mindtraining32_修心眾說.g2.0f
修心教言集LJ32བློ་སྦྱོང་ཚོགས་བཤད་མ་བཞུགས་སོ།། 1-326 ༄༅། །བློ་སྦྱོང་ཚོགས་བཤད་མ་བཞུགས་སོ།། ༄། །ཐུགས་དམ་གྱི་མཐིལ་ཕྱུང་བ། ༄༅། །བློ་སྦྱོང་ཚོགས་བཤད་མ་བཞུགས་སོ། །ཀུན་མཁྱེན་ཐུགས་ནི་བརྩེ་བའི་དབང་གྱུར་ཅིང་། །གཞན་དོན་རོ་གཅིག་ཐུབ་དབང་སྲས་ཀྱི་གཙོ། །བྱམས་མགོན་ནས་བརྒྱུད་བརྒྱུད་པའི་བླ་མ་ལ། །རབ་དད་དགའ་བའི་ཡིད་ ཀྱིས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། །ཐེག་ཆེན་ལམ་གྱི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས། །བདག་གཞན་བརྗེ་བ་བླ་མ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་། །བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་དགེ་བའི་གཏེར་ཆེན་པོ། །ཁ་འབྱེད་གནད་ཀྱི་གདམས་པ་འདིར་བསྟན་བྱ། ། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ། གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས། སྡེ་སྣོད་རིམ་པ་གསུམ། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་། ཆེན་པོ་ལ་སྔགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་རྣམས་ཀྱི་ཉིད་ཀྱིས་གཟིགས་པའི་ལམ་ཐུགས་རྗེས་གཞན་ལ་གསུངས་པས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་བཀའ་ཡིན་ལ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པས་དེའི་དགོངས་པ་བཀྲལ་བ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་ནོ། །བཀའ་དང་ བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་མདོར་བསྡུས་པ་ནི། ང་ཟད་པར་བྱེད་པ་དང་། གཞན་གཅེས་པར་འཛིན་པ་གཉིས་སུ་འདུས་སོ། །ཐེག་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན། དང་པོ་ཉན་རང་གི་ཐེག་པས་བསྡུས་ ལ། གཉིས་པས་ཐེག་ཆེན་བསྡུས་སོ། །དེ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་སྔགས་ལ་བརྟེན་པ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལུགས་གཉིས་ལས། ཕྱི་མ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་ཇོ་བོ་ལ་ལུགས་གསུམ་མངའ་སྟེ། 1-327 དང་པོ་དྷརྨ་རཀྵི་ཏ་ལ་ཞུས། འདི་རྟེན་དགེ་ཚུལ་དུ་བཞུགས། ཐུགས་རྗེ་ཆེ་བས་སྐུ་ཤ་བཅད་ནས་བཏང་། རིགས་པའི་གདམས་ངག་སློབ་དཔོན་རྟ་དབྱངས་ཀྱིས་མཛད་པའི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས། ལུང་དབྱིག་པ་གསུམ་གྱི་ཕྲེང་བ་ལ་བརྟེན། དེ་གཉིས་ཀ་བོད་དུ་མ་འགྱུར་གསུང་། འཇུག་ལུགས་བདེན་པ་བཞིའི་སྒོ་ནས་འཇུག ལྟ་བ་ཉན་ཐོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་མཐུན། སྒོམ་ལུགས་དང་པོ་ ནས་བདག་གཞན་མཉམ་པ་ནས་བསྒོམ་གསུངས། འདི་ལ་དང་པོའི་བརྒྱུད་པ་མི་གསུང་། གཉིས་པ་འཇམ་དཔལ་ནས་བརྒྱུད། བླ་མ་བྱམས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ཞུས། བྱམས་པ་ཁོ་ན་བསྒོམ་པས་དེ་ལྟར་གྲགས། ཀུ་ས་ལི་ཆུང་བ་ཡིན། ཁྱི་ལ་དབྱུག་པ་བརྒྱབ་པའི་རྗེས་བྱུང་བའི་གཏམ་རྒྱུད་ཅན་ཡིན། ལུང་ནམ་མཁའ་སྙིང་པོའི་མདོ་ལ་བརྟེན། རིགས་པའི་མན་ངག་བསླབ་བཏུས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲངས། འཇུག་ལུགས་མདོ་ སྡེ་གཞན་གྱི་སྒོར་འཇུག་པ། ལྟ་བ་ཉན་ཐོས་མདོ་སྡེ་པ་དང་མཐུན། སྒོམ་ལུགས་གོང་དང་འདྲ། གསུམ་པ་བྱམས་པ་ནས་བརྒྱུད། བླ་མ་གསེར་གླིང་པ་ལ་ཞུས། ལུང་དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པའི་ མདོ་ལ་བརྟེན། རིགས་པའི་མན་ངག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སའི་རྗེས་སུ་འབྲངས། ལྟ་བ་མུ་སྟེགས་པ་དང་ཡང་ཐུན་མོང་བ། འཇ
ུག་ལུགས་ཕར་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྒོར་འཇུག སྒོམ་ལུགས་དང་པོ་ནས་བརྗེ་བ་ནས་བསྒོམ། 1-328 དེ་ལྟར་བརྒྱུད་པའི་ལུགས་གསུམ་ལས། འདི་བྱམས་པ་ནས་བརྒྱུད་པ་སྟེ། བྱམས་པ། ཐོགས་མེད། དབྱིག་གཉེན། བློ་གྲོས་བརྟན་པ་ནས་གསེར་གླིང་པའི་བར་དུ་བརྒྱུད་པའོ། །འདི་ལུང་དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པའི་ མདོ་ལས། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གདུང་ཞེས་པ་དང་། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་རི་རབ་དང་མཉམ་པ་བསྐྱེད་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྐྱེ་ཞིང་། དེ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ རྣམས་ཀྱང་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། རིགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གནས་དབེན་པར་སོང་ནས། བསམ་པ་དག་ཅིང་སྙིང་ཐག་པ་ནས་དྭང་བས་ཀུན་ཏུ་རྟོག་ པ་དག་གིས་སྦྱིན་པར་བྱ་བའི་ཆོས་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དག་ལ་མོས་ཤིང་སེམས་ཅན་ལ་སྦྱིན་པ་དག་སྟོབ་པར་བྱེད་ན། དེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཚེགས་ ཆུང་ངུས་ཚོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །གྲུབ་མཐའ་ཕྱི་རོལ་པ་དང་མཐུན་པ་ནི། ཀུན་ཏུ་བཏགས་པའི་བདག་འདོད་པ་མ་ཡིན་ཡང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདག་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་འཁོར་བར་སྡུག་གི་དོགས་པ་དང་། བདག་གི་མ་དྲིན་ཆེ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བས་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གདུང་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། ། 1-329 ཇོ་བོ་བླ་མ་དྲན་གསུངས་ནས་བཤུམས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། ཁོ་བོའི་སེམས་བཟང་པོ་དུམ་ཙམ་འདི་བླ་མ་དེའི་དྲིན་ཡིན་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། འཇུག་ལུགས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་སྒོར་ འཇུག་པ་ནི། དང་པོ་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐབས་ཀྱི་ཆ་གོམས་པར་བྱས་ནས། དེ་བརྟན་པ་ན་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པ་སྟེ། ཇོ་བོའི་ལམ་སྒྲོན་ལས། ཐབས་གོམས་དབང་གིས་བདག་ཉིད་ཀྱི། ། གང་གིས་ཤེས་རབ་རྣམ་བསྒོམ་པ། །དེས་ནི་བྱང་ཆུབ་མྱུར་དུ་འཐོབ། །བདག་མེད་གཅིག་པུ་བསྒོམ་པས་མིན། །ཞེས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མན་ངག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་ཁྲིད་པར་བྱ་བ་ ཡིན་གསུངས། འདི་ལ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྟགས་སྦྱོར་ལམ་ནས་ཡོང་གསུངས། འདི་ཇོ་བོས་དགེ་བཤེས་སྟོན་པ་མིན་པ་ལ་མ་གནང་། སྟོན་པས་ཁུ་ལ་སོགས་པ་ལ་འདི་དང་འདི་གནང་ནས། ཁོ་བོ་ ལ་འདི་གནང་བ་ཇི་ལྟར་ལགས་ཞུས་པས། ངས་ཁྱོད་མ་ཡིན་པ་ལ་བསྟན་ས་མ་རྙེད་པ་ཡིན་གསུངས་སྐད། དགེ་བཤེས་སྟོན་པས་ཀྱང་པོ་ཏོ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་མ་གནང་། པོ་ཏོ་བས་ ཀྱང་། ཤ་ར་བ་དང་། གླང་རི་ཐང་པ་ལས་གཞན་ལ་གནང་བ་མེད། དགེ་བཤེས་ཆེན་པོ་འཆད་ཀ་བ་བྱིས་པ་ནས་ཆོས་ལ་མོས་པས་མི་སྐྱའི་དུས་ནས་ཆོས་མང་དུ་ཞུས། གཉལ་དུ་
【現代漢語翻譯】 進入行為（ཕར་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ，pāroltu chinpa，Paramita，到彼岸）的途徑：從交換的禪修方式開始禪修。 根據傳承，有三種傳承方式。這是從彌勒（བྱམས་པ，Jampa，Maitreya，慈氏）開始的傳承：彌勒、無著（ཐོགས་མེད，Thogme，Asanga，無著）、世親（དབྱིག་གཉེན，Yignyen，Vasubandhu，世親）、堅慧（བློ་གྲོས་བརྟན་པ，Lodro Tenpa，Sthiramati，堅慧），一直傳承到金洲大師（གསེར་གླིང་པ，Serlingpa，Suvarnadvipi，金洲大師）。根據被稱為『無垢經』的經典，『視蘊為真實是如來（དེ་བཞིན་གཤེགས་པ，Deshin Shegpa，Tathagata，如來）的種子』，即使生起如須彌山般大的有身見（འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ，Jig tshogs la tawa，Satkayadrishti，有身見），也能生起菩提心（བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས，Jangchub kyi sems，Bodhicitta，菩提心），並且從中產生佛法（སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས，Sangye kyi chos，Buddha Dharma，佛法）。此外，在《理趣菩薩地》中說：『菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ，Jangchub Sempa，Bodhisattva，菩薩）前往寂靜處，以清凈的意念和真誠的心，樂於佈施各種廣大無量的法，並幫助眾生布施，這樣菩薩就能以極小的努力增長無量的福德。這就是具有大智慧的菩薩。』 與外道（གྲུབ་མཐའ་ཕྱི་རོལ་པ，Drubtha chirölpa，Tirthika，外道）的觀點相似之處在於，雖然不承認遍計所執的『我』，但由於俱生我（ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདག，Lhenchig kyepa'i dag，Sahajata-atman，俱生我）的存在，會擔心『我』在輪迴中受苦，並且因為想到『我的母親非常慈愛』等而生起慈愛心等，所以『視蘊為真實是如來種』就是這個意思。 覺沃仁波切（ཇོ་བོ，Jowo，Lord，主）在回憶起上師（བླ་མ，Lama，Guru，上師）時哭泣的原因是，他說：『我心中這小小的善念都是上師的恩德。』進入行為的途徑，即進入般若波羅蜜多（ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ，Sherab kyi paroltu chinpa，Prajnaparamita，般若波羅蜜多）之門：首先通過交換自他的方式來熟悉方便（ཐབས，Thabs，Upaya，方便），當這變得穩固時，再禪修智慧（ཤེས་རབ，Sherab，Prajna，智慧）。正如覺沃所著的《菩提道燈論》（ལམ་སྒྲོན，Lamdrön，Bodhipradipa，菩提道燈論）中所說：『由串習方便之力量，若人由此善修習智慧，彼速能證菩提果，不唯修習無我義。』因此，應當依靠般若波羅蜜多的竅訣（མན་ངག，Mengag，Upadesha，竅訣）來引導。 據說，不退轉的徵兆是從加行道（སྦྱོར་ལམ，Jorlam，Prayogamarga，加行道）產生的。據說，覺沃沒有將此法傳授給仲敦巴（དགེ་བཤེས་སྟོན་པ，Gewashe Tönpa，Geshe Tonpa，格西仲敦巴）以外的人。仲敦巴問：『上師您把這個和那個傳給了庫拉等人，為什麼把這個傳給我呢？』覺沃回答說：『我找不到一個不是你的人來傳授。』格西仲敦巴也沒有傳給博朵瓦（པོ་ཏོ་བ，Potowa，Potowa，博朵瓦）以外的人。博朵瓦也沒有傳給霞惹瓦（ཤ་ར་བ，Sharawa，Sharawa，霞惹瓦）和朗日塘巴（གླང་རི་ཐང་པ，Glangri Thangpa，Langri Tangpa，朗日塘巴）以外的人。格西切喀瓦（དགེ་བཤེས་ཆེན་པོ་འཆད་ཀ་བ，Gewashe Chenpo Chakawa，Geshe Chenpo Chekawa，格西切喀瓦）從小就對佛法有興趣，所以在居士時期就聽聞了很多佛法。在涅（གཉལ，Nyal，Nyal，涅）地
【English Translation】 Entering the way of practice: Entering through the door of Paramita (ཕར་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ，pāroltu chinpa，Paramita，to the other shore): Meditating starting from the exchange meditation. According to the lineage, there are three lineages. This is the lineage that starts from Maitreya (བྱམས་པ，Jampa，Maitreya, the loving one): Maitreya, Asanga (ཐོགས་མེད，Thogme，Asanga, the unobstructed one), Vasubandhu (དབྱིག་གཉེན，Yignyen，Vasubandhu), Sthiramati (བློ་གྲོས་བརྟན་པ，Lodro Tenpa，Sthiramati), and it continues to Suvarnadvipi (གསེར་གླིང་པ，Serlingpa，Suvarnadvipi). According to the sutra known as the 'Immaculate Sutra', 'Seeing the aggregates as real is the seed of the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ，Deshin Shegpa，Tathagata)'. Even if one develops a view of the aggregates as real as Mount Meru (འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ，Jig tshogs la tawa，Satkayadrishti), one can still generate Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས，Jangchub kyi sems，Bodhicitta), and from that, the Buddha Dharma (སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས，Sangye kyi chos，Buddha Dharma) will arise. Furthermore, in the 'Bodhisattva Grounds of Reasoning', it says: 'When a Bodhisattva (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ，Jangchub Sempa，Bodhisattva) goes to a solitary place, with a pure mind and sincere heart, he delights in giving various vast and immeasurable teachings, and he helps sentient beings to give. In this way, the Bodhisattva will increase immeasurable merit with little effort. This is the Bodhisattva who possesses great wisdom.' The similarity with the views of the Tirthikas (གྲུབ་མཐའ་ཕྱི་རོལ་པ，Drubtha chirölpa，Tirthika) is that although they do not accept the imputed 'self', due to the existence of the co-emergent self (ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བདག，Lhenchig kyepa'i dag，Sahajata-atman), they worry about the suffering of 'self' in samsara, and because they think of 'my mother is very kind', they generate loving-kindness, etc. Therefore, 'seeing the aggregates as real is the seed of the Tathagata' means this. The reason why Jowo Rinpoche (ཇོ་བོ，Jowo) wept when he remembered his Lama (བླ་མ，Lama) was because he said, 'This little bit of good heart in my mind is due to the kindness of that Lama.' Entering the way of practice, that is, entering the door of Prajnaparamita (ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ，Sherab kyi paroltu chinpa，Prajnaparamita): First, one familiarizes oneself with the aspect of Upaya (ཐབས，Thabs，Upaya) by exchanging oneself with others. When this becomes stable, one meditates on Prajna (ཤེས་རབ，Sherab). As Jowo said in the 'Bodhipathapradipa' (ལམ་སྒྲོན，Lamdrön，Bodhipradipa): 'By the power of familiarizing with Upaya, if one meditates on wisdom, one will quickly attain enlightenment, not just by meditating on selflessness alone.' Therefore, one should be guided by the strength of the instructions (མན་ངག，Mengag，Upadesha) of Prajnaparamita. It is said that the sign of non-retrogression comes from the Prayogamarga (སྦྱོར་ལམ，Jorlam). It is said that Jowo did not give this teaching to anyone other than Gewashe Tonpa (དགེ་བཤེས་སྟོན་པ，Gewashe Tönpa). Tonpa asked, 'Master, you gave this and that to Kula and others, why did you give this to me?' Jowo replied, 'I could not find someone who was not you to give it to.' Gewashe Tonpa also did not give it to anyone other than Potowa (པོ་ཏོ་བ，Potowa). Potowa also did not give it to anyone other than Sharawa (ཤ་ར་བ，Sharawa) and Langri Tangpa (གླང་རི་ཐང་པ，Glangri Thangpa). Geshe Chekawa (དགེ་བཤེས་ཆེན་པོ་འཆད་ཀ་བ，Gewashe Chenpo Chakawa) was interested in Dharma from a young age, so he heard many teachings as a layman. In Nyal (གཉལ，Nyal)
དགེ་བཤེས་ཆོས་འབར་གྱི་གྲྭ་སར་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཆོས་ཀྱང་མང་དུ་གསན། 1-330 ཡར་ལུངས་སུ་སྙེགས་མཆེད་གཉིས་ལ་མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་ཚར་བདུན་ཙམ་གསན། དགེ་བཤེས་སྙེགས་དང་འགྲོགས་ནས། ཡ་གད་པ་ལ་བེའུ་འབུམ་ཚར་གཅིག་ཕྱིས་གཅིག་གསན་ཏེ་འདི་རྩད་མ་གཅད། དེ་ནས་གླང་ རི་ཐང་པའི་སློབ་མ་གཉལ་པ་ཡོན་ཏན་ཤེས་རབ་ལ། ཁྱེད་ཀྱི་དགེ་བཤེས་ལ་ཡོན་ཏན་ཇི་འདྲ་ཡོད་དྲིས་པས། བློ་སྦྱོང་ཡོད་པར་ཐོས། ཁོ་རང་སློབ་མ་ཡིན་ཡང་འདི་མི་བཞུགས་པར་གདའ། དེར་ཉང་ལྕགས་ཤིང་པ་ལ་གླང་རི་ཐང་པའི་ལུགས་ཀྱི་ཚིག་བརྒྱད་པོ་དེ་གསན། བཀའ་གདམས་པ་ལ་དད་པའི་རྒྱུ་ཡང་དེས་བྱས་གསུངས། དེ་ནས་དོལ་པ་དང་ལུང་སྨད་པ་དང་མཇལ་ནས་དེར་ ལོ་བཞི་བཞུགས། དགུང་ལོ་སུམ་ཅུ་བཞེས་ཀྱི་བར་ལ་བསྟེན། དེ་ནས་གྲའི་སོ་ཐང་པ་དེའི་ཞལ་ནས། ངའི་མཆོད་གནས་བྱ་གསུངས་པ་ལ་སྔར་གྱི་ཚིག་བརྒྱད་པོ་དེ་གསན་པས་བཀའ་གདམས་པ་ལ་ མོས་པས་མཆི་བར་ཞུས། དེར་ཁོང་གིས་གཏོར་མ་གཅིག་མཛད་ནས། ད་ཁྱོད་མནར་མེད་ཀྱི་མེ་གསེང་དུ་བསྲེག་ཀྱང་བར་ཆད་མེད་པར་བླ་མ་གཅིག་དང་མ་མཇལ་ན། ང་ལ་བྱིན་རླབས་མེད་པ་ ཡིན་གྱི་གསུངས། དེ་ནས་སུམ་ཅུ་སོ་གཅིག་གི་ལོ་ལ་དབུ་རུར་བྱོན། གླང་ཐང་པ་ལ་དད་དེ་འདས། ཁོང་གི་ཤུལ་ན་རྒྱུད་སུ་མཐོ་དྲིས་པས། མཉན་མཐོ་ཟེར། དེར་གླང་ཐང་དུ་བཞུད་པར་བཞེད་ནས། 1-331 གཡོག་པོ་གསུམ་སྔོན་ལ་དཔེ་ཆ་སྐྱེལ་དུ་བཏང་བས། གཉན་དང་། བ་ཝ་འདུལ་བ་འཛིན་པ་དང་། མདོ་སྡེ་དང་གསུམ། གླང་ཐང་འཛིན་པ་ལ་མ་མཐུན་པར་འདུག་ཟེར་ནས་ལོག་ནས་བྱུང་། འོ་ན་ མི་འོང་བར་འདུག ཁྱེད་གསུམ་བཞོར་ཤ་ར་བ་ཅན་དུ་སོང་། ང་ཞང་བྲག་དམར་བ་ཅན་དུ་ལྟར་འགྲོ་གསུང་ནས་འབྲོམ་པ་ནས་གྱེས་ནས་སེར་བ་ཁར་བྱོན། སེར་ཐོག་པའི་གཉེར་པ་ལ་སྣམ་ བུ་གཅིག་བཙོངས་ཏེ། དགུན་ཟླ་བ་གཉིས་དེར་བཞུགས། དཔྱིད་འཇོད་མོར་བྱོན། མཚར་སྣར་དགུང་ལོ་བཅུ་གཉིས་བསོད་སྙོམས་མཛད། དེ་ནས་འཇོད་མོ་ཀེ་རུར་འབྱོན་པར་བཞེད་ནས་བྱོན་ཙ་ན། ཤ་ར་བའི་གྲྭ་ པ་ལྷོ་གཉལ་བ་ཟོང་ཚོང་བ་མང་པོ་བྱུང་། ཕྱག་རྟེན་བྱས་ནས་འདི་ཙུག་མཛད་པས་ག་ན་མཆི། གཞོར་གཤེགས་ཟེར་ནས་དྲེའུ་རབ་དགོན་པར་ནས་ཁལ་གཅིག་ཕོག་ནས་དེར་བཞུགས་སུ་བཅུག ཁོང་རྣམས་ ཟོང་སྐོར་ལ་སོང་། དེར་ལོག་ནས་གཞོར་བྱོན། དབྱར་དེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་གསུང་ཞིང་འདུག གསན་པས་བྱིངས་ཉོག་གེ་བ་གཅིག་ལས་བློ་འཁུལ་བ་ཁོ་ན་མ་བྱུང་། འདི་ཀུན་གྱི་ཟུར་དང་ཡེ་མ་ བྱུང་བས་མེད་སྙམ་ནས་རྒྱགས་སྐྱེལ་བ་གཅིག་ཡོད་པ་ལ་ང་གལ་ཏེ་དོན་གཉེར་དུ་འགྲོ་བས་མ་སྐྱེལ་ཅིག་བྱས། ཆོས་འདི་འདུག་ན་བསྡད། མི་འདུག་ན་འགྲོ་དགོས། ཁྱི་ལུད་བཞིན་ཕུང་པོ་གང་ཁྱེར་བསྡད་པས་མི་ཡོང་དགོངས། 1-332 ཞུ་བའི་སྐབས་མ་བྱུང་། ཉིན་གཅིག་གྲྭ་པ་རྣམས་སྟོན་མ
【現代漢語翻譯】 格西喬巴（Geshe Chobar）出家為僧，並廣泛聽聞佛法。 在雅隆（Yarlung），他向涅切兄弟（Nyekche brothers）聽聞了大約七遍《阿毗達磨集論》（Abhidharma-samuccaya）。與格西涅（Geshe Nyek）同行，在亞嘎巴（Yagapa）聽聞了一遍《貝烏崩》（Be'u Bum），後來又聽了一遍，但沒有徹底理解。之後，他向朗日塘巴（Langri Tangpa）的弟子涅巴云丹西饒（Nyalpa Yonten Sherab）詢問：『你的格西有什麼功德？』 他聽說有『修心』（blo sbyong）。雖然他自己是弟子，但並不住在這裡。 在那裡，他向娘恰辛巴（Nyang Chakshingpa）聽聞了朗日塘巴（Langri Tangpa）的『八偈』（tshig brgyad po）。他說，他對噶當巴（Kadampa）的信仰也是由此而生。之後，他與多巴（Dolpa）和隆麥巴（Lungmepa）相遇，在那裡住了四年，直到三十歲。之後，索塘巴（Sothangpa）說：『做我的供養處。』 因為之前聽聞過『八偈』，所以他對噶當巴（Kadampa）有信心，並請求離開。在那裡，他做了一個朵瑪（gtor ma），說：『即使你被燒在地獄的火焰中，如果見不到一位上師，我就沒有加持。』 三十一歲時，他去了衛藏（Uru）。他對朗塘巴（Langtangpa）有信心，並去世了。有人問他的後代誰最高，回答說是『念』（Nyen）。他想去朗塘（Langtang）， 派了三個僕人先送經書，分別是涅（Nye）、瓦瓦杜瓦津巴（Vawa Dulwa Dzinpa）和多德（Dode）。他們回來后說，與朗塘津巴（Langtang Tzinpa）不合。『看來去不了了。你們三個去卓夏拉瓦堅（Zhor Sharawa Can），我去看香扎瑪瓦堅（Zhang Drakmarwa Can）。』 他與仲巴（Drompa）告別，去了色巴卡（Serbaka）。他賣給色托巴（Sertopa）的管家一塊呢布，在那裡住了兩個冬天。春天去了覺摩（Jomo）。在擦納（Tsarna）乞討了十二年。之後，他想去覺摩克如（Jomo Keru），正要走的時候，遇到了許多來自洛涅（Lho Nyal）的夏拉瓦（Sharawa）的僧人和商人。他們獻上禮物，問他要去哪裡。他說要去卓（Zhor），於是他們把一匹騾子的貨物放在拉貢巴（Rab Gonpa），讓他住在那裡。他們去經商了。之後，他們返回卓（Zhor）。夏天，他似乎在講述聲聞乘的教法。聽了之後，除了一個混亂的整體，什麼也沒有理解。他想，因為沒有出現任何整體的邊緣，所以什麼也沒有。他告訴一個送食物的人：『如果我要去尋求意義，就不要送了。如果佛法在這裡，我就留下；如果不在，我就得走。』 他想，像狗屎一樣帶著一堆東西是沒有用的。 沒有機會請求。有一天，僧人們在舉行宴會。
【English Translation】 Geshe Chobar became a monk and extensively listened to the Dharma. In Yarlung, he listened to the Abhidharma-samuccaya about seven times from the Nyekche brothers. Accompanied by Geshe Nyek, he listened to one reading of the Be'u Bum at Yagapa, and then another, but did not thoroughly understand it. Later, he asked Nyalpa Yonten Sherab, a disciple of Langri Tangpa: 'What virtues does your Geshe have?' He heard that he had 'mind training' (blo sbyong). Although he himself was a disciple, he did not reside here. There, he listened to the 'Eight Verses' (tshig brgyad po) of Langri Tangpa from Nyang Chakshingpa. He said that his faith in the Kadampa also arose from this. Afterwards, he met Dolpa and Lungmepa, and stayed there for four years, until he was thirty years old. Later, Sothangpa said: 'Be my object of offering.' Because he had heard the 'Eight Verses' before, he had faith in the Kadampa and requested to leave. There, he made a torma (gtor ma) and said: 'Even if you are burned in the flames of hell, if you do not meet a single lama, I have no blessing.' At the age of thirty-one, he went to Uru. He had faith in Langtangpa and passed away. When asked who was the highest among his descendants, they said 'Nyen'. He wanted to go to Langtang, He sent three servants ahead to deliver the scriptures, namely Nye, Vawa Dulwa Dzinpa, and Dode. They returned and said that they did not get along with Langtang Tzinpa. 'It seems we cannot go. You three go to Zhor Sharawa Can, and I will go to see Zhang Drakmarwa Can.' He bid farewell to Drompa and went to Serbaka. He sold a piece of cloth to the caretaker of Sertopa and stayed there for two winters. In the spring, he went to Jomo. He begged for alms in Tsarna for twelve years. Later, he wanted to go to Jomo Keru, and as he was about to leave, he met many monks and merchants from Sharawa of Lho Nyal. They offered gifts and asked where he was going. He said he was going to Zhor, so they put a mule load of goods in Rab Gonpa and let him stay there. They went to trade. Afterwards, they returned to Zhor. In the summer, he seemed to be teaching the teachings of the Shravaka Vehicle. After listening, he did not understand anything except for a confused whole. He thought that since no edge of the whole appeared, there was nothing. He told a food deliverer: 'If I am going to seek meaning, do not deliver it. If the Dharma is here, I will stay; if not, I must go.' He thought that carrying a pile of things like dog dung was useless. There was no opportunity to request. One day, the monks were holding a feast.
ོ་ལ་ཞུགས། དགེ་བཤེས་པ་ཁོ་རང་གིས་བཞེངས་པའི་འབུམ་པ་ལ་བསྐོར་བ་མཛད་ཅིང་བཞུགས་པའི་སར་འཇིགས་སེ་གཅིག་གིས་ཕྱིན་ནས་ཕྱག་བྱས་ ཅམ་ཙེ་གཏིང་ནས་འདིར་བཞུགས་པར་ཞུ་དང་། ཞུ་རྒྱུ་གཅིག་བདོག་ཞུས་པས། བོ་དྷི་རྩིའི་ཕྲེང་བ་གཅིག་བགྲང་གིན་སྟོན་པ་ལ་གྲོས་མ་ཆོད་པ་ཅི་བདོག དགེ་བཤེས་པོ་ཏོ་བ་ལ་ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་བློ་སྦྱོང་བྱ་བ་བདོག་སྐད་པ་ཞེས་གླེང་ནས། ཁོ་བོ་དེ་ལ་མོས། ཆོས་ལུགས་འདི་འདྲ་བ་ཡང་གདའ་ན། ཁང་པ་མ་རྙེད་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་རེས་ཕན་པར་བྱུང་། རེས་བཏུབ་ གྲགས་པ་ཡང་མ་བྱུང་། ལམ་ཏུ་འགྲོའམ་མི་འགྲོ་ལགས་ཞུས་པས། ཕྲེང་བ་རྡོག་ཅིང་སྟོན་པ་ལ་བཏུབ་མ་བཏུབ་ཀྱི་ལམ་ན་མེད། སངས་རྒྱས་མི་འདོད་ན་མི་འདོད། འདོད་ཕན་ཆད་ལམ་དེར་མ་ ཞུགས་པར་འཚང་རྒྱ་མི་སྲིད་གསུངས། འདི་ཙམ་པའི་ཐག་ཆོད་གསུངས་ཚོད་ཀྱིས་ནང་ན་ཉམས་མྱོང་ཁྱད་པར་ཅན་ཡོད་ངེས་སྙམ་པ་གཅིག་བྱུང་གསུངས། འོ་ན་ལུང་ཆོས་པ་ལ་ལུང་དགོས་ན་བདོག་གམ་ ཞུས་པས། སྤྱོད་འཇུག་གི འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཅིའང་རུང་། །ཞེས་པ་དེ་ཡོང་ངམ་སྙམ་ཙ་ན། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ལ་ཚད་མར་མི་བྱེད་པ་སུ་བདོག དེའི་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ན་མར་ལ། 1-333 བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཅིང་། །བདག་དགེ་མ་ལུས་དེར་སྨིན་ཤོག །ཟེར་བ་གདའ་གསུང་། དེར་ཕྱག་གསུམ་འཚལ་ཡོང་། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ཡོད་དམ་དྲིས་པས་ཡོད་ཟེར། ཞལ་ཕྱེ་ལྟས་པས་འདུག་སྟེ། སྔར་ ཨེན་རེས་བལྟས་པ་ལ་མ་ཟིན་པར་འདུག་གསུང་སྐད། དེར་དགའ་ནས་རྒྱགས་སྐྱོལ་གཅིག་བྱས་ནས་གཞོར་ལོ་གཉིས་ཙམ། དགེ་གོང་དུ་ལོ་དྲུག་ཙམ་ལོ་ངོ་དགུ་འདི་ཤ་སྟག་རྩད་བཅད། གཞན་རྣམས་སྨ་ ར་སྐེ་ལ་ཟོང་འདོགས་ཟེར་བ་བཞིན་དུ་བྱས་གསུངས་སྐད། ཤར་བར་འཕོས་ནས་སྒང་མ་སྒི་ཐོག་ཏུ་སོང་གསུངས། དེ་ཙམ་གཅིག་བཞུགས་ཀྱང་ལྐོག་ཏུ་རྩད་གཅོད་པ་ལས་ཚོགས་སུ་ས་བོན་གཅིག་ཡོད་ པའི་སར་བཏུབ་ན་དེ་ཙུག་ཀྱང་མཛོད་ཨང་གསུང་བ་ཟུར་ས་གཅིག་ལས་མ་བྱུང་། དེ་ཡང་འཕྲིག་ཡོད་པས་གོ་རུང་། གཞན་གྱིས་དེ་ཡང་མི་གོ་བ་གཅིག་ལས་མ་བྱུང་སྟེ། དེས་ཐུགས་ཆུང་ཡང་ དཀྱེལ་ཆེ་དྲགས། གྲྭ་པ་ཉིས་སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་ཙམ་རེ་དུས་རེ་ལ་འཚོགས་པ་ལ། སློབ་དཔོན་གཅིག་པུ་ལས་གཞན་ལ་འཕྲིག་ཚད་མ་བྱུང་། སྟབས་ཀ་བ་ཙམ་ལ་ཡང་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ མདོ་ལ་བརྟེན་པ་གཅིག་ལས་མ་གནང་བར་འདུག་གསུངས། དེ་བས་མང་བ་གཅིག་ལ་གནང་ན་ཕན་ཆེ་བ་གཅིག་ཡོང་བར་འདུག་པ་ལ་གསུང་སྐད། དེ་ནས་འཆད་ཀ་བ་ཁོང་དག་ལ་ཡང་དང་པོ་སུས་ཀྱང་རྩད་མ་ཆོད། 1-334 ཕྱིས་མཛེ་ཕོ་ཁ་ཡར་ལ་གནང་བ་ལ་དག་སྣང་ཆེ་ཆེ་ཁ་ཡར་གྱིས་ཚོར་ནས་གཅིག་གིས་གཅིག་སྦྲན་ཅིང་ཞུས་པས། མིང་མཛེ་ཆོས་སུ་གྲགས། བྱིན་གྱིས་སྐྱོར་ལུང་ན་བཞུགས་པའི་དུས་སུ་གཅུང་ པོ་དང་། འབལ་པོ་ཆེས་
【現代漢語翻譯】 他進入（寺院）。一位格西（Dge-bshes-pa，指精通佛學的人）正在繞著他自己建造的佛塔（'bum pa，指一種紀念性建築物）行走，並坐在那裡。一個名叫傑斯（'Jigs-se）的人走過去向他頂禮。 『請您慈悲在此稍作停留。我有一事相求。』格西一邊唸誦著菩提念珠（bo dhi rtsi'i phreng ba，指用菩提樹種子製成的念珠），一邊說：『你有什麼問題沒有解決？』人們說格西博多瓦（Dge-bshes Po-to-ba）精通大乘修心法門（theg pa chen po blo sbyong bya ba）。 我對此很感興趣。如果真有這樣的佛法，有時在找不到住處等方面會有幫助。有時即使努力了，也默默無聞。』我問道：『我應該走這條路嗎？』 格西撥動著念珠說：『能不能成功不在於道路本身。如果你不想成佛，那就不要想。一旦你想要成佛，如果你不走這條路，就不可能證悟。』 他說：『從他如此果斷的回答中，我感到他內心一定有非凡的體驗。』我問：『那麼，如果一個學習經論的人需要依據（lung，指經文的依據），您有嗎？』 他說：『《入菩薩行論》（Spyod 'jug）中說：「眾生的痛苦，無論什麼都好。」（'gro ba'i sdug bsngal gang ci'ang rung）。』我心想：『難道他會引用這句嗎？』他說：『有誰不把龍樹菩薩（Slob-dpon Klu-sgrub）作為衡量標準呢？在他的《寶鬘論》（Rin chen phreng ba）中說：「愿我的一切罪惡成熟於他們，愿我的一切功德成熟於他們！」（藏文：བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཅིང་། །བདག་དགེ་མ་ལུས་དེར་སྨིན་ཤོག །，梵文天城體：mayā tat teṣāṃ pāpakarma pakvaṃ，梵文羅馬擬音：mayā tat teṣāṃ pāpakarma pakvaṃ，漢語字面意思：愿我的罪惡成熟於他們，我的功德成熟於他們！）』 我向他頂禮三次後離開了。我問他是否有《寶鬘論》，他說有。他打開給我看，確實有。他說：『以前有人看過，但沒有理解。』 我聽后很高興，供養了他一些食物，然後花了大約兩年的時間在佐洛（gzhor lo），在德格（Dge gong）花了大約六年的時間，這九年都在不斷地探索。他說：『其他人就像脖子上掛著貨物一樣。』 他搬到了夏巴（Shar ba），去了岡瑪斯基托（Sgang ma sgi thog）。他說：『即使只在那裡待一會兒，也要私下裡探索，如果能在一個有種子的地方成功，那就去做吧。』 只有一個建議來自祖薩（Zur sa），而且因為他很聰明，所以能理解。他說，只有一個人不理解，因為他太謙虛也太慷慨了。每次集會大約有兩千八百名僧人，只有上師（Slob-dpon）一個人能理解其中的奧秘。 他說：『他似乎只依賴於《戒經》（mdo，指佛教的戒律經典），即使是很小的事情，也能完全符合戒律。』他說：『如果能給更多的人講解，可能會更有益處。』 他說，即使是對那些講解的人，起初也沒有人能理解。後來，當他給麻風病人卡亞爾（Mdze pho kha yar）講解時，卡亞爾的清凈觀（dag snang，指對事物純凈的看法）很強，他們互相交流，因此被稱為麻風病人秋（Mdzé chos）。當他在金吉曲隆（Byin gyis skyor lung）時，他的弟弟和埃巴爾波切（'Bal po ches）...
【English Translation】 He entered (the monastery). A Geshe (Dge-bshes-pa, referring to a knowledgeable person in Buddhist studies) was circumambulating the stupa ('bum pa, referring to a commemorative building) he had built himself and sitting there. A person named Jikse ('Jigs-se) went up to him and prostrated. 'Please be kind enough to stay here for a while. I have something to ask.' The Geshe, while reciting a Bodhi rosary (bo dhi rtsi'i phreng ba, referring to a rosary made of Bodhi tree seeds), said, 'What problem do you have that hasn't been resolved?' People say that Geshe Potowa (Dge-bshes Po-to-ba) is proficient in the Mahayana Mind Training (theg pa chen po blo sbyong bya ba). I am very interested in that. If there is such a Dharma, it would sometimes be helpful in situations such as not being able to find a place to stay. Sometimes, even if I try, I remain unknown.' I asked, 'Should I take this path?' The Geshe moved the rosary beads and said, 'Whether you succeed or not is not in the path itself. If you don't want to become a Buddha, then don't. Once you want to become a Buddha, if you don't take this path, it is impossible to attain enlightenment.' He said, 'From his decisive answer, I felt that he must have extraordinary experiences within him.' I asked, 'Then, if a person studying scriptures needs a basis (lung, referring to scriptural basis), do you have it?' He said, 'The Bodhisattvacaryāvatāra (Spyod 'jug) says, "Whatever suffering there is for beings." ('gro ba'i sdug bsngal gang ci'ang rung).' I thought, 'Would he quote this?' He said, 'Who doesn't take Master Nagarjuna (Slob-dpon Klu-sgrub) as a standard? In his Ratnavali (Rin chen phreng ba) it says, "May all my sins ripen on them, and may all my virtues ripen on them!" (藏文：བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཅིང་། །བདག་དགེ་མ་ལུས་དེར་སྨིན་ཤོག །，梵文天城體：mayā tat teṣāṃ pāpakarma pakvaṃ，梵文羅馬擬音：mayā tat teṣāṃ pāpakarma pakvaṃ，漢語字面意思：愿我的罪惡成熟於他們，我的功德成熟於他們！)' I prostrated three times and left. I asked him if he had the Ratnavali, and he said he did. He opened it for me to see, and it was indeed there. He said, 'Someone had looked at it before, but didn't understand it.' I was very happy to hear that, offered him some food, and then spent about two years in Zhorlo (gzhor lo), and about six years in Dege (Dge gong), spending these nine years constantly exploring. He said, 'Others are like carrying goods on their necks.' He moved to Sharba (Shar ba) and went to Gangma Skito (Sgang ma sgi thog). He said, 'Even if you only stay there for a while, explore privately, and if you can succeed in a place with seeds, then do it.' Only one suggestion came from Zur Sa (Zur sa), and because he was clever, he could understand it. He said that only one person didn't understand it, because he was too humble and too generous. Each gathering had about two thousand eight hundred monks, and only the Master (Slob-dpon) could understand the mysteries. He said, 'He seems to rely only on the Vinaya Sutra (mdo, referring to the Buddhist code of discipline), even for small things, he can fully comply with the precepts.' He said, 'If he could explain it to more people, it might be more beneficial.' He said that even for those who were explaining, no one could understand it at first. Later, when he explained it to the leper Khayar (Mdze pho kha yar), Khayar's pure vision (dag snang, referring to a pure view of things) was strong, and they communicated with each other, so he was called Leper Cho (Mdzé chos). When he was in Jin gyis kyor lung (Byin gyis skyor lung), his younger brother and 'Bal po ches...
ཞབས་ཏོག་བྱས་ནས་མཛེ་མོ་རྐང་ལག་ཆད་པ་གཅིག་ཁུར་ནས་བཟའ་བྱིན་ཆོས་གསུངས་པ་དང་། ལྷ་སྡིངས་སུ་ཐོས་པ་དཀའ་དང་། གཉིས་པོ་དེ་ལ་ཅམ་ཚེ་སྐོན། སྐུ་རྒྱབ་ ཏུ་བཞག་ནས་མཛད་པ་དང་། ཡང་མཛེ་ཕོ་གསོས་ཕམ་ཕབས་དང་གདམས་ངག་གནང་བས་མཛེ་ཆོས་ཟེར། ཕྱིས་འདྲིས་སུ་བྱོན་ནས་འདི་ཚོགས་སུ་གསུངས་པའི་ཆོས་མིན། བཏུབ་པ་ཁ་ཡར་ལ་ལྐོག་ཏུ་ཁྲིད་ པ་ཡིན་ཏེ། སུ་ལ་ཡོང་བ་དང་། སུ་ལ་མི་ཡོང་ཡང་མི་ཤེས་པར་འདུག །ལྐོག་ཏུ་ཁྲིད་པས་མི་ལང་བར་འདུག་པས། ད་ཐམས་ཅད་ལ་ཚོགས་སུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་གསུངས་ནས་ཚོགས་སུ་ གསུངས་པ་ཡིན། དེས་ན་འདི་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལམ་ཡིན། ཆོས་གཅིག་ལ་འདི་ལས་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་མེད། དགེ་བཤེས་ཆེན་པོ་འཆད་དཀའ་ བས་ཀྱང་ཤ་ར་བ་ལ་འདི་རྩད་མ་ཆོད་ཀྱི་རིང་ལ་བླ་མ་བརྒྱད་ཅུར་ཉེ་ཙམ་བསྟེན། ཇི་ཙམ་པའི་ཆོས་དང་གདམས་ངག་ཐོབ་ཀྱང་སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པ་ལ་ད་དུང་འདི་ཙུག་མིན་པ་ཅིག་ག་ཤེད་ན་ཡོང་དེ་ཡོང་དམ་སྙམ་པ་ལས་ཁོ་ཐག་ཆོད་པ་གཅིག་མ་བྱུང་བ་ལ། 1-335 ཤ་ར་བ་ལ་འདི་རྩད་ཆོད་པ་དང་ད་ཡོད་འདི་ལས་ལྷག་པ་གང་ན་ཡང་མེད་སྙམ་ནས་ཐག་ཆོད། འགྲམ་ཆུ་མི་ལྡང་། ཉན་སྙིང་མི་འདོད་པ་ལྷོད་པ་གཅིག་བྱུང་གསུངས་སྐད། འདི་བྱུང་ ན་མིས་བལྟས་ན་ཐ་མལ་པ་འདྲ་བ་ལ། རང་ཅི་བྱེད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་རྒྱུ་འབའ་ཞིག་ཏུ་འགྲོ་བ་གཅིག་ཡོང་། དེ་ཡང་རླབས་ཅན་ཤ་སྟག་ཏུ་འགྲོ་བ་གཅིག་ཡོང་། འདི་ཤ་སྟག་ལ་ ཐུགས་དམ་དུ་མཛད་པས་འདའ་ཁ་ཙ་ན་ཡང་འཇིག་རྟེན་ན་སྒྲ་གཅིག་ཐོས་པ་ལ་བློ་སྦྱོང་གི་སྒྲ་ལས་སྙན་པ་མེད་པས། ཁྱེད་ཀྱིས་ངའི་རྣ་བར་སྒྲོགས་ཞེས་པ་དང་། བྱིས་པ་བརྡའ་འཕྲོད་ ནས་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལེན་པ་ལ་གད་ངམ་མེད། དགའ་ཡལ་ལེ་གཅིག་ཡིན་པ་ལ། ད་རེས་ནི་འདོད་པ་ཙུག་མ་བྱུང་། བདེ་བ་ཅན་གྱི་སྣང་བ་གཅིག་ཁོ་ན་བྱུང་གསུངས་ནས་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཁོང་ལ་སྤུངས་པར་བཞེད་པ་དང་། གཅུང་པོས་སྐུ་ཁམས་ཞན་པར་གདའ་བས་ཐུགས་དམ་མཛོད་ཅིག་ཅེས་ཞུས་པས། བློ་སྦྱོང་གི་ཚིག་ཁ་ཡར་གསུངས་ནས་སྐུ་ཁམས་ཞན་ཡང་དེ་ལྟ་བུ་ མིན་པ་ཚམ་ཚོམ་གྱིས་ཆོད་པར་མ་མཐོང་གསུངས་སྐད། དེས་ན་འདི་ཐུགས་དམ་གྱི་མཐིལ་ཕྱུང་བའོ།། ༈ །། ༄། །གདམས་ངག་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་སྤྱིལ་བུས་ཀྱང་དང་པོ་གྱེན་གྱི་ལྷ་སྡིངས་སུ་སླེབས། འདི་ཡང་དང་པོ་དེར་གསན་ནས་ལོ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་བསྟེན། 1-336 དེའི་བར་ལ་འདི་ཤ་སྟག་འདྲིས་པ་འདྲ་བ་ཅིག་བྱས། ཐུགས་དམ་ཡང་དང་པོ་འདི་ཤ་སྟག་མཛད་པས་ཡེངས་པ་ལ་སོགས་པ་ཅི་བྱུང་ཡང་གནོད་པ་མི་མངའ། སྤྱིལ་བུ་ཡང་མཆོད་ཁང་རང་ ཡང་མེད་པར་འདི་ཤ་སྟག་སྦྱང་སྙམ་པ་ཡིན་པ་ལ་གསུངས། རྟོག་པ་ཡང་ཚིག་གི་བགྲང་བའི་སྐབས་སུ་སྐྱེས་པ་ཡིན་གསུངས་
【現代漢語翻譯】 通過服侍，揹著一個手腳殘疾的麻風病人，併爲Bzaijin（尊稱）宣講佛法。在拉頂（地名）很難聽到，將兩者都放在背後進行。此外，通過治療麻風病人Phosphamphabs（人名）並給予教導，被稱為麻風病佛法。後來變得熟悉后說：『這不是在集會上宣講的佛法，而是秘密地引導那些能夠接受的人。』不知道誰會來，誰不會來。因為秘密引導不夠，所以現在要為所有人公開宣講。』說完后就開始公開宣講。因此，這是所有人都未曾擁有的殊勝大乘道。沒有比這更深奧和廣大的佛法了。格西欽波（尊稱）因為難以講解，所以在夏惹瓦（人名）沒有徹底理解之前，親近了近八十位上師。無論獲得多少佛法和教導，在修行成佛方面，總覺得還缺少些什麼，一直在想『那是什麼呢？』始終沒有得到徹底的定解。 在夏惹瓦徹底理解之後，他確信沒有比現在所擁有的更好的了。據說他感到一種滿足，不再渴望聽到更多，也不再需要專注。他說：『如果這樣，人們看起來會覺得我很普通，但我所做的一切都會成為覺悟的因。』一切都會變得有意義。因為他一直將此作為修行的核心，所以在臨終時，即使聽到世間的聲音，也覺得沒有比修心之聲更悅耳的了。他說：『請你們在我耳邊唸誦修心的聲音。』就像孩子理解了痛苦，接受他人的痛苦時，不會感到沮喪，而是一種喜悅。他說：『這次沒有產生任何慾望，只有極樂世界的景象。』他希望將所有人的痛苦都集中在自己身上。他的弟弟請求他：『您的身體不太好，請您修行吧。』他只是唸誦修心的偈頌，雖然身體不好，但似乎並沒有看到他有任何猶豫。因此，這是修行的精髓。 殊勝的竅訣 格西（尊稱）西饒（人名）最初也到達了Gyen的拉頂（地名）。這也是他最初在那裡聽聞，並依止了二十四年的地方。 在此期間，他似乎完全熟悉了這些教法。最初，他一直將此作為修行，所以無論出現什麼散亂等情況，都不會造成損害。據說西饒甚至沒有寺廟，他只是想完全修習這些教法。據說，即使在念誦詞句時，也會產生想法。
【English Translation】 Through service, he carried a leper with amputated limbs and preached the Dharma to Bzaijin (honorific). It was difficult to hear at Lading (place name), and he placed both on his back. In addition, by treating the leper Phosphamphabs (person's name) and giving instructions, it was called Leprosy Dharma. Later, after becoming familiar, he said, 'This is not the Dharma preached in the assembly, but secretly guiding those who can accept it.' It is not known who will come and who will not. Because secret guidance is not enough, now it will be preached publicly to everyone.' After saying this, he began to preach publicly. Therefore, this is the extraordinary Mahayana path that no one has ever possessed. There is no Dharma more profound and vast than this. Geshe Chenpo (honorific) found it difficult to explain, so before Sharawa (person's name) thoroughly understood it, he relied on nearly eighty lamas. No matter how much Dharma and instructions he received, in terms of practicing to become a Buddha, he always felt that something was missing, and he kept thinking, 'What is that?' He never reached a thorough understanding. After Sharawa thoroughly understood it, he was convinced that there was nothing better than what he had now. It is said that he felt a sense of satisfaction, no longer desiring to hear more, and no longer needing to focus. He said, 'If this is the case, people will look at me as if I am ordinary, but everything I do will become a cause for enlightenment.' Everything will become meaningful. Because he had always made this the core of his practice, even when he heard worldly sounds at the time of his death, he felt that there was no sound more pleasant than the sound of mind training. He said, 'Please recite the sound of mind training in my ear.' Just like a child understands suffering and accepts the suffering of others, he does not feel frustrated, but rather a joy. He said, 'This time, no desires arose, only the vision of the Pure Land of Bliss.' He wished to concentrate all the suffering of all beings on himself. His younger brother requested him, 'Your body is not very well, please practice.' He simply recited the verses of mind training, and although his body was not well, he did not seem to see any hesitation in him. Therefore, this is the essence of practice. Extraordinary Instructions Geshe (honorific) Chilbu (person's name) also initially arrived at the Lading (place name) of Gyen. This was also where he initially heard it and relied on it for twenty-four years. During this period, he seemed to be completely familiar with these teachings. Initially, he had always made this his practice, so no matter what distractions or other things arose, they would not cause harm. It is said that Chilbu did not even have a temple, he just wanted to fully practice these teachings. It is said that even when reciting the words, thoughts would arise.
སྐད། ཕྱིས་ཚོགས་བསྡུས་ནས་ཀྱང་འཆད་ཀ་དང་ལྷ་སྡིངས་པ་ལ་སོགས་ པར་མང་དུ་གསུངས། ཕྱིས་གྱེན་ན་བཞུགས་པའི་དུས་ན་སྤྱིལ་དུ་འཕོ་དཀར་དགེ་སྦྱོང་སྐྱེའུ་ཆུང་ན་རེ། དགེ་བཤེས་ཆེན་པོའི་སློབ་མ་མང་པོ་ཅིག་བྱོན་པ་ལ་སྐུ་ཚེ་ཐུང་བར་བྱུང་། དེ་ཅིས་ ལན་ན། ངའི་བསམ་པ་ལ་སྔགས་ཕར་ཕྱིན་གཉིས་ལ་བློ་སྦྱོང་འདི་ལས་ཟབ་པ་མི་འདུག་པ་ལ། དེ་ཚོགས་བཤད་བྱས་པས་ལན་སྙམ་པ་ཅིག་བྱུང་ཟེར་བས། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་པའི་ཞལ་ནས། དེ་བདེན། འདི་ལས་ཟབ་པ་མེད་དེ། ཚོགས་སུ་བཤད་པའི་འོས་མིན་ཡང་སློབ་དཔོན་ཁོང་ཐག་རིང་དུ་གཤེགས་པ་དང་། ལྐོག་ཏུ་ཁྲིད་ཀྱི་མ་ལང་བས་ཚོགས་སུ་གསུངས་པས་དེའི་སྲོལ་དུ་སོང་བ་ ཡིན་གསུངས། དེ་ནས་སྤྱིལ་གྱི་རིང་ལ་ཡང་སློབ་དཔོན་མཉེས་པ་གཅིག་དང་། ལྷག་མ་ཞིབ་ཚེགས་བྲེག་གསུམ་པས་ཞུས་པ་གཅིག་དང་། སྟོན་གྲྭ་པ་ཤུལ་མ་ལའང་དེ་ལས་མ་གནང་། དེ་རྣམས་ལ་ཡང་འདི་ཚོགས་ཀྱི་འོས་མ་ཡིན་ཏེ། 1-337 ཁོང་མི་ཆེན་གྱི་ངོ་མ་ཆོག་པ་ཡིན། ང་ཚོགས་སུ་འདི་ལས་བཤད་པ་མི་ཡོང་བས་ཁྱེད་རང་ཐམས་ཅད་ནན་ཆགས་གྱིས་ཤིག་གསུངས། དེས་ན་རང་ཅག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་གོང་མ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ རྗེས་སུ་སློབ་ཅིང་། ཅི་བྱེད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་རྒྱུ་ལས་གཞན་དུ་མི་འགྲོ་བར་འདོད་པས་གདམས་ངག་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་འདི་ལ་ངེས་པར་ཐོབ་པར་བྱས་ལ་བློ་སྦྱོང་ངོ་།། ༈ །། ༄། །དངོས་གཞི་ལུས་ལྟ་བུ་ལ། སྦྱོར་བ། འོ་ན་ འདི་སངས་རྒྱས་གང་གིས་སྦྱོངས་ལུགས་ཡིན། དུས་གང་དུ། ཇི་ལྟར་སྦྱང་སྙམ་ན། སྟོན་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་སྦྱོང་ལུགས་ཡིན་ཏེ། སྙིང་རྗེ་པད་དཀར་ལས། སྔོན་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་གངྒཱའི་བྱེ་མ་སྙེད་ འདས་པ་ན་བསྐལ་པ་འཛིན་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལས་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་རྩིབས་ཀྱི་མུ་འཁྱུད་ཞེས་བྱ་བའི་མདུན་ན་འདོན་བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སྲས་མཚན་ དང་ལྡན་པ་རྒྱ་མཚོའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་སྟེ། དེ་སངས་རྒྱས་པའི་མཚན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རིན་ཆེན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་དྲུང་དུ། བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་གྱིས་བསྐུལ་ནས་རྒྱལ་པོ་ དང་། རྒྱལ་པོའི་སྲས་སྟོང་དང་། རྒྱལ་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་དང་། བྲམ་ཟེའི་བུ་བདེ་གཤེགས་རིན་ཆེན་སྙིང་པོའི་མཆེད་བརྒྱད་ཅུ་དང་། བྲམ་ཟེའི་སློབ་མ་བྱེ་བ་ཕྲག་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལས་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཞིང་དག་པར་སེམས་བསྐྱེད། 1-338 བྲམ་ཟེ་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྤངས་པའི་སྙིགས་མའི་སེམས་ཅན་ཕ་ལ་ཕར་མི་འཛིན། མ་ལ་མར་མི་འཛིན། དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དང་། རྒན་རབས་ལ་དེ་དག་ཏུ་མི་འཛིན་པའི་འདུལ་དཀའ་བའི་ དུས་སུ་སངས་རྒྱས་ནས་འདུལ་བར་ཤོག་གཅིག་པའི་སྨོན་ལམ་བཏབ། རམ་པོ་བའི་ཞལ་ནས། སངས་རྒྱས་བྱིན་པོ་སྔངས་པ་ལྟར་བྱས་ནས
【現代漢語翻譯】 後來，（尊者）聚集僧眾，在講堂和法座等處多次宣講（此法）。後來，當（尊者）住在Gyen（地名）時，Spildu Awo Kar Geshe（人名）說：『大格西（尊稱）有很多弟子，但他們卻短命。這是什麼原因呢？我認為，沒有比《修心八頌》更深奧的密法和般若法門了，是不是因為公開宣講了這些法門導致的呢？』格西回答說：『確實如此。沒有比這更深奧的了，但不應該在公開場合宣講。因為上師（指金厄扎巴）去世很久了，而且無法秘密傳授，所以才在公開場合宣講，因此形成了這種傳統。』之後，在Spil（地名）期間，一位讓上師滿意的人，以及另外三位細緻、勤奮、聰慧的人請求傳授，但即使是對Ston Grawapa Shulma（人名）也沒有全部傳授。對他們也說：『這不適合公開場合，因為你們都是大人物。我不會在公開場合講授比這更深的法門，所以你們都要努力。』因此，我們所有人都應該效仿前輩，無論做什麼，都不要偏離全知（佛陀）之道，因此必須獲得這個獨特的教誨，並修習修心法門。 那麼，這是哪位佛陀的修習方法呢？在何時、如何修習呢？這是釋迦牟尼佛的修習方法。《悲憫白蓮經》中記載：在過去無數恒河沙劫之前，有一個名為『大劫』的時代，其中有一位轉輪王名為『輪之環繞』，他有一位名叫『海塵』的婆羅門祭司，海塵有一個名叫『海藏』的兒子，他在如來『寶藏』佛前，在海塵的勸說下，國王、一千位王子、八萬四千位國王、八十位寶藏佛的兄弟，以及兩千萬婆羅門弟子都發起了菩提心，他們都發愿在清凈的佛土中發起菩提心。 其他的婆羅門都發愿：在五濁惡世，眾生不視父為父，不視母為母，不敬沙門、婆羅門和長者，難以調伏之時成佛，並調伏他們。Ram Powa（人名）說：『（他們）像被佛陀加持過一樣。』
【English Translation】 Later, (the venerable one) gathered the Sangha and preached extensively in the lecture hall and on the Dharma seat, etc. Later, when (the venerable one) was residing in Gyen, Spildu Awo Kar Geshe said: 'Many disciples of the great Geshe (honorific title) have appeared, but they have had short lives. What is the reason for this? In my opinion, there is nothing deeper than the Lamrim (Stages of the Path) combined with tantra and Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), could it be because these teachings were taught publicly?' The Geshe replied: 'That is true. There is nothing deeper than this, but it should not be taught in public. Because the master (referring to Gyen Ngok Zhonnu Drup) passed away a long time ago, and it was not possible to teach it secretly, it was taught in public, and thus this tradition was formed.' After that, during the time in Spil, one person who pleased the master, and three others who were meticulous, diligent, and intelligent requested the transmission, but even Ston Grawapa Shulma was not given the complete transmission. To them, he also said: 'This is not suitable for a public gathering, because you are all great people. I will not teach anything deeper than this in public, so all of you must strive diligently.' Therefore, all of us should emulate those predecessors, and whatever we do, we should not deviate from the path of the all-knowing (Buddha), and therefore we must obtain this unique instruction and practice the mind-training. So, which Buddha's method of practice is this? When and how was it practiced? This is the method of practice of Shakyamuni Buddha. It is recorded in the 'White Lotus of Compassion Sutra': In the past, countless eons ago, there was an era called 'Great Eon,' in which there was a Chakravartin (Wheel-Turning King) named 'Circle of the Wheel,' who had a Brahmin priest named 'Ocean Dust,' who had a son named 'Ocean Essence,' who, in the presence of the Tathagata (Thus Gone One) Buddha 'Precious Essence,' at the urging of Ocean Dust, the king, a thousand princes, eighty-four thousand kings, eighty brothers of the Buddha Precious Essence, and two million Brahmin disciples all generated Bodhicitta (the mind of enlightenment), and they all vowed to generate Bodhicitta in a pure Buddha-field. The other Brahmins all vowed: In the degenerate age of the five defilements, when beings do not regard their father as their father, do not regard their mother as their mother, do not respect Shramanas (ascetics), Brahmins, and elders, to become a Buddha when it is difficult to tame them, and to tame them. Ram Powa said: '(They) acted as if they had been blessed by the Buddha.'
་བཤུམས་སོ་སྐད། དེས་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་ དུ་སྐྱེ་བ་ཞེས་པ་ནས་ཀྱི་སྦྱོངས་ལུགས་ཡིན། དེ་ནས་མིའི་ཤིང་རྟ་འདྲེན་པ་དང་། བྱམས་པའི་སྟོབས་ཀྱི་མཆོད་སྦྱིན་དང་། སྟག་གི་སྐྱེས་རབས་ལ་སོགས་པ་གང་དུ་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཇི་ ལྟར་སྦྱངས་པ་མདོ་ན་བཞུགས་པ་ཡིན། མགོན་པོ་བྱམས་པ། ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་བས་སེམས་བསྐྱེད་པ་བསྐལ་པ་བཞི་བཅུ་རྩ་གཉིས་པས་སྔ་བ་ལ། སྔོན་དུ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་སངས་རྒྱས་པ་ཡང་བརྩོན་འགྲུས་ ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་འདི་ལ་བསླབ་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བུ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་ཚུལ་ནི། དངོས་གཞི་ལུས་ལྟ་བུ་དང་། དེའི་ཡན་ལག་ལྟ་བུ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་ གཞི་དང་། རྗེས་ལ་བློ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་སྔོན་འགྲོ་དག་ལ་བསླབ། ཅེས་པ་ནི། དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བ་དང་། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དང་། འཁོར་བའི་ཉེས་པ་བསམ་པའོ། །དེ་ནས། འདི་དག་དང་པོ་འཁྲིད་པ་དེ་ནས་སེམས་པ་ལ་འཇུག་པ། 1-339 དེ་ནས། སེམས་སྙིང་མི་འདོད་པ། དེ་ནས། ཡེངས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འདི་དག་གིས་བསྐུལ་ལྕགས་ཀྱིས་ནས་སེམས་པའོ། །དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བསམ་པ་ལ། དལ་བ་ལ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་ བརྒྱད་སྤངས་ནས་ཆོས་བྱར་ཁོམ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་བརྒྱད་ནི། ངན་སོང་གསུམ་དང་། ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་དེ་མི་མ་ཡིན་པའི་འགྲོ་བ་བཞི་དང་། ཡུལ་མཐའ་འཁོབ་པ་དང་། དབང་ པོ་མ་ཚང་བ་དང་། ལོག་ལྟ་ཅན་དང་། སངས་རྒྱས་མ་བྱོན་པའི་ཞིང་དུ་སྐྱེས་པ་སྟེ། མིའི་འགྲོ་བ་བཞི་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་དང་། །ཚེ་རིང་ལྷ་དང་ ཀླ་ཀློ་དང་། །སངས་རྒྱས་འབྱུང་མིན་ལོག་ལྟ་དང་། །ལྐུགས་པ་འདི་དག་མི་ཁོམ་བརྒྱད། །ཅེས་སོ། །འབྱོར་བ་ནི། ཆོས་ཀྱི་མཐུན་རྐྱེན་འབྱོར་བ་སྟེ། རང་འབྱོར་ལྔ་དང་། གཞན་འབྱོར་ལྔ་ཚང་བའོ། །དེ་ལ་ རང་འབྱོར་ལྔ་ནི། མིར་སྐྱེས་པ་དང་། ཡུལ་དབུས་སུ་སྐྱེས་པ་དང་། དབང་པོ་ཚང་བ་དང་། གནས་ལ་དད་པ་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་མ་ལོག་པའོ། །གཞན་འབྱོར་ལྔ་ནི། སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་ པ་དང་། དེས་ཆོས་གསུངས་པ་དང་། བསྟན་པ་གནས་པ་དང་། བསྟན་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་གཞན་ཡོད་པ་དང་། ཞུགས་པའི་ཕྱིར་སྙིང་བརྩེ་བའོ། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བཞིའམ། ཐོགས་མེད་ཀྱི་སྨིན་པ་བརྒྱད་དམ། 1-340 དབྱིག་གཉེན་གྱི་ཡོན་ཏན་བདུན་ཡང་འབྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་རྙེད་པར་དཀའ་བ་སེམས་པ་ནི། ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། དཔེའི་སྒོ་ནས་སེམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཛམ་བུ་གླིང་གི་མི་བས་ཡོབ་ཕྱེ་ རྫིང་གང་མང་། ཆུ་སྟེང་གཅིག་གི་ཡོབ་ཕྱེ་མའམ། མཚོ་མཐའ་གཅིག་གི་སྦྲང་མ་མང་བས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱུ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་བསྲུང་བ་ཤི
ན་ཏུ་ཉུང་བས་སོ། །གསུམ་ པ་ནི། མེ་ཏོག་གི་ཚོགས་ལ་སོགས་པའི་མདོ་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པའི་བསྟན་བཅོས་ལས། ཤིང་བུ་ག་གཅིག་པར་རུས་སྦལ་གྱི་མགྲིན་པ་ཆུད་པ་ལ་སོགས་པ་དཔེ་མང་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ ཏེ། བཤེས་སྤྲིངས་ལས། རྒྱ་མཚོ་ཆེར་གཡེངས་གཉའ་ཤིང་བུ་ག་དང་། །རུས་སྦལ་ཕྲད་པ་བས་ཀྱང་དུད་འགྲོ་ལས། །མི་ཉིད་ཆེས་ཐོབ་དཀའ་བས་མི་དབང་གིས། །དམ་ཆོས་སྤྱད་པས་དེ་འབྲས་མཆིས་པར་མཛོད། ། ཅེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་བཅོམ་ལྡན་གྱིས། །རྒྱ་མཚོ་ཆེར་གཡེངས་གཉའ་ཤིང་གི །བུ་གར་རུས་སྦལ་མགྲིན་ཆུད་ལྟར། །མི་ཉིད་ཤིན་ཏུ་ཐོབ་དཀའ་གསུངས། །ཞེས་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འབྱུང་ བ་དང་། དད་དང་མི་ལུས་ཐོབ་པ་དང་། །དགེ་གོམས་རུང་བ་འདི་ལྟ་བུ། །དཀོན་ན་ནམ་ཞིག་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སློབ་སྤྲིངས་ལས། བདེ་གཤེགས་ལམ་སྟོན་འགྲོ་བ་འདྲེན་པར་ཆས་གྱུར་པ། །སེམས་ཀྱི་སྟོབས་ཆེན་མི་ཡི་རྙེད་པ་གང་ཡིན་པའི། ། 1-341 ལམ་དེ་ལྷ་དང་ཀླུ་ཡིས་རྙེད་མིན་ལྷ་མིན་དང་། །མཁའ་ལྡིང་དྲི་ཟ་མིའམ་ཅི་དང་ལྟོ་འཕྱེས་མིན། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། དལ་འབྱོར་འདི་ནི་རྙེད་པར་ཤིན་ཏུ་དཀའ། །སྐྱེས་བུའི་དོན་གྲུབ་ཐོབ་ པར་གྱུར་པ་ལ། །གལ་ཏེ་འདི་ལ་ཕན་པ་མ་བསྒྲུབ་ན། །ཕྱིས་འདི་ཡང་དག་འབྱོར་བར་ག་ལ་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་ལས་ལོག་པའང་རྙེད་པར་དཀའ། མི་ གྱུར་བའང་རྙེད་པར་དཀའ། །དལ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མ་ཚང་བ་མེད་པ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་མདོ་བསྟན་བཅོས་དུ་མ་ལས་གསུངས་པ་ལས་རྙེད་པར་དཀའ་བ་འདི་ཐོབ་ པའི་དུས་སུ་ཆོས་མ་བྱས་ན་དལ་འབྱོར་ཆུད་གསན་པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། འདི་འདྲའི་དལ་བ་རྙེད་གྱུར་ནས། །བདག་གིས་དགེ་གོམས་མ་བྱས་ན། །འདི་ལས་བསླུས་པ་གཞན་མེད་ཅིང་། །འདི་ལས་ རྨོངས་པའང་གཞན་མེད་དོ། །ཞེས་དང་། གང་ཚེ་དགེ་སྤྱོད་སྐལ་ལྡན་ཡང་། །བདག་གིས་དགེ་བ་མ་སྤྱད་ན། །ངན་སོང་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་རྨོངས་པ། །དེ་ཚེ་བདག་གིས་ཅི་བྱར་ཡོད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་ གསུངས་པས་ཆོས་ལ་འབད་དགོས་ཏེ། སློབ་སྤྲིངས་ལས། མི་ཡི་དངོས་པོ་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའ་རྙེད་གྱུར་ནས། །དོན་དུ་བརྣག་པ་གང་ཡིན་དེ་ནི་བསྟུན་ཏེ་བསྒྲུབས། །ཞེས་དང་། གང་ཞིག་ཐོབ་ནས་སྐྱེ་བའི་རྒྱ་མཚོ་མཐར་འབྱིན་ཅིང་། ། 1-342 བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་ས་བོན་དགེ་བའང་འདེབས་གྱུར་པ། །ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་བས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་ལྷག་པ་ཡི། །མི་ཉིད་དེ་ནི་འབྲས་བུ་མེད་པར་སུ་ཞིག་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་ཤིང་། ཆོས་ལ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་ལས་བཟང་བ་མེད་པས་འདི་བསྒོམ་པ་ལ་འབད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ངེས་པར་འཆི་བ་དང་། ནམ་འཆི་ཆ་མེད་པ་དང་
【現代漢語翻譯】 因為太少了。第三，在《花聚經》等經典和《龍樹論》等論著中，講述了許多譬喻，例如烏龜的脖子恰好伸入一塊木板的孔中。《親友書》中說：『漂流於浩瀚大海中，頸木孔與龜相遇，較此更難得人身。人王啊！莫虛耗此難得人身，當勤修妙法。』 《入行論》中說：『是故薄伽梵曾說，如龜頸入軛木孔，人身極難得。』又說：『如來出世極稀有，信心人身亦難得，能行善法亦復難，何時方能獲此身？』《勸學書》中說：『能示善逝道，能引導眾生，具足廣大心力之人身，天龍等亦難得，何況非天、迦樓羅、乾闥婆、緊那羅、摩睺羅伽及 কুম্ভাণ্ড？』《入行論》中說：『此暇滿人身極難得，既已獲得成辦人身義利之時機，倘若不予利用，日後怎能再得此圓滿？』《華嚴經》中說：『脫離八無暇亦難得，得人身亦難得，具足一切圓滿之暇滿更難得。』等等，眾多經論中都說，如果獲得瞭如此難得的人身，卻不修法，那就是虛度了暇滿人身。《入行論》中說：『既已獲得如此之暇滿，我若不行善，則無有比此更愚蠢，亦無有比此更迷惑。』又說：『何時我具行善之福報，然我未行善，墮入惡趣受苦時，我將有何用？』等等，因此必須努力修法。《勸學書》中說：『人身極難得，既已獲得，當依循其意義而修持。』又說：『獲得人身後，能渡生死海，能播下菩提之種子，此人身勝過如意寶，誰會使其毫無意義呢？』 經中說，沒有比菩提心更好的法，所以要努力修習菩提心。第二，思維死亡無常，有三個方面：必定會死亡，死亡的時間不確定，
【English Translation】 Because it is too little. Third, in the Sutra of the Collection of Flowers and other scriptures, and in the treatises of Nagarjuna and others, many metaphors are told, such as the turtle's neck fitting into a hole in a piece of wood. The 'Letter to a Friend' says: 'To drift in the vast ocean and for a turtle to meet with a yoke's hole, even more difficult is to obtain a human body. O King! Do not waste this hard-to-obtain human body, but diligently practice the excellent Dharma.' The 'Guide to the Bodhisattva's Way of Life' says: 'Therefore, the Bhagavan said, like a turtle's neck entering a yoke's hole, a human body is extremely difficult to obtain.' It also says: 'The appearance of a Tathagata is extremely rare, and it is also difficult to obtain faith and a human body, and it is also difficult to practice virtue. When will one obtain this body?' The 'Admonition to Study' says: 'To show the path of the Sugata, to guide beings, and to have the great power of mind, which is the attainment of a human being, is difficult even for gods and dragons, let alone Asuras, Garudas, Gandharvas, Kinnaras, Mahoragas, and Kumbhandas?' The 'Guide to the Bodhisattva's Way of Life' says: 'This leisure and endowment is extremely difficult to obtain. Having obtained the opportunity to accomplish the meaning of a human life, if it is not utilized, how can one obtain this perfection again in the future?' The 'Array of Trees' says: 'It is also difficult to be free from the eight unfree states, it is also difficult to obtain a human body, and it is even more difficult to have a leisure and endowment that is complete and without lack.' And so on, many sutras and treatises say that if one obtains such a difficult-to-obtain human body but does not practice the Dharma, then one has wasted the leisure and endowment. The 'Guide to the Bodhisattva's Way of Life' says: 'Having obtained such a leisure, if I do not practice virtue, then there is no one more foolish than this, and there is no one more deluded than this.' It also says: 'When will I have the fortune to practice virtue, but if I do not practice virtue, what use will I be when I fall into the suffering of the lower realms?' And so on, therefore one must strive to practice the Dharma. The 'Admonition to Study' says: 'The human body is extremely difficult to obtain, and having obtained it, one should follow its meaning and practice it.' It also says: 'Having obtained a human body, one can cross the ocean of samsara, and one can sow the seeds of Bodhi. This human body is more virtuous than a wish-fulfilling jewel. Who would make it meaningless?' The sutras say that there is no better Dharma than the mind of Bodhicitta, so one should strive to cultivate this. Second, contemplating the impermanence of death has three aspects: that one will certainly die, that the time of death is uncertain,
། འཆི་བ་ལ་ ཅིས་ཀྱང་མི་ཕན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྔར་སྐྱེས་པ་ལ་མ་ཤི་བ་མེད་པ་དང་། ཚེ་འདུས་བྱས་ཡིན་པ་དང་། སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པས་ངེས་པར་འཆི་བའོ། །དང་པོ་ནི། འདི་ལྟར་ སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །མདུན་ན་གནས་པ་འཆི་བ་སྟེ། །ཞེས་དང་། མྱང་འདས་བསལ་བ་ལས། སའམ་འོན་ཏེ་མཐོ་རིས་ན། །སྐྱེས་ནས་ལ་ལ་མི་འཆི་བ། །འགའ་ཞིག་ཁྱོད་ཀྱིས་མཐོང་ངམ་ཅི། །ཐོས་ སམ་འོན་ཏེ་ཐེ་ཚོམ་ཟ། །ཞེས་དང་། ཅི་སྟེ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྐུ། །མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ཀྱིས་བརྒྱན་པ། །རྡོ་རྗེའི་སྐུ་ཡང་མི་རྟག་ན། །ཆུ་ཤིང་སྙིང་པོ་འདྲ་བ་ཡི། །ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ སྨོས་ཅི་དགོས། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ཚེ་འདུས་བྱས་ཡིན་པས་ངེས་པར་འཆི་བ་ནི། འདུས་ཤིང་བསགས་པའང་སྐད་ཅིག་འཇིག་འགྱུར་ཏེ། །སྐྱེ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཉོན་མོངས་ལྡན། །ཞེས་དང་། འདུལ་བ་ལུང་ལས། 1-343 འདུས་བྱས་རྟག་པར་འགྱུར་བ་ཡི། །གནས་དེ་གང་ནའང་ཡོད་མ་ཡིན། །འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་གིས། །མྱང་ངན་མ་བྱེད་ཀུན་དགའ་བོ། །ཞེས་དང་། ཀྱེ་མ་འདུས་བྱས་རྣམས་མི་རྟག །སྐྱེ་ཞིང་འཇིག་ པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན། །སྐྱེས་ནས་འཇིག་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །དེ་བས་ཉེ་བར་ཞི་བ་བདེ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། ཚེ་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པས་ངེས་པར་འཆི་སྟེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ནད་མེད་ ཉི་མ་འདི་ལྟ་བུ། །ཟས་བཅས་འཚེ་བ་མེད་ཀྱང་ནི། །ཚེ་ནི་སྐད་ཅིག་བསླུ་བ་སྟེ། །ལུས་ནི་ཐང་ཅིག་བརྙན་པོ་ཡིན། །ཞེས་དང་། སློབ་སྤྲིངས་ལས། མར་མེ་ཤུགས་དྲག་རླུང་གིས་བསྐྱོད་པ་ལྟ་ བུ་ཡི། །ཚེ་ནི་སྐད་ཅིག་གནས་པའི་གདེངས་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །ངེས་པར་འཆི་ཡང་ད་དུང་ལོང་ཡོད་སྙམ་ན། དེའི་གཉེན་པོར་ནམ་འཆི་ཆ་མེད་པ་བསྒོམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ལུས་ལ་སྙིང་པོ་མེད་པ་དང་། ཚེ་ལ་དུས་བཏབ་མེད་པ་དང་། འཆི་བའི་རྐྱེན་མང་བའོ། །དང་པོ་ནི། །རྟག་པ་དང་གཙང་བ་ལ་སོགས་པའི་སྙིང་པོ་མེད་པས་ནམ་འཆི་ཆ་མེད་དེ། སློབ་ སྤྲིངས་ལས། ལུས་མཐའ་ཐལ་བ་མཐར་སྐམ་མཐར་འདྲུལ་ཞིང་། །ཐ་མར་མི་གཙང་སྙིང་པོ་མ་མཆིས་པས། །རྣམ་པར་འཇིག་སྟེ་མྱགས་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །སོ་སོར་འགྱེས་ཆོས་ཅན་དུ་མཁྱེན་པར་མཛོད། །ཅེས་དང་། 1-344 ས་དང་ལྷུན་པོ་རྒྱ་མཚོ་ཉི་མ་བདུན། །འབར་བས་བསྲེགས་པའི་ལུས་ཅན་འདི་དག་ཀྱང་། །ཐལ་བ་ཡང་ནི་ལུས་པར་མི་འགྱུར་ན། །ཤིན་ཏུ་ཉམས་ཆུང་མི་ལྟ་སྨོས་ཅི་འཚལ། །ཚེ་ནི་གནོད་མང་ རླུང་གིས་བཏབ་པ་ཡི། །ཆུ་ཡི་ཆུ་བུར་བས་ཀྱང་མི་རྟག་ན། །དབུགས་འབྱུང་དབུགས་རྔུབ་གཉིད་ཀྱིས་ལོག་པ་ལས། །སད་ཁོམ་གང་ལགས་དེ་ནི་ངོ་མཚར་ལགས། །ཞེས་དང་། གཞོན་ནུ་མ་བདུན་གྱི་རྟོགས་ བརྗོད་ལས། འདོར་བར་འགྱུར་བའི་ལུས་སྲོག་ལ། །རྩྭ་དང་ཆུ་ཡི་ཟིལ་པ་ལྟར། །ཞེས་པ་ལ་ས
【現代漢語翻譯】 死亡是絕對無法避免的。 第一點有三個方面：以前出生的人沒有不死的；生命是因緣和合的；生命是剎那生滅的，所以必定會死亡。 第一點是，正如所說：'一切有生之物，死亡都在前方等待。' 以及，在《涅槃經》中說：'在地上或天界，出生后不死的，你見過嗎？聽說過嗎？或者懷疑過嗎？' 以及，'如果佛陀的身體，以妙相和好相莊嚴，金剛之身尚且無常，那麼對於像水泡和芭蕉樹心一樣脆弱的眾生，還用多說什麼呢？' 第二點，生命是因緣和合的，所以必定會死亡。正如所說：'聚合和積累的事物，瞬間就會毀滅，充滿生等痛苦和煩惱。' 以及，《律藏》中說：'因緣和合的事物，永恒存在的處所，無論在哪裡都不存在。因緣和合的一切都是無常的，阿難陀，不要悲傷。' 以及，'唉！因緣和合的事物都是無常的，具有生滅的本性。生起之後就會滅亡，因此寂滅才是安樂。' 第三點是，生命是剎那生滅的，所以必定會死亡。正如《入行論》所說：'即使沒有疾病，像今天這樣，有食物，沒有傷害，生命也是剎那變幻的，身體只是暫時的借用。' 以及，《勸學書》中說：'生命就像被強風吹動的油燈，沒有絲毫可以依賴的確定性。' 即使知道必定會死亡，仍然認為還有時間，爲了對治這種想法，修習死亡何時到來沒有定期的法門，有三個方面：身體沒有實義；生命沒有固定的期限；死亡的因緣很多。 第一點是，因為沒有常、凈等實義，所以不知道何時會死亡。正如《勸學書》所說：'身體最終會變成灰燼，最終會乾枯，最終會腐爛，最終是不凈的，沒有實義。它會分解、腐爛，要知道它具有分離的本性。' 以及，'大地、須彌山、海洋、七個太陽，被燃燒后，這些有情眾生的身體，甚至不會變成灰燼，更何況是極其脆弱的人呢？生命充滿危害，比被風吹動的水泡還要無常。呼氣、吸氣、睡眠醒來，能夠醒來真是太稀奇了！' 以及，《七女經》中說：'對於終將拋棄的身體和生命，就像草葉上的露珠一樣。'
【English Translation】 Death is absolutely unavoidable. The first point has three aspects: there is no one who has been born before who has not died; life is conditioned; life is momentary, so it will definitely die. The first point is, as it is said: 'For all that are born, death stands in front.' And, in the Nirvana Sutra, it says: 'On earth or in heaven, is there anyone born who does not die? Have you seen it? Heard it? Or doubted it?' And, 'If the body of the Buddhas, adorned with marks and signs, even the vajra body is impermanent, then what need is there to say about sentient beings who are like water bubbles and banana tree cores?' The second point, life is conditioned, so it will definitely die. As it is said: 'Aggregates and accumulations will instantly perish, full of suffering and afflictions such as birth.' And, in the Vinaya Pitaka, it says: 'There is no place where conditioned things are permanent. All conditioned things are impermanent, Ananda, do not grieve.' And, 'Alas! Conditioned things are impermanent, having the nature of arising and ceasing. Having arisen, they will perish, therefore nirvana is bliss.' The third point is, life is momentary, so it will definitely die. As the Bodhicharyavatara says: 'Even without illness, like today, with food, without harm, life is momentary and deceptive, the body is only a temporary loan.' And, in the Letter to a Student, it says: 'Life is like a lamp moved by a strong wind, there is not even a shred of certainty to rely on.' Even knowing that death is certain, still thinking there is time, to counteract this thought, practice the teaching that there is no fixed time for death to come, there are three aspects: the body has no essence; life has no fixed limit; there are many causes of death. The first point is, because there is no essence of permanence, purity, etc., one does not know when one will die. As the Letter to a Student says: 'The body will eventually become ashes, eventually dry up, eventually rot, and ultimately be impure, without essence. It will decompose, rot, and know that it has the nature of separation.' And, 'The earth, Mount Meru, the ocean, the seven suns, having been burned, the bodies of these sentient beings will not even become ashes, let alone extremely fragile humans? Life is full of dangers, more impermanent than a water bubble blown by the wind. Exhaling, inhaling, waking up from sleep, being able to wake up is truly amazing!' And, in the Story of the Seven Young Women, it says: 'For the body and life that will be abandoned, like dew on grass and water.'
