ludru0217_量理寶藏第四品善說顯現遮遣建立解說.g2.0f
如竹嘉措教言集LG29རིགས་་གཏེར་གྱི་རབ་བྱེད་བཞི་པའི་ལེགས་བཤད། སྣང་སེལ་གྱི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། 2-915 ༄༅། །རིགས་་གཏེར་གྱི་རབ་བྱེད་བཞི་པའི་ལེགས་བཤད། སྣང་སེལ་གྱི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། ༄། །གཞུང་དོན་རིམ་བཞིན་བཤད་པ་ལ། སྣང་བ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། ༄༅། །ཚད་མ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་དཀའ་འགྲེལ་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་གསལ་བྱེད་ལས་གཞན་སེལ་བརྟག་པའི་རབ་བྱེད་བཞི་པའི་ལེགས་བཤད་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་བཞུགས་སོ།། སྒྲུབ་དང་གཞན་སེལ་ལྟ་བའི་བློ་མིག་ གིས། །རྟོག་གེའི་དེ་ཉིད་གཟིགས་པའི་ས་སྐྱ་པ། །འཇམ་དཔལ་དགྱེས་པའི་བཤེས་དེས་ཉེར་གཟིགས་ནས། །ཚུལ་བཞིན་འབྱེད་པའི་རྣམ་དཔྱོད་སྩོལ་བར་མཛོད། །གཉིས་པ་སྣང་སེལ་གྱི་རྣམ་གཞག་འཆད་པ་ལ་གཉིས། གཞུང་ དོན་རིམ་བཞིན་བཤད། དེ་དོན་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། ཡུལ་ཅན་འཇུག་ཚུལ་བསྡུས་ཏེ་བཤད། ཡུལ་གྱི་སྣང་སེལ་རྒྱས་པར་བཤད། ཕན་ཡོན་སྒོ་ནས་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྟོག་མེད་ ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། རང་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་ཡོད་དེ། རང་ཡུལ་ལ་གསལ་བར་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར། སྒྲ་རྟོག་གཉིས་ཆོས་ཅན། རང་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་ཡོད་དེ། རང་ཡུལ་ལ་སེལ་བའི་ སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར། རྟོག་མེད་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། གཉིས་ཡོད་དེ། འཁྲུལ་མ་འཁྲུལ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། སྒྲ་རྟོག་ཆོས་ཅན། གཉིས་ཡོད་དེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལོག་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ ནི། རྟོག་མེད་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་འཇུག །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས། སྣང་བ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། སེལ་བ་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་དབྱེ་བ་གཉིས། 2-916 དང་པོ་ནི། རྟོག་མེད་ཤེས་པ་ལ་གསལ་བར་སྣང་བ་ཆོས་ཅན། སྣང་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྟོག་མེད་ཤེས་པའི་གསལ་སྣང་གི་ཆར་གྱུར་པའི་ཤེས་རྣམ་ཆོས་ ཅན། སྣང་སེལ་གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྣང་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་སྤྱིར་སྣང་བ་ཙམ་ནི། རྟོག་མེད་ཤེས་པའི་ཡུལ་གྱི་ཆ་ནས་འཇོག་པས། ཤེས་བྱ་ཡིན་ ན། སྣང་བའམ་གསལ་སྣང་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་ཟེར་ལ། སྣང་སེལ་གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྣང་བ་ནི། རྟོག་མེད་ཤེས་པའི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་ཆ་ནས་འཇོག་པས། དེ་ཡིན་ན། རྟོག་མེད་ཤེས་པ་ཡིན་ པས་ཁྱབ་པ་གནད་ཀྱི་དོན་ཏེ། རྩ་བར། སྣང་བའང་དོན་ལ་ཡོད་པར་མཚུངས། ཞེས། སྣང་སེལ་གྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྣང་བ་ཡིན་ན་བེམ་པོ་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། འགྲེལ་པར་ སྣང་བ་དེ་རྟོག་མེད་ཤེས་པའི་འཛིན་སྟངས་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་ན། རྟོག་མེད་འཁྲུལ་ཤེས་ཀྱི་གསལ་སྣང་དང་། རྟོག་མེད་མ་འཁྲུལ་ཤེས་ཀྱི་གསལ་སྣང་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཟླ་བ་ གཉིས་སྣང་གི་དབ
【現代漢語翻譯】 《如竹嘉措教言集》LG29《理智寶藏論》第四品之善說：顯現與遮詮之辨析 2-915 ༄༅། །《理智寶藏論》第四品之善說：顯現與遮詮之辨析 ༄། །依次第宣說論義，首先廣說顯現。 ༄༅། །《量理寶藏論》釋難精要顯明論中，關於他遮的辨析，乃第四品之善說，如旭日之光芒。以成立與他遮之見識為慧眼，薩迦派能現見論理之真諦。文殊歡喜之友，懇請垂視，賜予如理辨析之智慧。第二，闡述顯現與遮詮之辨析，分為二：次第宣說論義，以及確定其意義。第一部分分為三：總述有境之入門方式，廣說有境之顯現與遮詮，以及從利益角度總結要義。第一點是：無分別識，就其自境而言，具有入門方式，因為其以明晰顯現的方式進入自境。聲音概念二者，就其自境而言，具有入門方式，因為其以遮除的方式進入自境。無分別識，具有二種，即錯亂與非錯亂二種。聲音概念，具有二種，即顛倒與非顛倒二種。如此闡述，即『無分別以顯現之方式入門』等一頌。 2-916 第二部分分為二：廣說顯現，以及廣說遮除。第一部分分為體性和分類二者。第一點是：無分別識之明晰顯現，是顯現之體性，因為那是其意義之反體。此外，成為無分別識之明晰顯現部分的識相，是顯現與遮詮二者所區分的顯現之體性，因為那是其意義之反體。因此，一般而言，僅僅是顯現，是從無分別識之境的角度安立的，因此，如果是所知，則必然是顯現或明晰顯現。而顯現與遮詮二者所區分的顯現，是從無分別識之執持方式的角度安立的，因此，如果是它，則必然是無分別識，這是關鍵所在。根本頌云：『顯現於義亦同在』。因為已經闡述了，如果是顯現與遮詮所區分的顯現，則必然不是物質。並且，在註釋中，顯現被闡述為無分別識之執持方式。第二是分類：無分別錯亂識之明晰顯現，以及無分別非錯亂識之明晰顯現二者。第一種是：雙月之顯現等。
【English Translation】 《Collected Teachings of Zhujia Cuo》LG29 A Good Explanation of the Fourth Chapter of 《Treatise on the Treasure of Logic》: Analysis of Manifestation and Exclusion 2-915 ༄༅། །A Good Explanation of the Fourth Chapter of 《Treatise on the Treasure of Logic》: Analysis of Manifestation and Exclusion ༄། །Explaining the meaning of the text in order, first, extensively discuss manifestation. ༄༅། །In the Elucidation of the Essential Points of the Difficult Explanations of 《The Treasury of Valid Reasoning》, regarding the analysis of other-exclusion, it is the good explanation of the fourth chapter, like the rays of the rising sun. With the wisdom eye of establishment and other-exclusion, the Sakya school can see the truth of logic. Friend pleasing to Manjushri, please look upon us and grant us the wisdom to discern properly. Second, elucidating the distinction between manifestation and exclusion, divided into two: explaining the meaning of the text in order, and determining its meaning. The first part is divided into three: summarizing the way the subject enters, extensively discussing the manifestation and exclusion of the subject, and summarizing the main points from the perspective of benefits. The first point is: non-conceptual consciousness, with respect to its own object, has a way of entering, because it enters its own object through clear manifestation. Sound and concept, with respect to their own object, have a way of entering, because they enter their own object through exclusion. Non-conceptual consciousness has two types, namely mistaken and non-mistaken. Sound and concept have two types, namely inverted and non-inverted. Such an explanation is, 'Non-conceptual enters through manifestation,' etc., one verse. 2-916 The second part is divided into two: extensively discussing manifestation, and extensively discussing exclusion. The first part is divided into two: nature and classification. The first point is: the clear manifestation of non-conceptual consciousness is the nature of manifestation, because that is its meaning's opposite. Furthermore, the aspect of consciousness that becomes part of the clear manifestation of non-conceptual consciousness is the nature of manifestation distinguished by manifestation and exclusion, because that is its meaning's opposite. Therefore, in general, mere manifestation is established from the perspective of the object of non-conceptual consciousness, so if it is knowable, then it must be manifestation or clear manifestation. And the manifestation distinguished by manifestation and exclusion is established from the perspective of the way non-conceptual consciousness grasps, so if it is that, then it must be non-conceptual consciousness, this is the key point. The root verse says: 'Manifestation is also the same in reality.' Because it has been explained that if it is manifestation distinguished by manifestation and exclusion, then it must not be material. And in the commentary, manifestation is explained as the way non-conceptual consciousness grasps. The second is classification: the clear manifestation of non-conceptual mistaken consciousness, and the clear manifestation of non-conceptual non-mistaken consciousness. The first is: the manifestation of double moons, etc.
ང་ཤེས་ལ་ཟླ་གཉིས་གསལ་བར་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ལ་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། དབྱེ་བ་བཤད་པ། མཚན་གཞི་ལ་མཚན་ཉིད་ངེས་བྱེད་བཤད་པ་དང་གསུམ། དང་པོ་ནི། རྟོག་མེད་མ་འཁྲུལ་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་ཚུལ་ལས་ཕྱེ་བའི་ཤེས་རྣམ་ཆོས་ཅན། 2-917 རྟོག་མེད་མ་འཁྲུལ་ཤེས་ཀྱི་གསལ་སྣང་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དབྱེ་ན། རང་རིག་གི་གསལ་སྣང་དང་དོན་རིག་གི་གསལ་སྣང་གཉིས་སོ། །གསུམ་པ་མཚན་གཞི་ ལ་མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ། ཡུལ་གྱི་གནས་ལུགས་བཤད། བློའི་འཛིན་སྟངས་བཤད། བློ་དོན་མཐུན་པར་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྔོན་པོའི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དོན་དམ་པར་རྫས་ཐ་ དད་དམ། ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་དོན་དམ་པར་གཅིག་ཏུ་གནས་པའི་ཕྱིར། སྔོན་པོ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཛིན་དབང་མངོན་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་གཉིས་གཅིག་གསལ་བར་ སྣང་ནས་ཅིག་ཤོས་མི་སྣང་བ་དེ་འདྲ་མེད་དེ། ཁྱོད་ཀྱི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་གཉིས་དབྱེར་མེད་རྫས་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔོ་སེར་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཉིས་ཕན་ཚུན་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བར་ཐ་ དད་དུ་གནས་ཏེ། ཁྱོད་གཉིས་ལ་ཐུན་མོང་དུ་རྗེས་འགྲོ་བྱེད་པའི་སྤྱི་དོན་དམ་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ནི། དོན་ལ་གནས་པའི་དངོས་པོ་རྣམས། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །གཞུང་འདིས་ དོན་དམ་པར། སྤྱི་བྱེ་བྲག་དང་། གཅིག་དང་ཐ་དད་སོགས་ཀྱི་རྣམ་བཞག་མེད་པར་བསྟན་པ་ཡིན་གྱི། གནད་འདི་མ་གོ་བར་སྤྱི་བྱེ་བྲག་སོགས་ལ་དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་ཁས་བླངས་བ་གྱི་ན་སྟེ། 2-918 དོན་དམ་པར་རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་གྱི་རྣམ་གཞག་མེད་པར་བཤད་ཀྱང་། རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་ལ། དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་འཆད་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་སྔོན་པོ་དེ། ཨུཏྤལའི་སྔོན་ པོ་དང་། བཻ་ཌཱུཪྻའི་སྔོན་པོ་སོགས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་འདི་དོན་དམ་པར་མ་གྲུབ་སྟེ། དེ་ལྟར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དེ། རྟོག་པས་འཛིན་ཚུལ་དང་། སྒྲས་བརྗོད་ཚུལ་ཙམ་གྱིས་སྒོ་ནས་བཞག་པ་ ཡིན་གྱི། དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། གནད་འདི་ངེས་པར་དྲན་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཟུགས་འཛིན་མངོན་སུམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་གཟུང་དོན་གྱི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་ལྟ་ བུ་རྫས་གཅིག་པ་རྣམས་རྫས་ཐ་དད་དང་། སྔོ་སེར་ལྟ་བུ་རྫས་ཐ་དད་པ་རྣམས་རྫས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བ་མི་སྲིད་དེ། ཁྱོད་རང་གི་གཟུང་དོན། དོན་ལ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་སྣང་བའི་ བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་གཟུང་དོན་གྱི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་གཉིས། གཅིག་སྣང་བ་གཅིག་ཤོས་མི་སྣང་བའི་རེས་འཇོག་མེད་དེ། ཁྱོད་རང་གི་གཟུང་དོན་གྱི་གནས་ལུགས་ གསལ་བར་སྣང་བའི་སྒྲུབ་འཇུག
【現代漢語翻譯】 我理解為如同雙月般顯現。第二部分是解釋其特徵，包括分類和在基礎上解釋特徵的確定。第一部分是：有法，從無分別、無錯誤的意識所見的方式中區分出來的意識形態， 是無分別、無錯誤的意識的清晰顯現的特徵，因為那是它的意義反面。第二部分，分類為：自知的清晰顯現和認知對象的清晰顯現兩種。第三部分，在基礎上 確立特徵，分為三點：解釋對象的存在方式，解釋心的執持方式，以及確立心與對象的一致性。第一點是：有法，藍色之上的有為無常，你究竟是勝義諦上的不同實體， 還是空無異體的差別？因為你在勝義諦上是唯一存在的。有法，藍色，對於執持的根識現量，你之上的有為無常二者，不會出現一個清晰顯現而另一個不顯現的情況， 因為你之上的有為無常二者是無差別的一體。有法，藍黃，你們二者互不隨順，各自獨立存在，因為你們二者之間不存在共同隨順的勝義諦上的共相。如此講解是：事物安住于實義中。 這一頌詩等。此論典表明，在勝義諦中，不存在共相與差別、一與異等的區分。如果不理解這個要點，就斷言共相與差別等不屬於勝義諦的真理， 即使在勝義諦中解釋了能立和所立的區別不存在，也不能解釋為能立和所立不屬於勝義諦的真理。因此，藍色，隨順於烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，utpala，漢語：烏 উৎপལ་）的藍色和བཻ་ཌཱུཪྻ་（藏文，梵文天城體，vaiḍūrya，漢語： བཻ་ཌཱུཪྻ་）的藍色等，這在勝義諦上是不成立的， 因為這種隨順只是通過概念的執持方式和語言的表達方式來確立的，而不是建立在事物的實際存在狀態之上的。這一點必須牢記。第二點是：有法，執持形象的現量，對於你來說， 不可能出現如同你所執持的對象之上的有為無常那樣，本來是同一實體的顯現為不同實體，或者如同藍黃那樣，本來是不同實體的顯現為同一實體的情況，因為你是如實顯現對像實際存在方式的意識。 有法，對於你來說，不會出現你所執持的對象之上的有為無常二者，一個顯現而另一個不顯現的輪換情況，因為你是清晰顯現你所執持的對象的存在方式的證明。
【English Translation】 I understand it as appearing like a double moon. The second part is to explain its characteristics, including classification and explaining the determination of characteristics on the basis. The first part is: Dharmas (things that possess characteristics), consciousness forms distinguished from the way of seeing by non-conceptual, non-erroneous consciousness, are the characteristics of the clear appearance of non-conceptual, non-erroneous consciousness, because that is its opposite meaning. The second part, classified as: the clear appearance of self-awareness and the clear appearance of object awareness. The third part, on the basis, establishing characteristics, divided into three points: explaining the way objects exist, explaining the way the mind holds, and establishing the consistency between mind and object. The first point is: Dharmas, impermanence above blue, are you ultimately different substances in the ultimate truth, or empty of different aspects? Because you exist as one in the ultimate truth. Dharmas, blue, for the direct perception of the holding sense, the two impermanences above you, it will not happen that one clearly appears and the other does not, because the two impermanences above you are inseparable and one entity. Dharmas, blue and yellow, you two do not follow each other and exist independently, because there is no common universal that follows you two in the ultimate truth. Such explanation is: things abide in the real meaning. This verse and so on. This treatise shows that in the ultimate truth, there is no distinction between universal and particular, one and different, etc. If you do not understand this key point, you assert that universal and particular, etc., do not belong to the truth of the ultimate truth, even if it is explained that the distinction between the proof and the proven does not exist in the ultimate truth, it cannot be explained that the proof and the proven do not belong to the truth of the ultimate truth. Therefore, blue, following the blue of উৎপལ་ (Tibetan, Sanskrit Devanagari, utpala, meaning: উৎপལ་) and བཻ་ཌཱུཪྻ་ (Tibetan, Sanskrit Devanagari, vaiḍūrya, meaning: བཻ་ཌཱུཪྻ་), etc., this is not established in the ultimate truth, because this following is only established through the way of holding concepts and the way of expressing language, but not established on the actual state of existence of things. This point must be kept in mind. The second point is: Dharmas, the direct perception of holding images, for you, it is impossible for things that are originally the same entity, such as the impermanence above the object you hold, to appear as different entities, or for things that are originally different entities, such as blue and yellow, to appear as the same entity, because you are the consciousness that truly shows the actual way of existence of the object. Dharmas, for you, there will be no rotation of the two impermanences above the object you hold, one appearing and the other not appearing, because you are the proof of clearly showing the way of existence of the object you hold.
་གང་ཞིག །དེ་གཉིས་དབྱེར་མེད་རྫས་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི། མངོན་སུམ་ཐམས་ཅད་དོན་བཞིན་སྣང་ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །འདིར་གནད་ནི། གཟུགས་འཛིན་མངོན་སུམ་དེས། 2-919 གཟུགས་ཀྱི་སྟེང་གི་རྫས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་མཐོང་བ་ཡིན་གྱི། གཟུགས་ཀྱི་སྟེང་གི་ལྡོག་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་མཐོང་དགོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཚུར་མཐོང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་གཟུགས་འཛིན་དབང་མངོན་དེས། གཟུགས་ ཀྱི་སྟེང་གི་ཤེས་བྱ་དང་། བདག་མེད་སོགས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་སྨྲ་ན། རྫས་དང་ལྡོག་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྣམ་དབྱེ་མ་ཕྱེད་པའི་འཆོལ་གཏམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྫས་ལ་དབྱེར་མེད་རྫས་གཅིག་ པའི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བ་ཡིན་གྱི། རྫས་གཅིག་པ་ཙམ་ཐམས་ཅད་མཐོང་དགོས་པ་ནི། མ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་ན། བུ་རམ་གྱི་གཟུགས་འཛིན་པའི་དབང་མངོན་དེས། བུ་རམ་གྱི་རོ་མཐོང་བར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་ ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་གཉིས་པོ་དེ་ཡང་སྙིང་ལ་དྲན་པར་གྱིས་ཤིག ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ། ཇི་ལྟར་མཐུན་པའི་ཚུལ། །རྟགས་ཀྱི་དོན་ལ་དཔྱད་པ། མངོན་སུམ་མ་ངེས་པར་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཟུགས་འཛིན་དབང་མངོན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་གཟུང་དོན་སྣང་བའི་ཚུལ་དང་། རང་གི་གཟུང་དོན་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་ཚུལ་གཉིས་ཕན་ཚུན་འཆོལ་བ་མི་སྲིད་དེ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་གཟུང་དོན་སྣང་ བ་ལྟར་དོན་ལ་ཡང་གནས། རང་གི་གཟུང་དོན་དོན་ལ་གནས་པ་ལྟར་ཁྱོད་ལ་ཡང་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་རང་གི་གཟུང་དོན་ལ་དངོས་དབང་གིས་འཇུག་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། 2-920 ཡུལ་ལ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་ཡི། ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །དེས་ན་མངོན་སུམ་གཞིར་བཞག་པ་ལ། ཡུལ་མཐོང་རྟོགས་སྣང་བ་གསུམ་གནད་གཅིག་སྟེ། མངོན་སུམ་ལ་རང་ཡུལ་གསལ་བར་སྣང་ཙམ་ལ་ དེ་རྟོགས་པ་དང་མཐོང་བའི་ཐ་སྙད་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་དེ་ལྟར་བློ་དོན་མཐུན་པར་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་སྙམ་ན། རྩ་བའི་རྟགས་དགོད་པ་ནི། གང་ངོ་བོ་དབྱེར་མེད་ཀྱི་གཅིག་ཡིན་ པ་ལ་སྣང་མི་སྣང་ཆ་གཉིས་མེད་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་བཻ་ཌཱུཪྻ་མཐོང་བ་ན་སྔོན་པོ་མཐོང་བ་བཞིན། བུམ་པའི་བྱས་མི་རྟག་ཀྱང་དོན་ངོ་བོ་དབྱེར་མེད་ཀྱི་གཅིག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ནི་ རྩ་བའི་རྟགས་བཀོད་པའོ། །དེའི་རྟགས་མི་སྲིད་པ་སྤང་བ་ནི། འོ་ན་བྱས་མི་རྟག་དབྱེར་མེད་ཀྱི་རང་བཞིན་གཅིག་པ་ཡིན་པ་དེ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཅིག་ཡིན་ནམ། དོན་དམ་ཀྱི་གཅིག་ཡིན་ཞེ་ ན། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཅིག་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་བྱས་མི་རྟག་སོ་སོར་མེད་པས། གཅིག་ཅེས་པ་ཡང་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ལ་མི་འཐད་པ་སྤང་བ་ནི། འོ་ན་རྫས་གཅིག་ལ་ སྣང་མི་སྣང་ཆ་གཉིས་མེད་ན། རྫས་གཅིག་ལ་སྒྲ་དོན་འཛིན་མི་འཛིན་ཆ་གཉིས་ཀྱང་མེད་པས། རྗེས་དཔག་དང་། རྗེས་དཔ
【現代漢語翻譯】 因為這兩者是不可分割的單一實體。』這樣的解釋，就是『所有顯現都如實顯現』等一頌。 這裡的關鍵是：取境現量能夠見到色法之上的實體的功德，但不必見到色法之上的相違功德。如果說，從觀察者的角度來看，取境的根現量能夠現量見到色法之上的所知和無我等，那就是沒有區分實體和相違功德的胡言亂語。能夠見到實體不可分割的單一實體的功德，但不必見到所有單一實體，如果能見到，那麼取紅糖之色的根現量，就會有見到紅糖味道的過失。 這兩個關鍵要牢記在心。第三部分分為三點：如何一致，對因的意義進行分析，以及如何證明現量不是不確定的。第一點是：取境根現量，就其本身而言，你的自境顯現的方式，和你自境存在的方式，兩者之間不可能混淆，因為你顯現自境的方式，和自境存在的方式一致，你自境存在的方式，和你顯現的方式也一致，因為你是以直接的方式進入自境的意識。』這樣的解釋，就是『事物如何存在』等一頌。 因此，在現量的基礎上，境、見、覺、顯現三者是同一關鍵，因為現量只是清晰地顯現自境，就用覺知和見到的術語來描述它。第二點是，如果想知道如何證明意識和事物是一致的，那麼根本的因是：凡是本體不可分割的單一事物，就不可能有顯現和不顯現兩種情況。例如，看到藍寶石時，就像看到藍色一樣。瓶子的產生和無常，也是本體不可分割的單一事物。』這是根本的因。駁斥這種因的不可能性：如果產生和無常是不可分割的單一自性，那麼這是世俗的單一，還是勝義的單一呢？是世俗的單一，因為勝義中產生和無常不是分開存在的，所以說『一』也是不合理的。駁斥周遍的不合理性：如果一個實體沒有顯現和不顯現兩種情況，那麼一個實體也沒有執持聲音和不執持聲音兩種情況，那麼后比量和后比量
【English Translation】 Because these two are an indivisible single entity.' This explanation is, 'All appearances appear as they are,' etc., one shloka. The key here is: the sense-perception that grasps form can see the qualities of the entity on the form, but it is not necessary to see the contradictory qualities on the form. If it is said that, from the perspective of the observer, the root sense-perception that grasps form can directly see the knowable and selflessness, etc., on the form, then that is nonsense that does not distinguish between the entity and the contradictory qualities. It is possible to see the qualities of the indivisible single entity, but it is not necessary to see all single entities. If one could see, then the root sense-perception that grasps the color of brown sugar would have the fault of seeing the taste of brown sugar. Keep these two keys in mind. The third part is divided into three points: how they are consistent, analyzing the meaning of the reason, and proving that direct perception is not uncertain. The first point is: 'Root sense-perception that grasps form, as such, the way your own object appears, and the way your own object exists, it is impossible for the two to be confused, because the way you manifest your own object is consistent with the way your own object exists, and the way your own object exists is also consistent with the way you manifest it, because you are the mind that enters your own object directly.' This explanation is, 'How things exist,' etc., one shloka. Therefore, based on direct perception, object, seeing, awareness, and appearance are the same key, because direct perception simply clearly manifests its own object, and the terms awareness and seeing are used to describe it. The second point is, if you want to know how to prove that consciousness and things are consistent, then the fundamental reason is: 'Whatever is a single thing whose essence is indivisible, there cannot be two situations of appearing and not appearing. For example, seeing a lapis lazuli is like seeing blue. The production and impermanence of a pot are also single things whose essence is indivisible.' This is the fundamental reason. Refuting the impossibility of this reason: 'If production and impermanence are the same indivisible nature, then is this a conventional single, or an ultimate single?' It is a conventional single, because in the ultimate, production and impermanence do not exist separately, so it is unreasonable to say 'one'. Refuting the unreasonableness of pervasion: 'If an entity does not have two situations of appearing and not appearing, then an entity also does not have two situations of grasping sound and not grasping sound, then subsequent inference and subsequent inference
ག་མྱོང་བའི་རང་རིག་གཉིས་ལ་དོན་སྤྱི་འཛིན་མི་འཛིན་ཆ་གཉིས་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན། 2-921 མི་མཚུངས་ཏེ། རྗེས་དཔག་ཁ་ཕྱི་ལྟས་ཀྱི་ཆ་ནས་དོན་སྤྱི་འཛིན་པ་དང་། ནང་ལྟས་ཀྱི་ཆ་ནས་གསལ་བར་སྣང་བ་ནི། མར་མེ་རང་གསལ་བ་དང་། མུན་པ་སེལ་བ་མི་འགལ་བ་དང་ ཆོས་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ་རང་འགྲེལ་ལས། བྱས་པ་དང་མི་རྟག་པ་ངོ་བོ་གཅིག་པ་དེ་དོན་དམ་གྱི་གཅིག་ཡིན་ན་མི་སྲིད་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཅིག་མ་ངེས་ཏེ། ཟླ་བའི་ དཀྱིལ་གྱི་འོག་སྣང་ལ་སྟེང་མི་སྣང་བ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་གཅིག་མིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་དང་། རྫས་གཅིག་ལ་སྣང་མི་སྣང་ཆ་གཉིས་མེད་པ་ལྟར། རྗེས་དཔག་དང་དེ་མྱོང་བའི་རང་ རིག་གཉིས་ཀྱང་། སྒྲ་དོན་འཛིན་མི་འཛིན་གྱི་ཆ་གཉིས་འགལ་ཏེ་རྫས་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན་མི་འགལ་ཏེ། ཤེས་པ་གཅིག་ཉིད་རང་གི་ཁ་ནང་ལྟས་སྣང་བས་འཇུག་ལ། རྗེས་དཔག་ཕྱི་ལྟས་ གཞན་སེལ་གྱིས་འཇུག་སྟེ་མར་མེ་རང་གསལ་བ་དང་། མུན་པ་སེལ་བ་མི་འགལ་བ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་བྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། སྔོ་འཛིན་དབང་མངོན་དེས། སྔོན་པོའི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་སྣང་ ཙམ་ནས་རྟོགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་སྣང་ཙམ་ནས་ངེས་པར་ཡང་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟར་ན་སྔོན་པོ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སྔོ་འཛིན་དབང་མངོན་ཆོས་ཅན། 2-922 ཁྱོད་ཀྱིས་སྔོན་པོ་སྣང་ཙམ་ནས། སྔོན་པོའི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་ཐམས་ཅད་ངེས་པའི་བྱ་བ་མི་བྱེད་དེ། ཁྱོད་སྔོན་པོ་གསལ་བར་སྣང་བའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་དེས་སྔོན་པོའི་སྟེང་ གི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་མ་ངེས་ན། དེ་ལ་ཚད་མ་མིན་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་ལ་ཚད་མར་འགྲོ་བ་ལ་དེ་ངེས་མི་དགོས་ཏེ། ཁྱོད་དེ་ལ་རྟོག་བྲལ་མ་ འཁྲུལ་བའི་རིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་དེ་ལ་བླང་དོར་བྱེད་མི་ནུས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་སྙམ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་སྔོན་པོ་དང་། དེའི་སྟེང་གི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ལ་བླང་དོར་ བྱེད་པའི་ཚུལ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་ཀྱིས་སྔོན་པོ་ལ་ངེས་པ་རང་སྟོབས་དང་། སྔོན་པོའི་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ལ་ངེས་པ་གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་དྲངས་པའི་སྒོ་ནས་དགག་སྒྲུབ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེས་ན་མངོན་སུམ་ཚད་མ་ཡང་། །རྟོག་མེད་ཡིན་ཕྱིར་ངེས་མི་དགོས། །ཞེས་སོགས་རྐང་པ་དྲུག་གོ། །འོ་ན་འདི་དང་གོང་འོག་གི་གཞུང་མང་པོར། མངོན་སུམ་གྱི་ངེས་བྱ་མེད་པ་དང་། སྒྲོ་འདོགས་ གཅོད་པ་མེད་པར་བཤད་པ་དང་། ཁྱད་པར་འདིའི་ཐད་ཀྱི་འགྲེལ་པར། ཁ་ཅིག་ན་རེ་ངེས་པ་ལ་གཉིས་ལས། རྟོག་པའི་ངེས་པ་མེད་ཀྱང་། རྟོག་མེད་ཀྱི་ངེས་པ་ཡོད་དེ། མངོན་སུམ་གྱིས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 2-923 སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པ་དེ
【現代漢語翻譯】 如果認為，體驗的自證與名言概念，在是否執取總相上，也不存在任何差別。 並非如此。就后比量（anumāna，推理）以外觀而言，它執取總相；就內觀而言，它顯現清晰。這就像燈火自明，又能驅散黑暗，二者並不矛盾，具有相似的性質。自釋中說：『如果所作與無常本體相同，那就不可能是勝義諦（paramārtha-satya，究竟真理）上的相同；世俗諦（saṃvṛti-satya，相對真理）上的相同則不一定，就像月亮在中間部分顯現，而上面部分不顯現一樣。』因此，並非是世俗諦上的相同。如同一個事物不存在顯現與不顯現兩種情況一樣，后比量與體驗它的自證，在是否執取名言概念上也相互矛盾，因為它們是同一事物。這並不矛盾，因為同一個意識，通過自觀而起作用；后比量通過外觀遣除他者而起作用，就像燈火自明，又能驅散黑暗一樣，二者並不矛盾。』等等。 第三，如果執取藍色的根識（indriya-jñāna，感官意識），僅僅是從藍色之上的所作、無常的顯現來證悟，並且僅僅從顯現就能確定，那麼，證明藍色是無常的正因（hetu，理由、原因）就變得沒有意義了。 具有藍色的根識，你僅僅從藍色的顯現，並不能確定藍色之上的所有所作、無常，因為你是清晰顯現藍色的心識。如果這樣，它不能確定藍色之上的所作、無常等，那麼它就不是量（pramāṇa，有效認知）了嗎？ 並非如此。你成為它的量，並不需要確定它，因為你是無分別、無錯亂的覺知。如果這樣，它就存在無法取捨的過失嗎？ 並非如此。你具有對藍色以及其上的所作、無常等進行取捨的方式，因為你通過自力引發對藍色的確定，通過他力引發對藍色之上的所作、無常等的確定，從而進行取捨。』 因此說： 『因此現量（pratyakṣa-pramāṇa，現量） 無分別故無需定解。』 等等六句。 如果這樣，這與前後許多論典中，所說的現量沒有定解的對象，也沒有斷除增益（āropa，虛妄分別）的說法相矛盾，特別是對此的註釋中，有些人說：『定解有兩種，雖然沒有分別的定解，但有無分別的定解，因為現量能斷除增益。』
【English Translation】 If it is thought that there is no difference between the self-awareness of experience and the nominal concept in terms of whether or not they grasp universals. It is not so. From the perspective of external appearance, subsequent inference (anumāna) grasps universals; from the perspective of internal appearance, it appears clearly. This is like a lamp being self-illuminating and dispelling darkness, which are not contradictory, and share similar properties. The auto-commentary says: 'If the made and impermanence are the same entity, then it is impossible to be the same in the ultimate truth (paramārtha-satya); the same in the conventional truth (saṃvṛti-satya) is not certain, just as the middle part of the moon appears while the upper part does not.' Therefore, it is not the same in the conventional truth. Just as there are no two aspects of appearance and non-appearance in one object, the subsequent inference and the self-awareness that experiences it also contradict each other in terms of whether or not they grasp nominal concepts, because they are the same object. This is not contradictory, because the same consciousness functions by looking inward at itself; subsequent inference functions by looking outward and eliminating others, just as a lamp is self-illuminating and dispels darkness, which are not contradictory.' and so on. Third, if the root consciousness (indriya-jñāna) that grasps blue only realizes from the appearance of the made and impermanent on top of the blue, and if it is determined only from the appearance, then the valid reason (hetu) for proving that blue is impermanent becomes meaningless. Root consciousness with blue, you cannot determine all the made and impermanent on top of the blue just from the appearance of blue, because you are the consciousness that clearly appears blue. If so, if it does not determine the made, impermanent, etc. on top of the blue, then it is not a valid cognition (pramāṇa)? It is not so. You do not need to determine it to be its valid cognition, because you are a non-conceptual, non-erroneous awareness. If so, does it have the fault of not being able to accept or reject? It is not so. You have a way to accept or reject blue and the made, impermanent, etc. on top of it, because you bring about the determination of blue through your own power, and the determination of the made, impermanent, etc. on top of blue through the power of others, thereby accepting or rejecting.' Therefore, it is said: 'Therefore, direct perception (pratyakṣa-pramāṇa) Does not need determination because it is non-conceptual.' And so on, six lines. If so, this contradicts the many scriptures before and after, which say that direct perception has no object of determination and does not cut off superimposition (āropa), especially in the commentary on this, some say: 'There are two kinds of determination, although there is no conceptual determination, there is non-conceptual determination, because direct perception can cut off superimposition.'
