does not possess any qualifications, or if the qualified person is not appointed, then it is the main practice. Even if one cannot declare, 'If you do not have much learning, sisters, be diligent,' it is acceptable, because all matters that require diligence are included. Second, regarding preaching before sunset: In Shravasti (舍衛城, a major city in ancient India), Joyful Garden (祇園精舍, Jìyuán Jīngshè, The Jeta Grove), without examination, preaching at sunset. If a Bhikshu (比丘, a Buddhist monk) is appointed by the Sangha (僧團, Sēngtuán, monastic community), even if he possesses five qualities, but preaches to a Bhikshuni (比丘尼, a Buddhist nun) for an excessively long time until the sunset of his residence, he commits a Patayantika (墮罪, duò zuì, offense entailing expiation). A Bhikshu preaching at night in the Joyful Garden, and the Bhikshuni's summer residence being in front of the Bhikshu's monastery gate, entering quickly and without obstruction is permissible, and there is no offense for Shramanerika (沙彌尼, novice nun) and non-Dharmic teachings. Third, preaching for a small amount of food: In Shravasti, Near Joy, Jealousy, boasting. If a Bhikshu preaches to Bhikshus who are preachers, but not actually for a small amount of food, and utters slanderous words: 'Bhikshus, for a small amount of food, such as warm congee and five kinds of food, and five kinds of seasonings such as roots, they preach to Bhikshunis,' if he himself or others hear and understand the meaning, he commits a Patayantika. Fourth, regarding giving clothes: In Shravasti, ordained from a merchant, attachment, giving clothes. If a Bhikshu gives wool and other seven permissible items to a Bhikshuni who is not a relative up to the seventh generation, without needing to mend them, he commits a Patayantika. If it is lost, exchanged, or well-spoken, there is no offense. Fifth, regarding making clothes: In Shravasti, Charka, greed, making clothes. If a Bhikshu makes standard-compliant clothes for a Bhikshuni who does not belong to this Dharma sect and is not a relative, whether it is washing, cutting, or sewing, as long as it is completed, he commits a Patayantika. If it is for lost items or for those who have received full ordination, there is no offense. Sixth, regarding going on the road together: In Shravasti, the group of six, attachment, going on the road together. If a Bhikshu and a Bhikshuni of this Dharma sect travel together for a common purpose, agreeing 'Come together, go together,' and go on the road together within the monastery's boundary, unless it is in a dangerous situation and requires joint action, he commits a Patayantika. If there is concern about thieves, fear of wild animals, fear of mosquitoes, scorpions, snakes, and other various dangers, then it is permissible. The elderly...

---

ྱང་གྲགས་ཕྱེད་ན་ཉེས་བྱས་སོ། བདུན་པ་གྲུར་འཇུག་པ་ལ། ཉེས་པ་གྲུ་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་མའི་ དོན་མཐུན་དང་ལྷན་གཅིག་འཐམས་ནས་ཤོ་གམ་དང་། ལ་བ་ཅན་དང་། གྲུ་བཅས་གཅིག་པར་འཇུག་ཅིང་ཞོན་ནས། ཆུ་ཀླུང་གི་རྒྱུན་ལས་བཟློག་སྟེ་གྱེན་དུ་འགྲོའམ། རྒྱུན་ཕྱོགས་ཐུར་དུ་འགྲོ་ན། ཆུ་ངོགས་ ཀྱི་འགྲམ་ཐད་ཀར་ཆུ་རྒལ་ཏེ་ཕ་རོལ་དུ་འགྲོ་བ་མ་གཏོགས་གཞན་རྒྱང་གྲགས་འདས་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དུས་དང་ལྡན་པ་དང་མི་འདོད་བཞིན་ཁྱེར་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད། བརྒྱད་པ་གཅིག་ཏུ་ དབེན་པར་འདུག་པ་ནི། གཉན་ཡོད། འཆར་ཁ། འདོད་ཆགས། དབེན་པར་འདུག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་བུད་མེད་འདོད་པ་བསྟེན་རུང་དང་ལྷན་གཅིག དགེ་སློང་གཅིག་པུ་བུད་མེད་གཅིག་དང་ལྷན་ཅིག་ཁྲིམས་གྲོགས་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་མ་ནིང་གང་ཡང་མེད་པས་དབེན་པ། 2-147 རྩིག་པ་སོགས་སྐྱབས་ལྔ་གང་ཡང་རུང་བ་ཡོད་ན་སྟན་ཏེ་གཞི་ལ་འདོམ་གང་གི་ནང་དུ་གཉིས་ཀ་འདུག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགུ་པ་འགྲེང་བའི་ལྟུང་བ་ནི། ཉེས་པ་འགྲེང་བའོ། །ཡང་དགེ་ སློང་གང་། དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲེང་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བཅུ་པ་སྦྱོར་བཅུག་གི་ཉེས་པ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་པ་ཟ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་མ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་པར་ཤེས་བཞིན་དུ་ སྦྱིན་བདག་གི་འགྲོན་དུ་བོས་སམ་མ་བོས་ཀྱང་རུང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་མང་དུ་ཐོས་པའི་ཡོན་ཏན་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་དེ་དགེ་སློང་མ་ཉེ་དུ་ཡིན་མིན་གང་ཡང་རུང་བས་སྦྱོར་ དུ་བཅུག་པའི་ཟས་བཟའ་བ་ལྔ་དང་བཅའ་བ་ལྔ་གང་རུང་ཟ་ན་སྟེ་བཟོས་ཤིང་མིད་ན་སྔར་སྦྱོར་མ་བཅུག་གོང་ཁྱིམ་དུ་བོས་པ་ཟ་བ་མ་གཏོགས་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། བཅུ་ཚན་བཞི་པ་ ལའང་འཁྲུགས་ཚུལ་དུ། སྡོམ་ཚིག་ཏུ་གཅིག་ཞེས་པ་སྟན་གཅིག་གི་དང་། ཕྱེ་དང་བཅས་ཞེས་པ་དོ་གསུམ་ལས་ལྷག་པའོ། །བཅུ་ལས། དང་པོ་ཡང་ཡང་ཟ་བ་ལ། སྤོང་བྱེད། དྲུག་སྡེ། ཟས་ལ་གདུ་ བ། ཡང་ཡང་ཟོས་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་ཉི་མ་གཅིག་ལ་སྦྱིན་བདག་ཐ་དད་པས་འགྲོན་དུ་བོས་པ་དུས་གཅིག་གམ་སྔ་ཕྱི་ཡང་རུང་གོས་ཀྱི་རྙེད་པ་མེད་པའི་ཟས་བཟའ་བ་ལྔ་གང་རུང་གཉིས་པ་རྙེད་དེ་ཟས་ཡང་ཡང་ཟ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-148 གནང་བ་ནི་ཟས་གཅིག་གིས་མཚོ་མི་ནུས་ཏེ་ན་བ་དང་། མཆོད་རྟེན་ནམ་དགེ་འདུན་གྱི་ཕྱག་དར་རམ་ཞལ་བ་ལ་སོགས་ལས་ཅུང་ཟད་བྱས་སམ། ལམ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་ཙམ་རྒྱང་གྲགས་སུ་སོང་ ཏེ་ལོག་གམ། གོས་ཁྲུ་གང་ཙམ་གྱི་རྙེད་པ་བྱིན་པ་ཡོད་ན་འགྲོན་དུ་བོས་པ་གཉིས་པ་བདག་གིར་བྱེད་པའི་དུས་ཏེ། ལྟུང་བ་བསྐྱེད་པར་མ་གཏོགས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ། འཐབ་ཀྲོལ། འདུག་གནས་སུ་ཟ་བའོ། །མུ་སྟེགས་ཀྱི་འདུག་གནས་གཅིག་ཏུ་ཞག་ལོན་པར་བསྡད་པའི་དགེ་སློང་མི་ན་བ་དང་།

【現代漢語翻譯】 如果超過半個『揚』的距離，就犯了墮罪。第七個是同船罪：犯了同乘一條船的墮罪。此外，如果比丘與一位有共同目的的比丘尼一同擁抱，乘坐同一條船，無論是『肖嘎姆』（Śaugam，一種船名），『拉瓦堅』（Lāvajana，一種船名），還是其他船隻，逆著水流而上，或者順著水流而下，除非直接橫渡水流到達對岸，否則超過一個『揚』的距離，就犯了墮罪。在適當的時候或在不情願的情況下被帶走，沒有罪過。第八個是單獨居住罪：有危險、有埋伏、有貪慾，是單獨居住。 此外，如果比丘與一位可以發生性關係的婦女一同，比丘獨自一人與一位婦女，沒有其他持戒的同伴、男性、女性或雙性人，在隱蔽的地方，有墻壁等五種保護中的任何一種，兩人坐在相距不到一『多姆』（大約一臂長）的墊子上，就犯了墮罪。第九個是站立罪：犯了站立的罪過。此外，如果比丘與比丘尼一同站立，就犯了墮罪。第十個是促成結合罪：吃了促成結合的食物。此外，如果比丘明知故犯，無論是應邀還是不應邀，通過宣揚自己並非真實擁有的戒律和博學的功德，促成比丘尼（無論是否是親屬）的結合，吃了促成結合的五種食物或五種加工食品中的任何一種，即製作併吞下，除了在促成結合之前應邀到家中吃的食物外，就犯了墮罪。 第四組十事中的混亂情況：總結來說，『一個』指的是一張墊子，『帶粉』指的是超過三『斗』（計量單位）。在十事中，第一個是反覆吃東西罪：捨棄、六群比丘、貪吃食物、反覆吃東西。如果比丘在一天內，被不同的施主邀請，無論同時還是先後，在沒有獲得衣服的情況下，吃了任何兩種食物，即獲得食物后又反覆吃，就犯了墮罪。 允許的情況是：一種食物無法滿足，或者爲了佛塔、僧團的清掃等工作稍微做了一些事情，或者在路上走了半『由旬』（yojana，古印度長度單位，約合7-9英里）或一個『揚』的距離后返回，或者獲得了大約一『庫魯』（一種長度單位）的布料，那麼在第二次應邀時，可以擁有食物，但不能因此而犯墮罪。第二個是在『舍衛城』（Śrāvastī）有，六群比丘，爭吵，在住處吃東西。住在外道的住處過夜的比丘，如果沒有生病，並且

【English Translation】 If it exceeds half a 'yang' in distance, it constitutes a downfall. The seventh is the offense of being on the same boat: committing the downfall of being on the same boat. Furthermore, if a Bhikṣu embraces a Bhikṣuṇī with a common purpose, riding on the same boat, whether it is 'Śaugam' (Śaugam, a type of boat), 'Lāvajana' (Lāvajana, a type of boat), or other boats, going upstream against the current, or downstream with the current, unless directly crossing the stream to reach the other shore, exceeding a 'yang' in distance constitutes a downfall. There is no offense in being taken away at an appropriate time or against one's will. The eighth is the offense of dwelling in seclusion: there is danger, there is ambush, there is desire, it is dwelling in seclusion. Furthermore, if a Bhikṣu is with a woman with whom sexual relations are possible, the Bhikṣu alone with a woman, without any other monastic companions, male, female, or hermaphrodite, in a secluded place, with any of the five protections such as walls, if both are sitting on a mat within one 'dom' (approximately an arm's length) of the base, it constitutes a downfall. The ninth is the offense of standing: committing the offense of standing. Furthermore, if a Bhikṣu stands together with a Bhikṣuṇī, it constitutes a downfall. The tenth is the offense of arranging a union: eating food that facilitates a union. Furthermore, if a Bhikṣu knowingly, whether invited or uninvited, by proclaiming virtues of discipline and learning that he does not truly possess, facilitates the union of a Bhikṣuṇī (whether or not she is a relative), eating any of the five foods or five processed foods that facilitate the union, that is, making and swallowing, except for food eaten at home before arranging the union, it constitutes a downfall. The confusing situation in the fourth set of ten: in summary, 'one' refers to one mat, 'with powder' refers to more than three 'do' (a unit of measurement). Among the ten, the first is the offense of eating repeatedly: abandoning, the group of six, greed for food, eating repeatedly. If a Bhikṣu, on one day, is invited by different donors, whether simultaneously or sequentially, without obtaining clothing, eats any two foods, that is, obtaining food and then eating repeatedly, it constitutes a downfall. The permitted situation is: one food is not sufficient, or having done some work for the stupa, the cleaning of the Sangha, etc., or having traveled half a 'yojana' (yojana, an ancient Indian unit of length, approximately 7-9 miles) or a 'yang' on the road and returning, or having been given approximately one 'kuru' (a type of length unit) of cloth, then at the time of the second invitation, one can possess the food, but not thereby commit a downfall. The second is in 'Śrāvastī' (Śrāvastī), there are the group of six, quarreling, eating in the dwelling place. A Bhikṣu dwelling overnight in the dwelling place of heretics, if not ill, and

---

ཡོན་བདག་གི་ཅི་བདེར་མ་སྟབས་པར་ནི་བསོད་སྙོམས་ལན་གཅིག་བཟའ་བར་ བྱའམ། དེ་ལས་ལྷག་པར་གཉིས་པ་ཟོས་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཆོས་འདི་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཁྱིམ་པ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པའོ། །གསུམ་པ་ལྷུང་བཟེད་དོ་གསུམ་ལས་ལྷག་པ་ནི། ལྟོ་འདུན། ལྷག་པོར་ ལེན་པའོ། །དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་གི་ཁྱིམ་རྣམས་སུ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་ཕྱིར་དོང་པ་ལས། གལ་ཏེ་དགེ་སློང་དེ་དག་ལ་དད་པ་ཅན་དེ་དག་གིས་ཏེ་དཀོན་ མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བས་ཕྱེད་དང་ལྡེ་གུ་དག་དང་། འཁུར་བ་བག་ཆོས་དག་དུས་ཀྱིས་ཏེ་ཡང་ཡང་སྟོབས་པར་གྱུར་ལ། ལེན་འདོད་ཅིང་དོན་དུ་གཉེར་ན། ལྷུང་བཟེད་གང་བ་གཉིས་སམ་གསུམ་བླང་བར་བྱའོ། ། 2-149 འབྲས་ཐུག་པོ་ཆེ་གྲུས་པ་སྐམ་མ་ག་དྷའི་བྲེ་གང་ལ་བོད་ཀྱི་སྲང་སུམ་བཅུ་རྩ་གཉིས་ཡོད། ཕུལ་དུ་རྩིས་ན་བདུན་ཕུལ་དོ་དང་ཁྱོར་གང་ཡོད། བཙོས་ན་སུམ་འགྱུར་ཡིན། ཚོད་མ་དེའི་ བཞི་ཆའམ་སུམ་ཆ། དེའི་སྟེང་དུ་ཁའི་ཆ་ཁའི་ཟུར་ནས་མཆུས་འདྲེན་ཅིང་རྔུབ་པའི་ཆ་དེར་མཐེ་བོང་གི་ཟུར་ནས་ཟུར་གྱི་ལྟོའི་ཆ་ཙམ་མ་གང་བ་དེ་ལྷུང་བཟེད་ཆུང་ཚད། འབྲས་དང་ཚོད་ མའི་ཆ་དེ་ཉིས་འགྱུར་ཆེ་ཚད། འབྲིང་བར་མ་སྟེ། འདིར་བླང་དུ་གནང་བ་ནི་འབྲིང་ཚད་གསུམ་ལ་བྲེ་ཕྱེད་དང་ལྔ། དེའི་བྱ་ན་དང་ཚོད་མ་དང་བཅས་པའོ། །ཆེ་ཚད་གསུམ་བླངས་ན་ལྟུང་ བར་འགྱུར་རོ། །ཆུང་ཚད་འདི་དགེ་སློང་མའི་ལྷུང་བཟེད་ཆེ་ཚད་ཡིན། ཆུང་ཚད་འགྲངས་ཙམ་ཤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདིར་འབྲས་བྲེའུ་ཆུང་ཕྱེད་དང་ལྔ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་འབྲས་སྐམ་པོ་ཡིན་ཏེ། བི་མ་ ལ་མི་ཏྲས་ལྷུང་བཟེད་འབྲིང་པོ་གསུམ་གྱི་ཚད་ཀྱི་འབྲས་ཆན་བྲེ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལ་ནི་འབྲས་ཐུག་པོ་ཆེ་གྲུས་པ་སྐམ་མ་གྷ་དྷའི་བྲེའུ་ཆུང་ཕྱེད་ལྔ་ཡོད་དོ། །དེ་མན་ཆད་ཅི་འདོད་ པ་བླང་བར་བྱ་ཡི་དེ་ལས་ལྷག་པར་ལེན་ན་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར་ཏེ་འདིར་གཞུང་ནི་དགེ་སློང་གིས་ཇི་ཙམ་དུ་བྲེའུ་ཆུང་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལས་ལྷག་པའི་བསོད་སྙོམས་ལེན་ན་ཐམས་ཅད་དུ་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-150 ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་འབྲས་སྐམ་པོའི་ཚད་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་། སྐམ་མ་ག་དྷའི་བྲེའུ་ཆུང་ཕྱེད་དང་ལྔ་བཙོས་པའི་ཆན། བོད་ཀྱི་བྲེ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ཞེས་དང་དྲན་ བྱེད་དུའང་ལྷུང་བཟེད་ཆུང་ངུ་ནི་ཡུལ་མཉམ་དགའི་འབྲས་དྲུག་ཕུལ་གང་གི་ཆན་དང་ཚོད་མ་ཤོང་བའོ། །འབྲས་སྐམ་དྲུག་ཕུལ་ཕྱེད་དང་ལྔའི་ཆན་ལས་ཅུང་ཟད་ཅིག་ལྷག་པར་བླངས་ནའང་ཐམས་ཅད་དུ་ ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །ཚད་དེ་ལས་ལྷག་པར་ལེན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཚད་འདི་ཙམ་ལོང་ཞིག་ཅེས་སམ། ཅི་འདོད་འདོད་ལོང་ཞིག་ཅེས་ཟེར་ན་ཉེས་པ་མེད། བསླབ་བྱ་ནི། བསོད་སྙོམས་ལྷུང་ བཟེད་གང་བ་ཆེ་ཚད་གཉིས་སམ། འབྲིང་ཚད་གསུམ་བ

【現代漢語翻譯】 如果施主方便，可以接受一次佈施嗎？如果超過一次，接受第二次就會犯墮罪。這適用於非出家人和非親屬的在家眾。第三種情況是，超過三個缽的量，就是貪求食物，過度索取。如果很多比丘去婆羅門和居士家乞食，如果那些有信仰的人，皈依三寶的人，多次給予半斗或一斗的食物，以及一捆米飯，如果他們想要接受並努力爭取，可以接受兩到三個滿缽的食物。 2-149 大米粥，乾燥的摩揭陀小升一升相當於藏地的三十二兩。如果計算成捧，相當於七捧一掬。煮熟後會膨脹三倍。蔬菜是它的四分之一或三分之一。在盛放食物時，從缽的邊緣用嘴吸取湯汁，用拇指按住邊緣，使缽的邊緣稍微不滿，這就是小缽的容量。米飯和蔬菜的比例是兩倍，這是中等缽的容量。這裡允許接受的是中等容量的三個缽，相當於五又二分之一升。包括菜餚和蔬菜。如果接受三個大缽，就會犯墮罪。這個小缽的容量是比丘尼的大缽的容量。小缽的容量大約能裝滿即可。這裡提到的小升五又二分之一升是指乾燥的米。比瑪拉米扎認為，中等缽三個的量相當於乾燥的米五又二分之一升，也就是大米粥，乾燥的摩揭陀小升五又二分之一升。 如果少於這個量，可以隨意接受，如果超過這個量，就會犯墮罪。這裡指的是，如果比丘接受的佈施超過小升五又二分之一升，無論多少都會犯墮罪。 2-150 這是指乾燥的米的量。乾燥的摩揭陀小升五又二分之一升煮熟后，相當於藏地的五又二分之一升。在《憶念》中也提到，小缽可以容納相當於六捧曼雅地方的米飯和蔬菜。如果接受的乾燥米超過六捧五又二分之一升，無論多少都會犯墮罪。如果超過這個量，就會犯墮罪。如果說『接受這麼多』，或者說『隨意接受』，就沒有罪過。戒律是：接受滿缽的佈施，大缽兩個，或者中缽三個。

【English Translation】 If the patron is comfortable, can one accept alms once? If more than that, accepting a second time constitutes a downfall. This applies to non-ordained people and non-relatives among householders. The third case is exceeding three bowls' worth, which is craving for food and excessive acquisition. If many monks go to the homes of Brahmins and householders for alms, and if those faithful ones, who have taken refuge in the Three Jewels, repeatedly offer half a degu or a degu of food, and a bundle of rice, if they want to accept and strive for it, two or three full bowls may be taken. 2-149 Rice porridge, dry Magadha small sheng one sheng is equivalent to thirty-two liang in Tibet. If calculated in handfuls, it is equivalent to seven handfuls and one ju. It expands three times when cooked. Vegetables are one-quarter or one-third of it. When serving food, suck the soup from the edge of the bowl with the mouth, press the edge with the thumb, making the edge of the bowl slightly less than full, that is the capacity of a small bowl. The ratio of rice and vegetables is doubled, which is the capacity of a medium bowl. What is allowed to be accepted here is three medium-sized bowls, equivalent to five and a half sheng. Including dishes and vegetables. If three large bowls are accepted, a downfall is committed. The capacity of this small bowl is the capacity of a large bowl for nuns. The capacity of a small bowl is about enough to fill it. The five and a half sheng mentioned here refers to dry rice. Bimala Mitra believes that the amount of three medium bowls is equivalent to five and a half sheng of dry rice, which is rice porridge, dry Magadha small sheng five and a half sheng. If it is less than this amount, it can be accepted at will, if it exceeds this amount, a downfall is committed. What is referred to here is that if a monk accepts alms exceeding five and a half sheng, no matter how much, a downfall is committed. 2-150 This refers to the amount of dry rice. Five and a half sheng of dry Magadha small sheng when cooked is equivalent to five and a half sheng in Tibet. It is also mentioned in Dranjed that a small bowl can hold the equivalent of six handfuls of rice and vegetables from the Manya region. If more than six handfuls and five and a half sheng of dry rice are accepted, no matter how much, a downfall is committed. If this amount is exceeded, a downfall is committed. If one says 'Accept this much,' or 'Accept as you wish,' there is no fault. The precept is: accept a full bowl of alms, two large bowls, or three medium bowls.

---

ླངས་ནས་གྲོང་ལས་ཕྱི་རོལ་དགེ་སློང་གི་ཀུན་དགའ་ར་བར་སོང་ལ། དགེ་སློང་འཁོད་པ་དག་ལས་བཟའ་བྱ་མང་ན་བགོ་བཤའ་བྱ། བདག་ཀྱང་ བཟའ་བར་བྱ་སྟེ། བསོད་སྙོམས་ལྷག་པར་བླངས་པ་དེ་ལ་དེ་ནི་ལོངས་སྤྱད་པའི་ཆོ་ག་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་སྟན་གཅིག་པའི་ཟས་ལ། མ་གུས་པ། སྤངས་ནས་ཟ་བའོ། །དགེ་སློང་གང་ཟས་ཟོས་ ཟིན་ཅིང་ཞེས་པ་སེམས་ཀྱིས་བཏང་ཞིང་ཚིག་གིས་སྤངས་ནས་མི་ཟ་བའི་མཐར་ཐུག་པར་བྱས་ཏེ་སྤངས་ཟིན་པ་ལས། ཡང་ཟ་བ་དེ་ལ་ལྷག་མར་བྱས་ཤིང་བོར་བའི་ཆོ་ག་མ་བྱས་པར། 2-151 བཅའ་བ་ལྔའམ། བཟའ་བ་འབྲས་ཆན། ཟན་དྲོན། ཤ། སྣུམ་འཁུར། ལྡི་གུ་ལྔ་ལས་བཅའ་བ་འཆའམ། བཟའ་བ་ཟ་ན། མགུལ་དུ་མིད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། ཟས་རུང་བ་སྟོབས་པ་བྱིན་ལེན་བྱས་ཤིང་། ཆོག་ གོ་ཞེས་གོ་བར་བྱས་ནས། འདུག་པའི་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་སྤྱོད་ལམ་ཉམས་པ་ནི་སྤངས་པའོ། །རེ་ཤིག་ཆོག་གོ་ཞེས་བརྗོད་ན་སྤངས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བཅའ་བ་སྤངས་པས་བཟའ་བ་སྤངས་པ་མ་ ཡིན། བཟའ་བ་སྤངས་ན་བཅའ་བ་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཟས་རུང་བ་ཟ་འདོད་ན་ལྷག་པོར་བྱ། ཟས་ཤིན་ཏུ་དཀོན་པ་དང་ཡང་ཡང་ཟ་དགོས་པའི་ནད་ཅན་ལ་ཉེས་མེད། ཐ་ན་ལན་ ཚྭ་ཡན་ཆད་བཟའ་བའི་ཕྱིར་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་སྟན་ལས་ལྡང་བར་མི་བྱའོ། །ལྔ་པ་སྟོབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། མཉན་ཡོད། རྒན་ཞུགས། ཉེས་རྩོམ། སྤངས་པ་ལ་སྟོབས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཟས་སྤངས་ པར་ཤེས་བཞིན་དུ་དགེ་སློང་ཟས་ཟོས་ཟིན་ཅིང་སྤངས་པ་ལ་ཀླན་ཀའི་སྐབས་ཚོལ་ཞིང་དེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ཅི་ནས་ཀྱང་དགེ་སློང་འདི་ལ་ཉེས་པ་དང་ལྟུང་བ་འབྱུང་བར་བྱ། ལྟུང་བ་ དེ་འཆགས་སུའང་གཞུག་གོ་སྙམ་པ་དེ་ཉིད་རྐྱེན་ཀུན་སློང་དུ་བྱས་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅའ་བ་འདི་འཆོས་ཤིག བཟའ་བ་འདི་ཟོ་ཤིག ཅེས་ལྷག་པོར་མ་བྱས་པའི་བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་དུས་ཀྱིས་ཏེ་ཡང་ཡང་སྟོབས་པར་བྱེད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-152 དུས་རུང་མ་ཡིན་པའི་ཟས་ལ་ལྟུང་བ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀ་མེད་དོ། །དྲུག་པ་འདུས་ཟ་ལ་རྒྱལ་ཁབ། ལྷ་སྦྱིན་འཁོར་བཅས། མི་མཐུན་པར་འདོད་པ། འདུས་ཟའོ། །དགེ་སློང་ན་བ་དང་། ལམ་དུ་ སོང་བ་དང་། ལས་བྱས་པ་གྲུར་ཞུགས་པ་མ་གཏོགས་པས། སོ་སོར་ངེས་པའི་ཟས་ཀྱི་གནས་ཅན་དང་། དུས་སྟོན་འདུས་པ་ཆེན་པོ་ཕྱི་ནང་གི་རབ་བྱུང་མང་པོ་འདུས་ཤིང་ཟ་བ་ལས་གཞན་ པའི་ཚེ་ཟས་ཕན་ཚུན་མ་སྲུལ་བར་མཚམས་ནང་གཅིག་ཏུ། དགེ་འདུན་གྱི་བཀོད་པ་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་མི་མཐུན་པར་བཞིར་འདུས་ཤིང་ཟོས་ན་དུས་གནང་བ་རྣམས་མ་གཏོགས་ཏེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གནས་ གང་དུ་ཟས་ཐ་དད་དུ་ངེས་པ་ནི་སོ་སོར་ངེས་པ། གཙུག་ཕུད་དང་ལོ་ལྔའི་དུས་སྟོན་ལ་སོགས་པ་འདུས་པ་ཆེན་པོའི་ཚེ་ལ་ལས་བཞི་ལ་སྦྱིན། ལ་ལས་བཅུ་ལ་སྦྱིན་པ་ལྟ་ བུའམ་རང་རང་གི་སྐལ་པ་བླངས་ནས། འདུས་པའི་གནས་དེ་ལས་ལོགས

【現代漢語翻譯】 然後離開村莊，前往比丘的僧院。如果比丘們有很多食物，就分發。我也應該吃，這是接受剩餘食物的儀式。第四，關於獨食的食物，不恭敬，應該捨棄后食用。任何比丘吃完食物，心裡已經放下，口頭上也捨棄了，最終不再吃，已經捨棄之後，又吃，這就是做了剩餘的食物，但沒有做丟棄的儀式。 如果準備了五種食物，或者吃了大米飯、熱糌粑、肉、油炸麵食、酸奶五種食物中的任何一種，吞嚥下去，就會犯墮罪。可以吃的食物，經過加持並給予，並且已經知道『可以了』，然後從座位上站起來，行為不端，這就是捨棄。如果說『稍等，可以了』，那就不是捨棄。捨棄了準備的食物，不等於捨棄了吃的食物。捨棄了吃的食物，就等於捨棄了準備的食物。如果還想吃可以吃的食物，就做成剩餘的。對於食物非常稀少，或者需要反覆吃的病人，沒有罪過。甚至爲了吃鹽，也要經過加持並給予，然後才能從座位上站起來。第五，關於加持的墮罪，憍薩羅國（梵文：Śrāvastī，漢語：舍衛城），年老的比丘，犯戒者，加持已捨棄的食物。如果比丘明知食物已經被捨棄，還對比丘已經吃完並捨棄的食物尋找爭端的機會，目的是讓這位比丘犯戒和墮罪，甚至想把墮罪強加於他，以此為動機，對他說：『尊者，請準備這些食物，請吃這些食物。』對於沒有做成剩餘的食物，反覆加持，就會犯墮罪。 對於非時食，無論早晚都沒有墮罪。第六，關於聚食，王國，提婆達多（梵文：Devadatta，漢語：天授），及其眷屬，想要不和，聚食。除了生病的比丘、在路上的比丘、工作的人、乘船的人之外，對於各自確定的食物場所，以及大型節日聚會，內外許多出家人聚集在一起吃飯的情況，在食物沒有腐爛的情況下，在一個界限內，在僧團的安排之外，不和地聚集四人一起吃飯，除了允許的時間之外，就會犯墮罪。在哪個地方食物被確定為不同的，就是各自確定的。在剪髮節和五年一度的節日等大型聚會時，有些人供養四人，有些人供養十人，或者各自領取自己的份額，離開聚會的場所。

【English Translation】 Then, leaving the village, he goes to the monastery of the monks. If the monks have a lot of food, it is distributed. I should also eat, this is the ritual of accepting the remaining food. Fourth, regarding the food eaten alone, without respect, it should be abandoned and then eaten. Any monk who has finished eating, has let go in his mind, and has also abandoned it verbally, and ultimately no longer eats, after having abandoned it, eats again, this is making the remaining food, but without performing the ritual of discarding it. If five kinds of food are prepared, or if one eats any of the five kinds of food: rice, hot tsampa, meat, fried dough, yogurt, and swallows it down, one commits a downfall. Food that is permissible to eat, after being blessed and given, and having known 'it is okay,' then getting up from the seat, behaving improperly, this is abandoning. If one says 'wait a moment, it is okay,' then it is not abandoning. Abandoning the prepared food does not equal abandoning the eaten food. Abandoning the eaten food equals abandoning the prepared food. If one still wants to eat permissible food, it should be made into leftovers. For patients who have very little food, or who need to eat repeatedly, there is no fault. Even for eating salt, it must be blessed and given before one can get up from the seat. Fifth, regarding the downfall of blessing, Śrāvastī, an old monk, an offender, blesses the abandoned food. If a monk knowingly knows that the food has been abandoned, he seeks an opportunity to dispute the food that the monk has already eaten and abandoned, with the intention of causing this monk to break the precepts and fall into downfall, and even wants to impose the downfall on him, with this as the motivation, he says to him: 'Venerable, please prepare these foods, please eat these foods.' For food that has not been made into leftovers, repeatedly blessing it, one commits a downfall. For food eaten at the wrong time, there is no downfall either early or late. Sixth, regarding eating together, the kingdom, Devadatta, and his retinue, wanting discord, eat together. Except for sick monks, monks on the road, people working, people on a boat, for each determined food place, and large festival gatherings, many internal and external renunciants gather together to eat, in the case where the food has not rotted, within one boundary, outside the arrangement of the Sangha, discordantly gathering four people to eat together, except for the permitted times, one commits a downfall. In which place the food is determined to be different, it is determined separately. At the time of the hair-cutting festival and the five-year festival, etc., at large gatherings, some offer to four people, some offer to ten people, or each takes their own share, leaving the place of the gathering.

---

་ཤིག་ཏུ་བཞི་དང་ལྔ་དང་བཅུ་ལ་སོགས་པ་ཚོམ་བུར་འདུས་ནས་ཟ་བ་དང་། འདུས་པའི་ནང་ནས་སྦྱིན་བདག་འགའ་ཞིག་གིས་ བཞིའམ་བཅུའམ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་སོགས་མགྲོན་དུ་བོས་པ་དགེ་སྦྱོང་གི་ཟས་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྣམས་ལ་ཉེས་མེད་དོ། །གནས་གཅིག་ཏུ་སྦྱིན་བདག་གཅིག་གིས་ཟན་གཅིག་ནས་སྦྱིན་པ་ལ་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-153 དུས་རུང་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འབྱུང་ངོ་། །བདུན་པ་དུས་ཆེན་ཟ་བ་ལ། མཉན་ཡོད། བཅུ་བདུན་སྡེ། བཀྲེས་པ་མི་བཟོད་པ། དུས་མིན་ཟོས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ཞིང་སྐྱ་ རེངས་མ་ཤར་བར་དུ་སངས་རྒྱས་པ་དག་ཟས་ཟ་བའི་དུས་མ་ཡིན་པར། བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་དུས་རུང་གི་སྨན་ནད་པ་མ་ཡིན་པས་ཟོས་ཤིང་མགུལ་དུ་མིད་པ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། རང་གང་དུ་ཟས་ཟ་བའི་གླིང་དེ་ཉིད་ཀྱི་དུས་ལ་འདུ་ཤེས་གཙོ་བོ་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་གསོག་འཇོག་ཟ་བ་ལ། ནག་པོ། བག་ཆགས་མ་བྱང་བས་མ་བརྟགས་པ། གསོག་འཇོག་ཅན་ཟ་བའོ། ། ཡང་དགེ་སློང་གང་བཅའ་བའམ་བཟའ་བ་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ཕྱི་དྲོར་འཇོག་པའམ། ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པའི་བུར་ཆུ་ལྟ་བུ་ཉིན་མོའི་ཐུན་གྱི་མཐའ་ལས་འདས་པར་བཞག་པས་གསོག་འཇོག་ བྱས་པ་འཆའ་འམ་ཟོས་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཟས་དཀོན་པའི་དུས་སུ་ཉེས་མེད། དགེ་སློང་ཕ་མ་ཕན་ཚུན་གསོག་འཇོག་མེད། བྱིན་ལེན་མེད་ནའང་གསོག་འཇོག་མེད། འདིར་གཞུང་འགྲེལ་དང་བི་མ་ལ་མི་ ཏྲ་ནི་དུས་རུང་གི་ཟས་ལ་དངོས་གཞིར་འགྱུར། སྨན་གཞན་གསུམ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་བཞེད། གཞན་དག་ནི་སྨན་བཞི་ཀ་ལ་དངོས་གཞི་འབྱུང་བར་བཞེད་དོ། །མཚམས་བཙོས། ཞག་ལོན། ལག་ཉ། དགེ་སློང་གིས་བཙོས་པ། 2-154 བརྗེན་ཟས་རྣམས་ཀྱང་བཟའ་བར་མི་བྱའོ། །དགུ་པ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་ནི། མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ། བསླབ་པ་ལ་གཡེལ་བ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་བར་དུ་ཆོད་པ་ དང་། མི་འཐོབ་པའི་ཕྱོགས་དང་། གློ་དང་རྒྱབ་དང་། ལག་པ་ཁས་ཕུབ་པས་བྱིན་ལེན་མི་འཐོབ་པར་བྱས་པའམ། ཞིག་པའམ། གཏན་ནས་མ་བྱས་པས། མ་བྱིན་པའི་ཟས་རུང་བ་ལུས་ལ་བསྐུ་བ་ལྟ་ བུའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་པས། ཁ་ནས་མིད་པའི་ཟས་བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་སོགས་ཟོས་ཤིང་མིད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བྱིན་ལེན་བྱེད་པ་གཏན་མེད་ན་ཉེས་མེད། ཡུལ་མི་འགའ་ཞིག་སྨད་པར་བྱེད་པ་ ཡོད་པས་དེ་ལ་མདུན་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་འདིར་ཤོག་ཅིག་ཅེས་བརྗོད་དེ་བཞག་པ་དེ་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་ཟ་བ་ལ་ཉེས་མེད། ཟས་ཀྱི་རང་བ་འདི་དག་ཕལ་ཆེ་སྒྲ་ མི་སྙན་ན་མེད་ཅེས་དྲན་བྱེད་དུ་བཤད། མི་རུང་བའི་ཟས་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །གཞན་གྱི་སྐལ་བ་སྟན་ལས་མ་ལངས་པར་ཇི་ཙམ་ལེན་ནུས་པ་བླང་། འདྲིལ་ན་མ་ལངས་པར་སྙེགས་ན་མ་ ཞིག བྱི་བས་རེག་པ་དང་འདྲའོ། །ཆུ་གཙང་མ་དང་པོ་ཤིང་ནི་བྱིན་ལེན་མ་

【現代漢語翻譯】 如果四、五、十等等聚集在一起吃東西，或者一些施主從聚集的人中邀請四位、十位或二十五位等客人，這些被稱為『僧侶的食物』，這樣做沒有罪過。但在同一個地方，一位施主只佈施一份食物，那就會構成罪過。 在不適當的時間不應該發生這種情況。第七，關於在節日期間吃東西：在舍衛城，屬於十七群，因為無法忍受飢餓，所以在非時段吃東西。此外，如果比丘在太陽過午後，黎明尚未升起之前，在不該吃東西的時間，吃了任何食物或飲料，且並非爲了治療疾病，吞嚥下去，就會犯墮罪。 對於比丘在哪裡吃東西，那個地方的時間觀念是最重要的。第八，關於儲存食物：黑色的，因為習氣未凈而未加檢查，吃儲存的食物。此外，如果比丘將早上接受的食物或飲料儲存到下午，或者將下午接受的糖水等儲存過了一天的中午，這種儲存的食物如果被吃掉或飲用，就會犯墮罪。在食物匱乏的時期，這樣做沒有罪過。比丘的父母之間不應該互相儲存食物。即使沒有接受，也不應該儲存食物。在這裡，經論和無垢友（Vimalamitra）認為，合時宜的食物是根本，其他三種藥物則被認為是輕微的過失。其他人則認為四種藥物都會構成根本罪。被污染的食物，過期的酥油，以及用手拿的食物都不應該吃。第九，關於未經給予而取用食物：在舍衛城，屬於六群，因為疏忽了戒律，所以未經給予而吃東西。此外，如果比丘在有間隔的地方，或者在無法獲得食物的地方，或者用胳膊、背部或用蓋住的手無法獲得食物，或者食物被損壞，或者根本沒有被給予的情況下，爲了不是像塗抹身體那樣，而是爲了吞嚥，吃了未經給予的食物，如食物或飲料等，就會犯墮罪。如果根本沒有給予的行為，就沒有罪過。如果有些村民會批評，就告訴他們『請到前面的壇城來』，讓他們在那裡，在不悅耳的聲音時加持后吃掉，這樣做沒有罪過。這些食物的自性，如果大部分是不悅耳的，就說沒有，作為一種提醒。對於不合適的食物，則會犯輕微的過失。在不離開座位的情況下，可以拿取多少別人的份額就拿多少。如果滾動著拿，在不站起來的情況下傾斜著拿，那就太過分了，就像老鼠觸控一樣。第一杯清水和木頭未經給予不能使用。 。

【English Translation】 If four, five, ten, etc., gather together to eat, or if some patrons invite four, ten, or twenty-five guests, etc., from among those gathered, these are called 'monk's food,' and there is no offense in doing so. However, in the same place, if one patron only gives one portion of food, that constitutes an offense. This should not occur at an inappropriate time. Seventh, regarding eating during festivals: In Shravasti, belonging to the seventeen groups, because of being unable to endure hunger, eating at the wrong time. Furthermore, if a bhikshu, after noon and before dawn, eats any food or drink at a time when it is not appropriate to eat, and not for the purpose of treating illness, swallowing it, he commits a downfall. For a bhikshu, wherever he eats, the concept of time in that place is the most important. Eighth, regarding eating stored food: Black, because habits are not purified and not examined, eating stored food. Furthermore, if a bhikshu stores food or drink received in the morning until the afternoon, or stores sugar water, etc., received in the afternoon past the end of the day's noon, if this stored food is eaten or drunk, he commits a downfall. In times of food scarcity, there is no offense in doing so. Bhikshus' parents should not store food for each other. Even without receiving, food should not be stored. Here, the scriptures and Vimalamitra consider timely food to be fundamental, while the other three medicines are considered minor offenses. Others believe that all four medicines constitute a fundamental offense. Contaminated food, expired ghee, and food taken with hands should not be eaten. Ninth, regarding taking food that has not been given: In Shravasti, belonging to the six groups, because of neglecting the precepts, eating without being given. Furthermore, if a bhikshu, in a place with a barrier, or in a place where food cannot be obtained, or with arms, back, or with a covered hand, cannot obtain food that has been given, or if the food is damaged, or if it has not been given at all, not for the purpose of smearing the body, but for swallowing, eats food that has not been given, such as food or drink, he commits a downfall. If there is no act of giving at all, there is no offense. If some villagers criticize, tell them 'Please come to the mandala in front,' let them stay there, and bless and eat it at an unpleasant sound, there is no offense in doing so. The nature of these foods, if most of them are unpleasant, say there is none, as a reminder. For inappropriate food, a minor offense is committed. Without getting up from the seat, take as much of someone else's share as you can. If you roll it, if you lean over without standing up, it is too much, like a mouse touching it. The first clean water and wood cannot be used without being given. .

---

བྱས་པར་ཟོས་ཀྱང་ལྟུང་བ་མེད་པས་ཉེས་པའི་གཞིར་མ་གཏོགས་སོ། །ཁ་གཅིག་བཟའ་བའི་ཕྱིར་དུ་བྱིན་ལེན་དགོས་ཟེར་རོ། ། 2-155 བཅུ་པ་བསོད་པ་སློང་བ་ནི། སེར་སྐྱ། དྲུག་སྡེ། ལྟོ་འདུན། བསོད་པ་ཟ་བའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཟས་བསོད་པ་བཟང་པོ་གང་དག་གསུངས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། འོ་མ་དང་ཞོ་དང་མར་དང་ཉ་ཤ་དང་ཤ་དང་། ཁྱད་པར་ཤ་སྐམ་པོ་དག་སྟེ། ཡང་དགེ་སློང་གང་རླུང་ནད་སོགས་མི་ན་བར་བདག་ཉིད་བཟའ་བའི་ཕྱིར་ཟས་བསོད་པ་བཟང་པོ་དེ་ ལྟ་བུ་དག་གམ། ཉེ་དུ་ལས་གཞན་གྱི་ཁྱིམ་ནས་བླངས་ཏེ། སོ་ཡིས་འཆའ་ཞིང་མགུལ་དུ་མིད་དེ་ཟོས་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཅི་བདེར་བྱས་ན་ཉེས་པ་མེད། ། བཅུ་ཕུང་ལྔ་པ་ལའང་བཅུ་ལས། དང་པོ་ཆུ་ལ་སྤྱོད་པ་ནི། ཀཽ་ཤམ་བྷི། བདུན་པ། བག་མེད། ཆུ་ལ་སྤྱོད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཆུ་སྲོག་ཆགས་ཅན་དུ་ཤེས་བཞིན་དུ། སྲོག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཆུ་ལ་ཁྲུས་དང་འཐུང་ བ་སོགས་ནང་གི་དང་། ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་བཀྲུ་བ་དང་། འཆག་སོགས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་སྤྱོད་ན་ཇི་སྲིད་མ་གཤགས་ན་དགེ་ཚོགས་སྒྲིབ་པས་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འདིར་རང་དོན་དུ་སྤྱོད་པའོ། །ཁྱད་པར་ བཤེས་གཉེན་ནི། སྔ་མ་མཁར་ལན་བྱེད་སོགས་ཕྱིའི་དང་། འདི་ནི་ཁྲུས་དང་འཐུང་བ་དང་ཟས་ཀྱི་ཕྱིར་ནང་དུ་ལོངས་སྤྱད་པ་ལ་བཞེད་དོ། །ཆུ་ཚགས་དང་མི་ལྡན་ན་བར་མ་རབ་བྱུང་ལའང་ཁས་བླངས་ལས་འདས་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-156 གཉིས་པ་ཉལ་ཤོམ་ཁྱིམ་ན་འདུག་པ་ནི། མཉན་ཡོད་འཆར་ཁ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཀུན་སྦྱོར། ཁྱིམ་དུ་འདུག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཉལ་པོ་བྱེད་པར་ཤེས་བཞིན་དུ། ཉལ་པོ་འཁྲིག་པ་བྱེད་པར་ཤོམ་ པའི་ཁྱིམ་བདག་རང་གི་ཁྱིམ་དུ། ཕྱིས་གློ་བུར་དུ་འོང་སྟེ་སྟོབས་ཀྱིས་གནོན་པ་བྱས་ཏེ། མངོན་སུམ་དུ་སྣང་བས་སྟན་ཏེ་གཞི་ལ་རྐུབ་ཚོས་བཞག་ནས་འདུག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འཇིགས་པའི་དབང་ གིས་མ་བསམ་པར་ཞུགས་པ་དང་། དགེ་སློང་གི་གནས་སུ་ཉེས་མེད། གསུམ་པ་ཁྱིམ་ན་འགྲེང་བ་ནི། སྤྱོད་ལམ་འགྲེང་བས་སོ། །སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཉལ་པོ་བྱེད་པ་ཤོམ་པའི་རང་གི་ཁྱིམ་ དུ། གཞན་གེགས་བྱེད་མེད་པས་དབེན་པ། སྐྱབས་ལྔ་གང་རུང་ཡོད་པར་འདོམ་གང་གི་ནང་དུ་འགྲེང་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཆེད་དུ་མ་བསམ་པར་གྲུབ་པ་ཙམ་ལ་ཉེས་མེད། བཞི་པ་ཟན་བྱིན་པ་ ནི། མཉན་ཡོད། ཀུན་དགའ་བོ། །མ་བཏགས་པ་གཅེར་བུ་ལ་ཟན་བྱིན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་ཆོས་འདི་པ་གང་ཡུལ་གོས་མེད་པའི་གཅེར་བུ་སྐྱེས་པའམ། གཅེར་བུ་མའམ། གོས་དང་བཅས་པའི་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་ མུ་སྟེགས་ཅན་ནང་པའི་རྟགས་མེད་ཅིང་རབ་ཏུ་མ་བྱུང་བ་ལ། རང་གི་ལག་པ་ནས་ལག་པར་བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་བྱིན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཉེ་དུ་དང་ནད་པ་དང་། རབ་ཏུ་འབྱུང་འདོད་པ་དང་།

【現代漢語翻譯】 即使吃了已施捨之物，也不會有墮落，除非是作為罪惡的根源。有人說，爲了吃一口食物，也需要接受施捨。 第十，乞求佈施：指小乘佛教徒、六群比丘、貪求食物者、以及食用乞討來的食物。世尊（Bhagavan，對佛的尊稱）曾說過，這些律宗的比丘所接受的食物佈施是好的，例如： 牛奶、酸奶、酥油、魚、肉，特別是乾肉。如果比丘沒有風病等疾病，爲了自己食用而接受這樣的食物佈施，或者從親屬以外的人家拿來，用牙齒咀嚼，吞嚥到喉嚨里吃下去，就會犯墮罪。如果隨意食用，則沒有罪過。在五蘊十事中的第五蘊中，也有十事。 第一，用水：指 कौशाम्बी (Kauśāmbī，拘睒彌城)、第七、不謹慎、用水。如果比丘明知水中有生命，仍然使用帶有生命的水進行沐浴、飲用等內部行為，或者清洗缽和袈裟，以及進行傾倒等外部行為，只要沒有過濾，就會因遮蔽功德而犯墮罪。這裡指的是爲了自己的利益而使用。特別是善知識認為：前者是指城墻倒塌等外部事件，而這裡是指爲了沐浴、飲用和食物而在內部使用。如果沒有濾水器，即使是中等出家的僧人也會因違背誓言而犯下罪過。 第二，在賣淫女的家裡過夜：指舍衛城、貪慾的束縛、住在賣淫女的家裡。如果比丘明知那是賣淫女準備進行性行為的場所，並且房主突然回來，用暴力壓制，當衆顯現，然後坐在座位或地上，就會犯墮罪。如果是因恐懼而無意進入，或者是在比丘的住所，則沒有罪過。第三，在賣淫女的家裡站立：指以站立的姿勢。在男女準備進行性行為的自己的家裡，沒有其他人阻礙，在隱蔽的地方，在五種庇護所中的任何一個存在的情況下，如果站立一箭之遙的距離內，就會犯墮罪。如果不是有意為之，只是偶然發生，則沒有罪過。第四，給予食物：指舍衛城、阿難陀（Ānanda，佛陀的十大弟子之一，以記憶力強著稱）、給予未受具足戒的裸體者食物。如果律宗的比丘將食物從自己的手中直接給予沒有穿衣服的裸體男子或裸體女子，或者給予穿著衣服的各處遊蕩的沒有佛教標誌且沒有受過具足戒的外道，就會犯墮罪。如果是給予親屬、病人或想要出家的人，則沒有罪過。

【English Translation】 Even if one eats what has been given, there is no downfall, unless it is as a basis for sin. Some say that giving and receiving is necessary even for eating a single mouthful. Tenth, begging for alms: refers to Sārṃbhī (小乘佛教徒), the group of six, those who desire food, and those who eat begged food. The Bhagavan (Bhagavan, honorific title for Buddha) said that the alms of food accepted by the monks of this Vinaya school are good, such as: Milk, yogurt, butter, fish, meat, especially dried meat. If a monk does not have diseases such as wind disease, and accepts such alms of food for his own consumption, or takes it from the house of someone other than a relative, chews it with his teeth, swallows it into his throat and eats it, he commits a downfall. If done at will, there is no fault. In the fifth aggregate of the ten matters, there are also ten matters. First, using water: refers to कौशाम्बी (Kauśāmbī, Kauśāmbī city), the seventh, carelessness, using water. If a monk knowingly uses water containing living beings for bathing, drinking, etc., internally, or washes his bowl and robes, and performs pouring, etc., externally, he commits a downfall by obscuring merit as long as it is not filtered. Here, it refers to using it for one's own benefit. In particular, the spiritual friend believes that the former refers to external events such as the collapse of city walls, while this refers to internal use for bathing, drinking, and food. If there is no water strainer, even a middle-ordained monk will be guilty of violating his vows. Second, staying overnight in a prostitute's house: refers to Shravasti, the bond of desire, staying in a prostitute's house. If a monk knowingly knows that it is a place where a prostitute is preparing to have sexual intercourse, and the householder suddenly returns and suppresses him with force, and sits on the seat or ground in public view, he commits a downfall. If he enters unintentionally due to fear, or if it is in a monk's residence, there is no fault. Third, standing in a prostitute's house: refers to standing in posture. In the own house where men and women are preparing to have sexual intercourse, without others hindering, in a secluded place, if any of the five refuges exist, if standing within a distance of one arrow's length, one commits a downfall. If it is not intentional, but merely happens by chance, there is no fault. Fourth, giving food: refers to Shravasti, Ānanda (Ānanda, one of the ten great disciples of the Buddha, known for his strong memory), giving food to the naked who have not received full ordination. If a monk of the Vinaya school gives food from his own hand directly to a naked man or naked woman who has no clothes, or to a wandering heretic who wears clothes and has no Buddhist signs and has not received full ordination, he commits a downfall. If it is given to a relative, a sick person, or someone who wants to be ordained, there is no fault.

