mindtraining46_阿貝仁波切在尼泊爾國家佛學院十日大乘離四貪執禪修引導記錄普利甘露雨.g2.0f

修心教言集LJ46བལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཡོངས་གསུང་རབ་སློབ་གཉེར་ཁང་དུ་མཁན་ཆེན་དམ་པ་ཨ་པད་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་གིས་ཉིན་བཅུའི་རིང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་སྒོམ་ཁྲིད་གནང་བ་དེ་ཉིད་ཡིག་ཐོག་ཏུ་ཕབ་འབྲི་ཞུས་པ་ཀུན་ཕན་བདུད་རྩིའི་ཆར་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 1-1207 ༄༅། །བལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཡོངས་གསུང་རབ་སློབ་གཉེར་ཁང་དུ་མཁན་ཆེན་དམ་པ་ཨ་པད་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་གིས་ཉིན་བཅུའི་རིང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་སྒོམ་ཁྲིད་གནང་བ་དེ་ཉིད་ཡིག་ཐོག་ཏུ་ཕབ་འབྲི་ཞུས་པ་ཀུན་ཕན་བདུད་རྩིའི་ཆར་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༄། །ཐོག་མའི་སེམས་བསྐྱེད། ༄༅། །དཔེ་སྐྲུན་གསལ་བཤད། ༄༅། །སྤྱི་ལོ་༢༠༠༧ ཟླ་བ་༦ ཚེས་༥ ནས་༡༤ བར་ཉིན་བཅུའི་རིང༸སྐྱབས་རྗེ་བདེ་བར་གཤེགས་པ་མཁན་ཆེན་དམ་པ་ཨ་པད་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱིས་རྗེ་བཙུན་ འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་ས་ཆེན་ཀུན་དགའ་སྙིང་པོར་བསྩལ་བའི་བློ་སྦྱོང་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་འདི་ཉིད་རིས་མེད་མཁན་པོ་བླ་སྤྲུལ་དགེ་འདུན་འདུས་ཚོགས་བརྒྱ་ཕྲག་བརྒལ་བར། བལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཡོངས་གསུང་རབ་ སློབ་གཉེར་ཁང་དུ་བཀའ་ཁྲིད་མཛད་པ་ད་ལམ་ཡིག་ཐོག་ཏུ་ཕབ་སྟེ་(བློ་སྦྱོང་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་འགྲེལ་པ་)ཞེས་བྱ་བ་མགོན་པོ་གང་ཉིད་དགོངས་པ་ཞི་དབྱིངས་སུ་གཏད་ནས། མི་ལོ་ ཧྲིལ་པོ་གཅིག་འཁོར་བའི་དགོངས་རྫོགས་དུས་ཆེེན་དང་སྟབས་བསྟུན་རབ་འབྱམས་ཆོས་ཀྱི་མཆོད་སྦྱིན་ཟབ་མོར་དམིགས་ཏེ་ཕུལ་བ་ལགས་ན། བགྱི་བ་བཟང་པོ་འདི་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་དཀར་གྱི་ལེགས་བྱས་ཟད་ མི་ཤེས་པ་དེས་མགོན་པོ་གང་ཉིད་ཀྱི་ཟག་མེད་ཐུགས་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་འབྲེལ་ཡོད་སྐྱེ་འགྲོ་ཀུན་ཟབ་གསང་ཐུགས་བརྩེའི་གུར་ཁྱིམ་ལས་ནམ་ཡང་མི་འདོར་བའི་སྨོན་ལམ་ཟབ་མོ་ ཞུ་བ་ལགས་སོ། ། ༄༅། །བལ་ཡུལ་རྒྱལ་ཡོངས་གསུང་རབ་སློབ་གཉེར་ཁང་དུ་མཁན་ཆེན་དམ་པ་ཨ་པད་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་གིས་ཉིན་བཅུའི་རིང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་སྒོམ་ཁྲིད་གནང་བ་དེ་ཉིད་ཡིག་ཐོག་ཏུ་ཕབ་འབྲི་ཞུས་པ་ཀུན་ཕན་བདུད་རྩིའི་ཆར་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 1-1208 ༄༅། །ཐོག་མའི་སེམས་བསྐྱེད། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པར་བྱ། དེའི་ཆེད་དུ་ཆོས་གསན་སྙམ་པའི་ཐུགས་བསྐྱེད་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་ཆོས་གསན་གནང་རོགས། །ལྷན་རྒྱས་རྣམས་ཐག་རིང་ པོ་ནས་ཆོས་ལ་དོ་འཁུར་ཆེན་པོ་བྱས་ཏེ་ཕེབས་པ་ལ་དགའ་པོ་བྱུང་། །ད་ལན་ངས་ཆོས་བཤད་བྱ་ནི་གཙོ་བོ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་ཡིན། སྤྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་གསུམ་ཡོད། སངས་རྒྱས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་བཀའ་མདོ་སྡེ། རྒྱ་གར་ལ་སོགས་པའི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགོངས་པ་འགྲེལ་བའི་བསྟན་བཅོས། བཀའ་དང་བསྟན་

【現代漢語翻譯】修心教言集LJ46，尼泊爾全國佛學院，由堪布阿貝仁波切尊者進行了為期十天的大乘四法印禪修指導，並將其筆錄成文，名為《普利甘露雨》。 1-1207 ༄༅། །尼泊爾全國佛學院，由堪布阿貝仁波切尊者進行了為期十天的大乘四法印禪修指導，並將其筆錄成文，名為《普利甘露雨》。 ༄། །初始發心。 ༄༅། །出版說明。༄༅། །2007年6月5日至14日，已故的堪布阿貝仁波切尊者向超過百人的無宗派分別的堪布、活佛、僧眾，在尼泊爾全國佛學院傳授了宗喀巴大師賜予根敦嘉措的《四法印》。此次將其筆錄成文，名為（《四法印》釋），恰逢尊者圓寂一週年之際，爲了深奧的供養，特此奉獻。愿此善行所產生的無盡功德，使尊者的無漏智慧圓滿，並祈願所有相關眾生永不離開其慈悲的懷抱。 ༄༅། །尼泊爾全國佛學院，由堪布阿貝仁波切尊者進行了為期十天的大乘四法印禪修指導，並將其筆錄成文，名為《普利甘露雨》。 1-1208 ༄༅། །初始發心。爲了所有眾生證得佛果，為此目的，請以聽聞佛法之心來聽法。各位從遠道而來，如此重視佛法，我感到非常高興。這次我主要講授《四法印》。一般來說，佛法有三種：佛陀薄伽梵所說的經藏；印度等地學者所著的解釋佛陀意旨的論著；以及經和論。

【English Translation】 Mind Training Teachings LJ46. At the Nepal National Buddhist Academy, the esteemed Khenchen Aphe Rinpoche gave a ten-day meditation retreat on the Great Vehicle's Four Attachments, which was transcribed and written down, entitled 'The Rain of Nectar Benefiting All'. 1-1207 ༄༅། །At the Nepal National Buddhist Academy, the esteemed Khenchen Aphe Rinpoche gave a ten-day meditation retreat on the Great Vehicle's Four Attachments, which was transcribed and written down, entitled 'The Rain of Nectar Benefiting All'. ༄། །Initial Generation of Bodhicitta. ༄༅། །Publication Explanation. ༄༅། །From June 5th to 14th, 2007, the late Kyabje Khenchen Aphe Rinpoche bestowed this Mind Training on Severing the Four Attachments, which Jampel Yang (Mañjuśrī) gave to Sachen Kunga Nyingpo, to over a hundred non-sectarian Khenpos, Tulkus, and Sangha members at the Nepal National Buddhist Academy. This time, it was transcribed and written down as (Explanation of Mind Training on Severing the Four Attachments). As the protector passed into peaceful space, coinciding with the completion of one full year since his passing, it is dedicated as a profound offering of Dharma. May the inexhaustible virtuous deeds arising from this good endeavor completely fulfill the intentions of the protector's stainless mind, and may all connected beings never be abandoned from the tent of his profound and secret compassion. ༄༅། །At the Nepal National Buddhist Academy, the esteemed Khenchen Aphe Rinpoche gave a ten-day meditation retreat on the Great Vehicle's Four Attachments, which was transcribed and written down, entitled 'The Rain of Nectar Benefiting All'. 1-1208 ༄༅། །Initial Generation of Bodhicitta. May I attain Buddhahood for the sake of all sentient beings. For that purpose, please listen to the Dharma with the intention of listening to the Dharma. I am very happy that everyone has come from afar, paying great attention to the Dharma. This time, the main Dharma I will teach is the Four Attachments. In general, there are three types of Buddhist teachings: the Sutras spoken by the Buddha Bhagavan; the treatises composed by scholars in India and other places, explaining the Buddha's intentions; and the Sutras and Treatises.

བཅོས་དེ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ལ་མཐོ་རིས་ དང་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ལམ་མང་པོ་གསུངས་པ་རྣམས་གཙོ་བོ་ལས་དང་པོ་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་གོ་རིམ་བསྒྲིགས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་སྟངས་བཤད་པའི་མན་ངག་དང་གསུམ་ཡོད། མན་ངག་ལ་ཡང་ མང་པོ་ཡོད། བོད་ལའང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་གསང་སྔགས་མ་ཡིན་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མན་ངག་མང་པོ་ཡོད། དེའི་ནང་ནས་བོད་ལ་གྲགས་ཆེ་ཤོས་ནི་རྗེ་བཙུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་ ས་ཆེན་ཀུན་དགའ་སྙིང་པོ་ལ་གནང་བའི་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་དང་། གསེར་གླིང་པས་ཇོ་བོ་རྗེ་དཔལ་ལྡན་ཨ་ཏི་ཤ་ལ་གནང་བའི་བློ་སྦྱོང་གཉིས་ཡིན། ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་ནི་རྗེ་བཙུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་གསུངས་པ་རེད། 1-1209 འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཆེ་བ་བརྗོད་པའི་སྐབས་མདོའི་ནང་འདི་འདྲ་གསུངས་ཡོད། སངས་རྒྱས་གཅིག་གི་མཚན་སྨོས་ན་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ལས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་མང་པོའི་མཚན་སྨོས་པ་ ཡིན་ན་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་ཡོད་པ་བཤད་མ་དགོས་པ་རེད། ཆུ་བོ་གངྒཱའི་འགྲམ་གྱི་བྱེ་མ་སྙེད་ཀྱི་ཚད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་བསྐལ་པར་བརྗོད་པ་ལས་ཀྱང་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་མཚན་ལན་ གཅིག་བརྗོད་ན་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། གྲངས་དེ་སྙེད་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་གནང་གི་ཡོད་པས་དེ་འདྲ་གསུངས་པ་རེད། བདག་ཅག་གི་ སྟོན་པ་ལ་སོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མང་པོ་དང་པོ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་བཅུག དེ་ནས་ལམ་ཉམས་ལེན་བྱེད་བཅུག དེ་འདྲ་བྱས་པ་ཡིན་པས་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ ཡབ་གསུངས་པ་རེད། རྒྱུ་མཚན་གཞན་དག་གཅིག་ལ། ངེས་དོན་གྱི་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཞེས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་སམ་ཤེས་རབ་ལ་གསུང་གི་ཡོད་རེད། དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཀྱང་འཇམ་པའི་ དབྱངས་ལ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡབ་ཅེས་ཞུ་གི་ཡོད་རེད། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་མགོན་པོས་ང་འདྲ་བའི་ས་བཅུ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མང་པོས་གཟབ་གཟབ་བྱས་ནས་བལྟས་ནའང་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་ཞབས་འདོར་སྟངས་ཙམ་ཡང་རྟོགས་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། 1-1210 དེ་ལ་སོགས་པའི་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ངོ་མཚར་ཆེ་བའི་རྣམ་ཐར་མང་པོ་མདོའི་ནང་ན་གསུངས་ཡོད་རེད།། །། ༄། །སློབ་སྦྱོང་དང་ཉམས་ལེན་ཇི་ལྟར་མཛད་དགོས་པའི་སྐོར་བཤད་པ། སློབ་སྦྱོང་དང་ཉམས་ལེན་ཇི་ལྟར་མཛད་དགོས་པའི་སྐོར་བཤད་པ། ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་ སྐོར་ལ་ཡིག་ཆ་ཁ་ཤས་འདུག དེ་ཚོའི་ནང་ནས་ད་ལན་ང་ཚོས་འཆད་ཉན་གྱི་གཞི་དེ་ཀུན་མཁྱེན་གོ་རམས་པའི་གསུང་དེ་ལ་བྱེད་ཀྱི་ཡིན། ཁྱེད་རྣམ་པས་འཛིན་གྲྭ་ཚོགས་དུས་དེའི་སྟེང་ ནས་གཟིགས་རོགས་གནང་། འགྲེལ་པ་གཞན་དག་ཡང་གཟིགས་རོགས་གནང་། ང་ལ་བསྒོམས་ཟིན་པའི་ཉམས་མྱོང་བཤད་རྒྱུ་མེད་ལ

【現代漢語翻譯】在所有這些方法中，有許多獲得高尚地位和解脫的途徑，這些主要是爲了初學者而安排的，並有關於如何修持的口訣和指導。口訣也很多。在西藏，也有小乘的教義和非密宗的大乘口訣。其中，在西藏最著名的是至尊文殊菩薩（'Jam dpal dbyangs，智慧的化身）賜予薩迦·貢噶寧波（Sa chen Kun dga' snying po）的『四種執著的分離』，以及金洲大師（Gser gling pa）賜予覺沃杰·巴丹阿底峽（Jo bo rje dpal ldan A ti sha）的『修心』。『四種執著的分離』是至尊文殊菩薩所說。在讚頌文殊菩薩的偉大時，經中這樣說：唸誦一位佛的名號有巨大的功德。更不用說唸誦許多佛的名號功德更大了。與在劫中唸誦恒河沙數佛的名號相比，唸誦一次文殊菩薩的名號功德更大。之所以這樣說，是因為所有這些佛的利生事業都是由文殊菩薩來完成的。包括我們的導師在內的許多佛陀，首先是文殊菩薩讓他們發起殊勝的菩提心，然後讓他們修持道。因此，文殊菩薩被稱為所有佛的父親。另一個原因是，究竟的文殊菩薩指的是所有佛的意或智慧。因此，文殊菩薩被稱為所有佛的父親。至尊彌勒菩薩（Byams pa mgon po）說，即使像我這樣的十地菩薩仔細觀察，也無法理解文殊菩薩的行持。經中還說了許多關於文殊菩薩的奇妙傳記。關於如何學習和修持的開示關於如何學習和修持的開示。關於『四種執著的分離』有一些文獻。在這些文獻中，這次我們將以一切智者果讓巴（Kun mkhyen Go rams pa）的著作為基礎進行講解。請大家在課堂上參考這些資料，也請參考其他的解釋。我沒有什麼可以分享的禪修經驗。

【English Translation】 Among all these methods, there are many paths to attain high status and liberation, which are mainly arranged for beginners, and there are instructions and guidance on how to practice. There are also many instructions. In Tibet, there are also the teachings of the Hearers' Vehicle (Śrāvakayāna) and the Great Vehicle (Mahāyāna) instructions that are not tantric. Among them, the most famous in Tibet are the 'Separation from the Four Attachments' given by the venerable Mañjuśrī (至尊文殊菩薩，'Jam dpal dbyangs, the embodiment of wisdom) to Sachen Kunga Nyingpo (薩迦·貢噶寧波, Sa chen Kun dga' snying po), and the 'Mind Training' given by Serlingpa (金洲大師, Gser gling pa) to Jowoje Palden Atisha (覺沃杰·巴丹阿底峽, Jo bo rje dpal ldan A ti sha). The 'Separation from the Four Attachments' was spoken by the venerable Mañjuśrī. When praising the greatness of Mañjuśrī, it is said in the sutras: Reciting the name of one Buddha has great merit. Needless to say, reciting the names of many Buddhas has even greater merit. Compared to reciting the names of as many Buddhas as there are grains of sand in the Ganges River for eons, reciting the name of Mañjuśrī once has greater merit. The reason for this is that all the beneficial activities of all these Buddhas are accomplished by Mañjuśrī. Many Buddhas, including our teacher, were first inspired by Mañjuśrī to generate the supreme bodhicitta, and then he made them practice the path. Therefore, Mañjuśrī is called the father of all Buddhas. Another reason is that the ultimate Mañjuśrī refers to the mind or wisdom of all Buddhas. For this reason, Mañjuśrī is called the father of all Buddhas. The venerable Maitreya (至尊彌勒菩薩, Byams pa mgon po) said that even if bodhisattvas of the tenth bhumi like me observe carefully, they cannot understand even the way Mañjuśrī moves his feet. There are many wonderful biographies of Mañjuśrī mentioned in the sutras. Explanation on how to study and practice Explanation on how to study and practice. There are some documents on the 'Separation from the Four Attachments'. Among these documents, this time we will base our explanation on the writings of the omniscient Gorampa (一切智者果讓巴, Kun mkhyen Go rams pa). Please refer to these materials during the class, and also refer to other explanations. I have no meditative experiences to share.

། སྔོན་མེད་པའི་ལེགས་བཤད་དེ་འདྲ་ཡང་བཤད་རྒྱུ་མེད། འོན་ཀྱང་གཙོ་བོ་སློབ་སྦྱོང་ བྱེད་མཁན་ཕྱི་རྒྱལ་ནས་ཡོང་མཁན་ཚོ་ཡིན་སྟབས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལ་དད་པ་ཡོད་པ་གང་ཞིག་ལ་གཞུང་ཆེན་པོ་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་མ་མྱོང་མཁན་ཚོ་ལ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་སྐོར་མང་ཙམ་བཤད་ན། སེམས་ཀྱི་ཐོག་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་བག་ཆགས་འཇོག་གི་རེད་བསམ་པའི་རེ་བ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད། ད་ལན་ཉིན་བཅུ་ཡི་རིང་ལ་སློབ་ སྦྱོང་དང་ཉམས་ལེན་གཉིས་ཆ་མཉམ་དུ་བྱས་ནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་མཉམ་པོ་བྱེད་རྒྱུའི་འཆར་གཞི་བྱས་ནས་རང་སྦྱོང་ཚུགས་སྟངས་གཅིག་བཟོས་ཡོད་རེད། ཉི་མ་རེ་ལ་རང་སྦྱོང་དང་ཆོས་ཐུན་བསྡོམས་ཚར་བཞི་རེ་ཚུགས་ཀྱི་རེད། 1-1211 དཔེར་ན་རང་སྦྱོང་བྱེད་རྒྱུའི་དུས་ཡུན་ཆུ་ཚོད་གཅིག་དང་ཕྱེད་ཀ་ཙམ་ཡོད་པ་ཡིན་ན། དང་པོ་སྐར་མ་བཞི་བཅུ་ཞེ་ལྔའི་རིང་སློབ་སྦྱོང་བྱེད། དཔེ་ཆ་དེ་ཚོ་ཀློག། ཐོས་བསམ་བྱེད། དུས་ ཚོད་ཕྱེད་ཀ་ལ་བསྒོམ་བྱེད། ཡང་ན་རང་སྦྱོང་ཚོགས་ཐུན་གཅིག་ལ་སློབ་སྦྱོང་བྱེད། གཞན་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་སུ་སྒོམ་བྱས་ན་འགྲིག་གི་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་ལ་ཡང་ཐོས་ བསམ་བསྒོམ་གསུམ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་གསུམ་བྱས་པ་ལས་ཤེས་རབ་གསུམ་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད། ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་ཟེར་བ་དེ་སློབ་དཔོན་ལས་ཤེས་པ་དང་། ཡང་ན་གཞན་དག་གིས་བརྩམས་བཞག་ པའི་དཔེ་ཆ་བལྟས་ནས་ཤེས་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་བྱུང་ཚར་བའི་རྗེས་སོ་སོས་དཔྱད་པ་གཏོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སོ་སོས་རིགས་རྩལ་བཏོན་ཏེ་དཔྱད་པ་བཏང་ ན་ཐོས་པ་བྱས་པ་ལས་ཀྱང་དོན་དག་ངེས་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་བསམ་བྱུང་གི་རིག་པའམ་ཤེས་རབ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཆོས་གཞན་ལ་བཤད་པའི་སྐབས་སུ་དོན་ཚན་གཅིག་ལ་གཞུང་ དོན་ངོ་མ་འདི་ཡིན་ཞེས་ཐག་གཅོད་མ་ཐུབ་ཀྱང་མཁས་པ་མང་པོའི་བཤད་སྲོལ་མི་འདྲ་བ་མང་པོ་འདི་འདྲ་ཡོད་རེད་ཟེར་ནས་བཤད་བཞག་ན་འགྲིགས་འགྲོ་གི་རེད། མཁས་ཉམས་དོད་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། 1-1212 ཡིན་ན་ཡང་ཉམས་ལེན་བྱེད་པའི་སྐབས་སུ་དེ་འདྲས་འགྲིག་གི་མ་རེད། གཅིག་གི་སྟེང་དུ་ཐག་བཅད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ས་ཆ་རྒྱུས་མེད་པ་གཅིག་ལ་འགྲོ་བའི་སྐབས་ལམ་ཀ་གཉིས་ ཐུག་ཡོང་ན་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་འགྲོ་རྒྱུ་ཐག་གཅད་དགོས་ཀྱི་རེད་མ་གཏོགས་གཉིས་ཀའི་ཐོག་ལ་འགྲོ་ཤེས་ཀྱི་མ་རེད། དེས་ན་དེ་འདྲ་བྱས་ནས་ཐག་གཅོད་ངེས་པོ་ཞིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ རེད། དེ་ནས་གང་ངེས་ཚར་བ་དེ་ལ་སེམས་བཞག་ནས་ཡང་ཡང་དྲན་ཏེ་གོམས་ཆ་ལེན་པ་ལ་བསྒོམ་མམ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཟེར་གྱི་རེད། །བསྒོམ་གྱི་གནས་སྐབས་སུ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ གཉིས་ཀྱི་སྐོར།

【現代漢語翻譯】我沒有什麼前所未有的善說可以講。然而，因為主要的學習者是來自國外的，對於那些對佛教有信仰但沒有學習過大論典的人，如果多講一些三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，漢語：珍貴稀有之三，指佛、法、僧）的功德和大乘（藏文：ཐེག་པ་ཆེན་པོ，漢語：偉大的交通工具，象徵可以將眾生從輪迴的此岸運送到涅槃的彼岸）的法類，我想或許能在他們的心中種下大乘佛法的習氣。這次計劃用十天的時間，學習和實修並重，聞思修（藏文：ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་，漢語：聽、思考和冥想）兼顧，制定了一個自修的方式。每天安排四次自修和法會。例如，如果自修的時間有一個半小時左右，那麼首先用四十五分鐘學習，閱讀書籍，進行聞思。用半小時禪修。或者在一個自修時段學習，其餘時段禪修也可以。對於佛陀的一句偈頌，也要進行聞思修。通過這三者，可以生起三種智慧。所謂聞慧（藏文：ཐོས་པའི་ཤེས་རབ，漢語：聽聞的智慧），指的是從老師那裡學到的，或者通過閱讀他人撰寫的書籍而獲得的知識。在獲得聞慧之後，需要自己進行分析研究。如果自己運用理智進行分析研究，那麼比聽聞更能確定其意義。這被稱為思所成慧（藏文：བསམ་བྱུང་གི་རིག་པའམ་ཤེས་རབ，漢語：由思考產生的智慧）。在向他人講法時，即使無法確定某個觀點的真實含義，也可以說『關於這個觀點，許多智者有不同的說法』，這樣說也是可以的，顯得很有學問。然而，在實修的時候，那樣做是不行的，必須確定一個觀點。例如，當去一個不熟悉的地方時，如果遇到兩條路，必須決定走哪一條，否則兩條路都走不了。因此，必須做出明確的決定。然後，將心安住在確定的觀點上，反覆憶念，培養習慣，這叫做禪修或實修。在禪修的過程中，會涉及到止觀（藏文：ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་，梵文：śamatha-vipaśyanā，梵文羅馬擬音：奢摩他-毗缽舍那，漢語：平靜和洞察）二者的內容。

【English Translation】 I don't have any unprecedented excellent teachings to give. However, since the main students are from abroad, for those who have faith in Buddhism but have not studied the great treatises, if I talk more about the qualities of the Three Jewels (Tibetan: དཀོན་མཆོག་གསུམ་, meaning: The Three Rare and Precious Ones, referring to the Buddha, Dharma, and Sangha) and the teachings of the Mahayana (Tibetan: ཐེག་པ་ཆེན་པོ, meaning: The Great Vehicle, symbolizing the means to transport beings from the shore of samsara to the shore of nirvana), I hope that it will plant the seeds of Mahayana Buddhism in their minds. This time, we plan to spend ten days focusing on both study and practice, combining listening, contemplation, and meditation (Tibetan: ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་, meaning: listening, thinking, and meditating), and have created a way to conduct self-study. Each day, we will have a total of four sessions of self-study and Dharma talks. For example, if the duration of self-study is about one and a half hours, then first study for forty-five minutes, read books, and contemplate. Meditate for half an hour. Or study during one self-study session and meditate during the others. Even for a single verse of the Buddha, one must engage in listening, contemplation, and meditation. Through these three, three kinds of wisdom arise. The so-called wisdom of listening (Tibetan: ཐོས་པའི་ཤེས་རབ, meaning: wisdom of listening) refers to the knowledge gained from a teacher or by reading books written by others. After gaining the wisdom of listening, one needs to analyze and research on one's own. If one uses one's own intellect to analyze and research, then one will be more certain of its meaning than by listening. This is called the wisdom arising from contemplation (Tibetan: བསམ་བྱུང་གི་རིག་པའམ་ཤེས་རབ, meaning: wisdom arising from thinking). When teaching the Dharma to others, even if one cannot determine the true meaning of a certain point, one can say, 'Regarding this point, many scholars have different opinions,' which is acceptable and makes one appear knowledgeable. However, when practicing, that is not acceptable; one must determine one point. For example, when going to an unfamiliar place, if one encounters two roads, one must decide which one to take, otherwise one cannot take either road. Therefore, one must make a clear decision. Then, keeping the mind on what has been determined, repeatedly remembering it, and cultivating familiarity with it is called meditation or practice. In the process of meditation, the topics of shamatha and vipashyana (Tibetan: ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་, Sanskrit: śamatha-vipaśyanā, Romanization: shamatha-vipaśyanā, meaning: calm and insight) will be involved.

བསྒོམ་ལ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཡོད། བསམ་གཏན་བསྒོམས་ནས་སེམས་ལ་གནས་ཆ་ཐོབ་པའམ། ཁྱད་པར་ཞི་གནས་ཐོབ་ན་དེ་རྟེན་དུ་བྱས་ནས་བྱམས་སྙིང་རྗེ་སོགས་གང་བསྒོམ་ཡང་ མགྱོགས་པོ་སེམས་འབྱོངས་པ་དང་གྲུབ་འབྲས་འཐོན་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་ལམ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱི་རྟེན་དུ་ཞི་གནས་མེད་དུ་མི་རུང་བ་རེད། འོན་ཀྱང་ཞི་གནས་མེད་མཁན་ གྱིས་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དང་བྱམས་སྙིང་རྗེ་སོགས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བསྒོམ། ཡང་ནས་ཡང་དུ་བསྒོམ་ན་འཆི་བ་མི་རྟག་པའི་མངོན་རྟོགས་དང་བྱམསསྙིང་རྗེ་སོགས་སྐྱེ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། བསྒོམ་བྱེད་སྟངས་ལ་དཔྱད་བསྒོམ་དང་འཇོག་བསྒོམ་གཉིས་ཡོད་རེད། 1-1213 དཔེར་ན་ཞི་གནས་བསྒོམ་པ་ཡིན་ན། སེམས་དམིགས་པ་གཅིག་གི་སྟེང་ནས་གཞན་དུ་མི་འཕྲོ་བ་བྱས་ནས་ཡང་ཡང་བསྒོམ་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་རེད། དེ་ལ་དཔྱད་པ་གཏོང་མི་དགོས་པ་རེད། དེ་ མིན་ལྷག་མཐོང་ངམ་བདག་མེད་པ་བསྒོམ་ན་སྒོམ་སྟངས་ལ་དཔྱད་སྒོམ་དང་། འཇོག་སྒོམ་གཉིས་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་བདག་མེད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ན་བདག་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གཅིག་གམ་མང་པོ་བསམས་ནས་ དེས་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པའི་དོན་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་འཇོག་པ་ལ་དཔྱད་སྒོམ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། རྒྱུ་མཚན་སྔོན་ལ་ངེས་ཚར་བ་གོམས་ཆ་ཡོད་མཁན་ཞིག་ཡིན་ན་བདག་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཡིན་སྟངས་ ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་ཐོག་ལ་བསམ་བློ་མ་བཏང་བར། བདག་མེད་པ་དེའི་ཐོག་ཏུ་དམིགས་པ་གཏད་པ་དེ་ལ་འཇོག་སྒོམ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ སྙིང་རྗེ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མ་ཡིན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་ཡོད་པར་བསམ་པ་སོགས་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་རྙིང་རྗེ་བསྒོམ་པ་དེ་དཔྱད་སྒོམ་རེད། རྒྱུ་མཚན་དེ་འདྲ་གང་ ཡང་མ་བསམས་པའི་ཐོག་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྙིང་རེ་རྗེ། སྙིང་རེ་རྗེ་ཞེས་བསམ་པའི་བསམ་བློ་དེའི་ཐོག་ཏུ་སེམས་རྒྱུན་དུ་འཇོག་པ་ལ་འཇོག་སྒོམ་ཟེར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སོགས་ཀྱི་ཚིག་བརྗོད། 1-1214 ཕྲེང་བ་བགྲངས། ཚར་བརྒྱ་ཙམ་འདོན། སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ཚར་བརྒྱ་དྲན་ན་ཚིག་དེས་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་རྣམས་སྤྱིར་བཏང་རེད། །དགེ་བ་ཇི་ལྟར་བྱེད་དགོས་པའི་སྐོར་བཤད་པ། ད་ལན་ ཉིན་བཅུའི་འཛིན་གྲྭའི་དུས་ཡུན་རིང་ལ་དགེ་བ་བྱེད་སྟངས་མང་པོ་དེ་རིང་ནས་བཟུང་འགོ་འཛུགས་དགོས་རེད། དཔེར་ན། གསང་སྔགས་ཀྱི་ནང་ལ་ཁ་ཟས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར། སྤྱོད་ལམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་སོགས་ མང་པོ་བཤད་ཀྱི་རེད། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དེ་འདྲ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་གཉིད་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཐོབ་

【現代漢語翻譯】禪修包含止（Śamatha）和觀（Vipaśyanā）兩種。通過禪定，如果內心獲得專注，或者特別是獲得止，那麼以此為基礎修持慈悲等，內心會迅速成熟，併產生效果。無論是哪個三乘（Triyāna），止對於其上的道都是必不可少的。然而，沒有修過止的人，如果一心一意地修持死亡無常和慈悲等，反覆修持，也能生起對死亡無常的證悟和慈悲等。禪修的方法有兩種：觀察修和安住修。例如，如果是修止，就要讓心專注於一個目標，不向外散亂，反覆修持。這不需要進行觀察。如果修觀或者無我，修持的方法則有觀察修和安住修兩種。例如，如果是修無我，先思考一個或多個無我的理由，通過這些理由斷除增益，然後一心安住於此，這叫做觀察修。如果已經確定了理由，並且已經習慣了，那麼不需要思考無我的理由，而是直接將注意力放在無我之上，這叫做安住修。例如，如果修慈悲，首先想到一切眾生都需要慈悲的理由，一切眾生都曾是自己的母親，並且有許多痛苦等等，然後修慈悲，這叫做觀察修。不作任何這樣的思考，只是想著一切眾生都值得慈悲，讓這種慈悲的想法持續不斷地在心中流淌，這叫做安住修。唸誦『愿一切眾生遠離痛苦和痛苦之因』等語句。唸誦佛珠，唸誦一百遍左右。如果內心也同樣憶念一百遍，那麼這些語句就會有幫助。這些都是一般性的。下面講述如何行善。這次十日課程期間，從今天開始就要開始做許多行善的事情。例如，在密宗中有飲食瑜伽、行為瑜伽等等。在大乘（Mahāyāna）中也有類似的。例如，在睡眠的時候，發願一切眾生都獲得佛的法身（Dharmakāya）。

【English Translation】 Meditation has two aspects: Śamatha (tranquility) and Vipaśyanā (insight). Through meditation, if the mind gains stability, or especially if one attains Śamatha, then based on that, practicing love, compassion, etc., the mind will quickly mature and produce results. For all three Yānas, Śamatha is indispensable as a basis for the higher paths. However, those who have not practiced Śamatha can single-pointedly meditate on impermanence of death, love, compassion, etc. By repeatedly meditating, one can generate realization of the impermanence of death and love, compassion, etc. There are two ways to meditate: analytical meditation and placement meditation. For example, if you are meditating on Śamatha, you need to repeatedly meditate by keeping your mind on one object without letting it wander elsewhere. There is no need to analyze it. Otherwise, if you are meditating on Vipaśyanā or selflessness, there are two ways to meditate: analytical meditation and placement meditation. For example, if it is like meditating on selflessness, think about one or more reasons for selflessness, and then single-pointedly focus on the meaning of cutting off the imputations, which is called analytical meditation. If one has already determined the reason and is familiar with it, then without thinking about the reason for how it is selfless, focusing on that selflessness is called placement meditation. For example, if you meditate on compassion, first think about the reasons why all sentient beings need compassion, that all sentient beings are mothers, and that there is a lot of suffering, etc., and then meditate on compassion, which is analytical meditation. Without thinking about any such reasons, constantly placing the mind on the thought that all sentient beings are worthy of compassion is called placement meditation. Recite the words, 'May all sentient beings be free from suffering and the causes of suffering,' etc. Count the rosary beads and recite about a hundred times. If the mind also remembers it a hundred times, then those words will be helpful. These are all general. Now, I will explain how to do good deeds. During this ten-day class, starting from today, we need to start doing many good deeds. For example, in Tantra, there are food yoga, conduct yoga, etc. There are similar things in the Mahāyāna. For example, when falling asleep, make the aspiration that all sentient beings attain the Dharmakāya (body of truth) of the Buddha.

པར་ཤོག་ ཅིག་བསམ། གཉིད་དེ་ཆོས་སྐུ་རེད་ཟེར་གྱི་ཡོད་མ་རེད་དེ། དེ་དང་ཕྱོགས་མཐུན་དེ་དྲན་པའི་རྐྱེན་བྱས་ཏེ་དེའི་སྐབས་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ་པ་ཡིན་ན་ གཉིད་དེ་དགེ་བ་ལ་འགྱུར་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། གཉིད་སད་དུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མ་རིག་པའི་གཉིད་སད་པར་ཤོག་བསམ། ཡར་ལངས་དུས་གཟུགས་སྐུ་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ། གོས་གྱོན་དུས་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ ཡོད་ཀྱི་གོས་དང་ལྡན་པར་ཤོག་བསམ། ཁྲུས་བྱེད་དུས་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་འཁྲུད་པར་ཤོག་བསམ། དེ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཡོད་རེད། མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ནང་ཡོད་པའི་ཚིག་དོན་རྣམས་བློ་ལ་ཟིན། 1-1215 དུས་ཐོག་ཏུ་དྲན་ཐུབ་པ་བྱུང་ན་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལས་རྣམས་དགེ་བའི་ལས་སུ་འགྱུར་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། ཟ་མ་ཟ་དུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསམ་གཏན་གྱི་ཟས་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ། དེ་བཞིན་དུ་ཟ་མ་ཟ་དུས་དང་། བཏུང་བ་འཐུང་དུས་རང་གི་ལུས་ལ་འབུ་མང་པོ་ཡོད་པ་དེ་རྣམས་ད་ལྟར་ཟས་ཀྱིས་གསོ། རྗེས་སུ་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱིས་གསོ་ཡི་ཡིན་བསམས་ཏེ་ཀུན་ སློང་བརྗེས་ན་ཟ་མ་ཟ་བའི་ལས་དེ་དགེ་བར་འགྱུར་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། བསྒོམ་བྱེད་པའི་སྐབས་སུ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་ཞིང་ཐོས་བསམ་གྱིས་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་དངོས་གནས་བྱས་ན་ དབེན་པ་གཅིག་ལ་བཞུགས་ནས་བསྒོམ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། །དབེན་པ་དེ་ལ་གཉིས་ཡོད། ལུས་དབེན་པ་དང་། སེམས་དབེན་པའོ། །ལུས་དབེན་པ་ཟེར་ན་མི་གཞན་མེད་པ། སེམས་དབེན་པ་ཟེར་ན་སེམས་ ཅན་དང་ལོངས་སྤྱོད་སོགས་ལ་ཆགས་པ་དང་འདོད་པའི་རྣམ་རྟོག་སྤངས་པ། དེ་འདྲ་བྱས་ནས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བསྒོམས་ན་མགྱོགས་པོ་ཉམས་འོག་ཏུ་ཚུད་པ་ཡོང་གི་རེད། དེ་མིན་མི་དང་འབྲེལ་བ་ མ་བཅད། ལས་ཀ་མང་པོ་བྱེད་ཀྱིན་བསྒོམ་ན་ཡུན་རིང་པོ་བསྒོམས་ནའང་གོ་ཆོད་པ་ཞིག་ཡོང་ཐུབ་པ་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་ཡིན་པ་ཐོས་སོང་། ད་ལན་ཉིན་བཅུའི་བསྒོམ་གྱི་རིང་ལ་སོ་སོ་ལ་ཁེ་ཙང་གི་ཉལ་ཁང་རེ་ཡོད་པ་ཡིན་སྟབས་སོ་སོའི་ཉལ་ཁང་སྒོ་བརྒྱབ། 1-1216 རང་གི་རྣམ་རྟོག་ཀྱང་སྒོ་བརྒྱབ་བཞག་པ་ཡིན་ན་ལུས་དབེན་པ་དང་སེམས་དབེན་པར་འགྱུར་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་བསྒོམ་བྱེད་དུས་ལུས་སེམས་ལ་དཀའ་ལས་མེད་པ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པས་ངལ་ གསོ་མང་པོ་བརྒྱབ་དགོས་ཡིན་པ་རེད། ལུས་པོ་དལ་པོ་བྱེད། སྐད་ཆ་ཡང་མང་པོ་མི་བཤད། ཁ་འདོན་མང་པོ་མི་བྱེད། སེམས་པ་ལ་ལས་ཀ་མི་བཀོལ། ལྷོད་པོ་བྱས་ཏེ་སྡོད་དགོས་ཀྱི་ ཡོད་རེད། ཉིན་མོ་གཉིད་ཁུག་ན་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་མེད་པ་འདྲ། སྐྱོན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། མཚན་མོ་གཉིད་ཁུག་དགོས་རེད། གཉིད་ཁུག་པ་དེ་ངལ་གསོ་བའི་མཐུན་རྐྱེན་ཡག་ཤོས་རེད། དེས་ན་དགོང་དྲོ་ ཐུན་གྲོལ་ཚར་དུས་སྐད་ཆ་མང་པོ་བཤད་རྒྱུ་མེད་པ་རེད། ཕན་ཐོགས་མ

【現代漢語翻譯】假設一下，如果認為睡眠是法身（chos sku，Dharmakāya），並且通過憶念與此相關的，希望那時所有眾生都能獲得法身，那麼睡眠就會轉變為善行。醒來時，希望所有眾生都能從無明的睡眠中醒來。起床時，希望獲得色身（gzugs sku，Rūpakāya）。穿衣時，希望擁有知恥的衣物。洗澡時，希望洗凈煩惱的污垢。諸如此類還有很多。記住經文中的詞句，如果在適當的時候能夠憶起，那麼無記業（lung ma bstan gyi las）就會轉變為善業。吃飯時，希望所有眾生都能獲得禪定的食物。同樣，在吃飯和喝水時，想到自己身上有很多蟲子，現在用食物來供養它們，以後將用佛法來供養它們，如果這樣轉變發心，那麼吃飯的行為就會轉變為善行。在修行禪定時，如果具備戒律，並且通過聞思斷除了增益和損減，那麼實際上應該住在寂靜的地方進行禪修。寂靜分為兩種：身寂靜和心寂靜。身寂靜是指沒有其他人在場，心寂靜是指捨棄對眾生和享樂等的貪執和慾望。像這樣一心一意地禪修，就能迅速地進入狀態。否則，如果不切斷與人的聯繫，做很多事情的同時進行禪修，那麼即使長時間的禪修也很難產生效果。聽說這非常困難。這次為期十天的禪修期間，因為每個人都有自己單獨的房間，所以要關好自己的房門。如果也關上自己的分別念之門，那麼就會轉變為身寂靜和心寂靜。然後在禪修時，需要身心沒有勞累，所以需要充分的休息。身體放鬆，少說話，少唸誦，不要讓心忙碌，放鬆地待著。白天睡覺可能沒有幫助，反而會有害處。晚上要睡覺。睡覺是最好的休息方式。因此，晚上課程結束后，不要說太多話，這沒有幫助。

【English Translation】 Let's imagine, if you think that sleep is Dharmakāya (chos sku, Dharmakāya), and by remembering what is related to it, you wish that all sentient beings could attain Dharmakāya at that time, then sleep will be transformed into a virtuous act. When you wake up, wish that all sentient beings could wake up from the sleep of ignorance. When you get up, wish to attain the Rūpakāya (gzugs sku, Rūpakāya). When you put on clothes, wish to have clothes that have a sense of shame. When you take a bath, wish to wash away the dirt of afflictions. There are many things like that. Remember the words and meanings in the scriptures, and if you can remember them at the right time, then the indeterminate actions (lung ma bstan gyi las) will be transformed into virtuous actions. When eating, wish that all sentient beings could attain the food of meditation. Similarly, when eating and drinking, thinking that there are many insects in your body, now feed them with food, and later you will feed them with Dharma, if you change your motivation like this, then the act of eating will be transformed into a virtuous act. When practicing meditation, if you have discipline and have cut off the additions and subtractions through hearing and thinking, then you should actually stay in a quiet place to meditate. There are two kinds of quietness: physical quietness and mental quietness. Physical quietness means that there are no other people present, and mental quietness means abandoning attachment and desire for sentient beings and enjoyments. If you meditate single-mindedly like this, you will quickly enter the state. Otherwise, if you do not cut off contact with people and meditate while doing many things, it will be difficult to achieve results even after a long period of meditation. I heard that it is very difficult. During this ten-day meditation retreat, because everyone has their own private room, close your own doors. If you also close the door of your own conceptual thoughts, then it will turn into physical quietness and mental quietness. Then, when meditating, it is necessary for the body and mind to be free from fatigue, so you need to rest sufficiently. Relax your body, speak less, chant less, do not make your mind busy, and stay relaxed. Sleeping during the day may not be helpful, but may be harmful. You need to sleep at night. Sleeping is the best way to rest. Therefore, after the evening session is over, there is no need to talk too much, it is not helpful.

ཁན་གྱི་སྐད་ཆ་ཡིན་ན་མ་གཏོགས་སྐད་ཆ་གཞན་དག་མི་བཤད་པ་དེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་གཅིག་རེད། དེ་ཡང་ ཉམས་ལེན་བྱེད་དགོས་རེད།། །། ༄། །སྐྱབས་འགྲོའི་སྐོར་བཤད་པ། སྐྱབས་འགྲོའི་ངོ་བོ་བཤད་པ། ད་སྐྱབས་འགྲོའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སྐྱབས་འགྲོ་ནི་ཉམས་ལེན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒོ་རེད། སྐྱབས་འགྲོ་ཟེར་རྒྱུའི་དོན་ནི་ འཇིགས་སྐྲག་ཆེན་པོ་གཅིག་བྱུང་ནས་འཇིགས་སྐྲག་དེ་རང་གིས་མེད་པ་བྱེད་མ་ཐུབ་ནས་མེད་པ་བྱེད་ཐུབ་མཁན་གཅིག་ལ་སྐྱབས་འཚོལ། རོགས་པ་འཚོལ་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཆར་གྱི་འཇིགས་པས་བྲག་སྐྱིབས་ཏུ་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་རེད། 1-1217 ང་ཚོ་ལ་འཇིགས་སྐྲག་གང་ཡོད་རེད་ཟེར་ན། ཚེ་རབས་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་ད་ལྟའི་བར་འཇིགས་སྐྲག་དང་གནོད་འཚེ་དང་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་བར་མཚམས་མེད་པར་མྱོང་བསྡད་ཡོད་ རེད། ད་དུང་ང་ཚོས་ཐར་པའི་ལམ་ལ་ཞུགས་ནས་འགྱུར་བ་མ་བཏང་བ་ཡིན་ན་མཐའ་མེད་པའི་བར་དུ་འཇིགས་སྐྲག་རྒྱུན་ཆད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། དམྱལ་བ་ལ་སླེབས་ཚར་དུས་འཇིགས་སྐྲག་སེལ་ ཐུབ་མཁན་གྱི་རོགས་པ་ཞིག་ག་ནས་ཐོབ་ཡོང་བསམས་ནས་ཕྱོགས་བཞི་ལ་རོགས་པ་འཚོལ་གྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་དེའི་སྐབས་ལ་སྐྱབས་དང་རོགས་པ་ཐོབ་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། དེར་བརྟེན་རང་དབང་ཡོད་ པའི་གནས་དུས་སུ་དེ་རིང་ནས་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད་ཅེས་རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷས་གསུངས་པ་རེད། །སྐྱབས་འགྲོའི་རྒྱུ་བཤད་པ། དེ་རིང་ཤི་སོང་བ་ཡིན་ན་ངན་སོང་ལ་སྐྱེ་བའི་ རྒྱུ་མང་པོ་གཅིག་ཚང་བསྡད་ཡོད་རེད། རྒྱུ་ཡོད་ནའང་འགལ་རྐྱེན་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་བཀག་ཐུབ་ཀྱི་རེད་དེ་འགལ་རྐྱེན་ཆོས་རྣམ་དག་དེ་འདྲ་རང་གི་སེམས་རྒྱུད་ལ་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་དེ་ རིང་ཤི་སོང་བ་ཡིན་ན་ཕལ་ཆེ་བརྒྱ་ཆ་དགུ་བཅུ་གོ་དགུ་ངན་སོང་དང་། དེ་ཡི་ནང་ནས་དམྱལ་བ་ལ་སྐྱེ་རྒྱུའི་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། དེ་ལྟར་འཇིགས་སྐྲག་མང་པོ་དང་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། 1-1218 རྒྱུ་གཉིས་པ་ནི་དད་པ་རེད། དད་པ་ལའང་གསུམ་ཡོད་རེད། དང་བའི་དད་པ། འདོད་པའི་དད་པ་དང་། ཡིད་ཆེས་ཀྱི་དད་པ་སྟེ་གསུམ་རེད། དང་བའི་དད་པ་ཟེར་ན་དཔེར་ན་ཆུ་རྙོག་ པ་མེད་པ་ཞིག་ལ་ཆུ་དྭངས་བ་ཟེར་གྱི་རེད། དེ་ག་ནང་བཞིན་སེམས་དང་བ་ཟེར་དུས་ཐེ་ཚོམ་དང་མ་དད་པའི་རྙོགས་པ་མེད་པའི་སྒོ་ནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ནི་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་ ཡིན་བསམ་པ་དེ་ལ་དང་བའི་དད་པ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། འདོད་པའི་དད་པ་ཟེར་ན་དེ་དག་ཐོབ་འདོད་བྱེད་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཡིད་ཆེས་ཀྱི་དད་པ་ཟེར་ན། དཀོན་མཆོག་ལ་ སྐྱབས་འགྲོ་བྱས། བློ་གཏད་ན་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་སྐྱོབ་པ་ལ་བསླུ་བ་མེད་བསམ་པ་དེ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། རྒྱུ་གཞན་གཅིག་དེ་སྙིང་རྗེ་རེད། ཐེག་

【現代漢語翻譯】如果不是上師（Guru）說的話，其他話都不說，這是大乘佛法（Mahayana Dharma）的一種。這也需要修行。皈依的講解：皈依的體性講解：現在講解皈依。皈依是所有修行的基礎和所有佛法的門戶。皈依的意思是，當產生巨大的恐懼，自己無法消除這種恐懼時，尋求能夠消除恐懼的幫助。這就像因害怕下雨而躲到巖石下一樣。我們有什麼樣的恐懼呢？從無始輪迴以來，直到現在，我們不斷地經歷著許多恐懼、傷害和痛苦。如果我們不走上解脫之路並做出改變，恐懼將永無止境。當我們墮入地獄時，會四處尋找能夠消除恐懼的幫助。然而，那時我們無法獲得庇護和幫助。因此，在擁有自主能力的時候，今天就開始皈依，這是嘉賽·西瓦拉（Gyalsé Shyíwa Lha）所說的。皈依的因：如果今天死去，我們已經具備了許多投生惡道的因。即使有因，如果有障礙，也能阻止結果的產生，但我們心中沒有純正的佛法作為障礙。因此，如果今天死去，很可能百分之九十九會墮入惡道，其中有墮入地獄的危險。因此，存在著許多巨大的恐懼。第二個因是信心。信心也有三種：清凈的信心、渴望的信心和確信的信心。清凈的信心就像清澈的水一樣。同樣，當說心清凈時，意味著沒有懷疑和不信的雜質，認為三寶（Triratna）具有偉大的功德，這被稱為清凈的信心。渴望的信心是指渴望獲得這些功德。確信的信心是指，皈依三寶，相信依靠三寶能從一切恐懼中解脫出來，這是真實不虛的。另一個因是慈悲。大乘

【English Translation】 Not speaking any words other than the words of the Guru, that is one Dharma of the Mahayana. That also needs to be practiced. Explanation of Refuge: Explanation of the Nature of Refuge: Now, I will explain about taking refuge. Taking refuge is the basis of all practices and the gateway to all Dharmas. The meaning of taking refuge is when a great fear arises, and one cannot eliminate that fear by oneself, one seeks refuge in someone who can eliminate it. It is like going under a rock shelter for fear of rain. What kind of fears do we have? From beginningless time in samsara until now, we have continuously experienced many fears, harms, and sufferings without interruption. If we do not enter the path of liberation and make changes, there will be no end to fear. When we arrive in hell, we search in all directions for help from someone who can eliminate fear. However, at that time, there is no refuge or help to be found. Therefore, one must take refuge from today while one has the freedom to do so, as Gyalsé Shyíwa Lha said. The Cause of Refuge: If one dies today, one has many causes for being born in the lower realms. Even if there is a cause, if there is an obstacle, the result can be prevented, but one does not have pure Dharma as an obstacle in one's mind. Therefore, if one dies today, most likely ninety-nine percent will be born in the lower realms, and among those, there is a danger of being born in hell. Thus, there are many great fears. The second cause is faith. There are three types of faith: clear faith, aspirational faith, and confident faith. Clear faith is like clear water without turbidity. Similarly, when the mind is clear, it means without the turbidity of doubt and disbelief, thinking that the Three Jewels (Triratna) have great qualities, that is called clear faith. Aspirational faith means wanting to obtain those qualities. Confident faith means that by taking refuge in the Three Jewels, believing that relying on them will protect one from all fears without deception. Another cause is compassion. The Great Vehicle

པ་ཆེན་པོའི་ལམ་དང་འབྲས་བུ་ ཚང་མ་སྙིང་རྗེས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྙིང་རྗེ་མེད་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་རྣམ་པར་དག་པ་རྩ་བ་ནས་མ་རེད། དཔེར་ན་སྐྱབས་འགྲོ་ཡིན་ནའང་ཐེག་དམན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་ནི་རང་ཉིད་ ཀྱི་ཆེད་དུ་ཡིན་པས་དེའི་རྒྱུ་འཇིགས་པ་དང་དད་པ་གཉིས་ཡིན། ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་འགྲོ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཡིན་པས་དེའི་རྒྱུར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ལས་བསྒྲལ་འདོད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་དགོས་པ་ཡིན། ། 1-1219 སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ཡུལ་ངོས་བཟུང་བ། གཉིས་པ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཡུལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཡུལ་དེ་ཐེག་དམན་ཡིན་ན། སངས་རྒྱས་ཟེར་ན་སངས་རྒྱས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཞུ་ཡི་ཡོད་ རེད། ཆོས་ཟེར་དུས་ཐེག་པ་དམན་པའི་ཆོས། དགེ་འདུན་ཟེར་དུས་ཐེག་པ་དམན་པའི་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བརྒྱད་པོ་དེ་ཚོ་རེད། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུགས་ལ་སངས་རྒྱས་ལ་སྐུ་གསུམ་བཞེད། སྐུ་གསུམ་ ཟེར་དུས་དེ་སྔ་དཔེ་ཆ་སྦྱང་མ་མྱོང་མཁན་ཚོས་གང་ཟག་གསུམ་ལ་གོ་ན་འགྲིག་གི་མ་རེད། གང་ཟག་གཅིག་སངས་རྒྱས་དུས་སྐུ་གསུམ་ཐོབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ངོ་མ་དེ་ ལོངས་སྐུ་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཁམས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་འཁོར་གསུངས། འཁོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་ཤ་སྟག་ཡིན་མཁན་དེ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་རེད། ཆོས་ སྐུ་ནི་དེའི་ཐུགས་ལ་གསུང་གི་ཡོད་རེད། སྤྲུལ་སྐུ་གསུང་ན་ལོངས་སྐུ་དེས་སེམས་ཅན་མཆོག་དམན་མང་པོའི་དོན་དག་བྱེད་པའི་དོན་དུ་སྤྲུལ་པ་བསྟན་པ་ཡིན། སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དེས་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ། ཉན་ཐོས། རང་སངས་རྒྱས། སེམས་ཅན་གྱི་གཟུགས་དང་གཟིངས་དང་ཟམ་པ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་དང་། སྙན་དང་མི་སྙན། རྙེད་དང་མི་རྙེད། དགྲ་དང་གཉེན་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་དང་། 1-1220 གདུལ་བྱའི་མོས་པ་དང་དགོས་པ་དང་བསྟུན་པའི་ཆོས་ཀྱང་སྣ་ཚོགས་པ་སྟོན་པར་མཛད། ཆོས་དཀོན་མཆོག་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་རེད། དེ་ལ་ལུང་གི་ཆོས་དང་། རྟོགས་པའི་ཆོས་ཟེར་བ་གཉིས་ ཡོད་རེད། ལུང་གི་ཆོས་དེ་གོ་བདེ་བོ་བྱས་ན། སྔོན་མ་དང་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རེད། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་རྒྱུད་ན་བཞུགས་པ་ད་ལྟ་གླེགས་བམ་གྱི་ཐོག་ལ་ ཡོད་པ་དེ་རྣམས་ཡིན། རྟོགས་པའི་ཆོས་ཟེར་བ་དེ་འགོག་ལམ་གཉིས་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། འགོག་པ་ཟེར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་དྲི་ མ་ལས་གྲོལ་བ་དེ་ལ་འགོག་པའི་བདེན་པ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལམ་ཟེར་ན་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་བྱང་སེམས་འཕགས་པའི་ཐུགས་རྒྱུད་ན་ཡོད་པའི་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པ་ ལམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་ཟེར། དགེ་

【現代漢語翻譯】大乘的道和果全部以慈悲為根本。沒有慈悲，就根本沒有清凈的大乘道。例如，即使是皈依，小乘的皈依也是爲了自己，所以其原因是恐懼和信仰。大乘的皈依是爲了他人，所以其原因是要有將一切眾生從痛苦中解脫出來的慈悲。 1-1219 確定皈依的對境。第二是關於皈依的對境。如果皈依的對境是小乘，那麼所謂的佛，指的是佛的色身。所謂法，指的是小乘的法。所謂僧，指的是小乘的八位聖者。大乘的觀點認為佛有三身。所謂三身，以前沒有學過經書的人如果理解為三個人就不對了。一個人成佛時，獲得三身。其中真正的佛是報身。在佛的凈土中，佛以其身宣說大乘法輪。眷屬全部是聖者菩薩，這就是報身。法身存在於其心中。說化身時，報身爲了利益眾多高低不同的眾生而示現化身。佛的化身示現菩薩、聲聞、緣覺、眾生的形象，以及船、橋等各種形象，以及悅耳和不悅耳、獲得和未獲得、敵人和朋友等各種形態， 1-1220 並根據所化眾生的意樂和需要，示現各種不同的法。法寶是大乘的法。這有教法和證法兩種。如果簡單地說教法，首先是佛的教言。然後是菩薩們心中所持有的，現在存在於書本上的那些。所謂證法，指的是滅道二諦。所謂滅諦，指的是聖者菩薩們的心性，通過道的加持力而從垢染中解脫，這被稱為滅諦。所謂道諦，指的是斷除煩惱的對治，存在於菩薩聖者心中的智慧和慈悲等，被稱為道諦。僧

【English Translation】 The path and fruit of the Mahāyāna All are rooted in compassion. Without compassion, there is fundamentally no pure Mahāyāna path. For example, even with refuge, the refuge of the Hīnayāna is for oneself, so its causes are fear and faith. The refuge of the Mahāyāna is for others, so its cause must be the compassion to liberate all sentient beings from suffering. 1-1219 Identifying the object of refuge. Second is about the object of refuge. If the object of refuge is the Hīnayāna, then the so-called Buddha refers to the Rūpakāya (form body) of the Buddha. The so-called Dharma refers to the Dharma of the Hīnayāna. The so-called Sangha refers to the eight noble individuals of the Hīnayāna. According to the Mahāyāna, the Buddha has three bodies. The so-called three bodies, those who have not studied scriptures before, it is not correct to understand them as three people. When one person becomes a Buddha, they attain the three bodies. Among them, the real Buddha is the Sambhogakāya (enjoyment body). In the Buddha's pure land, the Buddha proclaims the Mahāyāna Dharma with his body. The retinue are all noble Bodhisattvas, this is the Sambhogakāya. The Dharmakāya (truth body) exists in his heart. When speaking of the Nirmāṇakāya (emanation body), the Sambhogakāya manifests emanations to benefit many sentient beings of various levels. The Nirmāṇakāya of the Buddha manifests the forms of Bodhisattvas, Śrāvakas (hearers), Pratyekabuddhas (solitary realizers), sentient beings, and various forms such as boats, bridges, etc., as well as pleasant and unpleasant, gain and no gain, enemies and friends, and so on. 1-1220 And according to the inclinations and needs of the beings to be tamed, he shows various different Dharmas. The Dharma Jewel is the Dharma of the Mahāyāna. There are two types: scriptural Dharma and realized Dharma. If we simply explain the scriptural Dharma, first are the words of the Buddha. Then are those held in the hearts of the Bodhisattvas, which are now present in books. The so-called realized Dharma refers to the two truths of cessation and path. The so-called truth of cessation refers to the nature of the minds of the noble Bodhisattvas, liberated from defilements through the power of the path, this is called the truth of cessation. The so-called truth of the path refers to the antidote to abandoning afflictions, the wisdom and compassion, etc., present in the hearts of the noble Bodhisattvas, this is called the truth of the path. Sangha

འདུན་དཀོན་མཆོག་ནི་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་རྣམས་ཡིན། དེ་དག་ཐམས་ཅད་སྐྱབས་གནས་ཡིན་བསམ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་ཚང་མ་ང་ཚོའི་སྐྱབས་གནས་ རེད། ཚང་མ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་རེད། ཡིན་ནའང་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་སྐྱབས་ཞུས་ན་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་སྐྱབས་ཞུ་འགྲོ་གི་རེད། རྒྱུ་མཚན་ཤེས་ན་གཅིག་ལ་སྐྱབས་ཞུས་པ་དང་ཚང་མ་ལ་ཞུས་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་མ་རེད། 1-1221 འོ་ན་སངས་རྒྱས་ག་ཚོད་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ཚང་མ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད་དམ་ཞེས་དྲིས་ན། སངས་རྒྱས་ལ་གྲངས་ཀྱི་མཐའ་ཡོད་མ་རེད། སྤྱིར་མཐའ་མེད་པ་ལ་མང་པོ་ ཡོད་རེད། ནམ་མཁའ་ལ་མཐའ་མེད། སེམས་ཅན་ལ་མཐའ་མེད། སངས་རྒྱས་ལ་མཐའ་མེད། ཆོས་ལ་མཐའ་མེད། དགེ་འདུན་ལ་མཐའ་མེད། འོ་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཁོ་ན་ལ་སྐྱབས་ཞུ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གང་ཡིན་ཟེར་ན། དཔེར་ན་ང་ཚོ་ལ་ཁྲིམས་འགལ་ཆེན་པོ་བྱུང་སྐབས་དེའི་འཇིགས་སྐྲག་དང་། དཀའ་ངལ་ང་རང་ཚོ་སོ་སོས་སེལ་མ་ཐུབ་ན་མི་གཞན་ཞིག་ལ་རོགས་པའམ་སྐྱབས་ཞུ་དགོས་ཀྱི་ ཡོད་རེད། སྐྱབས་ཞུ་ས་དེ་ཤེས་ཡོན་ཡོད་མཁན། རོགས་པ་བྱེད་འདོད་ཡོད་མཁན། ནུས་པ་ཡོད་མཁན་ཏེ་ཁྱད་ཆོས་གསུམ་ཚང་དགོས་ཀྱི་རེད། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ ཚོ་ལ་མཁྱེན་པ་དང་། ནུས་པ་དང་། བརྩེ་བ་གསུམ་ག་ཡོད་པ་ཡིན་པ་དང་། གཞན་དག་ལ་ཡོན་ཏན་དེ་དག་མེད་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་རེད། དྲི་བ་དེའི་ལན་འཕགས་ པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་འདི་འདྲ་གསུངས་ཡོད། སྐྱབས་ཡུལ་ལ་ཡོན་ཏན་བཞི་ཡོད་དགོས། གཅིག་སོ་སོ་འཇིགས་སྐྲག་ལས་གྲོལ་ཚར་བ་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། སོ་སོ་འཇིགས་སྐྲག་གི་ནང་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་དཔེར་ན་ཆུས་ཁྱེར་སོང་ན་ལག་པས་ལག་པ་འཛིན་སྡོད་པ་དང་འདྲ་བར་གཞན་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། 1-1222 ཡོན་ཏན་གཉིས་པ་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་འཇིགས་སྐྲག་ལས་སྒྲོལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ཡིན་པ། གསུམ་པ་སྙིང་རྗེ་ཡོད་པ། བཞི་པ་ནི་རྔན་པ་སྤྲད་མི་དགོས་པ་དེ་རེད། དཔེར་ན་གླ་རྔན་ སྤྲད་ནས་རོགས་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ན་རོགས་པ་བྱེད་ཁག་པོ་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཚོས་ཕར་གུས་ཞབས་ཞུ་ནའང་རོགས་པ་བྱེད་ཀྱི་རེད། ཕར་གནོད་པ་བྱེད་ ནའང་རོགས་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཕར་གང་ཡང་མ་བྱས་ནའང་རོགས་པ་བྱེད་ཀྱི་རེད། ཡོན་ཏན་བཞི་པོ་དེ་དག་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཁོ་ན་ལ་ཚང་བ་ཡིན་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཁོ་ན་སྐྱབས་ ཡུལ་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། །ཇི་ལྟར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་བཤད་པ་ནི། གསུམ་པ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་སྟངས་ནི། སངས་རྒྱས་ལ་སྟོན་པར་འཛིན། ཆོས་ལ་ཐར་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ལམ་ཡིན་བསམ། དགེ་ འདུན་རྣམས་ལམ་སྒྲུབ

【現代漢語翻譯】皈依的對境是安住於十地的聖菩薩們。我認為他們都是皈依處。三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，梵文天城體：त्रिरत्न，梵文羅馬擬音：triratna，漢語字面意思：三顆寶石）都是我們的皈依處。我們都要皈依。但是，如果僅僅皈依像釋迦牟尼佛（藏文：ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་）這樣的一位佛，就等於皈依了所有的佛。如果明白這個道理，皈依一位和皈依所有佛之間就沒有區別。那麼，到底有多少佛呢？是否需要皈依所有的佛呢？如果有人這樣問，佛的數量是沒有邊際的。一般來說，沒有邊際的事物有很多。虛空沒有邊際，眾生沒有邊際，佛沒有邊際，法沒有邊際，僧伽沒有邊際。那麼，僅僅皈依三寶的理由是什麼呢？例如，當我們遇到嚴重的違法情況時，我們自己無法消除恐懼和困難，就需要向他人尋求幫助或庇護。尋求庇護的對象必須具備三個特點：有知識、願意幫助、有能力。同樣，佛和菩薩們具有智慧、能力和慈悲，而其他人不具備這些功德，所以我們必須皈依三寶。對於這個問題，聖者無著（藏文：ཐོགས་མེད་）這樣說過：皈依處必須具備四個功德。第一，自身已經從恐懼中解脫。如果自身還在恐懼之中，就像被水沖走的人抓住另一個人一樣，無法救助他人脫離恐懼。第二個功德是精通使眾生從恐懼中解脫的方法。第三是具有慈悲心。第四是不需要報酬。例如，如果需要支付報酬才能獲得幫助，那麼幫助就會變得困難。佛和菩薩們，即使你對他們恭敬，他們也會幫助你；即使你傷害他們，他們也會幫助你；即使你什麼都不做，他們也會幫助你。因為只有三寶才具備這四個功德，所以三寶才是皈依處。接下來講述如何皈依：第三，皈依的方式是：視佛為導師，視法為獲得解脫的道路，視僧伽為道路的修行者。

【English Translation】 The objects of refuge are the noble Bodhisattvas who abide on the ten bhumis. I think of them all as places of refuge. The Three Jewels (藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，梵文天城體：त्रिरत्न，梵文羅馬擬音：triratna，漢語字面意思：three jewels) are all our refuge. We must all take refuge. However, if we take refuge in just one, such as Shakyamuni Buddha (藏文：ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་), it is like taking refuge in all the Buddhas. If you understand the reason, there is no difference between taking refuge in one and taking refuge in all. Then, how many Buddhas are there? Do we need to take refuge in all the Buddhas? If someone asks this, there is no end to the number of Buddhas. In general, there are many things that are endless. The sky is endless, sentient beings are endless, Buddhas are endless, Dharma is endless, and Sangha is endless. Then, what is the reason for taking refuge only in the Three Jewels? For example, when we encounter a serious violation of the law, if we cannot eliminate the fear and difficulty ourselves, we need to seek help or refuge from others. The place of refuge must have three characteristics: knowledgeable, willing to help, and capable. Similarly, Buddhas and Bodhisattvas have wisdom, ability, and compassion, and others do not have these qualities, so we must take refuge in the Three Jewels. In response to this question, the noble Asanga (藏文：ཐོགས་མེད་) said this: A place of refuge must have four qualities. First, one must have already been freed from fear. If one is still in fear, like someone being swept away by water grabbing another person's hand, one cannot save others from fear. The second quality is being skilled in the means of liberating sentient beings from fear. The third is having compassion. The fourth is not requiring a reward. For example, if you have to pay a reward to get help, it becomes difficult to help. Buddhas and Bodhisattvas will help you even if you are respectful to them; they will help you even if you harm them; they will help you even if you do nothing. Because only the Three Jewels have these four qualities, the Three Jewels are the only refuge. Next, explaining how to take refuge: Third, the way to take refuge is: regard the Buddha as the teacher, regard the Dharma as the path to liberation, and regard the Sangha as the practitioners of the path.

་པའི་གྲོགས་པོ་ཡིན་བསམ་པ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སྐྱབས་འགྲོ་དེ་གཙོ་བོ་སེམས་ཀྱི་སྟེང་ལ་འཇོག་གི་ཡོད་རེད། སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་ཞེས་ངག་གིས་བརྗོད་པ་དེ་ངག་ གི་སྐྱབས་འགྲོ་ཡིན། གང་འདྲ་ཞིག་བྱས་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་ཚད་ལྡན་ཞིག་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་ན། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་དེ་ལ་ཁྱད་ཆོས་བཞི་ཚང་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས། དེ་ཡང་དང་པོ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཡག་པོ་ཤེས་དགོས། 1-1223 གཉིས་པ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ནང་ཚན་གྱི་ཁྱད་པར་དེ་ཚོ་ཤེས་དགོས། གསུམ་པ་ག་རེ་ཁས་བླངས་ན་སྐྱབས་འགྲོར་འགྱུར་གྱི་ཡོད་པ་ཤེས་དགོས། བཞི་པ་ནི་གཞན་དུ་མི་སྨྲ་བའི་སྐྱབས་སུ་ འགྲོ་བ་དེ་ཡིན། དེའི་དོན་དག་ནི། ཆོས་ལུགས་གཞན་དག་གི་དཀོན་མཆོག་དང་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ཤེས་པར་བྱས་ནས། སངས་རྒྱས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཁོ་ན་ལ་ སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན། །མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཚུལ་བཤད་པ། དེ་ལས་དང་པོ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་དེ་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་ དུ་གལ་ཆེན་པོ་ཡིན་པས་ཡོན་ཏན་གྱི་སྐོར་ཅུང་ཟད་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཟེར་བ་དེ་སྐྱོན་རྩ་བ་ནས་མེད་མཁན། ཡོན་ཏན་ཚང་མ་ཡོད་མཁན། ཁྱད་པར་དུ་གཞན་ལ་ཆོས་སྟོན་དུས་ ནོར་འཁྲུལ་རྩ་བ་ནས་མི་བྱེད་མཁན། མདོར་བསྡུས་ན་དེ་ཚོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། ད་གསུང་གི་ཡོན་ཏན་བཤད་ཀྱི་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གཅིག་གི་གདུལ་བྱ་སྣ་ཚོགས་ལ་ཁྱབ་ པར་བྱེད་པ་སོགས་ཡན་ལག་ལྔ་དང་། འཇམ་པ་དང་། ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་། རྒྱང་རིང་དུ་གྲགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུ་དང་ལྡན་པས་ཚད་མེད་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་དམ་པའི་ཆོས་གོ་བར་མཛད། 1-1224 དེར་མ་ཟད་ཆོས་ཉན་མཁན་ག་ཚོད་ཡོད་ནའང་། དེ་དག་གི་སྐད་ཀྱི་ཐོག་ནས་གསུང་གི་ཡོད་རེད། གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གཅིག་ལ་སྐད་མི་འདྲ་བ་མང་པོའི་ཐོག་ནས་བརྗོད་བྱ་ཡང་ མཐོ་རིས་ཀྱི་ལམ་དང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་སོ་སོར་གོ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་གཅིག་གསུངས་དུས་གདུལ་བྱ་མི་འདྲ་བ་གསུམ་གྱིས་མདོ་མི་འདྲ་བ་གསུམ་གོ་སོང་ བ་ད་ལྟ་བཀའ་འགྱུར་གྱི་ནང་ལ་ཡོད་པ་ལྟ་བུ་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་སྡེ་ཚན་ཉེར་གཅིག་གི་ཡོན་ཏན་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་མཁྱེན་པ་དང་སྙིང་རྗེ་གཉིས་ ཞུས་ན། དང་པོ་མཁྱེན་པས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ད་ལྟ་ང་ཚོས་མདུན་ན་ཡོད་པའི་ཅ་ལག་ལ་ལྟ་བ་ནང་བཞིན་མངོན་སུམ་དུ་དུས་ཚོད་གཅིག་གི་ཐོག་ཏུ་གཟིགས་ཀྱི་ཡོད་རེད་ལ། ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཀྱང་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་ཀ

【現代漢語翻譯】將認為自己是朋友的人作為依靠，這被稱為皈依。皈依主要放在心裡。口中唸誦『皈依』是口頭的皈依。如何才能做到合格的皈依三寶呢？聖者無著說，這需要具備四個特點。首先，要很好地瞭解三寶的功德。第二，要了解三寶各自的特點。第三，要知道承諾什麼才能成為皈依。第四，是皈依時不皈依其他。其含義是：瞭解其他宗教的神和佛教三寶的差別，只皈依佛教的三寶。講述三寶的功德勝過其他。因此，首先了解三寶的功德在任何時候都非常重要，所以我想稍微講一下功德方面的內容。佛陀是指完全沒有缺點，具備所有功德的人。特別是給他人講經說法時，完全不會犯錯的人。簡而言之，這些就是佛陀的功德。現在講法的功德。佛陀的一個教言能夠遍及各種各樣的所化眾生等五種功德，並且具備柔和、悅意、遠揚等六十種功德，所以在無量世界中使正法得以理解。不僅如此，無論有多少聽法者，佛陀都會用他們的語言說法。此外，佛陀的一個教言可以通過多種不同的語言，理解為通往天界之路和三乘之路。例如，佛陀說一個法時，三個不同的所化眾生聽懂了三個不同的經，就像現在《甘珠爾》（藏文大藏經）里記載的那樣。佛陀的心中具有二十一種無漏法蘊的功德。如果講其中的智慧和慈悲，首先，智慧能夠像我們現在看眼前的物品一樣，在同一時間裡直接看到所有應知的事物，並且直接看到所有法的實相。所有非佛者…

【English Translation】 Taking refuge is called relying on someone who you think is a friend. Taking refuge is mainly placed in the mind. Saying 'I take refuge' with the mouth is verbal refuge. How can one take refuge in the Three Jewels in a qualified way? Arya Asanga said that it needs to have four characteristics. First, one must know the qualities of the Three Jewels well. Second, one must know the differences within the Three Jewels. Third, one must know what one must promise to become a refuge. Fourth, it is taking refuge without speaking of others. Its meaning is: knowing the difference between the gods of other religions and the Three Jewels of Buddhism, one must only take refuge in the Three Jewels of Buddhism. Explaining how the qualities of the Three Jewels are superior to others. Therefore, first knowing the qualities of the Three Jewels is very important at all times, so I would like to talk a little about the qualities. 'Buddha' means someone who has no faults at all and has all the qualities. In particular, when teaching the Dharma to others, one who never makes mistakes at all. In short, those are the qualities of the Buddha. Now I will explain the qualities of speech. One speech of the Buddha pervades various disciples, etc., with five qualities, and possesses sixty qualities such as gentleness, pleasantness, and fame far and wide, so that the holy Dharma is understood in the immeasurable world. Moreover, no matter how many listeners there are, the Buddha speaks in their language. Furthermore, one speech of the Buddha can be understood in many different languages as the path to heaven and the path of the three vehicles. For example, when the Buddha spoke one Dharma, three different disciples understood three different sutras, just like it is now in the Kangyur (Tibetan Buddhist canon). The Buddha's mind has the qualities of twenty-one categories of undefiled Dharma. If I talk about wisdom and compassion, first, wisdom sees all knowable things directly at the same time, just like we look at the things in front of us now, and also sees the reality of all Dharmas directly. All non-Buddhas…

ྱི་ཤེས་བྱ་དེ་ཆེ། མཁྱེན་པ་དེ་ཆུང་བསྡད་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ལ་ཤེས་བྱ་མཁྱེན་དགོས་པ་ དང་མཁྱེན་པ་གཉིས་ཆེ་ཆུང་མེད་པར་འགྲིགས་བསྡད་ཡོད་རེད། འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷ་ལ་སོགས་པ་ཕར་བཞག་ས་བཅུ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་གཟིགས་ཡོད་མ་རེད་ལ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཀྱང་མཁྱེན་ཡོད་མ་རེད། 1-1225 སངས་རྒྱས་ལ་ལྟོས་ན་དེས་གཟིགས་པ་དེ་ཤེས་བྱའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཙམ་རེད། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་མངའ་བའི་རྒྱུ་མཚན་དེས་སངས་རྒྱས་དེ་ཉིད་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟོན་ པར་གྱུར་པ་ཡིན། གཉིས་པ་སྙིང་རྗེ་ནི། མཐའ་ཡས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྲིད་ཞིའི་འཇིགས་པ་ལས་སྒྲོལ་བར་བཞེད་པའི་སྙིང་རྗེ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་དུ་མར་གོམས་ནས་ཐུགས་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་ རང་བཞིན་དུ་གྱུར་ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་གཟིགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། མདོར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་ཚད་མེད། ཚད་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི་ག་ ཚོད་བཤད་ནའང་རྫོགས་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད་ལ་ཉུང་དུ་འགྲོ་རྒྱུ་ཡང་ཡོད་མ་རེད། དོན་གཉིས་པ་རྒྱུའི་སྐོར་བཤད་ན། དེ་ལྟ་བུའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་གི་རྩ་བ་སྙིང་རྗེ་དང་། རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། མཐར་ཕྱིན་པའི་རྐྱེན་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་རྣམས་ཡིན། དེ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་བདེ་སྒྲུབ་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་དང་ཚད་མེད་པའི་སྤྱོད་པ་ ཡུན་རིང་པོར་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་མཐར་ཐུག་གི་གྲུབ་འབྲས་འདི་བྱུང་བ་རེད། དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡིན། གསུམ་པ་ཕྲིན་ལས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། 1-1226 ཕྲིན་ལས་ཟེར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་རེད། སངས་རྒྱས་རང་དོན་གྲུབ་ཚར་བ་ཡིན་པས་རང་དོན་སྒྲུབ་པའི་ལས་ཀ་གང་ཡང་ཡོད་མ་རེད། ག་རེ་གནང་བ་དེ་ཐམས་ཅད་གཞན་དོན་རེད། ཕྲིན་ལས་དེ་ལ་དབྱེ་བ་མང་པོ་ཡོད། དང་པོ་ཕྲིན་ལས་སྣ་ཚོགས་པ་ཞེས་པ་སེམས་ཅན་འདུལ་བའི་ཕྲིན་ལས་མི་འདྲ་བ་སྒོ་མང་པོ་ཞིག་གནང་གི་ཡོད་པའི་དོན་རེད། གཙོ་བོ་ཆོས་ གསུང་རྒྱུ་དེ་རེད། ཡིན་ནའང་ཕྲིན་ལས་གཞན་ཡང་མང་པོ་གནང་གི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དུས་ཚོད་ཐུང་ངུ་ཞིག་གི་ཐོག་ལ་མཛད་པ་མི་འདྲ་བ་ཇི་ཙམ་གནང་བའི་གྲངས་ཚད་དེ་འཛམ་ བུ་གླིང་གི་ས་ཡི་རྡུལ་ཕྲན་ལ་ཡང་ཡོད་མ་རེད་ཅེས་དབུ་མ་འཇུག་པ་ལས་གསུངས་ཡོད། །གཉིས་པ་ཁྱབ་པ་ཞེས་པ་གདུལ་བྱ་གང་དུ་ཡོད་ནའང་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དུ་ཕྲིན་ལས་ཀྱིས་ ཁྱབ་པའི་དོན་རེད། །གསུམ་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཞེས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ནི་འདི་འདྲ་ཞིག་བྱ་སྙམ་པའི་རྣམ་རྟོག་དང་འབད་རྩོལ་མི་དགོས་པར་ངང་གིས་འཇུག་ཅིང་སྒྲུབ་པར་མཛད་པའི་ དོན་ཡིན། བཞི་པ་

【現代漢語翻譯】知識廣大，而智識則顯得狹小。對於佛陀而言，知識和智識之間沒有大小之分，是圓融無礙的。至於世間神祇等，即使是十地菩薩，也未能完全洞察一切知識，也未能完全瞭解一切知識的實相。相對於佛陀，他們所見到的只是知識的一個方面。正是因為擁有遍知一切的智慧，佛陀才成為包括天神在內的一切眾生的導師。第二是慈悲：佛陀以無限的慈悲， желая освободить всех бесчисленных живых существ от страха существования и покоя, практиковал сострадание в течение бесчисленных кальп, пока его ум не стал природой сострадания, и он всегда смотрит на всех живых существ.簡而言之，佛陀的功德是無限的。正因為無限，所以無論怎樣讚頌佛陀的功德，都不會窮盡，也不會減少。第二部分講述因：成就如此佛陀功德的根本是慈悲，因是菩提心，究竟的緣是佈施和持戒等方便法門。正是因為長期熏習 желая принести пользу и счастье живым существам, и бесчисленные действия, в конечном итоге был достигнут этот окончательный результат.因此，佛陀的因也是圓滿的。第三部分講述事業圓滿。事業指的是佛陀的作為。佛陀已經成就了自利，所以沒有任何為自己而做的事情。所做的一切都是利他。事業有很多種分類。第一種是事業多樣性，意思是佛陀以多種不同的方式進行調伏眾生的事業。主要是講經說法。但是，佛陀也做了很多其他的事業。在極短的時間內，佛陀所做的不同事業的數量，甚至超過了 земных частиц во вселенной Джамбудвипа, как сказано в «Мадхьямакаватаре».第二是普遍性，意思是無論應調伏的眾生在哪裡，事業都遍及他們。第三是任運成就，意思是佛陀的事業不需要『我想做這個』這樣的分別念和努力，而是自然而然地進行和成就。第四個是……

【English Translation】 Knowledge is vast, while wisdom appears small. For the Buddha, there is no distinction between the size of knowledge and wisdom; they are perfectly harmonious. As for worldly deities and the like, even the Bodhisattvas of the tenth bhumi (stage), they have not completely perceived all knowledge, nor have they completely understood the true nature of all knowledge. Compared to the Buddha, what they see is only one aspect of knowledge. It is because of possessing the wisdom that knows all that the Buddha became the teacher of all beings, including gods. Second is compassion: With boundless compassion, желая освободить всех бесчисленных живых существ от страха существования и покоя, the Buddha practiced compassion for countless kalpas until his mind became the nature of compassion, and he always watches over all living beings. In short, the Buddha's qualities are limitless. Because of this limitlessness, no matter how much we praise the Buddha's qualities, they will never be exhausted, nor will they diminish. The second part discusses the cause: The root of achieving such Buddha qualities is compassion, the cause is Bodhicitta (the mind of enlightenment), and the ultimate condition is the methods of giving and discipline, etc. It is because of long-term practice of желая принести пользу и счастье живым существам, и бесчисленные действия, that this ultimate result was finally achieved. Therefore, the Buddha's cause is also perfect. The third part discusses the perfection of activity. Activity refers to the deeds of the Buddha. The Buddha has already accomplished self-benefit, so there is nothing he does for himself. Everything he does is for the benefit of others. There are many classifications of activity. The first is the diversity of activity, meaning that the Buddha engages in many different ways of taming beings. The main one is teaching the Dharma. However, the Buddha also performs many other activities. The number of different activities that the Buddha performs in a short period of time is even more than земных частиц во вселенной Джамбудвипа, as stated in the 'Madhyamakavatara'. Second is universality, meaning that wherever there are beings to be tamed, the activity pervades them all. Third is spontaneous accomplishment, meaning that the Buddha's activity does not require conceptualization or effort like 'I want to do this,' but proceeds and accomplishes naturally. The fourth is...

དུས་ལས་མི་ཡོལ་བ་ཞེས་པ་དགོས་པའི་དུས་ལ་ལེགས་པར་གནང་ཐུབ་ཀྱི་རེད། དུས་ཚོད་སྔ་དྲགས་པ་དང་ཕྱིས་དྲགས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་མ་རེད། །ལྔ་པ་བར་ཆད་པ་མེད་པ་ཞེས་པ་བར་མཚམས་མེད་པ། 1-1227 གུང་གསེང་མེད་པར་མུ་མཐུད་ནས་ཕྲིན་ལས་གནང་གི་ཡོད་པའི་དོན་རེད། །དྲུག་པ་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ཞེས་པ་འཁོར་བ་འདི་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་ཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་དོན་རེད། སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་སངས་མ་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཕྲིན་ལས་རྫོགས་པའི་སྐབས་ཡོད་མ་རེད། སེམས་ཅན་ལ་རྫོགས་པའི་དུས་སྐབས་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་ནི་མེད་པའི་དུས་སྐབས་རྩ་བ་ནས་ མི་སྲིད་པ་རེད། དེ་ནས་དོན་ཚན་བཞི་པ་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་དེས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་ཐོགས་ཅི་ཙམ་ཡོད་པའི་སྐོར་ཞུས་ན། གཞན་དོན་འབའ་ཞིག་མཛད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་ ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དབུགས་གཏོང་རྔུབ་དང་སྤྱོད་ལམ་བཞི་པོ་རེ་རེས་ཀྱང་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པ་གནང་གི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ལས་འོད་ཟེར་གཅིག་སྤྲོས་པ་དང་། ཆོས་ ཐུན་རེ་གསུངས་པས་སེམས་ཅན་འབུམ་ཕྲག་མང་པོ་མཐོ་རིས་གཉིས་དང་། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་སོགས་པ་བཞི་དང་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་ལ་འགོད་པར་མཛད། སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཚུལ་བསྟན་ པའི་རྗེས་སུའང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་དང་། རིང་བསྲེལ་དང་མཆོད་རྟེན་དང་། གང་དུ་མཛད་པ་བསྟན་པའི་གནས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གདུལ་བྱ་ལ་ཐར་པའི་ས་བོན་བསྐྲུན་པ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་གསུང་རབ་ཀྱིས་ཐར་པའི་ལམ་སྟོན་པའི་དོན་ཆེ་བ་མཛད། 1-1228 དཔེར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་འདྲ་ཡིན་ན། དེ་ལ་ཆོས་ཤེས་མཁན་གཅིག་གིས་སེམས་བསྐྱེད་དང་དད་པ་བྱས་ཏེ་མཇལ་བ་དང་ཕྱག་འཚལ་བ་ལ་སོགས་པ་བྱས་ན་བསོད་ནམས་ཡོད་པ་བཤད་མ་ དགོས་པ་རེད། ཆོས་གང་ཡང་མ་ཤེས་ནའང་མཇལ་འདོད་མེད་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་མཇལ་བ་དང་། མཆོད་རྟེན་སྐོར་འདོད་མེད་པར་སྐོར་བ་ཐེབས་སོང་ནའང་སངས་རྒྱས་རྣམས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཞིང་བླ་ན་ མེད་པ་ཡིན་ཞིང་། དེ་རྣམས་ལ་འབྲེལ་བ་བྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་དེས་དེ་རྣམས་མཐར་ཐུག་ངེས་པར་འཚང་རྒྱ་བའི་ཁྱབ་པ་ཡོད་རེད། ། ད་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སེམས་ཅན་ཚང་ མས་ལས་ཀ་རེ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེའི་དམིགས་ཡུལ་ནི་བདེ་བ་ཐོབ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མེད་པ་བྱ་རྒྱུ་རེད། དམིགས་ཡུལ་ཆ་ཚང་བ་སྒྲུབ་མཁན་དེ་ཆོས་ཀྱིས་འགྲུབ་ཀྱི་རེད། དེ་གཞན་གྱིས་ འགྲུབ་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། དམ་པའི་ཆོས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་བྱེད་པའི་སྨན། བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ཡིན་ཞེས་ཞི་བ་ལྷས་གསུངས་པ་རེད། དེ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ཆོས་ ཚང་མའི་དགོངས་དོན་གཅིག་པ་ཡིན་པ་རེད། ཁྱད་པར་དུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ནི་ཡོན

【現代漢語翻譯】『不逾時』是指在需要的時刻能夠很好地給予幫助。沒有過早或過晚的錯誤。第五，『無間斷』是指沒有間隔，沒有休息，持續不斷地進行事業。意思是說，事業會持續到輪迴存在的那一刻。在所有眾生沒有成佛之前，事業沒有結束的時候。眾生沒有完結的時候。因此，佛的事業是根本不可能有停止的時候。接下來是第四點，關於佛的事業對眾生有多少利益的問題。完全爲了他人的利益而行動是佛的事業的特點。佛的每一次呼吸和四種行為都在利益眾生。佛的身軀散發出一道光芒，每一次說法都能使成千上萬的眾生進入天界和獲得須陀洹等四果，並將他們安置在大乘的道路上。即使在佛示現涅槃之後，佛的身像、舍利、佛塔以及所有示現事業的地方，都能為所化眾生種下解脫的種子。特別是佛經，具有指示解脫道路的重大意義。例如，如果是佛像，如果一個懂佛法的人以發菩提心和信心來瞻仰和頂禮，那自然不用說會有功德。即使什麼佛法都不懂，只是無意中看到了佛像，或者無意中繞了佛塔，佛都是無上功德的福田，與這些結緣的原因，最終必然會成佛。現在要講的是佛法的功德。所有眾生都在做各種各樣的事情，他們的目標是獲得快樂，消除痛苦。能夠完全實現這個目標的是佛法，其他任何事物都無法做到。寂天菩薩說，殊勝的佛法是消除一切痛苦的良藥，是一切快樂的源泉。這是所有大乘和小乘佛法的共同宗旨。特別是大乘佛法，具有殊勝的功德。

【English Translation】 'Not exceeding the time' means being able to provide excellent help at the necessary moment. There is no fault of being too early or too late. Fifth, 'uninterrupted' means without intervals, without breaks, continuously engaging in activities. It means that the activities will continue as long as samsara exists. There is no end to the activities until all sentient beings attain Buddhahood. There is no time when sentient beings are finished. Therefore, the activities of the Buddha can never cease. Next is the fourth point, regarding how much benefit the Buddha's activities have for sentient beings. Acting solely for the benefit of others is a characteristic of the Buddha's activities. Every breath and every one of the four actions of the Buddha benefits sentient beings. A single ray of light emanates from the Buddha's body, and each Dharma teaching places hundreds of thousands of sentient beings in the two higher realms and on the path of the Four Fruitions, such as Stream-enterer, and on the path of the Mahayana. Even after the Buddha demonstrates passing into nirvana, the Buddha's images, relics, stupas, and all the places where activities are shown, plant the seeds of liberation for those to be tamed. In particular, the scriptures have great significance in showing the path to liberation. For example, if it is a Buddha image, if someone who knows the Dharma views and prostrates with bodhicitta and faith, there is no need to say that there will be merit. Even if one does not know any Dharma, but unintentionally sees a Buddha image, or unintentionally circumambulates a stupa, the Buddhas are supreme fields of merit, and the reason for connecting with them is that they will ultimately attain enlightenment. Now I will talk about the qualities of the Dharma. All sentient beings are doing various things, and their goal is to obtain happiness and eliminate suffering. It is the Dharma that can fully achieve this goal, and nothing else can. Shantideva said that the sacred Dharma is the medicine that eliminates all suffering and the source of all happiness. This is the common intention of all Mahayana and Hinayana Dharmas. In particular, the Mahayana Dharma has excellent qualities.