ོགས་པ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ཚེ་ལ་དུས་བཏབ་པ་མེད་པས་ནམ་འཆི་ཆ་མེད་པ་ཡིན་ ཏེ། མཛོད་ལས། སྒྲ་མི་སྙན་ན་ཚེ་སྟོང་སྟེ། །གཉིས་ན་ཕྱེད་ཕྱེད་སྤངས་པའོ། །འདི་ན་མ་ངེས་ཐ་མར་ནི། །ལོ་བཅུ་དང་པོ་དཔག་ཏུ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་འཆི་བའི་རྐྱེན་མང་ བས་ནམ་འཆི་ཆ་མེད་དེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། འཆི་བའི་རྐྱེན་དུ་མ་གྱུར་པའི། །དངོས་དེ་གང་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། འཆི་བའི་རྐྱེན་ནི་མང་བ་སྟེ། །གསོན་པའི་རྐྱེན་ནི་ཅུང་ཟད་ ཅིག །དེ་དག་ཉིད་ཀྱང་འཆི་རྐྱེན་ཏེ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཆོས་མཛོད་ཅིག །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་ནམ་འཆི་ཆ་མེད་པས་ཆོས་ལ་འབད་དགོས་ཏེ། མཚན་མོ་བཟང་པོའི་མདོ་ལས། སང་ཙམ་འཆི་བར་སུས་ཤེས་ཀྱི། ། 1-345 དེ་རིང་ཉིད་ནས་བསྟུན་ཏེ་བྱ། །འཆི་བདག་བདེ་ཆེན་ཉིད་དང་ནི། །ཁྱེད་ཅག་བཤེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཡིད་བརྟན་མི་རུང་འཆི་བདག་འདི། །བྱས་དང་མ་བྱས་མི་སྡོད་པས། ། ན་དང་མི་ན་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་། །གློ་བུར་ཚེ་ལ་ཡིད་མི་བརྟན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་འཆི་བ་ལ་ཅིས་ཀྱང་མི་ཕན་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཉེན་བཤེས་ཀྱིས་མི་ཕན་པ་དང་། །རྫས་དང་ཡོ་བྱད་ ཀྱིས་མི་ཕན་པ་དང་། རང་གི་ལུས་ཀྱིས་མི་ཕན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདག་ནི་མལ་ན་འདུག་བཞིན་དུ། །གཉེན་བཤེས་མང་པོས་མཐའ་བསྐོར་ཀྱང་། །སྲོག་བཅད་པ་ཡི་ཚོར་བ་དག །བདག་ ཉིད་གཅིག་པུས་མྱོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་རྙེད་པས་མི་ཕན་པ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། རྙེད་པ་མང་པོ་ཐོབ་གྱུར་ཏེ། །ཡུན་རིང་དུས་སུ་བདེ་སྤྱད་ཀྱང་། །ཆོམ་པོས་ཕྲོགས་པ་ཇི་ བཞིན་དུ། །སྒྲེན་མོ་ལག་པ་སྟོང་པར་འགྲོ །ཞེས་དང་། གཞོན་ནུ་མ་བདུན་གྱི་རྟོགས་བརྗོད་ལས། ས་ཡི་བདག་པོ་འབད་པ་སྟོང་དག་གིས། །ཁྱིམ་དུ་རྫས་རྣམས་བསགས་པར་བྱས་པ་དང་། །མི་ཡི་སྐད་ ཅིག་གིས་ནི་འདོར་འགྱུར་ཏེ། །དགེ་ལེགས་གཅིག་པུ་འདི་ཉིད་ལམ་དུ་བསྟན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ལུས་ཀྱིས་མི་ཕན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཤ་རུས་ཀྱང་། །ཞིག་སྟེ་སོ་སོར་འགྱེས་གྱུར་ན། ། 1-346 ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་མི་རྟག་པར་མ་ཤེས་ན། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཐམས་ཅད་བོར་ཏེ་ཆས་དགོས་པར། །བདག་གིས་དེ་ལྟར་མ་ཤེས་པས། །མཛའ་དང་མི་མཛའི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །སྡིག་པ་རྣམ་པ་ སྣ་ཚོགས་བྱས། །ཞེས་པ་ལྟར་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་མི་རྟག་པར་ཤེས་ན་རྒྱལ་པོ་ལ་གདམས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་པ་ལྟར་ཆོས་འབའ་ཞིག་མགོན་དང་སྐྱབས་དང་དཔུང་གཉེན་དུ་ཤེས་ནས་ཆོས་ལ་འབད་ པ་གཅིག་བྱུང་ཞིང་། ཆོས་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལས་བཟང་བ་མེད་པས་དེ་བསྒོམ་པ་ལ་འབད་པ་གཅིག་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་བསམ་པ་ནི། །འགྲོ་དྲ
【現代漢語翻譯】 如經文所說。第二，生命沒有固定的時間，所以不知道什麼時候會死。《俱舍論》中說：『聲音不好聽，生命就空虛了；第二次是半半放棄。』這裡是不確定的，最後是十年，最初是不可估量的。』如是說。第三，死亡的因緣很多，所以不知道什麼時候會死。《寶鬘論》中說：『沒有哪件事不是死亡的因緣。』又說：『死亡的因緣很多，活著的因緣卻很少。這些本身也是死亡的因緣，所以要積聚佛法。』如是說。因此，因為不知道什麼時候會死，所以要努力修法。《善夜經》中說：『誰知道明天會死呢？今天就要開始努力。死主和大樂不是你們的朋友。』又《入行論》中說：『死主不可靠，無論做沒做完都不會停留，生病或沒生病，誰都無法預料壽命的突然結束。』 第三，死亡時什麼都幫不上忙，有三種情況：親友幫不上忙，財物和用具幫不上忙，自己的身體幫不上忙。第一種情況，《入行論》中說：『我躺在床上，被許多親友圍繞，但被殺的痛苦，只有我自己承受。』如是說。第二種情況，獲得的東西幫不上忙，《入行論》中說：『即使獲得了許多財富，長時間享受安樂，也像被強盜搶走一樣，赤裸著空手而去。』又《七女經》中說：『大地的統治者徒勞地積累家中的財物，但頃刻間就會失去，只有善行才能指引道路。』如是說。第三種情況，身體幫不上忙，《入行論》中說：『與生俱來的血肉之軀，也會分解，各自離散。』 如是說。如果不明白無常，《入行論》中說：『因為我不知道必須捨棄一切而離去，爲了親愛和不親愛的人，造作了各種罪業。』如是說。如果明白了無常，就像《教誡國王經》中所說，知道只有佛法才是怙主、救護和依靠，從而努力修法，並且因為沒有比菩提心更好的佛法，所以會努力修持菩提心。第三，思維輪迴的過患：流轉輪迴。
【English Translation】 As stated in the scriptures. Secondly, life has no fixed time, so one does not know when one will die. As stated in the Abhidharmakośakārikā: 'If the sound is unpleasant, life is empty; the second time is half-half abandonment.' Here it is uncertain, and finally ten years, initially immeasurable.' As it says. Thirdly, there are many causes of death, so one does not know when one will die. As stated in the Ratnavali: 'There is nothing that is not a cause of death.' It also says: 'The causes of death are many, but the causes of life are few. These themselves are also causes of death, so accumulate Dharma.' As it says. Therefore, because one does not know when one will die, one must strive to practice the Dharma. As stated in the Bhadrakalpika Sutra: 'Who knows that one will die tomorrow? One must start striving from today. The Lord of Death and Great Bliss are not your friends.' Also, as stated in the Bodhicaryāvatāra: 'The Lord of Death is unreliable, and will not stay whether one has finished or not, whether one is sick or not, no one can predict the sudden end of life.' Thirdly, nothing can help at the time of death, there are three situations: relatives and friends cannot help, wealth and utensils cannot help, and one's own body cannot help. In the first situation, as stated in the Bodhicaryāvatāra: 'I lie in bed, surrounded by many relatives and friends, but the pain of being killed, only I myself endure.' As it says. In the second situation, what is obtained cannot help, as stated in the Bodhicaryāvatāra: 'Even if one obtains much wealth and enjoys happiness for a long time, one goes away naked and empty-handed, just like being robbed by a thief.' Also, as stated in the Story of the Seven Young Women: 'The rulers of the earth vainly accumulate wealth in their homes, but they will lose it in an instant, only good deeds can guide the path.' As it says. In the third situation, the body cannot help, as stated in the Bodhicaryāvatāra: 'The flesh and bones that are born together will also decompose and separate.' As it says. If one does not understand impermanence, as stated in the Bodhicaryāvatāra: 'Because I did not know that I must abandon everything and leave, I committed various sins for the sake of those who are dear and not dear.' As it says. If one understands impermanence, as stated in the Advice to the King Sutra, knowing that only the Dharma is the protector, refuge, and reliance, one will strive to practice the Dharma, and because there is no better Dharma than Bodhicitta, one will strive to cultivate Bodhicitta. Third, contemplate the faults of samsara: wandering in samsara.
ུག་སོ་སོའི་ཉེས་ པ་དང་། སྤྱིའི་ཉེས་པའོ། །དང་པོ་ལ་དམྱལ་བར་སྐྱེས་ནས་དེའི་སྡུག་བསྔལ་སྤྱོད་པ་ནི། ལས་མི་དགེ་བ་སྤྱད་པའི་འབྲས་བུ་ཏེ། བཤེས་སྤྲིངས་ལས། སེམས་ཅན་ཉེས་པ་སྤྱད་པ་སྤྱོད་རྣམས་ལ། །ཡང་ སོས་ཐིག་ནག་རབ་ཏུ་ཚ་བ་དང་། །བསྡུས་འཇོམས་ངུ་འབོད་མནར་མེད་ལ་སོགས་པའི། །དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས། དེའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། འདི་ན་ཉིན་གཅིག་མདུང་ཐུང་སུམ་ བརྒྱ་ཡིས། །རབ་ཏུ་དྲག་བཏབ་སྡུག་བསྔལ་གང་ལགས་པ། །དེས་ནི་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུ་ལའང་། །འོལ་ཡང་མི་ཕོད་ཆར་ཡང་མི་ཕོད་དོ། །ཞེས་དང་། དམྱལ་བ་བྲིས་པ་མཐོང་དང་ཐོས་པ་དང་། ། 1-347 དྲན་དང་བཀླགས་དང་གཟུགས་སུ་བགྱིས་རྣམས་ཀྱང་། །འཇིགས་པ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་ན་མི་ཟད་པའི། །རྣམ་སྨིན་ཉམས་སུ་མྱོང་རྣམས་སྨོས་ཅི་འཚལ། །ཞེས་སྡུག་བསྔལ་དུ་མས་ཉམ་ཐག་ཅིང་། ཡི་དྭགས་སུ་སྐྱེས་ན། ཡི་དྭགས་ན་ཡང་འདོད་པས་ཕོངས་པ་ཡིས། །སྐྱེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུན་ཆགས་མི་འཆོས་པ། །བཀྲེས་སྐོམ་གྲང་དྲོ་ངལ་དང་འཇིགས་པ་ཡིས། །བསྐྱེད་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་བསྟེན་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ བྱེ་བྲག་དུ་མ་གསུངས་ཤིང་། དུད་འགྲོར་སྐྱེས་ན་དེའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། དུད་འགྲོའི་སྐྱེས་གནས་ན་ཡང་གསོད་པ་དང་། །བཅིངས་དང་བརྡེག་སོགས་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་པ། །ཞི་གྱུར་དགེ་བ་སྤངས་པ་རྣམས་ལ་ ནི། །གཅིག་ལ་གཅིག་ཟ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། མིར་སྐྱེས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་ལས་མ་འདས་པས། མི་ནི་ཡང་དག་ཉིད་དུ་མི་བདེ་ཞིང་། །མི་རྟག་བདག་མེད་མི་ གཙང་རིག་པར་བགྱི། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ཤིང་། ལྷར་སྐྱེས་ན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ལས་མ་འདས་པས། མཐོ་རིས་ན་ཡང་བདེ་ཆེན་དེ་དག་གིས། །འཆི་འཕོ་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ནི་དེ་བས་ཆེ། །དེ་ ལྟར་བསམས་ནས་ཡ་རབས་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །ཟད་གྱུར་མཐོ་རིས་སླད་དུ་སྲིད་མི་བགྱི། །ལུས་ཀྱི་ཁ་དོག་མི་སྡུག་འགྱུར་བ་དང་། །སྟན་ལ་མི་དགའ་མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྙིང་དང་། །གོས་ལ་དྲི་མ་ཆགས་དང་ལུས་ལས་ནི། ། 1-348 སྔོན་ཆད་མེད་པའི་རྡུལ་འབྱུང་ཞེས་བགྱི་བ། །མཐོ་རིས་འཆི་འཕོ་སྒྲོན་བྱེད་འཆི་ལྟས་ལྔ། ལྷ་ཡུལ་གནས་པའི་ལྷ་རྣམས་ལ་འབྱུང་སྟེ། །ས་སྟེང་མི་རྣམས་འཆི་བར་འགྱུར་བ་དག །སྒྲོན་པར་བྱེད་པའི་ འཆི་ལྟས་དག་དང་འདྲ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །ལྷ་མ་ཡིན་དུ་སྐྱེས་ན་དེའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། ལྷ་མིན་དག་ནའང་རང་བཞིན་གྱིས་ལྷ་ཡི། །དཔལ་ལ་སྡང་ཕྱིར་ཡིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཆེ། །དེ་དག་ བློ་དང་ལྡན་ཡང་འགྲོ་བ་ཡི། །སྒྲིབ་པས་བདེན་པ་མཐོང་བ་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་རིགས་དྲུག་གང་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་བ་ནི། འཁོར་བ་དེ་འདྲ་ལགས་པས་
【現代漢語翻譯】 各自的過患和共同的過患。首先，轉生於地獄並感受其痛苦，是不善業所結的果報。《親友書》中說：『眾生造作罪業者，于 पुनर्जन्म（藏文：ཡང་སོས་，梵文天城體：पुनर्जन्म，梵文羅馬擬音：punarjanma，漢語字面意思：再生）, ཐིག་ནག་（梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：黑線）, རབ་ཏུ་ཚ་བ་（梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：極熱）, 和合、號叫、無間等地獄中，恒常感受痛苦。』因此，那裡的痛苦是：『此世一日受三百短矛猛烈刺擊之苦，尚且無法忍受，何況地獄之苦，連少許也無法忍受。』又說：『見到、聽到、憶念、讀誦、描繪地獄景象，尚且令人恐懼，何況親身感受無盡的異熟果報？』遭受種種痛苦折磨。轉生為餓鬼，則：『餓鬼道中，因慾望匱乏所生之苦，持續不斷，無法平息。飢渴、寒熱、勞累和恐懼所生之苦，極其難忍。』經中宣說了種種不同的痛苦。轉生為旁生，其痛苦是：『旁生道中，遭受殺戮、捆綁、鞭打等種種痛苦。遠離寂靜善法者，互相殘食，極其難忍。』就像這樣。即使轉生為人，也無法脫離痛苦。因此，『人非真樂，當知無常、無我、不凈。』等等。即使轉生為天人，也無法脫離痛苦。『天界雖有大樂，然 मृत्यु（藏文：འཆི་འཕོ་，梵文天城體：मृत्यु，梵文羅馬擬音：mrityu，漢語字面意思：死亡）和墮落之苦更為劇烈。』因此，賢善之人不應爲了終將耗盡的天界而造作輪迴之業。身體顏色變得難看，不喜座位，花鬘凋謝，衣物染塵，身體發出前所未有的臭氣，這被稱為天界 मृत्यु（藏文：འཆི་འཕོ་，梵文天城體：मृत्यु，梵文羅馬擬音：mrityu，漢語字面意思：死亡）的五種預兆，天界眾生也會出現，如同預示地上之人將要死亡的徵兆。』就像這樣。轉生為阿修羅，其痛苦是：『阿修羅因天性嫉妒天人的榮耀，內心痛苦巨大。』雖然他們具有智慧，卻因業障而無法見到真諦。』就像這樣。因此，無論轉生於六道中的哪一道，都是痛苦的，因為輪迴就是如此。 各自的過患和共同的過患。首先，轉生於地獄並感受其痛苦，是不善業所結的果報。《親友書》中說：『眾生造作罪業者，于 पुनर्जन्म（藏文：ཡང་སོས་，梵文天城體：पुनर्जन्म，梵文羅馬擬音：punarjanma，漢語字面意思：再生）, Thik Nag, Rabtu Tsawa, 和合、號叫、無間等地獄中，恒常感受痛苦。』因此，那裡的痛苦是：『此世一日受三百短矛猛烈刺擊之苦，尚且無法忍受，何況地獄之苦，連少許也無法忍受。』又說：『見到、聽到、憶念、讀誦、描繪地獄景象，尚且令人恐懼，何況親身感受無盡的異熟果報？』遭受種種痛苦折磨。轉生為餓鬼，則：『餓鬼道中，因慾望匱乏所生之苦，持續不斷，無法平息。飢渴、寒熱、勞累和恐懼所生之苦，極其難忍。』經中宣說了種種不同的痛苦。轉生為旁生，其痛苦是：『旁生道中，遭受殺戮、捆綁、鞭打等種種痛苦。遠離寂靜善法者，互相殘食，極其難忍。』就像這樣。即使轉生為人，也無法脫離痛苦。因此，『人非真樂，當知無常、無我、不凈。』等等。即使轉生為天人，也無法脫離痛苦。『天界雖有大樂，然 मृत्यु（藏文：འཆི་འཕོ་，梵文天城體：मृत्यु，梵文羅馬擬音：mrityu，漢語字面意思：死亡）和墮落之苦更為劇烈。』因此，賢善之人不應爲了終將耗盡的天界而造作輪迴之業。身體顏色變得難看，不喜座位，花鬘凋謝，衣物染塵，身體發出前所未有的臭氣，這被稱為天界 मृत्यु（藏文：འཆི་འཕོ་，梵文天城體：मृत्यु，梵文羅馬擬音：mrityu，漢語字面意思：死亡）的五種預兆，天界眾生也會出現，如同預示地上之人將要死亡的徵兆。』就像這樣。轉生為阿修羅，其痛苦是：『阿修羅因天性嫉妒天人的榮耀，內心痛苦巨大。』雖然他們具有智慧，卻因業障而無法見到真諦。』就像這樣。因此，無論轉生於六道中的哪一道，都是痛苦的，因為輪迴就是如此。
【English Translation】 Individual faults and common faults. First, being born in hell and experiencing its suffering is the result of engaging in non-virtuous actions. The 'Letter to a Friend' states: 'Sentient beings who engage in sinful deeds will constantly suffer in the hells of Punarjanma (藏文：ཡང་སོས་，梵文天城體：पुनर्जन्म，梵文羅馬擬音：punarjanma，漢語字面意思：Rebirth), Thik Nag, Rabtu Tsawa, Samghata, Raurava, and Avici.' Therefore, the suffering there is: 'The suffering of being stabbed three hundred times with short spears in a single day in this world is unbearable, let alone the suffering of hell, which cannot be endured even in the slightest.' It also says: 'Seeing, hearing, remembering, reading, and depicting the scenes of hell are frightening, let alone experiencing the endless ripening of karma?' Tormented by various sufferings. If reborn as a hungry ghost: 'In the realm of hungry ghosts, the suffering caused by the lack of desires is constant and cannot be pacified. The suffering caused by hunger, thirst, cold, heat, fatigue, and fear is extremely unbearable.' Various specific sufferings are described in the scriptures. If reborn as an animal, the suffering is: 'In the realm of animals, there are various sufferings such as being killed, bound, and beaten. Those who abandon peaceful virtues devour each other, which is extremely unbearable.' It is like this. Even if reborn as a human, one cannot escape suffering. Therefore, 'Humans are not truly happy; one should know that they are impermanent, selfless, and impure.' And so on. Even if reborn as a god, one cannot escape suffering. 'Although there is great bliss in the heavens, the suffering of death (藏文：འཆི་འཕོ་，梵文天城體：मृत्यु，梵文羅馬擬音：mrityu，漢語字面意思：Death) and falling is even greater.' Therefore, wise people should not create the karma of samsara for the sake of the heavens, which will eventually be exhausted. The color of the body becomes unpleasant, one dislikes the seat, the flower garlands wither, the clothes become stained, and an unprecedented odor emanates from the body. These are called the five signs of death in the heavens, which also occur to the beings in the heavens, just like the signs that foretell the death of people on earth.' It is like this. If reborn as an Asura, the suffering is: 'Asuras, by nature, are jealous of the glory of the gods, and their mental suffering is great.' Although they have wisdom, they cannot see the truth due to their obscurations.' It is like this. Therefore, no matter which of the six realms one is born into, it is suffering, because samsara is like that. Individual faults and common faults. First, being born in hell and experiencing its suffering is the result of engaging in non-virtuous actions. The 'Letter to a Friend' states: 'Sentient beings who engage in sinful deeds will constantly suffer in the hells of Punarjanma (藏文：ཡང་སོས་，梵文天城體：पुनर्जन्म，梵文羅馬擬音：punarjanma，漢語字面意思：Rebirth), Thik Nag, Rabtu Tsawa, Samghata, Raurava, and Avici.' Therefore, the suffering there is: 'The suffering of being stabbed three hundred times with short spears in a single day in this world is unbearable, let alone the suffering of hell, which cannot be endured even in the slightest.' It also says: 'Seeing, hearing, remembering, reading, and depicting the scenes of hell are frightening, let alone experiencing the endless ripening of karma?' Tormented by various sufferings. If reborn as a hungry ghost: 'In the realm of hungry ghosts, the suffering caused by the lack of desires is constant and cannot be pacified. The suffering caused by hunger, thirst, cold, heat, fatigue, and fear is extremely unbearable.' Various specific sufferings are described in the scriptures. If reborn as an animal, the suffering is: 'In the realm of animals, there are various sufferings such as being killed, bound, and beaten. Those who abandon peaceful virtues devour each other, which is extremely unbearable.' It is like this. Even if reborn as a human, one cannot escape suffering. Therefore, 'Humans are not truly happy; one should know that they are impermanent, selfless, and impure.' And so on. Even if reborn as a god, one cannot escape suffering. 'Although there is great bliss in the heavens, the suffering of death (藏文：འཆི་འཕོ་，梵文天城體：मृत्यु，梵文羅馬擬音：mrityu，漢語字面意思：Death) and falling is even greater.' Therefore, wise people should not create the karma of samsara for the sake of the heavens, which will eventually be exhausted. The color of the body becomes unpleasant, one dislikes the seat, the flower garlands wither, the clothes become stained, and an unprecedented odor emanates from the body. These are called the five signs of death in the heavens, which also occur to the beings in the heavens, just like the signs that foretell the death of people on earth.' It is like this. If reborn as an Asura, the suffering is: 'Asuras, by nature, are jealous of the glory of the gods, and their mental suffering is great.' Although they have wisdom, they cannot see the truth due to their obscurations.' It is like this. Therefore, no matter which of the six realms one is born into, it is suffering, because samsara is like that.
ལྷ་མི་ དང་། །དམྱལ་བ་དུད་འགྲོ་ཡི་དྭགས་རྣམས་སུ་ནི། །སྐྱེ་བ་བཟང་པོ་མ་ལགས་སྐྱེ་བ་ནི། །གནོད་པ་དུ་མའི་སྒོར་གྱུར་མཁྱེན་པར་མཛོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཁོར་བ་སྤྱིའི་ཉེས་པ་ ནི། རྒྱས་པར་བྱས་ན་བརྗོད་ཀྱིས་མི་ལང་སྟེ། དེས་པ་འདོད་པས་ཕོངས་དང་འཆི་བ་དང་། །ན་རྒ་ལ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་དུ་མ་ཡི། །འབྱུང་གནས་འཁོར་བ་ལ་ནི་སྐྱོ་མཛད་ཅིང་། །འདི་ཡི་ཉེས་ པའི་ཤས་ཀྱང་གསན་པར་མཛོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་དེ་ལས་རགས་བསྡུས་པ་འགའ་ཙམ་བརྗོད་ན། འཁོར་བ་མཐོ་དམན་གྱི་ཉེས་པ་དང་། ངེས་པ་མེད་པའི་ཉེས་པ་དང་། 1-349 ལུས་གྲངས་མེད་པ་བླངས་པའི་ཉེས་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་ངོམས་པ་མེད་པའི་ཉེས་པ་དང་། གཅིག་པུ་གྲོགས་མེད་པའི་ཉེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ། དང་པོ་མཐོ་དམན་གྱི་ཉེས་པ་ནི། བརྒྱ་བྱིན་མཆོད་འོས་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས་ནི། །ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ཕྱིར་ཡང་ས་སྟེང་ལྷུང་། །འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བ་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས་ཀྱང་། །འཁོར་བ་དག་ཏུ་ཡང་བྲན་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ དང་། ངེས་པ་མེད་པའི་ཉེས་པ་ནི། །ཕ་ནི་བུ་ཉིད་མ་ནི་ཆུང་མ་ཉིད། །སྐྱེ་བོ་དགྲར་གྱུར་པ་ནི་བཤེས་ཉིད་དང་། །བཟློག་པ་ཉིད་དུ་མཆིས་པས་དེའི་སླད་དུ། །འཁོར་བ་དག་ན་ངེས་ པ་འགའ་མ་མཆིས། །ཞེས་པ་དང་། ལུས་གྲངས་མེད་པ་བླངས་པའི་ཉེས་པ་ནི། །རེ་རེའི་བདག་ཉིད་རུས་པའི་ཕུང་པོ་ནི། །ལྷུན་པོར་མཉམ་པ་སྙེད་ཅིག་འདས་གྱུར་ཏེ། །ཞེས་དང་། མྱང་འདས་བསལ་བ་ ལས། ཕན་ཚུན་དག་ཏུ་རྩོད་པའི་ཕྱིར། །མགོ་བོ་བཅད་པ་གང་ཡིན་པ། །སྤུངས་ན་དེ་ལྟར་མཐོ་བ་ནི། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་ཐལ་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུའོ། །འདོད་པ་ལ་ངོམས་ པ་མེད་པའི་ཉེས་པ་ནི། རེ་རེས་རྒྱ་མཚོ་བཞི་བས་ལྷག་པ་ཡི། །འོ་མ་འཐུངས་ཏེ་ད་དུང་སོ་སོ་ཡི། །སྐྱེ་བོའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་འཁོར་བ་བས། །དེ་བས་ཆེས་མང་ཉིད་དུ་བཏུང་འཚལ་ལོ། ། 1-350 ཞེས་དང་། ཀར་ཤ་པ་ཎའི་ཆར་ཕབ་ཀྱང་། །འདོད་ལྡན་རྣམས་ལ་ངོམས་པ་མེད། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཅིག་པུ་གྲོགས་མེད་པའི་ཉེས་པ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྐྱེ་ནའང་གཅིག་པུ་ སྐྱེ་འགྱུར་ཞིང་། །འཆི་ནའང་དེ་ཉིད་གཅིག་འཆི་སྟེ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་ནས་ཡང་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱར་བའི་ཉེས་པ་ཡང་ཡོད་དེ། མ་ཡི་ཐུག་མཐའ་རྒྱ་ཤུག་ཚིག་གུ་ཙམ། །རིལ་བུའི་གྲངས་ཀྱང་ ས་ཡིས་ལང་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་འཁོར་བ་འདིར་གང་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་ལས་མེད་པས། དེ་ལྟར་འདི་ཀུན་མི་རྟག་བདག་མེད་དེ། །སྐྱབས་མེད་མགོན་མེད་གནས་ མེད་དེ་སླད་དུ། །འཁོར་བ་ཆུ་ཤིང་སྙིང་པོ་མེད་པ་ལ། །མི་མཆོག་ཁྱོད་ཀྱི་ཐུགས་ནི་འབྱ
【現代漢語翻譯】 天人以及地獄、畜生、餓鬼等處，都不是好的去處。要知道，這些轉生是諸多痛苦之門。』 如是說。其次，輪迴總體的過患，如果詳細來說，是說不盡的。簡而言之，就是因慾望而貧困，以及死亡、衰老等諸多痛苦的根源。要對輪迴感到厭倦，並聽聞這其中的部分過患。 如是說。所有痛苦的根源，從這些根源中略作歸納來說，有輪迴高低的過患、無常的過患、無數次受生的過患、對慾望沒有滿足的過患、孤獨無助的過患等等。首先，高低的過患是： 『曾經是受百神供養的帝釋天，也會因業力而再次墮落到地上。曾經是轉輪聖王，也會在輪迴中變成奴僕。』 就像這樣。無常的過患是：『父親變成兒子，母親變成妻子，仇人變成朋友，反之亦然。因此，在輪迴中沒有任何確定性。』 就像這樣。無數次受生的過患是：『每一個個體所積累的骨頭，都像須彌山一樣高。』 如是說。從《涅槃經》中摘錄：『互相爭鬥而被砍下的頭顱，如果堆積起來，會高過梵天世界。』 等等。對慾望沒有滿足的過患是：『每個人喝過的奶水比四大海還多，但仍然追逐著慾望，輪迴不息，喝的奶水會更多。』 如是說。『即使降下如雨般的金幣，也無法滿足貪婪者的慾望。』 等等。孤獨無助的過患是：在《入菩薩行論》中說：『出生時獨自出生，死亡時也獨自死去。』 就像這樣。還有一次又一次投生的過患：『母親的骨灰堆積如喜馬拉雅山那麼高，骨灰做成的念珠，用盡大地也數不清。』 如是說。因此，無論在輪迴中轉生到哪裡，都只有痛苦。因此，這一切都是無常、無我的，沒有庇護、沒有救助、沒有安身之處。對於這如水泡般沒有意義的輪迴，愿您這些最殊勝的人們能夠厭離。
【English Translation】 The gods and humans, as well as the hells, animals, and hungry ghosts, are not good places to be born. Know that these rebirths are the doors to many sufferings.' Thus it is said. Secondly, the general faults of samsara, if described in detail, are inexhaustible. In short, it is the source of poverty due to desire, and many sufferings such as death and aging. Be weary of samsara and listen to some of its faults. Thus it is said. The source of all suffering, to mention a few in summary from these sources, includes the faults of high and low status in samsara, the faults of impermanence, the faults of taking countless bodies, the faults of not being satisfied with desires, the faults of being alone and without help, and so on. First, the faults of high and low status are: 'Having been Indra (Śakra), worthy of worship by a hundred gods, one may fall back to earth due to karma. Having been a Chakravartin (universal monarch), one may become a servant in samsara.' Like that. The faults of impermanence are: 'A father becomes a son, a mother becomes a wife, an enemy becomes a friend, and vice versa. Therefore, there is no certainty in samsara.' Like that. The faults of taking countless bodies are: 'The pile of bones accumulated by each individual is as high as Mount Meru.' Thus it is said. From the Nirvana Sutra: 'The heads that have been cut off in mutual disputes, if piled up, would exceed the height of the Brahma world.' And so on. The faults of not being satisfied with desires are: 'Each person has drunk more milk than the four great oceans, yet still chases after desires, endlessly transmigrating, and will drink even more milk.' Thus it is said. 'Even if a rain of gold coins were to fall, it would not satisfy the desires of the greedy.' And so on. The faults of being alone and without help are: In the Bodhicharyavatara it says: 'One is born alone, and one dies alone.' Like that. There are also the faults of repeatedly taking rebirth: 'The ashes of mothers are piled up as high as the Himalayas, and the number of rosary beads made from the bones cannot be counted even with the entire earth.' Thus it is said. Therefore, no matter where one is born in samsara, there is only suffering. Therefore, all of this is impermanent, selfless, without refuge, without help, and without a place to stay. May you, the most excellent people, be disgusted with this meaningless samsara like a bubble.
ུང་བར་མཛོད། །ཅེས་པ་ལྟར་བསམ་ཞིང་གོ་ན། སྲིད་གསུམ་དག་ལ་རྨི་ལམ་ན་ཡང་མི་འདོད་ཅིང་། ། ཞེས་པའམ། ཕྲ་མེན་མའི་བུ་མ་ལ་ཞེན་པ་ལོག་པའམ། ཚལ་ཚིག་པའི་བྱའམ། སྲིན་མོའི་གླིང་གི་ཚོང་པ་ལྟ་བུའི་བློ་སྐྱེས་ན། དེ་ལས་ཐར་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་བྱེད་དགོས། ཆོས་མ་བྱས་པར་ རང་ཐར་པའང་མི་འགྲོ། གཞན་གྱིས་བྱས་པས་ཀྱང་མི་ཕན། དེས་ན་ཐར་པ་བདག་ལ་རག་ལས་འདི་ལ་ནི། གཞན་གྱི་གྲོགས་བགྱིར་ཅི་ཡང་མ་མཆིས་པས། ཐོས་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བསམ་གཏན་ལྡན་པ་ཡིས། ། 1-351 བདེན་པ་རྣམ་པ་བཞི་ལ་བག་ཡོད་མཛོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རང་ཁོ་ནས་བྱ་དགོས། ཆོས་མང་པོ་གཅིག་ཡོད་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལས་བཟང་བ་མེད་པས། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་སྐྱེས་ གྱུར་ན་སྐད་ཅིག་གིས། །འཁོར་བའི་བཙོན་རར་བསྡམས་པའི་ཉམ་ཐག་རྣམས། །བདེ་གཤེགས་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཞེས་བརྗོད་བྱ་ཞིང་། །འཇིག་རྟེན་ལྷ་མིར་བཅས་པའི་ཕྱག་བྱར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སེམས་འགྲེལ་ལས། སྐྱེས་བུ་གང་ ཞིག་སྐད་ཅིག་ཙམ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་སྒོམ་བྱེད་པ། །དེ་ཡི་བསོད་ནམས་ཕུང་པོ་ནི། །རྒྱལ་བ་ཡིན་ཡང་བགྲང་མི་སྤྱོད། །ཅེས་གསུངས་ཤིང་། ཁྱད་པར་དུ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཞིག་བདག་དང་གཞན་རྣམས་ ནི། །མྱུར་དུ་སྐྱབས་པར་འདོད་པ་དེས། །བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བྱ་བ། །གསང་བའི་དམ་པ་སྤྱད་པར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ལས་བཟང་བ་མེད། འོ་ན་དགྱེས་རྡོར་རམ། ཕྱག་རྒྱ་ ཆེན་པོའམ། སྟོང་པ་ཉིད་བཟང་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། རྒྱ་གར་དུ་དགྱེས་རྡོར་བསྒོམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་གཅིག་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ཐོབ་པ་གཅིག་བྱུང་བ་ལ། ཇོ་བོའི་ཞལ་ནས། དེ་སྟབས་བཟང་ བ་ཡིན། མ་ལེགས་ན་འཆུག་སྟེ་བྱ་བ་ཡིན་གསུང་སྐད། པོ་ཏོ་བས་ཀྱང་དེ་སྐད་གསུངས་པ་ལ་གཞན་མ་རངས་ནས། སྤྱན་སྔ་བ་ལ་ཇོ་བོ་འདི་སྐད་གསུང་ཟེར་ཞུས་པས། དེ་ཨ་ཅང་། 1-352 དེ་བས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མེད་ན། ཧེ་བཛྲ་བསྒོམ་པ་དམྱལ་བར་ཡང་འགྲོ། ཡི་དྭགས་སུ་ཡང་འགྲོ། དུད་འགྲོར་ཡང་འགྲོ་གསུངས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མེད་ན་དེ་དག་གི་རྒྱུར་ཡང་འགྱུར་ལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་དམྱལ་བ་ནས་རང་སངས་རྒྱས་མན་ཆད་ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་ཕའི་ས་བོན་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ རྒྱུ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡིན་པས་གཞན་དུ་འགྱུར་མི་སྲིད་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བར་བྱེད་པས་ས་བོན་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཕན་ཡོན་མང་དུ་གསུངས་པས་འདི་ ལས་བཟང་བའི་ཆོས་མེད། ཆོས་གཞན་བསམ་སྟེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན་གཉེན་པོར་འགྲོ། འདིའི་ཚིག་དྲན་པ་ཙམ་གྱིས་གཉེན་པོར་འགྲོ། བདེ་ལྷན་གྱིས་འགྲོ། ཉན་རང་དུ་ཡང་མི་གོལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་
【現代漢語翻譯】 如是思惟領會，則對於三有（srid gsum，三界，梵文：trailokya，指欲界、色界、無色界）哪怕在夢中也不生希求。 或者像斷絕了對私生子的貪戀，或者像燒焦的鳥，或者像羅剎洲的商人一樣生起厭離心，就必須修持能從中解脫的佛法。不修持佛法， 自己也無法解脫，他人修持也無濟於事。因此，解脫依賴於自己，對此，他人無法提供任何幫助。正如經中所說：『具足聞法、戒律、禪定者，』 『對於四種真理（བདེན་པ་རྣམ་པ་བཞི་，梵文：catvāri āryasatyāni，苦、集、滅、道）當謹慎。』因此，必須自己努力。雖然佛法眾多，但沒有比菩提心（བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，梵文：bodhicitta，為利益一切眾生而發願成佛之心）更好的了。如《入菩薩行論》所說：『一旦生起菩提心，剎那間，』 『被囚禁在輪迴（འཁོར་བ，梵文：saṃsāra，生死輪迴）牢獄中的可憐眾生，便被稱為如來（བདེ་གཤེགས，梵文：sugata，善逝）之子，』『受到包括天神和人類在內的世間眾生的禮敬。』又如《心性休息》所說：『任何眾生，』 『哪怕只在一瞬間，修持菩提心，』『其功德之聚，即使是諸佛也無法計數。』特別是在《入菩薩行論》中說：『任何想要迅速地，』『救護自己和他人的，』『就應修持交換自他的，』『這殊勝的秘密。』因此，沒有比交換自他更好的法門。 或許有人會想，那麼《喜金剛》（དགྱེས་རྡོར，梵文：Hevajra，藏傳佛教無上瑜伽部所修本尊之一），或者《大手印》（ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ，梵文：Mahāmudrā，藏傳佛教噶舉派所修最高法門），或者《空性》（སྟོང་པ་ཉིད，梵文：śūnyatā，佛教核心概念，指諸法無自性）不是更好嗎？據說，在印度，有一位修持《喜金剛》的瑜伽士，證得了入流果（རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ，梵文：srotaāpanna，佛教四果位之初果）。阿底峽尊者（ཇོ་བོ，指阿底峽尊者）說：『那是因為他運氣好，如果不好，就會出錯。』 博朵瓦（པོ་ཏོ་བ）也這麼說，但有人不高興，就向仲敦巴（སྤྱན་སྔ་བ）彙報說：『阿底峽尊者這麼說。』仲敦巴說：『啊，是嗎？』 如果沒有菩提心，修持《喜金剛》也會墮入地獄，也會墮入餓鬼道，也會墮入畜生道。因為沒有菩提心，那些法門也會成為惡道的因。而菩提心是不會變異的。空性也可以成為從地獄到獨覺（རང་སངས་རྒྱས，梵文：pratyekabuddha，又稱緣覺，指無師自悟者）的因緣。而菩提心就像父親的精子一樣，是成佛的不共之因，因此不可能變異。它能生起一切佛法，所以就像種子一樣。』 等等，經中講述了很多菩提心的利益，因此沒有比這更好的佛法。如果修持其他佛法，並在相續中生起，可以作為對治。僅僅憶念菩提心的詞句，就可以作為對治。可以帶來安樂。也不會墮入聲聞乘（ཉན་རང，梵文：Śrāvaka，聽聞佛陀教法而修行的弟子）和獨覺乘。菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ，梵文：bodhisattva，發菩提心，為利益眾生而修行佛道者）的行為
【English Translation】 If you think and understand in this way, you will not desire the three realms (srid gsum, trailokya) even in your dreams. Or, like abandoning attachment to a bastard son, or like a burnt bird, or like a merchant on the island of Rakshasas, if you develop renunciation, then you must practice the Dharma that liberates you from it. Without practicing the Dharma, you cannot liberate yourself, and others' practice will not help. Therefore, liberation depends on oneself, and others cannot provide any help in this regard. As it is said: 'Those who possess learning, discipline, and meditation,' 'Should be mindful of the four truths (བདེན་པ་རྣམ་པ་བཞི་, catvāri āryasatyāni).' Therefore, one must strive on one's own. Although there are many Dharmas, there is none better than bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, bodhicitta). As it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'The moment bodhicitta arises,' 'The wretched beings imprisoned in the prison of samsara (འཁོར་བ, saṃsāra), are called the sons of the Sugatas (བདེ་གཤེགས, sugata),' 'And are revered by the world, including gods and humans.' Also, as it is said in the Resting in the Nature of Mind: 'Any being,' 'Who, even for a moment, meditates on bodhicitta,' 'The accumulation of merit from that, even the Buddhas cannot enumerate.' Especially in the Bodhicaryāvatāra, it says: 'Whoever desires to quickly,' 'Protect themselves and others,' 'Should practice exchanging themselves with others,' 'This sacred secret.' Therefore, there is nothing better than exchanging oneself with others. Perhaps one might think, then isn't Hevajra (དགྱེས་རྡོར, Hevajra), or Mahāmudrā (ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ, Mahāmudrā), or Emptiness (སྟོང་པ་ཉིད, śūnyatā) better? It is said that in India, there was a yogi who practiced Hevajra and attained the state of stream-enterer (རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ, srotaāpanna). Jowo (referring to Atiśa) said: 'That was because he was lucky; if not, he would have made a mistake.' Potowa also said the same, but someone was unhappy and reported to Dromtönpa (སྤྱན་སྔ་བ): 'Jowo said this.' Dromtönpa said: 'Oh, really?' Without bodhicitta, practicing Hevajra will also lead to hell, also to the realm of hungry ghosts, also to the realm of animals. Because without bodhicitta, those practices can also become the cause of evil realms. But bodhicitta does not change. Emptiness can also be the cause and condition for everything from hell to pratyekabuddha (རང་སངས་རྒྱས, pratyekabuddha). But bodhicitta, like the father's sperm, is the unique cause of Buddhahood, so it cannot change. It gives rise to all the Buddha's teachings, so it is like a seed.' Etc., the scriptures speak of many benefits of bodhicitta, so there is no better Dharma than this. If you practice other Dharmas and they arise in your mindstream, they can serve as antidotes. Just remembering the words of bodhicitta can serve as an antidote. It brings happiness. You will also not fall into the paths of śrāvakas (ཉན་རང, Śrāvaka) and pratyekabuddhas. The conduct of a bodhisattva (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ, bodhisattva)
པ་རླབས་ཅན་དུ་འགྲོ། དེས་སྔོན་འགྲོའི་ཆོས་དག་མ་བསམ་པར་འདི་སེམས་སྙིང་འདོད་པ་དང་། བསྐུལ་བ་དང་། བླང་རྒྱུ་མི་ཡོང་བས། དང་པོར་དལ་འབྱོར་རྙེད་པར་དཀའ་བ་གོ་ཞིང་། འཇིག་པར་སླ་ བས་མི་རྟག་པར་ཤེས་ལ། ཤི་ནས་མེད་པར་མི་འགྲོ་བར་སྐྱེ་དགོས་ལ། དེ་ཡང་ལས་ཀྱིས་སྐྱེ་ཞིང་ལས་ངན་པས་ངན་སོང་དུ་སྐྱེས་ནས་དེའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་ཞིང་། ལས་བཟང་པོས་ལྷ་མི་ཐོབ་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་ལས་མ་འདས་ཤིང་། 1-353 འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཀྱི་མ་རྒན་དྲིན་ཅན་ཡིན་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཉམ་ཐག་པ་མི་བཟོད་པས་ཀུན་ནས་བླངས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འབྱུང་བས་ལམ་རིམ་ འོག་མ་ཐམས་ཅད་འདིའི་སྔོན་འགྲོ་ཡིན་ནོ། །དངོས་གཞི་གང་བསྒོམ་སྙམ་ན། དངོས་གཞི་གཏོང་ལེན་སྤེལ་མར་སྦྱང་། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ལེན་པ་མེད་ན་བརྗེ་བར་མི་འགྲོ་ལ། གཏོང་བ་མེད་པར་ཚོགས་ མི་རྫོགས་པས་གཏོང་ལེན་གཉིས་ཡིན་ནོ། །བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བྱ་བ། །གསང་བའི་དམ་པ་སྤྱད་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཡིན། དེ་ཡང་གོང་དུ་བསྟན་པ་ལྟར་སྔོན་དུ་བདག་མེད་གཉིས་བསྒོམ་ ནས་འདི་སྒོམ་པའི་ལུགས་ཀྱང་ཡོད་པ་ལས་འདིར་བླ་མ་གསེར་གླིང་པའི་ལུགས་ཀྱི་བདག་འཛིན་དང་བཅས་པའི་དུས་ནས་བསྒོམ་པའི་ལུགས་ཡིན། གཏོང་ལེན་གཉིས་ཀྱང་སྔོན་དུ་ལེན་པ་བསྒོམ། དེའི་དམིགས་པའི་ ཡུལ་ཡང་ཁ་ཅིག་གྱད་སྟོབས་པོ་ཆེ་ཐུབ་ན་ཐམས་ཅད་ཐུབ་པའི་དཔེས་དགྲའམ་མི་སྡུག་པ་ལ་བསྒོམ་ཟེར་བ་ཡང་ཡོད། སློབ་དཔོན་ཀཱ་མ་ལ་ཤཱི་ལས་ཐ་མལ་བ་ནས་བསྒོམ་ཟེར་བ་ཡོད་ ཀྱང་། ཇོ་བོས་སྐྱེ་སླ་བས་རྩ་བའི་མ་ནས་བསྒོམ་པར་བཞེད། ཀུན་སློང་གི་བསམ་པ་ཚད་མེད་པའི་བསམ་པ་ཡང་། སློབ་དཔོན་ཀཱ་མ་ལ་ཤཱི་ལས་ཐང་མཉམ་པའི་ཆུ་དྲང་སླ་བ་ལྟར་བཏང་སྙོམས་ནས་སེམས་པ་ཡང་ཡོད། 1-354 དཔལ་བསྐལ་པ་བཟང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ལ་སོགས་པ་རྩ་བ་ཡིན་པས་སྙིང་རྗེ་ནས་བསྒོམ་པ་ཡང་ཡོད། ཇོ་བོས་བྱམས་པ་ནས་བསྒོམ་པར་བཞེད། དེ་ཡང་འདི་ལྟར་བསམ་པར་བྱ་སྟེ། ཐོག་མ་ཉིད་ དུ་རང་གི་རྩ་བའི་མ་གང་ཡིན་པ་དེ། མ་ཤི་བར་ཡོད་ན་གང་ན་ཡོད་པའི་ས་དེར་གསལ་བར་ཡོད་པས་དེར་དམིགས། ཤི་ནས་མེད་ན་མདུན་དུ་དམིགས་ལ་མ་དེའི་སྐྱེ་བ་འདི་ དང་གཞན་གྱི་དྲིན་དྲན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་སྙིང་དུ་སྡུག་ཅིང་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་གཅེས་པར་འཛིན་པའི་བསམ་པ་བསྐྱེད་ནས་མ་རྒན་འདི་བདེ་བ་དང་ལྡན་ན་ཅི་མ་རུང་། བདག་གིས་ བདེ་བ་ལ་འགོད་པར་བྱ། ཕན་པ་དང་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་བདག་གིས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་བྱམས་པའི་སེམས་གསལ་སིང་བ་བསྒོམ་པར་བྱ། འདོད་པ་བདེ་བ་འདོད་ཀྱང་ ངོ་བོ་སྡུག་བསྔལ་ལས་མ་འདས་པས་མ་རྒན་འདིའི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ན་ཅི་མ་རུང་། བདག་གི
【現代漢語翻譯】 成為有價值的人。如果不預先思考這些預備的法，就無法生起想要、激勵和接受此心的願望。首先要理解閑暇和圓滿是難以獲得的，並且因為容易毀滅而明白無常。死後不會消失，必須轉生，而且是由業力所生。因惡業而生於惡道，遭受一切痛苦。即使因善業而獲得天人和人身，也無法脫離痛苦。 1-353 輪迴中的一切眾生，從無始以來都是慈愛的母親，無法忍受她們被痛苦折磨，因此生起普遍發起的菩提心，所有道次第的下士道都是它的預備。那麼，要修什麼正行呢？正行是交替修持施與受。如果沒有接受，就無法交換；如果沒有給予，就無法圓滿資糧。所以需要施與受兩種修持。'交換自他，是秘密殊勝的行持。' 這就是所說的意義。就像前面所說的那樣，有些人先修持二無我，然後再修持這個。但這裡是金洲大師的傳承，從執著自我的階段就開始修持。施與受兩種修持，也是先修持接受。關於其所緣境，有些人說，如果能勝過強大的敵人，就能勝過一切，所以要對敵人或不喜歡的人修持。寂天菩薩說要從普通人開始修持，但阿底峽尊者認為從根本的母親開始修持更容易。關於發心的意樂，寂天菩薩也說，就像從平靜的湖水中取水一樣，要從捨棄開始。也有人說，吉祥賢劫的寶金剛等是根本，所以要從慈悲開始修持。 1-354 阿底峽尊者認為要從慈愛開始修持。應該這樣思考：首先，自己的根本母親還活著，那麼就在她所在的那個地方清楚地觀想她。如果已經去世，那麼就在面前觀想，並且憶念母親今生和來世的恩德，生起對母親的愛戀、喜愛和珍視之心，然後想：如果我的母親能夠擁有安樂，那該多好啊！我要讓她安住在安樂之中。我要為她成辦一切利益和安樂。從內心深處生起清晰明瞭的慈愛之心。雖然想要的是安樂，但其本質卻無法脫離痛苦。如果我的母親能夠脫離一切痛苦及其根源，那該多好啊！我要...
【English Translation】 Become a valuable person. If you do not think about these preliminary dharmas beforehand, you will not be able to generate the desire, motivation, and acceptance of this mind. First, understand that leisure and endowment are difficult to obtain, and realize impermanence because they are easily destroyed. After death, you will not disappear, but must be reborn, and this rebirth is caused by karma. Born in the lower realms due to negative karma, you will experience all kinds of suffering. Even if you attain the bodies of gods and humans due to positive karma, you will not be free from suffering. 1-353 All sentient beings in samsara, from beginningless time, have been kind mothers. Unable to bear their suffering, generate the Bodhicitta (mind of enlightenment) with universal aspiration. All the lower stages of the Stages of the Path (Lamrim) are preliminary to this. So, what is the main practice to cultivate? The main practice is to train in exchanging giving and taking (Tonglen) alternately. If there is no taking, there can be no exchange; if there is no giving, the accumulation of merit will not be complete. Therefore, both giving and taking are necessary. 'Exchanging oneself with others is a secret and supreme practice.' This is the meaning of what was said. As mentioned earlier, some people first cultivate the two types of selflessness before cultivating this. But here, it is the tradition of Lama Serlingpa (Master Gold Island), which starts cultivating from the stage of clinging to self. In the practice of giving and taking, taking is cultivated first. Regarding the object of focus, some say that if you can overcome a powerful enemy, you can overcome everything, so you should cultivate on enemies or those you dislike. Acharya Kamalashila said to cultivate from ordinary people, but Jowo (Atisha) considered it easier to cultivate from the root mother. Regarding the intention of aspiration, Acharya Kamalashila also said that just as it is easy to draw water from a calm lake, one should start from equanimity. Some say that the glorious Bhadrakalpika Vajra and others are the root, so one should cultivate from compassion. 1-354 Jowo (Atisha) considered cultivating from loving-kindness. One should think like this: First, if your root mother is still alive, then clearly visualize her in the place where she is. If she has passed away, then visualize her in front of you, and remember the kindness of your mother in this life and in future lives. Generate a feeling of love, affection, and cherishing for your mother, and then think: How wonderful it would be if my mother could have happiness! I will establish her in happiness. I will accomplish all benefits and happiness for her. From the depths of your heart, generate a clear and vivid mind of loving-kindness. Although what is desired is happiness, its essence cannot be separated from suffering. How wonderful it would be if my mother could be free from all suffering and its causes! I will...
ས་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ལས་བྲལ་བར་བྱ་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཐག་ པ་ནས་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་མ་མི་དྲིན་ན་ཞང་པོ་ལ་སོགས་པ་གང་དྲིན་ཆེ་བ་ནས་བསྒོམ་ཞེས་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆེན་པོ་གསུངས་སྐད། སྣེ་ཟུར་པས་དགེ་བཤེས་མངའ་རིས་པ་ཨ་ནེ་ལ་དམིགས་ནས་སེམས་སུ་བཅུག་པ་ལྟ་བུའོ། ། 1-355 བསམ་པ་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་མའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་ལེན་པ་སྟེ། འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་པ་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆིའི་སྡུག་བསྔལ་ནས། གྲང་བ་དང་། བཙོ་བསྲེག་དང་། གླེན་ ཞིང་གཏི་མུག་དང་། བཀྲེས་སྐོམ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད་དམ། གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་འཚང་རྒྱ་བའི་གེགས་སུ་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་མའི་རྒྱུད་ལ་སྐྱི་གྲིས་བཞར་བ་བཞིན་སངས་ཀྱིས་བླངས་ནས་རང་གི་ སྙིང་གི་དཀྱིལ་དུ་ལེན། བླངས་ནས་ཀྱང་རང་ལ་མི་འབྱུང་བར་བྱེད་པའམ་དེ་བླངས་ནས་རྩར་འཇོག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྙིང་གི་ནང་དུ་ལེན་པ་ཡིན་གྱི། ཡན་ལག་གཞན་ལ་འཇོག་པ་ཙམ་མ་ ཡིན། དེ་བླངས་པས་རང་ལ་ཕན་དུ་རེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལྟོས་པ་གང་ཡང་མེད་པར་ལེན་པའོ། །དེའི་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་ལས། ལས་ཀྱི་ཀུན་འབྱུང་མི་དགེ་བ་བཅུ། མཚམས་མེད་པ་ལྔ། དེ་དང་ཉེ་བ་ལྔ། ཁས་བླངས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གསུམ་འགལ་ན་དམྱལ་བར་མདའ་འཕངས་པ་བཞིན་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་བཞི་ལ་སོགས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་འབྱུང་དུག་གསུམ་མམ་དྲུག་ རྩ་བ། ཉི་ཤུ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའམ། ཉོན་མོངས་པ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ངམ། སྦུབས་བྱེ་བ་གསུངས་པའམ། མཐོང་སྤང་དང་། སྒོམ་སྤང་སྟེ། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་སྤང་བྱ་མན་ཆད་ལེན་པའོ། །དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་སྟེ་སྤང་བྱ་མ་ལུས་པ་སྒྲིབ་པ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་བྲལ་ནས་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། ། 1-356 དེ་ནས་ཕ་དང་སྤུན་ཟླ་ལ་སོགས་པ་ནས། ཉེ་འབྲེལ། ཡུལ་མི་ཁྱིམ་མཚེས་ནས། སྟོང་གསུམ་གྱི་བར་དུ་སེམས་པའོ། །ས་མཚམས་ལྐོག་ཆོས་ནས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནས། གོ་ཡུལ་ཡུངས་ཀར་བགྲང་ བས་བསྐྱེད། ཅེས་པ་ལྟར། སྟོང་གསུམ་ཡུངས་ཀར་གྱིས་བཀང་ནས་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་སྟོང་གསུམ་རེ་རེ་ཡུངས་ཀར་རེ་བཞག་པས་ཡུངས་ཀར་ཟད་ཀྱང་ཤར་ཕྱོགས་ལ་འབྲི་བ་མེད་པ་ལྟར། ཕྱོགས་བཅུ་ཀུན་ལ་ སྦྱར་ཏེ། ནམ་མཁའི་མཐའ་ཁྱབ་ཀྱི་སེམས་ཅན་ལ་བསྒོམ་པའོ། །དེ་ནས་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་ཡང་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མེ་ལས་གྱུར་པ་དང་། མཚོན་ཆ་ལས་གྱུར་པ་དང་། ནད་ལས་གྱུར་པ་དང་། སེམས་ ལས་གྱུར་པ་དང་། ཆུ་བུར་ཅན་ནས་པདྨ་ལྟར་ཆེར་གས་པའི་བར་དང་། རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་བར་དང་། མི་དགེ་བ་ཆེར་སྤྱད་པ་ཐམས་ཅད་ལེན། ཡི་དྭགས་ཀྱི་ ཡང་བཀྲེས་སྐོམ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན
【現代漢語翻譯】 爲了使一切眾生脫離痛苦，從內心深處生起慈悲心。據說，偉大的瑜伽士是從母親、恩人、叔叔等最親近的人開始修習的。就像 Snezurpa（人名）以格西 Ngariwa（人名）的阿尼（人名）為對象，將慈悲心融入內心一樣。 通過這種發心，取走母親所承受的痛苦和痛苦之因。所謂的果報之苦，即生老病死的痛苦，以及寒冷、燒煮、愚癡、飢渴等八種痛苦，或者歸納為三種，即成為證悟障礙的一切，就像用剃刀颳去母親身上的污垢一樣，迅速地取走，並將其置於自己的心間。取走之後，不是爲了讓自己不受其害，也不是取走後放在一邊，而是放在心間。不是僅僅放在其他肢體上。取走這些痛苦，不是爲了期望自己受益，而是沒有任何期待地取走。痛苦之因，即業和煩惱兩種。業之因，即十不善業、五無間罪、五近無間罪，以及違背誓言的三種戒律，就像箭射向地獄一樣，是墮入四惡趣的原因。煩惱之因，即三毒或六根本煩惱、二十隨煩惱，或者八萬四千種煩惱，或者無數的煩惱習氣，或者見道所斷和修道所斷。取走一切，乃至金剛喻定所斷之煩惱。如此，將痛苦和痛苦之因，即一切應斷之法，以及二障及其習氣全部清除，並生起證悟成佛之心。 然後，從父親和兄弟姐妹開始，到親戚、鄉鄰、鄰居，乃至三千大千世界的一切眾生。就像從邊地密法中生起一樣。然後，如『用芥子來計數』所說，將三千大千世界裝滿芥子，在每個東方世界放置一粒芥子，即使芥子用完，東方世界也不會減少。同樣，將其應用於十方，對遍佈虛空的一切眾生修習慈悲心。然後，對於三惡道，尤其是地獄道的眾生，他們遭受著由火、武器、疾病、心識所造成的痛苦，從水泡獄到如蓮花般綻裂的痛苦，以及痛苦之因，即嗔恨等煩惱，以及所造作的一切不善業，全部取走。對於餓鬼道的眾生，他們遭受著飢渴等痛苦，以及貪慾等煩惱。
【English Translation】 With the firm intention to liberate all beings from suffering, cultivate compassion from the depths of your heart. It is said that great yogis begin their practice with those closest to them, such as their mother, benefactors, and uncles. Just as Snezurpa (person's name) focused on Geshe Ngariwa's (person's name) Ani (person's name), imbuing compassion into his heart. Impelled by this intention, take upon yourself the suffering and the causes of suffering that your mother experiences. The suffering of results includes the suffering of birth, aging, sickness, and death, as well as the eight sufferings of cold, heat, foolishness, hunger, and thirst, or the three sufferings that hinder enlightenment. Like shaving away impurities from your mother with a razor, swiftly take them upon yourself and place them in the center of your heart. After taking them, do not do so to avoid harm to yourself, nor set them aside, but place them in your heart. Do not merely place them on other limbs. Taking these sufferings is not done with the expectation of benefiting yourself, but without any expectation. The causes of suffering are karma and afflictions. The karmic causes include the ten non-virtuous actions, the five heinous crimes, the five near-heinous crimes, and the violation of the three vows, which, like an arrow shot into hell, are the causes of falling into the four lower realms. The afflictive causes include the three poisons or the six root afflictions, the twenty secondary afflictions, or the eighty-four thousand afflictions, or countless afflictive tendencies, or what is to be abandoned by the path of seeing and the path of cultivation. Take upon yourself everything, even the afflictions to be abandoned by the vajra-like samadhi. Thus, purify all suffering and its causes, all that should be abandoned, the two obscurations and their habitual tendencies, and generate the mind of attaining enlightenment. Then, starting with your father and siblings, extend it to relatives, fellow villagers, neighbors, and all beings in the three thousand great thousand worlds. Just as it arises from the secret teachings of the borderlands. Then, as it is said, 'Generated by counting mustard seeds,' fill the three thousand great thousand worlds with mustard seeds, placing one mustard seed in each eastern world. Even if the mustard seeds run out, the eastern world will not diminish. Similarly, apply this to the ten directions, cultivating compassion for all sentient beings pervading the extent of space. Then, for the beings in the three lower realms, especially those in the hell realms, who suffer from fire, weapons, diseases, and mental afflictions, from the suffering of the blister hells to the suffering of bursting open like a lotus flower, and the causes of suffering, such as afflictions like hatred, and all the non-virtuous actions they have committed, take them all upon yourself. For the beings in the preta realm, they suffer from hunger, thirst, and other sufferings, as well as afflictions like attachment.
་མོངས་པ་དང་། མི་དགེ་བ་འབྲིང་དུ་སྤྱད་པ་ཐམས་ཅད་ལེན། དུད་འགྲོ་གཅིག་གི་གཅིག་ཟ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ དང་། གཏི་མུག་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་། མི་དགེ་བ་ཆུང་ངུ་སྤྱད་པ་ཐམས་ཅད་ལེན། མཐོ་རིས་ཀྱི་ཡང་མིའི་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་ལ་སོགས་པ། འདོད་ལྷའི་འཆི་ལྟས་ལ་སོགས་པ། ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་འཆི་འཕོ་དང་ལྟུང་བ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལེན། 1-357 རེས་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་དང་། རེས་རེ་རེ་དང་དེའི་ཡང་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ནས་སེམས། དེ་མེད་ན་ཁ་ལ་ཡཾ་ནས་དོན་ཐོག་ཏུ་མི་སྐྱེ་ལ། རེས་ནམ་མཁའི་མཐས་ཁྱབ་ཀྱི་སེམས་ཅན་མ་ ལུས་པ་ལ་དུས་གཅིག་ལ་སེམས། དེ་མེད་ན་བློའི་འབྲལ་མི་ཡོང་། རེས་དམྱལ་བ་ལྟ་བུ་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་རྩར་རང་གི་ལུས་རེ་བསམ་ནས་ལེན། རེས་ལུས་འདི་གཅིག་པུ་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ ལེན། །རེས་རགས་རིམ་ནས་ལེན། རེས་གང་གནད་པའི་ལེན། རེས་འདི་ཀུན་ལ་སྦྱང་མི་དགོས་སྙམ་པ་མི་གནད་པའི་ལེན། རེས་དམྱལ་བའི་བླངས་སངས་རྒྱས་པར་བསམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བླངས་སངས་རྒྱས་པའི་ བར་དུ་སེམས། རེས་དམྱལ་བའི་བླངས། ཡི་དྭགས་སུ་དྲངས། དེ་ནས་དྲངས་དུད་འགྲོ། དེ་ནས་མི། དེ་ནས་འདོད་ལྷ་རིགས་དྲུག དེ་ནས་གཟུགས་ཁམས་གནས་རིས་བཅུ་བདུན། དེ་ནས་གཟུགས་མེད་མུ་བཞི། དེ་ ནས་ཉན་རང་། བྱང་སེམས་ས་བཅུའི་བར་དུ་རིམ་པས་ལེན། རེས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཕྱེ་ནས་ལེན། རེས་ལས། རེས་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ཕྱེ་ནས་ལེན། རེས་མི་རྟག་པ་ནས་དངོས་འཛིན་གྱི་བར་ལམ་གྱི་ མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ལེན། རེས་སེར་སྣ་ལ་སོགས་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་རྣམས་ལེན། རེས་གཙང་བར་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལེན། 1-358 རེས་ས་བཅུའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལེན། རེས་ངན་རྟོག་སྣ་ཚོགས་ནས་མཐོང་སྤང་སྒོམ་སྤང་གི་བར་གྱི་ཉོན་སྒྲིབ་ཐམས་ཅད་ལེན། རེས་རྟོག་པ་དགུ་བཞི་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་ནས་རྟོག་པ་ཕྲ་མོའི་ བར་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ལེན། དེ་ལྟར་སེམས་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་བསམ་པས་མི་སྐྱོ། ངེས་ཤིང་དོན་ཐོག་ཏུ་སྐྱོལ། བློ་འབྱོངས་སྐྱེན། ཤེས་བྱ་ལ་སྦྱངས་པ་ཆེ། ཞོར་ལ་ཆོས་གཞན་གྱི་གྲངས་ ཡན་ཆད་ཚང་། སྡིག་པ་མང་པོ་འདག ཚོགས་མང་པོ་བསོག་པའི་རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའོ། །དེ་ཡང་དགྲ་དང་ཐ་མལ་དུ་བྱས་པ་ལ་མི་སྐྱེ་བས་མ་དྲིན་ཅན་དུ་བྱས་ནས་སེམས་པའོ། ། དེ་ཡང་མ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་སེམས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཀྱི་མ་དྲིན་ཅན་ཡིན་པས་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་པར་སེམས་པའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱང་བྱམས་སྙིང་རྗེ་གསལ་སིང་ བ་རེས་ཀུན་ནས་བླངས་ཤིང་ལེན་པའོ། །འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དེ་གཉིས་ལ་བླངས་རྒྱུ་མེད་དམ་སྙམ་ན། ཡོད་དེ། ལྟོས་པ་དང་བཅས་
【現代漢語翻譯】 取走所有中等的煩惱和不善業。取走畜生互相吞食等的痛苦，以及愚癡等的煩惱，和所造作的微小不善業。取走天界眾生的生老病死等，以及欲界天神的死亡預兆等，還有上二界的死亡、墮落等一切。 有時觀想眾生界，有時從每一個眾生，乃至每一個眾生來觀想。如果不是這樣，就不會從口頭上的發願轉為實際行動。有時觀想虛空邊際所有未曾遺漏的眾生，在同一時間裡一起觀想。如果不是這樣，智慧就無法增長。有時觀想地獄等每一個眾生面前，都有自己的身體。有時觀想這一個身體被所有眾生所取走。有時從粗略的次第來取走。有時取走那些重要的。有時認為不需要修習這些，而取走那些不重要的。有時觀想從地獄眾生開始，直到成佛。觀想從菩薩開始，直到成佛之間。有時從地獄眾生開始，引導至餓鬼，然後引導至畜生，然後是人，然後是欲界天神六道，然後是色界十七處，然後是無色界四處，然後是聲聞、緣覺，菩薩直到十地之間，依次取走。有時分開煩惱來取走。有時分開業。有時分開痛苦來取走。有時從無常直到實執，取走修道過程中的所有違品。有時取走慳吝等與六度對立的違品。有時取走執著清凈等與菩提道對立的違品。 有時取走十地的違品。有時從各種惡念直到見道所斷、修道所斷之間的所有煩惱障。有時從九十四、三十六種分別念，直到微細分別念之間的所有所知障。像這樣，以各種不同的心態來思考，不會感到厭倦，而且肯定能落實到行動上，智慧增長迅速，對所知的事物有很大的學習。同時，也具備了其他教法的數量等，許多罪業得以清凈，成為積聚許多資糧等的因緣。而且，如果像對待敵人或普通人那樣，就不會生起慈悲心，所以要像對待慈母那樣來思考。認為不是母親的當成母親來想是不對的，因為從無始以來，她們就是我們的慈母，所以要把是母親的當成母親來想。所有這些，都要以清晰明瞭的慈悲心，輪流地、全面地取走。有人會想，對於聖者聲聞和緣覺這二者，是否沒有需要取走的呢？其實是有的，因為他們還有所依。
【English Translation】 Take all the medium afflictions and non-virtuous deeds. Take the suffering of animals devouring each other, and the afflictions such as ignorance, and all the small non-virtuous deeds committed. Take all the sufferings of birth, aging, sickness, and death of beings in the heavenly realms, the signs of death of the desire realm gods, and the death, downfall, and so on of the two upper realms. Sometimes contemplate the realm of sentient beings, and sometimes contemplate each and every sentient being individually. If not, it will not arise from verbal aspiration to practical action. Sometimes contemplate all sentient beings pervading the ends of space, without exception, all at once. If not, wisdom will not increase. Sometimes contemplate each sentient being in hell, imagining one's own body in front of them. Sometimes contemplate this one body being taken by all. Sometimes take them in a rough order. Sometimes take the important ones. Sometimes, thinking that there is no need to practice these, take the unimportant ones. Sometimes contemplate taking from hell beings until becoming a Buddha. Contemplate from Bodhisattvas until becoming a Buddha. Sometimes start with hell beings, lead them to pretas (hungry ghosts), then lead them to animals, then to humans, then to the six realms of desire realm gods, then to the seventeen abodes of the form realm, then to the four formless realms, then to Shravakas (listeners), Pratyekabuddhas (solitary realizers), and Bodhisattvas up to the ten bhumis (grounds), taking them in order. Sometimes separate the afflictions and take them. Sometimes separate the karmas. Sometimes separate the sufferings and take them. Sometimes, from impermanence to grasping at reality, take all the opposing factors on the path. Sometimes take the opposing factors of stinginess and so on, which are the opposites of the six perfections. Sometimes take the opposing factors of clinging to purity and so on, which are the opposites of the aspects of enlightenment. Sometimes take the opposing factors of the ten bhumis. Sometimes take all the afflictive obscurations from various evil thoughts up to what is to be abandoned by seeing and what is to be abandoned by meditation. Sometimes take all the obscurations to knowledge from the ninety-four, thirty-six conceptual thoughts up to subtle conceptual thoughts. In this way, with various ways of thinking, do not be discouraged, but be certain and put it into practice. Let your intelligence be quick, and have great learning in what is to be known. In addition, have all the numbers and so on of other dharmas complete. Many sins will be purified, and it will be a cause for accumulating many accumulations. Moreover, if you treat them as enemies or ordinary people, compassion will not arise, so think of them as kind mothers. It is not right to think of those who are not mothers as mothers, because from beginningless time they have been our kind mothers, so think of those who are mothers as mothers. All of these should be taken alternately and comprehensively with clear and vivid loving-kindness and compassion. One might wonder if there is anything to take for the noble Shravakas and Pratyekabuddhas. There is, because they still have dependence.
པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ལ། ཁོང་འཁོར་ བ་ལ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཕུང་པོའང་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དང་། དགྲ་བཅོམ་པའི་ཕུང་པོ་མ་གཏོགས་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་ཁྱབ་མཉམ་དུ་འདོད་པས་སོ། །ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ་ཞེས་པས། 1-359 གོང་མས་རྟོག་པ་ཉོན་མོངས་པར་འདོད་པ་དང་། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཁ་མ་འཕྲི་བར་ཡོད་པ་དང་། ཡང་སྤང་བྱའི་ལྷག་མ་ཚོགས་ལམ་ན་ཕལ་ཆེར་ཡོད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། ས་བཅུ་ལ་བཙོན་ ལྕགས་སྒྲོག་ལས་གྲོལ་བའི་ལྕགས་འགྲོས་ལྟར་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་མོ་ཡོད་པའི་བར་ལེན་པའོ། །དེ་དག་ཀྱང་ལམ་ལྔ། ས་བཅུ། འབྲས་བུ་བཞི་རིམ་པས་ལེན་པ་དང་། རེ་རེ་ནས་ལེན་པ་དང་། དུས་གཅིག་དུ་ལེན་པ་སྔར་ལྟར་རོ། །འོ་ན་དེ་དག་གིས་བླངས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འཇོག་པ་སྐུ་གཉེར་ཆེས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རང་འཆིང་བ་མཐའ་དག་དང་མ་བྲལ་བས་དེ་སྒྲུབ་ པར་མི་ནུས་སོ་སྙམ་ན། རང་གིས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཚེ་ཁས་བླངས་པས་མི་བྱ་བ་མེད། ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་ན་བདག་གིས་སེམས་ཅན་མ་བསྒྲལ་བ་བསྒྲལ། ཞེས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཁོར་བའི་ སྡུག་བསྔལ་ལས་བསྒྲལ་ནས་ས་དང་པོ་ལ་འགོད་པར་ཁས་བླངས་པ་ཡིན། མ་གྲོལ་བ་དགྲོལ་ཞེས་པས་མཚན་མའི་འཆིང་བ་ལས་བཀྲོལ་ནས་ས་བདུན་པ་ལ་འགོད་པ་ཡིན། དབུགས་མ་ཕྱིན་པ་དབུགས་ དབྱུང་ཞེས་པས་རྒྱ་མཚོ་ལ་གྲུ་བོ་ཆེ་བཏང་བ་ལྟར་ས་བརྒྱད་པ་ནས་རྩོལ་བ་དང་བྲལ་བ་འབྲས་བུ་ས་གསུམ་ལ་འགོད་པ་ཡིན། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ཞེས་པས་ས་བཅུ་རྒྱུན་གྱི་ཐ་མ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱང་། 1-360 མྱ་ངན་ཞེས་པ་དངོས་འཛིན་གྱི་བག་ཆགས་ཅུང་ཟད་ཀྱི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཡོད་པས་དེ་ལས་འདས་པར་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་པས་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་དགོས་གསུངས། སྤྱིར་ལེན་ཚུལ་དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ། བྱེ་བྲག་ད་ལྟ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་འཁྲུགས་པ་བྱས་ནས་མི་ཟད་ནོར་འཛད་ལ་སོགས་པ་དང་། རིམས་ལ་སོགས་པ་ནད་ཚབས་ཆེན་གྱིས་ན་བ་དང་། མཛེ་བྱུང་ བ་དང་། ཁེ་འདོད་པས་ཚོང་བྱས་ནས་མཛེ་ཡན་ཆད་ཀྱིས་ཤི་ནས་གླང་ཤི་ཁྲག་ཟད་ལ་སོང་བ་དང་། རྒས་པས་སྤྱོད་མི་བཟོད་པར་སོང་བ་དང་། རབ་བྱུང་གི་སྡོམ་པ་ཤོར་ནས་ཁྱི་རོ་ རུལ་བ་ལྟར་སོང་བ་དང་། མ་འཛོམ་པ་དང་། མི་དང་མི་མ་ཡིན་པས་གནོད་པ་སྐྱེལ་བ་དང་། དད་པ་དང་ཤེས་རབ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཇི་ཙམ་ཉན་ཡང་ཆོས་མི་གོ་བ་ དང་། བསམ་དུ་མི་བཏུབ་པ་དང་། ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པ་དང་། དབང་ཆུང་བས་ཕ་སྤུན་ལ་སོགས་པ་མཉམ་པོས་རྡོག་ཉེད་དང་བརྙས་བཅོས་ལ་སོགས་མི་འདོད་པའི་གནོད་པ་ཐམས་ཅད་རང་ ལ་ལེན་པའོ། རང་ལ་དེ་དག་བྱུང་བ་དང་བྱུང་གིས་དོགས་པ་དང་། གཞན་ཡང་ཆགས་
【現代漢語翻譯】 一切皆是痛苦，因為輪迴充滿恐懼，五蘊也是痛苦，所以其結果也是痛苦。除了阿羅漢的五蘊之外，其他的都與痛苦和集（苦集滅道中的集諦）普遍相關。此外，菩薩的煩惱是分別念，如經文所說。 上位者認為分別念是煩惱，並且存在尚未去除的所知障。此外，從資糧道開始，大部分尚未斷除的習氣存在，直到十地菩薩像從監獄的鐐銬中解脫一樣，仍然存在細微的所知障。這些通過五道、十地和四果依次去除，或者一次性去除，如前所述。如果他們去除了這些，那麼在佛地安置眾生不是更加困難嗎？難道不是因為他們沒有完全擺脫自身的束縛，所以無法做到嗎？不是的，因為他們在發起菩提心時已經承諾過，沒有什麼不能做的。他們如何承諾呢？『我將度化尚未度化的眾生』，這意味著他們承諾將所有眾生從輪迴的痛苦中解脫出來，並將他們安置在初地上。『解脫尚未解脫者』，這意味著從名相的束縛中解脫出來，並將他們安置在七地上。『給予尚未呼吸者呼吸』，這意味著像在大海中放下一艘大船一樣，從八地開始，無需努力就能將眾生安置在三果地上。『使尚未涅槃者涅槃』，這意味著即使是安住在十地最後階段金剛喻定中的菩薩， 也因為涅槃意味著對實有的執著，仍然存在少許習氣的所知障，所以承諾從這些中解脫出來，因此必須這樣做。總的來說，接受的方式是這樣的， 但具體來說，現在顯而易見的是，看到和聽到的一切都會引起混亂，導致資財耗盡等等。或者，患上嚴重的疾病，如瘟疫等。或者，患上麻風病。或者，爲了追求利潤而經商，最終因麻風病而死亡，就像牛死亡而血流乾一樣。或者，因年老而無法忍受。或者，失去出家戒律，就像腐爛的狗尸一樣。或者，不圓滿。或者，受到人或非人的傷害。或者，缺乏信心和智慧等等。或者，無論聽多少都無法理解佛法。或者，無法思考。或者，貪嗔等情緒增長。或者，因權力弱小而受到父輩兄弟等的欺壓和凌辱等，所有這些不 желаемые 傷害都由自己承擔。自己承受這些，或者擔心這些會發生，或者其他貪戀
【English Translation】 All is suffering, as samsara is filled with fear, and the skandhas are also suffering, so their result is suffering. Except for the skandhas of an Arhat, all others are universally associated with suffering and samudaya (the origin of suffering in the Four Noble Truths). Furthermore, the afflictions of a Bodhisattva are conceptual thoughts, as stated in the scriptures. The superiors consider conceptual thought to be an affliction, and there exists the obscuration of knowledge that has not yet been removed. Moreover, starting from the path of accumulation, most of the habits that have not yet been abandoned exist, until the tenth-ground Bodhisattvas, like those freed from the shackles of a prison, still have subtle obscurations of knowledge. These are removed sequentially through the five paths, ten grounds, and four fruits, or all at once, as mentioned before. If they remove these, wouldn't it be more difficult to place beings on the Buddha-ground? Isn't it because they haven't completely freed themselves from their own bonds, so they can't do it? No, because they have promised when generating Bodhicitta that there is nothing they cannot do. How do they promise? 'I will liberate beings who have not yet been liberated,' which means they promise to liberate all beings from the suffering of samsara and place them on the first ground. 'Liberate those who have not been liberated,' which means liberating them from the bonds of signs and placing them on the seventh ground. 'Give breath to those who have not breathed,' which means like launching a large ship into the ocean, starting from the eighth ground, without effort, they can place beings on the three fruit grounds. 'Cause those who have not attained Nirvana to attain Nirvana,' which means even those who abide in the Vajra-like Samadhi at the final stage of the tenth ground, also because Nirvana means clinging to reality, there is still a slight habit of the obscuration of knowledge, so they promise to liberate from these, therefore it must be done. In general, the way of accepting is like this, but specifically, what is now evident is that everything seen and heard causes confusion, leading to the depletion of resources, etc. Or, suffering from severe diseases such as plagues. Or, suffering from leprosy. Or, engaging in business to pursue profits, eventually dying from leprosy, like a cow dying and its blood running dry. Or, becoming unbearable due to old age. Or, losing monastic vows, becoming like a rotting dog corpse. Or, being incomplete. Or, being harmed by humans or non-humans. Or, lacking faith and wisdom, etc. Or, no matter how much one listens, one cannot understand the Dharma. Or, being unable to think. Or, the growth of emotions such as attachment and aversion. Or, being oppressed and humiliated by fathers, brothers, etc., due to weak power, all these unwanted harms are taken upon oneself. Enduring these oneself, or fearing that these will happen, or other attachments
ཆེ་བ་དང་། ཡུལ་ས་གཉན་པ་དང་། རོ་བག་དང་། མི་གཙང་བ་བྱུང་གིས་དོགས་པ་དང་། རྨི་ལམ་ངན་པ་དང་། 1-361 རྟགས་དང་མཚན་མ་ངན་པ་དང་། གཞན་གྱི་གཏད་ཁྲམ་དང་རྦོད་གཏོང་དང་། འདྲེ་འགྲས་ལ་སོགས་པ་བྱུང་གིས་དོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་དེ་ཐམས་ཅད་རང་ལ་ལེན། བླངས་པས་ཀྱང་རང་ ལ་ཕན་དུ་རེ་བའི་ལྟོས་པ་གང་ཡང་མི་བྱེད་པའོ། །དེ་ནས་ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་ངམ་གྲོག་གམ། གཡང་སའམ། ཚེར་མ་དང་ཡུལ་ངན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་བླངས་ཏེ་བློ་སྦྱོང་བས་སོ། །གཟུགས་ མི་སྡུག་པ་དང་། སྒྲ་མི་སྙན་པ་དང་། དྲི་མི་ཞིམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་བླངས་ནས་གཟུགས་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པར་སེམས་པའོ། །མདོར་ན་སངས་རྒྱས་དང་བླ་མ་མ་གཏོགས་པ་ཕྱི་ནང་ སྣོད་བཅུད་ཀྱི་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ལེན་པའོ། །སངས་རྒྱས་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཤིང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྒྱས་པ་ཡིན། བླ་མ་ལ་བབས་ནས་བླང་རྒྱུ་མེད་ཀྱང་ཚུ་རོལ་མཐོང་བའི་བློ་ངོ་ན་བགྲེས་པ་ དང་སྐུ་ཁམས་ཞན་པ་ལ་སོགས་པ་བླང་དུ་རུང་ངམ་ཞུས་པས། དེ་འདྲ་བསམ་དུ་མི་རུང་གསུང་། དེས་ན་ཆོས་གང་ནས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་དང་ཁྱད་མེད་པར་བཤད་པས་བླང་དུ་མི་རུང་གསུང་ སྐད། དེ་དག་ནི་ལེན་པའོ། །ད་གཏོང་བ་འདི་མེད་པར་ཚོགས་མི་རྫོགས། ལེན་པ་བས་ཀྱང་གལ་ཆེ་བ་ཡིན་པ་ལས་སྤྱིར་ནི། བདག་གི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དུས་གསུམ་དགེ་བ་སྐྱེས་པ་རྣམས། ། 1-362 སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་ཕྱིར། །འཕངས་པ་མེད་པར་བཏང་བར་བྱ། །ཅེས་པས་འདི་གསུམ་བཏང་བ་དང་། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་དམྱལ་བར་འགྲོ་བ་ཆོས་ ཕལ་དུ་བཤད་ཀྱང་འདི་ནི་ཇི་ལྟར་བསྒོམ་པ་དང་། འདིའི་དུས་སུ་འདི་བསྒོམ་ལ་སོགས་པ་མཐའ་རྒྱ་ཆོད་པ་ལས་གཞན་གང་ཡང་མེད་པ་ཡིན། ད་གཏོང་བའི་དུས་སུ་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་རྩ་ གསུམ་བཏང་བས། དེ་དག་གིས་སངས་རྒྱས་པའི་རྒྱུ་རྐྱེན་མ་ལུས་པར་བྱུང་ནས་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། །དེ་ལ་ལུས་གཏོང་བའི་ཚེ་འདས་པ་བཏང་རྒྱུ་མེད། ད་ལྟར་གྱི་ལུས་དང་མ་འོངས་པའི་ ལུས་ལེན་ཚད་གཏོང་། དེ་ལ་དགག་པ་གསུམ་སྟེ། ལྷ་བསྒོམ་ཞིང་གཏོང་བ་དང་། ཤ་ཁྲག་ཏུ་གཏོང་བ་དང་། བཏང་བས་ཟད་པར་སེམས་པའོ། །དང་པོ་ལྷ་བསྒོམ་ཞིང་གཏོང་བ་ལྷ་ལ་མ་གུས་པར་ འགྲོ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཡང་འབྱུང་། རབ་ཀྱིས་ཐམས་ཅད་ལྷར་ཤེས་པའི་ལྷ་ལ་ལྷ་ཐིམ་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད། གཉིས་པ་ཁ་ཅིག་ཤ་འདོད་ཤ་ཁྱེར་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་ཡང་མི་རུང་སྟེ། རེས་ཅིར་ཡང་མི་བཏུབ། ལ་ལ་དེ་ལ་མི་དགའ་བ་ཡང་ཡོད་པས་སོ། །དུག་དང་མཚོན་ལ་སོགས་པར་བྱས་ནས་ཀྱང་མི་རུང་སྟེ། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པས་སོ། །ཤ་ཁྲག་དང་མཚོན་དུག དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་བདེའི་རྒྱུར་འགྲོ་བ་ནི་མ་གཏོགས་སོ། ། 1-363 འོ་ན་ཇི་ལྟར་བྱས་ནས་གཏོང་སྙམ
【現代漢語翻譯】 對於偉大、不祥之地、惡臭、不潔之物可能出現，以及惡夢、 不祥之兆、他人詛咒、惡靈侵擾等一切可能發生之事，將所有眾生的痛苦全部取于自身。即使承受了這些，也不期望從中獲得任何回報。 然後，觀想外在世界中的懸崖、深淵、荊棘和惡劣環境等一切，通過修習來轉化它們。觀想醜陋的形體、難聽的聲音、難聞的氣味等一切，並將它們轉化為美好的形體等。 簡而言之，除了佛和上師，取受外在世界和內在眾生的所有過患。佛陀已經斷除了一切過患，圓滿了所有功德。至於上師，雖然實際上沒有什麼需要取受的，但在我們這些凡夫俗子的眼中，上師可能會顯得年老體衰，是否可以取受這些呢？有人問到。回答是：不應該這樣想。因為從任何角度來說，上師都與佛無二無別，所以不能取受。以上是關於取受的解釋。 現在，如果沒有給予，圓滿資糧便無法實現。給予比取受更為重要。一般來說：'我的身體、受用和三世所積的一切善根，爲了成辦一切眾生的利益，毫不吝惜地給予。' 通過給予這三者，以及交換自他的菩提心，爲了眾生的利益而墮入地獄，這些在其他法門中也有提及，但這裡的重點是如何修習，以及在修習時如何觀想等等，除此之外別無他法。現在，在給予的時候，通過給予身體、受用和善根這三者，觀想自己已經具備了成佛的所有因緣，最終成就佛果。 在給予身體時，已經逝去的身體無法給予，只能給予現在的身體和未來可能獲得的身體。對此有三種禁忌：觀想本尊並給予、給予血肉、以及認為給予會導致耗盡。第一種，觀想本尊並給予，這會導致對本尊的不敬，甚至可能觸犯根本墮罪。最好的方式是將一切都視為本尊，觀想融入本尊之中，這樣就沒有過失。第二種，有些人想要吃肉而拿走（屍體）等等，這也是不行的，因為這沒有任何意義，而且有些人會對此感到不悅。也不能將（屍體）變成毒藥或武器等等，因為這會傷害眾生。除非血肉和武器毒藥本身能夠成為利益和安樂之因，否則不應如此行事。 那麼，應該如何給予呢？
【English Translation】 Regarding greatness, ominous places, foul smells, the possibility of uncleanliness, bad dreams, bad omens, curses from others, demonic influences, and all such possibilities, take upon oneself all the suffering of all sentient beings. Even having taken them, do not expect any benefit for oneself. Then, contemplate taking all the cliffs, ravines, thorns, and bad places of the external world, and transform them through practice. Contemplate taking all unpleasant forms, unpleasant sounds, unpleasant smells, and so forth, and transform them into pleasant forms, and so forth. In short, except for the Buddhas and Lamas, take all the faults of the external world and internal beings. Buddhas have abandoned all faults and perfected all qualities. As for the Lama, although there is actually nothing to take, in the eyes of us ordinary people, the Lama may appear old and frail. Is it permissible to take these? Someone asked. The answer is: One should not think like that. Because from any perspective, the Lama is no different from the Buddha, so it is not permissible to take. The above is the explanation of taking. Now, without giving, the accumulation of merit cannot be completed. Giving is more important than taking. Generally speaking: 'My body, possessions, and all the virtues accumulated in the three times, I give without reservation for the sake of accomplishing the benefit of all sentient beings.' By giving these three, and the Bodhicitta of exchanging self and others, going to hell for the benefit of sentient beings, these are mentioned in other Dharma teachings as well, but the focus here is on how to practice, and what to contemplate during practice, and so on. There is nothing else besides this. Now, at the time of giving, by giving the body, possessions, and three roots of virtue, contemplate that you have all the causes and conditions for attaining Buddhahood, and ultimately attain Buddhahood. When giving the body, the body that has passed away cannot be given, only the present body and the future bodies that may be obtained can be given. There are three prohibitions regarding this: contemplating a deity and giving, giving flesh and blood, and thinking that giving will lead to exhaustion. The first, contemplating a deity and giving, leads to disrespect towards the deity, and may even lead to breaking the root vows. The best way is to regard everything as the deity, and contemplate merging into the deity, so there is no fault. The second, some people want to eat meat and take (the corpse), etc., which is also not permissible, because it is meaningless, and some people will be displeased by it. It is also not permissible to turn (the corpse) into poison or weapons, etc., because it will harm sentient beings. Unless the flesh and blood, weapons, and poison themselves can become the cause of benefit and happiness, it should not be done. Then, how should one give?
་ན། སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། བདག་ཉིད་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ལུས་སུ་བསྒྱུར། ཞེས་པའམ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བསྔོ་བ་ ལས། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་སྒོ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཚུལ་སྣ་ཚོགས་དང་། རྣམ་གྲངས་སྣ་ཚོགས་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཉེ་བར་འཚོ་བ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བདག་ཉིད་ཀྱི་ལུས་ཀྱང་ སེམས་ཅན་གྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་གཞིར་བསྒྱུར། ཞེས་པ་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་ཕྱིར། །ཡིད་བཞིན་གྱི་ནི་ལུས་སུ་བསྒྱུར། ། ཞེས་པ་ལྟར་ཡིད་བཞིན་གྱི་ལུས་སུ་ བྱས་ནས་གཏོང་བའོ། རང་གི་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་བ་རྣམས་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་རིན་ཆེན་ལྟར་བསམས་ནས། དེ་ཡང་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་ལ་སོགས་པ་བསམ་མི་དགོས། ཅི་དགོས་དང་ཅི་འདོད་འབྱུང་བ་ ལ་ཟེར། གཏོང་བའི་རིམ་པ་ཡང་དང་པོ་རྩ་བའི་མ་མདུན་དུ་དམིགས་ནས་དེ་ལ་བཏང་བས། མ་དེའི་འཚང་རྒྱ་བའི་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་ཤེས་རབ་དང་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་ལ་སོགས་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའི་རྐྱེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་། དཔེ་ཆ། ཕྱི་ནང་གི་མཐུན་རྐྱེན། ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་གང་དགོས་སྒྲུབ་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། ། 1-364 དེ་བཞིན་དུ་ཕ་ལ་སོགས་པ་ནས་ནམ་མཁའི་མཐས་ཁྱབ་ཀྱི་སེམས་ཅན་མ་ལུས་པ་དང་། ངན་སོང་གསུམ་དང་ཉན་རང་དང་། ས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བར་ལ་བཏང་བས་སྔ་མ་ལྟ་བུར་ གྱུར་ནས་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། །ཡང་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལས་ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་གང་འདོད་པ་འབྱུང་བ་ལྟར་རང་གི་ལུས་འདི་ལས་ཀྱང་ནམ་མཁའི་མཐས་ཁྱབ་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ལ་ཟས་གོས་གནས་མལ། ཡུལ་ཞིང་། ཉེ་འབྲེལ་འཁོར་འབངས། བཞོན་པ་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་དང་། མཁན་སློབ་དང་། དཔེ་ཆ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་། དད་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བའི་རྒྱུ་འབྲས་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་སེམས་པའོ། །ཡང་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དབང་གི་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པས་སེམས་ཅན་མང་པོའི་དོན་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་ དུ་རང་གི་ལུས་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་མདུན་ན་ཡོད་པར་བསམ་ནས་སྔ་མ་ལྟར་རོ། གང་ལ་གང་དགོས་བྱུང་ན་སངས་རྒྱས། ཡང་རང་གི་ལུས་བེམ་པོའི་རྣམ་པ་ས་དང་། ཆུ་ལ་ སོགས་པ་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་མདུན་དུ་གནས་ནས་ཀྱང་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །ཡང་རེས་རིལ་པོའི་རྣམ་པ་དང་། རེས་མགོ་ལ་སོགས་པ་གསེད་ནས་གཏོང་བའོ། །ཡང་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཉམ་ཐག་པ་དང་མཚན་མ་ངན་པ་ཐམས་ཅད་གོང་ལྟར་བླངས་ནས་ལུས་བཏང་བས་བདེ་བ་དང་མཚན་མ་བཟང་བ་ལ་སོགས་པར་སེམས་པའོ། ། 1-365 དེ་ཡང་བསམ་པ་དེ་ལྟར་བློ་སྦྱོང་བ་ལས་བདུད་གཅོད་པ་བཞིན་ཐོ་ཅོར་མ་སོང་བ་དང་། ཐོག་ཏུ
【現代漢語翻譯】 或者，在《華嚴經·樹莊嚴品》中說：『將自身轉變為一切眾生賴以生存的如意之身。』或者，在《金剛幢幡迴向文》中說：『四大種以各種門、各種方式、各種名相來利益一切眾生，同樣，菩薩也將自身轉變為眾生賴以生存的基礎。』或者，如《入菩薩行論》中所說：『為成辦一切眾生之利益，我將自身轉變為如意之身。』像這樣，將自身變為如意之身而佈施。將自己的身體、受用、善根等視為如意寶珠，但也不需要去想它的顏色和形狀等等，而是指能變出所需和所欲之物。佈施的次第是，首先觀想根本上師在面前，將此佈施給他，想到以此作為上師證悟的助緣，即信心、精進、智慧和菩提心等，以及能令這些同時生起的順緣，如善知識、經書、內外順緣、飲食衣服等，凡是所需的都成辦，從而令上師成佛。 同樣，從父親等直到遍佈虛空的一切眾生，以及三惡道、聲聞、緣覺，乃至十地菩薩，都以同樣的方式佈施，使他們像前面所說的那樣成佛。又如從如意寶珠中能變出飲食衣服等一切所需之物一樣，也想到從自己的身體中，能變出遍佈虛空的一切眾生所需的飲食、衣服、住所，土地田園、親眷僕從、車乘等等一切世間安樂，以及經師、堪布、經書等等，還有信心和戒律等等一切超世間安樂的因果，都能夠變出來。又如如意寶珠被轉輪王等用來成辦眾多眾生的利益一樣，也觀想自己的身體在每一個眾生面前，如前面所說的那樣，無論他們需要什麼都能變出來，從而令他們成佛。或者，將自己的身體分解成地、水等物質，存在於每一個眾生面前，也如前面所說的那樣。或者，有時是整體的形象，有時則分解成頭等部分來佈施。或者，將痛苦和一切不好的徵兆如前一樣取過來，通過佈施身體，使他們獲得安樂和好的徵兆等等。 這樣通過修習這種發心，就像砍斷魔鬼一樣，不會徒勞無功，並且能夠立即...
【English Translation】 Alternatively, in the 'Tree Adornment Chapter' of the Avatamsaka Sutra, it says: 'Transforming oneself into a wish-fulfilling body that sustains all beings.' Or, in the 'Dedication of the Vajra Banner,' it says: 'The four great elements, through various doors, various ways, and various names, benefit all sentient beings; similarly, may the Bodhisattva transform his own body into a basis for the sustenance of sentient beings.' Or, as stated in the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'To accomplish the benefit of all sentient beings, I transform myself into a wish-fulfilling body.' Like this, giving by transforming oneself into a wish-fulfilling body. Considering one's own body, possessions, and virtues as wish-fulfilling jewels, one need not contemplate their color or shape, but rather that they produce whatever is needed and desired. The order of giving is first to visualize the root guru in front and give to him, thinking that this will be the cause for the guru's enlightenment, such as faith, diligence, wisdom, and bodhicitta, and the conditions that cause these to arise simultaneously, such as virtuous friends, scriptures, internal and external favorable conditions, food, clothing, etc., fulfilling whatever is needed, thus thinking of the guru becoming a Buddha. Similarly, from the father and so on, to all sentient beings pervading the ends of space, and the three lower realms, Hearers, Solitary Realizers, and even the Bodhisattvas of the ten bhumis, giving in the same way, thinking that they will become Buddhas as mentioned before. Furthermore, just as whatever is desired, such as food and clothing, arises from a wish-fulfilling jewel, think that from one's own body, all sentient beings pervading the ends of space can obtain food, clothing, shelter, land, relatives, attendants, vehicles, and all worldly happiness, as well as teachers, preceptors, scriptures, and all the causes and results of happiness beyond the world, such as faith and discipline. Moreover, just as a wish-fulfilling jewel is used by a Chakravartin king to accomplish the benefit of many sentient beings, likewise, think that one's own body is present before each sentient being, and as before, whatever they need arises, thus leading them to Buddhahood. Alternatively, decompose one's body into elements such as earth and water, and let them be present before each sentient being, as before. Sometimes it is given as a whole form, and sometimes it is dissected into parts such as the head. Or, taking all the suffering and bad omens as before, by giving the body, think that they obtain happiness and good omens, and so on. By training the mind in this way, like cutting off a demon, it will not be in vain, and it will immediately...
་ཟུར་ས་མེད་པ་བྱུང་ན་ཡང་ཉམ་ང་བ་དང་། འཇིགས་པ་དང་། བག་ཚ་བ་མེད་ པར་རང་གིས་རྒྱངས་ཀྱིས་སོང་བར་སྦྱོང་བའོ། །ཕྱི་སྣོད་ལ་བཏང་བས་ཀྱང་གསེར་གྱི་ས་གཞི་ལ་བཻཌཱུཪྻས་མིག་མངས་རིས་སུ་བྲིས་པ་ལ་སོགས་པ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བདེ་བ་ཅན་ནམ། པདྨ་ཅན་ལ་སོགས་པ་ལྟར་གྱུར་པར་སེམས་པ་སྟེ། ཆོས་ནས་ཞིང་སྦྱང་བར་བཤད་པ་ཡང་དེ་ཉིད་ཡིན་གསུངས། གཏོང་བ་ནི་བླ་མ་དང་སངས་རྒྱས་ལ་ཡང་གཏོང་བ་སྟེ། ཕལ་པོ་ཆེའི་གླེང་ གཞི་ནས་བྱུང་བ་ལྟར་མཆོད་པའི་སྤྲིན་རབ་འབྱམས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བྱས་ནས་ཕུལ་བས་ཐུགས་དགོངས་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་དར་བ་དང་རྒྱས་པ་ དང་། གཙང་བ་ལ་སོགས་པར་བྱེད་པའོ། །ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བཏང་བས་སྤང་བྱའི་ལྷག་མ་སྤངས་སྟེ། ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་ནས་སངས་རྒྱས་པ་དང་། མཆོད་པའི་སྤྲིན་རྣམས་ གང་བཞེད་ཀྱིས་ཐུགས་དགོངས་རྫོགས་པར་བསམ་མོ། །ལོངས་སྤྱོད་བཏང་བ་ནི། རྟ་དང་གླང་པོ་དང་། འབྲུ་དང་། རིན་པོ་ཆེ་དང་། ཟས་གོས་དང་། ཡུལ་དང་ཁང་ཁྱིམ་དང་། འཁོར་འབངས་ལ་སོགས་པ་རང་དབང་བ་ཐམས་ཅད་དོ། ། 1-366 མི་དབང་བ་ནི། ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་གང་ཡིན་ཡང་མ་བྱིན་པར་ལེན་པར་འགྲོ་བས་བཏང་དུ་མི་རུང་སྟེ། ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་ནགས་ཚལ་དང་མེ་ཏོག་དང་རིན་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་གང་ ཟག་སྒོ་རེས་བདག་ཏུ་མ་བཟུང་བ་སེམས་ཅན་སྤྱི་མཐུན་གྱི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་གྲུབ་པ་ནི་རང་ཡང་དབང་བ་ཡིན་པས་བཏང་དུ་རུང་ལ། བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ནི་རང་རང་གིས་བདག་ཏུ་བཟུང་ བས་བཏང་ཏུ་མི་རུང་སྟེ། རོལ་མོ་ཡང་ངང་པའི་སྐད་དེ་འབུལ་བ་ཡིན། ལུས་དེ་ཁོས་བདག་ཏུ་བཟུང་བས་དབུལ་དུ་མི་རུང་གསུང་བ་ལྟར་རོ། །བློ་ཆུང་བ་ལ་དེ་ལྟར་ཡིན་ལ། བློ་ རྒྱ་ཆེ་བ་རང་འདོད་ཀྱི་འཁྲིས་མེད་པ་ལ་ནི། གཞན་ཆེད་དུ་གཞན་བཏང་དུ་རུང་སྟེ། ལྷ་བླ་མས་མི་མ་ཡིན་པ་ཆེན་པོ་ཐུ་མོ་ཀུན་ཡང་དཀོན་མཆོག་ལ་ཕུལ་ནས་ཁ་ཡིག་བཏབ་ པ་དང་། བྲན་ཇོ་བོ་ལ་ཤ་ཚ་བས་དེ་ཉིད་ཀྱི་བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་ནོར་རྫས་ལ་སོགས་པ་མ་དྲིས་པར་བཏང་ཡང་ཉེས་པ་མེད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་གྲུབ་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་ལྟར་ ན། ཉན་ཐོས་པ་ལྟར་རང་གི་སྣང་བ་འདི་རང་གི་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་འབྲས་བུར་གོ་ནའང་གཞན་གྱིས་ལ་བཏང་བ་མེད་པས་ཐམས་ཅད་བཏང་བས་ཆོག སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་ན་རང་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འདི་ཉིད་དོན་དུ་སྣང་བར་ཤེས་ནའང་གཞན་གྱི་བཏང་བ་མེད་པས་ཐམས་ཅད་བཏང་བས་ཆོག 1-367 དབུ་མ་པས་སྒྱུ་མའང་སྤྲུལ་པ་ལྟར་ཤེས་ན་བཏང་དུ་རུང་སྟེ། རང་གཞན་གཉིས་མེད་ལ་གཉིས་སུ་རྟོག་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་ལོངས་སྤྱོད་བཏང་དུ་རུང་མི་རུང་དཔྱད་པ་ ཐ་མལ་གྱི་བློ་དང་བསྟུན་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། ཆོས་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 即使到了沒有角落的地方，也要訓練自己毫無畏懼、害怕和羞愧地徑直前往。對外在世界進行佈施，也要觀想黃金的地面上用青金石繪製出無數圖案，如同極樂世界或蓮花世界等清凈的佛土一般。佛經中說到的凈土，也是指這個。佈施也包括對上師和佛陀的佈施，如《華嚴經》所說，通過供養無量無邊的供養云，使他們的所有意願都得以圓滿，所有的解脫等都得以發展和增長，並變得清凈等。對聲聞、緣覺和菩薩進行佈施，可以捨棄所有應捨棄的殘餘，圓滿二資糧，從而成佛。觀想供養云隨其所愿，使其意願圓滿。佈施受用包括馬、象、穀物、珍寶、食物、衣服、土地、房屋、眷屬等等一切自主之物。 對於非自主之物，無論是內在還是外在的物品，凡是未經允許而取用的，都不能佈施。例如，外在世界的森林、花朵、珍寶等，凡是沒有被個人佔有，而是眾生共同的福德所成就的，自己也有權利使用，因此可以佈施。而內在的有情眾生，因為各自都有自己的主人，所以不能佈施。例如，音樂也只是獻上天鵝的叫聲而已。身體因為被自己所擁有，所以不能佈施，就像經文里說的那樣。對於心量狹小的人來說是這樣，但對於心量廣大、沒有私慾的人來說，爲了他人可以佈施他人之物。例如，神靈上師將所有的大非人圖莫昆都獻給三寶，並立下誓言。僕人因為對主人有感情，所以在為主人做事時，即使未經允許就使用財物等，也沒有罪過。此外，根據宗派的不同，例如，對於聲聞乘來說，即使自己的顯現被認為是自己煩惱的結果，但因為沒有佈施給他人，所以可以全部佈施。對於唯識宗來說，即使自己的意識被認為是真實的，但因為沒有佈施給他人，所以可以全部佈施。 中觀宗如果將幻象也視為化身，就可以佈施，因為自他二者無別，執著於二元對立是顛倒的。以上關於受用是否可以佈施的討論，只是根據凡夫的思維方式進行的，並非真正的佛法。
【English Translation】 Even when reaching a place with no corners, one should train oneself to go straight ahead without fear, dread, or shame. When giving to the external world, one should also visualize that the golden ground is adorned with countless patterns drawn with lapis lazuli, like the pure Buddha-fields of Sukhavati or the Lotus World. The pure lands mentioned in the scriptures also refer to this. Giving also includes giving to the guru and the Buddha. As stated in the Avatamsaka Sutra, by offering immeasurable clouds of offerings, all their intentions are fulfilled, all liberations are developed and increased, and become pure, etc. Giving to Shravakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas can abandon all remaining residues to be abandoned, perfect the two accumulations, and thus attain Buddhahood. Visualize that the clouds of offerings fulfill their intentions as they wish. Giving of resources includes horses, elephants, grains, jewels, food, clothing, land, houses, retinues, and all other autonomous things. For non-autonomous things, whether internal or external objects, anything taken without permission cannot be given. For example, the forests, flowers, jewels, etc. of the external world, which are not owned by individuals but are accomplished by the common merit of sentient beings, one also has the right to use, so they can be given. However, internal sentient beings cannot be given because they each have their own owner. For example, music is only offered as the cry of a swan. The body cannot be given because it is owned by oneself, as the scriptures say. This is the case for those with small minds, but for those with broad minds and no selfish desires, one can give the things of others for the sake of others. For example, the divine guru offered all the great non-human Thumo Kun to the Three Jewels and made a vow. A servant, because of affection for the master, even if he uses property etc. without asking when doing things for the master, there is no fault. Furthermore, according to different philosophical tenets, for example, for the Shravaka vehicle, even if one's own appearance is considered the result of one's own afflictions, since it is not given to others, everything can be given. For the Yogacara, even if one's own consciousness is considered real, since it is not given to others, everything can be given. If the Madhyamaka considers illusion to be like emanation, it can be given, because self and other are inseparable, and clinging to duality is inverted. The above discussion about whether resources can be given or not is only based on the thinking of ordinary people, not the true Dharma.
་གོ་བ་ཅིག་བྱུང་ན་དབང་པོ་དྲུག་གི་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་རང་དབང་བས་གཏོང་བ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གཟུགས་ལྟ་བུ་རེ་རེ་ལ་ ཡང་སྡུག་མི་སྡུག་ཐ་མལ་བ་ལ་གསུམ་གསུམ་དུ་གནས་ཤིང་། དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ལྔའམ་དྲུག་ཚང་བར་གནས་པས་སྡུག་པ་བཏང་བས་དགའ་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། མི་སྡུག་པ་བཏང་བས་ཡིད་འབྱུང་ བའི་ཡན་ལག་ཏུ་གཏོང་བའམ། དེ་ཡང་གཟུགས་ལྟ་བུ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ལོངས་སྤྱོད་ལྔའམ་དྲུག་ཚང་བ་སྟེ། ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་མིག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནས་ཡིད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་ཆོས་སྤྱོད་པའི་བར་དུ་ བཏང་བ་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་། རྔ་དང་དུང་ལ་སོགས་པ་སྒྲའི་ལོངས་སྤྱོད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བསྔོ་བ་དྲུག་པ་ ནས་བཤད་པ་ལྟར་བཏང་ངོ་། །དེ་རེ་རེ་ལས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡོ་བྱད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བྱུང་ནས་སྔར་བཞིན་འཚང་རྒྱ་བའི་རྒྱུ་རྐྱེན་མ་ལུས་པ་བྱུང་ནས་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་ཏེ། 1-368 རེ་རེས་ཀྱང་གདུལ་བྱའི་ངོས་ནས་སྦྱར་ན། ནོར་འདོད་པ་ལ་ནོར་གྱི་སྣང་བ་འབྱུང་བ་ནས་ཟས་གོས། གནས་ཁང་དང་འབྲུ་དང་། རྟ་གླང་ཡུལ་ཞིང་དང་། ཕ་མ་ཉེ་འབྲེལ་དང་འཁོར་འབངས་དང་། ནད་དང་གདོན་དང་བྲལ་བ་ལ་སོགས་པ་གང་འདོད་ཀྱི་སྣང་བ་འབྱུང་བ་དང་། ལྷ་ཆོས་ཀྱི་གནས་དང་། དགོན་པ་དང་། གྲོགས་དང་དཔེ་ཆ་དང་། མཆོད་གནས་དང་། མཆོད་ཆ་ལ་སོགས་པ་གང་འདོད་ ཀྱི་སྣང་བ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་རྟེན་དལ་འབྱོར་དང་། དད་པ་ལ་སོགས་པ་འཕགས་པའི་ནོར་བདུན་དང་། བསླབ་པ་གསུམ། མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་རིམ་དང་ཚད་མེད་ བཞི། བྱང་སེམས་གཉིས། སྦྱོར་བ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་དང་། སྡོམ་པའི་རིམ་པ། རྒྱུད་སྡེ་བཞི། འཕྲིན་ལས་བཞི་ དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་དང་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པ་གང་འདོད་པ་དང་། མོས་པ་དང་གང་གིས་འདུལ་བའི་སྣང་བ་འབྱུང་བ་དང་། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་འཚང་རྒྱ་བའི་རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་སོང་ནས་ སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། ། དེ་བཞིན་དུ་སྒྲ་ནས་ཆོས་ཀྱི་བར་དང་། བྱེ་བྲག་ཟན་ཆང་གཅིག་གཏོང་བ་ལ་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །བླ་མ་དཀོན་མཆོག་ལ་འབུལ་བ་ཡང་སྤྱིར། གཟུགས་ལ་རྣམ་གསུམ་ཤེས་བྱས་ནས། ། 1-369 ལྷ་རྣམས་ཀུན་ལ་དབུལ་བར་བགྱི། །ཞེས་པ་ལྟར་གསུམ་ཀ་ཡང་གོང་ལྟར་དབུལ་བ་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་ནོར་རྫས་ཡུལ་ཁྱིམ་དང་ཟས་གོས་མལ་སྟན་རེ་རེ་ཡང་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་། རེ་རེ་ ཡང་ལྔ་ཀ་ཚང་བ་དང་། དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སྟེ། མར་མེའི་སྣང་བ་ལས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་རིན་པོ་ཆེའི་སྒྲོན་མེའི་འོད་དང་། ཚེག་ཆོམ་གྱི་སྒྲ་ ལས་རོལ་མོ་དང་། དྲི་ལས་
【現代漢語翻譯】 如果產生一種理解，那麼六根的所有變化都會被自主地釋放。也就是說，對於每一個色法（gzugs），都存在可愛、不可愛和中性三種狀態。每一種狀態又完整地包含五種或六種功用。因此，釋放可愛能帶來喜悅，釋放不可愛能成為厭離的助緣。同樣，對於每一個色法，都完整地包含五種或六種受用，從顏色和形狀作為眼根的受用，直到意根所緣的法。每一種色法都有無數的受用。如同鈴和海螺等聲音，也有無數的受用。正如金剛幢的第六種迴向文中所說的那樣釋放。從每一種受用中，都會產生無數世間和出世間的資具，從而像以前一樣，產生所有成佛的因緣，並如此認為自己成佛。 如果從所化眾生的角度來看，對於想要財富的人，會顯現出財富的景象，包括食物、衣服、住所、穀物、馬、牛、土地、父母、親戚、眷屬、遠離疾病和邪魔等一切所希望的景象。對於想要神聖事物的人，會顯現出寺廟、僧侶、書籍、供養處和供養物等一切所希望的景象。如果從殊勝佛法的角度來看，會顯現出暇滿人身、信心等七聖財、三學、無常等道次第、四無量心、二菩提心、六度、四攝等三十七道品、戒律次第、四部密續、四種事業、佛陀的功德等一切所希望的事物，以及與之相應的信心和調伏方式。所有這些都會成為成佛的因緣，並如此認為自己成佛。同樣，對於聲音到法，以及特別是對於一份食物或飲料的佈施，也應如此理解。供養上師三寶時，總的來說，就像『認識到色法的三種狀態后，供養諸天』一樣，以上述方式供養三種。特別地，對於財富、住所、食物、衣服、床鋪等每一件物品，都有無數種，每一種都完整地包含五種功用，每一種又都有無數種。從燈的光明中，在所有佛土中顯現出珍寶燈的光芒；從鈴鐺的聲音中，顯現出音樂；從氣味中顯現出……
【English Translation】 If an understanding arises, then all the transformations of the six senses are released freely. That is, for each form (gzugs), there are three states: likeable, dislikeable, and neutral. Each of these states fully contains five or six functions. Therefore, releasing the likeable generates joy, and releasing the dislikeable becomes a condition for renunciation. Similarly, for each form, there are fully five or six enjoyments, from color and shape as the enjoyment of the eye sense, up to the Dharma practiced by the mind sense. Each form has countless enjoyments. Like the sounds of bells and conches, there are countless enjoyments. As explained in the sixth dedication of Vajra Banner, release in that way. From each of these enjoyments, countless worldly and transcendental resources arise, so that, as before, all the causes and conditions for attaining Buddhahood arise, and one thinks of becoming a Buddha. If applied from the perspective of those to be tamed, for those who desire wealth, the appearance of wealth arises, including food, clothing, shelter, grain, horses, cattle, land, parents, relatives, retinues, freedom from illness and evil spirits, and whatever else is desired. For those who desire divine things, the appearance of temples, monasteries, companions, books, places of worship, and offerings arises, and whatever else is desired. If considered from the perspective of the sacred Dharma, the appearance of leisure and endowment, the seven noble riches such as faith, the three trainings, the stages of the path such as impermanence, the four immeasurables, the two Bodhicittas, the six perfections, the four ways of gathering disciples, the thirty-seven factors of enlightenment, the stages of vows, the four classes of tantra, the four activities, the qualities and virtues of the Buddha, and whatever else is desired, arises, along with the corresponding faith and means of taming. All of these become causes and conditions for attaining Buddhahood, and one thinks of becoming a Buddha. Similarly, apply this to sound up to Dharma, and especially to the offering of a single portion of food or drink. When offering to the Lama and the Three Jewels, in general, just as it says, 'Having understood the three aspects of form, I offer to all the gods,' offer all three in the manner described above. In particular, for each item of wealth, property, land, home, food, clothing, and bedding, there are countless aspects, each fully containing five functions, and each of these has countless aspects. From the light of a lamp, the light of jeweled lamps appears in all Buddha-fields; from the sound of a bell, music appears; from fragrance...
སྤོས་ཀྱི་རྣམ་པ་དང་། རོ་ལས་ཞལ་ཟས་དང་། རེག་བྱ་ལས་གོས་ཏེ། ཐམས་ཅད་དཔག་ཏུ་མེད་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་འབྱུང་བར་བསམས་ཏེ། དངོས་པོ་དེ་ཉིད་དང་ མཐུན་པར་བྱས་ནས་འབུལ་བའོ། །ཡང་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་རང་གང་ལ་ཆགས་མེད་ཅིག་དགེ་བ་ཡིན་པས་ཆགས་པའི་དངོས་པོ་དེ་བཀར་ཞིང་གཏོང་ངོ་། །དངོས་སུ་ཆོས་གོས་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་གཏོང་བའོ། ། དགེ་བ་དུས་གསུམ་ཀའི་གཏོང་བ་སྟེ། ཞི་བ་ལྷས། དུས་གསུམ་དགེ་བ་སྐྱེས་པ་རྣམས། །ཞེས་དང་། ཀླུས། བདག་གིས་བགྱིས་དང་མ་བགྱིས་པའི། །དགེ་བ། ཞེས་དང་། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་ལས། དུས་གསུམ་གྱི་ དགེ་བ་རྣམས་བསྔོ་བར་གསུངས་པའོ། །དེ་ལ་ཟས་བྱིན་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བས་སེམས་ཅན་ཟས་ལ་ཞེན་པ་མེད་པ་དང་། བདུད་རྩིའི་ཟས་ནས་རོ་མཆོག་གི་བདེ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཟས་དང་ལྡན་པར་གཏོང་ཞིང་། 1-370 བཏུང་བ་བྱིན་པའི་དགེ་བས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རོ་བྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་མི་ཆགས་པ་དང་། མཚན་མར་མི་འཛིན་ཅིང་ཆོས་ཀྱི་ཤུགས་དང་དགའ་བ་བླ་ན་མེད་པས་ཚིམ་པར་གཏོང་བ་དང་། མལ་སྟན་བྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བསྔོ་བ་དྲུག་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་གསུངས་པ་ལྟར་གཏོང་བའོ། །ནམ་མཁའ་མཛོད་ཀྱི་མདོ་ལས། བདག་གི་དགེ་བའི་རྩ་བའམ་ཆོས་ལ་མཁས་ པ་གང་ཡིན་པ་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བར་མི་འགྱུར་བར་མ་གྱུར་ཅིག ཅེས་པའམ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་བསྔོ་བ་དང་པོ་དང་། བྱང་ས་དང་། རྒྱན་དང་། རིན་ཕྲེང་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལ་སོགས་པ་ལྟར་དད་པ་ལན་གཅིག་སྐྱེས་པ་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རླབས་ཆེན་སྐྱེས་པའི་བར་བསམ་པས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་དང་། དུད་འགྲོ་ལ་ཟན་ཆང་བ་གཅིག་བྱིན་པ་ནས་བསྡུ་ བ་བཞིས་བསྡུས་པའི་བར་སྦྱོར་བས་བསྡུས་པ་དང་། བསོད་ནམས་གསུམ། ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་སྣ་རེས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཅི་འདོད་འབྱུང་ཞིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཐམས་ ཅད་ཚང་ནས་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། །དེ་ཡང་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ལ་ཡང་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་རྩ་རིལ་པོ་རེ་རེ་གཏོང་བའོ། །དེས་ཀྱང་གར་ཡང་མི་ཕྱིན་པས་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བླ་མ་བརྒྱུད་པ་དང་བཅས་པ་དེ་གསུམ་གཏོང་བའོ། ། 1-371 དེ་བཏང་ན་རུང་ངམ་སྙམ་ན་རུང་སྟེ། ཁོང་བདག་འཛིན་སྤངས་ཤིང་དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་ཙ་ན་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་ལ་བཏང་བ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཙ་ན་ཡིད་བཞིན་དུ་བསྒྱུར་ཅིང་། བཏང་རྒྱུ་ ཡང་དཔག་ཏུ་མེད་དེ། ས་དང་པོ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ཡོད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་དུས་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་འཕྲིན་ལས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ འབྱུང་བའི་བར་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རིགས་ལྡན་དང་པོ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ན་ཡང་ནམ་མཁའི་ཁམས་སུ་མ
【現代漢語翻譯】 觀想以香的形態、食物的味道、觸感的衣物等，所有無量無盡之物源源不斷地涌現，並以與事物本身相符的方式供養。此外，由於對自身、受用不執著才是善，因此要捨棄所執著的物品。實際上，除了三法衣之外都要捨棄。 善行是過去、現在、未來三時的一切佈施。《寂靜天》中說：『三時所生諸善根。』《龍樹》中說：『我所作及未作之善。』《八千頌釋》中說：『三時之善皆迴向。』 因此，以佈施食物的善根，愿眾生對食物沒有貪戀，並從甘露食物中獲得最殊勝的安樂智慧之食。以佈施飲品的善根，愿一切眾生對所有味道都不執著，不執著于相，並以佛法的力量和無上的喜悅而滿足。 佈施床榻等等，如《金剛幢懺悔文》第六條等所說的那樣迴向。《虛空藏經》中說：『我的善根或精通佛法者，愿其永不成為一切眾生的障礙。』或者如《金剛幢懺悔文》第一條、《菩薩地論》、《寶鬘論》、《寶積經》、《入菩薩行論》等所說，從生起一次信心到生起廣大菩提心之間，以思惟所攝持的善根；從佈施畜生一口食物到以四攝法攝持之間，以加行所攝持的善根；以及以三種福田、有漏無漏所攝持的各種善根，愿一切眾生都能如願以償，圓滿成佛的一切因緣，最終成佛。』 也就是說，要將身體、受用、善根完整地施予每一個眾生。即使這樣也無處可去，因此要將過去、現在、未來三時的佛、菩薩以及上師傳承三者都佈施出去。 如果有人懷疑：『這樣做可以嗎？』是可以的，因為他們已經捨棄了我執，並且最初發菩提心時就已經將一切佈施給眾生了。那時就可以隨心所欲地轉變，而且可以佈施的東西也是無量無盡的，從初地菩薩具有一百一十二種功德開始，直到佛陀在一剎那間能示現無量無邊的事業為止。即使是具有種姓的菩薩最初發菩提心時，也能夠充滿整個虛空。
【English Translation】 Imagine that the forms of incense, the flavors of food, and the garments of touch, all immeasurable and endless, arise continuously, and offer them in a way that is in accordance with the things themselves. Furthermore, since non-attachment to one's own body and possessions is virtuous, one should abandon the objects of attachment. In reality, one should give away everything except the three Dharma robes. Virtue is the giving of all three times: past, present, and future. As Shantideva said: 'All virtues born in the three times.' As Nagarjuna said: 'The virtues I have done and not done.' As the commentary on the Eight Thousand Verse Sutra said: 'All the virtues of the three times are dedicated.' Therefore, with the root of virtue of giving food, may sentient beings be free from attachment to food, and from the nectar of food, may they be endowed with the food of the wisdom of supreme bliss. With the virtue of giving drink, may all sentient beings be unattached to all tastes, not clinging to signs, and satisfied with the power of the Dharma and unsurpassed joy. Giving beds and so on, dedicate as stated in the sixth of the Vajra Banner Confession and so on. The Akashagarbha Sutra says: 'May my root of virtue or whoever is skilled in the Dharma never become an obstacle to the near life of all sentient beings.' Or as stated in the first of the Vajra Banner Confession, the Bodhisattva Bhumi, the Ornament, the Garland of Jewels, the Conduct, and so on, from the arising of faith once to the arising of great Bodhicitta, the virtue gathered by thought; from giving a mouthful of food to animals to being gathered by the four means of gathering, the virtue gathered by practice; and the various virtues gathered by the three fields of merit, contaminated and uncontaminated, may all sentient beings have whatever they desire and complete all the causes and conditions for Buddhahood and attain Buddhahood. That is, one should give one's body, possessions, and the entire root of virtue to each sentient being. Even so, there is nowhere to go, so one should give the Buddhas, Bodhisattvas, and the lineage of lamas of the three times. If someone wonders, 'Is it okay to do this?' It is okay, because they have abandoned self-grasping, and when they first generated Bodhicitta, they gave everything to sentient beings. At that time, one can transform it as one wishes, and there are immeasurable things to give, starting from the first Bhumi Bodhisattva having one hundred and twelve qualities, up to the Buddha manifesting immeasurable activities in a single moment. Even when a Bodhisattva of good lineage first generates Bodhicitta, they can fill the entire expanse of space.
ི་ཤོང་བའི་བསོད་ནམས་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བ་སྤུའི་བུ་ག་ནས་ བཟུང་ནས་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ལ་སོགས་པ་བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུར་དཔག་དུ་མེད་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བཏང་རྒྱུ་དཔག་ཏུ་མེད་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མ་ལུས་པར་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་རྐྱེན་ ཚང་བས་ཚོགས་རྫོགས་པ་དང་། དོན་བྱེད་པ་ལ་ཚེགས་མེད་པ་དང་། དེ་དག་གི་ཐུགས་དགོངས་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཡང་དེ་ཡིན་གསུངས། དེ་ལྟར་གཏོང་བ་གསུམ་ཀ་ཡང་རྩ་བའི་མ་ནས་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་དང་། མནར་མེད་པ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་རིམ་པར་གཏོང་བ་དང་འུབ་བསྡུས་ནས་དུས་གཅིག་ལ་གཏོང་བ་དང་། ལུས་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་པ་སྣ་རེ་ལས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་གཏོང་བ་དང་གསུམ་ཀ་རིལ་པོ་རེ་རེ་གཏང་བས་ཀྱང་དེ་ལྟར་གཏོང་བ་དང་། 1-372 ལུས་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་བྱས་ནས་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ལ་གཏོང་བ་དང་། འདི་གཅིག་པུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཚིམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལེན་པའི་སྐབས་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་བསམས་ཀྱང་གཞན་ལ་དེ་ ལྟར་མི་འབྱུང་བས་དོན་མེད་དོ་སྙམ་ན། གཙིགས་སུ་མི་ཆེ་སྣ་ཚོགས་སྦྱོང་། །རབས་བདུན་ལ་སོགས་དཔེ་བཟླས་མང་། །ཞེས་པའམ། ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་མང་དུ་མིས་བརྟགས་ན། །དེ་ལ་གནས་པའི་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་དེས། །དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་དེ་ལ་སེམས་གཞོལ་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། གཞན་ཕན་ལས་ལ་མཐུ་མེད་ཀྱང་། །དེ་ཡི་བསམ་པ་རྟག་ཏུ་བྱ། །གང་ལ་བསམ་པ་དེ་ཡོད་པ། །དེ་ནི་དེ་ལ་ དོན་གྱིས་ཞུགས། །ཞེས་པ་ལྟར་དེ་ལྟར་བློ་སྦྱོང་བ་ཡིན་ཏེ། མོས་པ་སྤྱོད་པའི་དུས་ཡིན་པས་ད་ལྟ་མོས་པས་སྦྱོང་ལ། དེ་ནས་དེ་ལ་བློ་གཞོལ་བ་དང་དོན་གྱིས་ཞུགས་པར་ཡང་འགྱུར་ ཞིང་། ས་ཐོབ་ནས་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་ལྡན་ཞིང་མགོ་དང་རྐང་ལག་གཏོང་བ་ལ་སོགས་པ་སྦྱོར་བས་དངོས་སུ་གཞན་དོན་བྱེད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་ནས་ཡོན་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ ཐོབ་ནས་འབད་རྩོལ་མི་མངའ་བར་གཞན་དོན་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཡོན་ཏན་དང་འཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་འདི་བཞིན་སྦྱངས་པ་ལས་འབྱུང་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྒྱུ་ཚོགས་པ་ལས་འབྲས་སྐྱེ་བ། ། 1-373 ཞེས་དང་། འབྲས་བུ་རྒྱུ་ཡི་རྗེས་སུ་འཇུག །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དེས་ན་རྒྱུ་དང་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ཡིན་གྱི་རྒྱུ་མེད་ཀྱི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ནམ་མཁའི་པདྨོ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་འདི་ ཡོད་ན་ལྟ་བ་སྤྱོད་པ་སྒོམ་པ་འབྲས་བུ་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་འདིས་ཆོག སྨན་དཀར་པོ་ཆིག་ཐུབ་ལྟ་བུ་ཡིན། ས་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཛད་སྤྱོད་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་གྱི་མཛད་ པ་ཐམས་ཅད་ད་ལྟ་ནས་དངོས་སུ་ཉམས་སུ་བླང་དུ་ཡོད་པ་ཡིན་པས་འདི་ལས་ལྷག་པའི་ཆོས་གང་ན་ཡང་མེད་གསུང་། དངོས་གཞི་དེ་རང་ཡིན། དེ་ཡང་རེ་རེ་ལ་སྦྱངས་ན་སྐྱོ་བར་ འགྱུར་བ
ས་སྤེལ་མར་སྦྱང་ཞེས་པའམ་སྤེལ་མར་བསླབ་ཅེས་པ་སྟེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་རང་གི་སྙིང་གི་དཀྱིལ་དུ་ལེན་པ་དང་། རང་གི་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་བའི་རྩ་ བ་གསུམ་སེམས་ཅན་ལ་གཏོང་བ་ནི་ཐུན་རེ་ལ་སྤེལ་ནས་སྒོམ་པའོ། །དེ་ཡང་གོང་ལྟར་རེས་རྩ་བའི་མ་ནས་སེམས་ཤིང་སྤེལ་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། རེས་རིམ་གྱིས་མཐར་ཆགས་སུ་དང་། རེས་ ལས་ངན་ཅན་དང་། རེས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཤ་སྟག་དང་། རེས་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་མ་ལ་ལེན། ཕྱི་མ་ལ་གཏོང་བའོ།། དེ་ལྟར་བྱས་ན། བློ་འབྱོངས་སྐྱེན་ཤེས་པ་དོན་ལ་འགྲོ། དོན་དང་རྡོ་རུས་ཐུག 1-374 རྐྱེན་འདི་བྱུང་ན་ཚོགས་རྫོགས་པ་དང་སྒྲིབ་པ་སྦྱོང་བ་ལ་ཚེགས་མེད་དེ། སྡིག་པ་ཅི་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་བསྐལ་པའི་མེས་བྱིའུ་ཤ་མེད་ལ་བྱ་བ་བཞིན་དུ་འགྲོ་གསུངས། དེ་ཡང་གང་ཟག་གི་ ཁམས་དང་བསམ་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་ལ་ལ་འདི་ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པ་ལ་རྒྱུ་འདི་འཐད་སྙམ་ནས་སྤྲོ་དགར་འཇུག་པ་ཡང་ཡོད། ཁ་ཅིག་འདི་འདྲ་དྲན་པ་ལྟས་ངན་ཡིན་སྙམ་ ནས་མི་མོས་ཤིང་སྐྲག་པ་ཡང་ཡོང་བས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད། དེ་ཡང་ཨ་རེ་འདོད་ཀྱི་མི་ཡོང་བས། བླ་མའི་གདམས་ངག་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཕུལ། དད་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་། ཤེས་རབ་ ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་དང་། ཐ་ན་མི་རྩ་དྲག་པོ་ཚུན་ཆད་ར་མདའ་བཟློག་ནས་དོལ་ཆོད་དུ་སྦྱོང་བ་གཅིག་དགོས། ཁྲལ་མ་ཙམ་བྱས་པས་ཡོང་བའི་ལམ་ན་མི་བདོག འབད་རྩོལ་དྲག་པོ་དང་ སྙིང་སྟོབས་ལ་བརྟེན་ནས་སྦྱོང་བ་གཅིག་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ཡང་རེས་ས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དུ་བྱུང་བ་སྙམ་དུ་དགའ་བ་བསྒོམ། རེས་འདི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བར་གསོལ་བ་གདབ། སྒོམ་སྙིང་མི་འདོད་པ་དང་། རྒྱུད་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་གེགས་སྒྲིབ་པ་སྦྱང་། སྐྱེ་བའི་མཐུན་རྐྱེན་ཚོགས་བསག ཆོས་སྐྱོང་ལ་འཕྲིན་ལས་ཞུ། སྨོན་ལམ་གདབ། ཆོས་འདི་ཤ་སྟག་སྟོན་པ་བལྟ། མཉན་གྲོགས་འདི་ཤ་སྟག་སྒོམ་པ་དང་འགྲོགས། 1-375 འདི་སྒོམ་དུ་མི་རུང་ཟེར་བ་དང་། འོན་ཏེ་ཟེར་བ་དང་མི་འགྲོགས། དེས་ན་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ནས་ཆོས་ཀྱི་ཁྲི་ལ་བླངས་ལ་བསྒོམ་པའོ། །འོ་ན་འདི་ལྟ་བུའི་ཆོས་གང་ནས་བཤད་སྙམ་ན། མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ནས་བཤད། ཇི་སྐད་དུ་ཕལ་པོ་ཆེའི་ནོར་བཟང་གི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ཉིད་ལ་བསྒྱུར་བར་ནི་མོས། བདག་ཉིད་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་ཉེ་ བར་འཚོ་བའི་ལུས་སུ་བསྒྱུར་ཞེས་གཏོང་ལེན་གཉིས་གསུངས་པ་དང་། མཆོག་གི་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་ལས་ཀྱང་། སེམས་དམྱལ་དུད་འགྲོ་གཤིན་རྗེའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། །དུད་འགྲོའི་གནས་རྣམས་མི་ཡི་སྡུག་བསྔལ་དང་། །འགྲོ་ བའི་སྡུག་བསྔལ་ཕུང་པོ་མཐའ་དག་རྣམས། །བདག་ལ་བབས་འགྱུར་འགྲོ་བ་བདེ་བར་ཤོག །ཅ
【現代漢語翻譯】 所謂'交換修習'或'交換訓練'，指的是將所有眾生的痛苦和苦因吸入自己的心間，並將自己的身體、受用和三善根給予眾生，每次都交換著修習。也就是說，像前面所說的那樣，有時從根本上思維並交換，有時逐漸地、持續地交換，有時只與惡業者交換，有時只與煩惱者交換，有時前一剎那吸入，后一剎那施與。如果這樣做，智慧就會變得敏銳，所學就能應用於實際，最終會觸及真理和實相。 如果出現這種情況，那麼積累資糧和凈化障礙就毫不費力。據說，無論罪業有多麼嚴重，都會像劫末之火焚燒森林一樣被燒盡。然而，由於眾生的根性和想法各不相同，有些人一聽到這些，就認為這是成就佛果的好方法，從而歡喜地投入修習。有些人則認為這種想法是不祥之兆，從而不相信甚至感到害怕，因此不能一概而論。所以，僅僅是希望是不夠的，還需要上師的竅訣、福德的積累、信心、精進和智慧等力量，甚至需要像勇士一樣，將矛頭反轉，徹底地進行修習。僅僅敷衍了事是行不通的，必須依靠強大的努力和勇氣來進行修習。有時，觀想自己正在實踐十地菩薩的行為而感到歡喜，有時祈禱這種修法在自己心中生起，凈化修習時不想修習的障礙和無法生起的障礙，積累生起的順緣資糧，祈請護法神幫助，發起願望，始終關注這種修法的教義，與始終修習這種修法的人交往。 不要與那些說這種修法不應該修習或者猶豫不決的人交往。因此，要從各個方面將這種修法置於至高無上的地位並進行修習。那麼，這種修法是從哪裡宣說的呢？所有的經、續和論著中都有宣說。正如《華嚴經·善財童子傳》中所說：'我願將眾生的痛苦轉化為自己的痛苦，我願將自己轉化為眾生賴以生存的身體'，這裡講了施與和接受兩種方法。在《普賢行愿品》中也說：'地獄餓鬼畜生之痛苦，以及畜生之境、人類之痛苦，眾生之痛苦，所有一切，愿皆降臨於我身，愿眾生皆得安樂。'
【English Translation】 The so-called 'exchange practice' or 'exchange training' refers to taking the suffering and causes of suffering of all sentient beings into the center of one's heart, and giving one's own body, possessions, and three roots of virtue to sentient beings, meditating on exchanging them each time. That is, as mentioned above, sometimes thinking from the root and exchanging, sometimes gradually and continuously exchanging, sometimes only exchanging with those with bad karma, sometimes only exchanging with those with afflictions, sometimes taking in the previous moment and giving in the next. If you do this, your intelligence will become sharp, what you learn can be applied to reality, and you will eventually touch the truth and reality. If this happens, then accumulating merit and purifying obstacles will be effortless. It is said that no matter how serious the sins are, they will be burned away like a forest burned by the fire at the end of the kalpa. However, because the dispositions and thoughts of sentient beings are different, some people, upon hearing this, think that this is a good way to achieve Buddhahood, and thus joyfully engage in practice. Some people think that this kind of thinking is an ominous sign, and thus do not believe and even feel afraid, so it cannot be generalized. Therefore, merely wishing is not enough, but also the guru's instructions, the accumulation of merit, the power of faith, diligence, and wisdom, and even like a warrior, turning the spearhead around and thoroughly practicing. Just doing it perfunctorily will not work, you must rely on strong effort and courage to practice. Sometimes, contemplate that you are practicing the conduct of the bodhisattvas of the ten bhumis and feel happy, sometimes pray that this practice will arise in your mind, purify the obstacles of not wanting to practice and not being able to arise, accumulate the favorable conditions for arising, pray to the Dharma protectors for help, make aspirations, always pay attention to the teachings of this practice, and associate with those who always practice this practice. Do not associate with those who say that this practice should not be practiced or who are hesitant. Therefore, from all aspects, place this practice in the supreme position and practice it. So, where is this kind of Dharma taught? It is taught in all sutras, tantras, and treatises. As it is said in the 'Avatamsaka Sutra, Biography of Sudhana': 'I wish to transform the suffering of sentient beings into my own suffering, I wish to transform myself into the body on which sentient beings depend for survival', here it speaks of the two methods of giving and receiving. In the 'Prayer of Supreme Conduct' it also says: 'The suffering of hell beings, animals, and Yama, as well as the realms of animals, the suffering of humans, the suffering of all beings, may all descend upon me, may all beings be happy.'
ེས་དང་། བྱམས་པ་མཆོད་སྦྱིན་གྱི་སྨོན་ལམ་ལས་ཀྱང་། སྲིད་རྩེ་མན་ཆད་མནར་མེད་ཡན་ཆད་དང་། །འཇིག་རྟེན་བགྲང་ དུ་མེད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོའི་ཚོགས། །བདེ་བར་གྱུར་ཅིག་སྡུག་བསྔལ་བདག་གིས་བླངས། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཅིང་། །བདག་ དགེ་མ་ལུས་དེར་སྨིན་ཤོག །ཅེས་དང་། སློབ་དཔོན་ཞི་བ་ལྷས་ཀྱང་། བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པ་དང་། །བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བར་བགྱི། །ཞེས་དང་། །བདག་ཉིད་སྐྱོན་བཅས་གཞན་ལ་ཡང་། །ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོར་ཤེས་བྱས་ནས། ། 1-376 བདག་འཛིན་ཡོངས་སུ་དོར་བ་དང་། །གཞན་བླང་བ་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། གང་ཞིག་བདག་དང་གཞན་རྣམས་ནི། །མྱུར་དུ་སྐྱབས་པར་འདོད་པ་དེས། །བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བྱ་བ། །གསང་བའི་དམ་ པ་སྤྱད་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། བདག་བདེ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཡང་དག་བརྗེ་བར་མ་བྱས་ན། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཞིང་། །འཁོར་བ་ན་ཡང་བདེ་བ་མེད། །ཅེས་དང་། དེ་ལྟས་བདག་གནོད་ ཞི་བ་དང་། །གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བྱའི་ཕྱིར། །བདག་ཉིད་གཞན་ལ་བཏང་བ་དང་། །གཞན་རྣམས་བདག་བཞིན་བསྲུང་བར་བྱ། །ཞེས་དང་། འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཅིའང་རུང་། །དེ་ཀུན་བདག་ལ་སྨིན་གྱུར་ཅིག ། ཅེས་དང་། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས་ཀྱང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པའི་སེམས་ཉིད་དེས། །བདག་པས་གཞན་གཅེས་སྡུག་པ་རྙེད་ནས་ནི། །དེ་ལྟར་བདག་པས་གཞན་དོན་མཆོག་དུ་ཤེས། །རང་གི་ དོན་གང་གཞན་གྱི་དོན་གང་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཇི་ལྟར་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །བདག་ལ་སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་གདུང་བར་རབ་བྱེད་པ། །དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་གདུང་བའི་ལས་ཀྱི་གཞན་ དགྲ་ལའང་། །ཤིན་ཏུ་བརྩེ་བ་མེད་པར་འཇུག་པར་འགྱུར་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་རྟ་དབྱངས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་བདུན་ཅུ་པ་ལས། སྐྱེ་བོ་ཉོན་མོངས་དུག་གིས་མགོ་རྨོངས་པ། །དེ་དག་རྣམས་ལ་མི་དགེ་གང་མཆིས་པ། ། 1-377 དེ་ནི་བདག་ཉིད་ཁོ་ན་དགའ་བཞིན་དུ། །ཅི་ནས་དམྱལ་བ་རྣམས་སུ་གཞོལ་བར་གྱི། །འཇིག་རྟེན་རབ་ཞི་བདེ་བའི་བདུད་རྩི་ཡིས། །ཚིམ་ནས་ཡིད་ནི་དགའ་བར་བགྱིད་གྱུར་ཅིག །འགྲོ་བ་དག་གི་ སྡུག་བསྔལ་ཅི་སྙེད་པ། །དེ་ནི་བདག་གིས་དང་དུ་ལེན་པར་ཤོག །ཅེས་དང་། སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་གཏམ་ལས། རང་གི་ལུས་དང་སྲོག་དང་ནི། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་བཏང་བར་བྱ། །ལུས་ ཅན་ཀུན་ལ་བྱམས་པ་དང་། །སྙིང་རྗེའི་སེམས་ཀྱིས་ཁྱབ་པར་བྱ། །སྡིག་པ་ཀུན་གྱི་རྣམ་སྨིན་ནི། །རང་གི་རྒྱུད་ལ་མངོན་འདོད་ཅིང་། བསོད་ནམས་ཀུན་ལ་ཡི་རངས་དང་། །སངས་རྒྱས་བདག་ཉིད་ཆེ་ལ་ བསམ། །ཞེས་དང་། རང་གི་ལུས་དང་སྲོག་ཉིད་ནི།
【現代漢語翻譯】 此外，在慈愛供養的祈願文中也提到：『從有頂天（Srid rtse）以下到無間地獄（mnar med）以上，所有無量世界的諸天、非天以及大腹行者，愿他們都獲得安樂，我來承擔他們的痛苦。』 寂天菩薩（Slob dpon klu sgrub）也說：『愿我承受他們的罪業果報，愿我所有的功德都成熟在他們身上。』 寂天菩薩（Slob dpon zhi ba lhas）還說：『我將修習自他平等，以及自他交換。』 『認識到自身充滿過患，而他人則如功德之海，徹底捨棄我執，受取他人，應當如此修習。』 『任何想要迅速救護自他的人，都應當修持自他交換這一秘密殊勝之法。』 『如果不能將自樂與他苦如實交換，則無法成佛，即使在輪迴中也無安樂可言。』 『因此，爲了平息自身的損害，以及平息他人的痛苦，應當將自身施與他人，像愛護自己一樣守護他人。』 『眾生的任何痛苦，都愿成熟在我身上。』 彌勒菩薩（Rje btsun byams pas）在《經莊嚴論》（mDo sde rgyan）中說：『以自他平等的心性，獲得珍愛他人勝過自己的境界后，才能真正理解利他才是最殊勝的，哪裡有自利，哪裡就有利他。』 『如果以慈悲之心，爲了利益他人而甘願承受無盡的痛苦，那麼對於那些損害世間的敵人，也不會毫不憐憫地加以傷害。』 馬鳴菩薩（Slob dpon rta dbyangs）在《七十愿文》中說：『眾生因煩惱毒藥而心智昏昧，他們所造的一切惡業，都愿我歡喜地承受，並因此墮入地獄。愿世間充滿寂靜安樂的甘露，令眾生心滿意足。眾生的一切痛苦，都愿由我來承擔。』 世親菩薩（Slob dpon dbyig gnyen）在《本生鬘》（Tshogs kyi gtam）中說：『應當將自己的身體、生命奉獻給一切眾生，以慈愛和憐憫之心遍佈一切有情。愿一切罪業的果報都成熟在我身上，對一切善業心生歡喜，並思念偉大的佛陀。』 『應當將自己的身體和生命』
【English Translation】 Furthermore, in the prayer of loving-kindness and offering, it is mentioned: 'From the peak of existence (Srid rtse) down to the Avici Hell (mnar med), may all the gods, demigods, and great belly-crawlers of all immeasurable worlds be happy, and may I take on their suffering.' Nagarjuna (Slob dpon klu sgrub) also said: 'May their sins ripen on me, and may all my virtues ripen on them.' Shantideva (Slob dpon zhi ba lhas) also said: 'I shall practice equality between myself and others, and the exchange of myself and others.' 'Recognizing that oneself is full of faults, and that others are like an ocean of virtues, one should completely abandon self-grasping and take on others, and practice in this way.' 'Anyone who wishes to quickly protect themselves and others should practice the secret and supreme method of exchanging themselves and others.' 'If one does not truly exchange one's own happiness for the suffering of others, one will not become a Buddha, and even in samsara there will be no happiness.' 'Therefore, in order to pacify my own harm and to pacify the suffering of others, I should give myself to others and protect others as I protect myself.' 'May all the sufferings of beings ripen on me.' Lord Maitreya (Rje btsun byams pas) said in the Ornament of the Sutras (mDo sde rgyan): 'With the mind of equality between oneself and others, having found the state of cherishing others more than oneself, one truly understands that benefiting others is the most supreme, where there is self-interest, there is the benefit of others.' 'If, with a compassionate heart, one willingly endures endless suffering for the sake of benefiting others, then even towards enemies who harm the world, one will not mercilessly inflict harm.' Ashvaghosa (Slob dpon rta dbyangs) said in the Seventy Verses of Aspiration: 'May I gladly take upon myself all the non-virtue of those beings whose minds are deluded by the poison of afflictions, and may I plunge into all the hells. May the world be filled with the nectar of peace and happiness, and may their minds be delighted. May I take upon myself all the sufferings of beings.' Vasubandhu (Slob dpon dbyig gnyen) said in the Garland of Birth Stories (Tshogs kyi gtam): 'One should offer one's own body and life to all beings, and pervade all sentient beings with loving-kindness and compassion. May the ripening of all sins be desired upon one's own being, rejoice in all merits, and contemplate the great Buddha.' 'One should offer one's own body and life'
།ཡིད་ཀྱིས་རྗེས་བཞིན་བཏང་བར་བྱ། །ཞེས་དང་། སྲོག་ཆགས་ཀུན་གྱི་སྡིག་པ་རྣམས། །ཐམས་ཅད་བདག་ལ་སྨིན་པར་ནི། །དེ་ལྟར་སྡིག་པ་ལེན་བྱེད་ཅིང་། ། འགྲོ་བ་ཕོངས་པའི་སྡིག་པ་བླངས། །ཞེས་དང་། གཞན་ཀུན་བདག་གིར་བྱ་བ་དང་། །རང་གི་རྟེན་ལ་གཞན་དུ་བྱ། །ཞེས་དང་། སློབ་དཔོན་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སར་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། བདེ་མཆོག་གི་རྒྱུན་བཤགས་ནས་ཀྱང་། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ལ་སྨིན། །བདག་གི་དགེ་བས་དེ་ཀུན་བདེ་བར་ཤོག །ཚེ་རབས་ཀུན་ཏུ་སྒོ་གསུམ་རིན་ཆེན་དང་། །བུམ་བཟང་དཔག་བསམ་ཤིང་སོགས་ལྟ་བུར་ཤོག ། 1-378 ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་རིགས་ཆད་དང་། ཉན་རང་གི་སངས་རྒྱས་མི་ཐོབ་པར་གསུངས་པས་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ལ་འགོད་མི་ནུས་སམ་སྙམ་ན། དེ་ནི་བློ་ཆུང་ བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། རྣལ་མར་སངས་རྒྱས་ལ་འགོད་མི་ནུས་པ་མི་སྲིད་པས་བློ་འདི་ལྟ་བུ་སྦྱོང་བའི་དུས་སུ་དེ་ལྟར་ཐག་ཆོད་ངེས་པས་ཏེ། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོས་འགྲོ་ཀུན་ཡོངས་ ལ་ཁྱབ། །སེམས་ནི་རྒྱ་ཆེན་མཆོག་ཏུ་རབ་བསྐྱེད་དེ། །འགྲོ་བ་འདི་དག་མ་ལུས་སངས་རྒྱས་རྒྱུ། །འདི་ན་སྣོད་མིན་སེམས་ཅན་གང་ཡང་མེད། །ཅེས་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། །རིགས་ནི་ ཐ་དད་རུང་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད་ལའང་། །ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་དག་གྱུར་པས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ཉིད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འགྲོ་ཀུན་དེ་ཡི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་དང་། རྫོགས་སངས་སྐུ་ ནི་འཕྲོ་ཕྱིར་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། །རིགས་ཡོད་ཕྱིར་ན་ལུས་ཅན་ཀུན། །རྟག་ཏུ་སངས་རྒྱས་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སྒོམ་ཞིང་སེམས་ཅན་གང་ལ་བྱེད་ པ་ན་མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་མཚམས་མེད་པ་ལྔ་བྱེད་པ་དང་། བསྟན་པ་རྩ་བ་ནས་འཇིག་པའི་སྡེ་འཁྲུག་བྱེད་པ་རྣམས་ལ། ན་བའི་བུ་ལ་ཁྱད་པར་ཡང་། །མ་ནི་རིམ་གྲོ་བྱེད་པ་ལྟར། ། 1-379 དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་། །དམ་པ་མིན་ལ་ལྷག་པར་བརྩེ། །ཞེས་པའམ། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་སྒྲུབ་བྱ་ནི། འཁོར་བ་ཡིན་པར་མ་ཤེས་ཤིང་། །རིགས་ཆད་གདུལ་བྱའི་གཙོ་བོ་རུ། །མ་ཤེས་ཀྱེ་ མ་བདག་ཉིད་ལའང་། །ཞེས་པ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱས་ལ། གཏོང་ལེན་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཚང་རྒྱ་བའི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚང་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་པར་བསྒོམ་པ་ཡིན་གསུངས། དེ་ཡང་ལེན་ པའི་གོ་རིམ་ནི། ལེན་པའི་གོ་རིམ་རང་ནས་བརྩམས། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཐོས་བསམ་གྱིས་བློ་མ་སྦྱོང་བ། རང་ལ་གཅེས་པར་འཛིན་པ་ཤས་ཆེའི་གང་ཟག་འགའ་ཞིག་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལེན་པ་ ལ་སྐྲག་པ་ལྟ་ན། དེས་དང་པོ་རང་ཉིད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལེན་པ་ལ་སློབ་པ་སྟེ། རང་གི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས
【現代漢語翻譯】 『以心隨之』。又如，『所有眾生的罪業，都讓我來承受。』 如此承擔罪業，取走眾生之苦。』 又如，『將一切歸於他人，將自己的利益給予他人。』 如同寂天菩薩在《入菩薩行論》中所說。 從《勝樂續》的懺悔文中也說：『所有眾生的痛苦都讓我來承受，愿我的善行使他們都獲得安樂。愿生生世世，我的身語意三門如同珍寶、如意寶瓶、如意樹一般。』 1-378 等等，說了許多。又有人想，既然經中說斷種姓者和聲聞緣覺不能成佛，那麼他們就不能被安置於佛位嗎？這只是針對小根器者而言的。實際上，不可能不能將他們安置於佛位。因此，在修習這種心性時，必須對此有明確的認識。如來藏遍佈一切眾生，心是廣大無上的，所有這些眾生都具有成佛的潛質，沒有哪個眾生不是成佛的法器。』 又如，『法界無有分別，因此種姓不可能有差別。』 又如，『真如在一切眾生中沒有差別，因為清凈的緣故，因此如來就是他們的本性，一切眾生都具有如來藏。』 又如，『圓滿佛身是自性身的顯現，與真如無二無別，因為具有佛性的緣故，一切有情眾生恒時具有如來藏。』 因此，要對一切眾生修習，無論對哪個眾生修習，都要想到那些造作十不善業、五無間罪，以及從根本上摧毀佛法的人。 『如同母親對生病的兒子，給予特別的關愛，菩薩也是如此，對那些不善良的人更加慈愛。』 或者，『不瞭解偉大之人的事業就是輪迴，不瞭解斷種姓者是主要的調伏對象，唉，對自己也是如此。』 應當這樣理解，通過給予和接受，使一切眾生具足成佛的因緣，從而觀想一切眾產生佛。據說，接受的次第是：『接受的次第從自身開始。』 也就是說，對於那些沒有通過聞思修來調伏自心，執著自我非常強烈的人，如果害怕接受他人的痛苦，那麼首先要學習接受自己的痛苦，從無始以來。
【English Translation】 『Followed by the mind.』 And, 『May all the sins of all sentient beings ripen upon me.』 Thus taking on sins, taking away the suffering of beings.』 And, 『Taking all others as mine, and giving my own support to others.』 As stated by Master Asanga in the Bodhisattva Grounds. From the confession in the Chakrasamvara Tantra also: 『May the suffering of all sentient beings ripen upon me, may my virtue bring them all to happiness. May my three doors be like jewels, wish-fulfilling vases, wish-fulfilling trees, etc., in all lifetimes.』 1-378 And so on, many were said. Furthermore, if it is said that those of extinct lineage and Hearers and Solitary Realizers will not attain Buddhahood, then one might wonder if they cannot be placed in Buddhahood. That is intended for those of small minds, but in reality, it is impossible that they cannot be placed in Buddhahood, so one must be certain of this when training the mind in this way. The Sugata-garbha pervades all beings, the mind is vast and supremely generated, all these beings are the cause of Buddhahood, there is no sentient being here who is not a vessel. And, Because there is no distinction in the realm of Dharma, lineage cannot be different. And, Likewise, Suchness is in all, without distinction, but purified, therefore the Tathagata is its nature, all beings have its essence. And, The complete Buddha body is emanated, and inseparable from Suchness, because there is lineage, all embodied beings always have the essence of Buddhahood. Therefore, contemplate on all sentient beings, and when doing so on any sentient being, think of those who commit the ten non-virtuous actions and the five boundless deeds, and those who cause conflict in the community that destroys the teachings from the root. Like a mother who gives special care to a sick son, likewise, a Bodhisattva is especially loving to those who are not virtuous. Or, Not knowing that the work of a great person is samsara, not knowing that those of extinct lineage are the main objects of taming, alas, even to myself. One should understand it in this way, and through giving and taking, all sentient beings have the complete cause and condition for attaining Buddhahood, and thus contemplate all sentient beings attaining Buddhahood. It is said that the order of taking is: The order of taking begins with oneself. That is, for some individuals who have not trained their minds through hearing, thinking, and meditating, and who are very attached to themselves, if they are afraid of taking on the suffering of others, then they should first learn to take on their own suffering, from beginningless time.