---

2-157 ལྟ་བ་དང་དབྲལ་བའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་དོ། །ལྔ་པ་དམག་ལ་ལྟ་བ་ནི། དྲུག་སྡེ། མ་དུལ་བ། དམག་བཤམས་པ་ལ་བལྟས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དམག་གི་ཡན་ལག་གླང་པོ་ཆེ། ཤིང་ རྟ། རྟ་པ། དཔུང་བུ་ཆུང་དང་བཞི་པོ་འདུས་པའམ་གང་རུང་གཡུལ་ལ་དགའ་བས་འཐབ་པའི་ཕྱིར་ཆས་པ་ལ་ལྟད་མོ་ལྟ་བའི་ཕྱིར་འགྲོ་ན། རྒྱལ་པོ་དང་དམག་དཔོན་ལ་སོགས་པས་བཀུག་པ་ དང་། སྲོག་གི་བར་ཆད་བསྲུང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་པར། གཙུག་ལག་ཁང་གི་ཉེ་འཁོར་ལས་འཕགས་ཏེ་མཐོང་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དྲུག་པ་དམག་ནང་དུ་གནས་པ་ནི། ཉེས་པ་གནས་པའོ། ། དགེ་སློང་གང་དམག་ཆས་པ་ལ་ལྟར་འགྲོ་བ་དེ་ལྟ་བུའི་རྐྱེན། རྒྱལ་པོ་བཙུན་མོ་གཞོན་ནུ། ཞང་བློན་ཁྲོམ་གྱི་རུ་སྣ་གྲོང་དང་ལྗོངས་ཀྱི་མིས་བཀུག་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་བྱུང་ན། རྐྱེན་ལྡན་ དགེ་སློང་དེས་དམག་ཆས་པ་དེའི་ནང་དུ་ཞག་གཉིས་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་གནས་པར་བྱའོ། །དེ་ལས་ལྷག་པར་འདས་ཏེ་གནས་སམ། དགོས་པ་མེད་ན་ཞག་གཅིག་གམ་གཉིས་གནས་ནའང་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལྷག་ པར་གནས་པའི་རྐྱེན་ངེས་པར་བྱུང་ན་ལྷག་ཀྱང་ལྟུང་མེད་ཡོད་དོ། །བདུན་པ་བཤམས་དཀྲུག་ནི། དཔུང་བཤམས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་སོ། །དགེ་སློང་ཞག་གཉིས་དམག་བཤམས་པ་དེའི་ནང་དུ་གནས་ཤིང་འདུག་པ་དེའི་ཚེའང་། 2-158 གལ་ཏེ་དམག་ཡུལ་དུ་ཆས་ཤིང་བཤམས་པ་དེ་དཀྲུག་ཏུ་འགྲོའམ། ཁྱུ་མཆོག་དང་ཆུ་སྲིན་དང་སེང་གེ་དང་ཀླུའི་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མཆོག་གང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའམ། དཔུང་བཞིའི་མཆོག་གང་ཐོག་མར་འགྲོའམ། གཡུལ་ འབྲུའི་རྣམ་པ་དང་། ཤིང་རྟ་དང་། ཟླ་གམ་དང་། མཁའ་ལྡིང་གི་འདབ་མ་ལྟ་བུར་བཤམས་པ་བཞི་པོ་གང་ཡང་རུང་བའི་དམག་ལ་དངོས་ཀྱིས་རེག་པའམ། དཀྲུག་གམ། ལྟ་བའི་ཕྱིར་འཕགས་ཤིང་མཐོང་ངམ་ ཉམས་སུ་མྱོང་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གོ་མ་བསྐོན་ཅིང་མ་བཤམས་པ་དཀྲུག་ན་ཉེས་བྱས། བར་ཆད་ཀྱི་དབང་གིས་ཉེས་མེད། བརྒྱད་པ་བརྡེག་པ་ནི། མཉན་ཡོད། འཆར་ཁ། ཞེ་སྡང་། བརྡེག་པའོ། །ཡང་དགེ་ སློང་གང་ཁྲོས་འཁྲུགས་རྔམ་པར་གྱུར། ཡི་མ་རངས་ནས་ཡུལ་དགེ་སློང་ལ་རྙོག་ཅན་གྱི་སེམས་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་ཏེ། ལུས་སམ་ལུས་དང་འབྲེལ་པས་ཐ་ན་ཉུང་འབྲུ་ཙམ་བརྡེག་ནའང་། ལུས་ལ་ཕོག་ ན་རྫས་ཇི་སྙེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བསད་པའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ནད་ལ་ཕན་པ་དང་ཐོགས་པ་སེལ་བ་སོགས་ཉེས་མེད། ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི། དགེ་སློང་གི་རྟགས་འཆང་ན་དགེ་སློང་ ཡིན་རུང་མ་ཡིན་རུང་དེ་ལ་དངོས་གཞིར་བཞེད་དོ། །དགུ་པ་བཟས་པ་ནི། བརྡེག་པར་བཟས་པའོ། །སྔ་མ་བཞིན་ལས་ཁྱད་པར་བཟས་པར་འདོད་པས་ཐ་ན་ཐལ་མོས་ཀྱང་བཟས་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-159 བཅུ་པ་འཆབ་པ་ནི། མཉན་ཡོད། ཉེར་དགའ། ཉེས་རྩོམ། འཆབ་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཡུལ་དགེ་སློང་ཕ་རོལ་གྱི་

【現代漢語翻譯】 2-157 沒有觀看的意圖，所以沒有罪過。第五，觀看軍隊：六眾（含義：比丘團體），未調伏者，觀看軍隊的部署。此外，如果任何比丘因為喜歡戰爭，觀看軍隊的象兵、車兵、騎兵、步兵四種軍隊的集結或其中任何一種，爲了觀看而前往，除非是被國王或將領等邀請，或者爲了保護生命等原因，如果超出了寺院的附近範圍而觀看，則犯墮罪。第六，停留在軍隊中：停留在有過失的地方。如果任何比丘因為觀看軍隊的部署而前往，如果出現國王、年輕的王妃、大臣、集市的領頭人、村莊和地區的居民邀請等情況，那麼具有因緣的比丘可以在軍隊部署的地方停留最多兩個晚上。如果超過這個時間，或者沒有必要而停留一晚或兩晚，則犯墮罪。如果確實有需要停留更長時間的因緣，即使停留更長時間也沒有墮罪。第七，擾亂部署：通過體驗軍隊的部署。如果比丘在軍隊部署的地方停留了兩晚，當軍隊前往戰場並擾亂部署時，或者當佇列中走在最前面的是神獸、鱷魚、獅子或龍的旗幟，或者四種軍隊中走在最前面的是哪一種，或者接觸、擾亂或觀看如戰場形狀、車兵、半月形或金翅鳥翅膀等四種部署中的任何一種，如果超出了範圍而觀看或體驗，則犯墮罪。如果沒有穿戴盔甲和部署，擾亂則犯惡作。因為障礙的原因，沒有罪過。第八，毆打：舍衛城，原因，嗔恨，毆打。此外，如果任何比丘憤怒、激動、兇猛，心懷不滿，被有爭端的心驅使，用身體或與身體相關的任何東西，即使是像小米粒一樣的東西毆打其他比丘，如果擊中身體，根據造成的傷害程度犯墮罪。但如果不是爲了殺死對方，而是爲了治療疾病或消除障礙等，則沒有罪過。特別是，善知識（含義：指導靈性修行的老師）：如果持有比丘的標誌，無論是不是比丘，都將其視為根本。 2-158 第九，拳擊：用毆打的方式進行拳擊。與之前的情況類似，但區別在於想要用拳頭打，即使是用灰塵打，也犯墮罪。第十，隱瞞：舍衛城，歡喜，製造罪過，隱瞞。此外，如果任何比丘，對於其他比丘的 2-159

【English Translation】 2-157 There is no offense because there is no intention to watch. Fifth, watching the army: the six groups (meaning: a group of monks), the untamed, watching the deployment of the army. Furthermore, if any bhikkhu, because he likes war, watches the assembly of the four types of army—elephants, chariots, cavalry, and infantry—or any one of them, and goes to watch, unless invited by the king or general, or for reasons such as protecting life, if he sees beyond the vicinity of the monastery, he commits a downfall. Sixth, staying in the army: staying in a place where there is fault. If any bhikkhu goes to watch the deployment of the army, and if circumstances arise such as being invited by the king, a young queen, a minister, the leader of the market, or the residents of a village or region, then the bhikkhu with the cause can stay in the place where the army is deployed for up to two nights. If he exceeds this time, or stays for one or two nights without necessity, he commits a downfall. If there is indeed a cause that requires staying longer, there is no downfall even if he stays longer. Seventh, disrupting the deployment: through experiencing the deployment of the army. If a bhikkhu stays in the place where the army is deployed for two nights, when the army goes to the battlefield and disrupts the deployment, or when the banner of a divine beast, crocodile, lion, or dragon goes in front of the formation, or which of the four types of army goes first, or touches, disrupts, or watches any of the four types of deployment such as the shape of the battlefield, chariots, crescent shape, or Garuda wings, if he goes beyond the boundary to watch or experience, he commits a downfall. If he disrupts without wearing armor and deploying, he commits a bad deed. There is no offense because of obstacles. Eighth, beating: Shravasti, cause, hatred, beating. Furthermore, if any bhikkhu is angry, agitated, and fierce, and is dissatisfied, driven by a contentious mind, and beats another bhikkhu with his body or anything related to his body, even if it is as small as a millet grain, if it hits the body, he commits a downfall according to the extent of the injury caused. But if it is not for the purpose of killing, but for healing illness or removing obstacles, there is no offense. In particular, a spiritual friend (meaning: a teacher who guides spiritual practice): if he holds the signs of a bhikkhu, whether he is a bhikkhu or not, he is regarded as fundamental. 2-158 Ninth, boxing: boxing in a way that involves beating. Similar to the previous situation, but the difference is that if he wants to punch, even if he hits with dust, he commits a downfall. Tenth, concealing: Shravasti, joy, creating offenses, concealing. Furthermore, if any bhikkhu, regarding another bhikkhu's 2-159

---

ངོ་བོ་དང་ཀུན་སློང་གིས་གནས་ངན་ལེན་ཕམ་ལྷག་གི་ལྟུང་བ་ཤེས་བཞིན་དུ་ འཆབ་ན། དགེ་འདུན་འཁྲུག་ཏུ་དོགས་པ་སོགས་མ་ཡིན་པར་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་ན་ཉེས་བྱས། བརྗོད་པའི་ཡུལ་མེད་ན་ཉེས་མེད། འདི་ལྟར་ཕན་ཚུན་འཆབ་རེས་བྱས་ན། ཐམས་ཅད་རུལ་ ཞིང་མྱགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་འདི་བཅས་སོ། ། བཅུ་པ་དྲུག་པ་ལའང་བཅུ་ལས་དང་པོ་བདེ་བ་ལ་མི་རེག་པའི་ཕྱིར་ཟན་གཅོད་པ་ནི། ཞེ་སྡང་། ཟན་བཅད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཀླན་ཀ་ ཚོལ་བ་སྟེ་ཐོ་འཚམ་ཞིང་། ཅི་ནས་ཀྱང་དགེ་སློང་འདི་ལ་ཟན་བཅད་པས་ཀླན་ཀ་བཙལ་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་པའི་རྒྱུད་དང་ཀུན་སློང་དེ་ཉིད་རྐྱེན་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས། སྔ་དྲོ་དང་པོ་ དགེ་སློང་དེ་ལ་ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས་བཅམ་བུའི་ཚིག་གིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཚུར་ཤོག་བྲམ་ཟེ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱིམ་དག་ཏུ་འདོང་དང་། དེར་ཁྱེད་ལ་བཅྭའ་བ་ལྔ་དང་བཟའ་བ་ལྔ་བསོད་པ་ བཟང་པོ་ཅི་ཙམ་ལེན་ཅིང་ཟ་བར་འདོད་པ་དེ། ཁོ་བོས་སྦྱིན་དུ་འཇུག་གོ་ཞེས་སྨྲས་ནས། དེས་དེ་ལ་སྦྱིན་དུ་མ་བཅུག་པར་དུས་ཡོལ་བ་དེའི་འོག་ཏུ་སླར་འདི་སྐད་ཅེས་ཚེ་དང་ལྡན་པ། 2-160 ཁོ་བོ་ལ་ཁྱོད་དང་ལྷན་ཅིག་ངག་སྨྲ་བ་དང་། ལུས་འདུག་པ་བདེ་བ་མ་ཡིན་གྱི། འདི་ལྟར་ཁོ་བོ་ཁྱོད་དང་བྲལ་བའི་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་སྨྲའམ། འཇུག་པ་བདེ་ཡི་ཁྱོད་སོང་ཤིག་ཅེས་ ཟེར་ཞིང་། སྔ་དྲོ་དུས་རུང་གི་ཟས་བཅད་ཀྱི་ཐག་གཅོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ནད་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད། གཉིས་པ་མེ་རེག་ནི། རྒྱལ་ཁབ། དྲུག་སྡེ། འགྲན་རྩེ་དགའ་བ་མེ་ལ་རེག་ པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ནང་གསོ་བའི་ཕྱིར་མེ་བསྟེན་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་པར་གནང་བས་མི་ན་བར་རོ། །དཀོན་མཆོག་དང་དགེ་འདུན་དང་མཁན་སློབ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ལྡན་ལ་དུས་ཡུན་ ཇི་སྲིད་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་རེག་ཏུ་སྣང་བས་ན། བདག་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དུ། མེ་ཉིད་དམ། མེ་མཆེད་པའི་བུད་ཤིང་བསྐུལ་བ་ལ་སོགས་ལ་རང་གིས་རེག་གམ། གཞན་རེག་ཏུ་འཇུག་ན་ལྟུང་ བྱེད་དོ། །མེ་ལྕེའི་རྩེ་མོ་དང་། མེ་མ་མུར་ཐལ་བ་ཤིང་དུ་ཚ་བ་ལ་རེག་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །རང་བཞིན་གྱི་ཉེས་པ་དང་ཆང་འཐུང་བ་ལྟ་བུ་གནང་བ་ཡེ་མེད་ལ་དུས་དྲན་ མི་འཆགས། ཆུ་གཙང་འཐུང་བ་དང་རྩ་སྐམ་གཅོད་པ་ལྟ་བུ་བཀག་པ་མེད་པ་ལ་དུས་དྲན་མི་དགོས། བཀག་པ་རྐྱེན་གྱིས་གནང་བ་མེ་རེག་ལྟ་བུ་ལ་དུས་དྲན་བྱ་བར་གསུངས་སོ། །དགེ་འདུན་གྱི་སྨན་ཆུད་ཟ་བ་སྤངས་པའི་སྐབས་ནས། 2-161 བུད་ཤིང་དབྲི་བ་དང་མེ་བསད་པ་ལ་སོགས་པས་མ་གྲུབ་ན། སྨན་བསྐྱམ་པ་དང་དབོག་པ་དང་བཟར་བུའི་ལས་བྱའོ་ཞེས་ལག་ཉའི་ངོར་མེ་རེག་གནང་བ་ལ་བྱ་འདུལ་འཛིན་འདིའི་རྒྱུ་མཚན་ བསམ་པར་མི་ནུས་ཞེས་གསུང་། དེ་ལ་ཁ་ཅིག་དཀོན་མཆོག་དང་དགེ་འདུན་གྱི་ཕྱིར་གནང་བ་དེ་ཡིན་

【現代漢語翻譯】 如果知道自己的本質和動機，隱瞞勝過墮落的罪行，如果不是因為擔心僧團分裂等原因，就會犯墮落罪。如果天還沒亮，就會犯輕罪。如果沒有陳述的對象，就沒有罪過。像這樣互相隱瞞，一切都會腐爛，所以制定了這條戒律。 第十條中的第六條，十條中的第一條是不接觸快樂，所以斷絕食物是：嗔恨，斷絕食物。再者，如果任何比丘，尋找爭端，也就是找茬，心想無論如何斷絕這位比丘的食物，就會找到爭端，以這種心態和動機為因緣，在早上第一次對那位比丘說這樣的話，用諂媚的語言說：『有道之士，請過來，去婆羅門等人家裡，在那裡你能得到多少五種食物和五種飲料，你能得到多少好的佈施，我都讓你去施捨。』說了之後，沒有讓他去施捨，過了時間之後，又這樣說：『有道之士，我不喜歡和你一起說話，一起坐著，這樣我獨自說話或進入（禪定）才快樂，你走吧。』這樣說了，在早上合適的時間斷絕食物，就會犯墮落罪。爲了治病而接觸，沒有罪過。第二條是接觸火：國家，六群比丘，喜歡競爭的人接觸火。 再者，允許比丘爲了治療疾病而使用火，但不能生病。爲了三寶、僧團、堪布、阿阇黎等，以合乎佛法的方式，在一定時間內加持后才允許接觸，但如果是爲了自己，自己接觸火，或者煽動火苗的木柴等，或者讓別人接觸，就會犯墮落罪。如果接觸到火焰的頂端，或者未燃盡的灰燼，或者木頭上的熱量，就會犯輕罪。對於自性罪，比如喝酒，是完全不允許的，不需要憶念。對於沒有禁止的事情，比如喝乾凈的水，砍乾草，不需要憶念。對於因為特殊原因而允許的事情，比如接觸火，需要憶念。從禁止僧團食用藥物殘渣開始。 如果劈柴和熄滅火等事情沒有完成，就要進行曬藥、搬運和製作食物的工作，所以在拉杰的面前允許接觸火，說這個行為的持律原因無法思考。其中一些人認為是為三寶和僧團而允許的。

【English Translation】 If one knows one's own nature and motivation, and conceals a transgression that is worse than a defeat, one commits a defeat if it is not out of fear of causing discord in the Sangha, etc. If dawn has not broken, one commits a minor offense. If there is no object to confess to, there is no offense. If one conceals things from each other in this way, everything will rot, so this was prescribed. The sixth of the tenth, the first of the ten is cutting off food because one does not touch pleasure: hatred, cutting off food. Furthermore, whichever bhikshu, seeking quarrels, that is, picking faults, thinking that by cutting off this bhikshu's food, he will find a quarrel, with that intention and motivation as the cause, in the early morning, first says these words to that bhikshu, with flattering words: 'Venerable one, come here, go to the houses of brahmins, etc., and there, how much of the five kinds of food and the five kinds of drink, how much good alms you want to receive and eat, I will let you give.' Having said that, without letting him give, after the time has passed, he says again: 'Venerable one, it is not pleasant for me to speak with you and sit together, in this way it is pleasant for me to speak or enter (meditation) alone, you go away.' Saying this, if he decides to cut off food at the proper time in the morning, he commits a defeat. Touching for the sake of healing illness, there is no offense. The second is touching fire: the country, the group of six, those who like to compete touch fire. Furthermore, it is permitted for a bhikshu to use fire for the purpose of healing illness, but not to be ill. For the sake of the Three Jewels, the Sangha, the Khenpo, the Acharya, etc., it is allowed to touch after blessing for a certain period of time in accordance with the Dharma, but if it is for oneself, touching the fire oneself, or stirring the firewood that ignites the fire, etc., or letting others touch it, one commits a defeat. If one touches the tip of the flame, or the unburnt ashes, or the heat in the wood, one commits a minor offense. For natural offenses, such as drinking alcohol, it is completely forbidden and does not require recollection. For things that are not prohibited, such as drinking clean water, cutting dry grass, there is no need to recollect. For things that are allowed for special reasons, such as touching fire, one should recollect. Starting from the prohibition of the Sangha eating medicine residue. If things like splitting firewood and extinguishing fire are not completed, one should do the work of drying medicine, transporting, and making food, so in front of Raja, it is allowed to touch fire, saying that the reason for this Vinaya practice cannot be conceived. Some of them think that it is allowed for the sake of the Three Jewels and the Sangha.

---

ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མ་བརྟགས་པའི་བབ་ཅོལ་སྨྲ་བ་སྟེ། དེ་མེ་ལ་རེག་ཏུ་གནང་བ་ ཡིན་མོད་ཀྱི། ལག་ཉའི་ངོར་གནང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མེ་རེག་ལྟུང་བྱེད་ཡིན་ལ། ལག་ཉ་ཉེས་བྱས་ཡིན་པས། ཉེས་བྱས་ཀྱི་ངོར་ལྟུང་བྱེད་གནང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཤེས་པར་མི་ ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་མེ་རེག་དགེ་སློང་གཅིག་པུ་ཡིན་ལ། ལག་ཉ་དགེ་སློང་མང་པོ་ལ་འབྱུང་བས་ཞེས་ཟེར་བའང་མ་ངེས་ཏེ། མང་པོ་ལ་དགེ་སློང་གིས་བཙོས་པའང་མི་རུང་ངོ་། ། བཙོ་བའི་ཕྱིར་མེ་ལ་རེག་པ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། བཟའ་བའི་ཕྱིར་སྨན་ལ་རེག་པའང་མ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ལ་ཅུང་ཟད་བསམ་པར་བྱའོ། །མེ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་སྟེ། དྲོ་བ་ དང་ཚ་བ་སོགས་མཚན་ཉིད་ལས་མ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་འདུན་པ་ཕྱིར་ལོག་ནི། མཉན་ཡོད། དགའ་བོ། ལས་སྤོང་བའི་ཆོས་སུ་བྱེད་འདོད་པ། ཕྱིར་བསྒྱུར་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་བྱ་བ་ཆོས་ལྡན་ཆད་པས་བཅད་པ་ལ་གླེང་དྲན་བཞམ་བསྒོ་བྱས་ཤིང་ཆགས་པ་ལྟ་བུའི་ལས་ལ་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་ལ་འདུན་པ་ཕུལ་ནས། 2-162 དེའི་འོག་ཏུ་ཁྲོས་འཁྲུགས་རྔམ་ཡི་མ་རངས་ནས་སྤོང་བ་སྟེ་བསྙོན་ཏོལ་གྱི་ཆོས་སུ་བྱེད་པའམ། འདུན་པ་ཕུལ་བ་ལ་རྩོད་ཅིང་སླར་ལེན་པའོ། །འདི་ནི་རང་གིས་ཕུལ་བའི་འདུན་པ་ཙམ་ལ་ རྩོད་པ་ཡིན་ལ་སྐྱོར་རྔོག་ནི། སླར་རྩོད་པ་སྦར་བར་འདོད་པས་ཡིན་ནོ། །འདི་སྐད་ཅེས་དགེ་སློང་ང་རང་གིས་ཕུལ་བའི་འདུན་པ་དེ་བདག་ཉིད་ལ་ཕྱིར་བྱིན་ཅིག ཁྱོད་ལ་མི་སྦྱིན་ནོ་ ཞེས་ཟེར་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལས་ཆོས་ལྡན་མ་ཡིན་ན་ཉེས་བྱས། རང་ལ་མི་མཐུན་པའི་ལས་བྱེད་པ་ཡིན་ན། སྐབས་འདིའི་ཉེས་མེད། བཞི་པ་མ་རྫོགས་པ་དང་ཉལ་བ་ནི། ཉེར་དགའ། འདོད་ ཆགས་ཀྱི་ཆ། ཉལ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། གང་ཟག་ཁྱིམ་པའམ་རབ་བྱུང་མཚན་གང་རུང་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྟེ། ཕན་ཚུན་བར་འདོམ་རེ་རེའི་ནང་ཚུན་ཆད་དུ། ནུབ་གཉིས་ ལྷག་པར་ནུབ་གསུམ་པའི་སྐྱ་རེངས་དང་པོ་ཤར་བར། གནས་ཐམས་ཅད་གཡོགས་ཤིང་བསྐོར་བའམ། སྟེང་ཐམས་ཅད་གཡོགས་ཤིང་ངོས་གསུམ་གཉིས་བསྐོར་བའམ། ཕལ་ཆེར་གཡོགས་ཤིང་ཐམས་ཅད་བསྐོར་བ། སྟེང་གི་དབུས་སུ་ མཐོངས་སུམ་ཆ་བཏོད་པ་དང་། ཕལ་ཆེར་གཡོགས་ཤིང་བསྐོར་བ་ངོས་གཅིག་གི་ཐོག་དང་ངོས་མེད་པའི་གནས་བཞི་པོ་དེ་གང་རུང་། སྒོའི་ངོས་དང་འབྲེལ་བའི་ཉེ་འཁོར་གནས་སུ་གྱུར་པ་གཅིག་དང་། ཁྱེར་གཞན་བར་དུ་མ་ཆོད་པ། 2-163 སྒོ་གཅིག་པ། ནང་གཅིག་ཏུ་རྒྱུ་ཞིང་གནས་གཞན་ཡོད་པ་གཡོགས་གཅིག་པ། རང་གི་ཆར་གཏོགས་ཀྱི་སྒོ་བཅད་པ་སྟེ། གཅིག་པ་བཞི་གང་རུང་གིས་གཅིག་པའི་གནས་གཅིག་ཏུ་གཉིས་ཀ་ཉལ་བའི་སྤྱོད་ ལམ་གྱིས་ཉལ་ཞིང་གཉིད་ལོག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་སློང་སྡིག་ཅན་ཡོད་པ་ལ་སོགས་པའམ། ནད་གཡོ

【現代漢語翻譯】 所謂『這樣說』，指的是未經考察的隨意言論。雖然允許觸碰火，但並非允許觸碰女性的陰部。因此，觸碰火是墮罪，而觸碰女性陰部是惡作。因為無法理解為何對惡作給予墮罪的懲罰。 有些人說，觸碰火只發生在一位比丘身上，而觸碰女性陰部則發生在多位比丘身上，這種說法也不確定。因為即使是多人，比丘煮東西也是不允許的。 如果說因為煮東西才觸碰火，那麼爲了吃東西而觸碰藥物也是不允許的。然而，對此應該稍微思考一下。火在世間廣為人知，其性質不外乎溫暖和炎熱等。 第三，退回意願：在舍衛城，阿難陀想要進行捨棄戒律的行為，然後又退回。或者，如果某位比丘因為僧團依法判決而感到不滿，進行誹謗、憶念、辱罵和勸誡等行為，並對比丘提出捨棄戒律的意願。 之後，因為憤怒、激動、傲慢、不悅而捨棄，也就是進行狡辯的行為，或者對提出的意願進行爭論並收回。這僅僅是對自己提出的意願進行爭論，而『སྐྱོར་རྔོག་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）指的是想要再次引發爭論。 如果比丘這樣說：『請把我自己提出的意願還給我，我不給你。』，那麼就是墮罪。如果行為不符合戒律，那就是惡作。如果進行與自己不符的行為，那麼在這種情況下就沒有罪過。第四，未受具足戒者同宿：在近喜，因為貪慾的緣故而同宿。 或者，如果某位比丘與未受具足戒的人，無論是出家人還是在家人，在彼此之間相距一『འདོམ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，伸開雙臂的長度單位）的範圍內，超過兩晚，直到第三晚的第一個曙光出現。所有的地方都被遮蓋和圍繞，或者上面都被遮蓋，三面或兩面被圍繞，或者大部分被遮蓋，所有的地方都被圍繞，上面的中央留有三分之一的空隙，或者大部分被遮蓋和圍繞，只有一面墻壁，或者沒有墻壁的四種情況中的任何一種。與門相連的附近的地方，與其他地方沒有間隔。 只有一個門，在一個房間里走動，有其他住所，只有一個遮蓋物，屬於自己的門被關閉。在上述四種情況中的任何一種情況下，兩人以睡眠的姿勢同睡併入睡，那就是墮罪。如果有作惡的比丘等等，或者因為疾病的緣故。

【English Translation】 To say 'thus' refers to casual speech without investigation. Although touching fire is permitted, touching a woman's vulva is not. Therefore, touching fire is a downfall, while touching a woman's vulva is a misdeed. It is incomprehensible why a downfall is given for a misdeed. Some say that touching fire only happens to one monk, while touching a woman's vulva happens to many monks, but this is not certain. Because even for many, it is not permissible for a monk to cook. If it is said that touching fire is because of cooking, then touching medicine for eating is also not permissible. However, one should think about this a little. Fire is well-known in the world, and its nature is nothing other than warmth and heat, etc. Third, retracting the intention: In Shravasti, Ananda wanted to engage in the act of abandoning the precepts, and then retracted. Or, if a monk is dissatisfied with a lawful judgment by the Sangha, engages in slander, remembrance, abuse, and exhortation, and offers the intention of abandoning the precepts to the monk of this Dharma. Afterwards, abandoning due to anger, agitation, arrogance, displeasure, that is, engaging in evasive behavior, or arguing about the offered intention and retracting it. This is merely arguing about one's own offered intention, and 'སྐྱོར་རྔོག་' (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, literal Chinese meaning) refers to wanting to incite further argument. If a monk says, 'Please give back the intention that I myself offered, I will not give it to you,' then it is a downfall. If the action is not in accordance with the Dharma, then it is a misdeed. If one performs an action that is not in accordance with oneself, then in this case there is no fault. Fourth, sleeping with one who is not fully ordained: In Near Joy, sleeping together because of desire. Or, if a monk and a person who is not fully ordained, whether a monastic or a layperson, are within a distance of one 'འདོམ་' (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, a unit of length equal to the span of outstretched arms) of each other, for more than two nights, until the first light of the third night appears. All places are covered and surrounded, or the top is covered and three or two sides are surrounded, or most of it is covered and all places are surrounded, with one-third of the space left open in the center of the top, or most of it is covered and surrounded, with only one wall, or any of the four situations where there is no wall. A nearby place connected to the door, with no separation from other places. Having only one door, moving in one room, having other dwellings, having only one covering, one's own door being closed. In any of the above four situations, if two people lie down and fall asleep in a sleeping posture, that is a downfall. If there is a wicked monk, etc., or because of illness.

---

ག་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་ཆོས་ལྡན་ལ་ཉེས་པ་མེད། ཉི་ཟླ་ལས་གཞན་པའི་སྣང་བ་དང་བཅས་ པར་ནད་གཡོག་དང་ནད་པའི་དབང་མ་གཏོགས་དགེ་སློང་གིས་ཉལ་བར་མི་བྱའོ། །རྔུར་སྒྲ་ཅན་ནི་བཅག་པའམ་གཞན་འགྲོ་བར་བྱའོ། །སྣང་བ་དང་བཅས་པ་ནི་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བའི་ལྟུང་བའི་ཡན་ལག་ མ་ཡིན་ཞིང་། ལྟུང་བྱེད་བསྐྱེད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། གླེང་གཞི་འཁོར་གཏོགས་ཀྱི་བསླབ་བྱའོ། །ལྔ་པ་ལྟ་བ་མི་གཏོང་བ་ནི། མཉན་ཡོད། འཆི་ལྟས། ལྟ་བའི་ཀུན་སྦྱོར། ལྟ་བ་འཛིན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་ གང་། ཚིག་འདི་སྐད་ཅེས། ཇི་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་ཕམ་ལྷག་སོགས་སྡེ་ལྔ་པོ་དག་ལྷག་པར་སྤྱད་ཅིང་བསྟེན་ཀྱང་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་དྲི་མ་མེད་པའི་ལམ་གྱི་བར་ དུ་གཅོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་དེའི་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་བསྟན་པའི་དོན། སྟོན་པ་རྫུན་གསུངས་པའམ་མ་མཁྱེན་པའམ། དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་པར་བདག་ཨ་རིསྟ་ལྟ་བུས་ཤེས་སོ། ། 2-164 ཞེས་ཟེར་ན། དགེ་སློང་དེ་ལ་དགེ་སློང་ཆོས་འདི་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་སྐད་མ་ཟེར་ཅིག བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་རྫུན་གསུང་ངོ་ཞེས་སྐུར་པ་མ་འདེབས་ཤིག སྐུར་པ་བཏབ་པས་ལེགས་པ་དང་མཛེས་ པ་དང་བདེ་བ་དང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་དེ་སྐད་མི་གསུང་ངོ་། ། བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་ཉེས་པ་རྣམས་ནི། མངོན་མཐོ་དང་ཐར་པའི་བར་དུ་གཅོད་པ་ཉིད་ དོ་ཞེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྣམ་གྲངས་རྒྱུ་མཚན་དུ་མ་དང་བཅས་པར་གསུངས་ཏེ། ཕམ་པ་སོགས་དེ་དག་བསྟེན་ན་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པར་འགྱུར་གྱི། སྡིག་པ་ཡུན་དུ་གནོད་ པ་བྱེད་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བ་བློ་གྲོས་ངན་པའི་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་ཐོང་ཤིག་ཅེས་བསྒོ་ཞིང་གྲོས་གདབ་པར་བྱའོ། །དགེ་སློང་ཨ་རིསྟ་ལྟ་བུ་དེ་ལ་ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ ཀྱིས་དེ་སྐད་བཞམས་ཤིང་བསྒོ་བ་ན། གལ་ཏེ་བསྒོ་བའི་གཞིའམ། ལྟ་བའི་གཞི་དེ་གཏོང་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། ཉེས་བྱས་ཙམ་ལས་མ་བྱུང་། གལ་ཏེ་གཞི་དེ་མི་གཏོང་ན། ལན་གཉིས་གསུམ་དུ་ ཡང་དག་པར་བསྒོ་བར་བྱ། ཡང་དག་པར་བསྟན་པར་བྱའོ་སྟེ། གསོལ་བ་བྱས་ཏེ་ཐོང་ཤིག་ཅེས་དང་། བརྗོད་པ་དང་པོ་བྱས་ཐོང་ཤིག་གཉིས་པ་བྱས་ཐོང་ཤིག་ཅེས་བསྒོ་བར་བྱ་སྟེ་གཏོང་ན་ལེགས་བཟང་སྟེ་ཉེས་བྱས་རེ་རེ་ལས་མ་བྱུང་། 2-165 གལ་ཏེ་མི་གཏོང་ན་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐར་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལྟུང་བྱེད་བྱུང་མ་ཐག་མཐོལ་བཤགས་མི་བྱེད་ན་གནས་དབྱུང་དང་སྨད་པ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱའོ། །དྲུག་པ་རྗེས་ཕྱོགས་ནི། ཉེ་དགའ། སྡིག་ པ་འདོད་པ། རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་པ་དེ་གནས་ནས་ཕྱུང་བར་ཤེས་བཞིན་དུ་སྡིག་ལྟའི་ཚིག་དེ་སྐད་ཟེར་བའི་གང་ཟག་

【現代漢語翻譯】 對於諸如'嘎拉'（place name）等情況，如果存在因緣和合，則沒有過失。除了日月之外，在有光亮的地方，除了病人和照顧病人的人之外，比丘不應躺臥。發出鼾聲的人應該被打斷或被移走。有光亮的地方，並非共同躺臥的墮罪之支分，也不是產生墮罪的原因，而是關於基礎和眷屬的學處。 第五，不捨棄邪見：在'念永'（place name），有死亡的預兆，邪見的結合，以及執持邪見。 再者，如果任何比丘說這樣的話：『正如世尊所說，那些構成障礙的法，如波羅夷、僧殘等五類，即使經常實踐和依止，也不會阻礙通往清凈比丘之道的道路。』他認為世尊和他的聲聞所說的法、律和教義是虛假的，或者是不理解的，或者是懷有其他意圖的。我，阿栗吒（name of a monk），就是這樣理解的。 如果有人這樣說，那麼持此法的比丘們應該對他說：『不要這樣說。不要誹謗世尊說謊。誹謗不會帶來利益、美好、安樂和圓滿。世尊不是那樣說的。』那些構成障礙的罪過，確實是阻礙增上生和解脫的。世尊以多種方式和理由說過，如果依止那些波羅夷等法，就會阻礙比丘的修行。因此，捨棄這種惡見，這種愚癡的形態吧！ 持此法的比丘們應該這樣勸誡和告誡像阿栗吒這樣的比丘。如果他捨棄了這種勸誡的基礎或邪見的基礎，那是最好的。他只是犯了輕罪。如果他不捨棄這種基礎，那麼應該再三地正確勸誡他，正確地教導他，請求他捨棄。第一次勸誡后捨棄，第二次勸誡后捨棄，這樣勸誡他。如果他捨棄了，那是最好，只是犯了輕罪。 如果他不捨棄，那麼在第三次勸誡結束時，就犯了墮罪。一旦犯了墮罪，如果不立即懺悔，就會同時被驅逐和貶斥。第六，隨順者：親近，想要罪惡，隨順。 再者，如果任何比丘明知某個比丘因為持有邪見而不被捨棄而被驅逐，仍然說出邪見的言辭，那麼這個人...

【English Translation】 For situations such as 'Gala' (place name), if there is a combination of causes and conditions, there is no fault. Apart from the sun and moon, in places with light, except for the sick and those caring for the sick, a Bhikshu should not lie down. A person who snores should be interrupted or moved away. A place with light is not a branch of the downfall of lying together, nor is it a cause of generating downfall, but rather a training for the base and retinue. Fifth, not abandoning wrong views: In 'Nyenyo' (place name), there are omens of death, the combination of wrong views, and holding wrong views. Furthermore, if any Bhikshu says such words: 'As the Bhagavan (Blessed One) said, those Dharmas (teachings) that constitute obstacles, such as the five categories of Parajika (defeat), Sanghavasesa (formal meeting), etc., even if practiced and relied upon frequently, will not obstruct the path to the undefiled conduct of a Bhikshu.' He thinks that the Dharma, Vinaya (discipline), and teachings spoken by the Bhagavan and his Shravakas (listeners) are false, or not understood, or have other intentions. I, Arishta (name of a monk), understand it this way. If someone says this, then the Bhikshus who hold this Dharma should say to him: 'Do not say such things. Do not slander the Bhagavan by saying he is lying. Slander will not bring benefit, beauty, happiness, and perfection. The Bhagavan did not say that.' Those faults that constitute obstacles are indeed obstacles to higher rebirth and liberation. The Bhagavan has said in many ways and for many reasons that if one relies on those Parajika, etc., it will obstruct the practice of a Bhikshu. Therefore, abandon this evil view, this form of foolishness! The Bhikshus who hold this Dharma should thus admonish and warn a Bhikshu like Arishta. If he abandons this basis of admonishment or the basis of wrong views, that is best. He has only committed a minor offense. If he does not abandon this basis, then he should be correctly admonished again and again, correctly taught, and requested to abandon it. Abandon after the first admonition, abandon after the second admonition, thus admonishing him. If he abandons it, that is best, he has only committed a minor offense. If he does not abandon it, then at the end of the third admonition, he commits a downfall. Once a downfall is committed, if he does not immediately confess, he will be expelled and reproached at the same time. Sixth, followers: closeness, wanting sin, following. Furthermore, if any Bhikshu, knowing that a certain Bhikshu has been expelled because he holds wrong views that are not abandoned, still speaks the words of wrong views, then that person...

---

ཆོས་བཞིན་དུ་དགེ་འདུན་ ལ་བཟོད་པར་གསོལ་བ་མ་བྱས་པ། སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་དེ་མ་སྤངས་པ་དང་འདྲི་ཞིང་ལུང་འབོགས་པས་གཏམ་འདྲེས་པར་བྱེད། བག་ཕེབས་པར་ཡང་དག་པར་བརྗོད་ཅིང་དམིགས་ཀྱིས་ འདྲི་བས་སྨྲ་བར་བྱེད། ཀུན་ཏུ་གནས་སྦྱིན་པས་གནས་པར་བྱེད། རྙེད་བཀུར་བདག་གིར་བྱེད་པས་ཀུན་ཏུ་ལོངས་སྤྱོད་པར་བྱེད། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་གཅིག་ཏུ་གཉིས་ཀ་ཉལ་བའི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་གཉིད་ ལོག་ཅིང་ཉལ་ན། སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཞག་རེ་རེ་ལ་དང་། ལུང་འབོགས་སོགས་གང་རུང་ལ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ན་བ་དང་ལྟ་བ་དང་དབྲལ་བའི་ཕྱིར་ལ་ཉེས་མེད། བདུན་པ་བསྙིལ་བ་སྡུད་པ་ ནི། དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་སྡུད་པའོ། །དགེ་ཚུལ་འགའ་ཡང་འདི་སྐད་ཅེས་ཇི་སྐད་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་པོ་དག་ནི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཞེས་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་བསྟེན་ཀྱང་ཞེས་སོགས་གཞུང་རྣམས་གོང་བཞིན་བཤད་དོ། ། 2-166 དེང་ཕྱིན་ཆད་དགེ་ཚུལ་སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་ཁྱོད། བཅོམ་ལྡན་འདས་སངས་རྒྱས་ལ་སྟོན་པའོ་བདག་དེའི་ཉན་ཐོས་སོ་ཞེས་མ་ཟེར་གཅིག ཚངས་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་བསླབ་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་ པ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལ་མཁས་པ་ལྔ་ཕྲུགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་བླ་མའི་གནས་ལྟ་བུའི་རྣམ་པ་གང་ཡང་རུང་བའི་ཕྱི་བཞིན་དུ་ཡང་འབྲངས་ཏེ་མ་འགྲོ་ཞིག དགེ་སློང་རྣམས་དང་དགེ་ ཚུལ་ལྷན་ཅིག་འདོམ་གང་གི་ནང་དུ་ནུབ་གཉིས་ཚུན་ཆད་གཅིག་པ་བཞིས་གཅིག་པའི་གནས་གཅིག་ཏུ་ཉལ་དུ་གནང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་དེ་ཕྱིན་ཆད་ཁྱེད་ལ་ལྷན་ཅིག་ཉལ་དུ་མེད་དེ་ ཕན་པ་དང་བདེ་བའི་ཕྱིར་ལེགས་པར་སྨྲས་པ་མི་ཤེས་པས་མི་གཏི་མུག་ཅན་ཁྱོད་བསྙིལ་བ་སྟེ། ཕྱུང་ཞིང་ཐ་དད་དུ་བྱས་ཀྱི། མཚམས་ནང་འདི་ནས་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་གནས་གཞན་དུ་སོང་ཞིག་ ཅེས་བསྙིལ་བ་གོ་བར་བྱེད་པ་བསྒོ་བར་བྱའོ། །ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་དངོས་ནི། ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་ཚུལ་སྡིག་ལྟ་འཛིན་པ་བསྙིལ་ཞིང་དགེ་ཚུལ་དགེ་འདུན་ལ་བཟོད་པར་གསོལ་བ་མ་བྱས་པར་ ཤེས་བཞིན་དུ་དེ་ལྟར་བསྙིལ་བའི་དགེ་ཚུལ་གནས་སྦྱིན་པས་ཉེ་བར་འཇོག་པར་བྱེད་དམ། ལུང་དང་ཁ་འདོན་དང་དམིགས་ཀྱིས་འདྲི་བ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་དང་། ལྷུང་བཟེད་སོགས་སྦྱིན་པར་བྱེད་དམ། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་གཅིག་ཏུ་ཉལ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-167 དགེ་སློང་དང་དགེ་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་མ་གཏོགས་གོང་མ་བཞིན་ནོ། །སྔ་ཕྱི་འདི་གཉིས་ནི། དགེ་འདུན་ཐུགས་རྩེ་བས་བྱས་པའི་ལས་ཆུད་ཟ་བར་བྱེད་པས་མི་གུས་པ་དང་། གང་ཟག་དེ་ཉེས་ པ་ལས་མི་ཟློག་ཅིང་། དུལ་བར་མི་འགྱུར་བས་བཅས་སོ། །བརྒྱད་པ་ཁ་མ་བསྒྱུར་བ་གྱོན་པ་ནི། རྒྱལ་ཁབ། དྲུག་སྡེ། མི་བཟོད་ཅིང་རྙེད་པ་འདོད་པ་མ་བསྒྱུར་བ་གྱོན་པའོ། ། བསླབ་བྱ་ནི།

【現代漢語翻譯】 沒有按照正法請求僧團寬恕，與持有邪見的形態之人交往，通過提問和教授經文來混雜言談。以恭敬的態度正確講述，通過有針對性的提問來交談。通過提供住所來使其居住。通過佔有供養和尊敬來充分享用。如果與這樣的人一同居住，在同一處睡覺，以臥具的行為入睡和躺臥，那麼在黎明破曉的每一個夜晚，以及任何教授經文等行為，都會犯墮罪。爲了生病、觀察和分離，則沒有罪過。 第七，驅擯後重新接納：是關於驅擯沙彌後重新接納。有些沙彌會這樣說：『世尊所說的五種妙欲，是障礙修行的』，像這樣，按照之前的經文進行解釋。 從今以後，持有邪見的沙彌，你不要再說自己是世尊 釋迦牟尼（梵文：Śākyamuni，釋迦族聖人）的弟子。因為 梵天（梵文：Brahmā，創造之神）已經入滅，所以不要像那些精通三藏、具備五種功德、如同上師一般的人那樣行事。從今以後，你也不可以和比丘們、沙彌們在兩臂距離之內，在同一處睡覺，因為你這個愚癡之人不明白什麼是利益和安樂，所以你被驅擯了，被分離了。從這個僧團的區域，到其他可以去的地方去吧。』這就是驅擯的宣告。 關於墮罪的實際情況是：如果有比丘驅擯了持有邪見的沙彌，並且沒有按照正法請求僧團寬恕，卻明知故犯地通過提供住所來安置被驅擯的沙彌，或者教授經文、誦讀經典、進行有針對性的提問，或者給予缽等物品，或者與這樣的人一同居住，那麼就會犯墮罪。 除了比丘和沙彌的區別之外，其他都和前面一樣。這兩種情況（指未懺悔和驅擯后又交往）：因為僧團被激怒，導致行為無效，所以是不恭敬的行為；並且那個人沒有從罪過中改正，也沒有變得調順，所以是制定的戒律。 第八，穿著未經允許的衣服：指在王國、六眾中，那些不順從且貪圖利養的人，穿著未經允許的衣服。應學習的戒律是：

【English Translation】 Without requesting forgiveness from the Sangha (community) according to the Dharma (teachings), one associates with those who hold sinful views, mingling speech through questioning and teaching scriptures. One speaks with respectful articulation and targeted questioning. One provides lodging for them to reside. One fully enjoys offerings and respect by possessing them. If one dwells together with such a person, sleeping in the same place, falling asleep and lying down in the same bedding, then for each night that dawn breaks, and for any teaching of scriptures, etc., one commits an offense. There is no offense for the sake of illness, observation, or separation. Seventh, the reinstatement after expulsion: This concerns the reinstatement of a Śrāmaṇera (novice monk) after expulsion. Some Śrāmaṇeras might say, 'The five desirable qualities spoken of by the Bhagavan (Blessed One) are obstacles to the practice,' and so forth, explained according to the previous texts. From this day forward, Śrāmaṇera who holds sinful views, you shall not say that you are a disciple of the Bhagavan Śākyamuni (the sage of the Shakya clan). Because Brahma (the creator god) has passed into Nirvana (liberation), do not follow after those who are skilled in the three pitakas (baskets) and possess the five qualities, resembling the form of a guru (teacher). From this day forward, you are also not allowed to sleep together with Bhikshus (monks) and Śrāmaṇeras within the distance of two arms' lengths, in the same place, because you, a foolish person, do not understand what is beneficial and pleasant, therefore you are expelled, separated. From this area of the Sangha, go to another place where you can go.' This is the declaration of expulsion. The actual situation regarding the offense is: If a Bhikshu expels a Śrāmaṇera who holds sinful views, and without requesting forgiveness from the Sangha according to the Dharma, knowingly provides lodging for the expelled Śrāmaṇera, or teaches scriptures, recites texts, conducts targeted questioning, or gives alms bowls, etc., or dwells together with such a person, then one commits an offense. Except for the difference between a Bhikshu and a Śrāmaṇera, everything else is the same as before. These two situations (referring to not confessing and associating after expulsion): because the Sangha is angered, causing the actions to be ineffective, it is an act of disrespect; and because that person has not corrected from the offense, nor become tamed, it is an established precept. Eighth, wearing unapproved clothing: Refers to those in the kingdom, the group of six, who are disobedient and greedy for gain, wearing unapproved clothing. The precepts to be learned are:

---

དགེ་སློང་གི་གོས་རྒྱུ་རུང་བ་གསར་དུ་བྱུང་བ་ཞིག་རྙེད་ཅིང་ཐོབ་ན། རས་སམ་སྔོན་པོའམ། སྐྱེ་བའི་ཚོན་སྔོན་པོ་གཞན་ཡང་བསྡུ། ཁ་ཅིག་ཨ་རུ་རའི་སྐྱོ་མ་ལྕགས་ཀྱི་སྣོད་དུ་བཞག་ པའོ་ཟེར། བཙག་གི་དམར་པོའམ་ཤིང་ཤུན་དང་རྩ་བ་ལ་སོགས་པས་ངུར་སྨྲིག་སེར་པོ་གང་ཡང་རུང་བར་ཁ་བསྒྱུར་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་ཁ་མ་བསྒྱུར་བར་གྱོན་ཞིང་སྤྱོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཐ་ ན་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་གཡོགས་དང་རྐང་པའི་འབོབ་ལའང་དངོས་གཞིའོ། །གཞན་གྱི་གོས་ཁ་མ་བསྒྱུར་བ་གྱོན་པ་དང་། ཚོས་ཆེན་བརྒྱད་ཀྱིས་ཁ་བསྒྱུར་བ་དང་། ཁྱིམ་པའི་གོས་གྱོན་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །ཆུ་ཚགས་ ཁ་བསྒྱུར་དུ་མི་རུང་བར་སྣང་ཞེས་གསུངས་འདུག ཁ་ཅིག་ཆུ་ཚགས་དང་གཞན་གྱི་གོས་ལའང་དངོས་གཞིའོ་ཟེར། ལི་ཁྲི། འཐིང་ཤིང་། རྒྱ་སྐྱགས། མཚལ། གུར་གུམ། རྩོད། རྨ་ཤིང་། ལེབ་རྒན་རྩི་ནི་ཚོས་ཆེན་བརྒྱད་དོ། ། 2-168 དགུ་པ་ལོངས་པའི་གླེང་གཞི། ཡངས་པ་ཅན། དྲུག་སྡེ། ལོངས་པར་གཏོགས་པ་རིན་ཆེན་ལ་རེག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ནོར་བུ་དང་མུ་ཏིག་གསེར་དངུལ་སོགས་རིན་པོ་ཆེ་དང་། རལ་གྲི་དང་མདའ་ མདུང་གཞུ་ལྕགས་ཀྱུ་སོགས་མཚོན་ཆ་དོན་བྱེད་ནུས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། རྔ་དང་དུང་དང་པི་ཝང་དང་རྫ་རྔ་སོགས་རོལ་མོའི་བྱ་བ་བྱེད་ནུས་རྣམས་རིན་པོ་ཆེར་སྨོས་པ་སྟེ། དེ་དག་རང་ གི་ལས་སྤང་བར་འགྱུར་བས་རང་གི་མ་ཡིན་པ་ལ་རང་གི་ལག་གིས་ལེན་ནམ། གཞན་ལེན་ཏུ་འཇུག་ན་ཀུན་དགའ་ར་བར་གཏོགས་པ་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་དང་གནས་ཁང་དུ་གཏོགས་པ་ ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ན་འདུག་པ་ཆུད་ཟ་བ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ལེན་པ་མ་གཏོགས་པ་ལ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་སློང་གི་ཀུན་དགའ་ར་བ་གཙུག་ལག་ཁང་གི་ནང་དུ་གཏོགས་པའམ། གནས་ཁང་ ནང་དུ་གཏོགས་པ་ན་རིན་པོ་ཆེའམ། རིན་པོ་ཆེར་སྨོས་པ་འདུག་པ་ལ། རྫས་འདི་བདག་པོ་སུའི་ཡིན་པ་དེས་སླར་ལེན་པར་འགྱུར་འདྲ། བདག་གིས་ཆུད་མི་ཟ་བའི་ཕྱིར་རེ་ཤིག་བླང་ངོ་ སྙམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཀྱིས་བླང་བར་བྱས་ན་ཉེས་པ་མེད་དེ། རིན་པོ་ཆེ་བོར་ཏེ་འདུག་པ་དེ་ལ་ཆུད་ཟ་བ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་བདག་གིར་བྱ་བ་མེད་པར་ལེན་པ་དེ་ནི། 2-169 ཉེས་མེད་རུང་བར་བྱེད་པའི་ཆོ་ག་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་རིན་པོ་ཆེ་ལས་བྱས་པ་ལ་སྟོན་པའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་རེག་ན་ཉེས་པ་མེད། མཆོད་པའི་ཡོ་བྱད་རིན་པོ་ཆེ་ལའང་ མཆོད་པ་བྱ་བའི་ཕྱིར་རེག་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དམ་བསམ། ཁྱིམ་པ་དག་གི་བསོད་ནམས་ཀྱི་བློས་བཤམས་པའི་ཁྲི་ལ་སོགས་པ་རིན་པོ་ཆེ་ལས་བྱས་པ་ལ་ནི་མི་རྟག་པས་ཉེན་པར་ འགྱུར་བའི་ཡིད་ཀྱིས་སྤྱད་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་མ་སྤྱད་ན་མུ་སྟེགས་བྱེད་དང་འདྲ་བར་འགྱུར་རོ། །བཅུ་པ་ཁྲུས་བྱེད་པ་ནི། རྒྱལ་ཁབ། དྲུག་སྡེ། ཐོ་འཚམ། ཁྲུས་བྱེད་པའོ། །བཅོམ་

【現代漢語翻譯】 如果比丘獲得了一件新的、可以做袈裟的布料，那麼就用棉布或者藍色，或者其他藍色的植物染料來染色。有些人說，將訶子的汁液放在鐵器中。 或者用茜草的紅色，或者用樹皮和樹根等將布料染成任何一種赭黃色。如果未經染色就穿用，則犯墮罪。甚至對於缽套和腳套也是如此。如果穿用未經染色的其他人的衣服，或者用八種主要染料染色，或者穿用在家人的衣服，則犯輕罪。據說水濾器似乎不能染色。有些人說，對於水濾器和他人的衣服也是如此。茜草、靛青、茜草、硃砂、藏紅花、胭脂蟲、紅木、櫟樹皮是八種主要染料。 第九個是關於享用的基礎。揚巴堅（地名，廣嚴城）。六群比丘。屬於享用的是接觸珍寶。 此外，任何比丘如果爲了某種目的而使用諸如寶石、珍珠、金銀等珍寶，以及刀劍、弓箭、長矛、鐵鉤等武器，或者爲了演奏音樂而使用諸如鼓、海螺、琵琶、陶鼓等樂器，這些都被稱為珍寶。因為這些會使他放棄自己的事業，所以如果他用自己的手拿取不屬於自己的東西，或者讓別人拿取，除非是爲了避免浪費屬於僧團的寺廟及其周圍，以及屬於住所及其周圍的東西，否則就犯墮罪。 如果比丘在屬於寺廟或住所的僧團寺廟中，有珍寶或被稱為珍寶的東西，他心想：『這東西的主人是誰？他會拿回去嗎？我暫時拿走，免得浪費。』如果以這樣的心態拿取，則沒有罪過。因為爲了避免浪費遺失的珍寶，所以無主地拿取， 這是允許的、無罪的行為。如果以對佛像的認知去觸碰珍寶製成的佛像，則沒有罪過。爲了供養的目的而觸碰珍寶製成的供品，也沒有罪過嗎？應該這樣想。對於在家人們爲了積攢功德而陳設的珍寶製成的床等物品，應該以無常的心態來使用。如果不使用，就會變得像外道一樣。 第十個是洗浴。嘉堯（地名，王國）。六群比丘。托擦（地名）。洗浴。

【English Translation】 If a monk finds and obtains a new cloth suitable for making robes, then dye it with cotton or blue, or other blue plant dyes. Some say to put the juice of Arura (訶子) in an iron container. Or dye the cloth with madder red, or with bark and roots, etc., into any kind of ochre yellow. If worn and used without dyeing, it is a transgression. This also applies to bowl covers and foot coverings. Wearing undyed clothes of others, or dyeing with the eight major dyes, or wearing the clothes of householders is a minor offense. It is said that water filters cannot be dyed. Some say that this also applies to water filters and the clothes of others. Madder, indigo, sappanwood, cinnabar, saffron, cochineal, redwood, and oak bark are the eight major dyes. The ninth is the basis for enjoyment. Yangpachen (place name, Vaisali). The Group of Six. Belonging to enjoyment is touching precious things. Furthermore, if any monk uses jewels such as gems, pearls, gold, and silver, or weapons such as swords, bows and arrows, spears, and iron hooks for some purpose, or uses musical instruments such as drums, conches, lutes, and pottery drums for playing music, these are called precious things. Because these will cause him to abandon his own work, if he takes what does not belong to him with his own hand, or has others take it, unless it is to avoid wasting what belongs to the Sangha's monastery and its surroundings, and what belongs to the residence and its surroundings, he commits a transgression. If a monk is in a Sangha monastery belonging to a temple or residence, and there are jewels or things called jewels, he thinks: 'Who is the owner of this thing? Will he take it back? I will take it temporarily to avoid wasting it.' If he takes it with such a mind, there is no fault. Because in order to avoid wasting lost jewels, taking them without ownership, This is an allowable and faultless act. If one touches a Buddha statue made of jewels with the perception of the Teacher, there is no fault. Is there no fault in touching offerings made of jewels for the purpose of making offerings? One should think so. For beds and other items made of jewels set up by householders for the sake of accumulating merit, one should use them with a mind that they are threatened by impermanence. If one does not use them, one will become like a heretic. The tenth is bathing. Gyayao (place name, kingdom). The Group of Six. Tochham (place name). Bathing.

---

ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཟླ་ བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་ཁྲུས་བྱ་བར་གསུངས་པ་དེ་ལས་དུས་འདུམས་པ་སྔ་རོལ་དུ་ཁྲུས་བྱེད་ན་གནང་བའི་དུས་མ་གཏོགས་གཞན་དུ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་དུས་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། སོ་ག་རྣམས་ ཀྱི་ཟླ་བ་ལྷག་མ་ཕྱེད་གཉིས་ན་དབྱར་ཁས་ལེན་པ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། དབྱར་གནས་པ་ཟླ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཟླ་གཅིག་དང་། བསྡོམས་པས་ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གསུམ་ནི་ཚ་བའི་དུས་སོ། ། དབྱར་ཟླ་ར་བའི་ཚེས་གཅིག་ནས་དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོ་ཉའི་བར་ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གཉིས། དེ་ནས་དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུང་ཉའི་བར་ཟླ་གཅིག་སྟེ། དབྱར་སྔ་མ་དང་སྦྱར་བའོ། །དུས་དེར་མ་གཏོགས་པའི་ལྷག་མ་ཁྲུས་མ་བྱས་པར་འཚོ་མི་ནུས་པའི་ན་བ་ཁྲུས་བྱ་བའི་དུས་སོ། ། 2-170 དགེ་འདུན་ནམ་མཆོད་རྟེན་གྱི་ལས་བྱེད་པ་དུས་སོ། །ལམ་དཔག་ཚད་དུ་ཕྱིན་ནམ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དུ་ཕྱིན་ཏེ་ལོག་པ་དུས་སོ། །ཐ་ན་རླུང་གིས་གོས་ཀྱི་གྲ་འགུལ་བ་ཙམ་ལུས་ལ་ཕོག་ ན་དུས་སོ། །ཆར་ཐིགས་པ་གཉིས་གསུམ་ཙམ་ལུས་ལ་བབ་ན་དུས་སོ། །རྫི་རླུང་དང་ཆར་གཉིས་ཀ་བྱུང་བ་དུས་སོ། །བསླབ་པ་བཅས་པ་དེ་ལ་དེ་ནི་གནང་བའི་དུས་ཡིན་ནོ། །ཚ་བའི་ དུས་དང་། ཡུལ་ཨསྨ་པ་རན་ཏར་ཉིན་རེ་བཞིན་ཁྲུས་བྱེད་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །སྤྱི་བོ་ནས་བླུགས་སམ། ཆུ་ནང་དུ་ཞུགས་ཀྱང་རུང་ལྟེ་བར་སོན་ན་དངོས་གཞིའོ། ། བཅུ་ཕྲག་བདུན་པ་ལའང་ བཅུ་ལས་དང་པོ་དུད་འགྲོ་གསོད་པ་ནི། མཉན་ཡོད། འཆར་ཁ། ངན་སེམས། གསོད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཀུན་སློང་ཆེད་དུ་བསམ་བཞིན་དུ། གཞི་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་གཏོགས་པ་བྱ་རོག་ལ་སོགས་ པའི་སྲོག་འཚོ་བ་བཅད་དེ་གསོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །མི་དང་དུད་འགྲོ་ལས་གཞན་པའི་འགྲོ་བ་བསད་ན་སྦོམ་པོའོ། །གཉིས་པ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ་ནི། ཕྲག་དོག འགྱོད་དུ་འཇུག་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་ གང་། རྣམ་པར་བརྟགས་ནས་བསམ་བཞིན་དུ་ཅི་ནས་ཀྱང་དགེ་སློང་འདི་ཡུད་ཙམ་ཞིག་ཀྱང་ཡིད་མི་དགའ་ཞིང་བདེ་བ་ལ་མི་རེག་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་དེ་ཉིད་རྐྱེན་དུ་བྱས་ཏེ། དགེ་སློང་ལ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ལས་མ་ཆགས་སོ་ཞེའམ། 2-171 ཕམ་པ་བྱུང་ངོ་ཞེས་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པའི་དོན་གྱིས་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་ན། དོན་གོ་བའི་ཚེ་འགྱོད་རུང་མི་འགྱོད་རུང་། བཞད་གད་ཀྱི་ཕྱིར་ཙམ་ལའམ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །འདི་དང་སྐྱོན་ནས་སྨྲ་བའི་ ཁྱད་པར་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་བཞག་གོ །ཁ་ཅིག་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་ནའང་དངོས་གཞིའོ་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ག་ག་ཚིལ་ནི་བཅུ་བདུན་སྡེ། བག་མེད། སྐྱི་གཡའ་བར་བྱས་པའོ། །དགེ་སློང་ གིས་དགེ་སློང་ལ་སོར་མོས་མཚོན་པ། གཉིས་ཀའི་ལུས་དབང་མ་ཉམས་པ་གོས་ལ་སོགས་པས་བར་དུ་མ་ཆོད་པར་སྐྱི་གཡའ་བའི་བསམ་པས་རེག་ན་རེག་བྱེད་དུ་མ་ཡིན་ཡང་ཡུལ་གཅིག་ལ་ ག་ག་ཚིལ་བྱེད་པའི་ལྟུང་བ

【現代漢語翻譯】 佛陀說半月半月洗浴，若早於規定時間洗浴，則除允許的時間外，會犯墮罪。所謂的時間是：在索嘎（地名）的剩餘半個月里，接近承認夏季的到來，夏季安居三個月中的第一個月，總共兩個半月是炎熱的季節。 從夏季第一個月的初一開始，到夏季第二個月結束，有一個半月。然後到夏季第三個月結束，有一個月，與之前的夏季相加。除了那個時間之外，如果無法忍受不洗浴而生病，那就是洗浴的時間。 為僧團或佛塔工作是（允許洗浴的）時間。走了相當於一帕格查（距離單位）的路程，或者走了一半的帕格查的路程后返回，是（允許洗浴的）時間。甚至風吹動衣服的邊緣碰到身體，也是（允許洗浴的）時間。兩三滴雨滴落在身上，也是（允許洗浴的）時間。颳風下雨同時發生，也是（允許洗浴的）時間。凡是戒律允許的，那就是允許的時間。在炎熱的季節，以及在阿斯瑪帕蘭塔（地名）地區，每天洗浴都沒有罪過。無論是從頭頂澆水，還是進入水中，只要水到達肚臍，就是真正的洗浴。 在第七個十個（戒條）中，第一個是殺害畜生：地點是舍衛城，動機是嗔恨，行為是殺害。如果比丘故意爲了某種目的，斷絕屬於畜生道的眾生，如烏鴉等的生命而殺害，則犯墮罪。如果殺害的不是人和畜生，而是其他的眾生，則犯粗罪。第二個是製造後悔：動機是嫉妒，行為是使人後悔。如果比丘經過思考，故意想要讓某個比丘片刻也不高興，不感到快樂，以此為因，對比丘說：『你沒有受具足戒』，或者『你已經失敗了』，用非比丘的事情使他後悔，當他明白意思時，無論後悔與否，即使只是爲了開玩笑，也犯墮罪。這與誹謗的差別在於意念的區分。有些人說，即使是對已經失敗的人制造後悔，也是真實的（墮罪）。第三個是嘎嘎赤拉（梵文音譯）：包括十七個宗派，原因是放逸，結果是令人厭惡。比丘用手指指點比丘，在雙方身體機能沒有喪失，沒有衣服等阻隔的情況下，以令人厭惡的想法觸控，即使不是觸控的行為，但在同一個地方做出嘎嘎赤拉的行為，也犯墮罪。

【English Translation】 The Buddha said to bathe every half month. If one bathes earlier than the prescribed time, one commits a Patayantika (a type of offense) except during the permitted times. The permitted times are: in the remaining half-month of Soga (place name), approaching the acceptance of summer, and the first month of the three-month summer retreat, totaling two and a half months, which is the hot season. From the first day of the first summer month to the end of the second summer month, there are one and a half months. Then to the end of the third summer month, there is one month, added to the previous summer. Apart from that time, if one cannot bear not bathing and becomes ill, that is the time for bathing. Working for the Sangha (monastic community) or a stupa (Buddhist monument) is a permitted time. Walking a yojana (unit of distance) or half a yojana and returning is a permitted time. Even if the edge of one's robe is moved by the wind and touches the body, that is a permitted time. If two or three raindrops fall on the body, that is a permitted time. If wind and rain occur together, that is a permitted time. Whatever is permitted by the Vinaya (monastic discipline) is a permitted time. In the hot season, and in the region of Asmaparanta (place name), there is no offense in bathing every day. Whether one pours water from the head or enters the water, if the water reaches the navel, it is a proper bathing. In the seventh set of ten (precepts), the first is killing animals: the location is Sravasti (place name), the motivation is hatred, and the action is killing. If a bhikshu (monk) intentionally, for some purpose, cuts off the life of a being belonging to the animal realm, such as a crow, and kills it, he commits a Patayantika. If he kills a being that is neither human nor animal, but another kind of being, he commits a Thullaccaya (a type of offense). The second is causing regret: the motivation is jealousy, and the action is causing regret. If a bhikshu, after thinking, intentionally wants to make a certain bhikshu unhappy and not feel pleasure even for a moment, and with this as the cause, says to the bhikshu, 'You have not received full ordination,' or 'You have failed,' causing him regret with a non-bhikshu matter, when he understands the meaning, whether he regrets it or not, even if it is just for joking, he commits a Patayantika. The difference between this and slander lies in the distinction of intention. Some say that even causing regret to someone who has already failed is a real (Patayantika). The third is Gaga-chilla (Sanskrit transliteration): it includes seventeen sects, the cause is negligence, and the result is causing disgust. If a bhikshu points at a bhikshu with his finger, and if both bodies are functional and there is no barrier such as clothing, touching with a disgusting thought, even if it is not the act of touching, but performing the act of Gaga-chilla in the same place, he commits a Patayantika.