་ཅི། སྣང་བ་ཙམ་ལ་ཟེར་ན་མངོན་སུམ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་མ་ཆོད་པ་མི་སྲིད་ལ། གཞན་སེལ་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པ་ལ་ཟེར་ན། རྗེས་དཔག་ལྟར་རྟོག་པ་ལས་མ་ འདས་སོ། །དེས་ན་ངེས་པའི་མིང་བཏགས་ན་འཇིག་གོ། །ཞེས་མངོན་སུམ་གྱིས་ཡུལ་དེ་དང་དེ་སྣང་བ་ཙམ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པ་དང་། ངེས་པར་བྱེད་ན། མངོན་སུམ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་ པ་དང་ཡུལ་ངེས་པར་འགྱུར་ལ། དངོས་འགལ་བཅད་པའི་སྒོ་ནས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པའི་ངེས་པ་ཡིན་ན། རྟོག་པར་འགྱུར་བས་མངོན་སུམ་གྱིས་ཡུལ་ངེས་པའི་ཐ་སྙད་ཙམ་ཡང་མི་འཐད་ཅེས་བཤད་པ་ ཇི་ལྟར་ཡིན་སྙམ་ན། ཁོ་བོ་ཅག་དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་རྗེས་སུ་སོན་པ་དག་གིས་འདི་ལྟར་ཁས་བླངས་བར་བྱ་སྟེ། ཚུར་མཐོང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་མངོན་སུམ་གཞིར་བྱས་ལ། གྲོགས་ངེས་ཤེས་མེད་ པར་མངོན་སུམ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པ་དང་། ངེས་པའི་བྱ་བ་མི་བྱེད་ཅེས་པ་སྟེ། གྲོགས་ངེས་ཤེས་དེས་ཡུལ་ངེས་པ་ན། མངོན་སུམ་དེས་ཀྱང་ཡུལ་ངེས་ཞེས་བཞག་པ་ཙམ་ལ་སྐྱོན་ ཆེར་མེད་ཀྱི། དེ་ལྟ་མིན་ན་གོང་གི་སྐྱོན་དེ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚུར་མཐོང་གཞིར་བཞག་མིན་ན། སྐྱོན་འབྱུང་སྲིད་དེ། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས། 2-924 བདག་འཛིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་བཅད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་མངོན་སུམ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པ་མེད་ན། སྔོན་འཛིན་དབང་མངོན་གྱིས་དྲངས་པའི་ངེས་ཤེས་འདི། བློ་རིགས་གང་ཡང་མིན་ པར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་ཡོད་དེ། སྔོན་པོ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ངེས་པས་མངོན་སུམ་ཡང་མིན། རྟགས་ལ་མ་ལྟོས་པས་རྗེས་དཔག་ཡང་མིན། སྔོ་མིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་བཅད་མ་དགོས་པས་སེལ་འཇུག་ཙམ་ཡང་མ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོག་པ་ཡིན་ཏེ། སྔོ་མིན་བཅད་ཙམ་གྱི་ལྡོག་པ་ལ་སྔོན་པོར་འཛིན་པའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཕྱིར་སེལ་འཇུག་ཏུ་ཡང་གྲུབ་བོ། །ཡང་དེ་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་ཚད་མ་མིན་ཡང་འཇུག་ཡུལ་ཐོབ་བྱེད་ཡིན་ཏེ། སྔོན་པོའི་དོན་སྤྱི་ལ་སྔོན་པོ་རང་མཚན་དུ་འཁྲུལ་ནས་ཞུགས་པས་མཐར་སྔོན་པོ་རང་མཚན་པ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ངེས་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཁ་ནང་ལྟས་ཀྱི་ཆ་དེ། ཚད་མ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དེ་རང་རིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔོ་མིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་བྱེད་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་གྱིས་དྲངས་ནས་སྔོན་པོ་ ངེས་པའི་ཞེན་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། སྔོན་པོའི་ལྡོག་པ་ངེས་པ་ནི། །རྟོག་པ་ཡིན་ཕྱིར་གཞན་སེལ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་ཕྱེད་དང་གསུམ་མོ། །འོ་ན་རྟོག་མེད་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་སྣང་འཇུག་ཡིན་མོད། 2-925 སྒྲ་རྟོག་སྣང་འཇུག་ཏུ་ཁས་བླངས་ན་སྐྱོན་ཅི་ཡོད་སྙམ་ན། སྐ
【現代漢語翻譯】 如果說僅僅是顯現，那麼就不可能斷除對現量的增益。如果說是斷除排除異體的增益，那麼就和比量一樣，不會超出分別唸的範疇。因此，如果安立『決定』之名，就會毀滅（現量）。』如果說現量對某個對境僅僅是顯現就能斷除增益，並且能決定的，那麼所有的現量都能斷除增益並且能決定對境。如果是通過斷除相違的方式來斷除增益的決定，那麼就會變成分別念，因此現量能決定對境的說法根本不合理。』對此，我們這些追隨《三萬頌般若經》（dpal 'bum phrag gsum pa，The Three Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra）的人應該這樣承認：以順世論者的相續中的現量為基礎，在沒有伴隨決定的情況下，現量自身的力量不能斷除增益，也不能進行決定的作用。也就是說，當伴隨的決定能決定對境時，現量也能決定對境，這樣安立並沒有太大的過失。如果不是這樣，就會變成上述的過失。這是關鍵的要點。如果不是以順世論為基礎，就可能會出現過失，因為無間道能證悟無我，從而斷除我執的增益。 如果現量自身沒有決定的作用，那麼先前執取的根現識所引發的決定，就會成為任何一類心識都不是的過失。因為藍色是依靠自身的力量來決定的，所以不是現量；因為不依賴於因，所以也不是比量；因為不需要斷除非藍色的增益，所以甚至連排除異體都不是。』對此，回答說：『這是有法，你是分別念，因為是對斷除非藍色之後的反體執著為藍色的心識。』因此，也成立為排除異體。此外，這是有法，你雖然不是量，但卻是進入對境的獲得者，因為對藍色的總相錯誤地認為是藍色的自相而進入，最終是獲得藍色自相的決定識。這是有法，你的面向內在觀察的部分，也是量，因為那是自證識。也是斷除非藍色增益的，因為是由現量引發而執著于決定藍色的執著心。』如此解釋道：『對藍色的反體進行決定，是分別念，因此是排除異體。』等等，共有三句半頌。 如果所有的無分別識都是顯現和進入，那麼如果承認聲音的分別念是顯現和進入，會有什麼過失呢？
【English Translation】 If it is said to be merely appearance, then it is impossible to eliminate the superimposition on direct perception. If it is said to eliminate the superimposition of excluding others, then it is no different from inference, not exceeding the scope of conceptual thought. Therefore, if the name 'determination' is established, it will be destroyed (direct perception). 'If direct perception can eliminate superimposition and determine the object merely by appearing to that object, then all direct perceptions can eliminate superimposition and determine the object. If the determination to eliminate superimposition is through the exclusion of contradictories, then it becomes conceptual thought, so the term 'direct perception determines the object' is not even appropriate.' How is this explained? We, who follow the Three Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra, should acknowledge this: Based on the direct perception in the continuum of a Tirthika (Tirthika, a non-Buddhist philosophical school), without the aid of a determining consciousness, direct perception itself cannot eliminate superimposition or perform the function of determination. That is, when the accompanying determination can determine the object, direct perception can also determine the object. There is not much fault in establishing it this way. If it is not like this, it will become the aforementioned fault. This is the essence of the key point. If it is not based on Tirthika, faults may arise, because the uninterrupted path that realizes selflessness eliminates the superimposition of self-grasping. If direct perception does not have the function of determination by its own power, then the determination brought about by the previous apprehending sense consciousness would be the fault of not being any kind of consciousness. Because blue is determined by its own power, it is not direct perception; because it does not rely on a sign, it is not inference; because it does not need to eliminate the superimposition of non-blue, it is not even mere exclusion. 'To this, the answer is: 'This is the subject, you are conceptual thought, because it is the consciousness that apprehends blue as the opposite of excluding non-blue.' Therefore, it is also established as exclusion. Furthermore, this is the subject, although you are not valid cognition, you are the one who obtains entry into the object, because you mistakenly enter the general image of blue as the self-characteristic of blue, and ultimately you are the determining consciousness that obtains the self-characteristic of blue. This is the subject, the part of your face that looks inward is also valid cognition, because it is self-awareness. It is also the one who eliminates the superimposition of non-blue, because it is the clinging mind that determines blue, brought about by direct perception.' Thus it is explained: 'Determining the opposite of blue is conceptual thought, therefore it is exclusion.' And so on, there are three and a half verses. If all non-conceptual consciousnesses are appearance and entry, then what fault is there if one acknowledges that the conceptual thought of sound is appearance and entry?
ྱོན་ཡོད་དེ། སྒྲ་འཛིན་རྟོག་པ་དང་། སྒྲ་བརྗོད་པའི་མིང་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲའི་སྟེང་དུ་བྱས་མི་རྟག་དང་། མ་བྱས་རྟག་ པ་ལ་དགག་སྒྲུབ་ཅིག་ཆར་བྱེད་ནུས་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྒྲ་ལ་སྣང་བས་འཇུག་པའི་སྒྲ་རྟོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ནི། སྒྲ་རྟོག་སྣང་བས་འཇལ་ན་ནི། ཞེས་སོགས་ཚིག་རྐང་བདུན་ནོ།། །། ༄། །སེལ་བ་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་ པ་སེལ་བ་འཆད་པ་ལ། མཚོན་བྱེད་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། མཚན་གཞིའི་རབ་དབྱེ་བཤད་པ། དེ་ལ་གཞན་གྱིས་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། ། ༈ མཚོན་བྱེད་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། དང་པོ་ནི། དངོས་འགལ་བཅད་ནས་འཇུག་པའི་ཡུལ་ཅན་ཆོས་ཅན། སེལ་ འཇུག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་འཇོག་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དངོས་འགལ་བཅད་པའི་ཆ་ནས་བཞག་པའི་གཞན་ལྡོག་ཆོས་ཅན། གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནི། དངོས་འགལ་བཅད་ནས་འཇུག་པ་ནི། །གཞན་སེལ་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པར་བཞེད། །ཅེས་སོགས་སོ། །འདིར་རང་གི་གྲུབ་མཐའ་དང་སྦྱར་ན། གཞུང་འདིས་དངོས་བསྟན་སེལ་འཇུག་དང་། དོན་ཐོབ་བློའི་གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ སྟོན་བྱེད་དུ་འཆད་དགོས་ཏེ། འོག་དབྱེ་བའི་སྐབས་སུ་བློ་སེལ་ཁོ་ན་ལས་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་རང་ལུགས་ལ་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན། དངོས་འགལ་བཅད་པའི་ཆ་ནས་བཞག་པའི་སྒྲ་དོན་གྱི་སེལ་བ་ཆོས་ཅན། 2-926 བློ་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ལ་གཉིས། སེལ་བའི་རྣམ་བཞག་སྤྱིར་བསྟན། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ ལའང་གཉིས། ཡུལ་གྱི་གནས་ལུགས་བཤད། བློའི་འཛིན་སྟངས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སེལ་འཇུག་གི་དངོས་ཡུལ་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དངོས་པོར་མེད་དེ། སྒྲོ་བཏགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་འཇུག་ཡུལ་རང་མཚན་ཆོས་ཅན། དངོས་པོར་ཡོད་དེ། དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནི། བརྟགས་ཕྱིར་སེལ་བ་དངོས་ཡུལ་མེད། །ཅེས་སོགས་རྐང་པ་གཉིས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གོང་དུ་བྱས་མི་རྟག་དོན་ལ་ཐ་དད་མེད་ པ་དང་། ཐ་དད་རྣམས་ཐུན་མོང་དུ་རྗེས་འགྲོ་བྱེད་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་མེད་པར་བཤད་པ་ལ་ཁོ་ན་རེ། བྱས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའི་ཕྱོགས་གཅིག་རྟགས་སུ་བཀོད་པའི་མ་ གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་པར་ཐལ། བྱས་མི་རྟག་དོན་ལ་ཐ་དད་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་བྱས་པ་དེ། སྒྲ་དང་བུམ་པ་གཉིས་ལ་ཐུན་མོང་དུ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བར་ཐལ། དོན་ལ་ཐུན་མོང་ དུ་རྗེས་འགྲོ་བྱེད་པའི་སྤྱི་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་ཟེར་ན། འདིའི་ལན་ལ་སྒྲ་རྟོག་གི་འཛིན་སྟངས་ཤེས་དགོས་པས་དེ་བཤད་ན། སེལ་བའི་འཛིན་སྟངས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དབྱེ་ན་མུ་བཞིར་ཡོད་དེ། 2-927 དོན་རང་མཚན
【現代漢語翻譯】 如果存在錯誤，那麼聲音的執取分別念和聲音表達的名稱，作為法，你們在聲音之上進行『已造』是無常，『未造』是常的破立，因為你們是聲音顯現而產生的聲分別念。這就是所說的：如果聲音分別念通過顯現來衡量，等等，共七句。 第二，詳細解釋遣除。解釋遣除分為：解釋表詮的體性，解釋基的分類，以及遣除他人對此的辯論。 首先，解釋表詮的體性。第一，具有遮斷直接相違而進入的對境，作為法，是遣除進入的體性，因為它是其安立的基礎。從遮斷直接相違的角度安立的異體，作為法，是異體遣除的體性，因為它是其意義的遮返。這就是所說的：遮斷直接相違而進入，被認為是異體遣除的對境。等等。在這裡，結合自己的宗派，此論典必須解釋為直接顯示的遣除進入，以及通過獲得意義的智慧的異體遣除的體性，因為在下面的分類中，只有智慧遣除，而在自宗中沒有絲毫的無肯定遣除的異體遣除。因此，從遮斷直接相違的角度安立的聲音意義的遣除，作為法，是智慧遣除的體性，因為它是其意義的遮返。這樣解釋。 第二，分類分為兩種：總體展示遣除的相狀，以及分別解釋詳細分類。第一種又分為兩種：解釋對境的實有，以及解釋智慧的執取方式。第一，遣除進入的實際對境，總義，作為法，是不存在的，因為它是增益。其進入的對境，自相，作為法，是存在的，因為它是具有作用能力的。這就是所說的：因為考察，所以遣除的實際對境不存在。等等，共兩句。第二，上面所說的『已造』無常的意義上沒有差別，以及在所有差別中共同隨行的一般意義上說不存在，僅僅如此。『已造』是證明聲音無常的宗法的單方，被認為是未成立的因，因為『已造』無常在意義上沒有差別。同樣，『已造』，對於聲音和瓶子兩者來說，不會共同隨行，因為在意義上共同隨行的總義沒有成立。如果說是真實的因，那麼對此的回答需要了解聲音分別唸的執取方式，所以如果解釋它，那麼遣除的執取方式，作為法，你們可以分為四種，意義自相
【English Translation】 If there is an error, then the grasping conceptualization of sound and the names expressing sound, as dharmas, you perform affirmation and negation on the sound, with 'made' being impermanent and 'unmade' being permanent, because you are sound conceptualizations that arise from the appearance of sound. This is what is said: If sound conceptualization is measured by appearance, etc., for a total of seven lines. Second, explaining elimination in detail. Explaining elimination is divided into: explaining the characteristic of the signifier, explaining the divisions of the basis, and refuting others' arguments against it. First, explaining the characteristic of the signifier. First, that which has an object that enters by cutting off direct contradiction, as a dharma, is the characteristic of eliminative entry, because it is the basis of its establishment. The other-exclusion established from the aspect of cutting off direct contradiction, as a dharma, is the characteristic of other-exclusion, because it is the reversal of its meaning. This is what is said: Entering by cutting off direct contradiction is considered to be the object of other-exclusion. Etc. Here, in conjunction with one's own tenets, this treatise must explain the characteristic of direct indication of eliminative entry and the other-exclusion of the mind obtained through meaning, because in the following divisions, there is only mental exclusion, and in one's own system, there is not even a slight non-affirming exclusion of other-exclusion. Therefore, the exclusion of the meaning of sound established from the aspect of cutting off direct contradiction, as a dharma, is the characteristic of mental exclusion, because it is the reversal of its meaning. This is how it is explained. Second, the divisions are divided into two: generally showing the aspects of exclusion, and specifically explaining the detailed divisions. The first is also divided into two: explaining the reality of the object, and explaining the way the mind grasps. First, the actual object of eliminative entry, the general meaning, as a dharma, does not exist, because it is an imputation. Its object of entry, the self-character, as a dharma, exists, because it is capable of performing a function. This is what is said: Because of investigation, the actual object of exclusion does not exist. Etc., for a total of two lines. Second, above, it is said that there is no difference in the meaning of 'made' impermanent, and that it does not exist in the general meaning that commonly follows all differences, only that. 'Made' is the single aspect of the proposition proving that sound is impermanent, and is considered an unestablished reason, because 'made' impermanent has no difference in meaning. Similarly, 'made' does not commonly follow both sound and a pot, because the general meaning that commonly follows in meaning is not established. If it is said to be a real reason, then the answer to this requires understanding the way sound conceptualization grasps, so if it is explained, then the way exclusion grasps, as a dharma, you can be divided into four modes, the self-character of meaning
་གཅིག་ལ་ཐ་དད་དང་། ཐ་དད་ལ་གཅིག་དང་། གཅིག་ལ་གཅིག་དང་ཐ་དད་ལ་ཐ་དད་དུ་འཛིན་པ་དང་བཞིར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ཡང་དང་པོ་ནི། བྱས་མི་རྟག་ཐ་དད་ དུ་འཛིན་པ་ལྟ་བུ། གཉིས་པ་ནི། ཤ་པ་དང་ཤུག་པ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པ་ལྟ་བུ། གསུམ་པ་ནི། བུམ་པ་བུམ་པར་འཛིན་པ་ལྟ་བུ་བཞི་པ་ནི་སྒྲ་དང་བུམ་པ་ཐ་དད་དུ་ འཛིན་པ་ལྟ་བུ། དེ་བཞིའི་དང་པོ་གཉིས་འཆད་པ་ལ། ཐོག་མར་ཐ་དད་ལ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པ་ལ་གསུམ། སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན། སྒྲོ་འདོགས་པའི་བློའི་རྣམ་པ། སྒྲོ་འདོགས་པའི་དགོས་པའོ། །དང་ པོ་ནི། དེ་གསུམ་ཐུན་མོང་དུ་དྲིལ་ན། ཤ་པ་དང་ཤུག་པ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཤ་ཤུག་གཉིས་གཅིག་དུ་འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་སོགས་གསུམ་ཡོད་དེ། ཤ་ཤུག་གཉིས་ ཡལ་འདབ་དང་ལྡན་པའི་མཚན་ཉིད་གཅིག་པ་སོགས་རྒྱུ་མཚན་ཡིན། བག་ཆགས་ཀྱིས་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་བ་དེ་བློའི་རྣམ་པ། དགག་སྒྲུབ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་པ་དེ་དགོས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ གཅིག་ལ་ཐ་དད་དུ་འཛིན་པ་ལའང་གསུམ་ཡོད་པ་ནི། འདི་ལྟར་སྒྲའི་བྱས་མི་རྟག་ཐ་དད་དུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲའི་སྟེང་དུ་བྱས་མི་རྟག་དོན་ལ་ཐ་དད་མིན་ཡང་། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་གཉིས་ཐ་དད་དུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན། 2-928 བློའི་རྣམ་པ། དགོས་པ་གསུམ་ཡོད་དེ། བྱས་མི་རྟག་གཉིས་ལོག་པ་ཐ་དད་ལས་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྡོག་པ་ཐ་དད་པས་ལོག་པ་པོ་གཉིས་ཀྱང་ཐ་དད་དུ་བཟུང་བའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲ་བྱས་ མི་རྟག་གསུམ་པོའི་ལྡོག་པ་གསུམ་པོ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པའི་སྒོ་ནས་རྟགས་ཆོས་དོན་གསུམ་དུ་སྦྱར་བས། བྱས་རྟགས་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་རྟོགས་ནུས་པའི་དགོས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ ནི། རང་མཚན་གཅིག་དང་ཐ་དད་ལ། །སེལ་བའི་འཛིན་སྟངས་མུ་བཞི་སྲིད། །ཅེས་སོགས་ཤློ་ཀ་བཞིའོ། །གནད་འདི་རྟོགས་ན། བྱས་རྟགས་ལྟ་བུའི་རྟགས་ཆོས་དོན་གསུམ་སོང་ཚོད་ལ་གཞན་སེལ་དུ་འཇོག་ཀྱང་། སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བའི་རྟགས་ཆོས་དོན་གསུམ་གཞན་སེལ་དུ་མི་འཇོག་པ་སོགས། སྣང་སེལ་གྱི་འཇུག་པ་ལ་བློ་གྲོས་ནུས་པ་ཆེས་ཆེར་གསལ་ཞིང་། དེ་ལྟ་བུའི་སེལ་བའི་འཛིན་སྟངས་ཤེས་ན། གོང་ གི་རྩོད་པའི་ལན་ཡང་འབད་མེད་དུ་འགྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། བྱས་མི་རྟག་དོན་ལ་ཐ་དད་དུ་མེད་ཀྱང་། སེལ་ངོར་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པས་ཐ་དད་དུ་བཞག་པའི་ཕྱིར་དང་། དོན་ལ་སྒྲ་བུམ་ གཉིས་ལ་ཐུན་མོང་དུ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྤྱི་མེད་ཀྱང་། སེལ་ངོར་ཡོད་པས། བྱས་པ་སྒྲ་བུམ་གཉིས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དོན་ལ་བྱས་མི་རྟག་ཐ་དད་མིན་ཀྱང་། 2-929 བྱས་མི་རྟག་ཐ་དད་དུ་ཁས་བླངས་དགོས་པ་ལྟར། དོན་ལ་སྤྱི་བྱེ་བྲག་མ་གྲུབ་ཀྱང་བྱས་མི་རྟག་སོགས་སྤྱི་ཡིན་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པའི་གནད་ར
【現代漢語翻譯】 因為存在將一執為多，將多執為一，將一執為一，將多執為多這四種情況。 第一種情況，例如將『所作』和『無常』執為不同。 第二種情況，例如將『沙巴樹』和『杉樹』執為相同。 第三種情況，例如將『瓶子』執為『瓶子』。 第四種情況，例如將『聲音』和『瓶子』執為不同。 現在解釋這四種情況中的前兩種。首先，解釋將不同執為相同的情況，這又分為三個方面：產生錯覺的原因、產生錯覺的心識狀態、產生錯覺的必要性。 第一點，將這三點共同歸納起來，例如，將沙巴樹和杉樹執為相同的分別念（概念），具有『你將沙巴樹和杉樹執為相同的原因』等三個方面：沙巴樹和杉樹具有『具有樹葉』這一相同的特徵等是原因；由於習氣而錯誤地認為相同是心識的狀態；在肯定和否定方面認識為相同是必要性。 第二點，將相同執為不同的情況也分為三個方面：例如，將聲音的『所作』和『無常』執為不同的分別念（概念），雖然『所作』和『無常』在聲音上實際上並非不同，但你將二者執為不同的原因、心識狀態和必要性有三個方面：因為『所作』和『無常』二者是從不同的反體中分離出來的；因為不同的反體也使得二者的反體被認為是不同的；通過將聲音、『所作』、『無常』這三者的反體，以反體不同的方式與宗、法、立宗理由三者結合，從而能夠從『所作』這一理由推知聲音是無常的，這就是必要性。 以上解釋可以用四句偈頌概括：『自相一與異，區分之執持，四句皆可能。』 理解了這個關鍵點，即使像『所作』這樣的理由、法和宗三者表面上被認為是排除他者的，但未被區分的理由、法和宗三者不應被認為是排除他者的。如此等等，對於顯現和排除的運用，智慧的力量會得到極大的提升。如果瞭解了這種排除的執持方式，那麼對於之前的辯論，也能毫不費力地得出答案：雖然『所作』和『無常』在實際上並非不同，但由於在排除的角度上，反體是不同的，所以被認為是不同的；雖然在實際上，聲音和瓶子二者沒有共同的周遍關係，但在排除的角度上是存在的，因此，『所作』被認為是周遍于聲音和瓶子的。因此，就像在實際上『所作』和『無常』並非不同，但也必須承認『所作』和『無常』是不同的一樣，雖然在實際上共相和自相沒有成立，但也必須承認『所作』和『無常』等是共相，這就是關鍵所在。
【English Translation】 Because there are four ways of apprehending: taking one as different, taking different as one, taking one as one, and taking different as different. The first case is like apprehending 'made' and 'impermanent' as different. The second case is like apprehending 'Shapa tree' and 'fir tree' as the same. The third case is like apprehending 'vase' as 'vase'. The fourth case is like apprehending 'sound' and 'vase' as different. Now, explaining the first two of these four. First, regarding apprehending different as one, there are three aspects: the reason for imputation, the nature of the mind that imputes, and the necessity of imputation. The first point, combining these three in common, for example, the concept that apprehends Shapa tree and fir tree as the same has three aspects: the reason why you apprehend Shapa tree and fir tree as the same, etc., is that Shapa tree and fir tree have the same characteristic of 'having branches,' etc., which is the reason; the state of mind is being mistaken as the same due to habit; the necessity is realizing the same aspect in affirmation and negation. The second point, apprehending one as different also has three aspects: for example, the concept that apprehends the 'made' and 'impermanent' of sound as different. Although 'made' and 'impermanent' are not actually different in terms of sound, there are three reasons, mental states, and necessities for you to impute them as different: because 'made' and 'impermanent' are reversed from different opposites; because different opposites also hold the two reversed as different; by combining the three opposites of sound, 'made,' and 'impermanent' with subject, property, and reason through different opposites, it is possible to realize that sound is impermanent from the reason of 'made,' which is the necessity. The above explanation can be summarized in four verses: 'Self-character one and different, the way of holding distinctions, four possibilities exist.' Understanding this key point, even if the reason, property, and subject like 'made' are seemingly regarded as excluding others, the undifferentiated reason, property, and subject should not be regarded as excluding others. Thus, the power of wisdom is greatly enhanced in the application of appearance and exclusion. If one knows this way of holding distinctions, then the answer to the previous debate can also be achieved effortlessly: although 'made' and 'impermanent' are not actually different, they are regarded as different because the opposites are different in terms of exclusion; although there is no common pervasion between sound and vase in reality, it exists in terms of exclusion. Therefore, 'made' is established as pervading both sound and vase. Therefore, just as 'made' and 'impermanent' are not different in reality, but it is necessary to acknowledge that 'made' and 'impermanent' are different, even though generalities and particulars are not established in reality, it is necessary to acknowledge that 'made' and 'impermanent' are generalities, which is the key point.
ྟོགས་ན། རྗེ་བཙུན་ས་སྐྱ་པའི་གསུང་རབ་ ཀྱི་ནོར་བུ་ལེན་ཤེས་པ་ཡིན། སྐལ་ལྡན་དག་གིས་སྙིང་གི་ཟེ་འབྲུར་བཅང་བར་བྱའོ།། །། ༈ མཚན་གཞིའི་རབ་དབྱེ་བཤད་པ། གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ལ་གསུམ། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དངོས། དོན་ལ་གཞན་སེལ་དགག །དབྱེ་བ་རྣམ་གཉིས་སོ་སོར་ བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་བློའི་གཞན་སེལ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རྟེན་ཆོས་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་གཉིས་ཡོད་དེ། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་གཉིས་ཡོད་ པའི་ཕྱིར། གཞན་སེལ་གཉིས་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་དབྱེར་ཡོད་དེ། རྟོག་པས་འཛིན་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་བློ་སེལ་དང་། སྒྲས་བརྗོད་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་སྒྲ་ སེལ་གཉིས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནི། ཡོད་དང་མེད་པར་འཛིན་པ་ཡི། །སྒོ་ནས་གཞན་སེལ་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །དེས་ན་བློའི་གཞན་སེལ་ཁོ་ན་བཤད་ནས། མེད་དགག་ དང་། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་གཉིས་མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། །དེ་གཉིས་ནི་རབ་བྱེད་བརྒྱད་པར་དགག་པ་རྣམ་གཉིས་འཆད་པའི་ཚེ་རྟོགས་ནུས་པ་ལ་དགོངས་ནས་འདིར་མ་བཤད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-930 འོ་ན་རྩ་འགྲེལ་ལས། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཞེས་བཤད་པ་ལ། ཁྱོད་ཀྱིས་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་ཞེས་བཤད་པས། དགོངས་ པ་ལོག་པར་བཀྲལ་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། དངོས་དང་དངོས་མེད་གཉིས་ཀ་ལ། བརྟེན་ཕྱིར་སྤྱི་དེའང་རྣམ་པ་གསུམ། །ཞེས་རྟེན་ཆོས་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་དང་། འདིར་རང་འགྲེལ་ལས། བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པ་དང་། དགག་བྱ་འགོག་པའི་ཚུལ་གྱིས། ཡོད་པ་གཞན་སེལ་དང་། མེད་པ་གཞན་སེལ་གཉིས་དང་། ཞེས་སྒྲུབ་ཚུལ་དང་། འགོག་ཚུལ་ལ་བརྟེན་ནས། འཛིན་སྟངས་ཀྱི་རྣམ་པ་ འཆར་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་བ་ནི། རྣམ་རིགས་ཀྱི་གཞུང་སོ་སོ་ལ་བརྟེན་ཀྱང་། དོན་གྱི་གནད་གཅིག་པའི་ཕྱིར་དཔེར་མཚོན་ན། བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་དེ། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ཏེ། དེ་གཞན་སེལ་དུ་འཇོག་པའི་རྟེན་བུམ་པ་དེ་དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ཏེ། དེ་བུམ་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་དངོས་པོའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་གཞན་ལའང་ རིགས་བསྒྲེའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཁ་ཅིག །དོན་གྱི་གཞན་སེལ་ཞེས་བྱ་བ། བེམ་པོ་དེ་གཞན་སེལ་མཚན་ཉིད་པར་འདོད་དོ། །འོ་ན་བུམ་པ་དེ་བློའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ནམ། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན། 2-931 དང་པོ་ལྟར་ན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། བློ་སེལ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བློ་སེལ་ཡིན་ན་སྒྲ་རྟོག་གི་འཇུག་ཚུལ་ལ་ལྟོས་ནས་བཞག་དགོས་པ་གང་ཞིག །ཁྱོད་སྒྲ་རྟོག་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་
【現代漢語翻譯】 如果理解了這一點，就能掌握杰尊薩迦派（Jetsun Sakya，薩迦派祖師）的論著之寶。有緣者應將其珍藏於心。 名稱分類的解釋 第二部分是分類，分為三部分：詳細分類的實際內容；從意義上排除其他；分別解釋兩種分類。 第一部分是心識的排除他法，就其所依之法而言，你有兩種：依賴於實物的心識排除他法；依賴於非實物的心識排除他法。 這兩種排除他法，就其所緣而言，可以分為兩種：從概念的執持方式上分為心識排除；從語言的表達方式上分為聲音排除。 即：從有和無的執持之門，排除他法有兩種。這是一個頌。 因此，只解釋心識的排除他法，而不解釋無遮（否定存在）和非遮（否定屬性）的兩種排除他法是有原因的。因為這兩種在第八品解釋兩種否定的章節中可以理解，所以在此沒有解釋。 那麼，根本論和註釋中說：『實物的排除他法』和『非實物的排除他法』，而你卻說『依賴於實物的排除他法』和『依賴於非實物的排除他法』，這不是曲解了嗎？ 不是的。在《釋量論》（Pramāṇavārttika）中說：『因為依賴於實物和非實物，總的來說也有三種。』這是從所依之法的角度進行分類。 而這裡，在自釋中說：『通過確立所證和排除所破的方式，存在的排除他法和不存在的排除他法兩種。』這是依賴於確立的方式和排除的方式，從執持方式的顯現方式上進行區分。 雖然依賴於不同的論典，但意義的關鍵是一致的。例如，瓶子的總義，是依賴於實物的排除他法，因為將它作為排除他法的基礎的瓶子是實物。同樣，它也是實物的排除他法，因為它在執持瓶子的概念中顯現為實物的形象。其他的也可以類推。 第二部分是：有些人認為，意義的排除他法，是實物作為排除他法的自性。 那麼，瓶子是心識的排除他法嗎？還是無遮的排除他法？ 如果是前者，那麼瓶子就不是心識排除，因為如果它是心識排除，就必須依賴於語言概念的運用方式來安立。而你並不依賴於語言概念。
【English Translation】 If one understands this, one can grasp the jewel of Jetsun Sakya's (Jetsun Sakya, founder of the Sakya school) treatises. Fortunate ones should cherish it in their hearts. Explanation of the classification of terms The second part is classification, which is divided into three parts: the actual content of detailed classification; excluding others in terms of meaning; explaining the two types of classification separately. The first part is the mental exclusion of others. In terms of its basis, you have two: the mental exclusion of others based on objects; the mental exclusion of others based on non-objects. These two exclusions of others, in terms of their object, can be divided into two types: mental exclusion based on the way concepts hold; sound exclusion based on the way language expresses. That is: From the door of holding onto existence and non-existence, there are two types of exclusion of others. This is one verse. Therefore, there is a reason why only mental exclusion of others is explained, and the two types of exclusion of others, negation of existence (non-affirming negation) and negation of attribute (affirming negation), are not explained. Because these two can be understood in the eighth chapter explaining the two types of negation, so they are not explained here. Then, in the root text and commentary, it says: 'Exclusion of others of objects' and 'Exclusion of others of non-objects,' but you say 'Exclusion of others based on objects' and 'Exclusion of others based on non-objects.' Isn't this a misinterpretation? No. In the Pramāṇavārttika, it says: 'Because it relies on both objects and non-objects, generally speaking, there are also three types.' This is classifying from the perspective of the basis. And here, in the self-commentary, it says: 'Through the way of establishing what is to be proven and excluding what is to be refuted, there are two types: exclusion of others of existence and exclusion of others of non-existence.' This is based on the way of establishing and the way of excluding, distinguishing from the way of holding and the way of appearance. Although relying on different treatises, the key to the meaning is the same. For example, the general meaning of a vase is the exclusion of others based on objects, because the vase that is the basis for placing it as the exclusion of others is an object. Similarly, it is also the exclusion of others of objects, because it appears as the image of an object in the concept that holds the vase. Other things can be inferred by analogy. The second part is: Some people think that the exclusion of others of meaning is the nature of an object as the exclusion of others. Then, is a vase the mental exclusion of others? Or is it the non-affirming negation exclusion of others? If it is the former, then the vase is not a mental exclusion, because if it is a mental exclusion, it must be established depending on the way language concepts are used. But you do not depend on language concepts.