་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་སྒྲུབ་མཁན་ལ་ཞུ་གི་ཡོད་རེད། དེས་ན་འབྲས་བུའི་ཐོག་ནས་བསམ་བློ་བཏང་ན་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་དེས་རྟོགས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1229 ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་དེ་ལ་བསྡུས་བསྡུས་ཤིག་བྱས་ནས་བཤད་ན། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཡོད་རེད། ཐབས་ཞེས་པ་ནི་སྙིང་རྗེའི་སྒོ་ནས་གཞན་དོན་བྱེད་པ་དཔེར་ན་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ལྟ་ བུ་རེད། ཤེས་རབ་ཟེར་ན་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་རེད། ཐབས་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཡོད་རེད། ཤེས་རབ་ལ་སྐྱོན་མ་ལུས་པ་སྤོང་བའི་ནུས་པ་ཡོད་རེད། ཐབས་ ཀྱི་ནང་ཚན་སྙིང་རྗེ། བྱམས་པ། སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་དེ་ཚོ་ལ་ཕན་ཡོན་མང་པོ་ཡོད་གསུང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོའི་ཕན་ཡོན་ཚང་མའང་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རེད། ད་དགེ་འདུན་གྱི་ཡོན་ཏན་ ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་དགེ་འདུན་ཚང་མ་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་གནས་པ་ཡིན་པས་མདོའི་ནང་ལ་ལེགས་པར་བཞུགས་པ་དང་རིག་པར་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ཡོད་པ་ ཡིན། དེ་ཡི་དབང་གིས་སེམས་ཅན་གཞན་དག་གིས་ཕྱག་འཚལ་བའི་འོས་དང་། མཆོད་པ་ཕུལ་བའི་འོས་ཡིན་པ་སོགས་ཀྱང་མདོ་ལས་གསུངས་པ་རེད། ཁྱད་པར་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་དེ་ཚོ་ ལ་ཡོན་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ས་དང་པོ་ཐོབ་དུས་ཡོན་ཏན་མང་པོའི་མཛོད་བརྙེས་ཚར་ཡོད་རེད། ཉོན་མོངས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཡོད་མ་རེད་ལ་འཇིགས་སྐྲག་ཀྱང་ཡོད་མ་རེད། 1-1230 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ཚོས་ད་དུང་ཡང་དམིགས་ཡུལ་ཆ་ཚང་བ་འགྲུབ་མེད་པ་ཡིན་པས་སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཕྱག་ལས་མང་པོ་གནང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཕྱག་ལས་གལ་ཆེ་བ་ནི་སོ་ སོས་ཚོགས་གསོག་རྒྱུ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་རྒྱུ་གཉིས་རེད། དེ་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་དཀའ་ངལ་གང་ཡང་ཡོད་མ་རེད། དཔེར་ན་ས་དང་པོའི་བྱང་སེམས་ཀྱིས་དུས་གཅིག་གི་ཐོག་ལ་གཟུགས་པོ་ བརྒྱ་སྤྲུལ་ཐུབ་པ་དང་། གཉིས་པས་སྟོང་། གསུམ་པས་ཁྲི་ལ་སོགས་གཟུགས་པོ་མང་པོས་སངས་རྒྱས་མང་པོའི་སྐུ་མདུན་ལ་ཆོས་ཐོས་བསམ་བྱེད། སངས་རྒྱས་དེ་ཚོ་ལ་མཆོད་པ་ཕུལ། དཔེར་ན་ཟང་ཟིང་ གི་མཆོད་པ་ཕུལ་དགོས་ན། ཁོང་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་པས་དཔལ་འབྱོར་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། ཐོགས་པ་ཡོད་མ་རེད། དེར་མ་ཟད་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྤྲུལ་ནས་མཆོད་པ་ མང་པོ་དབུལ་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་གིས་སངས་རྒྱས་འཁོར་དང་བཅས་པ་གདན་འདྲེན་ཞུ་སྐབས་གདུགས་དང་། རྒྱལ་མཚན། བཞུགས་སའི་ཁང་པ། བཞུགས་གདན། ཞལ་ལག་གི་སྣོད། ཞལ་ལག། དབུལ་བྱའི་ཆོས་གོས་ལ་སོགས་པ་ཚང་མ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྤྲུལ་ནས་རྒྱ་ཆེན་པོ་དེ་འདྲ་དབུལ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། མཆོད་རྫས་དེ་རྣམ

【現代漢語翻譯】實際上，不可思議的功德是為成就佛果的人而說的。因此，從結果的角度來思考，就能理解其功德之偉大。如果簡要地概括大乘佛法，那就是方便和智慧。方便是指通過慈悲來利益他人，例如佈施。智慧是指證悟實相的智慧。方便具有生起佛陀功德的能力，而智慧具有斷除一切過患的能力。方便中的慈悲、慈愛和佈施等具有許多利益。所有這些利益都是佛法的功德。現在要講述僧眾的功德。無論大乘還是小乘的僧眾，都安住於三學之中，因此經中具有安住于善法和安住于智慧等功德。由於這些功德，他們值得其他眾生的禮敬和供養，這些在經中都有記載。特別是，聖菩薩們具有不可思議的功德。例如，當獲得初地時，就已經獲得了許多功德的寶藏。他們沒有煩惱和痛苦，也沒有恐懼。由於這些菩薩們尚未完全實現目標，因此需要努力修行以成就佛果。最重要的修行是積累資糧和利益眾生。這兩者都沒有任何困難。例如，初地菩薩可以在同一時間化現一百個身體，二地菩薩可以化現一千個，三地菩薩可以化現一萬個等等。他們以許多化身在許多佛陀面前聽聞佛法，並向這些佛陀供養。例如，如果需要供養財物，因為他們是佈施波羅蜜的實踐者，所以擁有巨大的財富，沒有任何障礙。此外，他們通過禪定的力量化現出許多供品。例如，當一位菩薩迎請佛陀及其眷屬時，可以通過禪定的力量化現出傘蓋、幢幡、住所、座位、食物器皿、食物和供養的法衣等等，從而能夠供養如此廣大的供品。這些供品...

【English Translation】 Actually, inconceivable merits are spoken of for those who strive to attain Buddhahood. Therefore, thinking from the perspective of the result, one can understand the greatness of its merits. If we briefly summarize the Mahayana Dharma, it consists of skillful means and wisdom. 'Skillful means' refers to benefiting others through compassion, such as giving alms. 'Wisdom' refers to the wisdom of realizing the true nature of reality. Skillful means has the power to generate the qualities of a Buddha, while wisdom has the power to eliminate all faults. Compassion, loving-kindness, and giving alms, which are part of skillful means, are said to have many benefits. All these benefits are qualities of the Dharma. Now, I will speak about the qualities of the Sangha. Whether it is the Sangha of the Mahayana or Hinayana, they all abide in the three trainings, so the sutras contain qualities such as abiding in virtue and abiding in wisdom. Because of these qualities, they are worthy of being bowed down to and offered to by other sentient beings, as mentioned in the sutras. In particular, the noble Bodhisattvas have inconceivable qualities. For example, when the first bhumi (ground) is attained, one has already found a treasure trove of many qualities. They have no afflictions or suffering, and they have no fear. Since these Bodhisattvas have not yet fully achieved their goal, they need to work hard to attain Buddhahood. The most important practices are accumulating merit and benefiting sentient beings. Neither of these has any difficulty. For example, a Bodhisattva on the first bhumi can manifest a hundred bodies at the same time, the second can manifest a thousand, the third can manifest ten thousand, and so on. With many bodies, they listen to the Dharma in the presence of many Buddhas, and they make offerings to those Buddhas. For example, if they need to offer material goods, because they are practitioners of the perfection of generosity, they have great wealth and no obstacles. Moreover, through the power of samadhi (meditative concentration), they emanate and offer many offerings. For example, when a Bodhisattva invites a Buddha and his retinue, they can emanate umbrellas, banners, dwellings, seats, food vessels, food, and Dharma robes to be offered, all through the power of samadhi, and thus are able to offer such vast offerings. These offerings...

ས་རྒྱུ་ལས་ཉོན་གྱི་བདག་འབྲས་མ་ཡིན་པར་རྒྱུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་བྱུང་བས་བླ་ན་མེད་པའི་མཆོད་པ་རེད། 1-1231 ཡང་དཔེར་ན་དངོས་སུ་བཤམས་པའམ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་མེ་ཏོག་དབུལ་བའི་ཚེ་མེ་ཏོག་ཁ་ཤས་ནམ་མཁའ་ལ་བླ་བྲེ། ཁ་ཤས་ཁང་བཟང་། ཁ་ཤས་གདུགས་དང་རྒྱལ་མཚན་དང་། མེ་ཏོག་ ཁ་ཤས་ཀྱིས་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བར་གྱུར་པ་སྐུའི་རྒྱན་དུ་ཕུལ། ཁ་ཤས་སིལ་མ་བྱས་ཏེ་ས་གཞི་ཁྱབ་པར་བཀྲམས། དེ་འདྲ་བ་ནམ་མཁའ་གང་བ་བཟོས་ནས་དབུལ། དེ་བཞིན་དུ་བདུག་སྤོས། མར་མེ་དང་ཞལ་ཟས་སོགས་མཆོད་རྫས་དུ་མ་དབུལ་གྱིན་ཡོད། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཆེ་ཆུང་དང་། མང་ཉུང་ཟེར་བ་རྣམས་སེམས་ཀྱིས་བཟོས་བཞག་པ་རེད་མ་གཏོགས་དོན་གྱི་སྟེང་དུ་བདེན་པར་གྲུབ་པ་ མེད་པའི་གནས་ལུགས་དངོས་སུ་མཁྱེན་གྱི་ཡོད་པས་ཆུང་ཆུང་ཆེན་པོ་དང་། ཉུང་ཉུང་མང་པོར་བཟོ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེར་མ་ཟད་དུས་ཚོད་རིང་ཐུང་ཞེས་པའང་སེམས་ལ་སྣང་བ་ཙམ་ལས་དོན་ གྱི་སྟེང་དུ་མེད་པ་དངོས་སུ་མཁྱེན་གྱི་ཡོད་པས་ཡུན་རིང་པོ་བསྐལ་པ་མང་པོར་གསག་དགོས་པའི་ཚོགས་ཀྱང་དུས་ཚོད་ཐུང་ངུ་ལ་གསོག་ཐུབ། ད་ལྟ་ང་ཚོས་དེ་འདྲ་དངོས་སུ་མི་ནུས་ པས་མོས་པ་བྱས་ཏེ་བློ་སྦྱོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་སྟབས། དཔེར་ན་མེ་ཏོག་འདྲ་པོ་གཅིག་བཤམས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ལ་འབུལ་རྒྱུ་ཡིན་ན་དེ་དམན་པ་ཡིན་ཡང་བཟང་པོ་ཡིན་བསམ། ཆུང་ཆུང་དང་ཉུང་ཉུང་རྣམས་མང་པོ་ཡིན་བསམ་པ་སོགས་དེ་འདྲའི་མོས་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1232 དེར་མ་ཟད་དཔེར་ན་མཎྜལ་གཅིག་ཕུལ་ན་དུས་རིང་པོ་བསྐལ་པ་མང་པོར་གསག་དགོས་པའི་ཚོགས་རྣམས་ངས་མཎྜལ་གཅིག་གི་རིང་ལ་རྫོགས་པར་བྱ་དགོས་བསམས་ན་ཡུན་རིེང་པོའི་ཚོགས་རྫོགས་པས་ད་ ལྟ་ནས་མོས་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ང་ཚོས་ད་ལྟ་ནས་མོས་པ་དེ་འདྲ་བས་ཚོགས་བསགས་ནས་རྗེས་མ་ས་ཐོབ་ཡོང་དུས་དངོས་སུ་སྒྲུབ་ཐུབ་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། བྱང་སེམས་འཕགས་ པ་ས་མཐོ་བ་དེ་ཚོ་ལ་ནམ་མཁའ་མཛོད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོད་རེད། ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་བསྒོམ་ཡོང་དུས་ནམ་མཁའ་འདི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་མཛོད་དུ་འགྱུར་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། ནམ་མཁའ་ལ་ཕྱག་ གིས་བྱུགས་བྱུགས་འདྲ་པོ་རེ་རེ་བྱེད་དུས་ག་རེ་དགོས་ནའང་འབབ་ཡོང་གི་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་སྟངས་ཀྱང་དེ་དང་ཕྱོགས་མཚུངས་རེད། དཔེར་ན་དུས་ཚོད་གཅིག་ གི་ཐོག་ལ་ལུས་འབུམ་ཕྲག་མང་པོ་སྤྲུལ་ནས་སེམས་ཅན་མང་པོའི་དོན་གནང་གི་ཡོད་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཕྱོགས་མང་པོ་ནས་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་མཛད་ཀྱི་ཡོད་རེད་དེ་གཙོ་བོ་ནིགདུལ་བྱའི་ སེམས་ཅན་རྣམས་ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ལམ་ཤེས་པའི་ཆེད་དུ་ཆོས་བཤད་པ་དང་ཆོས་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་རྣམས་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ

【現代漢語翻譯】因為不是由地基的煩惱產生的結果，而是由三摩地（梵文：samādhi，心定）產生，所以是無上的供養。又例如，在實際陳設或以三摩地幻化的鮮花供養時，有些鮮花飄向天空，有些變成樓閣，有些變成傘和勝幢，有些鮮花變成花鬘作為身的莊嚴供養，有些散開遍佈大地。像這樣，造滿天空進行供養。同樣地，也供養薰香、燈和食物等多種供品。之所以有大小和多少的區別，是因為這些都是由心所造，實際上並不真實存在，因為真實了知這個道理，所以能將小的變成大的，少的變成多的。不僅如此，時間長短也只是心中的顯現，實際上並不存在，因為真實了知這個道理，所以需要長時間積累的資糧也能在短時間內積累。現在我們實際上做不到這樣，所以要通過信解來修習，例如，如果陳設一朵像花一樣的供佛，即使它很普通，也要想它是好的。對於小的和少的，要想它們是多的等等，要這樣進行信解。不僅如此，例如，如果供養一個曼茶羅（梵文：maṇḍala，壇城），要想我用一個曼茶羅的時間來圓滿需要長時間積累的資糧，這樣就能圓滿長時間的資糧，所以現在就要進行信解。我們現在通過這樣的信解積累資糧，以後獲得果位時，就能真正做到。高地的聖者菩薩們有虛空藏三摩地。修習這個三摩地時，虛空能變成受用的寶藏。在虛空中像用手塗抹一樣，無論需要什麼都會降下來。聖者菩薩利益眾生的方式也與此類似。例如，在一個時辰內幻化出成千上萬的身體，利益眾多的眾生。菩薩從多方面利益眾生，但最主要的是爲了讓所化眾生了解解脫和一切智智（梵文：sarvākārajñāna，一切相智）的道路，為他們說法並讓他們修行佛法。聖者菩薩

【English Translation】 Because it is not the result of earthly afflictions, but arises from samadhi (梵文：samādhi，心定), it is the supreme offering. For example, when offering flowers that are actually arranged or emanated through samadhi, some flowers float into the sky, some become mansions, some become umbrellas and victory banners, and some flowers become garlands offered as adornments for the body. Some are scattered and spread across the earth. In this way, fill the sky and make offerings. Similarly, offer various offerings such as incense, lamps, and food. The reason for the difference in size and quantity is that these are all created by the mind and do not actually exist, because one truly knows this principle, one can turn the small into the large and the few into the many. Moreover, the length of time is only a manifestation in the mind and does not actually exist. Because one truly knows this principle, the accumulation of merit that takes a long time can also be accumulated in a short time. Now we cannot actually do this, so we must cultivate through faith and aspiration. For example, if you offer a flower-like offering to the Buddha, even if it is ordinary, think that it is good. For the small and the few, think that they are many, and so on. You must have such faith and aspiration. Moreover, for example, if you offer a mandala (梵文：maṇḍala，壇城), think that I must complete the accumulation of merit that takes a long time with the time of one mandala, so that you can complete the merit of a long time, so you must have faith and aspiration now. We accumulate merit through such faith and aspiration now, and when we attain the ground in the future, we will be able to truly do it. The noble Bodhisattvas of high ground have the Samadhi of the Treasury of Space. When practicing this samadhi, space can become a treasure of enjoyment. It is like smearing the sky with your hands, and whatever you need will come down. The way the noble Bodhisattva benefits sentient beings is similar to this. For example, in one hour, he emanates hundreds of thousands of bodies to benefit many sentient beings. Bodhisattvas benefit sentient beings in many ways, but the most important thing is to explain the Dharma to the sentient beings to be tamed and let them practice the Dharma in order to let them know the path of liberation and omniscience (梵文：sarvākārajñāna，一切相智). Noble Bodhisattva

་རྣམས་སངས་རྒྱས་ལས་ཆོས་མང་པོ་ཐོས་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གི་དོན་རྣམས་སློབ་དཔོན་ལ་མ་བལྟོས་པར་རང་དབང་དུ་མཁྱེན་པས་ཆོས་མང་པོ་བཤད་རྒྱུ་ཡོད་རེད། 1-1233 དུས་ཚོད་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་སྐུ་གཟུགས་མང་པོ་སྤྲུལ། སྐུ་གཟུགས་རེ་རེས་དུས་ཚོད་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་ཆོས་འབུམ་ཕྲག་མང་པོ་གནང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་འོད་ཟེར་མང་ པོ་ཡོད་རེད། འོད་ཟེར་གཅིག་སྤྲོས་པས་སེམས་ཅན་དུ་མའི་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་མེད་པར་བྱེད། འོད་ཟེར་གཞན་གཅིག་སྤྲོས་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སེམས་དགེ་བ་ལ་བསྒྱུར། དེ་དང་དེ་འདྲ་བའི་ འོད་ཟེར་གྱི་རིགས་མང་པོས་གཞན་དོན་མི་འདྲ་བ་མང་པོ་གནང་། དེ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་རེད། མདོར་བསྡུས་ནས་ཞུས་ན། སངས་རྒྱས། ཆོས། དགེ་འདུན་གསུམ་ཀ་ལ་ཡོན་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡོད་རེད། དེ་རིང་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་སྟངས་གཅིག་སློབ་ཀྱི་ཡིན། སོ་སོའི་ཁང་པ་རྣམས་གཙང་མ་བྱས། གྲ་འགྲིགས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་འདྲ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གླེགས་བམ་དང་མཆོད་རྟེན་རྣམས་བཤམས། དེ་ནས་དེའི་མདུན་ན་སྡིག་པ་དང་མ་འདྲེས་པའི་མཆོད་པ་བཤམ་རྒྱུ་ཡོད་ན། ཆུ། མེ་ཏོག། སྤོས་སོགས་བཤམས། སོ་སོ་སྟན་ཡག་པོ་གཅིག་ གི་སྟེང་དུ་བསམ་གཏན་གྱི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་བསྡད། སེམས་ལྷོད་ལྷོད་བྱས་ཏེ་ངལ་གསོ་བརྒྱབ། དེ་ནས་མདུན་གྱི་ནམ་མཁའ་ལ། སངས་རྒྱས་ལ་མཆོག་དམན་ཡོད་མ་རེད་དེ་ད་ལྟའི་སྟོན་པ་དང་བསྟན་པའི་བདག་པོ་ཡིན་པས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་གཙོ་བོར་བྱས། 1-1234 ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཚང་མ་རང་གི་མདུན་དུ་ལོང་བའི་མདུན་དུ་མིག་ལྡན་སྡོད་པ་ནང་བཞིན་དངོས་སུ་བཞུགས་ཡོད་བསམ། དེ་ཡང་གུ་དོག་པོ་མ་ ཡིན་པ་སོ་སོའི་བཞུགས་ཁྲི་དང་མཆོད་རྫས་དང་། འཁོར་དང་བཅས་པ་གུ་ཡངས་པོ་བྱས་ནས་བཞུགས་ཡོད་བསམ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་མཁན་རང་དང་གཡས་གཡོན་མདུན་རྒྱབ་རྣམས་སུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མི་ཡི་ རྣམ་པ་ཤ་སྟག་བྱས་ནས་བསྡད་ཡོད་བསམ། དེ་ནས་སྐྱབས་འགྲོའི་ཚིག་དེ་ཚོ་སྐྱོར། བདག་དང་ཟེར་དུས་རང་དྲན་ཙམ་བྱས། འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་ཟེར་དུས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་མཁན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དྲན་ པ་བྱས། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུགས་ལ་རང་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མཉམ་དུ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་དགོས་པས་དབྱིན་ཇིའི་འགྱུར་ནང་ངས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ཟེར་བ་ཡོད་ན་དེ་ང་ཚོས་ཞེས་བསྒྱུར་དགོས་ཀྱི་ རེད། དེ་ཐེག་དམན་གྱི་ལུགས་སྲོལ་རེད། དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ་ཇི་སྲིད་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་ཟེར་བ་དེས་དུས་ཚོད་བཤད་པ་རེད། ཐེག་དམན་ཡིན་ན་མ་ཤིའི་བར་དུ་གསུང་གི་ ཡོད་རེད། ཐེག་པ་ཆེན་པོས་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་ཞེས་

【現代漢語翻譯】那些人從佛陀那裡聽聞了許多佛法，並且無需依賴上師就能自己領悟佛陀所說之義，因此可以宣講許多佛法。在一瞬間化現出許多身形。每個身形都能在一瞬間傳授數百萬的佛法。此外，菩薩還具有許多光芒。放射出一道光芒，就能消除無數眾生於惡道的痛苦。再放射出另一道光芒，就能轉變眾生的心向善。像這樣，通過許多種類的光芒，利益眾生，行持許多不同的事業。總而言之，菩薩的作為和事業是不可思議的。簡而言之，佛、法、僧三者都具有不可思議的功德。今天我將教導一種皈依的方法。首先要打掃乾淨各自的房間。如果準備就緒，就擺放佛像、佛經和佛塔。然後在它們面前，如果能擺放不摻雜罪惡的供品，比如水、花、香等，就擺放。各自坐在舒適的墊子上，以禪定的姿勢坐好。放鬆身心，稍作休息。然後觀想面前的虛空中，雖然諸佛沒有高下之分，但因為釋迦牟尼佛是現在的導師和教主，所以以他為主。十方諸佛，所有菩薩，都像盲人面前的有眼人一樣，真實地顯現在自己面前。而且，不要觀想得過於狹窄，要觀想他們各自擁有寬敞的寶座、供品和眷屬。觀想皈依者自己和左右前後，所有的眾生都化作人形，安住在那裡。然後唸誦皈依的詞句。唸誦『我』的時候，只需憶念自己。唸誦『眾生』的時候，憶念所有皈依的眾生。按照大乘的傳統，自己和所有眾生都要一起皈依，所以在英文的翻譯中，如果寫著『我皈依』，那就要改成『我們皈依』。那是小乘的傳統。從現在開始，直到獲得菩提之前，這句話說明了時間。如果是小乘，則會說直到死亡之前。大乘則說直到獲得佛果之前。

【English Translation】 Those who have heard many teachings from the Buddha and understand the meaning of the Buddha's words independently, without relying on a teacher, can explain many teachings. They manifest many forms in an instant. Each form can give hundreds of millions of teachings in an instant. Furthermore, Bodhisattvas have many rays of light. By emitting one ray of light, they eliminate the suffering of countless beings in the lower realms. By emitting another ray of light, they transform the minds of beings towards virtue. In this way, through many kinds of light, they benefit beings and perform many different deeds. In short, the actions and activities of Bodhisattvas are inconceivable. In summary, the Buddha, Dharma, and Sangha all have inconceivable qualities. Today, I will teach a method of taking refuge. First, clean your respective rooms. If ready, arrange Buddha images, scriptures, and stupas. Then, in front of them, if you can offer offerings that are not mixed with sin, such as water, flowers, and incense, offer them. Each person sits on a comfortable cushion in a meditative posture. Relax your mind and rest. Then, in the sky in front of you, although there is no distinction of high or low among the Buddhas, Shakyamuni is the main one because he is the current teacher and lord of the teachings. All the Buddhas in the ten directions and all the Bodhisattvas are actually present in front of you, like a sighted person sitting in front of a blind person. Moreover, do not visualize it narrowly, but visualize that they each have spacious thrones, offerings, and retinues. Visualize that the refuge takers themselves and all beings to their left, right, front, and back are all in human form and are sitting there. Then recite the words of refuge. When saying 'I,' just remember yourself. When saying 'beings,' remember all the beings who are taking refuge. According to the Mahayana tradition, oneself and all beings must take refuge together, so in the English translation, if it says 'I take refuge,' then it should be changed to 'we take refuge.' That is the Hinayana tradition. From this time until enlightenment is attained, this phrase explains the time. In Hinayana, it is said until death. In Mahayana, it says until Buddhahood is attained.

སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྟོན་པ་རེད། དེ་ནས་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་ཟེར་དུས་སངས་རྒྱས་ནི་སྟོན་པ་ཡིན་བསམ། 1-1235 ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་ཟེར་དུས་ཆོས་དེ་ལམ་ཡིན་བསམ། དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་ཟེར་དུས་དགེ་འདུན་རྣམས་ལམ་གྱི་གྲོགས་པོ་ཡིན་བསམ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་མཁྱེན་བརྩེ་ནུས་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ དང་སྐྱབས་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞི་ཚང་བས་སྐྱབས་གནས་མི་བསླུ་བ་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་རང་ཡིན་བསམ། རང་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བཟོད་མི་ཐུབ་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་མཐའ་མེད་པའི་འཇིགས་ སྐྲག་ཆེན་པོ་ཡོད་པས་སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་ནི་རང་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡིན། འོན་ཀྱང་དེ་སྔ་ཕན་ཆད་དཀོན་མཆོག་ལ་བློ་མ་ཁེལ། དཀོན་མཆོག་གི་དགོངས་པ་ལ་མོས་མཐུན་མ་ཞུས། སོ་སོ་ རང་ངོས་ནས་ཐབས་ཤེས་ཡོད་རྒུ་བྱས་ཏེ་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོ་བརྒྱབ་བསྡད་པ་རེད། དེའི་རྐྱེན་པས་སྡུག་བསྔལ་རྐྱང་པ་མིན་པ་གྲུབ་འབྲས་འདོད་བློ་ཁེངས་པ་གང་ཡང་མ་བྱུང་བ་རེད། རྒྱུ་མཚན་ དེས་ན་ད་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་གི་ཡིེན། ང་ཚོ་མཐོན་པོ་ལ་གཏོང་། དམའ་ས་ལ་བཞག། སྐྱིད་པོ་དང་སྡུག་པོ་གང་བྱུང་ནའང་འདྲ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་མཁྱེན་བསམ་པའི་བློ་གཏད་ བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བློ་ཕྱོགས་རེ་མ་ཡིན་པ་བློ་ཚང་མ་གཏད་དགོས་རེད། བློ་ལིང་གིས་གཏད་ནས་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད། རང་གི་ངོས་ནས་ཁྱེད་ཤེས་བློ་གཏད་དང་བཀའ་བཞིན་བསྒྲུབས་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་ཡུལ་དཀོན་མཆོག་གི་ངོས་ནས་སྲིད་ཞི་གཉིས་ཀྱི་ཉེས་པ་ལས་སྐྱོབ་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཚང་ཞིང་གེགས་མེད་པ་རེད། 1-1236 སྐྱབས་འགྲོ་གྲངས་བརྒྱ་སྟོང་སོགས་གང་ཐུབ་བྱེད། དེའི་མཇུག་ལ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་གསོལ་འདེབས། བདག་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས། ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཚིག་རྐང་བཞི་པོ་དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཡིད་ ལ་སེམས་པའི་སྒོ་ནས་འདོན་དགོས། གསོལ་འདེབས་དེ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་ཉམས་ལེན་ཡག་པོ་ཡོང་བའི་གསོལ་འདེབས་རེད། གསོལ་བ་འདེབས་ཞེས་པ་ཞུ་བ་ཕུལ་ཞེས་པའི་དོན་རེད། མཇུག་ལ་དཀོན་མཆོག་ མཁྱེན་སོང་། ད་བདག་སོགས་དཀོན་མཆོག་གིས་སྐྱོབ་ཀྱི་རེད་བསམ་པའི་ཡིད་ཆེས་བྱེད། དེ་ནས་མཇུག་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བྱས་པའི་བསོད་ནམས་དེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་ཤོག་ལ་ སོགས་པའི་བསྔོ་བ་བྱས། དེ་ནས་ཐུན་མཚམས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་སུ་དཀོན་མཆོག་གི་ཡོན་ཏན་དེ་ཚོ་དྲན་པ་བྱས། འོ་དེ་རིང་ཆོས་ཐུན་རང་སྦྱོང་སྐབས་དེ་འདྲ་གནང་རོགས་གནང་། །མཆོག་ གསུམ་གྱི་ནང་ཚན་ལ་ཁྱད་པར་གང་ཞིག་ཡོད་པའི་སྐོར་བཤད་པ། ད་གཉིས་པ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ནང་ཚན་ལ་ཁྱད་པར་གང་ཡོད་པའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སང

【現代漢語翻譯】這是關於皈依時機的特殊性的闡述。當我們說『皈依佛』時，要想到佛是導師。當我們說『皈依法』時，要想到法是道路。當我們說『皈依僧』時，要想到僧眾是道路的同伴。三寶具備智、悲、力三種功德，以及作為皈依處的四種特徵，因此，不會欺騙我們的皈依處就是三寶本身。因為我和一切眾生都遭受著難以忍受的痛苦和無盡的巨大恐懼，所以我和一切眾生都是慈悲的對象。然而，在此之前，我們並不信任三寶，也不贊同三寶的意願。我們各自盡力而為，承受了巨大的困難。因此，除了痛苦之外，沒有任何令人滿意的結果。因此，現在我要皈依三寶。無論我們是升是降，是快樂是痛苦，都要信任三寶，相信三寶會知曉一切。我們要全心全意地信任，全神貫注地皈依。如果我們從自身出發，瞭解信任並遵從教誨，那麼大乘的皈依處三寶，就具備了從輪迴和寂滅的過患中解救我們的所有條件，並且沒有任何障礙。儘可能多地念誦皈依文，成百上千遍都可以。最後，唸誦『四種執著分離祈願文』。要用心體會『請加持我心向法』等四句偈頌的含義。這個祈願文是爲了讓我們更好地修持『四種執著分離』。祈願的意思是奉獻祈求。最後，要相信三寶會知曉一切，相信三寶會救度我們。然後，將皈依所獲得的功德迴向給一切眾生，愿他們都能證得佛果等等。在座間休息時，要憶念三寶的功德。今天在自學佛法時，請這樣做。下面講述三寶各自的特點。現在我將講述三寶各自的特點。

【English Translation】 This explains the particularity of the time of taking refuge. When we say 'I take refuge in the Buddha,' we should think that the Buddha is the teacher. When we say 'I take refuge in the Dharma,' we should think that the Dharma is the path. When we say 'I take refuge in the Sangha,' we should think that the Sangha are companions on the path. The Three Jewels possess the three qualities of wisdom, compassion, and power, as well as the four characteristics of a refuge. Therefore, the refuge that does not deceive us is the Three Jewels themselves. Because I and all sentient beings suffer unbearable pain and endless great fear, I and all sentient beings are the objects of compassion. However, before this, we did not trust the Three Jewels, nor did we agree with the intentions of the Three Jewels. We each did our best and endured great difficulties. Therefore, apart from suffering, there were no satisfactory results. Therefore, now I will take refuge in the Three Jewels. Whether we rise or fall, whether we are happy or sad, we must trust the Three Jewels and believe that the Three Jewels will know everything. We must trust wholeheartedly and take refuge with all our attention. If we start from ourselves, understand trust, and follow the teachings, then the refuge of the Great Vehicle, the Three Jewels, possesses all the conditions to save us from the faults of samsara and nirvana, and there are no obstacles. Recite the refuge prayer as much as possible, hundreds or thousands of times. Finally, recite the 'Four Attachments Separated Prayer'. We must understand the meaning of the four verses such as 'Please bless my mind to turn to the Dharma'. This prayer is for us to better practice 'Separating the Four Attachments'. Praying means offering a request. Finally, believe that the Three Jewels will know everything and that the Three Jewels will save us. Then, dedicate the merit of taking refuge to all sentient beings, wishing them to attain Buddhahood, etc. During breaks, remember the qualities of the Three Jewels. Please do this when studying Buddhism on your own today. The following describes the characteristics of each of the Three Jewels. Now I will talk about the characteristics of each of the Three Jewels.

ས་རྒྱས་ཞེས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ ལ་གསུངས་པ་རེད། ཆོས་ཞེས་པ་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་རེད། དགེ་འདུན་ཞེས་པ་ནི་ཆོས་དེ་ཉམས་ལེན་བྱེད་མཁན་ལ་ཞུ་ཡི་རེད། གལ་ཆེ་ཤོས་དེ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཅན་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་ལས་ག་འདྲ་བྱས་ནས་སྐྱོབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་རྒྱུ་དེ་རེད། 1-1237 དེ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་གསུངས་ཏེ་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་ལམ་སྟོན་པའི་སྒོ་ནས་གདུལ་བྱ་རྣམས་གནས་སྐབས་ངན་འགྲོ་དང་མཐར་ཐུག་འཁོར་བ་སྤྱིའི་སྡུག་བསྔལ་དང་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་ཀྱི་རེད། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་གསུངས། ཆོས་དེ་སོ་སོས་ཉམས་ལེན་བྱས་ཏེ་རིམ་པས་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་ཐུབ་ཀྱི་རེད་གསུངས། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱིས་སྐྱོབ་སྟངས་ནི། དཔེར་ན་དགེ་འདུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ ཐུགས་རྒྱུད་ན་ཡོད་པའི་ཆོས་ཀྱིས་ངེད་ཚོ་དངོས་སུའམ་ཐད་ཀར་སྐྱོབ་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། འོན་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པའི་ཆོས་རྣམས་སོ་སོས་ཉམས་ལེན་བྱེད་པ་ཡིན་ན། ཉམས་ལེན་དེས་སོ་སོའི་ སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་དང་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ཚོ་འཇོམས་པའི་སྒོ་ནས་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དགེ་འདུན་གྱིས་གྲོགས་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་སྐྱོབ་ཀྱི་རེད། གྲོགས་བྱེད་ སྟངས་ནི་། ངེད་ཚོའི་ཆོས་བྱེད་པའི་རོགས་པ་དགེ་འདུན་དེ་ཚོས་ཆོས་བྱེད་པ་ལ་བསྔགས་བརྗོད་བྱེད་ཅིང་སྤྲོ་བ་སྤེལ་བའི་སྒོ་ནས་བསྐུལ་སློང་ཡག་པོ་བྱེད་དུས་སོ་སོས་ཀྱང་ཆོས་བྱེད་སྙིང་འདོད་ པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དགེ་འདུན་གྱིས་དེ་འདྲའི་སྒོ་ནས་གྲོགས་སམ་རོགས་པ་བྱེད་པ་ཡིན། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་གསུངས་པའི་དོན་ཚན་གསུམ་པ་ནི་ལས་སླ་པོ་རེད། ག་འདྲ་བྱས་ནས་ཁས་བླངས་ཏེ་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་དགོས་ཟེར་ན། 1-1238 སངས་རྒྱས་ལ་སྟོན་པ་ཡིན་བསམ། ཆོས་ལ་ལམ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་དམ་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་གྲོགས་པོ་ཡིན་བསམས་ཏེ་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་དགོས་གསུངས་པ་རེད། དོན་ཚན་བཞི་པ་ནི། ཆོས་ལུགས་གཞན་དག་ གི་དཀོན་མཆོག་དང་། ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་དཀོན་མཆོག་ཁོ་ན་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་དགོས་གསུངས་པ་རེད། དེ་ ཡང་ཧིན་དུའི་སྟོན་པ་ཚངས་པ་དང་། ཁྱབ་འཇུག། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་ཡོད་མ་རེད་ལ། རང་གཞན་གྱིས་གསོད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་འཇིགས་པ་ལས་གྲོལ་ཡོད་མ་རེད། སྟོན་པ་དེ་ཚོས་གསུངས་པའི་ཆོས་ལ་འགལ་བའང་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་དབང་ཕྱུག་རྟག་པས་སྣོད་བཅུད་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་རེད་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་རྟག་པའི་ ཐ་སྙད་ཀྱི་གནས་ཚུལ་གཡོ་འགུལ་རྩ་བ་ནས་མི་བྱེད་མཁན་གཅིག་ཡིན་ཞིང་ལས་ཀ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་མེད་པས་དེ་

【現代漢語翻譯】『佛』指的是覺悟（བྱང་ཆུབ་，bodhi，覺悟），『法』指的是覺悟的果實，『僧』指的是修行佛法的人。最重要的是要知道三寶如何從痛苦中拯救眾生。佛陀通過講授佛法，以展示通往天界和解脫的道路，從而從暫時的惡道和最終的輪迴痛苦和恐懼中拯救有情眾生。佛陀宣講佛法，通過各自修行佛法，逐漸從痛苦中解脫出來。聖法的救度方式是，例如，尊貴的蔣揚（འཇམ་པའི་དབྱངས་，Mañjuśrī，文殊菩薩）心中的佛法並不能直接或真實地救度我們。然而，如果我們修持佛陀教導的佛法，這種修行就能通過摧毀我們自心的痛苦之根——我執和煩惱，從而將我們從痛苦中解救出來。僧眾通過提供幫助來救度我們。他們通過讚揚和鼓勵我們修行佛法來提供幫助，從而激發我們修行的願望。僧眾就是這樣提供幫助或支援的。聖者無著（ཐོགས་མེད་，Asaṅga）所說的第三點很容易理解。如何承諾並皈依呢？要這樣皈依：視佛為導師，法為道路，僧為修行聖法的同伴。第四點是，要通過了解其他宗教的神靈與佛教三寶之間的區別，只皈依佛教的三寶。例如，印度教的梵天（ཚངས་པ་，Brahmā），遍入天（ཁྱབ་འཇུག，Viṣṇu），大仙（དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་，ṛṣi）等，他們並沒有斷除煩惱，並且還會遭受自己或他人殺害等痛苦。因此，他們並沒有從恐懼中解脫出來。這些導師所說的法也存在矛盾。例如，自在天（དབང་ཕྱུག་，Īśvara）是常恒的，他創造了一切外器內情世界。然而，『常恒』意味著完全不變動的事物，因此他不可能進行任何活動。

【English Translation】 'Buddha' refers to enlightenment (བྱང་ཆུབ་，bodhi, enlightenment), 'Dharma' refers to the fruit of enlightenment, and 'Sangha' refers to those who practice the Dharma. The most important thing is to know how the Three Jewels save sentient beings from suffering. The Buddha saves sentient beings from temporary lower realms and ultimate cyclic existence of suffering and fear by teaching the Dharma, showing the path to higher realms and liberation. The Buddha taught the Dharma, and by practicing the Dharma individually, one can gradually be saved from suffering. The way the sacred Dharma saves is, for example, the Dharma in the mind of venerable Jamyang (འཇམ་པའི་དབྱངས་，Mañjuśrī, Mañjuśrī) cannot save us directly or in reality. However, if we practice the Dharma taught by the Buddha, that practice will save us from suffering by destroying the root of suffering in our minds—self-grasping and afflictions. The Sangha saves by providing help. The way they help is by praising and encouraging us to practice the Dharma, which inspires us to want to practice. That is how the Sangha provides help or support. The third point mentioned by the noble Asanga (ཐོགས་མེད་，Asaṅga) is easy to understand. How does one take refuge by making a commitment? One should take refuge by thinking of the Buddha as the teacher, the Dharma as the path, and the Sangha as the companions who practice the sacred Dharma. The fourth point is that one should take refuge only in the Buddhist Three Jewels by knowing the difference between the gods of other religions and the Buddhist Three Jewels. For example, the Hindu teachers Brahma (ཚངས་པ་，Brahmā), Vishnu (ཁྱབ་འཇུག，Viṣṇu), and great sages (དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་，ṛṣi) have not abandoned afflictions, and they also experience suffering such as being killed by themselves or others. Therefore, they are not liberated from fear. There are also contradictions in the teachings of these teachers. For example, Īśvara (དབང་ཕྱུག་，Īśvara) is permanent and creates all phenomena. However, 'permanent' means something that never changes, so he cannot perform any activities.

འདྲའི་འགལ་བ་འཆད་མཁན་ཞིག་རེད། དེར་མ་ཟད་ཆུ་ཆེན་པོའི་ནང་དུ་ཁྲུས་ བྱས་ན་ཐར་པ་ཐོབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་དབང་ཕྱུག་ལས་དབང་གཅིག་ཞུ་རྒྱུ་ཡོད། དེ་ཞུས་ན་ཐར་པ་ཐོབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་བ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཉི་ཤུ་ལྔ་ཤེས་ན་ཐར་པ་ཐོབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་བའི་ལམ་དེ་འདྲ་བསྟན་རྒྱུ་ཡོད་རེད། 1-1239 ལམ་དེ་ཚོས་རྗེས་འཇུག་ཉམས་ལེན་པ་རང་ཉིད་ཐར་པ་ཐོབ་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། རྒྱུ་མཚན་གང་རེད་ཟེར་ན། ལམ་དེ་ཚོས་འཁོར་བ་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། འཁོར་བའི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་རེད། བདག་འཛིན་སྤོང་བ་ལ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བདག་མེད་མ་ཤེས་ན་བདག་འཛིན་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། བདག་འཛིན་མི་སྤོང་བའི་ལམ་དེས་འཁོར་བ་ལས་ཐར་པར་བྱེད་ ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། ཧིན་དུའི་ཆོས་ལུགས་པ་ཚང་མས་བདག་ཡོད་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་པའི་བདག་མེད་ཅེས་བརྗོད་པ་ལ་སྐྱོན་ཆེན་པོ་བརྩི་ཡི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ལུགས་ནི་ཆད་ པར་སྨྲ་བ་ཡིན་ཟེར་ཏེ་ཆད་སྨྲར་ངོས་འཛིན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོའི་རྗེས་འཇུག་རྣམས་ནི་ཆོས་དེ་འདྲའི་རིགས་ཉམས་སུ་ལེན་ཅིང་གྲུབ་འབྲས་དེ་ཙམ་མེད་པའི་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་བརྩོན་ཏེ་ང་ རྒྱལ་བྱས་ནས་སྡོད་མཁན་རེད། ། སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པའི་སྐོར་བཤད་པ། སྐྱབས་ཡུལ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ལ་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་ཡོད་དགོས་ཀྱི་རེད། སྔོན་མ་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པའམ། བྱང་སྡོམ་ དང་། དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་ཞུས་མྱོང་ཡོད་ན་སྔོན་འགྲོ་ལ་ངེས་པར་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་ཡོད་རེད། དེ་མིན་ན་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་ཞུ་དགོས་ཀྱི་རེད། དེ་ནས་སྡོམ་པ་ཡོད་མཁན་དེ་ལ་བསྲུང་བྱ་ཡོད་པས་བསྲུང་བྱ་མདོར་བསྡུས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། 1-1240 སྤྱིར་བཏང་སྡོམ་པ་ཡོད་མཁན་གྱི་བསླབ་བྱ་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་སྤང་བྱ་གཉིས་ཡོད་རེད། ལྷག་པར་དུ་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་ཡོད་མཁན་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བཞི་ཚན་གཉིས་སུ་ བྱས་ཏེ་གསུངས་པ་རེད། དེ་ལས་གཅིག་ཞུས་ན། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་ཕྱིན་ཚར་དུས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཆོས་ཤེས་མཁན་དང་། ཆོས་ཉམས་ལེན་བྱེད་མཁན་ཞིག་བླ་མར་བསྟེན་དགོས་པ་དེ་དོན་ ཚན་དང་པོ་ཡིན། གཉིས་པ་ནི་དེ་ལས་ཆོས་ཞུ་དགོས་པ་དེ་རེད། གསུམ་པ་ནི་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་ཞུས་ཚར་པ་ཡིན་དུས་གང་དྲན་དྲན་བྱས་ན་འགྲིགས་ཀྱི་མེད་པས་རང་གི་སྡོམ་པ་ དང་འབྲེལ་བའི་བླང་དོར་རྣམས་མ་འདྲེས་པར་བླང་བྱ་འདི་འདྲ་རེད། དོར་བྱ་འདི་འདྲ་རེད་ཅེས་སྤང་བླང་ཀྱི་བསླབ་བྱ་རྣམས་དོ་ཁུར་བྱས་ཏེ་ཤེས་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། བཞི་པ་ནི་ གང་ཐུབ་ཐུབ་ཀྱིས་ཉམས་ལེན་བྱ་རྒྱུ་དེ་རེད། །སྐྱབས་འགྲོའི་བསླབ་བྱའི་སྐོར་བཤད

【現代漢語翻譯】像這樣宣講矛盾之處。而且，他們說在大河中沐浴可以獲得解脫，同樣地，向自在天(梵文：Īśvara，英文：Lord，漢語：主宰)祈求恩賜也能獲得解脫，或者說僅僅瞭解二十五諦就能獲得解脫，他們會展示這樣的道路。追隨這些道路進行修習的人自己無法獲得解脫。原因是什麼呢？因為這些道路無法斷除輪迴。輪迴的根本是『我執』。要斷除我執，需要證悟無我的智慧。如果不瞭解無我，就無法斷除我執。如果不斷除我執，那麼這條道路就無法使你從輪迴中解脫。所有的印度教徒都說有『我』存在，他們認為佛教徒所說的『無我』是一個很大的錯誤。他們認為佛教是斷滅論，並將其視為斷見。那些追隨者們修習這樣的法，努力進行沒有多少成果的苦行，並且傲慢自大地待著。下面講述皈依戒的方面。要皈依三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ།，指佛、法、僧），就必須要有皈依戒。如果之前已經受過皈依戒、菩薩戒或居士戒，那麼前行中一定有皈依戒。如果沒有，就需要受皈依戒。然後，對於已經有戒律的人，因為有需要守護的，所以簡要地說明需要守護的內容。一般來說，有戒律的人的教導包括應行和應舍兩個方面。特別是，對於受過皈依戒的人，聖者無著(梵文：Asaṅga)將其分為兩組四項來講述。其中之一是，一旦皈依了三寶，就必須依止一位瞭解佛法、修習佛法的善知識作為上師，這是第一條。第二條是從上師那裡聽聞佛法。第三條是，既然已經受了皈依戒，就不能隨心所欲地行事，因此要重視與自己戒律相關的應行和應舍，不要混淆，要知道什麼是應行的，什麼是應舍的，要關注應舍應行的教導。第四條是盡力去修習。下面講述皈依戒的學處。

【English Translation】 They are preachers of such contradictions. Moreover, they say that bathing in a great river will bring liberation, and similarly, that one can obtain liberation by requesting a boon from Īśvara (梵文：Īśvara，英文：Lord，漢語：主宰). Or they say that merely knowing the twenty-five principles will bring liberation; they will show such paths. Followers of these paths cannot attain liberation themselves. What is the reason? Because these paths cannot abandon saṃsāra (輪迴). The root of saṃsāra is self-grasping. To abandon self-grasping, one needs the wisdom that realizes selflessness. If one does not understand selflessness, one cannot abandon self-grasping. A path that does not abandon self-grasping cannot liberate one from saṃsāra. All Hindus say that there is a self. They consider the Buddhist assertion of selflessness to be a great fault. They identify Buddhism as nihilism, considering it a doctrine of annihilation. Their followers practice such doctrines, striving in asceticism without much result, and remain arrogant. Now, regarding the precepts of refuge. To take refuge in the Three Jewels (藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ།，指佛、法、僧), one must have the precepts of refuge. If one has previously taken the precepts of refuge, the Bodhisattva vows, or the lay vows, then the preliminary practice necessarily includes the precepts of refuge. If not, one must take the precepts of refuge. Then, for those who have precepts, since there are things to be protected, I will briefly explain what needs to be protected. Generally, the teachings for those who have precepts include what to do and what to avoid. In particular, for those who have taken the precepts of refuge, the noble Asaṅga (梵文：Asaṅga) spoke of them in two sets of four. One of them is that once you have taken refuge in the Three Jewels, you must rely on a virtuous person who knows and practices the Dharma as a guru; that is the first point. The second is to receive teachings from that guru. The third is that once you have taken the precepts of refuge, you cannot do whatever you please, so you must pay attention to what to adopt and what to abandon in relation to your precepts, without confusing them. You must know what to adopt and what to abandon, paying attention to the teachings on what to abandon and what to adopt. The fourth is to practice as much as possible. Now, regarding the practices of refuge.

་པ། སྐྱབས་འགྲོའི་བསླབ་བྱ་གལ་ཆེ་བ་གཅིག་ཞུས་ན། དུས་དུས་སུ་མཆོད་པ་འབུལ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ བཞིན་དུ་སྐྱབས་འགྲོ་ཉིན་མ་རེ་ལ་ཉུང་མཐའ་ལ་ཚར་དྲུག་བསྐྱོར་ཐུབ་ཐབས་བྱ་དགོས། འཕྲལ་དུ་གལ་ཆེ་བ་འོག་ནས་འབྱུང་བ་འདི་རྣམས་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་གང་ཡང་མཇལ་དུས་དེ་ཚོ་སངས་རྒྱས་དངོས་ཡིན་བསམས་ཏེ་མཇལ་བ་དང་ཕྱག་འཚལ་བ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གུས་ཞབས་ཞུ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1241 སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་མཇལ་བ་ཙམ་ལའང་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གང་བ་ལ་བསྙེན་བཀུར་ཞུ་བ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ གཟུགས་གཅིག་མཇལ་ན་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིང་བསྲེལ་བཞུགས་ཡོད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་ཡིན་བསམས་ཏེ་གུས་ཞབས་བྱེད། མཆོད་རྟེན་དེ་ཚོའི་ཆོས་ཉིད་གཅིག་པ་རེད། དེར་བརྟེན་དཔེར་ན་བལ་ཡུལ་གྱི་མཆོད་རྟེན་གསུམ་ལྟ་བུ་གང་རུང་གཅིག་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་ན་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལ་ ཕྱག་འཚལ་བ་ཆགས་ཀྱི་རེད། དེ་བཞིན་དུ་གཙུག་ལག་ཁང་རྣམས་མཆོད་རྟེན་གྱི་ཁོངས་རེད། ཡིན་ནའང་དེ་ལྟ་བུའི་བསོད་ནམས་ཐོབ་པ་ལ་དེའི་གནད་དོན་ཤེས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་གསུང་རབ་ རྣམས་ཧ་ཅང་གལ་ཆེན་པོ་རེད། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གསུང་རབ་དེ་ཚོ་ལ་ཞལ་ཡོད་མ་རེད་དེ་བླང་དོར་སྟོན་གྱི་ཡོད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གི་ཚབ་དངོས་གནས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ ན་དེ་ཚོ་ལའང་གུས་ཞབས་ཆེན་པོ་བྱས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་དངོས་ཡིན་བསམས་ནས་ས་ཆ་མཐོ་ས་ལ་བཞག། མཆོད་པ་ཕུལ། མདོར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་ཚན་པ་རེ་རེ་ལའང་ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། 1-1242 མཆོད་པ་དབུལ་བ་བཅས་བྱས་ན་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ནས་དགེ་འདུན་ཆོས་བྱེད་མཁན་གྱི་རབ་བྱུང་ཡིན་ནའང་འདྲ། ཁྱིམ་པ་ཕོ་མོ་གང་ཡིན་ནའང་འདྲ་དེ་ཚོས་དགེ་འདུན་ གྱི་ཚབ་བྱེད། དེ་ཚོ་ཚང་མར་གུས་ཞབས་སྙོམས་པོ་བྱེད་ཐུབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ཅེས་པ་ནི་ཐེག་ཆེན་བྱང་སེམས་འཕགས་པ་ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་ཡན་ཆད་ལ་བྱམས་པ་ མགོན་པོས་ངོས་འཛིན་གནང་བ་རེད། ཁྱད་པར་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་རྣམས་སྡིག་པ་གསོག་ས་དང་བསོད་ནམས་གསོག་སའི་ཞིང་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པའི་གྲས་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སུ་ཡིན་ཤེས་ཀྱི་ མ་རེད། ང་རང་ཚོ་ཆོས་བྱེད་མཁན་གྱི་ནང་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་མ་ཞུས་མཁན་ཡོད་ཀྱི་མ་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཞུས་ནས་མ་ཉམས་པ་ཡིན་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ཡིན་དགོས་རེད། དེ་ཚོ་ལའང་དམིགས་བསལ་གུས་ཞབས་ཆེན་པོ་ཞུ་དགོས་ཀྱ

【現代漢語翻譯】現在，關於皈依的重要的教導之一是，要時時供養。同樣，每天至少要念誦六遍皈依。以下這些是當下最重要的：無論何時見到佛像，都要視其為真佛，並通過禮拜等方式表達敬意。僅僅見到佛像也能積累巨大的功德。與供養遍佈世間的聲聞阿羅漢僧眾相比，僅僅見到一尊佛像所獲得的功德更大。同樣，佛塔中供奉著佛陀的舍利，因此要視其為佛陀的心意，並加以尊敬。所有佛塔的性質都是一樣的。因此，例如，向尼泊爾的三座佛塔中的任何一座頂禮，就相當於向整個世界的佛塔頂禮。同樣，寺廟也屬於佛塔的範疇。然而，要獲得這樣的功德，必須瞭解其中的意義。此外，經書非常重要。為什麼呢？因為經書沒有嘴巴，但它們會指出該做什麼和不該做什麼，所以它們實際上代表了佛陀的教誨。因此，也要非常尊敬它們，將它們放在高處，供養它們。簡而言之，據說僅僅是向佛陀的每一句話頂禮和供養，就能積累巨大的功德。無論是出家修行的僧人，還是在家的男女信徒，他們都代表著僧眾。我們必須平等地尊敬他們所有人。'僧寶'指的是大乘菩薩，甚至是那些證得初地（菩薩十地中的第一地）的菩薩，這是彌勒菩薩所認可的。特別是，菩薩是積累罪惡和功德的殊勝福田。我們不知道誰是菩薩。在我們這些修行人中，沒有人沒有受過菩薩戒。如果受了菩薩戒並且沒有違犯，那麼一定是菩薩。我們也必須特別尊敬他們。

【English Translation】 Now, one of the important teachings on refuge is that offerings should be made at all times. Similarly, one should try to recite the refuge at least six times a day. The following are the most important in the immediate term: whenever you see any form of the Buddha's image, you should regard it as the actual Buddha and show respect through prostrations and other means. Just seeing the Buddha's image accumulates great merit. Seeing a single image of the Buddha accumulates more merit than honoring all the Shravaka Arhats (hearer arhats) filling the world. Similarly, the stupas (reliquary mounds) contain the relics of the Buddha, so regard them as the Buddha's mind and show respect. The nature of all stupas is the same. Therefore, for example, prostrating to any one of the three stupas in Nepal is equivalent to prostrating to all the stupas in the world. Similarly, temples are also within the category of stupas. However, to gain such merit, one must understand the meaning of it. Furthermore, the scriptures are very important. Why? Because the scriptures do not have a mouth, but they show what to do and what not to do, so they actually represent the Buddha's teachings. Therefore, show great respect to them as well, placing them in a high place and making offerings. In short, it is said that great merit is accumulated by prostrating and making offerings to each and every word of the Buddha. Whether they are ordained monks and nuns practicing Dharma, or lay men and women, they represent the Sangha (spiritual community). We must be able to respect all of them equally. 'Sangha Jewel' refers to the Mahayana Bodhisattvas, even those who have attained the first bhumi (stage of a Bodhisattva), as recognized by Maitreya. In particular, Bodhisattvas are the most excellent fields for accumulating demerit and merit. We do not know who is a Bodhisattva. Among us practitioners, there is no one who has not taken the Bodhisattva vows. If one has taken the Bodhisattva vows and has not broken them, then one must be a Bodhisattva. We must also show them special respect.

ི་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། སྤྱིར་བཏང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པ་རེད། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཡིན་ན་མ་གཏོགས་གང་ཟག་གིས་གང་ ཟག་གཞན་གྱི་ཚད་འཛིན་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་གང་ཟག་གཞན་གྱི་སེམས་གཤིས་ངོ་མ་གང་འདྲ་ཡིན་ཤེས་ཀྱི་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། 1-1243 ཆོས་ལ་སྐྱོན་ཡོད་མ་རེད་དེ་གང་ཟག་ལ་སྐྱོན་ཡོད་མཁན་མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་རབ་བྱུང་སྤྱོད་པ་དམན་པ་ཚོར་སྐྱོན་བརྗོད་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ཧ་ཅང་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་ཡོད་གསུངས། དེར་བརྟེན་ དཔེར་ན་མཆོད་རྟེན་ནང་ལོག་གཟུངས་གཞུག་ཡོད་མེད་དང་། བཟོ་ལྟ་སོགས་ལེགས་ཉེས་ག་འདྲ་ཡིན་ནའང་ཕྱིའི་རྣམ་པ་མཆོད་རྟེན་ཡིན་དུས་གུས་ཞབས་ཞུ་བ་ནང་བཞིན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་གཟན་ཤམ་བཞེས་ ཤིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་ཡིན་པའི་མཚན་མ་ཡོད་མཁན་ཚོ་ལའང་རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཐོག་ནས་གུས་ཞབས་ཞུ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བསྲུང་བྱ་ལ། སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་ཕྱིན་ཚར་དུས་ལྷ་གཞན་དག་ ལ་སྟོན་པར་མི་འཛིན། ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་ཕྱིན་ན་སེམས་ཅན་ལ་གསོད་པ་དང་བརྡེག་པ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཚེ་བའམ་གནོད་པ་མི་བྱེད། དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ན་གྲོགས་མུ་སྟེགས་པ་ དང་འགྲོགས་མི་རུང་གསུངས་པ་རེད། ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ན་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ལ་ཆོས་སུ་མི་འཛིན་ཞེས་ཁ་ཤས་ཀྱིས་གསུང་གི་འདུག སྔ་མ་དེ་མདོ་ལས་གསུངས་པ་རེད། རང་གི་སྲོག་ ལ་ཐུག་གི་ཡོད་ཀྱང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་བློས་མི་གཏོང་། སྡོམ་པ་གཞན་དག་ཡིན་ན་ཉེས་པ་འདི་དང་འདི་བྱས་ན་སྡོམ་པ་གཏོང་འགྲོ་གི་རེད། འདི་འདྲ་བྱས་ན་སྡོམ་པ་ལ་སྐྱོན་བྱེད་ཀྱི་རེད་ཟེར་བ་ཡོད་རེད་དེ་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་ཉེས་པ་འདི་འདྲ་བྱས་ན་འདི་འདྲ་ཡོང་གི་རེད་ཟེར་བ་དེ་འདྲ་རྒྱ་གར་གཞུང་ན་མེད་པ་འདྲ། 1-1244 ཡིན་ནའང་བོད་ཀྱི་མཁས་པ་ཕལ་ཆེ་བས་གསུངས་ན་སངས་རྒྱས་མ་ཡིན་པ་གཞན་ལ་སྟོན་པར་འཛིན་ན་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་གཏོང་འགྲོ་གི་རེད་གསུངས་པ་རེད། གསལ་པོ་རང་མེད་པ་འདྲ། གང་ ལྟར་གཟབ་གཟབ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། །སྐྱབས་འགྲོའི་ཕན་ཡོན་སྐོར་བཤད་པ། སྐྱབས་འགྲོའི་ཕན་ཡོན་མདོར་བསྡུས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་བླངས་ན་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་གྲལ་དུ་ཆུད་པ་རེད། གྲལ་དུ་ཆུད་ཅེས་པའི་དོན་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཁོར་རམ་རྗེས་འཇུག་ཏུ་གྱུར་ཅེས་པའི་དོན་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་ཞུགས་ན་ནམ་ཞིག་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུན་ཆད་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། སོ་སོའི་ སེམས་ཀྱི་སྐྱབས་འགྲོ་དེ་ཉིད་སྲུང་བ་ཆེན་པོ་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྲུང་བ་ཆེན་པོ་ཆགས་པའི་དོན་ནི། དེས་མཐར་ཐུག་ངན་སོང་གི་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་ཅིང་འཕྲལ་དུ་འཇིགས་སྐྲག་ཆུང་ཆུང་མང་ པོ་ལས་ཀྱང་སྲུང་བའམ་སྐྱོབ་ཐུབ་ཅེས་པའི་དོན་རེད། དེ་བཞ

【現代漢語翻譯】據說，一般來說，這是佛陀所說。除非是全知者，否則一個人無法衡量另一個人。因為僅僅依靠身語的行為，無法瞭解另一個人真正的內心狀態。據說，佛法本身沒有過錯，但犯錯的人很多。如果指責行為不端的出家人，那將是非常嚴重的錯誤。因此，例如，無論佛塔內部是否有裝藏，或者其形狀好壞如何，只要外表是佛塔，就應該像對待佛塔一樣恭敬。同樣，對於那些穿著僧衣、持有佛陀追隨者標誌的出家人，也應該基於同樣的理由給予尊敬。應該守護的是：一旦皈依佛，就不應視其他神為導師；皈依法，就不應通過殺戮或毆打等方式傷害眾生；皈依僧，就不應與外道為友。有些人說，皈依法，就不應視非佛法為佛法。前者是經中所說。即使面臨生命危險，也不應捨棄三寶。其他的戒律是，如果犯了這種或那種錯誤，就會失去戒律，或者這樣做會損害戒律。但對於皈依，似乎在印度論典中沒有提到犯了這種或那種錯誤會有什麼後果。然而，大多數藏族學者說，如果視非佛為導師，就會失去皈依戒。似乎不是很清楚，但無論如何，都應該小心謹慎。下面講述皈依的利益。簡要介紹皈依的利益。如果受了皈依戒，就成爲了佛教徒的一員。成為一員的意思是成為佛陀的眷屬或追隨者。進入佛陀的乘，終有一天會斷絕痛苦。各自內心的皈依本身就成爲了偉大的守護。成為偉大的守護的意思是，它最終能從惡道的恐懼中解救出來，並且當下也能守護或解救我們免於許多小的恐懼。就像那樣。

【English Translation】 It is said that generally, this was said by the Buddha. Unless one is omniscient, one cannot measure another person. Because merely relying on the actions of body and speech, one cannot know the true inner state of another person. It is said that the Dharma itself has no faults, but there are many who make mistakes. If one criticizes monks who behave poorly, it would be a very serious mistake. Therefore, for example, whether a stupa has relics inside or not, or whether its shape is good or bad, as long as the outward appearance is that of a stupa, one should show respect as one would to a stupa. Similarly, those who wear monastic robes and hold the marks of being followers of the Buddha should also be respected on the same grounds. What should be protected is: once one has taken refuge in the Buddha, one should not regard other gods as teachers; having taken refuge in the Dharma, one should not harm sentient beings through killing or beating; having taken refuge in the Sangha, one should not associate with non-Buddhists. Some say that having taken refuge in the Dharma, one should not regard non-Dharma as Dharma. The former is what is said in the sutras. Even if it costs one's life, one should not abandon the Three Jewels. Other vows state that if one commits this or that fault, one will lose the vow, or that doing so will harm the vow. But regarding refuge, it seems that there is no mention in Indian treatises of what consequences will arise if one commits this or that fault. However, most Tibetan scholars say that if one regards someone other than the Buddha as a teacher, one will lose the refuge vow. It doesn't seem very clear, but in any case, one should be careful. The benefits of taking refuge are discussed below. I will briefly introduce the benefits of taking refuge. If one takes the refuge vow, one becomes a member of the Buddhist community. To become a member means to become a member or follower of the Buddha's retinue. If one enters the Buddha's vehicle, suffering will eventually cease. One's own refuge in one's heart becomes a great protector. To become a great protector means that it ultimately saves one from the fear of the lower realms and also protects or saves one from many small fears in the present. Like that.

ིན་དུ་དཀོན་མཆོག་དང་དཀར་ཕྱོགས་ལ་དགའ་བའི་ལྷ་དང་ཀླུ་དང་གནོད་སྦྱིན་ཚོས་ཀྱང་སོ་སོར་སྲུང་སྐྱོབ་བྱེད་ཅིང་། སྐྱེ་བ་ནས་སྐྱེ་ བར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་མི་འབྲལ། སྡིག་པ་མང་པོ་ཟད། བསོད་ནམས་གསོག ཁྱད་པར་དུ་སྐྱབས་འགྲོས་ངན་སོང་གི་སྒོ་འགོག་གི་རེད་ཅེས་མང་པོ་གསུང་གི་འདུག མཐར་ཐུག་གི་ཕན་ཡོན་ལ་དཀོན་མཆོག་གི་གོ་འཕང་འཐོབ་ཀྱི་རེད། 1-1245 བཀའ་འགྱུར་ནང་སྐྱབས་འགྲོའི་མདོ་ཞེས་པ་ཞིག་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་དུ་ཤཱ་རིའི་བུས་ཉིན་མ་གཅིག་ཁོང་གི་དགོངས་པ་ལ་གཞན་དག་གཅིག་གིས་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་ཕན་ཡོན་ག་རེ་ཡོད་ཅེས་དྲིས་བྱུང་ ན། ལན་སྤྲད་རྒྱུ་དགོས་ཀྱི་འདུག་དགོངས་ནས་སྟོན་པ་ལ་སྐྱབས་འགྲོའི་བསོད་ནམས་དང་ཕན་ཡོན་གང་ཡོད་ཅེས་བཀའ་འདྲི་ཞུས་པས། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དད་པ་ཅན་གྱི་མི་ཞིག་གིས་དཔེར་ན་རིན་པོ་ ཆེ་རྐྱང་པ་ལས་གྲུབ་པའི་མཆོད་རྟེན་ཆེན་པོ་འོག་མིན་གྱི་བར་དུ་སྙོབས་མཁན་ཞིག་བཟོས་ན་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། དེ་ལས་ཀྱང་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་པ་བསོད་ནམས་ཆེ་ཡི་རེད་ཅེས་གསུངས། གཞུང་སྦྱངས་མ་མྱོང་མཁན་ཚོ་ལ་འདི་ཞུས་ན་ཕན་གྱི་རེད་དྲན་སོང་།། །། ༄། །ཐེག་པ་གསུམ་སྐོར་བཤད་པ། ཐེག་པ་གསུམ་སྐོར་བཤད་པ། གོང་དུ་སྐྱབས་འགྲོའི་སྐབས་ལ་ཐེག་ཆེན་དང་ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ཞེས་མང་པོ་བཤད་པ་ རེད། དེའི་གོ་རྟོགས་ལ་ཕན་ཐབས་ཏོག་ཙམ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དེང་སང་ཐེག་པ་གསུམ་ཞེས་པ་ནི། ཐེག་དམན། ཐེག་ཆེན། གསང་སྔགས་གསུམ་ལ་གོ་གི་ཡོད་རེད། སྤྱིར་དེ་འདྲ་གསུང་མཁན་ཧ་ཅང་ཉུང་ ཉུང་རེད། ཡིན་ནའང་ཆོས་རྒྱལ་འཕགས་པས་ཐུན་མོང་མིན་པའི་ཐེག་པ་གསུམ་ཞེས་པ་དེ་གསུམ་ལ་ངོས་འཛིན་གནང་བ་ཞིག་འདུག དུས་རྒྱུན་ཐེག་པ་གསུམ་ཞེས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། རང་རྒྱལ་གྱི་ཐེག་པ་དང་། 1-1246 ཐེག་པ་ཆེན་པོ་གསུམ་ལ་ཞུ་གི་ཡོད་རེད། ཐེག་པ་འདི་གསུམ་པོ་རེ་རེ་ལའང་ལམ་ལྔ་ལྔ་སྟེ་བསྡོམས་པས་ཚོགས་ལམ། སྦྱོར་ལམ། མཐོང་ལམ། སྒོམ་ལམ་དང་། མི་སློབ་བཅས་ལམ་བཅོ་ལྔ་ཡོད་ རེད། མི་སློབ་ལམ་ཞེས་པ་ལམ་དངོས་མ་རེད། དེ་ཐེག་པ་གསུམ་སོ་སོའི་འབྲས་བུ་ལ་ལམ་གྱི་མིང་བཏགས་པ་རེད། ལམ་དང་པོ་ཚོགས་ལམ་ཞེས་པ་ནི། འཁོར་བ་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་ཐམས་ ཅད་སྐྱོན་དུ་མཐོང་སྟེ་འཁོར་བ་སྤང་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམས་ཏེ་ཐེག་དམན་གྱི་རིགས་ཅན་ཡིན་ན་ཐར་པ་འཐོབ་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་པ་དེ་ཐེག་དམན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་དམ་བྱང་ཆུབ་ཆུང་ངུ་དང་ འབྲིང་གི་སེམས་བསྐྱེད་ཟེར་གྱི་རེད། དེ་ལ་ངེས་འབྱུང་གི་སེམས་ཀྱང་ཞུ་གི་རེད། འཁོར་བ་ལ་སྐྱོན་དུ་མཐོང་སྟེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་འཐོབ་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་པ་ དེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སེམས་བསྐྱེད་དམ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེ

【現代漢語翻譯】此外，虔誠信奉三寶和喜愛善行的天神、龍族和夜叉等也會各自提供守護。生生世世不離三寶，消除諸多罪業，積累福德。特別是皈依能阻斷墮入惡道的門徑，對此經典中多有闡述。最終的利益是獲得佛的果位。《甘珠爾》（藏文大藏經）中有一部《皈依經》。其中記載，夏利子（舍利弗，釋迦摩尼十大弟子之一，以智慧著稱）尊者有一天想到，如果有人問皈依的利益是什麼，應該如何回答呢？於是他向佛陀請教皈依的功德和利益。佛陀說，如果一個有信心的人建造一座完全由珍寶製成的巨大佛塔，直達阿迦尼扎（色界頂層天），那麼他將獲得巨大的功德。然而，皈依所獲得的功德比這還要大。我想對那些沒有學習過佛法的人說這些話，應該會有幫助。關於三乘的講解：關於三乘的講解：前面在講皈依的時候，多次提到了大乘和小乘的僧團。爲了幫助大家理解，我稍微解釋一下。現在所說的三乘通常指的是小乘、大乘和密乘。雖然這樣說的人很少，但據說法王八思巴（薩迦派高僧，元朝帝師）將這三者視為不共的三乘。通常所說的三乘是指聲聞乘、緣覺乘和大乘。這三乘中的每一乘都有五道，分別是資糧道、加行道、見道、修道和無學道，總共有十五道。無學道並不是真正的道，而是將三乘各自的果位稱為道。第一道資糧道是指，認識到輪迴總體和個體的過患，認為必須捨棄輪迴。如果是小乘種姓的人，會認為必須獲得解脫，這就是小乘的發心，或者說是小、中品發心。這也叫做出離心。認識到輪迴的過患，爲了利益眾生而必須獲得佛的果位，這就是大乘的發心，或者說是殊勝菩提心。

【English Translation】 In addition, gods, nagas (龍族), and yakshas (夜叉) who are devoted to the Three Jewels (三寶) and delight in virtue will also provide protection individually. From birth to birth, one will not be separated from the Three Jewels, eliminate many sins, and accumulate merit. In particular, refuge prevents the gate to bad rebirths, which is mentioned many times in the scriptures. The ultimate benefit is attaining the state of Buddhahood. In the Kanjur (藏文大藏經), there is a sutra called 'The Sutra of Refuge'. In it, Shariputra (舍利弗, one of the ten great disciples of Shakyamuni, known for his wisdom) thought one day, 'If someone asks what the benefits of refuge are, how should I answer?' So he asked the Buddha about the merits and benefits of refuge. The Buddha said, 'If a faithful person builds a great stupa (佛塔) entirely of jewels, reaching up to Akanishta (色界頂層天), they will have great merit. However, taking refuge has even greater merit than that.' I thought it would be helpful to say this to those who have not studied the Dharma. Explanation of the Three Vehicles: Explanation of the Three Vehicles: Earlier, when discussing refuge, the sanghas (僧團) of the Mahayana (大乘) and Hinayana (小乘) were mentioned many times. To help everyone understand, I will explain a little. The Three Vehicles now usually refer to the Hinayana, Mahayana, and Secret Mantra (密乘). Although very few people say it this way, it is said that Chögyal Phagpa (法王八思巴, a high monk of the Sakya sect, Imperial Preceptor of the Yuan Dynasty) identified these three as the uncommon Three Vehicles. The Three Vehicles usually refer to the Hearer Vehicle (聲聞乘), the Solitary Realizer Vehicle (緣覺乘), and the Great Vehicle. Each of these three vehicles has five paths: the Path of Accumulation (資糧道), the Path of Preparation (加行道), the Path of Seeing (見道), the Path of Meditation (修道), and the Path of No More Learning (無學道), for a total of fifteen paths. The Path of No More Learning is not a real path, but the fruits of each of the three vehicles are called paths. The first path, the Path of Accumulation, is when one sees the faults of samsara (輪迴) in general and in particular, and thinks that one must abandon samsara. If one is of the Hinayana lineage, one will think that one must attain liberation, which is the Hinayana aspiration, or the small or medium aspiration. This is also called the mind of renunciation (出離心). Recognizing the faults of samsara and thinking that one must attain the state of Buddhahood for the benefit of sentient beings is the Mahayana aspiration, or the supreme bodhicitta (菩提心).

ད་པ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སེམས་བསྐྱེད་དེའི་ཐོག་ནས་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་དང་། དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ། ཡང་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ སྡོམ་པ་ཞུས་པ་ཡིན་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་སྣེ་ལ་ཞུགས་པ་རེད། སེམས་བསྐྱེད་གསུམ་པོ་གང་རུང་གི་སྒོ་ནས་རང་རང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བཞིན་པའི་ངང་ནས་གཙོ་བོ་ཐོས་བསམ་བྱེད་སྡོད་པའི་ལམ་ལ་ཚོགས་ལམ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1247 དེ་ནས་རིམ་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་གོ་རྟོགས་གོང་འཕེལ་དུ་ཕྱིན་ཏེ་གཙོ་བོ་སྒོམ་བྱེད་པའི་ལམ་ལ་སྦྱོར་ལམ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སྒོམ་ལ་ཡང་མང་པོ་ཡོད་རེད་དེ་བདག་མེད་སྒོམ་པའི་ལམ་དེ་ ལ་སྦྱོར་ལམ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་ཐེག་པ་དམན་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་ཡིན་ན་བདེན་པ་བཞིའི་གནས་ལུགས་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཉམས་ལེན་པ་ཡིན་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ལུགས་མངོན་ སུམ་དུ་མཐོང་ཡོང་དུས་དེ་འདྲ་བའི་རྟོགས་པ་ལ་མཐོང་ལམ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་དུས་ཉམས་ལེན་པ་དེ་འཕགས་པར་གྱུར་པ་རེད། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་ན་ས་དང་པོ་ཐོབ་སོང་བ་ རེད། ཐེག་དམན་ཡིན་ན་འབྲས་བུ་དང་པོ་གསུམ་རྒྱུན་ཞུགས། ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་གང་རུང་ཐོབ་སོང་བ་རེད། དེ་ནས་གནས་ལུགས་དངོས་སུའམ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཟིན་པའི་གོ་རྟོགས་དེ་ཉིད་ ལ་ཡང་ཡང་གོམས་ཆ་སྤྲོད་པ་ལ་སྒོམ་ལམ་ཟེར་བ་རེད། སྒོམ་ལམ་ནི་ཡུན་རིང་པོ་ཡོད་རེད། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་ན་སྒོམ་ལམ་ལ་ས་དགུར་དབྱེ་བ་དང་། མཐོང་ལམ་ནི་ཡུན་ཐུང་ ཐུང་། གཅིག་བྱས་ན་ཆུ་ཚོད་གཅིག་གིས་བགྲོད་འགྲོ་གི་ཡོད་ཀྱི་རེད། དེ་ལས་ཐུང་བ་ལ་ཡང་བགྲོད་ཐུབ་ཀྱི་རེད། སྒོམ་ལམ་དེ་ཧ་ཅང་འགོར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་དག་བསྡོམས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ས་བཅུ་ཡོད་རེད། 1-1248 དེ་ནས་མཇུག་ལ་ཤེས་རབ་ནུས་པ་ཆེ་ཤོས་ཤིག་གིས་སྤང་བྱ་ཕྲ་ཤོས་རྣམས་རྒྱུན་གཅོད་འགྲོ་དུས་དེ་ཡི་ཕྱི་ལོགས་ལ་ཐེག་ཆེན་ཡིན་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་མངོན་དུ་བྱེད། ཐེག་པ་ དམན་པ་ཡིན་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་སོང་བ་རེད། སྐྱབས་ཡུལ་གྱི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་འགོག་བདེན་དང་། ལམ་བདེན་ཟེར་མཁན་དེ་བྱང་ཆུབས་སེམས་དཔའ་ས་བཅུ་ཡི་ཐུགས་རྒྱུད་ཀྱི་འགོག་ལམ་གཉིས་པོ་ལ་ ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་རྒྱུད་ལ་འགོག་བདེན་དང་ལམ་བདེན་ཡོད་ཀྱང་དེ་གཉིས་ལ་ཆོས་སྐུ་ཞུ་ཡི་ཡོད་རེད། དེ་དག་ནི་སྐྱབས་ཡུལ་གྱི་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་རེད།། །། ༄། །དངོས་གཞི་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་སྐོར་ལ། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་གི་དོན་བསྟན་པ། དངོས་གཞི་ཞེན་ པ་བཞི་བྲལ་གྱི་སྐོར་བཤད་པ། ཡན་ལག་བདུན་པ་ཞུ་དགོས་མིན་འགྲོ་དྲན་སོང་ཡང་དེ་རིང་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ཀུན་མཁྱེན་གྱི་གསུང་དེ་གཟིགས་རོགས་གནང་། ཀུན་མཁྱེན་གྱི་ག

【現代漢語翻譯】現在說的是，通過生起這種菩提心，如果受了皈依戒、比丘戒或者菩薩戒，那就是進入了大乘道的開端。通過三種發心中的任何一種，在守護各自戒律的同時，主要進行聞思修的道路，叫做資糧道。然後，逐漸地，對佛法的理解不斷提升，主要進行禪修的道路叫做加行道。禪修有很多種，但是修習無我的道路叫做加行道。之後，如果進入小乘道，就能如實見到四諦的真相；如果是大乘的修行者，就能如實見到一切法的真相，這種證悟叫做見道。那時，修行者就變成了聖者。如果是大乘，就獲得了初地；如果是小乘，就獲得了初果須陀洹、斯陀含或阿那含中的任何一個。之後，對於已經如實或親眼見到的真理，反覆地進行串習，叫做修道。修道的時間很長。如果是大乘，修道分為九地，而見道的時間很短，也許一個小時就能完成，甚至更短的時間也能完成。修道非常耗時。總而言之，菩薩大乘有十地。最後，以最強大的智慧力，不斷斷除最細微的所斷時，在此之外，如果是大乘，就能證得佛果；如果是小乘，就能獲得阿羅漢果。皈依處的法寶，即滅諦和道諦，指的是菩薩十地心中的滅道二諦。佛陀的心中也有滅諦和道諦，但這兩者被稱為法身。這些是皈依處的佛寶。現在講解正行四種離執。首先講『如果執著此生』等一頌的含義。現在講解正行四種離執。我突然想到是否需要講七支供，但今天先講四種離執。請看一切智者的教言。一切智者的教言……

【English Translation】 Now, it is said that through generating this Bodhicitta (enlightenment mind), if one takes the vows of refuge, the vows of a Bhikshu (monk), or the vows of a Bodhisattva (enlightenment being), then one has entered the beginning of the Mahayana (Great Vehicle) path. Through any of the three types of Bodhicitta, while maintaining one's own discipline, the path of primarily engaging in listening, thinking, and meditating is called the Path of Accumulation. Then, gradually, as the understanding of Dharma (teachings) increases, the path of primarily engaging in meditation is called the Path of Preparation. There are many types of meditation, but the path of meditating on selflessness is called the Path of Preparation. After that, if one enters the Hinayana (Lesser Vehicle) path, one directly sees the reality of the Four Noble Truths; if one is a Mahayana practitioner, one directly sees the reality of all Dharmas, and such realization is called the Path of Seeing. At that time, the practitioner becomes an Arya (noble being). If it is Mahayana, one has attained the first Bhumi (ground); if it is Hinayana, one has attained any of the first three fruits: Stream-enterer, Once-returner, or Non-returner. Then, repeatedly familiarizing oneself with the realization of having actually or directly seen the reality is called the Path of Meditation. The Path of Meditation is very long. If it is Mahayana, the Path of Meditation is divided into nine Bhumis, and the Path of Seeing is very short, perhaps one hour can pass, or even less. The Path of Meditation is very time-consuming. In summary, the Bodhisattva Mahayana has ten Bhumis. Finally, when the most subtle objects to be abandoned are continuously cut off by the most powerful wisdom, beyond that, if it is Mahayana, one manifests Buddhahood; if it is Hinayana, one attains Arhatship (one who is worthy). The Dharma Jewel of the refuge, namely the Cessation Truth and the Path Truth, refers to the two Cessation and Path Truths in the minds of the Bodhisattvas of the ten Bhumis. Although there are Cessation Truth and Path Truth in the mind of the Buddha, these two are called Dharmakaya (Dharma Body). These are the Buddha Jewels of the refuge. Now, regarding the main practice of the Four Attachments, first explain the meaning of the verse 'If attached to this life'. Now, explaining the main practice of the Four Attachments. I suddenly remembered whether I should explain the Seven-Branch Prayer, but today I will explain the Four Attachments. Please look at the words of the Omniscient One. The words of the Omniscient One...