---

ྱེད་གཅིག་ཏུ་འགྱུར། ཆགས་སེམས་དང་གནོད་སེམས་ཀྱིས་རེག་ན་སྐབས་འདིའི་ལྟུང་བ་མེད། སྦྲང་བུ་དང་ཤ་མཚན་བསྟན་པ་དང་གཡན་པ་ཕྲུག་པ་སོགས་ལ་ཉེས་མེད། བཞི་ པ་ཆུ་ལ་རྩེ་བ་ནི། མ་དུལ་བ། ཆུ་ལ་རྩེས་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་གཞི་ཆུ་ལ་རྒོད་བག་གི་བསམ་པས་ཕར་ཚུར་རྒལ་བ། སྲོལ་འདྲེན་པ། རྡོ་བ་དང་བསེག་མ་འཕེན་པ། སྒྲ་འབྱིན་ པ། འཐོར་བ་སོགས་ལུས་ཀྱིས་བྱེད་ཅིང་རྩེ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །རྐྱལ་སློབ་པ་དང་། སིམ་པར་འདོད་པ་དང་རྒལ་བར་འདོད་པ་ལྟུང་བ་མེད། ལྔ་པ་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བ་ནི། མཉན་ཡོད། 2-172 མ་འགགས་པ། བག་ཆགས་མ་བྱང་བ་ཉལ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་བུད་མེད་གཞོན་ནུ་མའི་ཚངས་སྤྱོད་འཁྲིག་པ་བསྟེན་དུ་རུང་བ་དང་ལྷན་ཅིག་བཞི་པོ་གང་རུང་གིས་གཅིག་པའི་གནས་གཅིག་ཏུ་ སྐས་བསྡུ་བ་དང་རང་གི་སྒོ་བཅད་པ་ལ་སོགས་མ་བྱས་པར་ཉལ་ཞིང་གཉིད་ལོག་ན་སྐྱ་རེངས་ཤར་དུས་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཁྱིམ་ཐབ་ཀྱིས་བསྲུངས་པ་དང་། དགེ་སློང་གིས་བསྲུངས་པ་དང་། སེག་དང་ རེ་ལྡེས་ཆོད་པ་སོགས་ལ་ལྟུང་མེད། བུད་མེད་ཆུང་ངུ་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ནས་བཟུང་དུ་རུང་བ་ཙམ་ལའང་དངོས་གཞིར་འགྱུར་བའང་བཤད་དོ། །དྲུག་པ་རྔངས་བྱེད་ལ། འཆར་ཁ། ཕྲག་དོག་ཐོ་འཚམ། འཇིགས་པར་བྱེད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཡུལ་དགེ་སློང་ལ་འཇིགས་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཡི་དྭགས་དང་སེང་གེ་སོགས་གཟུགས་སྒྲ་དྲི་མི་སྡུག་པས་རྔངས་སྐྲག་བསྐྱེད་པ་རང་གིས་བྱེད་དམ་གཞན་བྱེད་དུ་ འཇུག་ན། འཇིགས་པ་སྐྱེས་སམ་མ་སྐྱེས་ཀྱང་རུང་བཞད་གད་ཀུ་རེ་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་བྱེད་ནའང་དོན་གོ་བ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྐྱོ་བར་བྱ་བ་ལ་སོགས་ཕན་པའི་ཕྱིར་ཉེས་མེད། བདུན་པ་སྦེད་ པ་ནི། མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ་ཐོ་འཚམ། སྦེད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། དགེ་སློང་ངམ་དགེ་སློང་མའམ། དགེ་སློབ་མ་ནི་དགེ་ཚུལ་མའི་རྟེན་ལ། གཅིག་པུ་ལམ་དུ་འགྲོ་བ། ཆུའི་ཕ་རོལ་དུ་རྒལ་བ། 2-173 སྐྱེས་པ་ལ་རེག་པ། སྐྱེས་པ་དང་དབེན་པར་འདུག་པ། སྨྱན་བྱེད་པ། གྲོགས་མོའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་འཆབ་པ་སྟེ་ཆོས་དྲུག་དང་། གསེར་ལེན་པ། འདོམས་ཀྱི་སྤུ་འབྲེག་པ། ས་བརྐོ་བ། སྐྱེ་ བ་གཅོད་པ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ་སྟེ། རྗེས་མཐུན་ཆོས་དྲུག་སྤོང་བར་ཁས་བླངས་པ་དང་། དགེ་ཚུལ་དང་དགེ་ཚུལ་མ་སྟེ། རབ་བྱུང་སྡེ་ལྔའི་ལྷུང་བཟེད་རུང་བ་དང་། ཆོས་གོས་རུང་ བ་དང་། དྲ་བ་དང་། ཕོར་བུ་དང་། སྐ་རགས་སམ། དགེ་སྦྱོང་གི་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་སྨོས་པ་དེ་དག་ལས་གཞན། གདིང་བ་དང་ཆུ་ཚགས་དང་རྔུལ་གཟན་དང་སྟན་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་རུང་ བ་རང་གིས་སྦེད་དམ། གཞན་སྦེད་དུ་འཇུག་ན་སྦེད་དུ་གནང་བའི་རྐྱེན་ཆུད་ཟ་བ་སྤོང་བ་དང་། ཉེས་པ་ལས་བཟློག་པ་སོགས་ཕན་པར་འདོད་པས་སྦེད་པ་མ་གཏོགས་གཞན་ལ་ལྟུང་བ

【現代漢語翻譯】 成為一體。如果被貪慾和惡意觸碰，此時沒有墮落。對蒼蠅、暴露性器官、撓癢等沒有罪過。 第四，戲水：未調伏者，戲水。比丘以嬉戲之心在水中來回遊動，引水，投擲石頭和瓦片，發出聲音，潑水等身體上的嬉戲行為，會犯墮罪。學習游泳，想要沉浸或遊動，沒有墮落。 第五，與婦女同睡：舍衛城。未被阻止，習氣未凈者同睡。此外，任何比丘與年輕婦女，可以行淫的，在任何四種情況下，在同一個地方，沒有采取如收起梯子、關閉自己的門等措施就同睡併入睡，黎明時分會犯墮罪。被家人守護，被比丘守護，被墻壁和門閂隔開等情況，沒有墮落。據說，即使是小到可以從各個肢體抓住的婦女，也會成為實際的對象。 第六，恐嚇：查卡，嫉妒，爭吵，恐嚇。此外，任何比丘爲了讓其他比丘感到恐懼，通過製造夜叉、獅子等可怕的形象、聲音、氣味來製造恐嚇，無論是自己做還是讓別人做，無論是否產生恐懼，即使只是爲了開玩笑，一旦理解了意思，就會犯墮罪。爲了讓人感到厭惡等有益的目的，沒有罪過。 第七，隱藏：舍衛城。六眾爭吵，隱藏。此外，任何比丘，無論是比丘、比丘尼，還是沙彌尼（即比丘尼的依止者），獨自在路上行走，渡河，觸控男人，與男人單獨相處，充當媒人，隱瞞朋友的過失這六種法，以及拿取黃金，剃陰毛，挖地，砍伐植物，未經給予而食用這六種隨順法，承諾放棄，以及沙彌和沙彌尼，五類出家眾的缽，袈裟，濾水器，碗，腰帶，或者其他任何比丘修行的用具，墊子，濾水器，擦汗布，坐墊等，無論是自己隱藏還是讓別人隱藏，除了爲了避免浪費允許隱藏的物品，或者爲了阻止罪過等有益的目的而隱藏，否則會犯墮罪。

【English Translation】 Become one. If touched by attachment and malice, there is no downfall in this case. There is no offense for flies, exposing genitals, tickling, etc. Fourth, playing in water: The untamed, playing in water. A bhikshu who frolics in the water with a playful mind, crossing back and forth, drawing water, throwing stones and tiles, making sounds, splashing water, etc., with bodily actions, commits a downfall. There is no downfall for learning to swim, wanting to immerse oneself, or wanting to swim. Fifth, sleeping with a woman: Shravasti. Not obstructed, those whose habits are not purified sleep together. Furthermore, any bhikshu who sleeps with a young woman who is fit for sexual intercourse, in any of the four situations, in the same place, without taking measures such as removing the ladder or closing his own door, and falls asleep, commits a downfall at dawn. There is no downfall if guarded by family, guarded by bhikshus, or separated by walls and latches. It is said that even a woman who is small enough to be grabbed from all limbs becomes an actual object. Sixth, intimidation: Chakka, jealousy, quarreling, intimidation. Furthermore, any bhikshu who creates fear in other bhikshus by creating terrifying images, sounds, and smells of yakshas, lions, etc., whether doing it himself or having others do it, whether fear arises or not, even if it is just for joking, commits a downfall once the meaning is understood. There is no offense for beneficial purposes such as causing disgust. Seventh, concealing: Shravasti. The six groups quarrel, concealing. Furthermore, any bhikshu, whether a bhikshu, bhikshuni, or shramanerika (i.e., the one who relies on the bhikshuni), walking alone on the road, crossing the river, touching a man, being alone with a man, acting as a matchmaker, concealing the faults of a friend these six dharmas, as well as taking gold, shaving pubic hair, digging the ground, cutting plants, eating without being given these six conforming dharmas, promising to abandon them, as well as the bowl, robe, water filter, bowl, belt of the shramana and shramanerika, the five categories of renunciants, or any other requisites for the life of a bhikshu, such as mats, water filters, sweat cloths, cushions, etc., whether concealing them himself or having others conceal them, except for concealing them to avoid wasting items that are allowed to be concealed, or for beneficial purposes such as preventing offenses, otherwise, a downfall is committed.

---

ྱེད་དོ། ། ལུང་ཞུ་བར་མཚན་མི་མཐུན་པ་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་གསུངས་ཏེ། བྱིན་ཕྲོགས་དང་ཚུལ་མཐུན་པར་འཚང་ཆུང་བ་ལ་དགོངས་སོ། །བརྒྱད་པ་གདེང་མེད་སྤྱོད་པ་ནི་ཉེར་དགའ། ཐུགས་ཐུབ། ཤེད་མ་སྲིས་པར་སྤྱོད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་ལ་སྣམ་སྦྱར་བླ་གོས་མཐང་གོས་གསུམ་གང་རུང་ཕྱིར་བླང་བ་མེད་པར་བྱིན་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་དུས་གཞན་ན། 2-174 གདེང་མེད་པ་སྟེ་བརྙས་པ་དང་ཅི་བདེར་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་པ་མེད་པར་ལུས་ལ་གྱོན་ཅིང་། རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལས་གཞན་པའི་སེམས་ཀྱིས་སྤྱོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །གོས་ལས་གཞན་པའི་ཡོ་བྱད་ ལ་ཉེས་བྱས། འདི་ལ་ཁ་ཅིག་གོས་ཕྲུགས་བཅུ་གསུམ་པ་གང་རུང་རང་གིས་བྱིན་པ་མ་ཡིན་པ་ལའང་ལྟུང་བྱེད་བསྐྱེད་ཟེར། དགུ་པ་ལྷག་མས་བསྐུར་འདེབས་ནི། འཛའ་བོ་ས་ལ་སྐྱེས། འཁོན་འཛིན། འཕྱར་ཁ་གཏོང་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། དགེ་སློང་སེམས་འཁྲུགས་ཤིང་ཁྲོས་ཡིད་མི་དགའ་བས་ཞེ་སྡང་བར་གྱུར་ནས་དགེ་སློང་དག་པ་མཐོང་ཐོས་དོགས་པའི་གཞི་མེད་པ་གླེང་བའི་གཞི་ལྷག་མའི་ལྟུང་ བ་མེད་པས་གཞི་མེད་པ་སྟེ་མི་བདེན་པས་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བའི་ཆོས་ཀྱིས་སྐུར་བ་བཏབ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཡུལ་ཉན་པ་པོ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་གྱིས་ཐོས་ཞིང་ གོ་བ་ན་མཐར་ཐུག་གོ །བཅུ་པ་བུད་མེད་དང་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ནི། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། ལམ་དུ་འགྲོ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། འགྲོགས་ཟླ་སྐྱེས་པ་མེད་པར་ བུད་མེད་འཁྲིག་པ་བསྟེན་རུང་དང་ལྷན་ཅིག་སྔ་ཕྱི་མ་ཡིན་པར་འགྲོན་ལམ་ཐ་མི་དད་པ་གཅིག་ཏུ་རྒྱང་གྲགས་རེ་འགྲོ་ན་ཐ་ན་གྲོང་བར་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་སྟེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །རྒྱང་གྲགས་ཕྱེད་དུ་ཉེས་བྱས་སོ། ། 2-175 ལམ་སེལ་བྱེད་པ་དང་མི་ནུས་པ་ཁྲིད་པ་སོགས་ཉེས་མེད། ། བཅུ་ཚོགས་བརྒྱད་པ་ལའང་བཅུ་ལས་དང་པོ་རྐུན་མ་དང་ལམ་དུ་འགྲོགས་པ་ནི། དགེ་སློང་ཆོས་འདི་པ། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། ལམ་དུ་ཕྱིན་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། འགྲོགས་ཟླའི་དོན་མཐུན་གྲོང་འཇོམས་པ་དང་ཤོ་གམ་འདྲལ་བའི་རྐུན་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོན་ལམ་དུ་འགྲོ་ན་ཐ་ན་གྲོང་ནང་རྒྱང་གྲགས་ཙམ་ཕྱིན་ཡང་རུང་ ལྟུང་བྱེད་དོ། །རྐུན་མར་མ་ཤེས་པ་དང་། ལམ་དུ་འཇུག་པ་དང་རབ་བྱུང་གི་ཆ་ལུགས་ཅན་ལ་ཉེས་མེད། གཉིས་པ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པར་རྫོགས་པ་ལ། མཉན་ཡོད། མཽའུ་འགལ་གྱི་བུ་ཆེན་ པོ། སོ་སོར་མ་བརྟགས་པ། རྫོགས་པར་བྱས་པའོ། །ཡང་བསྙེན་རྫོགས་ཀྱི་མཁན་པོ་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་གང་། རྫོགས་པར་འདོད་པའི་གང་ཟག བར་ཆད་གཞན་དང་བྲལ་བ་ལ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་ཤེས་ སམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་སྒྲུབ་པའི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཆོ་ག་བྱེད་ན་ལྟུ

【現代漢語翻譯】 གྱེད་དོ། ། (gyed do) 給予。 ལུང་ཞུ་བར་མཚན་མི་མཐུན་པ་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་གསུངས་ཏེ། བྱིན་ཕྲོགས་དང་ཚུལ་མཐུན་པར་འཚང་ཆུང་བ་ལ་དགོངས་སོ། ། (lung zhu bar mtshan mi mthun pa dang, bsnyen par ma rdzogs pa la nyes byas su gsungs te, byin phrogs dang tshul mthun par 'tshang chung ba la dgongs so) 請求開示時，如果名字不一致，或者沒有受具足戒，則被認為是輕罪，這是指剝奪給予和符合儀軌的微小過失。 བརྒྱད་པ་གདེང་མེད་སྤྱོད་པ་ནི་ཉེར་དགའ། (brgyad pa gdeng med spyod pa ni nyer dga') 第八，無信心地使用是近喜。 ཐུགས་ཐུབ། ཤེད་མ་སྲིས་པར་སྤྱོད་པའོ། ། (thugs thub, shed ma sris par spyod pa'o) 能夠忍受，不吝惜體力地使用。 ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་ལ་སྣམ་སྦྱར་བླ་གོས་མཐང་གོས་གསུམ་གང་རུང་ཕྱིར་བླང་བ་མེད་པར་བྱིན་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་དུས་གཞན་ན། (yang dge slong gang, chos 'di pa'i dge slong la snam sbyar bla gos mthang gos gsum gang rung phyir blang ba med par byin nas, de'i 'og tu dus gzhan na) 又有比丘，對於此律的比丘，給予三衣中的任何一件，不收回，之後在其他時間。 2-174 གདེང་མེད་པ་སྟེ་བརྙས་པ་དང་ཅི་བདེར་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་པ་མེད་པར་ལུས་ལ་གྱོན་ཅིང་། རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལས་གཞན་པའི་སེམས་ཀྱིས་སྤྱོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (gdeng med pa ste brnyas pa dang ci bder spyod cig ces pa med par lus la gyon cing, rku sems dang yid gcugs las gzhan pa'i sems kyis spyod na ltung byed do) 沒有信心地穿在身上，即沒有輕蔑和隨意使用，而是以盜心和貪心之外的心來使用，則犯墮罪。 གོས་ལས་གཞན་པའི་ཡོ་བྱད་ལ་ཉེས་བྱས། (gos las gzhan pa'i yo byad la nyes byas) 對於衣服以外的用具，犯輕罪。 འདི་ལ་ཁ་ཅིག་གོས་ཕྲུགས་བཅུ་གསུམ་པ་གང་རུང་རང་གིས་བྱིན་པ་མ་ཡིན་པ་ལའང་ལྟུང་བྱེད་བསྐྱེད་ཟེར། ('di la kha cig gos phrugs bcu gsum pa gang rung rang gis byin pa ma yin pa la'ang ltung byed bskyed zer) 有些人說，對於十三種衣物中的任何一種，如果不是自己給予的，也會產生墮罪。 དགུ་པ་ལྷག་མས་བསྐུར་འདེབས་ནི། འཛའ་བོ་ས་ལ་སྐྱེས། འཁོན་འཛིན། (dgu pa lhag mas bskur 'debs ni, 'dza' bo sa la skyes, 'khon 'dzin) 第九，以剩餘罪名指控：如同地上生長的毒草，懷恨在心。 འཕྱར་ཁ་གཏོང་བའོ། ། ('phyar kha gtong ba'o) 散佈謠言。 ཡང་དགེ་སློང་གང་། དགེ་སློང་སེམས་འཁྲུགས་ཤིང་ཁྲོས་ཡིད་མི་དགའ་བས་ཞེ་སྡང་བར་གྱུར་ནས་དགེ་སློང་དག་པ་མཐོང་ཐོས་དོགས་པའི་གཞི་མེད་པ་གླེང་བའི་གཞི་ལྷག་མའི་ལྟུང་ (yang dge slong gang, dge slong sems 'khrugs shing khros yid mi dga' bas zhe sdang bar gyur nas dge slong dag pa mthong thos dogs pa'i gzhi med pa gleng ba'i gzhi lhag ma'i ltung) 又有比丘，對比丘心懷不滿、憤怒、不悅，因嗔恨而對比丘清凈者，沒有見聞懷疑的根據，談論剩餘罪的根據。 བ་མེད་པས་གཞི་མེད་པ་སྟེ་མི་བདེན་པས་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བའི་ཆོས་ཀྱིས་སྐུར་བ་བཏབ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (ba med pas gzhi med pa ste mi bden pas dge 'dun lhag ma'i ltung ba gang yang rung ba'i chos kyis skur ba btab na ltung byed do) 因為沒有根據，即不真實，以僧殘罪中的任何一種罪名來指控，則犯墮罪。 ཡུལ་ཉན་པ་པོ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་གྱིས་ཐོས་ཞིང་ (yul nyan pa po tha snyad gsum ldan gyis thos zhing) 聽者具備三種名稱。 གོ་བ་ན་མཐར་ཐུག་གོ ། (go ba na mthar thug go) 理解則達到究竟。 བཅུ་པ་བུད་མེད་དང་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ནི། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། (bcu pa bud med dang lam du 'gro ba ni, chos 'di pa'i dge slong, shes bzhin ma yin pa) 第十，與婦女同行：此律的比丘，不知情。 ལམ་དུ་འགྲོ་བའོ། ། (lam du 'gro ba'o) 在路上行走。 ཡང་དགེ་སློང་གང་། འགྲོགས་ཟླ་སྐྱེས་པ་མེད་པར་ (yang dge slong gang, 'grogs zla skyes pa med par) 又有比丘，沒有男性同伴。 བུད་མེད་འཁྲིག་པ་བསྟེན་རུང་དང་ལྷན་ཅིག་སྔ་ཕྱི་མ་ཡིན་པར་འགྲོན་ལམ་ཐ་མི་དད་པ་གཅིག་ཏུ་རྒྱང་གྲགས་རེ་འགྲོ་ན་ཐ་ན་གྲོང་བར་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་སྟེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (bud med 'khrig pa bsten rung dang lhan cig snga phyi ma yin par 'gron lam tha mi dad pa gcig tu rgyang grags re 'gro na tha na grong bar yang rung zhes bya ste ltung byed do) 與可發生性行為的婦女一起，不是一前一後，在同一條道路上行走一由旬，即使是到村莊，也犯墮罪。 རྒྱང་གྲགས་ཕྱེད་དུ་ཉེས་བྱས་སོ། ། (rgyang grags phyed du nyes byas so) 行走半由旬，犯輕罪。 2-175 ལམ་སེལ་བྱེད་པ་དང་མི་ནུས་པ་ཁྲིད་པ་སོགས་ཉེས་མེད། ། (lam sel byed pa dang mi nus pa khrid pa sogs nyes med) 開路、帶領無能力者等，沒有罪過。 བཅུ་ཚོགས་བརྒྱད་པ་ལའང་བཅུ་ལས་དང་པོ་རྐུན་མ་དང་ལམ་དུ་འགྲོགས་པ་ནི། དགེ་སློང་ཆོས་འདི་པ། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། (bcu tshogs brgyad pa la'ang bcu las dang po rkun ma dang lam du 'grogs pa ni, dge slong chos 'di pa, shes bzhin ma yin pa) 在第八個十眾中，第一個是與盜賊同行：此律的比丘，不知情。 ལམ་དུ་ཕྱིན་པའོ། ། (lam du phyin pa'o) 在路上行走。 ཡང་དགེ་སློང་གང་། འགྲོགས་ཟླའི་དོན་མཐུན་གྲོང་འཇོམས་པ་དང་ཤོ་གམ་འདྲལ་བའི་རྐུན་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོན་ལམ་དུ་འགྲོ་ན་ཐ་ན་གྲོང་ནང་རྒྱང་གྲགས་ཙམ་ཕྱིན་ཡང་རུང་ (yang dge slong gang, 'grogs zla'i don mthun grong 'joms pa dang sho gam 'dral ba'i rkun ma dang lhan cig 'gron lam du 'gro na tha na grong nang rgyang grags tsam phyin yang rung) 又有比丘，與同謀破壞村莊、賭博的盜賊一起在路上行走，即使在村莊內行走一由旬。 ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (ltung byed do) 也犯墮罪。 རྐུན་མར་མ་ཤེས་པ་དང་། ལམ་དུ་འཇུག་པ་དང་རབ་བྱུང་གི་ཆ་ལུགས་ཅན་ལ་ཉེས་མེད། (rkun mar ma shes pa dang, lam du 'jug pa dang rab byung gi cha lugs can la nyes med) 不知道是盜賊，或者正在開路，或者具有出家人的形象，則沒有罪過。 གཉིས་པ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པར་རྫོགས་པ་ལ། མཉན་ཡོད། མཽའུ་འགལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོ། (gnyis pa nyi shu ma lon par rdzogs pa la, mnyan yod, mO'u 'gal gyi bu chen po) 第二，為未滿二十歲者授具足戒：舍衛城，大目犍連之子。 སོ་སོར་མ་བརྟགས་པ། རྫོགས་པར་བྱས་པའོ། ། (so sor ma brtags pa, rdzogs par byas pa'o) 沒有分別觀察，就授了具足戒。 ཡང་བསྙེན་རྫོགས་ཀྱི་མཁན་པོ་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་གང་། རྫོགས་པར་འདོད་པའི་གང་ཟག བར་ཆད་གཞན་དང་བྲལ་བ་ལ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་ཤེས་ (yang bsnyen rdzogs kyi mkhan po byed pa'i dge slong gang, rdzogs par 'dod pa'i gang zag, bar chad gzhan dang bral ba la nyi shu ma lon pa shes) 又有作為具足戒和尚的比丘，對於想要受具足戒的人，知道他沒有其他障礙，但未滿二十歲。 སམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་སྒྲུབ་པའི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཆོ་ག་བྱེད་ན་ལྟུ (sam the tshom za bas dge slong gi dngos por sgrub pa'i bsnyen par rdzogs pa'i cho ga byed na ltu) 或者懷疑，作為比丘的身份，進行授具足戒的儀式，則犯...

【English Translation】 གྱེད་དོ། ། (gyed do) Giving. ལུང་ཞུ་བར་མཚན་མི་མཐུན་པ་དང་། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་གསུངས་ཏེ། བྱིན་ཕྲོགས་དང་ཚུལ་མཐུན་པར་འཚང་ཆུང་བ་ལ་དགོངས་སོ། ། (lung zhu bar mtshan mi mthun pa dang, bsnyen par ma rdzogs pa la nyes byas su gsungs te, byin phrogs dang tshul mthun par 'tshang chung ba la dgongs so) When requesting instructions, if the name is inconsistent, or if one has not received full ordination, it is considered a minor offense, referring to depriving giving and minor faults that conform to the rules. བརྒྱད་པ་གདེང་མེད་སྤྱོད་པ་ནི་ཉེར་དགའ། (brgyad pa gdeng med spyod pa ni nyer dga') Eighth, using without confidence is near joy. ཐུགས་ཐུབ། ཤེད་མ་སྲིས་པར་སྤྱོད་པའོ། ། (thugs thub, shed ma sris par spyod pa'o) Able to endure, using without sparing physical strength. ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་ལ་སྣམ་སྦྱར་བླ་གོས་མཐང་གོས་གསུམ་གང་རུང་ཕྱིར་བླང་བ་མེད་པར་བྱིན་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་དུས་གཞན་ན། (yang dge slong gang, chos 'di pa'i dge slong la snam sbyar bla gos mthang gos gsum gang rung phyir blang ba med par byin nas, de'i 'og tu dus gzhan na) Again, if any bhikshu gives any of the three robes to a bhikshu of this Vinaya without taking it back, and later at another time. 2-174 གདེང་མེད་པ་སྟེ་བརྙས་པ་དང་ཅི་བདེར་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་པ་མེད་པར་ལུས་ལ་གྱོན་ཅིང་། རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལས་གཞན་པའི་སེམས་ཀྱིས་སྤྱོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (gdeng med pa ste brnyas pa dang ci bder spyod cig ces pa med par lus la gyon cing, rku sems dang yid gcugs las gzhan pa'i sems kyis spyod na ltung byed do) Wearing it without confidence, i.e., without contempt and using it casually, but using it with a mind other than a mind of theft and greed, one commits a Patayantika. གོས་ལས་གཞན་པའི་ཡོ་བྱད་ལ་ཉེས་བྱས། (gos las gzhan pa'i yo byad la nyes byas) For utensils other than robes, one commits a Dukkata. འདི་ལ་ཁ་ཅིག་གོས་ཕྲུགས་བཅུ་གསུམ་པ་གང་རུང་རང་གིས་བྱིན་པ་མ་ཡིན་པ་ལའང་ལྟུང་བྱེད་བསྐྱེད་ཟེར། ('di la kha cig gos phrugs bcu gsum pa gang rung rang gis byin pa ma yin pa la'ang ltung byed bskyed zer) Some say that for any of the thirteen kinds of robes, if it is not given by oneself, one also incurs a Patayantika. དགུ་པ་ལྷག་མས་བསྐུར་འདེབས་ནི། འཛའ་བོ་ས་ལ་སྐྱེས། འཁོན་འཛིན། (dgu pa lhag mas bskur 'debs ni, 'dza' bo sa la skyes, 'khon 'dzin) Ninth, accusing with remaining offenses: like a poisonous plant growing on the ground, holding a grudge. འཕྱར་ཁ་གཏོང་བའོ། ། ('phyar kha gtong ba'o) Spreading rumors. ཡང་དགེ་སློང་གང་། དགེ་སློང་སེམས་འཁྲུགས་ཤིང་ཁྲོས་ཡིད་མི་དགའ་བས་ཞེ་སྡང་བར་གྱུར་ནས་དགེ་སློང་དག་པ་མཐོང་ཐོས་དོགས་པའི་གཞི་མེད་པ་གླེང་བའི་གཞི་ལྷག་མའི་ལྟུང་ (yang dge slong gang, dge slong sems 'khrugs shing khros yid mi dga' bas zhe sdang bar gyur nas dge slong dag pa mthong thos dogs pa'i gzhi med pa gleng ba'i gzhi lhag ma'i ltung) Again, if any bhikshu, being disturbed, angry, and displeased with a bhikshu, and out of hatred, accuses a pure bhikshu, without any basis of seeing, hearing, or suspicion, of a basis for discussing a Sanghavasesa. བ་མེད་པས་གཞི་མེད་པ་སྟེ་མི་བདེན་པས་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བའི་ཆོས་ཀྱིས་སྐུར་བ་བཏབ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (ba med pas gzhi med pa ste mi bden pas dge 'dun lhag ma'i ltung ba gang yang rung ba'i chos kyis skur ba btab na ltung byed do) Because there is no basis, i.e., it is untrue, if one accuses him of any Sanghavasesa offense, one commits a Patayantika. ཡུལ་ཉན་པ་པོ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་གྱིས་ཐོས་ཞིང་ (yul nyan pa po tha snyad gsum ldan gyis thos zhing) The listener hears with three names. གོ་བ་ན་མཐར་ཐུག་གོ ། (go ba na mthar thug go) Understanding reaches the ultimate. བཅུ་པ་བུད་མེད་དང་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ནི། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། (bcu pa bud med dang lam du 'gro ba ni, chos 'di pa'i dge slong, shes bzhin ma yin pa) Tenth, walking on the road with a woman: a bhikshu of this Vinaya, unknowingly. ལམ་དུ་འགྲོ་བའོ། ། (lam du 'gro ba'o) Walking on the road. ཡང་དགེ་སློང་གང་། འགྲོགས་ཟླ་སྐྱེས་པ་མེད་པར་ (yang dge slong gang, 'grogs zla skyes pa med par) Again, if any bhikshu, without a male companion. བུད་མེད་འཁྲིག་པ་བསྟེན་རུང་དང་ལྷན་ཅིག་སྔ་ཕྱི་མ་ཡིན་པར་འགྲོན་ལམ་ཐ་མི་དད་པ་གཅིག་ཏུ་རྒྱང་གྲགས་རེ་འགྲོ་ན་ཐ་ན་གྲོང་བར་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་སྟེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (bud med 'khrig pa bsten rung dang lhan cig snga phyi ma yin par 'gron lam tha mi dad pa gcig tu rgyang grags re 'gro na tha na grong bar yang rung zhes bya ste ltung byed do) Together with a woman who is fit for sexual intercourse, not one before and one after, walking one Yojana on the same road, even if it is to a village, one commits a Patayantika. རྒྱང་གྲགས་ཕྱེད་དུ་ཉེས་བྱས་སོ། ། (rgyang grags phyed du nyes byas so) Walking half a Yojana, one commits a Dukkata. 2-175 ལམ་སེལ་བྱེད་པ་དང་མི་ནུས་པ་ཁྲིད་པ་སོགས་ཉེས་མེད། ། (lam sel byed pa dang mi nus pa khrid pa sogs nyes med) Clearing the road, leading the incapable, etc., there is no offense. བཅུ་ཚོགས་བརྒྱད་པ་ལའང་བཅུ་ལས་དང་པོ་རྐུན་མ་དང་ལམ་དུ་འགྲོགས་པ་ནི། དགེ་སློང་ཆོས་འདི་པ། ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ། (bcu tshogs brgyad pa la'ang bcu las dang po rkun ma dang lam du 'grogs pa ni, dge slong chos 'di pa, shes bzhin ma yin pa) In the eighth ten-group, the first is walking on the road with a thief: a bhikshu of this Vinaya, unknowingly. ལམ་དུ་ཕྱིན་པའོ། ། (lam du phyin pa'o) Walking on the road. ཡང་དགེ་སློང་གང་། འགྲོགས་ཟླའི་དོན་མཐུན་གྲོང་འཇོམས་པ་དང་ཤོ་གམ་འདྲལ་བའི་རྐུན་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོན་ལམ་དུ་འགྲོ་ན་ཐ་ན་གྲོང་ནང་རྒྱང་གྲགས་ཙམ་ཕྱིན་ཡང་རུང་ (yang dge slong gang, 'grogs zla'i don mthun grong 'joms pa dang sho gam 'dral ba'i rkun ma dang lhan cig 'gron lam du 'gro na tha na grong nang rgyang grags tsam phyin yang rung) Again, if any bhikshu walks on the road with a thief who is an accomplice in destroying villages and gambling, even if he walks one Yojana within a village. ལྟུང་བྱེད་དོ། ། (ltung byed do) One commits a Patayantika. རྐུན་མར་མ་ཤེས་པ་དང་། ལམ་དུ་འཇུག་པ་དང་རབ་བྱུང་གི་ཆ་ལུགས་ཅན་ལ་ཉེས་མེད། (rkun mar ma shes pa dang, lam du 'jug pa dang rab byung gi cha lugs can la nyes med) If one does not know he is a thief, or is clearing the road, or has the appearance of a renunciate, there is no offense. གཉིས་པ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པར་རྫོགས་པ་ལ། མཉན་ཡོད། མཽའུ་འགལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོ། (gnyis pa nyi shu ma lon par rdzogs pa la, mnyan yod, mO'u 'gal gyi bu chen po) Second, for ordaining one who is not yet twenty years old: Sravasti, the great son of Maudgalyayana. སོ་སོར་མ་བརྟགས་པ། རྫོགས་པར་བྱས་པའོ། ། (so sor ma brtags pa, rdzogs par byas pa'o) Without separately examining, he ordained him. ཡང་བསྙེན་རྫོགས་ཀྱི་མཁན་པོ་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་གང་། རྫོགས་པར་འདོད་པའི་གང་ཟག བར་ཆད་གཞན་དང་བྲལ་བ་ལ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་ཤེས་ (yang bsnyen rdzogs kyi mkhan po byed pa'i dge slong gang, rdzogs par 'dod pa'i gang zag, bar chad gzhan dang bral ba la nyi shu ma lon pa shes) Again, if any bhikshu who acts as the preceptor of full ordination knows that the person who desires full ordination is free from other obstacles but is not yet twenty years old. སམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་སྒྲུབ་པའི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཆོ་ག་བྱེད་ན་ལྟུ (sam the tshom za bas dge slong gi dngos por sgrub pa'i bsnyen par rdzogs pa'i cho ga byed na ltu) Or if he doubts and performs the ceremony of full ordination to establish him as a bhikshu, he commits...

---

ང་བྱེད་དོ། །ལོ་མ་ཚང་ན་གང་ཟག་དེ་ཡང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མ་གྱུར་ལ། མཁན་པོ་ ལ་ལྟུང་བྱེད། དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་འདུས་པ་དེ་དག་ཀྱང་སྨད་པ་ཉེས་བྱས་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ཏེ། བསླབ་པ་བཅས་པ་དེ་ལ་སྨད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ནི་ངེས་པར་ལོ་ཚང་དགོས་པའི་རྗེས་མཐུན་གྱི་ཆོ་ག་ཡིན་ནོ། ། 2-176 ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་དང་། མ་ལོན་པར་འདུ་ཤེས་པ་ནི་རྫོགས་པར་མི་འགྱུར། ལོན་པ་དང་ལོན་པར་ཤེས་པ་ནི་རྫོགས་པར་འགྱུར། རྫོགས་ནས་མངལ་ཤོལ་དང་བཅས་པ་རྩིས་ཀྱང་མ་ཚང་ བ་ཤེས་ན་ཞིག་པར་འགྱུར་རོ། །བསྙེན་རྫོགས་བྱེད་ཁར་མངལ་ཤོལ་རྩི་བ་མ་ཡིན་གྱི། རྫོགས་ཟིན་ནས་མ་ལོན་པར་ཤེས་སམ་ཡིད་གཉིས་ཟ་ན་རྩི་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཉི་ ཤུ་ལོན་ན། ཡིད་གཉིས་ཟ་ཡང་འཆགས་སོ། །གསུམ་པ་ས་བརྐོ་བ་ནི། དྲུག་སྡེ། ཚུལ་མིན། ས་བརྐོས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་རང་གི་ལག་གིས་སམ་གཞན་བརྐོར་བཅུག་ནས། སྲ་ཞིང་འཐས་པའི་རང་ བཞིན་ཅན་གྱི་ས་དང་རྩིག་པ་དང་ཡང་ཐོག་དང་ཞལ་བ་སོགས་བརྐོ་བར་འདོད་པས་སེན་མོ་གང་ཙམ་བརྐོས་ནའང་ལན་རེ་ལ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཁ་ཅིག་སོར་བཞི་ཙམ་བརྐོས་ན་དངོས་གཞི་ཟེར། ས་མ་འཐས་པ་དང་བྱེ་མ་དང་ཐལ་བ་སོགས་ལ་ཉེས་བྱས། ཁང་པའི་ལག་དཔོན་གྱི་རྒྱུ་སྐར་གྱི་སྦྱོར་བས་ཕུར་པ་སོར་བཞི་ཙམ་འཛུགས་པ་ཉེས་མེད། བཞི་པ་འགྲོན་གཉེར་རིང་འདུག་ནི། སེར་སྐྱ། དྲུག་སྡེ། ལྟོ་འདུན། ཧ་ཅང་སློང་བའོ། །གནང་བ་ནི། དགེ་སློང་གིས་ཡུན་ཟླ་བ་བཞི་ཚུན་ཆད་དུ་བསྟབས་ཤིང་འགྲོན་དུ་བོས་པ་བདག་གིར་ཁས་བླང་བར་བྱའོ། །སོ་སོ་ཐ་དད་དུ་དགེ་སློང་རེ་རེ་ནས་བསོད་སྙོམས་སྟབས་པ་དང་། 2-177 ཡང་དང་ཡང་དུ་འགྲོན་དུ་བོས་པ་དང་། དུས་ཀྱིས་ཏེ་ལྷག་པར་ནན་གྱིས་འགྲོན་དུ་བོས་པ་དང་། ཟླ་བ་བཞི་ལས་ལྷག་པར་རྟག་ཏུ་དུས་གཏན་གྱི་འགྲོན་དུ་བོས་པ་ནི། ལྟུང་བ་བསྐྱེད་ པར་མ་གཏོགས་ཏེ་བཅས་པ་དེ་ལ་མ་གཏོགས་པ་དེ་དག་ནི་གནང་བའི་རྗེས་མཐུན་གྱི་དུས་ཡིན་ནོ། །ཟླ་བཞི་འགྲོན་དུ་བོས་པ་ལ་ཟླ་བཞི་དེ་ལས་ལྷག་པར་ཁྱིམ་པ་ཉེ་དུ་མ་ ཡིན་པའི་བསོད་སྙོམས་བདག་གིར་བྱེད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། ལྔ་པ་བསླབ་པ་ཉེར་འཇོག་སྤོང་བ་ནི། རྒྱལ་ཁབ། དྲུག་སྡེ། མ་གུས་པ། བསླབ་པ་ཉེར་འཇོག་སྤོང་བའི་ཚིག་བརྗོད་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་བསླབ་པའི་གཞི་ཐུན་མོང་དུ་བཅས་པའི་བསླབ་པ་འདི་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་བསྒོ་བ་ན། བསྒོ་བར་བྱེད་པ་དེ་དག་ལ། བསླབ་པ་ལ་མི་ གུས་པའི་དགེ་སློང་དེས་འདི་སྐད་ཅེས། བདག་དགེ་སློང་མདོ་སྡེ་མཐའ་དག་འཛིན་པ་དང་། འདུལ་བ་མཐའ་དག་འཛིན་པ་དང་། མོ་མོ་ཞེས་པ་སྟེ་སྡེ་སྣོད་མཐའ་དག་གི་གཞིར་གྱུར་པ་མངོན་པ་ མཐའ་དག་འཛིན་པ་རྣམས་ལ་འདྲི་བའི་བར་དུ་བྱེ

【現代漢語翻譯】 如果葉子不完整，那麼這個人也不會成為比丘，堪布（Khenpo，親教師）會犯墮罪（Ltung-byed，單墮），比丘僧團也會受到指責並犯下惡作（Nyes-byas，惡作罪），因為他們會指責所制定的戒律，這肯定是符合葉子必須完整的儀軌。 2-176 如果未滿二十歲或認為未滿二十歲，則不會成為比丘。如果已滿二十歲並知道已滿二十歲，則會成為比丘。如果成為比丘后，即使計算了流產，如果知道未滿二十歲，也會失效。在受比丘戒之前不計算流產，而是在受戒之後，如果知道未滿二十歲或心存疑慮，則會計算。無論如何，如果已滿二十歲，即使心存疑慮也會成立。第三個是挖地：六群比丘（Drug-sde，六群比丘），不如法，挖地。如果任何比丘用自己的手或讓他人挖掘，想要挖掘堅硬且粘稠的土地、墻壁、屋頂和灰泥等，即使只挖了一個指甲那麼大，每次挖掘都會犯墮罪。有些人說挖了四指寬才算真正挖掘。如果挖掘不粘稠的土地、沙子和灰燼等，則會犯惡作罪。房屋工匠因星象原因而插入四指寬的木樁，則無罪。第四個是長期做施主：黃色，六群比丘，爲了食物，過度乞討。允許：比丘應接受邀請，接受長達四個月的供養。分別接受每個比丘的佈施， 2-177 反覆接受邀請，或者因時間關係而特別堅持邀請，或者接受超過四個月的永久供養，除非會產生墮罪，否則這些都是符合允許的期限。如果接受了四個月的邀請，並接受了超過四個月的非親屬施主的佈施，則會犯墮罪。第五個是放棄學處：王國，六群比丘，不恭敬，說出放棄學處的話。如果任何比丘被其他比丘告知：『尊者，您應該學習這個共同制定的學處』，對於那些告知者，不恭敬學處的比丘會這樣說：『我詢問那些持有所有比丘經藏（mDo-sde，經藏）、持有所有律藏（『Dul-ba，律藏）和持有所有論藏（mNgon-pa，阿毗達摩），即所有論藏的基礎，被稱為摩摩的人』。

【English Translation】 If the leaf is not complete, then that person will not become a Bhikshu (fully ordained monk), and the Khenpo (preceptor) will commit a downfall (Ltung-byed, a type of offense), and the assembled Sangha (community of monks) will also be blamed and commit a misdeed (Nyes-byas, a minor offense), because they will blame the established precepts, which is certainly in accordance with the ritual that the leaf must be complete. 2-176 If one is not twenty years old or thinks one is not twenty years old, one will not become a Bhikshu. If one is twenty years old and knows one is twenty years old, one will become a Bhikshu. If after becoming a Bhikshu, even if a miscarriage is counted, if it is known that one is not twenty years old, it will be invalid. Miscarriage is not counted before receiving Bhikshu ordination, but after ordination, if it is known that one is not twenty years old or if there is doubt, it will be counted. In any case, if one is twenty years old, even if there is doubt, it will be valid. The third is digging the ground: the Group of Six (Drug-sde, a group of six monks known for misbehavior), improper conduct, digging the ground. If any Bhikshu, with his own hand or by having others dig, wants to dig hard and sticky soil, walls, roofs, and plaster, etc., even if he digs only as much as a fingernail, he will commit a downfall for each digging. Some say that digging four fingers wide is considered real digging. If digging non-sticky soil, sand, and ashes, etc., one will commit a misdeed. It is blameless for a house builder to insert a stake four fingers wide due to astrological reasons. The fourth is staying long as a guest: yellow, the Group of Six, for food, begging excessively. Permission: A Bhikshu should accept an invitation and accept offerings for up to four months. Accepting alms separately from each Bhikshu, 2-177 Repeatedly accepting invitations, or especially insisting on invitations due to time, or accepting permanent offerings for more than four months, unless it will cause a downfall, these are in accordance with the permitted time. If one accepts an invitation for four months and accepts alms from a non-relative benefactor for more than four months, one will commit a downfall. The fifth is abandoning the precepts: the kingdom, the Group of Six, disrespect, speaking words of abandoning the precepts. If any Bhikshu is told by other Bhikshus: 'Venerable one, you should study this commonly established precept,' to those who tell him, the Bhikshu who disrespects the precepts will say this: 'I will ask those who hold all the Bhikshu Sutras (mDo-sde, Sutra Pitaka), hold all the Vinaya (『Dul-ba, Vinaya Pitaka), and hold all the Abhidharma (mNgon-pa, Abhidharma Pitaka), which is the basis of all the Abhidharma, who are called Moma.'