་བསགས་པའི་ལས་བྱེད་ངེས་དང་རྣམ་སྨིན་མྱོང་ངེས་རྣམས་ཚེ་འདི་ལ་ སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་པ་ནས། འདིར་ཡང་ཚེ་སྨད་ལ་སྨིན་རྒྱུ། ཚེ་སྟོད་ལ་ལེན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་ནས་བརྩམས་ནས་རྩ་བའི་མ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བར་དང་། མནར་མེད་པ་ ནས་བཟུང་སྟེ། ཉན་རང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བར་གྱི་ལེན་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རབ་འབར་དགྲ་ཡི་དབང་དུ་སོང་། །སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ནོན་མུན་པས་སྒྲིབ། །བགྲོད་དཀའི་ལམ་ལ་རབ་ཏུ་ཞུགས། །འཆིང་བ་ཆེ་དང་ཡང་དག་ལྡན། ། 1-380 ཟས་ཆེན་དུག་དང་འདྲེས་ལ་ཞེན། །ལམ་ནི་རབ་ཏུ་སྟོར་གྱུར་པ། །ལམ་གོལ་རབ་ཞུགས་སྟོབས་ཆུང་བའི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་གང་ཟག་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མང་ བས་བསྐོལ་དུ་མི་རུང་བ་དག་དམིགས་པ་ལ་སེམས་གནས་པ་དང་། འབྱོང་སྐྱེན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་རླུང་ལ་བསྐྱོན་པར་བྱ། དང་པོའི་དུས་སུ་གཏོང་ལེན་ཡུན་རིང་པོར་སྤེལ་ནས་བསྒོམ། དེ་ ནས་རེས་ཐུང་ལ་ཤིན་ཏུ་འབྱོངས་ནས་རླུང་ལ་སྐྱོན་པར་བྱའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། རླུང་ཕྱིར་རྒྱུ་ཙ་ན། རང་གི་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་བ་གསུམ་སེམས་ཅན་ལ་གཏོང་། ནང་དུ་རྔུབ་པ་ན་སེམས་ ཅན་གྱི་སྡིག་སྡུག་གཏམ་ངན་ལ་སོགས་པ་རང་ལ་ལེན་པའོ། གཞན་དུ་མི་གཡེངས་པས་།དེས་ནི་སེམས་ཟིན་པ་ཡང་ཡོང་གསུངས། ཏིང་ངེ་འཛིན་རང་ཤུགས་ལ་སྐྱེའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བཟའ་བཏུང་མི་དང་ གཏམ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་རླུང་ལ་སྐྱོན་ཅིང་བྱེད་པའོ། །དེ་དག་ནི་མཉམ་བཞག་གོ །རྗེས་ལ་ཉམས་སུ་བླང་ཚུལ་ནི། ཡུལ་གསུམ་དུག་གསུམ་དགེ་རྩ་གསུམ། །རྗེས་ཀྱི་མན་ངག་མདོར་བསྡུས་ པའོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། རྗེས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་གྱི་དུས་སུ་སྦྱང་བའི་ཚུལ་ཏེ། དབང་པོ་དྲུག་གི་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་། མི་འོང་བ་དང་། བར་མ་གསུམ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་གི་རྒྱུད་ལ་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་དང་། 1-381 དུག་གསུམ་དགེ་རྩ་གསུམ་དུ་བསྒྱུར།། ཞེ་སྡང་དང་། གཏི་མུག་གསུམ་སྐྱེ་བ་ལྟར་ན། སེམས་ཅན་གྱི་དེ་གསུམ་བདག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག སེམས་ཅན་མ་ཆགས་པ་དང་། ཞེས་སྡང་མེད་པ་དང་། གཏི་ མུག་མེད་པའི་དགེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་དུ་སེམས་སྦྱོང་བ་རྗེས་ཀྱི་མན་ངག་གོ །མན་ངག་སྙིང་པོ་མདོར་བསྡུས་པ། །སྤྱོད་ལམ་ཀུན་ཏུ་ཚིག་གིས་སྦྱང་། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྗེས་ཀྱི་ སྤྱོད་ལམ་གྱི་དུས་ན་བློ་སྦྱོང་བའི་ཚུལ་ཚིག་གིས་སྦྱོང་བ་སྟེ། འགྲོ་འཆག་ཉལ་འདུག་ལ་སོགས་པའི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་སྙིང་པོ་བགྲང་བ་བཞིན་ཚིག་གིས་སྦྱོང་བ་སྟེ། ཇོ་བོའི་ཞལ་ནས། རྒྱ་ གར་ཤར་ཕྱོགས་ཀུན་ན། སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ། ཀུན་འབྱུང་འཕགས་པའི་བདེན་པ་སོགས་བཞི་ཚིག་གིས་བསྒོམ་པ་ཡོད་གསུངས། དགེ་བཤེས་སྟོན་པ་ཡང་འཇིག་རྟེན
【現代漢語翻譯】 愿積累的業力必定成熟，必定體驗的異熟果，在此生中成熟。此處也是晚年成熟，早年接受等等。從那開始，直到根本的母親和所有眾生，從無間地獄開始，直到聲聞、緣覺、菩薩，都要接受。如《經莊嚴論》所說：『完全被敵人所控制，被痛苦壓迫，被黑暗遮蔽，進入難行的道路，與巨大的束縛完全相連，貪戀與毒藥混合的食物，道路完全迷失，進入歧途，力量弱小的眾生，我對此生起慈悲。』就像這樣。還有，對於那些因過多分別念而難以調伏的人，爲了讓心安住于對境，爲了變得敏捷，將這二者施於風上。最初的時候，長時間地交替給予和接受，然後修習。之後，變得非常熟練，時間縮短，然後施於風上。』所謂施於風上，就是當氣息呼出時，將自己的身體、受用、善根三者給予眾生；當氣息吸入時，將眾生的罪惡、痛苦、惡語等接受到自己身上。不向其他地方散亂，這樣就能抓住心，自發地生起禪定。同樣地，飲食、與人交談等等，所有這些都施於風上而行。這些是正行。之後，如何於後修中修持呢？『三境、三毒、三善根，后修的訣竅簡略歸納。』所謂后修的修持方式，就是在後修的行住坐臥時，修習的方式是：依靠六根的可愛境、不可愛境和中等境這三種境界，如果自己的相續中生起煩惱貪慾、嗔恨和愚癡這三種毒，就想：愿眾生的這三種毒在我身上成熟，愿眾生沒有貪慾，沒有嗔恨，沒有愚癡，具足善根。這樣修習心，就是后修的訣竅。訣竅的精華簡略歸納，『一切行為都用言語來調伏。』所謂后修的行住坐臥時，用言語來調伏心的方式是：在行住坐臥等一切時候，像唸誦心咒一樣用言語來調伏。如覺沃所說：『在印度東方各地，苦諦、集諦等四諦都用言語來修習。』格西敦巴也說世界
【English Translation】 May the karmas accumulated that are certain to ripen and the results that are certain to be experienced ripen in this life. Here, too, it ripens in old age, and receiving in early life, and so on. From there, starting from the root mother to all sentient beings, from the uninterrupted hell upwards, to the Hearers, Solitary Realizers, and Bodhisattvas, is the taking. As it says in Ornament for the Sutras, 'Completely under the power of enemies, oppressed by suffering, obscured by darkness, entering a difficult path, completely bound by great bonds, attached to food mixed with poison, the path is completely lost, entering a wrong path, the sentient beings with little strength, I have compassion for them.' Like that. Also, for those who cannot be tamed due to many conceptualizations, in order to keep the mind on the object and to become quick, these two should be applied to the wind. At the beginning, practice giving and taking for a long time, then meditate. Then, become very skilled and shorten the time, then apply it to the wind. 'Applying it to the wind' means that when the breath goes out, one gives one's body, possessions, and three virtues to sentient beings; when the breath comes in, one takes the sins, sufferings, bad words, etc. of sentient beings upon oneself. Without being distracted elsewhere, it is said that this will seize the mind and spontaneously generate samadhi. Similarly, eating, drinking, talking to people, etc., all of these are done by applying it to the wind. These are the main practices. How to practice in the subsequent practice: 'Three objects, three poisons, three roots of virtue, the essential instructions of the subsequent practice are briefly summarized.' The way to train in the subsequent conduct is that during the time of subsequent conduct, the way to train is to rely on the three objects of the six senses, the desirable, the undesirable, and the intermediate. If afflictions such as desire, hatred, and ignorance arise in one's mind, one thinks, 'May these three poisons of sentient beings ripen on me. May sentient beings be without attachment, without hatred, and without ignorance, and be endowed with virtue.' Training the mind in this way is the essential instruction of the subsequent practice. The essence of the essential instructions is briefly summarized: 'All actions are tamed with words.' The way to train the mind with words during the time of subsequent conduct is that at all times, such as walking, standing, sitting, and lying down, one trains with words like reciting a mantra. As Jowo said, 'In all parts of eastern India, the Four Noble Truths, such as the truth of suffering and the truth of origin, are practiced with words.' Geshe Tonpa also said the world
་ཆོས་བརྒྱད་མགོ་སྙོམས་ལ། རེས་ཙ་ན་ རྙེད་དང་མ་རྙེད་གསུངས། རེས་སྟོད་སྨད་ཅེས་བགྱི་གསུངས། རེས་སྙན་མི་སྙན། རེས་གྲགས་མི་གྲགས་ཞེས་གསུངས། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚིགས་བཅད་མགོ་ཕྱུང་། མཇུག་ཕྱུང་མཛད། ཕུ་ཆུང་བ་ཡང་རྒྱལ་ ལྷ་ཁང་གི་བཟའ་མི་ཤི་བ་བགྲང་། ཡང་གོམ་པ་རེ་འདོར་ཞིང་། ཡ་འཆི་བ་འཆི་བ་གསུངས་པ་དང་། གླང་རི་ཐང་པ་ཡང་། ཁེ་དང་རྒྱལ་ཁ་ཐམས་ཅད་ཇོ་བོ་སེམས་ཅན་ལ་འབུལ། དེ་ཅི་སྟེ་ན། 1-382 བདེ་བའམ་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྱོང་དང་ཕུང་ཁ་ཐམས་ཅད་རང་ལ་བླངས། དེ་ཅི་སྟེ་ན། སྐྱོན་ནམ་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ ལ་བརྟེན་ནས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་རྟག་ཏུ་གསུངས་པ་ལྟར་སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་སྡིག་དང་སྡུག་བསྔལ་བདག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག བདག་གི་བདེ་བ་དང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སེམས་ ཅན་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་པའམ། བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཅིང་། །བདག་དགེ་མ་ལུས་དེར་སྨིན་ཤོག །ཅེས་པའམ། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ལ་སྨིན། །བདག་གི་དགེ་བས་དེ་ཀུན་བདེ་ ཐོབ་ཤོག །ཅེས་སམ། མཐོང་ཞིང་ཐོས་སམ་རྗེས་སུ་དྲན་ཡང་རུང་། །རེག་གམ་གཏམ་དུ་བརྗོད་པར་གྱུར་ཀྱང་རུང་། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་ལ་ཕན་པ་ནི། །བདེ་དང་ལྡན་པ་རྟག་ཏུ་བྱེད་གྱུར་ཅིག ། ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྟག་ཏུ་སྙིང་པོ་བགྲང་བ་བཞིན་བྱེད་ཅིང་ཚིག་གི་སྒོ་ནས་སྦྱངས་ན་མཐར་དོན་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར། མ་བཅོས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། སྔགས་རྙིང་མ་བའི་གྱེར་སྒོམ་ཀུན་ ཡང་འདི་དང་དོན་གཅིག དེ་ཡང་དང་པོ་ཙ་ན་ཁར་མི་ཐོན་པ་བྱུང་དོགས་ཡོད། གོམས་ཙ་ན་འཆད་ཀ་བ་སྣང་སྲིད་ཀྱི་སྒྲ་ལ་བློ་སྦྱོང་གི་སྒྲ་ལས་སྙན་པ་མེད་པས་ངའི་ཤེད་ཀྱིས་མ་ནུས། 1-383 ཁྱེད་ཀྱིས་བརྗོད་དང་གསུངས་པ་ལྟར་ཡོང་། དེ་ཚིག་གི་ཅང་ཡོད་དེ་སྙམ་ན། སྣེ་ཟུར་པས་ཙནྜ་མཧཱ་རོ་ཥ་བགྲང་བས་ཇོ་བོར་ཝལ་གྱིས་ཡོང་། ཅིའི་ཕྱིར་གྱི་ལམ་ན་མེད་གསུངས། །དེས་ན་འདི་ གཉིད་རྨུགས་ཀྱི་དབང་དུ་ཡང་མི་འགྲོ། དེས་སྐྱེན་པ་ལེགས་པ་ཡིན་གསུང་ངོ་། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ས་དང་པོ་གསུངས། དེ་རྣམས་ནི་བློ་སྦྱོང་གི་ལུས་སམ་དངོས་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །དེའི་ཡན་ལག་གམ་རྒྱས་བཤད་ཙམ་སྟོན་པ་ལ། ཇི་ལྟར་སྦྱང་བའི་ཚུལ། ད་ནི་ དེའི་ཡན་ལག་གམ་རྒྱས་བཤད་ཙམ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་། ཚིག་ལྷུག་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་དོན་སྟོན། འདི་དག་ལ་གྲངས་དང་གོ་རིམ་ལ་སོགས་པའི་ ངེས་པ་མེད། དོན་བློ་ལ་མ་སྐྱེས་བར་དུ་བསྒོམ་གསུངས་ནས་སྔ་ཕྱིའི་འབྲེལ་ལ་སོགས་པ་མེད་པར་གསུངས། ཡང་གསུང་གི་གདམས་པའི་གནད་ལས་ཀྱང་། འབྲེལ་ཅུང་ཟད་མཛད་པ་ཡང་བཞུགས། བླ་མའ
【現代漢語翻譯】 有時平等對待八法（世間八法），有時講獲得與未獲得，有時講好與壞，有時講悅耳與不悅耳，有時講出名與不出名。擷取《世間智者》等詩歌的開頭和結尾。普瓊瓦也列舉了嘉拉康（寺廟名）的家庭成員去世的情況。有時一步一停，唸誦『死亡，死亡』。朗日塘巴也說：『將一切利益和勝利都獻給覺沃（至尊）有情。』這是為什麼呢？ 因為一切安樂或功德都依賴於有情眾生。將一切損失和失敗都留給自己。這是為什麼呢？因為一切過失或罪惡都依賴於我執。』像這樣經常教導，在一切行為中，愿有情眾生的罪惡和痛苦都在我身上成熟，愿我的安樂和功德都在有情眾生身上成熟。或者說：『愿我承受他們的罪業成熟，愿我的一切善業都在他們身上成熟！』或者說：『愿一切有情眾生的痛苦都在我身上成熟，愿我的善業使他們都獲得安樂！』或者說：『無論是看見、聽見還是憶念，無論是接觸還是談論，愿我以各種方式恒常利益眾生，使他們恒常擁有安樂！』 像這樣經常像唸誦心咒一樣唸誦，並通過語言來修習，最終會進入實義，未經造作地在相續中生起。寧瑪派的唸誦修習也都是這個意思。剛開始的時候，可能會出現念不出來的情況。習慣之後，會覺得沒有比顯現世間萬物的聲音更悅耳的了，所以我的力量不夠，按照您所說的那樣去做。如果覺得這些話沒什麼用，那麼斯內祖爾巴唸誦札仲瑪哈若夏（藏文：ཙནྜ་མཧཱ་རོ་ཥ་，梵文天城體：चण्डमहारोष，梵文羅馬擬音：Caṇḍamahāroṣa，漢語字面意思：忿怒尊）時，覺沃（至尊）會立刻降臨。為什麼說這條路不存在呢？因此，這也不會受到昏沉睡眠的影響，這樣敏捷是很好的。』 他說，『方便和智慧是初地（菩薩十地之第一地，歡喜地）。』這些都是修心（藏文：བློ་སྦྱོང་）的身體或實質。現在，爲了展示它的分支或詳細解釋，說明如何修習的方法。 現在，爲了展示它的分支或詳細解釋，分為偈頌和散文兩種。首先，解釋偈頌的含義。這些偈頌沒有數量和順序等規定。他說，在意義沒有在心中生起之前，要不斷地修習，所以沒有先後關聯等。此外，在口頭教誨的要點中，也保留了一些關聯。上師們
【English Translation】 Sometimes he treated the eight worldly concerns (eight worldly dharmas) equally, sometimes he spoke of gain and loss, sometimes he spoke of good and bad, sometimes he spoke of pleasant and unpleasant, and sometimes he spoke of fame and obscurity. He extracted the beginning and end of verses such as 'Worldly Wise One'. Püchungwa also enumerated the deaths of the Gyal Lhakhang (temple name) family members. Sometimes he paused at each step, reciting 'Death, death'. Langri Tangpa also said, 'I offer all benefits and victories to Jowo (Supreme) sentient beings.' Why is that? Because all happiness or merit depends on sentient beings. I take all losses and failures upon myself. Why is that? Because all faults or evils arise from clinging to self.' Like this, he constantly taught that in all actions, may the sins and sufferings of sentient beings ripen on me, and may my happiness and merit ripen on sentient beings. Or: 'May I bear the ripening of their sins, and may all my virtues ripen on them!' Or: 'May the suffering of all sentient beings ripen on me, and may my virtues enable them all to attain happiness!' Or: 'Whether seeing, hearing, or remembering, whether touching or speaking, may I always benefit beings in every way, and may they always have happiness!' Like this, he constantly recited as if reciting a heart mantra, and by practicing through words, one will eventually enter the real meaning and arise un-fabricated in the continuum. All the Nyingma's recitation practices have the same meaning. At first, there may be times when you can't recite it. After getting used to it, you will feel that there is no sound more pleasant than the sound of the manifested world, so my strength is not enough, do as you said. If you think these words are useless, then when Sné Zurpa recites Tsenda Maharosha (藏文：ཙནྜ་མཧཱ་རོ་ཥ་，梵文天城體：चण्डमहारोष，梵文羅馬擬音：Caṇḍamahāroṣa，漢語字面意思：Wrathful One), Jowo (Supreme) will come immediately. Why do you say this path doesn't exist? Therefore, this will not be affected by drowsiness or sleepiness, so being quick is good.' He said, 'Skillful means and wisdom are the first bhumi (first of the ten Bodhisattva grounds, Joyful Ground).' These are like the body or substance of mind training (Tibetan: བློ་སྦྱོང་). Now, to show its branches or detailed explanations, to explain how to practice. Now, to show its branches or detailed explanations, it is divided into verses and prose. First, explain the meaning of the verses. These verses have no fixed number or order. He said that until the meaning arises in the mind, one should practice continuously, so there is no connection between before and after. In addition, some connections are also retained in the key points of oral teachings. Lamas
ི་གསུང་ ལས་ཀྱང་འབྲེལ་ཅུང་ཟད་མཛད་པ་ཡང་བཞུགས་པས། འདིར་ཡང་བློ་ལ་བསྡོག་བདེ་བའི་ཕྱིར་འབྲེལ་ཅུང་ཟད་བྱས་ན་དོན་གསུམ་དུ་གནས་ཏེ། ཇི་ལྟར་སྦྱང་བའི་ཚུལ་དང་། འབྱོངས་པའི་ཚད་དང་། སྦྱངས་པའི་ དགོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་། མི་ཉམས་པའི་ཐབས་དང་། འཕེལ་བའི་རྐྱེན་ནོ། ། ༈ སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། ཤེས་པར་བྱ་བ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྔོན་འགྲོ་ཀུན་སློང་གི་ཁྱད་པར་དང་། དངོས་གཞི་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་དང་། 1-384 རྗེས་ལ་བདེ་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། ཐོག་མཐའ་གཉིས་ལ་བྱ་བ་གཉིས། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཐོག་མར་མལ་ནས་ལྡང་བའི་དུས་སུ། བདག་གིས་དེ་རིང་བདག་འཛིན་ཐུལ་ཞིང་རང་གཅེས་འཛིན་ གྱིས་མ་གོས་པར་བྱས། སེམས་ཅན་གཞན་གཅེས་འཛིན་མ་ཉམས་པར་བྱ་སྙམ་པའི་འཕེན་པ་བཏང་། དགོང་མོ་ཉལ་ཁར་སེང་གེ་རྣམ་པར་བརྩེ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་དེ་རིང་ཐོག་མར་དེ་བྱས་སོ། དེ་ནས་དེ་བྱས་སོ། །ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་གྲངས་རྣམས་རིམ་པར་བརྟག་ནས་སྤྱིར་ཆོས་ཁྱད་པར་དུ་བློ་སྦྱོང་དང་འགལ་བ་སྤྱད་ནས་འདུག་ན། དེ་ཚེ་བདག་ལ་རྔན་བགྲང་ཞིང་། །བླ་མའི་གདམས་ངག་ དྲན་པར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས་དལ་འབྱོར་ཆུད་གསོན་པ་རང་ལ་རང་གིས་གནོད་པ་སྐྱེལ་བ་ཁྱོད་ལྟ་བུ་ཡོང་བ་སྙམ་དུ་བསམས་ལ་བཟོད་གསོལ་དང་བཤགས་སྡོམ་བྱས་ལ་སང་ནས་དེ་ ལྟ་བུ་མི་བྱའོ་སྙམ་དུ་བསྒོམ་པ་དང་། ཆོས་དང་མཐུན་པར་བྱས་ནས་འདུག་ན་དགའ་བ་བསྒོམ་ཏེ་དལ་འབྱོར་དོན་ཡོད་པར་བྱས། དུས་དོན་ཡོད་དུ་འདས་སྙམ་དུ་བསམས་ནས། དགེ་བ་འདི་ཡིས་ ཆོས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བ་དང་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ། ཡང་ནང་པར་ལངས་ཙ་ན། དེ་རིང་བདག་གིས་ཁ་སང་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་འདི་བཞིན་དུ་བྱ་སྙམ་དུ་བསམ་ཞིང་། 1-385 འཕེན་པ་གཏོང་བ་གལ་ཆེ། དེ་ལྟར་བྱེད་ཅེས་ཚིག་ཏུ་མི་བརྗོད། བསམ་པས་འདི་འབའ་ཞིག་སྦྱང་། དགྲ་བྱུང་བ་དང་ན་ཚ་དྲག་པོ་བྱུང་བ་ལ་སོགས་པའི་དུས་སུ་སྔར་བཞིན་དུ་བསམ། གཉེན་ པོ་བླ་མ་དཀོན་མཆོག་གི་བྱིན་རླབས། ཆོས་སྐྱོང་གི་མཐུ་སྟོབས། རང་གི་དུས་གསུམ་གྱི་དགེ་བ། སེམས་ཅན་སྤྱི་མཐུན་གྱི་བསོད་ནམས་ཅི་འདུག་ལྟས་ལ་རྐྱེན་བཞིས་དུས་བཞི་པོ་དེར་བདག་འདི་བསྒོམ་ པ་ལ་འགྲན་ཟླ་མེད་པ་མེ་འབར་བ་ལ་ཤིང་བསྣན་པ་ལྟར་འགྲོ་བར་བྱའོ།། །། ཀུན་སློང་གི་གོ་ཆ་དེ་ལྟ་བུ་གྱོན་པས་དངོས་གཞིའི་ཁྱད་པར་ལ་གསུམ་སྟེ། ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། སྤང་ བར་བྱ་བ་དང་། བླང་བར་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། དགྲ་ཟིན་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། ནོར་མ་ནོར་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། གཞུང་དོན་ཇི་ལྟར་ཤེས་པར་བྱ་བའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི། ལེ་ལན་ཐམས་ཅད་གཅིག་ལ་གདའ། །ཀུན་ལ་བཀའ་དྲ
【現代漢語翻譯】 的教言 也稍微做了一些關聯，爲了便於記憶，這裡也稍微做一些關聯，可以歸納為三個方面：如何修習，修習的程度，以及修習的必要性。 第一方面有三個內容：生起的因，不退失的方法，以及增長的緣。 生起的因，需要了解。 第一方面有三個內容：前行發心的差別，正行行為的差別，以及后得安樂的差別。第一個是『首尾二事』，也就是開始從床上起來的時候，發願今天我要降伏我執，不被自愛執著所染污，不減弱愛他之心。晚上睡覺前，以慈愛的三摩地，反思今天從一開始做了什麼，然後做了什麼，依次檢查各種行為，如果發現有違背佛法，特別是違背修心的事情，就要像『那時責備自己』一樣，憶念上師的教言，心想：『像你這樣虛度暇滿人身，自己給自己帶來損害的人真是可悲』，然後懺悔併發誓以後不再這樣做。如果行為符合佛法，就生起歡喜心，心想：『我沒有白白浪費暇滿人身，沒有虛度光陰』，然後發願：『以此功德，愿我生生世世不離菩提心』。早上起來的時候，心想：『今天我要比昨天做得更好』，發願非常重要。這樣做的時候，不要用語言表達，只是用心去修習。遇到敵人或者生重病的時候，也要像以前一樣想。依靠上師三寶的加持，護法的威力，自己三世的善根，以及眾生的共同福德，這四種因緣，在任何時候都要精進修習，就像火上澆油一樣。 像這樣穿上發心的盔甲，正行的差別有三個方面：需要了解的，需要斷除的，以及需要修習的。第一個方面有三個內容：認識到敵人，認識到正確與錯誤，以及如何理解經文的意義。首先需要了解的是：一切過錯都歸於我，一切恩德都歸於眾生。
【English Translation】 The teachings of Also made some connections, and in order to facilitate memory, some connections are also made here, which can be summarized into three aspects: how to practice, the degree of practice, and the necessity of practice. The first aspect has three contents: the cause of arising, the method of non-regression, and the condition of growth. The cause of arising needs to be understood. The first aspect has three contents: the difference of preliminary motivation, the difference of main practice behavior, and the difference of subsequent happiness. The first is 'two things from beginning to end', that is, when getting up from bed at the beginning, make a wish that today I will subdue my ego-grasping, not be contaminated by self-love attachment, and not weaken the heart of loving others. Before going to bed at night, with the Samadhi of loving-kindness, reflect on what I did from the beginning today, and then what I did, and check all kinds of behaviors in turn. If I find anything that violates the Dharma, especially violates the practice of mind, I should 'blame myself at that time', remember the Guru's teachings, and think: 'It is sad for people like you who waste the leisure and fullness of human life and bring harm to themselves'. Then repent and vow not to do it again in the future. If the behavior is in accordance with the Dharma, then generate joy and think: 'I have not wasted the leisure and fullness of human life in vain, and I have not wasted time'. Then make a wish: 'With this merit, may I never be separated from Bodhicitta in all my lives'. When getting up in the morning, think: 'Today I will do better than yesterday', and it is very important to make a wish. When doing this, do not express it in words, just practice with your heart. When encountering enemies or serious illnesses, think as before. Relying on the blessings of the Guru and the Three Jewels, the power of the Dharma protectors, the roots of goodness of one's own three times, and the common merits of sentient beings, these four conditions should be diligently practiced at all times, just like adding wood to a burning fire. Wearing the armor of motivation like this, the difference of the main practice has three aspects: what needs to be understood, what needs to be abandoned, and what needs to be practiced. The first aspect has three contents: recognizing the enemy, recognizing right and wrong, and how to understand the meaning of the scriptures. What needs to be understood first is: all the faults belong to me, and all the kindness belongs to sentient beings.
ིན་ཆེ་བར་བསྒོམ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་དགྲ་ཟིན་ངོས་མ་ཟིན། སྤང་བླང་དམིགས་མ་ཕྱེད་པས་ཆོས་ བྱས་ཚད་བདག་འཛིན་གྱི་ཆོས་སུ་སོང་བས་ནོར། ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་སྔར་འདྲིས་གང་ཡང་ཉེར་མ་སོང་བས། ད་རེས་དགྲ་ཟིན་ངོས་ཟིན་པར་བྱ། དེ་རང་གང་ཡིན་ན་རང་ལ་དགྲར་ལྟས་ལ་སྤང་། 1-386 སེམས་ཅན་ལ་ཟིན་དུ་ལྟས་ལ་གཅེས་པར་བྱ་བ་གཉིས་ལས་མེད་པ་ཡིན། དེ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལ་དགྲར་བལྟས་པ་ནི། ལེ་ལན་ཐམས་ཅད་གཅིག་ལ་གདའ། །ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། མི་འདོད་ པ་ཅི་བྱུང་ཡང་གྱོད་གཞན་ལ་མི་གདའ། སྒོམ་ཆེན་པའི་འཁོར་མེད་རང་གཅིག་པུས་མར་ཁུ་བཀོལ་བས་མར་ཁུ་ལུད་ནས་པོ་བས། ལེ་ལན་དྲི་བོ་སྤྲང་འགྱེད་ཁོ་ནས་ལན་ཟེར་བ་བཞིན་དུ་ ད་ལྟ་རང་ཅག་མི་འདོད་པ་རེ་བྱུང་ཙ་ན། ས་ཡུལ་གཉན་པ་དང་། འདྲེས་རྩེར་བ་དང་། བླ་མས་ཐུགས་ལ་མ་བཏགས་པ་ལ་སོགས་པ་གཞན་ལ་ལེ་ལན་འདོད་དེ་ནོར་བ་ཡིན། ལེ་ ལན་ཐམས་ཅད་རང་གི་ནང་དུ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལ་འདོད་པ་སྟེ། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལ་བརྟེན་ནས། བདག་ཡོད་ན་ནི་གཞན་ཏུ་ཤེས། །བདག་གཞན་ཆ་ལས་འཛིན་དང་སྡང་། །འདི་དག་དང་ནི་ ཡོངས་འབྲེལ་ལས། ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་སྐྱོན་དང་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་དེ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་མི་འདོད་པ་ཕྱི་སྣོད་ལ་བརྟེན་ནས་བྱུང་ཡང་རུང་། ནང་བཅུད་ལས་ བྱུང་ཡང་རུང་། མཐོ་ལ་བཟང་བ་སངས་རྒྱས་དང་ཆོས་སྐྱོང་གི་བཀའ་ཆད་བྱུང་ཡང་རུང་། དམའ་བ་མུལ་སྤྲང་ལ་སོགས་པས་བྱས་ཀྱང་རུང་། མང་བ་སེམས་ཅན་གྱིས་བྱས་ཀྱང་རུང་། ངན་པ་ཤིག་གིས་བྱས་ཀྱང་རུང་། 1-387 རླུང་མཁྲིས་བད་ཀན་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་གནོད་པ་ཡིན་ཡང་རུང་། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་གྱིས་ལན་པར་ཤེས་པར་བྱ། ད་ལྟ་སྡེ་པ་ནང་། དགེ་བཤེས་ནང་། ཕ་སྤུན་ནང་། དཔོན་ གཡོག་ནང་། དཔོན་སློབ་ནང་། བཀའ་གདམས་པ་ནང་། ཡོན་མཆོད་མི་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་ཡིན། དེ་ཡང་ངར་འཛིན་ཡོད་རིང་ལ། ང་འབའ་ཞིག་གཅེས་པར་བཟུང་ནས་གཞན་ ཐམས་ཅད་ཐེད་ལ་བཏང་བ་བྱིས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བས། འཇིག་རྟེན་དག་ན་འཚེ་བ་གང་ཡོད་དང་། ། འཇིགས་དང་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་ཀུན་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་གྱུར་ན། །འདྲེ་ཆེན་དེས་ཀོ་བདག་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན། འཇིག་རྟེན་ན་མི་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ཅི་ ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་བདག་འཛིན་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། གང་དང་གང་དུ་སྐྱེས་པའི་ལུས་འདི་ལ་བདག་ཏུ་བཟུང་ཞིང་ང་མེད་པ་ལ་ངར་བཟུང་ནས་འདིའི་ཁ་འཛིན་འདོད་མི་འདོད་གཉིས་ཀྱི། དགག་ སྒྲུབ་བྱེད་བྱེད་ནས་གཞན་ལ་གཡོ་སྒྱུ་ཁྲམ་གསུམ་བྱས་ནས་ཉོན་མོངས་པ
【現代漢語翻譯】 應修持視其為大敵。（這是說）從無始以來，我們沒有認清敵人，沒有區分應捨棄和應修持的，以至於所有的修行都變成了執著於我的修行，這是錯誤的。對於解脫和一切智智，我們從未熟悉過。因此，現在要認清敵人。那敵人是什麼呢？就是把自己視為敵人而捨棄。 1-386 對於眾生，只有兩種態度：視其為應征服的對象和視其為應珍愛的對象。其中，把執著於我視為敵人，如『所有的責任都在它身上』所說的那樣。無論發生什麼不愉快的事情，都不要責怪別人。就像一個閉關者獨自一人用牛奶提煉酥油，結果酥油變質了，卻責怪乞丐一樣。現在我們也是這樣，一旦發生不愉快的事情，就責怪地方不好、鬼神作祟、上師沒有加持等等，這是錯誤的。所有的責任都在於執著於我，因為依賴於執著於我，如『如果有了我，就會有他人。從我和他人的區分中產生執著和嗔恨。所有這些都與罪惡有關，所有的過錯都由此產生』所說的那樣。因此，無論不愉快的事情是源於外在的環境，還是源於內在的因素；無論是來自高處的佛和護法的懲罰，還是來自低賤的乞丐的傷害；無論是來自眾生的傷害，還是來自虱子的傷害； 1-387 無論是風、膽、涎等疾病的危害，都要明白所有這些的根源在於執著於我。現在，無論是僧團內部、格西之間、兄弟之間、主僕之間、師徒之間、噶當巴內部，還是施主和供養者之間的不和，所有的根源都在於執著於我。只要有我執，就會只珍愛自己，而把其他一切都拋在一邊，這是所有凡夫俗子的本性。依賴於此，所有的煩惱和痛苦都會產生。如經中所說：『世間所有傷害，恐懼和痛苦，都源於執著於我。那麼，這個大魔鬼對我有什麼用呢？』。世間所有不愉快的事物都源於執著於我。無論投生於何處，都執著于這個身體，把無我的視為我，然後爲了維護這個『我』，追求想要的，排斥不想要的，對他人進行欺騙和詭計，從而產生煩惱。
【English Translation】 Meditate on it as a great enemy. That is to say, from beginningless time, we have not recognized the enemy, have not distinguished what should be abandoned and what should be practiced, so that all practices have become clinging to the self, which is wrong. We have never been familiar with liberation and omniscience. Therefore, now we must recognize the enemy. What is that enemy? It is to regard oneself as an enemy and abandon it. 1-386 For sentient beings, there are only two attitudes: to regard them as objects to be conquered and to regard them as objects to be cherished. Among them, regarding clinging to the self as an enemy is as stated in 'All responsibilities lie with it.' No matter what unpleasant things happen, do not blame others. Just like a hermit who extracts butter from milk alone, and as a result, the butter goes bad, but he blames the beggar. Now we are the same, once unpleasant things happen, we blame the place is bad, the ghosts are causing trouble, the lama has not blessed us, etc., which is wrong. All responsibilities lie in clinging to the self, because relying on clinging to the self, as stated in 'If there is self, there will be others. From the distinction between self and others arise attachment and hatred. All these are related to sins, and all faults arise from this.' Therefore, whether unpleasant things arise from the external environment or from internal factors; whether it is from the punishment of the Buddha and Dharma protectors from above, or from the harm of lowly beggars; whether it is from the harm of sentient beings, or from the harm of lice; 1-387 Whether it is the harm of diseases such as wind, bile, and phlegm, one must understand that the root of all these lies in clinging to the self. Now, whether it is within the Sangha, among the Geshis, among brothers, between master and servant, between teacher and student, within the Kadampa, or the discord between patrons and benefactors, the root of all lies in clinging to the self. As long as there is self-grasping, one will only cherish oneself and throw everything else aside, which is the nature of all ordinary beings. Relying on this, all afflictions and sufferings will arise. As stated in the sutra: 'All harm, fear, and suffering in the world arise from clinging to the self. Then, what use is this great demon to me?'. All unpleasant things in the world arise from clinging to the self. Wherever one is born, one clings to this body, regards the selfless as self, and then in order to maintain this 'self', pursues what is desired and rejects what is not desired, and deceives and schemes against others, thereby generating afflictions.
་དང་ལས་ངན་ཐམས་ཅད་བསགས་ནས་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་སྤྱིར་འཁོར་བ་མཐའ་མེད། སྒོས་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་འདིས་ལན་དུ་བཅུག 1-388 སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཡིད་ཁྱོད་རང་དོན་བྱེད་འདོད་པས། །བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་འདས་གྱུར་ཀྱང་། །ངལ་བ་ཆེན་པོ་དེ་ལྟ་བུས། །ཁྱོད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་བསྒྲུབ། །ད་ལྟའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འདིས་བསྐྱེད། ད་དུང་ཡང་འདི་ལ་དགྲར་མ་བལྟས་ན་འདི་བདེ་བར་འདོད་པས་ལས་ངན་བསགས་ནས་འཁོར་བ་མཐའ་མེད་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཡུན་རིང་དོས་ལ་དྲག་པས་ད་གདོད་ཀྱང་འཁྱམ་དུ་འཇུག་པས་རང་ལ་ དགྲར་ཅིག་བཟུང་བར་བྱ། འདི་ཡིས་བརྒྱ་ཕྲག་ཐམས་ཅད་དུ། །འཁོར་བར་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས། །ད་ནི་འཁོན་རྣམས་དྲན་བྱས་ཏེ། །ཁྱོད་ཀྱི་རང་དོན་སེམས་པ་གཞོམ། །ཞེས་པ་ལྟར་དགོས། བློ་བདེ་བར་ སྡོད་པ་མི་རིགས། དེ་ལྟར་ཡུན་རིང་རྒྱུན་ཆགས་དགྲར་གྱུར་པ། གནོད་པའི་ཚོགས་རབ་འཕེལ་བའི་རྒྱུ་གཅིག་པོ། །བདག་གི་སྙིང་ལ་ངེས་པར་གནས་འཆའ་ན། །འཁོར་བར་འཇིགས་མེད་དགའ་བར་ག་ལ་འགྱུར། ། ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཡིན། ཉེས་དམིགས་ཅན་གྱི་དམིགས་པའམ། གནས་ནི་གང་དུ་སྐྱེས་པའི་ལུས་ཡིན་ཏེ། རྣག་ཁྲག་གི་ཐུམ་པོ། །ཆུ་སེར་གྱི་རྐྱལ་པ། འདི་ལ་གཅེས་པར་བཟུང་ཞིང་བསྲུང་བ་ནི། གཅེར་ བུ་ཚེར་མ་ཁུར་བ་དང་འདྲ། འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་ཀུན་རང་བདེ་འདོད་ལས་འབྱུང་། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན། སྡུག་ཏུ་འཇུག་མཁན་འདི་དམའ་འབེབས་དགོས། འདི་ལ་དགྲར་ཤེས་པ་གཅིག་བྱུང་ན་རང་ལ་རང་ངན་སྨྲས་བྱེད། 1-389 ཁ་ཟེར་ཕྱར་ཀ་གཏོང་བ་ཐམས་ཅད་དགྲ་འདུལ་གྲོགས་བྱེད་པར། སྙིང་ཐག་པ་ནས་གོ་ན་སྐྱིད་མགོ་བཙུགས་པ་ཡིན། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་མཐའ་དག་ལ་བརྗོད་བྱ། བདག་ཕྱིར་བཏང་ནས་གཞན་རྩེར་ གྱི་བཟུང་བ་སྟེ་གཉིས་པོ་དེ་ལས་མེད། གཞན་ཡང་བསྟན་པ་ཐམས་ཅད་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་ཆེད་ཡིན་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ང་དང་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ཡིན། དེ་ཆེར་ཐུལ་ ན་བདེ་སྐྱིད་ཆེར་ཡོང་། འབྲིང་ལ་འབྲིང་། ཆུང་ངུ་ལ་ཆུང་ངུ་ཡོང་། ཡེ་མ་ཐུལ་བ་ལ་བདེ་སྐྱིད་ཡེ་མི་ཡོང་བ་ཡིན། དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་དང་ཉེས་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་འདི་ལ་ དགྲར་བཟུང་དགོས། སྔར་དེ་ལྟར་མ་ཤེས་པ་ཡིན། ད་བླ་མའི་མན་ངག་ལ་བརྟེན་ནས་དགྲར་འཛིན་པ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་གར་བརླག་པའི། །སྔོན་གྱི་དུས་དེ་གཞན་ཡིན་གྱི། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན། དེ་ ཙ་ན་རྐྱེན་ངན་གྱི་འཕྲང་ལས་སྒྲོལ། གཉེན་པོའི་ཐང་ལ་སླེབས་པའི་ཆོས་པ་གཤའ་མ་གཅིག་གདོད་ཡོང་བ་ཡིན་གསུངས་ཏེ། དེ་རྣམས་ནི་བདག་འཛིན་ལ་དགྲར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ལ་ ཟིན་དུ་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི། ཀུན་ལ་བཀའ་དྲིན་ཆེ་བར་བསྒོམ། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྤྱིར་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དྲི
【現代漢語翻譯】 並通過積累所有不良行為，從無始之初，普遍地在無盡的輪迴中，特別是三惡道的痛苦，都歸咎於此。 1-388 《入行論》中說：『汝心欲成辦自利，然經無數劫已逝，如是勤勞雖極大，唯增汝之諸痛苦，如今所有諸苦難，亦皆由此而生起。』 如果還不把這個當成敵人，還想通過它獲得快樂，積累惡業，在無盡的輪迴中遭受長久的痛苦，那麼現在也要讓它流浪，把它當成自己的敵人。 正如所說：『此于百千世，輪迴中害我，今憶諸仇恨，摧毀汝自利心。』所以，不能安心地待著。正如所說：『如是長久恒為敵，增長害眾唯一因，若於我心安然住，輪迴何能無所懼？』 因此，目標是有過患的目標，或者說是出生之身，即膿血的包裹，膿水的囊袋。珍愛和守護這個，就像赤身裸體揹負荊棘一樣。正如所說：『世間所有諸苦難，皆從貪著自身生。』 必須貶低這個帶來痛苦的東西。一旦認識到這是敵人，就會自己責罵自己。 1-389 如果從內心深處明白，所有的閒言碎語都是征服敵人、幫助朋友的行為，那就是快樂的開始。大乘佛法的全部內容，都是爲了捨棄自我，珍視他人，除此之外別無其他。而且，所有的教法都是爲了捨棄煩惱，而所有煩惱的根源就是我執和自愛。如果能徹底克服它，就能獲得極大的快樂；克服一部分，就能獲得一部分快樂；如果完全不能克服，就完全得不到快樂。因此，必須把這個痛苦和所有過錯的根源當成敵人。以前不明白這個道理，現在依靠上師的教誨，把它當成敵人。正如所說：『你把我摧毀到何處，以前的時代已經過去了。』 只有這樣，才能從惡緣的險境中解脫，才能真正成為到達對治之地的修行人。這些都是要認識到我執是敵人。要認識到對他人有益，就要修習對一切眾生的大恩大德。總的來說，一切眾生都是有恩的。
【English Translation】 And by accumulating all bad deeds, from beginningless time, generally in endless samsara, especially the suffering of the three lower realms, all are attributed to this. 1-388 From the Bodhicharyavatara: 'Your mind wants to accomplish your own benefit, but countless eons have passed, and although such effort is great, it only increases your suffering. All present sufferings also arise from this.' If you still don't regard this as an enemy, and still want to gain happiness through it, accumulating bad karma, suffering for a long time in endless samsara, then now you must also let it wander, regarding it as your own enemy. As it is said: 'This has harmed me in samsara for hundreds of thousands of lifetimes. Now, remembering all the hatred, destroy your self-cherishing mind.' Therefore, you cannot stay at ease. As it is said: 'Thus, for a long time, it has always been an enemy, the sole cause of increasing the multitude of harms. If it dwells peacefully in my heart, how can there be fearlessness and joy in samsara?' Therefore, the object is a faulty object, or the body in which one is born, a bag of pus and blood, a sack of serous fluid. Cherishing and protecting this is like carrying thorns naked. As it is said: 'All the sufferings of the world arise from the desire for one's own happiness.' This thing that brings suffering must be degraded. Once you recognize this as an enemy, you will scold yourself. 1-389 If you understand from the bottom of your heart that all gossip is an act of conquering the enemy and helping friends, then that is the beginning of happiness. The entire content of the Mahayana Dharma is to abandon self and cherish others; there is nothing else besides these two. Moreover, all teachings are for abandoning afflictions, and the root of all afflictions is the clinging to 'I' and self-love. If you can completely overcome it, you will gain great happiness; if you overcome it partially, you will gain partial happiness; if you cannot overcome it at all, you will not gain any happiness at all. Therefore, you must regard this root of suffering and all faults as an enemy. You didn't understand this before, but now, relying on the instructions of the guru, regard it as an enemy. As it is said: 'Where did you destroy me? The former times are gone.' Only then can you be liberated from the dangerous straits of bad circumstances, and only then can you truly become a practitioner who has reached the ground of antidotes. All these are to recognize self-grasping as the enemy. To recognize what is beneficial to others, cultivate great kindness towards all beings. In general, all sentient beings are kind.
ན་ཅན་ཡིན་ཏེ། སེམས་འགྲེལ་ལས། གང་དག་སྔོན་ཆད་ཕ་མ་དང་། །གཉེན་བཤེས་གྱུར་ཅིང་ཡང་བཏགས་པའི། ། 1-390 སེམས་ཅན་དེ་དག་རྣམས་ལ་ནི། །བྱས་པ་བཟོ་བ་ཉིད་དུ་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཁྱད་པར་དུ་བདག་ལ་གནོད་བྱེད་དྲིན་ཅན་དུ་བསྒོམ་པ་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། དེ་བས་ངལ་བས་མ་ བསྒྲུབ་པའི། །ཁྱིམ་དུ་གཏེར་ནི་འབྱུང་བ་ལྟར། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་གྲོགས་གྱུར་པའི། །དགྲ་ལ་བདག་གིས་དགའ་བར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་བསྒོམ་པ་སྟེ། སྤྱིར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་མ་རྫོགས་པར་སངས་ རྒྱས་མི་ཐོབ་ལ། དེ་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་སློབ་པ་དང་། མཁན་སློབ་དང་། ལུང་འབོགས་མཁན་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྫོགས་པ་ལྟར་བཟོད་པ་ཡང་གནོད་བྱེད་ལ་བརྟེན་ནས་རྫོགས་ པས། གནོད་པ་བྱེད་པ་ཀུན་ལ་བཀའ་དྲིན་ཅན་དུ་བསྒོམ་པའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར་བསམ་སྟེ། ད་ལྟ་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་མིའམ་མི་མ་ཡིན་པ་འདིས་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་མ་བྱས་ པའི་གྲངས་སའི་ལྟོས་རྒྱ་ཤུག་གི་ཚིག་གུ་ཙམ་དུ་གྲངས་པ་བས་མང་བ་གཅིག་བྱས་ནས་བྱམས་པའི་མིག་གིས་ལྟ་ལྟ་བ། བརྩེ་བའི་སེམས་ཀྱི་འཛིན་འཛིན་པ། གནོད་པ་དང་མི་ཕན་པ་ལས་ སྐྱོབ་སྐྱོབ་པ། ཕན་པ་དང་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཕན་འདོགས་པའི་དྲིན་ཅན་ཡིན་སྙམ་པ་ཡིད་དུ་འོང་ཞིང་བདེ་ན་དགའ་བའི་བྱམས་པ་བསམ། དེས་ན་ད་ལྟ་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་འདི་འཁྲུལ་ནས་བྱེད་པ་ཡིན། 1-391 འདིས་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སྡིག་སྡུག་གཏམ་ངན་ཐམས་ཅད་ལ་མ་འཛེམས་པར་བདག་གི་དོན་བྱས་པས་ལས་ངན་བསགས་ནས་འཁོར་བ་མཐའ་མེད་དུ་འཁྱམས་ཤིང་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་བླངས་པས་དེ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་ལེ་ལན་བདག་ལ་ཐུག་ནས་འདུག ད་ལྟ་ཡང་བདག་གཞན་གྱི་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ལ་བདག་གི་ལས་ངན་གྱིས་མ་རྒན་བསྐུལ་ནས་བར་ཆད་བྱས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ བདེ་བ་ལ་བར་ཆད་བྱེད་པས། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ལ་དམྱལ་བར་འགྲོ་བའི་ལེ་ལན་ཡང་བདག་ལ་ཐུག་པས་སྙིང་རེ་རྗེ་སྙམ་དུ་བསམ་ལ། སྤྱིར་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཀྱི་དྲིན་ཅན་གྱི་ མ་ཡིན་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ད་ལྟ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡང་བདག་གི་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་པའི་གྲོགས་པོར་བྱ་བ་དང་། བདག་གིས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་དུས་སུ་ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དགེ་རྩ་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་ བཏང་བར་ཤེས་པར་བྱས་ནས། བདག་གིས་ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ། །ལུས་འདི་ཅི་བདེར་བྱིན་ཟིན་གྱི། །རྟག་ཏུ་གསོད་དམ་སྨོད་པའམ། །རྡེག་སོགས་ཅི་དགར་བྱེད་ལ་རེག །ཅེས་པ་ལྟར་བྱས་ནས་གནོད་བྱེད་ ལ་མི་ཁྲོ་བར་དྲིན་ཅན་དུ་ཤེས་པར་བྱེད་པའོ། །དེ་ལྟར་དགྲ་ཟིན་གཉིས་སུ་ཁ་ཚོན་གཅོད་མ་ཤེས་ན་བླ་མའི་སྐྱོན་ཡིན། མཐའ་མ་ནུས་ན་སློབ་མའི་སྐྱོན་ཡིན་པས་དམིགས་ཕྱེད་པར་བྱས་ལ་བླང་དོར་བྱ། 1-392 སློབ་དཔོན་ཞི་བ་ལྷས། བདག་ནི་སྐྱོན་བཅས་གཞན་
【現代漢語翻譯】 正如《入行論·釋》中所說：『那些曾經是父母、親友，並且多次轉生的眾生，都應該被視為是值得報答的對象。』特別是，觀修對我有害的人為恩人，正如《入行論》中所說：『因此，對於那些不費吹灰之力，就像在家中發現寶藏一樣，成為菩提道友的敵人，我應該感到高興。』因為不圓滿六度，就無法成佛。而佈施和持戒等，要依靠老師、堪布（Khenpo，親教師），以及傳授經文者才能圓滿。同樣，忍辱也要依靠加害者才能圓滿。因此，要觀修所有加害者為恩人。也要這樣想：現在這個傷害我的人或非人，從無始以來，已經用慈愛的眼神看過我，用慈悲的心關懷我，從傷害和不利中拯救我，用利益和安樂幫助我，次數比數完所有房屋上的椽木還要多。想到這些，就應該生起喜愛和快樂的慈愛之心。因此，現在傷害我的人是糊塗了。從無始以來，爲了我的利益，他不顧一切地造作惡業，積累了惡名，在輪迴中無休止地漂泊，承受痛苦。所有這些責任都落在我身上。現在，爲了我和他人的利益，我修持菩提，但我的惡業卻驅使著我的母親（指眾生）來製造障礙，從而阻礙了所有眾生的安樂。因此，來世墮入地獄的責任也落在我身上，真是可憐啊！』總的來說，要知道從無始以來，一切眾生都曾是我的恩人。特別是，現在傷害我的人，也是我修持菩提的助伴。在我發菩提心的時候，我已經知道要把我的身體、受用和善根都佈施給他人。正如寂天菩薩所說：『我對一切眾生，已施此身任彼取，恒常殺打任毀罵，隨意取用皆無礙。』因此，不要對加害者生氣，而要視他們為恩人。如果不能區分敵友，那就是上師的過失。如果最終還是做不到，那就是弟子的過失。因此，要區分目標，並進行取捨。 寂天菩薩說，『我滿是過錯，他人』
【English Translation】 As stated in the 'Commentary on the Bodhisattvacharyavatara': 'Those beings who were previously parents, relatives, and have been reborn many times, should be regarded as objects worthy of gratitude.' In particular, contemplating those who harm me as benefactors is as stated in the 'Bodhisattvacharyavatara': 'Therefore, I should rejoice in enemies who, without any effort, are like a treasure arising in the house, becoming friends on the path to Bodhi.' Because without perfecting the six paramitas (perfections), one cannot attain Buddhahood. And generosity and discipline, etc., are perfected by relying on teachers, Khenpos (親教師, close teacher), and those who transmit the scriptures. Similarly, patience is also perfected by relying on those who inflict harm. Therefore, one should contemplate all those who inflict harm as benefactors. One should also think like this: This person or non-human who is harming me now, from beginningless time, has looked at me with loving eyes, cared for me with a compassionate heart, saved me from harm and disadvantage, and helped me with benefits and happiness, more times than counting all the rafters on all the houses. Thinking of these, one should generate a loving heart that is pleasing and happy. Therefore, the one who is harming me now is confused. From beginningless time, for my sake, he has recklessly created evil deeds, accumulated bad names, wandered endlessly in samsara (輪迴, cyclic existence), and endured suffering. All these responsibilities fall on me. Now, for the benefit of myself and others, I am practicing Bodhi, but my evil karma is driving my mother (referring to sentient beings) to create obstacles, thereby hindering the happiness of all sentient beings. Therefore, the responsibility of falling into hell in the next life also falls on me, how pitiful!' In general, one should know that from beginningless time, all beings have been my benefactors. In particular, the one who is harming me now is also a companion in my practice of Bodhi. When I generated Bodhicitta (菩提心, mind of enlightenment), I already knew that I should give my body, possessions, and roots of virtue to others. As Shantideva (寂天菩薩) said: 'I have given this body to all beings to do with as they please, to kill, beat, revile, or use as they wish.' Therefore, do not be angry with those who inflict harm, but regard them as benefactors. If one cannot distinguish between friend and foe, that is the fault of the guru (上師, teacher). If one ultimately cannot do it, that is the fault of the disciple. Therefore, one should distinguish the target and make choices. Shantideva said, 'I am full of faults, others'
ལ་ཡང་། །ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོར་ཤེས་བྱས་ནས། །བདག་འཛིན་ཡོངས་སུ་དོར་བ་དང་། །གཞན་བླངས་པ་ནི་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་ཇི་ སྙེད་པ། །དེ་ཀུན་རང་བདེ་འདོད་ལས་འབྱུང་། །འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་ཀུན་གཞན་བདེ་འདོད་ལས་བྱུང་། །མང་དུ་བཤད་ལྟ་ཅི་ཞིག་དགོས། །བྱིས་པ་རང་དོན་བྱེད་པ་དང་། །ཐུབ་པ་གཞན་ གྱི་དོན་མཛད་པ། །འདི་གཉིས་ཀྱི་ནི་ཁྱད་པར་ལྟོས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་གསུངས་པ་ཡང་དགྲ་ཟིན་ཤེས་པར་བྱས་པའི་དོན་དུ་གསུངས་པ་ཡིན། གླང་ཐང་པ་ཡང་ཇི་ཙམ་པའི་པོ་ ཏི་ཟབ་མོ་ཞིག་ཞལ་ཕྱེ་བ་ལ་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་རང་གི་ཡིན་པ་དང་། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་གྱི་ཡིན་པར་གསུངས། དེའི་གནད་ཀྱི་ཁེ་དང་རྒྱལ་ཁ་སེམས་ཅན་ལ་སྦྱིན་པ་དང་། གྱོང་ དང་བུབ་ཁ་རང་གིས་བླངས་སེམས་པ་འདི་མིན་པ་གོ་རྒྱུ་གཞན་མ་རྙེད་གསུངས་སྐད། གསུང་རྒྱུ་ཡང་རྒྱུན་དུ་ཁེ་དང་རྒྱལ་ཁ་སེམས་ཅན་ལ་འབུལ། དེ་ཅི་སྟེ་ན། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སེམས་ ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གྱོང་དང་བུབ་ཁ་ཐམས་ཅད་རང་ལ་བླངས། དེ་ཅི་སྟེ་ན། ཉེས་དམིགས་ཐམས་ཅད་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྙིང་པོ་བགྲང་བ་བཞིན་གསུང་སྐད། 1-393 པོ་ཏོ་བ་ཡང་། ལེགས་པ་བྱུང་ན་བཙུན་ཆུང་འདིའི་ཚོད་ལ་ཤེད། དེ་ཙམ་ཡོད་པ་ཞེས་དང་། ཉེས་པ་བྱུང་ན་ཁོ་བོ་དེའི་གསེབ་ན་ཞུགས་པ་ལགས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །མདོར་ན་བདག་འཛིན་ མ་ཟད་པར་འཁོར་བ་ལས་ཐར་མི་སྲིད་ཅིང་། གཞན་གཅེས་པར་མ་བཟུང་བར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་མི་སྲིད་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱེད་པ་ནི་དགྲ་ཟིན་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ།། །། ད་བློ་སྦྱོང་ ནོར་མ་ནོར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི། སྤྱི་དོན་གསུམ་ལ་རྟག་ཏུ་བསླབ། །འདུན་མ་བསྒྱུར་ལ་རང་སོར་བཞག །ཅེས་བྱ་བ་སྟེ། བློ་སྦྱོང་ཁས་བླངས་དང་མི་འགལ་བ་དང་། བློ་སྦྱོང་ཐོ་ཅོར་མ་ སོང་བ་དང་། བློ་སྦྱོང་ཕྱོགས་རེར་མ་སོང་བ་དང་གསུམ་ནི་བློ་སྦྱོང་མ་ནོར་བ་ཡིན་ལ། སྤྱི་དོན་གསུམ་པོ་འདི་དང་འགལ་ན་ནོར་བ་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་བདག་བློ་སྦྱོང་བ་ལགས་པས། འདི་ཀུན་གྱི་མི་གནོད་ཟེར་ནས་ཁས་བླངས་པའི་བསླབ་པ་ཕྲན་ཚེགས་ལ་སོགས་ཏེ་ལས་འབྲས་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་དང་། བློ་སྦྱོང་འདི་ཡོད་ན་གཞན་ཅི་ཡང་མི་དགོས་ཟེར་ནས་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་ལག་ ལེན་དང་འགལ་བ་དེ་ཐམས་ཅད་དོར་ལ། བསམ་པས་བློ་སྦྱོང་ཞིང་། སྦྱོར་བས་ཀ་རི་ཀ་ནས་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་བར་གྱི་ཁས་བླངས་དང་དམ་བཅས་པ་དང་མི་འགལ་ཞིང་གཙང་མར་བསྲུང་བ་སྡེ་སྣོད་སྤྱི་དང་མི་འགལ་བའོ། ། 1-394 གཉིས་པ་ནི། གཉན་སར་ཉལ་བ་དང་། ཤིང་གཉན་གཅོད་པ་དང་། འགོ་བའི་ནད་ཡོད་སར་འགྲོ་བ་དང་། དམ་ཉམས་དང་། མཛེ་ཕོ་ལ་སོགས་པ་དང་། འདྲེ་དང་འགྲོགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐོ་ཅོ་ཐམས་ ཅད་
【現代漢語翻譯】 此外，還要認識到功德如海，放棄我執，修持利他。如是說：『世間一切諸苦，皆由自樂而生；世間一切諸樂，皆由他樂而生。』 多說何益？觀彼凡夫自利行，觀彼佛陀利他行，二者差別極懸殊。諸如此類，皆為明瞭降伏我執之理而說。格朗塘巴尊者曾開示，無論翻閱多麼深奧的經卷，都要認識到一切過失皆源於自身，一切功德皆源於眾生。其要訣在於將利益和勝利歸於眾生，將損失和失敗歸於自己。他說，除此之外，別無他法。他常說，要將利益和勝利獻給眾生，因為一切功德皆依賴於眾生；要將損失和失敗歸於自己，因為一切過患皆源於我執。』 他總是這樣諄諄教誨。 博朵瓦尊者也曾說：『若有好事發生，他們會說：『這個小僧人真能幹，竟然能做到這種程度！』 若有壞事發生，他們會說：『我早就預料到會這樣了。』 總之，要知道，不破除我執，便不可能從輪迴中解脫；不珍視他人，便不可能成就佛果。認識到這一點，就是認識到要降伏的敵人。 現在要辨別修心是否正確，即要『恒常修持三個總則，轉變意圖，保持本色。』 這就是說，不與修心的承諾相違背，不使修心淪為形式，不使修心走向極端。這三者是修心不偏離正道的標誌，如果與這三者相違背，那就是錯誤的修心。首先，既然我等發心修持此法，就不能以『這不會有任何損害』為借口，而輕視如細微之處的學處，或者輕視業果。也不能以『有了這個修心法，其他什麼都不需要了』為借口，而捨棄一切經藏的實修。要以正念修持此法，在行為上，從《入行論》到金剛乘，都要守護好自己所承諾和誓言，不與經藏的整體精神相違背，保持清凈。 其次，像在墳地睡覺、砍伐神樹、去有傳染病的地方、與破戒者、麻風病人等交往、與鬼神為伍等等，一切形式主義都要杜絕。
【English Translation】 Furthermore, having recognized the ocean of qualities, abandon self-grasping and cultivate taking on others. As it is said: 'All the sufferings of the world arise from desiring one's own happiness; all the happiness of the world arises from desiring the happiness of others.' What need is there to say more? Observe the deeds of ordinary people who work for their own benefit, and observe the deeds of the Buddhas who work for the benefit of others; the difference between these two is vast.' All such teachings are given to help us understand how to subdue the enemy of self-grasping. Geshe Langtangpa said that whenever he opened a profound text, he realized that all faults were his own and all virtues belonged to sentient beings. The key point is to give all benefits and victories to sentient beings and to take all losses and defeats upon oneself. He said that he found no other way to practice. He always said that he offered all benefits and victories to sentient beings because all qualities arise in dependence on them. He took all losses and defeats upon himself because all faults arise from self-grasping.' He always taught in this essential way. Potowa also said: 'If something good happens, they will say, 'This little monk is capable; he can do that much!' If something bad happens, they will say, 'I knew it would happen that way.' In short, know that without eliminating self-grasping, it is impossible to be liberated from samsara; without cherishing others, it is impossible to attain Buddhahood. Recognizing this is recognizing the enemy to be subdued. Now, to know whether mind training is correct or incorrect, one must 'always train in the three general principles, transform intention, and maintain the original state.' This means that it does not contradict the vows of mind training, does not become a mere formality, and does not become one-sided. These three are the signs of correct mind training; if it contradicts these three, it is incorrect. First, since I am training my mind, I cannot use the excuse that 'this will not cause any harm' to disregard even minor precepts or to belittle the effects of karma. Nor can I abandon all the practices of the scriptures, saying, 'With this mind training, nothing else is needed.' One must train with mindfulness, and in practice, from the Bodhisattvacaryāvatāra to Vajrayana, one must protect one's vows and commitments, not contradicting the general spirit of the scriptures, and maintaining purity. Secondly, all formalism, such as sleeping in cemeteries, cutting down sacred trees, going to places with infectious diseases, associating with those who have broken their vows, lepers, etc., and associating with spirits, must be avoided.
སྤངས་ལ། དགེ་བཤེས་སྟོན་པའི་རྣམ་ཐར་གཙང་མ་བསྟན་པའི་སྲོལ་ཆེན་པོ་རྭ་སྒྲེང་དུ་བཙུགས་པ་བསྟན་པ་གྲུ་བཞིར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་མི་འགལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། གཞན་ཡང་ཡེ་ཤེས་ རྒྱན་ལ་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ལགས་ཞུས་ཙ་ན། ངའི་འདུན་མ་མིན། རྭ་སྒྲེང་བའི་ལུགས་ཡིན་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། བདག་འཛིན་འདུལ་བ་དང་སེར་སྣ་སྤོང་བ་དང་། བཟོད་པ་བསྒོམ་ པ་ལ་སོགས་པ་གང་རུང་རེ་ལ་གཏུབ་པར་འདུག་ཀྱང་གཞན་ལ་མ་གཏུབ་པས་ཕྱོགས་རེར་སོང་བ་སྟེ་མི་ལ་བཟོད་ཀྱང་མི་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་བཟོད་པ་འདྲེ་རྟོགས་ཆེ་བ་དང་། དེ་ ལས་ལྡོག་པ་དང་། མི་ཆེ་བ་ལ་གུས་ལ་ཆུང་བ་ལ་བརྙས་པ་དང་། དེ་ལས་ལྡོག་པ་དང་། ནང་མི་ལ་བྱམས་ཕྱི་མི་ལ་སྡང་བ་དང་། དེ་ལས་ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པ་ཕྱོགས་རེ་ བ་བརྗོད་ཀྱི་མི་ལང་བ་ཡོད་པས། དེར་མ་སོང་བར་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ནས་འབྱོངས་པ་མ་ནོར་བ་ཡིན། གཞན་དུ་བུ་ལ་ཁྲ་དང་སྤྱང་ཁྱི་བྱམས་སུ་སོང་ན་བློ་མ་འབྱོངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-395 ཆགས་མེད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་སྦྱོང་བའོ།། དེ་ཡང་སྦྱོར་བས་ལུས་ངག་ཏུ་དེ་ལྟར་བྱེད་ན་ཉམས་ལེན་ནོར་བ་ཡིན་པས་རང་དོན་བྱེད་པའི་བསམ་པ་དེ་གཞན་བདེ་འདོད་པར་བློ་སྦྱོང་བར་འདུན་ པ་བསྒྱུར་ལ། ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་གཞན་གྱི་རྩར་ངག་ཏུ་མི་འདོན་ཏེ། ཤ་ཁྱེར་ཁྲག་ཁྱེར་རམ། ཆོས་གོས་སྟེར་བའམ། ཚོགས་སུ་མཛེ་ཕོ་ལ་སོགས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་ཡོད་པ་ལྟར་བྱེད་པ་ དང་། ཤ་བའི་གྲངས་ལྟར་མདུང་ཁ་བྱེད་པ་དང་། བདག་འཛིན་ཐུལ་ནས་གཞན་མི་དགོས་ཟེར་བ་ཡོད་པ་ལ་དེ་འདུས་པ་དང་ཡང་འགལ། ཐོ་ཅོར་ཡང་ཆ་བས་བློ་སྦྱོང་ཐམས་ཅད་མངོན་ཚན་ཆུང་ ལ་དོན་གྱི་ས་ཆོད་ཆེ་བ་གཅིག་བྱེད་དགོས་གསུངས་པས་གཞན་གྱིས་མ་ཚོར་བར་རྒྱུད་སྨིན་པ་གཅིག་བྱེད་ན་ཉམས་སུ་ལེན་ལུགས་མ་ནོར་བ་ཡིན། སེམས་ལ་བློ་མ་འབྱོངས་པར་ལུས་ངག་ཏུ་ བློ་སྦྱོང་བའི་རྣམ་འགྱུར་སྟོན་པའམ། སེམས་ལ་བློ་ཅུང་ཟད་འབྱོངས་ཀྱང་སྡེ་སྣོད་དང་འགལ་བ་དང་། སྐབས་སུ་མ་བབ་པ་དང་། དགོས་པ་མེད་པ་ཐམས་ཅད་ཐོ་ཅོར་འགྲོ་བས་སྦྱོང་ལུགས་ནོར་བ་ ཡིན་ནོ།། །། གསུམ་པ་གཞུང་དོན་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི། རྡོ་རྗེ་ཉི་མ་ལྗོན་ཤིང་ལྟར། །གཞུང་དོན་ལ་སོགས་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དཔེར་ན་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེ་ཕ་ལམ་ཞེས་པ་དེ་གཟུགས་གྲུ་བཞི་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་དང་། 1-396 ཡོན་ཏན་ཇི་ཙམ་ཡོད་པ་དེ་དུམ་བུ་བརྒྱ་སྟོང་ལ་སོགས་པར་བཅག་ཀྱང་གྲུ་བཞི་ལ་སོགས་པའི་དབྱིབས་དང་ཡོན་ཏན་མི་འདོར་བའི་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་བློ་སྦྱོང་འདི་ཡང་དབུ་ཞབས་སུ་དྲིལ་ བས་ཀྱང་བློ་སྦྱོང་ཡིན་ལ། ཚིག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་བཤད་པའི་ཚིག་རེ་རེ་ལ་ཡང་བློ་སྦྱོང་གྲ་མ་ཆགས། ཟུར་མ་ཉམས་པའི་དོན་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །ཉི་མའི་འོད་ཟེར་གཅིག་ཤར་ན་འོད་ ཟེར་ཐམས་ཅད་ཤར་
【現代漢語翻譯】 關於放棄：格西敦巴（Geshe Tonpa）清凈傳記的教法傳統在瑞庭寺（Rwa-sgreng）建立，這與將教法實踐為四方之物並不矛盾。此外，當被問及關於耶喜堅（Yeshe Gyen）的活動時，他說：『這不是我的意願，而是瑞庭寺的傳統。』 第三點是：執著于自我的調伏、吝嗇的捨棄、忍辱的修習等等，雖然可以針對其中任何一項，但不能針對其他方面，因此會走向片面。例如，能忍受人類卻不能忍受非人，對鬼的執著過重，或者反之。尊重地位高的人而輕視地位低的人，或者反之。愛自己的家人而憎恨外人，或者反之等等，片面的情況數不勝數。因此，不要走向片面，而是要從各個方面都精通，不要出錯。否則，如果像老鷹一樣溺愛小狗和狼狗，那就是沒有開悟。 在無有偏頗的平等中訓練。如果只是在行為上這樣做，那就是錯誤的修行。因此，要將為自己謀利的想法轉變為希望他人快樂的想法。不要在他人面前炫耀身語的行為，比如假裝可憐地施捨肉、血、僧衣，或者在集會上對麻風病人等表示同情。或者像計算肉的數量一樣虛張聲勢。或者執著于自我，說不需要他人，這與僧團的宗旨相悖。即使是閑聊，也要專注於一個微小但意義深遠的修心方法。因此，如果在不被他人察覺的情況下成熟內心，那就是正確的修行方式。如果在內心沒有開悟的情況下，只是在行為上表現出修心的樣子，或者內心稍微開悟卻與經律相悖，或者不合時宜，或者沒有必要，這些都是閑聊，是錯誤的修行方式。 第三，要理解經文的含義，就像金剛、太陽和樹木一樣。也就是說，例如金剛寶石，它的形狀如何，有多少優點，即使被切割成成百上千塊，也不會失去其形狀和優點。同樣，即使將這個修心法門濃縮成開頭和結尾，它仍然是修心法門。即使將它分解成各個部分，修心的要素也不會減少，意義也不會喪失。當一道陽光升起時，所有的光芒都會升起。
【English Translation】 Regarding abandonment: Establishing the great tradition of teaching the pure biography of Geshe Tonpa (a Kadampa master) at Radreng Monastery (Rwa-sgreng), which does not contradict practicing the teachings as a four-cornered thing. Furthermore, when asked about activities related to Yeshe Gyen (a text), he said, 'It is not my intention, but the tradition of Radreng.' The third point is: Subduing attachment to self, abandoning miserliness, cultivating patience, etc., although one can target any one of these, one cannot target other aspects, thus going to one side. For example, being able to tolerate humans but not non-humans, being overly attached to ghosts, or vice versa. Respecting those of high status and despising those of low status, or vice versa. Loving one's own family and hating outsiders, or vice versa, etc., there are countless one-sided situations. Therefore, do not go to one side, but be proficient in all aspects, without error. Otherwise, if one dotes on puppies and wolfhounds like an eagle, one is not enlightened. Train in equanimity without attachment. If one only does this in behavior, then it is a mistaken practice. Therefore, one must transform the thought of benefiting oneself into the thought of wishing others happiness. Do not flaunt the actions of body and speech in front of others, such as pretending to be pitifully giving away meat, blood, monastic robes, or showing compassion to lepers, etc., at gatherings. Or making a show of force like counting the number of meat offerings. Or being attached to self, saying that one does not need others, which contradicts the purpose of the Sangha. Even in idle chatter, one must focus on a small but meaningful method of mind training. Therefore, if one matures the mind without being noticed by others, then it is the correct way to practice. If one shows the appearance of mind training in behavior without having enlightened the mind, or if one is slightly enlightened but contradicts the Vinaya, or is untimely, or unnecessary, all of these are idle chatter and are mistaken ways of training. Third, one must understand the meaning of the scriptures, like a vajra, the sun, and trees. That is to say, for example, a vajra jewel, whatever its shape, how many qualities it has, even if it is cut into hundreds and thousands of pieces, it will not lose its shape and qualities. Similarly, even if this mind training is condensed into the beginning and the end, it is still mind training. Even if it is broken down into its individual parts, the elements of mind training will not be diminished, and the meaning will not be lost. When one ray of sunlight rises, all the rays rise.
ནས་འོང་བ་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་བློ་སྦྱོང་གི་ཚིག་གཅིག་གི་དོན་བློ་ལ་སྐྱེས་ན་ཚིག་དོན་ཐམས་ཅད་བློ་ལ་སྐྱེས་པ་ཡིན་པས་གྲངས་ངེས་དང་གོ་རིམ་ལ་སོགས་པ་ མི་དགོས། བློ་ལ་གང་བདེ་བ་ནས་བསྒོམ་པས་ཆོག་པའོ། །ཡང་སྨན་གྱི་ལྗོན་ཤིང་གི་རྩ་བ་དང་། སྡོང་པོ་དང་། ཡལ་ག་དང་། ལོ་མ་དང་། ཤུན་པ་དང་། མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་རེ་རེས་ཀྱང་ ནད་བཞི་བརྒྱ་རྩ་བཞི་མ་ལུས་པ་སེལ་བ་ཡིན། ཐམས་ཅད་ལོག་པས་ཀྱང་དེ་ཉིད་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་བློ་སྦྱོང་འདིའི་ཚིག་ཡན་ལག་རེ་རེས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པ་དང་བདག་འཛིན་ཐུལ། ཐམས་ཅད་ ལོག་པས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ཡིན་པས་འབྲེལ་དང་གོ་རིམ་ལ་སོགས་པ་མེད་ཀྱང་ཆོག་པས་དོན་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་དུ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་དག་ཤེས་པ་བྱ་བ་གཙོ་ཆེ་བ་ཙམ་དུ་བྱས་པའི་མིང་ཙམ་ཡིན་ནོ།། །། 1-397 ༈ སྤང་བར་བྱ་བ། གཉིས་པ་སྤང་བར་བྱ་བ་ལ་བཞི་སྟེ། ཉོན་མོངས་སྤང་བ་དང་། ཕྱོགས་མཐུན་སྤང་བ་དང་། རེ་བ་སྤང་བ་དང་། ལྟོས་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཉོན་མོངས་གང་ཆེ་སྔོན་ལ་སྦྱངས། །ཞེས་པའམ། རགས་པ་གང་ཡིན་སྔོན་དུ་སྦྱངས། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཆོས་བྱེད་དུ་མི་སྟེར་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཉོན་མོངས་པ་ཡིན། དེའི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་ཡིན། འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སྡུག་ ཏུ་བཅུག་པ་ཐམས་ཅད་འདི་ཡིན། ད་ལྟ་ཡང་བྱི་བ་ཙིག་ཙིག་ཟེར་ན་ཁོའི་རྣ་བ་གཅོད་དམ་སེམས། འབྲུག་ཅིག་བྱུང་ཡང་ཁོའི་མགོ་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་དོགས། རྒྱལ་ཁམས་ན་ནད་རིམས་ཡོད་ཟེར་ཡང་ ཁོ་ལ་བྱུང་གིས་དོགས། ས་ཡུལ་གཉན་ཟེར་ན་ཁོ་སྐྲག་ནས་ཁྱེར་གྱིས་དོགས། དེ་བཞིན་དུ་ལ་ལ་གཏམ་ངན་གྱི་དོགས་ནས་སྡུག་བསྔལ། ལ་ལ་དགྲ་མ་ཐུལ་གྱི་དོགས་ནས་སྡུག་བསྔལ། ལ་ལ་ གཉེན་མ་འཁྱོངས་ཀྱིས་དོགས་ནས་སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་སོགས་པ་བརྗོད་ཀྱི་མི་ལང་བ་ཞིག་ཡོད་དེ། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ཡིན། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་འདིའི་རང་བཞིན་ དུ་གྱུར་ནས་ཅི་བྱེད་བདག་ཏུ་འཛིན་པས་བྱེད་བཅུག་ཏེ་འདི་འདུལ་དགོས་པས་འདི་འདུལ་བ་ལ། དེ་ཡང་ཞར་ཞོར་གྱི་མི་ཐུལ་བས། ཐེལ་པོར་སྦྱང་དགོས་ཏེ། འདི་ཐུལ་ན་ཕོ་བ་དུག་ཐབས་ཀྱི་ན་བ་བཞིན་དུ་འདུག་པ་དེ་ཞི་བ་བཞིན་དུ་བདེ་ལྷན་པ་གཅིག་གདོད་འོང་། 1-398 དེ་ཙུག་མ་བྱུང་རིང་ལ་ཤམ་ཐབས་མཛོ་ཁལ་གཅིག་ཟད། བུམ་པ་མགོ་ཐོག་ཏུ་བཞག མི་ཚེ་ཐོས་པ་བྱས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ལོག་ནས་ཡེང་ཡེང་བྱས་པ་གཅིག་ཡིན། བདེ་བ་སྐད་ཅིག་ཀྱང་མེད། བདག་འཛིན་འདི་ཅུང་མགོ་ནོན་ན་ཆོས་གཉེན་པོར་སོང་བ་ཡིན་པས་བདེ་ལྷན་ཡོང་། དེའི་སྟེང་དུ་སེམས་ཅན་བློ་ཕུགས་སུ་བཅུག་པ་ཞིག་བྱུང་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཤོང་བ་ཆེན་པོ་བྱ་བ་ ཡང་དེ་ལ་ཟེར། དེ་ཡང་ལོང་ཡོད་སྙམ་པས་མི་ཡོང་བས་ད་ལྟ་རང་ནས་འབུང་དགོས། མི་འདོད་པ་རང་ལ་ལེན།
【現代漢語翻譯】 同樣，如果心中生起一句修心語的意義，那麼所有的詞義都會在心中生起，因此不需要固定的數量和順序。從心中感到舒適的地方開始修習即可。此外，就像藥樹的根、莖、枝、葉、皮、花、果，每一部分都能消除四百零四種疾病一樣。全部使用也能達到同樣的效果。同樣，這個修心的每一句、每一部分都能調伏煩惱和自執。全部使用也能達到同樣的效果，因此即使沒有關聯和順序也可以，直到意義在相續中生起之前都要修習。如果只是把了解這些作為主要任務，那就只是一個空名而已。 第二，所應斷除的有四種：斷除煩惱，斷除順同，斷除希望，斷除依賴。第一是：『先修習最強烈的煩惱。』或者說，『先修習最粗大的煩惱。』意思是，所有不讓你修法的事物的根源都是煩惱。而煩惱的根源是自執。從無始輪迴以來，使我們陷入痛苦的都是這個。現在，如果說『老鼠吱吱叫』，他會擔心被割掉耳朵嗎？如果出現一條龍，他會擔心被擊中頭部嗎？如果說某個國家有瘟疫，他會擔心自己被感染嗎？如果說某個地方有惡靈，他會害怕被帶走嗎？同樣，有些人因為害怕壞訊息而痛苦，有些人因為害怕無法戰勝敵人而痛苦，有些人因為害怕無法維持親情而痛苦等等，有無數的痛苦無法言說，而所有這些的根源都是自執。所有凡夫都變成了這種自性的奴隸，無論做什麼都被自執所驅使，因此必須調伏這個自執。而且，僅僅是順帶地調伏是無法做到的，必須徹底地修習。如果能調伏這個自執，就像治癒了毒藥引起的腹痛一樣，會立刻感到快樂。 如果不是這樣，即使耗盡了一件裙子和一頭騾子的負重，即使把水壺頂在頭上，即使一生都在聞思，最終也只會變得茫然無措，沒有片刻的安寧。如果能稍微抑制自執，那麼佛法就會變得親切，快樂也會隨之而來。在此基礎上，如果能將眾生置於心中，那麼這就是所謂的大乘。但這並不是認為有時間就可以做到的，現在就必須開始。將不悅意之事取于自身。
【English Translation】 Similarly, if the meaning of a single phrase of mind training arises in the mind, then all the meanings of the words will arise in the mind, so there is no need for a fixed number and order. It is enough to meditate from where it feels comfortable in the mind. Furthermore, just as the root, trunk, branch, leaf, bark, flower, and fruit of a medicinal tree, each part can eliminate all four hundred and four diseases. Using all of them can also achieve the same effect. Similarly, each phrase and part of this mind training can subdue afflictions and self-grasping. Using all of them can also achieve the same effect, so it is okay even without connection and order, and one should meditate until the meaning arises in the continuum. If one only makes knowing these as the main task, then it is just an empty name. Second, there are four things to be abandoned: abandoning afflictions, abandoning conformity, abandoning hope, and abandoning dependence. The first is: 'First train in the strongest affliction.' Or, 'First train in the grossest affliction.' It means that the root of all things that do not allow you to practice Dharma is affliction. And the root of affliction is self-grasping. From beginningless samsara, all that has put us in suffering is this. Now, if one says 'The mouse is squeaking,' will he worry about having his ears cut off? If a dragon appears, will he worry about being hit on the head? If one says there is an epidemic in a country, will he worry about being infected? If one says a place is haunted, will he be afraid of being taken away? Similarly, some people suffer from fear of bad news, some suffer from fear of not being able to defeat enemies, some suffer from fear of not being able to maintain relationships, and so on. There are countless sufferings that cannot be expressed, and the root of all these is self-grasping. All ordinary people have become the nature of this, and whatever they do is driven by self-grasping, so this must be subdued. Moreover, it cannot be subdued just incidentally, it must be thoroughly trained. If one can subdue this self-grasping, just like curing a stomachache caused by poison, one will immediately feel happiness. If it is not like this, even if one exhausts a skirt and a mule's load, even if one puts a pot on one's head, even if one spends a lifetime in hearing and thinking, in the end one will only become confused and disoriented, without a moment of peace. If one can slightly suppress self-grasping, then the Dharma will become intimate and happiness will come along. On top of that, if one can put sentient beings in one's heart, then that is what is called the Great Vehicle. But this is not something that can be done thinking there is time, one must start now. Take the unpleasant things upon oneself.
