shakyachogden1202_應成論集語自在金剛.g2.0f
大班智達釋迦確丹教言集skc60ཐལ་འགྱུར་གྱི་འཕྲེང་བ་ངག་གི་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 12-2-1a ༄༅། །ཐལ་འགྱུར་གྱི་འཕྲེང་བ་ངག་གི་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄༅། །ཐལ་འགྱུར་གྱི་འཕྲེང་བ་ངག་གི་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 12-2-1b ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་འགྲེལ་པ་དང་བཅས་པའི་དཀའ་བའི་གནས་ལ་རིགས་པ་དང་མི་རིགས་པའི་ཚུལ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ངག་གི་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱ་བ། སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཐལ་ངག་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ཁྲོས་པ་ལས། །ཚིག་གི་སྲུབ་ཤིང་འཛིན་པའི་དཔལ་ཡོན་གྱིས། །ཀུན་ནས་དྲེགས་པའི་གཞུ་རྒྱལ་དཔུང་ཚོགས་བཞི། །ཕྱེ་མར་འཐག་མཁས་ལྷག་པའི་ལྷ་དེས་སྐྱོངས། །སུན་འབྱིན་སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་རྒྱལ་མཚན་རྩེར། །ཞབས་བསྟེན་རྔུལ་གྱི་ཕྲེང་བས་གར་མཛད་ཅིང་། །བློ་གསལ་དབང་པོ་སྟོང་གི་མགྲིན་པ་ལ། །རིགས་པའི་ལྕེ་བརྒྱ་རྩོལ་བའི་བླ་མ་རྣམས། །སྙིང་གི་པདྨར་གུས་པས་བསྟེན་བཞིན་དུ། །རྒྱ་ཆེན་ཤེས་བྱའི་གནས་རྣམས་མ་ལུས་པ། །རྣམ་དཔྱོད་རལ་པར་རིང་དུ་གོམས་ 12-2-2a པ་ལས། །རིགས་དང་རིགས་མིན་འབྱེད་པའི་མཐུ་གྲུབ་པས། །རང་བཟོས་སྒྲུབ་པའི་གཞན་གཞུང་འཇིག་མཁས་ཤིང་། །དགོས་དཔྱོད་མེད་པར་ཞེན་པས་ལྷུར་ལེན་པའི། །རང་གཞུང་སྨྲ་ལ་འཛིན་པའི་སྐྱེ་བའི་ཚུལ། །སྟོན་བྱེད་རྣམ་འགྱུར་རྩེ་བརྒྱ་སྟོན་པ་འདིར། །ཕས་རྒོལ་དྲེགས་པའི་སྙིང་ལ་ཆེར་ཞུགས་ཀྱང་། །དྲི་མེད་ལུང་གི་མིག་གིས་སྟོང་འཛིན་པའི། །ལེགས་པའི་དཔལ་ལས་གཞན་དུ་མ་གཡོས་ཕྱིར། །བློ་གསལ་དབང་པོའི་ངག་གི་རྡོ་རྗེ་ཡིན། །དེའི་རྒྱན་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དག་ཅེས་པར་བསྟན་བཅོས་འདི་ཡུམ་གསུམ་ཆར་གྱི་བརྒྱན་དུ་རྟོགས་པ་དེ་འགྲེལ་པ་འདིའི་དངོས་ཀྱི་དགོས་པ་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། །ཁྱོད་དང་འགྲེལ་པ་དོན་གསལ་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་མ་བརྩམས་པའི་སྔར་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱམས་པ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ན། འཕགས་པ་གྲོལ་སྡེ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མ་གྲུབ་ན། འཕགས་གྲོལ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་བསྟན་བཅོས་འདི་ཡུམ་བར་མའི་རྒྱན་དུ་རྟོགས། ཡུམ་གསུམ་ཆར་གྱི་བརྗོད་བྱ་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་ལ་མི་འདྲའི་ཁྱད་པར་མ་གཟིགས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། ཁྱད་པར་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། འཕགས་པའི་ཚད་མས་ཁྱོད་གཟིགས་པའི་ཕྱིར། 12-2-2b དར་ཊཱིཀ་པ་གཞུང་འདིས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀ་སྐྱབས་འགྲོའི་ཡུལ་དུ་བསྟན་ཟེར། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མ་བསྟན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་དངོས་སུའང་མ་བས
【現代漢語翻譯】 大班智達釋迦確丹教言集——《摧破之鬘：語自在金剛》 《摧破之鬘：語自在金剛》 《摧破之鬘：語自在金剛》 名為《語自在金剛》者，乃是為般若波羅蜜多之竅訣論典《現觀莊嚴論》及其釋疏中之難點，辨別合理與不合理之理路。頂禮一切智者——言說者之殊勝！語自在金剛怒吼時，以執持詞句之杵的威勢，將一切傲慢之敵軍摧為齏粉，愿勝妙之神護佑我！于善辯論者之頂端，以足尖舞動，汗水如珠；于千百聰慧者之喉間，以百種理智之舌運作的上師們！ 我以虔誠之心依止蓮座，愿能通曉一切廣博的知識領域。長久沉浸於辨析的利刃中，成就辨別正理與非理之能力。善於摧毀他人自創之論，對於無意義的固執深惡痛絕。爲了闡明自宗與他宗之觀點，展現百種姿態。即使敵對者傲慢之心強烈，亦能以清凈之經論之眼洞察其虛妄之處。因此，我語自在金剛，不為其他所動搖，唯以善妙為依歸。 其中，以偈頌形式所作之莊嚴，若謂此論是三部般若經共同之莊嚴，乃是此釋疏之真正目的，此觀點並不成立。因汝與釋疏之間，若無意義顯明與否之關聯，則不應存在。因未著此論之前，汝已存在。因慈氏（彌勒，藏文：བྱམས་པ།，梵文天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈愛）即是汝。或者，聖解脫軍（藏文：གྲོལ་སྡེ།）即是汝。若不成立，則聖解脫軍，汝應是此論之莊嚴。因汝視此論為中品般若經之莊嚴，未見三部般若經之所詮——現觀次第之不同之處。若後者不成立，則此不同之處應存在。因聖者之量已見及汝。 有達提迦論師說，此論已闡明三寶皆為皈依之境。此觀點並不成立。因汝未曾闡明此事，因汝未曾直接或間接闡明此事。
【English Translation】 Collected Teachings of the Great Scholar Shakya Chokden - Garland of Refutations: Vajra of Speech Garland of Refutations: Vajra of Speech Garland of Refutations: Vajra of Speech Named 'Vajra of Speech' is the method for distinguishing between reasonable and unreasonable approaches to the difficult points in the Treatise on the Perfection of Wisdom Sutra, the Ornament of Clear Realization, along with its commentaries. Homage to the All-Knowing One, the supreme of speakers! When the Vajra of Speech roars, may the glorious deity who skillfully grinds the arrogant armies of opponents into powder with the power of holding the churning stick of words protect me! Upon the pinnacle of the banner of excellent debaters, dancing with a garland of sweat; upon the throats of a thousand intelligent beings, the lamas who wield a hundred tongues of reason! I respectfully rely on the lotus heart, wishing to understand all the vast fields of knowledge. Having long been accustomed to the sword of discernment, I have attained the power to distinguish between reason and unreason. Skilled at destroying others' self-created arguments, I abhor clinging to meaningless stubbornness. In order to explain the views of both my own and others' schools, I display a hundred forms. Even if the arrogant hearts of opponents are strong, I can perceive their emptiness with the eyes of pure scripture. Therefore, I, the Vajra of Speech, am not moved by anything else, but only rely on goodness. Among these, the embellishments made in verse, if it is said that this treatise is the common embellishment of the three Prajnaparamita sutras, that is the real purpose of this commentary, this view is not established. Because if there is no connection between you and the commentary as to whether the meaning is clear or not, then it should not exist. Because you existed before this treatise was written. Because Maitreya (藏文：བྱམས་པ།，梵文天城體：मैत्रेय，梵文羅馬擬音：Maitreya，漢語字面意思：慈愛) is you. Or, the Holy Vimuktisena (藏文：གྲོལ་སྡེ།) is you. If it is not established, then Holy Vimuktisena, you should be the embellishment of this treatise. Because you regard this treatise as the embellishment of the middle Prajnaparamita sutra, you do not see the differences in the order of clear realization, which is the subject matter of the three Prajnaparamita sutras. If the latter is not established, then this difference should exist. Because the measure of the Holy One has seen you. There are Dartika commentators who say that this treatise has explained that the Three Jewels are all objects of refuge. This view is not established. Because you have not explained this, because you have not explained this directly or indirectly.
ྟན་ཤུགས་ལའང་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། དེས་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པ་བུད། གཉིས་པ་མ་གྲུབ་ན། དེས་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་དངོས་སུ་བསྟན་པ་བུད། ཚིག་གོ །དོན་ལྟར་ན། གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་ལ་ཕྱག་འཚལ་བའི་ངག་དེས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀ་སྐྱབས་འགྲོའི་ཡུལ་དུ་བསྟན་མི་ནུས་པར་ཐལ། སྤྱིར་ཕྱག་འཚལ་བའི་ངག་གིས་སྐྱབས་འགྲོའི་ངག་བསྟན་མི་ནུས། ནུས་ཀྱང་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བསྟན་པས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་མི་གོ་བའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། རབ་བྱུང་དང་བསྙེན་རྫོགས་ཀྱི་ཚེ། ཐོག་མར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་ལན་གསུམ་བཙལ་ནས། དེའི་རྗེས་སུ་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་ལན་གསུམ་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར། བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོའི་རྣམ་བཤད་མཛད་ཅེས་པར། རྣམ་བཤད་ལས། འདིར་བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ནོ། །ཞེ་ན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐོགས་མེད་ཀྱིས་མདོ་དང་རྒྱན་མ་སྦྱར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེར་འབྱུང་བློ་གྲོས་ཀྱིས་འཕགས་པ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་སྦྱར་བ་ལ་མ་ལྟོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དང་། རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་དང་། ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་དང་། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་དག་གིས། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་བ་མེད་ཀྱི། དོན་གཞན་དུ་རྣམ་པར་རིག་པའི་གྲུབ་པའི་མཐར་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་བཀྲོལ་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། 12-2-3a ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཡུམ་དོན་དབུ་མར་བཀྲོལ་ཏེ། རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་བ་མི་རིགས་ཏེ། །ལུང་སྔ་མ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། ཐོགས་མེད་ཆོས་ཅན། ཡུམ་དོན་རྣམ་རིག་ཏུ་མ་བཀྲོལ་བར་ཐལ། ཁྱོད་དབུ་མ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། མདོ་སྡེ་རྒྱན་རྣམ་རིག་དུ་མ་བཀྲོལ་བར་ཐལ། ཞེས་བྱའོ། །འཕགས་པའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ་ཡི་ཞེས་པར། དར་ཊཱིཀ་པ། མཐོང་ལམ་ཐོབ་པས་འཕགས་པའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་ཞེས་ཟེར། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ལས། འཕགས་པའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཅེས་གསུངས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཡང་འཕགས་པ་གྲོལ་སྡེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་པའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གཞི་ཤེས་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། བྱ་བ་པ་དར་ཊཱིཀ་པས་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ས་མཚམས་སུ་ཁས་གསུངས། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅ
【現代漢語翻譯】 因為沒有直接指明皈依的對象。如果第一個前提不成立，那麼通過間接方式指明皈依僧眾的說法就不成立。如果第二個前提不成立，那麼直接指明皈依佛陀的說法就不成立。這就是文字的含義。 按照意義來說，對《現觀莊嚴論》頂禮的語言，不能夠將三寶都指明為皈依的對境，因為一般來說，頂禮的語言不能指明皈依的語言；即使能指明，也只是指明了皈依達摩，因此不能理解為皈依三寶。第一個前提是成立的，因為在出家和受比丘戒的時候，首先要向三寶頂禮三次，然後才需要皈依三寶三次。 所謂『造論釋』，指的是對《現觀莊嚴論》的解釋。如果說是這樣，那是不對的，因為無著並沒有將經和《現觀莊嚴論》結合起來，而是世親通過結合《現觀莊嚴論》來解釋，並且僅僅依賴於唯識宗的觀點。法友曾說：『無著和世親並沒有將《現觀莊嚴論》分為八個現觀，而是以不同的方式，在唯識宗的框架下解釋了《現觀莊嚴論》。』這是達波的觀點。 達波認為，無著將《般若經》的意義解釋為中觀，就像解釋《寶性論》一樣，這種說法是不合理的，因為這與之前的觀點相矛盾。有人說：無著，你沒有將《般若經》的意義解釋為唯識，因為你是中觀派，是大乘聖者。如果這樣說，那麼彌勒菩薩，你也沒有將《經莊嚴論》解釋為唯識。屬於聖者之列，達波認為，獲得見道才能屬於聖者之列。全知（一切種智）是聖者，因為《現觀莊嚴論》中說：『屬於聖者之列，因為產生了超越世間的智慧。』所知也是聖者，因為聖者解脫部的傳承者，你是聖者，因為你的相續中產生了超越世間的智慧。如果這樣說，那麼聲聞阿羅漢進入大乘道的，以及大乘資糧道者也是聖者。如果是這樣認為，那麼你（達波）的相續中存在著阿賴耶識，因為你這樣認為。達波在定義阿賴耶識的界限時，就是這樣說的。如果是這樣，那麼所知
【English Translation】 Because it doesn't directly indicate the objects of refuge. If the first premise is not established, then the statement that indirectly indicates taking refuge in the Sangha is not valid. If the second premise is not established, then the statement that directly indicates taking refuge in the Buddha is not valid. This is the meaning of the words. According to the meaning, the words of prostration to the 'Ornament of Clear Realization' cannot indicate all three jewels as the objects of refuge, because in general, the words of prostration cannot indicate the words of refuge; even if they can, they only indicate taking refuge in the Dharma, so it cannot be understood as taking refuge in the three jewels. The first premise is valid because when ordaining and taking the vows of a Bhikshu, one must first prostrate to the three jewels three times, and then take refuge in the three jewels three times. The so-called 'Treatise Commentary' refers to the explanation of the 'Ornament of Clear Realization'. If it is said to be so, that is not correct, because Asanga did not combine the Sutras and the 'Ornament of Clear Realization', but Vasubandhu explained it by combining the 'Ornament of Clear Realization', and only relied on the views of the Vijnanavada school. Dharmamitra once said: 'Asanga and Vasubandhu did not divide the 'Ornament of Clear Realization' into eight clear realizations, but explained the 'Ornament of Clear Realization' in a different way, within the framework of the Vijnanavada school.' This is Dar-ti's view. Dar-ti believes that Asanga explained the meaning of the 'Perfection of Wisdom Sutra' as Madhyamaka, just like explaining the 'Ratnagotravibhāga', which is unreasonable because it contradicts the previous view. Someone says: Asanga, you did not explain the meaning of the 'Perfection of Wisdom Sutra' as Vijnanavada, because you are a Madhyamaka and a Mahayana Arya. If you say so, then Maitreya, you did not explain the 'Ornament of the Sutras' as Vijnanavada either. Belonging to the ranks of the Aryas, Dar-ti believes that obtaining the Path of Seeing is necessary to belong to the ranks of the Aryas. Omniscience (Sarvākārajñatā) is an Arya, because the 'Ornament of Clear Realization' says: 'Belonging to the ranks of the Aryas, because transcendent wisdom has arisen.' The knowable is also an Arya, because the lineage of the Arya Vimuktisena, you are an Arya, because transcendent wisdom has arisen in your continuum. If you say so, then the Sravaka Arhat who enters the Mahayana path, and the Mahayana accumulation path practitioner are also Aryas. If you think so, then the Alaya-vijñana exists in your (Dar-ti's) continuum, because you think so. Dar-ti said so when defining the boundaries of the Alaya-vijñana. If so, then the knowable
ན། ཚོགས་ལམ་ན་ལམ་ཤེས་ཡོད་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་མ་རྙེད་པ། ཞེས་པར། དབྱིག་གཉེན་གྱིས་མ་རྙེད་པའི་ལེགས་བཤད་སློབ་དཔོན་གྱིས་རྙེད་ཅེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སློབ་དཔོན་གྱིས་མ་རྙེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་སློབ་དཔོན་གྱིས་མ་རྙེད་པའི་གཞི་མཐུན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། 12-2-3b ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཡིན་ན་སློབ་དཔོན་དང་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་རྙེད་པས་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འཕགས་པ་བྱམས་པ་ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། བོད་སྔ་མ་རྣམས་ན་རེ། བྱམས་པས་རྒྱན་རྩོམ་པའི་ཐོག་མར་བསྟོད་ཕྱག་མཛད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། རང་དོན་གྱི་དགོས་པ་དང་། གཞན་དོན་གྱི་དགོས་པ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར། རྣམ་བཤད་ལས། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་མིན་མི་འཐད་པར་ཐལ། རང་དོན་གྱི་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་ཏེ། རྗེ་བཙུན་ལ་རང་དོན་དོན་དུ་གཉེར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཅེས་གསུངས། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་ནམ། བྱང་སེམས་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་འདིར་ཁས་ལེན་པ་མི་འཐད་དེ། དེ་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། རང་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་ཡོད་པར་ཐལ། ཆོས་སྐུ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ཆོས་སྐུ་ལ་རང་དོན་གྱི་སྐུའི་རྣམ་བཞག་བྱས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་མེད་པར་ཐལ། རང་དོན་ཆོས་སྐུ་ལ་དོན་གཉེར་མེད་པ་གང་ཞིག བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། མི་འཐད་དེ། མཚན་ཉིད་ཐེག་པ་གཞིར་བཞག་ལ། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་ཐལ། འོག་མིན་དུ་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགའ་ལྡན་དུ་རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་མངོན་པར་དབང་བསྐུར་བ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། །སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །སྐྱེ་བ་མངོན་པར་སྐྱེ་བ་དང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། 12-2-4a སྔགས་ཀྱི་ལུགས་ལ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཐལ། དེའི་ལུགས་ལ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་ཐེག་པའི་ལུགས་ལ་སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་པར་ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཐལ། དེའི་ལུགས་ལ་སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། འགལ་བ་ལ་མི་འཁྲུལ་པའི་ཚད་མ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་ཡང་ཚད་མས་གྲུབ་སངས་རྒྱས་མིན་པར་ཡང་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཕྱོགས་སྔའི་སྙིང་པོ་བསྡུས་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་ན། རང་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་མེད་པས་ཁྱབ་ཀྱང་། རྗེ་བཙུན་བྱང་སེམས་ཡིན་པས་རང་དོན་དོན་གཉེར་ཡོད་ཅེས་པར་སོང་བས། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཆོས་ཅན། རང་དོན་དོན་
【現代漢語翻譯】 問：在資糧道上存在道智，因為存在基智的緣故。 答：『有些沒有被發現』，如果彌勒沒有發現的善說，世親發現了，那麼，你（彌勒）沒有發現，因為你和世親沒有發現的基是相同的緣故。如果不成立， 法（所知法）的自性，它就是它，因為如果是你，就不能遍及彌勒和世親發現的緣故。 在『聖彌勒』的情況下，以前的藏族人說，彌勒在創作論著的開始時所做的讚頌和禮敬，是有必要的，因為有自利的目的和他利的目的兩種緣故。論釋中說，那不是不合理的，因為沒有自利的目的。理由成立，因為至尊沒有爲了自己的利益而努力。』 達波註疏者說，至尊彌勒是圓滿的佛陀嗎？還是菩薩？如果是前者，那麼在這裡承認是不合理的，因為那是密宗不共的宗義。如果是後者，那麼彌勒的自性，應該有爲了自己利益而努力的心，因為有爲了法身而努力的心。周遍成立，因為法身被認為是自利的色身。如果根本不成立，那麼就沒有圓滿的大乘發心，因為沒有爲了自己法身而努力，怎麼會是菩薩呢？』 這是不合理的，以名相乘為基礎，彌勒的自性，應該是圓滿的佛陀，因為已經在色究竟天顯現了法身，因為在兜率天獲得了顯現的灌頂。周遍成立，不住於法身，以化身的各種自性，顯現出生，如經中所說。另外，彌勒的自性， 在密宗的宗義中，已經被量成立是佛陀，因為在那宗義中是佛陀。如果承認，那麼在名相乘的宗義中，已經被量成立不是佛陀，因為在那宗義中不是佛陀。如果承認，那麼應該有不迷惑于矛盾的量，因為你已經被量成立是佛陀，也被量成立不是佛陀。又總結前者的要點，如果是圓滿的佛陀，那麼周遍沒有爲了自己利益而努力的心，但是至尊是菩薩，所以有爲了自己利益而努力的心，釋迦牟尼的自性，爲了自己利益而努力
【English Translation】 Q: On the accumulation path, there is knowledge of the path because there is knowledge of the basis. A: 'Some have not been discovered,' if Maitreya did not discover the good saying, and Vasubandhu discovered it, then you (Maitreya) have not discovered it, because the basis that you and Vasubandhu have not discovered is the same. If it does not hold, The nature of phenomena (knowable phenomena), it is it, because if it is you, it cannot pervade what Maitreya and Vasubandhu have discovered. In the case of 'Holy Maitreya,' the former Tibetans said that the praise and prostration made by Maitreya at the beginning of writing treatises are necessary because there are two purposes: self-benefit and benefiting others. The commentary says, 'That is not unreasonable because there is no purpose of self-benefit. The reason is established because the venerable one does not strive for his own benefit.' The Dar-tikpa said, 'Is the venerable Maitreya a complete Buddha? Or a Bodhisattva? If the former, then it is unreasonable to admit it here because that is the uncommon tenet of Tantra. If the latter, then the nature of Maitreya should have the mind to strive for his own benefit because there is the mind to strive for the Dharmakaya. The pervasion is established because the Dharmakaya is considered the body of self-benefit. If it is not established at all, then there is no complete Mahayana mind of enlightenment because there is no striving for one's own Dharmakaya, how can it be a Bodhisattva?' This is unreasonable, based on the nominal vehicle, the nature of Maitreya should be a complete Buddha because he has already manifested the Dharmakaya in Akanishta, because he has received the empowerment of manifestation as the regent in Tushita. The pervasion is established, not abiding in the Dharmakaya, with various natures of emanation, manifesting birth, as stated in the sutras. Furthermore, the nature of Maitreya, In the tenets of Tantra, it has been proven by valid cognition to be a Buddha because in that tenet it is a Buddha. If admitted, then in the tenets of the nominal vehicle, it has been proven by valid cognition not to be a Buddha because in that tenet it is not a Buddha. If admitted, then there should be a valid cognition that is not confused about contradictions because you have been proven by valid cognition to be a Buddha, and also proven by valid cognition not to be a Buddha. Also, summarizing the main points of the former, if it is a complete Buddha, then it pervades the absence of a mind striving for one's own benefit, but the venerable one is a Bodhisattva, so there is a mind striving for one's own benefit, the nature of Shakyamuni, striving for one's own benefit
གཉེར་མེད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཆོས་སྐུ་དོན་གཉེར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱིས་བློ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་མཚན་ཉིད་དང་ས་མཚམས་སུའོ། །ཡང་བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། རང་དོན་དོན་དུ་གཉེར་བྱའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་སྐུ་དེ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁྱབ་སྒྲུབ་དང་བཅས་པ་ཁས་བླངས། རྟག་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་དོན་དུ་གཉེར་བྱའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པར་ཐལ། གཟུགས་སྐུ་མཐར་ཐུག་དེ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཅར་ཁས་བླངས། ཡང་ཆོས་ཅན། རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བློ་ཡོད་པར་ཐལ། ཆོས་སྐུ་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བློ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་ཁྱབ་སྒྲུབ་དེ་ཤེས་བྱ་སྒོག་གཏུན་མའི་ 12-2-4b རིགས་པས་སུན་དབྱུང་བར་བྱའོ། །འདིའི་རྗེས་འབྲང་ལ་ལ་ན་རེ། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་བསྟན་པར་ཐལ། དགའ་ལྡན་དུ་སྐྱེ་བ་མངོན་པར་སྐྱེ་བའི་མཛད་པ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་འདོད་ན། བསྟན་པ་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་རྫས་གཞན་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པ་གཉིས་སྲིད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ལོ། །སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་པར་ཐལ། དགའ་ལྡན་གྱི་མཛད་པ་དེ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། བཅུ་གཉིས་པོ་འཛམ་བུ་གླིང་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་པར་ཐལ། ས་བཅུ་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་ནུས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་ཏེ། ས་དང་པོ་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མཐུས་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པ་དང་། བཅུ་པར་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པར་མདོ་སྡེ་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལ་དགོངས་ནས་གཞན་དོན་བྱེད་ཚུལ་སངས་རྒྱས་དང་མཉམ་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ས་དགུ་པའི་ཡོངས་སྦྱོངས་དུའང་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པ་ལ་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་མི་དགོས་ལ། དགའ་ལྡན་དུ་དབང་བསྐུར་བ་ལ་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ལ་ལ་ན་རེ། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་སུ་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར་བྱང་སེམས་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཀུན་དགའ་བོ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་ཡིན་པར་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར་རྒྱུན་ཞུགས་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཡང་བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། སྔགས་ཀྱི་ལུགས་ལ་བྱང་སེམས་སུ་ཐལ། གསང་འདུས་སུ་བྱང་སེམས་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེར་སེམས་དཔའ་བརྒྱད་ཀྱི་ 12-2-5a དབྱེ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྗེས་འབྲང་ལ་ལ་ན་རེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཆོས་ཅན། བཀའ་ཡིན་པར་ཐལ། རྩོམ་པ་པོ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འད
【現代漢語翻譯】 不遍及。因為，如果主張，有法（chos can，subject of debate）：在那裡遍及。因為，法身（chos sku，Dharmakaya）有求證的必要。如果不成立，就承認。因為，有求證圓滿菩提（rdzogs byang，perfect enlightenment）的意樂。承認。因為，有大乘的世俗菩提心（kun rdzob sems bskyed，conventional Bodhicitta）。這三者都是定義和界限。此外，慈氏（Byams pa，Maitreya）有法：成為求證自利的主要對象，因為，法身就是如此。承認具有周遍和成立周遍。常恒也承認。如果主張，有法：成為求證他利的主要對象，因為，究竟的色身（gzugs sku，Rupakaya）就是如此。三者都承認。此外，有法：具有緣自利的作意。因為，法身具有作意。承認宗（rtags，reason）。此外，成立周遍會被知識的搗蒜杵所破斥。 有些追隨者說，慈氏有法：示現十二行儀（mdzad pa bcu gnyis，twelve deeds）的第一個，因為，示現於兜率天（dga' ldan，Tushita）顯現受生的行儀。如果承認，那麼，在一個示現中，佛陀（sangs rgyas，Buddha）的異體示現十二行儀的兩種方式是可能的。因此不對。前者不周遍，因為，兜率天的行儀不是十二行儀的第一個，因為，十二行儀僅僅是就贍部洲（'dzam bu gling，Jambudvipa）而言的。後者不周遍，因為，安住於十地（sa bcu pa，ten bhumis）的菩薩（byang sems，Bodhisattva）能夠示現十二行儀。宗成立，因為，經部中說，從初地起，憑藉神通力示現十二行儀，在十地時，憑藉願力示現十二行儀，並且考慮到這一點，宣說了行持他利的方式與佛陀相同。並且，在第九地的清凈階段也宣說了示現十二行儀。因此，示現十二行儀不需要顯現法身，並且，在兜率天灌頂需要顯現法身。 還有些人說，慈氏有法：是菩薩，因為，《般若經》（sher phyin gyi mdo，Prajnaparamita Sutra）中宣說是菩薩。如果這樣說，那麼，阿難陀（Kun dga' bo，Ananda）有法：是入流果（rgyun zhugs，Srotapanna），因為，《般若經》中宣說是入流果。此外，慈氏有法：按照密宗（sngags，mantra）的觀點是菩薩，因為，《密集金剛》（gsang 'dus，Guhyasamaja Tantra）中宣說是菩薩，因為，在那裡宣說了八大菩薩的分類。 還有些追隨者說，《現觀莊嚴論》（mngon rtogs rgyan，Abhisamayalankara）有法：是佛語（bka'，Buddhavacana），因為，作者是圓滿正等覺（rdzogs pa'i sangs rgyas，perfectly enlightened Buddha）。
【English Translation】 It does not pervade. Because, if asserted, the subject of debate: it pervades there. Because, the Dharmakaya has the necessity to seek attainment. If it is not established, then concede. Because, there is the intention to seek perfect enlightenment. Concede. Because, there is the Mahayana conventional Bodhicitta. These three are all definitions and boundaries. Furthermore, Maitreya, the subject of debate: becomes the main object to be sought for one's own benefit, because, the Dharmakaya is just like that. Acknowledge the pervasion along with the establishment of pervasion. Also acknowledge permanence. If asserted, the subject of debate: becomes the main object to be sought for the benefit of others, because, the ultimate Rupakaya is just like that. Acknowledge all three. Furthermore, the subject of debate: has the mind of focusing on one's own benefit. Because, the Dharmakaya has the mind of focusing. Acknowledge the reason. Furthermore, the establishment of pervasion should be refuted by the knowledge of the garlic-pounding pestle. Some followers say, Maitreya, the subject of debate: shows the first of the twelve deeds, because, he shows the deed of manifestly taking birth in Tushita. If acknowledged, then, in one teaching, it is possible for a different entity of the Buddha to show two ways of the twelve deeds. Therefore, it is not correct. The former does not pervade, because, the deed of Tushita is not the first of the twelve deeds, because, the twelve deeds are only in terms of Jambudvipa. The latter does not pervade, because, a Bodhisattva abiding on the ten bhumis is able to show the twelve deeds. The reason is established, because, the Sutra says that from the first bhumi, by the power of miraculous abilities, he shows the twelve deeds, and on the tenth bhumi, by the power of aspiration, he shows the twelve deeds, and considering this, it is explained that the way of benefiting others is the same as the Buddha. And, in the purification stage of the ninth bhumi, it is also explained that he shows the twelve deeds. Therefore, showing the twelve deeds does not require manifesting the Dharmakaya, and it is explained that empowerment in Tushita requires manifesting the Dharmakaya. Still others say, Maitreya, the subject of debate: is a Bodhisattva, because, it is explained as a Bodhisattva in the Prajnaparamita Sutra. If said so, then, Ananda, the subject of debate: is a Stream-enterer, because, it is explained as a Stream-enterer in the Prajnaparamita Sutra. Furthermore, Maitreya, the subject of debate: according to the view of Tantra, is a Bodhisattva, because, it is explained as a Bodhisattva in the Guhyasamaja Tantra, because, there the classification of the eight Bodhisattvas is explained. Still other followers say, the Abhisamayalankara, the subject of debate: is the word of the Buddha, because, the author is the perfectly enlightened Buddha.
ོད་ན། བསྟན་བཅོས་མིན་པར་ཐལ་བ་དང་། བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེས་ཟེར་ཞིང་། ལ་ལ་ན་རེ། བསྟན་པ་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་རྫས་གཞན་གཉིས་ཆོས་བསྟན་པ་འབྱུང་བར་ཐལ། ཞེས་ཟེར། རིམ་པ་ལྟར། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ཆོས་ཅན། བསྟན་བཅོས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བཀའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེར་ཐལ། བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོའི་རྣམ་བཤད་མཛད་ཅེས་པའི་འགྲེལ་པར་ཆོས་བཤེས་ཀྱིས་བསྟན་བཅོས་ནི་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་མོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འདུལ་བ་ལུང་ལས། རྒྱལ་བ་སྟོན་པ་དེའི་བསྟན་པ་ནི། །མདོ་དང་ཆོས་མངོན་ཡིན་གསུངས་འདུལ་བ་ནི། །བསྟན་དང་བསྟན་བཅོས་དངོས་ཡིན་དེའི་ཕྱིར། །ཞེས་པའི་ཕྱིར། ལུང་སྡེ་བཞི་ཆོས་ཅན། བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་མིན་པར་ཐལ། བཀའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། སོ་ཐར་གྱི་མདོའི་དགོངས་འགྲེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་བཤད་རྒྱུད་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། བསྟན་པ་གཅིག་ལ་སངས་རྒྱས་རྫས་གཞན་གཉིས་བསྟན་པ་ཅིག་ཆར་དུ་འབྱུང་བར་ཐལ། དུས་འཁོར་བསྡུས་རྒྱུད་གསུངས་པ་པོ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལས་གཞན་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་ཁས་བླངས། ཉན་ཐོས་ནི་བཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། མཐའ་དཔྱད་དང་ཡུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དུའོ། །དང་པོ་ལ། དར་ཊཱིཀ་པ། མཆོད་བརྗོད་དང་གླེང་གཞི་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་དེ། འཕགས་སེང་གཉིས་ཀས་མ་སྦྱར་ཞིང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་གླེང་གཞིའི་བཤད་པ་ 12-2-5b སྐབས་གཞན་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། འོ་ན། དངོས་པོ་དྲུག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། གསུམ་དུ་བཤད་པ་གཉིས་ཀྱང་ཡུམ་གྱི་མདོ་དང་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། འཕགས་སེང་གཉིས་ཀས་མ་སྦྱར་ཞིང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་མདོའི་བཤད་པ་སྐབས་གཞན་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར། རྒྱས་པར་ནི་སྔ་མ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་བཤད་པར་བྱའོ། །ཞེས་མདོ་དང་སྦྱོར་དགོས་པ་བཤད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ལུས་རྣམ་གཞག་ཀྱང་ཡུམ་གསུམ་ཆར་གྱི་མདོ་དང་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། འཕགས་སེང་གཉིས་མ་སྦྱར་ཞིང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་མདོའི་བཤད་པ་སྐབས་གཞན་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། དེ་དག་རྣམ་པར་བཤད་པས་བཤད་པར་བསམས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་མཆོད་བརྗོད་ཀྱིས་མདོའི་དོན་མ་སྟོན་པའམ་སྟོན་ཀྱང་གླེང་གཞི་དང་མི་སྦྱོར་བ་གང་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་མཆོད་བརྗོད་ཀྱིས་བཤད་པའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པའི་དོན་དེ། ཡུམ་གྱི་མདོས་མ་བཤད་པའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པར་ཐལ། མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་འཆད་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་གིས་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོའི་དོན་མི་སྟོན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་བཤད་བྱའི་ཡུམ་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པས་དེ་དང་གླེང་གཞི་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། འ
【現代漢語翻譯】 有人說：『這不應是論著，也不應是佛語的釋義。』 有人說：『在一個教法中，不應出現兩個不同的佛陀。』 按照順序：般若經（Śer phyin gyi mdo）不應是論著，因為它屬於佛語。如果承認，那麼就會出現這樣的情況：法友（chos bshes）在註釋中說，論著有廣、中、略三種。此外，在《律藏》（'Dul ba lung）中說：『勝者導師的教法是經和論，律是教和論的真實。』 《律藏四分》（Lung sde bzhi）不應是佛語的釋義，因為它屬於佛語。如果承認這個前提，就無法反駁，因為它解釋了《別解脫經》（So thar gyi mdo）。此外，所有的續部（bshad rgyud）都應如此。 因此，在一個教法中，不應同時出現兩個不同的佛陀，因為《時輪根本續》（Dus 'khor bsdus rgyud）的講述者是釋迦牟尼（Śākya thub pa）以外的佛陀。普遍性排除是可以接受的。在聽聞等場合，這是對邊際和母義的考察。 首先，達提卡巴（Dar Ṭīka pa）說：『禮讚和序言不應結合，因為聖天（'Phags seng）和獅子賢（Seng ge）都沒有結合，而且導師在其他場合解釋了序言。』 那麼，對六事或三事的解釋也不應與母經結合，因為聖天和獅子賢都沒有結合，而且導師在其他場合解釋了經文。詳細的解釋應該像以前一樣進行，因為需要結合經文。 此外，身體的分類也不應與三部母經結合，因為聖天和獅子賢沒有結合，而且導師在其他場合解釋了經文。這是不可接受的，因為已經考慮到了對它們的解釋。 此外，禮讚沒有揭示經文的含義，或者即使揭示了，也不應與序言結合。如果是前者，那麼禮讚所解釋的證悟次第的含義，就應是母經沒有解釋的證悟次第。哪一個證悟次第？你的解釋文字沒有揭示般若經的含義。如果承認這個理由，那麼如果是後者，就必須承認禮讚所解釋的母經存在，因此不應將其與序言結合。
【English Translation】 Some say, 'It should not be a treatise, nor should it be a commentary on the Buddha's words.' Some say, 'Within one teaching, there should not appear two different Buddhas.' In order: The Prajñāpāramitā Sutra (Śer phyin gyi mdo) should not be a treatise because it belongs to the Buddha's words. If admitted, then it would follow that Dharma Friend (chos bshes) said in the commentary that treatises are of three kinds: extensive, intermediate, and concise. Furthermore, in the Vinaya Sutra ('Dul ba lung) it says: 'The teaching of the Victorious Teacher is the Sutra and Abhidharma, the Vinaya is the reality of the teaching and the treatise.' The Vinaya Pitaka (Lung sde bzhi) should not be a commentary on the Buddha's words because it belongs to the Buddha's words. The pervasion is accepted. It cannot be denied because it explains the Prātimokṣa Sutra (So thar gyi mdo). Furthermore, all the Tantras (bshad rgyud) should be so. Therefore, within one teaching, two different Buddhas should not appear simultaneously because the speaker of the Condensed Tantra of the Kālacakra (Dus 'khor bsdus rgyud) is a Buddha other than Śākyamuni (Śākya thub pa). The exclusion of universality is acceptable. In the context of listening, etc., this is an examination of the extremes and the nature of the Mother. Firstly, Dar Ṭīka pa says, 'The salutation and the introduction should not be combined because neither Holy Asanga ('Phags seng) nor Sthiramati (Seng ge) combined them, and the teacher explained the introduction on other occasions.' Then, the explanation of the six objects or the three objects should also not be combined with the Mother Sutra because neither Holy Asanga nor Sthiramati combined them, and the teacher explained the Sutra on other occasions. The detailed explanation should be done as before because it is said that it is necessary to combine with the Sutra. Furthermore, the classification of the body should also not be combined with the three Mother Sutras because neither Holy Asanga nor Sthiramati combined them, and the teacher explained the Sutra on other occasions. This is unacceptable because it has been considered to explain them. Furthermore, either the salutation does not reveal the meaning of the Sutra, or even if it does, it should not be combined with the introduction. If it is the former, then the meaning of the stages of realization explained by the salutation should be the stages of realization not explained by the Mother Sutra. Which stages of realization? Your explanatory text does not reveal the meaning of the Prajñāpāramitā Sutra. If the reason is accepted, then if it is the latter, it must be admitted that the Mother explained by the salutation exists, therefore it should not be combined with the introduction.
ཕགས་སེང་གིས་མ་སྦྱར་ཞིང་། འཕངས་སེང་གཉིས་མདོའི་དེའི་བཤད་པ་སྐབས་གཞན་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་ཅར། གཞན་ཡང་རྒྱན་འདིར་ཡུམ་གྱི་གླེང་གཞིའི་དོན་སྟོན་བྱེད་གཅིག་ཡོད་དམ་མེད། ཡོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གླེང་གཞིའི་དོན་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་རྒྱན་གཞུང་དེ་དང་གླེང་གཞི་སྦྱར་བ་མི་འཐད་པར་ཐལ། འཕགས་ 12-2-6a སེང་གཉིས་ཀྱིས་མ་སྦྱར་ཞིང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་གླེང་གཞིའི་བཤད་པ་སྐབས་གཞན་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཅར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཡུམ་གྱི་གླེང་གཞི་ནས་བཤད་པའི་སྦས་དོན་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱན་གྱིས་མ་བསྡུས་པར་ཐལ། རྒྱན་ན་ཁྱོད་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཡུམ་གྱི་སྦས་དོན་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་མཐའ་དག་མ་བསྡུས་པར་ཐལ། ཡུམ་གྱི་གླེང་གཞི་ནས་བཤད་པའི་སྦས་དོན་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིམ་པ་དེ་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན་ཁས་བླངས་ཤིང་དེར་ཐལ། རྒྱན་གཞུང་གང་དང་ཡང་ཁྱོད་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་ཁས་བླངས་ཤིང་དེར་ཐལ། འཕངས་སེང་གཉིས་ཀས་མ་སྦྱར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིའི་རྗེས་འབྲང་ལ་ལ་ན་རེ། གླེང་གཞི་དང་དགོས་འབྲེལ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ་ཟེར། དོན་ལ་མི་འགལ་མོད། ཁས་བླངས་འགལ་ཏེ། འཕགས་སེང་གཉིས་ཀས་མ་སྦྱར་བའི་ཕྱིར། ཅིས་ཏེ་སློབ་དཔོན་གྱིས་སྦྱོར་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ན་འགྲེལ་ཆེན་དུ་སྦྱར་བར་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། དེས་དེ་ལས་གཞན་གང་དུའང་མ་སྦྱར་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མི་འཐད་དེ། འགྲེལ་ཆེན་དུ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་ལམ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་ངག་འདི་མདོ་བརྒྱད་སྟོང་པ་བརྩམས་པའི་དགོས་པ་སྟོན་བྱེད་དུ་བཤད་ཀྱི། གླེང་གཞིའི་དོན་སྟོན་བྱེད་དུ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་འགའ་ཞིག་ན་རེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ལ། དགེ་སློང་ལྔ་སྟོང་ཙམ་གྱིས་བསྐོར་ཏེ། ཞེས་པའི་དོན་ཉན་ཐོས་ཞི་བ་འཚོལ་རྣམས་ཞེས་པས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར། འོ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། 12-2-6b མདོ་དང་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་གཉིས་པོ་དེ་དོན་གཅིག་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་གཅིག་པར་ཐལ། མདོས་བཤད་པའི་ཉན་ཐོས་དེ་ནི་ཕལ་ཆེར་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་ལ། མཆོད་བརྗོད་ནས་བཤད་པའི་དེ་ཡིན་ན་ཕལ་ཆེར་ཞི་བ་འཚོལ་བས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་གླེང་གཞི་ནས་བཤད་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་སློང་དེས་རང་སངས་རྒྱས་མཚོན་པར་ཐལ། གཉིས་པོ་དོན་གཅིག་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མི་འདྲ་བར་ཐལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤེར་ཕྱིན་གསུངས་པའི་འཁོར་གྱི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་རང་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཡུམ་གྱི་ཐུན་མོང་མིན་པའི་གླེང་གཞི་དང་གང་དང་ཡང་དག་ལྡན་པའི་ཐུབ་རྣམས་ཞེས་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཐུན་མོང་མ
【現代漢語翻譯】 由於聖獅（梵文：Ārya-siṃha，含義：聖者獅子）和勝獅（梵文：Vijaya-siṃha，含義：勝利獅子）沒有結合，並且導師在其他場合做了開示，所以不在此處結合。 再者，這部《現觀莊嚴論》中，是否存在揭示般若經論主題作用的內容？如果存在，那麼所知法，作為揭示般若經論主題作用的論典，它與般若經論結合是不合理的，因為聖獅和勝獅沒有結合，並且導師在其他場合做了般若經論的開示。 如果按照第二種說法，從般若經論中闡述的隱藏含義到現觀次第，不應被《現觀莊嚴論》所涵蓋，因為《現觀莊嚴論》中沒有揭示它的論典。如果承認，那麼《現觀莊嚴論》沒有涵蓋般若經論中所有隱藏含義的現觀次第，因為它沒有涵蓋般若經論中闡述的隱藏含義的現觀次第。如果根本沒有成立，那麼就承認它，因為任何論典都不能與你結合。如果沒有成立，那麼就承認它，因為勝獅和聖獅都沒有結合。 有些追隨者說：『這是般若經論和必要關聯的結合。』實際上並不矛盾，但與承認相矛盾，因為聖獅和勝獅都沒有結合。如果導師結合了呢？如果是這樣，那麼必須承認在《大疏》中結合了，因為它沒有在其他任何地方結合。如果承認，那是不合理的，因為在《大疏》中，『一切相智道』等語句被解釋為創作八千頌般若經的必要性，而不是揭示般若經論主題的作用。有些《釋論》的追隨者說：『世尊在鷲峰山，被大約五千比丘圍繞』，這句話是由『聲聞尋求寂靜者』來揭示的。那麼，所知法，般若經的聲聞和供養讚頌的聲聞這兩個是一樣的，因為有這樣的承諾。如果承認，那麼它們是不一樣的，因為般若經中描述的聲聞大多是阿羅漢，而供養讚頌中描述的聲聞大多是尋求寂靜者。此外，從般若經論中描述的聲聞比丘代表了獨覺，因為兩者是一樣的。如果承認，那麼它們是不同的，因為世尊宣講般若時，眷屬中的比丘中沒有獨覺。還有，般若經論中非共同的主題和完全具備的導師等是不合理的，因為非共同的主題
【English Translation】 Since Ārya-siṃha (Holy Lion) and Vijaya-siṃha (Victorious Lion) did not combine, and the teacher gave the explanation of the sūtra on other occasions, they are not combined here. Furthermore, in this Ornament, is there one that reveals the meaning of the subject matter of the Mother (Prajñāpāramitā)? If there is, then knowable phenomena, as the treatise that reveals the meaning of the subject matter, it is unreasonable to combine it with the subject matter, because Ārya-siṃha and Vijaya-siṃha did not combine, and the teacher gave the explanation of the subject matter on other occasions. According to the second view, the stages of realization from the hidden meaning explained in the Mother Sūtra should not be encompassed by the Ornament, because there is no treatise in the Ornament that reveals it. If you assert, then the Ornament does not encompass all the stages of realization of the hidden meaning of the Mother Sūtra, because it does not encompass the stages of realization of the hidden meaning explained in the Mother Sūtra. If it is not established at the root, then concede it, because it is unreasonable for you to combine with any treatise. If it is not established, then concede it, because Vijaya-siṃha and Ārya-siṃha did not combine. Some followers say: 'This is a combination of the Mother Sūtra and the necessary connection.' In reality, it is not contradictory, but it contradicts the admission, because Ārya-siṃha and Vijaya-siṃha did not combine. If the teacher combined it? If so, then it must be admitted that it was combined in the Great Commentary, because it was not combined anywhere else. If you assert, it is unreasonable, because in the Great Commentary, the words 'the path of all aspects of omniscience' and so on are explained as the necessity of composing the Eight Thousand Verse Prajñāpāramitā, not as revealing the meaning of the subject matter. Some followers of the Commentary say: 'The Blessed One was on Vulture Peak Mountain, surrounded by about five thousand monks,' is revealed by 'those who seek peace, the Śrāvakas.' Then, knowable phenomena, the Śrāvakas of the Sūtra and the Śrāvakas of the offering praise are the same, because of that commitment. If you assert, then they are not the same, because the Śrāvakas described in the Sūtra are mostly Arhats, while those described in the offering praise are mostly those who seek peace. Furthermore, the Śrāvaka monks described in the Mother Sūtra represent the Pratyekabuddhas, because the two are the same. If you assert, then they are different, because even among the monks in the retinue when the Blessed One spoke the Prajñāpāramitā, there were no Pratyekabuddhas. Also, the uncommon subject matter of the Mother and the fully endowed Thubpas (Buddhas) are unreasonable, because the uncommon subject matter
ིན་པའི་གླེང་གཞིས་ནི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་ཡུམ་གྱི་མདོར་གསུམ་ཚུལ་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། གཞུང་འདིས་ནི་བདག་རྐྱེན་རྣམ་མཁྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་ཚུལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་གྲུབ་སྟེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཞེས་པའི་ཕྱིར། མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་གོ་རིམ་ལ། རྣམ་བཤད་ལས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་ཐེག་པ་གསུམ་ལ་རིམ་གྱིས་གཞུག་པའི་ཆེད་ཡིན་ཞེས་གསུང་ལ། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། བསྟན་བཅོས་འདིའི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བསྟན་བཅོས་འདི་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་བསྟན་བཅོས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་མགོ་མཚུངས་དང་རྒལ་ལན་གཉིས། དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདི་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་བསྟན་བཅོས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་རྗེས་སུ་གཟུང་རྒྱུའི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། 12-2-7a རྟགས་ཁས་བླངས་ཤིང་། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཟབ་མོའི་སྣོད་དུ་མ་གྱུར་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་དུ་ཁྱོད་ལས་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མ་རྟོགས་པའི་ཚུལ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། གཉིས་པ་ནི། ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་ཡོད་ན་ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་བསྟན་བཅོས་མིན་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཁྲིད་པའི་ཐབས་སྟོན་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། གནས་སྐབས་ཉན་ཐོས་སུ་རིགས་ངེས་པ་འགའ་ཞིག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མྱང་འདས་མི་ལྟུང་བར་ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཁྲིད་པའི་ཐབས་སྟོན་པ་ཡང་ཡིན། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་དེ་དེ་འདྲའི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཡུམ་གྱི་མདོ་ཆོས་ཅན། ཐུན་མོང་མིན་པའི་མདོ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། རབ་འབྱོར་དང་ཤཱ་རིའི་བུ་སོགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་སྤྲུལ་པའི་ཉན་ཐོས་ཡིན་གྱི་དོན་བྱང་སེམས་ཡིན་ཞེ་ན། འོ་ན། ཤཱ་རིའི་བུ་སོགས་ཆོས་ཅན། གླེང་གཞིར་བྱང་སེམས་ཀྱི་འཁོར་ལས་ལོགས་སུ་ཁྱོད་སྨོས་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཁྱོད་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་ཐལ་ངག་གི་སྙིང་པོ་དྲིལ་ན་མཆོད་བརྗོད་ངག་གི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཡོད་ན་བསྟན་བཅོས་འདིའི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཡོད་དགོས། དེ་ཡོད་ན་བསྟན་བཅོས་འདི་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་པའི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་ཞེས་ཟེར་དགོས་པས། རིམ་པ་ལྟར་ཁས་བླངས་འགལ་བར་ 12-2-7b སྟོན་པ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདིའི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱས་འདི་ནས་བཤད་པའི་ལམ་ཉམས་སུ་བླངས་པས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་མ
【現代漢語翻譯】 關於這部論著的討論在於，它通過三種神變的方式展示了《般若經》的三種形式。這部論著是爲了展示依靠自因和一切智來轉法輪的方式，因此，後者成立，因為一切事物都沒有生起。在讚頌的順序中，釋論中說，這是爲了讓聲聞種姓的人逐漸進入三種乘。達提卡巴說：『這部論著的所化對象是聲聞種姓的人，因為有這樣的承諾。』如果承認，那麼這部論著，作為法，不是大乘不共的論著，因為有這樣的原因。』這裡有兩個問題：開頭相同和反駁。第一個問題是：這部論著，作為法，不是大乘不共的論著，因為你要引導的所化對象是聲聞種姓的人。 承認這個理由。如果不成立，那麼這是因為你爲了引導那些沒有成為深奧法器皿的聲聞種姓的人，而宣說了聲聞沒有證悟法無我的方式。這是真實的理由。第二個問題是：如果有所化對象是聲聞種姓的人，那麼不一定不是大乘不共的論著，因為如果他們存在，那麼它會展示引導他們走向聲聞菩提並涅槃的方法，因為有些暫時確定為聲聞種姓的人，不會墮入聲聞的涅槃，而是展示引導他們走向大乘菩提的方法。大乘不共的論著也有共同的基礎，因為《入行論》就是這樣一個共同的基礎。此外，《般若經》，作為法，不是不共的經典，因為你的所化對象是聲聞。所知法，作為法，就是那樣，因為有如舍利弗等。如果說那些是化現的聲聞，實際上是義菩薩，那麼，舍利弗等，作為法，在討論中將你與菩薩眷屬分開提及是不恰當的，因為你是菩薩。此外，如果你將你的推論的要點總結起來，那就是如果讚頌語的所化對象是聲聞，那麼這部論著的所化對像必須是聲聞。如果他們存在，那麼這部論著就是共同乘的論著，因此，按照順序，承認是矛盾的。 表明這部論著的所化對像通過實踐這部論著所說的道路，不會獲得聲聞的菩提。
【English Translation】 The discussion about this treatise is that it demonstrates the three forms of the Prajna Sutra through the three kinds of miracles. This treatise is to demonstrate the way to turn the wheel of Dharma by relying on self-cause and omniscience, therefore, the latter is established because all things have no arising. In the order of praise, the commentary says that this is to gradually introduce those of the Shravaka lineage into the three vehicles. Dartika Pa said: 'The object to be tamed for this treatise is those of the Shravaka lineage, because there is such a commitment.' If admitted, then this treatise, as Dharma, is not an uncommon treatise of the Mahayana, because there is such a reason.' Here are two questions: the beginning is the same and the refutation. The first question is: This treatise, as Dharma, is not an uncommon treatise of the Mahayana, because the object to be tamed that you are going to guide is those of the Shravaka lineage. Admit this reason. If it is not established, then this is because you have proclaimed the way in which the Shravakas have not realized the selflessness of Dharma in order to guide those of the Shravaka lineage who have not become vessels of profound Dharma. This is the real reason. The second question is: If there are objects to be tamed who are of the Shravaka lineage, then it is not necessarily not an uncommon treatise of the Mahayana, because if they exist, then it will show the way to lead them to the Bodhi of the Shravakas and Nirvana, because some who are temporarily determined to be of the Shravaka lineage will not fall into the Nirvana of the Shravakas, but will show the way to lead them to the Bodhi of the Mahayana. The uncommon treatise of the Mahayana also has a common basis, because the 'Bodhisattvacaryāvatāra' is such a common basis. Furthermore, the Prajna Sutra, as Dharma, is not an uncommon Sutra, because your object to be tamed is the Shravaka. The knowable Dharma, as Dharma, is like that, because there are Shariputra and others. If it is said that those are manifested Shravakas, but actually Bodhisattvas of meaning, then, Shariputra and others, as Dharma, it is inappropriate to mention you separately from the retinue of Bodhisattvas in the discussion, because you are a Bodhisattva. Furthermore, if you summarize the essence of your inference, that is, if the object to be tamed of the praise is the Shravaka, then the object to be tamed of this treatise must be the Shravaka. If they exist, then this treatise is a treatise of the common vehicle, therefore, in order, the admission is contradictory. It shows that the object to be tamed of this treatise will not obtain the Bodhi of the Shravakas by practicing the path spoken of in this treatise.
ངོན་དུ་བྱས་པ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། མཆོད་བརྗོད་ངག་གི་གདུལ་བྱ་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་ཁས་བླངས་ཤིང་དེར་ཐལ། མཆོད་བརྗོད་ངག་གི་གདུལ་བྱས་མཆོད་བརྗོད་ནས་བཤད་པའི་གཞི་ཤེས་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་ནས་མངོན་དུ་བྱས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་དེར་ཐལ། ངག་གི་གདུལ་བྱས་དེ་ནས་བཤད་པའི་གཞི་ཤེས་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་པ་སྲིད། དེ་ནས་བསྟན་པའི་གཞི་ཤེས་དེ་ཉེར་ཞི་གཉིས་སུ་ཁྲིད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཊཱི་ཀར་ཁས་བླངས་སོ། །རྩ་བར་འདོད་ན་ཁས་བླངས་ཤིང་། བསྟན་བཅོས་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བསྟན་བཅོས་འདི་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བའི་བསྟན་བཅོས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་ཉན་ཐོས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་དངོས། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས། འདོད་ན་དེར་ཐལ། རྟོགས་སླ་བརྟུལ་པོས་རྟོགས་དཀར་བཞེད་ཅེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པ་དབང་རྟུལ་ཁྱོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་ཡིན་པ་གང་ཞིག དེའང་ཡིན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ཊཱི་ཀར་དངོས་འགལ། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། དེ་ཡང་ཡིན། རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་ངེས་པ་ཡང་ཡིན་པའི་བཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དར་ཊཱིཀ་པ་རང་ལུགས་འཇོག་པ་ན། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་བསམ་པ་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་པ་ལ་སྐྱེས་བུ་འབྲིང་གི་བསམ་པ་བསྐྱེད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་པས་ཐོག་མར་གཞི་ཤེས་ལ་བསྟོད་ 12-2-8a ཅེས་ཟེར། བསྟན་བཅོས་འདིའི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་སྐྱེས་བུ་འབྲིང་གི་རིགས་ཅན་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གསུམ་ཅར་ཁས་བླངས། འདོད་ན། བསྟན་བཅོས་འདི་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་བསྟན་བཅོས་སུ་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གསུམ་ཅར། ཁོ་ན་རེ། སྐྱེས་བུ་འབྲིང་ཡིན་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་ཡིན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། ཡང་འགལ་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྐྱེས་བུ་འབྲིང་གི་རྟོགས་རིགས་ཡིན་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་རིགས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཡིན་ན་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཊཱི་ཀར་དངོས་འགལ། གཉིས་པ་མཚན་ཉིད་ལ་རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲངས་ལ་ལ་ན་རེ། རང་སྲས་འཕགས་པའི་བཞེད་དོན་སྒྲུབ་ནུས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་དེ། མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཡུམ་གྱི་མཚན་ཉིད། ཞེས་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་སྲས་ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པའི་བཞེད་དོན་གྲུབ་ནུས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཉེར་ཞི་གཉིས་སུ་འཁྲིད་ནུས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་གང་རུང་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་ཤེས་པར་ཐལ། ད
【現代漢語翻譯】 假設存在一個已顯現的事物，因為存在讚頌語的所化對象。如果未成立，則承認並推論：因為讚頌語的所化對像通過讚頌語中所述的基識在相續中生起並顯現。如果未成立，則承認並推論：語的所化對像有可能在相續中生起所述的基識，因為從那之後，所教導的基識能引導至二涅槃（寂滅和無餘涅槃）。此論點在註釋中已承認。如果主張在根本頌中，則承認。這部論著，作為立宗，有為汝而作的聲聞所化對象，因為這是意欲的。此外，這部論著是共同大乘的論著，因為有為汝而作的聲聞。周遍是真實的。如果未成立，則承認。如果主張，則推論：當說『易解鈍根者認為難以理解』時，所教導的菩薩資糧道者，鈍根者，是為汝而作的所化對象，而且也是聲聞種姓，因為二者是同基。前者與註釋相違，後者則推論：因為既是，也是必定從圓滿菩提中退轉的，因為二者是同基。此外，當達波註釋者確立自宗時說：『在相續中生起大士夫的想法之前，必須先生起中士夫的想法，因此首先要讚頌基識。』 因此，這部論著有為汝而作的中士夫種姓的所化對象，因為如此。三者都承認。如果主張，則這部論著是共同大乘的論著，因為如此。三者都承認。對方說：『如果是中士夫，則不一定是聲聞種姓。』如果這樣說，則又相違，因為所知法，作為立宗，必須是那樣，因為如果是中士夫的證悟之類，則必須是聲聞的證悟之類。此論點已承認，並推論：如果是基識，則必須是那樣。此論點與註釋相違。第二，關於定義的解釋，一些追隨者說：『能夠成辦自子聖者的意願的智慧，是作為讚頌語對象的佛母的定義。』如果這樣說，則聲聞的見道，作為立宗，是所詮釋的對象，因為是那個定義，即能夠成辦自子聲聞見道者的意願的智慧，即能夠引導至二涅槃的智慧。如果主張在根本頌中，則基道果三者任何一個都應知是真諦的無生。
【English Translation】 It follows that there is one that has been manifested, because there is an object to be tamed by the words of praise. If it is not established, then it is admitted and it follows that: because the object to be tamed by the words of praise generates and manifests the base consciousness spoken of in the praise in the continuum. If it is not established, then it is admitted and it follows that: it is possible for the object to be tamed by the words to generate the base consciousness spoken of from that in the continuum, because the base consciousness taught from that is what leads to the two Nirvanas (Nirvana and Parinirvana). The sign is admitted in the commentary. If you want to assert in the root text, then admit it. This treatise, as a subject, has a Hearer (Śrāvaka) to be tamed for your sake, because it is desired. Also, this treatise is a common Great Vehicle (Mahāyāna) treatise, because there is a Hearer to be done for your sake. The pervasion is real. If it is not established, then admit it. If you want to assert, then it follows that: When it says 'Easy to understand, the dull-witted consider it difficult', the Bodhisattva on the accumulation path who is taught, the dull-witted one, is an object to be tamed for your sake, and also is of the Hearer lineage, because the two are the same basis. The former contradicts the commentary, the latter follows that: because it is also certain to turn away from complete enlightenment, because the two are the same basis. Also, when Dar Tika-pa establishes his own system, he says, 'Before generating the thought of a great person in the continuum, it is necessary to generate the thought of a middling person first, so first praise the base consciousness.' Therefore, this treatise has an object to be tamed of the middling person lineage for your sake, because of that. All three are admitted. If you want to assert, then this treatise is a common Great Vehicle treatise, because of that. All three. He says: 'If it is a middling person, then it does not have to be of the Hearer lineage.' If you say that, then it is also contradictory, because the knowable object, as a subject, must be that, because if it is a kind of realization of a middling person, then it must be a kind of realization of a Hearer. The sign is admitted, and it follows that: if it is a base consciousness, then it must be that. The sign contradicts the commentary. Second, regarding the explanation of the definition, some followers say: 'The wisdom that is able to accomplish the intention of one's own son, the noble one, is the definition of the mother who has become the object of praise.' If you say that, then the seeing path of the Hearer, as a subject, is what is to be signified, because it is that definition, that is, the wisdom that is able to accomplish the intention of one's own son, the Hearer on the seeing path, that is, the wisdom that is able to lead to the two Nirvanas. If you want to assert in the root text, then any of the three, base, path, and result, should be known as the unproduced truth.
ེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཊཱི་ཀར་ཁས་བླངས་ཏེ། ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་དོན་གྱིས་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུམ་གཞི་དང་ལམ་དང་རྣམ་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་ཞེས་སོགས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། བསལ་བའང་ཁས་བླངས་ཏེ། ཉན་ཐོས་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ 12-2-8b ཕྱིར། ཡང་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། རང་སྲས་ཉན་རང་འཕགས་པའི་བཞེད་དོན་བསྒྲུབ་ནུས་སུ་ཐལ། མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཊཱི་ཀར་ཁས་བླངས། རྩ་བར་འདོད་ན། ཉེར་ཞི་གཉིས་སུ་འཁྲིད་བྱེད་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་རང་རྒྱུད་པའི་ལམ་དུ་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར། སེམས་ཀྱི་སྤྱི་དོན་དུ་ཁས་བླངས། དར་ཊཱིཀ་པ་མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཡུམ་གྱི་རང་ལྡོག་ཡིན་ན། བདག་མེད་རྟོགས་པས་ཁྱབ་ལ། མཁྱེན་གསུམ་གང་རུང་ཡིན་ན་བདག་མེད་རྟོགས་པས་མ་ཁྱབ་ཞེས་ཟེར། མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཡུམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མ་རྟོགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེ་མ་རྟོགས་པའི་གཞི་མཐུན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ཁས་བླངས། ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཡུམ་ཡིན་ན་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རྟགས་དེར་ཐལ། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀ་དེའི་ཕྱིར། དེ་དག་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཞིང་། ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཡང་མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཡུམ་ཡིན་ན། མཁྱེན་པ་ཡིན་དགོས་ཟེར་ན། འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་ཆོས་ཅན། མཆོད་བརྗོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཡུམ་ཡིན་ཏེ། མཆོད་བརྗོད་ངག་གི་གདུལ་བྱ་གུས་པ་བསྐྱེད་པའི་ཡུམ་ཡིན་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་གསུང་རབ་ལ་ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་རོ། །སངས་རྒྱས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། 12-2-9a དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིས་ནི་འདིའི་ཆེ་བའི་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། གཞུང་འདིར་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་བསྡུས་དོན་བསྟན་ཞེས་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་དགོས་དོན་གྱི་གོང་དུ་བསྡུས་དོན་འཆད་རིགས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མི་རིགས་པར་ཐལ། བསྡུས་དོན་གྱི་གོང་དུ་དགོས་དོན་བསྟན་པར་རིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས། ཐོག་མར་དགོས་པ་བརྗོད་པར་བྱ་ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། གཅིག་དང་དུ་མའི། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་ཆོས་ཅན། བདེན་
【現代漢語翻譯】 因為，在《現觀莊嚴論》的註釋中已承諾：『通過偈頌的意義，完全瞭解作為體性的佛母（藏文：མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུམ་，梵文天城體：lakṣaṇa-yuma，梵文羅馬擬音：lakṣaṇa-yuma，漢語字面意思：相之母）的基礎、道路和形態是無生的』等等。並且也承諾了排除，因為聲聞沒有證悟到法的無我。 此外，具有見道的菩薩相續中的基礎識，應能成辦自子的聲聞、緣覺聖者的意願，因為是供養讚頌境的基礎識。在《現觀莊嚴論》的註釋中已承諾。如果承許是根本識，則應成為引導至寂滅二者的引導者，因為承許。如果承許，則應成為聲聞自續者的道，因為如此。三者都是。承諾是心的總義。達滴巴說，如果是供養讚頌境的佛母的自相，則周遍于證悟無我，如果是三種智中的任何一種，則不周遍於證悟無我。作為供養讚頌境的佛母，應是如此，因為如此。如果承許，則應是，你沒有證悟到它，因為你和沒有證悟到它的基礎是相同的。承諾排除宗法。 此外，有些人說，如果是供養讚頌境的佛母，則周遍于聖者的現觀，那麼，圓滿次第瑜伽，應是如此，因為如此。應是那個宗法，因為八種現觀都是因為如此。因為那些也是般若波羅蜜多。此外，如果是供養讚頌境的佛母，則必須是智，那麼，果法身，應是如此，因為如此。如果承許，則應不是，因為自性身是你。有些人說，廣、中、略三種，是供養讚頌境的佛母，因為是供養讚頌語的所化，生起恭敬的佛母，因為是依靠它和它的經典。聖佛，應是如此， 因為如此。如果承許，則應不是，因為是補特伽羅。如果根本上不成立，則應是如此，因為是薄伽梵。在『以此是此之偉大』等等的情況下，說本論中顯示了供養讚頌的簡略意義。所知，應在供養讚頌的必要之前解釋簡略意義，因為那個立宗。如果承許，則應不合理，因為在簡略意義之前顯示必要是合理的，因為在《釋量論》中說：『首先應說必要』。在『一和多』等等的情況下，基礎、道、相三種，是真實
【English Translation】 Because, in the commentary on the Abhisamayalankara, it is promised: 'Through the meaning of the verses, fully understanding the basis, path, and aspects of the Mother of Characteristics (藏文：མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུམ་，梵文天城體：lakṣaṇa-yuma，梵文羅馬擬音：lakṣaṇa-yuma，漢語字面意思：Mother of Characteristics) as unborn' etc. And it is also promised to exclude, because the Shravakas do not realize the selflessness of phenomena. Furthermore, the foundational consciousness in the continuum of a Bodhisattva on the path of seeing should be able to accomplish the wishes of the noble Shravakas and Pratyekabuddhas, because it is the foundational consciousness that is the object of offering and praise. It is promised in the commentary on the Abhisamayalankara. If it is asserted to be the root consciousness, then it should become the guide that leads to both quiescences, because it is asserted. If it is asserted, then it should become the path of the Svatantrika Shravakas, because of that. All three are. It is promised to be the general meaning of mind. Dartika says that if it is the self-aspect of the Mother that is the object of offering and praise, then it is pervasive with the realization of selflessness, and if it is any of the three wisdoms, then it is not pervasive with the realization of selflessness. The Mother that is the object of offering and praise should be so, because of that. If it is asserted, then it should be that you have not realized it, because the basis of you and not realizing it is the same. It is promised to exclude the sign. Furthermore, some say that if it is the Mother that is the object of offering and praise, then it is pervasive with the realization of the noble ones, then the complete stage of yoga should be so, because of that. That sign should be so, because all eight realizations are because of that. Because those are also the Prajnaparamita. Furthermore, if it is the Mother that is the object of offering and praise, then it must be wisdom, then the resultant Dharmakaya should be so, because of that. If it is asserted, then it should not be, because the Svabhavikakaya is you. Some say that the extensive, intermediate, and concise three are the Mother that is the object of offering and praise, because it is the Mother that generates reverence for the disciples of the offering and praise speech, because it is the scriptures that rely on it and it. The noble Buddha should be so, because of that. If it is asserted, then it should not be, because it is a person. If it is not established at the root, then it should be so, because it is the Bhagavan. In the case of 'By this is the greatness of this' etc., it is said that the concise meaning of offering and praise is shown in this text. Knowable things should be explained before the necessity of offering and praise, because of that proposition. If it is asserted, then it should be unreasonable, because it is reasonable to show the necessity before the concise meaning, because it is said in the Pramanavarttika: 'First, the necessity should be stated'. In the case of 'One and many' etc., the basis, path, and aspects three are true
པར་མེད་དེ། བདེན་པའི་གཅིག་ཏུ་ཡང་མ་གྲུབ། བདེན་པའི་དུ་མར་ཡང་མ་གྲུབ། ཞེས་ཟེར་ན། བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་དེ་གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་བདེན་པའི་སྐྱེ་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་མཐུན་དཔེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་ལས་མ་གཏོགས་པའི་ཤེས་བྱ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། བདེན་པར་མེད་དེ། བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གཟུགས་བརྙན་བཞིན་ཞེས་ཟེར་ན། འོ་ན་གཟུགས་བརྙན་དེ་མྱུ་གུ་བདེན་མེད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་མཐུན་དཔེ་ཡང་དག་དུ་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་འཐད་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་བརྙན་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་ཀྱང་ཡིན། བདེན་མེད་མ་རྟོགས་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། གཟུགས་བརྙན་བདེན་མེད་དུ་ 12-2-9b རྟོགས་ན་བདེན་མེད་རྟོགས་དགོས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་གཟུགས་བརྙན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་ན། བདེན་མེད་རྟོགས་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེན་པའི་གཅིག་དུ་བྲལ་རྟོགས་པ་ཡང་ཡིན། བདེན་མེད་མ་རྟོགས་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་དེ་མྱུ་གུ་བདེན་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་རྟོགས་ན་བདེན་མེད་ཀྱི་དོན་རྟོགས་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཏན་ཚིགས་འདིའི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་དོན་ལ་རྣམ་བཤད་ལས་བདེན་པ་བཀག་ཙམ་དེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཡིན་ཞེས་གསུང་། མྱུ་གུ་བདེན་པ་བཀག་ཙམ་གྱི་མེད་དགག་དེ་མྱུ་གུ་བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་རིགས་ཤེས་རྗེས་དཔག་གི་ཡུལ་དུ་ཐལ། མྱུ་གུ་བདེན་མེད་དེ་གཏན་ཚིགས་འདིའི་དངོས་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མྱུ་གུ་བདེན་པར་མེད་པའི་མེད་དགག་དེ་མྱུ་གུ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་ཡུལ་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མིན་པར་ཐལ། བདེན་པ་བཀག་ཙམ་གི་མེད་དགག་ཉིད་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པ་དང་། བདེན་སྟོང་གི་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་དམིགས་པར་འདོད་པ་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས་ཕྱི་མ་ཁོ་ན་རིགས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཐད་ཀྱི་རྣམ་བཤད་དུ་ཁས་བླངས་སོ། །འདིར་དགག་བྱའི་ཚད་ལ། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། སློབ་དཔོན་འདིའི་བཞེད་པ་ལ། རྟོག་པས་སྒྲོ་འདོགས་པ་ཙམ་མིན་པར་ཡུལ་རང་གི་ཐུན་མོང་མིན་པའི་སྡོད་ལུགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གྲུབ་པ་དེ། བདེན་ 12-2-10a ཚད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར། ཁྱོད་ལ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་ཡོད་དེ། སློབ་དཔོན
【現代漢語翻譯】 如果有人說：『沒有（藏文：པར་མེད་དེ།），因為沒有真實的單一存在，也沒有真實的多種存在。』那麼，以遠離真實的一和多來建立基、道、果三者在真實中無生的理由，就不是正確的論證。因為沒有能像這樣建立的比喻，因為除了基、道、果三者之外，沒有其他所知。又如，『苗芽（藏文：མྱུ་གུ་）是所立宗，它不是真實存在的，因為它遠離真實的一和多，例如影像。』如果有人這樣說，那麼，影像就成了能成立苗芽非真實存在的正確比喻。因為這個論證是合理的。如果承認，那麼，所知就是既能理解影像非真實存在的人，也是未能理解非真實存在的人的共同基礎。因為你承認。如果承認，那麼，就不存在了。因為如果理解影像非真實存在，就必須理解非真實存在。如果不成立，那麼，影像就是所立宗，如果你理解它非真實存在，那麼，你就必須理解非真實存在。因為你是成立的基礎。此外，所知就是既能理解真實的一和多分離，也是未能理解非真實存在的共同基礎。因為遠離真實的一和多是成立苗芽非真實存在的標誌。如果承認，那麼，就不存在了。因為如果理解真實的一和多分離，就必須理解非真實存在的意義。這個論證中，關於所立宗的意義，註釋中說，僅僅破除真實就是所立宗。苗芽僅僅破除真實的無遮，就成了能理解苗芽非真實存在的理智后得的對境。因為苗芽的非真實存在是這個論證的直接要成立的。承認這個標誌。如果承認，那麼，苗芽非真實存在的無遮，就成了能理解苗芽非真實存在的見道等持智慧的直接對境。因為你承認。如果承認，那就不是了。僅僅破除真實的無遮本身就是證悟空性的智慧的對境，並且空性的顯現如幻象，這兩種關於證悟空性的智慧的對境的觀點中，只有後者是合理的。在『標誌是自性空』的註釋中已經承認了。關於這裡所要破除的量，達·釋論者說：『這位論師的觀點是，不僅僅是概念的虛構，而是事物本身以其獨特的存在方式成立，那就是真 實。』你存在自相矛盾的承認，因為論師
【English Translation】 If someone says, 'There is no (Tibetan: པར་མེད་དེ།), because there is no truly singular existence, nor are there truly multiple existences.' Then, using the separation from a true one and many to establish the basis, path, and result as unborn in truth is not a correct argument. Because there is no analogy that can be established in this way, because there is no knowable other than the basis, path, and result. Again, for example, 'A sprout (Tibetan: མྱུ་གུ་) is the subject, it is not truly existent, because it is separate from a true one and many, like an image.' If someone says this, then the image becomes a correct analogy for establishing the non-true existence of the sprout. Because this argument is reasonable. If you admit it, then the knowable is both someone who can understand the non-true existence of the image and someone who has failed to understand the non-true existence, sharing a common basis. Because you admit it. If you admit it, then it does not exist. Because if you understand the non-true existence of the image, you must understand non-true existence. If it is not established, then the image is the subject, if you understand it as non-true existence, then you must understand non-true existence. Because you are the established basis. Furthermore, the knowable is both someone who can understand the separation of a true one and many, and someone who has failed to understand non-true existence, sharing a common basis. Because the separation from a true one and many is the sign of establishing the non-true existence of the sprout. If you admit it, then it does not exist. Because if you understand the separation of a true one and many, you must understand the meaning of non-true existence. In this argument, regarding the meaning of the subject to be established, the commentary says that merely negating truth is the subject to be established. The non-affirming negation of merely negating the truth of the sprout becomes the object of the intellectual subsequent cognition that can understand the non-true existence of the sprout. Because the non-true existence of the sprout is what is directly to be established in this argument. Admit this sign. If you admit it, then the non-affirming negation of the sprout's non-true existence becomes the direct object of the wisdom of the seeing path's meditative equipoise that can understand the non-true existence of the sprout. Because you admit it. If you admit it, then it is not. The non-affirming negation of merely negating truth itself is the object of the wisdom that realizes emptiness, and among the two views regarding the object of the wisdom that realizes emptiness, the appearance of emptiness as an illusion, only the latter is reasonable. It has been admitted in the commentary on 'the sign is empty of its own nature.' Regarding the measure to be refuted here, Dar Tika Pa says: 'This teacher's view is that it is not merely the imputation of concepts, but the fact that things themselves are established through their unique mode of existence, that is truth. You have contradictory admissions, because the teacher
་ཆོས་ཅན། བདེན་གྲུབ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པར་ཐལ། རྟོག་པས་སྒྲོ་འདོགས་པ་ཙམ་མ་ཡིན་པ་ཡུལ་རང་གི་མཐུན་མོང་མིན་པའི་སྡོད་ལུགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གྲུབ་པ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། རྟགས་ཁས་བླངས་ཤིང་། རྟགས་དེར་ཐལ། རང་མཚན་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། དེར་ཐལ། དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར། བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ལ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ལ་རབ་ཏུ་དང་བ་ནི་ལེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཐོབ་པའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཐོག་མའི་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་ན་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ་ཁྱོད་དངོས་པོའི་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དངོས་པོ་ལས་ཐ་དད་དངོས་པོ་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཏེ་མཛོད་ལས། རང་ལས་གཞན་པ་བྱེད་རྒྱུའི་རྒྱུ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། དེ་འདིར་ཁས་མི་ལེན་ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་བུ་བྱེད་རྒྱུ་ཁས་མི་ལེན་པར་མཚུངས་སོ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱིས་ནི། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། མཁྱེན་གསུམ་ལ་བསྟོད་པས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ཀ་ལ་བསྟོད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེར་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ 12-2-10b ཀ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་ཞི་བ་འཚོལ་རྣམས་ཞེས་སོགས་ཆོས་ཅན། མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ཀ་ལ་བསྟོད་པར་ཐལ། མཁྱེན་གསུམ་ལ་བསྟོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་དངོས་སུའང་མ་བསྟོད། ཤུགས་ལའང་མ་བསྟོད་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། སྦྱོར་བཞི་ལ་དངོས་སུ་བསྟོད་པར་ཐལ། བརྒྱད་ཀ་ལ་དངོས་སུ་བསྟོད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། མཁྱེན་གསུམ་ལ་ཤུགས་ལ་བསྟོད་པར་ཐལ། བརྒྱད་ཀ་ལ་ཤུགས་ལ་བསྟོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པར་ཐལ། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། འདོད་ན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲས། སྦྱོར་བཞིའི་ཡོན་ཏན་མ་བརྗོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ་སེལ་འཇུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་མཁྱེན་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པར་ཐལ། བརྒྱད་ཀ་དེས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་གང་རུང་ཆོས་ཅན། དེས་མ་བསྡུས་པར་ཐལ། དེ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ
【現代漢語翻譯】 有法者，您已承諾真實成立，因為您已承諾，不僅是概念上的附加，而且是通過事物自身固有的、非共同的安住方式而成立。您已接受周遍的排除。之所以如此，是因為您承認以自性成立的法。周遍在宗義上已被接受，而理由已被承諾。之所以有此理由，是因為您承認自相。周遍在宗義上已被接受。之所以如此，是因為您是自續派中觀論者。這三者都被承諾了。因此，在『至尊勝母』等情況下，對至尊勝母的極大歡喜是獲得一切善的主要原因，因為它是最初的因。如果有人說，有知法者，如果是因，則必須是主要原因，因為該論式具有周遍性。如果同意，有知法者，之所以如此，是因為如果不成立，那是因為您是事物的因，因為您不妨礙事物從不同於自身的事物中產生。周遍性來自《俱舍論》：『從自身之外的事物是因的因。』如果有人說，您不在此處接受它，那麼，您也不接受兒子是因，這同樣適用。在『以三智』等情況下，至尊慈氏，讚美三智將導致讚美所有八現觀，因為八現觀都包含在其中。如果有人說，聲聞寂滅尋求者等有法者，讚美所有八現觀，因為讚美三智。如果同意，那將是不可能的，因為既沒有直接讚美，也沒有間接讚美。如果第一個不成立，那麼直接讚美四個結合，因為直接讚美所有八個。如果後者不成立，那麼間接讚美三智，因為間接讚美所有八個。此外，表達三智功德的聲音，將表達所有八現觀的功德，因為表達三智的功德。如果同意，那麼三智的功德，您，表達的聲音，將不表達四個結合的功德，因為您，表達的聲音，是排除性的，因為它是表達者。此外，八現觀中的任何一個都包含在三智中，因為所有八個都包含在其中。如果同意，那麼任何一個有法者，都不會被它包含，因為它與它無關。之所以如此
【English Translation】 Proponent, you have committed to the establishment of truth, because you have committed to the establishment not merely as an imputation by conception, but as established through a mode of abiding that is intrinsic to the object itself and not common. You have accepted the exclusion of pervasion. The reason for that is because you accept phenomena established by their own character. The pervasion is accepted in tenets, and the sign is committed to. The reason for that sign is because you accept self-character. The pervasion is accepted in tenets. The reason for that is because you are a Svatantrika-Madhyamika. All three are committed to. Therefore, in the case of 'To the Bhagavati,' etc., great delight to the Bhagavati is the main cause for obtaining all good, because it is the initial cause of that. If one says, knowable object, if it is a cause, it must be the main cause, because that formulation has pervasion. If asserted, knowable object, the reason for that is because if it is not established, the reason is because you are the cause of the object, because you do not obstruct the arising of the object from something different from itself. The pervasion is from the Treasury: 'That which is other than oneself is the cause of the cause.' If one says that you do not accept that here, then it is the same as not accepting that a son is a cause. In the case of 'With the three omniscient ones,' etc., Venerable Maitreya, praising the three knowledges will result in praising all eight realizations, because the eight realizations are included therein. If one says, Hearers seeking peace, etc., proponent, all eight realizations are praised, because the three knowledges are praised. The pervasion is accepted. If asserted, it will be impossible, because neither is there direct praise, nor is there indirect praise. If the first is not established, then there is direct praise of the four joining, because there is direct praise of all eight. If the latter is not established, then there is indirect praise of the three knowledges, because there is indirect praise of all eight. Furthermore, the sound that expresses the qualities of the three knowledges will express the qualities of all eight realizations, because it expresses the qualities of the three knowledges. If asserted, the qualities of the three knowledges, you, the expressing sound, will not express the qualities of the four joining, because you, the expressing sound, are exclusive, because it is the expresser. Furthermore, any one of the eight realizations is included in the three knowledges, because all eight are included in it. If asserted, any one of those proponents, will not be included by it, because it is unrelated to it. The reason for that is
་དེ་ཁེགས་ན་ཁྱོད་ཁེགས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚོགས་སྦྱོར་ན་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་ཁེགས་པར་ཐལ། དེ་ན་གསུམ་པོ་ཁེགས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་གྱིས་བརྒྱད་བསྡུས་ཚུལ་དྲིས་པས། རྣམ་བཤད་ལས། འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ལ་མཁྱེན་གསུམ་དུ་བྱས་པ་དེ་མཁྱེན་གསུམ་ཙམ་གྱིས་བསྡུས་ཞེས་གསུང་། འོ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བསྡུས་བྱའི་གཞི་ཤེས་དེ་ཉན་རང་གཞི་ཤེས་ལ་བྱེད་རིགས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མི་རིགས་ཏེ། 12-2-11a དེ་དངོས་པོ་བརྒྱད་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་གཞི་ཤེས་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། སྐབས་གསུམ་པའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ན། གཞིའི་གནས་ཚུལ་ལ་ཞེན་སྤྱོད་བཀག་ནས་སྒོམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་གཞི་ཤེས་ཙམ་དེ་འདིའི་བསྡུ་བྱེད་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན་གཞི་ཤེས་ཙམ་དེ་ཆོས་ཅན། བསྟོད་ཕྱག་གི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་གཞི་ཤེས་སུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བསྟོད་ཕྱག་གི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་གཞི་ཤེས་དང་། བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་གྱུར་པའི་གཞི་ཤེས་གཉིས་ལ་ཁྱབ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ལམ་ཤེས་ལའང་སྦྱར་རོ། །དར་ཊཱིཀ་པ། གསུམ་གྱི་བརྒྱད་བསྡུས་ཏེ། བརྒྱད་པ་གང་རུང་ཡིན་ན། མཁྱེན་གསུམ་གང་རུང་གཅིག་གི་སྒོམ་བྱའི་རྣམ་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞི་གྲུབ་ན། མཁྱེན་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། གཞི་གྲུབ་ན། དེའི་སྒོམ་བྱ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དེ་དེའི་སྒོམ་བྱའི་དོན་རྣམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། སྐྱོན་མེད་དེ། འདི་ཤེས་རྣམ་གྱི་རྒྱུ་དབང་དུ་བྱས་སོ་ཞེ་ན། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཆོས་ཅན། མཁྱེན་གསུམ་གང་རུང་གི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་དུ་ཐལ། བརྒྱད་པོ་གང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་དང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ལ་བསྟོད་དེ། དེའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། གཞི་ཤེས་ལ་ཡོན་ཏན་ཡོད་པ་མིན་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། 12-2-11b གཞི་ཤེས་ལ་ཡོན་ཏན་ཚིག་ཟིན་ལ་བརྗོད་ནས་དེ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་སྨད་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལྷག་བཅས་ཡིན་ན། ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་འབྱུང་མ་ལུས་པར་སྤངས་ཤིང་། དེའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་མ་སྤངས་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་འབྱུང་མ་ལུས་པར་སྤངས་པར་ཐལ། དམན་པའི་ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་མ་སྤངས་
【現代漢語翻譯】 如果那樣成立，你就不需要成立。如果不成立，那麼，所知（法），因為是集合，所以必然是八個中的任何一個成立。因為那三個成立。當被問及三者如何包含八者時，《釋論》中說：『聖者的現觀被分為三種智慧，這僅僅是被三種智慧所包含。』那麼，所知（法），作為被包含的基礎識，必然可以被認為是聲聞、緣覺的基礎識。因為那個承諾的緣故。如果承認，那就不合理， 因為那是被八種事物所區分的基礎識。普遍成立。如果是第三個主題所要闡述的主要基礎識，那麼就必須是阻止對基礎狀態的執著和行為並進行修習的瑜伽。此外，僅僅是基礎識，必然是此處的包含者的基礎識。因為那個承諾的緣故。如果承認，那麼僅僅是基礎識（法），必然是讚頌和禮敬的對象的基礎識。因為承認的緣故。如果承認，那麼讚頌和禮敬的對象的基礎識，與論著所表達的基礎識，兩者必然存在範圍大小的差別。對於道智也同樣適用。達諦喀巴說，三者包含八者，如果是八者中的任何一個，那麼必然是三種智慧中任何一種的修習對象。所知（法），如果基礎成立，那麼必然被三種智慧所包含。如果基礎成立，那麼必然是它的修習對象。因為它必然是它的修習對象的意義。沒有過失，如果說這是以智慧的形態為因，那麼，自性身（法），必然是三種智慧中任何一種的修習對像智慧形態。因為是八者中的任何一個，因為是法身。在聲聞及其方向等情況下，慈氏（法），讚頌基礎識，因為陳述它的功德。如果說，基礎識沒有功德，那麼陳述基礎識有功德的聲音（法），必然是那樣。因為， 因為在詞句上陳述基礎識有功德，但實際上並非如此，因為法與有法是同一的緣故。如果承認，那麼必然不是那樣，因為那是貶低。如果是有餘依的大乘，那麼必然已經完全斷除了煩惱的生起之因，但沒有斷除其異熟果的痛苦蘊。如果這樣說，那麼聲聞阿羅漢（法），必然已經完全斷除了煩惱的生起之因，因為處於低劣的有餘依涅槃中。普遍成立是承認的。如果承認，那麼它（法），必然不是那樣，因為沒有斷除煩惱的習氣。
【English Translation】 If that is established, then you don't need to be established. If it is not established, then, knowable (phenomena), because it is a collection, it must be that any of the eight are established. Because those three are established. When asked how the three include the eight, it is said in the commentary: 'The direct realization of the noble ones is divided into three wisdoms, which are merely included by the three wisdoms.' Then, knowable (phenomena), as the base consciousness to be included, it must be reasonable to consider it as the base consciousness of the Hearers and Solitary Realizers. Because of that commitment. If you admit it, then it is not reasonable, because that is the base consciousness distinguished by the eight objects. It is universally established. If it is the main base consciousness to be taught in the third context, then it must be the yoga that prevents attachment and behavior towards the state of the base and cultivates it. Furthermore, just the base consciousness must be the base consciousness of the includer here. Because of that commitment. If you admit it, then just the base consciousness (phenomena) must be the base consciousness that is the object of praise and prostration. Because of the admission. If you admit it, then the base consciousness that is the object of praise and prostration, and the base consciousness that is expressed in the treatise, there must be a difference in the scope of the two. The same applies to the wisdom of the path. Darṭīka says that the three include the eight, and if it is any of the eight, then it must be the aspect to be cultivated of any of the three wisdoms. Knowable (phenomena), if the base is established, then it must be included by the three wisdoms. If the base is established, then it must be its object of cultivation. Because it must be the meaning of its object of cultivation. There is no fault, if it is said that this is caused by the power of the form of wisdom, then the nature body (phenomena) must be the form of wisdom to be cultivated by any of the three wisdoms. Because it is any of the eight, because it is the Dharma body. In the case of Hearers and their direction, etc., Maitreya (phenomena), praises the base consciousness, because it states its qualities. If it is said that the base consciousness has no qualities, then the sound of stating that the base consciousness has qualities (phenomena) must be so. Because, because it states in words that the base consciousness has qualities, but in reality it is not so, because the subject and the predicate are the same. If you admit it, then it must not be so, because that is degrading. If it is the Mahayana with remainder, then it must have completely abandoned the origin of afflictions, but has not abandoned the aggregates of suffering of its ripening. If it is said so, then the Hearer Arhat (phenomena) must have completely abandoned the origin of afflictions, because it is in the inferior Nirvana with remainder. The universal establishment is admitted. If you admit it, then it (phenomena) must not be so, because it has not abandoned the imprints of afflictions.
པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་སྒྲིབ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་དེ། དེའི་ཀུན་འབྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཀུན་འབྱུང་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གཞན་དོན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་མེད་པར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་འབྱུང་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཏེ། དེ་ཉོན་མོངས་མཚན་ཉིད་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པ་དེའི་རྒྱུད་ལ། དེ་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། 12-2-12a དམན་པའི་ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་པའི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་སྤངས་པར་ཐལ། རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་འབྱུང་སྤངས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ཁས་བླངས་ཤིང་ཁྱབ་སྟེ། སྤངས་བྱ་དེའི་རྒྱུ་སྤངས་ན་སྤང་བྱ་དེ་སྤངས་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྤང་བྱ་དེའི་ས་བོན་སྤངས་ན་སྤང་བྱ་མ་ལུས་པར་སྤངས་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཐེག་དམན་གྱི་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ཡིན་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་སྤངས་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་སྤངས་པར་ཐལ། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཕུང་པོ་ལྔ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཟག་བཅས་ཀྱི་མིང་གཞིའི་ཕུང་པོ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཟག་བཅས་ཀྱི་རིག་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པའི་ཕྱིར། འདིར་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ཀྱི་ངོ་བོ་སོ་སོར་རྟག་འགོག་ལ་བྱེད་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ཀྱི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་རྟོགས་པར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ཀྱི་མྱང་འདས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དོན་དམ་བདེན་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ཆོས་འཁོར་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། སྟོན་པས་གསུངས་པའི་དམ་ཆོས་གང་ཞིག རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཇོམས་ནུས་ཟེར་ན། ཚིག་ལྟར་ན། ཆོས་འཁོར་ཆོས་ཅན། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཆོས་འཁོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དུ་གང་ཞིག་ 12-2-12b སྨོས་པ་ལ་དགོས་པ་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཇོམས་ནུས་སུ་ཐལ། ཆོས་འཁོར་ཡིན་པའ
【現代漢語翻譯】 因為，沒有斷除所知障的緣故。前一個論斷有周遍性，因為煩惱的習氣是它的集起，因為它是集起諦。另外，在達滴卡派的觀點中，聲聞阿羅漢（Arhat，斷盡煩惱，不再受輪迴之苦的修行者）是所立，你的相續中沒有爲了利益他人而轉生輪迴的煩惱，因為你已經斷除了所有的煩惱集起。承認周遍性，因為你承認那是煩惱的自性。如果承認，那麼，所立，你進入大乘道的見道者（初地菩薩）的相續中，也沒有那個煩惱。因為你承認。如果承認，那麼，這樣的見道者是所立，你的相續中應該有那個煩惱，因為你的相續中有道智的自性，因為你的相續中有作為因的道智。另外。 下品有餘涅槃（Nirvana，佛教術語，指解脫生死輪迴的狀態）是所立，已經斷除了煩惱的果——痛苦的蘊聚，因為斷除了作為因的煩惱集起。承認宗法和周遍性，如果斷除了所斷之物的因，就必須斷除所斷之物，因為如果斷除了所斷之物的種子，就必須斷除所有的所斷之物。如果說小乘的有餘涅槃遍及斷除了痛苦的蘊聚，那麼，住在無餘涅槃中的聲聞阿羅漢是所立，應該是那樣。因為那個緣故。如果承認，那麼，應該是沒有斷除。因為沒有斷除痛苦的五蘊，因為沒有斷除有漏的名色蘊，因為有漏的識蘊沒有斷絕。這裡如果將無餘涅槃的體性理解為各自的常斷，那麼，聲聞阿羅漢是所立，應該證悟了自相續的各自常斷，因為證悟了自相續的涅槃，因為是阿羅漢。如果承認，那麼，應該現量證悟了勝義諦。因為你承認。如果承認，那麼，應該現量證悟了法無我。因為你承認。在『一切法無生』等等的場合，如果詢問法輪（Dharmacakra，佛陀教法的象徵）的定義，如果說佛陀所說的正法能夠摧毀自己的相違品，按照字面意思，法輪是所立，那不應該是你的定義。因為不是。如果不成立，那麼，應該是那樣。因為是法輪。如果第二個不成立，那麼，所立，在你的定義中，無論補充什麼 都是沒有必要的。一切智智（Sarvākārajñāna，佛陀所證悟的遍知一切的智慧）是所立，應該是能夠摧毀相違品，因為是法輪。
【English Translation】 Because, it is because the obscuration of knowledge has not been abandoned. The former statement has pervasiveness, because the habitual tendencies of afflictions are its origin, because it is the truth of the origin. Furthermore, in the view of the Dar Tika school, a Śrāvaka Arhat (Arhat, a practitioner who has cut off afflictions and is no longer subject to the cycle of rebirth) is the subject, you do not have afflictions in your continuum that cause you to take rebirth in order to benefit others, because you have abandoned all the origins of afflictions. Acknowledge the pervasiveness, because you acknowledge that it is the nature of afflictions. If you accept, then, the subject, in the continuum of a Mahāyāna path of seeing (first bhumi bodhisattva) who has entered the Mahāyāna path, there is no such affliction. Because you accept. If you accept, then, such a path of seeing is the subject, there should be that affliction in your continuum, because there is the nature of path-wisdom in your continuum, because there is the cause of path-wisdom in your continuum. Furthermore. The inferior remainder of Nirvāṇa (Nirvana, a Buddhist term referring to the state of liberation from the cycle of birth and death) is the subject, having abandoned the aggregates of suffering, which are the result of afflictions, because the origin of afflictions, which is the cause, has been abandoned. Acknowledge the sign and the pervasiveness, if the cause of what is to be abandoned is abandoned, then what is to be abandoned must be abandoned, because if the seed of what is to be abandoned is abandoned, then all that is to be abandoned must be abandoned. If it is said that the remainder of Nirvāṇa of the Lesser Vehicle pervades the abandonment of the aggregates of suffering, then, a Śrāvaka Arhat residing in the non-remainder of Nirvāṇa is the subject, it should be so. Because of that reason. If you accept, then, it should not be abandoned. Because the five aggregates of suffering have not been abandoned, because the aggregates of name and form with outflows have not been abandoned, because the consciousness with outflows has not been interrupted. Here, if the nature of the non-remainder of Nirvāṇa is taken as the individual permanent cessation, then, a Śrāvaka Arhat is the subject, it should be realized that the individual permanent cessation of one's own continuum, because one has realized the Nirvāṇa of one's own continuum, because one is an Arhat. If you accept, then, one should directly realize the ultimate truth. Because you accept. If you accept, then, one should directly realize the selflessness of phenomena. Because you accept. In the context of 'all phenomena are unborn,' etc., if the definition of the Dharma wheel (Dharmacakra, the symbol of the Buddha's teachings) is asked, if it is said that the Dharma spoken by the Buddha can destroy its own contradictory side, according to the literal meaning, the Dharma wheel is the subject, that should not be your definition. Because it is not. If it is not established, then, it should be so. Because it is the Dharma wheel. If the second is not established, then, the subject, whatever is added to your definition is unnecessary. Omniscient wisdom (Sarvākārajñāna, the wisdom of the Buddha who has realized the knowledge of all things) is the subject, it should be able to destroy the contradictory side, because it is the Dharma wheel.
ི་ཕྱིར་ཏེ། སྟོན་པས་གསུངས་པའི་དམ་ཆོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཇོམས་ནུས་སུ་ཐལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཇོམས་ནུས་གང་ཞིག རྒྱུད་ཀྱིས་མ་བསྡུས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་འཇོམས་ནུས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་འབད་མེད་དུ་གྲོལ་བར་ཐལ་ལོ། །ཡང་དེ་གང་ཞིག བཤད་པས་གདུལ་བྱའི་རྒྱུད་ལ་འཕོ་བ་དེ། དེའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གདུལ་བྱའི་རྒྱུད་ལ་འཕོ་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞན་གྱི་རྟོགས་པ་གཞན་ལ་འཕོ་བར་ཐལ་ལོ། །རྩ་རྟགས་སྔ་མ་ལྟར་སྒྲུབ་བོ། །ཡང་ཆོས་འཁོར་ཡིན་ན་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྣ་རེ་འཇོམས་ནུས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཕུང་གི་ཆ་ཤས་སུ་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུངས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཕུང་ཡིན་པར་ཐལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྣ་རེ་འཇོམས་ནུས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཚད་དུ་མ་ལོངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཆོས་འཁོར་རིམ་ཅན་དུའམ། གཅིག་ཅར་བསྐོར་དྲིས་པས། སྔ་མའོ་ཞེ་ན། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་འཁོར་གཅིག་ཅར་དུ་བསྐོར་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་གླིང་གཞི་ཐེར་འབུམ་དུ་གཅིག་ཅར་དུ་བསྐོར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེར་དེ་བསྐོར་བའི་མཛད་པ་གཅིག་ཅར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེར་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་གཅིག་ཅར་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཚིག་གོ །གཞན་ཡང་། 12-2-13a ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་འཁོར་གསུམ་པོ་སྟོན་པས་རིམ་ཅན་དུ་བསྐོར་བར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་བཞིའི་ཆོས་འཁོར་ཡིན་ན། མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཆོས་འཁོར་ལས་དང་པོར་བསྟན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དག་གིས་ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་མདོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཡང་གཅིག་ཅར་སྐོར་ཞེ་ན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་རྣམས་གཅིག་ཅར་དུ་གསུངས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་གསུངས་པའི་རྗེས་སུ་སྡུད་པ་གསུངས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། དེ་ནས་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་འཁོར་བཞི་པོ་དེ་དག་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་དགའ་བར་མཛད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདི་དག་དཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རབ་འབྱོར་གྱི་ལེའུ་དང་མཐའ་གཉིས་རྣམ་བཞག་ལེའུ་ཡང་གཅིག་ཆར་དུ་གསུངས་པར་ཐལ། སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། །འདིར་དྲང་ངེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དྲིས་པས། དོན་དམ་བདེན་པ་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་མདོ་དེ། ངེས་དོན་གྱི་མདོའི་མཚན་ཉིད། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་མདོ་ད
【現代漢語翻譯】 因為它是。因為它是佛陀所說的神聖佛法。因為它屬於八種現觀中的任何一種。如果承認，那麼這個法，應該能夠摧毀眾生的不利因素。什麼是不利因素摧毀能力？因為它不是未被相續所包含的不利因素摧毀能力。如果承認，那麼眾生應該毫不費力地解脫。此外，如果說，通過講述而轉移到被調伏者相續中的那個，是它的定義，那麼一切智，就應該是那個。因為那個緣故。如果承認，那麼應該轉移到被調伏者的相續中。因為承認的緣故。如果承認，那麼他人的證悟應該轉移給他人。像之前的根本標誌一樣進行論證。此外，如果轉法輪就一定能摧毀一種不利因素，因為這是它的定義。如果承認，那麼成為法蘊一部分的佛陀所說之法，就應該是那個。因為那個緣故。如果承認，那麼應該成為法蘊。因為是能摧毀一種不利因素的經文。如果承認，那麼應該不是。因為它沒有達到那個程度。這裡詢問是次第轉法輪，還是一次性轉法輪。如果回答是前者，那麼釋迦牟尼佛，你應該一次性轉法輪。因為你在一瞬間於十億個世界中轉法輪，因為你同時展示了在那裡轉法輪的行為，因為在那裡同時展示了十二相成道。這是結論。此外， 知識，應該被認為是佛陀次第轉法輪。因為那個誓言的緣故。如果承認，如果是四諦法輪，那麼應該首先展示無相法輪。因為承認的緣故。如果承認，那麼從『聖諦四法』開始展示的經文，就應該是那個。因為那個緣故。如果又說是一次性轉法輪，那麼般若波羅蜜多經應該是一次性宣說的。因為那個緣故。如果承認，那麼在宣說了廣、中、略三部《般若經》之後，不應該宣說結集。因為承認的緣故。不能承認，因為此後世尊的四眾弟子都非常歡喜。此外，這些偈頌也很難傳授。因為這個緣故。此外，《善現品》和《二邊分別品》也應該是一次性宣說的。等等，無邊無際。這裡詢問了了義和不了義的區別。主要闡述勝義諦的經，是了義經的定義。主要闡述世俗諦的經，是……
【English Translation】 Because it is. Because it is the sacred Dharma spoken by the Buddha. Because it belongs to any of the eight Abhisamayas. If accepted, then this Dharma, should be able to destroy the adverse factors of sentient beings. What is the ability to destroy adverse factors? Because it is not the ability to destroy adverse factors that are not included in the continuum. If accepted, then sentient beings should be liberated effortlessly. Furthermore, if it is said that what is transferred to the continuum of the one to be tamed through speaking, is its definition, then Omniscience, should be that. Because of that reason. If accepted, then it should be transferred to the continuum of the one to be tamed. Because of the acceptance. If accepted, then the realization of others should be transferred to others. Argue like the previous root sign. Furthermore, if it is turning the wheel of Dharma, it must be able to destroy one kind of adverse factor, because that is its definition. If accepted, then the Dharma spoken by the Buddha that has become part of the Dharma aggregate, should be that. Because of that reason. If accepted, then it should become a Dharma aggregate. Because it is a scripture that can destroy one kind of adverse factor. If accepted, then it should not be. Because it has not reached that extent. Here, it is asked whether it is turning the wheel of Dharma in sequence, or turning the wheel of Dharma all at once. If the answer is the former, then Shakyamuni Buddha, you should turn the wheel of Dharma all at once. Because you turn the wheel of Dharma in a billion worlds in an instant, because you simultaneously showed the act of turning the wheel of Dharma there, because you simultaneously showed the twelve acts of enlightenment there. This is the conclusion. Furthermore, Knowledge, should be considered the Buddha turning the wheel of Dharma in sequence. Because of that vow. If accepted, if it is the Wheel of the Four Noble Truths, then the Wheel of No Characteristics should be shown first. Because of the acceptance. If accepted, then the scripture shown from the section 'Four Noble Truths', should be that. Because of that reason. If it is said again that it is turning the wheel of Dharma all at once, then the Prajnaparamita Sutras should be spoken all at once. Because of that reason. If accepted, then after speaking the three versions of the Mother Sutra, the condensed version should not be spoken. Because of the acceptance. It cannot be accepted, because after that the four assemblies of the Blessed One were very happy. Furthermore, these verses are also difficult to impart. Because of this reason. Furthermore, the 'Subhuti Chapter' and the 'Two Extremes Discrimination Chapter' should also be spoken all at once. And so on, endlessly. Here, the difference between definitive and provisional meaning is asked. The Sutra that mainly elucidates the ultimate truth is the definition of the definitive meaning Sutra. The Sutra that mainly elucidates the conventional truth is...
ེ། དྲང་དོན་གྱི་མདོའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། མདོ་སྡེ་དགོངས་འགྲེལ་ཆོས་ཅན། དང་པོའི་མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཀྱིས་དོན་དམ་བདེན་པ་བརྗོད་བྱར་སྟོན་པ་གང་ཞིག དེ་སྟོན་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་སྟོན་པའི་དོན་དམ་བདེན་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཡུམ་གྱི་མདོ་ཆོས་ཅན། དྲང་དོན་གྱི་མདོར་ཐལ། 12-2-13b མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཤུགས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཤུགས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སྟོན་པའི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱའི་ཞེས་སྣོན་ན། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཡུམ་གྱི་མདོ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ངེས་དོན་གྱིས་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པའི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་དེ་དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་མདོ་དེ་དོན་དམ་བདེན་པ་དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སྟོན་པའི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ་གཟུགས་མི་རྟག་པར་ཡིད་ལ་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་མདོ་ཚིག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་རིམ་པ་ཤུགས་ལ་སྟོན་པའི་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཙམ་དངོས་སུ་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཁས་ཤིང་། དེར་ཐལ། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་དངོས་ཀྱི་དེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། དེ་འདྲའི་མདོ་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྗེས་འབྲང་ལ་ལ་ན་རེ། ཡུམ་གྱི་མདོ་ལ་དྲང་དོན་དང་ངེས་དོན་གྱི་མདོའི་ཆ་ནས་འབྱེད་ཞེས་ཟེར་བ་ནི། ཊཱི་ཀར་ཡུམ་གྱི། མདོ་རིལ་པོ་འཁོར་ལོ་བར་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། དེ་ངེས་དོན་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ཞིང་། གཞན་ཡང་། གཟུགས་སྟོང་པའོ་ཞེས་པའི་མདོ་ལ་དྲང་ངེས་འབྱེད་པར་ཐལ། གཟུགས་ཞེས་པའི་ངག་དེ་དྲང་དོན་དང་། སྟོང་པའོ་ 12-2-14a ཞེས་པའི་ངག་དེ་ངེས་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བརྗོད་ན་མཚུངས་སོ། །གཞན་ཡང་དོན་དམ་བདེན་པ་ངེས་དོན་དུ་ཐལ། ངེས་དོན་གྱིས་མདོའི་མཚན་ཉིད་དེ་རིགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དོན་དམ་བདེན་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཐལ། ངེས་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དགག་བྱ་ཤེས་བྱ་ལ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་ཉན་ཐོས་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། རྣམ་བཤད་ལས། གཙོ་བོ་སངས་རྒྱས་ལ་འཁོར་ཉན་ཐོས་པས་བསྐོར་ཞེས་གསུང་། གཙོ་བོ་སངས་རྒྱས་ལ་འཁོར་རང་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 如果有人說，《深密解脫經》（Ārya Saṃdhinirmocana-sūtra，解釋佛陀深奧思想的經典）具有直義經典的特徵，那麼《經解》（解釋經典的著作）就應該具有最初的特徵，因為它具有該特徵。因為你所說的究竟真理，如果它顯示了這一點，那麼你所顯示的究竟真理必須是你所表達的主要內容。此外，《般若經》（Prajñāpāramitā Sūtra，大乘佛教中關於智慧的經典）也應被視為直義經典，因為它具有該特徵，因為它是一部主要通過暗示來表達的經典，因為它是一部通過暗示來主要表達八種現觀（Abhisamaya，對佛法的逐步理解）的經典。如果加上『實際』一詞，那麼『圓滿佈施波羅蜜多』等等的《般若經》就應該具有該特徵，因為它是一部需要明確解釋的經典，因為它是一部兩萬五千頌的《般若經》，因為它是一部詞句。如果接受，那麼所知（Jñeya，需要了解的事物）就應該成為究竟真理，因為這樣的經典是一部主要通過直接表達來顯示究竟真理的經典。此外，在達提卡派（Dar Ṭīkāpa，一位註釋家的名字）的觀點中，『應憶念色法無常』等等的聲聞乘（Śrāvakayāna，小乘佛教）道之經典也應該如此，因為它是一部通過暗示來顯示八種現觀次第的《般若經》詞句。如果接受，那麼它就不應該是，因為它主要直接表達了人無我（Pudgala-nairātmya，沒有永恒不變的自我）。如果承認，那麼它就應該是，因為它具有無常等十六種特性的直接原因。如果普遍有效，那麼它就應該是，因為它與這樣的經典相同。一些追隨者說，將《般若經》分為直義和需解釋的經典，這與《註釋》中說《般若經》整體具有中間法輪（Dharmacakra，佛陀教法的轉動）的特徵，並將其解釋為需解釋的經典相矛盾。此外，將『色即是空』的經典分為直義和需解釋的經典，因為『色』這個詞是直義，而『空』這個詞是需解釋的，這與上述說法類似。此外，究竟真理應該是需解釋的，因為它具有需解釋的經典的特徵。如果接受，那麼究竟真理就應該是究竟的，因為它是需解釋的。如果接受，那麼它就不應該是，因為它可能存在於你所否定的事物中。在『佛陀、聲聞』等情況下，《毗婆沙論》（Vibhāṣā，佛教論著）中說：『主要的是佛陀，周圍環繞著聲聞弟子』。主要的是佛陀，周圍也應該有獨覺佛（Pratyekabuddha，獨自證悟者），因為它具有該承諾。如果接受，那麼它就不應該是。
【English Translation】 If someone says that the Ārya Saṃdhinirmocana-sūtra (a scripture explaining the Buddha's profound thoughts) has the characteristic of a direct meaning scripture, then the Commentary (a work explaining the scriptures) should have the initial characteristic, because it has that characteristic. Because the ultimate truth that you speak of, if it shows this, then the ultimate truth that you show must be the main content of what you express. Furthermore, the Prajñāpāramitā Sūtra (the Perfection of Wisdom Sutra, a Mahayana Buddhist scripture on wisdom) should also be considered a direct meaning scripture, because it has that characteristic, because it is a scripture that mainly expresses through implication, because it is a scripture that mainly shows the eight Abhisamayas (gradual understandings of the Dharma) through implication. If the word 'actual' is added, then the Prajñāpāramitā Sūtra of 'perfecting the perfection of generosity' etc. should have that characteristic, because it is a scripture that needs explicit explanation, because it is a twenty-five thousand verse Prajñāpāramitā Sūtra, because it is a statement. If accepted, then the knowable (Jñeya, things to be known) should become the ultimate truth, because such a scripture is a scripture that mainly shows the ultimate truth through direct expression. Furthermore, in the view of Dar Ṭīkāpa (a commentator's name), the Śrāvakayāna (the Hearer Vehicle, Hinayana Buddhism) path scripture of 'one should contemplate form as impermanent' etc. should also be so, because it is a Prajñāpāramitā Sūtra statement that shows the order of the eight Abhisamayas through implication. If accepted, then it should not be, because it mainly directly expresses the absence of self of a person (Pudgala-nairātmya, the absence of a permanent, unchanging self). If admitted, then it should be, because it has the direct cause of the sixteen characteristics such as impermanence. If universally valid, then it should be, because it is the same as such a scripture. Some followers say that dividing the Prajñāpāramitā Sūtra into direct meaning and needing interpretation scriptures contradicts the Commentary saying that the entire Prajñāpāramitā Sūtra has the characteristic of the middle turning of the wheel of Dharma (Dharmacakra, the turning of the Buddha's teachings), and explaining it as needing interpretation. Furthermore, dividing the scripture 'form is emptiness' into direct and needing interpretation, because the word 'form' is direct meaning and the word 'emptiness' is needing interpretation, is similar to the above statement. Furthermore, ultimate truth should be needing interpretation, because it has the characteristic of a needing interpretation scripture. If accepted, then ultimate truth should be ultimate, because it is needing interpretation. If accepted, then it should not be, because it may exist in what you negate. In the case of 'Buddha, Hearers' etc., the Vibhāṣā (Buddhist treatise) says: 'The main one is the Buddha, surrounded by Hearer disciples'. The main one is the Buddha, and there should also be Pratyekabuddhas (Solitary Buddhas, those who attain enlightenment alone) around, because it has that commitment. If accepted, then it should not be.
པར་ཐལ། རྩ་ཤེས་ལས། རྫོགས་སངས་རྒྱས་རྣམས་མ་བྱུང་ཞིང་། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱང་ཟད་པ་ན། །རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། །རྟེན་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་མཁྱེན་གསུམ་ཆོས་ཅན། འཕགས་བཞིའི་ཡུམ་ཡིན་ཏེ། ཟེར་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་འཕགས་པའི་ཡུམ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རྣམ་མཁྱེན་དེ་ཉན་ཐོས་འཕགས་པའི་ཡུམ་ཡིན་པར་ཐལ། མཁྱེན་གསུམ་དེ་དེའི་ཡུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པར། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཆོས་ཅན། གཞི་ལམ་རྣམ་གསུམ་གང་རུང་རེ་རེ་ཁོ་ན་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གསུམ་ཆར་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཡོད་ན་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་གྱིས་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་དགོས་པར་ཐལ། རྒྱན་གྱི་གཞི་ལམ་རྣམ་པའི་ཕྱོགས་གསུམ་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞི་ཁོ་ན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། མ་གྲུབ་ན། དོན་དེ་ 12-2-14b ཡོད་པར་ཐལ། ཆོས་མངོན་པ་ལས། ཁྱོད་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རྒྱན་གྱིས་གཞི་ཁོ་ན་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་ན་མངོན་པ་དང་ཟློས་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་གཞི་ལམ་རྣམ་པའི་ཕྱོགས་གསུམ་ཅར་ཆོས་ཅན། རྒྱན་ལ་བསྟན་ནས་ཁྱོད་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་རྒྱན་གྱི་དངོས་ཀྱི་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱན་གྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་རྒྱན་གྱི་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་དེ་ཁོ་ན་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། རྒྱན་གྱིས་འཕགས་པ་མཐའ་དག་གི་མངོན་རྟོགས་གཏན་ལ་འབེབས་ཟེར། ནང་འགལ་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱན་གྱི་བརྗོད་བྱ་ཡང་ཡིན་ཉན་རང་གི་མངོན་རྟོགས་ཀྱང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཡང་ཡིན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས། འདོད་ན། རྒྱན་འདི་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བའི་བསྟན་བཅོས་སུ་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་རབ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ནི་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཉན་རང་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་བསྡུས་ཟེར་ན། ཉན་རང་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ན་གཞི་ཤེས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར་འདོད་ན། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདེན་སྟོང་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་སློབ་པའི་མཁྱེན་པ་ 12-2-15a ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་རིགས་སུ་གནས་པ་མ་ཡིན་པར། རྣམ་བ
【現代漢語翻譯】 如《根本慧論》所說：『諸佛未出現，聲聞皆已滅，無依獨覺智，自然能生起。』 又，三智（sarvajñāna， सर्वज्ञान， सर्वज्ञान， 一切智）應是四聖母，如果這樣說，則不成立，因為不是聲聞聖者的母親。如果不成立，那麼全知（sarvākārajñāna， सर्वाकारज्ञान， सर्वाकारज्ञान， 一切相智）應是聲聞聖者的母親，因為三智是他們的母親。如果說不是，那麼 《現觀莊嚴論》（Abhisamayālaṃkāra， अभिसमयालङ्कार， अभिसमयालंकार， 現觀莊嚴論）不應僅僅包含基、道、果三者之一作為所詮釋的內容，因為它包含了三者全部作為所詮釋的內容。如果這樣說，那麼 所知（jñeya， ज्ञेय， ज्ञेय， 所知）應是，如果存在，就必須被《現觀莊嚴論》所詮釋，因為它詮釋了基、道、果三方面。如果承認，那麼僅僅是基（vastu， वस्तु， वस्तु， 基）應是如此，因為它是《現觀莊嚴論》所詮釋的。如果承認這個推論，那麼 這個觀點是存在的，因為它被法論所詮釋。如果不成立，那麼所知應是如此，因為它被《現觀莊嚴論》所詮釋。如果《現觀莊嚴論》僅僅詮釋基，那麼就與經論相矛盾。 此外，基、道、果三方面，在《現觀莊嚴論》中被闡述后，能輕易理解，應是《現觀莊嚴論》的直接目的，因為它們是《現觀莊嚴論》的所詮釋內容。如果承認，那麼依靠《現觀莊嚴論》能輕易理解一切法，應是《現觀莊嚴論》的目的，因為你承認了這一點。如果承認，那麼僅僅輕易理解八現觀（aṣṭāvabhisamyaya， अष्टावभिसमय， अष्टावभिसमय， 八現觀）不是唯一的目的，因為你承認了這一點。 達提迦巴（Darṭīkapa）說，《現觀莊嚴論》能確定所有聖者的現觀，這是自相矛盾的，因為所知是《現觀莊嚴論》的所詮釋內容，也是聲聞和獨覺現觀的基礎。因為這個承諾。如果承認，那麼它也是聲聞道的入門次第的基礎。因為你承認了這一點。如果承認，那麼這部《現觀莊嚴論》應是共同乘的論典，因為這個原因。 在『三者皆是』等章節中，如果說基智包含了聲聞、獨覺和聖者的現觀，那麼聲聞、獨覺和聖者的現觀就必須是基智，因為這個承諾。如果承認，那麼在達提迦巴的觀點中，現證法無我的聲聞見道應是如此，因為這個原因。如果承認，那麼不成立，因為它是以真諦空性為對境的學道之智，而不是聲聞的證悟。
【English Translation】 As stated in the Mūlamadhyamakakārikā (Fundamental Verses on the Middle Way): 'When Buddhas do not appear, and the Śrāvakas have all ceased, the wisdom of the Pratyekabuddhas arises spontaneously without reliance.' Furthermore, the three wisdoms (sarvajñāna) should be the mother of the four Āryas, but this is not the case, because it is not the mother of the Śrāvaka Āryas. If it is not established, then the omniscient wisdom (sarvākārajñāna) should be the mother of the Śrāvaka Āryas, because the three wisdoms are their mother. If it is said that it is not, then The Abhisamayālaṃkāra (Ornament of Clear Realization) should not exclusively include one of the base, path, and result as its subject matter, because it includes all three as its subject matter. If this is said, then The knowable (jñeya) should be, if it exists, necessarily explained by the Abhisamayālaṃkāra, because it explains the three aspects of the base, path, and result. If you concede, then only the base (vastu) should be so, because it is what the Abhisamayālaṃkāra explains. If this inference is accepted, then This view exists, because it is explained in the Dharma treatises. If it is not established, then the knowable should be so, because it is explained by the Abhisamayālaṃkāra. If the Abhisamayālaṃkāra only explains the base, then there is a contradiction with the scriptures. Moreover, the three aspects of the base, path, and result, after being taught in the Abhisamayālaṃkāra, should be the direct purpose of the Abhisamayālaṃkāra to be easily understood, because they are the subject matter of the Abhisamayālaṃkāra. If you concede, then easily understanding all phenomena by relying on the Abhisamayālaṃkāra should be the purpose of the Abhisamayālaṃkāra, because you concede this. If you concede, then merely easily understanding the eight clear realizations (aṣṭāvabhisamyaya) is not the only purpose, because you concede this. Darṭīkapa says that the Abhisamayālaṃkāra determines the clear realizations of all the Āryas, which is self-contradictory, because the knowable is both the subject matter of the Abhisamayālaṃkāra and the basis for the clear realizations of Śrāvakas and Pratyekabuddhas. Because of this commitment. If you concede, then it is also the basis for the stages of entering the Śrāvaka path. Because you concede this. If you concede, then this Abhisamayālaṃkāra should be a treatise of the common vehicle, for this reason. In sections such as 'all three are', if it is said that the base wisdom includes the clear realizations of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Āryas, then the clear realizations of Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Āryas must be base wisdom, because of this commitment. If you concede, then in Darṭīkapa's view, the Śrāvaka's path of seeing, which directly realizes the selflessness of phenomena, should be so, for this reason. If you concede, then it is not established, because it is the wisdom of the path of learning that takes the emptiness of truth as its object, and it is not a Śrāvaka's realization.
ཤད་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཉན་རང་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་མཁྱེན་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་གང་ཟག་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་རྟོག་པའི་སྤྱི་དོན་དུ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་སྒོམ་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་གང་ཟག་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་ཡོད་པར་ཐལ། རབ་འབྱོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོགས་ཀྱིས་སྐབས་སུ། ཉན་རང་གི་སྤང་རྟོགས་ཀྱི་རིགས་དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་གང་དུ་རྫོགས་དྲིས་པས། དར་ཊཱིཀ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཁོ་ནར་རྫོགས་ཀྱི་སྔ་རོལ་དུ་མ་ཡིན་ཏེ། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་པ་དང་། དེའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཟེར། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་མ་བྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཉན་རང་གྱི་སྤངས་རྟོགས་མི་རྫོགས་པར་ཐལ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་པར་ཉན་རང་གྱི་སྤངས་རྟོགས་མི་རྫོགས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས། འདོད་ན། དེ་དག་ཀྱང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་ཞིང་ཞེས་པའི་གཞུང་དེ་ཆོས་ཅན། སྐབས་འདིའི་དམིགས་བསལ་གྱི་གཞུང་ཡིན་པར་ཐལ། རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་མ་བྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཉན་རང་གི་སྤངས་རྟོགས་རྫོགས་པར་རང་རྒྱུད་ལ་མི་སྐྱེད་པར་སྟོན་པའི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྐབས་ 12-2-15b འདིའི་སྤྱིར་བསྟན་གྱི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དེས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་བསྒོམ་དགོས་པར་ཐལ། དེས་དེ་ཉོན་སྒྲིབ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཉོན་སྒྲིབ་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་སྤོང་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་སྤངས་པའི་ཐར་པ་དོན་དུ་གཉེར་བར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་དགོས་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཟད་པར་སྤངས་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། རྣམ་བཤད་ལས། ཉན་རང་གི་སྤངས་རྟོགས་དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དུ་རྫོགས་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཤེས་པ་དང་སྤོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་སེམས་ཆེན་པོའི་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ལ་བཟོད་པའོ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར་བཟོད་པའི་ངོ་བོ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། ཁ་ཅིག་དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱ
【現代漢語翻譯】 對於『見道』的聲聞乘行者來說，這是理所當然的。因為聲聞和獨覺是聖者的現觀證悟。如果承認，那麼就應成為直接證悟人無我的智慧。如果承認，那麼你相續中具有的補特伽羅，其相續中就不應存在執著補特伽羅為真實的實執。因為你承認這個觀點。普遍地，你已承認了這是分別唸的共相。如果承認，那麼就應成為這樣：在你相續中，存在著已斷除修習的執著補特伽羅為真實的實執。在如理請問聖解脫軍等菩薩的場合中，當被問及聲聞和獨覺的斷證，在未經歷小乘道的情況下，大乘道會在哪裡圓滿時，達熱納塔的註釋家說：『只在佛地才能圓滿，在此之前不會，因為未經歷小乘道的聖菩薩已經斷除了煩惱障的種子，並且在未獲得解脫道和佛果之前就會出現。』未經歷小乘道的聖菩薩，在未進行圓滿、成熟和清凈這三者之前，聲聞和獨覺的斷證不會圓滿。因為在未獲得圓滿佛果之前，聲聞和獨覺的斷證不會圓滿。你已承認這個觀點。如果承認，那麼『這些也應完全圓滿』的經文，就應成為針對此處的特殊經文。因為這部經文表明，在未進行圓滿、成熟和清凈這三者之前，聲聞和獨覺的斷證不會在自相續中生起圓滿。如果承認這個觀點，那麼它就不是特殊經文，而應成為此處普遍闡述的經文。此外，所知法，未經歷小乘道的見道菩薩必須修習煩惱障的對治法。因為他們尚未斷除煩惱障。如果承認，那麼他們就應特意努力斷除煩惱障。因為你承認這個觀點。如果承認，那麼就應僅僅爲了獲得斷除煩惱障的解脫而努力。此外，如果是聲聞阿羅漢，那麼就必須直接證悟法無我。如果是這樣，那麼就必須徹底斷除煩惱障的種子。在分別解釋中，宗派已承認這個觀點。在《辨法法性論》中說：『聲聞和獨覺的斷證，在未經歷小乘道的情況下，大乘見道于苦法忍中圓滿，因此，聲聞和獨覺的智慧和斷除，就是大乘菩薩的無生法忍。』因為註釋中說，安忍的體性是苦法忍。有些人認為，未經歷小乘道的...
【English Translation】 For a 'path of seeing' follower of the Hearer Vehicle, this is logically necessary. Because Hearers and Solitary Realizers are the direct realization of noble ones. If you concede, then it should become the wisdom that directly realizes the absence of a self of persons. If you concede, then the individual who possesses your continuum should not have a true clinging that grasps persons as truly existent in their continuum. Because you concede this point. Universally, you have acknowledged that this is the general characteristic of conceptual thought. If you concede, then it should become the case that in your continuum, there exists a true clinging that grasps persons as truly existent, which has been abandoned through meditation. In the context of Subhuti, a Bodhisattva, and others, when asked where the abandonment and realization of Hearers and Solitary Realizers, the Great Vehicle path that has not preceded the Lesser Vehicle path, is completed, the commentator Daratikapa said: 'It is completed only at the Buddha ground, not before, because noble Bodhisattvas who have not preceded the Lesser Vehicle path have abandoned the seeds of afflictive obscurations, and their liberation path and Buddhahood have not yet been attained.' Noble Bodhisattvas who have not preceded the Lesser Vehicle path, until they have completed the three aspects of completion, maturation, and purification, the abandonment and realization of Hearers and Solitary Realizers will not be completed. Because until the attainment of complete Buddhahood, the abandonment and realization of Hearers and Solitary Realizers will not be completed. You have acknowledged this sign. If you concede, then the scripture 'These should also be completely perfected' should become a special scripture for this occasion. Because this scripture shows that until the three aspects of completion, maturation, and purification have been carried out, the abandonment and realization of Hearers and Solitary Realizers will not arise completely in one's own continuum. If you concede this point, then it should not be a special scripture, but rather a scripture that generally explains this occasion. Furthermore, knowable objects, the Bodhisattva on the path of seeing who has not preceded the Lesser Vehicle path must meditate on the antidote to afflictive obscurations. Because they have not abandoned those afflictive obscurations. If you concede, then they should specifically strive to abandon afflictive obscurations. Because you concede this point. If you concede, then they should strive only for the liberation of abandoning afflictive obscurations. Furthermore, if one is a Hearer Arhat, then they must directly realize the absence of self of phenomena. If this is the case, then they must completely abandon the seeds of afflictive obscurations. In the detailed explanation, the tenet has acknowledged this point. In the commentary, it says: 'The abandonment and realization of Hearers and Solitary Realizers, in the absence of the Lesser Vehicle path, is completed in the Great Vehicle's path of seeing in the forbearance of phenomena in suffering, therefore, the wisdom and abandonment of Hearers and Solitary Realizers is the forbearance of the non-arising of phenomena for great Bodhisattvas.' Because the commentary states that the nature of forbearance is the forbearance of phenomena in suffering. Some say that without the Lesser Vehicle path...
ང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཅན། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་སྤངས་པ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་སྔོན་དུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་སོང་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་ན་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་དགོས་ཏེ། མཐོང་སྤངས་སྤངས་ན་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པས་རྣམ་བཤད་ཀྱི་དགོངས་པ་ལ། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་ནས་སྤངས་པ་རྫོགས་ 12-2-16a པ་ཡིན་གྱི། ཆོས་བཟོད་ནས་རྫོགས་པར་ཁས་བླངས་ན་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར། འདི་མི་འཐད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་འགོག་ཚུལ་མི་འཐད་པར་བསྟན་པ་དང་། རང་ལུགས་འཇོག་པ་མི་འཐད་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྣམ་བཤད་ཀྱི་དགོངས་པ་ལ། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་ན་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་དགོས་པ་དང་། མཐོང་སྤངས་སྤངས་ན་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་དགོས་པ་གཉིས་མི་མཚུངས་པར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་དེ་དེ་གང་ཞིག ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་དེ་དེ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཆོས་ཅན། སེམས་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། དམིགས་རྣམ་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་འཛིན་སྟངས་དངོས་སུ་འགལ་བར་ཐལ། དེས་དམིགས་རྣམ་འཛིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན་ས་ཐོབ་ནས་ཉོན་སྒྲིབ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ས་བོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཚད་མས་ཀྱང་གྲུབ་ལ། འདོད་ན། རྣམ་བཤད་ལས། ས་ཐོབ་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མཚན་ཉིད་པ་མེད་ལ་ཞེས་པ་དང་འགལ། གཞན་ཡང་ཁོང་ཁྲོའི་ས་བོན་ཁོང་ཁྲོར་ཐལ་བ་དང་མི་དགེ་བའི་ས་བོན་མི་དགེ་བར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁམས་གོང་ན། ཁོང་ཁྲོ་དང་མི་དགེ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དེ་ཉོན་སྒྲིབ་སྤོངས་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་ཐལ། སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་དེ་དེ་ 12-2-16b ལས་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། བསྒོམ་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་ས་བོན་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉེས་པ་དེ་ཁྱོད་ལའང་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། མི་མཚུངས་ཏེ་ཁོ་བོས་དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་དུ་ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རྣམ་བཤད་ཀྱི་དགོངས་པ་དགྲ་བཅོམ་པས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་པར་འདོད་པའི་ཕྱོགས་ལ་གཞན་ག
【現代漢語翻譯】 如果我方認為，以苦法忍（Dukkhadhammakkhanti，對苦諦的忍）作為有法，可以成立已斷除煩惱障，因為聲聞阿羅漢已圓滿斷除（煩惱障）。那麼，可以推出已斷除煩惱障的種子，因為這個緣故。如果承認，那麼可以推出你方之前已行無間道，因為你方承認。如果斷除煩惱障，則必須斷除煩惱障的種子，因為斷除見斷，則必須斷除見斷的種子。』因為有這樣的過失，所以有人說，根據《俱舍論》的觀點，是從知苦法（Dukkhadhammakhana，對苦諦的智）而圓滿斷除，如果承認從苦法忍而圓滿斷除，則是不允許的。 對於這種說法，有兩種不合理之處：一是指出駁斥對方的方式不合理，二是確立自宗的方式不合理。首先，對於所知法，根據《俱舍論》的觀點，斷除煩惱障則必須斷除煩惱障的種子，以及斷除見斷則必須斷除見斷的種子，這兩者並不相同，因為見斷的種子是見斷的種子，而煩惱障的種子不是見斷的種子。如果後者不成立，那麼，煩惱障的種子作為有法，可以推出它會使心相續極度不寂靜，因為它屬於煩惱障。如果承認，那麼可以推出它不是（使心相續極度不寂靜），因為它不執著所緣和行相。如果不成立，那麼，對於所知法，直接證悟空性的智慧與煩惱障的種子，在執著方式上是直接相違的，因為它執著所緣和行相。此外，對於所知法，可以推出在獲得聖位后仍然存在煩惱障，因為它存在煩惱障的種子。如果承認這個宗，並且通過量也成立，那麼，這與《俱舍論》中『獲得聖位后，不存在自相的煩惱』相違背。此外，憤怒的種子可以推出是憤怒，不善的種子可以推出是不善，因為煩惱障的種子是煩惱障。如果承認，那麼在上界也存在憤怒和不善。對於所知法，苦法忍可以推出是斷除煩惱障的無間道，因為知苦法是從苦中解脫的解脫道。如果承認這個宗，那麼可以推出它不是（無間道），因為它不是斷除修斷種子的無間道，而是見道。如果說這個過失也同樣適用於你方，那麼並不相同，因為我方在未行下劣道之前的菩薩道中，不存在僅僅斷除煩惱障的無間道。因此，《俱舍論》的觀點是針對阿羅漢已斷除煩惱障的種子的觀點進行駁斥。
【English Translation】 If we assert that, with 'suffering-dhamma-patience' (Dukkhadhammakkhanti, patience towards the truth of suffering) as the subject, it can be established that afflictive obscurations have been abandoned, because the Hearer Arhat has completely abandoned (afflictive obscurations). Then, it can be inferred that the seeds of afflictive obscurations have been abandoned, for that reason. If acknowledged, then it can be inferred that you have previously traversed the path of immediate consequence, because you acknowledge it. If afflictive obscurations are abandoned, then the seeds of afflictive obscurations must be abandoned, because if what is abandoned by seeing is abandoned, then the seeds of what is abandoned by seeing must be abandoned.' Because there is such a fault, some say that, according to the intention of the Abhidharmakosa, it is from knowing suffering-dharma (Dukkhadhammakhana, knowledge of the truth of suffering) that abandonment is completed, and it is not permissible to acknowledge that it is completed from suffering-dhamma-patience. Regarding this statement, there are two unreasonable aspects: one is pointing out that the way of refuting the opponent is unreasonable, and the other is that the way of establishing one's own position is unreasonable. First, for the knowable, according to the intention of the Abhidharmakosa, that abandoning afflictive obscurations necessarily requires abandoning the seeds of afflictive obscurations, and that abandoning what is abandoned by seeing necessarily requires abandoning the seeds of what is abandoned by seeing, these two are not the same, because the seeds of what is abandoned by seeing are the seeds of what is abandoned by seeing, and the seeds of afflictive obscurations are not the seeds of what is abandoned by seeing. If the latter is not established, then, the seeds of afflictive obscurations, as the subject, can be inferred to cause the mind-stream to be extremely unpacified, because they are afflictive obscurations. If acknowledged, then it can be inferred that they are not (causing the mind-stream to be extremely unpacified), because they do not grasp at the object and aspect. If it is not established, then, for the knowable, the wisdom that directly realizes selflessness and the seeds of afflictive obscurations are directly contradictory in their manner of grasping, because it grasps at the object and aspect. Furthermore, for the knowable, it can be inferred that afflictive obscurations still exist after attaining the bhumi (spiritual level), because their seeds exist. If this tenet is acknowledged, and it is also established by valid cognition, then this contradicts the statement in the Abhidharmakosa that 'after attaining the bhumi, there are no afflictions by definition.' Furthermore, the seeds of anger can be inferred to be anger, and the seeds of non-virtue can be inferred to be non-virtue, because the seeds of afflictive obscurations are afflictive obscurations. If acknowledged, then anger and non-virtue would exist in the higher realms. For the knowable, suffering-dhamma-patience can be inferred to be the path of immediate consequence that abandons afflictive obscurations, because knowing suffering-dharma is the path of liberation that liberates from suffering. If this tenet is acknowledged, then it can be inferred that it is not (the path of immediate consequence), because it is not the path of immediate consequence that abandons the seeds of what is abandoned by meditation, but rather the path of seeing. If you say that this fault also applies to you, then it is not the same, because for us, in the Bodhisattva path before traversing the inferior path, there is no path of immediate consequence that abandons only afflictive obscurations. Therefore, the intention of the Abhidharmakosa is to refute the view that Arhats have abandoned the seeds of afflictive obscurations.
ྱིས་བརྗོད་པའི་དེ་གནས་སོ། །འདིའི་སྤྲོས་པ་ལྷག་མ་འོག་ནས་འཆད་དོ། །སྨོན་ལམ་རྫོགས་པའི་ཚད་ལ་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་པའི་སྨོན་ལམ་གྲུབ་པ་ལ་བྱེད་ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་ལ་གནས་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། སྨོན་ལམ་རྫོགས་པར་ཐལ། གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱས་ཟིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཏེ། རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་བྱས་པ་དུས་མཉམ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞན་དོན་དུ་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་ཟིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདིར་རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་བྱས་པ་དང་། ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པ་དུས་མཉམ་ཟེར་ན། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྫོགས་སྨིན་སྦྱངས་གསུམ་བྱས་པར་ཐལ། ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཉིད་ལ་སླར་མི་ལྡང་བའི་ཚུལ་གྱིས་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཆོས་ཉིད་ལ་མཉམ་པར་གཞག་བཞིན་པ་གང་ཞིག མཉམ་གཞག་དེ་ལས་མ་ལངས་པར་རྣམ་མཁྱེན་སྐད་ཅིག་ 12-2-17a དང་པོའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་དུ་བྱེད། དེ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་ཆོས་ཉིད་ལ་ལྡང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། མཉམ་པར་མ་གཞག་པ་མི་མངའ་བ་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མ་འདྲེས་པའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་རྣམ་མཁྱེན་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཆོས་ཅན། གསུམ་པོ་བྱས་པར་ཐལ། ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་གཞན་ལ་བདག་རྐྱེན་རྣམ་མཁྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་སྔོན་དུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྟོགས་པ་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། འདིར་རྣམ་བཤད་ལས་ཞིང་སྦྱངས་པའང་སངས་རྒྱས་རང་སྣང་ལ་ཡིན་གྱི། གཞན་སྣང་ལ་མིན་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པ་ལ། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། མ་དག་པའི་ཞིང་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དངོས་སུ་མ་གཟིགས་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་རང་སྣང་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་སྣང་བ་མ་ཤར་བའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མེད་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མེད་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་རང་སྣང་ལ་ཁྱོད་མེད་པའི་སྣང་བ་ཤར་བའི་ཕྱིར། ཚིག་གོ །དོན་ལ་ནི། ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཡང་དག་མཐའི་ངོས་འཛིན་དང་དེ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཚད་ལ། རྣམ་བཤད་ལས། ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་ལ་བྱ་ཞེ་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པར་ཐལ། དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ 12-2-17b མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ན་དེ་མངོན་དུ་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་
【現代漢語翻譯】 如是說。此之餘論于下宣說。祈願圓滿之量，為利他而成就佛陀。若說以此祈願成就，則安住于初剎那一切智之佛陀，應是祈願圓滿，因已為利他而成就佛陀。若許，則應已成熟有情，因許故。遍，因圓滿、成熟、清凈三者同時。若許，則應已為利他而轉法輪，因許故。此處若說圓滿、成熟、清凈三者已作，與現證真實邊際同時，則安住于常邊之菩薩，應是已作圓滿、成熟、清凈三者，因已現證真實邊際，以不復還於法性之方式而安住故。汝安住於法性，彼安住未起而現證初剎那一切智之智慧，現證彼已，不可能從法性而起。後者應是，因無未安住者，彼為佛陀之不共功德故。又，初剎那一切智，應是已作三者，因已現證真實邊際故。若許，則應已成熟有情，因許故。若許，則應他有情以自緣一切智為依而轉法輪，因許故。若許，則應非是，因汝之前未有一切智之證悟故。此處《辨相論》中說，『凈土亦是佛陀自現，非是他現』。對此，達諦迦巴說，『不清凈之剎土，應未被佛陀真實見到，因汝之顯現未在佛陀自現中生起故』。 一切所知皆無，應是彼，因彼故。若不成立，則一切所知，應汝無，因汝無之顯現生於佛陀自現中故。此為詞句。就意義而言，極隱蔽者，應是彼，因彼故。于真實邊際之認識及現證之量，《辨相論》中說，『法性僅為如是性』，則見道之菩薩，應已現證真實邊際，因已現證如是性故，因已現證如是性故。對此有周遍，因若現證自性身，則必須現證彼故。《辨相論》
【English Translation】 Thus it is said. The remaining elaboration of this will be explained below. The measure of the completion of aspiration is to attain Buddhahood for the sake of others. If it is said that the aspiration to 'May I attain Buddhahood for the sake of others' is accomplished, then a Buddha abiding in the first moment of omniscience should be considered as having completed the aspiration, because he has already attained Buddhahood for the sake of others. If you accept this, then it follows that sentient beings have already been matured, because you accept it. This is pervasive, because the three—completion, maturation, and purification—occur simultaneously. If you accept this, then it follows that the wheel of Dharma has already been turned for the sake of others, because you accept it. Here, if you say that the three—completion, maturation, and purification—have been done simultaneously with the manifestation of the ultimate reality, then a Bodhisattva abiding in the extreme of continuity should be considered as having done the three—completion, maturation, and purification—because he has manifested the ultimate reality, having remained in equanimity in a way that he does not return to the nature of reality. You are abiding in the nature of reality; without arising from that equanimity, you manifest the wisdom of the first moment of omniscience. Having manifested that, it is impossible to arise from the nature of reality. The latter should be the case, because the absence of non-abiding is the unique quality of the Buddha. Furthermore, the first moment of omniscience should be considered as having done the three, because it has manifested the ultimate reality. If you accept this, then it follows that sentient beings have been matured, because you accept it. If you accept this, then it follows that other sentient beings turn the wheel of Dharma relying on your own condition of omniscience, because you accept it. If you accept this, then it should not be the case, because the realization of omniscience has not preceded you. Here, in the Vibhasha, it is said, 'The purification of the field is also in the Buddha's own appearance, not in the appearance of others.' To this, Dartika says, 'An impure field should not be seen directly by the Buddha, because the appearance of you has not arisen in the Buddha's own appearance.' All knowable things are non-existent; it should be so, because of that. If it is not established, then all knowable things should be non-existent to you, because the appearance of your non-existence has arisen in the Buddha's own appearance. This is the wording. In terms of meaning, the extremely hidden should be so, because of that. Regarding the recognition of the ultimate reality and the measure of its manifestation, in the Vibhasha, it is said, 'The nature of reality is merely suchness,' then a Bodhisattva on the path of seeing should be considered as having manifested the ultimate reality, because he has manifested suchness, because he has realized suchness. There is pervasion to this, because if one directly realizes the nature body, then it is necessary to manifest it. Vibhasha
ཀྱི་དགོངས་པ་ལ་ཁ་ཅིག དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་མཉམ་པར་གཞག་པ་དེ་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཚད་ཞེ་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་སངས་རྒྱས་སའི་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་བློ་སོ་སོ་དེ་གཉིས་སོ་སོར་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་བཤད་དང་འགལ། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉེར་བར་ཞི་བའི་ཉེར་ཞིའི་དབྱིངས་དེ་སྐབས་འདིར་སྟན་གྱིས་ཡང་དག་མཐའ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ཞིང་ལམ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གི་ཡང་དག་པའི་མཐའ་ཞེས་སྟོན་ནས། འདི་ཐེག་པ་གསུམ་ཀའི་ཡང་དག་མཐའ་ཐུན་མོང་པར་བཞེད་དོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུམ་པོ་མ་བྱས་པར་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་མི་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལ་དོན་མེད་པར་ཐལ། དེ་མ་བྱས་པར་ཡང་དག་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་དེ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཉེར་ཞིའི་དབྱིངས་དེ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མྱང་འདས་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཚིག་གོ །དོན་ལ་ནི་དེ་འདྲའི་དབྱིངས་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མངོན་དུ་བྱས་པ་དེ་བྱང་སེམས་འཕགས་པས་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་ 12-2-18a ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྐབས་འདིའི་ཡང་དག་མཐའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མྱང་འདས་ཙམ་མངོན་དུ་བྱས་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་མངོན་དུ་བྱ་རུང་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐར་པ་ཙམ་ཁྱོད་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་མིན་པའི་ཕྱིར། སྦྱོར་བ་ལ། ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་མཐའ་དག་བསྡུས་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་བསྡུས་པར་ཡུམ་བར་མ་ལས་དོན་མཐུན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། རབ་འབྱོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཞེས་སོགས་མདོའི་ཚིག་འདི་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་བ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་མཐའ་དག་བསྡུས་པར་ཡུམ་བར་པ་ལས་དོན་མཐུན་དུ་བསྡུས་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་བྱའི་དོན་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ན། ལམ་ཤེས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་མཐའ་དག་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་བསྒོམ་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་རྟོག་བྲལ་མ་འ
【現代漢語翻譯】 問：在您的理解中，什麼是『如是』？是否將『如是』恒常置於平等狀態，就達到了證悟真如的程度？ 答：圓滿佛陀的后得智（證悟后獲得的智慧）是真如，因為證悟了真如，所以是圓滿佛陀。 如果堅持根本，那麼就會面臨證悟自性的難題，因為你們想要證悟自性。 如果你們想要證悟自性，那麼按照論師的觀點，佛陀在入定和出定時的智慧，就不是分別證悟的，因為你們想要這樣認為。 如果你們想要這樣認為，那麼就與論典的解釋相矛盾。 達·提卡巴認為：『寂滅行苦的寂滅之界，在這裡被稱為真如，並闡述了這三條道路的真如。』因此，他認為這是三乘共同的真如。 問：如果諸法不是由佛陀所造，那麼佛陀說『不通過這三者就無法證悟真如』，豈不是沒有意義？ 答：因為不通過這三者也能證悟真如。 問：如果這個觀點不成立呢？ 答：我承認這個觀點。因為聲聞阿羅漢已經證悟了真如。 問：如果這個觀點不成立呢？ 答：我承認這個觀點。因為他們已經證悟了寂滅行苦的寂滅之界。 問：如果這個觀點不成立呢？ 答：因為他們已經證悟了涅槃。這是字面上的意思。 實際上，這樣的境界是菩薩聖者所追求的，因為它是此時此地的真如。 問：如果你們想要這樣認為，那麼菩薩聖者就不是這樣的，因為僅僅證悟涅槃不是你們所能證悟的，僅僅解脫也不是你們所追求的。 從關聯性上來說，道智（指菩薩的智慧）包含了菩薩聖者的一切證悟，因為《中觀經》中說，道智與菩薩聖者的證悟在意義上是一致的。 問：如果你們這樣說，那麼經文中的『善男子，菩薩』等詞句，就不是你們正確的關聯性，因為《中觀經》中說，道智包含了菩薩聖者的一切證悟，而這並不是你們想要表達的意義，因為你們並沒有表達這個意義。 此外，如果證悟是菩薩聖者的證悟，那麼就一定是道智，因為道智包含了菩薩聖者的一切證悟。 問：如果你們想要這樣認為，那麼菩薩修道者的相續中的真實證悟就是道智，因為它是道智。 問：如果你們想要這樣認為，那麼就與道智無別了。
【English Translation】 Q: In your understanding, what is 'Suchness'? Is constantly placing 'Suchness' in a state of equality the extent of realizing the ultimate reality? A: The post-wisdom (wisdom gained after enlightenment) of the Perfect Buddha is Suchness, because it is the realization of Suchness, therefore it is the Perfect Buddha. If you insist on the root, then you will face the difficulty of realizing self-nature, because you want to realize self-nature. If you want to realize self-nature, then according to the master's view, the wisdom of the Buddha in meditation and after meditation is not realized separately, because you want to think so. If you want to think so, then it contradicts the explanation of the commentary. Dar Tikapa said: 'The realm of quiescence that pacifies the suffering of conditioning is called Suchness here, and it explains the Suchness of these three paths.' Therefore, he believes that this is the common Suchness of the three vehicles. Q: If the dharmas are not created by the Buddha, then wouldn't it be meaningless for the Buddha to say 'Without these three, one cannot realize Suchness'? A: Because one can realize Suchness without these three. Q: What if this view is not established? A: I admit this view. Because the Shravaka Arhat has already realized Suchness. Q: What if this view is not established? A: I admit this view. Because they have realized the realm of quiescence that pacifies the suffering of conditioning. Q: What if this view is not established? A: Because they have realized Nirvana. This is the literal meaning. In reality, such a state is pursued by the Bodhisattva Arya, because it is the Suchness here and now. Q: If you want to think so, then the Bodhisattva Arya is not like that, because merely realizing Nirvana is not what you can realize, and merely liberation is not what you pursue. In terms of correlation, the Path Wisdom (referring to the wisdom of the Bodhisattva) includes all the realizations of the Bodhisattva Arya, because the 'Middle Way Sutra' says that the Path Wisdom is consistent in meaning with the realizations of the Bodhisattva Arya. Q: If you say so, then the words 'Noble son, Bodhisattva' in the scripture are not your correct correlation, because the 'Middle Way Sutra' says that the Path Wisdom includes all the realizations of the Bodhisattva Arya, and this is not the meaning you want to express, because you did not express this meaning. Furthermore, if the realization is the realization of the Bodhisattva Arya, then it must be Path Wisdom, because the Path Wisdom includes all the realizations of the Bodhisattva Arya. Q: If you want to think so, then the true realization in the continuum of the Bodhisattva practitioner is Path Wisdom, because it is Path Wisdom. Q: If you want to think so, then it is inseparable from Path Wisdom.
ཁྲུལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་རིག་པའི་བློ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མངོན་སུམ་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡིན་པར་ཐལ། མཉམ་གཞག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ལ་དམིགས་ནས་འདིའོ་སྙམ་དུ་འཛིན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པར་ཐལ། ཡང་ཁ་ཅིག་བྱང་འཕགས་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་ཆོས་ 12-2-18b ཅན། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་ཏེ། ལམ་ཤེས་ལས་ཐ་དད་ལམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ཡིན་ན་ལམ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ལམ་ཤེས་ཀྱིས་མ་བསྡུས་པའང་ལམ་ཤེས་ཀྱི་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེ་ལས་ཐ་དད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་མ་བསྡུས་པར་ཐལ། ཁྱོད་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རབ་འབྱོར་རྣམ་པ་གང་དག་ཞེས་སོགས་ལ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་མཚན་ཉིད་རྣམ་བཤད་ལས། བདེན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་གསུངས་པ་ལ། ཁ་ཅིག་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཁྱེན་པ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་དུ་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་བདེན་གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་པ་མ་ལུས་པ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཁྱེན་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། འོ་ན་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཁྱེན་པ་ཆོས་ཅན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་ཐལ། ཡེ་ཤེས་གང་ཞིག ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་ཁས་བླངས། འདོད་ན་རྣམ་མཁྱེན་དུ་ཐལ་ལོ། །ཉེས་པ་དེ་མི་འཇུག་ཀྱང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་མེད་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་མཁྱེན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། སྐབས་འདིར་ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོས་བཞེད་པའི་ཤེས་བྱ་མཁྱེན་ཚུལ་དེ་ཁས་ལེན་རིགས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་རྣམ་བཤད་དང་འགལ། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ་ 12-2-19a སེམས་བསྐྱེད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་བཅུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། དོན་ལ་འདི་རྣམ་བཤད་ཀྱིའང་རང་ལུགས་ཡིན་མོད་ཁྱོད་ལ་ཁས་བླངས་འགལ་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་ན། སྐབས་དང་པོར་བསྟན་པའི་རྣམ་པ་མ་ལུས་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་དགོས་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་ན། སེམས་བསྐྱེད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་བཅུ་མ་ལུས་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཡིན་ན། སྐབས་གཉིས་པར་བསྟན་པའི་ལམ་གསུམ་གང་རུང་དངོས་སུ་རྟོགས་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། སྟོང་ཉིད་ལ་མཉམ་པར་གཞག་བཞིན་
【現代漢語翻譯】 以錯誤的推理方式，你認為這是智慧的認知。因為你這樣主張。如果你這樣主張，那麼它就應該是現量。因為你這樣主張。它不應該是聲義混淆的分別念。因為你這樣主張。如果你這樣主張，那麼它就應該是。因為它是一個以等持中所證悟的見解為對境，並執持『這就是它』的認知。 此外，這個法，應該是聲義混淆的分別念。還有一些人說，聖者菩薩的現觀，被道智所包含，並且與道智不同，是道智。如果這樣說，那麼所知法，如果它是道智，那麼它就應該被道智所包含。因為沒有被道智所包含的也是道智所包含的。如果這不成立，那麼就承認它。並且，它應該是與道智不同的。如果你在根本上這樣主張，那麼道智，應該是不被你所包含的。因為你是它的基礎。在《善現所問經》等中，關於遍智的定義，在《現觀莊嚴論》的解釋中說：『證知真俗二諦一切行相的智慧』。有些人說，大乘聖者的智慧，應該是遍智。因為它是遍智。如果這不成立，那麼真俗二諦的一切行相，大乘聖者的智慧，應該是你心中所領悟的智慧。因為你是它的所量，因為基礎是成立的。他們這樣說。那麼，大乘聖者的智慧，應該是盡所有智。任何智慧，如果是證知一切的，那麼它就是盡所有智。後者被承認。如果這樣主張，那麼它就應該是遍智。即使沒有這個過失，圓滿佛陀的如實知，應該是無相的。因為它是遍智。如果這樣主張，那麼它就應該同時證知真俗二諦。因為你這樣主張。在這種情況下，應該承認寂護論師所主張的了知所知的方式。因為你這樣主張。如果你這樣主張，那麼就與《現觀莊嚴論》的解釋相矛盾。達底迦巴說，生起菩提心等十法，現量證悟究竟的智慧，是遍智的定義。如果這樣說，實際上這也是《現觀莊嚴論》的自宗，但你卻有自相矛盾的承認。所知法，如果是遍智，那麼就應該現量證悟在第一品中所顯示的全部行相。如果是遍智，那麼就應該現量證悟生起菩提心等全部十法。如果你這樣主張，那麼如果是道智，就應該實際證悟在第二品中所顯示的三道中的任何一道。如果你這樣主張，那麼就承認它。並且，正在等持于空性。
【English Translation】 By way of flawed reasoning, you assert that this is a wisdom cognition. Because you claim so. If you claim so, then it should be manifest. Because you claim so. It should not be a conceptual thought that mixes sound and meaning. Because you claim so. If you claim so, then it should be. Because it is a cognition that takes as its object the view realized in meditative equipoise and grasps, 'This is it.' Furthermore, this phenomenon should be a conceptual thought that mixes sound and meaning. Also, some say that the direct realization of a noble Bodhisattva is included by the Path Knowledge (lam shes), and being different from the Path Knowledge, it is the Path Knowledge. If you say so, then knowable phenomena, if it is Path Knowledge, then it should be included by Path Knowledge. Because what is not included by Path Knowledge is also included by Path Knowledge. If this is not established, then concede it. And it should be different from it. If you assert this fundamentally, then Path Knowledge should not be included by you. Because you are its basis. In the Questions of Subhuti and so forth, regarding the definition of Omniscient Knowledge, in the commentary on the Ornament of Clear Realization it says: 'The wisdom that knows all aspects of the two truths.' Some say that the wisdom of a great vehicle noble being should be Omniscient Knowledge. Because of that. If this is not established, then all aspects of the two truths, the wisdom of a great vehicle noble being, should be the wisdom that you have comprehended in your mind. Because you are its object of measurement, because the basis is established. They say this. Then, the wisdom of a great vehicle noble being should be the Knowledge of All Aspects (sarvākārajñāna). Any wisdom, if it knows all, then it is the Knowledge of All Aspects. The latter is conceded. If you assert this, then it should be Omniscient Knowledge. Even if this fault does not apply, the wisdom that knows the suchness of a fully enlightened Buddha should be without characteristics. Because it is Omniscient Knowledge. If you assert this, then it should know the two truths simultaneously. Because you assert this. In this context, it is reasonable to accept the way of knowing knowable phenomena as asserted by Master Shantarakshita. Because you assert this. If you assert this, then it contradicts the commentary. Dartika Pa says that the ultimate wisdom that manifestly realizes the ten dharmas such as generating Bodhicitta is the definition of Omniscient Knowledge. If you say so, in reality this is also the tenet of the commentary, but you have a contradictory concession. Knowable phenomena, if it is Omniscient Knowledge, then it must manifestly realize all the aspects shown in the first chapter. If it is Omniscient Knowledge, then it must manifestly realize all ten dharmas such as generating Bodhicitta. If you assert this, then if it is Path Knowledge, it must actually realize any of the three paths shown in the second chapter. If you assert this, then concede it. And, while being in meditative equipoise on emptiness.
པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁས་བླངས། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་སློབ་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་སོགས་ལ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཡེ་ཤེས་གང་ཞིག ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་རིགས་སུ་གནས་པ། ཟེར་ན། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་རིགས་སུ་གནས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱལ་གྱི་རྟོགས་རིགས་སུ་གནས་པའི་ཕྱིར། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རྟོགས་རིགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། རང་ 12-2-19b རྒྱལ་འཕགས་པའི་བཞེད་དོན་བསྒྲུབས་ནུས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ལས། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་གསུང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་ལ་ཐོས་བསམ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བས་ན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ནི་ཞེས་སོགས་ལ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ཆོས་ཅན། མངོན་པར་རྟོགས་པ་མཐའ་དག་བསྡུས་ཏེ། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཉན་རང་འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་བརྗོད་བྱར་བསྡུས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ཡང་ཡིན། ཉན་རང་འཕགས་པའི་ཉམས་སུ་མྱོང་བའང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞན་གྱི་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་པའི་རྩ་འགྲེལ་དང་འགལ་ལོ། །དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཇུག་པའི་ཡན་ལག་ཞེས་པར། རྒྱན་རྩོམ་པའི་ཐོག་མར་རྒྱན་གྱི་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་གསུངས་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། རྒྱན་གྱི་གདུལ་བྱ་རྒྱན་ལ་འཇུག་པར་བྱ་བའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། རྒྱན་གྱི་གདུལ་རྒྱན་ལ་འཇུག་པ་ཆོས་ཅན། རྒྱན་གྱི་དགོས་འབྲེལ་ངག་གི་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དང་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་འབྲེལ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱན་གྱི་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་ངག་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་ཁྱོད་འབྱུང་བ་ 12-2-20a ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེ་ལ་རབ་ཏུ་དྭང་བས་ཀྱང་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཡང་རྒྱན་ལ
【現代漢語翻譯】 關於菩薩的見道，這是有法（chos can，事物屬性）的。因為，這是必然的。如果承認，那就承認。如果承認，那就不成立。因為這是以空性為真實對象的有學之智。普遍性在宗義上被承認。當被問及一切智者等的基礎智的定義時，達提卡巴（Dar Ṭīkapa）說：『具有自續的補特伽羅（gang zag，人）相續中的，以現證無我之慧所攝持的智慧，安住于聲聞的證悟種類中。』如果這樣說，那麼緣取法無我的獨覺之智，這是有法的。這是那個定義的。因為，這是基礎智。如果承認，那就不成立安住于聲聞的證悟種類中。因為，這是安住于獨覺的證悟種類中。因為，這是現證法無我的證悟種類。如果根本上不成立，那麼，這是必然的。因為這是能夠成辦獨覺聖者的意願的智慧。釋論中說：『現證人無我的智慧。』聲聞阿羅漢進入大乘道的，大乘的資糧道，這是有法的。這是那個定義的。因為，如果承認，那就是現觀瑜伽。因為這是承認的。如果承認，那就不成立。因為這是以聽聞思惟空性為主的證悟。因為這是大乘的資糧道。如果根本上不成立，那麼，這是必然的。因為這是聖者的現觀。因此，《現觀莊嚴論》等中，《現觀莊嚴論》，這是有法的。總攝一切現觀，如果這樣說，那麼，這是有法的。你已經將聲聞、獨覺聖者的現觀包含在所詮釋中。因為，如果承認，這是有法的。你的所詮釋也是，與聲聞、獨覺聖者的體驗是同基的。因為這是承認的。如果承認，那就與『不是其他人的體驗』的根本釋論相違背了。對於『因對意義生起懷疑而趣入的支分』，在撰寫《莊嚴論》之初所說的《莊嚴論》的必要等四法，這是有法的。有必要，因為是爲了使《莊嚴論》的所化眾生趣入《莊嚴論》。這樣說。《莊嚴論》的所化眾生趣入《莊嚴論》，這是有法的。《莊嚴論》的必要與關聯，不是語言的必要。因為，不成立與它不俱生之關聯。因為即使依賴於《莊嚴論》的供養讚頌之語，你也會產生。所知，這是有法的。這是必然的。因為也說了『通過對它的極度澄清』。還有《莊嚴論》中 Concerning the Path of Seeing of a Bodhisattva, this is a subject (chos can, property of things). Because, this is necessarily so. If admitted, then admit it. If admitted, then it is not established. Because this is the wisdom of a learner that takes emptiness as its real object. Universality is admitted in tenets. When asked about the definition of the basis of knowledge of all knowers, etc., Dar Ṭīkapa said: 'The wisdom that is possessed by the wisdom that directly realizes selflessness in the continuum of a person (gang zag, person) who possesses self-continuity, and abides in the category of realization of a Hearer.' If you say so, then the wisdom of a solitary realizer that directly realizes apprehended phenomena's selflessness, this is a subject. This is that definition. Because, this is the basis of knowledge. If admitted, then it is not established that it abides in the category of realization of a Hearer. Because, this abides in the category of realization of a solitary realizer. Because, this is the category of realization that directly realizes apprehended phenomena's selflessness. If it is not established at the root, then, this is necessarily so. Because this is the wisdom that is able to accomplish the intention of the noble solitary realizer. In the commentary, it says: 'The wisdom that directly realizes the selflessness of a person.' A Hearer Arhat who has entered the Great Vehicle path, the accumulation path of the Great Vehicle, this is a subject. This is that definition. Because, if admitted, then it is manifest yoga. Because this is admitted. If admitted, then it is not established. Because this is the realization that mainly involves hearing and thinking about emptiness. Because this is the accumulation path of the Great Vehicle. If it is not established at the root, then, this is necessarily so. Because this is the direct perception of a noble one. Therefore, in the Ornament of Clear Realization, etc., the Ornament of Clear Realization, this is a subject. It gathers all clear realizations, if you say so, then, this is a subject. You have included the clear realizations of Hearers and solitary realizers in the explicandum. Because, if admitted, this is a subject. Your explicandum is also, the basis of the experience of Hearers and solitary realizers is the same. Because this is admitted. If admitted, then it contradicts the root commentary that says 'it is not the experience of others.' Regarding 'the limb that enters because of doubt about the meaning,' the four dharmas such as the necessity of the Ornament that were spoken at the beginning of writing the Ornament, this is a subject. There is a necessity, because it is for the sake of causing the disciples of the Ornament to enter the Ornament. So it is said. The disciples of the Ornament entering the Ornament, this is a subject. The necessity and connection of the Ornament is not the necessity of language. Because, the connection of not arising without it is not established. Because even relying on the words of offering praise of the Ornament, you will arise. Knowable, this is a subject. This is necessarily so. Because it is also said 'through its extreme clarity.' Also in the Ornament
【English Translation】 Regarding the Path of Seeing of a Bodhisattva, this is a subject (chos can, property of things). Because, this is necessarily so. If admitted, then admit it. If admitted, then it is not established. Because this is the wisdom of a learner that takes emptiness as its real object. Universality is admitted in tenets. When asked about the definition of the basis of knowledge of all knowers, etc., Dar Ṭīkapa said: 'The wisdom that is possessed by the wisdom that directly realizes selflessness in the continuum of a person (gang zag, person) who possesses self-continuity, and abides in the category of realization of a Hearer.' If you say so, then the wisdom of a solitary realizer that directly realizes apprehended phenomena's selflessness, this is a subject. This is that definition. Because, this is the basis of knowledge. If admitted, then it is not established that it abides in the category of realization of a Hearer. Because, this abides in the category of realization of a solitary realizer. Because, this is the category of realization that directly realizes apprehended phenomena's selflessness. If it is not established at the root, then, this is necessarily so. Because this is the wisdom that is able to accomplish the intention of the noble solitary realizer. In the commentary, it says: 'The wisdom that directly realizes the selflessness of a person.' A Hearer Arhat who has entered the Great Vehicle path, the accumulation path of the Great Vehicle, this is a subject. This is that definition. Because, if admitted, then it is manifest yoga. Because this is admitted. If admitted, then it is not established. Because this is the realization that mainly involves hearing and thinking about emptiness. Because this is the accumulation path of the Great Vehicle. If it is not established at the root, then, this is necessarily so. Because this is the direct perception of a noble one. Therefore, in the Ornament of Clear Realization, etc., the Ornament of Clear Realization, this is a subject. It gathers all clear realizations, if you say so, then, this is a subject. You have included the clear realizations of Hearers and solitary realizers in the explicandum. Because, if admitted, this is a subject. Your explicandum is also, the basis of the experience of Hearers and solitary realizers is the same. Because this is admitted. If admitted, then it contradicts the root commentary that says 'it is not the experience of others.' Regarding 'the limb that enters because of doubt about the meaning,' the four dharmas such as the necessity of the Ornament that were spoken at the beginning of writing the Ornament, this is a subject. There is a necessity, because it is for the sake of causing the disciples of the Ornament to enter the Ornament. So it is said. The disciples of the Ornament entering the Ornament, this is a subject. The necessity and connection of the Ornament is not the necessity of language. Because, the connection of not arising without it is not established. Because even relying on the words of offering praise of the Ornament, you will arise. Knowable, this is a subject. This is necessarily so. Because it is also said 'through its extreme clarity.' Also in the Ornament
་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་ཡོད་དམ་སྙམ་པའི་ཐེ་ཚོམ་བསྐྱེད་པའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཐེ་ཚོམ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དགོས་འབྲེལ་ངག་གི་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་མེད་པར་ཡང་ཁྱོད་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་མ་བཀོད་ནའང་ཁྱོད་སྐྱེ་བ་ཤས་ཆེ་བའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་དེའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་ལམ་ཞེས་པའི་གཞུང་དེས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་གྱི་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་བསྟན་པར་ཐལ། གཞུང་དེའི་སྦྱོར་བ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཡུམ་གྱི་མདོའི་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞི་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞུང་འདིས་རྒྱན་གྱི་མདོ་བཤད་ཐབས་ལྔའི་སྒོ་ནས་འཆད་པའི་དགོས་དོན་བཤད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་ལམ་ཞེས་སོགས་ལ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་བརྗོད་བྱ་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་པར་རྟོགས་པ་བརྒྱད་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། རྒྱན་ཆོས་ཅན། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དགོས་སོགས་ཆོས་བཞིའི་ནང་ཚན་དུ་གྱུར་པའི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དྲང་དོན་གྱི་བསྟན་བཅོས་སུ་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས། གཞན་ཡང་། རྒྱན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བརྒྱད་པོ་དངོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ། བརྒྱད་པོ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་དང་པོའི་གཞུང་གིས་རྣམ་མཁྱེན་དངོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། 12-2-20b མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྐབས་དང་པོར་ཡུལ་ཆོས་བཅུ་པོ་དངོས་སུ་བསྟན་ནས་ཡུམ་རྣམ་མཁྱེན་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པར། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་དེ་རྒྱན་གྱིས་ཉིང་དགོས་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱན་གྱི་ཉིང་དགོས་མིན་པར་ཐལ། རྒྱན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱས་ཁྱོད་དོན་དུ་མི་གཉེར་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེས་དོན་དུ་མི་གཉེར་བར་ཐལ། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་བྱས་པ་དོན་དུ་མི་གཉེར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་ཡང་དག་མཐའ་དོན་དུ་མི་གཉེར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཉོན་མོངས་པའི་རྒྱུ་ལ་བརྟེན་ནས། འཁོར་བ་མ་སྟོང་བར་དུ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་དོན་དུ་གཉེར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་རིགས་ཅན་མིན་པའི་ཕྱིར། བདེ་བླག་ཏུ་ནི་རྟོགས་པ་ཞེས་པར། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་བརྒྱད་པོ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་དེ་རྒྱན་གྱི་དངོས་ཀྱི་དགོས་པ་ཡིན་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་བརྒྱད་པོ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་ནུས་པར
【現代漢語翻譯】 爲了消除對《現觀莊嚴論》（mngon rtogs rgyan）是否具備必要等四種法（dgos sogs chos bzhi）的疑惑。如果有人提出異議，那麼，這個疑惑本身，你並非語言的必要關聯，因為即使沒有它，你也會產生，因為即使不使用必要關聯的語言，你也很可能產生。因此，對於這個論點，此外，所知法（shes bya），《現觀莊嚴論》是否通過『一切相智之道』（rnam pa thams cad mkhyen nyid lam）這部論典闡述了《現觀莊嚴論》的必要等四種法？因為這部論典的結合是合理的。如果承認，那麼，它並非如此，因為它闡述了《佛母經》（yum gyi mdo）的必要等四種法，因為這部論典通過五種方式解釋了《現觀莊嚴論》的必要性。『一切相智之道』等等。對於《現觀莊嚴論》，你並非沒有所詮釋的內容，因為八種現觀（mngon par rtogs pa brgyad）是你的所詮釋內容。如果有人提出異議，那麼，《現觀莊嚴論》，這八種現觀是你的直接所詮釋內容，因為它們是你必要等四種法中的一部分。如果承認，那麼，它就成了不了義的論典，因為它是一部主要通過世俗諦（kun rdzob bden pa）直接闡述的論典。理由是，此外，《現觀莊嚴論》，你直接闡述了這八種現觀，因為這八種現觀是你的直接所詮釋內容。如果承認，那麼，所知法，第一品（skabs dang po）的論典直接闡述了一切相智（rnam mkhyen），因為你承認。如果承認，那麼，它並非如此，因為第一品直接闡述了十法（bcu po），從而間接闡述了佛母一切相智。如果有人說，依靠《現觀莊嚴論》現證八種現觀是《現觀莊嚴論》的究竟必要，那麼，這個說法本身，你並非《現觀莊嚴論》的究竟必要，因為爲了《現觀莊嚴論》而修行的弟子不會追求你。如果不成立，那麼，這個說法本身，你不會被他們追求，因為依靠《現觀莊嚴論》現證法身（chos sku）不會被他們追求，因為依靠《現觀莊嚴論》追求真如（yang dag mtha'）不會被他們追求，因為你依賴於隨眠煩惱（bag la nyal gyi nyon mongs pa'i rgyu），在輪迴未空之前，會不斷在輪迴中受生，因為你不是菩薩種姓。如果有人說，依靠《現觀莊嚴論》輕鬆證悟八種現觀是《現觀莊嚴論》的直接必要，那麼，所知法，依靠《現觀莊嚴論》能夠輕鬆證悟八種現觀。
【English Translation】 This is to dispel doubts about whether the 'Ornament of Clear Realization' (mngon rtogs rgyan) possesses the four dharmas such as necessity (dgos sogs chos bzhi). If someone raises an objection, then, this doubt itself, you are not a necessary connection of language, because even without it, you will arise, because even if the language of necessary connection is not used, you are very likely to arise. Therefore, for this argument, furthermore, knowable phenomena (shes bya), does the 'Path of Omniscience' (rnam pa thams cad mkhyen nyid lam) scripture explain the four dharmas such as the necessity of the 'Ornament of Clear Realization'? Because the combination of this scripture is reasonable. If you admit, then, it is not so, because it explains the four dharmas such as the necessity of the 'Mother Sutra' (yum gyi mdo), because this scripture explains the necessity of explaining the 'Ornament' through five methods. 'Path of Omniscience' and so on. For the 'Ornament of Clear Realization', you are not without what is to be expressed, because the eight clear realizations (mngon par rtogs pa brgyad) are what you express. If someone raises an objection, then, the 'Ornament', these eight clear realizations are your direct expression, because they are part of your four dharmas such as necessity. If you admit, then, it becomes a scripture of provisional meaning, because it is a scripture that mainly directly explains the conventional truth (kun rdzob bden pa). The reason is, furthermore, the 'Ornament', you directly explain these eight clear realizations, because these eight clear realizations are your direct expression. If you admit, then, knowable phenomena, the scripture of the first chapter (skabs dang po) directly explains omniscience (rnam mkhyen), because you admit. If you admit, then, it is not so, because the first chapter directly explains the ten dharmas (bcu po), thereby indirectly explaining the Mother Omniscience. If someone says that realizing the eight clear realizations through the 'Ornament of Clear Realization' is the ultimate necessity of the 'Ornament', then, this statement itself, you are not the ultimate necessity of the 'Ornament', because disciples who practice for the sake of the 'Ornament' will not pursue you. If it is not established, then, this statement itself, you will not be pursued by them, because realizing the Dharmakaya (chos sku) through the 'Ornament' will not be pursued by them, because pursuing Suchness (yang dag mtha') through the 'Ornament' will not be pursued by them, because you rely on latent afflictions (bag la nyal gyi nyon mongs pa'i rgyu), and before samsara is emptied, you will continue to take birth in samsara, because you are not of the Bodhisattva lineage. If someone says that easily realizing the eight clear realizations through the 'Ornament' is the direct necessity of the 'Ornament', then, knowable phenomena, being able to easily realize the eight clear realizations through the 'Ornament'.