སུང་གི་ མགོ་དེ་སྤྱི་བཤད་འདྲ་པོ་རེད། ཞེན་པ་ཞེན་བྲལ་རང་གི་ཐོག་ལ་འགྲོ་གི་མེད་པ་འདྲ། དེ་ཡང་བླ་མ་ས་སྐྱ་པ་ཆེན་པོ་ཀུན་དགའ་སྙིང་པོ་དགུང་ལོ་བཅུ་གཉིས་བཞེས་པའི་དུས་ སུ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་མཛད་པས་ཟླ་བ་དྲུག་ནང་ཞལ་གཟིགས་ཏེ། མགོན་པོ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཞལ་ནས། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་ཆོས་པ་མིན། །འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན། ། 1-1249 བདག་དོན་ལ་ཞེན་ན་བྱང་སེམས་མིན། །འཛིན་པ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་མིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཚིག་རྐང་བཞི་པོ་འདིའི་ནང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཉམས་ལེན་ཐམས་ཅད་འདུས་པ་ཡིན། དེར་མ་ཟད་འཇམ་ པའི་དབྱངས་ཀྱིས་མདོ་དང་མན་ངག་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་གསུངས། དེ་ནས་ས་ཆེན་དེ་ཉིད་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཆོས་བརྗེད་རྒྱུ་རྩ་བ་ནས་མེད་པར་གྱུར་པ་ཁོང་རང་དང་ སློབ་མ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཐུན་སྣང་ལ་གྲུབ་བསྡད་པ་རེད། དེར་མ་ཟད་སུ་དང་འགྲན་ཟླ་མེད་པའི་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་རེད།། །། ༄། །འཛིན་པ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་མིན་པའི་ཚུལ་བཤད་པ། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་གི་དོན་ མདོར་བསྟན་པ། ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་མན་ངག་འདིའི་དོན་དག་མདོར་བསྡུས་ཤིག་ཞུས་ན། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་ཆོས་པ་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཆོས་པ་ཡིན་ན་ཚེ་འདི་བློས་ཐོངས་པ་ཞིག་ དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན་ཞེས་པས་ཐར་པ་སྒྲུབ་པ་ལ་ཁམས་གསུམ་འཁོར་བ་ལ་ཞེན་པ་སྤངས་ཤིང་འཁོར་བ་ལས་འབྱུང་འདོད་ཀྱི་ངེས་འབྱུང་གི་བློ་དགོས་ཀྱི་ ཡོད་རེད་ཅེས་པའི་དོན་རེད། དེས་ན་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མར་ངན་སོང་དུ་མི་སྐྱེ་བ་དང་། མཐོ་རིས་སུ་སྐྱེ་འདོད་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་མཐོ་རིས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་གི་བློ་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། 1-1250 བདག་དོན་ལ་ཞེན་ན་བྱང་སེམས་མིན་ཟེར་དུས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་གཙོ་བོ་གཞན་དོན་གནང་མཁན་ཡིན་པས་སོ་སོ་རང་གི་དོན་ལ་གཙོ་བོ་བྱེད་པ་ཡིན་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མ་ རེད། འཛིན་པ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་མིན་ཞེས་པའི་ལྟ་བ་ནི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་བློ་གཅིག་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཡུལ་གནས་ལུགས་ནི་སྤྲོས་པའི་མཐའ་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་མཐའ་ གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་བློ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ལ་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ། འཆི་བ་མི་རྟག་པ། ལས་རྒྱུ་འབྲས་གསུམ་བསྒོམ་ དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འཁོར་བ་ལ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ལ་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས། བདག་དོན་ལ་འཛིན་པ་སྤོང་བ་ལ། བྱམས་པ། སྙིང་རྗེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གསུམ། འཛིན་པ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་ མིན་ཞེས་པའི་དོན་ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་བསྒོམ་པ་དང་དེ་ལའང་ལྟ་བའི་ཁྲིད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་དག

【現代漢語翻譯】總的來說，這就像一個概括性的介紹。它似乎並沒有直接涉及放棄執著與不執著。這是因為，薩迦派大師貢噶寧波（Kunga Nyingpo）（所有成就的根源）在十二歲時修持文殊菩薩（Jampelyang）法門，六個月內親見了文殊菩薩。文殊菩薩說道：『如果執著於此生，就不是修行人；如果執著于輪迴，就沒有出離心；如果執著于自身利益，就不是菩薩；如果產生執著，就不是正見。』這四句偈包含了所有波羅蜜多的修持。不僅如此，文殊菩薩還宣說了許多經文和口訣。之後，薩欽（Sachen）（所有成就的根源）被文殊菩薩加持，從此以後，他和他的弟子們在共同的顯現中，都不會忘記佛法。不僅如此，他還獲得了無人能及的偉大智慧。解釋如果產生執著就不是正見之理對執著於此生等一偈的意義進行簡要說明：如果我簡要解釋一下這四個放棄執著的口訣的意義，那就是：『如果執著於此生，就不是修行人』。如果想成為修行人，就必須放下今生。『如果執著于輪迴，就沒有出離心』，這意味著，爲了獲得解脫，必須放棄對三界輪迴的執著，並生起想要從輪迴中解脫出來的出離心。因此，如果想要來世不墮惡趣，或者想要投生善趣，如果執著于善趣的圓滿，那就不是出離心。『如果執著于自身利益，就不是菩薩』，因為菩薩主要利益他人，如果主要關注自己的利益，那就不是菩薩。『如果產生執著，就不是正見』，這裡的正見指的是證悟實相的智慧。因為實相的境界是沒有任何戲論的，所以如果執著于任何一邊，那就不是正見。爲了放棄對今生的執著，需要修持暇滿難得、死亡無常和業果。爲了放棄對輪迴的執著，需要思維輪迴的過患。爲了放棄對自身利益的執著，需要修持慈心、悲心和菩提心。爲了修持『如果產生執著，就不是正見』的意義，需要修持止觀，並且還需要正見的引導。

【English Translation】 Generally speaking, this is like a general introduction. It doesn't seem to directly address detachment from attachment and non-attachment. This is because, when the great Sakya master Kunga Nyingpo (the source of all accomplishments) was twelve years old, he practiced the sadhana of Manjushri (Jampelyang), and within six months, he directly saw Manjushri. Manjushri said: 'If you are attached to this life, you are not a Dharma practitioner; if you are attached to samsara, you have no renunciation; If you are attached to your own benefit, you are not a Bodhisattva; if attachment arises, it is not the correct view.' These four lines of verse encompass all the practices of the Paramitas. Moreover, Manjushri spoke many sutras and instructions. After that, Sachen (the source of all accomplishments) was blessed by Manjushri, and from then on, he and his disciples, in their shared perception, never forgot the Dharma. Moreover, he obtained great wisdom that no one could match. Explaining the principle that if attachment arises, it is not the correct view Briefly explaining the meaning of the verse 'If you are attached to this life, etc.': If I briefly explain the meaning of these four instructions on abandoning attachment, it is: 'If you are attached to this life, you are not a Dharma practitioner.' If you want to be a Dharma practitioner, you must give up this life. 'If you are attached to samsara, you have no renunciation,' which means that in order to attain liberation, you must abandon attachment to the three realms of samsara and generate the mind of renunciation, wanting to be free from samsara. Therefore, if you want to be reborn in a good realm in the next life, or if you want to be reborn in a higher realm, if you are attached to the perfections of the higher realm, then it is not the mind of renunciation. 'If you are attached to your own benefit, you are not a Bodhisattva,' because Bodhisattvas mainly benefit others, and if you mainly focus on your own benefit, then you are not a Bodhisattva. 'If attachment arises, it is not the correct view,' the correct view here refers to the wisdom that realizes the true nature. Because the realm of reality is free from any elaboration, if you are attached to any extreme, then it is not the correct view. To abandon attachment to this life, you need to practice the difficulty of finding leisure and endowment, impermanence of death, and the law of cause and effect. To abandon attachment to samsara, you need to contemplate the faults of samsara. To abandon attachment to your own benefit, you need to practice loving-kindness, compassion, and the mind of enlightenment. To practice the meaning of 'If attachment arises, it is not the correct view,' you need to practice shamatha and vipassana, and you also need the guidance of the correct view.

་ནི་བློ་སྦྱོང་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་ཁྲིད་ཀྱི་འབོར་སྡོམ་ རེད། ཇོ་བོ་རྗེ་དཔལ་ལྡན་ཨ་ཏི་ཤ་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཁྲིད་སྐད་གྲགས་ཆེ་བ་ལམ་རིམ་དང་། བློ་སྦྱོང་གཉིས་ཡོད་རེད། ལམ་རིམ་ནི་ཐུན་མོང་གི་ཁྲིད་རེད། བློ་སྦྱོང་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་གདུལ་བྱ་ལ་འཁྲིད་རྒྱུ་ཡིན་པ་རེད། 1-1251 ལམ་རིམ་གྱི་ནང་དུ་ཉམས་སུ་བླང་བྱའི་ཆོས་སམ་ལམ་ལ་རིམ་པ་གསུམ་དུ་བྱས་ཏེ་ཆོས་བྱེད་མཁན་ལའང་སྐྱེས་བུ་ཆེ་འབྲིང་ཆུང་གསུམ་སྟེ་རིགས་མི་འདྲ་བ་གསུམ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། སྐྱེས་ བུ་ཆུང་ངུ་ནི་སྐྱེ་བ་རྗེས་མར་ངན་སོང་དུ་མི་སྐྱེ་ཞིང་མཐོ་རིས་ཐོབ་ན་སེམས་མཁན་ལ་ངོས་འཛིན་གནང་། རང་ཉིད་ཐར་པ་ཐོབ་ན་སེམས་མཁན་སྐྱེས་བུ་འབྲིང་། གཞན་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ན་སེམས་མཁན་ལ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་ཞུ་གི་ཡོད་རེད། དེ་ནང་བཞིན་ཆོས་ལ་ཡང་གསུམ་ཡོད་རེད། སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུའི་ཆོས་ཟེར་ན་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མའི་དོན་དག་སྒྲུབ་པའི་ དགེ་བ་ལྟ་བུ། སྐྱེས་བུ་འབྲིང་པོའི་ཆོས་ནི་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བསླབ་པ་གསུམ་ཉམས་ལེན་བྱེད་པ་ལྟ་བུ། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ལམ་ནི་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་དང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལྟ་ བུ་རེད། དེས་ན་ཉམས་སུ་བླང་བྱའི་ཆོས་ལ་ཉུང་མཐར་གསུམ་ཡོད་པས་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མའི་དོན་དག་ལ་བྱེད་པ་གཅིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་ཆོས་པ་མིན་གསུངས། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་ཆོས་པ་མིན་ཞེས་པ་དེས་སྐྱེས་བུ་ཆུང་ངུ་དང་ཐུན་མོང་བའི་ལམ་སྟོན་གྱི་ཡོད་རེད། འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན་ཞེས་པ་དེས་སྐྱེས་བུ་འབྲིང་པོ་དང་ཐུན་མོང་བའི་ལམ། 1-1252 ཚིག་རྐང་རྗེས་མ་གཉིས་པོས་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལམ་སྟོན་པ་རེད། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་མམ་ཉམས་སུ་བླང་བྱའི་ཆོས་ལ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཡོད་རེད། བདག་དོན་ ལ་ཞེན་ན་ཞེས་པས་ཐབས་དང་། འཛིན་པ་བྱུང་ན་ཞེས་པས་ཤེས་རབ་སྟོན་གྱི་ཡོད་རེད། ཞེན་པ་བཞི་དང་བྲལ་བ་ཞིག་བྱུང་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་མམ་ཆོས་འགྱུར་གྱི་རེད། དཔེར་ན་ སྐྱབས་འགྲོ་ལྟ་བུ་གཅིག་བྱེད་དུས་ཞེན་པ་བཞི་དང་བྲལ་བསྡད་ཡོད་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་རེད། དུས་རྒྱུན་ང་ཚོས་ཁ་ཏོན་འདོན་དུས་བདག་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས་ཞེས་སོགས་ སྐྱབས་འགྲོའི་མཇུག་ཏུ་སྐྱོར་རྒྱུའི་གསོལ་འདེབས་དེ་དག་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་གསོལ་འདེབས་རེད། དེས་ན་དེའི་དོན་དག་གསུང་གི་ཡོད་རེད། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་དང་བྲལ་ནས་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ སྟེ་སེམས་ཀྱིས་ཆོས་ཆོས་བཞིན་དུ་བྱེད་པ་དང་། དེའི་སྟེང་དུ་འཁོར་བ་ཡོངས་རྫོགས་ལ་ཞེན་པ་བྲལ་ནས་ཆོས་དེའང་ལམ་དུ་ལོངས་པ་སྟེ་ཐར་པ་ཡི་ལམ་མམ་རྒྱུར་འགྲོ་བ་གཅིག་དགོས་ཀྱི་ ཡོད་རེད། འཁོར

【現代漢語翻譯】這總結了斷除四種執著的修心法門。喬沃杰·巴丹·阿底峽（Jowo Je Palden Atisha）尊者有兩大著名的大乘教法，即《菩提道次第》（Lamrim）和《修心》（Lojong）。《菩提道次第》是共同的教法，而《修心》則是為非凡的弟子而設的教法。在《菩提道次第》中，所修之法或道被分為三個層次，修行者也被分為三種類型：上士、中士和下士。尊者說，下士是指那些希望來世不墮惡趣，能夠獲得善趣的人。中士是指那些希望獲得自身解脫的人。大士是指那些爲了利益一切眾生而希望成佛的人。同樣，法也有三種。下士之法是指爲了來世利益而行善，如是等等。中士之法是指爲了獲得解脫而修持三學。大士之道是指大乘發心和六度。因此，所修之法至少有三種，其中之一是爲了來世的利益而行。因此，尊者說，如果執著於今生，就不是修行人。『如果執著於今生，就不是修行人』，這指出了與下士共同的道路。『如果執著于輪迴，就不是出離心』，這指出了與中士共同的道路。接下來的兩句詩指出了大士非共同的道路。大乘道或所修之法包含方便和智慧。『如果執著于自我利益』，這指出了方便；『如果產生執著』，這指出了智慧。如果斷除了四種執著，那麼就會轉變為大乘道或法。例如，即使是皈依，如果能夠斷除四種執著，那就是大乘之法。通常，我們在念誦時，會在皈依的結尾處唸誦祈請文，祈願自心向法轉化等等，這些祈請文就是斷除四種執著的祈請文。因此，這裡講述的就是這個意義。斷除對今生的執著，從而使心向法轉化，即內心如法而行；在此基礎上，斷除對整個輪迴的執著，從而使法也成為道路，即成為解脫道或因。（藏文：བདག་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས་，梵文天城體：आत्म चित्तं धर्मेण परिवर्तय，梵文羅馬擬音：ātma cittaṃ dharmeṇa parivartaya，漢語字面意思：愿自心向法轉化）

【English Translation】 This summarizes the instructions on the Mind Training that Separates from the Four Attachments. Jowo Je Palden Atisha had two famous Mahayana teachings: the Lamrim (Stages of the Path) and the Lojong (Mind Training). The Lamrim is a common teaching, while the Lojong is taught to extraordinary disciples. In the Lamrim, the Dharma or path to be practiced is divided into three levels, and practitioners are also classified into three types: superior, intermediate, and inferior. The venerable one said that an inferior person is identified as someone who aspires not to be reborn in the lower realms in the next life and to attain higher realms. An intermediate person is someone who aspires to attain liberation for themselves. A superior person is someone who aspires to attain Buddhahood for the benefit of all sentient beings. Similarly, there are three types of Dharma. The Dharma of an inferior person is like performing virtuous deeds to benefit future lives. The Dharma of an intermediate person is like practicing the three trainings to attain liberation. The path of a superior person is like the Mahayana aspiration and the six perfections. Therefore, there are at least three types of Dharma to be practiced, one of which is to act for the benefit of future lives. Therefore, the venerable one said that if you are attached to this life, you are not a practitioner. 'If you are attached to this life, you are not a practitioner,' which points out the path common to the inferior person. 'If you are attached to samsara, you do not have renunciation,' which points out the path common to the intermediate person. The next two lines of verse point out the uncommon path of the superior person. The Mahayana path or the Dharma to be practiced contains both skillful means and wisdom. 'If you are attached to self-interest' points out skillful means, and 'if attachment arises' points out wisdom. If you are separated from the four attachments, then it will transform into the Mahayana path or Dharma. For example, even taking refuge, if you can remain separated from the four attachments, it is Mahayana Dharma. Usually, when we recite, at the end of taking refuge, we recite prayers, such as 'Bless me to transform my mind into Dharma,' etc. These prayers are prayers to separate from the four attachments. Therefore, it is speaking about that meaning here. Separating from attachment to this life, thereby transforming the mind into Dharma, that is, acting according to Dharma in one's heart; and on that basis, separating from attachment to the entirety of samsara, thereby making the Dharma also become the path, that is, becoming the path or cause of liberation. (Tibetan: བདག་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས་，Sanskrit Devanagari: आत्म चित्तं धर्मेण परिवर्तय，Sanskrit Romanization: ātma cittaṃ dharmeṇa parivartaya，Literal Chinese meaning: Bless me to transform my mind into Dharma)

་བ་ལ་མ་ཞེན་ན་རང་གིས་བྱེད་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་ཉིད་ཐར་པར་བགྲོད་བྱེད་ཀྱི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན། དཔེར་ན་ཚེ་ཕྱི་མའི་དོན་དག་གི་ཆེད་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བ་སོགས་བྱེད་པ་ཡིན་ན་དེ་རྣམས་འཁོར་བའི་རྒྱུ་རེད་མ་གཏོགས་ལམ་དུ་མ་གྱུར་པ་རེད། 1-1253 བདག་དོན་ལ་ཞེན་པ་སྟེ་རང་དོན་ལ་ཞེན་ན་ཐེག་ཆེན་ལམ་གྱི་འཁྲུལ་པ་ཞིག་རེད། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་འཁྲུལ་པ་གཉིས་ཡོད་རེད། རང་དོན་བྱེད་དགོས་བསམ་པ་ནི་འཁྲུལ་པ་དང་པོ་ དང་། གནས་ལུགས་ཞེས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་ཏུ་འཛིན་པ་ནི་འཁྲུལ་བ་གཉིས་པ་རེད། །ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་གི་དོན་རྒྱས་པར་བཤད་པ། ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་བཤད་ན་ དང་པོ་ཚེ་འདི་ལ་མ་ཞེན་ཟེར་བ་ཙམ་གྱིས་རང་གི་སེམས་ཀྱིས་ཉན་གྱི་མ་རེད། རང་གི་སེམས་ལ་སོ་སོར་དབང་ཆ་ཡོད་མ་རེད། སོ་སོ་སེམས་ཀྱིས་དབང་དུ་བསྒྱུར། སེམས་ནི་ཉོན་ མོངས་པས་དབང་བསྒྱུར་བྱས་ཏེ་བསྡད་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་སྤོང་བ་ལ་ཐབས་ཤེས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེའི་ཐབས་ལམ་ལ་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དང་ལས་ རྒྱུ་འབྲས་བསྒོམ་དགོས་རེད། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ངོ་མ་ནི་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དྲན་རྒྱུ་དེ་རེད། དེས་ན་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་ལ་སྔོན་འགྲོ། ལེགས་ཤོས་དེ་འཆི་བ་ མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་འདི་ལ་དངོས་གཞི་ཞེས་མིང་བཏགས་པ་རེད། དེའི་ཡན་ལག་ལ་ལས་རྒྱུ་འབྲས་བསྒོམ་པ་དང་གསུམ་ཡོད་གསུངས། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་ཟེར་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ལ་ཞེན་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1254 འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་དུས་རྒྱུན་དུ་བེད་སྤྱོད་བྱེད་རྒྱུ་རེད་། དེ་ལ་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ། ལོངས་སྤྱོད་རྙེད་པ་དང་མ་རྙེད་པ། བསྟོད་པ་དང་སྨད་པ། སྙན་པ་དང་མི་ སྙན་པ་བཅས་བརྒྱད་ཡོད་རེད། དེ་དག་གི་ནང་ནས་བདེ་བ། རྙེད་པ། བསྟོད་པ་དང་སྙན་པ་བཞི་པོ་རྣམས་ཐོབ་འདོད་བྱེད་པའམ་ཐོབ་པ་ལ་ཞེན་ཅིང་དགའ་པོ་བྱེད་པ་དང་། དེ་དག་གི་ ལྡོག་ཕྱོགས་སྡུག་བསྔལ། མ་རྙེད་པ། སྨད་པ་དང་མི་སྙན་པ་བཅས་བཞི་ལ་མི་དགའ་བ་བྱེད་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་ལ་ཞེན་པའམ་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་དག་ ལ་ཞེན་པ་གཅོད་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཚེ་འདི་ནི་སྐད་ཅིག་གམ་ཡུན་རིང་མི་སྡོད་མཁན་ཞིག་ཡིན་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་དེ་དག་ལ་ཞེན་པ་བྱས་ན་སྐྱོན་ཆེན་པོ་ ཡོད་རེད། རྒྱུ་མཚན་ནི། ལམ་འབྲས་ནང་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་ནི་ཆོས་རྣལ་མའམ་རྣམ་དག་བྱེད་པ་ལ་གེགས་ཆེ་ཤོས་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཞེན་པ་དེས་དང་པོ་ཆོས་བྱེད་མི་སྤྲོ་བ་སྟེ་ ཆོས་བྱེད་མི་འཇུག་དེ་ནས་ཆོས་གཅིག་བྱེད་ན་ཡང་ཆོས་དེ་སྐྱོན་ཅན་ནམ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་བཅུག དཔེར་ན། ཟ

【現代漢語翻譯】如果不執著於今生，那麼你所做的一切佛法修行都會變成引導你獲得解脫的道路。例如，爲了來世而守護戒律等等，這些都只是輪迴的原因，而不是解脫的道路。執著于自我利益，即執著于自利，是大乘道中的一個錯誤。大乘道中有兩種錯誤。認為必須為自己做事是第一個錯誤，而執著于任何一種所謂的『實相』是第二個錯誤。接下來詳細解釋『不執著於今生』這一偈頌的含義。更詳細地解釋，僅僅說『不要執著於今生』，你的心是不會聽從的。你的心並沒有自主權。你被你的心所控制。心被煩惱所控制。因此，要捨棄對今生的執著，需要方法。其方法是思維暇滿難得、死亡無常和業果。捨棄對今生執著的真正對治法是憶念死亡無常。因此，暇滿難得是前行，最好的是死亡無常，所以稱之為正行。據說，其支分是思維業果等三者。所謂執著於今生，是指執著於世間八法。世間八法是世人經常會遇到的。它們是快樂和痛苦、獲得和未獲得、讚揚和批評、悅耳和不悅耳。其中，想要獲得或執著並喜歡快樂、獲得、讚揚和悅耳這四種，以及不喜歡它們的對立面——痛苦、未獲得、批評和不悅耳這四種，就叫做執著於世間八法或執著於今生。為什麼要斷除對它們的執著呢？因為今生是短暫的，不會持久，所以執著於世間八法會有很大的過失。原因是，《道果》中說，執著於今生是修持真正或清凈佛法的最大障礙。這種執著首先會讓你不想修行佛法，即不讓你修行，即使你修行了，也會讓你的修行變得有缺陷或顛倒。例如，

【English Translation】 If you are not attached to this life, then all the Dharma practices you do will become the path that leads you to liberation. For example, if you keep the precepts for the sake of the next life, etc., these are only the cause of samsara, not the path to liberation. Attachment to self-interest, that is, attachment to self-benefit, is a mistake in the Mahayana path. There are two mistakes in the Mahayana path. Thinking that you have to do things for yourself is the first mistake, and clinging to any so-called 'reality' is the second mistake. Next, the meaning of the verse 'Do not be attached to this life' is explained in detail. To explain in more detail, Just saying 'Do not be attached to this life,' your mind will not listen. Your mind does not have autonomy. You are controlled by your mind. The mind is controlled by afflictions. Therefore, to abandon attachment to this life, you need a method. The method is to contemplate the difficulty of finding leisure and opportunity, impermanence of death, and the law of karma. The real antidote to abandoning attachment to this life is to remember the impermanence of death. Therefore, the difficulty of finding leisure and opportunity is the preliminary, and the best is the impermanence of death, so it is called the main practice. It is said that its branches are contemplating the law of karma and the other three. So-called attachment to this life refers to attachment to the eight worldly dharmas. The eight worldly dharmas are what people usually encounter. They are happiness and suffering, gain and loss, praise and criticism, pleasant and unpleasant. Among them, wanting to obtain or being attached to and liking happiness, gain, praise, and pleasantness, and disliking their opposites—suffering, loss, criticism, and unpleasantness—is called attachment to the eight worldly dharmas or attachment to this life. Why should you cut off attachment to them? Because this life is short and will not last, so attachment to the eight worldly dharmas will have great faults. The reason is that, in the Lamdre (Path with Result), it is said that attachment to this life is the greatest obstacle to practicing true or pure Dharma. This attachment will first make you not want to practice Dharma, that is, not let you practice, and even if you practice, it will make your practice defective or inverted. For example,

་མ་ཡག་པོ་ལ་དུག་བཏབ་པ་ནང་བཞིན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་སྐྱོན་དང་འདྲེས་སོང་ན་ཆོས་དེས་གོ་མི་ཆོད་པ་རེད། 1-1255 དཔེར་ན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་ཀུན་སློང་གིས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་བྱེད། ཆོས་འཆད་ཉན་བྱེད། དགོན་པ། བཤད་གྲྭ་དང་མཆོད་རྟེན་བཞེངས་པ་སོགས་ཅི་ཙམ་ཞིག་བྱེད་ན་ཡང་ཚེ་འདིའི་སྒང་ལ་ འགྲོ་གི་རེད། ཚེ་འདིའི་དོན་དུ་ཕྱིན་པ་དེས་ཕྱི་མ་ངན་སོང་གི་རྒྱུ་བྱེད་ཀྱི་རེད་མ་གཏོགས་ཕན་ཐོགས་ཡོད་པ་ལྟ་བུ་སྣང་ཡང་ཕན་ཐོགས་ཡོད་མ་རེད། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་སྤང་ དགོས་ཟེར་དུས་དངུལ་སོགས་གང་ཡང་མེད་པ་བྱས་ཏེ་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་བྱས་ནས་བསྡད་དགོས་ཞེས་པའི་དོན་དག་མ་རེད། དེ་འདྲའི་དཀའ་སྤྱད་བྱེད་རྒྱུ་ནི་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་ཆོས་ལུགས་ལ་ དགག་བྱ་རེད། དཔེར་ན་ང་རང་ཚོའི་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ལོ་དྲུག་ལ་དཀའ་སྤྱད་ཆེན་པོ་གནང་བ་རེད་དེ། དེས་དཀའ་སྤྱད་ལམ་རེད་ཅེས་གསུང་གི་ཡོད་མ་རེད། དཀའ་བ་སྤྱད་ཚར་ནས་ གྲུབ་འབྲས་གང་ཡང་མ་བྱུང་བའི་ཚུལ་བསྟན་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ཁོང་གིས་ན་བཟའ་དང་ཞལ་ལག་ཡག་པོ་བཞེས། སྐུ་གཟུགས་ཡག་པོ་བཟོས། རྡོ་རྗེ་གདན་ལ་ཕེབས་ནས་སྒོམ་བྱས། དེ་ནས་མཚན་གཅིག་ གི་རིང་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་སོང་བ་རེད། དེས་ན་ཆོས་སྒོམ་ལྟ་བུ་ཡག་པོ་བྱེད་དགོས་རེད་མ་གཏོགས་དཀའ་སྤྱད་ཀྱིས་གྲུབ་འབྲས་གང་ཡང་ཐོན་གྱི་མ་རེད་ཅེས་མུ་སྟེགས་པ་ལ་བརྡ་སྤྲད་པའམ། 1-1256 དཀའ་སྤྱད་ལམ་མ་རེད་ཅེས་གོ་བརྡ་སྤྲད་པ་རེད། ཆོས་ལ་བཤད་སྒྲུབ་གཉིས་གཙོ་བོ་རེད། བཤད་གྲྭ་བ་ཚོར་མཐུན་རྐྱེན་ཟ་མ་ཡག་པོ་དང་། ཕྱག་དཔེ་སོགས་གྲ་འགྲིགས་པོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པ་ རེད། གྲ་འགྲིག་མ་འགྲིགས་ཀྱི་ཐོག་ནས་ཁྱད་པར་ཆེན་པོ་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། ཁྱད་པར་དུ་སྒོམ་བྱེད་མཁན་རྣམས་ལ་མཐུན་རྐྱེན་ཟ་མ་ཡག་པོ་བཅུད་ཅན་དགོས་ཀྱི་རེད། འོན་ཀྱང་སྦྱིན་བདག་རྣམས་ ཀྱིས་དད་པས་ཕུལ་བའི་རྫས་རྣམས་བླངས་ཏེ་སློབ་སྦྱོང་དང་སྒོམ་གང་ཡང་མ་བྱས་པར་བསྡད་ན་ཧ་ཅང་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། སློབ་སྦྱོང་དང་སྒོམ་བྱེད་མཁན་ཚོ་ལ་གཞན་གྱིས་ མཐུན་རྐྱེན་ཕུལ་ན་ལེན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལེན་དུས་མི་ལ་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་རེད་བསམས་ཏེ་བསོད་སྙོམས་ཇི་ཙམ་དགོས་པ་བླངས་ནས་སློབ་སྦྱོང་དང་སྒོམ་བྱས་ན་དད་རྫས་ཟོས་པའི་ཉེས་པ་ཡོད་ མ་རེད། དཔེར་ན་མཆོད་རྟེན་འཛམ་བུ་གླིང་གང་བ་ཞིག་བཟོས་ན་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། དེ་ལས་ཀྱང་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་མཁན་གཅིག་ལ་མཐུན་རྐྱེན་བསྒྲིགས་ན་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་རེད་གསུངས་པ་ རེད། སློབ་སྦྱོང་བྱེད་མཁན་སྟོང་ཕྲག་མང་པོ་ལ་མཐུན་རྐྱེན་ཕུལ་བ་ལས་བསྒོམ་བྱེད་མཁན་གཅིག་ལ་མཐུན་རྐྱེན་ཕུལ་ན་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་ཡོད་རེད་ཅེས་མདོ་གཅིག་གི་ནང་ག

【現代漢語翻譯】如果像好藥摻入了毒藥一樣，善法被世間八法（指利、衰、毀、譽、稱、譏、苦、樂）所引發的過失所染污，那麼這個善法就沒有意義了。例如，如果以世間八法為動機來守護戒律，進行聞、思、修，進行講經說法，建造寺廟、佛學院和佛塔等等，無論做多少，最終都只會爲了今生。爲了今生而做的事情，雖然看起來有益，但實際上並沒有益處，反而會成為來世墮入惡道的因。當說要捨棄對今生的執著時，並不是指要變得一無所有，過著艱苦的生活。那種苦行在佛教中是被否定的。例如，我們的導師釋迦牟尼佛進行了六年的苦行，但他並沒有說苦行是正道。在示現了苦行沒有任何成果之後，他開始享用好的食物和衣服，恢復了身體的健康，然後前往菩提伽耶進行禪修，並在一個晚上證得了佛果。因此，應該好好地進行禪修等善行，而不是通過苦行來獲得任何成果，這是對其他外道的一種警示，或者說是傳達了苦行不是正道的資訊。對於佛法來說，講經和實修是兩個主要方面。對於佛學院的學生來說，需要提供良好的食物和經書等資助。資助是否充足會產生很大的差異。特別是對於修行者來說，需要提供營養豐富的食物。然而，如果接受了施主們以信心供養的物品，卻不進行學習和修行，那是非常大的罪過。對於那些進行學習和修行的人，如果別人供養資助，應該接受。接受時，要想著利益他人，接受適量的供養，然後進行學習和修行，這樣就沒有享用信財的罪過。例如，建造一個遍滿整個贍部洲的佛塔，會有很大的功德。但相比之下，資助一個學習者，功德更大。相比于資助成千上萬的學習者，資助一個修行者，功德更大，這是在一部經中說的。

【English Translation】 If, like good medicine mixed with poison, virtue is tainted by the faults arising from the Eight Worldly Dharmas (gain, loss, fame, disgrace, praise, blame, suffering, and pleasure), then that virtue is meaningless. For example, if one observes morality, engages in listening, contemplation, and meditation, gives teachings, builds monasteries, colleges, and stupas with the motivation of the Eight Worldly Dharmas, no matter how much one does, it will only be for this life. What is done for this life, although it may seem beneficial, is actually not beneficial and will instead become the cause of falling into the lower realms in the next life. When it is said to abandon attachment to this life, it does not mean to become destitute and live a difficult life. Such asceticism is rejected in Buddhism. For example, our teacher Shakyamuni Buddha practiced great asceticism for six years, but he did not say that asceticism is the path. After demonstrating that asceticism yielded no results, he began to enjoy good food and clothing, restored his health, and then went to Bodh Gaya to meditate, and attained enlightenment in one night. Therefore, one should properly engage in virtuous practices such as meditation, rather than trying to achieve any results through asceticism. This is a warning to other non-Buddhists, or rather, it conveys the message that asceticism is not the path. For Dharma, teaching and practice are the two main aspects. For students in monastic colleges, good food and books, etc., need to be well-provided. There is a big difference depending on whether the provisions are adequate or not. Especially for practitioners, nutritious food is needed. However, it is said that if one takes the offerings given with faith by the patrons and does not study or practice, it is a very great offense. For those who study and practice, if others offer support, they should accept it. When accepting, thinking of benefiting others, taking as much alms as needed, and then studying and practicing, there is no offense of consuming the offerings of faith. For example, building a stupa that fills the entire Jambudvipa (Earth), there is great merit. Compared to that, providing support to one who studies has greater merit. Compared to offering support to thousands of students, offering support to one who meditates has greater merit, as it is said in one sutra.

སུངས་འདུག །དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བསྒོམ་དགོས་པའི་སྐོར་བཤད་པ། 1-1257 དང་པོ་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བསྒོམ་པ་ནི། དངོས་གཞི་སྟན་བདེ་པོ་ཞིག་ལ་བསྡད་ནས་སྐྱབས་འགྲོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད། དེ་ཡང་སྔོན་དུ་ཞུས་པ་ནང་བཞིན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་མང་དུ་ བྱས། མདོ་ཡི་ལུགས་ལ་བླ་མ་ལ་ཟུར་དུ་སྐྱབས་འགྲོ་མ་བྱས་ནའང་འགྲིགས། གལ་སྲིད་བླ་མ་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་ཞེས་བརྗོད་དགོས་ན་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་ཞེས་བརྗོད་ཚར་བའི་རྗེས་སུ་ བརྗོད་དགོས། སྔགས་ལ་ཡིན་ན་བསྒྱུར་བཅོས་མ་བྱས་ན་འགྲིགས་ཀྱི་རེད། སྐྱབས་འགྲོ་ཚར་དུས་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཡིས་གསོལ་བ་ཐོབས། དེ་ནས་སེམས་བསྐྱེད་ལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་དགོས། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་དག་ལ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་བསྒོམ་གྱི་ཡིན་བསམ། དེ་ནས་དངོས་གཞི་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་སྒོམ་པའི་ཚུལ་ནི། སྤྱིར་བཏང་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ལ་ ལུས་རྟེན་ཞིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རིགས་དྲུག་གི་ནང་ནས་མི་ཡི་ལུས་རྟེན་ནི་ཡག་ཤོས་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེ་རྙེད་དཀའ་བ་བསྒོམ་པ་ལ་རིམ་པ་གསུམ་ཡོད་རེད། དང་པོ་དལ་འབྱོར་གྱི་ ལུས་དེ་ཐོབ་ཁག་པོ་ཡིན་པ་བསམ་པ་དང་། གཅིག་ཐོབ་ན་ལུས་དེས་ལས་མང་པོ་བྱེད་ཐུབ་པས་དོན་དག་གམ་ཕན་ཐོགས་ཆེན་པོ་ཡོད་པར་བསམ་པ་དང་། ད་ལན་མི་ཡི་ལུས་དོན་དག་ཆེན་པོ་ཡིན་མཁན་དེ་ཐོབ་དུས་དོན་མེད་མ་བྱས་པར་ངེས་པར་ཆོས་གཅིག་བྱེད་དགོས་བསམ་པ་རྣམས་ཡིན། 1-1258 ཐོབ་དཀའ་བ་བསྒོམ་པ་ལ་དོན་ཚན་བཞི་གསུངས་པ་རེད། །ངོ་བོ་རྒྱུ་དཔེ་གྲངས་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བ་བཤད་པ། ༡ ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་དལ་བ་བརྒྱད་དང་། འབྱོར་བ་བཅུ་ སྟེ་ཡོན་ཏན་བཅོ་བརྒྱད་ཚང་བའི་མི་ཡི་ལུས་འདི་ཐོབ་ཁག་པོ་ཡིན་པ་བསམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དལ་བ་ཟེར་དུས་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ལ་དལ་པོ་ཡོད་པའམ། མི་ཁོམ་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ ཆོས་སྒྲུབ་པའི་གོ་སྐབས་ཡོད་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཆོས་སྒྲུབ་པ་ལ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་བརྒྱད་ཡོད་པ་དེ་དག་ཏུ་སྐྱེ་བ་མ་བླངས་ཤིང་ད་ལྟ་མི་ཁོམ་པ་མ་ཡིན་པའམ་ཆོས་ སྒྲུབ་པ་ལ་ཁོམ་པའི་དུས་ཚོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། འབྱོར་པ་ཞེས་པ་ནི་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་མཐུན་རྐྱེན་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཆོས་སྒྲུབ་པའི་མཐུན་རྐྱེན་རང་གི་ངོས་ནས་ཚང་དགོས་པ་ལྔ་ལ་ རང་འབྱོར་ལྔ་ཟེར་གྱི་རེད། གཞན་གྱི་ཕྱོགས་ནས་ཚང་དགོས་པ་ལྔ་ལ་གཞན་འབྱོར་ལྔ་སྟེ་བསྡོམས་པས་བཅུ་བཅས་བཅོ་བརྒྱད་ཚང་བ་ལ་དལ་འབྱོར་གྱི་མི་ལུས་རིན་པོ་ཆེ་ཟེར་བ་རེད། བཅོ་ བརྒྱད་པོ་དེ་དག་གང་རེད་འདུག་སོ་སོས་དཔེ་ཆ་ལ་བལྟས་ནས་ངེས་པར་བྱས་ཏེ་བསྒོམ་དགོས། ༢ རྒྱུའི་སྒོ་ནས་དེ་འདྲ་བའི་མི་ལུས་རྙེད་དཀའ་བ་བསམ་པ་ནི། ད་ལྟ་ང་ཚོས

【現代漢語翻譯】如是聽聞。現在講述關於閑暇圓滿難得之修習。 1-1257 首先，修習閑暇圓滿難得，需要在一個舒適的坐墊上坐好，然後皈依。就像之前所說的那樣，多次皈依三寶。按照經部的觀點，單獨皈依上師也可以。如果需要說『皈依上師』，那必須在說完『皈依僧眾』之後再說。如果是密法，不改變也可以。皈依完畢后，祈願心向佛法，共有四種。然後是發菩提心：爲了所有眾生的利益，必須成佛。爲了成佛，要修習斷除四種執著。然後是正式修習閑暇圓滿難得之法。一般來說，修習佛法需要一個身體。據說在六道眾生中，人身是最好的。爲了修習人身難得，有三個步驟：首先，思維獲得閑暇之身非常困難；其次，思維一旦獲得此身，就能做很多事情，因此具有重大的意義或利益；第三，思維既然今生獲得瞭如此有意義的人身，就不能虛度，必須修習佛法。 1-1258 關於修習人身難得，有四個要點。通過本體、原因、比喻、數量三個方面來闡述閑暇圓滿難得：1. 從本體方面來說，要思維獲得具有十八種功德（八閑暇和十圓滿）的人身非常困難。所謂『閑暇』，是指有閑暇修習佛法，或者說不忙碌，即有修習佛法的機會。據說有八種沒有閑暇修習佛法的情況，如果沒有投生到這些地方，現在不忙碌，或者說有時間修習佛法。所謂『圓滿』，是指修習佛法的順緣。從自身方面需要具備的五種順緣稱為『自圓滿五』。從他人方面需要具備的五種順緣稱為『他圓滿五』，總共十種。這十八種功德全部具備，才稱為珍貴難得的閑暇圓滿人身。這十八種功德是什麼呢？需要各自查閱書籍，務必瞭解並修習。2. 從原因方面來說，要思維獲得這樣的人身非常困難。現在我們……

【English Translation】 Thus I have heard. Now explaining about the practice of leisure and endowment being difficult to obtain. 1-1257 First, to practice the difficulty of obtaining leisure and endowment, one needs to sit on a comfortable cushion and take refuge. As mentioned before, take refuge in the Three Jewels many times. According to the Sutra tradition, it is okay not to take refuge in the Lama separately. If you need to say 'I take refuge in the Lama,' then it must be said after you have finished saying 'I take refuge in the Sangha.' If it is Tantra, it is okay not to change it. When the refuge is finished, pray with the four ways of turning the mind to Dharma. Then generate Bodhicitta: For the sake of all sentient beings, I must attain Buddhahood. Thinking that in order to attain Buddhahood, I will practice abandoning the four attachments. Then the actual way to practice the difficulty of obtaining leisure and endowment is: Generally, to practice Dharma, one needs a physical basis. It is said that among the six realms, the human body is the best. To practice that it is difficult to obtain, there are three steps: First, thinking that it is difficult to obtain the body of leisure and endowment; second, thinking that if one obtains it, the body can do many things, so it has great meaning or benefit; third, thinking that now that I have obtained this meaningful human body, I must not waste it, but must definitely practice Dharma. 1-1258 Regarding the practice of the difficulty of obtaining, four points are mentioned. Explaining the difficulty of obtaining leisure and endowment through the three aspects of essence, cause, example, and number: 1. From the aspect of essence, one must think that it is difficult to obtain this human body with eighteen qualities (eight freedoms and ten endowments). 'Leisure' means having leisure to practice Dharma, or not being busy, that is, having the opportunity to practice Dharma. It is said that there are eight states of not having leisure to practice Dharma, and if one has not taken birth in those places, one is not busy now, or one has time to practice Dharma. 'Endowment' refers to the favorable conditions for practicing Dharma. The five favorable conditions that need to be complete from one's own side are called the 'Five Personal Endowments.' The five favorable conditions that need to be complete from the other side are called the 'Five Other Endowments,' totaling ten. Having all eighteen is called the precious human body of leisure and endowment. What are these eighteen? One needs to look at the books individually, be sure to understand and practice them. 2. From the aspect of cause, one must think that it is difficult to obtain such a human body. Now we...

་མཐོང་བའི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1259 དེས་ན་མི་ཡི་ལུས་ལའང་རྒྱུ་རྐྱེན་ཡོད་རེད། དེ་ཡི་རྒྱུ་དགེ་བ་སྟོབས་ཆེན་པོ་འདུལ་ཁྲིམས་ལྟ་བུ་སྒྲུབ་མཁན་ཧ་ཅང་དཀོན་པོ་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་དལ་འབྱོར་གྱི་མི་ཡི་ལུས་རྟེན་ཐོབ་ པ་དཀོན་པོ་རེད་གསུངས་པ་རེད། སེམས་ཅན་མང་ཆེ་བས་སྡིག་པ་གསོག་སྡོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ངན་སོང་ནས་ངན་སོང་ལ་སྐོར་བ་རྒྱག་སྡོད་པ་མ་གཏོགས་མི་ལུས་ཐོབ་མཁན་དཀོན་པོ་ཡིན་པ་ རེད་ཅེས་ཡང་ནས་ཡང་དུ་བསམ་དགོས། ༣ གྲངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཐོབ་དཀའ་བ་བསམ་པ་ནི། གྲངས་ཀ་མང་ཉུང་གི་ཐོག་ནས་བསམ་བློ་བཏང་ན་ཡང་རིགས་དྲུག་གི་སེམས་ཅན་རྣམས་གོང་མ་གོང་ མ་རྣམས་ལས་འོགམ་འོག་མ་རྣམས་མང་བ་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་མི་ཡི་ལུས་རྟེན་ཐོབ་པ་ཉུང་ཉུང་རེད་གསུངས་པ་རེད། ང་ཚོས་ད་ལྟ་མཐོང་རྒྱུའི་སེམས་ཅན་ནི་མི་དང་དུད་འགྲོ་གཉིས་རེད། དེ་གཉིས་ཀྱི་གྲངས་ཀ་འགྲན་བསྡུར་བྱས་པ་ཡིན་ན་བསྡུར་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། དཔེར་ན་དབྱར་ཁ་བཀོད་མའམ་ཆུ་མིག་གཅིག་གི་ནང་གི་དུད་འགྲོའམ། ཤིང་གཅིག་གི་རྩ་བ་ལ་གནས་པའི་དུད་འགྲོའི་ གྲངས་ཀ་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་གི་མི་ཐམས་ཅད་ལ་མེད། དེས་ན་གྲངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསམ་བློ་བཏང་ན་ཡང་མི་ལུས་ནི་རྙེད་ཁག་པོ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་རེད། ༤ དཔེ་ཡི་སྒོ་ནས་བསམ་ནའང་། 1-1260 གྱང་གི་ངོས་ལ་སྲན་མ་གཏོར་ན་གྱང་ལ་སྲན་མ་འབྱར་དཀའ་བ་ནང་བཞིན་མི་ལུས་ཐོབ་དཀོན་པོ་དང་། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཆུའི་ཐོག་ལ་གཉའ་ཤིང་བུ་ག་གཅིག་ཡོད་པ་ཞིག་ཕྱོགས་བཞིའི་ རླུང་གིས་དེད་དེ། ཆུ་དེའི་ནང་ལ་རུས་སྦལ་ལོང་བ་ཞིག་ལོ་བརྒྱ་རེ་ནས་སྟེང་ལ་རེ་རེ་ཡོང་གི་ཡོད་པ་དེའི་མགྲིན་པ་དང་གཉའ་ཤིང་གི་བུ་ག་གཉིས་འཕྲད་སྲིད་པ་ཙམ་རེད། དེ་བཞིན་དུ་མི་ཡི་ལུས་རྟེན་ཐོབ་ཁག་པོ་རེད་གསུངས་པ་རེད། རྙེད་དཀའ་བའི་ལུས་རྟེན་འདི་ད་ལྟ་ཐོབ་ཅིང་བེད་སྤྱོད་ཆོས་ནས་གསུངས་པ་བཞིན་བྱས་ན་ལུས་རྟེན་འདིས་མི་ཚེ་འདིའི་འདོད་ དོན་ཙམ་མིན་པ་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་མཐོ་རིས་དང་། ཐར་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཡང་བསྒྲུབ་ཐུབ་པས་ཅ་ལག་གནད་འགག་ཆེན་པོ་རེད། དེ་འདྲའི་ལས་དོན་ནམ་དམིགས་ཡུལ་གལ་ཆེན་པོ་ སྒྲུབ་ཐུབ་མཁན་གྱི་རིན་པོ་ཆེ་ཡིན་པའི་ཅ་ལག་གཞན་དག་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་ཕན་ཐོགས་སམ་དོན་དག་ཆེན་པོ་རེད་ཅེས་བསམ་དགོས། དཔེར་ན་ཨ་མི་རི་ཀ་ལྟ་བུ་ཞིག་ལ་འགྲོ་ དགོས་པའི་འགྲུལ་པ་གང་ཞིག་གནམ་གྲུ་ད་ཕན་ཆད་ཐོབ་པའི་ངེས་པ་མེད་པའམ་ཐོབ་ཁག་པོ་ཡོད་པ་ཞིག་ལ། དེ་རིང་གནམ་གྲུ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་དེ་རིང་གཉིད་ཁུག་སྡོད་ཀྱི་མ་རེད། 1-1261 དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་དལ་འབྱོར་གྱི་ལུས་འདི་གནམ་གྲུ་དང་གྲུ་འདྲ་པོ་རེད། ལུས་རྟེན་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འཁོར་བའི་རྒ

【現代漢語翻譯】所有可見的事物都必須依賴因緣而生。因此，人的身體也有其因緣。獲得暇滿人身非常困難，因為能夠積聚強大善業，如持守戒律的人非常稀少。大多數眾生都在積累罪業，只能在惡道中輪迴，很難獲得人身，對此必須再三思維。三、從數量上思維人身難得：從數量多少的角度思考，六道眾生中，越往下的道眾生越多。因此，獲得人身非常稀少。我們現在能見到的眾生只有人和動物兩種。如果比較這兩種的數量，根本無法相比。例如，夏天水洼或泉水中的動物，或一棵樹根下的動物數量，是整個地球上的人類數量所無法比擬的。因此，從數量上思考，人身也很難獲得。四、從比喻上思維：就像把豌豆扔向墻壁，豌豆很難粘在墻上一樣，獲得人身非常困難。又如，在浩瀚的海洋中，有一塊帶孔的軛木，隨風飄蕩；海中有一隻瞎海龜，每隔一百年浮出水面一次，它的脖子恰好能伸進軛木的孔中。獲得人身就像這種情況一樣困難。現在我們已經獲得了這難以獲得的人身，如果能像佛法所說的那樣善加利用，那麼這個人身不僅能實現今生的願望，還能獲得來世的善趣，乃至解脫和成佛的果位，因此它是一件非常重要的東西。沒有其他東西能完成如此重要的事業或目標。因此，我們必須思維人身具有巨大的利益或意義。例如，一個要去美國的人，如果一直沒有機會獲得機票，或者很難獲得機票，但今天有機票了，他今天就不會睡覺了。同樣，這暇滿人身就像飛機或船隻。依靠這個人身，我們可以脫離輪迴的衰老……

【English Translation】 All visible things must arise dependent on causes and conditions. Therefore, the human body also has its causes and conditions. It is said that obtaining a human body with leisure and endowments is very difficult because those who accumulate great merit, such as upholding the precepts, are very rare. Most sentient beings are accumulating sins and can only cycle through the lower realms, making it difficult to obtain a human body. This must be contemplated again and again. 3. Thinking about how difficult it is to obtain from a numerical perspective: Thinking from the perspective of the number of sentient beings, the lower realms have more sentient beings than the higher realms. Therefore, it is said that obtaining a human body is very rare. The sentient beings we see now are only humans and animals. If we compare the numbers of these two, there is no comparison. For example, the number of animals in a puddle or spring in the summer, or the number of animals living at the root of a tree, is not comparable to the number of all the people on earth. Therefore, thinking from a numerical perspective, the human body is difficult to obtain. 4. Thinking from the perspective of examples: Just as it is difficult for a pea to stick to a wall when thrown at it, it is difficult to obtain a human body. Also, in the vast ocean, there is a yoke with a single hole, drifting with the wind; in the water, there is a blind turtle that comes to the surface once every hundred years, and its neck happens to fit into the hole of the yoke. Obtaining a human body is as difficult as this situation. Now that we have obtained this difficult-to-obtain human body, if we use it well as taught in the Dharma, then this human body can not only fulfill the wishes of this life, but also attain higher realms in future lives, and even the state of liberation and Buddhahood, so it is a very important thing. There is nothing else that can accomplish such an important task or goal. Therefore, we must think that the human body has great benefits or significance. For example, someone who needs to go to America, if they have never had the opportunity to get a plane ticket, or it is difficult to get a plane ticket, but if there is a plane ticket today, they will not sleep today. Similarly, this human body with leisure and endowments is like an airplane or a boat. Relying on this human body, we can escape the aging of samsara...

ྱ་མཚོ་ལས་བརྒལ་ཐུབ་པ་བྱེད་དགོས་རེད། དངོས་གནས་འཁོར་བ་ལས་བརྒལ་ཐུབ་ པའམ་ཐར་པ་ཐོབ་ཐུབ་པའི་ཆོས་ཤིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། །འཆི་བ་མི་རྟག་པའི་སྐོར་བཤད་པ། གཉིས་པ་འཆི་བ་མི་རྟག་པའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དེ་ཤིན་ཏུ་ གལ་ཆེན་པོ་རེད། ཆོས་གཅིག་བྱེད་དགོས་བསམ་ནའང་། མང་ཆེ་བས་རྗེས་མ་བྱེད་ཆོག་བསམ་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ལེ་ལོ་རེད། དེས་ན་ཕྱི་བཤོལ་གྱི་བསམ་བློའམ་ལེ་ལོ་དེ་འགོག་ཐབས་དང་། དེ་རིང་ནས་བཟུང་སྟེ་ཆོས་བྱེད་ཐུབ་པའི་དོན་དུ་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསམ་པའམ་བསྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་ལེ་ཚན་གསུམ་ཡོད་རེད། ངེས་པར་འཆི་བ་བསམ་པ་དང་། ནམ་འཆི་བའི་ ངེས་པ་མེད་པ་བསམ་པ་དང་། འཆི་དུས་ཆོས་ཀྱིས་ཕན་ལ་ཆོས་མ་ཡིན་པ་གཞན་གང་གིས་ཀྱང་མི་ཕན་པ་བསམ་པ་དང་གསུམ་རེད། རེ་རེ་ལའང་རྒྱུ་མཚན་གསུམ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་སྒོམ་ གྱི་ཡོད་རེད། ངེས་པར་འཆི་བ་བསྒོམ་པའི་སྐབས་ལ་དང་པོ་སྐྱེས་ཚར་བ་ཡིན་དུས་དེའིརྒྱུ་མཚན་གྱིས་ངེས་པར་འཆི་ཡི་རེད་བསམ། གཉིས་པ་ནི་ང་རང་ཚོའི་གཟུགས་པོ་ནི་ཆུ་ཡི་ཆུ་བུར་འདྲ་པོ་འཇིག་སླ་བ་ཉམས་ཆུང་ཆུང་རེད། 1-1262 དེ་ནི་རྗེས་སུ་མེ་ལ་བསྲེགས། ཐལ་བ་ལས་མེད་པ་འགྲོ་མཁན་བརྟན་པོ་ཡོད་མ་རེད་བསམ། གསུམ་པ་ནི་ང་རང་ཚོའི་ཚེ་སྲོག་ནི་སྐར་མ་དང་། ཆུ་ཚོད། ཉིན་མ། ཟླ་བ་དང་ལོ་ བྱས་ཏེ་བྲི་བའམ་ཐུང་དུ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། ཚེ་ཡི་སྟེང་ནས་མར་བྲི་ཞིང་རྩ་བ་ནས་སྡོད་ཀྱི་མེད་པའི་ཐོག་ཏུ་དེ་ལ་བསྣན་པ་ཡོད་མ་རེད་བསམ། གཉིས་པ་ནམ་འཆི་ངེས་པ་ མེད་པ་བསམ་རྒྱུ་དེ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། དེའང་རྒྱུ་མཚན་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་བསྒོམ་ཚུལ་གསུངས་ཡོད། དང་པོ་ང་རང་ཚོ་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་མིའི་ཚེ་ལ་འདི་ཙམ་ཐུབ་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་ཚེ་ ཚད་ཡོད་ན་འཆི་བའི་དུས་ལ་ངེས་པ་ཡོད་རེད་དེ། ཚེ་ཚད་ཡོད་མ་རེད། དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཀྱང་ག་དུས་འཆི་མིན་ངེས་པ་མེད་བསམ། རྒྱུ་མཚན་གཞན་དག་ལ། མ་ཤི་བ་གསོན་པོར་ སྡོད་པའི་མཐུན་རྐྱེན་ཉུང་ཉུང་དང་འཆི་རྐྱེན་ཡང་མང་པོ་ཡོད་རེད་ཅེས་བསམ། འཆི་རྐྱེན་མི་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་འདི་རེད་ཅེས་མཛུབ་མོ་བཙུགས་ས་རྩ་བ་ནས་ཡོད་མ་རེད། ངེས་པར་འཆི་བའི་ དུས་ལ་བབ་པའི་ཚེ་འཆི་བ་ལས་བཟློག་ཐབས་རྩ་བ་ནས་བྱེད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། ངེས་པར་འཆི་བའི་དུས་ལ་མ་བབ་ན་སྨན་བཅོས་དང་། ཚེ་དབང་དང་ཚེ་སྒྲུབ་སོགས་ཀྱིས་འཆི་བ་བསླུ་རྒྱུ་ཡོད་རེད་དེ་འཆི་བའི་དུས་ཚོད་ལ་སླེབས་དུས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་ལས་ཐར་ཐབས་གནང་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། 1-1263 གསུམ་པ་འཆི་དུས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་གཞན་གང་གིས་ཀྱང་ཕན་མི་ཐོགས་པར་བསམ་པ་དེ་ལ་ཡང་གསུམ། དངཔོ་འཆི་དུས་རང་གི་ཉེ་དུ་དང་གྲོགས་པོ་དང་། འཁོར་དེ་ཚོས་ཕན་ཐོ

【現代漢語翻譯】我們必須超越輪迴之海。我們需要一種能夠真正超越輪迴或獲得解脫的佛法。下面講關於死亡無常。第二，我要講的是死亡無常。死亡無常非常重要。即使你想修持佛法，大多數人還是會想以後再修。這是懶惰。因此，爲了阻止拖延的想法或懶惰，爲了能夠從今天開始修持佛法，我們必須思考或禪修死亡無常。這有三個部分。必須思考死亡，思考死亡的時間不確定，以及思考死亡時只有佛法有益，其他非佛法的事物都沒有用處。每一部分都通過三個理由來進行禪修。在思考死亡是必然的時候，首先，一旦出生，基於這個原因，我們一定會死亡。第二，我們的身體就像水泡一樣，脆弱而渺小。之後會被火化，變成灰燼，沒有什麼是永恒的。第三，我們的生命通過星星、小時、天、月和年來減少或縮短。生命在減少，而且根本不會停止，也沒有增加。第二，思考死亡時間的不確定性非常重要。這也通過三個理由來禪修。首先，如果像我們這樣贍部洲的人有壽命限制，那麼死亡的時間就會確定。但是，沒有壽命限制。基於這個原因，我們不知道什麼時候會死。其他理由是，活著的條件很少，而死亡的條件卻很多。根本沒有一個東西你可以指著說，這不是死亡的條件。當死亡的時刻到來時，根本沒有辦法阻止死亡。如果在死亡的時刻沒有到來時，可以通過醫療、長壽灌頂和長壽法等來延緩死亡，但是當死亡的時刻到來時，即使是圓滿的佛陀也無法讓你從中解脫。第三，思考死亡時只有佛法有益，其他任何事物都沒有幫助，這也有三個方面。首先，死亡時，你的親戚、朋友和隨從都不能提供幫助。

【English Translation】 We must transcend the ocean of samsara. We need a Dharma that can truly transcend samsara or attain liberation. Next, I will talk about impermanence of death. Secondly, I will talk about the impermanence of death. The impermanence of death is very important. Even if you want to practice Dharma, most people will think about practicing later. This is laziness. Therefore, in order to prevent procrastination or laziness, and in order to be able to practice Dharma from today onwards, we must think or meditate on the impermanence of death. There are three parts to this. We must think about death, think about the uncertainty of the time of death, and think that at the time of death, only Dharma is beneficial, and other non-Dharma things are of no use. Each part is meditated on through three reasons. When thinking about the certainty of death, first, once born, based on this reason, we will definitely die. Second, our body is like a water bubble, fragile and small. Afterwards, it will be cremated and turned into ashes, and nothing is permanent. Third, our life is decreasing or shortening through stars, hours, days, months, and years. Life is decreasing and never stopping, and there is no addition to it. Second, thinking about the uncertainty of the time of death is very important. This is also meditated on through three reasons. First, if people like us in Jambudvipa have a lifespan limit, then the time of death would be certain. However, there is no lifespan limit. Based on this reason, we do not know when we will die. Other reasons are that there are few conditions for staying alive, and many conditions for death. There is absolutely nothing you can point to and say that this is not a condition for death. When the moment of death arrives, there is absolutely no way to prevent death. If the moment of death has not arrived, death can be delayed through medical treatment, longevity empowerment, and longevity practices, etc., but when the moment of death arrives, even the perfect Buddha cannot liberate you from it. Third, thinking that at the time of death only Dharma is beneficial and nothing else is helpful, this also has three aspects. First, at the time of death, your relatives, friends, and attendants cannot provide help.

གས་རྩ་བ་ ནས་ཡོད་མ་རེད། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་བགོ་བཤའ་བརྒྱབ་རྒྱུ་ནི་ཡོད་མ་རེད། འཆི་བའི་སྐབས་ད་ལྟ་མཉམ་དུ་ཡོད་པ་ཚོའི་ནང་ནས་རང་གཅིག་པུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ རེད། གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱིས་ཀྱང་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་མ་རེད། གང་ལགས་ཤེ་ན། སོ་སོ་གཅིག་པུ་གཅེར་བུ་ལག་པ་སྟོང་པ་བྱས་ནས་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། གསུམ་པ་མིང་དང་གོ་གནས་དེ་ ཚོས་ཀྱང་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་མ་རེད། ཁ་ཤས་རྒྱུ་མཚན་གསུམ་པ་དེ་ལུས་ཀྱིས་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་མ་རེད་གསུངས་ཀྱི་འདུག ལུས་ཀྱང་བཞག་ནས་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པས་དེ་འདྲ་གསུངས་པ་འདྲ། གང་ལྟར་ གསོན་པའི་རིང་ལ་རང་གི་གཉེན་ཉེ་རིང་གི་དོན་དག ཟས་གོས་ཀྱི་དོན་དག གཟུགས་པོའི་དོན་དག་དང་། གོ་གནས་མེད་པ། འཐོབ་པ་དང་ཡོད་པ་མི་ཤོར་བའི་དོན་དག་ལ་སྡིག་པ་མང་ པོ་བསགས་ཡོད་པ་དེ་ཚོ་ཁུར་ནས་འགྲོ་དགོས་རེད། དེར་བརྟེན་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་ཡང་ཡང་བསམ་པའམ་སྒོམ་བསྡད་ན་འཆི་བ་མི་རྟག་པའི་བློ་གཅིག་སྐྱེ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། བློ་དེ་སྐྱེས་ན་ཆོས་མ་གཏོགས་པའི་ལས་ཀ་གཞན་དག་བྱེད་ལོངས་མེད་པ་ཞིག་དང་། 1-1264 ཚེ་འདིའི་དོན་གྱི་བྱ་བ་རྣམས་ངལ་གསོ་རྒྱབ་སའི་ཁང་པ་བཟོ་བ་ལྟ་བུ་གཅིག་ཏུ་མཐོང་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། ངལ་གསོ་བརྒྱག་དུས་ཆུ་ཚོད་གཅིག་གཉིས་སམ་ཉིན་མ་ཁ་ཤས་ཙམ་རེད། དངོས་ གནས་བྱས་ན་དེའི་དོན་དུ་ཁང་པ་བཟོ་དགོས་དོན་ཡོད་མ་རེད། མ་འོངས་པར་ལས་ཀ་འདི་འདྲ་ཞིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག་ཅེས་འཆར་གཞི་འཇོག་དུས་དེའི་ནང་ལ་འཆི་བ་མི་རྟག་པའི་ཚོགས་ མི་དེ་ངེས་པར་དུ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ཁ་གྲགས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་བྱུང་ན་ཁྱད་པར་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བའི་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོ་འདི་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ ནི། ཆོས་རྣམ་དག་གམ་རྣལ་མ་བྱེད་ཐུབ་པའི་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ནི་འཆི་བ་བསམ་པ་འདི་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན་ཐུན་གྲོལ་ཚར་དུས་ཐུན་མཚམས་རྣམས་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཡང་ཐུན་མཚམས་ཀྱི་ བྱ་བ་དཔེར་ན་ཟ་མ་ཡག་པོ་ཟ་བ། གོས་བཟང་པོ་གྱོན་པ། འཁོར་མང་པོས་བསྐོར་ནས་སྐད་ཆ་འཆད་པའི་སྐབས་སུ་འོག་ནས་འབྱུང་བ་ལྟར་དྲན་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཟ་མ་ ཡག་པོ་ཟ་དུས་ད་ལྟ་ཟ་མ་ཡག་པོ་ཟ་ཡི་འདུག་སྟེ་རྗེས་མ་ཟ་མ་ཁམ་གཅིག་ཀྱང་མི་འགྲོ་མཁན། ཟ་མའི་རྗེས་མ་དེ་བཟའ་དགོས་པའི་དུས་ཚོད་གཅིག་གཏན་གཏན་ཡོང་གི་རེད་བསམ། 1-1265 དེ་བཞིན་དུ་གོས་བཟང་པོ་གྱོན་དུས་ད་ལྟ་གོས་ཡག་པོ་འདུག་སྟེ་རྗེས་མ་རོ་ལ་བསྐོན་རྒྱུའི་གོས་གཅིག་གཏན་གཏན་གྱོན་དགོས་ཡོང་གི་རེད་བསམ། གཉེན་དང་འཁོར་མང་པོས་བསྐོར་ནས་སྐད་ཆ་ འཆད་སྐབས་ད་ལྟ་འཁོར་མང་པོ་འདུག་སྟེ་རྗེས་མ་འདི་ཚོ་དང་གཏན་བྲལ་བྱེད་པའི་དུས་ཚོད་གཅིག་ཡོང་གི་རེད་བསམ། འ

【現代漢語翻譯】根本不存在。為什麼呢？因為死亡的痛苦是無法分擔的。死亡的時候，現在一起的人當中，只有自己一個人必須離開。第二，享樂也起不了作用。為什麼呢？因為自己必須赤裸裸、空著手離開。第三，名聲和地位也起不了作用。有些人說第三個理由是身體也起不了作用。因為身體也要留下，所以這樣說。總之，活著的時候，爲了自己的親戚朋友，爲了吃穿，爲了身體，爲了沒有地位，爲了得到和不失去，積累了很多罪惡，這些都要揹著走。因此，如果經常思維或禪修死亡無常，就會生起死亡無常的念頭。如果生起這個念頭，除了佛法之外，就沒有時間做其他的事情了。 1-1264 今生的事情，就像建造一個休息的房子一樣。休息的時候，只有一兩個小時或幾天而已。實際上，沒有必要爲了這個而建造房子。當計劃將來要做這樣的事情時，必須要有死亡無常的成員。必須讓它說話。這樣就會有差別。宗喀巴大師說，讓心轉向佛法的主要方法是，能夠清凈或真實地修持佛法的主要方法就是思維死亡。因此，宗喀巴大師說，結束禪修之後，在禪修間隙，例如吃好的食物，穿好的衣服，被很多人圍繞著說話的時候，要像下面所說的那樣憶念。吃好的食物的時候，想現在吃得很好，但以後一口也吃不下去。肯定會有一個時候需要吃最後一口食物。 1-1265 同樣，穿好的衣服的時候，想現在衣服很好，但以後肯定要穿一件給屍體穿的衣服。被親戚和很多人圍繞著說話的時候，想現在有很多人，但以後肯定會有一個和這些人永遠分離的時候。

【English Translation】 There is no root. Why? Because the suffering of death cannot be shared. At the time of death, out of those who are together now, only oneself has to leave. Secondly, enjoyment is also of no help. Why? Because one has to leave naked and empty-handed. Thirdly, fame and status are also of no help. Some say the third reason is that the body is also of no help. Because the body also has to be left behind, that's why they say that. In short, while alive, for the sake of one's relatives and friends, for the sake of food and clothing, for the sake of the body, for the sake of not having status, for the sake of gaining and not losing, one has accumulated many sins, and one has to carry these away. Therefore, if one constantly thinks or meditates on the impermanence of death, one will generate the thought of the impermanence of death. If this thought arises, there will be no time to do other things besides the Dharma. 1-1264 The affairs of this life are like building a house for resting. When resting, it's only for an hour or two, or a few days. In reality, there is no need to build a house for that. When planning to do such a thing in the future, there must be a member of the impermanence of death. It must be allowed to speak. That will make a difference. The main way to turn the mind to the Dharma is, according to Tsongkhapa, the main way to be able to practice the Dharma purely or truly is to think about death. Therefore, Tsongkhapa said that after finishing meditation, during the breaks between meditations, such as when eating good food, wearing good clothes, and being surrounded by many people talking, one should remember as follows. When eating good food, think that now I am eating well, but later I won't be able to eat even a single bite. There will definitely be a time when I need to eat the last bite of food. 1-1265 Similarly, when wearing good clothes, think that now the clothes are good, but later I will definitely have to wear a garment to be put on a corpse. When surrounded by relatives and many people talking, think that now there are many people, but later there will definitely be a time to be separated from these people forever.

དི་ལ་སོགས་པ་མདོ་ཡི་ནང་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་བསྒོམ་ཚུལ་མང་ པོ་གསུངས་པ་རེད། དེ་ཚོ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་དྲན་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། རྒྱལ་སྲས་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་འཆི་བ་མི་རྟག་པའི་བློ་སྐྱེས་ན་ཆོས་བྱེད་རྒྱུ་ལ་དཀའ་ལས་མེད་པ་དང་། སྙིང་ རྗེ་ཚད་ལྡན་སྐྱེས་བྱུང་ན་གཞན་དོན་བྱེད་པ་ལ་དཀའ་ངལ་མེད་པ་དང་། བདག་མེད་པའི་གོ་རྟོགས་ལ་གོམས་ན་ཉོན་མོངས་སྤོང་བ་ལ་དཀའ་ངལ་མེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། སྟོན་པ་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པའི་ཚུལ་སྟོན་དུས། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་འདི་ཁོང་གི་གསུང་གི་རྗེས་མ་དེ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་སྲོལ་ཡོད་རེད། ཚེ་འདིའི་དོན་འགྲུབ་པ་ལ་ཆོས་དང་མཐུན་ པ་བྱས་ན། གཞན་ལ་གནོད་འཚེ་མེད་པའི་ཐོག་ནས་བྱེད་པ་སོགས་ལེགས་པ་ཡོད་རེད། དེ་ནི་ཆོས་མེད་ནའང་སྒྲུབ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། འོན་ཀྱང་འཆི་བའི་ཚེ་ཆོས་མ་གཏོགས་པ་གཞན་གྱིས་ཕན་མི་ཐོགས་པ་ཡིན་དུས་ཆོས་ནི་མེད་ཐབས་མེད་ཀྱི་གལ་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་མདོ་ཡི་ནང་དུ་དཔེ་མང་པོའི་ཐོག་ནས་གསུངས་ཡོད་རེད། 1-1266 དཔེར་ན་ནད་པ་ལ་སྨན་དཔྱད་དང་། དབུལ་པོ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་དང་། ལུང་པ་གཞན་དག་ཏུ་འགྲོ་བ་ལ་དངུལ་དང་རླངས་འཁོར་དང་གནམ་གྲུ་དང་། བཀྲེས་པ་ལ་ཟས་དང་། སྐོམ་པ་ལ་བཏུང་བ་ རྣམས་ནང་བཞིན་འཆི་བའི་ཚེ་ཆོས་ནི་མེད་ཐབས་མེད་ཞིག་རེད་གསུངས་པ་རེད། །ལས་འབྲས་ཀྱི་སྐོར་མདོར་བསྟན་པ། ལས་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ང་ཚོས་ད་ལྟ་མཐོང་བཞིན་པའི་ཕྱིའི་ལུང་ པའི་བཀོད་དབྱིབས་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་སྣ་ཚོགས་དང་། ནང་གི་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་སྣ་ཚོགས་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་བདེ་སྡུག་སྣ་ཚོགས་པ་འདི་ཚོ་གང་འདྲ་བྱས་ནས་བྱུང་བ་རེད་ཟེར་ན། ཆོས་ ལུགས་ཁ་ཤས་ཀྱིས་རྒྱུ་མེད་པ་ལས་བྱུང་བ་རེད་ཟེར། ཁ་ཤས་ཀྱིས་དཀོན་མཆོག་གིས་བྱས་པ་རེད་ཟེར་མཁན་དེ་འདྲ་ཡོད་རེད་དེ། ནང་པ་སངས་རྒྱས་པས་གསུངས་ན་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ལས་ གྲུབ་པའི་རྟེན་འབྲེལ་རེད་གསུང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་སྣོད་ལྟ་བུ་ཐུན་མོང་བ་དེ་ཚོ་ཐུན་མོང་གི་ལས་ལས་བྱུང་བ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ལུས་ལྟ་བུ་ཡིན་ན་སོ་སོའི་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པའི་ལས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱུང་བ་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན་ལས་ཀྱི་སྐོར་བཤད་པ་རེད། ལས་ལ་མི་དགེ་བ། དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལས་ཏེ་གསུམ་བཤད་རྒྱུ་ཡོད་རེད། །བྱེ་ 1-1267 བྲག་མི་དགེ་བ་བཅུ་ཡི་སྐོར་རྒྱས་པར་བཤད་པ། དང་པོ་མི་དགེ་བ་ལ། མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ངོ་བོ་གང་འདྲ་ཡིན་པ། ལས་དེས་འབྲས་བུ་གང་སྤྲོད་ཀྱི་ཡོད་པ། དེ་ཤེས་ཚར་ དུས་མི་དགེ་བའི་ལས་དེ་སྤང་དགོས་སྙམ་སྟེ་ཡང་ཡང་བསམ་པ་དོན་ཚན་གསུམ་གྱི་ཐོག་ནས་བཤད་པ་རེད། དང་པོ་ལས་མི་དགེ་བའི་ངོ་བོ་ནི། ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ད

【現代漢語翻譯】諸如此類，在經部中講述了很多關於修習死亡無常的方法。據說，要反覆憶念這些。嘉言聖士無著曾說，如果生起了對死亡無常的覺悟，那麼修行佛法就不會困難；如果生起了具足的慈悲心，那麼利益他人就不會困難；如果習慣了無我的證悟，那麼斷除煩惱就不會困難。據說，導師在示現涅槃時說：『一切和合事物皆是無常。』據說這是他的最後遺教。爲了今生的成就，如果做符合佛法的事情，在不損害他人的基礎上進行，等等，都是好的。即使沒有佛法也能做到。然而，在死亡時，除了佛法之外，其他任何東西都無法幫助，因此佛法是必不可少且至關重要的，經部中通過許多例子對此進行了闡述。例如，對於病人來說，需要醫藥治療；對於窮人來說，需要財富受用；對於前往其他地方的人來說，需要金錢、汽車和飛機；對於飢餓的人來說，需要食物；對於口渴的人來說，需要飲品。同樣，在死亡時，佛法是必不可少的。下面簡要介紹業果的道理。現在我們所看到的外部世界的各種令人愉悅或不悅的景象，以及內部有情眾生的各種類別，以及他們的各種苦樂，這些是如何產生的呢？有些宗教說它們是無因而生，有些宗教說它們是上帝創造的。但是，佛教徒認為，它們是由因緣聚合而成的緣起法。也就是說，像外器世界這樣的共同事物，是由共同的業產生的；而像有情眾生的身體這樣的事物，是由各自不共的業力產生的。這就是關於業的闡述。業有不善業、善業和無記業三種。下面詳細闡述十不善業。首先，關於不善業。從三個方面來闡述不善業的本質是什麼，以及它會帶來什麼樣的結果，從而使人們在瞭解之後，反覆思考並下決心捨棄不善業。首先，不善業的本質是：動機是煩惱，即貪嗔癡等。

【English Translation】 Like these, many methods of meditating on impermanence of death are taught in the Sutra Pitaka. It is said that these should be remembered again and again. Gyalse Thokme (嘉言聖士無著) said that if the mind of impermanence of death arises, then there is no difficulty in practicing Dharma; if perfect compassion arises, then there is no difficulty in benefiting others; and if one becomes accustomed to the realization of selflessness, then there is no difficulty in abandoning afflictions. It is said that when the Teacher showed the manner of passing away, he said, 'All compounded things are impermanent.' It is said that this was his last teaching. To accomplish the goals of this life, if one acts in accordance with the Dharma, doing so without harming others, etc., is good. This can be accomplished even without Dharma. However, at the time of death, nothing other than Dharma can help, so Dharma is indispensable and very important, as explained through many examples in the Sutra Pitaka. For example, just as medicine is needed for the sick, wealth for the poor, money, cars, and airplanes for traveling to other countries, food for the hungry, and drinks for the thirsty, Dharma is indispensable at the time of death. Now, a brief explanation of the principle of cause and effect. I will explain about the principle of cause and effect. How do the various pleasing and displeasing appearances of the external world that we see now, the various kinds of internal sentient beings, and their various happiness and sufferings arise? Some religions say that they arise without a cause. Some say that they are created by God. However, according to the Buddhist teachings, they arise from the aggregation of causes and conditions, which is dependent origination. That is, common things like the external world arise from common karma, and things like the bodies of sentient beings arise from the power of their individual, uncommon karma. This is the explanation of karma. There are three types of karma: non-virtuous, virtuous, and neutral. Now, a detailed explanation of the ten non-virtuous actions. First, regarding non-virtuous actions. The explanation is given in terms of three points: what is the nature of non-virtuous actions, and what kind of results do they bring, so that once people understand this, they repeatedly think about it and resolve to abandon non-virtuous actions. First, the nature of non-virtuous actions is: the motivation is affliction, such as attachment, aversion, etc.

ང་། ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་གསུམ་གང་རུང་གིས་བྱེད་པའི་ལས་ཚང་མ་ལ་མི་དགེ་བ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལས་ཟེར་ན་བྱ་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལས་མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡིན་པའི་ འདོད་ཆགས་ནི་བདེ་བའི་རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་སྣང་བའི་སྲིད་པའི་དངོས་པོ་ཚོ་ལ་དགའ་ཞིང་ཞེན་པ་དང་། ཞེ་སྡང་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འབྱུང་གནས་ཚོ་ལ་མི་དགའ་ཞིེང་སེམས་འཁྲུགས་པ་དང་། གཏི་མུག་ ནི་རང་གི་སྒོ་གསུམ་གྱི་བྱ་བ་ལས་བླང་བྱ་དང་དོར་བྱ་གང་ཡིན་མི་ཤེས་མཁན་གྱི་སེམས་བྱུང་ལ་ཟེར། སྤྱིར་ལས་མི་དགེ་བ་ལ་མང་པོ་ཡོད་རེད་དེ་ཆེ་བ་རྣམས་ཚུར་བསྡུས་ ན་བཅུ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། ལུས་ཀྱི་ལས་མི་དགེ་བ་གསུམ། ངག་གི་བཞི་དང་། ཡིད་ཀྱི་གསུམ་བཅས་ཡིན། དང་པོ་ལུས་ཀྱི་ལས་གསུམ་ལས་སྲོག་གཅོད་པའི་ལས་ནི། གསད་དགོས་བསམ་བཞིན་དུ་མ་ནོར་བར་སེམས་ཅན་གཞན་ཞིག་བསད་པ་ལ་ཟེར། 1-1268 གསད་དགོས་མ་བསམས་ནས་འགྲོ་བའི་སྐབས་སུ་རྐང་འོག་ཏུ་འབུ་ལྟ་བུ་ཤི་སོང་བ་ལ་སྲོག་བཅད་པའི་ཉེས་པ་ཡོད་མ་རེད། དཔེར་ན་དགྲ་གཅིག་གསད་དགོས་བསམས་ནས་མི་གཞན་ཞིག་ཤི་སོང་ བ་ཡིན་ན་དེའང་སྲོག་བཅད་པའི་དངོས་གཞིའི་ཉེས་པ་མ་རེད། རང་གིས་རང་བསད་ནའང་སྲོག་བཅད་པའི་དངོས་གཞིའི་ཉེས་པ་མེད་པ་རེད། རང་གིས་གསད་དགོས་བསམས་ཏེ་གནོད་པ་བྱས་པའི་རྐྱེན་པས་ ག་དུས་ཤི་སོང་ནའང་ཤི་བའི་སྐབས་སུ་སྲོག་བཅད་པའི་ཉེས་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། གཅིག་ལ་མངགས་ནས་སྲོག་བཅད་ནའང་སྲོག་བཅད་པའི་ཉེས་པ་ཡོང་གི་རེད། གཉིས་པ་མ་བྱིན་པ་ལེན་པ་ ནི། རྐུན་མ་རྐུ་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་བཙན་པོ་བྱས་ནས་དངོས་སུ་ལེན་པའམ་འཕྲོག་ནའང་འདྲ། ལྐོག་ནས་མི་མཐོང་བ་བྱས་ནས་བརྐུས་ན་ཡང་གཅིག་པ་རེད། དེ་ཡང་བསམ་བཞིན་ དུ་མ་ནོར་བ་གཅིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། མི་གཞན་དག་གཅིག་མངགས་ནས་རྐུ་བཅུག་ནའང་གཅིག་པ་རེད། །གསུམ་པ་ལོག་གཡེམ་ནི། །ལོག་གཡེམ་གྱི་སྒོ་བཞི་ཡོད་རེད། བགྲོད་བྱ་མ་ཡིན་པ་ཟེར་ན་ གཞན་གྱི་ཆུང་མ་ལྟ་བུ་རང་ལ་མི་དབང་བས་ལོངས་སྤྱོད་བྱ་མ་ཡིན་པ། ཡུལ་མ་ཡིན་པ་དཔེར་ན་སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྟེན་བཞུགས་པའི་སའམ་གནས་ཁང་ལྟ་བུ། དུས་མ་ཡིན་པ་ཉིན་མོ་ལྟ་བུ། 1-1269 ཡང་ན་རང་གི་ཆུང་མའམ་བཟའ་ཟླ་སྦྲུམ་མ་ཡིན་པ་དང་བསྙེན་གནས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྲུང་བའི་སྐབས་ལྟ་བུ། ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་ཡན་ལག་གཞན་ཁ་དང་བཤང་ལམ་ལྟ་བུ། ནོར་བ་ཡིན་ ན་ལོག་གཡེམ་གྱི་ཉེས་པ་མེད་གསུངས་ཡོད་རེད། མི་ཚངས་སྤྱོད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ན་ནོར་མ་ནོར་ཁྱད་པར་མེད་པར་སྣང་། ལོག་གཡེམ་ལ་གང་ལྟར་མ་ནོར་བ་གཅིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལོག་ གཡེམ་དེ་གཞན་ལ་མངགས་ནས་ལས་རྫོགས་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། མི་ཚངས་པ་སྤྱོད་པ་དེ་ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པ་ཡིན་ན་མི་དགེ་བ་རེད། ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་གསུ

【現代漢語翻譯】一般來說，由嗔恨、貪婪和癡愚三者之一所引發的行為都被稱為不善業。業指的是行為。不善業的根源在於：貪婪是對看似快樂的事物產生喜愛和執著；嗔恨是對痛苦的根源產生厭惡和煩躁；癡愚是指對於自己身、語、意三門的行為，無法分辨應取應舍的心態。總的來說，不善業有很多種，但如果歸納起來，主要有十種，即身不善業三種，語不善業四種，意不善業三種。首先，身不善業中的殺生是指，在想要殺死對方的前提下，準確無誤地殺害其他眾生。如果不是有意殺生，比如走路時不小心踩死蟲子，則不構成殺生的罪過。例如，想要殺死一個敵人，卻誤殺了另一個人，也不構成直接殺生的罪過。自殺也不構成直接殺生的罪過。如果想要殺死對方，並對其造成傷害，無論何時死亡，死亡時都構成殺生的罪過。如果指使他人殺生，也構成殺生的罪過。第二，不予而取是指偷盜。無論是通過暴力手段公開搶奪，還是暗地裡偷竊，都是一樣的。這也需要有明確的意圖，不能是誤拿。指使他人偷盜也是一樣的。第三，邪淫有四種情況：不應行之處，指他人的妻子等自己無權享用的對象；非處，指佛像、佛經等聖物所在之處或場所；非時，指白天，或自己的妻子懷孕期間、齋戒期間；非道，指口或肛門等非正常性器官。如果是誤犯，則沒有邪淫的罪過。如果是不凈行，無論是否是誤犯，似乎沒有區別。邪淫無論如何都需要有明確的意圖。邪淫無法通過指使他人來完成。如果行不凈行是受到煩惱的驅使，那就是不善業。發起動機是三種煩惱。

【English Translation】 Generally, all actions motivated by any of the three poisons—hatred, greed, and ignorance—are called non-virtuous deeds. 'Karma' refers to actions. The root of non-virtuous deeds lies in: greed, which is attachment and fondness towards things that appear to be sources of happiness; hatred, which is dislike and agitation towards the sources of suffering; and ignorance, which is the mental state of not knowing what to accept or reject in one's own actions of body, speech, and mind. In general, there are many non-virtuous deeds, but if summarized, it is said that there are mainly ten: three non-virtuous deeds of the body, four of speech, and three of mind. First, among the three non-virtuous deeds of the body, killing refers to intentionally and accurately killing another sentient being with the thought of wanting to kill. If one does not intend to kill, such as accidentally stepping on an insect while walking, there is no fault of killing. For example, if one intends to kill an enemy but mistakenly kills another person, that is also not the direct fault of killing. Even suicide is not the direct fault of killing. If one intends to kill and causes harm, whenever the death occurs, the act constitutes the fault of killing at the time of death. If one orders another to kill, that also constitutes the fault of killing. Second, taking what is not given refers to stealing. Whether it is taking by force or robbing openly, or stealing secretly without being seen, it is the same. This also requires a clear intention and cannot be a mistake. Ordering another to steal is the same. Third, sexual misconduct has four aspects: 'Inappropriate object' refers to someone else's spouse, whom one has no right to enjoy; 'Inappropriate place' refers to places where sacred objects such as statues, scriptures, or stupas are kept; 'Inappropriate time' refers to daytime, or when one's own spouse is pregnant or observing vows; 'Inappropriate organ' refers to non-genital organs such as the mouth or anus. If it is a mistake, there is no fault of sexual misconduct. If it is impure conduct, there seems to be no difference whether it is a mistake or not. In any case, sexual misconduct requires a clear intention. Sexual misconduct cannot be completed by ordering another person. If impure conduct is motivated by afflictions, it is non-virtuous. The motivation is the three afflictions.

མ་གྱིས་ཟེར་དུས་ སྲོག་གཅོད་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་དཔེར་བརྗོད་བྱས་ན། ཤ་ཟ་འདོད་དམ་ཤ་བཙོང་ནས་དངུལ་སྒྲུབ་འདོད་ཀྱི་ཐོག་ནས་དུད་འགྲོ་གསོད་པ་ནི། འདོད་ཆགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གསོད་པ་དང་། ཞེ་སྡང་གི་ སྒོ་ནས་དགྲ་གསོད་པ་ལྟ་བུ་དང་། གཏི་མུག་གི་སྒོ་ནས་དམར་མཆོད་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་རེད། དམར་མཆོད་བྱས་ན་ཕན་ཐོགས་ཡོང་གི་རེད་བསམ་པ་དེ་གཏི་མུག་རེད། མི་དགེ་བ་གཞན་ལའང་ དེ་བཞིན་དུ་རིགས་འགྲེས་ནས་ཤེས་དགོས། ངག་གི་མི་དགེ་བ་བཞི་ལས་རྫུན་སྨྲ་བའི་ལས་མི་དགེ་བ་ནི། རྫུན་བཤད་དགོས་བསམ་བཞིན་དུ་གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་ལ་ལབ་ནས་ལབ་ས་དེས་གོ་སོང་ན་རྫུན་གྱི་མི་དགེ་བ་རྫོགས་པ་རེད། 1-1270 ཕྲ་མ་ནི་ཕ་རོལ་པོ་གཉིས་མཐུན་པོ་ཡིན་ནའང་འདྲ། མི་མཐུན་པ་ཡིན་ནའང་འདྲ། དེ་གཉིས་མི་མཐུན་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམས་ནས་སྐད་ཆ་བདེན་པ་དང་བརྫུན་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ བཤད་ནས་ཕ་རོལ་པོས་གོ་སོང་ན་ཕྲ་མ་ཡི་མི་དགེ་བ་བྱས་པ་རེད། ཚིག་རྩུབ་ནི་གཞན་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་བྱེད་པ་དེ་གཞན་གྱིས་གོ་ན་དེའི་ཉེས་པ་རྫོགས་པ་རེད། ངག་འཁྱལ་ནི་ རྒྱ་ཆེན་པོ་རེད། དཔེར་ན་ཉོན་མོངས་པའི་སྒོ་ནས་གླུ་ལེན་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་ལྟ་བུ་ལ་ངོ་བསྟོད་ཕུལ་བ་དང་། དམག་གི་གཏམ་དང་སྨད་ཚོང་མའི་གཏམ་བཤད་པ་ལྟ་བུ་དང་། དེ་བཞིན་ དུ་ཆོས་ལུགས་གཞན་དག་གི་གཞུང་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འདོན་པ་ཚང་མ་ངག་འཁྱལ་གྱི་ལས་མི་དགེ་བ་རེད། དེ་ལ་མི་ཡིས་གོ་མ་གོ་ཁྱད་པར་མེད་པ་རེད། ལབ་ཚར་དུས་ཉེས་ པ་བྱས་ཚར་བ་རེད། ངག་གི་ཉེས་པ་བཞི་ཀའང་མི་གཞན་དག་ལ་དེ་འདྲ་གྱིས་ཤོག་ཅེས་བཅོལ་བཞག་ནའང་དེ་དང་དེའི་ཉེས་པ་ཡོད་རེད། ལུས་ངག་གི་མི་དགེ་བ་བདུན་པོ་དེ་དག་ སྔོན་མ་ཞུས་པ་ནང་བཞིན་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་བསླང་དགོས་རེད་མ་གཏོགས་སྤྱིར་བཏང་སྲོག་གཅོད་པ་ལྟ་བུ་མི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཁྱབ་པ་ཡོད་མ་རེད། དེ་དག་དགེ་བ་ཡིན་པ་ཡང་ཡོད་རེད། 1-1271 ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའང་ཡོད་རེད། གསུམ་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་མི་དགེ་བ་གསུམ་ལས་བརྣབ་སེམས་ནི། མི་གཞན་དག་གཅིག་གི་ལོངས་སྤྱོད་དམ་ཡིད་དུ་འོང་བའི་ཅ་ལག་དེ་འདྲ་པོ་ང་ལ་བྱུང་ ན་སེམས་པ་ལ་ཟེར། གནོད་སེམས་ནི། གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་དགོས་བསམས་ཏེ་སེམས་ཐག་བཅད་པ། ལོག་ལྟ་ནི་ལས་རྒྱུ་འབྲས་དང་ཚེ་སྔ་ཕྱི་ཟེར་བ་རྣམས་ཡོད་མ་རེད། དཀོན་མཆོག་བདེན་པ་ མ་རེད་ཅེས་སེམས་པ་ལ་ཟེར། དེ་ཡང་ཡོད་དམ་མེད། ཡིན་ནམ་མིན་སྙམ་དུ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ལ་ཟེར་བ་མ་རེད། ལས་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་མེད་ཐག་ཆོད་རེད་ཅེས་སེམས་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ ཡོད་རེད། ལུས་ངག་གི་མི་དགེ་བ་བདུན་པོ་རྣམས་ལས་སྔ་མ་སྔ་མ་རྣམས་ཉེས་པ་ཆེ་བ་དང་། ཡིད་ཀྱི་མི་དགེ་བ་གསུམ་ལས་ཕྱི་མ་རྣམས་ཉེས་པ་ཆེ་བ་རེད། །ལས་ཀྱི་འབྲས་ བུའི་སྐོར་ཞུ

【現代漢語翻譯】當被告知『不要做』時，如果以殺生為例，那麼出於貪慾而宰殺牲畜以獲取肉食或出售以獲取金錢，就像出於嗔恨而殺害敵人一樣，或者像出於愚癡而進行血祭一樣。認為血祭會有所幫助的想法是愚癡。對於其他不善業，也應同樣進行類推理解。在四種口語不善業中，說謊的不善業是：當一個人打算說謊，並對任何人說了任何話，而且對方理解了，那麼說謊的不善業就完成了。離間語是指，無論兩個人關係好還是不好，如果想著要讓他們不和，就說出無論是真話還是假話，並且對方聽到了，那麼就造作了離間語的不善業。粗惡語是指，對他人進行指責，如果對方聽到了，那麼這個罪過就完成了。綺語範圍廣泛，例如，出於煩惱而唱歌，對施主等進行奉承，講述戰爭的故事和妓女的故事，以及以信仰的態度背誦其他宗教的經典，這些都是綺語的不善業。對於綺語，對方是否聽到沒有區別，說完就造作了罪業。對於所有四種口語的罪業，如果委託他人去做同樣的事情，也會有同樣的罪過。正如之前所說，身語的七種不善業必須由煩惱作為動機才能構成，否則，通常的殺生等行為不一定是不善業，也可能是善業，也可能是無記業。貪婪是指，看到別人的財富或令人滿意的物品時，心裡想如果這些東西屬於我就好了。害心是指，下定決心要傷害他人。邪見是指，認為沒有業果、沒有前世後世，認為三寶不是真實的。這不是指猶豫不定，例如『有還是沒有？是還是不是？』，而是指確信沒有業果等。在身語的七種不善業中，越靠前的罪過越大；在意的三種不善業中，越靠後的罪過越大。下面講述業果。

【English Translation】 When told 'do not do', if we exemplify with taking life, then killing animals out of desire to eat meat or to sell for money, is like killing an enemy out of hatred, or like performing blood sacrifice out of ignorance. Thinking that blood sacrifice will be helpful is ignorance. For other non-virtuous actions, one should understand by analogy in the same way. Among the four non-virtuous actions of speech, the non-virtuous action of lying is: when one intends to lie, and says anything to anyone, and that person understands, then the non-virtuous action of lying is completed. Divisive speech is when, whether two people are harmonious or not, thinking that they must be made discordant, one speaks either truth or falsehood, and the other person hears it, then one has committed the non-virtuous action of divisive speech. Harsh speech is when one criticizes others, and if the other person hears it, then the offense is completed. Idle talk is extensive, for example, singing out of afflictions, flattering benefactors and the like, telling stories of war and stories of prostitutes, and likewise reciting the scriptures of other religions with faith, all of these are non-virtuous actions of idle talk. Whether or not someone hears it makes no difference; once it is said, the offense is committed. For all four offenses of speech, if one entrusts others to do the same, there is the same offense. As mentioned before, the seven non-virtuous actions of body and speech must be motivated by afflictions, otherwise, generally, taking life and the like are not necessarily non-virtuous, they may also be virtuous, or they may be neutral. Covetousness is when, seeing the wealth or satisfying things of others, one thinks in one's mind, 'If only these things belonged to me.' Harmful intent is when one resolves to harm others. Wrong view is when one thinks that there is no cause and effect, no past and future lives, and that the Three Jewels are not true. This does not refer to being hesitant, such as 'Is there or is there not? Is it or is it not?', but rather to thinking with certainty that there is no cause and effect, etc. Among the seven non-virtuous actions of body and speech, the earlier ones are more serious offenses; among the three non-virtuous actions of mind, the later ones are more serious offenses. Now, about the results of actions...