---

ད་ཀྱི། ཉེས་པར་སེམས་སྨྲ་ལས་བྱེད་པའི་བྱིས་པ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་མི་ཤེས་པའི་རྨོངས་པ། སྡེ་སྣོད་ཀྱི་དོན་སེམས་ལ་མི་གསལ་བ། སྡེ་སྣོད་གསུམ་གཏན་ལ་འབེབས་པར་མི་མཁས་པ་ཁྱོད་ཀྱི་ཚིག་གིས་བསླབ་པ་འདི་ལ་མི་སློབ་བོ་ཞེས་ཟེར་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-178 བསླབ་བྱ་ནི། དགེ་སློང་ཀུན་ཤེས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པའམ། སྡེ་སྣོད་ཀུན་ནམ། བསླབ་པའི་གཞི་ཀུན་ཤེས་པར་འདོད་པས་བསླབ་པ་འདི་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །དགེ་སློང་ཐེ་ཚོམ་སེལ་བའི་མདོ་སྡེ་དང་། མཐའ་ གཉིས་སྤོང་བའི་འདུལ་བ་དང་། བདག་ལྟ་མཆོག་འཛིན་སྤོང་བའི་མ་མོ་འཛིན་པ་རྣམས་ལ་ཡང་དྲི་བར་བྱ་སྟེ། བཅས་པ་དེ་ལ་འདི་ནི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོ་ག་ཡིན་ནོ། །འདུལ་བ་སྤོང་ བ་ལ་ལྟུང་བྱེད། མདོ་དང་མངོན་པར་གཏོགས་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །དྲུག་པ་ཉན་རྣ་ནི་མཉན་ཡོད། ཉེར་དགའ། ཤ་འཁོན་ཐོ་འཚམ། ལྐོག་ཉན་བྱས་པའོ། །ཁ་ཅིག་བཅུ་བདུན་སྡེ་ལ་བཅས་ཟེར་བ་ ནོར་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་འཁྲུགས་ནས་སྨྲ་བ་དང་སླར་སྨྲ་བ་འཐབ་པར་འགྱུར། ཕན་ཚུན་ཉེས་པ་བརྗོད་པ་འཚང་འདྲུ་བར་འགྱུར། མི་བཟོད་པས་མི་མཐུན་པར་འགྱུར། བདག་ཕྱོགས་དང་གཞན་ཕྱོགས་ཐ་དད་དུ་འཁོད་ཅིང་མི་འཕྲོད་པ་སྨྲ་བས་རྩོད་པར་གྱུར་ཅིང་འཁོད་པ་ལ། དགེ་སློང་འདི་དག་ཇི་སྐད་ཟེར་བ་དེ་བདག་གིས་མཉན་ཏེ། དེ་ལྟར་རྗེས་སུ་ཐ་ སྙད་གདགས་པར་བྱ་བ་སྔོན་དུ་བསམས་ལ། ཕ་རོལ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་སྦྱོར་བ་བྱའོ་སྙམ་པ་དེ་ཉིད་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནམ་ཀུན་སློང་དེ་ཉིད་རྐྱེན་དུ་བྱས་ཏེ་ཅང་མི་སྨྲ་ཞིང་མ་ཚོར་བར་བཞབས་ཏེ་ཉན་རྣས་རྣ་བ་གཏོད་འདུག་ན་དོན་གོ་བ་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། ། 2-179 རྩོད་པ་ཞི་བར་འདོད་པ་དང་ཆེད་དུ་མ་བསམས་པར་ལམ་ནོར་བ་ལ་ཉེས་མེད། ཤེས་བཞིན་དུ་རྐང་པ་དང་ལུད་པའི་སྒྲ་སོགས་མི་བྱེད་པར་ཉན་ན་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་གིས་བསྐྱེད་པའི་ དངོས་གཞིའོ། །དགེ་སློང་གཉིས་ཡན་ཆད་གྲོས་བྱེད་པ་ལ་རྩོད་པ་སྦར་བའི་བསམ་པ་མེད་པར་ཉན་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །བདུན་པ་མི་སྨྲ་བར་འགྲོ་བ་ནི། མཉན་ཡོད། དགའ་བོ། མི་མཐུན་པར་འདོད་ པ། ཅང་མི་སྨྲ་བར་འགྲོ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་མཐུན་པའི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་གཏམ། གསོལ་བའི་ལས་སམ་གསོལ་བ་དང་གཉིས་སམ། གསོལ་བཞིའི་ལས་རྣམ་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པ་བྱུང་བ་ ན། ཅང་མི་སྨྲ་བར་འདུག་པའམ་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ། ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པར་འགྲོ་ཞིང་། དྲུང་ན་དགེ་སློང་སུ་འདུག་པ་ལ་མི་སྨྲ་བར་སོང་ན། བཤང་བ་དང་གཅི་བའི་ནད་ཅན་ དང་། ལྷུང་བཟེད་སོགས་ཆུད་ཟ་བར་འགྱུར་སོགས་དེ་འདྲ་གནང་བའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས། གསོལ་བའི་ལས་ཙམ་ཡང་མ་བྱས་པ་དང་། འདུ་བར་འོས་པ་ཡིན་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ལས་མ་

【現代漢語翻譯】 現在，如果一個因惡語而行動的孩子，一個不瞭解三藏（Sde-snod-gsum，the three baskets of Buddhist scriptures: Vinaya, Sutra, and Abhidhamma）的愚昧者，一個不明白三藏含義的人，一個不擅長確定三藏的人說：『我不學習你的教導』，那將是一種墮落。 教導是：想要了解一切的比丘阿羅漢，或者想要了解所有的藏，或者想要了解所有教導的基礎，都應該學習這個教導。比丘應該詢問那些消除疑惑的經部（Mdo-sde，Sutra），避免兩種極端的律部（'Dul-ba，Vinaya），以及避免我見和執著的論藏（Ma-mo 'dzin-pa，Abhidhamma）。對於已制定的戒律，這是一種隨順的行為。放棄律部是墮落，屬於經部和論藏是惡作。第六個是偷聽：指在舍衛城（Nyan-yod，Shravasti），拘睒彌（Nyer-dga'，Kaushambi），因肉結仇，互相指責，秘密偷聽。有些人說是在十七事中制定的，這是錯誤的。還有，如果某個比丘看到信奉此法的比丘們爭吵，互相辯論，互相指責，互相揭短，因無法忍受而爭執，各自站在自己或他人的立場上，因言語不和而爭吵，當比丘聽到他們所說的話，心想：『我應該記住他們所說的，以便以後可以引用』，或者心想：『我要用這個來壓倒對方』，如果他只是爲了這個目的，而不是其他原因或動機，一言不發地靜靜地傾聽，以便理解他們的意思，那就是一種墮落。 如果想要平息爭端，或者無意中走錯了路，就沒有罪過。如果明知故犯地傾聽，不發出腳步聲或吐痰聲等，那就是由時間動機產生的行為。如果有兩個或兩個以上的比丘在商議，而你沒有挑起爭端的想法去聽，那就是一種惡作。第七個是不語離去：指在舍衛城，高興，想要不和，一言不發地離去。還有，如果某個比丘在僧團中，當正在進行符合佛法的討論，或者羯磨（Las，Karma）——要麼是單白羯磨（Gsol-ba'i las，motion），要麼是白二羯磨（Gsol-ba dang gnyis，motion and second announcement），要麼是白四羯磨（Gsol-bzhi'i las rnam-par gtan-la 'bebs-pa，motion and four announcements），他一言不發地坐著，或者從座位上站起來，離開聽法的範圍，不和在他旁邊坐著的比丘說話就離開，除非是因為大小便等疾病，或者缽等東西要倒掉等原因，或者沒有進行羯磨，或者應該參加集會，否則就是一種墮落。如果沒有超出聽法的範圍，

【English Translation】 Now, if a child who acts out of malicious speech, an ignorant person who does not know the three Pitakas (Sde-snod-gsum, the three baskets of Buddhist scriptures: Vinaya, Sutra, and Abhidhamma), someone who does not understand the meaning of the three Pitakas, someone who is not skilled in determining the three Pitakas says, 'I will not learn this teaching of yours,' that would be a downfall. The teaching is: A Bhikshu Arhat who wants to know everything, or wants to know all the Pitakas, or wants to know the basis of all teachings, should learn this teaching. A Bhikshu should inquire about the Sutra (Mdo-sde, Sutra) that dispels doubts, the Vinaya ('Dul-ba, Vinaya) that avoids two extremes, and the Abhidhamma (Ma-mo 'dzin-pa, Abhidhamma) that avoids self-view and attachment. For the precepts that have been established, this is a conforming act. Abandoning the Vinaya is a downfall, belonging to the Sutra and Abhidhamma is a misdeed. The sixth is eavesdropping: referring to Shravasti (Nyan-yod, Shravasti), Kaushambi (Nyer-dga', Kaushambi), holding grudges over meat, blaming each other, secretly eavesdropping. Some say it was established in the seventeen matters, which is wrong. Furthermore, if a Bhikshu sees Bhikshus who believe in this Dharma arguing, debating, blaming each other, exposing each other's faults, disagreeing due to intolerance, each standing on their own or others' positions, quarreling due to discordant words, and the Bhikshu hears what they are saying, thinking, 'I should remember what they said so that I can quote it later,' or thinking, 'I will use this to overwhelm the other party,' if he remains silent and quietly listens to understand their meaning solely for this purpose, and not for any other reason or motivation, that is a downfall. If one wants to pacify the dispute, or accidentally goes the wrong way, there is no fault. If one knowingly listens without making sounds of footsteps or spitting, etc., that is the action generated by the motivation of time. If two or more Bhikshus are deliberating, and you listen without the intention of inciting a dispute, that is a misdeed. The seventh is leaving without speaking: referring to Shravasti, being happy, wanting discord, leaving without saying a word. Furthermore, if a Bhikshu is in the Sangha, when a discussion conforming to the Dharma is taking place, or a Karma (Las, Karma) – either a motion (Gsol-ba'i las, motion), or a motion and second announcement (Gsol-ba dang gnyis, motion and second announcement), or a motion and four announcements (Gsol-bzhi'i las rnam-par gtan-la 'bebs-pa, motion and four announcements) – he sits silently, or stands up from his seat, leaves the range of hearing, and leaves without speaking to the Bhikshu sitting next to him, unless it is due to illnesses such as needing to urinate or defecate, or needing to dispose of things like a begging bowl, or if the Karma has not been performed, or if one should attend the assembly, then it is a downfall. If one has not gone beyond the range of hearing,

---

འདས་ན་ཉེས་བྱས་ཙམ་མོ། །བརྒྱད་པ་མ་གུས་པ་ལ། རྒྱལ་ཁབ། གླང་ཆེན་ལྷས་ཀྱི་བུ་ནག་པོ། འགྱུར་ཁ་གཅིག་ཏུ་བ་ལང་ཉལ་གྱི་བུ་ཞེས་འབྱུང་། ང་རྒྱལ། མ་གུས་པའོ། །དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་ནམ་དགེ་འདུན་གྱི་ཐ་སྙད་པའི་ཚིག་སོང་ཞིག་ཅེས་པ་ལ་འདུག་པའམ། 2-180 མ་ལེན་ཞིག་ཅེས་པ་ལ་ལེན་པའམ། བྱོས་ཤིག་ཅེས་པ་ལ་མི་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་དང་། དགེ་སློང་གཞན་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་གཏམ་གཏན་ལ་འབེབས་པས་གློ་བུར་དུ་ གཏམ་ཟེར་བས་བར་ཆད་བྱེད་པས་གུས་པར་མི་བྱེད་ན་དེ་ལས་ལྟུང་བྱེད་དོ། །མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དང་། དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། གནས་བརྟན་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཚིག་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་ཆོས་དང་མི་ ལྡན་པ་བགོ་བ་མི་ཉན་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །དགུ་པ་ཆང་འཐུང་བ་ནི། མཉན་ཡོད། ལེགས་འོངས། བག་ཆགས་མ་བྱང་བ། མྱོས་འགྱུར་འཐུང་བའོ། །དགེ་སློང་གིས་འབྲུའི་ཆང་ཆན་དང་ཕྱེ་དང་ཕབས་ཀྱིས་ བཏབ་ཅིང་བསྲེས་པའི་ཆང་དང་། རྩ་བ་གདོང་བུ་འདབ་མ་མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་སྨིན་པའི་ཆང་ངམ་དེ་གཉིས་བསྲེས་བཅོས་པའི་ཆང་འཐུངས་པས་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་དེ་མགུལ་དུ་མིད་ཅིང་འཐུངས་ན་ལྟུང་ བྱེད་དོ། །མེ་ཏོག་སོགས་མྱོས་པར་འགྱུར་བའི་ནུས་པ་ཅན་དང་། འབྲུ་ཆང་གི་སྦང་མ་དང་། བཅོས་ཆང་གི་ཚིགས་མ་ནུས་པ་ཉམས་པ་དང་། ཕབས་ཀྱི་ཆང་བུ་ལ་ཉེས་བྱས། ཆང་བསྐོལ་ནས་དྲངས་ པས་ཉེས་པ་མེད་པ་ལ། ཁ་ཅིག་ཏུ་ཉེས་མེད། ཁ་ཅིག་ལས་ཉེས་བྱས་སུ་བཤད་འདུག སྦང་མ་དང་ཚིགས་མ་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་ལ་ནི་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། །ནད་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་ལུས་ལ་བསྐུད་པ་དང་། 2-181 མི་མིད་ཅིང་འཁུར་བར་སྲོལ་བ་ཙམ་ལ་ཉེས་པ་མེད། ཆང་མགུལ་དུ་མིད་པ་ནི་སྲོག་གི་ཕྱིར་དུའང་མ་གནང་ཞིང་། ནད་པའང་ཆང་མ་གཏོགས་བཅས་པ་དུ་མ་བག་ཡངས་སུ་བྱས་ཏེ་བསྐྱང་ བར་གསུངས་སོ། །དགེ་སློང་དག་ང་ལ་སྟོན་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་མི་སྦྱིན་ཞིང་མི་བཏུང་མི་བསླང་ངོ་ཞེས་ནན་ཏན་ཆེར་མཛད་ཅིང་། མདོ་དག་ཏུའང་། སྨྱོན་པར་འགྱུར་བ་དང་ བླུན་པ་དང་གཉིད་ཆེ་བར་སྐྱེ་བ་དང་། དམྱལ་བ་ངུ་འབོད་སྐྱེ་བ་སོགས་ཉེས་དམིགས་མང་དུ་འབྱུང་ལ། ཆང་དང་ཤ་སྦྱིན་པར་གཏོང་བ་ནི་སྦྱིན་བདག་ཆེན་པོར་གྲགས་ཀྱང་སྦྱིན་པ་ནི་ཅུང་ ཟད་ཀྱང་མ་བྱིན་པར་གསུངས་པས་ཆུད་ཟོས་པ་ཁོ་ནའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་མ་དད་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཆང་ཅུང་ཟད་སྦྱིན་པར་གསུངས་པ་དེ་ཡང་དྲང་བའི་དོན་ཏོ། ། དེས་ན་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་གསུང་རབ་རྣམ་དག་གང་ནའང་ཆང་གནང་འདུག་པ་མ་མཐོང་ངོ་། །བཅུ་པ་ཕྱི་དྲོ་གྲོང་འཇུག་ནི། འཕགས་པ་འཆར་ཁ། བག་ཆགས་མ་བྱང་བ། དུས་མིན་གྲོང་དུ་ ཞུགས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དུས་མིན་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་སྐྱ་རེངས་ཐ་མ་མ་ཤར་བར

【現代漢語翻譯】 如果犯了，就只是輕罪。第八條是不恭敬：國王（རྒྱལ་ཁབ།），黑象夫之子（གླང་ཆེན་ལྷས་ཀྱི་བུ་ནག་པོ།），另一種譯法是臥牛之子。傲慢（ང་རྒྱལ།），不恭敬。如果比丘對比丘僧團或比丘僧團的代表說『走開』，或者說『不要拿』而拿取，或者說『做』而不做，像這樣，對於如來的教誨，以及其他比丘在確定符合正法的談話時，突然插話打斷，如果不恭敬，就會犯墮罪。對於堪布（མཁན་པོ།，Khenpo，親教師）和阿阇黎（སློབ་དཔོན།，Lobpon，軌範師），以及阿羅漢（དགྲ་བཅོམ་པ་，Dgra bcom pa，arhat，應供），和長老（གནས་བརྟན་，Gnas brtan，sthavira，上座），以及國王的教誨，以及不符合比丘僧團正法的分配，如果不聽從，就會犯輕罪。第九條是飲酒：舍衛城（མཉན་ཡོད།，Nyan yod，Śrāvastī，豐德），善來（ལེགས་འོངས།），習氣未凈者，飲用使人醉酒之物。如果比丘飲用穀物釀造的酒，或者用麵粉和酒麴製作混合的酒，或者飲用根、莖、葉、花、果實成熟后釀造的酒，或者飲用這兩種混合調製的酒，喝下去使人醉酒，吞嚥入喉，就會犯墮罪。對於花等具有使人醉酒能力的物質，以及穀物酒的酒糟，以及調製酒的殘渣，如果效力減弱，以及酒麴釀造的酒，會犯輕罪。如果是煮過的酒，喝了沒有罪過。有些地方說沒有罪過，有些地方說是輕罪。如果是酒糟和殘渣，喝了會醉，那就是根本罪。爲了治療疾病而塗抹在身上，或者不吞嚥只是含在口中，沒有罪過。吞嚥酒是不允許的，即使是爲了活命也不允許。對於病人，除了酒之外，還有很多其他的藥物可以隨意使用來治療。比丘們，那些自稱是我的導師的人，不會施捨、飲用或乞討使人醉酒之物，他們非常謹慎。在經典中也說，飲酒會導致瘋狂、愚癡、嗜睡、墮入地獄等許多過患。施捨酒和肉，即使被稱為大施主，實際上也沒有給予任何佈施，只是浪費而已。爲了避免菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་，Byang chub sems dpa'，bodhisattva，菩提薩埵）產生極大的不信任感，所以說可以稍微施捨一些酒，這也是方便之說。因此，無論大小乘的清凈經典中，都沒有允許飲酒的說法。第十條是下午入村：殊勝的黎明（འཕགས་པ་འཆར་ཁ།），習氣未凈者，非時入村。還有，如果比丘在非時，也就是太陽過午之後，到最後一道曙光升起之前

【English Translation】 If one commits it, it is only a minor offense. The eighth is disrespect: Kingdom (རྒྱལ་ཁབ།), Black Elephant Herdsman's Son (གླང་ཆེན་ལྷས་ཀྱི་བུ་ནག་པོ།), another translation is Calf of a Sleeping Cow. Arrogance (ང་རྒྱལ།), disrespect. If a bhikṣu says to the saṃgha or a representative of the saṃgha, 'Go away,' or takes something saying 'Do not take,' or does not do something when told 'Do,' like this, regarding the teachings of the Tathāgata, and when other bhikṣus are establishing a talk in accordance with the Dharma, suddenly interrupting with speech, if one is disrespectful, one commits a downfall. If one does not listen to the words of the khenpo (མཁན་པོ།, Khenpo, upādhyāya, preceptor) and ācārya (སློབ་དཔོན།, Lobpon, ācārya, teacher), and arhat (དགྲ་བཅོམ་པ་, Dgra bcom pa, arhat, worthy one), and sthavira (གནས་བརྟན་, Gnas brtan, sthavira, elder), and the king's words, and the distribution that does not accord with the Dharma of the saṃgha, one commits a minor offense. The ninth is drinking alcohol: Śrāvastī (མཉན་ཡོད།, Nyan yod, Śrāvastī, prosperous), Well Come (ལེགས་འོངས།), one whose habitual tendencies are not purified, drinking that which causes intoxication. If a bhikṣu drinks grain alcohol, or alcohol made by mixing flour and yeast, or alcohol made from roots, stems, leaves, flowers, or ripened fruits, or alcohol made by mixing these two, drinking it causes intoxication, swallowing it down the throat, one commits a downfall. For substances such as flowers that have the power to intoxicate, and the mash of grain alcohol, and the residue of mixed alcohol, if the potency is diminished, and alcohol made from yeast, one commits a minor offense. If it is boiled alcohol, there is no offense in drinking it. Some say there is no offense, some say it is a minor offense. If the mash and residue cause intoxication, then it becomes the main offense. For the sake of benefiting illness, applying it to the body, or not swallowing but merely holding it in the mouth, there is no offense. Swallowing alcohol is not permitted, even for the sake of life. For the sick, besides alcohol, there are many other medicines that can be used freely for treatment. Bhikṣus, those who claim to be my teachers do not give, drink, or beg for that which causes intoxication, they are very careful. In the sūtras, it is also said that drinking leads to madness, foolishness, sleepiness, rebirth in hell, and many other faults. Giving alcohol and meat, even if one is known as a great benefactor, in reality one has not given any gift, it is merely wasted. In order to avoid generating great distrust in bodhisattvas (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་, Byang chub sems dpa', bodhisattva, enlightenment being), it is said that one can give a little alcohol, but that is also a provisional meaning. Therefore, in any of the pure scriptures of the Greater and Lesser Vehicles, I have not seen any permission for alcohol. The tenth is entering the village in the afternoon: Auspicious Dawn (འཕགས་པ་འཆར་ཁ།), one whose habitual tendencies are not purified, entering the village at the wrong time. Also, if a bhikṣu enters the village at the wrong time, that is, after noon until the last ray of dawn has risen,

---

་སྲང་དང་བཞི་མདོ་གསུམ་མདོ་ཡོད་པའི་ཁྱིམ་པའི་གྲོང་དུ་འཇུག་ཅིང་འགྲོ་ན། དགེ་སློང་ཕ་མ། 2-182 དགེ་ཚུལ། དགེ་སློབ་མ། དགེ་ཚུལ་མ་རྣམས་སྔ་མ་མེད་ན་ཕྱི་མ་ལ་མི་སྨྲ་ཞིང་གོ་བར་མ་བྱས་ན། ཆོས་གོས་དང་ལྷུང་བཟེད་བརླག་པ་སོགས་དེ་འདྲ་བ་གནང་བའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས་ ཏེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགོན་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ན་གྲོང་ཡོད་པ་དང་། ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་གནས་བཙལ་བ་དང་། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་དང་། གྲོང་གི་དབུས་ན་གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་པ་སོགས་ཉེས་མེད། ། བཅུ་ ཚན་དགུ་པ་ལའང་བཅུ་ལས་དང་པོ་གྲོང་དུ་རྒྱུ་བ་ནི། ཉེར་དགའ། རང་ཉམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ། སྔ་དྲོ་ཕྱི་དྲོ་གྲོང་དུ་རྒྱུས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་ཟས་དང་བཅས་པའི་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་ བདག་གི་ཁྱིམ་དུ་རང་གི་ཚིག་གི་དགེ་འདུན་བསོད་སྙོམས་ལ་འགྲོན་དུ་བོས་ནས་སྔ་དྲོ་ཟས་ཀྱི་གོང་རོལ་དུ། སྦྱིན་བདག་ལ་བྲིམ་པ་ཡོལ་བར་མ་བྱེད་ཅིག་ཅེས་ཁྱིམ་པ་འདུག་པ་ལ་ མི་བསྒོ་བར་ཁྱིམ་གཞན་གཉིས་ལས་ལྷག་པ་གསུམ་པར་རྒྱུ་ཞིང་འགྲོ་བ་དང་། ཕྱི་དྲོ་ཟས་ཀྱི་འོག་རོལ་ཏུ་དགེ་སློང་འཁོད་པ་ལ་མ་སྨྲས་པར་ཁྱིམ་གསུམ་ལས་ལྷག་པ་བཞི་པར་རྒྱུ་ཞིང་ འགྲོ་ན། གཏད་པའི་བྱ་བ་ནད་གཡོག་བྱེད་པའམ། ཆོས་གོས་བོར་བརླག་འབྱུང་བ་སོགས་དེ་འདྲའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དགེ་སློང་ལ་སྨྲས་ཀྱང་། གཏད་པའི་རྐྱེན་མེད་ན་དངོས་གཞིའོ། །འདི་ལ་དུས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ལྟུང་བ་གཉིས་སོ། ། 2-183 རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དུ་ནུབ་མོ་འགྲོ་བ་ནི། མཉན་ཡོད། འཆར་ཁ། དུས་མི་ཤེས་པ། དུས་མིན་དུ་འགྲོ་བའོ། །ཡང་ནམ་མ་ལངས་ཤིང་མཚན་མོའི་ཆར་གཏོགས་པ་སྐྱ་རེངས་དང་པོ་སྔོ་གཉིས་པ་ སེར་གསུམ་པ་དམར་བ་ལས་སྐྱ་རེངས་ཐ་མ་དམར་པོ་མ་ཤར་བར། ནོར་བུ་དང་མུ་ཏིག་སོགས་རིན་པོ་ཆེའམ། རིན་པོ་ཆེར་སྨྲོས་པ་གཡུལ་ངོར་སྤྱད་པའི་མཚོན་ཆ་དང་། རོལ་མོར་སྤྱད་པའི་ ལག་ཆ་དག་མ་བསྡུས་མ་སྦས་པར། རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སམ། གང་ཡང་རུང་བ་རྒྱལ་པོའི་སར་སྤྱི་བོ་ནས་དབང་བསྐུར་ཞིང་བསྐོས་པའི་སྒོ་གཏན་ནམ། སྒོ་གཏན་གྱི་ཉེ་འཁོར་དེའི་དྲུང་དུའོ། །དེ་ ལས་འདས་ཤིང་འགྲོ་བར་བྱེད་ན། རྒྱལ་པོ་དང་བཙུན་མོ་ལ་སོགས་པས་བོས་སམ། གདུལ་བྱའི་དོན་དང་། བར་ཆད་བྱུང་བའམ་བྱུང་བར་དོགས་པ་སོགས་དེ་འདྲའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས་ཏེ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྒོ་ གཏན་གསུམ་སྟེ། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་གི་དང་། བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱི་དང་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་ལས་དང་པོ་གཉིས་ལ་ལྟུང་བྱེད། ཕྱི་མ་ནི་དང་པོ་གཉིས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ལ་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས། དེ་ ཉིད་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ན་གོང་བཤད་པའི་ཕྱི་དྲོ་གྲོང་རྒྱུའི་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར། སྒོ་བཅད་པ་ལ། འོབས་ལ་སོགས་པའི་ནང་རོལ། སྒོ་དྲུང་དུ་སྒོ་གཏན་གྱིས་སླེ

【現代漢語翻譯】 如果比丘進入並走在有十字路口、四岔路口或三岔路口的在家人的村莊里，比丘父親、沙彌、比丘尼、沙彌尼，如果前面的人沒有說話，也沒有讓後面的人聽到，除非是因為遺失法衣和缽等原因，否則是墮罪。在去寺院的路上有村莊，尋找進入道路的地方，鋪設道路，村莊中央有寺廟等，沒有罪過。第十組的第九個，第一個是進入村莊：喜悅、自我修行的行為、早晚進入村莊。此外，如果比丘邀請婆羅門和在家人的家，連同食物，爲了自己的語言的僧團接受供養，在早上吃飯之前，沒有告訴施主不要阻礙佈施，沒有告誡在座的在家人，就進入並走在超過兩家的第三家，在下午吃飯之後，沒有告訴比丘，就進入並走在超過三家的第四家，除非是因為委託的事情、照顧病人或遺失法衣等原因，否則是墮罪。即使告訴了比丘，如果沒有委託的原因，也是根本罪。這裡因為時間的不同，有兩種墮罪。 晚上去王宮：曼延城、黎明、不知道時間、在不適當的時間去。此外，在天還沒有亮，屬於夜晚的雨，第一道曙光是藍色，第二道是黃色，第三道是紅色，在最後的紅色曙光還沒有出現之前，沒有收集和隱藏珍珠和摩尼寶等珍寶，或者提到珍寶，用於戰爭的武器和用於娛樂的樂器，無論是國王還是王族，或者任何被國王從頭頂加冕和任命的門衛，或者門衛的附近。如果超過那個地方並走動，除非是因為國王和王妃等的召喚，或者爲了調伏的對象，或者發生了障礙或者懷疑會發生障礙等原因，否則是墮罪。有三種門衛：王宮的、王妃眷屬的和城市的。前兩個是墮罪，后一個是為去前兩個地方而準備的，是惡作。如果是去那個地方，就會變成前面說的下午進入村莊的墮罪。對於關閉的門，在壕溝等裡面，在門衛旁邊用門衛遮擋。

【English Translation】 If a bhikshu enters and walks in a householder's village that has crossroads, four-way intersections, or three-way intersections, the bhikshu father, shramanera, bhikshuni, shramanerika, if the former does not speak and does not make the latter hear, unless it is due to reasons such as losing robes and bowls, it is a downfall. There is no offense if there is a village on the way to the monastery, searching for a place to enter the road, paving the road, and having a temple in the center of the village. In the ninth of the tenth group, the first is entering the village: joy, the practice of self-discipline, entering the village in the morning and evening. Furthermore, if a bhikshu invites a Brahmin and a householder's house, along with food, to receive alms for his own language's sangha, before the meal in the morning, without telling the benefactor not to hinder the offering, without admonishing the householders present, he enters and walks in the third house exceeding two houses, and after the meal in the afternoon, without telling the bhikshu, he enters and walks in the fourth house exceeding three houses, unless it is due to reasons such as entrusted matters, taking care of the sick, or losing robes, it is a downfall. Even if he tells the bhikshu, if there is no entrusted reason, it is a fundamental offense. Here, due to the difference in time, there are two downfalls. Going to the royal palace at night: Manyan City, dawn, not knowing the time, going at an inappropriate time. Furthermore, before the sky has dawned and the night's rain belongs, the first light of dawn is blue, the second is yellow, the third is red, before the last red light of dawn has appeared, without collecting and hiding jewels such as pearls and mani jewels, or mentioning jewels, weapons used in war and musical instruments used for entertainment, whether it is the king or the royal family, or any gatekeeper who has been crowned and appointed by the king from the head, or near the gatekeeper. If he goes beyond that place and walks around, unless it is due to reasons such as being summoned by the king and queen, or for the sake of those to be tamed, or an obstacle has occurred or is suspected to occur, it is a downfall. There are three gatekeepers: the royal palace's, the queen's entourage's, and the city's. The first two are downfalls, the latter is preparation for going to the first two places, it is a misdeed. If it is to go to that place, it will become the downfall of entering the village in the afternoon mentioned earlier. For the closed door, inside the moat, etc., cover with the gatekeeper next to the door.

---

བ་པ་ཙམ་གྱི་སར་དངོས་གཞི། 2-184 སྒོ་མ་བཅད་པ་ལ། སྒོ་འཕར་གྱི་ནང་དུ་སྒོ་གཏན་ཉིས་འགྱུར་ཙམ་དུ་སོང་བ་ན་དངོས་གཞི། དེའི་སྔ་རོལ་དུ་ཉེས་བྱས་སོ། །ཉི་མ་ནུབ་ནས་འོད་དམར་པོ་འབྱུང་བས། དེ་ཡལ་བ་ ནི་མཚན་མོའི་དང་པོ། སྐྱེ་རེངས་ཐ་མ་ཤར་དུ་འོད་དམར་པོ་བྱུང་བ་མཚན་མོའི་ཐ་མ་སྟེ། འདིར་ལྟུང་བ་འབྱུང་བ་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་ལ་མི་ལྟོས་ཀྱི། མཚན་མོ་ཡང་ཡང་འཇུག་ན་ ཡང་ལྟུང་བ་ཐ་དད་པ་རེ་རེ་འབྱུང་ངོ་། །བཙུན་མོའི་མངལ་བཟུང་བ་དང་རིན་པོ་ཆེ་གཏོར་བ་དང་། གཞོན་ནུ་དང་རྒྱལ་པོ་གསོད་པ་དང་། བློན་པོ་ཕབ་པ་དང་། ཡུལ་འཁོར་མ་རུང་བར་ བྱས་པ་སོགས་ལ་དོགས་པ་དང་འཕྱར་ཁ་འབྱུང་བའི་ཉེས་པ་ཡོད་པས་བཅས་སོ། །ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི་བཙུན་མོའི་འཁོར་དུ་དངོས་གཞི་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་ལ་ཉེས་བྱས་སུ་བཞེད་དོ། །གསུམ་ པ་བསླབ་པ་ཁྱད་གསོད་ནི། དྲུག་སྡེ། སྒྱུ་ཐབས། ཁྱད་གསོད་དོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་། ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་ནི། ཕམ་པ་དང་ལྷག་མ་ལྟུང་བྱེད་ཉེས་བྱས་རྩོད་ པ་ཞི་བྱེད་རྣམས་འདོན་ཞིང་བསྒྲག་པའི་ཚེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་ཡང་། མདོ་ལུང་སྡེ་བཞིའི་ནང་དུ་གཏོགས། སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་མདོའི་ནང་དུ་འདུས། ཡང་ན། ཕམ་པ་སོགས་སྟོན་པའི་ཆོས་འདི་ཡང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་ནང་དུ་བརྗོད་བྱར་གཏོགས། 2-185 མདོའི་རྗོད་བྱེད་ཚིག་གི་ནང་དུ་འདུས་པ་བདག་གིས་སྔར་མ་ཤེས་པ་ལས་ད་གདོད་ཤེས་སོ་ཞེས་ཟེར་ལ། དེ་ལ་གལ་ཏེ་དེར་འཁོད་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་འདི། སྔོན་གསོ་སྦྱོང་གི་ལས་ལ་སོ་སོར་ཐར་པ་ལན་གཉིས་སམ་གསུམ་ཐོས་ཤིང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་འདུག་པར་ཡང་ཤེས་ཤིང་། ལན་མང་དུ་འདུག་པར་ཤེས་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་ གུས་པར་མ་ཉན་པས་མ་ཤེས། མི་ཤེས་པས་ལྟུང་བ་ལས་མི་གྲོལ་ཞིང་ཐར་པ་མི་ཐོབ་པས། དེ་ལྟུང་བ་གང་བྱུང་བ་ལྟུང་བྱེད་དེ་ཆོས་བཞིན་དུ་འཆགས་པའི་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་དུ་གཞུག དེའི་སྟེང་དུ། ཁྱེད་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་གདོན་པར་བྱ་བ་འདོན་པར་བྱེད་པའི་ཚེ། དོན་དུ་གཉེར་བའི་སྒོ་ནས་གུས་པར་བྱས་ཏེ་ཆོས་ཉན་པར་མི་བྱེད་ཅེས་མདོར་ བསྟན་ནས། སོ་སོར་ཐར་པ་དང་དེ་སྟོན་པ་ལ་མ་དད་པས་བླ་མར་བྱས་ཏེ་ཆོས་ཉན་པར་མི་བྱེད། རིམ་གྲོ་མེད་པས་རུ་ཤིང་ལྟར་བྱས་ཏེ་སྙིང་པོར་མི་བྱེད། རིམ་གྲོ་མེད་པས་ མ་མོས་པས་ན་ཡིད་ལ་བྱས་ཏེ་མི་བྱེད། སེམས་ཕྱིར་གཡེངས་པས་ན་རྩེ་གཅིག་ཏུ་མི་བྱེད། ནང་དུ་མ་བསྡུས་པས་ན་རྣ་བ་བླགས་ཏེ་མི་བྱེད། ཉན་པ་ལ་སྐྱོ་བས་ན་སེམས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསམས་ཏེ་ཆོས་ཉན་པར་མི་བྱེད་པ་དང་། 2-186 ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་དོན་མ

【現代漢語翻譯】 正文部分。 2-184 未設門禁時，若門內有雙重門閂，則為正文。在此之前為輕罪。日落後出現紅光，紅光消失是夜晚的開始。東方出現最後的曙光是夜晚的結束。此處犯戒與否不取決於曙光的出現，而是取決於夜晚是否反覆出現，每次出現都會有不同的墮落。王妃懷孕、破壞珍寶、殺害年輕人和國王、罷免大臣、擾亂地方等，因有疑慮和誹謗的罪過，故應加以制止。特別是，上師在王妃的隨從中是正文，在國王的宮殿中則被認為是輕罪。第三，輕視學處：六眾、幻術、輕視。 此外，若有比丘在半月半月誦讀別解脫經時，即在念誦和宣告波羅夷、僧殘、墮罪、輕罪、滅諍等時，『世尊所說的別解脫法，也屬於四部阿含經，包含在三藏的經藏中。』或者說，『顯示波羅夷等的法也屬於別解脫經的範疇。』 2-185 『包含在經文的詞句中，我以前不知道，現在才知道。』如果當時在座的比丘們也知道，『這位具壽，以前在布薩時聽過兩三次別解脫，也知道他當時在座，更何況是多次在座。』這位具壽因為不恭敬聽法而不知道，因為不知道而不能從墮落中解脫，不能獲得解脫，因此，對於他所犯的墮落，應如法進行懺悔。在此之上，『當您在半月半月誦讀別解脫經時，不以求法之心恭敬聽法。』簡而言之，因為不相信別解脫及其教義，所以不以之為師而聽法；因為沒有恭敬心，所以像木棒一樣不以之為核心；因為沒有恭敬心，所以不專心；因為心向外散亂，所以不一心一意；因為內心沒有收攝，所以不傾聽；因為厭倦聽法，所以不用全部心思去思考而聽法。 2-186 具壽，您不理解佛法的意義。

【English Translation】 The main subject matter. 2-184 When the gate is not closed, if there are double latches inside the gate, then it is the main subject matter. Before that, it is a minor offense. When a red light appears after sunset, the disappearance of that red light is the beginning of the night. The appearance of the last twilight in the east is the end of the night. Here, the occurrence of an offense does not depend on the appearance of twilight, but on whether the night occurs repeatedly, and each occurrence will have different lapses. Impregnating a queen, destroying precious objects, killing young men and kings, dismissing ministers, and disrupting the countryside, etc., are offenses due to suspicion and slander, so they should be stopped. In particular, the spiritual friend is considered the main subject matter in the queen's entourage, and a minor offense in the king's palace. Third, disrespecting the precepts: the six groups, trickery, disrespect. Furthermore, if a monk recites the Pratimoksha Sutra every half month, that is, when reciting and proclaiming the Parajika, Sanghavasesa, Thullaccaya, Nissaggiya Pacittiya, Pacittiya, Patidesaniya, Sekhiya, and Adhikaranasamatha, 'This Pratimoksha Dharma spoken by the Blessed One also belongs to the four Agamas and is included in the Sutra Pitaka of the three Pitakas.' Or, 'The Dharma that shows the Parajika, etc., also belongs to the category of the Pratimoksha Sutra.' 2-185 'Included in the words of the Sutra, I did not know before, but now I know.' If the monks present at that time also know, 'This venerable one has heard the Pratimoksha two or three times during the Uposatha ceremony before, and also knows that he was present at that time, let alone being present many times.' That venerable one does not know because he does not listen to the Dharma respectfully, and because he does not know, he cannot be liberated from the fall and cannot attain liberation. Therefore, for the fall he has committed, he should be made to repent according to the Dharma. On top of that, 'When you recite the Pratimoksha Sutra every half month, you do not listen to the Dharma respectfully with the intention of seeking the Dharma.' In short, because you do not believe in the Pratimoksha and its teachings, you do not listen to the Dharma by taking it as a teacher; because you have no respect, you do not take it as the core like a wooden stick; because you have no respect, you do not pay attention; because your mind is distracted, you are not single-minded; because your inner self is not collected, you do not listen attentively; because you are tired of listening to the Dharma, you do not listen to the Dharma by thinking with all your mind. 2-186 Venerable one, you do not understand the meaning of the Dharma.

---

་རྙེད་དེ། འདོད་པའི་འབྲས་བུ་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཉེས་པ་ལྟུང་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་རྙེད་དེ། ལེགས་པ་དགེ་བ་དང་བདེ་བ་རྙེད་པ་མ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་འགྱོད་དུ་གཞུག་པར་བྱའོ། །ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་ལ་འགྱོད་པར་བྱ་བའི་ཆོ་ག་ནི་དེ་ཡིན་ཏེ། ཕྱིས་སྡོམ་དུ་གཞུག་པར་བྱའོ། །དགེ་སློང་བསམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པས་སྔར་ གསོ་སྦྱོང་ལན་གཉིས་ཉམས་སུ་མྱོང་ཞིང་། ཟླ་ཕྱེད་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་སུ་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་གཞི་ཁྱད་དུ་གསོད་པས་ཐ་ན་བཞད་གད་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་གདོད་ཤེས་སོ་ཞེས་སོགས་མ་གུས་ ཤིང་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཚིག་བརྗོད་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །དུས་གཞན་དང་སྡེ་སྣོད་གཞན་གྱི་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། ། བཞི་པ་ཁབ་རལ་འཆོས་པ་ནི། མཉན་ཡོད། དགེ་སློང་མང་པོ། འདོད་ཞེན། ཁབ་ཤུབ་བཅོས་ པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དངོས་པོ་བ་སོའམ། །མ་ཧེ་ལ་སོགས་པའི་རུས་པའམ། རྭ་དང་ལྕགས་ཀྱི་ཁབ་རལ་སྦུ་གུ་ཅན་དང་། ཆང་བ་ལྟ་བུ་རང་གིས་བྱས་སམ་གཞན་བྱེད་དུ་འཇུག་ན། སྔར་ ནས་བྱས་ཟིན་པ་རྙེད་པ་དང་། དེ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་མ་གཏོགས་པར་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བཅག་ནས་ལྟུང་བ་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱ་ཞིང་། ཡུལ་གྱིས་ཀྱང་བཅག་གམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །རིན་ཆེན་ལས་བྱས་པ་ནི་མི་རུང་ངོ་། ། 2-187 ལྔ་པ་ཁྲི་རྐང་འཆོས་པ་ནི། དྲུག་སྡེ་ལྷག་པ་ཚོལ་བ། ཁྲི་མཐོན་པོ་བྱས་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་ཁྲིའམ་ཁྲིའུ་རང་ངམ་གཞན་བྱེད་དུ་འཇུག་ན། རྩ་བ་ཁྲི་རྐང་གི་ངོས་ཁྲི་ ཤིང་གི་བུ་གར་ཞུགས་པའི་ཆ་དེ་མ་གཏོགས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སོར་བརྒྱད་ཀྱི་ཚད་དང་། ཐ་མལ་པའི་ཁྲུ་གང་ཙམ་དུ་བྱེད་ན་བྱེད་དུ་གཞུག་པར་བྱའོ། །དེ་ལས་སོར་ཕྱེད་ཀྱིས་ལྷག་པར་ རང་ངམ་གཞན་བྱེད་དུ་འཇུག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལྷག་པ་བཅད་དེ་གཤག་པར་བྱའོ། །རིན་ཆེན་དང་བ་སོ་སོགས་མི་རུང་ངོ་། །དྲུག་པ་ཤིང་བལ་གྱིས་གོས་པར་བྱས་པ་ནི། ཉེར་དགའ། ཞེ་གདུག ཤིང་བལ་བརྡལ་བའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་དགེ་འདུན་གྱི་ཁྲིའམ་ཁྲིའུ་ལ། གོས་དང་ལུས་མ་རུང་བར་བྱེད་པའི་ཤིང་བལ། ཨརྐའི་དང་། ཀ་ཤའི་དང་། སྤྲ་བའི་དང་། ཤལ་མ་ལིའི་དང་། ཨེ་ར་ཀའི་གང་ ཡང་རུང་བ་རང་གིས་བརྡལ་ལམ་གཞན་བརྡལ་དུ་འཇུག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྤྲ་བ་ལ་རས་བལ་ཞེས་དང་། ཨེ་ར་ཀ་ལ་ན་མེ་རུ་ཀ་ཞེས་དང་། གནའ་མཆན་དུ་ལྕང་མའི་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། ཤིང་བལ་ལེགས་པར་བསྡུས་ནས་གཤག་པར་བྱའོ། །བདུན་པ་གདིང་བ་ནི། དགེ་སློང་མང་པོ། ཚད་མི་ཤེས་པས། གདིང་བ་ཚད་ལྷག་བྱས་པའོ། །དགེ་སློང་གིས་གདིང་བ་རང་ངམ་གཞན་བྱེད་དུ་འཇུག་ན་ཚད་བཞིན་དུ་བྱེད་དུ་ཆུག་ཅིག 2-188 དེ་ལས་སྟན་གྱི་སྟེང་དུ་གདིང་བར་བྱ་བའི་ཚད་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། སྲིད་དུ་མཆུར་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་དོ་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པའི་ཁྲུ་གསུམ།

【現代漢語翻譯】 使其懊悔，因為他沒有獲得想要的果實，而是獲得了罪過、墮落和痛苦，沒有獲得善良、功德和快樂。對於這位具壽（梵文：āyuṣmat，指壽命長久者，通常是對僧人的尊稱），這就是使他懊悔的儀式，之後應讓他重新受戒。如果比丘（梵文：bhikṣu，佛教出家男眾）的心自然安住，曾經兩次體驗過布薩（梵文：poṣadha，佛教僧團每半月舉行的集會，懺悔罪過，重申戒律），並且在半月的布薩時，輕視屬於律藏（梵文：vinaya，佛教戒律的總稱）的學處（梵文：śikṣāpada，戒條），甚至只是以嘲笑等不恭敬和輕視的言語表達，就會犯墮罪（梵文：pācittika，一種較輕的罪）。在其他時間和部類中也犯了同樣的罪過。 第四，縫製針筒：在舍衛城（梵文：Śrāvastī，古印度城市）。許多比丘。貪求。縫製針筒。 此外，如果任何比丘自己製作或讓別人製作骨頭、水牛等動物的骨頭，或者角和鐵製的帶孔針筒和錐子，除了找到已經做好的並使用它之外，就會犯墮罪。如果損壞了，應該修復；並且應該詢問是否也被（其他）地方損壞了。用珍寶製作是不允許的。 第五，製作床腳：六群比丘（指以惡行著稱的比丘團體）尋求更多。製作高床。 如果比丘自己製作或讓別人製作僧團的床或小床，除了床腳插入床框的部分之外，高度應按照善逝（梵文：Sugata，佛陀的稱號之一）的八指量，或者普通人的一肘（約等於24指），如果超過這個高度半指，自己製作或讓別人製作，就會犯墮罪。應該截斷多餘的部分並劈開。用珍寶和骨頭等製作是不允許的。 第六，用木棉裝飾：近喜（比丘名）。惡毒（比丘名）。填充木棉。 此外，如果任何比丘用衣服和不適合身體的木棉，如雞毛、卡夏草、絲綿、木棉和埃拉卡草等填充僧團的床或小床，自己填充或讓別人填充，就會犯墮罪。絲綿也被稱為『ras bal』，埃拉卡草也被稱為『na me ru ka』，古代註釋中也說是柳樹。應該好好收集木棉並劈開。 第七，鋪設坐墊：許多比丘。因為不知道尺寸。製作了超尺寸的坐墊。 如果比丘自己製作或讓別人製作坐墊，應該按照尺寸製作。在坐墊上鋪設的尺寸應該是：長度為善逝的三個高多（mchur bde bar gshegs pa'i mtho do，藏文），也就是具壽的三肘（khru gsum，藏文）。

【English Translation】 He should be made to regret that he did not obtain the desired fruit, but obtained faults, downfalls, and suffering, and did not obtain goodness, virtue, and happiness. For that venerable one, this is the ritual for making him regret, and afterwards he should be made to take the vows again. If a bhikṣu whose mind naturally abides, having previously experienced the upoṣatha (梵文：poṣadha，布薩) twice, and during the half-monthly upoṣatha, disregards the precepts (梵文：śikṣāpada，學處) pertaining to the vinaya (梵文：vinaya，律藏), even by uttering disrespectful and contemptuous words such as 'even just laughing,' he commits a pācittika (梵文：pācittika，墮罪). He has also committed the same offense at other times and in other categories. Fourth, sewing needle cases: At Śrāvastī (梵文：Śrāvastī，舍衛城). Many bhikṣus. Attachment. Sewing needle cases. Furthermore, if any bhikṣu himself makes or has others make needle cases and awls made of bone, such as the bones of cows or buffaloes, or of horn and iron, unless he finds one already made and uses it, he commits a pācittika. If it is damaged, it should be repaired; and it should be asked whether it has also been damaged by (other) places. It is not allowed to be made of precious materials. Fifth, making bed legs: The group of six (referring to a group of monks known for misbehavior) seek more. Making high beds. If a bhikṣu himself makes or has others make a bed or small bed for the sangha (梵文：saṃgha，僧團), the height should be according to the eight fingers of the Sugata (梵文：Sugata，善逝，an epithet of the Buddha), or one cubit (approximately 24 fingers) of an ordinary person, except for the part of the bed leg that enters the hole in the bed frame. If it exceeds this height by half a finger, whether he makes it himself or has others make it, he commits a pācittika. The excess should be cut off and split. It is not allowed to be made of precious materials or bone, etc. Sixth, covering with cotton wool: Nerañjana (比丘名). Malicious (比丘名). Stuffing cotton wool. Furthermore, if any bhikṣu stuffs a bed or small bed for the sangha with cloth and cotton wool that is unsuitable for the body, such as arቃ (arቃ), kasha grass, silk cotton, cotton wool, and eraka grass, whether he stuffs it himself or has others stuff it, he commits a pācittika. Silk cotton is also called 'ras bal,' and eraka grass is also called 'na me ru ka,' and ancient commentaries also say it is willow. The cotton wool should be well collected and split. Seventh, laying out a mat: Many bhikṣus. Because they did not know the size. Made oversized mats. If a bhikṣu himself makes or has others make a mat, it should be made according to the size. The size for laying out on a seat should be: the length should be three high spans (mchur bde bar gshegs pa'i mtho do) of the Sugata, which is three cubits (khru gsum) of the venerable one.

---

ཞེང་དུ་སྟོན་པའི་མཐོ་ཕྱེད་དང་དོ་ནི་ རྒྱར་ཁྲུ་དོ་སོར་དྲུག གལ་ཏེ་ལུས་ཆེ་བས་གནས་མལ་མ་ཁེབས་ན། སྲིད་དུ་སྟོན་པའི་མཐོ་གང་གིས་བསྲིངས་ཤིག ཚད་དེ་ལས་ལྷག་པ་བྱེད་དུ་འཇུག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལྷག་པ་བཅད་དེ་ གཤག་པར་བྱའོ། །རྒྱུ་མི་རུང་བ་ལས་བྱས་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །ཚད་ལས་ཆུང་བ་དང་། དུམ་བུ་གཅིག་པ་ལ་བྱིན་བརླབས་མི་བྱའོ། །བརྒྱད་པ་གཡན་དགབ་ནི། གླེང་གཞི་འདྲ། དགེ་སློང་གཡན་པའི་ནད་ ཅན་གྱིས་གཡན་དགབ་ཚད་བཞིན་བྱེད་དུ་ཆུག་ཅིག སྲིད་དུ་མཐོ་བཞི་ཁྲུ་དྲུག ཞེང་དུ་མཐོ་དོ་ནི་ཁྲུ་གསུམ་མོ། །དེ་ལས་ལྷག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལྷག་པ་བཅད་དེ་གཤག་གོ །དགུ་པ་རས་ ཆེན་ནི། གླེང་གཞི་འདྲ། དགེ་སློང་གིས་ཆར་སྐྱོབ་པ་དང་། ཁྲུས་བྱེད་དུས་དཀྲི་བའི་དབྱར་གྱི་གོས་རས་ཆེན་ཚད་བཞིན་བྱེད་དུ་ཆུག སྲིད་མཐོ་དྲུག་ནི་ཁྲུ་དགུ། ཞེང་དུ་མཐོ་ཕྱེད་དང་གསུམ་ནི་ ཁྲུ་གསུམ་དང་སོར་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །ལྷག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ལྷག་པ་བཅད་ནས་གཤག་གོ །བདེ་གཤེགས་ཆོས་གོས་ནི། ཉེ་དགའ། བླ་མ་ལྟར་འཆོས་པ། སྟོན་པའི་ཚད་ཀྱི་གོས་བྱས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་གང་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ལུས་ཚད་ཙམ་མེད་པ་དེའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་ཀྱིས་རང་ངམ་བསྐོས་པ་བྱེད་དུ་འཇུག 2-189 དེ་ལས་ལྷག་པར་བྱེད་དུ་འཇུག་ན་ལྟུང་བྱེད་དོ། །སྟོན་པའི་ཆོས་གོས་སྲིད་དུ་མཐོ་བཅུ། ཞེང་དུ་མཐོ་དྲུག་སྟེ། ཁྲུ་བཅོ་ལྔ་དང་། ཁྲུ་དགུ་ལ་ཚད་ལྡན་གྱི་ཆོས་གོས་དགུ་འགྱུར་རོ། །སྟོན་ པའི་ཚད་དུ་མ་ལོངས་ཤིང་རང་གི་ཚད་ལས་ལྷག་པ་ལ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་མི་འཆགས་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་བདག་གིས་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་ པ་དགུ་བཅུ་འདོན་པར་དམ་བཅས་པའི་ཆོས་དགུ་བཅུ་པོ་དག་ཚང་བར་བསྟན་ཟིན་ཏོ་ཞེས་འཇུག་བསྡུ་བ་དང་ཉན་པ་པོ་སྤྲོ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་རྟེན་ལ་འབྱུང་བའི་ ཉེས་པ་ཡིན་ཞིང་། ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པའི་མིང་གིས་བཅོས་ན་འདག་ཏུ་རུང་བ་ནི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཕྱིར་བཅོས་ནི་དགེ་སློང་རྣམ་དག་ལྟུང་བ་མིང་རིས་མཐུན་པ་མ་བྱུང་ པའི་མདུན་དུ། ལྟུང་བའི་མིང་རིས་བརྗོད་དེ་ལན་གསུམ་བཤགས་ཤིང་བསྡམ་པར་བྱའོ། །གསུམ་ལྔ་བདུན་ཡན་ཆད་ལ་ཚད་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་དང་ལྡན་པ་བྱུང་སྟེ་ཉེས་པ་དང་། གྲངས་མི་ཤེས་པ་ལ་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་བྱུང་ཞེས་དང་། རིས་མི་མཐུན་པ་ལ། ཆང་འཐུང་བ་དང་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བ་དང་མེ་ལ་རེག་པ་དང་། ས་བརྐོ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་སྟེ་ཞེས་སོགས་བརྗོད་པར་བྱའོ།། །། ༄། །སོ་སོར་བཤག་པ་འདོན་པ། གསུམ་པ་སོ་སོར་བཤག་པ་འདོན་པ་ལ་སྤྱིར་བསྟན། 2-190 སོ་སོར་བཤད། མཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པའི་རྣམ་པས་ལན་གཅིག་མཐོལ་བར་བྱ་བའ

【現代漢語翻譯】 寬度上，佛陀的半身高和跨度，長度上，一跨度六指。如果身體太大而無法完全覆蓋，則在長度上延伸一個佛陀身高。如果允許超過這個尺寸，則會犯墮罪。多餘的部分應該切掉並縫合。如果用不合適的材料製作，則會犯惡作劇罪。小於規定尺寸或只有一塊布料的物品不應加持。 第八，遮蓋瘡口的布：起始情況類似。患有瘡病的比丘可以按照規定的尺寸製作遮蓋瘡口的布。長度為四身高六指，寬度為一跨度三指。如果超過這個尺寸，則會犯墮罪。多餘的部分應該切掉並縫合。第九，大布：起始情況類似。比丘爲了遮雨或洗澡時包裹身體，可以按照規定的尺寸製作夏季用的大布。長度為六身高，即九指。寬度為半身高加三指，即三指十八指。如果超過這個尺寸，則會犯墮罪。多餘的部分應該切掉並縫合。 如來法衣：近喜（Ānanda，阿難陀），像上師一樣製作，或者按照佛陀的尺寸製作的衣服。此外，任何比丘，如果沒有達到如來的身高，可以允許自己或指定他人按照如來法衣的尺寸製作法衣。 如果允許超過這個尺寸，則會犯墮罪。佛陀的法衣長度為十身高，寬度為六身高，即十五指和九指，符合尺寸的法衣是九倍的。如果尺寸沒有達到佛陀的標準，並且超過了自己的尺寸，即使加持也不會穩固，並且會犯惡作劇罪。第三部分是總結：諸位具壽，我已經完整地宣講了九十條單墮罪，即我承諾唸誦的九十條戒律，爲了總結和使聽眾感到高興。這是從受具足戒的所依處產生的罪過，從本質上講，如果用單墮罪的名字來糾正，是可以懺悔的，這是它的定義。懺悔的方法是，在沒有犯相同罪名的清凈比丘面前，說出罪名的名稱，懺悔三次並加以約束。如果犯了三、五、七條或更多，就說犯了非常多的罪過，數量無法計算，是不可估量的。如果犯了不同型別的罪過，就說犯了飲酒、下午進食、接觸火、挖掘土地等墮罪。 ༄། །分別懺悔的唸誦 第三部分是念誦分別懺悔，包括總說、分別陳述和總結。第一部分是：以悲嘆的語氣唸誦一次。

【English Translation】 In width, half the height of the Buddha and a span, in length, one span and six fingers. If the body is too large to be completely covered, then extend it by one Buddha's height in length. If it is allowed to exceed this size, a downfall is committed. The excess should be cut off and sewn together. If made from unsuitable material, a misdeed is committed. Items smaller than the prescribed size or made of only one piece of cloth should not be blessed. Eighth, cloth for covering sores: The initial situation is similar. A monk with sores may have cloth made to cover the sores according to the prescribed size. The length is four heights and six fingers, and the width is one span and three fingers. If it exceeds this size, a downfall is committed. The excess should be cut off and sewn together. Ninth, large cloth: The initial situation is similar. A monk may have a large summer cloth made to protect from rain or to wrap around the body when bathing, according to the prescribed size. The length is six heights, which is nine fingers. The width is half a height plus three fingers, which is three fingers and eighteen fingers. If it exceeds this size, a downfall is committed. The excess should be cut off and sewn together. Tathāgata's Dharma robe: Near Joy (Ānanda), made like a lama, or a robe made according to the Buddha's size. Furthermore, any monk who does not reach the Tathāgata's height may allow himself or appoint someone else to make a Dharma robe according to the size of the Tathāgata's Dharma robe. If it is allowed to exceed this size, a downfall is committed. The Buddha's Dharma robe is ten heights in length and six heights in width, which is fifteen fingers and nine fingers, and a Dharma robe that meets the standard is nine times. If the size does not meet the Buddha's standard and exceeds one's own size, even if blessed, it will not be stable, and a misdeed will be committed. The third part is the conclusion: Venerable ones, I have completely proclaimed the ninety single downfalls, that is, the ninety precepts that I have vowed to recite, in order to conclude and make the listeners happy. This is a fault arising from the basis of full ordination, and by its nature, if corrected by the name of a single downfall, it is repentable, which is its definition. The method of repentance is to, in front of pure monks who have not committed the same offense, state the name of the offense, confess three times, and restrain oneself. If three, five, seven, or more offenses have been committed, one should say that very many offenses have been committed, the number of which is countless and immeasurable. If different types of offenses have been committed, one should say that one has committed downfalls such as drinking alcohol, eating in the afternoon, touching fire, and digging the earth. ༄། །Recitation of Separate Confession The third part is the recitation of separate confession, which includes a general statement, separate statements, and a conclusion. The first part is: To confess once in a lamenting tone.

---

ི་ཉེས་བྱས་ནི་སོ་སོར་བཤག་པར་བྱ་བའོ། །དགེ་སློང་གི་རྟེན་ལ་བྱུང་བའི་ཉེས་པ། སོ་ སོར་བཤགས་པའི་མིང་གིས་མཐོལ་བྱ་ནི་མཚན་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་རང་ལས་དང་པོ་ཟས་ལེན་པ་ནི། རྒྱལ་ཁབ། ཉེར་དགའ། ཐོ་འཚམ། དགེ་སློང་མ་ལ་ཟས་སློངས་པའོ། །ཡང་དགེ་སློང་ཉེར་དགའ་ ལྟ་བུ་གང་། དགེ་སློང་མ་ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལུས་རྟེན་རུང་ལ། ལམ་པོ་ཆེ་སྲང་སུམ་མདོ་དང་བཞི་མདོ་ན་འདུག་པ། བསོད་སྙོམས་སླང་བའི་ཕྱིར་ཁྱིམ་པའི་གྲོང་གི་ལམ་སྲང་དུ་འགྲོ་ བ་ལས། བཅའ་བ་ལྔ་དང་བཟའ་བ་ལྔ་གཞན་ལེན་དུ་མི་འཇུག་པར་རང་གི་ལག་གིས་བྱིན་ལེན་སྟོབས་སུ་བཅུག་ནས་བླངས་ཏེ། མགུལ་དུ་མིད་པའོ་དོན་དུ་འཆའ་འམ་ཟོས་ན་ཉེས་པའོ། །ཁྱད་ པར་བཤེས་གཉེན་ནི་བཟའ་བའི་ཕྱིར་བླངས་པ་ན་དངོས་གཞིར་བཞེད་དོ། །སོ་སོར་བཤགས་པའི་ཚུལ་ནི། དགེ་སློང་དེས་གྲོང་ལས་ཕྱི་རོལ་དགེ་འདུན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བར་སོང་སྟེ་ཞེས་པས་གྲོང་ན་ དགེ་སློང་ཡོད་ཀྱང་དེར་བསྒྲག་པར་མི་བྱའོ། །འདི་ལ་དགེ་སློང་གྲངས་ངེས་པ་མེད་པས་གཙུག་ལག་ཁང་དེར་དགེ་སློང་གང་དག་འཁོད་པ་རྣམས་ལ། ཚིག་འདི་སྐད་དུ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་བདག་ལ་སྨད་པར་བྱ་བའི་གནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བཀག་པ། 2-191 དགེ་སློང་གི་ཚུལ་དང་རྗེས་སུ་མི་མཐུན་པས་མི་རིགས་པ། སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པའི་རྣམ་པས་སོ་སོར་བཤགས་པར་བྱ་བ་བྱུང་གི་ཞེས་ལྟུང་བའི་མིང་བསྒྲགས་ནས། ཆོས་མ་ཡིན་པ་དེ་སོ་སོར་ འཆགས་སོ་སྟེ་མཐོལ་ལོ་ཞེས་སོ་སོར་བཤག་པར་བྱ་སྟེ། མཐོལ་བ་ལ་བཤགས་པའི་མིང་གིས་བཏགས་ཤིང་། ལྟུང་བ་གཞན་ཡང་བཤག་པར་བྱ་བ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འདི་འཆབ་པ་མེད་བཤགས་པ་བྱེད་པ་ ཁྱད་པར་དུ་གསལ་བར་བྱེད་པ་དང་། དེ་མ་ཐག་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་ལྟར་བྱེད་པས་བཅབ་པར་མི་བྱ་བས་ཆོས་འདི་ནི་སོ་སོར་བཤགས་པ་བྱ་བ་དང་པོའོ། །དགེ་སློང་དང་དགེ་སློང་མ་ གཉིས་ཀ་གྲོང་ལམ་ན་འདུག་ཅིང་། རང་ཟ་བའི་ཕྱིར་བསླངས་པའི་ཟས་ལག་ནས་ལག་གིས་དངོས་སུ་ལེན་པ་ལ་དངོས་གཞིར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་གྲལ་རིམ་དུ་མ་ཕེབས་པར་ལེན་པ་ནི། མཉན་ཡོད། དྲུག་སྡེ། ལྟོ་འདུན་དང་ངོ་མི་བཟློག་པ། མི་བཟློག་པར་ཟོས་པའོ། །དགེ་སློང་གཉིས་ལས་ལྷག་པ་རབ་ཏུ་མང་པོ་ཁྱིམ་གཞན་རྣམས་སུ་ཟས་ལ་འགྲོན་དུ་བོས་ནས་ཟན་བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་ ཟ་བའི་ཚེ། དེ་ན་གལ་ཏེ་དགེ་སློང་མ་དེ་ཚིག་གམ། དེའི་དུས་སྤྱན་དྲངས་པ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་གིས་དགེ་སློང་འདི་ལ་བཅའ་བ་མང་དུ་བྱིན་ཅིག འདི་ལ་འབྲས་ཆན་མང་དུ་བྱིན་ཅིག 2-192 འདི་ལ་ཡང་བསྣན་ཏེ་ལྷག་པོར་བྱིན་ཅིག འདི་ལ་ཟས་བཟང་བ་ནས་བྱིན་ཅིག་ཅེས་བསྒོ་ཞིང་ཟེར་བ་འདུག་ན། དེ་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཟློག་པའི་ཕྱིར་འདི་སྐད་ཅེས་བསྒོ་བར་བྱ་སྟེ། སྲིང་མོ་ཁྱོད་དགེ་སློང་རྣམས་ཟན་ཟ་བའི་བར་དུ་རེ་ཤིག་

【現代漢語翻譯】 應當各自懺悔所犯的過錯。比丘因所依而產生的罪過，以『各自懺悔』之名公開承認，這就是它的定義。第二部分，首先是關於自己取食：指在王國、近悅、岔路口、向比丘尼乞食等情況下犯的過錯。如果比丘像近悅那樣，非親屬的比丘尼身體健康允許，在主要道路、三岔路口或四岔路口，爲了乞食而走在居士村莊的道路上，不允許接受他人給予的五種食物和五種飲料，必須親自用手接受並食用。如果吞嚥或食用，就犯了過錯。特別是，如果爲了食用而接受，則被認為是根本罪。各自懺悔的方式是：那位比丘從村莊外面來到僧團的寺院（即使村莊里有比丘，也不在那裡宣告）。因為這裡沒有比丘的數量限制，所以對寺院裡所有在座的比丘說：『諸位尊者，我犯了如來所禁止的、不符合比丘戒律的、應受呵責之處，現在以哀嘆的形式各自懺悔。』然後說出所犯的罪名，懺悔那不符合佛法之處，即公開承認錯誤，通過懺悔來命名這種行為。雖然其他罪過也應該懺悔，但這裡的特點是公開懺悔，不隱瞞。並且立即像哀嘆一樣，不隱瞞。因此，這第一條戒律是關於各自懺悔的。比丘和比丘尼都在村莊的道路上，爲了自己食用而親自接受食物，這構成了根本罪。第二，關於未按順序接受食物：指在舍衛城、六群比丘、貪求食物、不拒絕食物、不拒絕而食用等情況下犯的過錯。如果有兩位以上的比丘被邀請到其他人家裡用餐，在吃食物和飲料時，如果有比丘尼說：『請多給這位比丘食物，多給這位比丘米飯，再多加一些，給他最好的食物』，那麼比丘們應該阻止她，這樣說：『姐妹，請稍等，等比丘們用完餐。』 The offenses should be confessed individually. The offense arising from a monk's dependence is defined as being confessed and acknowledged by the name of 'individual confession'. The second part concerns taking food oneself: offenses committed in situations such as kingdoms, Near Joy (a place name), crossroads, and begging food from nuns. If a monk, like Near Joy, whose non-relative nun is physically fit, is at a main road, a three-way intersection, or a four-way intersection, walking on the streets of a householder's village to beg for alms, he is not allowed to accept five kinds of staple foods and five kinds of beverages given by others. He must personally take them with his own hands and eat them. If he swallows or eats them, he commits an offense. In particular, if he takes them for the purpose of eating, it is considered a fundamental offense. The method of individual confession is as follows: that monk goes from outside the village to the monastery of the Sangha (even if there are monks in the village, he should not announce it there). Because there is no fixed number of monks here, he says to all the monks present in the monastery: 'Venerable ones, I have committed a fault that the Tathagata has forbidden, which is not in accordance with the monastic discipline and is blameworthy. Now I confess individually in the manner of lamentation.' Then he announces the name of the offense and confesses that which is not in accordance with the Dharma, that is, he openly admits the mistake, and this act is named confession. Although other offenses should also be confessed, the characteristic here is that the confession is open and not concealed. And immediately, like lamenting, it should not be concealed. Therefore, this first precept is about individual confession. Both monks and nuns are on the village road, and personally taking food from hand to hand for their own consumption constitutes a fundamental offense. Second, regarding taking food out of order: offenses committed in situations such as Shravasti (a city name), the Group of Six, craving for food, not refusing food, and eating without refusing. If more than two monks are invited to eat at other people's homes, when eating staple foods and beverages, if a nun says, 'Please give this monk more staple food, give this monk more rice, add more, give him the best food,' then the monks should stop her, saying, 'Sister, please wait until the monks have finished eating.'