གདོད་མ་ ནས་གྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་གང་ཡང་མིན་པའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ཟེར་ན། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སེལ་བ་ཡིན་པ་ཉམས་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྣང་བ་དང་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་གཉིས་ ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྣང་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་རང་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། གཟུགས་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱི་འཛིན་སྟངས་གཟུགས་གསལ་སྣང་དེ། གཟུགས་ཀྱི་དོན་ལ་གྲུབ་པར་ ཐལ། གཟུགས་འཛིན་རྟོག་པའི་འཛིན་སྟངས་སེལ་བ་དེ། གཟུགས་ཀྱི་དོན་ལ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། འདོད་ན་ལོང་བའི་རྒྱུད་ལའང་གཟུགས་གསལ་བར་སྣང་བའི་གསལ་སྣང་རྒྱུན་ཆད་མེད་པར་ཡོད་པར་ཐལ། འདོད་ པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། གཞན་སེལ་བློ་ཡི་འཇུག་ཚུལ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་ཚིག་རྐང་དྲུག་གོ། ། གསུམ་པ་སོ་སོའི་དོན་ལ། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་བཤད་པ། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་ བློའི་གཞན་སེལ་བཤད་པ་གཉིས། དང་པོ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་དབྱེ་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། 2-932 དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་ཁྱོད་དངོས་མེད་ཡིན་པ་བཅད་ནས། དངོས་པོའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་དེ། ཁྱོད་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་ ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ། ཡོད་པ་གཞན་སེལ་གསུམ་དོན་གཅིག །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ དབྱེ་ན་གཉིས་ཡོད་དེ། མངོན་གྱུར་དང་ལྐོག་གྱུར་གྱི་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དང་པོའི་མཚན་གཞི་ནི། བུམ་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱིས་དྲངས་པའི་བུམ་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་ སྣང་བའི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུ། གཉིས་པ་དེ་ལ་དབྱེ་ན་གསུམ་ཡོད་དེ། རྗེས་དཔག་ལོག་ཤེས་ཐེ་ཚོམ་ཀྱི་འཇུག་ཚུལ་ལས་ཕྱེ་བའི་གཞན་སེལ་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མཚན་གཞི་རིམ་བཞིན། སྒྲ་མི་རྟག་ རྟོགས་ཀྱི་རྗེས་དཔག་ལ་སྣང་བའི་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་དོན་སྤྱི། རི་བོང་རྭ་ཡོད་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་རི་བོང་རྭའི་དོན་སྤྱི། སྒྲ་རྟག་གམ་མི་རྟག་ཕལ་ཆེར་མི་རྟག་ལས་ ཆེ་སྙམ་པའི་ཐེ་ཚོམ་ལ་སྣང་བའི་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུ་ལ་བྱེད། ཅེས་འཆད་པ་ལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དངོས་མེད་གཅོད། ཅེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གསུམ་དང་ཚིག་རྐང་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་ལ་གསུམ། 2-933 བརྟེན་པ་གཞན་སེལ་དེའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། རབ་དབྱེ་བཤད་པ། རྟེན་དངོས་མེད་ངོས་གྲུབ་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་སྒྲ་དོན་ནམ། ཡང་ན། རང་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་
【現代漢語翻譯】 因為它是從一開始就存在的。如果有人說這是二者皆非的排除法，那麼瓶子（事物）作為所立宗，你就會失去排除法的效力。因為你是顯現和排除二者的結合中，屬於顯現的證實，因為你是自相。此外，知識（事物）作為所立宗，執持色法的現量之執持方式，即清晰的色法顯現，在色法的意義上是成立的。執持色法的分別念之執持方式，即排除法，在色法的意義上是成立的，這是真實的理由。如果承認，那麼盲人的相續中也會不斷地有清晰的色法顯現。因為你承認這一點。這就是所謂的『排除法是心識的運作方式』等六句偈。 第三，關於各自的意義，講述依賴於實物的心的排除法，以及講述依賴於非實物的心的排除法。第一部分包括定義和分類。首先是定義：依賴於實物的聲音和意義（事物）作為所立宗，是依賴於實物的心的排除法的定義，因為那是它的意義的對立面。或者，瓶子（事物）作為所立宗，你在執持你的分別念中，斷定你不是非實物，而是以實物的形象顯現，這是你作為實物的排除法的定義，因為那是它的意義的對立面。因此，依賴於實物的心的排除法、實物的排除法、存在之排除法三者意義相同。第二是分類：它（事物）作為所立宗，如果你對它進行分類，則有兩種，即依賴於顯現和隱蔽的實物的排除法。第一種的例子是：在瓶子的現量執持所引導的瓶子執持分別念中顯現的共相。第二種可以分為三種，即從后比量、邪見、懷疑的運作方式中區分出的三種排除法。例子的順序是：在理解聲音無常的后比量中顯現的聲音無常的共相；在執持兔子有角的分別念中顯現的兔子角的共相；在懷疑聲音是常還是無常，並且認為無常的可能性更大的懷疑中顯現的聲音無常的共相。這就是所謂的『實物的排除法斷除非實物』等三頌和三句偈。 第二，關於依賴於非實物的排除法，有三點：講述依賴於非實物的排除法的定義，講述分類，以及駁斥依賴的非實物的成立。第一點是：依賴於非實物的聲音和意義，或者，在執持自我的分別念中
【English Translation】 Because it is established from the beginning. If it is said to be an exclusion that is neither of the two, then the pot (thing) as the subject, you will lose the effect of exclusion. Because you are the establishment of appearance in the combination of appearance and exclusion, because you are a self-character. Also, knowledge (thing) as the subject, the way of holding the direct perception of form, that is, the clear appearance of form, is established in the meaning of form. The way of holding the conceptual thought of holding form, that is, exclusion, is established in the meaning of form, this is a real reason. If you admit it, then even in the continuum of a blind person, there will be a continuous clear appearance of clear form. Because you admit it. This is what is said, 'Exclusion is the way the mind works,' etc., six verses. Third, regarding the respective meanings, explaining the exclusion of mind that relies on real objects, and explaining the exclusion of mind that relies on unreal objects. The first part includes definition and classification. The first is the definition: the sound and meaning (thing) that relies on real objects as the subject, is the definition of the exclusion of mind that relies on real objects, because that is the opposite of its meaning. Or, the pot (thing) as the subject, in the conceptual thought that holds you, you determine that you are not a non-real object, but appear in the form of a real object, this is the definition of you as the exclusion of a real object, because that is the opposite of its meaning. Therefore, the exclusion of mind that relies on real objects, the exclusion of real objects, and the exclusion of existence have the same meaning. The second is the classification: it (thing) as the subject, if you classify it, there are two types, namely the exclusion of real objects that rely on manifestation and concealment. An example of the first type is: the general characteristic that appears in the conceptual thought of holding a pot, which is guided by the direct perception of holding a pot. The second type can be divided into three types, namely the three exclusions distinguished from the ways of functioning of subsequent inference, wrong view, and doubt. The order of the examples is: the general characteristic of the impermanence of sound that appears in the subsequent inference of understanding the impermanence of sound; the general characteristic of the horn of a rabbit that appears in the conceptual thought of holding that a rabbit has horns; the general characteristic of the impermanence of sound that appears in the doubt of whether the sound is permanent or impermanent, and thinking that the possibility of impermanence is greater. This is what is said, 'The exclusion of real objects cuts off non-real objects,' etc., three verses and three sentences. Second, regarding the exclusion that relies on non-real objects, there are three points: explaining the definition of the exclusion that relies on non-real objects, explaining the classification, and refuting the establishment of the non-real object that relies on. The first point is: the sound and meaning that relies on non-real objects, or, in the conceptual thought of holding oneself
དངོས་ པོ་ཡིན་པ་བཅད་ནས་དངོས་མེད་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྒྲ་དོན་ཆོས་ཅན། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་ལམ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། དེས་ན་དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ། མེད་པ་གཞན་སེལ་གསུམ་དོན་གཅིག །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་དབྱེ་ན་གཉིས་ཡོད་དེ། དགག་བྱ་ ཤེས་བྱ་ལ་མི་སྲིད་པ་རི་བོང་རྭ་མེད་ཀྱི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུ་དང་། དེ་ཤེས་བྱ་ལ་སྲིད་པ་བུམ་མེད་ཀྱི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། མེད་པ་གཞན་ སེལ་ཡོད་པ་གཅོད། ཅེས་སོགས་ཚིག་རྐང་གསུམ་མོ། །འོ་ན་མེད་པ་གཞན་སེལ་འདི། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་མིན་ནམ་སྙམ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་རང་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་དངོས་མེད་ཀྱི་རྣམ་ པ་འཆར་བ་ཞིག་ལ་ལྟོས་ནས། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་དང་། མེད་པ་གཞན་སེལ་ཞེས་བཞག་པ་ཡིན་པས་བློ་སེལ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་ནི། སྒྲ་རྟོག་གི་བྱེད་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར། 2-934 རང་གི་དགག་བྱ་བཀག་ནས་ཆོས་གཞན་མི་འཕེན་པ་ཞིག་ལ་འཇོག་པའི་ཕྱིར། དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་དགོངས་པ་སྐྱོང་བ་ལ་གནད་འདི་དྲན་དགོས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་དངོས་དང་། རྩོད་པ་སྤང་བ་ གཉིས། དང་པོ་ནི། དངོས་མེད་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་གྲུབ་པའི་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རང་གི་དགག་བྱ་དངོས་པོ་བསལ་བའི་ཆ་ནས་ཤེས་བྱར་བཞག་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། །གཉིས་པ་ལ་བཞི། མཚུངས་པ་སྤང་བ། ཚད་མ་དང་འགལ་བ་དང་། གྲགས་པ་དང་འགལ་བ། ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི འོ་ན་དངོས་པོ་ཡང་དངོས་མེད་བཀག་པའི་སྒོ་ནས་ ཤེས་བྱར་འཇོག་དགོས་པར་མཚུངས་སོ་སྙམ་ན། མི་མཚུངས་ཏེ། དངོས་པོ་དངོས་མེད་བཀག་ཙམ་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། འོ་ན་འདུས་མ་བྱས་གསུམ་དང་། དོན་སྤྱི་དང་། མེད་པ་བསལ་བ་སྟེ་ལྔ། རང་འཛིན་གྱི་བློ་མྱོང་བའི་རང་རིག་གི་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པས་རང་གི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཡོད་པར་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་རང་འཛིན་པའི་བློ་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ནི་གསལ་རིག་ཡིན་པས་ཤེས་པར་འདུས། རྣམ་པ་དེ་ལ་ཕྱི་རོལ་དུ་སྒྲོ་བཏགས་པའི་ཆ་ནི་དོན་སྤྱི་ཡིན་པས་སྤྱི་མཚན་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར། 2-935 གསུམ་པ་ནི། ནམ་མཁའ་རང་གི་ངོ་བོས་མ་གྲུབ་ན། འཇིག་རྟེན་དང་བསྟན་བཅོས་གཉིས་ལས་གྲགས་པ་དང་མི་འགལ་ལམ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ། རྒྱན་ནམ་མཁའ་ནི། ཁ་དོག་གི་གཟུགས་ཡིན་པས་ ནམ་མཁའ་བཏགས་པ་བ་ཡིན། བུ་ག་ནམ་མཁའ་ནི་ཐོགས་བཅས་ཀྱི་གོ་བསལ་ཙམ་ལ་ནམ་མཁར་བཏགས་པ་ཡིན། འདུ་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་ནི། འདུས་མ་བྱས་ཡིན་པས་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། བཞི་པ
【現代漢語翻譯】 聲、意義、法，其特點是確定為實有，卻顯現為非實有的狀態。是對非實有依賴的心的他遮，或者說，是非實有的他遮的定義，因為那是它的意義反體。因此，對非實有依賴的心的他遮、非實有的他遮、無的他遮三者意義相同。 第二，分類：法，就你而言，如果分類，則有兩種：一種是所破在能知中不可能存在，如兔角的不存在；另一種是所破在能知中可能存在，如瓶子的不存在。因此，有『無的他遮斷有』等三句詩。 那麼，這個無的他遮，不是無遮的他遮嗎？不是的，因為這依賴於在自執著念中顯現非實有的狀態，所以被安立為非實有的他遮和無的他遮，僅僅是心遮。而無遮的他遮，不依賴於聲音概念的作用，而是遮止自己的所破，不引申其他法。爲了理解《三品般若經》，必須記住這個要點。 第三，分為實有和破除諍論兩部分。第一部分：非實有，你不是通過自己的體性成立的能知，因為你僅僅是通過排除你的所破——實有，才被安立為能知。 第二部分有四點：破除相似、破除與量相違、破除與名聲相違、破除與教證相違。第一點：那麼，實有也同樣需要通過遮止非實有才能被安立為能知嗎？不相同，因為實有不依賴於遮止非實有，而是從自己的因已經成立了。 第二點：那麼，無為法三者、總相、以及無遮，這五者不是通過自執著念體驗的自證力的作用而認識到，並通過自己的體性成立的嗎？不是的，因為這些在自執著念中顯現的狀態是明智，因此包含在能知中。將這種狀態向外增益的部分是總相，因此包含在共相中。 第三點：如果虛空不是通過自己的體性成立的，那麼與世間和論典的說法不相違背嗎？不相違背，因為裝飾虛空是顏色的形色，所以是假立的虛空。孔隙虛空僅僅是排除有礙的處所，所以假立為虛空。無為虛空是無為法，因此不是以實物成立的。 第四點：
【English Translation】 Sound, meaning, and dharma, characterized by being determined as existent but appearing as non-existent. It is the other-exclusion of mind dependent on the non-existent, or the definition of the other-exclusion of the non-existent, because that is its meaning inverse. Therefore, the other-exclusion of mind dependent on the non-existent, the other-exclusion of the non-existent, and the other-exclusion of the non-being are the same in meaning. Second, classification: Dharma, as for you, if classified, there are two types: one is that the object to be negated cannot exist in the knowable, such as the non-existence of a rabbit's horn; the other is that the object to be negated can exist in the knowable, such as the non-existence of a pot. Therefore, there are three lines of poetry such as 'the other-exclusion of non-being cuts off being'. Then, is this other-exclusion of non-being not the other-exclusion of non-affirmation? No, because this relies on the appearance of the state of non-existence in self-grasping thought, so it is established as the other-exclusion of non-existence and the other-exclusion of non-being, which is only mind-exclusion. However, the other-exclusion of non-affirmation does not rely on the function of sound concepts, but rather negates its own object to be negated without extending to other dharmas. To understand the Three Treatises on Prajnaparamita, this point must be remembered. Third, it is divided into two parts: existent and refuting disputes. The first part: non-existent, you are not a knowable established through your own nature, because you are only established as a knowable by eliminating your object to be negated—the existent. The second part has four points: refuting similarity, refuting contradiction with valid cognition, refuting contradiction with fame, and refuting contradiction with scripture. The first point: Then, is it also necessary for the existent to be established as knowable by negating the non-existent? They are not the same, because the existent does not rely on merely negating the non-existent, but is already established from its own cause. The second point: Then, are the three unconditioned dharmas, the general characteristic, and the non-affirmation—these five—not realized through the power of self-awareness experienced by self-grasping thought, and established through their own nature? No, because the state that appears in self-grasping thought is clarity and intelligence, so it is included in the knowable. The part that is externally imputed to this state is the general characteristic, so it is included in the universal characteristic. The third point: If space is not established through its own nature, then does it not contradict the fame in both the world and the treatises? It does not contradict, because the adorned space is the form of color, so it is the imputed space. The space of aperture is merely the exclusion of obstructed places, so it is imputed as space. Unconditioned space is unconditioned, so it is not established as a substance. The fourth point:
་ནི་འོ་ན་ལུང་ལས་ནམ་མཁའ་རྟག་རྫས་སུ་བཤད་པ་དང་མི་འགལ་ལམ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ། མུ་སྟེགས་བྱེ་བྲག་པ་དང་། ཉན་ཐོས་བྱེ་སྨྲ་བ་ལྟ་བུ། ནམ་མཁའ་རྟག་རྫས་ སུ་བཞེད་པ་ཡང་ཡོད་མོད། དཔལ་ལྡན་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པ་ནི། མི་རྟག་པ་ལས་ལོག་ཙམ་གྱི་ཆ་ནས་རྟག་པའི་ཐ་སྙད་འཇོག་གི །རྫས་གྲུབ་ཀྱི་རྟག་པ་མི་བཞེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ ལ། དངོས་པོ་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་པ་ནི། དངོས་པོ་མེད་ལ་ལྟོས་མི་དགོས། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་བདུན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་སྣང་སེལ་གྱི་གནད་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། སྒོ་ལྔའི་དབང་ཤེས་ཆོས་ཅན། ལྐུགས་ པ་མིག་ཅན་དང་འདྲ་སྟེ། ཡུལ་འདིའོ་ཞེས་འཛིན་མི་ཤེས་ཀྱང་དེ་གསལ་པོར་སྣང་བའི་ཕྱིར། རྟོག་པ་ཆོས་ཅན། ལོང་བ་སྨྲ་མཁས་པ་དང་འདྲ་སྟེ། ཡུལ་གསལ་བར་མི་མཐོང་ཡང་འདི་དང་འདིའོ་ཞེས་འཛིན་པའི་ཕྱིར། 2-936 འོ་ན་དབང་ཤེས་ཀྱིས་གསལ་བོར་མཐོང་ཡང་འདིའོ་ཞེས་འཛིན་མི་ཤེས། རྟོག་པས་དེ་ལྟར་འཛིན་ཡང་གསལ་བར་མི་མཐོང་བས། སྐྱེས་བུས་བླང་དོར་བྱེད་མི་ཤེས་སོ་སྙམ་ན། དེའི་ལན་ནི། དེ་གཉིས་ ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རང་རིག་ཆོས་ཅན། དབང་པོ་ཀུན་ཚང་བ་དང་འདྲ་སྟེ། རྟོག་པས་འདིའོ་སྙམ་དུ་འཛིན་པ་དང་། དབང་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་བ་གཉིས། ཁྱོད་ཀྱིས་མཚམས་སྦྱར་ནས་བླང་དོར་མ་འདྲེས་པར་ བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། དབང་ཤེས་ལྐུགས་པ་མིག་ཅན་འདྲ། །རྟོག་པ་ལོང་བ་སྨྲ་མཁས་འདྲ། །རང་རིག་དབང་པོ་ཚང་བ་ཡིས། །གཉིས་པོ་དེ་ཡི་བརྡ་སྤྲོད་བྱེད་ཅེས་པ་འདི་བྱུང་།། །། ༈ དེ་ལ་གཞན་གྱིས་རྩོད་པ་སྤང་བ། གསུམ་ པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གསུམ། སྤྱི་མེད་ན་བརྡ་སྦྱོར་བ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་བ། གཞན་སེལ་ཡིན་ན་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པར་ཐལ་བ། གཅད་བྱ་མེད་ན་གཞན་སེལ་མི་འཇུག་པར་ཐལ་བ། དངོས་ པོའི་ལྡོག་པ་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པར་ཐལ་བ། སྤྱི་མེད་ན་གཞི་མཐུན་མི་སྲིད་པར་ཐལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། མུ་སྟེགས་བྱེ་བྲག་པ་ན་རེ། བུམ་གསལ་ཀུན་ལ་བུམ་པ་ཞེས་པའི་ སྤྱི་སྒྲ་གཅིག་འཇུག་པ་མི་སྲིད་པར་ཐལ། བུམ་གསལ་ཀུན་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྤྱི་དངོས་པོ་བ་དོན་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། སྤྱིར་སྒྲ་ཐམས་ཅད་སྤྱི་དངོས་པོ་བ་དོན་ལ་གྲུབ་པ་དེའི་དབང་གིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར། 2-937 དཔེར་ན་རྒྱ་ཡོད་པས་འབུར་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །མུ་སྟེགས་བྱེད་སྒྲ་རྟོག་དངོས་དབང་གིས་འཇུག་པར་འདོད་པའི་ཞེ་འདོད་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་དགག་པ་ལ་གསུམ། ཐལ་བ་དངོས། ཆོས་དང་ཆོས་ ཅན་སྒྲ་ལ་དོགས་པ་སྤང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བུམ་གསལ་ཀུན་ལ་བུམ་པ་ཞེས་པའི་སྤྱི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བུམ་གསལ་ཀུན་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ བའི་སྤྱི་དངོས་པོ་བ་དེའི་དབང་གིས་འཇུག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རང་རྒྱུ
【現代漢語翻譯】 問：那麼，經典中說虛空是常住之物，這不矛盾嗎？ 答：不矛盾。因為像勝論派外道和分別說部聲聞乘那樣，也有認為虛空是常住實體的。但尊者法稱論師說：『只是從非無常的角度安立為常，並不認為它是實體成立的常。』 對於『由事物從因產生，不需要依賴於無事物』等七頌，其中簡要地揭示了現象破除的關鍵：五根識，就像啞巴的眼睛一樣，雖然不明白『這是什麼』，但卻能清晰地顯現；分別念，就像盲人的雄辯家一樣，雖然不能清楚地看到事物，但卻能執著地認為『這是這個』。 問：既然根識清晰地看到卻不明白『這是什麼』，分別念雖然如此執著卻不能清晰地看到，那麼人又怎麼能取捨呢？ 答：對於這個問題，答案是：體驗這兩者的自證，就像所有感官都健全的人一樣，分別念執著地認為『這是這個』，根識清晰地看到，你將兩者結合起來，就能不混淆地進行取捨。 因此有這樣的說法：『根識如啞眼，分別念如盲辯；自證如全感官，調和二者作取捨。』 駁斥他宗的辯論 第三部分是駁斥辯論，分為五個方面：如果不存在共相，那麼調和將不可能；如果認為是『他者排除』，那麼將陷入相互依賴的困境；如果沒有所斷之法，那麼『他者排除』將無法成立；如果考察事物的反面，那麼將是不合理的；如果不存在共相，那麼同基將不可能成立。這裡是駁斥第一個觀點： 勝論派外道說：『對於所有瓶子的顯現，不可能存在一個共同的「瓶子」之名，因為不存在一個普遍存在於所有瓶子顯現中的實體共相。』他們認為，所有的名稱都是由於實體共相而成立的，就像因為有寬度所以顯得突出一樣。外道認為名稱是由概念、實體和能力所決定的。 爲了駁斥這種觀點，分為三個部分：直接駁斥，消除對法和法相名稱的疑惑，以及總結並揭示其要點。 首先是直接駁斥：對於所有瓶子的顯現，『瓶子』這個名稱，你並不是因為普遍存在於所有瓶子顯現中的實體共相而成立的，因為你...
【English Translation】 Q: Then, doesn't it contradict the scriptures that say space is a permanent substance? A: It does not contradict. Although there are those, such as the Vaisheshika (a Hindu school of philosophy) and the Vaibhashika (a school of Hinayana Buddhism), who consider space to be a permanent substance, the esteemed Dharmakirti (a famous Indian Buddhist philosopher) states: 'It is merely from the aspect of being the opposite of impermanence that the term 'permanent' is applied; he does not consider it to be a permanent substance established by its own entity.' Regarding the seven shlokas (verses) such as 'When an object arises from a cause, it does not need to rely on non-objects,' they concisely reveal the key to eliminating phenomena: Sense consciousness of the five senses is like the eyes of a mute person; although it does not know 'what this is,' it clearly appears. Conceptual thought is like a blind orator; although it does not clearly see the object, it grasps 'this is this.' Q: Since sense consciousness clearly sees but does not know 'what this is,' and conceptual thought grasps in this way but does not clearly see, how can a person know what to accept and reject? A: The answer to that is: Self-awareness that experiences these two is like a person with all senses complete; conceptual thought grasps 'this is this,' and sense consciousness clearly sees. By combining these two, you can distinguish between what to accept and reject without confusion. Therefore, it is said: 'Sense consciousness is like the eyes of a mute person, conceptual thought is like a blind orator; self-awareness, like one with complete senses, harmonizes these two to make acceptance and rejection.' Refuting the Arguments of Others The third part is refuting arguments, which is divided into five aspects: If there is no universal, then harmonization will be impossible; if it is considered 'other-exclusion,' then it will fall into mutual dependence; if there is no object to be excluded, then 'other-exclusion' will not be established; if the opposite of things is examined, then it will be unreasonable; if there is no universal, then a common basis will be impossible. Here is the refutation of the first point: The Vaisheshika heretics say: 'It is impossible for a common name 'pot' to apply to all manifestations of pots, because there is no substantial universal that follows all manifestations of pots.' They believe that all names are established by virtue of a substantial universal, just as something appears prominent because it has width. The heretics believe that names are determined by concepts, entities, and abilities. To refute this view, it is divided into three parts: direct refutation, dispelling doubts about the names of dharma and dharmata (nature of dharma), and summarizing and revealing its essence. First is the direct refutation: The name 'pot' for all manifestations of pots, you are not established by virtue of a substantial universal that universally exists in all manifestations of pots, because you...
་ཀུན་སློང་གི་བསམ་པའི་བརྗོད་འདོད་ཀྱི་དབང་གིས་འཇུག་པའི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སོགས་སྒྲ་རྟོག་རྣམས་ནི་ཡུལ་ གྱི་དབང་གིས་ཚུར་བཞག་པ་མ་ཡིན་པར། བརྗོད་འདོད་ཀྱི་དབང་གིས་ཕར་བཞག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། སྤྱི་མེད་ཕྱིར་ན་དེ་ཡི་སྒྲ། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །གཉིས་པ་ནི། ཁོ་ན་རེ། བུམ་པ་ཉིད་ཅེས་པའི་ཆོས་བརྗོད་ཀྱི་སྒྲ་དང་། བུམ་པ་ཞེས་པའི་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་གཉིས། དངོས་པོ་བརྗོད་པ་དང་རྫས་བརྗོད་པའི་སྒོ་ནས་སོ་སོར་སྦྱར་བ་དེ་དོན་མེད་ པར་ཐལ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཐམས་ཅད་དངོས་དབང་གིས་སྦྱར་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། ཆོས་བརྗོད་ཀྱི་སྒྲ་ནི། སྤྱིའམ་ལྡོག་པ་དངོས་པོར་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག །ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ནི། 2-938 བྱེ་བྲག་གམ་ལོག་པ་དངོས་པོར་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྒྲ་དེ་གཉིས་ཀྱང་། ལྡོག་པ་དང་ལོག་པ་དངོས་པོའི་དབང་གིས་སྦྱར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་ལྟོ་ལྡིར་བ་ལྟ་ བུ་གཅིག་ཉིད་ལ། བུམ་པ་མིན་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་ཐམས་ཅད་སྤོང་བའི་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས། བུམ་པ་ཉིད་ཅེས་པ་ལྟ་བུའི་ཆོས་བརྗོད་ཀྱི་སྒྲ་སྦྱར། དེ་མི་སྤོང་བའི་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་བུམ་པ་ཞེས་ པ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་སྦྱར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེ་ལྟ་ཡིན་ན་ཆོས་ཆོས་ཅན། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །གསུམ་པ་ནི། འོ་ན་སྒྲ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ རྣམ་དབྱེ་དང་། དེ་གཉིས་ལ་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་མི་སྤོང་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གསལ་པོ་སྨྲ་དགོས་སོ་སྙམ་ན། ཤིན་ཏུ་ཡང་དོགས་པ་ཆེ་བའི་གནད་ཡིན་པས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། ཕྱོགས་གླང་ གསར་མའི་རིགས་གཏེར་ཊཱིཀྐར། ལོག་རྫས་སྤྱི་དང་དམིགས་པ་ཚོགས། །ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་རྣམ་གྲངས་ཡིན། །ལྡོག་དངོས་བྱེ་བྲག་རྣམ་པ་རིགས། །ཆོས་བརྗོད་སྒྲ་ཡི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཞེས་བཤད་པ་ནི། ནོར་པ་ཁོ་ ན་ཡིན་ཏེ། སྤྱི་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ནི། ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་གྱི། ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱེ་བྲག་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡང་། ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་གྱི། ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-939 ཚོགས་བརྗོད་དང་རིགས་བརྗོད་གཉིས་ཀྱང་། ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་བརྗོད་སོ་སོར་བྱེད་པ་ལ་འབྲེལ་ཆེར་མེད་དེ། ཚོགས་བརྗོད་ལ་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲར་གང་ནས་ཀྱང་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྤྱིར་ བཏང་ལམ་པ་ལ། ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་། ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ། ཁྱད་པར་གཞན་མི་སྤོང་བ་དང་སྤོང་བའི་སྒྲའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཁྱད་པར་གཞན་མི་སྤོང་ བའི་སྒྲ། རྫས་བརྗོད་པ་དང་། དངོས་པོ་བརྗོད་པའི་སྒྲའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་
【現代漢語翻譯】 因為這是由意樂的意圖所引導的聲音。你們這些聲音概念，不是由對像所決定，而是由意圖所決定。對於這種說法，有頌云：『無總則無彼之聲。』這是一頌。 第二，有人說：『瓶子本身』這種表達屬性的聲音，和『瓶子』這種表達有者的聲音，通過表達事物和表達實體的角度來分別結合，這是沒有意義的。因為所有的表達聲音都不是由事物所決定的結合。這是普遍的。表達屬性的聲音，是因為總相或差異作為事物而成立的原因而使用。表達有者的聲音，是因為 個別或非作為事物而成立的原因而使用。』如果這樣說，那麼這兩種聲音也不是由差異和非事物所決定的結合。因為對於像肚子脹大一樣的事物本身，通過捨棄所有不是瓶子的其他差別，而結合像『瓶子本身』這樣的表達屬性的聲音。通過不捨棄這些差別，而結合像『瓶子』這樣的表達有者的聲音。對於這種說法，有頌云：『若如是則法與有法。』這是一頌。 第三，如果有人想知道這兩種聲音的區別，以及將這兩種聲音區分為捨棄或不捨棄其他差別的理由，那麼這是一個非常重要的疑點，所以要解釋。在ཕྱོགས་གླང་（Phyogs glang，陳那）的新派《釋量論》的註釋中說：『非實體、總相和所緣之集合，是有者表達的名稱。差異、個體和種類，是屬性表達的聲音的名稱。』這種說法是錯誤的。因為表達總相的聲音是表達屬性的聲音，而不是表達有者的聲音。表達個別的聲音也是表達有者的聲音，而不是表達屬性的聲音。 表達集合和表達種類，與分別作為有者和屬性的表達沒有太大關係。因為從未將表達集合說成是有者表達的聲音。因此，一般來說，有者表達的聲音，和屬性表達的聲音的分類，是有者表達的聲音。不捨棄其他差別和捨棄其他差別的聲音的分類，是不捨棄其他差別的聲音。實體表達的聲音，和事物表達的聲音的分類是...
【English Translation】 Because it is a sound that enters due to the power of the intention of the motivation. These sound concepts of yours are not determined by the object, but are placed by the intention. Regarding this explanation, there is a verse: 'Without generality, there is no sound of it.' This is one verse. Secondly, someone says: 'The sound of expressing the attribute of 'the pot itself,' and the sound of expressing the possessor of 'the pot,' combining them separately from the perspective of expressing the object and expressing the substance, is meaningless. Because all expressing sounds are not combined by the power of the object. This is universal. The sound of expressing the attribute is used because the generality or difference is established as an object. The sound of expressing the possessor is used because the particular or non-object is established as an object.' If you say so, then these two sounds are not combined by the power of difference and non-object. Because for the thing itself, like a bloated belly, by abandoning all other differences that are not a pot, the sound of expressing the attribute like 'the pot itself' is combined. By not abandoning these differences, the sound of expressing the possessor like 'the pot' is combined. Regarding this explanation, there is a verse: 'If so, then dharma and dharmī.' This is one verse. Thirdly, if one wants to know the distinction between these two sounds, and the reason for distinguishing these two sounds as abandoning or not abandoning other differences, then this is a very important doubt, so it must be explained. In the commentary on the new Pramāṇasamuccaya (Compendium on Valid Cognition) of Phyogs glang (Dignāga): 'Non-substance, generality, and collection of objects are names for expressing the possessor. Difference, individual, and kind are names for the sound of expressing the attribute.' This statement is incorrect. Because the sound of expressing generality is the sound of expressing the attribute, not the sound of expressing the possessor. The sound of expressing the individual is also the sound of expressing the possessor, not the sound of expressing the attribute. Expressing collection and expressing kind do not have much connection to being expressed as possessor and attribute separately. Because expressing collection has never been said to be the sound of expressing the possessor. Therefore, generally speaking, the sound of expressing the possessor, and the classification of the sound of expressing the attribute, is the sound of expressing the possessor. The classification of the sound of not abandoning other differences and abandoning other differences is the sound of not abandoning other differences. The classification of the sound of expressing substance and the sound of expressing object is...