་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲ་མི་རྟག་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་དངོས་སུ་རྟོགས་ནུས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་ཡོད་པར་ཐལ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་རྟོགས་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས། ཞེས་པ་མ་འཆད་ན། བརྒྱད་པོ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱན་གྱི་དགོས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱན་གྱི་འབྲས་བུ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རྒྱན་ཆོས་ཅན་ 12-2-21a རང་གི་བསྟན་བྱའི་དོན་རྟོགས་པའི་ཚད་མ་སྔ་མ་སྔོན་སོང་དུ་ཐལ། དཔྱད་གསུམ་གྱིས་དག་པའི་ལུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསལ་བ་ཁས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་འཕྲུལ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་ཞེས་པར། དར་ཊཱིཀ་པ། ཡུམ་གསུམ་གྱི་བརྗོད་བྱ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྒྱན་གྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡུམ་གསུམ་གྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་ལ་རྒྱན་གྱི་བརྗོད་བྱ་མིན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས། དེར་ཐལ། ཡུམ་གྱི་གླེང་གཞིའི་བརྗོད་བྱ་དེ་རྒྱན་གྱིས་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འདིར་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་ལ། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ། རྗེས་སུ་བསྟན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ། ཆོས་ཀུན་བརྗོད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་ལ་བྱེད་ཟེར་བ་མི་འཐད་དེ། འདིའི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་པོ་དེ་ཤེར་ཕྱིན་གསུངས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་ལ་བྱ་རིགས་པ་གང་ཞིག དེ་སྔ་མ་གསུམ་པོ་ལ་བྱ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སྔ་མ་གྲུབ་སྟེ། སྟོན་པས་འདི་ལས་བཤད་པ་གང་ཞེས་པའི་གདམས་ངག་དེ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོའི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་གསུངས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་ལ་བྱེད་རིགས་པའི་ཕྱིར། ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ནི། །ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། མཚན་ཉིད་དང་། སྦྱོར་བ་དྲིས་པས། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་བློ་དེ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་གཙོ་བོ་རྣམས་རིག་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ལམ་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-21b རྩ་བར་འདོད་ན། ཤེས་རབ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་བྱུང་དུ་ཐལ་ལོ། །ཤེར་ཕྱིན་ལ་འབྲས་བུ་ཤེར་གྱིས་ཁྱབ་པ་དང་། མཚན་ཉིད་དུ་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་བློ་སྲིད་ཞི་གཉིས་ཀྱི་ཕ་མཐར་སོན་པ་ཟེར་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་སྔ་མ་ལྟར་འཕེན་ཅིང་། གཞན་ཡང་། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་བྱང་ས
【現代漢語翻譯】 因此，由於那個誓言，如果承認，那麼就能憑藉闡述聲音無常的論典，實際證悟聲音是無常的，因為你承認。如果承認，那麼就必然存在作為宗因的同品喻，因為憑藉闡述聲音無常的論典，能夠證悟聲音是無常的。此外，如果不解釋『憑藉莊嚴』，那麼輕鬆證悟這八者（指八事）的法，就不應該是莊嚴的必要，因為你不是莊嚴的果，而是莊嚴的因。如果不成立，那麼莊嚴法 12-2-21a 就必然是證悟自身所詮釋之義的更早的量，因為是經過三項觀察清凈的聖言。駁斥這種說法。世尊以三種神變，對此，達提卡巴說，如果說三部般若經的所詮釋的內容就是莊嚴的所詮釋的內容，那麼所知法，就不應該是那樣，因為存在三部般若經的所詮釋的內容，但不是莊嚴的所詮釋的內容。如果不成立，那麼就承認。因此，般若經的開篇之義，莊嚴並沒有闡述。對於這個論證中的三種神變，說成是神變之神變、隨念之神變、宣說諸法之神變這三種是不合理的，因為這三種神變應該是指般若經中所說的三種神變，而不是指前三種神變。前一個理由成立，因為『導師從這裡說了什麼』的教誨是般若經的經文。后一個理由是，般若經中所說的三種神變，應該是指三摩地神變、神變之神變、加持神變。 在《般若波羅蜜多經》中，當提問體性和作用時，如果說善於辨別諸法的智慧是般若經的體性，那麼直接證悟空性的主要補特伽羅，就應該是那個體性，因為是般若經。如果不成立，那麼就是，因為是道般若經。 12-2-21b 如果承認根本，那麼就應該是智慧，因為你承認。如果承認，那麼就必然是心所。如果說般若經的果是智慧所遍及的，體性是善於辨別諸法的智慧，達到有寂二邊的彼岸，那麼直接證悟空性的主要補特伽羅，就應該是那個體性，因為是所詮釋的。像前面一樣推論。此外，直接證悟空性的菩薩
【English Translation】 Therefore, because of that vow, if admitted, then one can actually realize that sound is impermanent by relying on the treatise that explains the impermanence of sound, because you admit it. If admitted, then there must be an example of homogeneity as a part of the reason for the proposition, because one can realize that sound is impermanent by relying on the treatise that explains the impermanence of sound. In addition, if the phrase 'relying on adornment' is not explained, then the Dharma of easily realizing these eight (referring to the eight matters) should not be the necessity of adornment, because you are not the result of adornment, but the cause of adornment. If it is not established, then the Dharma of adornment 12-2-21a must be an earlier valid cognition that realizes the meaning of what it explains, because it is a pure statement through three examinations. Refuting this statement. The Blessed One with three kinds of miracles, to this, Dartikapa said, if the content explained by the three Prajnaparamita Sutras is the content explained by the adornment, then the knowable Dharma should not be like that, because there is content explained by the three Prajnaparamita Sutras, but it is not the content explained by the adornment. If it is not established, then admit it. Therefore, the opening meaning of the Prajnaparamita Sutra, the adornment did not explain. For the three kinds of miracles in this argument, it is unreasonable to say that they are the miracle of miracles, the miracle of following, and the miracle of proclaiming all Dharmas, because these three kinds of miracles should refer to the three kinds of miracles mentioned in the Prajnaparamita Sutra, rather than the previous three kinds of miracles. The former reason is established, because the teaching 'what did the teacher say from here' is the text of the Prajnaparamita Sutra. The latter reason is that the three kinds of miracles mentioned in the Prajnaparamita Sutra should refer to the miracle of Samadhi, the miracle of miracles, and the miracle of blessing. In the Prajnaparamita Sutra, when asking about the nature and function, if it is said that the wisdom of distinguishing all Dharmas is the nature of the Prajnaparamita Sutra, then the main individuals who directly realize emptiness should be that nature, because it is the Prajnaparamita Sutra. If it is not established, then it is, because it is the path Prajnaparamita Sutra. 12-2-21b If you admit the root, then it should be wisdom, because you admit it. If you admit it, then it must be a mental factor. If it is said that the result of the Prajnaparamita Sutra is pervaded by wisdom, and the nature is the wisdom of distinguishing all Dharmas, reaching the other shore of both existence and peace, then the main individuals who directly realize emptiness should be that nature, because it is what is explained. Reason like before. In addition, the Bodhisattva who directly realizes emptiness
ེམས་མཐོང་ལམ་པའི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཅན། ཤེར་ཕྱིན་དུ་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འབྲས་བུ་ཤེར་ཕྱིན་དུ་ཐལ་ལོ། །རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་བློར་ཐལ། ཤེས་རབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་ལ་མི་གནས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཚུར་རོལ་ཕ་རོལ་མཐའ་ལ་མིན་ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། ཁྱད་ཆོས་བཞིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀྱི་སྣང་བ་མི་མངའ་བའི་ཡེ་ཤེས་སུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མེད་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་སྣང་བ་མི་མངའ་བའི་ཕྱིར། རྟགས། ཞེས་པ་ནི་ཚིག་གོ །གཞན་ཡང་མཚན་ཉིད་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དེ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་གཞི་ཡིན་གྱི་མཚན་ཉིད་དུ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ནི་དངོས་ཡིན་ལ། ཞེས་པའི་གཞུང་དེས་དེ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད་དུ་མ་བསྟན་པ་གང་ཞིག གཞན་སྟོན་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར། 12-2-22a དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཐོབ་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཉིད་ཀྱི་མིང་ཚིག་གི་ཚོགས་ཀྱི་གཞུང་དང་། མཐོང་བ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་ལ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས་པ་ནི་བཏགས་པའོ། །ཞེས་པའི་གཞུང་དེས་ཤེར་ཕྱིན་བཏགས་པ་བའི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པར་ཐལ། གཞུང་སྔ་མས་ཤེར་ཕྱིན་མཚན་ཉིད་པའི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་གཞུང་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་ཤེར་ཕྱིན་དངོས་བཏགས་ཀྱི་མཚན་གཞི་ཙམ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །སྦྱོར་བ་ལ། རྣམ་བཤད་ལྟར་ན། བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། ཤེར་ཕྱིན་ཡང་དག་པར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་མདོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ཆོས་ཅན། རྟོགས་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡུམ་གྱི་མདོས་བཤད་ཚུལ་དང་ཁྱོད་ཀྱི་བཤད་ཚུལ་མི་འདྲ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། མདོས་དངོས་པོ་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མདོས་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་དང་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་སྦྱར་ནས་བཤད་པ་དེ་རྒྱན་གྱི་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསྡུས་པའི་དོན་གྱི་ཞེས་ཟེར་ན། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་གོང་འདིར་ལུས་རྣམ་བཞག་ལ་འགྲེལ་པ་རྒྱས་པ་མ་མཛད་དེ། ཟེར་ན། སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མཛད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དེ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་དེར་བརྒྱད་སྟོང་པའི་ལེའུ་སོ་གཉིས་ཀྱིས་དངོས
【現代漢語翻譯】 心識見道之智法，應是般若波羅蜜多，因其具有該體性的緣故。若承認，則結果應是般若波羅蜜多。若根本未成立，則應是區分諸法的智慧，因其是智慧之故，且是不住于輪迴或涅槃任何一邊的般若波羅蜜多，因其是經文中所示的『非此岸彼岸』的般若波羅蜜多。達迪迦巴（Dar Tikpa，人名）說，以四種特徵區分的佛陀之智慧是般若波羅蜜多的體性，那麼圓滿正等覺佛陀的智慧法，應具有該體性，因其是般若波羅蜜多之故。若承認，則應是無有能取所取二相之智慧，因其承認之故。若承認，則能取所取二者法，應不存在，因佛陀的智慧中沒有你們的顯現之故。此為理由。這是陳述。此外，該體性不合理，因其是般若波羅蜜多的定義對象，而非體性。因為『佛陀薄伽梵的二元無別智慧如幻』的經文並未將此作為般若波羅蜜多的體性，此外沒有其他論證者。 若第一點未成立，則所知法，獲得它並與之相應的名言集合之經文，以及見道等道，也應是般若波羅蜜多，因為『這是假立的』的經文表明般若波羅蜜多是假立的體性，因為之前的經文表明瞭般若波羅蜜多體性的體性。因此，後面的兩部經文僅表明了般若波羅蜜多的實有和假立的定義對象。關於結合，如《釋論》所說，慈氏（Maitreya）法，是般若波羅蜜多的正確解釋，因其通過八事之門如實解釋了經文。至尊慈氏法，應不是證悟，因您的解釋方式與經文的解釋方式不同，因經文沒有通過八事之門解釋，因經文沒有通過八現觀之門解釋，因結合般若波羅蜜多和八現觀是《現觀莊嚴論》的特徵。如果說『簡而言之』，那麼導師僧伽跋陀羅（Simhabhadra）法，沒有在此支分廣釋之上對身體的分類進行詳細解釋，如果這樣說，僧伽跋陀羅法，您應該做了，因您在《大疏》中做了，因您在那裡以三十二品解釋了《八千頌般若》。 梵文：菩提資達（bodhicitta），覺悟之心 梵文：般若波羅蜜多（prajñāpāramitā），智慧到彼岸 梵文：達迪迦巴（Dar Tikpa），持經者 梵文：薄伽梵（bhagavan），世尊 梵文：慈氏（Maitreya），彌勒 梵文：僧伽跋陀羅（Simhabhadra），師子賢
【English Translation】 The wisdom of the mind that sees the path should be Prajñāpāramitā (梵文，prajñāpāramitā，wisdom that has reached the other shore), because it has that nature. If you admit it, then the result should be Prajñāpāramitā. If the root is not established, then it should be the wisdom that distinguishes all dharmas, because it is wisdom, and it is Prajñāpāramitā that does not abide on either side of samsara or nirvana, because it is the Prajñāpāramitā taught from the context of 'neither this shore nor the other shore'. Dar Tikpa (name of a person) said that the Buddha's wisdom distinguished by four characteristics is the nature of Prajñāpāramitā, then the wisdom of the fully enlightened Buddha, should have that nature, because it is Prajñāpāramitā. If you admit it, then it should be the wisdom that does not have the appearance of the two graspings, because you admit it. If you admit it, then the two graspings, should not exist, because the Buddha's wisdom does not have your appearance. This is the reason. This is a statement. Furthermore, that nature is unreasonable, because it is the object of definition of Prajñāpāramitā, not the nature. Because the scripture 'The non-dual wisdom of the Buddha Bhagavan (梵文，bhagavan，the Blessed One) is like an illusion' does not show this as the nature of Prajñāpāramitā, and there is no other argument. If the first point is not established, then the knowable dharma, the scripture of the collection of names and words that obtain it and correspond to it, and the paths such as the path of seeing, should also be Prajñāpāramitā, because the scripture 'This is imputed' shows that Prajñāpāramitā is the nature of imputation, because the previous scripture shows the nature of the nature of Prajñāpāramitā. Therefore, the latter two scriptures only show the object of definition of the real and imputed Prajñāpāramitā. Regarding the combination, as the commentary says, Maitreya (梵文，Maitreya，the loving one) Dharma, is the correct explanation of Prajñāpāramitā, because it explains the scripture as it is through the door of the eight things. The venerable Maitreya Dharma, should not be realization, because your way of explaining is different from the way the scripture explains, because the scripture does not explain through the door of the eight things, because the scripture does not explain through the door of the eight Abhisamayas, because combining Prajñāpāramitā and the eight Abhisamayas is the characteristic of the Ornament. If you say 'in short', then the teacher Simhabhadra (梵文，Simhabhadra，Lion Good) Dharma, did not make a detailed explanation of the classification of the body on this branch of detailed explanation, if you say so, Simhabhadra Dharma, you should have done it, because you did it in the Great Commentary, because you explained the thirty-two chapters of the Eight Thousand Verse Prajñā there.
་བརྒྱད་དོན་བདུན་བཅུ་དང་བཅས་པ་ཇི་ལྟར་སྟོན་པའི་ཚུལ་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་གོང་དུ་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་བསྡུས་པའི་དོན་ཀུན་བསྟན་ནས་ཞེས་ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། སྐབས་ 12-2-22b བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོར་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེའི་དང་པོར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐོག་མར་འབྲས་བུ་ལ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དུ་སྐབས་དང་པོར་རྣམ་མཁྱེན་བསྟན་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་དེ་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྐབས་དང་པོར་རྣམ་མཁྱེན་འབྲས་བུའི་ལྡོག་པ་ནས་བསྟན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བརྒྱད་པར་ཆོས་སྐུ་བསྟན་པ་དང་དང་པོར་རྣམ་མཁྱེན་བསྟན་པ་གཉིས་ཟློས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་གསུམ་ཆར་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་དེ་སྐབས་བརྒྱད་ཀྱི་མཐའ་མར་བསྟན་པར་ཐལ། དེ་མཐའ་མར་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་དག་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཚད་མ། འདོད་ན། སྒྲིག་ཅིང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འགལ་བ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་ཚད་མ་ཡང་དག་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་ཐོབ་བྱའི་འབྲས་བུའི་མཐར་ཐུག་ཡིན་པ་དེ་སྐབས་བརྒྱད་ཀྱི་དང་པོ་བསྟན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་གི ཆོས་སྐུ་དེ་མཐའ་མར་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སེམས་བསྐྱེད་པས་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར་ཞེས་སོགས་ལ། སྤྱི་དོན་ལ་དོགས་པ་དཔྱད་པ་དང་། གཞུང་དོན་ལ་དོགས་པ་དཔྱད་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། རྣམ་བཤད་ལས། འདུ་ཤེས་མེད་པ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་སྟེ། ཡིད་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུང་། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཤེས་པ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཤེས་ 12-2-23a མེད་པ་གང་ཞིག དབང་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡོད་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། རྐྱེན་གྱིས་ཡོངས་སུ་སད་པའི་རིགས་ཀྱི་ནུས་པ་དེ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཉེར་ལེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུང་། དེ་ཆོས་ཅན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤེས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དེ་དེར་ཐལ། དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་རིགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མི་རྟག་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ནུས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་དང་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དོན་མི་འདོར་བར་གསུངས་པ་ལ། སྐྱོན་བརྗོད་པ་ལ་ལ་ན་རེ། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ཆོས་ཅན། སེམས་བྱུང་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་བསྐ
【現代漢語翻譯】 因為在詳細闡述七十七種開示方式之前已經做了概述。如果說'已經展示了所有總結的要點'，那麼，全知（一切智智，梵文：sarvākārajñatā）的法，有理由在第八品之初展示，因為對於菩薩（菩提薩埵，梵文：bodhisattva）們來說，這是最終要獲得的結果。如果說，爲了首先引發對結果的興趣，所以在第一品中展示了全知。因為全知是最終要獲得的結果，所以才在那裡展示。如果同意，那麼，在第一品中，全知應該從結果的角度來展示。因為你同意。如果同意，那麼，第八品中展示法身（梵文：dharmakāya）和第一品中展示全知，兩者就重複了。因為你同意。關於解釋的方面，所有這三者，也就是所知（梵文：jñeya），菩薩們最終要獲得的結果，法身，應該在第八品的結尾展示。因為有一個正當的理由在最後展示它。這是正確的衡量標準。如果同意，那麼，安排一下。所知，應該有一個不與矛盾相混淆的正確衡量標準。因為菩薩要獲得的最終結果，是第八品之初展示的原因，法身是最後展示的原因。 關於'發心是爲了利益他人'等等，分為對總義的疑問考察和對正文的疑問考察兩種。首先是，在《釋論》中說：'無想（梵文：asaṃjñā）者不會真正生起發心，因為沒有意識。'無想有情（梵文：asaṃjñāsattva），你的相續中沒有識，因為你的相續中沒有意識，更沒有根識（梵文：indriya-vijñāna）。如果同意，那麼，應該有識。因為是有情。又在《釋論》中說：'由因緣喚醒的潛能是發心的近取因。'那個，不應該是。因為不是識，因為是不相應行（梵文：cittaviprayuktasaṃskāra）。如果不成立，那麼，它應該是。因為它存在。此外，潛能，你應該無常。因為你有能力。又在《釋論》中說：'尋求圓滿菩提（梵文：saṃyak-saṃbodhi）的意願和主要的心識（梵文：citta）不捨棄發心的詞義。'對此，有些人批評說：尋求圓滿菩提的意願，不應該是心所（梵文：caitta）。因為不是發心。
【English Translation】 Because the summary was made before elaborating on how to show the seventy-seven aspects. If it is said that 'all the points of the summary have been shown,' then, the Dharma of omniscience (Tibetan: rnam mkhyen, Sanskrit: sarvākārajñatā), has a reason to be shown at the beginning of the eighth chapter, because for Bodhisattvas (Tibetan: byang chub sems dpa', Sanskrit: bodhisattva), it is the ultimate result to be obtained. If it is said that, in order to first generate interest in the result, omniscience is shown in the first chapter. Because omniscience is the ultimate result to be obtained, it is shown there. If agreed, then, in the first chapter, omniscience should be shown from the perspective of the result. Because you agree. If agreed, then, showing the Dharmakaya (Tibetan: chos sku, Sanskrit: dharmakāya) in the eighth chapter and showing omniscience in the first chapter are both repeated. Because you agree. Regarding the aspect of explanation, all three of these, that is, the knowable (Tibetan: shes bya, Sanskrit: jñeya), the ultimate result to be obtained by Bodhisattvas, the Dharmakaya, should be shown at the end of the eighth chapter. Because there is a valid reason to show it at the end. This is the correct measure. If agreed, then, arrange it. The knowable, there should be a correct measure that does not confuse with contradictions. Because the ultimate result to be obtained by Bodhisattvas is the reason for showing it at the beginning of the eighth chapter, the Dharmakaya is the reason for showing it at the end. Regarding 'generating the mind for the benefit of others' and so on, there are two types: questioning and examining the general meaning, and questioning and examining the meaning of the text. First, in the commentary, it says: 'Those without perception (Tibetan: 'du shes med pa, Sanskrit: asaṃjñā) do not truly generate the mind of enlightenment, because they do not have consciousness.' Sentient beings without perception (Tibetan: 'du shes med pa'i sems can, Sanskrit: asaṃjñāsattva), there is no consciousness in your continuum, because there is no mental consciousness in your continuum, let alone sense consciousness (Tibetan: dbang shes, Sanskrit: indriya-vijñāna). If agreed, then, there should be consciousness. Because it is a sentient being. Also in the commentary, it says: 'The potential of the type awakened by conditions is the immediate cause of the mind of enlightenment.' That, should not be. Because it is not consciousness, because it is a non-associated compositional factor (Tibetan: mi ldan pa'i 'du byed, Sanskrit: cittaviprayuktasaṃskāra). If it is not established, then, it should be. Because it exists. Furthermore, the type, you should be impermanent. Because you have the ability. Also in the commentary, it says: 'The desire to seek perfect enlightenment (Tibetan: rdzogs byang, Sanskrit: saṃyak-saṃbodhi) and the main consciousness (Tibetan: rnam rig, Sanskrit: citta) do not abandon the meaning of the word mind of enlightenment.' To this, some criticize: The desire to seek perfect enlightenment, should not be a mental factor (Tibetan: sems byung, Sanskrit: caitta). Because it is not the mind of enlightenment.
ྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། རྟགས་ཁས་བླངས་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དོན་མི་འདོར་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། མགོ་མཚུངས་ནི། གཞུང་ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་ཅན། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་སྒྲས་བརྗོད་རིགས་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་སྒྲ་དོན་འདོར་བའི་ཕྱིར། བསལ་བ་དངོས། མ་གྲུབ་ན། ཤེར་ཕྱིན་དུ་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་སྒྲ་དོན་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་ཁས་བླངས་སོ། །རྣལ་མའི་ལན་ནི། མཚོ་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆོས་ཅན། མཚོ་སྐྱེས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་ལ་མཚོ་སྐྱེས་ཀྱི་སྒྲ་བཤད་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། དེར་ཐལ། ཁྱོད་མཚོ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། པདྨར་ཐལ། མཚོ་སྐྱེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འགལ་འདུ་མུ་གསུམ་པའི་སྒྲ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། སྒྲ་བཤད་པ་ཡོད་ཅིང་འཇུག་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་། རྣམ་ 12-2-23b བཤད་ལས། སྨོན་འཇུག་གི་ཁྱད་པར། གཞན་དོན་དུ་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པ་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་དང་། བྱང་ཆུབ་ལམ་གྱི་ཆེད་དུ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་དམིགས་པ་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་སྨྲ་བ་མི་འཐད་དེ། འཇུག་སེམས་ལ་ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་ཅེས་པའི་དོན་མི་གནས་སོ་ཞེས་གསུངས། བྱང་ཆུབ་ལམ་གྱི་ཆེད་དུ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་དམིགས་ན་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ལམ་ལ་མ་དམིགས་དགོས་པར་ཐལ། འཇུག་སེམས་དེས་དེ་ལ་དམིགས་ན། འཇུག་སེམས་ལ་ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པའི་དོན་མ་ཚང་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་འགལ། འདོད་ན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བྱང་ཆུབ་ལམ་གྱི་ཆེད་དུ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་དམིགས་ན་བྱང་ཆུབ་ལམ་ལ་དམིགས་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། བྱང་ཆུབ་དེ་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་དམིགས་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་བྱང་ལ་དམིགས་ན་གཞན་དོན་ལ་མ་དམིགས་དགོས་པར་ཐལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆེད་དུ་ཕྱིན་དྲུག་ལ་དམིགས་ན་བྱང་ཆུབ་ལ་མ་དམིགས་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞན་དོན་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་དམིགས་པ་དང་། རྫོགས་བྱང་ལ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པར་བཤད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། སྨོན་སེམས་སྦྱོར་ལམ་ཡན་ཆད་དུ་འགྲོ་བ་མི་སྲིད་དེ། སྦྱོར་ལམ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་ན་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་ཟིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་ལམ་ཡན་ཆད་དུ་སྨོན་སེམས་འགྲོ་བར་ཐལ། དེ་ཡན་ཆད་དུ་སྨོན་སེམས་ཀྱི་རྫས་རྒྱུན་གོང་འཕེལ་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། 12-2-24a མ་གྲུབ་ན། རྣམ་བཤད་དང་འགལ། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་སྨོན་པའི་ཆ་ནས་སྨོན་སེམས་དང་། བསླབ་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཇུག་པའི་ཆ་ནས་འཇུག་སེམས་ཡིན་ནོ་
【現代漢語翻譯】 因為你是。三輪（概念）。承認了緣起，因為不捨棄發心的意義。如果這樣說，那麼同品是：經部所承認的般若（智慧）。不應成為般若的詞語所表達的對象，因為你捨棄了般若的詞義。遮止是真實的。如果不成立，那麼應成為般若，因為不承認般若的詞義。三輪（概念）被承認了。真實的回答是：從海中出生的瑜伽士，應成為海生，因為你對海生有詞語解釋。普遍性被承認。因此，因為你從海中出生。如果承認，那麼應成為蓮花，因為是海生。此外，所知（概念），不應成為矛盾三句中的詞語，因為有詞語解釋卻不可能適用。緣起被承認了。另外，《釋論》中說，願行（發心）的差別是：以爲了他人的果位菩提為目標的是愿菩提心，爲了菩提道的緣故以六度為目標的是行菩提心。這樣說是不可理喻的，因為行心也不存在想要圓滿菩提的意義。如果爲了菩提道的緣故以六度為目標，那麼不應以果位菩提道為目標，如果行心以它為目標，那麼行心就不應具備想要圓滿菩提的意義。緣起是直接矛盾的。如果承認，那麼不應是那樣，因為爲了菩提道的緣故以六度為目標，就必須以菩提道為目標。因此，如果是那樣，那麼菩提就必須是作為目的的目標。此外，如果爲了他人而以圓滿菩提為目標，那麼不應以爲了他人為目標，如果爲了菩提的緣故以六度為目標，那麼不應以菩提為目標。如果承認，那麼將爲了他人作為發心的目的目標，將圓滿菩提作為發心的直接目標來解釋就是不合理的，因為承認了。另外，在《釋論》中說，願心不可能達到加行道以上，因為如果是加行道以上的世俗菩提心，那麼就必然被學處所攝持。所知（概念），願心應達到加行道以上，因為在那以上願心的物質相續會增長。 如果不成立，那麼就與《釋論》相違背。另外，在《釋論》中說，從希望獲得菩提的角度來說是願心，從與學處一起進入的角度來說是行心。
【English Translation】 Because you are. Three wheels (concept). The origination is acknowledged, because the meaning of generating the mind (of enlightenment) is not abandoned. If you say so, then the similar instance is: The Prajñā (wisdom) acknowledged by the Sutra school. It should not become the object expressed by the term Prajñā, because you abandon the meaning of the term Prajñā. The negation is real. If it is not established, then it should become Prajñā, because the meaning of the term Prajñā is not accepted. The three wheels (concept) are acknowledged. The real answer is: The yogi born from the sea should become a sea-born, because you have a word explanation for sea-born. The pervasiveness is acknowledged. Therefore, because you are born from the sea. If you acknowledge, then it should become a lotus, because it is sea-born. Furthermore, knowable (concept), it should not become a word in the contradictory three sentences, because there is a word explanation but it is impossible to apply. The origination is acknowledged. Also, in the commentary, the difference between aspiration and engagement (bodhicitta) is: Aiming at the fruit of enlightenment for the sake of others is aspiration bodhicitta, and aiming at the six perfections for the sake of the path to enlightenment is engagement bodhicitta. It is unreasonable to say so, because the meaning of wanting complete enlightenment does not exist in engagement bodhicitta. If aiming at the six perfections for the sake of the path to enlightenment, then it should not aim at the fruit of the path to enlightenment. If the engagement bodhicitta aims at it, then the meaning of wanting complete enlightenment should not be complete in the engagement bodhicitta. The origination is directly contradictory. If you acknowledge, then it should not be so, because if aiming at the six perfections for the sake of the path to enlightenment, then it must aim at the path to enlightenment. Therefore, if it is so, then enlightenment must be the object of purpose. Furthermore, if aiming at complete enlightenment for the sake of others, then it should not aim at the sake of others, if aiming at the six perfections for the sake of enlightenment, then it should not aim at enlightenment. If you acknowledge, then it is unreasonable to explain taking the sake of others as the purpose object of bodhicitta and taking complete enlightenment as the direct object of bodhicitta, because it is acknowledged. Also, in the commentary, it is said that aspiration bodhicitta cannot go beyond the path of preparation, because if it is a conventional bodhicitta above the path of preparation, then it is necessarily held by the precepts. Knowable (concept), aspiration bodhicitta should reach above the path of preparation, because above that the material continuum of aspiration bodhicitta will increase. If it is not established, then it contradicts the commentary. Also, in the commentary, it is said that from the perspective of wishing to attain enlightenment, it is aspiration bodhicitta, and from the perspective of entering together with the precepts, it is engagement bodhicitta.
ཞེས་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པས་ཕྱེ་བར་འདོད་པའང་མི་འཐད་དེ། སྨོན་འཇུག་གཉིས་པོ་དེ་འགལ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། འོ་ན་འགལ་ན་ངོ་བོ་གཅིག་མཁྱེན་དགོས་པར་ཐལ། སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་པ་གཉིས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། འགལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། བདག་རྐྱེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་རྒྱུ་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ན། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་ན་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་ན་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྟེན་དུ་སོ་ཐར་དགོས་པར་བཤད་ན་སླར་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྟེན་དུ་སོ་སོ་ཐར་པ་རིགས་བདུན་གང་རུང་དགོས་པར་འདོད་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། ཚེའི་འདུ་བྱེད་བཏང་བའི་འོག་རོལ་ཏུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་བཟློག་པར་ཐལ། སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། འོ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚེའི་འདུ་བྱེད་བཏང་བའི་འོག་རོལ་ཏུ་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་བཟློག་པར་ཐལ། ཚེའི་འདུ་བྱེད་བཏང་བའི་འོག་རོལ་ཏུ་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་སྒྲིག་མཚམས་དང་བཅས་པ་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། 12-2-24b བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་དང་འཇུག་སེམས་གཏོང་ཐོབ་གཅིག་གསུང་། འོ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་འཇུག་སེམས་མེད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཤིང་རྟགས་ཀྱང་ཁས་བླངས་ཏེ། དེ་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་གྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཡང་ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཏེ། ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་གྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་ན། ཤི་བའི་འོག་རོལ་ཏུ་གཏོང་བས་ཁྱབ་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། སོ་སོ་ཐར་པ་རིགས་བདུན་གང་རུང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རང་བཞིན་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ལས་མ་ལོག་པར་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་སྐལ་བ་ཅན་དུ་མི་འགྲུབ་ཞེས་བཤད། འོ་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྟེན་ཡིན་ན། དེ་ལས་ལོག་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་མ་གཏོགས་པའི་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། དེར་ལ། དེའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་རྣམ་བཤད་ཉིད་ལས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ཚད་མས་འགལ། ཡང་། རྣམ་བཤད་ལས། སྨོན་སེམས་ནི་སྡོམ་པས་མ་ཟིན་པའི་དགེ་བ་ཙམ་ཡིན་པས་བསོད་ནམས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་མི་འབྱུང་ཞེས་གསུང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྨོན་སེམས་ཡིན་ན་སྡོམ་པས་མ་ཟིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སོ་ཐར་སྡོམ་ལྡན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སྨོན་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐ
【現代漢語翻譯】 因此，認為本體相同但從反面區分開來也是不合理的，因為發願菩提心和進入菩提心兩者是完全矛盾的。』 如果矛盾，那麼就必須瞭解本體相同，因為前者有周遍性。如果承認，那麼二諦（梵文：satya-dvaya，兩種真理）作為有法，就應該承認這一點，因為它們是矛盾的。 此外，《釋論》中說：『從具足自緣善知識和因緣二者所生的無分別智慧，被認為是勝義菩提心的特徵。』如果這樣承認，那麼如果是勝義菩提心，就必然已經斷除了障礙，因為如果是勝義菩提心，就必然已經圓滿了二資糧。 此外，《釋論》中說：『如果唯識宗認為菩提心的律儀所依是別解脫戒，那麼再次認為菩薩律儀所依必須是七種別解脫戒中的任何一種是不合理的，因為在捨棄命根之後，菩薩律儀會被遮止，因為別解脫戒會被遮止。』 如果這樣，那麼所知（梵文：jñeya）作為有法，在捨棄命根之後，唯識宗的菩薩律儀會被遮止，因為在捨棄命根之後，別解脫戒會被遮止。我承認三輪體空（梵文：tri-maṇḍala-viśuddhi）和守護誓言。 此外，《釋論》中說，菩薩的學處和進入菩提心的捨棄和獲得是相同的。如果這樣，那麼在佛地（梵文：Buddha-bhūmi）就沒有進入菩提心，因為沒有菩薩的學處。我承認周遍性，也承認因，因為這是未獲得菩提之前的律儀。我也承認它的周遍性，因為如果是盡壽的律儀，那麼在死後捨棄是周遍的。 此外，《釋論》中說：『如果七種別解脫戒中的任何一種，沒有從與自性相違的罪惡中返回，那麼就不能成為接受菩薩律儀的合格者。』如果這樣，那麼如果是菩薩律儀的所依，就必然要從罪惡中返回，因為這是誓言。 如果承認，那麼除了無想有情之外的欲界和色界的一切有情作為有法，就應該承認這一點，因為這個原因。因和周遍性都從《釋論》本身中承認。如果承認，那麼就與量相違。 此外，《釋論》中說：『發願心只是沒有被律儀約束的善法，因此不會持續產生福德。』所知作為有法，如果是發願心，就必然沒有被律儀約束，因為這是誓言。如果承認，那麼具有別解脫戒律儀者的相續中的發願心作為有法，就應該承認這一點。
【English Translation】 Therefore, it is also unreasonable to think that the essence is the same but divided by opposition, because the two, aspiration and engagement, are only contradictory.' If they are contradictory, then it follows that one must know the same entity, because the former has pervasiveness. If you accept, then the two truths (Sanskrit: satya-dvaya, two truths) as the subject, it should be admitted, because they are contradictory. Moreover, in the commentary, it says: 'The non-conceptual wisdom born from the completion of the self-condition, the virtuous spiritual friend, and the two accumulations is said to be the characteristic of the ultimate bodhicitta.' If this is accepted, then if it is the ultimate bodhicitta, it necessarily follows that obscurations have been abandoned, because if it is the ultimate bodhicitta, it necessarily follows that the two accumulations have been completed. Moreover, in the commentary, it says: 'If the Mind-Only school says that the basis for the vows of bodhicitta is individual liberation, then it is unreasonable to say again that the basis for the vows of a bodhisattva must be any of the seven types of individual liberation, because the vows of a bodhisattva will be reversed after the abandonment of the life force, because the vows of individual liberation will be reversed.' If so, then the knowable (Sanskrit: jñeya) as the subject, in the Mind-Only school, the vows of a bodhisattva will be reversed after the abandonment of the life force, because the vows of individual liberation will be reversed after the abandonment of the life force. I acknowledge the emptiness of the three spheres (Sanskrit: tri-maṇḍala-viśuddhi) and the keeping of vows. Moreover, in the commentary, it says that the bodhisattva's precepts and the abandonment and attainment of entering bodhicitta are the same. If so, then there is no entering bodhicitta in the Buddha-ground (Sanskrit: Buddha-bhūmi), because there are no bodhisattva's precepts. I acknowledge the pervasiveness, and I also acknowledge the reason, because it is the vows until one attains enlightenment. I also acknowledge its pervasiveness, because if it is a vow for as long as one lives, then abandonment after death is pervasive. Moreover, in the commentary, it says: 'If any of the seven types of individual liberation has not turned away from the naturally sinful, then it will not be possible to become a qualified recipient of the bodhisattva vows.' If so, then if it is the basis of the bodhisattva vows, then it necessarily follows that one must turn away from sin, because that is the vow. If you accept, then all sentient beings in the desire and form realms, except for non-conceptual beings, as the subject, it should be admitted, because of this reason. The reason and pervasiveness are acknowledged from the commentary itself. If you accept, then it contradicts valid cognition. Moreover, in the commentary, it says: 'The aspiration mind is only a virtue that is not bound by vows, so it does not continuously produce merit.' The knowable as the subject, if it is the aspiration mind, it necessarily follows that it is not bound by vows, because that is the vow. If you accept, then the aspiration mind in the continuum of one who holds the vows of individual liberation as the subject, it should be admitted.
ལ། དེའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ལས། སྨོན་སེམས་ཆོ་གས་མི་ལེན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་ཡོད་ན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་ཟིན་པས་ཆོ་ག་མི་དགོས་ལ། མེད་ན་ཆོ་གས་བླངས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུང་། རྫོགས་བྱང་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་ཆོས་ཅན། ཆོ་གས་བླངས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བ་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཆོ་ག་ལ་བརྟེན་ 12-2-25a ནས་ཁྱོད་སྐྱེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཆོ་ག་ལ་བརྟེན་ནས་འཇུག་སེམས་སྐྱེ་བ་བུད། ཡང་འཇུག་སེམས་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དུ་སྨོན་སེམས་ངེས་པར་དགོས་པར་ཁས་ལེན་དགོས་སོ། །ལུང་དོན་རིགས་པས་དཔྱོད་པའི་མཐུ་མེད་ཀྱང་། །རྨོངས་པས་མཁས་པར་བཅོས་པའི་མངོན་རློམ་གྱིས། །རྣམ་བཤད་གོམས་པས་འདོད་པའི་རྗེས་འཇུག་འགའ། །འདི་ལན་བསྐལ་བརྒྱར་བསམས་ཀྱང་ཤེས་མི་ནུས། །བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་དོགས་པ་དཔྱད་པ་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་འདོད་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འདུན་ལྡན་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་ལྔ་མཚུངས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་དང་རྟེན་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་ཡིན་ན་ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་བཤག་གོ །ཡང་། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དུ་རང་གི་གྲོགས་ཞེས་ཟེར་ན། གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ཐལ། རང་གི་གྲོགས་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་འདོད་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་འཁོར་དུ་བྱུང་བའི་འདོད་པ་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། འདོད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་གི་འཁོར་དུ་བྱུང་བའི་ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སེམས་བྱུང་ཡིན་ 12-2-25b པའི་ཕྱིར། སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་པ་གཉིས་སོ་ཞེས་པར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དབྱེ་ན་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་མ་དབྱེ་ན་སྨོན་འཇུག་གཉིས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྨོན་འཇུག་གང་རུང་ཡིན་ན་ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དབྱེ་ན་གཉིས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འཇུག་སྡོམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། འཇུག་སྡོམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས
【現代漢語翻譯】 因此，在《釋論》中也說：『如果具有想要獲得菩提之心，那麼僅憑此心就已成就，無需儀軌；如果沒有此心，即使通過儀軌也無法生起。』這是作為不通過儀軌也能生起願心的論證。具有想要獲得圓滿菩提之心者，如果通過儀軌也無法生起，這不合理，因為依靠儀軌你能生起。如果不成立，那麼依靠儀軌能生起行心。而且，必須承認，生起行心的基礎必定需要願心。即使沒有用理性來分析經文含義的能力，但憑藉愚昧而偽裝成智者的傲慢，那些習慣於《釋論》並追隨自己意願的人，即使思考百劫也無法理解這個道理。這是過渡時期的偈頌。 第二，分析對經文含義的疑問。如果有人問大乘世俗菩提心的定義是什麼，回答說是『以利益他人為目的，想要獲得圓滿菩提的意願，以及與此意願相應的最主要的心識』，那麼菩薩資糧道者的相續中的具有意願的菩提心，就應該是那個定義，因為它符合那個定義所指。如果承認，那麼這就不合理，因為它與五同法不相應。這又是因為它與所依不相應。這又是因為，如果它是相續中的補特伽羅，那麼你是否遍及相續中的補特伽羅是不確定的。如果不成立，那麼就去問菩薩見道者吧！ 還有，如果在定義的旁邊說是『自己的同伴』，那麼最主要的心識就應該是大乘的世俗菩提心，因為『自己的同伴』是與以利益他人為目的，想要獲得圓滿菩提的意願相應的最主要的心識。這是因為它有你所說的意願作為眷屬。如果不成立，那麼那個意願，就應該是最主要的心識的眷屬，因為它與你相應，因為你是心生。 如果說，愿和行的自性有兩種，那麼大乘的世俗菩提心，如果你區分，就有兩種，因為如果你不區分，愿和行就有兩種。如果這樣說，那麼它，如果它是愿和行中的任何一個，那麼你就必須是，因為它區分開來有兩種。如果承認，那麼入行儀軌，就應該是那個，因為它就是那個。如果承認，那麼這就不合理，因為它是心生，因為它是一種律儀。如果根本不成立，那麼它就是入行儀軌。
【English Translation】 Therefore, in the 'Commentary,' it is also said: 'If one has the mind of wanting to attain Bodhi, then it is already accomplished by that very mind, and no ritual is needed; if one does not have it, even if one takes it through ritual, it will not arise.' This is presented as proof that the aspiration mind can arise without ritual. The mind that wants to attain perfect Bodhi, if it cannot arise even through ritual, is unreasonable, because you can arise relying on ritual. If it is not established, then the engaging mind can arise relying on ritual. Moreover, it must be admitted that the basis for the arising of the engaging mind necessarily requires the aspiration mind. Even without the ability to analyze the meaning of the scriptures with reason, but with the arrogance of pretending to be wise out of ignorance, those who are accustomed to the 'Commentary' and follow their own desires, even if they think for hundreds of kalpas, they will not be able to understand this principle. This is an intermediate verse. Second, analyzing doubts about the meaning of the text. If someone asks what the definition of the Mahayana conventional Bodhicitta is, and the answer is 'the intention to attain perfect Bodhi for the sake of others, and the main consciousness that corresponds to this intention,' then the Bodhicitta with intention in the continuum of a Bodhisattva on the path of accumulation should be that definition, because it fits what that definition refers to. If you admit it, then it is unreasonable, because it does not correspond to the five similarities. This is because it does not correspond to the basis. This is because, if it is a person in the continuum, then it is uncertain whether you pervade the person in the continuum. If it is not established, then go ask the Bodhisattva on the path of seeing! Also, if next to the definition it is said 'one's own companion,' then the main consciousness should be the Mahayana conventional Bodhicitta, because 'one's own companion' is the main consciousness that corresponds to the intention to attain perfect Bodhi for the sake of others. This is because there is the intention you mentioned as an entourage. If it is not established, then that intention should be the entourage of the main consciousness, because it corresponds to you, because you are a mental factor. If it is said that the nature of aspiration and engagement are two types, then the Mahayana conventional Bodhicitta, if you distinguish it, there are two types, because if you do not distinguish it, aspiration and engagement are two types. If you say so, then it, if it is any one of aspiration and engagement, then you must be, because it is distinguished into two types. If you admit it, then the engaging vow should be that, because it is that. If you admit it, then it is unreasonable, because it is a mental factor, because it is a vow. If it is not established at all, then it is the engaging vow.
་པོའི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་གང་ཞིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པ་དེ་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་དང་། གྲོགས་ཀྱི་ཟིན་པ་དེ་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། ཚིག་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་འཇུག་གཉིས་པོ་དེ་དངོས་སུ་འགལ་བར་ཐལ། མཚན་ཉིད་གཉིས་པོ་དངོས་འགལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས་འགལ། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་གང་ཞིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་ཟིན་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཟིན་པ་དང་ཁྱོད་ཀྱིས་མ་ཟིན་པ་གཉིས་པོ་དངོས་འགལ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཀ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་གང་ཞིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་ 12-2-26a མ་ཟིན་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མགོ་གཉིས་ལས། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་པ་ན། རི་རྭ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ཐལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སྡོམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་གང་ཞིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གྲོགས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་གཞི་མཐུན་དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། མ་ཟིན་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་གཞི་མཐུན། རྟག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་ཡིན་ཁྱོད་ཡིན་པའམ་ཁྱོད་ཀྱི་ནང་ཚན་དུ་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་པ་དེ་ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད། ཡང་། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱང་ཡིན་ཁྱོད་ཡིན་པའམ། ཁྱོད་དེའི་ནང་ཚན་དུ་གྱུར་པའི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པའང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་པ་
【現代漢語翻譯】 當被問及發菩提心（bodhicitta）的定義時，如果有人說：『大乘（Mahāyāna）的世俗菩提心中，未被菩薩（bodhisattva）的學處之友所攝持的，是發願菩提心（praṇidhāna-bodhicitta）的定義；被學處之友所攝持的，是行入菩提心（prasthāna-bodhicitta）的定義。』按照這種說法：所知法（śejya）有法，大乘的發願和行入這二者實際上是相違的，因為這兩個定義實際上是相違的。如果承認，那麼所知法有法，你應成為大乘的發願菩提心，因為你不是大乘的行入菩提心。周遍（vyāpti）是實際相違的。如果根本不成立，那麼大乘的世俗菩提心中，被菩薩的學處之友所攝持的那個有法，你所攝持的和你不攝持的這二者實際上是相違的，因為這二者都成立為基礎。此外，大乘的發願菩提心有法，大乘的世俗菩提心中，未被菩薩的學處之友所攝持的那個不是你的定義，因為不是。從兩個理由的開頭來看，如果第一個不成立，那麼它有法，應成為大乘的世俗菩提心，因為是大乘的發願菩提心。如果第二個不成立，那麼兔角（ri rwa）有法，應成為大乘的發願菩提心，因為未被菩薩的學處之友所攝持。理由在一方面是包含的。所知法有法，應成為大乘的世俗菩提心，因為大乘的世俗菩提心中，未被菩薩的學處之友所攝持的那個，是大乘的發願菩提心的定義。如果說大乘的世俗菩提心和未被菩薩的學處之友所攝持的共同基礎是它的定義，那麼它有法，你不是大乘的發願菩提心的定義，因為你是常法。如果不成立，那麼未被攝持的那個有法，你具有共同基礎，應成為常法，因為你具有共同基礎。還有一些人說：『你既是大乘的世俗菩提心，也是你本身，或者與你同類的沒有成為大乘的行入菩提心的共同基礎，那是你成為大乘的發願菩提心的定義。』或者，『你既是大乘的世俗菩提心，也是你本身，或者與你同類的沒有成為發願菩提心的共同基礎』
【English Translation】 When asked about the definition of bodhicitta (the mind of enlightenment), if someone says: 'Among the conventional bodhicitta of the Mahāyāna (Great Vehicle), that which is not embraced by the friend of the bodhisattva's training is the definition of praṇidhāna-bodhicitta (aspiration bodhicitta); that which is embraced by the friend is the definition of prasthāna-bodhicitta (entering bodhicitta).' According to this statement: The knowable (śejya) has the property that the aspiration and entering of the Mahāyāna are actually contradictory, because these two definitions are actually contradictory. If admitted, then the knowable has the property that you should become the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna, because you are not the entering bodhicitta of the Mahāyāna. The pervasion (vyāpti) is actually contradictory. If the root is not established, then that which is embraced by the friend of the bodhisattva's training among the conventional bodhicitta of the Mahāyāna has the property that what you embrace and what you do not embrace are actually contradictory, because both of these are established as a basis. Furthermore, the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna has the property that that which is not embraced by the friend of the bodhisattva's training among the conventional bodhicitta of the Mahāyāna is not your definition, because it is not. Looking at the beginning of the two reasons, if the first is not established, then it has the property that it should become the conventional bodhicitta of the Mahāyāna, because it is the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna. If the second is not established, then a rabbit's horn (ri rwa) has the property that it should become the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna, because it is not embraced by the friend of the bodhisattva's training. The reason is included in one aspect. The knowable has the property that it should become the conventional bodhicitta of the Mahāyāna, because that which is not embraced by the friend of the bodhisattva's training among the conventional bodhicitta of the Mahāyāna is the definition of the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna. If it is said that the common basis of the conventional bodhicitta of the Mahāyāna and that which is not embraced by the friend of the bodhisattva's training is its definition, then it has the property that you are not the definition of the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna, because you are permanent. If it is not established, then that which is not embraced has the property that you have a common basis, and it should become permanent, because you have a common basis. Some others say: 'You are both the conventional bodhicitta of the Mahāyāna and yourself, or the common basis of those of your kind who have not become the entering bodhicitta of the Mahāyāna, that is the definition of you becoming the aspiration bodhicitta of the Mahāyāna.' Or, 'You are both the conventional bodhicitta of the Mahāyāna and yourself, or the common basis of those of your kind who have not become the aspiration bodhicitta'
དེ་ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་ 12-2-26b སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། མཚན་ཉིད་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡོད་ན་ཁྱོད་ཡོད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རི་བོང་གི་རྭས་བཤག་གོ །ཅི་སྟེ་འདོད་དོ་ཞེ་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མེད་པར་ཐལ། གཞི་གྲུབ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། བསལ་བ་ཁས་བླངས། རྟགས་རེ་ཞིག་མཚུངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འབུད་དོ། །དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྔ་མ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། འདོད་དོ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། མཚན་ཉིད་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཐལ། ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་དངོས་འགལ། ཡང་ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མཚོན་བྱ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། བསལ་བ་ཁས་བླངས་ཤིང་། མ་གྲུབ་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མཚོན་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། བསལ་བ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་ཡོད་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་ཡོད་པ་བུད། ཅེས་བྱའོ། །དར་ཊཱིཀ་པ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་གང་ཞིག རྣམ་མཁྱེན་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་དུ་རེ་བ་དངོས་སུ་ཡོད་པ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད། མེད་པ་དེ་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བ་དགག་ 12-2-27a པར་བྱ་སྟེ། འཇུག་སྡོམ་མ་བླངས་པའི་གོང་གི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་དུ་རེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དོན་གཉེར་གྱི་འདུན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་འཇུག་སྡོམ་བླངས་ཕྱིན་ཆད་ཀྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན་ནོ། །མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་སྔ་མ་ཆོས་ཅན་དང་བཅས་པ་ཊཱི་ཀར་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཕྱི་མ་དེ་ལ། སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཊཱི་ཀར་ཁས་བླངས་ཤིང་། རྟགས་དེར་ཐལ། འཇུག་སྡོམ་གྱིས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཊཱི་ཀར་ཁས་བླངས། ཡང་དར་ཊཱིཀ་པས། ས
【現代漢語翻譯】 如果說，你（指大乘的）入行發心（Bodhisattvacittotpāda，菩提心生起）具有體性的特徵。那麼，這個體性，作為所立，你不應是大乘的發願菩提心的體性，因為如果存在入行發心，就不需要發願發心。如果這個論點沒有成立，那就如同用兔角來剖析一樣荒謬。如果對方堅持認為成立，那麼，你作為大乘的發願發心，就不應具有體性，因為如果基（指發願發心）成立，就不需要體性。駁斥已被接受。暫時以相似的方式進行反駁。對此，對方辯解說：之前的發願發心的體性，作為所立，應是入行發心的體性，因為它是發願發心。如果這樣說，對方就承認了這一點。但是，這個體性，作為所立，你不應是發願發心的體性，因為它本身就是體性，這與三輪體空（tri-maṇḍala-viśuddhi，三輪清凈）相違背。此外，你作為大乘的發願發心，不應是被表示的對象，因為不可能有你的體性。駁斥已被接受。如果這個論點沒有成立，那麼，你作為大乘的入行發心，不應是被表示的對象，因為不可能有你的體性。駁斥已被接受。如果這個論點沒有成立，如果存在你作為大乘的發願發心的體性，那麼就應存在你作為大乘的入行發心的體性。達底迦巴（Dārtīkapa）說：大乘的世俗菩提心中，那些實際存在希求圓滿正等覺（Rdzogs byang don gnyer）的憶念和意願的，是入行發心的體性；而那些沒有的，則是發願發心的體性。這是爲了駁斥所立內部的矛盾。 爲了駁斥所立內部的矛盾，在未受持入行律儀（'jug sdom）之前的發願發心，作為所立，應是被表示的對象，因為它是體性。後者應是如此，因為它存在希求圓滿正等覺的憶念和意願。應是如此，因為它存在希求圓滿正等覺的意願，因為它存在希求正等覺的意願，因為它與此相應的主要是識（rnam rig），因為它是大乘的世俗菩提心。三輪體空已被接受。此外，受持入行律儀之後的發願發心，作為所立，也應是被表示的對象，因為它是體性。之前的理由，包括所立，已被達底迦（Ṭīkā）所接受。至於後者，因為它被實踐修行的行為所包含。普遍性已被達底迦所接受。這個理由應是如此，因為它被入行律儀所包含。普遍性已被達底迦所接受。達底迦巴又說：
【English Translation】 If it is said that you (referring to the Mahāyāna's) entering Bodhicitta (Bodhisattvacittotpāda, the arising of Bodhi mind) have the characteristic of being a nature. Then, this nature, as the subject, you should not be the nature of the Mahāyāna's aspirational Bodhicitta, because if the entering Bodhicitta exists, there is no need for the aspirational Bodhicitta. If this argument is not established, it is as absurd as dissecting with a rabbit's horn. If the opponent insists that it is established, then you, as the Mahāyāna's aspirational Bodhicitta, should not have a nature, because if the basis (referring to the aspirational Bodhicitta) is established, there is no need for a nature. The refutation has been accepted. Temporarily refute in a similar way. To this, the opponent argues: The previous nature of the aspirational Bodhicitta, as the subject, should be the nature of the entering Bodhicitta, because it is the aspirational Bodhicitta. If it is said like this, the opponent admits this point. However, this nature, as the subject, you should not be the nature of the aspirational Bodhicitta, because it itself is a nature, which contradicts the three-sphere emptiness (tri-maṇḍala-viśuddhi, purity of the three spheres). Furthermore, you, as the Mahāyāna's aspirational Bodhicitta, should not be the object to be indicated, because it is impossible to have your nature. The refutation has been accepted. If this argument is not established, then you, as the Mahāyāna's entering Bodhicitta, should not be the object to be indicated, because it is impossible to have your nature. The refutation has been accepted. If this argument is not established, if there exists your nature as the Mahāyāna's aspirational Bodhicitta, then there should exist your nature as the Mahāyāna's entering Bodhicitta. Dārtīkapa says: Among the conventional Bodhicitta of the Mahāyāna, those that actually have the memory and intention of seeking perfect enlightenment (Rdzogs byang don gnyer), are the nature of the entering Bodhicitta; and those that do not have it, are the nature of the aspirational Bodhicitta. This is to refute the contradiction within the established subject. In order to refute the contradiction within the established subject, the aspirational Bodhicitta before taking the entering vows ('jug sdom), as the subject, should be the object to be indicated, because it is a nature. The latter should be so, because it has the memory and intention of seeking perfect enlightenment. It should be so, because it has the intention of seeking perfect enlightenment, because it has the intention of seeking enlightenment, because the main thing corresponding to it is consciousness (rnam rig), because it is the conventional Bodhicitta of the Mahāyāna. The three-sphere emptiness has been accepted. Furthermore, the aspirational Bodhicitta after taking the entering vows, as the subject, should also be the object to be indicated, because it is a nature. The previous reason, including the subject, has been accepted by Ṭīkā. As for the latter, because it is contained by the actions of practice. Universality has been accepted by Ṭīkā. This reason should be so, because it is contained by the entering vows. Universality has been accepted by Ṭīkā. Dārtīkapa also says:
ྨོན་འཇུག་གི་མཚན་ཉིད་ལ། སེམས་བསྐྱེད་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཞུགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ལ། སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་དངོས་སུ་ཟིན་པ་དང་མ་ཟིན་པའོ་ཞེས་བཤད་ནས། སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་ཟིན་པ་ལའང་། རྣམ་མཁྱེན་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་དུ་རེ་བས་ཟིན་མ་ཟིན་གཉིས་སུ་བྱས་ནས། སྔ་མ་ལ་སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་དངོས་སུ་ཟིན་པའི་དོན་དང་། ཕྱི་མ་ལ་མ་ཟིན་པའི་དོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་ནང་འགལ་བའི་འཕྲེང་བ་སྟེ། འདི་ལྟར། སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་དངོས་སུ་ཟིན་ཅིང་། རྣམ་མཁྱེན་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་རེ་བ་མེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་དུ་རེ་བ་དངོས་སུ་ཡོད་ 12-2-27b པར་ཐལ། སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་དངོས་སུ་ཟིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་དངོས་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་འཇུག་སྡོམ་གཟུང་རྗེས་ཀྱི་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་དུ་རེ་བ་དངོས་སུ་ཡོད་པར་ཐལ། སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་བྱ་བས་དངོས་སུ་ཟིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་དངོས་འགལ་ལོ། །འདི་ལྟ་བུའི་འགལ་བ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། སྒོམ་རིམ་ལས། གང་ཐོག་མར་དོན་དུ་གཉེར་བ་དེ་ནི་སྨོན་པའི་སེམས་སོ། །གང་ཕན་ཆད་སྡོམ་པ་བླངས་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཚོགས་རྣམས་ལ་ཞུགས་པ་དེ་ནི་འཇུག་པའི་སེམས་སོ། །ཞེས་པའི་དོན་འཆད་པ་ན། སྨོན་སེམས་ལ་སྡོམ་པས་མ་ཟིན་པས་ཁྱབ་པར་ཁས་བླངས་ཤིང་། སླར་ཡང་ས་ཐོབ་ནས། སྨོན་སེམས་ཡོད་པའི་བསྒྲུབ་བྱེད་དུ་འཇུག་སྡོམ་བླངས་ཕྱིན་ཆད་སྤྱོད་པ་ལ་བསླབ་པའི་ཚུལ་གཉིས་ཡོད་དེ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཀུན་ནས་བླངས་པ་ཙམ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་། རྣམ་མཁྱེན་དོན་གཉེར་གྱི་དྲན་འདུན་དུ་རེ་བས་དངོས་སུ་ཟིན་མ་ཟིན་གཉིས་སུ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དར་ཊཱིཀ་པས། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སློབ་པ་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པར་འདོད་པ་ན་མི་འཐད་དེ། འདི་ལ་རིགས་པ་དང་འགལ་བ་དང་། ཁས་བླངས་དང་འགལ་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་འཇུག་སྡོམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ཐོབ་རྒྱུས་ཐོབ་ཅིང་གཏོང་རྒྱུས་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་ 12-2-28a འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་སློབ་ལམ་ན་མི་སྲིད་པར་
【現代漢語翻譯】 關於發願（藏文：སྨོན་འཇུག）的定義，與一般發心（藏文：སེམས་བསྐྱེད）的定義沒有區別，區別在於是否真正開始了實踐修行（藏文：སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན）的行為。然後，對於開始了實踐修行行為的情況，又分為是否以追求圓滿正等覺（藏文：རྣམ་མཁྱེན）的意願為目標。將前者視為真正開始了實踐修行的行為，後者視為沒有開始，這構成了一系列內在矛盾。例如，如果真正開始了實踐修行的行為，卻沒有追求圓滿正等覺的意願，那麼這種大乘發心，就應該真正具有追求圓滿正等覺的意願，因為它已經真正開始了實踐修行的行為。這與三輪體空（藏文：འཁོར་གསུམ）相違背。此外，在受持進入（藏文：འཇུག）的誓言之後的發願心，也應該真正具有追求圓滿正等覺的意願，因為它已經真正開始了實踐修行的行為。這三者都相互矛盾。產生這種矛盾的原因在於，《菩提道次第論》（藏文：སྒོམ་རིམ）中說：『最初立志追求的是發願心，之後從受持誓言開始，參與各種修行活動的是進入心。』在解釋這個意義時，承認發願心沒有被誓言所涵蓋。然而，後來又說，獲得菩薩地（藏文：ས་ཐོབ）之後，爲了證明發願心的存在，有兩種學習行為，即受持進入的誓言後學習各種行為。雖然在發起發心（藏文：སེམས་བསྐྱེད）的意樂上沒有區別，但區別在於是否以追求圓滿正等覺的意願為目標。 此外，達·提卡巴（藏文：དར་ཊཱིཀ་པ）認為，在直接證悟空性（藏文：སྟོང་ཉིད）的聖者（藏文：འཕགས་པ）相續中，不應認為沒有大乘的世俗發心（藏文：ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད），因為這在理性和承諾上都是不合理的。首先，就理性而言，那個聖者，他的相續中應該有世俗發心，因為他的相續中有大乘的進入心。因為他有大乘的進入誓言。因為這是通過獲得的原因而獲得，並且沒有通過放棄的原因而放棄的。此外，那個聖者，他的相續中應該有世俗發心，因為他的相續中具有空性和慈悲（藏文：སྙིང་རྗེ）的本質。因為他是大乘的聖者。此外，所知（藏文：ཤེས་བྱ），與直接證悟空性的智慧（藏文：ཤེས་རབ）相應的世俗發心，在有學道（藏文：སློབ་ལམ）上是不可能存在的。
【English Translation】 Regarding the definition of aspiration (Tibetan: སྨོན་འཇུག), there is no difference from the general definition of bodhicitta (Tibetan: སེམས་བསྐྱེད), except whether one has truly commenced the activity of practice and cultivation (Tibetan: སྤྱོད་པ་ཉམས་ལེན). Then, for those who have commenced the activity of practice, it is further divided into whether or not it is aimed at the intention of seeking perfect enlightenment (Tibetan: རྣམ་མཁྱེན). Considering the former as truly commencing the activity of practice and the latter as not commencing, this constitutes a series of internal contradictions. For example, if one has truly commenced the activity of practice but does not have the intention of seeking perfect enlightenment, then such a Mahayana bodhicitta should truly have the intention of seeking perfect enlightenment, because it has truly commenced the activity of practice. This contradicts the emptiness of the three spheres (Tibetan: འཁོར་གསུམ). Furthermore, the aspiration bodhicitta after taking the vows of entry (Tibetan: འཇུག) should also truly have the intention of seeking perfect enlightenment, because it has truly commenced the activity of practice. All three of these contradict each other. The reason for this contradiction is that the 'Stages of Meditation' (Tibetan: སྒོམ་རིམ) states: 'What one initially aspires to is the aspiration bodhicitta, and what one engages in after taking the vows, participating in various practices, is the entering bodhicitta.' In explaining this meaning, it is acknowledged that aspiration bodhicitta is not encompassed by vows. However, it is later stated that after attaining the bodhisattva grounds (Tibetan: ས་ཐོབ), to prove the existence of aspiration bodhicitta, there are two ways of learning, namely, learning various practices after taking the vows of entry. Although there is no difference in the intention of generating bodhicitta (Tibetan: སེམས་བསྐྱེད), the difference lies in whether or not it is aimed at the intention of seeking perfect enlightenment. Furthermore, Dar Tika Pa (Tibetan: དར་ཊཱིཀ་པ) argues that it is inappropriate to assume that there is no conventional bodhicitta (Tibetan: ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད) of the Mahayana in the continuum of a noble being (Tibetan: འཕགས་པ) who directly realizes emptiness (Tibetan: སྟོང་ཉིད), because this is unreasonable and contradicts commitments. Firstly, in terms of reason, that noble being should have conventional bodhicitta in their continuum, because they have the entering bodhicitta of the Mahayana in their continuum. Because they have the entering vows of the Mahayana. Because it is obtained through the cause of obtaining and not abandoned through the cause of abandoning. Furthermore, that noble being should have conventional bodhicitta in their continuum, because they have the essence of emptiness and compassion (Tibetan: སྙིང་རྗེ) in their continuum. Because they are a noble being of the Mahayana. Furthermore, knowable objects (Tibetan: ཤེས་བྱ), conventional bodhicitta that is concordant with the wisdom (Tibetan: ཤེས་རབ) that directly realizes emptiness, is impossible on the path of learning (Tibetan: སློབ་ལམ).
ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེར་ཕྱིན་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་སློབ་ལམ་ན་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་འོག་ཏུ་བཅུ་ནི་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་བཅུའི་བསྡུས་ཏེ་ཞེས་པ་དང་འགལ། གཉིས་ཁས་བླངས་འགལ་བས་དགག་པ་ལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་འཕགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རང་དོན་ཆོས་སྐུ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་པ་ལ་རང་དོན་དོན་གཉེར་ཡོད་པའི་སྐབས་སུ། འཁོར་གསུམ་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རང་དོན་ཞི་བ་རྐྱང་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པས་འཛིན་པར་ཐལ། རང་དོན་མཐར་ཐུག་པ་ཆོས་སྐུ་ལ་དོན་གཉེར་མེད་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་དངོས་འགལ་དེའི་སྐབས་སུ་ཁས་བླངས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དེ་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཚད་གྲུབ། 12-2-28b རྟགས་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པར་ཐལ། ལམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྔ་མ་དེར་ཐལ། རྒྱུན་མཐའ་ན་ཆོས་ཀྱི་དགའ་སྟོན་དང་ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སྦྱོར་བ་དང་དངོས་དང་འཇུག་གི་ཞེས་པར་ཁས་བླངས། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། ཉེར་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་ཉིད་ནི། ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། ཕྱོགས་སྔ་ཇི་ལྟར་བསུ་དྲིས་པས། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ཆོས་ཅན། སེམས་བསྐྱེད་མིན་པར་ཐལ། སེམས་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་ཕྱོགས་སྔའི་ཚུལ་གྲུབ་དང་བསལ་བ་རྒྱན་མཛད་པ་པོས་ཁས་བླངས་སོ་ཞེ་ན། རྒྱན་མཛད་པ་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ཁས་མ་བླངས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལ་དེ་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེའི་ལུགས་ལ་དེ་ཆོས་ཅན། སེམས་བསྐྱེད་མིན་པར་ཐལ། སེམས་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར། ཁས་བླངས་ཏེ་བདེན་མོད་ཀྱི་ཞེས་པར། སེམས་བྱུང་ཡིན་ན་སེམས་བ
【現代漢語翻譯】 因此，由於那個承諾，如果認為，與般若波羅蜜多（Skt. Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）相應的發心在修學道上不存在，那是不對的。因為你這樣認為。如果這樣認為，那麼這與下面所說的『十地，即極喜地等地的集合』相矛盾。因為你前後兩個觀點相互矛盾，所以要進行反駁： 證悟空性的聖者菩薩，你相續中存在世俗菩提心。因為你相續中存在希求圓滿菩提的願望。之所以有這個願望，是因為你相續中存在希求自利法身的意念。之所以有這個意念，是因為你是菩薩。當菩薩希求自利時，你承認了三輪體空。 此外，處於輪迴盡頭的菩薩，你執著于僅僅通過自利的寂靜就能滿足。因為你是沒有希求自利究竟法身的菩薩。這三者在實際矛盾的情況下都被你承認了。 所知法，在證悟空性的聖者菩薩的相續中，存在大乘的世俗菩提心。因為聖者菩薩的相續中存在世俗菩提心。聖者菩薩相續中的世俗菩提心，是被證悟空性的智慧所攝持的。這個周遍關係成立。 你承認這個宗義。那個相續中的世俗菩提心，是被那個具有相續的補特伽羅（Skt. Pudgala，人）的相續中的證悟空性的智慧所攝持的。因為它是道智。這三者都成立。 此外，所知法，與前面所說的一樣。因為存在於輪迴盡頭，具有對法的喜悅的發心。你承認了『宗義』、『結合』以及『實際』和『包含』。這個周遍是存在的，因為所有二十二種都是世俗菩提心的分類。 在『想要獲得圓滿正等菩提』的時候，當對方提問如何理解前述觀點時，希求圓滿菩提的願望，不是菩提心。因為它是心所。對方承認了宗義的能遍和遮遣，以及莊嚴論師的觀點。如果這樣說，那麼莊嚴論師，你沒有承認希求圓滿菩提的願望是菩提心。因為在你的宗派中，它不是菩提心。如果不成立，那麼在他的宗派中，它不是菩提心。因為它是心所。這三者都成立。雖然你承認了『是心所』是正確的，但是如果心所是菩提心，那麼...
【English Translation】 Therefore, because of that commitment, if it is thought that the mind of enlightenment corresponding to the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) does not exist on the path of learning, that is incorrect. Because you think so. If you think so, then this contradicts what is said below, 'The ten bhūmis (grounds), which are the collection of the ten grounds such as the Joyful Ground.' Because your two views contradict each other, a refutation must be made: Noble Bodhisattva who directly realizes emptiness, there is conventional Bodhicitta (mind of enlightenment) in your continuum. Because there is a desire to seek complete enlightenment in your continuum. The reason for this desire is that there is a thought in your continuum to seek the Dharmakāya (body of truth) for your own benefit. The reason for this thought is that you are a Bodhisattva. When a Bodhisattva seeks his own benefit, you acknowledge the emptiness of the three spheres. Furthermore, Bodhisattva abiding at the end of samsara (cyclic existence), you are attached to being satisfied with mere peace for your own benefit. Because you are a Bodhisattva who does not seek the ultimate Dharmakāya for your own benefit. All three of these were acknowledged by you in the case of actual contradiction. Knowable object, in the continuum of the noble Bodhisattva who directly realizes emptiness, there is the conventional Bodhicitta of the Mahāyāna (Great Vehicle). Because there is conventional Bodhicitta in the continuum of the noble Bodhisattva. The conventional Bodhicitta in the continuum of the noble Bodhisattva is held by the wisdom that directly realizes emptiness. This pervasion is established. You acknowledge this thesis. The conventional Bodhicitta in that continuum is held by the wisdom that directly realizes emptiness in the continuum of that Pudgala (person) who possesses the continuum. Because it is the path wisdom. All three are established. Furthermore, knowable object, the same as previously stated. Because there is a mind of enlightenment at the end of samsara that possesses the joy of Dharma. You acknowledged 'thesis', 'combination', and 'actual' and 'inclusion'. This pervasion exists because all twenty-two are divisions of conventional Bodhicitta. At the time of 'wanting to attain complete and perfect enlightenment', when the opponent asks how to understand the previous view, the desire to seek complete enlightenment is not Bodhicitta. Because it is a mental factor. The opponent acknowledged the pervasion and negation of the thesis, as well as the view of the Ornamentor. If it is said so, then Ornamentor, you did not acknowledge that the desire to seek complete enlightenment is Bodhicitta. Because in your system, it is not Bodhicitta. If it is not established, then in his system, it is not Bodhicitta. Because it is a mental factor. All three are established. Although you acknowledge that 'it is a mental factor' is correct, but if a mental factor is Bodhicitta, then...
སྐྱེད་མིན་པའི་ཁྱབ་པ་དང་། འདོད་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་། ཕྱོགས་སྔ་དེའི་བསལ་བ་རྒྱན་མཛད་པས་ཁས་བླངས་ན། ཁས་ལེན་མེད་པའི་ཕྱོགས་སྔ་བསུ་བ་མི་འཐད་དོ། །འོན་ཀྱང་། འདིར་དགེ་བའི་ཆོས་ལ། ཞེས་སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་གཞན་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་ 12-2-29a པའི་མིང་གི་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། དེའི་མིང་གིས་འདོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་མིང་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེའི་མིང་གིས་གདགས་པའི་ཕྱིར། དེ་འདོད་ན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་མིང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་ཞེས་པས་མིང་དེ་བསྟན། གཞན་དོན་འདོད་ཅེས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་འདོད་ཅེས་པས་དོན་དེ་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྔ་མས་མཚོན་བྱ་དང་། གཞུང་ཕྱི་མས་མཚན་ཉིད་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འདིར་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དྲིས་པས། གཞན་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་དེ་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེའི་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་དང་དུས་མཉམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་དུ་ཐལ། ཁྱོད་ཤེས་པ་གང་ཞིག གཞན་དོན་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། ཞེས་སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། དེའི་མིང་གིས་འདོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན་སྔ་མ་ལྟར་འཕེན་ནོ། །འདིར་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ། དེ་གཉིས་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་ཟེར་ན། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དང་མཚུངས་ལྡན་མིན་པར་ཐལ། རྟེན་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་རྒྱུད་ལ་མི་ལྡན་པའི་ 12-2-29b གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་རྒྱུད་ལྡན་དང་ཁྱོད་རྒྱུད་ལ་མི་ལྡན་པའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། རང་ཉིད་གཅིག་པུ་རྫོགས་བྱང་དོན་དུ་གཉེར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། སངས་རྒྱས་འཕགས་པར་དེ་དེ་འདྲའི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དང་དེ་ནི་མདོ་བཞིན་དུ། ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དམིགས་ཡུལ་ཡུམ་གྱི་མདོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མདོར་བསྟན་དང་། རྒྱས་བཤད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཤད་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། །ཞེས་པའི་གཞུང་འདི་བྱང་ཆུབ་དང་གཞན་དོན་གྱི་
【現代漢語翻譯】 因為沒有遍及性，並且承認希求是發心。此外，如果辯論者承認先前的主張被莊嚴者駁倒，那麼接受沒有承認的先前主張是不合理的。然而，對於『在此善法中』等等，如果說大乘發心，作為有法，你可以被賦予追求他人利益的名稱，因為它具備以該名稱命名的三種法。如果這樣說，那麼，作為有法，那是你的名字，因為你被賦予了那個名字。如果承認那樣，那麼不應該是那樣，因為你是那個名字。如果不成立，那麼所知，作為有法，應該是那樣，因為『發心是』等等表明了那個名字，『希求利他』和『希求菩提』表明了那個意義。應該是那樣，因為前者表明了所指，而後者表明了定義。在此詢問命名的理由時，如果說追求他人利益的希求是世俗發心的原因，那麼，作為有法，你不應該是那個原因，因為你與它是同時的。應該是那樣，因為你與它是相應的。如果不成立，那麼大乘的世俗發心，作為有法，你應該與它相應，因為你是識，並且利他是你的直接目標。另一方面，對於『以』等等，如果說大乘發心，作為有法，你可以被賦予追求圓滿菩提的名稱，因為它具備以該名稱命名的三種法。如果這樣說，那麼像先前一樣反駁。在此，對於命名的理由，如果說兩者是相應的，那麼追求圓滿菩提的希求，作為有法，你不應該與大乘的世俗發心相應，因為所依不同。應該是那樣，因為你具有相續，而大乘的世俗發心不具有相續的共同基礎。世俗發心具有相續，而你不具有相續的共同基礎。對於前者，應該是那樣，因為存在獨自追求圓滿菩提的情況。對於後者，應該是那樣，因為在佛陀聖者中，存在這樣的共同基礎。在『彼與彼如經中所說』的情況下，如果說至尊慈氏菩薩以簡要和詳細解釋的方式，如《母經》中所說的那樣，解釋了發心的目標，那麼，所知，作為有法，不應該是那樣，因為『發心是爲了他人的利益』的論典沒有解釋菩提和他人的利益。 Because there is no pervasion, and because the desire is admitted to be bodhicitta. Furthermore, if the proponent admits that the previous assertion has been refuted by the embellisher, then it is unreasonable to accept the previous assertion without admission. However, regarding 'in this virtuous dharma' etc., if it is said that the Mahāyāna bodhicitta, as the subject, you can be given the name of seeking the benefit of others, because it possesses the three qualities of being named by that name. If it is said like that, then, as the subject, that is your name, because you are designated by that name. If you admit that, then it should not be so, because you are that name. If it is not established, then knowable, as the subject, should be so, because 'bodhicitta is' etc. indicates that name, and 'desiring the benefit of others' and 'desiring enlightenment' indicate that meaning. It should be so, because the former indicates the signified, and the latter indicates the definition. Here, when the reason for the designation is asked, if it is said that the desire to seek the benefit of others is the cause of conventional bodhicitta, then, as the subject, you should not be that cause, because you are simultaneous with it. It should be so, because you are concomitant with it. If it is not established, then the conventional bodhicitta of the Mahāyāna, as the subject, you should be concomitant with it, because you are consciousness, and the benefit of others is your direct object. On the other hand, regarding 'by' etc., if it is said that the Mahāyāna bodhicitta, as the subject, you can be given the name of seeking perfect enlightenment, because it possesses the three qualities of being named by that name. If it is said like that, then refute it as before. Here, regarding the reason for the designation, if it is said that the two are concomitant, then the desire to seek perfect enlightenment, as the subject, you should not be concomitant with the conventional bodhicitta of the Mahāyāna, because the basis is different. It should be so, because you have a continuum, and the conventional bodhicitta of the Mahāyāna does not have a common basis of continuum. The conventional bodhicitta has a continuum, and you do not have a common basis of continuum. For the former, it should be so, because there is a case of seeking perfect enlightenment alone. For the latter, it should be so, because in the noble Buddhas, there is such a common basis. In the case of 'that and that as said in the sutra', if it is said that the venerable Maitreya explained the object of bodhicitta in brief and in detail, as it is in the Mother Sutra, then, knowable, as the subject, should not be so, because the treatise 'bodhicitta is for the sake of others' does not explain enlightenment and the benefit of others.
【English Translation】 Because there is no pervasion, and because the desire is admitted to be bodhicitta. Furthermore, if the proponent admits that the previous assertion has been refuted by the embellisher, then it is unreasonable to accept the previous assertion without admission. However, regarding 'in this virtuous dharma' etc., if it is said that the Mahāyāna bodhicitta, as the subject, you can be given the name of seeking the benefit of others, because it possesses the three qualities of being named by that name. If it is said like that, then, as the subject, that is your name, because you are designated by that name. If you admit that, then it should not be so, because you are that name. If it is not established, then knowable, as the subject, should be so, because 'bodhicitta is' etc. indicates that name, and 'desiring the benefit of others' and 'desiring enlightenment' indicate that meaning. It should be so, because the former indicates the signified, and the latter indicates the definition. Here, when the reason for the designation is asked, if it is said that the desire to seek the benefit of others is the cause of conventional bodhicitta, then, as the subject, you should not be that cause, because you are simultaneous with it. It should be so, because you are concomitant with it. If it is not established, then the conventional bodhicitta of the Mahāyāna, as the subject, you should be concomitant with it, because you are consciousness, and the benefit of others is your direct object. On the other hand, regarding 'by' etc., if it is said that the Mahāyāna bodhicitta, as the subject, you can be given the name of seeking perfect enlightenment, because it possesses the three qualities of being named by that name. If it is said like that, then refute it as before. Here, regarding the reason for the designation, if it is said that the two are concomitant, then the desire to seek perfect enlightenment, as the subject, you should not be concomitant with the conventional bodhicitta of the Mahāyāna, because the basis is different. It should be so, because you have a continuum, and the conventional bodhicitta of the Mahāyāna does not have a common basis of continuum. The conventional bodhicitta has a continuum, and you do not have a common basis of continuum. For the former, it should be so, because there is a case of seeking perfect enlightenment alone. For the latter, it should be so, because in the noble Buddhas, there is such a common basis. In the case of 'that and that as said in the sutra', if it is said that the venerable Maitreya explained the object of bodhicitta in brief and in detail, as it is in the Mother Sutra, then, knowable, as the subject, should not be so, because the treatise 'bodhicitta is for the sake of others' does not explain enlightenment and the benefit of others.
མདོར་བསྟན་ཁོ་ནའི་དོན་སྟོན་བྱེད་དང་། དེ་ཡང་ས་གསེར་ཟླ་བ་མེ། །ཞེས་སོགས་གཞན་དོན་དང་བྱང་ཆུབ་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་མདོའི་དོན་སྟོན་བྱེད་དུ་སོ་སོར་འབྱེད་པ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ཡང་ས་གསེར་ཟླ་བ་མེ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་མདོར་བསྟན་རྒྱས་བཤད་གཉིས་ཀའི་མདོའི་དོན་རྫོགས་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་ཞེས་སོགས་བྱང་ཆུབ་མདོར་བསྟན་གྱི་མདོ་དེ། ས་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མདོ་ཡིན་པ་གང་ཞིག མདོ་ལྷག་མ་རྣམས་གསེར་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལ། དབྱེ་བ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཀྱི་མདོ་ལས་ལོགས་སུ་བཤད་བྱའི་མདོ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདི་ལའང་རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ཀྱིས་ལན་ཅིག་དགོས་སོ། །འདིར་དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། རྫོགས་བྱང་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡིན་ཟེར་ན། ཆོས་ཅན་ 12-2-30a ཁྱོད་དེའི་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པ་ལ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པས་ཁྱབ་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྣམ་པ་གསུམ་ཅར་ལས་ཀྱང་། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། ཡུམ་གསུམ་ཆར་ལས་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་དམིགས་ཡུལ་བསྟན་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་བསྟན་པར་ཐལ། བརྒྱད་སྟོང་པ་ནས་དེ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བརྒྱད་སྟོང་པ་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་དང་། གདམས་ངག་དང་པོ་བརྒྱད་ཀྱི་མདོ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེར་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། སློབ་དཔོན་གྱིས་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་ཆེན་དུ། སེམས་བསྐྱེད་ཉེར་གཉིས་དང་། གདམས་ངག་དང་པོ་བརྒྱད་ཀྱི་མདོ་ཉི་ཤུ་ལྔ་པ་ནས་ཁ་བསྐང་ནས་བཤད་ཅིང་། དེ་ལྟར་བཤད་པས་ཆོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ། གང་གི་ཕྱིར་མདོ་སྡེ་རིན་པོ་ཆེ་འདི་ནི་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པའི་དོན་བསྡུ་བ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཤད་པའོ། །དེ་ལ་རྣམ་བཤད་ལས། བརྒྱད་སྟོང་པར། རབ་འབྱོར་བྱང་སེམས་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཤེར་ཕྱིན་ལས་བརྩམས་ཏེ་སྤོབས་པར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་པས་སེམས་བསྐྱེད་བསྟན་པར་གསུངས་སོ། །དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བཤད་བྱའི་མདོ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མཐོང་ལམ་ལ་འདོམས་པའི་གདམས་ངག་གི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ལྔ་པར་ཡང་མདོ་དེ་མཐོང་ལམ་ལ་འདོམས་པའི་བཤད་བྱ་ཡིན་ཞེས་བརྗོད་ན་ཅིས་འགོག དེ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། ལེའུ་བརྒྱད་མ་དང་འགལ། གཙུག་ 12-2-30b ལག་གི་གཞུང་སྐབས་ཀྱི་ཞེས་སོགས་སུ། རྣམ་བཤད་ལས། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། གདམས་ངག་ནས་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བར་ལ་ཡུམ་གསུམ་ཀ་དང་སྦྱར
【現代漢語翻譯】 簡而言之，僅僅指出要點是不夠的。因為將『地、金、月、火』等與其他利益和菩提的詳細闡述的經文分開是不合理的。因為『地、金、月、火』等完整地展示了簡述和詳述兩者的經文要點。因為『舍利子，在此』等菩提簡述的經文，是關於如大地般發心的經文；其餘的經文是關於如黃金般發心等的經文。因為在『發心是爲了他人的利益』這句話中，沒有必要從二十二種分類的經文中單獨解釋。對於這一點，註釋的追隨者們需要一次回答。在此，Dar Tika的作者說，如果圓滿菩提是大乘發心的直接目標，那麼，法，你不是它的直接目標，因為法身就是你。承認了普遍性，因為承認了世俗發心的直接目標被世俗諦所包含。在『三部母經』等情況下，如果說三部母經中展示了發心的目標，那麼，所知法，這沒有被展示，因為在《八千頌般若經》中沒有展示。因為在《八千頌般若經》中沒有二十二種發心，也沒有前八個教言的經文。因為這在其中是顯而易見的。論師在《八千頌般若經釋》中，從第二十五品開始補充解釋了二十二種發心和前八個教言的經文，並認為這樣解釋就足夠了，理由是：因為這部珍貴的經是用來總結《二萬五千頌般若經》的意義的。對此，註釋中說，《八千頌般若經》中，『善現，你應該從菩薩摩訶薩的般若波羅蜜多開始宣講』，這表明了發心。法，你不是發心的解釋性經文，因為你是引導見道的教言經文。如果這不成立，那麼在《二萬五千頌般若經》中，如果說這部經也是引導見道的解釋性經文，那又有什麼妨礙呢？如果說這沒有過失，那麼就與第八品相矛盾。在『寺廟的論典』等中，註釋中說，論師僧護，從教言到事業，都與三部母經相關聯。 簡而言之，僅僅指出要點是不夠的。因為將『地、金、月、火』等與其他利益和菩提的詳細闡述的經文分開是不合理的。因為『地、金、月、火』等完整地展示了簡述和詳述兩者的經文要點。因為『舍利子，在此』等菩提簡述的經文，是關於如大地般發心的經文；其餘的經文是關於如黃金般發心等的經文。因為在『發心是爲了他人的利益』這句話中，沒有必要從二十二種分類的經文中單獨解釋。對於這一點，註釋的追隨者們需要一次回答。在此，Dar Tika的作者說，如果圓滿菩提是大乘發心的直接目標，那麼，法，你不是它的直接目標，因為法身就是你。承認了普遍性，因為承認了世俗發心的直接目標被世俗諦所包含。在『三部母經』等情況下，如果說三部母經中展示了發心的目標，那麼，所知法，這沒有被展示，因為在《八千頌般若經》中沒有展示。因為在《八千頌般若經》中沒有二十二種發心，也沒有前八個教言的經文。因為這在其中是顯而易見的。論師在《八千頌般若經釋》中，從第二十五品開始補充解釋了二十二種發心和前八個教言的經文，並認為這樣解釋就足夠了，理由是：因為這部珍貴的經是用來總結《二萬五千頌般若經》的意義的。對此，註釋中說，《八千頌般若經》中，『善現，你應該從菩薩摩訶薩的般若波羅蜜多開始宣講』，這表明了發心。法，你不是發心的解釋性經文，因為你是引導見道的教言經文。如果這不成立，那麼在《二萬五千頌般若經》中，如果說這部經也是引導見道的解釋性經文，那又有什麼妨礙呢？如果說這沒有過失，那麼就與第八品相矛盾。在『寺廟的論典』等中，註釋中說，論師僧護，從教言到事業，都與三部母經相關聯。
【English Translation】 In short, it is not enough to merely point out the essentials. Because it is unreasonable to separate 'earth, gold, moon, fire,' etc., from other benefits and the detailed explanations of Bodhi. Because 'earth, gold, moon, fire,' etc., completely demonstrate the essential points of both the concise and detailed explanations. Because the sutra of the concise explanation of Bodhi, such as 'Shariputra, here,' is about the mind of enlightenment like the earth; the remaining sutras are about the mind of enlightenment like gold, etc. Because in the phrase 'the mind of enlightenment is for the benefit of others,' there is no need to separately explain from the twenty-two categories of sutras. For this point, the followers of the commentaries need an answer once. Here, the author of Dar Tika says that if complete Bodhi is the direct object of the Mahayana mind of enlightenment, then, Dharma, you are not its direct object, because Dharmakaya is you. The universality is admitted, because it is admitted that the direct object of the conventional mind of enlightenment is encompassed by the conventional truth. In cases such as 'the three Mother Sutras,' if it is said that the goal of the mind of enlightenment is shown in the three Mother Sutras, then, knowable Dharma, this has not been shown, because it has not been shown in the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經》). Because in the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經》) there are no twenty-two minds of enlightenment, nor the sutras of the first eight instructions. Because this is obvious in it. The teacher, in the commentary on the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經釋》), supplemented the explanation of the twenty-two minds of enlightenment and the sutras of the first eight instructions from the twenty-fifth chapter, and considered that this explanation was sufficient, for the reason that: because this precious sutra is used to summarize the meaning of the Panchavimshatisahasrika Prajnaparamita Sutra (《二萬五千頌般若經》). On this, the commentary says that in the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經》), 'Subhuti, you should start preaching from the Prajnaparamita of the Bodhisattva Mahasattvas,' which indicates the mind of enlightenment. Dharma, you are not an explanatory sutra of the mind of enlightenment, because you are an instruction sutra that guides the path of seeing. If this is not established, then in the Panchavimshatisahasrika Prajnaparamita Sutra (《二萬五千頌般若經》), if it is said that this sutra is also an explanatory sutra that guides the path of seeing, then what is the obstacle? If it is said that there is no fault in this, then it contradicts the eighth chapter. In 'the treatises of the temple,' etc., the commentary says that the teacher Simhabhadra, from the instructions to the activities, is associated with the three Mother Sutras. In short, it is not enough to merely point out the essentials. Because it is unreasonable to separate 'earth, gold, moon, fire,' etc., from other benefits and the detailed explanations of Bodhi. Because 'earth, gold, moon, fire,' etc., completely demonstrate the essential points of both the concise and detailed explanations. Because the sutra of the concise explanation of Bodhi, such as 'Shariputra, here,' is about the mind of enlightenment like the earth; the remaining sutras are about the mind of enlightenment like gold, etc. Because in the phrase 'the mind of enlightenment is for the benefit of others,' there is no need to separately explain from the twenty-two categories of sutras. For this point, the followers of the commentaries need an answer once. Here, the author of Dar Tika says that if complete Bodhi is the direct object of the Mahayana mind of enlightenment, then, Dharma, you are not its direct object, because Dharmakaya is you. The universality is admitted, because it is admitted that the direct object of the conventional mind of enlightenment is encompassed by the conventional truth. In cases such as 'the three Mother Sutras,' if it is said that the goal of the mind of enlightenment is shown in the three Mother Sutras, then, knowable Dharma, this has not been shown, because it has not been shown in the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經》). Because in the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經》) there are no twenty-two minds of enlightenment, nor the sutras of the first eight instructions. Because this is obvious in it. The teacher, in the commentary on the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經釋》), supplemented the explanation of the twenty-two minds of enlightenment and the sutras of the first eight instructions from the twenty-fifth chapter, and considered that this explanation was sufficient, for the reason that: because this precious sutra is used to summarize the meaning of the Panchavimshatisahasrika Prajnaparamita Sutra (《二萬五千頌般若經》). On this, the commentary says that in the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra (《八千頌般若經》), 'Subhuti, you should start preaching from the Prajnaparamita of the Bodhisattva Mahasattvas,' which indicates the mind of enlightenment. Dharma, you are not an explanatory sutra of the mind of enlightenment, because you are an instruction sutra that guides the path of seeing. If this is not established, then in the Panchavimshatisahasrika Prajnaparamita Sutra (《二萬五千頌般若經》), if it is said that this sutra is also an explanatory sutra that guides the path of seeing, then what is the obstacle? If it is said that there is no fault in this, then it contradicts the eighth chapter. In 'the treatises of the temple,' etc., the commentary says that the teacher Simhabhadra, from the instructions to the activities, is associated with the three Mother Sutras.
་བའི་འགྲེལ་པ་མ་མཛད་དེ། དེ་ལྟར་མཛད་ན་ཚིག་མང་པོའི་ཉེས་པ་འབྱུང་བར་དོགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མཛད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་གདམས་ངག་ནས་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བར་ཡུམ་གསུམ་ཀ་དང་སྦྱར་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གདམས་ངག་ནས་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བར་ལ་ཡུམ་གསུམ་ཀ་དང་སྦྱར་བའི་འགྲེལ་པ་དོན་གསལ་མཛད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། གདམས་ངག་ནས་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བར་རྒྱན་གྱི་གཞུང་ཚིག་རྣམས་ཡུམ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྒྱན་དུ་སྦྱར་བ་དང་། གདམས་ངག་ནས་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བར་ལ་འགྲེལ་པ་དོན་གསལ་མཛད་པའི་དགོས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཀུན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྱུར་པ་ནི། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། སེམས་བསྐྱེད་ལ་ཡུམ་གསུམ་ཆར་གྱི་ལུང་ཁུངས་སྨོས་ནས། ལུང་རྒྱས་པར་མི་འདྲེན་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཞེས་ཟེར། སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་རྒྱུ་མཚན་འགོད་མི་དགོས་པར་ཐལ། སེམས་བསྐྱེད་ལ་བརྒྱད་སྟོང་པ་ནས་མདོ་འདྲེན་རྒྱུ་མེད་པ་གང་ཞིག སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་རྒྱས་འབྲིང་གཉིས་ཀྱི་མདོ་དྲངས་མ་ཐག་པ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་མདོ་དེ་སེམས་བསྐྱེད་སྟོན་པའི་རྒྱས་འབྲིང་གཉིས་ཀྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ས་གསེར་ཟླ་བ་མེ། །ཞེས་སོགས་ལ། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཆོས་ཅན། ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། ཟེར་ན། དེ་ལ་དེ་མེད་པར་ཐལ། ཆོས་སྐུ་དང་ལྡན་པའི་ 12-2-31a སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་དོན་རྫོགས་བྱང་མངོན་དུ་བྱས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དང་པོ་གསུམ་ནི་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཞེས་སོགས་ལ། སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་གསུམ་ཆོས་ཅན། ལས་དང་པོ་པའི་སས་བསྡུས་ཏེ། ཚོགས་ཆུང་ངུ་འབྲིང་ཆེན་པོ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་གསུམ་གང་རུང་ཡིན་ན་ཚོགས་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། གསུམ་པོ་དེ་དེས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འདུན་ལྡན་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་བྱང་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་འདོད་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ཐ་མ་གསུམ་ནི། ཞེས་པར། སེམས་བསྐྱེད་ཐ་མ་གསུམ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སས་བསྡུས་ཏེ། སྦྱོར་བ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་འཛིན། དངོས་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 他沒有做註釋，因為他擔心這樣做會導致冗長的錯誤。』他說道。這個法，你已經做了，因為你把從『教誨』到『事業』的三部母經都結合起來了。這是因為你對從『教誨』到『事業』的三部母經做了清晰的註釋。這是普遍的，因為從『教誨』到『事業』的《莊嚴經論》的詞語都與三部母經的莊嚴相結合，並且需要對從『教誨』到『事業』進行清晰的註釋。正如所說：『成為一切的莊嚴。』達提卡巴（Dārtīkapa），僧格桑波（Siṃha Bhadra）法，在提到菩提心時，引用了三部母經的來源，並說：『不詳細引用來源是有原因的。』僧格桑波法，沒有必要提出這樣的理由，因為沒有理由從八千頌中引用菩提心，因為這是菩提心的廣略二論剛剛引用的經文。這是因為《般若波羅蜜多經》等經文是菩提心的廣略二論的經文。此外，『如大地、黃金、月亮、火』等等，具有如上所述特徵的菩提心，有二十二種。』如果有人這樣說，那麼它不存在，因為它不是具有法身的如上所述的菩提心。這是因為它與尋求圓滿菩提的願望不一致，因為已經實現了為他人利益而圓滿菩提。對於『最初三個是小、中等』等等，最初三個菩提心，被初學者的地所包含，因為它被小、中、大三種資糧所包含。』如果有人這樣說，那麼所知法，如果它是最初三個菩提心中的任何一個，那麼它必然被資糧道所包含，因為它被這三個所包含。如果承認，那麼菩薩見道者的相續中的意樂菩提心，就是它，因為它。如果未成立，那麼所知法，就是它，因為在他的相續中有它。這個法，你的相續中有它，因為在你的相續中有與為他人利益而獲得圓滿菩提的願望相一致的主要識。在『最後的三個菩提心是』之後，最後的三個菩提心，被佛陀的地所包含，因為是金剛喻定，真實的 He did not make a commentary because he feared that doing so would lead to lengthy errors,' he said. This Dharma, you have done it, because you have combined all three mothers from 'Instructions' to 'Activities'. This is because you have made clear commentaries on the three mothers from 'Instructions' to 'Activities'. This is universal, because the words of the Ornament of Clear Realization from 'Instructions' to 'Activities' are combined with the ornaments of all three mothers, and there is a need to make clear commentaries on 'Instructions' to 'Activities'. As it is said: 'Becoming the ornament of all.' Dārtīkapa, Siṃha Bhadra (lion good) Dharma, when mentioning Bodhicitta (mind of enlightenment), quotes the sources of the three mothers, and says: 'There is a reason for not quoting the sources in detail.' Siṃha Bhadra Dharma, there is no need to present such a reason, because there is no reason to quote Bodhicitta from the Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, because this is the sutra that the extensive and intermediate treatises on Bodhicitta have just quoted. This is because the sutras such as the Perfection of Wisdom Sutra are the sutras of the extensive and intermediate treatises on Bodhicitta. Furthermore, 'like earth, gold, moon, fire,' etc., the Bodhicitta with the characteristics as described above, there are twenty-two kinds.' If someone says this, then it does not exist, because it is not the Bodhicitta with the Dharmakāya (body of truth) as described above. This is because it is not consistent with the desire to seek complete enlightenment, because complete enlightenment has already been achieved for the benefit of others. For 'the first three are small, medium,' etc., the first three Bodhicittas, are included in the ground of the beginner, because it is included in the three accumulations of small, medium, and large.' If someone says this, then knowable phenomena, if it is any of the first three Bodhicittas, then it is necessarily included in the path of accumulation, because it is included by these three. If admitted, then the intentional Bodhicitta in the continuum of a Bodhisattva (enlightenment being) on the path of seeing, is it, because of it. If not established, then knowable phenomena, is it, because it exists in his continuum. This Dharma, it exists in your continuum, because in your continuum there is the primary consciousness consistent with the desire to attain complete enlightenment for the benefit of others. After 'the last three Bodhicittas are,' the last three Bodhicittas, are included in the ground of the Buddha, because it is the Vajra-like Samādhi (meditative concentration), the actual
【English Translation】 He did not make a commentary, because he feared that doing so would lead to lengthy errors.' He said. This Dharma, you have done it, because you have combined all three mothers from 'Instructions' to 'Activities'. This is because you have made clear commentaries on the three mothers from 'Instructions' to 'Activities'. This is universal, because the words of the Ornament of Clear Realization from 'Instructions' to 'Activities' are combined with the ornaments of all three mothers, and there is a need to make clear commentaries on 'Instructions' to 'Activities'. As it is said: 'Becoming the ornament of all.' Dārtīkapa, Siṃha Bhadra (lion good) Dharma, when mentioning Bodhicitta (mind of enlightenment), quotes the sources of the three mothers, and says: 'There is a reason for not quoting the sources in detail.' Siṃha Bhadra Dharma, there is no need to present such a reason, because there is no reason to quote Bodhicitta from the Eight Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra, because this is the sutra that the extensive and intermediate treatises on Bodhicitta have just quoted. This is because the sutras such as the Perfection of Wisdom Sutra are the sutras of the extensive and intermediate treatises on Bodhicitta. Furthermore, 'like earth, gold, moon, fire,' etc., the Bodhicitta with the characteristics as described above, there are twenty-two kinds.' If someone says this, then it does not exist, because it is not the Bodhicitta with the Dharmakāya (body of truth) as described above. This is because it is not consistent with the desire to seek complete enlightenment, because complete enlightenment has already been achieved for the benefit of others. For 'the first three are small, medium,' etc., the first three Bodhicittas, are included in the ground of the beginner, because it is included in the three accumulations of small, medium, and large.' If someone says this, then knowable phenomena, if it is any of the first three Bodhicittas, then it is necessarily included in the path of accumulation, because it is included by these three. If admitted, then the intentional Bodhicitta in the continuum of a Bodhisattva (enlightenment being) on the path of seeing, is it, because of it. If not established, then knowable phenomena, is it, because it exists in his continuum. This Dharma, it exists in your continuum, because in your continuum there is the primary consciousness consistent with the desire to attain complete enlightenment for the benefit of others. After 'the last three Bodhicittas are,' the last three Bodhicittas, are included in the ground of the Buddha, because it is the Vajra-like Samādhi (meditative concentration), the actual
་མཉམ་གཞག འཇུག་རྗེས་ཐོབ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། སྤྲིན་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སས་བསྡུས་པ་མིན་པར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ས་དང་པོ་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་བརྟེན་ནས་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་མདོ་སྡེ་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་ 12-2-31b བཤད་ལས། མདོའི་དངོས་བསྟན་དང་མཐུན་པར་བྱེད་ན། འདིའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་དེ་ས་བཅུ་པ་ལ་བྱེད་དགོས་སོ་ཞེས་གསུངས། འོ་ན་འདིར་བསྟན་གྱི་སྤྲིན་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་ས་བཅུ་པ་ན་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་ན་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་རང་དོན་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་ཟིན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དགའ་ལྡན་དུ་རྒྱལ་ཚབ་དུ་མངོན་པར་དབང་བསྐུར་བ་ཐོབ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། རྒྱུད་བླར། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། །སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །སྐྱེ་བ་མངོན་པར་སྐྱེ་བ་དང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། སློབ་དཔོན་གྱིས་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པར་རུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་དེ་སྐབས་འདིར་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་སྤྲིན་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་འཆད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདི་ལའང་རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱོན་སྤོང་དགོས་སོ། །དབྱེ་བ་ཞར་ལ་བརྗོད་ནས། ཞེས་སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་གདམས་ངག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དབྱེ་ན་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། གདམས་པའི་གདམས་ངག་དང་། རྗེས་བསྟན་གྱི་གདམས་ངག་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་གང་རུང་ཡིན་ན་དེ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེ་ལ་དབྱེ་ན་དེ་གཉིས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་གདམས་པའི་གདམས་ངག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གདམས་ངག་གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་ལ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྣམ་བཤད་ཀྱི་དགོངས་པ་ལ། སྔར་མེད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུ་འདོམས་པ་དེ་གདམས་པའི་གདམས་ངག་དང་། སྔར་ཡོད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མི་ཉམས་པའི་ཕྱིར་དུ་གདམས་པ་དེ་རྗེས་བསྟན་གྱི་གདམས་ 12-2-32a ངག་ཡིན་ཟེར་བ་མི་རིགས་ཏེ། སྔར་ཡོད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མི་ཉམས་པའི་ཕྱིར་དུ་འདོམས་པ་གདམས་པའི་གདམས་ངག་དང་། གཅིག་ཤོས་རྗེས་བསྟན་གྱི་གདམས་ངག་གི་དོན་དུ་གསུམ་སྟིང་བ་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་གདམས་ངག་གི་མཚན་ཉིད་ལ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཐབས་སྟོན་པའི་ངག་ཟེར་ན། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཐབས་ཤེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བ
【現代漢語翻譯】 『因為包括加行、入定、后得三者』如果這樣說，那麼如雲般的發心（菩提心）法相，你不被佛地所包括，因為你在學道位存在。所知法相，應是如此，因為在學道位，有依憑十二行相利益有情的發心。應是如此，因為經部中說，從初地開始，就依憑神通以十二行相利益有情。還有《辨法法性論》中說：『爲了與經部的真實意趣相符，這裡的佛地必須認為是十地。』那麼，這裡所說的如雲般的發心，應在十地存在，因為有那個立宗。如果承認，那麼那個法相，你不應在那裡存在，因為你是已經現證自利法身的發心。應是如此，因為你是已經在兜率天獲得灌頂成為補處的發心。周遍是有的，因為《寶性論》中說：『不離法身，以種種化身之自性，顯現受生』。理由成立，因為導師說在兜率天安住等，都是可以普遍示現的，這正是此處直接闡釋的如雲般的發心。對於這個，辨法論的追隨者們也需要消除過失。在順便提到分類時，』等等，大乘的口訣法相，如果將你分類，則有兩種，即口傳的口訣和隨教的口訣，因為你有這兩種。』如果這樣說，那麼所知法相，如果對它進行分類，就必須是這兩種，因為對它進行分類，就有這兩種。如果承認，那麼大乘的口傳口訣法相，應是如此，因為是那個緣故。關於兩種口訣的差別，有些人說，在辨法論的觀點中，爲了獲得先前沒有的功德而教導的是口傳口訣，爲了使先前已有的功德不退失而教導的是隨教口訣，這種說法是不合理的，因為爲了使先前已有的功德不退失而教導的是口傳口訣，另一種是《三續論》中所說的隨教口訣的意義。這裡，關於大乘口訣的定義，如果說是『開示獲得圓滿菩提之方便的語言』，那麼開示獲得圓滿菩提之方便的能詮之聲音法相，應是所詮。 『Because it includes the three: application, absorption, and subsequent attainment.』 If said so, then the cloud-like Bodhicitta (mind of enlightenment), you are not included by the Buddha-ground, because you exist in the path of learning. The object of knowledge, it should be so, because in the path of learning, there is the Bodhicitta that benefits sentient beings by relying on the twelve deeds. It should be so, because the Sutra states that from the first ground onwards, one benefits sentient beings through the twelve deeds by relying on miraculous powers. Furthermore, the Nambshe (Vyakhyashastra) states: 『To be in accordance with the direct teaching of the Sutra, the Buddha-ground here must be considered the tenth ground.』 Then, the cloud-like Bodhicitta taught here should exist in the tenth ground, because of that proposition. If accepted, then that phenomenon, you should not exist there, because you are the Bodhicitta that has already realized the Dharmakaya (body of truth) for your own benefit. It should be so, because you are the Bodhicitta that has already received the empowerment to be the regent in Tushita. The pervasion exists, because the Ratnagotravibhāga (Uttaratantra) states: 『Without moving from the Dharmakaya, with various natures of emanation, manifestly taking birth.』 The reason is established, because the teacher's statement that residing in the Tushita realm, etc., can be universally shown, is the explainer of the cloud-like Bodhicitta directly taught in this context. For this too, the followers of the Nambshe need to eliminate faults. While mentioning the divisions in passing, etc., the instructions of the Great Vehicle, if you are divided, there are two: the instructions of the oral teachings and the instructions of the subsequent teachings, because you have these two. If said so, then the object of knowledge, if it is divided, it must be these two, because if it is divided, there are these two. If accepted, then the oral instructions of the Great Vehicle, it should be so, because of that reason. Regarding the difference between the two instructions, some say that in the view of the Nambshe, teaching in order to gain previously non-existent qualities is the oral instruction, and teaching in order to prevent the loss of previously existing qualities is the subsequent instruction. This is unreasonable, because teaching in order to prevent the loss of previously existing qualities is the oral instruction, and the other is the meaning of the subsequent instruction as stated in the Trisamayavyuha Tantra. Here, regarding the definition of the Great Vehicle's instructions, if it is said to be 『the speech that shows the means to attain perfect enlightenment,』 then the sound that expresses the knowledge of the means to attain perfect enlightenment should be the signified.
【English Translation】 『mnyam gzhag 'jug rjes thob gsum gyis bsdus pa'i phyir/ zer na/ sprin lta bu'i sems bskyed chos can/ khyod sangs rgyas kyi sas bsdus pa min par thal/ slob lam na khyod yod pa'i phyir/ shes bya chos can/ der thal/ slob lam na mdzad pa bcu gnyis kyi tshul la brten nas sems can gyi don byed pa'i sems bskyed yod pa'i phyir/ der thal/ sa dang po nas rdzu 'phrul la brten nas mdzad pa bcu gnyis kyis sems can gyi don byed par mdo sde las bshad pa'i phyir/ yang rnam 12-2-31b bshad las/ mdo'i dngos bstan dang mthun par byed na/ 'di'i sangs rgyas kyi sa de sa bcu pa la byed dgos so zhes gsungs/ 'o na 'dir bstan gyi sprin lta bu'i sems bskyed sa bcu pa na yod par thal/ dam bca' de'i phyir/ 'dod na/ de chos can/ khyod de na med par thal/ khyod rang don chos sku mngon du mdzad zin pa'i sems bskyed yin pa'i phyir/ der thal/ dga' ldan du rgyal tshab du mngon par dbang bskur ba thob pa'i sems bskyed yin pa'i phyir/ khyab pa yod de/ rgyud blar/ chos kyi sku las ma gyos par/ /sprul pa'i rang bzhin sna tshogs kyis/ /skye ba mngon par skye ba dang/ /zhes gsungs pa'i phyir/ rtags grub ste/ slob dpon gyis dga' ldan gyi gnas na bzhugs pa la sogs pa kun tu ston par rung ba nyid kyis zhes sogs gsungs pa de skabs 'dir dngos su bstan pa'i sprin lta bu'i sems bskyed 'chad byed yin pa'i phyir/ 'di la'ang rnam bshad kyi rjes 'brang rnams kyis skyon spong dgos so/ /dbye ba zhar la brjod nas/ zhes sogs la/ theg chen gyi gdams ngag chos can/ khyod la dbye na gnyis su yod de/ gdams pa'i gdams ngag dang/ rjes bstan gyi gdams ngag gnyis yod pa'i phyir/ zhe na/ shes bya chos can/ de gnyis gang rung yin na de yin dgos par thal/ de la dbye na de gnyis su yod pa'i phyir/ 'dod na theg chen gyi gdams pa'i gdams ngag chos can/ der thal/ de'i phyir/ gdams ngag gnyis po'i khyad par la/ kha cig na re/ rnam bshad kyi dgongs pa la/ sngar med kyi yon tan thob pa'i phyir du 'doms pa de gdams pa'i gdams ngag dang/ sngar yod kyi yon tan mi nyams pa'i phyir du gdams pa de rjes bstan gyi gdams 12-2-32a ngag yin zer ba mi rigs te/ sngar yod kyi yon tan mi nyams pa'i phyir du 'doms pa gdams pa'i gdams ngag dang/ gcig shos rjes bstan gyi gdams ngag gi don du gsum sting ba las bshad pa'i phyir/ 'dir theg chen gyi gdams ngag gi mtshan nyid la/ rdzogs pa'i byang chub thob pa'i thabs ston pa'i ngag zer na/ rdzogs pa'i byang chub thob pa'i thabs shes brjod pa'i sgra chos can/ mtshon b
ྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་འདྲའི་ཐབས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཅེས་པའི་སྒྲ་དེ་ཁྱོད་སྟོན་པའི་ངག་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་མིང་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རང་འབྲས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་འབྱིན་ནུས་ཀྱི་གདམས་ངག་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་གདམས་ངག་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་གདམས་ངག་དུ་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སྟོན་པ་གང་ཞིག ཐེག་ཆེན་གྱི་བྱང་ཆུབ་དེ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་དེ་ཐབས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དེར་ཐལ། ལང་གཤེགས་ལས། སྐྱེས་བུ་མཆོག་རྣམས་ཐབས་ཀྱི་ཐེག་པ་གང་། །ཞེས་པའི་ལུང་དོན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། འདིར་གདམས་ངག་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། མངོན་རྟོག་རྒྱན་ནོ། །དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉེས་ཀྱི་གཟུང་དོན་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཚུར་མཐོང་གི་ཡིད་ཀྱིས་རྣམ་ཤེས་ལ་དངོས་སུ་མི་སྣང་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མདོ་དོན་བརྟན་པ་ལ་བཞག་ནས། ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞིང་། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་མངོན་ 12-2-32b རྟོག་རྒྱན་མི་བཞུགས་པར་ཐལ། མངོན་པར་རྟོག་པའི་རྒྱན་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་ལ་དངོས་སུ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། གཞན་ལའང་རྒྱ་ཆེར་སྦྱོར། གཞན་ཡང་། མན་ངག་ཡིན་ན་ངག་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྒྱན་ལ་བརྟེན་ནས་མདོ་དོན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོག་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མན་ངག་ཡིན་པར་ཐལ། མངོན་པར་རྟོག་པའི་རྒྱན་དེ་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་དཀོན་མཆོག་གསུམ། །ཞེས་སོགས་ལ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། འདུས་མ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞན་དོན་མཐར་ཕྱིན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་དོན་གྱི་སྐུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་དོན་གྱི་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། གཞན་དོན་མཐར་ཕྱིན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཅན་གཞན་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། འདིར་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་པོ་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་མིན་དྲིས་པ་ལ། འགག་ཞིག་ན་རེ། གཟུགས་སྐུ་གཉིས་པོ་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་མཚན་ཉིད་པ་མིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་གྲུབ་སྟེ། རྒྱ
【現代漢語翻譯】 宗喀巴：因此成立。因為有該體性的緣故。如果不承認，那麼這樣的方法，作為所立，『你』這個聲音應該是顯示你的語言。因為那是你的真名，因為你已成立。如果承許為根本，那麼，作為所立，它應該是能產生與自果大乘抉擇分相順的竅訣。因為你承許。此外，大乘的竅訣，作為所立，應該是大乘的竅訣。因為有該體性的緣故。因此成立。凡是宣說大乘菩提，那個大乘菩提是獲得圓滿菩提的方法。因此成立。聲聞、緣覺的乘是方便的乘。因此成立。《楞伽經》中說：『諸 श्रेष्ठ 士，何為方便乘？』因為該教證的意義成立的緣故。如果說這裡遍及竅訣，那麼，《現觀莊嚴論》就是了。因此成立。因為那個緣故。如果承認，那麼，應該是聲音。因為你承許。如果承認，那麼，應該是錯誤的執取對象。因為你承許。如果承認，那麼，對於現觀的意識來說，應該不會直接顯現。因為你承許。如果承認，那麼，就與『將經義安立於穩固之處』相違背。而且，僧海賢（Singhabhadra），作為所立，你的相續中不會有《現觀莊嚴論》。因為現觀莊嚴對你的意識來說不會直接顯現。對於其他人也廣泛應用。 此外，如果是口訣，那麼必須是語言。因為有該立宗的緣故。如果承認，那麼，依靠莊嚴而輕易了悟經義，作為所立，因此成立。因為那個緣故。所知，作為所立，它是口訣。因為《現觀莊嚴論》是口訣的論典。『佛陀等三寶』等等。如果詢問三寶各自的體性，具有不生不滅等等的功德，並且二利究竟，那麼，是佛寶的體性。如果這樣說，那麼，法身，作為所立，應該是該體性。因為是所詮釋的緣故。如果承認，那麼，應該不是。因為不是利他究竟，因為不是利他的身，因為是自利的身。此外，那個，作為所立，不是利他究竟。因為不做其他有情的事情，因為不顯現給其他有情。這裡如果有人詢問色身二者是否具有佛寶的體性，有人回答說，色身二者不具有佛寶的體性，因為是佛的色相。常恒成立，རྒྱ
【English Translation】 Zongkapa: Therefore, it is established. Because of having that characteristic. If not admitted, then such a method, as the subject, the sound 'you' should be the speech that shows you. Because that is your real name, because you have been established. If accepted as the root, then, as the subject, it should be the key instruction that can produce the determination that is in accordance with the self-result Mahayana. Because you admit it. Furthermore, the key instruction of Mahayana, as the subject, should be the key instruction of Mahayana. Because of having that characteristic. Therefore, it is established. Whatever teaches the Bodhi of Mahayana, that Bodhi of Mahayana is the method of attaining complete Bodhi. Therefore, it is established. The vehicle of Hearers and Solitary Realizers is the vehicle of means. Therefore, it is established. In the Lankavatara Sutra, it says: 'What is the vehicle of means for the supreme beings?' Because the meaning of that scripture is established. If it is said that it pervades the key instruction here, then it is the Abhisamayalankara. Therefore, it is established. Because of that reason. If admitted, then it should be sound. Because you admit it. If admitted, then it should be the object of erroneous grasping. Because you admit it. If admitted, then it should not directly appear to the consciousness of the Abhisamaya. Because you admit it. If admitted, then it contradicts 'establishing the meaning of the sutra in a stable place.' Moreover, Singhabhadra, as the subject, the Abhisamayalankara will not reside in your continuum. Because the Abhisamayalankara does not directly appear to your mind. Apply it widely to others as well. Furthermore, if it is a key instruction, then it must be speech. Because of having that proposition. If admitted, then easily realizing the meaning of the sutra by relying on the ornament, as the subject, therefore it is established. Because of that reason. The knowable, as the subject, it is a key instruction. Because the Abhisamayalankara is a treatise on key instructions. 'Buddha and the Three Jewels' etc. If asked about the characteristics of each of the Three Jewels, having the qualities of being unconditioned etc., and the two benefits are ultimately fulfilled, then it is the characteristic of the Buddha Jewel. If it is said like that, then the Dharmakaya, as the subject, should be that characteristic. Because it is the object to be explained. If admitted, then it should not be. Because it is not ultimately benefiting others, because it is not the body of benefiting others, because it is the body of benefiting oneself. Furthermore, that, as the subject, is not ultimately benefiting others. Because it does not do the affairs of other sentient beings, because it does not appear to other sentient beings. Here, if someone asks whether the two form bodies have the characteristic of the Buddha Jewel, someone answers that the two form bodies do not have the characteristic of the Buddha Jewel, because they are the images of the Buddha. Permanently established, རྒྱ
ུད་བླ་མར། ཇི་ལྟར་བཻ་ཌཱུར་ས་གཞི་གཙང་མ་ལ། །ལྷ་དབང་ལུས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་འགྲོ་སེམས་ས་གཞི་གཙང་མ་ལ། །ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་སྐུའི་གཟུགས་བརྙན་འཆར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་གཉིས་ས་སྐྱ་ 12-2-33a པཎྜི་ཏའི་བཞེད་པའང་ཡིན་ཏེ། གལ་ཏེ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ། ལས་ངན་སྨིན་པ་བདེན་ནའང་བ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ཉིད་ལ་ཡང་། སྨིན་པར་རིགས་ཀྱི་དེ་སྤྲུལ་པའི། ཤཱཀྱ་སེང་གེ་ལ་སོགས་པ། སྨིན་པར་འདོད་པ་མུན་སྤྲུལ་ཡིན། །དཔེར་ན་སྒྱུ་མའི་མཁན་པོ་ལ། །ལས་ངན་འབྱུང་ཞིང་དེས་སྤྲུལ་པའི། །སྒྱུ་མ་ལ་ནི་མི་འབྱུང་བཞིན། །ཞེས་པ་འདིས་ཀྱང་། མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་མིན་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར། རྒྱུད་བླའི་གཞུང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་པོ་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་མིན་པར་མ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དེ་ལོངས་སྐུའི་གཟུགས་བརྙན་ཙམ་ཡིན་པར་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཙམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་མིན་པར་མི་གྲུབ་སྟེ། ལོངས་སྐུ་དངོས་མིན་ན། སངས་རྒྱས་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེའི་གཞུང་དེས་ཀྱང་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་དེ་སངས་རྒྱས་མཚན་ཉིད་པ་མིན་པར་བསྟན་པ་མིན་ཏེ། གཞུང་དེས་སྤྲུལ་སྐུ་དེ་ལོངས་སྐུ་དངོས་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྒྱུ་མ་དེ་སྒྱུ་མའི་མཁན་པོ་དངོས་མིན་པ་དང་། ལོངས་སྐུའི་སྤྲུལ་སྐུ་དེ་ལོངས་སྐུ་དངོས་མིན་པ་གཉིས། དཔེ་དོན་སྦྱར་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཡང་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཞན་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་སྐུ་ཡིན་ན། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། 12-2-33b འདོད་ན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ལ་འདི་སྐད་ཀྱང་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་ཡིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་མོད། དེར་ཐལ། འདུས་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཁྱབ་པར་ཐལ། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་བསླུ་བའི་ཆོས། །དེས་ན་དེ་དག་རྫུན་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པོར། གཞན་ཡང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཆོས་ཅན། འདུས་མ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་དང་ལྡན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས།
【現代漢語翻譯】 《集經論》中說：『猶如琉璃凈土地，天主身影能顯現，如是眾生凈心地，能現如來之身相。』 這也符合薩迦班智達的觀點：即使圓滿正等覺佛有惡業成熟是真實的，但報身佛本身也成熟，這在理上說不通。認為化身釋迦獅子等會成熟是愚昧的。例如，魔術師會有惡業，但由他所變的幻術卻不會有惡業。』 這也表明，殊勝的化身佛不是真正的佛寶。有人說，《寶性論》的觀點是，你們並沒有表明色身二者不是佛寶，因為你們表明殊勝的化身只是報身佛的影像。僅僅如此並不能證明不是佛寶，如果不是真正的報身佛，就必須不是佛。此外，《三戒論》也沒有表明殊勝的化身不是具足佛的特徵，因為該論只是表明化身不是真正的報身佛。因為幻術不是真正的魔術師，報身佛的化身不是真正的報身佛，這兩者是通過比喻來闡述的。如果又說色身二者是佛寶，那麼所知法，如果是佛的為利他而示現的世俗之身，那麼它遍及佛寶。如果承認，那麼圓滿正等覺佛的化身聲聞僧眾，也是佛寶。如果承認，那麼就不是，因為是僧寶。此外，對於隨行論師們也應這樣說：圓滿正等覺佛的色身二者是究竟的皈依處，因為是佛寶。如果承認，那麼就不是，因為是欺騙的法。雖然承認了這一點，但這是因為是積聚之法。也承認了這一點，因為一切積聚之法都是欺騙的法。因此，它們都是虛假的。』 此外，佛的色身二者，具備非積聚等八功德，因為是佛寶。承認了這一點。
【English Translation】 It is said in the Uttaratantra: 'Just as on a pure ground of lapis lazuli, the image of the lord of gods appears, so too, in the pure ground of sentient beings' minds, the image of the body of the Lord Buddha appears.' This is also the view of Sakya Pandita: 'Even if it is true that negative karma ripens for the fully enlightened Buddha, it is unreasonable for it to ripen for the Sambhogakaya itself. To think that it ripens for the Nirmanakaya, such as Shakya Simha, is foolish. For example, a magician may have negative karma, but the illusion created by him does not. ' This also shows that the supreme Nirmanakaya Buddha is not a true Ratna (Jewel). It is said that the view of the Uttaratantra is that you have not shown that the two Rupakayas are not Buddha Ratna, because you have shown that the supreme Nirmanakaya is only an image of the Sambhogakaya. That alone does not prove that it is not Buddha Ratna, because if it is not the actual Sambhogakaya, it must not be Buddha. Furthermore, the Trisamvaraprakarana (Differentiation of the Three Vows) also does not show that the supreme Nirmanakaya is not a Buddha with characteristics, because that treatise only shows that the Nirmanakaya is not the actual Sambhogakaya. Because the illusion is not the actual magician, and the Nirmanakaya of the Sambhogakaya is not the actual Sambhogakaya, these two are explained through metaphors. If it is said again that the two Rupakayas are Buddha Ratna, then the knowable phenomena, if it is the conventional body of the Buddha manifested for the benefit of others, then it pervades Buddha Ratna. If you admit it, then the Shravaka Sangha, which is the Nirmanakaya of the fully enlightened Buddha, is also Buddha Ratna. If you admit it, then it is not, because it is Sangha Ratna. Furthermore, it should also be said to the followers of the Nāmavyākhyā: the two Rupakayas of the fully enlightened Buddha are the ultimate refuge, because they are Buddha Ratna. If you admit it, then it is not, because it is of the nature of deception. Although this is admitted, it is because it is a compounded phenomenon. This is also admitted, because all compounded phenomena are of the nature of deception. Therefore, they are all false.' Furthermore, the two Rupakayas of the Buddha possess eight qualities such as being uncompounded, because they are Buddha Ratna. This is admitted.
འདོད་ན། འདུས་མ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་གསུམ་གང་རུང་དང་ལྡན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་དོན་དོན་དམ་པའི་སྐུ་ཡིན་པར་ཐལ། འདུས་མ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་དང་པོ་གསུམ་གང་རུང་དང་ལྡན་པའི་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཚད་འབུད། ཆོས་དཀོན་མཆོག་གི་མཚན་ཉིད། བསམ་དུ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་རྣམ་བྱང་གི་བདེན་པ་ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་བདེན་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་བསམ་དུ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་པོ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་རྣམ་བྱང་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དགེ་འདུན་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཚད་གྲུབ་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་འགོག་བདེན་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། 12-2-34a འདོད་ན། ཡོན་ཏན་ཕྱི་མ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་རྣམ་སྦྱང་བདེན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཆེན་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན། ཡོན་ཏན་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་དང་ལྡན་པའི་ཞེས་སྦྱར་དགོས་སོ། །འདིར་བསྟན་ན་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གི་མཚན་ཉིད། རིགས་གྲོལ་གྱི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་དང་ལྡན་པའི་རྒྱལ་སྲས་འཕགས་པ་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། འདིར་བསྟན་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། སྦྱོར་ལམ་གཏན་གཅིག་པའི་རྟོག་པ་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དེ་འདིར་བསྟན་ན་མཚོན་བྱེད་དཔེའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། སྔ་མ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། སློབ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཁ་ཅིག་ཟེར། འདིར་བསྟན་ན་དགེ་འདུན་ཡིན་ན། དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། འདིར་བསྟན་ན་སངས་རྒྱས་ཡིན་ན། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐྱེ་བའི་སྤྲུལ་སྐུ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་རྐང་གཉིས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སྤྲུལ་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཏུ་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་ཐལ། འདོད་ན། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། སངས་རྒྱས་སུ་ཐལ། གཞན་དོན་བྱེད་ཚུལ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་མཉམ་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། 12-2-34b ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། གསུམ་པའི་ལས། ས་བཅུ་པ་ལ་ནི་དེ་ས་ཉིད་དུ་བརྗོད
【現代漢語翻譯】 如果承認，則應成為具有無為等功德三者之一。因為你承認。如果承認，則應成為圓滿正等覺的自利究竟實義身。因為是具有無為等功德前三者之一的身。周遍成立。法寶的定義：如果說具有不可思議等八功德的解脫真諦，那麼大乘的道諦法，應成為該定義。因為是法寶。如果承認，則應成為具有不可思議等功德前三者的解脫真諦。因為你承認。如果承認，那麼它，應成為僧伽。因為你承認。周遍雖然成立，但大乘的滅諦法，應成為該定義。因為是所詮釋的對境。如果承認，則應成為具有後三功德的解脫真諦。因為你承認。如果承認，則應成為大乘道。因為你承認。因此，必須加上『具有八功德中的任何一個』。這裡所說僧寶的定義：如果說是具有種姓解脫八功德中的任何一個的聖者菩薩，那麼處於加行道的利根菩薩，應成為該定義。因為是這裡所說的僧寶。如果不成立，那麼所知法，應成為它。因為安住于唯一加行道之分別唸的聲聞是這裡所說的作為能詮釋之譬喻的僧寶。如果不成立，那麼它，應成為它。因為是入流果。又，前者，應成為它。因為是不退轉的學道僧伽。有些人這樣說。如果這裡說是僧伽，那麼成為僧寶並不周遍，因為如果這裡說是佛，那麼不一定是佛寶。如果不成立，那麼圓滿正等覺的生起化身，應成為它。因為它的緣故。如果承認，那麼你應成為雙足中的至尊。因為你是佛寶，因為你是化身。此外，安住于常邊的菩薩，應成為佛寶。因為是佛。如果承認，那麼應成為真實圓滿正等覺。如果承認，如果在根本上不成立，那麼應成為佛。因為利益他眾的方式與圓滿正等覺相同。如果不成立，那麼所知法，應成為它。第三之業，十地則說為彼地。 If admitted, it should be endowed with any of the three qualities such as the unconditioned. Because you admit it. If admitted, it should be the ultimate true form of self-benefit of a fully enlightened Buddha. Because it is a form endowed with any of the first three qualities such as the unconditioned. The pervasion is established. The definition of Dharma Jewel: If it is said that the truth of liberation is endowed with eight qualities such as the inconceivable, then the truth of the path of the Mahayana should be that definition. Because it is the Dharma Jewel. If admitted, then it should be the truth of liberation endowed with the first three qualities such as the inconceivable. Because you admit it. If admitted, then that, should be Sangha. Because you admit it. Although the pervasion is established, the truth of cessation of the Mahayana should be that definition. Because it is the object to be expressed. If admitted, then it should be the truth of liberation endowed with the latter three qualities. Because you admit it. If admitted, then it should be the Great Path. Because you admit it. Therefore, it is necessary to add 'endowed with any of the eight qualities'. Here, the definition of Sangha Jewel is shown: If it is said that the noble son is endowed with any of the eight qualities of lineage liberation, then the Bodhisattva on the path of joining with sharp faculties should be that definition. Because it is the Sangha Jewel shown here. If not established, then knowable phenomena should be that. Because the Hearer who abides in the conceptualization of the single path of joining is the Sangha Jewel of the example that is shown here. If not established, then that should be that. Because it is a stream enterer. Also, the former should be that. Because it is the Sangha of the non-returning learner. Some say this. If it is said here that it is Sangha, then it is not pervasive that it is Sangha Jewel, because if it is said here that it is Buddha, then it is not necessary that it is Buddha Jewel. If not established, then the emanation body of the fully enlightened Buddha should be that. Because of that. If admitted, then you should be the supreme of the two-legged. Because you are the Buddha Jewel, because you are the emanation body. Furthermore, the Bodhisattva abiding at the extreme of existence should be the Buddha Jewel. Because it is Buddha. If admitted, then it should be a truly fully enlightened Buddha. If admitted, if not established at the root, then it should be Buddha. Because the way of benefiting others is the same as that of a fully enlightened Buddha. If not established, then knowable phenomena should be that. The third karma, the tenth ground is said to be that ground.
【English Translation】 If admitted, it should be endowed with any of the three qualities such as the unconditioned. Because you admit it. If admitted, it should be the ultimate true form of self-benefit of a fully enlightened Buddha. Because it is a form endowed with any of the first three qualities such as the unconditioned. The pervasion is established. The definition of Dharma Jewel: If it is said that the truth of liberation is endowed with eight qualities such as the inconceivable, then the truth of the path of the Mahayana should be that definition. Because it is the Dharma Jewel. If admitted, then it should be the truth of liberation endowed with the first three qualities such as the inconceivable. Because you admit it. If admitted, then that, should be Sangha. Because you admit it. Although the pervasion is established, the truth of cessation of the Mahayana should be that definition. Because it is the object to be expressed. If admitted, then it should be the truth of liberation endowed with the latter three qualities. Because you admit it. If admitted, then it should be the Great Path. Because you admit it. Therefore, it is necessary to add 'endowed with any of the eight qualities'. Here, the definition of Sangha Jewel is shown: If it is said that the noble son is endowed with any of the eight qualities of lineage liberation, then the Bodhisattva on the path of joining with sharp faculties should be that definition. Because it is the Sangha Jewel shown here. If not established, then knowable phenomena should be that. Because the Hearer who abides in the conceptualization of the single path of joining is the Sangha Jewel of the example that is shown here. If not established, then that should be that. Because it is a stream enterer. Also, the former should be that. Because it is the Sangha of the non-returning learner. Some say this. If it is said here that it is Sangha, then it is not pervasive that it is Sangha Jewel, because if it is said here that it is Buddha, then it is not necessary that it is Buddha Jewel. If not established, then the emanation body of the fully enlightened Buddha should be that. Because of that. If admitted, then you should be the supreme of the two-legged. Because you are the Buddha Jewel, because you are the emanation body. Furthermore, the Bodhisattva abiding at the extreme of existence should be the Buddha Jewel. Because it is Buddha. If admitted, then it should be a truly fully enlightened Buddha. If admitted, if not established at the root, then it should be Buddha. Because the way of benefiting others is the same as that of a fully enlightened Buddha. If not established, then knowable phenomena should be that. The third karma, the tenth ground is said to be that ground.
་ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འདིར་བསྟན་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལྡན་དུ་འཆད་པ་མི་རིགས་པར་ཐལ། དེ་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལྡན་ཡིན་ན། ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ནང་གི་ནི་ཞེས་པའི་གཞུང་དེས་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལྡན་དུ་སྟོན་དགོས་པ་ལས། དེས་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེའི་གཞུང་དེས་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡོན་ཏན་ལྡན་གཞི་ལས་ལྷག་པར་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། སྐབས་འདིའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་རྣམ་གཞག་དེ་ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་སྐྱབས་གསུམ་གྱི་རྣམ་དག་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་བླ་ལས་ཇི་ལྟར་བཤད་པའི་སྐྱབས་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་འདིར་ཁས་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱུད་བླར་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལུགས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་མིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། རྒྱུད་བླར་གསུངས་པའི་སྐྱབས་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་རང་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་རྟགས་དེར་ཐལ། ཐེག་པ་གསུམ་ལ། མོས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་བྱས་ནས། །ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་ལ་ཡང་སྦྱར་ནས་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་མོའི་ཆོས་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཏུ་ཐལ། རྒྱུད་བླར་དངོས་སུ་གཏན་པའི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ 12-2-35a ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལྟར་བསྒྲུབ། གཞན་ཡང་། སྐབས་འདིར་བསྟན་པའི་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་ན། ཆོས་དཀོན་མཆོག་མ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྐབས་འདིར་རྒྱུད་བླར་བསྟན་པའི་རྣམ་གཞག་དེ་ཁས་ལེན་པ་གང་ཞིག རྒྱུད་བླར་དེ་གཉིས་འགལ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རྒྱུད་བླར། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ལ་མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་དང་། ཆོས་དཀོན་མཆོག་མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། རྣམ་མཁྱེན་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། མཁྱེན་པ་གསུམ་པོ་དེ་སྐབས་འདིར་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཆོས་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཞེས་པའི་གཞུང་དེ་རང་གཞུང་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལས་མི་འདའ་བས། ཞེས་པར། བདེན་གཉིས་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་གང་ཞིག མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིག་ཤེས་དེ་ཁྱོད་ལ་ལྟོས་ཏེ། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་སུ་སོང་
【現代漢語翻譯】 如是說故。另外，所知法，在此宣說僧寶具有八功德是不合理的，因為如果它具有八功德，那麼《現觀莊嚴論》中『幾、如許』的論典就應該闡述它具有八功德，但它沒有闡述。成為所立，因為該論典闡述的僧寶具有的功德超過了具有八功德的基礎。還有，此時的三寶分類是不同於大乘共同之處的三皈依的清凈分類，因為必須承認《寶性論》中如何闡述的三皈依的清凈相。如是說，所知法，如果是《寶性論》中直接闡述的僧寶，那麼它就遍不是大乘不共之宗的僧寶，因為《寶性論》中所說的三皈依的清凈相是大乘不共的自宗。如果承認，聲聞阿羅漢法，成為所立，因為那個緣故。如果承認，則不應是，因為不是聖菩薩。在根本頌中成為彼之因，因為在『三乘中，隨順意樂者』的場合中，是直接闡述的僧寶，因為是從那個場合中闡述的存在的緣故。同樣地，對於法也應如此運用，緣覺阿羅漢相續中的證悟甚深緣起的法，應是大乘不共的法寶，因為是《寶性論》中直接確立的法寶。如前一樣成立。另外，如果此時所說的佛寶，那麼就必須不是法寶，因為凡是承認此時《寶性論》中所說的分類，因為《寶性論》中說這兩者是相違的。後者成為彼之因，因為在《寶性論》中，佛寶是究竟的皈依處所周遍，而法寶不是究竟的皈依處。如果承認根本頌，一切智智法，成為所立，因為那個緣故。如果承認，所知法，成為所立，因為這三種智慧此時是法寶的緣故。成為所立，因為『法以一切智性三者所攝』的論典是自宗清凈的緣故。『不超出世俗和勝義諦』中，當詢問二諦的體性時，以究竟的觀察智慧所獲得的獲得之義是什麼？究竟的觀察理智依賴於你，成爲了究竟的觀察理智。
【English Translation】 Therefore it is said. Furthermore, knowable phenomena, it is unreasonable to explain the Sangha Jewel as possessing eight qualities here, because if it possesses eight qualities, then the treatise 'How many, as many' in the Ornament for Clear Realization should explain it as possessing eight qualities, but it does not explain it. It is established because that treatise explains that the Sangha Jewel possesses more than the basis of possessing eight qualities. Also, the classification of the Three Jewels in this context is the pure classification of the Three Refuges that is not common to the Mahayana, because it is necessary to accept the pure aspect of the Three Refuges as explained in the Ratnagotravibhāga. Thus it is said, knowable phenomena, if it is the Sangha Jewel directly explained in the Ratnagotravibhāga, then it is pervasively not the Sangha Jewel of the Mahayana uncommon system, because the pure aspect of the Three Refuges spoken of in the Ratnagotravibhāga is the Mahayana uncommon own system. If accepted, Hearer Arhat Dharma, it is established, because of that reason. If accepted, it should not be, because it is not a noble Bodhisattva. In the root verse, it is established as the reason, because in the context of 'In the three vehicles, according to the inclinations of those who desire,' it is the Sangha Jewel that is directly explained, because it is explained from that context. Similarly, apply this to the Dharma as well, the realization of the profound dependent origination of the self-realized Arhat's continuum is the uncommon Dharma Jewel of the Mahayana, because it is the Dharma Jewel directly established in the Ratnagotravibhāga. Establish as before. Furthermore, if the Buddha Jewel explained in this context, then it must not be the Dharma Jewel, because whatever accepts the classification explained in the Ratnagotravibhāga in this context, because in the Ratnagotravibhāga it is said that these two are contradictory. The latter is established as the reason, because in the Ratnagotravibhāga, the Buddha Jewel is pervasive as the ultimate refuge, and the Dharma Jewel is not the ultimate refuge. If the root is accepted, Omniscient Wisdom, it is established, because of that reason. If accepted, knowable phenomena, it is established, because these three knowledges are the Dharma Jewel in this context. It is established, because the treatise 'Dharma is encompassed by the three aspects of omniscience' is the pure own system. In 'Not exceeding the conventional and ultimate truths,' when the nature of the two truths is asked, what is the meaning of attainment attained by the ultimate analytical wisdom? The ultimate analytical intellect depends on you, and becomes the ultimate analytical intellect.
བ་དེ། ཁྱོད་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མས་རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་གང་ཞིག ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་དེ་ཁྱོད་ལ་ལྟོས་དེ་ཐ་སྙད་པར་སོང་བ་དེ། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། ཚིགས་ལྟར་ན། ཁྱོད་རང་གི་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་རང་གི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཡོད་ན་དེ་ཡོད་པ་བུད་ཅེས་བྱའོ། །དེ་ལ་ཁོས་སྐྱོན་གང་འཕངས་ཀྱང་། 12-2-35b དེ་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་ན། ཁྱོད་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཤེས་པ་དང་ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཞེས་བརྗོད་པ་ལ་འཁོར་གསུམ་བྱའོ། །གཞན་ཡང་། ཁྱོད་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་གཉིས་པོ་ཁས་བླངས་ནས་དེ་འགལ་བར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པ། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པ་གཉིས་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། རྟགས་འབུད། འདོད་ན། ཁྱོད་ཆོས་ཅན། དེ་མི་འགལ་བར་ཐལ། ཁས་བླངས་ནས་ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའང་ཡོད། ཁྱོད་དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཡིན་པའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། མཚན་ཉིད་སོ་སོའི་སྟེངས་དུ་འབུད་དོ། །དོན་ལྟར་ན། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་མངོན་དུ་རྟོགས་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་དུ་རྟོགས་པའི་རྣམ་བདེན་དེ་ཁྱོད་ལ་རྣམ་མཁྱེན་སུ་སོང་བའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལའང་སྦྱོར། གཞན་ཡང་། བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིག་ཤེས་ཀྱིས་བཙལ་བའི་རྙེད་དོན་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དེས་བཙལ་བའི་མ་རྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཁྱེད་རང་ལྟར་ན། རྟག་དོན་བཙལ་བས་རྙེད་དོན་ཡོད་པར་ཐལ། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱིས་བཙལ་བས་རྙེད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་གྲུབ་ཡོད་པར་ 12-2-36a ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཁྱེད་རང་ལྟར་ན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱིས་བཙལ་བའི་དེ་མ་རྙེད་པ་དེ་མིན་པར་ཐལ། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱིས་བཙལ་བས་རྙེད་དོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱི་བདེན་གྲུབ་བཙལ་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། ཐོག་མར་བདེན་གྲུབ་མ་བཙ
【現代漢語翻譯】 問：如果說，您是究竟真實的自性，是名言量所證得的證成之義。名言量依賴於您，才成為名言。您是世俗真實的自性。按照文句來說，您的真實的自性，作為法，您存在，因為您是自性。如果承認，您的世俗真實的自性，作為法，您存在，因為您是自性。如果承認，如果它存在，那麼它存在就是矛盾。那麼，他提出了什麼過失呢？ 如果將它作為法，那麼您是究竟真實存在，知識和您是世俗真實存在，這被稱為三轉法輪。另外，您，作為法，承認了兩種自性，那麼這兩種自性是相違的。您是究竟真實，您是世俗真實，這兩者是相違的。普遍承認，標誌去除。如果承認，您，作為法，它們不相違，因為承認了您是世俗真實的自性，您也是究竟真實的自性。如果不成立，那麼就在每個自性上進行去除。按照意義來說，人無我，作為法，是究竟真實，因為是那個自性。前者，因為是顯現證悟自性的遍智的證成之義。後者如果不成立，那麼，因為顯現證悟人無我的真實，對您來說成爲了遍智。如果根本上承認，那麼不是，因為您有顯現證悟的聲聞。也可以應用於所取法無我。另外，真實空性，作為法，是究竟真實的自性，因為是所詮釋的。如果承認，是最終分析的智慧所尋找的證成之義。如果承認，那麼不是，因為是用它尋找的未證成之義。因為是究竟真實。另外，按照您來說，尋找常義就能找到證成之義。因為是最終分析的理智所尋找的證成之義。如果承認，那麼真實成立存在。 另外，按照您來說，最終分析的理智所尋找的未證成之義不是那個，因為是最終分析的理智所尋找的證成之義。如果承認，那麼就承認了。因為是最終分析的理智所尋找的真實成立。如果不成立，那麼就承認了。因為最初沒有尋找真實成立。
【English Translation】 Question: If you are the nature of ultimate truth, what is the object of proof attained by nominal valid cognition? That nominal valid cognition relies on you to become nominal. You are the nature of conventional truth. According to the sentences, your true nature, as a dharma, you exist, because you are a nature. If admitted, your conventional true nature, as a dharma, you exist, because you are a nature. If admitted, if it exists, then its existence is contradictory. So, what fault did he raise? If it is taken as a dharma, then you are ultimately true, knowledge and you are conventionally true, this is called the three turnings of the wheel of Dharma. Furthermore, you, as a dharma, having admitted the two natures, then these two natures are contradictory. You are ultimately true, you are conventionally true, these two are contradictory. Universally admitted, the mark is removed. If admitted, you, as a dharma, they are not contradictory, because it is admitted that you are the nature of conventional truth, and you are also the nature of ultimate truth. If it is not established, then removal is performed on each nature. According to the meaning, the selflessness of persons, as a dharma, is ultimately true, because it is that nature. The former, because it is the object of proof of the omniscient that manifests the realization of the nature. If the latter is not established, then, because the truth of manifesting the selflessness of persons has become omniscient to you. If fundamentally admitted, then it is not, because you have a Shravaka who manifests realization. It can also be applied to the selflessness of apprehended phenomena. Furthermore, true emptiness, as a dharma, is the nature of ultimate truth, because it is what is explained. If admitted, it is the object of proof sought by the wisdom of ultimate analysis. If admitted, then it is not, because it is the unproven object sought by it. Because it is ultimately true. Furthermore, according to you, seeking permanence can find the object of proof. Because it is the object of proof sought by the intellect of ultimate analysis. If admitted, then true establishment exists. Furthermore, according to you, the unproven object sought by the intellect of ultimate analysis is not that, because it is the object of proof sought by the intellect of ultimate analysis. If admitted, then it is admitted. Because it is the true establishment sought by the intellect of ultimate analysis. If it is not established, then it is admitted. Because initially, true establishment was not sought.
ལ་བར་བདེན་མེད་མི་སྙེད་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བརྟགས་པའི་དངོས་ལ་མ་རེག་པར། །དེ་ཡི་དངོས་མེད་འཛིན་མ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཁྱོད་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དང་པོ་གཉིས་ལ་རྣམ་དཔྱད་ཡོད་དམ་མེད། ཡོད་ན་ཁོ་བོས་ཟུར་དང་པོ་གཉིས་གཙང་ནས་བདེན་གཉིས་ཀྱི་མིང་དུ་ཁས་བླངས་ན་ཉེས་པ་ཅི་ཡོད། ཁོ་ན་རེ། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་དེ་ཁྱོད་ལ་དེར་སོང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མྱུ་གུ་བདེན་སྟོང་དུ་རྟོགས་པའི་རིག་ཤེས་དེ་ཁྱོད་ལ་ལྟོས་དེ་མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་སུ་སོང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེས་ཁྱོད་ཀྱིས་གནས་ལུགས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་དེར་ཐལ། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁྱོད་ལ་ལྟོས་པའི་ཚད་མར་སོང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། གཞན་རྣམས་དངོས་འགལ་དང་པོ་མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། མྱུ་གུ་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱི་གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ལ་མངོན་སུམ་ཚད་མ་ 12-2-36b ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ལ་ཚད་གང་གི རྗེས་དཔག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དངོས་འགལ། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་རྟགས་ཡང་དག་གི་སྒྲུབ་བྱ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། གཞན་རྣམས་དངོས་འགལ། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས། རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེའི་དངོས་ཀྱི་གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ལ་མངོན་སུམ་ཚད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ལ་ཚད་མར་སོང་བ་གང་ཞིག རྗེས་དཔག་ཚད་མར་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་དངོས་འགལ། ཕྱི་མ་སླའོ། །གཞན་ཡང་བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་དེ་ཁྱོད་ལ་མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་སུ་སོང་ན། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་དེ་ཁྱོད་ལ་ཐ་སྙད་ཚད་མར་མ་སོང་དགོས་པར་ཐལ། སྔ་མ་དེ་ཁྱོད་ལ་དེར་སོང་བ་གང་ཞིག ཕྱི་མ་དེ་ཁྱོད་ལ་དེར
【現代漢語翻譯】 因為在真實中沒有不承認的，所以承認。原因：在《入行論》中說：『如果未觸及被考察之物，就不會執著於它的不存在。』。此外，你對這兩個定義的第一個部分有分析嗎？如果有，我完全承認這兩個部分是二諦的名稱，有什麼過失？他說：『苗芽，是勝義諦，因為最終的分析性智慧在你那裡已經成立。』原因：因為在你看來，苗芽證悟空性的智慧是最終的分析性智慧。原因：因為它讓你直接證悟了實相。』瓶子證悟空性，是世俗諦，因為具有該定義的緣故。』如果說這個理由有錯，那麼，苗芽是勝義諦，因為具有該定義的緣故。其他的都是相違。如果第一個不成立，那麼，苗芽是被證悟空性的智慧所衡量的對象。如果不成立，就承認。原因：因為它對你來說是現量。如果不成立，就承認。原因：因為它對你來說不是任何比量。第一個是相違，後面的原因：因為它不是你正確推理的立宗。此外，瓶子證悟空性，是世俗諦，因為具有該定義的緣故。其他的都是相違。如果第一個不成立，那麼，瓶子證悟空性如幻的后得智所獲得的獲得對象。如果不成立，就承認。原因：因為它是它的直接衡量對象。如果不成立，就承認。原因：因為它對你來說是現量。如果不成立，就承認。原因：它對你來說是量，而不是比量。第一個理由是相違，後面的是容易的。此外，瓶子證悟空性，是世俗諦，因為具有該定義的緣故。如果前者不成立，那麼，它是盡所有智所獲得的獲得對象。如果後者不成立，那麼，瓶子證悟空性，如果最終的分析性智慧在你那裡成立，那麼，名言量在你那裡不應該不成立。前者在你那裡成立，後者在你那裡
【English Translation】 Because there is no non-acceptance in truth, it is accepted. Reason: In 'Entering the Path of the Bodhisattva,' it says, 'If one does not touch the object being examined, one will not grasp its non-existence.' Furthermore, do you have analysis of the first two parts of these definitions? If so, what fault is there if I fully accept that these two parts are the names of the two truths? He says, 'Sprout, is the ultimate truth, because the ultimate analytical wisdom has been established there for you.' Reason: Because in your view, the wisdom that realizes the emptiness of the sprout is the ultimate analytical wisdom. Reason: Because it allows you to directly realize reality. 'Vase realizing emptiness, is the conventional truth, because it has that definition.' If it is said that this reason is wrong, then, sprout is the ultimate truth, because it has that definition. The others are contradictory. If the first is not established, then, sprout is the object measured by the wisdom that realizes emptiness. If it is not established, then accept it. Reason: Because it is directly perceived by you. If it is not established, then accept it. Reason: Because it is not any inference for you. The first is contradictory, the latter reason: Because it is not the thesis of your correct reasoning. Furthermore, vase realizing emptiness, is the conventional truth, because it has that definition. The others are contradictory. If the first is not established, then, the object obtained by the subsequent wisdom that realizes the emptiness of the vase as illusory. If it is not established, then accept it. Reason: Because it is its direct object of measurement. If it is not established, then accept it. Reason: Because it is directly perceived by you. If it is not established, then accept it. Reason: It is a valid means of cognition for you, but not an inferential valid means of cognition. The first reason is contradictory, the latter is easy. Furthermore, vase realizing emptiness, is the conventional truth, because it has that definition. If the former is not established, then, it is the object obtained by the wisdom that knows all things. If the latter is not established, then, vase realizing emptiness, if the ultimate analytical wisdom is established there for you, then, the conventional valid cognition should not be not established there for you. The former is established there for you, the latter is there for you
་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། འཁོར་གསུམ་དངོས་འགལ། གཞན་ཡང་། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་དེ་ཁྱོད་ལ་མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་སུ་སོང་ན། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་དེ་ཁྱོད་ལ་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མར་མ་སོང་དགོས་པར་ཐལ། སྔ་མ་ཁྱོད་ལ་དེར་སོང་བ་གང་ཞིག ཕྱི་མ་ཁྱོད་ལ་དེར་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། 12-2-37a ཁྱབ་པ་ཚད་གྲུབ། རྟགས་སྔ་མ་དངོས་འགལ། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་དངོས་འགལ། རྩ་རྟགས་ཕྱི་མ་གྲུབ་ན། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། གཞན་རྣམས་དངོས་འགལ། སྔ་མ་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་རྙེད་དོན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྙེད་དོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ཡུལ་མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་སུ་སོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་རིགས་ཤེས་སུ་སོང་བའི་ཡུལ་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མའི་ཉེར་ལེན་དུ་གྱུར་པའི་ཚད་མའི་ཡུལ་ཆོས་ཅན། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་དེ་ཁྱོད་ལ་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མར་སོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ཉེར་ལེན་དུ་གྱུར་པའི་ཚད་མའི་ཡུལ་ཚད་མར་སོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ལ་དཔྱད་ཤེས་སུ་སོང་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་ལ་དེར་སོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ལ་ལྟོས་དེ་རང་གི་ཉེར་ལེན་ཚད་མ་སྔ་མས་གཟུང་འཛིན་པའི་བློར་སོང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་ཀྱང་ཁས་བླངས་སོ། །དར་ཊཱིཀ་པ། དོན་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། རང་ཉིད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་ 12-2-37b མངོན་སུམ་ཚད་མ་དེས། གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་གང་ཞིག བསྒྲུབ་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་བྱ་མིན་པའོ། །ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། རང་ཉིད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་ཚད་མ་དེས་གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་རྟོག་པར་བྱ་བ། ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་མ་རིག་པས་དགག་པ་དང་། ཁས་བླངས་འགལ་བ་ཡང་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་མ་གྲུབ་ན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན་སྒྲུབ་པར་ཐལ། བསྒྲུ
【現代漢語翻譯】 因為沒有成為。如果想要承認宗（rtags khas blangs 'dod na），所知（shes bya）作為有法（chos can）：因為，周遍三相違（'khor gsum dngos 'gal）。另外，苗芽（myu gu）作為有法：如果最終的理智（mthar thug dpyod pa'i rigs shes）對你來說成爲了最終的理智，那麼世俗的量（tha snyad pa'i tshad ma）對你來說必須沒有成為世俗的量。因為前者對你來說成爲了那樣，而後者對你來說沒有成為那樣。 周遍成立。如果想要承認前一個宗相違，所知作為有法：因為，因為那個緣故，周遍三相違。如果根本宗的后一個成立，苗芽作為有法：成為勝義諦（don dam bden par thal），因為那個體相。其他相違。如果前一個不成立，因為，因為如實知（ji lta ba mkhyen pa'i）的現觀智（rnam mkhyen）所獲得的獲得對像（rnyed don）的緣故。另外，最終理智的境（yul）作為有法：成為勝義諦，因為那個體相。如果第一個不成立，最終理智作為有法：你的境成為你的獲得對象，因為你有獲得對象。如果后一個不成立，最終理智作為有法：你自己的境成為最終理智，因為你有一個成為理智的境。如果想要承認根本，最終理智作為有法：你的境成為勝義諦，因為你是知識（shes pa）。成為世俗量（tha snyad pa'i tshad ma）的近取因（nyer len）的量的境作為有法：世俗量對你來說成爲了世俗量，因為你是世俗諦（kun rdzob bden pa）。如果想要承認，世俗量作為有法：你自己的成為近取因的量的境成為量，因為你對那個成爲了觀察智（dpyad shes）。如果不成立，已經承認並且那個作為有法：你對那個成爲了那樣，因為你依賴那個，那個自己的近取因，被先前的量所執持的識（blo）的緣故。宗也承認了。達滴迦巴（dar Tika pa）：勝義諦的體相：直接證悟自己的現量（mngon sum tshad ma）以二取滅除的方式所證悟的，不是以成立的方式所認知的。 世俗諦的體相：直接證悟自己的量以具有二取的方式所認知，這樣說。這個以無明（ma rig pa）遮破，以及承認相違也遮破，這兩個。第一個是：一切所知作為有法：成為勝義諦，因為那個體相。如果前一個不成立：成為世俗諦，因為那個體相。如果后一個宗不成立，成為成立（sgrub par thal）。
【English Translation】 Because it has not become. If you want to assert the subject (rtags khas blangs 'dod na), the knowable (shes bya) as the subject of debate (chos can): Because, the three modes of contradiction are directly contradictory ('khor gsum dngos 'gal). Furthermore, the sprout (myu gu) as the subject of debate: If the ultimate discriminating wisdom (mthar thug dpyod pa'i rigs shes) has become for you the ultimate discriminating wisdom, then the conventional valid cognition (tha snyad pa'i tshad ma) must not have become for you the conventional valid cognition. Because the former has become so for you, while the latter has not become so for you. The pervasion is established. If you want to assert the former subject is contradictory, the knowable as the subject of debate: Because, for that reason, the three modes of contradiction are directly contradictory. If the latter part of the root subject is established, the sprout as the subject of debate: It follows that it is the ultimate truth (don dam bden par thal), because of that characteristic. The others are contradictory. If the former is not established, because, because it is the object of attainment (rnyed don) attained by the omniscient wisdom (rnam mkhyen) that knows things as they are (ji lta ba mkhyen pa'i). Furthermore, the object (yul) of the ultimate discriminating wisdom as the subject of debate: It follows that it is the ultimate truth, because of that characteristic. If the first is not established, the ultimate discriminating wisdom as the subject of debate: Your object becomes your object of attainment, because you have an object of attainment. If the latter is not established, the ultimate discriminating wisdom as the subject of debate: Your own object becomes the ultimate discriminating wisdom, because you have one object that has become wisdom. If you want to assert the root, the ultimate discriminating wisdom as the subject of debate: Your object becomes the ultimate truth, because you are knowledge (shes pa). The object of valid cognition that has become the immediate cause (nyer len) of conventional valid cognition as the subject of debate: The conventional valid cognition has become for you the conventional valid cognition, because you are the conventional truth (kun rdzob bden pa). If you want to assert, the conventional valid cognition as the subject of debate: The object of valid cognition that has become your own immediate cause becomes valid cognition, because you have become an analytical wisdom (dpyad shes) for that. If it is not established, having asserted and that as the subject of debate: You have become so for that, because you rely on that, that own immediate cause, because it has become the mind (blo) apprehended by the previous valid cognition. The subject is also asserted. Dar Tika pa: The characteristic of the ultimate truth: That which is to be realized by the direct valid cognition (mngon sum tshad ma) that directly realizes itself, in the manner of the disappearance of dualistic appearance, and is not to be cognized in the manner of establishment. The characteristic of the conventional truth: That which is to be cognized by the valid cognition that directly realizes itself, in the manner of possessing dualistic appearance, so it is said. This refutes both refutation by ignorance (ma rig pa), and contradiction of assertion. The first is: All knowables as the subject of debate: It follows that it is the ultimate truth, because of that characteristic. If the former is not established: It follows that it is the conventional truth, because of that characteristic. If the latter subject is not established, it follows that it is establishment (sgrub par thal).