འདོད་པ་གཞན་ལ་གཏོང་ན་བདག་འཛིན་ཐུལ་བ་ཡིན། དེས་གཞི་བྱས་ནས་ འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་གང་ཤས་ཆེ་བརྟགས་ནས་དེ་ཁོ་ན་ལ་གཙོ་བོར་སྦྱོང་བ་ཡིན། དེ་ཡང་ཁ་ཅིག་བརྟག་ཏེ་རྟོགས་པ་ཙམ་གྱི་སྤོང་བ་ཡང་ཡོད། ཁ་ཅིག་རྟོགས་པ་ཙམ་ གྱི་སྤོང་བའི་ངེས་པ་མེད། གཉེན་པོ་བསྒོམ་པས་གདོད་སྤོང་ནས་ཡོང་། ཁྱད་པར་དུ་བླ་མ་དང་གྲོགས་པོས་རྟོགས་ནས་འོང་བས་རྟོག་ཏུ་བཅུག་པ་ཡང་བྱ་སྟེ། འཆད་ཀ་བས་ཤ་ར་བ་རྟོག་ ཏུ་བཅུག་པས་མཉེས་པའམ། ལུགས་སྨད་པ་སྣེའུ་ཟུར་ན་བཞུགས་ཙ་ན་གྲོགས་པོ་རྟོག་ཏུ་བཅུག་པས་རྟོགས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན། དེ་ལྟར་སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་དུས་དང་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་གི་རྒྱུད་ལ་རང་གཞན་གྱིས་བརྟགས་ཏེ། 1-399 རྟོགས་ནས་གཉེན་པོ་དེ་ཁོ་ན་བརྟེན། གཞན་ཡོ་དེའི་བར་དུ་རེ་ཞིག་བཞག དེ་ཐུལ་ནས་འདུག་སྙམ་ན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱས་ལ། ཡང་སྐྱེ་མི་སྐྱེ་ཉམས་སད་སྐྱེ་བ་ལྟ་ ན་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་པ་ཡིན་པས་གཉེན་པོ་བསྒོམ་འཇུག་ཡུལ་ལམ་རྐྱེན་ངན་དང་འཕྲད་ཀྱང་མི་སྐྱེ་ན་ཐུལ་བ་ཡིན། དེ་ཐུལ་བ་དང་སོ་ཆག་འོག་ནས་སེའུ་སྐྱེ་བ་སྙམ་བྱེད་ཀྱང་བདེ་ བླག་དུ་ཐུལ་འོང་སྟེ། གྱད་སྟོབས་པོ་ཆེ་ཐུབ་ན་གཞན་བདེ་བླག་ཏུ་ཐུབ་པ་དང་འདྲའོ། ། དེ་ལྟར་རགས་པ་སྔོན་དུ་སྦྱང་བའི་ཚུལ་ཡང་ལས་དང་པོ་པས་རྐྱེན་ངན་གྱི་གནོད་རིང་ལ་ཡུལ་ ལས་འབྱོལ་བ་དང་འཐབ་ནུས་ན་འཐབ་པ་ཡིན་ཏེ། མཁས་པས་ལེགས་པར་འབྲོས་པའམ། །མཁས་པས་ལེགས་པར་འཐབ་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །ཡང་། བརྟན་པ་མ་ཐོབ་བར་དུ་རྐྱེན་ངན་གནོད། །བརྟན་པ་ཐོབ་ནས་ རྐྱེན་ངན་གྲོགས་སུ་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྐྱེན་ངན་གྲོགས་སུ་འགྱུར་བ། གཉལ་པ་ཇོ་སྲས་ཀུན་ནང་དུ་འཛུགས་རེས་ཡོད་ཙ་ན་འཕེལ་གསུང་བ་དང་། སྟོན་པ་སེང་གེ་རྒྱལ་མཚན། གླང་རི་ཐང་ ན་ཡོད་ཙ་ན་སེ་བེ་རེ་ལ་སོགས་བློ་རྩ་ལེན་པས་འབྱོངས་སྟོབས་ཆེ་བ་བྱུང་བ་ལ་ད་ལྟ་དེ་ཙམ་གྱི་རྐྱེན་བློ་རྩ་ལེན་པ་མེད་པས་དེ་ཙམ་འབྱོངས་སྟོབས་མ་བྱུང་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡང་ཡོང་། 1-400 ཁ་ཅིག་རྐྱེན་བྱུང་ཉིད་ནས་ཉམས་ཟིན་པའི་རིགས་ཀྱང་ཡོང་བས་བྲོས་པས་མི་ཕན་པའམ། འཐབ་ནུས་པས་འཐབ་དགོས་ཏེ། ཅང་ཨ་ཕོས་མིག་མང་རྩེ་བ་ལྟར་ཁྱེད་དེར་གཏོང་ན་ང་འདིར་གཏོང་ཟེར་ བ་ལྟར། གང་ལ་གང་འོས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བསྟེན་ནས། བདག་ནི་བསྲེགས་ཏེ་བསད་གྱུར་ཏམ། །མགོ་བོ་བཅད་པར་གྱུར་ཡང་སླའི། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཉོན་མོངས་པའི། །དགྲ་ལ་འདུད་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་པ་ ལྟར། གཉེན་པོའི་སྲན་བཅུག་ནས་བྱེད་པའོ། །དགྲ་ཡིན་རྒྱུ་ཡང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཞེ་སྡང་སྲེད་སོགས་དགྲ་རྣམས་ནི། །རྐང་ལག་ལ་སོགས་ཡོད་མིན་ལ། །དཔའ་མཛངས་མིན་ཡང་ཇི་ཞིག་ལྟར། །འདི་དག་གིས་བདག་ བྲན་བཞིན་བྱས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ཞ
【現代漢語翻譯】 如果將慾望施予他人，就能馴服我執（執著于自我的觀念）。在此基礎上，觀察貪慾、嗔恨等哪一種煩惱最為強烈，就主要針對它進行調伏。有些人通過觀察就能斷除煩惱，有些人則不一定能通過觀察來斷除煩惱，需要通過修習對治法才能逐漸斷除。特別是由上師和道友指點后才能明白，所以也要讓他們來觀察。比如，恰喀瓦尊者讓夏惹瓦觀察，夏惹瓦感到高興；又如，魯麥巴尊者住在聶烏祖爾時，讓道友觀察后才明白。像這樣，在所有行為的四種方式、時間和情況下，都要自己或他人觀察自己的內心。 觀察之後，就依靠相應的對治法，暫時放下其他的。如果認為已經馴服了，但不如理作意（不如實地思考），或者煩惱又生起，或者出現昏沉和生起等情況，說明還沒有獲得根本的解脫，所以要繼續修習對治法。即使遇到不好的環境或違緣，如果煩惱不再生起，才算是馴服了。馴服煩惱就像從斷裂的樹樁下長出新芽一樣，很容易就能馴服，就像能制服強大的敵人，就能輕易制服其他的敵人一樣。因此，初學者要先調伏粗大的煩惱，在違緣較少的地方，或者遠離世俗，或者努力克服困難。正如所說：『智者應善於逃避，或善於戰鬥。』又說：『未獲得穩固之前，違緣會帶來損害；獲得穩固之後，違緣會成為助益。』 違緣成為助益，比如，聶拉瓦·覺色·袞（Gnyalpa Josras Kun，袞：一切）在內部互相競爭時，說這樣反而能增進；又如，尊者僧格嘉燦（Stonpa Sengge Gyaltshan），在朗日塘（Glang Ri Thang）時，通過思維塞貝熱（Se Be Re）等，使智慧更加敏銳，力量更加強大，現在沒有像那樣通過違緣來激發智慧，所以沒有那麼強大的力量。有些人一旦遇到違緣，就會立刻退失，所以要麼逃避，要麼努力克服。就像江阿波（Cang A Pho）和米芒策瓦（Mig Mang Tse Ba）一樣，說『你到那裡去，我就到這裡去』。總之，要根據情況採取相應的對治法。正如所說：『即使被燒死或殺死，或者被砍頭，我也願意，無論如何，也不向煩惱的敵人屈服。』 因此，要用對治法的勇氣來對抗煩惱。所謂的敵人，如《入菩薩行論》所說：『嗔恨、貪慾等敵人，沒有手腳等，也不是勇敢或聰明的，但它們卻像奴隸一樣控制著我。』等等。還有貪慾和嗔恨等。
【English Translation】 If you give your desires to others, you can subdue self-grasping (the concept of clinging to the self). Based on this, observe which affliction, such as desire or hatred, is the strongest, and primarily train in subduing that one. Some can abandon afflictions simply through observation, while others may not necessarily be able to abandon them through observation alone. You need to gradually abandon them by meditating on the antidotes. In particular, it is helpful to have a lama and friends observe you, so that you can understand. For example, Chakawa allowed Sharawa to observe him, and Sharawa was pleased. Similarly, when Lumepa was staying in Neu Zur, he understood after allowing a friend to observe him. In this way, in all four modes of conduct, at all times and in all situations, you should have yourself or others observe your mind. After observing, rely on the appropriate antidote and temporarily put aside the others. If you think you have subdued it, but you are not thinking properly, or if the affliction arises again, or if dullness or excitement arises, it means that you have not yet attained the fundamental liberation, so you need to continue to practice the antidote. Even if you encounter bad circumstances or obstacles, if the affliction does not arise, then it is considered subdued. Subduing afflictions is like a new sprout growing from a broken stump, it is easy to subdue, just as being able to subdue a powerful enemy makes it easy to subdue other enemies. Therefore, beginners should first train in subduing the gross afflictions, either by staying in a place with fewer adverse conditions, or by staying away from worldly affairs, or by striving to overcome difficulties. As it is said: 'The wise should be good at escaping, or good at fighting.' It is also said: 'Until you have gained stability, adverse conditions will harm you; once you have gained stability, adverse conditions will become your friends.' Adverse conditions become helpful, for example, when Gnyalpa Josras Kun said that internal competition would actually enhance progress; also, when the venerable Sengge Gyaltshen was in Lang Ri Thang, he became more accomplished and powerful by taking the essence of Se Be Re and other things, but now there is no such thing as taking the essence of adverse conditions, so there is not as much accomplishment. Some people lose their practice as soon as adverse conditions arise, so you must either escape or strive to overcome them. Just like Cang A Pho and Mig Mang Tse Ba, who said, 'If you go there, I will go here.' In short, you should rely on the appropriate antidote according to the situation. As it is said: 'Even if I am burned or killed, or beheaded, I am willing, in no way will I submit to the enemy of afflictions.' Therefore, you should use the courage of the antidote to fight against afflictions. The so-called enemies, as the Bodhisattvacharyavatara says: 'Enemies such as hatred and desire do not have hands or feet, nor are they brave or intelligent, but they control me like a slave.' And so on. Also, desire and hatred, etc.
ེ་སྡང་གཏི་མུག་གསུམ། །སྙིང་གི་ནང་དུ་བཀུག་བྱས་ནས། །ཇག་པ་རང་གི་སེམས་ལ་འགྱེད། །ཆོམ་པོ་འདི་ལས་ཆེ་བ་མེད། །ཅེས་པ་མང་ དུ་བསམས་ནས་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་ཕྱོགས་འཛིན་སྤང་བ་ནི། ཕྱོགས་སུ་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་སྤང་། །ཞེས་པས་ཏེ། ཡུལ་དུས་རྣམ་པ་ངེས་པ་ཙམ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱི་ནང་སྣོད་བཅུད་ཐམས་ཅད་དང་འཕགས་ པ་དང་། སེམས་ཅན་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་མི་འོང་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱོང་བའོ། །འབྱོངས་ཙ་ན། ཐམས་ཅད་ལ་མཉམ་སྐད་ཡོང་བ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རེ་བ་སྤང་པ་ནི། །འབྲས་བུ་རེ་བ་ཐམས་ཅད་སྤང་། ། 1-401 ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འདི་བྱས་པས་མི་མ་ཡིན་གྱི་གནོད་པ་མི་ཡོང་དུ་རེ་བ་དང་། གཏམ་སྙན་དུ་རེ་བ་དང་། མཁན་སློབ་ལ་སོགས་པས་བརྩེར་རེ་བ་དང་། ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་འཛོམ་ དུ་རེ་བ་དང་། གཞན་ལ་ཕན་བཏགས་པ་དེའི་ལན་ལ་རེ་བ་དང་། ཆོས་པ་གཤའ་མ་ཡིན་ཟེར་དུ་རེ་བ་དང་། ཐ་ན་སངས་རྒྱས་ཐུབ་ཏུ་རེ་བ་གཅིག་བྱུང་ཡང་། རྗེ་བཙུན་གྱིས། རྒྱལ་ ལ་སོགས་ལ་ཆགས་པ་ཕྲ། །ཞེས་གསུངས་པས་འདི་ཕྱིས་བསྡུས་པའི་རེ་ལྟོས་གང་ཡང་མེད་པ་གཅིག་སྦྱོང་མ་ཤེས་ན། ཆོས་འདིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཞ་བ་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་གང་ལ་ཡང་རེ་བ་མེད་ པར་སྦྱོང་བ་གལ་ཆེ། ཚེ་འདིའི་རེ་ལྟོས་ཅན་གྱི་སྤྱིར་ཆོས་ཙམ་དུ་ཡང་མི་འགྲོ། ཕྱི་མའི་རེ་ལྟོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཆོས་སུ་མི་འགྲོ་བས་སོ། །རང་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ འདོད་ཀྱང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །བཞི་པ་ལྟོས་པ་སྤང་བ་ནི། རྐྱེན་གཞན་དག་ལ་ལྟོས་མི་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྤྱིར་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་གསུམ་ཆོས་སྤྱོད་བཅུ་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་གཞན་ ལ་མི་ལྟོས་མི་སྲིད། ཐམས་ཅད་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་དགོས་ཏེ། ཟས་གོས་གནས་ཁང་སྒྲུབ་ཟས་ན་སོ་ལ་སོགས་པའི་མཐུན་རྐྱེན་ཚང་བ་དང་། དགྲ་འདྲེ་ལ་སོགས་པ་མེད་པ་དགོས་ཏེ། བྱང་པ་ཤེས་རབ་འབར་ལ་པོ་ཏོ་བས་ཆོས་བསམ་དུ་བཏུབ་བམ་གསུངས་པས། 1-402 ལྟོ་འགྲངས། ཁ་ངོམས། གྲོགས་པོས་བློ་རྩ་མ་བླངས་ཙ་ན་སྲག་སྲིག་གཏུབ་པར་སྣང་ཟེར་བ་དང་། དགེས་དཀོར་སྤྱན་སྔ་བའི་གྲྭ་སར་མ་འཛོམས། ཡུལ་དུ་ཕྱིན་ལ་འཛོམས་པ་གཅིག་བྱ་སྙམ་ཙ་ན། ཡར་ལུངས་དུ་ཕྱིན་པས་འཛོམས་པ་གཅིག་མ་བྱུང་བས། རྨོངས་ནས་མ་གོ་བར་འདུག འཁོར་བ་བྱ་བ་མ་འཛོམས་པའི་མིང་དུ་འདུག་པ་ལ་ཟེར་བ་དང་། འཁུན་ཀ་མ་བའི་དེར་མ་འཛོམས། གཙང་ དུ་བྱོན་ནས་མཐུན་རྐྱེན་འཛོམས་པས་དཀོན་མཆོག་གི་མཆོད་པ་དང་། རང་གི་ཁམས་གསོ་བ་དང་བཟང་དུ་བྱས་སེམས་པ་ལ་སྐྱིད་ཆེན་པོ་བྱུང་ཟེར་བ་དང་། ཁ་རག་པའི་སློབ་མ་ཁམས་ལོག་པ་ ལ་འབྲི་མར་གྱི་མར་ཁུ་བཏང་བས་འབྲིའི་ནུ་མ་ལ་སྒོམ་ཡོད་པ་ད་ལྟ་ལས་ཆ་མེད་ཟེར་བ་དང་། ཇོ་བོ་ཡང་ཁོ་རང་དག་གི་ཞབས་ཀྱི་གཉེར་མ་སྟོན་ཅིང་ངས་འདི་ཙུག་སོང་ བ་ལ་ད་གྲ
【現代漢語翻譯】 將嗔恨、貪婪、愚癡三毒，聚集在心中，如同強盜般侵蝕自己的心。沒有比這更嚴重的盜賊了。要常常這樣思維。 第二，捨棄偏執：捨棄一切偏執。這不僅指在時間、地點、方式上的執著，還包括對外在世界、內在精神、容器世界和所容之物的一切執著，以及對聖者、眾生、喜愛和不喜愛之人的執著。一旦熟練，自然會對一切眾生生起平等心。這是事物本來的規律。 第三，捨棄期望：捨棄對結果的一切期望。意思是，做了善事，期望不受到非人的傷害，期望得到讚美，期望得到堪布（Khenpo，住持）和老師的喜愛，期望食物和衣服充足，幫助了別人期望得到回報，期望別人稱自己為真正的修行人，甚至產生想要成佛的期望。吉尊（Jetsun，至尊）曾說：『對國王等微小的執著。』因此，如果不學會捨棄一切期望和依賴，那麼這個法就存在缺陷。因此，不帶任何期望地修行非常重要。如果帶有今生的期望，甚至連普通的修行都算不上。更不用說來世的期望，那根本不是菩薩的修行。即使爲了自己的利益而想要成佛，那也是緣覺（Pratyekabuddha）的因。 第四，捨棄依賴：不要依賴其他條件。一般來說，聞、思、修三學以及所有十種修行行為都離不開其他條件。一切都需要依賴條件，比如食物、衣服、住所、修行所需的物品、疾病等等的順緣，以及沒有敵人、邪魔等等的逆緣。嘉瓦·西饒沃（Gyawa Sherab Wo）問博朵瓦（Potowa）：『現在適合修法嗎？』博朵瓦回答說：『吃飽了，心情好了，朋友沒有奪走你的心，這樣才適合修行。』還有，格西（Geshe，善知識）沒有在寺廟裡聚會，想要回到家鄉聚會。當他回到雅隆（Yarlung）時，聚會沒有成功，因為他愚昧無知。輪迴就意味著無法聚會。還有，昆噶瑪（Kunga Ma）在那裡沒有聚會成功，去了藏地（Tsang），因為條件具足，供養三寶，恢復了自己的健康，心情非常好。還有，喀喇巴（Kharakpa）的弟子生病了，給他喝了酥油，他說：『現在對母牛的乳房有了禪定，以前從來沒有過。』還有，覺沃（Jowo，至尊）也展示了他自己的腳後跟，說：『我就是這樣過來的。』現在...
【English Translation】 Having gathered the three poisons of anger, greed, and delusion into the heart, like a thief preying on one's own mind. There is no greater thief than this. One should contemplate this often. Second, abandoning bias: Abandon all biases. This does not only refer to being fixated on time, place, or manner, but also includes all attachments to the external world, the internal spirit, the container world and its contents, as well as to saints, sentient beings, those who are liked, and those who are disliked. Once proficient, equanimity will naturally arise towards all beings. This is the natural law of things. Third, abandoning expectations: Abandon all expectations of results. This means that by doing good deeds, one hopes not to be harmed by non-humans, hopes to receive praise, hopes to be liked by the Khenpo (abbot) and teachers, hopes for sufficient food and clothing, hopes to be repaid for helping others, hopes to be called a true practitioner, and even has the expectation of becoming a Buddha. Jetsun (the venerable one) said: 'Even small attachments to kings, etc.' Therefore, if one does not learn to abandon all expectations and dependencies, then this Dharma is flawed. Therefore, it is very important to practice without any expectations. If one has expectations for this life, it cannot even be considered ordinary practice. Not to mention expectations for the next life, which is not the practice of a Bodhisattva. Even wanting to become a Buddha for one's own benefit is the cause of a Pratyekabuddha (Solitary Buddha). Fourth, abandoning reliance: Do not rely on other conditions. Generally speaking, the three studies of hearing, thinking, and meditation, as well as all ten practices of Dharma, cannot be done without relying on other conditions. Everything needs to rely on conditions, such as having favorable conditions like food, clothing, shelter, items needed for practice, and being free from enemies, demons, etc. Gyawa Sherab Wo asked Potowa: 'Is it suitable to practice Dharma now?' Potowa replied: 'When you are full, in a good mood, and your friend has not stolen your heart, then it is suitable to practice.' Also, Geshe (spiritual friend) did not gather in the monastery and wanted to go back to his hometown to gather. When he went to Yarlung, the gathering was not successful because he was ignorant. Samsara (cyclic existence) means not being able to gather. Also, Kunga Ma did not succeed in gathering there, so he went to Tsang, and because the conditions were complete, he made offerings to the Three Jewels, restored his health, and felt very happy. Also, a disciple of Kharakpa became ill, and he was given butter tea, and he said: 'Now I have meditation on the udder of a cow, which I have never had before.' Also, Jowo (the venerable one) showed his own heels, saying: 'This is how I came.' Now...
ུབ་ཐོབ་མི་འབྱུང་བ་ཡིན་གསུངས་པ་དང་། གཤེ་སྟོན་བྱང་འབར་ཡང་གཞོན་པ་འཁུར་བ་དམར་ཐོ་ལེ་བ་མཐོང་ཙ་ན། ངས་ཁྱོད་ལ་ཕན་ཐོགས་པ་ཞིག་འདུག་ཅེས་དང་། རྒས་འཁོགས་ པ་མཐོང་ཙ་ན། ཁྱོད་ཤེ་མོ་ལོག་པར་སྤྱད་ཟིན་ནས་ད་ངའི་འདིར་བསྡད་ཀྱང་ཕན་པ་མི་ཡོང་ཟེར་བ་དང་། ཁ་ཅིག་དོ་ཅིག་གྲོགས་པོ་སེམས་པ་རིམ་པ་ཚོ་གཅིག་དང་འགྲོགས་པས་བསམ་དུ་བཏུབ་པ་བྱུང་ཟེར་བ་དང་། 1-403 ཁ་ཅིག་གྲོགས་པོ་ཚོ་གཅིག་གིས་བློ་རྩ་བླངས་ནས་མ་བྱུང་ཟེར་བ་ཡོད། ཁ་ཅིག་བྲེལ་བས་མ་བྱུང་དལ་ན་ཡོང་བར་སྣང་ཟེར་བ་དང་། ཁ་ཅིག་ཡེངས་ནས་མ་བྱུང་དབེན་ན་ཡོང་ཟེར་ བ་ཡོད། གཉགས་སེང་གེ་གྲགས་ཤིག བཀའ་གདམས་པ་ལས་འབྲས་སྒོམ་ན་ངའི་ཆོས་མངོན་པའི་བསྟན་བཅོས་འདི་ཀུན་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་ཁོང་ཇི་ཙུག་སྒོམ་ནས་ལས་འབྲས་ལས་འབྲས་ཟེར་རམ་གསུངས་པ་ ལ་འདི་ལྟ་བུའི་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གང་ལ་ཡང་ལྟོས་མི་དགོས། འཛོམས་ན་དེ་ཉིད་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་མ་འཛོམས་ན། མི་སྡང་ན། བྱམས་ན། ལྟོགས་ན། འཁྱགས་ན། འབྱོར་ན། རྒུད་ ན། ན་ན། མི་ན་ན། རྒན་ན། གཞོན་ན། ལྟོགས་ན། འགྲངས་ན། དགྲས་གཙེར་ན། སྤྲང་འགོང་གི་ཚ་རགས་རྒྱུགས་ན། བླ་མས་ཐུགས་ལ་བཏགས་ན།མ་བཏགས་ན། གྲོགས་པོས་བློ་རྩ་བླངས་ན། དེ་ དག་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་བསྒོམ་པས་ཆོག གླང་ཐང་གི་གཉན་སྟོན་ཤན་ཚ་པ། ནང་མ་མང་པོ་མེད་པ་ལ་དགེ་བཤེས་རིན་པོ་ཆེའི་ཆོས་མཐུན་རེ་ལ་དོད་བྱས་ནས་སྡོད་ཟེར་བ་དང་། ཇོ་སྲས་དང་སེང་གེ་རྒྱལ་གྱི་གཏམ་སྔར་གླེང་བ་ལྟར་ཡིན། སྤྱོད་ལམ་འགྲོ་འཆག་ཉལ་འདུག་ཐམས་ཅད་དུ་སྦྱང་བས་ཆོག །ཁོམ་བྲེལ་ཐམས་ཅད་དུ་སྦྱང་བས་ཆོག །འདི་ལ་མཐུན་རྐྱེན་སེམས་ཀྱི་སྙིང་སྟོབས་གཅིག་པུས་ཆོག ། 1-404 སྐྱོན་དང་བཅས་པའི་སེམས་འདི་ལ། །ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་གཅིག་མཆིས་ཏེ། །གང་ལྟར་གོམས་པ་དེ་ལྟར་འབྱུང་། བྱ་བ་ཡིན་པས་གང་ཙུག་བྱ་བྱར་བཏུབ། འདི་ལ་ས་ཟིན་ཀོ་འཐས་མེད། གང་ཙུག་བསླབ་ བསླབ་ཡིན། དེ་ཡང་ཕྱིས་མི་ལ་འཆད་ཙ་ན་དེ་སྐད་ཟེར་བ་ཡིན་སྙམ་པ་དེས་མི་ཡོང་། ང་རང་ཉམས་སུ་བླང་སྒོམ་སྙམ་པ་བྱས་ན་ཆོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་གདོད་ཡོང་བ་ཡིན། འདི་ལ་ ཡང་ན་ལྷ་གསོལ། ཡང་ན་གཞོབ་ཐོད་དུ་སྦྱོང་བ་གཅིག་དགོས་གསུང་། དེ་ལྟར་བཞི་པོ་དེ་སྤང་བར་བྱ་བ་གཙོ་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ བླང་བར་བྱ་བ། གསུམ་པ་བླང་བར་བྱ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། གང་ཉམས་སུ་ བླང་བའི་ཆོས་དང་། གང་གིས་ཉམས་སུ་བླང་བའི་ཐབས་དང་། ཇི་ལྟར་བླང་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ད་རེས་གཙོ་བོ་ཉམས་སུ་བླང་། །དོན་ཆེན་གང་ཡིན་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཐོག་ མ་མེད་པ་ནས་ཕ་འཚེར་རྙིང་པ་ལྟ་བུ་ངན་སོང་གསུམ་དུ་འཁྱམས་པ་ཡིན། ད་རེས་བསོད་ནམས་འགའ་ཞིག་གིས་བསྐལ་པ་བྱེ་བ་བརྒྱ་སྟོང་དུ་ཡང་རྙེད་དཀའ་བ
【現代漢語翻譯】 據說，鄔巴托巴（Upatopa，人名）不會有業果。格西頓炯巴（Geshe Tonjönbar，人名）看到年輕人揹著紅色的東西，就說：『我對你有所幫助。』看到年老體衰的人，就說：『你已經用盡了你的青春，現在即使待在我這裡也沒有用。』有些人說，因為和一些志同道合的朋友在一起，所以能夠思考。有些人說，因為一些朋友出了主意，所以沒有成功。有些人說，因為忙碌所以沒有成功，閑暇時可能會來。有些人說，因為分心所以沒有成功，清靜時可能會來。格聶色給扎（Gnyags Sengge Drag，人名）說：『噶當巴（Kadampa，教派名）如果只修習業果，而不通達我的《俱舍論》，他們怎麼能只說業果業果呢？』像這樣，對於聽聞等任何因緣都不需要依賴。如果條件具足，就以其為理由；如果條件不具足，如果不生氣，如果慈愛，如果飢餓，如果寒冷，如果富裕，如果衰敗，如果生病，如果不生病，如果年老，如果年輕，如果飢餓，如果飽足，如果被敵人侵擾，如果被乞丐或鬼怪的惡語中傷，如果上師關愛，如果不關愛，如果朋友出主意，都可以以這些為理由進行修行。』朗塘的聶敦香擦巴（Glangthang's Nyentön Shangtsapa，人名）說：『在沒有很多內部事務的情況下，要重視格西仁波切（Geshe Rinpoche，尊稱）的法友。』 就像之前談到的覺沃杰（Jowoje，人名）和色給嘉（Sengge Gyal，人名）的故事一樣。所有的行為，行走、站立、坐臥，都可以用來修習。所有的空閑和忙碌時間都可以用來修習。對此，只需要內心的勇氣。這個有缺點的心，有一個很大的優點：無論習慣什麼，都會變成那樣。因為是行為，所以無論做什麼都可以。這不需要土地或執著。無論學習什麼都可以。如果以後要給別人講，如果想著『他們會這麼說』，那就不會成功。如果想著『我自己要修習』，那麼佛法的加持自然會到來。對此，或者需要祈請本尊，或者需要在墳地裡修習。』他說，這四件事是最重要的要捨棄的。 應修之法：第三，應修之法有三：所應修之法，以何方法修，如何修之。第一是：『現在主要修習，應修習重要的意義。』意思是：從無始以來，就像老乞丐一樣在三惡道中流浪。現在因為一些福德，獲得了百千萬劫也難以獲得的暇滿人身。
【English Translation】 It is said that Upatopa (person's name) will not have karmic consequences. When Geshe Tonjönbar (person's name) saw a young man carrying something red, he said, 'I am helping you.' When he saw an old and frail person, he said, 'You have used up your youth, and now even if you stay here with me, it will be of no use.' Some say that because they are with like-minded friends, they are able to contemplate. Some say that because some friends gave advice, it was not successful. Some say that because they are busy, it is not successful, but they may come when they are free. Some say that because they are distracted, it is not successful, but they may come when they are in solitude. Gnyags Sengge Drag (person's name) said, 'If the Kadampas (name of a school) only practice karma and its effects without understanding my Treatise on Abhidharma, how can they just keep saying karma and its effects?' Like this, there is no need to rely on any conditions such as listening. If the conditions are complete, then take that as a reason; if the conditions are not complete, if you are not angry, if you are loving, if you are hungry, if you are cold, if you are rich, if you are declining, if you are sick, if you are not sick, if you are old, if you are young, if you are hungry, if you are full, if you are harassed by enemies, if you are verbally abused by beggars or ghosts, if the guru cares, if he does not care, if friends give advice, you can practice by taking these as reasons.' Langthang's Nyentön Shangtsapa (person's name) said, 'In the absence of many internal affairs, value the Dharma friends of Geshe Rinpoche (honorific title).' Just like the story of Jowoje (person's name) and Sengge Gyal (person's name) that was mentioned earlier. All actions, walking, standing, sitting, and lying down, can be used for practice. All free and busy times can be used for practice. For this, only the courage of the mind is needed. This flawed mind has one great advantage: whatever it becomes accustomed to, it will become like that. Because it is an action, whatever you do is possible. This does not require land or attachment. Whatever you learn is possible. If you are going to explain it to others later, if you think 'they will say this,' then it will not be successful. If you think 'I myself will practice,' then the blessings of the Dharma will naturally come. For this, either you need to propitiate a deity, or you need to practice in a charnel ground.' He said that these four things are the most important to abandon. What should be practiced: Third, there are three things to be practiced: what should be practiced, by what method should it be practiced, and how should it be practiced. The first is: 'Now mainly practice, you should practice the important meaning.' It means: From beginningless time, like an old beggar, we have been wandering in the three lower realms. Now, because of some merit, we have obtained a human body with leisure and endowments, which is difficult to find even in hundreds of millions of kalpas.
འི་དལ་འབྱོར་གྱི་ལུས་ཐོབ་ པའི་དུས་ད་རེས་ཚེ་འདིའི་དོན་བྱེད་པ་བས་ཕྱི་མ་ཕན་ཆད་ཀྱི་དོན་བྱེད་པ་གཙོ། ཆོས་ལ་ཡང་བཤད་སྒྲུབ་གཉིས་ལས་སྒྲུབ་པ་གཙོ། སྒྲུབ་པ་ཡང་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྤྱོད་ཚུལ་ལས་སེམས་སྦྱོང་བ་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། 1-405 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དག །ཚད་མེད་པར་ནི་གསུངས་པ་ལས། །སེམས་སྦྱོང་བ་ཡི་སྤྱོད་པ་ནི། །ངེས་པར་དེ་སྲིད་སྤྱད་པར་བྱ། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །སེམས་སྦྱོང་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་ཡང་ གཙོ་བོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡིན་ཏེ། ཐེག་པ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི། །སེམས་མཆོག་ཡིན་པར་བསྟན་པས་ན། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ནས། །འབད་པས་མཉམ་པར་བཞག་པར་བྱ། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱང་། བདག་གཞན་མཉམ་པ་བས་བརྗེ་བ་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། གང་ཞིག་བདག་དང་གཞན་རྣམས་ནི། །མྱུར་དུ་སྐྱབས་པར་འདོད་པ་དེས། །བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བྱ་བ། །གསང་བའི་དམ་ པ་སྤྱད་པར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ཡང་ལུས་ངག་ཏུ་བརྗེ་ལོ་བྱེད་པ་བས་ཀྱང་རང་གིས་ནང་དུ་སྦྱང་བ་གཙོ། དེ་ཡང་ལུང་རིགས་ཀྱི་སྐྱ་དབར་དུ་བཅུག་ནས་སྦྱོང་བ་བས་བླ་ མའི་མན་ངག་ལ་བརྟེན་ནས་ཨུ་ཚུགས་སུ་སྦྱོང་བ་གཙོ། སྤྱོད་ལམ་ཡང་འགྲོ་འཆག་པས་མལ་དུ་སྦྱོང་བ་གཙོ་བས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཡང་ཐབས་ལ་ཉེན་མི་འབྱུང་བར་བྱེད་པ། དོན་ཆེན་ གང་ཡིན་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་པ་ནི། རབ་ཏུ་བྱུང་བས་རྒྱལ་པོའམ་ཁྱིམ་པའི་བྱ་བར་འགྲོ་བའི་དགེ་བ་རྗེས་ཅན་བྱེད་པ་སྟེ། གསེར་འབུམ་འདྲི་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་བཞེངས་པ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཞིག་ཡོད་དེ། 1-406 དེ་དག་བྱས་པ་ཙམ་གྱིས་བསླབ་པ་ཉམས་ནས་འགྲོ། དེ་དག་དང་འགལ་བས་ཞེ་སྡང་ཤ་སྟག་བསོགས། དེའི་རྐྱེན་གྱིས་གཞན་ལ་གནོད་པ་མང་པོ་འབྱུང་། རང་གིས་དབེན་པ་བསྟེན་པ་དང་ཆོས་ཉམས་ སུ་ལེན་པ་ཉམས་ནས་འགྲོ། གྲོགས་འཆལ་བ་དང་། འདྲེས་ཁྱེར་རམ། དམ་ཉམས་ལ་སོགས་པ་གང་ན་མ་རུངས་པ་རྣམས་དང་འགྲོགས་དགོས། དེའི་གཞིས་སྡེ་རྩོད་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འབྱུང་། རང་གཞན་ གྱི་ལུས་སྲོག་གི་བར་ཆད་དུ་ཡང་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་མང་བ་ཡོང་བས་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་རྗེས་ཅན་གང་ཡང་མི་བྱ་གསུངས། འོ་ན་གང་བྱ་ན། རང་གི་ཁས་བླངས་པའི་ བསླབ་པ་དག་པར་བསྲུངས། དེ་དོན་ཆེ་བ་ཡིན། སྡིག་སྦྱངས། ངག་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཞུ། དགེ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ། བླ་མ་བརྒྱུད་པ་དང་བཅས་པ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ། ལམ་རིམ་བསྒོམ། བླ་མ་ དང་དམ་ཚིག་མ་ཉམས་པ་བྱ། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ། སྟོང་པ་དང་སྙིང་རྗེ་ཟུང་འཇུག་ཏུ་བསྒོམ། ཡི་དམ་གྱི་སྙིང་པོ་བགྲང་། དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པའི་རྩ་བ་བླ་མ་ རྟག་ཏུ་བསྒོམ། གྲོགས་བཟང་པོ་དང་འགྲོགས། ལྷ་མཆོད་པ་ལ་སོགས་པས་ཚོགས་བསགས། སྒྲིབ་
【現代漢語翻譯】 現在獲得了暇滿人身，比起今生，更應注重來世。在聞思修中，修行更為重要。在修行中，比起外在的行為，調伏內心更為重要。 正如《入菩薩行論》所說：'菩薩行無量，然應恒修心。' 在所有調心中，菩提心最為重要。正如經文所說：'此乘示勝菩提心，發菩提心后，應努力修持。' 在菩提心中，自他平等和自他交換尤為重要。正如經文所說：'欲速于護自與他，當修自他相換之，勝妙秘密。' 比起在身語上做交換，更應注重內心的修習。比起通過經論的分析來修習，更應依止上師的口訣，堅持不懈地修習。比起行走坐臥，更應注重在睡眠中修習。應如是學習。 此外，應避免方法上的危險，採納重要的意義。也就是說，出家人不應從事國王或在家人的事務，而應做有益的善事，例如抄寫《金光明經》、建造寺廟等等。 僅僅做這些事，戒律就會逐漸衰退。與此相反，只會積累嗔恨。由於這些原因，會給他人帶來許多傷害。自己也會逐漸失去隱居和修法的機會。必須與惡友、散漫之人或破戒者交往。因此，爭端等一切不好的事情都會發生。甚至會導致自己和他人喪命，帶來許多障礙。因此，不應做任何此類有益的善事。 那麼應該做什麼呢？應清凈地守護自己所承諾的戒律，這才是最重要的。懺悔罪業，接受加持，將善根迴向菩提，祈禱上師和傳承上師，修習道次第，不違背上師的教誨，修習慈悲心和菩提心，修習空性和慈悲的結合，唸誦本尊的（藏文：སྙིང་པོ།，梵文天城體：हृदय，梵文羅馬擬音：hṛdaya，漢語字面意思：心）心咒。所有這些修行的根本是始終觀修上師，與善友交往，通過供養等方式積累資糧，清凈（藏文：སྒྲིབ，梵文天城體：आवरण，梵文羅馬擬音：āvaraṇa，漢語字面意思：覆蓋物）業障。
【English Translation】 Now that we have obtained the precious human body with leisure and opportunity, it is more important to work for the sake of future lives than for this life. Among study and practice of Dharma, practice is more important. Among practices, training the mind is more important than external conduct. As it is said in 'Bodhicharyavatara': 'The conduct of Bodhisattvas is immeasurable, but one should always train the mind.' Among all mind trainings, Bodhicitta (the mind of enlightenment) is the most important. As the scripture says: 'This vehicle shows the supreme Bodhicitta. Having generated Bodhicitta, one should strive to cultivate it.' Within Bodhicitta, exchanging self and others is more important than equalizing self and others. As the scripture says: 'Those who wish to quickly protect themselves and others should practice the supreme secret of exchanging self and others.' Rather than exchanging in body and speech, it is more important to cultivate internally. Rather than cultivating through analysis of scriptures and reasoning, it is more important to rely on the oral instructions of the Guru and cultivate persistently. Rather than walking and sitting, it is more important to cultivate in sleep. One should learn in this way. Furthermore, one should avoid dangers in methods and adopt important meanings. That is, renunciants should not engage in the affairs of kings or householders, but should do beneficial deeds, such as copying the 'Golden Light Sutra', building temples, and so on. By merely doing these things, the precepts will gradually decline. On the contrary, only anger will be accumulated. Due to these reasons, much harm will be caused to others. One will gradually lose the opportunity to be in solitude and practice Dharma. One must associate with bad friends, careless people, or those who have broken their vows. Therefore, disputes and all kinds of bad things will happen. It may even lead to the loss of one's own and others' lives, bringing many obstacles. Therefore, it is said that one should not do any such beneficial deeds. So what should one do? One should purely protect the precepts one has vowed to keep, which is the most important thing. Purify negativities, receive blessings, dedicate merits to Bodhi, pray to the Guru and lineage Gurus, practice the stages of the path (Lamrim), not violate the Guru's commitments, cultivate loving-kindness and compassion, cultivate the union of emptiness and compassion, recite the (Tibetan: སྙིང་པོ།，Sanskrit Devanagari: हृदय，Sanskrit Romanization: hṛdaya，Chinese literal meaning: heart) essence mantra of the Yidam. The root of all these practices is to always contemplate the Guru, associate with good friends, accumulate merit through offerings, etc., and purify (Tibetan: སྒྲིབ，Sanskrit Devanagari: आवरण，Sanskrit Romanization: āvaraṇa，Chinese literal meaning: covering) obscurations.
པ་བྱང་། དེ་རྣམས་ལ་འབྱུང་གསུངས། དོན་དེ་རྣམས་རྒྱུད་ཚོད་མཐོ་དམན་མེད་པ་སྔགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གང་གི་སྒོར་ཞུགས་པ་ཡིན་ཡང་རུང་། 1-407 སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པ་མེད་པས་དོན་ཆེ་བ་ཡིན། གཉིས་པ་གང་གི་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་ཐབས་ནི། དཀའ་བ་གསུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱ། །དངོས་དང་ཡན་ལག་གཉིས་ཀར་སྦྱངས། །དྲག་འཆུན་སྤོང་ལེན་དྲག་ ཏུ་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དེ་ལ་དཀའ་བ་གསུམ་ནི། དང་པོ་དྲན་པ་དང་། བར་དུ་བཟློག་པ་དང་། ཐ་མ་རྒྱུན་བཅད་པར་དཀའ་བའོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་ནི། གཞན་གྱི་བློ་རྩ་མ་བླངས། ལྟོ་འགྲངས། ཁ་ངོམས་པའི་དུས་སུ་བཏུབ་རབ་ཡོང་བ་བཞིན་བྱུང་ཡང་རྐྱེན་ངན་དང་འདོམ་ཐུག་བྱུང་ཙ་ན། གཉེན་པོ་དྲན་དཀའ་བ་ཡིན་གསུངས། གཉེན་པོ་དྲན་པར་གྱུར་ཡང་བར་དུ་བཟློག་པར་དཀའ་ སྟེ། མིད་པ་བཅུ་ཧྲིལ་ཡོང་། དེ་ཙ་ན་འབུང་བ་ཞིག་དགོས་ཏེ་བཟློག་པར་དཀའ། ལན་ཅིག་བཟློག་ཀྱང་ཁོའི་རྣམ་འགྱུར་མཐོང་བའམ། དྲན་ཞིང་ཚིག་པ་དཀྲུག་དཀྲུག་ཡོང་བས་བཟློག་པ་དེ་ཡང་རྒྱུན་བཅད་ པར་དཀའ་གསུངས། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ་གཉེན་པོ་སྐྱེ་ལ་རྐྱེན་ངན་བྱུང་ཙ་ན་གཉེན་པོ་དྲན་པ། འདི་ལ་བདག་གིས་ཞེན་བྱ་ཞིང་། འཁོན་དུ་བཟུང་ལ་གཡུལ་སྤྲད་དེ། ཞེས་པ་བཞིན་བར་དུ་ བཟློག་པ་དང་། ཐ་མར་རྒྱུན་གཅོད་པ་ལ་འབད་དགོས། དེ་ལྟར་འབྱུང་བར་ཡང་གསོལ་བ་གདབ། འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་གཅིག་བྱུང་ཡང་ནམ་ཞིག་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར། གྲོགས་པོ་མཐུན་པོ་གླེངས་ལངས་པས་ངེས་པ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བྱུང་ཡང་ནམ་ཞིག་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར། 1-408 ད་ལོ་འགའ། ཟླ་བ་འགའ་ལོ་འདི་ལ་འབད་ནུས་ན་དཀའ་བ་གསུམ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་བ་ཡིན། ཉིན་པར་འདི་དྲན་ན་ཉིན་པར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་ཞུགས། མཚན་མོ་དྲན་ན་མཚན་མོར་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔར་ཞུགས་པས་དྲན་པར་བྱ་སྟེ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་བཟློག་ལ་རྒྱུན་བཅད། ཤེས་རབ་ཆེ་ན་འདི་ལ་བློའི་འབྲེལ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཆེ་ན་འདི་ལ་སྤྲོ་བ་ཅི་འདུག་བལྟ། སྒོམ་བཟང་ན་ འདིར་ལུགས་ཀྱི་ཐེང་མ་ཐེང་བལྟའོ། །ཡང་། དངོས་དང་ཡན་ལག་གཉིས་ཀ་སྦྱངས། །ཞེས་པ་འདི་དངོས་སུ་བྱས་ན་བདག་མེད་མན་ཆད་འདིའི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱེད་པ་དང་། འདི་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱས་ ན་ཉོན་མོངས་པ་གང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་འདིས་བྱེད་པ་སྟེ། ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་མ་འཛོམ་པ་དང་། ནད་དང་དགྲས་རྩེར་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དྲག་པོ་འབར་བ་ལ་སོགས་མ་བཏུབ་པ་ བྱུང་ཚད་ལ་གཉེན་པོ་འདི་ལ་འབད་ནས། མི་བདེ་བ་གང་ཡང་མེད་པ་ཞིག་མ་བྱུང་ན། ཆོས་འདི་ཡེ་མ་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་བྱུང་ན་ཅི་བྱུང་ཡང་མི་བདེ་བ་གང་ཡང་མེད་ པ་ཞིག་ཡོང་། འདི་བྱང་སེམས་འབྱོངས་པ་ཁོ་ན་ལ་དགོས་བྱ་བ་མིན། ཉོན་མོངས་པ་དང་བདག་འཛིན་འདུལ་བ་ལ་སོགས་ཉན་རང་དང་ཐུན་མོང་བ་ཞིག་ཀྱང་ཡོད། འདི་ཙ
【現代漢語翻譯】 པ་བྱང་། དེ་རྣམས་ལ་འབྱུང་གསུངས། དོན་དེ་རྣམས་རྒྱུད་ཚོད་མཐོ་དམན་མེད་པ་སྔགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གང་གི་སྒོར་ཞུགས་པ་ཡིན་ཡང་རུང་། 巴揚，據說這些都會發生。無論進入哪個密咒波羅蜜多的門，這些意義都沒有根器高低之分。 1-407 སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པ་མེད་པས་དོན་ཆེ་བ་ཡིན། གཉིས་པ་གང་གི་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་ཐབས་ནི། དཀའ་བ་གསུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱ། །དངོས་དང་ཡན་ལག་གཉིས་ཀར་སྦྱངས། །དྲག་འཆུན་སྤོང་ལེན་དྲག་ 因為沒有什麼不能成就，所以意義重大。第二，修持的方法是：應學三種難行，正行與支分二者皆修習，猛利取捨。 ཏུ་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དེ་ལ་དཀའ་བ་གསུམ་ནི། དང་པོ་དྲན་པ་དང་། བར་དུ་བཟློག་པ་དང་། ཐ་མ་རྒྱུན་བཅད་པར་དཀའ་བའོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་ནི། གཞན་གྱི་བློ་རྩ་མ་བླངས། 所謂的三種難行是：第一，憶念難；第二，遮止難；第三，斷除相續難。其中，第一點是：不要接受別人的觀點。 ལྟོ་འགྲངས། ཁ་ངོམས་པའི་དུས་སུ་བཏུབ་རབ་ཡོང་བ་བཞིན་བྱུང་ཡང་རྐྱེན་ངན་དང་འདོམ་ཐུག་བྱུང་ཙ་ན། གཉེན་པོ་དྲན་དཀའ་བ་ཡིན་གསུངས། གཉེན་པོ་དྲན་པར་གྱུར་ཡང་བར་དུ་བཟློག་པར་དཀའ་ 即使在吃飽喝足的時候，感覺一切都很好，但一旦遇到逆境和衝突，就很難憶念對治法，據說如此。即使憶念起對治法，也很難遮止。 སྟེ། མིད་པ་བཅུ་ཧྲིལ་ཡོང་། དེ་ཙ་ན་འབུང་བ་ཞིག་དགོས་ཏེ་བཟློག་པར་དཀའ། ལན་ཅིག་བཟློག་ཀྱང་ཁོའི་རྣམ་འགྱུར་མཐོང་བའམ། དྲན་ཞིང་ཚིག་པ་དཀྲུག་དཀྲུག་ཡོང་བས་བཟློག་པ་དེ་ཡང་རྒྱུན་བཅད་ 就像有十個東西要吞下去一樣。那時候需要一個工具來遮止，所以很難。即使遮止了一次，看到對方的表情，或者回憶起來，怒火中燒，所以遮止也很難斷除相續。 པར་དཀའ་གསུངས། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ་གཉེན་པོ་སྐྱེ་ལ་རྐྱེན་ངན་བྱུང་ཙ་ན་གཉེན་པོ་དྲན་པ། འདི་ལ་བདག་གིས་ཞེན་བྱ་ཞིང་། འཁོན་དུ་བཟུང་ལ་གཡུལ་སྤྲད་དེ། ཞེས་པ་བཞིན་བར་དུ་ 據說如此。如果這樣，當對治法生起，遇到逆境時，要憶念對治法。就像『我應執著於此，懷著仇恨與之戰鬥』那樣，要努力遮止。 བཟློག་པ་དང་། ཐ་མར་རྒྱུན་གཅོད་པ་ལ་འབད་དགོས། དེ་ལྟར་འབྱུང་བར་ཡང་གསོལ་བ་གདབ། འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་གཅིག་བྱུང་ཡང་ནམ་ཞིག་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར། གྲོགས་པོ་མཐུན་པོ་གླེངས་ལངས་པས་ངེས་པ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བྱུང་ཡང་ནམ་ཞིག་སྐྱེ་བའི་རྒྱུར་འགྱུར། 最後，要努力斷除相續。爲了這樣，也要祈禱。如果對此產生一個懷疑，也會成為未來生起的因。如果與友好的朋友爭吵，產生一個確定的念頭，也會成為未來生起的因。 1-408 ད་ལོ་འགའ། ཟླ་བ་འགའ་ལོ་འདི་ལ་འབད་ནུས་ན་དཀའ་བ་གསུམ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་བ་ཡིན། ཉིན་པར་འདི་དྲན་ན་ཉིན་པར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་ཞུགས། མཚན་མོ་དྲན་ན་མཚན་མོར་བྱང་ 如果今年或幾個月能努力做到這些，就能從三種難行中解脫。白天憶念這個，白天就進入菩薩道；夜晚憶念這個，夜晚就進入菩薩道。 ཆུབ་སེམས་དཔར་ཞུགས་པས་དྲན་པར་བྱ་སྟེ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་བཟློག་ལ་རྒྱུན་བཅད། ཤེས་རབ་ཆེ་ན་འདི་ལ་བློའི་འབྲེལ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཆེ་ན་འདི་ལ་སྤྲོ་བ་ཅི་འདུག་བལྟ། སྒོམ་བཟང་ན་ 所以要憶念，遮止不順之方，斷除相續。如果智慧大，就觀察與此相關的智慧；如果精進大，就觀察對此有什麼興趣；如果禪定好， འདིར་ལུགས་ཀྱི་ཐེང་མ་ཐེང་བལྟའོ། །ཡང་། དངོས་དང་ཡན་ལག་གཉིས་ཀ་སྦྱངས། །ཞེས་པ་འདི་དངོས་སུ་བྱས་ན་བདག་མེད་མན་ཆད་འདིའི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱེད་པ་དང་། འདི་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱས་ 就觀察是否符合正理。還有，『正行與支分二者皆修習』，如果將此作為正行，則將無我等作為此的支分；如果將此作為道的支分， ན་ཉོན་མོངས་པ་གང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་འདིས་བྱེད་པ་སྟེ། ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་མ་འཛོམ་པ་དང་། ནད་དང་དགྲས་རྩེར་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དྲག་པོ་འབར་བ་ལ་སོགས་མ་བཏུབ་པ་ 那麼無論生起什麼煩惱，都用這個對治法來對治。例如，食物衣服等不具足，疾病和敵人侵擾，強烈的煩惱熾盛等無法忍受的情況。 བྱུང་ཚད་ལ་གཉེན་པོ་འདི་ལ་འབད་ནས། མི་བདེ་བ་གང་ཡང་མེད་པ་ཞིག་མ་བྱུང་ན། ཆོས་འདི་ཡེ་མ་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་བྱུང་ན་ཅི་བྱུང་ཡང་མི་བདེ་བ་གང་ཡང་མེད་ 無論發生什麼，都要努力運用這個對治法，如果沒有達到沒有任何不適的狀態，那就說明這個法根本沒有生起。如果這個法生起了，無論發生什麼，都不會有任何不適。 པ་ཞིག་ཡོང་། འདི་བྱང་སེམས་འབྱོངས་པ་ཁོ་ན་ལ་དགོས་བྱ་བ་མིན། ཉོན་མོངས་པ་དང་བདག་འཛིན་འདུལ་བ་ལ་སོགས་ཉན་རང་དང་ཐུན་མོང་བ་ཞིག་ཀྱང་ཡོད། འདི་ཙ 這不僅僅是菩薩修行的必要條件，也與聲聞、緣覺共同，例如調伏煩惱和我執。就到這裡。
【English Translation】 Pa Yang, it is said that these will happen. No matter which gate of the Mantra Paramita (secret mantra perfection) one enters, these meanings have no distinction of high or low capacity. 1-407 Because there is nothing that cannot be accomplished, it is of great significance. Secondly, the method of practicing is: one should learn the three difficulties, practice both the main practice and the auxiliary practices, and vigorously adopt and abandon. The so-called three difficulties are: first, the difficulty of remembering; second, the difficulty of preventing; and third, the difficulty of cutting off the continuity. Among them, the first point is: do not accept the views of others. Even when one is full and satisfied, and feels that everything is fine, once encountering adversity and conflict, it is difficult to remember the antidote, it is said. Even if one remembers the antidote, it is difficult to prevent it. It's like having ten things to swallow. At that time, a tool is needed to prevent it, so it is difficult. Even if one prevents it once, seeing the other person's expression, or recalling it, one's anger flares up, so preventing it is also difficult to cut off the continuity. It is said that it is so. If so, when the antidote arises, when encountering adversity, one should remember the antidote. Just like 'I should cling to this, harbor hatred and fight against it,' one should strive to prevent it. Finally, one must strive to cut off the continuity. To do so, one must also pray. If one has a doubt about this, it will become a cause for future arising. If one quarrels with a friendly friend and has a definite thought, it will also become a cause for future arising. 1-408 If one can strive to do these this year or for a few months, one will be liberated from the three difficulties. If one remembers this during the day, one enters the Bodhisattva path during the day; if one remembers this at night, one enters the Bodhisattva path at night. Therefore, one should remember, prevent the unfavorable side, and cut off the continuity. If one has great wisdom, one should observe the wisdom related to this; if one has great diligence, one should observe what interest there is in this; if one has good meditation, one should observe whether it conforms to reason. Also, 'practice both the main practice and the auxiliary practices,' if one takes this as the main practice, then one takes selflessness etc. as the auxiliary practices of this; if one takes this as the auxiliary practice of the path, then whatever afflictions arise, one uses this antidote to counteract them. For example, if food and clothing are not sufficient, if one is harassed by disease and enemies, if strong afflictions are raging, etc., if one cannot endure them, no matter what happens, one must strive to use this antidote, and if one does not reach a state where there is no discomfort, then it means that this Dharma has not arisen at all. If this Dharma arises, no matter what happens, there will be no discomfort. This is not only a necessary condition for the practice of Bodhisattvas, but also common to Shravakas and Pratyekabuddhas, such as taming afflictions and self-grasping. That's it.
མ་གྱིས་མི་ཡོང་རང་ལ་ཕྱར་ཀ་གཏོང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་བཀའ་དྲིན་ཆེ། 1-409 དགེ་བཤེས་ཡིན་ཞེས་ངག་ཏུ་མི་བརྗོད། བསམ་པས་དེ་ལྟར་བསྒོམས་ཤིང་ཉོན་མོངས་པར་མ་ཤོར་བར་བྱེད་པའོ། ། དེ་ཡང་ངོས་འཛིན་པར་བྱས་ནས་སྤོང་ལུགས་ནི། དྲག་འཆུན་སྤོང་ལེན་དྲག་ཏུ་བྱ། །ཞེས་ པ། ཉོན་མོངས་ལ་བྱེད་པ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་སོང་བ་ཞིག་དགོས། ད་ལྟ་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་ང་ལས་མཁས་པ་མེད་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པར་སོང་བས་ཉོན་མོངས་ པ་ཉོན་མོངས་པའི་གྲོགས་སུ་སོང་བ་དེ་གདོན་ངོས་མ་ཟིན་སྣ་ལ་ཡུག་གམ། ཨ་ཁུ་བྱང་ཆུབ་འོད་ཀྱི་ཨ་ཕྱིས་མིག་ལ་ནུ་མ་སྣུན་པ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། དེ་བདག་འཛིན་གྱི་གཞི་ བྱས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་འདུལ་བ་ལ་གཉེན་པོས་དྲག་འཆུན་ཆེར་བྱེད་པའོ། གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་ཚུལ་ལ་བཞི་སྟེ། ཚེ་གཅིག་གི་བྱ་བ་དང་། ཉིན་གཅིག་གི་ཀུན་སྤྱོད་དང་། ཐུག་ ཕྲད་ལམ་ཁྱེར་དང་། རྐྱེན་ངན་གྲོགས་བསྒྱུར་རོ། །དེ་ལ་ཚེ་གཅིག་གི་བྱ་བ་ནི། སྟོབས་ལྔ་དག་ལ་སྦྱང་བར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། སྐྱེ་བ་ཚེ་གང་གི་བྱ་བ་འདིས་བྱེད་པ་སྟེ། འདི་ ལ་ཡང་སྐྱེ་བ་ཚེ་གང་དུ་བྱ་བ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་འཆི་ཁའི་གདམས་ངག་ཏུ་བྱ་བའི་ཚུལ་གཉིས་ལས། ཚེ་གང་དུ་བྱ་བའི་སྟོབས་ལྔ་ནི། མན་ངག་སྙིང་པོ་མདོར་བསྡུས་པ། །ཞེས་པ་ནི། 1-410 སྟོབས་ལྔ་དག་ལ་སྦྱང་བར་བྱ། །ཞེས་པའི་གོང་འདིར་བཅུག་ནས་འབྲེལ་བའང་ཡོད། འཕེན་པའི་སྟོབས་དང་། དཀར་པོ་ས་བོན་གྱི་སྟོབས་དང་། སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་དང་། གོམས་པའི་སྟོབས་དང་། སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ སོ། །དེ་ལ་འཕེན་པའི་སྟོབས་ནི། ད་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་བློ་སྦྱོང་དང་མི་འབྲལ་བར་བྱ་སྙམ་པ་དང་། ཚེ་ཐུང་འདི་དང་། ལོ་འདི་དང་། ཟླ་བ་འདི་ལ་བློ་སྦྱོང་དང་མི་འབྲལ་ བར་བྱ་སྙམ་པ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་དེ་རིང་བདག་ལ་ཁ་ཟེར་བ་དང་། ཁྱད་པར་ཁ་གཏོང་བ་ལ་སོགས་པ་གནོད་པ་ཅི་བྱུང་ཡང་བདག་གིས་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ མ་ཤོར་བར་ཐུལ་བར་བྱ། ཐུལ་ནས་ཀྱང་ཕྱིས་མི་བཏང་བར་བྱ་སྙམ་དུ་འཕེན་པ་གཏོང་བ་སྟེ། དཔེར་ན་ནམ་མ་ལངས་པར་ཤིང་འཐུ་རུ་འགྲོ་སྙམ་ཙ་ན་གཉིད་སྔར་སད་ནས་ཡོང་བ་ དང་འདྲ། དེ་བཞིན་དུ་འཕེན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྐྱེན་ངན་དང་ཕྲད་པ་དང་། གཉེན་པོ་དྲན་ནས་ཡོང་བ་ཡིན། དཀར་པོ་ས་བོན་གྱི་སྟོབས་ནི། ཐུན་མཚམས་སུ་ཡང་བློ་སྦྱོང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པ་ སྐྱེ་བ་དང་། སྐྱེས་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་བའི་ཆེད་དུ་ཚོགས་བསོག སྒྲིབ་པ་སྦྱོང་། བླ་མ་ལ་གསོལ་བ་གདབ། ཆོས་སྐྱོང་ལ་འཕྲིན་ལས་ཞུ། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་དང་ཆོས་སྤྱོད་ལ་འབད་ནས་བསོད་ནམས་བསགས་ནས་འདི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་དགེ་བ་ལ་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་ནས་འབད་པའོ། ། 1-411 སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས
【現代漢語翻譯】 非常感謝您幫助我，比如為我提供支援。 1-409 不要口頭上說自己是格西（dge bshes，善知識），要在心中這樣修持，並且不被煩惱所控制。 認識到這一點后，斷除煩惱的方法是：強烈地接受和拒絕。 這意味著，一切法都必須成為煩惱的對治。 現在，聽聞等等變成了『沒有比我更聰明的人』等等，煩惱變成了煩惱的朋友，這就像沒有認清鬼，反而把鼻子湊上去聞嗎？就像阿舅（a khu，叔叔）嘉祥光（byang chub 'od）的父親用乳頭擦眼睛一樣。 因此，要以對治的方式強烈地調伏以我執為基礎的煩惱。 第三，如何修持，有四點：一生的行為，一天的行為，遭遇時的利用，以及將逆境轉為助緣。 其中，一生的行為是：要修習五力。 這意味著，一生都要做這件事。 在這其中，又分為一生都要做的事，以及特別是在臨終時的教誨中要做的事兩種。 一生都要做的五力是：竅訣精華簡略。 1-410 修習五力，與上面所說的內容相關聯。 五力分別是：引發力，白法種子力，降伏力，串習力，以及願力。 其中，引發力是：從現在到成佛之間，不要與修心分離。 或者想，在這個短暫的生命中，今年，這個月，不要與修心分離。 特別是，今天無論我受到怎樣的傷害，比如被辱罵，被誹謗等等，我都要控制住自己，不要失去任何對我執的控制。 控制住之後，也要堅持下去。 這就像在天亮之前想去撿柴，結果比平時醒得更早一樣。 同樣，通過引發力，當遇到逆境時，就會想起對治。 白法種子力是：在座間，爲了讓未生起的修心生起，讓已生起的修心更加增長，要積累資糧，清凈業障，祈請上師，祈請護法，努力聞思修，積累功德，以各種方式努力讓善法在心中生起。 1-411 降伏力
【English Translation】 Thank you very much for helping me, such as giving me support. 1-409 Do not verbally say that you are a Geshe (dge bshes, spiritual friend), but cultivate in your heart in this way, and do not be controlled by afflictions. Having recognized this, the method of abandoning afflictions is: to strongly accept and reject. This means that all dharmas must become the antidote to afflictions. Now, hearing and so on has become 'there is no one more intelligent than me' and so on, and afflictions have become friends of afflictions, is this like not recognizing a ghost and instead putting your nose up to smell it? It's like Uncle (a khu, uncle) Jyangchub Ö (byang chub 'od)'s father wiping his eyes with a nipple. Therefore, one must strongly subdue the afflictions based on self-grasping with an antidote. Third, how to practice, there are four points: the activity of a lifetime, the activity of a day, utilizing encounters, and transforming adverse conditions into support. Among them, the activity of a lifetime is: to train in the five powers. This means that this is what one does for a lifetime. Among these, there are two types: things to do for a lifetime, and things to do specifically in the instructions at the time of death. The five powers to be done in a lifetime are: condensed essence of pith instructions. 1-410 Training in the five powers is related to what was said above. The five powers are: the power of projection, the power of white seed, the power of refutation, the power of habituation, and the power of aspiration. Among them, the power of projection is: from now until enlightenment, do not separate from mind training. Or think, in this short life, this year, this month, do not separate from mind training. In particular, no matter what harm I suffer today, such as being insulted, slandered, etc., I must control myself and not lose any control over my self-grasping. After controlling it, I must also persevere. This is like wanting to go to collect firewood before dawn, and waking up earlier than usual. Similarly, through the power of projection, when encountering adverse conditions, one will remember the antidote. The power of white seed is: in the session breaks, in order to generate the mind training that has not yet arisen, and to increase the mind training that has already arisen, one must accumulate merit, purify obscurations, pray to the lama, pray to the Dharma protectors, and strive in hearing, thinking, and meditating, and accumulate merit, and strive in various ways to generate virtue in the mind. 1-411 The power of refutation
་ནི། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་སུན་འདོན་པ་སྟེ། འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སྤྱིར་འཁོར་བ་མཐའ་མེད། སྒོས་ངན་སོང་གསུམ་དུ་འཁྱམས་ཏེ། དེ་ཐམས་ཅད་བདག་གཅེས་འཛིན་རང་བདེ་ འདོད་པ་འདིས་ལན་པ་ཡིན། ཚེ་འདི་ལ་ཡང་མི་འདོད་པ་ཇི་སྙེད་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་། བཟའ་མི་རྣམས་འགྲོགས་མ་ཤེས་པ་དང་། ཁས་བླངས་གནས་སུ་མ་འཁྱོལ་བ་ཐམས་ཅད་འདིས་ལན། མི་རྟག་ པ་ནས་གནས་ལུགས་ཀྱི་བར་རྒྱུད་ལ་སྐྱེར་མི་འདོད་པ་ཡང་འདིས་ལན། མཁས་པ། བཙུན་པ། བཟང་བ། ཐོས་པ་ཆེ་བ། སྒྲུབ་པ་རེམ་པ་ཐམས་ཅད་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་མ་སོང་བར་གྲོགས་ སུ་སོང་ནས་ང་ལས་མཁས་པ་མེད། ང་ལས་བཙུན་པ་མེད་ཅེས་པ་ཐམས་ཅད་བདག་འཛིན་མ་ཐུལ་བས་ལན་པ་ཡིན། མི་ཆོས། ལྷ་ཆོས། གར་སོང་། གང་མ་མཁོ་བ། སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་ཀྱང་ཉན་ རང་རྒན་པོ་རེ་རེ་འགྲོ་བའི་བར་ཐམས་ཅད་བདག་ཏུ་འཛིན་པས་རང་རྒྱལ་བ་དང་གཞན་ཕམ་པར་འདོད་པས་ལན་པ་ཡིན་པས་འདི་སུན་འདོན། འཇིག་རྟེན་དག་ན་འཚེ་བ་གང་ཡོད་དང་། །ཞེས་ པའི་དོན་བསམ། བདག་ནི་བསྲེགས་ཏེ་བསད་གྱུར་ཏམ། །ཞེས་པ་ལྟར་གཉེན་པོ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའོ། །གོམས་པའི་སྟོབས་ནི། བདག་གཞན་བརྗེ་བར་རྒྱུན་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པ་སྟེ། འདི་ལ་མོས་པ་དང་། འདུན་པ་ཡུན་རིང་བ་དང་། 1-412 དོས་དྲག་པ་དང་། བར་མ་ཆད་པར་མ་བསྒོམས་ན་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བདག་གཅེས་པར་འཛིན་པ་འདོར་མི་ནུས། གཞན་ལ་གཅེས་འཛིན་མི་བྱུང་བས་རྒྱུན་དུ་གོམས་པར་བྱ། འདི་གོམས་ནས་རྒྱུད་ ལ་སྐྱེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཅེས་པའམ། ལྷ་བདེ། ཀླུ་བདེ། ཀུན་བདེ་བར་གང་བྱ་བ་ཡོང་བས། འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་པ། །ཞེས་པའི་དོན་བསམ་ལ་རྒྱུན་ དུ་གོམས་པར་བྱའོ། །སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ནི། དགེ་བ་ཅི་བྱས་ཀྱི་རྗེས་དང་། གཞན་ཡང་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བདག་འཛིན་ཐུལ་བ་དང་། ཐུལ་ནས་ཕྱིས་མི་ལྡང་བར་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་སྟེ། འགྲོ་བའི་ སྡུག་བསྔལ་གང་ཅིའང་རུང་། །དེ་ཀུན་བདག་ལ་སྨིན་གྱུར་ཅིག །ལ་སོགས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་ན་བཞུགས་པ་རྣམས་སྨོན་ལམ་དུ་འདེབས་པ། དེ་ལྟར་སྟོབས་ལྔ་པོ་དེ་ལ་སྦྱངས་ ན། ཚེ་གཅིག་གི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་འཆུན། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྐྱེས་ནས་འཕེལ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་གསུངས། ཁྱད་པར་འཆི་ཁའི་གདམས་ངག་ཏུ་བྱེད་ན། ཐེག་ ཆེན་འཕོ་བའི་གདམས་ངག་ནི། །སྟོབས་ལྔ་ཉིད་ཡིན་སྤྱོད་ལམ་གཅེས། །ཞེས་འབྱུང་བས་དང་པོ་དཀར་པོ་ས་བོན་གྱི་སྟོབས་རང་གི་ཡོ་བྱད་གང་ཡོད་པ་བླ་མ་དཀོན་མཆོག་ལ་སྤོང་དག་བྱ། ཞེན་པ་སྐྱེ་བའི་མི་ལ་སྦྱིན་དུ་མི་རུང་། 1-413 ཤུལ་དུ་ཡང་སྡིག་རྐྱེན་དུ་མི་འགྱུར་ཙམ་གྱི་ཤོམ་ར་བྱ། མཆོད་གནས་རྣམས་ལ་མཆོད་པ་བཟང་བར་དབུལ། དྲི
【現代漢語翻譯】 這是爲了駁斥我執（藏文：བདག་ཏུ་འཛིན་པ་，含義：執著于自我）而設立的。從無始輪迴（藏文：འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་）開始，廣義上輪迴沒有盡頭（藏文：འཁོར་བ་མཐའ་མེད）。特別是在三惡道（藏文：ངན་སོང་གསུམ་）中流轉，所有這些都是因為珍愛自我、只求自己快樂的這種執念所導致的（藏文：བདག་གཅེས་འཛིན་རང་བདེ་འདོད་པ་）。今生也會遇到很多不如意的事情，和家人相處不好，承諾無法兌現，這些都是因為我執。從無常（藏文：མི་རྟག་པ་）到實相（藏文：གནས་ལུགས་），不希望在相續中生起（智慧），也是因為我執。智者（藏文：མཁས་པ），僧人（藏文：བཙུན་པ），善良的人（藏文：བཟང་བ），博學的人（藏文：ཐོས་པ་ཆེ་བ），修行精進的人（藏文：སྒྲུབ་པ་རེམ་པ་），所有這些人如果沒有將（所學所修）用於對治煩惱，反而助長了煩惱，認為『我比別人更聰明』，『我比別人更持戒』，這些都是因為沒有調伏我執。人間的道德（藏文：མི་ཆོས），天神的道德（藏文：ལྷ་ཆོས），去了哪裡？什麼是不需要的？即使是修成佛（藏文：སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་），也只是成就聲聞（藏文：ཉན་）或獨覺（藏文：རང་）這樣的老者，所有這些都是因為執著于自我，想要自己勝利而他人失敗所導致的，所以要駁斥我執。思考『世間所有苦難從何來？』（藏文：འཇིག་རྟེན་དག་ན་འཚེ་བ་གང་ཡོད་དང་།）的含義。就像『我身被焚亦無悔』（藏文：བདག་ནི་བསྲེགས་ཏེ་བསད་གྱུར་ཏམ།）一樣，生起對治力。 串習的力量（藏文：གོམས་པའི་སྟོབས་）是指不斷串習自他交換（藏文：བདག་གཞན་བརྗེ་བ་）。如果對此沒有強烈的意願（藏文：མོས་པ་）和長久的渴望（藏文：འདུན་པ་），沒有持續不斷地修習（藏文：བར་མ་ཆད་པར་མ་བསྒོམས་），就無法捨棄無始以來對我執的珍愛。因為沒有對他人產生珍愛之心，所以要不斷地串習。如果通過串習在相續中生起（利他之心），那麼所有的佛法都會順利成就，這被稱為『安樂行三摩地』（藏文：ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་），或者說是能讓天神安樂（藏文：ལྷ་བདེ），龍族安樂（藏文：ཀླུ་བདེ），一切眾生安樂（藏文：ཀུན་བདེ་བར་）的事情。所以要思考『世間所有安樂從何來？』（藏文：འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་པ།）的含義，並不斷地串習。 發願的力量（藏文：སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་）是指在做任何善事之後，以及任何時候，都要發願調伏我執，並且調伏之後不再復起。例如發願：『眾生的一切痛苦，都由我來承擔』（藏文：འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཅིའང་རུང་། །དེ་ཀུན་བདག་ལ་སྨིན་གྱུར་ཅིག །）。在所有大乘（藏文：ཐེག་པ་ཆེན་པོ）的經（藏文：མདོ་）、律（藏文：རྒྱུད་）、論（藏文：བསྟན་བཅོས་）中都有這樣的發願文，可以用來發愿。如果修習這五種力量，就能成辦一生中的所有事情。自他交換的菩提心（藏文：བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་）生起並增長，依靠它，所有的功德都會產生。特別是如果將其作為臨終的竅訣，那麼大乘的遷識法（藏文：ཐེག་ཆེན་འཕོ་བའི་གདམས་ངག་）就是這五種力量，要珍視這種修行方式。首先是白種子的力量（藏文：དཀར་པོ་ས་བོན་གྱི་སྟོབས་），將自己所有的財物供養上師（藏文：བླ་མ་）和三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་），不要佈施給會產生貪執的人，剩餘的財物也要妥善處理，不要成為造惡的因緣。對供養處（藏文：མཆོད་གནས་）要供養最好的供品，
【English Translation】 This is established to refute self-grasping (Tibetan: བདག་ཏུ་འཛིན་པ་, meaning: clinging to self). From beginningless samsara (Tibetan: འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་), generally, samsara has no end (Tibetan: འཁོར་བ་མཐའ་མེད). Especially wandering in the three lower realms (Tibetan: ངན་སོང་གསུམ་), all of this is caused by cherishing oneself and wanting only one's own happiness (Tibetan: བདག་གཅེས་འཛིན་རང་བདེ་འདོད་པ་). In this life, many undesirable things happen, not getting along with family, not fulfilling promises, all of this is because of self-grasping. From impermanence (Tibetan: མི་རྟག་པ་) to the nature of reality (Tibetan: གནས་ལུགས་), not wanting to arise in the continuum (of wisdom), is also because of self-grasping. Scholars (Tibetan: མཁས་པ), monks (Tibetan: བཙུན་པ), virtuous people (Tibetan: བཟང་བ), learned people (Tibetan: ཐོས་པ་ཆེ་བ), diligent practitioners (Tibetan: སྒྲུབ་པ་རེམ་པ་), all these people, if they do not use (what they have learned and practiced) to counteract afflictions, but instead fuel them, thinking 'I am smarter than others,' 'I am more disciplined than others,' all of this is because of not taming self-grasping. Human morality (Tibetan: མི་ཆོས), divine morality (Tibetan: ལྷ་ཆོས), where did they go? What is unnecessary? Even if one attains Buddhahood (Tibetan: སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་), one only becomes an elder Shravaka (Tibetan: ཉན་) or Pratyekabuddha (Tibetan: རང་), all of this is caused by clinging to self, wanting oneself to win and others to lose, so refute this. The power of habituation (Tibetan: གོམས་པའི་སྟོབས་) refers to continuously habituating oneself to exchanging self and others (Tibetan: བདག་གཞན་བརྗེ་བ་). If one does not have a strong intention (Tibetan: མོས་པ་) and a long-lasting desire (Tibetan: འདུན་པ་) for this, and does not practice continuously (Tibetan: བར་མ་ཆད་པར་མ་བསྒོམས་), one cannot abandon the cherishing of self that has been there since beginningless time. Because one does not generate cherishing for others, one must continuously habituate oneself. If, through habituation, (altruism) arises in one's continuum, then all Dharmas will be accomplished smoothly, which is called 'the Samadhi of Peaceful Conduct' (Tibetan: ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་), or it is something that brings happiness to gods (Tibetan: ལྷ་བདེ), nagas (Tibetan: ཀླུ་བདེ), and all beings (Tibetan: ཀུན་བདེ་བར་). Therefore, contemplate the meaning of 'Where does all the happiness in the world come from?' (Tibetan: འཇིག་རྟེན་བདེ་བ་ཇི་སྙེད་པ།) and continuously habituate yourself. The power of aspiration (Tibetan: སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་) refers to, after doing any virtuous deed, and at all times, making aspirations to tame self-grasping, and after taming it, that it does not arise again. For example, aspiring: 'May all the sufferings of beings ripen upon me' (Tibetan: འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཅིའང་རུང་། །དེ་ཀུན་བདག་ལ་སྨིན་གྱུར་ཅིག །). In all the Sutras (Tibetan: མདོ་), Vinayas (Tibetan: རྒྱུད་), and Shastras (Tibetan: བསྟན་བཅོས་) of the Mahayana (Tibetan: ཐེག་པ་ཆེན་པོ), there are such aspiration prayers, which can be used for making aspirations. If one cultivates these five powers, one can accomplish all the tasks of one's life. The Bodhicitta of exchanging self and others (Tibetan: བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་) arises and increases, and relying on it, all qualities will arise. Especially if one uses it as a dying instruction, then the Mahayana transference of consciousness (Tibetan: ཐེག་ཆེན་འཕོ་བའི་གདམས་ངག་) is these five powers, and one should cherish this practice. First is the power of the white seed (Tibetan: དཀར་པོ་ས་བོན་གྱི་སྟོབས་), offering all one's possessions to the Guru (Tibetan: བླ་མ་) and the Three Jewels (Tibetan: དཀོན་མཆོག་), not giving them to people who will generate attachment, and properly managing the remaining possessions so that they do not become a cause for evil. Offer the best offerings to the objects of veneration (Tibetan: མཆོད་གནས་),
ན་ཅན་ལ་ནོར་གྱི་དོད་པོར་སྦྱིན་དུ་མི་རུང་། དེ་ནས་ཚེ་འདིའི་དངོས་པོ་གང་ ལ་མ་ཆགས་ཤིང་ཕྱི་མར་མི་འཇིགས་པའི་བློ་བསྐྱེད། དེ་ནས་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ནི། མཆོད་པ་བཤམས་ལ་བཤགས་སྡོམ་དང་བཟོད་གསོལ་བྱ། སྐྱབས་འགྲོ་ལ་སོགས་པའི་སྡོམ་ཁྲིམས་གསོ། དཀོན་མཆོག་ལ་མཆོད་ པ་དང་། ཆོས་སྐྱོང་ལ་གཏོར་མ་ཕུལ་ལ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་བར་དོ་དང་ཕྱི་མར་དྲན་པ། ཆོས་འདི་སྟོན་པའི་བླ་མ་དང་མཇལ་ཆོས་འདི་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་བློ་སྦྱོང་བ་ལ་ སོགས་པའི་གསོལ་བ་དང་སྨོན་ལམ་གདབ་གསུངས། དེ་ནས་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་ནི། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ད་ལྟའི་བར་དུ་སྡུག་བསྔལ་དུ་བཅུག་པ་བདག་འཛིན་འདི་ཡིན། ད་དུང་ཡང་འདི་མ་ཟད་ ཀྱི་བར་དུ་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་སྦྱོར་བས་འདི་བརླག་ཏུ་གཞུག བརླག་རྒྱུ་དེ་ཡང་ལུས་ལ་བདག་ཏུ་བཟུང་བས་ལན་འདུག་པས་བར་དོར་ལུས་ཡེ་མ་བླང་བར་ཡལ་དུ་གཞུག་སྙམ་པ་དང་། དེ་ ལྟར་བདག་ཏུ་འཛིན་མཁན་གྱི་སེམས་ཅན་འདི་ཡང་ནམ་མཁའ་ལ་ཡལ་དུ་གཞུག་སྙམ་པས་བདག་འཛིན་སུན་འབྱིན་པའོ། །དེ་ནས་འཕེན་པའི་སྟོབས་ནི། བར་དོར་ཆོས་འདི་དྲན་པར་བྱའོ། །སྙམ་དུ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་འདུན་པ་བཏང་བར་བྱའོ། ། 1-414 དེ་ནས་གོམས་པའི་སྟོབས་ནི། སྔར་ནས་གོམས་པར་བྱས་པ་ཁྱད་པར་དུ་དྲན་པར་བྱས་ལ། སྤྱོད་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱི་འཕོ་བ་ཡིན་པས་ངོས་གཡས་པ་ཕབ། ལག་པ་གཡས་པ་འགྲམ་པ་ལ་བརྟེན་ པའི་མཐེའུ་ཆུང་གིས་སྣ་བུག་གཡས་པ་བཀག་ལ། གཡོན་ནས་དབུགས་རྒྱུ་བར་བྱའོ། །དབུགས་ཕྱིར་འགྲོ་ནའང་འགྲོ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་གཏོང་ལེན་གཉིས་སྦྱང་། དེའི་མོད་ལ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འཆི་བ་ མེད་པར་དྲན་པར་བྱ། དེའི་ངང་ལ་འཕོ་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཞག་གཅིག་གི་ཀུན་སྤྱོད་ནི། རྣལ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་གཅིག་གིས་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཆོས་གཞན་ནས་ཟས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་སོགས་མང་དུ་ བཤད་པ་ལ་འདིར་ཟས་གོས་སྤྱོད་ལམ་ལ་སོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་འདི་གཅིག་པུས་བྱེད་པའོ། །དེ་ཇི་ལྟར་བྱེད་ཅེ་ན། ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་འཛོམས་ན་བདག་གི་བདེ་བ་འདིས་སེམས་ཅན་ བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག མ་འཛོམས་ན་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་མ་འཛོམ་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་དུ་སྒོམ་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞིར་དབང་ པོ་དྲུག་གི་སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་གཏོང་ལེན་གཉིས་སུ་སྦྱོང་བ་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་མདོའམ། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་གྱི་མདོའམ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པས། རྒྱལ་སྲས་སྤྱོད་ཚེ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟ་བུར། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་འཇུག་གྱུར་པ། ། 1-415 དེ་ལྟ་དེ་ལྟས་རིགས་པས་མཐུན་ཚིག་གིས། །སེམས་ཅན་ཕན་ཕྱིར་དེ་མཐོང་འདུ་བྱེད་གཅེས། །ཞེས་པ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྦྱོང་བའི་
【現代漢語翻譯】 不應將財物施予無信仰之人。然後，生起對今生之物不執著，對來世不恐懼之心。然後是願力的力量：陳設供品，懺悔罪過，持守誓言，請求寬恕。恢復皈依等戒律。向三寶（藏文：དཀོན་མཆོག，含義：珍貴稀有者）獻供，向護法（Dharmapala）獻朵瑪（Torma）。憶念菩提心（Byangchub-kyi-sem）于中陰（Bardo）和來世。祈請並祈願與傳授此法的上師（Lama）相遇，修持此法，修習修心等等。然後是遣除的力量：從無始以來至今，使我們陷入痛苦的是我執（藏文：བདག་འཛིན་）。直到我執消失之前，它只會帶來痛苦，所以要摧毀它。要摧毀的是，因為執著于身體為我，所以要讓身體在中陰（Bardo）中消失，不要再取。同樣，也要讓執著於我的眾生，消失於虛空之中，這就是遣除我執。然後是投射的力量：在中陰（Bardo）中要憶念此法。要反覆地生起這樣的願望。 然後是串習的力量：特別憶念先前串習之事。因為是行為的力量的轉移，所以將右側身體向下。右手扶著臉頰，用小指堵住右鼻孔，讓氣息從左側通行。呼氣時，也要依循呼吸的規律，練習呼氣和吸氣。在那個瞬間，憶念無死的究竟菩提心（Byangchub-kyi-sem），並在此狀態下進行轉移。第二是為期一天的行為：所有瑜伽（Yoga）都由一個來完成。也就是說，其他法門中講了很多關於食物瑜伽（Food Yoga）等，而在這裡，所有關於食物、衣物、行為等的瑜伽（Yoga）都由這一個來完成。那要如何做呢？如果食物、衣物等充足，就觀想愿我的安樂能使眾生具足安樂；如果不充足，就觀想愿眾生不充足的痛苦都成熟於我。像這樣觀修等等。在四種行為中，將六根的行為都練習成給予和接受。或者如《清凈行境經》（spod yul yongs su dag pa'i mdo）或《寶云經》（dkon mchog sprin gyi mdo），或者如至尊彌勒（Jetsun Jampa）所說：『當王子行事時，無論如何，當感官的行境以各種方式進入時，如此這般以符合邏輯的言辭，爲了眾生的利益，珍惜看到它。』像這樣理解后，修習菩提心（Byangchub-kyi-sem）。
【English Translation】 It is not appropriate to give wealth as a substitute to those without faith. Then, generate the mind that is not attached to the things of this life and not afraid of the next life. Then, the power of aspiration: arrange offerings, confess transgressions, keep vows, and ask for forgiveness. Restore the vows of refuge, etc. Make offerings to the Three Jewels (藏文：དཀོན་མཆོག，Meaning: The Rare and Precious Ones), and offer Torma to the Dharmapalas. Remember the Bodhicitta (Byangchub-kyi-sem) in the Bardo and the next life. Pray and aspire to meet the Lama who teaches this Dharma, to practice this Dharma, and to practice mind training, etc. Then, the power of refutation: from beginningless time until now, it is self-grasping (藏文：བདག་འཛིན་) that has put us in suffering. Until this is exhausted, it will only bring suffering, so destroy it. What needs to be destroyed is the clinging to the body as self, so let the body vanish in the Bardo without taking it again. Likewise, let the sentient beings who cling to self vanish into the sky, this is the refutation of self-grasping. Then, the power of projecting: remember this Dharma in the Bardo. Repeatedly generate the wish to do so. Then, the power of habituation: especially remember what has been habituated before. Because it is the transference of the power of action, turn the right side of the body downwards. Rest the right hand on the cheek, block the right nostril with the little finger, and let the breath flow from the left. When exhaling, also follow the rhythm of breathing, practicing both exhaling and inhaling. In that instant, remember the deathless ultimate Bodhicitta (Byangchub-kyi-sem), and transfer in this state. Second, the conduct of one day: all yogas are done by one. That is to say, while other Dharmas speak of many yogas such as food yoga, here, all yogas of food, clothing, conduct, etc., are done by this one. How is it done? If food, clothing, etc., are abundant, then contemplate, 'May my happiness enable all sentient beings to have happiness'; if they are not abundant, then contemplate, 'May all the suffering of sentient beings' lack ripen upon me.' Like this, contemplate, etc. In the four conducts, train all the conduct of the six senses into giving and receiving. Or, as in the 'Sutra of Completely Pure Conduct' (spod yul yongs su dag pa'i mdo) or the 'Cloud of Jewels Sutra' (dkon mchog sprin gyi mdo), or as the Venerable Maitreya (Jetsun Jampa) said: 'When a prince acts, in whatever way, when the objects of the senses enter in various ways, in this way, with logically consistent words, for the benefit of sentient beings, cherish seeing it.' Having understood this, train the Bodhicitta (Byangchub-kyi-sem).