་རྒྱུ་ཡིན། ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་ཁ་ཤས་ཡོད་རེད། མི་དགེ་བ་བཅུ་པོའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ནི་ངན་སོང་གསུམ་དུ་སྐྱེ་བ་རེད། མི་དགེ་བ་བཅུ་པོ་ལ་ཆུང་ངུ་ དང་། འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་གསུམ་གསུམ་ཡོད་རེད། ཆེ་ཆུང་གི་མཚམས་ནི་མི་དགེ་བ་དེ་རྣམས་ཚར་མང་པོ་དང་། ཀུན་སློང་དྲག་པོའི་སྒོ་ནས་བྱེད་པ་དང་། མི་དགེ་བ་བྱས་ཚར་བ་ལ་བྱེད་ཉེས་བྱས་སོང་བསམ་པའི་འགྱོད་པ་མེད་པ་དང་། 1-1272 བྱེད་པའི་དུས་སུ་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ཡང་མེད་པའི་ཁར་ཡག་པོ་བྱུང་སོང་བསམས་ཏེ་དགའ་པོ་བྱེད་པ་དེ་འདྲའི་ཐོག་ནས་བྱས་ན་མི་དགེ་བ་ཆེན་པོར་འགྱུར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་འབྲིང་ ཙམ་བྱས་ན་འབྲིང་པོ། དེ་རྣམས་ཆུང་ཆུང་བྱས་ན་མི་དགེ་བ་ཆུང་ཆུང་རེད། ཆེན་པོ་དེ་ཚོའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུར་དམྱལ་བར་སྐྱེ། འབྲིང་པོས་ཡི་དྭགས་དང་། ཆུང་ངུ་དེ་ཚོས་དུད་འགྲོ་ ལ་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡང་ན་ཀུན་སློང་གི་སྒོ་ནས་ཞེ་སྡང་གི་ཀུན་ནས་སློང་བའི་མི་དགེ་བས་དམྱལ་བར་འཕེན། འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ཡི་དྭགས་དང་། གཏི་མུག་གི་སྒོ་ནས་ བྱས་པའི་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་དུད་འགྲོ་ལ་སྐྱེ་བ་ལྟ་བུ། དཔེར་ན་མི་གཅིག་གིས་ཁོང་ཁྲོ་དྲག་པོ་ལངས་ཏེ་ཚིག་ངན་གཅིག་ལབ་པ་ཡིན་ན། དམྱལ་བར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཆ་ ཚང་རྫོགས་ཚར་ཡོད་རེད། ཡང་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་གཞན་དག་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ཟེར་མཁན་གཅིག་ཡོད་རེད། དེ་ལ་ཡང་མྱོང་བ་རྒྱུ་མཐུན་དང་། བྱེད་པ་རྒྱུ་མཐུན་ཏེ་གཉིས་ཡོད་ རེད། མྱོང་བ་རྒྱུ་མཐུན་ཟེར་བ་ནི། དཔེར་ན་མི་དགེ་བ་དེ་ཚོས་དང་པོ་འབྲས་བུ་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་བྱེད། དེ་ནས་མིར་སྐྱེ་བ་བླངས་པ་ཡིན་ནའང་སྲོག་བཅད་པས་ཚེ་ཐུང་བ། 1-1273 མ་བྱིན་པ་བླངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ལོངས་སྤྱོད་དབུལ་པོར་གྱུར་པ། ལོག་གཡེམ་བྱས་པས་ཆུང་མ་ཡག་པོ་མ་ཐོབ་པ་ལ་སོགས་པ་རེད། བྱེད་པ་རྒྱུ་མཐུན་ཟེར་བ་ནི་སྔོན་མ་སྲོག་བཅད་ བསྡད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ད་ལྟའང་སྲོག་གཅོད་སྙིང་འདོད་པའམ་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་དགའ་བ། རྐུན་མ་རྒྱག་རྒྱུར་རང་བཞིན་གྱིས་དགའ་བ་དེ་ཚོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། ལས་དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་གཞན་དག་ གཅིག་ལ་བདག་པོའི་འབྲས་བུ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཕྱི་རོལ་ཁོར་ཡུག་གི་སྟེང་དུ་སྨིན་པ་རེད། དཔེར་ན་སྔོན་མ་སྲོག་བཅད་པའི་བདག་པོའི་འབྲས་བུར་ད་ལྟ་ས་ཕྱོགས་གཟི་མདངས་མེད་སར་ སྐྱེས་ཤིང་གནས་དགོས་པ་དང་། མ་བྱིན་པ་བླངས་པས་ཆར་པ་མང་དྲགས་པའམ་དཀོན་པོ་ཡོད་ས། ལོག་གཡེམ་བྱས་པས་ས་ཕྱོགས་རྡུལ་འཁྲིགས་པའམ་ས་ཆ་སྐྱོ་པོ་ལ་སྐྱེ་བ་བླངས་ཤིང་དེ་འདྲ་ ལ་རྒྱུན་རིང་པོ་གནས་བཅའ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ལུང་པ་སྐྱོ་པོ་སྟོན་འབྲས་ཀྱི་རིགས་ཡག་པོ་མི་སྨིན་ས། ཟ་མ

【現代漢語翻譯】這是因果。業的果報有幾種。十不善業的異熟果是轉生到三惡道。十不善業有小、中、大三種。大小的界限是，多次做這些不善業，以強烈的動機去做，做完不善業后沒有『我做錯了』的後悔，做的時候既沒有羞恥也沒有慚愧，反而覺得做得很好而高興，這樣去做就會變成大的不善業。如果只是中等程度地做，就是中等的。如果做得小，就是小的不善業。大的不善業的異熟果是轉生到地獄。中等的轉生到餓鬼，小的轉生到畜生。或者，從動機的角度來說，由嗔恨的動機所驅動的不善業會投生到地獄；由貪慾所驅動的會投生到餓鬼；由愚癡所驅動的不善業的異熟果會投生到畜生。例如，如果一個人非常生氣地說了一句惡語，那麼他已經完全具備了轉生到地獄的因素。還有一種不善業的果報叫做等流果。等流果又分為感受等流和造作等流兩種。感受等流是指，例如，這些不善業首先讓人感受三惡道的痛苦。之後，即使轉生為人，也會因為殺生而短命，因為偷盜而貧窮，因為邪淫而得不到好的配偶等等。造作等流是指，因為過去殺生，所以現在也喜歡殺生或者喜歡殺戮。自然而然地喜歡偷盜等等。這些業的另一種果報叫做增上果。它成熟在外在的環境上。例如，過去殺生的增上果是現在必須出生和居住在沒有光彩的地方。因為偷盜，所以出生在多雨或少雨的地方。因為邪淫，所以出生在塵土飛揚或貧瘠的地方，並且長期居住在那裡。同樣，出生在貧瘠的土地上，農作物無法豐收，食物...

【English Translation】 This is causality. There are several results of karma. The Vipaka (異熟) result of the ten non-virtuous actions is to be born in the three lower realms. The ten non-virtuous actions have three levels: small, medium, and large. The distinction between the levels is that if these non-virtuous actions are done many times, with strong motivation, without regret after doing them, without shame or embarrassment while doing them, and with joy thinking that it was done well, then it becomes a large non-virtuous action. If it is done to a medium extent, it is medium. If it is done small, it is a small non-virtuous action. The Vipaka result of the large ones is to be born in hell. The medium ones are born as pretas (餓鬼), and the small ones are born as animals. Or, from the perspective of motivation, non-virtuous actions motivated by hatred throw one into hell; those motivated by desire throw one into pretas; and the Vipaka result of non-virtuous actions done out of ignorance is to be born as animals. For example, if a person says a harsh word out of great anger, then all the factors for being born in hell are complete. There is another result of non-virtuous actions called the 'congruent result'. The congruent result is divided into the 'experiencing congruent result' and the 'acting congruent result'. The 'experiencing congruent result' means that, for example, these non-virtuous actions first cause one to experience the suffering of the three lower realms. Then, even if one is born as a human, one will have a short life due to killing, be poor due to stealing, and not get a good spouse due to sexual misconduct, and so on. The 'acting congruent result' means that because one killed in the past, one now likes to kill or enjoys killing. One naturally likes to steal, and so on. Another result of these actions is called the 'dominant result'. It ripens on the external environment. For example, the dominant result of killing in the past is that one must now be born and live in a place without splendor. Because of stealing, one is born in a place with too much or too little rain. Because of sexual misconduct, one is born in a dusty or poor place and lives there for a long time. Similarly, one is born in a poor country where crops do not grow well, and food...

འི་རིགས་དེ་ཚོ་གཟུགས་པོ་ལ་ཡག་པོ་མི་འཕྲོད་ཅིང་ན་ཚ་བྱེད་ པ། དེ་མིན་ལུང་པའི་ནང་དམག་འཁྲུགས་སོགས་མང་པོ་ཡོང་བ། གཅན་གཟན་གདུག་པ་ཅན་གྱི་རིགས་ཡོད་ས། རྐུན་མ་དང་ཇག་པའང་མང་པོ་ཡོད་ས་ལྟ་བུར་མི་ཚེ་བསྐྱལ་དགོས་པ་དེ་ཚོ་མི་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་རེད། 1-1274 མདོར་ན་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་དང་། མི་འདོད་པ་ཡོངས་རྫོགས་མི་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པ་རེད། དེས་ན་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀ་རྣམས་རང་ལ་སྡུག་པོ་སྤྲོད་མཁན་རེད་འདུག། དེ་སྔོན་མང་པོ་ བྱས་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་བྱེད་ཉེས་བྱས་འདུག་བསམས་ཏེ་འགྱོད་པ་བྱེད། ད་ཕྱིན་ཆད་སྲོག་ལ་བབ་ནའང་སྡིག་པ་རྩ་བ་ནས་མི་བྱེད་བསམ་པའི་སྡོམ་སེམས་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལྟར་བྱས་ ན་སྔར་བྱས་ཀྱི་ཉེས་པ་རྣམས་དག་ཅིང་ཕྱི་མ་རྣམས་འགོག་གི་རེད། དེར་བརྟེན་སྡིག་པ་བཤགས་རྒྱུ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། །ཞར་བྱུང་སྟོབས་བཞིའི་སྒོ་ནས་སྡིག་པ་བཤགས་ཚུལ་བཤད་པ། སྡིག་བཤགས་བྱེད་ སྟངས་མང་པོ་ཡོད་རེད་དེ་ཡོངས་གྲགས་ལ་སྡིག་བཤགས་བྱེད་པའི་སྐབས་སུ་སྟོབས་བཞི་ཚང་དགོས་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྟོབས་བཞི་ནི། སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས། རྟེན་གྱི་སྟོབས། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ དང་ཉེས་པ་ལས་སོར་ཆུད་པའི་སྟོབས་བཅས་བཞི་ཡིན། དེ་ལས་དང་པོ་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་ནི། སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་ལ་འགྱོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཟེར། དཔེར་ན་དུག་འཐུངས་པས་དེའི་འབྲས་བུ་ མཐོང་ནས་འགྱོད་པ་བྱེད་པ་བཞིན་ཡིན། གཉིས་པ་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི། སྡིག་པ་ལས་སྐྱོབ་ནུས་ཀྱི་བཤགས་ཡུལ་རྣམས་ལ་བསྟེན་པ་སྟེ། སྨན་པ་ལ་བསྟེན་པ་བཞིན་ཡིན། གསུམ་པ་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ལ་དྲུག་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1275 དང་པོ་མདོ་སྡེ་ཀློག་པ། གཉིས་པ་སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པ། གསུམ་པ་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ལྟ་བུ་བཟླས་པ་བྱེད་པ། བཞི་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་བཟོ་བ། ལྔ་པ་སངས་རྒྱས་དང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་ལ་མཆོད་པ་ཕུལ་བ། དྲུག་པ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་བློ་ལ་བཟུང་སྟེ་ཡང་ཡང་སྐྱོར་བ་རྣམས་ཡིན། བཞི་པ་ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པའི་སྟོབས་ནི། བཤགས་པས་སྡིག་པ་དག་པས་ད་ཕྱིན་ཆད་མི་བྱེད་བསམ་པའི་སྡོམ་སེམས་བྱེད་པ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། དུས་མྱུར་བར་བཤགས་པ་བྱེད་ཐུབ་པ་བྱ་དགོས་རེད། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་བདག་སྐྱབས་མཆི། སྡིག་ པ་ཐམས་ཅད་སོ་སོར་བཤགས། ཞེས་པའི་བཤགས་ཚིག་འདི་སྐྱོར་བསྡད་ན་འགྲིག་གི་རེད། །དགེ་བ་བཅུ་དང་དེའི་རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་སོགས་ཀྱི་སྐོར་བཤད་པ། གཉིས་པ་དགེ་བ་ནི། འདོད་ཆགས་མེད་པ། ཞེ་སྡང་མེད་པ། གཏི་མུག་མེད་པ་ཟེར་མཁན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡིན་པའི་སེམས་དགེ་བ་གསུམ་དང་། དད་པ་དང་བྱམས་སྙིང་རྗེ་སོགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་

【現代漢語翻譯】那些食物對身體不好，會引起疾病；此外，國家內部會發生許多戰爭等等；有兇猛野獸出沒的地方；盜賊和強盜也很多的地方，像這樣度過一生都是不善的果報。總而言之，一切痛苦和所有不 желаемое 都是不善的果報。因此，不善的行為會給自己帶來痛苦。以前做了很多，現在覺得做錯了，感到後悔。下定決心即使付出生命，也絕對不做壞事。這樣做，就能凈化以前所犯的罪過，並阻止未來的罪過。因此，懺悔罪過非常重要。順便說一下，下面講述通過四力懺悔罪過的方法。懺悔罪過的方法有很多，但通常說懺悔的時候需要具備四力。四力是：厭患力、依止力、對治力（或稱破惡力）和遮止力。其中，第一種厭患力是指對以前所犯的罪過感到後悔。例如，就像吃了毒藥后看到它的後果而感到後悔一樣。第二種依止力是指依靠能夠從罪過中解救出來的懺悔對象，就像依靠醫生一樣。第三種對治力有六種說法：第一，讀誦經典；第二，修習空性；第三，唸誦百字明等；第四，塑造佛像；第五，向佛和佛像供奉；第六，牢記佛和菩薩的名號並反覆唸誦。第四種遮止力是指，通過懺悔凈化罪過，下定決心以後不再做壞事。應該儘快懺悔。皈依三寶，所有罪過一一懺悔。唸誦這樣的懺悔文就可以了。下面講述十善以及它的異熟果等等。第二，善是指：沒有貪慾、沒有嗔恨、沒有愚癡，這被稱為善的根本的三種善心，以及由信心和慈悲等所驅動的。

【English Translation】 Those kinds of things that are not good for the body and cause illness; furthermore, many wars and so on occur within the country; places where there are fierce and harmful wild animals; places where there are many thieves and robbers, having to live a life like that is the result of non-virtue. In short, all suffering and everything undesirable are the results of non-virtue. Therefore, non-virtuous actions bring suffering to oneself. Many have been done in the past, and now one feels regret for having done wrong. One should resolve that even if it costs one's life, one will never do evil. By doing so, one can purify the sins committed in the past and prevent future ones. Therefore, it is very important to confess sins. Incidentally, I will explain how to confess sins through the four powers. There are many ways to confess sins, but it is generally said that one must have the four powers when confessing sins. The four powers are: the power of regret, the power of reliance, the power of applying remedies, and the power of restraint. Of these, the first, the power of regret, refers to regretting the sins committed in the past. For example, it is like regretting having taken poison after seeing its consequences. The second, the power of reliance, refers to relying on objects of confession that can save one from sins, just like relying on a doctor. The third, the power of applying remedies, is said to have six aspects: First, reading scriptures; second, meditating on emptiness; third, reciting mantras such as the Hundred Syllable Mantra; fourth, making Buddha images; fifth, making offerings to the Buddha and Buddha images; sixth, keeping the names of the Buddha and Bodhisattvas in mind and reciting them repeatedly. The fourth, the power of restraint, refers to resolving not to commit sins in the future because confession purifies sins. One should confess as soon as possible. I take refuge in the Three Jewels, I confess all sins individually. It is okay to recite such a confession. Next, I will explain the ten virtues and their ripening results, etc. Second, virtue refers to: no attachment, no hatred, no ignorance, which are called the three virtuous minds that are the root of virtue, and driven by faith and loving-kindness, etc.

སློང་བའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་སམ་བྱ་ བ་རྣམས་ལ་དགེ་བ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཀུན་སློང་དེ་ཚོའི་ཐོག་ནས་མི་དགེ་བ་བཅུ་མི་བྱེད་བསམས་ཏེ་དགེ་བསྙེན་ལྟ་བུའི་སྡོམ་པ་བླངས། དེ་མིན་ན་མི་དགེ་བ་བཅུ་རྩ་བ་ནས་མི་བྱེད་བསམ་པའི་སྤོང་སེམས་སམ་དམ་བཅས་མི་དགེ་བའི་ལས་བཅུ་སྤོང་བ་ལ་དགེ་བ་བཅུ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1276 དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འཆད་དུས་མི་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་རྣམས་གོ་ལྡོག་བཞག་ན་སྔ་མ་དང་གཅིག་པ་རེད། དེའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ལ་མཐོ་རིས་ལྷ་དང་མི་ཡི་ལུས་རྟེན་ཐོབ་ ཀྱི་ཡོད་རེད། མྱོང་བ་རྒྱུ་མཐུན་ལ་སྲོག་གཅོད་སྤོང་བས་ཚེ་རིང་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། བྱེད་པ་རྒྱུ་མཐུན་ལ་དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་དགའ་པོ་ཡོང་བ་དང་། བདག་པོའི་འབྲས་ བུ་ལ་ས་ཕྱོགས་ཡག་པོར་སྐྱེས་ཤིང་འཚོ་བ་དང་། ཟ་མ་དང་གྱོན་རྒྱུ་སོགས་ཡག་པོ་ཐོབ་པ། དེར་མ་ཟད་དགེ་བ་བཅུ་པོ་རྣམས་ཐེག་དམན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་སྒོ་ནས་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྒྲུབས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱེད་ཀྱི་རེད། དགེ་སྡིག་གི་ལས་ཚང་མ་ལ་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་ ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་དཔེར་ན་ཆོས་པ་ཞིག་གིས་མི་ཚེའི་རིང་ཉི་མ་རེར་མཆོད་རྟེན་ལ་སྐོར་བ་རེ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་ན། མི་དེས་དེ་རིང་སྐོར་བ་གཅིག་རྒྱག་པ་དང་། དུས་རྒྱུན་ སྐོར་བ་མི་རྒྱག་མཁན་གྱི་མི་གཞན་ཞིག་གིས་སྐོར་བ་གཅིག་རྒྱག་པ་གཉིས་པོ་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་ཁྱད་པར་ཡོད་རེད། ཉིན་མ་རྟག་པར་བྱེད་པའི་ལས་དེ་སྟོབས་ཆེ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་སློང་ཤུགས་ཆེ་ཆུང་དང་། 1-1277 རང་དབང་ཡོད་པ་དང་དབང་མེད་དུ་བྱ་དགོས་བྱུང་བའི་དགེ་སྡིག་ག་རེ་ཡིན་ཡང་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་དང་། དེ་བཞིན་དུ་གཉེན་པོ་ཡོད་མེད་ཀྱིས་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་དུ་གྱུར་པ་དཔེར་ན་སྡིག་པ་ ལ་འགྱོད་པ་བྱས་ན་སྡིག་པ་ཆུང་བ་དང་། དགེ་བ་ལ་འགྱོད་པ་བྱས་ན་དགེ་བ་ཆུང་བ་དང་། དེ་ག་ནང་བཞིན་མི་དགེ་བ་འདི་འདྲ་གཅིག་ངས་བྱས་པ་ཡིན་ཞེས་གཞན་ལ་ལབ་ ན་ཉེས་པ་དག་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། དགེ་བ་འདི་འདྲ་ཞིག་ངས་བྱས་པ་ཡིན་ཞེས་གཞན་ལ་ངོམ་ངོམ་བྱས་ན་དགེ་བ་དེའི་ནུས་པ་ཤུགས་ཆུང་དུ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་ཡུལ་ གྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་དཔེར་ན་ཡུལ་དཀོན་མཆོག་ལ་དད་པས་མཆོད་པ་ཕུལ་བའམ་མ་དད་པས་མ་གུས་པ་དང་། ཕ་མ་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་པའི་དགེ་སྡིག་རྣམས་སྟོབས་ཆེ་ བ་དང་། དཀོན་མཆོག་གི་རྟེན་ཡོད་སར་དགེ་སྡིག་ག་རེ་བྱེད་ཀྱང་སྟོབས་ཆེ་བ་ལྟ་བུ། དེ་བཞིན་དུ་དུས་ཚོད་ཀྱིས་ཀྱང་ཁྱད་པར་འགྲོ་ཡི་ཡོད་པ་དཔེར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དུས་ཆེན་བཞི་ ལ་སོགས་པར་དགེ་སྡིག་གང་ཡང་རུང་བ་བྱས་ན་ས་ཡ་ཕྲག

【現代漢語翻譯】所謂的善業，指的是通過身、語、意這三種途徑所做的行為。通過這些動機，發誓不造作十不善業，從而受持居士戒等戒律。否則，若能生起斷除之心，發誓從根本上斷除十不善業，那麼斷除這十種不善業就被稱為十善業。在講解善業的果報時，如果將不善業的果報反過來理解，就和之前所說的一樣。其異熟果是獲得天界天人和人間的身體。感受等流果方面，斷除殺生會帶來長壽等果報；造作等流果方面，會自然而然地喜歡行善；增上果方面，會出生在好的地方，生活富足，獲得充足的食物和衣物。不僅如此，如果以小乘的發心來行持這十善業，就能獲得阿羅漢的果位；如果以大乘的發心來修持，就能證得佛果。所有的善惡之業都有力量大小的差別。例如，一個信徒一生中每天都繞佛塔，那麼他今天繞佛塔一週，和一個平時不繞佛塔的人今天繞佛塔一週，這兩者之間力量大小是有差別的。每天都做的業力量更大。同樣，動機的強烈程度，以及是否自主，還是被迫去做，這些善惡業的力量大小也不同。還有，有對治和沒有對治也會導致力量大小的差異。例如，如果對惡業生起後悔心，那麼惡業就會減輕；如果對善業生起後悔心，那麼善業就會減弱。同樣，如果向別人坦白說『我做了這樣的惡業』，那麼罪業就會得到凈化；如果向別人炫耀說『我做了這樣的善業』，那麼這個善業的力量就會減弱。同樣，從對境的角度來看，也有大小的差別。例如，以虔誠之心供養三寶，或者以不敬之心對待三寶；對父母行善或作惡，這些善惡業的力量都很大。在有三寶所依之處，無論做什麼善惡業，力量都很大。同樣，時間也會帶來差別，例如在佛陀的四大節日等日子裡，無論做什麼善惡業，其果報都會增長百萬倍。

【English Translation】 So-called virtuous actions refer to the actions performed through the three doors of body, speech, and mind. Through these motivations, one vows not to commit the ten non-virtuous actions, thereby taking vows such as the layperson's vow. Otherwise, if one can generate the mind of renunciation, vowing to fundamentally abandon the ten non-virtuous actions, then abandoning these ten non-virtuous actions is called the ten virtuous actions. When explaining the results of virtuous actions, if the results of non-virtuous actions are understood in reverse, it is the same as what was said before. Its Vipaka result is obtaining the bodies of gods and humans in the heavenly realms. In terms of experiencing results similar to the cause, abandoning killing will bring longevity and other results; in terms of creating results similar to the cause, one will naturally like to do good deeds; in terms of the dominating result, one will be born in good places, live prosperously, and obtain sufficient food and clothing. Moreover, if these ten virtuous actions are practiced with the motivation of the Lesser Vehicle, one can attain the state of Arhat; if practiced with the motivation of the Great Vehicle, one can attain Buddhahood. All virtuous and non-virtuous actions have great differences in strength. For example, if a devotee circumambulates a stupa every day for a lifetime, then the strength of him circumambulating the stupa once today is different from the strength of someone who does not usually circumambulate the stupa circumambulating it once today. The action that is done every day has greater strength. Similarly, the strength of the motivation, and whether it is voluntary or forced, also affects the strength of these virtuous and non-virtuous actions. Also, having an antidote or not having an antidote will also lead to differences in strength. For example, if one feels regret for a non-virtuous action, then the non-virtuous action will be lessened; if one feels regret for a virtuous action, then the virtuous action will be weakened. Similarly, if one confesses to others, 'I did such a non-virtuous action,' then the sin will be purified; if one boasts to others, 'I did such a virtuous action,' then the power of that virtuous action will be weakened. Similarly, from the perspective of the object, there are also differences in magnitude. For example, offering to the Three Jewels with devotion, or treating the Three Jewels with disrespect; doing good or evil to parents, the strength of these virtuous and non-virtuous actions is very great. Wherever there is a representation of the Three Jewels, whatever virtuous or non-virtuous actions are done, the strength is very great. Similarly, time also brings differences, for example, on the four great festivals of the Buddha, whatever virtuous or non-virtuous actions are done, their results will increase millions of times.

་བདུན་འགྱུར་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། །ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མྱོང་བའི་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ། ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ག་དུས་མྱོང་གི་ཡོད་མེད་ཀྱི་སྐོར་ནི་གནད་འགག་ཆེན་པོ་རེད། 1-1278 དེ་ལ་འབྲས་བུ་མྱོང་ངེས་པ་དང་མྱོང་བ་མ་ངེས་པ་སྟེ་གཉིས་གསུང་གི་འདུག ལས་སྟོབས་ཆེ་བ་དེ་ཚོའི་འབྲས་བུ་མྱོང་བར་ངེས་པ་རེད། སེམས་པ་གཡེངས་ནས་ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་ལྟ་ བུའི་ལས་ནི་འབྲས་བུ་མྱོང་བ་མ་ངེས་པ་རེད། མྱོང་བ་ངེས་པ་དེ་ལ་རིགས་གསུམ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཕ་མ་ལ་ཕན་གནོད་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་ལས་སྟོབས་ཆེན་དེ་ཚོའི་འབྲས་བུ་ཚེ་ འདི་ལ་སྨིན་པ་སྲིད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལས་དེའི་རིགས་ལ་མཐོང་ཆོས་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཞེས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ང་རང་ཚོས་གསོག་པའི་ལས་ཁ་ཤས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་རྗེས་མ་ལ་སྨིན་ གྱི་ཡོད་རེད། དེའི་རིགས་ལ་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཞེས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལས་ཁ་ཤས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་ལ་འབྱུང་གི་ཡོད་རེད། དེའི་རིགས་ལ་ལན་གྲངས་གཞན་ ལ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཞེས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལས་ཁ་ཤས་ཡུན་རིང་པོ་བསྡད་དེ་ཆུད་ཟོས་མི་འགྲོ་བར་དུས་ལ་བབ་དུས་འབྲས་བུ་སྨིན་གྱི་རེད། ལས་རྒྱུ་འབྲས་གོ་དོན་ཆེན་པོ་རེད། མུས་ཆེན་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོས་མཛད་པའི་བློ་སྦྱོང་གི་འགྲེལ་པའི་ནང་ལ་ལས་འབྲས་ཀྱི་སྐོར་ངོ་མཚར་ཆེན་པོ་འདུག ངེས་པར་སློབ་སྦྱོང་བྱ་དགོས་ས་རེད། ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་དགེ་བའི་སེམས་གང་གིས་ཀྱང་ཀུན་ནས་བསླངས་པ་མ་ཡིན་པ། 1-1279 དཔེར་ན་གཉིད་ཁུག་པ་དང་། ཟ་མ་ཟ་བ་དང་གོས་ལོག་གྱོན་པ་ལྟ་བུ་ལ་ངོས་འཛིན་གནང་གི་འདུག དེ་མ་བཤད་ནའང་འགྲིགས་ཀྱི་ཡོད་ས་རེད། ཀུན་མཁྱེན་གྱི་འགྲེལ་པ་འདིའི་ནང་མི་ འདུག ལས་དེའི་རིགས་ལ་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་གང་ཡང་ཐོབ་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་དེ་རྣམས་དགེ་བ་ལ་བསྒྱུར་ཐབས་བྱ་དགོས་རེད། ཉེ་སྔོན་འདིའི་སྐོར་གཅིག་ཞུས་པ་ཡིན། དཔེར་ ན་སྟན་ལ་འདུག་པའི་སྐབས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རྡོ་རྗེའི་གདན་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ་པ་དང་། ཕྱི་ལོག་ལ་འགྲོ་དུས་འཁོར་བའི་ཕྱི་ལོག་ལ་འགྲོ་གི་ཡོད་བསམ་པ། གཉིད་ཁུག་དུས་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ་པ་སོགས་མདོར་ན་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དག་ལ་སྨོན་ལམ་ཆེན་པོ་རྒྱག་ཐུབ་ན་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལས་དེ་ཚོ་དགེ་བ་ལ་བསྒྱུར་འགྲོ་གི་གསུངས་ པ་རེད། དེ་འདྲ་བྱེད་ཐུབ་པ་ཡིན་ན་འགྲོ་སོང་གཏོང་མི་དགོས་པ་ཐབས་མཁས་པོའི་ཐོག་ནས་ཉི་མ་རེ་རེ་ལའང་བསོད་ནམས་མང་པོ་གསོག་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་ལག་ལེན་བྱ་དགོས་ རྒྱུ་ཡིན་པ་རེད། མདོར་ན་གོང་དུ་ཞུས་པའི་ཐབས་གསུམ་ལ་གོམས་ཆ་སྤྲོད་པའམ་བསྒོམ་པའི་སྒོ་ནས་ཚེ་འདི་ལ

【現代漢語翻譯】據說，（業力）會以七倍的速度增長。關於體驗業果的時間差異的解釋：何時體驗業果非常重要。據說體驗業果有確定和不確定兩種。強大的業力肯定會帶來果報。而心不在焉地念誦之類的業，其果報則不確定。確定體驗的果報有三種。例如，對父母的恩惠或傷害等強大業力，其果報可能會在此生顯現。這種業被稱為'見法受業'。我們所積累的一些業，其果報會在來世顯現。這種業被稱為'生后受業'。有些業的果報會在第二世及以後顯現。這種業被稱為'異時受業'。有些業會長期存在，不會浪費，時機成熟時就會結果。業果非常重要。穆欽·森巴欽波（Muqin Sempa Chenpo，一位偉大的菩薩）所著的《修心論》的註釋中，關於業果的描述非常精彩，務必學習。未標示的業是指那些既非由煩惱也非由善心所引發的業。例如，睡覺、吃飯、穿衣等都被認為是未標示的業。即使不提這些也沒關係。全知的註釋中沒有提到這些。據說，這種業不會帶來快樂或痛苦的果報。然而，必須設法將這些轉化為善業。不久前我講過這方面的內容。例如，坐在墊子上時，希望所有眾生都能獲得金剛座；外出時，想著要脫離輪迴；睡覺時，希望所有眾生都能獲得法身（藏文：ཆོས་སྐུ།）。簡而言之，如果能為眾生的利益發大愿，那麼未標示的業就可以轉化為善業。據說，如果能這樣做，就可以在不花費任何東西的情況下，巧妙地每天積累大量的功德。這些都需要實踐。總之，通過習慣或修習上述三種方法，此生...

【English Translation】 It is said that (karma) increases sevenfold. An explanation of the differences in the timing of experiencing karmic results: When one experiences karmic results is very important. It is said that there are two types of experiencing karmic results: certain and uncertain. The results of powerful karmas are certain to be experienced. Karmas such as reciting prayers with a distracted mind are uncertain to bring results. There are three types of certain experiences. For example, the results of powerful karmas such as benefiting or harming one's parents may ripen in this life. This type of karma is called 'karma to be experienced in the present life'. The results of some karmas that we accumulate will ripen in the next life. This type of karma is called 'karma to be experienced after birth'. The results of some karmas will appear in the second life and beyond. This type of karma is called 'karma to be experienced at another time'. Some karmas remain for a long time and are not wasted, but ripen when the time is right. Karma and its results are very important. The description of karma and its results in the commentary on mind training by Muqin Sempa Chenpo (a great Bodhisattva) is wonderful and should be studied. Unspecified karmas are those that are not motivated by either afflictions or virtuous thoughts. For example, sleeping, eating, and wearing clothes are considered unspecified karmas. It is okay even if these are not mentioned. These are not mentioned in the commentary by the Omniscient One. It is said that this type of karma does not bring any results of happiness or suffering. However, one must try to transform these into virtuous actions. I mentioned this recently. For example, when sitting on a cushion, think that all beings may attain the vajra seat; when going outside, think that you are going outside of samsara; when sleeping, think that all beings may attain the Dharmakaya (藏文：ཆོས་སྐུ།). In short, if you can make great aspirations for the benefit of all beings, then unspecified karmas can be transformed into virtuous actions. It is said that if you can do this, you can skillfully accumulate a lot of merit every day without spending anything. These need to be put into practice. In short, by becoming accustomed to or meditating on the three methods mentioned above, this life...

་ཞེན་པ་བཅད་ནས་ཚེ་འདི་བློས་གཏོང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་ན་ཆོས་མིན་པ་གཞན་མི་བྱེད་མཁན་ཞིག་འགྱུར་ཡོང་གི་ཡོད་པས་ཆོས་པ་ཨང་དང་པོ་དེ་རེད་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། 1-1280 དེ་འདྲ་མ་བྱུང་ནའང་རང་གིས་ཆོས་དཔེར་ན་ཐོས་བསམ་སོགས་གང་བྱེད་ཀྱང་ངེས་པར་ཚེ་འདི་ལ་མ་ཞེན་པ་སྟེ་ཚེ་འདིའི་དོན་དག་ཡིན་ཞེས་མ་བསམས་པ་ཞིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཚེ་ འདིའི་དོན་དག་ཡིན་བསམ་པ་ཡིན་ན་ཕྱི་མ་ཕན་ཆད་ལ་ཕན་ཐོགས་མེད་པ་འདྲ། ཇོ་བོ་རྗེ་ལ་སློབ་མ་གཅིག་གིས་༼བྱང་ཆུབ་མཆོག་༽ ཁོང་གིས་སྒོམ་རྒྱག་གི་ཡིན་ཞུ་དུས། དེ་ལས་ ངན་པ་རེད། སྒོམ་བྱེད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། འོ་ན་ཆོས་བཤད་ན་ཞུས་པས། དེ་ཡང་ལས་ངན་པ་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། འོ་ན་ག་རེ་བྱ་དགོས་རེད་ཞུ་དུས། ཚེ་འདི་ བློས་གཏོང་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ནས་གཅིག་གིས་ཚེ་འདིའི་དོན་དག་ལ་ཆོས་བྱས་པས་འབྲས་བུ་གང་སྨིན་གྱི་རེད་ཅེས་དྲི་དུས། ཚེ་འདི་ལ་སྨིན་འགྲོ་གི་རེད་གསུངས། ཕྱི་མ་ལ་ ག་རེ་བྱེད་ཀྱི་རེད་ཟེར་དུས། ཕྱི་མ་ལ་དམྱལ་བའམ་ཡི་དྭགས་ལ་འགྲོ་གི་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན་ཚེ་འདིའི་དོན་དག་ལ་ཆོས་བྱེད་ན་ཆོས་འགྱུར་གྱི་ཡོད་མ་རེད། དེར་མ་ཟད་ སྐྱེ་བ་རྗེས་མར་ངན་འགྲོ་ལ་མི་འགྲོ་བའམ། མཐོ་རིས་ཐོབ་པའི་དོན་དག་ལ་བསམས་ཏེ་ཆོས་བྱས་ན་འཁོར་བའི་རྒྱུ་རེད་འགྲོ་བ་མ་གཏོགས་ཉོན་མོངས་དང་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་པར་བྱེད་པའི་ལམ་རྣམ་དག་ཏུ་མི་འགྱུར། 1-1281 སོ་སོ་རང་ཉིད་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་བསམས་ནས་ཆོས་ག་འདྲ་ཞིག་བྱེད་ནའང་ཐེག་དམན་གྱི་ལམ་རེད། དེས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་བསམ་དགོས་ ཀྱི་ཡོད་རེད། ཆོས་གང་བྱས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་བསམས་ན་རང་གི་ཉམས་ལེན་དེ་ཞེན་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བ་འགྱུར་གྱི་ཡོད་རེད། ད་ལྟ་ང་ཚོས་ཆོས་ འཆད་དུས། མགོ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་དང་། མཇུག་ལ་བསྔོ་བ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བ་གང་བསྒྲུབ་ནའང་མགོ་ལ་སེམས་བསྐྱེད། དངོས་གཞི་དམིགས་པ་མེད་པ་སྟེ་བདག་མེད་པ་ཤེས་མཁན་ཡིན་ ན་སོ་སོས་བྱེད་རྒྱུའི་དགེ་རྩ་དེ་བདེན་པར་མ་གྲུབ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་བསམ་པ་ཞིག་དང་། མཇུག་ལ་བསྔོ་བ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཁ་སང་ལས་རྒྱུ་འབྲས་སྐོར་བཤད་པ་རེད། ལས་ རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་བྱེད་པ་དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་རེད། དེ་ཧ་ཅང་གལ་ཆེན་པོ་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། ང་ཚོའི་སེམས་རྒྱུད་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ ཡོད་ན་ངན་འགྲོར་འགྲོ་མི་དགོས་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། །ཚེ་འདིའི་ཆེད་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་བ་ཆོས་མིན་པར་བསྟན་པ། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེ་གྲགས་པ་རྒྱལ་མཚན་གྱིས་གསུངས་པའི་ཞེན་པ་

【現代漢語翻譯】如果斷除貪執，能夠捨棄今生，就能成為不做任何非法之事的人，那他就是第一等的修行人。即使沒有做到那樣，自己所做的任何佛法，例如聞思等等，都必須不貪執今生，不要認為是爲了今生的事情。如果認為是今生的事情，似乎對來世沒有任何幫助。當喬沃仁波切（Atiśa，阿底峽）的一位弟子說他要修持《菩提道燈論》（Bodhipathapradīpa）時，他說：『那更糟糕，不能修。』弟子問：『那麼講經說法呢？』他說：『那也更糟糕。』弟子問：『那該怎麼辦呢？』他說：『必須捨棄今生。』之後，有人問：『如果爲了今生的事情而修法，會結出什麼果實呢？』他說：『會在今生結出果實。』問：『來世會怎麼樣呢？』他說：『來世會墮入地獄或餓鬼道。』因此，爲了今生的事情而修法，不會變成佛法。不僅如此，如果爲了不墮入來世的惡道，或者爲了獲得善趣而修法，那只是輪迴的因，不會成為從煩惱和痛苦中解脫出來的清凈之道。如果認為是爲了自己獲得解脫而修持任何佛法，那都是小乘道。因此，必須認為是爲了利益眾生而獲得佛果。無論修持什麼佛法，如果認為是爲了所有眾生獲得佛果，那麼自己的修行就會遠離三界貪執。現在我們講經說法時，開頭有發心，結尾有迴向。同樣，無論做什麼善事，開頭有發心，正行時了知無所緣，即了知無我，認為自己所做的善根不是真實存在的，而是空性的，結尾要回向。昨天講了業果的道理。相信業果是世間正確的見解。這非常重要。如果我們相續中有世間正確的見解，就不會墮入惡道。』爲了今生而守護戒律，這表明不是佛法。杰尊仁波切（Jetsun Rinpoche），扎巴堅贊（Grakpa Gyaltsen）所說的貪執（藏文：ཞེན་པ།）

【English Translation】 If one cuts off attachment and can give up this life, one will become someone who does not do anything non-Dharma, so that would be the number one Dharma practitioner. Even if that doesn't happen, whatever Dharma one does, such as study and contemplation, one must not be attached to this life, that is, one must not think that it is for the sake of this life. If one thinks it is for the sake of this life, it seems that it will not benefit future lives. When one of Jowo Rinpoche's (Atiśa) students said he was going to meditate on [Bodhipathapradīpa (《菩提道燈論》)], he said, 'That's even worse. There's no way to meditate.' When asked, 'Then what about teaching the Dharma?' he said, 'That's even worse.' When asked, 'Then what should I do?' he said, 'You have to give up this life.' Then someone asked, 'If one practices Dharma for the sake of this life, what fruit will ripen?' He said, 'It will ripen in this life.' When asked, 'What will happen in the next life?' he said, 'In the next life, one will go to hell or the realm of the hungry ghosts.' Therefore, if one practices Dharma for the sake of this life, it will not become Dharma. Moreover, if one practices Dharma thinking of not going to the lower realms in the next life, or of attaining higher realms, that will only be the cause of samsara, and it will not become the pure path that liberates one from afflictions and suffering. Whatever Dharma one practices thinking that it is for the sake of attaining liberation for oneself, that is the path of the Lesser Vehicle. Therefore, one must think that it is for the sake of attaining Buddhahood for the sake of sentient beings. Whatever Dharma one practices, if one thinks that it is for the sake of all sentient beings attaining Buddhahood, then one's practice will be free from the three attachments. Now, when we teach the Dharma, we generate bodhicitta at the beginning and dedicate the merit at the end. Similarly, whatever virtue one accumulates, one should generate bodhicitta at the beginning, and if one knows the main part is without focus, that is, knows selflessness, one should think that the root of virtue that one is doing is not truly established, but is emptiness, and at the end, one must dedicate the merit. Yesterday, we talked about the law of cause and effect. Believing in the law of cause and effect is the correct worldly view. He said that is very important. If we have the correct worldly view in our mindstream, we will not have to go to the lower realms. Showing that keeping morality for the sake of this life is not Dharma. Attachment (藏文：ཞེན་པ།) spoken by Jetsun Rinpoche, Drakpa Gyaltsen.

བཞི་བྲལ་གྱི་ཚིགས་བཅད་ཁ་ཤས་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པའི་དོན་ཚན་འདི་དང་འབྲེལ་ནས་གསུངས་པ་རེད། 1-1282 དེ་ཡང་། དང་པོ་ཚེ་འདིར་མ་ཞེན་པ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་གསུམ། །ཞེས་བྱ་བ་གསུངས་པ་སྟེ། ཚེ་འདི་ལ་དམིགས་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བ་སོགས་ཀྱིེས་དགེ་བ་སྒྲུབ་མཁན་ནི་ཆོས་ པ་མིན་གྱི་གཤོལ་ལ་ཞོག། ཚེ་འདིའི་དོན་དག་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བ་སོགས་བྱེད་པ་ཡིན་ན་དེ་ཚོ་ཆོས་མ་རེད། བཞག་ན་ལེགས་པ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཐོག་མར་ཚུལ་ཁྲིམས་བཤད་ཙ་ན། ། ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་མཐོ་རིས་སྒྲུབ་པའི་རྩ་བ་ཅན་ཏེ་མཐོ་རིས་ཀྱི་ལུས་རྟེན་ཐོབ་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་དགོས་ཀྱི་རེད། ཐར་པ་སྒྲུབ་པའི་ཐེམ་སྐས་ཅན་ཏེ་ཐར་པ་སྒྲུབ་པ་ལའང་ཚུལ་ཁྲིམས་དགོས་ ཀྱི་རེད། སྡུག་བསྔལ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ཅན་ཏེ་ངན་སོང་དང་འཁོར་བ་སྤྱིའི་སྡུག་བསྔལ་མེད་པར་བྱེད་པའམ་དེར་མི་སྐྱེ་བ་བྱེད་པ་ལའང་ཚུལ་ཁྲིམས་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན། ཚུལ་ ཁྲིམས་ལ་མེད་ཐབས་མི་གདའ་སྟེ། །ཞེས་དམིགས་ཡུལ་དེ་ཚོ་འགྲུབ་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་མེད་ཐབས་མེད་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་དེས་ན་རང་གི་ཁས་བླངས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་རྒྱུ་ནི་ཤིན་ཏུ་གལ་ ཆེན་པོ་རེད་གསུངས་པ་རེད། འོན་ཀྱང་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེས་སྐྱོན་མང་པོ་བྱེད་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྐྱོན་གང་དང་གང་བྱེད་ཀྱི་རེད་ཟེར་ན། ཆོས་བརྒྱད་སྒྲུབ་པའི་རྩ་བ་ཅན། ། 1-1283 ཞེས་པ་སྟེ་བསྟོད་པ་དང་སྙན་གྲགས་དང་། དཔལ་འབྱོར་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་རྣམས་སྒྲུབ་ཅིང་། དེའི་ཁར། ཚུལ་ཁྲིམས་ངན་ལ་གཤེ་བ་ཅན། །ཞེས་པ་སྟེ་ཚུལ་ཁྲིམས་གཙང་མའམ་ཡག་པོ་མེད་ མཁན་རྣམས་ལ་སྨད་པ་བྱེད་ཅིང་། ཚུལ་ཁྲིམས་རང་ལས་ལེགས་ཙམ་ཡོད་མཁན་རྣམས་ལ་ཕྲག་དོག་བྱེད་ཅིང་མི་སྙན་པ་བཤད། རང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་དངོས་གནས་བྱས་ན་ངོ་ལྐོག་མེད་མཁན་གཅིག་གལ་ ཆེན་པོ་རེད་དེ་གཡོ་སྒྱུའི་སྒོ་ནས་ངོ་ལྐོག་བྱེད། ངོ་ལྐོག་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེས་འབྲས་བུ་ག་རེ་ཐོབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་ན། དེས་ངན་འགྲོ་ལ་འཁྲིད་པར་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པས། །ངན་འགྲོ་སྒྲུབ་ པའི་ས་བོན་ཅན། །ཞེས་གསུངས། དེ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་བཅོས་མའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཚད་ལྡན་མ་ཡིན་པས་དེ་བཞག་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། འོ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་མེད་པ་བྱས་པའམ་ བསྲུང་མི་དགོས་པ་རེད་དམ་ཟེར་ན། རང་གིས་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཁས་བླངས་ཏེ་སྲུང་གི་ཡོད་པ་དེ་ཀུན་སློང་བརྗེས་ཏེ་བཅོས་པའམ་ཡག་པོ་བཟོ་དགོས་རེད། ཡག་པོ་གང་འདྲ་ཞིག་ཏུ་ཟེར་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཞིག་ལ་ཐར་པ་སྒྲུབ་ཐུབ་མཁན། མཐོ་རིས་སྒྲུབ་ཐུབ་མཁན། སྡུག་བསྔལ་སྤོང་ཐུབ་མཁན། དེ་འདྲའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡག་པོ་གཅིག་དགོས་གསུངས་པ་རེད། །ཚེ་འདིར་ཞེན་པའི

【現代漢語翻譯】關於四離句的一些偈頌是與執著於今生這個主題相關的。 1-1282 也就是，首先是不要執著於今生，如偈頌所說：『戒律、聞思、禪修三者。』如果爲了今生而守護戒律等以行善，那不是佛法，應該放下。如果爲了今生的事情而守護戒律等，那些不是佛法，應該放下。首先談到戒律時，戒律是成就善趣的根本，爲了獲得善趣的身體，需要戒律。是成就解脫的階梯，爲了成就解脫，也需要戒律。是消除痛苦的對治，爲了消除惡趣和輪迴總體的痛苦，或者爲了不生於其中，也需要戒律。因此，戒律是不可或缺的。爲了實現那些目標，戒律是不可或缺的，因此守護自己承諾的戒律非常重要。然而，執著於今生的戒律會帶來很多過患。 1-1283 那麼，會帶來什麼過患呢？如偈頌所說：『是成辦八法的根本。』也就是，成辦讚譽、名聲和財富等世間八法。此外，『呵責惡劣戒律者。』也就是，會誹謗那些沒有清凈或良好戒律的人，嫉妒那些戒律比自己稍微好的人，說他們的壞話。如果自己的戒律是真實的，那麼不虛偽非常重要，但他們會以虛偽的方式弄虛作假。以虛偽的方式弄虛作假的戒律會得到什麼結果呢？如偈頌所說：『是成就惡趣的種子。』它會導致墮入惡趣。那種戒律是虛假的戒律，因為不是合格的戒律，所以應該放下。那麼，是不是意味著沒有戒律或者不需要守護呢？不是的，而是要轉變自己所承諾並守護的戒律的動機，使其變得更好。那麼，怎樣才算好呢？需要一種能夠成就解脫、成就善趣、消除痛苦的戒律。需要那樣一種良好的戒律。執著於今生的……

【English Translation】 Some verses of the Four Separations are spoken in relation to this point of attachment to this life. 1-1282 That is, first, not being attached to this life, as it is said: 'Discipline, study, and meditation, the three.' Those who observe discipline etc. with the aim of this life are not Dharma practitioners, they should be abandoned. If you keep discipline etc. for the sake of this life, those are not Dharma, it is better to abandon them. First of all, when discipline is discussed, discipline is the root of achieving higher realms, and discipline is necessary to obtain the body of higher realms. It is the ladder to achieve liberation, and discipline is also necessary to achieve liberation. It is the antidote to abandoning suffering, and discipline is also necessary to eliminate the suffering of evil destinies and samsara in general, or to prevent being born there. Therefore, discipline is indispensable. Therefore, discipline is indispensable to achieve those goals, and for that reason, it is very important to keep the discipline that you have vowed to keep. However, discipline that is attached to this life causes many faults. 1-1283 Then, what faults does it cause? As it is said: 'It is the root of accomplishing the eight worldly dharmas.' That is, it accomplishes the worldly dharmas such as praise, fame, and wealth. In addition, 'It scolds those with bad discipline.' That is, they slander those who do not have pure or good discipline, and they are jealous of those who have slightly better discipline than themselves, and they speak ill of them. If one's own discipline is genuine, then it is very important to be without hypocrisy, but they act hypocritically through deception. What is the result of discipline that acts hypocritically? As it is said: 'It is the seed of accomplishing evil destinies.' It leads to evil destinies. Such discipline is artificial discipline, because it is not qualified discipline, so it should be abandoned. Then, does it mean that there is no discipline or that it does not need to be kept? No, but rather, one must change the motivation of the discipline that one has vowed to keep and make it better. Then, what is considered good? One needs a discipline that can achieve liberation, achieve higher realms, and eliminate suffering. One needs such a good discipline. Attachment to this life...

་ཐོས་བསམ་ཆོས་མིན་པར་བསྟན་པ། 1-1284 དེ་ནས། ཐོས་བསམ་བྱེད་པའི་གང་ཟག་དེ། །ཤེས་བྱ་སྒྲུབ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་ཤེས་བྱ་ཟེར་ན་འདིར་ཡོན་ཏན་ལ་གོ དེའི་དོན་ནི་ཐོས་བསམ་གྱི་ལས་ཀ་ནི་ཤེས་བྱ་རིག་ པའི་གནས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་དམ་ཡོན་ཏན་ཕྱུག་པོ་བཟོ་མཁན་དང་། མ་རིག་སེལ་བའི་སྒྲོན་མེ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། མ་རིག་པ་ནི་བླང་དོར་མི་ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ མི་ཤེས་པ་ལ་ཟེར་ཞིང་ཐོས་བསམ་གྱི་ལས་ཀ་ནི་མ་རིག་པའི་མུན་པ་དེ་དག་སེལ་བའམ་མེད་པ་བྱེད་མཁན་གྱི་སྒྲོན་མེ་ལྟ་བུ་དང་། འགྲོ་བ་འདྲེན་པའི་ལམ་རྒྱུས་ཅན་ཏེ་སོ་ སོ་རང་ཉིད་ནམ་ཞིག་རང་མགོ་ཐོན་པ་ཙམ་མིན་པ་འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ཀྱང་ཐར་པའི་ལམ་ལ་འདྲེན་པ་རྒྱུས་ཡོད་མཁན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། དེར་མ་ཟད་ཐོས་བསམ་བྱེད་པ་ནི་ ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཡིན་པས། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡི་ས་བོན་ཅན། །ཞེས་ཀྱང་གསུངས། དེར་བརྟེན། ཐོས་བསམ་ལ་མེད་ཐབས་མི་གདའ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་ཐོས་བསམ་མི་བྱེད་པ་ཐབས་རྩ་བ་ནས་ཡོད་མ་ རེད་ཟེར། གང་ལགས་ཤེ་ན། ཆོས་ཆོས་བཞིན་དུ་བྱེད་པ་ལ་རང་གི་བྱ་རྒྱུའི་ཆོས་རྣམས་ནང་དོན་རིག་པ་ལ་སློབ་སྦྱོང་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་མ་ཤེས་ན་ཆོས་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱེད་མི་ཤེས་པའམ། 1-1285 སློབ་སྦྱོང་མ་བྱས་ན་ཆོས་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱེད་ཐུབ་པའི་ཐབས་ཡོད་མ་རེད་ཅེས་པའི་དོན་བསྟན་ཏོ། །ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པའི་ཐོས་བསམ་དེ། །ཟེར་དུས་ད་ལྟ་དཔེ་ཆ་བ་ཚོས་ཆོས་ལ་སློབ་ སྦྱོང་བྱེད་པའི་སྐབས་སོ་སོའི་ཐོས་བསམ་གྱི་བྱ་བ་རྣམས་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པའི་ཐོས་བསམ་ཡིན་མིན་ཇི་ལྟར་བྱས་ཏེ་རྟོགས་དགོས་ཀྱི་རེད་ཅེས་དྲི་ན། འོག་ནས་འཆད་པའི་རྟགས་སམ་སྐྱོན་འདི་ ཚོ་བྱུང་ན་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པའི་ཐོས་བསམ་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན། དེ་ཡང་། ང་རྒྱལ་སྒྲུབ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་འཁོར་དང་ལོངས་སྤྱོད་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་ང་རྒྱལ་མང་པོ་གསོག་སྡོད་ མཁན། ཐོས་བསམ་དམན་པ་དང་ཐོས་བསམ་མི་བྱེད་མཁན་ཚོ་ལ་བརྙས་བཅོས་དང་། ཐོས་བསམ་རང་ལས་ལེགས་པ་ཡོད་མཁན་ཚོ་ལ་ཕྲག་དོག དེ་བཞིན་དུ་རང་གིས་ཆོས་བཤད་ནས་དངོས་སུ་འཁོར་དང་ ལོངས་སྤྱོད་སྒྲུབ་པ་སོགས་དེ་འདྲའི་རིགས་ཀྱི་ཐོས་བསམ་ནི། ངན་འགྲོ་སྒྲུབ་པའི་རྩ་བ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མར་ངན་སོང་ལ་ཁྲིད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ལྟ་ བུའི་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་ཐོས་བསམ་ནི། གཤོལ་ལ་ཞོགས་ཞེས་གསུངས་ཏེ་མ་བྱས་ན་ལེགས་པ་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། སྒོམ་པ་བྱེད་པའི་གང་ཟག་དེ། ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་རང་རང་སོ་སོའི་སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཐོས་བསམ་ཙམ་གྱིས་སྤོང་མི་ཐུབ་པར་སྒོམ་ཉམས་ལེན་ག

【現代漢語翻譯】關於將聞思定義為非佛法。 1-1284 然後，『進行聞思之人，是成就所知之享用者。』意思是說，這裡的『所知』指的是功德。其含義是，聞思的工作是使人成為精通所知之學問的享用者，或者說是功德富饒之人，並且，『擁有遣除無明的明燈。』意思是說，無明指的是不了知取捨，以及不了知所知諸法的實相。聞思的工作就像一盞明燈，能夠遣除或消除無明的黑暗，並且，『具有引導眾生的途徑』，不僅僅是各自最終能夠自立，還能引導其他眾生走向解脫之路。不僅如此，聞思是智慧的集合，因此，也被稱為『具有法身之種子』。因此，『聞思是不可或缺的』，意思是說，根本沒有不進行聞思的方法。原因是什麼呢？如果想如法行持佛法，若不通過學習來了解自己應該修持的佛法的內容，就無法如法行持佛法，或者說，如果不學習，就沒有辦法如法行持佛法。 1-1285 這顯示了這樣的道理。『執著此生的聞思』，當說這句話時，現在學經的人們在學習佛法的時候，應該如何判斷各自的聞思行為是否是執著於此生的聞思呢？如果問這個問題，如果出現下面要講的這些徵象或過失，那就是執著於此生的聞思。那就是，『是成就我慢的享用者』，意思是說，通過積累眷屬和財富來不斷增長我慢。對於聞思不足或不聞思的人進行貶低，對於聞思比自己好的人心生嫉妒。同樣，自己講經說法來實際積累眷屬和財富等等，像這些的聞思，『是成就惡趣的根本』，意思是說，這是導致來世墮入惡道的因。像那樣的追求現世八法的聞思，『最好不要做』，意思是說，最好不要做。『進行禪修之人，是捨棄煩惱的對治者』，意思是說，各自相續中的煩惱僅僅通過聞思是無法捨棄的，必須通過禪修實修才能捨棄。

【English Translation】 Showing that hearing and thinking are not Dharma. 1-1284 Then, 'The person who hears and thinks is the enjoyer of accomplishing what is to be known.' It is said that what is meant by 'what is to be known' here refers to merit. The meaning of this is that the work of hearing and thinking is to make one rich in the enjoyment or merit of the place of knowledge, and 'having a lamp to dispel ignorance.' It is said that ignorance refers to not knowing what to accept and reject, and not knowing the state of all things to be known. The work of hearing and thinking is like a lamp that dispels or eliminates the darkness of ignorance, and 'having a path to guide beings', not just that each one will eventually be able to stand on their own, but also to guide other sentient beings to the path of liberation. Moreover, hearing and thinking is a collection of wisdom, so it is also called 'having the seed of the Dharmakaya'. Therefore, 'hearing and thinking are indispensable', it is said that there is absolutely no way not to hear and think. What is the reason? If you want to practice Dharma as Dharma, if you do not know the content of the Dharma that you should practice through studying the meaning of the Dharma, you will not be able to practice Dharma properly, or if you do not study, there is no way to practice Dharma properly. 1-1285 This shows such a principle. 'Hearing and thinking attached to this life', when saying this, now when people who study scriptures are studying Dharma, how should they judge whether their hearing and thinking activities are attached to this life? If you ask this question, if these signs or faults that will be discussed below occur, then it is hearing and thinking attached to this life. That is, 'is the enjoyer of accomplishing pride', meaning to constantly accumulate pride by accumulating retinues and wealth. Disparaging those who have less hearing and thinking or do not hear and think, and being jealous of those who have better hearing and thinking than oneself. Similarly, one's own preaching of Dharma to actually accumulate retinues and wealth, etc., such kinds of hearing and thinking, 'is the root of accomplishing evil destinies', it is said that this is the cause of leading to evil destinies in future lives. Such hearing and thinking of the eight worldly dharmas, 'it is better not to do', it is said that it is better not to do. 'The person who meditates is the antidote to abandoning afflictions', it is said that the afflictions in each person's mind cannot be abandoned by hearing and thinking alone, but must be abandoned through meditation and practice.

ྱིས་སྤོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པས་སྒོམ་ནི་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། 1-1286 འཁོར་བའི་རྒྱུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་། འབྲས་བུ་འཁོར་བ་འགྲོ་བ་དྲུག་གི་སྐྱེ་གནས་རྣམས་ལས་ཐར་པ་ཡང་སྒོམ་ཉམས་ལེན་མེད་ན་མི་འཐོབ་ཅིང་། སྒོམ་བྱེད་ན་མཐར་ཐུག་ དགྲ་བཅོམ་པའང་ཐོབ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་དེའི་དོན་ནི་སྒོམ་ཉམས་ལེན་ལ་བརྟེན་ནས་ཉམས་ལེན་པ་རང་ཉིད་ཤེས་བྱའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་གསལ་ པོར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ཕྱུག་པོ་ཡོད་མཁན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། མཐར་ཐུག་ལ། སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པའི་ས་བོན་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་སྒོམ་གྱིས་རང་ཉིད་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཅེས་ པའི་དོན་རེད། དེས་ན་སྒོམ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་དང་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་ཐབས་མེད་པ་ཞིག་ཡིན་པས་གཏན་གཏན་སྒོམ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཚེ་འདི་ལ་དམིགས་པའི་སྒོམ་ ཆེན་གྱིས་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ཏེ་སྒོམ་ཉམས་ལེན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པའི་རྟགས་མང་པོ་ཡོད་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། དཔེར་ན། དབེན་པར་འདོད་པའི་འདུ་འཛི་ཅན། །སྒོམ་བྱེད་དུས་གནས་དབེན་པ་མི་མེད་ ས་རང་གཅིག་པུ་བྱས་ཏེ་སྡོད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོམ་བྱེད་མཁན་དེ་ཚོས་རི་མགོ་མཐོན་པོ་ས་དབེན་པ་ལ་ཕྱིན་ཏེ་དེར་གནས་བཅས་ནས་སྡོད་ཀྱང་མི་མང་པོ་བཀུག་ནས་འདུ་འཛི་བྱེད། 1-1287 འདུ་འཛི་ནི་ཉུང་མཐའ་མི་གཉིས་གསུམ་མཉམ་དུ་འདུ་བ་ལ་ཟེར། ལོང་གཏམ་སྨྲ་བ་ཞེས་ཁ་ཏོན་དང་སྒོམ་བརྒྱབ་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལ་དེ་ཚོ་མ་བྱས་པར་ལོང་གཏམ་སྟེ་དོན་མེད་པའི་ གཏམ་མང་པོ་དང་། གྲུབ་འབྲས་མེད་པའི་གཏམ་བཤད་ཅིང་། ཐོས་བསམ་ནི་ཆོས་མིན་གྱི་བྱ་བ་ནང་བཞིན་མི་དགོས་པ་རེད་ཅེས་སོགས་ཟེར་ཏེ་ཐོས་བསམ་བྱེད་མཁན་ཚོ་ལ་སྐུར་འདེབས་མང་པོ་བྱེད། སྒོམ་བྱེད་མཁན་ཡག་པོ་གཞན་དག་ལ་ཕྲག་དོག་བྱེད་ཅིང་མི་སྙན་པ་བཤད། སྒོམ་ཟེར་དུས་རྣམ་གཡེང་དང་བྱིང་རྒོད་མེད་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་རང་གིས་སྒོམ་ཉམས་ལེན་སྐབས་དྲན་ཤེས་ ཀྱི་ཆ་ཤས་ཙམ་མེད་པར་ཡང་ན་སེམས་བྱིང་ཞིང་རྨུགས། ཡང་ན་སེམས་བསྒོམ་བྱ་གང་ཡིན་པའི་དོན་ལ་མི་སྡོད་པར་རྣམ་གཡེང་ངམ་རྒོད་པའི་དབང་དུ་འགྲོ དེ་འདྲའི་རྟགས་མཚན་བྱུང་ན་འཇིག་ རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོམ་འགྱུར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་སྒོམ་གྱིས་ཕན་མི་ཐོགས་པས་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་བསམ་གཏན་གཤོལ་ལ་ཞོགས། ཞེས་པ་སྟེ། བཞག་ན་ལེགས་པ་རེད་གསུངས་པ་རེད།། །། ༄། །འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན་པའི་ཚུལ་བཤད་པ། འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན་པའི་ཚུལ་བཤད་པ། ད་དེ་རིང་འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན་ཞེས་པའི

【現代漢語翻譯】因此，禪修非常重要，因為你需要放棄輪迴。 1-1286 如果沒有禪修的實踐，就無法從輪迴的因，即有漏的業和煩惱，以及輪迴的果，即六道眾生的出生之處中解脫。如果進行禪修，最終會獲得阿羅漢果位。『具有證悟實相之享受。』意思是說，通過禪修的實踐，修行者自己能夠清晰地證悟一切所知法的實相，從而擁有豐富的智慧享受。最終，『具有成就佛陀之種子。』意思是說，通過禪修，自己爲了利益他人而獲得佛果。因此，禪修是獲得佛果和一切暫時利益不可或缺的，所以一定要進行禪修。』他們說，那些專注於今生的禪修者有很多執著於今生而進行禪修的跡象。例如，『想要寂靜卻又喧囂。』正如所說，禪修時需要獨自一人待在寂靜無人的地方，但那些進行八法禪修的人，即使去了高山頂或偏僻的地方，也會聚集很多人，製造喧囂。 1-1287 喧囂是指至少兩三個人聚集在一起。『說無意義的話』，他們不進行應該做的唸誦和禪修，而是說很多無意義的話，說沒有結果的話，並且誹謗那些進行聞思的人，說聞思就像不是佛法的事情一樣不需要。他們嫉妒其他優秀的禪修者，說他們的壞話。所謂禪修，就是要沒有散亂和掉舉。然而，在禪修實踐時，要麼沒有正念和覺知，要麼內心昏沉和遲鈍，要麼內心不專注于禪修的對象，而是被散亂或掉舉所控制。如果出現這樣的跡象，就會變成世間八法的禪修。因此，這種八法禪修沒有幫助，所以『放下八法的禪修吧！』意思是說，放下它會更好。 ༄། །如果執著于輪迴，就不是出離心。如果執著于輪迴，就不是出離心。今天講如果執著于輪迴，就不是出離心。

【English Translation】 Therefore, meditation is very important because you need to abandon samsara. 1-1286 Without the practice of meditation, one cannot be liberated from the causes of samsara, which are contaminated karma and afflictions, and the results of samsara, which are the birthplaces of the six realms of beings. If one meditates, one will eventually attain the state of an Arhat. 'Having the enjoyment of realizing the nature of reality.' This means that through the practice of meditation, the practitioner themselves become rich in the enjoyment of wisdom, clearly realizing the nature of all knowable phenomena. Ultimately, 'Having the seed of attaining Buddhahood.' This means that through meditation, one attains Buddhahood for the benefit of others. Therefore, meditation is indispensable for attaining Buddhahood and all temporary benefits, so one must definitely meditate.' They say that there are many signs that those who meditate with a focus on this life are attached to this life and practice meditation. For example, 'Wanting solitude but being busy.' As it is said, when meditating, one needs to stay alone in a quiet and deserted place, but those who practice the eight worldly dharmas go to high mountains or remote places, but gather many people and create busyness. 1-1287 Busyness means at least two or three people gathering together. 'Speaking meaningless words,' they do not do the recitations and meditations that should be done, but speak many meaningless words, speak words that have no results, and slander those who study and contemplate, saying that study and contemplation are not necessary, like things that are not Dharma. They are jealous of other good meditators and speak ill of them. So-called meditation is to be without distraction and agitation. However, during meditation practice, either there is no mindfulness and awareness, or the mind is dull and lethargic, or the mind does not stay on the object of meditation, but is controlled by distraction or agitation. If such signs appear, it will become meditation of the eight worldly dharmas. Therefore, this kind of eight worldly dharmas meditation is not helpful, so 'Abandon the meditation of the eight worldly dharmas!' It means that it would be better to abandon it. ༄། །If you are attached to samsara, it is not renunciation. If you are attached to samsara, it is not renunciation. Today we will talk about if you are attached to samsara, it is not renunciation.

་ཚིག་རྐང་པ་གཉིས་པ་དེའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ལ་རེ་བ་རྒྱག་པ་ལ་འཁོར་བ་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་ཚང་མ་ལ་སྐྱོན་མཐོང་ཞིང་ཞེན་པ་ལོག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1288 འཁོར་བ་ལ་སྐྱོན་མ་མཐོང་ན་དེ་ལས་གཞན་ཞིག་དགོས་བསམ་པའི་བསམ་བློ་ཡོང་གི་མ་རེད། དཔེར་ན་ཅ་ལག་དང་། མི་ལྟ་བུ་བརྗེ་ལེན་བྱེད་དགོས་དུས་སྔོན་མ་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱོན་ངེས་ པར་དུ་མཐོང་དགོས་ཀྱི་རེད། དེ་ནས་བརྗེ་དགོས་པའི་བསམ་བློ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། འཁོར་བ་ལ་ཞེན་པ་ལོག་པ་ལ་འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་སམ་སྐྱོན་ཤེས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་དང་པོར་ འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་མང་པོ་ཐོས། མང་པོ་བསམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཚར་གཅིག་ཐོས་ནའང་འཁོར་བ་ལ་ཞེན་པ་ལོག་པ་ལ་ཏོག་ཙམ་ཕན་གྱི་རེད་དེ་རྒྱུན་རིང་སྡོད་ཀྱི་མ་རེད། དཔེར་ན་ རྡོ་ཡི་སྟེང་ན་ཆར་པ་བབས་དུས་དེའི་ནང་མ་སྦང་བ་ཡིན་པས་ཆར་པ་ཆད་དུས་རྡོ་དེ་སྐམ་པོར་འགྱུར་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དེས་ན་ཚར་གཅིག་ཐོས་པ་ཙམ་ལ་དེ་ཙམ་གྱི་ཕན་ ཐོགས་ཆེན་པོ་མེད་པས་ཡང་ནས་ཡང་དུ་བསམས་ནས་འཁོར་བ་སྤོང་འདོད་ཀྱི་བློ་མ་སྐྱེས་བར་དུ་གོམས་འཇུག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། །འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་སྤྱིར་བཤད་པ། འཁོར་བའི་ཉེས་དམིགས་བཤད་པའི་ སྐབས་སུ། དང་པོ་འཁོར་བ་སྤྱི་ཡི་ཉེས་དམིགས་བཤད། དེ་ནས་སོ་སོའི་ཉེས་དམིགས་བཤད་དེ་དོན་ཚན་གཉིས་བྱས་ནས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། འཁོར་བ་ལ་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་མང་པོ་ཡོད་པ་དེའི་ནང་ནས་ཆེ་བ་དེ་ཚོ་བསྡོམས་ནས་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དང་། 1-1289 ཡང་ན་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད། ཡང་ན་སྡུག་བསྔལ་དྲུག་ཅེས་གསུངས་པ་དེ་འདྲ་ཡང་ཡོད། སྡུག་བསྔལ་ཞེས་པའི་དོན་ནི་ཅུང་ཟད་གོ་ཁག་པོ་རེད། དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འགྱུར་བའི་སྡུག་ བསྔལ་དང་ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་ཡོད། སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཟེར་བ་དེ་ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དང་དེ་ཚོའི་མཉམ་དུ་ཡོད་པའི་སེམས་སེམས་བྱུང་ རྣམས་དང་། ཚོར་བ་དེ་རྣམས་འབྱུང་སའི་ཡུལ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཆོས་དང་བཅས་པ་ཚང་མ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། ལུས་སེམས་ཀྱི་ཚོར་བ་བདེ་བ་དང་དེ་དག་གི་གྲོགས་ སེམས་སེམས་བྱུང་ཡུལ་དང་བཅས་པ་ལ་ཟེར། ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི། བདེ་བའང་མ་ཡིན་སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་། དེའི་གྲོགས་སེམས་སེམས་བྱུང་དང་། དེ་ཚོ་ སྐྱེ་བའི་ཡུལ་ཟག་བཅས་དང་བཅས་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། མངོན་པ་ལས་དེ་ལྟར་གསུངས་པ་རེད། དཔལ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། རྒྱུ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ལས་བྱུང་བའི་འབྲས་བུ་ཟག་བཅས་ཐམས་ ཅད་ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཟེར་གྱི་རེད་གསུངས་པ་

【現代漢語翻譯】現在我將解釋第二個詩句。爲了期望獲得佛陀的果位，必須看到輪迴總的以及個別的過患，並且放棄對它的執著。如果不看到輪迴的過患，就不會產生想要超越它的想法。例如，當需要更換物品或人的時候，必須首先看到舊物品的缺點，然後才會產生更換的想法。要放棄對輪迴的執著，就必須瞭解輪迴的過患或缺點。首先，要多聽聞輪迴的眾多過患，並反覆思考。即使聽聞一次，對放棄輪迴的執著也會有所幫助，但不會持久。例如，當雨水落在石頭上時，由於沒有滲透進去，雨停后石頭就會變干。因此，僅僅聽聞一次沒有太大的幫助，必須反覆思考，直到生起想要捨棄輪迴的意願為止。總的來說，輪迴的過患是：在講述輪迴的過患時，首先講述輪迴總體的過患，然後講述各個部分的過患，分為兩個部分來解釋。輪迴有數不勝數的過患或缺點，其中最主要的是總結為三種痛苦，或者八種痛苦，或者六種痛苦等等。痛苦（梵文：Dukkha）這個詞有點難以理解。它分為痛苦的痛苦、變異的痛苦和遍行之痛苦三種。痛苦的痛苦指的是身心的痛苦感受，以及與這些感受相關的心理活動，以及這些感受所產生的有漏之法。變異的痛苦指的是身心的快樂感受，以及與這些感受相關的心理活動。遍行之痛苦指的是既非快樂也非痛苦的舍受，以及與這些感受相關的心理活動，以及這些感受所產生的有漏之法。《俱舍論》中是這樣說的。法稱論師說：『由業和煩惱產生的有漏果，都稱為遍行之痛苦。』

【English Translation】 Now I will explain the second verse. To aspire to the state of Buddhahood, one must see the faults of samsara in general and in particular, and renounce attachment to it. If one does not see the faults of samsara, the thought of wanting something beyond it will not arise. For example, when one needs to replace an object or a person, one must first see the faults of the old one, and then the thought of replacing it will arise. To renounce attachment to samsara, one must know the faults or shortcomings of samsara. First, one must hear about the many faults of samsara and think about them repeatedly. Even hearing it once will help to renounce attachment to samsara, but it will not last long. For example, when rain falls on a stone, because it does not penetrate inside, the stone becomes dry when the rain stops. Therefore, hearing it only once is not of great help, and one must think about it again and again until the mind of wanting to abandon samsara arises. In general, the faults of samsara are: When talking about the faults of samsara, first talk about the general faults of samsara, and then talk about the faults of each part, and explain it in two parts. There are countless faults or shortcomings in samsara, the main ones of which are summarized as three kinds of suffering, or eight kinds of suffering, or six kinds of suffering, and so on. The word suffering (Dukkha) is a bit difficult to understand. It is divided into three types of suffering: the suffering of suffering, the suffering of change, and the suffering of pervasive conditioning. The suffering of suffering refers to the painful feelings of body and mind, as well as the mental activities associated with these feelings, and the contaminated dharmas from which these feelings arise. The suffering of change refers to the pleasant feelings of body and mind, as well as the mental activities associated with these feelings. The suffering of pervasive conditioning refers to the feeling of equanimity, which is neither pleasant nor painful, as well as the mental activities associated with these feelings, and the contaminated dharmas from which these feelings arise. This is what is said in the Abhidharma. Dharmakirti said: 'All contaminated results arising from karma and afflictions are called the suffering of pervasive conditioning.'

རེད། ཟག་བཅས་ནི་ཆོས་གང་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་ཞིང་རྒྱས་སུ་རུང་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སྡུག་བསྔལ་གསུམ་ཁྲིད་བྱས་ཏེ་སྒོམ་པའི་སྐབས་སུ་ལམ་འབྲས་དང་འདི་རྣམས་གཅིག་པ་རེད་འདུག 1-1290 སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི་མཐོ་རིས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དཔེར་ན་ཕྱུག་པོ་དབུལ་པོར་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་དང་། ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་ བསྔལ་ནི་ལས་ཀ་རྫོགས་མཐའ་མེད་པ་ལྟ་བུ་ལ་ངོས་འཛིན་གནང་བ་རེད། སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད་ནི། དང་པོ་སྐྱེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མ་ཡི་མངལ་དུ་གནས་པའི་གནས་སྐབས་དང་། སྐྱེ་བའི་གནས་སྐབས་ན་ སྡུག་བསྔལ་དྲག་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། གཉིས་པ་རྒས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་མང་པོ་ཡོད་པ་དཔེར་ན་གཟུགས་མཛེས་པ་མི་མཛེས་པར་གྱུར་པ། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་སྟོབས་ཡོད་པ་མེད་པར་གྱུར་ པ། ན་ཚ་མེད་ནའང་རྒས་ཀྱི་ཡོད་པ་དེ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་ཡོད་རེད། གསུམ་པ་ན་བ་ལ་དཔེར་ན། ཟུག་བརྒྱབ་པ་དང་གཤགས་བཅོས་འདྲ་པོ་སྨན་བཅོས་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་ བྱེད་དགོས་པ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ཟད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་སེམས་སྡུག་རིགས་མི་འདྲ་བ་མང་པོ་ཡོད། བཞི་པ་ཤི་བ་ལ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་རེད། དཔེར་ན་ཤིན་ཏུ་གཅེས་པའི་ལུས་ལོངས་ སྤྱོད་དང་བཅས་པ་རང་ལ་ཡོད་པ་ཚང་མ་གཡུག་དགོས་དུས་སེམས་ལ་མྱ་ངན་གྱི་ཚོར་བ་དྲག་པོའམ་ཆེན་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། ལྷག་པར་དུ་སྡིག་པ་ཚབས་ཆེན་བྱེད་མཁན་ཚོ་ལ་དམྱལ་བའི་སྣང་བ་འཆར་ཏེ་ཞེད་སྣང་ཆེན་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། 1-1291 དེ་མིན་ཆོས་ཏོག་ཙམ་གོ་མྱོང་བ་ཡིན་ནའང་ལག་ལེན་བྱེད་རྒྱུ་མ་བྱུང་བ་ཚོར་དེའི་སྐབས་ལ་འགྱོད་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་གི་ཡོད་རེད། ལྔ་པ་དགྲ་སྡང་བ་དང་འཕྲད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དཔེར་ ན་མི་སྒེར་སོ་སོ་ལ་ཡིན་ནའང་འདྲ། ཚོགས་པ་དང་ལུང་པ་སྤྱི་ལ་ཡིན་ནའང་འདྲ། དགྲ་དང་འཕྲད་པ་ཙམ་གྱིས་ལུས་དང་སེམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་རིགས་མི་འདྲ་བ་མང་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་ རེད། དྲུག་པ་གཉེན་བྱམས་པ་དང་བྲལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། རང་རང་སོ་སོའི་ཕ་མ་གཉེན་ཚན་བྱམས་པ་རྣམས་སུ་དང་གནས་སྐབས་སམ་ལྷག་པར་དུ་གཏན་དུ་ཁ་བྲལ་དུས་སེམས་ལ་བཟོད་མི་ ཐུབ་པའི་མྱ་ངན་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། བདུན་པ་རེ་བའི་འབྲས་བུ་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། དཔེར་ན་ཚོང་པ་རྣམས་ལ་ཚོང་ཡག་པོ་མ་བྱུང་བ་དང་། སོ་སོའི་ཆོས་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ལས་ དོན་འགྲུབ་པའི་དོན་དུ་མི་གཞན་ཞིག་ལ་རེ་བ་བརྒྱབ་ནས་དེ་མ་བྱུང་བ་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་སེམས་ལ་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོ་ཡོང་བ་སོགས་མདོར་ན་རང་གི་རེ་བའམ་འདོད་པ་གང་ཡོད་ པ་སེམས་ལ་བསམ་པ་ནང་བཞིན་མི་འགྲུབ་པའི་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྡུལ་སྣ་ཚོགས་པ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། བརྒྱད་པ་མདོར་ན་ཉེ་བར

【現代漢語翻譯】是的，有漏指的是任何會導致煩惱生起和增長的事物。在修習三苦時，道果和這些是相同的。苦苦指的是三惡道的痛苦；壞苦指的是天界的痛苦，例如富人變窮；行苦被認為是沒完沒了的工作。八苦是：第一，生苦，即處於母親子宮中的狀態，以及出生時的劇烈痛苦；第二，老苦，有很多種，例如美麗不再，身語意三者的力量衰退，即使沒有疾病也會衰老等等；第三，病苦，例如遭受刺痛和手術般的痛苦，需要進行困難的治療，以及耗盡財富等等，會產生各種不同的痛苦；第四，死苦，也有很多痛苦。例如，當必須放棄自己非常珍愛的身體和財產時，心中會產生強烈的悲傷感。特別是對於那些作惡多端的人來說，會浮現地獄的景象，產生極大的恐懼。此外，即使稍微聽聞過佛法，但未能付諸實踐的人，也會感到非常後悔。第五，怨憎會苦，無論是個人還是團體、國家，僅僅是與敵人相遇，身心都會產生各種不同的痛苦。第六，愛別離苦，當與自己的父母、親戚和愛人分離時，無論是暫時的還是永久的，心中都會產生難以忍受的悲傷。第七，求不得苦，例如商人經商不順，或者爲了實現自己世俗或宗教的目標而寄希望於他人，但未能如願，心中會產生極大的困難。簡而言之，指的是心中所想之事未能如願以償時，所產生的各種心理痛苦。第八，總而言之，接近...

【English Translation】 Yes, 'with outflows' refers to anything that causes afflictions to arise and increase. When practicing the three sufferings, the path and its fruit are the same as these. 'The suffering of suffering' refers to the suffering of the three lower realms; 'the suffering of change' refers to the suffering of the heavenly realms, such as the rich becoming poor; 'the pervasive suffering of conditioning' is recognized as endless work. The eight sufferings are: first, the suffering of birth, which is the state of being in the mother's womb, and the intense suffering at the time of birth; second, the suffering of aging, which has many aspects, such as beauty fading, the strength of body, speech, and mind declining, and aging even without illness, and so on; third, the suffering of illness, such as experiencing stabbing pains and surgery-like procedures, requiring difficult medical treatment, and the depletion of wealth, etc., which cause many different kinds of mental distress; fourth, the suffering of death, which also has many sufferings. For example, when one has to abandon one's own very cherished body and possessions, a strong feeling of grief arises in the mind. Especially for those who commit serious sins, the visions of hell appear, causing great fear. Moreover, even those who have heard a little Dharma but have not been able to put it into practice feel great regret at that time. Fifth, the suffering of meeting with enemies, whether it is for individual people or for groups and countries in general, just meeting with enemies causes many different kinds of suffering to body and mind. Sixth, the suffering of separation from loved ones, when one is separated from one's own parents, relatives, and loved ones, whether temporarily or permanently, unbearable grief arises in the mind. Seventh, the suffering of not obtaining what one desires, for example, when merchants do not have good business, or when one places hope in another person to accomplish one's worldly or religious goals but it does not happen, great difficulties arise in the mind. In short, it refers to the various mental sufferings that arise when what one thinks in one's mind does not come to fruition. Eighth, in short, approaching...