རྫས་བརྗོད་པའི་སྒྲ། ལོག་པ་བརྗོད་པ་དང་། ལྡོག་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ལོག་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ། དམིགས་བརྗོད་པ་དང་ རྣམ་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་དམིགས་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་རྣམས་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ལ། དེ་དག་གི་ཡ་གྱལ་གཉིས་པ་དེ་རྣམས་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ནོ། །མཚན་གཞི་ནི། བ་ལང་ ཞེས་པའི་སྒྲ་འམ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ལྟ་བུ་ནི་དང་པོའི་མཚན་གཞི། བ་གླང་ཉིད་ཅེས་པའི་སྒྲའམ་སྒྲའི་མི་རྟག་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ལྟ་བུ་ནི་གཉིས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་གཞིའོ། ། དེ་ཡང་སྙིང་པོ་དྲིལ་ན། ནོག་ལྐོག་ཤལ་དང་ལྡན་པ་ལ་བསམ་ནས། འདི་བ་ལང་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ། ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲར་འཇོག་སྟེ། ཆོས་ཅན་དང་། ཁྱད་གཞི་དང་། ཁྱད་པར་ཅན་རྣམས་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་གང་ཞིག ། 2-940 དེ་ཁྱད་གཞི་བ་ལང་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཁྱད་པར་གཞན་མི་སྤོང་བའི་སྒྲ་ཡང་ཡིན་ཏེ། ནོག་སོགས་འདུས་པའི་སྟེང་དུ། བ་ལང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་རྟ་ལ་ སོགས་པ་ཚིག་ཟིན་ལ་གཅོད་མི་ནུས་པའི་མི་ལྡན་རྣམ་དཔྱོད་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ལོག་པ་བརྗོད་པ་དང་། བྱེ་བྲག་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། ལྡོག་པ་དུ་མ་འདུས་པའི་རྟེན་ ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལོག་པ་དུ་མ་ལས་སྡོག་པའི་ལྡོག་པ་ཉིས་ཚོགས་དེ་ཉིད་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་རྫས་བརྗོད་པ་དང་། དམིགས་པ་བརྗོད་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། རྫས་དང་དངོས་ པོའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་རྫས་དང་། དམིགས་རྣམ་གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་དམིགས་པ་ནི། ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཆོན་ཅན་ལ་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བ་ལང་ཉིད་ཅེས་པའི་སྒྲ་དེ། ཆོས་བརྗོད་ དང་། ལྡོག་བརྗོད་དང་། དམིགས་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་། དངོས་པོ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་། རྣམ་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་རྣམས་སུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། དེ་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་གི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉིད་ཅེས་པས་ཚིག་གི་ནུས་པས། བ་ལང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་རྟ་ལ་སོགས་པ་ཚིག་ཟིན་ལ་གཅོད་ནུས་པའི་གཞན་ལྡན་རྣམ་དཔྱོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་གི་མཚན་གཞི་གཉིས་པ་ལ་མཚོན་ན། 2-941 སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ངག་དེ། ཁྱད་པར་གཞན་མི་སྤོང་བའི་སྒྲ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་དང་བྱས་པའི་གཞི་མཐུན་སོགས་ཚིག་ཟིན་ལ་སྤོང་མི་ནུས་པའི་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན་ དང་ལོག་པ་དང་། བྱེ་བྲག་བརྗོད་པའི་སྒྲ་སོགས་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། དེ་བྱས་མི་རྟག་གི་གཞི་མཐུན་ཙམ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲའི་མི་རྟག་པ་ཞེས་པའི་ངག་དེ། ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་ གི་ངག་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་གཞི་སྒྲའི་སྟེང་ན་ཁྱད་ཆོས་བྱས་མི་རྟག་སོགས་ཀྱི་ལྡོག་ཆ་དུ་མ་ཡོད་པ་ལས་ཁྱད་ཆོས་མི་རྟག་པ་ཁོ་
【現代漢語翻譯】 表達實物的聲音：區分了表達錯誤的和表達相反的聲音，其中表達錯誤的聲音；區分了表達對像和表達形態的聲音，其中表達對象的聲音，這些都是名稱的類別。而它們之中的第二種都是名稱的類別。例如，'牛'這個聲音，或者'聲音是無常的'這個聲音，是第一種的例子。'正是牛'這個聲音，或者'聲音的無常'這個聲音，是第二種的例子。 總而言之，考慮到具有角和尾巴等特徵，說'這是牛'的聲音，可以被認為是表達事物的聲音。事物、基體和具有特徵的事物，這些都是名稱的類別。因為這僅僅是表達了作為基體的牛。這個聲音也不會排除其他的特徵，因為在包含角等特徵的基礎上，它僅僅是不具備將不是牛的其他特徵，比如馬等，在字面上排除的能力。因此，它也被稱為表達錯誤和表達差別的聲音，因為它表達了包含多種相反特徵的事物，並且因為它表達了從多種錯誤中分離出來的兩種相反特徵的集合。同樣，它也被稱為表達實物和表達對象的聲音，因為在事物和實體的區分中，實物，以及在對像和形態的區分中，對象，都被認為是事物和具有特徵的事物之間的區分。 而'正是牛'這個聲音，有理由被認為是表達屬性、表達相反、表達對象的聲音，以及表達實體和表達形態的聲音，因為它是一個排除其他特徵的聲音。因為'正是'這個詞語的力量，使得它能夠將不是牛的其他特徵，比如馬等，在字面上排除。以上面的第二個例子來說，'聲音是無常的'這句話，是一個不排除其他特徵的聲音，因為它不具備在字面上排除聲音和作為原因的相同基礎等的能力。因此，它也是表達事物、表達錯誤和表達差別的聲音等等，因為它僅僅是表達了作為原因和無常的相同基礎。而'聲音的無常'這句話，是一個排除其他特徵的語句，因為在作為基體的聲音之上，有作為特徵的原因和無常等多種相反的方面，而它僅僅是特徵無常。
【English Translation】 The sound that expresses substance: distinguishing between the sound that expresses error and the sound that expresses the opposite, among which is the sound that expresses error; distinguishing between the sound that expresses object and the sound that expresses form, among which is the sound that expresses object, these are all categories of names. And the second of these are all categories of names. For example, the sound 'cow', or the sound 'sound is impermanent', is an example of the first. The sound 'precisely a cow' or the sound 'the impermanence of sound' is an example of the second. In summary, considering the characteristics of having horns and a tail, the sound of saying 'this is a cow' can be considered as the sound that expresses a thing. Thing, substrate, and the thing with characteristics, these are all categories of names. Because it merely expresses the cow as the substrate. This sound does not exclude other characteristics either, because on the basis of including characteristics such as horns, it merely lacks the ability to exclude other characteristics that are not cows, such as horses, in the literal sense. Therefore, it is also called the sound that expresses error and expresses difference, because it expresses things that include multiple opposite characteristics, and because it expresses the collection of two opposite characteristics that are separated from multiple errors. Similarly, it is also called the sound that expresses substance and expresses object, because in the distinction between thing and entity, substance, and in the distinction between object and form, object, are considered to be the distinction between thing and the thing with characteristics. And the sound 'precisely a cow' has reason to be considered the sound that expresses attribute, expresses opposite, expresses object, as well as the sound that expresses entity and expresses form, because it is a sound that excludes other characteristics. Because the power of the word 'precisely' enables it to exclude other characteristics that are not cows, such as horses, in the literal sense. Regarding the second example above, the statement 'sound is impermanent' is a sound that does not exclude other characteristics, because it does not have the ability to exclude sound and the same basis as cause, etc., in the literal sense. Therefore, it is also the sound that expresses thing, expresses error, and expresses difference, etc., because it merely expresses the same basis as cause and impermanence. And the statement 'the impermanence of sound' is a statement that excludes other characteristics, because on the basis of sound as the substrate, there are multiple opposite aspects such as cause and impermanence as characteristics, and it is merely the characteristic of impermanence.
ན་བརྗོད་ནས། བྱས་པ་དང་དངོས་པོ་སོགས་བརྗོད་བྱར་ སྤོང་བའི་གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཆོས་བརྗོད་དང་། ལྡོག་པ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་། སྤྱི་བརྗོད་པའི་སྒྲ་སོགས་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་གཞི་སྒྲའི་སྟེང་དུ། ཁྱད་ཆོས་མི་རྟག་པའི་ལྡོག་ཆ་ ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གནད་འདི་དག་ལེགས་པར་ཕྱེད་དགོས་ཏེ། རང་འགྲེལ་ལས། ཡང་ནོག་ལྐོག་ཤལ་དང་ལྡན་པ་དེ་ཉིད་ལ། བ་ལང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་རྣམས་མི་ སྤོང་བའི་བརྗོད་འདོད་ཀྱིས་སྦྱོར་ན། ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲའམ། རྫས་བརྗོད་པའི་སྒྲ། དཔེར་ན་བ་ལང་དང་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལོག་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་སྒྲ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལུང་ལས་གྲགས་པའི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཞེས་གྲགས་པ་དེ་ཡང་། 2-942 དམིགས་པ་བརྗོད་ན་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པ་རྫས་ཀྱི་སྒྲ་ལོག་པ་སྟོན་པ་བྱེ་བྲག་གོ་བར་བྱེད་པའི་བརྡ་ཡིན་ལ། རྣམ་པ་བརྗོད་ན་ཆོས་བརྗོད་པ་དངོས་པོའི་སྒྲ་ལྡོག་པ་སྟོན་པ་སྤྱི་གོ་ བར་བྱེད་པའི་བརྡ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩོད་སྤོང་གཉིས་པ་ནི། རྒྱལ་དཔོག་པ་ན་རེ། ཤིང་དོན་གཉེར་གྱི་སྐྱེས་བུས་ཤིང་རྟོགས་པར་མི་སྲིད་པར་ཐལ། ཤིང་རྟོགས་པ་ཤིང་མིན་ རྟོགས་པ་ལ་ལྟོས། ཤིང་མིན་རྟོགས་པ་ཤིང་རྟོགས་པ་ལ་ལྟོས་པས། དེ་གཉིས་རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དེར་ཐལ། ཤིང་ཞེས་པའི་སྒྲ་དེ་ཤིང་མིན་བསལ་བའི་སྒོ་ནས་འཇུག །ཤིང་མིན་ ཞེས་པའི་སྒྲ་དེ་ཡང་ཤིང་བསལ་བའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྒྲ་རྟོག་ཐམས་ཅད་རང་མིན་བསལ་བའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་ཟེར་ན། དེའི་ལན་གྱི་གནད་བསྡུས་ན་འདི་ལྟར། ཤིང་ དང་ཤིང་མིན་གཉིས་གཅིག་རྟོགས་པ་ལ་ཅིག་ཤོས་རྟོགས་དགོས་ཀྱང་། དེ་གཉིས་རྟོགས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པའི་སྐྱོན་མེད་དེ། གཅིག་རྟོགས་པ་ལ་གཅིག་ཤོས་རྟོགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་པ་མིན་པར། གཅིག་ རྟོགས་པའི་ཚེ་ན་གཉིས་ཀ་དུས་མཉམ་དུ་རྟོགས་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐོག་མར་ཡལ་ག་ལོ་མ་དང་ལྡན་པ་མ་ངེས་པར་ཤིང་ངེས་པ་མི་སྲིད་ལ། དེ་ངེས་པར་བྱས་ནས་དེ་ལ་ཤིང་གི་བརྡ་སྦྱར་བས། 2-943 ཡལ་འདབ་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་ཤིང་དང་། མི་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་ཤིང་མིན་པར་ཅིག་ཆར་རྟོགས་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེའི་གནད་ཀྱང་ཡོད་དེ། བརྡའི་ཚེ་ན། ཡལ་འདབ་དང་ལྡན་པ་ཁོ་ན་ལ་ཤིང་ བརྡ་མ་སྦྱར་ན། ཐ་སྙད་ཀྱི་ཚེ་ཡལ་འདབ་དང་མི་ལྡན་པའི་རྡོ་དང་སོ་ཕག་སོགས་ཀྱང་ཤིང་དུ་དོགས་པ་སྐྱེ་བས་ཤིང་རྟོགས་པའི་དུས་མི་སྲིད་ལ་དེ་ཁོ་ན་ལ་བརྡ་སྦྱར་ན། ཡལ་འདབ་དང་མི་ལྡན་པ་ལ་ཤིང་གི་དོགས་པ་མི་སྐྱེ་བས། ཤིང་མིན་བཅད་ཟིན་པ་དང་། ཤིང་རྟོགས་པ་ཅིག་ཆར་འབྱུང་བའི་གནད་དེ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་རྗོད་བ
【現代漢語翻譯】 從表達方式上來說，因為它是排除具有所作和事物等表達對象的他者的區分，所以它是排除他者的區分。它也是法之表達、反面之表達的語詞以及共同之表達的語詞等，因為它是僅在基體語詞之上表達無常之反面的語詞。必須很好地區分這些要點，因為在自釋中說：『或者對於具有諾、隱秘和瑕疵的事物，如果不排除其他非牛的差別而進行表達，那麼就是基體表達的語詞或事物表達的語詞。例如，牛和瓶子等是顯示反面的語詞結合。』同樣，經文中著名的『所緣』（dmigs pa，梵文：ālambana，羅馬轉寫：ālambana，漢語字面意思：支援）和『相』（rnam pa，梵文：ākāra，羅馬轉寫：ākāra，漢語字面意思：形狀）也被稱為，如果表達『所緣』，那麼就是基體表達，是事物之語詞顯示反面，是使理解差別的符號；如果表達『相』，那麼就是法之表達，是事物之語詞顯示反面，是使理解共同的符號。』等等。第二個是辯論的駁斥：勝論派說：『尋求樹木的人不可能理解樹木，因為理解樹木依賴於理解非樹木，而理解非樹木依賴於理解樹木，因此，這二者的理解是相互依賴的。』對於這個論證，原因是：『樹木』這個詞是通過排除非樹木的方式來使用的，『非樹木』這個詞也是通過排除樹木的方式來使用的，因為所有的語詞概念都是通過排除自身之外的事物的方式來使用的。如果說這是真實的論證，那麼對這個問題的回答要點總結如下：雖然理解樹木和非樹木二者之一需要理解另一個，但是這二者的理解沒有相互依賴的過失，因為理解一個並不需要另一個先發生，而是在理解一個的時候，二者可以同時理解，因為最初在不確定是否具有樹枝和樹葉的情況下，不可能確定是樹木，在確定之後，將樹木的名稱附加於其上，因此，可以同時理解所有具有樹枝和樹葉的是樹木，所有不具有的是非樹木。其中的要點是，在命名的時刻，如果僅僅將『樹木』這個名稱附加於具有樹枝和樹葉的事物上，那麼在表達的時候，對於不具有樹枝和樹葉的石頭和磚塊等也會產生是樹木的懷疑，因此不可能理解樹木，如果僅僅對具有樹枝和樹葉的事物命名，那麼對於不具有樹枝和樹葉的事物就不會產生是樹木的懷疑，因此，排除非樹木和理解樹木是同時發生的。那麼，表達的...
【English Translation】 From the perspective of expression, it is the exclusion of others' distinctions that have expressed objects such as actions and things, so it is the distinction of excluding others. It is also the expression of Dharma, the word of opposite expression, and the word of common expression, etc., because it is the word that only expresses the opposite of impermanence on the base word. These points must be well distinguished, because in the self-commentary it says: 'Or for things that have flaws, if they are combined with the intention of expressing without excluding other differences that are not cows, then it is the word of base expression or the word of thing expression. For example, cows and vases, etc., are word combinations that show the opposite.' Similarly, the 'object' (dmigs pa, Sanskrit: ālambana, Roman transliteration: ālambana, literal meaning: support) and 'aspect' (rnam pa, Sanskrit: ākāra, Roman transliteration: ākāra, literal meaning: shape) famous in the scriptures are also called, if 'object' is expressed, then it is the base expression, it is the word of things that shows the opposite, it is the symbol that makes one understand the difference; if 'aspect' is expressed, then it is the expression of Dharma, it is the word of things that shows the opposite, it is the symbol that makes one understand the common. ' etc. The second is the refutation of the debate: The Vaiśeṣika says: 'A person seeking trees cannot understand trees, because understanding trees depends on understanding non-trees, and understanding non-trees depends on understanding trees, therefore, the understanding of these two is mutually dependent.' For this argument, the reason is: 'Tree' this word is used by excluding non-trees, and 'non-tree' this word is also used by excluding trees, because all word concepts are used by excluding things other than themselves. If it is said that this is a true argument, then the key points of the answer to this question are summarized as follows: Although understanding one of the two, trees and non-trees, requires understanding the other, there is no fault of mutual dependence in the understanding of these two, because understanding one does not require the other to happen first, but when one is understood, both can be understood at the same time, because initially it is impossible to determine that it is a tree without being sure whether it has branches and leaves, and after it is determined, the name of the tree is attached to it, therefore, it can be understood at the same time that all those with branches and leaves are trees, and all those without are non-trees. The key point is that at the moment of naming, if the name 'tree' is only attached to things with branches and leaves, then at the time of expression, there will be suspicion that stones and bricks, etc., that do not have branches and leaves are also trees, so it is impossible to understand trees, if only things with branches and leaves are named, then there will be no suspicion that things without branches and leaves are trees, therefore, excluding non-trees and understanding trees happen at the same time. Then, the expression of...
ྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ ཐམས་ཅད་ངེས་གཟུང་དངོས་སུ་སྦྱར་བའི་གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཁོ་ན་ཡིན་པར་ཐལ། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ཐམས་ཅད་དངོས་འགལ་བཅད་ནས་འཇུག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ ཀུན་ཆོས་ཅན། ངེས་གཟུང་དངོས་སུ་མ་སྦྱར་ཡང་ངེས་གཟུང་གི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། བུམ་པར་ཆུ་འོན་ཅིག་ཅེས་བརྗོད་པ་ལྟ་བུ་ལ། བུམ་པ་ཁོ་ནར་ཆུ་ཁོ་ན་ འོན་ཅིག་ཅེས་མ་སྦྱར་ཡང་། བུམ་མིན་དང་ཆུ་མིན་དང་། ཁྱེར་མི་འོང་བ་རྣམས་བཅད་ནས། བུམ་པ་ཁོ་ནར་ཆུ་ཁོ་ན་ཁྱེར་ཡོང་བར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། དངོས་འགལ་གཅོད་པ་གཞན་སེལ་སྒྲ། 2-944 ཞེས་སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་ཕྱེད་དང་དྲུག་བྱུང་། རྩོད་སྤོང་གསུམ་པ་ལ་ཁོ་ན་རེ། ཤེས་བྱ་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ། སེལ་འཇུག་མིན་པར་ཐལ། དེས་གཅད་པར་བྱ་དགོས་པའི་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། མ་ཁྱབ་སྟེ། དེས་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པར་སྒྲོ་བཏགས་པ་བཅད་པའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར། གནད་ནི། ཤེས་བྱ་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེས། ཤེས་བྱ་མིན་པ་བཅད་ན་ཤེས་ བྱ་མ་ཡིན་པ་ཡོད་མི་དགོས་ཏེ། དེའི་གཅད་བྱ་ཡིན་ན་ཡོད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། ཤེས་བྱ་སོགས་སྒྲ་གཅད་བྱ་མེད། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །རྩོད་སྤོང་བཞི་པ་ ལ་ཁོ་ན་རེ། དངོས་པོ་མིན་པ་རྣམ་པར་བཅད་ཙམ་གྱི་གཞན་ལྡོག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཞན་སེལ་དུ་འཇོག་པ་བརྟགས་ན་མི་འཐད་དེ། ཁྱོད་དངོས་པོར་གྲུབ་ན་དངོས་པོ་ཀུན་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ བའི་སྤྱི་དོན་ལ་གྲུབ་པ་འགོག་པའི་རིགས་པས་གནོད་ཅིང་། ཁྱོད་དངོས་པོར་མ་གྲུབ་ན་དངོས་པོའི་གཞན་ལྡོག་ཏུ་གཞག་པ་ལ་དགོས་ནུས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འདིའི་ལན་ལ་གངས་ཅན་འདིར་ཆ་ བསྡུས་རྗེས་འབྲང་རྣམས། །དངོས་པོ་མིན་པ་རྣམ་པར་བསལ་ཙམ་གྱི་གཞན་ལྡོག་དེ། དངོས་པོ་ཡིན་ཟེར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཕྱི་རོལ་པས་སྤྱི་དངོས་པོ་བ་ཁས་བླངས་པ་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་པའི་རིགས་པ་རྣམས་རང་ལ་འཁོར་ཏེ། 2-945 འོ་ན་ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་ཙམ་གྱི་གཞན་ལྡོག་དེ། ཤ་པ་དང་རྫས་ཅིག་གམ་ཐ་དད་གང་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ཙན་དན་ཤིང་མིན་པར་ཐལ། ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་ཙམ་དེ། ཤ་པའི་རྫས་གང་ ཞིག །ཤ་པའི་རྫས་དེ་ཙནྡན་ལ་རྗེས་འགྲོ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན། ཤ་པ་དེ་ཡང་དེ་དང་རྫས་གཞན་ལས་འོས་མེད་པས་ཤ་པ་ཆོས་ཅན། ཤིང་མིན་པར་ཐལ། ཤིང་མིན་ལས་ ལྡོག་ཙམ་དེ་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་རྡོའི་དུམ་བུ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱི་ལྡོག་པ་དེ། །དངོས་པོ་ཡིན་ན་སྤྱི་དང་མཚུངས། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གསུམ་མོ། ། འདིར་ཆ་བསྡུས་འགོག་པའི་ཚེ། ཤིང་གི་ལྡོག་པ་དང་ཤིང་གི་གཞན་ལྡོག་སོགས་ཀྱི་སྒྲིབ་གཡོགས་མང་དག་བྱས་མོད། དཔལ་ལྡན་ས་ས
【現代漢語翻譯】 如果有人說：『所有表達意義的聲音，都必然是與確定對像直接相關的、具有排他性的區分。』理由是：『所有表達意義的聲音，都必然是通過排除其反面來發揮作用。』 那麼，針對所有表達意義的聲音，我們可以說：『即使沒有直接與確定對像相關聯，它們也具有確定的本質。』例如，當我們說『用瓶子裝些水來』時，雖然沒有明確地說『只能用瓶子裝水』，但已經排除了非瓶子、非水以及無法攜帶的情況，從而確定了只能用瓶子來裝水。 這種通過排除反面來表達意義的方式，被稱為『排除異體的聲音』。 以上解釋包含了六個半頌的詩句。在第三個辯駁中，有人說：『被稱為「所知」的聲音，不一定是排除性的。』理由是：『因為不存在需要通過它來排除的非所知。』 對此，我們可以說：『這個理由並不充分。』因為它是通過排除對非所知的虛假指認來發揮作用的。關鍵在於，如果被稱為『所知』的聲音排除了非所知，那麼就不一定存在非所知，因為如果它是被排除的對象，那麼就不一定存在。 以上解釋包含了一個頌的詩句。在第四個辯駁中，有人說：『僅僅通過區分非事物而產生的異體，如果被認為是排除異體，那麼這種觀點是站不住腳的。』理由是：『如果它是真實存在的，那麼就會與普遍概念相沖突，因為普遍概念適用於所有事物；如果它不是真實存在的，那麼將其視為事物的異體就沒有意義。』 對此，我們可以回答說：『在雪域，那些贊同整體集合的人認為，僅僅通過區分非事物而產生的異體是真實存在的。』如果是這樣，那麼那些用來批評外道承認普遍事物真實存在的論點，也會反過來針對自己。 『那麼，僅僅從非樹木中區分出來的異體，與夏帕（Shapa，人名）是同一實體還是不同實體？』如果說是同一實體，那麼夏帕就不是樹木，因為僅僅從非樹木中區分出來的異體，是夏帕的實體。而夏帕的實體並不適用於旃檀樹。 如果說是不同的實體，那麼夏帕也必然與它有不同的實體，因此夏帕不是樹木，因為它與僅僅從非樹木中區分出來的異體是不同的實體，就像一塊石頭一樣。 以上解釋包含了三個頌的詩句。 在這裡，爲了阻止整體集合的觀點，人們對樹木的異體和樹木的區分等概念進行了大量的掩蓋。尊貴的薩迦班智達（Sakya Pandita）……
【English Translation】 If someone says: 'All sounds that express meaning must be exclusively distinguishing, directly related to a definite object.' The reason is: 'All sounds that express meaning must function by excluding their opposites.' Then, regarding all sounds that express meaning, we can say: 'Even if they are not directly related to a definite object, they have the essence of definiteness.' For example, when we say 'Bring some water in a vase,' although it is not explicitly stated 'only water in a vase,' it excludes non-vases, non-water, and things that cannot be carried, thus determining that only water is to be brought in a vase. This way of expressing meaning by excluding opposites is called 'the sound that excludes others'. The above explanation contains six and a half verses. In the third refutation, someone says: 'The sound called 'knowable' is not necessarily exclusive.' The reason is: 'Because there is no non-knowable that needs to be excluded by it.' To this, we can say: 'This reason is not sufficient.' Because it functions by excluding the false imputation of non-knowable. The key is that if the sound called 'knowable' excludes non-knowable, then non-knowable does not necessarily exist, because if it is the object to be excluded, then it does not necessarily exist. The above explanation contains one verse. In the fourth refutation, someone says: 'The other-differentiation that arises merely from distinguishing non-things, if considered as excluding others, is untenable.' The reason is: 'If it is real, then it contradicts the universal concept, because the universal concept applies to all things; if it is not real, then it is meaningless to regard it as the other-differentiation of things.' To this, we can answer: 'In the Land of Snows, those who agree with the aggregate of parts consider the other-differentiation that arises merely from distinguishing non-things to be real.' If so, then those arguments used to criticize outsiders for admitting the reality of universal things will turn against themselves. 'Then, is the other-differentiation that is merely distinguished from non-trees the same entity as Shapa (a person's name) or a different entity?' If it is said to be the same entity, then Shapa is not a tree, because the other-differentiation that is merely distinguished from non-trees is the entity of Shapa. And the entity of Shapa does not apply to sandalwood trees. If it is said to be a different entity, then Shapa must also have a different entity from it, therefore Shapa is not a tree, because it is a different entity from the other-differentiation that is merely distinguished from non-trees, just like a piece of stone. The above explanation contains three verses. Here, in order to prevent the view of aggregate of parts, people have made many obscurations of the other-differentiation of trees and the distinction of trees. The venerable Sakya Pandita...
ྐྱ་པའི་རིང་ལུགས་སྐྱོང་བ་དག་གིས། སྤྱི་དང་ལྡོག་པ་སོགས་ལ་ དངོས་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་པའི་བཟང་ཁམས་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་མཛད་ནས། ཤིང་འདི་ཤིང་གི་ནང་ཚན་ཀུན་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ཞིང་། རྫས་གྲུབ་ཏུ་འདོད་པ་རྣམས་ལ་རིགས་པ་འདི་ཉིད་སླར་ཡང་ རང་ལ་བཟློག་སྟེ། ཤིང་ཆོས་ཅན། ཤ་པ་དང་རྫས་གཅིག་དང་རྫས་གཞན་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། ཤིང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་མ་ཁྱབ་ན། ཤིང་མིན་ལས་ལྡོག་དངོས་པོ་དེ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་རྩ་བའི་ཁྱབ་པ་དེ། 2-946 སུས་བཅས་པ་ཡིན་སོམས་ཤིག །ཆ་བསྡུས་པས་ཀྱང་། ཤིང་གི་ལྡོག་པ་ཤིང་ཡིན་ཡང་ཤ་པ་དང་རྫས་གཅིག་རྫས་གཞན་གང་རུང་མིན་ཟེར་ན། རང་གི་རིགས་པའི་ནུས་པ་རུལ་བ་མ་ལགས་སམ། འདོད་ན་གང་ཡིན། རྫས་གཅིག་ཡིན་ཟེར་ན། འོ་ན་ཙནྡན་ཤིང་མིན་པར་ཐལ། ཤིང་ཤ་པ་དང་རྫས་གཅིག་གང་ཞིག །ཤ་པའི་རྫས་སམ་རང་བཞིན་དེ་ཙན་དན་ལ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། ཤ་པ་ཡིན་ན་གཞན་ཤིང་མིན། །ཞེས་པའི་སྟེང་དུ་འཁོར་གསུམ་ཨེ་དྲན། ཤིང་ཤ་པ་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་ན། ཤ་པ་དེ་ཡང་ཤིང་དང་རྫས་གཞན་ལས་འོས་མེད་པས། ཤ་པ་ཆོས་ཅན་ཤིང་ མིན་པར་ཐལ། ཤིང་གི་རྫས་ལས་གཞན་པ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། རྩ་བར། གཞན་ཤིང་ཡིན་ན་ཤ་པ་མིན། །ཅེས་དང་། འགྲེལ་པར། མི་གཅིག་ན་ཤ་པ་ཤིང་མིན་པར་གྱུར་ཏེ། ཤིང་མ་ཡིན་ པ་ལས་ལྡོག་པ་ལས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར། རྡོའི་དུམ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་འཁོར་གསུམ་མིན་ནམ་སོམས་ཤིག །གཞན་ཤིང་ཡིན་ན་ཤ་པ་མིན། །ཞེས་པའི་དངོས་བསྟན་ལྟར་ན། ཤིང་འབྲས་སུ་ གྱུར་པའི་ཤིང་ཆོས་ཅན། ཤིང་མིན་པར་ཐལ། ཤིང་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བར་ཁྱབ་འདི་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་ཤོར་བ་མིན་ནམ་སྙམ་ན་མིན་ཏེ་གོང་དུ། སྤྱི་བརྟག་པར། རྫས་གཅིག་དང་རྫས་གཞན་ལ་རྣམ་དབྱེ་ཕྱེད་ཟིན་པ་ལྟར། 2-947 ཤིང་འབྲས་སུ་གྱུར་པའི་ཤིང་དེ་ཡང་། ཤིང་དང་གྲུབ་བདེ་རྫས་གཅིག་གི་ཟླས་དྲངས་པའི་རྫས་གཞན་ཡིན་ཡང་། སྤྱིར་ཤིང་དང་རྫས་གཞན་མིན་ཏེ། དེ་ཤིང་གི་རྫས་སམ་རང་བཞིན་ཡིན་པས། ཤིང་དང་ རང་བཞིན་ནམ་རྫས་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མིན་ན་བར་ཁྱབ་དེ་ཆོས་རྗེ་ས་པཎ་ཉིད་ཀྱིས་ཞལ་གྱིས་བཞེད་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ཤིང་ཤ་པ་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་ཡང་། ཤ་ པ་དང་ཤིང་དང་རྫས་གཅིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁྱོད་རང་གིས་ཡང་དེ་འདོད་དགོས། དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་ན། རིགས་པ་དེ་རང་ལ་མི་ལྡོག་གོ་སྙམ་ན། འོ་ན་ཕྱོགས་སྔ་མས་ཀྱང་། ཤིང་གི་ལྡོག་ པ་ཤ་པ་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་ཡང་། ཤ་པ་དེ་དང་རྫས་གཅིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁས་བླངས་ན། ཇི་ལྟར་བྱས་ནས་འགོག་སོམས་ཤིག །འོ་ན་ཁྱོད་རང་རིགས་པ་འདི་ཉིད་གཞན་ལ་མ་སོང་བའམ། གཞན་ལ་སོང་ཡང་། རང་ལའང་བཟློག་པ་གང་རུང་གཅིག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཁོ་བོ་ཅག་ནི་རིགས་པ་འད
【現代漢語翻譯】 那些提倡『量論學派』的人，大肆宣揚『普遍和特殊等都是非實有』的觀點，他們認為樹木在所有樹木種類中都是普遍存在的，並且是實體成立的。現在，讓我們把這個論證反過來應用到他們自己身上：『樹木，具有性質，必然與沙巴（Shapa，人名）是同一實體或不同實體，因為它是樹木。』如果這個前提不成立，那麼誰來決定『與非樹木相對的事物』等等的基本前提呢？ 即使簡化來說，如果他們說『樹木的對立面是樹木，但與沙巴既非同一實體也非不同實體』，那豈不是他們自己的推理能力已經腐朽了嗎？如果他們承認，那麼是什麼呢？如果他們說『是同一實體』，那麼檀香木就不是樹木了，因為樹木與沙巴是同一實體。沙巴的實體或自性並不適用於檀香木。 『如果是沙巴，那就不是其他樹木。』他們是否還記得這三重關係？如果樹木與沙巴是不同實體，那麼沙巴也必然與樹木是不同實體，因此，沙巴必然不是樹木，因為它與樹木的實體不同。根本上說：『如果其他是樹木，那就不是沙巴。』註釋中說：『如果一個人是沙巴，那麼他就不是樹木，因為他與非樹木相對的事物不同，就像一塊石頭一樣。』他們是否還記得這三重關係？ 按照『如果其他是樹木，那就不是沙巴』的字面意思，已經結果實的樹木就不是樹木了，因為它與樹木是不同實體。難道這個中間前提沒有顯而易見地失效嗎？我認為沒有，因為前面已經說過：『在普遍的考察中，就像已經區分了同一實體和不同實體一樣。』 已經結果實的樹木，雖然與樹木和『成立的快樂』是同一實體，或者說是被同一實體所包含的不同實體，但總的來說，它與樹木不是不同實體，因為它是樹木的實體或自性，因此與樹木是同一自性或同一實體。如果不是這樣，那麼這個中間前提就必須由法王薩迦班智達（Sakya Pandita，薩迦派著名學者）親自承認了。如果樹木與沙巴是不同實體，但沙巴與樹木是同一實體，那麼你們也必須承認這一點。如果你們這樣承認，難道這個論證不會反過來應用到你們自己身上嗎？如果這樣，那麼先前的論證者也承認『樹木的對立面與沙巴是不同實體，但與沙巴是同一實體』，那麼你們又如何反駁呢？ 那麼，你們是說這個論證要麼沒有應用到其他人身上，要麼即使應用到其他人身上，也會反過來應用到自己身上嗎？我們認為這個論證...