རྣལ་འབྱོར་གྱིས་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་ཐུག་ཕྲད་ ལམ་ཁྱེར་ནི། འཕྲལ་ལ་གང་ཐུག་བསྒོམ་དུ་སྦྱར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། གློ་བུར་དུ་མི་དང་མི་མ་ཡིན་པ་དང་དུད་འགྲོ་དང་ཐུག་པ་བྱུང་བའམ། དབང་པོ་དྲུག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ གང་ལ་ཐུག་ཀྱང་འཕྲལ་འཕྲལ་དུ་སྦྱོང་བ་སྟེ། སྐྱིད་སྡུག་ལ་སོགས་པའི་དུས་ཐམས་ཅད། རང་ཡུལ་དང་མི་ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད། གནས་དགོན་གྲྭ་ས་ལ་སོགས་པའི་གནས་ཐམས་ཅད་དང་། འགྲོ་འཆག་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད། མཐོང་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་དབང་པོའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ལའང་འདོད་མི་འདོད་གཉིས་ཡོད་པར་ཁ་ཚོན་བཅད་ནས་འདོད་པ་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གཏོང་། མི་ འདོད་པ་རང་ལ་ལེན་པར་སྦྱོང་བའོ། །དེ་ཡང་ལྟོ་འགྲངས་ཉི་མ་དྲོ་ན་དཔའ་སྤྱོད་ཀུན་ཀྱང་ཆེ་ཟེར་བ་ལྟར། མཐུན་རྐྱེན་འཛོམས་ན་བླ་མས་ཀྱང་ཨོ་ལོ་ཨོ་ཇོ་བྱས། གྲོགས་པོས་ཀྱང་བློ་ རྩ་བླངས་ཙ་ན་བཏུབ་པར་ཡོང་སྟེ། རྐྱེན་ངན་དང་འདོམ་ཐུག་བྱུང་བའམ། ལས་ངན་གྱི་འབྲས་བུ་ཚན་པོ་ཆེ་སྨིན་ནས་སྡོམ་པ་ཤོར་སྟེ། གཞན་གྱིས་ཁྱི་རོ་བཞིན་བཙོག་པོར་ལྟ་བའམ། མཛེ་རྒོད་འབར་བ་བྱུང་ན་གཞན་གྱིས་སྐྱུག་བྲོ་བར་ལྟ། 1-416 མཐོང་ཙམ་རང་ན་སྣ་བཀག་ནས་འབྲོས་ཀྱིན་བྱུང་ནས་བུ་སྨད་དང་ཁང་ཁྱིམ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་གཞན་གྱིས་ལོངས་སྤྱོད། རང་གིས་ནི་ལྟོ་དང་གོས་དང་ཉལ་ས་ཙམ་ཡང་མི་རྙེད། འཁོར་བ་ ནི་མི་གཅིག་ཀྱང་མེད་པའི་བྱན་པའི་མཛེ་ཕོ་དེ་གཉིས་ལྟ་བུ་བྱུང་ཙ་ན་ཉ་ལྡོག་དོགས་ཡོད་པས་ཆོས་དེ་ཙ་ན་དགོས་ཟེར་བ་གདའ། གཞན་ཡང་ལྷོག་རྒོད་དམ། ཕོ་ལོག་གམ། ནོར་ཕྲོག་ པ་དང་། མཐུན་རྐྱེན་མ་འཛོམ་པ་དང་། གཏམ་ངན་དང་བརྙས་པ་ལ་སོགས་པ་ཅི་བྱུང་ཡང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་འདི་ཁོ་ན་འདྲ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཞིག་ཡོད་པས་དེ་རྣམས་སྙིང་རེ་ རྗེ་སྙམ་དུ་བསམས་ལ། དེ་ལྟར་བྱུང་བའི་དུས། དེ་དག་གི་མི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་སྨིན་ལ། སེམས་ཅན་གྱིས་འདི་འདྲ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་མ་གྱུར་ཅིག་སྙམ་དུ་སེམས། རང་གི་ ལུས་ལོངས་སྤྱོད་དང་དགེ་རྩ་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་བཏང་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་སྐྱིད་སྙན་གསུམ་དང་ལྡན་པར་བསམ། རང་ལ་ཚེ་འདི་ལ་ཡང་ཇི་འདྲ་ཡོང་མི་ཤེས་ཏེ། ཇི་འདྲ་ཡོང་གི་ གདེང་ཐོབ་མེད་པས། ལས་ཇི་འདྲ་བསགས་མི་ཤེས་པས་སྡུག་བསྔལ་རི་རྡིབ་པ་བཞིན་བྱུང་ཡང་ཇི་སྙམ་ཡང་མི་བྱེད་པར་སྡུག་ན་སྡུག་ཐེག་ཅིང་ཆོས་མི་འཆོར་བ། སྐྱིད་ན་སྐྱིད་ཐེག་ཅིང་ཆོས་མི་འཆོར་བ་ཞིག་དགོས། 1-417 འདི་མེད་ན་དབྱར་རེ་དགུན་རེའི་བྲང་ཟླ་རེ་རེ་གཉིས་གཉིས་པོ་ཡང་མཐུན་པ་མེད། དགེ་སློང་ཡིན་ན་ལག་བདེ་མི་རྙེད། དགེ་ཚུལ་ཡིན་ན་སློབ་དཔོན་མི་རྙེད། དེ་ཅིས་ལན་ན་འདི་མེད་ པས་ལན། རང་ཁོ་ན་མཐོ་དགའ་དང་བཟང་དགའ་རྒྱལ་རྒྱུ་བྱུང་ན་ར
【現代漢語翻譯】 由瑜伽行者來做。第三是相遇時的道路引導：『立即將遇到的任何事物都用於禪修。』這意味著，當突然遇到人或非人生物或動物時，或者當六根的對境出現時，都要立即進行訓練。無論是快樂還是痛苦，無論是自己的地方還是他人的地方，無論是寺院還是僧院，無論是行走還是坐臥，無論是所見所聞，所有這些根的對境，都要明確區分喜歡和不喜歡，然後將喜歡的東西給予所有眾生，將不喜歡的東西留給自己。這也是一種訓練。正如俗話所說，『吃飽喝足，陽光明媚時，人人都是英雄』。當順境來臨時，上師也會說好話，朋友也會出謀劃策，一切都會順利。但是，當遇到逆境或壞事時，或者當惡業的果報成熟時，戒律就會喪失，別人會像對待狗的屍體一樣厭惡你，或者當麻風病爆發時，別人會覺得噁心，僅僅看到你就會捏著鼻子逃跑，你的孩子和房屋都會被別人佔據，而你甚至連食物、衣服和住所都找不到。就像那個孤身一人的麻風病人一樣，當發生這種情況時，人們會擔心你是否會放棄佛法，所以說那時才真正需要佛法。此外，無論是爭吵、偷竊、搶劫，還是不順利，無論是壞話還是侮辱，無論發生什麼，都要想到世間有無數與此類似的情況，對他們生起憐憫之心。當這種情況發生時，愿所有這些不幸都降臨到我身上，愿眾生不再遭受這樣的痛苦。將自己的身體、財富和所有善根都給予他人，愿所有眾生都擁有幸福、快樂和美名。因為我們不知道今生會發生什麼，也沒有把握會發生什麼，也不知道會積累什麼樣的業力，所以即使像山崩一樣遭遇痛苦，也不要抱怨，要忍受痛苦而不放棄佛法，享受快樂而不放棄佛法。如果沒有這個，那麼春夏秋冬，甚至一兩個月都無法和諧相處。如果是比丘，就找不到得力的助手；如果是沙彌，就找不到導師。為什麼呢？因為沒有這個。如果只想著自己高高在上、一切都好，那麼就會... 種子字（藏文：，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：）。 咒語（藏文：，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：）。
【English Translation】 It is done by the yogi. The third is the path-carrying of encountering: 'Immediately apply whatever you encounter to meditation.' This means that when you suddenly encounter humans, non-human beings, or animals, or when the objects of the six senses arise, you should immediately train yourself. Whether it is happiness or suffering, whether it is your own place or another's place, whether it is a monastery or a hermitage, whether it is walking or sitting, whether it is seeing or hearing, in all these objects of the senses, you should clearly distinguish between liking and disliking, and then give what you like to all sentient beings, and take what you dislike for yourself. This is also a training. As the saying goes, 'When you are full and the sun is shining, everyone is a hero.' When favorable conditions arise, even the lama will say good things, and friends will offer advice, and everything will go smoothly. But when you encounter adversity or bad things, or when the fruits of bad karma ripen, the vows will be lost, and others will despise you like a dog's corpse, or when leprosy breaks out, others will feel disgusted, and just seeing you will make them hold their noses and run away, and your children and houses will be occupied by others, and you will not even be able to find food, clothing, and shelter. Just like that solitary leper, when this happens, people will worry that you will give up the Dharma, so it is said that the Dharma is really needed at that time. Furthermore, whether it is quarreling, stealing, robbing, or unfavorable conditions, whether it is bad talk or insults, whatever happens, think that there are countless similar situations in the world, and generate compassion for them. When this happens, may all these misfortunes befall me, and may sentient beings not suffer such pain. Give your body, wealth, and all your merits to others, and may all sentient beings have happiness, joy, and good reputation. Because we do not know what will happen in this life, and we have no certainty about what will happen, and we do not know what kind of karma we will accumulate, so even if we encounter suffering like a mountain collapsing, do not complain, but endure suffering without abandoning the Dharma, and enjoy happiness without abandoning the Dharma. Without this, even one or two months of spring, summer, autumn, and winter cannot be harmonious. If you are a bhikshu, you will not find a capable assistant; if you are a shramanera, you will not find a mentor. Why? Because you do not have this. If you only think about yourself being high and mighty and everything being good, then you will... Seed Syllable (Tibetan:, Devanagari:, Romanized Sanskrit:, Literal Meaning:). Mantra (Tibetan:, Devanagari:, Romanized Sanskrit:, Literal Meaning:).
ེ་འདོད་པས་ལན་གསུངས། དེར་མ་སོང་བྲང་ཟླ་རྙེད་ཙམ་པའི་བཟོད་པ་རེ་སྐྱེད་དང་། ཚེ་འདི་ལ་ཡང་འདོད་མཁན་མེད་པ་ འདི་ལས་ཉེས་པ་ཆེ་བ་མི་གདའ་བ་གཟིགས་དང་། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་འདི་ལ་ཀོ་ལོང་ཞིག་གསོལ་མ་ནུས་ན་རྟ་སྒ་སྔས་སུ་བཅུག་ན་བདེ་མི་སྲིད་ཟེར་བ་ལྟར་གང་བྱས་ཀྱང་བདེ་ བ་མེད། གང་ལྟར་བྱས་ཀྱང་མ་བཏུབ་པ་འདི་མེད་པས་ལན། ད་ལྟ་མ་བསྒོམས་ན་མ་འོངས་པ་ན་ཡང་མི་འོང་། འདི་ལ་མོས་པ་ཆེ་བ་དང་སྒོམ་བཟང་བ་དང་། སྔགས་ཀྱི་ནུས་པ་ ཐོན་པ་ལ་སོགས་མི་དགོས། ཀ་ཁ་ངོ་མི་ཤེས་པས་ཀྱང་བཏུབ། འདི་ཉིད་དྲན་པའི་དུས་ཉིད་ནས་བློ་ལྷོད་སང་ངེ་བདེ་བ་རྒྱས་ནས་འོང་། ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་འགྲོ་བས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་བདེ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཞེས་པའམ། དགྲ་འམ་འོན་ཏེ་མཛའ་ཡང་རུང་། །ཉོན་མོངས་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་རྣམས་ནི། །དགེ་བཤེས་ཡིན་པར་སུས་མཐོང་བའི། །མི་དེ་གང་ན་གནས་ཀྱང་བདེ། །ཞེས་ཇོ་བོས་བདེ་བའི་གླུ་ལས་གསུངས་པའམ། 1-418 གང་ན་གནས་ཀྱང་གཞལ་ཡས་ཁང་། །སུ་དང་འགྲོགས་ཀྱང་ཡི་དམ་ལྷ། །སེམས་ནི་ཡེ་ནས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས། །བླ་མས་གསལ་བར་བྱེད་པ་ཙམ། །ཞེས་པ་དེ་ཡང་གདོད་ཅིག་ཡོང་། འདི་མེད་ན་རིག་པ་ དང་ཡོན་ཏན་ཅི་བསླབ་ཀྱང་ཕུང་འདུན་དང་དུག་གཡོས་སུ་ཆ། དེ་ཡང་མིད་པ་གཅུ་ཧྲིལ་གྱི་བྱུང་བའི་དུས་དེ་ཉིད་དུ་དོལ་ཆོད་དུ་སྦྱང་དགོས། ཨེན་ཅིག་བཞག་པས་མི་ཡོང་། འདི་བྱུང་ན་ མི་གཅིག་པུ་ལ་ཆོས་གཅིག་པུ། ཆོས་གཅིག་པོ་ལ་གོ་ཆོད་པ་བྱ་བ་དེ་འབྱུང་བ་ཡིན། དེ་ཡང་དེ་ཚོད་དུ་ཁྲལ་མ་ཙམ་དུ་བྱས་པས་མི་ཡོང་། སྙིང་ལ་ཟུར་དོད་ཨ་མའི་བུ་ རྒོད་དུ་སྐྱེས་ནས་ཁྱོད་ཤི་སྙམ་པས་ཉོན་མོངས་པ་ལ་འབུར་འཇོངས་བྱེད་པ་གཅིག་དགོས། སུ་དང་འགྲོགས་ཀྱང་ཕམ་ལེན། ཁེ་གཞན་ལ་གཏོང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་འདོད་ཤོས་གཞན་ལ་གཏོང་། མི་འདོད་ཤོས་ རང་ལ་ལེན་ན་རིན་པོ་ཆེ་གསེར་གླིང་དུ་ཕྱིན་ཙ་ན། ཁྱི་ལ་རྡེག་པའི་རྡོ་མི་རྙེད་པ་བཞིན་དུ་འདོམ་ཐུག་གང་བྱུང་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་ཆ་བས་འཕྲལ་ལ་གང་ཐུག་བསྒོམ་དུ་ སོང་བ་ཡིན། འདི་མེད་ན་ཐོས་པ་ཆེ་བ་དང་སྒོམ་བཟང་བ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ངའི་ཆོས་སུ་སོང་། ངའི་མཁར་བུ་བརྩིགས་ནས་ང་ལ་སྡང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ང་ལས་མཁས་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་འགྲོ། 1-419 དེ་ཙ་ན་ལི་སྒོམ་གཞོན་ནུ་གྲགས་གསུངས་པའི་ང་དང་ལ་གཉིས་ཀྱིས་སྡུག་ཏུ་བཅུག་གསུང་བ་བཞིན་དུ་འགྲོ། དེ་ཙ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་འགྲན་དོས་སུ་སོང་ནས་རང་ཁོ་ན་མཐོ་བ་ཞིག་ འདོད་པས་ལམ་དུ་མི་འགྲོ་བའི་སྟེང་དུ་འདི་རང་ནས་སྡུག ཐམས་ཅད་ལ་གཞུ་མཆོག་ཕབ་ནས་འཕམ་བླངས་ན་འདི་རང་ནས་ཇེ་བདེ་ཆ། དེ་ཡང་རིང་པོ་མི་ཐོགས་དྲན་པའི་དུས་ཉིད་ནས་ འོང་གསུངས། བཞི་པ་རྐྱེན་ངན་ལམ་དུ་བླངས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ།
【現代漢語翻譯】 他以渴望回答：『不要去那裡，稍微培養一下像找到胸月般的忍耐。看看，在這個世界上，沒有人想要你，沒有比這更大的罪惡了。如果你不能用這種執著來縫製一件外套，就像把馬鞍當枕頭一樣，無論做什麼都不會快樂。無論如何都無法做到，這就是答案。現在不修習，未來也不會有。不需要對這個有很大的興趣，不需要好的禪修，也不需要咒語的力量等等。即使不識字也可以。只要一憶念它，心就會放鬆，快樂就會增長。因為它能對治煩惱，所以被稱為能讓一切法都變得快樂的三摩地。或者，無論是敵人還是朋友，只要能將生起煩惱之處，都視為善知識，那麼無論他身在何處，都會快樂。』正如覺沃（Jowo，尊者，指阿底峽尊者）在《快樂之歌》中所說： 『無論身在何處，都是凈土宮殿，與誰同行，都是本尊天神，心本來就是法界，上師只是讓它顯現而已。』這也應該牢記。如果沒有這個，無論學習什麼知識和功德，都會變成五蘊和毒藥。因此，在喉嚨被扼住的那一刻，就要立即進行多卻（dol chod，斷除）。如果只是稍微放下一點，就不會成功。如果有了這個，一個人就能擁有一種法，一種法就能起作用。但如果只是稍微做一點，也不會成功。需要像一隻從母親身邊長大的野獸一樣，心中想著『你死定了』，然後去對抗煩惱。與誰同行都要接受失敗，把利益讓給別人。把世間最想要的給別人，把最不想要的留給自己，就像去金洲取寶一樣，找不到打狗的石頭，無論遇到什麼，都把它當作成佛的資糧，立即去修習。如果沒有這個，無論聽聞多少，禪修多麼好，都會變成『我的法』，『建造我的城堡來憎恨我』等等，或者變成『沒有人比我更聰明』等等。 那樣的話，就像利貢·雄努扎（Ligon Zhonnu Drak，人名）所說的『我和拉（la，藏語，指自我）讓我們痛苦』一樣。那樣的話，一切法都會變成競爭，因為只想自己高高在上，所以不但不能走上正道，反而會更加痛苦。如果對一切都放下傲慢，接受失敗，就會更加快樂。而且，不需要很長時間，只要一憶念就會到來。』第四，將逆境轉化為道用，有三種。
【English Translation】 He answered with desire: 'Do not go there, cultivate a little patience like finding a chest-moon. Look, in this life, no one wants you, there is no greater sin than this. If you cannot sew a coat with this clinging, like putting a saddle as a pillow, there will be no happiness no matter what you do. No matter what you do, it is impossible, that is the answer. If you do not practice now, you will not have it in the future either. You do not need to have great interest in this, you do not need good meditation, nor the power of mantras, etc. Even if you do not know how to read, it is possible. As soon as you remember this, the mind will relax, and happiness will increase. Because it is an antidote to afflictions, it is called the Samadhi that makes all dharmas happy. Or, whether it is an enemy or a friend, whoever sees the place where afflictions arise as a spiritual friend, that person will be happy wherever he is.' As Jowo (Jowo, Venerable, referring to Atisha) said in the 'Song of Happiness': 'Wherever you are, it is a pure land palace, whoever you are with, it is a Yidam deity, the mind is originally the Dharmadhatu, the Lama only makes it clear.' This should also be remembered. Without this, no matter what knowledge and merit you learn, it will become the five aggregates and poison. Therefore, at the moment when the throat is strangled, you must immediately practice Dol Chod (severance). If you just put it down a little, it will not succeed. If you have this, one person can have one Dharma, and one Dharma can work. But if you just do a little bit, it will not succeed. You need to be like a wild beast that grew up away from its mother, thinking 'you are going to die,' and then confront the afflictions. Whoever you are with, accept defeat and give the benefits to others. Give what the world wants most to others, and keep what you want least for yourself, just like going to Gold Island to get treasure, you cannot find a stone to throw at a dog, whatever you encounter, take it as the resource for becoming a Buddha, and immediately go to practice. Without this, no matter how much you hear, how good your meditation is, it will all become 'my Dharma,' 'building my castle to hate me,' etc., or become 'no one is smarter than me,' etc. In that case, like Ligon Zhonnu Drak (Ligon Zhonnu Drak, a person's name) said, 'I and La (la, Tibetan, referring to ego) make us suffer.' In that case, all dharmas will become competition, because you only want to be high above, so not only can you not go on the right path, but you will suffer even more. If you give up arrogance to everything and accept defeat, you will be happier. Moreover, it will not take long, it will come as soon as you remember it.' Fourth, there are three ways to turn adversity into the path.
སྡུག་བསྔལ་དང་། དུས་ངན་དང་། མ་འཛོམ་པ་ལམ་དུ་བླངས་པའོ། །དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལམ་ཏུ་བླང་བ་ནི། གཉིས་པོ་ཚང་ནས་ཐམས་ ཅད་བླང་། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་གཉིས་ཀྱིས་ཉམ་ཐག་ན། འདི་ལྟ་བུའི་སྐབས་སུ་ཆོས་གང་འོང་ཞེས་དང་། འཁུན་ཅིང་ཡི་མུག་སྡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སྟེང་དུ་སེམས་ཅན་ གཞན་གྱིས་ཡང་ལེན་པའོ། །དེ་ཡང་རང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་རྒས་པས་སྦྱོར་མ་བཟོད་པ་དང་། དགྲ་འདྲེའི་ནད་ཀྱིས་མནར་བ་དང་། ནོར་དང་ཉེ་དུའི་ཕུང་གྱོད་ལ་སོགས་པ་བརྗོད་ཀྱིས་མི་ལང་བ་ ཞིག་ཡོད། ཞང་བཙུན་ཆུང་མཆིམས་པ་སྤུན་གཉིས་གཙང་དུ་སློབ་གཉེར་ལ་ཕྱིན་པས་གཉིས་ཀ་ལྷོག་པས་ཞག་གཅིག་ལས་བར་དུ་མ་ཞུགས་པར་ཤི་བ་དང་། སྤུན་ཟླ་གཅིག་ཡར་ཀླུངས་སུ་ལུས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། 1-420 རང་རྒྱུད་ལ་ཞེ་སྡང་དྲག་པོ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པས་གཟིར་བའི་ཚེ་རང་གི་ཉམས་ལ་དཔག་ནས། སྦྱངས་ན་བློ་སྦྱོང་བློའི་གཏིང་དུ་ཕྱིན་པ་ཅིག་ཡོང་། དེ་ལྟར་མ་སྦྱངས་ན་ ཁ་བཤུས་པ་ཅིག་ལས་མི་འོང་གསུངས། དེ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་སྙིང་རྗེ་བསམ་ནས་བདག་ལ་དེ་དག་གི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་མ་ལུས་པར་ལེན་པའོ། །འདི་ལ་ཐོས་ པ་ཆེ་བ་ལ་སོགས་པ་མི་དགོས། གང་དགོས་ན་སྙིང་སྟོབས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཅིག་དགོས། སྙིང་ལ་ཟུར་དོད་པོ་གཅིག་དགོས། དེ་ཡང་ད་ལྟ་རང་དུ་བྱས་ན་བཏུབ་པ་ཡིན། རྒྱུག་ཐག་རིང་ པོའི་ཕྱི་མ་ལྟ་བུས་མི་ཡོང་། དཀར་ན་ཞོ་དང་། དམར་ན་ཁྲག་བྱས། ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་ནམ་སྐྱེས་ཀྱི་དུས་སུ་ཉམས་ལེན་གྱིས་སླེབས་ནས་བདེ་མལ་གྱིས་འགྲོ་བ་གཅིག་བྱུང་ན་ཆོས་བྱུང་ བ་ཡིན། མིང་འཕགས་པར་བཏགས། དགེ་སྦྱོར་སྡུད་པ་ཚར་རེ་མེད་པ་དེ་མུ་སྟེགས་པས་ཀྱང་ཐུ་བ་ཡིན། གཉིས་པ་དུས་ངན་ལམ་དུ་བླངས་པ་ནི། སྙིགས་མ་ལྔ་པོ་བདོ་བ་འདི། །བྱང་ཆུབ་ ལམ་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། ད་ལྟ་ལྔ་བརྒྱ་ཐ་མའི་སེམས་ཅན། དུས། ཚེ། ཉོན་མོངས། ལྟ་བ་སྙིགས་མར་གྱུར་པའི་དུས་འདིར་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་དཀའ་བའི་དུས་འདིར་མི་འདོད་པ་ཤ་སྟག་འབྱུང་བ་ལ་དེ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་དུ་བསྒྱུར་བའི་ཆོས་བློ་སྦྱོང་འདི་ཡིན་པས། 1-421 གང་ན་མ་བཏུབ་པ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་དུ་བསྒྱུར་བའོ། །དེ་ཡང་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ་སྐྱེས་པ་སྐྱེ་བ་དང་། སྐྱེས་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་ བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཀུན་གྱི་རང་སའི་རྒྱུ་ཀུན་བསྟེན། ཞེས་པ་ལྟར། བླ་མ་ཆོས་འདི་ལྟ་བུ་སྟོན་པ་བསྟེན། གྲོགས་པོ་འདི་སྒོམ་པ་དང་འགྲོགས། ཆོས་འདི་སྟོན་པ་མཉན། དེའི་བགེགས་སྒྲིབ་པ་སྦྱངས། མཐུན་རྐྱེན་ཚོགས་བསགས། གསོལ་བ་གདབ། ཆོས་སྐྱོང་ལ་འཕྲིན་ལས
【現代漢語翻譯】 痛苦、惡時和不順遂都轉化為道用。所謂將痛苦轉化為道用，即是『二者皆備，全部取受』。意思是說，當痛苦和煩惱生起時，不要問『這種情況下會有什麼佛法？』，也不要唉聲嘆氣、灰心喪氣，而要進一步為其他眾生承擔痛苦。這包括自己的痛苦，如因衰老而難以忍受，遭受邪魔疾病的折磨，以及親人離世等無法言說的痛苦。例如，香尊瓊欽巴（Zhangzun Qung Chimpa）兄弟二人前往藏地求學，結果都因疾病在不到一天的時間內去世，還有一個兄弟留在後藏雅隆（Yarlung），經歷了這樣的痛苦。 當自己內心生起強烈的嗔恨等煩惱時，要設身處地地為他人著想，這樣修持才能深入內心。如果不這樣修持，就只是表面文章。』因此，要對具有這種痛苦的眾生生起慈悲心，發願代他們承擔所有的痛苦和煩惱。這不需要淵博的知識，只需要堅強的意志和決心。而且，要立即行動，不要拖延。要像對待牛奶和鮮血一樣，在煩惱和痛苦生起時，立即運用所學，這樣才能真正修行佛法，才能被稱為『聖者』。僅僅是積累善行，連外道也能做到。第二，將惡時轉化為道用，即『五濁熾盛之時，轉為菩提道』。意思是說，在五濁惡世，眾生的壽命、煩惱和見解都變得惡劣，修行佛法變得困難。在這種情況下，一切不順遂之事都要轉化為菩提道，這就是修心法門的精髓。 無論在何種不利的情況下，都要將其轉化為證悟菩提的助緣。爲了生起和增上這種自他交換的菩提心，要依止一切順緣，如親近能宣講此法的上師，與修持此法的道友交往，聽聞此法，消除修法的障礙，積聚順緣，祈請上師三寶，以及祈請護法。
【English Translation】 Suffering, evil times, and unfavorable circumstances are all taken as the path. Taking suffering as the path means 'Both complete, take all.' It means that when suffering and afflictions arise, do not ask 'What Dharma will come in this situation?' and do not groan and become discouraged, but further take on the suffering of other sentient beings. This includes one's own suffering, such as being unbearable due to old age, being tormented by diseases of demons, and the loss of relatives, which are unspeakable sufferings. For example, the two brothers Zhangzun Qung Chimpa went to Tsang for studies, but both died of illness in less than a day, and another brother remained in Yarlung in Ü-Tsang, experiencing such suffering. When strong anger and other afflictions arise in one's mind, one should put oneself in the place of others, and only then will the practice go deep into the heart. If you don't practice like this, it's just lip service.' Therefore, one should generate compassion for sentient beings who have this kind of suffering, and vow to take on all their suffering and afflictions. This does not require extensive knowledge, but only a strong will and determination. Moreover, one must act immediately, without delay. Like treating milk and blood, when afflictions and suffering arise, immediately apply what you have learned, and only then can you truly practice the Dharma, and only then can you be called a 'saint'. Merely accumulating good deeds can be done even by non-Buddhists. Second, transforming evil times into the path means 'When the five degenerations are rampant, transform them into the path of Bodhi.' It means that in the degenerate age of the five degenerations, when the lives, afflictions, and views of sentient beings become bad, and it becomes difficult to practice the Dharma, all unfavorable things must be transformed into the path of Bodhi, which is the essence of the mind-training Dharma. In whatever unfavorable circumstances, one should transform them into aids for attaining enlightenment. In order to generate and increase this Bodhicitta of exchanging oneself with others, one should rely on all favorable conditions, such as relying on a lama who can teach this Dharma, associating with Dharma friends who practice this Dharma, listening to this Dharma, eliminating obstacles to practice, accumulating favorable conditions, praying to the gurus and the Three Jewels, and praying to the Dharma protectors.
་ཞུ། འདི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་མ་སྐྱེས་ཀྱི་ཉེས་པ་བསམ། རྣམ་རྟོག་ངོ་ཤེས་པས་གནོད་པ་མེད་པ་རྐུན་མ་ངོ་ཤེས་པའི་ཉམས་ཟེར་བ་ བཞིན་དུ་རང་ལ་ཉོན་མོངས་རམ་རམ་བྱུང་ཙ་ན། ཉོན་མོངས་པ་དང་དེའི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་དེ་དགྲར་ངོ་ཤེས་ན། ཞི་བར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལན་གཅིག་དྲན་པ་དང་། མོས་པ་ལན་གཅིག་བྱུང་ བ་དང་། ལན་གཅིག་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པས་ཀྱང་གཉེན་པོར་འགྲོའོ། ། བརྒྱར་འགྲོགས་ཀྱང་སྒོམ་རྒྱུ་འདི་ལས་ཡེ་མེད། སྙིང་ཕྱུང་ཡང་དམར་པོ་ལྡིར་ལྡིར་པོ་གཅིག་ལས་མེད་གསུངས། གསུམ་པ་མ་འཛོམ་པ་ལམ་དུ་ བླངས་པ་ནི། རྒྱུ་ཡི་གཙོ་བོ་རྣམ་གསུམ་བླང་། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཆོས་བྱེད་པ་ལ་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་གསུམ་ཡོད་དེ། ཉེ་བར་ལེན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན། དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡོད་པས་མི་རྟག་པ་ནས་གནས་ལུགས་ཀྱི་བར་ཇི་ལྟར་བསམ་པ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བའི་བློ་བཀོལ་དུ་བཏུབ་པ་དང་། 1-422 ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཡང་དག་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ། སློབ་མའི་རྟོགས་པ་སྤེལ་བའི་གདམས་ངག་ལ་མ་ཚང་བ་མེད་པ། རྟོགས་པ་དང་ལྡན་ པ། མི་བར་ཁྱིས་མ་ཆོད་པ་གཅིག་གི་ཐུགས་ལ་འདོགས་པ་དང་། དེ་ནས་ཟས་གོས་ལ་སོགས་པའི་མཐུན་རྐྱེན་ལོག་འཚོས་མ་བསྒྲུབ་པ། སུ་ལ་ཡང་རག་མ་ལས་པར་འཛོམས་པ་གསུམ་ཚང་ན། སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཚེགས་མེད་པ་ཇོ་བོ་དང་། དགེ་བཤེས་སྟོན་པ་འཛོམས་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་ཡོད་པ་ལ་ད་ལྟ་དེ་གསུམ་འཛོམས་པ་ཙམ་མེད་དེ། ལ་ལའི་གང་ཡང་མ་འཛོམས། ལུང་ལུང་ གི་གང་ཡང་མ་འཛོམས། ཕལ་ཆེ་བའི་གསུམ་ཀ་མ་འཛོམ་པས། རང་ཉམས་ལ་དཔག་ནས་བྱམས་བརྩེས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དེ་གསུམ་ཡང་རང་ལ་ལེན། ཡང་གཞན་རང་ལ་ཆོས་མཉམ་པོར་ འགྲོགས་ནས་མཉན་པ་ལ་མི་གོ་བ་དང་། སྡོམ་ཁྲིམས་མཉམ་པོར་བླངས་ནས་མ་ཐུབ་པ་དང་། སྒོམ་ལུང་མཉམ་པོར་ནོས་པ་ལ་སྔར་སྒོམ་མ་མྱོང་། ད་ལྟ་བསྒོམས་མི་སྲིད། ཕྱིན་ཆད་བསྒོམ་པར་མི་ འགྱུར་བ་འདི་ཙམ་པའི་ཐུ་བ་མེད་དེ། དེ་ཐམས་ཅད་ལེན་པའོ། །དེ་རྣམས་རྒྱུ་དེ་གསུམ་དང་ལྡན་ནས་སངས་རྒྱས་པར་སེམས་པའོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱི་དངོས་གཞི་སོང་ནས། 1-423 དེ་རྗེས་ནི། ཡིད་བདེ་འབའ་ཞིག་རྒྱུན་དུ་བསྟེན། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། དེར་བློ་སྦྱངས་པའ་ཆོས་ཀྱི་རོ་མྱོང་བར་བྱས། རྐྱེན་ངན་ཅི་བྱུང་ཡང་བློ་སྦྱོང་སྒོམ་པས་ཆོག་སྙམ་ནས་བློ་མི་བདེ་བར་ མེད་པར་བྱ་བའོ། །རྙེད་མི་རྙེད་ལ་སོགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ཡང་ཡོད། དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་མཛེ་བྱུང་བ་དང་། ལྟོགས་ནས་ཤི་བ་དང་། གཏམ་ངན་གྱིས་ཕོག་པ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་བཤད་ དེ། སེམས་ལ་མི་དགའ་བ་མེད། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཡིད་མི་བདེ་བའི་རང་བཞིན་དུ་འདུག་པ་ཡིན། ད་ལྟ་རང་ས
【現代漢語翻譯】 請思考這是否會在相續中產生過患。認識念頭本身並不會造成損害，就像認識盜賊一樣。同樣地，當煩惱生起時，如果能將煩惱及其根本——我執，視為敵人來認識，那麼煩惱自然會平息。僅僅一次憶念、一次生起信心、一次產生歡喜，也能成為對治。即使交往一百次，也沒有比這更好的修行方法。正如取出心臟，也只有一個鮮紅跳動的東西一樣。第三，不具備條件卻將修行納入道用，即'取三種主要因'。也就是說，修行有三種主要因：就近取因而言，需要具備圓滿的信心和精進等，這樣才能隨心所欲地運用智慧，從無常觀到實相觀都能生起。就俱生助緣而言，需要具德的善知識，他應具備圓滿的教言，能夠增進弟子的證悟，並且能將證悟傳承給弟子，不被其他人所阻斷。此外，還需要具備衣食等順緣，不以邪命養活，不依賴他人，這三者如果具足，那麼成佛就沒有困難，就像阿底峽尊者和格西·敦巴（Dge-bshes ston-pa，老師敦巴）的會合一樣。現在，這三者很難同時具備，有些人什麼都不具備，有些只具備部分，大多數人三者都不具備。因此，要設身處地地為他人著想，以慈悲心發起，也要為眾生獲得這三種因。此外，與他人一同修行佛法，卻無法理解；一同受持戒律，卻無法堅持；一同接受教言，卻從未修習過，現在不修習，將來也不會修習，這都是沒有意義的。因此，要具備以上三種因，才能想著成佛。以上是關於智慧等三種要素的講解。 之後是'恒常依止心安樂'。也就是說，要通過修習菩提心來品嚐佛法的滋味。無論發生什麼不順的境遇，都要想著通過修習菩提心來解決，不要讓內心不快樂。獲得或失去等情況，即使是阿羅漢也會遇到。有許多關於阿羅漢生麻風病、飢餓而死、遭受誹謗等故事，但他們內心並沒有不悅。凡夫的本性就是容易不快樂。現在我們自己也是如此。
【English Translation】 Consider the faults of whether this arises in the continuum. Recognizing conceptual thoughts does not cause harm; it's like recognizing a thief. Similarly, when afflictions arise, if you recognize the afflictions and their root—self-grasping—as enemies, they will be pacified. Even one instance of mindfulness, one instance of faith, and one instance of generating joy can serve as an antidote. Even if you associate a hundred times, there is no better practice than this. It is said that even if you extract the heart, there is only one pulsating red thing. Third, taking the path without complete conditions means 'taking the three principal causes.' That is, there are three principal causes for practicing Dharma: In terms of the immediate cause, you need to have abundant faith and diligence, so that you can use your mind as you wish, generating wisdom from impermanence to the nature of reality. In terms of the cooperative condition, you need a qualified virtuous friend who has complete instructions to enhance the student's realization, and who can transmit the realization to the student without being interrupted by others. Furthermore, you need to have complete favorable conditions such as food and clothing, without engaging in wrong livelihood and without depending on anyone. If these three are complete, then there is no difficulty in attaining Buddhahood, just like the meeting of Atisha and Geshe Tonpa (Dge-bshes ston-pa, Teacher Tonpa). Now, it is rare to have all three complete; some have none, some have only some, and most do not have all three. Therefore, putting yourself in others' shoes, with compassion, you should also obtain these three causes for sentient beings. Furthermore, practicing Dharma together with others but not understanding, taking vows together but not being able to keep them, receiving instructions together but never having practiced them before, not practicing now, and not practicing in the future—this is meaningless. Therefore, you need to have these three causes to think about attaining Buddhahood. The above is the explanation of the three elements such as wisdom. After that is 'Always rely on mental ease.' That is, you should taste the flavor of Dharma by training the mind. No matter what adverse circumstances arise, you should think of resolving them by practicing mind training, and not be unhappy. Gaining or losing, etc., also happen to Arhats. There are many stories about Arhats getting leprosy, dying of hunger, being struck by bad words, etc., but they do not have unhappiness in their minds. Ordinary beings are naturally prone to unhappiness. We ourselves are like that now.
ོ་སྐྱེར་སོང་བས་འཁོར་དང་ཟང་ཟིང་འདོད་པ་དང་། བདག་འཛིན་ཡེ་མི་ཡོང་ བྱ་བ་དཀའ། དགའ་མི་དགའ་མེད་པ་གཅིག་དགོས། ཇོ་བོའི་ཞལ་ནས། འདུ་ཏི་བབས་པ་མཚང་མི་ཆེ། ན་བ་མཚང་ཆེ་བ་གསུངས་པ་ལྟར་བློ་སྦྱོང་བ་ལ་མི་འདོད་པ་འབྱུང་བ་མཚང་མི་ ཆེ། མི་དགའ་བ་བྱུང་བ་མཚང་ཆེ་བ་ཡིན། ཤ་བོ་བ་ཤེད་ངེད་ཀྱི་དགེ་བཤེས་ཐུགས་མ་བདེ་ཟེར་བ་འདི་ཙམ་སྐུར་བ་ཆེ་བ་མེད་གསུངས་པ་ལྟར་ཡིན། འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་འདོད་མི་ འདོད་བཞི་བཞིའི་མི་འདོད་པའི་ཆོས་བཞི་ལ་འདོད་ཐོག་ཏུ་བློ་སྦྱངས་ན་ཐམས་ཅད་འདོད་པའི་ཆོས་ཤ་སྟག་ཏུ་སོང་ནས། འཕྲང་དང་བགེགས་ཅི་བྱུང་ཡང་བློ་མི་བདེ་བར་མི་འགྱུར་ན་མཉམ་གཞག་ཏུ་གཏོང་ལེན་སྒོམ་པའི་རྟོགས་པ་རྗེས་ཀྱི་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ཡིན། 1-424 བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྟ་བཞོན་པ། །བདེ་ནས་བདེ་བར་འགྲོ་བ་ལ། །ཞེས་པའི་དོན་ཡང་ཡིན། ལྷ་བཞིན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་ཀྱང་། །ཁེངས་པར་ཡང་ནི་མི་བགྱི་སྟེ། །ཡི་དྭགས་བཞིན་དུ་རྒུད་པས་ཀྱང་། ། ཞུམ་པ་ཉིད་དུ་མི་བགྱི་འཚལ། །ཞེས་དང་། བསྟོད་པས་མགུ་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་། །སྨད་པས་འཁྲུགས་པར་མི་འགྱུར་བ། །འདི་ནི་དམ་པའི་ཆོས་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་གོ་དགོས་སོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ བླ་མའི་དམ་ཚིག་ལ་གཞི་བྱས་ནས་འདི་སེམས་པ་སྐད་ཅིག་ཀྱང་ཡེངས་མེད་དུ་དགོས། དེ་འདྲ་བ་ཞིག་མ་བྱུང་ན་ཆོས་མེད་པ་དང་ཚུལ་འཆོས་མཁན་ཡིན་པས་ངས་ཆོས་མ་བྱུང་། ཚུལ་འཆོས་ ཡུན་རིང་དུ་བྱས་པ་བྱས་ལ་འོ་དོད་འབོད་དོ། །མདོར་ན་མི་འདོད་པ་ཅི་བྱུང་ཡང་མི་དགའ་བ་མེད་པ་བློ་སྦྱོང་གི་གྲོགས་སུ་འགྲོ་བར་སློབ་ཅིང་། རྐྱེན་ངན་ཅི་བྱུང་ཡང་བདེ་བར་ གནས་ནས་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་རྗེས་མཉམ་བཞག་གིས་རོ་མྱོང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ།། །། ༈ བློ་སྦྱོང་མི་ཉམས་པའི་ཐབས། བློ་སྦྱོང་མི་ཉམས་པའི་ཐབས་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞན་ལ་བརྟེན་པ་དང་། རང་ལ་བརྟེན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་ པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཡུལ་དང་། བསམ་པ་དང་། སྦྱོར་བ་ལ་བརྟེན་པའོ། །དང་པོ་ཡུལ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། །བཀོལ་བ་རྣམས་ལ་རྟག་ཏུ་སྦྱངས། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་སྤྱིར་ཡོང་བ་སྙམ་བྱེད་ཀྱང་འདི་རྣམས་ལ་མ་བྱུང་ན་ཉམས་ནས་འགྲོ་བས་འདི་དག་ལ་རྟག་ཏུ་བསྒོམ་པར་བྱ་བའི་བཀོལ་བ་ལྔ་ཡིན་ཏེ། 1-425 དང་པོ་རང་ལ་དྲིན་ཆེ་བའི་མཁན་སློབ་དང་ཕ་མ་ལ་སོགས་པ་ལ་སྡིག་པ་བསགས་ན་ཚེ་འདིར་གྲགས་པ་ངན་པ་འབྱུང་། དེ་ཙ་ན་བློ་སྦྱོང་བ་ལ་དགོས་པ་མེད་པར་འགྲོ་བས་ དྲིན་ཅན་ལ་ཁྱད་པར་དུ་བསྒོམ། གཉིས་པ་གཅིག་ཏུ་འདུག་པའི་བྲང་གྲོགས་པོ་འདུ་ཚོགས་སྟབས་སུ་བྱེད་ཅིང་། བསྲེ་སླད་ཆེ་བའི་རིགས་རྣམས་ལ་ཚིག་མཐོ་དམན་ལ་སོགས་པ་འཆོར་བས་རྟག་ཏུ་བཀོལ་ ལ་བསྒོམ། གསུམ་པ་རང་དང་འགྲན་ངེས་སུ་འདུག་པ་སྟེ། མི་ཆོས་ཀྱི་ཕ་སྤུན་ལ
【現代漢語翻譯】 如果隨順習氣，就會貪戀眷屬和喧囂，並且我執無法斷除，修行會變得困難。需要一種不喜不樂的狀態。ཇོ་བོ་（藏文，尊者，梵文羅馬擬音：Jo bo，漢語字面意思：尊者）說：'降下冰雹不算什麼大錯，生病才是大錯。' 就像這樣，修習《修心》時，出現不順心的事不算什麼大錯，產生不愉快的情緒才是大錯。ཤ་བོ་བ་ཤེད་（藏文，地名）說：'我的格西（藏文，善知識）不高興'，像這樣一點小事就大驚小怪。如果能將世間人對順境和逆境的四種不悅，轉化為修心的助緣，那麼一切都會變成順境，無論遇到什麼困難和障礙，都不會感到不悅，這樣才能將修行的體悟融入到日常生活中。 就像《བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྟ་བཞོན་པ། །བདེ་ནས་བདེ་བར་འགྲོ་བ་ལ། །》（藏文，菩提心之駿馬，從安樂走向安樂）所說的意義一樣。也要像天神一樣，即使富足也不驕傲自滿；像餓鬼一樣，即使貧困也不灰心喪氣。正如經文所說：'不因讚美而沾沾自喜，不因誹謗而心煩意亂，這是聖者的本性。' 要以戒律和上師的誓言為基礎，時刻保持正念。如果做不到這樣，就成了沒有修行，虛偽造作的人。我會哀嘆自己沒有修行，長期以來都在虛偽造作。總之，無論遇到什麼不順心的事，都要學會不生不悅，將它們轉化為修心的助緣。無論遇到什麼逆境，都要安住在喜悅中，並將修行后的體驗融入到日常生活中。 修心不退轉之法有三種：依靠外力、依靠自身、以及兩者兼顧。首先，依靠外力有三種：依靠對境、依靠發心、依靠行為。首先，依靠對境是指：'于諸境勤修。' 一般人認為這很簡單，但如果不在這些對境中修行，修行就會退步，所以要經常在以下五種對境中修習： 首先，如果對對自己有恩的堪布（藏文，軌範師）和阿阇黎（梵文， आचार्य，梵文羅馬擬音：ācārya，漢語字面意思：導師）、父母等造惡業，今生會名聲不好。這樣一來，修心就沒有必要了，所以要特別在恩人身上修習。第二，和經常在一起的道友相處時，容易因為言語高低等問題而產生矛盾，所以要經常在這些對境中修習。第三，和總是與自己競爭的人相處，比如親戚朋友等。
【English Translation】 If you follow your habits, you will be attached to your retinue and distractions, and your self-grasping cannot be eliminated, making practice difficult. You need a state of neither joy nor displeasure. Jo bo (Tibetan,尊者, Sanskrit transliteration: Jo bo, literal meaning: Venerable One) said: 'Hailstones falling are not a big mistake, being sick is a big mistake.' Just like that, when practicing Lojong (Tibetan, 修心), encountering unpleasant things is not a big mistake, having unpleasant emotions is a big mistake. Sha bo ba Shed (Tibetan, place name) said: 'My Geshe (Tibetan, 善知識) is unhappy,' making a big fuss over such a small matter. If you can transform the four displeasures of worldly people towards favorable and unfavorable circumstances into aids for mind training, then everything will become favorable, and no matter what difficulties and obstacles you encounter, you will not feel unhappy. Only in this way can you integrate the insights of practice into daily life. It's like the meaning of 'Byang chub sems kyi rta bzhon pa, De nas de bar 'gro ba la' (Tibetan, The Steed of Bodhicitta, Goes from Bliss to Bliss). Also, like the gods, even if you are rich, do not be arrogant and complacent; like the hungry ghosts, even if you are poor, do not be discouraged. As the scriptures say: 'Not elated by praise, not disturbed by blame, this is the nature of the holy ones.' You must base yourself on the precepts and the vows of the Guru (Tibetan, 上師), and maintain mindfulness at all times. If you cannot do this, you will become someone who has no practice and is hypocritical. I will lament that I have not practiced and have been hypocritical for a long time. In short, no matter what unpleasant things you encounter, you must learn not to be displeased and transform them into aids for mind training. No matter what adversity you encounter, you must abide in joy and integrate the experience of practice into daily life. There are three ways to prevent the decline of Lojong (Tibetan, 修心): relying on external forces, relying on oneself, and combining both. First, relying on external forces has three aspects: relying on the object, relying on intention, and relying on action. First, relying on the object means: 'Constantly train in all situations.' Generally, people think this is simple, but if you do not practice in these situations, your practice will decline, so you must always practice in the following five situations: First, if you commit evil deeds against the Khenpo (Tibetan, 軌範師) and Acharya (Sanskrit: आचार्य, Sanskrit transliteration: ācārya, literal meaning: teacher), parents, etc., who are kind to you, you will have a bad reputation in this life. In this case, there is no need for mind training, so you should especially practice on those who are kind to you. Second, when getting along with Dharma friends who are often together, it is easy to have conflicts due to the level of speech, so you should always practice in these situations. Third, when getting along with people who are always competing with you, such as relatives and friends, etc.
་སོགས་པ་དང་། ལྷ་ཆོས་ཀྱི་ཆོས་གྲོགས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་རྟག་ཏུ་བཀོལ་ལ་བསྒོམ། དེ་མ་བྱུང་ན་ ཆོས་ཅི་ཙམ་བྱས་ཀྱང་རྒྱ་མཚོར་མཆིལ་མ་བསྐྱུར་བ་བཞིན་ཅང་མེད་དུ་འགྲོ། གྲོགས་པོའི་མིང་བྱང་བྲིས་ནས་སྟན་འོག་ཏུ་བཙེམས་པ་བྱུང་བ་དང་། གྲོགས་པོ་བབ་པ་ལ་ངན་པ་དེ་སྐྱ་ཞལ་ སོང་ནས་སྙིང་ཚིམ་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་ལ་བློ་སྦྱོང་གི་གནས་མེད། དགེ་སྦྱོང་སྤྱིའི་ཆོས་ཙམ་ཡང་མི་ཡོང་བས་བཀོལ་ཞིང་སྦྱོང་པ་གལ་ཆེ། བཞི་པ་ཚུར་ལ་གནག་པའི་རིགས་ཏེ། ཕར་ལ་གནོད་ པ་ཅི་ཡང་མ་བྱས་ཀྱང་ཚུར་ལ་གནག་པའི་རིགས་སྐྱེ་བ་སྔ་མའི་ཤ་ཁོན་གྱི་བྱུང་བ་ཡོད་དེ། དེ་ལ་ཞེ་སྡང་གི་བློ་རྡོལ་ན་སྙིང་རྗེའི་ཐག་པ་ཆད་ཟེར་བ་ལྟར་ཡོད་པས་བཀོལ་ལ་རྟག་ཏུ་བསྒོམ། 1-426 ལྔ་པ་ཚུར་ལ་ཅི་ཡང་མ་བྱས་ཀྱང་ཕར་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡིད་དུ་མི་ཡོང་བའི་རིགས་ཡོད་དེ། གཙང་དུ་བན་དེ་གཅིག་ལ་འདི་དང་པོ་ནས་སྙིང་དུ་མ་སྡུག་ཅེས་དང་། སྐྱིད་སྨད་ དུ་འདི་ལས་སྙིང་དུ་མ་སྡུག་མ་བྱུང་ཞེས་དེ་ལྟ་བུ་ཡོང་བས་དེ་དག་གི་སྡིག་སྡུག་ཚུར་བླངས་ནས་རང་གི་དགེ་བ་དེ་དག་ལ་གཏོང་བའོ། །འདིས་གཙང་མར་གཏང་བ་ཡང་དཀའ། དགེ་ བཤེས་ཀུན་ཡང་རང་གིས་ཕན་ལ་གཞན་གྱིས་མི་ཕན་ན་དགའ་བ་དང་། མི་སྐྱ་ཀུན་འདི་ཤི་ན་མཁར་སྤེ་ཡོང་བ་རེ་བ་ལས་མེད་པ་ལ། བན་དེ་ཀུན་ལ་འདི་ཤི་ན་ཡུལ་ཁམས་ འདི་ཅག་གི་ཐོབ་སྙམ་པ་ཡོང་བ་ཡིན། འདི་དག་ལ་བཀོལ་ནས་མ་བསྒོམས་ན། རྩ་བ་ཆད་པ་མི་ཚོར་བ་ཕུ་ཆུང་བའི་གསུང་ལྟར་རྟག་ཏུ་བསམ་པ་གལ་ཆེའོ། །གཉིས་པ་བསམ་པ་ལ་ བརྟེན་པ་ནི། གཞན་ཕྱོགས་ཅི་ཡང་མི་བསམ་མོ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྤྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད། ཁྱད་པར་ཆོས་སྒོར་ཞུགས་པ། ཡང་སྒོས་ཀྱི་རང་གི་གྲོགས་རྣམས་ཀྱི་མི་ཆོས་ལྷ་ཆོས་གང་གི་ཡང་ སྐྱོན་མི་བསམ། མི་བརྗོད། སྐྱོན་མཐོང་ཡང་རང་གི་སྐྱོན་དང་འཁྲུལ་བར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་སྦྱོར་བ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། ཡན་ལག་ཉམས་པ་བརྗོད་མི་བྱ། ཅེས་བྱ་བ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་འཐེང་པོ། 1-427 ཞར་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། འདས་པའི་རྨོངས་པ། འཆལ་བ། དམ་ཉམས་ལ་སོགས་པ་བརྗོད་ན། བློ་སྦྱོང་ལ་སོགས་པ་ཡང་ཡོང་མི་སྲིད། འདི་ལ་མདུང་ཁ་བྱེད་ཟེར་བའམ། ཉེས་པ་གླིང་དྲན་བྱེད་ པ་ཡང་ད་ཡེ་མི་ཡོང་བས་ཡོང་། གཉིས་པ་རང་ལ་བརྟེན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། སྦྱོར་བ་ལ་བརྟེན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུ་མཚན་ཐམས་ཅད་གཞོམ་པར་བྱ། །ཞེས་པ་ སྟེ། གང་ཟག་འདིས་ང་ལ་མི་རིགས་པ་འདི་ལྟར་བྱས་སྙམ་པ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་བློ་སྦྱོང་ཉམས་པར་བྱེད་པས་མི་ལེགས་པའི་བསམ་པ་ཐམས་ཅད་སྤང་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་ལ་ བརྟེན་པ་ནི། །གཉིས་པོ་གང་བྱུང་བཟོད་པར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་རྒུད་པ་གང་བྱུང་ཡང་བ
【現代漢語翻譯】 等等，以及與佛法相關的道友等，要經常運用和修習。如果做不到，無論修多少佛法，都像往大海里吐唾沫一樣，毫無意義。如果把朋友的名字寫下來縫在墊子下面，或者朋友來訪時，惡人臉色變得蒼白，說『心滿意足』之類的話，那就沒有修習菩提心的機會了。連普通修行人的功德都得不到，所以運用和修習非常重要。第四種是反過來懷恨在心的型別：即使沒有對別人造成任何傷害，也會產生懷恨在心的念頭，這是前世的宿怨所致。如果生起嗔恨心，就像『慈悲的繩索斷裂』一樣，所以要經常運用和修習。 第五種是即使別人沒有對自己做什麼，也會有讓所有人都不喜歡的型別。比如，在後藏，有一個僧人說：『這個人從一開始我就不喜歡。』在 Kyismad（地名），有人說：『沒有比這個人更讓我討厭的了。』像這樣，要把他們的罪惡痛苦拿過來，把自己的功德給他們。即使這樣，也很難讓他們滿意。所有的格西（善知識）都喜歡自己幫助別人，別人不幫助自己。所有的俗人都希望這個人死了，這樣他們就能得到遺產。所有的僧人都希望這個人死了，這樣他們就能得到這個地方。如果不運用這些來修習，就像普瓊瓦格西（Kadampa 格西）所說，『就像沒有察覺到樹根已經斷了一樣』，所以經常思考非常重要。第二，依靠想法：不要想任何其他方面。也就是說，一般來說，所有的眾生，特別是進入佛法之門的人，尤其是自己的朋友，無論他們的行為是世俗的還是神聖的，都不要去想他們的缺點，不要說出來。即使看到了缺點，也要知道那是自己的缺點和錯誤。 第三，依靠行為：不要說肢體殘缺等。也就是說，如果從世俗的角度來說，說跛子、瞎子等等，或者說過去愚昧、邪惡、破戒等等，那麼修習菩提心等等也是不可能的。這就像是『把矛頭指向別人』，或者『總是想著別人的過錯』，這是絕對不行的。第二，依靠自己，分為兩種：依靠想法和依靠行為。第一種是：摧毀所有的理由。也就是說，要拋棄所有不好的想法，比如『這個人這樣對我不好』等等，因為這些理由會破壞菩提心的修習。第二，依靠行為：無論發生什麼都要忍受。也就是說，無論發生圓滿還是衰敗，都要忍受。
【English Translation】 Etc., and always use and meditate on Dharma friends related to the Dharma, etc. If you can't do that, no matter how much Dharma you practice, it's like spitting in the ocean, it will be meaningless. If you write a friend's name and sew it under the cushion, or when a friend visits, the evil person turns pale and says 'satisfied', there is no place for training the mind. Even the general merits of a practitioner will not come, so it is important to use and practice. The fourth type is those who hold grudges in return: even if they have not harmed others in any way, they will have grudges in return, which is caused by past grudges. If anger arises, it is like 'the rope of compassion is broken', so you should always use and meditate on it. The fifth type is those who, even if others have not done anything to them, are disliked by everyone. For example, in Tsang (a region in Tibet), one monk said, 'I have disliked this person from the beginning.' In Kyismad (a place name), someone said, 'There has never been anyone I dislike more than this person.' Like this, take their sins and sufferings and give them your merits. Even with this, it is difficult to satisfy them. All the Geshes (spiritual mentors) like to help others themselves, but they are happy if others don't help them. All the laypeople hope that this person dies so that they can get the inheritance. All the monks think that if this person dies, they will get this land. If you don't use these to practice, it's like what Geshe Potowa (a Kadampa Geshe) said, 'It's like not realizing that the root has been cut off', so it is very important to think about it often. Second, relying on thought: do not think about any other aspects. That is to say, in general, all sentient beings, especially those who have entered the door of Dharma, especially their friends, do not think about their faults, whether their actions are worldly or divine, and do not speak them. Even if you see faults, you should know that they are your own faults and mistakes. Third, relying on action: do not speak of physical defects, etc. That is to say, if from a worldly point of view, speaking of the lame, the blind, etc., or speaking of past ignorance, wickedness, broken vows, etc., then it is impossible to practice Bodhicitta, etc. This is like 'pointing the spear at others', or 'always thinking about the faults of others', which is absolutely not allowed. Second, relying on oneself, there are two types: relying on thought and relying on action. The first is: destroy all reasons. That is to say, abandon all bad thoughts, such as 'this person treated me badly like this', etc., because these reasons will destroy the practice of Bodhicitta. Second, relying on action: endure whatever happens. That is to say, whether perfection or decline occurs, endure it.
ཟོད་པ་མེད་ན་ཆོས་གཏོང་དོགས་ཡོད་པས་དེ་གཉིས་ཐེག་པ་ཞིག་དགོས། གློ་ བུར་དུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བྱུང་ན་ད་ཡོང་ངས་ཅི་ཡང་གྲུབ། ངའི་གོང་ན་མི་མེད་སྙམ་ནས་གྱོད་ཆིངས་སྡུམས། གཙུག་ལག་ཁང་བཞེངས་པ་ལ་སོགས་པ་ཅི་ཡང་བྱེད་དུ་ཡོང་། རམ་པོའི་སང་ པོ་སྣུམ་པ་ཡོད་པས་ཅི་མ་དྲན་གསུངས། ཁ་ཅིག་འཁོར་དང་བསྙེན་བཀུར་བྱུང་བ་ན་དྲེགས་ནས་གཞན་ལ་བརྙས་པ་དང་དྲན་ཚད་བྱེད་པ་ཡོང་སྟེ། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མ་བཟོད་པ་ཡིན་པས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་དྲེགས་པ་དང་ཆགས་པར་མི་བྱ། 1-428 ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་དབང་དུ་མ་ཤོར་བར་བྱས་ལ། ཆོས་ཀྱི་གྲོགས་སུ་ཁྱེར། བསོད་ནམས་སྐྱེས་ཙ་ན་བཅུམ་པ་གལ་ཆེ་གསུངས། ཡང་རྒུད་ནས་དབུལ་པོར་གྱུར་ཏེ། འོག་ནས་ཆུ་ལས་མི་འབབ་པ་བྱུང་ ན་ང་ལ་འདི་འདྲ་ཡང་བྱུང་སྙམ་དུ་ཡི་མུག་པ་དང་སྲོ་ཤི་ནས་དགེ་སྦྱོར་མི་ནུས་པ་དང་། འདི་ཙུག་འདུག་པ་ལ་ཆོས་གང་ནས་འོང་ཟེར་ནས། ཕོངས་པར་གྱུར་ནས་སྡིག་པ་ངང་ གི་འཕེལ། ཞེས་པ་ལྟར་ཆོས་འཆོར་དོགས་ཡོད་པས་དེ་མ་བཟོད་པ་ཡིན་པས་མཐོ་རིས་དང་། ངན་སོང་གི་མཐོ་དམན་དང་སྐྱིད་སྡུག་ལ་ལྟོས་ནས་མིའི་སྐྱིད་སྡུག་གི་བར་ན་ཁྱད་པོ་ཆེ་མི་ འདུག ཕྱིར་ལ་གཡེང་བ་མེད་པས་དགེ་སྦྱོར་འཕེལ་སྙམ་དུ་བསམ་སྟེ། སྐྱིད་སྡུག་གཉིས་ཀ་བཟོད་པ་གླང་རི་ཐང་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་དགོས། དེ་གཉིས་གང་བྱུང་ཡང་འདིའི་དུས་སུ་ཆོས་མི་བྱེད་ན་ ནམ་བྱེད་སྙམ་དུ་བསམས་ནས་མེ་འབར་བ་ལ་ཤིང་བསྣན་པ་ལྟར་གྲོགས་སུ་འགྲོ་བ་གཅིག་དགོས། ལྷ་བཞིན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་ཀྱང་། །ཁེངས་པ་ཉིད་དུ་མི་བགྱི་སྟེ། །ཡི་དྭགས་བཞིན་དུ་རྒུད་པས་ ཀྱང་། །ཞུམ་པ་ཉིད་དུ་མི་བགྱི་འཚལ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་ནོ། །གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་པ་ནི། ཉམས་སུ་བླང་བ་སླ་བར་བསླབ། །ལོག་གནོན་ཐམས་ཅད་གཅིག་གིས་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལྟ་བུ་ཉམས་སུ་བླངས་པར་མི་ནུས་པར་འདུག་སྙམ་ན། 1-429 འདོར་བར་འགྱུར་བས་དེའི་གཉེན་པོ་ལུས་ངག་གི་དཀའ་བ་སྣ་གཅིག་ཀྱང་མི་དགོས། སྦྱོར་བ་ཐམས་ཅད་བསམ་པས་སྦྱངས་པས་ཆོག ནང་མ་གཅིག་གི་ལྟོ་ཡང་བཅས་མི་དགོས་པས་སླའོ། །ཆོས་གཞན་ལ་ སྒྲུབ་པའི་གནས་གྲོགས་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་དགོས། འདིར་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སྐྱིད་སྡུག་ལ་སོགས་པ་གང་ལ་ཡང་མི་ལྟོས་པས་སོ། །འདི་སྦྱོང་མི་འདོད་པ་དང་། སྐྱིད་སྡུག་རང་འཛོམ་མ་འཛོམས་ལ་ སོགས་པའི་རྐྱེན་གང་བྱུང་བ་དེ་ཉིད་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་མཐུན་རྐྱེན་བྱས་ནས་ཉམས་སུ་བླངས་པས་ཆོག་པས་ཉམས་སུ་བླངས་པ་ཤིན་ཏུ་སླའོ།། སྦྱངས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བ་དང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་ སོགས་པ་རྒྱུ་མཚན་གང་གིས་ཀྱང་སྔ་མ་ལྟར་ལེན་པའོ།། །། ༈ འཕེལ་བའི་རྐྱེན། གསུམ་པ་འཕེལ་པའི་རྐྱེན་ལ་གསུམ་སྟེ། སྒོ་གསུམ་གྱི་བྱ་བ། མི་ཉམས་པའི་སྤྱོད་པ་དང་། ཕྱོགས་མེད་དུ་སྦྱང་བའོ། །ད
【現代漢語翻譯】 如果沒有忍耐，就有放棄佛法的危險，所以需要一個能同時承受這兩種情況的方法。如果突然變得富裕，就會想『現在我什麼都能做，我比任何人都強』，然後開始爭端和訴訟，建造寺廟等等，什麼都想做。正如俗話說的，『有了油，什麼都會忘記』。有些人一旦有了追隨者和供養，就會變得傲慢，輕視他人，爲所欲爲。這是因為無法忍受富裕，所以不要因富裕而傲慢或執著。 不要被世俗八法所左右，而要將其作為修法的助緣。當善業增長時，保持謙遜非常重要。同樣，如果變得貧窮，跌入低谷，如果遇到不如意的事情，不要灰心喪氣，不要因為貧困而無法修行，不要想『這樣下去，佛法從何而來？』正如俗話說的，『貧窮會導致罪惡滋生』，所以有失去佛法的危險。因為無法忍受貧困，所以不要太在意高低貴賤、幸福和痛苦。人間的幸福和痛苦之間沒有太大差別。要想著沒有外在的干擾，修行才能增長。因此，需要像朗日塘巴（藏傳佛教噶當派大德）那樣，能夠忍受幸福和痛苦。無論遇到哪種情況，都要想『現在不修行，更待何時？』，像火上澆油一樣，將其作為修行的助緣。正如偈頌所說：『如天人般富裕，也不應驕傲自滿；如餓鬼般貧困，也不應灰心喪氣。』 這就像依賴兩者一樣，學習如何輕鬆地實踐，用一種方法壓制所有的錯誤。如果覺得無法實踐這些，因為害怕放棄佛法，所以不需要身語的任何艱苦行為。所有的修行都可以通過思維來完成，甚至不需要減少一頓飯，所以很容易。其他的佛法修行需要許多條件，如修行場所和道友等。而這種修行不依賴於任何事物，無論是幸福還是痛苦。如果不願意修行，或者遇到幸福或痛苦等任何情況，都可以將其作為修行的順緣，這樣修行就非常容易了。無論因為什麼原因，即使修行沒有進步或沒有產生新的證悟，也要像以前一樣修行。 第三個增長的因素有三個：身口意的行為，不退失的行為，以及不偏袒地修行。
【English Translation】 If there is no patience, there is a risk of abandoning the Dharma, so there needs to be a way to bear both of these situations. If suddenly becoming wealthy, one might think, 'Now I can do anything, I am better than anyone,' and then start disputes and lawsuits, build temples, etc., wanting to do everything. As the saying goes, 'With oil, everything is forgotten.' Some people, once they have followers and offerings, become arrogant, despise others, and do whatever they want. This is because they cannot bear wealth, so do not be arrogant or attached to wealth. Do not be swayed by the eight worldly concerns, but take them as aids to Dharma practice. When merit increases, it is very important to remain humble. Similarly, if you become poor and fall into a low state, if you encounter unpleasant things, do not be discouraged, do not be unable to practice due to poverty, do not think, 'If things continue like this, where will the Dharma come from?' As the saying goes, 'Poverty leads to the growth of sin,' so there is a risk of losing the Dharma. Because you cannot bear poverty, do not pay too much attention to high and low status, happiness and suffering. There is not much difference between human happiness and suffering. Think that without external distractions, practice will increase. Therefore, one needs to be like Langri Tangpa (a great master of the Kadampa school of Tibetan Buddhism), able to endure both happiness and suffering. No matter which situation you encounter, think, 'If I don't practice now, when will I?' and like adding wood to a burning fire, take it as an aid to practice. As the verse says: 'Like a deva being wealthy, one should not be arrogant; like a preta being poor, one should not be discouraged.' This is like relying on both, learning how to practice easily, suppressing all errors with one method. If you feel unable to practice these, because you are afraid of abandoning the Dharma, you do not need any difficult actions of body and speech. All practice can be done through thought, and you do not even need to reduce a meal, so it is easy. Other Dharma practices require many conditions, such as a place to practice and Dharma friends. But this practice does not depend on anything, whether it is happiness or suffering. If you are unwilling to practice, or if you encounter any situation such as happiness or suffering, you can take it as a favorable condition for practice, so practice is very easy. No matter what the reason, even if practice does not progress or does not generate new realizations, practice as before. The third factor of increase has three aspects: the actions of body, speech, and mind, the behavior of not degenerating, and practicing without bias.
ང་པོ་ནི། འབྲལ་ མེད་གསུམ་དང་ལྡན་པར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཁོ་བོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་ཟེར་ནས་བྱ་རྒྱུ་ཅི་གཏོང་ལེན་བསྒོམ་སྟེ་ལོག་གནོན་བྱེད་པའོ།། ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། ལུས་བསྐོར་བ་དང་ ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། བླ་མ་དང་དཀོན་མཆོག་གི་ཞབས་ཏོག་དང་མི་འབྲལ་བ་དང་། ངག་སྐྱབས་འགྲོ་དང་བཟླས་བརྗོད་མདོ་འདོན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་མི་འབྲལ་བ་དང་། ཡིད་ཀྱི་བློ་སྦྱོང་བསྒོམ་པ་དང་མི་འབྲལ་བའོ། ། 1-430 ཡིད་ཀྱི་འདི་བསྒོམ་ཞིང་བཟླས་པ་བྱེད་པ་ནི་གཉིད་དུ་མི་འགྲོ། དེས་མཁར་བ་བྱས་ནས་ཆོས་བསམ་དུ་བཏུབ་པ་ཡིན་གསུང་། ཡང་ཉེས་ལྟུང་བཤགས་མི་དགོས། གཞན་གྱི་ཡང་ལེན་པ་ལ་དེ་འདོད་ ཐོག་ཟེར་བ་མིན། གཞན་གྱི་ལེན་པ་ལ་ཡང་རང་གི་ཕྲ་མོ་ནས་སྤོང་བ་ཞིག་དགོས། ཡིད་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ངན་པ་གང་སྐྱེས་པ་འཕྲལ་ལ་འཇོམས་པའི་སྙིང་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ཞིག་དགོས། དཔེར་ན་མུ་སྟེགས་ཀྱི་མཐུ་བྱེད་པ་ལ་ཐར་ཐོར་སྲོག་ཆགས་གང་བྱུང་བ་གསོད་པ་དང་འདྲ། རྣམ་རྟོག་གང་སྐྱེས་སྐྱེས་ལ་བྱའོ། །དེ་ལྟར་སྒོ་གསུམ་དགེ་བ་ལ་འབད་པས་མེ་འབར་བ་ལ་ ཤིང་བསྣན་པ་ལྟར་བློ་སྦྱོང་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་མི་ཉམས་པའི་སྤྱོད་པ་ནི། ཉམས་པ་མེད་པ་རྣམ་གསུམ་བསྒོམ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། བླ་མ་ལ་གུས་སེམས་མ་ཉམས་ པ་དང་། བློ་སྦྱོང་ལ་སྤྲོ་དགའ་མ་ཉམས་པ་དང་། བསླབ་པ་ལ་བག་ཡོད་མ་ཉམས་པ་གསུམ་གྱི་བློ་སྦྱོང་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་བར་རོ། །དེ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ བླ་མར་དད་གུས་ལ་རག་ལས་པ། བླ་མ་ལ་སངས་རྒྱས་དངོས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཉེ་བར་བཞག་ལ། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་གུས་པ་མ་ཉམས་པར་བྱའོ། །གུས་སེམས་ཉམས་ན་ལྟག་ཆུ་ཆད་པའི་རྫིང་བཞིན་དུ་འགྲོ། 1-431 ཡུར་བ་འདོམ་གང་གིས་བྱེད་པ་ལྟར། བླ་མའི་མན་ངག་གཅིག་ལ་དད་གུས་ཉམས་ཀྱང་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆུ་མི་འབབ། དད་གུས་ཉམས་པས་དམ་ཚིག་ཉམས་བྱ་བ་ཁོ་ན་མིན་ ཏེ། རང་རྒྱུད་ལ་ཡོན་ཏན་སྐྱེ་འཕྲོ་འཆད་པས་དམ་ཚིག་ཉམས་པ་དང་འདྲ། འདི་ལ་བཏུབ་ཚད་ཀྱི་བགྱི་ཡིད་ཀྱིས་མི་ཡོང་། བརྩེ་ཆུང་ལས་བསྙལ་ནས་བྱེད་པ་གཅིག་དགོས། བླ་མར་མ་ཟད་སུ་ དང་འགྲོགས་ཀྱང་གུས་པ་མ་ཉམས་པ་གཅིག་དགོས་ཏེ། སུ་དང་འགྲོགས་ཀྱང་ངན་ཤོས་བྱ། །སྤྲང་པོའི་བུ་བཞིན་དམའ་ས་བཟུང་། །ཞེས་པ་ལྟར་བསྒོམ་པ་ཡིན་གསུངས། དེ་ཡང་དད་གུས་བྱ་སྙམ་པ་གཅིག་ གིས་མི་ཡོང་། དད་གུས་བྱས་པ་དང་། མ་བྱས་པ་ནི་ཕན་ཡོན་དང་ཉེས་པ་བསམ་ནས་གྲོགས་མཐོ་དམན་མེད་པ་ཀུན་ལ་གུས་པར་བྱ། སུ་དང་ཡང་འགྲོགས་མི་ཤེས་ལག་བདེ་མི་རྙེད་པ་ ཐམས་ཅད་གྲོགས་ལ་དད་གུས་མེད་པས་ལན་པ་ཡིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་གྲོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཉམས་པར་གསུངས་པ་ཡིན་པས་གུས་པ་གལ་ཆེའོ། །བློ་སྦྱོང་ལ་སྤྲོ་དགའ་མ་ཉམ
【現代漢語翻譯】 第一：做到不離三昧耶（Samaya，誓言）。 所謂『做到不離三昧耶』，是指有些人自稱是大乘行者，卻隨意放棄聞、思、修，進行錯誤的壓制。 此外，並非什麼都不做，而是身體不離繞塔、頂禮、侍奉上師和三寶；口不離皈依、唸誦、讀經等；意不離修持和禪修。 用心修持和唸誦時，不要昏睡。據說，這樣可以築起圍墻，以便思考佛法。 此外，不需要懺悔罪過。 並非想要拿走別人的東西，就說『我想要那個』。 即使拿別人的東西，也需要從細微處開始斷除貪念。 對於心中生起的任何惡念，都需要有立即摧毀的勇氣。 例如，就像外道施法時，隨意殺死遇到的任何動物一樣。 任何惡念一生起，就要立即對治。 這樣，通過努力行持身口意三善業，就像火上添柴一樣，禪修會越來越進步。 第二：不退轉的行為。 所謂『修持不退轉的三種行為』，是指： 對上師的恭敬心不退轉； 對修持的喜悅不退轉； 對戒律的謹慎不退轉。 通過這三種方式，禪修會越來越進步。 因為大乘的所有功德都依賴於對上師的信心和恭敬。 要將上師視為真正的佛陀，並且始終保持恭敬心不退轉。 如果恭敬心退轉，就像水壩決堤一樣。 就像用一拃長的水渠引水一樣，即使對上師的一句教言失去信心和恭敬，智慧之水也不會流入自己的心田。 失去信心和恭敬，不僅會破壞誓言，還會阻礙自身功德的增長，這與破壞誓言無異。 在這方面，要盡力而爲，不要只是想想而已。 需要從內心深處生起強烈的意願。 不僅對上師，與任何人相處都要保持恭敬心不退轉。 就像格言所說：『與任何人相處都要做最差的，像乞丐的兒子一樣保持謙卑』。 要這樣修持。 僅僅想保持恭敬心是不夠的，要通過思考恭敬和不恭敬的利益和過患，對所有人都保持恭敬，無論地位高低。 任何人都無法與人相處，無法獲得技巧，都是因為對他人缺乏恭敬。 大乘佛法的一切都依賴於他人，因此恭敬非常重要。 對修持的喜悅不退轉。
【English Translation】 First: To be endowed with the Three Inseparables. 'To be endowed with the Three Inseparables' means that some people, claiming to be Mahayana practitioners, abandon listening, thinking, and meditating, and engage in wrong suppression. Furthermore, it's not about doing nothing, but rather the body not being separated from circumambulating stupas, prostrating, serving the Guru and the Three Jewels; the speech not being separated from taking refuge, reciting, reading scriptures, etc.; and the mind not being separated from practicing and meditating. When practicing and reciting with the mind, do not fall asleep. It is said that this builds a wall to contemplate the Dharma. Furthermore, there is no need to confess sins. It is not about saying 'I want that' when wanting to take something from others. Even when taking something from others, one needs to abandon greed starting from the subtle aspects. For any evil thoughts that arise in the mind, one needs to have the courage to destroy them immediately. For example, just like how heretics kill any animals they encounter when performing magic. Any evil thoughts that arise should be dealt with immediately. In this way, by striving to practice good deeds with body, speech, and mind, just like adding wood to a burning fire, meditation will become more and more progressive. Second: Non-deteriorating conduct. 'Meditate on the three aspects of non-deterioration,' which means: Not deteriorating in reverence for the Guru; Not deteriorating in joy for practice; Not deteriorating in mindfulness of discipline. Through these three ways, meditation will become more and more progressive. Because all the qualities of the Mahayana depend on faith and reverence for the Guru. One should regard the Guru as the actual Buddha and always maintain unwavering reverence. If reverence deteriorates, it is like a dam collapsing. Just like drawing water with a span-long ditch, even if one loses faith and reverence for a single instruction of the Guru, the water of wisdom will not flow into one's mind. Losing faith and reverence not only breaks vows but also hinders the growth of one's own qualities, which is equivalent to breaking vows. In this regard, one should do one's best and not just think about it. One needs to generate a strong intention from the depths of one's heart. Not only towards the Guru, but one must also maintain unwavering reverence when interacting with anyone. As the saying goes, 'When interacting with anyone, be the worst, and maintain humility like the son of a beggar.' One should practice like this. It is not enough to merely think about maintaining reverence; one should maintain reverence for everyone, regardless of status, by contemplating the benefits and drawbacks of reverence and irreverence. Anyone who cannot get along with others or acquire skills is because of a lack of reverence for others. All the Dharma of the Mahayana depends on others, so reverence is very important. Not deteriorating in joy for practice.