【English Translation】 The offenses should be confessed individually. The offense arising from a monk's dependence is defined as being confessed and acknowledged by the name of 'individual confession'. The second part concerns taking food oneself: offenses committed in situations such as kingdoms, Near Joy (a place name), crossroads, and begging food from nuns. If a monk, like Near Joy, whose non-relative nun is physically fit, is at a main road, a three-way intersection, or a four-way intersection, walking on the streets of a householder's village to beg for alms, he is not allowed to accept five kinds of staple foods and five kinds of beverages given by others. He must personally take them with his own hands and eat them. If he swallows or eats them, he commits an offense. In particular, if he takes them for the purpose of eating, it is considered a fundamental offense. The method of individual confession is as follows: that monk goes from outside the village to the monastery of the Sangha (even if there are monks in the village, he should not announce it there). Because there is no fixed number of monks here, he says to all the monks present in the monastery: 'Venerable ones, I have committed a fault that the Tathagata has forbidden, which is not in accordance with the monastic discipline and is blameworthy. Now I confess individually in the manner of lamentation.' Then he announces the name of the offense and confesses that which is not in accordance with the Dharma, that is, he openly admits the mistake, and this act is named confession. Although other offenses should also be confessed, the characteristic here is that the confession is open and not concealed. And immediately, like lamenting, it should not be concealed. Therefore, this first precept is about individual confession. Both monks and nuns are on the village road, and personally taking food from hand to hand for their own consumption constitutes a fundamental offense. Second, regarding taking food out of order: offenses committed in situations such as Shravasti (a city name), the Group of Six, craving for food, not refusing food, and eating without refusing. If more than two monks are invited to eat at other people's homes, when eating staple foods and beverages, if a nun says, 'Please give this monk more staple food, give this monk more rice, add more, give him the best food,' then the monks should stop her, saying, 'Sister, please wait until the monks have finished eating.'

---

ཡུད་ཙམ་ཁ་རོག་པར་སྡོད་ཅིག་ཅེས་བསྒོ་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དགེ་སློང་གསར་བུ་ཡིན་ཡང་རུང་གང་ཡང་རུང་བ་ཅིག་གིས་ཀྱང་ དེ་སྐད་ཅེས་སྨྲ་མ་སྤོབས་ངོ་མ་བཟློག་ན་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །གྲལ་རིམ་བཞིན་འདིར་བྲིམས་ཤིག་ཅེས་དབྱུག་རིས་སྟོན་པ་དང་། མ་ཐོབ་པའི་སྐལ་པ་སྦྱིན་དུ་འཇུག་པ་དང་། སྒོ་བའི་ཚིག་ཉེ་ བར་གདགས་སུ་མི་རུང་བའི་ཐག་རིང་པོ་ན་འདུག་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད། དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་ནི་གཙུག་ལག་ཁང་དུའང་ཁྱིམ་བདག་གིས་ཟས་སྦྱར་བ་ལ་དངོས་གཞིར་བཞེད། ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི། ཁྱིམ་གཞན་དུ་ཞེས་པས་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཉེས་མེད་བཞེད། གསུམ་པ་བསླབ་པ་དྲལ་བ་ནི། ཡངས་པ་ཅན་དྲུག་སྡེ། འདྲན་འདོད། སྡོམ་པ་དྲལ་ཏེ་འཇུག་པའོ། །སྦྱིན་བདག་སློབ་པ་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་དག་ གི་ཁྱིམ་གང་དག་ལོངས་སྤྱོད་སྲབ་པར་གྱུར་པ་དགེ་འདུན་གྱི་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་པའི་ལས་ཀྱིས་བསླབ་པའི་སྡོམ་པ་བྱིན་ནས་བསོད་སྙོམས་ལ་མི་འཇུག་པར་ཁྲིམས་བཅས་ཏེ་བསྡམས་པར་གྱུར་པ་ལ། 2-193 ཡང་དགེ་སློང་གང་སློབ་པ་དག་དགེ་འདུན་གྱི་བསླབ་པའི་སྡོམ་པས་བསྡམས་པ་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཏུ། མ་བསྡམས་པའི་སྔར་ནས་དམིགས་ཀྱིས་འགྲོན་དུ་མ་བོས་པར་སོང་སྟེ། རང་གི་ལག་གིས། ག་ གོན་དང་ལ་ཕུག་དང་ལྡུམ་མོད་པ་མ་གཏོགས་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་བླངས་ནས་འཆའ་འམ་ཟོས་ན་ལྟུང་བའོ། །ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི་བཟའ་བའི་ཕྱིར་བླངས་མ་ཐག་ལྟུང་བར་བཞེད། སྦྱིན་བདག་འབྱོར་ པ་རྒྱས་ཏེ། སྡོམ་པ་གཞིག་པར་གསོལ་བ་ལན་གསུམ་བཏབ་པ་དེ་ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ནས་བཀར་ཞིང་མཐོང་བའི་ཉེ་འཁོར་དུ་འདུག་པ་ལ་གསོལ་བའི་ལས་ཀྱིས་བསླབ་པ་ཞིག་པ་བྱིན་པའི་འོག་ ཏུ་ཉེས་པ་མེད། བཞི་པ་ནགས་མ་ཉུལ་བར་ཟ་བ་ནི། སེར་སྐྱ། དྲུག་སྡེ། རང་ཟ་ཞིང་དགེ་འདུན་ཡལ་བར་དོར་བའི་ལྟོ་འདུན། འཇིགས་པ་དང་བཅས་པར་ཟོས་པའོ། །དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་ གྲོང་ལས་རྒྱང་གྲགས་ཀྱི་རིང་བའི་དགོན་པ་གང་དག་རྐུན་པོ་དང་གཡོ་ཅན་གྱི་དོགས་པ་དང་བཅས་པར་གྲགས་པ་སྟག་དང་སེང་གེ་སོགས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པར་གྲགས་པ། ཤ་སྦྲང་དང་སྦྲང་ བུ་མཆུ་རིང་སོགས་དང་ཚ་གྲང་གི་འཇིགས་པ་ཐ་དད་པས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་དང་བཅས་པར་གྲགས་པར་གྱུར་ལ་ཤེས་ཤིང་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཏུ་ཟས་ལེན་པའི་སྔར་ནགས་ཉུལ་བའི་དགེ་སློང་གཅིག་གམ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་གསོལ་གཉིས་ཀྱིས་བསྐོས་ཤིང་ནགས་ལེགས་པ་བརྟག་པ་དང་ཉུལ་བ་མ་བྱས་པས་མ་བྱུལ་ཞིང་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པར་ཀུན་དགའ་ར་བ་དགེ་འདུན་འདུག་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་གི་ཕྱི་རོལ་དུ་བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་སོགས་ཀྱིས་བླངས་ཏེ་ཟོས་ཤིང་མིད་ན་ལྟུང་བའོ། ། 2-194 ཁ་ཅིག་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་གནས་སུ་ཤེས་བཞིན་དུ་ཞུགས་མ་ཐག་ཏུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་ཟེར། གསུམ

【現代漢語翻譯】 應當告誡他們暫時保持沉默。如果任何比丘，無論是新比丘，膽敢反駁或不服從，都將犯戒。應當用手勢指示按順序分發，允許給予未獲得份額者，並且對於那些坐在遠處的人，不應強行讓他們靠近門口，這樣做沒有罪過。清凈的善知識（佛教術語，指 духовный наставник）通常接受居士在寺廟提供的食物作為主要供養。特別是，善知識認為在其他人家裡接受供養在寺廟裡是沒有罪過的。 第三，關於破壞戒律：揚巴堅（地名）的六群比丘（佛教僧團中的一個群體），渴望爭論，破壞了戒律並加入了他們。如果施主（佛教術語，指 благотворитель）是入流果（佛教術語，指 вступивший в поток）等修行者，他們的家庭變得貧困，僧團僅僅通過決議（佛教術語，指 формальный акт）授予戒律，禁止他們托缽乞食，並加以約束。如果任何比丘在僧團以戒律約束的情況下，未經邀請就前往這些家庭，並且用自己的手拿取食物或飲料（除了芥菜、蘿蔔和蔬菜），然後食用，就犯戒。特別是，善知識認為一旦爲了食物而拿取食物，就立即犯戒。如果施主變得富有，並三次請求廢除戒律，聽到請求的近處的人和看到請求的近處的人，在通過決議廢除戒律之後，這樣做沒有罪過。 第四，未經巡視森林就食用食物：色迦（人名），六群比丘，他們自己食用食物，拋棄僧團，貪圖口腹之慾，並且在恐懼中食用食物。如果僧團的住所或寺院遠離村莊，超過一個『俱盧舍』（梵語，約合一英里半到兩英里），並且被認為是盜賊和騙子的出沒之地，或者被認為是老虎、獅子等猛獸出沒的危險之地，或者被認為是蚊子、長嘴昆蟲等以及寒冷和炎熱等各種危險之地，那麼在食用食物之前，應當知道這些情況。在這種情況下，僧團應當通過兩次決議委派一到兩名比丘巡視森林，如果沒有經過仔細檢查和巡視，就在令人恐懼的寺院外，在僧團居住的寺廟外面，自己或通過委派的信使拿取食物和飲料來食用，就犯戒。 有些人說，一旦明知進入危險之地，就立即犯戒。第三

【English Translation】 They should be admonished to remain silent for a moment. If any bhikshu, even a new one, dares to retort or disobey, he will be in violation. Gestures should be used to indicate distribution in order, permission should be given to those who have not received their share, and for those sitting far away, they should not be forced to come close to the door; there is no fault in doing so. A pure Kalyanamitra (Buddhist term for spiritual friend) usually accepts the food offered by householders in the monastery as the main offering. In particular, the Kalyanamitra considers it blameless to accept offerings in other people's homes in the monastery. Third, regarding breaking the precepts: The six groups of bhikshus in Yangpachen (a place name), desiring to argue, broke the precepts and joined them. If the donor (Buddhist term for benefactor) is a Stream-enterer (Buddhist term for one who has entered the stream of enlightenment) and their families become impoverished, the Sangha (Buddhist term for monastic community) merely grants the precepts through a resolution (Buddhist term for formal act), prohibits them from begging for alms, and binds them. If any bhikshu, under the Sangha's restraint of precepts, goes to these families without being invited and takes food or drink (except mustard, radishes, and vegetables) with his own hands and then eats it, he commits an offense. In particular, the Kalyanamitra believes that once food is taken for the sake of eating, the offense is immediately committed. If the donor becomes wealthy and requests the revocation of the precepts three times, those nearby who hear the request and those nearby who see the request are not at fault for granting the revocation of the precepts through a resolution. Fourth, eating food without having patrolled the forest: Serkya (a person's name), the six groups of bhikshus, they themselves eat food, abandon the Sangha, crave food, and eat food in fear. If the Sangha's residence or monastery is far from the village, more than a 'krosa' (Sanskrit, about one and a half to two miles), and is considered a place frequented by thieves and swindlers, or is considered a dangerous place frequented by tigers, lions, etc., or is considered a dangerous place frequented by mosquitoes, long-beaked insects, etc., and various dangers such as cold and heat, then before eating food, these situations should be known. In this case, the Sangha should appoint one or two bhikshus to patrol the forest through two resolutions, and if without careful inspection and patrolling, outside the frightening monastery, outside the temple where the Sangha resides, one takes food and drink oneself or through an appointed messenger to eat, one commits an offense. Some say that once one knowingly enters a dangerous place, one immediately commits an offense. Third

---

་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི་དམ་བཅའ་མཐར་ཕྱིན་པ་དང་ཉན་པ་པོ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའོ། །ཕྱིར་ བཅོས་ནི་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་གཞན་དུ་ཚུལ་བསྒྲེའོ།། །། ༄། །བསླབ་པར་བྱ་བ། བཞི་པ་བསླབ་པར་བྱ་བ་ལ། མདོར་བསྟན། སོ་སོར་བཤད། མཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་སྤྱི་སྡོམ་རྐང་པ་བཅུ་གཞུང་ཁ་ཅིག་ཏུ་བྲིས་པ་ ནི། མདོ་དང་འགྲེལ་པ་ཕལ་ཆེ་བར་མ་བྱུང་བས་རང་དགར་སེམས་སོ། །གྲངས་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སྤང་བའི་ཕྱིར་སྡོམ་དུ་བསྡུས་པ་ནི་སྡོམ་ལ་ཞེས་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སུ་བསྟན་ཏོ། །ལུང་ལ་གུས་ པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ལུང་དབོག་པ་ནི། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདུལ་བ་དང་འཇིག་རྟེན་དང་མི་འགལ་ཞིང་། ངེས་འབྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་མཐུན་པར་བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་མང་པོ་ལུང་བཞི་དང་ཕྲན་ ཚེགས་དང་བླ་མ་ལས་འབྱུང་བ་རྔ་བརྡུང་བར་མི་བྱ། དཀོན་མཆོག་ལ་མཆོད་པ་བྱ། བྱུག་རིས་གསུམ་མི་བྱ། ཆུ་དང་མེ་ལོང་གིས་བཞིན་མི་བལྟ། སྐྲ་དཀར་སྙེར་མ་བརྟག་པ་མ་གཏོགས་སོ། ། སོ་མང་གིས་སྐྲ་མི་ཤད། འཐབ་མོ་དང་རྩེད་མོའི་ནང་དུ་མི་འགྲོ། སྐྲ་སོར་གཉིས་ལས་ལྷག་པ་མི་བཞག སྒྲ་བརྡ་མ་བྱས་པར་མཆིལ་སྣབས་བཤང་གཅི་མི་འདོར། སྣམ་སྦྱར་དང་བླ་གོས་གྱོན་ནས་མི་གཙང་བའི་སྐྱབས་སུ་མི་འཇུག 2-195 ས་རྗེན་པ་ལ་མི་བཞག་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ཀྱང་འདིར་བསྡུས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་དངོས་སུ་རྣམ་འབྱེད་ལས་འབྱུང་བའི་མང་པོ་དག་འོག་ནས་འཆད་པ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་པོ་འདི་ དག་ནི་དུས་ཡར་ངོ་མར་ངོའི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་ན། འདུལ་བ་འཛིན་པའི་ཁ་ལས་འབྱུང་ངོ་། །ལུས་ངག་བསླབ་བྱ་དང་མཐུན་པར་ལེགས་པར་མ་བྱས་ཤིང་། མི་མཐུན་པར་ཉེས་པར་བྱས་པས་བཤག་བྱའི་ཉེས་བྱས་སོ། །སྦྱོར་བ་དང་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བས་ཡིད་ཀྱི་བསྡམ་བྱའོ། །མཚན་ཉིད་ནི་ལྟུང་བའི་ངོ་བོའི་ཆ་ནས་བསླབ་བྱ་དང་ འགལ་བའི་ཉེས་བྱས་རང་མིང་གིས་བཤགས་ན་འདག་ཏུ་རུང་བའོ། །ལུས་ངག་ཏུ་གྲུབ་ན་བཤག་དགོས་ཤིང་། འདི་ལ་སྦྱོར་བ་དང་སྦྱོར་བའི་སྦྱོར་བ་མི་རྩི་ཞེས་ཀྱང་འགའ་ཞིག་གསུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ ལ་དགུ་ལས་གོས་བསྒོ་བའི་བསླབ་བྱ་ལ་བྱུང་བའི་གླེང་གཞི་ནི། ཡུལ་འཁོར་མོ་འཇིག་གི་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བའི་ནགས། གང་ཟག་རྟ་ཐུལ། བཟང་ལྡན། བརླངས་པ། མིང་ཆེན། ཀུན་ཤེས་ཀུའུ་དི་ནྱ་སྟེ་ ལྔ་སྡེ་བཟང་པོ། ཉོན་མོངས་སྔོན་མ་གོམས་ཤིང་བག་ཆགས་མ་བྱང་བ་ཉེས་པ་ནི་ཁྱིམ་པ་བཞིན་གྱོན་པའོ། །བཅས་པའི་རྣམ་གཞག་ནི་སྨད་ཀྱི་ནང་དུ་མཐང་ལ་སྦྱར་ཏེ་གྱོན་པའི་ཤམ་ཐབས་དང་མཐང་གོས་ཅི་ནས་ཀྱང་ཟླུམ་པོ་མ་མཐའི་ཁ་མཉམ་པར་འདུག་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བགོ་བར་བསླབ་པར་བྱའོ། ། 2-196 བསླབ་བྱ་སུམ་ཅུ་པོ་ཡན་ཆད་ཡུལ་སེར་སྐྱ། གང་ཟག་དགའ་བོ། ཉེར་དགའ། འཆར་ཁ།

【現代漢語翻譯】 最後總結部分是誓言的最終完成和聽眾喜悅的產生。事後補救是將墮落行為轉化為其他行為的方式。

第四部分是需要學習的內容，包括：簡要介紹、詳細解釋和總結。第一部分，有些文字中寫有十句總括偈，但大多數經文和註釋中沒有出現，因此可以自行思考。爲了避免數字上的誇大，總結中提到總共有112條需要學習的內容。爲了培養對經文的尊重，引用經文如下：『有生命者，應學習不違背戒律、不違背世俗、符合解脫戒律的諸多法，這些法來自四部律、小品部和上師，不應敲鼓，應供養三寶，不做三種顏色的裝飾，不用水和鏡子照臉，除非是爲了檢查白髮和皺紋。』不用象牙梳子梳頭，不參與爭鬥和遊戲，頭髮留的長度不超過兩指寬，不發出聲音就不要吐痰、擤鼻涕、大小便。穿著僧裙和袈裟時，不要進入不潔凈的地方，也不要放在裸露的地面上等等，這些也包括在這裡。然而，實際上，從《分別解脫經》中出現的許多內容，將在下面解釋的這112條中，在初一和十五誦戒時，由持律者口中說出。如果身語行為與應學的內容不符，或者做了不應做的事情，那就是懺悔的罪過。行為和行為的行為非常細微，需要用心約束。定義是從墮落的本質方面來說，違背應學內容的罪過，如果用自己的名字懺悔，就可以消除。如果身語已經完成，就需要懺悔。有些人說，這裡不計算行為和行為的行為。第二部分，關於從九種衣著方式中出現的著裝學習內容，起因是：在輪圍山的雄辯森林中，有調馬師、善賢、暴惡、大名、遍知喬底汭等五賢。由於過去的煩惱已經習慣，習氣尚未凈化，所以錯誤就像在家一樣穿著。所制定的規則是：下身要穿裙子，並且裙子的邊緣要縫合在一起，務必使裙子邊緣平整對齊。要學習這樣穿著。 以上三十條學習內容發生在舍衛城，人物是難陀、近喜、星宿。

【English Translation】 The final concluding part is the ultimate completion of the vow and the generation of joy for the listeners. Remedial action is the way to transform a fallen act into something else.

The fourth part is what needs to be learned, including: a brief introduction, a detailed explanation, and a summary. In the first part, some texts write ten summary verses, but most scriptures and commentaries do not include them, so you can think for yourself. In order to avoid exaggeration in numbers, the summary mentions that there are a total of 112 things to be learned. In order to cultivate respect for the scriptures, the scriptures are quoted as follows: 'Living beings should learn the many dharmas that do not violate the precepts, do not violate the world, and conform to the precepts of liberation, which come from the four Vinayas, the minor section, and the gurus. Do not beat drums, offer to the Three Jewels, do not make decorations of three colors, do not look at the face with water and mirrors, unless it is to check for white hair and wrinkles.' Do not comb your hair with ivory combs, do not participate in fights and games, do not leave hair longer than two fingers wide, do not spit, blow your nose, urinate, or defecate without making a sound. When wearing monastic robes and kasayas, do not enter unclean places, and do not place them on bare ground, etc. These are also included here. However, in fact, many of the things that appear in the Pratimoksha Sutra, among these 112 that will be explained below, are spoken by the Vinaya holders on the first and fifteenth days of the month when reciting the precepts. If the actions of body and speech do not conform to what should be learned, or if one does what should not be done, then that is a sin of repentance. Actions and actions of actions are very subtle and need to be restrained with the mind. The definition is, from the aspect of the essence of falling, the sin of violating what should be learned, which can be eliminated if one confesses with one's own name. If body and speech have been completed, then one needs to repent. Some say that the actions and actions of actions are not counted here. In the second part, regarding the learning content of dressing that appears from the nine ways of dressing, the cause is: in the eloquent forest of Mount Wheel Enclosure, there are five sages such as Horse Tamer, Good Virtue, Violent Evil, Great Name, and Omniscient Gautama. Because past afflictions have become habitual and the habits have not been purified, the mistake is like dressing at home. The rules that have been formulated are: the lower body should wear a skirt, and the edges of the skirt should be sewn together, and the edges of the skirt must be flat and aligned. One should learn to dress in this way. The above thirty items of learning occurred in Shravasti, and the characters are Nanda, Near Joy, and Nakshatra.

---

འདུན་པ། ནམ་སོ། འགྲོ་མགྱོགས་ཏེ་དྲུག་སྡེའོ། །སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཟླུམ་པོར་བགོ་བས་མདོར་བསྟན། དགག་པའི་ཚུལ་ གྱིས་ལྷག་མ་དྲུག་རྒྱས་བཤད་ཧ་ཅང་བརྩེངས་པ་པུས་མོ་ལས་གོང་དུ་ཐལ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཧ་ཅང་འཛོལ་བ་ལོང་བུའི་ཚིགས་ལ་རེག་པ་མ་ཡིན་པ་ལོང་བུ་ལས་གོང་དུ་སོར་ བཞི་བོར་བ་དང་། ཁ་ཚར་ཕུན་ཚར་བཅད་པའི་གྲའམ་མདུན་ནས་འཕྱང་བ་གླང་པོ་ཆེའི་སྣ་ལྟར་ནར་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཏ་ལའི་ལོ་མ་ལྟར་སྟེང་གི་ཁ་ལོགས་ལྟེ་བའི་གོང་དུ་སྟེབ་ པ་དང་། མེ་ཏོག་ལྟར་ཆ་མང་པོར་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཁྱིམ་པ་མོ་བཞིན་དུ་གློ་ནས་རྟ་ཟུར་གྱི་སྟེང་དུ་ཕྱི་རོལ་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་བཞག་པ་འབྲུའི་ཕུར་མ་ལྟར་མ་ཡིན་པ་ དང་། ཤམ་ཐབས་ཀྱི་ནང་གི་ཁ་ཕྱིར་བཟློག་སྟེ་དེའི་འོག་ཏུ་སླར་དགུག་པ་སྦྲུལ་མགོའི་གདེངས་ཀ་ལྟར་མ་ཡིན་པ་ཟླུམ་པོར་བགོ་བ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་བདུན་ནོ། །ཆོས་གོས་ཅི་ནས་མ་ མཐའ་མཉམ་པའི་ཟླུམ་པོར་བགོ་བར་བསླབ་པར་བྱ་མདོར་བསྟན། ཆོས་གོས་བླ་གོས་དང་སྣམ་སྦྱར་མཆན་ཁུང་དུ་བཅངས་ཤིང་པུས་མོ་ལས་མཐོ་བའམ་ལྟེ་བ་སྣང་བའི་ཧ་ཅང་བཙེངས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། 2-197 ལོང་བུའི་ཚིག་ལ་རེག་པའམ། ཤམ་ཐབས་ལས་དམའ་བའི་ཧ་ཅང་འཛོལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཟླུམ་པོར་བགོ་བ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་ལམ་དུ་འཇུག་པའི་བསླབ་པ་ནི། ལག་པ་ གཡོབ་པ་སོགས་མི་བྱེད་པར་དྲན་པ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་པ་དང་ཞེས་མདོར་བསྟན། གོས་ཀྱིས་གཡོག་པར་བྱ་བའི་ལུས་མཉམ་པར་གཡོགས་ཤིང་འཕང་དུ་མི་བསྡུ་བ་ལེགས་པར་བགོ་བ་ དང་། ཐ་མལ་གྱི་ང་རོ་ཅ་ཅོའི ་སྒྲ་དག་བསྐྱུང་བ་དང་། མིག་གྱེན་དུ་གཡེངས་ཤིང་འཁྲུལ་པར་མི་བྱ་བ་དང་། གཉའ་ཤིང་གང་ཁྲུ་བཞི་ཙམ་དུ་ལྟ་ཞིང་ཁྱིམ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་བསླབ་ པར་བྱ་བ་ལྔའོ་དང་ཞེས་གོང་འོག་ཏུ་སྨོས་པ་རྣམས་མཐའི་ཚིག་སྡུད་པར་བྱེད་ཅིང་འདྲེན་པ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་བསྐྱུང་ཞིང་ཁྱིམ་དུ་འགྲོ་བར་བྱ་ཞེས་པ་ལྟ་བུར་སྦྱར་ལ་བཤད་དོ། །བག་སར་ བཞིན་རས་ལ་སོགས་པས་མགོ་མི་གཡོག་པ་དང་། ཤམ་ཐབས་འདོམས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྣང་བ་མི་བརྫེ་བ་དང་། ཆོས་གོས་ཕྲག་པའི་སྟེང་དུ་མི་བཟར་བ་དང་། ལག་པ་གཉིས་མདུན་ནས་བཏང་སྟེ། ཕྲག་པའམ་ གཉའ་བར་བཞག་པ་གཉའ་གོང་དུ་མི་སྣོལ་བའམ་ཆོས་གོས་གཉའ་གོང་དུ་མི་སྣོལ་བ་དང་། ལག་པ་བརྐྱངས་ཏེ་ལྟག་པར་ཕན་ཚུན་སྣོལ་བའམ། ཆོས་གོས་ཕྲག་པ་གཉིས་ཀ་ལ་བཟར་ཏེ་ལྷག་པར་མི་སྣོལ་བར་ཁྱིམ་གཞན་དུ་འགྲོ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་ལྔའོ། ། 2-198 མི་མཆོང་བ་སྟེ་ཤིང་ཐགས་དང་རྭ་བ་སོགས་ལ་མཆོང་པའམ། མཆོང་ཞིང་བ་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་པ་དང་སྒྱིད་པ་བརྐུམ་ཞིང་སླར་རྐང་པ་མདུན་དུ་བརྐྱང་པ་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་ཤིང་མི་བརྐྱང་བར་དང་། པུས་མོ་གཉིས་བཤིབས་ཏེ་གྱེན་དུ་འགྲེང་བའི་ཙོག་པུས་འག

【現代漢語翻譯】 著裝：行走迅速，共有六類過失。（以穿著的方式）將衣服圓整地分配，這是總的綱要。以否定的方式，詳細解釋剩餘的六種過失：衣服提得太高，高於膝蓋；衣服過於鬆垮，接觸到小腿的關節，或者從小腿向上露出四指；衣服的邊緣斷裂或從前面垂下，像象鼻一樣伸長；像棕櫚葉一樣，上邊緣堆疊在肚臍上方；像花朵一樣，分成許多部分；像已婚婦女一樣，從腋下到馬的側面，向外聚集並放置，不像穀物堆；以及將裙子的內邊緣向外翻轉，然後在下面再次彎曲，不像蛇頭的姿勢。應該學習七種圓整分配衣服的方法。 無論如何，要學習將袈裟圓整地分配，使其邊緣對齊，這是總的綱要。將袈裟、上衣和僧裙夾在腋下，並且不要提得太高，高於膝蓋或露出肚臍；不要過於鬆垮，接觸到小腿的關節或低於裙子。應該學習三種圓整分配衣服的方法。 第二，進入道路的訓練：不要揮動手臂等，保持正念，非常謹慎，這是總的綱要。用衣服覆蓋身體，均勻地覆蓋，不要收緊腰部，要穿戴整齊；減少平常的喧譁吵鬧聲；眼睛不要向上看或分心；觀察大約四肘的距離，並學習進入其他房屋的五種方法。上面和下面提到的內容都是總結和引導，例如，應該減少聲音並進入房屋，應該這樣結合起來解釋。 不要用面紗等遮蓋頭部；不要暴露裙子腰部的側面；不要將袈裟放在肩膀上；雙手從前面伸出，放在肩膀或脖子上，不要在脖子上交叉，或者不要將袈裟在脖子上交叉；伸出手，在背後互相交叉，或者將袈裟放在兩個肩膀上，不要過度交叉，應該學習進入其他房屋的五種方法。 不要跳躍，即不要跳過樹籬和柵欄等；不要跳躍和彎腰，要非常謹慎；不要彎曲臀部並向前伸腿，要非常謹慎，不要伸展；不要彎曲膝蓋，以蹲坐的姿勢站立。

【English Translation】 Dress: Walking quickly, there are six types of faults. (By the method of wearing) distributing the clothes roundly is the general outline. By the method of negation, the remaining six faults are explained in detail: the clothes are raised too high, above the knees; the clothes are too loose, touching the joints of the calves, or exposing four fingers upwards from the calves; the edges of the clothes are broken or hanging down from the front, extending like an elephant's trunk; like palm leaves, the upper edges are stacked above the navel; like flowers, divided into many parts; like married women, from the armpits to the sides of the horses, gathered and placed outwards, not like grain piles; and turning the inner edges of the skirts outwards, and then bending them again underneath, not like the posture of a snake's head. One should learn the seven methods of distributing clothes roundly. In any case, one should learn to distribute the kasaya roundly so that the edges are aligned, which is the general outline. Holding the kasaya, the upper garment, and the sanghati under the armpits, and not raising them too high, above the knees or exposing the navel; not being too loose, touching the joints of the calves or lower than the skirt. One should learn the three methods of distributing clothes roundly. Second, the training of entering the road: do not wave your arms, etc., maintain mindfulness, be very cautious, which is the general outline. Cover the body with clothes, cover it evenly, do not tighten the waist, wear it neatly; reduce the usual noise and clamor; do not look up or be distracted; observe a distance of about four cubits, and learn the five methods of entering other houses. The contents mentioned above and below are all summaries and guides, for example, one should reduce the sound and enter the house, and it should be combined and explained in this way. Do not cover the head with veils, etc.; do not expose the sides of the waist of the skirt; do not put the kasaya on the shoulders; extend both hands from the front and place them on the shoulders or neck, do not cross them on the neck, or do not cross the kasaya on the neck; extend your hands and cross each other behind your back, or put the kasaya on both shoulders and do not cross them excessively, one should learn the five methods of entering other houses. Do not jump, that is, do not jump over hedges and fences, etc.; do not jump and bend over, be very cautious; do not bend your hips and stretch your legs forward, be very cautious, do not stretch; do not bend your knees and stand up in a squatting position.

---

ྲོ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། རྟིང་པ་བཏེགས་ཏེ་རྐང་པའི་བྲང་བས་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། ལག་པ་གཉིས་སྐེད་པར་བརྟེན་ནས་གྲུ་མོའི་ ཕྱོགས་སྨྱུང་སྨྱུང་པོར་བྱས་པའི་དཀུར་མི་བརྟེན་པར་ཁྱིམ་གཞན་དུ་འགྲོ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་ལྔའོ། །གཟུགས་ཚོང་མ་བཞིན་ལུས་ཀྱི་བྱ་བ་བསྒྱུར་ཞིང་འགྲོ་བ་བསྡམས་ཏེ་མི་བསྒྱུར་བ་དང་ལག་པའི་ བྱ་བ་བསྐྱོག་ཅིང་འགྲོ་བ་བསྡམས་ཏེ་མི་སྐྱོག་པ་དང་། རྩངས་པ་ལྟར་མགོའི་བྱ་བ་མི་བསྒྱུར་བ་དང་། གཞན་དག་དང་ཕྲག་པ་དང་ཕྲག་པར་མི་སྤྲད་ཅིང་ཕར་ཚུར་ཕུལ་བར་མི་བྱ་བ་ དང་། གཞན་དང་ཟུང་དུ་ལག་པ་མི་སྦྲེལ་བར་ཁྱིམ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་ལྔའོ། ། གསུམ་པ་སྟན་ལ་འདུག་པའི་བསླབ་བྱ་ནི། དང་པོ་གཉིས་མཉན་ཡོད། ཉེར་དགའ་དང་འཆར་ཁ་ ལ། ཕྱི་མ་བདུན་སེར་སྐྱར་དང་པོ་འཆར་ཁ། གཞན་རྣམས་དྲུག་སྡེ་ལ་བཅས་སོ། །ཁྱིམ་གཞན་དུ་ཁྱིམ་བདག་གིས་མ་བསྒོ་བར་སྟན་ལ་རང་དགར་མི་འདུག་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་མདོར་བསྟན། 2-199 ཁྱིམ་གཞན་དུ་སྟན་བཤམས་པ་འདི་ལ་འདུག་དུ་རུང་ངམ་མི་རུང་མ་བརྟགས་པར་དང་། ལུས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལྗིད་ཀྱིས་ཐིགས་ཞེས་མ་དབབ་པར་དང་། རྐང་པ་བྱིན་པའི་སྟེང་དུ་བྱིན་པ་བཞག་སྟེ་ མི་བསྣོལ་བར་དང་། བརླའི་སྟེང་དུ་བརླ་བཞག་སྟེ་མི་བསྣོལ་བར་དང་། རྐང་པའི་ལོང་བུའི་ཚིགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ལོང་བུ་མི་བཞག་པར་དང་། རྐང་པ་བརླ་གཉིས་བཤིབས་ཏེ། རྐང་པ་ཁྲི་འོག་གི་འགབ་ ཁུང་དུ་མི་དགུག་པར་དང་། རྐང་པ་བརླ་གཉིས་བཤིབས་ཏེ། བྱིན་པ་དང་རྐང་པ་གཉིས་ཐག་རིང་པོ་སོ་སོར་བྲལ་བར་མི་གདང་བར་དང་། བརླའམ་བྱིན་པ་ཐད་ཀར་གདངས་ཏེ་འདོམས་མི་སྣང་བར་ ཁྱིམ་གཞན་དུ་སྟན་ལ་འདུག་པར་བསླབ་བྱ་དགུའོ། །བཞི་པ་ཟས་ལེན་པའི་བསླབ་བྱ་ནི། དང་པོ་བཞི་ཆུ་སྲིན་བྱིས་པ་གསོད་ཀྱི་རི་ལ་དྲུག་སྡེ་ལ་བཅས་སོ། །གྲོང་ངམ་གཞན་དུའང་རུང་ལེགས་ པར་ཟས་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བླང་བར་བྱའོ་ཞེས་མདོར་བསྟན། ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ཁའི་མུ་དང་ཁ་ད་ཆད་དུ་ཟས་ཀྱིས་གང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཚོད་མའམ་བྱ་ན་གང་གིས་ཟས་རྡེགས་པ་དེ་ཙམ་ ལས་ཚོད་མ་དང་མཉམ་པའམ་ལྷག་པོར་ལེན་པ་མ་ཡིན་པར་དང་རྒན་རིམ་མམ་གཞོན་རིམ་ཡང་རུང་། སྟན་ལ་འདུག་པའི་རིམ་པ་བཞིན་མཐར་ཆགས་སུ་དང་། འདི་མན་ཆད་དམིགས་གསལ་མེད་པ་རྣམས་མཉན་ཡོད་དུ་དྲུག་སྡེ་ལའོ། ། 2-200 འདི་རྒན་ཞུགས་ལ་བཅས་ཏེ། ལྷུང་བཟེད་ལ་ཡིད་དང་མིག་གིས་བལྟ་བ་དང་། བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་འབྲིམ་པ་མངོན་དུ་མ་འོངས་པར་ལྷུང་བཟེད་མི་བཟེད་པར་དང་། ཡང་གང་ཞིམ་པ་དེ་ལྷག་ པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་འབྲས་ཆན་གྱིས་ཚོད་མའི་སྟེང་དུ་མི་དགབ། ཚོད་མས་འབྲས་ཆན་མི་མཐོང་བར་བྱས་ཏེ་མི་དགབ་པར་དང་། བྲིམ་པར་བྱ་བའི་ཟས་བཅའ་བ་དང་བཟའ་བའི་སྟེང་དུ་ལྷུང་བཟེད་ དང་ཕོར་བུ་མི་བ

【現代漢語翻譯】 五種應學習的行為：不搖擺身體，不踮起腳跟用腳掌行走，不將雙手置於腰間，手肘向外突出，不倚靠他人前往別人家中。五種應學習的行為：不像妓女般扭動身體，行走時約束自己，不要扭動；揮舞手臂時，行走時約束自己，不要揮舞；像鷺鷥一樣，頭部不要晃動；不與他人肩膀相碰，也不要推擠；不要與他人手牽手前往別人家中。 第三，關於坐墊上的行為規範：最初兩個在舍衛城（梵文：Śrāvastī，古印度城市名），即善歡喜（Nandā）和闡陀迦（Chanda）；之後七個在僧伽施（Samkāśya），最初是闡陀迦，其餘六個屬於六眾（Chabbaggiya）。簡而言之，應學習未經主人允許，不得擅自坐在別人家中的坐墊上。 在別人家中，未經觀察是否可以坐下，不要隨意坐在鋪設好的坐墊上；不要用全身的重量壓在坐墊上；不要雙腳交疊；不要雙腿交疊；不要將腳踝放在另一隻腳踝上；不要雙腿緊靠，將腳縮到床下；不要雙腿緊靠，雙腳分開太遠；不要張開雙腿，露出隱私部位。這是在別人家中坐在坐墊上的九種應學習的行為。 第四，關於接受食物的行為規範：最初四個在水生獸殺子山（Kumāraghātaparvata），六個屬於六眾。簡而言之，無論在城鎮或其他地方，都應妥善接受食物的施捨。不要讓缽的邊緣堆滿食物；不要拿過多的菜餚，不要多於或等於主食；無論年長或年輕，都應按照坐墊上的順序依次接受食物。以下未特別說明者，皆為舍衛城六眾所制定的戒律。 這是為年長比丘制定的戒律：用眼睛和心關注缽；在食物尚未準備好之前，不要拿缽；不要因為偏愛美味而用米飯蓋住菜餚，也不要讓菜餚蓋住米飯；不要用缽或碗蓋住即將分發的食物。

【English Translation】 Five behaviors to be learned: not swaying the body, not walking on tiptoes with the soles of the feet, not placing both hands on the waist with elbows sticking out, and not leaning on others to go to another's house. Five behaviors to be learned: not twisting the body like a prostitute, restraining oneself when walking, and not twisting; when waving arms, restraining oneself when walking, and not waving; like a heron, not shaking the head; not touching shoulders with others, nor pushing; not holding hands with others to go to another's house. Third, regarding the code of conduct on the seat: the first two are in Śrāvastī (舍衛城, an ancient Indian city), namely Nandā (善歡喜) and Chanda (闡陀迦); the latter seven are in Samkāśya (僧伽施), the first is Chanda, and the remaining six belong to Chabbaggiya (六眾). In short, one should learn not to sit on a cushion in another's house without being told by the owner. In another's house, without observing whether it is permissible to sit down, do not sit casually on the laid-out cushion; do not press down with the weight of the whole body; do not cross the feet; do not cross the thighs; do not place the ankle on top of another ankle; do not press the legs together and pull the feet under the bed; do not press the legs together and spread the feet far apart; do not spread the thighs directly and expose the private parts. These are the nine behaviors to be learned when sitting on a cushion in another's house. Fourth, regarding the code of conduct for receiving food: the first four are at Kumāraghātaparvata (水生獸殺子山), and six belong to the Chabbaggiya. In short, whether in a town or elsewhere, one should properly receive the giving of food. Do not fill the edge of the bowl with food; do not take too much relish, not more than or equal to the staple food; whether elder or younger, one should receive food in order according to the seating arrangement. Those not specifically mentioned below are precepts established by the Chabbaggiya in Śrāvastī. This is a precept established for elder monks: pay attention to the bowl with eyes and mind; do not take the bowl before the food is prepared; do not cover the relish with rice because of a preference for delicious food, nor cover the rice with relish; do not cover the food to be distributed with the bowl or cup.

---

ཟུང་བར་ཟས་བླང་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་བརྒྱད་དོ། །ལྔ་པ་ཟས་ཟ་བའི་བསླབ་བྱ་ནི། གྲོང་ངམ་གཙུག་ལག་ཁང་དུའང་རུང་ལེགས་པར་ཟས་བཟའ་བར་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཞེས་མདོར་ བསྟན། ཁར་ཁམ་ཚད་དུ་བྱས་ཏེ་གཞུག་པར་བྱ་བའི་ཚད་ལས་ཧ་ཅང་ཆུང་བ་ཡང་མ་ཡིན་པ་དང་། ཚད་ལས་ཧ་ཅང་ཆེན་པོར་ཡང་མ་ཡིན་པར་དང་། ཆེ་ཆུང་སྤེལ་བ་མ་ཡིན་པའམ། རང་དང་འཇིག་རྟེན་དང་མཐུན་པའི་ཁམ་རན་པར་དང་། ཁམ་མ་བཟས་པར་རམ། ཁའི་སྒོར་ཉེ་བར་མ་འོངས་པར་ཁ་མི་གདང་བར་དང་། འདི་རྒན་ཞུགས་ལའོ། །ཁ་ཁམ་ཟས་ཀྱིས་བཀང་སྟེ་ཟ་བཞིན་ དུ་མི་སྨྲ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་དྲུག་གོ །ཏེ་པོར་སྐྱུར་ཆེས་པར་སྟོན་པ་ཙུག་ཙུག་ཟེར་བ་མི་བྱ་བར་དང་། ཏེ་པོར་མངར་བར་སྟོན་པ་ཅག་ཅག་མི་བྱ་བར་དང་། ཧ་ཅང་གྲང་བར་སྟོན་པ་ཧུ་ཧུ་མི་བྱ་བར་དང་། 2-201 ཧ་ཅང་ཚ་བར་སྟོན་པའི་ཕུ་ཕུ་མི་བྱ་བར་དང་། ཟ་བའི་ཚེ་ལྕེ་ཁའི་ཕྱིར་རོལ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་ཕྱུང་ཞིང་མཆུ་ལྷག་ཅིང་ཟ་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་ཟས་མི་ཟ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་ ལྔའོ། །ཟས་གང་ལ་འབྲུ་ཐ་དད་ཡོད་པ་དེ་འབྲུ་ནས་འབྲས་ཆན་དང་སྲན་མ་ལ་སོགས་ཐ་དད་པ་རེ་རེ་ནས་བཏུས་ཤིང་ཟ་བར་མི་བྱ་བ་དང་། ཟས་ལ་འཕྱས་སྨོད་མི་གདགས་པར་ གང་རྙེད་པ་དེས་ཆོག་པར་བྱ་བ་དང་། ཟས་འཁུར་བ་གཡས་གཡོན་མི་སྤོང་བར་དང་། ལྕེས་རྐན་སྒྲ་མི་གཏོགས་པར་དང་། ཁམ་ཚད་འཕྲོར་སོས་མི་བཅད་པར་ཟས་བཟའ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་ལྔའོ། ། ཟས་གང་ལག་པ་ལྷག་པ་ཡོད་པའམ། ལག་པས་མི་ལྷག་པ་དང་། ལྷུང་བཟེད་དང་ཕུར་བུ་སོར་མོས་མི་བྱོག་པ་དང་། ལག་པས་ལྕེའི་སྟེང་དུ་མི་སྤྲུག་པའམ། ལག་པ་ལ་ཟས་གོས་པ་ཕྱིར་ མི་སྤྲུག་པར་དང་། ལྷུང་བཟེད་དུ་ཟས་བླུགས་ཏེ་མི་བསྐྱམ་ཞིང་ལྕི་ཡང་ཅི་ཡོད་ཅེས་སྲང་ལ་མི་གཞལ་བར་དང་། ཟས་ལ་མཆོད་རྟེན་གྱི་དབྱིབས་འདྲ་བར་བྱས་ཏེ་བཅོམ་ཏེ་ཟས་མི་བཟའ་བར་ བསླབ་པར་བྱ་བ་ལྔའོ། །དྲུག་པ་ལྷུང་བཟེད་དང་འབྲེལ་བའི་བསླབ་བྱ་ནི། རང་གི་དྲུང་ན་འདུག་པའི་དགེ་སློང་གི་ལྷུང་བཟེད་ལ་བལྟས་ཏེ་མང་དུ་ཟའོ་ཞེས་སོགས་འཕྱས་གདགས་པའི་ཕྱིར་མི་བལྟ་བར་དང་། 2-202 ལག་པ་ཟས་ཀྱིས་གོས་པ་དང་འབགས་པས་རིལ་བ་སོགས་ཆུ་སྣོད་ལ་མི་བཟུང་བར་དང་། དྲུང་ན་འདུག་པའི་དགེ་སློང་དང་དགེ་ཚུལ་སོགས་ལའང་གོས་ཆུད་ཟ་བ་དང་ཐོ་འཚམ་པའི་ཕྱིར་ཟས་ དང་འབགས་པའི་ཆུས་མི་གཏོར་བར་དང་། ཁྱིམ་པ་འདུག་པ་ལ་འདིར་དབོ་འམ་མི་དབོ་ཞེས་མ་དྲིས་མ་བརྟགས་པར་ཆུ་དང་ཟས་འབགས་པ་ཁྱིམ་གཞན་དུ་མི་དབོ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བ་བཞིའོ། ། ལྷུང་བཟེད་མིག་བཞིན་དུ་བསྐྱང་ངོ་ཞེས་གསུངས་པས། ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ནང་དུ་ཟས་ཀྱི་ལྷག་མ་དང་ངན་པ་དང་མི་གཙང་བ་བླུགས་ཏེ་མི་དོར་བར་དང་། འོག་གཞིའི་སྟེགས་མེད་པའི་ས་རྗེན་པའི་ ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བཟེད་མི་བཞག་པ་དང་། ས་མི་བདེ་བ་ད

【現代漢語翻譯】 關於受持缽食的八種學處。第五，關於進食的學處：無論在村莊還是寺院，都應學習如何正確地進食。簡而言之，要適量地將食物送入口中，不要太少，也不要太多，不要大小交替，要以適合自己和世俗習慣的適量食物進食。在未進食或未靠近嘴邊時，不要張開嘴巴，這是針對年長者的。口中塞滿食物時，不要說話，這是需要學習的六點。不要發出表示食物過酸的『嘖嘖』聲，不要發出表示食物過甜的『咂咂』聲，不要發出表示食物過冷的『呼呼』聲，不要發出表示食物過熱的『呼呼』聲。不要在吃東西時，將舌頭伸到嘴外，舔嘴唇，不要那樣吃東西，這是需要學習的五點。不要將混合有不同穀物的食物，如稻米、青稞、豆類等，分開挑選出來吃。不要對食物挑剔或謾罵，要對所得到的食物感到滿足。不要隨意丟棄食物殘渣，不要用舌頭發出聲音，不要咬斷未完全送入口中的食物，這是需要學習的五點。不要用沾有食物的手觸控水器，不要用手指刮擦缽或碗，不要用手擦拭舌頭，不要甩掉手上沾染的食物，不要將食物倒入缽中搖晃，也不要像稱重一樣衡量食物的輕重。不要將食物做成佛塔的形狀然後破壞它，不要那樣吃東西，這是需要學習的五點。第六，關於與缽相關的學處：不要看著坐在自己旁邊的比丘（Bhikkhu，佛教出家男眾）的缽，並嘲笑說『吃得真多』等等。不要用沾有食物或污垢的手觸控水器，不要將沾有食物的水灑在坐在旁邊的比丘或沙彌（Śrāmaṇera，佛教出家男眾）身上，以免引起爭執。未經詢問或確認，不要將沾有食物的水倒在其他人家裡，這是需要學習的四點。佛說，要像愛護眼睛一樣愛護缽。不要將食物殘渣、壞的或不乾淨的東西倒入缽中丟棄，不要將缽放在沒有底座的裸露地面上，不要放在不平坦的地面上。 Eight trainings on how to receive alms food. Fifth, the training on eating: Whether in a village or a monastery, one should learn to eat properly. In short, one should put food into the mouth in moderation, not too little, not too much, not alternating between large and small portions, but eating a moderate amount of food that is suitable for oneself and the world. One should not open one's mouth before eating or before bringing the food close to the mouth; this is for the elderly. One should not speak with one's mouth full of food; these are six things to be learned. One should not make a 'tsk tsk' sound to indicate that the food is too sour, one should not make a 'smack smack' sound to indicate that the food is too sweet, one should not make a 'hoo hoo' sound to indicate that the food is too cold, and one should not make a 'phoo phoo' sound to indicate that the food is too hot. One should not stick one's tongue out of one's mouth and lick one's lips while eating; one should not eat in that way; these are five things to be learned. One should not pick out and eat different grains from a mixture of grains, such as rice, barley, beans, etc. One should not be picky or abusive about food, but be content with what one receives. One should not carelessly discard food scraps, one should not make noises with one's tongue, and one should not bite off food that is not completely in one's mouth; these are five things to be learned. One should not touch water vessels with hands that are stained with food, one should not scrape one's bowl or plate with one's fingers, one should not wipe one's tongue with one's hand, one should not shake off food that is stuck to one's hand, one should not pour food into one's bowl and shake it, nor should one weigh the food to see how light or heavy it is. One should not make the food into the shape of a stupa and then destroy it; one should not eat in that way; these are five things to be learned. Sixth, the training related to the bowl: One should not look at the bowl of a Bhikkhu (比丘，佛教出家男眾) sitting next to oneself and mock them by saying 'You eat too much,' etc. One should not touch water vessels with hands that are stained with food or dirt, and one should not sprinkle water stained with food on a Bhikkhu or Śrāmaṇera (沙彌，佛教出家男眾) sitting next to oneself, so as not to cause disputes. Without asking or confirming, one should not pour water stained with food into another person's house; these are four things to be learned. The Buddha said that one should cherish one's bowl as one cherishes one's eyes. One should not throw food scraps, bad or unclean things into one's bowl, one should not place one's bowl on bare ground without a stand, and one should not place it on uneven ground.

【English Translation】 Eight trainings on how to receive alms food. Fifth, the training on eating: Whether in a village or a monastery, one should learn to eat properly. In short, one should put food into the mouth in moderation, not too little, not too much, not alternating between large and small portions, but eating a moderate amount of food that is suitable for oneself and the world. One should not open one's mouth before eating or before bringing the food close to the mouth; this is for the elderly. One should not speak with one's mouth full of food; these are six things to be learned. One should not make a 'tsk tsk' sound to indicate that the food is too sour, one should not make a 'smack smack' sound to indicate that the food is too sweet, one should not make a 'hoo hoo' sound to indicate that the food is too cold, and one should not make a 'phoo phoo' sound to indicate that the food is too hot. One should not stick one's tongue out of one's mouth and lick one's lips while eating; one should not eat in that way; these are five things to be learned. One should not pick out and eat different grains from a mixture of grains, such as rice, barley, beans, etc. One should not be picky or abusive about food, but be content with what one receives. One should not carelessly discard food scraps, one should not make noises with one's tongue, and one should not bite off food that is not completely in one's mouth; these are five things to be learned. One should not touch water vessels with hands that are stained with food, one should not scrape one's bowl or plate with one's fingers, one should not wipe one's tongue with one's hand, one should not shake off food that is stuck to one's hand, one should not pour food into one's bowl and shake it, nor should one weigh the food to see how light or heavy it is. One should not make the food into the shape of a stupa and then destroy it; one should not eat in that way; these are five things to be learned. Sixth, the training related to the bowl: One should not look at the bowl of a Bhikkhu (比丘，佛教出家男眾) sitting next to oneself and mock them by saying 'You eat too much,' etc. One should not touch water vessels with hands that are stained with food or dirt, and one should not sprinkle water stained with food on a Bhikkhu or Śrāmaṇera (沙彌，佛教出家男眾) sitting next to oneself, so as not to cause disputes. Without asking or confirming, one should not pour water stained with food into another person's house; these are four things to be learned. The Buddha said that one should cherish one's bowl as one cherishes one's eyes. One should not throw food scraps, bad or unclean things into one's bowl, one should not place one's bowl on bare ground without a stand, and one should not place it on uneven ground.