བ་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དགག་པ་མེད་པར་ཐལ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པ་འདོད་ན། དོན་དམ་བདེན་པ་མེད་པར་ཐལ་བ་དང་། དེ་ཆོས་ཅན། རང་ཉིད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་མངོན་སུམ་ཚད་མ་དེས་གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་རྟོག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས་དངོས་འགལ། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་དངོས་སུ་རྟོགས་པ་མངོན་སུམ་ཚད་མ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཉིས་སྣང་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསལ་བ་ཁས་བླངས། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཁྱོད་མངོན་སུམ་ཚད་མའི་ལྡོག་པའམ། ཚད་མའི་ལྡོག་པ་གང་རུང་མིན་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་མངོན་སུམ་ཚད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་བདེན་པ་གཉིས་ཀ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། ཞེས་སོགས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་། བུམ་མེད་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བུམ་མེད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་མངོན་ 12-2-38a སུམ་ཚད་མ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བུམ་མེད་གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་དངོས་སུ་རྟོགས་པ་གང་ཞིག དེ་གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དེའི་རྣམ་པ་ཤར་བར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དེའི་དོན་སྤྱི་ཤར་བར་ཐལ། དེ་རྟོགས་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ལ་དེའི་རྣམ་པ་ཤར་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་དེ་ལ་མངོན་སུམ་མིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དུ་བསྒྲུབ་པའི་རྣམ་པར་རྟོགས་བྱ་མིན་པ་ཞེས་སྨོས་པ་ལ་རྣམ་བཅད་ཡོད་དམ་མེད། མེད་ན་ཅིའི་ཕྱིར་སྨོས། ཡོད་ན་ཁོ་བོས་ཕྱི་མ་བཅད་ནས་སྔ་མ་ཁོ་ན་དམ་ཚིགས་སུ་བཞག་ན་ཅིས་འགོག རྟོགས་ཡེས་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། རང་ཉིད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་མངོན་སུམ་ཚད་མས་གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་དེ་ཆོས་ཅན། རང་ཉིད་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་མངོན་སུམ་ཚད་མ་དེས་གཉིས་སྣང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་མིན་པར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། ཅི་སྟེ། ཁྱབ་པ་དངོས་འགལ་མི་འགྲོ་སྟེ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་ན། གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས། རྟོགས་པར་བྱ་བའི་རིགས་སུ་གནས་པ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། རིགས་སུ་གནས་ཤེས་མ་སྦྱར་ན་སྐྱོན་ཅི་འགྲོ་རྟོག་ཡེས་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། རྟོགས་
【現代漢語翻譯】 因為是分別念所緣的對境。如果承認，則沒有遮破的必要，因為一切所知都是要成立的。如果承認是世俗諦，則會推出沒有勝義諦的過失。那個法，應該被直接證悟它的現量以具有二取顯現的方式證悟，因為是世俗諦。周遍的理由相違。如果承認，則直接證悟一切所知的現量，不是具有二取顯現的識，因為你是遍知智。駁斥被承認。周遍在宗派上被承認。如果不成立，則因為你是直接證悟一切所知的現量，所以你是現量的相違，或者不是量。同樣，兩個諦，應該說是勝義諦。此外，瓶無，是勝義諦，因為具有那個體相。如果不成立，則直接證悟瓶無的現量，應該以二取顯現消失的方式證悟瓶無，因為你直接證悟它，而不是以具有二取顯現的方式證悟。如果後者不成立，則那個法，應該對你顯現它的行相，因為那個緣故。如果承認，則那個法，應該對你顯現它的總相，因為你證悟它，因為對你顯現它的行相。如果承認，則你不是它的現量，因為那個緣故。 第二，在勝義諦的體相的側面，說了『不是以分別念所緣的對境』，有簡別嗎？如果沒有，為什麼要說？如果有，如果我遮止後者，只把前者作為誓言，有什麼能阻止？證悟的法身，是勝義諦，因為應該被直接證悟它的現量以二取顯現消失的方式證悟。如果這樣說有錯，那麼那個法，不應該被直接證悟它的現量以具有二取顯現的方式證悟，因為是世俗諦。三輪體空。如果周遍的理由不相違，在世俗諦的體相的側面，有以具有二取顯現的方式，存在於應該被證悟的種類中嗎？如果種類不加上『識』，會有什麼過失？證悟的法身，具有那個體相，因為是世俗諦。如果這樣說有錯，那麼證悟……
【English Translation】 Because it is an object to be cognized by conceptual thought. If accepted, then there is no need for refutation, because all knowables are to be established. If it is accepted as conventional truth, then it would follow that there is no ultimate truth. That phenomenon should be cognized by the direct valid cognition that directly realizes it, in a manner that includes dualistic appearance, because it is conventional truth. The sign of pervasion is contradictory. If accepted, then the direct valid cognition that directly realizes all knowables is not a consciousness with dualistic appearance, because you are the omniscient wisdom. The refutation is accepted. The pervasion is accepted in the tenet. If it is not established, then because you are the direct valid cognition that directly realizes all knowables, you are either the opposite of valid cognition or not a valid cognition. Similarly, both truths should be said to be ultimate truth. Furthermore, the absence of a pot is ultimate truth, because it has that characteristic. If it is not established, then the direct valid cognition that directly realizes the absence of a pot should realize the absence of a pot in a way that the dualistic appearance disappears, because you directly realize it, and not in a way that includes dualistic appearance. If the latter is not established, then that phenomenon should have its aspect appear to you, because of that reason. If accepted, then that phenomenon should have its general characteristic appear to you, because you realize it, because its aspect appears to you. If accepted, then you are not its direct perception, because of that reason. Secondly, in the aspect of the definition of ultimate truth, is there a distinction in saying 'not an object to be cognized by conceptual thought'? If not, why say it? If so, if I block the latter and only keep the former as a vow, what can prevent it? The Dharmakaya of realization is ultimate truth, because it should be cognized by the direct valid cognition that directly realizes it in a way that the dualistic appearance disappears. If there is a mistake in saying this, then that phenomenon should not be cognized by the direct valid cognition that directly realizes it in a way that includes dualistic appearance, because it is conventional truth. The emptiness of the three spheres. If the reason of pervasion is not contradictory, is there, in the aspect of the definition of conventional truth, a kind that exists in the way of having dualistic appearance, in the category of what should be cognized? If the word 'consciousness' is not added to the category, what fault would there be? The Dharmakaya of realization has that characteristic, because it is conventional truth. If there is a mistake in saying this, then realization...
ཡེས་ཆོས་སྐུ་མ་ཡིན་པ་ལས། ལོག་པའི་རྟོགས་ཡེས་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། 12-2-38b མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། གཞན་རྣམས་ཁས་བླངས། ཕྱི་མ་ཁས་བླངས་ཤིང་དེར་ཐལ། དགག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། མིན་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའོ། །ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡོད་ན་ཁྱོད་ཡོད་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར། འདོད་ན། གང་ཟག་གི་བདག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞི་གྲུབ་པར་ཐལ། རང་དངོས་སུ་རྟོགས་པའི་མངོན་སུམ་ཚད་མས་གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་རིགས་སུ་རྟོགས་བྱ་བའི་རིགས་སུ་གནས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། གཞན་ཡང་། དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཁས་བླངས་ནས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེའི་མཚན་ཉིད་མིན་པར་ཐལ། མེད་ན་ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། དེའི་རྗེས་འབྲང་ཁ་ཅིག མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱི་རྙེད་དོན་གང་ཞིག མི་སླུ་བ་དེ་དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མའི་རྙེད་དོན་གང་ཞིག བསླུ་བ་དེ་ཀུན་རྫོབ་དོན་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། ཅེས་ཟེར་རོ། །ལས་རྒྱུ་འབྲས་ཆོས་ཅན། བསླུ་བར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཆོས་ཅན། བསླུ་བར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དོན་དམ་བདེན་པའི་མདོའི་དཀྱིལ་ཟུར་དུ་གང་ཞིག་མ་སྨོས་ན་སྐྱོན་ཅི་འགྲོ། ཅི་ཡང་མི་འགྲོ་ན་སྨོས་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། འགྲོ་ན་གང་འགྲོ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། བསླུ་བར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དུ། གང་ཞིག་མ་སྨྲོས་ན་སྐྱོན་ཅི་འགྲོ། སྐྱོན་གཞི་གྲུབ་པ་གཅིག་འགྲོ་ན་ནི། དེ་ཆོས་ཅན། 12-2-39a མི་བསླུ་བར་ཐལ། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་དངོས་འགལ། མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། གཞི་གྲུབ་པ་གང་ཞིག ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། རི་བོང་རྭ་ལྟ་བུ་གཞི་མ་གྲུབ་པ་གཅིག་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། བསླུ་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་ཡོད་པར་ཐལ། མི་བསླུ་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མས་རྙེད་དོན་གང་ཞིག བསླུ་བ་དེ་ཆོས་ཅན་རི་བོང་རྭ་དེ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པ། རི་བོང་རྭ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་ཁས་བླངས་མ་གྲུབ་ན་དེ་གང་ཞིག མི་བསླུ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡིན་ན་ཡོད་མི་དགོས་པར་ཐལ། རི་བོང་རྭ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་དངོས་འགལ་གཞན་ཡང་། མི་བསླུ་བ་ཆོས་ཅན། རི་བོང་རྭ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མེད་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཕྱྭ་པ་ཆོས་ཀྱི་སེང་གེ་དོན་དམ་བདེན་པ་དང་ཆོས་ཉིད་སོགས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པ་མ་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 如果『是，法身』不是，那麼錯誤的證悟『是，法身』，有法，應是勝義諦，因為具有該定義。其他宗派也承認這一點。如果承認後者，那麼應承認它，因為它是遮破法。如果承認它，那麼應承認它，因為它是否定之否定。這是宗喀巴的觀點。如果具有世俗諦的定義，那麼有法，如果存在世俗諦，那麼你必須存在，因為你是它的定義。如果承認，那麼補特伽羅的『我』，有法，應是如此，因為它是它的定義。如果承認，那麼基礎應成立，因為以自證現量，通過二取顯現的方式，可以證悟的對境種類中存在可以證悟的對境種類。這是真實的理由。此外，如果承認勝義諦的定義，那麼有法，你不應是它的定義，因為如果不存在，那麼你必須存在。這是排除性理由。一些追隨者說：『究竟的、通過理智分析獲得的、不欺騙的是勝義諦的定義；通過名言量獲得的、欺騙的是世俗諦的定義。』因果，有法，應是欺騙的，因為它是世俗諦。三寶，有法，應是欺騙的，因為它是世俗諦。此外，如果在勝義諦的經文中不提及中間或結尾，會有什麼過失？如果沒有過失，那麼提及它有什麼用？如果有過失，那麼有什麼過失？有法，應是欺騙的，因為它是世俗諦。此外，在世俗諦的定義中，如果不提及某事物，會有什麼過失？如果有一個基礎成立的過失，那麼它，有法，應是不欺騙的，因為它是勝義諦。這是周遍排除和直接相違。如果不成立，那麼應承認它，因為有什麼基礎成立的事物不是世俗諦？例如，兔角等沒有基礎成立的事物，有法，應是世俗諦，因為它是欺騙的。如果不成立，那麼應承認它存在，因為它是不欺騙的。』如果有人這樣說，那麼通過名言量獲得的、欺騙的事物，有法，兔角應是世俗諦，因為兔角是你。如果承認周遍排除不成立，那麼什麼是不欺騙的事物？有法，如果你是它，那麼你不必存在，因為兔角是你。這是常法和直接相違。此外，不欺騙的事物，有法，兔角應是你，因為你是否定之否定。Phywa pa Chos kyi Senge（法稱獅子）認為勝義諦和法性等，有法，不是勝義諦。 If 'is, Dharmakaya' is not, then the mistaken realization 'is, Dharmakaya', subject, should be the ultimate truth, because it has that definition. Other schools also acknowledge this. If the latter is acknowledged, then it should be acknowledged, because it is a refutation. If it is acknowledged, then it should be acknowledged, because it is a negation of negation. This is Tsongkhapa's view. If it has the definition of conventional truth, then subject, if conventional truth exists, then you must exist, because you are its definition. If acknowledged, then the 'self' of a person, subject, should be so, because it is its definition. If acknowledged, then the basis should be established, because in the kinds of objects that can be realized through self-cognizant direct perception, in the way of dualistic appearance, there exists a kind of object that can be realized. This is the real reason. Furthermore, if the definition of ultimate truth is acknowledged, then subject, you should not be its definition, because if it does not exist, then you must exist. This is an exclusionary reason. Some followers say: 'The ultimate, obtained through intellectual analysis, that which is not deceptive is the definition of ultimate truth; that which is obtained through nominal valid cognition, that which is deceptive is the definition of conventional truth.' Cause and effect, subject, should be deceptive, because it is conventional truth. The Three Jewels, subject, should be deceptive, because it is conventional truth. Furthermore, if one does not mention the middle or end in the scriptures of ultimate truth, what fault would there be? If there is no fault, then what is the use of mentioning it? If there is a fault, then what fault is there? Subject, it should be deceptive, because it is conventional truth. Furthermore, in the definition of conventional truth, if one does not mention something, what fault would there be? If there is a fault of establishing a basis, then it, subject, should be non-deceptive, because it is ultimate truth. This is pervasive exclusion and direct contradiction. If it is not established, then it should be acknowledged, because what is something with an established basis that is not conventional truth? For example, something without an established basis, like a rabbit's horn, subject, should be conventional truth, because it is deceptive. If it is not established, then it should be acknowledged that it exists, because it is non-deceptive.' If someone says this, then that which is obtained through nominal valid cognition, that which is deceptive, subject, the rabbit's horn should be conventional truth, because the rabbit's horn is you. If the pervasive exclusion is acknowledged to be unestablished, then what is something that is non-deceptive? Subject, if you are it, then you do not have to exist, because the rabbit's horn is you. This is a constant and direct contradiction. Furthermore, something that is non-deceptive, subject, the rabbit's horn should be you, because you are a negation of negation. Phywa pa Chos kyi Senge (法稱獅子) considers ultimate truth and suchness, etc., subject, are not ultimate truth.
【English Translation】 If 'is, Dharmakaya' is not, then the mistaken realization 'is, Dharmakaya', subject, should be the ultimate truth, because it has that definition. Other schools also acknowledge this. If the latter is acknowledged, then it should be acknowledged, because it is a refutation. If it is acknowledged, then it should be acknowledged, because it is a negation of negation. This is Tsongkhapa's view. If it has the definition of conventional truth, then subject, if conventional truth exists, then you must exist, because you are its definition. If acknowledged, then the 'self' of a person, subject, should be so, because it is its definition. If acknowledged, then the basis should be established, because in the kinds of objects that can be realized through self-cognizant direct perception, in the way of dualistic appearance, there exists a kind of object that can be realized. This is the real reason. Furthermore, if the definition of ultimate truth is acknowledged, then subject, you should not be its definition, because if it does not exist, then you must exist. This is an exclusionary reason. Some followers say: 'The ultimate, obtained through intellectual analysis, that which is not deceptive is the definition of ultimate truth; that which is obtained through nominal valid cognition, that which is deceptive is the definition of conventional truth.' Cause and effect, subject, should be deceptive, because it is conventional truth. The Three Jewels, subject, should be deceptive, because it is conventional truth. Furthermore, if one does not mention the middle or end in the scriptures of ultimate truth, what fault would there be? If there is no fault, then what is the use of mentioning it? If there is a fault, then what fault is there? Subject, it should be deceptive, because it is conventional truth. Furthermore, in the definition of conventional truth, if one does not mention something, what fault would there be? If there is a fault of establishing a basis, then it, subject, should be non-deceptive, because it is ultimate truth. This is pervasive exclusion and direct contradiction. If it is not established, then it should be acknowledged, because what is something with an established basis that is not conventional truth? For example, something without an established basis, like a rabbit's horn, subject, should be conventional truth, because it is deceptive. If it is not established, then it should be acknowledged that it exists, because it is non-deceptive.' If someone says this, then that which is obtained through nominal valid cognition, that which is deceptive, subject, the rabbit's horn should be conventional truth, because the rabbit's horn is you. If the pervasive exclusion is acknowledged to be unestablished, then what is something that is non-deceptive? Subject, if you are it, then you do not have to exist, because the rabbit's horn is you. This is a constant and direct contradiction. Furthermore, something that is non-deceptive, subject, the rabbit's horn should be you, because you are a negation of negation. Phywa pa Chos kyi Senge (法稱獅子) considers ultimate truth and suchness, etc., subject, are not ultimate truth.
ར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དགག་པ་ཤེས་བྱ་ལ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་མ་བསྒྲུབ་བྱེད་བཀོད་ནས། དེ་དག་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་འདོད་པ་དང་། དོན་དམ་རྟོག་པའི་བློས་ཀུན་རྫོབ་མ་རྟོགས་པར་འདོད་པ་སོགས་ནི་ནང་འགལ་བར་རྟོགས་པའོ། །སླར་ཡང་དར་ཊཱིཀ་སྨྲ་བ་ལ་འདི་ལྟར་བརྗོད་པར་བྱ་ཏེ། དོན་དམ་བདེན་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་རྟོགས་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེར་ཐལ། སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། དགག་སྒྲུབ་གང་རུང་གང་ཞིག་དགག་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། མེད་དགག་གམ་མིན་དགག་གང་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། རང་མིང་གི་ཆོས་གཞན་འཕེན་པར་ཐལ། མིན་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-39b ཁྱབ་པ་ཚད་མ་དང་གྲུབ་མཐའ་གཉིས་ཀའོ། །འདོད་ན། ཆོས་གཞན་གང་འཕེན་སྟོན་དགོས་སོ། །རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། གང་རུང་གང་ཞིག་དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ངེས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་བསློབ་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་ན། ཀུན་རྫོབ་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་སློབ་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་ཁས་མ་བླངས་སམ་གཞན་ཡང་། བདེན་གཉིས་ལ་གཞུང་བཞིན་ཡོད་དམ་མེད། ཡོད་ན་གཞུང་བཞིན་དེ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་པར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞུང་བཞིན་མེད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེན་གཉིས་འགལ་བར་ཐལ། དེ་གཉིས་ལ་གཞུང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེན་གཉིས་འགལ་བར་སྨྲ་བ་དེ་ལོག་རྟོག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་འགལ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་གཉིས་འགལ་བར་འཛིན་པ་ལོག་རྟོག་ཡིན་པར་བསལ་ཆ་ལོག་སྒྲུབ་ཊཱི་ཀར་བཤད་པ་དང་འགལ། རྣམ་དག་ལ། སྣང་ཚུལ་ལ་འཇུག་པའི་བློས་རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་དེ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད། གནས་ལ་འཇུག་པའི་བློས་རྙེད་པའི་རྙེད་དོན་དེ་དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་ལྟ་བུར་བཤད་པས། དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་ཡོད་ན། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཚུར་མཐོང་། སྲིད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཁོ་ནའི་མངོན་སུམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་རེ་ཞིག་ཚད་འབུད་བྱའོ། །གཞན་ཡང་། དོན་དམ་བདེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེ་ཆེན་སྟོང་དོན་དམ་ 12-2-40a བདེན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། བུམ་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་སྒོམ་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་སྐྱེ་རྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེ་ལྟའི་རྗེ
【現代漢語翻譯】 如你所言，你的反駁是基於對所知事物的存在而成立的。在確立了非證成之後，認為所有這些都是世俗諦，並且認為證悟勝義諦的心識無法證悟世俗諦等等，這些都被認為是內在矛盾。再次，對於持達底疏（Dar Tika）觀點的人，應這樣說：勝義諦，作為主題，必須是可被證悟的，因為它（勝義諦）是勝義諦。如果承認，那麼它必須是可被證悟的，因為它（勝義諦）是證成。如果成立，那麼它必須是不可反駁的，因為它（勝義諦）不是任何反駁或證成。如果後者不成立，那麼它是什麼，是無遮（med dgag）還是非遮（min dgag）？如果是前者，那麼它必須拋棄自身名稱的其他屬性，因為它（勝義諦）是非遮。這個推論在量論和宗義上都是成立的。如果承認，那麼必須指出拋棄了什麼其他屬性。如果根本不成立，那麼它必須是世俗諦，因為它（勝義諦）不是任何勝義諦。如果承認，那麼，作為主題，如果你的上師的智慧將你作為其確定的對象，那麼它必須是將世俗事物作為其對象的上師的智慧，因為你（世俗諦）是世俗諦。你是否不承認三輪，或者說，二諦是否如經中所說存在？如果存在，那麼如經中所說，作為主題，它不是勝義諦，因為它是世俗諦。如果如經中所說不存在，那麼，作為主題，所知事物，二諦是矛盾的，因為它們（二諦）如經中所說不存在。如果承認這一點，那麼，作為主題，所知事物，說二諦是矛盾的不是顛倒的認知，因為它們（二諦）是矛盾的。如果承認這一點，那麼，認為二諦是矛盾的是顛倒的認知，這與《遣除邪說論》（bsal cha log sgrub Tika）中所說的相矛盾。對於純凈者來說，通過進入顯現方式的心識所獲得的獲得之義是世俗諦的定義，通過進入實相的心識所獲得的獲得之義是勝義諦的定義。如果有人這樣承認，那麼，瓶子，作為主題，是真性空，必須是世俗諦，因為具有那個定義。如果承認，那麼，你直接證悟的現觀，必須是存在的，因為你不是僅僅是佛陀的現觀的行境，因為你（瓶子）是世俗諦。這個推論暫時需要進行量論上的分析。此外，它不是勝義諦，因為它是世俗諦。如果承認，那麼，瓶子，作為主題，你必須是大樂空性的勝義諦，因為你存在。如果根本不成立，那麼它必須是瓶子被直接證悟的禪修道后得位智慧所產生的獲得之義，如果不成立，那麼，作為主題，所知事物，它必須是那樣的后得位 智慧所產生的獲得之義。
【English Translation】 As you say, your refutation is established based on the existence of knowable things. After establishing the non-establishment, the idea that all these are conventional truths, and that the mind that realizes the ultimate truth cannot realize the conventional truth, etc., are all considered to be internal contradictions. Again, to those who hold the Dar Tika view, it should be said like this: The ultimate truth, as the subject, must be something to be realized, because it (the ultimate truth) is the ultimate truth. If admitted, then it must be something to be realized, because it (the ultimate truth) is an establishment. If established, then it must be irrefutable, because it (the ultimate truth) is not any refutation or establishment. If the latter is not established, then what is it, a non-affirming negative (med dgag) or an affirming negative (min dgag)? If it is the former, then it must abandon the other attributes of its own name, because it (the ultimate truth) is an affirming negative. This inference is valid in both epistemology and tenets. If admitted, then it must be pointed out what other attributes are abandoned. If it is not established at all, then it must be a conventional truth, because it (the ultimate truth) is not any ultimate truth. If admitted, then, as the subject, if your teacher's wisdom takes you as its definite object, then it must be the teacher's wisdom that takes conventional things as its object, because you (the conventional truth) are the conventional truth. Do you not acknowledge the three spheres, or do the two truths exist as stated in the scriptures? If they exist, then as stated in the scriptures, as the subject, it is not the ultimate truth, because it is the conventional truth. If they do not exist as stated in the scriptures, then, as the subject, knowable things, the two truths are contradictory, because they (the two truths) do not exist as stated in the scriptures. If this is admitted, then, as the subject, knowable things, saying that the two truths are contradictory is not a reversed cognition, because they (the two truths) are contradictory. If this is admitted, then the idea that the two truths are contradictory is a reversed cognition, which contradicts what is said in the 'Treatise on Eliminating False Views' (bsal cha log sgrub Tika). For the pure ones, the meaning of attainment obtained by the mind that enters into the mode of appearance is the definition of conventional truth, and the meaning of attainment obtained by the mind that enters into the state of being is the definition of ultimate truth. If someone admits this, then, the pot, as the subject, is empty of true existence, it must be a conventional truth, because it has that definition. If admitted, then, your direct realization, must be existent, because you are not merely the object of the direct perception of the Buddhas, because you (the pot) are the conventional truth. This inference needs to be analyzed epistemologically for the time being. Furthermore, it is not the ultimate truth, because it is the conventional truth. If admitted, then, the pot, as the subject, you must be the ultimate truth of great bliss and emptiness, because you exist. If it is not established at all, then it must be the meaning of attainment produced by the post-meditation wisdom of the meditative path that directly realizes the pot. If it is not established, then, as the subject, knowable things, it must be the meaning of attainment produced by such post-meditation wisdom.
ས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་དེས་བུམ་པ་བདེན་སྟོང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། མཚན་མེད་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྙེད་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་དང་གཅིག་གང་ཞིག་མཉམ་གཞག་སྣང་བཅས་ཡིན་པར་འགལ་ལོ། །རྣམ་བཅད་ལས་སྣང་བ་ལྟར་དོན་བྱེད་ནུས་པ་དེ་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། སྣང་བ་ལྟར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་དེ་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བཞག་པ་ལྟར་སྣང་བས། དེ་ལྟར་ཁས་མི་ལེན་ན། རི་བོང་དང་དོན་དམ་བདེན་པ་སོགས་ཆོས་ཅན། ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དུ་ཐལ། སྣང་བ་ལྟར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཞེས་པའི་ཁྱད་པར་སྒོམ་ན། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་དང་། ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་གཉིས་ཀ་ཆོས་ཅན། ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དུ་ཐལ་ཞེས་སོགས་འཕེན་ནོ། །འདིར་ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཐལ་འགྱུར་བ་དང་ལུགས་ལ་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཁས་མི་ལེན་ཏེ། ཡང་དག་པར་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདེན་གྲུབ་ཁས་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར། རང་རྒྱུད་པའི་ལུགས་ལ། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཁས་ལེན་པ་སང་སྣང་བ་ལྟར་དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཁས་ལེན། དེ་ཁས་ལེན་པས། རང་མཚན་ཁས་ལེན། དེའི་ཕྱིར་ 12-2-40b ཐལ་འགྱུར་བས་གཞལ་བའི་ངོས་ན་རང་རྒྱུད་པས་ཀྱང་བདེན་གྲུབ་ཁས་ལེན་པར་སོང་ལ། རང་རྒྱུད་པ་དང་ལུགས་ལ། བདེན་གྲུབ་ཁས་མི་ལེན་ཟེར་རོ། །འོ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་པས་ཀྱང་དང་ལུགས་ལ། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཁས་མི་ལེན་པར་ཐལ། ཡང་དག་པར་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཁས་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ་བདེན་གྲུབ་ཁས་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་དང་། རང་རྒྱུད་ས་བོན། བདེན་གྲུབ་ཁས་ལེན་པར་ཐལ། ཐལ་འགྱུར་བས་གཞལ་བྱའི་ངོས་ནས་ཁྱོད་ནི་བདེན་གྲུབ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར། རྟག་དང་པོ་འགལ། ཁྱབ་པ་ཚད་མ། འདི་ལྟར་རང་རྒྱུད་པས་བདེན་གྲུབ་ཁས་ལེན་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཐལ། ཐལ་འགྱུར་བའི་ཚད་མས་ཁྱོད་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟག་དང་པོ་འགལ། ཁྱབ་པ་མེད་ན་ཐལ་འགྱུར་བའི་ཚད་མ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ནི་བསྒྲུབ་པའི་དོན་ལ་ཚད་མས་གནོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ནི་སྒྲུབ་ཀྱང་ཚད་མས་གནོད་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཕྱིར་གནས་ཚོད་ལ་རང་རྒྱུད་པས་བདེན་གྲུབ་ཁས་བླངས་པར་སོང་བས་དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ནི་རྒྱུད་ལ་དབུ་མའི་ལྟ་བ་སྐྱེས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་བདེན་གྲུབ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་དབུ་མ་པ་མིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པའི་སྒྲུབ་མཐའ་དང་། སེམས་ཙམ་པའི་སྒྲུབ་མཐའ་གཉིས་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཐོབ་ཚུལ་ལ་ཁྱ
【現代漢語翻譯】 獲得土地的智慧，是爲了理解瓶子如幻覺般真實而空虛。此外，瓶子，作為現象，應該是究竟真實的，因為它沒有特徵。這是因為瓶子是顯現為空虛的，是大乘聖者禪定智慧所證悟的對象。如果這不成立，那麼認知對像和禪定（有顯現）之一必然矛盾。正如分別論中，能夠如顯現般起作用的，被認為是正確的世俗諦；不能如顯現般起作用的，被認為是錯誤的世俗諦。如果不接受這樣，那麼兔子和究竟諦等，應該是錯誤的世俗諦，因為它們不能如顯現般起作用。如果這不成立，那麼它們應該是正確的世俗諦，因為它們具有該特徵。如果思考『世俗諦』的差別，那麼正確的世俗諦和錯誤的世俗諦兩者，都應該是錯誤的世俗諦等等。在這裡，有些人說，應成派不接受正確的世俗諦，因為他們不接受真實存在的法，因為他們不接受真實存在。自續派的觀點是，他們接受正確的世俗諦，因為他們接受能夠如顯現般起作用的事物。因為他們接受這個，所以他們接受自相。因此，在應成派的衡量下，自續派也變成了接受真實存在，但自續派的觀點是，他們不接受真實存在。那麼，認知對象，按照自續派的觀點，應該不接受正確的世俗諦，因為他們不接受真實存在的法。這是因為他們不接受真實存在。三者，自續派的種子，變成了接受真實存在，因為在應成派的衡量下，你接受真實存在。第一個前提矛盾。周遍是確鑿的。這樣，自續派接受真實存在，這應該是通過量成立的，因為應成派的量成立了你。第一個前提矛盾。如果周遍不存在，那麼應成派的量，對於要證明的意義來說，應該被量所損害，因為你雖然證明了，但被量所損害。因此，在某種程度上，自續派變成了接受真實存在，因此中觀自續派，你的相續中應該生起中觀的見解，因為你接受了真實存在。如果承認，那麼你不應該是中觀派，因為你承認了。認知對象，對於中觀自續派的宗義和唯識宗的宗義兩者，如何獲得大乘的道，你…… The wisdom of attaining the ground is to understand the pot as being like an illusion, true yet empty. Furthermore, the pot, as a phenomenon, should be ultimately true because it lacks inherent characteristics. This is because the pot is the object apprehended by the meditative wisdom of a Mahayana Arya, which directly realizes emptiness. If this is not established, then it contradicts either the object of knowledge or the meditative state (with appearances) being the case. As stated in the 'Discrimination', that which can function according to its appearance is the valid conventional truth, and that which cannot function according to its appearance is the characteristic of the false conventional truth. If this is not accepted, then a rabbit and ultimate truth, etc., should be false conventional truths because they cannot function according to their appearance. If this is not established, then they should be valid conventional truths because they possess that characteristic. If one contemplates the distinctions of 'conventional truth', then both valid and false conventional truths should be false conventional truths, and so on. Here, some say that Prasangikas do not accept valid conventional truths because they do not accept truly existent phenomena, because they do not accept true existence. The Svatantrika view is that they accept valid conventional truth because they accept that which can function according to its appearance. Because they accept this, they accept self-characteristics. Therefore, under the measure of the Prasangikas, the Svatantrikas also end up accepting true existence, but the Svatantrika view is that they do not accept true existence. So, the object of knowledge, according to the Svatantrika view, should not accept valid conventional truth because they do not accept truly existent phenomena. This is because they do not accept true existence. Thirdly, the seed of the Svatantrika becomes accepting true existence because, under the measure of the Prasangikas, you accept true existence. The first premise is contradictory. The pervasion is certain. Thus, the Svatantrika's acceptance of true existence should be established by valid cognition because the Prasangika's valid cognition establishes you. The first premise is contradictory. If the pervasion does not exist, then the Prasangika's valid cognition, for the meaning to be proven, should be harmed by valid cognition because even though you prove it, it is harmed by valid cognition. Therefore, to some extent, the Svatantrika has become accepting true existence, so the Madhyamaka Svatantrika, the view of Madhyamaka should arise in your continuum because you have accepted true existence. If you concede, then you should not be a Madhyamika because you concede. The object of knowledge, for both the established tenet of the Madhyamaka Svatantrika and the established tenet of the Cittamatra, how to attain the Mahayana path, you...
【English Translation】 The wisdom of attaining the ground is to understand the pot as being like an illusion, true yet empty. Furthermore, the pot, as a phenomenon, should be ultimately true because it lacks inherent characteristics. This is because the pot is the object apprehended by the meditative wisdom of a Mahayana Arya, which directly realizes emptiness. If this is not established, then it contradicts either the object of knowledge or the meditative state (with appearances) being the case. As stated in the 'Discrimination', that which can function according to its appearance is the valid conventional truth, and that which cannot function according to its appearance is the characteristic of the false conventional truth. If this is not accepted, then a rabbit and ultimate truth, etc., should be false conventional truths because they cannot function according to their appearance. If this is not established, then they should be valid conventional truths because they possess that characteristic. If one contemplates the distinctions of 'conventional truth', then both valid and false conventional truths should be false conventional truths, and so on. Here, some say that Prasangikas do not accept valid conventional truths because they do not accept truly existent phenomena, because they do not accept true existence. The Svatantrika view is that they accept valid conventional truth because they accept that which can function according to its appearance. Because they accept this, they accept self-characteristics. Therefore, under the measure of the Prasangikas, the Svatantrikas also end up accepting true existence, but the Svatantrika view is that they do not accept true existence. So, the object of knowledge, according to the Svatantrika view, should not accept valid conventional truth because they do not accept truly existent phenomena. This is because they do not accept true existence. Thirdly, the seed of the Svatantrika becomes accepting true existence because, under the measure of the Prasangikas, you accept true existence. The first premise is contradictory. The pervasion is certain. Thus, the Svatantrika's acceptance of true existence should be established by valid cognition because the Prasangika's valid cognition establishes you. The first premise is contradictory. If the pervasion does not exist, then the Prasangika's valid cognition, for the meaning to be proven, should be harmed by valid cognition because even though you prove it, it is harmed by valid cognition. Therefore, to some extent, the Svatantrika has become accepting true existence, so the Madhyamaka Svatantrika, the view of Madhyamaka should arise in your continuum because you have accepted true existence. If you concede, then you should not be a Madhyamika because you concede. The object of knowledge, for both the established tenet of the Madhyamaka Svatantrika and the established tenet of the Cittamatra, how to attain the Mahayana path, you...
ད་པར་མེད་པར་ཐལ། གཉིས་ཀས་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཙམ་རེ་ཐོབ་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད། གཉིས་ཀས་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཙམ་རེ་ཐོབ་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐལ་འགྱུར་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་རྒྱུད་པའི་སྒྲུབ་པའི་མཐའ་ 12-2-41a ལམ་རྟོགས་པར་ཐལ་རང་རྒྱུད་པའི་ལུགས་ལ་བདེན་གྲུབ་ཁས་མི་ལེན་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱིས་རང་རྒྱུད་པས་བདེན་གྲུབ་ཁས་ལེན་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་དངོས་འགལ་ལོ། །གཞན་སྡེའི་གཞུང་གི་དེ་ཉིད་མ་མཐོང་ཀྱང་། ཞེས་པས་ཞུགས་པའི་འཁོར་ཚོགས་འདྲིད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ལ་སྨོད་པའི་དྲག་སྔགས་ཟླ་བྱེད་པ། །དེས་ཀྱང་རང་ཕྱོགས་འཛིན་པར་མངོན་རློམ་ཚེ། །རང་གཞུང་བསྒྲུབ་ལ་ལུང་གི་མིག་ཡངས་ཤིང་། །གཞན་གཞུང་འགོག་པ་རིགས་པའི་རྣམ་འགྱུར་ཅན། །རང་གཞན་གྲུབ་མཐའི་དེ་ཉིད་སྟོན་མཁས་པའི། །བློ་གསལ་དབང་པོ་རིགས་པའི་སྒྲ་ཆེན་སྒྲོག །བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི། །ཞེས་སོགས་སུ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ལས་རྟོག་པའི་རིགས་རྒྱུན་མཐའ་དད་པའི་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་བྱར་མེད་དེ། གཉིས་པོ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། རྒྱུན་མཐར་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མིན་པའི་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བ་ན། དེ་དང་རིག་མཐུན་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་དུ་བྱེད་ནུས་མཐོང་ལམ་དུ་དེ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་གྲུབ་ན། དེ་ན་སྐད་ཅིག་སྦྱོར་བ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེས་ཏེ་ཁྱབ་པ་མེད་དེ། དེ་བློ་བུར་རྣམ་དག་གི་དབང་དུ་བྱའོ་ཞེ་ན། དེ་བས་འདི་ཆེས་ངོ་མཚར་ཆེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་གཅིག་གི་གློ་བུར་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཐོང་བར་ཐལ། རྣམ་པར་སྨིན་པ་མིན་ནུས་པའི་སྐད་ཅིག་སྦྱོར་གྱི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ཚུལ་འདི་གློ་བུར་རྣམ་དག་གི་དབང་དུ་བྱས་པ་གང་ཞིག གང་གི་དངོས་གཅིག་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་བ་ཞེས་པའི་གཞུང་འདི། སྐད་ཅིག་སྦྱོར་ 12-2-41b དང་པོའི་ཆོས་ཉིད་རྟོག་ཚུལ་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ས་དང་པོ་དང་། གཉིས་པ་ལ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཚུལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། ས་དང་པོར་ཡོན་ཏན་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དེ་བཞིན་མ་མཐོང་། གཉིས་པར་དེ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། དངོས་པོ་མ་གྲུབ་ན། ས་དང་པོར་ཡོན་ཏན་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་མ་མཐོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བསྒོམ་ལམ། ལས་རྟོགས་རིགས་ཐ་དད་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གཞག་དུ་མེད་པར་ཐལ། གཉིས་པོ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱི
【現代漢語翻譯】 因此，沒有區別。因為兩者獲得大乘資糧道的程度沒有差別。因為兩者獲得大乘見道的程度也沒有差別。此外，立宗者，你已經證悟自續派的修道，因為你不承認自續派的實有成立。因為你認為自續派承認實有成立。這是相違背的否定。『即使沒有看到其他宗派的論典真諦』，因為迷惑了加入的僧團。以惡語詛咒他人，當他自以為是地堅持自己的觀點時，對於確立自己的宗義，有著廣闊的經論之眼；對於駁斥其他宗義，則展現出理性的姿態。善於展示自他宗派的真諦，聰慧之人發出理性的巨大聲音。這是中間的偈頌。如前所說，『見道』等等，大乘見道之後，不可能有斷除分別種子的常恒大乘修道，因為二者在證悟自性清凈法界的方式上沒有差別。如果這樣說，所知法，你是有差別的。因為在常恒中見到非異熟果的自性清凈法性時，能夠顯現所有與之相符的事物，而在見道中不能。如果後者不成立，那麼就會有剎那結合。如果這樣說，則不遍，因為那是從暫時的清凈的角度來說的。因此，這非常奇妙。所知法，當現量見到一個法的暫時的清凈法性時，就會見到所有法的法性。因為證悟非異熟果的剎那結合的法性，是從暫時的清凈的角度來說的。『證悟一法的實性』，這部論典被說成是證悟第一個剎那結合的法性的論證。此外，所知法，初地和二地在見到自性清凈法性的方式上是有差別的。因為在初地沒有見到一萬二千種功德的實性，而在二地見到了。如果事物不成立，那麼初地的一萬二千種功德，你沒有見到你的法性，因為你不存在。此外，所知法，修道，不可能安立斷除不同種類的證悟的遍智，因為二者在證悟自性清凈法性的方式上沒有差別。
【English Translation】 Therefore, there is no difference. Because there is no difference in the extent to which both attain the Mahayana path of accumulation. Because there is no difference in the extent to which both attain the Mahayana path of seeing. Furthermore, Proponent, you have realized the path of meditation of the Svātantrika school, because you do not accept the truly established in the Svātantrika system. Because you see that the Svātantrika school accepts the truly established. This is a contradictory negation. 'Even without seeing the truth of other schools' treatises,' because it deceives the assembled Saṃgha who have joined. Cursing others with harsh words, when he arrogantly insists on his own view, he has a broad eye of scripture for establishing his own doctrine; for refuting other doctrines, he displays a rational demeanor. Skilled at showing the truth of self and other doctrines, the wise one proclaims the great sound of reason. This is an intermediate verse. As mentioned earlier, 'the path of seeing,' etc., after the Mahayana path of seeing, it is impossible to have a constant Mahayana path of meditation that cuts off the seeds of conceptualization, because there is no difference in the way the two realize the nature of the pure Dharmadhātu. If you say so, knowable phenomena, you are different. Because when seeing the nature of the self-nature pure Dharmatā that is not a fully ripened result in the constant, it can manifest all things that are compatible with it, but it cannot do so in the path of seeing. If the latter is not established, then there will be a momentary conjunction. If you say so, then it is not pervasive, because that is from the perspective of temporary purity. Therefore, this is very wonderful. Knowable phenomena, when directly seeing the temporary pure Dharmatā of one dharma, one will see the Dharmatā of all dharmas. Because the way of realizing the Dharmatā of momentary conjunction that is not a fully ripened result is from the perspective of temporary purity. 'Seeing the reality of one thing,' this treatise is said to be the proof of realizing the Dharmatā of the first momentary conjunction. Furthermore, knowable phenomena, there is a difference in the way the first and second Bhūmis see the self-nature pure Dharmatā. Because in the first Bhūmi, the reality of twelve thousand qualities is not seen, but in the second, it is seen. If the object is not established, then the twelve thousand qualities of the first Bhūmi, you have not seen your Dharmatā, because you do not exist. Furthermore, knowable phenomena, the path of meditation, it is impossible to establish the omniscient wisdom that cuts off different kinds of realization, because there is no difference in the way the two realize the self-nature pure Dharmatā.
ར། གསུམ་པར་སྒྲིག་གོ །གཞན་ཡང་། རྣམ་དག་ལས་འདི་སྐད་བྱ་སྟེ། ས་བཅུ་ལ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ཚུལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པོ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དུ་སྡུག་བསྔལ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས། བདེན་པ་ལྷག་མའི་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་ལ་རྟོག་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པོ་ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། ཆོས་བཟོད་དུ་བདེན་པ་བཞི་ཆར་གྱི་ཆོས་ཉིད་ལ་ངེས་པ་འདྲེན་ནུས་ཀྱི་ཚུལ་དུ་མ་མཐོང་། ལམ་ལ་རྗེས་ཤེས་ཀྱིས་བདེན་པ་བཞི་ཆར་གྱི་ངེས་པ་འདྲེན་ནུས་ཀྱི་ཚུལ་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། རྣམ་དག་ལས་གཞལ་གྱིས་བཞེས་སོ། །དབང་པོ་རྟུལ་དང་རྣོན་པོ་དག །ཅེས་པར་མཚོན་བྱེད་དཔེའི་དགེ་འདུན་གྱི་རྣམ་དག་གཟུང་བར་ཙམ་བཀོད་པ། 12-2-42a མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་དགེ་འདུན་དོགས་པ་སྤྱད་པ་དང་། གཉིས་དང་པོ་ལ། འབྲས་བུ་ལ་སྤྱད་པ་དང་། འབྲས་གནས་ལ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ། དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཡིན་ན། ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ན། ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་གི་འབྲས་བུ་དངོས་སུ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ལམ་ཟག་བཅས་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། རང་འབྲས་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་དངོས་སུ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འབྲས་བུ་བར་པ་གཉིས་དངོས་སུ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ལམ་ཟག་བཅས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདི་ནི་སུས་ཀྱང་དཔྱད་པ་མིན་དང་གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ན། ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ཐོབ་འབྲས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕྱིར་འོང་ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱི་ཐོབ་འབྲས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དེར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་ཐོབ་འབྲས་ནི། ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ན། ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པའི་བྲལ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། ལམ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་བར་པ་གཉིས་སྔ་མ་ལྟར་འཕེན་ཞིང་། དེའི་བྲལ་འབྲས་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བྲལ་བ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡིན་པར་ཐལ། ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་འབྲས་བུ་འདུས་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-42b དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་བཞིར་འདུས་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ན་བཞ
【現代漢語翻譯】 若第三品需要整理，還有，《清凈論》中這樣說：十地在證悟自性清凈的法性方面有差別，因為見道十六剎那在證悟自性清凈的法性方面有差別。承認這個觀點，並且有理由：大乘見道在苦法忍中證悟苦諦的自性清凈法性，因為證悟了其餘諦的自性清凈法性。另外，十六剎那在見法性方面有差別，因為在法忍中，不能以能引出對四諦法性確信的方式見到，而在道位，能以隨信智引出對四諦的確信的方式見到。《清凈論》中可以衡量。『根器鈍和根器利』等，僅僅是爲了表示範例，列舉了僧伽的清凈。 所表示的意義上的僧伽需要進行推敲。分為兩種：第一，對果進行推敲；第二，對果位進行推敲。第一種情況：如果是沙門之理，那麼一定是無漏無間道嗎？如果是這樣，那麼作為一來果和不來果的果位，實際獲得的有漏道，其法性如何？因為是那個（有漏道），所以這樣認為。如果不能成立，那麼理由是：因為是實際獲得自果沙門之理果位的無間道。應該成立，因為存在這樣的情況。理由是：因為存在實際獲得中間二果的有漏道。這並非任何人推敲的內容。另外，所知法，如果是沙門之理的果，那麼一定是無漏無間道的獲得之果嗎？如果是這樣主張，那麼一來果的離貪，其法性如何？因為是那個（一來果的離貪），所以這樣認為。如果這樣主張，那麼不應該是這樣，因為是世間道的獲得之果。之所以這樣說，是因為有『世間道的獲得之果』的說法。如果說，如果是沙門之理的果，那麼一定是無漏無間道所獲得的解脫，那麼就像之前一樣，可以推出有漏道所獲得的中間二果。如果說，是那個（解脫）的離系果，那麼無漏無間道的離系解脫道，其法性如何？因為是那個（解脫道），所以這樣認為。如果這樣主張，那麼應該是這樣，因為是無漏無間道的等流果，因為那個（解脫道）的果是有為法。 如果說所有的沙門之理的果都包含在這四種果中，那麼所知法，如果是那個（沙門之理的果），那麼就應該...
【English Translation】 Furthermore, in 'Rnam dag las' it is said: The ten bhumis (grounds, stages of a Bodhisattva's path) have differences in realizing the nature of self-nature purity, because the sixteen moments of the path of seeing have differences in realizing the nature of self-nature purity. Acknowledge this, and there is a reason for it: In the Mahayana path of seeing, in the 'suffering-dharma-patience' (苦法忍), one realizes the nature of self-nature purity of the truth of suffering, because one realizes the nature of self-nature purity of the remaining truths. Furthermore, the sixteen moments have differences in how they see the dharma nature, because in 'dharma-patience' (法忍), one does not see in a way that can induce certainty about the dharma nature of all four truths, while in the path, one sees in a way that can induce certainty about all four truths through subsequent knowledge. It can be measured from 'Rnam dag las'. 'Dull and sharp faculties' etc., only to indicate an example, listing the purity of the Sangha. The Sangha in the sense of what is indicated needs to be examined. There are two types: first, examining the result; second, examining the state of the result. In the first case: If it is the principle of a Shramana (沙門，釋迦牟尼佛弟子), then it must be an unpolluted, uninterrupted path? If so, then what about the polluted path that actually obtains the fruits of the once-returner and non-returner? Because it is that (polluted path), it is considered so. If it cannot be established, then the reason is: because it is the uninterrupted path that actually obtains the fruit of the Shramana principle of its own result. It should be established, because such a situation exists. The reason is: because there exists a polluted path that actually obtains the intermediate two fruits. This is not something that anyone has examined. Furthermore, the knowable, if it is the fruit of the Shramana principle, then it must be the fruit of attainment of the unpolluted, uninterrupted path? If this is asserted, then what about the detachment from desire of the once-returner? Because it is that (detachment from desire of the once-returner), it is considered so. If this is asserted, then it should not be so, because it is the fruit of attainment of the worldly path. The reason for saying this is because there is the statement 'the fruit of attainment of the worldly path'. If it is said that if it is the fruit of the Shramana principle, then it must be the separation obtained by the unpolluted, uninterrupted path, then, like before, the intermediate two fruits obtained by the polluted path can be deduced. If it is said that it is the separated fruit of that (separation), then what about the liberation path of the unpolluted, uninterrupted path? Because it is that (liberation path), it is considered so. If this is asserted, then it should be so, because it is the co-operative result of the unpolluted, uninterrupted path, because the fruit of that (liberation path) is conditioned. If it is said that all the fruits of the Shramana principle are contained in these four fruits, then the knowable, if it is that (fruit of the Shramana principle), then it should be...
ི་པོ་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོག་པ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་བརྒྱ་བཅུ་རྩ་དགུ་པོ་གང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་ཕལ་ཆེར་དཔྱད་པ་ཞུགས་སོ། །འབྲས་གནས་ཡིན་ན་རྒྱུ་ལྔ་སྲིད་པའི་འབྲས་གནས་ཡིན་དགོས་ཟེར་ན། སྔ་མ་དེ་ཉིད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་པ་བརྒྱད་ཚན་ཚང་བར་ཐོབ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཏེ། ཤེས་པ་བརྒྱད་ཚན་ཐོབ་པ་དང་ནི། ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། འབྲས་གནས་ཡིན་ན། རང་ཉིད་ཞུགས་པ་སྔོན་སོང་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་ཟེར་རོ། །གཅིག་ཅར་བའི་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཅིག་ཅར་རྒྱུན་ཞུགས་པ་སྔོན་སོང་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག་ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་གཅིག་ཅར་བ་དང་རྒྱུན་ཞུགས་པའི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པར་ཐལ། དེ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་གཞུང་བཞིན་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་པ་མིན་པར་ཐལ། བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། བསལ་པ་ཁས་བླངས། ཁྱབ་པ་ཚད་མ། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་མོད། དེར་ཐལ། གཅིག་ཅར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་བསལ་ཁས་བླངས། ཁྱབ་པ་ཚད་མ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། མངོན་པ་འོག་མ་བའི་རྒྱུ་ལྔ་སྲིད་པའི་འབྲས་གནས་ཡིན་ན། རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་བཞི་པོ་གང་རུང་ལ་གནས་པ་ཡིན་དགོས་ཟེར་རོ། །གཉིས་མགོ་མ་དང་། རྫས་སྤྱི་མ་ཆོས་སུ་སྨྲ་བ་དག་ལྟར་ 12-2-43a ན་ནི་དེ་དག་འཕེན་ཅིང་། རྣམ་པར་སྤྱོད་པའི་ཤེས་རབ་དང་ལྡན་ཞིང་། ལེགས་ཉེས་འབྱེད་པའི་མཐུ་གྲུབ་པ་དག་ལྟར་ན། འདི་ལྟར། སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་སུ་ཐལ། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། འབྲས་གནས་གང་ཞིག རྒྱུ་ལྔ་པོ་ཚང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལྟར་བསྒྲུབ་བོ། རྒྱས་པར་ནི་གཞན་དུ་བྲིས་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ། འདིར་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་པོ་ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་འདུན་ཡིན་ནམ། ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ཡིན་དྲིས་པ་ལ། དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གང་རུང་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཡིས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་རང་རྒྱལ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་པས་འབྲིང་གི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། སྐབས་འདིར་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་ཉ
【現代漢語翻譯】 必須是任何一種果位，因為這是承諾。如果接受，那麼見道之苦法智，因為這是原因。如果接受，那麼就不是，因為沒有獲得十六剎那的證悟。如果根本不成立，那麼這是原因，因為是九十九種沙門果中的任何一種。對此，大多數情況下會進行分析。如果說是果位，就必須是五因所生的果位，那麼前者本身就是所立。因為這是原因。如果接受，那麼就必須獲得完整的八識聚，因為這是所許。這是周遍，因為獲得了八識聚。有些人說，如果是果位，那麼一定是自己先進入的。一剎那入流果位是所立。因為這是原因。如果接受，那麼一剎那入流一定是先進入的，因為所許與所立是同一的。如果接受，那麼所知是所立。可能存在一剎那斷除者和入流者的共同基礎，因為它們是相同的。如果接受，那麼像這樣的論典是所立。不是入流者，因為獲得了十六剎那的證悟。否定被接受。周遍是正確的。如果不成立，那麼雖然接受了，但這是原因，因為是一剎那斷除者。常斷被接受。周遍是正確的。有些人說，如果顯宗下部的五因所生的果位，就必須安住于入流等四果中的任何一個。 就像那些將二諦和總相作為法的人那樣，如果像那些具有智慧和辨別善惡能力的人那樣，那麼就像這樣。導師佛陀是所立。因為這是原因。如果接受，那麼就是聲聞，如果根本不成立，那麼這是原因，因為是五因具足的果位。這是原因，因為是導師佛陀。此外，獨覺阿羅漢是所立。因為這是原因。像前面一樣進行論證。詳細內容可以從其他地方的著作中瞭解。第二，這裡直接顯示的二十僧團是大乘僧團還是小乘僧團？如果像第一種情況那樣，那麼它是所立。如果你們是任何一種，那麼一定是為大乘聖者所周遍，因為你們是大乘的僧團寶。如果接受，那麼像犀牛一樣的獨覺是所立。因為這是原因。如果接受，那麼就不是，因為是中等根器的補特伽羅。如果根本不成立，那麼這是原因，因為此時直接顯示的僧團是...
【English Translation】 It must be any kind of fruit position, because that is the commitment. If accepted, then the suffering-dharma-knowledge of the seeing path, because that is the reason. If accepted, then it is not, because the sixteen moments of realization have not been obtained. If it is not established at all, then this is the reason, because it is any one of the ninety-nine fruits of a renunciate. For this, analysis is mostly entered into. If it is said to be a fruit position, it must be a fruit position produced by the five causes, then the former itself is the subject. Because that is the reason. If accepted, then it must be that the complete eight consciousness aggregates are obtained, because that is the assertion. This is pervasive, because the eight consciousness aggregates are obtained. Some say that if it is a fruit position, then it must be that one's own entry has preceded it. The one-instant stream enterer fruit position is the subject. Because that is the reason. If accepted, then the one-instant stream enterer must have entered previously, because the assertion and the subject are the same. If accepted, then knowable things are the subject. It is possible that there is a common basis for the one-instant abandoner and the stream enterer, because they are the same. If accepted, then a scripture like that is the subject. It is not a stream enterer, because the sixteen moments of realization have been obtained. Negation is accepted. Pervasion is valid. If it is not established, then although it is accepted, this is the reason, because it is a one-instant abandoner. Constant negation is accepted. Pervasion is valid. Some say that if it is a fruit position produced by the five causes of the lower Abhidharma, then it must abide in any of the four: stream enterer, etc. Like those who speak of the two truths and the general substance as dharma, if like those who possess discriminating wisdom and the power to distinguish good and evil, then like this. The teacher Buddha is the subject. Because that is the reason. If accepted, then it is a Hearer. If it is not established at all, then this is the reason, because it is a fruit position complete with the five causes. This is the reason, because it is the teacher Buddha. Furthermore, a solitary conqueror Arhat is the subject. Because that is the reason. It is proven like the former. The details can be known from writings elsewhere. Secondly, are the twenty Sanghas directly shown here the Mahayana Sangha or the Hinayana Sangha? If like the first case, then it is the subject. If you are any one, then it must be pervaded by the Mahayana noble ones, because you are the Mahayana Sangha Jewel. If accepted, then a solitary conqueror like a rhinoceros is the subject. Because that is the reason. If accepted, then it is not, because it is a person of middling capacity. If it is not established at all, then this is the reason, because the Sangha directly shown at this time is...
ི་ཤུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྐབས་འདིར་མཚོན་བྱེད་དཔེའི་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་པོ་དེ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་ལ་མཚོན་བྱེད་དང་། དེའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཉི་ཤུ་ལ་མཚོན་བྱའི་ཐ་སྙད་བྱས་པ་འཐད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བའི་རྟག་གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་དངོས་སུ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེར་ཐལ། སྐབས་འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་ལ་ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ 12-2-43b ཉི་ཤུའི་མིང་གི་བརྟགས་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཏུ་ཐལ། རྩ་བའི་དམ་བཅའ་གང་ཞིག གཞུང་སྔ་ཕྱི་གཉིས་པོ་མདོར་ན་དང་རྒྱས་བཤད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། མདོ་ལས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་པོ་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དུ་ཐལ། རྩ་བའི་དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤཱ་རིའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་གང་དག་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་མི་རྣམས་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན་རྣམས་མ་གཏོགས་པ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་མདོ་ལས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་མིན་པར་ཐལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི། སོགས་ལ། རྣམ་བཅད་པ་ལྟར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དང་པོ་བཅོ་ལྔ་གང་རུང་ལ་གནས་པའི་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤངས་མ་སྤངས་པ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་པའི་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། མཐོང་སྤངས་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུ་བཙོན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཤེས་ལ་གནས་པ་དེ་རྟག་དེ་ཡིན་པར་ཐལ། རྩ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་རྟག་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་མཐོང་སྤངས་སྤངས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཐེག་དམན་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཤེས་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ་ལྟར་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བརྗོད་པ་བར་ཆད་མེད་ 12-2-44a ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པའི་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཡིན་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། རྩ་བའི་དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། རྟག་ཅི་བཀོད་ཀྱང་ཞེས་འདོད་ལ་འདོད་པས། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེ
【現代漢語翻譯】 因為存在能代表的（事物），並且此處暗示了作為象徵的二十位僧侶。原因：將小乘的二十位僧侶作為能代表者，並把具有相同名稱的二十位菩薩作為所代表者，這種說法是合理的。按照根本的第二個常法，所知法，在此處並非實際指明大乘的二十位僧侶。原因：因為那個承諾。如果承認，那麼原因：因為此處以小乘二十位僧侶的名字來指稱大乘的二十位僧侶。此外，所知法，在『佛等三寶』的語境中所指的僧寶，應是聲聞的僧寶。原因：根本的承諾，因為前後兩部論典分別是概要和詳細解釋。此外，經中實際指明的二十位僧侶應是聲聞的僧侶。原因：根本的承諾。如果承認，那麼，『舍利子，那些從人群中去世並轉生到與人群有相同命運的大菩薩，除了不退轉的菩薩之外』等等的經文中實際指明的僧寶，不應是聲聞的僧侶。原因：因為是菩薩。對於將要解釋的道智等，按照分類，安住于大乘見道最初十五剎那中的任何一個，且尚未斷除欲界修斷者，可以被稱作入流者，因為獲得了通過斷除見斷而區分的沙門果。所知法，安住于大乘見道法智者，應恒常是那個（入流者）。原因：因為根本的法是恒常的那個。如果承認，那麼，那個法，你不應是那個，因為你已經斷除了見斷，因為你安住于小乘見道法智。按照達波的說法，安住于大乘見道無間道中的菩薩，可以被稱作入流向。所知法，如果是名為入流向的菩薩，那麼應遍及安住于大乘無間道的菩薩。原因：因為根本的承諾。無論如何安排，因為想要這樣認為，安住于大乘見道苦法智忍的菩薩，原因：因為那個。
【English Translation】 Because there exists a representative (thing), and here it implicitly indicates the twenty monks who serve as symbols. Reason: It is reasonable to regard the twenty monks of the Hinayana as representatives and the twenty Bodhisattvas with the same name as what is represented. According to the second constant principle of the root, knowable phenomena, it is not the case that the twenty monks of the Mahayana are actually indicated here. Reason: Because of that commitment. If admitted, then reason: because here the twenty monks of the Mahayana are referred to by the names of the twenty monks of the Hinayana. Furthermore, knowable phenomena, the Sangha Jewel referred to in the context of 'Buddha and other Three Jewels' should be the Sangha Jewel of the Shravakas. Reason: The fundamental commitment, because the two texts before and after are respectively the summary and detailed explanation. Furthermore, the twenty monks actually indicated in the Sutra should be the monks of the Shravakas. Reason: Because of the fundamental commitment. If admitted, then, 'Shariputra, those great Bodhisattvas who have passed away from among humans and are born into the same destiny as humans, except for the non-retrogressing Bodhisattvas,' etc., the Sangha Jewel actually indicated in the Sutra should not be the monks of the Shravakas. Reason: Because they are Bodhisattvas. Regarding the Path of Knowledge to be explained, etc., according to the classification, those who abide in any of the first fifteen moments of the Mahayana Path of Seeing and have not abandoned the desire realm's cultivation-abandonments can be called Stream-enterers, because they have obtained the fruit of the ascetic discipline distinguished by the abandonment of what is abandoned by seeing. Knowable phenomena, that which abides in the Dharma-knowledge of the Mahayana Path of Seeing should always be that (Stream-enterer). Reason: Because the fundamental Dharma is always that. If admitted, then, that Dharma, you should not be that, because you have already abandoned what is abandoned by seeing, because you abide in the Dharma-knowledge of the Hinayana Path of Seeing. According to Darṭīka, the Bodhisattva abiding in the uninterrupted path of the Mahayana Path of Seeing can be called a Stream-enterer. Knowable phenomena, if it is a Bodhisattva named Stream-enterer, then it should pervade the Bodhisattva abiding in the uninterrupted path of the Mahayana. Reason: Because of the fundamental commitment. No matter how it is arranged, because one wants to think so, the Bodhisattva abiding in the Suffering-Dharma-Knowledge-Acceptance of the Mahayana Path of Seeing, reason: because of that.
འི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཀྱི་མིང་བཞིན་དུ་ཐལ། དེ་མིན་པ་གང་ཞིག མཐོང་ལམ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མིན་པར་ཐལ། བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོག་པ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། དད་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་བྱེ་བྲག་གིས། ཞེས་སོགས་ལ། རྒྱུན་ཞུགས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་ལ་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་དང་། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་གང་རུང་ཡིན་ན་ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེ་གཉིས་སུ་དབྱེར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆགས་བྲལ་སྔོན་སོང་གི་ཕྱིར་འོང་ཞུགས་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་ལ་དད་པའི་རྗེས་འབྲང་གི་མིང་ཅན་དང་། ཆོས་ཀྱི་རྗེ་འབྲང་གི་མིང་ཅན་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་གང་རུང་ཡིན་ན་ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་རྒྱུན་ 12-2-44b ཞུགས་ཞུགས་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། དེའི་འོག་ཏུ་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པར། རྣམ་བཅད་པ་ལྟར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པ་ལ་གནས་ཤིང་སྔར་སྒོམ་སྤངས་མ་སྤངས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཀྱི་མིང་གིས་འདོགས་རུང་སྟེ། མཐོང་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་སྐབས་འདིར་རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཀྱི་མིང་གིས་བཏགས་ནས་བསྟན་པའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཏུ་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཕྱིར་མི་འོང་། དགྲ་བཅོམ་འབྲས་གནས་རྣམས་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་ནས་རྩ་ཁྱབ་ལ་བཏང་ངོ་། །མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་སྤངས་པའི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། མཐོང་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཐོང་སྤངས་ཀུན་སྦྱོར་གསུམ་ཟད་པར་སྤངས་པའི་སེམས་དཔའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པར་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་ལ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། མཐོང་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་ཡིན་པར་ཐལ། རྒྱ
【現代漢語翻譯】 如果未成立，那麼，作為所立宗，你應是如實安住于預流果位者。原因是什麼呢？因為你是安住于見道所斷之解脫道上的菩薩。如果承認，則不應理，因為你尚未獲得十六剎那智。因為有信隨法行者的差別等等。對於預流者，作為所立宗，你應有兩種，因為你有信隨行者和法隨行者兩種。如果這樣說，那麼，作為所立宗，如果其中任何一種是你，則你必須是，因為你可分為這兩種。如果承認，那麼，對於已離欲且先已證得一來果的利根者，應是如此，因為是這個原因。如果根本上不成立，那麼，應是如此，因為是法隨行者。此外，作為名為預流向的菩薩，你應有兩種，因為你有名為信隨行者和名為法隨行者兩種。如果這樣說，那麼，作為所立宗，如果其中任何一種是你，則你必須是，因為這是承諾。如果承認，那麼，聲聞預流 12-2-44b 向的利根者，在其下恒常進入。按照分別說，安住于大乘見道十六剎那，且先前無論是否已斷修道所斷的菩薩，可以被安立為預流果位，因為安住于以見道所斷而區分的沙門果位。如實安住于預流果位者，應是如此，因為是這個原因。如果承認，那麼，你在此處被安立並被指為預流果位的僧伽僧寶，因為凡是承認是僧伽僧寶的緣故。此外，將一來果、阿羅漢果位者作為所立宗，並施加周遍。如果未成立，那麼，應是如此，因為是已獲得且未退失見道所斷之沙門果位的人。達Ra扎倉巴：安住于見道解脫道的菩薩，不是預流者，因為是已斷盡見道所斷一切煩惱的勇士。如果這樣說，那麼，安住于常邊的菩薩，應是如此，因為是這個原因。如果承認，那麼，應是如此，因為是一來果，因為示現於欲界之身來世將作十二行相。一切都已在宗義上承諾。此外，安住于見道解脫道上的菩薩，應是預流者，因為是常 邊
【English Translation】 If it is not established, then, as the subject, you should be one who truly abides in the Stream-enterer fruition. What is the reason? Because you are a Bodhisattva who abides on the path of liberation from what is abandoned by the path of seeing. If you admit, then it is not reasonable, because you have not yet attained the sixteen moments of wisdom. Because there are differences between those who follow faith and those who follow the Dharma, etc. For the Stream-enterer, as the subject, you should have two, because you have two: a follower of faith and a follower of Dharma. If you say so, then, as the subject, if any one of them is you, then you must be, because you can be divided into these two. If you admit, then, for the sharp-witted one who has already attained the Once-returner fruition after having abandoned desire, it should be so, because that is the reason. If it is not established at all, then it should be so, because it is a follower of Dharma. Furthermore, as a Bodhisattva named 'Stream-enterer aspirant', you should have two, because you have two named 'follower of faith' and 'follower of Dharma'. If you say so, then, as the subject, if any one of them is you, then you must be, because that is the commitment. If you admit, then, the Hearer Stream- 12-2-44b enterer aspirant, constantly enters beneath it. According to the distinction, a Bodhisattva who abides in the sixteen moments of the Mahayana path of seeing, and who has previously abandoned or not abandoned what is to be abandoned by the path of meditation, can be established as a Stream-enterer fruition, because he abides in the fruit of the ascetic conduct distinguished by what is abandoned by the path of seeing. One who truly abides in the Stream-enterer fruition, it should be so, because that is the reason. If you admit, then, you are here established and pointed out as the Sangha Jewel of the Stream-enterer fruition, because whatever is admitted is the Sangha Jewel. Furthermore, taking the Once-returner and Arhat fruition as the subject, and applying the pervasion. If it is not established, then it should be so, because it is a person who has obtained and not lost the fruit of the ascetic conduct abandoned by the path of seeing. Da Ra Drakpa: A Bodhisattva who abides on the path of liberation from the path of seeing is not a Stream-enterer, because he is a hero who has completely abandoned all afflictions abandoned by the path of seeing. If you say so, then, a Bodhisattva who abides on the extreme, it should be so, because that is the reason. If you admit, then it should be so, because it is a Once-returner, because it shows the twelve aspects of making a future birth in the realm of desire. Everything has been promised in the tenets. Furthermore, a Bodhisattva who abides on the path of liberation from the path of seeing should be a Stream-enterer, because it is the constant
ུན་དུ་ཞུགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོས། བསལ་བ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཡིན་པར་ཐལ། བྱང་ 12-2-45a སེམས་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་འོག་ཏུ་དེ་ཉིད་ཅེས་སོགས་ལ། རྣམ་བཅད་ལྟར་ན། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཀྱི་མིང་ངན་ཆོས་ཅན། གཉིས་ཡོད་དེ། ལྷའི་དང་། མིའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའི་མིང་ངན་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ། ཚིག་ལྟར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་གང་རུང་ཡིན་ན། དེ་ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་ནས་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་ལྷར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་བྱང་སེམས་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཕྱིར་མི་འོང་གི་མིང་ངན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། གཟུགས་ཀྱི་ལྷའི་རིགས་སུ་སྐྱེ་བའི་མིང་ངན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྒྱུན་ཞུགས་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་གཉིས་ཡོད་དེ། རྒྱུན་ཞུགས་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་སོགས་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་གང་རུང་ཡིན་ན་ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེ་གཉིས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་གི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་གཉིས་ལེན་པར་གྱུར་པའི་རྒྱུན་ཞུགས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། རྒྱུན་ཞུགས་གང་ཞིག ལྷའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔར་ལྟར་བསྒྲུབ་བོ། །དོན་ལྟར་ན། རྣམ་བཅད་བཤད་པ། མཐོང་སྤངས་གསུམ་ལམ། བཞི་སྤངས་ཤིང་ལྷར་སྐྱེ་བ་རིགས་མཐུན་གཉིས་བླངས་ནས་སངས་རྒྱས་ཚུལ་སྟོན་པ་དེ། ལྷའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའི་མིང་ཅན་དང་། སྤངས་པ་དེ་ཉིད་མིའི་སྐྱེ་བ་རིགས་མཐུན་ 12-2-45b གཉིས་སམ་གསུམ་བླངས་ནས་སངས་རྒྱ་ཚུལ་སྟོན་པ་དེ། མིའི་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའི་མིང་ཅན་ཡིན་གསུང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའི་མིང་ཅན་ཡིན་ན། མཐོང་སྤངས་ལྔ་པ་ལ་མ་སྤངས་དགོས་པར་ཐལ། དེའི་སྤང་པའི་ཁྱད་པར་མཐོང་སྤངས་གསུམ་ལམ་བཞི་སྤངས་པ་ཞེས་པའི་ངོས་འཛིན་སྨོས་པ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་དགོས་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་མཐོང་སྤངས་སྤངས་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་མིང་ཅན་ཡིན་ན། དེ་སྤངས་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དམ་བཅའ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རིགས་ནས་རིགས་སྐྱེའི་ཁྱད་པར་དེ་སྒོམ་སྤངས་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་མཐོང་སྤངས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་གསུམ་ལས་ལྷག་པ་མི་ལེན་པར་སངས་རྒྱ་ཚུལ་སྟོན་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་འཁོར་བ
【現代漢語翻譯】 因為已經入流。第一個論式：立宗，已承諾宗派；是這樣的，因為是聖菩薩。在其下方的『彼即』等中，按照分別而言，有二種入流果位的名稱：天道和人道中，有二種族生名稱。如是說。按照字面意思，彼法，如果彼二者中的任何一個是，那麼你必須是，因為你擁有彼二者。如果承認，色界天中，從色界天中受生的菩薩，如果承認，離欲者，是這樣的，因為那個緣故。如果承認，則不應是，因為是不還者的名稱。如果根本未成立，那麼，是這樣的，因為是色界天族中受生的名稱。再次，入流族中生，是這樣的，你擁有二者，因為你擁有入流族中生等二者。如果說，彼法，如果彼二者中的任何一個是，那麼你必須是，因為你擁有彼二者。如果承認，在此生中現證不還果，並在色界中受生二次的入流者，是這樣的，因為那個緣故。如果承認，則不應是，因為不于欲界受生。如果未成立，那麼，是這樣的，因為是入流，並且是天族中生。如前一樣進行論證。按照意義而言，分別的解釋，見斷、修斷三道，捨棄四者並在天道中受生，取二種同類，然後示現成佛之相，那是天族中生的名稱；捨棄彼等，在人道中受生，取二種或三種同類，然後示現成佛之相，那是人族中生的名稱。所知法，如果是入流族中生的名稱，那麼必須不捨棄見斷五品，因為其捨棄的差別，說『見斷三道捨棄四者』的認識是合理的。如果承認，則不需要，因為如果是那樣，則必須捨棄見斷，因為如果是入流的名稱，則必須捨棄彼等。此外，那個承諾是不合理的，因為族中生的差別僅僅是修斷的範疇。此外，有菩薩示現成佛之相，不于見斷輪迴中受生超過三次，因為那個承諾的緣故。如果承認，則沒有，因為如果是那樣，則在二無數劫之間輪迴。 Because one has entered the stream. First syllogism: Thesis, has committed to a tenet; it is so, because it is an Arya Bodhisattva. In the 'that itself' etc. below that, according to the distinctions, there are two names for the state of Stream-enterer fruit: In the realms of gods and humans, there are two names for family-born. Thus it is said. According to the words, that dharma, if either of those two is, then it must be you, because you possess those two. If accepted, a Bodhisattva taking birth from the realm of form gods to the realm of form gods, if accepted, one free from desire, it is so, because of that reason. If accepted, then it should not be, because it is the name of a Non-returner. If the root is not established, then, it is so, because it is the name of being born in the family of form gods. Again, Stream-enterer family-born, it is so, you have two, because you have Stream-enterer family-born etc., two. If it is said, that dharma, if either of those two is, then it must be you, because you have those two. If accepted, a Stream-enterer who manifests the fruit of Non-returner in this very life and takes two births in the realm of form, it is so, because of that reason. If accepted, then it should not be, because one does not take birth in the desire realm. If not established, then, it is so, because it is a Stream-enterer, and is born in the family of gods. Argue as before. According to the meaning, the explanation of distinctions, the paths of seeing and abandoning, abandoning the four and taking birth in the realm of gods, taking two similar kinds, and then showing the manner of attaining Buddhahood, that is the name of being born in the family of gods; abandoning those same, taking birth in the realm of humans, taking two or three similar kinds, and then showing the manner of attaining Buddhahood, that is the name of being born in the family of humans. Knowable phenomena, if it is the name of Stream-enterer family-born, then one must not abandon the fifth of seeing and abandoning, because the distinction of its abandonment, saying 'the three paths of seeing and abandoning abandon the four' is reasonable. If accepted, then it is not necessary, because if that is so, then seeing and abandoning must be abandoned, because if it is the name of Stream-enterer, then those must be abandoned. Furthermore, that commitment is unreasonable, because the distinction of family-born is made only in terms of cultivation abandonment. Furthermore, there are Bodhisattvas who show the manner of attaining Buddhahood without taking more than three births in the cycle of seeing and abandoning, because of that commitment. If accepted, then there are none, because if that is so, then one would be in samsara for two countless eons.
【English Translation】 Because one has entered the stream. First syllogism: Thesis, has committed to a tenet; it is so, because it is an Arya Bodhisattva. In the 'that itself' etc. below that, according to the distinctions, there are two names for the state of Stream-enterer fruit: In the realms of gods and humans, there are two names for family-born. Thus it is said. According to the words, that dharma, if either of those two is, then it must be you, because you possess those two. If accepted, a Bodhisattva taking birth from the realm of form gods to the realm of form gods, if accepted, one free from desire, it is so, because of that reason. If accepted, then it should not be, because it is the name of a Non-returner. If the root is not established, then, it is so, because it is the name of being born in the family of form gods. Again, Stream-enterer family-born, it is so, you have two, because you have Stream-enterer family-born etc., two. If it is said, that dharma, if either of those two is, then it must be you, because you have those two. If accepted, a Stream-enterer who manifests the fruit of Non-returner in this very life and takes two births in the realm of form, it is so, because of that reason. If accepted, then it should not be, because one does not take birth in the desire realm. If not established, then, it is so, because it is a Stream-enterer, and is born in the family of gods. Argue as before. According to the meaning, the explanation of distinctions, the paths of seeing and abandoning, abandoning the four and taking birth in the realm of gods, taking two similar kinds, and then showing the manner of attaining Buddhahood, that is the name of being born in the family of gods; abandoning those same, taking birth in the realm of humans, taking two or three similar kinds, and then showing the manner of attaining Buddhahood, that is the name of being born in the family of humans. Knowable phenomena, if it is the name of Stream-enterer family-born, then one must not abandon the fifth of seeing and abandoning, because the distinction of its abandonment, saying 'the three paths of seeing and abandoning abandon the four' is reasonable. If accepted, then it is not necessary, because if that is so, then seeing and abandoning must be abandoned, because if it is the name of Stream-enterer, then those must be abandoned. Furthermore, that commitment is unreasonable, because the distinction of family-born is made only in terms of cultivation abandonment. Furthermore, there are Bodhisattvas who show the manner of attaining Buddhahood without taking more than three births in the cycle of seeing and abandoning, because of that commitment. If accepted, then there are none, because if that is so, then one would be in samsara for two countless eons.
ར་སྐྱེ་བ་མ་བླངས་པར་སངས་རྒྱས་པའི་ཚུལ་སྟོན་མི་ནུས་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད་དོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་ཡིན་ནོ། །སོགས་ལ། སྒོམ་སྤངས་དྲུག་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་གི་མིང་གི་འོད་གསལ་རུང་སྟེ། འདོགས་པའི་ཆོས་སུ་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར། འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཉན་ཐོས་ཕྱིར་འོང་དང་སྤངས་རྟོགས་སྐྱེ་བ་ལེན་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་འདྲ་བའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་དང་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་ཙམ་མི་འདྲ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཐེག་དམན་ལམ་གྱི་སྤང་བྱར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་མ་ལུས་པར་སྤངས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཕྱིར་འོང་དེས་ཉན་ཐོས་ལམ་གྱི་སྤང་བྱར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་མ་ལུས་པར་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ 12-2-46a ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དང་སྐྱེ་བ་ལེན་ཚུལ་གྱི་ཆ་ཙམ་མི་འདྲ་བར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལན་གཅིག་ལས་ལྷག་པ་མི་ལེན་པས་ཁྱབ། ཁྱོད་ཀྱིས་བསམ་བཞིན་དུ་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ཚད་མེད་པ་ཡོངས་སུ་ལེན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་གཞན་དང་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། །སོགས་ལ། རྣམ་བཅད་པ། སྒོམ་སྤངས་བདུན་ནམ་བརྒྱད་སྤངས་ཤིང་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལན་གཅིག་བླངས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པའི་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། འདོད་པར་ལན་གཅིག་འོངས་ནས་སྡུག་བསྔལ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚུལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་བྱང་སེམས་དེས་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤངས་དགུ་པ་སྤངས་པའི་དབང་གིས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལན་གཅིག་ལེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལན་གཅིག་ལེན་པ་གང་ཞིག ཚེ་བར་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པའི་བྱང་སེམས་དེའི་སྤང་བྱའི་ཁྱད་པར་དུ་སྒོམ་སྤངས་བདུན་ནམ་བརྒྱད་སྤངས་ཞེས་པ་དེའི་ངོས་བཟུང་སྨོས་པ་མཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདི་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་འོང་བ་ཡིན་ནོ། །སོགས་ལ། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་སེམས་སྒོམ་སྤངས་དགུ་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ་གནས་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་འོང་གི་མིང་གི་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། གསུམ་ཚང་བའི་ཕྱིར། འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཐ་མའི་ཆ་མཐུན་ལྔ་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན་སྒོམ་སྤངས་དགུ་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྩ་བ་དེར་ཐལ། དེའི་མིང་གི་འདོགས་པའི་ 12-2-46b ཆོས་སུ་ཚང་བའི་ཕྱིར། འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཐ་མའི་ཆ་མཐུན་ལྔ་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་དགེ་སྦྱོང
【現代漢語翻譯】 因為不示現受生而能成佛之理遍及一切，故需遮遣。之後是『一來』等。安住于斷除第六品修斷之解脫道的菩薩，是『一來』之名所能安立者，因為不具足安立之法。有安立之理由，因為聲聞一來與斷證受生之方式有若干相似之處。若問：彼（菩薩）法，你（菩薩）僅與一來在斷除之差別上不相同嗎？不應理，因為你已斷除了作為小乘道之所斷的一切煩惱。聲聞一來並未斷除作為聲聞道之所斷的一切煩惱。前者不應理，因為你是聖菩薩。 又，彼（菩薩）法，你僅與受生方式之部分不相同嗎？不應理，因為若是那樣，則應遍及於不于欲界受生一次以上。因為你明知故犯地于欲界受生無數次。彼即與他者相同。等。斷除者。斷除七品或八品修斷且於欲界受生一次之菩薩，是『一生間』之名所能安立者，因為示現於欲界來一次後究竟痛苦之理。若說：所知法，因為彼等菩薩以斷除欲界第九品修斷之故，于欲界受生一次。彼于欲界受生一次，安立『一生間』之菩薩，其所斷之差別，說斷除七品或八品修斷之立宗是合理的。若承認，彼（菩薩）法，你應以煩惱之勢力而於輪迴中受生。因為你承認。此亦可應用於其他情況。之後是『不還』等。安住于斷除第九品修斷之解脫道的不退轉菩薩，是『不還』之名所能安立者，因為三者圓滿。有安立之理由，因為安住于以斷除最後五順下分而善加分別之沙門果。 若說安住于斷除第九品修斷之解脫道的菩薩，根本不應理。因為具足安立彼之名稱之法。有安立之理由，因為安住于以斷除最後五順下分而善加分別之沙門
【English Translation】 Because the principle of not showing birth and being able to attain Buddhahood pervades everything, it needs to be refuted. After that, there are 'Once Returner' and so on. A Bodhisattva who abides on the path of liberation from the abandonment of the sixth level of meditative abandonment is one to whom the name 'Once Returner' can be applied, because it does not possess the complete Dharma of establishment. There is a reason for establishment, because the way a Shravaka Once Returner abandons proof and takes birth has some similarities. If asked: That (Bodhisattva) Dharma, are you (Bodhisattva) only different from the Once Returner in the difference of abandonment? It is unreasonable, because you have abandoned all the afflictions that are to be abandoned as the Lesser Vehicle path. The Shravaka Once Returner has not abandoned all the afflictions that are to be abandoned as the Shravaka path. The former is unreasonable, because you are a Noble Bodhisattva. Also, that (Bodhisattva) Dharma, are you only different in the part of the way of taking birth? It is unreasonable, because if that is the case, then it should pervade not taking birth in the desire realm more than once. Because you knowingly and willingly take birth in the desire realm countless times. That is the same as others. And so on. The one who cuts off. A Bodhisattva who has abandoned the seventh or eighth level of meditative abandonment and has taken birth once in the desire realm is one to whom the name 'One Lifetime Interrupter' can be applied, because he shows the principle of ultimately ending suffering after coming once to the desire realm. If you say: Knowable Dharma, because those Bodhisattvas take birth once in the desire realm because they have abandoned the ninth level of meditative abandonment of the desire realm. He takes birth once in the desire realm, establishing the Bodhisattva of 'One Lifetime Interrupter', the difference in what is to be abandoned, stating the establishment of abandoning the seventh or eighth level of meditative abandonment is reasonable. If you admit, that (Bodhisattva) Dharma, you should take birth in Samsara by the power of afflictions. Because you admit. This can also be applied to other situations. After that, there are 'Non-Returner' and so on. A non-returning Bodhisattva who abides on the path of liberation from the abandonment of the ninth level of meditative abandonment is one to whom the name 'Non-Returner' can be applied, because the three are complete. There is a reason for establishment, because he abides in the fruit of the ascetic conduct that is well distinguished by abandoning the last five lower fetters. If you say that a Bodhisattva who abides on the path of liberation from the abandonment of the ninth level of meditative abandonment is fundamentally unreasonable. Because it possesses the Dharma of establishing its name. There is a reason for establishment, because he abides in the ascetic
་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡིན་ན། དེའི་མིང་གི་འདོགས་སུ་རུང་བས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་དང་གཅིག་གང་ཞིག འདོད་པའི་ཕྱིར།འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡིན་ན། དེའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་དེ་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འདོད་པའི་སྒོམ་སྤངས་དགུ་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་ཏེ། བྱང་སེམས་གང་ཞིག འདོད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡིན་པར་ཐལ། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པའི་མིན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་མིང་ཅན་དང་། ཕྱིར་འོང་གི་མིང་ཅན་གཉིས་མི་འགལ་ཏེ། དེ་གཉིས་ཀྱི་མིང་འདོགས་སུ་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞུང་བཞིན་གྲུབ། དེ་གཉིས་ཀའི་སྒྲས་བརྗོད་རིགས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། སྐབས་འདིར་བསྟན་གྱི་མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་དགེ་འདུན་དེ་ལ་ཉི་ཤུར་དབྱེར་མི་རིགས་པར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་དགེ་འདུན་ཡིན་ན། རང་སངས་རྒྱས་གཅིག་པུའི་མིང་ཅན་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། དེ་གཅིག་པུའི་སྒྲས་བརྗོད་རིགས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། བར་མ་དོ་དང་སྐྱེ་གནས་དང་། །སོགས་ལ། རྣམ་བཅད་པ་གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཀུན་སྦྱོར་གྱི་བག་ལ་ཉལ་སྤངས། མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་ 12-2-47a ཀུན་སྦྱོར་གྱི་བག་ལ་ཉལ་མ་སྤངས་པས་བར་དོར་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་སངས་རྒྱ་ཚུལ་སྟོན་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། བར་དོར་འདའ་བའི་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། ཞེས་བྱས་པ་དང་། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་བྱང་སེམས་དེ་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་ཀུན་སྦྱོར་གྱི་དབང་གིས་བར་དོར་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་འཕགས་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་ཀུན་སྦྱོར་གྱི་བག་ལ་ཉལ་ཡིན་ན། འགྲུབ་པའི་ཀུན་སྦྱོར་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། མཐར་ཐུག་སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་མོངས་པ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདིར་སྐྱོན་དེ་མི་འཇུག་ཀྱང་གཟུགས་ཀྱི་བར་དོའི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱ་ཚུལ་སྟོན་པའི་བྱང་སེམས་ཡོད་པར་ཐལ། བར་དོར་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་སངས་རྒྱ་ཚུལ་སྟོན་པའི་བྱང་སེམས་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མེད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་བར་དོར་སངས་རྒྱ་བའི་རྟེན་ཡིན་ན་བར་དོའི་རྟེན་མ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདི་ནི་གོང་མ་རྣ
【現代漢語翻譯】 因為安住于正道之果。如果承認是根本，那麼，這個法，如果是你，就必然可以被賦予那個名稱，因為你和那個是一體的。如果承認，那麼，這個法，如果是你，就必然是那個名稱的菩薩，因為你和那個是一體的。如果承認，那麼，獲得禪定根本的見道菩薩，就是那個。因為，就是那個。因為，就是那個。安住于離欲第九品解脫道的菩薩，因為菩薩是遠離慾望的，因為獲得了禪定的根本。如果承認，那麼，必然是。因為是入流果的名稱，因為是生起第一個超世間心的菩薩。有些人說，入流果的名稱和一來果的名稱並不矛盾，因為這兩個名稱的賦予並不矛盾。因為，就像經典所說的那樣成立。因為兩者都可以用聲音來表達。如果這樣說，那麼，這裡所說的作為象徵的僧伽，就不能分為二十種，因為作為象徵的僧伽，必然是獨覺佛的名稱。如果不成立，那就承認，並且，就是那個。因為，那個只能用聲音來表達。中陰和生處等等，斷除了分別色界受生的所有煩惱的習氣，沒有斷除現行的所有煩惱的習氣，因此在中陰顯現道而示現成佛之道的菩薩，可以被賦予中陰度亡的名稱，就像這樣說的。達滴巴說，謝嘉法，像這樣的菩薩，因為現行的所有煩惱，在中陰受生，因為這個誓言。如果承認，那麼，菩薩聖者因為煩惱而受生。謝嘉法，如果是現行的所有煩惱的習氣，就必然是現行的煩惱，因為最終前者包含後者。如果承認，那麼，必然是煩惱。即使這裡沒有過失，但在色界中陰的所依上，有示現成佛之道的菩薩。因為有一個在中陰顯現道而示現成佛之道的菩薩。如果承認，那麼，那個是不存在的。如果菩薩聖者是在中陰成佛的所依，就必然不是中陰的所依。這都是上師們的...
【English Translation】 Because it abides in the fruit of the path. If you admit it is the root, then, this dharma, if it is you, then it necessarily can be given that name, because you and that are one. If you admit, then, this dharma, if it is you, then it necessarily must be a Bodhisattva of that name, because you and that are one. If you admit, then, the Bodhisattva of the Path of Seeing who has attained the basis of meditative concentration, is that. Because, it is that. Because, it is that. The Bodhisattva who abides on the Path of Liberation, having abandoned the ninth level of abandonment of desire, because the Bodhisattva is free from attachment to desire, because he has attained the basis of meditative concentration. If you admit, then, it necessarily is. Because it is the name of a Stream-enterer, because it is the Bodhisattva who generates the first supramundane mind. Some say that the name of a Stream-enterer and the name of a Once-returner are not contradictory, because the attribution of these two names is not contradictory. Because, it is established as the scriptures say. Because both can be expressed by sound. If you say so, then, the Sangha that is symbolized here cannot be divided into twenty, because the Sangha that is symbolized necessarily is the name of a Pratyekabuddha alone. If it is not established, then admit it, and, it is that. Because, that alone can be expressed by sound. The intermediate state and the place of birth, etc., have abandoned the predispositions of all fetters that cause rebirth in the Form Realm, and have not abandoned the predispositions of manifest fetters, therefore the Bodhisattva who manifests the path in the intermediate state and shows the way to Buddhahood can be given the name of 'crossing over in the intermediate state,' as it is said. Dartika says that Sheja, such a Bodhisattva, because of the manifest fetters, takes birth in the intermediate state, because of that vow. If you admit, then, the noble Bodhisattva takes birth because of afflictions. Sheja, if it is a predisposition of manifest fetters, then it necessarily must be manifest fetters, because the former ultimately includes the latter. If you admit, then, it necessarily must be an affliction. Even if there is no fault here, there is a Bodhisattva who shows the way to Buddhahood on the basis of the intermediate state of the Form Realm. Because there is one Bodhisattva who manifests the path in the intermediate state and shows the way to Buddhahood. If you admit, then, that does not exist. If the noble Bodhisattva is the basis for attaining Buddhahood in the intermediate state, then it necessarily is not the basis of the intermediate state. These are all the...
མས་སུ་འདོད་པའི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱ་ཚུལ་སྟོན་པ་ལ་སྦྱར་རོ། །འོག་མིན་གྱི། སོགས་ལ། འོག་མིན་མཐར་ཐུག་འགྲོའི་མིང་ཅན་གྱི་སོགས་ལ། འོག་མིན་མཐར་ཐུག་འགྲོའི་བྱང་སེམས་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། གསུམ་དུ་ཡོད་དེ། འཕར་བའི་མིང་ཅན་སོགས་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། འཕར་བའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འོག་མིན་འགྲོའི་མིང་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་དེའི་དབྱེ་བའི་ཡ་གྱལ་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འོག་མིན་གྱི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པར་ཐལ། 12-2-47b འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེ་མིན་པར་ཐལ། འོག་མིན་གྱི་རྟེན་ལ་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་སངས་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཙང་མའི་གནས་ནི་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། འཕར་བ་གསུམ་གྱི་མཚན་གཞི་དྲིས་པས། བསམ་གཏན་གོང་མ་གསུམ་ལས་ཉམས་པའི་ཚུལ་བསྟན་ནས། ཕྱི་མ་ཚངས་རིགས་སུ་སྐྱེས་ཏེ། བར་གྱི་གནས་གཞན་རྣམས་དོར་ནས་འོག་མིན་གྱི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པའི་བྱང་སེམས་དེ། འཕར་བའི་མིང་ཅན་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཚངས་རིགས་ནས་གནས་གཙང་མའི་འོག་མ་གསུམ་པོ་གང་རུང་དུ་སྐྱེས་ནས་འོག་མིན་དུ་སངས་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པ་དེ་དང་། ཕྱི་མ་ཚངས་རིགས་ནས་འོག་མིན་གྱི་བར་གྱི་གནས་ཐམས་ཅད་དུ་རིམ་གྱིས་སྐྱེས་ནས་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་སངས་རྒྱ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པ་དེ། ཕྱེད་དུ་འཕར་བ་དང་། གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་བའི་མིང་ཅན་ནོ། །ཞེ་ན། སྔ་མ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཕར་བའི་མིང་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བསམ་གཏན་སྤྲེལ་སྒོམ་གྱི་དབང་གིས་གནས་གཙང་དུ་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གིས་བསམ་གཏན་གྱི་དབང་གིས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་དུ་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཡོངས་སུ་ཟད་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བར་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཆེད་དུ་འཕར་བའི་མིང་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་གཉིས་ལས་ལྷག་པ་མི་ལེན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཟུགས་ཁམས་བསམ་བཞིན་སྐྱེ་བ་ཚད་མེད་པ་ལེན་པའི་ཕྱིར་དེའི་འོག་ཏུ་སྲིད་པའི་རྩེ་མོའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ནི། སོགས་ལ། སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་འགྲོའི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ 12-2-48a ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དེ་དབྱེ་ན་གཉིས་སུ་ཡོད་དེ། མཐོང་ཆོས་ཞི་བའི་དང་། ལུས་མངོན་བྱེད་ཀྱི་མིང་ཅན་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། མཐོང་ཆོས་ཞི་བའི་མིང་ཅན་གྱི་སེམས་ཆོས་ཅན། སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་འགྲོའི་མིང་ཅན་མིན་པར་ཐལ། རྩ་བའི་སྲིད་རྩེར་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ཆོས་ཞི་བའི་ཉན་ཐོས་དེ་སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་འགྲོའི་ཉན་ཐོས་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་མིང་ཅན་དེའི་མིང་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར།
【現代漢語翻譯】 應用於展示于欲界之依處證得佛果之方式。『地獄』等，指『地獄究竟行』之名者等。『地獄究竟行』之名的菩薩，法相，有三種，因為有『跳躍』之名者等三種。如果說：『跳躍』之名的菩薩，法相，因為你是『地獄行』之名者，因為你是其分類之一。』如果承認，則應成為：展示于地獄之依處證得佛果之方式。 因為承認。如果承認，則所知法相，應成為：彼非彼。因為不可能展示于地獄之依處聖者菩薩證得佛果之方式。應成為彼，因為清凈之地已被捨棄。』因為如此說。當被問及三種『跳躍』之名稱時，展示了從上方三種禪定中退失的方式，之後，轉生於梵天種姓，捨棄中間的其他處所，展示于地獄之依處證得佛果之菩薩，是『跳躍』之名者。同樣，從梵天種姓轉生到清凈之地下方三種中的任何一種，然後在地獄證得佛果的方式，以及之後從梵天種姓依次轉生到地獄之間的所有處所，並在各種剎土中證得佛果的方式，是『半跳躍』。在所有處所經歷死亡和轉生的，是『一切處所死亡轉生』之名者。如果說：前者，法相，你不應成為『跳躍』之名者，因為不接受因禪定猴子修習而生於清凈之地。應成為彼，因為因等持而生起禪定的力量，生於禪定的支分已經完全耗盡，因為是聖者菩薩。中間者，法相，你不應成為『半跳躍』之名者，因為不接受多於兩次的色界轉生。應成為彼，因為接受無量次隨意的色界轉生。在其下，到達有頂的盡頭等。『有頂究竟行』之名的菩薩 法相，你對此可以分為兩種，因為有『現法寂靜』和『身顯現』之名者兩種。如果說：『現法寂靜』之名的心，法相，不應成為『有頂究竟行』之名者，因為不接受根本的有頂轉生。所知法相，『現法寂靜』的聲聞應成為『有頂究竟行』的聲聞，因為彼之名者是彼之名者。
【English Translation】 It is applied to showing the way to attain Buddhahood in the support of the desire realm. 'Lower realm' etc., refers to those named 'Lower Realm Ultimate Goer' etc. Bodhisattvas with the name 'Lower Realm Ultimate Goer', dharma nature, there are three types, because there are three types such as those named 'Jumping'. If you say: 'Jumping' named Bodhisattva, dharma nature, because you are named 'Lower Realm Goer', because you are one of its divisions. If you admit, then it should become: showing the way to attain Buddhahood in the support of the lower realm. Because of admitting. If you admit, then knowable dharma nature, it should become: that is not that. Because it is impossible to show the way for noble Bodhisattvas to attain Buddhahood in the support of the lower realm. It should become that, because the pure abode has been abandoned. 'Because it says so'. When asked about the names of the three 'Jumping', it showed the way of falling from the three upper meditations, and then, being born into the Brahma lineage, abandoning the other intermediate places, the Bodhisattva who shows the way to attain Buddhahood in the support of the lower realm is named 'Jumping'. Similarly, from the Brahma lineage being born into any of the three lower pure abodes, and then showing the way to attain Buddhahood in the lower realm, and after that, from the Brahma lineage gradually being born into all the places between the lower realm, and showing the way to attain Buddhahood in various Buddha-fields, is 'Half Jumping'. Those who experience death and transmigration in all places are named 'Death Transmigration in All Places'. If you say: the former, dharma nature, you should not become named 'Jumping', because you do not accept being born in the pure abode due to meditation monkey practice. It should become that, because the power of meditation arising from equanimity, the limbs of being born in meditation are completely exhausted, because it is a noble Bodhisattva. The middle one, dharma nature, you should not become named 'Half Jumping', because you do not accept more than two births in the form realm. It should become that, because you accept limitless intentional births in the form realm. Below that, going to the end of the peak of existence etc. Bodhisattvas named 'Ultimate Goer of the Peak of Existence' dharma nature, you can divide it into two, because there are two named 'Peaceful Seeing Dharma' and 'Manifesting Body'. If you say: the mind named 'Peaceful Seeing Dharma', dharma nature, should not become named 'Ultimate Goer of the Peak of Existence', because you do not accept the root birth of the peak of existence. Knowable dharma nature, the Shravaka of 'Peaceful Seeing Dharma' should become the Shravaka of 'Ultimate Goer of the Peak of Existence', because the one named that is named that.
འདོད་ན་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་མིན་པར་ཐལ། ཚེ་འདི་ལ་མྱང་འདས་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ལུས་མངོན་བྱེད་ཀྱི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། སྲིད་རྩེར་འགྲོའི་མིང་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། སྲིད་རྩེའི་སྙོམས་འཇུག་གི་རོ་མྱང་མཚུངས་ལྡན་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་པར་བརྒྱད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་དབང་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། དེའི་འོག་ཏུ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། །སོགས་ལ། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པའི་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། གསུམ་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དགྲ་བཅོམ་ཞུགས་པ་དངོས་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ཡིན་པ་ལ་གནོད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེ་ཡིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་འཕགས་པ་དེ་དགྲ་བཅོམ་འབྲས་གནས་དངོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་འོག་ཏུ་རང་སངས་རྒྱས་ཏེ། སོགས་ལ། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་ཆོས་ཅན། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མིང་གིས་འདོགས་སུ་རུང་སྟེ། ཉན་ཐོས་དང་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་ཁམས་སུ་རང་བྱང་ཆུབ་པའི་ཚུལ་སྟོན་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རྟགས་དེ་མིན་པར་ཐལ། རྟགས་དེ་འདྲ་མི་སྲིད་ 12-2-48b པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་ཁམས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དམིགས་པ་དང་ནི་རྣམ་པ་དང་། །སོགས་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། ཁྱད་ཆོས་ལྔའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་ན། ཐེག་དམན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ལ་ཁྱད་ཆོས་ལྔའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་དེ་ལས་ཁྱད་ཆོས་ལྔའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་ན་ཆོས་ཀྱི་བདེན་མེད་རྟོགས་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་གནས་པ་སེམས་ཙམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་ཙམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་འདྲ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་ཡོད་པར་ཐལ། དབུ་མའི་ལྟ་བ་མ་རྟོགས་སེམས་ཙམ་པའི་ལྟ་བ་བསྐྱང་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་ཐོབ་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་རྩེ་མོ་དེ་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་གསལ་སྣང་མཆེད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་གསལ་སྣང་མཆེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མདོ་སྡེ་བརྒྱན་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཚེ་དེ་ཡི་གཟུང་བ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་དེ་སྤངས་འགྱུར། །འདི་ལྟར་འདི་ཡི་འཇུག་ཐོགས་སུ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་སྤངས། །ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲི
【現代漢語翻譯】 如果承認，那就是所立宗。如果不承認，因為爲了在此生中實現涅槃。名為『顯身』的菩薩，是名為『有頂』的，因為他們不執著于有頂定的滋味，並且已經獲得了八種三摩地的自在。在那之後，他們會進入阿羅漢的果位。等等。安住于常邊的菩薩，可以被稱作『入阿羅漢』，因為他們具足了三個條件。如果有人說：『那是所立宗。你不是真正的入阿羅漢，因為你對成為阿羅漢有妨礙。』如果承認，那麼一切所知，都是如此，因為佛陀聖者是真正的阿羅漢果位安住者。在那之後是獨覺佛。等等。聖者文殊菩薩，可以被稱作獨覺佛，因為他是菩薩，在沒有聲聞和佛陀的剎土中示現自證菩提之相。如果有人說：『那是所立宗。那個理由不成立，因為不存在這樣的理由。』如果追問原因，因為不存在沒有佛陀的剎土。『所緣和行相』等等。菩薩的加行道，勝於大乘的加行道，因為它通過五種殊勝的特點而超勝。如果有人說：『一切所知，如果是菩薩的加行道，那麼它一定通過五種殊勝的特點而超勝於小乘的加行道。』因為菩薩的加行道通過五種殊勝的特點而超勝於小乘的加行道。如果承認，那麼如果是菩薩的加行道，就必須證悟法無自性。因為這是所承認的。安住于大乘加行道頂位的唯識宗，就是如此。如果承認，那麼就不是，因為他們是唯識宗。如果不成立，因為存在這樣的情況。如果不成立，那麼一切所知，都存在這樣的情況，因為依靠沒有證悟中觀見解，而修持唯識宗見解，能夠獲得大乘加行道的頂位。如果追問原因，因為大乘加行道的頂位僅僅是顯現能取無自性的光明，而不是顯現所取無自性的光明，正如《經莊嚴論》中所說：『那時他的所取，散亂之相即被捨棄。如此這般進入時，能取的散亂之相也被捨棄。』這裡詢問大乘加行道的定義。 If admitted, that is the thesis. If not, it is because of realizing nirvana in this life. A Bodhisattva named 'Manifestation of Body' is named 'Summit of Existence', because they are not attached to the taste of the absorption of the summit of existence, and have gained mastery over the eight samadhis. After that, they enter the fruit of Arhatship. And so on. A Bodhisattva abiding at the extreme, can be called 'Entered Arhat', because they possess the three conditions. If someone says: 'That is the thesis. You are not a real Entered Arhat, because you are an obstacle to becoming an Arhat.' If admitted, then all knowable things are so, because the Buddha, the noble one, is a real Arhat abiding in the fruit. After that is the Pratyekabuddha. And so on. The noble Manjushri, can be called a Pratyekabuddha, because he is a Bodhisattva who demonstrates the aspect of self-enlightenment in a realm without Shravakas and Buddhas. If someone says: 'That is the thesis. That reason is not established, because such a reason does not exist.' If asked why, it is because there is no realm without a Buddha. 'Object and aspect' and so on. The path of joining of a Bodhisattva is superior to the path of joining of the Mahayana, because it is superior through five special characteristics. If someone says: 'All knowable things, if they are the path of joining of a Bodhisattva, then they must be superior to the path of joining of the Hinayana through five special characteristics.' Because the path of joining of a Bodhisattva is superior to the path of joining of the Hinayana through five special characteristics. If admitted, then if it is the path of joining of a Bodhisattva, one must realize the lack of inherent existence of phenomena. Because this is admitted. The Mind-Only school abiding at the peak of the Mahayana path of joining is like that. If admitted, then it is not, because they are Mind-Only. If it is not established, because such a situation exists. If it is not established, then all knowable things are like that, because by relying on cultivating the view of Mind-Only without realizing the view of Madhyamaka, one can attain the peak of the Mahayana path of joining. If asked why, it is because the peak of the Mahayana path of joining is merely the arising of clarity on the non-inherent existence of the apprehended object, but not the arising of clarity on the non-inherent existence of the apprehender, as stated in the Ornament of the Sutras: 'At that time, his apprehended object, the aspect of distraction is abandoned. In this way, when entering, the aspect of distraction of the apprehender is also abandoned.' Here, the definition of the Mahayana path of joining is asked.
【English Translation】 If admitted, that is the thesis. If not, it is because of realizing nirvana in this life. A Bodhisattva named 'Manifestation of Body' is named 'Summit of Existence', because they are not attached to the taste of the absorption of the summit of existence, and have gained mastery over the eight samadhis. After that, they enter the fruit of Arhatship. And so on. A Bodhisattva abiding at the extreme, can be called 'Entered Arhat', because they possess the three conditions. If someone says: 'That is the thesis. You are not a real Entered Arhat, because you are an obstacle to becoming an Arhat.' If admitted, then all knowable things are so, because the Buddha, the noble one, is a real Arhat abiding in the fruit. After that is the Pratyekabuddha. And so on. The noble Manjushri, can be called a Pratyekabuddha, because he is a Bodhisattva who demonstrates the aspect of self-enlightenment in a realm without Shravakas and Buddhas. If someone says: 'That is the thesis. That reason is not established, because such a reason does not exist.' If asked why, it is because there is no realm without a Buddha. 'Object and aspect' and so on. The path of joining of a Bodhisattva is superior to the path of joining of the Mahayana, because it is superior through five special characteristics. If someone says: 'All knowable things, if they are the path of joining of a Bodhisattva, then they must be superior to the path of joining of the Hinayana through five special characteristics.' Because the path of joining of a Bodhisattva is superior to the path of joining of the Hinayana through five special characteristics. If admitted, then if it is the path of joining of a Bodhisattva, one must realize the lack of inherent existence of phenomena. Because this is admitted. The Mind-Only school abiding at the peak of the Mahayana path of joining is like that. If admitted, then it is not, because they are Mind-Only. If it is not established, because such a situation exists. If it is not established, then all knowable things are like that, because by relying on cultivating the view of Mind-Only without realizing the view of Madhyamaka, one can attain the peak of the Mahayana path of joining. If asked why, it is because the peak of the Mahayana path of joining is merely the arising of clarity on the non-inherent existence of the apprehended object, but not the arising of clarity on the non-inherent existence of the apprehender, as stated in the Ornament of the Sutras: 'At that time, his apprehended object, the aspect of distraction is abandoned. In this way, when entering, the aspect of distraction of the apprehender is also abandoned.' Here, the definition of the Mahayana path of joining is asked.
ས་པས། སྟོང་ཉིད་ལ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱི་སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས། ཟེར་ན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཚོགས་ཆེན་ཡུན་རིང་རྫོགས་པའི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་ 12-2-49a དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྐྱེ་མེད་གསུམ་གང་རུང་ལ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སོ་སྐྱེ་མངོན་རྟོགས་གང་ཞིག རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། རང་རྒྱུད་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་རྫོགས་རྗེས་སུ་བྱུང་ཞིང་རང་འབྲས་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་མ་བྱས་ཏེ་གོང་གི་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས། ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེས་ལ་སོ་སྐྱེས་ཁྱབ་པ་ལྟར་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་པའི་མཁྱེན་པ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས་སུ་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། འཕགས་པའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་ལ་དོན་སྤྱིའི་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་ཡུལ་ལ་དོན་སྤྱིའི་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་བློ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྟོག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་སོགས་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་བཞི་ལ་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་བཞིན་དུ་དམིགས་ཏེ། ཟེར་ན། 12-2-49b དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་བདེན་བཞིའི་སྟེང་གི་ཁྱད་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པར་ཐལ། དམིགས་པ་གང་ཞིག ཤུགས་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་སྟོང་ཉིད་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་དམིགས་པར་ཐལ། དེ་ལ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བའི་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དངོས་སུ་དམིགས་པའི་བདེན་བཞིའི་ཁྱད་ཆོས་མེད་པར་ཐལ། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་བཞི་ལ་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་གཞན་དུ་དམིགས་པ་
【現代漢語翻譯】 提問者：如果說，以空性為總相而修所生的，主要屬於大乘異生位的現觀（Abhisamaya，證悟）。那麼，菩薩資糧道者的相續中的大資糧長時間圓滿的加行（Prayoga，修行），法（Dharma，事物）如何成立？ 回答者：是所詮（Mtson-bya，能詮的對境）。因為具有該相（Mtshan-nyid，定義或特徵）。因為是修所生，以無生三者中的任何一個為總相，主要屬於大乘異生位的現觀。任何異生現觀，都是圓滿加行。 又問：如果說，自續大乘的資糧道圓滿后產生，且未證得自果大乘的見道（Darshana-marga，見道）之前的，是上面的大乘異生位的現觀。那麼，大乘的資糧道，法如何成立？ 答：是所詮。因為具有該相。因為前者（指大乘的資糧道）是自續大乘資糧道的果。因為你具有作為其因的大乘資糧道。 如果異生周遍于大乘異生，那麼，聲聞阿羅漢進入大乘道的，大乘加行道者的智慧，法如何成立？是該相。因為是所詮。如果承認，則應成為異生現觀。因為是大乘異生現觀。如果承認，則應成為非異生現觀。因為是聖者的現觀。 此外，聲聞阿羅漢進入大乘道的補特伽羅（Pudgala，人）現量證悟空性的瑜伽現量，法如何成立？是該相。因為是所詮。如果承認，則應成為非異生現觀。因為它不是以空性為總相的對境。因為它不是以自境為總相的智慧。因為它不是分別念（Vikalpa，概念）。因為是現量。 《菩薩的抉擇》等中，菩薩的加行道，法如何成立？如實地緣取四諦（Satya，真理）的差別之法？ 如果是這樣，那麼，你應緣取四諦之上的所有差別法。因為這個宗（Dama-bca，承諾）。如果承認，那麼，你應直接緣取它。任何緣取，都是間接緣取。如果承認，那麼，你應直接緣取空性。因為你承認。如果承認，則應成為非緣取。因為它以總相的方式作為對境。如果根本的后陳述不成立，那麼，你應沒有直接緣取的四諦的差別法。 此外，大乘的加行道，法如何成立？緣取四諦的差別法。
【English Translation】 Questioner: If it is said that the Abhisamaya (realization) of the Mahayana (Great Vehicle) ordinary being, which is mainly born from meditation with emptiness as the general characteristic, then how does the Dharma (thing) of the accumulation of great merit for a long time in the continuum of the Bodhisattva (Enlightenment Being) in the path of accumulation (Tshogs-lam) hold? Answerer: It is the object to be expressed (Mtson-bya). Because it has that characteristic (Mtshan-nyid). Because it is born from meditation, taking any of the three un-born as the general characteristic, mainly belonging to the Abhisamaya of the Mahayana ordinary being. Any ordinary being's Abhisamaya is a complete practice. Also asked: If it is said that the Abhisamaya of the above Mahayana ordinary being is produced after the completion of the accumulation path of the Svatantrika (Independent) Mahayana, and before attaining the Darshana-marga (path of seeing) of the self-fruit Mahayana, then how does the Dharma of the accumulation path of the Mahayana hold? Answer: It is the object to be expressed. Because it has that characteristic. Because the former (referring to the accumulation path of the Mahayana) is the fruit of the accumulation path of the Svatantrika Mahayana. Because you have the accumulation path of the Mahayana as its cause. If the ordinary being pervades the Mahayana ordinary being, then how does the wisdom of the Mahayana practitioner who enters the Mahayana path of the Shravaka (Hearer) Arhat (Foe Destroyer) hold? It is that characteristic. Because it is the object to be expressed. If admitted, it should become the Abhisamaya of the ordinary being. Because it is the Abhisamaya of the Mahayana ordinary being. If admitted, it should become the non-ordinary being's Abhisamaya. Because it is the Abhisamaya of the noble one. In addition, how does the Yoga (union) direct perception of emptiness of the Pudgala (person) who enters the Mahayana path of the Shravaka Arhat hold? It is that characteristic. Because it is the object to be expressed. If admitted, it should become the non-ordinary being's Abhisamaya. Because it is not an object with emptiness as the general characteristic. Because it is not wisdom with its own object as the general characteristic. Because it is not Vikalpa (conceptualization). Because it is direct perception. In 'The Determination of Bodhisattvas' etc., how does the practice path of the Bodhisattva hold? Truly aiming at the difference of the Four Truths (Satya)? If so, then you should aim at all the differences on the Four Truths. Because of this Dama-bca (commitment). If admitted, then you should directly aim at it. Any aim is indirect aim. If admitted, then you should directly aim at emptiness. Because you admit. If admitted, it should become non-aiming. Because it takes the general characteristic as the object. If the fundamental later statement does not hold, then you should have no difference of the Four Truths that are directly aimed at. In addition, how does the practice path of the Mahayana hold? Aiming at the difference of the Four Truths.
ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་དེས་དེ་ལ་དམིགས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་དེ་ལ་མ་དམིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་བཞིའི་ཁྱད་ཆོས་འགའ་ཞིག་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་སྒྲོ་འདོགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་འཛིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མདོར་བསྡུས་དེ་རྣམ་པར་བཀྲོལ་བ་སོགས་ལ། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེས་བདེན་པ་བཞི་རྣམ་པ་གཞན་གྱི་དམིགས་ཚུལ་རྒྱས་པར་མ་བརྗོད་དེ། དེས་དེ་ལ་དམིགས་ཚུལ་མདོར་བསྡུས་པ་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པའི་མཁས་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དེ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དེས་དེ་ལ་དམིགས་ཚུལ་རྒྱས་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཉིད་དེས་བདེན་པ་བཞི་ལ་ཁྱད་ཆོས་ཇི་ལྟར་སྲིད་པ་བཞིན་གྱི་རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་དམིགས་པར་བསྟན་པ་གང་ཞིག དེ་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་པ་བརྗོད་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར། གང་གི་ཕྱིར་འདི་ནི། སོགས་ལ། ཤེས་བྱ་ 12-2-50a ཆོས་ཅན། དྲི་མེད་བཅུ་དྲུག་རྣམ་གཞན་མེད། །ཅེས་པའི་ལུང་ལ་བརྟེན་ནས། སྐབས་འདིར་བསྟན་པའི་རྣམ་པ་མི་འདྲ་བ་དུ་མ་འགོག་མི་ནུས་ཏེ། ཐེག་དམན་གྱི་ལུང་ལ་བརྟེན་ནས། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལུང་སུན་འབྱིན་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག་ལས་གཞན་པའི་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་བདེན་པ་བཞི་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། དེ་ལས་གཞན་པའི་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་ན། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་པོ་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟག་འབུད་དོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་བརྟེན་ནས། དེ་སུན་འབྱིན་ནུས་པ་སྲིད་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལུང་ཡང་ཡིན། ཐེག་དམན་གྱི་ཐོབ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བྱུང་བའི་ཤེར་ཕྱིན་སུན་འབྱིན་ནུས་པའི་གཞུང་བཞིན་གསུང་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་སྒྲིབ་དེ་དེ་འདྲའི་གཞུང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་སྒྲིབ་དེ་སྔ་མ་གང་ཞིག ཕྱི་མའང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལུང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་སུན་འབྱིན་ནུས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲའི་གཞུང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཀུན་བཏགས་དེ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལྟར་བསྒྲུབ་བོ། །དམིགས་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་པ། སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཆུང་ངུ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཆུང་ངུ་ལས་དམིགས་པའི་སྒ
【現代漢語翻譯】 是這樣認為的。因為你，作為具有相續的人，沒有緣取它。如果不成立，那麼作為菩薩加行道的有法，你不緣取它，因為你的相續中存在著對四諦的某些特徵顛倒執著的增益。之所以這樣，是因為你的相續中存在著實執。總之，對於詳細解釋這些等等，獅子賢論師是有法，大乘的加行道沒有詳細闡述緣取四諦的方式，因為他是隻闡述了緣取它的簡略方式的智者。如果這樣說，那麼獅子賢論師是有法，你是所要成立的法，因為你詳細闡述了緣取它的方式。之所以這樣，是因為你已經展示瞭如何以四諦所具有的特徵的方式來緣取四諦，除此之外沒有其他方式可以闡述。因為這個原因，等等，所知 有法，『十六種無垢之外沒有其他。』依據這個教證，在這種情況下，不能阻止許多不同的顯現方式，因為不能依靠小乘的教證來駁斥大乘的教證。如果這樣說，那麼所知有法，存在著大乘加行道緣取四諦的、不同於十六種無常等的顯現方式，因為這個論證是合理的。如果承認，那麼就不存在，因為不存在不同於它的的大乘加行道的特徵。之所以這樣，是因為如果它是大乘加行道的特徵，那麼它必須是十六種無常等中的任何一種。常恒被排除。此外，所知有法，依靠它，駁斥它是可能的，因為這也是大乘的教證。就像依靠聲聞的獲得而產生的般若波羅蜜多能夠被駁斥的論典一樣。如果不成立，那麼之所以這樣，是因為聲聞的障礙就像那樣的論典一樣，聲聞的障礙是前一個，也是后一個。前一個之所以這樣，是因為存在著以你為主要闡述對象的大乘教證。此外，依靠它，駁斥它是有可能的，因為它就像那樣的論典一樣，因為人我執是俱生我執。像之前一樣進行論證。緣取無常等等，等等，大乘加行道的小暖位是有法，從緣取的角度來看，它不同於小乘的加行道小暖位。
【English Translation】 It is so asserted. Because you, as a person with a continuum, do not focus on it. If it is not established, then, the Bodhisattva on the Path of Application is the subject. You do not focus on it, because there is an imputation in your continuum that imputes some characteristics of the Four Noble Truths in a distorted way. The reason for this is that there is a belief in inherent existence in your continuum. In short, regarding the detailed explanation of these and so on, the teacher Senge Zangpo (lion good) is the subject. The Great Vehicle's Path of Application does not extensively explain the way of focusing on the Four Noble Truths in a different way, because he is a wise man who only explains a brief way of focusing on it. If you say that, then the teacher Senge Zangpo is the subject. You are the dharma to be proven, because you extensively explain the way of focusing on it. The reason for this is that you have shown how to focus on the Four Noble Truths in the way that they have characteristics, and there is no other way to explain it. Because of this reason, etc., Knowable is the subject. 'There are no other sixteen stainless ones.' Based on this quote, in this case, it is not possible to prevent many different appearances, because it is not possible to refute the Great Vehicle's quote based on the Lesser Vehicle's quote. If you say that, then Knowable is the subject. There is a way for the Great Vehicle's Path of Application to focus on the Four Noble Truths that is different from the sixteen impermanent ones, because that reasoning is valid. If you accept that, then it does not exist, because there is no characteristic of the Great Vehicle's Path of Application other than that. The reason for this is that if it is a characteristic of the Great Vehicle's Path of Application, then it must be one of the sixteen impermanent ones. Permanence is excluded. Furthermore, Knowable is the subject. Based on that, it is possible to refute that, because it is also a quote from the Great Vehicle. Just like the scripture that can refute the Perfection of Wisdom that arises based on the attainment of the Hearers. If it is not established, then the reason for this is that the obscuration of the Hearers is like that kind of scripture. The obscuration of the Hearers is the former, and also the latter. The reason for the former is that there is a quote from the Great Vehicle that teaches with you as the main subject. Furthermore, it is possible to refute that based on that, because it exists like that kind of scripture, because the imputed self-grasping of a person is that. Prove it as before. Focusing on impermanence, etc., etc., the small heat stage of the Great Vehicle's Path of Application is the subject. From the perspective of focusing, it is different from the small heat stage of the Lesser Vehicle's Path of Application.
ོ་ནས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ། མི་རྟག་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་ཤིང་། དེ་ལ་མངོན་ཞེན་འགོག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ངེས་ཆ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། 12-2-50b མི་རྟག་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ནི་དངོས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་རྟག་པ་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་མེད་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། དགག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། མངོན་ཞེན་འགོག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྡུག་བསྔལ་བདེན་དེ་མི་རྟག་པར་རྟོག་པའི་ངེས་ཆ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་འཐོབ་པའི་རྒྱུ། སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཆུང་ངུ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་གྱི་དྲོད་ཆུང་ངུ་ལས་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། རང་འབྲས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་རིགས་ཚང་བར་ཐོབ་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེའི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཁྱོད་དེ་ལས་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་འཕགས་པ་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེ་གཉིས་ཀ་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པ་གང་ཞིག གཉིས་ཀ་དེའི་རྒྱུད་རྒྱུ་ཡིན་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱང་ཡིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དངོས་སུ་སྐྱེད་པའང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དངོས་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེའི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་འབྲས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་དེ་ལས་དངོས་སུ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁྱོད་དེ་ལས་དངོས་སུ་སྐྱེས་ 12-2-51a པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་དགོས། ཁྱོད་ཉེར་ལེན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདིར་རྣམ་བཅད་པ། ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་དུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་པ་ཡོད་པར་ཐལ། སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་འབྲེལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་པ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་རྒྱུད་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། ཕལ་ཆེ་བ། རང་འབྲས་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྟོག་རིགས་ཚང་བར་ཐོབ་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་ཟེར་ན། དར་ཊཱིཀ་པ་ལ། འདི་སྐད་བརྗོད་དེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ད
【現代漢語翻譯】 因此，它比其他十六種觀修方式更為殊勝，因為它直接專注于無常等十六種特質，並且是一種具有阻止執著顯現之相的定解。如果這樣說，那麼，這個法（指上述定解）， 作為所立宗，它直接專注于無常等十六種特質，因為它是真實的觀修對象。如果承認，那麼，它不直接專注于無常，因為它直接專注于無我。承認這個理由。此外，這個法（指上述定解）， 作為所立宗，它具有否定的相狀，因為它具有阻止執著顯現的相狀。如果承認，那麼，這個法（指上述定解）， 作為所立宗，它具有肯定的相狀，因為它具有無常和痛苦的相狀。這是因為，對痛苦的真諦的定解是對無常的認知。它是獲得三乘（指聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘）的因。等等。大乘加行道的下品暖位， 作為所立宗，它比小乘的下品暖位在因的方面更為殊勝，因為它能作為大乘見道的因，從而完整地獲得作為其果的三乘的覺悟種類。如果這樣說，那麼，這個法（指大乘加行道的下品暖位）， 作為所立宗，你不能因為它的作用原因就說它比小乘的下品暖位在因的方面更為殊勝，因為你和它都不是大乘見道的直接因，而且你們兩個在作為間接因方面是相同的。如果在這裡說，大乘的加行道是 大乘見道的直接因，那麼，這個法（指大乘加行道），不是這樣的，因為你也是。因為它也如經文所說，能直接產生大乘見道。如果說它不是直接因，那麼，這個法（指大乘加行道）， 作為所立宗，你是它的直接因，因為大乘見道的第一個剎那是你的直接果，因為你直接從它產生。如果未成立，那麼，你直接從它產生， 作為所立宗，如果你是它的直接近取因，那麼就必須如此。因為你有近取因。在這裡，要理解這是對三乘之因的本質的區分，因為它能作為大乘見道的因。如果這樣說，那麼，所知（指一切事物）， 作為所立宗，在通往大乘見道的道路上，有聲聞的分別念，因為前者與後者有周遍關係。如果承認，那麼，在大乘見道者的相續中，有聲聞的分別念，因為你承認。如果承認，那麼，在他的相續中，有聲聞的道，因為大多數情況下， 它能作為大乘見道的因，從而完整地獲得作為其果的三乘的覺悟種類。如果這樣說，那麼，在達底迦巴（Dārtīkapa）的註釋中，這樣說道：所知（指一切事物）， 作為所立宗，在通往大乘見道的道路上，
【English Translation】 Therefore, it is superior to the sixteen contemplations because it directly focuses on the sixteen characteristics such as impermanence, and it is a definitive understanding with the aspect of preventing the manifestation of clinging. If it is said, then, this dharma (referring to the above-mentioned definitive understanding), As the subject of the proposition, it directly focuses on the sixteen characteristics such as impermanence, because it is a real object of contemplation. If admitted, then, it does not directly focus on impermanence, because it directly focuses on selflessness. Admit this reason. Furthermore, this dharma (referring to the above-mentioned definitive understanding), As the subject of the proposition, it has a negative aspect, because it has the aspect of preventing the manifestation of clinging. If admitted, then, this dharma (referring to the above-mentioned definitive understanding), As the subject of the proposition, it has an affirmative aspect, because it has the aspect of impermanence and suffering. This is because the definitive understanding of the truth of suffering is the cognition of impermanence. It is the cause of attaining the Three Vehicles (referring to the Śrāvakayāna, Pratyekabuddhayāna, and Bodhisattvayāna). And so on. The lower heat stage of the Mahāyāna preparatory path, As the subject of the proposition, it is more superior than the lower heat stage of the Hīnayāna in terms of cause, because it can be the cause of the Mahāyāna path of seeing, thereby fully obtaining the types of enlightenment of the Three Vehicles as its result. If it is said, then, this dharma (referring to the lower heat stage of the Mahāyāna preparatory path), As the subject of the proposition, you cannot say that it is more superior than the lower heat stage of the Hīnayāna in terms of cause because of its causal function, because you and it are not the direct cause of the Mahāyāna path of seeing, and both of you are the same in being indirect causes. If it is said here that the Mahāyāna preparatory path is The direct cause of the Mahāyāna path of seeing, then, this dharma (referring to the Mahāyāna preparatory path), is not so, because you are also. Because it also directly produces the Mahāyāna path of seeing as the scriptures say. If it is said that it is not a direct cause, then, this dharma (referring to the Mahāyāna preparatory path), As the subject of the proposition, you are its direct cause, because the first moment of the Mahāyāna path of seeing is your direct result, because you are directly produced from it. If it is not established, then, you are directly produced from it, As the subject of the proposition, if you are its direct proximate cause, then it must be so. Because you have a proximate cause. Here, it is to be understood that this is a distinction of the essence of the cause of the Three Vehicles, because it can be the cause of the Mahāyāna path of seeing. If it is said, then, the knowable (referring to all things), As the subject of the proposition, on the path to the Mahāyāna path of seeing, there are the discriminations of the Śrāvakas, because the former has a pervasive relationship with the latter. If admitted, then, in the continuum of the Mahāyāna path of seeing, there are the discriminations of the Śrāvakas, because you admit it. If admitted, then, in his continuum, there is the path of the Śrāvakas, because in most cases, It can be the cause of the Mahāyāna path of seeing, thereby fully obtaining the types of enlightenment of the Three Vehicles as its result. If it is said, then, in the commentary of Dārtīkapa, it is said: the knowable (referring to all things), As the subject of the proposition, on the path to the Mahāyāna path of seeing,
ུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྟོག་རིགས་ཚང་བར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྟོག་རིགས་ཚང་བར་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་དུ་ཐེག་དམན་གྱི་རྟོག་པ་རྫོགས་པར་ཐལ་ལོ། །འཁོར་གསུམ་གྲུབ་པ་ཁས་བླངས་སོ། །ད་ནི་འདི་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དུ་ཐེག་པ་གསུམ་ཅར་གྱི་རྟོགས་རིགས་ཚང་ན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྟོག་རིགས་གསུམ་པོ་འགལ་ལམ་མི་འགལ། འགལ་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་རྟོག་རིགས་གསུམ་པོ་རིམ་ཅན་དུ་འབྱུང་ངམ་གཅིག་ཅར་དུ་འབྱུང་། དང་པོ་ལྟར་ན། ཐེག་དམན་གྱི་རྟོག་རིགས་དང་པོར་སྐྱེའམ། ཐེག་ཆེན་གྱི་རྟོག་རིགས་དང་པོར་སྐྱེ། དང་པོ་ལྟར་ན། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་འཇུག་ཐོགས་སུ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ 12-2-51b མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་དེ་སྐྱེ་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེ་འདི། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་སྐད་ཅིག་དང་པོ་དེས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མཐོང་རྟོག་པའི་ས་བོན་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཐ་མ་དེ་རང་འབྲས་ཐེག་པ་གསུམ་ཅར་གྱི་རྟོག་རིགས་ཚང་བར་ཐོབ་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། དེའི་དངོས་འབྲས་སུ་བར་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་དུས་སུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྟོག་རིགས་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆས་ཆོད་སྐད་ཅིག་དང་པོའི་དུས་སུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྟོག་རིགས་སུ་གྱུར་པའི་མཐོང་ལམ་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་དུ་རྟོག་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་སུ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་གསར་དུ་མཐོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་སྤྱོད་སྐད་དང་པོའི་དུས་སུ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོག་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཉོན་སྒྲིབ་ཀུན་བཏགས་ཀྱི་ས་བོན་འཇོམ་པར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་དམ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཐ་མ་དེ་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྟོག་རིགས་ཚང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། དེའི་དངོས་འབྲས་ཀྱི་དུས་སུ་ཐེག་དམན་གྱི་རྟོག་རིགས་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་། སྟོང་ཉིད་ 12-2-52a མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དེས། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་
【現代漢語翻譯】 完全具備大乘的證悟種類是合理的，因為大乘的加行道是獲得三乘所有證悟種類的原因。如果承認，那麼大乘見道將會完全具備小乘的證悟。三輪體空已經承認。現在需要考察的是：如果大乘的見道具備三乘所有的證悟種類，那麼大乘見道者的相續中的三種證悟種類是相違還是不相違？如果相違，那麼菩薩見道者的相續中，三種證悟種類是次第產生還是一次性產生？如果是前者，那麼是先產生小乘的證悟種類，還是先產生大乘的證悟種類？如果是前者，那麼直接證悟空性的，作為大乘見道的入門，必須先生起直接證悟法無我的證悟。這個宗義是這樣的。如果承認，那麼大乘見道在苦法智忍的第一個剎那，就應該證悟法無我。因為你承認。如果承認，那麼它就不是斷除見道證悟之種子的無間道。大乘加行道的最後階段——世第一法，不是獲得三乘所有證悟種類的大乘見道的直接因，因為它的直接果，即中間階段的大乘見道，不具備大乘的證悟種類。總是承認，因為在大乘見道苦法智忍的第一個剎那，沒有產生屬於大乘證悟種類之見道。 如果是後者，那麼在直接證悟法無我的大乘見道之後，必須新產生直接證悟人無我的大乘見道。因為這個宗義是這樣的。如果承認，那麼菩薩見道在苦法法智忍的第一個剎那，就沒有直接證悟人無我。因為你承認。如果承認，那麼，你（指苦法法智忍）就不是摧毀煩惱障俱生之種子的無間道，因為你直接證悟了人無我。此外，大乘加行道的最後階段——世第一法，不是具備三乘所有證悟種類的大乘見道的直接因，因為它的直接果的階段不具備小乘的證悟種類。總是承認。此外，直接證悟空性的大乘見道，直接證悟了人無我。
【English Translation】 It is reasonable to fully possess the types of realization of the Mahayana (大乘，Great Vehicle), because the path of preparation of the Mahayana is the cause of obtaining all the types of realization of the three vehicles. If you admit, then the Mahayana path of seeing will fully possess the realization of the Hinayana (小乘，Lesser Vehicle). The emptiness of the three spheres has been admitted. Now this needs to be examined: If the Mahayana path of seeing possesses all the types of realization of the three vehicles, then are the three types of realization in the continuum of the Mahayana path of seeing contradictory or non-contradictory? If contradictory, then in the continuum of a Bodhisattva (菩薩，Enlightenment Being) on the path of seeing, do the three types of realization arise sequentially or simultaneously? If the former, then does the realization of the Hinayana arise first, or does the realization of the Mahayana arise first? If the former, then as an entry to the Mahayana path of seeing, which directly sees the emptiness, it must first arise the realization that directly sees the emptiness of phenomena. This proposition is like this. If you admit, then the Mahayana path of seeing, in the first moment of suffering-dharma-patience, should realize the emptiness of phenomena. Because you admit. If you admit, then it is not the immediate path that abandons the seed of that seeing-realization. The last stage of the Mahayana path of preparation—the supreme dharma of the world—is not the direct cause of the Mahayana path of seeing that obtains all the types of realization of the three vehicles, because its direct result, the intermediate Mahayana path of seeing, does not possess the types of realization of the Mahayana. Always admit, because in the first moment of suffering-dharma-patience of the Mahayana path of seeing, the path of seeing that has become the type of realization of the Mahayana has not arisen. If the latter, then after the Mahayana path of seeing that directly realizes the emptiness of phenomena, a new Mahayana path of seeing that directly sees the emptiness of the person must arise. Because this proposition is like this. If you admit, then the Bodhisattva's path of seeing, in the first moment of suffering-dharma-knowledge, does not directly realize the emptiness of the person. Because you admit. If you admit, then, that which is the object, you are not the immediate path that destroys the seed of the imputed obscurations of afflictions, because you directly realize the emptiness of the person. Furthermore, the last stage of the Mahayana path of preparation—the supreme dharma of the world—is not the direct cause of the Mahayana path of seeing that possesses all the types of realization of the three vehicles, because the stage of its direct result does not possess the types of realization of the Hinayana. Always admit. Furthermore, the Mahayana path of seeing that directly realizes emptiness, directly realizes the emptiness of the person.
རྟོག་པའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་ཉེར་ལེན་བྱེད་པའམ། གཅིག་ཤོས་དེས་དེའི་དངོས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་བྱེད་པ་གང་རུང་དུ་ཐལ། དེ་གཉིས་རིམ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྫས་གཞན་གཉིས་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་འབྱུང་བར་ཐལ། དེ་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་པ་གང་ཞིག དེ་གཉིས་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གཅིག་ཆར་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་གསུམ་ཚང་བའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་གཉིས་ཆོས་ཅན། རྫས་གཞན་མིན་པར་ཐལ། ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དང་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་གཉིས་ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་ཐད་ཁྱོད་དམིགས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ཡིན་ན། དེ་དམིགས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མའི་རྫས་སུ་སྐྱེ་དགོས། དེ་དམིགས་བྱེད་ཀྱི་དེ་ཡིན་ནའང་ཁྱོད་དམིགས་བྱེད་ཀྱི་དེར་སྐྱེ་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་གཅིག་ཆར་དུ་སྐྱེ་བ་ལྟར་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དང་། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་གཉིས་གཅིག་ཆར་སྐྱེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཀུན་རྫོབ་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དང་། དོན་དམ་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་སྐྱེ་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་གྲུབ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །རྣམ་བཅད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་ལ་ལ་ན་རེ། 12-2-52b རྟོག་རིགས་གསུམ་པོ་མི་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་རིགས་ཀྱང་ཡིན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་རྟོག་རིགས་སུ་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་གྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྲུབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་གཞུང་བཞིན་གྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རིགས་རྒྱུན་གོམས་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རྟོག་རིགས་སུ་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་རིགས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་བསྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མེད་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཞན་དོན་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི་མངོན་དུ་བྱ་བ་ནི་མིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་གསུམ་གྱི་རྟོག་རིགས་འགལ་བར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་ག
【現代漢語翻譯】 如果認為觀現觀的見道是（人無我）的親因，或者認為它是（法無我）的直接親因，無論哪種情況都成立。因為這二者是依次產生的。如果承認，那麼這二者必然是實體各異的。如果承認，那麼菩薩見道者，你的相續中必然同時產生兩種不同的識。這兩種實體各異的識是什麼呢？因為這二者同時在你的相續中產生。因此成立。因為你的相續中具備這三種識。此外，這二者，必然不是實體各異的。因為它們是同時認知的。如果不成立，那麼現量證悟空性的菩薩的見道，你和現量證悟人無我的見道二者必然是同時認知的。你和它們二者之間，如果互相是認知對境的量，那麼必須產生為認知對境的量的實體。即使它是認知對境的量，你也必須產生為認知對境的量。如果像第二種情況一樣同時產生，那麼現量證悟空性的大乘見道和現量證悟人無我的見道二者必然同時產生。因為這是你們的承諾。如果承認，那麼以世俗為對境的大乘見道和以勝義為對境的大乘見道二者必然同時產生。因為你們承認。三輪體空已經承諾了。有些隨順分別論者說： 這三種分別不相違。如果這樣說，所知法，既是聲聞的分別，也是現量證悟空性的分別所變成的大乘見道，那麼按照宗義，大乘見道成立。因為這是你們的承諾。如果承認，那麼這樣的按照宗義的大乘見道，必然有串習你的種姓的大乘修道。因為你是現量證悟空性的分別所變成的大乘見道。如果承認，那麼所知法，必然有現量見到聲聞的分別，並且恒常修習的大乘修道。因為你們承認。如果承認，那麼這不成立。因為聲聞道，是菩薩爲了利益他人而瞭解的，而不是爲了自己現證的。此外，三乘的分別相違。聲聞和緣覺的道，
【English Translation】 If it is thought that the mthong lam (見道, path of seeing) of the rtog pa'i theg chen (分別的大乘, Mahayana of conceptualization) is the nyer len (近取因, proximate cause) of (the selflessness of persons), or that it is the direct nyer len (近取因, proximate cause) of (the selflessness of phenomena), either way it follows. Because these two arise sequentially. If (you) accept (that), then it follows that these two must be substantially different. Because (you) accept (that). If (you) accept (that), then byang sems mthong lam pa (菩薩見道者, Bodhisattva on the path of seeing), it follows that in your continuum, two other consciousnesses arise simultaneously. What are these two substantially different consciousnesses? Because these two arise simultaneously in your continuum. Therefore, it follows. Because your continuum possesses these three. Furthermore, it follows that these two are not substantially different. Because they are necessarily cognized together. If (that) is not established, then stong nyid mngon sum du rtog pa'i byang sems kyi mthong lam (現量證悟空性的菩薩的見道, Bodhisattva's path of seeing that directly realizes emptiness), it follows that you and the gang zag gi bdag med mngon sum du rtog pa'i mthong lam (現量證悟人無我的見道, path of seeing that directly realizes the selflessness of persons) are necessarily cognized together. If you and these two are tshad ma (量, valid cognition) that cognize each other, then it is necessary to arise as the substance of the tshad ma (量, valid cognition) that cognizes that. Even if that is the tshad ma (量, valid cognition) that cognizes that, you must arise as the tshad ma (量, valid cognition) that cognizes that. If, like the second case, they arise simultaneously, then it follows that the stong nyid mngon sum du rtog pa'i theg chen gyi mthong lam (現量證悟空性的大乘見道, Mahayana path of seeing that directly realizes emptiness) and the gang zag gi bdag med mngon sum du rtog pa'i mthong lam (現量證悟人無我的見道, path of seeing that directly realizes the selflessness of persons) arise simultaneously. Because that is your commitment. If (you) accept (that), then it follows that the kun rdzob dngos yul du byed pa'i theg chen gyi mthong lam (以世俗為對境的大乘見道, Mahayana path of seeing that takes conventional reality as its object) and the don dam dngos yul du byed pa'i theg chen gyi mthong lam (以勝義為對境的大乘見道, Mahayana path of seeing that takes ultimate reality as its object) arise simultaneously. Because (you) accept (that). The three spheres have been promised to be empty. Some followers of the rnam bcad (分別論, distinction theory) say: These three rtog rigs (分別, conceptualizations) are not contradictory. If (you) say that, shes bya (所知法, knowable phenomena), it follows that it is also the nyan thos kyi rtog rigs (聲聞的分別, conceptualization of the Hearers), and it is also the stong nyid mngon sum du rtog pa'i rtog rigs su gyur pa'i theg chen gyi mthong lam (現量證悟空性的分別所變成的大乘見道, Mahayana path of seeing that has become the conceptualization that directly realizes emptiness), then according to the tenet, the Mahayana path of seeing is established. Because that is your commitment. If (you) accept (that), then it follows that such a Mahayana path of seeing according to the tenet, necessarily has a Mahayana sgom lam (修道, path of meditation) that habituates your lineage. Because you are the Mahayana path of seeing that has become the rtog rigs (分別, conceptualization) that directly realizes emptiness. If (you) accept (that), then it follows that shes bya (所知法, knowable phenomena), necessarily has a Mahayana sgom lam (修道, path of meditation) that directly sees the nyan thos kyi rtog rigs (聲聞的分別, conceptualization of the Hearers) and constantly meditates on it. Because (you) accept (that). If (you) accept (that), then it does not follow. Because the Hearer's path is for the Bodhisattva to understand for the benefit of others, not to directly realize for oneself. Furthermore, it follows that the rtog rigs (分別, conceptualizations) of the three vehicles are contradictory. The path of the Hearers and the rang rgyal (
ྱི་རྟོག་རིགས་ཡིན། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་དགོས་བྱང་སེམས་ཀྱི་དེ་ཡིན་ན། དེའི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། འཛིན་པ་མི་སྤོང་ཕྱིར་དང་ནི། །ཞེས་པའི་གཞུང་དེས་རང་རྒྱལ་གྱི་རྟོག་རིགས་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་མིན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཐམས་ཅད་རྣམ་བཅད་ཀྱིས་གྲུབ་བོ། །དམིགས་པ་མི་རྟག་སོགས་པ། བདེན་པའི་རྟེན་ཅན། ཞེས་པར། རྣམ་བཅད་པ་ལྟར་ན། དྲོད་འབྲིང་ནས་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་བར་གྱི་དམིགས་རྣམ་སྟོན་པའི་རྒྱན་གཞུང་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཅན་བདེན་བཞི་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་ཀྱང་མི་རྟོག་པའི་སྐྱོན་མེད་དེ། ཆོས་དམིགས་རྣམས་དངོས་སུ་བརྗོད་པས། ཆོས་ཅན་བདེན་བཞི་ 12-2-53a ཤུགས་ལ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བུའི་རྒྱན་གཞུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་དམིགས་རྣམ་དང་། ཆོས་ཅན་བདེན་བཞི་གཉིས་ལ་དངོས་སུ་བརྗོད་མ་བརྗོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་གཉིས་ཀ་ཚིག་ཟིན་ལ་མ་བརྗོད་པར་མཚུངས། དོན་ཐོབ་ལ་བརྗོད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཕྱི་མ་ཁས་བླངས། སྔ་མ་དེར་ཐལ། བདེན་བཞི་ཚིག་ཟིན་ལ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པ་གང་ཞིག དམིགས་རྣམ་ཚིག་ཟིན་ལ་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ཁས་བླངས། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཚིག་ཟིན་ལ་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཞེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ལྟ་བུའི་རྒྱན་གཞུང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་ཅན་བདེན་བཞི་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པར་ཐལ། རྩ་རྟག་དེ་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྩེ་མོ་ཆུང་ངུའི་དམིགས་རྣམ་སྟོན་པའི་རྒྱན་གཞུང་དེས་བདེན་བཞི་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་བསྟན་པར་ཐལ། གཟུགས་སོགས་མི་གནས་དེ་དག་ནི། །ཞེས་སོགས་རྐང་པ་གསུམ་གྱིས་བདེན་བཞི་སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བའི་དམིགས་རྣམ་དང་། དེ་མི་རྟག་སོགས། བར་མི་གནས་ཞེས་པས་བདེན་བཞི་སོ་སོར་ཕྱེ་བའི་དམིགས་རྣམ་དེ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་ཁྱད་པར་དྲིས་པས། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། རྣམ་ལ་ལ། དེ་སྤྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱ་སྟེ། ཞེས་བཤད་པས། བུམ་པའི་གཟུགས་ཞེས་བརྗོད་པ་ན། གཟུགས་ཁྱད་གཞི་བུམ་པ་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་པས། བུམ་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ་ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་། གཟུགས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲའོ། །ཞེས་ཟེར། འདི་ལ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བ་དང་། རིགས་པ་དང་འགལ་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེན་བཞིའི་ 12-2-53b སྟོང་གི་མ་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་ཅེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན་བཅུ་དྲུག་པོ་ཁྱད་གཞི་དང་བདེན་བཞི་ཁྱད་ཆོས་སུ་ཐལ། ཤེས་བྱ་དང་གཅིག་གང་ཞིག བུམ་པའི་གཟུགས་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན་སོགས་པ་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བཅུ་དྲུག་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་ས
【現代漢語翻譯】 是分別唸的一種。如果說是爲了對治所知障的菩薩，那就不需要對治它。因為前者是這樣，因為不捨棄執著。』這句話表明自宗的分別念不是所知障的對治。一切常法都是通過斷除而成立的。『所緣無常等，具有真實的所依。』對於這句話，按照斷除的說法，從中間的暖位到大法頂之間的所緣行相的莊嚴論著，雖然沒有直接說四諦，也沒有不認知的過失，因為直接說了法所緣，所以能間接了知四諦。如果這樣說，那麼像這樣的莊嚴論著，你的法所緣和四諦之間，在直接說和不說之間沒有差別，因為你沒有在字面上說兩者，但在意義上是相同的。承認後者。對於前者，凡是沒有在字面上直接說四諦的，就沒有在字面上說所緣行相。承認前者。對於後者，因為你的字面上沒有所緣和行相這兩個詞。另外，像這樣的莊嚴論著，你沒有直接說四諦，因為根本就是這樣。如果承認，那麼所知，顯示頂小的所緣行相的莊嚴論著，沒有直接說四諦。因為承認。如果承認，那麼就顯示了。因為『色等不住彼等』等三句偈頌沒有分開四諦各自的所緣行相，而『彼無常等，中間不住』則分開顯示了四諦各自的所緣行相。當被問及法所說之聲和有法所說之聲的區別時，達滴巴說：『在行相上，這是作為總體的一部分。』因此，當說『瓶子的形狀』時，形狀是特性，瓶子是所特性，所以說瓶子的聲音是法所說之聲，說形狀的聲音是有法所說之聲。』他這樣說。這有自相矛盾和與理相違兩種情況。第一種情況是：所知，當說四諦的空性無常等十六種時，十六種是所特性，四諦是特性。與所知是一個，因為說了瓶子的形狀等。如果承認，那麼說十六種的聲音就是有法所說之聲。 是分別唸的一種。如果說是爲了對治所知障的菩薩，那就不需要對治它。因為前者是這樣，因為不捨棄執著。』這句話表明自宗的分別念不是所知障的對治。一切常法都是通過斷除而成立的。『所緣無常等，具有真實的所依。』對於這句話，按照斷除的說法，從中間的暖位到大法頂之間的所緣行相的莊嚴論著，雖然沒有直接說四諦，也沒有不認知的過失，因為直接說了法所緣，所以能間接了知四諦。如果這樣說，那麼像這樣的莊嚴論著，你的法所緣和四諦之間，在直接說和不說之間沒有差別，因為你沒有在字面上說兩者，但在意義上是相同的。承認後者。對於前者，凡是沒有在字面上直接說四諦的，就沒有在字面上說所緣行相。承認前者。對於後者，因為你的字面上沒有所緣和行相這兩個詞。另外，像這樣的莊嚴論著，你沒有直接說四諦，因為根本就是這樣。如果承認，那麼所知，顯示頂小的所緣行相的莊嚴論著，沒有直接說四諦。因為承認。如果承認，那麼就顯示了。因為『色等不住彼等』等三句偈頌沒有分開四諦各自的所緣行相，而『彼無常等，中間不住』則分開顯示了四諦各自的所緣行相。當被問及法所說之聲和有法所說之聲的區別時，達滴巴說：『在行相上，這是作為總體的一部分。』因此，當說『瓶子的形狀』時，形狀是特性，瓶子是所特性，所以說瓶子的聲音是法所說之聲，說形狀的聲音是有法所說之聲。』他這樣說。這有自相矛盾和與理相違兩種情況。第一種情況是：所知，當說四諦的空性無常等十六種時，十六種是所特性，四諦是特性。與所知是一個，因為說了瓶子的形狀等。如果承認，那麼說十六種的聲音就是有法所說之聲。
【English Translation】 It is a type of conceptual thought. If it is said to be a Bodhisattva to counteract the obscuration of knowledge, then it is not necessary to counteract it. Because the former is like that, because it does not abandon attachment. 'This statement shows that the conceptual thought of one's own school is not the antidote to the obscuration of knowledge. All permanent dharmas are established through elimination. 'Objects of observation such as impermanence, etc., have a basis in truth.' Regarding this statement, according to the explanation of elimination, the adornment texts that show the aspects of objects of observation from the intermediate heat stage to the great Dharma peak, although they do not directly state the Four Noble Truths, there is no fault of non-cognition, because the object of observation of the Dharma is directly stated, so the Four Noble Truths can be indirectly understood. If it is said like this, then such adornment texts, between your object of observation of the Dharma and the Four Noble Truths, there is no difference between directly stating and not stating, because you do not state both in words, but they are the same in meaning. Acknowledge the latter. Regarding the former, whatever does not directly state the Four Noble Truths in words does not state the aspects of the object of observation in words. Acknowledge the former. Regarding the latter, because your words do not have the words 'object of observation' and 'aspect'. In addition, such adornment texts, you do not directly state the Four Noble Truths, because that is the root. If you acknowledge, then the knowable, the adornment texts that show the aspects of the smallest peak, do not directly state the Four Noble Truths. Because you acknowledge. If you acknowledge, then it is shown. Because the three verses 'Form etc. do not abide in those' etc. do not separate the aspects of the objects of observation of the Four Noble Truths, and 'Those are impermanent etc., do not abide in the middle' separately show the aspects of the objects of observation of the Four Noble Truths. When asked about the difference between the sound that speaks of Dharma and the sound that speaks of the subject of Dharma, Da Tika said: 'In aspect, this is done as a part of the whole.' Therefore, when saying 'the shape of the vase', the shape is the characteristic, and the vase is the characterized, so the sound that speaks of the vase is the sound that speaks of Dharma, and the sound that speaks of shape is the sound that speaks of the subject of Dharma.' He said this. This has two situations: self-contradiction and contradiction with reason. The first situation is: the knowable, when saying the sixteen emptinesses such as impermanence of the Four Noble Truths, the sixteen are the characterized, and the Four Noble Truths are the characteristic. It is one with the knowable, because the shape of the vase etc. is said. If you acknowledge, then the sound that speaks of the sixteen is the sound that speaks of the subject of Dharma. It is a type of conceptual thought. If it is said to be a Bodhisattva to counteract the obscuration of knowledge, then it is not necessary to counteract it. Because the former is like that, because it does not abandon attachment. 'This statement shows that the conceptual thought of one's own school is not the antidote to the obscuration of knowledge. All permanent dharmas are established through elimination. 'Objects of observation such as impermanence, etc., have a basis in truth.' Regarding this statement, according to the explanation of elimination, the adornment texts that show the aspects of objects of observation from the intermediate heat stage to the great Dharma peak, although they do not directly state the Four Noble Truths, there is no fault of non-cognition, because the object of observation of the Dharma is directly stated, so the Four Noble Truths can be indirectly understood. If it is said like this, then such adornment texts, between your object of observation of the Dharma and the Four Noble Truths, there is no difference between directly stating and not stating, because you do not state both in words, but they are the same in meaning. Acknowledge the latter. Regarding the former, whatever does not directly state the Four Noble Truths in words does not state the aspects of the object of observation in words. Acknowledge the former. Regarding the latter, because your words do not have the words 'object of observation' and 'aspect'. In addition, such adornment texts, you do not directly state the Four Noble Truths, because that is the root. If you acknowledge, then the knowable, the adornment texts that show the aspects of the smallest peak, do not directly state the Four Noble Truths. Because you acknowledge. If you acknowledge, then it is shown. Because the three verses 'Form etc. do not abide in those' etc. do not separate the aspects of the objects of observation of the Four Noble Truths, and 'Those are impermanent etc., do not abide in the middle' separately show the aspects of the objects of observation of the Four Noble Truths. When asked about the difference between the sound that speaks of Dharma and the sound that speaks of the subject of Dharma, Da Tika said: 'In aspect, this is done as a part of the whole.' Therefore, when saying 'the shape of the vase', the shape is the characteristic, and the vase is the characterized, so the sound that speaks of the vase is the sound that speaks of Dharma, and the sound that speaks of shape is the sound that speaks of the subject of Dharma.' He said this. This has two situations: self-contradiction and contradiction with reason. The first situation is: the knowable, when saying the sixteen emptinesses such as impermanence of the Four Noble Truths, the sixteen are the characterized, and the Four Noble Truths are the characteristic. It is one with the knowable, because the shape of the vase etc. is said. If you acknowledge, then the sound that speaks of the sixteen is the sound that speaks of the subject of Dharma.
ྒྲ་དང་། བདེན་བཞི་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ་ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པོར། ཁོ་ན་རེ། སྐྱོན་མེད་དེ། སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན། སྡུག་བདེན་ཁྱད་ཆོས་དང་དེ་བརྗོད་པ་ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་ཀྱང་། སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན། སྡུག་བདེན་ཁྱད་བཞི་དང་། དེ་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདོད་ན། དམིགས་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་པ། བདེན་པའི་རྟེན་ཅན། ཞེས་པའི་གཞུང་དེས། བདེན་བཞི་ཁྱད་ཆོས་དང་། དེ་བརྗོད་པ་ཆོས་བརྗོད་ཀྱི་སྒྲར་བསྟན་པར་ཐལ། གཞུང་དེས་བདེན་བཞི་དང་། མི་རྟག་སོགས་དྲུག་པའི་སྒྲས་ཁྱད་བཞི་ཁྱད་ཆོས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ནི་རྣམ་པ་ཞེས་པའི་གཞུང་དེས་རྣམ་པ་ཁྱད་གཞི་དང་། བདེན་བཞི་ཁྱད་ཆོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ། ཤེས་བྱ་དང་གཅིག་གང་ཞིག དམ་བཅའ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པོར། གཉིས་པ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་ཀྱི་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན། མི་རྟག་པ་གཟུགས་ཀྱི་ཁྱད་བཞིར་གོ་བ་དང་། གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན། གཟུགས་མི་རྟག་པའི་ཁྱད་ཆོས་སུ་གོ་བ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ལས་བཟློག་སྟེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། སྔ་མ་དེར་ཐལ། གཟུགས་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ན། མི་རྟག་པ་གཟུགས་ 12-2-54a ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་སུ་གོ་བར་ཐལ། དེའི་ཚེ་ན་མི་རྟག་པ་ཁྱད་ཆོས་དང་། གཟུགས་ཁྱད་བཞིར་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། གཟུགས་ཀྱི་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་ན། དེ་དེའི་ཁྱད་ཆོས་སུ་མི་གོ་བར་ཐལ། དེའི་ཚེ་ན་མི་རྟག་པ་ཁྱད་གཞི་དང་གཟུགས་ཁྱད་ཆོས་སུ་གོ་བའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། རྩ་བར་འདོད་ན། བདེན་པའི་རྟེན་ཅན་ཞེས་པ་དང་། དེ་མི་རྟག་སོགས་པར་མི་གནས། ཤེས་པ་གཉིས། སྔ་མས་མི་རྟག་པ་སྡུག་བདེན་གྱི་ཁྱད་ཆོས་སུ་གོ་བ་དང་། ཕྱི་མས་རྟག་པ་སྡུག་བདེན་གྱི་ཁྱད་ཆོས་སུ་མ་གོ་བའི་ཁྱད་པར་མི་འཐད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། རྣམ་འགྲེལ་གྱི་གཞུང་དེས་བུམ་པ་ཁྱད་ཆོས་སུ་བསྟན་པ་མིན་པར་ཐལ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། དེ་སྤྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱས་ཏེ། ཞེས་གསུངས་ཀྱི། སྤྱི་དེ་དང་ཡན་ལག་ཏུ་བྱས་ཏེ། ཞེས་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། འདིར་བདེན་པ་ཞེས་པའི་ཚིག་དངོས་སུ་ཡོད་མེད་ལ་རྩོད་པ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མི་འཐད་དོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སཾ་ཀྲི་ཏའི་སྐད་ལ། དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་རྣམས་ལའང་རྩོད་པ་མི་འབྱུང་བར་ཐལ། དེའི་སྐད་དུ། དྲོད་ཆུང་ངུའི་དམིགས་རྣམ་ལ་བདེན་པ་ཞེས་པའི་ཚིག་དངོས་སུ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། གཞི་གཅིག་ལ་ལྟོས་པའི་ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་གཉིས། བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཅེས་ཟེར། ཤེ
【現代漢語翻譯】 如果聲音和陳述四聖諦的聲音被認為是陳述佛法的聲音，這是因為人們希望如此。對於這三種情況，有人會說：『這沒有錯，因為當說苦諦是無常時，苦諦的特徵和陳述它的聲音是陳述佛法的聲音。但是，當說苦諦是無常時，苦諦的四個特徵和陳述它的聲音是陳述有法（具有某種性質的事物）的聲音。』如果有人這樣認為，那麼根據『所緣是無常等，具有真實的所依』的論典，四聖諦的特徵和陳述它們的聲音就被揭示為陳述佛法的聲音。因為該論典通過無常等六種聲音將四聖諦的四個特徵揭示為特徵。此外，根據『那是相』的論典，相被揭示為特徵的基礎，而四聖諦被揭示為特徵。因為知識和其中之一就是那個承諾。對於這三種情況，第二種情況是：當知識被認為是『色是無常』時，無常被理解為色的特徵，而當說『色無常』時，色不被理解為無常的特徵。因為情況恰恰相反。如果這沒有成立，那麼在前者的情況下，當說『色無常』時，無常被理解為色的特徵。因為在那時，無常被理解為特徵，而色被理解為特徵的基礎。常已經被接受。如果後者沒有成立，那麼已經接受了，當說『色的無常』時，它不被理解為它的特徵。因為在那時，無常被理解為特徵的基礎，而色被理解為特徵。常已經被接受。如果根本上這樣認為，那麼『具有真實的所依』和『它不住于無常等』，這兩種知識，前者理解無常是苦諦的特徵，而後者不理解常是苦諦的特徵，這種區別是不合理的。此外，《釋量論》的論典沒有揭示瓶子是特徵，因為《釋量論》中說：『那是總的，作為部分。』而不是說：『總的和部分。』達瓦堪布說：『這裡爭論的是「真實」這個詞是否實際存在。』這是不合理的。知識，作為有法，在梵語中，即使對於微小的熱量的所緣，也不會發生爭論。因為在它的語言中，沒有實際存在「真實」這個詞來指代微小的熱量的所緣。此外，達瓦堪布說：『對於同一個基礎，陳述佛法的聲音和陳述有法的聲音，在所陳述的事物上沒有區別。』 如果聲音和陳述四聖諦的聲音被認為是陳述佛法的聲音，這是因為人們希望如此。對於這三種情況，有人會說：『這沒有錯，因為當說苦諦是無常時，苦諦的特徵和陳述它的聲音是陳述佛法的聲音。但是，當說苦諦是無常時，苦諦的四個特徵和陳述它的聲音是陳述有法（具有某種性質的事物）的聲音。』如果有人這樣認為，那麼根據『所緣是無常等，具有真實的所依』的論典，四聖諦的特徵和陳述它們的聲音就被揭示為陳述佛法的聲音。因為該論典通過無常等六種聲音將四聖諦的四個特徵揭示為特徵。此外，根據『那是相』的論典，相被揭示為特徵的基礎，而四聖諦被揭示為特徵。因為知識和其中之一就是那個承諾。對於這三種情況，第二種情況是：當知識被認為是『色是無常』時，無常被理解為色的特徵，而當說『色無常』時，色不被理解為無常的特徵。因為情況恰恰相反。如果這沒有成立，那麼在前者的情況下，當說『色無常』時，無常被理解為色的特徵。因為在那時，無常被理解為特徵，而色被理解為特徵的基礎。常已經被接受。如果後者沒有成立，那麼已經接受了，當說『色的無常』時，它不被理解為它的特徵。因為在那時，無常被理解為特徵的基礎，而色被理解為特徵。常已經被接受。如果根本上這樣認為，那麼『具有真實的所依』和『它不住于無常等』，這兩種知識，前者理解無常是苦諦的特徵，而後者不理解常是苦諦的特徵，這種區別是不合理的。此外，《釋量論》的論典沒有揭示瓶子是特徵，因為《釋量論》中說：『那是總的，作為部分。』而不是說：『總的和部分。』達瓦堪布說：『這裡爭論的是「真實」這個詞是否實際存在。』這是不合理的。知識，作為有法，在梵語中，即使對於微小的熱量的所緣，也不會發生爭論。因為在它的語言中，沒有實際存在「真實」這個詞來指代微小的熱量的所緣。此外，達瓦堪布說：『對於同一個基礎，陳述佛法的聲音和陳述有法的聲音，在所陳述的事物上沒有區別。』
【English Translation】 If sound and the sound stating the Four Noble Truths are considered the sound stating the Dharma, it is because people wish it so. For these three cases, someone might say: 'There is nothing wrong with that, because when it is said that the Truth of Suffering is impermanent, the characteristic of the Truth of Suffering and the sound stating it are the sound stating the Dharma. However, when it is said that the Truth of Suffering is impermanent, the four characteristics of the Truth of Suffering and the sound stating it are the sound stating a 'dharmin' (something possessing a certain quality).' If someone thinks so, then according to the scripture 'The object of focus is impermanent, etc., having a true basis,' the characteristics of the Four Noble Truths and the sound stating them are revealed as the sound stating the Dharma. Because that scripture reveals the four characteristics of the Four Noble Truths as characteristics through the six sounds of impermanence, etc. Furthermore, according to the scripture 'That is the aspect,' the aspect is revealed as the basis of the characteristic, and the Four Noble Truths are revealed as characteristics. Because knowledge and one of them is that commitment. For these three cases, the second case is: When knowledge is considered 'Form is impermanent,' impermanence is understood as the characteristic of form, but when it is said 'Form is impermanent,' form is not understood as the characteristic of impermanence. Because the situation is exactly the opposite. If this is not established, then in the former case, when it is said 'Form is impermanent,' impermanence is understood as the characteristic of form. Because at that time, impermanence is understood as the characteristic, and form is understood as the basis of the characteristic. Permanence has already been accepted. If the latter is not established, then it has been accepted, and when it is said 'The impermanence of form,' it is not understood as its characteristic. Because at that time, impermanence is understood as the basis of the characteristic, and form is understood as the characteristic. Permanence has already been accepted. If it is fundamentally thought so, then 'having a true basis' and 'it does not abide in impermanence, etc.,' these two knowledges, the former understanding impermanence as the characteristic of the Truth of Suffering, and the latter not understanding permanence as the characteristic of the Truth of Suffering, this distinction is unreasonable. Furthermore, the scripture of the Pramāṇavārttika does not reveal the pot as a characteristic, because in the Pramāṇavārttika it says: 'That is the general, as a part.' rather than saying: 'The general and the part.' Darṭīkapa says: 'Here, the argument is whether the word 'truth' actually exists.' This is unreasonable. Knowledge, as a dharmin, in Sanskrit, even for the objects of focus of minute heat, no argument arises. Because in its language, there is no actual word 'truth' to refer to the objects of focus of minute heat. Furthermore, Darṭīkapa says: 'For the same basis, the sound stating the Dharma and the sound stating the dharmin have no difference in the things stated.' If sound and the sound stating the Four Noble Truths are considered the sound stating the Dharma, it is because people wish it so. For these three cases, someone might say: 'There is nothing wrong with that, because when it is said that the Truth of Suffering is impermanent, the characteristic of the Truth of Suffering and the sound stating it are the sound stating the Dharma. However, when it is said that the Truth of Suffering is impermanent, the four characteristics of the Truth of Suffering and the sound stating it are the sound stating a 'dharmin' (something possessing a certain quality).' If someone thinks so, then according to the scripture 'The object of focus is impermanent, etc., having a true basis,' the characteristics of the Four Noble Truths and the sound stating them are revealed as the sound stating the Dharma. Because that scripture reveals the four characteristics of the Four Noble Truths as characteristics through the six sounds of impermanence, etc. Furthermore, according to the scripture 'That is the aspect,' the aspect is revealed as the basis of the characteristic, and the Four Noble Truths are revealed as characteristics. Because knowledge and one of them is that commitment. For these three cases, the second case is: When knowledge is considered 'Form is impermanent,' impermanence is understood as the characteristic of form, but when it is said 'Form is impermanent,' form is not understood as the characteristic of impermanence. Because the situation is exactly the opposite. If this is not established, then in the former case, when it is said 'Form is impermanent,' impermanence is understood as the characteristic of form. Because at that time, impermanence is understood as the characteristic, and form is understood as the basis of the characteristic. Permanence has already been accepted. If the latter is not established, then it has been accepted, and when it is said 'The impermanence of form,' it is not understood as its characteristic. Because at that time, impermanence is understood as the basis of the characteristic, and form is understood as the characteristic. Permanence has already been accepted. If it is fundamentally thought so, then 'having a true basis' and 'it does not abide in impermanence, etc.,' these two knowledges, the former understanding impermanence as the characteristic of the Truth of Suffering, and the latter not understanding permanence as the characteristic of the Truth of Suffering, this distinction is unreasonable. Furthermore, the scripture of the Pramāṇavārttika does not reveal the pot as a characteristic, because in the Pramāṇavārttika it says: 'That is the general, as a part.' rather than saying: 'The general and the part.' Darṭīkapa says: 'Here, the argument is whether the word 'truth' actually exists.' This is unreasonable. Knowledge, as a dharmin, in Sanskrit, even for the objects of focus of minute heat, no argument arises. Because in its language, there is no actual word 'truth' to refer to the objects of focus of minute heat. Furthermore, Darṭīkapa says: 'For the same basis, the sound stating the Dharma and the sound stating the dharmin have no difference in the things stated.'