【English Translation】 Those who promote the 'Pramana School' (kyai pai ring lug, school of logic), greatly advocate the view that 'universals and particulars, etc., are non-entities.' They believe that a tree is universally present in all kinds of trees and is substantially established. Now, let's turn this argument back on themselves: 'A tree, having properties, must be either the same entity or a different entity from Shapa (name of a person), because it is a tree.' If this premise does not hold, then who decides the basic premise of 'things that are opposite to non-trees,' etc.? Even to put it simply, if they say, 'The opposite of a tree is a tree, but it is neither the same entity nor a different entity from Shapa,' then isn't their own reasoning ability decayed? If they admit it, then what is it? If they say, 'It is the same entity,' then sandalwood is not a tree, because a tree and Shapa are the same entity. The entity or self-nature of Shapa does not apply to sandalwood. 'If it is Shapa, then it is not other trees.' Do they still remember this triple relationship? If a tree and Shapa are different entities, then Shapa must also be a different entity from a tree, therefore, Shapa must not be a tree, because it is different from the entity of a tree. Fundamentally: 'If the other is a tree, then it is not Shapa.' The commentary says: 'If a person is Shapa, then he is not a tree, because he is different from things that are opposite to non-trees, just like a stone.' Do they still remember this triple relationship? According to the literal meaning of 'If the other is a tree, then it is not Shapa,' a tree that has already borne fruit is not a tree, because it is a different entity from a tree. Isn't this intermediate premise obviously invalid? I don't think so, because it has been said before: 'In the universal examination, just as the same entity and different entities have been distinguished.' A tree that has already borne fruit, although it is the same entity as a tree and 'established happiness,' or a different entity contained by the same entity, generally speaking, it is not a different entity from a tree, because it is the entity or self-nature of a tree, therefore it is the same self-nature or the same entity as a tree. If this is not the case, then this intermediate premise must be personally acknowledged by Dharma Lord Sakya Pandita (Sakya Pandita, a famous scholar of the Sakya school). If a tree and Shapa are different entities, but Shapa and a tree are the same entity, then you must also admit this. If you admit this, wouldn't this argument turn back on yourselves? If so, then the previous arguer also admitted that 'the opposite of a tree is a different entity from Shapa, but it is the same entity as Shapa,' then how do you refute it? Then, are you saying that this argument either does not apply to others, or even if it applies to others, it will turn back on yourselves? We think this argument...
ི་ཕྱོགས་སྔ་མ་ཕྱི་ནང་གི་རྟོག་གེ་ཕལ་ཆེར་འཇོམས་པའི་ཐོ་བ་ཡིན་ ཏེ། དེ་དག་གིས་ནི་འཆད་པའི་ཚེ་ཡང་རློམ་སོང་སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བའི། ཤིང་སོགས་སྤྱི་དང་རྫས་གྲུབ་ཏུ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། ཁོ་བོ་རང་ལ་མི་བཟློག་སྟེ། འཇུག་ཚེ་དང་། རློམ་ཚོད་ལ་ཤིང་སྤྱི་མ་ཡིན་པ་དང་དངོས་པོ་སོགས་སུ་ཁས་ལེན། 2-948 འཆད་དུས་དང་སོང་ཚོད་ལ། ཤིང་སོགས་སྤྱི་དང་དངོས་མེད་དུ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་འདི་ཡང་དྲན་དགོས་སོ། །དེས་ན་རང་གི་ལན་གཞུང་དང་སྦྱར་ན། རྟོག་ངོར་དངོས་པོ་མིན་པ་བསལ་ ཙམ་གྱི་གཞན་ལྡོག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དངོས་པོའི་གསལ་བ་རྣམས་དང་རྫས་གཅིག་དང་ཐ་དད་ཀྱི་སྐྱོན་ལས་གྲོལ་ཏེ། ཁྱོད་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དངོས་གསལ་ཀུན་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྤྱི་དོན་དམ་ པར་མེད་ཀྱང་། སེལ་ངོར་འཇོག་ཚུལ་ཡོད་དེ། རྟོག་ངོའི་དངོས་པོ་མིན་པ་རྣམ་པར་བཅད་ཙམ་དེ། དངོས་གསལ་ཀུན་གྱི་སྤྱི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་ཁས་བླངས་པ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་ལ་བརྟེན་ནས་འཇུག་ཡུལ་དངོས་པོ་རང་མཚན་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི། ལྡོག་པ་དངོས་པོར་མ་གྲུབ་ཅིང་། ཞེས་སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་གཅིག་གོ། །འདིའི་འགྲེལ་པར། དེས་ན་སྤྱི་སྒྲོ་བཏགས་ པ་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་མི་གནས་པས་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གཅིག་གམ་ཐ་དད་ཀྱི་སྐྱོན་ལས་གྲོལ་ལོ་ཞེས། སྤྱི་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་རྫས་གཅིག་དང་ཐ་དད་བརྟགས་པའི་སྐྱོན་ལས་གྲོལ་ བར་གསུངས་བཞིན་དུ། ཤིང་རྫས་སུ་གྲུབ་ཀྱང་ཤ་པ་དང་རྫས་གཅིག་དང་རྫས་གཞན་གང་ཡང་མིན་ནོ་ཞེས་གོ་ཤཱཀ་རྣམས་གསུངས་བ་ནི། སེང་གེའི་ཝ་སྐད་ཤོར་བའོ། །གནད་དེས་ན། ཤིང་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཆོས་ཅན། 2-949 ཁྱོད་ལ་ནུས་པ་གཉིས་ཡོད་དེ། ཤིང་མིན་གཅོད་པ་དང་། ཤིང་བསྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་གཉིས་ཚང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་སྒྲ་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཤིང་གི་ལྡོག་པ་སྤྱི་མཚན་དང་། ལོག་པ་ཤིང་ རང་མཚན་གཉིས་དངོས་སུ་བརྗོད་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པ་པོ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱིས་ཤིང་གི་ལྡོག་པ་དངོས་སུ་བརྗོད་པས་ཤིང་རང་མཚན་དོན་གྱིས་གོ་བ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་ པ་ལ། དེས་ན་སྒྲ་གཅིག་བརྗོད་ན་ཡང་། །ཞེས་སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་ཕྱེད་དང་གཉིས་སོ། །རྩོད་སྤང་ལྔ་པ་ནི། ཁོ་ན་རེ། ཨུཏྤལ་དང་། སྔོན་པོའི་གཞི་མཐུན་མེད་པར་ཐལ། ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་སོགས་ལ་ རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྤྱི་སྔོན་པོ་དོན་ལ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། མ་ཁྱབ་སྟེ། ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོ་གཉིས་ལྡོག་ཆ་སོ་སོར་ཕྱེ་ནས། ཨུཏྤལ་སྔོན་པོའོ་ཞེས་གཅིག་ཏུ་བསྡུད་པའི་རྟོག་པའི་དབང་ གིས་ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོའི་གཞི་མཐུན་འཇོག་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོའི་གཞི་མཐུན་དེ། ཚུར་མཐོང་གི་སྔོ་འཛིན་དབང་མངོན་གྱིས་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡ
【現代漢語翻譯】 如同摧毀先前內外宗派妄念的鐵錘，因為他們在講授時，並未區分『自名』和『共相』，而是承認木等為『共相』和『實有』。這對我來說是不可逆轉的，因為在進入和衡量時，我承認木的『共相』不是實有等。在講授和衡量時，我承認木等為『共相』和『非實有』。這一點也需要記住。因此，如果將自己的回答與論典結合起來，那麼在分別念面前，僅僅排除『非實有』的『他性相』，你就能從『實有』的顯現和『實體』的一與異的過失中解脫，因為你是『他遮』。雖然在所有『實有』的顯現中，沒有真正存在的『共相』，但在遮遣面前，存在安立的方式，因為僅僅在分別念面前區分『非實有』，就是所有『實有』顯現的『共相』。作為法，你必須承認這一點，因為依靠你，才能獲得進入境的『自相』。這樣講授就是《遮遣不成實》中的一頌。對此的解釋是：『因此，由於『共相』是假立的，並不存在於意義上，所以從『共相』和『差別』的一或異的過失中解脫。』正如通過『共相』不是『實體』的方式，從考察『實體』的一與異的過失中解脫出來一樣。但是，果夏迦們說，即使木是『實體』，它也既不是夏巴的『實體』，也不是其他『實體』，這就像獅子發出了狐貍的聲音。關鍵在於，木這個聲音，作為法，你有兩種能力，即遮斷『非木』和成立『木』的能力。即使如此，這個聲音，作為法，你並不是實際執行直接表達木的『反體共相』和木的『自相』的行為者，因為你直接表達木的『反體』，所以僅僅是間接理解木的『自相』。這樣講授就是《遮遣不成實》中的一頌半。第五個辯駁是：如果有人說，『烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）』和藍色沒有共同的基礎，因為在烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）、藍色等中，普遍存在的藍色在意義上並不成立。』那麼，這並不遍及，因為將烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）和藍色分開，通過將烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）和藍色合二為一的分別唸的力量，安立烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）和藍色的共同基礎。因此，烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體utpala，梵文羅馬擬音utpala，漢語字面意思：青蓮花）和藍色的共同基礎，並不是從我們所見的藍色認知能力的角度來看待的。
【English Translation】 Like a hammer that destroys most of the previous internal and external sectarian delusions, because when they teach, they do not distinguish between 'self-name' and 'commonality', but admit wood, etc., as 'commonality' and 'substantial'. This is irreversible for me, because when entering and measuring, I admit that the 'commonality' of wood is not substantial, etc. When teaching and measuring, I admit wood, etc., as 'commonality' and 'non-substantial'. This point also needs to be remembered. Therefore, if you combine your own answer with the treatise, then in the face of conceptualization, merely excluding the 'other-characteristic' of 'non-substantial', you can be liberated from the faults of the appearance of 'substantial' and the one and other of 'entity', because you are 'other-exclusion'. Although in all appearances of 'substantial', there is no truly existing 'commonality', in the face of exclusion, there is a way to establish it, because merely distinguishing 'non-substantial' in the face of conceptualization is the 'commonality' of all 'substantial' appearances. As a dharma, you must admit this, because relying on you, one can obtain the 'self-characteristic' of the entering object. This teaching is one verse from 《Refutation of Unreal》. The explanation for this is: 'Therefore, since 'commonality' is imputed and does not exist in meaning, it is liberated from the faults of one or other of 'commonality' and 'difference'.' Just as one is liberated from the faults of examining the one and other of 'entity' through the way that 'commonality' is not 'entity'. However, the Goshakyas say that even if wood is 'entity', it is neither the 'entity' of Shapa nor other 'entity', which is like a lion making the sound of a fox. The key is that the sound of wood, as a dharma, you have two abilities, namely the ability to cut off 'non-wood' and establish 'wood'. Even so, this sound, as a dharma, you are not actually performing the act of directly expressing the 'reverse commonality' of wood and the 'self-characteristic' of wood, because you directly express the 'reverse' of wood, so it is merely indirectly understanding the 'self-characteristic' of wood. This teaching is one and a half verses from 《Refutation of Unreal》. The fifth refutation is: If someone says, ' উৎপལ་ (Tibetan, Devanagari utpala, Romanized Sanskrit utpala, literal meaning: blue lotus) and blue do not have a common basis, because in উৎপལ་ (Tibetan, Devanagari utpala, Romanized Sanskrit utpala, literal meaning: blue lotus), blue, etc., the universally existing blue is not established in meaning.' Then, this is not pervasive, because separating উৎপལ་ (Tibetan, Devanagari utpala, Romanized Sanskrit utpala, literal meaning: blue lotus) and blue, through the power of the conceptualization that combines উৎপལ་ (Tibetan, Devanagari utpala, Romanized Sanskrit utpala, literal meaning: blue lotus) and blue into one, establishes the common basis of উৎপལ་ (Tibetan, Devanagari utpala, Romanized Sanskrit utpala, literal meaning: blue lotus) and blue. Therefore, the common basis of উৎপལ་ (Tibetan, Devanagari utpala, Romanized Sanskrit utpala, literal meaning: blue lotus) and blue is not viewed from the perspective of our visible blue cognitive ability.
ིན་ཏེ། དེ་རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་ཏེ་བཞག་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་། ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོའི་གཞི་མཐུན་ཡིན་ན། དེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་ཁོ་རང་རང་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་སྔ་མ་དེ་རང་ལྡོག་ཙམ་ལ་སྐྱབས་བཅོལ་བས། 2-950 ཚིག་གི་ཟ་ཟིས། གཞུང་དོན་བསྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཨུཏྤལ་དེ་ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོའི་གཞི་མཐུན་ཡིན་ཡང་། དེ་དེ་འདྲའི་གཞི་མཐུན་དུ་འཇོག་པ་དེ། སྒྲ་རྟོག་ཁོ་ནས་འཇོག་ དགོས་ཀྱི །ཚུར་མཐོང་དབང་མངོན་གྱིས་དེ་དེ་འདྲའི་གཞི་མཐུན་དུ་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་གསལ་གྱི་དཔེ་བཀོད་ན། དུ་བ་མེ་ལ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ན། མེ་ལ་འབྲེལ་ན་དོན་ལ་མ་གྲུབ་པས་ མ་ཁྱབ་ཀྱང་། དུ་བ་མེ་ལ་འབྲེལ་བ་དེ། རྟོག་པས་བརྟགས་པ་ཁོ་ནར་འཇོག་དགོས་པའི་ཕྱིར་ན། དུ་བ་མེ་ལ་འབྲེལ་བ་དེ། ཚུར་མཐོང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་དུ་འཛིན་དབང་མངོན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་ཚུར་མཐོང་དབང་མངོན་དེས་ཨུཏྤལ་དེ་ཨུཏྤལ་དུ་ཡང་འཛིན། སྔོན་པོར་ཡང་འཛིན་པས། དེ་དེ་འདྲའི་གཞི་མཐུན་དུ་ཡང་འཛིན་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། གཏན་ནས་མ་ ཡིན་ཏེ། ཁྱད་གཞི་ཨུཏྤལ་དེ་ཉིད། བྱེ་བྲག་ཨུཏྤལ་མ་ཡིན་པ་ལས་ཀྱང་ལོག་ཁྱད་ཆོས་ཀྱི་སྔོན་པོ་མིན་པ་ལས་ཀྱང་ལོག་པའི་ལྡོག་ཆ་སོ་སོར་ཕྱེ་ནས། ཁྱད་གཞི་དང་ཁྱད་ཆོས་གཅིག་དུ་ སྦྱོར་བ་ལ་ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོའི་གཞི་མཐུན་འཇོག་དགོས་པ་ལས། ཚུར་མཐོང་གི་རྒྱུད་ཀྱི་ཨུཏྤལ་འཛིན་པའི་དབང་མངོན་གྱི་ངོར། ཨུཏྤལ་དང་སྔོན་པོ་དབྱེར་མེད་གཅིག་ཏུ་སྣང་གི་ལྡོག་ཆ་སོ་སོ་ཙམ་དུ་ཡང་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། 2-951 གནད་འདི་སྙིང་གི་བདུད་རྩིར་སིམ་དགོས་ཏེ། བསྟན་པའི་གསལ་བྱེད་གོ་ཤཱག་རྣམ་གཉིས་ཀྱི་གསུང་ལས་གཞི་མཐུན་ཡིན་ན་བྱེ་བྲག་ཡིན་པས་ཁྱབ། བྱེ་བྲག་ཡིན་ན་དངོས་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས། གཞུང་ ལུགས་ཀྱི་བབས་འགྲོས་ལམ་མེ་བ་གཅིག་མཛད་པ་ལ། གནད་འདི་ཆེད་དུ་གཏད་ནས་འབུལ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་དེས་ན། གཞི་མཐུན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དེ་ཉིད་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ལ་བཞག་ནས་ བྱེ་བྲག་གོ་བྱེད་ཡིན་གྱི། ཆོས་བརྗོད་ཀྱི་སྒྲ་དང་སྤྱི་གོ་བྱེད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁྱད་པར་གཞན་མི་སྤོང་བའི་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཡིན་གྱི། ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་གི་གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་འདི་དག་འཆད་པ་ལ། ཐ་དད་རྣམས་ལ་སྤྱི་མེད་ན། །ཞེས་སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་གཉིས་དང་། འགྲེལ་པར། དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་དང་ཁྱད་པར་གྱི་གཞིའམ་གཞི་མཐུན་གྱི་ སྒྲ་དེ་ཡང་། ཨུཏྤལ་ཉིད་སྔོན་པོ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་ཆོས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་ལ་མི་འཇུག་གི །ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པ་ལ་འཇུག་གོ། །ཞེས་སོགས་བྱུང་ངོ་།།
【現代漢語翻譯】 是的，因為那是通過概念臆造並安立的緣故。然而，如果烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）和青色是同體，那麼不能遍及於它不是其行境，因為烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）和青色本身就是自相。那麼，你依靠先前那個僅僅是反面的東西， 難道不是用言辭的繁瑣來完成論典的要義嗎？不是的，即使烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）是烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）和青色的同體，但安立它為那樣的同體，必須僅僅通過名言概念來安立，因為現量識不會將它執為那樣的同體。如果舉一個明顯的例子，就像煙與火相關聯，如果與火相關聯就不能在意義上成立，所以不遍及，但煙與火相關聯，必須安立為僅僅通過概念來辨別，所以煙與火相關聯，不是現量識的行境一樣。那麼，現量識既執烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）為烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花），也執為青色，難道不也執它為那樣的同體嗎？絕對不是，因為作為所依的烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）本身，從不是烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）的差別，也從不是青色的差別，將各自的反體分開后，將所依和屬性合一，才需要安立烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）和青色的同體，但在現量識面前，烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）和青色無差別地顯現為一個，甚至連各自的反體都不顯現。 這個要點必須滲入心髓，因為闡明教義的格西（藏文：དགེ་བཤེས།，是對精通佛學的僧人的尊稱）師徒二人的論述中，如果同體就遍及差別，如果差別就遍及非有，對於論典的行進方式，他們做出了明確的統一，這個要點必須特別強調並獻上。因為這個要點，安立同體的聲音本身，是安立在作為有法之聲音上的，是差別的能詮，但不是安立在法之聲音和總相能詮上，因為它是遮除其他差別的非遮，但不是遮除其他差別的他遮。在講解這些意義時，《俱舍論》中說：『如果諸法各別，則無總相。』等等兩個頌，以及註釋中說：『像那樣的差別和差別的所依，或者同體的聲音也是，像烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）本身就是青色本身一樣，不適用於法之聲音，像烏 উৎপལ་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：青蓮花）青色一樣，適用於有法。』等等。
【English Translation】 Yes, because that is fabricated and established by concept. However, if utpala (青蓮花) and blue are the same entity, then it is not necessarily the case that it is not its object, because utpala (青蓮花) and blue themselves are self-characterized. So, you rely on the previous one only as a reverse, Isn't it using the verbosity of words to accomplish the essence of the treatise? No, even if utpala (青蓮花) is the same entity as utpala (青蓮花) and blue, establishing it as such a same entity must be done only through nominal concepts, because direct perception does not apprehend it as such a same entity. If we give a clear example, just as smoke is related to fire, if it is related to fire, it cannot be established in meaning, so it does not pervade, but the relationship between smoke and fire must be established only through conceptual discrimination, so the relationship between smoke and fire is not the object of direct perception of the mindstream, just like that. So, doesn't direct perception also apprehend utpala (青蓮花) as utpala (青蓮花) and also as blue, so doesn't it also apprehend it as such a same entity? Absolutely not, because the basis of distinction, utpala (青蓮花) itself, is not only different from being not utpala (青蓮花), but also different from being not blue, separating each reverse aspect, and combining the basis and the attribute into one, it is necessary to establish the same entity of utpala (青蓮花) and blue, but in the face of the direct perception that apprehends utpala (青蓮花), utpala (青蓮花) and blue appear as one without distinction, not even as separate reverse aspects. This point must permeate the essence of the heart, because in the teachings of the two geshe (是對精通佛學的僧人的尊稱) masters who clarify the doctrine, if it is the same entity, it pervades the difference, and if it is the difference, it pervades the non-existence. For the way the treatise proceeds, they have made a clear unity, and this point must be specially emphasized and offered. Because of this point, the sound that expresses the same entity itself is established on the sound that expresses the subject, and is the qualifier of the difference, but it is not the sound that expresses the dharma and the general qualifier, because it is a non-excluding otherness that does not abandon other differences, but it is not an excluding otherness that abandons other differences. In explaining these meanings, the Abhidharmakosha says: 'If the dharmas are different, then there is no generality.' etc., two verses, and in the commentary it says: 'Such a difference and the basis of the difference, or the sound of the same entity, like utpala (青蓮花) itself is blue itself, does not apply to the sound of the dharma, like utpala (青蓮花) blue, it applies to the subject.' etc.
།། ༄། །ཕན་ཡོན་སྒོ་ནས་དོན་བསྡུ་བ་དང་། དེ་དོན་རིགས་པས་གཏན་ལ་དབབ་པ། གསུམ་པ་ཕན་ཡོན་སྒོ་ནས་དོན་བསྡུ་བ་ནི། སྒྲུབ་པ་དང་གཞན་སེལ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་དང་ལྡན་པའི་རྟོག་གེ་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཤེས་བྱའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལྟ་བ་ལ་ཀུན་མཁྱེན་དང་འདྲ་སྟེ། 2-952 སྣང་སེལ་གྱི་ཤེས་བྱ་མ་འདྲེས་པར་འབྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི། སྒྲུབ་དང་གཞན་སེལ་རྣམ་དག་གི །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །། ༄། །དེ་དོན་རིགས་པས་གཏན་ལ་དབབ་པ། གཉིས་པ་དེ་དོན་རིགས་པས་གཏན་ ལ་དབབ་པ་ལ། པཎ་ཆེན་བོ་དོང་པས་སྤྱི་བརྟག་དང་གཞན་སེལ་བརྟག་པར་དགག་སྒྲུབ་སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་ནི་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པའི་དགོངས་དབྱིངས་ཐུགས་སུ་མ་བྱོན་པའི་རྣམ་འགྱུར་དུ་སྣང་བས། རེ་ཤིག་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག ། ༈ སྤྱིར་གངས་ཅན་པའི་ལུགས་ལྔ་། སྤྱིར་གངས་ཅན་འདིར། གཞན་སེལ་ལ་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་གྱིས་ཁྱབ་ཅེས་སྨྲ་བ་དང་། མེད་དགག་དང་བློའི་གཞན་སེལ་གང་རུང་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་སྨྲ་བ་དང་། བློའི་ གཞན་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་སྨྲ་བ་དང་། དོན་རང་མཚན་གྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་སྨྲ་བ་དང་། གཞི་གྲུབ་ན་གཞན་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་སྨྲ་བ་དང་ལུགས་ལྔ་ཡོད་པ་ལས། ལུགས་ འདི་ལ་མཁས་པའི་དབང་པོ་གོ་ཤཱག་གཉིས་ཀྱི་ལེགས་པར་བཤད་པ་ནི་འདིར་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་འོས་སོ། །དེ་ཡང་མཁས་པའི་དབང་ཕྱུག་གོ་རམས་ཆེན་པོས་སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། གཞན་སེལ། སེལ་ བ། ལྡོག་པ། རྣམ་དཔྱོད། སྤྱི། སྤྱི་མཚན། དོན་སྤྱི། སྒྲ་བློའི་གཞན་སེལ་རྣམས་དོན་གཅིག་ཏུ་བཤད་ནས། དབྱེ་ན་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་གཉིས་རྟེན་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ཡིན། 2-953 འཛིན་སྟངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་དང་། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་གཉིས། རྟོགས་ངོར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་བཅད་ནས་དངོས་པོར་སྣང་བའི་སྒྲོ་བཏགས་དེ་དང་པོའི་མཚན་ཉིད། དངོས་པོའི་ གཞན་སེལ། ཡོད་པ་གཞན་སེལ། སྒྲུབ་པའི་གཞན་སེལ་རྣམས་དོན་ཅིག །རྟོག་ངོར་དོན་བྱེད་ནུས་པ་བཅད་ནས་དངོས་མེད་དུ་སྣང་བའི་སྒྲོ་བཏགས་དེ་གཉིས་པའི་མཚན་ཉིད། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ། མེད་པ་ གཞན་སེལ། མེད་དགག །མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་རྣམས་དོན་གཅིག །རྟོག་ངོར་དགག་བྱ་མེད་དགག་རྣམ་པར་བཅད་ནས་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྒྲོ་བཏགས་དེ། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། མ་ཡིན་དགག་དང་། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ། སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་གསུམ་དོན་གཅིག །རྟོག་ངོར་དགག་བྱ་སྒྲུབ་པ་རྣམ་པར་བཅད་ནས་དགག་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྒྲོ་བཏགས་དེ། མེད་དགག་གི་གཞན་ སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་བྲིས་སོ། །འདི་ལ་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་
【現代漢語翻譯】 從利益的角度總結要點，並通過推理確定其含義。 第三，從利益的角度總結要點：擁有區分肯定和排除他者的智慧之眼的邏輯學家，在看待知識的真實本質方面，類似於全知者， 因為他是一位能夠區分顯現和排除他者的知識而不混淆的人。』這是對『肯定和排除他者完全』等詩句的解釋。 通過推理確定其含義。 第二，通過推理確定其含義。班禪博東巴對普遍性和排除他者的考察提出了各種反駁和肯定，這似乎是吉祥薩迦派未能理解的觀點， 暫時保持中立。 總的來說，康區有五種傳統。 總的來說，在康區，有人說排除他者被非存在否定所涵蓋，有人說它被非存在否定和心識的排除他者所涵蓋，有人說它被心識的排除他者所涵蓋，有人說它被事物自相的排除他者所涵蓋，有人說如果基礎成立，它就被排除他者所涵蓋。在這五種傳統中，學者果夏的精彩解釋值得在此研究。此外，大學者果讓巴在《七部論釋》中說：『排除他者、排除、反轉、辨別、普遍、共相、義共相、聲音和心識的排除他者』這些術語的含義相同。如果區分，則有事物排除他者和非事物排除他者兩種，這是從所依的角度來區分的。 從執持方式的角度來看，有非肯定否定排除他者和存在否定排除他者兩種。在認知中，將無法實現作用的事物排除后，顯現為事物的虛構，這是第一個特徵，即事物的排除他者、存在排除他者、肯定排除他者，這些術語的含義相同。在認知中，將能夠實現作用的事物排除后，顯現為非事物的虛構，這是第二個特徵，即非事物排除他者、非存在排除他者、存在否定、存在否定排除他者，這些術語的含義相同。在認知中，將否定對像存在否定完全排除后，顯現為肯定的虛構，這是非肯定否定排除他者的特徵。 非肯定否定、非肯定否定排除他者、排除的肯定這三者含義相同。在認知中，將否定對像肯定完全排除后，顯現為否定的虛構，這是存在否定排除他者的特徵。』等等，寫得很詳細。從意義的角度來看
【English Translation】 Summarizing the points from the perspective of benefits, and establishing the meaning through reasoning. Third, summarizing the points from the perspective of benefits: That logician who possesses the eye of intelligence that distinguishes between affirmation and exclusion of others, is similar to an omniscient one in viewing the true nature of knowable things, because he is a person who distinguishes between appearances and excludes others without mixing up the knowable things. ' This is an explanation of verses such as 'affirmation and exclusion of others completely'. Establishing the meaning through reasoning. Second, establishing the meaning through reasoning. Panchen Bodongpa's examination of generality and exclusion of others presents various refutations and affirmations, which seems to be an expression of the glorious Sakya school's failure to understand the view, so let it be kept neutral for the time being. In general, there are five traditions in Gangchen. In general, here in Gangchen, there are those who say that exclusion of others is encompassed by non-existence negation, those who say that it is encompassed by either non-existence negation or mental exclusion of others, those who say that it is encompassed by mental exclusion of others, those who say that it is encompassed by the self-characterized exclusion of others of things, and those who say that if the basis is established, it is encompassed by exclusion of others. Among these five traditions, the excellent explanations of the scholars Goshyak are worthy of study here. Furthermore, the great scholar Gorampa in the 'Seven Treatises' clearly stated: 'Exclusion of others, exclusion, reversal, discrimination, generality, common characteristic, general meaning, sound and mental exclusion of others' all have the same meaning. If distinguished, there are two types: exclusion of others of things and exclusion of others of non-things, which are distinguished from the perspective of the basis. From the perspective of the mode of apprehension, there are two types: non-affirming negation exclusion of others and existence negation exclusion of others. In cognition, the imputation that appears as a thing after cutting off what cannot perform a function is the characteristic of the first, i.e., exclusion of others of things, existence exclusion of others, affirmation exclusion of others, all these terms have the same meaning. In cognition, the imputation that appears as a non-thing after cutting off what can perform a function is the characteristic of the second, i.e., exclusion of others of non-things, non-existence exclusion of others, existence negation, existence negation exclusion of others, all these terms have the same meaning. In cognition, the imputation that appears in the form of affirmation after completely cutting off the object of negation existence negation is the characteristic of non-affirming negation exclusion of others. Non-affirming negation, non-affirming negation exclusion of others, and affirmation of exclusion, these three have the same meaning. In cognition, the imputation that appears in the form of negation after completely cutting off the object of negation affirmation is the characteristic of existence negation exclusion of others.' and so on, written in detail. From the perspective of meaning
རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ཅུང་ཟད་གྱིའོ། །མཁས་པ་ཁྱེད། དག་པ་རབ་འབྱམས་ཀྱི་ཞིང་ནས་མཁྱེན་པའི་ སྤྱན་རས་གསལ་བར་གཟིགས་ཤིག །འོ་ན་གཞན་སེལ་དེ་ལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་གཉིས་སུ་གྲངས་ངེས་པར་ཐལ། །ཡོད་དང་མེད་པར་འཛིན་པ་ཡི། །སྒོ་ནས་གཞན་སེལ་རྣམ་པ་གཉིས། ། 2-954 ཞེས་པའི་གཞུང་དེ་སྤྱིའི་གྲངས་ངེས་འཆད་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་བོ་རྟགས་སོང་ཞིང་ཁྱེད་ལ་དངོས་སོ། །འདོད་ན། ཤེས་བྱའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་གཉིས་གང་རུང་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ གཞན་སེལ་གང་ཞིག །གཞན་སེལ་དེ་ལ་དེ་གཉིས་སུ་གྲངས་ངེས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། གང་རུང་གང་ཞིག་ཕྱི་མ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཤེས་བྱ་འཛིན་ པའི་རྟོག་པ་ལ་ཤེས་བྱ་དེ་དངོས་པོར་སྣང་བར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག །དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞལ་བྱ་འཛིན་པའི་རྟོག་ངོར་གཞལ་བྱ་དངོས་པོར་ཐལ་ བ་སོགས་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །རྩ་རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མེད་དགག་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་མེད་དགག་ ཏུ་ཐལ་ལོ། །ཡང་ནམ་མཁའ་དང་། བརྟག་འགོག །བརྟག་མིན་འགོག་པ་དེ་གསུམ་སོ་སོར་ཆོས་ཅན་གྱིས་རྩ་ཁྱབ་ཤོག །རྟགས་གྲུབ་སྟེ་སྤྱི་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཁྱོད་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དུ་ཐལ། གང་རུང་གང་ཞིག །ཕྱི་མ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཁྱོད་རྟོག་ངོར་དངོས་མེད་ཡིན་པ་བཅད་ནས་དངོས་པོར་སྣང་བར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་དེ་རྟོག་ངོར་དངོས་པོ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་མ་ཡིན་དགག་ཆོས་ཅན་གྱིས་རྩ་ཁྱབ་ཤོག ། 2-955 རྟགས་སྤྱི་མཚན་ལ་ཐུག །འདོད་ན་རིམ་བཞིན་དེད་པས། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་རྟོག་ངོར་དངོས་པོ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། འབྲེལ་ཅི་ཡོད་སོམས་ཤིག །དོན་དྲིལ་ན། ཁྱོད་འཛིན་གྱི་ རྟོག་ངོར་ཁྱོད་དངོས་པོ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་འཛིན་གྱི་རྟོག་ངོར་ཁྱོད་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཐལ་གྱུར་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་གཞན་ སེལ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁོ་བོ་རྟགས་སོར་ཁྱོད་རང་ལ་དངོས། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། རྟོག་ངོར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པར་སྣང་དགོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་གོང་གི་རྩ་ བ་དེ་ལ་འདོད་ལན་མ་ཐེབས་ན། ཁྱེད་རང་གིས་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ལ་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་གྱིས་ཁྱབ་པ་བཅས་པའི་གྲུབ་མཐའི་རྩ་བ་ཞིག་ཅིང་འདོད་ལན་འདེབས་ན། འབྲེལ་མེད་དེ་ལྟ་བུ་ སྨྲ་དགོས་པ་ནི། གཞན་སེལ་ལ་བློ་སེལ་གྱིས་ཁྱབ་པ་དང་། སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་གྱིས་ཁྱབ་པ་ཧ་ཅང་ཐལ་ག
【現代漢語翻譯】 請稍微分析一下。智者，請從清凈廣大的剎土（梵文：Buddha-kṣetra，英文：Buddha-field，漢語：佛的國土）以智慧之眼慈悲觀照！那麼，『遣余』（梵文：Apoha，英文：Exclusion，漢語：遮詮）分為『事物之遣余』和『非事物之遣余』兩種，這在數量上是確定的，因為 『從有和無的執著之門，遣余有兩種。』 這段經文是闡述總數確定的經文。我方已立宗，現在輪到你方了。如果承認，那麼作為『所知』（梵文：jñeya，英文：knowable，漢語：能知）的『總相』（梵文：sāmānya-lakṣaṇa，英文：general characteristic，漢語：總的特徵），你必然是這二者之一。你屬於哪一種遣余？因為遣余在數量上確定為這兩種。如果承認，那麼你必然是『事物之遣余』，因為二者中有一個不是後者。如果承認，那麼執著『所知』的分別念（梵文：vikalpa，英文：conceptual thought，漢語：分別念）會顯現『所知』為事物，因為『事物之遣余』的定義就是如此。如果承認，那麼在衡量事物（梵文：prameya，英文：measurable，漢語：能量）的分別念面前，衡量事物也會成為事物，等等，這太過分了。如果根本的理由不成立，那麼，作為『法』（梵文：dharma，英文：phenomenon，漢語：現象）的它，你必然是『無遮』（梵文：prasajyapratiṣedha，英文：non-implicative negation，漢語：無礙否定），因為你是『非事物之遣余』。這是真實的周遍（梵文：vyāpti，英文：pervasion，漢語：周遍）。如果承認，那麼『所知』就成了『無遮』。還有，虛空（梵文：ākāśa，英文：space，漢語：空間）、『斷滅』（梵文：nirodha，英文：cessation，漢語：滅盡）、『非斷滅』這三者各自作為『法』，請確立根本和周遍。因為理由是它們是『總相』。如果承認，那麼你必然是『事物之遣余』，因為二者中有一個不是後者。如果承認，那麼你必然會在分別念面前，在確定為非事物之後，又顯現為事物。如果承認，那麼它在分別念面前就是事物。還有，作為『非肯定否定』（梵文：paryāyapratiṣedha，英文：implicative negation，漢語：包含否定）的『法』，請確立根本和周遍。 理由在於『總相』。如果承認，那麼依次追究，如果說它是『事物之遣余』，那麼它在分別念面前就是事物。如果承認，那麼請思考這有什麼關聯。總而言之，你在執著的分別念面前就是事物，因為你在執著的分別念面前是『成立』（梵文：siddhi，英文：establishment，漢語：成立）。對於這個推論，周遍是成立的，因為如果是非肯定否定的遣余，就必須是事物之遣余。我方已立宗，現在輪到你方了。周遍是成立的，因為如果是非事物之遣余，就必須在分別念面前顯現為不能起作用。如果上述根本理由沒有得到承認，那麼你們自己所說的『遮除的成立』（梵文：apoha-siddhi，英文：exclusion-establishment，漢語：遮詮成立）就被『事物之遣余』所遍及的宗義基礎摧毀了。如果承認，那麼就必須說出這種不相關聯的說法，即遣余被『智慧的遮除』（梵文：buddhi-apoha，英文：wisdom-exclusion，漢語：智慧遮詮）所遍及，並且遮除的成立被『事物之遣余』所遍及，這太過分了。
【English Translation】 Please analyze a little. Wise one, from the pure and vast Buddha-kṣetra (Buddha-field), please look with the eye of wisdom and compassion! Then, 『Apoha』 (Exclusion) is definitely divided into two types: 『Exclusion of things』 and 『Exclusion of non-things,』 because 『From the gate of clinging to existence and non-existence, there are two types of exclusion.』 This scripture explains the definite number of generalities. We have established our thesis, now it's your turn. If you admit, then the 『general characteristic』 (sāmānya-lakṣaṇa) of 『knowable』 (jñeya) must be one of these two. Which type of exclusion do you belong to? Because exclusion is definitely limited to these two types. If you admit, then you must be the 『Exclusion of things,』 because one of the two is not the latter. If you admit, then the conceptual thought (vikalpa) that clings to 『knowable』 will manifest 『knowable』 as a thing, because that is the definition of 『Exclusion of things.』 If you admit, then in the face of the conceptual thought that measures 『measurable』 (prameya), 『measurable』 will also become a thing, and so on, which is too much. If the fundamental reason is not established, then, as a 『phenomenon』 (dharma), you must be 『non-implicative negation』 (prasajyapratiṣedha), because you are the 『Exclusion of non-things.』 This is a true pervasion (vyāpti). If you admit, then 『knowable』 becomes 『non-implicative negation.』 Also, for space (ākāśa), 『cessation』 (nirodha), and 『non-cessation,』 each as a 『phenomenon,』 please establish the root and pervasion. Because the reason is that they are 『general characteristics.』 If you admit, then you must be the 『Exclusion of things,』 because one of the two is not the latter. If you admit, then you must appear as a thing in the face of conceptual thought, after being determined as a non-thing. If you admit, then it is a thing in the face of conceptual thought. Also, as a 『implicative negation』 (paryāyapratiṣedha), please establish the root and pervasion. The reason lies in the 『general characteristic.』 If you admit, then pursuing in order, if you say it is the 『Exclusion of things,』 then it is a thing in the face of conceptual thought. If you admit, then please consider what connection there is. In short, you are a thing in the face of clinging conceptual thought, because you are 『establishment』 (siddhi) in the face of clinging conceptual thought. For this inference, the pervasion is established, because if it is the exclusion of non-affirmation, it must be the exclusion of things. We have established our thesis, now it's your turn. The pervasion is established, because if it is the exclusion of non-things, it must appear as unable to function in the face of conceptual thought. If the above fundamental reason is not admitted, then the doctrinal basis of your own 『exclusion-establishment』 (apoha-siddhi) is destroyed by the pervasion of 『Exclusion of things.』 If you admit, then you must say such an irrelevant statement, that exclusion is pervaded by 『wisdom-exclusion』 (buddhi-apoha), and the establishment of exclusion is pervaded by 『Exclusion of things,』 which is too much.