ས་པ་ནི། སྤྲོ་བ་ཉམས་ན་སྐྱེ་མི་སྲིད་པས་སྤྲོ་སེམས་མ་ཉམས་པ་གཅིག་དགོས། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཡང་སྙིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་བོན་གྲུང་པོ་ཡིན་སྙམ་པ་བྱས་ནས་ཆོས་གང་དང་ཡང་མི་སྙོམས་པར་ཉམས་སུ་སྤྲོ་དགའ་དང་བྱས་ནས་ལེན་པའོ། ། 1-432 དེ་ཡང་སྤྲོ་བར་བྱ་སྙམ་པ་ཙམ་གྱིས་མི་ཡོང་། ཐ་ན་ཁྱི་གཅིག་དང་འགྲོགས་ཀྱང་འདི་ལ་དད་གུས་བསྒོམས། མ་བསྒོམས་ན་ཆོས་ཡོང་མི་སྲིད། ཕན་ཡོན་དང་ཉེས་དམིགས་བསམས་ནས་འཇུག་པ་གཅིག་ དགོས། ད་ལྟ་དང་པོ་མི་འཛིན། བཟུང་ཡང་བརྗེད་དུ་འཇུག མ་བརྗེད་ཀྱང་སེམས་སྙིང་མི་འདོད་པ་འདི་ལ་སྤྲོ་བ་མེད་པས་ལན་པ་ཡིན་པས། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་སྤྲོ་བས་འཇུག་པ་ཅིག་དགོས་ གསུངས། བསླབ་པ་ལ་བག་ཡོད་མ་ཉམས་པ་ནི། སྐྱབས་འགྲོ་ནས་བཟུང་སྟེ་བསྙེན་གནས། དགེ་ཚུལ། དགེ་སློང་། སྨོན་འཇུག་དབང་གི་བར་རང་གི་གང་དང་གང་ཁས་བླངས་པའི་སྡོམ་ཁྲིམས་ལ་སྐད་ཅིག་ཀྱང་ གློད་པའི་སྐབས་མེད། ད་ལྟ་བསླབ་པ་གཤའ་མར་མ་སོང་བ་ལ་ཆོས་བྱུགས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བ་འདུག་པ་འདི་བག་ཡོད་སྙམ་ནས་གཞི་རྩ་ཆད་པ་ཡིན་པས། ཆོས་གང་བྱས་ཀྱང་མི་ཡོང་། འདི་ གཤའ་མ་མེད་པར་རྣལ་འབྱོར་པའི་རྩར་ཕྱིན། དེ་ནས་ཆང་གི་ཐིམ་བུ་སྐྱེད་རེ་བྱས་ནས་ཁྱིམ་པ་ཀུན་ངེད་ལ་སྒོམ་ཆེན་བཟང་པོ་གཅིག་ཡོད་ཟེར་ནས། ལོག་ལྟ་ལ་བཀོད་དེ་དམྱལ་བ་བསྐྱུར་ བ་འདི་བག་ཡོད་དགོས། དེ་ལ་བརྟེན་འདྲིས་བྱས་པའི་གྲོགས་པོ་ཁོ་ན་ཡང་གལ་ཆེ། དེ་ཙམ་གྱི་མི་གནོད་ཟེར་བ་དང་། སྨྲ་ཁམ་ཆེ་བ་དང་། འདི་གླེང་སྙིང་མི་འདོད་པ་དང་འགྲོགས་ན་མི་ཉམས་མི་སྲིད། 1-433 གཙང་དུ་བཀའ་གདམས་པ་གཅིག་དང་མཚན་ཉིད་པ་གཅིག་འགྲོགས་ཕྱིན་པས། མཚན་ཉིད་པ་རྨེ་ཤོན་རྩེ་བ་ལ་བཀའ་གདམས་པ་དེ་དང་པོ་མི་མགུ །ཕྱིས་ཁོ་རང་ཡང་ང་ཁ་ཅིག་དང་སྐོམ་ན་ ཟེར་ནས་ཁོ་བས་ཐུ་བར་སོང་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆ་གསུངས། གསུམ་པ་ཕྱོགས་མེད་ཀུན་ཁྱབ་ཏུ་སྦྱང་བ་ནི། ཡུལ་ལ་ཕྱོགས་མེད་དག་ཏུ་སྦྱང་། །ཁྱབ་དང་གཏིང་འབྱོངས་ཀུན་ལ་གཅེས། །ཞེས་བྱ་བ་ སྟེ། ཕྱོགས་རེ་བས་མི་འབྱོངས་པས་ཕྱོགས་མེད་དུ་སྦྱངས་ན་འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། ང་འདྲེ་ལ་བཟོད་སྟོབས་ཆེ། ཁོ་མི་ལ་བཟོད་སྟོབས་ཆེ། ང་སྟོང་པ་ཤས་ཆེ། ཁོ་སྙིང་རྗེ་ཤས་ ཆེ་ཟེར་བ་ཀུན་ཕྱོགས་རེ་བ་ཡིན། འཕགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཕྱོགས་མེད་དང་། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཕྱོགས་རེ་བར་སོང་བ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གང་ཟག་གི་བྱེ་བྲག་གིས་ཀྱང་ཁ་ ཅིག་རྒུད་ཙ་ན་ཡོང་ལ། འབྱོར་ཙ་ན་ངའི་གོང་ན་མི་མེད། གོ་མཁར་གྱི་ཀློང་ན་ཁྱི་མེད་སྙམ་ནས་སྤ་བཀུག་བཀུག་ནས་ཤོར་བ་བཞིན་དུ་ཆ་བ་ཡོང་བ་ཡིན། ཁ་ཅིག་འབྱོར་ཙ་ ན་བཏུབ་པ་ལ། རྒུད་ཙ་ན་ཁྱེད་རང་ཉམས་ལ་མ་བབས་པ་ཡིན། ང་གནས་སྐབས་འདི་ཙུག་འདུག་པ་ལ་ཟེར་ནས་སྡུག་མི་ཐེག་པ་ཡང
【現代漢語翻譯】 地（ས་པ་ནི།） 如果熱情消退，就不會有進步，所以必須保持熱情。要認為大乘的精髓是鮮活的佛種，不要與任何其他法門混淆，要以喜悅和熱情來接受。 1-432 僅僅想著要熱情是不夠的。即使與一隻狗相處，也要培養對它的虔誠和恭敬。如果不培養，就不會有佛法。必須思考利益和過患，然後投入。 現在一開始不抓住（要點），即使抓住了也會忘記，即使不忘記，如果內心不喜歡，那是因為沒有熱情。因此，必須始終以熱情投入。 （上師）說，在戒律方面，不失去正念，從皈依開始，直到近住戒、沙彌戒、比丘戒、發願和進入灌頂之間，對於自己所承諾的戒律，一瞬間也不能放鬆。 現在，如果戒律不純正，即使塗上佛法也無法生長，這就像認為有正念而切斷了根基。無論做什麼佛法都不會成功。如果沒有純正的戒律，就去瑜伽士那裡，然後像釀酒一樣，讓所有在家人都說『我們這裡有一個好的修行人』，從而引導他們走向邪見，拋入地獄。所以必須要有正念。依賴和交往的朋友也很重要。如果認為『就這一點不會有害』，或者誇誇其談，或者與那些不喜歡談論這些的人交往，就不可能不退步。 1-433 在藏地，一位噶當派（བཀའ་གདམས་པ་，Kadampa，噶當派）的人和一位名相學者一起旅行。一開始，名相學者不喜歡那位噶當派的人。後來，他自己也說『我有時會感到口渴』，然後就去找他要酒喝了。同樣，（上師）說了三種（修行方式）。第三種是無偏和普遍的學習：『在無偏的地方學習，珍視普遍和深刻的理解。』因為偏頗的學習不會成功，所以在無偏的地方學習才能增長和發展。『我擅長忍受鬼，他擅長忍受人，我更傾向於空性，他更傾向於慈悲』，這些都是偏頗的。聖者的功德是無偏的，而凡夫的所有功德都是偏頗的，這是法性。由於個體的差異，有些人會在衰落時出現，而在興盛時則認為『我之上沒有人』，就像在碉堡里沒有狗一樣，得意忘形地消失了。有些人興盛時還能堅持，但衰落時就會說『你沒有經歷過我的痛苦，我只是暫時這樣』，無法忍受痛苦。
【English Translation】 The Ground (ས་པ་ནི།) If enthusiasm wanes, there will be no progress, so enthusiasm must be maintained. One must think that the essence of the Mahayana is a vibrant Buddha-seed, not to be mixed with any other Dharma, and to accept it with joy and enthusiasm. 1-432 It is not enough to merely think about being enthusiastic. Even when interacting with a dog, cultivate devotion and respect for it. If you don't cultivate it, there will be no Dharma. One must contemplate the benefits and drawbacks and then engage. Now, at the beginning, one doesn't grasp (the essence), and even if one grasps it, one forgets it. Even if one doesn't forget it, if the heart doesn't like it, it is because there is no enthusiasm. Therefore, one must always engage with enthusiasm. (The master) said that in terms of discipline, not losing mindfulness, starting from taking refuge, up to the lay vows, novice vows, full monk vows, aspiration and entering empowerment, for the vows that one has taken, one must not relax even for a moment. Now, if the discipline is not pure, even if one applies Dharma, it cannot grow. This is like thinking one has mindfulness and cutting off the root. No matter what Dharma one does, it will not succeed. Without pure discipline, one goes to a yogi, and then, like brewing alcohol, one lets all the laypeople say 'We have a good practitioner here,' thereby leading them to wrong views and throwing them into hell. So one must have mindfulness. The friends one relies on and associates with are also important. If one thinks 'Just this much won't be harmful,' or talks boastfully, or associates with those who don't like to talk about these things, it is impossible not to regress. 1-433 In Tibet, a Kadampa (བཀའ་གདམས་པ་, Kadampa, the Kadampa school) person and a dialectician traveled together. At first, the dialectician didn't like the Kadampa person. Later, he himself said 'I sometimes feel thirsty,' and then went to him to ask for alcohol. Similarly, (the master) spoke of three (ways of practice). The third is impartial and universal learning: 'Study in impartial places, cherish universal and profound understanding.' Because biased learning will not succeed, studying in impartial places will increase and develop. 'I am good at enduring ghosts, he is good at enduring people, I am more inclined towards emptiness, he is more inclined towards compassion,' these are all biased. The qualities of the noble ones are impartial, while all the qualities of ordinary beings are biased, this is the nature of Dharma. Due to individual differences, some appear in decline, while in prosperity they think 'There is no one above me,' like a dog in a fortress, becoming arrogant and disappearing. Some can persevere in prosperity, but in decline they say 'You haven't experienced my suffering, I am just like this temporarily,' unable to endure suffering.
་ཡོད། དེ་བཞིན་དུ་བསྟོད་ཙ་ན་གཟེང་གིས་ཕུག་རོན་གྱི་སྣར་ཤིང་བུ་བཙུགས་པ་བཞིན་འགྲོ་བ་དང་། 1-434 སྨད་ར་བཏང་ཙ་ན་མི་བཟོད་པ་འདི་ལ་དུག་གཅིག་བཏང་རྒྱུ་ལ་སྙམ་པ་ཡོང་། ཡང་ཁ་ཅིག་ཟས་ལ་བཏུབ་ལ། གོས་ལ་ཞེན་པ་དང་། ཁ་ཅིག་ནང་གི་ཆགས་པ་ཆུང་ལ་ཕྱི་ཡི་ ཆེ་བ་དང་། ཁ་ཅིག་དེ་ལས་ལྡོག་པ་དང་། ཁ་ཅིག་ཡོན་ཏན་ཙམ་མེད་པ་ལ་ཁེངས་ནས་ཕྱིན་པར་རྩི་བ་མཐོང་ནས་དེ་ལ་མི་བཟོད་པ་དང་། ཁ་ཅིག་ཡུལ་དུ་ཆོས་འཆོར། ཁ་ཅིག་ བྱེས་སུ་ཆོས་འཆོར་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡང་ཁ་ཅིག་སྡེ་པ། ཁ་ཅིག་གྲྭ་པ། ཁ་ཅིག་སེར་སྣ། ཁ་ཅིག་ཕྲག་དོག ཁ་ཅིག་ཞེ་སྡང་། ཁ་ཅིག་ནོར་ཕྱིར་འཆི་ནུས་པ་ལ་སོགས་པ་ འདི་ལ་བསྐལ་པར་བཤད་ཀྱང་འཛད་པ་མེད་གསུངས། ད་ཆོས་ཉན་བཤད། ལྟ་སྒོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་འགྲོ་བ་ཞིག་དགོས། དེའི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་ཡིན་པས་དེའི་གཉེན་པོ་ཕྱོགས་ མེད་ནས་སྦྱོང་བ་ཞིག་དགོས་ལ། དེ་ཡང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མཐའ་ཆོད་པར་བྱའོ། །བླ་མའི་གདམས་ངག་ཡོད་ན་སེར་སྣ་ལ་སོགས་པ་གང་ཆེ་བ་ལ་ཐེལ་པོར་སྦྱོང་། ཅི་བྱས་ བདག་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོར་སོང་ན་མ་ནོར། བདག་འཛིན་ཐུལ་ན་ཁམས་གསུམ་སྲིད་པ་དགུ་ཐུལ་ལོ། །ཐུབ་པ་ཡིན་དང་ཤ་སྲང་གང་ལ་གཏང་ས་མདེའུ་རྩེ་གང་ལས་མེད་གསུང་། དེ་ཡང་ཟས་ལ་སོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་ལ་འདིས་ཁྱབ་པ་དང་། 1-435 ཉ་མ་ལྷ་ཁང་དུ་ཕྱིན་པ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་གྱི་སྙིང་ཐག་པ་རུས་པའི་ཁོང་ནས་སྦྱོང་བ་གླང་ཐང་པ་དགེ་བ་དམྱལ་བར་བསྔོ་བའམ། འཆད་ཀ་བ་ཕ་རོལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལེན་པ་ ལ་དགའ་ཡལ་ལེ་གསུངས་པ་ལྟར་སྦྱོང་བའོ། །ཆོས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་བྱ་བ་རྭ་སྒྲེང་པ་སྐྱེན་བྱས་པ་དང་། ཚིག་དེ་ངོ་ཤེས་པས་མི་ཆོག དོན་ནང་དུ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཞིག་དགོས་གསུང་།། །། ༄། །འབྱོངས་པའི་ཚད། གཉིས་པ་འབྱོངས་པའི་ཚད་ནི་གསུམ་སྟེ། ཚད་དངོས་དང་། དེའི་རྟགས་དང་། དཔང་པོའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་བའི་ཚད་ན་ལོག་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ལས་དང་པོ་མོས་པ་སྦྱོང་བའི་དུས་ཡིན་པས་ མོས་པས་འབྱོངས་པའི་ཚད་ནི། ཕྱི་ནང་སྣོད་བཅུད་རང་གཞན་གྱི་རྟེན་ལ་ཆགས་ཞེན་བཏང་ནས་ལོག་ཙ་ན་ཡིན་ཏེ། ཞེན་པའི་ཟུག་རྔུ་དམ་གྱུར་ན། །བཟང་ངོ་སྙམ་ཡང་ནོར་བར་བཞེད། །ཅེས་དང་། འཁོར་བར་ཆགས་པའི་ཡིད་དང་ལྡན་རྣམས་རྟག་ཏུ་འཁོར། །ཞེས་དང་། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཆགས་མེད་གྱུར་ལ་རེག །ཅེས་གསུངས་པས་གང་ལ་ཡང་མ་ཞེན་པར་བསླབ་པ་གལ་ཆེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཆོས་གསུངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆགས་ཞེན་བཟློག་པའི་ཐབས་སུ་གསུངས་པ་ཡིན། ཇོ་བོའི་ལམ་རིམ་གསུངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེན་པ་སྤོང་བའི་རིམ་པར་གསུངས་པ་ཡིན། འཆི་བ་བསམ་པས་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་བཟློག་པ་ནས། 1-436 བདག་མེད་གཉིས་བསྒོམ་པས་དངོས་པོ་དང་
【現代漢語翻譯】 是這樣的，讚美時，就像用傲慢的姿態插上鴿子的棲木一樣； 貶低時，就會想：『對這個無法忍受的人，我該下什麼毒呢？』 有些人貪戀食物，執著于衣物；有些人內在的貪戀小，外在的貪戀大；有些人則相反；有些人明明沒有絲毫功德，卻自以為是，傲慢自大，看到這些就無法忍受；有些人身處故鄉卻敗壞佛法，有些人流落異鄉卻敗壞佛法等等；還有些人貪戀權勢，有些人貪戀僧位，有些人吝嗇，有些人嫉妒，有些人嗔恨，有些人爲了錢財甚至可以去死等等，這些即使說上一個劫也說不完。 現在，所有聽聞佛法、講經說法、觀修的人，都需要找到對治煩惱的方法。而煩惱的根源是『我執』，所以需要從各個方面修習對治『我執』的方法。這也要用各自的辨別智慧來徹底決斷。如果有上師的竅訣，就針對自己最強烈的煩惱，比如吝嗇等，進行猛烈的對治。無論做什麼，只要能對治『我執』，就不會出錯。如果能降伏『我執』，就能降伏三界九有。 上師說：『能捨棄的，無論是肉還是秤，能施捨的，無論是箭尖還是什麼。』 這也適用於所有關於食物等的瑜伽修習。不是像去雅瑪拉康（Nyama Lhakhang）那樣，而是要從內心深處、從骨髓里修習，就像格朗塘巴（Glangthangpa）尊者將善業迴向給地獄，或者像卡瓦堅贊（Kawa Kachen）尊者那樣，喜歡承受他人的痛苦一樣。 修習佛法，不能像饒杰巴（Rwa sgrengpa）那樣敷衍了事，僅僅認識文字是不夠的，需要將佛法的意義融入內心去修習。 通達的程度： 第二，通達的程度有三種：真實的程度、程度的徵象和見證者。 首先是：『證悟的程度在於捨棄。』 意思是說，最初的修行是培養信心的階段，所以通過信心來衡量證悟的程度，就在於對外在世界、內在身心、自己和他人等一切事物，能夠放下貪戀和執著。如果執著的刺痛難以去除，即使自認為良好，也被認為是錯誤的。正如經文所說：『心懷對輪迴的執著之人，將永遠流轉于輪迴。』 『諸佛的菩提，觸及於無執著的狀態。』 因此，不執著于任何事物而學習非常重要。諸佛所宣說的一切佛法，都是爲了對治貪戀和執著的方法。阿底峽尊者所宣說的《菩提道次第論》，也是宣說捨棄執著的次第。從思維死亡以對治對今生的執著開始， 到修習二無我以對治對事物和
【English Translation】 It is like this, when praised, one walks with an arrogant posture, like planting a pigeon's perch; when belittled, one thinks, 'What poison should I give to this unbearable person?' Some are greedy for food and attached to clothes; some have small inner attachments and large outer attachments; some are the opposite; some have no merit at all but are arrogant and self-important, and seeing this is unbearable; some ruin the Dharma in their homeland, some ruin the Dharma in foreign lands, and so on; some are greedy for power, some are greedy for monastic positions, some are stingy, some are jealous, some are hateful, some are willing to die for money, and so on. Even if one were to speak for an eon, these things would not be exhausted. Now, all those who listen to the Dharma, give teachings, and meditate need to find a remedy for their afflictions. The root of affliction is 'self-grasping,' so one needs to practice methods to counteract 'self-grasping' from all directions. This also needs to be thoroughly decided with one's own discriminating wisdom. If one has the guru's instructions, one should practice intensely against whatever affliction is strongest, such as stinginess. Whatever one does, if it goes against 'self-grasping,' it is not mistaken. If one can subdue 'self-grasping,' one can subdue the three realms and nine existences. The master said, 'Whatever can be given away, whether it is meat or a scale; whatever can be donated, whether it is the tip of an arrow or anything else.' This also applies to all yogic practices related to food and so on. It is not like going to Nyama Lhakhang, but one must practice from the depths of one's heart, from the marrow of one's bones, like Geshe Glangthangpa dedicating merit to hell, or like Kawa Kachen enjoying taking on the suffering of others. Practicing the Dharma should not be done superficially like Rwa sgrengpa; merely recognizing the words is not enough; one needs to integrate the meaning of the Dharma into one's heart and practice it. The Measure of Accomplishment: Second, the measure of accomplishment is threefold: the actual measure, the signs of it, and the witness. First is: 'The measure of accomplishment lies in renunciation.' This means that the initial practice is the stage of cultivating faith, so the measure of accomplishment through faith lies in renouncing attachment and clinging to all things, whether external world, internal body and mind, oneself or others. If the sting of attachment is difficult to remove, even if one thinks it is good, it is considered wrong. As the scriptures say: 'Those who have minds attached to samsara will always wander in samsara.' 'The enlightenment of the Buddhas touches the state of non-attachment.' Therefore, it is important to learn without being attached to anything. All the Dharma taught by the Buddhas is a method to counteract attachment and clinging. The Lamrim (Stages of the Path) taught by Jowo Atisha is also a sequence of abandoning attachment, starting from contemplating death to counteract attachment to this life, to meditating on the two selflessnesses to counteract attachment to things and
མཚན་མར་ཞེན་པ་བཟློག་པའི་བར་རོ། །དེ་བས་ཉན་རང་གི་ཐར་པ་ཙམ་སྒྲུབ་པ་ལ་ཡང་། ཐམས་ཅད་བཏང་བས་མྱ་ངན་འདས། །བདག་བློ་མྱ་ངན་འདས་ པ་སྒྲུབ། །ཅེས་ཞེན་ཆགས་མེད་པ་ཞིག་དགོས་པར་གསུངས་པ་ཡིན། ཆགས་ཞེན་མཐའ་དག་སྤངས་པ་སངས་རྒྱས་ཉག་གཅིག་ཡིན། བསླབ་པ་གསུམ། ཚོགས་གཉིས། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག ལམ་ལྔ་ས་བཅུ་གསུངས་ པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེན་པ་སྤོང་བའི་ཐབས་ཡིན། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པའི་སྒོ་གཉིས་ཡོད་དེ། ལུས་དང་ལུས་ལས་གཞན་པའོ། །དང་པོ་ལུས་ལ་ཆགས་པ་ནི། བདག་ལུས་གང་ལ་ཆགས་པ་ཡིས། །འཇིགས་ གནས་ཆུང་ལའང་འཇིགས་སྐྱེ་བ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཉེས་པ་མང་དུ་གསུངས་ལ། ལུས་ལས་གཞན་ལ་ཆགས་པ་ནི། རྫས་ཡོ་བྱད་དང་གཉེན་འབྲེལ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཆགས་པ་སྟེ། ནོར་ལ་ཆགས་ པས་གཡེངས་པར་གྱུར་རྣམས་ལ། །སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་སྐབས་མེད་དོ། །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཉེས་པ་དྲན་པར་བྱས་ལ་ཞེན་པ་བཟློག དེ་ནས་ཕྱི་མའི་ལུས་ལ་ཆགས་པ་ལ་ ཡང་སྒོ་གཉིས་ཡོད་དེ། ལུས་བྱེ་བྲག་ཅན་ལ་སྲེད་པ་ཕྱི་མར་ལུས་བཟང་པོ་ཅིག་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་། ཤི་ནས་ལུས་མེད་པར་ཤེས་ཙ་ན་གཡང་དུ་ལྷུང་བ་སྙམ་བྱེད་ན་ལུས་བྱེ་བྲག་མེད་པ་ལ་སྲེད་པ་འབྱུང་བའོ། ། 1-437 དེ་ཡང་དབུགས་འགྲོ་ཙ་ན་གང་དུ་སྐྱེ་བའི་ལུས་གཅིག་བྱུང་བ་སྙམ་བྱེད་པ་ལས་ཤེས་པ་འཕོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག་བར་དོ་མི་འདོད་པ་ཡང་ཡོད། བར་དོ་འདོད་པས་ཀྱང་དེ་ ལས་བསོག་པར་མི་འདོད། དང་པོ་བར་དོའི་ལུས་བླངས་པ་དེ་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་འདོད་ལ། ཐེག་ཆེན་པས་བར་དོར་ལས་བསོག་པར་འདོད། དེར་ཤུལ་ན་གནས་པའི་དགེ་སྡིག་གི་ལད་མོ་བྱེད་ ཅིང་སྔར་མ་ཤི་ཙ་ན་སྣང་བ་ཝ་ལེར་ཡོད་པར་འདོད། ཤུལ་ན་འདུག་པས་ངུས་ཙ་ན་ཤི་སྙམ་པའི་འདུ་ཤེས་སྐྱེ། ཞག་བདུན་ཕྲག་བདུན་དུ་བར་དོ་གནས། ཞག་བདུན་བདུན་ནས་ལུས་མི་ འདྲ་བ་རེ་ལེན་པར་འདོད། མའི་མངལ་དུ་འཇུག་པའི་དུས་ན་ཡང་སྣང་བ་བཟང་པོ་ལ་ཁང་བཟང་། ངན་པ་ལ་འཇག་སྤྱིལ་དུ་འཇུག་པའི་སྣང་བ་འབྱུང་། བར་དོའི་ལུས་ཀྱང་ཁོ་རང་ནང་དང་ ལྷའི་མིག་དག་པ་གཉིས་ཀྱིས་མཐོང་། གཞན་གྱིས་མི་མཐོང་གསུངས། དབང་པོ་ལྔ་ཀ་ཚང་། རྩིག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མ་ཐོགས། ཟས་སུ་དྲི་ཟ། མའི་མངལ་ལ་ཐོགས་ནས་དེའི་གཟུགས་དེ་ཉིད་ཀྱང་ཕོ་ མོའི་གཟུགས་ཐ་དད་དུ་ཡོད་པས་མོ་ཡིན་ན་ཕ་ལ་ཆགས། མ་ལ་ཕྲག་དོག ཕོ་ཡིན་ན་དེ་ལས་ལྡོག་པའོ། །ཞེན་པས་མཚམས་སྦྱར་ནས་ཕ་མའི་ས་བོན་གྱི་རྒྱས་གཏུམ་པ་བཞིན་སོང་ནས་དར་ཅིག་བརྒྱལ་ནས་འགྲོ 1-438 དེ་ནས་མིང་གཟུགས་ཀྱི་མྱུ་གུ་འགྲུབ་བོ། །བར་དོ་མི་འདོད་པས་ཕྱི་མའི་ལུས་ལ་ཆགས་པས་མཚམས་སྦྱོར་བར་འདོད་པ་ཡིན། གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་ན་སྙིང་ཁར་རང་གི་སྙིང་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་ མིང་གཞི་ལ་བདག་ཏུ་བཟུང་བས་མཚམས
【現代漢語翻譯】 這是爲了阻止對錶象的執著。因此，即使是爲了實現聲聞乘和獨覺乘的解脫，也需要像這樣不執著：『捨棄一切，進入寂滅。我的心識要實現寂滅。』據說，完全斷絕貪戀執著是唯一佛陀才能做到的。三學、二資糧、六度波羅蜜、五道十地，所有這些都是爲了捨棄執著的方法。對今生的執著有兩個途徑：身體和身體之外的事物。首先，對身體的執著，就像這樣：『因為執著于自己的身體，即使是微小的恐懼也會產生巨大的害怕。』等等，經中說了許多過患。對身體之外事物的執著，就是對財物、用具和親友等的執著。就像這樣：『那些因貪戀財富而心神不寧的人，沒有從輪迴痛苦中解脫的機會。』等等，要憶念經中所說的過患，從而阻止執著。然後，對於來世身體的執著也有兩個途徑：貪求具有特殊性質的身體，希望來世獲得一個好的身體；或者，當知道死後沒有身體時，就認為自己要墜入深淵，從而產生對沒有特殊性質的身體的貪求。 當氣息停止時，就認為會產生一個轉生之處的身體，從而意識轉移。有些聲聞乘部派不承認中陰身。即使承認中陰身的人，也不希望從中陰身造業。首先，他們希望中陰身所取的身體會轉變成其他形態，而大乘行者則認為可以在中陰身造業。他們認為，在中陰身期間，會模仿生前的善惡行為，並且像生前一樣清晰地顯現。當在中陰身哭泣時，會產生『我死了』的念頭。中陰身會持續七個七天。他們認為，每過七天就會獲得一個不同的身體。即使在進入母胎時，也會有好的顯現，比如進入豪宅；壞的顯現，比如進入茅棚。據說，中陰身只有自己和具有清凈天眼的天神才能看見，其他人看不見。中陰身具有完整的五根，不會被墻壁等阻礙，以氣味為食。進入母胎后，由於父母的體液有男女之分，如果是女性，就會貪戀父親，嫉妒母親；如果是男性，則相反。由於執著而結合，就像父母的精血混合凝結一樣，然後昏厥過去。 之後，名色的幼芽就形成了。不承認中陰身的人，認為對來世身體的執著是結合的條件。如果轉生到無色界，就會執著於心識的一個部分，認為那是『我』。
【English Translation】 This is to counteract attachment to appearances. Therefore, even to achieve the liberation of Shravakas and Pratyekabuddhas, one needs to be without attachment, like this: 'By abandoning everything, enter Nirvana. My mind should achieve Nirvana.' It is said that completely abandoning attachment is something only a Buddha can do. The Three Trainings, Two Accumulations, Six Paramitas, Five Paths, and Ten Bhumis are all methods for abandoning attachment. There are two ways to be attached to this life: the body and things other than the body. First, attachment to the body is like this: 'Because of attachment to one's own body, even small fears give rise to great fear.' And so on, many faults are mentioned in the scriptures. Attachment to things other than the body is attachment to wealth, possessions, relatives, and so on. Like this: 'Those who are distracted by attachment to wealth have no chance of liberation from the suffering of Samsara.' And so on, one should remember the faults mentioned in the scriptures and thereby counteract attachment. Then, there are also two ways to be attached to the future body: craving for a body with specific characteristics, wanting to obtain a good body in the future; or, when one knows that there is no body after death, one thinks that one is falling into an abyss, and thus craving for a body without specific characteristics arises. When the breath stops, one thinks that a body will arise in the place of rebirth, and thus consciousness is transferred. Some Shravaka schools do not accept the Bardo (intermediate state). Even those who accept the Bardo do not want to accumulate karma in the Bardo. First, they want the body taken in the Bardo to transform into another form, while Mahayana practitioners believe that one can accumulate karma in the Bardo. They believe that during the Bardo, one imitates the good and bad deeds of one's previous life, and that appearances are as clear as they were before death. When one cries in the Bardo, the thought 'I am dead' arises. The Bardo lasts for seven weeks. They believe that every seven days one takes a different body. Even when entering the mother's womb, there are good appearances, such as entering a mansion; and bad appearances, such as entering a hut. It is said that the Bardo body can only be seen by oneself and by deities with pure divine eyes; others cannot see it. It has all five senses complete, is not obstructed by walls, and feeds on odors. After entering the mother's womb, because the fluids of the parents are different for male and female, if it is female, it will be attached to the father and jealous of the mother; if it is male, it is the opposite. Due to attachment, they combine, just as the essence of the parents mixes and congeals, and then they faint for a moment. After that, the sprout of name and form is formed. Those who do not accept the Bardo believe that attachment to the future body is the condition for union. If one is born in the Formless Realm, one clings to a part of one's consciousness, considering it to be 'I'.
་སྦྱོར། སྔར་ནས་བར་དོའི་སེམས་ཅན་རྡོ་རྗེ་གདན་ལ་ཐོགས་པར་བཤད། འཁོར་བ་འགྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཞེན་པས་བྱེད་པས་བར་དོར་ཡང་མ་ཞེན་པ་གལ་ཆེའོ། ། དེ་ཡང་འཆི་ཁར་མ་ཞེན་པ་ཞིག་དགོས། དེ་ལ་ད་ལྟ་གང་ལ་ཡང་མ་ཞེན་པར་བློ་སྦྱོང་དགོས་གསུངས། དེ་ལྟར་མ་ཞེན་པར་བསླབ་པས་སྔགས་པ་ཀུན་ལ་བར་དོར་རིག་འཛིན་གྱི་གནས་ སུ་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་དངོས་གྲུབ་ཐོབ་ནས་ལུས་དེ་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་གང་དུ་ཡང་མ་གཏོགས་པའི་འཇའ་ལྟ་བུ་གཅིག་ཏུ་ཁོ་རང་གི་སྣང་བ་ལ་འབྱུང་བར་འདོད་པའོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་ གྱི་ལུས་ཐམས་ཅད་ལས་དང་ཆགས་པའི་རྩ་བ་ལས་བྱུང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་ཐོབ་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ཉོན་མོངས་པའི་དོད་སྙིང་རྗེས་བྱས། ལས་ཀྱི་དོད་སྨོན་ལམ་གྱིས་བྱས་ནས་སེམས་ ཅན་གྱི་དོན་དུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པའོ། །གཉིས་པ་འབྱོངས་པའི་རྟགས་ནི། འབྱོངས་རྟགས་ཆེན་པོ་ལྔ་ལྡན་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། བློ་འདི་ལྟ་བུ་འབྱོངས་ཙ་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དང་། ཉེས་པ་ཕྲན་ཚེགས་ལ་འཛེམས་པས་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཆེན་པོ་དང་། 1-439 གཞན་དང་འདོམ་ཐུག་བྱུང་བའི་ཚེ་བཟོད་པ་རི་བཞིན་བརྟན་པས་དཀའ་ཐུབ་ཆེན་པོ་དང་། ལུས་ངག་གི་དགེ་སྦྱོར་ལ་བལྟས་ན་རྟག་ཏུ་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པས་དགེ་སྦྱོར་བ་ཆེན་ པོ་དང་། བཀའ་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་དང་། རང་གི་སེམས་འབྱོངས་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡོང་བའོ། །དེའང་བསླབ་ལེགས་ཤིག་དགོས། ཁ་སང་དང་ན་ནིང་ ཡང་དེ་ལས་མེད་ཀྱིས་མི་ཡོང་། སྔ་ཐུན་པས་ཕྱི་ཐུན། ཐུན་སྟོད་པས་ཐུན་སྨད་སྐྱེད་ཚོལ་དགོས། དེ་ཡང་ཐོས་པ་དང་དྲན་པས་ཀྱང་ཨེན་རེ་ཡོང་སྟེ། འབྲས་བུ་དེ་ཙམ་མི་འབྱུང་བས་འདི་ ལ་དུས་ཅིག་ཏུ་ཆིག་དྲིལ་དུ་འབུངས་པ་ཞིག་དགོས། དེ་ཡང་མ་འོངས་པ་ལ་རྟག་ཏུ་གོ་ཆ་བགོ་བྱ་བ་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་གྱི་སྡིག་སྡུག་རང་ལ་ལེན་པ་དང་། རང་གི་དགེ་བདེ་ གཞན་ལ་གཏོང་བར་གོ་ཆ་གྱོན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་རང་བས་ཀྱང་མི་དང་མི་མ་ཡིན་པའི་གནོད་པ་ཅི་བྱུང་བ་ན་ཕྱིས་འདོམ་ཐུག་ལ་སོགས་ཅི་བྱུང་ཡང་བཟོད་པར་བྱ་སྙམ་པ་དང་། ཁས་བླངས་ཀྱི་སྡོམ་ཁྲིམས་དང་སྐད་ཅིག་དང་མ་བྲལ་བར་བྱ་སྙམ་པ་དང་། ངན་སྨྲས། ཕྲག་དོག སྐུར་འདེབས་ལ་སོགས་པ་ཅི་བྱུང་ཡང་བཟོད་པར་བྱ་སྙམ་དུ་གོ་བགོས་ནས་ཕྱིས་འདོམ་ཐུག་ལ་སོགས་ཅི་བྱུང་ཡང་འཕྲང་ཐུབ་པ་ཞིག་ཡོང་བ་ཡིན། 1-440 དེ་བས་ཀྱང་ཆོས་དང་འགལ་བའི་འཕྲང་བྱུང་ཚད་ལ་ཆོས་དང་མི་འགལ་བར་བྱ་སྙམ་དུ་གོ་ཆ་གྱོན་པའོ། །གང་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་བདེ་འབྲེལ་བ། །བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་ མཆི། །ཞེས་དང་། དགྲ་འམ་འོན་ཏེ་མཛའ་ཡང་རུང་། །ཉོན་མོངས་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་རྣམས་ལ། །དགེ་བཤེས་ཡིན་པ་སུས་མཐོང་བ། །དེ་ན
【現代漢語翻譯】 此外，據說中陰（藏文：བར་དོ།，指死亡和轉世之間的過渡狀態）的眾生會與金剛座（藏文：རྡོ་རྗེ་གདན།，指菩提伽耶，佛陀成道之地）相連。一切輪迴的成就都由執著所致，因此在中陰階段不執著非常重要。 同樣，臨終時不執著也很重要。據說現在就要訓練自己對任何事物都不執著。像這樣通過訓練不執著，所有的密咒士（藏文：སྔགས་པ་，修持密宗的人）都能在中陰階段獲得明覺持明（藏文：རིག་འཛིན་，具有特殊知識和能力的人）的地位，獲得大手印（藏文：ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ།，一種高級的密宗修行方法）的成就，他們的身體不會墮入六道輪迴中的任何一道，而是像彩虹一樣顯現在他們自己的覺知中。因此，一切眾生的身體都源於業和貪執的根本。菩薩（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ།，發願爲了一切眾生而成就佛果的人）在獲得果位之前，會以慈悲心代替煩惱，以願力代替業力，爲了利益眾生而轉世。 第二，成就的標誌是：『具有五種偉大成就的標誌』。意思是說，一旦這種心性成熟，就會成為偉大的菩薩，並且因為避免細微的過失而成為偉大的持律者（藏文：འདུལ་བ་འཛིན་པ་，遵守戒律的人）。 1-439 當與他人發生衝突時，能像山一樣堅定地忍耐，成為偉大的苦行者（藏文：དཀའ་ཐུབ་，通過嚴酷的修行來凈化身心的人）；觀察身語的善行，總是具有信心和精進，成為偉大的行善者（藏文：དགེ་སྦྱོར་བ་，行善之人）；因為自己的心性成熟，成為偉大的瑜伽士（藏文：རྣལ་འབྱོར་པ་，修行瑜伽的人），並且通曉一切佛經和論著所要表達的主要內容。因此，需要良好的訓練。昨天和前天沒有做到，並不意味著以後也做不到。前一階段的修行可以幫助后一階段的修行。早上的修行可以幫助晚上的修行。通過聽聞和憶念也能有所成就，但不會有太大的成果，因此需要集中精力，一次性完成。 因為要始終為未來穿上盔甲，所以要承擔眾生的罪惡和痛苦，並將自己的善和樂給予他人，這就是穿上盔甲。即使這樣，當人和非人造成傷害時，或者以後發生衝突時，也要想著忍耐。要想著不與自己承諾的誓言和戒律分離。要想著忍耐惡語、嫉妒、誹謗等等，這樣穿上盔甲，以後無論發生什麼衝突，都能克服。 1-440 因此，當發生與佛法相違背的事情時，也要想著如何使其不與佛法相違背，這就是穿上盔甲。『無論誰造成傷害，都與安樂相連。我皈依那安樂的源泉。』 『無論是敵人還是朋友，對於產生煩惱的對境，誰能視其為善知識（藏文：དགེ་བཤེས་， духовный наставник）？』
【English Translation】 Furthermore, it is said that sentient beings in the bardo (Tibetan: བར་དོ།, the intermediate state between death and rebirth) are connected to Vajrasana (Tibetan: རྡོ་རྗེ་གདན།, Bodh Gaya, the place where Buddha attained enlightenment). All the accomplishments of samsara (cyclic existence) are done by attachment, so it is very important not to be attached in the bardo. Likewise, it is necessary not to be attached at the time of death. It is said that one must train the mind now not to be attached to anything. By training not to be attached in this way, all mantra practitioners (Tibetan: སྔགས་པ་, practitioners of tantra) will attain the state of vidyadhara (Tibetan: རིག་འཛིན་, one who possesses special knowledge and abilities) in the bardo, attain the siddhi (accomplishment) of Mahamudra (Tibetan: ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ།, a high-level tantric practice), and their body will not fall into any of the six realms of samsara, but will appear like a rainbow in their own perception. Therefore, all sentient beings' bodies arise from the root of karma and attachment. Bodhisattvas (Tibetan: བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ།, beings who vow to attain Buddhahood for the sake of all beings) up to the attainment of bhumi (level of realization) take rebirth for the sake of sentient beings, replacing afflictions with compassion and karma with aspiration. Secondly, the signs of accomplishment are: 'Having five great signs of accomplishment.' This means that once such a mind is accomplished, one becomes a great Bodhisattva, and by avoiding minor faults, one becomes a great Vinaya holder (Tibetan: འདུལ་བ་འཛིན་པ་, one who upholds the monastic rules). 1-439 When conflicts arise with others, one becomes a great ascetic (Tibetan: དཀའ་ཐུབ་, one who purifies body and mind through rigorous practice) by enduring like a mountain; observing the virtuous actions of body and speech, one always possesses faith and diligence, becoming a great virtuous practitioner (Tibetan: དགེ་སྦྱོར་བ་, one who engages in virtuous actions); one becomes a great yogi (Tibetan: རྣལ་འབྱོར་པ་, practitioner of yoga) because one's mind is accomplished, and one understands the main points of all the teachings of the Buddha and the commentaries. Therefore, good training is needed. Just because it wasn't done yesterday or the day before doesn't mean it can't be done later. The practice of the previous session can help the practice of the next session. Morning practice can help evening practice. One can also achieve something through hearing and remembering, but it won't have much fruit, so one needs to concentrate and accomplish it all at once. Because one must always put on armor for the future, one takes on the sins and sufferings of sentient beings and gives one's own goodness and happiness to others, which is putting on armor. Even so, when harm is caused by humans or non-humans, or when conflicts arise later, one should think of enduring. One should think of not separating from the vows and precepts one has promised. One should think of enduring harsh words, jealousy, slander, etc. By putting on armor in this way, one will be able to overcome any conflicts that arise later. 1-440 Therefore, when something happens that contradicts the Dharma, one should think of how to make it not contradict the Dharma, which is putting on armor. 'Whoever causes harm is connected to happiness. I take refuge in that source of happiness.' 'Whether it is an enemy or a friend, who sees them as a spiritual mentor (Tibetan: དགེ་བཤེས་, духовный наставник) in the face of objects that give rise to afflictions?'
ི་གང་ན་གནས་ཀྱང་བདེ། །ཞེས་དང་། ཁ་ཟེར་ཕྱར་ཀ་གཏོང་བ་དང་། ། སྨོད་ཅིང་ཕྲག་དོག་བྱེད་པ་རྣམས། །དཔའ་བོ་ཁྱེད་ཀྱི་ཟིལ་དུ་བརླག །ཅེས་པ་དང་། ཕན་བཏགས་ལན་དུ་གནོད་བྱས་ཀྱང་། །ཡང་ལན་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྒོམ། །འཛམ་བུ་གླིང་གི་སྐྱེས་མཆོག་ནི། །ཉེས་པའི་ ལན་ཡང་ལེགས་པའི་གདོན། །ཞེས་དང་། གང་དག་བདག་ལ་ཁ་ཟེར་རམ། །གཞན་དག་གནོད་པ་བྱེད་པའམ། །དེ་བཞིན་ཕྱར་ཀ་གཏོང་བའང་རུང་། །ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་སྐལ་ལྡན་གྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་བློ་སྦྱོང་བའོ། ། འདི་ཡོད་ན་གཞན་གང་མེད་ཀྱང་འཚང་རྒྱ། ཚེ་མཇུག་འདི་རང་ལ་རྒྱུད་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་གསུང་། དོན་བྱུང་བ་མེད་ཀྱང་ཚིག་འདི་དྲན་པས་དེའི་མོད་ལ་ཞི་བར་འགྱུར་བ་ཡིན། མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པར་འདོད་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རིན་པོ་ཆེ་ལ་བསླབ། ཅེས་པའི་གཏམ་རྒྱུད་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱང་འདི་ལ་གསུང་པ་ཡིན་གསུངས། ཇི་ཙམ་པའི་སྐྱེ་ཤི་མཐའ་མི་མངོན་པ་ཞིག་བྱས་པ་ལ་འདི་ལྟ་བུའི་ཆོས་བསྒོམ་ཡེ་མ་མྱོང་བ་ཡིན་སྙམ་དུ་བསམ། 1-441 ཤ་ར་བས་ང་འཛོམ་པ་དང་བླ་མའི་ཐུགས་ལ་འདོགས་ན་བྱ། མིའི་རྩིས་སུ་བྱེད་ན་བྱ། དེ་དག་མེད་ན་མི་བྱ་སྙམ་ན་ཆོས་བོར་ཟིན་པ་ཡིན་གསུངས། སྡིངས་པ་ཤེད་རྒོལ་བ་བྱུང་ ཙ་ན་ཆོས་གཏོང་བ་ཆོས་བྱེད་པའི་དུས་ན་བྱིན་རླབས་མི་ཡོང་གསུངས། དེས་ན་ད་ནས་བཟུང་ནས་ཚེ་འདི་བར་དོ་ཕྱི་མ་སངས་མ་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཆོས་འདི་དང་སྐད་ཅིག་ཀྱང་མ་ འབྲལ་བ། འདི་སྟོན་པའི་དགེ་བཤེས་དང་མཇལ་བའི་སྨོན་ལམ་གདབ་གསུང་། གསུམ་པ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པའི་དཔང་པོ་ནི། དཔང་པོ་གཉིས་ཀྱི་གཙོ་བོ་བཟུང་། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། མི་རྣམས་ན་རེ། ཆོས་འབྱུང་ ནས་འདུག བདག་འཛིན་ཐུལ་ནས་བལ་ཆུ་ནས་དྲངས་པ་བཞིན་དུ་འཇམ་ཉལ་གྱིས་སོང་ནས་འདུག་ཟེར་བ་དང་། དེ་སྐད་ཟེར་ཡང་རང་གི་ཤེས་པ་ལ་ངས་དེའི་དུས་སུ་སྐྲུས་སེ་བར་སོང་། དེའི་ དུས་ན་ཡང་བདག་འཛིན་ཤོར་སྙམ་པ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་ནས་རང་གི་ནང་དུ་དམྱལ་བར་སྤྱི་བོ་ཚུགས་སུ་སོང་ཡང་འགྱོད་པ་མེད་སྙམ་པ་རང་གི་གཙོ་བོ་ཡིན། རང་གི་དད་པ་དང་ ཤེས་རབ་དང་བཙོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པ་ནུས་པ་ཡོད་ཚད་ཀྱིས་ཡེངས་པ་དང་། དབྱེ་བ་སྐད་ཅིག་ཀྱང་མེད་པར་རྒྱུན་མཐུད་ནས་སྙིང་ཁྲག་ཆུས་བཤལ་ནས་འབུངས་པས་ད་ནི་ད་ལྟར་རང་དུ་འཆི་ཡང་ང་ལ་སྐྱེད་འདོན་རྒྱུ་མེད་སེམས་པ་ཞིག་དགོས། 1-442 དེ་ཙམ་ནས་སྒྲུབ་པའི་ཉམས་ལེན་ཚད་དུ་ལོངས་པ་ཡིན་པས། གཞན་གྱི་བདག་གི་ལེགས་པ་སྣ་རེ་མཐོང་བ་དང་ཕན་པ་སྣ་རེ་མཐོང་བ་ལ་མགུ་བ་ཡོང་བ་ཡིན་པས་དེ་མི་གཙོ། དེ་བཞིན་དུ་བཤད་པ་དང་བཟླས་པ་བྱེད་པ་ཀུན་ཡང་གཞན་ལ་བགོ་བ་དང་། གནོད་པ་སེལ་བ་གཙོ། རང་གི་མཁས་པ་དང་ནུས་པ་ཡོང་སྙམ་པ་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཡིན་སྲིད་པའ
【現代漢語翻譯】 『無論身處何處皆安樂。』以及，對於那些口出惡言、散佈謠言和心懷嫉妒的人，你以英雄之姿將他們降伏。還有，即使受恩反遭報復，也要反覆修習偉大的慈悲心。世間的聖者，以善迴應惡。』以及，『無論誰對我惡語相向，或者其他人對我造成傷害，甚至散佈謠言，愿他們都具足證悟的福分。』像這樣修習轉變心念。 有人說，如果有了這個，即使沒有其他的也能成佛。據說，臨終時，這個會成為你相續中特別殊勝的法。即使沒有發生什麼事，只要憶起這些話，當下就能平息煩惱。 爲了迅速圓滿證悟成佛，要修習珍貴的菩提心。據說，這些話也是爲了說明這個道理。心想，我已經經歷了無數次的生死輪迴，卻從未修習過如此殊勝的佛法。 夏惹瓦尊者說，如果我做的事情能讓仲巴（指仲敦巴尊者）和上師歡喜，或者對人們有益，我就去做；如果不是這樣，我就不做。如果這樣想，那就已經捨棄了佛法。據說，當發生爭鬥時，放棄佛法，那麼在修法的時候就不會得到加持。因此，從現在開始，直到此生、中陰、來世乃至未成佛之前，都不要與這個佛法分離。祈願能遇到宣講這個法門的善知識。 第三個是生起證悟的證人：『抓住兩個證人中的主要證人。』意思是說，人們會說：『佛法已經生起來了，我執已經消除了，就像從羊毛中抽出水一樣，變得柔軟順滑了。』即使他們這樣說，也要自己觀察自己的覺知，是否在那個時候變得僵硬遲鈍，是否在那個時候仍然失去了我執。反之，即使自己感覺像墮入了地獄，頭朝下栽進去，也毫無後悔，這種感覺才是最重要的。要用自己的信心、智慧和精進等所有能力，不間斷地、持續不斷地，用血汗澆灌，努力修行，直到生起『即使現在立刻死去，我也毫無遺憾』的心念。 只有達到這種程度，才算是修行達到了標準。因此，不要因為看到別人的一點點優點或得到一點點利益就感到滿足，這並不重要。 同樣，講解和背誦佛法，也要以利益他人和消除痛苦為主。如果認為自己變得博學和有能力，那可能是一種傲慢。
【English Translation】 'Wherever I am, may I be happy.' And, to those who speak ill, spread rumors, and are jealous, you subdue them with heroic prowess. Also, even if kindness is repaid with harm, repeatedly cultivate great compassion. The noble beings of Jambudvipa (the world), respond to evil with good.' And, 'Whoever speaks ill of me, or others cause me harm, or even spread rumors, may they all be endowed with the fortune of enlightenment.' Like this, train the mind. Some say that if you have this, you can attain Buddhahood even without anything else. It is said that at the time of death, this will become a particularly special Dharma in your continuum. Even if nothing happens, just remembering these words will immediately pacify afflictions. To quickly attain perfect enlightenment, train in the precious Bodhicitta (the mind of enlightenment). It is said that these words are also to explain this principle. Thinking, 'I have experienced countless cycles of birth and death, but I have never practiced such a supreme Dharma.' Sharawa (a Kadampa master) said, 'If what I do pleases Dromba (Dromtön Gyalwai Jungné) and the Lama, or is beneficial to people, I will do it; if not, I will not do it.' If you think like this, then you have already abandoned the Dharma. It is said that when conflicts arise, abandoning the Dharma means that you will not receive blessings when practicing the Dharma. Therefore, from now on, until this life, the Bardo (intermediate state), the next life, and until you attain Buddhahood, do not separate from this Dharma even for a moment. Pray to meet a virtuous teacher who teaches this Dharma. The third is the witness of the arising of realization: 'Grasp the main witness of the two witnesses.' It means that people will say, 'The Dharma has arisen, ego-grasping has been eliminated, just like drawing water from wool, it has become soft and smooth.' Even if they say this, you must observe your own awareness, whether it has become stiff and dull at that time, whether you have still lost ego-grasping at that time. Conversely, even if you feel like you have fallen into hell, headfirst, you have no regrets, this feeling is the most important. Use all your abilities, such as faith, wisdom, and diligence, continuously and without interruption, irrigate with blood and sweat, and strive to cultivate a mind that says, 'Even if I die right now, I have no regrets.' Only when you reach this level, the practice has reached the standard. Therefore, do not be satisfied with seeing a little bit of good in others or receiving a little bit of benefit, this is not important. Similarly, explaining and reciting the Dharma should also focus on benefiting others and eliminating suffering. If you think that you have become learned and capable, it may be a form of arrogance.
ོ། །དེ་ ལ་སོགས་པ་ཟད་པ་མེད་པ་གཅིག་ཡོད་དེ་ཕྱིའི་གཙོ་བོར་ཡོང་བ་ཡང་རང་གི་ནང་གི་བྱེད་པས་བྱུང་བ་ཡིན། ཕྱིའི་སྤྱོད་ཚུལ་ལེགས་པའམ། ངག་ཏུ་སྨྲ་ལེགས་པས་ཀྱང་ཆོས་བྱུང་བར་རྩི་ བ་ཡོད་ཏེ། བདག་འཛིན་སྤོང་བློ་བྱས་ནས་ཀ་ཆ་འདྲ་བ་ཕད་ཕོད་བྱས་ནས་གཏོང་བའམ། གཞན་གྱི་གྱོད་ལ་སོགས་པ་བྱུང་ཙ་ན་མད་མད་ལགས། ཁོ་བོས་ལན་ཟེར་ནས་ཁས་བླངས་པས་ཆོས་ བྱུང་འདུག་ཟེར་ཡོང་སྲིད་ཏེ། དེ་དཔང་པོ་གཙོ་བོ་མ་ཡིན། རང་གི་སེམས་ལ་གཅིག་དགོས། ཆོས་སྤྱིའི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཆོས་བྱུང་མ་བྱུང་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ལ་བལྟ་བ་ཡིན། འདིའང་ལུས་ངག་ ཇི་ལྟར་འདུག་ནའང་འདུག སེམས་ཁོ་ན་ལ་བལྟ་བ་ཡིན། དེ་ལ་ཡང་བླ་མས་གདམས་ངག་མ་ལུས་པར་གནང་བ་དང་། རང་ལ་ཡང་སྙིང་སྟོབས་ཡོད་པས་བསྒོམ་པ་ཞིག་དགོས། དེ་ཡང་མངོན་དུ་མ་གྱུར་བར་དུ་བསྒོམ་པ་ཞིག་དགོས། 1-443 དེ་ཡང་ལྷ་དང་བླ་མ་ལ་སྙིང་ནས་གསོལ་བ་གདབ། ཆོས་སྐྱོང་ལ་འཕྲིན་ལས་ཞུ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་འབད་ནས་འདི་ཚད་ལྡན་དུ་སྐྱེ་བ་ལ་འབད་པར་བྱའོ།། །། ༄། །སྦྱང་བའི་དགོས་པ། གསུམ་པ་སྦྱང་བའི་དགོས་ པ་ནི། ཆོས་ཀུན་དགོངས་པ་གཅིག་ཏུ་འདུས། །ཡོན་ཏན་གཞན་པས་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། བཀའ་དང་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགོས་པ་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་བདག་འཛིན་ཐུལ་ བ་ཞིག་དགོས། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བདག་འཛིན་འདུལ་བའི་ཆེད་ཡིན་ལ། བདག་འཛིན་མ་སྤངས་པར་ཉན་རང་གི་ཐར་པ་ཡང་མི་ཡོང་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། དེ་ནས་ མཁས་པར་བློ་སྦྱོང་། བཙུན་པར་ཁྲིམས་བསྲུང་བ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ང་ལས་མཁས་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་ངའི་གྲོགས་སུ་སོང་ན་ནོར་ལ། བདག་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོར་སོང་ན་བློ་སྦྱོང་བའི་དགོས་ པ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་མཐུན་རྐྱེན་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་གཞན་ལ་རྐྱེན་གཞན་ལ་ལྟོས་དགོས་པ་དང་། ཁམས་བཟང་དགོས་པ་དང་། ན་སོ་ གཞོན་དགོས་པ་དང་། དབེན་དགོས་པ་དང་། བླ་མའི་རྩར་བསྒོམ་དགོས་པ་དང་། ན་ཚ་ལ་སོགས་མེད་པ་དགོས་པ་དང་། ཤེས་པའི་བྱར་གཟུགས་མེད་པ་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ཡོད་པ་ལ། 1-444 འདི་ལ་གཉིས། ཐུན་མོང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་དམ་ཚིག་གཉིས་མེད་ཁ་མེད་ཡིན། དེ་གཉིས་མེད་ན་རྩ་བ་མེད་པ་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཡོང་མི་སྲིད། དེ་གཉིས་ཡོད་ན་རྐྱེན་གཞན་གང་ལ་ཡང་ལྟོས་མི་དགོས་པས་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡོན་ཏན་ཁྱད་དུ་འཕགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་རྐྱེན་གཞན་ལ་ མ་ལྟོས་པ་ལ་བྱེད་ན། རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་སྙམ་ན། མི་མཐུན་སྒོམ་གྱི་གྲོགས་སུ་བསྒྱུར། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འདི་རྐྱེན་ངན་ལམ་དུ་བསྒྱུར་བའི
【現代漢語翻譯】 此外，還有一種取之不盡用之不竭的東西，它作為外在的主體出現，也是由內在的行為產生的。外在行為良好，或者言語得體，也被認為是產生了佛法。下定決心放棄我執，像扔垃圾一樣丟棄，或者當發生其他糾紛時，說『沒關係，我來承擔』，這樣承諾也被認為產生了佛法。但這並不是主要的證據，關鍵在於自己的內心。如果從廣義上講佛法，那麼佛法的產生與否要看身、語、意三方面。即使身語如何存在，關鍵還是在於內心。對此，上師會給予全部的教導，而自己也要有毅力去修持，並且要不斷地修持直到證悟。 此外，要從內心深處祈禱本尊和上師，努力進行護法的委託等等，努力使今生具有價值。 修習的必要性： 第三，修習的必要性是：『一切佛法皆歸於一個意圖，其功德因其他而卓越。』意思是說，所有佛經和論著的必要性都是爲了獲得解脫，而要獲得解脫，就必須調伏我執。聞、思、修三者都是爲了調伏我執，如果不能捨棄我執，那麼即使是小乘的解脫也無法獲得，更不用說一切智智了。因此，要努力成為智者，嚴守戒律等等，如果所有這些都變成『我比別人聰明』等等，成為我執的幫兇，那就是錯誤的。如果成為對治我執的良藥，那麼就實現了修習的必要性。這不依賴於其他順緣，因此功德殊勝。其他的佛法需要依賴其他因緣，需要良好的根器，需要年輕，需要僻靜，需要在上師處修行，需要沒有疾病，需要沒有意識的障礙等等諸多條件。 而這裡有兩種：共同的戒律和非共同的大乘誓言，這兩者不可或缺。如果缺少這兩者，就像無根之木，不可能成功。如果具備這兩者，就不需要依賴其他因緣，因此具備了勝過其他法門的功德。如果說不依賴其他因緣是功德殊勝的原因，那麼不依賴因緣的原因是什麼呢？那就是『將不利轉化為修行的助緣』。
【English Translation】 Furthermore, there is something inexhaustible that appears as an external entity, yet arises from one's own internal actions. Good external conduct or eloquent speech is also considered to generate Dharma. Resolving to abandon self-grasping, discarding it like trash, or saying 'It's okay, I'll take responsibility' when other disputes arise, is also considered to generate Dharma. However, that is not the primary evidence; the key lies within one's own mind. If we consider Dharma in general, whether Dharma is generated or not depends on body, speech, and mind. Even if the body and speech are in a certain state, the focus remains on the mind. For this, the Lama (spiritual teacher) will impart all the instructions, and one must have the courage to practice, and continue to practice until realization. Furthermore, sincerely pray to the deities and the Lama, diligently engage in entrusting activities to the Dharma protectors, and strive to make this life meaningful. The Necessity of Training: Third, the necessity of training is: 'All Dharmas converge into one intention, its merits are distinguished by others.' This means that the necessity of all Sutras and Shastras (treatises) is to attain liberation, and to attain liberation, one must subdue self-grasping. Hearing, thinking, and meditating are all for the purpose of subduing self-grasping. If one cannot abandon self-grasping, then even the liberation of the Hearers (Shravakas) is unattainable, let alone omniscience. Therefore, one must strive to become wise, uphold the precepts, etc. If all of these become 'I am smarter than others,' etc., becoming an accomplice to self-grasping, then that is wrong. If it becomes an antidote to self-grasping, then the necessity of training is fulfilled. This does not depend on other favorable conditions, therefore its merits are superior. Other Dharmas require dependence on other conditions, require good faculties, require youth, require solitude, require practice at the Lama's place, require absence of illness, require absence of mental obstacles, and so on. Here, there are two: the common discipline and the uncommon Great Vehicle vows, these two are indispensable. If these two are lacking, it is like a tree without roots, impossible to succeed. If these two are present, then there is no need to rely on other conditions, therefore it possesses the merit of being superior to other Dharmas. If it is said that not relying on other conditions is the reason for superior merit, then what is the reason for not relying on conditions? It is 'transforming adversity into a support for practice.'
་སྐབས་སུ་བྱས་ན་ཡང་བདེ། འདིར་ཡང་རྒྱུ་མཚན་དུ་སྦྱར་དུ་བཏུབ་པས་སྡུག་བསྔལ་ཉོན་མོངས་པ་དྲག་པོ་དང་མ་འཛོམས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་འདིའི་ཆ་རྐྱེན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ། ཚེ་འདི་ལ་བསྒོམ་གཞན་ཐམས་ཅད་ཞོག དེ་རིང་ནས་འདི་བསྒོམ་ང་ཡང་མོས་པ་བྱེད་པ་ཡིན་པས་ཁྱོད་ལ་ཡང་སྐྱེ་སྟེ་འོང་། འདི་མེད་ན་བསྒོམ་བཟང་ཟེར་བ་ཐམས་ཅད་འདོམ་ཐུག་བྱུང་ཙ་ན། གཉེན་པོ་མ་གོའམ། འདི་བཞིན་དུ་ དངོས་འགལ་དུ་མ་སོང་བར་བརྒྱུད་འགལ་དུ་མ་སོང་བ་ཤེད་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་དུ་མ་སོང་བར་ཁེངས་གྲགས་སམ་ང་རྒྱལ་ཆེར་སོང་ནས་ཡོང་བར་སྣང་། འདི་རྒྱུད་ལ་ལན་ཅིག་དྲན་པའམ་བསྒོམ་ཙ་ན། 1-445 ཉོན་མོངས་རིམ་གྱིས་བྱུང་བ་དེ་འཇམ་ལྷན་གྱིས་འགྲོ་བར་སྣང་། དེས་ན་རང་རྒྱུད་ལ་མི་འདོད་པ་བྱུང་བ་དང་། འབྱུང་གིས་དོགས་པ་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མི་འདོད་པ་བྱུང་བ་དང་ འབྱུང་གིས་དོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལེན་པའོ། །འདི་གོ་ན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་ངང་གིས་གོ་བར་འོང་། འདི་མེད་ན་ལྟ་བ་མཐོ་བ་དང་བསྒོམ་བཟང་ཟེར་བ་ཐམས་ཅད་ཡུས་ཀྱིས་བརྒྱལ་ནས་འོང་། ཁྱད་ པར་དུ་སྤྱིའི་ཁུར་འཁུར་བ་ལ་འདི་མེད་ཁ་མེད་ཡིན། འདི་མིན་ཨེན་ཙམ་གྱིས་དགེ་རྩ་དུང་ལ་རྡུལ་ཕྱིད་གསུངས། དེ་ལྟར་ན་གོང་གིས་བསྒོམ་གྱི་གྲོགས་སུ་བསྒྱུར་ན། ཐམས་ཅད་ཐེག་ཆེན་ལམ་ དུ་བསྒྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྙིགས་མ་ལྔ་བོ་བདོ་བ། མི་དགེ་བ་མཐའ་དག་ཚང་བ། ཚེ་ལ་ཡང་ཆོས་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་བྱ་ལོང་མེད་པ། ལྟ་བ་ངན་པ་སྣ་ཚོགས་པས་གཟིངས་ པའི་དུས་འདིར་གཏོང་ལེན་གཉིས་ལ་སྦྱངས་ཏེ། ཅི་བྱེད་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་བསྒྱུར་རོ། །དེ་དག་གིས་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་དོན་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །ཚིག་ལྷུག་པས་རང་གི་སེམས་ལ་གྲོས་གདབ་པ་སྟོན་པ། ད་ནི་ཚིག་ལྷུག་པས་རང་གི་སེམས་ལ་གྲོས་ གདབ་པ་སྟོན་པ། ཡུས་མི་བསྒོམ། ཞེས་པ་ནི། ཕ་རོལ་ལ་བདག་གིས་དྲིན་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། རང་མཁས་པ་དང་བཙུན་པ་དང་བསྒོམ་བཟང་བ་དང་། མི་ཆེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱོགས་ནས་ཀྱང་ཡུས་ཀྱི་རྔམ་པ་དང་། 1-446 རེ་ཆེ་བར་མི་བྱ། ཁྱད་པར་དུ་ཕུག་ན་སྒོམ་པར་གསོལ་བ་ཀུན་ཡང་ཡུས་ཆེ་བར་ཡོང་བས། འདི་མེད་པ་གཅིག་གལ་ཆེ། གཞན་དོན་བྱས་པས་ཡུས་ཆེ་ན་ཡང་། གཞན་གྱིས་མ་བཅོལ། རང་ གིས་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་པས་ཡུས་ཆེ་ས་གང་ན་ཡང་མེད། རྒྱུ་སྦྱངས་ན། བ་དུ་བ་དང་། སྐུ་བསྲུངས་འཆིར་མ་བཏུབ་ཅེས་ངུ་ཞིང་གྲོགས་པོ་ལ་ཡུས་གསོལ་བ་ལྟ་བུ་ཕ་མ་བླ་མ་ ལ་སོགས་པ་སུ་ལ་ཡང་མི་བྱ། དེ་བསྒོམས་ན་ཅི་ནས་ཀྱང་ཤགས་ངན་ཡོད་པས། ཤགས་ངན་མ་དགོད། ཅེས་བྱ་བ་ནི། མི་སྐྱ་ཐ་མལ་པ་ཡིན་ཀྱང་ཤགས་ངན་སྣ་ཚོགས་ཡོང་བ་དེ་ ལ་མིས་ཀྱང་འཕྱ། རང་ཡང་མ་བཏུབ་ན་ཆོས་བྱེད་པའི་གང་ཟག་གིས་ཤགས་ངན་སྣ་ཚོགས་བྱེད་ན་ཆོས་པ
【現代漢語翻譯】 即使在那個時候也是好的。 在這裡也可以加上理由，所有不具備痛苦和強烈煩惱等都成為這個的條件。今生放棄所有其他的禪修。 從今天開始修這個，我也隨喜，也會在你身上生起。如果沒有這個，所有所謂的好的禪修都會變成空談，難道你不知道對治法嗎？像這樣， 如果沒有變成實際的違背，沒有變成傳承的違背，沒有通過力量減少煩惱，反而變得更加驕傲自大。如果心中一次憶念或禪修這個， 1-445 煩惱逐漸產生，也會慢慢平息。因此，當自己心中產生不悅，或者擔心會產生不悅時，就應承擔所有眾生的不悅和擔心。 如果理解了這個，空性也會自然而然地理解。如果沒有這個，所有所謂的高見和好的禪修都會因虛榮而失敗。尤其對於承擔大眾責任的人來說，沒有這個就無話可說。如果沒有這個，哪怕一點善根，也如灰塵落在海螺上一樣容易清除。如果能將以上轉化為禪修的助伴，一切都將轉化為大乘道。 也就是說，在五濁惡世興盛，一切不善圓滿，一生中沒有時間做任何佛法等事情，被各種惡見所迷惑的時代，通過修持施受法，無論做什麼都能轉化為大乘道。這些就是對偈頌意義的解釋。 ༄། །用散文來勸誡自己的心。 現在用散文來勸誡自己的心。『不要自以為是』，也就是說，不要因為自己對他人有恩，或者自己聰明、持戒、禪修好、地位高等等任何理由而自以為是， 1-446 不要有太大的期望。特別是，如果一直在山洞裡禪修，所有的祈禱都會變得自以為是，所以沒有這個非常重要。即使做了利他之事而自以為是，但因為不是別人委託的，而是自己發願的，所以無論在哪裡都不會自以為是。如果因為財產而哭泣，或者因為無法保護身體而向朋友哭訴，像這樣對父母、上師等任何人都不應該這樣做。如果那樣禪修，肯定會有惡劣的爭吵，所以『不要引發惡劣的爭吵』，也就是說，即使是普通的在家人也會產生各種惡劣的爭吵，會被人嘲笑，自己也無法忍受，那麼作為修行佛法的人，如果引發各種惡劣的爭吵，就會被佛法所不容。
【English Translation】 It is good even at that time. Here, reasons can also be added, and all that does not possess suffering and intense afflictions, etc., becomes a condition for this. In this life, abandon all other meditations. From today onwards, I will practice this, and I also rejoice, and it will arise in you as well. Without this, all so-called good meditations will become empty talk. Don't you know the antidote? Like this, If it has not become an actual contradiction, has not become a contradiction in lineage, has not diminished afflictions through strength, but instead has become more arrogant and conceited. If one remembers or meditates on this once in their mind, 1-445 Afflictions gradually arise, and they will also gradually subside. Therefore, when unpleasantness arises in one's own mind, or when one fears that unpleasantness will arise, one should take on all the unpleasantness and fears of all sentient beings. If you understand this, emptiness will also be understood naturally. Without this, all so-called high views and good meditations will fail due to vanity. Especially for those who bear the burden of the masses, without this, there is nothing to say. Without this, even a little bit of virtue is as easily erased as dust on a conch shell. If you can transform the above into an aid for meditation, everything will be transformed into the Great Vehicle path. That is to say, in this age when the five degenerations are flourishing, all evils are complete, there is no time in life to do any Dharma, etc., and one is deluded by various evil views, by practicing giving and receiving, whatever one does can be transformed into the Great Vehicle path. These are the explanations of the meaning of the verses. ༄། །Using prose to advise one's own mind. Now, using prose to advise one's own mind. 'Do not be self-righteous,' that is to say, do not be self-righteous for any reason, such as being kind to others, or being intelligent, virtuous, meditating well, having a high position, etc., 1-446 Do not have too high expectations. In particular, if one is always meditating in a cave, all prayers will become self-righteous, so not having this is very important. Even if one does altruistic deeds and becomes self-righteous, but because it was not entrusted by others, but was one's own vow, there is no place where one will be self-righteous. If one cries because of property, or cries to friends because one cannot protect the body, one should not do this to parents, teachers, etc. If one meditates like that, there will definitely be bad quarrels, so 'do not provoke bad quarrels,' that is to say, even ordinary laypeople will have various bad quarrels, and they will be ridiculed by others, and they themselves will not be able to bear it. So, if a person who practices the Dharma provokes various bad quarrels, they will not be tolerated by the Dharma.
ར་མི་བཏུབ། ཁྱད་པར་དུ་བློ་སྦྱོང་བའི་གང་ཟག་གིས་ཁྱེད་ཅེས་ཤགས་ངན་བྱེད་ན་ ཆོས་པར་མི་བཏུབ། ཁྱད་པར་དུ་བློ་སྦྱོང་བའི་གང་ཟག་གིས། ཁྱེད་ཅེས་ཤགས་ངན་བྱེད་ན་གཏོང་ལེན་དང་འགལ་བས་མི་བྱ། རང་གིས་མ་ཉེས་པ་དང་གཞན་གྱིས་ཉེས་པ་ཤགས་ངན་གྱི་རྗེས་ སུ་རང་གི་ཉོན་མོངས་འབྲང་ནས་གཞན་གྱི་མཚང་རུས་པའི་གཏིང་ནས་འབྲུ་བའི་གཟོང་བུ་མཆུ་རིངས་མི་བྱ། རང་ཅག་ཡུལ་ཡུལ་ལ་སོགས་པར་སྐེ་ཙ་སྐྱེ་རེང་རེང་ཤགས་ངན་མི་དགོད་པ་ཞིག་གལ་ཆེ། 1-447 དེ་ལྟར་མི་དགོད་པ་ལ་འདི་དགོས་པས། ཀོ་ལོང་མ་སྡོམས། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། འདི་ཀུན་བཏགས་པ་ཡིན་པས་གྲོས་བྱར་བཏུབ། གཞན་ཤུགས་ཀྱིས་རང་དབང་མེད་པར་ཡང་ཡོང་བ་ཡིན། ལན་ཅིག་མ་ བསྡམས་ན་ཇི་སྡོམ་དུ་ཆད། སྡོམ་ན་སྡོམ་སྙིང་ཇེ་འདོད་དུ་ཆ། ད་ལྟ་སྡེར་མེད་ན་ཟན་མི་ལེན། ཨེན་ཙམ་རེའི་ཉེས་ལེགས་ལ་བསྡམས་ནས་ཁོ་བོའི་ཇ་སུན་གྱི་དོད། དེ་རིང་གི་བཀའ་ མཆིད་དེ་ལ་གྱིས་ཟེར་བ་ལྟར་མི་བྱ། རང་ལ་གནོད་པ་མང་སར་དམའ་ཕབ་པ་དང་། ཚིག་ངན་བསྣུན་པ་ལ་སོགས་པ་ཅི་བྱས་ཀྱང་རང་ལ་གྱོད་གདའ། ཚིག་ངན་གྱི་ལན་ལ་སོགས་པ་ མི་བྱ་ཞིང་། སེམས་ཀྱི་ཀོ་ལོང་མི་བསྡམ། ད་ལྟ་ཆོས་གཉེན་པོར་མ་སོང་བས་བཟོད་སྟོབས་ཤའུ་བས་ཆུང་། ཀོ་ལོང་གཙང་བཙན་པས་དམ་པར་འདུག་སྟེ། ཆོས་བྱས་པས་གོ་མི་ཆོད་པས་བདག་འཛིན་ གྱི་གཉེན་པོར་འགྲོ་བར་བྱ། རྣལ་འབྱོར་པ་ཆེན་པོ་མཐོ་མཐོ་རླུང་། དམའ་དམའ་ཆུ་ལ་བསྐྱུར་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་དགོས། འདི་མེད་ན་རྩ་བ་མེད་པས་བློ་སྦྱོང་ཡོང་མི་སྲིད། དུས་ཐམས་ཅད་ དུ་སེམས་སྒོ་ནས་ཁྲིགས་སེ་བ་ཞིག་དགོས། འདི་བྱུང་ན་ཆོས་ཀྱི་སྲོག་རྩ་ཡིན་པས་བློ་སྦྱོང་གཞན་རྣམས་རང་གི་ངང་གིས་ཡོང་། འདི་མེད་ན་ཤགས་ངན་དགོད་པ་མི་ཡོང་མི་སྲིད། སུ་དང་འགྲོགས་ཀྱང་མི་བདེ་བས་ཀོ་ལོང་སྡོམ་པས་ལེན་པས་ལེགས་ཉེས་ཅི་བྱུང་ཡང་རང་གི་ནང་དུ་མིད་ནས་སྡོད་པ་གཅིག་དགོས། 1-448 དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི། སེམས་ཅན་བློས་སྤོང་། སྐྱབས་ཀྱི་དམ་ཚིག དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་བཞི་པོ་རྩ་བ་ནས་གཅོད། དཔོན་སློབ་དམ་ཚིག་ཉམས་སུ་འདིས་འཇུག བཟའ་མི་ནང་ འདིས་མི་མཐུན་དུ་འཇུག བྲང་ཟླ་མི་རྙེད་དུ་འདིས་འཇུག་པས་འདི་དང་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འབྲལ་བ་མེད་པ་ཞིག་དགོས་པས། ཇ་སུན་མཐོ་དམན་དང་འདུག་ས་ལེགས་ཉེས་ལ་ཀོ་ལོང་མི་བསྡམ། ཡང་ཀོ་ལོང་ལ་སྡོམ་ས་རེ་ཡོད་པ་ཡིན། རྭ་སྒྲེང་བའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལ་གནོད་པ་ཞིག་བྱུང་ན་ཀོ་ལོང་བསྡོམས། བསྡམ་ཡང་དགོས་གསུངས། དེའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ཁྱིམ་པ་དང་ཐུན་མོང་ བས་སོ་ནམ་བཞི་ལ་སོགས་པ་མི་བྱེད་པ་དང་། ཆང་སྲོག་ལ་བབས་ཀྱང་མི་འཐུང་བ་དང་། ཆོས་སྤྱོད་བཅུ་ཀ་མི་སྤོང་བ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ཡོད་པ་དེ་རྣམས་ལ་འགལ་ན་ཀོ་ ལོང་ས
【現代漢語翻譯】 不能容忍。特別是修習《修心》的人，如果用『你』這樣惡劣的言語來爭吵，就不能算是修行人。特別是修習《修心》的人，如果用『你』這樣惡劣的言語來爭吵，就違背了施受法，所以不能做。自己沒有過錯，別人有過錯，在惡劣爭吵之後，自己的煩惱隨之而來，像長嘴的鑿子一樣，從骨頭深處挖掘別人的缺點，這種行為不能做。我們這些人在各個地方，像脖子伸得長長的人一樣，不發出令人厭惡的爭吵聲，這一點非常重要。 1-447 爲了不發出這樣的爭吵聲，需要做到以下幾點：不要壓抑情緒。這是一種假設，可以討論。其他情況也會在不知不覺中發生。如果一次不壓抑，就會變成習慣性的壓抑。如果壓抑，就會越來越想壓抑。現在沒有機會，就不會去爭取。因為一點點小事就壓抑情緒，就像我因為一點小事就生氣一樣。不要像今天說的那樣，『按照那個去做』。無論做什麼，降低自己的姿態，忍受惡語等等，對自己都有好處。不要以惡語還擊，不要壓抑內心的情緒。現在修行還沒有深入，所以忍耐力很小。如果情緒完全被壓抑，就會變得僵化，修行也就沒有意義了，所以要努力對治我執。就像偉大的瑜伽士所說：『高高飛揚，低低沉入水中』。如果沒有這些，就像沒有根一樣，不可能修成《修心》。任何時候都要從內心深處感到滿足。如果能做到這一點，就是修行的命脈，其他的修心法門自然而然就會到來。如果沒有這些，就不可能避免惡劣的爭吵。無論和誰相處，都會感到不舒服，所以要壓抑情緒，把好壞都吞到肚子里，保持沉默。 1-448 如果不是這樣，就會斷絕黑法的四種根本：捨棄眾生，違背皈依的誓言，以及已經做出的四種修行。這會導致師徒之間誓言的破裂，家庭不和，找不到朋友。所以要時刻避免這種情況。不要因為茶的好壞、座位的好壞而壓抑情緒。還有一些需要壓抑情緒的情況。如果對熱振寺的解脫造成損害，就要壓抑情緒。即使壓抑也是必要的。因為他的解脫與在家眾相同，不做農業等四種行業，即使面臨死亡也不飲酒，不放棄十種修行等等，如果違背了這些，就要壓抑情緒。
【English Translation】 It is intolerable. Especially for a person practicing Lojong (mind training), it is not appropriate to be a Dharma practitioner if they engage in harsh arguments using 'you'. Especially for a person practicing Lojong, using harsh words like 'you' in arguments contradicts Tonglen (giving and taking) and should not be done. When one is not at fault and others are, following the harsh argument, one's own afflictions follow, and like a long-beaked chisel, digging out the faults of others from the depths of their bones should not be done. It is important that we, in various places, do not engage in repulsive, harsh arguments like those with necks stretched out. 1-447 To avoid such repulsive arguments, the following is necessary: Do not suppress emotions. This is a hypothesis and can be discussed. Other situations may also arise involuntarily. If one does not restrain oneself once, it becomes a habit of restraining. If one restrains, the desire to restrain increases. If there is no opportunity now, one will not take it. Suppressing emotions over minor matters is like me getting angry over trivial things. Do not act as if saying, 'Do as that says' today. Whatever one does, lowering oneself in situations where there is much harm, enduring harsh words, etc., is beneficial. Do not retaliate with harsh words, and do not suppress the emotions of the mind. Now that Dharma practice has not deepened, the power of patience is small. If emotions are completely suppressed, they become rigid, and Dharma practice becomes meaningless, so one should strive to counteract self-grasping. Like the great yogi said, 'Fly high, sink low into the water.' Without this, it is like having no roots, and Lojong cannot be accomplished. At all times, one needs a sense of satisfaction from the depths of one's heart. If this happens, it is the life force of Dharma, and other Lojong practices will naturally come. Without this, it is impossible to avoid repulsive arguments. No matter who one associates with, one will feel uncomfortable, so suppressing emotions, swallowing both good and bad, and remaining silent is necessary. 1-448 If it is not like this, the four roots of black Dharma will be severed: abandoning sentient beings, breaking the vows of refuge, and cutting off the four practices that have been done. This leads to the breaking of vows between teacher and student, disharmony in the family, and the inability to find friends. Therefore, it is necessary to always avoid this. Do not suppress emotions because of the quality of tea or the goodness of the seat. There are also situations where it is necessary to suppress emotions. If something arises that harms the liberation of Rateng Monastery, suppress emotions. Even suppressing is necessary. Because his liberation is common with householders, not engaging in the four occupations such as agriculture, not drinking alcohol even when facing death, and not abandoning all ten Dharma practices, etc., if one violates these, suppress emotions.