ས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དེ་གཉིས་དེ་ལ་འཇུག་པ་མིན་པར་ཐལ། སྒྲ་དེ་གཉིས་བརྗོད་བྱའི་དོན་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་དེ་གཉིས་ཀྱི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། བུམ་པའི་གཟུགས་ཞེས་བརྗོད་པ་ན། བུམ་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་། 12-2-54b གཟུགས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་གཉིས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཡོད་པར། གཞན་ཡང་། དེ་གཉིས་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། བུམ་པ་མི་རྟག་ཅེས་བརྗོད་པ་དང་། བུམ་པའི་མི་རྟག་ཅེས་བརྗོད་པ་ན། བུམ་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་དང་། བུམ་པའི་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཉིས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་ལ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཅེས་བརྗོད་པ་དང་། ཁྱོད་ཀྱི་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་གཉིས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཅེས་པའི་སྒྲས་བུམ་པ་ཁོ་ན་བརྗོད། ཁྱོད་ཀྱིས་ཞེས་པའི་སྒྲས་བུམ་པ་ཁོ་ན་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཞེས་པའི་བུམ་པའི་ཁྱད་ཆོས་ཁོང་ན་གནས་པ་གཞན་ཞིག་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་བུམ་པ་ལ་ལྟོས་ཏེ་དྲུག་པ་འབྲེལ་པའི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། བུམ་པ་ཞེས་པ་དང་། བུམ་པའི་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཉིས་ཀ་ལ་བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་དེ། བུམ་པ་བརྗོད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། བརྗོད་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། བུམ་པ་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་ན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན་དུ་གོ་བར་བྱེད། བུམ་པའི་མི་རྟག་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་ན་བུམ་པ་ཆོས་སུ་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་རོ། །འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་འདུ་འགོད་གནས་བྲལ་སོགས། གཟུགས་སོགས་མི་གནས་སོགས་དང་། གཟུགས་སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཉིད། ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཟུགས་སོགས་ཁྱད་གཞི་དང་། འདུ་འགོད་དང་བྲལ་བ་སོགས་ཁྱད་ཆོས་སུ་དངོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ། ཤེས་བྱ་དང་གཅིག་གང་ཞིག བུམ་པ་མི་རྟག་པ་ཞེས་པས་བུམ་པ་ཁྱད་བཞི་དང་། མི་རྟག་པ་ཁྱད་ཆོས་སུ་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དམིགས་རྣམ་ལྷན་ཅིག་མ་ 12-2-55a རྣམས་ཀྱི་ཆོས་དངོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་ལོ། །ཁྱེད་ལྟར་ན། རྩོད་པ་འདི་དམིགས་རྣམ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་སྟོན་པའི་གཞུང་ལ་མི་འབྱུང་བར་དམིགས་རྣམ་དང་པོ་སྟོན་པའི་གཞུང་ཁོ་ན་ལ་འབྱུང་རིགས་པར་ཐལ། ཕྱི་མ་རྣམས་སུ་བདེན་པ་ཆོས་ཅན་དུ་བརྗོད་པར་ཆོས་དངོས་སུ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤིང་ཞེས་པ་དང་། ཤིང་གི་ཞེས་པའི་སྒྲ་གཉིས་བརྗོད་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་མི་འདོད་པ་ནི། སྒྲའི་རྣམ་དབྱེ་བརྒྱད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཤེས་པ་ལྟ་ཞོག རྣ་བའི་ལམ་དུ་གྲགས་པར་ཡང་མྱུར་པའི་འབྲས་བུའི་རྟག་ཡང་དག་པ་ཡིན་པས། སྒྲའི་རྣམ་དབྱེ་མི་ཤེས་པར། ཆོས་བརྗོད་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་རྣམ་དབྱེ་གཞན་ལ་
【現代漢語翻譯】 事物（ས་བྱ་，薩迦）法相，如果說這兩個詞不適用於它，那是因為這兩個詞在所表達的意義上沒有區別。此外，這兩個詞在所表達的意義上是有區別的，因為當說『瓶子的形狀』時，表達『瓶子』這個詞和表達『形狀』這個詞，兩者所表達的意義是有區別的。有三種情況。此外，這兩個詞是有區別的，因為當說『瓶子是無常的』和『瓶子的無常』時，表達『瓶子』和表達『瓶子的』這兩個詞，兩者所表達的意義是有區別的。如果承認周遍成立，那就接受。如果不成立，事物（བུམ་པ་，奔巴）法相，表達『你』和表達『你的』這兩個詞，兩者所表達的意義是有區別的，因為表達『你』這個詞只表達瓶子本身，而表達『你的』這個詞不只表達瓶子本身。後者是正確的，因為表達『你的』這個詞表達了瓶子的一個屬性，這個屬性存在於瓶子內部，因為『你』是相對於瓶子的第六格關聯詞。對此，有人反駁說，表達『瓶子』和表達『瓶子的』這兩個詞，在所表達的意義上沒有區別，因為它們都同樣表達了瓶子，只是表達方式不同，當說『瓶子是無常的』時，瓶子被理解為法相，當說『瓶子的無常』時，瓶子被理解為法。如果這樣說，那麼，所知（ཤེས་བྱ་，西洽）法相，形狀等聚集、分離等，形狀等非存在等，形狀等無自性等，這些形狀等是作為基質，而聚集和分離等是作為屬性被直接指出的，因為所知和其中之一相同，因為『瓶子是無常的』這句話使得瓶子被理解為基質，而無常被理解為屬性。如果承認，那麼，所知法相，所有同時顯現的相（དམིགས་རྣམ་ལྷན་ཅིག་མ་，米南倫吉瑪）直接指出了法，因為你承認。如果承認，那麼，你的承諾就自相矛盾了。按照你的觀點，這個爭論不應該出現在指出後續相的論著中，而應該只出現在指出第一個相的論著中，因為在後續的論著中，當真理被表達為法相時，法是被直接表達的。此外，如果認為『樹』和『樹的』這兩個詞在所表達的意義上沒有區別，那麼，不要說了解八種詞類，即使是聽到耳朵里，也是迅速得到果實的正確原因，因為不瞭解詞類，就無法區分法和法相。 Object (ས་བྱ་, Sa-bya) as the subject of dharma, if it is said that these two words do not apply to it, it is because these two words have no difference in the meaning they express. Furthermore, these two words have a difference in the meaning they express, because when saying 'the shape of the vase', the expression 'vase' and the expression 'shape' have different meanings. There are three situations. Furthermore, these two words are different, because when saying 'the vase is impermanent' and 'the impermanence of the vase', the expression 'vase' and the expression 'of the vase' have different meanings. If the pervasion is established, then accept it. If it is not established, object (བུམ་པ་, Bum-pa) as the subject of dharma, the expression 'you' and the expression 'your' have different meanings, because the expression 'you' only expresses the vase itself, while the expression 'your' does not only express the vase itself. The latter is correct, because the expression 'your' expresses an attribute of the vase that exists within the vase, because 'you' is the sixth case relational word relative to the vase. To this, someone retorts that the expression 'vase' and the expression 'of the vase' have no difference in the meaning they express, because they both equally express the vase, only the way of expression is different, when saying 'the vase is impermanent', the vase is understood as the subject of dharma, when saying 'the impermanence of the vase', the vase is understood as dharma. If you say so, then, knowable (ཤེས་བྱ་, She-bya) as the subject of dharma, forms and so on gathering, separation and so on, forms and so on non-existence and so on, forms and so on no self-nature and so on, these forms and so on are directly pointed out as the substrate, while gathering and separation and so on are directly pointed out as attributes, because the knowable is the same as one of them, because the sentence 'the vase is impermanent' makes the vase understood as the substrate, while impermanence is understood as the attribute. If you admit, then, knowable as the subject of dharma, all simultaneously appearing aspects (དམིགས་རྣམ་ལྷན་ཅིག་མ་, Mik-nam Lhan-chik-ma) directly point out the dharma, because you admit. If you admit, then your promise is self-contradictory. According to your view, this argument should not appear in treatises that point out subsequent aspects, but should only appear in treatises that point out the first aspect, because in subsequent treatises, when truth is expressed as the subject of dharma, dharma is directly expressed. Furthermore, if it is thought that the words 'tree' and 'of the tree' have no difference in the meaning they express, then, not to mention understanding the eight kinds of word classes, even hearing it in the ear is a correct cause for quickly obtaining the fruit, because without understanding word classes, one cannot distinguish between dharma and the subject of dharma.
【English Translation】 Subject (ས་བྱ་, Sa-bya) as the subject of dharma, if it is said that these two words do not apply to it, it is because these two words have no difference in the meaning they express. Furthermore, these two words have a difference in the meaning they express, because when saying 'the shape of the vase', the expression 'vase' and the expression 'shape' have different meanings. There are three situations. Furthermore, these two words are different, because when saying 'the vase is impermanent' and 'the impermanence of the vase', the expression 'vase' and the expression 'of the vase' have different meanings. If the pervasion is established, then accept it. If it is not established, object (བུམ་པ་, Bum-pa) as the subject of dharma, the expression 'you' and the expression 'your' have different meanings, because the expression 'you' only expresses the vase itself, while the expression 'your' does not only express the vase itself. The latter is correct, because the expression 'your' expresses an attribute of the vase that exists within the vase, because 'you' is the sixth case relational word relative to the vase. To this, someone retorts that the expression 'vase' and the expression 'of the vase' have no difference in the meaning they express, because they both equally express the vase, only the way of expression is different, when saying 'the vase is impermanent', the vase is understood as the subject of dharma, when saying 'the impermanence of the vase', the vase is understood as dharma. If you say so, then, knowable (ཤེས་བྱ་, She-bya) as the subject of dharma, forms and so on gathering, separation and so on, forms and so on non-existence and so on, forms and so on no self-nature and so on, these forms and so on are directly pointed out as the substrate, while gathering and separation and so on are directly pointed out as attributes, because the knowable is the same as one of them, because the sentence 'the vase is impermanent' makes the vase understood as the substrate, while impermanence is understood as the attribute. If you admit, then, knowable as the subject of dharma, all simultaneously appearing aspects (དམིགས་རྣམ་ལྷན་ཅིག་མ་, Mik-nam Lhan-chik-ma) directly point out the dharma, because you admit. If you admit, then your promise is self-contradictory. According to your view, this argument should not appear in treatises that point out subsequent aspects, but should only appear in treatises that point out the first aspect, because in subsequent treatises, when truth is expressed as the subject of dharma, dharma is directly expressed. Furthermore, if it is thought that the words 'tree' and 'of the tree' have no difference in the meaning they express, then, not to mention understanding the eight kinds of word classes, even hearing it in the ear is a correct cause for quickly obtaining the fruit, because without understanding word classes, one cannot distinguish between dharma and the subject of dharma.
མ་གྲགས་པ་དག་བྱེད་པ་ནི་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་སོ། །ཕྲག་དོག་དབང་གི་གཞན་གཞུང་མི་འཛིན་ཅིང་། །ཁས་བླངས་འགལ་འདུའི་གཅོང་རོང་གཏིང་ཟབ་པར། །རང་བཟོའི་དམ་བཅས་རང་ཉིད་བརླག་ཁས་པའི། །བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱིས་ད་དུང་བག་ཡོད་མཛོད། །འདི་མཐོང་ཚེ་ན་ཁོང་ཁྲོས་རྒྱུད་བསྲེགས་པའི། །བཤེས་གཉེན་འགའ་ཞིག་བདག་ལའང་བཤེ་སྲིད་པར། །རང་གི་བློ་ནུས་དཔོག་པའི་དགག་སྒྲུབ་ཙམ། །ཡིན་གྱི་ཆགས་སྡང་སོགས་ལ་ཡིན་རེ་སྐན། །གཞི་དང་དེ་ཡི་གཉེན་པོ་ཡིས། །སོགས་ལ། སྤྱིའི་དོན་ལ་དཔྱད་པ་དང་། གཞུང་དོན་ལ་དཔྱད་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། རྣམ་སྤྱད་ཀྱི་དགོངས་པ་ལ། འདིར་བསྟན་རྟོག་པ་ཡིན་ན་སྒྲ་དོན་འདྲེ་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར། དག་པ་སར་གནས་ཀྱི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་སྤངས་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དག་པ་སར་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། འོ་ན་འདིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། དེར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་ 12-2-55b པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་སྒྱུར་ཐོབ་པས་དེ་གནས་གྱུར་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་རྣམ་སྤྱད་ཀྱི་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་བོ། །རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་། སྐབས་འདིར་བསྟན་གྱི་རྟོག་པ་ཡིན་ན། བསྒྲུབ་རྟོག་ཡིན་དགོས་ཟེར་ན། རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་གི་ནང་ཚན་དུ་གྱུར་པའི་སྟོང་ཉིད་ལ་བཟུང་བྱར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དགག་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔུལ་དགག་པ་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། རྣམ་བྱང་བཟུང་རྟོག་དགུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་བཟློག་ཆར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དགག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་རྟག་དེར་ཐལ། སྐབས་ལྔ་པར་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་རྟོག་པ་གང་ཞིག སྐབས་ལྔ་པར་བསྟན་པ་རྣམས་འདིར་འདུས་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་གི་ནང་ཚན་དུ་གྱུར་པའི་འཕགས་པའི་ལམ་ལ་མི་གནས་པ་དང་། བླང་དོར་མི་ཤེས་པ་དང་དང་། ཆད་པར་ལྟ་བའི་འཛིན་སྤང་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། རང་ཡུལ་མེད་དགག་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་འདིར་བསྟན་སྤང་བྱ་རྟོག་པ་ལ་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱིས་ཁྱབ་ན། འདིར་གཞན་གྱི་བདག་རང་དབང་ཅན་དུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། འདིར་གཞན་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་དགུ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡུལ་བཟུང་བ་ལ་ 12
【現代漢語翻譯】 不為人知之事，乃是笑柄之源。 不為嫉妒所驅使，不固執於他人的宗義。 在自相矛盾的深淵中， 以自制的誓言自取滅亡的善知識們， 請繼續保持謹慎！ 看到這些，有些怒火中燒的善知識， 或許也會責備我。 這僅僅是對自身智慧的衡量和辯駁， 並非出於貪嗔等情緒。 以基和及其對治等， 等等。分為對共同意義的分析和對宗義意義的分析兩種。第一種是：對於顯現的意圖，如果這裡所說的分別念是聲義混淆的分別念，那麼它一定是普遍存在的。安住于清凈地的菩薩的修道所斷除的分別念，法相，是這樣的。因為，所以。如果承認，那麼，所知，法相，在清凈地存在。如果這樣，那麼，如果承認，那麼它不存在。因為在那裡，已經獲得了對無分別智慧的控制，所以它已經轉變了。一切都成爲了顯現的共同景象。如果根本上沒有成立，那麼，它在那裡。因為它存在。還有，如果這裡所說的分別念是需要證實的分別念，那麼它一定是需要證實的。成為遍凈所取分別念一部分的，執著于空性的心，法相，是這樣的。因為，所以。如果承認，那麼，它不是。因為它是遮遣的分別念。因為它是直接指向所遮遣的事物的分別念。如果根本上沒有成立，那麼，它在那裡。因為有九種遍凈所取分別念。此外，如果心執著于聽聞佛法，法相，是這樣的。因為，所以。如果承認，那麼，它不是。因為它是具有遮遣形態的分別念。根本上，它在那裡。因為第五品中直接指出的分別念，第五品中指出的所有事物都彙集於此。同樣，成為普 contamination 所取分別念一部分的，不住于聖道，不知取捨，以及具有斷見的取捨分別念，法相，是這樣的。因為，所以。如果承認，那麼，它不是。因為它是一個直接指向自身無遮遣的分別念。還有，如果這裡所說的應斷除的分別念被知識障所遍及，那麼，這裡執著於他人之我的自在的分別念，法相，是這樣的。因為，所以。如果承認，那麼，它不是。因為它是煩惱障。因為它是對人我的執著。因為它與法相是同一個。如果根本上沒有成立，那麼，它在那裡。因為這裡有九種執著於他物之物的分別唸的基礎已經成立。對於所取之境，
【English Translation】 That which is not known is a source of laughter. Not driven by jealousy, not clinging to others' tenets. In the deep abyss of self-contradiction, Those spiritual friends who doom themselves with self-made vows, Please continue to be cautious! Upon seeing these, some spiritual friends whose minds are consumed by anger, May even rebuke me. This is merely a measure and debate of one's own intelligence, Not driven by attachment, hatred, or other emotions. With the basis and its antidote, etc., Etc. Divided into two: analysis of common meaning and analysis of doctrinal meaning. The first is: Regarding the intention of manifestation, if the conceptualization mentioned here is a conceptualization that confuses sound and meaning, then it must be universally present. The conceptualization abandoned by the path of meditation of a Bodhisattva abiding in the pure land, the dharma characteristic, is like this. Because, therefore. If admitted, then, the knowable, the dharma characteristic, exists in the pure land. If so, then, if admitted, then it does not exist. Because there, control over non-conceptual wisdom has been obtained, so it has been transformed. Everything has become a common appearance of manifestation. If it is not established fundamentally, then, it is there. Because it exists. Also, if the conceptualization mentioned here is a conceptualization that needs to be proven, then it must be a conceptualization that needs to be proven. The mind that clings to emptiness as an object of grasping, which has become part of the completely purified grasped conceptualization, the dharma characteristic, is like this. Because, therefore. If admitted, then, it is not. Because it is a conceptualization of negation. Because it is a conceptualization that directly points to the object to be negated. If it is not established fundamentally, then, it is there. Because there are nine completely purified grasped conceptualizations. Furthermore, if the mind clings to turning away from listening to the Dharma, the dharma characteristic, is like this. Because, therefore. If admitted, then, it is not. Because it is a conceptualization with a form of negation. Fundamentally, it is there. Because any conceptualization directly pointed out in the fifth chapter, all the things pointed out in the fifth chapter are gathered here. Similarly, the conceptualization of acceptance and rejection that does not abide in the noble path, does not know what to accept and reject, and has a view of annihilation, which has become part of the completely contaminated grasped conceptualization, the dharma characteristic, is like this. Because, therefore. If admitted, then, it is not. Because it is a conceptualization that directly points to its own non-negation. Also, if the conceptualization to be abandoned mentioned here is pervaded by the obscuration of knowledge, then, the conceptualization here that clings to the self-sovereignty of another's self, the dharma characteristic, is like this. Because, therefore. If admitted, then, it is not. Because it is the obscuration of affliction. Because it is the clinging to the self of a person. Because it is the same as the dharma characteristic. If it is not established fundamentally, then, it is there. Because the basis of the nine conceptualizations that cling to the object of another has been established here. Regarding the object grasped,
-2-56a དམིགས་ནས་བཟུང་བར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ། གཟུང་རྟོག་གི་མཚན་ཉིད། དེ་བཞིན་དུ། ཡུལ་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་དམིགས་ནས་འཛིན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ། རྫས་འཛིན་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་ལྟར་རྣམ་སྤྱད་ལས་གསུངས་པས་དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ན། ལྡོག་པ་གཟུང་ལྡོག་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། གཟུང་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལྡོག་པ་གཟུང་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཡུལ་གཟུང་བ་ལ་དམིགས་ནས་བཟློག་བྱར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཆོས་བསྐྱེད་པ་ལ་དམིགས་ནས་བཟུང་བར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་གཟུང་བར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པར་ཐལ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་རྣམ་སྤྱད་པ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཆོས་ལ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་དགུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རྟེན་འབྲེལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ལ་དམིགས་པའི་རྣམ་བྱང་གི་གཟུང་རྟོག་ཆོས་ཅན། རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ལ་དམིགས་ནས་གཟུང་བར་ཞེན་པའི་བློར་ཐལ། རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དེར་ཐལ། རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་དགུ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅི་སྟེ། རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་བཟློག་ལ་དམིགས་པ་ཡིན་གྱི། ལུགས་འབྱུང་ལ་དམིགས་པ་མིན་ནོ། །ཞེ་ན། རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་བཟློག་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་ན། རྟེན་འབྲེལ་ 12-2-56b ལ་མ་དམིགས་པ་བུད། ཅེས་བྱའོ། །རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་དགུ་དང་། བཏག་འཛིན་རྟོག་པ་དགུ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་འཛིན་པ་ལ་དམིགས་ནས་འཛིན་པར་ཞེན་པའི་བློར་ཐལ། འཛིན་རྟོག་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གང་རུང་གི་འཛིན་སྤངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ན། འཛིན་པ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདག་རང་དབང་ཅན་དུ་ལྟ་བའི་བདག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རྟག་དེ་དེར་ཐལ། དེའི་འཛིན་སྤངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་དགུ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟག་རྣམ་སྤྱད་པས་སོ། །གཞན་ཡང་། ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་དགུ་པོ་གང་རུང་གི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེའི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་དགུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སོ་སྐྱེའི་འཛིན་པ་ལ་དམིགས་ནས་རྫས་འཛིན་དུ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། འདིར་གཞན་འཛིན་རྟོགས་དུལ། མཚན་ཉིད་དེར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 認為專注于所緣而執著為真實的意識，是所取分別的定義。同樣，如果按照《成所作智論》所說，認為專注于能取分別而執著為真實的意識，是自性分別的定義，那麼，反體（指所取反體），具有所取反體的法性，應是該定義（指所取分別的定義），因為它是所取分別，因為反體是所取分別。如果承認根本，則不應是，因為它專注于所取境而執著為遣除對象。同樣，專注于清凈法生起的意識，具有專注于染污法而執著為真實的意識的法性，因為它專注于染污所取分別。如果承認周遍，則不應是，因為它不專注于染污法，因為它是一個直接專注于清凈法的分別，因為它與法性相同。如果根本未成立，則應是，因為有九種染污所取分別。此外，專注於十二緣起支分之清凈所取分別，應是專注于清凈法而執著為真實的意識，因為它是清凈所取分別。應是，因為清凈所取分別九者已成立。如果承認，則不應是，因為它是一個專注于染污法的分別。如果有人說：『它是專注于緣起還滅，而不是專注于緣起流轉。』那麼，如果直接專注于緣起還滅，則應說：『它不專注于緣起。』自性分別九者和假立分別九者，具有專注于能取境而執著為真實的意識的法性，因為它們是能取分別。如果承認，那麼，該法性，如果你是任何一種能取所舍的所取境，則必須是能取者，因為你承認。如果承認，那麼，視我為自在者的我，應是如此，因為如此。常，應是如此，因為它的能取所舍的所取境九者已成立。常，是《成所作智論》所說。此外，蘊、界、處，應是如此，因為如此。應是如此，因為它是假立分別九者中任何一種能取方式的所取境。應是如此，因為有它的九種能取方式的所取境。此外，專注于異生之能取而執著為自性真實的意識，在此處，其他能取分別被調伏，因為它是該定義。應是如此，因為它與法性相同。 認為專注于所緣而執著為真實的意識，是所取分別的定義。同樣，如果按照《成所作智論》所說，認為專注于能取分別而執著為真實的意識，是自性分別的定義，那麼，反體（指所取反體），具有所取反體的法性，應是該定義（指所取分別的定義），因為它是所取分別，因為反體是所取分別。如果承認根本，則不應是，因為它專注于所取境而執著為遣除對象。同樣，專注于清凈法生起的意識，具有專注于染污法而執著為真實的意識的法性，因為它專注于染污所取分別。如果承認周遍，則不應是，因為它不專注于染污法，因為它是一個直接專注于清凈法的分別，因為它與法性相同。如果根本未成立，則應是，因為有九種染污所取分別。此外，專注於十二緣起支分之清凈所取分別，應是專注于清凈法而執著為真實的意識，因為它是清凈所取分別。應是，因為清凈所取分別九者已成立。如果承認，則不應是，因為它是一個專注于染污法的分別。如果有人說：『它是專注于緣起還滅，而不是專注于緣起流轉。』那麼，如果直接專注于緣起還滅，則應說：『它不專注于緣起。』自性分別九者和假立分別九者，具有專注于能取境而執著為真實的意識的法性，因為它們是能取分別。如果承認，那麼，該法性，如果你是任何一種能取所舍的所取境，則必須是能取者，因為你承認。如果承認，那麼，視我為自在者的我，應是如此，因為如此。常，應是如此，因為它的能取所舍的所取境九者已成立。常，是《成所作智論》所說。此外，蘊、界、處，應是如此，因為如此。應是如此，因為它是假立分別九者中任何一種能取方式的所取境。應是如此，因為有它的九種能取方式的所取境。此外，專注于異生之能取而執著為自性真實的意識，在此處，其他能取分別被調伏，因為它是該定義。應是如此，因為它與法性相同。
【English Translation】 The mind that focuses on the object and clings to it as true is the definition of the apprehended conceptualization. Similarly, if, as stated in the Vijñaptimātratāsiddhi (成所作智論), the mind that focuses on the grasping conceptualization and clings to it as true is the definition of the self-nature conceptualization, then the opposite (referring to the opposite of the apprehended), the nature of having the opposite of the apprehended, should be that definition (referring to the definition of the apprehended conceptualization), because it is the apprehended conceptualization, because the opposite is the apprehended conceptualization. If you accept the root, then it should not be, because it focuses on the apprehended object and clings to it as the object to be eliminated. Similarly, the consciousness that focuses on the arising of pure dharmas, having the nature of focusing on defiled dharmas and clinging to them as true, because it focuses on the defiled apprehended conceptualization. If you accept the pervasiveness, then it should not be, because it does not focus on defiled dharmas, because it is a conceptualization that directly focuses on pure dharmas, because it is the same as the nature of the dharma. If the root is not established, then it should be, because there are nine types of defiled apprehended conceptualizations. Furthermore, the pure apprehended conceptualization that focuses on the twelve links of dependent origination should be the consciousness that focuses on pure dharmas and clings to them as true, because it is a pure apprehended conceptualization. It should be, because the nine pure apprehended conceptualizations have been established. If you accept, then it should not be, because it is a conceptualization that focuses on defiled dharmas. If someone says, 'It focuses on the cessation of dependent origination, not on the arising of dependent origination,' then, if you directly focus on the cessation of dependent origination, then it should be said, 'It does not focus on dependent origination.' The nine self-nature conceptualizations and the nine imputed conceptualizations have the nature of the consciousness that focuses on the grasping object and clings to it as true, because they are grasping conceptualizations. If you accept, then that nature, if you are any of the apprehended objects that are abandoned by the grasping, then you must be the grasper, because you accept. If you accept, then the self that views me as independent should be so, because it is so. Constant, it should be so, because its nine apprehended objects that are abandoned by the grasping have been established. Constant, as stated in the Vijñaptimātratāsiddhi. Furthermore, the aggregates, elements, and sources should be so, because it is so. It should be so, because it is the apprehended object of any of the nine imputed conceptualizations' ways of grasping. It should be so, because there are its nine apprehended objects of the ways of grasping. Furthermore, the consciousness that focuses on the grasping of ordinary beings and clings to it as true in its self-nature, here, other grasping conceptualizations are subdued, because it is that definition. It should be so, because it is the same as the nature of the dharma. The mind that focuses on the object and clings to it as true is the definition of the apprehended conceptualization. Similarly, if, as stated in the Vijñaptimātratāsiddhi (成所作智論), the mind that focuses on the grasping conceptualization and clings to it as true is the definition of the self-nature conceptualization, then the opposite (referring to the opposite of the apprehended), the nature of having the opposite of the apprehended, should be that definition (referring to the definition of the apprehended conceptualization), because it is the apprehended conceptualization, because the opposite is the apprehended conceptualization. If you accept the root, then it should not be, because it focuses on the apprehended object and clings to it as the object to be eliminated. Similarly, the consciousness that focuses on the arising of pure dharmas, having the nature of focusing on defiled dharmas and clinging to them as true, because it focuses on the defiled apprehended conceptualization. If you accept the pervasiveness, then it should not be, because it does not focus on defiled dharmas, because it is a conceptualization that directly focuses on pure dharmas, because it is the same as the nature of the dharma. If the root is not established, then it should be, because there are nine types of defiled apprehended conceptualizations. Furthermore, the pure apprehended conceptualization that focuses on the twelve links of dependent origination should be the consciousness that focuses on pure dharmas and clings to them as true, because it is a pure apprehended conceptualization. It should be, because the nine pure apprehended conceptualizations have been established. If you accept, then it should not be, because it is a conceptualization that focuses on defiled dharmas. If someone says, 'It focuses on the cessation of dependent origination, not on the arising of dependent origination,' then, if you directly focus on the cessation of dependent origination, then it should be said, 'It does not focus on dependent origination.' The nine self-nature conceptualizations and the nine imputed conceptualizations have the nature of the consciousness that focuses on the grasping object and clings to it as true, because they are grasping conceptualizations. If you accept, then that nature, if you are any of the apprehended objects that are abandoned by the grasping, then you must be the grasper, because you accept. If you accept, then the self that views me as independent should be so, because it is so. Constant, it should be so, because its nine apprehended objects that are abandoned by the grasping have been established. Constant, as stated in the Vijñaptimātratāsiddhi. Furthermore, the aggregates, elements, and sources should be so, because it is so. It should be so, because it is the apprehended object of any of the nine imputed conceptualizations' ways of grasping. It should be so, because there are its nine apprehended objects of the ways of grasping. Furthermore, the consciousness that focuses on the grasping of ordinary beings and clings to it as true in its self-nature, here, other grasping conceptualizations are subdued, because it is that definition. It should be so, because it is the same as the nature of the dharma.
འི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་འཕགས་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འཕགས་པའི་འཛིན་པ་ལ་དམིགས་ནས་བཏགས་འཛིན་ལ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། འཛིན་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པར་ཐལ། དེ་རྟོག་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མིན་པར་ཐལ། སོ་སྐྱེའི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་མཐོང་ལམ་སུ་གྱུར་པའི་བརྟགས་ 12-2-57a འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལྡན་ཚུལ་ལ་རྣམ་བཤད་པ། སོ་སྐྱེ་རྣམས་ལ་མཐོང་སྤངས་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་ཏེ། རྒྱུད་ལ་ས་བོན་ཡོད་པས་རྐྱེན་དང་ཕྲད་ན་ཉོན་མོངས་མངོན་གྱུར་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ལ་མངོན་གྱུར་བ་མེད་དེ། འགལ་ཟླ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ཏུ་མངོན་གྱུར་དུ་ལྡན་པར་ཐལ། རྒྱུད་ལ་ས་བོན་ཡོད་པས་རྐྱེན་དང་ཕྲད་ན་མངོན་གྱུར་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། རྟག་མ་གྲུབ་ན། སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། མཐོང་སྤངས་རྟོག་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེ་རྐྱེན་དང་ཕྲད་ན་མངོན་གྱུར་དུ་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ན་རྟོག་པ་མངོན་གྱུར་ཡོད་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཀྱི་མཉམ་གཞག་ན་རྟོག་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་མངོན་འགྱུར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། སྦྱོར་ལམ་བཞི་ལ་རྟོག་པ་བཞི་རིམ་བཞིན་སྤང་བྱར་ལྡན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་མིན་ན། སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ཕྱི་མ་གསུམ་སྐྱེས་པ་དང་། རྟོག་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་མངོན་འགྱུར་བ་མགོ་གནོན་པ་དུས་མཉམ་པ་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་དྲོད་ཀྱི་མཉམ་གཞག་ན་རྟོག་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་པོ་མངོན་གྱུར་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་སྤྱད་པ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ལ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པའི་ས་བོན་ཡོད་ཀྱི་མངོན་འགྱུར་མེད་དེ། ཆོས་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུང་། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་མངོན་འགྱུར་ 12-2-57b པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་སྒོམ་སྤངས་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་དགུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། རྟོག་པ་ཡིན་ན་མངོན་གྱུར་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་དེ་དགུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་སྤྱད་པ། གང་ཟ
【現代漢語翻譯】 如果認為知識是根本，那麼知識的法相，就應是執實分別念，因為它是執實分別念。如果承認，那麼知識的法相，就不應是執實分別念，因為它存在於聖者的相續中。以聖者的執著為對境，對假立的執著而執著真實的分別唸的法相，應具有該定義，因為它是一種執著分別念。如果承認，那麼知識的法相，就應是假立的執著分別念，因為它是一種執著分別念。如果承認，那麼知識的法相，就不應是假立的執著分別念，因為它存在於凡夫的相續中。之所以如此，是因為它是見道時所轉成的假立。 關於具有的方式的解釋：凡夫具有見斷和修斷的現行，因為相續中存在種子，遇到因緣時，煩惱會現行。而加行道的等持中沒有現行，因為具有不與對立面自性相違背的智慧的現行。如是說。那麼，知識的法相，就應在加行道的等持中現行，因為相續中存在種子，遇到因緣時會現行。如果不成立，那麼安住于加行道等持的菩薩的法相，就應成為不生起見斷和修斷分別唸的法相，因為你不可能在遇到因緣時現行，因為你是等持智慧。此外，知識的法相，大乘加行道的等持中應有分別唸的現行，因為大乘加行道暖位的等持中有後三者的分別唸的現行。如果不成立，那麼知識的法相，之所以如此，是因為四加行道依次具有四種斷除的分別念。如果不是這樣，那麼生起后三者的加行道等持，與后三者的分別念現行同時被壓制就不成立，因為大乘暖位的等持中沒有後三者的分別唸的現行。又作解釋說，大乘聖者有執實分別唸的種子，但沒有現行，因為相續中生起了現量證悟諸法無自性的智慧。如是說。那麼，它的法相，你的相續中應有執實分別唸的現行，因為你的相續中有修斷的九種執實分別念。普遍存在是成立的，因為如果是分別念就必須是現行。根本是成立的，因為大乘見道者的相續中有這九種。又作解釋說，有情...
【English Translation】 If it is asserted that knowledge is the root, then the dharma of knowledge should be the conceptual thought of grasping at substance, because it is the conceptual thought of grasping at substance. If it is admitted, then the dharma of knowledge should not be the conceptual thought of grasping at substance, because it exists in the continuum of the noble ones. The mind that clings to the truth in the imputed clinging, with the clinging of the noble ones as its object, should have that definition, because it is a clinging conceptual thought. If it is admitted, then the dharma of knowledge should be the imputed clinging conceptual thought, because it is a clinging conceptual thought. If it is admitted, then the dharma of knowledge should not be that, because you exist in the continuum of ordinary beings. That is because you are the imputed that has become the path of seeing. Explanation of how to possess: Ordinary beings possess the manifest of what is to be abandoned by seeing and what is to be abandoned by cultivation, because there are seeds in the continuum, and when they encounter conditions, afflictions manifest. There is no manifest in the samadhi of the path of joining, because the wisdom that realizes that there is no contradiction in nature is manifest. It is said. Then, the dharma of knowledge should be manifest in the samadhi of the path of joining, because there are seeds in the continuum, and when they encounter conditions, they manifest. If it is not established, then the Bodhisattva who abides in the samadhi of the path of joining should be made into a dharma that does not generate the conceptual thoughts of what is to be abandoned by seeing and what is to be abandoned by cultivation, because it is impossible for you to manifest when you encounter conditions, because you are the samadhi wisdom. Furthermore, the dharma of knowledge, there should be manifest conceptual thoughts in the samadhi of the Great Vehicle's path of joining, because there are manifest the latter three conceptual thoughts in the samadhi of the heat of the Great Vehicle's path of joining. If it is not established, then the dharma of knowledge, that is because the four paths of joining possess the four conceptual thoughts to be abandoned in sequence. If it is not so, then it is not established that the generation of the latter three samadhis of the path of joining and the suppression of the manifest of the latter three conceptual thoughts are simultaneous, because there is no manifest of the latter three conceptual thoughts in the samadhi of the heat of the Great Vehicle. Again, it is explained that the Great Vehicle noble ones have the seeds of the conceptual thought of grasping at substance, but there is no manifest, because the wisdom that directly realizes that dharmas have no nature has arisen in the continuum. It is said. Then, the dharma of that, there should be the manifest of the conceptual thought of grasping at substance in your continuum, because there are nine conceptual thoughts of grasping at substance to be abandoned by cultivation in your continuum. The pervasiveness is established, because if it is a conceptual thought, it must be manifest. The root is established, because the continuum of the Great Vehicle path of seeing has these nine. Again, it is explained that sentient beings...
ག་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ནི། སོ་སྐྱེ་ལ་མེད་དེ། གང་ཟག་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུང་། སོ་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་མཐོང་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེའི་ས་བོན་ཡོད་པ་གང་ཞིག དེའི་ས་བོན་ལས་དེ་མངོན་འགྱུར་བ་དངོས་སུ་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གང་ཟག་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཞེན་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་འཛིན་པ་ལ་དམིགས་ནས་འཛིན་པར་ཞེན་པའི་བློར་ཐལ། འདིར་འཛིན་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། གང་ཟག་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། འཛིན་པར་ཞེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་སོ་སྐྱེ་ཁོ་ན་ཡོད་པའི་ཕུང་པོ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། རྟག་ཁྱབ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། དེ་མིན་པར་ཐལ། འཛིན་པ་འཕར་མའི་རྣམ་པ་ཅན་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཛིན་པ་གཅིག་རྐྱང་གི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་སྤྱད་པ། མཐོང་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་དེ་གང་ཞིག་རྒྱུད་ལ་ཡོད་ཀྱང་མངོན་དུ་གྱུར་པ་མི་སྲིད་དེ། ཞེས་གསུངས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མེད་བཞིན་ངེས་པར་མི་འབྱུང་དང་། ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ 12-2-58a དགུ་པོ་དེ། འཕགས་པ་ཁོ་ནའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་མིན་པར་ཐལ། དེའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་རྟོག་པ་དགུ་པོ་དེ་མཐོང་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་རྟོག་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟག་རྣམ་སྤྱད་པས་སོ། །འདོད་ན། ཁས་བླངས་སོ། །དེར་ཐལ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འཕགས་དབྱེ་བས། །ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་གཏན་ཚིགས་རྟོག་པ་དགུ་པོ་ཉན་རང་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་གང་ཞིག གཞུང་དེ་གཉིས་མདོར་ན་རྒྱས་བཤད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྗེས་འབྲང་རྣམས་ཀྱིས་བསམ་བློ་ཐོང་ལ་ལན་ཐོབ་ཅིག དར་ཊཱིཀ་པ་ལྟར་ན། ལོངས་སྤྱོད་བྱར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ། གཟུང་རྟོག་གི་མཚན་ཉིད། ལོངས་སྤྱོད་བྱེད་དུ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ་འཛིན་རྟོག་གི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ཞིང་། གང་ཟག་དོན་བྱེད་ནུས་པ་དང་། རང་རྐྱ་ཐུབ་པའི་རྫས་ཡོད་གང་རུང་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པ་དེ། གང་ཟག་ལ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད། ཕུང་པོའི་ཚོགས་པ་ལ་སྐྱེས་བུར་བཏགས་པ་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ། སྐྱེས་བུ་ལ་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ཞིང་། གང་
【現代漢語翻譯】 有人說，執著于補特伽羅（藏文：གང་ཟག，含義：人）的自性之耽著分別念，凡夫（藏文：སོ་སྐྱེ，含義：異生）不具備，因為他們沒有現量證悟人無我（藏文：གང་ཟག་བདག་མེད，含義：人無我）。凡夫，你有這樣的分別念，因為你相續中存在見斷（藏文：མཐོང་སྤངས，含義：見道所斷）的分別唸的種子，並且沒有能阻礙此種子現行的對治。此外，執著于僅僅是假立的人的自性之理智分別念，是執著于以所取的方式執著能取的識。因為這是執著分別念。如果不承認，那就承認。因為這是執著于補特伽羅的自性之耽著分別念。如果承認根本，因為這是具有執著相的。同樣，僅僅存在於凡夫相續中的，執著蘊（藏文：ཕུང་པོ，含義：蘊）為真實的實執（藏文：བདེན་འཛིན，含義：實執），具有這樣的體性。如果承認常遍，如果不承認，因為這不是增益執著相，而是僅僅具有單一執著相。此外，對於見斷的法，即使相續中存在執著于自性之耽著分別念，也不可能現行。因此，在『無而決定不生』的情況下所說的九種耽著分別念，並非僅僅存在於聖者（藏文：འཕགས་པ，含義：聖者）相續中，因為當時所說的九種分別念，是就見斷的法，執著于自性之理智分別念而言的。常遍是已經使用的。如果承認，那就承認。因為在『異生與聖者的差別』的情況下所說的九種理智分別念，存在於聲聞（藏文：ཉན་རང，含義：聲聞）和獨覺（藏文：རང་རྒྱལ，含義：獨覺）聖者的相續中，因為這兩部論是簡略和廣說的關係。後學者們請思考並回答。按照達波的觀點，執著于受用境為真實的識，是所取執著的體性；執著于能受用者為真實的識，是能取執著的體性。對於以具有作用能力和自主性的實有為所緣境，執著于受用者為真實的識，是執著于補特伽羅的實執的體性；對於以蘊的集合假立為補特伽羅為所緣境，執著于受用者為真實的識，是執著于補特伽羅的假立執著的體性。 It is said that the clinging to the notion of inherent existence (藏文：དེ་ཁོ་ན་ཉིད，梵文天城體：तत्त्व，梵文羅馬擬音：tattva，漢語字面意思：真實) of a person (藏文：གང་ཟག，含義：person) does not exist in an ordinary being (藏文：སོ་སྐྱེ，含義：ordinary being), because they have not directly realized the absence of self of a person (藏文：གང་ཟག་བདག་མེད，含義：absence of self of a person). An ordinary being, you have that conceptualization, because in your mindstream there exists the seed of that which is abandoned by seeing (藏文：མཐོང་སྤངས，含義：abandoned by seeing), and there is no antidote that prevents that seed from actually arising. Furthermore, the reasoning conceptualization that clings to the inherent existence of a person who is merely imputed is a mind that clings to grasping by focusing on the object of grasping. Because this is a clinging conceptualization. If you do not accept it, then accept it. Because this is a clinging to the notion of inherent existence of a person. If you accept the root, because it has the aspect of clinging. Similarly, the clinging to truth (藏文：བདེན་འཛིན，含義：clinging to truth) that clings to the aggregates (藏文：ཕུང་པོ，含義：aggregates) as true, which exists only in ordinary beings, has that characteristic. If you accept permanence and pervasiveness, if you do not accept it, because it does not have the aspect of an additional clinging, but only has the aspect of a single clinging. Also, it is impossible for the clinging to the notion of inherent existence to manifest in relation to a phenomenon that has been abandoned by seeing, even if it exists in the mindstream. Therefore, the nine clinging conceptualizations taught in the context of 'definitely not arising without absence' do not exist only in the mindstream of noble beings (藏文：འཕགས་པ，含義：noble beings), because the nine conceptualizations taught at that time were in terms of the reasoning conceptualization that clings to the inherent existence of a phenomenon that has been abandoned by seeing. Pervasiveness has already been used. If you accept it, then accept it. Because the nine reasoning conceptualizations taught in the context of 'the distinction between ordinary beings and noble beings' exist in the mindstreams of hearers (藏文：ཉན་རང，含義：hearers) and solitary realizers (藏文：རང་རྒྱལ，含義：solitary realizers) who are noble beings, because these two treatises are brief and extensive explanations. Followers, please think and answer. According to the Dārṭīka, the mind that clings to the object of enjoyment as true is the characteristic of the grasped clinging; the mind that clings to the enjoyer as true is the characteristic of the grasper clinging. Clinging to the enjoyer as true by focusing on something that has the ability to perform a function and is an independent real entity is the characteristic of the real clinging to a person; the mind that clings to the enjoyer as true by focusing on the imputation of a person to a collection of aggregates is the characteristic of the imputed clinging to a person.
【English Translation】 It is said that the clinging to the notion of inherent existence of a person does not exist in an ordinary being, because they have not directly realized the absence of self of a person. An ordinary being, you have that conceptualization, because in your mindstream there exists the seed of that which is abandoned by seeing, and there is no antidote that prevents that seed from actually arising. Furthermore, the reasoning conceptualization that clings to the inherent existence of a person who is merely imputed is a mind that clings to grasping by focusing on the object of grasping. Because this is a clinging conceptualization. If you do not accept it, then accept it. Because this is a clinging to the notion of inherent existence of a person. If you accept the root, because it has the aspect of clinging. Similarly, the clinging to truth that clings to the aggregates as true, which exists only in ordinary beings, has that characteristic. If you accept permanence and pervasiveness, if you do not accept it, because it does not have the aspect of an additional clinging, but only has the aspect of a single clinging. Also, it is impossible for the clinging to the notion of inherent existence to manifest in relation to a phenomenon that has been abandoned by seeing, even if it exists in the mindstream. Therefore, the nine clinging conceptualizations taught in the context of 'definitely not arising without absence' do not exist only in the mindstream of noble beings, because the nine conceptualizations taught at that time were in terms of the reasoning conceptualization that clings to the inherent existence of a phenomenon that has been abandoned by seeing. Pervasiveness has already been used. If you accept it, then accept it. Because the nine reasoning conceptualizations taught in the context of 'the distinction between ordinary beings and noble beings' exist in the mindstreams of hearers and solitary realizers who are noble beings, because these two treatises are brief and extensive explanations. Followers, please think and answer. According to the Dārṭīka, the mind that clings to the object of enjoyment as true is the characteristic of the grasped clinging; the mind that clings to the enjoyer as true is the characteristic of the grasper clinging. Clinging to the enjoyer as true by focusing on something that has the ability to perform a function and is an independent real entity is the characteristic of the real clinging to a person; the mind that clings to the enjoyer as true by focusing on the imputation of a person to a collection of aggregates is the characteristic of the imputed clinging to a person.
ཟག་དོན་བྱེད་ནུས་པ་དང་། རང་རྐྱ་ཐུབ་པའི་རྫས་ཡོད་གང་རུང་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པ་དེ་གང་ཟག་ལ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད། ཕུང་པོའི་ཚོགས་པ་ལ་སྐྱེས་བུར་བཏགས་པ་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ་སྐྱེས་བུ་ལ་གཏན་ཚིགས་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད། ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་དགག་པ་ལ། གྲུབ་མཐའ་འདི་ཉིད་ལ་བརྟེན་ཏེ་དགག་པ། གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། བཟློག་པ་གཟུང་རྟོག་ཆོས་ཅན། ལོངས་སྤྱོད་བྱར་བདེན་པར་ 12-2-58b ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པར་ཐལ། གཟུང་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟག་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ལོངས་སྤྱོད་བྱར་ཞེན་པའི་འཛིན་སྟངས་ཅན་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བཟློག་བྱར་ཞེན་པའི་འཛིན་སྤངས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་མོས་པ་ཆོས་ཅན། འདིར་གཞན་གཟུང་རྟོགས་ཡིན་པར་ཐལ། ཡུལ་གཟུང་བ་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་བྱར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེར་ཕྱིན་ལ་དམིགས་ནས་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཞེན་བློ་གང་ཞིག ཤེར་ཕྱིན་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། དེ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་དང་བཅས་པའི་བློ་མིན་པའི་ཕྱིར། སྐྱེས་བུ་བདེན་སྟོང་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློར་ཐལ། འཛིན་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བརྟག་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྐྱེས་བུ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་གང་ཞིག འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། སྐྱེས་བུ་བདེན་སྟོང་དུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། སྐྱེས་བུ་བདེན་སྟོང་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །གང་ཟག་རང་རྐྱ་ཐུབ་པའི་རྫས་ཡོད་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། རྫས་འཛིན་རྟོག་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གང་ཟག་རང་རྐྱ་ཐུབ་པའི་རྫས་ཡོད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡང་ཡིན་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ 12-2-59a གཞུང་བཞིན་གྲུབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་དེ་རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་མེད་དུ་རྟོག་ན་བདེན་མེད་རྟོག་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པ་ཡང་ཡིན། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་མེད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་མོ། །ཕུང་པོའི་
【現代漢語翻譯】 將執著于具有作用能力的事物，或執著于自立存在的實有作為受用者的心識，定義為補特伽羅的實執分別念。將執著于蘊聚所假立的補特伽羅作為受用者的心識，定義為補特伽羅的推理分別念。這是他們的觀點。 爲了駁斥這些觀點，可以依據他們自己的宗義進行駁斥，也可以依據其他觀點進行駁斥。首先，對於『遮遣所執』（指遮遣對境的分別念）的法，可以推論說，它一定是執著于受用者的心識，因為它是分別念。對方會承認這種周遍關係。如果他們承認，那麼『遮遣所執』就不是執著于受用者的心識，因為它執著于遮遣對境，而不是執著于受用者。 此外，對於大乘的修道意樂，可以推論說，它也是執著于對境的分別念，因為它執著于對境作為受用者。例如，執著于般若波羅蜜多（智慧到彼岸）作為三義（三種意義）的來源。為什麼這樣說呢？因為任何執著的心識都執著于般若波羅蜜多為實有。為什麼這樣說呢？因為它不是與生俱來的實執，而是執著于補特伽羅（人）的真實空性作為受用者的心識。 對於執著于補特伽羅的真實空性作為受用者的心識，可以推論說，它一定是執著于受用者的心識，因為它是一個分別念，即一個尋求辨別（或探究）的分別念。對方會承認第三點中的宗義。如果他們承認，那麼這個法（指執著于補特伽羅的真實空性作為受用者的心識）就可以推論說，它是執著于補特伽羅作為受用者的心識，因為法和主體是相同的。如果他們承認這一點，那麼這個法就不是執著于補特伽羅作為受用者的心識，因為它證悟了補特伽羅的真實空性。這是他們所承認的。為什麼這樣說呢？因為它緣于補特伽羅的真實空性。這是他們承認的第三點中的宗義。 對於執著于補特伽羅的自立存在的實有作為受用者的心識，可以推論說，它一定是實執分別念，因為它符合實執分別唸的定義。如果他們承認，那麼對於補特伽羅的自立存在的實有，可以推論說，執著於它的心識既是執著，又是實執分別念，這符合他們的宗義。為什麼這樣說呢？因為執著於它作為受用者的心識是實執分別念。如果他們承認，那麼對於這個法，如果它證悟了無實有，那麼它一定被證悟無實有遍及，因為執著於它既是執著，也是所知障，這符合他們的宗義。對方會始終承認這種周遍關係。如果他們承認，那麼這就不周遍，因為它不存在。這是第三點。蘊的...
【English Translation】 The definition of the conceptual thought of substance-grasping regarding a person is the clinging to something that has the ability to perform a function or something that is independently existing as truly being an enjoyer. The definition of the reasoning thought regarding a person is the mind that clings to what is imputed as a person to the aggregates as truly being an enjoyer. So they say. To refute this, there are two ways to refute it: refuting it based on this very tenet and refuting it based on another. The first is: the reversing apprehending thought, the subject of debate, is necessarily a mind that clings to being an object of enjoyment as true, because it is an apprehending thought. The pervasion is always accepted. If asserted, then it is not, because it is not a possessor of clinging to being an object of enjoyment, because it is a possessor of abandoning clinging to being a reversing object. Furthermore, the Mahayana's path of cultivation, the object of devotion, the subject of debate, is necessarily an apprehending thought of another here, because it is a mind that clings to the object of apprehension as truly being an object of enjoyment, because it is a mind that clings to the Perfection of Wisdom as truly being the source of the three meanings. Why is that so? Because any clinging mind clings to the Perfection of Wisdom as true. Why is that so? Because it is not a mind that includes the innate clinging to truth that clings to it as true, but rather a mind that clings to the true emptiness of a person as an enjoyer. The mind that clings to the true emptiness of a person as an enjoyer, the subject of debate, is necessarily a mind that clings to being an enjoyer, because it is an apprehending thought, because it is a discriminating apprehending thought. In the third point, the tenet is accepted. If asserted, then that, the subject of debate, is necessarily a mind that clings to a person as an enjoyer, because the subject of debate and one are what is asserted. If that is asserted, then that, the subject of debate, is not, because it cognizes the true emptiness of a person. It is accepted, and why is that so? Because it focuses on the true emptiness of a person. In the third point, the tenet is accepted. The mind that clings to a person's independently existing substance as an enjoyer, the subject of debate, is necessarily a substance-grasping thought, because it is the definition of that. If asserted, then a person's independently existing substance, the subject of debate, is necessarily established according to the texts as both a mind that clings to you as true and a substance-grasping thought, because the mind that clings to you as an enjoyer is a substance-grasping thought. If asserted, then that, the subject of debate, if you cognize non-existence, then you are necessarily pervaded by cognizing non-existence, because clinging to you is both clinging and an obscuration of knowledge, which is established according to the texts. The constant is accepted. If asserted, then it is not pervasive, because you do not exist. This is the third point. The aggregates of...
ཚོགས་པ་ཙམ་ལ་སྐྱེས་བུར་བཏགས་པ་ལ་དམིགས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། བཏགས་འཛིན་རྟོག་པའི་མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཕུང་པོ་བཞི་ཚོགས་པ་ཙམ་ལ་དམིགས་ནས་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་གང་ཞིག དེ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕུང་པོའི་ཚོགས་ལ་སྐྱེས་བུར་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཕུང་པོའི་ཚོགས་པ་ལ་སྐྱེས་བུར་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། གང་ཟག་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གང་ཟག་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། འཛིན་པ་གཉིས་འཕར་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཛིན་པ་གཅིག་རྐྱང་གི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར།་ཕུང་པོ་ལ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཞེན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་ཡུལ་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། སྔ་མ་ལྟར་བསྒྲུབ་བོ། ། 12-2-59b གཞན་ཡང་། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་དམིགས་ནས་ཟ་བ་པོའི་བདག་ཏུ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། འདིར་གཞན་འཛིན་རྟོག་ཏུ་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། མ་ཁྱབ་སྟེ། བདེན་འཛིན་ཡིན་པར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་ཡིན་ན། བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཟ་བ་པོ་བདག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པ་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་བདེན་སྟོང་དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པར་ཐལ། ཟ་བ་པོའི་བདག་བདེན་སྟོང་དེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བཞི་དང་། སོགས་ལ། རྣམ་སྦྱང་བ། འདིར་གཞན་རྟོག་པ་བཞི་པོ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་སོགས་བཞི་དང་རིམ་བཞིན་དུ་སྤང་གཉེན་དུ་ལྡན་པ་ཡིན། ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཆོས་ཅན། འདིར་གཞན་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་དང་འཛིན་པ་དངོས་སུ་འགལ་བར་ཐལ། དེ་དངོས་སུ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་དང་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་འགལ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་སུ་དེ་མེད་པར་ཐལ། དེ་དང་བློ་ལྷ
【現代漢語翻譯】 如果僅僅以集合為基礎而將某物視為『補特伽羅』（藏文：གང་ཟག，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人）並執著于享用者為真實存在的想法，那麼這種想法就應該被認為是『名言諦執』的定義，因為它是一種『名言諦執』。如果你接受這個觀點，那麼，這個想法，你應該認為它執著于由四個蘊組成的集合為真實存在，因為這個想法執著于享用者為真實存在。如果你接受這個觀點，那麼，你應該認為它執著于蘊的集合為真實的『補特伽羅』，因為你接受了這個觀點。如果你接受這個觀點，那麼，這就不對了，因為它理解蘊的集合僅僅是被認為是『補特伽羅』。其次，執著于『補特伽羅』為真實存在的想法，應該被認為是那個定義，因為它是一種『實執分別念』。它應該是那個定義，因為它是一種執著于『補特伽羅』為真實存在的分別念。如果你在根本上接受這個觀點，那麼，這就不對了，因為它不是具有雙重執著的形態，而是具有單一執著的形態。執著于蘊僅僅是被認為存在的想法，應該被認為是那個定義，因為它是一種『名言諦執』，因為它執著于自己的對境僅僅是被認為存在的事物為真實存在。如果你在根本上接受這個觀點，那麼，就按照前面的方式來證明。 此外，如果以五取蘊為基礎，執著于享用者『我』（藏文：བདག，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātma，漢語字面意思：我）為真實存在的想法，那麼這種想法在這裡應該被認為是『異生執』，因為它是那個定義，因為它與那個定義是相同的。如果你接受這個觀點，那麼，這就不對了，因為它不是所知障，因為它是一種『補特伽羅我執』。有人反駁說：『這並不普遍，因為它應該被認為是『實執』，因為它是一種『補特伽羅我執』。』這是普遍的，因為如果它是『補特伽羅我執』，那麼它就具有執著于真實存在的形態。如果有人這樣說，那麼，享用者『我』，你應該認為執著於你的想法不是所知障，因為你不是真實空性的勝義諦。如果這沒有成立，那麼，聲聞乘見道者，應該被認為是現量證悟勝義諦，因為他們現量證悟了享用者『我』的真實空性。像這樣的四種分別念，以及等等，都是爲了凈化煩惱。在這裡，這四種『異生分別念』與大乘的加行道暖位等等四者，分別具有對治關係。如果有人說：『大乘的加行道頂位，在這裡應該被認為與『異生名言諦執』和執著直接相違，因為它直接是對治它們的對治品。』如果承認常法，那麼，那個頂位，應該被認為是與它們不能同時存在，因為你接受了這個觀點。如果你接受這個觀點，那麼，在你存在的時候，它們就不存在了，因為那個頂位和智慧
【English Translation】 If, based solely on an aggregate, one regards something as a 'Person' (Tibetan: གང་ཟག, Sanskrit Devanagari: पुद्गल, Sanskrit Romanization: pudgala, Chinese literal meaning: person) and clings to the enjoyer as truly existent, then that thought should be considered the definition of 'conceptual imputation', because it is a 'conceptual imputation'. If you accept this view, then, this thought, you should consider it clinging to the aggregate of the four skandhas as truly existent, because this thought clings to the enjoyer as truly existent. If you accept this view, then, you should consider it clinging to the aggregate of skandhas as the truly existent 'Person', because you accept this view. If you accept this view, then, this is incorrect, because it understands the aggregate of skandhas as merely being considered a 'Person'. Secondly, the thought that clings to the 'Person' as truly existent should be considered that definition, because it is a 'real clinging conceptual thought'. It should be that definition, because it is a conceptual thought that clings to the 'Person' as truly existent. If you fundamentally accept this view, then, this is incorrect, because it does not have the form of a dual clinging, but rather has the form of a single clinging. The thought that clings to the skandhas as merely being considered existent should be considered that definition, because it is a 'conceptual imputation', because it clings to its own object as merely being considered existent as truly existent. If you fundamentally accept this view, then, prove it in the same way as before. Furthermore, if, based on the five aggregates of appropriation, the thought that clings to the enjoyer 'self' (Tibetan: བདག, Sanskrit Devanagari: आत्म, Sanskrit Romanization: ātma, Chinese literal meaning: self) as truly existent, then this thought here should be considered 'other-clinging', because it is that definition, because it is the same as that definition. If you accept this view, then, this is incorrect, because it is not an obscuration of knowledge, because it is a 'self-clinging to the Person'. Someone objects: 'This is not universal, because it should be considered 'real clinging', because it is a 'self-clinging to the Person'.' This is universal, because if it is a 'self-clinging to the Person', then it has the form of clinging to truly existent. If someone says this, then, the enjoyer 'self', you should consider that the thought that clings to you is not an obscuration of knowledge, because you are not the ultimate truth of true emptiness. If this is not established, then, the Hearer's path of seeing, should be considered as directly realizing the ultimate truth, because they directly realize the true emptiness of the enjoyer 'self'. Such four conceptual thoughts, and so on, are for purifying afflictions. Here, these four 'other-born conceptual thoughts' and the four of the Mahayana path of joining, such as the heat stage, respectively have an antagonistic relationship. If someone says: 'The peak of the Mahayana path of joining, here should be considered directly contradictory to 'other-born conceptual imputation' and clinging, because it is directly the antidote that counteracts them.' If one admits permanence, then, that peak, should be considered incompatible with them, because you accept this view. If you accept this view, then, when you exist, they do not exist, because that peak and wisdom
ན་ཅིག་མི་གནས་འགལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ལ་དངོས་སུ་གནོད་པ་བྱེད་པ་མིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐོང་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། 12-2-60a ཁྱོད་ལ་དངོས་སུ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་གཉེན་པོ་མེད་པར་ཐལ། ཡོད་ན་དེ་གཉིས་གང་རུང་ཁྱོད་ལ་དངོས་སུ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་དགོས་པ་ལས། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་གི་དེའང་དེ་མིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དེ་ཡང་ཁྱོད་ལ་དངོས་སུ་གནོད་བྱེད་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཐོང་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་གཟུང་རྟོག་དང་འཛིན་རྟོག་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས། གཙོ་བོར་འཛིན་རྟོག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པར་ཐལ། གཙོ་བོར་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་སྤང་བྱར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་འཇུག་པ་གཟུང་རྟོག་ལ་གཙོ་བོར་གནོད་བྱེད་མིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། སྐབས་ལྔ་པར་བརྟན་པའི་འཇུག་པ་གཟུང་རྟོག་དག་པོ་དེ་གཙོ་བོར་མཐོང་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་སྤང་བྱར་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་རྣམ་སྤྱད་པས་གྲུབ་སྟེ། ཐེག་ཆེན་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་དེ་དེའི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེས་གཟུང་རྟོག་མངོན་གྱུར་པ་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་རྩེ་གཉིས་ཀྱི་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས་ཏེ། དེ་གཉིས་དེ་ལ་གནོད་པ་གང་ཞིག་དེ་གཉིས་ཀྱི་དུས་སུ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། དེའི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་གཉིས་ལ་བཟློག་པ་གཟུང་རྟོག་དགུ་པོ་སྤང་བྱར་ལྡན་མི་ལྡན་གྱི་ཁྱད་པར་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཟློག་པ་གཟུང་རྟོག་དགུ་པོ་མ་ནོར་རྒྱུད་པ་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་ 12-2-60b སྤང་བྱར་མི་ལྡན་པར་མཚུངས། མཐོང་སྤངས་རྟོག་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྤང་དགོས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ལ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། གཉིས་ཀ་ལ་གཏན་ཚིགས་རྟོག་པ་མངོན་གྱུར་པ་མེད་པར་མཚུངས། ས་བོན་ཡོད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་ཁས་བླངས་ཕྱི་མ་རྣམས་བཤད་ཀྱིས་གྲུབ་བོ། །དར་ཊཱིཀ་པ་འདིར་གཞན་རྟོག་པ་བཞི་པོ་དེ་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་སྤོང་ཟེར། དོན་ལ་ཁྱད་པར་མེད་མོད། ཁས་བླངས་འགལ་ཏེ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་སྒོམ་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི
【現代漢語翻譯】 因為它們是相違的。如果承認，那麼，你（指見道所斷的執著分別）不會真正地損害它（指無間道），因為你承認。如果承認，那麼，作為見道所斷的執著分別，你沒有真正損害你的對治法，因為如果存在對治法，那麼這兩個中的任何一個都必須是真正損害你的對治法。然而，大乘的加行道最勝位（chös mchog）的智慧不是，大乘的見道也不是真正損害你的對治法。如果承認，那麼，你（指煩惱障）具有它（指執著分別），因為你是所知障。此外，大乘加行道最勝位的智慧，在見道所斷的所取分別和能取分別二者之中，主要損害能取分別，因為主要顯示執著分別是要斷除的。如果總是承認，那麼，這是不成立的，因為見道所斷的入定（'jug pa）不是主要損害所取分別。如果不成立，那麼，第五階段穩固的入定清凈所取分別，主要具有見道的加行道近分的所斷。普遍應用可以成立，因為大乘最勝位的智慧是它的加行道近分。此外，所知，大乘的見道無間道不會損害顯現的所取分別，因為大乘的加行道暖位和頂位已經損害了它。總是承認，因為這兩個損害它時，它不存在。如果承認，那麼，所知，大乘的見道無間道和它的加行道近分，在具有或不具有九種能取分別的對治法方面，不應有差別，因為九種無誤的能取分別的對治法，對於這兩個都是不具有的。因為見道所斷的一切分別種子，都必須由大乘見道斷除，沒有差別。此外，大乘的見道無間道和大乘的加行道最勝位的智慧，在斷除方面沒有差別，因為二者都沒有顯現的推理分別，種子是相同的。第一個是承認的，後面的可以通過解釋成立。在Dar Tika中，有人說這四種其他的分別是由大乘加行道斷除的。雖然意義上沒有差別，但是承認是矛盾的，因為大乘加行道斷除了修道所斷的。 Because they are contradictory. If admitted, then, you (referring to the grasping conceptualization to be abandoned by the path of seeing) will not truly harm it (referring to the immediate path), because you admit. If admitted, then, as a grasping conceptualization to be abandoned by the path of seeing, you do not have an antidote that truly harms you, because if an antidote exists, then either of these two must be an antidote that truly harms you. However, the wisdom of the supreme dharma (chös mchog) of the Mahayana path of application is not, nor is the Mahayana path of seeing an antidote that truly harms you. If admitted, then, you (referring to the cognitive obscuration) possess it (referring to the grasping conceptualization), because you are the cognitive obscuration. Furthermore, the wisdom of the supreme dharma of the Mahayana path of application, among the apprehended conceptualization and the apprehender conceptualization to be abandoned by the path of seeing, mainly harms the apprehender conceptualization, because it is mainly shown that the grasping conceptualization is to be abandoned. If always admitted, then, this is not established, because the absorption ('jug pa) to be abandoned by the path of seeing does not mainly harm the apprehended conceptualization. If not established, then, the pure apprehended conceptualization of the stable absorption in the fifth stage mainly possesses the abandonment of the approximation of the path of seeing. Universal application can be established, because the wisdom of the Mahayana supreme dharma is its approximation of the path of application. Furthermore, knowable objects, the Mahayana path of seeing, the immediate path, does not harm the manifested apprehended conceptualization, because the Mahayana path of application, the heat and peak, have already harmed it. Always admitted, because when these two harm it, it does not exist. If admitted, then, knowable objects, the Mahayana path of seeing, the immediate path, and its approximation of the path of application, should not have a difference in terms of possessing or not possessing the nine antidotes of the apprehender conceptualization, because the nine unerring antidotes of the apprehender conceptualization are the same for both in not possessing them. Because all the seeds of the conceptualization to be abandoned by the path of seeing must be abandoned by the Mahayana path of seeing, there is no difference. Furthermore, the Mahayana path of seeing, the immediate path, and the wisdom of the supreme dharma of the Mahayana path of application, have no difference in terms of abandonment, because both do not have manifested reasoning conceptualization, and the seeds are the same. The first is admitted, and the latter can be established by explanation. In the Dar Tika, someone says that these four other conceptualizations are abandoned by the Mahayana path of application. Although there is no difference in meaning, the admission is contradictory, because the Mahayana path of application abandons what is to be abandoned by the path of cultivation.
【English Translation】 Because they are contradictory. If admitted, then, you (referring to the grasping conceptualization to be abandoned by the path of seeing) will not truly harm it (referring to the immediate path), because you admit. If admitted, then, as a grasping conceptualization to be abandoned by the path of seeing, you do not have an antidote that truly harms you, because if an antidote exists, then either of these two must be an antidote that truly harms you. However, the wisdom of the supreme dharma (chös mchog) of the Mahayana path of application is not, nor is the Mahayana path of seeing an antidote that truly harms you. If admitted, then, you (referring to the cognitive obscuration) possess it (referring to the grasping conceptualization), because you are the cognitive obscuration. Furthermore, the wisdom of the supreme dharma of the Mahayana path of application, among the apprehended conceptualization and the apprehender conceptualization to be abandoned by the path of seeing, mainly harms the apprehender conceptualization, because it is mainly shown that the grasping conceptualization is to be abandoned. If always admitted, then, this is not established, because the absorption ('jug pa) to be abandoned by the path of seeing does not mainly harm the apprehended conceptualization. If not established, then, the pure apprehended conceptualization of the stable absorption in the fifth stage mainly possesses the abandonment of the approximation of the path of seeing. Universal application can be established, because the wisdom of the Mahayana supreme dharma is its approximation of the path of application. Furthermore, knowable objects, the Mahayana path of seeing, the immediate path, does not harm the manifested apprehended conceptualization, because the Mahayana path of application, the heat and peak, have already harmed it. Always admitted, because when these two harm it, it does not exist. If admitted, then, knowable objects, the Mahayana path of seeing, the immediate path, and its approximation of the path of application, should not have a difference in terms of possessing or not possessing the nine antidotes of the apprehender conceptualization, because the nine unerring antidotes of the apprehender conceptualization are the same for both in not possessing them. Because all the seeds of the conceptualization to be abandoned by the path of seeing must be abandoned by the Mahayana path of seeing, there is no difference. Furthermore, the Mahayana path of seeing, the immediate path, and the wisdom of the supreme dharma of the Mahayana path of application, have no difference in terms of abandonment, because both do not have manifested reasoning conceptualization, and the seeds are the same. The first is admitted, and the latter can be established by explanation. In the Dar Tika, someone says that these four other conceptualizations are abandoned by the Mahayana path of application. Although there is no difference in meaning, the admission is contradictory, because the Mahayana path of application abandons what is to be abandoned by the path of cultivation.
་རྟོག་པ་མངོན་འགྱུར་བ་སྤོང་བར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཏེ། འདིར་གཞན་རྟོག་པ་ལ་ལྷན་སྐྱེས་དང་། ཀུན་བཏགས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས་ཁྱོད་རང་གིས་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་སྒོམ་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་རྟོག་པ་དེ་མངོན་འགྱུར་བ་མེད་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་དེ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྒོམ་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ལ་དོན་མེད་པར་ཐལ། སྒོམ་སྤངས་རྟོག་པ་མངོན་འགྱུར་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་དངོས་སུ་སྤོང་བའི་ཕྱིར། མདོར་ན། ཊཱིཀ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀས་ཀྱང་སྦྱོར་ལམ་བཞི་ལ་རྟོག་པ་བཞི་ལྡན་པའི་དོན་ལ་མི་ལྡན་པའི་འབྲས་བུ་གནས་པས། རྣམ་པར་བཏགས་ནས་སྨྲ་དགོས་སོ། །སེམས་མི་འགོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས། ཞེས་པར། མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པའི་ཡོངས་འཛིན་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཆོས་སྟོན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཡིན་ 12-2-61a པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་སྦྱོར་ལམ་པའི་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་དམན་སྦྱོར་ལམ་པ་དེ་ཐེག་ཆེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་དེ། ཐེག་ཆེན་དེ་ལ་ཡོངས་འཛིན་གྱི་སྒོ་ནས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཟེར་ན། དེ་མིན་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་ཀའི་ཡོངས་འཛིན་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་ཡིན་པར་མཚུངས། ལོངས་སྐུ་མིན་པར་མཚུངས། དེ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་ཡོངས་འཛིན་མེད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་གཉིས་ཀའི་ཡོངས་འཛིན་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཀ་ལ་ཆོས་སྟོན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཡོངས་འཛིན་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་དུ་འཛིན་དགོས་པར་ཐལ། མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་དེ་ཐེག་དམན་སྦྱོར་ལམ་པའི་ཡོངས་འཛིན་མིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་འོག་ཏུ་དེ་དག་སྐྱེས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སོགས་ལ། ས་བརྒྱད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པའི་འོག་ཏུ། དེའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་འཆོད། དེ་ལས་དེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྐུན་པོ་ཕྱིར་བྱུང་བའི་དཔེས་ས་བརྒྱད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་དང་། སྒོ་འཕར་བཅད་པའི་དཔེས་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་བསྟན་པར་ཐལ། དེ་གཞུང་དེའི་སྦྱོར་བ་རྣམ་གཞག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་དང་། རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་གཉིས་པོ་དུས་མཉམ་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག རྐུན་པོ་ཕྱིར་བྱུང་བ་དང་སྒོ་འཕར་བཅད་པ་དུས་མཉམ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་གཉིས་པོ་དེ་གཉེན་པོ་ 12-2-61b རྫོགས་པར་སྐྱེ་བ་དང་སྤང་བྱ་འགག་པའི་མཐུན་དཔེ་ཡང་དག་ཡིན་པ་དེ་ལྟར་དུས་ཉམས་སུ་
【現代漢語翻譯】 認為遣除現行分別念是合理的，因為有這樣的承諾。接受這個前提，因為你將他人的分別念分為俱生和遍計兩種。如果接受，那麼菩薩見道者的相續中，已經通過修道遣除的分別念就不應再現行。因為在大乘見道的無間道時，這些分別念已經被遣除。此外，修道加行的近取也變得沒有意義，因為修道所斷的分別念實際上已經被大乘加行道遣除了。總之，新舊註釋都認為四加行道具有四種分別念，因為不具備不具備這些分別唸的果，所以必須進行分別假立。『心不退轉等』中，至尊化身（mchog gi sprul pa'i sku，殊勝化身）法，是菩薩加行道者的依止，因為他是為他們講法的善知識。 如果這樣說，那麼至尊化身法也應是小乘加行道者的依止，因為他是他們的善知識。如果接受，那麼這與事實不符，因為小乘加行道者不被大乘善知識所攝持。如果說菩薩加行道者在依止方面勝過小乘加行道者，那也是不成立的，因為這兩者的依止都是至尊化身，而不是報身（longs sku，圓滿報身），而且沒有比這更殊勝的依止。如果不成立，那麼至尊化身法應是你們二者的依止，因為他是為你們二者講法的善知識。此外，如果是依止，就必須是大乘的依止，因為至尊化身不是小乘加行道者的依止。在『在其下，以生起的力量等』中，在第八地無間道的證悟之後，解釋了它的解脫道的證悟，因為後者是從前者產生的。如果這樣說，那麼應知，以盜賊逃脫為例，說明了第八地無間道的證悟；以關閉門窗為例，說明了解脫道的證悟，因為這是該論典的修行次第。如果接受，那麼無間道的證悟和解脫道的證悟應是同時發生的，因為盜賊逃脫和關閉門窗是同時發生的。這是因為，這兩者是圓滿生起對治和斷除所斷的恰當比喻，因此在時間上是同時的。
【English Translation】 It would be reasonable to abandon the manifestation of conceptualization, because of that commitment. The pervasion is accepted, because here you divide the conceptualization of others into innate and imputed. If accepted, then it follows that the conceptualization abandoned by the Bodhisattva on the Path of Seeing does not manifest. Because it is abandoned during the uninterrupted path of the Mahayana Path of Seeing. Furthermore, the effort of the practice on the Path of Meditation becomes meaningless, because the conceptualization abandoned by meditation is actually abandoned by the Mahayana Path of Application. In short, both old and new commentaries state that the four Paths of Application possess four conceptualizations, because the fruit of not possessing them does not exist, so they must be nominally designated. In 'Mind does not regress, etc.,' the Supreme Emanation Body (mchog gi sprul pa'i sku) is the object of the Bodhisattva on the Path of Application, because he is the virtuous friend who teaches them the Dharma. If you say that, then it follows that he is also the object of the Hinayana Path of Application, because he is their virtuous friend. If you accept that, then it follows that it is not the case, because the Hinayana Path of Application is separate from being held by the Mahayana virtuous friend. If you say that the Bodhisattva on the Path of Application is superior to that Mahayana in terms of object, then it is not the case, because the Supreme Emanation Body is the object of both, not the Enjoyment Body (longs sku), and there is no superior object than that. If it is not established, then it follows that the Supreme Emanation Body is the object of both of you, because he is the virtuous friend who teaches the Dharma to both of you. Furthermore, if it is an object, then it must be held as Mahayana, because the Supreme Emanation Body is not the object of the Hinayana Path of Application. Underneath that, 'by the power of those born, etc.,' underneath the accomplishment of the uninterrupted path of the eighth ground, the accomplishment of its liberation path is explained, because it arises from that. If you say that, then it follows that the object of knowledge is that the example of a thief escaping shows the accomplishment of the uninterrupted path of the eighth ground, and the example of closing the door shows the accomplishment of the liberation path, because that is the arrangement of the practice of that text. If you accept that, then it follows that the accomplishment of the uninterrupted path and the accomplishment of the liberation path are simultaneous, because the thief escaping and the door closing are simultaneous. It follows that those two are also accurate analogies for the complete arising of the antidote and the cessation of what is to be abandoned, so they are simultaneous in time.
ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་སྤང་བྱ་སྤོང་ཚུལ་ལ། དར་ཊཱིཀ་པས། རྣམ་སྤྱད་པ་ལ་དགག་པ་བརྗོད་པ་ན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་མེད་པར་འདོད་པ་དང་། རྒྱུན་མཐའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མ་ཡོད་པར་འདོད་པ་ནང་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་མཐོང་སྤང་རྟོག་པའི་ས་བོན་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་པས། གཉིས་པོ་དུས་སྙམ་དུ་འདོད་པའང་མི་འཐད་དེ། གཉིས་པོ་གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྣང་མུན་གཉིས་ཡང་དུས་མཉམ་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་མཐོང་སྤངས་དུས་མཉམ་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཏེ། དེ་ཉིད་དེའི་དཔེར་མཛད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་ནས། རང་ལུགས་འཇོག་པ་ན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་རྫོགས་པར་སྐྱེས་པ་དང་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་འགགས་པ་དུས་མཉམ། དེ་ཡང་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་ངོ་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་འགགས་པའི་སོ་སོར་རྟག་མིན་གྱི་འགོག་པ་ཙམ་ཐོབ་པ་ཡིན་གྱི། སོ་སོར་རྟག་འགོག་ཐོབ་པ་ནི་མིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱུན་མཐའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མ་རྡུལ་ཙམ་ཡང་མེད་ཀྱང་། ཟད་པར་སྤངས་ཤེས་མི་བྱ་སྟེ། དེའི་འགོག་བདེན་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། ཟེར་རོ། །གཞན་ལུགས་འགོག་པ་དང་། རང་ལུགས་འཇོག་པའི་ཚུལ་ལ་དཔྱད་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་མེད་པར་འདོད་པ་དང་། རྒྱུན་མཐའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མ་ཡོད་པར་འདོད་པ་གཉིས་མི་འགལ་བར་ཐལ། 12-2-62a སྔ་མ་གཉིས་པོ་འཛིན་སྤངས་དངོས་སུ་འགལ་བ་གང་ཞིག ཕྱི་མ་གཉིས་དེ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མ་དེས་དམིགས་རྣམ་འཛིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོག་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཤེས་སྒྲིབ་གང་ཞིག དམིགས་རྣམ་འཛིན་པའི་ཕྱིར། དེ་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དུས་སུ་རྒྱུན་མཐའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མ་སྐྱེས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་དུས་སུ་དེ་དངོས་སུ་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས། གཞན་ཡང་། ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་དུ་ཤེས་སྒྲིབ་མངོན་གྱུར་པ་འབྱུང་བར་ཐལ། དེ་ཤེས་སྒྲིབ་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་གི་ཊཱིཀ་དང་དངོས་སུ་འགལ། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་མཐོང་སྤང་གྱི་ས་བོན་སྤངས་པར་ཐལ། སྣང་བའི་དུས་སུ་དེའི་ངོ་སྐལ་གྱི་མུན་པ་ཟད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁྱབ་བསྒྲུབ་དང་བཅས་པ་ཁས་བླངས་སོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་སྐད་ཅིག་ཐ་མ་འགག་མ་ཐག་པའི་དུས་སུ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་འགག་པར་ཐལ། དེའི་དུས་སུ་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་སྐྱེས་པའི་ཕྱི
【現代漢語翻譯】 如是所說。此處關於所斷之斷除方式，達滴喀巴（Dar Tikpa）說：『在對『分別運用』進行駁斥時，認為見道無間道之時沒有見斷分別，以及認為常究竟無間道之時有染污垢染，這二者是相違的。』此外，『在見道無間道之時承認有見斷分別的種子，認為二者同時也是不合理的，因為二者是所損和能損的關係。』如同光明和黑暗二者也應同時存在，因為見道無間道和見斷是同時的。』這是周遍的，因為他將此作為例子。說完之後，他確立自己的觀點：『見道無間道圓滿生起之時，見斷的種子滅盡是同時的。』而且，在無間道之時，只是獲得了斷除各自部分的所斷的非恒常滅，而不是獲得了各自恒常滅。因此，即使在常究竟無間道之時，沒有絲毫的染污垢染，也不應知已斷盡，因為沒有獲得它的滅諦。』如是說。 對於駁斥他人觀點和確立自己觀點的兩種方式進行分析。首先：所知法，應成：認為見道無間道之時沒有見斷分別，以及認為常究竟無間道之時有染污垢染，這二者並不相違。因為前兩者在執著和斷除上是直接相違的，而後兩者並非如此。後者應成：因為染污垢染執著于對境和行相。如果未成立，則：彼（染污垢染），應成：你是分別，因為你是所知障，因為你執著于對境和行相。如果承認，則：彼（所知障），應成：你沒有在那個時候生起常究竟無間道，因為你在那個時候有直接阻礙它生起的分別。這是理由。此外，第八地及以上應出現現行的所知障，因為它是一個所知障分別。如果承認，則與自己的論述直接相違。此外，所知法，應成：在見道無間道之時，見斷的種子已被斷除，因為在顯現之時，它的部分的黑暗已經消失。周遍和具有周遍成立都已承認。所知法，應成：在大乘加行道頂位剎那之後，見斷的種子滅盡，因為在那個時候生起了見道無間道。
【English Translation】 As it is said. Regarding the way to abandon what is to be abandoned here, Dar Tikpa said: 'When refuting 'discriminating application', it is contradictory to assume that there is no conceptually fabricated object to be abandoned by seeing at the time of the uninterrupted path of the path of seeing, and to assume that there is defilement of the stains of the afflictions of existence at the time of the uninterrupted path of the ultimate continuum.' Furthermore, 'By admitting that there is a seed of conceptually fabricated object to be abandoned by seeing at the time of the uninterrupted path of the path of seeing, it is also unreasonable to assume that the two are simultaneous, because the two are what is harmed and what harms.' Just as the two, light and darkness, should also be simultaneous, because the uninterrupted path of the path of seeing and what is abandoned by seeing are simultaneous. This is pervasive, because he made it an example. After saying that, he establishes his own view: 'The complete arising of the uninterrupted path of the path of seeing and the cessation of the seed of what is abandoned by seeing are simultaneous.' Moreover, at the time of the uninterrupted path, only the non-permanent cessation of abandoning the respective parts of what is to be abandoned is attained, but not the respective permanent cessation. Therefore, even at the time of the uninterrupted path of the ultimate continuum, even if there is not a single speck of the stains of the afflictions of existence, it should not be known that it has been exhausted, because its cessation truth has not been attained.' Thus he said. There are two ways to analyze refuting the views of others and establishing one's own views. First: Knowable phenomena, it should follow: that it is not contradictory to assume that there is no conceptually fabricated object to be abandoned by seeing at the time of the uninterrupted path of the path of seeing, and to assume that there is defilement of the stains of the afflictions of existence at the time of the uninterrupted path of the ultimate continuum. Because the former two are directly contradictory in terms of grasping and abandoning, and the latter two are not. The latter should follow: because the defilement of the stains grasps the object and the aspect. If it is not established, then: that (defilement of the stains), it should follow: you are a concept, because you are a cognitive obscuration, because you grasp the object and the aspect. If you admit that, then: that (cognitive obscuration), it should follow: you have not arisen the uninterrupted path of the ultimate continuum at that time, because you have a concept that directly hinders its arising at that time. This is the reason. Furthermore, manifest cognitive obscurations should appear on the eighth ground and above, because it is a cognitive obscuration concept. If you admit that, then it is directly contradictory to your own treatise. Furthermore, knowable phenomena, it should follow: that at the time of the uninterrupted path of the path of seeing, the seed of what is abandoned by seeing has been abandoned, because at the time of manifestation, the darkness of its part has disappeared. The pervasion and the establishment of the pervasion have been admitted. Knowable phenomena, it should follow: that the seed of what is abandoned by seeing ceases immediately after the last moment of the supreme dharma of the Mahayana path of joining, because the uninterrupted path of the path of seeing arises at that time.
ར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། རྟག་ཚད་གྲུབ་འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་འགགས་པ་དང་། མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་འགགས་པ་དུས་མཉམ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐོང་སྤང་སྤོང་བ་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དོན་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དུས་སུ་མཐོང་སྤང་རྟོག་པ་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་ཐོབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་སུ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་གཉེན་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཕྱིས་མི་ 12-2-62b སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཚད་གྲུབ། རྟག་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་ཀྱི་མཐོང་སྤངས་འགག་པའི་འགོག་པ་དེ་ཆོས་ཅན། སོ་སོར་རྟག་མིན་གྱི་འགོག་པ་མིན་པར་ཐལ། ཤེས་རབ་ཀྱི་སོ་སོར་རྟག་པས་ཐོབ་པའི་འགོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བྱེད་འགོག་གཞན་སོ་སོར་རྟག་མིན་པ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱི་དུས་ཀྱི་འགོག་པ་དེ་སོ་སོར་རྟག་མིན་གྱི་འགོག་པ་ཡིན་ཟེར་ན། ཅིས་འགོག་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། རྒྱུན་མཐར་སྤང་བྱ་ཐམས་ཅད་འགགས་པར་ཐལ། དེར་བདག་མེད་མ་རྫོགས་པར་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པས། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཟད་པར་ཐལ། འགག་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པོར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྤངས་རྟོག་པ་དང་དེའི་ས་བོན་གཅིག་ཆར་དུ་སྤོང་བར་ཐལ། དེས་མཐོང་སྤངས་རྟོག་པ་སྤོང་བ་གང་ཞིག དེའི་དུས་སུ་དེའི་ས་བོན་ཡང་སྤོང་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟོག་པ་དང་དེའི་ས་བོན་གཉིས་ལ་སྔ་ཕྱིར་སྤོང་བའི་རིམ་པ་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་བཞི་པོ་དེས་རྟོག་པ་བཞི་པོ་དེ་སྤོང་། དེའི་ས་བོན་བཞི་པོ་དེ་མི་སྤོང་བ་མིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གྲུབ་མཐའ་དང་འགལ། རྣམ་སྤྱད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ལ་འདི་ལྟར་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་མཐོང་སྤངས་རྟོག་པ་མེད་པ་ཡིན་མོད། སྤངས་པ་ཡིན་ནམ་མིན། ཡིན་ན། དེའི་དུས་སུ་དེ་སྤངས་པའི་སྤངས་པ་ཐོབ་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་སྤངས་པའི་འགོག་བདེན་ཐོབ་པར་ཐལ། འདོད་ན། དེའི་དུས་སུ་དེ་ 12-2-63a སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཐོབ་པར་ཐལ་ལོ། །གསུམ་པར་རྣམ་སྤྱད་དུ་ཁས་བླངས་སོ། །མ་སྤངས་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེས་དེ་སྤངས་པར་ཐལ། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆེན་པོའི་དུས་སུ་སྒོམ་སྤངས་རྟོག་པ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། རྟག་ནི་སྔ་མ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་སྤངས་པ་དང་དུས་མཉམ་པ་ཁོ་ནར་ཞེས་པའི་རྣམ་སྤྱད་དུ་ཁས་བླངས་སོ། །འདིའི་ཐད་ཀྱི་རྣམ་སྤྱད་དང་། རྒྱུན་མཐའ་ན་སྒ
【現代漢語翻譯】 答：承認周遍。如果想要成立常法，那麼，大乘的加行道就會中斷，並且見斷的種子中斷和見道同時發生。因為你這樣認為。如果這樣認為，那麼，爲了斷除見斷，大乘的見道無間道就沒有意義了。此外，大乘的見道無間道，在你證得見斷分別的各個常斷時，你已經將見斷的種子通過對治的力量，使其成為不再產生的法。周遍成立。承認常法。此外，大乘的見道無間道時期的見斷滅盡的滅，不是各個常斷的滅，因為它是通過智慧的各個常斷所獲得的滅。因為經中說：『周遍的滅不是各個常斷。』此外，如果說解脫道時期的滅是各個常斷的滅，那麼，為什麼不能遮止相同的理由呢？第二，常邊所斷的一切都會滅盡，因為在那裡沒有圓滿證悟無我而產生。周遍：如果這樣認為，那麼，它就是滅盡。因為滅盡。第三，所知法，見道無間道會同時斷除見斷分別和它的種子，因為它斷除見斷分別，並且在那個時候也斷除它的種子。如果這樣認為，那麼，所知法，斷除分別和它的種子二者沒有先後順序。因為你這樣認為。如果這樣認為，那麼，大乘的四個加行道會斷除四個分別，但不會斷除四個種子。因為你這樣認為。如果這樣認為，那麼，就與宗義相違背。對於隨順宗派的人，應該這樣說：見道無間道的時候沒有見斷分別，是斷除了還是沒有斷除？如果斷除了，那麼，在那個時候就獲得了斷除的斷除。因為這樣認為。如果這樣認為，那麼，就獲得了斷除的滅諦。如果這樣認為，那麼，在那個時候就獲得了斷除的解脫道。第三點，承認是隨順宗派。如果沒有斷除，那麼，所知法，它就斷除了它。因為在修道無間道的時候，斷除了微小的修斷分別。常法如前，只是承認同時斷除一百零八種分別。關於這方面的隨順宗派，以及常邊，在修道的時候…… Response: Acknowledging pervasion. If you want to establish permanence, then the Mahayana's path of joining will be obstructed, and the simultaneous occurrence of the cessation of the seeds of what is to be abandoned by seeing and the seeing path. Because you think so. If you think so, then, in order to abandon what is to be abandoned by seeing, the uninterrupted path of the Mahayana's seeing path is meaningless. Furthermore, the uninterrupted path of the Mahayana's seeing path, when you attain the individual permanent cessation of abandoning the conceptualizations to be abandoned by seeing, you have already made the seeds of what is to be abandoned by seeing into a dharma that will not be produced again through the power of the antidote. Pervasion is established. Acknowledging permanence. Furthermore, the cessation of the cessation of what is to be abandoned by seeing at the time of the uninterrupted path of the Mahayana's seeing path is not a cessation of individual impermanence, because it is a cessation obtained through the individual permanence of wisdom. Because it is said: 'Pervasive cessation is not individually impermanent.' Furthermore, if you say that the cessation at the time of the path of liberation is a cessation of individual impermanence, then why can't you prevent the same reason? Second, everything to be abandoned at the extreme of permanence will be exhausted, because it is born there without fully realizing selflessness. Pervasion: If you think so, then it is exhausted. Because it is exhausted. Third, knowable things, the uninterrupted path of the seeing path will simultaneously abandon the conceptualizations to be abandoned by seeing and their seeds, because it abandons the conceptualizations to be abandoned by seeing, and at that time it also abandons their seeds. If you think so, then, knowable things, there is no order of abandoning conceptualizations and their seeds one after the other. Because you think so. If you think so, then the four paths of joining of the Mahayana will abandon the four conceptualizations, but will not abandon the four seeds. Because you think so. If you think so, then it contradicts the tenets. For those who follow the various practices, it should be said like this: At the time of the uninterrupted path of the seeing path, there are no conceptualizations to be abandoned by seeing, have they been abandoned or not? If they have been abandoned, then at that time you have obtained the abandonment of abandoning them. Because of this. If you think so, then you have obtained the truth of cessation of abandoning them. If you think so, then at that time you have obtained the path of liberation of abandoning them. The third point, it is acknowledged as various practices. If it has not been abandoned, then, knowable things, it has abandoned it. Because at the time of the great uninterrupted path of the path of cultivation, the smallest of the conceptualizations to be abandoned by cultivation has been abandoned. The permanent is the same as before, only acknowledging that one hundred and eight conceptualizations are abandoned at the same time. Regarding the various practices in this regard, and the extreme of permanence, at the time of cultivation...
【English Translation】 Response: Acknowledging pervasion. If you want to establish permanence, then the Mahayana's path of joining will be obstructed, and the simultaneous occurrence of the cessation of the seeds of what is to be abandoned by seeing and the seeing path. Because you think so. If you think so, then, in order to abandon what is to be abandoned by seeing, the uninterrupted path of the Mahayana's seeing path is meaningless. Furthermore, the uninterrupted path of the Mahayana's seeing path, when you attain the individual permanent cessation of abandoning the conceptualizations to be abandoned by seeing, you have already made the seeds of what is to be abandoned by seeing into a dharma that will not be produced again through the power of the antidote. Pervasion is established. Acknowledging permanence. Furthermore, the cessation of the cessation of what is to be abandoned by seeing at the time of the uninterrupted path of the Mahayana's seeing path is not a cessation of individual impermanence, because it is a cessation obtained through the individual permanence of wisdom. Because it is said: 'Pervasive cessation is not individually impermanent.' Furthermore, if you say that the cessation at the time of the path of liberation is a cessation of individual impermanence, then why can't you prevent the same reason? Second, everything to be abandoned at the extreme of permanence will be exhausted, because it is born there without fully realizing selflessness. Pervasion: If you think so, then it is exhausted. Because it is exhausted. Third, knowable things, the uninterrupted path of the seeing path will simultaneously abandon the conceptualizations to be abandoned by seeing and their seeds, because it abandons the conceptualizations to be abandoned by seeing, and at that time it also abandons their seeds. If you think so, then, knowable things, there is no order of abandoning conceptualizations and their seeds one after the other. Because you think so. If you think so, then the four paths of joining of the Mahayana will abandon the four conceptualizations, but will not abandon the four seeds. Because you think so. If you think so, then it contradicts the tenets. For those who follow the various practices, it should be said like this: At the time of the uninterrupted path of the seeing path, there are no conceptualizations to be abandoned by seeing, have they been abandoned or not? If they have been abandoned, then at that time you have obtained the abandonment of abandoning them. Because of this. If you think so, then you have obtained the truth of cessation of abandoning them. If you think so, then at that time you have obtained the path of liberation of abandoning them. The third point, it is acknowledged as various practices. If it has not been abandoned, then, knowable things, it has abandoned it. Because at the time of the great uninterrupted path of the path of cultivation, the smallest of the conceptualizations to be abandoned by cultivation has been abandoned. The permanent is the same as before, only acknowledging that one hundred and eight conceptualizations are abandoned at the same time. Regarding the various practices in this regard, and the extreme of permanence, at the time of cultivation...
ྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་བར་ཆད་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་པ་འགལ་བས། དཔྱད་ལ་སྨྲོས་ཤིག དེའི་འོག་ཏུ་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བཞུགས་པ་སོགས་ལ། དགོངས་ལྡེམ་དགོངས་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དྲིས་པས། དྲང་དོན་གྱི་མདོ་གང་ཞིག དངོས་ནི་གཙོ་བོར་སྟོན་པ་དེ། དགོངས་པ་ཅན་གྱི་མདོ་དང་། དེ་གང་ཞིག དགོས་པ་གཙོ་བོར་སྟོན་པ་དེ་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་མདོའི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། མཚོན་བྱ་གཉིས་པོ་འགལ་བར་ཐལ། མཚན་ཉིད་གཉིས་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། འབུད། འདོད་ན། དེ་གཉིས་ཆོས་ཅན། མི་འགལ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་གཞུང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དགོངས་པ་ཅན་བཞི་ཁྱོད་ཀྱི་གཞུང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདུས་བྱས་མི་རྟག་པ་རྟོག་པའི་མདོ་ཆོས་ཅན། དྲང་དོན་གྱི་མདོར་ཐལ། ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཚན་ཉིད་ལ་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འདུས་བྱས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ངེས་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་བའི་ངེས་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སྟོན་པའི་མདོ་ཡིན་པར་ཐལ། ངེས་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། 12-2-63b གཟུགས་སྟོང་པའོ་ཞེས་པའི་མདོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། གཟུགས་བདེན་སྟོང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དེ་དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་གཟུགས་དང་སྟོང་པའི་ཚོགས་དོན་དེ་དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེས་སྒྲ་དང་མི་རྟག་པའི་ཚོགས་དོན་དེ་དངོས་བསྟན་གྱི་བརྗོད་བྱ་ནི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བསྒྲུབ་པའི་ཆོས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སོགས་ལ། བསྒྲུབ་པ་བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་བྱང་སེམས་བཅུ་གསུམ་པོའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ལ་རྟེན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་བྱང་སེམས་སྒོམ་ལམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ལ་མི་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བྱང་སེམས་སྒོམ་ལམ་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་དེ་ཁྱོད་ལ་བརྟེན་པར་ཐལ། འདིར་གཞན་བསྒྲུབ་པ་བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་ཁྱོད་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། རྟག་དངོས། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་རིགས་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་རྟེན་དང་རིགས་ཀྱི་གཞུང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་བསྒྲུབ་པའི་བརྟེན་དུ་འགྱུར་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདིར། རང་བཞིན་གནས་རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེ
【現代漢語翻譯】 如果承認兩種障礙之間存在矛盾，請進行分析。在其下，如實安住等。當被問及意趣和隱義的區別時，回答說：『哪些是直顯義的經典？直接主要闡述實義的，是具有意趣的經典。』那麼，哪些是具有意趣的經典呢？主要闡述必要意義的，是隱義經典的特徵。』如果這樣說，那麼這兩個所詮釋的對象是相違的，因為這兩個特徵是相違的。如果不成立，就駁斥。如果承認，那麼這兩個法，應當不相違，因為它們符合你的宗義。之所以如此，是因為四種意趣符合你的宗義。認為『有為法是無常的』的經典，是直顯義的經典，因為它是隱義的經典。之所以是隱義的經典，是因為它是總的『有為法』的特徵的經典。如果在根本上承認，那麼它不是，因為它是究竟義的經典。之所以如此，是因為它是如其言詞的究竟義的經典，因為法和有法是相同的。有人說，這個法，應當是主要闡述空性的經典，因為它是究竟義的經典。如果這樣說， 《色即是空》的經典，應當是這樣。之所以如此，是因為這個原因。如果承認，那麼它不是，因為真實空性的色如幻象般，是主要闡述的內容。之所以如此，是因為你的色和空的集合意義是主要闡述的內容。如果不成立，那麼，『聲音是無常的』這句話，聲音和無常的集合意義是主要闡述的內容。在確立所立宗的階段等。如果說，這十三種確立是基於十三種菩薩的心性，那麼，這個法，你不是這樣的，因為你不依賴於菩薩修道位的心性。如果不成立，那麼，菩薩修道位的心性，應當依賴於資糧道的證悟，因為這裡的其他十三種證悟依賴於你。常有實體。如果承認，這個法，應當是成為其所依的種類，因為你符合其所依和種類的宗義。如果承認，這個法，應當能夠成為菩薩見道的證悟所依，因為你承認。這裡，自性住種性的特徵，是具有垢染的有情。
【English Translation】 If it is admitted that there is a contradiction between the two obscurations, please analyze. Below that, abide as it is, etc. When asked about the difference between intentional meaning and hidden meaning, answer: 'Which are the sūtras of straightforward meaning? Those that directly and mainly explain the real meaning are the sūtras with intentional meaning.' Then, which are the sūtras with intentional meaning? Those that mainly explain the necessary meaning are the characteristics of the sūtras with hidden meaning.' If it is said like this, then the two objects to be expressed are contradictory, because the two characteristics are contradictory. If it is not established, then refute. If you admit, then these two dharmas should not be contradictory, because they conform to your tenets. The reason for this is that the four intentions conform to your tenets. The sūtra that thinks 'conditioned phenomena are impermanent' is a sūtra of straightforward meaning, because it is a sūtra of hidden meaning. The reason it is a sūtra of hidden meaning is that it is a sūtra of the characteristics of the general 'conditioned phenomena'. If you admit it at the root, then it is not, because it is a sūtra of definitive meaning. The reason for this is that it is a sūtra of definitive meaning as it is in the words, because the dharma and the dharmic are the same. Someone says that this dharma should be a sūtra that mainly explains the subject matter of emptiness, because it is a sūtra of definitive meaning. If you say so, The sūtra 'Form is Emptiness' should be like this. The reason for this is this reason. If you admit it, then it is not, because the form of true emptiness, like an illusion, is the main content to be explained. The reason for this is that your collection meaning of form and emptiness is the main content to be explained. If it is not established, then the sentence 'sound is impermanent', the collection meaning of sound and impermanence is the main content to be explained. In the stage of establishing the proposition, etc. If you say that these thirteen establishments are based on the mind nature of the thirteen Bodhisattvas, then this dharma, you are not like this, because you do not rely on the mind nature of the Bodhisattva's path of cultivation. If it is not established, then the mind nature of the Bodhisattva's path of cultivation should rely on the accomplishment of the path of accumulation, because the other thirteen accomplishments here rely on you. Eternal entity. If you admit, this dharma should be the kind that becomes its basis, because you conform to the tenets of its basis and kind. If you admit, this dharma should be able to become the basis for the Bodhisattva's path of seeing, because you admit it. Here, the characteristic of the naturally abiding lineage is sentient beings with defilements.
མས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས། ཟེར་ན། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་སྟོང་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་ཆོས་ཅན། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་རྒྱུད་ཉིད་སེམས་བདེན་སྟོང་དེ་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། 12-2-64a འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པ་དེས་དངོས་སུ་མ་རྟོག་པར་ཐལ། ཁྱོད་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་སེམས་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པས་ཁྱོད་བདེན་སྟོང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རང་བཞིན་གནས་རིགས་ཡིན་ན། ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་རིག་ཅིང་གསལ་ཙམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གང་ཞིག སངས་རྒྱས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་སྐུར་འགྱུར་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་མ་གྲུབ། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རིག་ཅིང་གསལ་ཙམ་ཁྱོད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ། དེར་ཐལ། རྟོག་ཡེས་ཆོས་སྐུར་འགྱུར་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། དྲི་མ་མ་སྤངས་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་དེ། རང་བཞིན་གནས་རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། དྲི་མ་མ་སྤངས་པའི་སེམས་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་ཀྱི་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བདེན་སྟོང་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་སེམས་བདེན་སྟོང་དེ་ངོ་བོ་ཉན་སྐུར་བར་ཐལ། འདོད་ན། ཁྱོད་འགོག་བདེན་དུ་ཐལ། ཁྱོད་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ། གསུམ་ཅར་གྲུབ་མཐའ་མིན་ནམ། རྗེས་འཇུག་རྣམས་ན་རེ། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ལ་རང་བཞིན་རྣམ་དག་དང་། བློ་བུར་རྣམ་དག་གི་ཆ་གཉིས་ཡོད་དོ་ཐལ་ལོ། །ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་དང་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་གཞུང་བཞིན་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་མིན་པར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་ཁྱོད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། 12-2-64b འདིར་དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ལ། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། རང་བཞིན་གནས་རིགས་དོན་མི་གཅིག་པར་འདོད་པ་ནི། རང་གི་དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །ཞེས་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་ལུགས་ལ་དེ་གཉིས་དོན་མི་གཅིག་པར་ཐལ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རིགས་ཆད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཡོད་པར་བཤད་པ་གང་ཞིག སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། དཀར་པོ་དམན་པ་ཡོད་པ་རྒྱུ་དང་བྲལ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། དེ
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『什麼是法的法界（Dharmadhatu）？』，可以回答：『具有染污的心，其自性是空性的，這就是所指的法界。』，因為這是法界的定義。如果對方不承認，可以這樣推論：『具有染污的心，其自性是空性的，這是你的法性。』，因為你的存在就是證明。根本上說，釋迦牟尼佛的自性就是心的空性，這就是法身（Dharmakaya）。』，因為這是我們所承認的。 如果對方承認，可以這樣推論：『你（指法身）沒有被大乘見道者直接證悟。』，因為你是法身。』。『他的心（指佛的心）被大乘見道者證悟為空性。』，因為你的存在就是證明。此外，如果有人說：『自性住種姓（Svabhavasthagotrabuddha）必然是法性。』，可以這樣回答：『僅僅是覺知和清晰的染污心，就是自性住種姓。』，因為這是自性住種姓的定義。』。『染污心的自性可以轉化為佛的勝義身。』，因為這是自性住種姓的定義。』。前者（指染污心）不成立。』。『覺知和清晰是你的自性。』，因為你是心。』。後者（指勝義身）不成立。』。『覺知可以轉化為法身。』。達Ra Tika Pa說：『未去除染污之心的法界，是自性住種姓的定義。』，可以這樣回答：『未去除染污之心的空性，就是自性住種姓的定義。』，因為這是自性住種姓的定義。』。如果對方不承認，可以這樣推論：『你是空性，你是你的法界。』，因為你是空性。』。根本上說，釋迦牟尼佛的空性之心就是法身。』，因為這是我們所承認的。』。『你是滅諦（Nirodhasatya）。』，因為你是法身。』。『你是世俗諦（Samvritisatya）。』。這三者難道不是宗義嗎？』。追隨者們說：『法身具有自性清凈和客塵清凈兩種屬性。』。法身和自性清凈的理論，你不是法身。』，因為在學道位（Siksamarga）上，你可以被直接證悟。 達Ra Tika Pa在這裡說：『在唯識宗（Cittamatra）的觀點中，眾生相續中的如來藏（Tathagatagarbha）和自性住種姓的意義並不相同，這僅僅是爲了展示自己的觀點。』。所知法（Jnana），按照他的觀點，這兩者意義不同。』，因為《寶性論》（Ratnagotravibhaga）中說：『存在斷種姓的眾生。』，因為所有眾生都具有如來藏。』。前者（指斷種姓的眾生）是正確的。』，因為經文中說：『存在低劣的白法，與因無關。』。後者（指所有眾生都具有如來藏）是正確的。
【English Translation】 If someone asks, 'What is the Dharmadhatu (Realm of Dharma)?', one can answer, 'The mind with defilements, whose nature is emptiness, is what is referred to as the Dharmadhatu,' because that is the definition of Dharmadhatu. If the other party does not acknowledge it, one can infer, 'The mind with defilements, whose nature is emptiness, is your Dharma nature,' because your existence is proof. Fundamentally, Shakyamuni Buddha's own nature is the emptiness of mind, which is the Dharmakaya (Body of Dharma),' because that is what we acknowledge. If the other party acknowledges it, one can infer, 'You (referring to Dharmakaya) are not directly realized by the Mahayana Path of Seeing,' because you are the Dharmakaya.' 'His mind (referring to the Buddha's mind) is realized as emptiness by the Mahayana Path of Seeing,' because your existence is proof. Furthermore, if someone says, 'Svabhavasthagotrabuddha (Naturally Abiding Lineage) must be the Dharma nature,' one can answer, 'Merely the knowing and clear defiled mind is the Svabhavasthagotrabuddha,' because that is the definition of Svabhavasthagotrabuddha.' 'The nature of the defiled mind can be transformed into the ultimate body of the Buddha,' because that is the definition of Svabhavasthagotrabuddha.' The former (referring to the defiled mind) is not established.' 'Knowing and clear is your nature,' because you are the mind.' The latter (referring to the ultimate body) is not established.' 'Knowing can be transformed into Dharmakaya.' Dar Tika Pa says, 'The Dharmadhatu of the mind that has not been removed of defilements is the definition of Svabhavasthagotrabuddha,' one can answer, 'The emptiness of the mind that has not been removed of defilements is the definition of Svabhavasthagotrabuddha,' because that is the definition of Svabhavasthagotrabuddha.' If the other party does not acknowledge it, one can infer, 'You are emptiness, you are your Dharmadhatu,' because you are emptiness.' Fundamentally, Shakyamuni Buddha's emptiness of mind is the Dharmakaya,' because that is what we acknowledge.' 'You are Nirodhasatya (Truth of Cessation),' because you are the Dharmakaya.' 'You are Samvritisatya (Conventional Truth).' Are these three not tenets?' The followers say, 'Dharmakaya has two aspects: Svabhavavishuddhi (Natural Purity) and Agantukavishuddhi (Adventitious Purity).' The theory of Dharmakaya and Svabhavavishuddhi, you are not the Dharmakaya,' because on the Siksamarga (Path of Learning), you can be directly realized. Dar Tika Pa says here, 'In the view of Cittamatra (Mind-Only School), the Tathagatagarbha (Womb of the Tathagata) and Svabhavasthagotrabuddha in the continuum of sentient beings do not have the same meaning, this is merely to show one's own view.' Jnana (Knowable), according to his view, these two have different meanings,' because the Ratnagotravibhaga (Treatise on the Jewel Lineage) says, 'There are sentient beings with cut-off lineages,' because all sentient beings have the Tathagatagarbha.' The former (referring to sentient beings with cut-off lineages) is correct,' because the scripture says, 'There are inferior white dharmas, unrelated to causes.' The latter (referring to all sentient beings having the Tathagatagarbha) is correct.
་ནི་ཉིད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་ལ། །ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་བདག་གྱུར་པ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། །འགྲོ་ཀུན་དེའི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་ལུགས་ལ་དེ་གཉིས་དོན་མི་གཅིག་པར་ཐལ། དབུ་མ་པས་སེམས་ཙམ་པའི་ངོར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་པ་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་པ་དེ་མཐའ་དད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དབུ་མ་སྣང་བ་ལས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདིས་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གོ་འཕངས་ཐོབ་པར་རུང་བ་ཉིད་དུ་ཡོངས་སུ་སྟོན་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་སོགས་ལ། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་དེ་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་རིགས་སུ་འཇོག་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེར་འཇོག་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པ་ཡོད་མེད་དཔྱད་པ་ལ། དར་ཊཱིཀ་པ་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ 12-2-65a རྟོག་པ་ཡོད་དེ། ཆོས་ཉིད་རྟོག་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་དབྱིངས་ལ་རྟེན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་རོ། །འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་ཡིན་ན། ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། དེ་ལ་དམིགས་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཡིན་ན་ཆོས་དབྱིངས་ལ་རྟེན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་། སྟོང་ཉིད་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་ཆོས་ཅན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པར་ཐལ། དེ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཁྱོད་དང་སྟོང་ཉིད་དུ་རྟོག་པའི་བློ་གཉིས་པོ་དེ་དམིགས་པ་གཅིག་ལ་དམིགས་ནས་འཛིན་སྤངས་འགལ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བདེན་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྒྱས་པར་གཞན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །བརྟེན་པའི་ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས། སོགས་ལ། དྲི་བཅས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ལ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་མི་འདྲ་བའི་དབྱེ་བ་མེད་ཀྱང་། གནས་སྐབས་རིགས་གསུམ་དུ་དབྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། རྟེན་ཆོས་ཐེག་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དེར་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གནས་སྐབས་རིགས་གསུམ་པོ་འགལ་བར་ཐལ། རྟེན་ཆོས་ཐེག་པ་གསུམ་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་འགལ་བར་ཐལ། གནས་སྐབས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་གཞུང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་སུ་ཐལ། ཉན་ཐོས་རང་བཞིན་གནས་རིགས་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 因為經中說：『于汝之一切，雖無差別然成我，如來即是彼，故眾生皆具彼之精華。』 此外，就所知法而言，就其體系而言，二者意義不應相同，因為中觀派以一切有情皆具有如來藏為理由，向唯識派論證一切有情皆具佛性，這會導致極端，因為《中觀光明論》中說：『以一切有情皆具有如來藏之故，此亦完全顯示一切皆能獲得無上正等覺之果位。』 如果說，在聲聞乘等中，染污之心之法界，從因的角度被安立為種姓，那麼，就此法而言，你不應被安立於此，因為你不是因，因為你不是有為法。 在此，關於聲聞、緣覺是否證悟法無我的辯論中，達提迦派說，聲聞、緣覺證悟法無我，因為他們證悟法性，因為他們緣於法性，因為他們依賴於法界。 如果承認，那麼，就所知法而言，如果是有情，則應遍及於證悟法界，因為如果是這樣，則應遍及於緣於它，因為如果是這樣，則應遍及於依賴於法界。承認周遍。 此外，執著空性為真實的實執，應證悟空性，因為緣於它。承認周遍。如果不成立，則就此法而言，應是這樣，因為你和證悟空性的智慧二者，緣于同一對境，具有取捨相違的行相。如果承認根本，則不應如此，因為是實執。詳細內容應於他處瞭解。 關於『依附之法的差別』等，雖然從本體的角度來說，染污之心之法界沒有不同的差別，但有理由將其分為三種狀態，因為有依附之法的三乘之故，因此而分。如果說，就所知法而言，這三種狀態應是相違的，因為依附之法的三乘是相違的。如果承認，則不應相違，因為聲聞種姓和佛種姓的狀態如經典所說，因為是聲聞見道者的心之法界。如果不成立，則就此法而言，應是聲聞種姓，因為聲聞是自性住種姓。
【English Translation】 Because it is said in the scriptures: 'In all of you, though there is no difference, it becomes me. The Tathagata is that, therefore all beings possess that essence.' Furthermore, regarding knowable things, in its system, the two should not have the same meaning, because the Madhyamaka school argues to the Cittamatra school that all sentient beings possess the essence of the Sugata (Tathagatagarbha), using the reason that all sentient beings possess the Tathagatagarbha, which would lead to an extreme, because in the Madhyamaka Aloka it says: 'Because all sentient beings possess the essence of the Sugata, this also fully shows that all can attain the state of unsurpassed perfect enlightenment.' If it is said that in the Hearer Vehicle (Shravakayana) etc., the Dharmadhatu of the defiled mind is established as a lineage from the perspective of the cause, then, regarding this dharma, you should not be established here, because you are not the cause, because you are not conditioned. Here, in the debate about whether the Hearers and Solitary Realizers (Pratyekabuddhas) realize the absence of inherent existence of phenomena (Dharma-nairatmya), the Dartika school says that the Hearers and Solitary Realizers realize the absence of inherent existence of phenomena, because they realize the nature of phenomena (Dharmata), because they focus on the nature of phenomena, because they rely on the Dharmadhatu. If you admit, then, regarding knowable things, if it is a sentient being, then it should be pervaded by the realization of the Dharmadhatu, because if it is so, then it should be pervaded by focusing on it, because if it is so, then it should be pervaded by relying on the Dharmadhatu. The pervasion is admitted. Furthermore, the clinging to truth that grasps emptiness as true should realize emptiness, because it focuses on it. The pervasion is admitted. If it is not established, then regarding this dharma, it should be so, because you and the wisdom that realizes emptiness both focus on the same object and have the aspect of contradictory acceptance and rejection. If you admit the root, then it should not be so, because it is a clinging to truth. The details should be understood elsewhere. Regarding 'the differences of dependent dharmas' etc., although from the perspective of essence, there is no different distinction in the Dharmadhatu of the defiled mind, there is a reason to divide it into three states, because there are the three vehicles of dependent dharmas, therefore it is divided. If it is said that, regarding knowable things, these three states should be contradictory, because the three vehicles of dependent dharmas are contradictory. If you admit, then it should not be contradictory, because the states of the Hearer lineage and the Buddha lineage are as stated in the scriptures, because it is the Dharmadhatu of the mind of the Hearer who has attained the path of seeing (Darshana-marga). If it is not established, then regarding this dharma, it should be the Hearer lineage, because the Hearer is the naturally abiding lineage.
འི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དམིགས་པ་ཆོས་རྣམ་ཐམས་ཅད་དེ། སོགས་ལ། འཕགས་ 12-2-65b སེང་གི་ལུགས་ལ། བསླབ་པ་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་ངོར་ཆོས་ཅན་སྣ་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་ཡོད་མེད་དཔྱད་པ་ལ། རྣམ་སྤྱད་པས། འཕགས་སེང་གི་མཉམ་གཞག་སྣང་བཅས་སུ་བཞེད་པར་གསུངས། དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། འདི་དབུ་མ་པའི་བཞེད་པར་མི་རིགས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་གྱི་གཟིགས་ངོར་ཆོས་ཅན་དེ་གཞན་ཡང་ན། གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྣང་ངམ། གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་ཚུལ་གྱི་སྣང་། དང་པོ་ལྟར་ན། གཟུང་རྟོག་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། བདེན་སྟོང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་བདེན་སྟོང་དུ་གཟིགས་ངོར་ཡང་ཆོས་ཅན། འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་དེ་གཉིས་སྣང་བཅས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྣང་བར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ལས་ཐ་དད་དུ་ཐལ། ཁྱོད་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་བདེན་སྟོང་དུ་རྟོག་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་ཚུལ་གྱི་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བདེན་འཛིན་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་ངོར་བདེན་འཛིན་ཡོད་པར་ཐལ། མྱུ་གུ་བདེན་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་ངོར་མྱུ་གུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་འཕགས་པ་སློབ་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་ངོར་ཆོས་ཅན་འདུས་བྱས་ཀྱི་སྣང་བ་ཡོད་པར་འདོད་པ་ནི། དབུ་མ་ཐལ་རང་གང་གི་ཡིན་ནོ་ལུགས་མིན་ནོ་ 12-2-66a ཞེས་གསུང་། འོ་ན་སྟོང་ཉིད་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་གྱི་གཟིགས་ངོར་སྟོང་ཉིད་དེ་སྣང་ངམ་མི་སྣང་། མི་སྣང་ན། རིགས་པ་དང་། ཁས་བླངས་དང་འགལ། སྣང་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་སྟོང་པ་ཉིད་མངོན་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་གྱི་གཟིགས་ངོར། སྟོང་གཞིའི་ཆོས་ཅན་དེ་སྣང་བར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་གྱི་གཟིགས་ངོར་སྟོང་གཞིའི་ཆོས་ཅན་དེ་སྣང་བའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། བདེན་སྟོང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། བདེན་སྟོང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་དེས་གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་རྟོག་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། དེས་རྟོགས་པ་གང་ཞིག གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོག་པར་བྱ་བ་མིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས
【現代漢語翻譯】 因為，法與其一性之故。所緣為一切法等。于聖獅（Aryasimha）之宗義中，觀察聖者之等持智慧所見境中，諸法有無顯現時，以各種方式進行分析。據說聖獅認為等持是具有顯現的。達滴迦（Dardika）論師說：『此不應是中觀派之觀點，于見道之所見境中，現量證悟苦諦空性時，法是另一種方式顯現，還是以二取滅沒之方式顯現？若以第一種方式，則能取分別之法，應成勝義諦，因現量證悟空性之見道等持智慧，以二取滅沒之方式證悟之故。若以第二種方式，則聖者之等持智慧于證悟空性之所見境中，法應以具有二取之方式顯現，因立宗之故。若許此，則聖者之等持智慧，應與聖者之等持智慧相異，因汝為聖者之等持智慧證悟空性之等持智慧，以具有二取之方式所證悟之故。』 此外，于現量證悟真執空性之等持智慧之所見境中，應有真執，如於現量證悟苗芽無自性之等持智慧之所見境中，有苗芽。因此，若認為聖者有學之等持智慧之所見境中，有有為法之顯現，則不知是應屬於中觀應成派還是自續派之宗義。 有人說：『那麼，于現量證悟空性真性之見道之所見境中，空性顯現還是不顯現？』若不顯現，則與理相違，與自宗相違。若顯現，則所知法，于現量證悟外空性之見道之所見境中，應顯現空性之所依，因於現量證悟空性之見道之所見境中，顯現空性之所依之故。此已承諾，且周遍已承諾。此外，現量證悟空性之見道等持智慧，應成勝義諦，因現量證悟空性之見道等持智慧，以二取滅沒之方式所證悟之故。周遍已承諾。若不成立，則因其所證悟者，非以具有二取之方式所證悟之故。若不成立，則知。
【English Translation】 Because, the dharma is one with it. The object of focus is all dharmas, etc. In the system of Aryasimha (聖獅), when examining whether various phenomena appear in the vision of the noble meditative wisdom, it is analyzed in various ways. It is said that Aryasimha considers meditative absorption to be with appearance. Dardika (達滴迦) says: 'This should not be the view of the Madhyamikas, because in the vision of the path of seeing, when directly realizing the emptiness of suffering as truth, does the phenomenon appear in another way, or does it appear in a way that the duality is extinguished? If it is the first way, then the phenomenon of grasping should be the ultimate truth, because the meditative wisdom of the path of seeing, which directly realizes emptiness, realizes it in a way that the duality is extinguished. If it is the second way, then in the vision of the noble meditative wisdom realizing emptiness, the phenomenon should appear in a way that it has duality, because of the proposition. If you accept this, then the noble meditative wisdom should be different from the noble meditative wisdom, because you are the meditative wisdom that realizes the emptiness of the noble meditative wisdom, and it is realized in a way that it has duality.' Furthermore, in the vision of the meditative wisdom that directly realizes the emptiness of true grasping, there should be true grasping, just as in the vision of the meditative wisdom that directly realizes the selflessness of a sprout, there is a sprout. Therefore, if it is thought that in the vision of the meditative wisdom of a noble learner, there is the appearance of conditioned phenomena, then it is not known whether it belongs to the Prasangika or Svatantrika school of Madhyamaka. Someone says: 'Then, in the vision of the path of seeing that directly realizes the emptiness of reality, does emptiness appear or not?' If it does not appear, then it contradicts reason and contradicts one's own tenets. If it appears, then the knowable phenomenon, in the vision of the path of seeing that directly realizes external emptiness, the basis of emptiness should appear, because in the vision of the path of seeing that directly realizes emptiness, the basis of emptiness appears. This has been promised, and the pervasion has been promised. Furthermore, the meditative wisdom of the path of seeing that directly realizes emptiness should be the ultimate truth, because the meditative wisdom of the path of seeing that directly realizes emptiness is realized in a way that the duality is extinguished. The pervasion has been promised. If it is not established, then because what it realizes is not realized in a way that it has duality. If it is not established, then know.
་བྱ་ཆོས་ཅན། དེས་དེ་རྟོག་པར་ཐལ། དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རང་གི་མངོན་སུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེན་འཛིན་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོར་བདེན་འཛིན་ཡོད་པར་ཐལ། བདེན་སྟོང་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་རིག་ངོར་བདེན་སྟོང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཐལ་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཁྱབ་པ་ཡང་ཁས་བླངས་སོ། །འདིར་ཐེག་ཆེན་བསྒྲུབ་པས་སྒྲོ་འདོགས་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་གཞི་དེ། ཐེག་ཆེན་བསྒྲུབ་པས་དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། དར་ཊཱིཀ་པ་ལ་ནང་འགལ་ཏེ། མྱུ་གུ་ཆོས་ཅན། མྱུ་གུ་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་བསྒྲུབ་པའི་དམིགས་པར་ཐལ། དེས་སྒྲོ་འདོགས་དཔྱད་ 12-2-66b པར་བྱ་བའི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེས་སྒྲོ་འདོགས་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱབ་ཆེས་ཁྱོད་རྟོག་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། གཉིས་སྣང་ནུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་སམ། གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོག ཞེས་བརྗོད་ན་འཁོར་སུམ་ཁས་བླངས་པར་འགྱུར། དེ་ཡང་དགེ་ལ་སོགས་པ་ཡིན། ཞེས་པར་ཆོས་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། ལུང་དུ་བསྟན་པ་གང་ཞིག རྣམ་སྨིན་ཡིད་མི་འོང་འབྱིན་བྱེད་མི་དགེ་བའི་མཚན་ཉིད། དེ་གང་ཞིག རྣམ་སྨིན་ཡིད་མི་འོང་འབྱིན་བྱེད་དེ་མི་དགེ་བའི་མཚན་ཉིད། རྣམ་སྨིན་འབྱིན་མི་ནུས་པའི་ལས་དེ། ལུང་མ་བསྟན་བསྟན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། ཟག་པ་མེད་པའི་དགེ་བ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་གང་རུང་མིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཏེ། མཛོད་ལས། རྣམ་སྨིན་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་དང་། །དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཁོ་ནང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སེམས་ཅན་མང་པོ་སྐྱབས་པའི་ཕྱིར་དུ་སེམས་ཅན་གཅིག་གི་སྲོག་གཅོད་པའི་ལས་ཆོས་ཅན། དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། མི་དགེ་བ་ཡིན་ཏེ། མི་དགེ་བའི་ལས་ལམ་བཅུ་པོ་གང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྲོག་གཅོད་པའི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། མི་དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་རྣམ་སྨིན་ཞེས་པ་འབྲས་བུ་ཙམ་ལ་བྱེད་ན། ཁམས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། རྣམ་སྨིན་འབྱིན་མི་ནུས་པའི་ལས་སུ་ཐལ། 12-2-67a ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འབྲས་བུ་འབྱིན་མི་ནུས་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཁམས་གོང་མའི་དགེ་རྩ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། མི་དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་རྗེས་སུ་འགྲེལ་པའི་དགེ་བ་
【現代漢語翻譯】 論者：有法的事物（藏文：ཆོས་ཅན།，含義：具有性質的事物），應成彼認識，因為有親身經歷的自證現量。 又，所知（藏文：ཤེས་བྱ།，含義：所認識的對象）有法，在以現量證悟真實現空的智慧面前，應成有真實執著，因為在以現量證悟真實現空的覺性面前，有真實現空。承認常法，也承認周遍關係。此處，以大乘論證作為考察增益的基礎，如果說以大乘論證作為所緣的特徵，則與《達底迦論》相違，因為苗芽（藏文：མྱུ་གུ，含義：植物的幼苗）有法，應成以現量證悟苗芽真實現空的大乘論證的所緣，因為彼是考察增益的基礎，因為彼是考察增益的有法。 如果認為根本是，有法，周遍太過，應成你認識，因為你是彼的所緣，承認周遍關係。如果認為，以二取滅沒的方式認識，還是以二取存在的方式認識？如果這樣說，則會承認三輪體空，那也是善等。當被問及三種法的特徵時，所記別的是什麼？異熟不悅意生起者是不善的特徵。那是什麼？異熟不悅意生起者是不善的特徵。不能生起異熟的業，是無記的特徵。如果說，無漏的善法有法，應成彼特徵，應成彼所詮釋，如果認為，應成不是，因為不是異熟的因，因為不是不善和有漏善中的任何一個。周遍，因為如《俱舍論》所說：『異熟因是不善，以及有漏善。』 又，爲了救護眾多有情而斷一個有情的命的業有法，應成是善，因為是彼特徵。如果認為，應成不是，因為是不善，因為是不善的十種業道中的任何一個，因為是殺生的業。又，彼有法，應成是不善，因為是彼特徵，因為是殺生的業。此處，如果說異熟僅僅是果，則上界的煩惱有法，應成是不能生起異熟的業，因為是無記。如果認為，應成不能生起果。又，上界的善根和相應的煩惱有法，應成是不善，因為是彼特徵，應成是前者，你隨後解釋的善。
【English Translation】 Debater: The subject, it follows that it cognizes that, because there is self-awareness that experiences it directly. Furthermore, knowable things, it follows that in the face of the wisdom that directly cognizes truth as emptiness, there is clinging to truth, because in the face of the awareness that directly cognizes emptiness as emptiness, there is emptiness. The proponent accepts permanence and also accepts pervasion. Here, the basis for examining imputation with the establishment of the Mahayana, if it is said that the characteristic of the object of the establishment of the Mahayana, then it contradicts the Dar Tika, because the sprout, it follows that it is the object of the establishment of the Mahayana that directly cognizes the emptiness of the sprout, because it is the basis for examining imputation, because it is the subject for examining imputation. If it is asserted as the root, the subject, the pervasion is too extensive, it follows that you cognize it, because you are its object, the pervasion is accepted. If it is asserted, is it cognized in the manner of the disappearance of dualistic appearance, or is it cognized in the manner of being with dualistic appearance? If it is said, then it will become an acceptance of the emptiness of the three spheres. That is also virtue and so on. When asked about the characteristics of the three dharmas, what is the predicted one? The characteristic of non-virtue is that which produces unpleasant ripening. What is that? That which produces unpleasant ripening is the characteristic of non-virtue. The action that cannot produce ripening is the characteristic of the unindicated. If it is said, the uncontaminated virtue, it follows that it is that characteristic, it follows that it is that which is signified. If it is asserted, it follows that it is not, because it is not the cause of ripening, because it is not any of the non-virtuous and contaminated virtues. The pervasion, because as it is said in the Treasury: 'The cause of ripening is non-virtue, and all contaminated virtues.' Furthermore, the action of killing one sentient being for the sake of protecting many sentient beings, it follows that it is virtuous, because of that characteristic. If it is asserted, it follows that it is not, because it is non-virtuous, because it is any of the ten paths of non-virtuous action, because it is the action of killing. Again, that, it follows that it is non-virtuous, because of that characteristic, because it is the action of killing. Here, if 'ripening' is taken to mean only the result, then the afflictions of the upper realms, it follows that it is an action that cannot produce ripening, because it is unindicated. If it is asserted, it follows that it cannot produce results. Furthermore, the virtuous roots of the upper realms and the corresponding afflictions, it follows that they are non-virtuous, because of that characteristic, it follows that it is the former, the virtue that you subsequently explain.
ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རང་གི་རྣམ་སྨིན་སྡུག་བསྔལ་འབྱིན་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཁམས་གོང་ན་མི་དགེ་བ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། གཅིག་ཏུ་རྣམ་པར་དཀར་བའི་ངོ་བོར་ལུང་དུ་བསྟན་པ་དེ། དབང་ཆེ་བའི་མཚན་ཉིད། གཅིག་ཏུ་རྣམ་པར་གནག་པའི་ངོ་བོར་ལུང་དུ་བསྟན་པ་དེ། མི་དགེ་བའི་མཚན་ཉིད། དེ་གཉིས་གང་དུ་ཡང་ལུང་བསྟན་མི་ནུས་པའི་ཆོས། ལུང་མ་བསྟན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར། ཞེ་སྡང་གིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་གཞན་ལ་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ལས་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དཀར་ལ་བསམ་པ་གནག་པའི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་རྟག་དེར་ཐལ། སྦྱིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྙིང་རྗེས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་སྲོག་གཅོད་པའི་ལས་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བསམ་པ་དཀར་ལ་སྦྱོར་བ་གནག་པའི་ལས་མིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དཀར་ནག་འདྲེས་པའི་ལས་ཆོས་ཅན། ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་གཉིས་ཀར་ཏུ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་གང་ཞིག ཆོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། གཅིག་ཏུ་དཀར་བའི་ངོ་བོ་ལུང་དུ་བསྟན་པ་ཡང་མིན། གཅིག་ཏུ་གནག་པའི་ངོ་བོར་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟས་ཟག་པ་མེད་ཆོས་དང་། ཞེས་པར་ 12-2-67b ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་གང་རུང་དང་འབྲེལ་བ་དེ། ཟས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། དེ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དེ། ཟག་མེད་མི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཟག་བཅས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཟག་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་དང་འབྲེལ་བར་ཐལ། ཟག་པས་བཅིངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཅན་ཀུན་མཆོག་ཉིད་སེམས་དང་། སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་བསྒྲུབ་པའི་ཐོབ་བྱ་མཐར་ཐུག་དེ། དེའི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། རྒྱུན་མཐའི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཐེག་ཆེན་བསྒྲུབ་པའི་ཐོབ་བྱ་གཞན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། སེམས་ཆེན་ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་གང་ལ་ལྡན་པའི་གང་ཟག་དེ་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ནང་ནས་མཆོག་ཉིད་དུ་བྱེད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སློབ་ལམ་ན
【現代漢語翻譯】 因為是法和有法相同之故。后一個宗，因為是產生自身異熟果苦之故。如果承認根本，則成為上方界有不善。有些人說：『被預言為完全潔白自性的，是大自在的特徵；被預言為完全黑暗自性的，是不善的特徵；對於這兩者都無法預言的法，是未預言的特徵。』如果嗔恨驅使而佈施給他人，這個行為是法，具有那個特徵，因為是善的緣故。如果承認，則不應是，因為是行為潔白而意念黑暗的行為。根本常恒，因為是佈施的緣故。另外，如果慈悲驅使而殺生，這個行為是法，具有那個特徵，因為是不善的緣故。如果承認，則不應是，因為不是意念潔白而行為黑暗的行為。另外，黑白混雜的行為是法，應是未預言的，因為具有那個特徵，即對於這兩者都未預言的任何法。前一個宗，因為不是被預言為完全潔白自性，也不是未被預言為完全黑暗自性。在『食物無漏法』中， 與六漏門中的任何一個相關聯的，是食物的特徵；與此不相關聯的，被稱為無漏非特徵。』如果這樣說，則大乘加行道后得位的智慧是法，具有那個特徵，因為是有漏的緣故。如果承認，則不應是，因為是大乘道的緣故。菩薩見道者的相續中的現量證悟無我的智慧是法，具有那個特徵，因為是無漏的緣故，因為是法和有法相同之故。如果承認根本，則應與此相關聯，因為被煩惱束縛之故，因為是眾生相續中的智慧之故。在『一切眾生皆為至上心』等中，大乘修行的究竟目標，是為此目的而應做之事的特徵。如果這樣說，則金剛喻定般的發心是法，具有那個特徵，因為是所詮釋的緣故。如果承認，則不應是，因為有比你更殊勝的大乘修行的目標。如果根本未成立，則應是，因為大心是法之故。應是，因為使具有它的補特伽羅成為一切眾生中最至上的發心，因為是法和有法相同之故。另外，所知是法，是學道。
【English Translation】 Because the dharma and the subject are the same. The latter reason: because it produces the suffering of one's own maturation. If you accept the root, then it follows that there is non-virtue in the upper realms. Some say: 'That which is predicted to be of a completely white nature is the characteristic of great power; that which is predicted to be of a completely dark nature is the characteristic of non-virtue; that which cannot be predicted as either of these two is the characteristic of the unpredicted.' If, driven by hatred, one gives alms to others, that action is a dharma, possessing that characteristic, because it is virtuous. If you accept this, then it should not be, because it is an action that is white in deed but dark in intention. The root is constant, because it is almsgiving. Furthermore, if, driven by compassion, one takes life, that action is a dharma, possessing that characteristic, because it is non-virtuous. If you accept this, then it should not be, because it is not an action that is white in intention but dark in deed. Furthermore, an action that is mixed black and white is a dharma, it should be unpredicted, because it possesses that characteristic, that is, any dharma that is not predicted as either of these two. The former reason: because it is not predicted to be of a completely white nature, nor is it not predicted to be of a completely dark nature. In 'Food is the unpolluted dharma,' That which is associated with any of the six gates of defilement is the characteristic of food; that which is not associated with this is called the unpolluted non-characteristic.' If this is said, then the wisdom of the subsequent attainment of the Mahayana path of joining is a dharma, possessing that characteristic, because it is defiled. If you accept this, then it should not be, because it is the Mahayana path. The wisdom of a Bodhisattva on the path of seeing, which directly realizes selflessness in the continuum, is a dharma, possessing that characteristic, because it is unpolluted, because the dharma and the subject are the same. If you accept the root, then it should be associated with this, because it is bound by defilements, because it is the wisdom in the continuum of sentient beings. In 'All sentient beings are the supreme mind,' etc., the ultimate goal of Mahayana practice is the characteristic of what should be done for that purpose. If this is said, then the generation of bodhicitta like the vajra-like samadhi is a dharma, possessing that characteristic, because it is the signified. If you accept this, then it should not be, because there is another goal of Mahayana practice that is superior to you. If the root is not established, then it should be, because the great mind is a dharma. It should be, because the generation of bodhicitta that makes the individual who possesses it the most supreme among all sentient beings, because the dharma and the subject are the same. Furthermore, the knowable is a dharma, it is the path of learning.
་ཐེག་ཆེན་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་མེད་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཡོད་པར་ཐལ། དེ་ན་ངེས་འབྱུང་བསྒྲུབ་པའི་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་སློབ་ལམ་མཐར་ཐུག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཆེན་པོ་གསུམ་ཆོས་ཅན། ཐེག་དམན་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཐོབ་བྱ་མཐར་ཐུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པས་ 12-2-68a འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་དམན་གྱི་བསྒྲུབ་པ་དེ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལས་ལོག་པའི་ཕྱིར། ཆེད་དུ་བྱ་དང་ལོག་པ་དང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། འོ་ན། ཐེག་དམན་གྱི་བསྒྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། ཆེན་པོ་གསུམ་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཐོབ་བྱ་མཐར་ཐུག་ཡོད་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ཐོབ་བྱ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་ཤིང་། ཁྱོད་དེ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཉིད་ཀྱི་སེམས་ཆེན་པོ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་མི་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལོག་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་གསུམ་གྱི་ཡུལ་ལ། སོགས་ལ། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་དང་། སྦྱོར་བཞིའི་བསྒྲུབ་པ་འགལ་ལམ་མི་འགལ་དྲིས་པས། འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་མི་འགལ་བར་ཐལ། སྦྱོར་གཞི་གང་རུང་གི་བསྒྲུབ་པ་ཡང་ཡིན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་བསྒྲུབ་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བ་དེ་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་སྒྲུབ་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་མི་འགལ་བར་ཐལ། སྦྱོར་གཞི་གང་རུང་གི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན། མཁྱེན་གསུམ་གང་རུང་གི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། རྣམ་པ་རྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་པོ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། མི་འགལ་ལོ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་འགལ་བར་ཐལ། ཐོས་བསམ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་སྒྲུབ་པ་དང་། ཉམས་ལེན་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་སྒྲུབ་པ་གཉིས་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་གཉིས་ཡོད། དེ་གཅིག་ཡིན་ན། གཅིག་ཤོས་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་གཉིས་འགལ་བར་ཐལ། དམིགས་གསལ་མེད་པར་དགེ་བའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་དང་། དམིགས་ 12-2-68b གསལ་ཅན་གྱི་དགེ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཉམས་ལེན་གཉིས་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ཇི་ལྟ་བ་སོགས་ལ། སྒྲུབ་པ་བཞིའི་ས་མཚམས་དྲིས་པས། གོ་སྒྲུབ་ཚོགས་ལམ་ནས་ཡོད་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚོགས་ལམ་ན་སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་སྒྲུབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་ན་གོ་སྒྲུབ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། ཚོགས་ལམ་དེ་ཐོས་བསམ་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཇུག་སྒྲུབ་ཐེག་ཆེན་གྱི་དྲོད་ནས་ཡོད་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ད
【現代漢語翻譯】 爲了成就大乘，不應有任何作為，因為這個定義是合理的。如果承認這一點，那麼，有情眾生，你們應該存在，因為爲了成就解脫，必然會有解脫。為什麼這麼說呢？因為在學道位有究竟的學道位。有些人說，三士道，不應是爲了成就小乘，因為那是他們最終的目標。如果承認這一點，那麼，所知，它不應該是那樣，因為成就小乘與作為的目的相違背。正如經文所說：『與目的和相反』。如果這樣說，那麼，成就小乘，你們不應該有最終的目標，因為它不是你們的目標。你們總是這樣認為，並且你們不進入其中。如果這不成立，那麼，就承認它。為什麼這麼說呢？因為經文說：『一切有情的殊勝，不進入偉大的心等，與作為的目的相反』。對於一切智的三個境界，等等，如果問三個智慧的成就和四種瑜伽的成就是否矛盾，如果回答說矛盾，那麼，所知，這兩者不應該矛盾，因為任何一種瑜伽的成就，也是三個智慧的成就，這符合經文的觀點。為什麼這麼說呢？因為圓滿次第的瑜伽是修持三個智慧的瑜伽。此外，所知，這兩者不應該矛盾，因為如果是一種瑜伽的成就，那麼必然是三種智慧的成就。為什麼這麼說呢？因為如果是這樣，那麼必然是修持七十三種形象的瑜伽。如果說不矛盾，那麼，所知，這兩者應該是矛盾的，因為以聽聞和思考為主的成就，與以實修為主的成就兩者是矛盾的。因為這兩者存在，如果是一個，那麼另一個必然不是。而且，這兩者應該是矛盾的，因為沒有明確目標的善法修持，與有明確目標的善法修持這兩種實修是矛盾的。就像這樣，對於如何等等，如果問四種成就的界限在哪裡，如果說在資糧道就有，那麼，所知，在資糧道應該有以禪修生起為主的成就，因為那樣就有證悟的成就。如果承認這一點，那麼，就不應該有，因為資糧道是以聽聞和思考為主的。如果說從進入大乘的暖位就有，那麼，所知，它...
【English Translation】 To accomplish the Mahayana, there should be no action, because this definition is reasonable. If this is admitted, then, sentient beings, you should exist, because to accomplish liberation, there must be liberation. Why is this so? Because in the path of learning there is the ultimate path of learning. Some say that the three levels of beings should not be for the accomplishment of the Hinayana, because that is their ultimate goal. If this is admitted, then, knowable objects, it should not be like that, because the accomplishment of the Hinayana contradicts the purpose of action. As the scripture says, 'Contrary to the purpose and opposite'. If you say so, then, the accomplishment of the Hinayana, you should not have the ultimate goal, because it is not your goal. You always think so, and you do not enter into it. If this is not established, then admit it. Why is this so? Because the scripture says, 'The excellence of all sentient beings, not entering the great mind, etc., is contrary to the purpose of action'. For the three realms of omniscience, etc., if asked whether the accomplishment of the three wisdoms and the accomplishment of the four yogas are contradictory, if the answer is contradictory, then, knowable objects, these two should not be contradictory, because the accomplishment of any one yoga is also the accomplishment of the three wisdoms, which is in accordance with the view of the scriptures. Why is this so? Because the yoga of the complete stage is the yoga of practicing the three wisdoms. Furthermore, knowable objects, these two should not be contradictory, because if it is the accomplishment of one yoga, then it must be the accomplishment of the three wisdoms. Why is this so? Because if it is so, then it must be the yoga of practicing the seventy-three aspects. If you say it is not contradictory, then, knowable objects, these two should be contradictory, because the accomplishment mainly based on listening and thinking, and the accomplishment mainly based on practice are contradictory. Because these two exist, if one is, then the other must not be. Moreover, these two should be contradictory, because the practice of virtue without a clear goal and the practice of virtue with a clear goal are contradictory. Like this, for how, etc., if asked where the boundaries of the four accomplishments are, if you say that it exists from the accumulation path, then, knowable objects, in the accumulation path there should be the accomplishment mainly based on meditation, because then there is the accomplishment of realization. If you admit this, then it should not be, because the accumulation path is mainly based on listening and thinking. If you say that it exists from the heat stage of entering the Mahayana, then, knowable objects, it...
ེ་ན་དེ་མེད་པར་ཐལ། དེར་འཇུག་མཚན་ཉིད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ན་དམིགས་པ་ཆེ་བ་སོགས་ཆེན་པོ་བདུན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཚོགས་སྒྲུབ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་མཆོག་ནས་ཡོད་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་མ་མཐའི་ས་མཚམས་དེ་ནས་འཇོག་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་དྲོད་ནས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། སྟོང་ཉིད་དང་པོ་གསུམ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་པོ་གསུམ་གྱི་ས་མཚམས་ཐེག་ཆེན་གྱི་མོས་སྤྱོད་ནས་བཞག་པ་དེ་འཐད་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡ་མཐའི་ས་མཚམས་ལ། གོ་སྒྲུབ་རྒྱུན་མཐའ་ཡོད་ཟེར་ན། མེད་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་འཇུག་སྒྲུབ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། གོ་སྒྲུབ་ཡིན་ན་རང་འབྲས་འཇུག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྒྱུན་མཐའ་ན་འཇུག་སྒྲུབ་མེད་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ན་དེ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ན་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་དེས་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ལ་མ་ལྟོས་པར་རྣམ་བདེན་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་ནུས་པའི་ཕྱིར། རྒྱུན་མཐའ་ན་ངེས་འབྱུང་བསྒྲུབ་པ་པོ་ཡོད་ཟེར་ན། མེད་པར་ཐལ། རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་དང་ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པའི་གཞུང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན། 12-2-69a ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟག་འབུད། ཁྱབ་པར་ཐལ། གང་ངེས་པར་འབྱུང་བྱེད་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན། གང་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་སོ་སོར་སྦྱིན་ལ་སོགས། །སོགས་ལ། སྦྱིན་སོགས་ཕྱིན་རེ་རེའི་ནང་དུ་དྲུག་དྲུག་ཚང་བར་བསྡུས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱ་བ་དེ་ཐེག་ཆེན་གོ་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་གོ་སྒྲུབ་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་ན་མཚན་ཉིད་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ན་སྦྱིན་སོགས་རེ་རེ་ཡང་དྲུག་ལྡན་དུ་ཉམས་སུ་བླང་བར་བྱའོ་སྙམ་པའི་སེམས་བྱུང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཕྱིན་དྲུག་གི་གོ་སྒྲུབ་འགལ་ལམ་མི་འགལ་དྲིས་པས། འགལ་ལོ་ཟེར་ན། མི་འགལ་བར་ཐལ། སྦྱིན་པའི་གོ་སྒྲུབ་ཀྱང་ཡིན། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གོ་སྒྲུབ་ཀྱང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྦྱིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གོ་ཆ་དེ་དེ་འདྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྦྱིན་པའི་གོ་སྒྲུབ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྦྱིན་པས་བསྡུས་པའི་གོ་སྒྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གོ་སྒྲུབ་དུ་ཐལ། ཁྱོད་སྦྱིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གོ་སྒྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱ་ཆེར་སྦྱར་རོ། །མི་འགལ་ཟེར་ན། འགལ་བར་ཐལ། སྦྱིན་པ་གཏོང་བར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་དང་། ཚུལ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，那就不成立。因為那裡沒有進入的特徵，因為那裡沒有七種大的目標等等，因為那是凡夫的境界。如果有人說從積累資糧的大乘法最勝位開始有，那麼所知法，從它的最低限度開始安立是不合理的，因為從大乘的暖位開始就有智慧的積聚。之所以這樣說，是因為《釋論》中說：『證悟前三個空性的前三個智慧的界限，從大乘的勝解行位安立是合理的。』如果有人說最高限度有能成辦和常邊，那就不成立。因為在佛的境界沒有進入成辦。之所以普遍成立，是因為如果是能成辦，就必須是自果進入成辦的因。如果有人說常邊沒有進入成辦，那麼所知法，那裡沒有它是不成立的，因為那裡沒有加行精進，因為常邊的智慧不需要依靠加行精進就能現量證得真實現象。如果有人說常邊有出離的修行者，那是不成立的，因為常邊的智慧和出離的修行者不符合經文，因為如果是常邊的智慧，就必須是出離。常邊。普遍成立。如果任何是出離的成辦，那麼任何地方都必須不是出離。那些各自的佈施等等。等等。在佈施等等每一個波羅蜜多中，完整地包含六個，然後修持，以盔甲精進為主的那些行為是大乘能成辦的特徵。如果有人說，那麼所知法，在佛的境界有能成辦。因為那裡有那個特徵，因為那裡有佈施等等每一個也都要修持成六個具足的心生起。如果有人問這裡六度的能成辦是相違還是不相違，如果有人說相違，那就不相違。因為也是佈施的能成辦，也是持戒的能成辦，因為符合經文。之所以這樣說，是因為佈施的持戒盔甲就是那樣。如果不成立，那麼那個法，你是佈施的能成辦。因為你是佈施所攝的能成辦。那個法，你是持戒的能成辦。因為你是佈施的持戒能成辦。同樣地，廣泛地應用。如果有人說不相違，那麼就相違。想要佈施的心生起和，持戒的心生起
【English Translation】 If it is not so, then it is not established. Because there is no characteristic of entering there, because there are no seven great aims, etc., because that is the realm of ordinary beings. If someone says that it exists from the supreme Dharma of the Great Vehicle's accumulation of merit, then the knowable dharma, it is unreasonable to establish it from its lowest limit, because from the warmth stage of the Great Vehicle there is an accumulation of wisdom. The reason for saying this is that the Commentary says: 'The boundary of the first three wisdoms that realize the first three emptinesses, established from the stage of aspiration of the Great Vehicle, is reasonable.' If someone says that the highest limit has accomplishment and permanence, then it is not established. Because there is no entering accomplishment in the realm of the Buddha. The reason for the universal establishment is that if it is accomplishment, it must be the cause of the self-result entering accomplishment. If someone says that there is no entering accomplishment at the permanent edge, then the knowable dharma, it is not established that there is no it there, because there is no effort of application there, because the wisdom of the permanent edge can directly realize the true phenomenon without relying on the effort of application. If someone says that there are practitioners of renunciation at the permanent edge, then it is not established, because the wisdom of the permanent edge and the practitioners of renunciation do not conform to the scriptures, because if it is the wisdom of the permanent edge, it must be renunciation. Permanent edge. Universally established. If anything is the accomplishment of renunciation, then anywhere must not be renunciation. Those respective giving and so on. And so on. In each of the perfections of giving and so on, completely containing six, and then practicing, those actions with armor diligence as the main thing are the characteristics of the Great Vehicle's accomplishment. If someone says, then the knowable dharma, there is accomplishment in the realm of the Buddha. Because there is that characteristic there, because there is the mind that each of giving and so on must also be practiced as six complete. If someone asks whether the accomplishment of the six perfections here is contradictory or not contradictory, if someone says contradictory, then it is not contradictory. Because it is also the accomplishment of giving, and also the accomplishment of morality, because it conforms to the scriptures. The reason for saying this is that the armor of morality of giving is like that. If it is not established, then that dharma, you are the accomplishment of giving. Because you are the accomplishment included in giving. That dharma, you are the accomplishment of morality. Because you are the accomplishment of the morality of giving. Similarly, apply it widely. If someone says not contradictory, then it is contradictory. The mind that wants to give and, the mind of morality
་ཁྲིམས་བསྲུང་བར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་འགལ་བའི་ཕྱིར་སྟེ། གཏོང་བའི་སེམས་པ་དང་། སྤོང་བའི་སེམས་དཔའ་འགལ་བའི་ཕྱིར། སྐབས་འདིར་གོ་སྒྲུབ་དྲུག་པོ་དྲུག་ཏུ་བསྡུས་པའི་ཚུལ་དྲིས་པས་ཁ་ཅིག སྦྱིན་པའི་བསྡུ་བྱ་དྲུག་པོ་དེ་སྦྱིན་པར་ཆོས་མཐུན། དེ་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་དྲུག་པོ་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་ཆོས་མཐུན་པ་སོགས་ཡིན། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་པའི་བསྡུ་བྱར་གྱུར་པའི་ཕྱིན་དྲུག་གང་རུང་ཡིན་ན། སྦྱིན་པའི་ 12-2-69b ཕར་ཕྱིན་ཡིན་པའི་ཁྱབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྦྱིན་པའི་ཕྱིན་གྱི་བསྡུ་བྱར་གྱུར་པའི་ཕྱིན་དྲུག་གང་རུང་ཀྱང་ཡིན། སྦྱིན་པའི་ཕྱིན་མིན་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་པའི་ཕྱིན་གྱི་ནང་དུ་ཕྱིན་དྲུག་ཀ་བསྡུས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ན་སློང་བ་པོས་མི་སྙན་པ་སྨྲ་བ་སྤོང་བའི་སེམས་པ་ཆོས་ཅན། སྦྱིན་པར་ཐལ། སྦྱིན་པའི་བསྡུ་བྱར་གྱུར་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་རྟག་གཞུང་གིས་འགྲུབ། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་མིན་པར་གཏོང་བའི་སེམས་དཔའ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤོང་བའི་སེམས་དཔའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁ་ཅིག ཕྱིན་དྲུག་གི་སྦྱིན་པ་རྣམས་སྦྱིན་པར་ཆོས་མཐུན་པ་སོགས་དྲུག་ཏུ་བསྡུ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལྟར་དུ་ཆོས་མཐུན་པ་མིན་པར་ཐལ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསྡུ་བྱར་གྱུར་པའི་སྦྱིན་པ་དེ་དང་། བཟོད་པའི་བསྡུ་བྱར་གྱུར་པའི་སྦྱིན་པ་གཉིས་པོ་དེ་སྦྱིན་པར་ཆོས་མཐུན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྔ་མ་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན། ཕྱི་མ་བཟོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། དེ་དང་དེས་བསྡུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་གོ་བགོས་པ་ལ་འཇུག་པ་འབྱུང་བས། སོགས་ལ། འཇུག་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། འཇུག་ཐེག་ཆེན་ལ་འཇུག་པའི་བརྩོན་འགྲུས་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་གོ་ཆའི་སྒྲུབ་པ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། གོ་སྒྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་རྟག་དེར་ཐལ། ཕྱིན་དྲུག་གི་ཉམས་ལེན་ལ་འཇུག་པའི་བརྩོན་འགྲུས་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཕྱིན་དྲུག་ལ་ཉམས་ལེན་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱ་བ་ཡིན་ 12-2-70a པའི་ཕྱིར། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཟུར་དུ་བཤད་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་ནི། སོགས་ལ། རང་འབྲས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་དངོས་སུ་འབྱིན་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་དེ་ཚོགས་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་སྐད་ཅིག་དང་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི
【現代漢語翻譯】 因為想要守護戒律的心與違背（戒律）的心生起相違背的緣故，因為佈施的心和捨棄的勇猛相違背的緣故。此時，如果有人問六種鎧甲的修持方式是否可以歸納為六度，有些人說：『佈施所包含的六種修持都與佈施相符，同樣，戒律的六種修持都與戒律相符』等等。如果這樣說，那麼，所知法，如果它是佈施所包含的六度中的任何一個，那麼它必然是佈施的波羅蜜多。因為這個承諾。如果承認，那麼，既是佈施的波羅蜜多的包含的六度中的任何一個，又不是佈施的波羅蜜多，這與經文不符。因為你承認。如果承認，那麼，所知法，在佈施的波羅蜜多中不可能包含六度並同時修持。此外，當佈施時，捨棄說令人不悅之語的心，是佈施。因為它是佈施所包含的戒律。這個普遍性是被常宗的經文所證實的。如果在根本上承認，那麼，它不是（佈施），因為它不是捨棄的勇猛，因為它是捨棄不和之事的勇猛。還有一些人說，六度的佈施都與佈施相符，所以可以歸納為六度。如果這樣說，那麼，所知法，不應該那樣相符，因為作為戒律所包含的佈施和作為忍辱所包含的佈施，這兩者都與佈施相符。因為，前者是戒律，後者是忍辱。如果不成立，那麼，所知法，應該是那樣，因為它和它所包含的是一樣的。因此，對（六度）進行分類會導致混淆。等等，進入修持的定義，進入大乘的修持，以精進為主的菩薩瑜伽，那麼，菩薩加行道者的相續中的鎧甲修持，是所指代的，因為是那個定義。如果承認，那麼，不應該是，因為是鎧甲修持。根本原因在於，進入六度的修持，以精進為主的行為，因為是對六度的修持以精進為主的行為。 禪定和無色定的解釋應該從其他地方瞭解。慈悲等等，這些是，等等，直接產生自果大菩提的因的集合，是積聚修持的定義。如果這樣說，那麼，第一剎那的遍智智慧，是所指代的，因為是那個定義。
【English Translation】 Because the mind that wants to protect the precepts contradicts the arising of the mind that violates (the precepts), because the mind of generosity contradicts the courage of renunciation. At this time, if someone asks whether the six kinds of armor practices can be summarized into the six perfections, some say: 'The six kinds of practices included in generosity are all in accordance with generosity, and similarly, the six kinds of practices of discipline are all in accordance with discipline,' and so on. If this is said, then, knowable dharma, if it is any one of the six perfections included in generosity, then it must be the pāramitā of generosity. Because of this commitment. If admitted, then, it is both any one of the six perfections included in the pāramitā of generosity and not the pāramitā of generosity, which is inconsistent with the scriptures. Because you admit it. If admitted, then, knowable dharma, it is impossible to include all six perfections in the pāramitā of generosity and practice them at the same time. In addition, when giving alms, the mind of abandoning unpleasant words is generosity. Because it is the discipline included in generosity. This universality is confirmed by the scriptures of the eternal sect. If admitted in the root, then it is not (generosity), because it is not the courage of abandonment, because it is the courage of abandoning discordant things. Some people also say that the generosity of the six perfections is in accordance with generosity, so it can be summarized into six degrees. If this is said, then, knowable dharma, it should not be so consistent, because the generosity included as discipline and the generosity included as patience are both consistent with generosity. Because the former is discipline and the latter is patience. If it is not established, then, knowable dharma, it should be so, because it and what it contains are the same. Therefore, classifying (the six perfections) will lead to confusion. And so on, entering the definition of practice, entering the practice of the Great Vehicle, the bodhisattva yoga with diligence as the main thing, then, the armor practice in the continuum of the bodhisattva practitioner is what is referred to, because it is that definition. If admitted, then, it should not be, because it is armor practice. The root cause is that entering the practice of the six perfections is an act with diligence as the main thing, because it is an act with diligence as the main thing for the practice of the six perfections. The explanation of dhyana and formless samadhi should be understood from elsewhere. Compassion and so on, these are, and so on, the collection of causes that directly produce the self-fruit great bodhi, is the definition of accumulating practice. If this is said, then, the first moment of omniscient wisdom is what is referred to, because it is that definition.
་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་འབྲས་རྣམ་མཁྱེན་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་དངོས་སུ་འབྱིན་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་བཞི་ལྡན་གང་ཞིག ཅེས་སྦྱར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་གི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སློབ་ལམ་ན་བྱང་ཆེན་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ན་བྱང་ཆུབ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་ན། དེ་ན་སངས་རྒྱས་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །རང་རང་ངོ་བོས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། སོགས་ལ། མིག་སོགས་ཉི་ཤུ་ཆོས་ཅན། རང་སྟོང་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་བདེན་གྲུབ་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། མེད་ངེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཚིག་ལྟར་ན། ཁྱོད་མེད་ངེས་ཀྱིས་མི་སྟོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་མེད་ངེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་སྟོང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་ན། རང་སྟོང་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་རང་སྟོང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ནི་དྲིས་པས། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་དེ་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཟེར་ན། ཚིག་ལྟར་ན། བུམ་པས་དགག་པའི་ས་ཕྱོགས་ཆོས་ཅན། བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་བདེན་སྟོང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དོན་ལྟར་ན། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་ན། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-70b འདོད་ན། བུམ་པ་ཚད་མས་མ་དམིགས་པའི་ས་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚུར་མཐོང་ལྷ་སྦྱིན་ནམ། ཡང་ན་སེམས་ཙམ་པའི་ལྟ་བ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པའི་སེམས་ཙམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སེམས་ཙམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་རྟག་དེར་ཐལ། བུམ་པ་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཕྱི་དོན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཙམ་པའི་ལྟ་བ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་བདེན་སྟོང་དེ་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པར་ཐལ། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་དེ་བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དེ་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཁ་ཅིག་ན་རེ། བུམ་པ་མཐར་ཐུག་སྤྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱིས་བཙལ་བས་མ་རྙེད་པ་དེ་བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། ཁྱོད་བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐར་ཐུག་དཔྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་ཀྱིས་སྙེད་དོན་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐར་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བུམ་པ་ལ་དཔྱོད་པའི་མཐར་ཐུག་སྤྱོད་པའི་རིགས་ཤེས་དེས་མ་རྙེད་པའི་དོན་
【現代漢語翻譯】 因此，因為它是直接產生第二個剎那的自果遍智的因集合，因為法和有法是同一的。如果結合『具有四個特殊特徵的論式是什麼』，那麼大乘加行道頂位法的智慧，有法，具有該體性，因為它是所詮釋的。如果承認，那麼所知，有法，在學道中有大菩提，因為你承認。如果承認，那麼那裡有菩提，因為你承認。如果承認，那麼那裡有佛陀。因為各自的自性是空性的等等。眼等二十處，有法，是自空，因為它的自性空無真實成立。如果說，無遮，有法，因此，因為那個。如果承認，按照字面意思，你不空無遮，因為你是無遮。按照第一種說法，那個，有法，如果你現量證悟自空，那麼你被現量證悟自空所周遍，因為你是自空。這裡如果有人問瓶子的法性是什麼，如果說瓶子的真實空性是它的法性，按照字面意思，瓶子所遮止的處所，有法，有瓶子的法性，因為那裡有真實空性。按照意義，瓶子的真實空性，有法，如果你現量證悟，那麼你被現量證悟法性所周遍，因為你是法性。 如果承認，瓶子未被量所見的處所的現見是拉欽嗎？或者相續中生起唯識宗見解的唯識宗者，有法，因此，因為那個。如果承認，那麼不是，因為是唯識宗者。根本常有，因為現量證悟瓶子不存在，因為現量證悟外境不存在，因為相續中生起唯識宗見解。此外，圓滿正等覺的真實空性是它的法性，因為瓶子的真實空性是瓶子的法性。如果承認，那麼那個，有法，是法身，因為你承認。如果承認，那麼不是，因為那是菩薩見道者的現量證悟。這裡有些人說，最終以理智尋求瓶子而未找到的，是瓶子的法性，那麼那個，有法，你是勝義諦，因為你是瓶子的法性。如果承認，那麼最終以理智尋求是可得的，因為你承認。周遍在宗義上被承諾。此外，所知，有法，以理智尋求瓶子的最終方式，未找到的意義
【English Translation】 Therefore, because it is the collection of causes that directly produces the second moment of the self-result Omniscience, because the subject and the property are the same. If combined with 'What is the syllogism with four special characteristics?', then the wisdom of the supreme Dharma of the Mahayana path of application, the subject, has that nature because it is what is to be signified. If you admit, then the knowable, the subject, has great Bodhi in the path of learning, because you admit. If you admit, then there is Bodhi there, because you admit. If you admit, then there is Buddha there. Because each of their own natures is emptiness, etc. The twenty sense bases such as the eye, the subject, are self-empty, because its own nature is empty of true establishment. If you say, non-affirming negation, the subject, therefore, because of that. If you admit, according to the words, you are not empty of non-affirming negation, because you are non-affirming negation. According to the first statement, that, the subject, if you directly realize self-emptiness, then you are pervaded by directly realizing self-emptiness, because you are self-empty. Here, if someone asks what the nature of the pot is, if you say that the true emptiness of the pot is its nature, according to the words, the place that the pot negates, the subject, has the nature of the pot, because there is true emptiness there. According to the meaning, the true emptiness of the pot, the subject, if you directly realize, then you are pervaded by directly realizing the nature, because you are the nature. If you admit, is the visible aspect of the place where the pot is not perceived by a valid cognition Lhajin? Or a Mind-Only person who has generated the view of Mind-Only in their continuum, the subject, therefore, because of that. If you admit, then it is not, because it is a Mind-Only person. The root is permanent, because it directly realizes that the pot does not exist, because it directly realizes that external objects do not exist, because the view of Mind-Only has arisen in the continuum. Furthermore, the true emptiness of the Fully Awakened Buddha is its nature, because the true emptiness of the pot is the nature of the pot. If you admit, then that, the subject, is the Dharmakaya, because you admit. If you admit, then it is not, because that is the direct realization of a Bodhisattva on the path of seeing. Here some say that what is not found by ultimately seeking the pot with discriminating wisdom is the nature of the pot, then that, the subject, you are the ultimate truth, because you are the nature of the pot. If you admit, then ultimately seeking with discriminating wisdom is attainable, because you admit. The pervasion is promised in the tenets. Furthermore, the knowable, the subject, the meaning not found by the ultimate way of seeking the pot with discriminating wisdom
དེ་བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་མིན་པར་ཐལ། དེས་རྙེད་པའི་དོན་དེ་དེའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེས་རྙེད་པའི་དོན་དེའི་དོན་རྣམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་བྱས་པ་བཟོ་དང་བཟོད། །སོགས་ལ། སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། ཆོས་འདི་པ་དག་གི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཞིག འཆི་འཕོས་མ་ཐག་ཏུ་གཏོང་བ་ཟེར་ན། འཆི་འཕོས་མ་ཐག་ཏུ་གཏོང་བར་ངེས་པའི་འདོད་པ་ཁམས་ཀྱི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཆོས་ཅན། 12-2-71a མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། དེ་འདྲ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་འགལ་ལམ་མི་འགལ་དྲིས་པས། འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་གཉིས་འགལ་བར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཀྱི་གཞུང་ཞིང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་དེ་འདྲའི་གཞུང་ཞིང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན་དེར་ཐལ། ཁྱོད་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གང་ཞིག སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ་གང་ཞིག གཞན་ལ་ཕན་པ་གཞི་བཅས་བསྒྲུབ་པའི་སེམས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མི་འགལ་ན། འགལ་བར་ཐལ། ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་གྱི་སྡོམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་གྱི་སྡོམ་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་ན་གཅིག་ཤོས་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟག་འབུད་དོ། །འདིར་རྣམ་སྤྱད་པས། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ས་བོན་དེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་པར་བཤད། འོ་ན་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་ས་བོན་སོ་ཐར་སྡོམ་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སོ་ཐར་སྡོམ་ལྡན་གྱི་སྐྱེས་བུ་དེ་ཤི་བའི་འོག་རོལ་ཏུ་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་འོག་རོལ་དུ་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་འབྱུང་རུང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་བྱང་སེམས་སྡོམ་པ་མ་བླངས་པའི་སྔ་རོལ་དུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་སྔ་རོལ་ན་དེའི་ས་བོན་དེ་ཡིན་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། དེའི་སྔ་རོལ་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འབྱུང་རུང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་འགལ་བའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་འབྱུང་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གཏོང་མི་ནུས་པར་ཐལ། དེས་དེའི་ས་བོན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། 12-2-71b གསུམ་པར། ཞེས་བརྗོད་ན་རྣམ་སྤྱད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ཀྱིས་ལན་འདེབས་དགོས་སོ། །ས་དགུ་འདས་ནས་ཡེ་ཤེས་ནི། །སོགས་ལ། རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ས་བཅུ་པ་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ཏེ། རང་གི་འདས་པ་ས་དགུ་ལས་འདས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར།
【現代漢語翻譯】 這不應是瓶子的自性，因為通過它所獲得的意義是它的自性，因為通過它所獲得的意義是真實的顯現。第三，他承認了宗義。『持戒造作，忍耐』等等。當被問及別解脫戒的定義時，如果這些教派的人認為，任何行為的戒律，一旦死亡就立即放棄，那麼，具有死亡后立即放棄的決定的，色界的菩薩戒， 應是所詮釋的，因為它是定義。如果這不成立，那麼，所知法，應是它，因為它存在。如果承認，那就不應是，因為它是菩薩戒。這裡，當被問及菩薩戒和別解脫戒是否矛盾時，如果回答說矛盾，那麼，這兩者應是矛盾的，因為這兩者的基礎就像田地一樣，因為菩薩的別解脫戒就像那樣的基礎田地。如果這不成立，那麼，那個法應是它，因為你是任何菩薩戒，因為它是別解脫戒。那個法，應是它，因為任何菩薩相續的戒律，都是以利益他人為基礎而成就的心。如果不矛盾，那麼，應是矛盾的，因為終身戒和未獲得菩提之前的戒律是矛盾的，因為如果這兩者是同一個，那麼就必須不是另一個。常斷見。這裡，通過辨別，菩薩戒的種子，被說是菩薩戒。那麼，別解脫戒的種子應是別解脫戒，因為它是它的種子。如果承認，那麼，具有別解脫戒的人，死後應有別解脫戒，因為在他死後，別解脫戒有可能產生。此外，在菩薩沒有受菩薩戒之前，應有菩薩戒，因為在那之前，它的種子就是它。前一個應是它，因為在那之前，菩薩戒有可能產生。此外，所知法，即使產生了與菩薩戒相違背的根本墮罪，也無法捨棄菩薩戒，因為它無法損害它的種子。 第三，如果這樣說，那麼辨別者的追隨者們必須回答。『九地已過，智慧』等等。相續邊的智慧法，應是十地智慧，因為它是超越了自己過去九地的，大乘的追隨者所證悟的。
【English Translation】 This should not be the nature of the vase, because the meaning obtained through it is its nature, because the meaning obtained through it is a true appearance. Thirdly, he admits the tenet. 'Keeping the precepts, making, and enduring,' etc. When asked about the definition of Pratimoksha vows, if these schools of thought believe that any discipline of conduct, which is abandoned immediately upon death, then, the Bodhisattva vows of the Realm of Desire, which have the determination to abandon immediately upon death, should be what is to be signified, because it is the definition. If this is not established, then, the knowable phenomenon, should be it, because it exists. If admitted, then it should not be, because it is the Bodhisattva vow. Here, when asked whether the Bodhisattva vow and the Pratimoksha vow are contradictory, if the answer is that they are contradictory, then, these two should be contradictory, because the basis of these two is like a field, because the Pratimoksha vow of the Bodhisattva is like that kind of basic field. If this is not established, then, that phenomenon should be it, because you are any Bodhisattva vow, because it is the Pratimoksha vow. That phenomenon, should be it, because any vow of the Bodhisattva's continuum is a mind that accomplishes based on benefiting others. If it is not contradictory, then, it should be contradictory, because the vow for as long as life and the vow until enlightenment are contradictory, because if these two are the same, then it must not be the other. Eternalism. Here, through discrimination, the seed of the Bodhisattva vow is said to be the Bodhisattva vow. Then, the seed of the Pratimoksha vow should be the Pratimoksha vow, because it is its seed. If admitted, then, the person who has the Pratimoksha vow should have the Pratimoksha vow after death, because after his death, the Pratimoksha vow can arise. Furthermore, before a Bodhisattva has taken the Bodhisattva vow, there should be the Bodhisattva vow, because before that, its seed is it. The former should be it, because before that, the Bodhisattva vow can arise. Furthermore, the knowable phenomenon, even if a root downfall that contradicts the Bodhisattva vow arises, one cannot abandon the Bodhisattva vow, because it cannot harm its seed. Thirdly, if it is said like that, then the followers of the discriminators must answer. 'After passing the ninth ground, wisdom,' etc. The wisdom phenomenon of the continuous end, should be the wisdom of the tenth ground, because it is the manifest realization of the Mahayana that has passed beyond its own past ninth ground.