---

ོས་ཆད་པའི་གད་ཁ་མ་ཡིན་པ་དང་། གཡང་ས་བྱིན་གྱིས་གཞོལ་བ་དང་ཉེ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། འདྲིལ་ཏེ་འགྲོ་བའི་རྐན་གཟར་ པོ་བང་རིམ་བཞི་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པར་བཞག་པར་བྱ་བ་དང་། འགྲེང་སྟེ་ལྷུང་བཟེད་མི་དབྱུང་མི་བཀྲུ་བ་དང་། གད་ཁ་གཡང་ས། རྐན་གཟར་པོར་མ་ཡིན་པར་ལྷུང་བཟེད་བཀྲུ་བ་དང་། འབབ་ ཆུ་དྲག་པོའི་རྒྱུན་ལས་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ཁ་ཡར་བཟློག་ཏེ་ཆུ་མི་གཅུ་བ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་བཅུའོ། །བདུན་པ་ཆོས་འཆད་པའི་བསླབ་བྱ་ནི། ཉན་པ་པོ་མི་ན་བར་འདུག་པ་ལ་འཆད་པ་པོ་འགྲེང་སྟེ་ཆོས་མི་བཤད་པར་བསླབ་པར་བྱ་བ་འདི་སྒུར་མཆོག་ལ་བཅས་སོ། ། 2-203 ནད་པ་ནི་སྤྱོད་ལམ་ཅི་བདེ་བར་གནས་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་དོ། །གློས་ཕབ་སྟེ་ཉལ་བ་ལ་ཙོག་པུར་འདུག་སྟེ་དང་། སྟན་མཐོ་ཞིང་བཟང་པོ་ལ་འདུག་པ་ལ། དམན་ཞིང་ངན་པ་ལ་འདུག་ སྟེ་དང་། མདུན་དུ་འགྲོ་བ་དང་འདུག་པ་ལ་རྒྱབ་ཕྱི་ངོས་ནས་འགྲོ་བའམ་འདུག་པས་དང་། ལམ་དྲང་པོ་ནས་འགྲོ་བ་ལམ་གྱི་འགྲམ་མི་བདེ་བ་ནས་འགྲོ་ཞིང་མི་བཤད་པ་ལྔའོ། །མི་ན་ བར་མགོ་གོས་ཀྱིས་གཡོགས་པ་དང་། སྐྲའམ་གོས་བརྫེས་པ་དང་། ཕྲག་པ་ཟླུམ་པོ་མ་ཡིན་པས་བཟར་བ་དང་། གོས་དང་ལག་པ་གཉའ་གོང་དུ་བསྣོལ་བ་དང་ལྷག་པར་བསྣོལ་བ་ལ་ཆོས་མི་བཤད་ པ་ལྔའོ། །མི་ན་བར་སྐྲ་དོ་ཀེར་ཅན་སྤྱི་བོར་བཅིངས་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཞྭ་གྱོན་པ་དང་། བ་དན་དང་ནོར་བུ་ལ་སོགས་པའི་ཅོད་པན་སྤྱི་བོར་ཐོགས་པ་ཅན་དང་། ཕྲེང་པ་ཐོགས་པ་ ཅན་དང་། མགོ་ཐོད་ལ་སོགས་པས་དཀྲིས་པ་ཅན་ལ་ཆོས་མི་བཤད་པ་ལྔའོ། །ཉན་པ་པོ་མི་ན་བར་གླང་པོ་ཆེ་ཞོན་པ་དང་། རྟ་ལ་ཞོན་པ་དང་། འདོ་ལེ་ལ་སོགས་ཁྱོགས་ལ་འདུག་ པ་དང་། དེ་དག་ལས་གཞན་པའི་བཞོན་པའི་སྟེང་ན་འདུག་པ་དང་། མཆིལ་ལྷམ་མཐོན་པོ་གྱོན་པ་ལ་ཆོས་མི་བཤད་པ་ལྔའོ། །ལག་ན་ཁར་བ་ཐོགས་བཞིན་པ་དང་། ལག་ན་གདུགས་ཐོགས་ཤིང་ཕུབ་པ་དང་། 2-204 འཁོར་ལོ་སོགས་མཚོན་ཆ་ཐོགས་པ་དང་། རལ་གྲི་ཐོགས་པ་དང་། མདའ་ལ་སོགས་པའི་དགྲ་ཆ་ཐོགས་པ་དང་། ཡ་ལད་དང་ཕུབ་པ་སོགས་པ་གོ་ཆ་གྱོན་བཞིན་པ་ལ་ཆོས་མི་བཤད་པར་བསླབ་ པར་བྱ་བ་དྲུག་གོ །འདི་དག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པར་བསྒྲུབས་པའི་འབྲས་བུ་དམ་པའི་ཆོས་ལ་མ་གུས་པ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། བརྒྱད་པ་བཤང་གཅི་དང་འབྲེལ་ བའི་བསླབ་བྱ་ནི། ཉེར་དགའ་ལས་ཏེ། དགེ་སློང་མི་ན་བར་ལུས་འགྲེང་སྟེ་བཤང་གཅི་མི་འདོར་བར་བསླབ་པར་བྱའོ། །ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་བའི་ཆུ་གཙང་མའི་ནང་དུ་བཤང་གཅི་དང་། འཆིལ་མ་དང་ སྣབས་དང་། ཡར་སྐྱུགས་པ་དང་། མར་བླུགས་པ་མི་འདོར་བ་དང་། རྩྭ་སྔོན་པོ་དང་ལྗོན་ཤིང་མཛེས་པ་ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་བ་ཡོད་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་འདུ་བའི་ཕྱོགས་དང་ལམ་སྲང་དག་ཏུའང་དེ་ དག་དང་པོར་མི་བྱ། བྱས་ཟིན་པ

【現代漢語翻譯】 應將放置缽的地方選擇在非懸崖峭壁之處，不靠近陡峭的深淵，也不是那種容易滾動的、有四層階梯狀的傾斜地面。應避免站立著不清洗或抖擻缽，也不要在懸崖峭壁或傾斜的地面上清洗缽。應學習如何逆著湍急的水流清洗缽口，避免水流衝擊缽。以上是十條關於缽的戒律。 第七，關於講法的戒律：爲了避免聽法者感到不適，講法者不應站立著說法。這條戒律是為彎腰駝背的人制定的。對於病人，無論他們以何種姿勢感到舒適，都沒有過錯。當有人躺下時，不應坐著；當有人坐在高而好的座位上時，不應坐在低劣的座位上；當有人在前方行走或坐著時，不應從背後或側面行走或坐著；當有人在筆直的道路上行走時，不應走在道路不平坦的邊緣，並且不應說話。以上是五條戒律。 爲了避免聽法者感到不適，不應為頭部被帽子遮蓋、頭髮或衣服纏繞、肩膀未展開、衣服或手在頸后交叉或過度交叉的人說法。以上是五條戒律。 爲了避免聽法者感到不適，不應為梳著髮髻、戴帽子、頭頂戴著寶冠（藏文：ཅོད་པན，梵文天城體：चूडामणि，梵文羅馬擬音：cūḍāmaṇi，漢語字面意思：頂髻寶）、戴著念珠或用頭巾等物包裹頭部的人說法。以上是五條戒律。 爲了避免聽法者感到不適，不應為騎在大象上、騎在馬上、坐在轎子等交通工具上、或坐在其他交通工具上、以及穿著高筒靴的人說法。以上是五條戒律。 不應為手中拿著棍棒、手中拿著撐開的傘、拿著輪子等武器、拿著劍、拿著弓箭等武器、以及穿著盔甲等護具的人說法。以上是六條戒律。這些戒律是爲了避免對薄伽梵（藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས，梵文天城體：भगवान्，梵文羅馬擬音：bhagavān，漢語字面意思：世尊）無數劫所成就的珍貴佛法不敬。 第八，關於大小便的戒律：出自《近喜經》：比丘不應站立著大小便。不應在可用的凈水中大小便，也不應在其中吐痰、吐鼻涕、嘔吐或排泄。不應在有綠色草地、美麗樹木、可供使用的場所、人群聚集的地方或道路上這樣做。如果已經做了...

【English Translation】 The place for placing the alms bowl should be chosen where it is not a cliff, not close to a steep abyss, and not a sloping ground with four layers of steps that is easy to roll. One should avoid standing and not cleaning or shaking the alms bowl, and not washing the alms bowl on cliffs or sloping ground. One should learn how to wash the mouth of the alms bowl against the rapid current of water, avoiding the water from hitting the bowl. These are the ten precepts regarding the alms bowl. Seventh, the precepts regarding teaching the Dharma: In order to avoid discomfort for the listeners, the teacher should not stand and teach the Dharma. This precept is established for those who are hunched over. For the sick, there is no fault in staying in whatever posture is comfortable. When someone is lying down, one should not sit; when someone is sitting on a high and good seat, one should not sit on a low and inferior seat; when someone is walking or sitting in front, one should not walk or sit from behind or the side; when someone is walking on a straight road, one should not walk on the uneven edge of the road and should not speak. These are the five precepts. In order to avoid discomfort for the listeners, one should not teach the Dharma to those whose heads are covered with hats, whose hair or clothes are wrapped around, whose shoulders are not exposed, whose clothes or hands are crossed or excessively crossed behind the neck. These are the five precepts. In order to avoid discomfort for the listeners, one should not teach the Dharma to those who have a topknot, wear a hat, wear a crown (Tibetan: ཅོད་པན，Sanskrit Devanagari: चूडामणि，Sanskrit Romanization: cūḍāmaṇi, Chinese literal meaning: crest jewel) on their head, wear a rosary, or have their head wrapped with a turban or other things. These are the five precepts. In order to avoid discomfort for the listeners, one should not teach the Dharma to those who are riding on an elephant, riding on a horse, sitting in a palanquin or other means of transportation, or sitting on other vehicles, and those who are wearing high boots. These are the five precepts. One should not teach the Dharma to those who are holding a stick in their hand, holding an open umbrella in their hand, holding weapons such as wheels, holding a sword, holding weapons such as bows and arrows, and wearing armor such as shields and helmets. These are the six precepts. These precepts are to avoid disrespecting the precious Dharma, which the Bhagavan (Tibetan: བཅོམ་ལྡན་འདས，Sanskrit Devanagari: भगवान्，Sanskrit Romanization: bhagavān, Chinese literal meaning: World Honored One) has accomplished over countless eons. Eighth, the precepts regarding urination and defecation: From the Vinaya-kṣudrakavastu: A bhikṣu should not urinate or defecate while standing. One should not urinate or defecate in clean water that can be used, nor should one spit, blow one's nose, vomit, or excrete in it. One should not do so in places with green grass, beautiful trees, usable places, places where people gather, or on roads. If it has already been done...

---

་དོར་བར་མི་བྱ། ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ཆུ་དང་ཙས་ཁྱབ་པ་ནི་མ་གཏོགས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་དག་གིས་མི་སྨད་ཅིང་ཡ་རབས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །དགུ་པ་རྒྱུ་བའི་བསླབ་བྱ་ནི། ཆོས་འདི་པའི་དགེ་སློང་གིས་ཤིང་ལ་འཛེགས་པ་ལས་བཅས་ཏེ། གོས་སྐམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་ཤིང་ལ་མི་གང་ཙམ་འཛེག་ཏུ་སྣང་གི དེ་བས་མཐོར་མི་འཛེག་པར་བསླབ་པར་བྱའོ། ། 2-205 སྟག་དང་སེང་གེ་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་བྱུང་ན་ཇི་ཙམ་ཐར་བར་འཛེག་པ་ནི་མ་གཏོགས་ཏེ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཅེས་བོས་ནས། འདོན་ པ་བདག་གིས་འཇིག་རྟེན་དང་འདུལ་བ་དང་མི་འགལ་བར་བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་མང་པོ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་པོ་དག་ལེགས་པར་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་ཕམ་པ་དང་ལྷག་མ་ དང་། མ་ངེས་པ་དང་། ལྟུང་བྱེད། ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་སྟེ་ལྔ། ལུང་ལྟར་ན། ཕམ་པ་ལྷག་མ་ལྟུང་བྱེད་སོར་བཤགས་བསླབ་བྱའི་སྡེ་དང་ལྔ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་ནི། དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ དང་ལྡན་པ། གསོ་བ་ལ་ཞུགས་པ་བསླབ་བྱིན་ཡན་ཆད་བསླབ་རྒྱུན་གཅིག་ལ་གྲུབ་པ། ལས་དང་པོ་པ་དང་། སྨྱོ་བ་དང་ཚོར་བ་དྲག་པོས་གཟིར་ཏེ་སེམས་རང་བཞིན་དུ་མི་གནས་པ་མ་ ཡིན་པ། བཅས་པ་འགའ་ཞིག་ལ་ཡུལ་དུས་གང་ཟག་གི་དབང་གིས་གནང་བའི་སྐབས་མ་གཏོགས་པའོ། །གཞི་ནི། འབྱུང་བ་དང་། འབྱུང་འགྱུར་དང་སེམས་ཅན་ལ་བརྟེན་པ་ལས་ཕྱི་མ་ལ་མི་དང་། མི་ མིན་དང་། དུད་འགྲོ་ལ་བརྟེན་པའོ། །དང་པོ་ནི་མ་བྱིན་ལེན་གྱི་རྫས་བདག་དང་གསོད་པའི་ཕམ་པའི་གསད་བྱ་ལྟ་བུ། རང་ལས་ཐ་དད། མི་ཡིན་པ། གོ་བྱའི་ཡུལ་ཕལ་ཆེར་ལ། སྨྲ་ཤེས་དོན་གོ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས། 2-206 མ་ནིང་མ་ཡིན་པ། ཁྱིམ་པ་མོ་དང་དགེ་སློང་མ་ལུས་རྟེན་རུང་། རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་མ་ཡིན་པ། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། དགེ་སློང་མའི་སྡོམ་ལྡན། རབ་བྱུང་སྤྱིས་སྐྱེད་ལ་སྡེ་ལྔའི་སྡོམ་པ་ གསོ་བ་ལ་ཞུགས་པ་ཡན་ཆད་དོ། །གོས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་ལ་རུང་བ་ཁྲུ་གང་ཡན་ཆད་ཚད་ལྡན། ཟས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་ལ། ཟས་རུང་ཚད་ལྡན། གནས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་ལ་ཕལ་ཆེར་གཡོགས་ཤིང་གནས་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ་སོགས་འབྱུང་གྱུར་དང་། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་མེ་དང་ཆུ་དང་ས་ནི་འབྱུང་བའོ། །འདུ་ཤེས་ནི་ཕལ་ཆེར་ལ་གཞི་དེ་ལ་དེར་མ་འཁྲུལ་བ་སྟེ། མི་ལ་མིར་ ཤེས་པ་དང་། མིའི་རྫས་ལ་དེར་ཤེས་པ་དང་། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་ལ་དེར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཀུན་སློང་ལ་བྱ་བ་དེའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་རྒྱུའི་ཀུན་སློང་དང་། བྱ་བ་བྱེད་བཞིན་ པའི་ཚེ་འཇུག་པ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་གཉིས་ལས། སྦྱོར་བ་བརྩམས་ནས་མ་ཟིན་གྱི་བར་ཀུན་སློང་རིས་མ་ལོག་པ་དགོས་ཤིང་། ཀུན་སློང་ཕྱི་མ་གསར་དུ་སྐྱེས་པ་དེའི་དབང་གིས་མཐར་ཐུག་གང་ བྱས་

【現代漢語翻譯】 不應拋棄。除非所有地方都被水和草覆蓋，爲了不被世人責備，並與賢良之士的行為相符。 第九，關於行走的學處：此教派的比丘被禁止爬樹，但爲了晾曬衣服等原因，允許爬到一定高度的樹上，但不應爬得更高，應如此學習。 如果遇到老虎和獅子等危害，爲了逃脫而爬樹，則沒有罪過。 第三，總結：呼喚『具壽』們，然後說：『我已圓滿地宣說了許多一百一十二條應學習的法，這些法與世間和戒律不相違背。』等等。 如此，四種他勝罪、十三種僧殘罪、二種不定罪、三十種單墮罪、以及眾多應懺罪，總共五類。按照律經的說法，四種他勝罪、十三種僧殘罪、三十種單墮罪、四種悔過罪、以及眾多應學法，這五者所依的基礎是：具有比丘戒者，已受具足戒者，從求受戒律到授予戒律之間，始終保持同一戒律傳承者，初學者，以及不被瘋狂或劇烈的情緒所困擾，心不離本性者。 除非在某些情況下，因地、時、人的不同而允許開緣。基礎是：所依的對境是地、水、火、風四大種，以及有情眾生，其中後者又分為人和非人，以及畜生。 第一種情況，如盜取不予取之物的所有者，以及殺害他勝罪中被殺的對象。與自己不同，是人，是可理解的對象，大多數情況下，能說話，能理解意義，安住于自性。 不是非男非女，允許在家女和比丘尼作為所依。不是具有神通者，不是親屬。具有比丘尼戒者。由僧團共同培養，直到五類戒律的具足戒。 對於用衣服所生的，允許使用一肘以下的尺寸。對於用食物所生的，允許使用符合標準的食物。對於用住所所生的，大多數情況下是遮蓋物，並且是住所的特徵等，這些都是地、水、火、風四大種所生的。 意識是指，大多數情況下，對於所依的對境不會混淆，例如，認識到是人，認識到是人的物品，認識到不是親屬等等。 動機分為兩種：在行為之前產生的意圖，是因的動機；在行為進行時產生的意圖，是時的動機。從開始到結束，必須保持動機不改變，並且最終的行為結果取決於後來新產生的動機。

【English Translation】 It should not be abandoned. Except when all places are covered with water and grass, so as not to be blamed by the world and to be in accordance with the behavior of virtuous people. Ninth, regarding the precept of walking: Monks of this order are forbidden to climb trees, but for the sake of drying clothes, etc., it is allowed to climb a certain height of the tree, but should not climb higher, one should learn in this way. If there is harm from tigers and lions, etc., there is no fault in climbing to escape. Third, conclusion: Calling out to the 'Venerable Ones,' and then saying: 'I have fully explained the many one hundred and twelve dharmas to be learned, which are not contrary to the world and the discipline.' and so on. Thus, the four Parajikas (defeats), the thirteen Sanghavasesas (formal meetings), the two Aniyatas (undetermined), the thirty Nissaggiyas Pacittiyas (forfeiture and expiation), and the many Pacittiyas (expiation), a total of five categories. According to the Vinaya Sutra, the basis of all five of the four Parajikas, the thirteen Sanghavasesas, the thirty Nissaggiyas Pacittiyas, the four Patidesaniyas (confession), and the many Sekhiyas (trainings) is: one who has the Bhikkhu vows, one who has received the full ordination, one who has maintained the same lineage of precepts from the request for precepts to the granting of precepts, a beginner, and one who is not troubled by madness or intense emotions, and whose mind does not abide in its natural state. Except in some cases, exceptions are allowed due to differences in place, time, and person. The basis is: the objects on which they depend are the four great elements of earth, water, fire, and wind, and sentient beings, the latter of which are divided into humans and non-humans, and animals. The first case, such as stealing the property of the owner of what is not given, and killing the object to be killed in the Parajika. Different from oneself, is a human, is an understandable object, in most cases, can speak, can understand the meaning, and abides in its own nature. Not a hermaphrodite, it is permissible for a female householder and a Bhikkhuni to be the basis. Not one with magical powers, not a relative. One who has the Bhikkhuni vows. Raised jointly by the Sangha, up to the full ordination of the five categories of precepts. For that which is produced by clothing, it is permissible to use a size of one cubit or less. For that which is produced by food, it is permissible to use food that meets the standard. For that which is produced by a dwelling, in most cases it is a covering, and it is the characteristic of a dwelling, etc., these are produced by the four great elements of earth, water, fire, and wind. Consciousness means that, in most cases, one is not confused about the object on which one depends, for example, recognizing that it is a person, recognizing that it is a person's object, recognizing that it is not a relative, and so on. Motivation is divided into two types: the intention that arises before the action, which is the motivation of the cause; the intention that arises during the action, which is the motivation of the time. From beginning to end, the motivation must be kept unchanged, and the final result of the action depends on the newly arising motivation.

---

པ་དེར་འགྱུར་རོ། །མཐར་ཐུག་རང་རང་གི་ཀུན་སློང་གང་ཡིན་པ་དེའི་འཕེན་པ་རྫོགས་ཤིང་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པ་སྟེ། གསོད་པ་ལ་སྲོག་འགགས་པ་དང་། སྨྲས་པ་ལ་ཐོས་ཤིང་དོན་གོ་བ་དང་། 2-207 ཟོས་པ་ལ་མགུལ་དུ་མིད་པ་དང་། ཉལ་བ་ལ་ཉལ་ནས་གཉིད་པ་ལ་སོགས་གང་བསམ་པའི་གཞི་དེ་ལ་སྦྱོར་བ་བྱས་ནས་མཐར་ཐུག་གྲུབ་པའོ། །ལྟུང་བའི་རྒྱུ་དེ་དག་གི་དབང་གིས་ལྟུང་ བ་རྣམས་ཕྱེ་བ་ཡིན་པས། གཞི་ཐ་དད་ཀྱིས་ལྟུང་བ་ཐ་དད་ས་བོན་ཇི་སྙེད་པ་དང་། སྲོག་ཆགས་ཇི་སྙེད་པའི་ལྟུང་བ་འབྱུང་བ་དང་། བཅས་རིས་ཐ་དད་ཀྱིས་ལྟུང་བ་ཐ་དད། མི་ བདེན་པར་སྐྱོན་གྱིས་ཕྲ་མ་བྱས་ན། བརྫུན་སྨྲ། སྐྱོན་བརྗོད་ཕྲ་མའི་ལྟུང་བྱེད་གསུམ་འབྱུང་བ་དང་། ཟས་ཀྱི་དངོས་པོ་གཅིག་ལ། སྦྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ། ལག་ཉ་ཞག་ལོན། རྗེན་པ་ཟ་ བའི་ཉེས་པ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་བྱེད་པ་པོ་ཐ་དད་པས་ལྟུང་བ་ཐ་དད། དགེ་སློང་དུ་མས་གྲོས་བྱས་ཏེ་མི་གཅིག་སྲོག་དང་ཕྲལ་ན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ། ཀུན་ སློང་ཐ་དད་པས་ལྟུང་བ་ཐ་དད། བུད་མེད་ཀྱི་ཐད་དུ། མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་དང་། རེག་པའི་ཕྱིར་དང་། སྨྲ་བའི་ཕྱིར་དང་། འདུག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉལ་ཤོམ་ལ་ལྟ་བའི་ཕྱིར་ དང་། སྨྱན་གྱི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། གོས་སློང་བའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་དང་སྨྲ་བ་ལ་དེ་དང་དེར་གཏོགས་པའི་སྦྱོར་བ་དང་དངོས་གཞིའི་ཉེས་པ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། འདུ་ཤེས་དང་ཀུན་སློང་གང་གིས་ཞུགས་པའི་བྱ་བ་དེ་དེར་གཏོགས་པའི་ཕྱིར། 2-208 དེས་ན་བུད་མེད་ལ་འཁྲིག་པར་འདོད་པ་ཁོ་ནས་རེག་ན་འཁྲིག་པའི་སྦྱོར་བར་གཏོགས་ཀྱི། རེག་པའི་ལྷག་མར་མི་འགྱུར་བ་དང་། དགེ་སློང་མས་སྐྱེས་པ་ལ་འཁྲིག་པའི་ཕྱིར་རེག་ནའང་རེག་པའི་ ཕམ་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། འཁྲིག་པའི་སྦྱོར་བར་གཏོགས་སོ་སྙམ་མོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་ཕམ་པ་བྱུང་བས་སླར་ལྟུང་བ་ལ་སྦྱར་ན་ཉེས་བྱས་སུ་འཆད་པ་ལྟར་ན། དགེ་སློང་མ་ལ་མི་ ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཕམ་པ་གཏན་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དང་། ལྟུང་བ་འགའ་ཞིག་གི་ཡན་ལག་འགའ་ཞིག་གི་དངོས་གཞིར་འཇོག་ན། བཅས་པའི་རྣམ་གཞག་འཇིག་ཅིང་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། མང་དུ་ སྨྲ་བས་ཅི་ཞིག་བྱ། སྦྱོར་བ་ཐ་དད་ཀྱིས་ལྟུང་བ་ཐ་དད་མ་བྱིན་ལེན་གྱིས་བླངས་པ་རེ་རེ་ཞིང་ཐ་དད་པ་དང་ཕྲི་བའི་གོམ་པ་རེ་རེ་ཐ་དད་པ་དང་། ཕོ་བྲང་དང་ གྲོང་ཁྱེར་དུ་ཕྱི་དྲོ་ལན་དུ་མ་ཕྱིན་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ལྟུང་བ་འབྱུང་བ་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དང་། ཕྱི་དྲོ་ཟ་བ་དང་། ཤ་རྗེན་ཟ་བ་སོགས་ལ་ཁམ་རེ་རེ་ཞིང་ལྟུང་ བ་ཐ་དད་རེ་རེ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །མཐར་ཐུག་ཐ་དད་ཀྱིས་ལྟུང་བ་ཐ་དད་ཀྱང་དེ་དག་གིས་ཅི་རིགས་པར་རྟོགས་ཤིང་། རྫས་བདག་པོ་ཐ་དད་བཅུ་ལ། དགེ་སློང་

【現代漢語翻譯】 因此會發生轉變。最終，各自的動機成熟，業果實現：殺生導致生命終結，說話導致被聽懂和理解， 吃東西導致食物吞嚥入喉，睡覺導致入睡等，對所想的基礎進行實踐，最終得以實現。由於這些墮落之因，墮落才得以區分。因此，基礎不同，墮落也不同，如種子般繁多，如眾生般繁多地產生墮落。戒律不同，墮落也不同。如果不真實地進行誹謗，就會說謊。說謊、誹謗、挑撥離間的墮落有三種。對於同一種食物，未經允許就食用，吃生肉、喝酒等都會產生罪過。行為者不同，墮落也不同。如果眾多僧人商議殺害一人，那麼所有人都將犯下墮落。動機不同，墮落也不同。在女性方面，爲了行不凈行而走動，爲了觸控，爲了說話，爲了坐著，爲了觀看臥具，爲了媒介，爲了說法，爲了乞討衣服而走動和說話，都會產生與之相關的行為和實質性的罪過。無論以何種認知和動機參與的行為，都屬於該範疇。 因此，僅僅因為想與女性性交而觸控，就屬於性交的行為，而不是觸控的剩餘。如果比丘尼因為想與男性性交而觸控，也不會犯下觸控的墮落，而是被認為是性交的行為。如果不是這樣，那麼犯下墮落後再次犯同樣的墮落，就會被解釋為輕罪。這樣一來，比丘尼就永遠不會犯下不凈行的墮落。如果將某些墮落的部分作為另一些墮落的實質，那麼戒律的體系就會崩潰，變得非常過分。說多了又有什麼用呢？行為不同，墮落也不同。未經允許拿取東西，每拿一次都是不同的墮落；偷盜的每一步都是不同的墮落； 傍晚多次進入宮殿和城市，就會產生那麼多次的墮落；未經允許食用，傍晚食用，吃生肉等，每吃一口都會產生不同的墮落。最終結果不同，墮落也不同，應該根據這些情況進行理解。對於十個不同的物品所有者，僧人...

【English Translation】 Therefore, it transforms. Ultimately, each person's motivation matures, and the karmic result is achieved: killing leads to the end of life, speaking leads to being heard and understood, eating leads to swallowing food into the throat, sleeping leads to falling asleep, etc. By applying oneself to the basis of what is thought, it is ultimately achieved. Because of these causes of downfall, downfalls are distinguished. Therefore, different bases lead to different downfalls, as numerous as seeds, as numerous as sentient beings. Different precepts lead to different downfalls. If one falsely slanders, one lies. There are three types of downfalls: lying, slander, and divisive speech. For the same food item, eating without permission, eating raw meat, drinking alcohol, etc., all produce offenses. Different actors lead to different downfalls. If many monks conspire to kill one person, then all will commit a downfall. Different motivations lead to different downfalls. In the case of women, walking for the sake of engaging in impure conduct, for touching, for speaking, for sitting, for looking at bedding, for mediation, for teaching the Dharma, for walking and speaking to beg for clothes, all produce the associated actions and substantial offenses. Whatever action is entered into with a certain cognition and motivation belongs to that category. Therefore, merely touching because of wanting to have intercourse with a woman belongs to the act of intercourse, not the remainder of touching. If a Bhikshuni touches a man because of wanting to have intercourse, she will not commit the downfall of touching, but it is considered the act of intercourse. If it were not so, then committing a downfall and then committing the same downfall again would be explained as a minor offense. In that case, a Bhikshuni would never commit the downfall of impure conduct. If some parts of some downfalls are taken as the substance of other downfalls, then the system of precepts would collapse and become very excessive. What is the use of saying more? Different actions lead to different downfalls. Taking something without permission, each taking is a different downfall; each step of stealing is a different downfall; Entering palaces and cities multiple times in the evening will produce that many downfalls; eating without permission, eating in the evening, eating raw meat, etc., each bite will produce a different downfall. Different ultimate results lead to different downfalls, and one should understand according to these situations. For ten different owners of items, the monk...

---

རྫས་འགོད་པ་བཅུས་བརྐུས་ན་རིན་ཐང་ཚང་བ་བརྒྱ་ཐོབ་ན་ཕམ་པ། 2-209 ཐ་མི་དད་བཅུ་ལ་བརྐུ་ན་བཅུ་ཐོབ་ན་ཕམ་པ། དེ་ལ་ཐ་མི་དད་བཅུས་རྐུ་ནའང་བཅུ་ཐོབ་ན་ཕམ་པ། གཉིས་ཀ་ཐ་མི་དད་ན་གཅིག་ཐོབ་ན་ཕམ་པ་ལྟ་བུའོ། །ལྟུང་བ་ ཅི་ཡང་གི་ཁྱད་པར་ཡང་ངོ་བོ་ལས་ཕམ་པ་དང་ལྷག་མ་དང་དེ་ལས་གཞན་པ་སྟེ་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་ངུའོ། །ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་ཆ་ནས། ཆད་ལས་ཆེན་པོས་ལྟུང་བ་ལས་ལྡང་བ་ཕམ་པ། འབྲིང་གིས་ལྷག་མ། ཆུང་ངུས་སྤང་ལྟུང་། ཆད་ལས་མེད་པར་ལྡང་བ་དེ་རྣམས་ལས་གཞན་པའི་ལྟུང་བའོ། །དངོས་གཞི་བཅོས་པས་དེའི་སྦྱོར་བ་ལ་སོགས་པའང་བཅོས་པར་འགྱུར་རོ། །བྱེད་པ་དང་ཀུན་སློང་ མི་ཤེས་པ་དང་བག་མེད་པས་བྱས་པ་ཆུང་ངུ་། ཉོན་མོངས་མང་བ་འབྲིང་། མ་གུས་པས་ཆེན་པོ། བསམ་པས་ནི་ཉོན་མོངས་དྲག་ཞན། གཞི་ལས་ནི་ཉོན་མོངས་དང་སྦྱོར་བ་མཚུངས་པས་མི་ལ་ ཕམ་པ། མི་མ་ཡིན་པ་ལ་སྦོམ་པོ། དུད་འགྲོ་ལ་ལྟུང་བྱེད། དགྲ་བཅོམ་བསད་ན་མཚམས་མེད་དང་། ཆུ་དང་འོ་མ་དང་ཁྲག་འཐུང་པ་ལས་ཉེས་མེད་ལྟུང་བྱེད་སྦོམ་པོ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། ། གྲངས་ལས་གཅིག་ནས་ལྔའི་བར་ཆུང་ངུ་། དེ་ནས་གྲངས་ཤེས་པ་འབྲིང་། དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཆེན་པའོ། །བྱིས་པ་ཆུང་ངུས་བྱས་པ་དང་། །ནར་སོན་པས་བྱས་པ་དང་། དུད་འགྲོའང་བོངས་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པ་མང་དུ་གསུངས་སོ། ། 2-210 སྦོམ་པོ་ཞེས་པ་ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས་ལ་མེད་ཀྱང་། ཡོན་ཏན་སྒྲའི་སྦོམ་པོ་ལྟུང་བ་ཆུང་ངུ་དུ་མ་འདུས་པ་ལ་མིང་དུ་བཏགས་པ་སྟེ། རང་རང་གི་མིང་གིས་བཤག་པར་བྱ་བའོ། །སྦོམ་ པོ་མཚན་ཉིད་པ་ལ་བཞིར་བཤད་པས། ཕམ་ལྷག་གི་དངོས་གཞི་བསྐྱེད་པའི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་སྦྱོར་བའི་སྦོམ་པོ། གཞན་དོན་དུ་རྫས་རིན་ཐང་ཚང་བ་བརྐུས་ན། རང་དོན་གྱི་ཀུན་སློང་མ་ཚང་ བས་དངོས་གཞི་རྣམ་པའི་སྦོམ་པོ། མི་མ་ཡིན་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པས་བསད་ན། མི་ཡིན་པ་མ་ཚང་བ་ལ་མཐར་ཐུག་གྲུབ་པས་དངོས་གཞིའི་སྦོམ་པོ། ཕམ་ལྷག་དངོས་གཞི་གྲུབ་དུ་ཆ་བ་ ན་འགགས་པ་དང་། རང་གི་སྲོག་གཅོད་པའི་སྦྱོར་བའི་ལྟ་བུ་སྦྱོར་བ་རྣམ་པའི་སྦོམ་པོའོ། །མིའི་ལག་པ་གཅོད་པ་དང་། ནགས་མེས་གཏོང་པ་དངོས་གཞིའི་རྣམ་པ། སྐྲ་ཅན་འཚོང་བ། རྐུན་མ་ཁྲིམས་ གཅོད་ལ་གཏོད་པ་སོགས་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པ། ཤ་རྗེན་ཟ་བ་དབེན་དུ་གཏོགས་པ་དངོས་གཞིའི་རྣམ་པའི་སྦོམ་པོ་སོགས་སུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །སྦོམ་པོ་ལྕི་བ་བཞིའི་མདུན་དུ་མིང་རིས་བརྗོད་དེ་བཤགས་ པ་དང་། ཡང་བ་གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་སོ། །ཉེས་བྱས་ཕྲ་མོ་ཡང་ཕྱིར་མ་བཅོས་ན་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ལྷའི་ཚེ་ཚད་པས་ཀྱང་ལྷག་པར་དམྱལ་བར་གནས་པར་གསུངས་པས། ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བ་དང་། 2-211 བྱུང་ན་ཉེས་པ་སྦྱང་བ་ལ་འབད་པ་ཆེར་བྱའོ། །ཕམ་པ་ལྷག་མ་ཞེས་སོགས་སྡེ་ཚན་ནི་མིང་། སྲོག་གཅ

【現代漢語翻譯】 如果偷盜價值完整的物品，價值達到一百，則犯波羅夷罪（ཕམ་པ།，Parajika，斷頭罪）。 如果偷盜十個不同的物品，價值達到十，則犯波羅夷罪。如果偷盜十個相同的物品，價值達到十，也犯波羅夷罪。如果兩者都相同，偷盜一個也犯波羅夷罪。墮落的差別在於，從本質上來說，有波羅夷罪、僧殘罪（ལྷག་མ།，Sanghavasesa，僧團殘餘罪）以及其他罪，即大、中、小罪。從補救的角度來看，以重罰從墮落中恢復是波羅夷罪，中等懲罰是僧殘罪，輕微懲罰是捨墮罪（སྤང་ལྟུང་།，Nissaggiya Pacittiya，放棄懺悔罪）。沒有懲罰的恢復是其他墮落罪。通過補救根本，其相關行為等也會得到補救。由於行為和動機不瞭解或不謹慎而犯的罪較小，煩惱較多則罪中等，不恭敬則罪大。從基礎上來說，煩惱和行為相同，對人犯波羅夷罪，對非人犯粗罪（སྦོམ་པོ།，Sthulaccaya，粗罪），對畜生犯單墮罪（ལྟུང་བྱེད།，Pacittiya，單墮罪）。如果殺死阿羅漢，則犯無間罪（མཚམས་མེད།，Anantariya，無間罪）。如果喝水、牛奶和血，則會產生無罪的單墮罪和粗罪。 從數量上來說，一到五是小罪，知道數量是中罪，無法估量是大罪。小孩所犯的罪較小，成年人所犯的罪較大，畜生也根據體型大小等有多種罪。 雖然粗罪在墮落的類別中沒有，但功德之語的粗罪是指許多小罪的集合，需要用各自的名稱來懺悔。具有粗罪特徵的有四種：產生波羅夷罪和僧殘罪根本的前一剎那是行為的粗罪；爲了他人偷盜價值完整的物品，但為自己考慮的動機不完整，這是本質形態的粗罪；如果殺死非人並認為是非人，但人又不完整，最終完成，這是本質的粗罪；如果認為波羅夷罪和僧殘罪的根本已經完成，則會停止，例如結束自己生命的行為是行為形態的粗罪。砍人的手，用森林火災焚燒是本質的形態；賣有頭髮的人，將小偷交給法律制裁等是行為的形態；吃生肉屬於隱蔽的本質形態的粗罪等，應該瞭解。需要在四種重罪面前說出名字來懺悔，在一種輕罪面前懺悔。即使是輕微的罪過，如果不補救，即使是三十三天（སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ།，Trayastrimsa，三十三天）的神的壽命也無法償還，將會下地獄，因此不要產生墮落罪，如果產生了，要努力懺悔罪過。 波羅夷罪、僧殘罪等類別是名稱，殺生等。

【English Translation】 If one steals an item of complete value, reaching a hundred in value, it constitutes a Parajika (root downfall). If one steals ten different items, reaching a value of ten, it constitutes a Parajika. If one steals ten identical items, reaching a value of ten, it also constitutes a Parajika. If both are identical, stealing even one constitutes a Parajika. The difference in downfalls lies in that, essentially, there are Parajika, Sanghavasesa (remaining with the Sangha), and other offenses, namely major, medium, and minor. From a remedial perspective, recovering from a downfall with severe punishment is a Parajika, medium punishment is a Sanghavasesa, and minor punishment is a Nissaggiya Pacittiya (forfeiture and confession). Recovery without punishment is for other downfalls. By remedying the root, related actions, etc., are also remedied. Offenses committed due to ignorance or carelessness in action and motivation are minor, more afflictions make the offense medium, and disrespect makes it major. Fundamentally, if afflictions and actions are the same, committing against a person constitutes a Parajika, against a non-human constitutes a Sthulaccaya (grave offense), and against an animal constitutes a Pacittiya (simple offense). Killing an Arhat constitutes an Anantariya (uninterrupted karma). Drinking water, milk, and blood results in a faultless Pacittiya and a Sthulaccaya. In terms of quantity, one to five is a minor offense, knowing the quantity is a medium offense, and immeasurable is a major offense. Offenses committed by a young child are minor, offenses committed by an adult are major, and animals also have various offenses based on size, etc. Although Sthulaccaya is not in the category of downfalls, the 'grave' in the context of qualities refers to a collection of many minor offenses, which need to be confessed by their respective names. There are four characteristics of Sthulaccaya: the moment before the creation of the root of Parajika and Sanghavasesa is the Sthulaccaya of action; stealing an item of complete value for others, but the motivation for oneself is incomplete, this is the Sthulaccaya of essential form; if one kills a non-human and thinks it is a non-human, but the human is incomplete, ultimately completed, this is the Sthulaccaya of essence; if one thinks the root of Parajika and Sanghavasesa has been completed, it will stop, such as the act of ending one's own life is the Sthulaccaya of action form. Cutting off a person's hand, burning with forest fire is the form of essence; selling a person with hair, handing over a thief to legal punishment, etc., are the forms of action; eating raw meat belongs to the hidden essential form of Sthulaccaya, etc., should be understood. One needs to confess by stating the name in front of the four grave offenses, and confess in front of one minor offense. Even a minor offense, if not remedied, even the lifespan of the gods of the Trayastrimsa (Thirty-Three Heavens) cannot repay it, and one will go to hell, therefore do not create downfalls, and if they arise, strive to confess the offenses. The categories of Parajika, Sanghavasesa, etc., are names, killing, etc.

---

ོད་པ་དང་རེག་པ་སོགས་ནི་རིས་སོ། །ཕྱིར་བཅོས་དང་ལྟུང་མེད་དང་། བསླབ་བྱ་དང་། ཆ་དང་ཆ་ཅན་སོགས་རྒྱས་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། འདིར་མང་དུ་དོགས་པས་མ་སྤྲོས་སོ། །དགག་བྱའི་རིས་མཐུན་པ་རྣམས་དགག་པ་དང་། དགོས་པའི་རིས་མཐུན་པ་རྣམས་སྒྲུབ་པ་དང་། རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ ཏེ་གནང་བའི་རྐྱེན་རིས་མཐུན་པ་རྣམས་དངོས་སུ་མ་གསུངས་ཀྱང་རུང་མཐུན་རྩིས་ཏེ་བླང་དོར་མ་ནོར་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་དགག་པའི་བསླབ་པ་འཆའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་གེགས་ རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དང་དེའི་རྒྱུ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་མི་ཚངས་སྤྱོད་སྤོང་བ་ལྟ་བུ་དང་། གཞན་མ་དད་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པ་དང་། མ་གུས་པ་སྤོང་བའི་ ཕྱིར་མ་གུས་པའི་ཚུལ་དང་། བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་མེ་རེག་དང་། རྟགས་ཉམས་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་མུ་སྟེགས་ཀྱི་རྟགས་སྤོང་བར་བཅས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་ལྔ། སྒྲུབ་པ་ཡང་། མངོན་མཐོ་ ངེས་ལེགས་ཀྱི་ལམ་གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་བསླབ་པ་གསུམ་དང་། དེ་ལ་སྦྱོར་བས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། དེའི་གྲོགས་སུ་གྱུར་པ་གསོ་སྦྱོང་བྱ་བ་དང་། བཅས་པའི་ཐོ་འཚམས་བཟུང་བའི་ཕྱིར་དགེ་སྦྱོང་བརྟག་པའི་ཆོ་ག་ལྟ་བུ་བཞི། 2-212 གནང་བའང་བྱས་མ་བྱས་ཁྱད་མེད་པས་ཕོར་བུར་ཟན་ཟ་བ་དང་། དགོས་པ་ཡོད་ཀྱང་སྒྲུབ་མི་ནུས་ནད་པས་ཆོས་མ་ཉན་ཡང་ཉེས་མེད་དང་། དགོས་པ་དང་སྒྲུབ་ནུས་ཡོད་ཀྱང་རང་བཞིན་གྱིས་ དེ་ལ་འཇུག་པས་ནད་པ་ལ་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བ་དང་། ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ཁྱད་མེད་པས་གསོ་སྦྱོང་ཡོད་པའི་གནས་ནས་གནས་སུ་འགྲོ་བར་གནང་བ་ལྟ་བུ་བཞིའོ། །དགག་དགོས་དེ་དག་ཡུལ་དུས་ ཀྱིས་ལོག་སྟེ་བྱུང་ན་བཅས་པ་ཡང་བཟློག་པར་འགྱུར་རོ།། །། ༄། །རྩོད་པ་ཞི་བྱེད། ལྔ་པ་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་ལ་མདོར་བསྟན། སོ་སོར་བཤད། མཇུག་བསྡུ་བ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག འཁྲུགས་ལོང་གི་ རྩོད་པ་ན་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་བདུན་པོ་འོག་ནས་འཆད་པ་འདི་དག་ནི། དུས་ཡར་ངོའི་ཟླ་ཕྱེད་དང་། མར་ངོའི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཅིང་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་གི་ཚེ་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ འདོན་པ་ན་འདུལ་བ་འཛིན་པའི་ཁ་ལས་འབྱུང་ངོ་། །ཕུང་པོ་བདག་མེད་ལྟ་བུ་ཆོས་རྣམ་པར་བཞག་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་བཞག་པའི་དངོས་པོ་ཆོས་དང་འདུལ་བ་དང་བསྟན་པ་དང་ལྟུང་ བ་སྡེ་ལྔའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་མེད་ཡིན་མ་ཡིན། ཆོས་དང་འདུལ་བ་དང་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་དང་ལྟུང་བ་ཡིན་མ་ཡིན་ཞེས་དང་། བླང་བ་དང་དོར་བ་དང་། སྦྱིན་པར་བྱ་བའམ་མི་བྱ་བ་དང་བསྐོ་བར་བྱ་བ་དང་མི་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཐ་དད་པ་གཉིས་སུ་འདྲེན་ཅིང་། 2-213 ཡིན་ནོ་ཞེའམ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེའམ། བྱས་སོ་ཞེའམ་མ་བྱས་སོ་ཞེས་སོགས་ལ་བརྟེན་ནས་འགྱེད་པའི་ཕྱིར་གྱ

【現代漢語翻譯】 觸覺等是類別。（戒律的）開許和無罪，以及應學之處，部分和整體等，應該詳細瞭解。因為這裡內容繁多，所以不贅述。對於應遮止的同類事物進行遮止，對於需要的同類事物進行成辦，對於依賴因緣而開許的因緣同類事物，即使沒有明確說明，也可以按照相似的原則來接受或捨棄，不要搞錯。像這樣，持守遮止的學處的理由是：爲了避免增上生（mngon mtho，更高的境界，指人天善趣）和決定勝（nges legs，最終的利益，指解脫和成佛）的障礙，避免自性罪（rang bzhin gyi kha na ma tho ba，本質上就是錯誤的，如殺盜淫妄）及其原因，比如捨棄非梵行；爲了避免他人不信，宣說惡劣之處；爲了避免不恭敬，避免不恭敬的行為；爲了避免成為障礙，避免接觸火；爲了避免標誌消失，避免外道的標誌等，共有五種。成辦方面，增上生和決定勝的道路的自性是三學（戒定慧），以及與之相關的親近善知識，以及成為其助伴的行布薩（gso sbyong bya ba，恢復和凈化），以及爲了遵守所制定的戒條而進行的沙門審查儀式等，共有四種。 開許方面，做了和沒做沒有區別，比如用缽吃飯；即使有需要也無法做到，比如病人不聽法也沒有罪過；即使有需要也能做到，但自性上就會去做，比如病人下午吃東西；無論怎麼做都沒有區別，比如在有布薩的地方去其他地方等，共有四種。這些應該遮止或需要的事物，如果因為地點或時間的變化而發生改變，那麼所制定的戒條也會隨之改變。 第五，平息諍訟 平息諍訟包括：總說、分別解說和總結三個部分。首先是總說：『諸位具壽，在發生衝突爭論時，能夠平息爭論的七法（指七滅諍法，即現前毗尼、憶念毗尼、不癡毗尼、自言毗尼、多人語毗尼、罪處所毗尼、草覆地毗尼）將在下面闡述。』這些法在白月（yar ngo，新月到滿月）和黑月（mar ngo，滿月到新月）的半月，在和合的布薩時，從持律者的口中說出。依靠對蘊（phung po，構成要素，這裡指五蘊，即色、受、想、行、識）、補特伽羅無我（bdag med，沒有實在的自我）等的法進行分別安立，以及對戒律進行分別安立的事物，對法和律以及教法和五種根本墮罪的真實性進行辨別，來判斷是否符合無我；判斷是否符合法和律以及世尊的教法和墮罪；對於應該接受和應該捨棄的，應該給予和不應該給予的，應該任命和不應該任命的等等，引導雙方走向不同的方向。 因為『是』或『不是』，『做了』或『沒做』等等而引起爭端。

【English Translation】 Touch and so on are categories. (The precepts') permission and innocence, as well as what should be learned, part and whole, etc., should be understood in detail. Because there is a lot of content here, I won't go into details. For the same kind of things that should be prevented, prevent them; for the same kind of things that are needed, accomplish them; for the same kind of things that are allowed depending on the circumstances, even if they are not explicitly stated, you can accept or reject them according to similar principles, and don't make mistakes. Like this, the reason for holding the precepts of prohibition is: in order to avoid the obstacles of higher realms (mngon mtho, higher realms, referring to human and heavenly realms) and definite goodness (nges legs, ultimate benefit, referring to liberation and Buddhahood), avoid self-nature sins (rang bzhin gyi kha na ma tho ba, essentially wrong, such as killing, stealing, adultery, and lying) and their causes, such as abandoning non-celibacy; in order to avoid others' disbelief, declare bad places; in order to avoid disrespect, avoid disrespectful behavior; in order to avoid becoming an obstacle, avoid contact with fire; in order to avoid the disappearance of signs, avoid the signs of heretics, etc., there are five kinds in total. In terms of accomplishment, the nature of the path of higher realms and definite goodness is the three learnings (sila, samadhi, prajna), as well as associating with virtuous friends related to it, and performing posadha (gso sbyong bya ba, restoration and purification) that becomes its companion, and the ceremony of examining monks in order to abide by the established precepts, etc., there are four kinds in total. In terms of permission, there is no difference between doing it and not doing it, such as eating food from a bowl; even if there is a need, it cannot be done, such as a sick person not listening to the Dharma is not guilty; even if there is a need and it can be done, it will be done by nature, such as a sick person eating in the afternoon; no matter how it is done, there is no difference, such as going from a place where there is posadha to another place, etc., there are four kinds in total. If these things that should be prevented or needed change due to changes in location or time, then the established precepts will also change accordingly. Fifth, Pacifying Disputes Pacifying disputes includes: a general statement, a separate explanation, and a conclusion. The first is the general statement: 'Venerable ones, the seven dharmas (referring to the seven methods of settling disputes, namely, appearing before the Sangha, mindfulness, sanity, confession, majority vote, punishment for the place of sin, and covering the ground with grass) that can pacify disputes when conflicts arise will be explained below.' These dharmas are spoken by the Vinaya holders during the harmonious posadha on the half-month of the white moon (yar ngo, from new moon to full moon) and the black moon (mar ngo, from full moon to new moon). Relying on the separate establishment of dharmas such as the aggregates (phung po, constituent elements, here referring to the five aggregates, namely form, feeling, perception, mental formations, and consciousness), the non-self of the person (bdag med, no real self), and the separate establishment of precepts, distinguishing the reality of the Dharma and Vinaya, the teachings, and the five root downfalls, to judge whether it conforms to non-self; to judge whether it conforms to the Dharma and Vinaya, the Buddha's teachings, and downfalls; for what should be accepted and what should be rejected, what should be given and what should not be given, what should be appointed and what should not be appointed, etc., guiding both parties in different directions. Disputes arise because of 'is' or 'is not', 'did' or 'did not' and so on.

---

ི་རྩོད་པ་འབྱུང་ངོ་། །དགེ་སློང་ལྟུང་བ་འབྱིན་པ་ལ་གླེང་བ་པོ་གླེང་བ་ལ་མཁས་ ཤིང་བློ་གསལ་ལ་གཟུ་བོར་གནས་པ་གསོལ་གཉིས་ཀྱིས་བསྐོས་ཏེ་དབེན་པར་དོང་ནས་སྐབས་ཕྱེ་མཐོང་ཐོས་དོགས་པའི་གཞི་བདེན་པས་གླེང་བ་ན། གླེང་བའི་སྐབས་མི་འབྱེད་ཅིང་ཁས་མི་ལེན་པ་ལ་ གདམས་ངག་དང་ལུང་འབོག་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་གཏམ་འདྲེ་བ་ལ་སོགས་པ་འཇོག་པར་བྱེད་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཚིག་གི་རྗེས་སུ་སེམས་ཞུགས་ཏེ་མི་གདམས་པའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་འབྱུང་ ངོ་། །ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ལས་དངོས་གཞི་དང་སྦྱོར་བ་ལ་སོགས་པའི་ཆ་གླེངས་བྱེད་ཀྱིས་གླེངས་པ་ན་དངོས་པོ་དང་ཡུལ་ཕྱོགས་དང་བསམ་པ་དང་སྦྱོར་བ་དང་ཆེ་གཞི་དང་བཅས་པ་དྲན་ཅིང་ ཁས་བླངས་པ་དང་། ཁས་བླངས་པ་ལས་སླར་བརྗེད་དེ་ལྟུང་བ་མི་ཤེས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ལས་མི་མཐུན་པའི་ཚིག་གི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ཏེ་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་འབྱུང་ངོ་། །གསོལ་བ་དང་བརྗོད་ པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་སོགས་པ་ལ། དགེ་སློང་མཚམས་ནང་དེ་ན་གནས་ཤིང་ཁ་བསྐོང་བར་འོས་པས་ལུས་སམ་འདུན་པས་མི་འདུ་བ་དང་། 2-214 འདུས་པ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་ཤིང་སྤྱོད་ལམ་མ་ཉམས་ངག་བསྡམས་པ་འདུལ་བ་ཤེས་པ་ཞེ་འགྲས་མེད་པས་ལས་དེ་ལ་ཕྱིར་ཟློག་ཅིང་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མི་མཐུན་ པའི་ཚིག་གི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ཏེ་བྱ་བའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་འབྱུང་ངོ་། །རྩོད་པ་ནི་དགྲ་བོས་མི་མཐུན་པའི་ཚིག་སྨྲས་པ་ལ་སེམས་གཞོལ་བས་མི་མཐུན་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱི། སེམས་ཁྲོས་པ་ ནི་མ་ཡིན་ལ། སླར་འཐབ་རྩོད་དང་འཚང་འདྲུ་བ་དང་། འགྱེད་པ་ལ་སོགས་པའང་དེ་དང་འབྲེལ་ཏེ་འབྱུང་བས་འཁོར་དུ་གཏོགས་པའོ། །རྩོད་པ་དང་པོ་ནི་མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བ་དང་གང་མང་ གིས་ཞི་བར་བྱ། གཉིས་པ་ནི་དེ་གཉིས་དང་། དྲན་པ་དང་མ་མྱོས་པས་འདུལ་བས་ཞི་བར་བྱ། གསུམ་པ་ནི་ཁས་བླང་བ་དང་མངོན་སུམ་དང་། རྩ་བཀྲམ་པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བས་ ཞི་བར་བྱ། བཞི་པ་ནི་ཞི་བྱེད་བདུན་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་ཏེ་ཞི་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ནི། ཞི་བྱེད་བདུན་ལས་གླེང་བྱ་གླེང་བྱེད་རྗེས་འབྲངས་དང་བཅས་ པ་གཟུ་བོ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་མངོན་སུམ་དུ་འདུག་ནས་རྒོལ་ལན་གྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་སྟེ་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ནི་མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བའོ། །དགེ་སློང་དྲན་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་པ་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་དྲན་པ་དང་ལྡན་ཞིང་ལྟུང་བ་མེད་པར་འཛིན་པ་ཉིད་སྦྱིན་ཞིང་། 2-215 དེ་དག་ཅིང་ལྟུང་བ་མེད་པར་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཤེས་ནས་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི་དྲན་པས་འདུལ་བའོ། །དགེ་སློང་མ་མྱོས་པ་ལ་སྔ་མ་བཞིན་བྱས་ཏེ། རང་བཞིན་དུ་ཤེས་ཤིང་ལྟུང་བ་ མ

【現代漢語翻譯】 爭論由此產生。比丘在揭露墮落時，由精通辯論、頭腦清晰且公正的人，通過兩次祈請任命，在隱蔽處徹底揭露，根據所見、所聞、所疑的真實情況進行辯論。在辯論時不區分場合，不承認錯誤，給予教誨和傳承，以及一同閑聊等行為，依賴於這些阻止和放棄的行為，心思追隨言辭，因為不給予教誨而產生爭論。 在五種墮落中，揭露者揭露根本和相關部分時，憶起並承認事物、地點、想法、行為和大小等細節。承認后又忘記，不瞭解墮落，如此一來，心思追隨不一致的言辭，因為墮落而產生爭論。在祈請和陳述等羯磨，如布薩、自恣和受具足戒等儀式中，比丘住在僧團內，本應補充人數，卻因身體或意願不參與，或者參與者知道后保持沉默，行為不端，言語不謹慎，不瞭解戒律，沒有羞恥心，從而阻止羯磨進行，不給予贊同，依賴於這些，心思追隨不一致的言辭，因為行為而產生爭論。 爭論是由於敵對者說了不一致的言辭，心思被吸引而變得不一致，並非因為憤怒。進一步的爭鬥、辱罵和毆打等行為也與此相關，屬於眷屬。第一種爭論應通過現前調伏和多數決調伏來平息。第二種爭論應通過前兩種調伏，以及憶念調伏和不癡調伏來平息。第三種爭論應通過自白調伏、現前調伏、尋覓根本調伏和本性調伏來平息。第四種爭論應根據情況，結合七種息諍法來平息。 第二部分是分別解釋：在七種息諍法中，讓具有資格的公正者在場，包括爭論的主題、爭論者及其追隨者，通過辯論確定結論，使其達成一致，這稱為現前調伏（མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བ，प्रत्यक्षविनय，pratyakṣa-vinaya，現前調伏）。僧團通過四次祈請的羯磨，給予具有正念和智慧的比丘持有憶念的資格，認定其沒有墮落，並且所有人都知道他清凈無染，沒有墮落，從而達成一致，這稱為憶念調伏（དྲན་པས་འདུལ་བ，स्मृतिविनय，smṛti-vinaya，憶念調伏）。對於沒有癡狂的比丘，也如前進行羯磨，自然知道自己清凈無染，沒有墮落。

【English Translation】 Disputes arise from this. When a bhikṣu (比丘，monk) is exposing a transgression, a speaker who is skilled in speaking, clear-minded, and impartial is appointed through two requests. In a secluded place, they thoroughly expose the matter, debating based on the truth of what was seen, heard, and suspected. During the debate, not distinguishing the occasion, not admitting fault, giving advice and transmissions, and engaging in idle chatter, relying on these acts of hindering and abandoning, the mind follows the words, and disputes arise because of not giving advice. In the five categories of transgressions, when the exposer exposes the root and related parts, they recall and acknowledge details such as the object, place, thought, action, and size. After acknowledging, they forget again and do not understand the transgression. In such cases, the mind follows inconsistent words, and disputes arise because of the transgression. In karma (羯磨，action) such as requests and statements, such as the poṣadha (布薩，confession), pravāraṇā (自恣，invitation), and upasampadā (受具足戒，full ordination), when a bhikṣu (比丘，monk) is present in the assembly and should be supplementing the number, but does not participate due to physical or mental reasons, or those who are present remain silent knowing this, behaving improperly, speaking carelessly, not understanding the vinaya (戒律，discipline), and without shame, thereby hindering the karma (羯磨，action) from proceeding and not giving consent, relying on these, the mind follows inconsistent words, and disputes arise because of the action. Disputes arise because the opponent speaks inconsistent words, and the mind is drawn to them, becoming inconsistent, not because of anger. Further fighting, insults, and beatings are also related to this and belong to the retinue. The first type of dispute should be pacified through pratyakṣa-vinaya (現前調伏，face-to-face settlement) and yebhuyyasika (多數決，majority decision). The second type of dispute should be pacified through the first two, as well as smṛti-vinaya (憶念調伏，settlement by mindfulness) and amūḍha-vinaya (不癡調伏，settlement by sanity). The third type of dispute should be pacified through pratijñā-karaṇa (自白調伏，settlement by confession), pratyakṣa-vinaya (現前調伏，face-to-face settlement), tatra-vastuka (尋覓根本調伏，searching for the root) and pāpiyasika (本性調伏，settlement by wickedness). The fourth type of dispute should be pacified by applying all seven adhikaraṇa-śamatha (息諍法，methods of settling disputes) as appropriate. The second part is explained separately: Among the seven adhikaraṇa-śamatha (息諍法，methods of settling disputes), having a qualified and impartial person present, including the subject of the dispute, the disputants, and their followers, determining the conclusion through debate and making them agree, this is called pratyakṣa-vinaya (མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བ，प्रत्यक्षविनय，pratyakṣa-vinaya，face-to-face settlement). The sangha (僧團，community) grants the bhikṣu (比丘，monk) who possesses mindfulness and wisdom the qualification to hold mindfulness through the karma (羯磨，action) of four requests, recognizing that they are without transgression, and everyone knows that they are pure and without transgression, thereby reaching agreement, this is called smṛti-vinaya (དྲན་པས་འདུལ་བ，स्मृतिविनय，smṛti-vinaya，settlement by mindfulness). For the bhikṣu (比丘，monk) who is not insane, the karma (羯磨，action) is performed as before, naturally knowing that they are pure and without transgression.