་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལོ་ཞེས་གསུངས་པ་རེད། 1-1292 ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ཟེར་ན། སོ་སོའི་གཟུགས་པོ་དང་སེམས་འདི་ཚོ་རེད། དེས་ཉོན་མོངས་པ་གཞན་དག་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྟེན་བྱེད་ཅིང་། ཁོང་ཚོ་ཡང་ཁྱབ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ ངོ་བོ་རེད། སྡུག་བསྔལ་དྲུག་ནི། དང་པོ་དགྲ་དང་གཉེན་ལ་ངེས་པ་མེད་པ། གཉིས་པ་འདོད་པས་ཚིམས་པ་མེད་པ་སྟེ་དཔེར་ན་བཟའ་བཏུང་གི་རིགས་ལ་ཅི་ཙམ་ཞིག་ལོངས་སྤྱད་ནའང་ཚིམས་ པ་མེད་པ་དང་། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་འཁྲིག་སྤྱོད་ཀྱི་ལས་ག་ཚད་ལོངས་སྤྱད་ནའང་ཚིམས་པ་མེད་པ་དེའང་སྐྱོན་རེད། གསུམ་པ་ལུས་མང་པོ་འདོར་དགོས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ནི་ངེད་ཚོ་འཁོར་བ་ལ་ ནམ་ཡོང་བའི་ཐོག་མ་ཡོད་མ་རེད། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་བྱུང་སྡོད་པ་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་མང་པོའི་ལུས་མང་པོ་བླངས་ཏེ་དོར་ཚར་ཡོད་རེད། བཞི་པ་ཚུར་ལུས་མང་པོ་བླང་དགོས་ པ་དེ་རེད། ད་དུང་ཡང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་ལས་མ་ཐར་བར་དུ་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་སྐྱེ་བ་ཚད་མེད་པ་མང་པོ་ཟམ་མ་ཆད་པར་བླང་དགོས་པའང་འཁོར་བའི་སྐྱོན་ནམ་ སྡུག་བསྔལ་ཞིག་རེད། ལྔ་པ་མཐོ་དམན་ངེས་པ་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ནི་མཐོན་པོ་དམའ་བོར་གྱུར། ཕྱུག་པོ་དབུལ་པོར་གྱུར་པ་དེ་ཚོ་རེད། དྲུག་པ་ནི་ཤི་བའི་གནས་སྐབས་ན་རང་ཉིད་གྲོགས་མེད་གཅིག་པུ་འགྲོ་དགོས་པ་དེ་རེད། ། 1-1293 དམྱལ་བ་ཚ་གྲང་དང་ཉེ་འཁོར་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། ད་སེམས་ཅན་སོ་སོའི་སྡུག་བསྔལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དེའི་ནང་ནས་དམྱལ་བ་ལ་གྲང་དམྱལ་གྱི་སྐོར་ཞུས་ན། གྲང་དམྱལ་ནི་ ས་ཆ་གངས་རི་དང་འཁྱགས་རོམས། ཁ་བ་བབ་སྡོད་ས་དེ་འདྲ། གྱོན་གོས་མེད་པ། ཁང་པ་མེད་པ་དེ་འདྲ་རེད། དམྱལ་བའི་གནས་དེ་ཚོ་ལ་སྣང་བ་ཡང་ཡོད་མ་རེད། དེ་ལ་བརྒྱད་ ཡོད་རེད། དང་པོ་ཆུ་བུར་ཟེར་བའི་གྲང་དམྱལ་བ་ནི། ཤིན་ཏུ་གྲང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ལུས་པོ་ལ་ཆུ་བུར་མང་པོ་བྱུང་བ་དང་། གཉིས་པ་ཆུ་བུར་བརྡོལ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་གྲང་དམྱལ་བ་ ནི། ཤིན་ཏུ་གྲང་བས་ལུས་ཀྱི་ཆུ་བུར་བརྡོལ་ནས་རྨར་གྱུར་པ་དང་། གསུམ་པ་ཨ་ཆུ་ཟེར་བ་ནི། ཤིན་ཏུ་གྲང་ནས་ཨ་ཆུ་ཞེས་རང་དབང་མེད་པར་སྡུག་སྐད་རྒྱག་པ་དང་། བཞི་པ་ ཀྱེ་ཧུད་ཟེར་བ་ནི། སྐད་ཤུགས་ཆུང་ཆུང་ཁ་དེ་ཙམ་གྲགས་མི་ཐུབ་མཁན་དེ་འདྲ་ཡོད། ལྔ་པ་སོ་ཐམ་ཐམ་པ་ཟེར་བ་ནི། ཁ་གྲགས་མི་ཐུབ་ཅིང་སོ་ཐམ་ཐམ་དང་ལུས་པོ་འདར་ ཤིག་ཤིག་བྱེད་པ། དྲུག་པ་ཨུཏྤལ་ལྟར་གས་པ་ནི། ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་ནང་བཞིན་གཟུགས་པོ་སྔོན་པོ་ཆགས་ནས་ཚལ་པ་མང་པོ་གས་པ། བདུན་པ་པདྨ་ལྟར་གས་པ་ནི། མེ་ཏོག་པདྨ་ནང་བཞིན་མདོག་དམར་པོ་ཕར་གོག་ནས་སྔོན་པོ་ཆགས་འགྲོ་ཞིང་དུམ་བུ་ཁ་ཤས་གས་སོང་བ། 1-1294 བརྒྱད་པ་པདྨ་ལྟར་ཆེར་གས་པ་ནི། དེ་ཡང་

【現代漢語翻譯】佛說，取蘊五者皆是苦。（蘊：skandha，梵文，集合的意思。五蘊：色蘊（rūpa-skandha），受蘊（vedanā-skandha），想蘊（saṃjñā-skandha），行蘊（saṃskāra-skandha），識蘊（vijñāna-skandha））所謂取蘊，指的是各自的身體和心識。它們是煩惱和其他痛苦的所依，並且它們也是遍行苦的自性。六種痛苦是：第一，對敵友沒有定準；第二，慾望無法滿足，例如，對於飲食，無論享用多少都無法滿足，同樣，性行為無論享受多少也無法滿足，這也是過失；第三，不得不捨棄眾多身體的痛苦，因為我們輪迴沒有開始，從無始以來就一直存在，所以已經取捨過眾多有情眾生的身體；第四，還要不斷取新的身體，因為還沒有從業和煩惱的束縛中解脫，所以每個有情都必須無間斷地取無數次的生命，這也是輪迴的過患或痛苦；第五，高低不定之苦，即高者變低，富者變貧；第六，死亡時獨自一人離去的痛苦。分別講述寒熱地獄和近邊地獄的痛苦。現在講述各個有情眾生的痛苦。其中，關於寒地獄，寒地獄是冰山、冰川和不斷下雪的地方，沒有衣服，沒有房屋。地獄的處所也沒有光明。寒地獄有八種。第一種叫做『皰』的寒地獄，由於極度的寒冷，身體上生出許多水泡；第二種叫做『皰裂』的寒地獄，由於極度的寒冷，身體上的水泡破裂變成瘡；第三種叫做『阿啾啾』的寒地獄，由於極度的寒冷，不由自主地發出『阿啾啾』的叫聲；第四種叫做『呵呵呼』的寒地獄，只能發出微弱的聲音，幾乎聽不見；第五種叫做『裂齒』的寒地獄，無法發出聲音，牙齒打顫，身體瑟瑟發抖；第六種叫做『青蓮華裂』的寒地獄，身體像青蓮花一樣變成青色，裂成許多瓣；第七種叫做『紅蓮華裂』的寒地獄，像紅蓮花一樣，紅色蔓延開來變成青色，裂成幾塊；第八種叫做『大紅蓮華裂』的寒地獄，也是如此。

【English Translation】 The Buddha said that the five aggregates of grasping are suffering. (Skandha: Sanskrit, meaning collection. The five aggregates: rūpa-skandha (form), vedanā-skandha (feeling), saṃjñā-skandha (perception), saṃskāra-skandha (mental formations), vijñāna-skandha (consciousness)) The so-called aggregates of grasping refer to our individual bodies and minds. They serve as the basis for afflictions and other sufferings, and they are also the nature of pervasive suffering. The six sufferings are: first, there is no certainty about enemies and friends; second, desires cannot be satisfied. For example, no matter how much one enjoys food and drink, one cannot be satisfied. Similarly, no matter how much one enjoys sexual activity, one cannot be satisfied, and this is also a fault; third, the suffering of having to abandon many bodies, because our samsara has no beginning. Since it has existed from beginningless time, we have taken and abandoned many bodies of sentient beings; fourth, we still have to take new bodies, because we have not been liberated from the bonds of karma and afflictions. Therefore, each sentient being must continuously take countless births, and this is also a fault or suffering of samsara; fifth, the suffering of uncertainty between high and low, that is, the high become low, and the rich become poor; sixth, the suffering of having to leave alone at the time of death. Specifically explaining the sufferings of hot and cold hells and neighboring hells. Now I will talk about the sufferings of individual sentient beings. Among them, regarding the cold hells, the cold hells are places with ice mountains, glaciers, and constant snowfall, without clothes and without houses. The places of hell also have no light. There are eight cold hells. The first is called the 'Blister' cold hell, where many blisters appear on the body due to extreme cold; the second is called the 'Blister Bursting' cold hell, where the blisters on the body burst and become sores due to extreme cold; the third is called 'Achuchu' cold hell, where one involuntarily cries 'Achuchu' due to extreme cold; the fourth is called 'Hehehu' cold hell, where one can only make a weak sound, almost inaudible; the fifth is called 'Chattering Teeth' cold hell, where one cannot make a sound, teeth chatter, and the body shivers; the sixth is called 'Blue Lotus Cracking' cold hell, where the body turns blue like a blue lotus and cracks into many petals; the seventh is called 'Red Lotus Cracking' cold hell, where the red color spreads like a red lotus and turns blue, cracking into several pieces; The eighth is called the 'Great Red Lotus Cracking' cold hell, and it is also like that.

དུམ་བུ་མང་པོ་ནང་ཁྲོལ་དང་བཅས་པ་ཚོས་གཞི་དམར་པོ་བྱས་ནས་གས་འགྲོ་བ་དེ་ཚོ་རེད། ང་ཚོ་མི་ལ་དམྱལ་བ་པ་དེ་རྣམས་ ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དེ་དག་སྐར་མ་གཅིག་ལ་བྱུང་བ་ཡིན་ནའང་ཤི་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་དམྱལ་བའི་སེམས་ཅན་དེ་རྣམས་རང་རང་གི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ཤི་རྒྱུ་མེད་པར་ཡུན་རིང་པོ་ གཅིག་སྡོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཚ་དམྱལ་བརྒྱད་ལས་དང་པོ་ཡང་སོས་ནི། སེམས་ཅན་དེ་ཚོ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། སྐྱེ་ཚར་དུས་དེ་ན་ཡོད་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཕན་ཚུན་དགྲ་ཤ་སྟག་ ཏུ་མཐོང་ཞིང་ལག་པར་རང་བཞིན་གྱིས་མཚོན་བྱུང་སྟེ་གཅིག་གིས་གཅིག་གསོད་རེས་བྱེད་ཅིང་། དངོས་སུ་ཤི་ཡི་ཡོད་མ་རེད་དེ་ཏོག་ཙམ་བརྒྱལ་འགྲོ་བ་དང་། ཡང་ཡར་སོས། ཡང་སྔར་བཞིན་ཕན་ཚུན་ གསོད་རེས་བྱེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་འདྲའི་རིགས་མྱོང་བཞིན་གནས་པ་དང་། གཉིས་པ་ཐིག་ནག་ནི། དམྱལ་བའི་ལས་བྱེད་རྣམས་ཀྱིས་ལུས་པོ་ལ་ཐིག་མང་པོ་བརྒྱབ་ནས་སྟ་རེ་བསྣུན་ཏེ་གཤགས་ཀྱི་ཡོད་ རེད། གསུམ་པ་བསྡུས་འཇོམས་ཟེར་བ་ནི། རི་དུད་འགྲོའི་གདོང་པ་འདྲ་པོ་དེ་འདྲའི་བར་ལམ་ན་ཡང་ཡང་དམྱལ་བའི་ལས་བྱེད་རྣམས་རྒྱུགས་ཏེ་དེ་གཉིས་བར་ལམ་འཐབ། ཁྲག་འབབ་པ་ལ་སོགས་པ་ཁ་ཤས་ཡོད་ས་རེད། 1-1295 བཞི་པ་ངུ་འབོད་ཟེར་བ་ནི། ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པ་སྒོ་མེད་པ་མེ་འབར་བ་གཅིག་གི་ནང་བསྲེགས་ནས་ངུ་སྐད་བརྒྱབ་པ་དེ་རེད། ལྔ་པ་ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་ཟེར་བ་ནི། ཁང་པ་ཉིས་ རིམ་ནང་ཚུད་ནས་སྔོན་མའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཆེ་ཙམ་མྱོང་བ་ཞིག་ཡོད། དྲུག་པ་ཚ་བ་དང་བདུན་པ་རབ་ཏུ་ཚ་བ་ཟེར་བ་དེ་ལྕགས་ཀྱི་གསལ་ཤིང་རྩེ་གསུམ་པ་གཅིག་ཡོད་པ་དེའི་ རྩེ་ལ་བསྐོན་ནས་མནར་གཅོད་བྱེད་པ་དེ་རེད། བརྒྱད་པ་མནར་མེད་ཟེར་བ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་ཤོས་རེད། དམྱལ་བའི་ལུས་དང་མེ་གཉིས་ཁྱད་པར་དབྱེ་མི་ཐུབ་པའི་རང་བཞིན་ཅན། སྡུག་བསྔལ་ ཆེ་ཤོས་མྱོང་དགོས་པ་དེ་ཡིན་པ་རེད། སྤྱིར་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་རིགས་མང་པོ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ལྕགས་བསྲེགས་ཀྱི་དུམ་བུ་ཟ་དགོས་པ། ལྕགས་བཞུས་པའི་ཁུ་བ་འཐུང་དགོས་པ། ཁ་ཤས་ ལྕགས་མེ་འབར་བའི་ལྕགས་ལེབ་ཀྱི་ནང་དུ་ལུས་དྲིལ་བ། ཁ་ཤས་ལྕགས་མེ་འབར་བར་ཐག་པས་བསྡམས་པ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཡོད་རེད། ཉེ་འཁོར་བ་ཟེར་བ་དེ་ནི་ཚ་དམྱལ་གྱི་འཁོར་ རེད། ཚ་དམྱལ་བརྒྱད་པོའི་རེ་རེའི་འཁོར་ལ་ཕྱོགས་བཞི་ལ་སྡུག་བསྔལ་མི་འདྲ་བ་བཞི་བཞི་བྱས་པས་བཅུ་དྲུག་ཡོད་རེད། མེ་མ་མུར་ཟེར་བ་ནི། མེ་འདག་གི་ནང་ལ་འགྲོ་ནས་གཟུགས་པོ་འཚིག་འགྲོ་བ་དེ་འདྲ་ཞིག་ཡོད། 1-1296 གཉིས་པ་རོ་མྱགས་ཀྱི་འདམ་ཟེར་བ་ནི། རོ་རུལ་སོང་བ་དེའི་ནང་ལ་འགྲོ་སྐབས་དྲི་མ་ངན་པ་ཁ་བ། དེའི་ནང་ལ་འབུ་ཡོད་རེད། འབུ་དེས་ལུས་པོ་ཕུག་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། གསུམ་ པ་མཚ

【現代漢語翻譯】那些被染成紅色的、佈滿內臟的碎塊會裂開。即使是地獄眾生所受的痛苦，哪怕只持續一瞬間，也會讓人死去。然而，由於地獄眾生的業力，他們不會輕易死去，而是要忍受漫長的時間。八熱地獄中的第一個是『復活』地獄：眾生在那裡不斷地死去又復生。當他們復生后，會互相視為仇敵，手中自然而然地出現武器，互相殘殺。雖然實際上並沒有死去，但會昏厥片刻，然後再次復活，像之前一樣互相殘殺，經歷著這樣的痛苦。第二個是『黑繩』地獄：地獄的獄卒會在眾生的身體上畫上許多黑線，然後用斧頭劈開他們。第三個叫做『聚集摧毀』地獄：在形似動物頭部的山之間，地獄的獄卒反覆奔跑，讓眾生在兩山之間被擠壓，鮮血四濺。第四個叫做『嚎叫』地獄：眾生被焚燒在一個沒有門的鐵房子里，發出嚎叫。第五個叫做『大嚎叫』地獄：眾生被關在兩層樓的房子里，遭受比之前更強烈的痛苦。第六個『熱』地獄和第七個『極熱』地獄：眾生被串在三叉戟的尖端上，遭受折磨。第八個『無間』地獄：這是最痛苦的地獄。地獄眾生的身體和火焰無法區分，他們必須承受最大的痛苦。總的來說，地獄的痛苦有很多種，例如，必須吃燒紅的鐵塊，喝熔化的鐵水，有些人被包裹在燃燒的鐵板中，有些人被燃燒的鐵鏈捆綁等等。近邊地獄是熱地獄的周邊環境。八個熱地獄的每一個，其周邊都有四個方向，每個方向都有四種不同的痛苦，總共十六種。『火灰坑』地獄：眾生進入火灰坑中，身體被燒燬。第二個是『腐尸泥』地獄：當衆生進入腐爛的屍體泥中時，會聞到難聞的氣味，裡面還有蟲子，這些蟲子會鉆進他們的身體。第三個是...

【English Translation】 Those red-colored pieces with internal organs that crack open. Even if the suffering of those hell-beings lasted only a moment, they would die. However, due to the karma of those hell-beings, they do not die easily but endure for a long time. The first of the eight hot hells is the 'Reviving' hell: those beings are constantly born and reborn. When they are reborn, they see each other as enemies, and weapons naturally appear in their hands, and they kill each other. Although they do not actually die, they faint for a moment and then revive, and continue to kill each other as before, experiencing such suffering. The second is the 'Black Line' hell: the hell's workers draw many black lines on the bodies of the beings and then split them open with axes. The third is called the 'Gathering and Crushing' hell: between mountains that resemble the faces of animals, the hell's workers repeatedly run, causing the beings to be crushed between the two mountains, with blood splattering everywhere. The fourth is called the 'Howling' hell: beings are burned inside a doorless iron house, emitting howls. The fifth is called the 'Great Howling' hell: beings are trapped inside a two-story house, experiencing even greater suffering than before. The sixth, 'Hot' hell, and the seventh, 'Very Hot' hell: beings are impaled on the tips of a three-pronged iron skewer and tortured. The eighth, 'Uninterrupted' hell: this is the most painful hell. The bodies of the hell-beings and the fire are indistinguishable, and they must endure the greatest suffering. In general, there are many kinds of hellish suffering, such as having to eat red-hot iron pieces, drinking molten iron, some being wrapped in burning iron plates, some being bound by burning iron chains, and so on. The surrounding hells are the environment around the hot hells. Each of the eight hot hells has sixteen sufferings in four directions, with four different sufferings in each direction. The 'Ash Pit' hell: beings enter a pit of ashes and their bodies are burned. The second is the 'Carrion Mud' hell: when beings enter the decaying corpse mud, they smell a foul odor, and there are worms inside, which bore into their bodies. The third is...

ོན་ཆའི་སྐོར་རེད། སྤུ་གྲིའི་ལམ་ཟེར་དུས་རལ་གྲི་མང་པོ་ཡར་སློང་བསྡད་པའི་ལམ། དེ་ན་རྐང་པ་མར་བཞག་ན་འབིགས་འགྲོ་མཁན། རྐང་པ་ཡར་ལེན་དུས་སོས་འགྲོ་བ་དེ་འདྲ་གཅིག་ ཡོད་རེད། དེ་ནས་རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ཚལ་ཟེར་བ་ཞིག་ཡོད་པ་ནགས་ཚལ་དེའི་ཡལ་ག་དེ་ཚོ་མཚོན་ཆ་རེད། དེ་ཚོ་རང་གི་ཐོག་ལ་བབ་ནས་སྡུག་བསྔལ་ཚད་མེད་པ་མྱོང་གི་ ཡོད། ཡང་མཚོན་ཆའི་རི་བོའམ་ཤལ་མ་ལ་ཡི་སྡོང་པོ་ཟེར་བ་ཞིག་ཡོད། དེ་ན་ལོག་གཡེམ་བྱེད་མཁན་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆགས་ཞེན་ཆེན་པོ་བྱེད་མཁན་དེ་ཚོ་དེར་སྐྱེས་ཏེ་རི་དེའི་རྩ་ བ་ནས་སོ་སོས་འདོད་ཆགས་བྱེད་སའི་བུད་མེད་དེ་དེར་ཡོད་པའི་སྣང་བ་འཆར། སོ་སོས་ད་ལྟ་ཆགས་ཞེན་ཆེན་པོ་བྱེད་སའི་ལོངས་སྤྱོད་དེ་ཚོ་དེ་ན་ཡོད་པའི་སྣང་བ་འཆར། དེ་ན་ ཕྱིན་ཏེ་རྩ་བ་ན་སླེབས་དུས་ཁྱི་ཆེན་པོ་གཅིག་གིས་ཟ་ཡི་ཡོད་རེད། རི་དེ་ནས་ཡར་འགྲོ་དུས་ཡལ་ག་དེ་ཚོ་ཁ་ཐུར་དུ་བསྟན་ཏེ་གཟུགས་པོ་ཕུག ཡང་སྔ་མའི་བུད་མེད་དེ་རི་མགོ་ལ་ཡོད་པའི་སྣང་བ་འཆར་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། 1-1297 ཐོག་ཁ་ལ་སླེབས་དུས་དེ་ཚོའི་ཤུལ་ཡང་ཡོད་མ་རེད། དེ་རུ་བྱ་ཆེན་པོ་གཅིག་བསྡད་ཡོད་རེད། དེས་ཀླད་པ་དང་མིག་སོགས་བྲུ་ཡི་ཡོད་རེད། ཡང་ཆགས་ཡུལ་དང་ལོངས་སྤྱོད་དེ་ཚོ་གཤམ་ ལ་ཡོད་པའི་སྣང་བ་འཆར། ཡང་གཤམ་ལ་མར་ཡོང་དུས་མཚོན་ཆ་དེ་ཚོ་ཁ་གྱེན་ལ་བསྟན། དེ་འདྲའི་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་པ་ཞིག་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་ཉི་ཚེ་བའི་དམྱལ་བ་ཟེར་ བ་གཅིག་ཡོད་རེད། དེ་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་བའི་གྲས་རེད། དེ་དམྱལ་བའི་གནས་དང་མི་ཡི་གནས་གང་སར་ཡོད་རེད། ཉིན་མོ་བདེ་པོ་ཡིན་པ་དང་མཚན་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པ་དེ་འདྲ་ཡོད་རེད།ཡི་ དྭགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་པ། གཉིས་པ་ཡི་དྭགས་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ཡི་དྭགས་དེ་ལ་རིགས་མི་འདྲ་བ་གསུམ་ཡོད་རེད། སྤྱིར་བཏང་ཡི་དྭགས་ལ་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་སྡུག་ བསྔལ་ཆེན་པོ་བཞི་ཡོད་རེད། དང་པོ། ཡི་དྭགས་ལ་བཀྲེས་སྐོམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་། གཉིས་པ། འཇིགས་སྐྲག་ཆེན་པོ་དཔེར་ན་མི་མཚོན་ཆ་ཁྱེར་མཁན་འདྲ་པོ་མཐོང་ན་ཞེད་སྣང་ཆེན་པོ་བྱེད་ཀྱི་ ཡོད་པ་དང་། གསུམ་པ། ཟ་མ་འཚོལ་བའི་དོན་དག་ལ་གཟུགས་པོ་ཡག་པོ་མེད་ཅིང་ཐག་རིང་པོ་འགྲོ་དགོས་པ་སོགས་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་དམིགས་བསལ་ཚ་གྲང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཡོད་རེད། 1-1298 བཞི་པ། དཔེར་ན་དགུན་ཁར་ཉི་མ་ཡང་གྲང་མོ་ཆགས། དབྱར་ཁར་ཟླ་བ་ཡང་ཚ་པོ་ཆགས་སོང་བ་ལྟ་བུ། དེ་འདྲའི་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་བཞི་ཡོད་རེད། ཡི་དྭགས་རིགས་གཅིག་ཟ་མ་འདྲ་ པོ་མཐོང་བྱུང་ན་ཡང་མཚོན་ཆ་ཁྱེར་མཁན་འདྲ་པོས་བཀག་སྟེ་མི་གཏོང་བ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། རིགས་གཅིག་ལ་དེ་འདྲ་འགོག་མཁན་མེད་ནའང་གཟུགས་པོ་རང་བཞི

【現代漢語翻譯】這是關於熱地獄的內容。所謂的『刀劍之路』，指的是豎立著許多刀劍的道路。如果腳踩上去，就會被刺穿。抬起腳時，傷口又會癒合，就是這樣一種景象。然後是所謂的『刀葉森林』，那片森林的樹枝都是武器。如果那些武器落在自己身上，就會感受到無盡的痛苦。還有所謂的『武器山』或『舍摩離樹』。那些犯邪淫和對享樂有強烈執著的人會轉生到那裡，從山腳下，他們會看到自己渴望的女人。他們會看到自己現在執著享樂的那些事物就在那裡。於是他們前去，當到達山腳時，會被一隻大狗吃掉。當從山上往上爬時，樹枝會朝下刺穿他們的身體。然後，他們又會看到之前的女人在山頂上。當到達山頂時，什麼也不會留下。那裡棲息著一隻大鳥，它會啄食他們的腦髓和眼睛。然後，他們又會看到自己渴望的對象和享樂在山下。當他們再次下山時，武器會朝上。他們會遭受各種各樣的痛苦。然後是所謂的『近邊地獄』，這是一種痛苦較小的地獄。它存在於地獄道和人道等任何地方。白天可能過得舒適，但夜晚卻充滿痛苦。下面講述餓鬼的痛苦。接下來要講的是關於餓鬼的內容。餓鬼有三種不同的型別。一般來說，餓鬼有很多痛苦。其中有四大痛苦。第一，餓鬼遭受飢渴的痛苦；第二，極度恐懼，例如看到拿著武器的人會感到非常害怕；第三，爲了尋找食物，身體虛弱，需要長途跋涉等等，面臨巨大的困難；此外，還有特殊的寒熱之苦。第四，例如冬天太陽也變得寒冷，夏天月亮也變得炎熱。有這樣四大痛苦。有一種餓鬼，即使看到了食物，也會被拿著武器的人阻攔，無法得到食物。另一種餓鬼，雖然沒有人阻攔，但身體本身...

【English Translation】 This is about the Hot Hells. The so-called 'Sword Road' refers to a road where many swords are erected. If you step on it, you will be pierced. When you lift your foot, the wound heals, it is such a scene. Then there is the so-called 'Sword-Leaf Forest', the branches of that forest are all weapons. If those weapons fall on oneself, one will experience endless suffering. There is also the so-called 'Weapon Mountain' or 'Shimbali Tree'. Those who commit adultery and have strong attachments to enjoyment will be reborn there, and from the foot of the mountain, they will see the woman they desire. They will see that the enjoyments they are now attached to are there. So they go there, and when they reach the foot of the mountain, they are eaten by a large dog. When climbing up the mountain, the branches point downwards and pierce their bodies. Then, they will see the previous woman on the top of the mountain again. When they reach the top of the mountain, nothing will be left. There is a large bird perched there, which pecks at their brains and eyes. Then, they will see the objects of their desire and enjoyment below. When they come down again, the weapons point upwards. They will experience all kinds of suffering. Then there is the so-called 'Neighborhood Hell', which is a lesser suffering hell. It exists everywhere, in the hell realm and the human realm. The day may be comfortable, but the night is full of suffering. The following describes the suffering of the Pretas. Next, I will talk about the Pretas. There are three different types of Pretas. Generally speaking, Pretas have a lot of suffering. Among them, there are four great sufferings. First, Pretas suffer from hunger and thirst; second, extreme fear, such as being very afraid of seeing someone carrying a weapon; third, in order to find food, the body is weak and they have to travel long distances, etc., facing great difficulties; in addition, there are special sufferings of heat and cold. Fourth, for example, in winter the sun also becomes cold, and in summer the moon also becomes hot. There are such four great sufferings. There is one type of Preta, even if they see food, they are blocked by someone carrying a weapon and cannot get it. Another type of Preta, although no one blocks them, the body itself...

ན་གྱིས་སྐྱོ་པོ་དང་མིག་ཧ་ཅང་ ཆུང་ཆུང་། ཁབ་ཀྱི་མིག་ཙམ་མ་གཏོགས་ཡོད་མ་རེད། མགྲིན་པ་སྐྲ་ཙམ། གྲོད་པ་ཆེན་པོ་ལུང་པ་ཙམ། རྐང་པ་དེ་ཚོ་རྩ་ཉག་ཙམ་མ་གཏོགས་ཡོད་མ་རེད། དེར་བརྟེན་ཟ་མ་ངན་ངོན་ མི་གཙང་བ་འདྲ་པོ་གཅིག་ཐོབ་ནའང་སེར་སྣ་གོམས་པའི་དབང་གིས་དང་པོ་དེ་ཟ་མི་བྲ། གཅིག་ཟོས་ནའང་ཁ་ནང་མ་ཆུད། མིད་པའི་ནང་མ་ཐར། ཁོག་པའི་ནང་སླེབས་ནའང་ཁོག་པ་ཤིན་ ཏུ་ཆེ་བས་ཕན་ཐོགས་ཡོད་མ་རེད། ཡང་རིགས་གཅིག་ལ་ཟ་མ་དེ་གྲོད་པ་ནང་ཕྱིན་ན་མེ་འབར་འགྲོ་མཁན་གྱི་རིགས་གཅིག་ཡོད་རེད། ཡི་དྭགས་དེ་ཚོས་ཤིང་འབྲས་བུ་ཡོད་མཁན་དེ་འདྲ་ མཐོང་ན་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་ཤིང་དེ་སྐམ་པོ་ཆག་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། ཁ་ཤས་ཆུ་ཆེན་པོ་དེ་འདྲ་མཐོང་དུས་ཆུ་དེ་སྐམ་པོ་ཆག་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། ཁ་ཤས་རྣག་ལ་འགྱུར་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། 1-1299 ཡི་དྭགས་སུ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ནི་སྤྱིར་བཏང་ཁ་སང་ལས་རྒྱུ་འབྲས་སྐབས་བཤད་པ་ལྟར་སེར་སྣས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད།དུད་འགྲོའི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་པ། དུད་འགྲོའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དུད་འགྲོ་མང་ཆེ་ བའི་གནས་ནི་རྒྱ་མཚོ་རེད། རྒྱ་མཚོའི་ནང་དུད་འགྲོའི་རིགས་མང་པོ་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་ལ་སྤྱི་ཡོངས་ནས་གྲོགས་ལ་ངེས་པ་མེད་པ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་ཡོད་རེད། ཁྱད་པར་དུ་དུད་ འགྲོའི་དམིགས་བསལ་སྡུག་བསྔལ་ནི་དུད་འགྲོ་གཅིག་གིས་གཅིག་ཟ་བ་དེ་རེད། ཆེན་པོ་གཅིག་གིས་ཆུང་ཆུང་མང་པོ་མཉམ་དུ་གསོན་པོ་ཟ་བ། ཆུང་ཆུང་མང་པོས་རུབ་བརྒྱབ་སྟེ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཟ་ བ། ཁ་འཐོར་བའི་དུད་འགྲོ་ནི་ལྷ་དང་མི་ཡི་ལུང་པ་ལ་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་དཔེར་ན་རི་དྭགས་ཤ་བ་ལྟ་བུ་རྟག་པར་ཞེད་སྣང་དང་དངངས་སྐྲག་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། མི་ཕལ་ ཆེར་བློ་མི་བདེ་བ་ཡོད་རེད། ཁྱི་ཕལ་ཆེར་ལྟོགས་པོ་ཡོད་རེད། རི་དྭགས་ཕལ་ཆེར་ཞེད་སྣང་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད་ཅེས་གཅིག་གིས་གསུངས་འདུག མི་ཡི་བདག་བཟུང་བྱེད་པའི་དུད་འགྲོ་དེ་ཚོ་ནི་ བདག་པོས་ལས་ཀ་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་བསྐུལ་ཏེ་ཐ་མར་གསོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དུད་འགྲོ་དེ་ཚོགསོད་མཁན་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་ཡོད་རེད། ཤ་དང་པགས་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཏུ་ཁོ་རང་ཚོ་ནང་ཁུལ་དང་། 1-1300 མི་ཡིས་ཀྱང་གསོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དུད་འགྲོའི་རིགས་མང་པོ་ལ་སོ་སོ་རང་ཉིད་སྲུང་སྐྱོབ་བྱ་རྒྱུའི་ཁང་པ་དང་མཚོན་ཆ་སོགས་ཡོད་མ་རེད། མི་ཡི་ཟ་མ་ལེགས་ཤོས་དེ་ཤ་ཡིན་སྟབས་ དུད་འགྲོ་རྣམས་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་མཐོང་ཆོས་རེད།མི་ཡི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་པ། ད་མི་ཡི་སྡུག་བསྔལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ང་རང་ཚོ་མི་ལ་རིགས་དྲུག་གི་སྡུག་བསྔལ་འདྲ་པོ་ཆ་ཚང་ ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཚ་གྲང་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་། དེའི་སྟེང་ལ་མི་གཞན་དག་གིས་གསོད་པ། གཏུབ་པ། མེ་ལ་སྲེག་པ་ལ་སོགས་པ་དམྱལ་བ་དང་ཆ་འདྲ་བ

【現代漢語翻譯】夜叉（藏文：ཡི་དྭགས་，含義：餓鬼）的身體非常消瘦，眼睛非常小，像針眼一樣。脖子像頭髮絲一樣細，肚子卻像山谷一樣大。腿也細得像根一樣。因此，即使得到一點點骯髒的食物，由於長期的吝嗇習氣，一開始也吃不進去。即使吃進去一點，也進不了嘴裡，無法通過喉嚨，即使到了肚子里，因為肚子太大了，也沒有什麼用處。還有一種夜叉，食物進入肚子後會燃燒起來。夜叉看到有果實的樹，僅僅是看到，樹就會枯萎。有些夜叉看到大水，水就會乾涸，有些會變成膿血。轉生為夜叉的原因，通常就像昨天在講因果時說的那樣，是由於吝嗇。下面講述畜生的痛苦。接下來要講的是畜生。大多數畜生居住在海洋中。海洋中有各種各樣的畜生。它們普遍都有很多痛苦，比如沒有朋友等等。特別是，畜生最特別的痛苦是互相殘食。大的吃小的，很多小的合起來吃大的。分散的畜生生活在天和人的地方。其中，比如鹿，總是非常害怕和恐懼。大多數人都不快樂，大多數狗都飢餓，大多數野生動物都非常害怕，有人這樣說過。被人類擁有的畜生，主人會強迫它們做艱苦的工作，最後還會殺死它們。殺死畜生的人非常多，爲了肉和皮等等，它們互相殘殺，人類也會殺死它們。很多畜生沒有保護自己的住所和武器等等。因為人類最好的食物是肉，所以畜生們面臨著巨大的困難，這是顯而易見的。下面講述人類的痛苦。現在要講的是人類的痛苦。我們人類有六道輪迴的痛苦。例如，有寒冷和炎熱的痛苦，而且還會被其他人殺死、砍伐、焚燒等等，這些都和地獄很相似。

【English Translation】 The pretas (Tibetan: ཡི་དྭགས་, meaning: hungry ghosts) are very emaciated, with very small eyes, no bigger than the eye of a needle. Their necks are as thin as a strand of hair, but their bellies are as large as a valley. Their legs are as thin as roots. Therefore, even if they get a little bit of dirty food, they can't eat it at first due to their habitual stinginess. Even if they eat a little, it doesn't enter their mouths, can't pass through their throats, and even if it reaches their stomachs, it's of no use because their stomachs are too big. There is also a type of preta whose food burns when it enters their stomachs. When pretas see a tree with fruit, just by seeing it, the tree will wither. Some pretas see a large body of water, and the water will dry up, and some will turn into pus and blood. The cause of being born as a preta is generally due to stinginess, as mentioned yesterday when discussing cause and effect. Now, I will talk about the suffering of animals. Next, I will talk about animals. Most animals live in the ocean. There are many kinds of animals in the ocean. They generally have a lot of suffering, such as having no friends, etc. In particular, the most special suffering of animals is that they eat each other. The big ones eat the small ones, and many small ones combine to eat the big ones. Scattered animals live in the lands of gods and humans. Among them, for example, deer are always very afraid and frightened. Most people are unhappy, most dogs are hungry, and most wild animals are very afraid, someone said. Animals owned by humans are forced by their owners to do hard work and are eventually killed. There are many people who kill animals. For the sake of meat and skin, etc., they kill each other, and humans also kill them. Many animals do not have houses or weapons to protect themselves. Because the best food for humans is meat, it is obvious that animals face great difficulties. Now, I will talk about the suffering of humans. Now I will talk about the suffering of humans. We humans have all the sufferings of the six realms of reincarnation. For example, there is the suffering of cold and heat, and also being killed, cut, burned, etc. by other people, which is very similar to hell.

འི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཡི་དྭགས་ཀྱི་ སྡུག་བསྔལ་དང་ཆ་འདྲ་བ་བཀྲེས་སྐོམ་དང་། དུད་འགྲོའི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཆ་འདྲ་བ་གཞན་གྱི་དབང་ཡོད་དང་། ཕྱུག་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ལས་ཀ་ལ་བཀོལ་བའི་བཀོལ་སྤྱོད་ཡོད་རེད། ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་སྡུག་ བསྔལ་དང་ཆ་མཚུངས་པ་འཐབ་རྩོད་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་སྒེར་དང་སྒེར་འཁྲུགས་པ་རྒྱག་པ་དང་། རྒྱལ་ཁབ་དང་རྒྱལ་ཁབ་དམག་འཁྲུགས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལྷ་ཡི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཆ་འདྲ་བ་མཐོན་པོ་ དམའ་རུ་འགྲོ་བ་ལྟ་བུ་དང་། གཞན་ཡང་མི་རྒྱུ་དང་གོ་གནས་ཆེ་བ་རྣམས་ལ་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་བ་དང་། སྐྱོ་བ་རྣམས་ལ་ལུས་སམ་གཟུགས་པོའི་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་བ་དང་མང་བ་ཡོད་རེད། 1-1301 དངོས་གནས་བྱས་ན་ཚང་མ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པ་རེད། དེ་ཡང་དཔེར་ན་ཚེ་ཐུང་ན་ཡུན་ཐུང་དྲགས་པའི་སྡུག་བསྔལ། ཚེ་རིང་ན་རྒས་པའི་སྡུག་བསྔལ། དབུལ་པོ་ཡིན་ན་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོ་འདུག་ དྲན་གྱི་ཡོད་རེད། ཕྱུག་པོ་ཡིན་ནའང་དཀའ་ངལ་ཡོད་རེད། ཟག་བཅས་ཀྱི་ཆོས་རེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་རེ་དང་སྡིག་པ་རེ་ཡོད་རེད། མི་མང་ན་རྙོག་དྲ་མང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཉུང་ན་རོགས་ པ་ཉུང་དྲགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལྟ་བུ། འགྲོ་ནའང་སྡུག་བསྔལ་རེད། སྡོད་ནའང་སྡུག་བསྔལ་རེད། དཔེར་ན་འགྲོ་དྲགས་དུས་བསྡད་ན་སྤྲོ་བོ་ཡོད་རེད་དེ། དེ་བདེ་བ་མ་རེད། སྡུག་བསྔལ་བརྗེ་ལེན་བྱེད་ པ་ལ་སྤྲོ་སྣང་འཆར་གི་ཡོད་རེད། སྡོད་པ་དེ་དངོས་གནས་ཀྱི་བདེ་བ་ཡིན་ན་ག་ཚོད་སྡོད་ནའང་བདེ་རུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད་དེ། ཡུན་རིང་སྡོད་དྲགས་ན་དཀའ་ངལ་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་ རེད། དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བའང་དེ་འདྲ་རང་རེད། མདོར་ན་ཚང་མ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་རེད། དཔེར་ན་ང་ཚོས་སྡུག་བསྔལ་སྲུང་སྐྱོབ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེའི་དོན་དུ་ང་ཚོས་བྲེལ་བ་བྱེད་ ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཟ་མ་ཟོས་པའི་རྗེས་སུ་ཆུ་ཚོད་གཉིས་གསུམ་ནས་གྲོད་པ་ལྟོགས་ཚར་ཡོད་རེད། ཟ་མ་ཟོས་པ་དེ་ཡུན་རིང་སྡོད་ཀྱི་མ་རེད། ཡང་ཟ་མ་ཟོས་པ་དེ་ག་རང་གིས་དཀའ་ལས་སྤྲོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1302 ཚ་གྲང་ལ་ཆ་བཞག་ན་དུག་ལོག་གི་དཀའ་ངལ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། མདོར་ན་ང་ཚོས་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྲུང་སྐྱོབ་བྱེད་པའི་ལས་ཀ་རྐྱང་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། མདོར་བསྡུས་ན་སྐྱིད་པོ་ག་ ཚད་ཡིན་ནའང་འདུས་བྱས་མཐའ་བཞི་ལས་མ་འདས་པ་གསུངས་པ་རེད། དེའི་དོན་ནི་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མཐའ་བཞི་ལས་འགྲོ་ས་ཡོད་མ་རེད། མཐའ་བཞི་ནི་སྐྱེ་བའི་མཐའ་མ་འཆི་རྒྱུ་རེད། ཚུར་ འདུས་པའི་མཐའ་མ་འབྲལ་བ་དང་། བསགས་པའི་མཐའ་མ་འཛད་ཟེར་བ་དངུལ་ལྟ་བུ་རྒྱུ་ནོར་ག་ཚོད་གསོག་སྡོད་ནའང་རྗེས་མ་གཏན་གཏན་རྫོགས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། བརྩིགས་པའི་མཐའ་མ་འགྱེལ་ཟེར་བ་ ཁང་པ་ལྟ་བུ་བརྩིགས་པ་དེ་ཚོ་རྗེས་མ་འཇིག་འགྲོ་ག

【現代漢語翻譯】地獄的痛苦，與餓鬼的痛苦相似，如飢渴；與畜生的痛苦相似，受制於他人；富人被驅使勞動，遭受剝削。非天（梵文：Asura，阿修羅）的痛苦，類似於鬥爭的痛苦，個人之間、個人與群體之間發生衝突，國家與國家之間發生戰爭。天人的痛苦，類似於從高處墜落；此外，有權有勢的人遭受精神上的痛苦，而窮人則遭受身體上的痛苦。實際上，一切皆是痛苦。例如，壽命短有壽命太短的痛苦，壽命長有衰老的痛苦。貧窮有貧窮的痛苦，富有也有富有的痛苦。有漏之法皆有其痛苦和罪過。人多有紛爭多的痛苦，人少有幫助少的痛苦。行走是痛苦，停留也是痛苦。例如，走得太久，停留時會感到愉快，但這並非真正的快樂，而是在痛苦的交換中產生快感。如果停留是真正的快樂，那麼無論停留多久都應該感到快樂，但停留太久也會感到困難。行走也是如此。總之，一切皆是痛苦的本質。例如，我們守護著痛苦，為此而忙碌。例如，飯後兩三個小時，肚子又餓了。食物不會停留太久，而且吃東西本身也會帶來麻煩。冷熱交替會引起疾病。總之，我們只是在做守護痛苦的工作。簡而言之，無論多麼快樂，都無法超越有為法的四種邊際。這意味著一切有為法都無法逃脫四種邊際：生之盡頭是死亡，聚集之盡頭是分離，積累之盡頭是耗盡（例如，無論積累多少財富，最終都會耗盡），建造之盡頭是崩塌（例如，建築物最終會倒塌）。

【English Translation】 The suffering of hell, similar to the suffering of pretas (hungry ghosts), such as hunger and thirst; the suffering of animals, similar to being under the control of others; the rich are driven to work and exploited. The suffering of Asuras (demigods), similar to the suffering of struggle, conflicts between individuals, between individuals and groups, and wars between countries. The suffering of gods, similar to falling from a high place; in addition, those with power and status suffer mental anguish, while the poor suffer physical pain. In reality, everything is suffering. For example, short life has the suffering of being too short, long life has the suffering of aging. Poverty has the suffering of poverty, and wealth also has the suffering of wealth. Defiled dharmas (conditioned phenomena) each have their suffering and sin. Many people have the suffering of many disputes, and few people have the suffering of too little help. Walking is suffering, and staying is also suffering. For example, if you walk for too long, you will feel happy when you stay, but this is not true happiness, but pleasure arises in the exchange of suffering. If staying is true happiness, then no matter how long you stay, you should feel happy, but staying too long will also cause difficulties. Walking is the same. In short, everything is the nature of suffering. For example, we protect suffering, and we are busy for this. For example, two or three hours after eating, the stomach is hungry again. Food does not stay for long, and eating itself causes trouble. Alternating hot and cold can cause illness. In short, we are only doing the work of protecting suffering. In short, no matter how happy, it is said that it cannot go beyond the four limits of conditioned phenomena. This means that all conditioned phenomena cannot escape the four limits: the end of birth is death, the end of gathering is separation, the end of accumulation is exhaustion (for example, no matter how much wealth is accumulated, it will eventually be exhausted), and the end of construction is collapse (for example, buildings will eventually collapse).

ི་རེད་གསུངས་པ་རེད།ལྷ་ཡི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་པ། ད་ལྷ་ཡི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་ཀྱི་ཡིན། ལྷ་ལ་རིགས་གཉིས་ཡོད། རིགས་ཁ་ཤས་དཔལ་ འབྱོར་དང་འདོད་ཡོན་ཚང་མ་མི་དང་འགྲན་རྒྱུ་མེད་པ་དེ་འདྲ་ཡོད་པས་སྐྱིད་པོ་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་དེ་ལའང་དཀའ་ངལ་ཡོད་རེད། ལྷ་མ་ཡིན་དང་འཁྲུགས་པ་བརྒྱབ་ནས་སྡོད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ རེད། ལྷ་ཁ་ཤས་དབུལ་པོ་ཡོད་རེད། པུས་མོ་མིན་པ་ཅ་ལག་གཞན་མེད་པ་ཐ་ན་དེ་འདྲའི་རིགས་ཀྱི་དཀའ་ངལ་ཡོད་མཁན་ཀྱང་ཡོད། ཤི་དུས་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་ཡོད་རེད། ཤི་རྟགས་གཟུགས་མི་མཛེས་པ་ཆགས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། 1-1303 མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་རྙིང་པ་ཆགས་པ་ལྟ་བུ་ཤི་རྟགས་བཅུ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་འདྲ་བྱུང་ན་རང་གི་གྲོགས་དེ་ཚོས་བློས་གཏོང་གི་ཡོད་རེད། རྒྱང་རིང་པོ་ནས་མེ་ཏོག་སྤྲད། ག་ ལེ་ཕེབས་ཟེར་བ་འདྲ་པོ་བྱས། དེ་ནས་སོ་སོའི་གྲོགས་པོ་དང་གྲོགས་མོ་དེ་ཚོ་གཞན་དག་མཉམ་དུ་འགྲོ་བ་མཐོང་དུས་སོ་སོ་ཤི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ཤེས། དེ་འདྲ་ཡིན་སྟབས་སེམས་ལ་དཀའ་ ངལ་ཧ་ཅང་ཆེན་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དམྱལ་བའི་ལུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཀྱང་ལྷའི་འཆི་ཁའི་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཆེ་བ་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་ཉི་མ་ཁ་ཤས་ ཙམ་གྱི་རིང་མ་རེད། མི་ཡི་ཚེ་ཚད་ལྟ་བུ་བྱས་ན་ལོ་སྟོང་ཕྲག་མང་པོ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དེ་མྱོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཁམས་གོང་མ་ལ་ལྷ་ཟེར་མཁན་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་ལ་སྡུག་ བསྔལ་དངོས་སུ་ཡོད་མ་རེད། ཡིན་ནའང་སེམས་ཀྱི་ཐོག་ལ་མི་དགེ་བའི་ས་བོན་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་སླར་ཚེ་འཕོས་ཡོང་དུས་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། སྟོན་པར་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོན་གང་ ཡོད་རེད་ཅེས་ཞུས་དུས། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་མི་རྟག་པའི་སྐྱོན་གཉིས་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། འདི་སྡོམ་ཚིག་ཆེན་པོ་རེད། སྡུག་བསྔལ་ནི་མི་འདོད་པ་རེད། མི་རྟག་པ་ནི་འདིར་བདེ་བ་ལ་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད་དེ་བདེ་བ་དེ་ཚོ་རྟག་པ་ཡོད་མ་རེད། 1-1304 དེ་གཉིས་ཆ་སྐྱོན་རེད་གསུངས་པ་རེད། །འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་བསམ་པའི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཚོར་བསམས་ཏེ་ག་རེ་བྱེད་དགོས་རེད་ཟེར་ན། སྡུག་བསྔལ་དེ་ཚོ་སེམས་ཅན་ ལ་ཚོ་བགོས་བྱས་ནས་སེམས་ཅན་གཅིག་གི་སྡུག་བསྔལ་གཅིག་གིས་ཁུར་རྒྱུ་དེ་འདྲ་ཡོད་མ་རེད། སོ་སོས་ད་ལྟ་བར་དུ་བསགས་པའི་སྡིག་པའི་ལས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཚོ་ཚང་ མ་སོ་སོས་མྱོང་དགོས་ཡོད་རེད། ད་དུང་ཡང་ཐར་པ་མ་ཐོབ་པ་ཡིན་ན་མཐའ་མེད་པ་དང་ཚད་མེད་པའི་བསྐལ་པའི་བར་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཆ་ཚང་སོ་སོས་མྱོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འཁོར་ བ་འདི་བཙོན་ར་ཆེན་པོ་འདྲ་པོ་རེད། བཙོན་ཁང་གི་ནང་ལ་བཙོན་པ་རྣམས་ལྕགས་སྒྲོགས་ཀྱིས་བསྡམས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་མྱོང་གི་ཡོད་རེད།

【現代漢語翻譯】是這樣說的。講述天人的痛苦：現在講述天人的痛苦。天人有兩種。有些天人財富和享樂應有盡有，與人類相比，無可比擬，所以生活快樂。然而，他們也有困難，必須與阿修羅戰鬥。有些天人很貧窮，除了膝蓋之外一無所有，甚至面臨這樣的困境。死亡時非常痛苦，死亡的徵兆是身體變得不美。就像花環枯萎一樣，會出現十種死亡的徵兆。如果發生這種情況，他們的朋友會拋棄他們。從遠處獻上鮮花，好像在說『再見』。然後，當他們看到自己的朋友與其他天人一起離開時，他們知道自己即將死亡。因此，內心會感到非常痛苦。據說，天人臨終時的精神痛苦比地獄眾生的身體痛苦還要大。這種痛苦不是幾天，而是相當於人類的數千年。在上界也有被稱為天人的眾生。他們實際上並沒有痛苦，但內心有不善的種子。因此，當他們再次轉世時，會墮入惡道。當弟子問佛陀輪迴有什麼過患時，佛陀說：『有痛苦和無常兩種過患。』這是一個重要的總結。痛苦是不 желаемого (不想要的)，無常是指快樂，但這些快樂不是永恒的。佛陀說，這兩種都是過患。講述思維輪迴痛苦的利益：思維輪迴的痛苦應該做什麼呢？痛苦不是由眾生分擔的，不是一個眾生承擔一個痛苦。每個人都必須承受自己至今所積累的罪業的果報。如果還沒有獲得解脫，那麼在無始無終的劫中，必須承受所有的痛苦。輪迴就像一個大監獄。在監獄裡，囚犯被鐵鏈束縛，遭受許多痛苦。

【English Translation】 That's what was said. Explaining the suffering of the gods: Now I will explain the suffering of the gods. There are two types of gods. Some gods have all the wealth and enjoyment, incomparable to humans, so they are happy. However, they also have difficulties, having to fight with the Asuras. Some gods are poor, having nothing other than their knees, even facing such difficulties. It is very difficult at the time of death, and the signs of death are that the body becomes unattractive. Like a garland of flowers withering, ten signs of death appear. If this happens, their friends abandon them. They offer flowers from a distance, as if saying 'goodbye'. Then, when they see their friends leaving with other gods, they know they are about to die. Therefore, they feel great pain in their hearts. It is said that the mental suffering of the gods at the time of death is greater than the physical suffering of the hell beings. This suffering is not just for a few days, but for thousands of years in human terms. In the upper realms, there are also beings called gods. They do not actually have suffering, but they have seeds of non-virtue in their minds. Therefore, when they are reborn again, they will fall into the lower realms. When the disciple asked the Buddha what faults there were in samsara, the Buddha said, 'There are two faults: suffering and impermanence.' This is an important summary. Suffering is undesirable, and impermanence refers to happiness, but these happinesses are not permanent. The Buddha said that both are faults. Explaining the benefits of thinking about the suffering of samsara: What should one do by thinking about the suffering of samsara? The suffering is not shared by sentient beings, it is not that one sentient being bears one suffering. Everyone must bear the fruits of the sinful actions they have accumulated until now. If one has not yet attained liberation, then one must bear all the suffering for endless kalpas. Samsara is like a large prison. In prison, prisoners are bound by chains and suffer much.

དེ་བཞིན་དུ་འཁོར་བ་འདིའི་ནང་ལ་ཉོན་མོངས་ པའི་སྒྲོགས་ཀྱིས་བསྡམས་ཏེ་འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་མྱོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ན་འཁོར་བ་འདི་བཙོན་ར་ཡིན་བསམས། བཙོན་ཁང་དེའི་ནང་ཚུད་པའི་བཙོན་པ་དེ་ཚོས་བཙོན་ཁང་ འདིའི་ནང་ནས་ཐར་ན་དྲན་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་འཁོར་བ་འདི་ནས་ཐོན་དགོས་ཀྱི་འདུག། འཁོར་བ་འདི་བཞག་དགོས་ཀྱི་འདུག འཁོར་བ་འདི་ནས་ཐར་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་པའི་བློ་ལ་ངེས་འབྱུང་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1305 འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཞེན་ཆགས་བྱེད་མཁན་སུ་ཡང་ཡོད་མ་རེད། དུད་འགྲོས་ཀྱང་བྱེད་ཀྱི་མ་རེད། འཁོར་བའི་ཕུན་ཚོགས་འདོད་ཡོན་ལ་སོགས་པ་ལ་རྨོངས་པ་རྣམས་ཧ་ཅང་དགའ་པོ་བྱེད་ཀྱི་ ཡོད་རེད། དེས་ན་དེ་སྤོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འཁོར་བའི་ཕུན་ཚོགས་ནི་དུག་གི་འབྲས་བུ་འདྲ་པོ་རེད། དུག་གི་འབྲས་བུ་ཟ་དུས་ཞིམ་པོ་ཡོད་རེད་། འོན་ཀྱང་དེས་ལུས་དང་སྲོག་ལ་སྐྱོན་ བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། འཁོར་བའི་ཕུན་ཚོགས་ལ་ཞེན་པ་བྱེད་པ་ནི་ཕྲ་མེན་མའི་བུ་མོ་མནའ་མ་བླངས་པ་འདྲ་པོ་རེད། འཕྲལ་དུ་དགའ་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད་དེ་ཕུགས་ལ་དེས་གསོད་ཀྱི་ རེད། དཔེར་ན་ནགས་ཚལ་མེ་འབར་སོང་ན་དེའི་ནང་ལ་ཡོད་པའི་བྱ་དེ་ཚོ་ཞེད་སྣང་གི་ཐོག་ནས་བྲོས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་འཁོར་བ་འདི་ལ་ཞེད་སྣང་བྱེད་པའི་སྒོ་ ནས་འཁོར་བ་གཡུག་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་གསུངས་པ་རེད། དཔེར་ན་མགོ་ལ་མེ་ཤོར། དུག་ལོག་ལ་མེ་ཤོར་བྱུང་ན་ལས་ཀ་གཞན་དག་བཞག་ནས་མེ་དེ་འགོག་ ཐབས་ལས་ཀ་བྱེད་དགོས་རེད། དེའི་ཕྱིར་མགོ་དང་གོས་ལ་མེ་བྱུང་ན་དེ་བཟློག་རྒྱུ་ཕར་བཞག་ནས་འཁོར་བ་ནས་ཐར་ཐབས་བྱེད་པ་དེ་གལ་ཆེ་གསུངས་པ་རེད། དེའི་དོན་དག་ལུས་དང་སྲོག་ལ་མ་ལྟོས་ནས་འཁོར་བ་སྤོང་ཐུབ་ཐབས་ལས་ཀ་བྱེད་དགོས་རེད་གསུངས་པ་རེད། ། 1-1306 ཆོས་འཆད་ཉན་སྐབས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཇི་ལྟར་བྱེད་དགོས་པའི་སྐོར་བཤད་པ། ཆོས་འཆད་མཁན་གྱིས་ཀུན་སློང་ཡག་པོ་དང་བཤད་རྒྱུ་ཡང་མ་ནོར་བ་བྱེད་དགོས། ཉན་མཁན་གྱིས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པ་སྤང་ དགོས་བསམས་ནས་ཉན་རྒྱུའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་བསམས་ནས་དོན་གཉེར་བྱས་ཏེ་ཡག་པོ་ཉན་ན་འཆད་ཉན་བྱེད་མཁན་གཉིས་ཀ་ལ་དགེ་བ་གཞན་དག་ལས་ ལྷག་པའི་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། ཀུན་སློང་དེ་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས་བྱེད་པའི་འཆད་ཉན་གྱི་ལས་རྣམས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་ཡང་རེད། དེར་མ་ཟད་ཆོས་འཆད་ཉན་གྱི་ཆེད་དུ་ དབུགས་གཅིག་གཏོང་བ་དང་། གོམ་པ་གཅིག་སྤོ་བ་ཡང་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། ། ཉོན་མོངས་ཀྱི་སྐོར་བཤད་པ། འཁོར་བ་རྒྱུ་འབྲས་བཤད་པའི་སྐབས་འཁོར་བའི་

【現代漢語翻譯】同樣地，在這個輪迴中，眾生被煩惱的枷鎖束縛，必須承受許多痛苦。因此，應該認為輪迴是監獄。身處監獄中的囚犯們總是想著如何從這座監獄中逃脫。同樣地，我們也必須從輪迴中解脫。必須放下輪迴。必須從輪迴中解脫出來，這種想法被稱為『出離心』。沒有人會貪戀輪迴的痛苦，甚至動物也不會。然而，那些對輪迴的圓滿和慾望等感到迷惑的人卻非常喜歡它們。因此，我們必須捨棄它們。輪迴的圓滿就像毒果一樣。吃毒果的時候感覺很美味，但它會傷害身體和生命。貪戀輪迴的圓滿就像娶了羅剎女一樣。雖然一時感到快樂，但最終會被它殺死。例如，如果森林著火了，裡面的鳥兒會驚恐地逃離。同樣地，我們應該對輪迴感到恐懼，並想著必須拋棄輪迴。正如龍樹菩薩所說：『如果頭或衣服著火了，就應該放下其他一切事務，首先努力滅火。』因此，相比于撲滅頭和衣服上的火，更重要的是努力從輪迴中解脫出來。』這意味著我們應該不顧身體和生命，努力從輪迴中解脫出來。下面講述講經說法時應如何發心。講法者必須發善心，並且講的內容不能有錯。聽法者也應該想著要斷除煩惱，所聽的法是爲了利益他人而證得佛果，應該努力認真地聽聞。這樣，講法者和聽法者都能獲得比其他善行更大的功德。以這種發心所進行的講經說法也是大乘道。不僅如此，爲了講經說法而呼吸一次、邁出一步，都有很大的功德。下面講述煩惱。在講述輪迴的因果時，要講述輪迴的過患。

【English Translation】 Similarly, within this cycle of existence, sentient beings are bound by the shackles of afflictions and must endure much suffering. Therefore, one should regard cyclic existence as a prison. The prisoners trapped within that prison long to escape from it. Likewise, we must liberate ourselves from cyclic existence. We must abandon cyclic existence. The thought that we must escape from cyclic existence is called 'renunciation'. No one desires the suffering of cyclic existence, not even animals. However, those who are deluded by the perfections and desirable qualities of cyclic existence are very fond of them. Therefore, we must abandon them. The perfections of cyclic existence are like poisonous fruit. When eating poisonous fruit, it tastes delicious, but it harms the body and life. Attachment to the perfections of cyclic existence is like marrying a Rakshasa woman. One may feel happy temporarily, but eventually, she will kill you. For example, if a forest catches fire, the birds inside will flee in terror. Similarly, we should be afraid of cyclic existence and think that we must abandon it. As Nagarjuna said, 'If your head or clothes catch fire, you should abandon all other tasks and first try to put out the fire.' Therefore, it is more important to strive for liberation from cyclic existence than to extinguish a fire on your head or clothes. This means that we should disregard our body and life and strive to escape from cyclic existence. The following explains how to generate motivation during Dharma teachings. The teacher must have a good motivation and the content must be accurate. The listener should also listen with the intention of abandoning afflictions, thinking that the Dharma they are listening to is for the sake of attaining Buddhahood for the benefit of others, and they should listen attentively. In this way, both the teacher and the listener will have greater merit than other virtuous deeds. The activities of teaching and listening to the Dharma with such motivation are also the path of the Great Vehicle. Moreover, even taking a breath or taking a step for the sake of teaching and listening to the Dharma has great merit. The following discusses afflictions. When discussing the cause and effect of cyclic existence, one should discuss the faults of cyclic existence.

རྒྱུ་ལས་དང་། འབྲས་བུ་འཁོར་ བ་དེ་ཚོ་ཞུས་གྲུབ་པ་རེད། ཡིན་ན་ཡང་ལས་ལས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པ་གལ་ཆེ་བ་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་པ་རྐྱང་པས་འཁོར་བར་འཁོར་བ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ ཁོང་ཁྲོས་དམྱལ་བར་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ལྟ་བུ། ཉོན་མོངས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་ལས་རྐྱང་པས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་འཁོར་བར་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གཉིས་ཀྱི་ཐོག་ནས་བསམ་བློ་བཏང་ནའང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་ཉོན་མོངས་པ་ལ་བག་ཡོད་དམ་གཟབ་གཟབ་བྱ་རྒྱུ་གལ་ཆེ། 1-1307 འཁོར་བ་སྤང་བ་ལའང་ལས་སྤངས་ཏེ་འཁོར་བ་སྤངས་ནས་ཐར་པ་བསྒྲུབ་རྒྱུ་དེ་དགོས་པ་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གསུམ་ཡོད་རེད་ཅེས་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན་ཉོན་མོངས་པའི་སྐོར་ ཏོག་ཙམ་ཞུ་གི་ཡིན། ཉོན་མོངས་པ་ཟེར་བ་ནི་སེམས་མ་ཞི་བར་བྱེད་མཁན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཉོན་མོངས་པ་ལ་སྤྱིར་བཏང་མང་པོ་ཡོད་ས་རེད། འོན་ཀྱང་ གལ་ཆེ་བ་དེ་ཚོ་ཚུར་བསྡུས་ན། རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་དང་། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཉི་ཤུ་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ལ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་ནི། འདོད་ཆགས། ཞེ་སྡང་། གཏི་མུག་གསུམ་སྟེ་འདི་ཚོ་གོང་དུ་ཞུས་ཟིན་པ་ཡིན། དེ་ཚོགསུམ་གྱི་ཐོག་ལ་བཞི་པ་ང་རྒྱལ་ནི་གཞན་ལས་ང་དྲག་པ་ཡིན་སེམས་པའི་བསམ་བློ་ལྟ་བུ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། ལྔ་པ་ ཉོན་མོངས་པའི་ཐེ་ཚོམ་ནི་ལས་རྒྱུ་འབྲས་ཡོད་དང་མེད། བདེན་པ་བཞི་ནི་བདེན་པ་ཡིན་དང་མིན་བསམ་པ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། ངེད་ཚོའི་སེམས་ཀྱི་སྟེང་དུ་འཆར་རྒྱུའི་ཐེ་ཚོམ་ཚང་མ་ཉོན་ མོངས་པ་མ་རེད། དཔེར་ན་སང་ཉིན་ཆར་པ་བརྒྱབ་ཀྱི་ཡོད་དམ་མེད་བསམ་པ་ལྟ་བུ། རྩ་ཉོན་དྲུག་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ལྟ་བ་རེད། ཉོན་མོངས་པའི་ལྟ་བ་ནི་ཤེས་བྱའི་ཡུལ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་དང་མི་མཐུན་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པའམ་གནས་ལུགས་ལ་རྒྱབ་འགལ་དུ་འཛིན་པའི་བློ་ལ་ཟེར། 1-1308 དེ་ལ་ནང་ཚན་གྱི་དབྱེ་བ་བྱས་ན་ལྔ་ཡོད། དང་པོ་འཇིག་ལྟ་ནི་བདག་འཛིན་ལྟ་བུ། ལྟ་བ་ལྔ་པོ་རྣམས་བསྡུས་བཞག་ན་ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ པ་ནི་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ལས་ཏོག་ཙམ་ཤུགས་ཆུང་བ། རྩ་ཉོན་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཆ་ཤས་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་མི་གཞན་ཡག་པོ་ཡོད་པའམ་བྱུང་བ་ལ་མི་དགའ་བ་བྱེད་ པ་ལ་ཕྲག་དོག་ཟེར། རང་ལ་དབང་བའི་ཕྱི་ནང་གི་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས་སེམས་ཀྱིས་དམ་པོར་འཛིན་པ་ལ་སེར་སྣ། དགེ་བ་བྱེད་འདོད་མེད་པ་ལྟ་བུ་ལ་ལེ་ལོ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ ལ་སོགས་པ་མང་པོ་ཡོད། ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་དེ་ཚོས་འཁོར་བར་ཇི་ལྟར་བྱས་ཏེ་སྐྱེད་ཀྱི་རེད་ཟེར་ན། འདིའི་རིམ་པ་འདི་འདྲ་རེ

【現代漢語翻譯】關於業和果報的輪迴已經講完了。然而，比起業，煩惱更為重要。因為僅僅是煩惱就能導致輪迴。例如，憤怒會導致墮入地獄。而與煩惱無關的業本身並不能產生痛苦。因此，從導致輪迴的因和緣兩個方面來考慮，煩惱是主要的因，所以對煩惱保持謹慎或小心非常重要。薩迦班智達曾說，要斷除輪迴，並不需要捨棄業來獲得解脫，這有三個理由。所以，我將稍微談談煩惱。煩惱指的是使心不得安寧的心理狀態。一般來說，煩惱有很多種。但如果將重要的那些歸納起來，據說有六種根本煩惱和二十種近分煩惱。六種根本煩惱是：貪慾、嗔恨和愚癡，這些之前已經講過。在這三種之上，第四種是我慢，指的是認為自己比別人優越的想法。第五種是煩惱的懷疑，指的是懷疑業果是否存在，四聖諦是否真實。我們心中產生的懷疑並非都是煩惱，例如，思考明天是否會下雨。第六種根本煩惱是煩惱的見解。煩惱的見解指的是與事物的實相不符，顛倒地執著，或者與實相相違背的認知。如果進一步細分，有五種。第一種是壞聚見，例如執著於我。如果將這五種見解歸納起來，就形成了六種煩惱。近分煩惱比根本煩惱稍微弱一些，是根本煩惱的組成部分。例如，不喜歡別人過得好或取得成就，這叫做嫉妒。緊緊抓住自己擁有的內外財物不放，叫做吝嗇。不想行善，這叫做懈怠。還有很多其他的。那麼，煩惱和業是如何導致輪迴的呢？這個順序是這樣的。

【English Translation】 The cycle of karma and its results has been discussed. However, afflictions are more important than karma. This is because afflictions alone can cause rebirth in samsara. For example, anger can lead to rebirth in hell. Karma alone, without affliction, cannot produce suffering. Therefore, considering both cause and condition for rebirth in samsara, afflictions are the primary cause, so it is very important to be mindful or careful about afflictions. Sakya Pandita said that to abandon samsara, it is not necessary to abandon karma to achieve liberation, for three reasons. So, I will talk a little about afflictions. Afflictions refer to the mental states that disturb the mind's peace. Generally, there are many kinds of afflictions. But if we summarize the important ones, it is said that there are six root afflictions and twenty secondary afflictions. The six root afflictions are: desire, hatred, and ignorance, which have been discussed earlier. On top of these three, the fourth is pride, which refers to the thought of thinking oneself superior to others. The fifth is the doubt of affliction, which refers to doubting whether karma and its results exist, and whether the Four Noble Truths are true. Not all doubts that arise in our minds are afflictions, such as thinking about whether it will rain tomorrow. The sixth root affliction is the view of affliction. The view of affliction refers to a mind that clings to things in a way that is contrary to the nature of reality, or that contradicts reality. If we further divide it, there are five types. The first is the view of the aggregates, such as clinging to self. If we summarize these five views, they form the six afflictions. Secondary afflictions are slightly weaker than root afflictions and are parts of the root afflictions. For example, disliking others being well or achieving success is called jealousy. Holding tightly to one's internal and external possessions is called stinginess. Not wanting to do good is called laziness. There are many others. So, how do afflictions and karma cause rebirth in samsara? The order is like this.

ད། ང་རང་ཚོའི་རྒྱུད་ཀྱི་བདག་འཛིན་ནི་འཁོར་བའི་ རྩ་བ་རེད། དེ་ལས་བྱུང་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི་རང་རང་སོ་སོ་མུ་འཐུད་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ལས་རྣམས་ནི་རྐྱེན་རེད། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱི་ གོ་དོན་ནི་དཔེར་ན་མེ་ཏོག་ལྟ་བུ་སྐྱེ་དགོས་ན། དེའི་ས་བོན་ལ་རྒྱུ་དང་། ཆུ་དང་ལུད་སོགས་ལ་རྐྱེན་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཅུང་ཟད་རྒྱས་བཤད་བྱས་ན་དང་པོ་སོ་སོའི་གཟུགས་པོ་དང་། 1-1309 ཚོར་བ་དང་སེམས་དེ་ཚོར་བརྟེན་ནས་ང་བསམ་པ་ཞིག་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་བདག་འཛིན་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ང་ཞེས་འཛིན་པ་དེ་ཡོད་དུས་དེ་ལ་ལྟོས་ནས་གཞན་ཞེས་འཛིན་པ་གཅིག་ ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་ང་ལ་ཆགས་པ་དང་གཞན་ལ་སྡང་པོ་བྱེད། དེ་ནས་ཆགས་སྡང་ལ་བརྟེན་ནས་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་གཞན་དག་མང་པོ་སྐྱེ་གི་ཡོད་རེད། ཉོན་ མོངས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ལས་སྣ་ཚོགས་པ་བསགས། དེ་ལྟ་བུའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲོ་བ་རིས་ལྔའམ་དྲུག་གི་སྐྱེ་བ་སྣ་ཚོགས་པ་གྲུབ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། ཉོན་མོངས་པ་ ཚང་མ་སེམས་བྱུང་རེད། དེས་ན་གཞུང་སྦྱང་མ་མྱོང་མཁན་ཚོ་ལ་ཕན་པའི་རེ་བ་བྱེད་དེ་སེམས་སེམས་བྱུང་སྐོར་ཏོག་ཙམ་ཞུས་ན་དྲན་སོང་། དེ་ཡང་སྤྱིར་སེམས་ཟེར་བ་གཅིག་དང་སེམས་བྱུང་ ཟེར་བ་གཅིག་སྟེ་གཉིས་ཡོད་རེད། སེམས་ནི་གཙོ་བོ་དང་། སེམས་བྱུང་རྣམས་དེའི་འཁོར་རེད། སེམས་ནི་ཡུལ་ཙམ་མམ་ཡུལ་གྱི་ངོ་བོ་འཛིན་མཁན་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར། དཔེར་ན་ ཡུལ་མཛེས་པའམ་མི་མཛེས་པ་ལྟ་བུ་འཛིན་མཁན་དེ་ཚོ་ལ་སེམས་བྱུང་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། གཙོ་བོ་སེམས་དེ་ལ་ཐེག་དམན་པས་རིས་མི་འདྲ་བ་དྲུག་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཐེག་ཆེན་པས་སེམས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བརྒྱད་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། 1-1310 མིག་གི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་གི་གཟུགས་ཤེས་མཁན་ལ་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ཟེར་གྱི་རེད། རྣ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲ་ཤེས་མཁན་དེ་ལ་རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་། སྣ་ལ་ བརྟེན་ནས་དྲི་ཤེས་མཁན་ལ་སྣ་ཡི་རྣམ་ཤེས། ལྕེ་ཡི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་རོ་མྱོང་མཁན་ལ་ལྕེའི་རྣམ་ཤེས། ལུས་ལ་བརྟེན་ནས་རེག་བྱ་འཇམ་རྩུབ་ལྟ་བུ་ཤེས་མཁན་ལ་ལུས་ཀྱི་རྣམ་ ཤེས་ཟེར་གྱི་རེད། དྲུག་པ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ནི་ཡུལ་དུས་གསུམ་ཚང་མ་འཛིན་མཁན། མི་དྲན་དགུ་དྲན་སྣ་ཚོགས་དྲན་མཁན་གྱི་བློ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། རྣམ་ཤེས་དྲུག་པོ་དེ་རྒྱུ་རྐྱེན་འཛོམས་ དུས་ཡོད་རེད། རྒྱུ་རྐྱེན་མི་འཛོམས་པ་དཔེར་ན་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པའི་སྐབས་དེ་ཚོར་རྒྱུན་ཆད་དེ་ཡོད་མ་རེད། བདུན་པ་ཉོན་མོངས་པའི་ཡིད་ནི་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ལ་ཚུར་དམིགས་ཤིང་དེ་ ལ་བརྟེན་ནས་ངར་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གནས་

【現代漢語翻譯】首先，我們內心的我執（認為自我是真實存在的）是輪迴的根源。由此產生的煩惱是導致我們不斷輪迴的原因，而煩惱所引發的行為是輪迴的助緣。原因和助緣的概念就像花朵的生長一樣：種子是原因，而水和肥料等是助緣。進一步解釋，首先，我們的身體、感覺和思想讓我們產生『我』的概念，這就是我執。一旦有了『我』的執著，就會產生對『他人』的執著。然後，我們對『我』產生貪戀，對『他人』產生憎恨。接著，基於貪戀和憎恨，會產生驕傲等其他許多煩惱。由於煩惱，我們會積累各種各樣的業。通過這樣的業和煩惱，我們會在五道或六道中經歷各種各樣的生命形式。所有的煩惱都是心所（伴隨心識產生的心理活動）。因此，爲了幫助那些沒有學習過佛法的人，我想簡單地談談心和心所。一般來說，心和心所是兩種不同的東西。心是主要的，而心所是它的隨從。心是指僅僅認知對境，或者說是認知對境的本質。心所是指認知對境的特性，例如對境是美麗還是醜陋。小乘佛教認為，主要的心有六種不同的類別。大乘佛教認為，心的分類有八種。通過眼睛的感官，能夠識別形狀和顏色的意識被稱為眼識。通過耳朵能夠識別聲音的意識被稱為耳識。通過鼻子能夠識別氣味的意識被稱為鼻識。通過舌頭能夠體驗味道的意識被稱為舌識。通過身體能夠識別觸感，如柔軟或粗糙的意識被稱為身識。第六種意識，意識，能夠認知過去、現在和未來的一切。它指的是能夠回憶起各種各樣的事情的思維。這六種意識只有在因緣具足時才會產生。如果因緣不具足，例如在深度睡眠中，它們就會中斷。第七種意識，染污意識，是指執著于阿賴耶識（根本識）並以此為基礎產生我執的意識，這是凡夫的狀態。

【English Translation】 Firstly, our inherent self-grasping (believing the self to be truly existent) is the root of samsara. The afflictions that arise from it are the causes for us to continuously be reborn in samsara, and the actions motivated by afflictions are the conditions. The concept of cause and condition is like the growth of a flower: the seed is the cause, and water and fertilizer are the conditions. To elaborate further, first, our body, feelings, and mind give rise to the concept of 'I,' which is self-grasping. Once there is a grasping of 'I,' there arises a grasping of 'other' in relation to it. Then, we become attached to 'I' and hateful towards 'others.' Following that, based on attachment and hatred, many other afflictions such as pride arise. Due to afflictions, we accumulate various kinds of karma. Through such karma and afflictions, we experience various life forms in the five or six realms of existence. All afflictions are mental factors (mental activities that accompany consciousness). Therefore, hoping to benefit those who have not studied the Dharma, I thought of briefly discussing mind and mental factors. Generally, there are two things: mind and mental factors. Mind is the main one, and mental factors are its retinue. Mind refers to merely apprehending an object, or apprehending the essence of an object. Mental factors refer to apprehending the characteristics of an object, such as whether it is beautiful or ugly. The Lesser Vehicle states that there are six different categories of the main mind. The Great Vehicle states that there are eight divisions of mind. The consciousness that can recognize shapes and colors through the sense of the eyes is called eye consciousness. The consciousness that can recognize sounds through the ears is called ear consciousness. The consciousness that can recognize smells through the nose is called nose consciousness. The consciousness that can experience tastes through the tongue is called tongue consciousness. The consciousness that can recognize tactile sensations such as softness or roughness through the body is called body consciousness. The sixth consciousness, mind consciousness, is the one that apprehends all three times (past, present, and future). It refers to the mind that can remember all sorts of things. These six consciousnesses arise when the causes and conditions are complete. When the causes and conditions are not complete, such as during deep sleep, they are interrupted. The seventh consciousness, afflicted mind, is the consciousness that clings to the Alaya consciousness (store consciousness) and, based on that, generates self-grasping, which is the state of ordinary beings.

སྐབས་ན་ནམ་ཡང་རྒྱུན་ཆད་རྒྱུ་མེད་པ་ཞིག་ལ་ངོས་འཛིན་གནང་བ་རེད། གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་དུས་ཡོད་དམ་མེད་མཁས་པ་རྣམས་ ཀྱིས་བརྟག་དཔྱད་བྱེད་དགོས་པ་གཅིག་རེད། བརྒྱད་པ་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ནི། ཡུལ་ཐམས་ཅད་འཛིན་མཁན། གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་འདི་རེད་ཅེས་ཡུལ་དམིགས་བསལ་མེད་མཁན། རྣམ་པའང་གསལ་པོ་མེད་པ་སྟེ་རང་གི་ཡུལ་རྣམས་གསལ་པོར་མི་འཛིན་མཁན། 1-1311 ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་སངས་མ་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་དུས་ནམ་ཡང་རྒྱུན་ཆད་རྒྱུ་མེད་མཁན། ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་གང་བསགས་ནའང་དེའི་བག་ཆགས་འཛིན་མཁན་གཅིག་རེད། མཛུབ་མོ་བཙུགས་ པ་ཡིན་ན་ད་ལྟའི་ཤེས་པ་གསལ་ཙམ་ཡུལ་འཛིན་ལ་ཁད་པའི་ཤེས་པ་ལ་ཀུན་གཞི་རྣམ་ཤེས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སེམས་བྱུང་ནི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་རམ་འཛིན་སྟངས་མི་འདྲ་བ་རྣམས་ལ་ ཟེར། དེ་ཡང་དཔེའི་སྒོ་ནས་གོ་བརྡ་སྤྲད་ན་སེམས་ནི་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་དང་། སེམས་བྱུང་རྣམས་རྦ་རླབས་འདྲ་པོ་རེད། རྒྱ་གར་གྱི་གྲུབ་མཐའ་མཐོ་བ་ཚོས་སེམས་སེམས་བྱུང་གཉིས་ངོ་བོ་གཅིག་ ཡིན་གསུང་གི་ཡོད་རེད། སེམས་བྱུང་ལའང་ནང་གསེས་མང་པོ་ཡོད་ས་རེད། ཡིན་ནའང་གལ་ཆེ་བ་དེ་ཚོ་བསྡུས་ནས་མངོན་པ་གོང་མའི་ནང་ལྔ་བཅུ་ང་གཅིག་གསུངས་པ་རེད། ད་ལྟ་ཞུ་བཞིན་ པའི་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་ཚང་མ་སེམས་བྱུང་རེད། དེ་བཞིན་དུ་དད་པ་དང་སྐྱབས་འགྲོ་དང་བྱམས་སྙིང་རྗེ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ཟེར་བ་དེ་ཚོའང་སེམས་བྱུང་རེད། །རྟེན་འབྲེལ་ བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ངོ་སྤྲོད་བསྡུས་ཏེ་བཤད་པ། འཁོར་འདས་བཤད་པའི་སྐབས་སུ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དོན་གོ་རྒྱུ་ཧ་ཅང་གནད་ཆེན་པོ་རེད། དེར་བརྟེན་རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ངོ་སྤྲོད་མདོར་བསྡུས་ཤིག་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། 1-1312 རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ཤེས་པ་ཡིན་ན་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཁམས་གསུམ་འཁོར་བར་ཇི་ལྟར་བྱས་ནས་འཁོར་གྱི་ཡོད་པ་དང་། ལམ་ཉམས་ལེན་བྱེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འཁོར་ བ་ཇི་ལྟར་བྱས་ནས་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་པ་བཅས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་ཤེས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས་དང་པོ་ནི་མ་རིག་པ་རེད། དེ་ཉོན་མོངས་པའི་རྩ་བ་གསུམ་ གྱི་གཏི་མུག་མ་རེད། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གཏི་མུག་དེས་ལས་དགེ་བ་སློང་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། དེས་ན་དེ་བདག་འཛིན་ལ་གསུངས་པ་རེད། རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བདག་འཛིན་གྱིས་ལས་དགེ་ མི་དགེ་ཚང་མ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། གཉིས་པ་འདུ་བྱེད་ནི་ལས་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལས་ལ་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་གཉིས་དང་། ཁམས་གོང་མར་སྐྱེ་བར་བྱེད་པའི་ལས་ཏེ་གསུམ་ཡོད་ རེད། གསུམ་པ་རྣམ་ཤེས་ནི་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་གསུངས་ན། མ་ཡི་མངལ་དུ་དང་པོར་ཞུགས་པའི་རྣམ་ཤེས་དེ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེ

【現代漢語翻譯】它被認為是永不中斷的。至於深度睡眠時是否存在，學者們需要進行研究。第八個是阿賴耶識（kun gzhi rnam shes）：它執持一切對境，不特別指定某個對境，例如『這是色、聲』等等，並且它的顯現也不清晰，即不能清晰地執持自己的對境。從無始以來直到成佛之前，它永不中斷。無論積累善業還是惡業，它都執持其習氣。如果豎起手指，那麼現在這個清晰的、幾乎要執持對境的意識，就被稱為阿賴耶識。心所（sems byung）是指心的不同形態或執持方式。如果用比喻來說明，心就像大海，而心所就像波浪。印度的一些高深哲學流派認為心和心所的本體是一樣的。心所也有很多分類。但是，最重要的那些被總結在《阿毗達磨》（mngon pa gong ma）中，共有五十一種。現在正在講的煩惱，如貪慾、嗔恨等等，都是心所。同樣，信心、皈依、慈悲心、精進等等也是心所。下面簡要介紹十二緣起。在講輪迴和涅槃的時候，理解緣起非常重要。因此，我將簡要介紹一下十二緣起。如果瞭解十二緣起，就能明白眾生如何通過業和煩惱在三界輪迴，以及如何通過修行來擺脫輪迴。十二緣起中的第一個是無明（ma rig pa）。但它不是三種煩惱之根的愚癡（gti mug）。為什麼呢？因為愚癡不能引發善業。因此，這裡指的是我執（bdag 'dzin）。原因是什麼呢？因為我執會引發一切善業和惡業。第二個是行（'du byed），指的是業。業有善業和惡業兩種，以及導致投生到上界的業，共有三種。第三個是識（rnam shes），正如聖者龍樹（Klu sgrub）所說，指的是最初進入母胎的識。

【English Translation】 It is regarded as something that never ceases. Whether it exists during deep sleep is something that scholars need to investigate. The eighth is the Alaya-vijñana (kun gzhi rnam shes): it holds all objects, does not specifically designate an object, such as 'this is form, sound,' etc., and its appearance is also not clear, i.e., it cannot clearly hold its own objects. From beginningless time until enlightenment, it never ceases. Whether one accumulates virtuous or non-virtuous karma, it holds the imprints of that. If you point your finger, then the consciousness that is now clear and almost grasping the object is called the Alaya-vijñana. Mental factors (sems byung) refer to the different forms or ways of grasping of the mind. To illustrate with an example, the mind is like the ocean, and mental factors are like waves. Some high philosophical schools in India say that the essence of mind and mental factors is the same. There are many subdivisions of mental factors. However, the important ones are summarized in the Abhidharma (mngon pa gong ma), which mentions fifty-one. The afflictions that are being discussed now, such as desire, hatred, etc., are all mental factors. Similarly, faith, refuge, loving-kindness, compassion, and diligence are also mental factors. Now, I will give a brief introduction to the twelve links of dependent origination. When discussing samsara and nirvana, it is very important to understand the meaning of dependent origination. Therefore, I will give a brief introduction to the twelve links of dependent origination. If you understand the twelve links of dependent origination, you can understand how sentient beings revolve in the three realms due to karma and afflictions, and how you can abandon samsara by practicing the path. The first of the twelve links of dependent origination is ignorance (ma rig pa). But it is not the delusion (gti mug) that is the root of the three poisons. Why? Because delusion cannot generate virtuous karma. Therefore, it refers to self-grasping (bdag 'dzin). What is the reason? Because self-grasping causes all virtuous and non-virtuous karma. The second is formation ('du byed), which refers to karma. There are two types of karma, virtuous and non-virtuous, and karma that causes rebirth in the higher realms, making a total of three. The third is consciousness (rnam shes), which, as the noble Nagarjuna (Klu sgrub) said, refers to the consciousness that first enters the mother's womb.