ཟེར་ན། ས་དགུ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་གི་འདས་ས་དམན་པ་ས་བརྒྱད་ལས་འདས་པ་གང་ཞིག འདས་ས་བྱང་སེམས་ཀྱི་ས་དང་པོ་དགུ་ལས་ཀྱང་འདས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རང་ས་དགུའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་རིགས། །སོགས་ལ། ཞི་བ་བསྒྲོད་པ་གཅིག་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། རིགས་ཀྱི་ས་ཡིན་ཏེ། རྟོག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ངེས་པའི་ཐེག་དམན་སོ་སྐྱེ་བའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་རང་རྒྱལ་གྱི་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་ངེས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཁྱོད་རང་རྒྱལ་གྱི་རིགས་ཀྱི་སར་ཐལ། ཁྱོད་རིགས་ཀྱི་ས་གང་ཞིག ཁྱོད་དེ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཞི་བ་བགྲོད་པ་གཅིག་པོའི་ཉན་ཐོས་དེ་རིགས་ཀྱི་སར་གནས་པར་ཐལ། དེའི་སྦྱོར་ལམ་དེ་རིགས་ཀྱི་ས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་བ་དེ་ཉན་ཐོས་སུ་རིགས་ངེས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་པའི་གྲུབ་མཐའ་དང་བསྟུན་ན། ཞི་བགྲོད་ཀྱི་ཉན་ཐོས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མ་ངེས་པའི་རིགས་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་གང་ཟག་སློབ་པ་ཡིན་ན་མ་ངེས་པའི་རིགས་ལ་གནས་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཉན་ཐོས་སྡེ་གཉིས་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་ལ་གཏོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ 12-2-72a གསུམ་གྱི་གང་ཟག་སོ་སོར་ངེས་པ་ཡིན་གྱི། རིགས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་གང་ཟག་སོ་སོར་ངེས་པ་མིན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཞི་བ་བགྲོད་པ་གཅིག་པུ་བའི་ཉན་ཐོས་སྦྱོར་ལམ་པ་ཡིན་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་ངེས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ས་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་ཉན་ཐོས་སྦྱོར་ལམ་པ་ཤི་འཕོས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་པའི་ཉན་ཐོས་སུ་འགྱུར་རུང་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བའི་ཉན་ཐོས་སུ་འགྱུར་ངེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་འདྲ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདིར་རིགས་ཀྱི་སའི་ས་མཚམས་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཞི་བ་བགྲོད་པ་ཡིན་ན། སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ནས་རིགས་ཀྱི་སར་འཇོག བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ན། ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ཐོབ་ནས། རིགས་ལ་བྱང་སེམས་ལའང་དྲོད་ནས་རིགས་ཀྱི་སར་འཇོག་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ལ་རིགས་ཀྱི་སར་འཇོག་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རིགས་ཀྱི་ས་ཡིན་ན། དམན་པ་ས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཡིན་ན། དམན་པ་ས་བརྒྱད་གང་རུང་ཡིན་ད
【現代漢語翻譯】 如果說，第9地的廣大智慧是有法，那麼就應成立，因為，任何超越了自身較低的第8地，並且超越了菩薩的第1到第9地的，都應成立。後者應成立，因為它本身就是第9地的果。聲聞等種姓，等等中，僅僅以寂靜為道的聲聞的加行道是有法，是種姓地，因為它是以分別唸的力量，必定會證得較低菩提的小乘異生之現觀。如果說，來世必定會現證緣覺菩提的聲聞的加行道是有法，那麼就應成立，因為，你應成為緣覺的種姓地，任何種姓地，如果你是那個，就必須是那個。後者應成立，因為它是聲聞的加行道。此外，所知是有法，僅僅以寂靜為道的聲聞安住在種姓地應成立，因為他的加行道是種姓地。如果承認，所知是有法，像那樣的人必定是聲聞的種姓應成立，因為你承認。如果承認，按照聲聞乘的宗義，以寂靜為道的聲聞是有法，你不應該是那個，因為你安住在不確定的種姓中。如果不成立，那麼就應成立，如果三乘的補特伽羅是學者，那麼就遍及安住在不確定的種姓中，因此，憑藉屬於兩個聲聞部派的宗義的力量，可以確定三乘的各個補特伽羅，而不是憑藉種姓的力量來確定三乘的各個補特伽羅。按照大乘的觀點，所知是有法，如果僅僅以寂靜為道的聲聞是加行道者，那麼就遍及必定會現證聲聞的菩提應成立，像那樣的人安住在聲聞的種姓地。如果承認，像那樣的聲聞加行道者死後轉生為完全轉變成菩提的聲聞是有法，那麼就應成立，因為，如果承認，那麼就不應成立，因為必定會轉變成菩提的聲聞。這應成立，因為有那樣的人。這裡，關於種姓地的界限，如果是聲聞的寂靜道，那麼從加行道的暖位開始安住在種姓地，如果是完全轉變成菩提，那麼獲得無餘涅槃后，對於種姓，對於菩薩也從暖位開始安住在種姓地。如果說，所知是有法，菩薩安住在種姓地是不合理的應成立，如果是種姓地，那麼就必須是較低的地，因為如果是那樣，就必須是較低的八地中的任何一個。 If it is said that the great wisdom of the ninth ground is a dharma, then it should be established, because anything that transcends its own lower eighth ground and also transcends the first to ninth grounds of a Bodhisattva should be established. The latter should be established because it is itself the fruit of the ninth ground. The Hearers' lineage, etc., among others, the Hearers' path of application, which is solely the path of peace, is a dharma, and it is the lineage ground, because it is the direct realization of a Hinayana ordinary being who is certain to attain a lower Bodhi by the power of conceptual thought. If it is said that the Hearers' path of application, which is certain to directly realize the Pratyekabuddha's Bodhi in the next life, is a dharma, then it should be established, because you should become the lineage ground of a Pratyekabuddha, and any lineage ground, if you are that, then you must be that. The latter should be established because it is the Hearers' path of application. Furthermore, the knowable is a dharma, and it should be established that the Hearers who solely follow the path of peace abide in the lineage ground, because their path of application is the lineage ground. If you admit, the knowable is a dharma, and it should be established that such a person is certainly of the Hearers' lineage, because you admit it. If you admit, according to the tenets of the Hearers' vehicle, the Hearers who follow the path of peace are dharmas, you should not be that, because you abide in an uncertain lineage. If it is not established, then it should be established that if the individuals of the three vehicles are scholars, then it pervades abiding in an uncertain lineage, therefore, by the power of belonging to the tenets of the two Hearers' schools, the individual Pudgalas of the three vehicles can be determined, but not by the power of lineage to determine the individual Pudgalas of the three vehicles. According to the Mahayana view, the knowable is a dharma, and if the Hearers who solely follow the path of peace are practitioners of the path of application, then it pervades that they will certainly realize the Bodhi of the Hearers, and such a person abides in the lineage ground of the Hearers. If you admit, such a Hearers' path of application practitioner who dies and is reborn as a Hearers who is completely transformed into Bodhi is a dharma, then it should be established, because, if you admit, then it should not be established, because it is certain to be transformed into a Hearers of Bodhi. This should be established because there are such people. Here, regarding the boundary of the lineage ground, if it is the Hearers' path of peace, then from the heat stage of the path of application, one abides in the lineage ground, and if it is completely transformed into Bodhi, then after attaining Nirvana without remainder, for the lineage, for the Bodhisattva also, from the heat stage, one abides in the lineage ground. If it is said that the knowable is a dharma, it is unreasonable for a Bodhisattva to abide in the lineage ground, it should be established, and if it is the lineage ground, then it must be a lower ground, because if it is so, then it must be any one of the lower eight grounds.
【English Translation】 If it is said that the great wisdom of the ninth ground is a dharma, then it should be established, because anything that transcends its own lower eighth ground and also transcends the first to ninth grounds of a Bodhisattva should be established. The latter should be established because it is itself the fruit of the ninth ground. The Hearers' lineage, etc., among others, the Hearers' path of application, which is solely the path of peace, is a dharma, and it is the lineage ground, because it is the direct realization of a Hinayana ordinary being who is certain to attain a lower Bodhi by the power of conceptual thought. If it is said that the Hearers' path of application, which is certain to directly realize the Pratyekabuddha's Bodhi in the next life, is a dharma, then it should be established, because you should become the lineage ground of a Pratyekabuddha, and any lineage ground, if you are that, then you must be that. The latter should be established because it is the Hearers' path of application. Furthermore, the knowable is a dharma, and it should be established that the Hearers who solely follow the path of peace abide in the lineage ground, because their path of application is the lineage ground. If you admit, the knowable is a dharma, and it should be established that such a person is certainly of the Hearers' lineage, because you admit it. If you admit, according to the tenets of the Hearers' vehicle, the Hearers who follow the path of peace are dharmas, you should not be that, because you abide in an uncertain lineage. If it is not established, then it should be established that if the individuals of the three vehicles are scholars, then it pervades abiding in an uncertain lineage, therefore, by the power of belonging to the tenets of the two Hearers' schools, the individual Pudgalas of the three vehicles can be determined, but not by the power of lineage to determine the individual Pudgalas of the three vehicles. According to the Mahayana view, the knowable is a dharma, and if the Hearers who solely follow the path of peace are practitioners of the path of application, then it pervades that they will certainly realize the Bodhi of the Hearers, and such a person abides in the lineage ground of the Hearers. If you admit, such a Hearers' path of application practitioner who dies and is reborn as a Hearers who is completely transformed into Bodhi is a dharma, then it should be established, because, if you admit, then it should not be established, because it is certain to be transformed into a Hearers of Bodhi. This should be established because there are such people. Here, regarding the boundary of the lineage ground, if it is the Hearers' path of peace, then from the heat stage of the path of application, one abides in the lineage ground, and if it is completely transformed into Bodhi, then after attaining Nirvana without remainder, for the lineage, for the Bodhisattva also, from the heat stage, one abides in the lineage ground. If it is said that the knowable is a dharma, it is unreasonable for a Bodhisattva to abide in the lineage ground, it should be established, and if it is the lineage ground, then it must be a lower ground, because if it is so, then it must be any one of the lower eight grounds.
གོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། ཇི་ལྟར་ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་ལས། །ཉན་ཐོས་ས་ནི་བརྒྱད་བཤད་པ། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱལ་ལ་རིགས་ཀྱི་ས་འཇོག་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དམན་པ་ས་བརྒྱད་ཀྱི་ནང་ཚན་དུ་གྱུར་པའི་རིགས་ཀྱི་ས་ཡིན་ན། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟག་འབུད། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ལ་རིགས་ཀྱི་ས་འཇོག་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རིགས་ཀྱི་ས་ཡིན་ན། སོ་སྐྱེའི་ས་ 12-2-72b ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ཆོས་ཅན། རིགས་ཀྱིན་པར་ཐལ། བྱས་པ་རྟོག་པའི་ས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཀུན་སྦྱོར་ཟད་པས་བྱ་བ་བྱས་པར་ཁོངས་སུ་ཆུད་པའི་ས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ས་བཅུ་པ་ལ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་ཁོ་ནར། སོགས་ལ། ས་བཅུ་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་སུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། གཞན་ངོར་གཞན་དོན་འཕྲིན་ལས་མཛད་ཚུལ་སངས་རྒྱས་དང་མཉམ་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ས་དང་པོ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་པའི་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་དོན་དུ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མདོ་ལས། ས་དང་པོ་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མཐུས་སངས་རྒྱས་པའི་ཚུལ་སྟོན་པ་དང་། ས་བཅུ་པ་ནས་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་སངས་རྒྱས་པའི་ཚུལ་སྟོན་ནུས་པར་གསུངས་པ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། ས་བཅུ་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་ཐལ། གཞན་ངོར་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་བཞིན་པའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེ་ན། འོ་ན། ས་དགུ་པའི་ཡོངས་སྦྱོང་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། མངལ་དུ་འཇུག་པའི་མཆོག་དང་ནི། །ཞེས་པ་ལུང་དོན་རིགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁོ་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་ཟིན་པར་ཐལ། མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྔ་མ་དེའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། རྒྱུད་བླར། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། །སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །སྐྱེ་བ་མངོན་པར་སྐྱེ་བ་དང་། །དགའ་ལྡན་གནས་ནས་འཕོ་བ་དང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། 12-2-73a ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་ནུས་པ་ལ་རྟོག་ཡེས་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་ཟིན་དགོས་པ་དེ་ལུང་དེའི་བསྟན་དོན་མིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱལ་ཚབ་དུ་དབང་བསྐུར་ཐོབ་པ་ལ་རྟོག་ཡེས་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་པ་དེ་ལུང་དེའི་བསྟན་དོན་ཡིན་པ་གང་ཞིག ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མ་མཛད་པར་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་པའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རྒྱུད་བླ་ལ
【現代漢語翻譯】 因為衣服的緣故。《寶性論》中說：『如何聲聞乘中，說聲聞地有八。』因此這樣說。此外，所知法，不應安立為獨覺的種姓地，因為如果是屬於下劣八地中的種姓地，則必須不是自佛地。常斷。此外，所知法，不應安立為無餘涅槃的種姓地，因為如果是種姓地，則必須是異生位。 此外，完全轉化為菩提的聲聞相續的無餘涅槃法，應是種姓，因為是已作事業的證悟地，因為是諸漏已盡而歸屬於已作事業的地。十地唯有菩薩和佛等。對於安住於十地的菩薩，有安立為佛的理由，因為在他者看來，他利益他人的事業與佛相同。如果說：安住于初地的菩薩也是如此，因為他能示現十二種利他事業。經中說：『從初地起，以神通力示現成佛之相，從十地起，以願力示現成佛之相。』這才是合理的。對此，有人說：安住於十地的菩薩，應是圓滿正等覺，因為他是正在示現十二種事業的補特伽羅。如果這樣說，那麼，安住于第九地凈治位的菩薩也是如此。因為這個緣故。如果不成立，那麼，所知法也是如此，因為『入胎之殊勝』等經文的意義，以理智的力量可以成立。又有人說：此法，應已現證了智慧法身，因為是十二事業之首。對此，有周遍存在，因為《寶性論》中說：『不離法身，以種種化身之自性，示現出生，從兜率天降臨。』如果這樣說， 所知法，能示現十二事業之相，就必須已現證智慧法身，這並非該經的教義，而是獲得佛的王位灌頂，才是該經的教義。因為有未現證法身而能示現十二事業之相者。後者是這樣，在《寶性論》中。
【English Translation】 Because of the garments. As stated in the Ratnagotravibhāga (Treatise on the Jewel Family): 'How in the Śrāvakayāna (Vehicle of Hearers), it is said that there are eight Śrāvaka grounds.' Therefore, it is said. Furthermore, knowable phenomena, it is not appropriate to establish the Jāti-bhūmi (Lineage Ground) for Pratyekabuddhas (Solitary Buddhas), because if it is a Lineage Ground that belongs to the inferior eight grounds, then it must not be the ground of a Svasaṃbuddha (Self-Buddha). Always exclude. Furthermore, knowable phenomena, it is not appropriate to establish the Jāti-bhūmi for Parinirvāṇa (Complete Nirvana), because if it is a Lineage Ground, then it must be the ground of a common being. Furthermore, the Parinirvāṇa of the Śrāvaka's continuum that is completely transformed into Bodhi (Enlightenment), should be a Lineage, because it is a ground of accomplished action, because it is a ground where the deeds are accomplished by the exhaustion of all defilements. The tenth ground is only for Bodhisattvas and Buddhas, etc. For a Bodhisattva abiding on the tenth ground, there is a reason to establish them as a Buddha, because in the eyes of others, their activities of benefiting others are equal to those of a Buddha. If you say: A Bodhisattva abiding on the first ground is also like that, because they can demonstrate the twelve ways of benefiting others. The Sutra says: 'From the first ground, through the power of miraculous abilities, they show the manner of becoming a Buddha, and from the tenth ground, through the power of aspirations, they can show the manner of becoming a Buddha.' That is reasonable. To this, someone says: A Bodhisattva abiding on the tenth ground, should be a complete Buddha, because they are a person who is showing the twelve deeds to others. If you say that, then a Bodhisattva abiding on the ninth ground of purification is also like that. Because of that reason. If it is not established, then knowable phenomena are also like that, because the meaning of the scripture 'The supreme entry into the womb' etc., can be established by the power of reasoning. Again, someone says: That phenomenon, should have already manifested the Jñāna-dharmakāya (Wisdom Dharmakaya), because it is the first of the twelve deeds. To this, there is pervasion, because the Uttaratantra (Highest Continuum) says: 'Without moving from the Dharmakāya, with various natures of emanation, manifesting birth, and moving from the Tuṣita heaven.' If you say that, knowable phenomena, being able to show the manner of the twelve deeds, necessarily requires having already manifested the Jñāna-dharmakāya, that is not the teaching of that scripture, but rather obtaining the empowerment of the Buddha's regency is the teaching of that scripture. Because there are those who can show the manner of the twelve deeds without having manifested the Dharmakāya. The latter is like this, in the Uttaratantra.
ས། བྱང་ཆུབ་པའི་ཚུལ་འདི་ནི། །རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་གཤེགས་རྣམས་དང་། །སེམས་ཅན་ཡང་དག་སྒྲོལ་བ་ལ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མཉམ་པ་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། མཐོང་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་དག་དང་། །སོགས་ལ། མཐོང་སྤང་གཉེན་པོའི་ཚོགས་སྒྲུབ་དང་། །སྒོམ་སྤངས་གཉེན་པོའི་ཚོགས་སྒྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། ཚོགས་སྒྲུབ་གང་ཞིག རང་གི་ངོ་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་མཐོང་སྤངས་རྣམ་གཞག་གི་དངོས་གཉེན་དེ། དང་པོའི་མཚན་ཉིད། གཅིག་ཤོས་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །ཞེ་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། རྟག་ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རང་གི་ངོ་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་མཐོང་སྤངས་རྣམ་རྟོག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་སྦྱོར་བ་ཉེར་སྡོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ལམ་གཉིས་པོ་ཁོ་ནའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་གཉེན་པོ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་སྒོམ་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཆོས་ཅན། ཕྱི་མའི་མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། ཕྱི་མའི་མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། སྒོམ་སྤངས་རྣམ་རྟོག་གི་དངོས་གཉེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་སྤོང་གཉེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་སྤོང་ནུས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་དེ། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། སྤོང་བའི་ 12-2-73b གཉེན་པོ་གང་ཞེ་ན། སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་། བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་མོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཉེར་བསྡོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆེད་དུ་བྱ་དང་མཉམ་ཉིད་དང་། །སོགས་ལ། ངེས་འབྱུང་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་བཞི་ལྡན་གང་ཞིག རང་གི་འབྱུང་བ་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་དུ་གདོན་མི་ཟ་བར་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བྱ་བ་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། རྣམ་བདེན་དུ་གདོན་མི་ཟ་བར་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཐོབ་ནས་གནས་སྐབས་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དག་པའི་རྣལ་འབྱོར་མིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དུ་དེ་གང་རུང་དངོས་སུ་འབྱིན་པའི་བྱ་བ་ཟེར་ན། ས་བཅུ་ཐོབ་མ་ཐག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། ཐལ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། རང་གི་འབྱུང་ས་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་གི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སློབ་ལམ་མཐར་ཐུག་གི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པ་གང་ཞིག མི་སློབ་ལམ་མཐ
【現代漢語翻譯】 如經中所說：『菩提之行，如來及度化眾生，於世間皆平等。』因此，對於見道和修道等，以及證悟見斷之對治和修斷之對治的特徵提問。何為證悟之對治？若說能確定無疑地從屬於自己的斷除之分——見斷的真實對治中生起，此為最初之特徵。另一者亦可同樣理解。若問：菩薩之加行道——殊勝妙法之智慧，是否為所詮釋之對治？答：是，因為具備該特徵。又問：是否為後者的所詮釋之對治？答：是，因為是能對治屬於自己的斷除之分——見斷分別唸的加行近取。若主張是根本，則不應理，因為不是見道無間道。普遍存在是因為這兩種道的階段的差別之對治共有八種。如是說。同樣，修道之加行——獅子奮迅，是否為後者的所詮釋之對治？答：是，因為具備後者的特徵。若不成立，則答：是，因為是修斷分別唸的真實對治，是其斷除之對治，是能斷除它的加行近取。此普遍存在。《攝大乘論》中說：『何為斷除之對治？即加行道和無間道。』如是說。若主張是根本，則不應理，因為不是修道無間道，而是修道無間道的加行近取。對於『所作』和『平等性』等提問。何為證悟出離之特徵？若說具備四種殊勝的證悟，能確定無疑地從自己的八種生處中的任何一種生起，此為出離之行。菩薩之加行道，是否為所詮釋之出離？答：是，因為具備該特徵。又問：是否為後者的所詮釋之出離？答：是，因為是能確定無疑地從真實中生起的行為。若不成立，則答：是，因為獲得大乘加行道后，不會從圓滿菩提中退轉。若主張是根本，則不應理，因為不是清凈之瑜伽。又問：若說在特徵的側面，是能真實產生任何一種生處的行為，那麼獲得十地之後的智慧，是否具備該特徵？答：是，因為是所詮釋之出離。若主張，則不應理，因為不是自己的八種生處中的任何一種的真實因，因為不是有學道究竟的真實因，而是無學道究竟的真實因。
【English Translation】 As it is said in the scriptures: 'The conduct of Bodhi, like the Tathagatas and the deliverance of sentient beings, is equal in the world.' Therefore, regarding the paths of seeing and meditation, etc., and the characteristics of realizing the antidotes to what is abandoned by seeing and realizing the antidotes to what is abandoned by meditation, a question is asked. What is the realization of the antidote? If it is said that it arises with certainty from the real antidote of the division of what is to be abandoned that belongs to oneself—the abandonment of seeing—this is the initial characteristic. The other can also be understood in the same way. If asked: Is the wisdom of the great Dharma of the joining path of a Bodhisattva the object to be explained? Answer: Yes, because it possesses that characteristic. Again, if asked: Is it the object to be explained of the latter? Answer: Yes, because it is the joining proximate that can counteract the division of what is to be abandoned that belongs to oneself—the conceptual thought of abandonment of seeing. If it is asserted to be the root, it is not reasonable, because it is not the uninterrupted path of the path of seeing. It is universally present because the antidotes of the differences in the stages of these two paths are eightfold. Thus it is said. Similarly, is the joining of the path of meditation—the lion's leap—the object to be explained of the latter? Answer: Yes, because it possesses the characteristics of the latter. If it is not established, then answer: Yes, because it is the real antidote to the conceptual thought of abandonment of meditation, it is the antidote to its abandonment, it is the joining proximate that can abandon it. This is universally present. In the Compendium of Determinations, it is said: 'What is the antidote to abandonment? It is the path of joining and the uninterrupted path.' Thus it is said. If it is asserted to be the root, it is not reasonable, because it is not the uninterrupted path of the path of meditation, but rather the joining proximate of the uninterrupted path of the path of meditation. Regarding 'what is to be done' and 'equality', etc., a question is asked. What is the characteristic of realizing renunciation? If it is said that it is the conduct of renunciation that possesses four kinds of excellence, which can certainly arise from any of one's eight places of origin, this is the conduct of renunciation. Is the joining path of a Bodhisattva the object to be explained of renunciation? Answer: Yes, because it possesses that characteristic. Again, if asked: Is it the object to be explained of the latter? Answer: Yes, because it is the conduct that can certainly arise from reality. If it is not established, then answer: Yes, because after obtaining the joining path of the Great Vehicle, one will not regress from perfect Bodhi. If it is asserted to be the root, it is not reasonable, because it is not pure yoga. Again, if it is said that on the side of the characteristic, it is the conduct that can actually produce any one of the places of origin, then does the wisdom after obtaining the tenth ground possess that characteristic? Answer: Yes, because it is the object to be explained of renunciation. If it is asserted, it is not reasonable, because it is not the real cause of any one of one's eight places of origin, because it is not the real cause of the ultimate path of learning, but rather the real cause of the ultimate path of no learning.
ར་ཐུག་གི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། དག་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྙན་གྲགས་ལྷ་མིན་དཔའ་མོའི་གདོང་པ་དང་། །རྙེད་སྐུར་འདོད་ལྷའི་བདུད་རྩི་ལ་སྲེད་པས། །མེ་ཏོག་མདའ་ཅན་དཔུང་གི་རྩེད་འཇོ་ནི། །ཐལ་འགྱུར་ཟོལ་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་གྲར་ན་འཁོད། །ཚིགས་བཅད་རོ་ཡི་བདུད་རྩི་ལ་སྲེད་པས། ། 12-2-74a ཚིགས་ངན་དུག་མདའི་དཔུང་ཚོགས་ཆེར་བཤམས་ཏེ། །ཆགས་སྡང་གོ་བགོས་ཕྲག་དོག་མདུང་མང་གིས། །ལུང་རིགས་མིག་སྟོང་ཅན་དེར་བརྒོལ་བྱེད་ན། །དཔལ་ལྡན་ལུང་གི་རྩེ་རྒྱ་གདེངས་པ་ཡིས། །ཐལ་ངག་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ཁྲོས་པ་ལས། །ལོག་བློས་བསྐྱོད་པའི་སྟོབས་ལྡན་དཔུང་ཚོགས་བཞི། །གཏི་མུག་ཆུ་གཏེར་དབུས་སུ་འཇུག་སྙམ་བྱེད། །ཆགས་སྡང་ནགས་ཀྱི་སྨན་ལྗོངས་ཉམས་དགའ་བར། །ཕྲག་དོག་རལ་གྲི་ལོ་མའི་སེལ་ཡབ་ལ། །རྨོངས་པས་ཞེན་པའི་ཡིད་ཅན་ཀུན། །མཁྱེན་ལྡན་ཐུགས་རྗེའི་ལྷ་དེས་སྐྱབས་མཛོད་ཅིག །ཅེས་ཐལ་ངག་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ལས་སྐབས་དང་པོའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། །།གང་ཞིག་མཐོང་ན་གསེར་གྱི་མངལ་ལྡན་ཡང་། །དྲེགས་པའི་གཅོད་པཎ་ས་ལ་ལྷུང་གྱུར་ཅིང་། །ཆེར་རློམ་གཞན་གི་གཙུག་རྒྱན་ནོར་བུ་ཡིས། །ཞབས་ཟུང་མཛེས་པའི་དཔལ་དེས་བདག་སྐྱོངས་ཤིག །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་རྟོག་པ་ནི་ཞེས་པར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་འོག་ཏུ་ལམ་ཤེས་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ལམ་ཤེས་ལས་རྣམ་མཁྱེན་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མིན་པར་ཐལ། དེའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བྱེ་བྲག་སྒྲུབ་ཚུལ་ལྟར་བཀོད། ལམ་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། རྟོག་ཡེས་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྐབས་གཉིས་པའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཤེས་དེ། ལམ་ཤེས་ཙམ་ལ་བྱ་རིགས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཙམ་དེ་ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན་གྱི་ལམ་ཤེས་སུ་ཐལ། སྐབས་གཉིས་པའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། རང་བཞིན་དང་ནི་ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་རང་བཞིན་དང་བྱེད་ལས་གཉིས་དང་ 12-2-74b ལྡན་པའི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟག་འབུད། རྒྱུ་ལམ་ཤེས་འཆད་རིགས་ཏེ། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་གཉིས་པའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཤེས་དེ་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ལ་བྱ་རིགས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་བཟླས་ཕྱེ་བའི་ལམ་ཤེས་དེ་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ལ་བྱ་རིགས
【現代漢語翻譯】 因為不是真實的原因。第一個是錯的，因為不是常恒智慧的真實原因。如果根本上不成立，那麼就是錯的，因為是清凈的瑜伽。普遍存在是錯的，因為已經說了是特殊道路的自性必然產生的原因。名聲如同阿修羅女英雄的面容，貪戀財富如同天神的甘露，愛神之箭的軍隊嬉戲，以謬論的偽裝進入佛法的行列，貪戀詩句的甘露。 用惡劣詩句的毒箭佈下大軍，以貪嗔劃分，用嫉妒的長矛攻擊，如果攻擊具有千眼般經文和理證的人，那麼憑藉著吉祥經文的頂峰，從謬論憤怒的金剛中，由邪見驅動的強大軍隊，想要進入愚癡的海洋中心。在貪嗔的森林中，藥草繁茂令人愉快，嫉妒的刀刃如葉子的扇子，愚昧執著的有情眾生，請具知者慈悲之神救護！這樣就完成了從謬論憤怒金剛中第一章的解釋。如果看到某人即使擁有金色的子宮，也會墮落到傲慢的斷法之地，以自負之人的頂飾珍寶，裝飾雙足的光輝，請您守護我！在『通達一切相』中，知識的對象，有理由在通達一切相之後講解道相，因為從道相中產生通達一切相。如果這樣說，通達一切相，不是道相的果，因為是它的差別。這是錯的，按照差別成立的方式陳述。是道相，因為是證悟法身。另外，作為第二品主要闡述對象的道相，有理由僅僅稱為道相，因為這個結合是合理的。如果承認，僅僅是道相，其自性就是不捨棄煩惱的道相，因為是第二品主要闡述對象的道相。普遍存在是錯的，因為從『自性和』的章節開始闡述的自性和作用兩者都具備的普遍存在。常恒駁斥。有理由講解原因道相，如果這樣說，知識的對象，有理由將第二品主要闡述對象的道相稱為原因道相，因為這個結合。如果承認，有理由將八種現觀的重複分析的道相稱為原因道相。
【English Translation】 Because it is not the real cause. The first is wrong, because it is not the real cause of the eternal wisdom. If it is not established at all, then it is wrong, because it is pure yoga. The universal existence is wrong, because it has been said that it is the cause of the inevitable occurrence of the nature of the special path. Fame is like the face of the Asura heroine, greed for wealth is like the nectar of the gods, the army of the arrows of the god of love plays, and enters the ranks of the Dharma with the disguise of fallacy, greedy for the nectar of poetry. Lay down a large army with the poison arrows of bad verses, divide with greed and anger, and attack with the spears of jealousy, if you attack the person who has scriptures and proofs like a thousand eyes, then with the peak of the auspicious scriptures, from the fallacy of the angry vajra, the powerful army driven by evil views, wants to enter the center of the ocean of ignorance. In the forest of greed and anger, the herbs are lush and pleasant, the jealous blade is like a fan of leaves, all sentient beings who are obsessed with ignorance, please the compassionate god of knowledge protect! In this way, the explanation of the first chapter from the fallacy of the angry vajra is completed. If you see someone who, even if he has a golden womb, will fall into the land of arrogance, with the jewels of the headdress of the conceited person, decorate the glory of the double feet, please protect me! In 'Understanding all aspects', the object of knowledge, there is a reason to explain the path aspect after understanding all aspects, because understanding all aspects arises from the path aspect. If you say this, understanding all aspects is not the result of the path aspect, because it is its difference. This is wrong, stated according to the way the difference is established. It is the path aspect, because it is the enlightenment Dharmakaya. In addition, the path aspect, which is the main object of elaboration in the second chapter, has reason to be called only the path aspect, because this combination is reasonable. If you admit it, it is only the path aspect, its nature is the path aspect that does not abandon afflictions, because it is the path aspect that is the main object of elaboration in the second chapter. Universal existence is wrong, because the universal existence that has both the nature and function elaborated from the chapter 'nature and'. Eternal refutation. There is reason to explain the cause path aspect, if you say this, the object of knowledge, there is reason to call the path aspect that is the main object of elaboration in the second chapter the cause path aspect, because of this combination. If you admit it, there is reason to call the path aspect of the repeated analysis of the eight realizations the cause path aspect.
་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་ལམ་ཤེས་དེ་ཡིན་ན། རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་བདེན་ཆོས་ཅན་གཏོང་། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུའི་འོག་ཏུ་ལམ་ཤེས་འཆད་རིགས་པར་ཐལ། རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ལས་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མངོན་པར་རྟོག་པ་བརྒྱད་ཀྱི་གོ་རིམ་འཆོལ་བར་ཐལ་ལོ། །ལམ་ཤེས་ཉིད་སྐྱེ་བར། ཞེས་པར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་ཀྱིས་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་འོད་མོག་མོག་པོར་མཛད་པ། ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་ང་རྒྱལ་མངོན་གྱུར་པ་བཅོམ་པའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་དེ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དེའི་རྒྱུད་ལ། ལམ་ཤེས་སྐྱེ་རུང་དུ་སྒྲུབ་པའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་འདོད་གཟིགས་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་འོད་མི་གསལ་བར་བྱས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མོག་མོག་པོར་བྱས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མི་སྣང་བར་བྱས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་མེད་པར་བྱས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འོད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ང་རྒྱལ་གྱི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་བེམ་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསལ་པ་ཁས་བླངས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེས་དེ་ 12-2-75a ལྟར་མཛད་པ་དེ་རྒྱ་སྦྱིན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་སྐྱེ་རུང་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་སྐྱེས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་བྱང་འཕགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷའི་འོད་མོག་མོག་པོར་མཛད་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་སྐྱེ་རུང་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་མིན་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་དེ་སྐྱེ་རུང་བ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དགོས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་སྔར་ཡོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཆོས་ཅན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཁྱོད་ཀྱི་འོད་མོག་མོག་པོར་མཛད་པའི་སྔར་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་སྐྱེ་རུང་བར་ཐལ། དེའི་སྔར་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རང་བཞིན་གནས་རིགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་སྐྱེ་རུང་གི་གང་ཟག་ཡིན་ན། ང་རྒྱལ་མངོན་འགྱུར་བ་བཅོམ་ཟིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་ཕྱི་མ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ང་རྒྱལ་མངོན་འགྱུར་བ་རྒྱུད་ལ་ལྡན་བཞིན་པའི་འདོད་ལྷ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཅན
【現代漢語翻譯】 應成派：因為你承認。如果你承認，那麼，這個法，如果它是這樣的道智，那麼它必然是因道智。因為你承認。如果你承認，那麼，放棄自證。此外，所知法，在果法身之下，可以講說道智。因為從因道智產生果法身。你承認周遍。如果你承認，那麼，八現觀的順序就會混亂。在『道智自生』中，如來藏性的光芒使欲界諸天之光黯淡，這是有必要的，因為是爲了摧毀他們相續中的現行我慢。摧毀它是必要的，因為是爲了使他們的相續能夠生起道智。如果這樣說，那麼，如來藏性的光芒，你使欲界諸天之光不明顯，因為你使它黯淡。如果你承認，那麼，你使它不顯現。因為你承認。如果你承認，那麼，你使它消失。因為你承認。如來藏性的光芒，你不是我慢的對治，因為你是無情物。你承認排除。所知法，像這樣行事是爲了使廣施的相續能夠生起道智，因為這是承諾。如果你承認，那麼，不是這樣，因為他的相續已經生起了道智。因為他是聖者。因為他是補特伽羅。如來藏性的光芒使欲界諸天之光黯淡，你不是爲了使欲界諸天的相續能夠生起道智，因為使他們的相續能夠生起道智是你的必要，因為那是你的果，因為那是你先前就有的。如果不成立，那麼，欲界諸天，在如來使你們的光黯淡之前，你們的相續能夠生起道智，因為在那之前你們的相續有自性住種姓。所知法，如果是能夠生起道智的補特伽羅，那麼必然已經摧毀了現行我慢，因為後面的結合是合理的。如果你承認，那麼，相續中仍然具有現行我慢的欲界天，就是這樣，因為他是眾生。
【English Translation】 Consequence: Because you admit. If you admit, then, this dharma, if it is such a Path-Knowledge, then it must be the cause Path-Knowledge. Because you admit. If you admit, then, abandon self-awareness. Furthermore, knowable phenomena, under the Fruition Dharmakaya, it is appropriate to explain Path-Knowledge. Because the Fruition Dharmakaya arises from the cause Path-Knowledge. You accept the pervasion. If you admit, then, the order of the eight Abhisamayas will be confused. In 'Path-Knowledge itself arises,' the light of the Tathagatagarbha nature makes the light of the desire realm gods dim, this is necessary, because it is to destroy the manifest pride in their continuum. Destroying it is necessary, because it is to make their continuum able to generate Path-Knowledge. If you say so, then, the light of the Tathagatagarbha nature, you make the light of the desire realm gods unclear, because you make it dim. If you admit, then, you make it invisible. Because you admit. If you admit, then, you make it disappear. Because you admit. The light of the Tathagatagarbha nature, you are not the antidote to pride, because you are inanimate. You accept the rejection. Knowable phenomena, acting in this way is to make the continuum of Generous Giving able to generate Path-Knowledge, because this is the commitment. If you admit, then, it is not so, because his continuum has already generated Path-Knowledge. Because he is a noble being. Because he is a Pudgala. The light of the Tathagatagarbha nature makes the light of the desire realm gods dim, you are not to make the continuum of the desire realm gods able to generate Path-Knowledge, because making their continuum able to generate it is your necessity, because that is your fruit, because that was already there before you. If it is not established, then, desire realm gods, before the Tathagata made your light dim, your continuum was able to generate Path-Knowledge, because before that your continuum had the inherent lineage. Knowable phenomena, if it is a person who can generate Path-Knowledge, then it must have already destroyed the manifest pride, because the latter combination is reasonable. If you admit, then, the desire realm god who still has manifest pride in his continuum, is like that, because he is a sentient being.
་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཕྱིར། ཞེས་པར། ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ཡིན་ན། ང་རྒྱལ་མངོན་འགྱུར་བ་དང་བྲལ་བས་ཁྱབ་ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་མཆོག་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་དང་མ་བྲལ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་མཐོང་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་ང་རྒྱལ་ཀུན་བཏགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སོ་སྐྱེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཏུ། 12-2-75b ཞེས་པར། ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ཡིན་ན། བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པས་ཁྱབ། ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་སྐྱེ་རུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་རྒྱུ་སྐྱེ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་མ་ཞུགས་པའི་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེའི་དངོས་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་ཆོས་རྫས་གཞན་གྱིས་ཆོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་གང་ཟག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་བསལ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་དངོས་རྒྱུ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། རྩ་ཁྱབ་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སོ་སྐྱེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །རྩ་རྟག་དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་སྐྱེ་བ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་དང་། ལམ་ཤེས་གཉིས་ཀྱི་བར་ན་ཆོས་རྫས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་དང་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གཉིས་ཀྱི་བར་ན་ཆོས་རྫས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་གང་ཟག་མི་མཁྱེན་པ་དེ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་དངོས་རྒྱུར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་དེ་དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེའི་དངོས་འབྲས་སུ་ཐལ། དེ་ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་དང་རྫས་གཞན་དུ་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་མཁྱེན་པ་ 12-2-76a ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་ངེས་པར་ཐལ། དེ་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་མ
【現代漢語翻譯】 因此，如果說『如果是實際生起道智的所依，則周遍于遠離我慢的現行』，那麼安住于大乘加行道最勝位的菩薩，你應是如此。因為你是實際生起大乘見道的補特伽羅。如果承認，那麼你（菩薩）不應遠離我慢，因為你的相續中存在著大乘見道所斷的俱生我慢，因為你是凡夫。這也是菩提心。 如果說『如果是實際生起道智的所依，則周遍于發起殊勝菩提心』，那麼聲聞見道者，你應是如此。因為你的相續中能夠實際生起道智，因為你的相續中必定會生起道智的近取因，因為你是不入大乘道的有情。如果有人反駁說，那麼你（聲聞見道者）的相續中不應實際生起道智，因為你的相續中沒有道智的近取因。因為你的智慧和道智之間被其他法所隔斷。如果這樣說，那麼發起菩提心的補特伽羅，你應是如此，因為你已承認周遍。如果不成立，那麼你（發起菩提心的補特伽羅）的相續中應有大乘見道的近取因，因為你的相續中有道智的近取因。如果承認，那麼你的相續中應有大乘加行道。如果承認，那麼你應是大乘加行道者。此外，對於根本週遍，大乘的凡夫，你應是如此。如果承認，那麼你不應是菩薩。根本常法應是如此，你的相續中生起道智，你的智慧和道智之間沒有其他法，因此後者應是如此，你和大乘見道之間沒有其他法。此外，所知法，不瞭解發起菩提心的補特伽羅，應是道智的近取因，因為他的相續中實際生起道智。如果承認，那麼道智應是道智的近取果，因為道智是所知法的近取因。如果承認，那麼道智應與所知法是他體，因為道智是所知法的果。如果承認，那麼不應如此，因為道智是所知法的智慧 如果有人說，此處實際生起道智的對境是各自決定的，那麼所知法，不應是決定的，因為所知法不是實際不生起的對境
【English Translation】 Therefore, if it is said, 'If it is the basis for the actual arising of the Path-Knowledge, then it is pervaded by being free from the manifestation of pride,' then the Bodhisattva abiding in the supreme Dharma of the Great Vehicle's application path, you should be so. Because you are the person in whom the Great Vehicle's Path of Seeing actually arises. If asserted, then you (Bodhisattva) should not be separate from that, because in your continuum there exists the co-emergent pride that is abandoned by the Great Vehicle's Path of Seeing, because you are an ordinary being. This is also Bodhicitta. If it is said, 'If it is the basis for the actual arising of the Path-Knowledge, then it is pervaded by generating the supreme Bodhicitta,' then the Hearer's Path of Seeing, you should be so. Because in your continuum, the Path-Knowledge can actually arise, because in your continuum, the immediate cause of the Path-Knowledge will definitely arise, because you are a sentient being who has not entered the Great Vehicle's path. If someone objects, then the Path-Knowledge should not actually arise in your (Hearer's Path of Seeing) continuum, because there is no immediate cause of the Path-Knowledge in your continuum. Because your wisdom and the Path-Knowledge are separated by other phenomena. If it is said like that, then the person who generates Bodhicitta, you should be so, because you have admitted the pervasion. If it is not established, then in your (person who generates Bodhicitta) continuum, there should be the immediate cause of the Great Vehicle's Path of Seeing, because in your continuum there is the immediate cause of the Path-Knowledge. If asserted, then in your continuum there should be the Great Vehicle's application path. If asserted, then you should be a Great Vehicle application path practitioner. Furthermore, regarding the root pervasion, the ordinary being of the Great Vehicle, you should be so. If asserted, then you should not be a Bodhisattva. The root constant should be so, the Path-Knowledge arises in your continuum, there is no other phenomenon between your wisdom and the Path-Knowledge, therefore the latter should be so, there is no other phenomenon between you and the Great Vehicle's Path of Seeing. Furthermore, the knowable object, not knowing the person who generates Bodhicitta, should be the immediate cause of the Path-Knowledge, because the Path-Knowledge actually arises in his continuum. If asserted, then the Path-Knowledge should be the immediate result of the Path-Knowledge, because the Path-Knowledge is the immediate cause of the knowable object. If asserted, then the Path-Knowledge should be other than the knowable object, because the Path-Knowledge is the result of the knowable object. If asserted, then it should not be so, because the Path-Knowledge is the wisdom of the knowable object. If someone says that the object of the actual arising of the Path-Knowledge here is determined individually, then the knowable object should not be determined, because the knowable object is not the object of actual non-arising.
ེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ལམ་ཤེས་མེད་པའི་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་ལ་ཐུན་མོང་སུ་འདི་སྐད་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་མ་བསྐྱེད་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ། ལམ་ཤེས་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་བར་སྟོན་པ་དེ། ཡུལ་ངེས་པ་ཞེས་པ་རྩ་འགྲེལ་གྱི་དོན་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དངོས་སུ་སྐྱེ་མི་སྐྱེའི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་དེ་གཞུང་འདིའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞུང་འདི་ལྷའི་བུ་གང་དག་སེམས་མ་བསྐྱེད་པ་དེ་དག་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །གང་ཡང་དག་པའི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དེ་དག་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཐུ་མེད་དེ། ཞེས་པའི་དོན་སྟོན་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། མདོ་འདིས་ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཅན་ལ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དངོས་སུ་སྐྱེ། ཐེག་དམན་དུ་རིགས་ངེས་པ་ལ་དེ་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་པ་གསུམ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི། ཞེས་པར་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་གསུངས་ན། མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་གྲུབ་པས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ལྟར་སྟོན་པའི་མདོ་དེ་དྲང་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དགོས་པར་ཐལ། དེ་གསུང་པ་གང་ཞིག དེ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། མཐར་ཐུག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་མེད་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་མེད་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་ཟིན་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། 12-2-76b དེར་ཐལ། རིགས་ཅན་གསུམ་རྒྱུན་ཆད་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་གྲུབ་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རྟོགས་རིགས་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་སྟོན་པའི་མདོ་ཡིན་ན། དྲང་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་ནས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གང་ཡང་དག་པའི་སྐྱོན་མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དེ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་མཐུ་མེད་དེ། དེ་དག་གིས་འཁོར་བའི་རྒྱུན་གྱི་མཚམས་བཅད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོགས་ཀྱི་མདོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་མི་འཇུག་པར་སྟོན་པའི་མདོ་ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཆོས་ཅན་མིན་པར་ཐལ། ངེས་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་དངོས་སྟན་གྱི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སྟོན་པའི་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཡུལ་ངེས་པ་དང་། ཞེས་པའི་བཤད་བྱའི་མདོ་ཡིན་པའི
【現代漢語翻譯】 因為如此。理由是：因為沒有不瞭解道的處所。因此，要普遍地這樣說：所知法，對於未生起菩提心的眾生的相續，顯示不實際生起道之智慧，這被稱為『處所決定』並非根本和註釋的意義。理由是：大乘發心實際生與不生的處所各自決定是此論的意義。理由是：此論是顯示諸天子中未發心者應發無上菩提心，以及已入于無過失者則無力發無上菩提心的意義。普遍地說是：此經顯示對於具有大乘種性者，大乘發心實際生起；對於決定為小乘種性者，則不實際生起。如果說：『三種乘的分別』中最終說為三種乘，那麼最終成立三種乘則不遍及，理由是：因為顯示如此的經是隱義經。如果這樣說，所知法，這是需要的，理由是：因為這是被宣說的，因為這是成立的。後者，理由是：因為有最終的聲聞乘。理由是：因為沒有沒有聲聞乘的時候。理由是：因為沒有沒有聲聞的時候，因為沒有沒有圓滿正等覺的時候。再說，所知法，這是成立的，理由是：因為沒有聲聞阿羅漢已進入大乘道的時候。 理由是：因為沒有三種種性斷絕的時候。再說，這是成立的，理由是：因為在佛的果位上，三種乘的證悟種類都齊全。再說，所知法，如果是顯示最終三種乘的經，那麼是隱義經則不遍及，理由是：因為那個承諾。如果承認，那麼已入于無過失者則無力發無上菩提心，因為他們已斷絕了輪迴的相續等等的經，理由是：因為那個理由。理由是：因為是顯示聲聞阿羅漢不進入大乘道的經文，因為與法相同。如果在根本上承認，那麼不是法，理由是：因為是顯義經。理由是：因為是直接以空性作為主要內容來顯示的般若經。理由是：是『處所決定』等等的應解釋的經。
【English Translation】 Because of that. The reason is: because there is no place without understanding the path. Therefore, it should be said universally: the knowable phenomenon, for the continuum of beings who have not generated Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས།, bodhicitta, mind of enlightenment), showing that the wisdom of the path does not actually arise, this is called 'determination of place' is not the meaning of the root and commentary. The reason is: the determination of the places where the generation of Mahayana Bodhicitta actually arises or does not arise is the meaning of this treatise. The reason is: this treatise shows that among the sons of gods, those who have not generated the mind should generate the unsurpassed Bodhicitta, and those who have entered into the faultless do not have the power to generate the unsurpassed Bodhicitta. Universally speaking: this sutra shows that for those with the Mahayana nature, the Mahayana Bodhicitta actually arises; for those who are determined to be of the Hinayana nature, it does not actually arise. If it is said: in the 'distinction of the three vehicles', if it is finally said to be the three vehicles, then the final establishment of the three vehicles is not pervasive, the reason is: because the sutra that shows this is a provisional sutra. If you say so, knowable phenomenon, this is necessary, the reason is: because it is what is proclaimed, because it is established. The latter, the reason is: because there is the ultimate Hearer Vehicle. The reason is: because there is no time without the Hearer Vehicle. The reason is: because there is no time without Hearers, because there is no time without the Perfect Buddha. Again, knowable phenomenon, this is established, the reason is: because there is no time when the Hearer Arhat has already entered the Mahayana path. The reason is: because there is no time when the three lineages are cut off. Again, this is established, the reason is: because at the level of Buddhahood, the types of realization of the three vehicles are complete. Again, knowable phenomenon, if it is a sutra that shows the ultimate three vehicles, then it is not pervasive that it is a provisional sutra, the reason is: because of that commitment. If you admit, then those who have entered into the faultless do not have the power to generate the unsurpassed Bodhicitta, because they have cut off the continuum of samsara, etc., the sutra, the reason is: because of that reason. The reason is: because it is a sutra text that shows that the Hearer Arhat does not enter the Mahayana path, because it is the same as the phenomenon. If you admit at the root, then it is not a phenomenon, the reason is: because it is a definitive sutra. The reason is: because it is the Prajna Sutra that directly uses emptiness as the main content to show. The reason is: it is the sutra to be explained such as 'determination of place'.
་ཕྱིར། ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་སྟོན་པའི་མདོ་དེ་ངེས་དོན་གྱི་མདོ་ཡིན་པར་ཐལ། གསུམ་དུ་སྟོན་པའི་མདོ་དེ་ངེས་དོན་གྱི་མདོ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་དེ་ངེས་དོན་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། ངེས་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་མཐར་ཐུག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་མ་གྲུབ་པར་ཁས་བླངས་པར་ཐལ། ཁ་ཅིག་མཐར་ཐུག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་སྒྲིབ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྟོགས་པའི་ཚད་མ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་དང་འདྲའོ། །སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་བླ་ན་མེད་པ་ཞེས་པར། 12-2-77a ཕྱི་རོལ་པ་དང་ཉན་རང་ཆོས་ཅན། གནས་སྐབས་སུ་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་བསྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ། མཐར་ཐུག་སངས་རྒྱས་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། དྲི་བཅས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གནས་གྱུར་པ་ན། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་བཞིན་གནས་རིགས་སུ་གྱུར་པའི་ཆོས་དབྱིངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཕྱི་རོལ་པ་དང་ཉན་རང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་སྲིད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། གཞན་གྱི་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་མ་གྲུབ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། མཐར་ཐུག་ཉན་ཐོས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་མ་གྲུབ་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སེམས་ཅན་མ་གྲུབ་པའི་དུས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དོན་ལྟར་ན། མཐར་ཐུག་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐེག་པ་དེ་མཐར་ཐུག་གི་ཐེག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་མཐར་ཐུག་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་མི་སློབ་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་གྲུབ་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་ཡར་ལྡན་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར། འདིར་དར་ཊཱིཀ་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་དུས་སྲིད་པར་འདོད་དོ། །འདི་དགག་པ་ལ་ཐལ་འགྱུར་དངོས་དང་། དེའི་ཉེས་སྤོང་གི་ལན་དགག་པ་གཉིས། འོ་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་དུས་དེར་སེམས་ཅན་ཡོད་དམ་མེད། དང་པོ་ལྟར་ན། དེའི་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དེ་སེམས་ཅན་ཡིན་ནམ་མིན། ཡིན་ན། 12-2-77b དེའི་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟོགས། འདོ
【現代漢語翻譯】 因此，再者，所知法（一切事物）作為例子，如果主張：『最終宣說唯一乘的經典是了義經，因為宣說三乘的經典不是了義經。』如果承認，那麼，這個法（唯一乘）作為例子，最終的唯一乘應爲了義，因為你承認。如果承認，那麼，這個法（唯一乘）應為勝義諦，因為爲了義。在此，如果承諾未成立最終的聲聞乘，有些人說：『最終的聲聞乘作為例子，你應存在，因為你是佛。』這是不合理的，如同說：『在佛的境界中，遮障（煩惱障和所知障）作為例子，你應存在，因為你具有證悟的正量。』一樣。對於『一切眾生皆為無上』的說法， 外道和聲聞、緣覺作為例子，暫時是修習道，因為最終成佛。』如果這樣說，那麼，有垢染的心之法界作為例子，應在那裡（佛果），因為在那裡。在那裡是因為，當狀態轉變時，會轉變為法身。在那裡是因為，是轉變為自性住種性的法界。還有，外道和聲聞、緣覺作為例子，你的八種現觀中的任何一種，都應能通過聞、思、修來體驗，因為你在暫時是修習道。如果承認，那麼，這不成立，因為（佛經）說：『不是其他的體驗。』在此，如果說未成立最終的三乘，那麼，所知法作為例子，這不成立，因為成立了最終的聲聞乘。在那裡是因為，不可能有未成立聲聞乘的時候。在那裡是因為，不可能有未成立眾生的時候。按照意義，應成立最終的聲聞乘，因為聲聞阿羅漢相續中的乘是最終的乘。在那裡是因為，那是最終的道。在那裡是因為，那是不學道。此外，這應成立，因為在佛的境界中成立了聲聞乘。在那裡是因為，在佛的境界中，三乘的所有功德都圓滿聚集。在此，達·釋迦（Dar Tika）認為，存在一切眾生都成佛的時候。爲了反駁這一點，有直接的太過（反證），以及反駁對該過失的辯解兩種。那麼，在一切眾生都成佛的時候，那裡有眾生還是沒有？如果如第一種情況，那麼，那時的眾生是眾生還是不是？如果是， 那時的眾生作為例子，你不應已經成佛，因為你是眾生。明白。承認。
【English Translation】 Therefore, furthermore, knowable phenomena (everything) as an example, if it is asserted: 'The sutra that ultimately teaches the one vehicle is a definitive sutra, because the sutra that teaches the three vehicles is not a definitive sutra.' If acknowledged, then, this phenomenon (the one vehicle) as an example, the ultimate one vehicle should be definitive, because you acknowledge it. If acknowledged, then, this phenomenon (the one vehicle) should be the ultimate truth, because it is definitive. Here, if it is promised that the ultimate Shravaka vehicle is not established, some say: 'The ultimate Shravaka vehicle as an example, you should exist, because you are a Buddha.' This is unreasonable, like saying: 'In the realm of the Buddha, obscurations (afflictive obscurations and cognitive obscurations) as an example, you should exist, because you have valid cognition of realization.' Regarding the statement 'all beings are supreme,' Outsiders and Shravakas, Pratyekabuddhas as examples, are temporarily on the path of practice, because they ultimately become Buddhas.' If this is said, then, the Dharma-dhatu of the mind with defilements as an example, should be there (Buddhahood), because it is there. It is there because, when the state transforms, it transforms into the Dharmakaya. It is there because it is the Dharma-dhatu that transforms into the naturally abiding lineage. Also, outsiders and Shravakas, Pratyekabuddhas as examples, any of your eight Abhisamayas should be able to be experienced through hearing, thinking, and meditating, because you are temporarily on the path of practice. If acknowledged, then, this is not established, because (the sutra) says: 'It is not the experience of others.' Here, if it is said that the ultimate three vehicles are not established, then, knowable phenomena as an example, this is not established, because the ultimate Shravaka vehicle is established. It is there because it is impossible to have a time when the Shravaka vehicle is not established. It is there because it is impossible to have a time when sentient beings are not established. According to the meaning, the ultimate Shravaka vehicle should be established, because the vehicle in the continuum of the Shravaka Arhat is the ultimate vehicle. It is there because that is the ultimate path. It is there because that is the path of no more learning. Furthermore, this should be established, because the Shravaka vehicle is established in the realm of the Buddha. It is there because, in the realm of the Buddha, all the qualities of the three vehicles are completely gathered. Here, Dar Tika believes that there is a time when all sentient beings become Buddhas. To refute this, there are two: the direct fallacy (reductio ad absurdum), and refuting the defense against that fault. So, when all sentient beings have become Buddhas, are there sentient beings there or not? If it is like the first case, then, is the sentient being at that time a sentient being or not? If it is, The sentient being at that time as an example, you should not have already become a Buddha, because you are a sentient being. Understand. Acknowledge.
ད་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པར་ཐལ། དུས་དེར་དེ་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་དེ་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་དུས་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེ་སེམས་ཅན་མིན་ན། དེ་འདྲའི་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དེ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་དུས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་གྱི་མཚན་གཞི་མེད་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་དུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དེ་ཁོང་རང་མིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་དུས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་ན་ཁྱོད་ཀྱི་དོན་བྱ་ཡུལ་གྱི་སེམས་ཅན་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟག་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པའི་དུས་དེར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པ་མིན་པར་ཐལ། དེར་སེམས་ཅན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། སྔ་མ་ལྟར་རོ་མཐའ་ཡས་སོ། །ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་མེད་པ་སྲིད་པ་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སངས་རྒྱས་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །གཉིས་པ་ལན་དགག་པ་ལ། དར་ཊཱིཀ་ལས། སེམས་ཅན་ནམ་ཡང་མེད་པ་སྲིད་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ན། ཁྱོད་མེད་པར་འགལ་ལོ། །སེམས་ཅན་མེད་པ་སྲིད་པ་ནི་འདོད་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དངོས་པོ་གཏན་མེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། 12-2-78a སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དོན་བྱ་ཡུལ་གྱི་སེམས་ཅན་མེད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལྟར་རོ། །སེམས་ཅན་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། བྱང་སེམས་ས་བརྒྱད་པ་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་སྟོབས་མཚུངས་པའི་འཁོར་གསུམ་ཁས་བླངས་སོ། །ཞེས་བྲིས་སོ། །འདི་མི་འཐད་པར་སྟོན་པ་ལ། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བར་བསྟན་པ་དང་། རིགས་པ་དང་འགལ་བར་བསྟན་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ཡོད་ན། ཁྱོད་མེད་པ་སྲིད་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ཡོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་མེད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟག་ལ་དངོས་འགལ། ཁྱབ་པ་ཚད་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མེད་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། བདག་མེད་ཡིན་ན། ཁྱོད་ཡོད་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ་བདག་མེད་ཡིན་ན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ཡོད་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་པའི་དུས་དེར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས་ཁས་བླངས། འདོ
【現代漢語翻譯】 那麼，如果承認，所知（一切事物）作為所立宗，所有當時的眾生都已經成佛了，因為那時他們已經成佛了。如果不承認，如果承認，因為那時他們成佛的時間存在。如果那不是眾生，那麼那樣的當時的眾生作為所立宗，應該是眾生，因為所有眾生都已經成佛的時間是眾生存在的時間。如果不承認，如果承認，所知作為所立宗，那時的眾生的本體應該不存在，因為那樣的當時的眾生不是他們自己。按照第二種情況，所有眾生都已經成佛的時間的佛作為所立宗，你應該不是佛，因為你的時代沒有你所要利益的眾生。總是承認。另外，在所有眾生都已經成佛的那個時候，所有眾生不應該都已經成佛，因為那裡有眾生。如果不成立，那麼就像前面一樣，無窮無盡。還有，所知作為所立宗，沒有眾生是可能的，因為所有眾生都成佛是可能的。如果承認，那麼佛就不存在了。對於第二個問題的反駁，在達滴嘎（Dar-Tika）中說：眾生永遠不存在是可能的，因為所有眾生都成佛是存在的。如果這樣說，那麼遍及是不存在的，因為當你成佛時，你不存在是相違背的。眾生不存在是唯一可能的，因為事物完全不存在是存在的。 因為佛陀們想要利益的眾生不存在，就像前面一樣。眾生的相續斷絕是可能的，因為眾產生佛是存在的。如果這樣說，那麼八地菩薩作為所立宗，你的相續斷絕是可能的，因為你成佛是可能的。遍及和力量相同的輪迴三者都承認。這樣寫道。爲了顯示這不合理，顯示了承認內部的矛盾，以及顯示了與理相違背。第一個是：所有眾生作為所立宗，如果你成佛存在，那麼你不存在應該是遍及的，因為你成佛存在，而你不存在也存在。常和實相違背。遍及是衡量上的相違背。另外，眾生作為所立宗，你不存在是不可能的，因為如果是無我，那麼你存在應該是遍及的。如果承認，那麼在那裡，如果是無我，那麼你成佛存在應該是遍及的。第三個也是如此。第二個是：在所有眾生都成佛的時候，所有眾生作為所立宗，你應該存在，因為你是佛。遍及和理由都承認。想要……
【English Translation】 Then, if it is admitted, the knowable (all things) as the subject of debate, all sentient beings at that time have already become Buddhas, because at that time they have already become Buddhas. If it is not admitted, if it is admitted, because the time when they become Buddhas exists. If that is not a sentient being, then such a sentient being at that time as the subject of debate, should be a sentient being, because the time when all sentient beings have already become Buddhas is the time when sentient beings exist. If it is not admitted, if it is admitted, the knowable as the subject of debate, the entity of sentient beings at that time should not exist, because such sentient beings at that time are not themselves. According to the second case, the Buddha at the time when all sentient beings have already become Buddhas as the subject of debate, you should not be a Buddha, because in your era there are no sentient beings that you want to benefit. Always admit. In addition, at the time when all sentient beings have already become Buddhas, all sentient beings should not have already become Buddhas, because there are sentient beings there. If it is not established, then like before, it is endless. Also, the knowable as the subject of debate, it is possible that there are no sentient beings, because it is possible that all sentient beings become Buddhas. If admitted, then the Buddha does not exist. For the refutation of the second question, in Dar-Tika it is said: It is possible that sentient beings never exist, because it exists that all sentient beings become Buddhas. If you say so, then pervasion does not exist, because when you become a Buddha, it is contradictory that you do not exist. It is only possible that sentient beings do not exist, because it exists that things completely do not exist. Because the sentient beings that the Buddhas want to benefit do not exist, just like before. It is possible that the continuum of sentient beings is cut off, because it exists that sentient beings become Buddhas. If you say so, then the eighth-ground Bodhisattva as the subject of debate, it is possible that your continuum is cut off, because it is possible that you become a Buddha. Pervasion and the three wheels of equal power are all admitted. It is written like this. In order to show that this is unreasonable, it shows the contradiction within the admission, and it shows the contradiction with reason. The first is: all sentient beings as the subject of debate, if your becoming a Buddha exists, then it should be pervasive that you do not exist, because your becoming a Buddha exists, and your non-existence also exists. Constant and reality contradict. Pervasion is a contradiction in measurement. In addition, sentient beings as the subject of debate, it is impossible that you do not exist, because if it is selflessness, then it should be pervasive that you exist. If admitted, then there, if it is selflessness, then it should be pervasive that your becoming a Buddha exists. The third is also the same. The second is: at the time when all sentient beings become Buddhas, all sentient beings as the subject of debate, you should exist, because you are a Buddha. Pervasion and reason are both admitted. Want to……
ད་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། རྟག་དངོས་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རང་འབྲས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དུས་གཅིག་ཡོད། དུས་དེར་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་དང་། སྐྱེ་བ་སྔ་ཕྱི་མེད་པ་སྲིད་པར་ཐལ། དངོས་པོ་གཏན་མེད་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ལོག་ལྟ་ཡུལ་གྱི་གནས་ 12-2-78b ཚུལ་ལ་ཞུགས་པ་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །རང་ལ་མཚུངས་པ་སྤངས་པ་ནི། ཁོ་ན་རེ། ཁྱོད་རང་གི་ལུགས་ལ་ཡང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཟིན་པ་སྲིད་པར་ཐལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱ་བའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། འོ་ན། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཞིག་ཟིན་སྲིད་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་འཇིག་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་དར་ཊཱིཀ་ལས། འདོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མིན་ན། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྟགས་དངོས་སུ་ཐལ། རང་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་ནས་ཞིག་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། འོ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཞིག་པའི་དུས་དེར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཞིག་པར་ཐལ། དེ་ཞིག་པའི་དུས་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དུས་དེར་དངོས་པོ་རྒྱུན་ཆད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དངོས་པོ་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་ཐལ། དུས་དེ་ཡོད། དུས་དེར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །ཁོ་ན་རེ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཞིག་པ་སྲིད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུའི་དུས་སུ་ཁྱོད་ཞིག་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟག་དངོས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡོད། དེའི་དུས་སུ་ཁྱོད་མ་ཞིག་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟག་དངོས་སུ་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡོད། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུའི་དུས་སུ་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དངོས་པོའི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་སུ་དངོས་པོ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་སུ་འབྲས་བུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སྟེ། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་སུ་དངོས་པོའི་འབྲས་བུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཁྱོད་ལྟར་ན། དངོས་པོ་ཞིག་པའི་དུས་དེར་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ཞིག་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཞིག་པའི་ཕྱིར། 12-2-79a རྟགས་ཆོས་ཅན། འདོད་ན། དངོས་པོ་འབྲས་བུ་ཞིག་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་ཡང་འདོད་ན། རྒྱུ་འབྲས་དུས་མཉམ་དུ་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟག་དངོས་སུ་ཐལ། འབྲས་བུ་གང་ཞིག རང་གི་ཉེར་ལེན་གྱི་དུས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་སྟོབས་མཚུངས། རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། ཤེས་པའི་ཉེར་ལེན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་དུས་སུ་ཤེས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ད་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུན་མོང་དུ་འདི་འདྲི་བར་བྱ་སྟེ། བྱང་སེམས་ཚོགས་
【現代漢語翻譯】 現在：一切有情，應是常恒實有。因為在你獲得圓滿正等覺的果位時，有一個時間點，而那時你存在。這是實相違背。 此外：所知，應是可能沒有三寶（佛法僧），沒有業果，沒有前後世。因為事物可能完全不存在。承認這個理由。如果接受，那麼陷入邪見之境地也是可能的。 爲了避免與自己相似的觀點，他說：按照你自己的觀點，一切有情都可能已經成佛。因為一切有情都在成佛。如果這樣說，那麼一切事物都可能已經毀滅。因為一切事物都在毀滅。 對此，在《達提卡》中說：『這是可以接受的。如果不是這樣，那麼一切事物都將成為實有，因為它們不可能從自己的因產生后毀滅。』 那麼，所知，在一切事物毀滅的時候，一切事物都應毀滅。因為那個毀滅的時刻是存在的。如果接受，那麼在那個時刻，事物將會斷滅。如果接受，那麼事物斷滅是可能的。因為那個時刻存在，在那個時刻，一切事物都斷滅。如果接受，那麼佛的事業斷滅也是可能的。 他說：一切事物，你都可能毀滅。因為你在你的果位之時毀滅。如果不成立，那麼事物，你應是常恒實有。因為你的果位存在，在那個時候你沒有毀滅。 如果這樣說，事物，你應是常恒實有。因為你的果位存在，在你的果位之時你存在。承認第三點，如果後者不成立，那麼事物的果位，在你存在之時，事物也應存在。因為在你存在之時，果位存在，因為在你存在之時，事物的果位存在。 此外，按照你的觀點，在事物毀滅的時候，一切果位都應毀滅。因為一切事物都毀滅。 理由，如果接受，那麼事物的果位也應毀滅。如果也接受，那麼因果同時存在。 此外，所知，應是常恒實有。因為果位在它的近取因存在的時候存在。這個遍（周遍）的力量相等。如果後面的理由不成立，那麼識的近取因，在你存在的時候，識也應存在。因為你就是識。 現在，我們將共同詢問所有人：菩薩的資糧
【English Translation】 Now: All sentient beings, should be permanent and real. Because when you attain the state of complete and perfect enlightenment, there is a moment when you exist. This is a contradiction of reality. Furthermore: Knowable things, should be possible to not have the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha), no karma and result, and no previous or future lives. Because things may not exist at all. Acknowledge this reason. If accepted, then it is also possible to fall into the realm of wrong views. In order to avoid views similar to oneself, he says: According to your own view, all sentient beings may have already become Buddhas. Because all sentient beings are becoming Buddhas. If you say so, then all things may have already been destroyed. Because all things are being destroyed. To this, in the 'Dartika' it says: 'This is acceptable. If it is not so, then all things will become real, because they cannot be destroyed after arising from their own cause.' Then, knowable things, at the time when all things are destroyed, all things should be destroyed. Because that moment of destruction exists. If accepted, then at that moment, things will be cut off. If accepted, then it is possible for things to be cut off. Because that moment exists, and at that moment, all things are cut off. If accepted, then the activities of the Buddha may also be cut off. He says: All things, you may be destroyed. Because you are destroyed at the time of your result. If it is not established, then things, you should be permanent and real. Because your result exists, and at that time you are not destroyed. If you say so, things, you should be permanent and real. Because your result exists, and at the time of your result you exist. Acknowledge the third point, and if the latter is not established, then the result of things, when you exist, things should also exist. Because when you exist, the result exists, because when you exist, the result of things exists. Furthermore, according to your view, at the time when things are destroyed, all results should be destroyed. Because all things are destroyed. Reason, if accepted, then the result of things should also be destroyed. If also accepted, then cause and effect exist simultaneously. Furthermore, knowable things, should be permanent and real. Because the result exists when its immediate cause exists. The power of this pervasion is equal. If the latter reason is not established, then the immediate cause of consciousness, when you exist, consciousness should also exist. Because you are consciousness. Now, we will jointly ask everyone: The accumulation of merit of Bodhisattvas
ལམ་པའི་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་སངས་རྒྱ་བའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པ་སངས་རྒྱས་པའི་དུས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་མིན་པར་ཐལ། དེའི་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་སངས་རྒྱས་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པ་སངས་མི་རྒྱ་བར་ཐལ་ལོ། །རྩ་བར་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པའི་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྣམ་མཁྱེན་སྐྱེས་ཟིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་སྐྱེས་ཟིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་འདས་པ་དང་། ད་ལྟར་བ་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མ་འོངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་མ་འོངས་པ་ན་འབྱུང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་མི་རྒྱ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་མ་འོངས་པ་ན་འབྱུང་རུང་མིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་བའི་མཐའ་ཡོད་དམ་མེད་ 12-2-79b དྲིས་པ་ལ། རྣམ་དག་པ་མེད་པར་བཞེད་པ་ལ། འདི་ལྟ་སྟེ། འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་འཁོར་བའི་རྩ་བ་དྲུང་འབྱིན་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མི་རྟག་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་གཉེན་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པར་ཐལ། འཁོར་བ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉེས་པ་ཆགས་སོགས་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡོད། དེས་དེ་སྤོང་ནུས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པར་ཐལ། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་དེས་འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་དེ་མངོན་དུ་བྱས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་འཁོར་བ་ཟད་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་འཁོར་བའི་རྩ་བ་མ་རིག་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འཁོར་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པར་ཐལ། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁ
【現代漢語翻譯】 立宗：成為道之所證得的佛陀是存在的，因為他是成佛者。承許宗義。如果承認，立宗：所知法，成為其所證得的佛陀是佛陀，因為你承認。如果不遍，立宗：該法，菩薩資糧道者在成佛時的佛陀不是佛陀，因為成為其所證得的佛陀不是佛陀。如果承認，則菩薩資糧道者將不成佛。根本上，立宗：成為菩薩資糧道者所證得的佛陀聖者，你相續中已經生起一切種智，因為你是佛陀聖者。如果承認，你已經生起。如果承認，你或者是過去，或者是現在，因為你已經生起。如果承認，則不應理，因為你是未來。因為你是未來可能出現的。如果不成立，立宗：菩薩資糧道者，你將不成佛，因為成為你所證得的佛陀不是未來可能出現的。輪迴有邊際還是無邊際？ 提問：認為沒有清凈者。如此：輪迴的后際，你是存在的，因為你有因。因為證悟無我的智慧是你的因。如果不成立，證悟無我的智慧，你是產生輪迴后際的因，因為你是從根本上斷除輪迴的對治。因為你是不恒常的種子及其習氣的對治。如果不成立，立宗：所知法，它是這樣的，因為它的對治存在。此外，輪迴的后際是存在的，因為存在完全斷除輪迴者。因為存在完全斷除罪過等者。因為存在斷除它們的對治，因為它能斷除它們。另外，輪迴的后際是存在的，因為釋迦牟尼佛已經現證輪迴的后際。如果不成立，該法，你已經現證它，因為你已經完全斷除輪迴的止息。因為你已經完全斷除輪迴的根本無明。輪迴，你的后際是存在的，因為住在常邊的菩薩相續中有你的后際。如果不成立，住在常邊的菩薩，你的相續中有輪迴的后際，因為你
【English Translation】 Thesis: There exists a Buddha who is the object attained by the path, because he is one who becomes a Buddha. The sign is accepted. If asserted, Thesis: Knowable phenomena, the Buddha who is the object attained by it is a Buddha, because you assert it. If not pervasive, Thesis: That phenomenon, a Bodhisattva on the accumulation path, the Buddha at the time of becoming a Buddha is not a Buddha, because the Buddha who is the object attained by it is not a Buddha. If asserted, then the Bodhisattva on the accumulation path will not become a Buddha. Root: Thesis: The Buddha who is the object attained by the Bodhisattva on the accumulation path, a noble being, all-knowing wisdom has already arisen in your continuum, because you are a noble Buddha. If asserted, you have already arisen. If asserted, you are either past or present, because you have arisen. If asserted, it is not valid, because you are future. Because you are capable of arising in the future. If not established, Thesis: Bodhisattva on the accumulation path, you will not become a Buddha, because the Buddha who is the object attained by you is not capable of arising in the future. Does cyclic existence have an end or not? Question: Holding that there is no pure one. Like this: The final limit of cyclic existence, you exist, because you have a cause. Because the wisdom realizing selflessness is your cause. If not established, the wisdom realizing selflessness, you are the cause that produces the final limit of cyclic existence, because you are the antidote that uproots the root of cyclic existence. Because you are the antidote that abandons impermanence together with its seeds. If not established, Thesis: Knowable phenomena, it is so, because its antidote exists. Also, the final limit of cyclic existence exists, because there exists one who has abandoned all of cyclic existence. Because there exists one who has abandoned all faults such as attachment. Because there exists an antidote that abandons it, because it is capable of abandoning it. Furthermore, the final limit of cyclic existence exists, because Shakyamuni Buddha has manifested the final limit of cyclic existence. If not established, that phenomenon, you have manifested it, because you have abandoned the exhaustion of cyclic existence. Because you have abandoned all the ignorance that is the root of cyclic existence. Cyclic existence, your final limit exists, because the continuum of a Bodhisattva abiding at the extreme of permanence has your final limit. If not established, Bodhisattva abiding at the extreme of permanence, your continuum has the final limit of cyclic existence, because you
ྱོད་ཀྱི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་དངོས་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། འཁོར་བའི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པར་བཞེད་པ་ལ། འདི་ལྟ་སྟེ། འཁོར་བ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐོག་མ་དང་མཐའ་མ་མེད་པའི་མཚན་གཞི་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཕྱི་མཐའ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན་ཁྱོད་དེའི་ 12-2-80a མཚན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐོག་མ་དང་མཐའ་མ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྟོང་གཞིའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དུ་འཇུག་ན་རྒྱུན་མི་ཆད་པས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དུ་འཇུག་པའི་རྟགས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་སྒྲུབ་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་བཞིན་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་འདི། །ལས་ནི་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་ཐལ། འཁོར་བ་ཟད་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ངེས་པ་ལྔ་ལྡན་གྱི་ལོངས་སྐུ་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གང་ནས་འཇུག་དྲིས་པ་ལ། རྣམ་དག་དང་། དར་ཊཱིཀ་པ་མཐུན་པར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ནས་འཇུག་གོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཐུན་མོང་དུ་འདི་སྐད་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་མ་ཐག་པ་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུ་བརྩེ་བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། གཞན་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ལས་བྱུང་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་སྐྱེ་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སོང་། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་འཇུག་ཁ་མའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ལ་བརྩེ་བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། གཞན་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱེས་བུར་ཐལ། བརྩེ་བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། གཞན་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་འདོད་པ་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་པ་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཚོགས་ལམ་ན་གཞི་ཤེས་ཡོད་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ 12-2-80b ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་གཞི་ཤེས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་བཤད་ལས། ཚོགས་སྦྱོར་ན་ལམ་ཤེས་ཡོད་པ་བཀག་ནས། གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྩོད་སྤོང་ཡང་འདིས་རྟོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་དུ་ཉོན་སྒྲིབ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་རྒྱུན་ཞུགས་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་པ་དེའི་རྒྱུད་ལ་ཉོན་མོངས་ལྷག་མ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་དུ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རྣམ་བཤད
【現代漢語翻譯】 因為存在著能仁的遍知之物的真實材料。達滴巴（Dar Tika Pa，人名）認為輪迴有終結。例如，輪迴，你不是無始無終的基準，因為你有終結。如果承認，那麼，法，你是那個基準，因為你是無始無終的空性的空基之法。此外，所知，只要輪迴存在，你持續不斷並不普遍，因為你有可能中斷。如果承認，那麼，法，在那裡，因為只要輪迴存在，就能以持續不斷的標誌來證明佛的事業持續不斷。在那裡，正如所說：『同樣，只要輪迴存在，業力就不會中斷。』此外，菩薩聖者有可能中斷，因為輪迴有可能終結。如果承認，那麼，具有五種決定的報身有可能中斷。當被問及聲聞阿羅漢從哪裡進入大乘道時，純凈者和達滴巴一致說從大乘的資糧道進入。一般而言，應該這樣說：剛剛進入大乘道的聲聞阿羅漢相續中的大乘世俗菩提心，你是由自因慈悲大悲和利他求利之慾產生的，因為你是大乘無生。標誌已逝。如果承認，那麼，所知，在大乘道入口處的聲聞阿羅漢相續中，存在著慈悲大悲和利他求利之慾，因為你承認。如果承認，那麼，法，你是大乘的士夫，因為你是相續中具有慈悲大悲和利他求利之慾的人。對於論師來說，所知，在資糧道中存在著基礎智，因為進入大乘道的聲聞阿羅漢的資糧道者相續中存在著基礎智。如果承認，那麼，與《釋論》中阻止在資糧道和加行道中存在道智，並通過這個來理解對基礎智的辯論的消除相矛盾。在大乘資糧道中，存在著斷除煩惱障的無間道，因為進入大乘道的聲聞須陀洹的大乘資糧道者相續中，爲了斷除剩餘的煩惱，爲了證悟人無我，會產生無間道。如果不成立，那麼，《釋論》……
【English Translation】 Because there exists the real material of the Omniscient One's objects of knowledge. Dar Tika Pa (name of a person) believes that samsara has an end. For example, samsara, you are not the basis of being without beginning and end, because you have an end. If you admit, then, dharma, you are that basis, because you are the dharma of the empty basis of emptiness that is without beginning and end. Furthermore, knowable objects, as long as samsara exists, your continuousness is not pervasive, because it is possible for you to be interrupted. If you admit, then, dharma, there, because as long as samsara exists, the activity of the Buddha can be proven to be continuous by the sign of continuousness. There, as it is said: 'Likewise, as long as samsara exists, karma is considered to be uninterrupted.' Furthermore, it is possible for the noble Bodhisattva to be interrupted, because it is possible for samsara to end. If you admit, then, it is possible for the Sambhogakaya with five certainties to be interrupted. When asked from where a Shravaka Arhat enters the Mahayana path, the Pure One and Dar Tika Pa agree that they enter from the Mahayana path of accumulation. Generally speaking, it should be said like this: the conventional Bodhicitta of the Mahayana in the continuum of a Shravaka Arhat who has just entered the Mahayana path, you are produced from the great compassion of self-cause and the desire for the benefit of others, because you are the unborn Mahayana. The sign is gone. If you admit, then, knowable objects, in the continuum of a Shravaka Arhat at the entrance of the Mahayana path, there exists great compassion and the desire for the benefit of others, because you admit. If you admit, then, dharma, you are a Mahayana person, because you are a person who has great compassion and the desire for the benefit of others in your continuum. For the commentator, knowable objects, in the path of accumulation, there exists the base consciousness, because in the continuum of a Shravaka Arhat who has entered the Mahayana path, there exists the base consciousness in the path of accumulation. If you admit, then, it contradicts the statement in the Commentary that prevents the existence of the path consciousness in the path of accumulation and preparation, and through this, the refutation of the debate on the base consciousness should also be understood. In the Mahayana path of accumulation, there exists the uninterrupted path that eliminates the afflictive obscurations, because in the continuum of a Shravaka Stream-enterer who has entered the Mahayana path, in order to eliminate the remaining afflictions, in order to realize the selflessness of persons, the uninterrupted path arises. If it is not established, then, the Commentary...
་ཉིད་དང་འགལ། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། ཚོགས་ལམ་ཡིན་ན། བར་ཆད་མེད་ལམ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ན་འགོག་བདེན་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ན་བར་ཆད་མེད་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཚོགས་སྦྱོར་ན་དོན་དམ་པའི་འགོག་པ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །དར་ཊཱིཀ་པ་ལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་ལ་ཡོད་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དེ་སྟོང་ཉིད་སྔར་མ་རྟོགས་གསར་རྟོགས་མིན་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གྲུབ་མཐའ་དང་འགལ། འདི་སྐྱེ་འཕགས་གང་ཡིན་དཔྱད་པ་ལ། ཁ་ཅིག་ན་རེ། འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པའི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། འོ་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྔོན་སོང་གི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དགྲ་བཅོམ་ཡིན་པར་ཐལ། དགྲ་བཅོམ་གྱི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་སློབ་པ་ཡིན་ 12-2-81a པར་ཐལ། དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་མི་སློབ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཐེག་དམན་གྱི་མི་སློབ་ལམ་ནི་བཏང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་མི་སློབ་ལམ་ནི་མ་ཐོབ། ཁྱོད་ཀྱི་མི་སློབ་ལམ་དེ། མི་སློབ་ལམ་ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ནི་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་འདྲའི་མི་སློབ་ལམ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་སློབ་ལམ་དེ། སློབ་ལམ་ཕུང་གསུམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མི་སློབ་ལམ་ཕུང་གསུམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་དེ། རྟག་འགོག་ཕུང་གསུམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་མི་སློབ་ལམ་དེ་ཕུང་གསུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་བྲལ། རྒྱུར་གྱུར་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེ། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཕུང་གསུམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྟག་འགོག་ཕུང་གསུམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་བྲལ་རྒྱུར་གྱུར་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། ཐེག་དམན་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འཕགས་པ་ཕུང་གསུམ་པ་འདོད་པ་ལའང་རྒྱ་ཆེར་སྦྱོར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་བསྒོམ་ལམ་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་བསྒོམ་ལམ་པའི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེའི་འདྲའི་སྤངས་རྟོགས་ལས་མ་ཉམས་པར་ཡིན་པར་ཐལ། འཕགས་པའི་སྤངས་རྟོགས་ལས་ལྡོག་པ་མི་སྲིད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱི་དེ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། འདི་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྐྱེས་བུ་དང་། འཕགས་པའི་
【現代漢語翻譯】 這與你的觀點相悖。如果你承認，那麼就應該不存在。因為如果是資糧道，那麼就不是無間道。大乘的加行道應該存在具有滅諦特徵的事物，因為大乘的資糧道存在具有無間道特徵的事物。如果你承認，那麼資糧道和加行道就應該存在勝義諦的滅。在 Dar Tika 中說，證悟空性的現量應該存在於大乘的資糧道中，因為存在一個證悟空性的現量的聲聞阿羅漢進入了大乘的資糧道。如果你承認，那麼大乘的見道就不是先前未證悟空性而新證悟的，因為已經成立了證悟空性的現量的大乘資糧道。如果你承認，那麼就與宗義相悖。關於這是凡夫還是聖者的辯論，有些人說，這是聖者，因為已經獲得且未失去聖者的斷證功德。如果這樣說，那麼，先前已經證悟的聲聞阿羅漢的大乘資糧道者，應該是阿羅漢，因為已經獲得且未失去阿羅漢的斷證功德。如果你承認，那麼就應該是無學，因為是阿羅漢。此外，你相續中應該存在無學道，因為你是阿羅漢。如果你承認，那麼它應該不存在，因為你已經捨棄了小乘的無學道，並且沒有獲得大乘的無學道。你的無學道，不是無學道的三蘊，因為後者沒有成立。如果後者沒有成立，那麼這樣的無學道，你相續中的學道，應該是學道的三蘊，因為你是無學道的三蘊。此外，他相續中的斷滅，應該是斷滅的三蘊，因為他的無學道是三蘊。如果你承認，那麼，你所捨棄的，相續中的無間道，應該是無間道的三蘊，因為你是斷滅的三蘊。如果你承認，那麼就不應該承認，因為你所捨棄的相續中的無間道，如果是小乘的無間道，那麼它就普遍存在。對於承認聖者是三蘊的觀點，也可以廣泛應用。此外，應該是聲聞的修道者，因為已經獲得且未失去聲聞修道者的斷證功德。如果承認周遍，那麼後者沒有成立，那麼這樣的斷證功德就不會失去，因為不可能有與聖者的斷證功德相違背的事物，而你已經獲得了它。有些人說，這是大乘的聖者，是大乘的士夫和聖者的…… This contradicts your view. If you concede, then it should not exist. Because if it is the accumulation path, then it is not the path of immediate consequence. The Mahayana's path of preparation should have things that are characterized by the truth of cessation, because the Mahayana's accumulation path has things that are characterized by the path of immediate consequence. If you concede, then there should be true cessation in the accumulation and preparation paths. In Dar Tika it says, the direct realization of emptiness should exist in the Mahayana accumulation path, because there is one Shravaka Arhat who directly realizes emptiness and has entered the Mahayana accumulation path. If you concede, then the Mahayana's path of seeing is not a new realization of emptiness that was not previously realized, because the Mahayana accumulation path of directly realizing emptiness has been established. If you concede, then it contradicts the tenets. Regarding the debate of whether this is an ordinary being or a noble being, some say that it is a noble being, because it has obtained and not lost the abandonment and realization of a noble being. If you say so, then, the Mahayana accumulation path practitioner who previously realized the Shravaka Arhat, should be an Arhat, because he has obtained and not lost the abandonment and realization of an Arhat. If you concede, then he should be a non-learner, because he is an Arhat. Furthermore, you should have the path of non-learning in your continuum, because you are an Arhat. If you concede, then it should not exist, because you have abandoned the Hinayana's path of non-learning, and have not obtained the Mahayana's path of non-learning. Your path of non-learning is not the third aggregate of the path of non-learning, because the latter is not established. If the latter is not established, then such a path of non-learning, the path of learning in your continuum, should be the third aggregate of the path of learning, because you are the third aggregate of the path of non-learning. Furthermore, the specific cessation in his continuum should be the third aggregate of cessation, because his path of non-learning is the three aggregates. If you concede, then, what you have abandoned, the path of immediate consequence in your continuum, should be the third aggregate of the path of immediate consequence, because you are the third aggregate of cessation. If you concede, then you should not concede, because if the path of immediate consequence in your continuum that you have abandoned is the path of immediate consequence of the Hinayana, then it is universally present. The view that the noble being is the third aggregate can also be widely applied. Furthermore, he should be a Shravaka's path of meditation practitioner, because he has obtained and not lost the abandonment and realization of a Shravaka's path of meditation practitioner. If the pervasion is accepted, then if the latter is not established, then such abandonment and realization will not be lost, because there cannot be anything that contradicts the abandonment and realization of a noble being, and you have obtained it. Some say that this is a Mahayana noble being, a Mahayana person and a noble being...
【English Translation】 This contradicts your view. If you concede, then it should not exist. Because if it is the accumulation path, then it is not the path of immediate consequence. The Mahayana's path of preparation should have things that are characterized by the truth of cessation, because the Mahayana's accumulation path has things that are characterized by the path of immediate consequence. If you concede, then there should be true cessation in the accumulation and preparation paths. In Dar Tika it says, the direct realization of emptiness should exist in the Mahayana accumulation path, because there is one Shravaka Arhat who directly realizes emptiness and has entered the Mahayana accumulation path. If you concede, then the Mahayana's path of seeing is not a new realization of emptiness that was not previously realized, because the Mahayana accumulation path of directly realizing emptiness has been established. If you concede, then it contradicts the tenets. Regarding the debate of whether this is an ordinary being or a noble being, some say that it is a noble being, because it has obtained and not lost the abandonment and realization of a noble being. If you say so, then, the Mahayana accumulation path practitioner who previously realized the Shravaka Arhat, should be an Arhat, because he has obtained and not lost the abandonment and realization of an Arhat. If you concede, then he should be a non-learner, because he is an Arhat. Furthermore, you should have the path of non-learning in your continuum, because you are an Arhat. If you concede, then it should not exist, because you have abandoned the Hinayana's path of non-learning, and have not obtained the Mahayana's path of non-learning. Your path of non-learning is not the third aggregate of the path of non-learning, because the latter is not established. If the latter is not established, then such a path of non-learning, the path of learning in your continuum, should be the third aggregate of the path of learning, because you are the third aggregate of the path of non-learning. Furthermore, the specific cessation in his continuum should be the third aggregate of cessation, because his path of non-learning is the three aggregates. If you concede, then, what you have abandoned, the path of immediate consequence in your continuum, should be the third aggregate of the path of immediate consequence, because you are the third aggregate of cessation. If you concede, then you should not concede, because if the path of immediate consequence in your continuum that you have abandoned is the path of immediate consequence of the Hinayana, then it is universally present. The view that the noble being is the third aggregate can also be widely applied. Furthermore, he should be a Shravaka's path of meditation practitioner, because he has obtained and not lost the abandonment and realization of a Shravaka's path of meditation practitioner. If the pervasion is accepted, then if the latter is not established, then such abandonment and realization will not be lost, because there cannot be anything that contradicts the abandonment and realization of a noble being, and you have obtained it. Some say that this is a Mahayana noble being, a Mahayana person and a noble being...
གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པའི་སྤངས་རྟོགས་ལ་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་དགྲ་བཅོམ་ 12-2-81b ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་དང་། དགྲ་བཅོམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས། དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་སྤངས་རྟོགས་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་རོ། །གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཐོབ་མྱོང་བར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པ་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཐོབ་མྱོང་བས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་ཞེས་པར། རྣམ་བཤད་པ། བྱང་སེམས་འཕགས་ཆོས་ཅན། སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་མི་སྤོང་སྟེ། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་བཞུགས་པའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དེ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཡེ་ཤེས་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྟོགས་ཡེས་ཆོས་སྐུ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་སྤོང་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེ་དེ་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དེར་ཐལ། དེ་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད། དེ་ཡོད་ན་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་འབུད། སྔ་མ་དེར་ཐལ། དེ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དེ། འདིར་བསྟན་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་ལ་ཁྱབ་འབྲེལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་པའི་ 12-2-82a དབང་གིས་སྐྱེ་བ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། ཁྱབ་པར་ཐལ། འདིར་བསྟན་ཉོན་མོངས་ཡིན་ན། ཉོན་མོངས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། འདི་བསྟན་ཉོན་མོངས་པ་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སོང་། དར་ཊཱིཀ་པ། འདིར་བསྟན་ཉོན་མོངས་པ་དེ། ཉོན་མོངས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན། དེ་ཡང་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུར་དགོས་པ་ནི་མིན་ཏེ། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་གྲོགས་སུ་ངེས་པར་དགོས་པས་མི་སྤོང་བ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འདིར་བསྟན་གྱི་ཉོན་མོངས་མ་སྤངས་པ་དེ་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་མིན་པར་ཐལ། རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡིན་ན། འདིར་བསྟན་གྱི་ཉོན་མོངས་མ་སྤངས་པས་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དར་ཊཱིཀ་པ་ཉིད་དང་འགལ། མ་གྲུབ་ན། རེ་ཞིག་ཁས་བླངས་ཤིང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོ
【現代漢語翻譯】 因為有共同的基礎。是聖者，因為聖者的斷證沒有退失。那麼，這個法，你應是聲聞阿羅漢，因為你是大乘和阿羅漢的共同基礎。三者都承認。應是阿羅漢，因為他的斷證已獲得且沒有退失。三者都承認。另外，這個法應已獲得大乘的見道，因為是大乘聖者。這應是普遍的，因為如果大乘是聖者，那麼一定已獲得大乘的見道。駁斥這個理由。在『發起菩提心』中，論師解釋說：菩薩聖者，爲了利益眾生，不特意斷除成為輪迴之因的煩惱，而是安住于輪迴中利益眾生，因為是菩薩聖者。如果這樣說，菩薩見道者，應是如此，因為這是規律。如果承認，那是不對的，因為他追求斷除煩惱的解脫之道。應是如此，因為他追求斷除所有障礙的智慧，因為他具有追求證悟智慧法身的大乘發心。還有，安住于常邊的菩薩，應是如此，因為這是規律。如果承認，那麼他應斷除它，因為你相續中的無間道是斷除它的無間道。它應是如此，因為有斷除它的無間道。如果它存在，那麼它必須是它。駁斥後者。前者應是如此，因為它被所知障所染污。另外，菩薩見道者，應因這裡所說的煩惱而於輪迴中受生，因為這個結合具有普遍的聯繫。如果承認，那麼這個法，應因煩惱而受生，因為你承認。如果不普遍，那麼應是普遍的，因為如果是這裡所說的煩惱，那麼一定是煩惱。如果理由不成立，那麼應是如此，因為存在這裡所說的一個煩惱。理由成立。達迪喀巴說：這裡所說的煩惱，是煩惱的自性。但它不一定是受生的原因，因為菩薩聖者爲了幫助他人，必須不捨棄它。如果這樣說，那麼所知，不捨棄這裡所說的煩惱，不應是因道智的自性，因為如果是因道智，那麼一定不普遍地不捨棄這裡所說的煩惱。如果承認，那麼就與達迪喀巴本人相矛盾。如果不成立，那麼暫時承認，聲聞阿羅漢
【English Translation】 Because there is a common basis. It is an Arya (noble being), because the realization and abandonment of the Arya have not diminished. Then, this dharma, you should be a Śrāvaka Arhat (Foe Destroyer), because you are the common basis of Mahāyāna (Great Vehicle) and Arhat. All three are acknowledged. Should be an Arhat, because his realization and abandonment have been attained and have not diminished. All three are acknowledged. Furthermore, this dharma should have attained the Path of Seeing of Mahāyāna, because it is a Mahāyāna Arya. This should be universal, because if Mahāyāna is an Arya, then it must have attained the Path of Seeing of Mahāyāna. Refute this reason. In 'Generating Bodhicitta (Mind of Enlightenment)', the commentator explains: A Bodhisattva Arya, for the benefit of sentient beings, does not intentionally abandon the afflictions that cause rebirth, but abides in samsara (cyclic existence) to benefit sentient beings, because he is a Bodhisattva Arya. If it is said like this, a Bodhisattva who has attained the Path of Seeing, should be so, because this is the rule. If acknowledged, that is not right, because he seeks the path of liberation from abandoning afflictions. It should be so, because he seeks the wisdom of abandoning all obscurations, because he possesses the Mahāyāna Bodhicitta that seeks the Dharmakāya (Body of Truth) of realization and wisdom. Also, a Bodhisattva abiding on the extreme of permanence, should be so, because this is the rule. If acknowledged, then he should abandon it, because the uninterrupted path in your continuum is the uninterrupted path of abandoning it. It should be so, because there is an uninterrupted path of abandoning it. If it exists, then it must be it. Refute the latter. The former should be so, because it is tainted by the obscuration of knowledge. Furthermore, a Bodhisattva who has attained the Path of Seeing, should take rebirth in samsara due to the power of the afflictions mentioned here, because this combination has a universal connection. If acknowledged, then this dharma, should take rebirth due to the power of afflictions, because you acknowledge it. If not universal, then it should be universal, because if it is the affliction mentioned here, then it must be an affliction. If the reason is not established, then it should be so, because there is one affliction mentioned here. The reason is established. Dārtīka says: The affliction mentioned here is the nature of affliction. But it is not necessarily the cause of rebirth, because a Bodhisattva Arya must not abandon it in order to help others. If it is said like this, then the knowable, not abandoning the affliction mentioned here, should not be the nature of the knowledge of the causal path, because if it is the knowledge of the causal path, then it is not universally not abandoning the affliction mentioned here. If acknowledged, then it contradicts Dārtīka himself. If it is not established, then temporarily acknowledge it, a Śrāvaka Arhat
མ་གྱི་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་མིན། ཅི་སྟེ་འདོད་ན། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་གང་ཞིག འདིར་བསྟན་གྱི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་ཉོན་མོངས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་རོ། །གཞན་ཡང་། འདིར་བསྟན་གྱི་ཉོན་མོངས་དེ་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་གྲོགས་སུ་ངེས་པར་དགོས་པ་མིན་པར་ཐལ། འདིར་བསྟན་གྱི་ཉོན་མོངས་རྒྱུད་ལ་མི་ལྡན་པའི་བྱང་སེམས་གཞན་དོན་སྒྲུབ་ནུས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སོང་ཞིང་། མ་གྲུབ་ན། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཡིན་ན། འདི་རང་བཞིན་གྱི་ཉོན་མོངས་རྒྱུད་ལ་ལྡན་དགོས་པར་ཐལ། རྟགས་མ་གྲུབ་པ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྒྱུན་མཐའ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། གཞན་ཡང་། དམན་ལམ་མངོན་དུ་མ་སོང་བའི་ 12-2-82b བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་འདིར་རང་བཞིན་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། དམན་ལམ་མངོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དེས་ཁྱོད་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་མི་སྤོང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་འདོད་ན། ཆོས་ཅན། དེའི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་ཉོན་མོངས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། ལམ་ཤེས་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་མ་ཡིན། ཞེས་པར། རྣམ་བཤད་པ། ལམ་གསུམ་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ། ལམ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར། ཚིག་ལྟར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་པ་བདེན་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། འཁྲུལ་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། འཁྲུལ་པ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དོན་ལྟར་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ལམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་ཆོས་ཅན། རྟོག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་ཡུལ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ། ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་དང་། དེ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དེ་ཉན་ཐོས་གྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་ནོ་ཟེར་ན། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-83a
【現代漢語翻譯】 大乘見道者，因其證悟先於母智（指后得智），故為有法。因此，你必須承認這一點。如果不同意，則推出：凡你已斷除一切煩惱者，此中所說的煩惱自性，即是煩惱的體性。三者皆是。此外，此中所說的煩惱，並非菩薩聖者成辦利他事業時所必需的助伴。因為不具此中所說煩惱的菩薩，也能成辦利他事業。此為已成立之因。若不承認，則推出：如果是菩薩聖者，則其相續中必須具有自性煩惱。因為此為未成立之因。若承認，則安住于常邊之菩薩，你必須承認這一點。三者皆為宗派所許。此外，未現前下劣道之菩薩相續中的自性煩惱，你必須承認，在未現前下劣道之菩薩相續中，沒有能斷除你的無間道。因為他不特意努力斷除你。此為已承認之因。若承認，則有法，其相續中具有你。因為你是他的煩惱體性。三句皆是。 關於『非道智之理』，釋論者說：『現量證悟三道無自性的智慧，即是道智的體性。』按照字面意思，大乘見道，你必須承認是遍智，因為是現量證悟諸法無自性的智慧；並且是錯亂識，因為是證悟錯亂為無自性的智慧。按照意義，菩薩見道者相續中的大乘世俗菩提心，你必須承認是該體性，因為是道智，即是大乘聖者相續中的智慧。根本頌中，你必須承認是無分別智，因為你承認。若承認，則不應理，因為是有分別。因為是以外境總相的方式緣境之識。此處，菩薩見道者相續中證悟無常等十六行相之智慧，以及證悟彼等為無自性的的大乘見道，被稱為聲聞之道智之道智。那麼，證悟無常等十六行相的大乘見道，你必須承認是聲聞之道的體性，因為是所應知的聲聞之道。
【English Translation】 The Mahayana path of seeing, because its realization precedes the mother wisdom (subsequent wisdom), is a subject of debate. Therefore, you must acknowledge this. If you disagree, then it follows: Whatever you have abandoned all afflictions, the nature of affliction mentioned here is the essence of affliction. All three are true. Furthermore, the affliction mentioned here is not necessarily a companion for Bodhisattva Aryas when accomplishing the benefit of others. Because a Bodhisattva who does not possess the affliction mentioned here can also accomplish the benefit of others. This is an established reason. If not acknowledged, then it follows: If one is a Bodhisattva Arya, then their continuum must possess inherent afflictions. Because this is an unestablished reason. If acknowledged, then the Bodhisattva abiding in permanence, you must acknowledge this. All three are accepted by the sect. Furthermore, the inherent affliction in the continuum of a Bodhisattva who has not manifested the inferior path, you must acknowledge that in the continuum of a Bodhisattva who has not manifested the inferior path, there is no unobstructed path that can abandon you. Because he does not intentionally strive to abandon you. This is an acknowledged reason. If acknowledged, then the subject of debate, its continuum possesses you. Because you are its affliction essence. All three sentences are true. Regarding 'the reason for not being the wisdom of the path,' the commentator says: 'The wisdom that directly realizes the absence of inherent existence in the three paths is the essence of the wisdom of the path.' According to the literal meaning, the Mahayana path of seeing, you must acknowledge that it is omniscient, because it is the wisdom that directly realizes the absence of inherent existence in all phenomena; and it is a deluded consciousness, because it is the wisdom that realizes delusion as the absence of inherent existence. According to the meaning, the Mahayana conventional Bodhicitta in the continuum of a Bodhisattva on the path of seeing, you must acknowledge that it is that essence, because it is the wisdom of the path, which is the wisdom in the continuum of a Mahayana Arya. In the root text, you must acknowledge that it is non-conceptual wisdom, because you acknowledge it. If acknowledged, then it is not reasonable, because it is conceptual. Because it is a consciousness that apprehends its object in the manner of a general meaning of an object. Here, the wisdom that realizes the sixteen aspects of impermanence, etc., in the continuum of a Bodhisattva on the path of seeing, and the Mahayana path of seeing that realizes them as devoid of inherent existence, are said to be the wisdom of the path of the Hearers, which is the wisdom of the path. Then, the Mahayana path of seeing that realizes the sixteen aspects of impermanence, etc., you must acknowledge that it is the essence of the path of the Hearers, because it is the path of the Hearers to be known.
མ་ཁྱབ་ན་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་རིགས་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་རྟོགས་རིགས་པར་ཐལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་རྟོགས་རིགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་འགལ། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པའི་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་རྟོགས་པ་ཡིན་ན། དེའི་རྟོགས་རིགས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ན། དེའི་རྟོགས་རིགས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། དར་ཊཱིཀ་པ། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་དེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་ཞེས་གསུང་ངོ་། །འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེའི་མཚན་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། གདུལ་བྱ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་རྗེས་སུ་ཆེད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིགས་སུ་གནས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་ལ་ཁས་བླངས། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་ཤེས་མཐོང་གི་ལྟས་ནས་འདའ་བར་བྱ་བའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིགས་སུ་གནས་པར་ཐལ་ལོ། །ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་རིགས་སུ་གནས་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འགལ། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། 12-2-83b མ་གྲུབ་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་དང་། མཐོང་ལམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ལམ་ལ་ནི། །ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་སྦྱོར་ལམ་དེ། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ལ་བྱ་རིགས་པར་ཐལ། འདི་རང་བཞིན་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་མཐོང་ལམ་དེ། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་བྱེད་རིགས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དེའི་སྐབས་སུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་
【現代漢語翻譯】 如果不遍及，則應遍及。如果聲聞道的知是道的知，那麼聲聞道的體性也必須是道的知。此外，該法，應是聲聞的悟解之理，因為是應知的聲聞道。如果承認，那麼該法，應是大乘的悟解之理，因為是悟解法無我的悟解之理。如果承認，則矛盾。如果不成立，則應是，因為是悟解法無我的悟解。如果不成立，那麼該法，應是現量悟解法無我，因為是大乘的見道。如果前者不遍及，那麼所知法，如果是悟解法無我的悟解，那麼必須是它的悟解之理，如果是悟解法無我的智慧之差別，那麼必須是它的悟解之理。立宗。達滴巴（Dar Tika Pa），菩薩的見道悟解無常等十六行相，說是聲聞道的知是道的知。那麼，所知法，如果是它，那麼必須是它，因為是它的名相。菩薩的見道，應是該理，因為是悟解無常等十六行相，並且是大乘見道的基礎相同。第一個應是，因為是現量悟解人無我。如果在根本上承認，那麼應將所化聲聞種姓者，安置於爲了專門了知的現觀之種姓中，因為是所欲。遍及成立且已承諾。如果承認，那麼該法，應從菩薩的知見中超越的現觀之種姓中，因為是。該法，應是菩薩聖者所要現證的現觀之種姓，因為是菩薩道的知是道的知。如果承認，則矛盾。遍及在宗義上已承諾。 如果不成立，則已承諾，並且應是，因為是現量悟解空性的菩薩見道。應是，因為是現量悟解空性，並且是見道的基礎相同。此外，所知法，從『聖聲聞道』的章節中直接顯示的加行道，應被認為是具有無常等十六行相的大乘加行道，因為這種自性的聲聞道的知見道，應是具有無常等十六行相的見道的作者。立宗已承諾。如果承認，則不應是，因為在該章節中沒有大乘的加行道。
【English Translation】 If it doesn't pervade, it should pervade. If the knowledge of the Hearer's Path is the knowledge of the path, then the characteristic of the Hearer's Path must also be the knowledge of the path. Furthermore, that dharma, should be the reasoning of the Hearer's realization, because it is the Hearer's Path to be known. If you accept, then that dharma, should be the reasoning of the Great Vehicle's realization, because it is the reasoning of realizing the selflessness of phenomena. If you accept, then it's contradictory. If it's not established, then it should be, because it is the realization of realizing the selflessness of phenomena. If it's not established, then that dharma, should be directly realizing the selflessness of phenomena, because it is the Seeing Path of the Great Vehicle. If the former doesn't pervade, then knowable phenomena, if it is the realization of realizing the selflessness of phenomena, then it must be its reasoning of realization, if it is a distinction of the wisdom of realizing the selflessness of phenomena, then it must be its reasoning of realization. Thesis. Dar Tika Pa, the Bodhisattva's Seeing Path realizing the sixteen aspects of impermanence etc., says that the knowledge of the Hearer's Path is the knowledge of the path. Then, knowable phenomena, if it is that, then it must be that, because it is its definition. The Bodhisattva's Seeing Path, should be that reason, because it is realizing the sixteen aspects of impermanence etc., and the basis of the Great Vehicle's Seeing Path is the same. The first should be, because it is directly realizing the selflessness of the person. If you accept at the root, then those to be tamed who are of the Hearer's lineage, should be placed in the lineage of manifest realization to be specially known, because it is desired. Pervasion is established and promised. If you accept, then that dharma, should be in the lineage of manifest realization to be transcended from the Bodhisattva's knowledge and vision, because it is. That dharma, should be in the lineage of manifest realization to be manifested by the Bodhisattva Arya, because the knowledge of the Bodhisattva's Path is the knowledge of the path. If you accept, then it's contradictory. Pervasion is promised in the tenet. If it's not established, then it's promised, and it should be, because it is the Bodhisattva's Seeing Path directly realizing emptiness. It should be, because it is directly realizing emptiness, and the basis of the Seeing Path is the same. Furthermore, knowable phenomena, the practice path directly shown from the section 'Noble Hearer's Path', should be considered the Great Vehicle's practice path with the sixteen aspects of impermanence etc., because this nature of the Hearer's Path's Seeing Path, should be the agent of the Seeing Path with the sixteen aspects of impermanence etc. The sign is promised. If you accept, then it should not be, because there is no practice path of the Great Vehicle in that section.
ལམ་དེ། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། གྲུབ་མཐའ་དང་ཡང་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡིན་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་མིན་དགོས་པར་ཐལ་བ་དང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡིན་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་དེ་མིན་དགོས་པར་ཐལ། སྔ་མ་དེ་ཡིན་ན། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡིན་དགོས། ཕྱི་མ་དེ་ཡིན་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་ཡིན་དགོས། དེ་གཉིས་འགལ་བའི་ཕྱིར། རྟགས་གཉིས་ཀ་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རིགས་ཅན་གསུམ་གྱི་ལམ་ཤེས་པའི་ལམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རིགས་ཅན་གསུམ་གྱི་རྟོགས་རིགས་ཡར་ལྡན་དུ་ཚང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རིགས་ཅན་གསུམ་གྱི་ལམ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། རྩ་བར་འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འབྲས་བུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཐུན་མོང་ 12-2-84a མ་ཡིན་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ལམ་ཤེས་གཅིག་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། རིགས་ཅན་གསུམ་ཀའི་རྟོགས་རིགས་རྫོགས་པར་བསྒོམ་པའི་རྒྱུ་ལམ་ཤེས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། རང་བྱུང་བདག་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་པར། བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ལས་ལམ་བགྲོད་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་ཚེ་སློབ་དཔོན་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་རང་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྦྱོར་བ་དེ་གཞུང་དེའི་དོན་སྦྱོར་མ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞུང་དེ་རང་རྒྱལ་གྱི་རིགས་ཅན་སློབ་པའི་ལམ་བགྲོད་ཚུལ་སྟོན་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེས་སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེ། རང་རྒྱལ་གྱི་དགྲ་བཅོམ་སྔོན་དུ་བྱེད་ཚུལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྤང་བྱ་གཅིག་ཆར་བའི་རྒྱུན་ཞུགས་ཀྱི་ཐོབ་པའི་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ལམ་བགྲོད་ཚུལ་དང་གཅིག་ཆར་བའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་ལམ་བགྲོད་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་རང་རྒྱལ་གྱིས་རང་གི་གདུལ་བྱ་ལ་སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རང་གི་གདུལ་བྱ་ལ་སྒྲ་མེད་དུ་གདམས་ངག་སྟོན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གི་གདུལ་བྱ་ལ་སྒྲ་མེད་དུ་ངག་སྟོན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ངག་ཡིན་ན་སྒྲ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡང་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་ག
【現代漢語翻譯】 此外，爲了實際展示空性的狀態，這與宗義相悖。另外，如果聲聞的道智之因是道智，那麼菩薩的道智之因必須不是道智，如果菩薩的因是道智，那麼聲聞的因必須不是道智。如果前者成立，那麼十六行相的因必須是道智。如果後者成立，那麼法無我的狀態的因必須是道智。因為這兩者是矛盾的，所以兩個理由都在宗義上被接受。如果承認，那麼大乘的見道，因為在那裡是合理的，因為是三種根性的道智之道智，所以應該在那裡。因為是三種根性的覺悟次第圓滿的大乘道。另外，三種根性的道智之因不是道智，這不成立，因為在根本上是這樣認為的。如果承認，那麼作為果位一切智的非共同因的道智之一不成立。因為三種根性的覺悟次第圓滿修習的因道智不成立。理由被接受。因為證悟了自生本性。在『如犀牛般的自生』中，聲聞阿羅漢，在道行進方式上比聲聞阿羅漢更殊勝，因為在有生之最後一世，不依賴其他上師而自己現證菩提。如果說，所知法，那個結合不是那個論典的意義結合，因為那個論典是教導自生根性的學道的行進方式的。應該在那裡。因為那樣的事物在有生之最後一世，首先示現自生阿羅漢的方式。另外，斷除對像一次性證悟的入流果位的自生阿羅漢，因為在那裡是合理的，所以應該在那裡。因為是自生阿羅漢。如果根本上這樣認為，那麼法，不成立。因為你的道行進方式和一次性證悟的聲聞阿羅漢的道行進方式沒有任何區別。應該在那裡。因為和法是一體的。這裡如果說，如犀牛般的自生對自己的所化以無聲的方式說法。那麼，那個法，你應該以無聲的方式對自己的所化傳授訣竅。因為那個承諾。如果承認，那麼那個法，你應該以無聲的方式對自己的所化說法。因為承認。如果承認，那麼不成立。因為如果是語，就必須是聲音。還有，如犀牛般的法，你
【English Translation】 Furthermore, to actually demonstrate the state of emptiness, this contradicts the tenets. Additionally, if the cause of the Hearer's path-knowledge is path-knowledge, then the cause of the Bodhisattva's path-knowledge must not be path-knowledge, and if the Bodhisattva's cause is path-knowledge, then the Hearer's must not be. If the former is true, then the cause with the sixteen aspects of impermanence etc. must be path-knowledge. If the latter is true, then the cause with the aspect of selflessness of phenomena must be path-knowledge. Because these two are contradictory, both reasons are accepted in the tenets. If accepted, then the Mahayana's path of seeing, because it is reasonable there, because it is the path-knowledge of the three types of beings, it should be there. Because it is the Mahayana path where the three types of beings' realization lineages are complete. Furthermore, the cause of the path-knowledge of the three types of beings is not established as path-knowledge, because it is asserted as fundamental. If accepted, then one path-knowledge that is the uncommon cause of the resultant omniscient mind is not established. Because the cause of cultivating the complete realization lineages of all three types of beings, path-knowledge, is not established. The reason is accepted. Because the self-arisen nature is realized. In 'like a rhinoceros,' the solitary conqueror, is superior to the Hearer's Arhat in the way of traversing the path, because in the last existence, one directly manifests enlightenment without relying on another teacher. If you say, the knowable phenomena, that combination is not the meaning combination of that text, because that text is the way of teaching the path of learning of the solitary realizer lineage. It should be there. Because such a thing, in the last existence, first demonstrates the way of the solitary realizer Arhat. Furthermore, the solitary realizer Arhat who attains the stream-enterer's attainment of abandoning objects all at once, because it is reasonable there, it should be there. Because it is a solitary realizer Arhat. If you fundamentally think so, then the phenomena, it is not established. Because there is no difference between your way of traversing the path and the way of traversing the path of the Hearer's Arhat who attains enlightenment all at once. It should be there. Because it is one with the phenomena. Here, if you say, like a rhinoceros, the solitary realizer teaches the Dharma silently to his disciples. Then, that phenomena, you should silently impart instructions to your disciples. Because of that commitment. If you accept, then that phenomena, you should silently speak to your disciples. Because you accept. If you accept, then it is not established. Because if it is speech, it must be sound. Also, like a rhinoceros, the phenomena, you
ི་གདུལ་བྱ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། 12-2-84b འདོད་ན། བསེ་རུ་ལྟ་བུར་གཅིག་པུར་གནས་པ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གི་གདུལ་བྱ་ལ་སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་བསྟན་པས། ཁྱོད་ཀྱིས་གདུལ་བྱས་ཆོས་ཐོས་པ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར་འདོད་ན། སྒྲ་མེད་རྟག་ཤེས་ལ་གནང་བ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །གཟུང་དོན་རྟོག་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པར། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ཆོས་ཅན། ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། གཟུང་རྟོག་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར། འཛིན་རྟོག་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར། རྟེན་རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེ་འདྲའི་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་མིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱལ་མཐོང་ལམ་དེས་རང་ལམ་དུ་འཛིན་རྟོག་སྤོང་བའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། འཛིན་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་མཐོང་ལམ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། འདི་རང་གཞན་གྱི་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་དུ་ཐལ། གཟུང་རྟོག་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་སོགས་གསུམ་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤོང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་མ་སྤངས་པའི་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གཉིས་པ་མ་གྲུབ་ན། དེས་ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོག་སྤོང་ན། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་དེས་ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོག་མི་སྤོང་བ་བུད་དོ། །རྟགས་གསུམ་པ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། འདི་རང་གཞན་རྟེན་རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པར་ཐལ། གཟུང་རྟོག་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར། འཛིན་རྟོག་མི་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁ་ཅིག རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་དེ་གཟུང་རྟོག་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར། འཛིན་རྟོག་མ་སྤངས་ 12-2-85a པའི་ཁྱད་པར། རྟེན་རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་ཟེར་ན། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་དེ་ཁྱད་པར་གསུམ་ལྡན་མིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱལ་གྱི་མཐོང་ལམ་དེས་གཟུང་རྟོག་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་ས་བོན་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ལས། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཏེ། གཟུང་རྟོག་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་ལས་དམན་ཏེ། ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོག་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འོ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་ས་བོན་དང་བཅས་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་རྫོགས་པར་ཐོབ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྐད་ཅིག་སྦྱོར་བ་ཐོབ་པར་ཐལ་ལོ། །བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་ལས་དམན་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོག་མ་སྤངས་པའི་ཕྱ
【現代漢語翻譯】 因此，他應與所化有情一同安住。因為這個承諾。 如果承認，則不應像犀牛一樣獨自安住。又，你（指對方）認為，你以無聲的方式向你的所化有情說法，因此，你的所化有情應已聽聞一次法。因為這個承諾，如果承認，則應允許無聲常識。爲了避免執著于所緣境的分別念。在『爲了避免執著于所緣境的分別念』中，自宗的道，應具備三種特點：避免執著于所緣境的分別唸的特點，避免執著于能取境的分別唸的特點，以及所依種姓的特點。如果這樣說，在達滴派的觀點中，所知法，不應具備這三種特點，因為自宗的見道避免了對自道的執著分別念。已經承諾，並且，因為證悟了對法無我的執著分別唸的自宗見道已經建立。此外，聲聞的見道，應具備自他三種特點，因為它具備避免執著于所緣境的分別念等三種特點。第一個理由不成立，因為你避免了所知障的所緣境分別念。因為，存在沒有避免所知障所緣境分別唸的有情。如果第二個理由不成立，那麼，如果它避免了所知障的能取境分別念，那麼自宗的道就不應避免所知障的能取境分別念。如果第三個理由不成立，那麼，它應具備自他所依種姓的特點，因為它是一種具備避免執著于所緣境的分別唸的特點和不避免執著于能取境的分別唸的特點的智慧。 還有一些人說，自宗的道具備避免執著于所緣境的分別唸的特點，不避免執著于能取境的分別唸的特點，以及所依種姓的特點。那麼，自宗的道不應具備這三種特點，因為自宗的見道沒有避免執著于所緣境的分別念，因為它之前沒有出現過消除其種子的無間道。在《釋論》中說，自宗的阿羅漢，比聲聞更殊勝，因為他避免了執著于所緣境的分別念；比大乘更低劣，因為他沒有避免所知障的能取境分別念。那麼，他應已經完全避免了包括所知障所緣境分別唸的種子在內的一切。因為這個承諾，如果承認，那麼應已圓滿獲得無有能取與所取二取的無間道。因為承認，如果承認，那麼應已獲得無二的剎那結合。菩薩的見道，應比大乘更低劣，因為它沒有避免所知障的能取境分別念。
【English Translation】 Therefore, he should abide together with the beings to be tamed. Because of that commitment. If accepted, then it should not abide alone like a rhinoceros. Also, you (referring to the other party) believe that you teach the Dharma to your beings to be tamed in a silent way, therefore, your beings to be tamed should have heard the Dharma once. Because of this commitment, if accepted, then silent constant consciousness should be allowed. In order to avoid clinging to the conceptualization of the object of perception. In 'in order to avoid clinging to the conceptualization of the object of perception,' the path of our own school should have three characteristics: the characteristic of avoiding clinging to the conceptualization of the object of perception, the characteristic of avoiding clinging to the conceptualization of the subject of perception, and the characteristic of the basis of lineage. If it is said like this, in the view of the Dar-ti school, the knowable object should not have these three characteristics, because the seeing path of our own school avoids the clinging conceptualization to its own path. It has been promised, and because the seeing path of our own school that realizes the clinging conceptualization of the selflessness of phenomena has been established. In addition, the seeing path of the Hearers should have three characteristics of self and other, because it has three characteristics such as avoiding clinging to the conceptualization of the object of perception. The first reason is not established, because you avoid the conceptualization of the object of perception of the obscuration of knowledge. Because, there are sentient beings who have not avoided the conceptualization of the object of perception of the obscuration of knowledge. If the second reason is not established, then, if it avoids the conceptualization of the subject of perception of the obscuration of knowledge, then the path of our own school should not avoid the conceptualization of the subject of perception of the obscuration of knowledge. If the third reason is not established, then, it should have the characteristics of the basis of lineage of self and other, because it is a wisdom that has the characteristic of avoiding clinging to the conceptualization of the object of perception and the characteristic of not avoiding clinging to the conceptualization of the subject of perception. There are also some who say that the path of our own school has the characteristic of avoiding clinging to the conceptualization of the object of perception, the characteristic of not avoiding clinging to the conceptualization of the subject of perception, and the characteristic of the basis of lineage. Then, the path of our own school should not have these three characteristics, because the seeing path of our own school has not avoided clinging to the conceptualization of the object of perception, because the uninterrupted path that eliminates its seeds has not appeared before. In the commentary, it is said that the Arhat of our own school is more superior than the Hearers, because he has avoided clinging to the conceptualization of the object of perception; he is inferior to the Great Vehicle, because he has not avoided the conceptualization of the subject of perception of the obscuration of knowledge. Then, he should have completely avoided everything including the seeds of the conceptualization of the object of perception of the obscuration of knowledge. Because of this commitment, if accepted, then he should have completely obtained the uninterrupted path without the duality of the object of perception and the subject of perception. Because of acceptance, if accepted, then he should have obtained the non-dual momentary union. The seeing path of a Bodhisattva should be inferior to the Great Vehicle, because it has not avoided the conceptualization of the subject of perception of the obscuration of knowledge.
ིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པར་ཐལ་ལོ། །སྐབས་འདིར། དར་ཊཱིཀ་པས། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་བདེན་མེད་རྟོགས་སོ་ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་སྐྱེས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་འཛིན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་མི་སློབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བདེན་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་མཐོང་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་མཐོང་ལམ་བཟོད་པ་བརྒྱད་ 12-2-85b ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་ཡང་འདོད་ན། ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོགས་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་བའི་རང་རྒྱལ་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །འདིར་གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་དོན་དྲིས་པ་ལ། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པ་ལ་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་སྐབས་འདིར་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡོད་དམ་མེད། ཡོད་ན་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། བདེན་མེད་རྟོགས་པར་ཐལ། ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཆོས་གཅིག་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་མེད་ན། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཕྱི་དོན་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་མིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ཀྱང་ཕྱི་དོན་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། བསལ་པ་ཁས་བླངས། མ་གྲུབ་ན། ཕྱི་དོན་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ཁྱོད་མེད་པར་རྟོག་པར་ཐལ། ཁྱོད་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁོ་ན་རེ། གཟུང་འཛིན་རྫས་གཞན་གྱིས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་དེ། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུང་འཛིན་རྫས་གཞན་དུ་འཛིན་པའི་བློ་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོགས་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་རྫས་གཞན་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྔོན་པོ་དང་སྔོན་འཛིན་གྱི་མངོན་སུམ་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། སྔོན་པོ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ཡང་འདོད་ན། ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་དེ་སྔོན་པོ་དང་སྔོར་སྣང་དབང་རྫས་ཅན་མིན་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡང་འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་རྫས་ཅན་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །སྐབས་འདིར་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤངས་སོ་ཞེ་ན་དེ་ཆོས་ཅན། གཞི་དང་དེའི་གཉེན་པོ་ཡི། 12-2-86a ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་གཟུང་རྟོག་སྤངས་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོ
【現代漢語翻譯】 如果未成立，則會推論為已斷除所知障。（如果）在此處，達滴喀巴（Dar tika ba）說：『獨覺阿羅漢已證悟無實有』，那麼，這個有法，你的相續中應有具足無實有證悟智慧的自性，因為這是你的承諾。如果承認，那麼，這個有法，你的相續中應生起無實有證悟的無間道，因為你承認。如果承認，那麼，這個有法，你的相續中應有斷除對實有執著一方的解脫道，因為你所承認的，是你是不還果。此外，應有現量證悟無實有的獨覺見道，因為這是你的承諾。如果承認，那麼，應有證悟它的獨覺見道八忍，因為你承認。如果承認，那麼，應有證悟它的獨覺見道無間道。如果這也承認，那麼，應有斷除所知障執著種子的獨覺無間道。如果在此處詢問所取法無自性的證悟之義，而回答說是證悟外境無實有，那麼，此時外境存在還是不存在？如果存在，那麼，獨覺阿羅漢，應已證悟無實有，因為已證悟以量成立之一法為無實有；如果不存在，那麼，獨覺阿羅漢，你並非通過證悟外境無實有而勝過聲聞，因為聲聞阿羅漢也證悟外境無實有。駁斥已承認。如果未成立，那麼，外境，應被聲聞阿羅漢證悟為不存在，因為你不存在。還有人說，證悟能取所取異體的空性，就是證悟所取法無自性的意義。那麼，所知法，執著能取所取為異體的分別念應是所知障的能取分別念，因為這是你的承諾。如果承認，那麼，能取所取應不存在異體，因為你承認。如果承認，那麼，藍色和藍色之執應非異體，如果承認，那麼，藍色應不存在。如果這也承認，那麼，同時緣取之確定應非藍色和藍色顯現之有境，因為這是成立的正確理據。如果這也承認，那麼，能取所取有境應存在。如果在此處說獨覺阿羅漢已斷除所知障的能取分別念，那麼，這個有法，從『基和彼之對治』之處所說的能取分別念應已斷除，因為已斷除所知障的能取分別念。承認。 If not established, then it would be inferred that the obscuration of knowledge has been abandoned. (If) here, Dar tika ba says: 'The Pratyekabuddha Arhat has realized the absence of reality,' then, this subject, in your continuum, there should be the nature of wisdom that possesses the realization of the absence of reality, because this is your commitment. If you admit, then, this subject, in your continuum, there should arise the immediate path of realizing the absence of reality, because you admit. If you admit, then, this subject, in your continuum, there should be the path of liberation that has abandoned one aspect of clinging to reality, because what you admit is that you are a Non-Returner. Furthermore, there should be the Pratyekabuddha's path of seeing that directly realizes the absence of reality, because this is your commitment. If you admit, then, there should be the eight tolerances of the Pratyekabuddha's path of seeing that realizes it, because you admit. If you admit, then, there should be the immediate path of the Pratyekabuddha's path of seeing that realizes it. If you also admit this, then, there should be the immediate path of the Pratyekabuddha that abandons the seeds of clinging to the obscuration of knowledge. If here, one asks about the meaning of the realization of the selflessness of phenomena that are objects of grasping, and answers that it is the realization that external objects are without reality, then, at this time, do external objects exist or not? If they exist, then, Pratyekabuddha Arhat, you should have realized the absence of reality, because you have realized that one phenomenon established by valid cognition is without reality; if they do not exist, then, Pratyekabuddha Arhat, you are not superior to the Hearers through realizing the absence of reality of external objects, because Hearer Arhats also realize the absence of reality of external objects. The refutation has been admitted. If it is not established, then, external objects, should be realized by Hearer Arhats as non-existent, because you do not exist. Someone also says that the realization of emptiness, which is empty of the otherness of the grasper and the grasped, is the meaning of realizing the selflessness of phenomena that are objects of grasping. Then, knowable phenomena, the conceptual thought that grasps the grasper and the grasped as other should be the grasping conceptual thought of the obscuration of knowledge, because this is your commitment. If you admit, then, the grasper and the grasped should not exist as other, because you admit. If you admit, then, blue and the apprehension of blue should not be other, if you admit, then, blue should not exist. If you also admit this, then, simultaneous determinate perception should not be the object of blue and the appearance of blue, because this is the correct reason for establishing it. If you also admit this, then, the grasper and the grasped as objects should exist. If here, one says that the Pratyekabuddha Arhat has abandoned the grasping conceptual thought of the obscuration of knowledge, then, this subject, the grasping conceptual thought spoken of from the place of 'the basis and its antidote' should have been abandoned, because the grasping conceptual thought of the obscuration of knowledge has been abandoned. Admit.
【English Translation】 If not established, then it would be inferred that the obscuration of knowledge has been abandoned. (If) here, Dar tika ba says: 'The Pratyekabuddha Arhat has realized the absence of reality,' then, this subject, in your continuum, there should be the nature of wisdom that possesses the realization of the absence of reality, because this is your commitment. If you admit, then, this subject, in your continuum, there should arise the immediate path of realizing the absence of reality, because you admit. If you admit, then, this subject, in your continuum, there should be the path of liberation that has abandoned one aspect of clinging to reality, because what you admit is that you are a Non-Returner. Furthermore, there should be the Pratyekabuddha's path of seeing that directly realizes the absence of reality, because this is your commitment. If you admit, then, there should be the eight tolerances of the Pratyekabuddha's path of seeing that realizes it, because you admit. If you admit, then, there should be the immediate path of the Pratyekabuddha's path of seeing that realizes it. If you also admit this, then, there should be the immediate path of the Pratyekabuddha that abandons the seeds of clinging to the obscuration of knowledge. If here, one asks about the meaning of the realization of the selflessness of phenomena that are objects of grasping, and answers that it is the realization that external objects are without reality, then, at this time, do external objects exist or not? If they exist, then, Pratyekabuddha Arhat, you should have realized the absence of reality, because you have realized that one phenomenon established by valid cognition is without reality; if they do not exist, then, Pratyekabuddha Arhat, you are not superior to the Hearers through realizing the absence of reality of external objects, because Hearer Arhats also realize the absence of reality of external objects. The refutation has been admitted. If it is not established, then, external objects, should be realized by Hearer Arhats as non-existent, because you do not exist. Someone also says that the realization of emptiness, which is empty of the otherness of the grasper and the grasped, is the meaning of realizing the selflessness of phenomena that are objects of grasping. Then, knowable phenomena, the conceptual thought that grasps the grasper and the grasped as other should be the grasping conceptual thought of the obscuration of knowledge, because this is your commitment. If you admit, then, the grasper and the grasped should not exist as other, because you admit. If you admit, then, blue and the apprehension of blue should not be other, if you admit, then, blue should not exist. If you also admit this, then, simultaneous determinate perception should not be the object of blue and the appearance of blue, because this is the correct reason for establishing it. If you also admit this, then, the grasper and the grasped as objects should exist. If here, one says that the Pratyekabuddha Arhat has abandoned the grasping conceptual thought of the obscuration of knowledge, then, this subject, the grasping conceptual thought spoken of from the place of 'the basis and its antidote' should have been abandoned, because the grasping conceptual thought of the obscuration of knowledge has been abandoned. Admit.
ད་ན། འཛིན་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་དེས་དེ་མ་སྤངས་སོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེས་དེ་སྤངས་པར་ཐལ། དེ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་པོ་གཟུང་བའི་དོན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དག་སྤངས་པ་དང་ཞེས་པའི་གཞུང་རྩ་འགྲེལ་དེ། རང་རྒྱལ་གྱི་རྣམ་གཞག་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞི་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་དེ། འདི་རང་གཞན་གྱི་ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་གཟུང་རྟོག་དེའི་འགལ་ཟླར་གྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེ། འདི་རང་གཞན་གྱི་འཛིན་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མ་རྟོགས་པར་བཤད་པ་དེ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དྲང་དོན་ཡིན་གསུང་ངོ་། །ཁས་བླངས་འགལ་སྟེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མ་རྟོགས་པའི་རང་རྒྱལ་གཅིག་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་ལ་ཁས་བླངས། ཡང་འཛིན་པ་མ་སྤོང་ཕྱིར་དང་ནི་ཞེས་པའི་རྒྱན་གཞུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ངེས་དོན་དུ་འཇོག་པའི་སྐབས་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་བརྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་དྲང་དོན་གྱི་གཞུང་ཡིན། བརྗོད་བྱའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་དྲང་དོན་གྱི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལུགས་ལ། དྲང་ངེས་འཇོག་ཚུལ་གཉིས་སོ་སོར་ངེས་པར་ཁྱེད་འདོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དྲང་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-86b རྟགས་གཉིས་པ་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོར་སྟོན་པའི་གཞུང་ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་མི་ནུས་ཏེ། དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞུང་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ངེས་དོན་གྱི་མདོའི་དགོངས་པ་དྲང་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་འཆད་པའི་གཞུང་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་བཤད་བྱའི་ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་དེ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པའི་ངེས་དོན་གྱི་མདོ་གང་ཞིག ཁྱོད་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གཞུང་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་གཞུང་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དབུ་མ་པ་རང་ལུགས་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་བྱའི་དོན་དེ་ཁས་བླངས་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་ལ་ལ་ནི། རང་རྒྱལ་ལ་སློབ་པ་མེད་དོ་ཟེར་རོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་རང་རྒྱལ་གྱི་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རང་རྒྱལ་རྣམས་ཀྱང་བསྡུས
【現代漢語翻譯】 那麼，可以得出結論，執著於法無我的想法是錯誤的。如果有人說，『它沒有放棄那個』，那麼，所知（法），你必然放棄了那個。因為那個和所知的遮蔽的同一方面，執取意義的形象的想法已經被放棄了，並且《根本慧論》及其註釋說：『放棄了』。因為這個論典是闡述自宗體系的論典。並且，從『基』等章節所闡述的所知障的執取想法，因為這是自他二者的所知障的執取想法。因為從那個章節所闡述的執取想法的對立面，即法無我的想法的無間道，這是自他二者的執著於法無我的想法的證悟。如果不成立，那麼，那個（法），你必然是證悟無自性的證悟。在這裡，達底嘎巴說，『說自宗阿羅漢沒有證悟法無我，那不是字面意思，而是不了義』。這與承諾相矛盾。所知（法），你必然沒有一個沒有證悟法無我的自宗。因為那個承諾。對理由表示承認。並且，『因為沒有放棄執著』等莊嚴論典（指《現觀莊嚴論》），你必然沒有安立為究竟了義的場合。因為你從言說的方式上也是不了義的論典，從所說的方式上也是不了義的論典。承認周遍關係，因為你們大乘宗派必須承認了義和不了義的安立方式是各自確定的。第一個理由表示承認，並且，你必然是不按字面意思的不了義。第二個理由表示承認，並且，你必然是主要闡述世俗諦的論典語句。不能在根本上承認，因為是中觀的論典。這個論典，你必然是從不了義的角度來解釋究竟了義的經的論典。因為你所要解釋的《般若經》，是哪個按字面意思的究竟了義的經？因為你是不按字面意思的意趣。此外，這個論典，你必然不是中觀的論典。因為中觀自宗不能允許你所要闡述的意義。一些隨理唯識宗的人說，『自宗沒有學道』。所知（法），你必然沒有斷除所知障的執取想法的自宗的修道無間道。因為那個承諾。如果承認，那麼，也包括了一切智智的自宗。
【English Translation】 Then, it can be concluded that clinging to the idea of the absence of self of phenomena is wrong. If someone says, 'It has not abandoned that,' then, knowable (phenomena), you must have abandoned that. Because that and the same aspect of the obscuration of the knowable, the thoughts that grasp the appearance of meaning have been abandoned, and the root text and commentary of the Mūlamadhyamakakārikā say: 'Abandoned.' Because this treatise is a treatise that explains the system of one's own school. And, the grasping thoughts of the obscuration of knowledge explained from the section of 'basis' etc., because this is the grasping thought of the obscuration of knowledge of both self and others. Because the uninterrupted path of the idea of the absence of self of phenomena, which is the opposite of the grasping thought explained from that section, this is the realization of the thought of clinging to the absence of self of phenomena of both self and others. If it is not established, then, that (phenomena), you must be the realization that realizes the absence of inherent existence. Here, Ḍārṭīkapa says, 'Saying that the Arhat of one's own school has not realized the absence of self of phenomena is not literal, but provisional.' This contradicts the commitment. Knowable (phenomena), you must not have a self-school that has not realized the absence of self of phenomena. Because of that commitment. The reason is admitted. And, the Abhisamayālaṃkāra which says 'because there is no abandonment of clinging', you must not have the occasion to establish it as ultimately definitive. Because you are also a provisional treatise in terms of expression, and you are also a provisional treatise in terms of what is expressed. The pervasion is admitted, because you Mahāyāna schools must admit that the ways of establishing definitive and provisional are determined separately. The first reason is admitted, and, you must be a provisional meaning that is not literal. The second reason is admitted, and, you must be a statement of a treatise that mainly shows conventional truth as what is expressed. It cannot be admitted at the root, because it is a Madhyamaka treatise. This treatise, you must be a treatise that explains the intention of the definitive sūtra from the perspective of the provisional. Because the Prajñāpāramitā Sūtra that you are going to explain, which is the definitive sūtra that is literal? Because you are an intention that is not literal. Furthermore, this treatise, you must not be a Madhyamaka treatise. Because the meaning that you are going to explain cannot be accepted in the Madhyamaka Svātantrika school. Some followers of the Yogācāra school say, 'There is no path of learning in one's own school.' Knowable (phenomena), you must not have the uninterrupted path of the path of cultivation of one's own school that eliminates the grasping thought of the obscuration of knowledge. Because of that commitment. If admitted, then, it also includes the self-school of all omniscient ones.
་པས། དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་གི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་ཟག་པ་མེད་པ་གཉིས་ཡིན་པས། ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། ཁ་ཅིག་རང་རྒྱལ་ལ་འབྲས་བུ་བཞིའི་རྣམ་གཞག་མེད་པར་འདོད་པ་ནི། ས་སྡེ་ལས། རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་བགྲོད་ཚུལ་གསུམ་གསུངས་པ་དང་འགལ་ཏེ། ལམ་བགྲོད་ཚུལ་གསུམ་པའི་སྐབས་སུ། རང་རྒྱལ་གྱི་རིགས་ཅན་ལ་ལ་ནི། བསྐལ་ཆེན་རྒྱར་ཚོགས་བསགས། རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་འོང་གི་འབྲས་བུ་ཙམ་མངོན་དུ་བྱས། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ལ་འབྲས་བུ་ཕྱི་མ་གཉིས་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཕུང་པོ་སོགས་མཁས་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་དྲུག་ལ་མཁས་པར་སློབ་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་རྣམ་བཤད་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་བདག རང་རྒྱལ་གྱི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པར་འདོད། 12-2-87a འོ་ན། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དེས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་རྫས་ཅན་དུ་ཞེན་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་དེས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དོན་གསལ་ལས། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་པོ་གཟུང་བའི་དོན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་། དེ་དག་གིས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཁོ་ན་རེ་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་བདེན་མེད་རྟོགས་པར་ཐལ། དེས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། འདོད་དོ། །འོ་ན། འཛིན་པ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། དེ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་འཛིན་རྟོག་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ལྡན་པར་ཐལ། ངོས་སྐལ་གྱི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། གཟུང་འཛིན་དབང་ཤེས་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ། གཟུགས་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གྱི་རྟགས་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་རྩེ་གཉིས་ཆོས་ཅན། འཛིན་པ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ། བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་བཟོད་མཆོག་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གཟུང་མེད་རྟོགས་པ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་དེ་ཆོས་ཅན། འཛིན་པ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པར་ཐལ། གཟུང་བ་བདེན་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། འཛིན་མེད་རྟོགས་པ་རྣལ་འབྱོར་ 12-2-87b གྱི་ས་དེས། ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ལྟོས་པའི་འཛིན་པ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ད
【現代漢語翻譯】 因此，有些人認為沒有四果的範疇，這與《本地分》所說相悖，其中提到了三種進入自證之道的途徑。在第三種途徑中，提到具有自證種姓的人，通過積累廣大劫的資糧，僅僅證得預流果和一來果，爲了在來世證得剩餘的二果，需要精通六種事物，即精通蘊等。因此，隨順論典的論師認為，自證者沒有證悟法無我。 那麼，能取法無我不能證悟法無我，因為這是你的承諾。如果承認，那麼執著能取所取的實有之識障，即能取分別念，不能證悟識障，因為你承認。如果承認，那麼這與《義明》中所說『識障的一部分就是對所取之義的分別』相矛盾，也與『它們是識障的對治』相矛盾。有人認為，自證阿羅漢證悟了無諦，因為他證悟了法無我。如果這樣，我承認。那麼，他應該證悟了能取無諦。如果這樣，那是不周遍的，因為他是這樣的法，他具有斷除識障能取分別唸的無間道，因為他具有斷除分位識障能取分別唸的無間道。此外，自證阿羅漢，應該證悟能取所取之根識無諦，因為他證悟了色無諦，因為依靠真諦的一與多分離之理，最終證悟了色無諦。另外，菩薩的加行道暖位和頂位，應該證悟能取無諦，因為他證悟了無諦，因為他證悟了所取無自性。如果承認，那麼他是大乘的加行道忍位或勝位，因為他是證悟能取無自性的大乘加行道。此外，證悟無所取的瑜伽地，應該證悟能取無諦，因為他證悟了所取為諦實。如果不成立，那麼它應該是這樣，因為證悟無所取的瑜伽地，證悟了依賴外境之能取為無諦。應該是這樣，因為...
【English Translation】 Therefore, some argue that there is no framework of the four fruits, which contradicts what is stated in the Śrāvakabhūmi, where three ways of entering the path of self-realization are mentioned. In the third way, it is mentioned that individuals with the lineage of self-realization, by accumulating merit over vast eons, only realize the fruits of Stream-enterer and Once-returner. In order to realize the remaining two fruits in future lives, they need to master six things, i.e., to be skilled in the aggregates, etc. Therefore, the followers of the commentary assert that self-realizers do not realize the absence of self of phenomena. Then, the absence of self of the apprehended cannot realize the absence of self of phenomena, because that is your commitment. If you accept that, then the cognitive obscuration that clings to the apprehended and the apprehender as substantially existent, i.e., the conceptual thought of the apprehended, cannot realize the cognitive obscuration, because you accept it. If you accept that, then it contradicts what is stated in the Meaningful Clarification: 'One aspect of the cognitive obscuration is the conceptual thought of the meaning of the apprehended,' and it also contradicts 'They are the antidote to the cognitive obscuration.' Some argue that the Arhat of self-realization realizes the absence of truth, because he realizes the absence of self of phenomena. If so, I accept it. Then, he should realize the absence of truth of the apprehender. If so, that is not pervasive, because that is the phenomenon, he possesses the uninterrupted path that abandons the conceptual thought of the apprehender of cognitive obscuration, because he possesses the uninterrupted path that abandons the conceptual thought of the apprehender of the cognitive obscuration of the division. Furthermore, the Arhat of self-realization should realize the absence of truth of the sense consciousness of the apprehended and the apprehender, because he realizes the absence of truth of form, because relying on the reasoning of the separation of one and many from truth, he ultimately realizes the absence of truth of form. Moreover, the heat and peak of the path of joining of a Bodhisattva should realize the absence of truth of the apprehender, because he realizes the absence of truth, because he realizes the absence of inherent existence of the apprehended. If you accept that, then he is either the forbearance or the supreme of the path of joining of the Great Vehicle, because he is the path of joining of the Great Vehicle that realizes the absence of inherent existence of the apprehender. Furthermore, the yogic ground that realizes the absence of the apprehended should realize the absence of truth of the apprehender, because he realizes the apprehended as truly existent. If it is not established, then it should be so, because the yogic ground that realizes the absence of the apprehended realizes the apprehender that depends on external objects as absence of truth. It should be so, because...
ེ་ཡང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་དེ། ཞེས་པའི་གཞུང་གིས་ཡང་སྒྲ་དེས་དེ་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དར་ཊཱིཀ་པ་གཞུང་འདི་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་གདུལ་བྱ་རང་རྒྱལ་གྱི་རིགས་ཅན་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་དུ་རང་རྒྱལ་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པ་མེད་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཟེར། འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞུང་འདིའི་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་གདུལ་བྱ་རང་རྒྱལ་གྱི་རིགས་ཅན་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞུང་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་གཞུང་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་གཞུང་གང་ཞིག འདོད་པ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་འདི་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདི་དག་ནི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །བདེན་དང་བདེན་ལ་བཟོད་པ་དང་ཞེས་པར། སྦྱོར་བ་དང་། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་རྣམ་གཞག་དྲིས་པ་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཅན། སྐབས་གཉིས་པར་བསྟན་པའི་མཐོང་ལམ་ཡིན་ཏེ། ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། སྐབས་དང་པོར་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་འབྲས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུའི་ལྡོག་ཆ་ནས་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་དང་པོར་རྣམ་མཁྱེན་དེ་རྒྱུས་མཚོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྟན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྐབས་དང་པོར་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ 12-2-88a ཆོས་ཅན། རྒྱུ་ལམ་ཤེས་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་སུ་ཐལ། སྐབས་གཉིས་པར་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྐབས་དང་པོ་དེ་སྐབས་གཉིས་པ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །མཚན་ཉིད་ལ། ཆོས་ཉིད་སྔར་མ་མཐོང་གསར་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བདེན་པ་མངོན་རྟོགས། དེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་དུ་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དེས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། ཡང་ཆོས་ཉིད་སྔར་མ་རྟོགས་གསར་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་ཟེར་ན། སྔ་མ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་དུ་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དེས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་བདེན་པ་མང
【現代漢語翻譯】 此外，因為是緣起，如幻般無自性。』的論典中，『又』字表明瞭認識到其無真實性。而且達地嘎巴說，這部論是爲了攝受那些能成為深奧空性之器的自生種姓的所化，表明了自生者沒有對法的無我之證悟。那麼，所知法，就此論而言，有作為所化之自生種姓，是嗎？因為有這個承諾。如果承認，那麼，此論，應成為共同大乘之論，因為你是任何論典。如果承認這個觀點，那麼，《現觀莊嚴論》應成為共同大乘的論典，因為你承認這個觀點。這些完全與已成立的宗義相違背。在『真和真之忍』中，有人提問關於加行道和大乘見道的分類。大乘見道之苦法忍，是第二時所說的見道，因為是具有大利益的大乘真諦之現觀。如果這樣說，那麼，第一時所說的大乘見道，應是那個，因為那個緣故。如果承認，那麼，應成為從自果一切智之因的角度所說的大乘見道，因為你承認這個觀點。如果承認，那麼，所知法，應成為在第一時以因來表示一切智的方式所說，因為你承認這個觀點。此外，第一時所說的大乘見道，應成為以因道來表示的法，因為是第二時所說的大乘見道。如果承認，那麼，第一時應成為第二時。在定義方面，如果說，法性是以前未見而新顯現的現量所見的的大乘真諦之現觀，那是大乘見道的定義。那麼，大乘見道之苦法智，應成為那個定義，因為是所詮釋的對象。如果承認，那麼，應成為非，因為你的直接近取因所變成的大乘見道之苦法忍，以現量見到法性。如果又說，法性是以前未證悟而新證悟的大乘真諦之現觀，那麼，前者，應成為那個，因為那個緣故。如果承認，那麼，應成為非，因為你的直接近取因所變成的大乘之苦法忍，以現量證悟法性。而且大乘的真諦之現觀
【English Translation】 Furthermore, because it is interdependent arising, it is without inherent existence like a mirage.' The text indicates that the word 'also' demonstrates the realization of its non-truth. Moreover, Dartika-pa says that this treatise is for the purpose of subduing those who can become vessels of profound emptiness, those of the self-born lineage, showing that the self-born do not have the realization of the selflessness of phenomena. So, knowable phenomena, with respect to this treatise, there are self-born lineages of beings to be tamed, right? Because of that commitment. If you accept, then, this treatise, should be a common Mahayana treatise, because you are any treatise. If you accept that view, then, the Ornament for Clear Realization should be a common Mahayana treatise, because you accept that view. These are completely contradictory to established tenets. In 'Truth and Endurance of Truth,' someone asked about the classification of the path of preparation and the Mahayana path of seeing. The Dharma-kṣānti of Suffering of the Mahayana path of seeing, is the path of seeing taught in the second instance, because it is the clear realization of the great truth of the Mahayana, which possesses great benefit. If you say that, then, the Mahayana path of seeing taught in the first instance, should be that, because of that reason. If you accept, then, it should be the Mahayana path of seeing taught from the perspective of the cause of its own result, omniscience, because you accept that view. If you accept, then, knowable phenomena, should be taught in the first instance in the way that omniscience is represented by the cause, because you accept that view. Furthermore, the Mahayana path of seeing taught in the first instance, should be a phenomenon that represents the path of cause, because it is the Mahayana path of seeing taught in the second instance. If you accept, then, the first instance should be the second instance. In terms of definition, if you say that the nature of reality is the clear realization of the Mahayana truth, seen manifestly for the first time, which was not seen before, that is the definition of the Mahayana path of seeing. Then, the Dharma-jñāna of Suffering of the Mahayana path of seeing, should be that definition, because it is the object to be defined. If you accept, then, it should be non-, because the Dharma-kṣānti of Suffering of the Mahayana path of seeing, which has become your direct substantial cause, manifestly sees the nature of reality. If you also say that the nature of reality is the clear realization of the Mahayana truth, newly realized, which was not realized before, then, the former, should be that, because of that reason. If you accept, then, it should be non-, because the Dharma-kṣānti of Suffering of the Mahayana, which has become your direct substantial cause, manifestly realizes the nature of reality. And the clear realization of the truth of the Mahayana
ོན་རྟོགས་དེ། དེའི་མཚན་ཉིད། ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་ན། མཐོང་ལམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ལུགས་ལ། བཅུ་དྲུག་པ་ལམ་རྗེས་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། མཛོད་ལས། དེ་ལྟར་བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་འདི། སེམས་བཅུ་དྲུག་གོ །ཞེས་གསུངས། རྩ་བར་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་མིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ནི། མ་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་བའི་ལམ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། 12-2-88b མཐོང་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྐབས་འདིར། དར་ཊཱིཀ་པ་བཟོད་པ་བརྒྱད་ཀ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། ཤེས་པ་བརྒྱད་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་རྗེས་བཟོད་དེ། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤངས་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཀྱིས་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་མི་ནུས་པའི་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དང་། རྗེས་བཟོད་གཉིས་ཀྱིས་ཁམས་གོང་འོག་གི་བདེན་པ་ལ་སོ་སོར་དམིགས་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་བཟོད་པ་བརྒྱད་ཀ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། མ་ཁྱབ་ཏེ། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་བཟོད་པ་བརྒྱད་པོ་ཡིན་ཁྱབ་མཉམ་དང་། ཤེས་པ་བརྒྱད་པོ་དེ་ཡིན་ཁྱབ་མཉམ་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན། འོ་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་རྗེས་བཟོད་ཆོས་ཅན། མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གི་དང་པོ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། བཅུ་ལྔ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ལམ་ལ་རྗེས་བཟོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་གཞག་མི་འཐད་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་ཐེག་ཆེན་ 12-2-89a གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། མཐོང་སྤངས་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བཅུ་དྲུག་པ་ལམ་ལ་རྗེས་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་འབྲས་གནས་ཀྱི་མིང་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས་སོ། །བཅུ་དྲུག་པ་
【現代漢語翻譯】 問：什麼是現觀（Abhisamaya，對事物的清晰理解）？它的定義是什麼？ 答：所知法（所有可以被認知的事物）如果是真實的現觀，那麼它必然是見道（Darshana-marga，直接體驗空性的道路）。 因為這個原因，如果承認，按照分別說部（Vaibhashika）的觀點，第十六剎那的道后智（Lamanvaya-jnana）是所知法。 因為這個原因，如果未成立，那麼它必然是道后智。如《俱舍論》（Abhidharmakosha）中所說：『如此真實的現觀，是十六心。』 如果在根本上承認，那麼所知法就不是道后智。因為經中說：『其中的十五個剎那，因為未見，是見道。』 此外，菩薩（Bodhisattva）的見道者如果是見道，那麼他必然是真實的現觀。因為他是現觀的補特伽羅（Pudgala，個體）。 在此處，達滴嘎（Dar-tika）的作者說，八個忍（Ksanti）都是無間道（Anantarya-marga，直接斷除煩惱的道路），八個智（Jnana）都是解脫道（Vimukti-marga，從煩惱中解脫的道路）。 所知法，菩薩的見道苦法忍（Duhkha-dharma-ksanti），是斷除自己那一部分的苦所斷（Duhkha-heya）的無間道。 因為這個承諾，如果承認，那麼所知法，菩薩的見道苦法智（Duhkha-dharma-jnana）有一個不能根除種子的苦所斷的種子。 因為這個觀點，此外，菩薩的見道苦法忍和苦法智，分別指向上地獄的諦（Satya，真理）。因為八個忍都是無間道。 有人說：『不遍及，因為大乘（Mahayana）見道的八個忍是周遍的，八個智也是周遍的。』 如果是這樣，那麼菩薩的見道后忍（Anvaya-ksanti）必然是見道十六剎那的第一個。因為是大乘的見道苦法忍。 如果承認，那麼就不是，因為是第十五個剎那。第一個剎那必然是第十五個剎那，因為是道后忍。 如果承認，那麼就不是，因為是第一個剎那。如果不遍及，那麼大乘見道十六剎那的分類就不合理了。 此外，大乘的見道苦法智，是完全斷除所斷的解脫道。因為是大乘的第十六個剎那的道后智。 如果承認，那麼安住于苦法智的菩薩見道者，必然是名為入流果（Srotapanna-phala）的聖者。因為是斷除所斷，完全分離的沙門（Shramana）的果位上的補特伽羅。 這三者都承認了。第十六個剎那
【English Translation】 Q: What is Abhisamaya (clear understanding of things)? What is its definition? A: If a knowable object (all things that can be cognized) is a true Abhisamaya, then it must be Darshana-marga (the path of direct experience of emptiness). For this reason, if admitted, according to the Vaibhashika view, the sixteenth moment of Lamanvaya-jnana is a knowable object. For this reason, if not established, then it must be Lamanvaya-jnana. As stated in the Abhidharmakosha: 'Thus, the true Abhisamaya is sixteen minds.' If admitted fundamentally, then the knowable object is not Lamanvaya-jnana. Because the sutra says: 'Of these fifteen moments, because they are unseen, they are the path of seeing.' Furthermore, if a Bodhisattva's Darshana-marga is Darshana-marga, then he must be a true Abhisamaya. Because he is a Pudgala of Abhisamaya. Here, the author of Dar-tika says that the eight Ksantis are all Anantarya-marga (the path of directly cutting off afflictions), and the eight Jnanas are all Vimukti-marga (the path of liberation from afflictions). The knowable object, the Bodhisattva's Duhkha-dharma-ksanti of Darshana-marga, is the Anantarya-marga that cuts off the Duhkha-heya of one's own share. Because of this commitment, if admitted, then the knowable object, the Bodhisattva's Duhkha-dharma-jnana of Darshana-marga, has one seed of Duhkha-heya that cannot eradicate the seed. Because of this view, furthermore, the Bodhisattva's Duhkha-dharma-ksanti and Duhkha-dharma-jnana of Darshana-marga, respectively point to the Satyas of the upper and lower realms. Because all eight Ksantis are Anantarya-marga. Someone says: 'Not pervasive, because the eight Ksantis of the Mahayana Darshana-marga are coextensive, and the eight Jnanas are also coextensive.' If so, then the Bodhisattva's Anvaya-ksanti of Darshana-marga must be the first of the sixteen moments of Darshana-marga. Because it is the Duhkha-dharma-ksanti of the Mahayana Darshana-marga. If admitted, then it is not, because it is the fifteenth moment. The first moment must be the fifteenth moment, because it is Anvaya-ksanti. If admitted, then it is not, because it is the first moment. If not pervasive, then the classification of the sixteen moments of the Mahayana Darshana-marga is unreasonable. Furthermore, the Duhkha-dharma-jnana of the Mahayana Darshana-marga is the Vimukti-marga that completely cuts off what is to be abandoned. Because it is the Lamanvaya-jnana of the sixteenth moment of the Mahayana. If admitted, then the Bodhisattva Darshana-marga who abides in Duhkha-dharma-jnana must be a noble being named Srotapanna-phala. Because he is a Pudgala on the fruit of Shramana, completely separated by abandoning what is to be abandoned. All three are admitted. The sixteenth moment
ལམ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་དེ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཞུགས་ཞུགས་པའི་མིང་ཅན་བྱང་སེམས་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དང་པོ་བཅོ་ལྔ་གང་རུང་གི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་གང་ཞིག ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་ཞུགས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སྔ་མ་ཁས་བླངས། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། དེ་ལ་གནས་བཞིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བཅུ་དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར། བྱང་སེམས་ལ་ཞུགས་གནས་བརྒྱད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་མཚན་ཉིད་པ་བྱེད་པའི་སྐབས་སུ་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་བཟོད་པ་བརྒྱད་པོ་དེ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་ཞིང་། ཤེས་པ་བརྒྱད་པོ་དེ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་དེ་དེ་ལྟར་དུ་སྐྱེ་བ་གང་ཞིག དེ་ལ་གཉིས་དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་སྐྱེ་ཚུལ་འདྲ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འདོད་ཉོན་དགུ་པ་ཙམ་མཐོང་ལམ་གྱི་སྔ་རོལ་དུ་སྤངས་ཤིང་། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དེ་ཆོས་ཅན། ཕྱིར་མི་འོང་འབྲས་གནས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ཉོན་དགུ་པ་སྤངས་ཤིང་བཅུ་ 12-2-89b དྲུག་པའི་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པའི་འབྲས་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྟོགས་པ་མངོན་དུ་སོང་བའི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དེ་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་པས། རྟགས་མ་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། དེ་འོ་ན་སྔོན་སོང་གི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་བཟོད་པ་ཡང་མེད། ཤེས་པ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲའི་ཤེས་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་བཟོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་འདྲའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཡང་ཡིན། ཉོན་སྒྲིབ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། འོ་ན། དེ་འདྲ་ཆོས་ཅན། རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། གང་རུང་གང་ཞིག བར་ཆད་མེད་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག དེ་ཡིན་ན་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། གང་རུང་མ་གྲུབ་སྟེ། ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས
【現代漢語翻譯】 安住于道后智證悟的菩薩，應是具『入流』之名的菩薩，因為安住于大乘見道最初十五剎那任何一剎那證悟的菩薩，並非入於一來或不來果位。前者（指安住于道后智證悟的菩薩）已承認。至於後者（指安住于大乘見道最初十五剎那任何一剎那證悟的菩薩，並非入於一來或不來果位），因為他正安住於此。若承認，則不應是，因為已獲得第十六剎那的證悟。三者皆是。在建立菩薩八住位的體系時已承認。 此外，聲聞的見道八忍應是本體相同而生起，八智應是本體相同而生起，因為菩薩的見道如此生起，且二者在事物實相上的生起方式相同。若承認，則承認。僅斷除欲界第九品煩惱，且安住于苦法智證悟的聲聞，應是不來果位，因為已斷除欲界第九品煩惱，且安住于第十六剎那證悟的果位。 此外，已現證聲聞阿羅漢果位的補特伽羅（梵文：Pudgala，意為『人』或『有情』）現證人無我的菩薩的見道苦法忍，應是無間道，因為是苦法忍。已承認周遍（指『是苦法忍』周遍『是無間道』）。由於法不成，所以因不成。若問：『若如此，則先前已現證人無我的菩薩的見道應不存在？』答：『則應不存在此類的菩薩見道，因為既無忍也無智。』又問：『應不存在此類的智？』答：『應不存在此類的忍，若根本上承認，則應存在此類的菩薩見道，以及作為斷除煩惱障的無間道，二者具有相同的基礎。』因為已承認。 對方說：『若如此，則此類的法應是解脫道，因為是任何一種，且不是無間道。』若承認，則大乘的見道應是解脫道，因為已承認，若彼是，則應是。若承認，則不應是，因為大乘的無間道證悟並非先前已生起。』若問：『任何一種不成，因為是特殊的道。』答：『因為是斷除煩惱障的特殊的道。』 在達波註疏派的觀點中，現證法無我的聲聞的見道苦法忍，應是無間道，因為是法。
【English Translation】 A Bodhisattva who abides in the realization of the subsequent knowledge of the path, should be a Bodhisattva with the name 'Stream-enterer', because a Bodhisattva who abides in the realization of any of the first fifteen moments of the Mahayana (Great Vehicle) path of seeing, is not entering into the state of Once-returner or Non-returner. The former (referring to the Bodhisattva abiding in the realization of the subsequent knowledge of the path) is acknowledged. As for the latter (referring to the Bodhisattva abiding in the realization of any of the first fifteen moments of the Mahayana path of seeing, is not entering into the state of Once-returner or Non-returner), because he is abiding in it. If acknowledged, then it should not be, because the sixteenth moment of realization has been attained. All three are. It was acknowledged when establishing the system of the eight abodes of a Bodhisattva. Furthermore, the eight forbearance moments of the Hearer's (Shravaka's) path of seeing should arise as one entity, and the eight knowledge moments should arise as one entity, because the Bodhisattva's path of seeing arises in this way, and the manner of arising is the same in the reality of the two phenomena. If acknowledged, then acknowledge. A Hearer who has abandoned only the ninth level of desire realm afflictions and abides in the realization of the Dharma-knowledge of suffering, should be a Non-returner, because he has abandoned the ninth level of desire realm afflictions and abides in the state of the sixteenth moment of realization. Furthermore, the Suffering-Dharma-Forbearance of the Bodhisattva's path of seeing, which directly realizes the selflessness of persons by a person who has manifested the realization of the Hearer Arhat, should be the Path of No Obstruction, because it is the Suffering-Dharma-Forbearance. The pervasion (referring to 'is the Suffering-Dharma-Forbearance' pervades 'is the Path of No Obstruction') is acknowledged. Since the subject is not established, the reason is not established. If asked, 'If so, then the Bodhisattva's path of seeing that previously directly realized the selflessness of persons should not exist?' Answer: 'Then such a Bodhisattva's path of seeing should not exist, because there is neither forbearance nor knowledge.' Again asked, 'Should such knowledge not exist?' Answer: 'Such forbearance should not exist, if fundamentally acknowledged, then such a Bodhisattva's path of seeing should exist, as well as the Path of No Obstruction that eliminates the afflictive obscurations, the two having the same basis.' Because it is acknowledged. The opponent says: 'If so, then such a phenomenon should be the Path of Liberation, because it is any one, and it is not the Path of No Obstruction.' If acknowledged, then the Mahayana path of seeing should be the Path of Liberation, because it is acknowledged, if that is, then it should be. If acknowledged, then it should not be, because the realization of the Mahayana Path of No Obstruction has not previously arisen.' If asked, 'Any one is not established, because it is a special path.' Answer: 'Because it is a special path that has eliminated the afflictive obscurations.' In the view of the Dar-tiika school, the Suffering-Dharma-Forbearance of the Hearer's path of seeing, which directly realizes the selflessness of phenomena, should be the Path of No Obstruction, because it is Dharma.
་བཟོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ 12-2-90a ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་སྐབས་འདིར། བཟོད་པ་བརྒྱད་ཀ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་ཁས་ལེན་མི་རིགས་པར་ཐལ། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། ཆོས་བཟོད་བཞི་པོ་ཁོ་ན་བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་མི་ལྡན་པའི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པ་བཞིའོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ལས་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་པོས་རྟག་མི་རྟག་ལ་སོགས་པའི་སྒྲོ་འདོགས་བཅུ་དྲུག་རིམ་བཞིན་སེལ་བར་བྱེད་ཅིང་། ངེས་ཤེས་བཅུ་དྲུག་རིམ་བཞིན་འདྲེན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་གི་བསལ་བྱ་སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་ས་བོན་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དེས། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་མ་ལུས་པ་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པར་ཐལ། ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་མིན་གྱི་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་སྤྲོས་བྲལ་སོགས་ལྷག་མ་གསུམ་པོ་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་མ་ལུས་པ་དྲུངས་འབྱིན་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤངས་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་མིན་པར་ཐལ། སྡུག་བདེན་ལ་བདག་ཡོད་མེད་དང་། སྟོང་མི་སྟོང་གི་སྤྲོས་བྲལ་དེ་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་ལམ་ལ་རྗེས་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཐོང་སྤངས་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་རྣམ་གྲོལ་ 12-2-90b ལམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ལམ་བདེན་གྱི་ཆོས་ཉིད་མ་ལུས་པ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ལམ་བདེན་དེ་ངེས་འབྱིན་ཡིན་མིན་གྱི་སྤྲོས་བྲལ་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་དེ་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་བཟོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །འདིར་དར་ཊཱིཀ་པ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་དང་། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་གཉིས་ཀ་འགལ་བར་བཞེད་དོ། །འོ་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་དང་། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོ
【現代漢語翻譯】 因為是『法忍』的緣故。如果承認，那麼證悟『法無我』的聲聞的無間道就存在了。還有，在這裡，不能承認全部八個『忍』都是無間道，因為在《攝大乘論》中說，只有四個『法忍』是無間道。這裡說，無間道的體性是完全不與煩惱相伴的四種相。在《釋論》中說，大乘見道以十六『智忍』次第遣除常無常等十六種增益，並次第引導十六種『決定識』。菩薩的見道，對苦的『法智』，是無間道，因為是對治其所斷增益種子的見道。另外，菩薩的見道，對苦的『法忍』，沒有完全現證苦諦的法性，因為沒有現證有漏五取蘊是否為苦的戲論，以及剩餘的三個離戲論等。承認這個理由。如果承認，那麼就不是斷除苦見所斷全部種子的無間道。因為承認。還有，菩薩的見道，對苦的『法智』，不是斷除全部苦見所斷的解脫道，因為沒有現證苦諦中『有我』『無我』以及『空』『不空』的離戲論。同樣，對道的『后智』，不是斷除全部見所斷的解脫道，因為沒有完全證悟道諦的法性。因為沒有現證道諦是否為『能出離』的離戲論。按照達波的觀點，現證『法無我』的聲聞的見道，對苦的『法忍』，是無間道，因為是『法忍』。如果承認，那麼證悟『法無我』的聲聞的無間道就存在了。這裡，達波認為，現證『空性』的菩薩的見道，與現證『人無我』的菩薩的見道是相違的。那麼，現證『空性』的菩薩的見道，對苦的『法忍』，與現證『人無我』的菩薩的見道，對苦的『法』 因為是『法忍』的緣故。如果承認，那麼證悟『法無我』的聲聞的無間道就存在了。還有，在這裡，不能承認全部八個『忍』都是無間道，因為在《攝大乘論》中說，只有四個『法忍』是無間道。這裡說，無間道的體性是完全不與煩惱相伴的四種相。在《釋論》中說，大乘見道以十六『智忍』次第遣除常無常等十六種增益，並次第引導十六種『決定識』。菩薩的見道，對苦的『法智』，是無間道，因為是對治其所斷增益種子的見道。另外，菩薩的見道，對苦的『法忍』，沒有完全現證苦諦的法性，因為沒有現證有漏五取蘊是否為苦的戲論，以及剩餘的三個離戲論等。承認這個理由。如果承認，那麼就不是斷除苦見所斷全部種子的無間道。因為承認。還有，菩薩的見道，對苦的『法智』，不是斷除全部苦見所斷的解脫道，因為沒有現證苦諦中『有我』『無我』以及『空』『不空』的離戲論。同樣，對道的『后智』，不是斷除全部見所斷的解脫道，因為沒有完全證悟道諦的法性。因為沒有現證道諦是否為『能出離』的離戲論。按照達波的觀點，現證『法無我』的聲聞的見道，對苦的『法忍』，是無間道，因為是『法忍』。如果承認，那麼證悟『法無我』的聲聞的無間道就存在了。這裡，達波認為，現證『空性』的菩薩的見道，與現證『人無我』的菩薩的見道是相違的。那麼，現證『空性』的菩薩的見道，對苦的『法忍』，與現證『人無我』的菩薩的見道，對苦的『法』
【English Translation】 Because it is 'Dharma-kshanti' (法忍). If you admit, then the Arhat (聲聞) who realizes 'Dharma-anatman' (法無我) has an uninterrupted path. Also, in this case, it is not reasonable to admit that all eight 'kshantis' (忍) are uninterrupted paths, because in the 'Compendium of Manifestations' it is said that only the four 'Dharma-kshantis' (法忍) are taught as uninterrupted paths. Here it is said that the nature of the uninterrupted path is the four aspects that are completely free from afflictions. In the 'Commentary' it is said that the Mahayana (大乘) seeing path uses the sixteen 'jnana-kshantis' (智忍) to gradually eliminate the sixteen superimpositions such as permanence and impermanence, and gradually lead to the sixteen 'certain knowledges' (決定識). The Bodhisattva's (菩薩) seeing path, the 'Dharma-jnana' (法智) of suffering, is an uninterrupted path, because it is the seeing path that harms the seeds of the superimpositions to be eliminated. Furthermore, the Bodhisattva's seeing path, the 'Dharma-kshanti' (法忍) of suffering, does not fully directly realize the Dharma-nature of the truth of suffering, because it does not directly realize the five aggregates of contaminated appropriation, the play of whether or not they are suffering, and the remaining three free from play, etc. The reason is admitted. If you admit, then it is not an uninterrupted path that uproots all the seeds of suffering to be abandoned by seeing. Because you admit. Also, the Bodhisattva's seeing path, the 'Dharma-jnana' (法智) of suffering, is not the liberation path that abandons all suffering to be abandoned by seeing, because it does not directly realize the play of 'self' and 'no-self', and 'emptiness' and 'non-emptiness' in the truth of suffering. Similarly, the 'subsequent-jnana' (后智) of the path is not the liberation path that abandons all that is to be abandoned by seeing, because it does not fully realize the Dharma-nature of the truth of the path. Because it does not directly realize the play of whether or not the truth of the path is 'definitive emergence' (能出離). According to the Dar-tika-pa's view, the Arhat's seeing path that directly realizes 'Dharma-anatman' (法無我), the 'Dharma-kshanti' (法忍) of suffering, is an uninterrupted path, because it is 'Dharma-kshanti' (法忍). If you admit, then the Arhat's uninterrupted path that realizes 'Dharma-anatman' (法無我) exists. Here, Dar-tika-pa believes that the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'emptiness' (空性), and the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'personal-anatman' (人無我) are contradictory. Then, the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'emptiness' (空性), the 'Dharma-kshanti' (法忍) of suffering, and the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'personal-anatman' (人無我), the 'Dharma' of suffering Because it is 'Dharma-kshanti' (法忍). If you admit, then the Arhat (聲聞) who realizes 'Dharma-anatman' (法無我) has an uninterrupted path. Also, in this case, it is not reasonable to admit that all eight 'kshantis' (忍) are uninterrupted paths, because in the 'Compendium of Manifestations' it is said that only the four 'Dharma-kshantis' (法忍) are taught as uninterrupted paths. Here it is said that the nature of the uninterrupted path is the four aspects that are completely free from afflictions. In the 'Commentary' it is said that the Mahayana (大乘) seeing path uses the sixteen 'jnana-kshantis' (智忍) to gradually eliminate the sixteen superimpositions such as permanence and impermanence, and gradually lead to the sixteen 'certain knowledges' (決定識). The Bodhisattva's (菩薩) seeing path, the 'Dharma-jnana' (法智) of suffering, is an uninterrupted path, because it is the seeing path that harms the seeds of the superimpositions to be eliminated. Furthermore, the Bodhisattva's seeing path, the 'Dharma-kshanti' (法忍) of suffering, does not fully directly realize the Dharma-nature of the truth of suffering, because it does not directly realize the five aggregates of contaminated appropriation, the play of whether or not they are suffering, and the remaining three free from play, etc. The reason is admitted. If you admit, then it is not an uninterrupted path that uproots all the seeds of suffering to be abandoned by seeing. Because you admit. Also, the Bodhisattva's seeing path, the 'Dharma-jnana' (法智) of suffering, is not the liberation path that abandons all suffering to be abandoned by seeing, because it does not directly realize the play of 'self' and 'no-self', and 'emptiness' and 'non-emptiness' in the truth of suffering. Similarly, the 'subsequent-jnana' (后智) of the path is not the liberation path that abandons all that is to be abandoned by seeing, because it does not fully realize the Dharma-nature of the truth of the path. Because it does not directly realize the play of whether or not the truth of the path is 'definitive emergence' (能出離). According to the Dar-tika-pa's view, the Arhat's seeing path that directly realizes 'Dharma-anatman' (法無我), the 'Dharma-kshanti' (法忍) of suffering, is an uninterrupted path, because it is 'Dharma-kshanti' (法忍). If you admit, then the Arhat's uninterrupted path that realizes 'Dharma-anatman' (法無我) exists. Here, Dar-tika-pa believes that the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'emptiness' (空性), and the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'personal-anatman' (人無我) are contradictory. Then, the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'emptiness' (空性), the 'Dharma-kshanti' (法忍) of suffering, and the Bodhisattva's seeing path that directly realizes 'personal-anatman' (人無我), the 'Dharma' of suffering
ས་བཟོད་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་སྐྱེའམ། རིམ་གྱི་སྐྱེ། དང་པོ་ལྟར་ན། སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་འཇལ་བའི་ཚད་མ་ཡོད་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་དང་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་གཅིག་ཆར་དུ་འཇལ་བའི་ཚད་མ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཁས་བླངས། འདོད་ན། སློབ་ལམ་ན་བདེན་གཉིས་ངོ་བོ་ཐ་དད་དུ་འཛིན་པའི་དྲི་མ་ཟད་པར་སྤངས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། དེ་གཉིས་སྔོན་ལ་གང་སྐྱེ། གང་ལྟར་ནའང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་མ་མྱོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ 12-2-91a ལམ་དེ་སྔར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། ཡང་། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་མ་མྱོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དེ་སྔར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཁྱེད་ལྟར་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་འཛིན་པའི་བློ་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་མཁྱེན་པ་དང་། དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རག་རིག་མངོན་སུམ་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་མཉམ་རྗེས་གཉིས་གཅིག་ཆར་དུ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་དར་ཊཱིཀ་པ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་དེ། བྱང་སེམས་འཕགས་པས་ཤེས་མཐོང་གིས་ལྟས་ནས་འདའ་བར་བྱ་བ་ཞེས་ཟེར། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་གཅིག་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དམན་ལམ་མངོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཉོན་སྒྲིབ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་དུས་མཉམ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་མཐར་ཁས་བླངས་སོ། །འདིར་མཐོང་ལམ་ལ་མཉམ་གཞག་གི་ཁྱབ་མ་ཁྱབ་དྲིས་པས། ཁྱབ་བོ་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ལ་དེས་ཁྱབ་ 12-2-91b པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་གཞན་ངོར་གནས་སྐབས་བླ་མེད་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་གཅིག་མེད
【現代漢語翻譯】 證悟與忍位是同時生起還是次第生起？如果是第一種情況，那麼安住于苦法忍的菩薩見道者，你應具有同時證悟二諦的量，因為你具有同時證悟空性和人無我的量。如果承認三者同時，那麼在學道位上，應已斷盡了執著二諦為異體的垢染。如果承認，那麼三者在宗義上是被承認的。如果是第二種情況，那麼二者之中哪個先產生？無論哪種情況，所知法，應存在未曾現量證悟人無我的大乘見道，因為現量證悟空性的大乘見道先產生。同樣，應存在未曾現量證悟空性的大乘見道，因為現量證悟人無我的大乘見道先產生。此外，按照你的觀點，現量證悟空性的菩薩見道者，你應同時具有執著二諦的兩種心識，因為你同時具有現量證悟空性的智慧和體驗它的后得現量。如果承認，那麼你應同時具有等持和后得，因為你承認上述觀點。遍佈關係是被承認的。此外，達波註疏家說，現量證悟人無我的菩薩見道，是菩薩聖者通過智見來觀察並超越的。如果承認，則與承認相矛盾，因為不應存在已經現量見到人無我，並持續串習的，大乘修道。因為這個承諾。如果承認，那麼就承認了，並且應存在。因為存在一個無間道，它現量證悟人無我，能夠斷除俱生煩惱障的種子，並且在下道未現前時，能夠同時斷除所有煩惱障並獲得佛果。論式成立，宗義上是被承認的。這裡如果問見道是否遍及等持，如果回答遍及，那麼就不應存在安住于大乘見道后得位的菩薩見道者，因為見道遍及等持。如果承認，那麼菩薩見道者中，中等根器者沒有其他能夠作為不退轉無上圓滿菩提的正確標誌。
【English Translation】 Do realization and forbearance arise simultaneously or successively? If the first, then a Bodhisattva on the path of seeing who abides in the forbearance of suffering-dharma, you should have a valid cognition that realizes the two truths simultaneously, because you have a valid cognition that realizes emptiness and the selflessness of persons simultaneously. If all three are admitted, then on the path of learning, the defilement of grasping the two truths as distinct entities should have been completely abandoned. If admitted, then all three are admitted in terms of tenets. If the second, then which of the two arises first? In either case, knowable phenomena, there should be one Mahayana path of seeing that has not directly realized the selflessness of persons, because the Mahayana path of seeing that directly realizes emptiness arises earlier. Also, there should be one Mahayana path of seeing that has not directly realized emptiness, because the Mahayana path of seeing that directly realizes the selflessness of persons arises earlier. Furthermore, according to you, a Bodhisattva on the path of seeing who directly realizes emptiness, you should simultaneously have two minds that grasp the two truths, because you simultaneously have the wisdom that directly realizes emptiness and the subsequent awareness that experiences it. If admitted, then you should simultaneously have equipoise and subsequent attainment, because you admit the above. The pervasion is admitted. Furthermore, the Dārṭīka says that the Bodhisattva's path of seeing that directly realizes the selflessness of persons is what the noble Bodhisattva observes with wisdom and seeing and then transcends. If admitted, there is a contradiction in the admission, because there should not be one Mahayana path of meditation that has already directly seen the selflessness of persons and is habitually familiar with it. Because of that commitment. If admitted, then it is admitted, and it should exist. Because there is one uninterrupted path that directly realizes the selflessness of persons, which eliminates the seeds of innate afflictive obscurations, and the elimination of all afflictive obscurations and the attainment of Buddhahood are simultaneous when the lower path has not manifested. The sign is established, and it is admitted in terms of tenets. Here, if asked whether the path of seeing pervades equipoise, if the answer is yes, then there should be no Bodhisattva on the path of seeing who abides in the subsequent attainment of the Mahayana path of seeing, because the path of seeing pervades it. If admitted, then among Bodhisattvas on the path of seeing, there is no other correct sign for establishing that a person of middling faculty does not regress from unsurpassed perfect enlightenment.
་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་གི་མིང་གི་བརྟགས་ནས་བསྟན་པའི་མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འགྲེལ་པ་ལས། དེ་ལྟར་མིན་ན་རྣལ་འབྱོར་པའི་རྒྱུད་ལ་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་གཞན་ཇི་ལྟར་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དག་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། ཡང་དེ་ཉིད་གསལ་བར་བརྗོད་ན། མཐོང་བའི་ལམ་ལ་བཟོད་པ་དང་། །ཤེས་པའི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ནི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་ལྡོག་པའི། །མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་པའི་བཟོད་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་མཉམ་གཞག་ཁོ་ན་ཡིན་པར་ཐལ། རྩ་བའི་དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་གཞན་ངོར་རྫོགས་བྱང་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། མཉམ་གཞག་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་པའི་འཁོར་གསུམ་ཁས་བླངས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་ན་མཉམ་གཞག་ཡིན་ནས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་མཉམ་གཞག་ཁོ་ན་ཡིན་པ་གང་ཞིག བཅུ་དྲུག་པོ་བར་མ་ཆད་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཞིང་། མཐོང་ལམ་ལ་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་གྲངས་ངེས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་རྗེས་ཐོབ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ 12-2-92a བཟོད་དང་། ཆོས་ཤེས་གཉིས་ཀྱི་བར་དེར་སྐྱེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཡོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཡོད་ན། ཁྱོད་དེར་སྐྱེ་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་བཟོད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ལ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་རྫོགས་རྗེས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་སོ། །རྩ་བར་འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོས་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། སྡུག་བསྔལ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་ལས་དངོས་སུ་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་རང་རྒྱུ་དེ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཐོང་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་ན། རང་རྒྱུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལས་དངོས་སུ་མ་བྱུང་དགོས་པར་ཐལ། ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་གི་བར་དུ་དེའི་མིང་ཅན་གྱི་རྗེས་ཐོབ་རེ་རེས་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ལ་མཉམ་གཞག་གིས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། ས་དང་པོའི་ཡོངས་སྦྱོངས་ཀྱི་སྐབས་སུ་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་རོ། །ལ་ལ་ན་རེ། དེ་ལ་དེས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། སྐད་ཅིག་བརྒྱད་པར་ཚད་མེད་བཞི་བསྒོ
【現代漢語翻譯】 立宗：因為你許諾的緣故。 此外，如果認為通過對十六剎那智忍之名的考察所顯示的見道后得不存在，那是因為你所立宗的緣故。 如果你這樣認為，那麼就與《釋論》中所說『如果不是這樣，瑜伽士如何能相信自己相續中的各個智慧剎那的自性呢？』相矛盾。 更清楚地說，『見道有忍與智，十六剎那之相，菩薩不退轉，應知此為性。』這十六個忍智剎那應僅僅是等持。 因為這是根本立宗的緣故。 如果你這樣認為，那麼這十六者，作為菩薩見道者，不是能使中等根器者確信從圓滿菩提中不退轉的正確標誌。 因為它們僅僅是等持。論師們已經承認了三輪。 第二種情況，所知法，如果它是，那麼它必然是等持。 因為這十六個智忍剎那僅僅是等持，並且這十六者是連續產生的，而且見道在智忍剎那中被確定為十六個。 如果第一個前提不成立，那麼菩薩見道在苦諦上，應有一個轉變為法忍體性的后得。 因為你許諾的緣故。 如果你這樣認為，那麼像你這樣的法，應產生於見道苦法忍和法智之間。 因為你存在，如果你存在，你就必須在那裡產生。 如果後者不成立，那麼它，應是大乘見道在苦諦上的法忍。 因為你是大乘見道中在後智的證悟圓滿之後的智慧。 已承認這個理由。 如果根本上這樣認為，那麼大乘見道在苦諦上的法智，不應是從苦諦見所斷之種子的直接解脫道。 因為你和你的自因是作為能斷除二者之間無間道的后得智慧的法性。 如果見道是解脫道，那麼它不應直接產生於它的自因無間道。 因為在十六智忍之間，每一個具有該名稱的后得都是法性。 有些人說，大乘見道不周遍於等持。 因為在初地的清凈階段，講述了后得智慧。 有些人說，它不被它周遍。 因為在第八剎那修習四無量。
【English Translation】 Thesis: Because you promised. Furthermore, if it is considered that the post-attainment of the Seeing Path, which is shown by examining the names of the sixteen moments of knowledge and forbearance, does not exist, it is because of your commitment. If you think so, then it contradicts what is said in the commentary: 'If not, how can yogis believe in the nature of each moment of knowledge in their own continuum?' To state it more clearly, 'The Seeing Path has forbearance and knowledge, sixteen moments of characteristics, Bodhisattvas do not regress, one should know this as the nature.' These sixteen moments of forbearance and knowledge should only be equipoise. Because this is the root commitment. If you think so, then these sixteen, as Bodhisattvas on the Seeing Path, are not the correct signs to convince others of medium capacity that they will not regress from complete enlightenment. Because they are only equipoise. The commentators have acknowledged the three wheels. According to the second case, knowable phenomena, if it is, then it must be pervasive with equipoise. Because these sixteen moments of knowledge and forbearance are only equipoise, and these sixteen are produced continuously, and the Seeing Path is definitely numbered as sixteen moments of knowledge and forbearance. If the first premise is not established, then the Bodhisattva's Seeing Path on suffering should have one post-attainment that has become the nature of Dharma-forbearance. Because you promised. If you think so, then such a Dharma should arise between the Dharma-forbearance and Dharma-knowledge of the Suffering of the Seeing Path. Because you exist, and if you exist, you must arise there. If the latter is not established, then it should be the Dharma-forbearance on the Suffering of the Great Vehicle Seeing Path. Because you are the wisdom after the completion of the realization of subsequent knowledge on the Great Vehicle Seeing Path. The reason has been acknowledged. If it is fundamentally thought so, then the Dharma-knowledge on the Suffering of the Great Vehicle Seeing Path should not be the liberation path that directly frees from the seeds of what is abandoned by seeing suffering. Because you and your self-cause are the nature of post-attainment wisdom between the two unobstructed paths that abandon it. If the Seeing Path is the liberation path, then it should not directly arise from its self-cause unobstructed path. Because between the sixteen knowledge and forbearance, each post-attainment with that name is the nature. Some say that the Great Vehicle Seeing Path is not pervasive with equipoise. Because in the purification stage of the first ground, post-attainment wisdom is explained. Some say that it is not pervaded by it. Because in the eighth moment, the four immeasurables are cultivated.
མ་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་རོ། །དང་པོ་མི་འཐད་པར་སྟོན་པ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ས་དང་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ན། མཐོང་ལམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ས་དང་པོའི་ཡོངས་སྦྱོངས་དུ་རྗེས་ཐོབ་བཤད་ན། མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཡོད་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། ས་དང་པོའི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་སྒོམ་ལམ་ཡིན་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་མི་འཐད་པ་ནི། མཉམ་གཞག་ཏུ། ཚད་མེད་བཞི་བསྒོམ་པ་མི་སྲིད་ 12-2-92b པར་ཐལ། ཁྱབ་འབྲེལ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མཉམ་གཞག་སྒོམ་པ་སྲིད་པར་ཐལ། ཁྱོད་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་ནས་དམིགས་པ་རྩེ་གཅིག་པའི་ཞི་ལྷག་ཟུང་འབྲེལ་གྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་དར་ཊཱིཀ་པ། ཀུན་རྫོབ་དངོས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་སློབ་པའི་མཁྱེན་པ་ལ། རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཁྱབ་པར་འདོད་ལ། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རང་རིག་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་དང་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་གཉིས་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། རྟགས་ཁས་བླངས་པར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་སྐབས་འདིར་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཁྱེད་ཀྱིས་འདོད་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། སྟོང་ཉིད་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་མཉམ་པར་གཞག་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་མངོན་གྱུར་པ་མེད་པར་བཞེད་པ་མི་འཐད་དེ། འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་ན། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད། དེ་ལྟ་ན། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་དམིགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་ཡུལ་ཤེར་ཕྱིན་ 12-2-93a ལ་ལྐོག་གྱུར་དུ་དམིགས་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཡིན་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཐབས་ཤེས་ཟུང་དུ་འབྲེལ་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། འ
【現代漢語翻譯】 爲了駁斥這種說法，我們這樣說。首先，爲了表明第一個觀點不合理：所知法（一切事物），如果它是初地的智慧，那麼必然是見道，因為如果初地的后得位被解釋為凈治，那麼見道必須有後得位。如果承認，那麼這不合理，因為《釋論》中說，初地第二剎那及以後是修道。其次，第二個觀點不合理：在等持中，不可能修習四無量心，因為存在遍及關係。如果承認，那麼，這個（修習四無量心）是有可能在等持中修習的，因為你是基於禪定的正行，以專注一境的止觀雙運的智慧。在這裡，達·提卡巴（Dar Tikpa，人名）認為，以世俗為對境的學道智慧遍及后得位智慧。現量證悟空性的，大乘見道的等持智慧，體驗的自證現量，必然是這樣。如果承認，那麼，大乘見道的等持智慧和后得位智慧二者必然同時產生，因為你承認。此外，現量證悟人無我的大乘見道的等持智慧，必然是這樣。如果不成立，那麼你必須承認這個宗法，因為你認為人無我在此時是世俗諦。達·提卡巴認為，菩薩見道者一心專注于空性，相續中沒有顯現的大乘世俗菩提心是不合理的。如果這樣，那麼，所知法（一切事物），必然沒有與般若波羅蜜多相應的的大乘世俗菩提心，因為這是你的承諾。有些人認為，如果是大乘見道，那麼必然是瑜伽現量。如果是這樣，那麼，菩薩見道者相續中的證悟智慧，緣於法身的的大乘世俗菩提心，必然是這樣。如果承認，那麼這不合理，因為這是聲義混雜的分別念。必然是這樣，因為這是以自境般若波羅蜜多為隱蔽境的智慧。如果根本不成立，那麼，你什麼是大乘道？如果你是大乘道，那麼它必須是這樣。如果第一個不成立，那麼必然是這樣，因為你是方便與智慧雙運的大乘智慧。必然是這樣，因為你是由現量證悟空性的智慧所攝持的大乘菩提心。如果不成立，那麼……
【English Translation】 To refute this claim, we say this. First, to show that the first point is unreasonable: The knowable (all things), if it is the wisdom of the first ground, then it must be the path of seeing, because if the subsequent attainment of the first ground is explained as purification, then the path of seeing must have subsequent attainment. If admitted, then this is unreasonable, because the 'Commentary' says that the second moment of the first ground and thereafter is the path of cultivation. Secondly, the second point is unreasonable: In meditative equipoise, it is impossible to cultivate the four immeasurables, because there is pervasive relation. If admitted, then this (cultivating the four immeasurables) is possible to cultivate in meditative equipoise, because you are based on the actual practice of meditation, with the wisdom of single-pointed concentration of calm and insight. Here, Dar Tikpa considers that the wisdom of the learning path that takes conventional reality as its object pervades the wisdom of subsequent attainment. The directly realized emptiness, the meditative equipoise wisdom of the Mahayana path of seeing, the self-aware direct experience, must be so. If admitted, then the meditative equipoise wisdom and the subsequent attainment wisdom of the Mahayana path of seeing must arise simultaneously, because you admit it. Furthermore, the meditative equipoise wisdom of the Mahayana path of seeing that directly realizes the selflessness of persons must be so. If it is not established, then you must admit this subject, because you consider the selflessness of persons to be conventional truth at this time. Dar Tikpa believes that it is unreasonable that a Bodhisattva on the path of seeing who is single-mindedly focused on emptiness does not have manifest Mahayana conventional Bodhicitta in their mindstream. If so, then the knowable (all things) necessarily does not have Mahayana conventional Bodhicitta that corresponds to the Perfection of Wisdom, because that is your commitment. Some people think that if it is the Mahayana path of seeing, then it must be yogic direct perception. If so, then the realization wisdom in the mindstream of a Bodhisattva on the path of seeing, the Mahayana conventional Bodhicitta that focuses on the Dharmakaya, must be so. If admitted, then this is unreasonable, because it is a conceptual thought that mixes sound and meaning. It must be so, because it is a wisdom that takes its own object, the Perfection of Wisdom, as a hidden object. If the root is not established, then what is your Mahayana path? If you are a Mahayana path, then it must be so. If the first is not established, then it must be so, because you are the Mahayana wisdom that combines skillful means and wisdom. It must be so, because you are the Mahayana Bodhicitta that is grasped by the wisdom that directly realizes emptiness. If it is not established, then...
ོ་ན། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་དེ་ཡང་། ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་མ་ཟིན་པར་འདོད་དགོས་པས། དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེར་ཐལ། ཐབས་ཤེས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་མ་ཟིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་སྐབས་འདིར། རྣམ་བཤད་པ། བཅུ་དྲུག་པ་ལམ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་དངོས་འབྲས་སུ་གྱུར་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་དེ་སྒོམ་ལམ་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ལྟ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་བསྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གང་རུང་གིས་བསྡུས་པའི་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་མ་སྐྱེས་གོང་གི་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། སྒོམ་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཐལ། གང་རུང་གང་ཞིག མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་གི་རྟོགས་པ་མངོན་དུ་སོང་བར་ཐལ། སྒོམ་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བཅུ་དྲུག་པའི་དངོས་འབྲས་ཡིན་པའི་ 12-2-93b ཕྱིར། གཞན་དག་ན་རེ། དེ་དག་གིས་ནི་སྒོམ་ལམ་པའི་རིམ་པ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བསྟན་ནོ། །ཞེས་པར། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་ཆོས་ཅན། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བསྟན་པར་ཐལ། མཉམ་གཞག་ཏུ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རིམ་པ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་ཁས་བླངས་སོ། །ཞེ་ན། འོ་ན། དེ་འདྲའི་གཞུང་ཆོས་ཅན། རྗེས་ཐོབ་གཅིག་བསྟན་པར་ཐལ། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱ་བའི་རིམ་པ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་བསྟན་པ་གང་ཞིག དེ་བསྟན་ན་དེ་བསྟན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཤེས་བཟོད་བཅུ་དྲུག་པོ་ཁོ་ན་བསྟན་པ་གང་ཞིག དེ་ཡིན་ན་མཉམ་གཞག་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྐབས་དང་པོ་གསུམ་དུ་ཆོས་ཅན། མཉམ་གཞག་ཏུ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རིམ་པ་མ་བསྟན་པར་ཐལ། བསྒོམ་བྱའི་རྣམ་པ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བསྟན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་བསྟན་པར་ཐལ། དེ་བསྟན་པ་གང་ཞིག དེ་བསྟན་ན། དེ་བསྟན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་ཤེས་རྣམ་བསྟན་པར་ཐལ། དེ་བསྟན་པ་གང་ཞིག དེ་བསྟན་ན་དེ་བསྟན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་རྫོགས་སྦྱོར་བའི་སྐབས་སུ་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣ
【現代漢語翻譯】 問：如果認為現證空性的，大乘見道，沒有被世俗菩提心所攝持，那麼，這個（大乘見道）就不是大乘道，因為它不是大乘菩提心。進一步說，它不是殊勝方便智慧所攝持。答：承認這個理由。 又問：在此處，論師認為，十六行相的道后智，是道類智的直接結果，屬於修道。如果是這樣，那麼，這個（道后智）就是大乘的道之現觀，因為它屬於大乘的修道，並且已經現證法性，持續修習。如果承認，那麼，它就是被修道無間道和解脫道所包含的道。如果承認，那麼，就不是，因為它屬於大乘修道無間道生起之前的道后智。此外，這個（道后智）就是修道后得，因為它是任何一個見道后得。如果承認，那麼，修道就會現證等持的證悟，因為它屬於修道后得。如果承認，那麼，就不是，因為它是十六行相的直接結果。 有些人說：『因為這些沒有展示修道者的次第，所以根本沒有展示現觀的次第。』對於『如是性』等的論典，它根本沒有展示現觀的次第，因為它沒有展示等持中修習的次第和后得中作意的次第。答：承認這個理由和周遍。 問：如果是這樣，那麼，這樣的論典就展示了一個后得，因為它展示了后得中作意的次第，即展示了見道后得。如果展示了那個，就必須展示這個。如果承認，那麼，就不是，因為它只展示了十六行相，如果是那個，就必須是等持。此外，在前三個階段中，它沒有展示等持中修習的次第和后得中作意的次第，因為它沒有展示所修習的行相。承認周遍。如果承認，那麼，根本沒有展示現觀的次第，因為承認了前者。如果根本沒有成立，那麼，它就展示了三智的行相，如果展示了那個，就必須展示這個。如果承認，那麼，它就展示了那個的智相，如果展示了那個，就必須展示這個。如果承認，那麼，在圓滿相加行階段中，三智的行相...
【English Translation】 Objection: If it is asserted that the Mahāyāna path of seeing, which directly realizes emptiness, is not grasped by conventional bodhicitta, then that (Mahāyāna path of seeing) is not a Mahāyāna path because it is not Mahāyāna bodhicitta. Furthermore, it is not grasped by special means and wisdom. Response: The reason is accepted. Objection: Here, the commentator asserts that the subsequent wisdom of the sixteen aspects, which is the direct result of the path of knowledge, is considered to be the path of meditation. If so, then that (subsequent wisdom) is a direct realization of the Mahāyāna path, because it belongs to the Mahāyāna path of meditation and continuously meditates on the directly seen nature of reality. If accepted, then it is a path included by either the uninterrupted path or the path of liberation. If accepted, then it is not, because it is a subsequent attainment before the arising of the uninterrupted path of the Mahāyāna path of meditation. Furthermore, that (subsequent wisdom) is a subsequent attainment of the path of meditation, because it is any subsequent attainment that is not a subsequent attainment of the path of seeing. If accepted, then the realization of meditative equipoise is manifested in the path of meditation, because it is a subsequent attainment of the path of meditation. If accepted, then it is not, because it is the direct result of the sixteen aspects. Some say: 'Because these do not show the order of the meditators of the path of meditation, they do not show even a little of the order of direct realization.' Regarding the texts such as 'Thusness,' etc., it does not show even a little of the order of direct realization, because it does not show the order of meditating in meditative equipoise and the order of attending in subsequent attainment. Response: The reason and pervasion are accepted. Objection: If so, then such a text shows one subsequent attainment, because it shows the order of attending in subsequent attainment, namely, it shows the subsequent attainment of the path of seeing. If that is shown, then this must be shown. If accepted, then it is not, because it only shows the sixteen aspects, and if it is that, then it must be meditative equipoise. Furthermore, in the first three stages, it does not show the order of meditating in meditative equipoise and the order of attending in subsequent attainment, because it does not show the aspects to be meditated upon. The pervasion is accepted. If accepted, then it does not show even a little of the order of direct realization, because the former is accepted. If it is not established at the root, then it shows the aspects of the three knowledges, and if that is shown, then this must be shown. If accepted, then it shows the wisdom aspect of that, and if that is shown, then this must be shown. If accepted, then in the stage of complete aspect application, the aspects of the three knowledges...
མ་པ་བསྟན་ཚུལ་དང་། སྐབས་དང་པོ་གསུམ་དུ་མཁྱེན་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་བསྟན་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཀུན་ནས་ཞི་དང་ཐམས་ཅད་ལ། །ཞེས་སོགས་ལ། འདིར་བསྟན་གྱི་ཀུན་ནས་ཞི་བ་སོགས་དྲུག་ཆོས་ཅན། 12-2-94a ཐེག་ཆེན་བསྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་བསྒོམ་ལམ་གྱི་སྔ་རོལ་ན་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་བསྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པའི་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རང་རྒྱུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་སྒོམ་སྟོབས་ཀྱི་ཐོབ་པའི་རྣམ་དཀར་གྱི་ཡོན་ཏན་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་རྒྱུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། བྲལ་འབྲས་སོ་སོར་རྟག་འགོག་ཆོས་ཅན། དེར་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། འདུས་མ་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། འདུས་བྱས་བྲལ་བྱས་འབྲས་བུ་ཡིན། །འདུས་མ་བྱས་ལ་དེ་དག་མེད། །ཅེས་མཛོད་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་བསྒོམས་པར་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་ལེགས་དེ། ཐེག་ཆེན་བསྒོམ་ལམ་གྱི་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ས་གཉིས་པའི་མཉམ་གཞག་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ལས་བྱུང་བ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་སྐྱེད་འབྲས་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བའི་རྟགས་མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱེད་པའི་འོག་ཏུ་སྒོམ་པའི་ལམ་སྟེ། ཞེས་པར་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། གཉིས་ཡོད་དེ། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་སྒོམ་ལམ་ 12-2-94b དང་ཟག་པ་མེད་པའི་སྒོམ་ལམ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཡིན་ན། ཟག་མེད་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ལ་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་གཉིས་སུ་དབྱེར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་སྒོམ་ལམ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ལའོ། །དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ་དེས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་ན། ཟག་བཅས་ཟག་པ་མེད་ཆོས་དང་། །ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་ཟག་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེར་སོར་གྱུར་པའི་སྒོམ་ལམ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 問：關於顯現的方式，在前三個階段中，顯現三種智慧的方式沒有差別，是這樣嗎？ 答：是的，因為我承認。 如經文所說：『完全寂靜和一切』等等。 立宗：這裡所說的完全寂靜等六法， 是屬於大乘禪修道的行為。 如果有人說：『這個』， 立宗：這個，你不屬於它。 因為在大乘禪修道之前就有你。 反駁：這是因為存在著已經變成非大乘禪修道的你。 如果有人說，自因是大乘禪修道的禪修力量所獲得的清凈功德，是大乘禪修道的行為的特徵， 立宗：圓滿正等覺的自性身（Svasiddhi-kāya）， 是那個特徵。 因為它是所詮釋的對象。 如果承認，那麼自因就存在大乘禪修道。 因為我承認。 如果承認，那麼你就沒有原因。 因為你是常法。 對方說：『這個』， 立宗：這個，你有原因。 因為你是果。 回答：不遍及，因為分離果，各自是常和滅的法。 因為這是其中的規律。 如果承認，那麼它就不存在。 因為它是非組合的。 正如《俱舍論》中所說：『組合、分離是果，非組合中無此。』 如果有人說，通過修習大乘禪修道而產生的善妙，是大乘禪修道的行為的特徵， 立宗：二地（Bhumi）的等持（Samāhita）解脫道， 是那個特徵。 因為它是所詮釋的對象。 如果承認， 立宗：這個，不是。 因為它不是從大乘禪修道產生的， 因為它不是它的生果， 因為它是它的差別。 如果根本的理由不成立， 這是因為大乘的禪修道是解脫道。 在『行為』之下是『禪修的道』， 立宗：大乘的禪修道， 有兩種， 即有漏的禪修道和無漏的禪修道。 如果有人說，如果是大乘的禪修道，那麼一定是無漏的， 這不遍及，因為它可分為有漏和無漏兩種。 如果承認，立宗：所知（jñeya）， 被它遍及。 因為如果是它，就必須是沒有煩惱的禪修道。 這是隨理行者的觀點。 隨經行者的觀點是被它遍及。 因為如果是大乘的禪修道，那麼一定是如『有漏和無漏法』的章節中所說的無漏。 這是因為，如果是它，那麼一定是作為對治自方所斷的我執的禪修道。
【English Translation】 Question: Regarding the way of manifestation, is it true that there is no difference in the way the three wisdoms are manifested in the first three stages? Answer: Yes, because I concede. As the scripture says: 'Completely peaceful and all' etc. Thesis: The six dharmas such as complete peace mentioned here, are the actions of the Mahāyāna meditation path. If someone says: 'This', Thesis: This, you do not belong to it. Because you existed before the Mahāyāna meditation path. Rebuttal: This is because there exists you who have become non-Mahāyāna meditation path. If someone says that the pure qualities obtained by the power of meditation of the self-cause, the Mahāyāna meditation path, are the characteristics of the actions of the Mahāyāna meditation path, Thesis: The Svābhāvikakāya (自性身) of the complete and perfect Buddha, is that characteristic. Because it is the object to be explained. If conceded, then the self-cause exists as the Mahāyāna meditation path. Because I concede. If conceded, then you have no cause. Because you are permanent. The opponent says: 'This', Thesis: This, you have a cause. Because you are a result. Answer: It is not pervasive, because the separated results are each permanent and extinct dharmas. Because this is the rule therein. If conceded, then it does not exist. Because it is uncompounded. As the Abhidharmakośa says: 'Compounded, separated are results, these are not in the uncompounded.' If someone says that the goodness arising from practicing the Mahāyāna meditation path is the characteristic of the actions of the Mahāyāna meditation path, Thesis: The Samāhita (等持) liberation path of the second Bhumi (地), is that characteristic. Because it is the object to be explained. If conceded, Thesis: This, is not. Because it does not arise from the Mahāyāna meditation path, Because it is not its birth result, Because it is its distinction. If the root reason is not established, This is because the Mahāyāna meditation path is the liberation path. Under 'action' is 'the path of meditation', Thesis: The Mahāyāna meditation path, has two types, namely the meditation path with outflows and the meditation path without outflows. If someone says that if it is the Mahāyāna meditation path, then it must be without outflows, This is not pervasive, because it can be divided into two types: with outflows and without outflows. If conceded, Thesis: Knowable (jñeya), is pervaded by it. Because if it is it, it must be the meditation path without afflictions. This is the view of the follower of reason. The view of the follower of scripture is pervaded by it. Because if it is the Mahāyāna meditation path, then it must be without outflows as stated in the chapter 'with outflows and without outflow dharmas'. This is because, if it is it, then it must be the meditation path that is the antidote to the self-grasping to be abandoned by one's own share.
པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འདིར་སྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་ལ་ཟག་མེད་དང་། རྗེས་ཐོབ་ལ་ཟག་བཅས་སུ་འཇོག་ཅེས་ན། འོ་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡིན་ན། ཟག་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་བསྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡིན་ན་ཟག་མེད་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་ཟག་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། ཟག་བཅས་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཟག་བཅས་ཡིན་པར་ཐལ། གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་གྲོགས་སུ་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་གང་ཞིག དེ་ཉོན་མོངས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཕྱི་མ་གྲུབ་མཐར་ཁས་བླངས། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ལམ་ཤེས་ 12-2-95a པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཤིན་ཏུ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་དོན་ལ། དར་ཊཱིཀ་པ། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་མ་བཅས་པ་ལ་བྱེད་དོ། །ཟེར། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ས་གཉིས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་དང་བཅས་པར་ཐལ། ཟག་བཅས་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྣང་བཅས་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་པར་ཐལ། རིག་གཏེར་ལས། འཕགས་པ་གསུམ་གྱི་མངོན་སུམ་དང་། །སློབ་དང་མི་སློབ་སྒོ་ནས་ལྔ། །དེ་དག་སྣང་བཅས་སྣང་མེད་ཀྱི། །དབྱེ་བས་གཉིས་གཉིས་རྣམ་པ་བཅུ། །ཞེས་པའི་གཞུང་དོན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ས་བརྒྱད་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་དང་བཅས་པར་ཐལ། ཟག་བཅས་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ས་བརྒྱད་པར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་པ་སྲིད་པའམ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་མཚུངས་ལྡན་དུ་འབྱུང་བ་གང་རུང་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་གཉིས་གང་རུང་མིན་པར་ཐལ། དག་པ་པར་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མི་ལྡན་པའི་སྐབས་མི་སྲིད་པ་གང་ཞིག རྟོག་པ་དང་རྟོག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་མཚུངས་ལྡན་དུ་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། དག་པ་པར་ལམ་གྱི་ 12-2-95b དང
【現代漢語翻譯】 因為普遍存在。如果這裡說修道位（sgom lam）的等持（mnyam gzhag）是無漏（zag med），后得（rjes thob）是有漏（zag bcas），那麼聲聞（nyan thos）的修道位等持，如果是無漏，就必然普遍存在嗎？因為大乘（theg chen）修道位的等持必須是無漏。如果承認，那麼具有寂靜和粗大相的聲聞修道位等持智慧（ye shes），就應該是那個。因為那個。如果承認，那麼就必然是具有真諦相的修道位。因為聲聞的修道位是無漏的。此外，那個法，就應該是那個，就必然是有漏的修道位。因為是具有寂靜和粗大相的修道位。此外，在達·提卡巴（dar Tika pa）的觀點中，菩薩（byang sems）的修道位等持智慧，就應該是那個，就必然是有漏的。因為任何與成辦他利（gzhan don sgrub pa）的助伴相關的煩惱的漏，那個就是煩惱的自性。后一個宗義被宗派承認。前一個是因為，道的智慧本身的相，是菩薩們沒有完全斷除煩惱的緣故。僅僅是有漏的。因為這樣說過。這裡關於有漏和無漏的意義，達·提卡巴說，是指具有和不具有聲音和意義混合執著的分別念。作為瑜伽現量（rnal 'byor mngon sum）自性的二地（sa gnyis pa）的后得智慧，就應該是那個，就必然是具有聲音和意義混合執著的分別念。因為是有漏的修道位。宗義的周遍被承認。如果承認，那麼就必然不是。因為遠離聲音和意義混合執著的分別念。因為那個。因為是瑜伽現量，因為是有相的瑜伽現量。理由成立是因為，從理藏（rig gter）中說：『聖者三現量，從學與非學門，分為五種。這些有相與無相，分為二二共十種。』因為這個論典的意義成立。此外，八地（sa brgyad pa）的后得智慧，就應該是那個，就必然是具有聲音和意義混合執著的分別念。因為是有漏的修道位。周遍和理由被承認。如果承認，那麼在八地，無分別智慧（rnam par mi rtog pa'i ye shes）的相續會斷絕嗎？或者無分別智慧和執持聲音和意義的分別念，兩者同時存在嗎？無論哪一種都必然成立。如果承認，那麼那兩者都不是。因為在清凈地，不可能存在不具有無分別智慧的情況，分別念和無分別的智慧不可能同時存在。第一個是因為，在清凈地，道的 The reason is pervasive. Here, if it is said that the meditative path (sgom lam) of equipoise (mnyam gzhag) is uncontaminated (zag med), and the subsequent attainment (rjes thob) is contaminated (zag bcas), then, if the meditative path of equipoise of a Hearer (nyan thos) is uncontaminated, does it necessarily pervade? Because the meditative path of equipoise of the Great Vehicle (theg chen) must be uncontaminated. If asserted, then the meditative path of equipoise wisdom (ye shes) of a Hearer, which has the aspect of serenity and coarseness, is the subject of debate. Because of that. If asserted, then it necessarily becomes a meditative path with the aspect of truth. Because the meditative path of a Hearer is uncontaminated. Furthermore, that phenomenon, is the subject of debate, it necessarily becomes a contaminated meditative path. Because it is a meditative path with the aspect of serenity and coarseness. Furthermore, according to the Dar Tika Pa's view, the meditative path of equipoise wisdom of a Bodhisattva (byang sems), is the subject of debate, it necessarily becomes contaminated. Because whatever contaminated with defilements that becomes a companion for accomplishing the benefit of others (gzhan don sgrub pa), that is the characteristic of defilements. The latter reason is accepted by the school. The former is because, the very aspect of the path knowledge is only contaminated because Bodhisattvas have not completely abandoned their defilements. Because it is said so. Here, regarding the meaning of contaminated and uncontaminated, Dar Tika Pa says that it refers to having or not having a conceptualization that mixes sound and meaning. The subsequent attainment wisdom of the second ground (sa gnyis pa), which has the nature of direct yogic perception (rnal 'byor mngon sum), is the subject of debate, it necessarily has a conceptualization that mixes sound and meaning. Because it is a contaminated meditative path. The pervasion of the reason is accepted. If asserted, then it is necessarily not so. Because it is free from conceptualization that mixes sound and meaning. Because of that. Because it is direct yogic perception, because it is direct yogic perception with appearance. The reason is established because, from Rigter (rig gter): 'The three direct perceptions of the noble ones, through the doors of learners and non-learners, are five. These, with and without appearance, divided into two each, are ten aspects.' Because the meaning of this text is established. Furthermore, the subsequent attainment wisdom of the eighth ground (sa brgyad pa), is the subject of debate, it necessarily has a conceptualization that mixes sound and meaning. Because it is a contaminated meditative path. The pervasion and reason are accepted. If asserted, then in the eighth ground, is it possible for the continuum of non-conceptual wisdom (rnam par mi rtog pa'i ye shes) to be interrupted? Or do non-conceptual wisdom and conceptualization that grasps sound and meaning, both occur simultaneously? Either one necessarily follows. If asserted, then neither of those two is the case. Because in the pure ground, it is impossible for there to be a time when non-conceptual wisdom is not present, and it is impossible for conceptual and non-conceptual consciousness to occur simultaneously. The first is because, in the pure ground, the path of
【English Translation】 Because it is pervasive. Here, if it is said that the meditative path (སྒོམ་ལམ།, sgom lam) of equipoise (མཉམ་གཞག, mnyam gzhag) is uncontaminated (ཟག་མེད།, zag med), and the subsequent attainment (རྗེས་ཐོབ།, rjes thob) is contaminated (ཟག་བཅས།, zag bcas), then, if the meditative path of equipoise of a Hearer (ཉན་ཐོས།, nyan thos) is uncontaminated, does it necessarily pervade? Because the meditative path of equipoise of the Great Vehicle (ཐེག་ཆེན།, theg chen) must be uncontaminated. If asserted, then the meditative path of equipoise wisdom (ཡེ་ཤེས།, ye shes) of a Hearer, which has the aspect of serenity and coarseness, is the subject of debate. Because of that. If asserted, then it necessarily becomes a meditative path with the aspect of truth. Because the meditative path of a Hearer is uncontaminated. Furthermore, that phenomenon, is the subject of debate, it necessarily becomes a contaminated meditative path. Because it is a meditative path with the aspect of serenity and coarseness. Furthermore, according to the Dar Tika Pa's view, the meditative path of equipoise wisdom of a Bodhisattva (བྱང་སེམས།, byang sems), is the subject of debate, it necessarily becomes contaminated. Because whatever contaminated with defilements that becomes a companion for accomplishing the benefit of others (གཞན་དོན་སྒྲུབ་པ།, gzhan don sgrub pa), that is the characteristic of defilements. The latter reason is accepted by the school. The former is because, the very aspect of the path knowledge is only contaminated because Bodhisattvas have not completely abandoned their defilements. Because it is said so. Here, regarding the meaning of contaminated and uncontaminated, Dar Tika Pa says that it refers to having or not having a conceptualization that mixes sound and meaning. The subsequent attainment wisdom of the second ground (ས་གཉིས་པ།, sa gnyis pa), which has the nature of direct yogic perception (རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ།, rnal 'byor mngon sum), is the subject of debate, it necessarily has a conceptualization that mixes sound and meaning. Because it is a contaminated meditative path. The pervasion of the reason is accepted. If asserted, then it is necessarily not so. Because it is free from conceptualization that mixes sound and meaning. Because of that. Because it is direct yogic perception, because it is direct yogic perception with appearance. The reason is established because, from Rigter (རིག་གཏེར།, rig gter): 'The three direct perceptions of the noble ones, through the doors of learners and non-learners, are five. These, with and without appearance, divided into two each, are ten aspects.' Because the meaning of this text is established. Furthermore, the subsequent attainment wisdom of the eighth ground (ས་བརྒྱད་པ།, sa brgyad pa), is the subject of debate, it necessarily has a conceptualization that mixes sound and meaning. Because it is a contaminated meditative path. The pervasion and reason are accepted. If asserted, then in the eighth ground, is it possible for the continuum of non-conceptual wisdom (རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས།, rnam par mi rtog pa'i ye shes) to be interrupted? Or do non-conceptual wisdom and conceptualization that grasps sound and meaning, both occur simultaneously? Either one necessarily follows. If asserted, then neither of those two is the case. Because in the pure ground, it is impossible for there to be a time when non-conceptual wisdom is not present, and it is impossible for conceptual and non-conceptual consciousness to occur simultaneously. The first is because, in the pure ground, the path of
ོས་པོའི་རྒྱུན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དངོས་པོ་ལྡན་དང་ཞེས་པའི་གཞུང་དོན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་དང་། བསྔོ་བ་བསྒོམ་ལམ་དང་། ཡི་རང་བསྒོམ་ལམ་གསུམ་ཀ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་དང་བཅས་པར་ཐལ། ཟག་བཅས་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་མིན་པར་ཐལ། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཆོས་ཉིད་ལ་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ་ཆོས་ཉིད་ལ་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། ས་གཉིས་པའི་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། རྟོག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡུམ་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཞེན་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ལམ་ཤེས་མིན་པར་ཐལ། ལམ་རྟོག་བློ་ལ་མ་འཁྲུལ་པའི་ཚུལ་གྱི་ཤེས་པའི་བློ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཤད་ལས། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་རྟོག་པ་དང་བཅས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་དང་། དེ་དང་བྲལ་བའི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་དེ། གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་བཞེད། ས་གཉིས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་དང་བཅས་པར་ཐལ། ཟག་བཅས་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་དང་བཅས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། 12-2-96a ཁྱོད་ཀྱི་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་དེ་སྤངས་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱིས་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་སྤངས་པ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་མེད་དེ། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་ཤེས་སྒྲིབ་ཕྲ་མོ་ནི་དབང་དུ་བྱས་སོ་ཞེ་ན། ས་གཉིས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཟག་བཅས་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་ཤེས་སྒྲིབ་ཕྲ་མོ་དང་བཅས་པའི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་སྣང་བའི་སློབ་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་ཏེ། འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ལ་ཆོས་ཅན་ཀུན་རྫོབ་པའི་སྣང་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མོས་པ་རང་གི་དོན་དང་ནི། །ཞེས་པར། ཐེག་ཆེན་གྱི་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་གང་ཞིག་ཡུམ་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཞེན་བློ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ཟེར་ན། རྣམ་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ལ་ནང་འགལ་ཏེ། ས་བརྒྱད་པའི་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེ
【現代漢語翻譯】 因為具有實物的連續性。因此，因為『具有實物』的宗義成立。此外，大乘的信解道、迴向道和隨喜道這三者，都應是具有聲義混雜執著的分別念。因為它們是有漏的修道。如果承認，那麼它們應與此相同。因為你承認。如果承認，那麼它應是聲義混雜執著的分別念。因為它是有著與此相同之物的智慧。如果承認，那麼，這個法，應不是那樣。因為它是瑜伽現量。因此，因為法性是瑜伽現量。因此，因為法性是修道。因此，因為它是大乘的修道。有人說，二地（菩薩）的信解道，應是分別念。因為它是相信般若波羅蜜多三義來源的執著心。如果這樣說，那麼，這個法，應不是道智。因為它不是不迷亂于道之分別唸的智慧。已承認宗依。如果承認，那麼，它應不是那樣。因為它是大乘的修道。《釋論》中說：『具有能取所取二相之知識障的分別唸的大乘隨現證，以及遠離它的隨現證，這兩者的差別是這樣認為的。』二地（菩薩）的后得位智慧，應是具有能取所取二相之知識障的分別念。因為它是有漏的修道。如果承認，那麼，它應是具有知識障和所取分別唸的。因為你承認。如果承認，那麼，它應不是那樣。 因為你已經斷除了所有的知識障和所取分別念。因此，因為自證阿羅漢已經斷除了它。你已經圓滿了自證阿羅漢的斷除。不遍，如果說，能取所取二相的細微知識障是被控制的，那麼，二地（菩薩）的等持智慧，應是有漏的修道。因為它是具有能取所取二相的細微知識障的隨現證。因此，因為它是顯現為能取所取的學道之智。宗已成立，因為聖者的等持具有世俗的顯現。『信解自己的意義』等句中，大乘信解道的定義，如果說，任何大乘的修道，是具有相信般若波羅蜜多三義來源的執著心和相應之物，那麼，與《釋論》的觀點相違背，八地（菩薩）的信解道，應是那個定義。
【English Translation】 Because it possesses the continuity of entities. Therefore, because the tenet of 'possessing entities' is established. Furthermore, the three, the path of aspiration of the Mahāyāna, the path of dedication, and the path of rejoicing, should all be conceptualizations with mixed apprehension of sound and meaning. Because they are contaminated paths of cultivation. If asserted, then they should be the same as that. Because you assert. If asserted, then it should be a conceptualization of mixed apprehension of sound and meaning. Because it is a wisdom that possesses the same as that. If asserted, then, this dharma, should not be that. Because it is direct perception of yoga. Therefore, because the nature of reality is direct perception of yoga. Therefore, because the nature of reality is a path of cultivation. Therefore, because it is a path of cultivation of the Mahāyāna. Someone says, the path of aspiration of the second ground (Bodhisattva), should be a conceptualization. Because it is the clinging mind that believes in the source of the three meanings of the Mother (Prajñāpāramitā). If said so, then, this dharma, should not be the wisdom of the path. Because it is not the wisdom of knowing the way not to be confused with the conceptual mind of the path. The sign has been accepted. If asserted, then, it should not be that. Because it is a path of cultivation of the Mahāyāna. In the commentary, it is said: 'The manifest realization following the Mahāyāna with the conceptualization of the obscuration of knowledge of dualistic appearance of grasper and grasped, and the manifest realization following that which is separated from it, the difference between the two is considered.' The subsequent wisdom of the second ground (Bodhisattva), should be with the conceptualization of the obscuration of knowledge of dualistic appearance of grasper and grasped. Because it is a contaminated path of cultivation. If asserted, then, it should be with the obscuration of knowledge and the conceptualization of the grasped. Because you assert. If asserted, then, it should not be that. Because you have abandoned all the obscurations of knowledge and the conceptualizations of the grasped. Therefore, because the Pratyekabuddha Arhat has abandoned it. You have perfected the abandonment of the Pratyekabuddha Arhat. Not pervasive, if it is said that the subtle obscuration of knowledge of dualistic appearance of grasper and grasped is controlled, then, the samadhi wisdom of the second ground (Bodhisattva), should be a contaminated path of cultivation. Because it is the manifest realization following the subtle obscuration of knowledge of dualistic appearance of grasper and grasped. Therefore, because it is the wisdom of the learning path that appears as dualistic grasper and grasped. The sign is established, because the samadhi of the noble ones has the appearance of conventional truth. In the phrase 'aspiration for one's own meaning', the definition of the path of aspiration of the Mahāyāna, if it is said that any path of cultivation of the Mahāyāna is with the clinging mind that believes in the source of the three meanings of the Mother (Prajñāpāramitā) and the corresponding thing, then, it contradicts the view of the commentator, the path of aspiration of the eighth ground (Bodhisattva), should be that definition.
ར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པར་ཐལ། ཞེན་བློ་དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐར་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། རང་གི་གྲོགས་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཡུམ་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཞེན་བློ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཞེན་བློ་དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ 12-2-96b པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་ཡུལ་གསལ་བར་སྣང་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ས་བརྒྱད་པའི་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡུམ་རང་དོན་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཞེན་བློ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་འདོད་ན། རང་དོན་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་དུ་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་གང་ཞིག ཡུམ་རང་དོན་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཞེན་བློ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དག་པ་པར་རང་དོན་མོས་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ཉོན་ཡིད་གནས་གྱུར་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། འགྲེལ་ཆེན་ལས། བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་བ་ཕྲ་མོ་མ་སྤངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་དོན་གྱི་མོས་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་འདི་ཡང་རྣམ་བཤད་པས་ཁས་ལེན་དགོས་སོ། །ས་མཚམས་ལ། རང་དོན་མོས་པ་ས་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་ན་ཡོད། གཉིས་དོན་མོས་པ་ས་བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ། གཞན་དོན་མོས་པ་ས་བཅུ་པ་ན་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར། མོས་པ་གསུམ་གྱི་ས་མཚམས་དེ་ལྟར་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་སྦྱོར་སོགས་ན་མོས་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ན་འབྲས་ཡུམ་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་ཞེན་བློ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ན། ལུང་རིགས་ལ་བརྟེན་ནས་འབྲས་ཡུམ་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཐོས་བསམ་གྱིས་གཏན་ལ་ཕེབས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ལུང་དྲངས་ནས། མོས་པ་གསུམ་གྱི་ས་མཚམས་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་མི་འཐད་དེ། དག་པ་པ་ན། རང་དོན་མོས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། 12-2-97a དེ་ན་ཡུམ་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དག་པ་ནས། ཡུམ་ཤེར་ཕྱིན་རང་དོན་དོན་དམ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདིའི་སྐབས་ཀྱི་རང་དོན་དེ་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བློ་ལ་བྱེད་རིགས་པར་ཐལ། བདག་ཏུ་ང་རྒ
【現代漢語翻譯】 如果承認，則因為所指對象的原因，應成為名相與意義混淆的分別念。如果承認，因為是與執著心具有相同性質的心，則應成為執著心。如果承認，則不應成為執著心，因為是清凈的智慧。這一論斷在宗義上是被承認的。 此外，如果承認，對於自己同伴大乘的修道，相信是具有相同性質的母義三者的來源的執著心，應成為大乘的修道。因為與該執著心具有相同性質的大乘之後現觀，是大乘的信解修道。如果承認，那麼，該法應成為現量證悟法性。因為是大乘之後現觀。如果承認，則應成為自境顯現。如果承認，則不應成為自境顯現，因為是分別念。 此外，如果承認，第八地的信解修道，應成為該相。因為所指對象的原因。如果承認，則應成為相信般若波羅蜜多是自利之源的執著心及其相應法。如果承認，那麼，應成為自利信解修道。任何大乘的修道，如果是相信般若波羅蜜多是自利之源的執著心及其相應法。如果承認，那麼，在清凈地應不存在自利信解。因為那是煩惱意樂轉依。這一論斷是普遍的。如《釋論》所說：『未能斷除微細的我慢，即是自利之信解。』這一論斷也應被論師們承認。 關於地的界限，有人說：『自利信解存在於二地至七地之間，二利信解存在於八地和九地，利他信解存在於十地。』如此劃分三種信解的界限是不合理的。因為在大乘的資糧道和加行道等階段，存在著三種信解。因為在那裡，存在著相信果般若波羅蜜多是義三者之源的執著心。因為在大乘的資糧道中，存在著依靠教理，通過聞思而確定果般若波羅蜜多是義三者之源的情況。』引用《釋論》的教證，如此劃分三種信解的界限是不合理的。因為在清凈地，存在著自利信解。因為在那裡，存在著相信般若波羅蜜多是義三者之源的信心。因為在清凈地，存在著相信般若波羅蜜多是自利、勝義諦、法身的來源的信心。這種情況下的『自利』，應被認為是自利作意的心。因為我慢的緣故。
【English Translation】 If admitted, then because of the object it refers to, it should become a conceptualization that mixes up the sound and meaning. If admitted, because it is a mind that possesses the same nature as the clinging mind, it should become a clinging mind. If admitted, then it should not become a clinging mind, because it is pure wisdom. This assertion is admitted in tenets. Furthermore, if admitted, the clinging mind that believes that the source of the three meanings of the Mother is of the same nature as the meditation path of one's own companion Mahayana, should become the meditation path of the Mahayana. Because the subsequent realization of the Mahayana, which has the same nature as that clinging mind, is the faith-based meditation path of the Mahayana. If admitted, then that phenomenon should become the direct realization of the nature of phenomena. Because it is the subsequent realization of the Mahayana. If admitted, then it should become the clear appearance of its own object. If admitted, then it should not become the clear appearance of its own object, because it is a conceptualization. Furthermore, if admitted, the faith-based meditation path of the eighth ground should become that characteristic. Because of the object it refers to. If admitted, then it should become the clinging mind that believes that the Prajnaparamita is the source of self-interest, along with its associated factors. If admitted, then it should become the self-interest faith-based meditation path. Any Mahayana meditation path, if it is the clinging mind that believes that the Prajnaparamita is the source of self-interest, along with its associated factors. If admitted, then in the pure land, there should be no self-interest faith. Because that is the transformation of the afflictive intention. This assertion is universal. As the commentary says: 'Not abandoning the subtle pride of self is the faith of self-interest.' This assertion should also be admitted by the commentators. Regarding the boundaries of the grounds, some say: 'Self-interest faith exists between the second and seventh grounds, dual-interest faith exists on the eighth and ninth grounds, and other-interest faith exists on the tenth ground.' Such a division of the boundaries of the three faiths is unreasonable. Because in the Mahayana accumulation path and joining path, etc., there are three faiths. Because there, there is the clinging mind that believes that the result Prajnaparamita is the source of the three meanings of the object. Because in the Mahayana accumulation path, there is the situation of relying on scripture and reasoning, and through hearing and thinking, determining that the result Prajnaparamita is the source of the three meanings of the object.' Quoting the testimony of the commentary, it is unreasonable to make such a division of the boundaries of the three faiths. Because in the pure land, there is self-interest faith. Because there, there is the faith that believes that the Prajnaparamita is the source of the three meanings of the object. Because in the pure land, there is the faith that believes that the Prajnaparamita is the source of self-interest, ultimate truth, and Dharmakaya. The 'self-interest' in this case should be considered the mind of self-interest attention. Because of self-conceit.
ྱལ་བ་ཕྲ་མོ་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རང་དོན་མོས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་རིགས་པར་ཐལ། མོས་པ་གསུམ་བསྒོམ་པའི་དུས་སུ་འདིའི་དོན་གསུམ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དོན་གསལ་ལས། བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལས་དང་པོར་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ་མོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་མོས་པས་བསགས་པའི་དགེ་རྩ་དོན་གསུམ་གྱི་རྒྱུར་བསྔོ་བ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རང་དོན་དེ་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བློ་ལ་བྱེད་རིགས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བློ་མེད་ན། རང་དོན་ཆོས་སྐུ་ལ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེ་ན། འོ་ན། རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བློ་མེད་ན། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སེམས་བསྐྱེད་མི་འབྱུང་བར་ཐལ། དེ་མེད་ན་ཆོས་སྐུ་ལ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ལ། །མོས་པའི་གནས་སྐབས་རྣམས་ལ་ནི། །ཞེས་པར། མོས་པ་བསྒོམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་གསུམ་མཛད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། མོས་པ་བསྒོམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་ཆེར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེས་དེ་འདྲའི་དེ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་མི་ནུས་པར་ཐལ། འདི་རང་གཞན་གྱི་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་གསུམ་དེ་བརྗོད་པ་སྒྲའི་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་པ་གང་ཞིག་གི དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐུགས་དགྱེས་པ་མོས་པ། བསྒོམ་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱིས་ 12-2-97b རྟོགས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་སངས་རྒྱས་ནང་ཕན་ཚུན་ཁོ་ནའི་མངོན་སུམ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་རྟོགས་ཡེས་ཆོས་སྐུའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། འདི་དག་ནི་དོན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་གྱི་བཅམ་བུའི་ངོ་བོ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་མོས་པ་དང་པོ་བསྒོམ་པ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ཆུང་ངུར་མཛད། མོས་པ་གསུམ་པ་བསྒོམ་པ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ཆེན་པོར་མཛད་དོ་ཞེ་ན། ཤེར་ཕྱིན་རང་དོན་ཆོས་སྐུའི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ཆུང་ངུར་མཛད་པ་དང་། ཤེར་ཕྱིན་གཟུགས་སྐུའི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་ཆེན་པོར་མཛད་མིན་པར་ཡོད་པར་ཐལ། ཤེར་ཕྱིན་ཆོས་སྐུའི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པ་དེ་ཆོས་སྐུའི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་པའི་སྐུ་ལ་དམིགས་པའི་དད་པ་ལས། དོན་དམ་པའི་སྐུ་ལ་དམིགས་པའི་དད་པ་དེ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་མོས་པ་བསྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་དཀར་གྱི་ཡོན་ཏན་དེ། འདིར་རང་གཞན་མོས་པའི་ཕན
【現代漢語翻譯】 由於存在微小的自利動機，所以會有自利的想法。如果承認這一點，那麼這就不合理了。因為在修習三種信解時，據說不會顯現這三種意義。理由是，在《意義明示》中說：『從修習道的角度來說，首先不顯現的體性也有三種。』此外，將通過信解積累的善根迴向給三種意義是不合理的。因為自利是針對自利作意的智慧。因此，如果沒有自利作意的智慧，就不會產生對自利法身的追求。』如果這樣說，那麼，如果沒有自利作意的智慧，就不會產生大乘菩提心。因為如果沒有它，就不會產生對法身的追求。在《般若波羅蜜多經》中，『在信解的階段，』對於修習信解的菩薩，讚歎、恭敬、稱揚這三種行為，是有必要的，因為修習信解的菩薩會產生極大的歡喜。如果這樣說，那麼，所知法，它不能因此而產生歡喜，因為這些讚歎、恭敬、稱揚並非語言的本質。如來歡喜的信解，是修習的菩薩所不能證悟的。理由是，那是佛陀之間才能體驗到的顯現境界。理由是，那樣的證悟是法身的體性。前一個理由是，這些是如實證悟真實意義的特徵，而不是虛假的本質。這裡，對於最初修習信解，所說的功德較小；對於第三種修習信解，所說的功德較大。如果這樣說，那麼，《般若波羅蜜多》對於相信自利法身是來源，所說的功德較小；而對於相信《般若波羅蜜多》是色身的來源，所說的功德較大，這並不成立。因為相信《般若波羅蜜多》是法身的來源，比相信它是色身的來源更為殊勝。因為對於佛陀的世俗身所產生的信心，比對於勝義身所產生的信心更為殊勝。因為大乘的世俗菩提心更為殊勝。這裡，從修習大乘信解所產生的白凈功德，在這裡對自他信解的利益……
【English Translation】 Because of the reason of having a tiny self-interest, there is a desire for self-benefit. If you accept that, then it is unreasonable. Because when cultivating the three kinds of faith, it is said that these three meanings are not manifested. The reason is, in 'Meaning Manifest,' it says: 'From the perspective of cultivating the path, the nature that is not manifested at first also has three aspects.' Furthermore, it is unreasonable to dedicate the virtuous roots accumulated through faith to the three meanings. Because self-interest is directed towards the wisdom of self-interest's attention. Therefore, if there is no wisdom of self-interest's attention, then the mind seeking self-benefit in Dharmakaya will not arise.' If you say that, then, if there is no wisdom of self-interest's attention, then the Bodhicitta of Mahayana will not arise. Because if there is no it, then the mind seeking self-benefit in Dharmakaya will not arise. In the Prajnaparamita, 'In the stages of faith,' for the Bodhisattva who cultivates faith, making praise, respect, and extolment is necessary, because the Bodhisattva who cultivates faith generates great joy. If you say that, then, the object of knowledge, it cannot generate joy in that way, because these praise, respect, and extolment are not the essence of speech. The faith that pleases the Tathagata, is not realized by the Bodhisattva who cultivates. The reason is, that is the manifest realm of experience only between Buddhas. The reason is, such realization is the nature of Dharmakaya. The former reason is, these are the characteristics of realizing the true meaning as it is, and not the nature of falsehood. Here, for the initial cultivation of faith, the stated merits are small; for the third cultivation of faith, the stated merits are great. If you say that, then, the Prajnaparamita's belief that the Dharmakaya of self-benefit is the source, the stated merits are small; and the Prajnaparamita's belief that the Rupakaya is the source, the stated merits are great, is not established. Because believing that the Prajnaparamita is the source of Dharmakaya is more excellent than believing it is the source of Rupakaya. Because the faith directed towards the conventional body of the Buddha is more excellent than the faith directed towards the ultimate body. Because the conventional Bodhicitta of Mahayana is more excellent. Here, the white virtuous qualities arising from cultivating the faith of Mahayana, here the benefits of self and other's faith...
་ཡོན་གྱི་མཚན་ཉིད། ཟེར་ན། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཤེར་ཕྱིན་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། མཉམ་གཞག་ཏུ་ཤེར་ཕྱིན་བསྒོམ་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འདི་རང་གཞན་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མོས་པ་དངོས་ཡིན་ཏེ། མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བླ་ན་མེད་པའི་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། 12-2-98a དོན་གསལ་ལས། ཇི་ལྟར་མོས་པ་བཞིན་མཐོང་བའི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་ཞུགས་པའི་མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས། མོས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་བསྒོམ་ལམ་ལ་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། མོས་པ་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཟེར་ན། ཤེར་ཕྱིན་དོན་གསུམ་གྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཡིད་ཆེས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་གསུམ་མཛད་པ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། འདི་རང་གཞན་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མོས་པ་བསྒོམས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསྟོད་བཀུར་བསྔགས་པ་མཛད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དེ་ལྟར་མཛད་པ་དེ་རང་རྒྱུ་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མོས་པ་བསྒོམ་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྔོན་སོང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ཁྱད་པར་ཅན། །ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པའི་འདུན་པ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བའི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། དེ་འདྲའི་འདུན་པ་དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་དུ་བྱུང་བའི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་དེ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྨོན་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། བསྔོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་བྱུང་ཡིན་པར་ཐལ། སྨོན་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། བསྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ནི། །སེམས་པ་འདུན་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཞེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བའི་རྟག་དེར་ཐལ། 12-2-98b དེ་དང་མཚུངས་དང་ལྡན་དུ་བྱུང་བའི་གཙོ་བོ་རྣམ་རིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་ཟིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་དགེ་རྩ་ཁོང་ཁྲོས་འཇོམས་ནུས་པ་གཅིག་མི་སྲིད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་། རང་གཞན་གྱི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པའི་འདུན་པ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས
【現代漢語翻譯】 問：什麼是迴向的體性？ 答：如果在後得位，首先要深信般若波羅蜜多是三義的來源，然後在等持位修習般若波羅蜜多的菩薩的修道，法相，應是所詮，因為那是它的體性。 問：如果承認（是體性），那麼這應不是自他信解的利益，而是真實的信解，因為信解是無上的修道。 答：應是，因為那是法相。應遍。 《義明》中說：『如所信解般顯現之法的體性，即是趣入般若波羅蜜多的信解作意。』因為說信解作意是先行的修道，是信解的修道。 問：如果說是從修習信解中產生的，那麼對般若波羅蜜多是三義來源深信不疑的見道位菩薩，如來對其讚歎、恭敬、稱揚，法相，應是體性。 答：應是，因為這是自他信解的利益。應是，因為這是對修習信解的菩薩，如來讚歎、恭敬、稱揚的功德的一部分。 問：如果承認（是體性），那麼這樣的見道位菩薩，您受到如此對待，不應是從修習信解道中產生的，因為您是信解道的證悟先行者。 在『殊勝迴向』之際，將善根轉化為圓滿菩提的意樂及其相應者，如果是大乘迴向的體性，那麼與此意樂相應的主要識，法相，應是所詮，因為那是它的體性。 問：如果承認（是體性），那麼它應是愿，因為是迴向。如果承認（是愿），那麼應是心所，因為是愿。應遍，因為《經莊嚴論》中說：『諸教之愿者，乃與意樂俱之心。』 根本的常法應是，因為是與此相應的主要識。 此外，資糧道菩薩相續中的大乘迴向，法相，應是體性，因為是大乘迴向。 問：如果承認（是體性），那麼您應已將善根轉化為圓滿菩提。所愿為何？因為是大乘迴向。 問：如果承認（是體性），那麼您不可能被憤怒摧毀，因為是所愿。又，將自他善根轉化為圓滿菩提的意樂及其相應者
【English Translation】 Q: What is the characteristic of dedication? A: If, in the post-attainment phase, one first has faith that the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) is the source of the three meanings, then the path of meditation of a Bodhisattva (Enlightenment Being) who meditates on the Prajñāpāramitā in equipoise, the dharma, should be the signified, because that is its characteristic. Q: If you admit (it is the characteristic), then this should not be the benefit of self and other's faith, but rather the actual faith, because faith is the supreme path of meditation. A: It should be, because that is the dharma. It should pervade. From the 'Meaningful Elucidation': 'The characteristic of the dharma that appears as one believes is the faith-based mental activity that enters into the Perfection of Wisdom.' Because it is said that faith-based mental activity is the preliminary path of meditation, it is the path of meditation of faith. Q: If it is said to arise from meditating on faith, then the Bodhisattva on the path of seeing who has unwavering faith that the Prajñāpāramitā is the source of the three meanings, the Tathāgata (Thus-Gone One) praises, honors, and extols them, the dharma, should be the characteristic. A: It should be, because this is the benefit of self and other's faith. It should be, because this is part of the qualities of the Tathāgata praising, honoring, and extolling the Bodhisattva who has meditated on faith. Q: If you admit (it is the characteristic), then such a Bodhisattva on the path of seeing, the way you are treated in this way, should not arise from meditating on the path of faith, because you are a forerunner in the realization of the path of faith. In the context of 'Especially Dedicated,' the intention to transform virtuous roots into perfect enlightenment, along with its associated factors, if that is the characteristic of the Great Vehicle's dedication, then the primary consciousness that arises in conjunction with that intention, the dharma, should be the signified, because that is its characteristic. Q: If you admit (it is the characteristic), then it should be aspiration, because it is dedication. If you admit (it is aspiration), then it should be a mental factor, because it is aspiration. It should pervade, because the Ornament of the Sutras says: 'The aspirations of all teachings are the mind accompanied by intention.' The fundamental constant should be, because it is the primary consciousness that arises in conjunction with it. Furthermore, the Great Vehicle's dedication in the continuum of a Bodhisattva on the accumulation path, the dharma, should be the characteristic, because it is the Great Vehicle's dedication. Q: If you admit (it is the characteristic), then you should have already transformed virtuous roots into perfect enlightenment. What is desired? Because it is the Great Vehicle's dedication. Q: If you admit (it is the characteristic), then it is impossible for you to be destroyed by anger, because it is what is desired. Also, the intention to transform the virtuous roots of oneself and others into perfect enlightenment, along with its associated factors
་པ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བའི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། སངས་རྒྱས་འཕགས་པའི་ཐུགས་རྒྱུད་ཀྱི་བསྔོ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སངས་རྒྱས་འཕགས་པའི་ཐུགས་རྒྱུད་ལ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་རྒྱུའི་དགེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་བ་ཡིན་ན། རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་ཟིན་པ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་རང་གཞན་གང་རུང་གི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པའི་འདུན་པ་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བའི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་བསྒོམ་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རང་གཞན་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བར་བྱེད་པའི་བསྔོ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཡོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཡོད་ན་ཁྱོད་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དངོས་མ་གྲུབ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་བསྒོམ་ལམ་པས་གདུལ་བྱ་གཞན་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་སྟོན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་འཁོར་སུམ་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཟིན་པའི་སྒོ་ནས་དུས་གསུམ་ 12-2-99a གྱི་དགེ་རྩ་མ་ལུས་པ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པའི་འདུན་པ་ཞེས་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་གཉིས་པ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདས་པའི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་བསྔོ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁོང་ཁྲོས་བཅོམ་ཟིན་པའི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། མ་འོངས་པའི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་མི་ནུས་པར་ཐལ། དེ་རིང་བསྔོ་བས་སང་ཉིན་གྱི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བསྔོ་བའི་དུས་སུ་བསྔོ་རྒྱུའི་རྫས་མེད་པར་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། མ་འོངས་པའི་དགེ་རྩ་མཐའ་དག་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་དགོས་པར་ཐལ། བསྔོ་བའི་མཚན་ཉིད་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་འོངས་པ་ན་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་རྣམ་མཁྱེན་དེ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པའི་ཐོབ་བྱར་གྱུར་པའི་རྣམ་མཁྱེན་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བསྔོ་བས་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་མི་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་འདས་པའི་དགེ་རྩ་མཐའ་དག་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་དགོས་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བའི་མཚན་ཉིད་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་ཐུགས་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྔོ་བ་ཡིན་ན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བསྔོ་བ་ཡིན་དགོས་པར་
【現代漢語翻譯】 如果說，大乘迴向的定義是，諸佛菩薩心續中的迴向，那麼，這個法（chos can，事物），就符合那個定義，因為它是被定義的對象。如果承認，那麼，這個法，就不符合那個定義，因為它不能將自相續的善根轉化為圓滿菩提，因為諸佛菩薩的心續中沒有可以轉化為圓滿菩提的善根，因為如果是他們的相續中的善根，那麼就遍及已經轉化為圓滿菩提。又如果說，將自己或他人的善根轉化為圓滿菩提的意願，是大乘迴向的定義，那麼，聲聞修道者的相續中，將自己或他人的善根迴向于圓滿菩提的迴向，就是大乘迴向，因為它符合那個定義。如果不成立，那麼，它就符合那個定義，只要你存在，如果你存在，你就必須是那個。如果事物不成立，那麼所知法（shes bya chos can，所知事物），就存在，因為聲聞修道者會向其他應化眾生展示大乘道。又如果說，通過不執著三輪（施者、受者、所施物）的智慧，將過去、現在、未來三時的一切善根都轉化為圓滿菩提的意願，那麼，二地菩薩相續中的大乘迴向，就符合那個定義，因為它是被定義的對象。如果承認，那麼，它就不符合那個定義，因為它不能將過去的善根轉化為圓滿菩提，因為它不能將被嗔恨摧毀的善根迴向于圓滿菩提。它也不能將未來的善根迴向于圓滿菩提，因為它今天的迴向不能將明天的善根轉化為圓滿菩提，因為它在迴向時，沒有可以迴向的對境，所以不是迴向于圓滿菩提。此外，必須將所有未來的善根都轉化為圓滿菩提，因為那個迴向的定義是合理的。如果承認，那麼，未來將要獲得的遍智（rnam mkhyen，一切智智）必須轉化為圓滿菩提，因為你承認。如果承認，那麼，資糧道菩薩將要獲得的遍智，就不需要通過你的迴向轉化為圓滿菩提，因為你是圓滿菩提。又必須將所有過去的善根都轉化為圓滿菩提，因為大乘迴向的定義是合理的。如果承認，那麼，釋迦牟尼佛心續中的善根必須轉化為圓滿菩提。此外，如果是大乘迴向，那麼就必須是出世間的迴向
【English Translation】 If we say that the definition of Mahayana dedication is the dedication in the mindstream of Buddhas and Bodhisattvas, then, this dharma (chos can, thing), conforms to that definition, because it is the object being defined. If you admit it, then, this dharma does not conform to that definition, because it cannot transform the roots of virtue of one's own mindstream into perfect enlightenment, because there are no roots of virtue in the mindstream of Buddhas and Bodhisattvas that can be transformed into perfect enlightenment, because if it is the roots of virtue in their mindstream, then it pervades having already been transformed into perfect enlightenment. Also, if we say that the intention to transform one's own or others' roots of virtue into perfect enlightenment is the definition of Mahayana dedication, then, the dedication in the mindstream of a Shravaka practitioner on the path of meditation, dedicating one's own or others' roots of virtue to perfect enlightenment, is Mahayana dedication, because it conforms to that definition. If it is not established, then, it conforms to that definition, as long as you exist, and if you exist, you must be that. If the thing is not established, then the knowable dharma (shes bya chos can, knowable thing), exists, because Shravaka practitioners show the Mahayana path to other beings to be tamed. Also, if we say that the intention to transform all the roots of virtue of the three times, past, present, and future, into perfect enlightenment through the wisdom that does not fixate on the three spheres (giver, receiver, and gift), then, the Mahayana dedication in the mindstream of a second-level Bodhisattva conforms to that definition, because it is the object being defined. If you admit it, then, it does not conform to that definition, because it cannot transform past roots of virtue into perfect enlightenment, because it cannot dedicate roots of virtue that have been destroyed by anger to perfect enlightenment. It also cannot dedicate future roots of virtue to perfect enlightenment, because today's dedication cannot transform tomorrow's roots of virtue into perfect enlightenment, because at the time of dedication, there is no object to be dedicated, so it is not a dedication to perfect enlightenment. Furthermore, all future roots of virtue must be transformed into perfect enlightenment, because that definition of dedication is reasonable. If you admit it, then, the omniscience (rnam mkhyen, all-knowing wisdom) to be obtained in the future must be transformed into perfect enlightenment, because you admit it. If you admit it, then, the omniscience to be obtained by a Bodhisattva on the path of accumulation does not need to be transformed into perfect enlightenment by your dedication, because you are perfect enlightenment. Also, all past roots of virtue must be transformed into perfect enlightenment, because the definition of Mahayana dedication is reasonable. If you admit it, then, the roots of virtue in the mindstream of Shakyamuni Buddha must be transformed into perfect enlightenment. Furthermore, if it is Mahayana dedication, then it must be a supramundane dedication.
ཐལ། དེ་ཡིན་ན་འཁོར་གསུམ་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཟིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། གསུམ་ལ་ཆགས་པས་སྟོང་སྟེ་འཇིག་རྟེན་འདས། །ཞེས་འཇུག་པ་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་བསྔོ་བའི་དགེ་རྩ་ལ། ཆོས་ཉིད་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་རྩ་ 12-2-99b ཡིན་ནོ་ཟེར་ན། ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་རྩ་མིན་པར་ཐལ། བསྔོ་བས་བསྒྱུར་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འགྱུར་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཅན། དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་དམ་པའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་ཆོས་ཅན། དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་སྔ་མའང་མ་གྲུབ་བོ། །ཁོ་ན་རེ། དེ་དེར་ཐལ། མངོན་པ་ལས་དེ་ལྟར་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། འོ་ན། དེ་དེར་ཐལ། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས་དེ་ལྟར་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་གྱི་ཆ་དགེ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་གཉིས་ཀ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སུམ་ཅུ་ལས། དེ་ནི་མ་སྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། མི་དགེ་བའི་ས་བོན་དེ་མི་དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་གྱི་ཆ་མི་དགེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁམས་གོང་མ་ན་མི་དགེ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། མི་དགེ་བའི་ས་བོན་མི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཆོས་ཉིད་དེ་ཆོས་ཅན། རང་འབྲས་ཡིད་འོང་འབྱིན་བྱེད་ཡིན་པར་ཐལ། དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་འབྲས་བུ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་དེ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བར་ཐལ། ཆོས་ཉིད་དེ་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན་རྫོགས་བྱང་དུ་འགྱུར་དུ་རུང་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུར་འགྱུར་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གང་ཞིག དེ་ཡིན་ན་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བུམ་པ་དེ་སངས་ 12-2-100a རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཅན་གྱི་སྐུར་འགྱུར་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། བུམ་པའི་ཆོས་ཉིད་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུར་འགྱུར་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་འདུ་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ཡིན་ན། རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་བསྔོ་བས་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྒྱུར་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོའོ། །ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གང་ཟག་གཞན་གྱིས་གང་ཟག་གཞན་གྱི་དགེ་རྩ་རྫོགས་བྱང་དུ་བསྔོ
【現代漢語翻譯】 如果那樣，因為需要通達不執著於三輪（指施者、受者、所施物）的智慧，所以是周遍的。因為《入行論》中說：『因於三者之執著，空無，已超脫世間。』如果有人說，在此迴向的善根是迴向法性的善根，那麼，法性，作為所立，你不應是迴向于圓滿菩提的善根，因為迴向不能改變它。因為它是不可變的。如果有人說，法性，作為所立，應是善，因為它是勝義諦的善。那麼，阿賴耶識的種子，作為所立，應是善，因為它是隨後的善。如果不成立，那麼前面的也不成立。如果有人說，那是因為《俱舍論》中那樣說的。那麼，哦，那是因為《攝阿毗達磨論》中那樣說的。如果承認，那麼，阿賴耶識的種子的一部分應是善的。因為那樣。如果承認，那麼，應是不存在的。因為阿賴耶識的種子和異熟果兩部分都是無記的。因為《三十頌》中說：『此是無覆無記。』此外，不善的種子應是不善的，因為阿賴耶識的種子的一部分是不善的。如果承認，那麼，上界應有不善，因為不善的種子是不善的。此外，法性，作為所立，應是產生可愛果的，因為它是善的。如果承認，那麼，它，作為所立，你不應有果，因為你是常法。瓶子的法性應是迴向于圓滿菩提的善，因為法性是迴向的善。如果承認，那麼，它，作為所立，應是可以轉變為圓滿菩提的，因為你承認。如果承認，那麼，它，作為所立，你應該可以轉變為佛的法性之身，那是什麼呢？如果那樣，就必須那樣。如果承認，那麼，瓶子應是可以轉變為佛的法性之身，因為瓶子的法性是可以轉變為佛的法性之身的。如果在此認為，有為的善根，必定是迴向于圓滿菩提的善根，那麼，一切種智，作為所立，應是那樣。因為那樣。如果承認，那麼，不應是那樣，因為你不需要通過迴向轉變為圓滿菩提。因為你是圓滿菩提。此外，如果說將相續的善根迴向于圓滿菩提，那麼，所知，作為所立，一個人將另一個人的善根迴向于圓滿菩提 If so, it is pervasive because it is necessary to understand the wisdom that does not cling to the three circles (referring to the giver, the receiver, and the gift). Because the Entering the Path of the Bodhisattva says: 'Due to clinging to the three, it is empty, having transcended the world.' If someone says that the merit of dedication here is the merit of dedicating to the nature of reality, then, the nature of reality, as the subject, you should not be the merit of dedicating to perfect enlightenment, because dedication cannot change it. Because it is immutable. If someone says, the nature of reality, as the subject, should be good, because it is the ultimate truth of good. Then, the seed of the Alaya consciousness, as the subject, should be good, because it is the subsequent good. If it is not established, then the previous one is also not established. If someone says, that is because the Abhidharma says so. Then, oh, that is because the Compendium of Abhidharma says so. If you admit, then, part of the seed of the Alaya consciousness should be good. Because of that. If you admit, then, it should be non-existent. Because both the seed of the Alaya consciousness and the part of the resultant maturation are uncharacterized. Because the Thirty Verses says: 'This is un-obscured and uncharacterized.' Furthermore, the seed of unwholesomeness should be unwholesome, because part of the seed of the Alaya consciousness is unwholesome. If you admit, then, the upper realm should have unwholesomeness, because the seed of unwholesomeness is unwholesome. Furthermore, the nature of reality, as the subject, should be the producer of desirable fruits, because it is good. If you admit, then, it, as the subject, you should have no fruit, because you are permanent. The nature of reality of the vase should be the merit dedicated to perfect enlightenment, because the nature of reality is the merit of dedication. If you admit, then, it, as the subject, should be able to be transformed into perfect enlightenment, because you admit it. If you admit, then, it, as the subject, you should be able to be transformed into the Dharma body of the Buddha's nature of reality, what is that? If so, it must be so. If you admit, then, the vase should be able to be transformed into the Dharma body of the Buddha, because the nature of reality of the vase can be transformed into the Dharma body of the Buddha's nature of reality. If it is thought here that the merit of conditioned phenomena is necessarily the merit of dedication to perfect enlightenment, then, omniscience, as the subject, should be so. Because of that. If you admit, then, it should not be so, because you do not need to be transformed into perfect enlightenment through dedication. Because you are perfect enlightenment. Furthermore, if you say that you dedicate the merit of the continuum to perfect enlightenment, then, knowable objects, as the subject, one person dedicates another person's merit to perfect enlightenment
【English Translation】 If that is the case, it follows that it is pervasive because it is necessary to realize the wisdom that does not fixate on the three spheres (referring to the giver, the recipient, and the act of giving). Because it is stated in the Entering the Bodhisattva's Way of Life: 'Due to attachment to the three, it is empty, having transcended the world.' If someone says that the merit of dedication here is the merit of dedicating to the nature of reality, then, the nature of reality, as the subject, you should not be the merit of dedicating to perfect enlightenment, because dedication cannot transform it. Because it is immutable. If someone says, the nature of reality, as the subject, should be good, because it is the ultimate truth of good. Then, the seed of the Alaya consciousness, as the subject, should be good, because it is the subsequent good. If it is not established, then the previous one is also not established. If someone says, that is because the Abhidharma says so. Then, oh, that is because the Compendium of Abhidharma says so. If you admit, then, part of the seed of the Alaya consciousness should be good. Because of that. If you admit, then, it should be non-existent. Because both the seed of the Alaya consciousness and the part of the resultant maturation are uncharacterized. Because the Thirty Verses says: 'This is un-obscured and uncharacterized.' Furthermore, the seed of unwholesomeness should be unwholesome, because part of the seed of the Alaya consciousness is unwholesome. If you admit, then, the upper realm should have unwholesomeness, because the seed of unwholesomeness is unwholesome. Furthermore, the nature of reality, as the subject, should be the producer of desirable fruits, because it is good. If you admit, then, it, as the subject, you should have no fruit, because you are permanent. The nature of reality of the vase should be the merit dedicated to perfect enlightenment, because the nature of reality is the merit of dedication. If you admit, then, it, as the subject, should be able to be transformed into perfect enlightenment, because you admit it. If you admit, then, it, as the subject, you should be able to be transformed into the Dharma body of the Buddha's nature of reality, what is that? If so, it must be so. If you admit, then, the vase should be able to be transformed into the Dharma body of the Buddha, because the nature of reality of the vase can be transformed into the Dharma body of the Buddha's nature of reality. If it is thought here that the merit of conditioned phenomena is necessarily the merit of dedication to perfect enlightenment, then, omniscience, as the subject, should be so. Because of that. If you admit, then, it should not be so, because you do not need to be transformed into perfect enlightenment through dedication. Because you are perfect enlightenment. Furthermore, if you say that you dedicate the merit of the continuum to perfect enlightenment, then, knowable objects, as the subject, one person dedicates another person's merit to perfect enlightenment
་ནུས་པར་ཐལ། གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་རྩ་མཐའ་དག་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་རྩ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྫོགས་བྱང་དུ་མ་བསྔོས་པའི་དགེ་རྩ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་འདོད་ན། ཁོང་ཁྲོས་འཇོམས་མི་ནུས་པའི་དགེ་རྩ་གཅིག་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་ཉིད་མཆོག་ཉིད། །ཅེས་པའི་སྐབས་སུ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒྲུབ་པ་བསྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་གང་ཞིག མཉམ་གཞག་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་མཐོང་སྤངས་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། སྒྲུབ་པ་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་གང་ཞིག རྣམ་གཞག་བསྒོམ་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་རྒྱུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་མངོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ 12-2-100b ལ་མཐོང་སྤངས་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྒྱུ་འགོག་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་དང་བྲལ་ཙམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་ན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་ལམ་ཡིན་ན། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་མཁྱེན་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་རིགས་པར་མིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་མེད་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་རིགས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་བསྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། ཐེག་ཆེན་ཟག་མེད་བསྒོམ་ལམ་གང་ཞིག རྟོག་པ་མཐར་ཐུག་གི་ལག་རྗེས་གཙོ་བོར་འཇོག་བྱེད་དེ། སྒྲུབ་པ་བསྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། དེ་གང་ཞིག གཙོ་བོར་སྤངས་པ་མཐར་ཐུག་གི་ལག་རྗེས་འཇོག་བྱེད་དེ། རྣམ་གཞག་བསྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ས་གཉིས་པའི་མཉམ་གཞག་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། རྣམ་གཞག་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤངས་བྱའི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་བྱེད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་གྲོལ་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། རྣམ་གཞག་བསྒོམ་ལམ་ཡིན་ན། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འཕགས་པའི་གང་
【現代漢語翻譯】 有能力，因為其他相續的善根都是迴向的善根。如果承認，那麼就不可能存在沒有迴向于圓滿菩提的善根。因為你承認。如果也承認這一點，那麼就不可能存在無法被嗔恨摧毀的善根了。《彼之自性最殊勝》一句中，大乘的修道，什麼是修道的定義？如果說大乘的修道是無間道，那麼安住于大乘修道無間道第一剎那的菩薩相續中，斷除見斷的解脫道，法性，應該是那個定義。因為是修道。應該是那個定義，因為大乘的修道，什麼是正行？因為不是正行修道。應該是那個定義，因為自因大乘的修道無間道沒有現前。如果承認是根本，那麼就不應該，因為是解脫道。如果說法性不成立，所知法性，應該有這樣的，因為在他的相續中有斷除見斷的各別能斷。而且，應該有這樣的，因為在他的相續中有遠離見斷種子的智慧分。此外，如果是他的相續的智慧，那麼必須是無間道，因為沒有這樣的。如果承認，如果是他的相續的道，那麼應該是斷除自己分位上的所知障種子的無間道，因為你承認。如果承認，那麼他的相續中現量證悟人無我的智慧，法性，應該是那個定義，因為那個緣故。如果承認，那麼法性，你不應該是聲聞的分別，因為你承認。如果沒有周遍，那麼應該有聲聞的分別現量已經見到，並且恒常修習的大乘修道，因為那是周遍的。達滴巴，什麼是大乘無漏修道？主要安立究竟分別的足跡，修道的定義。那是什麼？主要安立斷除究竟的足跡，正行修道的定義？如果是二地的正行無間道，法性，應該是正行修道，因為那個定義的緣故。因為是斷除自己分位上的所斷種子的智慧。如果承認是根本，那麼就不應該，因為不是解脫道。應該是周遍的，因為如果是正行修道，那麼必須是沙門果。應該是那個定義，因為聖者
【English Translation】 It is capable because all the roots of virtue in other streams of consciousness are roots of virtue for dedication. If you concede, then it follows that there cannot be a root of virtue that has not been dedicated to perfect enlightenment. Because you concede. If you also concede that, then it follows that there cannot be a single root of virtue that cannot be destroyed by anger. In the phrase 'Its very nature is supreme,' regarding the practice of the Great Vehicle, what is the definition of the path of meditation? If one says that the path of meditation of the Great Vehicle is the uninterrupted path, then the liberation path of abandoning what is abandoned by seeing in the stream of consciousness of a Bodhisattva abiding in the first moment of the uninterrupted path of the Great Vehicle's path of meditation, that phenomenon, should be that definition. Because it is the path of meditation. It should be that definition because what is the equipoise of the Great Vehicle's path of meditation? Because it is not the path of analytical meditation. It should be that definition because the self-cause, the uninterrupted path of the Great Vehicle's path of meditation, has not manifested. If you assert it as the root, then it should not be, because it is the path of liberation. If you say that the phenomenon is not established, knowable phenomena, it should be that there is such a thing, because in its stream of consciousness there is a separate antidote that abandons what is abandoned by seeing. Furthermore, there should be such a thing, because in its stream of consciousness there is a portion of wisdom that is just separated from the seeds of what is abandoned by seeing. Furthermore, if it is the knowledge of its stream of consciousness, then it must be the uninterrupted path, because there is no such thing. If you concede, then if it is the path of its stream of consciousness, then it should be the uninterrupted path that abandons the seeds of the obscurations of knowledge of its own share, because you concede. If you concede, then that knowledge of directly realizing the selflessness of persons in its stream of consciousness, that phenomenon, should be that, because of that reason. If you concede, then that phenomenon, you should not be a Hearer's conceptual thought, because you concede. If there is no pervasion, then there should be a path of meditation of the Great Vehicle that habitually meditates on what has already been directly seen by a Hearer's conceptual thought, because that is pervasive. Dārtīka, what is the undefiled path of meditation of the Great Vehicle? That which primarily establishes the traces of ultimate conceptualization, the definition of the path of meditation. What is that? That which primarily establishes the traces of ultimate abandonment, the definition of the path of analytical meditation? If it is the equipoise uninterrupted path of the second ground, that phenomenon, it should be the path of analytical meditation, because of that definition. Because it is the knowledge that uproots the seeds of what is to be abandoned of one's own share. If you assert it as the root, then it should not be, because it is not the path of liberation. It should be pervasive, because if it is the path of analytical meditation, then it must be the fruit of the ascetic's conduct. It should be that definition, because the noble
ཟག་གི་དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཞེས་པའི་གཞུང་། དེ་རྣམ་གཞག་བསྒོམ་ལམ་ 12-2-101a ངོས་འཛིན་པའི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་པ་བསྒོམ་ལམ་དང་། རྣམ་གཞག་བསྒོམ་ལམ་གཉིས་ཡིན་ཁྱབ་མཉམ་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་གཉིས་པོ་ཡིན་ཁྱབ་མཉམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་དག་པ་གཞག་ལ་སོགས། ཞེས་སོགས་ལ། ས་གཉིས་པའི་མཉམ་གཞག་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་རྒྱུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ངོས་སྐལ་གྱི་དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པ་ན། ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་གཟུགས་སོགས་ཀྱང་རང་རྒྱུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་དེས་དག་པའི་དག་པ་དེ་དང་། ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་སོགས་གཟུགས་སོགས་དེས་དག་པའི་དག་པ་གཉིས་པོ་རང་མཚན་ལ་རྫས་མི་དད་ཅིང་། སྤྱི་མཚན་ལ་ལྷག་པ་སོ་སོར་དཔྱད་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གང་ཟག་གི་བདག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་དེས་དག་དག་པའི་དག་པ་དང་། ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་གཟུགས་དེས་དག་པའི་དག་པ་གཉིས་ཀ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། མེད་པའི་ཕྱིར། དོན་ལྟར་ན་རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡུལ་གཟུགས་སོགས་དེ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་ངོས་སྐལ་གྱི་དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་དེ་དེས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡུལ་གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཅན། དྲི་མས་རྣམ་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ངོས་སྐལ་གྱི་དྲི་མས་དག་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དྲི་མས་དག་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པས། བུམ་པ་བདེན་སྟོང་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་ཚེ། ཡུལ་བུམ་པ་དེ་ཡང་། བུམ་པ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་དྲི་མས་དག་པ་ཡིན་ཏེ། 12-2-101b དེའི་ཚེ་བུམ་པ་དེས། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་དེ་ལ། བདེན་མེད་ཀྱི་རྣམ་པ་གཏོད་བྱེད་ཀྱི་བདེན་གྲུབ་ཀྱི་རྣམ་པ་མི་གཏོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་རོ། །འོ་ན། སེམས་ཅན་བདེན་མེད་དུ་རྟོག་པའི་རྣམ་མཁྱེན་དེ། སེམས་ཅན་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་གྱི་དག་པ་ན། ཡུལ་སེམས་ཅན་ཡང་དེས་དག་པར་ཐལ། ཡུལ་སེམས་ཅན་དེ་རྣམ་མཁྱེན་ལ་བདེན་མེད་ཀྱི་རྣམ་པ་གཏོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཅན་དེ་དེས་དག་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་དེ་དེས་དག་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་རྐང་གསུམ་ལ་ཁས་བླངས། ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱ་ལམ་གསུམ་གྱི། །ཞེས་པར། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཙམ་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་རྣམ་གཞག་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་དང་། ཉན་ཐོས་སྒྲིབ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་ཙམ་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་རྣམ་གཞག་དེ། རང་རྒྱལ་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གི་མཚན་ཉིད། ལམ་གསུམ་གྱི་
【現代漢語翻譯】 關於『有漏善行的果報是什麼』的論述，這是爲了識別名言和修道的論述。所知法，因為成立，修道是修道，名言是修道，兩者周遍相等，因為兩個體相周遍相等。果報清凈等，等等。對於二地菩薩的等持解脫道，如果你的自因無間道清凈了業障，那麼你的對境色等也應該清凈自因無間道的業障，因為你由此清凈的清凈，和你的對境色等由此清凈的清凈，在自相上不是異體，在共相上沒有需要分別的差別。如果這樣認為，那麼有情眾生的自性，就應該成立。因為成立，所以成立。因為你由此清凈的清凈，和你的對境色等由此清凈的清凈，二者都不存在。如果承認根本，那麼不成立，因為不存在。按照意義來說，一切種智，應該成立。因為成立，所以成立。如果承認，那麼所知法，一切種智的對境色等，應該清凈一切種智的自因無間道的業障，因為一切種智由此清凈。如果承認，那麼一切種智的對境色等，應該清凈業障，因為清凈一切種智的自因無間道的業障。如果承認，那麼一切有情都應該清凈業障，因為承認。達波註疏中說，登地菩薩現量證悟瓶子是空性時，對境瓶子也清凈了執著瓶子為實有的業障，因為那時瓶子不會在菩薩的見道中生起實有的顯現。那麼，證悟有情為空性的一切種智，如果清凈了執著有情為實有的實執，那麼對境有情也應該由此清凈，因為對境有情在一切種智中生起空性的顯現。如果承認，那麼所知法，有情應該由此清凈，因為一切種智由此清凈。三句遍，已經承認。『煩惱所知及道三』，僅僅斷除煩惱障而區分的名言是聲聞的名言，聲聞斷除煩惱障和所知障，僅僅斷除能取所取而區分的名言是緣覺的名言，三種道（指聲聞道，緣覺道，菩薩道）。 關於『有漏善行的果報是什麼』的論述，這是爲了識別名言和修道的論述。所知法，因為成立，修道是修道，名言是修道，兩者周遍相等，因為兩個體相周遍相等。果報清凈等，等等。對於二地菩薩的等持解脫道，如果你的自因無間道清凈了業障，那麼你的對境色等也應該清凈自因無間道的業障，因為你由此清凈的清凈，和你的對境色等由此清凈的清凈，在自相上不是異體，在共相上沒有需要分別的差別。如果這樣認為，那麼有情眾生的自性，就應該成立。因為成立，所以成立。因為你由此清凈的清凈，和你的對境色等由此清凈的清凈，二者都不存在。如果承認根本，那麼不成立，因為不存在。按照意義來說，一切種智，應該成立。因為成立，所以成立。如果承認，那麼所知法，一切種智的對境色等，應該清凈一切種智的自因無間道的業障，因為一切種智由此清凈。如果承認，那麼一切種智的對境色等，應該清凈業障，因為清凈一切種智的自因無間道的業障。如果承認，那麼一切有情都應該清凈業障，因為承認。達波註疏中說，登地菩薩現量證悟瓶子是空性時，對境瓶子也清凈了執著瓶子為實有的業障，因為那時瓶子不會在菩薩的見道中生起實有的顯現。那麼，證悟有情為空性的一切種智，如果清凈了執著有情為實有的實執，那麼對境有情也應該由此清凈，因為對境有情在一切種智中生起空性的顯現。如果承認，那麼所知法，有情應該由此清凈，因為一切種智由此清凈。三句遍，已經承認。『煩惱所知及道三』，僅僅斷除煩惱障而區分的名言是聲聞的名言，聲聞斷除煩惱障和所知障，僅僅斷除能取所取而區分的名言是緣覺的名言，三種道（指聲聞道，緣覺道，菩薩道）。
【English Translation】 The text about 'what is the result of virtuous practice with outflows' is a text for identifying nomenclature and the path of meditation. Knowable phenomena, because it is established, the path of practice and the path of nomenclature are coextensive, because the two characteristics are coextensive. Pure results, etc. For the Samadhi liberation path of the second Bhumi Bodhisattva, if your immediate path of self-cause is purified of defilements, then your object, form, etc., should also be purified of the defilements of the immediate path of self-cause, because the purity by which you are purified and the purity by which your object, form, etc., are purified are not different substances in their own characteristics, and there is no need to examine differences in their general characteristics. If you think so, then the self of sentient beings should be established. Because it is established, therefore it is established. Because the purity by which you are purified and the purity by which your object, form, etc., are purified do not exist. If you accept the root, then it is not established, because it does not exist. According to the meaning, Omniscience should be established. Because it is established, therefore it is established. If you accept, then knowable phenomena, the object of Omniscience, form, etc., should be purified of the defilements of the immediate path of self-cause of Omniscience, because Omniscience is purified by it. If you accept, then the object of Omniscience, form, etc., should be purified of defilements, because it is purified by the defilements of the immediate path of self-cause of Omniscience. If you accept, then all sentient beings should be purified of defilements, because you accept it. Daktikpa said, when a Bodhisattva on the path of seeing directly realizes that a vase is empty of inherent existence, the object, the vase, is also purified of the defilements of clinging to the vase as truly existent, because at that time the vase does not create the appearance of true existence that generates the aspect of non-existence in the Bodhisattva's path of seeing. Then, if the Omniscience that realizes sentient beings as empty of inherent existence is purified of the clinging to sentient beings as truly existent, then the object, sentient beings, should also be purified by it, because the object, sentient beings, generates the aspect of emptiness in Omniscience. If you accept, then knowable phenomena, sentient beings, should be purified by it, because Omniscience is purified by it. The three-part pervasion has been accepted. 'Afflictions, knowable objects, and the three paths', the nomenclature distinguished by merely abandoning the obscuration of afflictions is the nomenclature of the Hearers, and the nomenclature distinguished by merely abandoning the obscurations of afflictions and the obscurations of knowledge, and the grasping and clinging, is the nomenclature of the Solitary Realizers, the three paths (referring to the path of the Hearers, the path of the Solitary Realizers, and the path of the Bodhisattvas).
ཅི་མ་ལོག་པར་ཤེས་པའི་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་རྣམ་གཞག་དེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། སངས་རྒྱས་འཕགས་པའི་ཐུགས་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྟོག་འགོག་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཉོན་སྒྲིབ་ཙམ་སྤངས་པའི་ཆ་ནས། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་ཆ་ནས་ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་དུ་བཞག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། གང་རུང་གང་ཞིག ཕྱི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་དེ། ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་ཆ་ནས། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་འགོག་བདེན་དུ་བཞག་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་འགོག་བདེན་དེ་ལ། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་འགོག་ 12-2-102a བདེན་དུ་འཇོག་བྱེད་གཅིག་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་སོ་སོར་རྟག་འགོག་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། རང་རྒྱལ་གྱི་རྣམ་གཞག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་དང་། །རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་སྤངས་པར་ཐལ། །འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་རང་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་མྱོང་བར་ཐལ་ལོ། །རྣམ་གཞག་ཤིན་ཏུ་བ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེ་ཚང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ནི་རྣམ་གཞག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ས་དགུ་ལ་ནི་ཆེན་པོ་ཡི། །ཞེས་པར། ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་ལ་བརྟེན་པའི་བསྒོམ་ལམ་དགུ་དང་། ས་དགུ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟོག་པ་དགུ་སྤངས་གཉེན་དུ་སྦྱོར། ཟེར་ན། ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་ལ་བརྟེན་པའི་བསྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་བརྟེན་པའི་བསྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཟག་མེད་དགུའི་གྲངས་དེས་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །འདིར་བྱང་སེམས་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་དབང་དུ་བྱས་སོ་ཟེར་ན། འོ་ན། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་ཐུགས་རྒྱུད་ལ། སྒོམ་ལམ་དང་འདོད་སེམས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ་བ་དང་དེའི་རྒྱུད་ལ་སྒོམ་ལམ་དང་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན། འདོད་པ་དང་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་བརྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་ན། མཉམ་པར་མ་གཞག་པའི་སེམས་དང་། མཉམ་པར་གཞག་པའི་སེམས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་སེམས་དང་སྒོམ་ལམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། འགྲེལ་པ་འདིར་ 12-2-102b འདོད་སེམས་ལ་མཉམ་པར་མ་གཞག་པའི་སེམས་སུ་བཤད་པ་དེ་མི་འཐད་
【現代漢語翻譯】 如果說，通過斷除三種障礙（指煩惱障、所知障、習氣障）而徹底區分的分類，是菩薩分類的特徵。那麼，聖佛心相續中已斷除煩惱障的分別常滅（藏文：སོ་སོར་རྟོག་འགོག་，梵文天城體：पृथग्बोधनिरोध，梵文羅馬擬音：prithagbodhanirodha，漢語字面意思：個別覺悟滅），應成為聲聞的分類，因為具有該特徵。如果承認，那麼，你僅從斷除煩惱障的方面來說，應被說成是斷除煩惱障的分別常滅。如果這不成立，那麼，你（指聖佛心相續中已斷除煩惱障的分別常滅）從斷除所知障的方面來說，應被認為是安立為斷除煩惱障的分別常滅，因為是二者之一。如果承認，那麼，斷除煩惱障的分別常滅，從斷除所知障的方面來說，應被安立為斷除煩惱障的滅諦。如果承認，那麼，聲聞阿羅漢的滅諦，就不應只有一個安立為斷除煩惱障的滅諦的方法。 此外，緣覺阿羅漢的分別常滅，應具有該特徵，因為是緣覺的分類。如果承認，那麼，應已斷除所知障的執著分別。如果承認，那麼，應已斷除一切煩惱的執著分別和清凈的執著分別。如果承認，那麼，大乘的無間道應已在自相續中生起過。極其殊勝的分類，應是菩薩的分類，因為具備該特徵。如果承認，那麼，徹底斷除一切障礙而徹底區分的才是分類，因為《九地經》中說：『於九地中乃為大』。如果說，三界九地所依的九種修道和九地所依的九種分別，要與對治相結合。那麼，三界九地所依的修道應存在，因為有此宗承。如果承認，那麼，有頂天的意所依的修道應存在。如果承認，那麼，無漏九的數目就不合理了。如果這裡說是從菩薩善巧方便的角度來說的，那麼，菩薩聖者的心相續中，修道和欲界心的所依應相同，並且其相續中，修道和有頂天心的所依應相同。如果從菩薩善巧方便的角度來說，那麼，應存在以欲界心和有頂天心為所依的修道。如果承認，那麼，不入定的心和入定的心所依應相同，因為欲界心和修道的所依相同。此外，此論典中將欲界心解釋為不入定的心是不合理的。
【English Translation】 If it is said that the classification that is thoroughly distinguished by abandoning the three obscurations (referring to the obscuration of afflictions, the obscuration of knowledge, and the obscuration of habitual tendencies) is the characteristic of the Bodhisattva's classification. Then, the separate cessation of realization (Tibetan: སོ་སོར་རྟོག་འགོག་, Sanskrit Devanagari: पृथग्बोधनिरोध, Sanskrit Romanization: prithagbodhanirodha, Chinese literal meaning: individual awareness cessation) in the mindstream of the noble Buddha, which has abandoned the obscuration of afflictions, should become the classification of the Hearer (Śrāvaka), because it possesses that characteristic. If you concede, then you should be described as the separate cessation of realization that has abandoned the obscuration of afflictions, solely from the aspect of abandoning the obscuration of afflictions. If this is not established, then you (referring to the separate cessation of realization in the mindstream of the noble Buddha that has abandoned the obscuration of afflictions) should be considered as being established as the separate cessation of realization that has abandoned the obscuration of afflictions, from the aspect of abandoning the obscuration of knowledge, because it is one of the two. If you concede, then the separate cessation of realization that has abandoned the obscuration of afflictions, from the aspect of abandoning the obscuration of knowledge, should be established as the cessation of truth that has abandoned the obscuration of afflictions. If you concede, then there should not be a single method for establishing the cessation of truth of the Arhat of the Hearers as the cessation of truth that has abandoned the obscuration of afflictions. Furthermore, the separate cessation of realization of the Pratyekabuddha Arhat should possess that characteristic, because it is the classification of the Pratyekabuddha. If you concede, then you should have abandoned the grasping and conceptualization of the obscuration of knowledge. If you concede, then you should have abandoned the grasping and conceptualization of all afflictions and the grasping and conceptualization of purity. If you concede, then the uninterrupted path of the Great Vehicle should have arisen in your own mindstream. The extremely superior classification should be the classification of the Bodhisattva, because it possesses that characteristic. If you concede, then the classification is that which is thoroughly distinguished by completely abandoning all obscurations, because the 'Sutra of the Nine Grounds' says: 'In the nine grounds, it is great.' If you say that the nine paths of cultivation based on the nine grounds of the three realms and the nine conceptualizations based on the nine grounds should be combined with their antidotes. Then, the paths of cultivation based on the nine grounds of the three realms should exist, because of that assertion. If you concede, then the path of cultivation based on the mind of the peak of existence should exist. If you concede, then the number of the nine uncontaminated ones would be unreasonable. If it is said here that it is from the perspective of the Bodhisattva's skillful means, then, in the mindstream of the noble Bodhisattva, the basis of the path of cultivation and the desire realm mind should be the same, and in that mindstream, the basis of the path of cultivation and the mind of the peak of existence should be the same. If it is from the perspective of the Bodhisattva's skillful means, then there should exist a path of cultivation based on the desire realm mind and the mind of the peak of existence. If you concede, then the basis of the mind that is not in meditative equipoise and the mind that is in meditative equipoise should be the same, because the basis of the desire realm mind and the path of cultivation are the same. Furthermore, it is unreasonable that this commentary explains the desire realm mind as the mind that is not in meditative equipoise.
པར་ཐལ། འདོད་སེམས་དང་སྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་པར་ཐལ། འདོད་སེམས་དང་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་མཉམ་གཞག་དང་། ཟས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་དབང་དུ་བྱས་ན། འདོད་སེམས་དང་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས། སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་སྒོམ་ལམ་དུ་ཐལ། རང་གི་སེམས་བརྟེན་ཟག་མེད་ས་དགུ་གང་རུང་ལམ་བརྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྲིད་རྩེ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱེད་མི་ནུས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཟས་སྒོམ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་དེ་སྒོམ་སྤངས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོའི་ས་བོན་གྱི་སྤོང་གཉེན་དང་། ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་དེ་སྒོམ་སྤངས་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་སྤོང་གཉེན་ཡིན་ནོ། །ཟེར་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བཅུ་དྲུག་པའི་དངོས་འབྲས་སུ་གྱུར་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་དེ། སྒོམ་སྤངས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་དེའི་སྤོང་གཉེན་དུ་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་གང་ཞིག དམ་བཅའི་སྔ་མ་དེའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྤོང་གཉེན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྒྱུན་མཐའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དེ་སྤོང་གཉེན་དུ་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་དེ་སྤོང་གཉེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། 12-2-103a ཁྱོད་སྤོང་གཉེན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ན་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡོད་པ་མ་གྲུབ་བོ། །ཞེ་ན། རྒྱུན་མཐའི་བྱང་སེམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཐུགས་རྒྱུད་ཀྱི་མཐོང་སྤངས་དང་བྲལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དེ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ཐུགས་རྒྱུད་ཀྱི་མཐོང་སྤངས་དང་བྲལ་གྱི་ཆ་དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་སོ་སོར་རྟགས་འགོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་མཐོང་སྤངས་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རླབས་ཕྲེང་ལྦུ་བའི་ཆལ་ཆིལ་གྱིས། །རྒྱ་མཚོ་མཛེས་པར་བགྱིད་མི་ནུས། །གདེངས་ཅན་ཡིད་བཞིན་རིན་ཆེན་གྱིས། །མཚོ་ཆེན་ཁྱད་པར་འཕགས་དེ་བཞིན། །ཚིག་འཕྲེང་ལྦུ་བའི་མདོ་ཤལ་གྱིས། །མཁས་པའི་གྲངས་སུ་བགྲང་མི་ནུས། །འཆད་རྩོད་རྩོམ་པའི་ནོར་གྱིས་ནི། །མཁས་པའི་ཁྱད་པར་བགྲང་བར་ནུས། །ཤེས་ཐལ་ངག་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ལས་སྐབས་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ། །མང་དུ་གསན་ཅིང་དེ་དོན་རིག་པ་ཡིས། །རྣམ་པར་དཔྱད་ནས་བློ་གསལ་མང་པོའི་
【現代漢語翻譯】 答辯：因為慾念和修道在共同基礎上是一致的。理由：因為慾念和修道是無間道的基礎。有法，所知（一切事物）：如果從菩薩善巧方便的角度來看，菩薩的修道和食物在共同基礎上是一致的。從這個角度來看，慾念和修道是無間道的基礎。理由成立。以有頂天之心性出生的菩薩的修道，有法：你應是具有染污的修道，因為你的心依賴於無漏九地中的任何一道。如果承認，那麼，有法：你不應能斷除對有頂天的貪執，因為你是食物修道。小乘修道中最小的，是大乘斷除修道中最大的種子之對治；最大的，是斷除小乘修道中最小的對治。如果有人說：成為大乘見道第十六剎那之果的后得智，應是斷除修道中最大的對治，因為它是大乘修道中最小的。理由：因為它是大乘修道的第一個剎那。如果承認，那麼，有法：它不應是對治，因為它是后得智。此外，常邊的解脫道應是對治，因為大乘修道中最大的就是對治。理由成立。如果承認，那麼，有法： 你不應是對治，因為你是解脫道。那麼，解脫道存在就不能成立。如果有人說：常邊的菩薩，有法：你的心續中與見斷分離的智慧應是解脫道，因為你的心續中與見斷分離的部分是如所有性各自的斷證。理由：因為你是斷除了所有見斷的補特伽羅。水波浪花飛濺，不能使大海更加美麗；唯有具德如意寶，才能彰顯大海的殊勝。詞句如浪花般堆砌，不能算作智者；唯有講辯著述之財富，才能衡量智者的卓越。這是由語自在金剛所著的《釋論》。廣聞博學，通達其義，以智慧詳加辨析，愿眾多智者...
【English Translation】 Answer: Because desire and the path of meditation are consistent on a common basis. Reason: Because desire and the path of meditation are the basis of the uninterrupted path. Subject, knowable (all things): If viewed from the perspective of a Bodhisattva's skillful means, the Bodhisattva's path of meditation and food are consistent on a common basis. From this perspective, desire and the path of meditation are the basis of the uninterrupted path. The reason is established. The Bodhisattva's path of meditation, born with the nature of the mind of the peak of existence, subject: You should be a path of meditation with defilements, because your mind relies on any of the nine undefiled grounds. If admitted, then, subject: You should not be able to sever attachment to the peak of existence, because you are a path of food meditation. The smallest of the Hinayana paths of meditation is the antidote to the seed of the largest of the Mahayana paths of abandonment; the largest is the antidote to the smallest of the Hinayana paths of abandonment. If someone says: The subsequent wisdom that is the result of the sixteenth moment of the Mahayana path of seeing should be the antidote to the largest of the paths of abandonment, because it is the smallest of the Mahayana paths of meditation. Reason: Because it is the first moment of the Mahayana path of meditation. If admitted, then, subject: It should not be an antidote, because it is subsequent wisdom. Furthermore, the path of liberation at the extreme of continuity should be an antidote, because the largest of the Mahayana paths of meditation is the antidote. The reason is established. If admitted, then, subject: You should not be an antidote, because you are the path of liberation. Then, the existence of the path of liberation cannot be established. If someone says: The Bodhisattva at the extreme of continuity, subject: The wisdom in your mind-stream that is separated from what is abandoned by seeing should be the path of liberation, because the part in your mind-stream that is separated from what is abandoned by seeing is the individual characteristic of suchness, which is the negation of signs. Reason: Because you are a person who has abandoned all that is abandoned by seeing. Splashing waves and bubbles cannot make the ocean more beautiful; only a virtuous wish-fulfilling jewel can enhance the excellence of the great ocean. Strings of words like bubbles cannot be counted among the wise; only the wealth of explanation, debate, and composition can measure the excellence of the wise. This is the commentary composed by Ngagwang Paljor Dorje. Listen widely, understand its meaning, and analyze it with wisdom, may many wise ones...
ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ལགས་མེད་ཡི་གེར་བཀོད་བརྩོན་པའི། །ཡང་དག་དགེ་བའི་བཤེས་གྱིས་མགོན་མཛོད་ཅིག །ཚུར་རོལ་ཕ་རོལ་མཐའ་ལ་མིན། །ཞེས་པར། བྱང་སེམས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། འཁོར་བའི་མཐའ་ལ་མི་གནས་ཏེ། འཁོར་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོག་པར་ཐལ། ཞི་བ་མྱང་འདས་ཀྱི་མཐའ་ལ་མི་གནས་ཏེ། སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། འཁོར་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོག་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གང་ཞིག་འདུས་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བའི་མཐའ་ལ་གནས་པར་ཐལ། འཁོར་བ་མ་སྟོངས་ཀྱི་བར་དུ་འཁོར་བའི་རྒྱུད་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་པར་ཐལ། 12-2-103b སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་རྒྱུན་ཆད་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བའི་མཐའ་ལ་མི་གནས་པར་ཐལ། འཁོར་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གནས་པར་ཐལ། འཁོར་བ་མ་སྟོངས་ཀྱིས་བར་དུ་མིག་བག་ཆགས་ཀྱི་སའི་དབང་གིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་བཞེས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་འཕགས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཞི་བའི་མཐའ་ལ་མི་གནས་པར་ཐལ། སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་ནས་སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེར་ཐལ། ཆད་པའི་མྱང་འདས་ལ་གནས་གཞན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ལྷ་དེ་ཉིད་མྱང་འདས་མངོན་དུ་བྱེད་པར་ངེས་པའི་སྐུ་ཚེའི་འདུ་བྱེད་མ་བཏང་བའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་རང་བཞིན་གདུལ་བྱ་ལ་ཆོས་སྟོན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་མ་གྲུབ་ན། ཉན་ཐོས་འཕགས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་ཚད་མེད་པར་འདོད་དགོས་སོ། །རྩ་བར་འདོད་ན། དེར་ཐལ། ཐེག་དམན་གྱི་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ཀྱི་མཐའ་ལ་གནས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་མ་གྲུབ་ན། དེའི་རྒྱུད་ཉིད་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྲིད་ཞི་གྲུབ་ཅིང་མཐའ་ལ་གནས་པར་ཐལ། ཐེག་དམན་གྱི་འདས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁས་བླངས་ཤིང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། འཁོར་བའི་མཐའ་ལ་གནས་པར་ཐལ། སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་ལ་གནས་པ་གང་ཞིག ཞི་བ་མྱང་འདས་ཀྱི་མཐའ་ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། གཞི་ཤེས་གང་ཞིག་སྲིད་ཞི་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོག་པ་དེ་སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ 12-2-104a མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། དེ་གང་ཞིག འཁོར་འདས་ལ་བླང་དོར་དུ་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་བཅས་པ་དེ། སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་ལ་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཉན་
【現代漢語翻譯】 複次，愿常時勤于書寫文字的，真正的善知識護佑我！『不落於此岸，不落於彼岸。』對於此句，若有人說：『菩薩的根本識，不滯留于輪迴的邊際，因為他證悟了輪迴的自性本空。』『不滯留于寂滅涅槃的邊際，因為他以慈悲利益眾生。』如果這樣說，那麼，圓滿佛陀的事業，也應如此，因為他證悟了輪迴的自性本空。又應如此，因為佛陀的功德是和合而成。如果有人主張根本識，那麼，這個根本識就應滯留于輪迴的邊際，因為它在輪迴未空之前，一直存在於輪迴的相續之中。這個論證成立，因為眾生相續中，佛陀的事業不可能斷絕。此外，聖者菩薩，不應滯留于輪迴的邊際，因為他證悟了輪迴的自性本空。如果承認這個說法，那麼，菩薩就應滯留于輪迴，因為在輪迴未空之前，他會因業習的勢力而在輪迴中受生。這個論證成立，因為不可能沒有聖者菩薩。此外，安住于無餘涅槃的聲聞阿羅漢，不應滯留于寂滅的邊際，因為他以慈悲利益眾生。你若已進入大乘道，則應以慈悲利益眾生。如果有人主張根本識，那麼，這個根本識就應滯留于斷滅的涅槃中。此外，如果那位天人決定要現證涅槃，並且沒有捨棄壽命的行蘊，那麼，他也應以慈悲利益眾生。又應如此，因為他會因慈悲而為有緣的眾生說法。如果這個論證不成立，那麼，就必須承認聲聞聖者具有無量慈悲。如果有人主張根本識，那麼，這個根本識就應滯留于小乘的無餘涅槃的邊際。如果這個說法還不成立，那麼，那個相續的根本識，就應既存在於輪迴，又存在於寂滅，並且滯留于邊際，因為它屬於小乘的滅盡。如果承認這個說法，並且聲聞阿羅漢的根本識，滯留于輪迴的邊際，那麼，凡是滯留于輪迴或寂滅任何一邊，而不滯留于寂滅涅槃邊際的，那個根本識，凡是證悟輪迴和寂滅自性本空的，那個不滯留于輪迴或寂滅任何一邊的根本識的 定義，凡是對輪迴和涅槃都執著于取捨之相的，那個滯留于輪迴或寂滅任何一邊的根本識的定義，就是聲聞。
【English Translation】 Furthermore, may the true spiritual friend who constantly strives to record words protect me! 'Not abiding on this shore, not abiding on the other shore.' Regarding this, if someone says: 'A Bodhisattva's fundamental consciousness does not dwell on the edge of samsara, because he realizes the self-nature of samsara as empty.' 'He does not dwell on the edge of peaceful nirvana, because he benefits sentient beings with compassion.' If this is said, then the activity of the perfect Buddha should also be like that, because he realizes the self-nature of samsara as empty. It should also be like that, because the qualities of the Buddha are compounded. If someone asserts the fundamental consciousness, then this fundamental consciousness should dwell on the edge of samsara, because it exists in the continuum of samsara until samsara is empty. This argument is established, because the activity of the Buddha cannot be cut off in the continuum of sentient beings. Furthermore, a noble Bodhisattva should not dwell on the edge of samsara, because he realizes the self-nature of samsara as empty. If this is admitted, then the Bodhisattva should dwell in samsara, because before samsara is empty, he will take birth in samsara due to the power of karmic imprints. This argument is established, because it is impossible for there to be no noble Bodhisattva. Furthermore, a Shravaka Arhat who dwells in nirvana without remainder should not dwell on the edge of peacefulness, because he benefits sentient beings with compassion. If you have entered the Mahayana path, then you should benefit sentient beings with compassion. If someone asserts the fundamental consciousness, then this fundamental consciousness should dwell in the nirvana of annihilation. Furthermore, if that deva is determined to manifest nirvana and has not abandoned the aggregates of life, then he should also benefit sentient beings with compassion. It should also be like that, because he teaches the Dharma to receptive beings out of compassion. If this argument is not established, then it must be admitted that the Shravaka noble has immeasurable compassion. If someone asserts the fundamental consciousness, then this fundamental consciousness should dwell on the edge of the nirvana without remainder of the Hinayana. If this statement is still not established, then the fundamental consciousness of that continuum should both exist in samsara and exist in nirvana, and dwell on the edge, because it belongs to the extinction of the Hinayana. If this statement is admitted, and the fundamental consciousness of the Shravaka Arhat dwells on the edge of samsara, then whatever dwells on either the edge of samsara or nirvana, and does not dwell on the edge of peaceful nirvana, that fundamental consciousness, whatever realizes the self-nature of samsara and nirvana as empty, that definition of the fundamental consciousness that does not dwell on either the edge of samsara or nirvana, the definition of the fundamental consciousness that dwells on either the edge of samsara or nirvana, which clings to the characteristics of acceptance and rejection of samsara and nirvana, is the Shravaka.
ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། སྲིད་ཞི་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པར་ཐལ། སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་གང་ཞིག སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་གཞི་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྲིད་པའི་མཐའ་མེད་པ་གང་ཞིག ཞི་བའི་མཐའ་མེད་པའི་ཕྱིར། དམ་ཚིག་གཅིག་ཤོས་ལའང་སྐྱོན་དེ་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་ལ་སྲིད་ཞི་ལ་གནས་པ་དང་མི་གནས་པ་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་གང་ཞིག དེ་ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྲིད་ཞི་ལ་གནས་པ་གཞི་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འཁོར་བ་ལ་གནས་ན་མྱང་འདས་ལ་གནས་པར་འགལ་བའི་ཕྱིར། ཡང་སྲིད་ཞི་གང་རུང་ལ་གནས་པ་དང་མི་གནས་པ་ཟེར་ན། སྲིད་ཞི་གང་རུང་ལ་མི་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་མེད་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཡིན་ན། སྲིད་ཞི་གང་རུང་ལ་གནས་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་དགོས་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ནའང་དེ་ཡིན། ཐེག་དམན་གྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ནའང་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་ཁས་བླངས། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སློབ་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ན་སྲིད་པ་ལ་གནས་དགོས། ཐེག་ཆེན་གྱི་མི་སློབ་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ན། ཞི་བ་ལ་གནས་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གཉིས་པ་འབུད། དང་པོ་དེར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། སེམས་ཅན་གྱི་ཤེས་རྒྱུད་ལ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་གཞི་ 12-2-104b ཤེས་ཆོས་ཅན། སྲིད་ཞི་གང་རུང་གི་མཐའ་ལ་གནས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། འཁོར་འདས་ལ་བླང་དོར་གྱི་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་བཅས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་གང་ཞིག དེར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་དང་བཅས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་བདེར་འཛིན་པའི་བདེར་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མཐོང་ལམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་མཚན་མར་དམིགས་སྒོ་ནས་ཅེས་པར། ཉང་གི་གཞི་ཤེས་འབྲས་ཡུམ་ལ་རིང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ལ་ཉེ་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་བར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་ལ་ཉེ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ལམ་ཞུགས་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་མེད་པར་ཐལ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ངེས་བྱུང་ཐལ། ཐེག་པ་གཅིག་གི་འབྲས་བུར་གནས། །ཞེས་པའི་ལུང་དོན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་འཇུག་ཁ་མའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་གཞི་ཤེས་དང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་ཞུགས་མ་ཐག་པའི་གཞི་ཤེས་གཉིས། འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་རིང་གི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ན། འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་བ
【現代漢語翻譯】 通達之見道者，應成立。因為你們證悟了輪涅（梵文：saṃsāra-nirvāṇa，輪轉-寂滅）自性本空。 理由是，你們的根本識不滯留于輪迴或涅槃的任何一邊。 應成立。因為任何根本識，都未曾建立起輪迴或涅槃的邊際。 應成立。因為沒有輪迴的邊際，所以也沒有涅槃的邊際。 對於另一個誓言也有同樣的過失。聖者，應成立。如果說所詮釋的是安住或不安住于輪迴和涅槃，那麼聲聞的見道者，應成立。具有該相，應成立。因為你們是不安住于輪迴和涅槃的根本識。 應成立。因為任何根本識，都不安住于輪迴和涅槃。 應成立。因為安住于輪迴與安住于涅槃是相違的。 又，如果說安住或不安住于輪迴或涅槃的任何一邊，那麼應成立：沒有不安住于輪迴或涅槃任何一邊的根本識。因為如果是根本識，就必須安住于輪迴或涅槃的任何一邊。 應成立。因為無論是大乘的根本識，還是小乘的根本識，都必須如此。 後者（小乘）可以接受。前者（大乘）應成立。因為如果是大乘學道的根本識，就必須安住于輪迴；如果是大乘不學道的根本識，就必須安住于寂滅。 第二個理由不成立。第一個理由應成立。因為如果是這樣，那麼有情的心相續就必須具有導致在輪迴中受生的煩惱。 理由不成立。此外，菩薩見道者的根本識，應成立。因為你們是安住于輪迴或涅槃任何一邊的根本識。理由是，你們的根本識執著于輪迴和涅槃的取捨之相。 普遍性可以接受，應成立。因為任何根本識，都具有與生俱來的執著於此的執著。 應成立。因為你們具有與生俱來的對一切所知法的樂執。 應成立。因為你們是見道者。 這指的是從執著相的角度來說。如果說娘地的根本識遠離果母（般若波羅蜜多），菩薩的根本識接近果母，那麼聲聞的根本識，應成立。接近果母，應成立。因為你們接近一切智智（梵文：sarvākāra-jñatā）。 應成立。因為你們是入道智。 普遍性不成立。三乘的決定生起，應成立。因為實現了『安住於一乘之果』的聖言。 此外，大乘入道前的聲聞阿羅漢的根本識，以及聲聞阿羅漢剛入大乘道的根本識，這兩者在接近或遠離果母方面沒有差別，應成立。因為如果是菩薩的根本識，就接近果母。
【English Translation】 Those who have attained the Path of Seeing, it should be established. Because you have realized that saṃsāra-nirvāṇa (輪涅, the cycle of existence and liberation) is inherently empty. The reason is that your fundamental consciousness (ālaya-vijñāna) does not dwell on either side of saṃsāra or nirvāṇa. It should be established. Because no fundamental consciousness has ever established the boundary of saṃsāra or nirvāṇa. It should be established. Because there is no boundary of saṃsāra, there is also no boundary of nirvāṇa. The same fault applies to the other vow. Noble ones, it should be established. If what is being explained is dwelling or not dwelling in saṃsāra and nirvāṇa, then the Śrāvaka (聲聞) who has attained the Path of Seeing, it should be established. Having that characteristic, it should be established. Because you are the fundamental consciousness that does not dwell in saṃsāra and nirvāṇa. It should be established. Because no fundamental consciousness dwells in it. It should be established. Because dwelling in saṃsāra and dwelling in nirvāṇa are contradictory. Also, if it is said to dwell or not dwell on either side of saṃsāra or nirvāṇa, then it should be established that there is no fundamental consciousness that does not dwell on either side of saṃsāra or nirvāṇa. Because if it is a fundamental consciousness, it must dwell on either side of saṃsāra or nirvāṇa. It should be established. Because whether it is the fundamental consciousness of the Mahāyāna (大乘) or the fundamental consciousness of the Hīnayāna (小乘), it must be so. The latter (Hīnayāna) can be accepted. The former (Mahāyāna) should be established. Because if it is the fundamental consciousness of a Mahāyāna practitioner, it must dwell in saṃsāra; if it is the fundamental consciousness of a non-practitioner of Mahāyāna, it must dwell in nirvāṇa. The second reason is not established. The first reason should be established. Because if it is so, then the mind-stream of sentient beings must have afflictions that cause rebirth in saṃsāra. The reason is not established. Furthermore, the fundamental consciousness of a Bodhisattva (菩薩) who has attained the Path of Seeing, it should be established. Because you are the fundamental consciousness that dwells on either side of saṃsāra or nirvāṇa. The reason is that your fundamental consciousness clings to the characteristics of acceptance and rejection of saṃsāra and nirvāṇa. The generality can be accepted, it should be established. Because any fundamental consciousness has an innate clinging to clinging to this. It should be established. Because you have an innate clinging to happiness in all knowable objects. It should be established. Because you have attained the Path of Seeing. This refers to the perspective of clinging to characteristics. If it is said that the fundamental consciousness of Nyang is far from the Fruit Mother (Prajñāpāramitā, 般若波羅蜜多), and the fundamental consciousness of a Bodhisattva is close to the Fruit Mother, then the fundamental consciousness of a Śrāvaka, it should be established. Close to the Fruit Mother, it should be established. Because you are close to sarvākāra-jñatā (一切智智, all-knowing wisdom). It should be established. Because you are the wisdom of entering the path. The generality is not established. The definite arising of the Three Vehicles, it should be established. Because the statement 'Abiding in the fruit of the One Vehicle' is realized. Furthermore, the fundamental consciousness of a Śrāvaka Arhat (阿羅漢) before entering the Mahāyāna path, and the fundamental consciousness of a Śrāvaka Arhat who has just entered the Mahāyāna path, there is no difference between these two in terms of being close to or far from the Fruit Mother, it should be established. Because if it is the fundamental consciousness of a Bodhisattva, it is close to the Fruit Mother.
ས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དང་དེ་གཉིས་ལ་འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་རིང་གི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེ་གཉིས་ཀ་འབྲས་ཡུམ་གྱི་སར་བགྲོད་པ་ལ། ཚོགས་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ནས། རྒྱུན་མཐའི་བར་གྱི་ལམ་དགྲོད་དགོས་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་གང་ཞིག གཅིག་ཤོས་དེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་སྐད་ཅིག་པོ་ལ་གནས་གཞན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུ་ཉིད་གཞི་ཤེས་དེ་ 12-2-105a ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་གཞི་ཤེས་ལ་ལྟོས་སྟེ། ཁྱོད་འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་བྱང་སེམས་ཀྱིས་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་འཇུག་ཁ་མའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་གཞི་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྔ་མ་དེ་ལ་ལྟོས་ཏེ། འབྲས་བུ་ལ་ཉེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཉན་ཐོས་པའི་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་འཇུག་ཁ་མ་གང་ཞིག ཁྱོད་དེར་ཞུགས་མ་ཐག་ཏུ་སྔ་མ་འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་བའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་མ་ཐག་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་དེ་ལས། འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཉན་ཐོས་པའི་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་སྟོང་ཉིད་དང་ཞེས་པར། ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་ཏེ། གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་དང་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དང་བཅས་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྟོགས་པར་ཐལ། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་མིན་པར་ཐལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་གི་གཞི་ཤེས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཡིན་ན། གཉེན་པོ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། གཞི་ལམ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོག་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། བར་ཆད་མེད་ལམ་དུ་གྱུར་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་ཁས་བླངས་སོ། །གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ལ་མཚན་ 12-2-105b མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་དང་བཅས་པའི་གཞི་ཤེས་དེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་སྟོང་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་གཞི་ཤེས་དེ་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིགས་དེར་ཐལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་སྟོང་ཉིད་ལ། སྤྱོད་པའི་འདུ་ཤེས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཞི་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོག
【現代漢語翻譯】 因為遍及一切處。如果承認，那麼，那個有法（指某個事物），你和它二者在趨近果位母（指佛果）上沒有遠近的差別，因為你和它二者在趨近果位母時，都必須經歷從資糧道第一剎那到究竟道之間的道路。這是因為，有法和其中之一，其中之一是安住于大乘資糧道第一剎那的其他有法。此外，聲聞阿羅漢進入大乘道時，作為大乘資糧道行者的因之根本識，相對於聲聞阿羅漢的根本識來說，你更接近果位母，因為你是菩薩的根本識。如果承認，那麼，即將進入大乘道的聲聞阿羅漢的根本識，相對於前者來說，更接近果位果，因為你是聲聞的斷盡一切的根本識。或者，即將進入大乘道的任何一個有法，你剛進入時，前者就接近果位母。如果不成立，那麼，聲聞阿羅漢剛進入大乘道時，你比聲聞見道者進入大乘道時更接近果位母，因為你是聲聞的斷盡一切的，大乘的補特伽羅（指人）。在『色等蘊為空性』中，聲聞的根本識，是有違品（指與空性相違）的根本識，因為具有執著基、道、果三者為實有的實執。如果這樣認為，那麼，那個有法，與實執相應，因為是與它相應的識。如果承認，那麼，是證悟，因為是與它相應的智慧。那個有法，不是有違品的根本識，因為不可能是有違品的根本識。這是因為，如果是根本識，那麼必然是能對治的。聲聞的見道無間道，是證悟基、道自性空的根本識，因為是對治的根本識。這是因為，是成為無間道的根本識。根本上已經承認了。如果說執著基、道、果三者為實有的實執的根本識，是有違品的根本識的體性，那麼，證悟色等蘊為空性的根本識，就是誓言。這是因為，是有違品的根本識。所知法，就是那個誓言，因為在色等蘊為空性上，行持的意念沒有有違品的根本識。如果在根本上承認，那麼，那個有法，就是色等蘊。 Because it pervades everywhere. If you admit it, then, that phenomenon (referring to something), you and it have no difference in proximity to the Fruition Mother (referring to Buddhahood), because both you and it, when approaching the Fruition Mother, must go through the path from the first moment of the accumulation path to the ultimate path. This is because, the phenomenon and one of them, one of which is another phenomenon that abides in the first moment of the Mahayana accumulation path. Furthermore, when the Shravaka Arhat enters the Mahayana path, the root consciousness that is the cause of the Mahayana accumulation path practitioner, compared to the root consciousness of the Shravaka Arhat, you are closer to the Fruition Mother, because you are the root consciousness of the Bodhisattva. If you admit it, then, the root consciousness of the Shravaka Arhat who is about to enter the Mahayana path is closer to the Fruition Fruit than the former, because you are the root consciousness of the Shravaka who has completely abandoned everything. Or, any phenomenon that is about to enter the Mahayana path, when you just enter, the former is close to the Fruition Mother. If it is not established, then, when the Shravaka Arhat just enters the Mahayana path, you are closer to the Fruition Mother than the Shravaka who has entered the Mahayana path, because you are the Mahayana Pudgala (referring to a person) of the Shravaka who has completely abandoned everything. In 'Form, etc., aggregates are emptiness', the root consciousness of the Shravaka is the root consciousness of the opposite side (referring to being contrary to emptiness), because it has the grasping of reality that grasps the base, path, and fruit as real. If you think so, then, that phenomenon is in accordance with the grasping of reality, because it is the consciousness that corresponds to it. If you admit it, then, it is realization, because it is the wisdom that corresponds to it. That phenomenon is not the root consciousness of the opposite side, because it is impossible to be the root consciousness of the opposite side. This is because, if it is the root consciousness, then it must be the antidote. The Shravaka's path of seeing, the immediate path, is the root consciousness that realizes the emptiness of the base and path, because it is the antidote root consciousness. This is because it is the root consciousness that has become the immediate path. It has been admitted in the root. If it is said that the root consciousness of grasping the base, path, and fruit as real is the nature of the root consciousness of the opposite side, then, the root consciousness of realizing the emptiness of form, etc., aggregates is the vow. This is because it is the root consciousness of the opposite side. The knowable phenomenon is that vow, because on the emptiness of form, etc., aggregates, the thought of practice does not have the root consciousness of the opposite side. If you admit it in the root, then, that phenomenon is form, etc.
【English Translation】 Because it pervades everywhere. If conceded, then, that subject (chos can, referring to a specific entity under discussion), you and it are not different in terms of proximity to the Fruition Mother (bras yum, referring to the ultimate state of Buddhahood), because both you and it, in approaching the Fruition Mother, must traverse the path from the first moment of the Accumulation Path to the end of the Path. This is because the subject and one of them, one of which is another that abides in the first moment of the Great Vehicle's Accumulation Path. Furthermore, when a Hearer Arhat enters the Great Vehicle Path, the root consciousness that is the cause of the Great Vehicle Accumulation Path practitioner, relative to the root consciousness of the Hearer Arhat, you are closer to the Fruition Mother, because you are the root consciousness of a Bodhisattva. If conceded, then, the root consciousness of a Hearer Arhat about to enter the Great Vehicle Path, relative to the former, is closer to the Fruition Fruit, because you are the root consciousness of a Hearer who has abandoned everything. Or, whichever phenomenon is about to enter the Great Vehicle Path, as soon as you enter it, the former is closer to the Fruition Mother. If it is not established, then, when a Hearer Arhat has just entered the Great Vehicle Path, you are closer to the Fruition Mother than a Hearer who has entered the Great Vehicle Path, because you are a Great Vehicle person who has abandoned everything of the Hearer. In 'Form, etc., aggregates are emptiness,' the root consciousness of a Hearer is the root consciousness of the opposing side, because it possesses the grasping of characteristics that grasps the base, path, and fruit as inherently existent. If that is the case, then that subject is concordant with the grasping of characteristics, because it is a consciousness that is concordant with it. If conceded, then it is realization, because it is a wisdom that is concordant with it. That subject is not the root consciousness of the opposing side, because it is impossible to be the root consciousness of the opposing side. This is because, if it is a root consciousness, then it must be an antidote. The Hearer's Path of Seeing, the Uninterrupted Path, is the root consciousness that realizes the lack of inherent existence of the base and path, because it is an antidote root consciousness. This is because it is a root consciousness that has become an Uninterrupted Path. It has been asserted in the root. If it is said that the root consciousness of grasping the base, path, and fruit as inherently existent is characterized by the root consciousness of the opposing side, then the root consciousness that realizes the emptiness of form, etc., aggregates is a vow. This is because it is the root consciousness of the opposing side. The knowable phenomenon is that vow, because in the emptiness of form, etc., aggregates, the concept of practice lacks the root consciousness of the opposing side. If it is conceded in the root, then that subject is form, etc.
ས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་པ་དང་བཅས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། གཟུགས་སོགས་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ས་གཉིས་པའི་སྒོམ་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་སུ་ཐལ། དམ་ཚིགས་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་གང་ཞིག་དེ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མ་དག་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་མཚན་ཉིད་དང་བཅས་པའི་དོན་དེ་གང་ལ་བྱེད་འདྲིའོ། །དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ལ་བྱེད་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པར་ཐལ། དེ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་ཁས་བླངས་སོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རང་གི་གྲོགས་སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་མིན་པར་ཐལ། རྟོག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དང་འཛིན་སྤངས་མི་འགལ་བ་ལ་བྱེད་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་དང་བཅས་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་དང་འཛིན་སྤངས་ཐལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེའི་འཛིན་སྤངས་ཕན་ཚུན་ཐ་དད། དེ་གཉིས་ཀྱི་ཞི་མཐུན་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། 12-2-106a ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་འཛིན་སྤངས་ཡིན་ན། དེའི་འཛིན་སྤངས་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད་དོ། །ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་འཛིན་སྤངས་དང་། དེའི་འཛིན་སྤངས་བསལ་བར་ཐལ། ཁྱོད་དགག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གང་ཞིག དེ་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། མཚན་འཛིན་དང་བཅས་པའི་དོན་བདེན་མེད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་བྱེད་དོ་ཅེ་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྟོག་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དེ་གསུམ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་དང་བཅས་པར་ཐལ། བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། གཞི་ལམ། འབྲས་གསུམ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་དང་བཅས་པའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་། བདག་མེད་མ་རྟོགས་པ་ལ་བྱེད་ཞེ་ན། འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འདིར་མཚན་འཛིན་དང་བྲལ་བའི་དོན། བདག་མེད་རྟོགས་པ་ལ་བྱེད་རིགས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་འཛིན་དང་བྲལ་བར་ཐལ། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྦྱིན་ལ་སོགས་ལ་ངར་འཛིན་མེད་ཞེས་པར། གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་དང་བྲལ་བའི་གཞི་ཤེས་དེ། གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་དམ་ཚིག་
【現代漢語翻譯】 立宗：以地為相執著的執著，因為你承認。 如果承認，那麼，這個法，不應是，因為它是證悟空性等的基礎識。 此外，菩薩二地的后得定解，應是相違品的基礎識，因為沒有誓言。 應是，因為是具有基礎識的緣故。 應是，因為是具有俱生我執的緣故。 應是，因為是不清凈的智慧的緣故。 這裡詢問，具有體相的意義是什麼？ 如果說是具有相似性，那麼，聲聞的見道，應是具有相似性，因為是具有它的緣故，是相違品的基礎識的緣故。 （對方）承認第三點。 如果承認，那麼，這個法，不應與自方的助伴——聲義混雜執著的分別念相應，因為是無分別的識。 如果說與它的執著斷除不相違，那麼，聲聞的見道，不應是具有相執，因為與它的執著斷除相違的緣故。 應是，因為你和它的執著斷除是互相不同的，這二者的寂止調和是不可能的。 後者應是，因為如果你是執著斷除，那麼，應是它的執著斷除的緣故，（對方）破斥此理。 而且，這個法，應消除你的執著斷除和它的執著斷除，因為你是破斥相，而它是成立相的識的緣故。 又問：具有相執的意義，是對無實有現量證悟嗎？ 那麼，聲聞阿羅漢相續中，以分別念為先導的菩薩加行道，應是這三者都具有以相執著，因為是不證悟無我的智慧的緣故。 如果承認，那麼，應是相違品的基礎識，因為是執著基、道、果三者為相的具有相執的基礎識的緣故。 （對方）承認第三點。 又問：如果說是不證悟無我，那麼，一切所知，應是，這裡遠離相執的意義，理應是證悟無我，因為是那個立宗的緣故。 如果承認，那麼，菩薩的加行道，應是遠離相執，因為是證悟無我的緣故。 （對方）承認周遍。 如果承認，那麼，不應是，因為是異生（so so skye bo）的智慧的緣故。 在『佈施等沒有我執』中，執著基、道、果三者為相的遠離相執的基礎識，是違背對治基礎識的誓言。
【English Translation】 Thesis: The clinging that clings to the earth as a sign, because you admit it. If you admit it, then, this dharma, should not be, because it is the foundational consciousness for realizing emptiness and so on. Furthermore, the subsequent wisdom of a Bodhisattva on the second ground, should be the foundational consciousness of the opposing side, because there is no vow. It should be, because it possesses the foundational consciousness. It should be, because it possesses the co-emergent clinging to self. It should be, because it is impure wisdom. Here, the question is, what is the meaning of possessing characteristics? If it is said to possess similarity, then, the path of seeing of a Hearer, should possess similarity, because it possesses it, and because it is the foundational consciousness of the opposing side. (The opponent) admits the third point. If you admit it, then, this dharma, should not be compatible with the conceptual thought of mixing sound and meaning, which is the helper of one's own side, because it is a non-conceptual consciousness. If it is said that there is no contradiction between it and the abandonment of clinging, then, the path of seeing of a Hearer, should not possess clinging to signs, because it contradicts the abandonment of clinging to it. It should be, because your abandonment of clinging and its abandonment of clinging are mutually different, and the peaceful harmony of these two is impossible. The latter should be, because if you are the abandonment of clinging, then, it should be its abandonment of clinging, (the opponent) refutes this reasoning. Moreover, this dharma, should eliminate your abandonment of clinging and its abandonment of clinging, because you are an aspect of negation, and it is a consciousness with an aspect of establishment. Again, the question is: Does the meaning of possessing clinging to signs refer to the direct realization of non-truth? Then, the path of joining of a Bodhisattva, preceded by conceptual thought in the continuum of a Hearer Arhat, should be that all three possess clinging to signs, because it is a wisdom that does not directly realize selflessness. If you admit it, then, it should be the foundational consciousness of the opposing side, because it is the foundational consciousness with clinging to signs, clinging to the base, path, and result as signs. (The opponent) admits the third point. Again, if it is said that it is not realizing selflessness, then, all knowable objects, should be, here, the meaning of being free from clinging to signs, should reasonably be the realization of selflessness, because it is that thesis. If you admit it, then, the path of joining of a Bodhisattva, should be free from clinging to signs, because it is the realization of selflessness. (The opponent) admits the pervasion. If you admit it, then, it should not be, because it is the wisdom of an ordinary being (so so skye bo). In 'There is no clinging to self in generosity and so on,' the foundational consciousness of clinging to the base, path, and result as signs, and being free from clinging to signs, violates the vow of the antidote foundational consciousness.
ཟེར་ན། གང་ཞིག་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་མ་ངེས་པས། སྔ་མ་ལྟར་འཕགས་པ་ཆོས་ཅན། དེར་མ་ཟད་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མ་རྫོགས་དེར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ 12-2-106b གང་ཞིག་དེ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྒྲ་དོན་འདྲེས་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་བདག་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་གཞི་ཤེས་དེ་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན་མིན་པར་ཐལ། མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཞིག་རྒྱུད་ལ། མཚན་འཛིན་གྱི་ས་བོན་མེད་པ་གང་ཞིག གང་ཟག་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། འབྲས་ཡུམ་ལ་ཉེ་བའི་གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས། འདོད་ན། འབྲས་ཡུམ་གྱི་རྒྱུར་ཐལ། ཀུན་རྫོབ་དེ་དང་རྫས་གཞན་དུ་ཐལ། འདོད་ན། འབྲས་ཡུམ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །སྦྱོར་བ་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། གཞི་ལམ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། གཞི་གང་ཞིག་བདག་མེད་དུ་ཞེན་པའི་བློ་དེའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞི་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་དང་དེ་གཉིས་འཛིན་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་དེ་གཉིས་ཀ་གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། རྒྱལ་ལ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་ཕྲ། །ཞེས་པར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ཏེ། དེས་སྤངས་བར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་མིན་པར་ཐལ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་མིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་བྱ་མ་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་ 12-2-107a ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་པར་ཐལ། མ་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་མོད་ཀྱི་ཞེས་གསུང་པའི་ཕྱིར། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་གཅིག་པར་ནི། །ཞེས་པར། བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤངས་བྱའི་ས་བོན་ལ་དངོས་སུ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཟེར་ན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཉིས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ངོས་སྐལ་སྤང་བྱའི་ས་བོན་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁྱོད་ཡིན་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཐོང་སྤངས་དང་སྒོམ་སྤངས་གཉིས་ཀ དེ་གཉིས་ཀའི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『對於直接證悟無我的菩薩的見道，由於其不確定性，如同之前的聖者一樣，法具有此性質。』不僅如此，聲聞的見道也具有此性質，因為它們尚未圓滿。這是因為你們已經承諾了這一點。因此，這是必然的。基礎意識（ālaya-vijñāna）如果與此分離，這是必然的。這是因為它與執著于聲音和意義混合的分別念分離。這是必然的，因為它是一種直接的認知，如同瑜伽士的直接認知一樣。此外，如果直接證悟無我的基礎意識被稱為對治基礎意識的特徵，那麼一切智（sarvākāra-jñatā）法就具有此性質，它必然是所指，必然具有該特徵。如果你們這樣認為，那麼它就不具有此性質，因為它不是對治執著于相的對治法。因為在具有自續的眾生心中，如果不存在執著于相的種子，那麼它就不是其他眾生心中執著于相的對治法。此外，該法必然是接近果母的基礎意識，因為它是一種對治基礎意識。如果你們這樣認為，那麼它必然是果母的因，世俗諦（saṃvṛti-satya）必然與它在實體上不同。如果你們這樣認為，那麼它就不是果母。在結合上，菩薩的見道具有此性質，它是對治執著于將基礎道執著為相的執著。』如果有人這樣說，那麼該法必然是對治執著于無我的心識的對治法，因為它是一種對治執著于將基礎執著為相的執著。如果你們這樣認為，那麼你和它必然已經放棄了執著。如果你們這樣認為，那麼就不是這樣，因為你和它都同樣具有證悟無我的相。『對國王等產生微細的貪執。』對於這句話，執著于如來（Tathāgata）之相的心識具有此性質，它是對治基礎意識的相違品，因為它應該被捨棄。如果有人這樣說，那麼該法不應該成為對治基礎意識的相違品，因為它不是相違品。因為它是對治不信任等對治法。這個論證必然是成立的，因為你們說它是對治不信任等對治法。『諸法自性唯一。』對於這句話，如果有人問無間道（anantarya-mārga）的特徵，如果有人說：『直接損害自己那一部分應該捨棄的種子的智慧。』那麼見道無間道和修道無間道兩者都具有此性質，它們必然具有該特徵，必然是所指。如果你們這樣認為，那麼就不是這樣，因為你沒有那一部分應該捨棄的種子。因此，這是必然的，因為你不可能存在。所知法具有此性質，見道所斷（darśana-heya）和修道所斷（bhāvanā-heya）兩者都是這兩者的那一部分應該捨棄的。 如果有人問：『對於直接證悟無我的菩薩的見道，由於其不確定性，如同之前的聖者一樣，法具有此性質。』不僅如此，聲聞的見道也具有此性質，因為它們尚未圓滿。這是因為你們已經承諾了這一點。因此，這是必然的。基礎意識（藏文：གཞི་ཤེས།）如果與此分離，這是必然的。這是因為它與執著于聲音和意義混合的分別念分離。這是必然的，因為它是一種直接的認知，如同瑜伽士的直接認知一樣。此外，如果直接證悟無我的基礎意識被稱為對治基礎意識的特徵，那麼一切智（藏文：རྣམ་མཁྱེན།）法就具有此性質，它必然是所指，必然具有該特徵。如果你們這樣認為，那麼它就不具有此性質，因為它不是對治執著于相的對治法。因為在具有自續的眾生心中，如果不存在執著于相的種子，那麼它就不是其他眾生心中執著于相的對治法。此外，該法必然是接近果母的基礎意識，因為它是一種對治基礎意識。如果你們這樣認為，那麼它必然是果母的因，世俗諦（藏文：ཀུན་རྫོབ།）必然與它在實體上不同。如果你們這樣認為，那麼它就不是果母。在結合上，菩薩的見道具有此性質，它是對治執著于將基礎道執著為相的執著。』如果有人這樣說，那麼該法必然是對治執著于無我的心識的對治法，因為它是一種對治執著于將基礎執著為相的執著。如果你們這樣認為，那麼你和它必然已經放棄了執著。如果你們這樣認為，那麼就不是這樣，因為你和它都同樣具有證悟無我的相。『對國王等產生微細的貪執。』對於這句話，執著于如來（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།）之相的心識具有此性質，它是對治基礎意識的相違品，因為它應該被捨棄。如果有人這樣說，那麼該法不應該成為對治基礎意識的相違品，因為它不是相違品。因為它是對治不信任等對治法。這個論證必然是成立的，因為你們說它是對治不信任等對治法。『諸法自性唯一。』對於這句話，如果有人問無間道（藏文：བར་ཆད་མེད་ལམ།）的特徵，如果有人說：『直接損害自己那一部分應該捨棄的種子的智慧。』那麼見道無間道和修道無間道兩者都具有此性質，它們必然具有該特徵，必然是所指。如果你們這樣認為，那麼就不是這樣，因為你沒有那一部分應該捨棄的種子。因此，這是必然的，因為你不可能存在。所知法具有此性質，見道所斷（藏文：མཐོང་སྤངས།）和修道所斷（藏文：སྒོམ་སྤངས།）兩者都是這兩者的那一部分應該捨棄的。
【English Translation】 If someone asks: 'For the path of seeing of a Bodhisattva who directly realizes selflessness, due to its uncertainty, like the previous noble ones, the Dharma has this nature.' Moreover, the path of seeing of a Śrāvaka also has this nature, because they are not yet complete. This is because you have committed to this. Therefore, it is necessary. The foundational consciousness (ālaya-vijñāna) if it is separated from this, it is necessary. This is because it is separated from the conceptual thought that clings to the mixture of sound and meaning. This is necessary, because it is a direct cognition, like the direct cognition of a yogi. Furthermore, if the foundational consciousness that directly realizes selflessness is called the characteristic of the antidote foundational consciousness, then the omniscient wisdom (sarvākāra-jñatā) Dharma has this nature, it must be the signified, it must have that characteristic. If you think so, then it does not have this nature, because it is not the antidote to clinging to characteristics. Because in the mind of a being who has self-continuity, if there is no seed of clinging to characteristics, then it is not the antidote to clinging to characteristics in the minds of other beings. Furthermore, that Dharma must be the foundational consciousness close to the fruit mother, because it is an antidote foundational consciousness. If you think so, then it must be the cause of the fruit mother, the conventional truth (saṃvṛti-satya) must be substantially different from it. If you think so, then it is not the fruit mother. In combination, the path of seeing of a Bodhisattva has this nature, it is the antidote to clinging to the characteristic of clinging to the foundational path as a characteristic.' If someone says this, then that Dharma must be the antidote to the mind that clings to selflessness, because it is an antidote to clinging to the foundational as a characteristic. If you think so, then you and it must have abandoned clinging. If you think so, then it is not so, because you and it both equally have the aspect of realizing selflessness. 'Subtle attachment arises to kings, etc.' For this sentence, the mind that clings to the characteristic of the Tathāgata has this nature, it is the opposite of the antidote foundational consciousness, because it should be abandoned. If someone says this, then that Dharma should not be the opposite of the antidote foundational consciousness, because it is not the opposite. Because it is the antidote to antidotes such as distrust. This argument must be established, because you say it is the antidote to antidotes such as distrust. 'All dharmas are of one nature.' For this sentence, if someone asks about the characteristic of the immediate path (anantarya-mārga), if someone says: 'The wisdom that directly harms the seed of what should be abandoned in one's own share.' Then both the path of seeing immediate path and the path of cultivation immediate path have this nature, they must have that characteristic, they must be the signified. If you think so, then it is not so, because you do not have that part of the seed that should be abandoned. Therefore, it is necessary, because you cannot exist. The knowable Dharma has this nature, both what is abandoned by seeing (darśana-heya) and what is abandoned by cultivation (bhāvanā-heya) are both that part of what should be abandoned in both of these. If someone asks: 'For the path of seeing of a Bodhisattva who directly realizes selflessness, due to its uncertainty, like the previous noble ones, the Dharma has this nature.' Moreover, the path of seeing of a Śrāvaka also has this nature, because they are not yet complete. This is because you have committed to this. Therefore, it is necessary. The foundational consciousness (Tibetan: གཞི་ཤེས།) if it is separated from this, it is necessary. This is because it is separated from the conceptual thought that clings to the mixture of sound and meaning. This is necessary, because it is a direct cognition, like the direct cognition of a yogi. Furthermore, if the foundational consciousness that directly realizes selflessness is called the characteristic of the antidote foundational consciousness, then the omniscient wisdom (Tibetan: རྣམ་མཁྱེན།) Dharma has this nature, it must be the signified, it must have that characteristic. If you think so, then it does not have this nature, because it is not the antidote to clinging to characteristics. Because in the mind of a being who has self-continuity, if there is no seed of clinging to characteristics, then it is not the antidote to clinging to characteristics in the minds of other beings. Furthermore, that Dharma must be the foundational consciousness close to the fruit mother, because it is an antidote foundational consciousness. If you think so, then it must be the cause of the fruit mother, the conventional truth (Tibetan: ཀུན་རྫོབ།) must be substantially different from it. If you think so, then it is not the fruit mother. In combination, the path of seeing of a Bodhisattva has this nature, it is the antidote to clinging to the characteristic of clinging to the foundational path as a characteristic.' If someone says this, then that Dharma must be the antidote to the mind that clings to selflessness, because it is an antidote to clinging to the foundational as a characteristic. If you think so, then you and it must have abandoned clinging. If you think so, then it is not so, because you and it both equally have the aspect of realizing selflessness. 'Subtle attachment arises to kings, etc.' For this sentence, the mind that clings to the characteristic of the Tathāgata (Tibetan: དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།) has this nature, it is the opposite of the antidote foundational consciousness, because it should be abandoned. If someone says this, then that Dharma should not be the opposite of the antidote foundational consciousness, because it is not the opposite. Because it is the antidote to antidotes such as distrust. This argument must be established, because you say it is the antidote to antidotes such as distrust. 'All dharmas are of one nature.' For this sentence, if someone asks about the characteristic of the immediate path (Tibetan: བར་ཆད་མེད་ལམ།), if someone says: 'The wisdom that directly harms the seed of what should be abandoned in one's own share.' Then both the path of seeing immediate path and the path of cultivation immediate path have this nature, they must have that characteristic, they must be the signified. If you think so, then it is not so, because you do not have that part of the seed that should be abandoned. Therefore, it is necessary, because you cannot exist. The knowable Dharma has this nature, both what is abandoned by seeing (Tibetan: མཐོང་སྤངས།) and what is abandoned by cultivation (Tibetan: སྒོམ་སྤངས།) are both that part of what should be abandoned in both of these.