---

ེད་པར་ཤེས་ནས་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ནི་མ་མྱོས་པས་འདུལ་བའོ། །དངོས་པོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྩོད་པ་མངོན་སུམ་གྱིས་ཞི་བར་མ་ནུས་ན་རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གཅེས་ པར་བཟུང་། དམ་དུ་བཟུང་བའི་རྩོད་པ་དེ་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཚུལ་ཤིང་འབྲིམ་པའི་དགེ་སློང་བསྐོས་ཏེ་ཆོས་ཕྱོགས་དང་ཆོས་མིན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚུལ་ཤིང་ཆོ་ག་བཞིན་བྲིམས་ནས་གང་མང་བ་དེའི་ ཕྱོགས་ལ་སྐྱོར་རྔོག་མི་བྱེད་པར་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ནི་གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་དོ། །འདི་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ལ་མི་འཇུག་གོ །ལྟུང་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་ལ། དགེ་སློང་མང་ པོ་འདུས་པ་དག་ཕན་ཚུན་དུ་ཁྱེད་ཅག་ལ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་དང་། ཁོ་བོ་ཅག་ལ་བྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དག་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་ཤིང་ཕྱིར་འཕྲོས་པར་སྤྲོའོ་ཞེས་ ཁས་བླངས་ནས། མིང་རིས་སྨོས་ཏེ་ལྟུང་བའི་ངོ་བོ་ཤེས་ཤིང་གནང་བར་བྱས་པས་བློ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་རྩ་མང་པོ་བཀྲམ་པ་ཕན་ཚུན་མགོ་སྤྲད་དེ་འདྲེས་པར་གྱུར་པ་ལྟ་བུས་དགེ་འདུན་མཐའ་དག་དང་འབྲེལ་པའི་རྩོད་པ་ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི་རྩ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུའོ། ། 2-216 ལྟུང་ཕྱིར་རྩོད་པ་ཕྱིར་འཕྲོས་པ་མེད་པ་གླེང་བྱ་གླེང་བྱེད་གཉིས་པོ་ཁོ་ན་ལ་གནས་པ་ནི་གླེང་བྱས་ལྟུང་བ་ཁས་བླངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པས་ཁས་བླངས་པས་ཞི་བའོ། ། ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ནི། རྩོད་པ་དང་པོ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་རྩོད་པ་འགྱེད་པ་གཉིས་པོ་ཞི་བར་མ་གྱུར་ན་ཚོགས་སར་ཕྱུང་སྟེ་མངོན་སུམ་གྱིས་ཞི་བར་བྱེད་ཆོས་གཏན་ ལ་འབེབས་པ་ནི་ཚུལ་ཤིང་བྲིམས་ཏེ་ཆེས་མང་བའི་བློ་བསྟུན་ནས་གང་མང་གིས་ཞི་བར་བྱེད་དེ། དགེ་འདུན་གྱིས་གཟུ་བོ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་བསྐོས་ཏེ། དེས་མ་ཞི་ན་རྩོད་པ་དགེ་ འདུན་ལ་དབུལ། དགེ་འདུན་གྱིས་མ་ཞི་ན། ཞི་བྱེད་གསལ་བ་བསྐོ། སྡེ་ཚན་དེས་མ་ཞི་ན། སྡེ་ཚན་དེ་རང་གི་ནང་ནས་གསལ་བའི་གསལ་བ་བསྐོ། དེས་མ་ཞི་ན་དང་པོ་གང་ནས་ བླངས་པ་དེར་དབུལ། རྩོད་པ་དེ་དང་པོ་བླངས་པའི་ས་དེར་ཕྱིར་འོངས་པ་ན་དགེ་འདུན་གཞི་བོ་རྣམས་ཀྱིས་རྩོད་པ་སྦེད་པ་བསྐོ། དེས་གནས་བརྟན་དང་སོ་ཐར་དང་བཅས་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ སྔར་གྱི་ཇི་ལྟར་གྱུར་པ་བརྗོད་དེ་ཟླ་བ་གསུམ་དབུལ། མ་ཞི་ན་ཕྱིར་དབུལ། ཕུལ་བ་དེས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་འཛིན་པ་ལ་སྔར་བྱུང་བརྗོད་དེ་ཟླ་དྲུག་དབུལ། དེས་མ་ནུས་ན་གནས་བརྟན་ཆེས་མཐུ་དང་ལྡན་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ལ་དུས་ཐུག་པ་མེད་པར་དབུལ། 2-217 དེས་རིམ་གྱིས་མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བས་ཞི་བར་བྱའོ། །དེ་ཡང་དགེ་སློང་གཟུ་བོ་ཚོགས་པར་དབྱུང་བ། ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་འདྲ་ཞིང་འཐབ་མོ་མི་སྐྱེད་པ། ངོ་ཚ་ཤེས་ཤིང་བསླབ་པ་འདོད་པ། འདུལ་ བ་རྣམ་པར་ངེས་པ། རྩོད་པ

【現代漢語翻譯】 通過了解爭端的起因，以不醉酒的方式來調解，從而達成一致。如果無法通過當面對質來平息對事物本性的錯誤認知所引發的爭端，那麼爭論的雙方就會固執己見。爲了平息這種固執的爭端，應指定一位分發判決書的僧人，按照判決書的儀式，分發符合佛法和不符合佛法的判決書，不偏袒任何一方，從而達成一致，這就是通過多數人的意見來平息爭端。這不適用于戒律的最終裁決。對於因違犯戒律而引起的爭端，聚集在一起的眾多僧人應承諾：『我們之間，無論你們或我們，誰違犯了戒律，都將在諸位尊者面前懺悔並願意放棄。』然後，詳細說明違犯戒律的名稱和性質，並獲得許可，從而達成共識。例如，就像許多根鬚散開，彼此交織在一起一樣，通過這種方式平息與整個僧團相關的爭端，就像散開根鬚一樣。 對於因違犯戒律而引起的爭端，如果爭端沒有蔓延，僅限於爭論的雙方，那麼通過爭論者承認違犯戒律本身就可以達成一致，這就是通過承認來平息爭端。 平息爭端的方法是：對於最初的爭端，如果戒律的最終裁決和辯論兩種方式都無法平息，那麼就將其提交到僧團中，通過當面對質來平息。對於佛法的最終裁決，通過分發判決書，遵循大多數人的意見來平息。僧團應指定一位公正且合格的人，如果他無法平息爭端，那麼就將爭端提交給僧團。如果僧團無法平息，那麼就指定一位明確的調解人。如果該小組無法平息，那麼就從該小組內部指定一位明確的調解人。如果他仍然無法平息，那麼就將爭端提交到最初提起爭端的地方。當爭端返回到最初提起的地方時，僧團的基礎成員應指定一位隱藏爭端的人。他應向擁有比丘和戒律的僧團陳述先前發生的事情，並提交三個月。如果仍然無法平息，那麼就再次提交。提交者應向持有三藏的人陳述先前發生的事情，並提交六個月。如果仍然無法平息，那麼就提交給最有權勢和力量的長老，沒有時間限制。 他應逐步通過當面調解來平息爭端。此外，被選入僧團的比丘應公正，不偏袒任何一方，不引起爭鬥，知恥且渴望學習，精通戒律，瞭解爭端。

【English Translation】 Reaching agreement by subduing through non-intoxication, having understood the cause of the dispute. If one cannot manifestly pacify a dispute that establishes wrongly the suchness of things, then the contenders hold dear to counter-arguing. In order to pacify that dispute which is held firmly, a monastic should be appointed to distribute the wooden tablets, and having distributed the wooden tablets of the Dharma side and the non-Dharma side according to the rite, without favoring whichever is more, reaching agreement is the pacifier of the majority. This does not apply to the final determination of the discipline. Regarding a dispute due to transgression, many assembled monastics should pledge: 'Whatever transgressions have occurred to you and to us, we will confess in the presence of the venerable ones and are willing to renounce them.' Then, having stated the name and nature of the transgression and having been granted permission, they become of one mind. For example, just as many roots spread out and their heads meet and become intertwined, likewise, pacifying a dispute related to the entire Sangha is like spreading out roots. Regarding a dispute due to transgression, if the dispute has not spread and remains only with the two who are arguing, then by the arguer himself admitting the transgression, agreement is reached, thus it is pacified by admission. The method of pacifying is as follows: Regarding the initial dispute, if the final determination of the discipline and the debate are not pacified, then it is brought into the assembly and pacified manifestly. Regarding the final determination of the Dharma, by distributing wooden tablets and following the mind of the majority, it is pacified by the majority. The Sangha should appoint an impartial and qualified person, and if he cannot pacify the dispute, then the dispute is submitted to the Sangha. If the Sangha cannot pacify it, then an explicit pacifier is appointed. If that group cannot pacify it, then an explicit explainer is appointed from within that group itself. If he still cannot pacify it, then it is submitted to where it was first taken from. When the dispute returns to the place where it was first taken, the basic members of the Sangha should appoint someone to conceal the dispute. He should state to the Sangha, which possesses stability and the Pratimoksha, what had happened previously, and submit it for three months. If it is still not pacified, then it is submitted again. The submitter should state what had happened previously to those who hold the three baskets, and submit it for six months. If he is still unable, then it is submitted to the most powerful and strong elder, without a time limit. He should gradually pacify the dispute through manifest subduing. Furthermore, the monastic chosen into the assembly should be impartial, not favoring either side, not causing strife, knowing shame and desiring to learn, being thoroughly versed in the discipline, and understanding the dispute.

---

འི་རྒྱུ་དང་རང་བཞིན་དང་ནི་བྱེད་ལ་མཁས་པ། བརྟན་ཞིང་ཉེས་རྩོམ་མེད་པ། སྙོམས་པར་བརྡ་སྤྲོད་པ། འདུན་པ་དང་ཞེ་སྡང་དང་འཇིགས་པ་དང་གཏི་མུག་གིས་ མི་འགྲོ་བ་དེ་ལྟ་བུ་གཅིག་གམ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་རྩོད་པ་བྱུང་ངོ་ཅོག་ཐམས་ཅད་ཞི་བྱེད་དུ་གསོལ་གཉིས་ཀྱིས་བསྐོས་ཏེ། དེས་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཞི་བར་བྱའོ། །རྩོད་པ་གཉིས་པ་ལ་ གླེང་བའི་གཞི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དེ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་མངོན་སུམ་དང་གང་མང་གིས་ཞི་བར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལ་གླེང་བའི་གཞི་གཏན་ནས་མེད་པ་དང་། ལྟུང་ བྱེད་བྱུང་བ་ལ་ལྷག་མས་གླེང་པ་ལྟ་བུ་གཞི་གཞན་དང་། རང་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་འཆོས་པས་ཕྱིར་བཅོས་ལ་མི་ལྟོས་པ་དང་། སྨྱོ་བའི་དུས་སུ་བྱུང་བ་ཕྱིས་མ་མྱོས་པའི་ཚེ་གླེང་བ་བཞི་ ལས། དང་པོ་གསུམ་ལ་དྲན་པས་འདུལ་བ་བྱིན་ཏེ། རང་གིས་གསོལ་བ་བཏབ་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་གསོལ་བཞིས་སྦྱིན་ནོ། །བཞི་པ་ལ་མ་མྱོས་པས་འདུལ་བ་སྦྱིན་པས་ཞི་བར་བྱའོ། །རྩོད་པ་གསུམ་པ་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་ཤེས་པ་དང་མི་ཤེས་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལ་གསུམ་གྱིས་ཕྱིར་འཕྲོས་པ་མེད་པ་ནི་ཁས་བླངས་པས་ཞི་བར་བྱ། 2-218 ཕྱིར་འཕྲོས་པ་དང་བཅས་པ་ཕྱོགས་ཉི་ཚེ་བ་ཡོད་པ་ལ་མངོན་སུམ་གྱིས་ཞི་བར་བྱ། དགེ་འདུན་མཐའ་དག་དང་འབྲེལ་པ་ནི་རྩ་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུས་ཞི་བར་བྱའོ། །རང་གི་ངོ་བོ་མི་ ཤེས་པ་སྔར་ལྟུང་བ་ཁས་བླངས་ཤིང་ཕྱིས་རྗེད་པར་སྨྲ་བ་ལ་རེ་ཤིག་ལྟུང་བ་དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་དུ་གཞུག་ཅིང་། གཞི་དེ་ཉིད་ངེས་པར་འཛིན་པ་ལ་སྦྱར་བས་ཞི་བར་བྱའོ། །འདི་ ནི་རང་གིས་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་དགེ་འདུན་གྱིས་གསོལ་བཞིས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཞིང་། ཁྱད་དུ་བསད་པའི་ཆད་ལས་ནི་བསླབ་བྱིན་དང་སྤོ་བ་སྤྱོད་པའི་ཀུན་སྤྱོད་དང་འདྲའོ། །དེང་སང་འདུལ་བའི་ གཞུང་ན་རང་གིས་གསོལ་བ་འདེབས་པའི་ཚིག་མེད་པས། འདུལ་འཛིན་ཁ་ཅིག་འདི་ནན་ཏུར་གྱི་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ལྟུང་བ་གླེང་བ་པོ་ལུས་ངག་བསྡམས་པ། སྡེ་སྣོད་ཀྱི་དོན་ཤེས་པ། དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་ཆོས་དང་ཆོས་མིན་ཤེས་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་སེམས་མི་གཡོ་ཞིང་བརྟན་པ་དེ་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐོས་ལ། དེས་དབེན་པར་སོང་ནས་གླེང་བའི་སྐབས་ཕྱེ་སྟེ་ལྟུང་བ་གླེང་ངོ་། ། སྐབས་མི་འབྱེད་ན་བརྗོད་བཅས་དང་། གདམས་ངག་དང་། གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་བཞག་པ་དང་ཕུར་བཅས་རྣམས་བྱའོ། །སྐབས་ཕྱེ་ནས་མི་དྲན་ན་ཡུལ་ཕྱོགས་དང་དུས་དང་དངོས་པོ་དང་། མཐོང་ཐོས་དོགས་པའི་གཞི་རྣམས་བརྗོད། 2-219 དེ་ཁས་མི་ལེན་ན། གྲོགས་དང་བཅས་པ་ཡིན་ན་ཚིག་བསྟུན། བདེན་པ་མཐོང་པའམ། ཡོན་ཏན་ཆེས་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ཁྱིམ་པ་ཡང་རུང་སྟེ་ཆེ་གཞི་དབྱེ་བར་བྱ། ཆེ་གཞི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་ པས་ཁས་བླངས་ན། ཁས་བླངས་པ་ཉིད་ཡིན་པས་ཆོས་བཞིན་ཕ

【現代漢語翻譯】 具備原因、自性、精於作為，穩固且無過失，均勻地表達，不被慾望、嗔恨、恐懼和愚癡所驅使的一或二人等，平息一切爭端，由僧團委派二人進行調解，以此在任何時候都能平息爭端。對於第二種爭端，討論的基礎是罪過，存在與否兩種情況，第一種情況應以現量和多數人的意見來平息。第二種情況是根本沒有討論的基礎，以及發生墮罪后，如剩餘者進行討論等其他情況，以及自己懺悔后不依賴於懺悔的補救，以及在瘋狂時發生的事情，之後在未瘋狂時進行討論這四種情況。對於前三種情況，給予以憶念調伏，自己祈請后，以僧團的祈請四法給予。對於第四種情況，給予未瘋狂者的調伏來平息。對於第三種爭端，瞭解自己的本質與不瞭解自己的本質兩種情況，第一種情況有三種，沒有後續影響的，通過承認來平息；有後續影響且存在區域性性的，通過現量來平息；與整個僧團相關的，通過根除的方式來平息。對於不瞭解自己本質的情況，之前承認墮罪，之後又說忘記了，暫時先尋找該墮罪的本質，並將其與確定的基礎結合起來平息。這是自己祈請后，由僧團以祈請四法給予的，特殊的懲罰類似於學習給予和遷移行為的規範。現在在律藏中沒有自己祈請的詞語，因此一些持律者說這是難度的行為。討論墮罪者應身語約束，瞭解律藏的意義，具備在僧團中了解法與非法的三種法，心不搖動且穩固，這樣的人由僧團委派，他應到僻靜處打開討論的局面來討論墮罪。如果不打開局面，則應進行有陳述、教誡、布薩、安居和解制等。打開局面后如果不記得，則應陳述地點、方向、時間和事物，以及見聞疑的依據。 如果不承認，如果是同伴，則應順從其言辭。無論是見到真理者，還是具備最殊勝功德的在家居士，都應區分大小。具備大小之相者承認后，因為是承認了，所以應如法處理。

【English Translation】 One or two individuals, skilled in causes, nature, and actions, steadfast and without faults, expressing themselves evenly, and not driven by desire, hatred, fear, and ignorance, should be appointed by the Sangha (community) to pacify all disputes. They should be appointed with a formal motion to resolve all conflicts at all times. Regarding the second type of dispute, the basis of discussion is transgression, whether it exists or not. The first case should be resolved through direct perception and the opinion of the majority. The second case involves situations where there is no basis for discussion, such as when remaining monks discuss a transgression, or when one repents without relying on remedial actions, or when something occurred during insanity and is later discussed when sane. For the first three cases, the punishment of mindfulness is given, and after one's own request, it is given through the Sangha's formal motion. In the fourth case, pacification is achieved by giving the punishment of mindfulness by one who is not insane. Regarding the third type of dispute, there are two possibilities: knowing one's own nature and not knowing one's own nature. In the first case, there are three scenarios: if there are no further consequences, it is pacified through admission; if there are further consequences and it is localized, it is pacified through direct perception; if it involves the entire Sangha, it is pacified through eradication. In the case of not knowing one's own nature, if one previously admitted the transgression but later claims to have forgotten, one should temporarily investigate the nature of the transgression and pacify it by combining it with the established basis. This is to be given by the Sangha through a formal motion after one's own request, and the special punishment is similar to the conduct of learning, giving, and transferring actions. Nowadays, the Vinaya texts do not contain the words of one's own request, so some Vinaya holders say that this is a difficult task. The one who discusses the transgression should restrain body and speech, understand the meaning of the Vinaya, possess the three qualities of knowing what is Dharma (teachings) and what is not Dharma within the Sangha, and be unwavering and steadfast in mind. Such a person should be appointed by the Sangha, and he should go to a secluded place to open the discussion to discuss the transgression. If the situation is not opened, then one should perform the recitation, admonition, Uposatha (observance day), Varshavasana (end of rainy season retreat), and Pravāraṇā (invitation). If one does not remember after opening the situation, then one should state the location, direction, time, and object, as well as the basis of what was seen, heard, and suspected. If one does not admit, if it is a companion, then one should comply with his words. Whether it is one who has seen the truth or a householder who possesses the most excellent qualities, one should distinguish between the large and the small. If one who possesses the characteristics of large and small admits, then because it is an admission, it should be handled according to the Dharma.

---

ྱིར་བཅོས་ཏེ་རྩོད་པ་ཞི་བར་བྱའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་བྱིན་པས་ནི། ནམ་རྙེད་ཅིང་ཁས་བླངས་པ་ན་དགེ་འདུན་ལ་བཟོད་པར་ གསོལ་ཞིང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་ནི། ལྟུང་བ་ཁས་བླངས་ནས་སྙོན། སྙོན་ནས་ཁས་ལེན་པ་ལ་གང་མང་གི་ཞི་བྱེད་འཇུག་པར་བཞེད། རྩོད་པ་བཞི་པོ་ལ་ནི། ཞུ་བར་བཙུན་པ། རྩོད་པ་བཞི་པོ་དག་ཞི་བར་བྱེད་པ་བདུན་པོ་གང་ཡང་རུང་བས་ཞི་བར་བགྱི་རུང་ངམ། བྱ་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་མ་གཏོགས་པ་ལ་མི་རུང་ངོ་ཞེས་དང་། ཞི་བ་ ཐམས་ཅད་ནི་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་འབྱུང་བས་དངོས་པོའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ལོག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྟེར་བ་ལ། མངོན་སུམ་དང་གང་མང་དང་གདམས་ངག་ འཇོག་པས་དང་གཞན་སྤོང་བའི་རྒྱུ་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་ལ། མངོན་སུམ། གང་མང་། དྲན་པ། མ་མྱོས་པས་འདུལ་བ་དང་། ལྟུང་བ་དང་བཅས་པའི་རྒྱུ་ལས་ལ་མཐུན་པ་མི་སྦྱིན་པ་ལ། 2-220 ཁས་བླངས། མངོན་སུམ། ཙྭ་བཀྲམ། ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་སྦྱིན་པས་ཞི་བར་བྱ་སྟེ། རྩོད་པ་སྔ་མ་གསུམ་པོ་ལ་ཞི་བྱེད་གང་འཇུག་པ་དེ། དེ་དང་རྒྱུ་འདྲ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར། དེ་ ལ་བརྟེན་པའི་བྱ་བའི་ཕྱིར་གྱི་རྩོད་པ་ལའང་འཇུག་ཅིང་ཚུལ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཞི་བར་བྱའོ། །དགེ་སློང་གི་རྩོད་པ་དགེ་སློང་གིས་དང་། བུད་མེད་ཀྱི་རྩོད་པ་སྐྱེས་པས་ཞི་བར་བྱ། རྩོད་བྱེད་ གཉིས་ཀའམ་གང་རུང་ཤིའམ་ཉམས་སམ། ཡུལ་གཞན་དུ་སོང་ངམ། ནད་ཀྱིས་ཡུན་དུ་གཟིར་ན་རང་བཞིན་གྱིས་ཞི་བ་ཡིན་ནོ། །ཁ་སྐོང་དུ་མི་འོས་པ་ཚོགས་པར་དབྱུང་དུ་མི་རུང་ངོ་། །རྩོད་པ་ བཞི་པོ་མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བར་འོས་པ་ལ་མངོན་སུམ་གྱིས་འདུལ་བའི་ཞི་བྱེད་སྦྱིན་ནོ། །རྩོད་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་དྲན་པས་འདུལ་བའི་ཞི་བྱེད་འོས་པ་ལ་དྲན་པས་འདུལ་བ་སྦྱིན་ནོ། ། རྩོད་པ་གཉིས་པའི་མ་མྱོས་པས་འདུལ་བའི་ཞི་བྱེད་འོས་པ་ལ་མ་མྱོས་པས་འདུལ་བ་སྦྱིན་ནོ། །རྩོད་པ་དང་པོ་གཉིས་དང་བཞི་པའི་གང་མང་གིས་འདུལ་བར་འོས་པ་དེ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ མང་པོས་འདུལ་བ་སྦྱིན་ནོ། །རྩོད་པ་གསུམ་པ་དང་བཞི་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་དུ་གཞུག་པས་ཞི་བར་འོས་པ་ལ་དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཚོལ་བ་སྦྱིན་ནོ། །རྩོད་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་རྩྭ་རྣམས་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུས་ཞི་བར་འོས་པ་ལ་རྩྭ་རྣམས་བཀྲམ་པ་ལྟ་བུ་སྦྱིན་ནོ། ། 2-221 རྩོད་པ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཁས་བླངས་པའི་ཞི་བྱེད་ཀྱིས་འདུལ་བར་འོས་པ་ལ་ཁས་བླངས་པའི་ཞི་བྱེད་སྦྱིན་པས་ཕན་ཚུན་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་བྱས་ཏེ་ཞི་བར་བྱའོ། །སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་འཁོར་མང་ པོ་དང་ལྡན་པ་བསྐྲད་ནའང་དབྱེན་དང་མཐུན་པའི་ཉེས་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །འཐབ་སྐྲོལ་ཅན་ལ་བསྐྲད་པར་བཤད་པ་ནི། དེས་སྡིགས་པའམ་ཞི་བའི་ཕྱིར་རེ་ཤིག་བསྐྲད་པ་ཡིན

【現代漢語翻譯】 應通過調整來平息爭端。通過給予追尋自性，當獲得並承認時，應請求僧團的寬恕，並使其自然存在。特別地，對於善知識，允許承認墮落後否認，否認后又承認的情況，可以使用多數人的平息方法。對於四種爭端，詢問比丘：『這四種爭端是否可以用七種平息方法中的任何一種來平息？』回答是：『除了爲了行為而引起的爭端外，其他情況不允許。』並且，『所有的平息方法都適用於爲了行為而引起的爭端。』因此，對於不給予符合事物本性的顛倒論證之因的行為，不應使用現量、多數和教誡來調伏；對於不給予捨棄他人的行為之因的行為，不應使用現量、多數、憶念和未醉酒來調伏；對於不給予包含墮落之因的行為，應通過承認、現量、鋪草和給予追尋自性來平息。對於前三種爭端，無論適用哪種平息方法，由於其源於相似的原因，也應適用於基於此的行為之爭端，並以同樣的方式平息。 比丘的爭端由比丘平息，婦女的爭端由男子平息。如果爭端雙方或任何一方死亡、衰敗、前往他處或長期受疾病困擾，則自然平息。不適合補充的人不應被納入僧團。對於適合用現量調伏的四種爭端，應給予現量調伏的平息方法。對於后三種爭端，應給予適合用憶念調伏的憶念調伏方法。對於第二種爭端，應給予適合用未醉酒調伏的未醉酒調伏方法。對於第一、第二和第四種爭端，應給予適合用多數調伏的多數持戒調伏方法。對於第三和第四種爭端，應給予適合引入追尋自性的追尋自性方法。對於后兩種爭端，應給予適合用鋪草如是調伏的鋪草如是方法。 對於后兩種爭端，應給予適合用承認的平息方法調伏的承認平息方法，從而使彼此心意相通，以平息爭端。驅逐持有眾多經典和擁有眾多眷屬的持律者，會導致分裂和不和的重大過失。驅逐好爭鬥者，據說只是爲了恐嚇或平息爭端而暫時驅逐。

【English Translation】 Disputes should be pacified by adjusting them. By giving the seeking of the essence, when it is obtained and acknowledged, one should request forgiveness from the Sangha and it will naturally abide. In particular, for the spiritual friend, it is accepted that one may apply the pacification by majority for cases where one denies after admitting a transgression, and admits after denying it. Regarding the four disputes, the monk asks: 'Are these four disputes able to be pacified by any of the seven methods of pacification?' The answer is: 'It is not allowed except for disputes arising from actions.' And, 'All pacifications apply to disputes arising from actions.' Therefore, for actions that do not give rise to causes of distorted arguments about the suchness of things, one should not use direct perception, majority, or instructions to subdue them; for actions that do not give rise to causes of abandoning others, one should not use direct perception, majority, mindfulness, or non-intoxication to subdue them; for actions that do not give rise to causes involving transgressions, one should pacify them by confession, direct perception, spreading grass, and giving the seeking of the essence. For the first three disputes, whichever pacification method is applied, because it arises from a similar cause, it should also be applied to disputes arising from actions based on that, and pacify them in the same way. A monk's dispute is pacified by a monk, and a woman's dispute is pacified by a man. If both or either of the disputants die, decline, go elsewhere, or are afflicted by prolonged illness, it is naturally pacified. Those who are not suitable to supplement should not be included in the assembly. For the four disputes that are suitable to be subdued by direct perception, one should give the pacification method of subduing by direct perception. For the latter three disputes, one should give the method of subduing by mindfulness that is suitable for subduing by mindfulness. For the second dispute, one should give the method of subduing by non-intoxication that is suitable for subduing by non-intoxication. For the first, second, and fourth disputes, one should give the method of subduing by majority that is suitable for subduing by majority discipline. For the third and fourth disputes, one should give the method of seeking the essence that is suitable for introducing the seeking of the essence. For the latter two disputes, one should give the method of spreading grass as such that is suitable for subduing by spreading grass as such. For the latter two disputes, one should give the pacification method of confession that is suitable for subduing by the pacification method of confession, thereby making each other of one mind, in order to pacify the dispute. Expelling a holder of the scriptures who possesses many followers leads to a great fault of division and disharmony. Expelling a quarrelsome person is said to be a temporary expulsion, either to intimidate or to pacify the dispute.

---

་གྱི། གཏན་ནས་སྐྲད་ པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་དངོས་སུ་མ་གསུངས་ཀྱང་། འཐབ་སྐྲོལ་བྱེད་པ་ལ་སྡིགས་པ་དང་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་ལ་སྨད་པ་དང་། ཁྱིམ་ སུན་འབྱིན་པ་ལ་བསྐྲད་པ་དང་། ཁྱིམ་པ་ལ་བརྙས་ཐབས་བྱེད་པ་ལ་ཕྱིར་འགྱེད་པ་སྟེ་ནན་ཏུར་བཞི་བྱ་བའི་ཚུལ་ཡང་ཤེས་པར་བྱའོ། །རྩོད་པ་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་བདུན་ པོ་འདི་དག་གིས་ཆོས་དང་མཐུན་པར་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཞི་བ་དང་། ཉེས་པ་འདུལ་བའམ། དངོས་པོའི་གཞི་ལ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་ཆོས་བཞིན་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལོག་པར་སྒྲུབ་པ་འདུལ་བ་བཞིན་དང་། རྩོད་པ་གཞན་ནི་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་དང་པོར་འདུལ་བར་བྱ། བར་དུ་ཞི་བར་བྱ། མཐར་སླར་མི་ལྡང་བ་རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་མཇུག་སྡུད་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པ་སོགས་ཏེ་ཁྱེད་དག་གམ་ཞེས་པ་ནི་འཐབ་པ་དང་འཚང་འདྲུ་བ་དང་མི་མཐུན་པ་མེད་དམ། 2-222 རྩོད་པ་བྱུང་བ་དག་ཀྱང་ཚུལ་དང་མཐུན་པར་ཞིའམ་ཞེས་པའོ།། །། ༄། །མདོའི་མཇུག་བསྡུ་བ། ལྔ་པ་མདོའི་མཇུག་བསྡུ་བ་ལ་གཞུང་རྒྱས་པའི་མཇུག་བསྡུ་བ་དང་། གསོ་སྦྱོང་མདོར་བསྡུས་པའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་སོ་ སོ་ཐར་པ་གདོན་པར་བྱ་ཞེས་དམ་བཅས་པ་མཐར་ཕྱིན་པར་བསྟན་པས་ཉན་པ་པོ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདོན་པ་བདག་གིས་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་ལྔའི་ གླེང་གཞི་ཡང་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཕམ་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་བཞི་འཁོར་བའི་རྩ་བ་འདོད་པ་ལ་སྲེད་པར་འགྱུར་བ་མི་ཚངས་སྤྱོད་དང་། དེ་ལ་མཁོ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ཚོལ་བས་རྐུ་བ་དང་། དེའི་ཉེས་ དམིགས་སུ་གྱུར་པ་གསོད་པ་དང་། དེ་ལ་མི་བདེན་པར་སྨྲ་བ་སྔོན་བྱུང་བའི་རིམ་པ་བཞིན་བརྗོད་དེ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །དགེ་འདུན་ལྷག་མར་གྱུར་པའི་ཆོས་ཆད་ལས་འབྲིང་གིས་ལྡང་བའི་ལྟུང་བ་ བཅུ་གསུམ་པོ་ཡང་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཕམ་ལྷག་ལྟུང་བྱེད་གང་དུ་འདུ་བར་རེ་ཤིག་མ་ངེས་པའི་ཆོས་གཉིས་ཀྱང་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཆད་ལས་ཆུང་ངུས་ལྡང་བ་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་ དང་། ཆད་ལས་མེད་པར་ལྡང་བ་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་གི་ཆོས་དགུ་བཅུ་དང་། འཆབ་པ་མེད་ཀྱང་འཐོལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་སྔོན་དུ་སོ་སོར་བཤགས་པར་བྱ་བ་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་ཆའི་མིང་གིས་བཏགས་པའི་ཆོས་བཞི་དང་། 2-223 འཇིག་རྟེན་དང་འདུལ་བ་དང་མཐུན་པར་བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་མང་པོ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་དངོས་སུ་བསྟན་ཅིང་། དེས་མཚོན་ནས་སྐྲ་བ་ལང་གི་སྤུ་འདྲ་བར་མི་བྲེག་པ་ལ་སོགས་པ་ཤིན་ ཏུ་མང་པོ་དང་། རྩོད་པ་བཞི་པོ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་བདུན་ཡང་རིལ་གྱིས་རྫོགས་པར་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །བདུད་བཞི་བཅོམ་པ་ལེགས་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ ཡང་དག་པ

【現代漢語翻譯】 絕對不能驅逐，因為要維護戒律。雖然這裡沒有明確說明，但也應該知道，對於爭鬥驅逐的行為，要譴責經常發生的恐嚇和剩餘墮落；對於破壞家庭的行為，要驅逐；對於輕視在家人，要遣退，這四種嚴厲的行為方式。用這七種平息爭端的止息法，如法地平息爭端，或者糾正錯誤，或者在事物的基礎上進行錯誤的建立，這是如法；錯誤地建立戒律，這是如律；其他的爭端，首先要像調伏一樣調伏，中間要平息，最後要徹底平息，使其不再復發，就像是導師的教法一樣。第三部分是總結，即『具壽們』等等，意思是你們之間沒有爭鬥、互相指責和不和睦嗎？ 已經發生的爭端，也如法地平息了嗎？ 《經》的結尾。 第五部分是《經》的結尾，分為廣本的結尾和簡略布薩的特徵兩種，首先是，爲了讓聽眾感到歡喜，通過展示誓言已經圓滿完成，即『應當唸誦別解脫經』，具壽們，我已經唸誦了別解脫經，也已經講完了五種開端的緣起。已經講完了四種導致失敗的法，即輪迴的根本，對慾望的貪戀，導致不凈行；以及爲了滿足慾望而進行的偷盜；以及作為其罪過的殺生；以及爲了慾望而不真實地說話，按照先前的順序陳述。已經講完了十三種僧殘罪，即需要通過中間的羯磨才能恢復的墮落。 已經講完了兩種不確定屬於波羅夷還是僧殘的法。已經講完了三十種捨墮罪，即需要通過小的羯磨才能恢復的墮落；以及九十種單墮罪，即無需羯磨即可恢復的墮落；以及四種以隱瞞的方式懺悔，即以開顯的方式事先分別懺悔，被稱為『還凈支』的法； 已經明確地講完了許多一百一十二種與世間和律儀相符應當學習的法，並通過這些法暗示了像牦牛尾毛一樣細微的許多法，例如不剃髮等等；以及完整地講完了平息四種爭端的七法。已經講完了戰勝四魔、具備六種功德、超越世間的如是性，真實不虛。

【English Translation】 It should not be expelled at all, because the discipline must be maintained. Although it is not explicitly stated here, it should also be understood that for the act of fighting and expelling, one should condemn the intimidation and residual downfalls that occur frequently; for the act of disrupting the family, one should expel; for the act of despising laypeople, one should send back, these four strict ways of acting. With these seven methods of pacifying disputes, disputes should be pacified lawfully and properly, or errors should be corrected, or false establishments should be made on the basis of things, which is lawful; falsely establishing discipline, which is according to the Vinaya; other disputes should first be subdued like subduing, then pacified in the middle, and finally completely pacified so that they do not recur, just like the teachings of the Teacher. The third part is the conclusion, i.e., 'Venerable ones,' etc., meaning, do you not have fighting, accusing each other, and disharmony? Have the disputes that have occurred been pacified lawfully? The end of the Sutra. The fifth part is the conclusion of the Sutra, which is divided into two types: the conclusion of the extensive version and the characteristics of the concise Posadha. First, in order to make the listeners happy, by showing that the vow has been fulfilled, i.e., 'The Pratimoksha Sutra should be recited,' Venerable ones, I have recited the Pratimoksha Sutra, and I have also finished explaining the origins of the five beginnings. The four laws that lead to defeat, i.e., the root of samsara, the craving for desire, leading to impure conduct; and stealing in order to satisfy desires; and killing as its fault; and speaking untruthfully for the sake of desire, have been stated in the order of their occurrence. The thirteen Sanghavasesa offenses, i.e., the downfalls that require intermediate karma to recover, have been explained. The two laws that are uncertain whether they belong to Parajika or Sanghavasesa have been explained. The thirty Nissaggiya Pacittiya offenses, i.e., the downfalls that require small karma to recover, have been explained; and the ninety Pacittiya offenses, i.e., the downfalls that can be recovered without karma; and the four laws that are confessed in advance by way of disclosure, called 'restoration branches'; Many one hundred and twelve laws that should be learned in accordance with the world and the Vinaya have been explicitly explained, and through these laws, many subtle laws like the hairs of a yak's tail, such as not shaving the hair, etc., have been implied; and the seven laws for pacifying the four disputes have been completely explained. The suchness that has conquered the four maras, possesses six qualities, and transcends the world, is also true and genuine.

---

ར་མཁྱེན་པའམ། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཇི་ལྟར་གཤེགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཤེགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་དང་མི་ཤེས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མ་ནོར་བར་ཡང་དག་པར་ཐུགས་ སུ་ཆུད་པས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དེའི་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་སྤྱིའི་མདོར་གཏོགས་ཤིང་ཚིག་ཏུ་འདུས་པས་དང་། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོར་བསྡུས་པ་ནི་དོན་འདུས་པ་ཕམ་པ་དང་ལྷག་མ་དང་ལྟུང་བྱེད་ དང་སོར་བཤགས་དང་བསླབ་བྱ་སྟེ་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་པོ་འདི་དག་དང་རྩོད་པ་ཞི་བྱེད་དག་གོ །གང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་གཞུང་གཞན་ནས་གཞི་དང་ཕྲན་ཚེགས་སོགས་ལས་འབྱུང་བའི་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་དེ་དག་ལའང་ཁྱེད་རྣམས་སྦྱོར་བའི་སྒོ་ནས་སྤྱོད་པ་མཐུན་པས་བསྡུས་པ་དང་། དངོས་བཞིའི་སྒོ་ནས་ལྟ་བ་མཐུན་པས་དང་། 2-224 མཇུག་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པས་དགའ་བ་དང་། ཆོས་དང་འཚོ་བ་མཐུན་པས་མི་རྩོད་པར་འཇིག་རྟེན་དང་མི་འགལ་ཞིང་མངོན་མཐོའི་ལམ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པས་སེམས་ཀུན་ཏུ་བསྲུང་བ་ དང་། འདུལ་བ་དང་མི་འགལ་བར་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་པས་ངེས་ལེགས་ཀྱི་ལམ་ལ་ནན་ཏན་བྱས་ཏེ་ངེས་འབྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་བྱ་བ་ལ་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ ལ་སངས་རྒྱས་བདུན་གྱི་གསོ་སྦྱོང་བཤད་པ་དང་། མདོ་དོན་བསྡུས་ཏེ་སྒྲུབ་པར་གདམས་པ། མདོ་བཏོན་པའི་དགེ་བ་བསྔོ་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་སོ་སོར་བཤད་པ་དང་ཐུན་མོང་དུ་བཤད་པ་གཉིས་ ཀྱི་དང་པོ། བསྐལ་པ་དགུ་བཅུ་རྩ་གཅིག་འདས་པའི་སྔོན་རོལ་ཚེ་ལོ་བརྒྱད་ཁྲི་པ་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམ་གཟིགས་བྱོན་ཏེ། དེའི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཉེས་པ་ཆུང་ཞིང་ཆོས་ལ་དགའ་བའི་སྲེད་པ་དང་། ཆོས་མིན་སྤྱོད་པ་ལ་འཚེ་བ་ཙམ་ཡོད་པས་དེ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་མདོ་འདོན་པ་ནི། གཞན་གྱི་ཉེས་པ་རང་གིས་དང་དུ་ལེན་ཅིང་། ཞེ་སྡང་མེད་པའི་བཟོད་པ་དེ་ ནི། དཀའ་ཐུབ་དྲག་པོ་དང་ངན་པ་ལ་ཞེན་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་པའམ། སེམས་སྦྱོང་ཞིང་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་པས་དཀའ་ཐུབ་དམ་པའོ། །སྡུག་བསྔལ་བདེན་པའི་རྣམ་པ་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སྟོང་བདག་མེད་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ལ་མི་སྐྲག་པའི་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དེ་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེ་ནི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་། 2-225 མུ་སྟེགས་བྱེད་དག་གི་ཐར་པ་རློམ་པ་དེ་ལས་མཆོག་ཡིན་ཞེས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྔགས་ཤིང་གསུངས་ཏེ་གཏན་དུ་ཕན་པ་དང་ཞི་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་བཟོད་པ་དེ་དཀའ་ཐུབ་དམ་ པ་ཡིན་ཞེ་ན། གཞན་གྱི་ལུས་སེམས་གདུང་ཞིང་སྡུག་བསྔལ་བར་བྱེད་པའི་དཀའ་ཐུབ་དམན་པའམ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་གང་ཟག་གཞན་ལ་ཡིད་ཀྱིས་གནོད་སེམས་བྱེད་པ་དང་། གཞན་ལ་ལུས་ངག་གིས་དངོས་ སུ་འཚེ་བར་བ

【現代漢語翻譯】 難道您不知道嗎？過去的諸佛如來如何示現涅槃，如今也如是示現涅槃，他們斷盡煩惱和無明的仇敵，對一切所知無礙通達，是圓滿正等覺的佛陀。他們的調伏之法，總攝於律藏的總綱，包含于戒經之中。而別解脫經所歸納的要義，即是四根本罪（巴拉基嘎），十三僧殘（僧伽伐尸沙），三十捨墮（尼薩耆波逸提），九十單墮（波逸提），四悔過（波羅提提舍尼），以及眾多學處（尸羅），這五類罪行以及止息諍論之法。任何源自三藏其他論典，作為基礎和細則等，與趨向寂滅之法相順應的法門，你們都應以修習之門來行持，以四實事之門來見解，以讚歎功德來歡喜，以法和生活一致來避免爭端，不與世俗相違背，並精勤于增上生道——戒律之因，從而守護自心。不違背律藏，以正念和謹慎，精勤于決定勝道，從而顯現決定生——戒律之果，併爲此而瑜伽修行。 第二部分包括：宣說七佛的布薩，歸納經義並勸誡修持，以及唸誦經文后的功德迴向。首先是分別宣說和共同宣說，先說分別宣說。在九十一劫之前，壽命為八萬歲的時代，毗婆尸佛（Vipaśyin，意為勝觀）出世。他的聲聞弟子們罪過輕微，對佛法充滿喜悅和渴求，只有對不如法行為的輕微損害，爲了斷除這些，他們每半月誦戒一次：『自己承擔他人的過錯，沒有嗔恨的忍辱，是苦行中最殊勝的，是克服強烈煩惱和執著的對治法，或者通過調伏自心和生起慈悲心，來成就殊勝的苦行。對於顯現無常、痛苦、空性、無我的苦諦之相不生恐懼的法忍，先於涅槃，是萬法中的至高。』佛陀讚歎並宣說，它勝過外道所妄稱的解脫，因為它帶來永久的利益與寂靜。如果有人問，為什麼忍辱是殊勝的苦行？回答是，那些使他人身心痛苦的苦行是低劣的，任何出家人以意念傷害他人，或者以身語直接加害於他人…

【English Translation】 Don't you know? Just as the Buddhas of the past demonstrated Nirvana, so do they demonstrate Nirvana now. They have eradicated the enemies of afflictions and ignorance, and have unobstructed understanding of all knowable things. They are the perfectly enlightened Buddhas. Their teachings on discipline are summarized in the general outline of the Vinaya Pitaka (Collection of Monastic Discipline), contained within the Pratimoksha Sutra (Code of Monastic Discipline). The essence summarized in the Pratimoksha Sutra includes the four Parajikas (defeats), the thirteen Sanghavaseshas (formal meetings), the thirty Nissaggiyas (forfeiture), the ninety Patayantikas (confession), the four Pratideshaniyas (acknowledgment), and numerous Shikshas (precepts). These five categories of transgressions and the methods for resolving disputes are included. Any Dharma that arises from other treatises of the Tripitaka (Three Baskets), as a basis and details, and is in accordance with the Dharma of tending towards Nirvana, you should practice through the gate of application, view through the gate of four realities, rejoice by praising virtues, and avoid disputes by harmonizing Dharma and livelihood. Do not contradict the world, and diligently focus on the cause of higher rebirth—morality—thereby guarding your mind at all times. Without contradicting the Vinaya, diligently focus on the path of definite goodness with mindfulness and vigilance, thereby manifesting the result of definite emergence—the fruit of morality—and engage in yoga practice for this purpose. The second part includes: the exposition of the Posadha (bi-monthly confessional ceremony) of the Seven Buddhas, summarizing the meaning of the Sutra and exhorting practice, and dedicating the merit after reciting the Sutra. First, there is separate exposition and common exposition, starting with separate exposition. Ninety-one kalpas (aeons) ago, in an era when the lifespan was eighty thousand years, the Buddha Vipashyin (meaning 'Superior Vision') appeared. His Shravaka (listeners) disciples had minor faults, were filled with joy and longing for the Dharma, and only had slight harm from non-Dharmic behavior. To eliminate these, they recited the precepts every half month: 'Taking on the faults of others oneself, patience without hatred is the most supreme asceticism, it is the antidote to overcoming strong afflictions and attachments, or by taming one's mind and generating compassion, one achieves supreme asceticism. The Dharma-kshanti (patience with the Dharma) that does not fear the manifestation of impermanence, suffering, emptiness, and selflessness of the Truth of Suffering, preceding Nirvana, is the highest of all things.' The Buddha praised and declared that it is superior to the liberation claimed by non-Buddhists because it brings lasting benefit and peace. If someone asks, why is patience the supreme asceticism? The answer is that the asceticism that causes suffering to the bodies and minds of others is inferior, any ordained person who harms others in thought, or directly harms others with body and speech…

---

ྱེད་པ་ནི། ཞི་ཞིང་དུལ་བ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པའི་དགེ་སྦྱོང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པའི་བཟོད་པ་བསྟེན་པར་བྱའོ་ཞེས་ གདམས་སོ། །ཚེ་ལོ་བདུན་ཁྲིའི་དུས་སུ་འདྲེན་པ་གཙུག་ཏོར་ཅན་གྱི་ཉན་ཐོས་ནི་གཞན་གྱི་ཉེས་པ་སྒྲོགས་པ་ཙམ་ཡོད་པས་དེའི་གཉེན་པོར། དཔེར་ན་མིག་དང་ལྡན་པ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ལ་ མཐུ་ཡོད་པ་ཡིས་ངམ་འབྲོག་དང་གཡང་ས་ཉམ་ང་བའི་གནས་དག་སྤོང་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ། ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་དང་ལྡན་པའི་མཁས་པས་འཚོ་ཞིང་གསོན་པ་འཇིག་རྟེན་འཁོར་བ་འདིར་ངན་ སོང་གི་གཡང་ཉམ་ང་བར་ལྟུང་བའི་རྒྱུ་སྡིག་པའི་ལས་ནི་ཡོངས་སུ་སྤོང་བར་བྱེད་དོ། །ཇི་ལྟར་སྤོང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པའོ་ཞེས་སོགས་བདེན་པའམ་བརྫུན་པས་སྐུར་པ་མ་བཏབ། བརྡེག་པ་དང་ཚིག་རྩུབ་སོགས་གནོད་པ་མི་བྱ། 2-226 སྤོང་བདུན་འཁོར་དང་བཅས་པའི་སོ་སོར་ཐར་པས་སྒོ་གསུམ་བསྡམ་པར་བྱ་ཞེས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྟན། ཡང་ན། མཐའ་གཉིས་སྤངས་པའི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་སོ། །འང་ཞེས་པ་སྔ་ཕྱི་བསྡུད་འོ། །ཟས་རུང་བ་ལ་ ལུས་ལྕི་བ་དང་སྨྱ་བར་མི་འགྱུར་བ་ཙམ་དུ་ལེན་པ་དང་ཟ་བའི་ཚོད་རིག་པར་བྱ། གྲོང་དང་འདུ་འཛི་བས་ཤིང་ཟད་པའི་མཐའ་ནགས་ཁྲོད་ལ་སོགས་པ་ཞི་གནས་དང་མཐུན་པའི་གནས་ སུ་གནས་པར་བྱ། འདོད་ཆགས་དང་གཏི་མུག་སེལ་བ་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་བསམ་གཏན་དང་ལྡན་པས་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་སྦྱོང་བར་བྱེད་པ་ནི་ལྷག་པའི་སེམས་ལ་ཡང་དག་པར་སྦྱོར་བ་སྟེ་ ཚོགས་ཀྱི་ལམ་དང་བཅས་པའི་བསླབ་པ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཚེ་ལོ་དྲུག་ཁྲིའི་དུས་སུ་རྒྱལ་བ་ཐམས་ཅད་སྐྱོབ་ཀྱི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་ཁྱིམ་པ་དང་འགྲོགས་པར་ དགའ་བ་ཙམ་ཡོད་པས་དེའི་གཉེན་པོར་ཇི་ལྟར་ཏེ་དཔེར་ན་སྲོག་ཆགས་བུང་བ་སྦྲང་རྩི་བྱེད་པ་རྣམས་མེ་ཏོག་ལས་ཁ་དོག་དང་དྲི་བཟང་པོ་ལ་མི་གནོད་པར་ཁུ་བའི་བཅུད་བཞིབས་ནས་ འཕུར་བ་ལྟར། དེ་བཞིན་ཐུབ་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱང་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་ཕྱིར་གྲོང་དུ་རྒྱུ་བ་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཁ་དོག་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དྲི་ལ་མི་གནོད་པར་ཁུ་བ་ལྟ་བུའི་ཟས་བླངས་ཏེ་འགྲོ་བར་བྱའོ། ། 2-227 ཡང་ན་བུང་བ། མེ་ཏོག ཁ་དོག དྲི། མི་གནོད་པ་ཁུ་བ་བཞིབས་པ། འཕུར་བ་དང་དཔེ་བདུན་གྱིས་དགེ་སློང་། གྲོང་ཁྱེར། ཚུལ་ཁྲིམས། ཏིང་འཛིན། མི་ཉམས་པ། བསོད་སྙོམས་སླང་བ། དགོན་པར་འགྲོ་ བ་སྟེ། རྙེད་བཀུར་དང་འདུ་འཛི་ལ་མི་ཆགས་པར་བྱ་དགོས་ཏེ་མང་དུ་ཐོས་ཀྱང་མི་བརྟན་པས་བག་བྱ་དགོས་པའོ། །ཞེས་རྒྱུན་མཆན་དུའོ། །ཚེ་ལོ་བཞི་ཁྲིའི་དུས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཁོར་བ་འཇིག་ གི་ཉན་ཐོས་རྣམས་གཞན་གྱི་སྐྱོན་ལ་རྟོག་པས་དེའི་གཉེན་པོར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་རིག་པ་ཡོན་ཏན་དང་མི་རིགས་པ་སྐྱོན་ལ་

【現代漢語翻譯】 是故，遠離寂靜調柔，故非真正之沙門。如是，應修忍辱，乃為涅槃之方便，如是教誡。 於人壽七萬歲時，導師頂髻尊（Gtsug tor can，導師名）之聲聞眾，唯有宣揚他人過失，為對治彼，譬如具眼者，於行路之事有能力，故舍棄險峻荒野及懸崖等恐怖之處。如是，具智慧眼之智者，於此有生之輪迴世間，亦應捨棄墮入惡趣懸崖之因，即罪惡之業。如何捨棄耶？不以真實或虛假之語，誹謗『破戒』等語，不作毆打及惡語等損害，應以具足七眾之別解脫戒，守護身語意三門，如是宣說戒律。又，以捨棄二邊之中道行。『又』字，乃連線前後。于可食之物，應知量而取用，僅為不使身體沉重及昏昧。應住于寂靜處，如遠離村落喧囂之森林等處。應以具足能除貪嗔癡之有漏無漏禪定，修習增上慧，即于增上心如實修習，此具足資糧道之三學，乃為佛之教法。於人壽六萬歲時，救護一切之勝者（Thams cad skyob，佛名）之聲聞眾，唯喜與在家眾交往，為對治彼，譬如蜜蜂採蜜，不損花之色香，僅吸取花之精華而飛去。如是，出家之修行者，為乞食故行於村落時，亦不應損害三摩地之色及戒律之香，如蜜蜂般取食而去。 又如蜜蜂、花、色、香、不損、吸取精華、飛去等七喻，比喻比丘、城市、戒律、三摩地、不損減、乞食、前往寂靜處，不應貪著利養及喧囂，縱聞多亦不穩固，故應謹慎。如是常註疏中。於人壽四萬歲時，薄伽梵壞劫（'Khor ba 'jig，佛名）之聲聞眾，唯思他人之過失，為對治彼，應觀察自己之功德與非功德。

【English Translation】 Therefore, not being peaceful and gentle, one is not a true Shramana. Thus, one should cultivate patience as a means to Nirvana, as advised. During the time of a lifespan of seventy thousand years, the Shravakas of the guide Gtsug tor can (Name of a guide), only proclaim the faults of others. As a remedy for this, just as one with eyes has the ability to walk and therefore avoids dangerous places such as desolate wildernesses and terrifying cliffs, so too, the wise, possessing the eye of wisdom, should completely abandon sinful actions, which are the cause of falling into the terrifying abyss of bad destinies in this living and breathing world of Samsara. How should one abandon them? Do not accuse others of being 'immoral' etc., with true or false words. Do not inflict harm such as beating and harsh words. The Vinaya, complete with the sevenfold assembly, should be used to restrain the three doors of body, speech, and mind. Thus, the precepts are taught. Furthermore, it is through conduct that avoids the two extremes. The word 'furthermore' connects the preceding and following points. One should be mindful of the amount of food that is suitable, taking only enough to prevent the body from becoming heavy and dull. One should dwell in a peaceful place, such as a forest far from villages and crowds. By possessing Samadhi with and without outflows, which eliminates attachment and ignorance, one cultivates higher wisdom, that is, one truly engages in higher mind. These three trainings, complete with the path of accumulation, are the teachings of the Buddha. During the time of a lifespan of sixty thousand years, the Shravakas of the Victorious One Who Protects All (Thams cad skyob, Name of a Buddha), only enjoy associating with householders. As a remedy for this, just as bees collect honey, without harming the color and fragrance of the flowers, only extracting the essence of the nectar and flying away, so too, those who have gone forth should, when wandering in villages for alms, not harm the color of Samadhi and the fragrance of morality, but take food like nectar and depart. Furthermore, the seven similes of bees, flowers, color, fragrance, not harming, extracting nectar, and flying away, are metaphors for monks, cities, morality, Samadhi, not diminishing, collecting alms, and going to solitary places. One should not be attached to gain and honor and crowds, and even if one has heard much, one is not stable, so one must be careful. As it is in the continuous commentary. During the time of a lifespan of forty thousand years, the Shravakas of the Bhagavan 'Khor ba 'jig (Name of a Buddha), only think about the faults of others. As a remedy for this, one should examine one's own qualities and non-qualities.