ྲགས་པའི་སྐྱོན་ལགས་སོ། །ཁོ་བོ་ནི། དེའི་དངོས་སྐྱོན་ལ། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ནམ་མཁའ་དང་། གཞལ་བྱ་དང་། ཡོད་པ་སོགས་སྐྱོན་བརྒྱ་ཕྲག་གཅིག་དུས་མཉམ་དུ་གཏོང་ངོ་། སྐྱོན་དེ་དག་གི་རྩ་རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། འདུས་མ་བྱས་གསུམ་དང་། མ་ཡིན་དགག་རྣམས་ཆོས་ཅན། 2-956 མེད་དགག་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་འདི་ཡང་ཁྱེད་རང་གིས་ལམ་མེ་བ་གཅིག་ལ་གྲུབ་ཚར་འདུག་གོ། ། ཡང་ཁྱོད་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་ཁྱོད་དངོས་པོའི་རྣམ་པར་ སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་ཁྱོད་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ཐལ་འགྱུར་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་པར་ཐལ། རྟོག་ངོར་མེད་དགག་བཅད་ནས་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ ན། རྟོག་ངོར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་བཅད་ནས་དོན་བྱེད་ནུས་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་གཞན་སེལ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་དགོས་པའི་ ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་རྣམ་པ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན་དངོས་པོ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །འདི་ལ་འདོད་མི་ནུས་ན། སྒྲུབ་པའི་གཞན་ སེལ་ལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་གྱིས་ཁྱབ་ཅེས་ཕྱིན་ཆད་མ་སྨྲ་ཞིག །འདོད་ནུས་ན། ཁྱོད་ལ་ནང་འགལ་འབྱུང་སྟེ། བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ་དེའི་ཕྱིར། རྟགས་དེར་ཐལ། ཁྱོད་སེལ་བའི་སྒྲུབ་ པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལ་མ་ཁྱབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་བློས་ཡོངས་གཅོད་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-957 ཁྱབ་པ་སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་དུ། དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ལ་གཟིགས། རྟགས་དེར་ཐལ། ཁྱོད་རྟོག་བློས་དགག་པ་རྣམ་པར་བཅད་ནས་ཡོངས་གཅོད་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ མ་ཡིན་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ལས་སོ། །རྟགས་དེར་ཐལ། ཁྱོད་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། སེལ་ངོའི་ཆོས་ཙམ་ལ་ ཡང་དགག་སྒྲུབ་གཉིས་སུ་ངེས་ཏེ། ཡོད་པ་གཞན་སེལ་དང་། མེད་པ་གཞན་སེལ་གཉིས་སུ་ངེས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཤད་པ་འདི་མི་འཐད་པར་ཐལ། སྤྱི་མཚན་ཡིན་ན་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཡང་བློ་ཡུལ་དུ་བྱར་རུང་དེ། དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཤེས་བྱར་བསྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ཆོས་ཡིན་ན་སྒྲུབ་པ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྤྱི་མཚན་ཡིན་ ན་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྒྲུབ་པའི་གཞན་སེལ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དགག་པའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 是誇大的過失。我呢，對於它的實際過失， 能同時引發未造作的虛空、可衡量之物、存在等等上百種過失。如果這些過失的根本原因——後來的『未成立』不成立，那麼，未造作的三者和『非是遮』（藏文：མ་ཡིན་དགག）這些有法， 應是『非有遮』（藏文：མེད་དགག）。因為是『實無』的『異體遮』。這個遍（或稱周遍，藏文：ཁྱབ）你自己已經在一個『蘭梅瓦』上成立了。 還有，你的『執著分別念』應顯現為『你』實物的形象。因為你的『執著分別念』顯現為成立『你』的形象。所以，對『推論』（藏文：ཐལ་འགྱུར）來說，遍是存在的。如果在分別念面前，通過斷除『非有遮』而顯現為成立的形象的『異體遮』， 那麼，就必須是通過斷除在分別念面前不能起作用而顯現為能起作用的形象的『異體遮』。因為如果是『非是遮』的『異體遮』，就必須是實物的『異體遮』。 如果承認，那麼，如果是成立的形象，就必須是實物的形象。如果承認，那麼，如果是成立，就必須是實物。如果不能承認這個，那麼，以後就不要再說『成立的異體遮』被『實物的異體遮』所周遍了。 如果能承認，那麼，你就會產生內在矛盾。瓶子的『總相』（藏文：དོན་སྤྱི་）有法，應是『彼』，因為『彼』的緣故。理由應是『彼』。因為你是遣除的成立。因為你是實物的『異體遮』。如果因為是遣除的成立的緣故而不周遍，那麼，那個有法，應是成立。因為你是被心識完全決定的事物。 在《七部論釋·極明》（藏文：སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་）中，請看那裡將『彼』說成是『彼』的定義。理由應是『彼』。因為你是通過分別念斷除遮止而成為被完全決定的事物。因為你是『非是遮』。 因為在將『彼』說成是『彼』的定義中這樣說的緣故。理由應是『彼』。因為你是遣除的成立。還有，在《七部論釋·極明》中說，僅僅在遮止的法上，也必定是遮止和成立二者，因為必定是『有』的『異體遮』和『無』的『異體遮』二者。這樣說是不能成立的。因為如果是『總相』，就必須不是成立。 還有，能成為心識對境的那個，作為成立『能起作用』的『所知』的成立之因，不是正確的。因為如果是成立的『所立』，就必須不是成立。因為如果是『總相』，就必須不是成立。另外，瓶子的『總相』有法，你不應是成立的『異體遮』。因為你是遮止的『異體遮』。
【English Translation】 It is the fault of exaggeration. As for me, regarding its actual faults, it can simultaneously generate hundreds of faults such as unconditioned space, measurable things, existence, and so on. If the root cause of these faults—the subsequent 'unestablished'—is not established, then the three unconditioned things and 'non-affirming negation' (Tibetan: མ་ཡིན་དགག) these subjects, should be 'negating negation' (Tibetan: མེད་དགག). Because it is the 'other-exclusion' of 'non-entity'. This pervasion (or comprehensiveness, Tibetan: ཁྱབ) you yourself have already established on one 'Lanmewa'. Also, your 'grasping concept' should appear as the image of 'you' as a real entity. Because your 'grasping concept' appears as establishing 'you'. Therefore, for 'inference' (Tibetan: ཐལ་འགྱུར), pervasion exists. If in the face of conceptuality, by cutting off 'non-affirming negation', it is the 'other-exclusion' that appears as the image of establishment, then it must be the 'other-exclusion' that appears as the image of being able to function by cutting off not being able to function in the face of conceptuality. Because if it is the 'other-exclusion' of 'non-affirming negation', it must be the 'other-exclusion' of a real entity. If you admit, then if it is the image of establishment, it must be the image of a real entity. If you admit, then if it is establishment, it must be a real entity. If you cannot admit this, then from now on, do not say that 'other-exclusion of establishment' is pervaded by 'other-exclusion of a real entity'. If you can admit, then you will have an internal contradiction. The 'general characteristic' (Tibetan: དོན་སྤྱི་) of a vase, the subject, should be 'that', because of 'that'. The reason should be 'that'. Because you are the establishment of exclusion. Because you are the 'other-exclusion' of a real entity. If it is not pervasive because it is the establishment of exclusion, then that subject should be establishment. Because you are something to be understood as being completely determined by the mind. In 'Seven Treatises Clearly Explained' (Tibetan: སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་), please look at where it says that 'that' is the definition of 'that'. The reason should be 'that'. Because you are something to be understood as being completely determined by the mind by cutting off negation. Because you are 'non-affirming negation'. Because it is said in the definition of saying 'that' is 'that'. The reason should be 'that'. Because you are the establishment of exclusion. Also, in 'Seven Treatises Clearly Explained', it says that even on the mere dharma of exclusion, it is definitely both negation and establishment, because it is definitely both the 'other-exclusion' of 'existence' and the 'other-exclusion' of 'non-existence'. Saying this is untenable. Because if it is a 'general characteristic', it must not be establishment. Also, that which can become the object of mind, as the reason for establishing 'knowable' as 'able to function', is not correct. Because if it is the 'established' of establishment, it must not be establishment. Because if it is a 'general characteristic', it must not be establishment. Furthermore, the 'general characteristic' of a vase, the subject, you should not be the 'other-exclusion' of establishment. Because you are the 'other-exclusion' of negation.
འི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་དགག་པ་གང་ཞིག ། གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། ཤེས་བྱ་གང་ཞིག །སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ་སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། སྤྱིར་ཆོས་ཙམ་ལ་ཡང་དགག་སྒྲུབ་གཉིས་སུ་ངེས་ཏེ། རྫས་དང་ལྡོག་པ་གཉིས་སུ་ངེས་པའི་ཕྱིར། 2-958 ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན་དངོས་པོར་ཐལ་ལོ། །ཡང་དེ་ཆོས་ཅན་ཁྱོད་དགག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྣང་བའི་སྒྲུབ་པའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་དགག་པ་ཡིན་པ་གང་ཞིག །སྒྲུབ་པ་ཡིན་ ན། སྣང་བའི་སྒྲུབ་པ་དང་དགག་པ་གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཁོ་བོ་རྟགས་སོང་། རྟགས་དང་པོ་དེར་ཐལ། ཁྱོད་བློས་རྣམ་གཅོད་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བ་བ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་ཏེ། སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། སྣང་བའི་སྒྲུབ་པའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་དགག་པའི་མཚན་ཉིད། བློས་རྣམ་གཅོད་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ལ་དབྱེ་ན་མེད་དགག་དང་། མ་ཡིན་དགག་གཉིས་ཞེས་བཤད་པས་རྟགས་ ཁྱབ་གཉིས་ཆར་ཁས་བླངས་སོ། །དེས་ན་སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། སྤྱིར་མངོན་སུམ་གྱི་ཡུལ་ལ་སྒྲུབ་པ་དང་། རྟོག་པའི་ཡུལ་ལ་དགག་པར་འཇོག་པའི་ཚེ་སྒྲུབ་པ་དང་རང་མཚན་དོན་གཅིག །དགག་པ་ དང་གཞན་སེལ་དོན་གཅིག་ཅེས་དང་། ཡང་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་དགག་སྒྲུབ་བྱེད་པའི་དངོས་ཡུལ་ལ་སྒྲུབ་པ་དང་དགག་པར་འཇོག་པའི་ཚེ་གཉིས་ཀ་ཡང་གཞན་སེལ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། ཞེས་འཇོག་མཚམས་གཉིས་ བཤད་པའི། དང་པོ་སྒྲུབ་པ་དང་རང་མཚན་དོན་ཅིག་ཏུ་འཇོག་པ་ལྟར་ན། སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་ཁས་བླངས་པ་ལ་དགོས་ནུས་གཉིས་ཆར་ཚང་བ་ཡིན་གྱི། 2-959 ཕྱི་མ་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པས་སྒྲུབ་པའི་གོ་ཆོད་པ་ལྟར་ན། གོང་གི་ཁྱབ་པ་དེ་ལ་དགོས་ནུས་གཉིས་ཆར་མ་ཚང་བས། བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་གོ་བོ་རབ་འབྱམས་པ་ནི་ཞི་བའི་དབྱིངས་སུ་ གཤེགས། ཕྱི་རབས་ཀྱི་བྱིས་པ་རྣམས་ལ་ནི། ཚུལ་བཞིན་འབྱེད་པའི་རྣམ་དཔྱོད་མི་སྣང་བས་ད་ནི་ཞི་བའི་དབྱིངས་ནས་གཟིགས་ཤིག་ཅེས་ཐལ་མོ་སྦྱོར་རོ། །གཞན་ཡང་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། མ་ཡིན་ དགག་གི་གཞན་སེལ་གྱི་དགག་བྱ་གཉིས་པོ་དེ་དོན་གཅིག་པར་ཐལ། གཞན་སེལ་གཉིས་པོ་དེ་དོན་ཅིག་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དངོས་མེད་དང་མེད་དགག་གཉིས་པོ་དོན་གཅིག་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ། དེ་གཉིས་དེའི་དགག་བྱར་ཁྱེད་རང་གིས་རིམ་བཞིན་བྱེད་རིགས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་དོན་བྱེད་ནུས་པར་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་པོའི་གཞན་ སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་དངོས། འདོད་ན། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་མ་འདྲེས་པར་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་རང་མཚན་དུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་དོན་བྱེད་ནུས་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར། འདོད་ ན་མི་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་རྟོག
【現代漢語翻譯】 因為什麼？因為你是遮遣。第一個論點成立，因為什麼是所知？因為你不是成立。普遍成立，如《七部論釋》中說：『一般來說，法本身也必定是遮遣和成立兩種，因為必定是實體和反體兩種。』 如是說。如果後者不成立，則會成為實有。再說，那個法，作為有法，你是遮遣，因為你是顯現的成立所區分的遮遣。如果是成立，則必須是顯現的成立和遮遣兩者所區分的成立。我方論式已盡。第一個論點成立，因為你必須被心識以決定的方式所理解。如《七部論釋》中說：『顯現的成立所區分的遮遣的定義，如果從必須被心識以決定的方式所理解來區分，則分為無遮和非遮兩種。』因此，兩個論據都承認了。因此，《七部論釋》中說：『一般來說，當將現量的對境視為成立，將分別唸的對境視為遮遣時，成立和自相意義相同，遮遣和異體遣除意義相同。』又說：『當以量之力量進行遮遣和成立的實有對境視為成立和遮遣時，兩者也都是異體遣除。』兩種安立的界限已經說明。 如果像第一個安立那樣，將成立和自相視為意義相同，那麼，如果是遣除的成立，則普遍是實有的異體遣除，因為已經承認了這一點，所以需要和能力都具備。如果像後者那樣，遣除的成立能夠成立，那麼，上述的普遍性就不具備需要和能力。偉大的自在者果沃饒絳巴已經逝入寂靜的法界。對於後代的孩子們來說，因為沒有如理辨別的智慧，所以現在請從寂靜的法界中觀看吧！』這樣合掌祈禱。此外，實有的異體遣除和非遮的異體遣除的兩個遮遣對象，兩者意義相同，因為兩個異體遣除意義相同。如果承認，那麼，實無和無遮兩者意義相同，因為你方已經說過，那兩者是你依次應該作為遮遣對象的。 此外，瓶子的總相，作為有法，你顯現為對分別念具有作用，因為你是實有的異體遣除。論據和周遍都是真實的。如果承認，那麼，你顯現為不與分別念相混雜，因為你顯現為分別唸的自相，因為你顯現為對它具有作用。如果承認，那麼，你不會顯現，因為你是分別念。
【English Translation】 Why? Because you are negation. The first argument is established, because what is knowable? Because you are not establishment. Universally established, as it is said in 'Commentary on the Seven Treatises': 'Generally speaking, the dharma itself must be both negation and establishment, because it must be both substance and counter-entity.' As it is said. If the latter is not established, then it will become real. Furthermore, that dharma, as the subject, you are negation, because you are the negation distinguished by the appearance of establishment. If it is establishment, then it must be the establishment distinguished by both the appearance of establishment and negation. My argument is exhausted. The first argument is established, because you must be understood by the mind in a decisive way. As it is said in 'Commentary on the Seven Treatises': 'The definition of negation distinguished by the appearance of establishment, if distinguished from what must be understood by the mind in a decisive way, then it is divided into non-affirming negation and affirming negation.' Therefore, both arguments are acknowledged. Therefore, 'Commentary on the Seven Treatises' says: 'Generally speaking, when the object of direct perception is regarded as establishment, and the object of conceptual thought is regarded as negation, then establishment and self-character are the same in meaning, and negation and other-exclusion are the same in meaning.' It also says: 'When the real object of negation and establishment by the power of valid cognition is regarded as establishment and negation, then both are only other-exclusion.' The two boundaries of establishment have been explained. If, like the first establishment, establishment and self-character are regarded as the same in meaning, then, if it is the establishment of exclusion, then it is universally the other-exclusion of the real, because this has been acknowledged, so both need and ability are present. If, like the latter, the establishment of exclusion can establish, then the above universality does not have both need and ability. The great master Go Wo Rabjampa has passed away into the peaceful realm of reality. For the children of later generations, because there is no wisdom to properly distinguish, now please watch from the peaceful realm of reality!' Thus, he joins his palms in prayer. Furthermore, the two objects of negation of the other-exclusion of the real and the other-exclusion of the non-affirming negation, both have the same meaning, because the two other-exclusions have the same meaning. If you admit, then the unreal and the non-affirming negation both have the same meaning, because you have said that those two are what you should successively make the object of negation. Furthermore, the general characteristic of the pot, as the subject, you appear to be able to perform a function for conceptual thought, because you are the other-exclusion of the real. The argument and pervasion are real. If you admit, then you appear to be unmixed with conceptual thought, because you appear as the self-character of conceptual thought, because you appear to be able to perform a function for it. If you admit, then you will not appear, because you are conceptual thought.
་པ་ལ་འདྲེས་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་འདྲེས་པར་སྣང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་འདྲེས་པ་ཡིན་པར་གཞག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་འདྲེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-960 རྟགས་ཁྱབ་དངོས་འགལ་ཨེ་ཡིན་གཟིགས་ཤིག །ཡང་བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་དངོས་པོར་མི་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་དངོས་མེད་དུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་རྗེས་དཔག་ལ་ དངོས་མེད་དུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྗེས་དཔག་དེས་ཁྱོད་དངོས་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། རྩ་བར་འདོད་ན། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་དངོས་པོར་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པར་བཅད་ ནས་དོན་བྱེད་ནུས་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་ཨེ་དྲན། གལ་ཏེ་དེ་འདྲ་ནི་ཚིག་ཡིན་པས་སྙིང་པོ་མེད་དེ། ཁྱོད་རང་ལ་ཡང་། མི་གསལ་བ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྟོག་པ་ལ་མི་གསལ་བར་མི་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ལ་གསལ་བར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྗེས་དཔག་ལ་གསལ་བར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རྗེས་དཔག་དེས་ཁྱོད་གསལ་བར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། དེས་གསལ་བ་ཡིན་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྨྲས་ན་ཁྱོད་རང་ལའང་འཁོར་གསུམ་བཟློག་པར་འགྱུར་རོ་ཟེར་ན། འོ་ན་དོན་གྱི་རིགས་པ་འདི་གསན་ཅིག །དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཆོས་ཅན། གཞན་ སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས། རྟགས་དེར་ཐལ། ཁྱོད་དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་དོན་གྱི་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་སོགས་གསུམ་ཀ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་དངོས་པོ་ལ་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་སོགས་གསུམ་ཀ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-961 ཁྱོད་དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། མཚན་མཚོན་རྣམ་དག་ཡིན་ན་བརྗོད་བྱ་དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་གསུམ་ཚང་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཞེས་སོགས་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། རིགས་ གཏེར་རྩ་བར། སྒྲ་དང་དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་ཀུན། །གསུམ་པོ་འདི་ལས་གཞན་ཡོད་མིན། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། ། གལ་ཏེ་དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལ་མ་ཁྱབ་ཟེར་ན། འོ་ན་རྣམ་གཅོད་དེ་ ལ་སྒྲའི་རྣམ་དཔྱོད་དང་། དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་གཉིས་བཤད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། སྒྲའི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་ན་ཡང་རྣམ་གཅོད་མ་ཡིན་དགོས། དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་ན་ཡང་རྣམ་གཅོད་མ་ཡིན་དགོས་པའི་ ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ཟེར་ན། ཁྱེད་ལ་ནང་འགལ་ཏེ། འོ་ན་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ངག་ཆོས་ཅན། རྣམ་གཅོད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲའི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་གཅོད་ཀྱི་ངག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཡིན་པར་ཐལ། སྤྱི་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ཆར་དྲན་པར་གྱིས་ཤིག །ཡང་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་ཆོས་ཅན། རྣམ་གཅོད་མིན་པར་ཐལ། དོན་གྱི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དངོས། རྟགས་ དེར་ཐལ། ཁྱོད་དོན་གྱི
【現代漢語翻譯】 因為顯現為與你的分別念相混合；因為你安立為以顯現為與分別念相混合之原因為混合；因為你是混合的。 請觀察是否是相違品。再次，瓶子的總義，作為有法，你應不顯現為分別唸的對境，因為你顯現為分別唸的非對境；因為你顯現為比量的非對境；因為比量證成你為非對境。若主張為根本，則你應顯現為分別唸的對境，因為你遮斷了不能起作用而在分別念中顯現為能起作用；因為你是實事的他遮。是否記得這三者？如果那樣說是詞句，則沒有意義，因為對你來說，不明顯的事物，作為有法，你不應不顯現為分別唸的不明顯，因為你顯現為對它的明顯；因為顯現為比量的明顯；因為比量證成你為明顯；因為它證成為明顯。如果這樣說，那麼對你來說也會變成三輪顛倒。那麼，請聽這個意義的理路！能起作用的事物，作為有法，應是他遮，因為是決斷。周遍是真實的。立宗在那裡。因為你是意義的決斷；因為你是意義的不具決斷等三者；因為你是實事的不具決斷等三者； 因為你是實事的體相。周遍。在《七部論釋》中說：『如果體相和所詮是清凈的，則必須具備所說意義的決斷三者。』等等。在《理藏根本論》中說：『聲音和意義的一切決斷，沒有其他比這三者。』如果因為是意義的決斷而不周遍，那麼，對決斷來說，說聲音的分別和意義的決斷二者是不合理的，因為如果是聲音的決斷，也必須不是決斷；如果是意義的決斷，也必須不是決斷。如果說不周遍，那麼你自相矛盾，那麼不具決斷的語，作為有法，應不是決斷，因為是聲音的決斷；因為是決斷的語。如果承許，則應是，因為是總相。請記住這三者！再次，不能起作用的事物，作為有法，不是決斷，因為是意義的決斷。周遍是真實的。立宗在那裡。因為你是意義的
【English Translation】 Because it appears to be mixed with your conceptual thought; because you establish it as mixed due to the reason that it appears to be mixed with conceptual thought; because you are mixed. Please observe whether it is a contradictory thing. Again, the general meaning of a pot, as the subject, you should not appear as an object of conceptual thought, because you appear as a non-object of conceptual thought; because you appear as a non-object of inference; because inference proves you as a non-object. If you assert it as the root, then you should appear as an object of conceptual thought, because you cut off the inability to function and appear as able to function in conceptual thought; because you are the other exclusion of a real entity. Do you remember all three? If that is the case, then the words are meaningless, because for you, the unclear thing, as the subject, you should not appear as unclear to conceptual thought, because you appear as clear to it; because it appears as clear to inference; because inference proves you as clear; because it proves it as clear. If you say that, then for you, the three wheels will be reversed. Then, listen to this reasoning of meaning! The thing that can function, as the subject, should be other exclusion, because it is determination. The pervasion is real. The sign is there. Because you are the determination of meaning; because you are all three, such as the non-possessive determination of meaning; because you are all three, such as the non-possessive determination of reality; Because you are the characteristic of reality. Pervasion. In the 'Seven Treatises Clearly Explained', it says: 'If the characteristic and the signified are pure, then the three determinations of the meaning of what is said must be complete.' etc. In the root text of the 'Treasury of Reasoning', it says: 'All determinations of sound and meaning, there is nothing other than these three.' If it is said that it is not pervasive because it is the determination of meaning, then it is unreasonable to say that there are two determinations, the distinction of sound and the determination of meaning, for determination, because if it is the determination of sound, it must also not be determination; if it is the determination of meaning, it must also not be determination. If you say it is not pervasive, then you are self-contradictory, then the statement of non-possessive determination, as the subject, should not be determination, because it is the determination of sound; because it is the statement of determination. If you accept it, then it should be, because it is a general characteristic. Please remember these three! Again, the thing that cannot function, as the subject, is not determination, because it is the determination of meaning. The pervasion is real. The sign is there. Because you are the meaning of
་རྣམ་གཅོད་གསུམ་ཆར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་འདི་རང་རེ་གཉིས་ཆར་ལ་མཐུན་པར་གྲུབ་པོ། །གོང་གི་རྟགས་དང་པོ་མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། 2-962 སྒྲའི་རྣམ་གཅོད་ཡིན་ན། སྒྲ་ཡིན་དགོས། སྒྲ་ཡིན་ན་རྣམ་གཅོད་མ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཆོས་ཅན། སྤྱི་མཚན་ཡིན་པར་ཐལ། ལྡོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞི་ལྡོག །རང་ ལྡོག །དོན་ལྡོག་གསུམ་ཆར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རིམ་བཞིན། ཤེས་བྱའི་གཞི་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དོན་བྱེད་ནུས་པའི་རང་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དངོས་པོའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་མཁྱེན་ཆེན་ པོ་འདིས་ལྡོག་པ་ཡིན་ན་སྤྱི་མཚན་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་འཆའ་བའི་ཚེ། གཞུང་ལུགས་ཀྱི་དོན་ལ་ཞུགས་པ་འདྲ་ཡང་། འདི་གསུམ་ལ་རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱི་ལན་མ་ཐེབས་པར། གོང་གི་དེར་མ་ཁྱབ་ གསུང་དགོས་པ་བྱུང་བའི་ཚེ། སེང་གེའི་ཝ་སྐད་ཤོར་པ་ལགས་སོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱི་ལན་ནི་ཁྱེད་ཀྱིས་མི་ཐེབས་ཏེ། མི་སླུ་བའི་རིག་པ། ཚད་མའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པ་སོགས་སུ་ཁྱེད་རང་ གིས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་གྱིས་རྟོག་སྙིང་ལས། འདི་གསུམ་ལ་རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱི་ལན་མཛད་ནས། ལྡོག་པ་གསུམ་པོ་དེའི་མཚན་ཉིད་ནི། སེལ་ངོར་དངོས་པོ་མིན་པ་རྣམ་པར་བསལ་ ཙམ་དེ། དངོས་པོའི་རང་ལྡོག །སེལ་ངོར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་རྣམ་པར་བསལ་ཙམ་དེ། དངོས་པོའི་དོན་ལྡོག །དེའི་སྟེང་དུ་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པ་རྣམ་པར་བསལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་སོ་སོ་བ་རྣམས་ནི། 2-963 དེའི་གཞི་ལྡོག་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་དོ། །བཟང་ཁམས་ཤིན་ཏུ་ཆེ་མོད། རིགས་པའི་འཕྲང་ལས་ནི་མི་ཐར་ཏེ། རྟོག་ངོར་དངོས་པོ་མིན་པ་རྣམ་པར་བསལ་ཙམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དངོས་པོ་མ་ཡིན་པ་ ལས་ལོག་ཙམ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་དང་། ཁྱོད་དངོས་པོ་དང་གཅིག་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་པོའི་རང་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྟོག་ངོར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་རྣམ་པར་བསལ་ཙམ་ཆོས་ཅན། དངོས་པོའི་ མཚན་ཉིད་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་པའི་དོན་ལྡོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་སེལ་ངོར་བུམ་པ་མིན་པ་རྣམ་པར་བསལ་ཙམ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དངོས་པོའི་མཚན་གཞི་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་པའི་གཞི་ལྡོག་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། ཐལ་འགྱུར་འདི་བཞིའི་ཁྱབ་པ་ཁོ་བོས་མཁས་པའི་མདུན་སར་བཅས་ཤིང་། རྟགས་བཞི་དངོས། འདོད་ལན་བཞི་མི་ཐེབས་ཏེ། ཁྱོད་སྤྱི་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་སེལ་འདིའི་རྣམ་གཞག་ལ་དཔལ་ཤཱཀྱ་ མཆོག་ལྡན་གྱིས་རྟོག་སྙིང་ལས། རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒྲ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དོན་མཐུན་གྱིས་ལོག་ཕྱོགས་རྣམ་པར་བསལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་བློ་ཆོས། གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། དེ་ ལ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མ
【現代漢語翻譯】 因為它們都是三種區分（rnam gcod gsum）的性質。因為它們是定義。這個普遍性對我們雙方來說都是成立的。如果上述第一個理由不成立，那麼由此可推出： 如果聲音是區分，那麼它必須是聲音。如果是聲音，那麼它必須不是區分。此外，有作用的事物（don byed nus pa）作為主題，必然是共相（spyi mtshan），因為它是一種否定（ldog pa），即基礎否定（gzhi ldog）、自性否定（rang ldog）和作用否定（don ldog）這三種否定。依次是：因為它是所知的基礎否定，因為它是作用的自性否定，以及因為它是事物的目的否定。全知者在建立『如果是否定，那麼它必然是共相』的遍及關係時，似乎進入了宗義的意義，但是，如果對這三種否定沒有給出理由不成立的回答，而必須說出『上述的遍及關係不成立』時，那就如同獅子發出了狐貍的聲音。 你無法給出理由不成立的回答，因為你已經說過『不欺騙的知識』是量（tshad ma）的作用否定等等。尊貴的釋迦勝（dpal shAkya mchog ldan）在《分別心要》（rtog snying）中，對這三種否定給出了理由不成立的回答，並且這三種否定的定義是：在排除的境界面前，僅僅排除非事物（dngos po min pa）本身，這是事物的自性否定；在排除的境界面前，僅僅排除無作用（don byed mi nus pa）本身，這是事物的目的否定；在此之上，排除非所知（shes bya ma yin pa）等等各種法，這是它的基礎否定。 雖然您的智慧非常廣大，但您仍然無法逃脫理性的道路。僅僅在分別心的境界面前排除非事物本身，作為主題，必然得出結論：你僅僅是從非事物中分離出來的，並且你與事物是一體的。因為你是事物的自性否定。此外，僅僅在分別心的境界面前排除無作用本身，作為主題，必然得出結論：你是事物的定義。因為你是事物的目的否定。此外，僅僅在排除的境界面前排除非瓶子本身，作為主題，必然得出結論：你是事物的例子。因為你是事物的基礎否定。我將在智者面前提出這四個推論的遍及關係，並且無法給出這四個理由的承認和四個期望的回答，因為你是共相。此外，關於這種排除的分類，尊貴的釋迦勝在《分別心要》中說：『以其自境之聲和分別念，以意義一致的方式排除相反方面的方式作為對境的心法，是排除的定義。』其中，通過其定義的角度，事物的基礎排除和事物