ར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཀའི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། དམན་རྣམ་མངོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་གྱི་ཆ་རེ་རེ་ནས་ཕྱེ་ནས་གནོད་པ་བྱེད་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཉེར་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། དེར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་ཉམས་སྨད་པར་བྱེད་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། མཐོང་སྤངས་ཀྱི་སྤོང་གཉེན་དུ་གྱུར་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དགྲ་བཅོམ་དབང་བརྟུལ་དབང་རྣོན་དུ་འཕོ་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། བར་ཆད་ 12-2-107b མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཡོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཡོད་ན་ཁྱོད་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་པར་ཐལ། བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ། ལམ་དགུའོ་ཤིན་ཏུ་རྟེན་ཕྱིར་རོལ་ཡང་། །ཞེས་མཛོད་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། མི་སློབ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། འཕགས་རྒྱུད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྒྱུད་ཀྱི་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་རྟོགས་ཀྱི་ནང་མཚན་དུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་བ་མཐའི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འདོད་ཉོན་དགུ་པ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཆ་ཤས་སུ་གྱུར་པའི་སྦྱོར་བ་མཐའི་འབྲས་བུ་ཡིན་དེ་འདོད་ཉོན་དགུ་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལ་ཡིད་ནི་དགུ་པོ་ལམ་གཞིར་བསྡུ་བར་མཛད་པ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྲལ་བ་སྔོན་སོང་མི་སྲིད་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་གྱི་སྔ་རོལ་དུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡང་། རྣམ་གྲོལ་ལམ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཡང་། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་ནུས་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། འདོད་ཉོན་དགུ་པའི་སྤོང་གཉེན་དུ་གྱུར་པའི་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། ལམ་ཟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བའི་རྟགས་དེར་ཐལ། དེ་འདྲ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ལམ་ཟག་བཅས་ཀྱིས་ཐོབ་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པའ
【現代漢語翻譯】 如果不存在，因為兩者都沒有對治品。如果承認，那麼，這個（事物），你不應成為無間道（藏文：བར་ཆད་མེད་ལམ་，是指直接斷除煩惱的道路）的對治品，因為你是修道無間道的對治品。已承認這個理由。此外，一個尚未顯現低劣相的菩薩的加行道（藏文：སྦྱོར་ལམ་）等持（藏文：མཉམ་གཞག་）智慧（藏文：ཡེ་ཤེས་），應是無間道，因為具有該定義。應是，因為它是一種智慧，能從每個對治品的種子部分進行區分並造成損害。應是，因為它是能斷除見所斷（藏文：མཐོང་སྤངས་）智慧種子的加行近取（藏文：ཉེར་རྟོགས་）。又，應是，因為它是一種能削弱見所斷種子的智慧。應是，因為它是一種成為見所斷對治品的智慧。此外，使阿羅漢（藏文：དགྲ་བཅོམ་）從鈍根（藏文：དབང་བརྟུལ་）轉為利根（藏文：དབང་རྣོན་）的無間道，應具有該定義，因為是無間道。任何存在的事物，如果存在，就必須是那樣。理由成立，因為《俱舍論》中說：『無間道和解脫道，九道極依于彼。』根本（藏文：རྩ་བ）不應是，因為是無學道（藏文：མི་སློབ་ལམ་）。如果這裡是無間道，那麼它必然是聖者相續中的智慧嗎？一個異生（藏文：སོ་སོ་སྐྱེ་བོ）相續中的初禪近取的內相之加行究竟果（藏文：སྦྱོར་བ་མཐའི་འབྲས་བུ་），應是，因為是那樣。應是，因為它是能斷除欲界第九品煩惱的無間道。所知（藏文：ཤེས་བྱ་），應是那樣，因為是初禪的一部分的加行究竟果，並且是斷除欲界第九品煩惱的解脫道。此外，所知，應是那樣，因為聲聞（藏文：ཉན་ཐོས་）地將九品煩惱歸集為道之基礎是合理的。此外，不可能存在先前的分離，因為在見道之前，不可能存在無間道和解脫道。又，如果說是無間道，那麼它必然能夠根除對治品的種子嗎？那麼，作為欲界第九品煩惱對治品的寂靜和粗猛相的聲聞修道無間道，應是，因為是那樣。如果承認，那麼，這個（事物），不應是，因為是道食，即具有寂靜和粗猛相的道。根本的理由應是，因為不存在那樣的事物。應是，因為通過有漏道獲得，從而成就了不來果（藏文：མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་）。 Since there is no object to be abandoned for either of the two. If asserted, then, that (thing), you should not be the object to be abandoned of the immediate path (Tibetan: བར་ཆད་མེད་ལམ་, which refers to the path that directly cuts off afflictions), because you are the object to be abandoned of the cultivation path immediate path. The reason is accepted. Furthermore, the yoga path (Tibetan: སྦྱོར་ལམ་) meditative wisdom (Tibetan: ཡེ་ཤེས་) of a Bodhisattva who has not manifested inferior aspects, should be an immediate path, because it has that definition. It should be, because it is a wisdom that harms by separating each part of the seed of its object to be abandoned. It should be, because it is the application of near attainment (Tibetan: ཉེར་རྟོགས་) that abandons the seeds of the wisdom to be abandoned by seeing (Tibetan: མཐོང་སྤངས་). Also, it should be, because it is a wisdom that degrades the seeds of what is to be abandoned by seeing. It should be, because it is a wisdom that has become the antidote to what is to be abandoned by seeing. Furthermore, the immediate path that transforms an Arhat (Tibetan: དགྲ་བཅོམ་) from dull faculties (Tibetan: དབང་བརྟུལ་) to sharp faculties (Tibetan: དབང་རྣོན་), should have that definition, because it is an immediate path. Whatever exists, if you exist, you must be that. The reason is established, because the Treasury of Knowledge says: 'The immediate path and the liberation path, the nine paths rely extremely on that.' The root (Tibetan: རྩ་བ) should not be, because it is the path of no more learning (Tibetan: མི་སློབ་ལམ་). If here it is an immediate path, then it is necessarily the wisdom in the stream of the noble ones? The result of the final application that is the inner sign of the near attainment of the first concentration in the stream of an ordinary being (Tibetan: སོ་སོ་སྐྱེ་བོ), should be, because it is so. It should be, because it is the immediate path that abandons the ninth affliction of desire. The knowable (Tibetan: ཤེས་བྱ་), should be that, because the result of the final application that is part of the first concentration is the liberation path that has abandoned the ninth affliction of desire. Furthermore, the knowable, should be that, because it is reasonable that the Hearer's (Tibetan: ཉན་ཐོས་) ground gathers the nine minds as the basis of the path. Furthermore, it is impossible for separation to precede, because before the path of seeing, it is impossible for there to be an immediate path and a liberation path. Also, if it is said to be an immediate path, then it is necessarily able to uproot the seeds of the object to be abandoned? Then, that immediate path of the Hearer's cultivation path with aspects of quiescence and roughness that is the antidote to the ninth affliction of desire, should be, because it is so. If asserted, then, that (thing), should not be, because it is food for the path, that is, it is a path with aspects of quiescence and roughness. The root reason should be, because there is no such thing. It should be, because the fruit of non-returning (Tibetan: མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་) is achieved through the contaminated path.
【English Translation】 If it does not exist, because neither of the two has an antidote. If asserted, then, that (thing), you should not be the object to be abandoned of the immediate path (Tibetan: བར་ཆད་མེད་ལམ་), because you are the object to be abandoned of the cultivation path immediate path. The reason is accepted. Furthermore, the yoga path (Tibetan: སྦྱོར་ལམ་) meditative wisdom (Tibetan: ཡེ་ཤེས་) of a Bodhisattva who has not manifested inferior aspects, should be an immediate path, because it has that definition. It should be, because it is a wisdom that harms by separating each part of the seed of its object to be abandoned. It should be, because it is the application of near attainment (Tibetan: ཉེར་རྟོགས་) that abandons the seeds of the wisdom to be abandoned by seeing (Tibetan: མཐོང་སྤངས་). Also, it should be, because it is a wisdom that degrades the seeds of what is to be abandoned by seeing. It should be, because it is a wisdom that has become the antidote to what is to be abandoned by seeing. Furthermore, the immediate path that transforms an Arhat (Tibetan: དགྲ་བཅོམ་) from dull faculties (Tibetan: དབང་བརྟུལ་) to sharp faculties (Tibetan: དབང་རྣོན་), should have that definition, because it is an immediate path. Whatever exists, if you exist, you must be that. The reason is established, because the Treasury of Knowledge says: 'The immediate path and the liberation path, the nine paths rely extremely on that.' The root (Tibetan: རྩ་བ) should not be, because it is the path of no more learning (Tibetan: མི་སློབ་ལམ་). If here it is an immediate path, then it is necessarily the wisdom in the stream of the noble ones? The result of the final application that is the inner sign of the near attainment of the first concentration in the stream of an ordinary being (Tibetan: སོ་སོ་སྐྱེ་བོ), should be, because it is so. It should be, because it is the immediate path that abandons the ninth affliction of desire. The knowable (Tibetan: ཤེས་བྱ་), should be that, because the result of the final application that is part of the first concentration is the liberation path that has abandoned the ninth affliction of desire. Furthermore, the knowable, should be that, because it is reasonable that the Hearer's (Tibetan: ཉན་ཐོས་) ground gathers the nine minds as the basis of the path. Furthermore, it is impossible for separation to precede, because before the path of seeing, it is impossible for there to be an immediate path and a liberation path. Also, if it is said to be an immediate path, then it is necessarily able to uproot the seeds of the object to be abandoned? Then, that immediate path of the Hearer's cultivation path with aspects of quiescence and roughness that is the antidote to the ninth affliction of desire, should be, because it is so. If asserted, then, that (thing), should not be, because it is food for the path, that is, it is a path with aspects of quiescence and roughness. The root reason should be, because there is no such thing. It should be, because the fruit of non-returning (Tibetan: མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་) is achieved through the contaminated path.
ི་ཕྱིར། ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། 12-2-108a ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་ན། ཟག་མེད་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་ཐོབ་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་ན། འབྲས་བུ་བར་པ་གཉིས་ལ་ཟག་བཅས་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པ་དང་། ཟག་མེད་ལམ་གྱིས་ཐོབ་པ་གཉིས་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྤང་བྱ་ཡིན་ན། རང་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་མེད་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། སྔར་འཆད་པ་ལྟར། མཐོང་སྤངས་དང་སྒོམ་སྤངས་གཉིས་ཀའི་མ་ངེས་སོ། །སེམས་ཅན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ས་བོན་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་སྲིད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་པ་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། སྔར་བཀག་ཟིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་འཕགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་ནུས་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་འཕགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པ་དེ་འབད་མེད་དུ་བར་ཐལ། འཕགས་རྒྱུད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ཀུན་ཤེས་ཉིད་ལུགས་ལ། ཅེས་པར། སྐབས་གསུམ་འདིར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོའི་རབ་དབྱེ་བ་བསྟན་པ་ 12-2-108b ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དེ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཆག་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། དེ་འདྲ་དེ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་ཆོས་ཅན། དེའི་དགོས་པ་མིན་པར་ཐལ། སྐབས་གསུམ་པའི་མདོར་རྒྱན་གཞུང་མ་སྦྱར་བའི་སྔ་རོལ་ན་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་མ་རྩམ་པའི་སྔ་རོལ་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོའི་རབ་དབྱེ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་དེ་སྐབས་གསུམ་པའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་སྐབས་གསུམ་པ་འདིར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་། གཉེན་པོའི་རབ་དབྱེ་བསྟན་པའི་དགོས་པའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སྦྱོར་ཁས་བླངས་སོ། །འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་དེ། སྐབས་གསུམ་པ་འཆད་པའི་སྐབས་འདིར་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་
【現代漢語翻譯】 問：那麼，對於所知法（一切事物），如果它是無間道（直接斷除煩惱的道路），那麼它必須是無漏的無間道，因為沒有承諾（它一定是無漏的）。 如果承認，那麼，如果是解脫道（從煩惱中解脫的道路），那麼它必須由無漏的無間道獲得，因為對於中間的兩種果位（預流果和一來果），不存在由有漏道獲得和由無漏道獲得這兩種情況。 問：如果是應斷之法，那麼是否周遍于沒有能斷除它的無間道呢？ 答：如前所述，對於見斷和修斷兩種情況是不確定的。 問：有情（眾生）的障礙（煩惱障和所知障）是存在的嗎？ 答：是的，因為有障礙。 如果承認，那麼，這個障礙，它的種子（煩惱的種子）被斷除的解脫道是可能的嗎？ 如果承認，那麼，有情成佛是可能的嗎？ 如果承認，那麼，這在之前已經被駁斥過了。 此外，地獄有情的相續中的煩惱是存在的嗎？ 答：是的，因為有煩惱。 如果承認，那麼，對於所知法，這樣的無間道是無間道嗎？因為存在這樣的無間道。 如果承認，那麼，這個所知法，你是無間道嗎？因為你沒有相續的聖者（證悟者）。 如果不能成立，那麼，對於所知法，它的相續中的無間道能夠斷除地獄有情相續中的煩惱的種子嗎？因為存在這樣的聖者。 如果承認，那麼，這個地獄有情會毫不費力地解脫嗎？因為聖者相續中的無間道能夠根除地獄有情相續中的煩惱的種子。 因此，在全知（一切智智）的論典中，關於『在此三處（基、道、果）顯示了不共品和對治品的詳細區分』，這是有必要的，因為這是爲了容易理解而不可或缺的。 問：容易理解這一點不是必要的。 答：因為在沒有結合《現觀莊嚴論》根本頌的情況下，第三品（果）之前就已經存在了。 問：所知法，這樣的容易理解是存在的嗎？ 答：是的，因為在沒有揉合之前，圓滿正等覺釋迦牟尼佛就已經存在了。 問：所知法，容易理解不共品和對治品的詳細區分是第三品所要闡述的主要內容嗎？ 答：是的，因為這在第三品中是顯示不共品和對治品的詳細區分的主要目的。 承認了宗法和立宗。 如果承認，那麼，這個容易理解是基智（基礎的智慧）嗎？因為你承認了。 問：所知法，對於基、道、果三者執著名相的執著，在闡述第三品的時候是不共品嗎？ 答：是，因為是宗法。
【English Translation】 Q: Then, for knowable phenomena (all things), if it is an immediate path (the path that directly cuts off afflictions), then it must be an uncontaminated immediate path, because there is no commitment (that it must be uncontaminated). If admitted, then, if it is a liberation path (the path that liberates from afflictions), then it must be obtained by an uncontaminated immediate path, because for the two intermediate fruits (stream enterer and once-returner), there is no situation where they are obtained by a contaminated path and obtained by an uncontaminated path. Q: If it is an object to be abandoned, then is it pervasive that there is no immediate path that can abandon it? A: As explained before, it is uncertain for both what is to be abandoned by seeing and what is to be abandoned by meditation. Q: Are the obscurations (afflictive obscurations and cognitive obscurations) of sentient beings existent? A: Yes, because there are obscurations. If admitted, then, is it possible for this obscuration, the liberation path where its seed (the seed of affliction) has been abandoned? If admitted, then, is it possible for a sentient being to become a Buddha? If admitted, then, this has been refuted before. Furthermore, are the afflictions in the continuum of a hell being existent? A: Yes, because there are afflictions. If admitted, then, for knowable phenomena, is such an immediate path an immediate path? Because there is such an immediate path. If admitted, then, this knowable phenomenon, are you an immediate path? Because you do not have a noble one (realizer) in your continuum. If it cannot be established, then, for knowable phenomena, can the immediate path in its continuum cut off the seed of affliction in the continuum of a hell being? Because there is such a noble one. If admitted, then, will this hell being be liberated effortlessly? Because the immediate path in the continuum of the noble one can eradicate the seed of affliction in the continuum of the hell being. Therefore, in the treatise of omniscience (Sarvajnana), regarding 'Here in these three places (base, path, and fruit) the detailed distinctions of dissimilar factors and antidotal factors are shown,' this is necessary, because it is indispensable for easy understanding. Q: It is not necessary to easily understand this. A: Because you existed before the third chapter (fruit) without combining the root verses of the Ornament for Clear Realization. Q: Knowable phenomena, is such easy understanding existent? A: Yes, because before kneading, the complete and perfect Buddha Shakyamuni existed. Q: Knowable phenomena, is easily understanding the detailed distinctions of dissimilar factors and antidotal factors the main topic to be explained in the third chapter? A: Yes, because this is the main purpose of showing the detailed distinctions of dissimilar factors and antidotal factors in this third chapter. The subject property and the thesis have been admitted. If admitted, then, is this easy understanding the base wisdom (foundational wisdom)? Because you admitted it. Q: Knowable phenomena, is the clinging to characteristics, which clings to the characteristics of the three, base, path, and fruit, a dissimilar factor when explaining the third chapter? A: Yes, because it is the subject property.
དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་དེ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་དེ་དེ་འདྲའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་མི་རྟགས་སོགས་དང་ཅེས་པར། གཞིའི་གནས་ཚུལ་ལ་ཞེན་སྤྱོད་མངོན་གྱུར་པ་བཀག་ནས་སྒོམ་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་དེ་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། འོ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ཡིན་ན། གཞིའི་གནས་ཚུལ་ལ་ཞེན་སྤྱོད་མངོན་གྱུར་པ་བཀག་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ན། 12-2-109a དེ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཁྱེན་པར་ཐལ་ལོ། །བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། སྦྱོར་བའི་མཉམ་ཉིད་རྟོགས་ནས་མཐོང་བའི་ལམ་སྒོམ་དགོས་པས། ཞེས་པའི་གཞུང་དོན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བར་ཐལ། ཁྱོད་གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་གང་ཞིག དེ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་ཤེས་དངོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ན། མཐོང་ལམ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་དག་ལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཙམ་ནི། ས་བཅུ་པའི་བར་དུ་ཡོད་དེ། གཞིའི་ཆོས་ཉིད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་དྲི་མ་ཡོད་པ་དེ་ཉིད་དུ་སྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ས་བོན་རགས་པའི་དངོས་གཉེན་གྱི་ས་བདུན་པའི་བར་དུ་ཡོད་དེ། དེ་ས་བརྒྱད་པ་མ་ཐོབ་པ་དེ་སྲིད་དུ། གཞི་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བ་དེ་གཞི་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་སྒོམ་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞི་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་དྲི་མ་ཡོད་མེད་ཉིད་དུ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་སྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས། ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་ན། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བ་སྒོམ་མི་དགོས་པར་ཐལ། 12-2-109b འདོད་པ་གང་ཞིག ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་ན་གཞི་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ལ་ཁས་བླངས། ཅི་སྟེ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དེ་མཚན་འཛིན་གྱི་ས་བོན་གྱི་གཉེན་པོར་སྒོམ་བྱ་ཡིན་ནོ་ཞེས། འོ་ན། དམན་ལ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་སྦྱོར་ལམ་ན། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་སྒོམ་པ་མེད་པར་ཐལ།
【現代漢語翻譯】 因為這是合理的。如果承認，那麼，所知（一切事物），應是基智（根本智慧）的相違品，因為你承認。如果承認，那麼，應是，所知（一切事物），基智（根本智慧）是它的對治品，因為你承認。如果承認，那麼，應是，基智（根本智慧），對治品是基智（根本智慧），因為你承認。至於『色等非有相』等，如果說，通過遮止對基位狀態的執著顯現，來修習瑜伽士的禪定，這被稱為基智瑜伽的特徵，那麼，應是，所知（一切事物），如果是基智（根本智慧），則必然遮止對基位狀態的執著顯現，因為是基智的瑜伽，如果是那樣， 則必然是那樣。如果承認，那麼，相違品的基智（根本智慧），應是那樣，因為那是它的緣故。如果承認，那麼，應是大乘的智慧。菩薩的見道（證悟之道），應是所詮（所表達的對象），因為那是它的特徵。如果承認，那麼，應不是，因為是基智瑜伽的果，如果不成立，那麼，應是，所知（一切事物），因為通過證悟瑜伽的平等性，必須修習見道，所以經文的意義成立。此外，大乘的基智（根本智慧），應是所詮（所表達的對象），因為那是它的特徵。如果承認，那麼，應是，它（大乘的基智），你是大乘基智瑜伽，你是什麼樣的基智瑜伽？如果是那樣，則必須是那樣，因為如果是那樣。如果承認，那麼，應是，它（大乘的基智），你不是，因為你是大乘的真實基智，這有周遍關係，如果是見道的瑜伽，則必然不是見道。在清凈道中，僅僅是基智的瑜伽，直到十地都有，因為對基的法性有顯現的執著，所以必須在那裡修習，粗分種子的對治品直到七地都有，因為在沒有獲得八地之前，會對基產生相執。如是說。應是，所知（一切事物），基智瑜伽是對治基的相執的修習對象，因為在有無對基的顯現執著時，必須修習基智的瑜伽。如果獲得八地，則不需要修習基智瑜伽， 你所承認的是什麼？因為獲得八地時，沒有對基的相執。對這個理由表示承認。如果說，基智的瑜伽是對治相執種子的修習對象，那麼，在下乘中，在沒有先前經歷的加行道上，則沒有修習基智的瑜伽。
【English Translation】 Because it is reasonable. If accepted, then, knowable (all things), should be the contradictory of Ground-Wisdom (fundamental wisdom), because you accept. If accepted, then, it should be, knowable (all things), Ground-Wisdom (fundamental wisdom) is its antidote, because you accept. If accepted, then, it should be, Ground-Wisdom (fundamental wisdom), the antidote is Ground-Wisdom (fundamental wisdom), because you accept. As for 'Form etc. are non-signs' etc., if it is said that by preventing the manifestation of clinging to the state of the ground, one practices the yoga of a yogi, this is called the characteristic of Ground-Wisdom Yoga, then, it should be, knowable (all things), if it is Ground-Wisdom (fundamental wisdom), then it necessarily prevents the manifestation of clinging to the state of the ground, because it is the yoga of Ground-Wisdom, if it is so, then it must be so. If accepted, then, the Ground-Wisdom (fundamental wisdom) of the contradictory, should be so, because that is its reason. If accepted, then, it should be the wisdom of the Great Vehicle. The Path of Seeing (path of enlightenment) of a Bodhisattva, should be the signified (the object being expressed), because that is its characteristic. If accepted, then, it should not be, because it is the result of Ground-Wisdom Yoga, if it is not established, then, it should be, knowable (all things), because by realizing the equality of yoga, one must practice the Path of Seeing, therefore the meaning of the scripture is established. Furthermore, the Ground-Wisdom (fundamental wisdom) of the Great Vehicle, should be the signified (the object being expressed), because that is its characteristic. If accepted, then, it should be, it (the Ground-Wisdom of the Great Vehicle), you are the Ground-Wisdom Yoga of the Great Vehicle, what kind of Ground-Wisdom Yoga are you? If it is so, then it must be so, because if it is so. If accepted, then, it should be, it (the Ground-Wisdom of the Great Vehicle), you are not, because you are the real Ground-Wisdom of the Great Vehicle, this has a pervasive relationship, if it is the yoga of the Path of Seeing, then it necessarily is not the Path of Seeing. In the pure path, merely the yoga of Ground-Wisdom, exists up to the tenth ground, because there is manifest clinging to the nature of the ground, therefore it must be practiced there, the antidote to coarse seeds exists up to the seventh ground, because until one has not obtained the eighth ground, there will be clinging to the signs of the ground. Thus it is said. It should be, knowable (all things), Ground-Wisdom Yoga is the object of practice to counteract the clinging to the signs of the ground, because when there is or is not manifest clinging to the ground, one must practice the yoga of Ground-Wisdom. If one obtains the eighth ground, then one does not need to practice Ground-Wisdom Yoga, what do you accept? Because when one obtains the eighth ground, there is no clinging to the signs of the ground. Acceptance is given to this reason. If it is said that the yoga of Ground-Wisdom is the object of practice to counteract the seeds of clinging to signs, then, in the lower vehicle, on the Path of Preparation that has not been previously experienced, there is no practice of Ground-Wisdom Yoga.
སྦྱོར་ལམ་ན་མཚན་འཛིན་གྱི་ས་བོན་གྱི་གཉེན་པོ་སྒོམ་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེར་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེ་ན་བདག་མེད་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་མཁྱེན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་ཡུལ་བཅུ་ལ་སྒྲུབ་པའི་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་གསལ་བའི་རྣལ་འབྱོར་དེ། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད། ཅེ་ན། ཐེག་དམན་གྱི་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བས་ཀྱང་མ་ངེས་ཤིང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཅེ་ན། གཟུགས་སོགས་མི་འབྱུང་བ་དང་། བྱེད་པ་པོ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དགག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་མ་རྫོགས་དང་རབ་རྫོགས་ལ། །ཞེས་པར། ཀུན་རྟགས་གཞན་དབང་ཡོངས་གྲུབ་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་ཆོས་དེ་ཀུན་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅེ་ན། དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། བུམ་པ་བདེན་པས་སྟོངས་པའི་སྟོང་ཉིད་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་ཆོས་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་གང་ཞིག་རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེན་གྲུབ་ཏུ་ཐལ། རྟོག་པ་སྒྲོ་བཏགས་མིན་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ 12-2-110a པར་གྲུབ་མཐར་ཁས་བླངས་སོ། །རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་དག་པའི་ཕྱོགས་ལ། སྦྱིན་པ་སྤྱད་པ་ལས་སྡུག་བསྔལ་མི་འབྱུང་བ་དེ་ཆོས་ཅན། རྟོགས་པས་སྒྲོ་བཏགས་སུ་ཐལ། ཀུན་རྟགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གསུམ་པོ་གང་རུང་གང་ཞིག་གཞན་དབང་ཡང་མིན། ཡོངས་གྲུབ་ཀྱང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དེར་ཐལ། དངོས་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་དེར་ཐལ། འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱང་མིན། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱང་མིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། སྦྱིན་སོགས་སྤྱད་པ་ལས་བདེ་བ་འབྱུང་བ་དེ་ཡང་རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལས་འབྲས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་བསླུ་བར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས། འདིར་ཁ་ཅིག དངོས་པོ་ཡིན་ན། ཀུན་བཏགས་མིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྟགས་དང་གཟིགས་གཞུང་བཞིན་མེད་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་འདིའི་མདོ་ལས་གཟིགས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་གསུམ་བཤད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཀུན་རྟགས་ཀྱི་གཟུགས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་གྱི་དབང་ལ་སྐྱེས་པ་དེ་གཞན་དབང་གི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། གང་ཞིག་བདེན་འཛིན་ལ་གང་ཟག་ཏུ་སྣང་བ་དེ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད
【現代漢語翻譯】 在加行道上，因為沒有修持對治實執種子的方法。原因在於，在那裡沒有損害所斷種子的智慧。原因在於，在那裡沒有現量證悟無我的智慧。對於色等十境進行修持的明晰瑜伽，是否是基智加行的體性？如果說是小乘的基智加行，則不決定；如果說是大乘的基智加行，那麼證悟色等不生、無作者的菩薩加行，法性，是所詮釋的對象。原因在於，那是體性。原因在於，那是具有遮遣相的菩薩加行道。在『未圓滿和極圓滿』中，詢問遍計所執、依他起、圓成實三種的體性。僅僅是分別念假立的法，是否是遍計所執的體性？在達滴派的觀點中，瓶子空無真實的空性，法性，是所詮釋的對象。原因在於，那是體性。如果不成立，那麼，該法性，是分別念假立的法。原因在於，任何法都是分別念假立的。如果承認，則會成為真實成立。原因在於，那是並非分別念假立的分別念。在第三者宗義中已經承諾。如果承認是根本，則不應是。原因在於，那是無變異的圓成實。在清凈派的觀點中，佈施等行為不會產生痛苦，法性，是分別念假立的。原因在於，那是遍計所執。原因在於，三者中的任何一個既不是依他起，也不是圓成實。第一個原因在於，那是基已成立。第二個原因在於，那不是實物。第三個原因在於，那既不是無變異的圓成實，也不是顛倒的圓成實。如果承認是根本，那麼，佈施等行為會產生快樂，也是分別念假立的。原因在於，你承認。如果承認，那麼，業果的規律將會被欺騙。原因在於，你承認。在第三者宗義中已經承諾。在這裡，有些人問：如果是實物，是否周遍于不是遍計所執？所知，法性，應如遍計所執一樣不存在，如同經部宗一樣。原因在於，那是體性。如果承認，那麼，所知，法性，在此經中宣說三種甚深差別的說法是不合理的。原因在於，遍計所執的色法沒有成立。由因緣他力所生的，被稱為依他起的體性。那麼，對於執實者顯現為補特伽羅的，法性，是所詮釋的對象。原因在於，那是體性。 In the path of joining, there is no practice to counteract the seeds of clinging to characteristics. The reason is that there is no wisdom that harms the seeds to be abandoned there. The reason is that there is no wisdom that directly realizes selflessness there. Is the clear yoga of thoroughly knowing the ten objects such as form, etc., the characteristic of the foundational wisdom of the path of joining? If it is said to be the foundational wisdom of the path of joining of the Lesser Vehicle, it is not definite; if it is said to be the characteristic of the foundational wisdom of the path of joining of the Great Vehicle, then the Bodhisattva's practice of realizing that form, etc., are unborn and without an agent, the Dharma nature, is the object to be signified. The reason is that it is the characteristic. The reason is that it is the path of joining of the Bodhisattva with the aspect of negation. In 'not fully accomplished and fully accomplished', when asked about the characteristics of the three: the completely imputed, the other-dependent, and the thoroughly established. Is the Dharma that is merely imputed by conceptual thought the characteristic of the completely imputed? In the view of the Dar-ti-ka-pa, the emptiness of the pot being empty of truth, the Dharma nature, is the object to be signified. The reason is that it is the characteristic. If it is not established, then, that Dharma nature, is a Dharma that is merely imputed by conceptual thought. The reason is that any Dharma is imputed by conceptual thought. If you admit it, then it will become truly established. The reason is that it is a conceptual thought that is not imputed by conceptual thought. It has been promised in the third tenet. If you admit it as the root, then it should not be. The reason is that it is the immutable thoroughly established. In the view of the pure, the fact that suffering does not arise from practicing generosity, etc., the Dharma nature, is imputed by conceptual thought. The reason is that it is the completely imputed. The reason is that any of the three is neither other-dependent nor thoroughly established. The first reason is that the basis is established. The second reason is that it is not a thing. The third reason is that it is neither the immutable thoroughly established nor the non-inverted thoroughly established. If you admit it as the root, then the fact that happiness arises from practicing generosity, etc., is also imputed by conceptual thought. The reason is that you admit it. If you admit it, then the system of cause and effect will be deceived. The reason is that you admit it. It has been promised in the third tenet. Here, some ask: If it is a thing, does it pervade not being completely imputed? Knowable, Dharma nature, should not exist like the completely imputed, like the Sautrantika school. The reason is that it is the characteristic. If you admit it, then it is unreasonable to say that the Sutra in this context explains the three kinds of profound distinctions. The reason is that the form of the completely imputed is not established. That which is born from the power of other causes and conditions is called the characteristic of the other-dependent. Then, that which appears as a person to the one who clings to reality, the Dharma nature, is the object to be signified. The reason is that it is the characteristic.
【English Translation】 In the path of joining, there is no practice to counteract the seeds of clinging to characteristics. The reason is that there is no wisdom that harms the seeds to be abandoned there. The reason is that there is no wisdom that directly realizes selflessness there. Is the clear yoga of thoroughly knowing the ten objects such as form, etc., the characteristic of the foundational wisdom of the path of joining? If it is said to be the foundational wisdom of the path of joining of the Lesser Vehicle, it is not definite; if it is said to be the characteristic of the foundational wisdom of the path of joining of the Great Vehicle, then the Bodhisattva's practice of realizing that form, etc., are unborn and without an agent, the Dharma nature, is the object to be signified. The reason is that it is the characteristic. The reason is that it is the path of joining of the Bodhisattva with the aspect of negation. In 'not fully accomplished and fully accomplished', when asked about the characteristics of the three: the completely imputed, the other-dependent, and the thoroughly established. Is the Dharma that is merely imputed by conceptual thought the characteristic of the completely imputed? In the view of the Dar-ti-ka-pa, the emptiness of the pot being empty of truth, the Dharma nature, is the object to be signified. The reason is that it is the characteristic. If it is not established, then, that Dharma nature, is a Dharma that is merely imputed by conceptual thought. The reason is that any Dharma is imputed by conceptual thought. If you admit it, then it will become truly established. The reason is that it is a conceptual thought that is not imputed by conceptual thought. It has been promised in the third tenet. If you admit it as the root, then it should not be. The reason is that it is the immutable thoroughly established. In the view of the pure, the fact that suffering does not arise from practicing generosity, etc., the Dharma nature, is imputed by conceptual thought. The reason is that it is the completely imputed. The reason is that any of the three is neither other-dependent nor thoroughly established. The first reason is that the basis is established. The second reason is that it is not a thing. The third reason is that it is neither the immutable thoroughly established nor the non-inverted thoroughly established. If you admit it as the root, then the fact that happiness arises from practicing generosity, etc., is also imputed by conceptual thought. The reason is that you admit it. If you admit it, then the system of cause and effect will be deceived. The reason is that you admit it. It has been promised in the third tenet. Here, some ask: If it is a thing, does it pervade not being completely imputed? Knowable, Dharma nature, should not exist like the completely imputed, like the Sautrantika school. The reason is that it is the characteristic. If you admit it, then it is unreasonable to say that the Sutra in this context explains the three kinds of profound distinctions. The reason is that the form of the completely imputed is not established. That which is born from the power of other causes and conditions is called the characteristic of the other-dependent. Then, that which appears as a person to the one who clings to reality, the Dharma nature, is the object to be signified. The reason is that it is the characteristic.
་དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་། དེར་ཐལ། ཡུལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་འཛིན་སྤངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། གང་ཟག་བདེན་འཛིན་ནོ། །ཁྱོད་ལ་དེར་སྣང་བ་དེ། ཁྱོད་ཉིད་འཛིན་སྤང་ 12-2-110b ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་རྟོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། ཀུན་རྟགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གང་ཞིག་བདག་ཏུ་བཏགས་པའི་བཏགས་ཆོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟོགས་ཡེས་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། གཞན་དབང་ཡིན་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དག་པ་གཞན་དབང་ཡིན་ན། གཞན་དབང་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་ན། ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྟོགས་ཡེ་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞན་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དེར་ཐལ། རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་གྱི་དབང་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་གཞག་གི་དམིགས་པ་དེ་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། རྟེན་འབྲེལ་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། སྟོང་ཉིད་མངོན་རྟོགས་པའི་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ། །ཞེས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། གང་ཞིག་བདག་མེད་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཚན་ཉིད་གསུམ་པོ་གང་རུང་གང་ཞིག་ཀུན་རྟགས་ཀྱང་མིན། གཞན་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གནོད་བྱེད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དེར་ཐལ། རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པོ་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ 12-2-111a ཡིན་ན། དོན་དམ་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་པ་ལ། ཕུང་པོ་རྟག་ཅིང་རང་དབང་ཅན་གྱི་གང་ཞིག་བདག་གིས་སྟོང་བ་དང་། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེར་ཐལ། དེ་གཉིས་རྟོག་པའི་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་དེ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པར་ཐལ། འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་དེ་མིན་པར་ཐལ། རྟག་གཅིག་ཡང་རང་དབང་ཅན་གྱི་གང་ཞིག་བདག་མེད་དེ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིན། གཟུང་འཛིན་རྫས་གཞན་དུ་ཞེན་པའི་བློ་དེ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 因此，有此結論。理由是：因為是事物，因為是知識，因為是不相符方的知識形態。因此，有此結論。理由是：因為是對於境顛倒增益的執著斷除。如果不成立，那麼就是補特伽羅我執。因為在你那裡顯現的那個，是你自己的執著斷除。 因為你是分別。如果承認是根本，那麼，此法，不應是。理由是：因為是共相。因此，有此結論。理由是：因為凡是被認為是我的，都是被認為的法。證悟智慧法身，應是他空。理由是：因為是那個自性。如果承認，那麼，此法，如果是清凈的他空，那麼，必須是他空。理由是：因為承認。如果承認，如果是不顛倒的圓成實，那麼，必須是圓成實。理由是：因為承認。如果承認，證悟智慧法身，應是如此。因此，有此結論。理由是：因為如此。如果承認，那麼，此法，應是圓成實。理由是：因為也是他空。理由是：因為是從其他因緣所生。如果說名言的對境是圓成實的自性，那麼，這個各種緣起，應是所詮釋的。理由是：因為是那個自性。因為是證悟空性的聖者等持智慧的對境。如果不成立，那麼，所知法，應是如此。理由是：因為『對境諸法皆是』。 如果有人說，成為聖者等持智慧行境的真如是圓成實的自性，那麼，凡是無我法，應是那個自性。理由是：因為是圓成實。三種自性中的任何一種都不是共相，也不是其他。第一個，理由是：因為已經成立是聖者等持智慧的損害者。第二個，理由是：因為是常。如果承認是三種中的任何一種，理由是：因為你存在。不變的圓成實。 如果是，那麼，對於認為周遍是勝義諦的觀點，蘊是常且自在的，凡是空我的，以及所取法無我，應是如此。因此，有此結論。理由是：因為如此。如果不成立，那麼，因此，有此結論。理由是：因為那二者是分別的聖者等持智慧，是不顛倒的圓成實。如果不成立，那麼，此法，應是不顛倒的圓成實。理由是：因為是聖者等持智慧。如果承認是根本，那麼，所知法，那二者不應是如此。常一且自在的凡是無我，也不是智慧。執著能取所取為異體的分別，也不是智慧。
【English Translation】 Therefore, there is this conclusion. The reason is: because it is a thing, because it is knowledge, because it is a knowledge form of the dissimilar side. Therefore, there is this conclusion. The reason is: because it is the abandonment of clinging to the object as inverted augmentation. If it is not established, then it is the self-grasping of a person. Because what appears to you there is your own abandonment of clinging. Because you are discrimination. If you admit it as the root, then, this dharma, should not be. The reason is: because it is a universal characteristic. Therefore, there is this conclusion. The reason is: because whatever is considered as 'mine' is a dharma that is considered. The Dharmakaya of realized wisdom should be other-empty. The reason is: because it is that characteristic. If you admit it, then, this dharma, if it is pure other-empty, then, it must be other-empty. The reason is: because of admission. If you admit it, if it is the non-inverted perfect reality, then, it must be the perfect reality. The reason is: because of admission. If you admit it, the Dharmakaya of realized wisdom should be so. Therefore, there is this conclusion. The reason is: because it is so. If you admit it, then, this dharma, should be the perfect reality. The reason is: because it is also other-empty. The reason is: because it is born from other causes and conditions. If it is said that the object of designation is the nature of the perfect reality, then, this variety of dependent origination should be what is to be expressed. The reason is: because it is that characteristic. Because it is the object of the Samadhi wisdom of the noble one who realizes emptiness. If it is not established, then, knowable things, should be so. The reason is: because 'all objects are dharmas'. If someone says that the suchness that becomes the object of the Samadhi wisdom of the noble one is the nature of the perfect reality, then, whatever is selfless dharma, should be that characteristic. The reason is: because it is the perfect reality. None of the three natures is a universal characteristic, nor is it other. The first one, the reason is: because it has been established as the harm-doer of the Samadhi wisdom of the noble one. The second one, the reason is: because it is permanent. If you admit that it is any of the three, the reason is: because you exist. The unchanging perfect reality. If it is, then, for the view that pervades is the ultimate truth, the aggregates are permanent and independent, whatever is empty of self, and the object-grasped selflessness of dharma, should be so. Therefore, there is this conclusion. The reason is: because it is so. If it is not established, then, therefore, there is this conclusion. The reason is: because those two are the discriminating Samadhi wisdom of the noble one, which is the non-inverted perfect reality. If it is not established, then, this dharma, should be the non-inverted perfect reality. The reason is: because it is the Samadhi wisdom of the noble one. If you admit it as the root, then, knowable things, those two should not be so. Whatever is permanent, one, and independent, that selflessness is also not wisdom. The discrimination that clings to the grasper and the grasped as different entities is also not wisdom.
མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ཁྱོད་སྤངས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་པས་ཁྱོད་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཁ་ཅིག ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་ན། འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་པ་དང་། གཞན་ཡང་ཡིན་ན་མ་དག་གཞན་དབང་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་པ་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མ་དག་གཞན་ཡང་ཡིན་པར་ཐལ། གཞན་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། གཞན་ཡང་དང་ཡོངས་གྲུབ་གང་རུང་གང་ཞིག ཡོངས་གྲུབ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྟག་པར་ཐལ་ལོ། །རྟག་སྔ་མ་དེར་ཐལ། གསུམ་པོ་གང་རུང་གང་ཞིག ཀུན་རྟགས་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། ཡང་དག་མིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པས་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཆོས་མིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཁམས་གསུམ་གང་རུང་གིས་ 12-2-111b བསྡུས་པའི་ཆོས་མིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་བདེན་པ་ལ། །ཞེས་པར། སྒྲོ་འདོགས་སོ་གཉིས་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་དེ། སྐབས་གསུམ་པར་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། སྐབས་དང་པོའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚོན་བྱ་དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། འབྲས་བུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུའི་ཆ་ནས་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡུལ་གྱི་ལྡོག་པ་ནན་བསྟན་པ་དེ་ཉིད། ཡང་སྐབས་གཉིས་པར་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྐབས་གསུམ་པའི་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྐབས་དེ་གཉིས་སུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བསྟན་ཚུལ་གཅིག་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་འདོད་ན། སྐབས་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་བསྟན་ཚུལ་བཟློས་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཡོངས་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི་ཅེས་པར། རྣམ་དག་ལས། སྐབས་འདིར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་རིགས་མངོན་སུམ་མཐོང་ཟིན་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་གྱི་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་གནོད་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གཉིས་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་སུམ་བྱ་བ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོགས་རིགས་སུ་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ 12-2-112a མཐོང་ལམ་དེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་ལ་ཁྱབ་འགྲེལ་ག
【現代漢語翻譯】 因為不是。第一個，有法（chos can，主題）：你不應是智慧，因為聲聞阿羅漢已經捨棄了你。第二個，有法：你不應是那個，因為獨覺阿羅漢已經捨棄了你。這裡有些人認為，如果是圓成實（yongs grub），則周遍于不變的圓成實；另一些人認為，如果是他起（gzhan yang），則周遍于不凈的他起。菩薩的見道，有法：應是不凈的他起，因為是他起。如果問為什麼，因為他起和圓成實中的任何一個不是圓成實。如果後者不成立，則應是不變的圓成實，因為是圓成實。如果承認，則應是常法。常法的前者，因為三者中的任何一個不是周遍的常法。後者，因為不是由非真實的遍計所執著的法。如果問為什麼，因為不是被三界中的任何一界所包含的法。如果問為什麼，因為是超越世間的道。《苦等諦》中說，遠離三十二種增益的真實證悟，被稱為第三時所說的，大乘見道的體性。那麼，第一時所說的主要內容，大乘見道，有法：應是所詮釋的，因為是那個體性。因為是大乘的見道。如果在根本上承認，因為是從果位遍智的因的角度所說的大乘見道。果位遍智的對境的差別被強調，這本身也是第二時所說的大乘見道，有法：應是那個，因為是那個。如果承認，則應是第三時所說的主要見道，因為承認。如果承認，則在那兩個時機中，大乘見道的闡述方式應是相同的，因為承認。如果也承認，則在那兩個時機中，大乘見道的闡述方式應是重複的。『聲聞道應被菩薩完全了知』，關於這一點，在《清凈論》中說：『此處有理由說明，大乘的修道是聲聞的現見，已經見到並修習的，因為聲聞道應被菩薩視為有害，而不是現見聲聞道的二果。』所知，有法：成為聲聞的證悟種類的大乘見道，應是聲聞道。對於那個論式，有解釋嗎？ 12-2-111b 12-2-112a
【English Translation】 Because it is not. The first, subject (chos can, topic): you should not be wisdom, because the Shravaka Arhat has abandoned you. The second, subject: you should not be that, because the Pratyekabuddha Arhat has abandoned you. Here, some argue that if it is Parinishpanna (yongs grub), it is pervasive with immutable Parinishpanna; others argue that if it is Paratantra (gzhan yang), it is pervasive with impure Paratantra. The Bodhisattva's Path of Seeing, subject: it should be impure Paratantra, because it is Paratantra. If asked why, because any one of Paratantra and Parinishpanna is not Parinishpanna. If the latter is not established, then it should be immutable Parinishpanna, because it is Parinishpanna. If admitted, then it should be permanent. The former of the permanent, because any one of the three is not a pervasive permanent. The latter, because it is not a dharma imputed by non-veridical Parikalpita. If asked why, because it is not a dharma included in any of the three realms. If asked why, because it is the path beyond the world. In 'Truths such as Suffering', the actual realization of truth, which is free from the thirty-two imputations, is called the characteristic of the Mahayana Path of Seeing taught in the third context. Then, the main content taught in the first context, the Mahayana Path of Seeing, subject: it should be what is to be expressed, because it is that characteristic. Because it is the Mahayana Path of Seeing. If admitted at the root, because it is the Mahayana Path of Seeing taught from the perspective of the cause of the fruit of omniscience. The emphasis on the difference in the object of the fruit of omniscience, that itself is also the Mahayana Path of Seeing taught in the second context, subject: it should be that, because it is that. If admitted, then it should be the main Path of Seeing taught in the third context, because it is admitted. If admitted, then in those two contexts, the way the Mahayana Path of Seeing is taught should be the same, because it is admitted. If that is also admitted, then in those two contexts, the way the Mahayana Path of Seeing is taught should be repetitive. 'The Shravaka Path should be fully known by the Bodhisattva', regarding this, in the Visuddhimagga it is said: 'Here there is a reason to explain that the Mahayana Path of Meditation is the Shravaka's direct perception, having seen and practiced, because the Shravaka Path should be regarded as harmful by the Bodhisattva, not the direct perception of the second fruit of the Shravaka Path.' Knowable, subject: the Mahayana Path of Seeing that has become the Shravaka's type of realization, should be the Shravaka Path. Is there an explanation for that formulation? 12-2-111b 12-2-112a
ཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དགྲོད་བྱའི་ལམ་ཡང་མིན་པར་ཐལ། དགྲོད་ཀྱི་ལམ་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར་གསུམ་པར་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཁས་བླངས་སོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟོག་རིགས་མངོན་སུམ་མཐོང་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ཡོད་པར་ཐལ། གང་ཞིག་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་རྟོགས་རིགས་རྒྱུན་ལྡན་དུ་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཉོན་མོངས་པའི་བག་ལ་ཉལ་གྱི་གཉེན་པོ་གང་ཞིག་བདག་མེད་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཉོན་སྒྲིབ་སྤོང་བར་བྱེད། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ། མི་རྟག་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག་གོམས་པ་ལྷུར་ལེན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་དེ། སྐབས་འདིར་མ་བསྟན་ནོ་ཞེས་གསུངས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་གོམས་པ་ལྷུར་ལེན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་གཅིག་མི་སྲིད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། དེ་ལ་འདོད་དགོས་ཤིང་འདོད་པ་ཡང་མིན་པས། ཁས་བླངས་ཐལ་ལོ་ཡོད། འདི་ལྟར། དེ་འདྲའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ཡོད་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་སྤོང་གཉེན་བར་ཆད་མེད་ལམ་གོམས་པ་ལྷུར་ལེན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བླངས་ཤིང་། དེར་ཐལ། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་དངོས་གཉེན་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྒྱ་ཆེན་ལུང་གི་ཆུ་ 12-2-112b བོ་མང་འཐུངས་ཤིང་། །རྣམ་དག་རིགས་པའི་ཡལ་ག་སྟོང་ལྡན་པའི། །ལུགས་མེད་དྲི་བཟངས་ཕྱོགས་བརྒྱད་པར་སྤྲོ་བྱེད་པའི། །དོན་གཉེར་མང་པོའི་དཔག་བསམ་ལྗོན་པ་ཡིན། །ཐལ་ངག་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ལས་སྐབས་གསུམ་པ་རྣམ་པར་དག་པའོ།། །།རྣམ་དཔྱོད་ཆུ་གཏེར་རྒྱས་པའམ་སྐྱེད་ཚལ་ནས། །ཐུབ་རྣམས་རྒྱལ་བའི་ལུགས་མེད་ཨུཏྤལ་ཕྲེང་། །ཕྱོགས་བྲལ་སྐྱེ་བོའི་མགྲིན་པར་སྤེལ་བརྩོན། །མཁྱེན་ལྡན་ཐུགས་རྗེའི་དཔལ་དེས་རྟག་པར་སྐྱོངས། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཁྱེན་གསུམ་གྱི་འོག་ཏུ་སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བ་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། མཁྱེན་ལམ་ཐོས་བསམ་གྱི་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་དོན་དེ་སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་པོ་དེ་སྦྱོར་བས་ཉམས་སུ་ལེན་པའམ། སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་རྟོག་པའི་བློ་དེ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་གང་རུང་དུ་ཐལ། རྟགས་སུ་འགོད་པ་དེ་ཕྱིར། འདོད་ན། གང་ཡིན་དང་པོ་ལྟར་ན། སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་ཆོས་ཅན། སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བའི་སྒོམ་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། དེས་ཉམས་སུ་བླང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁ
【現代漢語翻譯】 如果存在，那麼，這個事物（ཤེས་བྱ་，所知）不應該是聲聞乘所要修習的道，因為不是所要修習的道，所以在第三個方面承認了宗義。此外，這個事物（ཤེས་བྱ་，所知），應該存在大乘的禪修，即持續不斷地修習聲聞乘的分別念現量所見，因為存在持續不斷地修習現量證悟無我的分別唸的大乘禪修道。因為已經成立了作為煩惱習氣對治的大乘禪修道，即修習無我，所以能夠斷除習氣和煩惱障。因為已經成立了大乘禪修道的無間道。達迪克巴（དར་ཊཱིཀ་པ།）說：『此處沒有闡述以勤奮修習無常等十六行相的方式進行的大乘禪修。』這個事物（ཤེས་བྱ་，所知），不應該存在以勤奮修習無常等十六行相的方式進行的大乘禪修，因為那個立宗。必須承認那個立宗，但不承認，所以存在承認的過失。像這樣，應該存在那樣的大乘禪修，因為作為斷除煩惱障的對治的無間道，已經成立了以勤奮修習的方式進行的大乘禪修道的無間道基礎。已經取了宗，並且在那裡，因為已經成立了自己份額的煩惱障種子的真實對治的無間道基礎。廣泛飲用經論的甘露， 具備清凈理性的千枝萬葉，散發著無與倫比的芬芳於四面八方，是滿足眾多求知者的如意寶樹。』從塔朗巴（ཐལ་ངག་དབང་པོ།）的金剛語中，第三品得以完全清凈。愿從智慧之海或花園中，諸佛勝者的無與倫比的蓮花花環，努力傳播到無偏頗的眾生喉嚨中。愿具足智慧和慈悲的光輝永遠守護。這個事物（ཤེས་བྱ་，所知），有在三智（མཁྱེན་གསུམ་）之下闡述各種結合的原因，因為通過聞思確定的智慧之路的意義，必須通過各種結合來修持。如果這樣說，那麼，這個事物（ཤེས་བྱ་，所知），這三個生處（སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་པོ་）是通過結合來修持，還是證悟三個生處的智慧是通過修持來證悟，二者必居其一，因為作為宗義安立的緣故。如果承認，那麼，無論如何，按照第一種情況，這三個生處（སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་）應該是各種結合的所修，因為是所修持的緣故。如果承認，那麼，ཁ
【English Translation】 If it exists, then, this thing (ཤེས་བྱ་, knowable) should not be the path to be practiced by the Śrāvaka, because it is not the path to be practiced, so in the third aspect, the tenet is acknowledged. Furthermore, this thing (ཤེས་བྱ་, knowable), there should be a Mahāyāna meditation that continuously cultivates the direct perception of the conceptual mind of the Śrāvaka, because there is a Mahāyāna meditation path that continuously cultivates the direct realization of selflessness. Because the Mahāyāna meditation path that is the antidote to the afflictive habitual tendencies, which cultivates selflessness, has been established, it abandons the habitual tendencies and afflictive obscurations. Because the uninterrupted path of the Mahāyāna meditation path has been established. Dartikpa (དར་ཊཱིཀ་པ།) said: 'The Mahāyāna meditation that cultivates diligently practicing the sixteen aspects of impermanence, etc., is not taught here.' This thing (ཤེས་བྱ་, knowable), there should not be a single Mahāyāna meditation that cultivates diligently practicing the sixteen aspects of impermanence, etc., because of that proposition. It is necessary to acknowledge that proposition, but it is not acknowledged, so there is a fault of acknowledgment. Like this, there should be such a Mahāyāna meditation, because the uninterrupted path that is the antidote to abandoning afflictive obscurations, the foundation of the uninterrupted path of the Mahāyāna meditation path that cultivates diligently, has been established. The sign has been taken, and there, because the true antidote to the seed of afflictive obscurations of one's own share, the foundation of the uninterrupted path, has been established. Widely drinking the nectar of the scriptures, Possessing a thousand branches of pure reasoning, Spreading unparalleled fragrance in all directions, It is a wish-fulfilling tree for many seekers. 'From the Vajra words of Thalangpa (ཐལ་ངག་དབང་པོ།), the third chapter is completely purified.' May the unparalleled lotus garland of the victorious Buddhas, from the ocean of wisdom or the garden, strive to spread to the throats of impartial beings. May the glory of wisdom and compassion always protect. This thing (ཤེས་བྱ་, knowable), there is a reason to explain various combinations under the three wisdoms (མཁྱེན་གསུམ་), because the meaning of the path of wisdom determined by hearing and thinking must be practiced through various combinations. If it is said like this, then, this thing (ཤེས་བྱ་, knowable), these three sources (སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་པོ་) are practiced through combination, or the wisdom that realizes the three sources is realized through practice, one of the two must be the case, because it is established as a proposition. If acknowledged, then, in any case, according to the first situation, these three sources (སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་) should be the object of various combinations, because they are to be practiced. If acknowledged, then, ཁ
ྱོད་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་པའི་བྱེ་བྲག་རྣམས། རྣམ་པ་ཞེས་གསུངས། མཚན་ཉིད་སྟེ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མཁྱེན་པ་གསུམ་པོ་དེ་དེའི་སྒོམ་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་རྣམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་སྒོམ་བྱ་གང་ཞིག ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་སྐུའི་འོག་ཏུ་སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བ་འཆད་རིགས་པར་ཐལ། ཆོས་སྐུ་ཐོས་བསམ་གྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་དོན་དེ། 12-2-113a སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྟོག་ཡེ་ཆོས་སྐུ་དེས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་དོན། དེས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་མཁྱེན་དེས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་དོན་དེ་དེས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས། རྩ་བར་འདོད་ན། མངོན་རྟོགས་བརྒྱད་ཀྱི་གོ་རིམ་འཆོལ་བར་ཐལ་ལོ། །སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པ་ལ། མཁྱེན་ལམ་བསྡུས་ནས་སྒོམ་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ན། སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་སྣ་ཚོགས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་གང་ཞིག ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ན། མཁྱེན་ལམ་བསྡུས་ནས་སྒོམ་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཡིན་ན། སྐྱེད་མཆེད་གསུམ་རྟོག་ནས་སྒོམ་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡིན་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། གཞི་ཤེས་པའི་བྱེ་བྲག་རྣམས་ཞེས་སོགས་ལ། བདེན་བཞི་གང་རུང་རྟོགས་པའི་འཛིན་སྤངས་དེ། འདིར་གཞན་གྱི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་གྱི་དམ་ཚིག་ཡིན་ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། དེ་རྟོགས་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ངོ་བོར་སྐྱེད་ནས་སྒོམ་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་ངོ་བོར་སྐྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲ་དེ་སྦྱིན་ཤེས་རྣམ་ཙམ་གྱི་དམ་ཚིག་ཟེར་ན། སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པར་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དམ་ཚིག་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཁྱེན་ལམ་གང་རུང་གི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདིར་གཞན་ 12-2-113b ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཁྱེན་ལམ་གང་རུང་གི་འཛིན་སྤངས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གསུམ་གང་རུང་གི་ཤེས་རྣམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འཕགས་རྒྱུད་ཀྱི་མཁྱེན་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། གཞི་ཤེ
【現代漢語翻譯】 應成爲了知之相，因此，普遍存在。基智的各個部分，被稱為『相』，因為經中說：『是其體性』。如果按照第二種說法，所知法，應成為這三者的所修之境，因為這是你的承諾。如果承認，應成為它的相，因為它的所修之境是了知。如果承認，應成為它的自性所生。此外，所知法，應能在法身之下闡述各種結合，因為通過聞思確定的法身之義，需要通過各種結合來修持。因此，應如此，因為通過分別念和智慧確定的法身之義，需要通過它來修持，通過遍智確定的意義，需要通過它來修持。普遍標記。如果在根本上承認，那麼現觀八事的次第就會混亂。如果詢問各種結合的體性，回答說是將智慧之道彙集起來修持的菩薩瑜伽，那麼所知法，如果是大乘的結合，就應普遍存在各種結合，因為像這樣的大乘結合的體性，是將智慧之道彙集起來修持的菩薩瑜伽，因為如果是這樣，就應普遍存在觀想生起次第等三者的菩薩瑜伽，因為如果是這樣，就應普遍存在菩薩的瑜伽。在『基智的各個部分』等處，如果說證悟四諦中任何一個的執取和捨棄，在這裡是其他所修之境的了知之相的誓言，那麼遍智，應如此，因為這是你的承諾，因為這是證悟的智慧。如果在根本上承認，那麼它，應成為以大乘結合的自性生起的所修之境，因為大乘結合的所修之境是了知之相。如果承認，那麼應不是，因為你不能以它的自性生起，因為你是佛陀的了知之相。如果像這樣說是僅僅佈施了知之相的誓言，那麼觀想苦諦無常的菩薩加行道，應如此，因為這是誓言。如果承認，應成為任何智慧之道的了知之相，因為在這裡是其他的了知之相。如果承認，應成為任何智慧之道的執取和捨棄的體性，因為這是三者中任何一個的了知之相的體性。如果承認，應成為聖者相續的智慧。此外，所知法，如果是基智的所修之境的了知之相，那麼基智
【English Translation】 It should become the aspect of knowledge, therefore, it is universally present. The various parts of the base knowledge are called 'aspects,' because it is said in the scriptures: 'It is its nature.' If according to the second statement, knowable phenomena should become the object of meditation for these three, because that is your commitment. If you admit it, it should become its aspect, because its object of meditation is knowledge. If you admit it, it should be born of its essence. Furthermore, knowable phenomena should be able to explain various combinations under the Dharmakaya, because the meaning of Dharmakaya, which is determined by hearing and thinking, needs to be practiced through various combinations. Therefore, it should be so, because the meaning of Dharmakaya, which is determined by conceptualization and wisdom, needs to be practiced through it, and the meaning determined by omniscience needs to be practiced through it. Universal mark. If you admit it at the root, then the order of the eight realizations will be chaotic. If asked about the nature of various combinations, and the answer is the yoga of a Bodhisattva who gathers the paths of wisdom and meditates, then knowable phenomena, if it is a combination of the Great Vehicle, should be universally present in various combinations, because the nature of such a Great Vehicle combination is the yoga of a Bodhisattva who gathers the paths of wisdom and meditates, because if it is so, then the yoga of a Bodhisattva who contemplates the three stages of generation should be universally present, because if it is so, then the yoga of a Bodhisattva should be universally present. In 'the various parts of the base knowledge,' etc., if it is said that the grasping and abandoning of realizing any of the Four Noble Truths is the vow of the aspect of knowledge of other objects of meditation here, then omniscience should be so, because that is your commitment, because it is the wisdom of realization. If you admit it at the root, then it should become the object of meditation that arises from the nature of the Great Vehicle combination, because the object of meditation of the Great Vehicle combination is the aspect of knowledge. If you admit it, then it should not be, because you cannot arise from its nature, because you are the aspect of knowledge of the Buddha. If it is said that such is merely the vow of the aspect of knowledge of giving, then the path of practice of a Bodhisattva who contemplates the impermanence of suffering should be so, because that is the vow. If you admit it, it should become the aspect of knowledge of any path of wisdom, because here it is the aspect of knowledge of others. If you admit it, it should become the nature of grasping and abandoning of any path of wisdom, because it is the nature of the aspect of knowledge of any of the three. If you admit it, it should become the wisdom of the continuum of the noble ones. Furthermore, knowable phenomena, if it is the aspect of knowledge of the object of meditation of the base knowledge, then the base knowledge
ས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པར་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ། འདིར་རང་བཞིན་གཞི་ཤེས་རྣམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྣམ་མཁྱེན་སྒོམ་བྱ་ཤེས་ཡིན་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཤེས་རྣམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་དྲན་པ་ཉེར་གཞག་པ་གཞི་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དངོས་པོ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པར་ཐལ། སྒོམ་བྱ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་མི་འཐད་པར་སྟོན་པ་ནི། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་དགོས་ཏེ། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་བཏགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཟག་པ་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །བསྒོམ་བྱ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་མི་དགོས་པར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་སྒོམ་བྱ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་སྒོམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། སློབ་ལམ་ན་རྣམ་པ་བརྒྱ་བདུན་བཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་སྒོམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། བསྒོམ་བྱ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་མི་དགོས་ཏེ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་རྗེས་མཐུན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་སྒོམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། 12-2-114a ཡང་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ན། ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པར་རྟོག་པའི་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞི་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡང་། འདིར་རང་གཞན་གྱི་ཤེས་རྣམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། སྡུག་བདེན་རྟག་པར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་རིག་པ་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིག་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། འདིར་རང་གཞན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡོད་པ་གང་ཞིག སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པར་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་འདིར་རང་གཞན་གྱི་གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་འཛིན་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་འདྲ་འདིར་རང་གཞན་གྱི་དམ་ཚིག་ཟེར་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དམ་ཚིག་དེའི་ཕྱིར། རྟོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རིགས་ངོ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་སྒོམ་བྱའི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕ
【現代漢語翻譯】 立宗：必須是自性有。 原因：因為證悟苦諦無常的菩薩的加行道，在此是自性基識的行相。 如果承認，那麼，如果一切相智是所修的識，那麼，一切相智必須是識的行相。 如果承認，那麼，菩薩資糧道者的相續中的正念安住，法性，有法，是真實的。 因為，因為它是完全證悟事物的道。 如果承認根本，那麼，法性，有法，成為一切相智。 因為，它僅僅是一切相智。 因為，所修是一切相智的識的行相。 如果說：這不合理，因為，如果是一切相智的識的行相，那麼，必須是一切相智，因為圓滿正等覺佛陀的一切相智的行相，是斷除了煩惱障和所知障及其習氣的緣故，僅僅是無漏。 如果所修是一切相智的識的行相，那麼，不一定是這樣，因為在學道中有修習一切相智的識的行相。 因為在學道中有修習一百七十三種行相。 因此，如果是一切相智的識的行相，那麼，所修不一定是一切相智的識的行相，因為隨順一切相智的識的行相作意，被安立為修習一切相智的識的行相。 如是說。
又是基識的識的行相，如果在此自他所修的識的行相是周遍的，那麼，聲聞見道者的相續中證悟苦諦無常的基識，法性，有法，是真實的。 因為，因為它是基識。 如果承認根本，那麼，不是這樣，因為不是菩薩的智慧。 又是，如果在此說自他的識的行相的體相，那麼，執著苦諦為常的理智，法性，誓言，是真實的。 因為，因為它是相違品的識的行相。 所知，法性，是真實的。 在此，自他的相違品的識的行相，證悟苦諦無常的菩薩的智慧，在此是自他的對治識的行相。 前者是真實的。 因為說執著常等是相違品的自性。 又是，如果這樣說在此自他的誓言，那麼，一切相智，法性，是真實的。 誓言，因為它是證悟的佛陀的智慧。 如果承認根本，那麼，法性，種類，相違品的對治所修的識的行相是真實的。 承認的緣故。
【English Translation】 Thesis: It must be Svabhāva-siddha (自性有, naturally existent). Reason: Because the joining path of a Bodhisattva who realizes the impermanence of suffering truth here is the aspect of the Svabhāva-jñāna (自性基識, naturally existent base consciousness). If you accept, then, if Sarvākārajñāna (一切相智, all-aspect wisdom) is the object of meditation, then Sarvākārajñāna must be the aspect of consciousness. If you accept, then, the mindfulness of a Bodhisattva on the path of accumulation, Dharma nature, has Dharma, is real. Because, because it is the path of completely realizing things. If you accept the root, then, Dharma nature, has Dharma, becomes Sarvākārajñāna. Because, it is only Sarvākārajñāna. Because, the object of meditation is the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna. If you say: This is not reasonable, because, if it is the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna, then it must be Sarvākārajñāna, because the aspect of Sarvākārajñāna of the perfectly enlightened Buddha, is only without outflows because it has abandoned the afflictive obscurations and the obscurations to knowledge and their predispositions. If the object of meditation is the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna, then it does not necessarily have to be so, because in the path of learning there is meditation on the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna. Because in the path of learning there is meditation on one hundred and seventy-three aspects. Therefore, if it is the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna, then the object of meditation does not necessarily have to be the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna, because contemplating in accordance with the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna is established as meditating on the aspect of consciousness of Sarvākārajñāna. Thus it is said.
Again, it is the aspect of consciousness of the base consciousness, if here the aspects of consciousness of self and other objects of meditation are pervasive, then the base consciousness of a Śrāvaka (聲聞, Hearer) on the path of seeing who realizes the impermanence of suffering truth, Dharma nature, has Dharma, is real. Because, because it is the base consciousness. If you accept the root, then, it is not so, because it is not the wisdom of a Bodhisattva. Again, if here you say the characteristic of the aspect of consciousness of self and other, then the intellect that clings to suffering truth as permanent, Dharma nature, vow, is real. Because, because it is the aspect of consciousness of the opposite side. Knowable, Dharma nature, is real. Here, the aspect of consciousness of the opposite side of self and other, the wisdom of a Bodhisattva who realizes the impermanence of suffering truth, here is the antidote aspect of consciousness of self and other. The former is real. Because it is said that clinging to permanence etc. is the nature of the opposite side. Again, if you say that such a vow is here of self and other, then Sarvākārajñāna, Dharma nature, is real. Vow, because it is the wisdom of an enlightened Buddha. If you accept the root, then, Dharma nature, the antidote to the opposite side of the lineage is the aspect of consciousness to be meditated upon, is real. Because of acceptance.
ྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། གཉེན་པོ་དང་། ཤེས་རྣམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་ལམ་སེམས་ཡིན་པར་ཐལ། རྒྱུ་དང་ལམ་སེམས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་འདྲ་བ་དེ། འདིར་རང་གཞན་གྱི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། 12-2-114b རྣམ་མཁྱེན། དེར་ཐལ། དམ་ཚིག་དེའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་འཛིན་སྤངས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། སློབ་པའི་མཁྱེན་པར་ཐལ་ལོ། །སྦྱོར་བ་ལ་གཉེན་པོ་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། གསུམ་དུ་དབྱེར་ཡོད་དེ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་སོགས་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྟོག་ཡེ་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སློབ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་མཁྱེན་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཆོས་ཅན། གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་མཁྱེན་འཛིན་སྤངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་ཡིན་ན། གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདིར་རང་གཞན་གྱི་གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་འཛིན་སྤངས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་གཉེན་པོ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་འདིར་ཤེས་རྣམ་ལ་གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་སོགས་གསུམ་དུ་གྲངས་ངེས་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་མ་ངེས་པར་ཐལ། སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པའི་མཁྱེན་པ་དེ། དེ་གསུམ་གང་རུང་མིན་འཆད་པ་གང་ཞིག ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། 12-2-115a མཁྱེན་པ་གསུམ་གང་རུང་གི་འཛིན་སྤངས་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་མངོན་ལམ་མིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་ལམ་པའི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་གཅིག་ཡོད། དེ་དག་ཡོད་ན། ཁྱོད་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་སྐབས་འདིར་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། གཞི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་དང་། ལམ་ཤེས་དང་། རྣམ་མཁྱེན་ལ་དེ་
【現代漢語翻譯】 如果承認，則不應理，因為是佛陀的智慧。對方說：『那個法，應是所斷之識，因為是所斷和識的同體。』如果這樣說：『那個法，應是道心，因為是因和道心的同體。』如果像這樣，這裡稱之為自他所修的識之相。 一切智智（rnam mkhyen， सर्वज्ञता，sarvajñatā，一切智）應是識之相，因為有這樣的誓言。應是大乘加行道所修的識之相，因為如此。如果承認，應是大乘加行道的執著斷除。如果承認，應是學道之智。加行道可分為所斷、基識、法三者，因為有基識的識之相等等三者。所知法，如果是識之相，則必須是所斷之識，因為是加行道。如果承認，則應是證悟法身之智。如果承認，應是學道之智。此外，一切智智的識之相，應是所斷之識，因為是一切智智的識之相。一切智智是執著斷除，因為是法。如果是基識之相，則必須是所斷之識，因為是加行道。如果承認，則應是聲聞的見道。如果承認，這裡應是自他所修的識之相，因為這裡是自他的所斷之識。如果承認，應是大乘加行道的執著斷除之差別，因為承認。這樣一來，如果這裡是自他的所斷之識，則周遍于菩薩相續中的識之相。又，如果這裡說識之相決定為基識的識之相等等三者，則所知法不決定於此，因為證悟三界之菩薩加行道之智，並非這三者中的任何一個。前者應是如此， 因為不是三智中任何一個的執著斷除，因為不是瑜伽現觀。那個法，應是這裡的自他之識，因為菩薩加行道者的相續中，有一個大乘加行道者的所修識之相。如果這些存在，則你必須是那個。前者應是如此，因為菩薩加行道者的相續中，有一個大乘的加行道。又，此時，如果基識是加行道的識之相，則周遍于基識之相，而道智和一切智智則不然。
【English Translation】 If admitted, it should not be, because it is the wisdom of the Buddha. The opponent says: 'That dharma should be the knowledge to be abandoned, because it is the same entity as what is to be abandoned and knowledge.' If you say so: 'That dharma should be the mind of the path, because it is the same entity as the cause and the mind of the path.' If it is like this, here it is called the characteristic of the knowledge of self and others' practice. Omniscience (rnam mkhyen, सर्वज्ञता, sarvajñatā, all-knowing) should be the aspect of knowledge, because there is such a vow. It should be the aspect of knowledge practiced by the Mahayana application path, because of this. If admitted, it should be the abandonment of attachment of the Mahayana application path. If admitted, it should be the knowledge of the learning path. The application path can be divided into three: what is to be abandoned, the base consciousness, and the dharma, because there are three such as the aspect of knowledge of the base consciousness. If the object of knowledge is the aspect of knowledge, then it must be the aspect of knowledge to be abandoned, because it is the application path. If admitted, it should be the wisdom of realizing the Dharmakaya. If admitted, it should be the knowledge of the learning path. Furthermore, the aspect of knowledge of omniscience should be the aspect of knowledge to be abandoned, because it is the aspect of knowledge of omniscience. Omniscience is the abandonment of attachment, because it is a dharma. If it is the aspect of base consciousness, then it must be the aspect of knowledge to be abandoned, because it is the application path. If admitted, it should be the seeing path of the Hearers. If admitted, here it should be the aspect of knowledge practiced by oneself and others, because here it is the knowledge to be abandoned by oneself and others. If admitted, it should be a distinction of the abandonment of attachment of the Mahayana application path, because it is admitted. In this way, if here it is the knowledge to be abandoned by oneself and others, then it pervades the aspect of knowledge in the continuum of Bodhisattvas. Also, if here it is said that the aspect of knowledge is definitely the three aspects of knowledge of the base consciousness, then the object of knowledge is not definite, because the knowledge of the Bodhisattva on the application path who realizes the three realms is not any of these three. The former should be so, because it is not the abandonment of attachment of any of the three knowledges, because it is not a yogic direct perception. That dharma should be the knowledge of self and others here, because in the continuum of the Bodhisattva on the application path, there is one aspect of knowledge practiced by the Mahayana application path. If these exist, then you must be that. The former should be so, because in the continuum of the Bodhisattva on the application path, there is one application path of the Mahayana. Also, at this time, if the base consciousness is the aspect of knowledge of the application path, then it pervades the aspect of the base consciousness, but not the knowledge of the path and omniscience.
ལྟར་ཁྱབ་ཟེར་ན། རིམ་པ་བཞིན་དུ། གཞི་སྐྱེ་མཆེད། ལམ་བདེན་མེད། རྣམ་པ་བདག་མེད་དུ་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱིས་མ་ངེས་པར་བསྟན་ནོ། །རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། གཞི་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་སྤངས་ཡིན་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞི་ཤེས་སུ་ཐལ་ལོ། །མེད་པའི་རྣམ་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཞེས་སོགས་ལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ཉེར་བདུན་ཡོད་དེ། ཡུམ་གྱི་མདོར། ཁྱོད་ལ་ཉེར་བདུན་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ན། གཞི་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྡུག་བདེན་མི་རྟག་པར་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རྟགས་ལ། སྔར་བསྒྲུབས་སོ། །གཞན་ཡང་། སྡུག་བདེན་རྟག་པ་མེད་པ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། མེད་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 12-2-115b གཞན་ཡང་། རྣམ་དག་ཁས་ལེན་པ་ལྟར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཡུམ་འདི་ནི་མ་མཆིས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ན། ཤེས་རྣམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། མེད་པའི་རྣམ་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ན། ཤེས་རྣམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས། འདོད་ན། གཞི་བདེན་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། སྐབས་འདིར་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དོན་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། ཡུམ་གྱི་མདོར་སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་དངོས་སུ་བསྟན་པས། དེ་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་གསུམ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ། །ཞེས་པར། སྦྱོར་བ་དང་རྣམ་གཞག་འདྲིའོ། །གཞི་ཤེས་ཀྱི་ལམ་བདེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཆོས་ཅན། གསུམ་དུ་དབྱེར་ཡོད་དེ། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཟག་མེད་གཅིག ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་བཟུང་རྟོག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཟག་བཅས་གཅིག་དང་། ཟག་མེད་གཅིག་དང་གཉིས་རྣམས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉོན་སྒྲིབ་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ཡིན་ན། འདིར་རང་གཞན་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་སྒོམ་བྱ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཁྱབ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ས
【現代漢語翻譯】 如果說『周遍』，那就是按照次第，以基智（ālaya-vijñāna，阿賴耶識）的生處、道諦（mārga-satya）不存在、以及觀修無自性的菩薩的加行道（prayoga-mārga）來不確定地顯示。如果根本上不成立，那麼所知法（jñeya-dharma），你應該是那樣，因為菩薩加行道者的相續中存在大乘加行道的所觀修的知識相（jñāna-ākāra），因為他的相續中存在大乘的加行。如果承認根本，那麼你應該是基智的執著斷除，因為你是基智的知識相。如果承認，那麼你應該是基智。從『不存在的相』開始等等，對於這些，基智的相，你具有二十七種，因為在《般若經》（Prajñāpāramitā Sūtra）中說你具有二十七種。如果這樣說，那麼所知法，如果這裡是自他不存在的相，那麼你必須是基智的知識相，因為是那個加行。如果承認，那麼觀修苦諦（duḥkha-satya）無常的菩薩的加行道，你應該是那樣，因為那個緣故。對於理由，之前已經成立。此外，苦諦無常，你應該是基智的知識相，因為是不存在的相。 此外，按照承認清凈的說法，所知法，這部《般若經》是『沒有到達彼岸』等等所顯示的相，那麼你必須是知識相，因為從『不存在的相』開始等等的場合所顯示的相，那麼周遍于知識相。理由，如果承認，那麼基智的真實生處，你應該是那樣，因為那個緣故。因為這裡實際顯示的是意義相。如果不成立，那麼所知法，你應該是那樣，因為《般若經》中實際顯示了三種生處，因此暗示了觀修它們的智慧（jñāna）的三種。在『對治煩惱障』那裡，詢問加行和分類。基智的道諦的知識相，可以分為三種，即成為煩惱障對治的無漏道（anāsrava-mārga）一種，以及成為所知障的執著對治的有漏道（sāsrava-mārga）一種，以及存在於無漏一種和兩種中的。
【English Translation】 If 'pervades' is said, then sequentially, it is uncertainly shown by the basis of the sense-sphere of ālaya-vijñāna (ground consciousness), the non-existence of the path truth (mārga-satya), and the prayoga-mārga (path of application) of a Bodhisattva contemplating selflessness. If it is not established at the root, then knowable-dharma (jñeya-dharma), you should be like that, because in the continuum of a Bodhisattva on the prayoga-mārga, there exists the object of meditation, the knowledge-aspect (jñāna-ākāra) of the Mahāyāna prayoga, because in his continuum there exists the prayoga of the Mahāyāna. If you admit the root, then you should be the abandonment of grasping of the basis consciousness, because you are the knowledge-aspect of the basis consciousness. If you admit, then you should be the basis consciousness. Starting from 'the aspect of non-existence' etc., for these, the aspect of the basis consciousness, you have twenty-seven, because in the Prajñāpāramitā Sūtra it is said that you have twenty-seven. If you say so, then knowable-dharma, if here it is the aspect of self and other non-existence, then you must be the knowledge-aspect of the basis consciousness, because of that prayoga. If you admit, then the prayoga-mārga of a Bodhisattva contemplating the impermanence of the suffering truth (duḥkha-satya), you should be like that, because of that reason. For the reason, it has been previously established. Furthermore, the impermanence of the suffering truth, you should be the knowledge-aspect of the basis consciousness, because it is the aspect of non-existence. Furthermore, according to the assertion of admitting purity, knowable-dharma, this Prajñāpāramitā Sūtra is the aspect shown by 'not having reached the other shore' etc., then you must be the knowledge-aspect, because the aspect shown from the occasion of starting from 'the aspect of non-existence' etc., then it pervades the knowledge-aspect. Reason, if you admit, then the true sense-sphere of the basis consciousness, you should be like that, because of that reason. Because here what is actually shown is the meaning-aspect. If it is not established, then knowable-dharma, you should be like that, because the three sense-spheres are actually shown in the Prajñāpāramitā Sūtra, therefore the three wisdoms (jñāna) contemplating them are implied. At 'the antidote to the afflictive obscuration', inquire about the prayoga and classification. The knowledge-aspect of the path truth of the basis consciousness, can be divided into three, namely one anāsrava-mārga (uncontaminated path) that has become the antidote to the afflictive obscuration, and one sāsrava-mārga (contaminated path) that has become the antidote to the grasping of the cognitive obscuration, and those that exist in one and two anāsrava.
ྦྱོར་བ་ཡིན་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་རང་ལས་ཀྱི་སྒོམ་ལམ་བར་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། འདིར་རང་གཞན་གྱི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། 12-2-116a ཤེས་སྒྲིབ་བཟུང་རྟོག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཟག་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྔ་མ་ལྟར་རོ། །གཞན་ཡང་། འདིར་རང་གཞན་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་མཉམ་གཞག་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་བཟུང་རྟོག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་མཉམ་གཞག་ཡིན་ན། ལམ་ཟག་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཁས་ལེན་ན། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལམ་ཟག་བཅས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྟག་གྲུབ་པར་ཐལ། དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱེ་བྲག་གིས་གོ་རིམ་བཞིན་དུ། ཟག་པ་མེད་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ལ། མཚན་ཉིད། མཚན་འཛིན། གྲངས་ངེས་འདྲིའོ། །གཙོ་བོར་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད། གཙོ་བོར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་དེ། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཚུར་མཐོང་ལྷན་ཅིག་གི་རྒྱུད་ཀྱི་འདོགས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་ཁྱོད་སྤངས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་དེས་ཁྱོད་མ་སྤངས་པ་གང་ཞིག དེས་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། རྟག་དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། ཚུར་རོལ་ཡང་ལྷན་ཅིག་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ཀྱི་འདོགས་སྤངས་ཟིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ཀྱི་འདོགས་སྤངས་པའི་སྤངས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས། འདོད་ན། སོ་སྐྱེ་མིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ན་ཚུར་རོལ་ཡང་ 12-2-116b ལྷན་ཅིག་འབྱེད་དུ་གྲོལ་བར་ཐལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཚུར་རོལ་ཡང་ལྷན་ཅིག་གི་རྒྱུད་ཀྱི་བདེན་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལ་སྦྱར་རོ། །གཞན་ཡང་། བག་ལ་ཉལ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དམ་ཚིག་དེའི་ཕྱིར། གཙོ་བོར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། འཁོར་བར་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་དེ། གཙོ་བོར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། རྒྱུད་བླར་ཤེས་རབ་ཀྱི་དངོས་འཛིན་པའི་ཚེ། དེ་སྒྲིབ་མཐས་ཉོན་མོངས་དང་། །ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་བག་ཆགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག རང་རྒྱུད་ལྷན་ཅིག་གི་གང་ཟག་དེས་གཙོ་བོར་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་
【現代漢語翻譯】 如果是修習，那必須是菩薩的修習。同樣，對於自宗的無間道，有境法，在此處應成是自他之道智的識相，因為是作為對治所知障的執取的無漏道。如果承認，則如前。此外，如果在此處，作為對治自他煩惱障的等持，以及作為對治所知障的執取的等持，如果是無漏道，則普遍承認。那麼，未先經歷下劣道的菩薩的見道無間道，有境法，因為兩者都是。如果承認，則不成，因為你是雜染道。所知法，有境法，應成是常有成立，因為對於它，一切智的體性是，聲聞和菩薩的差別，次第是，無漏和有漏。如是說。在此處，對於二障的體性，定義、執著、數量確定進行提問。主要對於獲得解脫造成障礙的煩惱障的定義。主要對於獲得一切智造成障礙的障礙，即所知障的定義。如果說，對於現見俱生的相續的繫縛法，應成是該定義，因為是煩惱障。如果承認，則不成，因為你不需要斷除才能獲得解脫。因為聲聞阿羅漢沒有斷除你，而他獲得了脫。如果第一個常法不成立，那麼對於現見俱生，應成是已斷除了自相續的繫縛，因為存在已斷除了自相續的繫縛的斷除。如果承認，則不成是異生，因為承認。或者對於現見俱生，應成是解脫。同樣，對於現見俱生的相續的實執和智慧進行結合。此外，習氣的障礙，有境法，應成是該定義，因為是該誓言。主要對於獲得大乘的解脫造成障礙的障礙。如果不成立，那麼所知法，有境法，應成是該定義，因為是束縛于輪迴的障礙，主要對於獲得大乘的解脫造成障礙。如果根本上承認，則不成，因為是智慧的。所知法，有境法，應成是該定義，因為在《寶性論》中，當智慧執著于實有的時候，該障礙最終是煩惱和近煩惱的習氣。有些人認為，自相續俱生的人，主要對於獲得解脫造成障礙的障礙 If it is practice, then it must be the practice of a Bodhisattva. Similarly, for the immediate path of one's own school, the object of cognition, it should be established here as the aspect of the wisdom of self and others' paths, because it is the uncontaminated path that is the antidote to the grasping of the object of knowledge. If admitted, then as before. Furthermore, if here, the samadhi that is the antidote to the afflictive obscurations of self and others, and the samadhi that is the antidote to the grasping of the object of knowledge, if it is admitted that it is universally accepted as the uncontaminated path, then the immediate path of the seeing path of a Bodhisattva who has not previously experienced the inferior path, the object of cognition, because both are. If admitted, then it is not so, because you are a contaminated path. The object of knowledge, the object of cognition, should be established as eternally established, because for it, the nature of omniscience is, the difference between Shravakas and Bodhisattvas, the order is, uncontaminated and contaminated. Thus it is said. Here, for the nature of the two obscurations, definition, clinging, and definite number are questioned. The definition of the afflictive obscuration that mainly obstructs the attainment of liberation. The obscuration that mainly obstructs the attainment of omniscience, that is, the definition of the object of knowledge. If it is said that for the binding dharma of the continuum of coemergent perception, it should be that definition, because it is the afflictive obscuration. If admitted, then it is not so, because you do not need to abandon it to attain liberation. Because the Shravaka Arhat did not abandon you, and he attained liberation. If the first permanent dharma is not established, then for the coemergent perception, it should be that the binding of one's own continuum has already been abandoned, because there is abandonment that has abandoned the binding of one's own continuum. If admitted, then it is not a common being, because it is admitted. Or for the coemergent perception, it should be liberated. Similarly, for the clinging to reality and wisdom of the continuum of coemergent perception, combine them. Furthermore, the obscuration of habit, the object of cognition, should be that definition, because it is that vow. The obscuration that mainly obstructs the attainment of the Great Vehicle's liberation. If it is not established, then the object of knowledge, the object of cognition, should be that definition, because it is the obscuration that binds to samsara, mainly obstructing the attainment of the Great Vehicle's liberation. If fundamentally admitted, then it is not so, because it is of wisdom. The object of knowledge, the object of cognition, should be that definition, because in the Ratnagotravibhāga, when wisdom clings to reality, that obscuration ultimately consists of afflictions and the habits of near afflictions. Some think that the person who is coemergent with one's own continuum, the obscuration that mainly obstructs the attainment of liberation
【English Translation】 If it is practice, then it must be the practice of a Bodhisattva. Similarly, for the immediate path of one's own school, the object of cognition, it should be established here as the aspect of the wisdom of self and others' paths, because it is the uncontaminated path that is the antidote to the grasping of the object of knowledge. If admitted, then as before. Furthermore, if here, the samadhi that is the antidote to the afflictive obscurations of self and others, and the samadhi that is the antidote to the grasping of the object of knowledge, if it is admitted that it is universally accepted as the uncontaminated path, then the immediate path of the seeing path of a Bodhisattva who has not previously experienced the inferior path, the object of cognition, because both are. If admitted, then it is not so, because you are a contaminated path. The object of knowledge, the object of cognition, should be established as eternally established, because for it, the nature of omniscience is, the difference between Shravakas and Bodhisattvas, the order is, uncontaminated and contaminated. Thus it is said. Here, for the nature of the two obscurations, definition, clinging, and definite number are questioned. The definition of the afflictive obscuration that mainly obstructs the attainment of liberation. The obscuration that mainly obstructs the attainment of omniscience, that is, the definition of the object of knowledge. If it is said that for the binding dharma of the continuum of coemergent perception, it should be that definition, because it is the afflictive obscuration. If admitted, then it is not so, because you do not need to abandon it to attain liberation. Because the Shravaka Arhat did not abandon you, and he attained liberation. If the first permanent dharma is not established, then for the coemergent perception, it should be that the binding of one's own continuum has already been abandoned, because there is abandonment that has abandoned the binding of one's own continuum. If admitted, then it is not a common being, because it is admitted. Or for the coemergent perception, it should be liberated. Similarly, for the clinging to reality and wisdom of the continuum of coemergent perception, combine them. Furthermore, the obscuration of habit, the object of cognition, should be that definition, because it is that vow. The obscuration that mainly obstructs the attainment of the Great Vehicle's liberation. If it is not established, then the object of knowledge, the object of cognition, should be that definition, because it is the obscuration that binds to samsara, mainly obstructing the attainment of the Great Vehicle's liberation. If fundamentally admitted, then it is not so, because it is of wisdom. The object of knowledge, the object of cognition, should be that definition, because in the Ratnagotravibhāga, when wisdom clings to reality, that obscuration ultimately consists of afflictions and the habits of near afflictions. Some think that the person who is coemergent with one's own continuum, the obscuration that mainly obstructs the attainment of liberation
དེ་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཉན་ཐོས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འདོགས་དང་། ཉན་ཐོས་སྒོམ་ལམ་པའི་འདོགས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྷན་ཅིག་གི་གང་ཟག་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཆོས་ཅན། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གཙོ་བོར་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། མ་སྒྲིབ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་རྒྱུ་ལས་ཉོན་གྱི་རྣམ་ནི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་པ་མིན་པར་ཐལ། མ་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་མི་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། མཛོད་ལས། ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེན་ངན་འགྲོར་དང་། ། 12-2-117a མཚམས་མེད་པ་ཡི་མི་རྣམས་དང་། །སྒྲ་མི་སྙན་སྒྲིབ་གསུམ་དུ་འདོད། །ཡང་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། དེ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པར་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ལྷའི་བུའི་བདུད་དང་། འཆི་བདག་གི་བདུད་དོན་དུ་བཟུངས་བཏང་ངོ་། །འདིར་དར་ཊཱིཀ་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་བའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་སྐབས་བསྟན་པའི་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིག་དེར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྟོག་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ན། ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་བམ་མ་ཁྱབ་དྲིས་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། བག་ལ་ཉལ་གྱི་སྒྲིབ་པ་འཕེན་ཞིང་། གཞན་ཡང་། དེས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པ་མིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་རང་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞུང་བཞིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་དེ་དེ་འདྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རང་རྒྱལ་གྱི་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ན། དེས་ཁྱབ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུང་འཛིན་རྫས་ཅན་དུ་ཞེན་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཞན་དོན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་སྒྲིབ་དུ་ཐལ་ལོ། །ཡང་མ་ཁྱབ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐར་པ་གཅིག་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ན། ཐར་པ་ 12-2-117b གཙོ་བོར་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ན། ཐར་པ་གཙོ་བོར་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐ
【現代漢語翻譯】 如果有人問什麼是煩惱障的體性，那就是聲聞見道者的相續中的隨眠，以及聲聞修道者的隨眠。應是此體性。因為，如果是這樣認為，那就不對了。因為你的相續中沒有俱生我執的補特伽羅。再說，有漏的五取蘊，應是煩惱障。因為，主要是障礙獲得無餘涅槃的障礙。如果根本上這樣認為，那就不對了。因為是不障礙、無記的，因為是從自因產生的煩惱之相。有人說：『這是不障礙，所以不應是障礙。』如果這樣說，就像悅耳的聲音對人來說，應是如此。因為，如果是這樣認為。如《俱舍論》所說：『煩惱重者墮惡趣，以及無間罪人和瘖啞者，稱為三種障礙。』再說，有漏的業，應是如此。因為是此體性。因為是障礙獲得解脫的障礙。所知，應是如此。因為是業障的所依處。此外，天子魔和死主魔，意義上是接受和捨棄。這裡，按照達波的觀點，不捨棄煩惱自性的煩惱，應是誓言。因為是煩惱障。如果是這樣認為，那就不對了。因為在你聲聞阿羅漢的分別念之前，有菩薩聖者的相續。再說，如果是障礙獲得大乘解脫的障礙，那麼是否周遍于障礙獲得解脫的障礙？如果回答是周遍，那麼就會引發隨眠的障礙。此外，這並不周遍。因為障礙獲得解脫的障礙沒有斷除，而自相續中具有障礙獲得大乘解脫的障礙，這是符合經文的。因為住在有餘涅槃的聲聞阿羅漢就是如此。再說，如果是障礙獲得自證解脫的障礙，那麼應周遍於此。因為是這樣認為。如果這樣認為，那麼執著于實有的能取所取二取，應是煩惱障。因為，如果是這樣認為，那麼應是煩惱障。如果回答是不周遍，那麼所知，如果是一個解脫的障礙，那麼是否周遍于主要解脫的障礙？如果回答是不周遍，因為是這樣認為。如果這樣認為，那麼所知，應是如此。
【English Translation】 If someone asks what is the nature of afflictive obscurations (kleśa-āvaraṇa), it is the latent tendencies (anusaya) in the continuum of a Hearer (śrāvaka) who has attained the path of seeing (darśana-mārga), and the latent tendencies of a Hearer who has attained the path of cultivation (bhāvanā-mārga). It should be of this nature. Because, if you think so, then it is not correct. Because there is no person with innate ego-grasping (sahaja-ātmagrāha) in your continuum. Furthermore, the five aggregates of grasping (upādāna-skandha) with outflows (sāsrava), should be afflictive obscurations. Because, mainly, they are the obscurations that hinder the attainment of the remainderless nirvāṇa (nirupadhiśeṣa-nirvāṇa). If you fundamentally think so, then it is not correct. Because they are non-obstructive and neutral (avyākṛta), because they are the aspect of afflictions arising from their own cause. Someone says: 'This is non-obstructive, so it should not be an obscuration.' If you say so, just like a pleasant sound to a person, it should be so. Because, if you think so. As the Abhidharmakośa says: 'Those heavily afflicted fall into bad destinies, as well as those who commit heinous crimes and the mute, are called the three obscurations.' Furthermore, actions with outflows, should be so. Because it is of this nature. Because it is the obscuration that hinders the attainment of liberation. What is to be known (jñeya), should be so. Because it is the basis of karmic obscurations. Moreover, the son of the gods Māra (devaputra-māra) and the Lord of Death Māra (mṛtyu-māra), in meaning, are accepting and abandoning. Here, according to the view of Dar Tika, afflictions that do not abandon the nature of afflictions, should be vows (saṃvara). Because they are afflictive obscurations. If you think so, then it is not correct. Because in your continuum, before the conceptual thought of a Hearer Arhat (śrāvaka-arhat), there is the continuum of a noble Bodhisattva (ārya-bodhisattva). Furthermore, if it is an obscuration that hinders the attainment of the Great Vehicle liberation (mahāyāna-mokṣa), then is it pervasive with the obscuration that hinders the attainment of liberation? If the answer is pervasive, then it will induce the obscuration of latent tendencies. Moreover, this is not pervasive. Because the obscuration that hinders the attainment of liberation has not been abandoned, and the self-continuum possesses the obscuration that hinders the attainment of the Great Vehicle liberation, which is in accordance with the scriptures. Because the Hearer Arhat abiding in the remainder nirvāṇa is like that. Furthermore, if it is an obscuration that hinders the attainment of self-liberation (pratyeka-mokṣa), then it should be pervasive with this. Because that is what is thought. If you think so, then the grasping of the duality of grasper and grasped as substantial, should be afflictive obscurations. Because, if you think so, then it should be afflictive obscurations. If the answer is not pervasive, then what is to be known, if it is an obscuration of one liberation, then is it pervasive with the obscuration of the main liberation? If the answer is not pervasive, because that is what is thought. If you think so, then what is to be known, should be so.
ར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག་ཐར་པ་ཐམས་ཅད་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ། གཟུང་འཛིན་རྫས་ཅན་པའི་བཟུང་རྟོག་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིག་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་པར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ལམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་ལས་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྒྲ་རྟག་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་ཚིག་དེའི་ཕྱིར། སྒྲ་མི་རྟག་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐོབ་པ་ལ་གཙོ་བོར་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེ་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཐོ་ཡོར་ལ་མིར་ཞེན་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་ཚིག་སྔ་མ་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐོ་ཡོར་ལ་མི་མིན་པར་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་ཚིག་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། གཙོ་བོར་རྒྱུན་གཞིའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞོམ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་བའི་ཉན་ཐོས་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ཐེག་དམན་གྱི་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་དེས་ཀུན་ 12-2-118a གཞིའི་སྤངས་པའི་གནས་གྱུར་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་མཚན་འཛིན་ལ། མིག་པ་ཡིན་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། བུམ་པ་ལ་བདེན་འཛིན་པའི་སེམས་བྱུང་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མིན་པའི་མིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དེར་ཐལ། བུམ་པ་བདེན་གཏོང་དེ་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གང་ཞིག་བདག་འཛིན་ཡིན་ན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་བོ་ཅེ་ན། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་དམིགས་ནས་གང་ཟག་ཏུ་བདེན་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་བདག་ཏུ་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བདེན་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་ཟག་ལ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོགས་ཡིན་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། མིག་གི་རྣམ་ཤེས་འཁོར་དུ་བྱུང་བའི་འདོགས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡོད་པར་ཐལ། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། འདོགས་ནི་རྣམ་ཤེས་པའི་ཚོགས་ལྔ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཁྱོད་མཐོང་སྤ
【現代漢語翻譯】 如果說獲得解脫存在障礙，那是因為一切想要獲得解脫的願望，都是獲得解脫的障礙。對於所知障的定義，以能取所取二元對立實執的所取分別念為例。這是你的承諾。因此，如果你的種子是無間道，那麼一切都必須是通往一切智智的道路。因為這是你的承諾。如果這是你的承諾，那麼自宗的無間道就是如此。因此，如果這是你的承諾，那麼就必須是大乘道。因為這是你的承諾。此外，執著聲音為常的分別念，是所知障。因為這是你的承諾。因為對於現量了知聲音無常的一切智智來說，這是主要的障礙。如果從根本上接受，那麼聲音無常就是勝義諦。執著托約爾（人名）為人的分別念，是所知障。因為這是之前的承諾，對於現量了知托約爾不是人的一切智智來說，這是障礙。此外，阿賴耶識的行相，是所知障。因為這是你的承諾，主要是因為它是常恒之基的無間道的所斷之法。因為法和有法是同一的。如果從根本上接受，那麼會有聲聞乘的修行者斷除所知障。因為小乘的無餘涅槃獲得了阿賴耶識的斷滅之位。 第二，關於名言諦。如果說凡是實執都是煩惱障，那麼執著瓶子為真實的俱生心，就是如此。因為它是非煩惱性的實執。如果從根本上接受，那麼就不是。因為它是所知障。這是因為執著瓶子為真實是勝義諦。如果說凡是執著自我的都是所知障，那麼緣著自宗的蘊而執著人我為真實的意識，就是如此。因為它是執著自宗的蘊為自我的意識。如果從根本上接受，那麼就不是。因為它是實執，是執著人我為真實的意識。如果說凡是隨眠都是煩惱障，那麼眼識及其隨行所生的隨眠就是如此。因為法和有法是同一的。這是存在的。在《阿毗達磨集論》中說：『隨眠是與五識聚相應的。』因為這樣說過。如果從根本上接受，那麼你所見到的就是所斷之法。
【English Translation】 If it is said that there are obstacles to attaining liberation, it is because all desires to attain liberation are obstacles to attaining liberation. Regarding the definition of the obscuration of knowledge (Śeṣa-sgrib), take as an example the apprehended conceptual thought (Gzung-'dzin rdzas can pa'i bzung rtog) that grasps at duality as real. This is your commitment. Therefore, if your seed is the path of immediate cessation (Bar chad med lam), then everything must be the path to omniscience (Thams cad mkhyen pa'i lam). Because this is your commitment. If this is your commitment, then the path of immediate cessation of one's own lineage is so. Therefore, if this is your commitment, then it must be the Mahayana path. Because this is your commitment. Furthermore, the conceptual thought that grasps sound as permanent is the obscuration of knowledge. Because this is your commitment. Because for the omniscient one who directly realizes that sound is impermanent, this is the main obstacle. If accepted fundamentally, then sound being impermanent is the ultimate truth. The conceptual thought that clings to Toyor (a person's name) as a person is the obscuration of knowledge. Because this is the previous commitment, for the omniscient one who directly realizes that Toyor is not a person, this is an obstacle. Furthermore, the aspect of the all-ground consciousness (Kun gzhi'i rnam par nges pa) is the obscuration of knowledge. Because this is your commitment, mainly because it is what is to be abandoned by the path of immediate cessation of the basis of continuity. Because the dharma and the subject of the dharma are the same. If accepted fundamentally, then there will be a Hearer (Śrāvaka) who abandons the obscuration of knowledge. Because the remainderless Nirvana of the Lesser Vehicle attains the transformed state of abandoning the all-ground consciousness. Secondly, regarding conventional truth. If it is said that whatever is grasping at reality is an afflictive obscuration (Nyon-sgrib), then the co-emergent mind that grasps a pot as real is so. Because it is a non-afflictive grasping at reality. If accepted fundamentally, then it is not. Because it is an obscuration of knowledge. This is because grasping a pot as real is the ultimate truth. If it is said that whatever is grasping at self is an obscuration of knowledge, then the mind that focuses on one's own aggregates and grasps at a person as real is so. Because it is the mind that clings to one's own aggregates as self. If accepted fundamentally, then it is not. Because it is grasping at reality, it is the mind that clings to a person as real. If it is said that whatever is latent is an afflictive obscuration, then the latent that arises as the retinue of eye consciousness is so. Because the dharma and the subject of the dharma are the same. This exists. In the Compendium of Abhidharma (Abhidharma-samuccaya), it is said: 'Latent is associated with the five aggregates of consciousness.' Because it is said so. If accepted fundamentally, then what you see is what is to be abandoned.
ངས་དང་། སྒོམ་སྤངས་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིག་གི་རྣམ་པར་ངེས་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བར་ཆད་མེད་ལམ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དབང་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁོང་ཁྲོ་དང་ང་རྒྱལ་ཡིན་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ན། མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ཁྱོད་ཀྱི་ 12-2-118b ཁོང་ཁྲོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཁོང་ཁྲོ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐོང་སྤངས་ཡིན་ནམ་སྒོམ་སྤངས་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། ཆོས་ཅན་མིན་པར་ཐལ། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་སེམས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཆོས་ཅན། འདྲ་སེམས་ཅན་གྱི་རྟོག་པར་ཐལ། སྒོམ་སྤངས་ཉོན་མོངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་འཛིན་སྤངས་གསལ་བར་ཐལ། སྒོམ་སྤངས་ཉོན་མོངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡུལ་གྱི་གནས་ཚུལ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ཞུགས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྟོག་པར་ཐལ། དེ་འཛིན་སྤངས་ལ་བའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་མིག་པ་ཡིན་ན། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱིས་ཁྱབ་ན། མིག་ཤེས་འཁོར་གྱི་མིག་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐོང་སྤངས་ཡིན་ནམ་སྒོམ་སྤངས་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། མིན་པར་ཐལ། དབང་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། རིག་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གསལ་བ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་པར་ཐལ། སྒོམ་སྤངས་སུ་གྱུར་པའི་མིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། བདེན་འཛིན་པའི་བློ་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདོད་ན། སྒྲ་ཆོས་ཅན་འདྲ་སེམས་ཅན་གྱི་རྟོག་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པར་ཐལ། ལུང་མ་བསྟན་གང་ཞིག སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། མ་སྒྲིབ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་སྟེངས་ན་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་འདྲ་དེ་ས་བོན་སྐྱེད་པའི་རྣམ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་ས་བདུན་པ་བའི་རྒྱུད་ལ་ཉོན་སྒྲིབ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །དེའི་ས་བོན་ 12-2-119a ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཉོན་ཡིད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་མ་དག་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། ས་དང་པོར་ཉོན་སྒྲིབ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནས་ཉིད་སྤངས་རྟོག་རྫོགས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། མི་དགེ་བའི་ས་བོན་མི་དགེ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁོང་ཁྲོའི་ས་བོན་ཁོང་ཁྲོ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཁམས་གོང་མ་ནི་མི་དགེ་བ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་བད
【現代漢語翻譯】 我（指辯論者）要麼是見道所斷，要麼是修道所斷，因為這是你所承認的。如果承認，那麼你已經證得了能斷除煩惱種子的無間道。因此，如果承認，那麼與眼識相似的無間道也應已證得。因此，如果承認，那麼這個法，你不是無間道，因為你是根識。此外，如果嗔恚和傲慢是煩惱障，那麼眼識的 12-2-118b 嗔恚，你應是嗔恚，因為你不是嗔恚。如果承認，那麼是見道所斷還是修道所斷？如果是前者，那麼你不是法，因為你不是意識的心。如果是後者，那麼這個法，聲音，應是相似相續的分別念，因為修道所斷是煩惱。此外，這個法，應是修道無間道和斷除所執的明相，因為修道所斷是煩惱。如果承認，那麼應顛倒地進入對境的實況，因為這是你所承認的。如果承認，那麼應是分別念，因為這是斷除所執的智慧。此外，如果是有染污的眼，那麼應遍及煩惱障，那麼眼識之輪的眼，你應是這樣，因此，如果承認，那麼是見道所斷還是修道所斷？如果是前者，那麼你不是，因為你是根識。如果是後者，那麼應是智慧光明的不共品，因為是成為修道所斷的眼。如果承認，那麼應是執著我和執著真實的智慧之一，因為這是你所承認的。如果承認，那麼聲音應是相似相續的分別念。此外，應是無記，因為是無記且是障礙。如果承認，那麼你不是，因為是無障無記。如果根本上不成立，那麼所知法，應是那個，因為那個在那個之上，因為那個是產生種子的識。此外，七地菩薩的相續中應有煩惱障，因為有那個的種子。 12-2-119a 因為有煩惱意，因為那是不清凈的菩薩。如果根本上承認，那麼沒有，因為初地已經斷除了所有的煩惱障，因為從那以後就完成了斷除的分別念。此外，不善的種子應是不善，因為煩惱障的種子是煩惱障，並且嗔恚的種子應是嗔恚。如果承認，那麼上界應有不善。此外，自相續的蘊上...
【English Translation】 I (the debater) am either abandoned by the path of seeing or abandoned by the path of meditation, because this is what you admit. If you admit, then you have attained the uninterrupted path that eradicates the seeds of afflictions. Therefore, if you admit, then the uninterrupted path that is similar to eye consciousness should also have been attained. Therefore, if you admit, then this phenomenon, you are not an uninterrupted path, because you are a sense consciousness. Furthermore, if anger and pride are afflictive obscurations, then the eye consciousness of 12-2-118b anger, you should be anger, because you are not anger. If you admit, then is it abandoned by the path of seeing or abandoned by the path of meditation? If it is the former, then you are not a phenomenon, because you are not the mind of mental consciousness. If it is the latter, then this phenomenon, sound, should be a conceptual thought of similar continuity, because what is abandoned by the path of meditation is an affliction. Furthermore, this phenomenon, should be the clear appearance of the uninterrupted path of meditation and the abandonment of grasping, because what is abandoned by the path of meditation is an affliction. If you admit, then you should enter the actual state of the object in a reversed manner, because this is what you admit. If you admit, then it should be a conceptual thought, because this is the wisdom that abandons grasping. Furthermore, if it is a defiled eye, then it should pervade afflictive obscurations, then the eye of the wheel of eye consciousness, you should be like that, therefore, if you admit, then is it abandoned by the path of seeing or abandoned by the path of meditation? If it is the former, then you are not, because you are a sense consciousness. If it is the latter, then it should be a non-commonality of the clarity of wisdom, because it is the eye that has become abandoned by the path of meditation. If you admit, then it should be either grasping at self or grasping at truth, because this is what you admit. If you admit, then sound should be a conceptual thought of similar continuity. Furthermore, it should be unspecified, because it is unspecified and is an obstruction. If you admit, then you are not, because it is an unobscured unspecified. If it is not established at the root, then the knowable phenomenon, should be that, because that is on top of that, because that is the consciousness that produces seeds. Furthermore, there should be afflictive obscurations in the continuum of a seventh-ground Bodhisattva, because there is the seed of that. 12-2-119a Because there is an afflicted mind, because that is an impure Bodhisattva. If you admit at the root, then there is not, because the first ground has abandoned all afflictive obscurations, because from then on the conceptual thoughts of abandonment are completed. Furthermore, the seed of non-virtue should be non-virtue, because the seed of afflictive obscuration is afflictive obscuration, and the seed of anger should be anger. If you admit, then there should be non-virtue in the higher realms. Furthermore, on the aggregates of one's own continuum...
ེན་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་གྱིས་གང་ཞིག་བདག་འཛིན་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ས་བོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་སྒྲིབ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་བདེན་འཛིན་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པ་གང་ཞིག ནུས་པ་དང་ནུས་པ་ཅན་རྫས་ཐ་མི་དད་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་སྤངས་བྱ་ཡིན་ན། སྒྲིབ་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། ངོས་འཛིན། ཕུང་པོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མཐོང་སྤངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། དེ་དེར་སྤང་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ཀྱང་མིན། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ཀྱང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་མིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། བེམས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ལས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་བདག་འབྲས་སུ་གྱུར་པའི་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནོ། །སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། སྤང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྡུག་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། བེམས་པོ་ 12-2-119b ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག བདེན་འཛིན་ཡིན་ན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། སྐྱེས་བུ་ལྷན་ཅིག་ལ་བདེན་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ལྷན་ཅིག་ལ་སྲེད་པའི་འདོགས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། བདེན་འཛིན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་སེམས་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་མཁྱེན་ལ་བདེན་པར་འཛིན་མཚན་འཛིན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་རྣམ་མཁྱེན་དོན་ཉེར་གྱི་ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། བདེན་འཛིན་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བློ་ཡིད། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་བོ་ཅེ་ན། དེ་འདྲ་ཡོད་པར་ཐལ། རྒྱལ་ལ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་ཕྲ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བདེན་སྟོང་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་མཚན་འཛིན་དང་། མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། བདེན་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བ་དེ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་གྲུབ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་དང་། མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བདེན་སྟོང་ལ་མཚན་མར་དམིགས་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྨི་ལམ་དང་སྒྱུ་མ་དང་། གཟུགས་ཅན་སོགས་ལ། བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེ
【現代漢語翻譯】 凡是具有緣取實有的實執，能夠生起我執的事物，都是煩惱障，因為它們是煩惱障的種子，是生起煩惱障的能力。如果承認是根本，則不應理，因為它們是所知障。如果未成立，那麼所知的事物，就應是如此。對於自相續的蘊執著為實有，這應是所知障，因為能力和有能力者在本體上無差別。如果有人問：『凡是應斷除的，就一定是障礙嗎？』，這是需要辨識的。蘊，應是如此，因為它們是見道所斷除的。如果未成立，那麼就應是如此，因為《攝阿毗達摩義品》中說：『這是應斷除的。』如果承認是根本，則不應理，因為它們既不是煩惱障，也不是所知障。首先，它們應是如此，因為它們不是煩惱的行相。它們不應是所知障，因為它們是有色法。此外，作為業和煩惱障之果的器情世界，應是障礙，因為它們是應斷除的，因為它們是苦諦。如果承認是根本，則不應理，因為它們是有色法。 如果有人問：『凡是實執，就一定是所知障嗎？』，那麼與俱生我執一同生起的，與實執相應的俱生貪著，應是如此，因為它們是與實執相應的智慧。如果承認是根本，則不應理，因為它們是煩惱障，因為它們是使心相續無法寂靜的心所，因為它們是繫縛。對於一切相智，執著實有的取相執，以及與此相應的現觀道的大乘發心，應是如此，因為它們是與實執相應的智慧。如果承認是根本，則不應理，因為它們是大乘的生處。如果有人說：『這不成立。』，那麼這應是存在的，因為經中說：『對於國王等產生微細的貪著。』此外，對於實空執著為實有的取相執，以及與此相應的，大乘的加行道，應是所知障，因為它們是實執，因為它們是與此相應的智慧。如果承認是根本，那麼就應是如此，因為這是所希望的，因為這是大乘道。宗法應成立，因為大乘加行道的后得位智慧，是緣取實空之相的智慧。對於夢境、幻術以及有色法等，執著為實有的智慧，應是如此。
【English Translation】 Whatever possesses the ability to generate self-grasping due to the grasping at truth of phenomena is necessarily an afflictive obscuration (Nyön Drib, Kleśāvaraṇa), because it is the seed of afflictive obscurations, and because it has the ability to generate afflictive obscurations. If you assert it as the root, it is not valid, because it is a cognitive obscuration (Shé Drib, Jñeyāvaraṇa). If it is unproven, then knowable objects are necessarily so. Grasping at the truth of phenomena in relation to one's own aggregates is necessarily a cognitive obscuration, because the capacity and what has the capacity are non-different in substance. If some ask, 'If something is to be abandoned, does it necessarily pervade being an obscuration?' It needs to be identified. Aggregates are necessarily so, because they are abandoned by the path of seeing. If it is unproven, then it is necessarily so, because in the Compendium of Manifest Knowledge (Abhidharmasamuccaya), it says, 'It is abandoned there.' If you assert it as the root, it is not valid, because it is neither an afflictive obscuration nor a cognitive obscuration. Firstly, it is necessarily so, because it is not an aspect of affliction. It is not necessarily a cognitive obscuration, because it is matter. Furthermore, the world of containers and contents that has become the result of actions and afflictive obscurations is necessarily an obscuration, because it is to be abandoned, because it is the truth of suffering. If you assert it as the root, it is not valid, because it is matter. If some ask, 'If something is grasping at truth, does it necessarily pervade being a cognitive obscuration?' Then, the attachment that arises simultaneously with the innate grasping at truth, which possesses similarity with the grasping at truth, is necessarily so, because it is a wisdom that possesses similarity with the grasping at truth. If you assert it as the root, it is not valid, because it is an afflictive obscuration, because it is a mental factor that does not pacify the mindstream, because it is an attachment. The great vehicle's generation of bodhicitta (Enlightenment Mind) in the stage of complete enlightenment (rnam mkhyen), which possesses similarity with the grasping at characteristics that grasps at truth, is necessarily so, because it is a wisdom that possesses similarity with the grasping at truth. If you assert it as the root, it is not valid, because it is a great vehicle's source. If someone says, 'It is unproven,' then it is necessarily existent, because it is said, 'Subtle attachment arises towards kings and so forth.' Furthermore, the path of joining (sbyor lam) of the great vehicle, which possesses similarity with the grasping at characteristics that grasps at truth in emptiness, is necessarily a cognitive obscuration, because it is grasping at truth, because it is a wisdom that possesses similarity with it. If that is the root, then it is necessarily so, because it is desired, because it is the path of the great vehicle. The subject is necessarily established, because the subsequent wisdom of the path of joining of the great vehicle is a mind that focuses on the characteristics of emptiness. The mind that grasps at truth in dreams, illusions, and forms, etc., is necessarily so.
འི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྨི་ལམ་དང་གཟུགས་ཅན་བདེན་པར་མེད་པ་དེ། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་བདེན་པའི་བདེན་ 12-2-120a འཛིན་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕྱིན་ཅི་ལོག་བདེན་པར་མེད་པ་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དབུ་མའི་ལྟ་བ་རང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པའི་གང་ཞིག་གིས་ཁྱོད་རྟོག་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་རྟོག་པའི་སེམས་ཙམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་ས་བོན་ཤེས་རབ་ཡིན་ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། ལྷན་ཅིག་མི་གནས་བསལ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་རྒྱུན་མཐའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། ལྷན་ཅིག་མི་གནས་བསལ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྒྱུན་མཐའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ། ཤེས་སྒྲིབ་ས་བོན་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །ཉོན་མོངས་པའི་བག་ལ་ཉལ་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་ནོ་ཅེ་ན། གཙོ་བོར་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་སྤང་བྱའི་རིགས་སུ་གནས་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་ཆེད་དུ་མེད་ནས་སྤོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་གཟུང་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུང་འཛིན་རྫས་ཅན་གྱིས་སྟོང་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ། འདམ་ཚིགས་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མིན་པར་ཐལ། དབུ་མའི་ལྟ་བ་མ་རྟོག་པའི་གང་ཞིག་གིས་ཁྱོད་རྟོག་པ་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་གྲངས་ངེས་ལ། སྒྲིབ་པ་ལ་ཉོན་སྒྲིབ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་གཉིས་སུ་གྲངས་ཟེར་ན། དེར་མ་ངེས་པར་ཐལ། ལས་ཀྱི་རྣམ་འཛིན་སྙོམས་ཞུགས་གི་སྒྲིབ་པ་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན། སྒྲ་རྟག་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པ་གང་ཞིག གཉིས་པོ་གང་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་གྲུབ་པ་ནི། 12-2-120b མི་དགེ་བ་བཅུའི་ལས་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ནས་སློང་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་དེ་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་རྒྱུ་ལས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་རྣམ་མཁྱེན་གང་ཞིག ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ལ་གེགས་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཕུང་པོའི་བདུད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་དགེ་བ་དང་མི་སྒྲིབ་ལུང་མ་བསྟན་གང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མི་སྒྲིབ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་
【現代漢語翻譯】 因為，是法與一。如果承認，那麼夢境和有色之物不真實，這應成為勝義諦。因為你承認。此外，顛倒的真實執著，是法。因為，是那個。如果承認，那麼顛倒的不真實應成為勝義諦。因為你承認。如果承認，那麼不應是。因為沒有生起中觀見解的人認為你是有分別的，因為你是有分別的唯識宗。如果說，所知障的種子是智慧，那麼所知，是法。這應成為斷除所知障的無間道，並且是俱不生的對治。因為這是所知障。如果承認，那麼這應成為常邊的無間道，並且是俱不生的對治。因為你承認。如果承認，那麼在常邊的菩薩相續中，應沒有所知障的種子。如果說，煩惱的習氣是所知障，那麼主要應安住在證悟法無我的無間道所斷的範疇內。因為這是所知障。如果承認，那麼你應有爲了沒有而斷除的大乘無間道。因為你承認。如果有人說，能取所取的分別念是所知障，那麼所知，是法。能取所取在勝義中是空性的，是法。因為是那個原因。如果承認，那麼，是法。你不應是那個，因為沒有證悟中觀見解的人認為你是一個分別念。第三，關於數量的確定。如果說，障礙分為煩惱障和所知障兩種，那麼這不確定。業的行相，等持的障礙，煩惱障的種子，所知障的種子，執著聲音常有的分別念等障礙是什麼？因為兩者都不是。第一個成立是因為： 十不善業，是法。應成為障礙，因為是業的障礙。不應是煩惱障，因為是煩惱引發的有漏業。不應是所知障，因為聲聞阿羅漢已經全部斷除了它。近取蘊，是法。應成為障礙，因為是遍知的障礙。自因是煩惱障的遍知是什麼？因為是對無餘涅槃的障礙。因為，是蘊魔，因為是不善或無記無覆的任何一種，因為是無記無覆。
【English Translation】 Because, it is one with the dharma. If you admit, then the unreality of dreams and colored objects should become the ultimate truth. Because you admit it. Furthermore, the clinging to the truth of inversion, is a dharma. Because, it is that. If you admit, then the unreality of inversion should become the ultimate truth. Because you admit it. If you admit, then it should not be. Because someone who has not generated the Madhyamaka view in their mindstream thinks that you are conceptual, because you are a conceptual Cittamātra. If you say that the seed of the jñeyāvaraṇa (所知障, 所知障, jñeyāvaraṇa, obscuration of knowledge) is wisdom, then the knowable, is a dharma. This should become the uninterrupted path that eliminates the jñeyāvaraṇa, and it should be the simultaneous non-abiding antidote. Because it is the jñeyāvaraṇa. If you admit, then this should become the uninterrupted path of the constant edge, and it should be the simultaneous non-abiding antidote. Because you admit it. If you admit, then in the mindstream of the Bodhisattva of the constant edge, there should be no seed of the jñeyāvaraṇa. If you say that the latent tendencies of afflictions are the jñeyāvaraṇa, then it should mainly abide in the category of what is to be abandoned by the uninterrupted path that realizes the absence of self of phenomena. Because it is the jñeyāvaraṇa. If you admit, then you should have the Mahāyāna uninterrupted path that abandons for the sake of non-existence. Because you admit it. If someone says that the conceptual thought of grasper and grasped is the jñeyāvaraṇa, then the knowable, is a dharma. The emptiness of grasper and grasped in the ultimate truth, is a dharma. Because of that reason. If you admit, then, is a dharma. You should not be that, because someone who has not realized the Madhyamaka view thinks that you are one conceptual thought. Third, regarding the determination of number. If it is said that the obscurations are numbered as two, the kleśāvaraṇa (煩惱障, 煩惱障, kleśāvaraṇa, obscuration of afflictions) and the jñeyāvaraṇa, then this is not definite. The obscuration of the actions, the obscuration of meditative absorption, the seed of the kleśāvaraṇa, the seed of the jñeyāvaraṇa, what is the obscuration of the conceptual thoughts that cling to sound as permanent? Because it is neither of the two. The first is established because: The ten non-virtuous actions, are dharmas. They should be obscurations, because they are obscurations of actions. They should not be kleśāvaraṇa, because they are contaminated actions arising from afflictions. They should not be jñeyāvaraṇa, because the Śrāvaka Arhats have completely abandoned them. The aggregates of appropriation, are dharmas. They should be obscurations, because they are obscurations of omniscience. What is the omniscience of the kleśāvaraṇa from its own cause? Because it is an obstacle to the non-remaining nirvāṇa. Because, it is the māra of the aggregates, because it is either non-virtuous or unspecified and unobscured, because it is unspecified and unobscured.
པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་མངོན་གྱུར་པ་ཡང་མིན། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཤེས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་མིན་པར་ཐལ། བེམས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་གྲུབ་པ་ནི། ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐར་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། འཁོར་བར་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱང་མིན། བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀུན་སློང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་མིན་ཏེ། དམིགས་རྣམ་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དེར་ཐལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། བག་ལ་ཉལ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཐལ་ལོ། །བཞི་པ་ནི། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ནོ། །སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐོབ་པ་ལ་གེགས་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་སྒྲིབ་མིན་ཏེ། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་གང་ཞིག་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པར་ཐལ། 12-2-121a བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་འཛིན་སྤངས་མི་བསལ་བའི་ཕྱིར། དམིགས་རྣམ་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། མིག་པ་དེ་སྒྲིབ་གཉིས་གང་རུང་མིན་པའི་སྒྲིབ་པ་ཕུང་ཁམས་པ་ཡིན་པར་ཡང་གྲུབ་བོ། །དེ་ཡང་ཉོན་སྒྲིབ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་ཡིན་པར་གྱུར་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པར་ཁྱོད་ཡིན་པར་གྱུར་པའི་ཉོན་སྒྲིབ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ། སྒྲ་རྟགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲིབ་མི་རྟག་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པའི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་ལམ་ལ་གེགས་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉོན་སྒྲིབ་མིན་ཏེ། ཉོན་མོངས་ཀྱང་མིན། དེའི་ས་བོན་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། བརྩོན་ཡང་མིན། ཉེར་ལེན་ནོ་ཡང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། སེམས་བྱུང་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་སེམས་བྱུང་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་རབ་ཡིན་ན། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེ་དོན་དམ་བདེན་པར་ཐལ་ལོ། །རྒྱུ་དང་ལམ་དང་སྡུག་བསྔལ་སོགས་ལ། མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་སྟོང་བདག་མེད་བཞིའི་ཚོགས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་དེ། སྡུག་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། བདེ་བ་ཡིན་ན། ཤེས་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བདེ་བ་དང་བེམས་པོའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། རང་རྒྱུ་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ཟག་བཅས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། བདེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་བདེ་
【現代漢語翻譯】 同樣，認識的障礙不是顯現的，也不是認識障礙的種子。因為前者不是認識，後者是物質。至於第三點成立的原因：煩惱障的種子，是障礙，因為它阻礙了解脫的獲得。它不是煩惱障，因為它既不是束縛輪迴的煩惱障，也不是習氣的煩惱障。前者不是產生有漏業的煩惱，因為它不執著對境和行相，因為它與法性相同。後者是因為聲聞阿羅漢已經斷除了它。它不是認識障，因為它是習氣的障礙。如果承認，那就錯了。第四個是認識障的種子。它是障礙，因為它阻礙了全知的獲得。它不是煩惱障，因為在已經斷除了煩惱障的補特伽羅的相續中存在。它不是認識障， 因為它沒有斷除證悟無我的智慧和執著。因為它不執著對境和行相。此外，眼識也是非二障中的任何一個的障礙，而是蘊界的障礙。它不是煩惱障，因為存在作為你的認識障。它不是認識障，因為存在作為你的煩惱障。同樣，聲常執的分別念，是障礙，因為它阻礙了現量證悟聲無常的瑜伽現觀。它不是煩惱障，因為它既不是煩惱，也不是煩惱的種子。前者不是勤奮，也不是近取。前者不是使心不寂靜的心所。如果是智慧，那麼聲無常就成了勝義諦。對於因、道和痛苦等，應知無常、痛苦、空和無我四種集合。如果說這是苦諦的相，那麼有情地獄就是如此。因為這個原因。如果承認，那麼就是痛苦。因為這個原因。如果承認，那麼就是認識。因為這個原因。如果普遍存在，那麼快樂就必須是認識。如果不成立，那麼快樂和物質的基礎就相同了。有漏的痛苦感受，是那個相，因為它是有漏的，是自因的果。如果根本上承認，那麼就錯了，因為它是快樂。你是有漏的快樂感受
【English Translation】 Similarly, the obscuration of knowledge is neither manifest nor the seed of the obscuration of knowledge. Because the former is not knowledge, and the latter is matter. As for the reason why the third point is established: the seed of afflictive obscuration is an obscuration because it hinders the attainment of liberation. It is not an afflictive obscuration because it is neither the afflictive obscuration that binds to samsara nor the afflictive obscuration of habit. The former is not an affliction that produces contaminated karma because it does not grasp objects and aspects, because it is the same as the nature of reality. The latter is because the Hearer Arhat has already abandoned it. It is not an obscuration of knowledge because it is an obscuration of habit. If you admit it, then it is wrong. The fourth is the seed of the obscuration of knowledge. It is an obscuration because it hinders the attainment of omniscience. It is not an afflictive obscuration because it exists in the continuum of a person who has already abandoned the afflictive obscuration. It is not an obscuration of knowledge, because it has not abandoned the wisdom and clinging of realizing selflessness. Because it does not grasp objects and aspects. Furthermore, eye consciousness is also an obscuration that is not any of the two obscurations, but an obscuration of the aggregates and elements. It is not an afflictive obscuration because there exists the obscuration of knowledge that is you. It is not an obscuration of knowledge because there exists the afflictive obscuration that is you. Similarly, the conceptual thought of sound being permanent is an obscuration because it hinders the manifest realization of the yoga direct perception of sound being impermanent. It is not an afflictive obscuration because it is neither an affliction nor the seed of affliction. The former is neither diligence nor proximate taking. The former is not a mental factor that makes the mind unpeaceful. If it is wisdom, then sound being impermanent becomes the ultimate truth. For causes, paths, and suffering, etc., one should know the four collections of impermanence, suffering, emptiness, and selflessness. If it is said that this is the characteristic of the truth of suffering, then sentient beings in hell are like that. Because of this reason. If you admit it, then it is suffering. Because of this reason. If you admit it, then it is knowledge. Because of this reason. If it is universal, then happiness must be knowledge. If it is not established, then the basis of happiness and matter is the same. Contaminated painful feeling is that characteristic because it is contaminated and is the result of its own cause. If you admit it fundamentally, then it is wrong because it is happiness. You are a contaminated happy feeling.
བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་ཡིན་ན། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། 12-2-121b ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་བདེ་བ་དེ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བ་ཡིན་ན། སྡུག་བསྔལ་ལ་དམིགས་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །མཚན་འཛིན་ལ། ལས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་། བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་སྡུག་བདེན་ཡིན་ཟེར་ན། ལས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་བདག་འབྲས་བུ་གྱུར་པའི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཆོས་ཅན། སྤང་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། སྡུག་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་ན། མཐོང་སྤངས་དང་སྒོམ་སྤངས་གཉིས་ཀ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བ་ཡིན་པར་ཐལ། སྡུག་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པར་ཐལ་ལོ། །ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་དེ་སྡུག་བདེན་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན། ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ལ་གནས་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་སྡུག་བདེན་ལ་གནས་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བར་གནས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། འཁོར་བ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། དགྲ་བཅོམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ཀུན་ལ་རྒྱུ་སོགས་གཞིའི་ཚོགས་དོན་དེ་ཀུན་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་བྱེད་ཁ་མའི་འཕགས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཀུན་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡང་སྲིད་ཕྱི་མའི་བདག་འཇོག་བྱེད་ཡིན་པར་ཐལ། 12-2-122a དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རྒྱུན་ཞུགས་སྲིད་པ་འགྲུབ་བདུན་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཡང་སྲིད་འགྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ལས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཀུན་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་རྒྱུའི་དོན་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡང་སྲིད་ཀྱི་བདག་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེའི་རྒྱུ་ཡང་སྲིད་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་ལས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ཀུན་གི་དོན་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཡང་སྲིད་འགྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར། རང་སངས་རྒྱས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་གང་ཞིག་ཟེར་ན། ཁམས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆོས་ཅན། རང་སངས་རྒྱས་སྡུག་བདེན་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། ཀུན་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར།
【現代漢語翻譯】 因為是『有漏』的緣故。如果不遍及，如果是有漏的感受，那麼就必須是痛苦。因為有漏的安樂感受就是痛苦。如果承認，如果是有漏的感受，那麼就必須緣于痛苦。對於名言，如果說作為業和煩惱障的果的器世界和有情是苦諦，那麼作為業和煩惱的自性的果的器世界，應是所斷之法，因為是苦諦的緣故。如果承認，那麼你應有斷除它的無間道。因此，如果承認，那麼應有斷除有情共同的煩惱的無間道。如果承認，那麼應有斷除見斷和修斷二者的無間道。因為承認的緣故。如果承認，那麼見道無間道和修道無間道應有共同的基礎。此外，該法應是輪迴，因為是苦諦的緣故。如果承認，那麼應被有情的相續所攝。五種有漏的取蘊是苦諦。如果這樣說，那麼安住于有餘涅槃的聲聞阿羅漢應安住于苦諦，因為具有該相的緣故。如果承認，那麼該法應安住于輪迴。因此，如果承認，那麼不應是這樣，因為已經斷除了輪迴的緣故，因為是阿羅漢的緣故。第二，對於一切，原因等基礎的集合的意義是集諦的相，因為阿羅漢的果顯現之際，作為有學的不還者的相續的煩惱，應是集諦。如果承認，那麼應是後世的自性之所取。 因此，如果承認，那麼應是這樣，因為法和有法是相同的緣故。此外，作為預流果七有者的相續的後有成就之業，應是集諦，如果承認，那麼法不應是這樣，因為你對原因的意義不完整，因為不是後有的自性之能引之因的緣故。又是，該原因，後有之能引之業，應是集諦。因此，如果承認，那麼不應是這樣，因為你對集的意義不完整，因為你不是後有成就之因的緣故。如果問獨覺痛苦的原因是什麼，那麼上界的煩惱，應是獨覺苦諦之因，因為是煩惱的自性之法。
【English Translation】 Because it is 'with outflows'. If it is not pervasive, if it is a feeling with outflows, then it must be suffering. Because the feeling of pleasure with outflows is suffering. If admitted, if it is a feeling with outflows, then it must be focused on suffering. For nominal designation, if it is said that the vessel world and sentient beings that are the result of karma and afflictive obscurations are the truth of suffering, then the vessel world that is the result of the nature of karma and afflictions should be what is to be abandoned, because it is the truth of suffering. If admitted, then you should have the path of non-interruption that eliminates it. Therefore, if admitted, then there should be a path of non-interruption that eliminates the common afflictions of sentient beings. If admitted, then there should be a path of non-interruption that eliminates both what is to be abandoned by seeing and what is to be abandoned by meditation. Because it is admitted. If admitted, then the path of non-interruption of the path of seeing and the path of non-interruption of the path of meditation should have a common basis. Furthermore, that dharma should be samsara, because it is the truth of suffering. If admitted, then it should be included in the continuum of sentient beings. The five aggregates of clinging with outflows are the truth of suffering. If it is said like this, then the Arhat Hearer who abides in the remainderless nirvana should abide in the truth of suffering, because it has that characteristic. If admitted, then that dharma should abide in samsara. Therefore, if admitted, then it should not be so, because it has abandoned samsara, because it is an Arhat. Secondly, for everything, the meaning of the collection of causes and other bases is the characteristic of the truth of origin, because when the fruit of the Arhat manifests, the afflictions of the continuum of the non-returner who is a learner should be the truth of origin. If admitted, then it should be the taker of the nature of the next life. Therefore, if admitted, then it should be so, because the dharma and the subject of the dharma are the same. Furthermore, the karma that accomplishes the next life of the continuum of the Stream-enterer who is a seven-time reborn should be the truth of origin. If admitted, then the dharma should not be so, because you are incomplete in the meaning of the cause, because it is not the cause that draws the nature of the next life. Also, that cause, the karma that draws the next life, should be the truth of origin. Therefore, if admitted, then it should not be so, because you are incomplete in the meaning of the collection, because you are not the cause that accomplishes the next life. If asked what is the cause of the suffering of the Pratyekabuddha, then the afflictions of the upper realms should be the cause of the truth of suffering of the Pratyekabuddha, because it is the nature of afflictions.
རྩ་བར་འདོད་ན་ཆོས་ཅན། རང་སངས་རྒྱས་སྡུག་བདེན་གྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་དེ་ཡིན་ན། ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་ས་དྲུག་པའམ་རྒྱུ་ཉིད་ཉོན་ཡིད་འཁོར་གྱི་འདོགས་ཆོས་ཅན། རང་སངས་རྒྱས་སྡུག་བདེན་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། ཀུན་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། འཁོར་བར་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་སངས་རྒྱས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ་འཁོར་བར་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་འགོག་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ། རང་རྒྱུ་ལམ་སེམས་གྱི་འབྲས་བུ་གང་ཞིག འགོག་སོགས་གཞིའི་ཚོགས་དོན་དུ་གནས་ 12-2-122b པ་ཞེ་ན། འགོག་བདེན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་རང་རྒྱུད་ལམ་བདེན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། མཛོད་ལས། འདུས་མ་བྱས་ལ་དེ་དག་མེད་དང་ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར། ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིག་དེར་ཐལ། འགོག་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་འགོག་པའི་དོན་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པ་ལ་འགོག་པར་འཇོག་པ་ལས། ཁྱོད་ལ་དེ་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པའི་འགོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཉིད་ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པའི་འགོག་པ་དེ་ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ལམ་བདེན་གྱི་བྲལ་བས་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་རྒྱུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ཤེས་ཀྱི་བྲལ་བས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག དེ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་འགོག་བདེན་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་འགོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཉོན་སྒྲིབ་མ་ནུས་པར་སྤངས་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིག་དེར་ཐལ། འགོག་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་སྟེང་དུ་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་བཀག་པའི་བཀག་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཀུན་ཀྱང་བདེན་པར་ཐལ་ལོ། །རྩ་བར་འདོད་ན། དེར་ཐལ། ཆོས་ཅན་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་འགོག་པ་ཞི་བ་སོགས་གཞིའི་ཚོགས་དོན་ཟེར་ན། རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱིས་མ་ངེས་སོ། །དར་ཊཱིཀ་པ་འགོག་ 12-2-123a བདེན་ཡིན་ན། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ལ། ལྔ་དང་བཅུ་དྲུག་ཅེས་སྒྲགས་སོ། །ཞེས་པའི་སྐབས་
【現代漢語翻譯】 如果承認根本，有法（chos can，主題），自證佛（rang sangs rgyas）是苦諦（sdug bden）的異熟果的因，應成（thal，結論）。如果承認，你是什麼？因為你必須是那個。如果承認，則不應成，因為是無記（lung ma bstan，未被解釋的）。菩薩（byang sems）六地（sa drug pa）或者煩惱（nyon）意（yi）的近取因（rgyu nyid）的繫縛法（'khor gyi 'dogs chos can，束縛之法），應成自證佛是苦諦的因，因為是世俗諦（kun bden pa yin pa'i phyi），因為是煩惱，因為是有法。如果承認，那個有法，應成是束縛輪迴的煩惱障（'khor bar 'ching byed kyi nyon sgrib yin par thal），因為是自證佛苦生處（sdug bsngal skye mched）的煩惱。如果承認，應成菩薩聖者相續中是束縛輪迴的煩惱障，因為承認。第三，關於滅諦（'gog bden）的定義，自因道心（lam sems）的果，什麼是滅等基礎的集合意義？ 如果說是，滅諦有法，應成你有因，因為你是自相續道諦的果。如果承認，則不應成，因為你是非為法（'dus ma byas pa'i phyi）。周遍（khyab par thal，普遍有效），因為《俱舍論》（mdzod las）說：『非為法無彼等』。有餘涅槃（lhag bcas kyi myang 'das）有法，應成是誓言（dam tshig der thal），因為是滅諦。如果承認，則不應成，因為你沒有滅的意義。應成，因為滅苦被安立為滅，但你沒有那個，因為你是與苦蘊（sdug bsngal gyi phung po）相伴的滅。聲聞（nyan thos）阿羅漢（dgra bcom pa）的證悟先行的，處於大乘（theg chen）資糧道（tshogs lam）第一個剎那的菩薩，其煩惱障（nyon sgrib）的滅，應成是自相續道諦的離系（bral bas yin par thal），因為那個。如果承認，應成是自因大乘道智（lam shes）的離系，如果承認，你是什麼？因為你必須是那個。如果承認，應成是大乘的滅諦，因為那個。如果承認，則不應成，因為是大乘的滅。又是以不能的斷除煩惱障而特別區分的真如（de bzhin nyid）有法，應成是誓言，因為是滅諦。如果承認，應成在真如之上是道的所斷（spang bya）所遮止的遮止對像（bkag bya yin par thal），因為承認。如果承認，一切都應成是真實的。如果承認根本，應成是那個，因為是有法和一。有些人說滅是寂靜等基礎的集合意義，則未確定解脫道（rnam grol lam gyis ma nges so）。達滴嘎巴（dar Tika pa）說，如果是滅諦，則周遍是世俗諦，五和十六這樣宣稱。』的場合。
【English Translation】 If the root is accepted, the subject (chos can), the Pratyekabuddha (rang sangs rgyas) is the cause of the Vipaka (sdug bden) of the suffering truth (sdug bden), it should follow (thal). If accepted, what are you? Because you must be that. If accepted, it should not follow, because it is unspecified (lung ma bstan). Bodhisattva (byang sems) at the sixth Bhumi (sa drug pa) or the clinging dharma ('khor gyi 'dogs chos can) of the proximate cause (rgyu nyid) of affliction (nyon) and mind (yi), it should follow that the Pratyekabuddha is the cause of the suffering truth, because it is conventional truth (kun bden pa yin pa'i phyi), because it is affliction, because it is the subject. If accepted, that subject, it should follow that it is the afflictive obscuration ('khor bar 'ching byed kyi nyon sgrib yin par thal) that binds to Samsara, because it is the affliction of the Pratyekabuddha's origin of suffering (sdug bsngal skye mched). If accepted, it should follow that in the continuum of the noble Bodhisattva, it is the afflictive obscuration that binds to Samsara, because it is accepted. Third, regarding the definition of the Cessation Truth ('gog bden), the result of the self-cause path mind (lam sems), what is the collection meaning of the basis such as cessation? If it is said, the Cessation Truth, the subject, it should follow that you have a cause, because you are the result of the self-continuum path truth. If accepted, it should not follow, because you are unconditioned ('dus ma byas pa'i phyi). It is pervasive (khyab par thal), because the Abhidharmakosha (mdzod las) says: 'The unconditioned does not have those.' The Nirvana with remainder (lhag bcas kyi myang 'das), the subject, it should follow that it is the vow (dam tshig der thal), because it is the Cessation Truth. If accepted, it should not follow, because you do not have the meaning of cessation. It should follow, because the cessation of suffering is established as cessation, but you do not have that, because you are the cessation accompanied by the aggregates of suffering (sdug bsngal gyi phung po). The cessation of obscurations of the Bodhisattva who abides in the first moment of the Mahayana (theg chen) accumulation path (tshogs lam) preceded by the realization of the Arhat (dgra bcom pa) of the Shravaka (nyan thos), it should follow that it is the separation (bral bas yin par thal) of the self-continuum path truth, because of that. If accepted, it should follow that it is the separation of the self-cause Mahayana path wisdom (lam shes), if accepted, what are you? Because you must be that. If accepted, it should follow that it is the Cessation Truth of the Mahayana, because of that. If accepted, it should not follow, because it is the cessation of the Mahayana. Again, the Suchness (de bzhin nyid) distinguished by the abandonment of the afflictive obscurations that are not able to be abandoned, the subject, it should follow that it is the vow, because it is the Cessation Truth. If accepted, it should follow that on top of Suchness, it is the object of negation (bkag bya yin par thal) that is negated by what is to be abandoned (spang bya) of the path, because it is accepted. If accepted, everything should follow as being true. If the root is accepted, it should follow that it is that, because it is the subject and one. Some say that cessation is the collection meaning of peace, etc., then the path of liberation (rnam grol lam gyis ma nges so) is not determined. Dartika (dar Tika pa) says, 'If it is the Cessation Truth, then it is pervasive with being the conventional truth, five and sixteen are proclaimed in this way.' occasion.
ནས་བསྟན་པའི་སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན། དེར་ལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་གློ་བུར་རྣམ་དག་གི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བ་དེར་ཐལ། རང་གི་བྲལ་རྒྱུ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་བྲལ་ལས་གང་ཞིག འགོག་སོགས་བཞིའི་ཚོགས་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྟོང་ཉིད་བཅུ་དྲུག་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ། འགོག་སོགས་བཞི་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་དོན་གཅིག་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྐབས་འདིར་འགོག་བདེན་ནི། རང་གི་དགག་བྱ་བཀག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་བྱ་ལ། སོ་སོར་རྟོག་ནི། བྲལ་ཆ་མེད་དགག་གི་ཆ་ལ་འཇོག་དགོས་སོ། །རང་འགོག་བདེན་གྱི་བྲལ་རྒྱུ་གང་ཞིག ལམ་སོགས་མཚན་ཉིད་བཞིའི་སྒོ་ནས་ཤེས་པར་བྱ་བ་དེ། ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཆོས་ཅན། རང་འགོག་བདེན་གྱི་བྲལ་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། ལམ་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་ཆོས་ཅན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ལམ་བདེན་ཡིན་ན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་ཅེ་ན། ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། དག་བསལ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གསུམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་གི་བྲལ་ལས་འགོག་བདེན་གྱི་བྲལ་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ཚོགས་སྦྱོར་གཉིས་ལམ་བདེན་ཡིན། ཅེ་ན། བརྡའི་འགོག་པ་དེས་འགོག་པའི་གོ་ཆོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བརྡའི་འགོག་པ་ཆོས་ཅན། འགོག་སོགས་བཞིའི་ཚོགས་དོན་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ངེས་འབྱུང་གི་དོན་ཚང་བར་ཐལ། 12-2-123b དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་གི་ངོས་སྐལ་གྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་སྤངས་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་དེ་ལམ་བདེན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་པ་དེས་ལམ་བདེན་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། དེ་སོ་སྐྱེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་ཏེ། ལམ་མ་ཐོབ་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོར་འདོད་དོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ལམ་སོགས་བཞིའི་དོན་ཚང་བར་ཐལ། ལམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། འདོད་ན། ངེས་འབྱིན་དོན་ཚང་བར་ཐལ། འདོད་ན། ངལ་གྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་ནུས་པར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག མི་སློབ་ལམ་གསུམ་པོ་ལམ་བདེན་གྱི་མ་ཡིན་ནོ་ཅེ་ན། དེ་གསུམ་ཆོས་ཅན། ལམ་བདེན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐར་ལམ་དུ་འཕགས་པས་གཟིགས་པ་ལྟར་ཐར་ལམ་དུ་བདེན་པའི་ཕྱིར། ཐར་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་། རྣམ་བདེན་དེ་ལམ་བདེན་ཡིན་པར་ཐལ། ཀུན་བདེན་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བས་ན། ཞེས་པའི་གཞུང་རྩ་འབྲེལ་གྱི་སྟོན་པའི་ཕྱིར། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ནས་བཟུང་སྟེ། ཞེས་པར། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། སློབ་ལམ་ན་རྣམ་མཁ
【現代漢語翻譯】 關於所闡述的十六空性，因為如此，所以如果承認，那麼，這（十六空性）不應是，因為你是突發性的清凈如是性。根本是，因為自己的離系是無間道之離，並且是滅等四者的集合意義。證悟十六空性的菩薩的十六智慧，與證悟滅等四者的智慧意義相同，只是名稱不同。在此，滅諦是指對所破的遮止，如是性是指對無離系遮止的部分。自己的滅諦離系，應通過道等四相來了解。如果說道的體性，菩薩的見道解脫道，應是自己的滅諦離系，因為是道諦，因為是大乘的見道。根本是，因為是無間道。有些人說，如果是道諦，不一定是無間道，這是不周遍的，因為如果是這樣，就周遍于清凈、遣除、對治三方面的功德，並且周遍于自己的離系是滅諦的離系。有些人說，資糧道和加行道是道諦，這是因為指示的遮止能夠起到遮止的作用。因此，如果承認，那麼指示的遮止應是滅等四者的集合意義。因此，如果承認，那麼應具備出離的意義。因此，如果承認，那麼應捨棄自己份內的所斷種子。 此外，聲聞的加行道不應是道諦，因為聲聞的加行道者沒有獲得道諦，因為他是凡夫。這是周遍的，因為經中說，沒有獲得道者被認為是凡夫。還有，聲聞的加行道，應具備道等四者的意義，因為是道諦，這是周遍的，如果承認，那麼應具備出離的意義，如果承認，那麼應能夠連根拔起煩惱的種子。有些人說，三個無學道不是道諦，這三者應是道諦，因為你如聖者所見般在解脫道中是真實的，因為是解脫道。還有，現觀應是道諦，因為經文根本與關聯性地闡述了分為三種一切智智。從正念住開始，如果說是現觀的智慧相，就周遍于現觀嗎？在學道中是現觀的智慧相，但不周遍於現觀。
【English Translation】 Regarding the sixteen emptinesses as explained, because of that, if it is admitted, then, this (sixteen emptinesses) should not be, because you are the suddenly pure suchness. The root is, because one's own separation is the separation of the path of no interval, and it is the collective meaning of cessation etc. The sixteen wisdoms of the Bodhisattva who realizes the sixteen emptinesses have the same meaning as the wisdoms that realize cessation etc., only the names are different. Here, the truth of cessation refers to the negation of what is to be negated, and suchness refers to the part of the negation without separation. One's own separation of the truth of cessation should be understood through the four aspects of the path etc. If one speaks of the nature of the path, the path of seeing and the path of liberation of the Bodhisattva should be one's own separation of the truth of cessation, because it is the truth of the path, because it is the path of seeing of the Mahayana. The root is, because it is the path of no interval. Some say that if it is the truth of the path, it is not necessarily the path of no interval, this is not pervasive, because if it is so, it is pervasive in the merits of the three aspects of purification, removal, and antidote, and it is pervasive in one's own separation being the separation of the truth of cessation. Some say that the path of accumulation and the path of joining are the truth of the path, this is because the cessation of indication can play the role of cessation. Therefore, if it is admitted, then the cessation of indication should be the collective meaning of cessation etc. Therefore, if it is admitted, then it should possess the meaning of renunciation. Therefore, if it is admitted, then one should abandon the seeds of what is to be abandoned within one's own share. Furthermore, the path of joining of the Hearers should not be the truth of the path, because the practitioner of the path of joining of the Hearers has not obtained the truth of the path, because he is an ordinary person. This is pervasive, because it is said in the sutra that one who has not obtained the path is considered an ordinary person. Also, the path of joining of the Hearers should possess the meaning of the four aspects of the path etc., because it is the truth of the path, this is pervasive, if it is admitted, then it should possess the meaning of renunciation, if it is admitted, then it should be able to uproot the seeds of afflictions. Some say that the three paths of no more learning are not the truth of the path, these three should be the truth of the path, because you are true in the path of liberation as seen by the noble ones in the path of liberation, because it is the path of liberation. Also, direct perception should be the truth of the path, because the sutra fundamentally and relationally explains that it is divided into three kinds of all-knowing wisdom. Starting from the mindfulness, if it is said to be the aspect of wisdom of direct perception, is it pervasive in direct perception? In the path of learning, it is the aspect of wisdom of direct perception, but it is not pervasive in direct perception.
ྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་མེད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སློབ་ལམ་ན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་སྒོམ་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་ལམ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། ལམ་ཡེ་ཤེས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་སྒོམ་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མེད་པར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་རྣམ་བདེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་བོ་ཅེ་ན། དེ་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པས་ 12-2-124a ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྤངས་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མངའ་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར་ཟག་པ་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་ཅེས་པར། བྱང་འཕགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་མཐར་གནས་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ཆོས་ཅན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་རྒྱུད་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སྲིད་པའི་སྙོམས་འཇུག་དེ་འདས་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཟག་མེད་ས་དགུའི་གྲངས་ངེས་མི་འཐད་པར་ཐལ། སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཟག་མེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་མཐར་གནས་ཀྱི་སྙོམས་འཇུག་དགུའི་ཆ་ཤས་སུ་གྱུར་པའི་འགོག་སྙོམས་དེ་འདས་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་འགོག་སྙོམས་དབུ་མའི་ལུགས་དང་མཐུན་པར་བྱེད་ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ས་དྲུག་པ་མན་ཆད་ན་འདིའི་སྐབས་ཀྱི་འགོག་སྙོམས་ཐོབ་པ་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའི་དེ་གང་ཞིག དེ་འདྲ་དེ་ས་དྲུག་པ་གནོད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར། འཇུག་འགྲེལ་ལས། སྔ་རོལ་དུ་མེད་པའི། ཤེར་ཕྱིན་ལྷག་པར་ཐོབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྐབས་འདིའི་འགོག་སྙོམས་ལ་ཉམས་པར་འཇུག་པའི་ཉན་ཐོས་འཕགས་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་དེ་ལ་བྱ་རིགས་པ་གང་ཞིག 12-2-124b དེ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཤེར་ཕྱིན་ལྷག་མར་ཐོབ་པའི་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྲོ་བོ། གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་འགོག་སྙོམས་གཅིག་ཁོ་ན་ཆོས་ཅན་ཅེ་ན། ཤེས་རབ་རྐྱང་གྲོལ་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་པས་འདིར་རང་བཞིན་གྱི་འགོག་འགོམས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པར་ཐལ། གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནུས་པ་གང་ཞིག དེ་འགོག་རིགས
【現代漢語翻譯】 如果不存在了知一切相的智慧，那麼在修道位上，菩薩瑜伽士修習了知一切相的智慧也不存在。如果這樣認為，那麼菩薩的修行也不存在了。此外，如果道是智慧的相，那麼道必須是智慧。如果這樣認為，那麼菩薩修習智慧之相的智慧也不存在了。如果有人說，『如果是真實的相，不一定就是了知一切相的智慧』，那麼這種說法是錯誤的，因為如果是真實的相，那麼一定是斷除了所有障礙的智慧。 正如《現觀莊嚴論》中所說：『圓滿正等覺佛陀的了知一切相的智慧，是道的相，因為他斷除了煩惱障和所知障及其習氣，從而完全掌控了一切法，因此是無漏的。』關於『超越世間的道有四禪』，如果有人說：『具有清凈聖者相續的最高禪定九次第定，是超越世間的道，因為它是聖者相續的禪定。』那麼，所知法，菩薩相續中的有頂禪定也應該是超越世間的道。如果這樣認為，那麼無漏九地的數量就無法確定了，因為有頂天的禪定是無漏的。菩薩聖者的自性，是最高禪定九次第定的一部分的滅盡定，也應該是超越世間的道。如果這樣認為，那麼這種說法是不成立的，因為它是非相應的行。因為它是法。如果有人說，這裡的滅盡定符合中觀宗的觀點，那麼，所知法，在第六地以下，不可能獲得這裡的滅盡定，因為在第六地以下沒有這種滅盡定。 正如《入中論釋》中所說：『因為沒有獲得先前沒有的殊勝智慧。』此外，在這種情況下，沒有聲聞聖者能夠進入滅盡定，因為他們沒有進入滅盡定的能力。因為沒有獲得殊勝智慧的聲聞，因為沒有證悟法無我的聲聞。如果有人問：『證悟無我的唯一的滅盡定是什麼法？』那麼，僅僅依靠智慧解脫的聲聞阿羅漢，能夠進入自性滅盡定。能夠進入證悟無我的禪定是什麼？就是能夠進入滅盡定。
【English Translation】 If the wisdom that knows all aspects does not exist, then on the path of learning, the bodhisattva yogi who cultivates the wisdom that knows all aspects does not exist. If you assert this, then the practice of a bodhisattva does not exist. Furthermore, if the path is an aspect of wisdom, then the path must be wisdom. If you assert this, then the bodhisattva who cultivates the aspect of wisdom of the path does not exist. If someone says, 'If it is a true aspect, it does not necessarily mean it is the wisdom that knows all aspects,' then that is wrong, because if it is a true aspect, then it must be the wisdom that has abandoned all obscurations. As stated in the Ornament for Clear Realization: 'The wisdom of the fully enlightened Buddha, which knows all aspects, is the aspect of the path, because he has abandoned all defilement obscurations and knowledge obscurations along with their predispositions, thereby completely mastering all dharmas, and therefore it is only without outflows.' Regarding 'the path that transcends the world has four dhyanas,' if someone says: 'The nine successive absorptions of the highest samadhi of the pure noble being's continuum are the path that transcends the world, because it is the samadhi of the noble being's continuum.' Then, knowable phenomena, the peak of existence samadhi in the continuum of a bodhisattva should also be the path that transcends the world. If you assert this, then the definite number of nine uncontaminated grounds is untenable, because the samadhi of the peak of existence is uncontaminated. The very nature of a noble bodhisattva, the cessation absorption that has become part of the nine successive absorptions of the highest state, should also be the path that transcends the world. If you assert this, then it is not valid, because it is a non-associated compositional factor. Because it is a phenomenon. If someone says that the cessation absorption here is in accordance with the Madhyamaka view, then, knowable phenomena, it is impossible to obtain the cessation absorption in this context below the sixth ground, because such a cessation absorption does not exist on the sixth ground. As stated in the Commentary on the Entrance to the Middle Way: 'Because one has not obtained the superior wisdom that was not there before.' Furthermore, in this case, there are no Hearer-Arhats who can enter into cessation, because they do not have the ability to enter into cessation. Because there are no Hearers who have obtained superior wisdom, because there are no Hearers who have realized the selflessness of phenomena. If someone asks: 'What is the one cessation absorption that realizes selflessness?' Then, the Hearer Arhat who is liberated solely through wisdom is able to enter into the cessation of nature here. What is the samadhi that is capable of realizing selflessness? It is the ability to enter into cessation.
་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྲིད་རྩེའི་སེམས་མ་ཐོབ་པར་སྙོམས་ལ་འཇུག་ནུས་པ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་མ་ཐོབ་པར་གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པ་ཡོད་པ་གང་ཞིག དེ་འགོམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་འདིར་རང་བཞིན་འགོམས་ཡིན་ཅེ་ན། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དེས་འདིར་རང་བཞིན་གྱི་འགོམས་ཐོབ་པར་ཐལ། དེས་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་མཉམ་གཞག་གཅིག་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་མཐར་གསུངས་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པར་ཐལ། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བསྟན་གྱི་དངོས་པོའི་ཐལ་བར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་རྒྱན་རྩ་འབྲེལ་ལས་གསུངས་པའི་འགོམས་ལ་ས་དྲུག་པ་མན་ཆད་དུ་ཐོབ་པ་མེད་དོ་ཅེ་ན། འོ་ན། ས་གཉིས་པར་ཐོད་རྒལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ཐོབ་པར་ཐལ། དེར་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པས་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་ 12-2-125a འཛིན་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེར་འགོམས་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་རྣམ་དག་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ལ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ། འདི་ལྟར་དེ་ལས་མཉམ་པ་སྲིད་པར་ཐལ། དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ལ་ཉམས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། ལམ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་ལ་ཉམས་པ་སྲིད་པར་ཐལ་བ་དང་། ལམ་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྲིད་དེ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱེད་ནུས་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། དགེ་སྦྱོང་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་བརྒྱད་བཅུ་རྩ་དགུ་པོ་གང་ལས་ཉམས་བཞིན་པའི་ངང་ནས་ལས་ཉོན་གྱི་འཆི་འཕོ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། ཕྱིར་འོང་གི་ལས་མངོན་མེད་གཟུགས་མེད་དང་པོ་གསུམ་གྱི་ཆགས་བྲལ་ཉམས་བཞིན་པའི་ངང་ནས། གཟུགས་ཁམས་གསུམ་ལས་ཉོན་གྱིས་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འབྲས་གནས་ལས་ཉམས་པ་འཆི་བ་མེད། བྱ་བ་མིན་དེ་བྱེད་ཀྱི། ཞེས་པའི་གཞུང་དང་འགལ། གཞན་ཡང་། ཕྱིར་འོང་གི་འདོད་པའི་ཆགས་བྲལ་ལས་ཉམས་ནས། འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། ཕྱིར་འོང་གཟུགས་མེད་དེའི་ཆགས་བྲལ་ལས་ཉམས་ནས། གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཡང་མཛོད་ཀྱི་རྗེས་ང་རྒྱལ་པོ་སྲས་ལ་འདི་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཕྱིར་འོང་གི་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། འགོམས་དེ་དང་པོ་ལ་དེའི་རྟེན་ལ་སྒྲུབ་དགོས་པ་གང་ཞིག འདོད་ལྷའི་རྟེན་ལ་འགོམས་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སོ། །ཅི་སྟེ། འདོད་པའི་རྟེན་ལ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་དང་པོར་སྒྲུབ་པ་གཅིག་སྲིད་དོ་ཅེ་ན། འགོག་པ་དང་པོ་ལ་ནི་ནང་དུ། ཞེས་པ་དང་པོ། ཀུན་ལས་ 12-2-125b བཏུས་ཀྱི་འགྲ
【現代漢語翻譯】 因為如此。此外，在未獲得有頂天之心的情況下，能夠入于等持是有可能的，因為在未獲得有頂天之心的情況下，能夠入于證悟無我的等持，因為那是滅盡定。有些人說，這種現證空性的等持智慧是自性滅盡定，那麼，未獲得禪定正行的菩薩見道者，應該獲得自性滅盡定，因為他獲得了現證空性的等持智慧。如果承認，那麼，那個法，你應該獲得你最終所說的等持，因為你獲得了滅盡等持。如果承認，那麼，就成了教義的障礙。有些人說，根據《現觀莊嚴論》的根本關聯，滅盡定在第六地以下是無法獲得的，那麼，在第二地應該無法獲得超越的等持，因為在那裡沒有獲得滅盡等持。這有遍攝關係，因為菩薩見道者沒有獲得獅子奮迅三摩地，因為在那裡沒有獲得滅盡定。對於唯識宗的滅盡定的清凈，要考察其體性和特殊法。 首先，像這樣，從那（滅盡定）里退失是有可能的，因為阿羅漢的果位有可能退失。如果不周遍，那麼，有漏道的獲得之果有可能退失，並且有漏道有可能斷除貪慾。此外，八十九種沙門果，從哪個果位退失的過程中，會有業和煩惱的死亡和轉移？因為不還者在退失無色界前三個的貪慾的過程中，有可能從色界三個中以業和煩惱受生。如果承認，那麼，『果位安住沒有退失的死亡，不做之事卻做』，就與經文相違背。此外，不還者從欲界斷除貪慾中退失，有可能在欲界受生一次，因為不還者從無色界的斷除貪慾中退失，有可能在色界受生一次。還有，《俱舍論》的作者應向國王之子這樣說：不還者有可能因業和煩惱而受生一次，滅盡定最初需要在其所依處修習，因為在欲界天的所依處有可能有滅盡定。這是理由。如果有人說，在欲界的所依處，有可能修習最初的滅盡等持，那麼，『滅盡定最初在內部』，這是最初的，《攝類學》的解釋。
【English Translation】 Because it is so. Furthermore, it is possible to enter into equipoise without having attained the peak of existence mind, because it is possible to enter into the samadhi of realizing selflessness without having attained it, because that is cessation. Some say that this direct realization of emptiness's equipoise wisdom is self-nature cessation, then, the Bodhisattva of the path of seeing who has not attained the actual basis of meditation should attain self-nature cessation, because he has attained the equipoise wisdom of directly realizing emptiness. If you concede, then, that Dharma, you should attain the equipoise you ultimately spoke of, because you have attained the cessation equipoise. If you concede, then, it becomes an obstacle to the doctrine. Some say that according to the root connection of the Ornament, cessation is not attained below the sixth ground, then, one should not attain the transcendent samadhi on the second ground, because one has not attained the cessation equipoise there. This is pervasive, because the Bodhisattva of the path of seeing has not attained the Lion's Nimble Samadhi, because one has not attained cessation there. Regarding the purity of the cessation equipoise in the Mind-Only system, examine its characteristics and special qualities. First, like this, it is possible to degenerate from that (cessation), because it is possible to degenerate from the fruit of an Arhat. If it is not pervasive, then it is possible to degenerate from the fruit of attainment of the contaminated path, and it is possible for the contaminated path to abandon attachment. Furthermore, from which of the eighty-nine fruits of the ascetic's conduct does the death and transference of karma and afflictions occur in the process of degenerating? Because it is possible for a non-returner to take birth from the three realms of form due to karma and afflictions in the process of degenerating from the abandonment of attachment to the first three formless realms. If you concede, then it contradicts the scripture 'There is no death in the abiding fruit of degeneration, but one does what is not to be done.' Furthermore, it is possible for a non-returner to degenerate from the abandonment of attachment to desire and take birth once in the desire realm, because it is possible for a non-returner to degenerate from the abandonment of attachment to the formless realm and take birth once in the form realm. Also, the author of the Treasury should say this to the king's son: It is possible for a non-returner to take birth once due to the power of karma and afflictions, what is it that the first cessation needs to be established on its basis? Because cessation is possible on the basis of the desire realm gods. This is the reason. If someone says that it is possible to establish the first of the cessation equipoise on the basis of the desire realm, then 'the first cessation is within,' this is the first, the explanation of the Compendium.
ེལ་པ་རྒྱལ་སྲས་མ་ལས། འདི་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པའི་འགོམས་ལ་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་སྲིད་ན། གཞུང་རྩ་བ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་གང་ཞེ་ན། ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཕྱིར་འོང་གི་ལུས་མངོན་མེད་ཡིན་ན། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་མངོན་དུ་བྱས་པས་ཁྱབ། དེ་བྱས་ན་དེ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སྔ་མ་དེར་ལུས་ཀྱི་མངོན་དུ་བྱེད་པ་གང་ཞེ་ན། གང་སློབ་པ་རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་ལ་བརྟེན་པའི་གང་ཟག་གོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། གཟུགས་དེའི་རྣམ་པར་ཡིན་ན། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། རྟགས་འབུད་ཅིང་། རྣམ་པར་དུ་འཇོག་བྱེད་གང་ཡིན་ཁྱེད་ལ་འདྲི་བར་བྱའོ། །སྤོང་བའི་ལམ་ལ་བར་ཆད་མེད་ལམ་པའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ཅེས་པར། མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཆོད་དོ། །སྤོང་ལམ་ཡིན་ཏེ། བར་ཆད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཅེ་ན། རྒྱུན་མཐའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། བར་ཆད་མེད་ལམ་པའི་རྩེ་སྦྱོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། རང་རྣམ་མཁྱེན་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་ནི་དངོས་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་དེ། བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་སྤོང་ལམ་ཡིན་ན། བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་འདོད། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། སྤོང་གཉེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཐོང་སྤངས་འཇུག་པ་བཟུང་རྟོག་གི་ 12-2-126a སྤོང་གཉེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འགྲེལ་པ་ལས། བཟུང་བར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འཇུག་པར་བྱའོ། །ཞེས་བཟུང་རྟོག་པ་དང་པོ་མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤང་བར་བྱ་བར་བཞེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་མཐོང་སྤངས་ཀྱི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་ནུས་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་གང་ཞིག་གི ཁྱོད་དེ་ཡིན་ན། ཁྱོད་དེ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེའི་ས་བོན་མགོ་ནོན་པར་བྱེད་པའི་སྦྱོར་བ་ཉེར་གཏོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཁ་ཅིག་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། འཕགས་ལམ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་ན། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྒྱུ་ཉིད་བསྟན་བཅོས་དང་པོའི་ཉེར་གཏོགས། སྦྱོར་བ་མཐའི་འབྲས་བུ་ཡིན་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་བར་ཆད་མེད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། དེ་འདྲའི་སྦྱོར་བ་མཐའི་འབྲས་བུ་ཡིད་ཀྱི་འདོད་ཉོན་དགུ་པ་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་ཡིན་པའི་ཕ
【現代漢語翻譯】 《Elpa Gyalséma》中說：『應如是說，若於色未離貪，則墮于有。』若如是，則與根本論典相違。何為『止息之等持』？謂『無所有處之慾貪已離』。又，若不還者之身非為顯現，則應遍及於已離色貪。若如是，則應遍及於已現證八解脫。若已現證，則應遍及於已於彼離貪。前者之因，何為『身之顯現』？謂『凡依八解脫之學者』。後者之因，則色之相，應遍及於已離色貪。遮遣此因，且問汝誰為安立者？ 關於『斷道』中『無間道』之相，見道斷除苦諦。若為斷道，以其為無間道故。常邊之解脫道，應如是。以其為無間道之頂加行故。此法，應如是。以其于自相智之初剎那為真實因故。應遍及於佛陀之無間道，即無間三摩地。某些人認為，若為斷道，則必為無間道。菩薩之加行道，應如是。以其為斷對治故，謂見斷所取分別之斷對治故。釋論中說：『應入于所取。』謂初取分別乃見道之加行位之所斷。若於根本論典中作如是想，則此法，汝應能斷除見斷之種子之無間道。汝為何者？若汝為彼，則汝必為彼。若作如是想，則此法，非為彼。以汝為能壓伏彼種子之近取加行故。此處某些人認為，若為無間道，則應遍及於聖道。異生之因，即最初論典之近取，乃加行道之果，應如是。以其為斷除欲界小煩惱三者之無間道故。所知法，應如是。如是加行道之果，乃斷除欲界煩惱第九品之解脫道。
【English Translation】 In 《Elpa Gyalséma》, it is said: 'It should be said that if one has not detached from desire for form, then one falls into existence.' If so, it contradicts the root texts. What is 'cessation samadhi'? It is said, 'The desire and attachment to the realm of nothingness have been abandoned.' Furthermore, if the body of a non-returner is not manifest, then it should be pervasive that one has abandoned attachment to form. If so, then it should be pervasive that one has realized the eight liberations. If one has realized them, then it should be pervasive that one has abandoned attachment to them. In the former reason, what is 'the manifestation of the body'? It is said, 'It refers to a learner who relies on the eight liberations.' In the latter reason, the aspect of form should be pervasive that one has abandoned attachment to form. Refute this reason, and I ask you, who is the establisher? Regarding the aspect of the 'unobstructed path' (無間道) in the 'path of abandonment' (斷道), the path of seeing (見道) cuts off suffering. If it is a path of abandonment, it is because it is an unobstructed path. The liberation path at the extreme of permanence should be so. Because it is the peak application of the unobstructed path. This dharma should be so. Because it is the actual cause in the first moment of self-cognizant wisdom. It should be pervasive of the Buddha's unobstructed path, which is the unobstructed samadhi. Some people think that if it is a path of abandonment, then it must be an unobstructed path. The application path of a Bodhisattva should be so. Because it is the antidote to abandonment, meaning it is the antidote to the abandonment of what is grasped by conceptual thought that is abandoned by the path of seeing. The commentary says: 'One should enter into what is to be grasped.' Meaning the first grasping thought is considered to be abandoned in the stage of application of the path of seeing. If one thinks so in the root text, then this dharma, you should be able to cut off the unobstructed path that uproots the seeds of what is to be abandoned by seeing. Who are you? If you are that, then you must be that. If one thinks so, then this dharma is not that. Because you are the proximate application that suppresses those seeds. Here, some people think that if it is an unobstructed path, then it should be pervasive of the noble path. The cause of an ordinary being, which is the proximate cause of the first treatise, is the result of the application path, it should be so. Because it is the unobstructed path that abandons the three minor afflictions of the desire realm. The knowable object should be so. The result of such an application path is the liberation path that abandons the ninth affliction of the desire realm.