ད་གསུངས་པ་རེད། བཞི་པ་མིང་གཟུགས་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་ ཕུང་པོ་ལས་མིང་ནི་ཚོར་བ། འདུ་ཤེས། འདུ་བྱེད་དང་རྣམ་ཤེས་ཏེ་ཕུང་པོ་བཞི་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། གཟུགས་ནི་མའི་མངལ་དུ་དང་པོར་གྲུབ་པའི་གཟུགས་མེར་མེར་པོ་ལྟ་བུ་ལ་ཟེར། 1-1313 ལྔ་པ་སྐྱེ་མཆེད་ནི། མིག རྣ་བ། སྣ། ལྕེ་བཞི་དང་། སྔ་མ་གཉིས་ཡོད་པ་སྟེ། དྲུག་ཡོད་པ་དེ་རྣམས་ལ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དྲུག་པ་རེག་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ བཟང་ངན། འདི་ཡག་པོ་འདུག འདི་ངན་པ་འདུག་ཅེས་འཛིན་མཁན་གྱི་སེམས་བྱུང་གཅིག་རེད། བདུན་པ་ཚོར་བ་ནི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་སོགས་མྱོང་བའི་སེམས་བྱུང་གཅིག་རེད། བརྒྱད་པ་སྲེད་པ་ནི་ བདེ་བ་དང་མ་བྲལ་ན་བསམ་པའི་ཞེན་ཆགས་ལྟ་བུའི་སེམས་བྱུང་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་ན་བསམ་པ་དེ་ཡང་སྲེད་པ་རེད། དགུ་པ་ལེན་པ་ནི་བདེ་བའི་རྒྱུ་ལ་ ཆགས་པའམ། བདེ་བའི་རྒྱུ་ཐོབ་འདོད་བྱེད་པའི་སེམས་བྱུང་ཞིག་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། བཅུ་པ་སྲིད་པ་ཟེར་བ་དེ་ལས་རེད། ལས་ཟེར་ན་བྱ་བའམ་ལས་ཀ་ལ་ཟེར། དེ་ལ་གཉིས་ཡོད་རེད། བྱ་བའམ་ལས་གསར་པ་དང་རྙིང་པ་སྔོན་མ་ཡོད་པ་འབྲས་བུ་མ་སྨིན་པར་སྡོད་ཡོད་པ་དེ་ཚོ་རེད། སྲེད་པ་དང་ལེན་པ་སྟེ་སྲེད་ལེན་གཉིས་པོས་འདོད་ཆགས་ཤུགས་ཆེན་པོ་བྱུང་བའི་ ལས་དེ་ནུས་པ་ཆེན་པོར་བསྐྱེད་ནས་སྐྱེ་བ་རྗེས་མ་ལ་འབྲས་བུ་སྨིན་ཐུབ་མཁན་གཅིག་སྟེ་རིགས་གཉིས་ཡོད་རེད། བཅུ་གཅིག་པ་སྐྱེ་བ་ཟེར་དུས་ཕུང་པོ་སྐྱེ་བ་རང་རེད། བཅུ་གཉིས་པ་རྒ་ཤི་ཟེར་བ་ནི་རྒས་པ་དང་ཤི་བ་གཉིས་མཉམ་དུ་སྡོམ་པ་རེད། 1-1314 བཅུ་གཉིས་པོ་དེ་ཚོའི་ནང་ནས་དང་པོ་མ་རིག་པ། བརྒྱད་པ་སྲེད་པ། དགུ་པ་ལེན་པ་ཟེར་བ་གསུམ་ཉོན་མོངས་པ་རེད། གཉིས་པ་འདུ་བྱེད་དང་། བཅུ་པ་སྲིད་པ་ཟེར་བ་གཉིས་ལས་ རེད། གཞན་དག་བདུན་པོ་རྣམས་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་རེད། རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་པོ་ལ་རྒྱུ་འབྲས་ཆ་གཉིས་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སྐྱེ་བ་སྔོན་མ་ལ་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་གཉིས་བྱས། ཚེ་ བར་པ་ལ་རྣམ་ཤེས་ནས་སྲིད་པའི་བར་དུ་བརྒྱད་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། སྐྱེ་བ་རྗེས་མ་ལ་སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤི་གཉིས་ཏེ་མགྱོགས་ན་ཚེ་གསུམ་གྱིས་རྫོགས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། རྒྱུ་འབྲས་བཤད་ ན། མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་གཉིས་ཀྱིས་རྒྱུ། རྣམ་ཤེས་ལ་སོགས་པ་ལྔ་པོ་རྣམས་འབྲས་བུ། སྲེད་ལེན་སྲིད་པ་གསུམ་གྱིས་རྒྱུ་དང་། སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤི་གཉིས་འབྲས་བུ་རེད། ཉོན་མོངས་པའི་ ཉེས་དམིགས་མདོར་བསྡུས་ཤིག་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། འཕགས་པ་བྱམས་པས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་ནང་དུ་མདོར་བསྡུས་ཏེ་གསུངས་པ་རེད། ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་སམ་ཁོང་ཁྲོ་ལྟ་བུ་གང་ཡིན་ཡང་དེས་རང་ལ་ གནོད་པ་བྱེད་ཀྱི་རེད། གཞན་ལའང་གནོད་པ་བྱེད་

【現代漢語翻譯】現在開始講。第四個是名色（Nām রূপ，梵文，nāmarūpa，字面意思：名字和形式）：在有情眾生的蘊（skandha，梵文，skandha，字面意思：聚集）中，名指的是受（vedanā，梵文，vedanā，字面意思：感受）、想（saṃjñā，梵文，saṃjñā，字面意思：認知）、行（saṃskāra，梵文，saṃskāra，字面意思：意志）和識（vijñāna，梵文，vijñāna，字面意思：意識）這四個蘊。色指的是在母胎中最初形成的如凝酥般的形體。第五個是六入（ṣaḍāyatana，梵文，ṣaḍāyatana，字面意思：六個來源）：眼、耳、鼻、舌四種，加上前面的兩種，共有六種，這六種被稱為六入。第六個是觸（sparśa，梵文，sparśa，字面意思：接觸）：是對境的差別，好壞，『這個好，那個不好』，是執持這些的隨心所生的一種心所（caitta，梵文，caitta，字面意思：伴隨心生起的）。第七個是受（vedanā，梵文，vedanā，字面意思：感受）：是感受快樂和痛苦等的心所。第八個是愛（tṛṣṇā，梵文，tṛṣṇā，字面意思：渴愛）：是想要不離開快樂的執著。想要離開痛苦也是愛。第九個是取（upādāna，梵文，upādāna，字面意思：執取）：是對快樂之因產生貪著，或者想要獲得快樂之因的心所。第十個是有（bhava，梵文，bhava，字面意思：存在），指的是業（karma，梵文，karma，字面意思：行為）。業指的是行為或工作。它有兩種：新的行為或工作，以及舊的、先前存在的、果實尚未成熟而停留在那裡的那些。愛和取，即愛取二者，由於強烈的貪慾，使業產生強大的力量，能夠在來世成熟結果，有兩種。第十一個，生（jāti，梵文，jāti，字面意思：出生）指的是蘊的出生。第十二個，老死（jarā-maraṇa，梵文，jarā-maraṇa，字面意思：衰老和死亡）指的是衰老和死亡二者合在一起。在這十二支中，第一個無明（avidyā，梵文，avidyā，字面意思：無知）、第八個愛、第九個取，這三個是煩惱（kleśa，梵文，kleśa，字面意思：煩惱）。第二個行和第十個有，這兩個是業。其他的七個是異熟果（vipāka-phala，梵文，vipāka-phala，字面意思：成熟的果實）。十二緣起有因果兩個方面。例如，前世做了無明和行二者，這一世從識到有這八支在流轉。來世是生和老死二者，如果快的話，三世就結束了。如果講因果，無明和行二者是因，識等五個是果，愛取有三個是因，生和老死二者是果。現在簡要講一下煩惱的過患。聖者慈氏（Maitreya，梵文，Maitreya，字面意思：慈愛）在《經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra，梵文，Mahāyānasūtrālaṃkāra，字面意思：大乘經莊嚴）中簡要地講過：無論是貪慾還是憤怒等煩惱，都會對自己造成傷害，也會對他人造成傷害。

【English Translation】 Now, let's talk about it. The fourth is Name and Form (Nām রূপ, Sanskrit, nāmarūpa, literal meaning: name and form): Among the aggregates (skandha, Sanskrit, skandha, literal meaning: heap) of sentient beings, name refers to the four aggregates of feeling (vedanā, Sanskrit, vedanā, literal meaning: feeling), perception (saṃjñā, Sanskrit, saṃjñā, literal meaning: cognition), volition (saṃskāra, Sanskrit, saṃskāra, literal meaning: volition), and consciousness (vijñāna, Sanskrit, vijñāna, literal meaning: consciousness). Form refers to the initial form, like solidified butter, that is formed in the mother's womb. The fifth is the Six Sense Sources (ṣaḍāyatana, Sanskrit, ṣaḍāyatana, literal meaning: six sources): the four of eye, ear, nose, and tongue, plus the previous two, making a total of six, which are called the six sense sources. The sixth is Contact (sparśa, Sanskrit, sparśa, literal meaning: contact): it is the distinction of objects, good and bad, 'this is good, that is bad,' it is a mental event (caitta, Sanskrit, caitta, literal meaning: arising with the mind) that holds onto these. The seventh is Feeling (vedanā, Sanskrit, vedanā, literal meaning: feeling): it is the mental event of experiencing pleasure and pain, etc. The eighth is Craving (tṛṣṇā, Sanskrit, tṛṣṇā, literal meaning: thirst): it is the attachment of wanting not to be separated from pleasure. Wanting to be separated from suffering is also craving. The ninth is Grasping (upādāna, Sanskrit, upādāna, literal meaning: grasping): it is the mental event of being attached to the cause of pleasure, or wanting to obtain the cause of pleasure. The tenth is Existence (bhava, Sanskrit, bhava, literal meaning: being), which refers to action (karma, Sanskrit, karma, literal meaning: action). Action refers to behavior or work. It has two types: new behavior or work, and old, pre-existing ones that remain there without the fruit having matured. Craving and Grasping, that is, Craving and Grasping together, due to strong desire, cause the action to generate great power, capable of maturing results in the next life, there are two types. The eleventh, Birth (jāti, Sanskrit, jāti, literal meaning: birth) refers to the birth of the aggregates. The twelfth, Old Age and Death (jarā-maraṇa, Sanskrit, jarā-maraṇa, literal meaning: aging and death) refers to the combination of aging and death. Among these twelve links, the first, Ignorance (avidyā, Sanskrit, avidyā, literal meaning: ignorance), the eighth, Craving, and the ninth, Grasping, these three are afflictions (kleśa, Sanskrit, kleśa, literal meaning: affliction). The second, Volition, and the tenth, Existence, these two are actions. The other seven are the result of maturation (vipāka-phala, Sanskrit, vipāka-phala, literal meaning: ripened fruit). The twelve links of dependent origination have two aspects: cause and effect. For example, in the previous life, Ignorance and Volition were done, in this life, the eight links from Consciousness to Existence are in circulation. In the next life, there are the two of Birth and Old Age and Death, if it is fast, the three lives will end. If we talk about cause and effect, Ignorance and Volition are the cause, the five of Consciousness, etc., are the effect, the three of Craving, Grasping, and Existence are the cause, and the two of Birth and Old Age and Death are the effect. Now, I will briefly talk about the faults of afflictions. The Holy Maitreya (Maitreya, Sanskrit, Maitreya, literal meaning: loving-kindness) briefly stated in the Ornament of the Sutras (Mahāyānasūtrālaṃkāra, Sanskrit, Mahāyānasūtrālaṃkāra, literal meaning: Ornament of the Great Vehicle Sutras): Whether it is craving or anger, etc., afflictions will cause harm to oneself and also cause harm to others.

ཀྱི་རེད། དགེ་རྩ་ལའང་གནོད་པ་བྱེད་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་སོང་ན། རང་འགྱོད་པ་ཆེན་པོ་བྱེད་དགོས་པ་དང་། 1-1315 མི་ཡི་བརྙས་བཅོས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་འདྲའི་ཉེས་དམིགས་མདོར་བསྡུས་ཤིག་གསུངས་པ་རེད། ཞི་བ་ལྷས་སྤྱོད་འཇུག་གི་ནང་དུ། ཉོན་མོངས་པ་ནི་རང་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་དགྲ་ཡིན་པའི་ སྐོར་ཐ་མལ་པའི་དགྲ་དང་འགྲན་བསྡུར་བྱས་ནས་ཉེས་དམིགས་རྒྱས་ཙམ་གསུངས་པ་རེད། དཔེར་ན་ཐ་མལ་པའི་དགྲ་བོས་རང་ལ་ཡུན་རིང་པོར་གནོད་པ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། སོ་སོའི་སེམས་ཀྱི་ སྟེང་གི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ད་ལྟའི་བར་དང་། ད་ནས་ཐ་མ་མེད་པའི་བར་དུ་རྒྱུན་རིང་པོ་བར་མཚམས་མེད་པ་གནོད་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རང་གི་དགྲར་ལངས་ནའང་ཚེ་འདི་ལ་སྡུག་པོ་བྱེད་ཀྱི་རེད་མ་གཏོགས་དམྱལ་བ་ལ་འཁྲིད་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། དམྱལ་བར་འཁྲིད་མཁན་གྱི་དགྲ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་རེད་གསུངས་པ་ རེད། ཐ་མལ་པའི་དགྲ་དེ་ལ་ཕར་ཕན་སེམས་དང་གུས་བཏུད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འབྲེལ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་ན། ཚུར་གནོད་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་དེས་ཕར་ཅི་ཙམ་ཞིག་བསྟུན་ ཀྱང་སྡུག་ཏུ་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། ཐ་མལ་པའི་དགྲ་ནི་རང་གིས་མེད་པ་བྱེད་མ་ཐུབ་ཀྱང་ཁོ་རང་ནམ་ཞིག་འཆི་འགྲོ་གི་རེད། ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་ནི་གཉེན་པོས་བཅོམ་མ་ཐུབ་ན་རང་བཞིན་གྱིས་རྩ་བ་ནས་མེད་པ་འགྲོ་གི་མ་རེད་ཅེས་དེ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་སོ་སོ་རང་གི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ལ་སོ་སོས་བག་ཡོད་དམ་གཟབ་གཟབ་བྱེད་སྟངས་དང་། 1-1316 བྱེད་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གསལ་པོར་གསུངས་པ་རེད། །སྲིད་པ་འཁོར་ལོའི་མཚོན་དོན་མདོ་ཙམ་བཤད་པ། ནང་ཆོས་ཀྱི་བརྗོད་དོན་ལ་གཞི་བཅོལ་ཏེ་སྲིད་པ་འཁོར་ལོ་ཞེས་པའི་རི་མོ་ཞིག་འབྲི་སྲོལ་ ཡོད་རེད། དེའི་གོ་དོན་གང་ཡིན་མདོར་བསྡུས་ཤིག་ཞུ་འདོད་བྱུང་། དེ་ནི་རི་མོའི་ཐོག་ནས་འཁོར་འདས་ཀྱི་འགྲོ་སྟངས་བརྡ་སྤྲོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་དུས་རྒྱུན་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་གསུང་རབ་ རྣམས་སུ་བཤད་རྒྱུའི་བརྗོད་བྱ་བདེན་པ་བཞི་ཟེར་བ་ཞིག་ཡོད་རེད། དེ་ཤེས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བདེན་པ་བཞི་ནི་འཁོར་བ་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་དང་། ཐར་པ་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཏེ་བཞི་ལ་ཟེར་གྱི་ ཡོད་རེད། འཁོར་བའི་རྒྱུ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་དང་། འབྲས་བུ་འཁོར་བ་ནི་ཕྱིའི་སྣོད་དང་། ནང་སེམས་ཅན་ལ་གསུང་གི་ཡོད་རེད། ཐར་པ་རྒྱུ་འབྲས་ནི་གོ་བདེ་པོ་བྱས་ན། ཆོས་ཉམས་ སུ་ལེན་མཁན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྟ་བུ་ནི་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་སྐྱོན་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེའི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ལས་བྲལ་བའི་བྲལ་བ་ལ་ འག

【現代漢語翻譯】據說，它也會損害善根。如果因為煩惱而戒律失壞，就會產生極大的後悔，受到他人的輕蔑等等，以上簡要地講述了這些過患。寂天（梵文：Śāntideva）在《入菩薩行論》（梵文：Bodhicaryāvatāra）中，將煩惱比作損害自己的敵人，通過與普通敵人的比較，詳細地闡述了它的過患。例如，普通的敵人不能長久地傷害我們。而我們內心的煩惱卻從無始以來直到現在，乃至從現在直到無終，持續不斷地傷害著我們。即使所有的眾生都變成我們的敵人，也只能讓我們今生受苦，而不能把我們帶到地獄。把我們帶到地獄的敵人是煩惱。如果我們以友善和尊敬的態度對待普通的敵人，他們就不會傷害我們。但是，對於煩惱的敵人，我們越是遷就它，情況就越糟糕。即使我們無法消滅普通的敵人，他們自己也會死去。但是，如果我們不通過對治來摧毀煩惱的敵人，它們就不會自然消失。因此，我們應該對自己的煩惱保持警惕和謹慎，以上清楚地說明了我們應該這樣做的原因。下面簡要地解釋一下生命之輪的象徵意義。基於佛教的主題，有一種繪製生命之輪的傳統。我想簡要地解釋一下它的含義。它通過圖畫來傳達輪迴和涅槃的運作方式。通常，大小乘的經典都會提到四聖諦。我們需要了解它。四聖諦指的是輪迴的因果和解脫的因果。輪迴的因是業和煩惱，輪迴的果是外在的世界和內在的眾生。爲了便於理解解脫的因果，可以這樣說，修行者的心相續中的功德，如八正道，是道諦。從煩惱及其果，也就是痛苦中解脫出來，

【English Translation】 It is said that it also harms the roots of virtue. If discipline is broken due to afflictions, one will have great regret, and be subjected to the contempt of others, etc. The above briefly describes these faults. Śāntideva in the Bodhicaryāvatāra (A Guide to the Bodhisattva's Way of Life), compares afflictions to enemies that harm oneself, and elaborates on their faults by comparing them to ordinary enemies. For example, ordinary enemies cannot harm us for long. However, the afflictions in our minds have been harming us continuously from beginningless time until now, and from now until endless time. Even if all sentient beings become our enemies, they can only make us suffer in this life, but they cannot lead us to hell. The enemy that leads us to hell is affliction. If we treat ordinary enemies with kindness and respect, they will not harm us. However, the more we indulge the enemy of affliction, the worse the situation becomes. Even if we cannot eliminate ordinary enemies, they will eventually die on their own. However, if we do not destroy the enemy of affliction through antidotes, they will not naturally disappear. Therefore, we should be vigilant and cautious about our own afflictions, and the above clearly explains the reasons why we should do so. Now, let's briefly explain the symbolism of the Wheel of Life. Based on Buddhist themes, there is a tradition of drawing the Wheel of Life. I would like to briefly explain its meaning. It conveys the workings of samsara and nirvana through pictures. Usually, the sutras of both the Greater and Lesser Vehicles mention the Four Noble Truths. We need to understand them. The Four Noble Truths refer to the cause and effect of samsara and the cause and effect of liberation. The cause of samsara is karma and affliction, and the result of samsara is the external world and the internal sentient beings. To make it easier to understand the cause and effect of liberation, it can be said that the merits in the mindstream of the practitioner, such as the Eightfold Noble Path, are the Truth of the Path. Liberation from afflictions and their result, which is suffering,

ོག་པའི་བདེན་པ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སྲིད་པ་འཁོར་ལོ་དེའི་ལྟེ་བ་ལ་སེམས་ཅན་དུད་འགྲོ་གསུམ་བྲིས་ཡོད་རེད། དེ་དག་འཁོར་བའི་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་མཚོན་བྱེད་རེད། དེ་ཡང་ཕག་པས་གཏི་མུག་མཚོན་པ་དང་། 1-1317 སྦྲུལ་གྱིས་ཞེ་སྡང་དང་། བྱ་ཕུག་རོན་གྱིས་འདོད་ཆགས་མཚོན་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཕྱི་ལོག་ལ་ངན་སོང་གསུམ་དང་། ལྷ་མི་གཉིས་ཏེ་ཆ་ལྔ་ཡོད་རེད། དེ་དག་གིས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་མཚོན་པ་ དང་། མུ་ཁྱུད་ཀྱི་ནང་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཡོད་རེད། དེས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཇི་ལྟར་བྱས་ནས་འཁོར་བར་འཁོར་སྟངས་བཤད་པ་རེད། འཁོར་ལོའི་གཡས་ཕྱོགས་ཀྱི་འོག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ གསུང་ཚིགས་བཅད་གཉིས་ནི་ལམ་བདེན་མཚོན་བྱེད་རེད། དེའི་ཐོག་ལ་ཟླ་བ་གཅིག་བྲིས་ཡོད་པ་དེས་འགོག་པའི་བདེན་པ་མཚོན་པ་དང་། སྟོན་པའི་སྐུ་གཅིག་འཁོར་ལོའི་གཡོན་ཕྱོགས་ན་བཞེངས་ནས་ཟླ་བ་ དང་འཁོར་ལོ་གཉིས་ལ་ཕྱག་མཛུབ་སྟོན་སྡོད་པ་ཞིག་ཡོད་པ་དེས་ཐར་པའི་ལམ་དང་འབྲས་བུ་ལ་ལྟོས་ཟེར་བའི་དོན་དག་རེད། འདིས་འཁོར་བ་ལ་ཞེན་ན་ངེས་འབྱུང་མིན་ཞེས་པའི་ཞེན་པ་ བཞི་བྲལ་གྱི་ཚིག་རྐང་པ་གཉིས་པ་དེའི་དོན་མདོར་བསྡུས་ཤིག་ཚར་བ་རེད།། །། ༄། །བདག་དོན་ལ་ཞེན་ན་བྱང་སེམས་མིན་པའི་ཚུལ་བཤད་པ། བདག་དོན་ལ་ཞེན་ན་བྱང་སེམས་མིན་པའི་ཚུལ་བཤད་པ། ད་བདག་དོན་ལ་ཞེན་ན་བྱང་སེམས་མིན་ཞེས་པ་དེའི་ བརྗོད་དོན་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། འཁོར་བ་ལ་ཕན་ཐོགས་ཡོད་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་ཕན་ཐོགས་རྩ་བ་ནས་མེད་པ་དང་། སྐྱོན་ཆེན་པོ་དང་མང་པོ་ཡོད་པའི་མཚངས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ནང་དུ་བཏོན་པ་བཞིན་མཁས་པ་ཡིན་ན་སོ་སོ་རང་གིས་ཀྱང་གོང་དུ་ཞུས་པ་བཞིན་འཁོར་བ་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་སྐྱོན་རྣམས་ལ་བསམ་བློ་ཞིབ་ཏུ་བཏང་སྟེ་འཁོར་བ་སྤང་བྱ་ཡིན་པ་ངོ་འཕྲོད་ཅིང་དེ་ལ་ཞེན་པ་ལོག་སྟེ་དེ་ལས་ཐར་ཐབས་ངེས་པར་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ། 1-1318 འཁོར་བ་སྤོང་དགོས་སེམས་པའི་བློ་ཚད་ལྡན་ཞིག་སྐྱེས་ཚར་དུས་ད་གང་ཞིག་བྱེད་དགོས་རེད་ཟེར་ན། དེ་ལ་གཉིས་ཡོད་རེད། ཐེག་དམན་དགྲ་བཅོམ་པའམ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་ཐབས་ བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་གཉིས་འགྲན་བསྡུར་བྱེད་དུས་དམན་པའི་དགྲ་བཅོམ་པའི་གོ་འཕང་ནི་ཧ་ཅང་ཡག་པོ་ཡིན་ནའང་། དེ་ལས་ཀྱང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ནི་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ལེགས་ པ་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་བསྒྲུབ་དགོས་བསམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཟེར་གྱི་རེད། ཁྱད་པར་དུ་སྤྱིར་ང་ཚོར་བསྒྲུབ་བྱ་གང་ཞིག་འདུག དམིགས་ཡུལ་གང་ ཞིག་འདུག་ཅེས་བསམ་བློ་ཡག་པོ་བྱས་ཏེ་གཏོང་དུས་ཡང་ན་ཚེ་འདི་བསྒྲུབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡང་ན་སྐྱེ་བ་ར

【現代漢語翻譯】被稱為『止滅之諦』。輪迴圖的中心畫著三種動物：豬、蛇和鳥。它們象徵著輪迴的根源——集諦。其中，豬代表愚癡，蛇代表嗔恨，鳥（鴿子）代表貪慾。外圈有地獄、餓鬼、畜生三惡道，以及天、人二善道，共五道。這些代表著苦諦。最外圈是十二緣起支，它解釋了因果如何導致輪迴。輪迴圖右側下方有兩句佛陀的偈頌，象徵著道諦。上方畫著一個月亮，象徵著滅諦。一位佛陀站在輪迴圖的左側，手指指向月亮和輪迴圖，意思是關注解脫之道和解脫之果。這總結了『若執著于輪迴，則非出離』這四句偈頌中的第二句的含義。關於執著于自身利益則非菩薩現在要講的是『執著于自身利益則非菩薩』的含義。雖然看起來對輪迴有益，但實際上毫無益處，而且有很多很大的過失。正如薄伽梵在神聖的佛法中所說，智者應該像我之前所說的那樣，仔細思考輪迴的普遍和個別過患，認識到輪迴是應該拋棄的，從而捨棄對它的執著，並下定決心尋求從輪迴中解脫的方法。當生起必須捨棄輪迴的強烈念頭時，應該怎麼做呢？有兩種選擇：一是獲得小乘阿羅漢的果位，二是獲得圓滿正等覺佛陀的果位。當比較這兩種果位時，雖然小乘阿羅漢的果位已經非常好，但圓滿正等覺佛陀的果位則更為殊勝。因此，應該想著要成就佛陀的果位，這就是所謂的大乘發心。特別是，我們應該認真思考我們總的來說要成就什麼，我們的目標是什麼，要麼是成就今生，要麼是來世。

【English Translation】 It is called 'Truth of Cessation'. In the center of the wheel of life, there are three animals drawn: a pig, a snake, and a bird. These represent the origin of samsara, the Truth of Origin. Among them, the pig represents ignorance, the snake represents hatred, and the bird (pigeon) represents attachment. On the outer circle, there are three lower realms: hell, hungry ghosts, and animals, and two higher realms: gods and humans, making five realms in total. These represent the Truth of Suffering. In the outermost circle, there are twelve links of dependent origination, which explain how cause and effect lead to samsara. On the lower right side of the wheel, there are two verses of the Buddha, symbolizing the Truth of the Path. Above it, there is a moon drawn, symbolizing the Truth of Cessation. A Buddha stands on the left side of the wheel, pointing his finger at the moon and the wheel, meaning to pay attention to the path of liberation and the fruit of liberation. This summarizes the meaning of the second line of the four-line verse 'If attached to samsara, then not renunciation'. Explaining how attachment to one's own benefit is not the way of a Bodhisattva. Now, I will explain the meaning of 'attachment to one's own benefit is not the way of a Bodhisattva'. Although it may seem beneficial to samsara, it is actually not beneficial at all, and there are many great faults. Just as the Bhagavan has stated in the sacred Dharma, wise people should, as I said before, carefully consider the general and specific faults of samsara, recognize that samsara is to be abandoned, thereby abandoning attachment to it, and be determined to seek a way to liberate from it. When a strong thought arises that one must abandon samsara, what should one do? There are two options: either attain the state of a Hinayana Arhat or attain the state of a fully enlightened Buddha. When comparing these two states, although the state of a Hinayana Arhat is very good, the state of a fully enlightened Buddha is even more excellent. Therefore, one should think of achieving the state of a Buddha, which is called the Mahayana mind. In particular, we should carefully consider what we generally need to achieve, what our goal is, either to achieve this life or the next life.

ྗེས་མ་ངན་སོང་དུ་མི་འགྲོ་བར་ལྷ་དང་མིའི་སྐྱེ་བའང་བསྒྲུབ་བྱ་གཅིག་ རེད། ཡང་ན་ཐར་པ་བསྒྲུབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡང་ན་སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་རྣམས་ལས་གང་ལ་དོ་སྣང་སྤྲད་དེ་འབད་བརྩོན་བྱས་ན་ཕུགས་སུ་ཁེ་ཕན་ཆེ་བ་འདུག་ཅེས་ འགྲན་བསྡུར་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། །སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་བྱམས་པ་བསྒོམ་པའི་ཚུལ་བཤད་པ ། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ལ་དབྱེ་བ་མང་པོ་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་སྨོན་པ་དང་འཇུག་པ་གཉིས་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1319 སྨོན་པ་ནི་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་དགོས་བསམ་པའི་བློ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། རང་དོན་དུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ལུགས་སྲོལ་མེད་པ་རེད། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་བསྒྲུབ་དགོས་བསམ་པ་དེ་ལ་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་བསྐྱེད་དེ་རྣམས་རང་གི་སེམས་ཀྱི་ཐོག་ཏུ་བསྐྱེད་པ་ལ་རྒྱུ་རྐྱེན་ཡོད་དགོས་རེད། རྒྱུ་མང་པོའི་ནང་ནས་གལ་ཆེ་ཤོས་དེ་སྙིང་རྗེ་རེད། དེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྔོན་དུ་སྙིང་རྗེ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྙིང་རྗེའི་རྒྱུ་དེ་བྱམས་པ་རེད། དེར་བརྟེན་དང་པོ་བྱམས་པ་སྒོམ་ དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བྱམས་པ་ནི་རང་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ཅན་གཞན་དག་ཆོས་དང་མཐུན་པའི་ཚེ་འདིའི་བདེ་བ། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མའི་བདེ་བ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་ཀྱི་བདེ་བ་དེ་དག་ཐོབ་ ན་བསམ་པའམ། བདེ་བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་སྒྲུབ་རོགས་བྱས་ན་བསམ་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། བྱམས་པ་ནི་ཆོས་པ་གསར་པ་ལ་ཡོད་མ་རེད། བཟོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྤྱིར་བཏང་ཆོས་བྱེད་ཞེས་ པའི་དོན་དག་སེམས་ཡག་པོ་བཟོ་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ང་རང་ཚོའི་སེམས་ནི་གསེར་ཡག་པོ་འདྲ་པོ་རེད། གསེར་ཡག་པོ་དེ་གསེར་བཟོ་བས་བཟོ་ལྟ་ག་འདྲ་བཟོ་དགོས་ནའང་བཟོ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1320 བཟོ་བཅོས་རྩ་བ་ནས་མ་བྱས་པའི་ད་ལྟའི་སེམས་ལ་སྐྱོན་མང་པོ་ཡོད་རེད། ང་རང་ཚོའི་སྐྱོན་ཚང་མ་སེམས་ཀྱི་ཐོག་དང་སེམས་ལས་འབྱུང་གི་ཡོད་རེད། སེམས་དེའི་སྐྱོན་རྣམས་ཆོས་ཉམས་སུ་ ལེན་པའི་སྒོ་ནས་བཟོ་བཅོས་བྱས་པ་ཡིན་ན་སེམས་དེ་ཡོན་ཏན་ཅན་དང་། ཡོན་ཏན་མང་པོའི་འབྱུང་ཁུངས་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་དེ་གང་ལ་གོམས་པ་དེ་ཉིད་ལ་འགྱུར་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་སྟབས་ ཆོས་ཐོས་བསམ་གྱིས་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་ཤེས་མ་བྱས་པར་ཤེས་པའི་དོན་རྣམས་སེམས་ཁ་ནང་དུ་སློག་སྟེ་སོ་སོའི་སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་ཐོག་ཏུ་སིམ་པའམ། སེམས་དང་འདྲིས་ཐབས་ལ་འབད་བརྩོན་ཡང་ ནས་ཡང་དུ་ལྷོད་གཡེང་མ་ཤོར་བར་བྱ་དགོས། །བྱམས་པ་བསྒོམས་པའི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ། བྱམས་པ་སྒོམ་པའི་ཕན་ཡོན་ཞུས་ན། སངས་རྒྱས་མང་པོ་ལ་མཆོད་

【現代漢語翻譯】來世不墮惡趣，獲得天人和人間的果位也是一個目標，或者要追求解脫，或者要追求成佛。在這些目標中，關注哪個併爲之努力，最終的利益會更大，這是需要競爭的。講述修持慈心作為發願和趣入之因的方法：大乘發心有很多種分類，但從本質上來說，可以分為發願菩提心和趣入菩提心兩種。發願菩提心是指爲了其他眾生的利益而想要成佛的心。沒有爲了自己而發起大乘菩提心的說法。趣入菩提心是指爲了成佛，而想要修持成為成佛之因的善法。這些發心需要在自己的心中生起，需要具備因緣。在眾多因緣中，最重要的是慈悲心。因此，在發心之前需要生起慈悲心。慈悲心的因是慈愛心。因此，首先需要修持慈愛心。慈愛心是指希望不是自己的其他眾生，能夠獲得符合正法的今生的安樂、來世的安樂，乃至成佛之地的安樂，或者幫助他們修持安樂之因——善法。慈愛心不是新學佛的人就自然擁有的，需要培養。一般來說，『修行』的意義就是改善內心。例如，我們的心就像優質的黃金一樣。黃金匠人可以根據需要將優質的黃金打造成任何形狀。未經改造的現在的內心有很多缺點。我們所有的缺點都源於內心。如果通過修行佛法來改造內心的缺點，那麼內心就會變得具有功德，並且成為眾多功德的來源。內心可以轉變成它所習慣的任何事物，因此，僅僅通過聽聞和思考佛法來了解是不夠的，還需要將所瞭解的意義反覆地融入內心，努力使之與自己的心相融合，不要鬆懈。講述修持慈愛心的利益：修持慈愛心的利益是，能夠供養眾多的佛。

【English Translation】 In the future, not falling into the lower realms and attaining the states of gods and humans is also a goal, or one must strive for liberation, or one must strive for Buddhahood. Among these goals, which one should we pay attention to and strive for, so that the ultimate benefit is greater? This is what needs to be competed for. Explaining the method of cultivating loving-kindness as the cause of aspiration and engagement: There are many divisions of Mahayana mind generation, but in essence, it is said to be divided into aspiration and engagement. Aspiration is the mind that thinks one must attain Buddhahood for the sake of other sentient beings. There is no tradition of generating the Mahayana mind for one's own sake. Engagement is said to be the mind that thinks one must practice virtue, which is the cause of Buddhahood, for the sake of attaining Buddhahood. These mind generations must arise in one's own mind, and there must be causes and conditions. Among the many causes, the most important is compassion. Therefore, compassion must precede mind generation. The cause of compassion is loving-kindness. Therefore, one must first cultivate loving-kindness. Loving-kindness is the thought that other sentient beings, who are not oneself, may obtain happiness in this life in accordance with the Dharma, happiness in future lives, and even happiness up to the state of Buddhahood, or the thought of helping them to practice virtue, which is the cause of happiness. Loving-kindness is not something that new practitioners of the Dharma naturally possess; it must be cultivated. Generally speaking, the meaning of 'practicing Dharma' is to improve the mind. For example, our mind is like good gold. A goldsmith can shape good gold into any form they need. The current mind, without any modification, has many faults. All our faults arise from and are based on the mind. If the faults of the mind are modified through the practice of Dharma, then the mind will become virtuous and a source of many virtues. Since the mind can transform into whatever it is accustomed to, one should not be content with merely knowing the Dharma through hearing and thinking, but should repeatedly turn the meaning of what is known inward, immersing it in one's own mindstream, and striving to familiarize oneself with the mind without losing diligence. Explaining the benefits of cultivating loving-kindness: The benefit of cultivating loving-kindness is that one can make offerings to many Buddhas.

རྫས་མཛེས་ཤིང་ཡིད་དུ་འོང་པ་སྣ་ ཚོགས་པ་མང་པོ་དུས་རིང་པོར་དབུལ་བ་ལས་བྱམས་པ་སྐར་མ་བཅུ་ཙམ་ཞིག་སྒོམ་པ་བསོད་ནམས་ཆེ་བ་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། བ་འཇོ་བའི་དུས་ཚོད་གཅིག་གི་ཚད་དུ་བྱམས་པ་སྒོམ་ ན་ལྷ་དང་མི་ཡིས་རང་ལ་བྱམས་པོ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ཐོབ་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཕར་ལ་བྱམས་པོ་བྱས་ན་ཚུར་ལའང་བྱམས་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པ་མཐོང་ཆོས་རེད། 1-1321 འདི་ལ་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ཟེར་གྱི་རེད། དེར་མ་ཟད་བྱམས་པའི་སེམས་ཀྱིས་རང་གཞན་གཉིས་ཀ་གནོད་འཚེ་ལས་སྲུང་སྐྱོབ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་ལ་བདུད་ མང་པོས་གནོད་འཚེ་བྱེད་པར་རྩོམ་དུས་སྟོན་པའི་བྱམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་འཚེ་བྱེད་མ་ཐུབ་པ་རེད། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པ་ལ་སྙིང་རྗེ་དགོས་ཤིང་དེ་ལའང་བྱམས་པ་མེད་ཐབས་མེད་ རེད། སེམས་ལ་བྱམས་པ་དང་པོ་བཟོ་བའམ་སྒོམ་པའི་སྐབས་རིམ་པ་གསུམ་བྱས་ཏེ་བསྒོམ་དགོས། དང་པོ་ཉེ་ས་ལ་སྒོམ། དེ་ནས་དགྲ་ལ་བསྒོམ། དེ་ནས་ཉེ་རིང་གང་ཡང་མ་ཡིན་པའི་བར་ མའི་སེམས་ཅན་གཞན་དག་ལ་སྒོམ། ཉེ་ས་ལ་བསྒོམ་པ་ལའང་རིམ་པ་གསུམ་བྱེད་དགོས། དང་པོ་མ་ལ་བསྒོམ། དེ་ནས་ཕ་ལྟ་བུ་དམིགས་བསལ་གྱི་དྲིན་ཡོད་པ་གཞན་དག། དེ་ནས་འབྲེལ་བ་ ཡག་པོ་ཡོད་པའི་གཉེན་ཚན་གཞན་རྣམས་ལ་བསྒོམ། དེ་ནས་སེམས་ཅན་ཚང་མ་རང་གི་མ་ཡིན་བསམས་ཏེ་བསྒོམ་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་འདྲ་བྱས་ཏེ་བསྒོམ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་ གཅིག་བཟོས་ན་བྱམས་པ་སྐྱེ་བདེ་བ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སོ་སོའི་མ་ལྟ་བུ་གཙིགས་ཆེན་པོ། བུ་ལྟ་བུ། ཆུང་མ་ལྟ་བུའི་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་དེ་ལ་རང་ཤུགས་ཀྱིས་བདེ་པོ་བྱུང་ན། 1-1322 སྡུག་བསྔལ་མ་བྱུང་ན་སེམས་པའི་བསམ་བློའམ་རིག་པ་དེ་ཙམ་སྒྲིམ་མི་དགོས་པར་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་པས། བྱམས་སྙིང་རྗེ་རྣམས་རང་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བདེ་ཐབས་བྱས་ནས་དང་པོ་སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་རྣམས་སོ་ སོའི་ཨ་མ་ཡིན་པ་ངོ་ཤེས་ཏེ་མ་ཡིན་བསམ། གཉིས་པ་དེའི་དྲིན་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་རྣམས་བསམ། གསུམ་པ་དྲིན་གཟོ་བའམ་དྲིན་ལན་སྤྲད་དགོས་བསམ་པ་རྣམས་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་རང་གི་སེམས་ ལ་བྱམས་སོགས་ཚད་དང་ལྡན་པ་བཟོ་ཚུལ་བསྟན་པ་ཡིན། དང་པོ་སོ་སོའི་མ་དེ་གཤིན་པོ་དང་གསོན་པོ་གང་ཡིན་ཀྱང་གཟུགས་དབྱིབས་རྣམ་པ་ཇི་མ་ཇི་བཞིན་རང་གི་མདུན་དུ་བསམ། མདུན་ གྱི་མའི་རྣམ་པ་དེ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གཏད་དེ་འདི་ངའི་དྲིན་ཅན་གྱི་མ་ཡིན་སྙམ་ཚར་ཁ་ཤས་བསྐྱོར། དེ་ནས་མུ་འཐུད་དེ་སེམས་མདུན་གྱི་མའི་རྣམ་པ་ལ་དམིགས་ཏེ་མ་འདིས་ སོ་སོ་ལ་བྱམས་པོ་བྱས་པའི་སྐབས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་དང་དྲིན་ཡོད་པ་རྣམས་བསམ། དེ་ཡང་རང་གི་མའི་དྲིན་རྣམས་ཚུར་བསྡུས་ན། རང་ལ་ད་ལྟའི་ལུས་དང་ས

【現代漢語翻譯】據說，與其長時間供養各種美麗而令人愉悅的物品，不如花十分鐘的時間修習慈愛（Maitrī， मैत्री， मैत्रि，友愛），功德更大。據說，在一頓飯的時間裡修習慈愛，就能獲得八種功德，包括天人和人類都會喜愛自己。顯而易見的是，對別人友善，別人也會對自己友善。這被稱為『同類因』的結果。此外，慈愛之心能夠保護自己和他人免受傷害。例如，當許多魔試圖傷害我們的導師（釋迦牟尼佛）時，導師憑藉慈愛的力量，使他們無法造成傷害。要獲得佛陀的果位，需要慈悲心，而慈悲心離不開慈愛。在心中培養或修習慈愛時，需要分三個階段進行：首先，對親近的人修習；然後，對敵人修習；最後，對既非親近也非疏遠的中間眾生修習。對親近的人修習也需要分三個階段：首先，對母親修習；然後，對像父親一樣有特殊恩情的人修習；接著，對關係良好的其他親戚修習。然後，觀想所有眾生都是自己的母親。這樣修習的原因是，如果能培養出一種珍愛之情，就更容易生起慈愛。例如，對於像自己的母親、孩子或妻子這樣珍愛的人，如果他們快樂，沒有痛苦，我們的心或意識不需要太多的努力就能自然而然地生起慈愛。因此，爲了更容易在自心中生起慈愛和慈悲，首先要認識到所有慈悲的對象都曾是自己的母親，然後思考他們的恩情，第三，首先想到要報答他們的恩情，這樣就能在自心中培養出具有足夠力量的慈愛等等。首先，無論是已故還是在世的母親，都要如實地在自己面前觀想她的形象。然後，全神貫注于面前母親的形象，反覆默唸『這是我恩重的母親』。接著，繼續將心專注于面前母親的形象，回憶母親過去對自己慈愛的行為和恩情。也就是說，當我們將母親的恩情收攝於自身時，我們現在所擁有的身體和

【English Translation】 It is said that it is more virtuous to meditate on loving-kindness (Maitrī) for about ten minutes than to offer many beautiful and pleasing objects for a long time. It is said that if one meditates on loving-kindness for the duration of a meal, one will obtain eight benefits, including being loved by gods and humans. It is obvious that if you are kind to others, they will be kind to you in return. This is called the result of 'cause and effect of the same kind'. Moreover, the mind of loving-kindness can protect both oneself and others from harm. For example, when many demons tried to harm our teacher (Shakyamuni Buddha), they could not harm him because of the power of the teacher's loving-kindness. To attain Buddhahood, compassion is necessary, and compassion is impossible without loving-kindness. When cultivating or meditating on loving-kindness in the mind, it is necessary to meditate in three stages: first, meditate on those who are close; then, meditate on enemies; and finally, meditate on other intermediate beings who are neither close nor distant. Meditating on those who are close also requires three stages: first, meditate on the mother; then, on others who have special kindness like the father; then, on other relatives who have good relations. Then, contemplate that all sentient beings are one's own mother. The reason for meditating in this way is that if one can cultivate a cherished feeling, it is easier to generate loving-kindness. For example, for those who are cherished, such as one's own mother, child, or wife, if they are happy, without suffering, our mind or consciousness can arise naturally without much effort. Therefore, in order to make it easier to generate loving-kindness and compassion in one's own mind, one must first recognize that all objects of compassion were one's own mother, then think of their kindness, and third, first think of repaying their kindness, so that one can cultivate loving-kindness and so on with sufficient strength in one's own mind. First, whether one's own mother is dead or alive, one should visualize her image in front of oneself as it is. Then, focus one's mind on the image of the mother in front of oneself and repeat several times, 'This is my kind mother'. Then, continue to focus the mind on the image of the mother in front of oneself and recall the mother's past kind actions and kindness towards oneself. That is, when we gather the mother's kindness into ourselves, the body and

ྲོག་བྱིན་པའི་དྲིན། ལམ་སྟོན་ནམ་ སློབ་སྟོན་མང་པོ་བྱས་པའི་དྲིན། རང་གི་དོན་དུ་དཀའ་བ་སྤྱད་པའི་དྲིན་ཏེ་དྲིན་གསུམ་ཡོད་རེད། ཟླ་བ་བཅུ་མ་ཟིན་ཙམ་མངལ་ནང་ལ་བཟུང་ནས་གཟབ་གཟབ་བྱས་ཏེ་བསྐྱངས། ཕྱི་ལ་བཙས་ཚར་དུས་སོ་སོ་རང་ཉིད་ཀྱི་ལུས་ཀྱིས་གང་ཡང་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་མེད་པ་དང་། 1-1323 ངག་གིས་ཁ་གྲགས་ཐུབ་ཀྱི་མེད་པ་དང་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་གང་ཡང་བསམ་ཤེས་ཀྱི་མེད་ཀྱང་། མ་ཡིས་རང་ཉིད་ལྟོགས་མ་བཅུག། སྐོམ་མ་བཅུག། ཚ་མ་བཅུག། གྲང་མ་བཅུག་པར་ཧ་ཅང་བྱམས་པོ་ བྱས་ཏེ་ཤི་མ་བཅུག་པར་སྲུང་སྐྱོབ་བྱས་པ་ཡིན་སྟབས་ལུས་པོ་འདི་དང་སྲོག་འདི་མ་ཡིས་བྱིན་པ་རེད། དེ་ནས་ཏོག་ཙམ་ཆེ་རུ་ཕྱིན་དུས་སློབ་སྦྱོང་སྤྲད་ཡོད་རེད། ཨ་མའི་མིང་འདྲ་ པོ་ལབ་བཅུག དེ་ནས་འགྲོ་སྟངས་དང་སྡོད་སྟངས། ཟ་སྟངས་དང་འཐུང་སྟངས་སོགས་དེ་འདྲ་བ་མང་པོ་བསླབས། དེ་ནས་རང་མགོ་འཐོན་པའི་མིར་ཆགས་སྐབས་མ་མོ་རང་གིས་ལོ་ཡུན་མང་པོའི་རིང་ སྡིག་པ་དང་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོས་བསགས་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས་མ་རང་གི་ཕྱི་མའི་ལམ་རྒྱག་ཆོས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གཏོང་མ་ཐུབ། སོ་སོའི་ཚེ་འདིའི་བདེ་བའི་དོན་དུ་བེད་སྤྱོད་མི་བྱེད་པར་ཕངས་ སེམས་མེད་པར་བུ་ང་ལ་སྤྲད། མདོར་ན་མས་ཤེས་ཚད་འཇོན་ཚད་ཀྱིས་བུ་ང་ལ་སྒོ་མང་པོ་ནས་ཕན་བཏགས། གནོད་པ་དང་དཀའ་ངལ་གྱི་རིགས་མི་འདྲ་བ་དུ་མ་ལས་སྐྱབས་པ་སོགས་ ཀྱི་དྲིན་རྣམས་སེམས་ཀྱི་གཏིང་ནས་དྲན་དགོས། མ་ཡི་དྲིན་དྲན་པའི་སྐབས་སུ་ཨ་མ་འདི་ཚེ་འདི་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་བཀའ་དྲིན་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་མ་ཟད་སྐྱེ་བ་སྔོན་མ་རྣམས་སུའང་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་པར་མ་བྱས་ཤིང་ཕན་བཏགས་པ་དང་། 1-1324 རང་གི་ཕ་ཡང་ལན་གྲངས་མང་པོ་བྱས་ཤིང་ཕན་བཏགས་པ་དང་། སྤུན་ཉེ་ལ་སོགས་པ་ཚར་མང་པོ་བྱས་ནས་བྱམས་བརྩེ་ཆེན་པོས་བསྐྱངས་པའི་བཀའ་དྲིན་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་སེམས་ཀྱི་ གཏིང་ནས་བསམ། གསུམ་པ་དེའི་རྗེས་སུ་དྲིན་ལན་འཇལ་འདོད་བསམ་ཚུལ་ནི། མ་འདི་དེ་ལྟ་བུའི་དྲིན་ཆེན་པོ་ཡིན་པས་དྲིན་ལན་ངེས་པར་དུ་འཇལ་བའམ་སྤྲད་དགོས་བསམས་ཏེ་མ་ཡི་ད་ལྟའི་ གནས་ཚུལ་ལ་བརྟག་དཔྱད་བཏང་ནས་མ་འདི་བདེ་བ་འདོད་ཀྱི་ཡོད་ཀྱང་། བདེ་བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་ཡིན་པ་མི་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་སྲོག་གཅོད་པ་དང་། རྐུན་མ་རྐུ་ བ་དང་རྫུན་བཤད་པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་མི་དགེ་བ་བྱེད་དེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་གསོག་པའམ་བསྒྲུབས་ཀྱི་འདུག དེའི་ཕྱིར་ད་དུང་ཡང་མ་མོ་རང་གི་དོན་དག་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་མི་འདུག ངས་ རོགས་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ། མ་འདི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། འདིས་བདེ་བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་སྒྲུབ་ན་བསམ་པ་སྟེ་འདུན་པ་དང་འབྲེལ་བའི་བྱམས་པའི་སེམས་དང་། དེའང་བྱམས་པ་སྒོམ་སྟངས་ གཅིག་རེད། མ་འདི

【現代漢語翻譯】報答給予生命的恩情，報答給予指引或教導的恩情，報答為自己付出辛勞的恩情，這就是三種恩情。母親懷胎近十個月，小心翼翼地養育。出生后，自己身體什麼也做不了，嘴裡說不出話，心裡也什麼都不懂。但是，母親沒有讓自己捱餓，沒有讓自己口渴，沒有讓自己受熱，沒有讓自己受冷，非常慈愛地保護著自己，不讓自己死去，所以這個身體和生命是母親給予的。之後，稍微長大一點的時候，母親給予了學習的機會，教自己說『媽媽』的名字，然後教自己走路、坐立、吃飯、喝水等等。等到自己能夠獨立生活的時候，母親把自己多年辛辛苦苦積累的財富，不爲了自己來世的道路，不爲了自己今生的幸福而使用，而是毫不吝惜地給了我。總之，母親用自己的知識和能力，在很多方面幫助了我，從各種各樣的災難和困境中拯救了我等等，這些恩情都要從內心深處銘記。在憶念母親的恩情的時候，要想到母親不僅今生對自己有如此大的恩德，而且在過去世也無數次地做過母親，給予過幫助。自己的父親也多次做過父親，給予過幫助。還有兄弟姐妹等等，也多次照顧自己，給予慈愛，這些恩情都要從內心深處思念。第三，生起報恩的想法：想到母親是如此的恩重如山，一定要報答恩情，於是觀察母親現在的狀況，發現母親雖然想要得到快樂，但是因為不知道快樂的因是善，所以爲了得到快樂，就做殺生、偷盜、說謊等等不善的行為，積累痛苦之因。因此，母親現在還不能為自己做主，我應該幫助她。想著母親能夠擁有快樂，並且能夠行持快樂之因的善業，這就是與願望相關的慈愛之心。這也是修慈愛的一種方式。母親她

【English Translation】 Repaying the kindness of giving life, repaying the kindness of giving guidance or teaching, repaying the kindness of enduring hardship for oneself—these are the three kinds of kindness. The mother carries the child in her womb for nearly ten months, carefully nurturing it. After birth, the child's body can do nothing, its mouth cannot speak, and its mind cannot understand anything. However, the mother does not let the child go hungry, does not let the child go thirsty, does not let the child get hot, does not let the child get cold, and protects the child with great love, not letting the child die. Therefore, this body and this life are given by the mother. Later, when the child grows a little bigger, the mother gives the opportunity to learn, teaching the child to say 'Mama', and then teaching the child how to walk, sit, eat, drink, and so on. When the child is able to live independently, the mother does not use the wealth that she has accumulated through many years of hard work for her own future path or for her own happiness in this life, but gives it to me without hesitation. In short, the mother has helped me in many ways with her knowledge and ability, saving me from all kinds of disasters and difficulties, and so on. These kindnesses must be remembered from the bottom of my heart. When remembering the mother's kindness, one should think that the mother not only has such great kindness to oneself in this life, but also has been one's mother countless times in past lives, giving help. One's father has also been one's father many times, giving help. And siblings, etc., have also taken care of oneself many times, giving love. These kindnesses must also be remembered from the bottom of one's heart. Third, generating the thought of repaying kindness: Thinking that the mother is so kind and virtuous, one must repay her kindness. So, observing the mother's current situation, one finds that although the mother wants to be happy, she does not know that the cause of happiness is virtue. Therefore, in order to obtain happiness, she engages in non-virtuous actions such as killing, stealing, and lying, accumulating the cause of suffering. Therefore, the mother is still unable to act for her own benefit. I should help her. Thinking that the mother can have happiness and can practice the virtuous deeds that are the cause of happiness, this is the loving-kindness associated with aspiration. This is also one way to cultivate loving-kindness. The mother she

་བདེ་བར་གྱུར་ཅིག བདེ་བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པ་སྨོན་ལམ་དང་འབྲེལ་བའང་བྱམས་པ་སྒོམ་སྟངས་གཞན་ཞིག་རེད། ཡང་མ་འདི་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་བླ་མ་དང་དཀོན་མཆོག་གིས་གནང་རོགས་གནང་བསམ་སྟེ་གསོལ་བ་འདེབས་པ་གསོལ་འདེབས་དང་འབྲེལ་བ་དང་། 1-1325 དེ་བཞིན་དུ་མ་འདི་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་ཞིག་ངས་བྱེད་བསམ་པ་དམ་བཅའ་འམ་སེམས་བསྐྱེད་དང་འབྲེལ་བའི་བྱམས་པ་སྟེ། དེ་དག་བཞི་པོ་གང་གི་སྒོ་ནས་རང་གི་ སེམས་ལ་བྱམས་པ་རྣལ་མ་བཟོ་བའི་སྐབས་སུ་མཚམས་རེར་བྱམས་པ་སྐྱེ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་བསམས་ཏེ་བསྒོམས། མཚམས་མཚམས་ལ་རྒྱུ་མཚན་མ་བསམས་པར་བསྒོམ། གང་ལྟར་མཉམ་རྗེས་བར་མ་ཆད་པར་བདུན་ ཕྲག་དང་ཟླ་བ་འཐུད་དེ་བསྒོམས་པས་ནམ་ཞིག་མ་འདི་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་ན་བསམ་པའི་བསམ་བློ་རང་ཤུགས་ཀྱིས་རྒྱུན་དུ་ཡོང་ན། དེ་དུས་བྱམས་པ་ཡག་པོའམ་རྣལ་མ་ བྱུང་བ་རེད། གཉིས་པ་རང་གི་ཕ་ལྟ་བུ་ཉེ་བའི་ཕྱོགས་དེ་ཚོ་ལའང་སྒོམ་སྟངས་གཅིག་པ་རེད། འདི་ཚོས་ད་ལྟ་ཕན་ཐོགས། སྐྱེ་བ་སྔོན་མ་ཕན་ཆད་རང་གི་ཨ་མ་མང་པོ་བྱས་ ཏེ་ཕན་བཏགས་ཡོད་བསམ་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ཚོ་ལའང་བྱམས་པ་སྐྱེ་དགོས། གསུམ་པ་རང་དང་འབྲེལ་བ་ཡག་པོ་ཡོད་མཁན་གཞན་ལའང་བྱམས་པ་བསྒོམ་ཚུལ་ཡང་། གོང་དུ་མ་ལ་བྱམས་པ་སྒོམ་སྟངས་ བཤད་པ་ལྟར་ཡིན། གཉིས་པ་དགྲ་ལའང་བྱམས་པ་བསྒོམ་དགོས། དགྲས་རང་ལ་ཚེ་འདི་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ལོ་རྒྱུས་འཇིག་རྟེན་པའི་ལྟ་ཕྱོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཤད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། ཡིན་ནའང་ཁོའམ་མོས་གནོད་པ་བྱས་བྱུང་། 1-1326 བྱེད་ཀྱི་འདུག་ཅེས་བསམས་ཏེ་དགྲ་ལ་སྡང་པོ་བྱེད་པའི་ཚབ་ཏུ་དེའི་ལན་དུ་ཕན་སེམས་བྱམས་པ་སྐྱེ་ཐབས་བྱ་དགོས། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ད་ལྟ་དགྲར་མཐོང་བའི་མི་འདིས་སྐྱེ་བ་སྔོན་མ་ ནས་མ་ཚར་མང་པོ་བྱས་། མ་བྱས་རིམ་བཞིན་སོ་སོའི་ཚེ་འདིའི་མ་བཞིན་དུ་ཕན་བཏགས་པས་དྲིན་ཆེན་པོ་ཡིན། དྲིན་ལན་སྤྲད་དགོས་བསམ་སྟེ་དགྲ་ལའང་མ་ལ་བྱམས་པ་སྐྱེས་པ་ནང་བཞིན་ བྱམས་པ་བསྒོམ་དགོས། དེ་ནས་རིམ་པ་གསུམ་པ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་པ་སྒོམ་ཚུལ་ནི། བྱམས་པ་སྒོམ་པའི་ཐུན་གྱི་སྐབས་སུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མདུན་དུ་ཡོད་བསམས་ནས། འདི་དག་སྐྱེ་ བ་སྔོན་མ་ཕན་ཆད་ཀྱི་མ་ཡིན་བསམ་པ་སོགས་ཀྱི་རིམ་པ་ཡོངས་རྫོགས་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་མཚམས་རེར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཡུལ་དུ་བྱས་ཏེ་སེམས་ཅན་འདི་དག་ཐམས་ ཅད་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་བསམས། མཚམས་རེར་སེམས་ཅན་གྱི་རིགས་མི་འདྲ་བ་རྣམས་སྡེ་ཚན་དུ་བཅད་དེ་བསྒོམས་པ། དཔེར་ན་དམྱལ་བ་མནར་མེད་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་དང་ བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་བསམ་པ་ལྟ་བུ། མཚམས་རེར

【現代漢語翻譯】愿安樂。愿具足安樂之因——善，這與祈願相關的，也是另一種修慈的方式。或者，希望這位母親具足安樂和安樂之因，祈請上師和三寶加持，這是與祈請相關的。同樣，希望這位母親具足安樂和安樂之因，我發誓要做到，這是與誓言或發心相關的慈愛。這四種方式中，無論通過哪一種，當在自己的心中生起真正的慈愛時，有時要思考生起慈愛的理由並進行禪修。有時不思考理由而禪修。無論如何，不間斷地持續數週或數月地禪修，那麼當有一天，希望這位母親具足安樂和安樂之因的想法自然而然地持續不斷地涌現時，那時就產生了良好或真正的慈愛。第二，對於像自己的父親一樣親近的人，也採用同樣的禪修方式。這些人現在有恩於我，想到從前世開始，他們就多次做過我的母親，給予我幫助，也要對他們生起慈愛。第三，對於與自己關係良好的人，修慈的方式也與上述對母親修慈的方式相同。其次，也要對敵人修慈。從世俗的觀點來看，敵人今生幫助自己的歷史是無從談起的。但是，因為他或她已經造成了傷害，正在造成傷害，所以不要憎恨敵人，而要以善意和慈愛來回應。因為，現在被視為敵人的這個人，從前世開始就多次做過自己的母親。像今生的母親一樣給予幫助，所以恩情深重。要想到應該報答恩情，像對母親生起慈愛一樣，對敵人也修慈。然後，第三個步驟是對一切眾生修慈的方式：在修慈的座上，觀想一切眾生都在面前，必須經歷從『這些眾生是前世的母親』等一系列步驟。同樣，有時將一切眾生作為意念的對象，希望這些眾生都具足安樂。有時將不同型別的眾生分成幾類進行禪修，例如，希望地獄中受無間之苦的一切眾生都具足安樂和安樂之因。

【English Translation】 May there be happiness. May there be the cause of happiness - virtue, which is also another way of practicing loving-kindness associated with aspiration. Or, wishing that this mother possesses happiness and the cause of happiness, and supplicating the Lama and the Three Jewels to grant it, which is associated with supplication. Similarly, wishing that this mother possesses happiness and the cause of happiness, and vowing to do so myself, which is loving-kindness associated with a vow or bodhicitta. Among these four methods, whichever one you use, when genuine loving-kindness arises in your mind, sometimes contemplate the reasons for generating loving-kindness and meditate. Sometimes meditate without contemplating the reasons. In any case, meditate continuously for weeks or months without interruption, so that when the thought of wishing this mother to possess happiness and the cause of happiness arises spontaneously and continuously, then good or genuine loving-kindness has arisen. Secondly, the same method of meditation applies to those who are close, like your own father. These people are currently benefiting me, and thinking that from past lives onwards, they have been my mothers many times and have helped me, you should also generate loving-kindness towards them. Thirdly, the way to cultivate loving-kindness towards others who have a good relationship with you is the same as the way to cultivate loving-kindness towards your mother as described above. Secondly, you must also cultivate loving-kindness towards enemies. From a worldly perspective, there is no history of enemies helping you in this life. However, because he or she has caused harm, is causing harm, instead of hating the enemy, you should try to generate loving-kindness in return. Because, this person who is now seen as an enemy has been your mother many times from past lives. Like your mother in this life, they have helped you, so their kindness is great. Thinking that you should repay their kindness, cultivate loving-kindness towards the enemy in the same way as you generate loving-kindness towards your mother. Then, the third step is how to cultivate loving-kindness towards all sentient beings: During the session of cultivating loving-kindness, imagine that all sentient beings are in front of you, and you must go through the entire sequence of steps, starting with 'these sentient beings are my mothers from past lives'. Similarly, sometimes make all sentient beings the object of your mind, and wish that all these sentient beings possess happiness. Sometimes divide different types of sentient beings into categories and meditate, for example, wishing that all sentient beings suffering in the Avici hell possess happiness and the cause of happiness.

་བལ་ཡུལ་ལྟ་བུ་ལུང་པ་གཅིག་གི་སེམས་ཅན། མཚམས་རེར་ལུང་པ་གཞན་གྱི་སེམས་ཅན་དམིགས་ཡུལ་བྱས་ཏེ་སྒོམ་དགོས། ཐུན་གྱི་སྐབས་སུ་དེ་ལྟར་སྒོམ་ཚར་བའི་མཇུག་ཏུ་བར་གསེང་སྐབས་ཕྱི་ལོག་ལ་འགྲོ་དུས་མི་གཅིག་མཐོང་བྱུང་ནའང་འདི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་བསམ། 1-1327 ཁྱི་གཅིག་མཐོང་ནའང་ཁྱི་འདི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་བསམས་ཏེ་སྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བདེ་བ་མེད་མཁན་སུ་འདྲ་ཞིག་མཐོང་ནའང་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་བསམ། དགེ་བ་མི་ སྒྲུབ་མཁན་དེ་འདྲ་མཐོང་དུས་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་བསམ། དེ་གཉིས་ཁ་ཕྲལ་ནས་ཀྱང་སྒོམ། བདེ་བ་ལ་རིགས་མི་འདྲ་བ་མང་པོ་དང་། བདེ་བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་ལའང་རིས་མི་ འདྲ་བ་མང་པོ་ཡོད་རེད་། ཡིན་ནའང་དེ་ཚོ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་མི་འདུག དེ་ཚོ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ། སྒོམ་ཚུལ་གྱི་རྣམ་པ་མི་འདྲ་བ་དེ་ཚོའི་ཐོག་ནས་བསམས་ན་ བྱམས་པ་མང་པོ་དང་ཤུགས་ཆེན་པོ་སྐྱེ་གི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཆོས་མི་ཤེས་མཁན་དེ་འདྲ་མཐོང་ན་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་པར་ཤོག སྦྱིན་པ་མི་གཏོང་མཁན་དེ་ཚོས་སྦྱིན་པ་གཏོང་བར་ཤོག ཚུལ་ ཁྲིམས་མེད་མཁན་རྣམས་ཀྱིས་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བར་ཤོག་ཅེས་སོགས་སྒོ་མང་པོའི་ཐོག་ནས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་བྱམས་པ་གསལ་པོ་དང་བརྟན་པོ་བཟོ་ཐབས་བྱ་དགོས། མདོ་གཅིག་གི་ནང་ལ་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་ བསམ་པ་སུམ་ཅུ་སོ་གཉིས་གསུངས་ཡོད་རེད། དེ་བྱམས་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་པ་རེད། དཔེར་ན་ང་ཤེས་རབ་ཡོད་མཁན་རེད་འདུག སེམས་ཅན་འདི་ཤེས་རབ་མེད་མཁན་རེད་འདུག ཤེས་རབ་མེད་ན་འགྲིག་གི་མི་འདུག 1-1328 དེས་ན་སེམས་ཅན་འདི་ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པར་ཤོག་བསམ་པ་དང་། ངས་སྦྱིན་པ་གཏོང་གི་འདུག སེམས་ཅན་འདིས་སེར་སྣ་བྱེད་ཀྱི་འདུག དེས་འགྲིགས་ཀྱི་མི་འདུག སེམས་ཅན་འདིས་ཀྱང་སྦྱིན་པ་གཏོང་ བར་ཤོག་བསམ་པ་སོགས་པ་དེ་དག་ལ་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་བསམ་བློ་སུམ་ཅུ་སོ་གཉིས་ཟེར་གྱི་རེད། །སྙིང་རྗེའི་ངོ་བོ་དང་ཕན་ཡོན་བཤད་པ། གཉིས་པ་སྙིང་རྗེའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སྙིང་ རྗེ་ཞེས་པ་ནི་སེམས་ཅན་གཞན་སུ་འདྲ་ཞིག་ཡིན་ནའང་སྡུག་བསྔལ་མེད་ན་བསམ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་མི་བྱེད་ན་བསམ་པའི་བློ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ རྒྱུ་ཟེར་ན། བདག་འཛིན་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་དང་། དེ་ཚོས་སློང་བའི་ལས་སམ་བྱ་བ་རྣམས་ལ་ཟེར་གྱི་རེད། སྙིང་རྗེ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་སློབ་འདོད་ཡོད་མཁན་ ལ་ལྷག་པར་དུ་གལ་ཆེན་པོ་ཡིན་པས་དེའི་ཕན་ཡོན་མདོ་ཡི་ནང་གསལ་ཞིང་རྒྱས་པ་གསུངས་པ་རེད། དེ་ཡང་མདོ་ལས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་དགོས་ན་ཆོས་མང་པོ་བྱེད་དགོས་མ་རེད། སྙིང་རྗེ་ སྒོམ་བསྡད་ན་འགྲིགས་ཀྱི་རེད་གསུངས

【現代漢語翻譯】就像在尼泊爾這樣的國家，有時需要以其他國家的眾生為目標進行禪修。在禪修期間，這樣修完之後，休息時外出，即使看到一個人，也要想『愿他擁有安樂』。即使看到一條狗，也要想『愿這條狗擁有安樂』，然後進行禪修。無論看到誰沒有安樂，都要想『愿他擁有安樂』。看到不做善事的人，要想『愿他擁有安樂之因』。也可以將這兩者分開來修。安樂有很多不同的種類，安樂之因——善業也有很多不同的類別。然而，這些眾生都沒有。要想『愿這些眾生能夠獲得這些』。如果從這些不同的禪修方式來思考，就能生起很多和很強烈的慈愛。例如，看到不懂佛法的人，要想『愿他能夠學習』。看到不佈施的人，要想『愿他們能夠佈施』。看到沒有戒律的人，要想『愿他們能夠守護戒律』等等，要從很多方面努力使自相續中的慈愛變得清晰和穩固。在一本經中，講了三十二種聖者的想法。那是慈愛的一部分。例如，我想『我很有智慧』，『這個眾生沒有智慧』，『沒有智慧不行』。因此，要想『愿這個眾生擁有智慧』。我想『我在佈施』，『這個眾生在吝嗇』，『這樣不行』，要想『愿這個眾生也能佈施』等等，這些就叫做三十二種聖者的想法。下面講述悲心的體性和利益。第二是關於悲心的內容。悲心是指無論哪個眾生，都希望他們沒有痛苦，不造作痛苦之因——不善業的想法。痛苦之因是指我執、貪慾等煩惱，以及這些煩惱引發的業或行為。悲心對於想要學習大乘佛法的人來說尤其重要，因此在經中詳細地講述了它的利益。經中說，如果想要獲得佛果，不需要做很多佛法，修習悲心就可以了。

【English Translation】 Like in a country such as Nepal, sometimes it is necessary to meditate by targeting sentient beings of other countries. During the session, after finishing meditating like that, during breaks when going outside, even if you see a person, think, 'May he have happiness'. Even if you see a dog, think, 'May this dog have happiness,' and then meditate. No matter who you see without happiness, think, 'May he have happiness.' When you see someone who doesn't do good deeds, think, 'May he have the cause of happiness.' You can also meditate by separating these two. There are many different kinds of happiness, and there are many different categories of the cause of happiness—virtue. However, sentient beings do not have these. Think, 'May these sentient beings obtain these.' If you think through these different forms of meditation, a lot of strong loving-kindness will arise. For example, if you see someone who doesn't know the Dharma, think, 'May he study.' Those who don't give alms, may they give alms. Those who don't have discipline, may they keep discipline, etc. In many ways, you must try to make the loving-kindness in your mind clear and stable. In one sutra, thirty-two thoughts of noble beings are mentioned. That is part of loving-kindness. For example, I think, 'I am wise,' 'This sentient being is not wise,' 'It is not good to be without wisdom.' Therefore, think, 'May this sentient being have wisdom.' I think, 'I am giving alms,' 'This sentient being is being stingy,' 'That is not good,' think, 'May this sentient being also give alms,' etc. These are called the thirty-two thoughts of noble beings. Now, explaining the nature and benefits of compassion. The second is about compassion. Compassion means the thought of wishing that any sentient being whatsoever would be without suffering and would not create the cause of suffering—non-virtue. The cause of suffering refers to afflictions such as self-grasping and desire, and the actions or deeds caused by these afflictions. Compassion is especially important for those who want to study Mahayana Dharma, so its benefits are explained clearly and extensively in the sutras. The sutras say that if you want to attain Buddhahood, you don't need to do a lot of Dharma; it is enough to cultivate compassion.

་པ་རེད། སྙིང་རྗེ་ཡོད་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཚང་མ་ཡོང་གི་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྙིང་རྗེ་དེས་དང་པོ་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པའི་སྐབས་སུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་བཅུག 1-1329 ལམ་ལ་ཞུགས་ཚར་དུས་སྙིང་རྗེས་ལམ་གོང་འཕེལ་དུ་གཏོང་། སངས་རྒྱས་ཚར་དུས་ཀྱང་སྙིང་རྗེས་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་གྲངས་ཀྱི་ཚད་མེད་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱས་ཏེ་ནམ་ མཁའ་མ་ཞིག་གི་བར་དུ་རྟག་པར་བཞུགས་བཅུག་གི་ཡོད་རེད། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་ཐོབ་པར་བྱེད་ཀྱི་རེད་ལ་སོགས་པ་སྙིང་རྗེ་ལས་གཞན་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་ ཡིན་མཁན་གྱི་དགེ་བ་དེ་ཚོས་ལས་འདི་དང་འདི་བྱེད་ཅེས་གསུངས་པའི་མཇུག་ལ། སྙིང་རྗེ་ཡིས་ནི་དོན་ཀུན་བྱེད། །ཅེས་སྙིང་རྗེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཉམས་ལེན་ཚང་མའི་སྔོན་ལ་འགྲོ་བ་བྱས་ ཏེ་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། དེར་བརྟེན་སྙིང་རྗེ་ནི་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་ངོ་འཕྲོད་དགོས། སྙིང་རྗེ་སྒོམ་སྟངས་ལས་སླ་བ་དེ་བྱམས་པ་བསྒོམ་སྟངས་ དང་མཚུངས་པ་སྡེ་ཚན་གསུམ་དུ་བཅད་དེ། དང་པོ་ཉེ་བའི་ཕྱོགས། དེ་ནས་རིང་བའི་ཕྱོགས། དེ་ནས་བར་མའི་ཕྱོགས་ཏེ་གསུམ་ལ་རིམ་པ་བཞིན་བསྒོམ་དགོས་རེད། ། དེ་ཡང་དང་པོ་རྩ་བའི་མ་ དྲན་པ་དང་། དྲིན་དྲན་པ་དང་དྲིན་ལན་འཇལ་འདོད་ཀྱི་བློ་རྣམས་གོང་དུ་བྱམས་པ་སྒོམ་སྟངས་བཤད་པའི་སྐབས་ནང་བཞིན་བྱས་ཏེ་རྩ་བའི་བསྒོམ་རྒྱུ་དེ་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་དགོས་རེད། དེ་ཡང་མཉམ་བཞག་གམ་ཐུན་གྱི་སྐབས་སུ་མདུན་དུ་དམིགས་པའི་མ་འདི་སྡུག་བསྔལ་ལས་བྲལ་ན། 1-1330 མ་འདིས་རང་སྡུག་རང་གིས་མྱོང་བའི་དོན་དུ་སྡིག་པ་མང་པོ་གསོག་སྡོད་ཀྱི་འདུག སྡིག་པའི་ལས་འདི་དང་འདི་མ་བྱས་ན་བསམ་པ་འདུན་པ་དང་འབྲེལ་བའི་སྙིང་རྗེ་དང་། མ་འདི་སྡུག་ བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་རྣམས་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པ་སྨོན་ལམ་དང་འབྲེལ་བའི་སྙིང་རྗེ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྐབས་རེས་མ་འདི་སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བ་ཞིག་ དཀོན་མཆོག་གིས་མཁྱེན་སྙམ་པ་གསོལ་འདེབས་དང་འབྲེལ་བ་དང་། དེ་ནས་གལ་ཆེ་ཤོས་མ་འདི་སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ལས་བྲལ་བ་ངས་བྱེད་བསམ་པ་ལྷག་བསམ་མམ་སེམས་ བསྐྱེད་དང་འབྲེལ་བ་སྟེ་སྒོམ་ཚུལ་མི་འདྲ་བ་བཞིའི་སྒོ་ནས་རང་སེམས་ཀྱི་སྟེང་དུ་སྙིང་རྗེ་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པའམ་རྣམ་དག་བསྐྱེད་ཐབས་བྱ་དགོས། མཚམས་རེར་དམིགས་བསལ་བྱས་ཏེ་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་ དགོས་སའི་ཡུལ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་འདྲ་ཡང་མང་པོ་གསུངས་ཡོད་པ་རེད། མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་ནང་དུ་འདོད་ཡོན་ལ་ཧ་ཅང་ཞེན་ཆགས་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་དང་། ཆོས་ བསྒྲུབ་འདོད་ཡོད་ཀྱང་བར་ཆད་ཀྱི་དབང

【現代漢語翻譯】據說，只要有慈悲心（snying rje），就具備了成佛的所有條件。慈悲心首先能讓未入道者生起大乘菩提心（theg chen gyi sems bskyed bcu）。一旦入道，慈悲心能使道業增上。成佛之後，慈悲心也能通過轉法輪等方式，為無數眾生謀福利，直至虛空壞滅之前，恒常利益眾生。聖者龍樹（'phags pa klu sgrub）曾說，佈施能獲得受用等等，除了慈悲心之外，大乘道的其他善行，都只是做這個或那個。最後總結說：『慈悲能成辦一切事。』意思是說，慈悲心走在大乘所有修行的最前面，能成辦一切事業。因此，我們必須認識到慈悲心非常重要。修習慈悲心的方法與修習慈愛心的方法相似，可以分為三個部分：首先是親近的人，然後是疏遠的人，最後是中間的人，按順序修習。也就是說，首先要像前面講修慈愛心時一樣，憶念根本的母親，憶念她的恩德，以及想要報答恩情的想法。然後，將根本的修習轉為修習慈悲心。在禪定或一座之中，觀想眼前的母親正在遭受痛苦，她爲了自己承受痛苦，不斷地造作惡業。心中生起慈悲，希望母親不要再造作這些惡業；生起與願望相關的慈悲心。希望母親能夠脫離痛苦和痛苦的根源，生起與祈願相關的慈悲心。有時，希望諸佛菩薩能夠知曉母親的痛苦，並加持她脫離痛苦和痛苦的根源，生起與祈禱相關的慈悲心。最重要的是，要生起『我一定要讓母親脫離痛苦和痛苦的根源』的決心，生起與增上意樂或菩提心相關的慈悲心。通過這四種不同的修習方式，在自心中生起並非虛假的、清凈的慈悲心。有時，也需要特別針對那些遭受巨大痛苦的眾生修習慈悲心。在《經莊嚴論》（mdo sde rgyan）中說，對於那些非常貪戀享樂，雖然想修行佛法卻被障礙所困擾的人，

【English Translation】 It is said that if you have compassion (snying rje), you have all the conditions for becoming a Buddha. Compassion first causes those who have not entered the path to generate the Mahayana mind of enlightenment (theg chen gyi sems bskyed bcu). Once you have entered the path, compassion increases the path. Even after becoming a Buddha, compassion continuously benefits countless sentient beings by turning the wheel of Dharma, etc., and remains until the sky is destroyed. The noble Nagarjuna ('phags pa klu sgrub) said that generosity leads to enjoyment, etc., and that other virtues of the Great Vehicle besides compassion only do this or that. In conclusion, he said, 'Compassion accomplishes all things.' This means that compassion goes before all practices of the Great Vehicle and accomplishes all actions. Therefore, we must recognize that compassion is very important. The method of cultivating compassion is similar to the method of cultivating loving-kindness, and can be divided into three parts: first, those who are close, then those who are distant, and finally those who are in between, to be cultivated in order. That is, first, as in the case of cultivating loving-kindness as described above, remember the root mother, remember her kindness, and the desire to repay her kindness. Then, turn the root practice into the practice of compassion. During meditation or a session, visualize the mother in front of you suffering. She is constantly creating negative karma for herself to experience suffering. Generate compassion, wishing that the mother would not create these negative karmas; generate compassion related to wishes. May the mother be free from suffering and the causes of suffering; generate compassion related to prayers. Sometimes, hoping that the Buddhas and Bodhisattvas will know the mother's suffering and bless her to be free from suffering and the causes of suffering; generate compassion related to supplication. Most importantly, generate the determination 'I must free my mother from suffering and the causes of suffering,' generate compassion related to higher intention or bodhicitta. Through these four different ways of practice, generate genuine, pure compassion in your own mind. Sometimes, it is also necessary to cultivate compassion specifically for those who are suffering greatly. In the Ornament of the Sutras (mdo sde rgyan), it says that for those who are very attached to enjoyment and who want to practice the Dharma but are hindered by obstacles,

་དུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྙིང་རྗེའི་དམིགས་བསལ་གྱི་ཡུལ་བཅུ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་བསྟན་བཅོས་དེའི་ནང་དུ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སེར་སྣ་ཆེན་པོ་ཡིན་པ། 1-1331 ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྙིང་རྗེའི་དམིགས་བསལ་གྱི་ཡུལ་དྲུག་དང་། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་དམིགས་བསལ་བརྒྱ་དང་བཅུ་གསུངས་ཡོད་པ་དང་། མདོ་གཅིག་གི་ནང་དུའང་དཔེར་ ན་བདག་འཛིན་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་དེའི་བདག་འཛིན་འདུལ་བའི་དོན་དུ་ཆོས་བཤད་བསམ་པ་ལྟ་བུ་དེ་འདྲའི་སྙིང་རྗེའི་དམིགས་ཡུལ་བཅུ་དྲུག་གསུངས་ཡོད། ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་གྱི་ནང་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་སྙིང་རྗེའི་དམིགས་ཡུལ་ལ། ཐེག་དམན་གྱི་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། སྲིད་པ་བ་སྟེ་འཁོར་བ་པ་དང་གཉིས་སུ་ཕྱེས་ཏེ་གསུངས། དེ་བཞིན་དུ་སྙིང་རྗེའི་དམིགས་ཡུལ་དམིགས་བསལ་བྱེད་དགོས་པ། དཔེར་ ན་ང་རང་ཚོའི་མིའི་སྤྱི་ཚོགས་ནང་གི་མི་སྟོབས་ཆེན་པོ། ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་པོ། གོ་གནས་ཆེན་པོ་ཡོད་མཁན་དེ་ཚོས་ཉིན་ལྟར་ཁོ་རང་གིས་ཀྱང་སྡིག་པ་གསོག། མི་གཞན་མང་པོའང་སྡིག་པའི་ ལས་ལ་སྐུལ་སྡོད་ཅིང་། ཤི་མ་ཐག་ཏུ་ངན་སོང་ལ་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་པས་དེ་རྣམས་ཀྱང་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་སའི་དམིགས་བསལ་གྱི་ཡུལ་རེད། དེ་ག་ནང་བཞིན་དམིགས་བསལ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་ཡོད་མཁན་ ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་རྣམས་དང་། མཐོ་རིས་ཀྱི་སེམས་ཅན་མི་ལྟ་བུ་ཡིན་ནའང་ནད་དྲག་པོས་ཟིན་ཞིང་མནར་བ་དང་། ཁྲིམས་འགལ་གྱིས་ཁྲིམས་ཀྱི་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་ཁེལ་ཡོད་པ་དེ་ཚོའང་རེད། 1-1332 དེ་བཞིན་དུ་མཚམས་རེ་ཁ་ནང་དུ་སློག་སྟེ་སེམས་ཅན་སྤྱིའི་ཚེའི་འགྲོ་སྟངས་ལ་བརྟགས་པས། སེམས་ཅན་མང་པོས་སྡུག་བསྔལ་མང་པོའི་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་མང་པོ་བྱེད་ཀྱི་འདུག། དེ་མེད་པ་བྱུང་ ན་བསམ་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཉོན་མོངས་པའི་གཞན་དབང་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཞན་དབང་ཡིན་པས་དེ་རྣམས་སྙིང་རྗེ་བསམ་པ་དང་། མི་འདོད་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་དང་དྲག་པོ་མྱོང་ དགོས་པ་འདི་ཚོ་སྙིང་རེ་རྗེ་བསམ་པ་དང་། དམྱལ་བ་ཚ་གྲང་གི་སྡུག་བསྔལ་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་པ་མྱོང་དགོས་པ་འདི་ཚོ་སྙིང་རྗེ། ཡི་དྭགས་བཀྲེས་སྐོམ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་ པ་མྱོང་དགོས་པ་རྣམས་སྙིང་རྗེ་བསམ། གཅིག་གིས་གཅིག་ཟ་བའི་དུད་འགྲོའི་སྡུག་བསྔལ་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་པ་མྱོང་བ་སྙིང་རྗེ། མི་ཡི་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་པ་མྱོང་ བ་སྙིང་རྗེ། ལྷ་ཡི་སྡུག་བསྔལ་འཆི་འཕོ་ལྟུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་པ་མྱོང་དགོས་པ་རྣམས་སྙིང་རྗེ་བསམ། དེ་ནས་ཁྲག་དང་མཆི་མ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱ་མཚོ་བསྐྱིལ། ཤ་དང་རུས་པའི་ རི་བོ་བརྩེགས་པའི་སེམས་ཅན་འདི་རྣམས་སྙིང་རེ་རྗེ་བསམ།

【現代漢語翻譯】例如，前往地獄等是慈悲的十種特殊對境。同樣，在那部論著中，六度對治的違品是極大的吝嗇，違犯戒律等是慈悲的六種特殊對境。聖者無著曾說慈悲有一百一十三種對境。在一部經中也有，例如，爲了調伏具有我執的眾生的我執而說法等，也說了十六種這樣的慈悲對境。在《能仁密意顯明論》中，菩提薩埵慈悲的對境，分為趣入小乘道者和世間輪迴者兩種。同樣，慈悲的對境需要特別指定，例如，我們人類社會中那些有權有勢、財富巨大、地位顯赫的人，他們每天都在造惡業，驅使許多人也去做惡業，死後立即墮入惡趣，這些人也是修習慈悲的特殊對境。同樣，那些遭受巨大痛苦的三惡道眾生，以及即使是天界眾生，如果被疾病折磨，或者因違法而受到嚴厲的法律制裁，也是慈悲的對境。同樣，有時反觀內心，觀察眾生總體的生命歷程，發現許多眾生都在造作許多痛苦之因的不善業。如果這些不善業能夠消失就好了。想到一切眾生都被煩惱所控制，被痛苦所支配，就對他們生起慈悲。想到他們不得不經歷許多不情願的劇烈痛苦，就對他們生起慈悲。想到他們不得不無數次地經歷寒熱地獄的痛苦，就生起慈悲。想到餓鬼不得不無數次地經歷飢渴的痛苦，就生起慈悲。想到畜生不得不無數次地經歷互相吞食的痛苦，就生起慈悲。想到人類不得不無數次地經歷生老病死的痛苦，就生起慈悲。想到天人不得不無數次地經歷死亡、墮落的痛苦，就生起慈悲。然後想到這些眾生，他們流下的血和眼淚匯成了大海，堆積的血肉和骨頭形成了山脈，就對他們生起慈悲。

【English Translation】 For example, going to hell and so on are the ten special objects of compassion. Similarly, in that treatise, the opposing factor to the six perfections is great stinginess, and violating ethics and so on are the six special objects of compassion. The noble Asanga said that there are one hundred and thirteen objects of compassion. In one sutra, for example, in order to subdue the self-grasping of sentient beings with self-grasping, teaching the Dharma and so on, sixteen such objects of compassion are also mentioned. In the 'Manifestation of the Thought of the Sage,' the object of compassion of a Bodhisattva is divided into those who enter the path of the Lesser Vehicle and those who are trapped in samsara. Similarly, the object of compassion needs to be specifically identified. For example, those powerful, wealthy, and high-ranking people in our human society, they accumulate sins every day, incite many others to engage in sinful actions, and are immediately reborn in the lower realms after death. These are also special objects for cultivating compassion. Similarly, those sentient beings in the three lower realms who suffer greatly, and even heavenly beings who are afflicted by severe illnesses or who have been severely punished by the law for violating it, are also objects of compassion. Similarly, sometimes looking inward and examining the overall life course of sentient beings, it is found that many sentient beings are engaging in many non-virtuous actions that cause suffering. If only these non-virtuous actions could disappear. Thinking that all sentient beings are controlled by afflictions and dominated by suffering, compassion arises for them. Thinking that they have to experience many involuntary and intense sufferings, compassion arises for them. Thinking that they have to experience the sufferings of the hot and cold hells countless times, compassion arises. Thinking that hungry ghosts have to experience the sufferings of hunger and thirst countless times, compassion arises. Thinking that animals have to experience the suffering of devouring each other countless times, compassion arises. Thinking that humans have to experience the suffering of birth, old age, sickness, and death countless times, compassion arises. Thinking that gods have to experience the suffering of death and falling countless times, compassion arises. Then, thinking of these sentient beings, whose blood and tears have formed an ocean, and whose accumulated flesh and bones have formed mountains, compassion arises for them.