【English Translation】 Because they are all three aspects of exclusion (rnam gcod gsum). Because they are definitions. This pervasion is established as agreeable to both of us. If the first reason above is not established, then it follows that: If sound is an exclusion, then it must be sound. If it is sound, then it must not be an exclusion. Furthermore, that which has the ability to perform a function (don byed nus pa), as the subject, necessarily is a universal (spyi mtshan), because it is a negation (ldog pa), namely, the base negation (gzhi ldog), the self-negation (rang ldog), and the purpose negation (don ldog), all three. In sequence: because it is the base negation of knowable, because it is the self-negation of the ability to perform a function, and because it is the purpose negation of a thing. When the omniscient one establishes the pervasion that 'if it is a negation, then it is necessarily a universal,' it seems to enter into the meaning of the tenet, but if a response of 'the reason is not established' is not given to these three negations, and it becomes necessary to say 'the above pervasion is not established,' then it is like a lion uttering the sound of a fox. You cannot give a response of 'the reason is not established,' because you yourself have stated that 'non-deceptive knowledge' is the purpose negation of valid cognition (tshad ma), and so forth. The venerable Shakya Chokden (dpal shAkya mchog ldan), in the 'Essence of Discrimination' (rtog snying), gave a response of 'the reason is not established' to these three negations, and the definition of these three negations is: In the face of exclusion, merely excluding that which is not a thing (dngos po min pa) itself, that is the self-negation of a thing; in the face of exclusion, merely excluding that which is unable to perform a function (don byed mi nus pa) itself, that is the purpose negation of a thing; and above that, excluding that which is not knowable (shes bya ma yin pa), and so forth, those various qualities are its base negation. Although your wisdom is very vast, you still cannot escape the path of reasoning. Merely excluding that which is not a thing itself in the face of discrimination, as the subject, it necessarily follows that you are merely separated from that which is not a thing, and that you are one with a thing. Because you are the self-negation of a thing. Furthermore, merely excluding that which is unable to perform a function itself in the face of discrimination, as the subject, it necessarily follows that you are the definition of a thing. Because you are the purpose negation of a thing. Furthermore, merely excluding that which is not a vase itself in the face of exclusion, as the subject, it necessarily follows that you are the example of a thing. Because you are the base negation of a thing. I will present the pervasion of these four inferences before the wise, and the acceptance of these four reasons and the responses to the four expectations cannot be given, because you are a universal. Furthermore, regarding the classification of this exclusion, the venerable Shakya Chokden said in the 'Essence of Discrimination': 'The mental dharma that takes as its object the manner of excluding the opposite side in a way that agrees in meaning with the sound and discrimination of its own object, is the definition of exclusion.' Among these, from the perspective of its definition, the base exclusion of a thing and the thing
ེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་གཉིས། མཚན་ཉིད་རིམ་པ་བཞིན་རང་གི་ཡུལ་ཅན་སྒྲ་རྟོག་གིས་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་དང་། ནུས་པ་རྣམ་པར་བསལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་བློ་ཆོས་སོ། ། 2-964 རྟེན་གྱི་སྒོ་ནས་དངོས་པོ། དངོས་མེད། གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་པའི་སྒྲ་དོན་གསུམ། ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་བློ་སེལ་དང་སྒྲ་སེལ་གཉིས་ཞེས་སོགས་དང་། སྒྲུབ་པ་ལ་སྣང་བའི་སྒྲུབ་པ་དང་སེལ་བའི་ སྒྲུབ་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་དེས། སྣང་འཇུག་དང་སྒྲུབ་འཇུག་གི་དུས་ཀྱི་སྒྲུབ་པའི་གོ་ཆོད་ཀྱང་། དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྒྲུབ་པའི་གོ་མི་ཆོད། དགག་པ་ལ་མ་ཡིན་དགག་དང་། མེད་ དགག་གཉིས་ཡོད་པའི་མ་ཡིན་དགག་དེ་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཡང་། སྤྱིར་དགག་པ་གོ་ཆོད་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན། གཞན་སེལ་ལམ་སྤྱི་མཚན་ཡིན་ན། དགག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་བྲིས་སོ། ། འོ་ན་ཁྱོད་ལ་ཡང་། གཞན་སེལ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། གཞན་སེལ་ལ་དེ་གཉིས་སུ་གྲངས་ངེས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ ཅན་གྱིས་ཤོག །འདོད་ན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་གཞན་སེལ་དེ་གཉིས་གང་རུང་མིན་པའི་གཞན་སེལ་ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དེར་ཐལ། ཁྱེད་རང་གིས་རིགས་གཏེར་ཊཱིཀྐར། མེད་པ་གཞན་སེལ་ མེད་དགག་ཏུ། །བཤད་པ་ལྟར་ན་ཤེས་བྱ་སོགས། །མ་ཡིན་དགག་གི་ཁྱད་པར་འགའ། །གཉིས་པོར་བསྡུས་ནུས་མིན་པ་ཡི། །ཕུང་གསུམ་པ་རྣམས་དངོས་པོ་དང་། །དངོས་མེད་དང་ནི་གཉིས་ཀ་ལ། །བརྟེན་པའི་སྒྲ་དོན་ཞེས་བྱ་བ། ། 2-965 རྣམ་གསུམ་བཤད་པ་དེར་འདུས་སོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མཁས་པ་གོ་ཤཱག་རྣམ་གཉིས་ཀྱིས། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་དང་། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་དོན་གཅིག་ཏུ་མཛད་པས། རང་ཉིད་ལ་ དཀའ་གནད་དུ་མ་ཤར་བའི་ཚེ། དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་གྱིས། དཀའ་གནད་དེ་གསལ་པོར་གཟིགས་ཏེ་ཐོག་མར། སེལ་བ་ལ་ནི་སེལ་ངོ་ཡི། །དངོས་དང་དངོས་མེད་རྣམ་གཉིས་པོ། །ཡོད་དང་མེད་པའི་གཞན་ སེལ་ལོ། །དེ་ཕྱིར་སེལ་ངོའི་ཆོས་ཐམས་ཅད། །ཡོད་མེད་གཞན་སེལ་གཉིས་སུ་བསྡུས། །ཞེས། གཞན་སེལ་ཡིན་ན་ཡོད་མེད་གཉིས་ཀྱི་གཞན་སེལ་གཉིས་པོ་གང་རུང་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་བཅས་མ་ཐག་ཏུ། མེད་ པ་གཞན་སེལ་དང་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་དོན་གཅིག་ཏུ་ཁས་བླངས་པའི་ནང་འགལ་བསྟན་པའི་མོད་ལ། དེ་གཉིས་གང་རུང་དུ་མ་འདུས་པའི་གཞན་སེལ་ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ཞིག་ཀྱང་ཁས་ལེན་ཞེས་ སྨྲ་དགོས་པ་བྱུང་བ་ནི། ཝ་སྐད་རང་ཤུགས་ལ་ཤོར་བའོ། །འོ་ན་ཁྱོད་རང་ཇི་ལྟར་སྨྲ་སྙམ་ན། སྔར་གཞུང་གི་སྐབས་སུ་བཤད་པ་ལས་ཕལ་ཆེར་རྟོགས་ནུས་མོད། གོ་བདེ་བར་ཅུང་ཟད་ བཤད་ན། ཡུལ་སྣང་སེལ་བཤད་པ་དང་། ཡུལ་ཅན་འཇུག་པ་རྣམ་གཉིས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ། སྤྱི
【現代漢語翻譯】 其他排除（藏文：གཞན་སེལ་，含義：other-exclusion）的兩種方式：按照次第，指的是自己的所緣境，聲音概念無法實現其作用，以及通過排除作用的方式來作為所緣境的心法。 從所依的角度來說，有事物（藏文：དངོས་པོ།，含義：existent），非事物（藏文：དངོས་མེད།，含義：non-existent），以及依賴於二者的聲音概念三種。從所緣境的角度來說，有心的排除和聲音的排除兩種等等。在建立方面，有顯現的建立和排除的建立兩種。前者在顯現和進入的階段能夠起到建立的作用，但不能起到區分肯定和否定的建立的作用。否定方面，有非是之否定（藏文：མ་ཡིན་དགག་，含義：negation of being）和無之否定（藏文：མེད་དགག་，含義：negation of absence）兩種，其中非是之否定是排除的建立，但因為普遍來說否定更有效，所以如果是其他排除或者總相，那麼一定是否定等等。 那麼對你來說，如果是其他排除，那麼一定是事物的其他排除和非事物的其他排除中的一種，因為其他排除必定是這兩種。如果承認，那麼請用所知（藏文：ཤེས་བྱ་，含義：knowable）作為法稱。如果承認不是，那麼你就是非這二者中的任何一個的其他排除的第三類。這個理由是，你自己的《理智寶藏論釋》（藏文：རིགས་གཏེར་ཊཱིཀྐར།）中說：『無為其他排除，是無之否定。如所知等，非是之否定的差別，無法歸納於二者，第三類是事物和非事物，以及依賴於二者的聲音概念。』 在那裡解釋的三種都包括在內。因此，兩位智者果釋迦（藏文：གོ་ཤཱག་，含義：Go Shak）將非事物的其他排除和無之否定的其他排除視為相同。當自己沒有遇到困難時，尊貴的釋迦勝（藏文：དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་，含義：Pal Shakya Chokden）清楚地看到了這個困難，一開始就說：『排除分為，事物和非事物兩種，有和無的其他排除。因此，所有排除的法，都歸納為有無的其他排除。』緊接著，就指出了承認無為其他排除和無之否定的其他排除相同所存在的矛盾，並且還必須承認一個不屬於這二者的其他排除的第三類，這就像是狐貍的叫聲自然而然地發出來了。那麼你認為應該怎麼說呢？雖然從之前論典的章節中大致可以理解，但爲了便於理解，稍微解釋一下，就是所緣境顯現的排除和所緣境進入的兩種方式。第一種方式中，總的...
【English Translation】 The two types of other-exclusion (Tibetan: གཞན་སེལ་, meaning: other-exclusion): In sequence, it refers to one's own object of focus, where sound-concepts cannot fulfill their function, and the mental dharma that takes the object as its focus through the method of excluding function. From the perspective of the basis, there are three: existent (Tibetan: དངོས་པོ།, meaning: existent), non-existent (Tibetan: དངོས་མེད།, meaning: non-existent), and sound-concepts that rely on both. From the perspective of the object of focus, there are two: the exclusion of mind and the exclusion of sound, and so on. In terms of establishment, there are two: manifest establishment and exclusion establishment. The former can serve the purpose of establishment during the stages of manifestation and entry, but it cannot serve the purpose of establishment that distinguishes between affirmation and negation. In terms of negation, there are two: non-affirming negation (Tibetan: མ་ཡིན་དགག་, meaning: negation of being) and absence negation (Tibetan: མེད་དགག་, meaning: negation of absence). The non-affirming negation is the establishment of exclusion, but because negation is generally more effective, if it is other-exclusion or a general characteristic, then it must be negation, and so on. So, for you, if it is other-exclusion, then it must be either the other-exclusion of existents or the other-exclusion of non-existents, because other-exclusion is necessarily one of these two. If you admit it, then please use 'knowable' (Tibetan: ཤེས་བྱ་, meaning: knowable) as the subject. If you admit that it is not, then you are a third category of other-exclusion that is neither of these two. The reason is that in your own 'Commentary on the Treasury of Reasoning' (Tibetan: རིགས་གཏེར་ཊཱིཀྐར།), it says: 'Absence is other-exclusion, it is absence negation. Like knowables, etc., the difference of non-affirming negation, cannot be included in the two, the third category is existents and non-existents, and sound-concepts that rely on both.' The three explained there are all included. Therefore, the two scholars Go Shak (Tibetan: གོ་ཤཱག་, meaning: Go Shak) considered the other-exclusion of non-existents and the other-exclusion of absence negation to be the same. When he himself did not encounter difficulties, the venerable Shakya Chokden (Tibetan: དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་, meaning: Pal Shakya Chokden) clearly saw this difficulty and initially said: 'Exclusion is divided into two: existents and non-existents, the other-exclusion of existence and non-existence. Therefore, all the dharmas of exclusion are included in the other-exclusion of existence and non-existence.' Immediately after, he pointed out the contradiction in admitting that absence is the same as the other-exclusion of absence negation, and it must also be admitted that there is a third category of other-exclusion that does not belong to these two, which is like the sound of a fox naturally coming out. So, what do you think should be said? Although it can be roughly understood from the previous chapter of the text, to make it easier to understand, let me explain it a little: the exclusion of the appearance of the object and the two ways in which the object enters. In the first way, the general...
ར་སྣང་བ་ཙམ་ནི། རྟོག་མེད་ཀྱི་སྣང་ཡུལ་ལ་འཇོག་པས་ཤེས་བྱ་དང་དོན་གཅིག་ཀྱང་། སྣང་སེལ་གྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་སྣང་བ་ནི། 2-966 རྟོག་མེད་ཤེས་པའི་འཛིན་སྟངས་ལ་འཇོག་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ༈ སེལ་བ་ལ་མཚན་ཉིད་རྣམ་གྲངས་དབྱེ་བ་ལ། མིང་ཙམ་གྱི་དབྱེ་བ། སེལ་བ་ལ་མཚན་ཉིད་རྣམ་གྲངས་དབྱེ་བ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ནི། གཞན་ལྡོག་དེ་སེལ་བའི་མཚན་ཉིད། གཉིས་པ་རྣམ་གྲངས་ནི། མིང་གི་ རྣམ་གྲངས་ཙམ་ལ། སེལ་བ། གཞན་སེལ། གཞན་ལྡོག །སྤྱི་མཚན། སྤྱི། སྒྲ་དོན། འདྲེས་པ། འབྲེལ་པ། རྣམ་གཅོད། ལྡོག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས། རྩ་འགྲེལ་གྱི་སྒྲ་ཟིན་ལྟར་ཁས་ལེན་ལ། དང་པོ་བཞི་དོན་ གཅིག་ཡིན་ཡང་། ལྷག་མ་རྣམས་མ་ཡིན་ཏེ། སྐབས་སོ་སོར་ཕྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དབྱེ་བ་ལ། མིང་ཙམ་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། དགག་བྱའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ། བློའི་གཞན་ སེལ། དོན་རང་མཚན་གྱི་གཞན་སེལ། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་དང་གསུམ། དང་པོ་ལ། མཚན་ཉིད་དབྱེ་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒྲ་རྟོག་གིས་དངོས་འགལ་བཅད་པའི་ཆ་ནས་བཞག་ པའི་སྒྲ་དོན་དེ་དེའི་མཚན་ཉིད། བློ་སེལ། སྒྲ་སེལ། དོན་སྤྱི། སྒྲ་སྤྱི། སྒྲ་དོན་རྣམས་དོན་གཅིག །གཉིས་པ་ལ་དབྱེ་ན་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་ གཞན་སེལ་གཉིས། དེ་གཉིས་ལ་མཚན་ཉིད། རྣམ་གྲངས། དབྱེ་བ། མཚན་གཞིའི་སྟེང་དུ་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་བསྡུ་བ་དང་བཞི། དང་པོ་ནི། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་སྒྲ་དོན། ཡང་ན་རང་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་དངོས་པོའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་སྣང་བའི་སྒྲ་དོན་དེ། 2-967 དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་གྱི་མཚན་ཉིད། གཉིས་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ལས་བཟློག་ཏེ་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ་རྣམ་གྲངས་ལ། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ། ཡོད་པ་ གཞན་སེལ་གསུམ་དོན་གཅིག །དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ། མེད་པ་གཞན་སེལ་གསུམ་དོན་གཅིག །འདིར་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། སྒྲུབ་པའི་གཞན་སེལ་དོན་མི་གཅིག་ཏེ། དངོས་ པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། བློ་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཀྱང་། སྒྲུབ་པའི་གཞན་སེལ་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། དགག་པའི་གཞན་སེལ་མ་ཡིན་དགོས་ཏེ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་ སེལ་ཡིན་ན། བློ་སེལ་ཡིན་དགོས། གཅིག་ཤོས་ལ་དེ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དབྱེ་བ་ལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ལ། མངོན་ལྐོག་གི་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་གཉིས། དང་པོ་ནི། རང་འཛིན་རྟོག་པ་འདྲེན་བྱེད་མངོན་སུམ་གྱིས་དྲངས་པའི་རྟོག་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་དོན་དམ་གྱི་རྣམ་པ་ལ་བྱེད། །གཉིས་པ་དེ་ལ། རྗེས་དཔག །ལོག་ཤེས། ཐེ་ཚོམ
【現代漢語翻譯】 僅僅是顯現，被安立為無分別的顯現之境，與所知相同。但通過破除顯現而區分的顯現， 已闡述為安立在無分別智慧的執持方式上。 關於遮除的體性、名稱、分類，首先是名稱的分類。 遮除有體性、名稱、分類三種，第一是：他體返還即是遮除的體性。第二是名稱： 僅僅是名稱的類別，如：遮除、他遮、他體返還、總相、總、語義、混合、關聯、決斷、返還等等。按照根本和註釋的詞語來承認，雖然前四個意義相同， 但其餘的則不然，因為需要在不同的場合進行區分。第三是分類，有名稱的分類和從所破的角度進行的分類兩種。第一種分為： 意識的他遮、自相義的他遮、無遮的他遮三種。第一種又分為兩種體性的分類。第一種是：以自己的境之聲分別念，從斷除實相違的角度安立的語義，即是它的體性。 意識遮、聲音遮、義共相、聲音共相、聲音意義等意義相同。第二種分類為：依賴於實物的意識他遮和依賴於非實物的意識他遮兩種。 這兩種有體性、名稱、分類、在體性基礎上總結要點四個方面。第一是：依賴於實物的語義，或者顯現為具有實物形象的自執分別唸的語義， 是依賴於實物的意識他遮的體性。第二種的體性與此相反，可以理解。第二是名稱的類別：依賴於實物的意識他遮、實物他遮、有法他遮三種意義相同。 依賴於非實物的意識他遮、非實物他遮、無法他遮三種意義相同。這裡實物他遮和成立他遮意義不同，如果是實物他遮， 則周遍于意識遮，但不周遍於成立他遮。如果是非實物他遮，則必須不是破除他遮，因為如果是非實物他遮， 則必須是意識遮，另一種則必須不是。第三是分類：實物他遮分為：依賴於現前和隱蔽的實物的他遮兩種。第一種是： 對作為自執分別念引導者的現量所引導的分別念之境的勝義形象起作用。第二種是：后比量、邪見、懷疑。
【English Translation】 Mere appearance is established as the object of non-conceptual appearance, and is the same as knowable. However, appearance that is distinguished by eliminating appearance, has already been explained as being established on the way of holding of non-conceptual wisdom. Regarding the characteristics, names, and divisions of elimination, first is the division of names. Elimination has three aspects: characteristics, names, and divisions. The first is: other-reversal is the characteristic of elimination. The second is names: Merely categories of names, such as: elimination, other-elimination, other-reversal, general characteristic, general, meaning of sound, mixture, relation, determination, reversal, etc. These are acknowledged according to the words of the root and commentary, although the first four have the same meaning, the rest are not, because they need to be distinguished in different situations. The third is division, which has two types: division of names and division from the perspective of what is to be negated. The first type is divided into: other-elimination of mind, other-elimination of self-characterized object, and other-elimination of non-affirmation. The first type is further divided into two types of characteristics. The first is: the meaning of sound established from the perspective of cutting off actual contradiction by the sound concept that is the object of itself, that is its characteristic. Mind-elimination, sound-elimination, general meaning, general sound, sound-meaning, etc., have the same meaning. The second type is divided into: other-elimination of mind that relies on real objects and other-elimination of mind that relies on non-real objects. These two have four aspects: characteristics, names, divisions, and summarizing the key points on the basis of the characteristics. The first is: the meaning of sound that relies on real objects, or the meaning of sound that appears as having the form of real objects to the self-grasping concept, is the characteristic of other-elimination of mind that relies on real objects. The characteristic of the second type is the opposite of this, and can be understood. The second is the category of names: other-elimination of mind that relies on real objects, other-elimination of real objects, and other-elimination of existent phenomena have the same meaning. Other-elimination of mind that relies on non-real objects, other-elimination of non-real objects, and other-elimination of non-existent phenomena have the same meaning. Here, other-elimination of real objects and establishing other-elimination do not have the same meaning, because if it is other-elimination of real objects, then it is pervasive with mind-elimination, but it is not pervasive with establishing other-elimination. If it is other-elimination of non-real objects, then it must not be eliminating other-negation, because if it is other-elimination of non-real objects, then it must be mind-elimination, and the other one must not be. The third is division: other-elimination of real objects is divided into: other-elimination that relies on manifest and hidden real objects. The first is: it acts on the ultimate image that has become the object of the concept led by the manifest perception that guides the self-grasping concept. The second is: subsequent inference, wrong knowledge, doubt.
་གྱི་འཇུག་ཚུལ་ལས་ཕྱེ་བའི་ གཞན་སེལ་གསུམ། གཉིས་པའི་མཚན་གཞི་ལ། སྡེ་བདུན་རབ་གསལ་ལས། སྒྲ་རྟག་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བཅད་པའི་སྒོ་ནས་སྒྲ་རྟག་པར་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ནི། མི་འཐད་དེ། 2-968 དབྱེ་བ་གསུམ་པོ་དེ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་གྱི་དབྱེ་བ་གང་ཞིག །གང་གི་མཚན་གཞི་དེ་དེ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རིམ་བཞིན། བུམ་ལྡན་གྱི་གཞིར་བུམ་པ་ཡོད་པར་འཛིན་པའི་རྗེས་དཔག་ ལ་སྣང་བའི་བུམ་པ་ཡོད་པའི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུ་དང་། བུམ་པས་ས་དག་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་བུམ་པ་ཡོད་པར་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་བུམ་པ་ཡོད་པའི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུ་དང་། བུམ་པ་ཡོད་མེད་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཐེ་ཚོམ་ལ་སྣང་བའི་བུམ་པ་ཡོད་པའི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུའོ། །དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་བློའི་གཞན་སེལ་ལ་དབྱེ་ན་དགག་བྱ་ཤེས་བྱ་ལ་སྲིད་མི་སྲིད་ གཉིས་སོ། །བཞི་པ་གནད་བསྡུ་བ་ནི། བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་དང་། བུམ་མིན་གྱི་དོན་སྤྱི་ལྟ་བུའི་སྟེང་དུ། བློ་སེལ་སྤྱི་དང་། དབྱེ་བ་གཉིས་པོ་དེ་གཏན་ལ་ཕབ་པར་བྱ་སྟེ། བུམ་པའི་དོན་ སྤྱི་དེ་ལ། གཞན་སེལ། སེལ་བ། རྣམ་གཅོད། ཅེས་བྱ་སྟེ། བསལ་གཞི་བུམ་པའི་སྟེང་དུ། སེལ་བྱེད་སྒྲ་དང་རྟོག་པས། བསལ་བྱ་བུམ་མིན་བསལ་བ་ལ་ལྟོས་ཏེ་བཞག་པའི་སྒྲོ་བཏགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཚེ་ན། སེལ་བྱེད་སྒྲ་རྟོག་དང་། བསལ་གཞི་བུམ་པ་ལྟ་བུ་ནི། གཞན་སེལ་མིན་ཏེ། རང་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བུམ་པ་བུམ་མིན་པ་སྟོང་ཙམ་ནི། གཞན་སེལ་ཡིན་ཡང་། བློ་སེལ་མིན་ཏེ། 2-969 ཡུལ་ཅན་སྒྲ་རྟོག་གིས་བསལ་བྱ་བསལ་བ་ལ་མ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་དེ་ལ་གཞན་ལྡོག་དང་ལྡོག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བུམ་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་བུམ་མིན་ལས་ལྡོག་ པ་ལྟ་བུར་སྣང་བའི་ཕྱིར། དོན་སྤྱི་ཞེས་བྱ་སྟེ། དོན་ལྟོ་ལྡིར་བ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར། སྒྲ་སྤྱི་ཞེས་བྱ་སྟེ། ལྟོ་ལྡིར་བ་ལ་བུམ་པ་ཞེས་བརྗོད་པའི་སྒྲ་རྟོག་གི་རྗེས་ སུ་འབྲང་བའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་འདྲེས་པ་དང་འབྲེལ་བ་དང་སྤྱི་མཚན་ཞེས་བྱ་སྟེ། བུམ་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་བུམ་གསལ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་འདྲེས་པ་ལྟ་བུར་སྣང་བ་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བྲག་ ཏུ་འདི་ལ་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ལམ། ཡོད་པ་གཞན་སེལ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བུམ་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་བཅད་ནས། དོན་བྱེད་ནུས་པ་བུམ་པ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལ་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་འཇོག་པའི་གཞི་འམ་རྟེན་བུམ་པ་དེ་དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་དེ་བཞིན་དུ། བུམ་པ་མིན་པའི་དོན་སྤྱི་དེ་ལ། སྤྱིར་གཞན་སེལ་སོགས་སུ་འཇོག་པའི་ཤེས་བྱེད་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། བྱེ་བྲག་ཏུ་འདི་ལ་དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཞ
【現代漢語翻譯】 將從『如何運用』中分離出來的三種他者排除。第二個例子的基礎是，在《七部論釋》中說：『例如，在執持聲音為常的分別念中，通過斷除聲音無常的方式，聲音顯現為常。』這種說法是不合理的。 這三種區分是什麼？是實事（事物）的他者排除的哪種區分？因為哪個例子的基礎不是那個。 因此，依次類推，在持有瓶子的基礎上，在持有瓶子的后得智中，顯現的瓶子存在的總相，以及在瓶子使地面乾淨的地方，在持有瓶子的分別念中，顯現的瓶子存在的總相，以及在對瓶子存在與否猶豫不決的懷疑中，顯現的瓶子存在的總相。 如果將依賴於非實事的心的他者排除進行區分，那麼對於所破的認識對像來說，存在與不存在兩種情況。 第四，總結要點：在瓶子的總相和非瓶子的總相之上，要確定心的排除總相和這兩種區分。瓶子的總相，被稱為『他者排除』、『排除』、『決斷』，因為在排除對像瓶子的基礎上，排除者聲音和分別念，依賴於所排除的非瓶子而被安立，所以是假立的。 那時，排除者聲音和分別念，以及排除對像瓶子等，不是他者排除，因為是自相。瓶子和成千上萬的非瓶子，雖然是他者排除，但不是心的排除，因為有境聲音和分別念不依賴於所排除的排除對象。 同樣，瓶子的總相被稱為『他者返還』和『返還』，因為在持有瓶子的分別念中，顯現為從非瓶子中返還。被稱為『總相』，因為顯現為肚子鼓脹的樣子。被稱為『聲音總相』，因為跟隨用『瓶子』來稱呼肚子鼓脹的聲音和分別念。 同樣，被稱為『混合』、『關聯』和『總特徵』，因為在持有瓶子的分別念中，顯現為瓶子清晰地混合在一起等等。特別地，這被稱為實事（事物）的他者排除，或者有者的他者排除，因為在持有瓶子的分別念中，斷除不能起作用的，顯現為能起作用的瓶子等的樣子。 這被稱為依賴於實事（事物）的他者排除，因為安立它的基礎或所依瓶子是實事（事物）。同樣，非瓶子的總相，通常與之前安立為他者排除等的認識方式相同，但特別地，這被稱為非實事的他者排除。
【English Translation】 The three other-exclusions separated from the way of application. The basis of the second example is, as stated in the 'Seven Treatises Clearly Explained': 'For example, in the conceptualization that holds sound to be permanent, it appears as permanent sound by cutting off the impermanence of sound.' This is not reasonable. Which of the three divisions is it? Which division of the other-exclusion of entities? Because the basis of which example is not that. Therefore, sequentially, like the general meaning of the existence of a vase appearing in the subsequent inference of holding a vase on the basis of having a vase, and like the general meaning of the existence of a vase appearing in the conceptualization of holding a vase in a place where the vase cleans the ground, and like the general meaning of the existence of a vase appearing in the doubt of doubting whether a vase exists or not. If the other-exclusion of mind relying on non-entities is divided, then for the object to be negated, there are two possibilities: existence and non-existence. Fourth, summarizing the key points: On top of the general meaning of a vase and the general meaning of a non-vase, the general mind-exclusion and these two divisions should be determined. The general meaning of a vase is called 'other-exclusion', 'exclusion', 'determination', because on top of the object of exclusion, the vase, the excluder, sound and conceptualization, rely on the excluded non-vase to be established, so it is imputed. At that time, the excluder, sound and conceptualization, and the object of exclusion, such as a vase, are not other-exclusions, because they are self-characteristics. A vase and thousands of non-vases, although they are other-exclusions, are not mind-exclusions, because the subject-possessing sound and conceptualization do not rely on the excluded object of exclusion. Similarly, the general meaning of a vase is called 'other-reversal' and 'reversal', because in the conceptualization of holding a vase, it appears as reversing from a non-vase. It is called 'general meaning', because it appears in the form of a bulging belly. It is called 'sound general', because it follows the sound and conceptualization of saying 'vase' to the bulging belly. Similarly, it is called 'mixture', 'relation', and 'general characteristic', because in the conceptualization of holding a vase, the clear vases appear to be mixed together, etc. In particular, this is called the other-exclusion of entities or the other-exclusion of existents, because in the conceptualization of holding a vase, cutting off what cannot perform a function, it appears in the form of a vase that can perform a function. This is called the other-exclusion relying on entities, because the basis or support for establishing it, the vase, is an entity. Similarly, the general meaning of a non-vase is generally the same as the previous way of knowing that establishes it as other-exclusion, etc., but in particular, this is called the other-exclusion of non-entities.