ྡོམ་པ་ཞིག་དགོས། དེ་ལ་འདི་ཡང་དགོས་པས། འོར་ཆེན་མ་འདོད། ཅེས་བྱ་བ་སྟེ། རང་གི་གཞན་ལ་ཕན་པ་བྱེད་པ་ལ་ལན་བྱེད་པ་བྱུང་ན་ཕྱ་བྱད་བཟང་། ཁྱོད་ལྟར་བྱེད་པ་ མི་ཡོང་བར་གདའ་ཟེར། ལན་བྱེད་པ་མ་བྱུང་ན་ངས་དཀའ་སླ་སྐྱིད་སྡུག་དེ་ཙམ་བྱས་ཀྱང་འོར་ཆེན་ཙམ་ཡང་ཁ་ནས་མི་ཐོན་པ་འདུག མི་ལ་བྱས་མ་བྱས་མེད་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་བསམ་དུ་མི་རུང་། 1-449 དེ་ཡང་ངོ་མི་རྟག་པས་མི་ཡོང་བས་ཡུད་ཙམ་པ་མི་བྱ། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། རེས་ཅི་བྱེད། རེས་ཅི་བྱེད་ཀྱི་མི་ཡོང་། ཁ་ཅིག་བྱེད་བྱེད་འདྲ་བྱས་ནས། ཡང་སུན་སུན་ལྟར་འདོར་བ་ དང་། མི་དང་འགྲོགས་པ་ན་ཡང་མཛའ་བ་དང་འཐབ་པ་ལ་ཚེགས་མེད་པ་མི་བྱ་སྟེ། གཞུ་བཟང་པོའི་རྒྱུད་ལྟར་དུ་སྐྱོ་བསུན་མེད་པར་ཐང་ངེ་སྦྲེང་ངེ་ཉམས་སུ་ལེན་པར་བྱེད་པའོ། །ཡང་ དུས་ལ་བབ་ན་ངན་ལན་བྱེད་པ་མི་རུང་བས། འཕྲང་མ་སྒུགས་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། སྟོན་པ་དར་མ་འབར་ན་བས། རིམ་གྲོ་ལྷོ་བྲག་པ་ཡོའི་ཁྲལ་བསྡུས་ནས་བྱེད་པར་གླེང་བ་ན། དར་ མ་རིན་ཆེན་ཤེད་ཞོག་ཅིག་འདི་ངའི་ཁ་དོག་ཏུ་མི་འདུ་བ་ཞིག་བྱུང་བ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དང་། འཕན་ཡུལ་བ་གཅིག་གི་གཉལ་དུ་གནས་གཅིག་ཏུ་རྐུར་ཕྱིན་པས། བཙུན་པ་གཅིག་གི་སྒོ་ དབར་དུ་བཙིར། ཕྱིས་འཕན་ཡུལ་དུ་མི་མང་བརཡོད་ས་ན་བཙུན་པ་དེ་བྱུང་བས། མི་དེས་སྔར་སྒོ་དབར་བཙིར་བ་ཞེ་ལ་བཞག་ནས། འོ་ཅག་ངོ་ཤེས་པ་ཡོད་བྱས་པས། བཙུན་པ་མེད་འོང་ ཟེར་བས། གནས་འདིར་སྒོ་དབར་དུ་བཙིར་བ་ངོ་ཤེས་བྱས་ནས་དམའ་ཕབ་པ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་འཕྲང་སྒུགས་ཟེར་བ་ཡིན། སེམས་བསྐྱེད་བྱས་པ་དང་། བློ་སྦྱོང་བསྒོམ་པས་འདི་བསམ་པའི་སྐབས་མེད། འདི་ཡོད་རིང་ལ་དེ་གཉིས་ཡོད་མི་སྲིད་པས་ཡང་རང་ལ་གཞན་གྱིས་ངན་བྱས་པས་ངན་ལན་མ་གྲུབ་པ་ཞེ་ལ་བཅངས་ནས་གྲུབ་ཙ་ན་བྱེད་པ་སྟེ། 1-450 ཡང་རང་གི་ཉེས་པ་གཞན་ལ་བརྒལ་དུ་མི་རུང་བ་ནི། མཛོ་ཁལ་གླང་ལ་མ་བྱོ། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། མི་འདོད་པ་རང་ལ་བྱུང་གིས་དོགས་ནས་གཞན་ལ་བྱོ་བྱོ་བྱེད་པ་དེས་བློ་ སྦྱོང་ཡོང་མི་སྲིད། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ལས་མི་ཡོང་བྱ་བ་མིན་ཏེ། གཉེན་པོས་སུན་འབྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། འཆད་ཀ་བ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་གྲྭ་ས་ན་བཞུགས་པའི་ཚེ། གྲོགས་པོ་སྟོན་པ་ཟླ་གྲགས་ བྱ་བས། གནས་པོའི་ཁང་པའི་སྟེང་དུ་མལ་བཅས་པས་སྐར་ཁུང་ནས་རྡོ་ཤོར་བ། འོག་ན་དཀར་ཡོལ་གྱི་ཀོང་རྩེ་ཡོད་པའི་སྟེང་དུ་ལྷུང་ནས་རུམས་ཀྱིས་སོང་བ་གསང་། གཞན་ཞིག་ལ་བཙུགས་ནས་ མ་ལེགས་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཐུག་གསུང་། དེ་ན་སྣོད་བཅག་པ་དང་ཚིགས་བཅད་བྱས་པ་གཞན་ལ་མ་བསྒྱུར། ལས་ཀ་ལ་སོགས་པ་གཞན་ལ་མི་བྱོའོ། ། ཡང་འདོད་ཤོས་ཅི་ཐོབ་བྱེད་པའི་མགྱོགས་ཀྱི་ རྩེ་ལ་མི་བརྟགས་ཅེས་བྱ་བ་ནི། འདོད་པ་སྤྱི་སོ་ན་འདུག་པ་ལ་རྩེ་གཏོད་པ་འདི་ངན་པ་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་པའི་ངེས་
【現代漢語翻譯】 需要一個承諾。還需要這個嗎？不要大驚小怪。這意味著，如果自己幫助別人得到了回報，那就很好。像你這樣的人是不會出現的。如果沒有回報，即使我付出了那麼多的努力，也什麼也得不到。不要認為對人沒有付出。 這也是因為無常，所以不要做短暫的事情。這意味著，一會兒做什麼？一會兒做什麼都不會發生。有些人假裝在做，然後又像厭煩一樣放棄。與人交往時，也不要輕易地友好或爭吵。要像好弓的弦一樣，沒有厭倦地保持張力。還有，時機成熟時，不要報復。不要等待機會。例如，當斯通巴·達瑪巴（Stonpa Darmapa）興盛時，有人說要向洛扎巴（Lhozhagpa）徵稅。達瑪·仁欽（Darma Rinchen）說：『給我一塊不適合我的顏色的石頭。』還有一個帕尼爾巴（Phanyulba）去涅（Gnyal）的一個地方偷東西，被一個僧人夾在門縫裡。後來，在帕尼爾（Phanyul）人多的地方，那個僧人出現了。那個人因為以前被夾在門縫裡而懷恨在心，假裝認識，貶低了那個僧人。這就是等待機會。發菩提心和修習修心時，沒有時間考慮這些。只要這些存在，那兩者就不可能存在。所以，如果別人對自己做了壞事，不要把沒有報復的怨恨藏在心裡，等到有機會就報復。 不要把自己的錯誤推給別人。不要把騾子的負擔放在牛身上。這意味著，因為害怕不愉快的事情發生在自己身上，就推給別人，這樣做是不可能修心的。這不是每個人都能做到的，而是用對治法來克服。當卡瓦（Kawa）在邏輯學院時，他的朋友斯通巴·扎達（Stonpa Zadrag）在房東的房子上鋪了床，石頭從窗戶掉下來，掉在下面的瓷碗上，打碎了碗，並隱瞞了這件事。他說，如果打到別人，就會造成很大的不幸。所以，不要把打破器皿和做錯事推給別人。不要把工作等推給別人。不要只想著得到自己最想要的東西。把慾望放在首位只存在於壞人身上。
【English Translation】 A commitment is needed. Is this also necessary? Don't make a big fuss. This means that if one's own help to others is reciprocated, that's good. People like you won't appear. If there is no reciprocation, even if I put in so much effort, nothing comes out. Don't think that there is no giving to people. This is also because of impermanence, so don't do things that are fleeting. This means, what to do for a while? What to do won't happen for a while. Some people pretend to be doing, and then abandon it as if they are bored. When associating with people, don't easily be friendly or quarrelsome. Like the string of a good bow, maintain tension without getting tired. Also, when the time is right, don't retaliate. Don't wait for an opportunity. For example, when Stonpa Darmapa was flourishing, someone said to collect taxes from Lhozhagpa. Darma Rinchen said, 'Give me a stone that doesn't suit my color.' Also, a Phanyulba went to steal in a place in Gnyal and was squeezed in the doorway by a monk. Later, in a place with many people in Phanyul, that monk appeared. That person, harboring resentment for being squeezed in the doorway before, pretended to recognize him and belittled the monk. That is what is called waiting for an opportunity. When generating Bodhicitta and practicing mind training, there is no time to think about these things. As long as these exist, those two cannot exist. So, if others have done bad things to you, don't hold the unavenged grudge in your heart, and retaliate when the opportunity arises. Don't pass your own mistakes on to others. Don't put the mule's burden on the ox. This means that because you are afraid that unpleasant things will happen to yourself, you push it to others, and it is impossible to train the mind by doing so. This is not something that everyone can do, but it is to overcome it with antidotes. When Kawa was at the logic college, his friend Stonpa Zadrag made a bed on the landlord's house, and a stone fell from the window, falling on the porcelain bowl below, breaking the bowl, and concealing the matter. He said that if it hit someone else, it would cause great misfortune. So, don't transfer breaking utensils and doing wrong to others. Don't pass on work, etc. to others. Don't just think about getting what you want most. Putting desire first only exists in bad people.
པ་མེད། བཟང་པོ་དྲན་ཤེས་ཆེར་རེ་བ་ཀུན་ལ་སླར་ འབྱུང་ཉེ། འདི་དགེ་བཤེས་གྲོ་ལུང་པ་བགྲེས་པོ་བྱེད་ཙ་ན། གང་འདོད་པ་དང་ལེགས་པ་གཡོར་རྩང་དང་འཕན་ཡུལ་བ་ལ་བྱིན། གང་ན་མ་བཏུབ་པ་དེའི་ནང་ནས་ཀྱང་ངན་པ་ཁོང་དག་གིས་བྱས་པ་བཞིན་དུ་དགོས། 1-451 ད་ལྟ་རྒན་པས་དེ་ཙུག་བྱས་ཀྱང་གཞོན་པས་འབུག་ཏུ་ཡོང་། འོན་ཀྱང་དེ་འཆོར་ཐབས་ནི་མེད་གསུང་། གཞུང་བཟང་པོ་ལ་མ་བསྟེན། ཞེས་བྱ་བ་ནི། རང་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་ལ་འདི་བཞིན་ དུ་བྱས་ཞེས་འཁོན་དུ་བྱས་པ་དང་། གཞན་ལ་གྲོས་ལ་སོགས་པའི་ཕན་པ་སྟོན་པ་ལ་ཉན་དུ་མ་འདོད་ན། ཕྱིས་ངས་དེ་ཙ་ན་བྱས་ཏེ་མ་བཏུབ་པས། ད་ནི་ཅི་དགའ་བ་གྱིས་ ཞེས་ཡུན་དུ་འཆང་བ་མི་བྱ། ད་ལྟ་ཉོན་མོངས་པ་བྱུང་དུ་མ་ཚོར་བ་དེ་གཉེན་པོ་མ་བསྟེན་པས་ཡིན། གཉེན་པོ་བསྟེན་ན་ཆུའི་གཉེར་མ་ཙམ་ཡོད་པས་འབུལ་འཇོམས་བྱེད་དགོས་གསུང་། ཡང་ གནད་ལ་མི་དབབ། ཅེས་བྱ་བ་ནི། ཁྱོད་ཕ་ནས་ངན་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཀུན་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་མཁན་སློབ་ལ་སྡོམ་པ་མེད་ཅེས་དང་། ཁྱོད་རང་ལ་སྡོམ་པ་མེད་ ཅེས་པའམ། གཞན་གྱི་མི་བསད་པ་གཞན་ལ་རྒྱུས་མེད་པ་ལ་ཁྲོམ་དུ་སྒྲོག་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། འདི་དུག་མ་བླུད། མཚོན་མ་བཏབ་པ་ཡིན་ཡང་བློ་སྦྱོང་འདིའི་ངོས་ནས་འདི་ལས་སྡིག་ཆེ་བ་ མེད། ཁོ་བསད་པ་བས་ཀྱང་ཐུ་བ་ཡིན། སྔོན་རྒྱ་སྟོན་བྱིས་པ་ཙ་ན་གཞན་གྱི་རྟ་དཀྲོགས་ནས་བྲག་ལ་མཆོངས་ནས་བསད་པས། ཕ་མས་བརྡུངས་པས་མའི་ངར་གདོང་ལ་རྡོ་བརྒྱབས། དེར་ཁྱིམ་དུ་མ་བཙུད་པ་ལ། 1-452 ཁོས་ཁྱེད་རང་གི་ཡོན་བདག་རྡོ་རྗེ་དབང་ཕྱུག་གི་འབྲི་རྐུས་ནས་གསོད་པ་ཟེར་ཞིང་འོ་དོད་བོས་ནས་རྟ་སྐྱིན་དང་། འབྲི་སྐྱིན་དང་བབས་པ་ལྟ་བུ་འདི་ལས་སྡིག་ཆེ་བ་མེད་གསུངས། ཡང་ གོ་ལོག་མི་བྱ། ཞེས་བྱ་བ་ནི་གོ་ལོག་དྲུག་སྟེ། འདུན་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་དང་། རོ་མྱང་བ་དང་། གཉེར་སེམས་དང་། སྙིང་རྗེ་དང་། བཟོད་པ་གོ་ལོག་གོ །དེ་ལ་འདུན་པ་ གོ་ལོག་ནི། ཆོས་སྒོར་ཞུགས་ནས་ཆོས་ལ་འདུན་པ་མི་བྱེད་པར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ལ་འདུན་པའོ། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་གོ་ལོག་པ་ནི། ཆོས་གཤའ་མ་བྱེད་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ བ་མི་བྱེད་པར་རང་གནག་པ་ལ་མ་ལེགས་པ་བྱུང་བ་ལ་ཡི་རང་བསམ། སྡིག་བྱེད་པ་དེ་ཁོ་ལ་བབ། ཁོས་མ་ལན་བྱེད་དགོས་པར་ཡོད་ཟེར་བ་དང་། རྒྱ་བྱང་རྡོར་བབས་པ་ལ་ གཡོར་དར་མ་ལེགས་ཤེད། ངན་པ་ཡང་དག་པ་སྙིང་ཚིམ། སྐྱ་ཞལ་གྱི་སོང་ངམ་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་སྒོམ་དུ་མི་རུང་། རོ་མྱོང་བ་གོ་ལོག་ནི། སྔར་གཤའ་མ་བྱུང་བའམ། རྟོགས་པ་ཁྱད་པར་ ཅན་བྱུང་བའམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་མཐུན་པའི་དགེ་བ་ལ་རོ་མི་མྱང་བར། སྔར་དགྲ་བརྟུལ་བ་དང་། འདོད་པ་སྤྱད་པ་ཡིད་ལ་དྲན་ཞིང་རོ་མྱང་བར་བྱེད། དེས་ཁམས་སོས
【現代漢語翻譯】 無有偏頗！善良之人應常懷憶念與智慧，一切所愿終將重現於世。當格西卓隆巴年邁之時，他將自己喜愛和認為美好的東西都給予了約絨和帕恩域的人們。而對於那些他認為不好的東西，也要求他們像自己做過的那樣去做。 現在老者這樣做，年輕人也會效仿。然而，他說，這（惡習）是無法擺脫的。不要依賴善良的法規。』這句話的意思是：對於那些傷害過自己的人，要以同樣的方式報復；對於那些給予自己建議和幫助的人，卻不願聽取。如果總是想著『那時我這樣做沒有成功，現在就隨你便吧』，那就永遠無法擺脫惡習。現在之所以感覺不到煩惱的產生，是因為沒有尋求對治之法。他說，如果尋求對治之法，就像水面的漣漪一樣，必須立即消除。 此外，『不要抓住把柄』的意思是：指責別人『你父親是壞人』等等；或者指責所有出家人『你的堪布和阿阇黎沒有戒律』；或者指責別人『你沒有戒律』；或者像在市場上宣揚別人殺人的秘密一樣。雖然這沒有下毒或動刀，但從修心的角度來看，沒有比這更嚴重的罪過。這比殺人還要嚴重。以前，嘉東還是個孩子的時候，因為把別人的馬趕到懸崖上摔死了，父母打了他，他用石頭砸了母親的臉。因此，他被趕出了家門。 他說，沒有什麼比這更嚴重的罪過，比如他偷了你的施主金剛自在的母牦牛並宰殺，然後大聲呼救，要求賠償馬、母牦牛和損失等等。此外，『不要顛倒』的意思是有六種顛倒：意願、隨喜、品嚐、執著、慈悲和忍辱。所謂的意願顛倒，是指進入佛門后，不追求佛法，反而追求世俗的事務。隨喜顛倒，是指不隨喜真正的佛法修行，反而隨喜自己的惡行，認為『罪有應得，他必須償還』。就像嘉央多巴（地名）倒塌時，約絨達瑪（人名）感到不悅，惡人幸災樂禍，說『夏嘉西里的賬算清了嗎？』等等，這些都是不應該修習的。品嚐顛倒，是指不對過去真正的修行、特殊的證悟或符合菩薩行持的善行感到歡喜，反而回憶起過去戰勝敵人和享受慾望的經歷，並從中品嚐滋味。這會使人感到疲憊。
【English Translation】 Without partiality! Good people should always have memory and wisdom, and all wishes will eventually reappear in the world. When Geshe Drolungpa was old, he gave everything he liked and thought was good to the people of Yörong and Phenyul. And for those things he thought were bad, he also asked them to do as he had done. Now that the old man does this, the young people will follow suit. However, he said that this (bad habit) cannot be gotten rid of. Do not rely on good laws. ' This sentence means: For those who have hurt themselves, retaliate in the same way; for those who give themselves advice and help, they are unwilling to listen. If you always think, 'I didn't succeed in doing this at that time, so do whatever you want now,' then you will never be able to get rid of bad habits. The reason why you don't feel the arising of troubles now is because you haven't sought the antidote. He said that if you seek the antidote, like the ripples on the water, you must eliminate it immediately. In addition, 'Don't grasp the handle' means: accusing others 'Your father is a bad person' and so on; or accusing all monks 'Your Khenpo and Acharya have no precepts'; or accusing others 'You have no precepts'; or like publicizing the secret of someone else's murder in the market. Although this is not poisoning or stabbing, from the perspective of mind training, there is no greater sin than this. This is more serious than murder. Previously, when Gyaton was a child, because he drove someone else's horse off a cliff and killed it, his parents beat him, and he hit his mother's face with a stone. Therefore, he was kicked out of the house. He said that there is no greater sin than this, such as he stole your patron Vajra Free's female yak and slaughtered it, and then shouted for help, demanding compensation for horses, female yaks and losses, etc. In addition, 'Don't reverse' means that there are six reversals: intention, rejoicing, tasting, clinging, compassion, and forbearance. The so-called reversal of intention refers to entering the Buddhist gate and not pursuing the Dharma, but pursuing worldly affairs. Reversal of rejoicing refers to not rejoicing in the true practice of Dharma, but rejoicing in one's own evil deeds, thinking 'He deserves it, he must repay it.' Just like when Jayang Dorba (place name) collapsed, Yörong Dharma (person name) was displeased, and the wicked gloated, saying 'Has the account of Shakya Sili been settled?' and so on, these should not be practiced. Reversal of tasting refers to not rejoicing in the true practice of the past, special realization, or good deeds that are in accordance with the practice of Bodhisattvas, but recalling the past experiences of defeating enemies and enjoying desires, and tasting the taste from them. This will make people feel tired.
་གཉིད་སངས་འགྲོ་ན་དམྱལ་བར་འགྲོ་བར་ཤེས་པར་བྱ། 1-453 གཉེར་སེམས་གོ་ལོག་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཉེར་སེམས་བྱ་བ། ནམ་མཁའི་མཐས་ཁྱབ་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་མ་བྱས་པ་མེད། དེ་ཡང་དྲིན་ཅན་གྱི་མ་ཡིན་པ་དེ་རྣམས་དམྱལ་བར་ སྡུག་བསྔལ་གྱིས་དོགས་དང་། འཁོར་བར་གནས་པ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་བ་དང་། བདེ་བའི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ལ་འགོད་པ་ཡིན། རང་གི་ཁ་འོག་ཏུ་འདུ་བ་རྣམས་ཆོས་ལ་སྦྱོར་བའི་གཉེར་སེམས་མི་ བྱེད་པར་ནོར་བསོག་པ་དང་། གཉེན་སྐྱོང་བ་དང་། ཚེ་འདིའི་བྱ་བྱེད་ལ་སྦྱོར་བ་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་ལ་འགོད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་གཉེར་སེམས་ཡིན་པ་ལ། སེམས་ཅན་བདེ་བ་ལ་ ཕྲག་དོག་པ་དང་། རང་དང་མཉམ་པོ་གོང་དུ་ཤོར་གྱིས་དོགས་པ་ལ་བློ་སྦྱོང་ཡོང་མི་སྲིད་གསུངས། སྙིང་རྗེ་གོ་ལོག་ནི། སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ལ་གནས་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་མི་ བསྒོམ་པར་ཆོས་བྱེད་པའི་དཀའ་སྤྱོད་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་པའོ། །བཟོད་པ་གོ་ལོག་ནི། ཆོས་ཀྱི་ཆེད་དུ་དཀའ་སྤྱོད་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་ནུས་པར་འདོད་པའི་ཆེད་དུ་ཚོང་། སོ་ནམ་དང་དགྲ་འདུལ། གཉེན་ སྐྱོང་གི་དཀའ་བ་དུ་མ་ནུས་པའོ། ། ཡང་ལྷ་བདུད་དུ་མི་དབབ། ཅེས་བྱ་བ་ནི། འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷ་མ་མགུ་ན་གནོད་པ་བྱེད་པ་དེ། ལྷ་བདུད་དུ་སོང་བ་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་བློ་སྦྱོང་གིས་ང་རྒྱལ་ཞིང་གཞན་ལ་བརྙས་པ་བྱེད་པ་སྟེ། 1-454 ང་མིན་པས་བདེན་པས་གཞི་མི་ཤེས། བློ་སྦྱོང་མིན་པས་སངས་རྒྱས་མི་ཐོབ་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྐུན་མ་ནགས་ལ་བཏང་ནས་རྗེས་སྤང་ལ་གཅོད་པ་ཡིན་པས་དེ་དག་སྤང་ལ། སྨན་ནད་ ཐོག་ཏུ་བཏང་ཞིང་། བདག་འཛིན་ལ་དམའ་ཕེབས་པར་བྱས་ལ་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་བྲན་གྱི་ཐ་མ་བཞིན་གནས་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་ནམ་དགོས་ཆ་མེད་པས། ཡེངས་ཀྱང་ཐུབ་པར་བྱ། ཞེས་བྱ་བ་ནི། དཔེར་ན་རྟ་ལ་བྱང་ཆེ་བ་ཀུན་གྱི་མ་ཡེངས་ན། མི་བདེ་བའི་སར་ཡང་མི་བསྐྱུར་ལ། ཡེངས་ན་ཐང་བདེ་བ་ལས་ཡང་གློ་བུར་དུ་རྟ་འགྲོགས་ན་རྡེབ་པ་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་གཉེན་ པོ་བསྟེན་ན་རྐྱེན་ངན་ཆེན་པོས་ཀྱང་བློ་སྦྱོང་མི་ཉམས་ཀྱང་གཉེན་པོ་བསྟེན་རྒྱུ་མེད་པའི་དུས་སུ་རྐྱེན་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཆོས་འཆོར་བས་རྟག་ཏུ་མ་ཡེངས་པར་སྦྱོང་བ་གཅིག་དགོས་ཏེ། བདག་གིས་ དེ་རིང་བདག་འཛིན་ཐུལ་བ་ལ་མ་ཡེངས་པར་དྲན་པར་བྱ། ཉོན་མོངས་པར་མ་ཤོར་བར་བྱ་སྙམ་དུ་འཕེན་པ་གཏོང་། དེ་ནས་ལྷན་ཅིག་རྗེས་སུ་གཅོད་པས་ཉེས་པས་གོས་སམ་མ་གོས་སྙམ་ དུ་རྟོགས་ཏེ། དུས་དེ་ལྟར་རྟོགས་ནས་མ་ཤོར་བར་བྱེད། རྟག་ཏུ་ཡེངས་པ་མེད་པ་གཅིག ཐམས་ཅད་དུ་ཁྲིགས་སེ་བ་ཞིག་དགོས། འདི་དང་བྲལ་དགོས་ན་མི་ནག་པོ་ཕལ་བ་ལས་མི་ཡོང་། 1-455 ཡེངས་མེད་དུ་སྒོམ་པའོ། །ཡང་རེས་འཇོག་མི་བྱ། ཞེས་བྱ་བ་ནི། རེས་
【現代漢語翻譯】 如果睡著了，要知道這是下地獄的行為。 顛倒的珍惜：菩薩的珍惜行為，是虛空邊際的一切眾生沒有做過母親的。對於那些不是恩人的母親，擔心她們在地獄中受苦，希望輪迴中的眾生從痛苦中解脫，並將他們安置在至樂的佛果上。對於聚集在自己身邊的人，不努力引導他們向佛法，而是積攢財富，照顧親屬，專注於今生的事務，雖然口頭上說要生起將一切眾生安置於安樂之地的菩提心，但實際上卻嫉妒眾生的安樂，擔心別人超越自己，這樣是無法修習修心法的。顛倒的慈悲：不對處於痛苦和痛苦之因中的眾生修習慈悲，反而對修行佛法所受的苦行修習慈悲。顛倒的忍耐：不能爲了佛法忍受絲毫的苦行，卻爲了慾望能夠忍受經商、務農、征戰、照顧親屬的諸多辛苦。 還有，不要把天神變成魔鬼。意思是說，世間的神不高興就會降下災禍，這就是天神變成了魔鬼。同樣，通過修心法生起傲慢，輕視他人，認為『不是我，所以不瞭解真理』，『不修習修心法就無法成佛』等等，這就像把強盜送到森林裡，然後去砍伐他留下的痕跡一樣，所以應該拋棄這些想法，把藥物送到疾病那裡，降低我執，像奴隸一樣對待一切眾生。還有，因為不知道什麼時候需要，所以也要能夠忍受散亂。意思是說，比如善於馴馬的人不會讓馬一直保持警惕，這樣即使在不安全的地方也不會拋棄它；如果馬散亂了，即使在平坦的地方，突然遇到馬也會被踢倒。同樣，如果依止對治法，即使遇到巨大的惡緣，修心也不會退步；如果沒有依止對治法，即使遇到微小的因緣，也會失去佛法，所以需要經常不散亂地修習。今天我要降伏我執，不散亂地憶念，不陷入煩惱，這樣去努力。然後一起追蹤，覺察自己是否被罪過沾染，如果覺察到自己沒有陷入罪過，就要經常保持不散亂，始終保持警惕。如果不能做到這一點，就只能成為一個普通的壞人，無法進步到更高的層次，所以要不散亂地修習。還有，不要輪流交替。意思是說，輪流交替...
【English Translation】 If one falls asleep, know that it is going to hell. Perverted Cherishing: The cherishing of a Bodhisattva is that all sentient beings pervading the sky have not been mothers. For those who are not kind mothers, worrying about their suffering in hell, hoping that beings in samsara are liberated from suffering, and placing them in the supreme bliss of Buddhahood. For those who gather around oneself, instead of striving to guide them towards the Dharma, they accumulate wealth, care for relatives, and focus on the affairs of this life. Although they verbally say they want to generate the Bodhicitta to place all beings in happiness, they actually envy the happiness of beings and worry about others surpassing themselves. It is impossible to practice mind training in this way. Perverted Compassion: Instead of cultivating compassion for beings who are in suffering and the cause of suffering, they cultivate compassion for the hardships endured in practicing the Dharma. Perverted Patience: Unable to endure even a little hardship for the sake of the Dharma, they are able to endure many hardships of business, farming, warfare, and caring for relatives for the sake of desire. Also, do not turn gods into demons. It means that worldly gods, if displeased, will bring disasters, and this is the god turning into a demon. Similarly, through mind training, arrogance arises, despising others, thinking, 'It is not me, so they do not understand the truth,' 'One cannot attain Buddhahood without practicing mind training,' etc. This is like sending a thief into the forest and then cutting off the traces he left behind. Therefore, these thoughts should be abandoned, medicine should be sent to the disease, ego-grasping should be lowered, and all beings should be treated like the lowest of slaves. Also, because one does not know when it is needed, one must also be able to endure distraction. It means that, for example, a skilled horse trainer will not let the horse be constantly vigilant, so that even in unsafe places it will not abandon it; if the horse is distracted, even in a flat place, suddenly encountering a horse will cause it to be kicked. Similarly, if one relies on the antidote, even if one encounters great adverse conditions, mind training will not regress; if one does not rely on the antidote, even if one encounters slight conditions, one will lose the Dharma, so one needs to practice constantly without distraction. Today I will subdue ego-grasping, remember without distraction, and strive not to fall into afflictions. Then track together, perceiving whether one is stained by sin. If one perceives that one has not fallen into sin, one must constantly remain undistracted and always be vigilant. If one cannot do this, one can only become an ordinary bad person and cannot progress to a higher level, so one must practice without distraction. Also, do not alternate. It means alternating...
བློ་སྦྱོང་སྒོམ་རེས་བློ་མ་ཁེལ་བར་གཞན་འདྲ་ཚོལ། མཚན་ཉིད་པ་ལ་ལ་དག་སྡེ་སྣོད་དུ་མ་ཤེས་ཀྱང་འཆི་བ་ དྲན་ན་འདིས་གོ་མི་ཆོད་སྙམ་ནས་སྔགས་པ་ཆུང་མ་ཅན་རེའི་གམ་དུ་འགྲོ་བ་ཡང་ཡོད། དེ་བཞིན་དུ་ཁ་ཅིག་འདྲེས་གནོད་ཀྱི་དོགས་པས་དྲག་སྔགས་ཁོ་ན་ཟློས། རེས་འགའ་ཚེ་འདིའི་ཆེ་ ཐབས་སྒྲུབ། རེས་འགའ་ཕྱི་མའི་དོན་བྱེད་པ་དེ། བཞོན་པ་གཉིས་ལ་བཞོན་ན་བར་དུ་ལྷུང་། ཁ་ཅིག་ནི་སྒོམ་པས་སྙིང་པོ་བགྲང་མ་དགོས་ཟེར་བ་དང་། ལྟུང་བ་བཤགས་མི་དགོས། ལྟུང་བས་ལུས་ ལ་གནོད་དམ་སེམས་ལ་གནོད་ཟེར་བ་དང་། དཀོན་མཆོག་ལ་མཆོད་པ་བྱས་ནའང་མིས་མཐོང་དུ་རེ་བའམ། མཐོང་ན་དགའ་བ་བྱུང་བས་ས་གཏོར་བ་ཡོད་དེ། དེ་ཐམས་ཅད་ནོར་ཟེར་བར་གདའ། འོ་ ན་འདིར་ཇི་ལྟར་བྱེད་ན། ལྟ་བའི་ཤན་སྤྱོད་པ་ལ་མ་ཕོག་པར་ལུས་ངག་གིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ། འདུལ་བ་ལས་ཇི་ལྟར་བཅས་པ། ཇོ་བོ། སྟོན་པ། པོ་ཏོ་ བ་གསུམ་གྱི་གདམས་ངག་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་རྣམས་གྲ་མ་ཆག ཟུར་མ་ཉམས་པར་སྒྲུབས་ལ་བསམ་པ་འདི་འབའ་ཞིག་སྦྱོང་བའོ། །ཡང་སྤྱོད་པའི་ཤན་ལྟ་བ་ལ་ཕོག་ནས་རྣམ་རྟོག་གི་མདུད་པས་བཅིངས་པ་ཡོད། 1-456 ཡང་ཁ་ཅིག་སྔགས་ལ་བརྟེན་ནས་འདུལ་བ་ཕྱི། འདུལ་བ་བརྟེན་ནས་སྔགས་ཕྱི། ཆོས་ཐམས་ཅད་གྲུ་བཞིར་ཁྱེར་ཤེས་པ་ངའི་བླ་མ་རྒྱ་གར་བ་ལས་མ་བྱུང་བ་ཡིན་ཞེས་གསང་ཕུ་བ་གསུང་ སྐད། འདི་ལ་གོ་བས་མཐའ་ཆོད་པ་དང་། བྱེད་ངོ་ཤེས་པ་ཅིག་མ་བྱུང་ན་ཁ་ཅིག་གི་ཇི་སྐད་བྱས་པས་ཇི་ཙུག་ཡིན་ནམ་སྙམ་པ་ཡོང་བས་དེ་ཙུག་མ་སོང་བར་སྒྲོ་འདོགས་རྦད་ ཀྱི་ཆོད་པར་བྱས་ལ། ཉམས་སུ་ཟུང་འཇུག་ཏུ་བླང་བར་བྱའོ། །ཟས་གོས་ལ་སོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་ཐམས་ཅད་འདིས་བྱ། འཆི་བའི་ཚེ་ཡང་གཞན་གྱི་སྐྱེ་ཤིའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་སྨིན་པར་ གྱུར་ཅིག་པར་བློ་སྦྱོང་། འཛོམས་མ་འཛོམས་ལ་སོགས་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ལ། འདི་ཁོ་ན་ཉམས་སུ་བླང་ངོ་། །ཡང་གཏོ་ལོག་མི་བྱ། ཞེས་པ་ནི། ནད་པ་ཀུན་ཤི་ཡིས་དོགས་ ནས་གླུད་གཏོང་། གཏོ་བྱེད་པ་དེ་མི་འཆིར་རེ་ནས་བྱེད་པ་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་སྤྱིའི་དབང་དུ་བྱས་ན། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བླངས་པས་རང་ལ་བདེ་བ་ཡོང་དུ་རེ་བ་དང་། རང་གི་ བདེ་བ་སེམས་ཅན་ལ་བཏང་བས་ཆུང་ངུ་བཏང་བས་མང་པོ་རེ་བ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་ཤ་པོ་བ་ནི་རང་ཆོས་པར་སྟོན་པས་ཆོས་བྱེད་བཟང་པོ་ཀུན་ཇ་སུན་གྱི་སེན་བག་རེ་བཏང་ནས་ངེད་ཅག་གྲོགས་པོ་ཡིན་ཟེར་བ་དང་། 1-457 གནས་གཞི་ཁ་དྲག་པོ་ལ་འཇུ་བ་དང་། ལྐོག་ཏུ་ཡོན་བདག་རེ་ལ་བུན་བསྐྱེད་འཚོལ་བ་དང་། ཨ་ཏི་ཐུམ་ཐུམ་བག་རེ་ཟློ་བར་བཞི་པོ་དེའི་གསེབ་ནས་ཆོས་པའི་ཡང་རྩེ་རེ་བ་སྟེ། བ་ལྟོར་རེ་དང་ཆུས་ཁྱེར་རེ་ལྟ་བུ་ལ་གཅིག་ཡོད་ཅེས་འདིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 如果修心在觀修和后修之間沒有達成一致，就會尋求其他的修法。有些格西（藏語，格西，dge bshes，善知識）即使不精通所有的論藏，也會因為覺得僅僅憶念死亡不足以應對，而去親近已婚的瑜伽士。同樣，有些人因為害怕邪祟的侵害，只念誦忿怒咒語。有時爲了今生的利益而努力，有時又爲了來世而修行，這就像騎兩匹馬一樣，最終會掉下來。有些人說修行不需要念誦根本墮罪，也不需要懺悔墮罪，還說墮罪要麼傷害身體，要麼傷害心靈。即使供養三寶，也希望別人看到，或者被看到時感到高興，從而破壞了誓言。所有這些都被認為是錯誤的。那麼，這裡應該怎麼做呢？不要讓見解影響行為，而是要按照佛陀的教誨，按照戒律的規定，按照覺沃杰（藏語，jo bo，尊者，指阿底峽）、仲敦巴（藏語，ston pa，導師）和博多瓦（藏語，po to ba，博朵瓦）三位尊者的教言，一絲不茍地修行，並且只專注于修心。此外，還有行為影響見解，被分別唸的繩索束縛的情況。 還有些人依靠密咒而捨棄戒律，依靠戒律而捨棄密咒。桑浦寺（藏語，gsang phu ba，桑浦寺）的人說，『將所有的佛法都變成四方形的訣竅，不是從我的印度上師那裡學來的。』如果對這一點沒有徹底理解，沒有掌握要領，有些人就會想，『他那樣做了，結果怎麼樣呢？』所以，不要那樣做，而是要徹底斷除增益和誹謗，將二者結合起來修持。所有的衣食等瑜伽都通過修心來完成。在臨終時，也要修心，愿他人出生的痛苦和死亡的痛苦都在我身上成熟。拋棄對順境和逆境等一切的執著，只修持這個。『不要行顛倒之事』，意思是，因為害怕病人死亡而進行替身儀軌，希望通過替身儀軌讓病人不死。同樣，從普遍的佛法角度來看，希望通過承擔他人的痛苦來獲得自己的快樂，或者希望通過給予眾生少量的快樂來獲得大量的回報。就像夏波瓦（藏語，sha po ba，夏波瓦）自詡為修行人，給所有好的修行人一點點『嘉蘇』（藏語，ja sun，一種食物）的殘渣，然後說『我們是朋友』一樣。或者抓住有利可圖的住所，暗地裡向施主放高利貸，或者含糊不清地念誦『阿底』（藏語，a ti，無上瑜伽），希望在這四者之間成為最好的修行人，就像在被風吹走或被水沖走的東西中尋找一個有用的東西一樣。這裡是佛陀的...
【English Translation】 If mind-training doesn't settle between contemplation and post-contemplation, it seeks other practices. Some Geshes (Tibetan, dge bshes, 'spiritual friend') even if they don't know all the collections of scriptures, thinking that merely remembering death is not enough, go to married yogis. Similarly, some, fearing harm from spirits, only recite wrathful mantras. Sometimes they strive for the benefit of this life, and sometimes they practice for the next life, which is like riding two horses, and eventually falling off. Some say that practitioners don't need to count root downfalls, and don't need to confess downfalls, asking whether downfalls harm the body or the mind. Even when making offerings to the Three Jewels, they hope to be seen by others, or are happy when seen, thus breaking their vows. All of these are said to be wrong. So, what should be done here? Without letting the view affect the conduct, how does it arise from the Buddha's teachings through body and speech? How is it prescribed in the Vinaya? How does it arise from the instructions of the three, Jowo (Tibetan, jo bo, '尊者', referring to Atisha), Dromtönpa (Tibetan, ston pa, '導師'), and Potowa (Tibetan, po to ba, 博朵瓦)? Practice without diminishing or altering them, and train only in this thought. Furthermore, there are cases where conduct affects the view, and one is bound by the knots of conceptual thoughts. Also, some rely on mantra and discard Vinaya, or rely on Vinaya and discard mantra. The people of Sangpu Monastery (Tibetan, gsang phu ba, 桑浦寺) say, 'The trick of taking all the Dharma into a square shape did not come from my Indian guru.' If one doesn't thoroughly understand this, and doesn't grasp the key, some will think, 'He did that, so what was the result?' So, don't do that, but completely cut off addition and detraction, and take them into practice as union. All yogas of food, clothing, etc., are done through this. At the time of death, train the mind to let all the suffering of others' birth and death ripen on me. Abandon all thoughts of success or failure, and practice only this. 'Do not do perverse things,' which means, fearing that all patients will die, they perform ransom rituals, hoping that the patient will not die through the ransom ritual. Similarly, from the perspective of general Dharma, hoping to gain one's own happiness by taking on the suffering of others, or hoping to gain a lot by giving a little happiness to sentient beings. Just like Shapowa (Tibetan, sha po ba, 夏波瓦) boasts of being a practitioner, giving a little bit of 'Jasu' (Tibetan, ja sun, a type of food) scraps to all good practitioners, and then saying 'We are friends.' Or grasping at profitable residences, secretly seeking usury from patrons, or vaguely reciting 'Ati' (Tibetan, a ti, 無上瑜伽), hoping to be the best practitioner among these four, like looking for something useful among things blown away by the wind or washed away by water. Here is the Buddha's...
མཚན་ཉིད་དང་། དེ་ཇི་ཙམ་དུ་གལ་ཆེ་བ་དང་། དེའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་གང་ཡིན་པ་དཔྱད་ནས་གནད་ཀྱིས་ཕུལ་ ཏེ་བསྒོམ་པ་གཅིག་དགོས། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་གནུབས་ད་ལང་སྐྲ་འཛོམ་པས་ངན་པ་ཡང་དག་པ་འདི་རིག་པའི་གནས་ཀྱིས་འཚོལ་ལུགས་སམ། ངས་ཅང་མ་བྱས་པར་འདི་ཙམ་པ་བྱུང་བ་ཡིན་ བྱས་པས་ཨང་འོ་ན་འོ་སྐོལ་དཔོན་གཡོག་རྒྱག་པ་གཅིག་པར་བྱུང་གསུངས་པ་ལྟར་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་བྱས་པ་དང་། བུམ་ཆོག་དང་བླ་ཁེ་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་རྒྱག་པོ་གཅིག་པར་སོང་ན་རླུང་ གི་ཁྱེར་བ་ཡིན་པས་ཅི་བྱེད་ཚེ་འདི་དང་། རང་གི་བདག་འཛིན་ལ་མ་འཁྲིས་པ་གཅིག་བྱེད་པའོ། །དེ་ལ་འདི་དགོས་པས། གཉིས་པོ་སྲོག་དང་བསྡོ། །ཞེས་པ་ནི། སྤྱིའི་དམ་ཚིག་དང་། སྒོས་འདིའི་ དམ་ཚིག་གོ །དང་པོ་ནི། སྐྱབས་འགྲོ་ལ་སོགས་པ་ཁས་བླངས་པ་དང་། བླ་མའི་དམ་ཚིག་རྣམས་དང་འགལ་བ་སྲོག་དང་བསྡོས་ནས་མི་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་འབན་ཆོས་པ་བཞིན་དུ་ལྟུང་བ་གླེང་རེས་ཀྱི་མདུང་ཁ་བྱེད་པ་དང་། 1-458 ལུས་ངག་དུ་བདག་གཞན་བརྗེ་ལོ་བྱེད་པ་ནི། འདི་ནས་བཤད་པའི། ཡན་ལག་ཉམས་པ་བརྗོད་མི་བྱ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། འདུན་པ་བསྒྱུར་ལ་རང་སོར་བཞག །ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། འགལ་བས་འདིའི་དམ་ཚིག་དང་འགལ་བ་སྟེ། ལྟུང་བ་གླེང་བ་ནི། སྐྱོན་ཁོ་ན་ལ་རྟོག་པས་བློ་སྦྱོང་ཡོང་མི་སྲིད། ལུས་ངག་ཏུ་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་སོགས་པ་ཁས་བླངས་པ་རྣམས་གྲ་མ་ཆག ཟུར་མ་ཉམས་པར་ཉམས་སུ་བླང་དགོས་པ་ཡིན་གསུང་། དེ་ལ་འདི་དགོས་པས། རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ཀྱི་ཐར་བྱ། ཞེས་པ་ནི། རང་རྒྱུད་ལ་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཆེ་བརྟགས་ནས་དེའི་གཉེན་པོ་སྒོས་སུ་ བསྟེན་ནས་སྤང་བ་ལ་འབད་པ་དྲག་པོ་བྱ། ཡང་ཁོང་གིས་ལན་ཟེར་བའི་འདས་པའི་ཉེས་པ་དང་། མ་འོངས་པ་ན་འདི་འདྲ་བྱུང་ན་གཉེན་པོ་འདི་བཞིན་བསྟེན་སྙམ་དུ་གོ་ཆ་གྱོན་ཞིང་ སྤྱོད་པ་སྟེ། འདས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ན་ཚ་དང་། དགྲ་འདྲེའི་གནོད་པ་དང་། བྲང་ཟླ་མ་རྙེད་པ་དང་། ཁ་གྲང་ཟེར་བ་དང་། རྐུན་མ་དང་། བརྡུང་རྡེག་ལ་སོགས་པ་གནོད་པ་ཅི་བྱུང་ བ་ཐམས་ཅད་ཚེ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཀྱི་བུ་ལོན་དང་ལན་ཆགས་དང་ཤ་འཁོན་ཅི་ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་དེས་བྱང་བར་གྱུར་ཅིག་པར་བློ་སྦྱོང་། མ་འོངས་པ་ལ་དོ་ནུབ་སྲོད་དམ། ཐོ་རངས་ནས་བཟུང་ནས་ཁྱལ་ཁྱོད་དེར་གཏོང་ན། 1-459 ང་འདིར་ཆ་ཟེར་བ་ལྟར་ང་ལ་སྐུར་བ་འདེབས་པ་དང་། རྐུན་མ་འཛུགས་པ་དང་། འདི་ནས་བཏོན་ནས་གཏོང་བ་དང་། ནད་དྲག་པོ་ལ་སོགས་པ་འདི་ལྟ་བུ་བྱུང་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་བཞིན་དུ་བསྒོམ་སྙམ་དུ་གོ་ཆ་གྱོན་པ་སྟེ། པོ་ཏོ་བ་རང་ཅག་ལ་བཙོང་མོ་ཅིག་གིས་བུ་ཆུང་སྐྱེལ་དུ་བྱུང་ནས་ཞེས་པ་ལ་སྤྱན་སྔ་བ་ནི་མི་དགའ་ བར་འདུག་ཅེས་དང་། ཕུ་ཆུང་བ་ང་ནི་འཆི་བ་བས་གསོ་བར་འ
【現代漢語翻譯】 我們需要考察事物的性質，它有多重要，以及它的主要原因，然後通過要點來提升和冥想。如果不是這樣，就像努布·達朗·克拉宗（Nup Dalang Krazom）一樣，這種糟糕的正確性是知識領域的尋找方式嗎？或者說，『我什麼都沒做，就變成了這樣』，就像他們說的那樣，『哦，那麼我們主僕就變成了一樣的行爲了』。如果聞、思、修三者都做了，而且瓶灌頂（Bumchok）和上師加持（Lhakhe）都做了，結果都變成了一樣的行為，那麼就會被風吹走，所以這一生該怎麼辦呢？不要執著于自我，這是需要做的一件事。因此，這需要：二者與生命相連。這意味著：共同的誓言和特殊的誓言。首先是：承諾皈依等，以及不違背上師誓言，要像對待生命一樣守護。第二是：像安喬巴（An Chopa）一樣，進行墮落的互相指責，以及在身語上進行自他交換。正如這裡所說的：不要說肢體殘缺。以及改變意願，保持自我。等等，這些都與此誓言相違背。談論墮落是因為只關注缺點，無法訓練心智。必須毫不動搖、毫不減少地實踐身語上的皈依等承諾。因此，這需要：從思考和分析中解脫。這意味著：觀察自己內心的煩惱哪個最強烈，然後特別依賴它的對治法，努力斷除。此外，他們說，對於過去的錯誤，以及如果未來發生類似的事情，就想『我將依賴這種對治法』，這樣穿上盔甲並行動。對於過去的事情，無論是疾病、邪魔的傷害、找不到朋友、寒冷、盜竊還是毆打等，所有發生的傷害，都通過訓練心智，讓所有從無始以來的債務、報應和血仇都得以清償。對於未來，如果今晚或明天早上開始，他們把你送到那裡，就像『我在這裡』一樣，如果他們誹謗我、栽贓我、把我從這裡趕走，或者發生嚴重的疾病等，就想『我將冥想這種自他交換的菩提心』，這樣穿上盔甲。正如博多瓦（Potowa）說，一個賣東西的女人帶著孩子來找我們，斯欽巴（Chennga-wa）似乎不太高興，而普瓊巴（Phuchungwa）說，我寧願死去也不願活著。 我們需要考察事物的性質，它有多重要，以及它的主要原因，然後通過要點來提升和冥想。如果不是這樣，就像努布·達朗·克拉宗（Nup Dalang Krazom）一樣，這種糟糕的正確性是知識領域的尋找方式嗎？或者說，『我什麼都沒做，就變成了這樣』，就像他們說的那樣，『哦，那麼我們主僕就變成了一樣的行爲了』。如果聞、思、修三者都做了，而且瓶灌頂（Bumchok）和上師加持（Lhakhe）都做了，結果都變成了一樣的行為，那麼就會被風吹走，所以這一生該怎麼辦呢？不要執著于自我，這是需要做的一件事。因此，這需要：二者與生命相連。這意味著：共同的誓言和特殊的誓言。首先是：承諾皈依等，以及不違背上師誓言，要像對待生命一樣守護。第二是：像安喬巴（An Chopa）一樣，進行墮落的互相指責，以及在身語上進行自他交換。正如這裡所說的：不要說肢體殘缺。以及改變意願，保持自我。等等，這些都與此誓言相違背。談論墮落是因為只關注缺點，無法訓練心智。必須毫不動搖、毫不減少地實踐身語上的皈依等承諾。因此，這需要：從思考和分析中解脫。這意味著：觀察自己內心的煩惱哪個最強烈，然後特別依賴它的對治法，努力斷除。此外，他們說，對於過去的錯誤，以及如果未來發生類似的事情，就想『我將依賴這種對治法』，這樣穿上盔甲並行動。對於過去的事情，無論是疾病、邪魔的傷害、找不到朋友、寒冷、盜竊還是毆打等，所有發生的傷害，都通過訓練心智，讓所有從無始以來的債務、報應和血仇都得以清償。對於未來，如果今晚或明天早上開始，他們把你送到那裡，就像『我在這裡』一樣，如果他們誹謗我、栽贓我、把我從這裡趕走，或者發生嚴重的疾病等，就想『我將冥想這種自他交換的菩提心』，這樣穿上盔甲。正如博多瓦（Potowa）說，一個賣東西的女人帶著孩子來找我們，斯欽巴（Chennga-wa）似乎不太高興，而普瓊巴（Phuchungwa）說，我寧願死去也不願活著。
【English Translation】 We need to examine the nature of things, how important it is, and what its main cause is, and then enhance and meditate through the key points. If not, like Nup Dalang Krazom, is this bad correctness the way the field of knowledge seeks? Or, 'I didn't do anything, and it turned out like this,' as they say, 'Oh, then we, master and servant, have become the same behavior.' If the three, hearing, thinking, and meditating, are all done, and the Bumchok (vase empowerment) and Lhakhe (guru blessing) are all done, and the results all become the same behavior, then it will be blown away by the wind, so what should be done in this life? Do not cling to self, this is one thing that needs to be done. Therefore, this requires: the two are connected to life. This means: the common vows and the special vows. The first is: promising to take refuge, etc., and not violating the guru's vows, guarding them as if they were life. The second is: like An Chopa, engaging in mutual accusation of downfalls, and exchanging self and others in body and speech. As it is said here: do not speak of impaired limbs. And changing intentions, keeping the self. Etc., these all contradict this vow. Talking about downfalls is because focusing only on faults makes it impossible to train the mind. One must practice the vows of refuge, etc., in body and speech without wavering or diminishing. Therefore, this requires: liberation from thinking and analysis. This means: observe which of the afflictions in your own mind is the strongest, and then especially rely on its antidote, striving to eliminate it. Furthermore, they say that for past mistakes, and if something similar happens in the future, think, 'I will rely on this antidote,' thus putting on armor and acting. For past events, whether it is illness, harm from demons, not finding friends, cold, theft, or beatings, all the harm that has occurred, train the mind so that all debts, retribution, and blood feuds from beginningless time are cleared away. For the future, if they send you there starting tonight or tomorrow morning, like 'I am here,' if they slander me, frame me, drive me out of here, or if severe illness occurs, think, 'I will meditate on this Bodhicitta of exchanging self and others,' thus putting on armor. As Potowa said, a woman selling things came to us with a child, Chennga-wa seemed unhappy, while Phuchungwa said, I would rather die than live.
དུག་ཅེས་པ་ལྟར། འདས་མ་འོངས་གཉིས་ལ་སྦྱར་ནས་བསྒོམ་པའོ། །རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ཀྱི་ཐར་གྱིས་བདག་འཛིན་གྱི་འཁྲིས་གནོན་པར་བྱའོ།། དེ་ཡང་དུས་གཅིག་ཏུ་ཡོང་བ་གཅིག་དགོས་པས། དོལ་ཆོད་དུ་སྦྱང་། ཞེས་བྱ་བ་ནི། གཏར་ཁའི་རྩ་རྦད་ཆོད་བྱེད་པ་དོལ་ཆོད་ཟེར་བ་ལྟར་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་ཚམ་ཚོམ་དང་། ནེམ་ནུར་མེད་པར་གཉེན་པོས་འབུར་འཇོམས་བྱེད་པའོ། །དེ་ལ་ཡང་རང་དོན་དང་མ་འདྲེས་པ་གཅིག་དགོས་པས། དུག་ཅན་གྱི་ཟས་སྤང་། ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཟས་བཟང་པོས་ལུས་བརྟས་པར་བྱེད་ཀྱང་དུག་ དང་འདྲེས་ན་འཆི་བ་ལྟར། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལས་སངས་རྒྱས་འབྱུང་ཡང་། དངོས་འཛིན་དང་འདྲེས་ན་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པས་དུག་ཅན་གྱི་ཟས་དང་འདྲའོ། །ཡང་ཕྱི་མ་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་དང་། 1-460 ཉན་རང་གི་ཐར་བའི་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་བློ་སྦྱོང་གི་དུག་ཡིན་པས་སྤང་བར་བྱའོ། །ཡང་བདེ་བ་འདོད་པས་གཞན་ལ་ངན་སེམས་བྱར་མི་རུང་བ་ཉིད། སྐྱིད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཏུ་སྡུག་མ་འཚོལ། ཞེས་བྱ་བ་ནི། དགྲ་ཤི་ན་རང་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། ཉེ་འབྲེལ་ཤི་ན་དེའི་ནོར་བདག་ལ་ཡོང་དུ་རེ་བ་དང་། སྒོམ་ཆེན་གྲོགས་པོ་ཤི་ན་ཡུལ་དེར་རང་ལ་བསོད་ ནམས་ཡོང་དུ་རེ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཁྱིམ་པ་དང་ཐུན་མོང་བས་སོ་ནམ་རྣམ་བཞི་ལས་སྐྱིད་པར་རེ་བ་དང་། དེ་ཐམས་ཅད་སྐྱིད་པ་འདོད་པས་སྡུག་བསྔལ་འཚོལ་བ་ཡིན། གླང་རི་ཐང་ པའི་བླ་སྨན་ཇོ་བཙུན་རིན་བྱང་དཔོན་གཡོག་ལ་ཡོན་བདག་ཀུན་གྱི་ཞོ་བསྐྱལ་ནས་སྐྱིད་པ་ལ་སྡུག་བཙལ་ཏེ། དེ་བས་ཀྱང་འཛོམས་པ་གཅིག་པ་བཞེད་ནས་མཛོ་མོ་གཅིག་སྲེལ་བས་ཞོ་ལ་སོགས་ པ་སྐྱེལ་བའི་འཕྲོ་ཆད། དབྱར་མཛོ་ཞིང་གསེབ་ཏུ་སོང་ཞིང་ཉེ་གནས་པ་སྦྱོང་ལོ། དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་སྐྱིད་ཀྱི་ཡན་ལག་དུ་སྡུག་བསྔལ་འཚོལ་བ་མང་པོ་ཡོང་བ་རྣམས་སྤང་ལ། སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་ན་དགའ། སྐྱིད་ན་དགའ་བ་ལ་བསམ་པ་བཟང་ཟེར་བ་ཡིན་པས་དེ་ལྟར་བྱ་གསུངས། དེ་རྣམས་ཀྱི་ཐབས་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པ་བསྟན་ནས། ད་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། 1-461 བརྟན་པ་ཐོབ་ནས་གསང་བ་བསྟན། །ཞེས་པ་ནི། དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཉམས་སུ་བླང་བར་བསྟན་པ་འདི་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི་དང་། རྗེས་གསུམ་དུ་གནས་པ་ལས། དང་པོ་ནི། དཀོན་མཆོག་གི་མཆོད་ཁང་དུ་ལྷ་དང་བླ་མ་ལ་མཆོད་པ་ཕུལ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ལ། བསམ་གཏན་གྱི་ཁང་པར་སྟན་བདེ་བ་ལ་སྐྱིལ་ཀྲུང་གིས་འདུག་སྟེ། དབུགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་བགྲང་ངོ་། ། དེ་ནས་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་བསམ་གཏན་གྱི་སྣོད་དུ་རུང་བར་བྱས་པའོ། །དེ་ནས་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྔོན་དུ་བཏང་ལ། དངོས་གཞི་ནི། འདི་ཀུན་ཅིག་ཅར་འཇུག་པའི་ལུགས་
【現代漢語翻譯】 如同毒藥一般，將過去和未來結合起來進行禪修。通過對概念和分析的解脫，來壓制我執的產生。 而且，因為一次只能生起一個念頭，所以要像斬釘截鐵般地修習。所謂的『斬釘截鐵』，就像外科手術中切斷病根一樣，一旦煩惱生起，就要毫不猶豫、毫不遲疑地用對治法徹底摧毀它。而且，爲了不與自利之心混雜，要像避開有毒的食物一樣。所謂的『避開有毒的食物』，就像用好的食物滋養身體，但如果混入了毒藥就會死亡一樣。菩提心能產生佛果，但如果與實執混雜，就會產生輪迴的痛苦，所以就像有毒的食物一樣。此外，來世人天善趣的安樂，以及聲聞、緣覺的解脫之樂，都是修習菩提心的毒藥，所以應當捨棄。而且，不能因為自己想要快樂，就對他人心懷惡意。所謂的『不要在快樂的枝幹上尋找痛苦』，就像敵人死了，自己就沒有了威脅；親戚死了，就期望得到他的財產；偉大的修行者朋友死了，就期望自己能在這個地方獲得更多的功德等等。還有，與在家人一樣，期望從四種農業活動中獲得快樂，所有這些都是因為想要快樂而尋找痛苦。格西塘巴的醫生上師喬尊仁欽絳，將施主們供養的酸奶全部倒掉，認為這樣反而能得到更多，於是殺了一頭母牦牛，結果酸奶等供養全部中斷。夏天，牦牛去了田里，親近的人也因此疏遠。像這樣，在快樂的枝幹上尋找痛苦的事情有很多，都應該避免。如果所有的眾生都快樂、都幸福，那才是善良的想法，應該這樣做。以上這些方法都是爲了修習世俗菩提心而宣說的。現在，將智慧的部分，也就是勝義菩提心的修習，簡要地進行闡述。 『獲得穩固之後，再宣說秘密。』意思是說，爲了修習勝義菩提心，分為加行、正行和結行三個部分。首先是加行： 在佛堂里，向佛像和上師供奉供品，並祈禱。在禪房裡，在舒適的墊子上，以跏趺坐的姿勢坐好，數二十一次呼吸。 然後，使身、語、意三門成為適合禪修的容器。之後，先生起世俗菩提心，然後進入正行：所有這些都應同時進行。
【English Translation】 Like a poison, meditate by combining the past and the future. By the liberation of concepts and analysis, one should suppress the arising of self-grasping. Moreover, since only one thought can arise at a time, one must practice like cutting through nails and iron. The so-called 'cutting through nails and iron' is like cutting off the root of a disease in surgery. As soon as afflictions arise, one must destroy them thoroughly with antidotes without hesitation or delay. Moreover, in order not to mix with self-interest, one must avoid poisonous food. The so-called 'avoiding poisonous food' is like nourishing the body with good food, but if it is mixed with poison, one will die. Bodhicitta gives rise to Buddhahood, but if it is mixed with clinging to reality, it will produce the suffering of samsara, so it is like poisonous food. Furthermore, the happiness of gods and humans in future lives, and the happiness of liberation of Hearers and Solitary Realizers, are all poisons for the practice of Bodhicitta, so they should be abandoned. Moreover, one should not harbor malice towards others because one wants to be happy. The so-called 'do not seek suffering on the branch of happiness' is like when an enemy dies, one is no longer threatened; when a relative dies, one expects to receive his property; when a great practitioner friend dies, one expects to gain more merit in that place, and so on. Also, like householders, one expects to be happy from the four kinds of agricultural activities. All these are seeking suffering because one wants to be happy. Geshe Tangpa's doctor, Lama Jotsun Rinchen Jang, poured out all the yogurt offered by the patrons, thinking that he would get more, so he killed a female yak, and as a result, the offerings of yogurt and so on were all cut off. In the summer, the yak went to the fields, and close people became estranged. Like this, there are many things that seek suffering on the branch of happiness, and they should all be avoided. If all sentient beings are happy and joyful, that is called a good thought, and one should do that. All these methods are taught for the practice of conventional Bodhicitta. Now, the wisdom part, which is the practice of ultimate Bodhicitta, is briefly explained. 'After gaining stability, then reveal the secret.' This means that in order to practice ultimate Bodhicitta, there are three parts: preliminary, main practice, and concluding practice. First is the preliminary: In the shrine room, offer offerings to the Buddhas and Lamas, and pray. In the meditation room, sit comfortably on a cushion in the lotus position, and count twenty-one breaths. Then, make the body, speech, and mind suitable vessels for meditation. After that, first generate conventional Bodhicitta, and then enter the main practice: all these should be done simultaneously.
ཡིན་པས། དངོས་ གཞི་བདག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟོང་པ་ཅིག་ཅར་སྒོམ་ཡང་། སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རིམ་པར་རྩིས་ལ་གདབ་སྟེ། འདི་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་རླན་གྱིས་རྟོགས་པའི་མྱུ་གུ་སྐྱེ་ བའི་དགོས་པ་ཡོད་གསུངས། དེ་ལ་ཐོག་མར་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་བསྒོམ་པ་ནི། ཆོས་རྣམས་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་བསམ། །ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། འདི་ལྟར་སྣང་བ་རང་བཞིན་གྱི་ཕྱི་ནང་སྣོད་བཅུད་ འདི་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་འཁྲུལ་པའི་སྣང་བ་ཙམ་ལས་མ་གཏོགས་པ་སེམས་ལས་ཐ་དད་པའི་དོན་རྡུལ་ཙམ་ཡང་ཡེ་ནས་གྲུབ་པ་མེད། རིག་པས་དཔྱད་ན་རིགས་དོན་བདེན་པ་མེད་པར་སེམས་པ་དང་། 1-462 དེ་ནས་འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་བསྒོམ་པ་ནི། མ་སྐྱེས་རིག་པའི་གཤིས་ལ་སྤྱད། །ཅེས་གསུངས་པས་སེམས་འདི་ཡང་འདས་པ་འགག མ་འོངས་པ་མ་སྐྱེས། ད་ལྟ་བ་ཡང་ཆ་གསུམ་དང་ལྡན་ ཞིང་གནས་འདི་ན་གནས་བྱ་བ་དང་། ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་དང་བོངས་ཚོད་ལ་སོགས་པ་གཤིས་སྤྱིར་མ་གྲུབ་ཅིང་མ་སྐྱེས་པར་བསམ་པ་དང་། དེ་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་བསྒོམ་པ་ ནི། གཉེན་པོ་ཉིད་ཀྱང་རང་སར་གྲོལ། ། ཞེས་པས་ཡུལ་སེམས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་དཔྱད་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་པའི་སེམས་འདི་ཉིད་ཀྱང་མ་གྲུབ་པས་ཡུལ་སེམས་གཉིས་སུ་མ་འདུས་པའི་ཤེས་བྱ་ མེད་ལ། དེ་གཉིས་རང་བཞིན་མེད་པར་དཔྱད་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྤྱིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ལ་ཅིར་ཡང་མི་འཛིན་པའི་ངང་ལ་གློད་ལ། རིག་པ་གསལ་ལ་མི་རྟོག་པ་འདི་བྱིང་རྒོད་ ཀྱི་དབང་དུ་མི་བཏང་བར་སོ་མར་བཞག་གོ །ཅེས་སྟོན་པས། ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཀུན་གཞིའི་ངང་ལ་གཞག །བདུན་པོ་སེམས་བྱུང་རྟོག་པ་ཡིན་པས་སྤང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བའང་གཞི་སྨྲ་བསམ་ བརྗོད་དུ་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བས་གཞི་ལ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་དུ་སྤངས། དེ་ལྟར་བཞག་ཅིང་ཉམས་སུ་བླངས་པར་བྱའོ། །སྣ་ཚོགས་བདུན་པོ་སེམས་བྱུང་རྟོག་པ་ཡིན་པས་རྟོག་པའི་ཤེས་པ་ཡུལ་ཅན་རང་དགར་བར་མི་བཏང་བར་རྟོག་པ་གང་སྐྱེས་ལ། 1-463 རིག་པས་བལྟས་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངང་དུ་གློད་ལ། ཕྱིས་རྟོག་པ་སྐྱེས་ཚད་ཀྱང་རིག་པས་རིག་པ་ལ་བལྟས་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ངང་དུ་གློད་ཅིང་གྲོལ་བར་བྱའོ།། ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ ཡང་ཐུན་ཆུང་ལ་གྲངས་མང་བ་སྟེ། ཐུན་ཞབས་བསྡུ་བ་དང་བཅས་ཤིང་བཟང་གྱེས་བྱེད་པ་མཆོག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྗེས་ལ་བྱ་བ། ཐུན་མཚམས་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུར་བསམ། །ཞེས་གསུངས་པ་ ཡིན་ནོ། །ཕུང་པོ་ལྔ། དབང་པོ་དྲུག སྤྱོད་ལམ་རྣམ་བཞི་ཐམས་ཅད་རྟེན་འབྲེལ་ཚོགས་པའི་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཤེས་པར་བྱས་ནས་བདེན་འཛིན་དང་ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་ བར་མ་རྟོགས་པའི་འགྲོ་བ་ལ་སྙིང་རྗེ་སྐྱེ་ཞིང་མཉམ་བཞག་གི་ཉམས་མ་དོར
【現代漢語翻譯】 是這樣的，即使同時修習所有實有之物的空性，在修習的過程中，也要按照次第計算和安排分別了知的智慧，據說這是爲了讓寂止的濕潤能夠生起證悟的苗芽。首先，觀修所取無自性，如經文所說：『諸法如夢觀。』意思是說，顯現的內外器情一切，都只是自己心識迷惑的顯現，除此之外，沒有絲毫與心識相異的實有之物。如果用智慧去觀察，就會確信沒有真實的道理。 然後，觀修能取無自性，如經文所說：『于未生覺性中行。』意思是說，這個心識也是，過去已滅，未來未生，現在也具有三分，並且不存在於此處，顏色、形狀、體積等性質也並非普遍存在，而是未生的。然後，觀修一切法無自性，如經文所說：『對治亦于自處解脫。』意思是說，對於將一切境和心都觀為空性的對治之心，其本身也是不成立的，因此沒有能與境、心二者相合的所知，因為二者已經被觀修成無自性了。像這樣，對於普遍不成立的事物，就放鬆而不執著任何事物，讓覺性保持清晰而不散亂，不要讓它受到沉沒和掉舉的影響，而是保持清醒的狀態。如經文所示：『道的體性安住于阿賴耶識中，七種心生是分別，應斷除。』一切法的根本也是，基（藏文：ཀུན་གཞི，梵文天城體：ālaya，梵文羅馬擬音：ālaya，漢語字面意思：阿賴耶識）是不可言說、不可思議、不可表達的，並且遠離戲論，因此要像安住于基一樣斷除。應該這樣安住和修習。各種各樣的七種心生是分別，因此不要讓分別的意識隨意地緣取對境，而是在任何分別生起時，用覺性去觀察，並將其放鬆於法性之中。之後，對於任何生起的分別，也要用覺性去觀察覺性，並將其放鬆和解脫於法性之中。』 這也是指，應該縮短每座的時間，但增加座數，就像經文所說：『縮短每座時間並結合結束，是最好的方式。』 後行方面，如經文所說：『座間觀想如幻化士夫。』意思是說，五蘊、六根、四種行為，所有這些都是因緣聚合的顯現，應該了知它們如同幻化一般，不要追隨實執和貪嗔等情緒，對未覺悟的眾生生起慈悲心，並且不要捨棄正定的修持。
【English Translation】 It is like this, even if you simultaneously meditate on the emptiness of all real things, during the practice, you should calculate and arrange the wisdom of separately knowing according to the order. It is said that this is to allow the moisture of tranquility to give rise to the sprout of realization. First, contemplate the object of grasping as being without inherent existence, as the scripture says: 'View all phenomena as dreams.' This means that all the appearances of the external and internal world are merely the appearances of one's own deluded mind. Apart from this, there is not even a particle of real existence that is different from the mind. If you observe with wisdom, you will be convinced that there is no real reason. Then, contemplate the grasper as being without inherent existence, as the scripture says: 'Act in the nature of unborn awareness.' This means that this mind is also, the past has ceased, the future is unborn, and the present also has three parts, and it does not exist here. Properties such as color, shape, and volume are not universally established, but are unborn. Then, contemplate all phenomena as being without inherent existence, as the scripture says: 'The antidote is also liberated in its own place.' This means that the very mind that acts as an antidote to contemplating all objects and minds as emptiness is itself not established, so there is no knowable that can be combined with the object and mind, because the two have been contemplated as being without inherent existence. In this way, for things that are universally not established, relax and do not cling to anything, keep awareness clear and undistracted, and do not let it be affected by sinking and agitation, but keep it in a state of alertness. As the scripture shows: 'The nature of the path abides in the ālaya, the seven mental events are discriminations, and should be abandoned.' The root of all phenomena is also, the base (藏文：ཀུན་གཞི，梵文天城體：ālaya，梵文羅馬擬音：ālaya，漢語字面意思：ground) is unspeakable, unthinkable, inexpressible, and free from elaboration, so abandon it as it abides in the base. You should abide and practice in this way. The various seven mental events are discriminations, so do not let the discriminating consciousness freely grasp objects, but when any discrimination arises, use awareness to observe it and relax it into the nature of reality. Afterwards, for any discrimination that arises, you should also use awareness to observe awareness, and relax and liberate it into the nature of reality.' This also means that the duration of each session should be shortened, but the number of sessions should be increased, just as the scripture says: 'Shortening the duration of each session and combining the end is the best way.' In terms of post-meditation activities, as the scripture says: 'In between sessions, contemplate as an illusory person.' This means that the five aggregates, the six senses, and the four actions, all of these are appearances of the assembly of interdependent relationships, and you should know them as being like illusions. Do not follow after clinging to reality and emotions such as attachment and aversion, generate compassion for unenlightened beings, and do not abandon the practice of samadhi.
་བས་ཟུང་འཇུག་ཆེན་པོའི་ངང་ལ་གནས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། དངོས་འཛིན་ཞེན་པས་མ་སླད་ པར། །མཁའ་བཞིན་ཡེ་སྟོང་ཆེན་པོར་འགྱེར། །འཆི་མེད་བདེ་ཆེན་ངང་དུ་འགྲོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དུས་གསུམ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀུན་གྱི་ལམ། །ཐེག་ཆེན་སྡེ་སྣོད་མ་ལུས་ཀུན་གྱི་བཅུད། །བླ་མ་ རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་དམ་ཀུན་གྱི་གཙོ། །བློ་སྦྱོང་གདམས་པ་ཟབ་མོ་འདི་ཡིན་ནོ། །རྣམ་དབྱེ་མ་ལུས་གཅིག་ཏུ་བསྡུ་ཕྱིར་དང་། །རྣམ་དབྱེའི་བྱེ་བྲག་ཁྱད་པར་རྟོགས་ཕྱིར་དང་། །རྣམ་གཉིས་ལ་བརྟེན་གོ་བ་སླ་ཕྱིར་དང་། ། 1-464 རང་སེམས་དགའ་བ་བསྐྱེད་ཕྱིར་འདི་བྱས་སོ། །རིན་ཆེན་བླ་མས་བླ་མའི་གསུང་ལ་བརྟེན། །རང་གིས་བློས་ཀྱང་ཅུང་ཟད་དོན་ལ་སྦྱོང་། །འབྲེལ་དང་གོ་རིམ་གནད་ཀྱི་གདམས་པ་དང་། །བཅས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ བློ་སྦྱོང་འདི་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་གྱུར་ལ་འགལ་འཁྲུལ་ཅི་མཆིས་པ། །བླ་མ་བརྒྱུད་པར་བཅས་ལ་བཟོད་པར་གསོལ། །ལ་ལས་མཐོང་སྟེ་མ་དད་སྐྱེས་གྱུར་ན། །རྒྱུ་མཚན་བསྟན་ཕྱིར་དེ་ཡང་བཟོད་པར་ གསོལ། །བདག་གིས་འདི་སྦྱར་དགེ་བའི་མེ་ཏོག་ལ། །འགྲོ་དྲུག་བུང་བའི་ཚོགས་ཀྱིས་ཉེར་བསྟེན་ཏེ། །གཞན་དོན་རོ་གཅིག་སྦྲང་རྩི་ལེགས་སྤྱད་ནས། །ཆོས་འདི་ནམ་མཁའི་དོན་དུ་བྱེད་པར་ཤོག །འདི་སངས་རྒྱས་ བསྒོམ་པའི་ཚོགས་བཤད་ཆེན་མོ་ཡིན་ཞིང་། སེམས་དཔའ་ཆེན་པོས་མཛད་པའི་བློ་སྦྱོང་གི་ཁྲིད་ཡིག་གི་བཏུས་གཞི་ཡང་འདི་ཡིན་ནོ། །ལུང་མ་ཐོབ། །ཛ་ག་ཏཾ།།
【現代漢語翻譯】 應安住于俱生大樂（藏文：ཟུང་འཇུག་ཆེན་པོ，梵文：Mahasukha，梵文羅馬擬音：Mahasukha，漢語字面意思：大樂）之中。如此修行一切，不應為實執所染，應如虛空般廣大空性中，趨向無死大樂之境。』 如是宣說。過去、現在、未來三世諸佛及其眷屬所行之道，大乘一切經藏之精髓，諸位上師心之所繫，即為此甚深修心法門。 為將一切差別歸於一體，為能辨別種種差別，為依二諦（勝義諦和世俗諦）易於理解，為令自心生起歡喜，故作此論。 依止珍貴上師及其教言，自己亦稍作思維修習。以關聯、次第、要訣及儀軌之方式，宣說此修心法。 如是造論，若有錯謬之處，祈請上師傳承諸尊寬恕。若有人見此論而不生信心，為示其理，亦祈請寬恕。 愿我以此造論之善妙花朵，為六道眾生如蜂群般所親近，善用利他之甘露，愿此法為虛空之利益而行。 此乃講述佛陀禪修之大會，亦是菩薩大士所著修心教言之彙集。未得傳承。吉祥！吉祥！
【English Translation】 One should abide in the state of coemergent great bliss (Tibetan: zung jug chen po, Sanskrit: Mahasukha). All practices should be performed without being tainted by clinging to reality, soaring in the vast emptiness like the sky, and proceeding towards the realm of deathless great bliss.' Thus it is said. This profound mind-training instruction is the path of all Buddhas of the three times and their retinues, the essence of all Mahayana scriptures, and the heart commitment of all Lamas. This was done to gather all distinctions into one, to understand the particular differences of distinctions, to make understanding easy by relying on the two truths (conventional and ultimate), and to generate joy in one's own mind. Relying on the precious Lama and the Lama's words, I have also applied my own mind a little to the meaning. This mind-training is explained with connection, order, key instructions, and the manner of precepts. Whatever contradictions or errors there may be in this composition, I ask the lineage of Lamas to forgive me. If some see this and do not generate faith, I also ask for forgiveness for the sake of showing the reasons. May the six realms of beings, like a swarm of bees, draw near to this flower of virtue that I have composed, and having well used the nectar of benefiting others with one taste, may this Dharma be done for the sake of space. This is a great discourse on the assembly for meditating on the Buddhas, and it is also a collection of mind-training instructions composed by great Bodhisattvas. Transmission not received. Auspicious! Auspicious!