ྱིར། གཞན་ཡང་། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྒྱུད་ལ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་བར་ཆད་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེར་ཐལ། འདོད་གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། འཇིག་རྟེན་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་། རྣམ་གྲོལ་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། འཕགས་མཁྱེན་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མཛོད་ལས། འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དང་། །བར་ཆད་མེད་ལམ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞི་སོགས་རགས་སོགས་རྣམ་པར་ཅན། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། ཡང་བར་ཆད་མེད་མེད་ལམ་ཡིན་ན། སྒྲིབ་པའི་ 12-2-126b ས་བོན་སྤོང་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་དགོས་ན། དགྲ་བཅོམ་དབང་བརྟུལ་དབང་རྣོན་དུ་འཕོ་བའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གཅིག་མི་སྲིད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མི་གཡོ་རྣམ་གྲོལ་བར་དེ། །ལམ་དགུའོ་ཤིན་ཏུ་རྟེན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ནི། ཞེས་པར། རྣམ་བཤད་ལས། སྟོབས་སོགས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི་ཆོས་ཅན། འཕགས་པ་གཞན་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལམ་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། ས་བཅུ་པ་མན་ཆད་ལས་རྟོགས་རིགས་ཤིན་ཏུ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་པའི་དྲན་པ་ཉེར་གཞག་བཞི་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐུན་མོང་པའི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་དྲན་པ་ཉེར་གཞག་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདིར་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་གང་ཞིག རང་གི་རིགས་འདྲ་མཚན་ཉིད་པ་འཕགས་ཆུང་འོག་མའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་དེ། ཐུན་མོང་བའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་། དེ་འདྲ་མེད་པ་དེ་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཤེས་རྣམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། ཐུན་མོང་བའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་དེའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། སློབ་ལམ་ན་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྣམ་མཁྱེན་ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཤད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཞེས་པའི་གཞུང་གི་བསྟན་པའི་ 12-2-127a ཤེས་རྣམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཀྱང་མ་ངེས་སོ། །གཞན་ཡང་། ཐུན་མོང་བའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་མིན་པའི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་བྲལ་བར་ཐལ། མཚན་ཉིད་གཉིས་པོ་ལ་བིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་པོ་དེ་
【現代漢語翻譯】 此外，聲聞緣覺的相續中沒有解脫道，因為他們的相續中沒有無間道。如果承認，則因為有已斷除欲界貪慾的聲聞緣覺。此外，世間無間道和解脫道是不存在的，因為如果存在，則必然是聖者的智慧。如果承認，則與《俱舍論》中所說：『世間解脫道，及無間道，次第為，寂等粗等相。』相違背。又，如果無間道不是滅道，而是捨棄煩惱種子的無間道，那麼阿羅漢從鈍根轉為利根的無間道就不可能存在，因為這是你的宗義。如果承認，則與『不動解脫間，有九道，極堅固故。』相違背。 關於『一切種智的道相』，釋論中說：『力量等一切種智的相，是唯一的、不與他人共有的聖道，因為它是遠勝於十地以下的證悟。』佛陀的四念住是存在的，因為它們是存在的。如果承認，則必然是不共一切種智的識相。如果承認，則不是，因為它是共有的識相。所知法是存在的，因為在有學道中存在四念住的自性。這裡提問自性：哪一種一切種智的識相，在下地聖者相續中存在與其同類的自性？如果說，存在這種自性的是共有的識相，不存在這種自性的是不共有的識相，那麼圓滿佛陀的如所有智是共有一切種智的識相，因為這個原因。所知法是存在的，因為在有學道中存在如所有智。如果根本上承認，則不是，因為是不共一切種智的識相，是諸佛所說的真如的教義所顯示的識相。圓滿佛陀的如量智也不確定。此外，共有一切種智的識相和不共有的識相是分離的，因為這兩個自性不同。如果承認，則不是，因為佛陀的四念住是存在的。
【English Translation】 Furthermore, it follows that there is no path of liberation in the continuum of ordinary beings, because there is no immediate path in their continuum. If you accept this, then it follows that there are ordinary beings who have abandoned attachment to the desire realm. Furthermore, it follows that there is no worldly immediate path and no path of liberation, because if there were, it would necessarily be the wisdom of the noble ones. If you accept this, it contradicts what is said in the Abhidharmakośa: 'The worldly path of liberation and the immediate path, in order, are characterized by peace, etc., and coarse, etc.' Also, if the immediate path is not the path of cessation, but is the immediate path that abandons the seeds of defilements, then it follows that there cannot be one immediate path for an Arhat to transform from dull faculties to sharp faculties, because that is your assertion. If you accept this, it contradicts: 'Between the immovable liberation, there are nine paths, because it is extremely stable.' Regarding 'the aspects of the path of omniscience,' the commentary says: 'The aspects of omniscience, such as the powers, are the only noble path that is not shared with others, because it is a knowledge that is far superior to the realization below the tenth ground.' The four mindfulnesses of the Buddha exist, because they exist. If you accept this, then it necessarily follows that it is a non-common aspect of the knowledge of omniscience. If you accept this, then it is not, because it is a common aspect of knowledge. Knowable objects exist, because the characteristic of the four mindfulnesses exists in the path of learning. Here, the characteristic is asked: Which aspect of the knowledge of omniscience, whose similar nature exists in the continuum of lower noble beings? If you say that the one with such a nature is a common aspect of the knowledge of omniscience, and the one without such a nature is a non-common aspect of knowledge, then the all-knowing wisdom of the perfect Buddha is a common aspect of the knowledge of omniscience, because of that reason. Knowable objects exist, because the all-knowing wisdom exists in the path of learning. If you fundamentally accept this, then it is not, because it is a non-common aspect of the knowledge of omniscience, which is the aspect of knowledge shown by the doctrine of suchness taught by all the Buddhas. The all-encompassing wisdom of the perfect Buddha is also uncertain. Furthermore, it follows that the common aspect of the knowledge of omniscience and the non-non-common aspect of the knowledge of omniscience are separate, because the two characteristics are different. If you accept this, then it is not, because the four mindfulnesses of the Buddha exist.
དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་ཆ་ཤས་ཐུན་མོང་བར་བཞག་ཅིང་། སྟོབས་དང་མ་འདྲེས་པ་ཡིན་པས་ཆ་ཤས་ཐུན་མོང་མིན་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། སྟོབས་དང་མ་འདྲེས་པ་ཡིན་པར་ཐལ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཞེས་སོགས་ལ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་རྣམ་པ་ཉེར་བདུན་ནོ། །ཟག་མེད་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ན། ཤེས་བུ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཤེས་སྒྲིབ་བཟུང་ངོག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་རྣམ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་གཏོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་རང་ལུགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཉེར་བདུན་ནོ་ཟག་མེད་ཡིན་ཏེ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཤེས་སྒྲིབ་བཟུང་ངོག་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ལམ་ཟག་བཅས་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རང་རྣམས་ཀྱང་བསྡུས་པས། དེ་དག་གི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་ཉིད་དུ་སྒོམ་པའི་ལམ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་པས། ཞེས་པ་དང་འགལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྣམ་པ་ནི་ཅེས་པར། ལམ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་སོ་དྲུག་ཆོས་ཅན། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་ 12-2-127b དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། བྱང་སེམས་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཟག་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཉམ་གཞག་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། རང་དོན་དུ་མཉམ་གཞག་ཏུ་སྒོམ་པར་བྱ་བའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པར་ཐལ། མ་ཁྱབ་ན། གཞུང་གོང་མ་དང་འགལ། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། ཞེས་པར། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྣམ་པ་བརྒྱད་དང་བཅུ་བདུན་པོ་ཟག་མེད་ཡིན་ཏེ། སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་མཁྱེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་ལམ་ཡིན་ན། རྣམ་མཁྱེན་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རྣམ་ཡིན་ན། ལམ་ཤེས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལམ་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་ན། ལམ་ཤེས་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ་ཡང་ཡིན། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་པ་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དངོས་པོ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པའི་ལམ་ལ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་འདི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཤེས་རྣམ་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ལམ་སོགས་ལའང་སྦྱར་རོ། །གང་གི་མཚོན་དེ་མཚན་ཉིད་དུ། ཞེ
【現代漢語翻譯】 由於正念住的組成部分被認為是共同的，並且由於它與力量不混合，所以它的組成部分被認為是不共同的。因此，它（正念住）與力量不混合，因為它是一種圓滿佛陀的智慧。對於這一點，在『全知智的形態是聲聞和菩薩的區別』等處，聲聞的相續中有二十七種形態。如果有人說『是無漏的』，那麼，覺知者，聲聞的相續中存在作為所知障的對治的形態。如果承認，那麼就會得出結論，存在屬於聲聞的，與所取蘊相關的法無我。如果有人說，自宗的相續中有二十七種形態是無漏的，那麼，所知，存在作為所知障的對治的有漏道。如果承認，那麼就與『全知智也包括了他們自己，因此，他們觀修作為這些所知障的對治的道是有漏和無漏的』相矛盾。在『菩薩們的道的形態是智的道的形態』處，道的三十六種形態是有漏的，因為它們是導致在輪迴中受生的煩惱之因。如果有人這樣說，那麼，菩薩的修道無間道，是這樣的，因為它是這樣的。如果承認，那麼就不是這樣的，因為它是無漏的。因為它是等持無間道。此外，它（等持無間道）是為自利而修習的等持瑜伽。如果不遍及，就與上文相矛盾。在『圓滿正等覺的形態是全知智的形態』處，全知智的八種和十七種形態是無漏的，因為它們是斷除了所有遮障的智慧。所知，如果是全知智的智道，那麼它必然是全知智。如果承認，如果是道智的智相，那麼它必然是道智。如果承認，如果是道智的加行，那麼它必然是道智。所知，事物是完全了知的道，也是全知智的智相，這兩者不可能存在於同一個基礎上。如果承認，那麼『事物是完全了知的道』等論述就不是在闡述全知智的智相。同樣，對於由努力產生的道等也應如此類推。什麼是所詮，那就是自性。 種子字（藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：吽）
【English Translation】 Because the components of mindfulness are considered common, and because it does not mix with strength, its components are considered uncommon. Therefore, it (mindfulness) does not mix with strength because it is the wisdom of a fully enlightened Buddha. Regarding this, in 'The form of omniscient wisdom is the distinction between Śrāvakas and Bodhisattvas,' etc., there are twenty-seven forms in the continuum of Śrāvakas. If someone says 'it is without outflows,' then, knower, there exists in the continuum of Śrāvakas the form that is the antidote to the obscuration of knowledge. If admitted, then it would follow that there exists a Śrāvaka who belongs to the aggregates of grasping, related to the selflessness of phenomena. If someone says that the twenty-seven forms in one's own continuum are without outflows, then, object of knowledge, there exists a path with outflows that is the antidote to the obscuration of knowledge. If admitted, then it contradicts 'Omniscient wisdom also includes themselves, therefore, they meditate on the path that is the antidote to these obscurations of knowledge as being with and without outflows.' In 'The form of the path of Bodhisattvas is the form of the path of wisdom,' the thirty-six forms of the path are with outflows because they are the cause of afflictions that lead to rebirth in Saṃsāra. If someone says this, then, the Bodhisattva's path of meditation, the immediate path, is such because it is such. If admitted, then it is not such because it is without outflows. Because it is the equanimous immediate path. Furthermore, it (the equanimous immediate path) is the yoga of equanimity to be meditated on for one's own benefit. If it does not pervade, it contradicts the previous text. In 'The form of a fully and perfectly enlightened Buddha is the form of omniscient wisdom,' the eight and seventeen forms of omniscient wisdom are without outflows because they are the wisdom that has abandoned all obscurations. Object of knowledge, if it is the wisdom path of omniscient wisdom, then it must be omniscient wisdom. If admitted, if it is the wisdom aspect of the path of wisdom, then it must be the path of wisdom. If admitted, if it is the application of the path of wisdom, then it must be the path of wisdom. Object of knowledge, it is impossible for the path of completely understanding phenomena and the wisdom aspect of omniscient wisdom to exist on the same basis. If admitted, then the statement 'the path of completely understanding phenomena,' etc., is not explaining the wisdom aspect of omniscient wisdom. Similarly, this should be applied to the path arising from effort, etc. What is signified, that is the characteristic. Seed Syllable (Tibetan: ཧཱུྃ, Sanskrit Devanagari: हुं, Sanskrit Romanization: hūṃ, Literal Chinese Meaning: 吽)
ས་པར། བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཆོས་ཅན། གསུམ་ཡོད་དེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་ཤེས་མཚན་དེའི་ཁྱད་མཚན་དེའི་བྱེད་མཚན་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་གསུམ་པོ་དེ་ཁྱོད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེ་གསུམ་དུ་དབྱེར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ 12-2-128a ཤེས་མཚན་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བ་ཡིན་ན། ཁྱོད་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཁྱོད་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ཤེས་མཚན་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་དང་འགལ་ལོ། །འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །འདིར་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ནུས་པ་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། སྐྱེ་མེད་གསུམ་ལ་ཉམས་ལེན་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཟབ་པའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་མཚོན་པ་ལ་ཁྱོད་མཚན་ཉིད་དུ་བཀོད་པའི་སྦྱོར་བ་དེ། མཚོན་སྦྱོར་སྐྱོན་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ནུས་པ་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་མེད་གསུམ་ལ་ཉམས་ལེན་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ནུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དངོས་པོའི་ནུས་པ་མཚོན་བྱེད་དེ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ནུས་པ་མཚོན་བྱེད་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བ་ཐུན་མོང་མིན་པར་མཚོན་བྱེད་དེ་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཉོན་མོངས་རྟགས་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ཆོས་ཅན། 12-2-128b དམ་བཅའ་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ལས་སྒྲུབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། རྩ་བ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། ངོ་བོ་ཉིད་གང་མཚོན་བྱ་ཡང་། ཞེས་པའི་ཡང་སྒྲས་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་པ་དེ་གཡོ་བ་ལ་སོགས་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཞེས་སོགས་ལ། སེམས་གཡོ་བ་དང་འདུ་
【現代漢語翻譯】 薩帕（地名）：就作用而言，大乘瑜伽的定義有三種，即大乘瑜伽的知相、彼之特徵、彼之作用。如果這樣說，那麼，彼（大乘瑜伽的定義）具有這三種特性。因為你（大乘瑜伽）可以分為這三種。那麼，大乘瑜伽的知相，如果它是大乘瑜伽，那麼它必須是你（大乘瑜伽的定義）。因為你是就作用而言的大乘瑜伽的定義。此外，菩薩的加行道，是大乘瑜伽的知相。因為它是大乘瑜伽。這與普遍性和矛盾性相違背。如果承認，那麼，大乘的見道，是大乘的加行道。因為它（大乘的見道）是大乘的瑜伽。普遍性也適用於其他情況。 在此，如果有人問大乘瑜伽定義的定義是什麼，如果說大乘瑜伽的能力是定義，那麼，以修持三無生（藏文：སྐྱེ་མེད་གསུམ་ལ་，梵文天城體：अनुत्पादत्रिक，梵文羅馬擬音：anutpāda trika，漢語字面意思：無生三）為主的菩薩瑜伽，就是那個承諾。因為它是大乘甚深瑜伽。因為你（菩薩瑜伽）被設定為代表大乘瑜伽的定義，所以這個代表性的瑜伽是完美無缺的。如果承認根本，那麼，大乘瑜伽的能力，是以修持三無生為主的菩薩瑜伽。因為它是大乘瑜伽的能力。如果承認，那麼，它不是。因為它是非相應的行。此外，如果事物的能力是能指，那麼它必須是事物的定義。如果大乘瑜伽的能力是能指，那麼它必須是大乘瑜伽的定義。 有些人說，代表大乘瑜伽不共之處的，是大乘瑜伽定義的定義。那麼，從『煩惱的徵象』等章節中所示的大乘瑜伽的十六自性，就是那個承諾。因為它是大乘瑜伽的自性。如果承認，那麼，它就是就作用而言的大乘瑜伽的定義。因為你承認。如果承認，那麼，它不是。因為它是就事業而言的大乘瑜伽的定義。普遍性是合理的。根本是合理的。因為大乘瑜伽的自性是定義。普遍性是合理的。因為『自性所代表的』，『也』字表明它是定義。『知識是運動』等等，以及『心是運動』等等。
【English Translation】 Sapa (place name): Regarding the definition of Mahayana yoga in terms of its function, there are three aspects: the cognitive aspect of Mahayana yoga, its characteristic, and its function. If so, then it (the definition of Mahayana yoga) possesses these three characteristics because you (Mahayana yoga) can be divided into these three. Then, the cognitive aspect of Mahayana yoga, if it is Mahayana yoga, then it must be you (the definition of Mahayana yoga) because you are the definition of Mahayana yoga in terms of its function. Furthermore, the path of application of a Bodhisattva is the cognitive aspect of Mahayana yoga because it is Mahayana yoga. This contradicts universality and contradiction. If acknowledged, then the path of seeing of Mahayana is the path of application of Mahayana because it (the path of seeing of Mahayana) is Mahayana yoga. Universality also applies to other situations. Here, if someone asks what the definition of the definition of Mahayana yoga is, if it is said that the capacity of Mahayana yoga is the definition, then the yoga of a Bodhisattva, which primarily practices the three non-arising (Tibetan: སྐྱེ་མེད་གསུམ་ལ་, Sanskrit Devanagari: अनुत्पादत्रिक, Sanskrit Romanization: anutpāda trika, Chinese literal meaning: three non-arising), is that commitment because it is the profound yoga of Mahayana. Because you (Bodhisattva yoga) are set as the definition representing Mahayana yoga, this representative yoga is flawless. If the root is acknowledged, then the capacity of Mahayana yoga is the yoga of a Bodhisattva that primarily practices the three non-arising because it is the capacity of Mahayana yoga. If acknowledged, then it is not because it is a non-associated formation. Furthermore, if the capacity of a thing is the signifier, then it must be the definition of the thing. If the capacity of Mahayana yoga is the signifier, then it must be the definition of Mahayana yoga. Some say that what represents the uncommonness of Mahayana yoga is the definition of the definition of Mahayana yoga. Then, the sixteen self-natures of Mahayana yoga shown from the chapter 'signs of afflictions' etc., is that commitment because it is the self-nature of Mahayana yoga. If acknowledged, then it is the definition of Mahayana yoga in terms of its function because you acknowledge it. If acknowledged, then it is not because it is the definition of Mahayana yoga in terms of its activity. Universality is reasonable. The root is reasonable because the self-nature of Mahayana yoga is the definition. Universality is reasonable because 'what the self-nature represents', the word 'also' indicates that it is the definition. 'Knowledge is movement' and so on, and 'mind is movement' and so on.
བ་སོགས་འཁྲུལ་གཞིའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་ཏུ་འཁྲུལ་པར་རྟོག་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆོས་ཅན། ཞེས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས། ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སྐབས་འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་མི་རིགས་པར་ཐལ། ཤེས་མཚན་འཆད་པའི་སྐབས་འདིར་གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བར་འཆད་པའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་སྤྱིའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་བརྗོད་ནས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག དེ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བའི་ཤེས་མཚན་དེ་ཡིན་ཏེ། གཞིའི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་ཟེར་རོ། །བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་བྱེད་སྒྲུབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། 12-2-129a བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་པར་ལྟ་བ་དང་། དེ་བ་གྲོང་ཕན་ཆད་འབྱུང་བར་ལྟ་བ་རྣམས་ལ་གྲངས་ཀྱི་ལྟ་བ་གཡོ་བ་ཞེས་བྱའོ་ཟེར་རོ། །བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་ལྡན་པར་ལྟ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། རྟག་པར་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ཆད་པར་ལྟ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་རིགས་རྒྱུན་ཆད་པར་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྣམ་བཤད་པ་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་པ་དང་། མཐའ་མི་ལྡན་པར་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་དེ། གྲངས་ཀྱི་ལྟ་བ་ཡིན་ཅེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལྟ་བ་ལ་གཡོ་བ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་པ་དེ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གང་ཞིག་བདག་མེད་སྒྲུབ་པར་ཐལ། གང་ཞིག་བདག་མཐའ་ལྡན་མིན་པ་དེ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་པར་ལྟ་བ་སོགས་བཅུ་གཉིས་པོ་དེ་ལུང་ལྡན་མིན་གྱི་ལྟ་བ་ཡིན་ནོ། །ཟེར་ན། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མི་དགེ་བ་དང་། དགེ་བ་ཟག་བཅས་གང་རུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་རང་རྣམས་ནི་ཡིད་དང་པོ་འབྱིན་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མི་དགེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་འདོད་པའི་སས་བསྡུས་ཀྱི་ལྟ་བ་གང་ཞིག མཐོང་སྤངས་ཀུན་བཏགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་པའི་སས་བསྡུས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་རོལ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ལྟ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང
【現代漢語翻譯】 一個瑜伽士菩薩，他將五蘊（skandha）等錯認為『我』，是結合的特徵，如果有人問：『是這樣嗎？』 答：聲聞（Śrāvaka）的見道（darśanamārga）是結合的特徵。因為它是基礎智（jñāna）的結合。這是真實的遍（vyāpaka）。 又問：『它是大乘（Mahāyāna）基礎智結合的特徵嗎？』 答：所知（jñeya），在這種情況下，不應展示大乘基礎智結合的特徵。因為在此處解釋智的特徵時，沒有將大小乘的基礎智結合分開解釋。因為，經中說：『在陳述智的特徵時，以共同的本質來表達。』 有些人說：『那是基礎智結合的智的特徵，是證悟基礎之實相的菩薩的瑜伽。』 答：菩薩的見道是那樣的。因為，它是那樣的。 如果承認，那麼，它是以大乘結合的能作（byed）和成辦（sgrub）的角度來定義的特徵。如果承認，那麼，菩薩的加行道（prayogamārga） 12-2-129a 是菩薩的見道。因為它是基礎智的結合。這是真實的遍。 有些人說：『將『我』和世界視為常恒，以及將『天』視為從那裡出現，這些都被稱為數論（Sāṃkhya）的動搖見（vikṣipta-dṛṣṭi）。』 將『我』和世界視為有邊，這是常恒見。因為這是所立宗（dṛṣṭānta）。如果承認，那麼，這不是。因為這是斷滅見，是將『我』和世界的種姓斷滅的見。 另一些分別論者（Vibhajyavādin）問：『將『我』和世界視為有邊和無邊的見，是數論的見嗎？』 答：那是具有成立（sgrub）之相的。因為你是動搖見。如果承認，那麼，將『我』和世界視為有邊是成立。因為，它是那樣的。 如果承認，那麼，它存在。因為，它是那樣的。此外，凡是成立無我的，凡是將『我』視為無邊，那都是成立。 有人說：『在此，將『我』和世界視為常恒等的十二種見，是符合聖教（āgama）的見。』 答：不是。因為你是不善（akuśala）和有漏善（sāsrava-kuśala）中的任何一個。因為你們是最初生起意樂（adhyāśaya）者。 此外，那是惡的。因為你是欲界（kāmadhātu）所攝的見，是見斷（darśana-prahātavya）的遍計所執（parikalpita）。因為是欲界所攝。因為是外道（tīrthika）相續（saṃtāna）的見。 又問：
【English Translation】 A yogi Bodhisattva who mistakes the five aggregates (skandha) etc. as 'self' is the characteristic of combination, if someone asks: 'Is it so?' Answer: The Darśanamārga (path of seeing) of a Śrāvaka (hearer) is the characteristic of combination. Because it is the combination of basic knowledge (jñāna). This is a real pervader (vyāpaka). Again, if someone asks: 'Is it the characteristic of the combination of the basic knowledge of Mahāyāna (Great Vehicle)?' Answer: Jñeya (knowable), in this case, it is not appropriate to show the characteristic of the combination of the basic knowledge of Mahāyāna. Because when explaining the characteristics of knowledge here, the combination of the basic knowledge of the Small and Great Vehicles is not explained separately. Because, it is said: 'When stating the characteristics of knowledge, it is expressed in the nature of a common essence.' Some say: 'That is the characteristic of the knowledge of the combination of basic knowledge, it is the yoga of a Bodhisattva who realizes the reality of the base.' Answer: The Darśanamārga of a Bodhisattva is like that. Because it is like that. If admitted, then, it is the characteristic defined from the perspective of the doer (byed) and accomplisher (sgrub) of the Mahāyāna combination. If admitted, then, the Prayogamārga (path of application) of a Bodhisattva 12-2-129a is the Darśanamārga of a Bodhisattva. Because it is the combination of basic knowledge. This is a real pervader. Some say: 'Considering 'self' and the world as permanent, and considering 'deva' as arising from there, these are called the wavering views (vikṣipta-dṛṣṭi) of Sāṃkhya (Enumeration).' Considering 'self' and the world as having an end, this is the permanent view. Because this is the established proposition (dṛṣṭānta). If admitted, then, this is not. Because this is the annihilationist view, it is the view of annihilating the lineage of 'self' and the world. Other Vibhajyavādin (Distinguishers) ask: 'Is the view of considering 'self' and the world as having an end and not having an end, the view of Sāṃkhya?' Answer: That is having the aspect of establishment (sgrub). Because you are the wavering view. If admitted, then, considering 'self' and the world as having an end is the establishment. Because it is like that. If admitted, then, it exists. Because it is like that. Furthermore, whatever establishes no-self, whatever considers 'self' as having no end, that is the establishment. Someone says: 'Here, the twelve views such as considering 'self' and the world as permanent, are the views that conform to the Āgama (scripture).' Answer: It is not. Because you are either unwholesome (akuśala) or wholesome with outflows (sāsrava-kuśala). Because you are the first to generate intention (adhyāśaya). Furthermore, that is evil. Because you are the view included in the desire realm (kāmadhātu), which is the conceptually constructed (parikalpita) to be abandoned by seeing (darśana-prahātavya). Because it is included in the desire realm. Because it is the view of the continuum (saṃtāna) of the Tīrthika (outsider). Again, if someone asks:
་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བཅུ་གཉིས་པོ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་ 12-2-129b རྟག་མི་རྟག་གཉིས་ཀ་མིན་པར་ལུང་མ་གཏན་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་ཀ་མིན་པར་ལྟ་བ་སོགས་དགག་གཞི་ཀུན་གཞིའི་སྟེང་དུ། དགག་བྱ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་བཀག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི །ཅེ་ན། སངས་རྒྱས་འཕགས་པའི་འགོག་སྙོམས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་འགོག་སྙོམས་མེད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཏེ། དགག་གཞི་ཀུན་གྱི་དེའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་འགོག་སྙོམས་ཆོས་ཅན། མཚན་ཉིད་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུགས་ཁམས་ན་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ན་སྣ་ལྕེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཟུགས་ཁམས་ན་དྲི་རོ་ཡོད་པར་ཐལ། གཞན་ཡང་། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགོག་སྙོམས་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་དེར་ལྟར། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རང་གི་དགག་བྱ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་བཀག་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། རང་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་དེའི་རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཅན། དེའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དེ་ཡང་འདོད་ན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགོག་སྙོམས་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱུད་ཀྱི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ་ཉོན་ཡིད་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེའི་རྒྱུད་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་མེད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་འཇིག་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་འདྲའི་དེ་མ་དག་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བྱང་སེམས་འཕགས་ 12-2-130a པའི་རྒྱུད་ལ། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མེད་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡིད་ཤེས་འཁོར་བའི་སེམས་བྱུང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱབ་ཏེ། མཛོད་ལས། མཐོང་སྤངས་བྱ་གཉིས་ང་རྒྱལ་ཅན། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་རྒྱུད་ལ་ལྡན་བཞིན་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དགེ་བ་མེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་བེམས་པོར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་ཡང་མེད། ཤེས་པར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་འགོག་སྙོམས་དེ་ཆོས་ཅན། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པར་ཐལ། ཡིད་ཀྱི་སེམས་མེད་པ་གང་ཞིག་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པའི་བཏགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར
【現代漢語翻譯】 論題：所知法（一切事物）。立宗：十二種（關於世界和自我的）未被佛陀明確闡述的觀點，是未被記別（ अव्याकृत，avyākata，不可解說）的見解。理由：因為存在著『我』和『世界』既非恒常也非無常，對於這兩種情況都未被明確闡述的情況。對於這兩種情況都不是的觀點等，在作為破斥的基礎——阿賴耶識（kun gzhi）之上，破斥作為破斥對象的六識（rnam shes tshogs drug）之後所獲得的等持（snyoms 'jug）。 如果對方回答：那麼，佛陀聖者的滅盡定（'gog snyoms）是該定義的範疇。立宗：佛陀聖者的滅盡定，是該定義的範疇。理由：因為它是滅盡定。如果對方承認，那麼，論題：所知法。立宗：在佛陀的果位上沒有滅盡定。理由：因為它是破斥的基礎——一切（阿賴耶識）。 此外，論題：色界的有依滅盡定。立宗：它是該定義的範疇。理由：因為它是滅盡定。如果對方承認，那麼，色界有六識。理由：因為對方承認。如果對方承認，那麼，在色界有鼻識和舌識。理由：因為它是六識。如果對方承認，那麼，在色界有氣味和味道。 此外，論題：處於見道位的菩薩相續中的滅盡定。立宗：它是該論斷的範疇。理由：因為它是滅盡定。如果對方承認，那麼，它已經遮止了作為自身破斥對象的意識（yid kyi rnam shes）。理由：因為對方承認。如果對方承認，那麼，論題：具有自續的補特伽羅（gang zag）。立宗：該補特伽羅的相續中沒有意識。理由：因為對方承認。如果對方承認，那麼，論題：該相續。立宗：它沒有大乘的見道。如果對方也承認，那麼，你不是處於大乘見道位的相續中的滅盡定。 此外，論題：該（滅盡定）。立宗：你的相續中的補特伽羅的相續中沒有煩惱意（nyon yid）。理由：因為對方承認。如果對方承認，那麼，該相續中沒有補特伽羅我執。理由：因為它是煩惱意。如果對方承認，那麼，有（補特伽羅我執）。理由：因為在該相續中有俱生我見（lhan skyes 'jig lta），因為這樣的是不純凈的菩薩。 在入滅盡定的聖者菩薩的相續中，沒有意識。理由：因為該定義是合理的。如果對方承認，那麼，論題：該（菩薩）。立宗：你的相續中有意識。理由：因為你的相續中有意識的俱生心所（yid shes 'khor ba'i sems byung），因為你的相續中有二者（煩惱意和俱生我見）。普遍成立，如《俱舍論》所說：『見斷與修斷，二者皆具慢隨行，彼即名為意識也。』 此外，論題：相續中具有滅盡定的處於見道位的菩薩。立宗：你的相續中沒有善法。理由：因為你的相續中既沒有成為無情物的善法，也沒有成為有知覺的善法。此外，論題：該相續中的滅盡定。立宗：它是等持。理由：因為沒有意識的心識，被安立在阿賴耶識的階段上，是假有（btags yod）。普遍成立。
【English Translation】 Subject: Knowable phenomena (everything). Thesis: The twelve (views about the world and the self) that were not explicitly elucidated by the Buddha are undeclared (अव्याकृत, avyākata, inexpressible) views. Reason: Because there exists the situation where 'I' and 'the world' are neither permanent nor impermanent, and neither of these situations is explicitly elucidated. Regarding views that are neither of these two situations, etc., upon the basis of refutation—the ālaya-vijñāna (kun gzhi)—after refuting the six consciousnesses (rnam shes tshogs drug) that are the objects of refutation, the attainment (snyoms 'jug) is obtained. If the opponent answers: Then, the cessation attainment ('gog snyoms) of the Buddha's noble ones is within the scope of that definition. Thesis: The cessation attainment of the Buddha's noble ones is within the scope of that definition. Reason: Because it is cessation attainment. If the opponent concedes, then, subject: Knowable phenomena. Thesis: There is no cessation attainment at the level of Buddhahood. Reason: Because it is the basis of refutation—everything (ālaya-vijñāna). Furthermore, subject: The cessation attainment that depends on the form realm. Thesis: It is within the scope of that definition. Reason: Because it is cessation attainment. If the opponent concedes, then, there are six consciousnesses in the form realm. Reason: Because the opponent concedes. If the opponent concedes, then, there are nose consciousness and tongue consciousness in the form realm. Reason: Because it is the six consciousnesses. If the opponent concedes, then, there are smells and tastes in the form realm. Furthermore, subject: The cessation attainment in the continuum of a bodhisattva on the path of seeing. Thesis: It is within the scope of that assertion. Reason: Because it is cessation attainment. If the opponent concedes, then, it has already stopped the mind consciousness (yid kyi rnam shes) that is the object of its own refutation. Reason: Because the opponent concedes. If the opponent concedes, then, subject: The person (gang zag) who possesses a self-continuum. Thesis: There is no mind consciousness in that person's continuum. Reason: Because the opponent concedes. If the opponent concedes, then, subject: That continuum. Thesis: It does not have the Mahāyāna path of seeing. If the opponent also concedes, then, you are not the cessation attainment in the continuum of a Mahāyāna path of seeing. Furthermore, subject: That (cessation attainment). Thesis: There is no afflicted mind (nyon yid) in the continuum of the person in your continuum. Reason: Because the opponent concedes. If the opponent concedes, then, there is no self-grasping of a person in that continuum. Reason: Because it is the afflicted mind. If the opponent concedes, then, there is (self-grasping of a person). Reason: Because there is innate view of the perishable (lhan skyes 'jig lta) in that continuum, because such a one is an impure bodhisattva. In the continuum of a noble bodhisattva who enters cessation attainment, there is no mind consciousness. Reason: Because that definition is reasonable. If the opponent concedes, then, subject: That (bodhisattva). Thesis: There is mind consciousness in your continuum. Reason: Because there are mind consciousnesses and accompanying mental factors (yid shes 'khor ba'i sems byung) in your continuum, because there are two in your continuum (afflicted mind and innate view of the perishable). Universally established, as the Abhidharmakośa states: 'What is abandoned by seeing and abandoning, both accompanied by pride, that is called mind consciousness.' Furthermore, subject: A bodhisattva on the path of seeing who possesses cessation attainment in their continuum. Thesis: There is no virtue in your continuum. Reason: Because there is neither virtue that has become an inanimate object nor virtue that has become conscious in your continuum. Furthermore, subject: That cessation attainment in that continuum. Thesis: It is samādhi. Reason: Because the mind without consciousness, which is posited on the state of the ālaya-vijñāna, is nominally existent (btags yod). Universally established.
་ཐལ། གདགས་གཞིའི་ལུང་མ་གཏན་ལ་གདགས་ཆོས་དགེ་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པར་ཐལ། སྙོམས་འཇུག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། སྙོམས་འཇུག་དགེ་བ་རྩེ་གཅིག་པ་དང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་དེ་ཆོས་ཅན། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པར་ཐལ། སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། དེ་དེར་ཐལ། སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་གཅིག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྦྱོར་བ་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་དང་དངོས་པོའི་ཐོད་རྒལ་གྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་འགོག་སྙོམས་མེད་པར་ཐལ། འགོག་སྙོམས་ཡིན་ན། ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡང་འགོག་པ་ལ་མཉམ་པར་གཞག་བཞིན་པའི་དགེ་སློང་ལྡན་མིན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུ་ 12-2-130b ལ་ཡིད་ཤེས་ཡོད་པར་ཐལ། འཆལ་ཚུལ་སྤོང་བའི་སེམས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ལ། འགོག་སྙོམས་ཡིན་ན། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་དང་། ཟག་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡིན་པར་གྱུར་པའི་ཟག་བཅས་སྲིད་པར་ཐལ། དེར་གྱུར་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་དགེ་བ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་གི་རྣམ་སྨིན་སྲིད་རྩེའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུ་ཡང་ཡིན། ཁྱོད་ཀྱང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། དགེ་བའོ་གཉིས་སུ་མྱོང་གྱུར་དང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཟག་མེད་མིན་པར་ཐལ། སྲིད་རྩེའི་ས་བསྡུས་ཀྱི་འདུ་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། འདི་ནས་དོན་དུ་སྲིད་རྩེར་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཟག་མེད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ཉམས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་སྲིད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་རྟེན་གྱི་འགོག་སྙོམས་ལས་ཉམས་པའི་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་དེ་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཟག་མེད་མིན་པར་ཐལ། སྲིད་རྩེའི་ས་བསྡུས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་གང་ཞིག་ཁྱོད་རང་གི་སེམས་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་དངོས་སུ་རྟེན་པའི་ཕྱིར། འདི་མངོན་པ་འོག་མ་བ་དང་བསྟུན་པའོ། །མངོན་པ་གོང་མ་དང་བསྟུན་ན། འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་ཅི་ཡང་མེད་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པ་གཅིག་དགོས་སོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འགོག་སྙོམས་ཐོབ་པ་ལ་མ་ཉམས་པའི་གང་ཞིག་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན་དེ་འདྲ་སྲིད་པར་ཐལ། ཕྱིར་འོང་གི་ལུང་མངོན་བྱེད་གཟུགས་སུ་ 12-2-131a སྐྱེ་བ་ལེན་པ་གཅིག་ཡོད་པ་གང་ཞིག འགོག་སྙོམས་
【現代漢語翻譯】 不成立。因為如果作為所依的基礎不存在，那麼作為所依的善法是不可能的。又，這個法，應是等持（梵文：Samadhi，專注），因為是等至（梵文：Samapatti，入定）。遍及應是，因為經中說：『等至的善法是專注的。』如果承認，那麼應是相應行（梵文：Citta-viprayukta-samskara，非色非心的抽像概念）。又，他的相續中的那個法，應是等持，因為是獅子奮迅等持（梵文：Simhavikridita-samadhi）。如果不成立，那麼應是那個，因為存在一個成為獅子奮迅的自性的等至。另外，結合應是沒有成為獅子奮迅和事物超越的自性的滅盡等至（梵文：Nirodha-samapatti），如果滅盡等至是，那麼必須是相應行。又，正在入滅的僧人，具有相應行，因為你的相續中有意識，因為你有捨棄惡行的心，因為你的相續中有別解脫戒。 第二，關於差別的法。如果說是滅盡等至，那麼遍及超越世間的道和無漏（梵文：Anasrava，無煩惱），那麼，這個法，應是成為你的有漏（梵文：Sasrava，有煩惱）存在，因為存在成為那個的有漏的善法。也是自己的異熟（梵文：Vipaka，果報）有頂（梵文：Bhavagra，三界至高處）蘊（梵文：Skandha，聚合）的因，因為存在你也成為那個的基礎。所知法，應是那個，因為經中說：『善惡二者皆受。』又，這個法，應不是無漏，因為是有頂地所攝的行。所知法，應是那個，因為經中說：『從此義生有頂。』又，這個法，應是你無漏，因為你可能有退失。那個應是存在，因為存在從欲界（梵文：Kama-dhatu，慾望界）的所依的滅盡等至退失的所依的補特伽羅（梵文：Pudgala，人）在色界（梵文：Rupa-dhatu，色界）受生。又，這個法，應不是無漏，因為是有頂地所攝的行蘊，因為行蘊直接依賴於你的心，即有頂的心。這與下部阿毗達磨（梵文：Abhidharma，論藏）相符。如果與上部阿毗達磨相符，那麼入滅需要一個無所有和離貪，那麼，所知法，獲得滅盡等至且未退失的眾生在色界受生是不可能的，因為那個承諾。如果承認，那麼那樣是可能的，因為存在一個返回的聖者在色界 受生，即滅盡等至。
【English Translation】 It is not established. Because if the basis of imputation does not exist, then the virtuous dharma that is imputed does not exist. Also, this dharma, should be Samadhi (梵文：Samadhi，專注), because it is Samapatti (梵文：Samapatti，入定). It should be pervasive, because it is said in the scriptures: 'The virtuous dharma of Samapatti is focused.' If you admit, then it should be Citta-viprayukta-samskara (梵文：Citta-viprayukta-samskara，非色非心的抽像概念). Also, that dharma in his continuum, should be Samadhi, because it is Simhavikridita-samadhi (梵文：Simhavikridita-samadhi). If it is not established, then it should be that, because there exists one Samapatti that is the nature of Simhavikridita. In addition, the combination should be without Nirodha-samapatti (梵文：Nirodha-samapatti，滅盡等至) that is the nature of Simhavikridita and the transcendence of things, if Nirodha-samapatti is, then it must be Citta-viprayukta-samskara. Also, a monk who is entering cessation, has corresponding actions, because there is consciousness in your continuum, because you have the mind to abandon immoral behavior, because there is Pratimoksha (梵文：Pratimoksha，別解脫戒) in your continuum. Second, regarding the dharma of difference. If it is said to be Nirodha-samapatti, then it pervades the path beyond the world and Anasrava (梵文：Anasrava，無煩惱), then, this dharma, should be a Sasrava (梵文：Sasrava，有煩惱) existence that has become you, because there exists a virtuous dharma of Sasrava that has become that. It is also the cause of one's own Vipaka (梵文：Vipaka，果報) Bhavagra (梵文：Bhavagra，三界至高處) Skandha (梵文：Skandha，聚合), because there exists a basis where you also become that. Knowable dharma, should be that, because it is said in the scriptures: 'Both good and bad are experienced.' Also, this dharma, should not be Anasrava, because it is a conditioned thing included in the Bhavagra realm. Knowable dharma, should be that, because it is said in the scriptures: 'From here, one is born in Bhavagra.' Also, this dharma, should be you Anasrava, because you may have lapses. That should exist, because there exists a Pudgala (梵文：Pudgala，人) who takes birth in the Rupa-dhatu (梵文：Rupa-dhatu，色界) from the basis of the Nirodha-samapatti of the desire realm (梵文：Kama-dhatu，慾望界). Also, this dharma, should not be Anasrava, because it is a conditioned aggregate included in the Bhavagra realm, because the aggregate of actions directly depends on your mind, that is, the mind of Bhavagra. This is in accordance with the lower Abhidharma (梵文：Abhidharma，論藏). If it is in accordance with the upper Abhidharma, then entering cessation requires one who has nothing and is free from attachment, then, knowable dharma, it is impossible for a being who has attained Nirodha-samapatti and has not lapsed to take birth in the Rupa-dhatu, because of that commitment. If you admit, then that is possible, because there exists a returning saint in the Rupa-dhatu taking birth, that is, Nirodha-samapatti.
ལ་ཉམས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཕགས་པའི་སྤངས་པ་ལ་ཉམས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་དེར་ཐལ། འགོག་སྙོམས་དང་པོར་མི་བཞིའི་ནང་དུ་སྒྲུབ་པ་གང་ཞིག གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་ལ་འགོག་སྙོམས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། དང་པོ་མ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ་བོ། །ཞེས་པ་དང་། ཕྱིས་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཐོབ་དགོས་ཅེ་ན། འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་འཇུག་སེམས་ཡང་ཡིན། འདོད་ན། སེམས་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་ཡོད་པར་ཐལ། འགྲེལ་པ་དོན་བསལ་ལས། རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཉམ་པར་མ་གཞག་པ་དེ་ལྟ་བུ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་འགོག་པ་ལའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འགོག་སྙོམས་ལ་ལྡང་བའི་སེམས་ཡིན་ན། སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཡིན་པས་ཁྱབ་བམ་མ་ཁྱབ། ཁྱབ་ན། དོན་ལས། འགོག་པ་ལ་དེ་ནས་མཉམ་པར་མ་གཞག་པའི་སེམས་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། མ་ཁྱབ་ན། དེའི་ལྡང་སེམས་དང་། འདོད་སེམས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཁས་ལེན་དགོས་པས། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་སེམས་ཡང་ཡིན། འདོད་སེམས་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པར་ཐལ། དེ་འདྲའི་ལྡང་སེམས་ཡིན། འདོད་སེམས་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པ་གང་ཞིག འགོག་སྙོམས་སྔ་མའི་ལྡང་སེམས་དེས་ཕྱི་མའི་འཇུག་སེམས་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། འགོག་པ་ལ་ལྡང་སེམས་ཡང་ 12-2-131b ཡིན། འཇུག་སེམས་ཡང་ཡིན་པའི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པར་ཐལ། དེ་ལ་འཇུག་སེམས་ཡིན་ན། སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ལས་གྱེན་དུ་བསྐྱོད་པའི་ཞི་བར་གནས་པའི་འདུ་ཤེས་མངོན་དུ་བཏང་བའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ། ཡང་དེ་ལ་འཇུག་པ་ལ་འདས་ལམ་སྔོན་དུ་བྱེད་དགོས་ཟེར་ན། འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ཁ་ལ་དེའི་རྒྱུད་ལ་འདས་ལམ་མངོན་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར་འདོད་ན། སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་རྟེན་པའི་འདས་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཟག་མེད་ས་དགུའི་གྲངས་ངེས་ལས་ཉམས་སོ། །ཅི་སྟེ་འདས་ལམ་ཐོབ་པ་ཙམ་གྱི་ས་ཆོག་གིས། འདས་ལམ་མངོན་དུ་བྱེད་མི་དགོས་ཞེ་ན། འདས་ལམ་མངོན་དུ་མ་གྱུར་བར་ཉོན་ཡིད་འགོག་ནུས་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། འགོག་པ་ལ། དེ་མངོན་དུ་འགྱུར་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཞི་གནས་ཁྱད་པར་ཅན་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཀྱིས་ཚོགས་དྲུག་རགས་པ་འགོག་པ་དང་། ལྡོང་ཁྱད་པར་ཅན་འདས་ལམ་གྱིས། ཉོན་ཡིད་འགོག་པར་བྱེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་དུ་མ་བཤད་མི་འཐད་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། འགོག་པ་ལ་མཉམ་པར་གཞག་བཞི
【現代漢語翻譯】 因為不會退失，因為聖者的斷除不會退失。第一個宗因推理成立，因為在第一個滅盡定中，四種人中存在著成就者，因為色界的所依具有滅盡定。第一個宗因推理成立，如《攝類學》中所說：『最初在諸母之中現前成就，之後在色界中現前實現。』有些人問：『進入滅盡定是否必須獲得有頂天的心？』進入滅盡定的入定心也是心。如果承認，則不存在心也是（入定）的基礎。因為這個承諾。如果承認，則有境法，有這樣的情況。如《釋論·義明》中所說：『不平等安立的識，像這樣現前而滅盡。』如果滅盡定有出定心，是否周遍于有頂天的心？如果周遍，則與經文相違：『從滅盡定中，現前不平等安立的心。』如果不周遍，則出定心和欲心的基礎可能存在，因此必須承認。有境法，進入滅盡定的入定心也是，欲心也是，基礎可能存在。因為這樣的出定心是，欲心也是，基礎可能存在，因為前一個滅盡定的出定心必須作為后一個的入定心。此外，滅盡定有出定心也是，入定心也是，基礎可能存在。如果對它有入定心，則必須是有頂天的心。如果承認，則與經文相違：『從有頂天的頂端向上，處於寂止狀態，現前意識的作意。』又有人說，進入滅盡定必須先有超越道，那麼，在進入滅盡定的時候，他的相續中會現前超越道。因為這個承諾，如果承認，則有頂天的心有所依的超越道存在。如果承認，則會從無漏九地的數量決定中退失。如果僅僅獲得超越道就可以，不需要現前超越道嗎？如果不現前超越道，則存在一種能夠遮止煩惱意的可能性。因為滅盡定不需要現前超越道。如果承認，則不應說寂止殊勝的有頂天的心遮止粗大的六識聚，以及殊勝的超越道遮止煩惱意的多種等持。 此外，滅盡定有四種平等安立。
【English Translation】 Because it will not be lost, because the abandonment of the noble ones will not be lost. The first reason is established, because in the first cessation attainment, among the four types of people, there are those who achieve it, because the basis of the form realm has cessation attainment. The first reason is established, as it is said in the Compendium of Categories: 'Initially, it is manifestly achieved among the mothers, and later it is manifestly realized in the form realm.' Some ask, 'Is it necessary to attain the mind of the peak of existence to enter cessation?' The entering mind of cessation is also a mind. If you admit it, then there is no common basis for the mind also being [the basis of attainment]. Because of this commitment. If you admit it, then knowable phenomena, there is such a case. As it is said in the Commentary on Meaningful Words: 'The non-equally placed consciousness, like this, is made manifest and ceases.' If there is a rising mind in cessation attainment, is it pervasive with the mind of the peak of existence? If it is pervasive, then it contradicts the text: 'From cessation, the non-equally placed mind is made manifest.' If it is not pervasive, then the basis of the rising mind and the desire mind may exist, so it must be admitted. Knowable phenomena, the entering mind of cessation is also, the desire mind is also, the basis may exist. Because such a rising mind is, the desire mind is also, the basis may exist, because the rising mind of the previous cessation must act as the entering mind of the latter. Furthermore, cessation has a rising mind also, an entering mind also, a basis may exist. If there is an entering mind for it, then it must be the mind of the peak of existence. If you admit it, then it contradicts the text: 'From the peak of existence upwards, the mental activity of manifesting awareness residing in peace.' Again, if someone says that entering cessation must precede the transcendent path, then, when entering cessation, the transcendent path will manifest in his continuum. Because of this commitment, if you admit it, then the transcendent path dependent on the mind of the peak of existence exists. If you admit it, then it will be lost from the definite number of the nine uncontaminated grounds. If merely obtaining the transcendent path is sufficient, is it not necessary to manifest the transcendent path? If the transcendent path is not manifested, then there is a possibility of one being able to stop the afflicted mind. Because cessation does not need to manifest it. If you admit it, then it is not appropriate to say that the particularly distinguished calm abiding mind of the peak of existence stops the coarse aggregates of the six consciousnesses, and the particularly distinguished transcendent path stops the afflicted mind, in various attainments. Furthermore, cessation has four equal placements.
ན་པའི་ཉན་ཐོས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་འདས་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། འདས་ལམ་ཐོབ་ལ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་སྔ་མ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡིད་བྱེད་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་འདས་ལམ་ཡོད་པ་བཞིན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་འདས་ལམ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ལ་ཁས། རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་དེ་འདས་ལམ་གྱི་གཏོང་རྒྱུ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འགོག་བདེན་ 12-2-132a ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཉོན་ཡིད་འགོག་མི་ནུས་པར་ཐལ། ཁྱོད་འདས་ལམ་གྱི་གཏོང་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་འགོག་སྙོམས་ཡིན་ན། སྲིད་རྩེའི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། འདོད་པའི་རྟེན་གྱི་འགོག་སྙོམས་དེ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་སས་སྡུས་ཀྱི་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པའི་བཏགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དགེ་བ་ཡིན་ཟེར་ན་ཆོས་ཅན། མིན་པར་ཐལ། རང་སངས་རྒྱས་སྲིད་རྩེའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ལ་གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་ལུས་པར་སྲིད་རྩེའི་སེམས་མངོན་དུ་བྱས་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། དེས་འགོག་སྙོམས་མངོན་དུ་བྱས་ན་དེ་འདྲ་དེ་མ་ཉམས་བཞིན་དུ། གཟུགས་སུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཅི་ཡང་མེད་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་འགོག་པ་ལ་འཇུག་ནུས་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། འགོག་པ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་གང་ཞེ་ན། ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ། སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ལ་གྱེན་དུ་བསྐྱོད་པའི་ཞི་བར་གནས་པའི་འདུ་ཤེས་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་ཡིད་ལ་བྱེད་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་པ་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་བསྟན་གྱི་དངོས་པོ་ཐོབ་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་གཟུགས་མེད་དངོས་པོའི་སེམས་ཐོབ་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། བསྟན་གྱི་དངོས་པོའི་སྙོམས་འཇུག་ཡིན་ན། འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་སེམས་རྩེ་ 12-2-132b གཅིག་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་མེད་ནམ་མཁའི་ཉེར་གཏོགས་མངོན་དུ་མ་བྱས་པར་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་པོའི་སྙོམས་འཇུག་དག་པ་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་གཟུགས་མེད་དངོས་པོའི་སེམས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། དངོས་པོའི་སྙོམས་འཇུག་དག་པ་ཡིན་ན། རང་གི་ཉེར་གཏོགས་སྔོན་དུ་བཏང་བས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། གཟུགས་མེད་ནམ་མཁའི་ཉེར་གཏོགས་ཡ
【現代漢語翻譯】 聲聞乘的法，你的相續中有已斷道，因為你已獲得但未捨棄已斷道。承認前一個理由。如果承認，那麼你的相續中存在作意，因為你的相續中存在已斷道，如同不可能存在作為阿賴耶識自性的已斷道一樣。承認理由。如果后一個理由不成立，那麼滅盡定就是已斷道的捨棄之因，因為如此。如果承認，那麼滅諦法，你不能斷除煩惱作意，因為你是已斷道的捨棄之因。有些人認為，如果是滅盡定，那麼一定是無色界頂的等持，是這樣嗎？對於欲界的等持，是這樣，因為如此。如果承認，那麼不是，因為是安立在欲界所攝的阿賴耶識狀態上的假有。因為法就是如此。如果又說它是善的，那麼法，不是，因為是獨覺獲得有頂果報之蘊的成辦之因。對於有情，如果對色界的貪慾未完全斷除，而現前了有頂的心，那麼存在這樣一個人，如果他現前了滅盡定，那麼像這樣的人在未捨棄之前，會受生於色界，如果這樣說，那麼所知法，存在這樣一個人，他對任何事物都沒有貪執，也沒有斷除貪慾，卻能入于滅盡定，因為這個宗義。如果承認，那麼所知法，不可能存在這樣的人，因為入于滅盡定是指，對任何事物都沒有貪執，對無生之法沒有貪慾，向上趨向有頂，安住于寂止，以作意為先導。如果對欲界的貪慾未斷除，卻能獲得禪定的實物，這是可能的，因為對色界的貪慾未斷除，卻能獲得無色界實物的心。如果承認，那麼這不可能，因為如果是禪定的實物，那麼一定是與對欲界的貪慾斷除完全分離的心一境性。還有，所知法，如果未現前無色界空無邊處，卻能現前清凈的無色界實物的禪定，這是可能的，因為對色界的貪慾未斷除，卻能現前無色界實物的心。如果承認，那麼這不可能，因為如果是清凈的實物禪定，那麼一定是先現前自己的近取因。前一個有周遍，因為無色界空無邊處是 聲聞乘的法，你的相續中有已斷道，因為你已獲得但未捨棄已斷道。 承認前一個理由。 如果承認，那麼你的相續中存在作意，因為你的相續中存在已斷道，如同不可能存在作為阿賴耶識自性的已斷道一樣。 承認理由。 如果后一個理由不成立，那麼滅盡定就是已斷道的捨棄之因，因為如此。 如果承認，那麼滅諦法，你不能斷除煩惱作意，因為你是已斷道的捨棄之因。 有些人認為，如果是滅盡定，那麼一定是無色界頂的等持，是這樣嗎？ 對於欲界的等持，是這樣，因為如此。 如果承認，那麼不是，因為是安立在欲界所攝的阿賴耶識狀態上的假有。 因為法就是如此。 如果又說它是善的，那麼法，不是，因為是獨覺獲得有頂果報之蘊的成辦之因。 對於有情，如果對色界的貪慾未完全斷除，而現前了有頂的心，那麼存在這樣一個人，如果他現前了滅盡定，那麼像這樣的人在未捨棄之前，會受生於色界，如果這樣說，那麼所知法，存在這樣一個人，他對任何事物都沒有貪執，也沒有斷除貪慾，卻能入于滅盡定，因為這個宗義。 如果承認，那麼所知法，不可能存在這樣的人，因為入于滅盡定是指，對任何事物都沒有貪執，對無生之法沒有貪慾，向上趨向有頂，安住于寂止，以作意為先導。 如果對欲界的貪慾未斷除，卻能獲得禪定的實物，這是可能的，因為對色界的貪慾未斷除，卻能獲得無色界實物的心。 如果承認，那麼這不可能，因為如果是禪定的實物，那麼一定是與對欲界的貪慾斷除完全分離的心一境性。 還有，所知法，如果未現前無色界空無邊處，卻能現前清凈的無色界實物的禪定，這是可能的，因為對色界的貪慾未斷除，卻能現前無色界實物的心。 如果承認，那麼這不可能，因為如果是清凈的實物禪定，那麼一定是先現前自己的近取因。 前一個有周遍，因為無色界空無邊處是
【English Translation】 Proponent: A Hearer (Śrāvaka) who possesses the quality of abandonment. Thesis: You have an abandoned path in your continuum because you have obtained but not relinquished the abandoned path. I accept the former reason. Consequence: If you accept that, then you have mental activity in your continuum because you have an abandoned path in your continuum, just as it is impossible to have an abandoned path that is the nature of the basis-of-all consciousness (ālayavijñāna). I accept the reason. If the latter reason is not established, then the cessation attainment (nirodhasamāpatti) is the cause of relinquishing the abandoned path, because of that. Consequence: If you accept that, then the Truth of Cessation (nirodhasatya), you are unable to prevent afflicted mental activity because you are the cause of relinquishing the abandoned path. Some say, 'If it is cessation attainment, then it must be the attainment of the peak of existence (bhavāgra),' is that so? Thesis: The cessation attainment of the desire realm, it is so, because of that. Consequence: If you accept that, then it is not, because it is a nominal existence (prajñaptisat) imputed to the state of the basis-of-all consciousness included in the desire realm. Because the subject is that. Furthermore, if you say it is virtuous, then the subject, it is not, because it is the cause of accomplishing the aggregates of the fruition of the peak of existence for a solitary realizer (pratyekabuddha). For a sentient being, if the attachment to form has not been completely abandoned, and the mind of the peak of existence is manifested, then it is possible for such a person to exist. If he manifests cessation attainment, then such a person, without abandoning that, will take birth in the form realm, so they say. Thesis: Knowable phenomena, it is possible for someone to enter into cessation without any attachment and without abandoning attachment, because of that assertion. Consequence: If you accept that, then knowable phenomena, it is impossible for such a thing to exist, because entering into cessation attainment means being without attachment to anything, without desire for the unborn, ascending to the peak of existence, abiding in peace, with mental activity as the precursor. If attachment to the desire realm has not been abandoned, it is possible to obtain the object of meditative absorption, because it is possible to obtain the mind of the formless realm object without abandoning attachment to form. Consequence: If you accept that, then that is impossible, because if it is the object of meditative absorption, then it must be a single-pointed mind completely separated from attachment to the desire realm. Furthermore, knowable phenomena, it is possible for someone to manifest the pure meditative absorption of the formless realm object without manifesting the formless realm of the sphere of infinite space (ākāśānantyāyatana), because it is possible to manifest the mind of the formless realm object without abandoning attachment to form. Consequence: If you accept that, then that is impossible, because if it is a pure object of meditative absorption, then it is pervaded by having its own proximate cause as a precursor. The former has pervasion because the formless realm of the sphere of infinite space is
ིན་ན། འགོག་པ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱེད་པའི་ལམ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བར་གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། གཟུགས་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་གཟུགས་མེད་དངོས་གཞིའི་སེམས་ཐོབ་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདོད་ན། གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྟེན་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བ་གཅིག་ཡོད་པ་སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། །ཡང་མངོན་པ་གོང་མའི་རྗེས་འབྲང་རྣམས་ན་རེ། བསམ་གཏན་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་གི་འདའ་བས། བསམ་གཏན་སྔ་མ་རྣམས་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་ཐལ། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ཕྱི་མ་ཐོབ་པ་མི་སྲིད་ལ། གཟུགས་མེད་རྣམས་ནི་དམིགས་རྣམ་གྱིས་འདའ་བས་ས་འོག་མ་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་གོང་མའི་དངོས་པོ་ཐོབ་པ་སྲིད་དོ་ཞེས་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་ཡིན་ན། བསམ་གཏན་དང་པོ་གསུམ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པ་མ་ཉམས་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། 12-2-133a དེ་མ་ཉམས་པའི་གང་ཟག་ཡིན་ན། བསམ་གཏན་དང་པོ་གསུམ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་པའི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འགོག་སྙོམས་ཐོབ་ལ་མ་ཉམས་པའི་གང་ཟག་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ནས་དགུ་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་འདོད་ན། རྒྱལ་པོ་སྲས་ལས། གླིང་བཞི་གླིང་ཕྲན་བརྒྱད་འདོད་ལ་རིགས་དྲུག གཟུགས་ཁམས་གནས་རིགས་བཅུ་བདུན་ཏེ། འགོག་སྙོམས་ཀྱི་རྟེན་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་བཤད་པ་དང་འགལ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་མ་ཉམས་བཞིན་དུ། ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ། གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་པོའི་སེམས་མ་ཉམས་བཞིན་དུ། གཟུགས་ཁམས་སུ་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གོང་མའི་རྟེན་ལ་འོག་མར་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་ལས་སོག་པ་ཡོད་པར་ཐལ་བ་དང་། བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་ཚེ། རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་བཟླས་ཕྱེ་བའི་མིག་པ་བསམ་གཏན་དང་པོར་རྟོགས་པ་གཅིག་སྲིད་པར་ཐལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དམ་བཅའ་སྔ་མ་དེ་རང་གིས་ཁས་ལེན་པ་ལ། མངོན་པ་འོག་མའི་རྗེས་འབྲང་དག་ན་རེ། མཐར་གསུངས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུའི་གོ་རིམ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དགུ་པོ་དེ་སྔ་མ་ལ་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་ཕྱི་མ་ཐོབ་པར་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་རོ། །འོ་ན་ཁྱོད་རང་གི་ལུགས་ལ་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། དེ་ལ་སྲིད་དེ་ལས་ཆགས་བྲལ་མ་བྱས་པར་འགོག་སྙོམས་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཕྱིར་འོང་གི་ལུས་སྔོན་བྱེད་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་གོ་རིམ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དགུ་པོ་འོག་མ་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་ལ། གོང་མའི་དངོས་གཞི་མ་ 12-2-133b ཐོབ་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ
【現代漢語翻譯】 是，因為斷滅需要一個離欲之道。所知法（一切事物），如果未斷除對色的貪慾，則有可能在無色界受生。因為有可能在未斷除對色的貪慾的情況下，獲得真正的無色界心。如果承認這一點，那麼在無色界的所依中，就存在捨棄對色的煩惱等無量過患。此外，隨順上部阿毗達磨者說：『禪定是通過支分超越，因此未斷除對先前禪定的貪慾。因為不可能獲得後續禪定的真實本體。而無色界是通過所緣和行相超越，因此有可能在未斷除對下層地的貪慾的情況下，獲得上層的實物。』所知法（一切事物），如果是獲得滅盡定者，那麼一定已經斷除了對初禪、二禪、三禪的貪慾。因為如果是這樣，那麼一定已經獲得了第四禪的真實本體且未退失。如果未退失，那麼一定已經斷除了對初禪、二禪、三禪的貪慾。如果承認這一點，那麼獲得滅盡定且未退失者，不可能從第三禪到第九禪受生。如果也承認這一點，那麼就與《王子經》中所說：『四大部洲、八小洲是欲界，六道眾生；色界有十七處，滅盡定的所依有二十五處』相矛盾。所知法（一切事物），在禪定的真實本體未退失的情況下，有可能因為煩惱的力量而在欲界受生。因為在無色界的實物心未退失的情況下，有可能因為業和煩惱的力量而在色界受生。如果承認這一點，那麼在上層的所依中，就存在投生到下層的業的種子，並且從初禪到欲界受生時，有可能在初禪中證悟十二緣起的眼。此外，對於先前自己所承認的宗義，隨順下部阿毗達磨者說：『最終所說的九次第定不合理，因為這九者有可能在未斷除對先前者的貪慾的情況下，獲得後續者。』如果這樣，那麼按照你自己的觀點，那裡就有過失。因為在那裡，有可能在未斷除對它的貪慾的情況下，現證滅盡定。因為回來的身體是先前建立的基礎。此外，所知法（一切事物），它的次第不合理，因為這九者斷除了對下層的貪慾，但未獲得上層的真實本體。 12-2-133b
【English Translation】 Yes, because cessation requires a path of detachment. Knowable phenomena (all things), if one has not abandoned attachment to form, it is possible to be born in the formless realm. Because it is possible to attain the actual formless realm mind without abandoning attachment to form. If this is admitted, then in the basis of the formless realm, there exist limitless faults such as abandoning the afflictions towards form. Furthermore, those who follow the Higher Abhidharma say: 'Dhyanas (meditative absorptions) are surpassed through their limbs, therefore one has not abandoned attachment to the previous dhyanas. Because it is impossible to attain the actual subsequent dhyana. But the formless realms are surpassed through their objects and aspects, therefore it is possible to attain the higher entity without abandoning attachment to the lower ground.' Knowable phenomena (all things), if one is someone who has attained the Cessation Attainment, then it necessarily follows that one has abandoned attachment to the first, second, and third dhyanas. Because if that is the case, then it necessarily follows that one has attained the actual fourth dhyana and has not declined from it. If one has not declined from it, then it necessarily follows that one has abandoned attachment to the first, second, and third dhyanas. If this is admitted, then it necessarily follows that someone who has attained the Cessation Attainment and has not declined from it cannot be born from the third dhyana to the ninth dhyana. If this is also admitted, then it contradicts what is said in the 'King Son Sutra': 'The four great continents and eight subcontinents are the desire realm, the six classes of beings; the form realm has seventeen places, the basis of the Cessation Attainment has twenty-five places.' Knowable phenomena (all things), while the actual entity of dhyana has not declined, it is possible to be born in the desire realm due to the power of afflictions. Because while the actual mind of the formless realm has not declined, it is possible to be born in the form realm due to the power of karma and afflictions. If this is admitted, then in the higher basis, there exists the seed of karma that throws one to the lower realm, and when one is born from the first dhyana to the desire realm, it is possible to realize the eye of the twelve links of dependent origination in the first dhyana. Furthermore, regarding the previous proposition that one has admitted oneself, those who follow the Lower Abhidharma say: 'The order of the nine meditative absorptions that are ultimately taught is not reasonable, because it is possible for these nine to attain the subsequent one without abandoning attachment to the previous one.' If so, then according to your own view, there is a fault there. Because there, it is possible to directly realize the Cessation Attainment without abandoning attachment to it. Because the returning body is the foundation previously established. Furthermore, knowable phenomena (all things), its order is not reasonable, because these nine have abandoned attachment to the lower one, but have not attained the actual entity of the higher one. 12-2-133b
། ཤེས་རབ་རྐྱང་པའི་ཆ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་དེས་སྲིད་དེ་མན་ཆད་ལ་ཆགས་བྲལ་བྱས་ཀྱང་། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ཙམ་ཡང་མ་ཐོབ་པ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཁྱེད་ལྟར་ན་འཕགས་པའི་སྤངས་པ་ལ་ཉམས་པ་སྲིད་པར་ཐལ། འགོག་སྙོམས་ཐོབ་པའི་འཕགས་པ་ཅི་ཡང་མེད་སོགས་ཀྱི་ཆགས་བྲལ་ལས་ཉམས་ནས་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། དེ་འདོད་ན་པ་ཡིན་ཏེ། ལམ་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྤངས་པ་ལ་ཉམས་པ་སྲིད་པ་ཡིན་ནོ། །ཅེ་ན། དེ་ལྟར་ན། མཛོད་ལས། འཇིག་རྟེན་པའི་ཆགས་བྲལ་ནི། །འཕགས་པ་བྲལ་བའི་ཐོབ་རྣམ་གཉིས། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། ལམ་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྤངས་པའང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཐོབ་པ་ཡོད་པས་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལྟར་སྤངས་པ་སླར་ཟློག་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ། ཡང་ཁྱེད་ཅག་ལམ་ཟག་མེད་སྤངས་པ་ལ་ཉམས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། འདོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལྟར་ན། ཁྱོད་ཀྱི་འདོད་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ། གསུམ། རང་སྡེ་གནས་མ་བུའི་ལྟ་བ་བཅུ་མ་ཡིན་ཟེར་རོ། །དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་སྡེ་གནས་མ་བུའི་ལྟ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ལྟ་བ་དཀར་རྟགས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་གཞིའི་གང་རུང་ཁས་མི་ལེན་པའི་གང་ཞིག་ལྟ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། རང་སྡེའི་ལྟ་བ་མིན་པར་ཐལ། སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་མ་བྱོན་པའི་གོང་གི་ཕྱི་རོལ་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསམ་གྱི་མི་ཁྱབ་སོགས་ཁྱད་པར་གྱི། །ཞེས་སོགས་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཐེག་དམན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་མཚོན་ནུས་ཏེ། ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་བའི་ཁྱད་མཚན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པའི་ 12-2-134a བྱང་སེམས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ཆོས་ཅན། དམ་ཚིག་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྟོན་པ་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོག་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་སྦྱོར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས་ཁ་ཅིག སྐབས་འདིར་ལམ་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་སྦྱོར་བ་མཚན་ཉིད་པར་བཞག་ནས། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ་ཟེར་ན། ལམ་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཤེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་མིན་པར་ཐལ། གཞི་ཤེས་སྦྱོར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞི་སྐྱེད་བྱེད་དུ་རྟོགས་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ལམ་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་། རྣམ་མཁྱེན་གྱི་སྦྱོར་བ་མཚན་འཛིན། ཐེག་དམན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་འཕགས་པར་མཚོན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པ་ཟེར་ན། རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་སྐུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། ཐེག་དམན་སྦྱོར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱི
【現代漢語翻譯】 如果僅僅通過智慧的一部分而獲得解脫的聲聞阿羅漢，即使已經斷除了對有頂以下的貪執，但仍然存在沒有獲得任何禪定根本定的人。此外，按照你們的觀點，聖者的斷除也可能退失，因為存在獲得滅盡定（藏文：འགོག་སྙོམས་，梵文天城體：निरोधसमापत्ति，梵文羅馬擬音：nirodhasamāpatti，漢語字面意思：止息等至）的聖者從對任何事物的無貪執中退失，然後投生到色界的情況。對方說：『如果承認這一點，那就是承認了有漏道的斷除可能退失。』如果這樣說，那麼，《俱舍論》中說：『世間的無貪，是聖者離貪的兩種獲得。』在註釋中說：『有漏道的斷除也有無漏的獲得，因此不會像凡夫一樣，斷除后又重新恢復。』這與你們的說法相矛盾。而且，你們認為無漏道的斷除不會退失，因為你們這樣認為，所以你們的觀點會退失。三、你們宗派說不是根本有部的十種見解。如果這個法是這樣，那麼，你們就成了佛教的見解，因為是根本有部的見解。如果承認，那就錯了，因為凡是不承認見解的白法印（藏文：དཀར་རྟགས་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：白相）的基礎的任何事物都是見解。而且，這個法不是你們宗派的見解，因為是釋迦牟尼佛（藏文：སངས་རྒྱས་，梵文天城體：बुद्ध，梵文羅馬擬音：Buddha，漢語字面意思：覺者）未出現之前的外道的見解。不可思議等等的差別。等等。如果說大乘的加行比小乘的加行更為殊勝，那麼，如果說大乘加行的特點的定義是，證悟法無我的 菩薩瑜伽士，那麼，這就是誓言。因為這樣，如果承認，那麼，導師釋迦牟尼佛就是證悟法無我的菩薩瑜伽士，因為比大乘道的加行更為殊勝。有些直接的遍。在這裡，如果將道心的加行和現觀加行作為定義，並說比基礎智慧的加行更為殊勝，那麼，道心的加行就不是比基礎智慧的加行更為殊勝，因為是基礎智慧的加行，因為是證悟基礎生起者的菩薩瑜伽士。有些人認為道心的加行和現觀的加行是執著相，比小乘的加行更為殊勝。如果說證悟法無我的菩薩瑜伽士是，那麼，證悟智慧法身就是，因為比小乘的加行更為殊勝。
【English Translation】 If a Hearer Arhat who is liberated solely through a portion of wisdom, even though they have abandoned attachment to existence below the peak, there still exists one who has not attained even the fundamental basis of meditative concentration. Furthermore, according to your view, the abandonment of the noble ones could regress, because there exists a noble one who has attained the cessation attainment (Tibetan: འགོག་སྙོམས་, Sanskrit Devanagari: निरोधसमापत्ति, Sanskrit Romanization: nirodhasamāpatti, Literal Chinese meaning: cessation attainment) and regresses from detachment from anything, and then is born in the Form Realm. The opponent says: 'If that is admitted, then it is admitted that the abandonment of contaminated paths can regress.' If that is said, then, the Treasury states: 'Worldly detachment is the two attainments of the noble one's detachment.' In the commentary, it says: 'The abandonment of contaminated paths also has uncontaminated attainment, therefore, it will not revert like ordinary beings, abandoning and then reverting.' This contradicts your statement. Moreover, you assert that the abandonment of uncontaminated paths does not regress, because you assert it, therefore, your view will regress. Three, your sect says it is not the ten views of the Fundamentalist Mother. If this dharma is so, then you become a Buddhist view, because it is the view of the Fundamentalist Mother. If you admit it, then it is wrong, because anything that does not acknowledge any of the bases of the white seal (Tibetan: དཀར་རྟགས་, Sanskrit Devanagari: , Sanskrit Romanization: , Literal Chinese meaning: white mark) of a view is a view. Moreover, this dharma is not the view of your sect, because it is the view of non-Buddhists before the Buddha Shakyamuni (Tibetan: སངས་རྒྱས་, Sanskrit Devanagari: बुद्ध, Sanskrit Romanization: Buddha, Literal Chinese meaning: Awakened One) appeared. Inconceivable and other differences. Etc. If it is said that the Mahayana practice is more excellent than the Hinayana practice, then, if the definition of the characteristic of the Mahayana practice is said to be, realizing selflessness of phenomena, a Bodhisattva yogi, then, that is the vow. Because of that, if it is admitted, then, the teacher Shakyamuni Buddha is a Bodhisattva yogi who realizes selflessness of phenomena, because it is more excellent than the Mahayana path practice. Some direct pervasions. Here, if the practice of the path mind and the practice of complete enlightenment are established as definitions, and it is said to be more excellent than the practice of the basis consciousness, then, the practice of the path mind is not more excellent than the practice of the basis consciousness, because it is the practice of the basis consciousness, because it is the Bodhisattva yogi who realizes the basis generator. Some consider the practice of the path mind and the practice of complete enlightenment to be grasping at characteristics, more excellent than the Hinayana practice. If it is said that the Bodhisattva yogi who realizes selflessness of phenomena is, then, the realization of wisdom Dharmakaya is, because it is more excellent than the Hinayana practice.
ར། ཁྱབ་པ་དངོས། ཁ་ཅིག དེ་གཉིས་མཚན་འཛིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པར་མཚོན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་སེམས་དཔའི་རྣལ་འབྱོར་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལྟ་བུའི་མཚོན་ཚུལ་དེ་ཁྱད་མཚན་གྱི་མཚོན་ཚུལ་དུ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཁྱད་མཚན་གྱི་མཚོན་ཚུལ་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་མཚོན་བྱར་བཞག་ནས་རང་གི་མཚན་གཞིའི་སྟེང་དུ་མཚོན་བྱའི་མཚོན་བྱ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། རྩ་བར་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པས་ཁྱད་པར་ལམ་ཞེས་དང་། འགྲེལ་པར། ལམ་སེམས་པ་ལ་སོགས་པ་གཉིས་ནི་ཁྱད་པར་ 12-2-134b དེ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཤེར་ཕྱིན་ལྷག་མར་ཐོབ་པའི་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྲོ་བོ། གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་འགོག་སྙོམས་གཅིག་ཁོ་ན་ཆོས་ཅན་ཅེ་ན། ཤེས་རབ་རྐྱང་གྲོལ་གྱི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་པས་འདིར་རང་བཞིན་གྱི་འགོག་འགོམས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པར་ཐལ། གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནུས་པ་གང་ཞིག དེ་འགོག་རིགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། སྲིད་རྩེའི་སེམས་མ་ཐོབ་པར་སྙོམས་ལ་འཇུག་ནུས་པ་གཅིག་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་མ་ཐོབ་པར་གང་ཞིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པ་ཡོད་པ་གང་ཞིག དེ་འགོམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་འདིར་རང་བཞིན་འགོམས་ཡིན་ཅེ་ན། བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དེས་འདིར་རང་བཞིན་གྱི་འགོམས་ཐོབ་པར་ཐལ། དེས་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་མཉམ་གཞག་གཅིག་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་མཐར་གསུངས་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པར་ཐལ། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བསྟན་གྱི་དངོས་པོའི་ཐལ་བར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་རྒྱན་རྩ་འབྲེལ་ལས་གསུངས་པའི་འགོམས་ལ་ས་དྲུག་པ་མན་ཆད་དུ་ཐོབ་པ་མེད་དོ་ཅེ་ན། འོ་ན། ས་གཉིས་པར་ཐོད་རྒལ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ཐོབ་པར་ཐལ། དེར་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པས་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་ 12-2-135a འཛིན་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་མར་པ་ཆ་མཐུན་དུ་འཇོག་ཅིང་། དེ་ཙམ་གྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་དུ་འཇོག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ལམ་མ་ཞུགས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཆོས་ཅན། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐར་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དོན་ན་རེ། ལམ་གྱི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་གཉིས་དོན་མི་གཅིག་པར་ཐལ། མདོ་སྡེ་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། བསྐལ
【現代漢語翻譯】 問：『遍（khyab pa，梵文：vyāpti，英文：pervasion，漢語字面意思：周遍）』是實有，『部分（kha cig，梵文：ekadeśa，英文：part，漢語字面意思：一部分）』是實有，這二者代表著執著，象徵著大乘的瑜伽（sbyor ba，梵文：yoga，英文：union，漢語字面意思：結合）。』如果說『證悟法無我的菩薩瑜伽』，那麼所知法（shes bya chos can）就成了問題。 答：『那樣的象徵方式不應是特性的象徵方式。』因為如果是特性的象徵方式，那麼在將大乘的瑜伽作為象徵對像后，必須在自己的基之上，成為象徵對象的象徵對象。』 問：『為什麼？』 答：『因為根本上，由於卓越而稱為卓越道（khyad par lam）。』註釋中說：『道心等二者沒有對它的等持（snyoms par 'jug pa，梵文：samāpatti，英文：attainment，漢語字面意思：平等進入），因為沒有獲得勝觀（sher phyin，梵文：prajñāpāramitā，英文：perfection of wisdom，漢語字面意思：智慧到彼岸）剩餘的聲聞（nyan thos，梵文：śrāvaka，英文：hearer，漢語字面意思：聽聞者），因為沒有證悟法無我的聲聞。』 問：『憤怒尊（khro bo，梵文：krodha，英文：wrathful deity，漢語字面意思：忿怒者），如果說證悟無我的滅盡定（'gog snyoms）唯一，那麼』 答：『僅憑智慧解脫的聲聞阿羅漢（dgra bcom pa，梵文：arhat，英文：foe destroyer，漢語字面意思：摧毀敵者）能夠在此等持于自性滅（rang bzhin gyi 'gog 'goms），因為能夠等持于證悟無我的等持，那一定是滅盡定。』 問：『還有』 答：『在沒有獲得有頂（srid rtse）心的情況下，能夠等持於一種等持，因為在沒有獲得它的情況下，能夠等持于證悟無我的三摩地（ting nge 'dzin，梵文：samādhi，英文：concentration，漢語字面意思：禪定），那一定是滅盡定。』 問：『部分人說，直接證悟空性的等持智慧（mnyam gzhag ye shes）在此是自性滅。』 答：『沒有獲得禪定根本的見道（mthong lam）菩薩能夠在此獲得自性滅，因為他獲得了直接證悟空性的等持智慧。』 問：『如果承認』 答：『那麼，你最終所說的等持也獲得了，因為獲得了滅盡定。』 問：『如果承認，那麼就成了教義的灰燼。』 問：『部分人說，根據《現觀莊嚴論》（rgyan rtsa）的關聯，六地以下沒有獲得滅盡定。』 答：『那麼，二地沒有獲得頓超（thod rgal）的禪定，因為在那裡沒有獲得滅盡定。』 問：『為什麼？』 答：『因為見道菩薩獲得了獅子奮迅三摩地。』 如果相續中生起了大乘發心（thog chen gyi sems bskyed），就安立為大乘的順品（mar pa cha mthun），但僅憑此不能安立為大乘的資糧道（tshogs lam）。』 問：『如果未成立』 答：『那麼，未入道的菩薩就是最初的，因為它是與大乘解脫相順的善根，也就是說，它是道的大乘發心。』 問：『還有，這二者意義不同，』 答：『因為《寶云經》（mdo sde dkon mchog sprin）中說：劫。』
【English Translation】 Q: 'Pervasion' is real, 'part' is real, these two represent attachment, symbolizing the yoga of Mahayana. If we say 'the yoga of a Bodhisattva who realizes the selflessness of phenomena,' then the object of knowledge becomes the question. A: 'That kind of symbolization should not be a symbolization of characteristics.' Because if it is a symbolization of characteristics, then after placing the yoga of Mahayana as the object of symbolization, it must be on its own basis, becoming the object of the symbolization of the object. Q: 'Why?' A: 'Because fundamentally, it is called the Excellent Path because of its excellence.' The commentary says: 'The mind of the path, etc., do not have attainment of it, because there are no Hearers who have obtained the remainder of Prajnaparamita, because there are no Hearers who have realized the selflessness of phenomena.' Q: 'Wrathful deity, if we say that the cessation attainment of realizing selflessness is unique, then' A: 'The Arhat of the Hearers who are liberated by wisdom alone is able to attain the self-nature cessation here, because the attainment of realizing selflessness must be cessation.' Q: 'Also' A: 'Without obtaining the peak of existence mind, one is able to attain one kind of attainment, because without obtaining it, one is able to attain the samadhi of realizing selflessness, that must be cessation.' Q: 'Some say that the meditative wisdom that directly realizes emptiness is self-nature cessation here.' A: 'A Bodhisattva on the path of seeing who has not obtained the basis of meditation is able to obtain self-nature cessation here, because he has obtained the meditative wisdom that directly realizes emptiness.' Q: 'If you admit' A: 'Then, the attainment that you ultimately speak of is also obtained, because the cessation attainment is obtained.' Q: 'If you admit, then it becomes the ashes of the doctrine.' Q: 'Some say that according to the connection of the Ornament of Clear Realization, cessation is not obtained below the sixth ground.' A: 'Then, the second ground has not obtained the sudden transcendence meditation, because the cessation attainment has not been obtained there.' Q: 'Why?' A: 'Because the Bodhisattva on the path of seeing has obtained the lion's leap samadhi.' If the Mahayana aspiration arises in the continuum, it is established as the concordant part of Mahayana, but it cannot be established as the accumulation path of Mahayana by that alone.' Q: 'If it is not established' A: 'Then, the Bodhisattva who has not entered the path is the first, because it is the root of virtue that is in accordance with the liberation of Mahayana, that is to say, it is the Mahayana aspiration of the path.' Q: 'Also, these two have different meanings,' A: 'Because the Cloud of Jewels Sutra says: Kalpa.'
་པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་གྱི་ཐོག་མ་གང་ནས་རྩོམ་ཞེ་ན། ཚོགས་ཀྱི་ལམ་ནས་ཡིན་གྱི། ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ཙམ་གྱིས་མིན་ཏེ། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདིར་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། སྟོང་ཉིད་ལ་ཐོས་བསམ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས་ཟེར་ན། སྟོང་ཉིད་ལ་སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་མེད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡོད་པར་ཐལ། སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ཡོད། དེ་ཡོད་ན་སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་དེ་ཡོད་དགོས་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་གྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཡང་དག་སྤོང་བ། རྫུ་འཕྲུལ་རྐང་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པར་ཐལ། སྟོང་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །དྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་ 12-2-135b དམིགས་པ་འདིར། །ཞེས་པར། འདིར་བསྟན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། ཆོས་ཉིད་ལ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་སྒོམ་བྱུང་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་སོ་སྐྱེའི་མངོན་རྟོགས་ཟེར་ན། འདིར་བསྟན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་ན། སྦྱོར་ལམ་མཉམ་གཞག་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་ན། རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡིན་ན། དམིགས་པ་སེམས་ཅན་ལ་གཙོ་བོར་དམིགས་ནས། སེམས་མཉམ་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། རྣམ་པ་དང་ལམ་དང་གཞི་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་སྒོམ་པའི་དབྱེ་བས། ཤེས་པར། རྣམ་བཅད་པ་གཞུང་འདི་རང་གཞུང་མིན་ནོ་ཞེས་གསུངས། གཞུང་འདི་ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ལ་ལྟོས་ཏེ། ཕྱོགས་སྔའི་གཞུང་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་ལྟོས་པའི་གཞུང་གང་ཞིག གཞུང་འདིའི་བསྟན་དོན་ལོག་ཕྱོགས་དེ་སློབ་དཔོན་བཞེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞུང་འདིའི་རིགས་པ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་འགྲེལ་པ་འདིས་བསྟན་པར་ཐལ་ལོ། །དར་ཊཱིཀ་པ་ན་རེ། སྐབས་དང་པོ་གསུམ་དུ་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་ལན་དྲུག་བསྟན་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། ལམ་རྐྱང་པའི་འདོད་ཚུལ་མི་འཐད་པར་སྟོན་པའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ལམ་རྐྱང་པའི་འདོད་ཚུལ་དེ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་ཕྱོགས་སྔར་མཛད་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྗེ་བཙུན་གྱི་རྒྱན་རྩོམ་པའི་སྔ་རོལ་ལམ་རྐྱང་པའི་རིམ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། མངོན་པར
【現代漢語翻譯】 如果問及這無數三大阿僧祇劫（梵文：asaṃkhyeya-kalpa，不可數劫）的開端從何處開始？答：是從資糧道開始的。因為經中說：『不僅僅是與解脫分相應的。』 在此，如果詢問大乘資糧道的定義，如果說『以聽聞思惟空性為主的大乘異生現觀』，那麼就會推論出：『以修所成空性為主的大乘資糧道是不存在的。』因為這個論斷是合理的。如果承認，那麼就會推論出：『它是存在的。』因為以修所成空性為主的大乘資糧道是存在的。如果它存在，那麼以修所成空性為主的資糧道就必須存在。前一個論斷是合理的，因為具有作為大乘資糧道體性的正念住和正斷，以及神足。 聲聞阿羅漢的證悟先於大乘資糧道行者的相續之瑜伽現量，這個法具有此性質。這個論斷是合理的，因為這個緣故。如果承認，那麼就會推論出：『它是證悟空性的瑜伽現量。』因為它是以空性為對境的瑜伽現量。如果承認，那麼就會推論出：『它是異生的現觀。』 關於『暖位之對境在此』，如果詢問此處所說的加行道的定義，如果說『以法性為總義的方式，以修所成空性為主的大乘異生現觀』，那麼如果此處所說的加行道是加行道，那麼就會推論出：『加行道一定是等持。』因為這個論斷是合理的。如果承認，那麼就會推論出：『它不是等持。』如果它是等持，那麼就必須是后得智。如果它是后得智，那麼就必須是以眾生為主要對境，並且具有心平等之類的行相。駁斥這個理由。 通過對行相、道和基礎的一切進行辨別，可知此論並非自宗之論。此論具有此性質，相對於獅子賢論師而言，是前代的論，因為凡是相對於他的論，此論的教義歧途正是論師所贊同的。如果承認，那麼就會推論出：『此論遮破此理的理路被此釋論所闡述。』 達·釋論者說，在最初三個章節中，六次闡述了加行道、見道和修道，這是有必要的，因為這是爲了表明單獨道的觀點是不合理的。如果這樣說，那麼所知法具有此性質，單獨道的觀點是至尊慈氏菩薩（梵文：Maitreya，彌勒）在前代所造的。這個論斷是合理的。如果承認，那麼就會推論出：『在至尊的莊嚴論著之前，存在單獨道的次第。』因為承認這個觀點。如果承認，那麼所知法具有此性質，現觀
【English Translation】 If asked, from where does the beginning of these countless three great asaṃkhyeya-kalpas (Sanskrit: asaṃkhyeya-kalpa, countless eons) originate? The answer is: It begins from the path of accumulation. Because it is said in the scriptures: 'Not just corresponding to the part of liberation.' Here, if inquiring about the definition of the Mahāyāna path of accumulation, if it is said, 'The direct realization of an ordinary Mahāyāna being, primarily focused on hearing and contemplating emptiness,' then it would be inferred: 'The Mahāyāna path of accumulation, primarily focused on meditative cultivation of emptiness, does not exist.' Because this assertion is reasonable. If accepted, then it would be inferred: 'It exists.' Because the Mahāyāna path of accumulation, primarily focused on meditative cultivation, exists. If it exists, then the one primarily focused on meditative cultivation must exist. The former assertion is reasonable because it possesses the mindfulness and correct abandonment that constitute the essence of the Mahāyāna path of accumulation, as well as the miraculous feet. The yoga manifest of the continuum of a Mahāyāna practitioner on the path of accumulation, preceded by the realization of a Śrāvaka Arhat, has this nature. This assertion is reasonable because of this reason. If accepted, then it would be inferred: 'It is the manifest yoga realizing emptiness.' Because it is the manifest yoga focused on emptiness. If accepted, then it would be inferred: 'It is the manifest realization of an ordinary being.' Regarding 'The object of the heat stage is here,' if inquiring about the definition of the path of joining mentioned here, if it is said, 'The direct realization of an ordinary Mahāyāna being, primarily focused on meditative cultivation in the manner of the general meaning of reality,' then if the path of joining mentioned here is the path of joining, then it would be inferred: 'The path of joining must be samadhi.' Because this assertion is reasonable. If accepted, then it would be inferred: 'It is not samadhi.' If it is samadhi, then it must be subsequent wisdom. If it is subsequent wisdom, then it must be primarily focused on sentient beings and have aspects such as equanimity of mind. Refute this reason. Through distinguishing all aspects, paths, and bases, it is known that this treatise is not of our own school. This treatise has this nature; relative to Master Siṃhabhadra, it is a treatise of the previous era, because whatever treatise is relative to him, the doctrinal deviation of this treatise is what the master approves of. If accepted, then it would be inferred: 'The reasoning that refutes the reasoning of this treatise is explained by this commentary.' Dar Ṭīkapa says that in the first three chapters, the sixfold explanation of the path of joining, seeing, and cultivation is necessary because it is to show that the view of a single path is unreasonable. If said so, then the knowable has this nature; the view of a single path was created by the venerable Maitreya (Sanskrit: Maitreya, Loving-kindness) in the previous era. This assertion is reasonable. If accepted, then it would be inferred: 'Before the venerable's composition of the Ornament, there was a sequence of a single path.' Because this view is accepted. If accepted, then the knowable has this nature; the Abhisamaya
་རྟོགས་པ་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཆད་པ་དེ། རྗེ་བཙུན་གྱི་ཕྱིའི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྩ་བར་འདོད་པ་མི་འཐད་ 12-2-136a པར་ཐལ། མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྐྱང་པ་གཅིག་བཤད་པ་དེ་རྒྱན་གྱི་སྲོལ་འབྱེད་སོ་སོའི་ལུགས་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་ནས་བཟུང་སྟེ། ཞེས་པར། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་ཆོས་ཅན། ཉི་ཤུར་དབྱེར་ཡོད་དེ། སྦྱོར་ལམ་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་སོགས་ཉི་ཤུར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་དེ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་ཉི་ཤུར་དབྱེར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་དཀོན་མཆོག་གསུམ། །ཞེས་སོགས་འདི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་དགེ་འདུན་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཞུགས་གནས་ཀྱི་གང་ཟག་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་གི་མིང་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་ཐོབ་མྱོང་བར་ཐལ་ལོ། །འདིར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་མཚམས་དྲིས་པས། མ་ངེས་པ་རིགས་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་དབང་རྣོན་སྦྱོར་ལམ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག དབང་འབྲིང་མཐོང་ལམ་ནས། དབང་བརྟུལ་ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གོ་ཅེ་ན། དེ་འདྲའི་ས་མཚམས་མི་འཐད་པར་ཐལ། མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་གྱི་བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་ཡིན་ན། གནས་སྐབས་རྫོགས་སངས་ལས། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། ཡང་དེ་འདྲ་དེ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ས་མཚམས་ཡིན་ནོ་ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲའི་ས་མཚམས་མི་འཐད་པར་ཐལ། བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་ཡིན་ན། རྫོགས་སངས་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རང་དོན་སྐབས་ཀྱི་རྟགས་ཐོབ་ 12-2-136b པས་ཁྱབ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ཐོབ་ན། རྫོགས་སངས་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་ཐོབ་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་དེར་ཐལ། དེ་ཐོབ་ན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་དྲངས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ཐོབ་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་ལ་སོགས་ལས་ལྡོག་སོགས་རྟགས། ཞེས་སོགས་ལ། རྟགས་ཀྱི་རྣམ་བཞག་དྲིས་པས། མ་ངེས་པའི་རིགས་ཅན་གྱིས་བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་པ་དབང་རྣོན་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ལ་བདེན་ཞེན་མངོན་འགྱུར་བ་ལྡོག་པ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཅེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་ལྡོག་པ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བདེན་འཛིན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྗེས་ཐོབ་མངོན་གྱུར་པ་
【現代漢語翻譯】 如果通過八現觀之門來講解，這可以被認為是彌勒（梵文：Maitreya）論師外在傳承的開創，因為你這樣主張。而且，你主張的根本不合理，因為僅僅講解現觀，並非是《現觀莊嚴論》（梵文：Abhisamayalankara）各個傳承的觀點。在『從抉擇分開始』這句話上，如果有人說：『不退轉的僧伽（梵文：Sangha）有二十種差別，因為有資糧道的不退轉者等二十種。』那麼，所知法，你這個屬於利根的資糧道菩薩，可以被認為是不退轉的僧伽，因為它可以被分為二十種。如果你這樣主張，那麼，這個所知法，可以被認為是屬於大乘的僧伽寶，因為它是不退轉的僧伽。如果你這樣主張，那麼，這個所知法，可以被認為是在這個場合所講的，以『你，佛陀等三寶』等所代表的，具有意義的僧伽，因為它是不退轉的僧伽。如果你這樣主張，那麼，這個所知法，可以被認為是具有預流果等八種果位名稱的菩薩，因為它是不退轉的僧伽。如果你這樣主張，那麼，你已經獲得了大乘見道的證悟。』 在這裡，如果有人問不退轉的界限，回答說：『不定種姓的利根菩薩從資糧道開始不退轉，中根從見道開始，鈍根從第八地開始不退轉。』那麼，這樣的界限是不合理的，因為如果是不定種姓的資糧道菩薩，那麼，通常從圓滿菩提來說，會被不退轉所遍及。這是個排除的理由。而且，如果這種說法是不退轉的界限，那麼，所知法，這樣的界限是不合理的，因為如果是資糧道菩薩，那麼，通常從圓滿菩提來說，會獲得不退轉的自利方面的標誌。如果菩薩獲得了資糧道后得位的證悟，那麼，通常會獲得圓滿菩提的不退轉的暫時性理由。后一個說法是正確的，因為如果獲得了那個，那麼，通常會獲得由證悟空性的等持智慧所引導的，后得位身語的特殊行為。『從與色法等相異』等等，如果有人問標誌的分類，回答說：『不定種姓的利根資糧道菩薩，從色法等顯現的實執中解脫出來，因為他證悟了色法等無自性。』那麼，這個所知法，不應該被認為是解脫的，因為你的相續中存在著它，因為你的相續中存在著實執，因為你的相續中存在著后得位的顯現。
【English Translation】 If it is explained through the eight gates of realization, it can be considered the originator of the outer tradition of Maitreya (Sanskrit: Maitreya), because you assert so. Moreover, your assertion at the root is unreasonable, because merely explaining realization is not the view of each tradition of the 'Ornament of Clear Realization' (Sanskrit: Abhisamayalankara). On the phrase 'starting from the Determination Part,' if someone says: 'The irreversible Sangha (Sanskrit: Sangha) has twenty distinctions, because there are twenty kinds of irreversible ones such as those on the Path of Accumulation.' Then, knowable phenomena, you, a Bodhisattva on the Path of Accumulation with sharp faculties, can be considered an irreversible Sangha, because it can be divided into twenty kinds. If you assert this, then this knowable phenomenon can be considered a Sangha Jewel belonging to the Mahayana, because it is an irreversible Sangha. If you assert this, then this knowable phenomenon can be considered the Sangha with meaning represented by 'you, the Three Jewels such as the Buddha,' etc., spoken in this context, because it is an irreversible Sangha. If you assert this, then this knowable phenomenon can be considered a Bodhisattva with the name of any of the eight types of individuals in the Stream-enterer stage, because it is an irreversible Sangha. If you assert this, then you have attained the realization of the Mahayana Path of Seeing. Here, if someone asks about the boundary of irreversibility, answering: 'A Bodhisattva of uncertain lineage with sharp faculties does not regress from the Path of Accumulation, one with medium faculties from the Path of Seeing, and one with dull faculties from the Eighth Ground.' Then, such a boundary is unreasonable, because if it is a Bodhisattva of uncertain lineage on the Path of Accumulation, then generally speaking, from complete enlightenment, it is pervaded by irreversibility. This is a reason for exclusion. Moreover, if such a statement is the boundary of irreversibility, then, knowable phenomena, such a boundary is unreasonable, because if it is a Bodhisattva on the Path of Accumulation, then generally speaking, from complete enlightenment, one will obtain the sign of irreversibility in terms of self-benefit. If a Bodhisattva obtains the post-attainment realization of the Path of Accumulation, then generally one will obtain the temporary reason for irreversibility from complete enlightenment. The latter statement is correct, because if one obtains that, then generally one will obtain the special behavior of body and speech in the post-attainment state, guided by the wisdom of meditative equipoise that realizes emptiness. 'Differing from form, etc.,' etc., if someone asks about the classification of signs, answering: 'A Bodhisattva of uncertain lineage with sharp faculties on the Path of Accumulation is liberated from the manifest clinging to truth in form, etc., because he realizes that form, etc., are without inherent existence.' Then, this knowable phenomenon should not be considered liberated, because it exists in your continuum, because clinging to truth exists in your continuum, because the manifestation of the post-attainment state exists in your continuum.
འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཁྱོད་སོ་སྐྱེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་པ་གཞན་གྱིས་བར་མ་ཆོད་པར་རྣམ་མཁྱེན་འབྱུང་དུ་རུང་སྟེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་རྒྱུ་ཚོགས་གྲངས་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཅེ་ན། དམན་པར་ངེས་པའི་ཉན་ཐོས་ཚོགས་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཁྱོད་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཚང་བར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་རུང་དུ་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཐོང་བའི་ལམ་ལ་བཟོད་པ་དང་། །ཞེས་པར། འདིར་བསྟན་གྱི་ཤེས་བཟོད་ཀྱི་མིང་ཅན་གྱི་རྗེས་ཐོབ་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཁྱད་པར་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་གཞན་ངོར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། རང་གཞན་གྱི་རྟག་ཡིན་ཏེ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ 12-2-137a ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་དབང་འབྲིང་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་དེ་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་དེར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྟགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་རྗེས་ཐོབ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་ན། མེད་པར་ཐལ། མཐོང་ལམ་ཡིན་ན། མཉམ་གཞག་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། བདེན་པ་མངོན་རྟོགས་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་གྲངས་ངེས་པ་གཞི་མངོན་པ་གོང་འོག་ལས་བཤད་པ་དེ་རིག་རིག ཁ་ཅིག འདིར་བསྟན་གྱི་རྗེས་ཐོབ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དེ། མཐོང་ལམ་པ་ཡིན་ལ། དེའི་རྒྱུད་ལ་མཐོང་ལམ་མེད་དོ་ཟེར་རོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེའི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཡོད་པར་ཐལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་གནས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་མེད་པར་ཐལ། ལམ་ལྔ་པོ་གང་རུང་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། གང་ཡོད་དྲི་བར་བྱའོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཡོད་ཅེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་མཐོང་ལམ་པ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག འདིར་བསྟན་རྗེས་ཐོབ་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཁྱད་པར་ཅན་བཅུ་དྲུག་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་བྱང་སེམས་སྒོམ་ལམ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་འདྲ་བཅུ་དྲུག་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དབང་འབྲིང་གཞན་ངོར་རྫོགས་སངས་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཏུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་མེད་ 12-2-137b པའི་ཕྱིར། རྟགས། ཡང་ཁ་ཅིག་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་པ་ཡིན་ན། མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་ཟེར་ན། ཤེས
【現代漢語翻譯】 因為產生之故。因為你是凡夫之故。有些人說：『此法，你的相續能夠不被其他乘所間斷地產生一切智，因為你的相續具備一切智之因的圓滿數量。』如果這樣說，那麼，必定是下劣的聲聞乘資糧道者，此法，是這樣的。因為，你是眾生之故。此外，此法，你的相續圓滿具備此，因為你具有能夠成就佛的自性之相，因為你是眾生之故。在『見道之忍』中，此處所說的具有知忍之名的后得位身語特殊行為十六者，爲了使菩薩見道者中等根器者在他人面前不退轉于圓滿正覺，是自他的常法嗎？如果這樣說，所知法，此法，有具有如此之菩薩見道中等根器者，因為如此是成就菩薩見道中等根器者的相之故。如果承認，那麼，有安住于大乘見道后得位的菩薩見道者，如果承認，那麼，沒有，因為如果是見道，則必須是等持之故。十六剎那證悟真諦的數量確定，是根據上下阿毗達磨所說，這要仔細分析。有些人說：『此處所說的安住於後得位的菩薩見道者，是見道者，但他的相續中沒有見道。』所知法，此法的相續中有大乘見道，因為是安住于菩薩見道之故。因為說『是不退轉者』。此外，此法，你的相續中沒有大乘道，因為沒有五道中的任何一個之故。如果不成立，那麼，要問有什麼道。如果說有大乘修道，那麼，此法，你是大乘修道者，因為你是相續中具有大乘修道的聖者之故。如果承認，那麼，你不是見道者。有些人說，具有此處所說的后得位身語特殊行為十六者的菩薩是修道者。如此十六者，此法，不是使菩薩見道中等根器者在他人面前不退轉于圓滿正覺的相，因為沒有具有此相續的菩薩見道者之故。相。又有些人說，如果是大乘見道者，則周遍是等持智慧。所知法 因為產生之故。因為你是凡夫之故。有些人說：『此法，你的相續能夠不被其他乘所間斷地產生一切智，因為你的相續具備一切智之因的圓滿數量。』如果這樣說，那麼，必定是下劣的聲聞乘資糧道者，此法，是這樣的。因為，你是眾生之故。此外，此法，你的相續圓滿具備此，因為你具有能夠成就佛的自性之相，因為你是眾生之故。在『見道之忍』中，此處所說的具有知忍之名的后得位身語特殊行為十六者，爲了使菩薩見道者中等根器者在他人面前不退轉于圓滿正覺，是自他的常法嗎？如果這樣說，所知法，此法，有具有如此之菩薩見道中等根器者，因為如此是成就菩薩見道中等根器者的相之故。如果承認，那麼，有安住于大乘見道后得位的菩薩見道者，如果承認，那麼，沒有，因為如果是見道，則必須是等持之故。十六剎那證悟真諦的數量確定，是根據上下阿毗達磨所說，這要仔細分析。有些人說：『此處所說的安住於後得位的菩薩見道者，是見道者，但他的相續中沒有見道。』所知法，此法的相續中有大乘見道，因為是安住于菩薩見道之故。因為說『是不退轉者』。此外，此法，你的相續中沒有大乘道，因為沒有五道中的任何一個之故。如果不成立，那麼，要問有什麼道。如果說有大乘修道，那麼，此法，你是大乘修道者，因為你是相續中具有大乘修道的聖者之故。如果承認，那麼，你不是見道者。有些人說，具有此處所說的后得位身語特殊行為十六者的菩薩是修道者。如此十六者，此法，不是使菩薩見道中等根器者在他人面前不退轉于圓滿正覺的相，因為沒有具有此相續的菩薩見道者之故。相。又有些人說，如果是大乘見道者，則周遍是等持智慧。所知法
【English Translation】 Because of arising. Because you are a common being. Some say: 'This phenomenon, your continuum can give rise to omniscience without being interrupted by other vehicles, because your continuum possesses the complete number of causes for omniscience.' If so, then, it must be an inferior Hearer's path of accumulation, this phenomenon, is like that. Because, you are a sentient being. Furthermore, this phenomenon, your continuum completely possesses this, because you have the characteristic of being able to achieve Buddhahood, because you are a sentient being. In 'Patience of the Path of Seeing,' the sixteen special behaviors of body and speech in the post-attainment state, which are mentioned here and have the name of knowledge and patience, are they the constant dharma of oneself and others in order to establish that the Bodhisattva on the Path of Seeing, with medium faculties, does not turn back from complete enlightenment in the eyes of others? If so, knowable phenomena, this phenomenon, there is a Bodhisattva on the Path of Seeing with medium faculties who possesses such, because such is the characteristic of establishing the Bodhisattva on the Path of Seeing with medium faculties. If you admit it, then there is a Bodhisattva on the Path of Seeing who abides in the post-attainment of the Great Vehicle's Path of Seeing, if you admit it, then there is not, because if it is the Path of Seeing, it must be meditative equipoise. The definite number of sixteen moments of realizing the truth is explained in the higher and lower Abhidharma, this needs to be carefully analyzed. Some say: 'The Bodhisattva on the Path of Seeing who abides in the post-attainment state mentioned here is on the Path of Seeing, but there is no Path of Seeing in his continuum.' Knowable phenomena, there is the Great Vehicle's Path of Seeing in his continuum, because he abides on the Bodhisattva's Path of Seeing. Because it is said, 'He is irreversible.' Furthermore, this phenomenon, there is no Great Vehicle path in your continuum, because there is none of the five paths. If it is not established, then ask what path there is. If you say there is the Great Vehicle's Path of Cultivation, then, this phenomenon, you are on the Great Vehicle's Path of Cultivation, because you are a noble being whose continuum possesses the Great Vehicle's Path of Cultivation. If you admit it, then you are not on the Path of Seeing. Some say that the Bodhisattva who possesses the sixteen special behaviors of body and speech in the post-attainment state mentioned here is on the Path of Cultivation. These sixteen, this phenomenon, are not the characteristic of establishing that the Bodhisattva on the Path of Seeing with medium faculties does not turn back from complete enlightenment in the eyes of others, because there is no Bodhisattva on the Path of Seeing who possesses this continuum. Characteristic. Also, some say that if one is on the Great Vehicle's Path of Seeing, then it is pervasive that it is meditative equipoise wisdom. Knowable phenomena Because of arising. Because you are a common being. Some say: 'This phenomenon, your continuum can give rise to omniscience without being interrupted by other vehicles, because your continuum possesses the complete number of causes for omniscience.' If so, then, it must be an inferior Hearer's path of accumulation, this phenomenon, is like that. Because, you are a sentient being. Furthermore, this phenomenon, your continuum completely possesses this, because you have the characteristic of being able to achieve Buddhahood, because you are a sentient being. In 'Patience of the Path of Seeing,' the sixteen special behaviors of body and speech in the post-attainment state, which are mentioned here and have the name of knowledge and patience, are they the constant dharma of oneself and others in order to establish that the Bodhisattva on the Path of Seeing, with medium faculties, does not turn back from complete enlightenment in the eyes of others? If so, knowable phenomena, this phenomenon, there is a Bodhisattva on the Path of Seeing with medium faculties who possesses such, because such is the characteristic of establishing the Bodhisattva on the Path of Seeing with medium faculties. If you admit it, then there is a Bodhisattva on the Path of Seeing who abides in the post-attainment of the Great Vehicle's Path of Seeing, if you admit it, then there is not, because if it is the Path of Seeing, it must be meditative equipoise. The definite number of sixteen moments of realizing the truth is explained in the higher and lower Abhidharma, this needs to be carefully analyzed. Some say: 'The Bodhisattva on the Path of Seeing who abides in the post-attainment state mentioned here is on the Path of Seeing, but there is no Path of Seeing in his continuum.' Knowable phenomena, there is the Great Vehicle's Path of Seeing in his continuum, because he abides on the Bodhisattva's Path of Seeing. Because it is said, 'He is irreversible.' Furthermore, this phenomenon, there is no Great Vehicle path in your continuum, because there is none of the five paths. If it is not established, then ask what path there is. If you say there is the Great Vehicle's Path of Cultivation, then, this phenomenon, you are on the Great Vehicle's Path of Cultivation, because you are a noble being whose continuum possesses the Great Vehicle's Path of Cultivation. If you admit it, then you are not on the Path of Seeing. Some say that the Bodhisattva who possesses the sixteen special behaviors of body and speech in the post-attainment state mentioned here is on the Path of Cultivation. These sixteen, this phenomenon, are not the characteristic of establishing that the Bodhisattva on the Path of Seeing with medium faculties does not turn back from complete enlightenment in the eyes of others, because there is no Bodhisattva on the Path of Seeing who possesses this continuum. Characteristic. Also, some say that if one is on the Great Vehicle's Path of Seeing, then it is pervasive that it is meditative equipoise wisdom. Knowable phenomena
་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་ལྟར་འདོད་པ་དེ་རྒྱན་རྩ་འགྲེལ་གྱི་ལུགས་མིན་པར་ཐལ། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་ལུགས་མཐུན་དང་། །ལུགས་མི་མཐུན་ལ་རྟོགས་པར་བྱེད། །ཅེས་པའི་སྐབས་ཀྱི་རྗེས་ཐོབ་རྟེན་འབྲེལ་ལ་རྟོག་ཚུལ་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ནས་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་པའི་ཞེས་པའི་གཞུང་ཤོ་ལོ་ཀ་གཅིག་པོ་འདི་མཐོང་ལམ་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འགོག་དང་བཅས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུར་ཞེས་པའི་མཚམས་སྦྱོར་ལས། དེ་ལྟར་མཐོང་བའི་ལམ་བརྗོད་ནས། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། སྒོམ་པའི་ལམ་ནི་ཟབ་པ་སྟེ། །ཞེས་པར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་དེ་ཟབ་མོ་ཡིན་ཏེ། ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཟབ་མོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་མཐའ་ལས་གྲོལ་བ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཟབ་མོ་སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ལ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག སྒོམ་ཆོས་ཅན། ཟབ་མོ་ཡིན་ཏེ། ཟབ་མོ་མངོན་སུམ་རྟོགས་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། དེ་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་མཐོང་ཟིན་རྒྱུན་ལྡན་དུ་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། མེད་དགག་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཁ་ཅིག ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་དེ་ཐེག་དམན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ལས་ཟབ་པ་ཡིན་ནོ་ཟེར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་གཉིས་ལ་ཟབ་མི་ཟབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་ལ་རྟོགས་དཀའ་སླའི་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆ་ལ་རྟོགས་དཀའ་སླ་མེད། དོན་དམ་ 12-2-138a གྱི་ཆ་ལ་རྟོགས་དཀའ་སླའི་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དེར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་མཚུངས་ངེས་པའི་ཕྱིར། ངེས་འབྱེད་ཡན་ལག་དང་མཐོང་བའི། ཞེས་པར། རང་སྦྱོར་མཐོང་སྒོམ་གསུམ་གྱི་གནས་སྐབས་སུ་མཐོང་བའི་དོན་ལ། སེམས་འཇལ་ངེས་པར་རྟོག་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་དེ་ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། རང་རྒྱུ་སྒོམ་ལམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཕྱིར། རང་རྒྱུ་སྦྱོར་མཐོང་གི་ཞེས་སྔ་མ་ལྟར་ཟེར་ན། ས་བརྒྱད་པའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། མཚོན་བྱ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། དག་སའི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་རྒྱུད་ཆགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཆུང་འབྲིང་དགུར་དབྱེར་ཡོད་དེ། སྒོམ་སྤངས་རྟོག་པ་དགུར་དབྱེ་བའི་རྒྱུན་གྱིས་དེར་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་གྱི་མ་མཐའི་ས་མཚམས་ས
【現代漢語翻譯】 如果存在這樣的主張，那麼這不符合《莊嚴根本慧論》及其註釋的觀點，因為在『依緣而生，符合規律，不符合規律，都能理解』的語境中，具有後得位（指證悟之後的境界）理解緣起之方式的菩薩存在於見道位。 然後，『獅子奮迅』這一頌詩本身就是見道的指導，因為在『包括止滅在內的九次第定』的連線中，有『如是宣說見道』之語。 關於『修道深奧』，如果說大乘的禪修是深奧的，那麼，這是勝義諦的真理，因為它很深奧。普遍存在這樣的情況：從對空性等的增益和誹謗的極端中解脫出來的事物是深奧的，因為空性等就是如此。 有些人說，禪修是深奧的，因為它持續不斷地禪修已經直接證悟的深奧之物。那麼，這是空性，因為它持續不斷地禪修已經證悟之物。這個普遍性是被接受的。如果接受這個觀點，那麼它就應該是無遮止的。 有些人說，大乘的修道比小乘的修道更深奧。那麼，所知事物在這兩者之間沒有深奧與否的區別，因為在這兩者之間沒有理解難易的區別。在這兩者之間，在世俗諦的層面沒有理解難易的區別，在勝義諦的層面也沒有理解難易的區別。對於前者，這是因為這兩者在世俗諦上必然相同。 關於『抉擇分和見道』，在自宗的加行道、見道、修道三個階段中，對於見道的意義，如果說以心來衡量、確定地理解的，大乘的隨信行是屬於大乘修道的範疇，那麼，沒有小乘道作為先導的大乘修道的第一剎那，就應該是那個承諾。如果接受這個觀點，那麼它就不應該是，因為它沒有以自因修道的證悟作為先導。如果像之前那樣說自因加行道和見道，那麼，第八地的等持智慧就應該是那個承諾。如果接受這個觀點，那麼它就不應該是，因為它是清凈地的等持智慧，因為它是相續生起的。 關於『這是傳承』，大乘的修道可以分為小、中、大九個等級，因為通過將修斷的九種分別念進行劃分的傳統，它被劃分成這樣。所知事物是大乘修道的最低限度的界限。
【English Translation】 If there is such a claim, then it does not conform to the views of the 'Ornament of the Root Wisdom Treatise' and its commentaries, because in the context of 'arising dependently, conforming to the law, not conforming to the law, all can be understood,' Bodhisattvas who possess the way of understanding dependent origination in the post-attainment state (referring to the state after enlightenment) exist in the path of seeing. Then, the single verse of 'Lion's Roar' itself is a guide to the path of seeing, because in the connection of 'the nine successive absorptions including cessation,' there is the statement 'thus explaining the path of seeing.' Regarding 'the path of cultivation is profound,' if it is said that the Mahayana meditation is profound, then this is the truth of ultimate reality, because it is profound. It is universally the case that whatever is liberated from the extremes of superimposition and denigration on emptiness, etc., is profound, because emptiness, etc., are like that. Some say that meditation is profound because it continuously meditates on what has already been directly realized as profound. Then, this is emptiness, because it continuously meditates on what has already been realized. This universality is accepted. If this view is accepted, then it should be non-affirming negation. Some say that the Mahayana path of cultivation is more profound than the Hinayana path of cultivation. Then, the object of knowledge does not have a difference of profundity between the two, because there is no difference of difficulty or ease of understanding between the two. Between the two, there is no difference of difficulty or ease of understanding on the level of conventional truth, and there is no difference of difficulty or ease of understanding on the level of ultimate truth. For the former, this is because the two are necessarily the same in conventional truth. Regarding 'the decisive factor and the path of seeing,' in the three stages of one's own practice path, path of seeing, and path of cultivation, for the meaning of the path of seeing, if it is said that the Mahayana follower who measures with the mind and understands definitively is a characteristic of the Mahayana path of cultivation, then the first moment of the Mahayana path of cultivation without the preceding Hinayana path should be that commitment. If this view is accepted, then it should not be, because it does not have the realization of the path of cultivation as its own cause as a precursor. If one says one's own cause, the path of preparation and seeing, as before, then the samadhi wisdom of the eighth ground should be that commitment. If this view is accepted, then it should not be, because it is the samadhi wisdom of the pure ground, because it arises continuously. Regarding 'this is the lineage,' the Mahayana path of cultivation can be divided into small, medium, and large nine levels, because it is divided in this way by the tradition of dividing the nine types of conceptual thoughts to be abandoned in cultivation. The object of knowledge is the minimum limit of the Mahayana path of cultivation.
་གཉིས་པ་ནས་འཇོག་རིགས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ས་དང་པོའི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་མེད་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་སྐད་ཅིག་དང་པོ་མ་སྐྱེས་གོང་གི་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཉམ་གཞག་ཡེ་ཤེས་ཤིག་མེད་པར་ཐལ། དེ་ལ་ཆུང་འབྲིང་དགུར་གྲངས་ངེས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་འདྲ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་སྒོམ་ལམ་གྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པའི་མཉམ་གཞག་སེང་གེ་རྣམ་བསྒྱིངས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཆུང་འབྲིང་དགུར་གྲངས་ངེས་པར་ 12-2-138b ཐལ། དེའི་སྤང་བྱ་རྟོག་པ་ལ་དགུར་གྲངས་ངེས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་ཁས་བླངས། འདོད་ན། དེ་འདྲ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དེ་འདྲ་གཞུང་འགྲེལ་གང་ནས་ཀྱང་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པར། ཉོན་མོངས་ཡིན་ན། རྟོག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། གཙོ་བོ་དབང་ཤེས་འཁོར་གྱི་འདོད་ཆགས། ཁོང་ཁྲོ། མ་རིག་པ་གསུམ་པོ་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། དབང་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དེ་དེར་ཐལ། དེ་འདྲ་གཞི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། མཐོང་སྤང་བྱ་ཉིད་ང་རྒྱལ་བཅས། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ས་པ་ཡིན། །གཞན་ནི་རྣམ་ཤེས་དྲུག་རྟེན་ཅན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག ས་ཐོབ་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་མིང་ཅན་ཡིན་ན། རྟོག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། བྱང་སེམས་ས་གསུམ་པ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཆོས་ཅན་དེ་དང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དམིགས་རྣམ་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་མོངས་ཀྱི་བག་ཆགས་དེ་ཉོན་མོངས་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། འདོད་ཆགས་དེའི་དམིགས་རྣམ་ཅན་ཡིན་ན། དེ་འདོད་ཆགས་དང་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཡིན་ན། ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེ་ན། དབང་ཤེས་འཁོར་གྱི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཆོས་ཅན། དེ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲ་དེ་ཤེས་སྒྲིབ་བག་ལ་ཉལ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ནི་ཡིན། དེ་ཤེས་སྒྲིབ་ 12-2-139a མངོན་གྱུར་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དབང་ཤེས་འཁོར་གྱི་ཉོན་མོངས་དེ། ཤེས་སྒྲིབ་མངོན་གྱུར་བ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་བག་ཆགས་དེ། ཤེས་སྒྲིབ་བག་ལ་ཉལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། རྟོག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་མངོན་གྱུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་ཡིན་པར་ཐལ། དབང་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་རྒྱུད་
【現代漢語翻譯】 第二個問題可以從安立的角度來理解。因為有這樣的承諾。如果接受，那麼第一個菩薩地的自性就應該是沒有大乘的修道，因為你已經接受了。此外，在大乘的無間道第一個剎那生起之前，應該沒有大乘的等持智慧，因為它被確定為小、中、大九種。如果接受，那麼所知法，你所主張的，就應該成立。因為有作為大乘修道自性的等持獅子奮迅。此外，大乘的見道應該被確定為小、中、大九種， 因為它的所斷分別念被確定為九種。承認這個理由和周遍性。如果接受，那麼這樣是不合理的，因為沒有任何經論解釋過這一點。因為有『菩薩的煩惱是分別念』這樣的說法。如果有人問，如果是煩惱，是否周遍于分別是，那麼主要的五根識及其隨行者的貪慾、嗔恚、無明這三者，你所主張的，就應該是這樣，因為它們是這樣。如果接受，那麼你所主張的，就應該不是這樣，因為它們是五根識。所知法，你所主張的，就應該是那樣，因為那樣的基礎已經成立。『見道所斷的煩惱包括我慢，是意識相應的。其他的則是六識所依。』因為這樣說過。有些人問，如果獲得菩薩地之後，被稱為煩惱，是否周遍于分別是，那麼三地菩薩相續中的煩惱習氣，你所主張的，就應該是這樣，因為它們是這樣。因為它們是隨眠的煩惱障，因為你所主張的和它是同一個。如果在根本上接受，那麼它就應該是有境相的，因為它是分別念。如果接受，那麼煩惱的習氣就應該是煩惱，因為它就是煩惱。這是周遍的。如果接受，那麼貪慾的境相就必須與貪慾相應。有些人問，如果是煩惱的習氣，是否周遍于所知障，那麼五根識及其隨行者的煩惱習氣，你所主張的，就應該是這樣，因為它們是這樣。如果接受，那麼它們就應該是所知障的隨眠，因為它們是所知障。它們不是所知障的現行。如果接受，那麼五根識及其隨行者的煩惱，就應該是所知障的現行，因為它們的習氣是所知障的隨眠。如果接受，那麼你所主張的，就應該是分別念，因為它是所知障的現行。如果接受，那麼它就應該不是這樣，因為它是五根識。聖者菩薩的相續。
【English Translation】 The second question can be understood from the perspective of establishment. Because of that commitment. If accepted, then the nature of the first Bodhisattva ground should be without the Mahayana path of meditation, because you have accepted it. Furthermore, before the first moment of the Mahayana uninterrupted path arises, there should be no Mahayana Samadhi wisdom, because it is determined to be small, medium, and large nine types. If accepted, then the knowable phenomena, what you assert, should be established. Because there is the Samadhi Lion's Roar, which is the nature of the Mahayana path of meditation. Furthermore, the Mahayana path of seeing should be determined to be small, medium, and large nine types, because its objects to be abandoned, the conceptual thoughts, are determined to be nine types. Acknowledging this reason and pervasiveness. If accepted, then this is unreasonable, because no scriptures or commentaries explain this. Because there is the statement, 'The afflictions of Bodhisattvas are conceptual thoughts.' If someone asks, if it is an affliction, is it pervasive with being a conceptual thought, then the main five sense consciousnesses and their attendants, the three of desire, anger, and ignorance, what you assert, should be so, because they are so. If accepted, then what you assert should not be so, because they are sense consciousnesses. Knowable phenomena, what you assert, should be like that, because that basis has been established. 'The afflictions to be abandoned by the path of seeing include pride, and are associated with mind consciousness. The others are based on the six consciousnesses.' Because it is said so. Some ask, if after obtaining the Bodhisattva ground, it is called an affliction, is it pervasive with being a conceptual thought, then the afflictive imprints in the continuum of a third ground Bodhisattva, what you assert, should be so, because they are so. Because they are dormant afflictive obscurations, because what you assert and it are the same. If accepted at the root, then it should be object-oriented, because it is a conceptual thought. If accepted, then the afflictive imprint should be an affliction, because it is an affliction. This is pervasive. If accepted, then the object-oriented nature of that desire must be concordant with that desire. Some ask, if it is an afflictive imprint, is it pervasive with being a cognitive obscuration, then the afflictive imprints of the five sense consciousnesses and their attendants, what you assert, should be so, because they are so. If accepted, then they should be dormant cognitive obscurations, because they are cognitive obscurations. They are not manifest cognitive obscurations. If accepted, then the afflictions of the five sense consciousnesses and their attendants should be manifest cognitive obscurations, because their imprints are dormant cognitive obscurations. If accepted, then what you assert should be a conceptual thought, because it is a manifest cognitive obscuration. If accepted, then it should not be so, because it is a sense consciousness. The continuum of a noble Bodhisattva.
ཀྱི་དགེ་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉོན་མོངས་ཡིན་ན། རྟོག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པའང་དེ་དང་འདྲའོ། །གྲངས་མེད་ལ་སོགས་བསྟན་པ་རྣམས། །ཞེས་པར། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་དགུར་གྲངས་མ་ངེས་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་འབྲས་བུ་གྲངས་མེད་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་ཐལ་འགྱུར་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྒྱན་མཛད་པ་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་མཛད་པས་ཁྱོད་ལ་དོན་དམ་དུ་འདོད་པ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཁྱབ་པ་མེད་པའི་ལན་ཐེབས་པའི་ཕྱིར་ཅེ་ན། དེ་འདྲའི་ཐལ་འགྱུར་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རྒྱན་མཛད་པས་འདོད་ལན་དོན་མཐུན་ཐེབས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་དེས་དོན་དམ་དུ་འདོད་ལན་དོན་མཐུན་ཐེབས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་དགུར་གྲངས་མ་ངེས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར་འདོད་ན་ནང་འགལ་ལོ། །དེ་འདྲའི་ཐལ་འགྱུར་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རྒྱན་མཛད་པས་དོན་དམ་དུ་ཁྱབ་པ་མེད་པའི་ལན་དོན་མཐུན་དུ་ཐེབས་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱན་མཛད་པས་ལན་མཐུན་དུ་འདེབས་པར་ནུས་པའི་ཐལ་འགྱུར་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱབ་པ་དེ་དོན་དམ་དུ་མ་ངེས་པར་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་འདྲ་བའི་ཐལ་འགྱུར་གྱི་ཁྱབ་པ་ཆོས་ཅན། བདེན་པར་གྲུབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་དོན་དམ་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་དུ་དེ་འདྲའི་ཐལ་ 12-2-139b འགྱུར་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དོན་དམ་དུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་དགུར་གྲངས་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྒོམ་ལམ་འབྲས་བུ་གྲངས་མེད། གཞལ་མེད་འབྱུང་བར་ཐལ། སྦྱོར་བ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་གྲངས་མེད་གཞལ་མེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་ལས་མི་འབྱུང་བར་ཐལ། ཁྱོད་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མར་མེའི་དཔེའི་ཚུལ་གྱིས་ནི། །ཞེས་པར། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་ཁོ་ནས་ཀྱང་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མི་སྐྱེད། ཕྱི་མ་ཁོ་ནས་ཀྱང་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མི་སྐྱེད། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་ཚོགས་པ་མི་སྲིད་ན། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་ཀྱིས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མི་སྐྱེད་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། དེ་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་རིམ་བཞིན་དུ་འབྱུང་བས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་མ་ཁོ་ན་ཆོས་ཅན། རང་འབྲས་རྫོགས་བྱང་སྐྱེད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱོད་ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཁོ་ན་ཁྱོད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ན་རེ། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་གཉིས་པས་རང་འབྲས་རྫོགས་བྱང་མི་སྐྱེད་པར་ཐལ། དང་པོ་ཁོ་ནས་རྫོགས་བྱང་
【現代漢語翻譯】 如果與善等同的煩惱是分別，那麼周遍于分別也與此相同。《數量等所說》中說，大乘的九種修道在數量上是不確定的，因為大乘的修道會產生無數的果報。這個推論是說，你（指對方）所做的莊嚴論述並非正確的反駁，因為莊嚴論述者認為你在勝義諦上是成立的，並且在世俗諦上是不周遍的。如果這樣說，那麼這樣的推論是說，莊嚴論述者對你的回答是符合意義的，因為他對你的回答在勝義諦上是符合意義的。如果承認，那麼所知事物，大乘的九種修道在數量上是不確定的。如果承認這個前提，那麼就自相矛盾了。這樣的推論是說，莊嚴論述者對你的回答在勝義諦上是不周遍的，因為任何能夠反駁你的推論，其周遍性在勝義諦上是不確定的。如果後者不成立，那麼這樣的推論的周遍性是真實成立的，因為你在勝義諦上是成立的。如果在根本上承認，那麼所知事物，在勝義諦上，這樣的推論是具有周遍性的，因為在勝義諦上，大乘的九種修道在數量上是不確定的。所知事物，在世俗諦上，大乘的修道會產生無數、不可估量的果報，因為這個論證是合理的。如果承認，那麼果報、福德、無數、不可估量，你不會由此產生，因為你是常法。在《燈焰之喻》中說，僅僅是大乘發心的前一剎那不能產生圓滿菩提，僅僅是后一剎那也不能產生圓滿菩提。如果大乘發心的前後剎那不可能同時存在，那麼大乘發心不能產生圓滿菩提是不周遍的，因為它是前後剎那依次產生，從而產生圓滿菩提。如果這樣說，那麼僅僅是大乘發心的前一剎那，你會產生自己的果報——圓滿菩提，因為你是大乘發心，因為你是大乘發心的第一個剎那。如果不成立，那麼大乘發心的第一個剎那，你僅僅是你自己，因為你是實有。僅僅是，大乘發心的第二個剎那不會產生自己的果報——圓滿菩提，因為僅僅是第一個剎那會產生圓滿菩提。 If the afflictions that are equivalent to virtue are conceptual, then the pervasiveness of conceptualization is also the same. In 'Enumeration and so on are taught,' it is asserted that the nine paths of meditation in the Mahayana are indefinite in number because the fruits of the Mahayana meditation path are produced in immeasurable quantities. This inference states that your (the opponent's) adornment is not a valid refutation because the adornment maker considers you to be established in ultimate truth and not pervasive in conventional truth. If this is said, then such an inference states that the adornment maker's response to you is meaningful because his response to you is meaningful in ultimate truth. If you concede, then knowable objects, the nine paths of meditation in the Mahayana are indefinite in number. If you concede this premise, then it is self-contradictory. Such an inference states that the adornment maker's response to you is not pervasive in ultimate truth because any inference that can refute you, its pervasiveness is uncertain in ultimate truth. If the latter is not established, then the pervasiveness of such an inference is truly established because you are established in ultimate truth. If you concede at the root, then knowable objects, in ultimate truth, such an inference has pervasiveness because in ultimate truth, the nine paths of meditation in the Mahayana are indefinite in number. Knowable objects, in conventional truth, the fruits of the Mahayana path of meditation are produced in countless, immeasurable quantities because that reasoning is valid. If you concede, then fruits, merit, countless, immeasurable, you will not arise from that because you are permanent. In the example of the lamp flame, it is said that even the first moment of Mahayana mind generation alone does not generate complete enlightenment; even the later moment alone does not generate complete enlightenment. If it is impossible for the earlier and later moments of Mahayana mind generation to occur together, then it is not pervasive that Mahayana mind generation does not generate complete enlightenment because it occurs sequentially in earlier and later moments, thereby generating complete enlightenment. If this is said, then the first moment of Mahayana mind generation alone, you will generate your own fruit—complete enlightenment because you are Mahayana mind generation, because you are the first moment of Mahayana mind generation. If it is not established, then the first moment of Mahayana mind generation, you are only yourself because you are a real entity. Only, the second moment of Mahayana mind generation will not generate its own fruit—complete enlightenment because only the first moment will generate complete enlightenment.
【English Translation】 If the afflictions that are equivalent to virtue are conceptual, then the pervasiveness of conceptualization is also the same. In 'Enumeration and so on are taught,' it is asserted that the nine paths of meditation in the Mahayana are indefinite in number because the fruits of the Mahayana meditation path are produced in immeasurable quantities. This inference states that your (the opponent's) adornment is not a valid refutation because the adornment maker considers you to be established in ultimate truth and not pervasive in conventional truth. If this is said, then such an inference states that the adornment maker's response to you is meaningful because his response to you is meaningful in ultimate truth. If you concede, then knowable objects, the nine paths of meditation in the Mahayana are indefinite in number. If you concede this premise, then it is self-contradictory. Such an inference states that the adornment maker's response to you is not pervasive in ultimate truth because any inference that can refute you, its pervasiveness is uncertain in ultimate truth. If the latter is not established, then the pervasiveness of such an inference is truly established because you are established in ultimate truth. If you concede at the root, then knowable objects, in ultimate truth, such an inference has pervasiveness because in ultimate truth, the nine paths of meditation in the Mahayana are indefinite in number. Knowable objects, in conventional truth, the fruits of the Mahayana path of meditation are produced in countless, immeasurable quantities because that reasoning is valid. If you concede, then fruits, merit, countless, immeasurable, you will not arise from that because you are permanent. In the example of the lamp flame, it is said that even the first moment of Mahayana mind generation alone does not generate complete enlightenment; even the later moment alone does not generate complete enlightenment. If it is impossible for the earlier and later moments of Mahayana mind generation to occur together, then it is not pervasive that Mahayana mind generation does not generate complete enlightenment because it occurs sequentially in earlier and later moments, thereby generating complete enlightenment. If this is said, then the first moment of Mahayana mind generation alone, you will generate your own fruit—complete enlightenment because you are Mahayana mind generation, because you are the first moment of Mahayana mind generation. If it is not established, then the first moment of Mahayana mind generation, you are only yourself because you are a real entity. Only, the second moment of Mahayana mind generation will not generate its own fruit—complete enlightenment because only the first moment will generate complete enlightenment.
སྐྱེད་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ཁོ་ན་ཁྱོད་ཡིན་ན། སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་དེ་མིན་དགོས་པར་ཐལ། སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཐེག་ཆེན་སེམས་སྐྱེད་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཁོ་ནས་རྫོགས་བྱང་མི་སྐྱེད་པ་དེ་མིན་པར་ཐལ། 12-2-140a དེ་དང་པོ་ཁོ་ན་རྫོགས་བྱང་མི་བསྐྱེད་པ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཕྱར། ཆོས་རྣམས་རྨི་ལམ་འདྲ་བའི་ཕྱིར། སོགས་ལ། ས་བརྒྱད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཅན། སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། སྲིད་ཞི་རང་བཞིན་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མཉམ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་སྔ་མ་གཞི་མཐུན་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྲིད་ཞི་མཉམ་ཉིད་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །རང་བཞིན་མེད་པར་མཉམ་ན་མཉམ་དགོས་པར་ཐལ། རྩ་བ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆེ་ཆུང་དང་། རིང་ཐུང་དང་། ཉན་ཐོས་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་སྤངས་རྟོགས་སོགས་མི་མཉམ་པ་ཐམས་ཅད་མཉམ་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་པའི་ཕྱིར། འཁོར་བའི་མཚན་ཉིད་དྲིས་པས། རང་རྒྱུ་ལས་ཉོན་གྱི་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ཟག་བཅས་དེ། འཁོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྒྱུད་ལྡན་གྱི་གང་ཟག་དེས་འཁོར་བ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། དགྲ་བཅོམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་བ་སྤངས་པའི་སོ་སོར་རྟོགས་དེ་མྱང་འདས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཟེར་ན། རྟོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། མྱང་འདས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དོན་དམ་པའི་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། གང་ཕྱིར་ཆོས་སྐུ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས། །དེ་ནི་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དོན་དམ་མྱང་འདས། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ཆོས་ཅན། དམ་བཅའ་དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཙང་བ་དམ་པའི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། 12-2-140b སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པར་ཐལ་ལོ། །ཐེག་དམན་མྱང་འདས་ཀྱིས་མྱང་འདས་ཀྱི་གོ་ཆོད་མི་ཆོད་དྲིས་པས། ཆོད་དོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མངོན་སུམ་མཐོང་བའི་ཉན་ཐོས་ཡོད་པར་ཐལ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་མྱང་འདས་མངོན་སུམ་རྟོགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མྱང་འདས་དེས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་གོ་ཆོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས། དེར་ཐལ། དེས་མྱང་འདས་ཀྱི་གོ་ཆོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། མྱང་འདས་དང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་གཉིས་དོན་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། ཉི་དང་ཟེར་གྱི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པས། །ཞེས
【現代漢語翻譯】 爲了生起（菩提心）。如果這樣說，那麼，所知法，如果是大乘發心第一剎那，那麼第二剎那就一定不是你。因為前者具有普遍性。如果承認，那麼，所知法，大乘發心第二剎那僅僅不能生起圓滿菩提，那是不對的。因為只有第一個剎那不能生起圓滿菩提。三重肯定。 諸法如夢，等等。第八地的智慧，是寂滅與輪迴平等結合，因為是證悟寂滅與輪迴自性本空的瑜伽。如果這樣說，那麼，那個（第八地的智慧），你就是那個平等的結合。因為你與那個自性本空在之前沒有共同的基礎。如果承認，那麼，就是寂滅與輪迴平等的結合了。如果自性本空是平等，那麼就一定是平等。因為根本具有普遍性。如果承認，那麼，大小、長短、聲聞和獨覺的斷證等所有不平等都變成平等了。因為你承認。當被問及輪迴的定義時，如果說從自因煩惱產生的結果，即有漏法，就是輪迴的定義，那麼，住在有餘涅槃的聲聞阿羅漢相續中的蘊，就是那個（輪迴的定義）。因為那個原因。如果承認，那麼，那是不對的。因為具有相續的補特伽羅已經捨棄了輪迴。因為是阿羅漢。如果說捨棄輪迴的個別證悟是涅槃的定義，那麼，證悟智慧法身，就是那個（涅槃的定義）。因為是涅槃。因為是勝義法身。具有普遍性。因為佛身即是如來，如來即是聖者之真諦，勝義涅槃。如是說故。聲聞有餘涅槃，就是那個承諾。因為那個原因。如果承認，那麼，就是到達清凈彼岸。因為你承認。如果承認， 那麼，就變成獲得了佛的法身。當被問及小乘涅槃是否能成就涅槃時，如果回答說能成就，那麼，所知法，就會有聲聞現見如來藏，因為有聲聞現量證悟自相續的涅槃。因為聲聞的涅槃能成就如來藏。理由：就是那個。因為那個能成就涅槃。具有普遍性。因為涅槃和如來藏二者意義相同。就是那個。因為那個原因。如日與光芒，功德無差別。
【English Translation】 For the sake of generating (Bodhicitta). If so, then, knowable phenomena, if you are only the first moment of the Great Vehicle's Bodhicitta, then the second moment must not be you. Because the former has universality. If you admit, then, knowable phenomena, the second moment of the Great Vehicle's Bodhicitta alone cannot generate perfect enlightenment, that is not correct. Because only the first moment cannot generate perfect enlightenment. Triple affirmation. Since all phenomena are like dreams, etc. The wisdom of the eighth ground is the union of samsara and nirvana, because it is the yoga that realizes the nature of samsara and nirvana as empty. If so, then, that (wisdom of the eighth ground), you are that equal union. Because you and that emptiness do not have a common basis before. If you admit, then, it is the equal union of samsara and nirvana. If emptiness is equal, then it must be equal. Because the root has universality. If you admit, then, all inequalities such as large and small, long and short, Hearers and Solitary Realizers' abandonment and realization, etc., become equal. Because you admit. When asked about the definition of samsara, if it is said that the result arising from the self-cause afflictions, that is, contaminated phenomena, is the definition of samsara, then, the aggregates in the continuum of the Hearer Arhat abiding in the remainder of nirvana are that (definition of samsara). Because of that reason. If you admit, then, that is not correct. Because the person with the continuum has abandoned samsara. Because he is an Arhat. If it is said that the individual realization of abandoning samsara is the definition of nirvana, then, the realization of the wisdom Dharmakaya is that (definition of nirvana). Because it is nirvana. Because it is the ultimate Dharmakaya. It has universality. Because the Dharmakaya is the Tathagata, and the Tathagata is the truth of the noble ones, the ultimate nirvana. Thus it is said. The Hearer's remainder of nirvana is that commitment. Because of that reason. If you admit, then, it is reaching the other side of pure holiness. Because you admit. If you admit, then, it becomes attaining the Dharmakaya of the Buddha. When asked whether the Lesser Vehicle's nirvana can accomplish nirvana, if the answer is that it can accomplish, then, knowable phenomena, there will be Hearers who directly see the Essence of the Sugata, because there are Hearers who directly realize the nirvana of their own continuum. Because the Hearer's nirvana can accomplish the Essence of the Sugata. Reason: It is that. Because that can accomplish nirvana. It has universality. Because nirvana and the Essence of the Sugata are the same in meaning. It is that. Because of that reason. Like the sun and its rays, the qualities are inseparable.
་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་འཁོར་བ་སྤངས་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་དེ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལེན་པར་ཐལ། མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་སའི་དབང་གིས་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་བསགས་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ལེན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། རྣམ་བཅད་པའི་ཕྱོགས་ལ། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ཉོན་ཡིད་སྤངས་པར་ཐལ། དེའི་མྱང་འདས་ཀྱིས་མྱང་འདས་ཀྱི་གོ་ཆོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁས་བླངས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གྱི་རྟོགས་པ་སྔོན་སོང་གི་བྱང་སེམས་ས་དང་པོ་པས་ཉོན་ཡིད་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན། དེ་འདྲ་དེ་ཆོས་ཅན། དག་ས་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པར་ཐལ། ཉོན་ཡིད་སྤངས་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅི་སྟེ་གོ་མི་ཆོད་ཅེ་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་དགྲ་བཅོམ་པའི་གོ་མི་ཆོད་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། 12-2-141a འདོད་ན། དགྲ་བཅོམ་ཡིན་ན། ཐེག་ཆེན་དགྲ་བཅོམ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་ལོ། །དོན་ལྟར་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། ལམ་མིན་པར་ཐལ། ཐར་པར་བགྲོད་པའི་གོ་སྐབས་ཕྱེ་ཤུལ་མིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཉན་ཐོས་ལ་ཐར་པ་ཡོད་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་ལ་མྱང་འདས་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་ལ་ཡང་དག་པར་བརྒལ་བས། ཞེས་པར། བདུད་བཞིའི་ངོས་འཛིན་དང་བཅོམ་པའི་ས་མཚམས་དྲིས་པས། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་ཕུང་པོའི་བདུད་དང་། དེ་ལྷག་མེད་མྱང་འདས་ནས་སྤངས། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་དང་། དེ་ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས་ནས་སྤངས། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་འཆི་བ་དེ་འཆི་བདག་གི་བདུད། དེ་བསམ་གཏན་གྱི་རབ་མཐའ་ཐོབ་ནས་སྤངས། བདུད་དེ་གསུམ་ལས་འདའ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའི་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་ལྷའི་རིགས་སུ་གཏོགས་པ་གཅིག་ལ། ལྷའི་བུའི་བདུད་ཅེས་ཟེར། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ཕུང་པོའི་བདུད་མ་སྤངས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་སྔ་མ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། དེ་སྤངས་པར་ཐལ། ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཉོན་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། སྤང་བྱ་དེའི་ས་བོན་སྤངས་ན། སྤང་བྱ་དེ་སྤང་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་འབུད། གཞན་ཡང་། སྤང་བྱ་དེ་དང་མ་བྲལ་ན། དེ་མ་སྤངས་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ལྷག་བཅས་མྱང་འདས་ལ་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ 12-2-141b པ་དེས། ཕུང་པོའི་བདུད་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་སྡུག་བདེན་མ་སྤངས་པར་
【現代漢語翻譯】 因為（經中）這樣說過。此外，聲聞阿羅漢已經捨棄了輪迴，因為他們具有這樣的自性。如果承認，那麼已經先於聲聞阿羅漢證悟的見道位菩薩，就不應該再受生於輪迴之中，因為你已經承認了這一點。如果承認，那麼他們仍然會受生，因為受到無明習氣之地的影響，他們會以無漏業所積聚的意生身受生。此外，在決斷的方面，聲聞阿羅漢已經捨棄了煩惱意，因為他們的涅槃能夠成就涅槃。如果承認，那麼已經承認的、先於聲聞阿羅漢證悟的初地菩薩，也已經捨棄了煩惱意。如果承認，那麼這樣的菩薩，就應該是安住于清凈地的菩薩，因為他們是已經捨棄了煩惱意的菩薩。如果說不能成就（涅槃），那麼所知法，聲聞阿羅漢就不能成就阿羅漢果位，因為他們具有這樣的自性。 如果承認，那麼如果是阿羅漢，就必須是大乘阿羅漢，因為這個緣故。如果承認，那麼就不可能有聲聞阿羅漢了。按照實義來說，聲聞的見道，就不是道，因為它不是開啟解脫之門的契機。如果不成立，那麼聲聞就應該有解脫，因為這個緣故。如果承認，那麼聲聞就應該具有涅槃的自性。在『完全超越障礙之法』中，當被問及四魔的定義和降伏的界限時，回答說：『五取蘊是蘊魔，從無餘涅槃中捨棄；有漏業和煩惱是煩惱魔，從有餘涅槃中捨棄；業和煩惱所導致的死亡是死魔，通過獲得禪定的究竟而捨棄；在這三個魔之上，還有一類屬於自在天（他化自在天）的魔，他們會阻礙（修行者），被稱為天子魔。』所知法，安住于有餘涅槃的聲聞阿羅漢，並沒有捨棄蘊魔，因為之前的承諾。如果承認，那麼他們已經捨棄了蘊魔，因為他們已經捨棄了五取蘊，也就是捨棄了有漏業和煩惱。這是普遍成立的，因為如果捨棄了所捨棄之物的種子，就必須捨棄所捨棄之物。駁斥這個理由。此外，如果不與所捨棄之物分離，那麼就普遍成立沒有捨棄它，因為安住于有餘涅槃的聲聞阿羅漢 沒有捨棄蘊魔。如果承認，那麼聲聞阿羅漢就沒有捨棄苦諦。
【English Translation】 Because it is said in the scriptures. Furthermore, it follows that the Shravaka Arhat has abandoned samsara, because they possess that characteristic. If you accept, then it follows that the Bodhisattva on the Path of Seeing who has attained realization prior to the Shravaka Arhat does not take rebirth in samsara, because you accept this. If you accept, then it follows that they do take rebirth, because due to the power of the ground of ignorance and habitual tendencies, they take a mind-made body accumulated from uncontaminated karma. Furthermore, in terms of definitive aspects, it follows that the Shravaka Arhat has abandoned the afflictive mind, because their nirvana accomplishes nirvana. If you accept, then it follows that the Bodhisattva on the first ground who has attained realization prior to the accepted Shravaka Arhat has abandoned the afflictive mind. If so, it follows that such a one is a Bodhisattva abiding on a pure ground, because they are a Bodhisattva who has abandoned the afflictive mind. If you say it does not accomplish, then it follows that the knowable object, the Shravaka Arhat, does not accomplish the Arhat state, because they possess that characteristic. If you accept, then it follows that if one is an Arhat, one must be a Mahayana Arhat, because of that. If you accept, then it follows that there is no Shravaka Arhat. According to the meaning, it follows that the Shravaka's Path of Seeing is not a path, because it is not an opportunity to open the door to liberation. If it is not established, then it follows that the Shravaka has liberation, because of that. If you accept, then it follows that the Shravaka has the characteristic of nirvana. In 'Completely Transcending the Obstructing Dharmas,' when asked about the identification of the four maras and the boundaries of their defeat, the answer is: 'The five aggregates of appropriation are the Skandha Mara, abandoned from nirvana without remainder; contaminated karma and afflictions are the Klesha Mara, abandoned from nirvana with remainder; death due to karma and afflictions is the Death Mara, abandoned after attaining the ultimate of meditative absorption; above these three maras, there is one belonging to the class of gods who control others' emanations (Paranirmita-vasavartin), who obstruct (practitioners), called the Deva-putra Mara.' It follows that the knowable object, the Shravaka Arhat abiding in nirvana with remainder, has not abandoned the Skandha Mara, because of the previous commitment. If you accept, then it follows that they have abandoned it, because they have abandoned the aggregates of appropriation, that is, they have abandoned contaminated karma and afflictions. It is universally valid, because if the seed of what is to be abandoned is abandoned, then what is to be abandoned must be abandoned. Refute the reason. Furthermore, if one is not separated from what is to be abandoned, then it follows that one has not abandoned it, because the Shravaka Arhat abiding in nirvana with remainder has not abandoned the Skandha Mara. If you accept, then it follows that the Shravaka Arhat has not abandoned the Truth of Suffering.
ཐལ། དེ་དང་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་སྤངས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བདེན་མ་འོངས་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། དེའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་ལས་ཀྱི་ཀུན་འབྱུང་མ་སྤངས་པར་ཐལ། དེ་དེ་དང་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉོན་མོངས་མེད་ཀྱང་དེ་དག་ལ། །ལས་ཀྱི་ནུས་པ་མཐོང་བ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་སོ། འདོད་ན། མིན་པར་ཐལ། ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་དེ་མིན་པར་ཐལ། འཁོར་བར་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱང་མིན། བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱང་མིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཉོན་མོངས་མིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དེར་ཐལ། ཤེས་སྒྲིབ་མིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། བསམ་གཏན་གྱི་རབ་མཐའ་ཐོབ་པའི་ཉན་ཐོས་སྒོམ་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། འཆི་བ་མེད་པའི་གོ་འཕང་མངོན་དུ་བྱས་པར་ཐལ། འཆི་བདག་གི་བདུད་བཅོམ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ལྷག་མེད་དུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་ཐལ། ཁྱོད་མི་འཆི་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེར་ཐལ། 12-2-142a ཐེག་ཆེན་དུ་རིགས་ངེས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། དེ་འདྲའི་ཉན་ཐོས་སྒོམ་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་འཆི་བ་སྤངས་པར་ཐལ། འཆི་བདག་གི་བདུད་བཅོམ་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕྱིར་མི་འོང་གཟུགས་སུ་ཉེར་འགྲོ་སོགས་ཀྱིས་དེ་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེས་དེའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་སྤངས་པར་ཐལ། དེས་དེའི་དབང་གིས་འཆི་བ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། བདུད་དེ་གསུམ་ལས་འདའ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་བདུད་ཆོས་ཅན། ལྷའི་བུའི་བདུད་མིན་པར་ཐལ། ལྷའི་བུའི་བདུད་སྤངས་པའི་གང་ཟག་གི་རྒྱུད་ལ། ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཁྱོད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཕུང་པོའི་བདུད་ལས་འདའ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་བདུད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཕུང་པོའི་བདུད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་བདུད་བཞི་བཅོམ་པའི་ས་མཚམས་ལ། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ནས་ལྷའི་བུའི་བདུད་བཅོམ་མོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ནས། ཉོན་མོངས་པ་དང་། འཆི་བདག་གི་བདུད་བཅོམ། ས་བརྒྱད་པ་ནས་ཕུང་པོའི་བདུད་བཅོམ་ཞེས། མ་མཐའི་ས་མཚམས་དེ་འཇོག་ན། དེ་འདྲའི་བྱང་སེམས་སྦྱོར་ལམ་ཆོས་ཅན། བདུད་གཞན་གསུམ་ལས་འདའ་བ་ལ་བར་དུ་གཅོད་པའི་བདུད་
【現代漢語翻譯】 答：因為沒有脫離它，因為與它同在，因為它是具有剩餘痛苦蘊聚的。如果承認是根本，那麼，你（對方）所主張的那個法，你已經捨棄了它。因為你已經使未來的苦諦成為不生的法，因為已經使它的因——煩惱成為不生的法，因為是阿羅漢的緣故。此外，你沒有捨棄業的集起，因為沒有脫離它的緣故。如經中所說：『即使沒有煩惱，也能見到業的力量。』有漏的業，應是煩惱的障礙，因為是煩惱的魔的緣故。這是宗因。如果承認，則不應是，因為是業的障礙的緣故。而且，那不應是，因為既不是束縛輪迴的煩惱障，也不是隨眠的煩惱障的緣故。對於第一個（不是煩惱障），因為不是煩惱的緣故，因為是由它所引發的業的緣故。對於第二個（不是隨眠的煩惱障），因為不是所知障的緣故。此外，獲得禪定邊際的聲聞道修道者，應已現證不死之位，因為已摧伏死主的魔的緣故。如果承認，則不應進入無餘涅槃，因為你不死的緣故。如果承認，就應如此，因為已確定是大乘種性的緣故。此外，這樣的聲聞道修道者，應已憑藉業和煩惱的力量而捨棄死亡，因為已摧伏死主的魔的緣故。如果承認，那麼不還者以色身等接近，你就捨棄了它，因為你承認的緣故。如果承認，那麼他就憑藉它的力量而捨棄了生，因為他憑藉它的力量而捨棄了死的緣故。對於阻礙超越那三種魔的魔，不應是天子魔，因為在已捨棄天子魔的補特伽羅的相續中，你有存在的緣故，在菩薩見道者的相續中，你有存在的緣故。那個法，你的相續中應有它，因為你的相續中有阻礙超越蘊魔的魔的緣故，因為你的相續中有蘊魔的緣故。在大乘摧伏四魔的界限上，在沒有先行小乘道的大乘加行道中，就已摧伏天子魔。在大乘見道中，摧伏煩惱魔和死主魔。從第八地開始，摧伏蘊魔。如果這樣安立最低的界限，那麼，這樣的菩薩加行道者，應是阻礙超越其他三種魔的魔。 Answer: Because it is not separated from it, because it is with it, because it is with the remaining aggregates of suffering. If you assert it as the root, then, that phenomenon (chos can) that you assert, you have abandoned it. Because you have made the future truth of suffering a phenomenon of non-arising, because you have made its cause—afflictions—a phenomenon of non-arising, because it is an Arhat. Furthermore, you have not abandoned the origin of karma, because it is not separated from it. As it is said in the scriptures: 'Even without afflictions, the power of karma is seen.' Defiled karma (zag bcas kyi las), should be an obscuration of afflictions, because it is the demon of afflictions. This is the reason. If you assert it, then it should not be, because it is an obscuration of karma. Moreover, that should not be, because it is neither the afflictive obscuration that binds to samsara, nor the afflictive obscuration of latent tendencies. For the first (not an afflictive obscuration), because it is not an affliction, because it is karma instigated by it. For the second (not an afflictive obscuration of latent tendencies), because it is not a cognitive obscuration. Furthermore, a Hearer (nyan thos) on the path of meditation (sgom lam) who has attained the limit of meditative absorption, should have realized the state of immortality, because he has conquered the Lord of Death (འཆི་བདག་, 』chi bdag). If you assert it, then you should not pass into nirvana without remainder, because you are immortal. If you assert it, then it should be so, because you have been determined to be of the Great Vehicle lineage. Furthermore, such a Hearer on the path of meditation, should have abandoned death by the power of karma and afflictions, because he has conquered the Lord of Death. If you assert it, then a Non-Returner (phyir mi 'ong) approaching in a physical body, etc., you have abandoned it, because you assert it. If you assert it, then he has abandoned birth by its power, because he has abandoned death by its power. The demon that obstructs transcendence of those three demons, should not be the Demon of the Sons of the Gods, because in the continuum of a person who has abandoned the Demon of the Sons of the Gods, you exist, in the continuum of a Bodhisattva on the path of seeing, you exist. That phenomenon, you should exist in his continuum, because in his continuum there is a demon that obstructs transcendence of the Demon of the Aggregates, because in his continuum there is the Demon of the Aggregates. On the boundary of the Great Vehicle's conquest of the four demons, in the Great Vehicle's path of preparation without having previously gone through the Lesser Vehicle path, the Demon of the Sons of the Gods is conquered. In the Great Vehicle's path of seeing, the Demon of Afflictions and the Demon of the Lord of Death are conquered. From the eighth ground onwards, the Demon of the Aggregates is conquered. If such a lowest boundary is established, then such a Bodhisattva on the path of preparation, should be a demon that obstructs transcendence of the other three demons.
【English Translation】 A: Because it is not separated from it, because it is with it, because it is with the remaining aggregates of suffering. If you assert it as the root, then, that phenomenon (chos can) that you assert, you have abandoned it. Because you have made the future truth of suffering a phenomenon of non-arising, because you have made its cause—afflictions—a phenomenon of non-arising, because it is an Arhat. Furthermore, you have not abandoned the origin of karma, because it is not separated from it. As it is said in the scriptures: 'Even without afflictions, the power of karma is seen.' Defiled karma (zag bcas kyi las), should be an obscuration of afflictions, because it is the demon of afflictions. This is the reason. If you assert it, then it should not be, because it is an obscuration of karma. Moreover, that should not be, because it is neither the afflictive obscuration that binds to samsara, nor the afflictive obscuration of latent tendencies. For the first (not an afflictive obscuration), because it is not an affliction, because it is karma instigated by it. For the second (not an afflictive obscuration of latent tendencies), because it is not a cognitive obscuration. Furthermore, a Hearer (nyan thos) on the path of meditation (sgom lam) who has attained the limit of meditative absorption, should have realized the state of immortality, because he has conquered the Lord of Death (འཆི་བདག་, 』chi bdag). If you assert it, then you should not pass into nirvana without remainder, because you are immortal. If you assert it, then it should be so, because you have been determined to be of the Great Vehicle lineage. Furthermore, such a Hearer on the path of meditation, should have abandoned death by the power of karma and afflictions, because he has conquered the Lord of Death. If you assert it, then a Non-Returner (phyir mi 'ong) approaching in a physical body, etc., you have abandoned it, because you assert it. If you assert it, then he has abandoned birth by its power, because he has abandoned death by its power. The demon that obstructs transcendence of those three demons, should not be the Demon of the Sons of the Gods, because in the continuum of a person who has abandoned the Demon of the Sons of the Gods, you exist, in the continuum of a Bodhisattva on the path of seeing, you exist. That phenomenon, you should exist in his continuum, because in his continuum there is a demon that obstructs transcendence of the Demon of the Aggregates, because in his continuum there is the Demon of the Aggregates. On the boundary of the Great Vehicle's conquest of the four demons, in the Great Vehicle's path of preparation without having previously gone through the Lesser Vehicle path, the Demon of the Sons of the Gods is conquered. In the Great Vehicle's path of seeing, the Demon of Afflictions and the Demon of the Lord of Death are conquered. From the eighth ground onwards, the Demon of the Aggregates is conquered. If such a lowest boundary is established, then such a Bodhisattva on the path of preparation, should be a demon that obstructs transcendence of the other three demons.
སྤངས་པར་ཐལ། ལྷའི་བུའི་བདུད་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། འཆི་བདག་གི་བདུད་ལས་འདའ་བ་ལ་ 12-2-142b བར་དུ་གཅོད་བྱེད་ཀྱི་བདུད་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲའི་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཉོན་ཡིད་སྤངས་པར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མ་སྤངས་པར་ཐལ། དེ་མ་དག་པའི་སའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་འཆི་འཕོ་སྤངས་པར་ཐལ། འཆི་བདག་གི་བདུད་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། རྒྱུད་བླ་མར། བསམ་མི་ཁྱབ་བཀུར་འཆི་འཕོ་ཡིས། །དེ་ནི་མི་འཆི་བརྟན་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་སྤངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ས་བརྒྱད་པ་ཆོས་ཅན། གཙང་བ་དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཐོབ་པར་ཐལ། ཕུང་པོའི་བདུད་བཅོམ་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པར་ཐལ། ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཕུང་པོ་དང་། །དེ་རྒྱུ་ལོག་ཕྱིར་གཙང་བ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བཅད་པའི་ཕྱོགས་ལ། དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ནས་ཕུང་པོའི་བདུད་མ་བཅོམ་པར་ཐལ། དེའི་མ་མཐའི་ས་མཚམས་དེ་ལྟར་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བཅོམ་པར་ཐལ། ཐེག་ཆེན་དགྲ་བཅོམ་པའི་སྤངས་པ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར། དར་ཊཱིཀ་པ་དམན་ལམ་སྔོན་དུ་མ་སོང་བའི་ཐེག་ཆེན་ 12-2-143a གྱི་བསླབ་ལམ་ན། བདུད་བཞི་བཅོམ་པ་མེད་པར་འདོད་དོ། །ཐབས་མཁས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་། བདུད་བཞི་བཅོམ་པའི་གཞི་མཐུན་མེད་པར་ཐལ། མཚན་ཉིད་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡོད་པར་ཐལ། དགྲ་རྣམས་ལས་འདས་པའི་ཐབས་མཁས་སྦྱོར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྦྱོར་བ་བཅུ་གཅིག་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཚིག་ཕྲེང་སྨིག་རྒྱུའི་ཆུ་གཏེར་ཉམས་དགའ་བར། །ཆོས་བརྒྱད་རྒྱུ་མའི་རྦ་རླབས་གཡོ་གང་དེར། །རྣམ་དཔྱོད་མིག་ཉམས་ཆུ་སྐྱར་རྒན་པོ་དེ། །སྲིད་པའི་ཞགས་པས་བཅིངས་པ་མང་མཐོང་ཚེ། །རྣམ་དཔྱོད་བཤོག་ཡངས་སྤྱོད་པའི་ངང་མོ་དག །སྡེ་སྡོད་མང་དུ་ཤེས་པའི་ངར་སྒྲ་ཡིས། །དགག་སྒྲུབ་བདུད་རྩིའི་རྒྱ་མཚོ་ཉམས་དགའ་བར། །རྩེ་ཞིང་རོལ་པའི་ཀུན་དགའ་ཨེ་མ་མཚར། །ཐལ་ངག་དབང་པོའི་ཕྲེང་བ་ལས། །སྐབས་བཞི་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། །།བཀྲ་ཤིས།། །།
【現代漢語翻譯】 應已斷除，因為斷除了天子魔。如果承認，則應已斷除能阻礙超越死主之魔。因為你承認。如果承認，則應已斷除煩惱魔。因為你承認。如此這般的見道菩薩，應已斷除煩惱和作意。因為斷除了煩惱魔。如果承認，則應未斷除。因為彼是未清凈地的菩薩。彼（菩薩）應已斷除不可思議的死亡和轉移。因為斷除了死主之魔。這應是周遍的。如《寶性論》中所說：『以不可思議的死亡和轉移，彼是不死和堅固的。』因為如此宣說。如果承認，則應已斷除無明習氣的地。因為你承認。如果承認，則未經歷小乘道的八地菩薩，應已獲得清凈的波羅蜜多。因為摧毀了蘊魔。這應是周遍的。因為（經中說）：『意的自性是蘊，彼因滅盡故是清凈。』在決斷的方面，未經歷小乘道的菩薩從見道起應未摧毀蘊魔。因為彼之最低限度是如此合理的。如果承認，則應已摧毀。因為大乘阿羅漢的斷證圓滿。達波的註釋家認為，未經歷小乘道的大乘學道者，沒有摧毀四魔。 不應有方便的結合與摧毀四魔的所依相同，因為這是自性。如果承認，則應有。因為有超越敵人的方便結合。因為成就了十一種方便。詞句如海市蜃樓般令人愉悅，八法如因的波濤洶涌澎湃。分別念如眼花的老水鳥，當看到被世間繩索束縛的眾多眾生時，愿以廣闊的智慧翅膀翱翔的野鴨，以知曉眾多聚落的鳴叫聲，在駁斥與建立的甘露海中嬉戲玩耍，是多麼令人驚歎和喜悅啊！從辯論語自在之鬘中，第四品之辨析完畢。吉祥！
【English Translation】 It should be eliminated, because the son of the gods' demon has been eliminated. If you admit it, then it should be eliminated to cut off the demon that hinders transcendence from the Lord of Death. Because you admit it. If you admit it, then the affliction demon should be eliminated. Because you admit it. Such a Bodhisattva on the path of seeing, should have eliminated affliction and mental activity. Because the affliction demon has been eliminated. If you admit it, then it should not be eliminated. Because it is a Bodhisattva of the impure ground. That (Bodhisattva) should have eliminated inconceivable death and transfer. Because the demon of the Lord of Death has been eliminated. This should be pervasive. As stated in the Ratnagotravibhāga: 'By inconceivable death and transfer, it is immortal and steadfast.' Because it is so stated. If you admit it, then the ground of ignorance and habitual tendencies should be eliminated. Because you admit it. If you admit it, then the eighth-ground Bodhisattva who has not previously followed the Lesser Vehicle path, should have attained the pure pāramitā. Because the skandha demon has been destroyed. This should be pervasive. Because (it is said in the sutra): 'The nature of mind is the skandha, and it is pure because its cause is reversed.' In the aspect of determination, a Bodhisattva who has not previously followed the Lesser Vehicle path should not have destroyed the skandha demon from the path of seeing. Because its minimum limit is so reasonable. If you admit it, then it should have been destroyed. Because the abandonment of the Mahāyāna Arhat is complete. Darṭīka-pa believes that in the path of learning of the Mahāyāna practitioner who has not previously followed the Lesser Vehicle path, there is no destruction of the four demons. There should not be a common basis for the combination of skillful means and the destruction of the four demons, because that is its nature. If you admit it, then it should exist. Because there is a skillful combination that transcends enemies. Because eleven skillful combinations have been accomplished. Words and phrases are as delightful as a mirage-like ocean, and the eight dharmas are like waves of causal turbulence. When the discriminating mind, like a senile water bird with failing eyesight, sees many beings bound by the ropes of existence, may the wild goose soaring with broad wings of discriminating wisdom, with the roar of knowing many settlements, frolic and play in the delightful nectar ocean of refutation and establishment. How amazing and joyful! From the Garland of Eloquence, the analysis of the fourth section is complete. Auspicious!