དེ་བཞིན་དུ་ང་རང་ཚོ་མི་ལྟ་བུ་གནས་ག་བར་སྐྱེས་ཀྱང་འདྲ། གང་དུ་གནས་ནའང་སྐྱིད་པོ་མེད་པ་རྣམས་སྙིང་རྗེ་བསམ། མི་ཞིག་སྤོབས་པ་ཆེན་པོ་ག་ཚོད་ཡིན་ནའང་ཉོན་མོངས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཞན་དབང་ཡིན་པའི་ཉམས་ཐག་རེད། 1-1333 ཉམས་ཐག་ཡིན་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྙིང་རེ་རྗེ་བསམ། ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་ཁག་པོ་ཡིན་པས་ད་དུང་འཁོར་བ་ལ་རྒྱུན་རིང་གནས་དགོས་པའི་སེམས་ཅན་འདི་ཚོ་སྙིང་རེ་རྗེ་བསམ་པ་ལ་སོགས་ པ་དེ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་གྱིས་ཡང་ནས་ཡང་དུ་ཐུན་དང་ཐུན་མཚམས་སྦྲེལ་ཏེ་སྙིང་རྗེ་ལ་གོམས་ཆ་སྤྲད་བསྡད་ན་སྙིང་རྗེ་ཤུགས་ཆེ་རུ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས་མཐོ་ རིས་ཀྱི་སེམས་ཅན་མི་ལྟ་བུ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་སྡིག་པ་གསོག་མཁན་དང་། ངན་སོང་གི་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་སྡིག་པའི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་སྡོད་ཀྱི་ཡོད་པས། སེམས་ཅན་གྱི་གནས་སྟངས་ དེ་འདྲ་བསམས་ནས་ཁོང་གིས་འཁོར་བའི་སེམས་ཅན་སྤྱི་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་ཀྱི་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། །བྱང་ཆུབ་སྨོན་པའི་སེམས་ཀྱི་སྐོར་བཤད་པ། དེ་ནས་གསུམ་པ་བསམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་ པ་ལ། སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས། བདག་གཞན་མཉམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་བཅས་གསུམ་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ཚོའི་མཚམས་འཇོག་བདེ་པོ་རེད། བྱམས་ པ་དང་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་དུས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བདེ་བ་ཡོད་པ་ངས་བྱེད། སྡུག་བསྔལ་མེད་པ་ངས་བྱེད་བསམས་པ་རེད། དེ་ལྟར་དུ་སེམས་བཞིན་པ་ཙམ་ལའང་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད་དེ། 1-1334 དེ་ཙམ་གྱིས་མ་ཚིམས་པར་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་འདོད་པ་བདེ་བ་བྱུང་བ་དང་མི་འདོད་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་ཐབས་ལ་བསམ་བློ་གཏོང་དགོས་རེད་ལ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བདེ་བ་ ཡོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མེད་པ་ཇི་ལྟར་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག སུས་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་འདུག་སྙམ་སྟེ་བསམ་བློ་འཁོར་གྱི་རེད། དེ་ལྟར་དུ་བསམ་བློ་གཏོང་དུས་འཇིག་རྟེན་པའི་དཔོན་པོ་དང་། ལྷ་ཡི་ རྒྱལ་པོ་ཚངས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཉམས་རྟོགས་ཧ་ཅང་མཐོན་པོ་ཡིན་པའི་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཟེར་མཁན་དེ་ཚོས་ཀྱང་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། དེ་ཚོ་ལ་བྱེད་འདོད་ཀྱང་ཡོད་མ་རེད་ ལ། ནུས་པའང་ཡོད་མ་རེད། ད་གཞན་དོན་སུས་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་རེད་ཟེར་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་རེད། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གཞན་དོན་ཚད་མེད་པ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ན་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་དག་ལ། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བདེ་བ་ཡོད་པར་བྱེད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་མེད་པར་བྱེད་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་དགོས་ཀྱི་རེད། དམིགས་ཡུལ་དེ་ སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དག་རེད། དེའི་ལག་ཆ་དེ་སེམས་བསྐྱེད་

【現代漢語翻譯】同樣地，我們這些眾生，無論生於何處，無論身處何地，都要憐憫那些不快樂的眾生。無論一個人多麼驕傲，他都受煩惱和痛苦的支配，真是可憐。憐憫那些可憐的眾生。因為難以斷除煩惱，所以這些還要在輪迴中長期停留的眾生真是可憐。像這樣，一次又一次地，一節課接著一節課地練習慈悲，慈悲心就會變得強大。聖觀世音菩薩說，天界的眾生像人一樣，是積累痛苦之因——罪業的人；而惡道的眾生則在承受罪業之果——痛苦。想到眾生的這種狀況，他就會對輪迴中的所有眾生生起慈悲心。以上是關於發菩提心的講解。接下來是第三個，修持發菩提心，分為愿菩提心、自他平等菩提心、自他交換菩提心三種。這些的界定很容易。修持慈愛和慈悲時，心想：『愿一切眾生都得到安樂，愿一切眾生都遠離痛苦，我來做到這些。』僅僅這樣想，就有很大的功德。僅僅這樣還不夠，還要思考如何讓眾生得到他們想要的安樂，如何讓他們遠離不想要的痛苦。要思考如何才能讓一切眾生都得到安樂，遠離痛苦？誰能做到呢？這樣思考時，世間的統治者、天界的帝釋天等，以及那些證悟極高的聲聞阿羅漢都做不到。他們即使想做也做不到，也沒有這個能力。那麼，誰能利益眾生呢？唯有圓滿的佛陀才能做到。圓滿的佛陀能無量地利益眾生。因此，爲了利益其他眾生，爲了讓眾生得到安樂，遠離痛苦，必須成佛。目標是利益眾生，而工具是發菩提心。

【English Translation】 Similarly, we sentient beings, no matter where we are born, no matter where we live, we should feel compassion for those who are not happy. No matter how proud a person is, they are dominated by afflictions and suffering, which is truly pitiful. Feel compassion for those pitiful sentient beings. Because it is difficult to abandon afflictions, these sentient beings who still have to remain in samsara for a long time are truly pitiful. Like this, again and again, connecting one session after another, if you get used to compassion, compassion will become stronger. The noble Avalokiteśvara said that heavenly beings, like humans, are those who accumulate the cause of suffering—sin; and beings in the lower realms are those who are experiencing the result of sin—suffering. Thinking about the state of sentient beings like that, he generates compassion for all sentient beings in samsara. The above is the explanation about generating Bodhicitta. Next is the third, cultivating the mind of Bodhicitta, which includes the aspiring Bodhicitta, the Bodhicitta of equality between self and others, and the Bodhicitta of exchanging self and others. The definitions of these are easy. When cultivating loving-kindness and compassion, think: 'May all sentient beings have happiness, may all sentient beings be free from suffering, I will do these.' Just thinking like that has great merit. It is not enough just to think like that, but also to think about how to make sentient beings get the happiness they want, and how to make them get rid of the suffering they do not want. You have to think about how to make all sentient beings have happiness and be free from suffering? Who can do it? When thinking like this, worldly rulers, the king of gods Indra, and those who are said to be Shravaka Arhats with very high realization cannot do it. Even if they want to, they cannot do it, and they do not have the ability. Now, who can benefit others? Only the complete Buddha can do it. The complete Buddha can benefit sentient beings immeasurably. Therefore, for the sake of other sentient beings, in order to make sentient beings have happiness and be free from suffering, one must attain Buddhahood. The goal is the benefit of sentient beings, and the tool is the generation of Bodhicitta.

རེད། དེར་བརྟེན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་ངས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་པ་དེ་ལ་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཟེར་གྱི་རེད། 1-1335 སེམས་བསྐྱེད་འདི་མེད་ན་དགེ་བ་ཅི་འདྲ་ཞིག་བསགས་ནའང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུ་བྱས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་ཆོས་པ་རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཐོབ་མི་ཐུབ། སངས་རྒྱས་ནི་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ལ་བརྟེན་ ནས་ཐོབ་དགོས་པ་ཡིན་པས་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ལ་ཕན་ཡོན་མང་པོ་གསུང་གི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཡག་པོ་བྱུང་ན་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆགས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དོན་དག་ལའང་ལྷ་ དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཆོད་བསྟོད་ཀྱི་འོས་སུ་གྱུར་པ་ལ་སོགས་པ་ཕན་ཡོན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡོད་རེད། བྱམས་སྙིང་རྗེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ལས་སླ་པོ་སྐྱེ་རྒྱུ་ ཡོད་མ་རེད། ལོ་དང་ཟླ་བ་མང་པོ་སྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་རང་གཞན་འཕྲལ་ཕུགས་གནས་སྐབས་ཀུན་ཏུ་ཕན་པ་དེ་ཚོའི་གྲས་ཕྲེང་བ་ལ་བགྲངས་ཏེ་ཚར་མང་པོ་གསོག་ དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་པ་མ་ཡེངས་པ་བྱས་ན་ཕན་ཐོགས་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པ་དེ་མང་པོ་བགྲང་། འབུམ་ཕྲག་ ཁ་ཤས་བསག སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ཅིག་ཟེར་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱ་ཟེར་བ་དེ་ཚོ་ཚར་མང་པོ་བསགས་ན་སེམས་ལ་ཕན་ཐོགས་ངེས་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། 1-1336 དེར་མ་ཟད་དེ་དག་རང་གི་སེམས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་དོན་དག་ལ་དཀོན་མཆོག་ལ་གསོལ་བ་འདེབས་པ་དང་། ཚོགས་གསོག་པ་དང་སྒྲིབ་པ་སྦྱོང་བའི་ཐབས་ཤེས་མང་པོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཆོས་ཉན་དུས་མི་གོ གོ་ན་ཡང་བདེན་པ་མ་རེད་བསམ་པ་དང་། ངས་ཉམས་སུ་ལེན་མི་ཐུབ། ངས་བྱེད་དགོས་མེད་བསམ་པ་སོགས་བྱུང་བ་ནི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་མ་སད་པ་ རེད་གསུངས་པ་རེད། སྐྱེ་བ་སྔོན་མའི་དགེ་བའི་ས་བོན་གཅིག་ཡོད་པ་དེ་སྨིན་མ་ཐུབ་པ་རེད། དེའི་ཕྱིར་དགེ་རྩ་སད་པའམ་སྨིན་པ་ལ་གསོལ་འདེབས་དང་། ཚོགས་བསགས་སྒྲིབ་སྦྱོང་གི་ལས་རྣམས་ བྱས་ན་ད་གཟོད་ཆོས་ཡག་པོ་གོ་བ་དང་། གོ་བ་བཞིན་ཉམས་སུ་ལེན་ཐུབ་པའང་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། མདོར་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་ཞུགས་པའི་ཆོས་པ་སྐྱ་སེར་གང་ཡིན་ཡང་ངེས་ འབྱུང་དང་བྱམས་པ། སྙིང་རྗེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ཚོ་མེད་ཐབས་མེད་པ་རེད། དེ་ཚོ་སེམས་ཀྱི་ཐོག་ལ་ཡག་པོ་གཅིག་བྱུང་ན། ཤི་ནའང་འགྱོད་པ་བྱེད་མི་དགོས། བྱམས་སྙིང་རྗེ་ལ་སྡོམ་ པ་ཞུ་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད་དེ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལ་སྡོམ་པ་ཞུ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྡོམ་པ་ཞུ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚ

【現代漢語翻譯】因此，爲了所有眾生的利益，我必須獲得圓滿正覺的果位，這種想法被稱為愿菩提心（smon pa byang chub kyi sems）。如果沒有這種發心，無論積累多少善業，都無法以此為因，使修法者自己獲得成佛。成佛必須依賴大乘發心，因此發心具有許多利益。例如，如果發心良好，就會成為菩薩（byang chub sems dpa'）。實際上，它值得包括天神在內的整個世界的供養和讚頌，具有不可思議的利益。慈愛（byams），悲心（snying rje），菩提心（byang chub kyi sems）不容易生起。需要多年累月的修習。必須像念珠一樣，反覆積累那些對自他、暫時和究竟都有利益的心態。如果心不散亂，就會有幫助。例如，反覆唸誦『愿一切眾生都擁有安樂和安樂之因』，積累成千上萬遍。唸誦『愿一切眾生都遠離痛苦和痛苦之因』，以及『爲了所有眾生的利益，愿我獲得佛的果位』，如果反覆積累這些，肯定會對心有幫助。此外，爲了使這些在自己的心中生起，必須向本尊祈禱，積累資糧，並採取許多方法來凈化障礙。例如，聽法時聽不懂，即使聽懂了也認為不是真的，或者認為我無法修持，我沒有必要這樣做等等，據說這是因為善的習氣沒有甦醒。前世的善的種子沒有成熟。因此，爲了使善根甦醒或成熟，進行祈禱、積累資糧和凈化障礙的活動，這樣才能很好地理解佛法，並且能夠按照理解的那樣去修持。簡而言之，無論是出家還是在家的任何進入大乘佛法的修行者，都不能沒有出離心（nges 'byung）、慈愛（byams pa）、悲心（snying rje）和菩提心（byang chub kyi sems）。如果這些在心中很好地生起，即使死亡也不會後悔。慈愛和悲心不需要受戒，但大乘菩提心需要受戒。需要受戒的原因是：

【English Translation】 Therefore, the thought that 'for the sake of all sentient beings, I must attain the state of complete and perfect Buddhahood' is called aspiration Bodhicitta (smon pa byang chub kyi sems). Without this mind of enlightenment, no matter how much virtue is accumulated, the Dharma practitioner who practices based on these causes will not be able to attain Buddhahood. Buddhahood must be attained through the Great Vehicle's mind of enlightenment, so there are many benefits to this mind of enlightenment. For example, if the mind of enlightenment is well developed, one becomes a Bodhisattva (byang chub sems dpa'). In fact, it is worthy of offerings and praise from the entire world, including the gods, and has countless benefits. Loving-kindness (byams), compassion (snying rje), and the mind of enlightenment (byang chub kyi sems) are not easy to generate. It requires many years and months of meditation. One must accumulate many times, like counting beads, those states of mind that benefit oneself and others, both temporarily and ultimately. If the mind is not distracted, it will be helpful. For example, recite many times, 'May all sentient beings have happiness and the causes of happiness,' accumulating hundreds of thousands of times. Recite 'May all sentient beings be free from suffering and the causes of suffering,' and 'For the sake of all sentient beings, may I attain the state of Buddhahood.' If you accumulate these many times, it will definitely help the mind. Furthermore, in order for these to arise in one's own mindstream, one must pray to the deities, accumulate merit, and take many methods to purify obscurations. For example, when listening to the Dharma, one does not understand, or even if one understands, one thinks it is not true, or one thinks, 'I cannot practice it,' 'I do not need to do it,' etc. It is said that this is because the seeds of virtue have not awakened. The seeds of virtue from previous lives have not matured. Therefore, in order for the roots of virtue to awaken or mature, one must engage in activities of prayer, accumulation of merit, and purification of obscurations. Only then will one be able to understand the Dharma well and be able to practice according to what one has understood. In short, whether one is a monastic or a layperson who has entered the Great Vehicle Dharma, one cannot do without renunciation (nges 'byung), loving-kindness (byams pa), compassion (snying rje), and the mind of enlightenment (byang chub kyi sems). If these arise well in the mind, one will not regret even dying. Loving-kindness and compassion do not require vows, but the Great Vehicle's mind of enlightenment does require vows. The reason for taking vows is:

ན་གང་རེད་ཟེར་ན། སྤྱིར་དགེ་བ་ལ་སྡོམ་པས་ཟིན་པ་དང་མ་ཟིན་པ་བར་མའི་དགེ་བ་སྟེ་གཉིས་ཡོད་རེད། 1-1337 བར་མའི་དགེ་བ་ནི་སྡོམ་པ་མེད་མཁན་གྱིས་བྱེད་པའི་དགེ་བ་ལ་ཟེར། སྤྱིར་བཏང་བར་མའི་དགེ་བ་བྱས་ནའང་ཆུད་ཟོས་མི་འགྲོ་ཞིང་འབྲས་བུ་ཡག་པོ་ཡོང་གི་རེད་དེ། སྡོམ་པ་མེད་ པའི་དགེ་བ་དེས་ཐར་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་ས་ཐོབ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་དང་པོ་སྡོམ་པ་ཞུས་ནས་སོ་སོའི་སྡོམ་པ་དང་འབྲེལ་བའི་དགག་པའི་བསླབ་བྱ་རྣམས་མ་ཉམས་ པར་སྲུང་བའི་ཐོག་ལ་བསྒྲུབ་པའི་བསླབ་བྱའི་དགེ་བ་གང་ཡིན་པ་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ནུས་ཚོད་དང་བསྟུན་ཏེ་བསྒྲུབས་པ་ནི་ལམ་མམ་ཉམས་ལེན་གྱི་འགྲོ་སྟངས་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་སྡོམ་འབོག་པའི་ ཆོ་ག་ལ། སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་དང་། དབུ་མ་པའི་ལུགས་ཏེ་གཉིས་ཡོད། ཡིན་ནའང་སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་དེ་ཏོག་ཙམ་དཀའ་བ་ཡོད་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེའི་ལུགས་ཀྱི་ཆོ་གས་སྡོམ་པ་ཞུ་ བ་ལ་དགེ་བསྙེན་ནམ་དགེ་སློང་ལྟ་བུའི་སྡོམ་པ་ཡོད་པ་ཞིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པས་དང་པོ་ཐོབ་ཁག་པོ་རེད། བསྲུང་བྱ་ལྟུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དང་ཆུང་ཆུང་བཞི་བཅུ་ཞེ་དྲུག་ཡོད་པས་ བར་དུ་སྲུང་ཁག་པོ་ཡོད་རེད། སུས་སྡོམ་པ་བླངས་ནའང་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་ཡིན་པའི་གནས་སྟངས་ལ་མ་ལྟོས་པར་ཚང་མས་གཅིག་མཚུངས་སུ་སྡོམ་པ་ཆ་ཚང་བསྲུང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེའི་ལུགས་ལ་རང་གི་བསྲུང་བྱའི་བསླབ་བྱ་ལ་རིམ་གྱིས་སློབ་པ་ཡོད་མ་རེད། 1-1338 དབུ་མ་ལུགས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལས་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་འབྲེལ་བའི་བསླབ་བྱ་ལ་ཕུགས་སུ་རང་གི་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་དགོས་རེད་དེ། གནས་སྐབས་རིམ་པ་བྱེད་ཆོག་གི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་དང་པོ་ཁས་ལེན་དུས། རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱི། ཞེས་རིམ་པས་རིམ་པས་རང་གི་ནུས་ཚོད་དང་བསྟུན་ཏེ་དགེ་བ་སྒྲུབ། སྡིག་པ་ སྤོང་གི་ཡིན་ཞེས་ཁས་ལེན་གྱི་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་སྡོམ་པ་ཐོབ་ཚར་དུས་རིམ་པ་བྱེད་ཆོག་གི་ཡོད་རེད། དེའི་རིམ་པ་ལ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་གམ་ཉམས་ལེན་པ་ བློ་དམན་པ་དང་། འབྲིང་དང་བློ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་གཅིག་སྟེ་གསུམ་གྱི་ཉམས་སུ་བླང་རྒྱུའི་བསླབ་བྱ་མི་འདྲ་བ་ཡོད་པས། དེ་ཐོབ་བདེ་པོ་དང་སྲུང་སླ་པོ་དང་ཕན་ཐོགས་ཆེན་པོ་ཡག་ པོ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་བློ་རྟུལ་པོ་དེས་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱ་ཞེས་སྙམ་པའི་བསམ་པ་དེ་མ་ཉམས་པར་སྐྱོང་བ་ དང་། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་མི་དགེ་བ་སྤོང་གང་ཐུབ་བྱེད་ཀྱང་རང་རྒྱུད་ཀྱི་མི་ཤེས་པ་དང་མ་གུས་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟུང་བའམ་སྡོམ་པ་འགལ་བའི་ཉེས་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་བྱས་ཤོར་

【現代漢語翻譯】那麼什麼是（戒律）呢？一般來說，善行分為兩種：受戒律約束的善行和不受戒律約束的善行，即中間的善行。不受戒律約束的善行是指沒有受戒律的人所做的善行。一般來說，即使做不受戒律約束的善行也不會白費，也會有好的結果。但是，不受戒律約束的善行無法獲得解脫和成佛的果位。因此，首先受戒，然後在不違背各自戒律的止惡行規的基礎上，根據自己的能力，逐步地行持所有的作善行規，這就是道路或修行的次第。菩提心戒的授予儀式有兩種：唯識宗的儀軌和中觀宗的儀軌。但是，唯識宗的儀軌稍微困難一些。因為，按照該儀軌受戒，需要具備別解脫戒，如近事男或比丘等，所以一開始很難獲得。而且，需要守護的根本墮有四條，支分墮有四十六條，所以在中間守護起來比較困難。無論誰受戒，無論根器是利是鈍，所有人都必須同樣地守護完整的戒律。按照該儀軌，沒有逐步學習自己所應守護的學處。通過中觀宗儀軌獲得的菩提心戒相關的學處，從根本上來說，就是要斷除自己所有的過失或缺點，行持所有的善行。但是，在暫時的情況下，可以逐步進行。也就是在最初承諾的時候，會說『我將次第學習』，即逐步地、根據自己的能力行善斷惡。因此，一旦獲得戒律，就可以逐步進行。這個次第中，進入大乘道的補特伽羅或修行人，有下根器、中根器和上根器三種不同的學處。因此，這種儀軌容易獲得、容易守護，而且利益巨大，非常好。例如，下根器的人，在愿菩提心的學處方面，要守護『爲了利益一切眾生，我將成佛』的念頭不退失。在行菩提心的學處方面，要儘可能地斷除不善業，但是如果因為自己的無知和不恭敬等原因，不小心造作了墮罪或違背戒律的罪業

【English Translation】 So what is (discipline)? In general, there are two types of virtuous actions: virtuous actions that are bound by vows and virtuous actions that are not bound by vows, that is, intermediate virtuous actions. Intermediate virtuous actions refer to the virtuous actions performed by those who have not taken vows. In general, even if you perform intermediate virtuous actions, it will not be in vain, and there will be good results. However, virtuous actions without vows cannot attain liberation and Buddhahood. Therefore, first take vows, and then, on the basis of not violating the prohibitive precepts of your respective vows, gradually practice all the positive precepts according to your ability. This is the path or the way of practice. There are two types of Bodhicitta vow-granting ceremonies: the Yogacara system and the Madhyamaka system. However, the Yogacara system is a bit more difficult. Because, according to the ritual of that system, in order to take vows, one must have a Pratimoksha vow, such as a Upasaka or a Bhikshu, so it is difficult to obtain it at first. Moreover, there are four root downfalls and forty-six branch downfalls that need to be guarded, so it is difficult to guard them in the middle. No matter who takes the vows, regardless of whether the faculties are sharp or dull, everyone must equally guard the complete vows. According to that system, there is no gradual learning of the precepts that one should guard. The precepts related to the Bodhicitta vow obtained through the Madhyamaka ritual, fundamentally, is to abandon all one's faults or shortcomings and practice all virtuous actions. However, in the temporary situation, it can be done gradually. That is, when initially promising, one will say 'I will learn gradually', that is, gradually, according to one's ability, practice virtue and abandon evil. Therefore, once the vows are obtained, it can be done gradually. In this order, there are different precepts for the practice of individuals or practitioners who have entered the Mahayana path, namely those of lower, middle, and higher faculties. Therefore, this ritual is easy to obtain, easy to guard, and has great benefits, which is very good. For example, a person with dull faculties, in terms of the aspiration Bodhicitta precepts, should guard the thought of 'For the benefit of all sentient beings, I will attain Buddhahood' without losing it. In terms of the engaging Bodhicitta precepts, one should abandon as much non-virtue as possible, but if one accidentally commits a downfall or a transgression of the vows due to one's ignorance and disrespect, etc.

ན་བཤགས་པ་བྱེད། 1-1339 དགེ་བ་གང་སྒྲུབ་གང་ཐུབ་བྱེད། དགེ་བ་གང་བསྒྲུབས་ནའང་དེ་བསྔོ་བ་དང་། གཞན་དག་གིས་བྱས་པ་དང་བྱེད་བཞིན་པའི་དགེ་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རངས་བྱས་ན་གནས་སྐབས་འགྲིགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཁྱིམ་པ་ལྟ་བུ་བྱ་བ་མང་པོ་ཡོད་མཁན་ཚོས་དེ་འདྲ་བྱས་ན་འགྲིགས་ཀྱི་རེད་ཅེས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པ་རེད། ང་ཚོས་སེམས་ཞུམ་པའམ་བློ་སྟོབས་ཆུང་ཆུང་བྱ་རྒྱུ་དེ་སྤོང་པ་གལ་ ཆེན་པོ་རེད། རྒྱུ་མཚན་གང་རེད་ཅེས་དྲིས་ན། ང་འདྲ་པོ་ཐབས་སྡུག་གཅིག་གིས་སངས་རྒྱས་ཟེར་མཁན་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་དེ་ཇི་ལྟར་ཐོབ་ཐུབ་བསམས་ནས་སེམས་ཞུམ་པ་ཡིན་ན། དེས་རང་ངོས་ ནས་འབད་བརྩོན་བྱ་རྒྱུའི་གེགས་བྱས་ཏེ་སྐྱོན་ཆེན་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་ཞུམ་སྟེ་རྩོལ་བ་མ་བྱས་ན་སྔ་མའི་གོ་ས་དེ་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་སེམས་མ་ཞུམ་པ་ བྱ་དགོས། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པ་མགོན་པོས་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་སེམས་ཅན་མང་པོ་སངས་རྒྱས་འགྲོ་གི་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པས་ག་རེ་བྱས་ནས་ངས་སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་མི་ཐུབ་ཅེས་བསམས་ཏེ་སོ་སོའི་ སེམས་ལ་སྤོབས་པ་བཟོ་དགོས། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། སྔོན་མའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་དེ་ཚོ་གནམ་ནས་མར་ཆར་པ་འབབ་པ་ལྟ་བུ་བབས་པ་མ་རེད་ལ་། ས་ནས་ཡར་ལོ་ཏོག་སྐྱེ་བ་ནང་བཞིན་འཁྲུངས་ཡོང་བ་མ་རེད། 1-1340 ངེད་ཚོ་འདྲ་པོ་གཅིག་གིས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་འབད་རྩོལ་བྱས་ཏེ་ལམ་ལ་བསླབས་ནས་སངས་རྒྱས་སོང་བ་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་སྲས་ཆེན་པོ་ཞི་བ་ལྷས་ ཀྱང་སྤྱོད་འཇུག་གི་ནང་དུ། འབུ་ཆུང་ཆུང་གིས་ཀྱང་རྩོལ་བ་བྱས་ན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཐུབ་ཀྱི་རེད་ཅེས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་ཡོད་ཅེས་དང་། དེ་ལས་ཀྱང་མིས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་བདེ་བ་ཡོད་རེད་ ཅེས་གསུངས་ཡོད་རེད། དབང་པོ་འབྲིང་པོའི་བསླབ་བྱ་བཤད་ན། དུས་རྒྱུན་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་སྤོང་ཟེར་ཡག་དེ་ཚོ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། སྐྱེ་བ་རྗེས་མ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་པ་ལ་ནག་པོའི་ ཆོས་ཟེར་བ་བཞི་ཡོད་པ་དེ་ཚོ་སྤོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ༡ སྐྱག་བརྫུན་བཤད་ནས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དབུ་སྐོར་གཏོང་བ། ༢ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སྨོད་པའམ་སྐྱོན་བརྗོད་བྱེད་པ། ༣ དགེ་ བ་བྱེད་མཁན་རྣམས་ལ་བྱེད་ཉེས་བྱས་པ་ཟེར་ཏེ་འགྱོད་པ་སྐྱེ་བཅུག་པ་དང་། ༤ སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གཡོ་སྒྱུ་བྱས་ནས་ངན་པ་བྱེད་པ་རྣམས་རེད། ཡང་དཀར་པོའི་ཆོས་བཞི་ཞེས་པ། ༡ བརྫུན་མི་སྨྲ་བ། ༢ སེམས་ཅན་རྣམས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་དུ་བཅུག་པ། ༣ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བསྟོད་པ་ཕུལ་བ། ༤ སེམས་ཅན་ལ་ལྷག་བསམ་བྱེད་པ་དེ་ཚོ་རེད། དེ་ནས་བསྲུང་བྱ་ལྟུང་བ་དེ་ལའང་། 1-1341 སེར་སྣའི་སྒོ་ནས་ཆོས་མི་བཤད་པ་དང་། སྦྱིན་པ་མི་གཏོ

【現代漢語翻譯】懺悔（ན་བཤགས་པ་བྱེད།）盡力行善，無論做什麼善事都要回向，並且隨喜他人所做和正在做的善事，這樣暫時是可以的。佛陀說，像在家人這樣有很多事情要做的人，這樣做是可以的。我們必須避免灰心或意志消沉。如果有人問為什麼，那是因為如果我們像我這樣可憐的人，想著如何才能獲得像佛陀這樣偉大的品質而灰心喪氣，那就會阻礙我們自身的努力，造成很大的損害。如果不灰心並努力，就無法放棄之前的地位。所以不要灰心。至尊彌勒菩薩說，每一瞬間都有很多眾產生佛，所以要對自己有信心，想著為什麼我不能成佛。聖者龍樹也說：『以前的佛陀擁有偉大的品質，不是像雨水從天而降，也不是像莊稼從地裡生長出來。』他說，像我們這樣的人，通過發起菩提心，努力學習道路而成佛。同樣，大菩薩寂天也在《入菩薩行論》中說，即使是小蟲子，如果努力也能成佛，佛陀是這樣說的。而且人比蟲子更容易成佛。如果講中等根器的教誨，那麼經常說的避免四種黑法非常重要。爲了來世獲得菩提心，必須避免四種黑法：1. 說謊欺騙聖人；2. 誹謗或指責菩薩；3. 讓行善之人後悔做了好事；4. 通過欺騙眾生來作惡。還有四種白法：1. 不說謊；2. 引領眾生進入大乘道；3. 讚美菩薩；4. 關愛眾生。然後是需要守護的墮罪：因吝嗇而不說法，不給予佈施。

【English Translation】 Confession (ན་བཤགས་པ་བྱེད།) Do as much good as you can, dedicate whatever good you do, and rejoice in the good deeds that others have done and are doing. This is acceptable for the time being. The Buddha said that it is acceptable for people like householders who have many things to do to do this. It is important to avoid being discouraged or having a small mind. If someone asks why, it is because if someone like me is discouraged thinking about how to attain the great qualities of a Buddha, it will hinder our own efforts and cause great harm. If you are not discouraged and do not make effort, you cannot give up your previous position. So do not be discouraged. The venerable Maitreya said that many sentient beings become Buddhas in every moment, so have confidence in yourself, thinking why can't I become a Buddha. The noble Nagarjuna also said: 'The great qualities of the previous Buddhas did not fall from the sky like rain, nor did they grow from the ground like crops.' He said that people like us become Buddhas by generating Bodhicitta, striving, and learning the path. Similarly, the great prince Shantideva also said in the Bodhisattvacaryāvatāra that even a small insect can attain Buddhahood if it strives, as the Buddha said. And it is easier for humans to attain Buddhahood than insects. If we talk about the teachings for those of middling capacity, then avoiding the four black dharmas that are often mentioned is very important. In order to obtain Bodhicitta in the next life, it is necessary to avoid the four black dharmas: 1. Lying and deceiving holy beings; 2. Slandering or criticizing Bodhisattvas; 3. Causing those who do good to regret doing good; 4. Harming sentient beings through deception. There are also four white dharmas: 1. Not lying; 2. Leading sentient beings to the Mahayana path; 3. Praising Bodhisattvas; 4. Caring for sentient beings. Then there are the transgressions to be guarded against: Not teaching the Dharma out of stinginess, and not giving charity.

ང་བ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་སྲུང་དགོས། སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་རྒྱས་པ་ནི་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་བསྒོམས། བླ་མ་བསྟེན། དཀོན་མཆོག་ལ་དད་པ་བྱེད་ཅིང་སྤྱིར་སེམས་བསྐྱེད་ཡོད་མཁན་ལ་བདུད་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པས་བདུད་ཀྱི་བར་ཆད་གང་འདྲ་བྱེད་ཀྱི་འདུག་ཤེས་པ་བྱས། བདུད་ཀྱི་བར་ཆད་ མི་འབྱུང་བ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་གསོལ་བ་འདེབས། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱ་རྒྱས་པ་ལ་ཡན་ལག་བདུན་པ་དེ་ཤིན་ཏུ་གལ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། དེར་བརྟེན་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མདུན་དུ་ཡན་ལག་བདུན་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་བསམ་ནས་ཉིན་ལ་ཚར་གསུམ། མཚན་ལ་ཚར་གསུམ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད། །བདག་གཞན་མཉམ་བརྗེའི་གོ་དོན་ བཤད་པ། བདག་གཞན་མཉམ་པའི་དོན་བཤད་ན། བདག་གཞན་མཉམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་སྒོམ་བདེ་པོ་རེད། བདག་བདེ་བ་འདོད་པ་བཞིན་ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་འདོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། བདག་ སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པ་བཞིན་ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པ་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་གོ་བརྡ་སྤྲད་བདེ་པོ་རེད། གོ་བརྡ་མ་འཕྲོད་ན་མི་གཉིས་སྐད་ཆ་བཤད་ན་ཐག་གཅོད་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། 1-1342 དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ར་འཕྲོད་ནས་ངས་ང་རང་དང་སེམས་ཅན་གཉིས་ཀའི་བདེ་བ་སྒྲུབ། རང་དང་སེམས་ཅན་གཉིས་ཀའི་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་དགོས་སྙམ་སྟེ་བསམ་པ་ལ་བདག་གཞན་མཉམ་པའི་སེམས་ཟེར་གྱི་ རེད། །བདག་གཞན་བརྗེ་ཚུལ་བཤད་པ། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ཞེས་པའི་དོན་ནི། རང་གི་དགེ་བ་དང་བདེ་བ་གཉིས་སེམས་ཅན་ལ་སྦྱིན། སེམས་ཅན་གྱི་མི་བདེ་ བ་དང་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཚོ་རང་ཉིད་ཀྱིས་ལེན་པ་སྟེ་གཙོ་བོ་དང་པོ་སེམས་ཀྱི་ཐོག་ཏུ་བརྗེ་བ་དང་། དེ་ནས་དངོས་སུ་ཡང་ལག་ལེན་བྱེད་དགོས་པ་རེད། དེ་ལ་བོད་པའི་མཁས་པ་ ཁ་ཅིག་གིས་ཟེར་ན་རང་གཞན་གྱི་དགེ་བ་དང་སྡིག་པ། བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་བརྗེ་ཐུབ་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་ཞེས་པའི་དོན་ནི་གཅེས་འཛིན་བརྗེ་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ རེད། དེ་ཡང་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ད་ལྟའི་བར་དུ་རང་ལ་གཅེས་འཛིན་བྱེད་སྡོད་པ་དེ་ད་ཡལ་བར་བོར་ཏེ་སེམས་ཅན་གཞན་ལ་གཅེས་འཛིན་བྱེད་པ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་དཔལ་མགོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་དགེ་སྡིག་བརྗེ་དགོས་རེད་གསུངས་པ་དང་། རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷས་ཀྱང་བདེ་སྡུག་བརྗེ་དགོས་རེད་ཅེས་ཡང་ཡང་གསུངས་ཡོད་རེད། མདོར་ན་ཐམས་ཅད་བརྗེ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1343 གཞན་གྱིས་མི་འདོད་པ་སྐྱོ་པོ་དེ་ཚོ་ཚང་མ་རང་གིས་ཚུར་ལེན། འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ཕར་གཞན་ལ་སྦྱིན་པ་ལ་གོམས་ཆ་སྤྲད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་རང་ལ་གོས་ཡག་པོ་ཡོད། གཞན

【現代漢語翻譯】有四種「我」等概念需要守護。要修習廣大的發願菩提心，就要修慈悲。親近上師，對三寶生起信心。一般來說，對發菩提心的人會有魔障，所以要知道魔障是如何產生的。爲了不生起魔障，要向佛和菩薩祈禱。進入菩提心的廣大修習，七支供非常重要。因此，要在佛和菩薩面前觀想進行七支供，每天做三次，晚上也做三次。下面講解自他交換的含義。講解自他平等的意義：自他平等的菩提心很容易修。就像自己想要快樂一樣，一切眾生也都想要快樂。就像自己不想要痛苦一樣，一切眾生也都不想要痛苦，這是很容易理解的。如果不能互相理解，兩個人說話也無法達成一致。如果認識到這一點，就要想：『我要成辦自己和眾生的利益，我要遣除自己和眾生的痛苦。』這種想法就叫做自他平等的發心。下面講解自他交換的方法。我要講一下自他交換的內容。所謂自他交換，就是把自己的善根和安樂給予眾生，把眾生的不幸和痛苦取過來，首先主要是在心裡進行交換，然後也要在實際行動中去實踐。有些藏族學者說，自己和他人的善惡、苦樂是無法交換的。所以，自他交換的意思是指交換珍愛執著。也就是把從無始以來到現在一直執著自己的心，現在放棄，轉為珍愛執著其他的眾生。但是，聖龍樹菩薩說，善惡是可以交換的。聖天菩薩也多次說過苦樂是可以交換的。總之，一切都是可以交換的。把別人不想要的痛苦都拿過來，把自己想要的一切都給予別人，要習慣這樣做。例如，自己有好的衣服，別人...

【English Translation】 There are four 'I' concepts that need to be protected. We must practice the extensive teachings on aspiration and generation of Bodhicitta, which involves cultivating loving-kindness and compassion. Rely on the Lama, have faith in the Three Jewels. Generally, those who generate Bodhicitta face obstacles from demons, so it's important to understand how these demonic obstacles arise. To prevent demonic obstacles from occurring, pray to the Buddhas and Bodhisattvas. In the extensive practice of entering Bodhicitta, the seven-branch prayer is said to be extremely important. Therefore, visualize performing the seven-branch prayer in front of the Buddhas and Bodhisattvas, doing it three times during the day and three times at night. Now, I will explain the meaning of exchanging self and others. Explaining the meaning of self-other equality: The Bodhicitta of self-other equality is easy to cultivate. Just as I want happiness, all sentient beings want happiness. Just as I do not want suffering, all sentient beings do not want suffering. This is easy to understand. If there is no mutual understanding, two people talking cannot reach an agreement. Recognizing this, think, 'I must accomplish the well-being of both myself and sentient beings, and I must abandon the suffering of both myself and sentient beings.' This thought is called the mind of self-other equality. Now, I will explain the method of exchanging self and others. I will talk about the content of exchanging self and others. The meaning of exchanging self and others is to give one's own merit and happiness to sentient beings, and to take on the unhappiness and suffering of sentient beings. Primarily, this exchange is done in the mind, and then it must also be practiced in action. Some Tibetan scholars say that one cannot exchange the good and bad, happiness and suffering of oneself and others. Therefore, the meaning of exchanging self and others refers to exchanging cherished attachments. That is, abandoning the cherishing of oneself, which has been done from beginningless time until now, and instead cherishing other sentient beings. However, Palgon Nagarjuna said that good and bad deeds should be exchanged, and Gyalsé Shiwala also repeatedly said that happiness and suffering should be exchanged. In short, everything must be exchanged. Take all the unwanted sufferings of others upon yourself, and give all your desired things to others. You must get used to doing this. For example, if you have good clothes, and others...

་དག་ལ་སྐྱོ་བོ་ཡོད་ན་དེ་དག་བརྗེ། རང་གི་ཟ་མ་ཡག་པོ་ཡོད་པ་དེ་གཞན་ལ་ཟ་བཅུག གཞན་གྱི་ཟ་མ་ངན་ངོན་དེ་རང་གིས་བཟས། དེ་ཚོ་ཡང་བདེ་སྡུག་བརྗེ་བ་ རེད། དེ་བཞིན་དུ་སྤྱོད་འཇུག་ནང་དངོས་སུ་བརྗེ་བའི་སྐོར་མང་པོ་གསུངས་པ་རེད། དཔེར་ན་གྲལ་ས་མཐོ་དམན་བརྗེ་བ་དང་། དུས་རྒྱུན་རང་གི་ཉེས་པ་དེ་སྦས། གཞན་གྱི་ཉེས་པ་དེ་ཁྱབ་ བསྒྲག་བྱུང་ན་བསམ་པའི་རེ་བ་བྱེད་ཅིང་། སྐབས་བྱུང་ན་རང་གིས་ཉེས་པ་བྱས་པ་རྣམས་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་རེད་ཅེས་ཁག་འདོགས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་རང་གིས་ཉེས་པ་བྱས་ པ་དེ་མ་གསང་བར་གཞན་ལ་བཤད། གཞན་གྱིས་ཉེས་པ་བྱས་པ་དེ་རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན་ཞེས་ལབ་པ་དེ་ཡང་དངོས་སུ་བརྗེ་བའི་ཚུལ་རེད། ནམ་རྒྱུན་དུ་བདག་གཅེས་འཛིན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་ རང་ལ་སྐད་གྲགས་བྱུང་ན་བསམ་པ་དང་། མི་གཞན་རང་གི་ཁ་གཏད་དམ་དགྲ་ལྟ་བུའི་སྙན་གྲགས་དེ་ཁྱབ་བསྒྲག་མ་བྱུང་ན་བསམ་གྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་སྒོམ་དུས་རང་གི་སྐད་གྲགས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཐུབ་མཁན་གྱི་མི་གཞན་གྱི་བསྔགས་བརྗོད་བྱེད་པ་ལྟ་བུའི་ཉམས་ལེན་ལ་བརྩོན་དགོས། 1-1344 དེ་བཞིན་དུ་བདག་གཅེས་འཛིན་གྱིས་མི་གཞན་ལ་རང་ལ་ཕན་ཐོགས་པའི་ཅ་ལག་གང་དུ་འདུག་བརྟག་དཔྱད་བྱས། ཅ་ལག་དེ་འདྲ་ཡོད་ན་ཐབས་ཤེས་གཞན་མ་བྱུང་ནའང་རྐུན་མ་རྒྱབ་དགོས་ཀྱི་ འདུག་བསམ། འཕྲོག་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམས་ཏེ་ཐོབ་ཐབས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ད་དེ་བརྗེས་ཏེ་གཞན་ལ་ཕན་ཐོགས་པའི་ཅ་ལག་རང་ལ་གང་འདུག་བལྟས། དེ་སེམས་ཀྱི་སྟེང་ནས་ངེས་པར་གཏོང་མ་ཐུབ་ ནའང་རང་གིས་རང་ལས་འཕྲོགས་ཏེ་གཞན་ལ་གཏོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བདག་གཞན་མ་བརྗེ་ན་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་གང་ཡོད་རེད་ཟེར་ན། སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཚེ་འདི་ལ་ ཡང་སྐྱིད་པོ་ཡོང་གི་མ་རེད། དཔེར་ན་མི་ཁག་གཅིག་སོ་སོ་མ་གཏོགས་གཞན་དག་ཕ་མ་དང་སྤུན་མཆེད་ལ་སོགས་པ་ལ་བསམ་བློ་མི་གཏོང་མཁན་དེ་འདྲ་ཡོད་རེད། དེའི་རིགས་ལ་ཚེ་ འདི་ལ་ཐམས་ཅད་དགྲར་ལངས། ཁོ་རང་གཅིག་པུར་ལུས། གྲ་མ་འགྲིགས་པ་དང་། དཀའ་ལས་ཁག་པོ་གཅིག་གི་ནང་མི་ཚེ་སྐྱེལ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། མི་ཕལ་ཆེ་བ་དེ་ང་རང་ལེགས་པོ་བྱེད་ དགོས། རྒྱལ་ཁ་ང་རང་ལ་ཐོབ་དགོས། ང་རང་སྐད་གྲགས་ཆེ་བ་བྱེད་དགོས་བསམ་གྱི་ཡོད་རེད། སོ་སོ་རྐྱང་པ་གཅེས་པོ་བྱེད་པའི་བསམ་བློ་དེ་ཚོ་ལ་བརྟེན་ནས་འཁྲུགས་པ་ཐམས་ཅད་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། 1-1345 ཕ་དང་བུ་འཁྲུགས། དཔོན་དང་གཡོག་འཁྲུགས། དགེ་རྒན་དང་དགེ་ཕྲུག་དང་བཟའ་ཚང་ནང་ཕན་ཚུན་འཁྲུགས་པ་སོགས་འཁྲུགས་པའི་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་དེ་ལས་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་བདག་གཅེས་འཛིན་དེའི་ གཉེན་པོ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་དགོས་གསུངས་པ་རེད། ཡིན་ནའང

【現代漢語翻譯】如果他們有痛苦，就去交換它。把自己好的食物給別人吃，吃別人不好的食物。這些也是交換苦樂。同樣，《入菩薩行論》中也講了很多實際交換的內容。例如，交換高低座位，平時隱藏自己的過錯，希望別人的過錯被宣揚。如果可能，就把自己犯的錯推到別人身上。菩薩不會隱瞞自己所犯的錯誤，而是告訴別人。說別人犯的錯是自己犯的，這也是實際交換的方式。總是以珍愛自己的心，希望自己出名，不希望敵人的名聲被宣揚。但是，在修自他交換時，要努力讚美那些能夠壓倒自己名聲的人。同樣，由於珍愛自己，會去觀察別人那裡有什麼對自己有用的東西。如果沒有其他辦法，甚至會想去偷，想去搶，想方設法得到它。現在交換過來，看看自己有什麼對別人有用的東西。即使在心裡不能完全放下，也要從自己身上搶過來給別人。如果不修自他交換會有什麼過錯呢？會無法成佛。今生也不會快樂。例如，有些人只考慮自己，不考慮父母兄弟姐妹等。這樣的人，今生會與所有人為敵，自己孤身一人，生活不順利，生活在艱難困苦之中。大多數人想讓自己過得好，讓自己獲得勝利，讓自己出名。由於只珍愛自己的想法，所有的衝突都會產生。父子爭吵，主僕爭吵，師生爭吵，夫妻之間互相爭吵等等，所有的爭吵的過錯都由此而來。因此，要修菩提心來對治珍愛自己。

【English Translation】 If they have suffering, exchange it. Let others eat your good food, and you eat their bad food. These are also exchanging happiness and suffering. Similarly, the Bodhicharyavatara (Entering the Path of Enlightenment) speaks a lot about actual exchange. For example, exchanging high and low seats, usually hiding one's own faults, hoping that the faults of others will be publicized. If possible, attribute one's own mistakes to others. A Bodhisattva does not hide the mistakes he has made, but tells others. Saying that the mistakes others have made are one's own is also a way of actual exchange. Always with a mind of cherishing oneself, hoping to be famous, not wanting the reputation of one's enemies to be publicized. However, when practicing self-other exchange, one must strive to praise those who can overwhelm one's own reputation. Similarly, due to cherishing oneself, one examines what things others have that are useful to oneself. If there is no other way, one even thinks of stealing, of robbing, and tries to find ways to obtain it. Now, exchange it and see what things you have that are useful to others. Even if you cannot completely let go in your heart, you must snatch it from yourself and give it to others. What are the faults or shortcomings if you do not practice self-other exchange? It is said that you will not be able to attain Buddhahood. You will not be happy in this life either. For example, some people only think of themselves and do not think of their parents, siblings, etc. Such people will have everyone as their enemy in this life, they will be alone, their lives will not be smooth, and they will live in hardship. Most people want to make themselves better, to win, to make themselves famous. All conflicts arise from the thought of cherishing only oneself. Fathers and sons quarrel, masters and servants quarrel, teachers and students quarrel, husbands and wives quarrel with each other, etc. All the faults of quarrels come from this. Therefore, it is said that one must cultivate Bodhicitta (the mind of enlightenment) to counteract cherishing oneself.

་གོ་བ་ལེན་སྟངས་འདི་འདྲ་བྱེད་དགོས་རེད། བདག་འཛིན་སྤངས་པ་ཙམ་ལ་ངོ་མཚར་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ ཀྱང་བདག་འཛིན་སྤངས་ཚར་ཡོད་རེད། དེའི་སྟེང་དུ་གཞན་གཅེས་འཛིན་བྱེད་པ་དང་། གཞན་ཕན་བྱེད་པ་དེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུགས་རེད། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་སྒོམ་སྟངས་དེ་བྱམས་པ་སྒོམ་སྟངས་དང་གཅིག་ པ་རེད། རྩ་བའི་མ་ནས་ཕྱོགས་གསུམ་བགོས་ཏེ་སྒོམ་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་མ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་མདུན་དུ་དམིགས་ཏེ་སེམས་ཅན་འདི་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་དང་། སྡུག་ བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་སྐྱོ་པོ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་རང་ལ་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ། དེ་ཡི་རྐྱེན་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཉོན་ མོངས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་མེད་པ་འགྲོ་བར་ཤོག་བསམ། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ལ་ལེན་པ་དང་གཏོང་བའི་བྱ་བ་གཉིས་ཡོད་རེད། ལེན་པ་ལ་ཆ་མཚོན་ན་སངས་རྒྱས་དང་བླ་མ་གཉིས་ཀྱི་རྩ་ནས་བླང་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། 1-1346 སངས་རྒྱས་ལས་བླང་རྒྱུའི་མི་འདོད་པ་གང་ཡང་ཡོད་མ་རེད། བླ་མ་ལ་གུས་ཞབས་ཞུས་པ་ཡིན་པ་རེད། དེ་མིན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་བཅུ་པའི་བར་ཐམས་ཅད་ ལས་ཚུར་སྐྱོན་གྱི་ཆ་རྣམས་བླང་དགོས། གཉིས་པ་གཏོང་བའི་སྐབས་སངས་རྒྱས་ལའང་གཏོང་ཆོག་གི་ཡོད་རེད། ཐམས་ཅད་ལ་གཏོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་རང་གི་དགེ་བ་དང་བདེ་བ་ཡོངས་རྫོགས་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་ཕུལ་གྱི་ཡོད་བསམ། རང་གི་དགེ་བ་ཆ་ཚང་གཅིག་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ལ་སྤྲད་ཀྱི་ཡིན་བསམ། དེ་བྱིན་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སེམས་ཅན་དེ་རྣམས་གནས་སྐབས་གཟུགས་པོ་ བདེ་པོ་དང་སེམས་བདེ་པོ། དཔལ་འབྱོར་ལོངས་སྤྱོད་གྲ་འགྲིགས་པོ། དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ནང་གི་ཆ་རྐྱེན་སྙིང་རྗེ་དང་དད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཕྱིའི་ཆ་རྐྱེན་བླ་མ་དང་ཆོས་ གྲོགས། དངུལ་ལ་སོགས་པ་གང་དགོས་ནའང་གྲ་འགྲིགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ལ་ཉེ་བར་གྱུར་སོང་བསམ། མཚམས་རེར་ལེན་པའི་གནས་སྐབས་ན། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྡིག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་འོད་ཁ་ དོག་ནག་པོའི་རྣམ་པར་བྱུང་ནས་རང་གི་སྙིང་ཁ་ལ་ཐིམ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་རང་ལ་སྨིན་སོང་བསམ། ཕར་གཏོང་དུས་རང་གི་སྙིང་ཁ་ནས་འོད་དཀར་པོ་སོང་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕོག་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་སོང་བསམ། 1-1347 མཚམས་རེར་ཉམས་ལེན་འདི་དང་འབྲེལ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་མདོའི་ཚིག་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་གསུང་དེ་འདྲ་སྐྱོར་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཚུར་ལེན་པའི་གནས་སྐབས་ན། མ་གྱུར་འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ བདག་ལ་སྨིན། ཞེས་པའི་ཚིག་རྐང་པ་གཅིག་པུ་འདི

【現代漢語翻譯】我們需要這樣理解。僅僅放棄我執並不值得驚奇。聲聞阿羅漢也已經放棄了我執。在此基礎上，珍視他人和利益他人是大乘的修行方式。修持自他交換的方法與修持慈心的方法相同。從根本上將對像分為三個部分進行修持。例如，將母親等眾生觀想在面前，心想這些眾生相續中的所有痛苦，以及痛苦的根源——煩惱等等，還有器世間的種種缺陷，都讓我來承受。因為這個緣故，愿一切眾生都能遠離煩惱和痛苦。自他交換包含接受和給予兩個方面。就接受而言，我們不能從佛和上師那裡接受任何東西。從佛那裡，我們沒有什麼不想要的。對上師，我們表達的是尊敬。除此之外，我們必須從所有眾生，乃至十地菩薩那裡，接受他們的所有過患。第二，在給予的時候，我們也可以給予佛。我們給予一切。然後，心想將自己的所有善根和安樂都獻給一切眾生和佛。心想將自己的全部善根都給予每一個眾生。因為給予的緣故，心想這些眾生暫時獲得了健康的身體和快樂的心，富裕的生活。同樣，獲得佛果的內外順緣，如慈悲和信心等等，以及外在的順緣，如上師和道友，金錢等等，無論需要什麼都具足，從而接近獲得佛果。有時在接受的時候，心想眾生的所有罪業和痛苦都變成黑色的光芒，融入自己的心間，一切眾生的不悅意都成熟在自己身上。在給予的時候，心想從自己的心間發出白色的光芒，照耀一切眾生，使一切眾生都擁有安樂和安樂之因。有時，我們需要念誦與此修行相關的佛經經文和龍樹菩薩的論著。例如，在接受的時候，僅僅唸誦『愿所有曾為我母的眾生的痛苦，都在我身上成熟』這一句。

【English Translation】 We need to understand it this way. Merely abandoning self-grasping is not something to be amazed at. Even the Shravaka Arhats have already abandoned self-grasping. On top of that, cherishing others and benefiting others is the way of the Mahayana. The method of practicing exchanging self and others is the same as practicing loving-kindness. Basically, the object is divided into three parts for practice. For example, visualize sentient beings such as your mother in front of you, and think, 'May all the suffering in the minds of these sentient beings, and the causes of suffering, such as afflictions, and all the faults of the environment, befall me.' Because of this, may all sentient beings be free from afflictions and suffering. The exchange of self and others involves two actions: taking and giving. As far as taking is concerned, we cannot take anything from the Buddha and the Lama. There is nothing that we do not want to take from the Buddha. We are showing respect to the Lama. Otherwise, we must take all the faults from all sentient beings, even up to the Bodhisattvas on the tenth Bhumi. Secondly, when giving, we can also give to the Buddha. We give to everyone. Then, think that you are offering all your merits and happiness to all sentient beings and the Buddha. Think that you are giving all of your merits to each sentient being. Because of this giving, think that these sentient beings temporarily have healthy bodies and happy minds, and prosperous lives. Similarly, the inner conditions for attaining Buddhahood, such as compassion and faith, and the outer conditions, such as the Lama and Dharma friends, money, etc., are all complete, and they are close to attaining Buddhahood. Sometimes, when taking, think that all the sins and sufferings of sentient beings appear as black light and dissolve into your heart, and all the unpleasantness of all sentient beings ripens on you. When giving, think that white light goes out from your heart and strikes all sentient beings, causing all sentient beings to have happiness and the cause of happiness. Sometimes, it is necessary to recite the Buddha's sutra words and Nagarjuna's words related to this practice. For example, when taking, just recite the single line, 'May the suffering of all beings who have been my mother ripen on me.'

་ཚར་མང་པོ་བརྗོད། ཕྲེང་བར་བགྲང་སྟེ་ཚར་བརྒྱ་ཙམ་བརྗོད། དེའི་སྐབས་སུ་ཐམས་ཅད་ཚུར་རང་ལ་སྨིན་བྱུང་བསམ་པ་བྱས། དེ་ནས་ཕར་གཏོང་ བའི་གནས་སྐབས་ན། བདག་གི་བདེ་དགེས་མ་རྣམས་བདེ་གྱུར་ཅིག། ཅེས་བརྗོད་དེ་བདེ་བ་དང་དགེ་བ་གཏོང་གི་ཡོད། དེས་མ་ཐམས་ཅད་བདེ་པོ་ཆགས་སོང་བསམ། དེ་ཚར་གྲངས་མང་པོ་བསགས། ཚར་ འབུམ་མང་པོ་གསོག་དགོས་རེད། དེས་སེམས་ལ་འགྱུར་བ་འགྲོ་གི་རེད། གལ་ཆེན་པོ་གཅིག་སྤྱོད་འཇུག་ལེའུ་གསུམ་པའི་ནང་། བདག་གི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དུས་གསུམ་དགེ་བའི་དངོས་པོ་རྣམས། །ཞེས་གསུངས་ པའི་དོན་བཞིན་དུ་རང་གིས་ད་ཕན་ཆད་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད། དུས་གསུམ་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ལ་ཚ་ཚང་བ་རེ་སྦྱིན་ཐུབ་པར་ཤོག་ཅེས་སྨོན་ལམ་དང་། སྦྱིན་ གྱི་ཡིན་ཞེས་དམ་བཅའ་བྱས་པ་རེད། དེ་བྱས་ནས་ག་རེ་དྲན་དགོས་རེད་ཟེར་ན། རང་ཉིད་སེམས་ཅན་མགོན་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་མགོན་དུ་གྱུར། ཆུ་ལ་འགྲོ་མཁན་ཚོའི་ཟམ་པར་གྱུར། ཁང་པ་དགོས་མཁན་ལ་ཁང་པ། 1-1348 མར་མེ་དགོས་མཁན་ལ་མར་མེ། ཡང་ལོངས་སྤྱོད་དབུལ་པོ་ཚོ་ལ་རིན་པོ་ཆེ་རྩ་ཆེན་པོ། དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལྟ་བུར་གྱུར་སོང་བསམ་དྲན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཆེད་དུ་གཏད་ནས་སྒོམ་གྱི་ ཡོད་ས་རེད། དཔེར་ན་ང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ཡིན། རིན་པོ་ཆེའི་ནོར་བུ་ཡིན། དེས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མང་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་བསམ། དངོས་གནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ཉམས་ལེན་བྱས་ན། སྤྱོད་ འཇུག་ནང་དཔེར་ན་ས། ཆུ། མེ། རླུང་སྟེ་འབྱུང་བ་བཞི་པོ་དེ་དག་གིས་ཕྱོགས་མང་པོ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ནམ་མཁའ་སྟོང་པས་ལས་ཀའི་གོ་སྐབས་སྤྲོད་ཀྱི་ཡོད་པ་ དེ་བཞིན་དུ་ངའི་ལུས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་དང་། དུས་གསུམ་གྱི་དགེ་རྩ་གསུམ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱོགས་མང་པོ་ནས་སངས་མ་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཕན་ཐོགས་པར་ཤོག་བསམ་དགོས་ཀྱི་ ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ཟ་མ་ཟ་དུས་ཟ་མ་ཡག་པོ་འདུག་ན་ཟ་མ་ཡག་པོ་ཐོབ་པའི་དགེ་རྩ་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ། ཟ་མ་སྡུག་པོ་འདུག་ན་ཟ་མ་ སྡུག་པོ་ཟ་དགོས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལས་ངན་པ་དེ་ང་ལ་སྨིན་པར་ཤོག་བསམ། ཡོངས་རྫོགས་དེ་འདྲ་རེད། བཟང་ངན་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས་ངན་པ་ཐམས་ཅད་ང་ལ་ཡོང་བར་ཤོག། 1-1349 བཟང་པོ་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་ཐོབ་པར་ཤོག་བསམ། གསེར་གླིང་པས་རང་སྡུག་པོ་བྱུང་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་པོ་རང་ལ་སྨིན་པར་ཤོག སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་སྐམ་འགྲོ་བར་ཤོག་ཅེས་ དང་། རང་སྐྱིད་པོ་བྱུང་ན་སྐྱིད་པོ་འདི་འདྲ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཐོབ་པར་ཤོག བདེ་བ་དང་དགའ་བ་དང་སྐྱིད་པས་ནམ་མཁའ་ཁེངས་འགྲོ་བར་ཤོག་ཅེས་བསམ་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ། བདག་

【現代漢語翻譯】唸誦很多遍。用念珠計數，唸誦大約一百遍。在那時，想著一切都成熟到自己身上。然後，在向外佈施的時候，唸誦『愿我的安樂和善行使眾生安樂』，這樣佈施安樂和善行。想著這樣能使所有眾生都快樂。積累很多遍數。需要積累成千上萬遍。這樣能使內心發生改變。一個非常重要的內容在《入菩薩行論》第三品中，如經文所說：『我的身體和受用，以及三世的善行之物。』就像所說的那樣，自己從今以後，身體和受用，三世的一切善根，都能圓滿地佈施給每一個眾生，這樣發願，並且立下誓言。這樣做之後，需要憶念什麼呢？要憶念自己成為無依無靠眾生的怙主，成為過河者的橋樑，為需要房屋者提供房屋，為需要光明者提供光明，並且想著自己對於貧窮者來說，就像珍貴的如意寶，就像如意樹一樣。這是需要特別專注並修習的。例如，我想像自己是如意樹，是珍寶。這樣想著能為眾生做很多事情。如果真正修持菩薩道，就像《入菩薩行論》中所說，地、水、火、風這四大元素，能從很多方面利益眾生。就像虛空能提供工作的機會一樣，愿我的身體、受用和三世的善根，也能以各種方式利益所有眾生，直到成佛。例如，吃飯的時候，如果飯菜很好，就想愿獲得美味食物的善根，能讓所有眾生都獲得。如果飯菜不好，就想愿所有需要吃難以下嚥食物的眾生的惡業，都成熟到我身上。一切都是這樣。在好與壞之間，愿所有不好的都降臨到我身上，愿所有美好的都讓別人獲得。金洲大師說，如果自己遭遇不幸，就想愿所有眾生的不幸都成熟到我身上，愿痛苦的海洋乾涸。如果自己快樂，就想愿所有眾生都能獲得這樣的快樂，愿安樂、喜悅和幸福充滿虛空。是這樣說的。

【English Translation】 Recite many times. Count with a rosary, reciting about a hundred times. At that time, think that everything ripens onto oneself. Then, when giving outwards, recite 'May my happiness and virtue make all beings happy,' thus giving happiness and virtue. Think that this will make all beings happy. Accumulate many repetitions. It is necessary to accumulate hundreds of thousands of repetitions. This will change the mind. One very important point is in the third chapter of 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life,' as it says: 'My body and possessions, and the virtuous things of the three times.' Just as it says, from now on, may I be able to perfectly give my body and possessions, and all the roots of virtue of the three times, to each and every sentient being. Make this aspiration and make this vow. After doing this, what should one remember? Remember that you become the protector of helpless beings, become a bridge for those crossing the river, provide houses for those who need them, provide light for those who need it, and think that for the poor, you are like a precious wish-fulfilling jewel, like a wish-fulfilling tree. This is what needs to be specially focused on and practiced. For example, I imagine myself as a wish-fulfilling tree, a precious jewel. Thinking that I am doing many things for sentient beings. If you truly practice the Bodhisattva path, as it says in 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life,' the four elements of earth, water, fire, and wind benefit sentient beings in many ways. Just as the sky provides opportunities for work, may my body, possessions, and the three roots of virtue benefit all sentient beings in various ways until they attain enlightenment. For example, when eating, if the food is good, think that may the virtue of obtaining good food be obtained by all sentient beings. If the food is bad, think that may the bad karma of all sentient beings who have to eat unpalatable food ripen on me. Everything is like this. Between good and bad, may all the bad come to me, and may all the good be obtained by others. Serlingpa said that if you experience suffering, think that may the suffering of all sentient beings ripen on me, may the ocean of suffering dry up. If you are happy, think that may all sentient beings obtain this kind of happiness, may happiness, joy, and bliss fill the sky. That is what he said.

གཞན་བརྗེ་བའི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་ཕན་ཡོན་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། མར་གྱུར་འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ལ་སྨིན་ལ་ཞེས་པའི་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་ཚིག་དེ་འདོན་པ་དང་མཉམ་དུ་ དེའི་དོན་ཚར་གཅིག་ཧྲིབ་ཙམ་སྒོམ་པའམ་བསམ་པ་ལ་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། སྤྱོད་འཇུག་དང་སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེ་གཉིས་ཀའི་ནང་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ ཉམས་ལེན་ནི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་མྱུར་ལམ་མམ་ལམ་མགྱོགས་ཤོས་དང་། གསང་བའི་ལམ་ཡང་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། གང་ཡིན་ཟེར་ན། བསོད་ནམས་མ་བསགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལ་མོས་པ་བྱེད་ཁག་པོ་ ཡོད་རེད། དེར་མ་ཟད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པའི་སྙིང་པོའང་ཡིན་གསུངས། མདོར་ན་མདོ་ནས་སྟོན་པའི་ཐར་པའི་ལམ་ལས་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་འདི་མཐོ་ཤོས་རེད། ཆོས་རྗེ་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྒྱབ་སྐྱོར་ལ་རང་དོན་བྱེད་པའི་ཉེས་དམིགས་སམ་སྐྱོན་དང་། 1-1350 གཞན་དོན་བྱེད་པའི་དགེ་མཚན་ནམ་ཕན་ཡོན་ཤེས་དགོས་གསུངས་པ་རེད། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་གལ་ཆེན་པོ་དེ་འདྲ་བྱེད་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་རེད་ཟེར་ན། རྒྱུ་མཚན་མང་པོ་ཡོད་རེད། སེམས་བསྐྱེད་ ཀྱི་དམིགས་ཡུལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ད་ལྟ་རང་ཉིད་འཁོར་བ་ན་འཁོར་བའི་གནས་སྐབས་ན་རང་གི་མ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་རང་ལ་ཕན་ཆེན་པོ་འདོགས་ཤིང་། ལམ་ཉམས་སུ་ལེན་ པའི་སྐབས་སུའང་སེམས་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་བྱམས་པ། སྙིང་རྗེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས། ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་དང་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་བཅས་དེ་ཚོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ཐོབ་དགོས་ན་ སེམས་ཅན་རྣམས་དགའ་པོ་དང་མགུ་བོ་བྱས། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མ་བྱས་པར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཐབས་ཡོད་མ་རེད། བསོད་ནམས་གསོག་པའི་ཡུལ་སེམས་ཅན་དང་། སངས་རྒྱས་གཉིས་ཡོད་རེད། སངས་རྒྱས་ལ་བརྟེན་ ནས་དད་པ་དང་། ཕྱག་འཚལ་བ་ལ་སོགས་པའི་བསོད་ནམས་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེས་ན་སངས་རྒྱས་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཞིང་གཅིག་རེད། སེམས་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་བྱམས་པ། སྙིང་རྗེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་སོགས་དང་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་བཅས་དེ་ཚོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱང་བསོད་ནམས་གསོག་པའི་ཞིང་གཅིག་རེད། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བདེ་བ་མེད། 1-1351 སྡུག་བསྔལ་ཡོད། བདེ་བ་འདོད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པ་ཡིན་པས་བྱམས་སྙིང་རྗེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པ་ནི་ལམ་ཤིན་ཏུ་ཡག་པོ་རེད། སྤྱོད་འཇུག་ནང་རང་དོན་བྱེད་པའི་ཉེས་དམིགས་དང་། གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཕན་ཡོན་མང་པོ་འགྲན་བསྡུར་བྱས་ནས་གསུངས་ཡོད་རེད། དེ་ཚོའི་ནང་ནས་ཁ་ཤས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སོ་སོ་མི་ལས་མཐོ་བ་བྱེད་དགོས་བསམ་པ་ཡིན་ན་ངན་འག

【現代漢語翻譯】講述交換利益的益處。我將講述交換自他的益處。當唸誦『愿眾產生為母親的痛苦成熟於我』這句交換自他的話語時，據說，僅僅是念誦並稍微冥想或思考其含義一次，就具有無量的功德。在《入菩薩行論》和《三戒論》中都說，交換自他的菩提心的修持是獲得佛果的快速道路或最快的道路，也是秘密的道路。因為，沒有積累功德的人很難對此產生興趣。而且，這也是佛陀教義的精髓。簡而言之，在經部所宣講的解脫道中，交換自他是最高的。法王薩迦班智達曾說，爲了支援菩提心，必須瞭解自私自利的過患和利他主義的優點或益處。為什麼要如此重視發起大乘菩提心呢？原因有很多。發起菩提心的目標是眾生，因為眾生現在在輪迴中，在輪迴的狀態中，以對待自己的母親等方式，給予自己很大的幫助。在修持道路的時候，也依賴於眾生來生起慈愛、悲心、菩提心、六度以及四攝。如果想要成佛，就必須讓眾生高興和滿意。如果不為眾生謀福利，就沒有成佛的可能。積累功德的對境有眾生和佛陀。依靠佛陀，可以產生信心和頂禮等功德。因此，佛陀是功德的福田。依靠眾生，可以產生慈愛、悲心、菩提心、六度的佈施和持戒等，以及四攝。因此，眾生也是積累功德的福田。眾生沒有安樂，只有痛苦。因為他們想要安樂，不想要痛苦，所以修持慈悲心和菩提心是非常好的道路。《入菩薩行論》中比較了自私自利的過患和利他主義的諸多益處。我將講述其中的一些。如果想要比別人更優秀，那就是惡業。

【English Translation】 Explaining the benefits of exchange. I will explain the benefits of exchanging self and others. When reciting the words of exchanging self and others, 'May the suffering of beings who have been my mother ripen upon me,' it is said that merely reciting and slightly meditating or contemplating its meaning once has immeasurable merit. In both the 'Bodhicharyavatara' and the 'Distinction of the Three Vows,' it is said that the practice of the Bodhichitta of exchanging self and others is the quick path or the fastest path to attaining Buddhahood, and it is also a secret path. Because those who have not accumulated merit find it difficult to develop interest in it. Moreover, it is also the essence of the Buddha's teachings. In short, among the paths to liberation taught in the Sutras, the exchange of self and others is the highest. Dharma Lord Sakya Pandita said that to support Bodhichitta, one must understand the faults of selfishness and the advantages or benefits of altruism. Why is it so important to generate the Mahayana Bodhichitta? There are many reasons. The goal of generating Bodhichitta is sentient beings, because sentient beings are now in samsara, in the state of samsara, treating oneself as one's own mother, etc., giving oneself great help. When practicing the path, one also relies on sentient beings to generate loving-kindness, compassion, Bodhichitta, the six perfections, and the four ways of gathering disciples. If one wants to attain Buddhahood, one must make sentient beings happy and satisfied. Without benefiting sentient beings, there is no way to attain Buddhahood. The objects of accumulating merit are sentient beings and the Buddha. Relying on the Buddha, one can generate merit such as faith and prostrations. Therefore, the Buddha is a field of merit. Relying on sentient beings, one can generate loving-kindness, compassion, Bodhichitta, the six perfections of generosity and morality, etc., and the four ways of gathering disciples. Therefore, sentient beings are also a field of accumulating merit. Sentient beings have no happiness, only suffering. Because they want happiness and do not want suffering, cultivating loving-kindness, compassion, and Bodhichitta is a very good path. The 'Bodhicharyavatara' compares the faults of selfishness and the many benefits of altruism. I will tell you some of them. If you want to be superior to others, that is a negative action.

ྲོར་སྐྱེ། མཐོ་ རིས་ཐོབ་པ་ཡིན་ནའང་དམའ་པོ་ཆགས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་དམན་ས་ཟིན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རང་ཉིད་ལམ་ཁ་གཙང་མ་བྱེད་མཁན་གྱི་ཕྱག་བརྡར་བ་ཞིག་ཡིན་དྲན་དགོས། དེའི་དོན་དག་གང་རེད་ཟེར་ན། ཕྱག་བརྡར་བ་ལ་དེ་ལས་མཐོ་བོ་བྱེད་དགོས་བསམ་པའི་བསམ་བློ་མེད་པ་རེད། དེའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་རྟག་ཏུ་དམན་ས་བཟུང་སྟེ་ངའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་ མཁན་གང་ཟག་སུ་ཡང་མེད། ངའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་མཁན་ཆུ་མ་གཏོགས་མེད་བསམ་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེ་འདྲ་བྱེད་དུས་རང་ལས་གཞན་མཐོ་འདོད་བྱེད་པ་རེད། དེས་རང་ཉིད་སྐྱེ་བ་རྗེས་ མར་མཐོ་རིས་ལ་སྐྱེ་དུས་གོ་གནས་མཐོན་པོ་ཡོད་མཁན་ཆགས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། རང་གི་དོན་དག་ལ་གཞན་ལ་གནོད་འཚེ་བྱས་ན་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཡོང་བ་དང་། གཞན་གྱི་དོན་དག་ལ་རང་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡོང་གི་རེད་གསུངས་པ་རེད། 1-1352 མི་གཞན་རང་གིས་གཡོག་རྒྱུགས་བཅུག་པ་ཡིན་ན་སྐྱེ་བ་རྗེས་མ་མང་པོར་རང་གཡོག་པོ་ཆགས་ཀྱི་རེད། རང་གིས་མི་ཡི་གཡོག་ཕར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་རྗེས་མ་དཔོན་པོ་ཆགས་ཐུབ་ཀྱི་རེད། མདོ་གཅིག་གི་ནང་ལ་གསུངས་ཀྱི་འདུག སེམས་དེ་ཡག་པོ་ཡོང་ཐབས་ག་འདྲ་བྱེད་དགོས་རེད་ཟེར་ན། གཞན་ལ་གུས་ཞབས་བྱེད་ཅིང་རང་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་གོམས་དགོས་ཀྱི་རེད་ གསུངས་པ་རེད། བདག་ཅག་སྟོན་པས་ཁོང་སྔོན་མ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་པའི་སྐབས་ལ་ཁོང་གི་གྲོགས་པོ་ཚོ་ལ་སེམས་དམའ་པོ་བྱས། ལུས་པོས་ཕྱག་འཚལ། ངག་གིས་བསྟོད་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད། དེས་ ཁོང་སངས་རྒྱས་པའི་སྐབས་སེམས་ཅན་ཚང་མས་གུས་ཞབས་བྱེད་པ་མ་ཟད་ཤིང་དང་མེ་ཏོག་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་གུས་ཞབས་ཞུ་གི་ཡོད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། དེ་བཞིན་དུ་ང་རྒྱལ་བྱས་ཏེ་གཞན་ལ་ ཁྱད་གསོད་དཔེར་ན་འདིས་ཆོས་ཤེས་ཀྱི་མི་འདུག གང་ཡང་འཇོན་གྱི་མི་འདུག ལྐུགས་པ་རེད་བསམས་ཏེ་བརྙས་བཅོས་བྱས་ན་སྐྱེ་བ་རྗེས་མ་རང་ལྐུགས་པར་འགྱུར་གྱི་རེད། དེ་ལ་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་ འབྲས་བུ་ཟེར་གྱི་རེད། གཞན་དག་གཟུགས་མཛེས་པོ་མི་འདུག ང་གཟུགས་མཛེས་པོ་ཡིན་བསམས་ན་རྗེས་མ་གཟུགས་སྡུག་པོ་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། གཞན་དག་མི་ཡི་གཡོག་པོ་རེད། གཞན་གྱི་ཟ་མ་ཟ་མཁན་ཡིན་པས་སྐྱོ་པོ་རེད། 1-1353 ང་ཕྱུག་པོ་ཡིན། དཔོན་པོ་ཡིན་བསམ་ན་རྗེས་མ་སོ་སོ་སྐྱོ་པོར་འགྱུར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་སོགས་པ་རང་གཅེས་འཛིན་གྱི་སྐྱོན་དང་གཞན་གཅེས་པར་འཛིན་པའི་དགེ་མཚན་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཞི་ བ་ལྷས་འབོར་སྡོམ་གནང་སྟེ། མདོར་ན་ཐུབ་པས་གཞན་དོན་བྱས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སངས་རྒྱས་སོང་བ་རེད། སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་རང་དོན་བྱེད་པ་དེས་འཁོར་བར་འཁྱམ་སྡོད་པ་རེད་ཅེས་ཤུགས་ཆེན་ པོ་གསུངས་པ་ར

【現代漢語翻譯】他說，即使投生到高處，最終也會墮落。菩薩需要處於卑下的位置。要記住自己是一個清潔道路的清潔工。這是什麼意思呢？清潔工不會認為自己需要比清潔工更高貴。因此，菩薩應始終保持謙卑，想著：『沒有人走在我的下面，只有水在我下面流淌。』這樣做，就會希望別人比自己更優秀。這樣，來世投生到高處時，就會擁有更高的地位。如果爲了自己的利益而傷害他人，就會遭受地獄等痛苦；如果爲了他人的利益而傷害自己，就會獲得圓滿。如果讓別人為自己工作，來世會多次成為別人的僕人。如果自己為別人服務，來世就能成為主人。在一本經書中說，如何才能擁有一顆善良的心呢？要反覆習慣於尊重他人，貶低自己。我們的導師（釋迦牟尼佛）過去是菩薩的時候，對他的朋友們很謙卑，用身體禮拜，用語言讚美。因此，當他成佛時，所有眾生都尊敬他，甚至樹木和花朵也向他致敬。相反，如果傲慢自大，輕視他人，例如認為『這個人不懂佛法，什麼都不會，是個傻瓜』，那麼來世自己也會變成傻瓜。這被稱為『因果相似』。如果認為別人不漂亮，自己很漂亮，那麼來世就會變得醜陋。如果認為別人是僕人，吃別人的食物，很可憐，而自己很富有，是主人，那麼來世自己就會變得貧窮。』等等，寂天總結了珍愛自我的缺點和珍愛他人的優點，並強調說：『總之，佛陀因為利益他人而成佛，而個體因為只為自己而留在輪迴中。』

【English Translation】 He said that even if one is born in a high place, one will eventually fall. A Bodhisattva needs to be in a humble position. One must remember oneself as a cleaner who cleans the road. What does that mean? A cleaner does not think that he needs to be higher than a cleaner. Therefore, a Bodhisattva should always remain humble, thinking, 'No one walks below me, only water flows below me.' By doing so, one desires others to be superior to oneself. In this way, when one is reborn in a high place in the next life, one will have a higher position. If one harms others for one's own benefit, one will suffer torments such as hell; if one harms oneself for the benefit of others, one will attain perfection. If one makes others work for oneself, one will become a servant to others many times in the next life. If one serves others, one can become a master in the next life. It is said in one sutra, how can one have a good heart? One must repeatedly get used to respecting others and belittling oneself. When our teacher (Sakyamuni Buddha) was a Bodhisattva in the past, he was humble to his friends, worshiped with his body, and praised with his speech. Therefore, when he became a Buddha, all beings respected him, and even trees and flowers paid homage to him. Conversely, if one is arrogant and despises others, for example, thinking, 'This person does not know the Dharma, knows nothing, is a fool,' then one will become a fool oneself in the next life. This is called 'fruit similar to the cause.' If one thinks that others are not beautiful and that one is beautiful, then one will become ugly in the next life. If one thinks that others are servants, eat other people's food, and are miserable, While oneself is rich and a master, then one will become poor oneself in the next life.' And so on, Shantideva summarized the faults of cherishing oneself and the advantages of cherishing others, and emphasized, 'In short, the Buddha became enlightened because of benefiting others, while the individual remains in samsara because of only working for oneself.'

ེད། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ངོ་བོ་དང་ཕན་ཡོན་མདོར་བསྟན་པ། ད་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་ངོ་མ་དེ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཡིན་པས་དེའི་སྐོར་བསྡུས་བསྡུས་བྱས་ནས་ཞུ་ རྒྱུ་ཡིན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞེས་པའི་ཕ་རོལ་ཟེར་ན་སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་གཉིས་ཀྱི་ཕ་རོལ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་གསུངས་པ་ཡིན་པ་རེད། དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་ཡིན་སྟབས་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཟེར་བ་རེད། སྦྱིན་པ་ནི། གཞན་དོན་དུ་རང་ལ་ཡོད་པ་གཞན་ལ་གཏོང་དགོས་བསམ་པའི་སེམས་པ་ལ་ཟེར་བ་རེད། བྱ་བ་ལ་ལྟོས་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ཕྱིར་ཕ་ རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཆ་ལ་སེམས་པ་གསུངས་ཀྱི་འདུག སྦྱིན་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེར་སྣ་རེད། སེར་སྣའི་རྒྱུ་ནི། ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆགས་པ་རེད། སེར་སྣ་ཟེར་མཁན་དེ་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་རེད། 1-1354 དེའི་འབྲས་བུར་ཡི་དྭགས་ལ་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད་ལ་མཐོ་རིས་ལ་སྐྱེས་ནའང་དབུལ་པོ་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཞེན་ཆགས་ཆེན་པོ་བྱས་ན་ཉེས་དམིགས་ཆེན་པོ་རེད། ཆགས་ཞེན་བྱས་ནས་ སྡོད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་གོ་སྐབས་མི་ཐོབ་པས་ཐར་པ་ཐོབ་ཀྱི་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྤྱིར་སྦྱིན་པ་ལ་མ་དག་པ་དང་དག་པའི་དབྱེ་བ་གཉིས་ཡོད་རེད། མ་དག་པའི་སྦྱིན་ པ་ཟེར་དུས་དཔེར་ན་ཆང་དང་། ཤ་དང་དུག་དང་། རབ་བྱུང་ལ་ཕྱི་དྲོའི་ཞལ་ལག་ཕུལ་བ་ལྟ་བུ་དེ་ཚོ་རེད། སྦྱིན་པ་ལ་མཐོ་རིས་ཐོབ་པའི་སྦྱིན་པ་ཡང་ཡོད་རེད་ལ། ཉན་ཐོས་ ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཟེར་མཁན་དེ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་སྦྱིན་པ་ལ་ཞུ་གི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་སྦྱོར་དངོས་ མཇུག་གསུམ་ཚང་དགོས་གསུངས་འདུག སྦྱོར་བ་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོ་ལ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པར་བྱ། དེའི་ཆེད་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་ པའི་བསྒྲུབ་བྱ་དགེ་བ་འདི་དང་འདི་བྱའོ་བསམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཆེ་ཆུང་གང་གཏོང་ནའང་འདྲ། བར་དུ་སྟེ་དགེ་བ་དེ་རྣམས་དངོས་སུ་བྱེད་པའི་རིང་ལ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱ་རྒྱུའི་དགེ་བ་རྣམས་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་བསམ་པ་སྟོང་ཉིད་ཀྱིས་རྩིས་ཟིན་པ་ཞིག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1355 མཇུག་ལའང་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བར་ཤོག་བསམ་པའི་བསྔོ་བ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་གསུམ་ཚང་བའི་སྒོ་ནས་སྦྱིན་སོགས་དྲུག་བསྒྲུབས་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་སམ་ལམ་ཆ་ཚང་ཞིག་ ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དབྱེ་བ་བྱས་ན་སྦྱིན་པ་ལ་གསུམ་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་གཏོང་དུས་ཆོས་ཉན་མཁན་རྣམས་ཀྱི་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་དང་བྲལ་ན་སྙམ་ པ་དང་དེའི་ཆེད་དུ་ཆོས་འཆད་སྙམ་པའི་སྙིང་རྗེའི་ཀུན་སློང་གི་སྒོ་ན

【現代漢語翻譯】好的。簡要說明六度之本質與利益：現在真正的大乘道就是六波羅蜜，所以我會簡要地談談它。所謂『波羅蜜』，『波羅』指的是輪迴與寂滅的彼岸，即圓滿佛陀的境界。它是證得此境界的方法，所以稱為『波羅蜜』。佈施：是指爲了利益他人，而想要將自己擁有的東西給予他人的心念。從行為的角度來說，六度都與心念有關。佈施的違品是吝嗇。吝嗇的根源是對財富的執著。吝嗇是一種嚴重的過失。其果報是會投生為餓鬼，即使投生到天界也會變得貧窮。如果對財富過於執著，會有很大的過患。因為執著，會導致沒有機會修行佛法，所以無法獲得解脫。一般來說，佈施有不清凈和清凈之分。所謂不清凈的佈施，例如佈施酒、肉、毒藥，或者出家人接受下午的食物等等。佈施也有能獲得天界果報的，以及能獲得聲聞果報等等各種不同的情況。其中，所謂佈施波羅蜜，指的是能證得佛果的佈施。據說這需要具備加行、正行、結行三個條件。加行：在所有波羅蜜的善行之初，都要發起爲了一切眾生的利益而證得佛果之心。爲了這個目的，要發願行持佈施等善行。無論佈施之物的大小。正行：在實際行善的過程中，要想著佈施等行為的本體是空性，要以空性來攝持。結行：最後要回向，愿此善根成為證得佛果之因。據說，通過這三個條件的完備，來修持佈施等六度，就能構成完整的大乘佛法或道。從分類上來說，佈施有三種。其中，在進行法佈施時，要想著聽法者能夠遠離無明等煩惱，並且爲了這個目的而以慈悲的動機來宣講佛法。

【English Translation】 Okay. Briefly explain the essence and benefits of the Six Perfections: Now, the real Mahayana path is the Six Paramitas, so I will briefly talk about them. The so-called 'Paramita,' 'Para' refers to the other shore of samsara and nirvana, which is the state of perfect Buddhahood. It is the method to attain this state, so it is called 'Paramita.' Generosity: It refers to the mind of wanting to give what one has to others for their benefit. From the perspective of action, all six perfections are related to the mind. The opposite of generosity is stinginess. The root of stinginess is attachment to wealth. Stinginess is a serious fault. Its result is being born as a hungry ghost, and even if born in the heavens, one will become poor. If one is too attached to wealth, there will be great faults. Because of attachment, one will not have the opportunity to practice Dharma, so one will not be able to obtain liberation. Generally speaking, there are two types of generosity: impure and pure. The so-called impure generosity includes giving alcohol, meat, poison, or monastics receiving afternoon meals, etc. There is also generosity that can obtain the fruit of the heavens, as well as various situations such as obtaining the fruit of a Shravaka. Among them, the so-called generosity Paramita refers to the generosity that can attain Buddhahood. It is said that this requires the completion of three conditions: preparation, main practice, and conclusion. Preparation: At the beginning of all the virtuous deeds of the Paramitas, one must generate the mind to attain Buddhahood for the benefit of all sentient beings. For this purpose, one should vow to practice generosity and other virtuous deeds. No matter the size of the offering. Main practice: During the actual practice of virtue, one must think that the essence of generosity and other actions is emptiness, and one must be supported by emptiness. Conclusion: Finally, one must dedicate, wishing that this virtue becomes the cause of attaining Buddhahood. It is said that by practicing the six perfections with the completeness of these three conditions, one can form a complete Mahayana Dharma or path. From a classification perspective, there are three types of generosity. Among them, when giving Dharma, one should think that the listeners can be free from ignorance and other afflictions, and for this purpose, one should explain the Dharma with a compassionate motivation.