---

བརྟགས་ནས་བླང་དོར་བྱས་ཏེ། གང་ཟག་གཞན་རྣམས་ཀྱི་མི་མཐུན་མི་ རིགས་པ་ཐོས་པ་དང་འབྲེལ་བའི་སྐྱོན་དང་། གཞན་དག་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྐྱོན་བྱ་བར་འོས་མི་འོས་བྱས་དང་མ་བྱས་རྣམས་ལ་བརྟག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆགས་སྡང་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ རོ། །ཚེ་ལོ་སུམ་ཁྲིའི་ཚེ་ཀུན་མཁྱེན་གསེར་ཐུབ་ཀྱི་ཉན་ཐོས་རྣམས་སྲེད་པ་དང་བཅས་པའི་བསམ་གཏན་སྒོམ་པ་ཙམ་ཡོད་པས་དེའི་གཉེན་པོར་ལྷག་པའི་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་བསམ་གཏན་བཞི་ལ་བག་ ཡོད་པར་བྱས་ཏེ་ཚོར་བ་ལ་རོ་མྱང་བར་མི་བྱ། ཐུབ་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཁྱེན་ཅིང་གསུངས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཐུབ་ཅིང་སྤོང་བའི་ལམ་བདེན་པ་བཞི་ནི་ཐུབ་པའི་ཡོན་ཏན་བསྐྱེད་པའི་གཞི་ཡིན་པས་དེ་རྣམས་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། ། 2-228 དེ་ལ་བསླབ་པས་ཅིར་འགྱུར་ཞེ་ན། མཉམ་པར་བཞག་པས་ལུས་ངག་བསྡམས་ཤིང་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་རྟག་ཏུ་མི་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་དང་ལྡན་པ་ཡིས་སེམས་ཉོན་མོངས་ལས་སྐྱོབ་ པར་བྱེད་ཅིང་བསྲུང་བས་མྱ་ངན་དང་སྡུག་བསྔལ་སླར་འབྱུང་བ་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲིའི་དུས་སུ་སྐྱོབ་པ་འོད་སྲུང་གི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ སྦྱིན་པ་ལ་མི་གུས་པ་དང་དགྲ་མང་བར་འཛིན་པ་ཙམ་ཡོད་པས་དེའི་གཉེན་པོར་སྦྱིན་པ་ལེགས་པར་གཏོང་བས་ནི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་འབྱོར་པ་དང་ལྡན་པའི་བསོད་ནམས་རབ་ཏུ་འཕེལ་བར་ འགྱུར་ལ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལེགས་པར་བསྡམས་པས་དགྲ་དང་རྩོད་པ་སོགས་མི་འབྱུང་སྟེ། དགྲ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་གསོད་པ་དང་རྐུ་བ་དང་བུད་མེད་བསྟེན་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་བསམ་གཏན་བཞིའི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་པས་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཁོང་ཁྲོ་ཕྲག་དོག་སོགས་རྣམ་སྨིན་མི་འདོད་པ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་སྡིག་པ་རྣམས་སྤོང་ཞིང་འཕགས་ལམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་ཟད་པར་བྱས་པས་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཀྱི་ མྱ་ངན་ལས་འདའོ། །སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་བསྟན་ལ། སྦྱིན་པ་ནི་འཁོར་བའི་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་སྟེ། དེ་ལ་སྨད་ན་དགྲ་མང་བར་འགྱུར་བས་སྤང་བར་བྱའོ། ། 2-229 ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་གྱི་འགྲེལ་པར་ཚིགས་བཅད་འདི་མི་འབྱུང་ཞིང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་སྦྱོར་ཚུལ་ཡང་མི་འདྲ་བར་བཤད་དོ། །སྟོན་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་བསྟན་པ་ལ་ཆུ་བུར་མ་ བྱུང་གོང་དུ་གསོ་སྦྱོང་ཚིགས་བཅད་ཕྱེད་བཅས་གསུམ་པོ་འདི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་འདོན་ཏེ། སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་མི་བྱ་སྟེ་ཞེས་པ་ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་སྟོན་ཏེ། འདོད་པའི་ཁམས་ ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་སྤྱད་ཞེས་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་སྤངས་པ་ནི་དོ

【現代漢語翻譯】 經過考察之後，要採取正確的行為，避免錯誤的行為。不要去評判其他人的缺點，特別是那些與他們的信仰或種族背景相關的缺點。也不要去評判其他人的道德行為，判斷他們所做的事情是否正確或錯誤。因為這樣做會導致偏見和仇恨。 在壽命為三萬歲的時代，金寂如來（梵文：Kanakamuni，含義：金色的聖人）的聲聞弟子們僅僅專注于培養帶有貪慾的禪定。因此，爲了對抗這種傾向，應該特別強調心的訓練，謹慎地修習四禪，並且不要沉溺於感官的體驗。 佛陀（梵文：Buddha，含義：覺悟者）所知曉和宣說的四聖諦（梵文：catvāri āryasatyāni，含義：四種高貴的真理）是能夠克服和斷除煩惱種子的道路，也是培養佛陀功德的基礎。因此，我們應該努力學習和實踐這些真理。 那麼，通過學習和實踐這些真理，會獲得什麼呢？通過正念（梵文：smṛti，含義：記憶）的修習，可以約束身語，獲得平靜，並始終保持不忘失的正念。具備四念住（梵文：catvāri smṛtyupasthānāni，含義：四種正念的建立）能夠保護我們的心免受煩惱的侵擾，通過守護，可以獲得涅槃（梵文：nirvāṇa，含義：熄滅），從而不再有痛苦和悲傷的產生。 在壽命為兩萬歲的時代，拘留孫佛（梵文：Krakucchanda，含義：帶來幸福的人）的聲聞弟子們不尊重佈施，並且彼此懷有敵意。因此，爲了對抗這種傾向，應該慷慨地佈施，這樣才能積累無量的功德，獲得豐厚的果報和財富。 通過完善的戒律，可以避免爭端和敵對行為。這是因為戒律能夠阻止產生敵意的根源，例如殺生、偷盜和不正當的性行為。通過修習四禪的禪定，可以避免欲界的嗔怒和嫉妒等負面情緒，從而避免不悅意的果報。通過修行聖道，可以斷除煩惱，最終獲得有餘涅槃和無餘涅槃。 以上闡述了通過佈施、持戒和禪修可以獲得涅槃。佈施是輪迴中獲得圓滿的因，如果輕視佈施，會導致敵意的產生，因此應該避免輕視佈施。 特別是在善知識的註釋中，沒有出現這個偈頌。而且，諸佛的布薩（梵文：upoṣatha，含義：齋戒）儀式也有不同的解釋。在釋迦牟尼佛（梵文：Śākyamuni，含義：釋迦族的聖人）的教法中，在水泡比丘出現之前，每個月的初八、十五、二十三和月底都會念誦這三個包含半個偈頌的布薩偈：『不做一切惡，』這句強調了增上戒學，旨在約束欲界的惡行。『行持一切善』這句強調了增上慧學，因為智慧能夠斷除煩惱。

【English Translation】 After careful examination, one should adopt what is right and avoid what is wrong. One should not judge the faults of others, especially those related to their beliefs or ethnic background. Nor should one judge the moral conduct of others, deciding whether their actions are right or wrong, as this leads to prejudice and hatred. In the age when the lifespan is thirty thousand years, the Śrāvakas (梵文，天城體：श्रावक，羅馬音：śrāvaka，字面意思：聽聞者) of the Kanakamuni (梵文，天城體：कनकमुनि，羅馬音：kanakamuni，字面意思：金色的聖人) Buddha (梵文，天城體：बुद्ध，羅馬音：buddha，字面意思：覺悟者) only focus on cultivating Samādhi (梵文，天城體：समाधि，羅馬音：samādhi，字面意思：三摩地) with attachment. Therefore, to counter this tendency, one should especially emphasize the training of the mind, carefully practice the four Dhyānas (梵文，天城體：ध्यान，羅馬音：dhyāna，字面意思：禪那), and not indulge in sensory experiences. The Four Noble Truths (梵文，天城體：चत्वारि आर्यसत्यानि，羅馬音：catvāri āryasatyāni，字面意思：四種高貴的真理) known and spoken by the Bhagavan (梵文，天城體：भगवान्，羅馬音：bhagavan，字面意思：世尊) Buddha (梵文，天城體：बुद्ध，羅馬音：buddha，字面意思：覺悟者) are the path to overcome and eliminate the seeds of Kleshas (梵文，天城體：क्लेश，羅馬音：kleśa，字面意思：煩惱), and the foundation for cultivating the qualities of the Buddha (梵文，天城體：बुद्ध，羅馬音：buddha，字面意思：覺悟者). Therefore, we should strive to learn and practice these truths. So, what will be gained by learning and practicing these truths? Through the practice of mindfulness (梵文，天城體：स्मृति，羅馬音：smṛti，字面意思：記憶), one can restrain body and speech, attain peace, and always maintain unfailing mindfulness. Having the Four Foundations of Mindfulness (梵文，天城體：चत्वारि स्मृत्युपस्थानानि，羅馬音：catvāri smṛtyupasthānāni，字面意思：四種正念的建立) protects our mind from the intrusion of Kleshas (梵文，天城體：क्लेश，羅馬音：kleśa，字面意思：煩惱), and through protection, one can attain Nirvana (梵文，天城體：निर्वाण，羅馬音：nirvāṇa，字面意思：熄滅), thereby eliminating the recurrence of suffering and sorrow. In the age when the lifespan is twenty thousand years, the Śrāvakas (梵文，天城體：श्रावक，羅馬音：śrāvaka，字面意思：聽聞者) of the Krakucchanda (梵文，天城體：क्रकुछन्द，羅馬音：krakucchanda，字面意思：帶來幸福的人) Buddha (梵文，天城體：बुद्ध，羅馬音：buddha，字面意思：覺悟者) do not respect giving and harbor hostility towards each other. Therefore, to counter this tendency, one should give generously, so as to accumulate immeasurable merit and obtain abundant rewards and wealth. Through perfect discipline, one can avoid disputes and hostilities. This is because discipline prevents the roots of hostility from arising, such as killing, stealing, and improper sexual conduct. By practicing the Samādhi (梵文，天城體：समाधि，羅馬音：samādhi，字面意思：三摩地) of the four Dhyānas (梵文，天城體：ध्यान，羅馬音：dhyāna，字面意思：禪那), one can avoid negative emotions such as anger and jealousy from the desire realm, thereby avoiding unpleasant consequences. By practicing the Noble Path, one can eliminate Kleshas (梵文，天城體：क्लेश，羅馬音：kleśa，字面意思：煩惱) and ultimately attain Nirvana (梵文，天城體：निर्वाण，羅馬音：nirvāṇa，字面意思：熄滅) with or without remainder. The above explains that Nirvana (梵文，天城體：निर्वाण，羅馬音：nirvāṇa，字面意思：熄滅) can be attained through giving, discipline, and meditation. Giving is the cause of perfection in Samsara (梵文，天城體：संसार，羅馬音：saṃsāra，字面意思：輪迴), and if one despises giving, it will lead to the generation of hostility, so one should avoid despising giving. In particular, this verse does not appear in the commentary of the Kalyāṇamitra (梵文，天城體：कल्याणमित्र，羅馬音：kalyāṇamitra，字面意思：善友). Moreover, the Upoṣatha (梵文，天城體：उपोसथ，羅馬音：upoṣatha，字面意思：齋戒) ceremony of the Tathāgatas (梵文，天城體：तथागत，羅馬音：tathāgata，字面意思：如來) is also explained differently. In the teachings of the Śākyamuni (梵文，天城體：शाक्यमुनि，羅馬音：śākyamuni，字面意思：釋迦族的聖人) Buddha (梵文，天城體：बुद्ध，羅馬音：buddha，字面意思：覺悟者), before the appearance of the water bubble Bhikshus (梵文，天城體：भिक्षु，羅馬音：bhikṣu，字面意思：比丘), these three Upoṣatha (梵文，天城體：उपोसथ，羅馬音：upoṣatha，字面意思：齋戒) verses, including the half verse, are recited every half month: 'Do no evil,' which emphasizes the training of higher discipline, aiming to restrain the misdeeds of the desire realm. 'Practice all good' emphasizes the training of higher wisdom, because wisdom can eliminate Kleshas (梵文，天城體：क्लेश，羅馬音：kleśa，字面意思：煩惱).

---

ན་དམ་པའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། རང་ གི་སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་གདུལ། །ཞེས་པས་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་སྟེ། མཉམ་པར་གཞག་པས་སེམས་ཞི་ཞིང་དུལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་རང་གི་སེམས་གདུལ་བར་བྱ་ཞེས་སྨོས་ནས། ཇི་ལྟར་ཞེ་ ན། དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་སྤྱད་ཅིང་སྒྲུབ་པའོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྡིག་པ་ཅི་ཡང་མི་བྱ་བར་སྡོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ལུས་ཀྱིས་སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་གསུམ་པོ་གང་ཡང་མི་ བྱ་ཞིང་། མཁས་པས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་ཞེས་པས་མཁས་པ་ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པས་ངག་གི་མི་དགེ་བ་བཞི་སྤངས་ནས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་སྟེ་དགེ་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་དག་པར་བྱ། 2-230 རང་གི་སེམས་ནི་ཡིད་ཀྱི་མི་དགེ་བ་གསུམ་སྤངས་ཏེ་ཡོངས་སུ་གདུལ་ལོ་བསླབ་པ་གསུམ་མམ་བླང་དོར་ལེགས་པར་བྱས་ཏེ་སེམས་འདུལ་བ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཉེས་ པ་ལ་མིག་ཕྱེ་བའི་གཉེན་པོར་གསུངས་སོ། །ཉེས་པའི་གཉེན་པོ་བསྟེན་པ་ནི་ལུས་ཀྱི་སྡོམ་པས་བསྡམས་ཤིང་ཉེས་པ་མི་བྱེད་པ་ནི་ལེགས་པ་མཛེས་ཤིང་བཟང་བ་སྟེ། ངག་གིས་ཉེས་པ་མི་ བྱེད་པར་སྡོམ་པའང་ལེགས་པ་ཡིན། ལུས་ངག་གི་སྤོང་བ་བདུན་གྱི་ཀུན་སློང་ཡིད་ཀྱིས་སྡིག་ལྟུང་ལ་འཇུག་པའི་སེམས་སྡོམ་ཞིང་སྤོང་སེམས་དང་ལྡན་པ་ལེགས་པ་སྟེ། ཡུལ་དུས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་ དུ་སྒོ་གསུམ་སྡོམ་པས་བསྡམས་པ་ནི་ལེགས། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དུས་ཀུན་ཏུ་དྲན་པ་མི་བརྗེད་པར་སྡོམ་པའི་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དང་བརྒྱད་པོ་ཀུན་ལས་ ངེས་པར་རབ་ཏུ་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲོལ་གྱི་གོ་འཕང་འཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བྱེད་འབྲས་དང་བྲལ་འབྲས་བསྟན་ཏོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་གྲོལ་བར་འགྱུར་བ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ངག་གིས་གཞན་ གྱི་ཉེས་པ་གླེང་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་བསྲུངས་ཤིང་། ཡིད་ཀྱིས་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་རབ་ཏུ་བསྡམས་ཏེ། ལུས་ཀྱིས་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་ཆང་འཚོང་སྨད་འཚོང་རིགས་ངན་རོལ་མོའི་ཁྱིམ་སྟེ་ལྔ་རུ་འཇུག་པ་སོགས་སམ། 2-231 སྒོ་གསུམ་གྱི་མི་དགེ་བ་བཅུ་པོ་དག་མི་བྱེད་ཅིང་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ངན་སོང་དང་འཁོར་བའི་ལམ་བཅུའམ་གསུམ་པོ་འདི་དག་རབ་ཏུ་སྦྱངས་ཤིང་དྲི་མ་མེད་པར་བྱས་ན། སྐུ་གསུང་ཐུགས་དྲང་པོར་སྲོང་བ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཟུང་བཞིའམ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་མྱུར་དུ་འཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཐུན་མོང་དུ་མཇུག་བསྡུས་ཏེ་ བཤད་པ་ནི། སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་གཟིགས་དང་། སངས་རྒྱས་ཞེས་པ་ཀུན་ལ་སྦྱར་རོ། །གཙུག་ཏོར་ཅན་དང་། ཐམས་ཅད་སྐྱོབ་དང་། འཁོར་བ་འཇིག་དང་ལོག་དད་སེལ་གཉིས་རྣམ་གྲངས་ཡིན། གསེར་ཐུབ་དང་། འོད་

【現代漢語翻譯】 因為這是殊勝的善行。'調伏自心'，指的是心的訓練，通過禪定使心平靜和調柔。或者說，要調伏自心，那該怎麼做呢？就是要行持和修習圓滿的善行。為什麼呢？因為要戒除一切罪惡。或者說，身體不去造作任何三種不善業，並且智者應受具足戒，指的是有智慧的人捨棄口語的四種不善，受持具足戒，從而使善行圓滿和清凈。 調伏自心，指的是捨棄意念的三種不善，完全調伏。這三種訓練或善取捨，良好地完成之後，調伏自心就是諸佛的教法，是爲了睜開眼睛看到過失的對治法。奉行對治過失的方法，就是以身體的戒律來約束，不做惡事就是美好和善良。口語上不做惡事，也是一種戒律。身語的七支捨棄的動機，是以意念來約束和捨棄沉溺於罪惡的念頭，這樣就是好的。在任何時間、地點和情況下，以三門來約束自己就是好的。為什麼呢？因為時時保持正念而不忘記戒律的僧人，具備圓滿的戒律，必定能從三種和八種痛苦中徹底解脫，獲得解脫的果位。這裡展示了戒律的行為結果和解脫結果。為什麼戒律能帶來解脫呢？因為守護著不議論他人的過失等等，並且以意念嚴加約束不如理作意，身體不去不該去的地方，比如國王的宮殿、酒館、妓院、惡劣的場所、娛樂場所等等。 不做身語意的十種不善業，並且徹底凈化身語意的惡業行為，也就是通往惡趣和輪迴的十種或三種途徑，如果能正直身語意，那麼世尊所說的八正道之果，四雙八輩之聖者，或者圓滿的佛陀，就能迅速獲得。共同總結來說，諸佛，如能仁如來等等。佛陀一詞可以普遍應用。頂髻尊，一切救護者，以及輪迴毀滅者和破除邪見者，都是不同的名稱。金寂和光明。

【English Translation】 Because it is a supreme virtue. 'Taming one's own mind' refers to the training of the mind, through meditation, making the mind peaceful and gentle. Or, to tame one's own mind, how should one do it? It is to practice and accomplish perfect virtue. Why? Because one must abstain from all sins. Or, the body should not commit any of the three non-virtuous deeds, and the wise should take full ordination, which means that the wise, endowed with wisdom, abandon the four non-virtuous deeds of speech, and take full ordination, thereby making virtue complete and pure. Taming one's own mind means abandoning the three non-virtuous deeds of the mind and completely taming it. These three trainings or good discriminations, when done well, taming the mind is the teaching of the Buddhas, which is the antidote to opening one's eyes to faults. Practicing the antidote to faults is to be restrained by the discipline of the body, and not doing evil is beautiful and good. Not doing evil in speech is also a discipline. The motivation for the seven branches of abandonment of body and speech is to restrain and abandon the mind that indulges in sin with the mind, and this is good. At any time, place, and circumstance, it is good to restrain oneself with the three doors. Why? Because a monk who always maintains mindfulness and does not forget the precepts, possessing perfect discipline, will surely be completely liberated from the three and eight sufferings, and attain the state of liberation. Here, the behavioral result and the liberation result of discipline are shown. Why does discipline lead to liberation? Because one guards against discussing the faults of others, etc., and strictly restrains improper attention with the mind, and the body does not go to places it should not go, such as the king's palace, taverns, brothels, bad places, entertainment places, etc. Not doing the ten non-virtuous deeds of body, speech, and mind, and thoroughly purifying the evil actions of body, speech, and mind, that is, the ten or three paths leading to evil destinies and samsara, if one can straighten body, speech, and mind, then the fruit of the Noble Eightfold Path spoken by the Blessed One, the four pairs and eight types of noble beings, or the perfect Buddha, can be quickly attained. In common conclusion, the Buddhas, such as Buddha Vipashyin, etc. The word Buddha can be universally applied. Crested One, All Protector, and Samsara Destroyer and Dispeller of Wrong Views are different names. Golden Sage and Light.

---

སྲུང་དང་། སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་གོའུ་ཏམ་ཞེས་ཁྱིམ་པ་དང་རབ་བྱུང་གི་ཕྱོགས་གཉིས་ཀའི་ཡོན་ཏན་སྨོས་སོ། །འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷ་ཡི་ཡང་ལྷ་ཡིན་ཏེ། ཤཱཀྱ་རྣམས་ཀྱི་ལྷ་དང་ཚངས་པ་བརྒྱ་ བྱིན་སོགས་ཀྱིས་ཕྱག་བྱས་པའི་ཕྱིར་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ལྷ་ཡང་ཡིན་ནོ། །སྙིགས་མ་ལྔའི་དུས་སུ་མིས་མཚོན་པའི་འགྲོ་བ་གདུལ་དཀའ་བ་རྟ་རྨུ་རྒོད་དང་འདྲ་བ་དག་འཇམ་པོ་དང་རྩུབ་ མོ་ཇི་ལྟར་འོས་པས་འདུལ་ཞིང་ཡང་དག་པའི་ལམ་དུ་འཇུག་པས་ཁ་ལོ་བསྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པའོ། །འཇིག་རྟེན་ཁམས་གསུམ་གྱི་མགོན་པོ་ཕན་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མངའ་བརྙེས་པས་གདུལ་བྱ་དུས་ལས་མ་ཡོལ་བར་སྐྱོབ་པའི་མཆོག་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཕན་པ་མཛད་པས་གཙོ་བོ་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་པས་འགྲོ་བ་ཀུན་ལས་དཔའ་བོར་གྱུར་པ་སངས་རྒྱས་ནི་ཉོན་མོངས་དང་བདུད་ཀྱི་དགྲ་ཆོམས་པར་གྱུར་པ་བསྐལ་བཟང་གི་འདྲེན་པ་སྟོང་རྩ་བདུན་འབྱུང་བའི་གཤེགས་ཟིན་པ་བདུན་ཏེ་སྟོང་ནི་ད་གདོད་འབྱུང་ངོ་ཞེས་མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་དུ་བཤད་འདུག་གོ ། 2-232 དེ་རྣམས་སྙན་པའི་གྲགས་པ་དང་ལྡན་པའོ། །བདུན་པོ་དེ་རྣམས་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདི་ནི་ཚིག་ཉུང་ཡང་དོན་ཀུན་འདིར་འདུས་པས་རབ་ཏུ་རྒྱས་པར་བསྟན་ཏོ། །ཡང་ན་དང་པོར་བྱ་ བ་དང་གསོལ་བ་བྱས་ནས་འདོན་པ་ལྔ་རྒྱས་པར་སྟོན་ཞེས་སྦྱར་རོ། །སངས་རྒྱས་བདུན་གྱི་སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་གང་ཡང་སངས་རྒྱས་བདུན་པོ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ རྣམས་ཀྱང་བསྲུང་ཞིང་གུས་པ་དང་བཅས་སོ། །སོ་སོ་ཐར་པ་འདི་ལ་གུས་པ་དང་བཅས་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ནན་ཏན་གྱིས་བསྲུང་བར་གྱུར་པས་འདུས་མ་བྱས་རྒྱུ་ལམ་བདེན་དང་འབྲས་བུ་འགོག་ པའི་བདེན་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་གྱིས་ཤིག ཚིགས་བཅད་གསུམ་པོ་འདི་བཀའ་སྡུད་པ་པོས་བྱས་ཞེས་བི་མ་ལས་གསུངས། ། གཉིས་པ་མདོ་དོན་བསྡུས་ཏེ་བསྒྲུབ་པར་གདམས་པ་ནི། བརྩམ་ པར་བྱ་བ་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཉིས་དང་གང་གི་ཕྱིར་ཞེས་སོགས་བསྡུད་པ་པོས་བྱས་ཞེས་ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་གསུང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བརྩམ་པར་བྱ་ ཞིང་། རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་བའམ། བྱུང་ནས་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་གྲོང་ནས་དགོན་པ་ལ་སོགས་དབེན་པར་སོང་སྟེ་ཐོས་པའི་དོན་བསམ་པར་བྱ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟན་པ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་ཅིང་མཐོང་ལམ་བསྐྱེད་པར་བྱ། 2-233 ཉམས་ཆུང་བ་འདམ་བུའི་ཁྱིམ་ལ་གླང་ཆེན་སྟོབས་ལྡན་གྱིས་བཅོམ་པ་བཞིན་དུ། སྲོག་འཕྲོག་པའི་འཆི་བདག་ནི་འཆི་བ་སྟེ། སྐྱེ་བ་རྒ་བ་ན་བ་དང་། སྲེད་པ་དང་ལེན་པ་ལ་སོགས་པའི་ སྡེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ནི་བདེན་བཞི་སྒོམ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གཞོམ་པར་བྱ་སྟེ་གྱིས་ཤིག་ཅེས་པའོ།

【現代漢語翻譯】 護佑！釋迦牟尼佛（Śākyamuni Buddha，能仁寂默）被譽為具足在家和出家兩方面的功德。他是世間諸神的至尊，因為受到釋迦族之神以及梵天（Brahmā，離欲清凈）和帝釋天（Indra，能天主）等的禮敬，同時也是解脫之神。在五濁惡世（pañcakaṣāya，五種污濁的時代）中，對於難以調伏、如同桀驁不馴的野馬一般的人們，他以適當的柔和與剛強並用之法進行調伏，引導他們走上正道，是無與倫比的調御丈夫（puruṣadamyasārathi，調伏人的無上士）。他是三界（tridhātu，欲界、色界、無色界）的怙主（nātha，救護者），擁有不可估量的利益，通達一切法（dharma，宇宙的真理和法則），在眾生尚未成熟之前救護他們，以最殊勝的方式施予利益，是至高無上的主宰，以智慧等超越一切眾生，成為勇士。佛陀摧伏了煩惱（kleśa，精神上的痛苦）和魔（māra，阻礙解脫的力量）的敵人，是賢劫（bhadrakalpa，幸運劫）中將要出現的千尊佛中的已逝七佛，而現在這一尊是第一千尊，這被講述為不忘失的憶念。 這些佛陀都具有美妙的聲譽。這七尊佛的別解脫經（Prātimokṣa Sūtra，根本戒經）雖然言辭簡略，卻包含了所有的意義，因此被廣為闡述。或者，首先進行祈請和祈禱，然後宣讀，這被稱為五種圓滿的開示。對於這七佛的別解脫經，諸佛以及這七佛的聲聞（śrāvaka，聽聞佛法者）弟子們，都加以守護和尊敬。通過對別解脫經的恭敬，從而精進地守護戒律，因此能夠獲得無為法（asaṃskṛta dharma，不依賴因緣的法）、道諦（mārgasatya，通往解脫的道路）的真理、滅諦（nirodhasatya，苦滅的真理）的果實以及涅槃（nirvāṇa，解脫）。比瑪拉（Vimala，無垢賢）說，這三句偈頌是結集者所作。 第二部分是總結經義並勸誡修持：『應當開始』等兩句偈頌，以及『爲了什麼』等是結集者所作，這是特別的善知識的說法。應當開始進入如來（Tathāgata，如實而來者）的教法，並出家（pravrajyā，離開世俗生活）。或者，出家之後，爲了 निश्चित 從輪迴中解脫，離開城市前往寂靜的地方，如寺院等，去思維所聽聞的意義。應當進入佛陀所教導的四聖諦（catvāri āryasatyāni，四種高貴的真理）的禪修，並生起見道（darśanamārga，直接證悟空性的道路）。 就像弱小的蘆葦屋被強壯的大象摧毀一樣，奪取生命的死主（mṛtyu，死亡），即死亡，以及包括生、老、病，以及貪愛和執取等的眷屬，應當通過修習四聖諦的力量來摧毀，應當這樣做。

【English Translation】 Protection! The Buddha Śākyamuni Gautama is praised for possessing the qualities of both householders and renunciates. He is the god of worldly gods, because he is revered by the gods of the Śākya clan, as well as Brahmā and Indra, and he is also the god of liberation. In the age of the five degenerations, for beings who are difficult to tame, like wild horses, he tames them with gentleness and harshness as appropriate, leading them onto the right path, and is the unsurpassed tamer. He is the protector of the three realms, possessing immeasurable benefits, having mastery over all dharmas, saving beings before they are too late to be tamed, bestowing supreme benefits in accordance, and surpassing all beings with wisdom and so on, becoming a hero. The Buddha has vanquished the enemies of afflictions and Māra, and is one of the seven Buddhas who have already appeared out of the thousand Buddhas of the Fortunate Aeon, and the thousandth is yet to come, which is said to be a reminder not to forget. Those Buddhas are endowed with pleasing fame. This Prātimokṣa Sūtra of each of those seven is taught extensively, as it is concise in words but contains all the meanings. Alternatively, it is said that one should first make offerings and prayers, and then recite it, showing the five kinds of expansive teachings. For this Prātimokṣa of the seven Buddhas, the Buddhas and also the Śrāvakas of those seven Buddhas are to be protected and respected. By respecting this Prātimokṣa, one becomes diligent in guarding the precepts, and thus may you attain the unconditioned, the truth of the path, the truth of cessation, and Nirvāṇa. Vimala said that these three verses were made by the compilers. The second part is to summarize the meaning of the Sūtra and advise on practice: the two verses beginning with 'One should begin,' and 'For what reason,' etc., were made by the compilers, according to the special spiritual friend. One should begin to enter the teachings of the Tathāgata and to renounce. Or, having renounced, in order to definitely escape from Saṃsāra, one should go from the city to a solitary place such as a monastery, and contemplate the meaning of what has been heard. One should enter into the meditation on the four noble truths taught by the Buddha and generate the path of seeing. Just as a weak reed house is destroyed by a strong elephant, the lord of death who takes life, namely death, and the retinue including birth, aging, sickness, and craving and grasping, should be destroyed by the power of meditating on the four noble truths; you should do this.

---

།ཚིགས་བཅད་འདི་ཉེ་བར་འཁོར་གྱིས་བྱས་ཞེས་དྲན་བྱེད་དུ་བཤད་དོ། །སྐྱེ་བོ་དགེ་བ་ཅན་གང་ ཞིག ཉོན་མོངས་པ་ལ་རབ་ཏུ་བསྒྲིམས་ཏེ་བག་ཡོད་པར་ཆོས་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་སྒྲུབ་པའི་འདུལ་བའམ། ཆོས་འདུལ་བ་སོ་སོར་ཐར་པ་དང་བདེན་བཞི་འདི་ལ་སྤྱོད་གྱུར་པ། སྐྱེ་བ་བཞིར་ འགྲོ་བ་ལྔའི་སྲིད་པར་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་རབ་ཏུ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་སྒོམ་ལམ་བསྒོམས་ཏེ་གཏན་ཏུ་རབ་ཏུ་སྤངས་ནས། སྡུག་བསྔལ་མཐའ་དག་ཐ་མར་རྒྱུན་བཅད་དེ་ཟད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་ འགྱུར་རོ། །ཕན་ཚུན་གཅིག་ལ་གཅིག་འདོམས་ཤིང་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བར་བྱེད་པ་དང་། བྱུང་ན་ལྟུང་བ་ལས་བསླངས་ཏེ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བར་བྱེད་པ་དང་། ཚུལ་དེས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་དང་། དེ་ འཛིན་པའི་གང་ཟག་དག་འཕེལ་ཞིང་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་སྟོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་དགེ་འདུན་གྱིས་མཐུན་པའི་གསོ་སྦྱོང་ལེགས་པར་བྱའོ། །མཇུག་བསྡུས་ཏེ་ནན་ཏན་དུ་གདམས་པ་ནི། 2-234 ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་བ་དང་བསྟན་པ་འཕེལ་བར་བྱ་བའི་དགོས་པ་གོང་དུ་སྨོས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ནི་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་འདོན་པ་དང་། གང་གི་ཕྱིར་གསོ་སྦྱོང་བྱས་པར་ གྱུར་པ་དགོས་པ་དེའི་ཕྱིར་དང་། གོང་དུ་བསྟན་པའི་དགོས་པ་དེའི་ཕྱིར་དང་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕན་པ་དང་། མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་བསྐྱེད་དེ་མྱང་འདས་འཐོབ་པ་དེའི་ཕྱིར། ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་ནི་སྦྱོར་དངོས་ མཇུག་གི་སྒོ་ནས་བག་ཡོད་པར་བསྲུང་བར་བྱ་སྟེ། དཔེར་ན་ནགས་ཁྲོད་ན་གནས་པའི་གཡག་རྒོད་རྔ་མ་ཤིང་ལ་མི་ཐོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐོགས་ནའང་གོད་ཟེགས་བྱུང་དོགས་ནས་དལ་བུས་བག་བྱེད་ པ་དང་། གངས་ཁྲོད་བསིལ་བ་ན་གནས་པའི་ཚེ་ཡང་ཝ་མཇུག་ལྟར་མི་བརྐྱང་བར་རྩེ་མོ་སྟེང་དུ་གཟར་ཏེ་འགྲོ་བ་ཇི་བཞིན་དུ། ཉེས་པ་མི་འབྱུང་བ་དང་བྱུང་ན་ཕྱིར་འཆོས་པ་དང་། དགོན་པར་ཡང་རྟག་ཏུ་བག་ཡོད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་བསྔོ་བ་ནི། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་བཏོན་ཅིང་མཉན་པ་དང་གསོ་སྦྱོང་བྱས་པའི་བསོད་ནམས་ཐོབ་ཅིང་གྲུབ་པ་གང་ཡོད་པ་དེས་ནི་ཆེད་ དུ་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་ཕུང་པོ་ལྔས་བསྡུས་པའི་ཁམས་གསུམ་གྱི་འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་རྣམས། ཐོབ་བྱ་ཐུབ་པ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབང་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ཐབས་བླ་ན་མེད་པའི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་ཤོག་ཅེས་པ་ཨུ་པ་ལིས་གསུངས་སོ། ། 2-235 དེ་ལྟར་སོ་སོར་ཐར་པ་འདི་ཡང་སྡུད་པོས་སྙན་པའི་བ་དན་ཞེས་པ་ནས་སྤྱི་བོ་ནས་ཕྱག་འཚལ་བའི་བར་བསྟོད་པའི་རྒྱུད་དང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཅེས་པ་ནས་གཡག་རྔའི་རྩེ་མོ་ཇི་བཞིན་ ཞེས་པའི་བར་མདོ་འདོན་པའི་རྒྱུད་དང་། མཇུག་ཏུ་བསྔོ་བའི་རྒྱུད་དང་རྒྱུད་ཆགས་གསུམ་གྱི་ཚུལ་དུ་བསྟན་ནོ། །ཚུལ་འདི་ཡང་དོན་དམ་པའི་དགེ་སློང་

【現代漢語翻譯】 此偈頌是阿難爲了憶念而宣說的。任何具有善根的人，如果精勤于煩惱，謹慎地修持八正道的律藏，或者修持別解脫和四諦的律藏，通過修習禪定之道，徹底斷除輪迴於四生五道的痛苦，最終斷除一切痛苦，達到寂滅的境地。爲了互相勸誡，防止墮落，即使墮落也能從中恢復，守護戒律，並通過這種方式使佛法和護持佛法的人得以增長和住世，僧團應以宣說別解脫的方式，如法地進行布薩。最後總結並殷切勸誡： 爲了守護戒律和弘揚佛法，如前所述，因此要念誦別解脫經。爲了進行布薩，爲了上述的目的，爲了暫時的利益，爲了生起見道和修道，從而獲得涅槃，因此，應以加行、正行和結行的次第，謹慎地守護戒律。例如，生活在森林中的野牦牛，爲了避免尾巴被樹枝纏住，即使纏住也會小心翼翼地避免折斷；又如生活在寒冷雪地裡的狐貍，不會像平時那樣伸直尾巴，而是將尾尖朝上行走一樣。不犯過錯，即使犯了也能及時改正，在寺院中也要時刻保持謹慎。第二是迴向：唸誦別解脫經、聽聞別解脫經以及進行布薩所獲得的功德，愿以此功德，爲了所有被五蘊所包含的三界眾生，愿他們獲得能仁（釋迦牟尼佛）聲聞和緣覺的果位，以及如來無上的功德和方便之位。這是優波離所說的。 如此，這部別解脫經，也被編者以三種方式闡述：從'悅耳的幡幢'到'頂禮頭頂'是讚頌之傳承；從'一切智'到'如牦牛尾尖'是念誦經文之傳承；最後是迴向之傳承。此儀軌是真實的善知識。

【English Translation】 This verse is spoken by Ānanda to be remembered. Any person with virtuous roots, if diligently striving against afflictions, carefully practicing the Vinaya (discipline) of the Noble Eightfold Path, or practicing the Vinaya of Pratimoksha (individual liberation) and the Four Noble Truths, through cultivating the path of meditation, completely abandoning the suffering of wandering in the cycle of existence in the four births and five realms, and ultimately cutting off all suffering, will become one who attains cessation. In order to mutually admonish each other, prevent falling into faults, and even if fallen, to recover from them, to guard the precepts, and through this means to cause the Buddha's teachings and those who uphold them to increase and abide, the Sangha should properly perform the Uposatha (observance day) in accordance with the manner of expounding the Pratimoksha. Finally, to conclude and earnestly exhort: For the sake of guarding the precepts and propagating the teachings, as mentioned above, therefore, the Pratimoksha Sutra should be recited. For the sake of performing the Uposatha, for the aforementioned purpose, for the sake of temporary benefit, and for the sake of generating the path of seeing and meditation, thereby attaining Nirvana, therefore, the precepts should be carefully guarded in the order of preliminary practices, actual practices, and concluding practices. For example, a wild yak living in the forest, in order to avoid its tail being entangled in branches, and even if entangled, carefully avoids breaking it; and like a fox living in the cold snow, not stretching its tail straight as usual, but walking with the tip pointing upwards. Not committing faults, and even if committed, correcting them in time, and always being mindful in the monastery. Second is the dedication: May the merit obtained from reciting the Pratimoksha Sutra, hearing the Pratimoksha Sutra, and performing the Uposatha, for the sake of all beings in the three realms contained by the five aggregates, may they attain the state of the Sage (Shakyamuni Buddha), the Shravakas (listeners) and Pratyekabuddhas (solitary realizers), and the unsurpassed qualities and skillful means of the Tathagata (Thus-Gone One). This is what Upali said. Thus, this Pratimoksha Sutra is also explained by the compiler in three ways: from 'Melodious Banner' to 'Prostration at the Crown of the Head' is the lineage of praise; from 'All-Knowing' to 'Like the Tip of a Yak's Tail' is the lineage of reciting the Sutra; and finally, the lineage of dedication. This ritual is a true Kalyanamitra (virtuous friend).

---

བདེན་པ་མཐོང་བ་དང་ལམ་གྱིས་རྒྱལ་བ་མི་ སློབ་ལམ་ཐོབ་པ་དང་ལམ་སུན་འབྱིན་པ་བསླབ་པ་ཉམས་ཤིང་ངོ་ཚ་དང་བྲལ་བ་ཤ་ཚུགས་ལུས་ལ་འཚེའུ་སྐམ་པ་ལྟ་བུའི་གང་ཟག་ལ་ནི་མི་དགོས་ཀྱི། གསོལ་བཞིས་རྫོགས་ཤིང་ལྟ་སྤྱོད་ མ་ཉམས་པས་བསོད་སྙོམས་སྤྱོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཀུན་རྫོབ་པའི་དགེ་སློང་ལམ་གྱིས་འཚོ་བ་ལ་ངེས་པར་དགོས་ཤིང་ལམ་སྟོན་པ་ལྟ་སྤྱོད་རྣམ་པར་དག་པ་གཞན་ལ་སྟོན་པ་དང་། ལུག་ ལྟར་ལྐུགས་པ་སློབ་འདོད་ཀྱང་བླང་དོར་མི་ཤེས་པ་དག་ལའང་། ཁྲིམས་འཆལ་བ་དད་མོས་པ་དང་ལྟ་བ་མ་ཉམས་པ་དག་གིས་ལེགས་པར་བཤད་པས་ཕན་པར་འགྱུར་བའང་སྲིད་པར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་འདི། སློབ་དཔོན་དཔའ་བོས་མཛད་པར་གྲགས་པའི་གཞུང་འགྲེལ་དང་། བི་མ་ལ་མི་ཏྲས་མཛད་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་འདུལ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་དང་། 2-236 ཁྱད་པར་བཤེས་གཉེན་གྱིས་མཛད་པའི་འདུལ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། དཱ་ན་ཤཱི་ལས་མཛད་པར་གྲགས་པའི་བརྗེད་བྱང་དང་། ཀཱ་ལེགས་མི་ཏྲས་མཛད་པའི་དགའ་སྐྱེད་དང་། ཁ་ཆེ་ཛྙཱ་ན་ཤྲཱིས་མཛད་དམ་ ཟེར་བའི་མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་དང་། གངས་ཅན་གྱི་ཁྲོད་དུ་བྱུང་བའི་འདུལ་བ་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་བྱ་འདུལ་འཛིན་བརྩོན་འགྲུས་འབར་གྱི་ལེགས་བཤད་དང་། ཡོངས་འཛིན་མཁས་པའི་མན་ངག་ ལ་བརྟེན་ནས་ལུང་ཞུ་བ་དཔང་པོར་བྱས་ཏེ། ཁུངས་མེད་ཀྱི་ངག་སྒྲོས་དང་རང་བཟོ་སྤངས་ཏེ་ལེགས་པར་སྦྱར་བའོ། །དེ་ལྟར་རྣམ་དག་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བའི་ཚུལ། །ཚུལ་འདི་རྟོགས་ནས་ལེགས་པར་སྒྲུབ་ བྱེད་ན། །ན་རྒ་སྐྱེ་འཆི་སྲིད་པའི་ཆུ་འཇིང་ལས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཟད་པའི་གླིང་དུ་འགྲོ། །གང་ཞིག་ལེགས་གསུངས་ཐུབ་པའི་གསུང་བཞིན་དུ། །ཚུལ་གནས་ལྟ་སྤྱོད་ཆོ་ག་འཚོ་བ་བཟང་། །དེ་ལ་ རྒུད་པ་མཐའ་དག་བསྐྲད་པ་བཞིན། །བོས་པ་ལྟ་བུར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའོ། །ཁྲིམས་ལ་མི་གནས་ལས་འབྲས་མི་སེམས་པའི། །སྐྱེ་བོ་འཁོར་མང་ལོངས་སྤྱོད་ལྡན་ན་ཡང་། །མཐའ་མེད་ངན་འགྲོར་ཡུན་རིང་སྡུག་ བསྔལ་གྱིས། །མནར་འགྱུར་མི་དེ་དུད་འགྲོ་མ་ཡིན་ནམ། །དེ་ཕྱིར་ཤེས་ལྡན་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་དག །དལ་འབྱོར་མི་རྟག་ཕུན་ཚོགས་རྒུད་འགྱུར་ཞེས། །ངེས་པར་བསམས་ཏེ་བརྟུལ་ཞུགས་མ་ཉམས་པར། །མང་ཐོས་སྒྲུབ་ལ་བརྩོན་པར་རིགས་པ་ཡིན། ། 2-237 རྟག་ཏུ་དྲན་དང་བག་ཡོད་ལྡན་པ་ཡིས། །སྒོ་གསུམ་རང་གི་སྤྱོད་ཚུལ་མ་རྟོགས་ན། །ཉ་ཤ་ཟོས་ཤིང་འོ་ཐུག་འཐུང་པ་ལྟར། །ཕྱིས་དུས་འགྱོད་ཀྱང་འཕྱིས་པར་གྱུར་ཏ་རེ། །ཞིང་གཞན་དག་ཏུ་ བསྐལ་མང་བྱེ་བ་བརྒྱར། །དགེ་བའི་ལས་ལམ་བསྒྲུབས་པར་གྱུར་པ་གང་། །དེ་བས་ཞིང་འདིར་སྔ་དྲོ་ཅིག་ཙམ་ཡང་། །ཚུལ་གནས་དམ་ཆོས་སྤྱོད་པ་མཆོག་ཏུ་གསུངས། །དོན་འདི་ཤེ

【現代漢語翻譯】 對於那些已經證悟真諦（བདེན་པ་མཐོང་བ་，seeing the truth）和道（ལམ་，path），獲得無學道（མི་སློབ་ལམ་ཐོབ་པ་，attainment of the path of no more learning），以及破斥邪道（ལམ་སུན་འབྱིན་པ་，refuting wrong paths），戒律鬆弛且不知羞恥，身體乾瘦如柴的人來說，並不需要這些。 但對於那些通過四種乞食方式（གསོལ་བཞིས་，by the four requests）獲得滿足，且見解和行為沒有退失，依靠乞食為生的凡夫俗子（སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་，ordinary person），以及名義上的比丘（དགེ་སློང་，monk）來說，爲了以道為生，就非常有必要。對於那些能夠指引道路，見解和行為純凈，能夠教導他人的人，以及像綿羊一樣愚鈍，即使想學習也無法分辨取捨的人，以及那些破戒但有信心且見解沒有退失的人，如果能善加解釋，或許也能有所幫助，這是世尊（བཅོམ་ལྡན་འདས་，Bhagavan）所說的。 如此這般，這部《別解脫經》（སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ，Pratimoksha Sutra）的釋論，是依據以下論典寫成的：據說是學匠勇（སློབ་དཔོན་དཔའ་བོ，Teacher Hero）所著的釋論，無垢友（བི་མ་ལ་མི་ཏྲ，Vimalamitra）所著的廣釋《毗奈耶總集》（འདུལ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་，Collected Vinaya），特別是善知識（བཤེས་གཉེན་，Kalyanamitra）所著的《毗奈耶總集》，達那希拉（དཱ་ན་ཤཱི་ལ，Danaśīla）所著的備忘錄，迦歷密扎（ཀཱ་ལེགས་མི་ཏྲ，Kālegmitra）所著的《歡喜》（དགའ་སྐྱེད་，Joyful），以及克什米爾智吉祥（ཁ་ཆེ་ཛྙཱ་ན་ཤྲཱི，Kashmiri Jñānaśrī）所著或說是他所著的《不忘記憶》（མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་，Unforgettable Memory），以及雪域（གངས་ཅན་，Snow Land）中出現的持律者（འདུལ་བ་འཛིན་པ་，Vinaya Holder）之首，嘉持律者精進光（བྱ་འདུལ་འཛིན་བརྩོན་འགྲུས་འབར་，Jia Vinaya Holder Exertion Bar）的善說，並以永津智者的口訣為依據，以傳承為證，捨棄了無根據的傳言和自創，從而善加編纂而成。 如此清凈戒律守護之法，若能領悟此法並善加修持，便能從衰老、疾病、生死輪迴的苦海中，到達煩惱止息的彼岸。 無論何人，如實遵照善逝（ཐུབ་པ，Sage）之教言，安住于正法，具足見解、行持、儀軌和正命，一切衰敗皆如驅逐般遠離，一切圓滿皆如召喚般降臨。 不守戒律，不思業果之人，縱然眷屬眾多，受用豐饒，終將長久于無盡惡道中，遭受劇烈痛苦，此人與畜生何異？ 因此，有智慧且尋求解脫者，應當時常思維暇滿人身難得、無常、圓滿易逝，不捨苦行，精進聞思修行，方為合理。 若不能以恒常的正念和謹慎，時時反觀身語意的行為，猶如吃魚肉又喝牛奶，事後後悔也已太遲。 在其他剎土中，縱然于無數劫中，行持無量善業，也不如在此剎土中，僅僅于清晨片刻，安住正法，行持善行，此乃佛陀所說之最勝。 明白此理，應當時常精進修持。

【English Translation】 For those who have seen the truth (བདེན་པ་མཐོང་བ་, seeing the truth) and the path (ལམ་, path), attained the path of no more learning (མི་སློབ་ལམ་ཐོབ་པ་, attainment of the path of no more learning), and refuted wrong paths (ལམ་སུན་འབྱིན་པ་, refuting wrong paths), and who are lax in discipline and without shame, with bodies as dry as firewood, these are not needed. But for those who are satisfied by the four requests (གསོལ་བཞིས་, by the four requests), and whose views and conduct have not declined, ordinary people (སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་, ordinary person) who live by begging, and nominal monks (དགེ་སློང་, monk), it is absolutely necessary to live by the path. For those who can guide the path, whose views and conduct are pure, and who can teach others, and for those who are as foolish as sheep, unable to distinguish what to accept and reject even if they want to learn, and for those who have broken their vows but have faith and whose views have not declined, it may be beneficial to explain it well, as the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས་, Bhagavan) said. Thus, this commentary on the Pratimoksha Sutra (སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ, Pratimoksha Sutra) is based on the following treatises: the commentary said to be written by Teacher Hero (སློབ་དཔོན་དཔའ་བོ, Teacher Hero), the extensive commentary Collected Vinaya (འདུལ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་, Collected Vinaya) written by Vimalamitra (བི་མ་ལ་མི་ཏྲ, Vimalamitra), especially the Collected Vinaya written by Kalyanamitra (བཤེས་གཉེན་, Kalyanamitra), the memorandum written by Danaśīla (དཱ་ན་ཤཱི་ལ, Danaśīla), the Joyful (དགའ་སྐྱེད་, Joyful) written by Kālegmitra (ཀཱ་ལེགས་མི་ཏྲ, Kālegmitra), and the Unforgettable Memory (མི་བརྗེད་དྲན་བྱེད་, Unforgettable Memory) written by Kashmiri Jñānaśrī (ཁ་ཆེ་ཛྙཱ་ན་ཤྲཱི, Kashmiri Jñānaśrī) or said to be written by him, and the good words of Jia Vinaya Holder Exertion Bar (བྱ་འདུལ་འཛིན་བརྩོན་འགྲུས་འབར་, Jia Vinaya Holder Exertion Bar), who is the foremost of the Vinaya Holders (འདུལ་བ་འཛིན་པ་, Vinaya Holder) who appeared in the Snow Land (གངས་ཅན་, Snow Land), and based on the oral instructions of Yongzin the Wise, with the lineage as witness, abandoning unfounded rumors and self-creations, and thus well compiled. Thus, the way to protect pure morality, if you understand this way and practice it well, you will go from the ocean of aging, sickness, birth, and death to the island where karma and afflictions are exhausted. Whoever abides in the Dharma, in accordance with the well-spoken words of the Sage (ཐུབ་པ, Sage), with good views, conduct, rituals, and livelihood, all misfortunes are driven away as if banished, and all perfections are as abundant as if summoned. A person who does not abide by the law and does not think about the results of actions, even if he has many followers and abundant possessions, will eventually suffer greatly in endless evil destinies. Is that person not an animal? Therefore, those who are wise and seek liberation should always think that leisure and endowment are difficult to obtain, impermanent, and that perfections are prone to decline. Without abandoning asceticism, it is reasonable to diligently study and practice. If one does not constantly examine the behavior of one's body, speech, and mind with constant mindfulness and caution, it is like eating fish and drinking milk, and it will be too late to regret it later. Whatever meritorious deeds are performed in hundreds of millions of eons in other realms, it is said to be superior to abide in the Dharma and practice virtue for even a moment in the morning in this realm. Understanding this meaning, one should always diligently practice.

---

ས་ནས་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ ལ། །ཕན་འདོད་བྱས་པ་བཟོ་བའི་སྐྱེས་བུ་རྣམས། །ནུབ་རིར་ལྟུང་བའི་ཉིན་བྱེད་འདྲ་བ་ཡི། །བསྟན་པ་དམ་ཆོས་འཛིན་ལ་འབད་འཚལ་ལོ། །གལ་ཏེ་གཞན་ལ་ཕན་པའི་མཐུ་མེད་ནའང་། །སེང་གེའི་རོ་ ལ་སྐྱེས་པའི་སྲིན་བུ་བཞིན། །བསྟན་པའི་སྒོར་ཞུགས་བག་མེད་སྤྱོད་པ་ཡིས། །དམ་ཆོས་འཇིག་པར་བྱེད་པ་ག་ལ་རིགས། །ཐུབ་པའི་དབང་པོས་གྲངས་མེད་བསྐལ་མང་དུ། །རྩོད་དུས་སྐྱེ་དགུའི་དོན་ཕྱིར་བསྒྲུབས་ པའི་ནོར། །དམ་ཆོས་ནུབ་ཏུ་ཉེ་བར་མཐོང་བཞིན་དུ། །སེམས་ཡོད་སུ་ཞིག་བག་མེད་བདེ་བར་གནས། །བསླབ་གསུམ་རྗོད་བྱེད་བཅས་པ་དམ་པའི་ཆོས། །ཀུན་གྱི་གཞིར་གྱུར་དམ་ཆོས་འདུལ་བའི་གཞུང་། །སྡེ་བཞིའི་ སྙིང་པོ་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ། །ལེགས་པར་བཤད་པ་འདི་ནི་དགེ་བའི་བློས། །རྒྱ་བོད་མཁས་པའི་གསུང་དང་མཐུན་པར་བཀོད། །བློ་ལྡན་སྡོམ་བརྩོན་རྣམས་ཀྱིས་བླང་བར་མཛོད། །གལ་ཏེ་ནོངས་པ་མཆིས་ན་འཕགས་པ་དང་། ། 2-238 གཟུར་གནས་མཁས་པའི་སྐྱེ་བོས་བཟོད་མཛད་རིགས། །འདིར་འབད་རབ་དཀར་དགེ་བའི་ཆུ་རྒྱུན་དེས། །སྐྱེ་རྒུའི་ཉེས་ཚོགས་དྲི་མ་སེལ་བར་ཤོག །བདག་ཀྱང་རབ་དགའི་ས་ལ་གནས་ཀྱི་བར། །སྡིག་གྲོགས་མི་དགེའི་ བཤེས་རྣམས་རྒྱང་བསྲིངས་ཏེ། །རྣམ་དག་ཚུལ་ཁྲིམས་མ་ཉམས་སྐྱོན་མེད་ལྡན། །སངས་རྒྱས་བསྟན་པའི་ཁུར་ཆེན་འཁྱེར་བ་དང་། །སྒོ་གསུམ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་སྤྱོད་པ་དང་། །ཆོས་དང་ཆོས་མིན་མ་འདྲེས་འབྱེད་པར་ ཤོག །དགའ་ལྡན་གནས་སུ་བྱམས་ཆེན་ཆོས་རྗེ་ཡི། །ཞལ་གྱི་བདུད་རྩི་མྱངས་ཏེ་གྲོལ་གྱུར་ཅིག །སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོའི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་འདི་ནི། །ཚུལ་གནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་ལྷུར་ལེན་ཅིང་། །མདོ་ དང་སྔགས་ཀྱི་དོན་ལ་བློ་གྲོས་ཀྱི་སྣང་བ་རྒྱས་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྲགས་པ་རིན་ཆེན་ཞེས་བྱ་བ་སློབ་མར་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འདུན་པའི་ཤུགས་ཆེན་པོས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བསྐུལ་བའི་ ཞལ་ངོར། གངས་ཅན་གྱི་འདུལ་བ་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐ་ཤལ་དུ་གྱུར་པ། བསོད་སྙོམས་པ་རིན་ཆེན་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོས། མེ་ཕོ་བྱི་བའི་ལོ་ཁྲུམས་ཀྱིས་ཉ་བའི་ཟླ་བ་ལ། གཡས་རུ་ ཆོས་ལུང་གི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ལེགས་པར་སྦྱར་བའོ། །འདིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་རིན་པོ་ཆེ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དུ་དར་ཞིང་རྒྱས་པའི་ཐབས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ཅིག། །། 2-239 མངྒ་ལཾ་བྷ་ཝསྟུ།། །།

【現代漢語翻譯】 對於佛陀的教法， 那些想要行善的賢士們， 如同落山的太陽一般， 應努力守護這衰微的聖法。 即使沒有利益他人的能力， 也如獅子屍體上滋生的蟲子一般， 進入佛法之門卻放縱行事， 這樣破壞聖法怎麼可以呢？ 佛陀爲了末法時代眾生的利益， 在無數劫中積累的珍寶， 眼見聖法衰落之際， 有心之人怎能安然放縱？ 三學所詮釋的清凈之法， 作為一切基礎的律藏， 以及四部之精要——別解脫經， 這些善說， 是依據藏印 विद्वानों के वचनों के अनुसार संकलित किया गया है। 愿有智慧、精進持戒者受持。 如有錯謬之處， 愿諸聖者和公正的智者寬恕。 愿我在此精勤所積的純凈善業之流， 滌除眾生的罪業塵垢。 愿我直至證得極喜地之前， 遠離惡友和不善知識， 具足清凈無損的戒律， 肩負起弘揚佛法的重任， 身語意三門皆為利益眾生而行， 並能辨別正法與非法。 愿我于兜率天， 享受慈氏怙主的甘露妙語而得解脫。 此《別解脫經》廣釋， 由精進聞思修， 于經咒之義生起智慧光明之善知識扎巴仁欽， 應其弟子們再三懇請， 由雪域持律者中的末者， 托鉢僧仁欽堅贊班桑波， 於火鼠年仲月， 在雅如曲隆寺圓滿撰寫。 愿以此功德， 令佛法和珍貴的律藏， 在一切處興盛廣大！ 吉祥圓滿！

【English Translation】 Regarding the teachings of the Buddha, Those virtuous individuals who wish to benefit others, Like the setting sun, Should strive to uphold this declining sacred Dharma. Even if one lacks the ability to benefit others, Like a worm born from a lion's corpse, Entering the gate of Dharma but acting recklessly, How can one destroy the sacred Dharma? The Buddha, for the sake of beings in the degenerate age, Treasures accumulated over countless eons, Seeing the sacred Dharma nearing its decline, How can a sentient being remain complacent and reckless? The pure Dharma explained by the Three Trainings, The Vinaya Pitaka (藏文：འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད།，meaning: collection of monastic discipline) which is the foundation of everything, And the essence of the four sections—the Pratimoksha Sutra (藏文：སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ།，meaning: Sutra of Individual Liberation), These well-spoken words, Are compiled according to the words of Tibetan and Indian scholars. May those with wisdom and diligent in upholding vows receive them. If there are any errors, May the noble ones and impartial wise ones forgive. May the stream of pure virtue accumulated from my efforts here, Cleanse the stains of beings' sins. May I, until I attain the Joyful Land, Stay far away from bad friends and unwholesome teachers, Possess pure and flawless precepts, Shoulder the great responsibility of propagating the Buddha's teachings, Act with body, speech, and mind for the benefit of beings, And be able to distinguish between Dharma and non-Dharma. May I, in Tushita Heaven, Enjoy the nectar of Maitreya's (藏文：བྱམས་པ།，meaning: loving one) words and be liberated. This extensive commentary on the Pratimoksha Sutra, By the virtuous friend Drakpa Rinchen (藏文：གྲགས་པ་རིན་ཆེན།，meaning: famous jewel), who diligently studies, contemplates, and meditates, And whose wisdom illuminates the meaning of Sutra and Tantra, At the repeated request of his disciples, By the least among the Vinaya holders of the Land of Snows, The mendicant Rinchen Gyaltsen Palsangpo (藏文：རིན་ཆེན་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ།，meaning: jewel banner glorious good), In the middle month of the Fire Mouse year, Was perfectly composed at Yeru Cholung Monastery. May this merit, Cause the Buddha's teachings and the precious Vinaya Pitaka, To flourish and spread in all directions! May there be auspiciousness and fulfillment!

---