ེས་བྱ་སྟེ། བུམ་པ་མིན་པ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ལ། བུམ་པ་མིན་པ་དེ། 2-970 དངོས་མེད་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། དངོས་མེད་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་སེལ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འཇོག་གཞི་བུམ་མིན་དེ་དངོས་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན། བསལ་གཞི་བུམ་མིན་གྱི་སྟེང་དུ། སེལ་ བྱེད་བུམ་མིན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དང་རྟོག་པས་བསལ་བྱ་བུམ་པ་བསལ་བའི་ཚེ་ན་སེལ་བྱེད་སྒྲ་རྟོག་རང་མཚན་ཡིན་པ་དང་། བསལ་གཞི་བུམ་མིན་མེད་དགག་ཡིན་པས་བློ་སེལ་དུ་མི་རུང་ལ། སེལ་བྱེད་སྒྲ་རྟོག་གིས་བུམ་པ་བཅད་ཙམ་ལ་ལྟོས་ཏེ་བཞག་པའི་སྒྲ་སྤྱི་འམ་དོན་སྤྱི་ནི། སྒྲའི་གཞན་སེལ་དང་བློའི་གཞན་སེལ་ཞེས་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། །དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་དགོངས་པ་རྫོགས་ པར་གྱུར་ཅིག །གཉིས་པ་དོན་རང་མཚན་གྱི་དངོས་པོ་གཞན་སེལ་དང་དངོས་པོ་དོན་གཅིག་ཅིང་། དེ་ཡིན་ན་གཞན་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་བོ།། །།གསུམ་པ་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་འོག་ནས་འཆད། ༈ དགག་བྱའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ། གཉིས་པ་ དགག་བྱའི་སྒོ་ནས། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་དང་། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་གཉིས། དེ་གཉིས་ལ་མཚན་ཉིད། རྣམ་གྲངས། མཚན་གཞི་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི། རང་གི་དགག་བྱ་བཀག་ཤུལ་དུ་ཆོས་ གཞན་སྒྲུབ་པ་དངོས་སུ་མི་འཕན་པ་དང་། འཕེན་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་རྣམ་གྲངས་ནི། མ་ཡིན་དགག །མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ། སྒྲུབ་པའི་གཞན་སེལ། སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ། དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཚོགས་པ་དང་ལྔ་དོན་གཅིག ། 2-971 མེད་དགག །མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ། དགག་པའི་གཞན་སེལ། སེལ་བའི་དགག་པ། དགག་རྐྱང་དང་ལྔ་དོན་གཅིག །དེ་ལྟར་འཐད་དེ། རང་འགྲེལ་ལས། དེས་ན་སེལ་བའི་དགག་སྒྲུབ་གཉིས་དང་། མེད་དགག་མ་ཡིན་ དགག་དོན་གཅིག་གོ། །ཅེས་དང་། དཔེར་ན་བུམ་པ་མེད་པ་དང་བུམ་པ་མེད་པའི་ས་ཕྱོགས་ལྟ་བུ་དགག་པ་རྐྱང་པ་དང་། དགག་སྒྲུབ་ཚོགས་པའོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རང་ལུགས་པ་ཁ་ ཅིག་ཀྱང་། སྤྱི་མཚན་ཡིན་ན་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཁྱབ་པ་བློར་མི་ཤོང་ཞིང་། སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན་མ་ཡིན་དགག་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ལ་འཆོར་ཆས་བྱེད་པ་ནི། རང་གཞན་གྱི་གྲུབ་མཐའི་རྣམ་དབྱེ་ མ་ཕྱེད་ཅིང་། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཅི་ལ་ཟེར་མིང་དོན་མ་འཕྲོད་པའི་རྣམ་འགྱུར་ཡིན་པས་སྨྲ་བ་ཉུང་ན་མཛེས་སོ། །དེས་ནས་གཞན་སེལ་བརྟག་པའི་དངོས་བསྟན་གྱི་ཡོད་མེད་ཀྱི་གཞན་ སེལ་གཉིས་ཆར། བློ་སེལ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་འདིའི་མེད་པ་གཞན་སེལ་དང་། མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་འགལ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན། དོན་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་བར་དམིགས་ལ། གཞན་སེལ་བརྟག་པ་འདིར་ མེད་དགག་དང་མ་ཡིན་དགག་གཉིས་མི་འཆད་པ་ནི། མཚན་ཉིད་བརྟག་པར། སྣང་བ་དངོས་པོའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན། །སེལ་བ་ལ་ནི་དགག་སྒྲུབ་གཉིས། ཞེས་འཆད་པ་ལ་དགོ
【現代漢語翻譯】 要知道，對於執持非瓶的分別念來說，這個非瓶， 因為顯現為非實有的行相，並且依賴於非實有，所以稱為『遣余』，因為安立的基礎——非瓶——是非實有。因此，在所遣除的基礎——非瓶之上， 當遣除者——表達非瓶的語詞和分別念——遣除所遣除的瓶子時，遣除者的語詞和分別念是自相，而所遣除的基礎——非瓶——是無遮，因此不能作為破除的對象。 遣除者的語詞和分別念僅僅依賴於對瓶子的遮斷而安立的語詞總相或意義總相，被稱為語詞的遣余和意識的遣余。愿《三萬頌般若經》（梵文：Arya Triśatikā Prajñāpāramitā Sūtra，聖三萬頌智慧度經）的意旨圓滿實現！第二，實有自相的事物與遣余是意義相同，如果是它，那麼遍是遣余。 第三，無遮的遣余將在下文解釋。 從所破的角度進行分類： 第二，從所破的角度，有非是遮的遣余和無遮的遣余兩種。這兩種各有定義、名稱和例子三種。 第一種是：自己的所破被遮止后，並不直接引出其他法，以及引出其他法，這兩種的定義。 第二種是名稱：非是遮、非是遮的遣余、成立的遣余、遣除的成立、遮成立二者集合，這五個意義相同。 無遮、無遮的遣余、遮止的遣余、遣除的遮止、純粹的遮止，這五個意義相同。這樣說是合理的，因為在《自釋》中說：『因此，遣除的遮成立二者，以及無遮非是遮意義相同。』 例如，沒有瓶子和沒有瓶子的處所，就像純粹的遮止和遮成立的集合。因此，有些自宗派的人，如果認為總相是遣余的周遍關係無法理解，並且認為如果是成立就是非是遮的周遍關係會出錯， 這是因為沒有區分自宗和他宗的宗義，並且不理解什麼是非是遮的遣余，這是名實不符的表現，所以少說是好的。因此，對於考察遣余的直接顯示的『有』和『無』的兩種遣余， 僅僅是意識的破除，因此這裡的『無』的遣余和無遮的遣余是完全相違的。因此，容易誤認為意義相同。而在此考察遣余中不解釋無遮和非是遮兩種，是因為在定義考察中說：『顯現是實有境，遣除則有遮成立二者。』這樣說的緣故。
【English Translation】 Know that, for the conceptualization that grasps the non-pot, that non-pot, because it appears as the aspect of non-entity and relies on non-entity, is called 'other-exclusion (gzhan sel)'. Because the basis of establishment—the non-pot—is a non-entity. Therefore, on the basis of what is to be excluded—the non-pot, when the excluder—the word and conceptualization that express the non-pot—excludes the pot to be excluded, the word and conceptualization of the excluder are self-characterized (rang mtshan), and the basis of exclusion—the non-pot—is a non-affirming negation (med dgag), so it cannot be the object of refutation. The general sound or general meaning that the word and conceptualization of the excluder rely on, merely in relation to the cutting off of the pot, is established as the other-exclusion of sound and the other-exclusion of consciousness. May the intention of the Three Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra (梵文：Arya Triśatikā Prajñāpāramitā Sūtra，聖三萬頌智慧度經) be completely fulfilled! Second, a real self-characterized thing and other-exclusion are the same in meaning, and if it is that, then it is pervasively other-exclusion. Third, the other-exclusion of non-affirming negation will be explained below. Classification from the perspective of what is to be negated: Second, from the perspective of what is to be negated, there are two types of other-exclusion: non-affirming negation (ma yin dgag) and non-affirming negation (med dgag). These two each have three aspects: definition, names, and examples. The first is: the definition of the two, that after one's own object of negation is negated, it does not directly bring about another phenomenon, and that it does bring about another phenomenon. The second is the names: non-affirming negation, other-exclusion of non-affirming negation, other-exclusion of establishment, establishment of exclusion, and the collection of both negation and establishment, these five are the same in meaning. Non-affirming negation, other-exclusion of non-affirming negation, other-exclusion of negation, negation of exclusion, and pure negation, these five are the same in meaning. It is reasonable to say so, because in the 'Self-Commentary' it says: 'Therefore, the two of exclusion and establishment of exclusion, and non-affirming negation and non-affirming negation are the same in meaning.' For example, the absence of a pot and the place where there is no pot are like pure negation and the collection of negation and establishment. Therefore, some of our own school, if they think that the pervasion that a general characteristic is other-exclusion cannot be understood, and that it is wrong to think that if it is establishment, it is pervasively non-affirming negation, this is because they have not distinguished the tenets of their own and other schools, and they do not understand what is meant by other-exclusion of non-affirming negation, which is a manifestation of not matching name and meaning, so it is better to speak less. Therefore, for the two other-exclusions of 'existence' and 'non-existence' that are directly shown in the examination of other-exclusion, it is only the refutation of consciousness, so the other-exclusion of 'non-existence' here and the other-exclusion of non-affirming negation are completely contradictory. Therefore, it is easy to mistakenly think that they are the same in meaning. And the reason why non-affirming negation and non-affirming negation are not explained in this examination of other-exclusion is because in the examination of definition it says: 'Appearance is the object of reality, exclusion has both negation and establishment.' That is why.
ངས་སོ་ཞེས་དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པས། 2-972 འཇམ་མགོན་ས་སྐྱ་པའི་དགོངས་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་འདི་ཁོ་བོས་བློ་གྲོས་ཀྱིས་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་ལ་བློ་ཆུང་གིས་དོགས་པ་འདི་ལྟར་སྤངས་དགོས་ཏེ། འོ་ན་དངོས་མེད་དངོས་ མེད་དུ་འཛིན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྟོང་བ་ཆོས་ཅན། བློ་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དངོས་མེད་ཀྱི་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བུམ་པ་ཆོས་ ཅན། བློ་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དོན་རང་མཚན་གྱི་གཞན་སེལ་གང་ཞིག །དོན་རང་མཚན་དང་དངོས་པོ་དོན་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། བརྡ་ཆད་ཀྱི་བཞག་མཚམས་མི་ འདྲ་སྟེ། ཁྱོད་རང་ལ་དོན་རང་མཚན་མིན་པའི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་བ་ཆོས་ཅན། དོན་རང་མཚན་གྱི་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། མི་ རྟག་པའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་རང་མཚན་གྱི་གཞན་སེལ་གང་ཞིག །དེ་གཉིས་དོན་ཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན། གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེས་སོགས་མཚུངས་སོ། །ཡང་བུམ་པ་མེད་པའི་ས་ ཕྱོགས་ཆོས་ཅན། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། མ་ཡིན་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དེར་ཐལ། རང་འགྲེལ་ལས། དཔེར་ན་བུམ་པ་མེད་པ་དང་། བུམ་པ་མེད་པའི་ས་ཕྱོགས་ལྟ་བུ་དགག་པ་རྐྱང་པ་དང་། 2-973 དགག་སྒྲུབ་ཚོགས་པའོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པར་ཐལ། དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཚོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མ་ཡིན་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ ཟེར་ན། སྔ་མ་དེའི་གཞུང་དེ་ལྟར་བཤད་པའི་ཕྱིར་ལ་མ་ཁྱབ་སྟེ། ལུང་དེའི་དོན་ནི། སེལ་ངོའི་བུམ་པ་མེད་པའི་ས་ཕྱོགས་དེ་མ་ཡིན་དགག་གི་མཚན་གཞིར་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེལ་ངོའི་སྒྲུབ་པ་ངོས་འཛིན་པའི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐལ་འགྱུར་གཉིས་པ་དེ་ལ། རྟོག་སྙིང་ལས། འདོད་ལན་མཛད་ཀྱང་རང་ལུགས་མ་ཁྱབ་སྟེ། དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཚོགས་པའི་དོན་ནི། དགག་པ་བཅད་པ་ དང་། ཆོས་གཞན་འཕངས་པ་གཉིས་ཚོགས་པ་ལ་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་རི་བོང་རྭའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། བློའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པ་གང་ཞིག །དངོས་པོ་དེ་ལ་བརྟེན་ པའི་གཞན་སེལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཞན་སེལ་དུ་འཇོག་པའི་གཞིར་གྱུར་པའི་དངོས་པོ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ་ཟེར་ན། འདིར་མ་ཁྱབ་བྱས་ན་ལེགས་ཏེ། དངོས་པོ་ལ་རྟེན་ པའི་གཞན་སེལ་གྱི་སྒྲ་བཤད་ན་དེ་ལྟར་ཡིན་ཀྱང་། སྒྲ་བཤད་ལ་ཁྱབ་པ་འཆའ་བ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན །དེ་ཆོས་ཅན །ཁྱོད་མེད་པ་གཞན་སེལ་ཡོད་པ་གཅོད། 2-974 ཅེས་པའི་སྐབས་ནས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་ག
【現代漢語翻譯】 如是，尊者《三蘊經》（Dpal 'bum phrag gsum pa）說： 我以智慧明晰闡釋了妙音薩迦派（'Jam mgon Sa skya pa）的宗旨。對於這些要點，應以微小的智慧消除如下疑慮：那麼，以『非有』為對象，執著于『非有』之法之空性，應是遣除分別念（blo sel），因為它是『非有』的遮詮（gzhan sel），即『非有』的無遮詮（med dgag）之遮詮。又，瓶子，應是遣除分別念，因為它是有事（dngos po）的遮詮，即是自相（rang mtshan）的遮詮。如果說：『凡是自相的遮詮，都是有事的遮詮，因為自相和有事意義相同。』這是詞語使用的界限不同。對於你來說，以『非自相』之法為空性，應是自相的遮詮，因為它是自相的無遮詮之遮詮。又，瓶子，應是無常的遮詮，因為它是自相的遮詮，二者意義相同。如果承認，則應是遮詮。等等，諸如此類。又，無瓶之處，應是否定之否定（ma yin dgag）的遮詮，因為是否定之否定。何以故？《自釋》（rang 'grel）中說：『例如無瓶，以及無瓶之處，如同僅僅是否定，以及否定與肯定之集合。』又，瓶子的總相（don spyi），應是遮詮與肯定二者的共同基礎，因為是遮詮與肯定二者的集合，即是否定之否定。如果說：『因為是前述論典如此宣說的緣故，所以不遍。』此論的意義是：在遣除之角度，無瓶之處是指示否定之否定的例子的緣故，因為是在識別遣除之角度的肯定的時候。對於第二個反駁，在《辨析心要》（rtog snying）中，雖然作了應答，但並不周遍自己的宗派，因為遮詮與肯定二者的集合的意義是，將否定（dgeg pa）斷除，並將其他法拋棄二者合在一起安立的緣故。又，兔角的總相，應是有事的遮詮，凡是分別唸的遮詮，都不是依靠有事的遮詮。如果承認，那麼，它，應是作為你安立為遮詮的基礎的有事。如果這樣說，那麼，在這裡不周遍是好的，雖然如果解釋為依靠有事的遮詮，是這樣，但不應堅持解釋具有周遍性。如果后一個理由不成立，那麼，它，你斷除無，肯定有， 從這個場合開始，直接顯示了……
【English Translation】 Thus spoke the glorious Three Hundred Thousand (Dpal 'bum phrag gsum pa): I have clearly elucidated the tenets of the Gentle Protector, Sakya ('Jam mgon Sa skya pa) through wisdom. Regarding these points, one should dispel the following doubts with small intellect: Then, the emptiness of phenomena that apprehends 'non-existence' as its object, should be eliminative (blo sel), because it is an exclusion (gzhan sel) of 'non-existence', that is, an exclusion of the negative exclusion (med dgag) of 'non-existence'. Also, a pot, should be eliminative, because it is an exclusion of an entity (dngos po), that is, an exclusion of a self-character (rang mtshan). If it is said: 'Whatever is an exclusion of a self-character is an exclusion of an entity, because a self-character and an entity have the same meaning.' This is a difference in the boundaries of the use of terms. For you, the emptiness of phenomena that are 'non-self-character' should be an exclusion of a self-character, because it is an exclusion of the negative exclusion of a self-character. Also, a pot, should be an exclusion of impermanence, because it is an exclusion of a self-character, and the two have the same meaning. If you concede, then it should be an exclusion. And so on, and so forth. Also, a place without a pot should be a non-affirming negation (ma yin dgag) exclusion, because it is a non-affirming negation. Why is that? The Self-Commentary (rang 'grel) says: 'For example, the absence of a pot, and a place without a pot, are like a mere negation, and a collection of negation and affirmation.' Also, the general character (don spyi) of a pot should be a common basis for both exclusion and affirmation, because it is a collection of both exclusion and affirmation, that is, a non-affirming negation. If it is said: 'Because the aforementioned treatise states it in this way, it is not pervasive.' The meaning of this text is: from the perspective of exclusion, a place without a pot is shown as an example of a non-affirming negation, because it is at the time of identifying the affirmation from the perspective of exclusion. Regarding the second objection, in the Essence of Reasoning (rtog snying), although an answer was given, it does not pervade one's own tenet, because the meaning of the collection of exclusion and affirmation is that the negation (dgeg pa) is cut off, and the throwing away of other phenomena is established as being together. Also, the general character of a rabbit's horn should be an exclusion of an entity, whatever is an exclusion of a concept is not an exclusion that relies on an entity. If you concede, then it, should be an entity that is the basis for you to establish as an exclusion. If you say this, then it is good to make it non-pervasive here, although if it is explained as an exclusion that relies on an entity, it is like that, but it is not appropriate to insist that the explanation has pervasiveness. If the latter reason is not established, then, it, you cut off non-existence, affirm existence, From this occasion, it is directly shown that...
ཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན་རི་བོང་རྭ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ལ་རི་བོང་རྭ་དངོས་མེད་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བར་ཐལ་ལོ། །ཡང་རང་གི་ སྒྲུབ་བྱེད་ནི། སྤྱི་མཚན་ཡིན་ན། གཞན་སེལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། ཤེས་བྱ་དེ། གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་གྲུབ་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་མ་ཡིན་དགག་གི་ གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སྒྲུབ་པ་གང་ཞིག །ཁྱོད་སྣང་བའི་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་ པར་ཐལ། ཁྱོད་མ་ཡིན་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མ་ཡིན་དགག་དང་། མེད་དགག་གང་རུང་གང་ཞིག །མེད་དགག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་དེར་ཐལ། སྤྱི་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན། གཞན་སེལ་ཡིན་ ན། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་དང་མེད་དགག་གི་གཞན་སེལ་གང་རུང་ཡིན་པས་ཁྱབ་སྟེ། དེ་ཡིན་ན། མ་ཡིན་དགག་དང་མེད་དགག་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བློའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་དགོས་ཀྱང་། མ་ཡིན་དགག་གི་གཞན་སེལ་ཡིན་ན། དེ་ཡིན་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ཡིན་ན་དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་དང་། དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-975 མ་གྲུབ་ན་ཤེས་བྱ་སོགས་ཆོས་ཅན་གྱིས་གཤོགས། ཡང་ཤེས་བྱའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པར་ཐལ། བློ་སེལ་གང་ཞིག །དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་ བྱ་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་ལ་ཤེས་བྱ་དངོས་པོའི་རྣམ་པར་སྣང་བར་ཐལ་ལོ། །ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དངོས་པོ་དང་དངོས་མེད་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་ པའི་གཞན་སེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འདིར་མ་ཁྱབ། བརྟེན་ཕྱིར་སྤྱི་དེའང་རྣམ་པ་གསུམ། ཞེས་པ་ནི། རྟེན་ཆོས་ཅན་དེ་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་དངོས་པོ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་དང་། དངོས་མེད་ཡིན་པས་ ཁྱབ་པ་དང་དེ་གཉིས་ཀའི་ཆ་ཡོད་པ་དང་གསུམ་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ཡང་། བསྡུས་ན་དངོས་པོ་ཡིན་མིན་གཉིས་སུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དངོས་པོ་དང་དངོས་མེད་ཀྱི་གཞན་སེལ་ གཉིས་སུ་འདུས་པར་རིགས་གཏེར་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར། ། དེ་དག་ཀྱང་སྡོམ་གྱིས་སྡུས་ན། རིགས་གཏེར་འགྲེལ་མཛད་གོ་ཤཱག་རྣམ་གཉིས་ཀྱིས། །དངོས་དང་དངོས་མེད་གཞན་སེལ་རྣམ་གཉིས་པོ། །སྒྲུབ་དང་དགག་པའི་གཞན་ སེལ་སོ་སོ་རུ། །ངེས་པར་འཆད་ཅེས་གསུངས་དབྱངས་གཅིག་ཏུ་བསྒྲགས། འདུས་མ་བྱས་གསུམ་ཤེས་བྱ་གཞལ་བྱ་སོགས། །རྩོད་གཞིར་གཟུང་ནས་གང་ཡིན་དཔྱད་པའི་ཚེ། །ལན་གྱིས་བཟློག་མེད་འཁོར་གསུམ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ། 2-976 ཁྱེད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའི་རྩ་བ་མ་ཞིག་གམ། །མ་ཡིན་དགག་ལ་སེལ་ངོའི་དངོས་པོ་ཡིས། །ཁྱབ་ཅེས་སྨྲ་ན་འབྲེ
【現代漢語翻譯】 因此，普遍相是排除他者的觀點。 因此，如果承認，那麼執著于兔角的分別念，會顯現出兔角實際不存在的形象。 此外，關於我方的論證：如果它是普遍相，那麼它必然是排除他者的觀點。因為所知是排除他者的觀點。 如果未成立，那麼，以『它』（所知）作為所立宗，『你』（所知）必然是排除他者的觀點，因為『你』是否定非的排除他者，因為它是排除的成立，因為『你』是成立，而且『你』不是顯現的成立。此外，以『它』（所知）作為所立宗，『你』（所知）必然是否定非的排除他者，因為『你』是否定非，而且是否定非和無遮二者之一，而且不是無遮。首先，因為它是普遍相。因此，如果它是排除他者的觀點，那麼它必然是否定非的排除他者和無遮的排除他者二者之一，因為如果是那樣，那麼它必須是否定非和無遮二者之一。如果是意識的排除他者，那麼必須是否定非的排除他者，但是，如果是否定非的排除他者，那麼不一定如此，因為如果是那樣，那麼它必須是實物的排除他者和非實物的排除他者二者之一。 如果未成立，那麼以所知等作為所立宗進行辯論。此外，以所知的總義作為所立宗，它必然是實物的排除他者，因為意識的排除是並非非實物的排除他者。如果承認，那麼執著于所知的分別念，會顯現出所知是實物的形象。 如果後者未成立，那麼以『它』作為所立宗，『你』不是那樣，因為『你』是依賴於實物和非實物二者的排除他者。如果這樣說，那麼這裡不周遍。『依賴故，總義亦三種』，意思是說，作為所依之法，有完全是實物、完全是非實物以及二者兼具的三種情況，但歸納起來，可以歸結為實物和非實物兩種，因為《理藏》中說歸結為實物和非實物的排除他者兩種。 如果將這些用總綱來概括，那麼《理藏》的註釋者果夏師徒二人一致宣稱：『實物和非實物的兩種排除他者，必須分別解釋為成立和否定的排除他者。』如果以無為法、總義、所知、能量等作為辯論的基礎，在研究它們是什麼的時候，由於會產生無法避免的三種循環論證，難道你們的宗派的根本不會瓦解嗎？如果說否定非周遍于排除相的實物，那麼這之間存在關聯嗎？
【English Translation】 Therefore, the universal characteristic is the view of excluding others. Therefore, if admitted, then the conceptualization of grasping a rabbit's horn will appear as the image of the actual non-existence of a rabbit's horn. Furthermore, regarding our proof: if it is a universal characteristic, then it must be the view of excluding others. Because knowable is the view of excluding others. If not established, then, with 'it' (knowable) as the subject, 'you' (knowable) must be the exclusion of others by negation, because 'you' are the exclusion of others by negation of non-being, because it is the establishment of exclusion, because 'you' are establishment, and 'you' are not the establishment of appearance. Furthermore, with 'it' (knowable) as the subject, 'you' (knowable) must be the exclusion of others by negation of non-being, because 'you' are negation of non-being, and it is either negation of non-being or non-affirming negation, and it is not non-affirming negation. Firstly, because it is a universal characteristic. Therefore, if it is the exclusion of others, then it must be either the exclusion of others by negation of non-being or the exclusion of others by non-affirming negation, because if it is so, then it must be either negation of non-being or non-affirming negation. If it is the exclusion of others by consciousness, then it must be the exclusion of others by negation of non-being, but if it is the exclusion of others by negation of non-being, then it is not necessarily so, because if it is so, then it must be either the exclusion of others by substance or the exclusion of others by non-substance. If not established, then argue with knowable etc. as the subject. Furthermore, with the general meaning of knowable as the subject, it must be the exclusion of others by substance, because the exclusion of consciousness is not the exclusion of others by non-substance. If admitted, then the conceptualization of grasping knowable will appear as the image of knowable being a substance. If the latter is not established, then with 'it' as the subject, 'you' are not that, because 'you' are the exclusion of others that relies on both substance and non-substance. If you say this, then it is not pervasive here. 'Because of reliance, the general meaning is also threefold,' meaning that as the basis of reliance, there are three possibilities: entirely substance, entirely non-substance, and having aspects of both, but when summarized, it can be concluded as two: substance and non-substance, because the Treasury of Reasoning states that it is concluded as two: the exclusion of others by substance and the exclusion of others by non-substance. If these are summarized by a compendium, then the commentators of the Treasury of Reasoning, Goshal and his disciple, unanimously declared: 'The two types of exclusion of others, substance and non-substance, must be explained separately as the exclusion of establishment and negation.' If unconditioned phenomena, general meanings, knowable, measurable, etc., are taken as the basis of debate, when examining what they are, since three inevitable circular arguments will arise, won't the root of your tenets collapse? If you say that negation of non-being pervades the substance of the excluding aspect, then is there a connection between them?
ལ་མེད་བཅུད་ཀྱིས་མྱོས། །དེ་སྐད་མིན་ན་སེལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཀུན། །དངོས་པོའི་གཞན་སེལ་ ཡིན་པའི་དམ་བཅའ་ཞིག །ཁྱོད་ཀྱིས་མ་ཡིན་དགག་པའི་གཞན་སེལ་ཀུན། །དགག་བྱ་མེད་དགག་ཁོ་ན་གཅོད་བཞེད་ན། །བུམ་མེད་ས་ཕྱོགས་ཡུལ་ཅན་སྒྲ་རྟོག་དེས། །དགག་བྱ་བུམ་པ་བཅད་པ་མ་གཟིགས་ སམ། །དགག་བྱ་དངོས་དང་དངོས་མེད་གཉིས་གཅོད་པའི། །དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཚོགས་སེལ་བའི་ཡུལ་ཅན་ལ། །དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ཀའི་རྣམ་པ་འཆར་རམ་ཞེས། །དྲིས་ན་ལན་བཟློག་མཁས་པ་ཡོད་དམ་ཅི། །འདུས་མ་བྱས་ གསུམ་ཤེས་གཞལ་ལ་སོགས་པ། །མེད་དགག་ཁོ་ནར་འཆད་ཅིང་སྒྲུབ་པ་ལ། །རང་མཚན་ཁོ་ནས་ཁྱབ་ཅེས་སྨྲ་ནུས་ན། །ཁྱོད་ཀྱི་དམ་བཅའི་རྩ་བ་ཉམས་པ་མེད། །དེ་སྐད་ཁྱོད་ཀྱིས་སྨྲ་བར་མ་ ནུས་ཕྱིར། །ལུང་རིགས་ཁས་བླངས་འགལ་བ་རྣམ་གསུམ་གྱིས། །ཕ་རོལ་གྲུབ་མཐའི་རྩ་བ་འཇོམས་བྱེད་པ། །དཔྱོད་ལྡན་མཁས་པ་ཁོ་ནའི་རྣམ་ཐར་ཡིན། །གཞན་སེལ་མཐའ་དག་དགག་པ་རྣམ་གཉིས་ཀྱི། །སེལ་བར་ འདུས་ཀྱང་དེ་གཉིས་རྣམ་གཞག་ནི། །རབ་བྱེད་བརྒྱད་པར་བསྡུས་ཏེ་འཆད་པའི་ཕྱིར། །སྐབས་འདིར་མེད་དགག་གཞན་སེལ་བཤད་པ་མིན། །དེ་ཕྱིར་ཡོད་མེད་གཞན་སེལ་རྣམ་པ་གཉིས། །སྒྲ་བློའི་གཞན་སེལ་ཁོ་ནས་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར། ། 2-977 དངོས་མེད་གཞན་སེལ་མེད་དགག་གཞན་སེལ་དུ། །འཆད་པར་བྱེད་རྣམས་རྣམ་པར་འཁྱམས་མིན་ནམ། །བསལ་གཞི་དོན་གྱི་གཞན་སེལ་བུམ་པ་ལ། །སེལ་བྱེད་སྒྲ་རྟོག་གཉིས་ལ་ལྟོས་མིན་པས། །བསལ་བྱ་བུམ་མིན་ རྣམ་པར་གསལ་ཙམ་དེ། །མེད་དགག་གཞན་སེལ་ཞེས་བྱར་འདོད་པ་སྟེ། །སེལ་བྱེད་བུམ་པའི་སྒྲ་དང་རྣམ་རྟོག་གིས། །བསལ་བྱ་བུམ་མིན་བཅད་པའི་སྒྲོ་བཏགས་ཆ། །སྒྲ་དང་བློའི་གཞན་སེལ་ཡིན་ནོ་ཞེས། ། འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པ་དགྱེས་པའི་ལེགས་བཤད་ཡིན། །ཚད་མ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་དཀའ་འགྲེལ་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་གསལ་བྱེད་ལས་གཞན་སེལ་བརྟག་པ་སྟེ་རབ་བྱེད་བཞི་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་འདི་ནི། དབྱངས་ ཅན་གསུང་གི་བདུད་རྩི་སྙིང་ལ་འཕོས་ཤིང་། འཇམ་པའི་རྡོ་རྗེའི་ཕྱག་གིས་འཁྱུད་པ་སྙན་ཚིག་སྨྲ་བ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཅེས་བགྱིས་པས་དཔལ་མཉན་ཡོད་བྱ་རྒོད་གཤོངས་ཆོས་ཀྱི་མདུན་ས་ཆེན་པོ་བཀྲ་ཤིས་ གསེར་ཁང་གི་བྱ་འདབ་ཚེ་རིང་གུར་ཁང་འཆི་མེད་ལྷའི་དགའ་ཚལ་དུ་སྦྱར་བ། འདིས་ཀྱང་བློ་གསལ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་དཔྱོད་ཡར་ལྡན་དུ་གྱུར་ཅིག། །།
【現代漢語翻譯】 若無無上精華之滋養，所有破除之修行，皆成『對境破除』之立宗。 若汝欲斷除『非是遮遣』之破除，唯以『無遮破』為準，則『無瓶之地』，緣于聲音之分別念，豈不見已斷除『瓶』耶？ 于斷除『有』與『無』二者之破立聚合之對境，破與立二者之相狀，將如何顯現？若問此，有能巧妙反駁者乎？ 對於『無為』、『非造作』等三者之認知衡量，若能宣稱僅為『非遮』，且立宗以『自相』遍及，則汝之立宗根基未損。 然汝既不能如是言說，則以教證、理證、承諾相違之三種方式，摧毀他宗之根基，乃具慧智者之行徑。 一切『異體遮遣』皆包含于『破除之二分』中，然此二者之分類，已於第八品中歸納闡述，故此處非論述『非遮』之『異體遮遣』。 是故，『有』與『無』之『異體遮遣』二者之區分，僅由聲音與心識之『異體遮遣』所區分。 將『非有』之『異體遮遣』闡述為『非遮』之『異體遮遣』者，豈非迷途？ 破除之所依，乃事物之『異體遮遣』，如瓶，無需依賴破除者聲音與分別念。 僅是破除對像『非瓶』之顯現，便欲稱之為『非遮』之『異體遮遣』，實乃以破除者『瓶』之聲音與分別念，強加於破除對像『非瓶』之臆測。 此乃聲音與心識之『異體遮遣』，乃《三字經》之喜悅善說。 此《量理寶藏論釋·要義明鑑》中『異體遮遣』之觀察，即第四品之闡釋，乃將妙音之甘露融入心田，以文殊金剛之手揮灑，由善於詩詞之龍樹所著，于吉祥娘熱嘉沃穹大經院之吉祥金殿長壽彩繪殿堂圓滿完成。愿以此令智者之智慧更上一層樓！
【English Translation】 Without savoring the essence of the unexcelled, all practices of elimination become a 'refutation of an object' as a thesis. If you intend to determine all 'other-eliminations that are not negations' solely by 'non-affirming negations,' then doesn't the conceptualization of 'a place without a pot,' which is the object of sound, perceive the elimination of the 'pot'? Regarding the object of the aggregation of affirmation and negation that eliminates both 'existence' and 'non-existence,' will the aspects of both affirmation and negation appear? If asked this, is there anyone skilled enough to retort? If one can assert that knowing and measuring the three, such as 'unconditioned' and 'uncreated,' are explained only as 'non-affirmations,' and that the thesis is pervaded only by 'self-characteristics,' then the root of your thesis is not damaged. Since you cannot speak in this way, it is the conduct of discerning scholars to destroy the root of the opponent's tenets with three kinds of contradictions: scripture, reason, and accepted commitments. Although all 'other-eliminations' are included in the 'two divisions of negation,' the distinction between these two is explained by being summarized in the eighth chapter. Therefore, this is not a discussion of 'other-elimination' as 'non-affirmation.' Therefore, the two aspects of 'existence' and 'non-existence' as 'other-eliminations' are distinguished solely by the 'other-elimination' of sound and mind. Are those who explain the 'other-elimination' of 'non-existence' as the 'other-elimination' of 'non-affirmation' not wandering astray? The basis of elimination, the 'other-elimination' of a thing, such as a pot, does not depend on the eliminator's sound and conceptualization. The mere clarification of the object of elimination, 'not a pot,' is considered to be the 'other-elimination' of 'non-affirmation,' which is an imputation that the sound and conceptualization of the eliminator, 'pot,' cut off the object of elimination, 'not a pot.' This is the delightful good saying of the 'Three Hundred Thousand Verses,' This explanation of the 'Examination of Other-Elimination,' which is the fourth chapter of the 'Key Essence Clarifying the Difficult Points of the Treasury of Valid Cognition,' was composed by Nagajuna, who is skilled in poetry, whose heart was infused with the nectar of the speech of Sarasvati, and who was embraced by the hand of Manjushri Vajra, at the great Dharma site of Pal Nyan Yö, the Vulture Peak, in the Tashi Serkhang's Tsering Gurkhang, the immortal garden of the gods. May this also increase the wisdom of the clear-minded!