ས། འཆད་རྒྱུའི་ཆོས་ཀྱང་མ་ནོར་བར་བྱས་ཏེ་འཆད་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ཟེར་གྱི་རེད། དཔེར་ན་ཆོས་བཤད་པའི་ སྒོ་ནས་རང་ལ་རྙེད་པ་ཐོབ་མི་ཡོང་ངམ། གུས་ཞབས་ཐོབ་མི་ཡོང་ངམ། དེར་མ་ཟད་ཆོས་ཡག་པོ་བཤད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མཁས་པ་འདུག་ཟེར་མི་ཡོང་ངམ། ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཟེར་མི་ཡོང་ ངམ་བསམ་པ་སོགས་དེ་འདྲའི་བསམ་བློ་བྱུང་ན། བསམ་བློའམ་ཀུན་སློང་དེ་ཚོ་རྙེད་བཀུར་ལ་ཆགས་པ་ཡིན་ཞིང་། དེ་འདྲའི་བསམ་བློའི་སྒོ་ནས་ཆོས་འཆད་མཁན་རྣམས་ནི། ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་ན་ཆོས་ པ་མིན་ཟེར་མཁན་དེར་འགྱུར་གྱི་ཡོད་རེད། ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་གདམས་ངག་ནི་རང་གི་བྱ་རྒྱུའི་ཆོས་སམ་ཉམས་ལེན་ལ་ཞུས་དག་བྱེད་པར་ཧ་ཅང་ཕན་པོ་ཡོད་རེད། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་སློབ་པའི་ཆོས་པས་རང་གི་ཆོས་གང་བྱས་ཀྱང་ཞེན་པ་བཞི་དང་བྲལ་བ་ཞིག་བྱུང་འདུག་མི་འདུག་བརྟག་དཔྱད་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1356 ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་ནི། ལོངས་སྤྱོད་སྟེར་བ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དང་པོར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ལ་གཏོང་རྒྱུའི་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ལ་ཆགས་ཞེན་གྱི་རྩ་བ་ལ་བརྟེན་པའི་སེར་སྣ་ ལ་གོམས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སེམས་པས་ཉན་ཁག་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྦྱིན་པ་གཏོང་མ་འདོད་པའི་དབང་དུ་ཕྱིན་ཏེ་གཏོང་ཧ་ཅང་ཁག་པོ་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་སྦྱིན་པ་གཏོང་ བའི་ལས་ཀ་བཟང་པོ་ལ་སློབ་སྦྱོང་ངམ་སྦྱོང་བརྡར་སྤྲད་དགོས་ཡིན་པ་རེད། དང་པོ་སྦྱིན་པ་གཏོང་དགོས་ཀྱི་འདུག་སེམས་པའི་བསམ་བློ་ཡོང་ཐབས་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སློང་མཁན་གཅིག་ མཐོང་བྱུང་ན་འདི་ང་ལ་གནོད་སྐྱེལ་མཁན་ནམ་སེམས་སུན་པོ་བཟོ་མཁན་ཞིག་རེད་བསམ་པ་གཅིག་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། འོན་ཀྱང་བསམ་བློ་དེའི་དབང་དུ་མ་སོང་བར་འདི་གནོད་སྐྱེལ་མཁན་མ་རེད། ཕན་འདོགས་མཁན་རེད། འདི་བསོད་ནམས་གསོག་བཅུག་མཁན། སངས་རྒྱས་མགྱོགས་པོ་ཐོབ་བཅུག་མཁན་རེད། དེར་བརྟེན་འདི་ཕན་ཐོགས་བྱེད་མཁན་རེད་བསམས་ཏེ་སེམས་མ་འཁྲུགས་པར་དགའ་པོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བསམ་ བློ་དེ་འདྲ་རང་གི་སེམས་ལ་འཆར་བ་ལ་ནམ་རྒྱུན་དུ་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ཕན་ཡོན་དང་སེར་སྣ་བྱེད་པའི་སྐྱོན་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ལས་གསུངས་པ་རྣམས་ཡང་ནས་ཡང་དུ་དྲན་དགོས། 1-1357 རབ་བྱུང་རྣམས་ཀྱིས་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་གཏོང་མི་རུང་གསུངས་པས་དེ་ལ་དོ་ཁུར་བྱེད་དགོས་མེད་པ་འདྲ། དཔལ་འབྱོར་འདུ་འགོད་བྱེད་སྟངས་སྐོར་བསམ་བློ་གཏོང་དགོས་མ་རེད། དེ་ལས་ཀྱང་བསྒྲུབ་ བྱ་གལ་ཆེ་བ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་རྒྱུ་དང་། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་བྱེད་རྒྱུ་རྣམས་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་གཏོང་བསྡད་ན་གལ་ཆེ་བའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་བྱ་བ་ལ་བར་ཆད་ བྱེད་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། འོན་ཀྱང་ཆོ

【現代漢語翻譯】此外，若能正確無誤地講授佛法，這便稱為法佈施。例如，通過講經說法，難道不能獲得利養嗎？難道不能獲得尊重嗎？不僅如此，如果因為善於說法而被贊為『智者』，難道不會因此感到高興嗎？如果心中產生『感謝』之類的想法，那麼這些想法或動機就執著于名聞利養。以這種心態講經說法的人，就成了所謂『若貪戀此生，便非修行人』的那種人。與四種執著分離的訣竅，對於修正自己的修行或實修非常有益。學習大乘道的修行人，無論做什麼樣的修行，都必須檢查自己是否已經脫離了四種執著。財物佈施是指施捨財物。最初，在進行佈施時，由於對內外之物有著強烈的貪執，慳吝的習氣非常重，因此內心很難接受佈施。不願佈施，因此佈施非常困難。然而，必須學習或訓練佈施這種善行。首先，必須努力讓心中產生『應該佈施』的想法。例如，如果看到一個乞丐，可能會想『這個人是來傷害我或讓我心煩的』。然而，不要被這種想法所左右，而要認為『這個人不是來傷害我的，而是來幫助我的。這個人是讓我積累功德，讓我迅速成佛的。』因此，要認為『這個人是有益的』，不要心煩意亂，而要感到高興。爲了讓這種想法在心中生起，必須經常憶念經典和論著中所說的佈施的利益和慳吝的過患。對於出家人來說，因為被告知不能進行財物佈施，所以似乎沒有必要關心這個問題。不必考慮如何積累財富。更重要的是守護戒律，聞思修。如果一直進行財物佈施，就會妨礙重要的聞思修。

【English Translation】 Furthermore, if one can teach the Dharma correctly and without error, this is called Dharma giving. For example, through teaching the Dharma, can one not gain material possessions? Can one not gain respect? Moreover, if one is praised as a 'wise person' for being good at teaching the Dharma, will one not feel happy? If thoughts such as 'thank you' arise in the mind, then these thoughts or motivations are attached to fame and gain. Those who teach the Dharma with such thoughts become those who are said to 'if attached to this life, then not a practitioner.' The key to separating from the four attachments is very helpful for correcting one's own practice or actual practice. Practitioners who study the Mahayana path, no matter what kind of practice they do, must check whether they have separated from the four attachments. Material giving refers to giving away possessions. Initially, when giving, due to the strong attachment to inner and outer things, the habit of stinginess is very heavy, so it is difficult for the mind to accept giving. Unwilling to give, so giving is very difficult. However, one must learn or train in the good deed of giving. First, one must try to make the thought 'one should give' arise in the mind. For example, if one sees a beggar, one might think 'this person is here to harm me or make me upset.' However, do not be swayed by this thought, but think 'this person is not here to harm me, but to help me. This person is making me accumulate merit, making me quickly become a Buddha.' Therefore, think 'this person is beneficial,' and do not be upset, but be happy. In order for such thoughts to arise in one's mind, one must constantly remember the benefits of giving and the faults of stinginess as stated in the sutras and treatises. For monastics, because they are told not to engage in material giving, it seems that there is no need to worry about this issue. There is no need to think about how to accumulate wealth. More important is to keep the precepts, and to listen, contemplate, and meditate. If one keeps engaging in material giving, it will hinder the important activities of listening, contemplating, and meditating.

ས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་གཏོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྤྱིར་སྦྱིན་པ་གཏོང་ཐུབ་པ་ལ་ནམ་རྒྱུན་བསམ་བློ་གཏོང་དུས་དྲན་དགོས་པ་འདི་ཡིན་ཞེས་མདོ་གཅིག་གི་ནང་ གསུངས་པ་རེད། རྒྱུ་ནོར་ཁྱིམ་ན་གསོག་འཇོག་བྱས་ཏེ་བཞག་པ་ལ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་བསྔགས་བརྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྔགས་བརྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད་ ཅེས་བསམ། རྒྱུ་ནོར་ནང་ལ་བཞག་བཞག་པ་དེ་འཁོར་བའི་རྒྱུ་རེད། སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་རེད་བསམ། ནང་ལ་བཞག་བཞག་པ་དེ་རང་རྐྱང་པའི་ཡིན་པའི་ངེས་པ་ཡོད་ མ་རེད། རྐུན་མ་ལ་སོགས་པའི་ཐུན་མོང་བར་གྱུར་པ་རེད། སྦྱིན་པ་བཏང་བཞག་ན་དགེ་བ་རྐུན་མས་འཕྲོག་ཐུབ་ཀྱི་མེད་པས་རང་གི་འགྱུར་གྱི་ཡོད་རེད་བསམ། ལོངས་སྤྱོད་ཟེར་མཁན་དེ་གསོག་མཁན་སོ་སོས་བསགས་པ་རེད་དེ་བེད་སྤྱོད་གཞན་དག་གིས་བྱེད་སྲིད་ཀྱི་རེད་ཅེས་བསམ་པ་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་གསུངས་འདུག 1-1358 དེ་ནས་དངོས་གཞི་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ལས་ལ་དངོས་སུ་སྦྱོང་བརྡར་སྤྲོད་པའི་སྐབས་ལ་དང་པོ་གཏོང་རྒྱུའི་དངོས་པོ་ལ་ཆུང་ཆུང་ནས་ཡར་གོམས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད། དང་པོ་ནས་ཆེན་པོ་ གཅིག་གཏོང་ཐབས་བྱས་ན་རྗེས་མ་འགྱོད་པ་སྐྱེས། དེ་ནས་མཚམས་བཞག་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དེས་ན་དང་པོ་དངོས་པོ་ཆུང་ཆུང་། དཔེར་ན་ཆུ་རྫ་མ་གང་དང་ཟ་མ་ཁམ་གང་ལྟ་བུ། དངུལ་ ཆུང་ཤོས་འདྲ་པོ། དང་པོ་འདི་འདྲ་བྱས་ཏེ་གཏོང་། དེ་ནས་རིམ་གྱིས་ཆེ་བ་གཏོང་བ་ལ་བསླབས་ཏེ་ཐམས་ཅད་གཏོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་གཏོང་སའི་ཡུལ་ལ་དང་པོ་ཆོས་ཕྱོགས་ དང་འབྲེལ་བ་བླ་མ་དགེ་བཤེས་དགེ་འདུན་པ་ལ་གཏོང་ཐུབ། སེམས་ཅན་དཀྱུས་མ་ཉམས་ཐག་ལ་སྦྱིན་མི་ཐུབ་པ་ཡིན་ན། ཆོས་ཕྱོགས་ལ་སྔ་མ་ལས་ལེགས་ཙམ་གཏོང་། དེ་ནས་རིམ་པས་ཐམས་ ཅད་ལ་གཏོང་བ་ལ་སློབས། དེ་བཞིན་དུ་དུས་ཚོད་ལྟ་བུ་ལ་ཆ་མཚོན་ན། དང་པོ་ཚེས་བཟང་དུས་བཟང་ལྟ་བུ་ལ་སྦྱིན་པ་གཏོང་། དེ་ནས་ཚེས་བཟང་མ་ཡིན་པའི་ཉིན་མ་དེ་རིང་ ཡང་སྦྱིན་པ་གཏོང་བསམ་པ་བྱས་ཏེ་དུས་ཚོད་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ལ་བསླབ་དགོས། སྦྱིན་པ་གཏོང་ཡག་ངེས་པར་མགོ་འཛུགས་བྱེད་དགོས་རེད། འདི་གལ་ཆེན་པོ་རེད། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་དྲུག་གི་དང་པོ་དེ་རེད། 1-1359 སྦྱིན་པ་མ་བཏང་ན་སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་རྣམས་སུ་མི་ལ་སྐྱེས་ནའང་དབུལ་པོ་ཆག་གི་ཡོད་རེད། ལོངས་སྤྱོད་མེད་ན་སྐྱིད་པོ་ཡོད་མ་རེད། དེའི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་གཏོང་བའི་ལས་བཟང་པོ་དེ་ ད་ལྟ་ནས་མགོ་འཛུགས་དགོས་རེད། སྦྱིན་པ་གཏོང་དུས་སློང་མོ་བ་ལ་བརྙས་བཅོས་བྱས་ཏེ་བཀའ་བཀྱོན་བཏང་ནས་སྤྲད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། བརྙས་བཅོས་བྱས་ན་ཉེས་པ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། སེམས་ཀྱི་ གཏིང་ནས་དགའ་པོ་བྱས། གདོང་པར

【現代漢語翻譯】需要佈施土地。一般來說，在思考如何能夠佈施時，需要記住這一點，正如一部經中所說：『將財富儲藏在家中，人們會讚美你。而佈施，佛陀會讚美你。』要這樣想。將財富儲藏起來是輪迴的原因，而佈施是獲得佛陀果位的原因。儲藏起來的財富不一定是屬於你自己的，它也可能成為盜賊等共同擁有的東西。如果佈施出去，善業是盜賊無法奪走的，它會真正屬於你。』要這樣想。所謂享用，是儲藏者自己積累的，但使用的人可能是其他人，等等，經中說了許多。 1-1358 接下來，在實際訓練佈施時，首先要從小東西開始習慣。如果一開始就想佈施大的東西，之後會後悔，然後就會停止。因此，首先要佈施小東西，例如一罐水或一口食物，或者最小額的錢。首先這樣做，然後逐漸學習佈施更大的東西，最終要佈施一切。同樣，對於佈施的對象，首先可以佈施給與佛法有關的上師、格西（善知識）、僧眾。如果無法佈施給普通的貧困眾生，那麼可以比之前更好地佈施給佛法方面。然後逐漸學習佈施給一切眾生。同樣，就時間而言，首先在吉祥的日子佈施。然後，即使在不吉祥的日子，也要想著『今天也要佈施』，從而學習在所有時間都佈施。一定要開始佈施，這非常重要。這是獲得佛陀果位的六個原因中的第一個。 1-1359 如果不佈施，即使來世投生為人，也會變得貧窮。沒有財富，就不會快樂。因此，現在就要開始佈施這個善業。佈施時，不要輕蔑乞丐，不要斥責他們才給予。輕蔑他們會帶來罪過。要從內心深處感到高興，臉上要...

【English Translation】 It is necessary to give the gift of land. Generally, when thinking about being able to give, it is necessary to remember this, as it is said in one sutra: 'People will praise you for storing wealth in your home. But the Buddha will praise you for giving.' Think like that. Storing wealth is the cause of samsara (cyclic existence), while giving is the cause of attaining Buddhahood. What is stored inside is not necessarily yours alone; it becomes common to thieves and others. If you give it away, the virtue cannot be stolen by thieves, so it will truly become yours.' Think like that. The so-called enjoyment is accumulated by the one who accumulates it, but others may use it, and so on, many things are said. 1-1358 Then, when actually training in the act of giving, you must first get used to giving from small things upwards. If you try to give something big from the beginning, you will regret it later, and then you will stop. Therefore, first give small things, such as a pot of water or a mouthful of food, or the smallest amount of money. Do this first, and then gradually learn to give bigger things, and eventually you have to give everything. Similarly, for the object of giving, you can first give to lamas (teachers), geshes (spiritual mentors), and sangha (community) who are related to the Dharma. If you cannot give to ordinary, impoverished sentient beings, then give better than before to the Dharma side. Then gradually learn to give to everyone. Similarly, when it comes to time, first give on auspicious dates. Then, even on days that are not auspicious, think, 'I will give today too,' and learn to give at all times. You must start giving; this is very important. This is the first of the six causes of attaining Buddhahood. 1-1359 If you do not give, even if you are born as a human in future lives, you will become poor. If you do not have wealth, you will not be happy. Therefore, you must start the good deed of giving now. When giving, do not despise beggars and do not give after scolding them. Despising them will bring sin. Be happy from the bottom of your heart, and on your face...

་འཛུམ་ཡོད་པ་བྱས་ཏེ་ཡག་པོ་བྱས་ནས་གུས་ཞབས་བྱས་ཏེ་བཏང་བ་ཡིན་ན་དེ་ལ་ཕན་ཡོན་གཅིག་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། སོ་སོ་ལ་དུས་ཚོད་ཡོད་ན་ སོ་སོ་རང་གི་ལག་པས་གཏོང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལའང་དགེ་མཚན་གཅིག་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་སྤྲད་རྒྱུ་ཡོད་ན་རྗེས་མ་སྤྲད་ཟེར་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། ཁ་ཐུག་ལ་སྤྲད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ རེད། ཅ་ལག་སྐྱོ་བ་རྣམས་བདམས་ཏེ་སྤྲད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། ཡག་ཤོས་དེ་སྤྲད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་སོ་སོས་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་སྦྱིན་སོགས་དྲུག་པོ་གང་ཡིན་ནའང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པར་འགྱུར་བ་ལ་ཡོན་ཏན་ནམ་ཁྱད་ཆོས་བཞི་ཚང་དགོས་ཀྱི་རེད་ཅེས་བྱམས་པ་མགོན་པོས་གསུངས་པ་རེད། དཔེར་ན་སྦྱིན་པ་གསུམ་ལས་གང་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཡིན་ནའང་དེའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སེར་སྣ་བཅོམ་ཐུབ་པ་དང་། 1-1360 སྦྱིན་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་བསམ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྩིས་ཟིན་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་འདོད་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་ཐུབ་པ་དང་། དེས་གཏོང་ཡུལ་གྱི་བློ་མགུ་པོ་བྱས་ཏེ་རིམ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་ གང་རུང་གི་ལམ་ལ་བཅུག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་རང་གི་སྦྱིན་པ་དེ་སྐྱོན་བདུན་ནམ་ཆགས་པ་བདུན་དང་བྲལ་བའམ་མེད་པ་ཞིག་ཡོང་ཐབས་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་ཆགས་ པའི་སྐྱོན་བདུན་ནི། ༡ ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆགས་པ་དང་། ༢ རྗེས་མ་སྤྲོད་ཀྱི་ཡིན་བསམ་པ་ཕྱི་བཤོལ་ལ་ཆགས་པ་དང་། ༣ ཏོག་ཙམ་བཏང་ནས་དེས་ཆོག་པར་འཛིན་པ་དང་། ༤ སྦྱིན་པ་དེའི་ ལན་ཚེ་འདི་ལ་སྤྲད་ཡོང་བསམ་པ་ལན་ལ་རེ་བ་དང་། ༥ ཚེ་ཕྱི་མ་ལ་དེའི་འབྲས་བུ་བཟང་པོ་ཐོབ་ཡོང་བསམ་པ་རྣམ་སྨིན་ལ་རེ་བ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྐྱོན་ཆེན་པོ་བྱེད་ ཀྱི་ཡོད་རེད། ལན་དང་རྣམ་སྨིན་ལ་རེ་བ་བྱེད་པ་ནི་ཚོང་པའི་ལས་ཀ་རེད་གསུངས་པ་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་མ་རེད། སྦྱིན་པ་གཏོང་དུས་སྦྱིན་པ་དེའི་དགེ་བའི་རྩ་བའི་འབྲས་ བུ་དང་བཅས་པ་ཁྱེད་ལ་སྤྲད་ཀྱི་ཡིན་བསམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཆགས་པ་ཟེར་དུས་སེར་སྣས་གཏོང་མ་འདོད་པ། བདུན་པ་རྣམ་སྨིན་ལ་ཆགས་པ་ཟེར་བ་དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་འདོད་དང་། 1-1361 སྦྱིན་པའི་འཁོར་གསུམ་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མ་བསམས་ནས་ཞེན་འཛིན་བྱེད་པ་དང་གཉིས་ཡོད་རེད། དེར་མ་ཟད་ཕར་ཕྱིན་རེ་རེ་ལ་དྲུག་དྲུག་ཚང་བའི་ཉམས་ལེན་བྱེད་པ་ལ་སློབ་པ་འདི་ ཡང་གལ་ཆེན་པོ་རེད། དེ་མ་བྱས་ན་སྐྱོན་མང་པོ་ཆགས་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དྲུག་ཚང་བ་དཔེར་ན་སྦྱིན་པ་ཞིག་གཏོང་ན་དེ་སྦྱིན་པ་བྱས། དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་འདོད་ མ་བྱས་པ་དང་ཚེ་འདི་ལ་ཞེན་པ་མ་བྱས་པ་ལྟ་བུ་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་རེད། ཡང་སློང་མཁན་གྱིས་ཚིག་རྩུབ་བཤད་ན་ཁོང་ཁྲོ་མ་བྱས་པ་དེ་བཟོད་པ་དང་། སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ལ་ ད

【現代漢語翻譯】如果面帶微笑，做得很好，恭敬地給予，這會帶來一個益處。如果自己有時間，需要親手給予，這也有一個優點。同樣，如果承諾給予，就不要說以後再給，必須立即給予。不要挑選差的物品來給予，必須給予最好的。然而，寂天菩薩說，無論修持六度中的哪一度，要使其成為波羅蜜多，必須具備四種功德或特點。例如，無論修持三種佈施中的哪一種，都能克服其對立面——吝嗇，並且被視為空性的佈施的智慧所掌握，能夠滿足眾生的願望，並且使接受佈施者的心滿意足，從而逐漸引導他們進入三乘中的任何一乘的道路。同樣，要努力使自己的佈施遠離七種過失或執著。這七種執著是：一、對享樂的執著；二、認為以後再給的拖延的執著；三、給予一點就認為足夠的滿足；四、希望在今生得到佈施的回報的期望；五、希望在來世獲得好的果報的期望——這兩種期望會造成很大的過失。期望回報和果報是商人的行為，而不是菩薩的道路。佈施時，必須想著將佈施的善根及其果報都給予你。然後，當說對不和合之物的執著時，指的是因吝嗇而不願給予。第七種對果報的執著，指的是希望獲得聲聞的果位，並且沒有將佈施的三輪視如幻象，而是執著於它們。此外，對於每一種波羅蜜多，修持六六具足的學處也非常重要，如果不這樣做，就會產生很多過失。六六具足，例如，當進行佈施時，進行了佈施，但不希望獲得聲聞的果位，也不執著於今生，這就像是持戒。又如，如果乞討者說了粗暴的話，不生氣，這是忍辱。對於佈施，要...

【English Translation】 If you give with a smile, doing it well, and respectfully, it will bring one benefit. If you have time yourself, you need to give with your own hands, and that also has one advantage. Similarly, if you promise to give, you shouldn't say you'll give it later; you must give it immediately. You shouldn't choose poor items to give; you must give the best. However, Shantideva said that whatever of the six perfections you practice, to transform it into a pāramitā (perfection), it must possess four qualities or characteristics. For example, whichever of the three types of giving you practice, you can overcome its opposite—stinginess, and be mastered by the wisdom that considers giving to be emptiness, be able to fulfill the wishes of sentient beings, and make the recipient's mind content, gradually leading them onto the path of any of the three vehicles. Similarly, you must try to ensure that your giving is free from seven faults or attachments. These seven attachments are: 1. Attachment to enjoyment; 2. Attachment to procrastination, thinking you'll give later; 3. Being content with giving just a little; 4. Hoping for a return in this life for the giving; 5. Hoping to obtain good results in the next life—these two cause great faults. Hoping for a return and results is the work of a merchant, not the path of a Bodhisattva. When giving, you must think of giving you the root of virtue of that giving, together with its results. Then, when it says attachment to what is incompatible, it refers to not wanting to give due to stinginess. The seventh, attachment to results, refers to wanting to attain the fruit of a Shravaka (listener), and not considering the three circles of giving as illusory, but clinging to them. Moreover, it is also very important to practice the discipline of fulfilling six sixes for each perfection. If you don't do that, many faults will arise. Fulfilling sixes, for example, if you give something, you have given alms. Not wanting to attain the fruit of a Shravaka and not being attached to this life is like morality. Again, if the beggar speaks harshly, not getting angry is patience. For giving, you...

གའ་པོ་བྱེད་པ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་བསམ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ལ་བསྔོ་བ་བྱེད་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་། སྦྱིན་པ་སྟོང་པ་ཉིད་བསམ་པ་དེ་ཤེས་རབ་ སྟེ་དྲུག་ཚང་བ་རེད། སྦྱིན་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་ནང་ནས་གཅིག་དེ་གོང་དུ་བཤད་མི་འདུག དེ་མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ་ཟེར་གྱི་རེད། མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ་ནི་རྒྱལ་པོའི་ཆད་པ་ལས་སྲུང་ སྐྱོབ་བྱེད་པ་ལྟ་བུ། མེ་དང་ཆུ་ཡི་གནོད་པ་ལས་སྲུང་སྐྱོབ་བྱེད་པ་དང་། ཕྱི་མ་ངན་སོང་ལས་སྲུང་སྐྱོབ་བྱེད་པ་རྣམས་ཡིན་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ཕན་ཡོན་མཉམ་པོར་བཤད་ན། 1-1362 མདོ་གཅིག་ནང་གསུངས་འདུག དེ་སྡུམ་བདེ་པོ་འདུག་བསམ་བྱུང་། སེར་སྣ་ལ་སོགས་པ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་འཇོམས་པ་དང་གཅིག སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དང་གཉིས། ཚེ་འདི་ལ་རང་དང་གཞན་ལ་ ཕན་ཐོགས་ཡོད་པ་དང་གསུམ། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ཕན་ཆད་ལ་འབྲས་བུ་ཡག་པོ་ཡོང་བ་དང་བཞི་ཡོད་པ་དེ་ཚོ་སེམས་ལ་ཉར་རོགས་གནང་། ཆོས་ཞུས་པ་དེ་ཚེ་འདི་ལ་མ་ཞེན་པ། འཁོར་བ་ལ་མ་ཞེན་པར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ཡིན་བསམ་པ་གནང་རོགས་གནང་། ཇོ་ནང་ཀུན་དགའ་གྲོལ་མཆོག་གིས་བོད་ནང་གྲགས་པའི་ཁྲིད་རྣམས་ཚུར་བསྡུས་ནས་ཁྲིད་བརྒྱ་ཐམ་པ་བཟོས་པ་ རེད། དེ་ལ་ཇོ་ནང་ཁྲིད་བརྒྱ་ཟེར་བ་དེང་སང་ཆོས་ལུགས་བཞི་ཀས་འཆད་ཉན་གནང་གི་ཡོད་རེད། ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་དེ་ཁོང་བློ་ཆོས་སུ་འགྲོ་བར་ཕན་ཐོགས་ཆེན་པོ་བྱུང་བ་དེའི་བཀའ་ དྲིན་རྗེས་དྲན་གྱི་ཆེད་དུ་ཁྲིད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མགོ་ལ་བཞག་པ་ཡིན་གསུངས་པ་རེད།འཛིན་པ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་མིན་ཞེས་པའི་དོན་རྒྱས་པར་བཤད་པ། དེ་རིང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གཞན་ དག་བཞག་ནས་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་བམ། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་སྐོར་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་ཡིན་པས་དེ་ཚོའི་སྐོར་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དུས་ཚོད་བྱུང་ན་གཞན་དག་ཀྱང་ཞུ་བསམ་པ་ཡིན། བསམ་གཏན་དང་ཞི་གནས་མ་བསྒོམས་པའི་སྐྱོན་གང་ཡོད་རེད་ཟེར་ན། 1-1363 དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་གཉིས་ལས་རྣམ་གཡེངས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཚང་མའི་སྒོ་ཕྱེ་བཞག་གི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་རང་དོན་དུ་ཁ་ཏོན་གང་བྱས་ནའང་སེམས་དེ་རྣམ་པར་གཡེངས་བསྡད་ན་ཕན་ཐོགས་ ཆེན་པོ་མེད་པ་འདྲ། བསོད་ནམས་བརྟན་པ་ཞུ་རྒྱུའི་ལམ་འབྲས་ཀྱི་བླ་མ་ཞིག་ཡོད་རེད། ཁོང་གིས་དུས་གསུམ་དུ་སེམས་རྣམ་པར་གཡེངས་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་ལ་ཕན་པ་གང་ཡང་ཡོད་མ་ རེད། དབུ་མའི་གཞུང་ལ་ཐོས་བསམ་རྒྱ་ཆེན་པོ་བྱས་ན་ལྟ་བ་གོ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། འདི་ཧ་ཅང་གནད་འགག་ཆེན་པོ་གསུངས་པ་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ལྷག་མཐོང་སྒོམ་ པའི་སྔོན་དུ་ལྟ་བ་ཐོབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལྟ་བ་མ་རྙེད་ན་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པ་མེད་ཅིང་དེ་མ་བསྒོམས་ན་གནས་ལུགས་ད

【現代漢語翻譯】努力就是精進（Tib. brtson 'grus），認為這是獲得佛果的原因，並將功德迴向于獲得佛果，這就是禪定（Tib. bsam gtan）。佈施時觀想空性，這就是智慧（Tib. shes rab），六度就圓滿了。在三種佈施中，有一種之前沒有提到，那就是無畏佈施（Tib. mi 'jigs pa'i sbyin pa）。無畏佈施就像保護人們免受國王的懲罰，保護免受火和水的災害，以及保護免受來世惡道的痛苦。這是佛陀所說的。如果一起講述六度的利益，在一本經中提到過，我認為這很容易理解。一是摧毀吝嗇等不和諧的因素，二是成就佛果，三是今生對自他都有利益，四是來世及以後都有好的結果。請記住這些。請這樣想：聽聞佛法不是爲了貪戀今生，也不是爲了貪戀輪迴，而是爲了獲得佛果。覺囊·袞噶卓秋（Jo nang kun dga' grol mchog）收集了藏地著名的所有教導，創造了一百種教導。這就是覺囊百法（Jo nang khrid brgya），現在所有四個教派都在學習和傳授。據說，四種執著的解脫對他將心轉向佛法有很大的幫助，爲了紀念他的恩德，他將四種離執放在所有教導的開頭。今天，我們將擱置其他的波羅蜜多，專注于禪定和智慧，或者說止（Tib. zhi gnas）和觀（Tib. lhag mthong），因為它們比較困難。如果時間允許，我也想講其他的。如果沒有修習禪定和止，會有什麼問題呢？從與此不符的兩個方面來說，散亂會打開所有煩惱的大門。例如，無論你爲了自己的利益唸誦什麼，如果你的心散亂，就沒有太大的益處。有一位拉姆勒的喇嘛（Lam-bras），他以穩固的功德而聞名。他說，在過去、現在和未來，散亂的心和身體的作為沒有任何益處。他說，如果廣泛地學習和思考中觀的著作，就能理解見地。這是非常重要的。為什麼呢？因為在修習觀之前，必須獲得見地。如果沒有獲得見地，就沒有觀的修習，如果沒有修習觀，就無法理解實相。

【English Translation】 Diligence is exertion (Tib. brtson 'grus), thinking that it is the cause of attaining Buddhahood, and dedicating merit to attaining Buddhahood is meditation (Tib. bsam gtan). When giving, contemplating emptiness is wisdom (Tib. shes rab), and the six perfections are complete. Among the three types of giving, one was not mentioned earlier, which is the giving of fearlessness (Tib. mi 'jigs pa'i sbyin pa). The giving of fearlessness is like protecting people from the punishment of the king, protecting from the harm of fire and water, and protecting from the suffering of evil destinies in the next life. This is what the Buddha said. If the benefits of the six perfections are discussed together, it is mentioned in one sutra, which I think is easy to understand. One is to destroy discordant factors such as stinginess, two is to achieve Buddhahood, three is to benefit oneself and others in this life, and four is to have good results in future lives and beyond. Please keep these in mind. Please think that listening to the Dharma is not for attachment to this life, nor for attachment to samsara, but for the sake of attaining Buddhahood. Jonang Kunga Drolchok (Jo nang kun dga' grol mchog) collected all the famous teachings in Tibet and created a hundred teachings. This is the Jonang Hundred Teachings (Jo nang khrid brgya), which all four schools are now studying and teaching. It is said that the release of the four attachments was of great help to him in turning his mind to the Dharma, and in order to commemorate his kindness, he placed the four detachments at the beginning of all the teachings. Today, we will put aside the other pāramitās and focus on meditation and wisdom, or calm abiding (Tib. zhi gnas) and insight (Tib. lhag mthong), because they are more difficult. If time permits, I would also like to talk about the others. What is the problem if you have not practiced meditation and calm abiding? From the two aspects that are inconsistent with this, distraction opens the door to all afflictions. For example, no matter what you recite for your own benefit, if your mind is distracted, there is not much benefit. There is a Lama of Lam-bras who is known for his stable merit. He said that in the past, present, and future, the actions of a distracted mind and body are of no benefit. He said that if you study and contemplate the works of Madhyamaka extensively, you can understand the view. This is very important. Why? Because before practicing insight, you must obtain the view. If you have not obtained the view, there is no practice of insight, and if you have not practiced insight, you cannot understand reality.

ངོས་སུ་རྟོགས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། དེའི་རྐྱེན་པས་ཉོན་མོངས་ སྤོང་མི་ཐུབ། སྡུག་བསྔལ་ཡང་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། ཞི་གནས་སྒོམ་པའི་སྒོ་ནས་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་མ་ཐོབ་ན་མངོན་ཤེས་ཡོང་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། མངོན་ཤེས་མེད་ན་གཞན་དོན་ཚད་ལྡན་བྱེད་ རྒྱུ་དེ་དཀོན་པོ་རེད། སྒོམ་བྱས་ཏེ་རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཞི་ལྷག་གི་ལམ་གྲུབ་ན་དེ་ནས་ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གང་བསྒྲུབ་དགོས་ནའང་དཀའ་ལས་མེད་པའི་ཐོག་ནས་སྒྲུབ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1364 བསམ་གཏན་གྱི་ངོ་བོ་ནི། སེམས་དགེ་བའི་དམིགས་པ་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པ་ལ་ཟེར་བ་རེད། དེ་ལ་དབྱེ་བ་བྱས་ན་གསུམ་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། མཐོང་ཆོས་བདེ་གནས་ ཀྱི་བསམ་གཏན་ཞེས་བསམ་གཏན་སྒོམ་དུས་ལུས་དང་སེམས་ལ་ཆགས་ཞེན་མེད་པའི་བདེ་བ་ཡོད་ཅིང་། ཚེ་འདི་ལ་བདེ་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པས་དེ་ལ་མཐོང་ཆོས་བདེ་གནས་ཟེར། གཉིས་པ་ཡོན་ཏན་ མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་བསམ་གཏན་ནི། ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚད་མེད་པ་གཅིག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ཡོད་ཅིང་། དེ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་ཡོན་ཏན་མང་པོ་ཐོབ་ པས་ན་ཡོན་ཏན་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་བསམ་གཏན་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། གསུམ་པ་གཞན་དོན་སྒྲུབ་པའི་བསམ་གཏན་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ནད་ལ་སོགས་པ་ཞི་བ། ཚེ་རིང་པོ་དང་། དཔལ་ འབྱོར་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་གང་དགོས་པ་རྣམས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཟེར་གྱི་ཡོད། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ལ་དང་པོ་ ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་ཐབས་ཤེས་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། རྒྱུ་ཚོགས་གྲ་སྒྲིག་མ་བྱས་པར་ལོ་སྟོང་ཕྲག་སྒོམ་ན་ཡང་ཞི་གནས་ཐོབ་ཀྱི་མ་རེད་ཅེས་ཇོ་བོ་རྗེས་གསུངས་པ་རེད། 1-1365 རྒྱུ་རྐྱེན་དྲུག་ཚང་དགོས་ཀྱི་རེད་ཅེས་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་དང་ཐོགས་མེད་གཉིས་ཀས་གསུངས་པ་རེད། དང་པོ་སྒོམ་རྒྱག་སའི་ས་ཆ་ཡག་པོ་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ས་ཆ་དེར་མཐུན་ རྐྱེན་འགྲུབ་ལས་སླ་པོ། དུག་སྦྲུལ་གདུག་པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དེ་འདྲས་ལུས་པོ་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་ས། ཉིན་མོ་མི་དང་། མཚན་མོ་སྒྲ་མེད་ས། གལ་ཆེ་ཤོས་དེ་ཆོས་ཀྱི་གྲོགས་པོ་ ཡག་པོ་ལྟ་བ་དང་སྤྱོད་པ་མཐུན་པ་ཡིན་པ། ཡོན་ཏན་ཡག་པོ་ཡོད་མཁན། ཁྱད་པར་དུ་ཆོས་བྱེད་མཁན། དེའི་གམ་ན་བསྡད་ན་ཡོན་ཏན་དང་ཆོས་འགོས་ཡོང་མཁན། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་མྱོང་ མཁན། ཉམས་ཡོད་མཁན། དེ་འདྲའི་གྲོགས་པོའམ་ཡང་ན་བླ་མ་འཚོལ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། གཉིས་པ་ནི་འདོད་པ་ཆུང་ཆུང་དགོས་གསུངས་པ་རེད། འདོད་པ་ཆུང་ཆུང་ཟེར་ན་ད་ལྟའི་འཚོ་བ་མཐུན་རྐྱེན་ གང་ཡོད་པ་འདི་ལས་ལེགས་པ་དགོས། འདི་ལས་མང་བ་དགོས་མི་བསམ་པ་ལ་ཟ

【現代漢語翻譯】我無法理解（實相），因此無法斷除煩惱，也無法斷除痛苦。如果通過修習止觀而沒有獲得禪定之心，就不會有神通。沒有神通，圓滿地利益他人是很困難的。如果通過禪修在自己的心中成就止觀之道，那麼無論想要成就解脫還是遍知一切，都能夠毫不費力地成就。禪定的本質是心長時間安住於一個善的對境上。據說禪定有三種分類：第一種是現法樂住禪，指的是在修習禪定時，身心沒有貪戀的安樂，並且能在此生獲得快樂，因此稱為現法樂住。第二種是功德現證禪，指的是菩薩們擁有的無量共通和不共通的等持（梵文：Samadhi，三摩地，心專注一境），依靠這些等持能夠獲得許多功德，因此稱為功德現證禪。第三種是成辦他利禪，指的是通過等持的力量平息疾病等痛苦，延長壽命，獲得巨大財富等等，凡是需要的都能通過等持的力量做到，因此稱為成辦他利的等持。據說修習等持首先要懂得積聚止觀的因緣資糧。阿底峽尊者說，如果沒有積聚資糧，即使修行數千年也無法獲得止觀。噶瑪拉希拉（梵文：Kamalasila，寂護）和無著（梵文：Asanga，阿僧伽）都說，需要具足六種因緣。第一，需要一個好的禪修場所。據說這個場所容易獲得順緣，沒有毒蛇猛獸等傷害身體的事物，白天沒有人聲，夜晚沒有噪音。最重要的是要有好的法友，他們的見解和行為與你一致，具有良好的功德，特別是修行人，靠近他們能夠感染功德和佛法，他們有禪修的經驗和證悟。需要尋找這樣的朋友或者上師。第二，需要少欲知足。少欲知足指的是不要想著比現在的生活條件更好、更多的東西。

【English Translation】 I cannot realize (the true nature), therefore I cannot abandon afflictions, nor can I abandon suffering. If one does not attain the mind of meditative concentration through the practice of Shamatha (止，止觀的止，calm abiding) and Vipassana (觀，止觀的觀，insight meditation), there will be no clairvoyance. Without clairvoyance, it is difficult to perfectly benefit others. If, through meditation, one establishes the path of Shamatha and Vipassana in one's mind, then whatever one wishes to accomplish, whether it be liberation or omniscience, one can accomplish it without difficulty. The essence of meditative concentration is the mind abiding on a single virtuous object for a long time. It is said that there are three types of meditative concentration: The first is meditative concentration that abides in happiness in this very life, which refers to the happiness of body and mind without attachment when practicing meditative concentration, and because it brings happiness in this life, it is called abiding in happiness in this very life. The second is meditative concentration that manifests qualities, which refers to the immeasurable common and uncommon Samadhi (藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文：Samadhi，梵文羅馬擬音：Samadhi，漢語字面意思：等持，心專注一境) possessed by Bodhisattvas (菩提薩埵，enlightenment being), and relying on these, many qualities are attained, therefore it is called meditative concentration that manifests qualities. The third is meditative concentration that accomplishes the benefit of others, which refers to pacifying illnesses and other sufferings through the power of Samadhi, prolonging life, obtaining great wealth, and so on. Whatever is needed can be done through the power of Samadhi, therefore it is called meditative concentration that benefits others. It is said that to practice Samadhi, one must first know how to accumulate the causes and conditions for Shamatha. Acharya Atisha (阿底峽尊者) said that even if one practices for thousands of years without accumulating the necessary conditions, one will not attain Shamatha. Kamalasila (寂護) and Asanga (阿僧伽) both said that six causes and conditions must be complete. First, a good place for meditation is needed. It is said that this place should be easy to obtain favorable conditions, without poisonous snakes and fierce animals that harm the body, without human voices during the day, and without noise at night. Most importantly, there should be good Dharma friends whose views and behaviors are in harmony with you, who possess good qualities, especially practitioners, who can infect you with qualities and Dharma when you are near them, and who have experience and realization in meditative concentration. One needs to find such friends or a Guru (上師，spiritual teacher). Second, one needs to have few desires. Having few desires means not thinking about wanting better or more things than the current living conditions.

ེར་གྱི་རེད། གསུམ་པ་ཆོག་ཤེས་པ་ཟེར་ན་འདི་ཡིས་འགྲིགས་ཀྱི་འདུག་བསམ་པ་དེ་རེད། བཞི་པ་འཇིག་རྟེན་ གྱི་ལས་མི་བྱེད་ཅིང་། དགོན་པའི་སྐོར་ལ་སོགས་པའི་བསམ་བློ་མེད་མཁན། གསར་འགྱུར་མི་ཉན། གང་ལྟར་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་བཞག་ནས་འོན་པ་དང་ལོང་བ་ནང་བཞིན་བསྡད་དགོས་ཀྱི་རེད། ལྔ་པ་གལ་ཆེ་ཤོས་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་གཙང་མ་དགོས་པ་ཡིན། 1-1366 སྡོམ་པ་གང་བླངས་ཡོད་ནའང་དེ་གཙང་མ་བསྲུངས་། ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་རེད། དཔེར་ན་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་སྔ་མ་སྔ་མ་རྒྱུ། ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་འབྲས་བུ་ ཡིན་པ་ནང་བཞིན་བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཚུལ་ཁྲིམས། དེ་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན། དེ་ནས་ཤེས་རབ་རྣམས་ཀྱང་སྔ་མ་སྔ་མ་རྒྱུ་དང་ཕྱི་མ་རྣམས་འབྲས་བུ་རེད། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ནང་ ནས་ཕར་ཕྱིན་དང་པོ་བཞི་པོ་དེ་བསམ་གཏན་གྱི་རྒྱུ་རེད། ལྔ་པ་འདིའི་སྐོར་ཞི་བ་ལྷས་སྤྱོད་འཇུག་བསམ་གཏན་ལེའུའི་ནང་དུ་མང་པོ་གསུངས་འདུག ཞི་གནས་སམ་བསམ་གཏན་བསྒོམ་པ་ལ་འཇིག་ རྟེན་དང་རྣམ་རྟོག་སྤོང་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། འཇིག་རྟེན་ཟེར་ན་རང་དང་འབྲེལ་བའི་གཉེན་ཉེ་དུ་དང་བཤེས་སམ་གྲོགས་པོ་གྲོགས་མོ་ཡིན་པའི་སེམས་ཅན་ལ་འདོད་ཆགས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ལ་ ཆགས་པ་ལ་ཟེར། རྣམ་རྟོག་ཟེར་ན་དེ་གཉིས་མིན་པའི་བསམ་བློ་མི་དྲན་དགུ་དྲན་ལ་ཟེར་བ་རེད། ས་ཆ་དབེན་པར་བསྡད་ནའང་ནང་གི་རྣམ་རྟོག་དེ་ཚོ་མ་སྤངས་ན་ཇོ་བོ་འཁྱགས་ པ་ནང་ལ་སྡོད་བསྡད་པ་འདྲ་པོ་སྐྱོན་ཆེན་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པས་དེ་ཚོ་སྤོང་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད།བསམ་གཏན་ལས་འཕྲོས་ཏེ་དངོས་སུ་བསྒོམ་ལ་སྦྱོར་ཚུལ་བཤད་པ། སྒོམ་ལ་དངོས་སུ་སྦྱོར་བའི་སྐོར་བཤད་ཀྱི་ཡིན། 1-1367 ཁང་པ་ཡག་པོ་གཅིག་གི་ནང་ལ་གདན་ཡག་པོ་གདིང་། མདུན་དུ་མཆོད་པ་བཤམས། ཁྱད་པར་དུ་སྤོས་མ་སྤར་ན་ཡག་པོ་ཡོད་ཀྱི་རེད། དེ་ནས་སྔོན་མ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་མགོ་དེ་ ཚོ་ཚང་མ་དྲན་དགོས་རེད། མ་གཞི་འཆི་བ་མི་རྟག་པ་དང་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་ལ་སོགས་པ་དེ་ཚོ་དུས་རྒྱུན་དུ་སེམས་ཀྱི་ཐོག་ཏུ་དྲན། བྱམས་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའང་དྲན་ཏེ། ཁ་ ཏོན་འདོན་ན་ངེས་པར་སེམས་ལ་འགྱུར་བ་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། ཡག་པོ་ཆགས་པ་གཏན་འཁེལ་བ་རེད། དེ་ནས་སྐྱབས་འགྲོ་དང་མཇུག་ལ་གསོལ་འདེབས། སེམས་བསྐྱེད་དང་། ཡན་ལག་བདུན་པ། ཁྱད་པར་དུ་ གསོལ་འདེབས་སྐབས་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་གསོལ་འདེབས་ནང་ནས་"འཁྲུལ་སྣང་དབྱིངས་སུ་ཞི་བར་བྱིན་གྱིས་རློབས་"ཞེས་པ་འདི་མང་བ་འདོན། གསོལ་འདེབས་འདི་དམིགས་བསལ་ཞིག་རེད། དེ་རྣམས་བྱེད་དགོས། ད་ལྟ་ ང་ཚོས་ཞི་ལྷག་གི་སྐོར་ཁྲིད་རྒྱུ་དེ་འཛིན་པ་བྱུང་ན་ལྟ་བ་མིན་ཞེས་པ་དེའི་དོན་རེད། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཁྲ

【現代漢語翻譯】第三，『知足』是指認為這樣就足夠了的想法。第四，不從事世俗事務，不考慮寺院等事情，不聽新聞。總之，要放下一切繁瑣之事，像聾啞人一樣安住。第五，最重要的是要有清凈的戒律。無論受持何種戒律，都要清凈守護。戒律是禪定的殊勝之因。例如，就像六度波羅蜜（Paramita）前前為因，後後為果一樣，三學（Triniśikṣa）的首先是戒律，然後是禪定，然後是智慧，也是前前為因，後後為果。在六度波羅蜜中，前四度是禪定的因。關於第五度，寂天（Śāntideva）在《入菩薩行論》（Bodhicaryāvatāra）的禪定品中講了很多。他說，修習止觀或禪定，必須捨棄世間和分別念。世間是指對與自己相關的親戚朋友等眾生的貪執，以及對享樂的貪執。分別念是指除了這二者之外的胡思亂想。即使住在寂靜的地方，如果不捨棄內心的分別念，就像奶酪放在冰里一樣，會造成很大的過失，所以必須捨棄這些。從禪定引申開來，講述實際應用於修習的方法。下面講述實際應用於修習的方法。在一個好的房間里鋪設好的坐墊，前面陳設供品，特別是不要燒香，那樣會更好。然後，首先要憶念遠離四種貪執的開頭部分。基本上，要時常憶念死亡無常和人身難得等。也要憶念慈悲等，唸誦經文肯定會使內心發生改變，肯定會變得更好。然後是皈依和最後的祈禱，發菩提心和七支供。特別是在祈禱時，要多唸誦遠離四種貪執的祈禱文中的『愿諸錯覺於法界中寂滅』。這個祈禱文很特別。這些都要做到。現在我們所講的止觀，如果執著，就不是見解，這就是它的含義。通過止觀二門進行引導。

【English Translation】 Third, 'contentment' means the thought that this is enough. Fourth, not engaging in worldly affairs, not considering monasteries and other things, and not listening to the news. In short, one must abandon all complexities and abide like a deaf and dumb person. Fifth, the most important thing is to have pure morality. Whatever vows one has taken, one must keep them purely. Morality is the uncommon cause of Samadhi (concentration). For example, just as the six Paramitas (perfections) are cause and effect in sequence, the three Triniśikṣa (trainings) are first morality, then Samadhi, then wisdom, also in sequence of cause and effect. Among the six Paramitas, the first four are the cause of Samadhi. Regarding the fifth, Śāntideva spoke a lot about it in the chapter on Samadhi in Bodhicaryāvatāra (A Guide to the Bodhisattva's Way of Life). He said that to meditate on Śamatha (calm abiding) or Samadhi, one must abandon the world and conceptual thoughts. 'World' refers to attachment to relatives and friends, etc., who are related to oneself, and attachment to enjoyment. 'Conceptual thoughts' refers to all kinds of thoughts other than these two. Even if one stays in a secluded place, if one does not abandon the conceptual thoughts within, it is like storing cheese in ice, which causes great faults, so one must abandon them. Extending from Samadhi, it explains the method of applying it to actual meditation. Next, I will explain the method of applying it to actual meditation. Lay a good cushion in a good room, arrange offerings in front, especially it would be better not to burn incense. Then, first of all, one must remember the beginning part of the four detachments. Basically, one should always remember impermanence of death and the difficulty of obtaining leisure and opportunity, etc., in one's mind. Also remember loving-kindness and compassion, etc., reciting scriptures will definitely change the mind, and it will definitely become better. Then there is refuge and the final prayer, generating Bodhicitta (the mind of enlightenment) and the seven-branch offering. Especially during the prayer, recite more of 'Bless me to pacify illusions into Dharmadhatu (the realm of truth)' from the prayer of the four detachments. This prayer is special. These must be done. Now, what we are going to teach about Śamatha-Vipassanā (calm abiding and insight meditation) is that if there is clinging, it is not the view, that is its meaning. Guiding through the two doors of Śamatha and Vipassanā.

ིད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཞི་གནས་སྒོམ་དུས་དམིགས་ རྟེན་གྲ་སྒྲིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད། དམིགས་རྟེན་ལ་སྤྱིར་མི་འདྲ་བ་མང་པོ་ཡོད་ས་རེད། ཁ་ཕྱིར་བལྟས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ། ཟད་པར་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་སྒོམ་ན་ས་ཆུ་འདྲ་པོ། ཁ་ནང་བལྟ་ལ་ལུས་པོ་ཀེང་རུས་སུ་སྒོམ་པ། 1-1368 དབུགས་སམ་རླུང་ལ་ཡིད་རྟེན་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་དེ་འདྲ་དམིགས་རྟེན་མང་པོ་གསུངས་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་ཐུན་མོང་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ལ་དམིགས་རྟེན་བྱས་ནས་བསྒོམས་ན་སངས་རྒྱས་ལ་དད་ པ་སྐྱེ་བ་ལྟ་བུའི་དགེ་མཚན་མང་པོ་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བྲིས་བཞག་པའམ་བླུགས་སྐུ་དེ་འདྲ་མཐོ་དམན་མཚམ་པོ་གཅིག་རང་གི་མདུན་དུ་བཞག་སྟེ་སྒོམ་དགོས་ ཀྱི་ཡོད་རེད། ལམ་འབྲས་ནང་ལ་མེ་ཏོག་སྔོན་པོ་དམིགས་རྟེན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། མེ་ཏོག་སྔོན་པོ་ཆེ་ཆུང་གོར་ཚད་ཨིན་ཆི་གསུམ་ཙམ་ཞིག སྔོན་པོར་མིག་ལ་མི་གནོད་པའི་ཡོན་ཏན་ཡོད་ རེད་གསུངས་པ་རེད། ཡང་ན་རས་སྔོན་པོ་བཞག་ན་འགྲིགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རང་ལས་གཉའ་ཤིང་གང་ཙམ་མམ་ཁྲུ་དྲུག་ཙམ་གྱི་འགྱངས་ཚད་ལ་བཞག དེའང་གཡོ་འགུལ་མི་བྱེད་པ། མཁས་པ་ཁ་ཤས་ ཀྱིས་སྒོམ་བྱེད་དུས་ཕྱི་ལོག་གི་གཟུགས་ལ་མིག་གིས་བལྟ་བ་དེ་ལ་དགག་པ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་དེ་ཁུངས་ལུང་ཡོད་མཁན་དང་ཕན་ཐོགས་ཆེན་པོ་ཡོད་མཁན་གཅིག་ཡིན་པ་རེད། སྟན་ ཡག་པོ་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་གཟུགས་པོའི་སྡོད་སྟངས་ཡག་པོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། རྐང་པ་གཉིས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་སྐྱིལ་ཀྲུང་ལྟ་བུ་རྡོ་རྗེའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་། ཡང་ན་སེམས་དཔའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་ཟེར་དུས་རྡོ་རྗེའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་ཕྱེད་པ་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་ལྟ་བུ་ལ་བསྡད། 1-1369 ལུས་པོ་དྲང་པོར་སྲང་། གཡས་གཡོན་གང་དུ་ཡང་མ་ཡོ་བ་བྱས། མདུན་དུ་མི་སྒུར། རྒྱབ་ལ་མི་དགྱེ། དེ་གལ་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་རེད། མགོ་ཡང་མཐོན་པོ་མིན་པ། དམའ་པོ་ཡང་མ་ཡིན་ པ། ཕྲག་པ་གཉིས་པོ་སྙོམས་པོ་བྱས། མིག་གདངས་དྲགས་ན་རྒོད་པ་དང་། བཙུམས་དྲགས་ན་བྱིང་བ་བྱེད་ཀྱི་རེད་གསུངས་ཡོད། མིག་ལྤགས་པས་ཕྱེད་ཙམ་བཀབ། སྣ་ཡི་རྩེ་མོ་ལ་བལྟས། སོ་དང་མཆུ་ ཐ་མལ་པར་བཞག་ཅིང་རྦད་དེ་ཁ་བཙུམས་མ་བསྡད་པ་བྱས། ལྕེ་དེ་སོའི་དྲུང་དུ་བཞག་དགོས་གསུངས་པ་རེད། ཁྱད་པར་དུ་གལ་ཆེ་ཤོས་དབུགས་དེ་རེད། དབུགས་དེ་སྒོམ་རྒྱག་དུས་སེམས་དང་རླུང་ གཉིས་མཉམ་དུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པས་སེམས་གང་དུ་གཏད་ནའང་རླུང་དེར་སླེབས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་གནས་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་སྟེ་སེམས་གནོན་པ་འདྲ་པོ་བྱས་ན་རླུང་དེ་བཀག་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། དེའི་རྐྱེན་པས་ན་ཚ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ན་རླུང་དེ་ཞིབ་འཇུག་བྱེད་རྒྱུ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། རླུང

【現代漢語翻譯】需要寂止（藏文：ཞི་གནས་，含義：平靜止息）的禪修。在修習寂止時，需要準備所緣境（藏文：དམིགས་རྟེན་，含義：專注的對象）。所緣境通常有很多種。例如，向外看時，可以是佛像；修習遍處（藏文：ཟད་པར་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་，含義：完全的生起）時，可以是地、水等；向內看時，可以將身體觀想為骨骼。或者，可以將呼吸或氣息作為意念的所緣境，等等，有很多種所緣境。其中，通常以佛像作為所緣境進行禪修，據說有很多功德，例如能生起對佛的信心。因此，應該將繪製的佛像或鑄造的佛像，高度適中地放置在自己面前進行禪修。在《道果》（藏文：ལམ་འབྲས་）中，以藍色的花朵作為所緣境。據說，藍色花朵的大小約為三英吋左右，並且具有不傷害眼睛的優點。或者，也可以放置藍色的布。將其放置在距離自己一個軛木或六肘（約三米）的距離處，並且不要使其晃動。有些學者批評在禪修時用眼睛觀看外在的物體。然而，這是一種有根據且非常有益的方法。據說，應該在一個好的坐墊上採取良好的身體姿勢。雙腿可以結跏趺坐，如毗盧遮那佛（藏文：རྣམ་པར་སྣང་མཛད་）的跏趺坐，即金剛跏趺坐；或者半跏趺坐，如聖救度母（藏文：རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་）的跏趺坐。身體要端正，不要向左右傾斜。不要向前彎曲，也不要向後仰。這非常重要。頭部不要太高，也不要太低。雙肩要保持水平。據說，眼睛睜得太大容易散亂，閉得太緊容易昏沉。用眼瞼遮住一半的眼睛，注視鼻尖。牙齒和嘴唇要自然放置，不要完全閉合。舌頭要放在牙齒的根部。特別重要的是呼吸。據說，在禪修時，心和氣必須一起執行，所以無論心在哪裡，氣都會到達那裡。如果想著必須讓心平靜下來而試圖壓制心，氣就會被阻礙。因此，會導致疾病。所以，仔細觀察呼吸非常重要。

【English Translation】 It is necessary to have Śamatha (Tibetan: ཞི་གནས་, meaning: peaceful abiding) meditation. When practicing Śamatha, it is necessary to prepare a support (Tibetan: དམིགས་རྟེན་, meaning: object of focus). There are generally many different supports. For example, when looking outward, it could be a Buddha statue; when meditating on the kasinas (Tibetan: ཟད་པར་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་), it could be earth, water, etc.; when looking inward, one can visualize the body as a skeleton. Or, one can use the breath or air as a support for the mind, and so on, there are many supports mentioned. Among them, it is common to meditate with a Buddha statue as the support, and it is said that there are many benefits, such as generating faith in the Buddha. Therefore, one should place a drawn or cast Buddha statue of moderate height in front of oneself and meditate. In Lamdré (Tibetan: ལམ་འབྲས་), a blue flower is used as the support. It is said that the blue flower is about three inches in size and has the quality of not harming the eyes. Alternatively, a blue cloth can be placed. Place it at a distance of about a yoke or six cubits (about three meters) from oneself, and do not let it move. Some scholars criticize looking at external objects with the eyes during meditation. However, this is a well-founded and very beneficial method. It is said that one should adopt a good posture on a good cushion. The legs can be in the full lotus position, like the Vajra posture of Vairochana (Tibetan: རྣམ་པར་སྣང་མཛད་); or the half lotus position, like the posture of Jetsun Drolma (Tibetan: རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་). The body should be straight, without leaning to the left or right. Do not bend forward or lean backward. This is very important. The head should not be too high or too low. The shoulders should be level. It is said that opening the eyes too much leads to distraction, and closing them too much leads to dullness. Cover half of the eyes with the eyelids and look at the tip of the nose. Place the teeth and lips naturally, without completely closing the mouth. The tongue should be placed at the root of the teeth. The breath is particularly important. It is said that during meditation, the mind and air must move together, so wherever the mind is directed, the air will reach there. If one tries to suppress the mind thinking that it must be calm, the air will be blocked. Therefore, it can cause illness. So, it is very important to carefully observe the breath.

་ཕར་འགྲོ་བ་དང་། ཚུར་ཡོང་པ་དུས་རྒྱུན་གང་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་ནའང་དེ་ལ་བཟོ་བཅོས་ མ་བྱས་པ་རང་སོར་གཞག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྒོམ་བྱེད་བཞིན་པའི་སྐབས་ལ་ཞིབ་འཇུག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རླུང་དེ་ལ་སྐད་ཡོད་མཁན་དང་། རླུང་ངར་པོ་དེ་འདྲ་མ་ཡིན་པ་རླུང་ལྷོད་པོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1370 དོན་དུ་རླུང་ཕར་འགྲོ་ཚུར་ཡོང་ཧ་མ་གོ་བ་དེ་འདྲ་གཅིག་དགོས་ཀྱི་རེད་ཅེས་ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལས་ནན་ཏན་གསུངས་པ་རེད། སྤྱིར་བཏང་སྒོམ་བྱེད་དུས་སྔོན་ལ་གྲ་སྒྲིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ ཡོད་རེད། གཟུགས་པོས་ལས་ཀ་མང་པོ་མི་བྱེད་པ་དང་། ངག་གི་སྒོ་ནས་ཀྱང་སྐད་ཆ་མང་པོ་མི་བཤད་ཅིང་ཁ་ཏོན་ཡང་ཉུང་དུ་གཏོང་། སེམས་ལ་ལས་ཀ་མ་བསྐུལ་བ་བྱས། དེ་འདྲ་ བྱས་ཏེ་ཡུན་རིང་པོ་སྡོད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པ་འདྲ། མདོ་ཡི་ནང་སྒོམ་རྒྱག་དུས་གཟུགས་པོའམ་ལུས་ཀྱི་འདུག་སྟངས་དེ་འདྲ་བྱེད་པ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་མགྱོགས་པོ་སྐྱེ་བ་དང་། དཀའ་ངལ་མེད་པ་ དང་། གཞན་དག་དད་པ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་མཚན་མང་པོ་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལམ་འབྲས་ཀྱི་ནང་ལ་ལུས་གནད་བདུན་པོ་དེ་ཚོ་རེ་རེ་བཞིན་དུ་མ་བྱས་པའི་སྐྱོན། བྱས་པའི་ཕན་ ཡོན་ཞིབ་ཆ་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྒོམ་བྱེད་སྟངས་ལ་མདོ་དང་བྱམས་པའི་གསུང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལྟ་བུའི་ནང་ལ་སེམས་གནས་པའི་ཐབས་དགུ་གསུངས་པ་རེད། དེའི་ནང་ནས་དང་པོ་འཇོག་ཟེར་བ་དེ་ རེད། འཇོག་ཟེར་དུས་དམིགས་རྟེན་ལ་སེམས་གཏད་ཅིང་འཇོག་པ་ལ་གསུངས། དེ་ལ་ལམ་འབྲས་ནང་ཁྱད་ཆོས་བཞི་ཚང་དགོས་གསུངས་པ་རེད། དམིགས་རྟེན་ལ་གཡོ་འགུལ་མེད་པ། སོ་སོའི་གཟུགས་པོ་གཡོ་འགུལ་མི་བྱེད་པ། 1-1371 མིག་གིས་རྫི་མ་མི་འཁྲབ་པ། མིག་མི་འགུལ་བ་སྟེ་མིག་ལ་རྣམ་རྟོག་གི་རྩ་ཡོད་པས་མིག་འགུལ་ན་སེམས་ལ་རྣམ་རྟོག་སློང་གི་ཡོད་རེད། གསར་པ་རྣམས་ལ་མིག་ནས་མཆི་མ་ཐོན་ པ་ལ་སོགས་པ་ཁག་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད་དེ་གོམས་འགྲོ་དུས་འགྲིགས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དམིགས་རྟེན་གྱི་རྣམ་པ་གསལ་པོ་ཡོང་བ་གཅིག་བྱེད་དགོས་པ་བཅས་ཁྱད་ཆོས་བཞི་ཚང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ རེད་གསུངས། དམིགས་རྟེན་མེ་ཏོག་ལྟ་བུ། མེ་ཏོག་དེའི་ཐོག་ལ་མིག་དང་སེམས་གཉིས་ཆ་གཏད་དེ། དམིགས་པ་དེ་སེམས་ཀྱི་ཐོག་ལ་གསལ་པོ་འཆར་བ་ཞིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད། ཞི་གནས་ ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་དུས་རྒྱུན་བདེ་བ་དང་། གསལ་བ། མི་རྟོག་པའི་ཡོན་ཏན་གསུམ་ཚང་དགོས་གསུངས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་བདེ་བ་ཡོད་པའི་ངེས་པ་མེད་པ་འདྲ། བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ཡན་ཆད་ ལ་བདེ་བ་ཡོད་མ་རེད། གསལ་བ་དང་མི་རྟོག་པ་གཉིས་པོ་ངེས་པར་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ན་ཡུལ་དེ་གསལ་པོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེའི་ཐོག་ལ་མི་རྟོག་པ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དུས་རྒྱུན་འགྲེལ་པ་དེ་འདྲ་རྒྱག་གི་མ་

【現代漢語翻譯】無論呼氣還是吸氣，都要保持自然，不要去調整它。在禪修的時候，需要仔細觀察呼吸。呼吸要輕柔，不要發出聲音，不要粗重。卡瑪拉希拉（Kamalaśīla）強調說，重要的是要達到一種對呼吸的進出完全不覺知的狀態。一般來說，禪修前需要做好準備。身體不要做太多的活動，口語上也要減少說話和唸誦。心裡也要儘量放下各種思緒。像這樣保持很長一段時間。經部中說，禪修時身體的姿勢會影響禪定的生起速度，減少困難，以及增加他人信心等諸多益處。在《道果》中，詳細闡述了身語七支坐法的每一個細節，包括不做的過患和做了的利益。關於禪修的方法，在彌勒菩薩的著作《現觀莊嚴論》等經部中，講述了九種住心的方法。其中第一個是『安住』，指的是將心專注于所緣境上。在《道果》中，說這需要具備四個特點：所緣境不搖動，自己的身體不搖動。眼睛不眨動，眼珠不轉動——因為眼睛裡有妄念的根源，所以眼睛動的話，心裡就會生起妄念。對於初學者來說，可能會出現流淚等困難，但習慣了就好了。需要做到所緣境的顯現清晰，總而言之，需要具備這四個特點。所緣境可以是花朵等。將眼睛和心都專注于花朵上，讓所緣境清晰地在心中顯現。寂止禪定需要具備持久的安樂、清晰和無分別這三個功德。但是，不一定非要有安樂。因為在第三禪以上就沒有安樂了。清晰和無分別這兩個是必須的。因此，所緣境必須清晰，並且要對它不起分別念。平時不常做這樣的解釋。

【English Translation】 Whether exhaling or inhaling, it is necessary to keep it natural and not to adjust it. When meditating, it is necessary to observe the breath carefully. The breath should be gentle, without sound, and not heavy. Kamalaśīla emphasized that it is important to reach a state of complete unawareness of the breath's coming and going. Generally, preparations are needed before meditating. The body should not do too much activity, and verbally, one should also reduce talking and reciting. Mentally, one should also try to let go of various thoughts. Maintain this for a long time. The Sutras say that the body posture during meditation affects the speed of arising of Samadhi, reduces difficulties, and increases the faith of others, among many other benefits. In the Lamdre (Path and Fruit), each detail of the seven-point posture is elaborated, including the faults of not doing it and the benefits of doing it. Regarding the method of meditation, in the Sutras such as Maitreya's 'Ornament of Clear Realization', nine methods of abiding the mind are taught. The first of these is 'Establishing', which refers to focusing the mind on the object of focus. In the Lamdre, it is said that this needs to have four characteristics: the object of focus does not move, and one's own body does not move. The eyes do not blink, and the eyeballs do not move—because there is a root of discursive thoughts in the eyes, so if the eyes move, discursive thoughts will arise in the mind. For beginners, difficulties such as tearing may occur, but it will be fine once you get used to it. It is necessary to make the appearance of the object of focus clear. In short, it is necessary to have these four characteristics. The object of focus can be flowers, etc. Focus both the eyes and the mind on the flower, and make the object of focus clearly appear in the mind. Tranquility meditation needs to have three qualities: lasting bliss, clarity, and non-discrimination. However, it is not necessarily necessary to have bliss. Because there is no bliss above the third Dhyana. Clarity and non-discrimination are both necessary. Therefore, the object must be clear, and there must be no discrimination towards it. I don't usually give such explanations.

རེད། སྒོམ་བྱེད་པའི་ཐབས་མདོ་ལས་གསུངས་པ་རེད། སྒོམ་རྒྱག་པ་ནང་བཞིན་ཡག་པོ་ཡོང་བ་ལ་སྒོམ་གྱི་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་ལྔ་སྤོང་དགོས་པ་དང་། དེ་ལ་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་བསྟེན་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། 1-1372 འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ནི་སེམས་བྱུང་བརྒྱད་ལ་ཟེར། དེ་བརྒྱད་ལ་ལས་བྱེད་བཅུག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྒོམ་གྱི་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་དང་པོ་ནི་ལེ་ལོ་རེད། དེ་ནི་སྒོམ་བྱེད་མི་འདོད་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ ཡོད་རེད། དེའི་གཉེན་པོ་ལ་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ལས་བཞི་ཡོད་རེད། དང་པོ་ནི་དད་པ་རེད། ཏིང་ངེ་འཛིན་ནམ་སྒོམ་གྱི་ལས་ཀ་ལ་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་ཤེས་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་ པ་ལ་སེམས་དང་བ་ནི་དད་པ་རེད། གཉིས་པ་ནི་འདུན་པ་རེད། དེ་ནི་སྒོམ་བྱེད་པ་ལ་དང་བའི་ཤུགས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་པའི་སྒོམ་འདོད་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་ རེད། དད་པ་དང་འདུན་པའམ་འདོད་པ་གཉིས་ཡོད་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་དངོས་སུ་སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་སྤྲོ་བ་འབྱུང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་ཟེར་གྱི་རེད། དེ་གསུམ་པ་རེད། བཞི་པ་ ནི་ཤིན་སྦྱངས་རེད། སྒོམ་གྱི་ལས་ཀ་སྤྲོ་པོའི་སྒོ་ནས་ཐུན་བཅད་དེ་མུ་འཐུད་སྒོམ་སྡོད་དུས་སེམས་ལ་གནས་ཆ་ཡོང་གི་རེད། གནས་ཆ་བྱུང་བའི་རྗེས་མུ་འཐུད་དེ་ཡང་ཡང་སྒོམ་སྡོད་དུས་ ཤིན་སྦྱངས་ཟེར་མཁན་དེ་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད། དེ་མེད་ན་སྒོམ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་རྣམས་ཚད་ལྡན་ཡོང་ཁག་པོ་ཡོད་རེད། ཤིན་སྦྱངས་ཀྱང་གཙོ་བོ་སེམས་བྱུང་གཅིག་ལ་ངོས་འཛིན་དགོས་རེད། 1-1373 ཉམས་ལེན་པའི་སེམས་ལ་ཤིན་སྦྱངས་སྐྱེས་དུས་དགེ་བ་ཅི་ཙམ་བྱས་ནའང་དཀའ་ལས་མེད་པ་བྱེད་ཐུབ་པའི་སེམས་བྱུང་གཅིག་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད། དེའི་རྐྱེན་པས་ལུས་ལའང་ཤིན་སྦྱངས་ཐོབ་ཅིང་། ལུས་ཤིན་ སྦྱངས་ཟེར་བ་ནི་ལུས་ལ་རླུང་ཡག་པོ་རྒྱུགས་ཏེ་ལུས་པོ་ལ་བདེ་བ་སྐྱེས་ཤིང་ལུས་ལས་སུ་རུང་བར་གྱུར་ནས་སྔོན་མ་དགེ་བ་བྱེད་མི་ཐུབ་མཁན། ལུས་ཀྱིས་སྒོམ་བྱེད་མི་ཐུབ་མཁན། ལུས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ཟེར་བ་དེ་མེད་པ་ཆག་ནས་སྒོམ་ལས་སླ་པོར་རྒྱག་ཐུབ་མཁན་ཞིག་ཆགས་གི་ཡོད་རེད། ཁྱད་པར་དུ་ཡུན་རིང་པོ་ག་ཚོད་སྒོམ་ནའང་དཀའ་ལས་མེད་མཁན་གཅིག་ཆག་ གི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་ལུས་ཀྱི་ཤིན་སྦྱངས་ཟེར་གྱི་རེད། ཤིན་སྦྱངས་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་འབྲས་བུ་རེད། ཤིན་སྦྱངས་ཡོད་ན་བརྩོན་འགྲུས་གོང་འཕེལ་དུ་གཏོང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་པས་དེ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་རྒྱུ་ ཡང་རེད། ཉེས་པའམ་སྐྱོན་གཉིས་པ་ནི་བརྗེད་པ་རེད། དེའི་གཉེན་པོ་ནི་སྒོམ་གྱི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་མ་བརྗེད་པའམ། ཡང་ན་དྲན་པ་ཟེར་བ་དེ་རེད། བརྗེད་པ་དང་དྲན་པ་ཟེར་ བ་དེ་དག་དུས་རྒྱུན་བཤད་པ་དང་ཅུང་ཟད་འདྲ་ཡི་མེད་པ་འདྲ། ད་ལྟ་འདིར་བརྗེད་པ

【現代漢語翻譯】是的，這是在禪修方法之經中提到的。爲了使禪修達到最佳效果，需要避免禪修的五個過失或缺點。據說，為此需要依賴八種對治法。這八種對治法指的是八種心所。需要讓這八種心所發揮作用。禪修的第一個過失或缺點是懶惰。這是指不想禪修。對此，八種對治法中有四種。第一種是信仰。認識到專注或禪修的巨大益處，並樂於修習專注，這就是信仰。第二種是意願。這是指以強烈的渴望去禪修，想著必須修習專注。如果有了信仰和意願或慾望，就會產生真正投入禪修的喜悅。這被稱為精進，是第三種。第四種是輕安。當以愉快的心情，分時段持續禪修時，內心會獲得平靜。在獲得平靜之後，如果繼續反覆禪修，就會生起所謂的輕安。如果沒有輕安，那麼禪修等善行就很難達到標準。輕安主要被認為是一種心所。當修行者的心中生起輕安時，無論做什麼善事，都會生起一種能夠毫不費力地完成的心所。因此，身體也會獲得輕安。身體輕安是指身體內的氣息執行良好，身體感到舒適，身體變得靈活，從而消除了以前無法行善、無法禪修的身體上的障礙，變得容易禪修。特別是，無論禪修多久都不會感到疲倦。這被稱為身體輕安。輕安是精進的結果。有了輕安，就能增進精進，所以它也是精進的原因。第二個過失或缺點是遺忘。對此的對治法是不忘記禪修的目標，或者說是正念。遺忘和正念這兩個詞的通常用法似乎與這裡略有不同。這裡所說的遺忘

【English Translation】 Yes, it is mentioned in the Sutra on Methods of Meditation. To achieve the best results in meditation, it is necessary to avoid the five faults or shortcomings of meditation. It is said that for this, one needs to rely on eight antidotes. These eight antidotes refer to the eight mental factors. These eight mental factors need to be put into action. The first fault or shortcoming of meditation is laziness. This refers to not wanting to meditate. For this, there are four out of the eight antidotes. The first is faith. Knowing the great benefits of concentration or meditation and being willing to practice concentration is faith. The second is aspiration. This refers to meditating with a strong desire, thinking that one must practice concentration. If there is faith and aspiration or desire, joy arises in truly engaging in meditation. This is called diligence, which is the third. The fourth is pliancy. When meditating continuously in sections with a joyful mind, the mind will gain stability. After gaining stability, if one continues to meditate again and again, what is called pliancy will arise. Without it, it is difficult for virtues such as meditation to be up to standard. Pliability is mainly identified as a mental factor. When pliancy arises in the mind of the practitioner, no matter how much virtue is done, a mental factor arises that can do it effortlessly. Therefore, the body also obtains pliancy. Body pliancy means that the air circulates well in the body, the body feels comfortable, and the body becomes flexible, thus eliminating the physical obstacles that previously made it impossible to do good deeds or meditate, and making it easy to meditate. In particular, one will not feel tired no matter how long one meditates. This is called body pliancy. Pliability is the result of diligence. With pliancy, one can increase diligence, so it is also the cause of diligence. The second fault or shortcoming is forgetfulness. The antidote to this is not forgetting the goal of meditation, or mindfulness. The usual usage of the words forgetfulness and mindfulness seems slightly different from here. The forgetfulness mentioned here

་ཟེར་རྒྱུ་དེ་དཔེར་ན་མེ་ཏོག་ལ་དམིགས་རྟེན་བྱས་ཏེ་སེམས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བཟོ་དུས་མེ་ཏོག་དེ་ག་རང་དྲན་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལ་དམིགས་པ་ཤོར་ནས་མེ་ཏོག་མི་དྲན་པ་དེ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1374 སྒོམ་ཟེར་མཁན་དེ་དྲན་པ་རང་ཡིན་པ་འདྲ། མེ་ཏོག་ཁོ་རང་གང་འདྲ་སྒོམ་གྱི་ཡོད་པ་དེ་རྟག་པར་མ་ཤོར་བ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རྟག་པར་དྲན་པ་དེ་སྒོམ་གྱི་དངོས་གཞི་ ངོ་མ་དེ་རེད། སྒོམ་གྱི་སྐྱོན་ནམ་ཉེས་པ་གསུམ་པ་ནི་བྱིང་རྒོད་རེད། དེ་ཡང་སྒོམ་དངོས་སུ་རྒྱག་དུས་སྒོམ་གྱི་དངོས་གཞིའི་སྐྱོན་ཆེ་ཤོས་ནི་བྱིང་རྒོད་གཉིས་རེད། བྱིང་རྒོད་གཉིས་སེམས་བྱུང་ ཐ་དད་རེད་དེ། དེ་གཉིས་འདིར་གཅིག་ཏུ་རྩིས་པ་རེད། བྱིང་བ་ནི། དམིགས་པ་མི་གསལ་བ་རྨུགས་པ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། རྨུགས་པ་ཟེར་ན་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བར་བྱེད་པའི་དམིགས་ པ་གསལ་པོ་མེད་པ་ལ་བྱིང་བ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་གཉིས་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་རེད། རྒོད་པ་ནི། སྤྱིར་རྒོད་པ་དང་རྣམ་གཡེང་ཞེས་པ་གཉིས་གསུང་གི་ཡོད་པ་གཉིས་ཀ་ཉོན་མོངས་པ་ རེད་དེ། སེམས་དགེ་བའི་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་ཐོག་ལ་མ་བསྡད་པར་གཞན་དག་ཅིག་གི་ཐོག་ཏུ་འགྲོ་བའམ་འཕྲོ་བའི་ཆ་ལ་རྣམ་གཡེང་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ད་ལན་རྒོད་པ་ཟེར་རྒྱུ་ དེ་རྣམ་གཡེང་ལ་མ་རྩིས་པ་རེད། འདིའི་རྒོད་པ་ནི་སེམས་སྒོམ་གྱི་དམིགས་པ་ལས་ཕྱི་ལོག་ཏུ་འཕྲོ་བ་ཙམ་མ་ཡིན་པ་འདོད་ཡོན་གྱི་ཐོག་ཏུ་འཕྲོ་བ་ཞིག་ལ་གསུངས་པ་རེད། དེ་ཡང་སྒོམ་མམ་ཁ་འདོན་ལྟ་བུ་བྱེད་སྡོད་པའི་རིང་ལ་སྔོན་མ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་དེ་འདྲ་ཞིག་ལ་ལོངས་སྤྱད་པ་ཡིན། 1-1375 མ་འོངས་པར་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཡིན་བསམ་པ་འདོད་ཡོན་གྱི་ཐོག་ཏུ་སེམས་འཕྲོ་བ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཆ་ཤས་རེད། བྱིང་རྒོད་གཉིས་ཀྱི་གཉེན་པོ་ལ་ཤེས་བཞིན་ཟེར་བའི་ སེམས་བྱུང་གཅིག་ཡོད་རེད་པ་དེ་བསྟེན་དགོས། ཤེས་བཞིན་ནི་སྒོམ་བྱེད་པའི་སྐབས་སུ་སྒོམ་གྱི་སྐྱོན་རྣམས་སེལ་སྟངས་དང་གཉེན་པོ་རྣམས་ལག་ཏུ་ལེན་སྟངས་འདི་འདྲ་དང་འདི་འདྲ་རེད་ཅེས་ཤེས་པའི་ ཤེས་རབ་ལ་ཟེར་བ་རེད། ཤེས་སྟངས་གང་འདྲ་བྱེད་དགོས་རེད་ཟེར་ན། སྒོམ་བྱས་ནས་ཏོག་ཙམ་རེད་ཚར་དུས་སྒོམ་མ་ཤོར་བ་བྱས་ཏེ། སོ་སོ་རང་གི་སེམས་དམིགས་པའི་ཐོག་ཏུ་བསྡད་འདུག་ དང་མི་འདུག གཞན་དག་གཅིག་གི་ཐོག་ཏུ་ཕྱིན་འདུག་གམ་མི་འདུག་ཅེས་བརྟག་དཔྱད་བཏང་ནས་སེམས་ཀྱི་གནས་སྟངས་ཤེས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཉེས་པ་བཞི་པ་ནི་གཉེན་པོ་འདུ་མི་བྱེད་པ་ཞེས་ པ་། སྒོམ་རྒྱག་དུས་བྱིང་རྒོད་གང་རུང་བྱུང་ནའང་ཚོད་མི་བྱེད་པ་སེམས་དེ་ག་རང་གི་ཐོག་ཏུ་གནས་བཅུག་པའམ་དེ་གཉིས་སེལ་བའི་གཉེན་པོ་ལ་འདུ་མི་བྱེད་པའམ་འབད་བརྩོན་མི་བྱེད་པ་ ལ་ཟེར་གྱི་རེ

【現代漢語翻譯】例如，『散亂』是指當以花朵為所緣，在心中修習禪定時，必須憶念花朵本身。如果失去了所緣，忘記了花朵，這就叫做散亂。所謂『禪修』，似乎就是憶念。必須始終不忘花朵本身是如何修習的。持續的憶念是禪修的真正基礎。禪修的第三個過失是『掉舉』和『昏沉』。也就是說，在實際禪修時，禪修的最大過失就是掉舉和昏沉。掉舉和昏沉是不同的心所，但在這裡被視為一體。『昏沉』是指所緣不清晰，模糊不清。模糊不清是指心無法安住，所緣不清晰的狀態。這二者是同義詞。『掉舉』，一般來說，掉舉和散亂這兩個詞都指煩惱。心不專注于善的所緣上，而是跑到其他事物上，這部分叫做散亂。但這次所說的掉舉不被認為是散亂。這裡的掉舉是指心不僅從禪修的所緣上散開，而且還散到五欲之上。也就是說，在禪修或唸誦時，憶起過去享受過的五欲。或者想著未來會享受這些五欲，心散到五欲之上，這是貪慾的一部分。對治昏沉和掉舉的方法是運用名為『正知』的心所。正知是指在禪修時，知道如何消除禪修的過失，以及如何運用對治方法，這樣的智慧。應該如何運用正知呢？禪修一段時間后，不要失去禪修的專注，檢查自己的心是否安住在所緣上，是否跑到其他事物上，通過觀察來了解心的狀態。第四個過失是『不行對治』，即在禪修時，即使出現昏沉或掉舉，也不加以控制，不讓心安住在原來的狀態上，或者不努力去消除這二者。

【English Translation】 For example, 'scattering' refers to when you focus on a flower as a support and cultivate concentration in your mind, you must remember the flower itself. If you lose the support and forget the flower, that is called scattering. The so-called 'meditation' seems to be mindfulness itself. You must always remember how the flower itself is being meditated upon. Constant mindfulness is the real basis of meditation. The third fault or defect of meditation is 'lethargy' and 'agitation'. That is, when actually meditating, the biggest faults of meditation are lethargy and agitation. Lethargy and agitation are different mental factors, but here they are considered as one. 'Lethargy' refers to the object being unclear and hazy. Hazy means that the mind is unable to function, and the object is not clear, which is called lethargy. These two are synonyms. 'Agitation', in general, both agitation and distraction are said to be afflictions. Distraction refers to the part where the mind does not stay on the virtuous object of meditation but goes or wanders to other things. But this time, 'agitation' is not considered as distraction. The agitation here is said to be when the mind not only wanders away from the object of meditation but also wanders towards the objects of desire. That is, while meditating or reciting, one remembers having enjoyed such qualities of desire in the past. Or thinking that one will enjoy these qualities of desire in the future, the mind wanders towards the objects of desire, which is part of attachment. The antidote to lethargy and agitation is to rely on a mental factor called 'awareness'. Awareness refers to the wisdom of knowing how to eliminate the faults of meditation and how to apply the antidotes while meditating. How should one apply awareness? After meditating for a while, without losing the focus of meditation, check whether your mind is staying on the object or not, whether it has gone to something else or not, and understand the state of your mind through observation. The fourth fault is 'not applying the antidote', which means that even if lethargy or agitation arises during meditation, one does not control it, does not keep the mind in its original state, or does not make an effort to eliminate these two.

ད། དེའི་གཉེན་པོ་ནི་འདུ་བྱེད་དམ་སེམས་པ་ཞེས་པ་དེ་ཡང་སེམས་བྱུང་གཅིག་རེད། སྤྱིར་སེམས་པ་ནི་གཙོ་སེམས་ཡུལ་ལ་འཁྲིད་ཅིང་དེ་ལ་ལས་བསྐུལ་མཁན་ཞིག་རེད། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་གླིང་ཁར་འཁྲིད་མཁན་གྱི་མི་འདྲ་པོའི་སེམས་བྱུང་དེ་ལ་སེམས་པ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1376 དེར་བརྟེན་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་བྱུང་ན་དེའི་གཉེན་པོ་ལ་སེམས་བྱུང་སེམས་པ་དེས་རྩོལ་བ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་བྱིང་རྒོད་ཆུང་ཆུང་བྱུང་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ན། བྱིང་ན་སྒྲིམས། ཕྱི་ལོག་ཏུ་རྒོད་ཡོད་ན་སེམས་དེ་གཞན་ལ་ཕྱིན་ཡོད་པ་དྲན་ནས་བྱིང་རྨུགས་མེད་པའི་ཐོག་ལ་བཞག ད་བྱུང་མ་སོང་དྲན་རྒྱུ་མེད་པ་འདྲ། ད་རྩ་བ་ནས་བྱུང་མ་སོང་དྲན་ན་ དེས་སྐྱོན་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། སེམས་ཕྱི་ལོག་ལ་སོང་ནའང་ཚུར་བཀུག་སྟེ་དམིགས་པའི་ཐོག་ཏུ་བཞག བྱིང་རྒོད་ཆེན་པོ་བྱུང་ན་གཉེན་པོ་མང་པོ་བསྟེན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་སེམས་བྱིང་ན་ སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྣམ་ཐར་ངོ་མཚར་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་སེམས་ཤིང་དེས་བྱིང་བ་བསལ་བ་དང་མུ་འཐུད་དེ་སྒོམ་ལ་སྤྲོ་བོ་བྱེད། སེམས་རྒོད་སོང་བ་ཡིན་ན་འཆི་བ་མི་ རྟག་པའི་སྐོར་སེམས་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་ལ་སྐྱོ་བ་སྐྱེ་བཅུག་སྟེ་རྒོད་པ་སེལ་ནས་སླར་མུ་འཐུད་དེ་བསྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་དགོས་པ་ཡིན། ཉེས་པ་ལྔ་པ་ནི་སེམས་ཀྱིས་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་ དྲགས་པའམ་རྩོལ་བ་བྱེད་དྲགས་པ་ལ་ཟེར་བ་རེད། དེ་ཡང་བྱིང་རྒོད་བྱུང་བ་ལ་གཉེན་པོ་བསྟེན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རང་གི་སེམས་ལ་བྱིང་རྒོད་མེད་ཅིང་དམིགས་པའི་ཐོག་ཏུ་ཡག་པོ་བསྡད་སོང་ན་གོང་གི་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་གཉེན་པོ་རྣམས་མུ་འཐུད་བསྟེན་དགོས་མ་རེད། 1-1377 གལ་ཏེ་མུ་འཐུད་འདུ་བྱེད་བསྡད་ན་རྣམ་རྟོག་ལངས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དེས་ན་ཉེས་པ་ལྔ་པ་ལ་འདུ་བྱེད་དྲགས་པ་ཟེར་གྱི་རེད། དེའི་གཉེན་པོ་ནི་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་རེད། སྤྱིར་བཏང་ སྙོམས་ལ་ཁ་ཤས་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་ཟེར་བ་དེ་ཡང་སེམས་བྱུང་གཅིག་རེད། སེམས་བྱུང་དེ་ཡི་བྱ་བ་ནི་སེམས་ལྷོད་པོ་བྱས་ཏེ་འཇོག་མཁན་ཡིན་པས་སེམས་དམིགས་པའི་ སྟེང་ལ་བྱིང་རྒོད་མེད་པར་སྡོད་བཅུག་གི་ཡོད་པས་དེ་ལ་འདུ་བྱེད་བཏང་སྙོམས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དུས་རྒྱུན་སྒོམ་རྒྱག་པའི་སྐབས་སུ་གལ་ཆེ་བའི་གདམས་ངག་དང་པོར་སྒྲིམས། བར་དུ་གློད། ཐ་ མར་སྒྲིམས་གློད་རན་པོ་བྱས་ཏེ་རང་སོར་འཇོག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། དང་པོར་སེམས་མ་སྒྲིམས་ན་རྣམ་རྟོག་མང་པོ་འཆར་བ་རྣམས་བཀག་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། སྒྲིམས་ནས་སྒོམ་གྱི་ དམིགས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་རྣམ་རྟོག་གམ་བསམ་བློ་གཞན་པ་མེད་པར་ཡུལ་ཁོ་རང་གི་སྟེང་དུ་སྡོད་པ་ཞིག་བྱུང་ན་སེམས་ཏོ

【現代漢語翻譯】四、對治品是作意或專注，它也是一種心所。一般來說，心是引導主心識到所緣境，並驅使它行動的因素。例如，就像一位大臣引導偉大的國王前往花園一樣，這種心所被稱為作意。因此，如果出現沉沒和掉舉，就必須依靠心所作意來努力對治。如果只是輕微的沉沒和掉舉，沉沒時要收攝。如果向外掉舉，就要憶念心已散亂，並安住于無沉沒的狀態。現在好像沒有憶念生起，如果根本沒有憶念生起，那就會造成過失。即使心向外散亂，也要將其收回並安住于所緣境上。如果出現嚴重的沉沒和掉舉，就需要採取多種對治方法。如果心沉沒，就要思念佛陀和菩薩的偉大而不可思議的傳記，以此消除沉沒，並持續地對禪修產生興趣。如果心掉舉，就要通過思維死亡無常來使內心產生厭離，從而消除掉舉，並再次努力持續禪修。第五個過失是心過於執著于對治品，或者說過於努力。也就是說，因為對治沉沒和掉舉的緣故，如果自己的心沒有沉沒和掉舉，並且很好地安住在所緣境上，那麼就不需要繼續採取上述對治沉沒和掉舉的方法。如果繼續作意，就會產生分別念。因此，第五個過失被稱為作意過度。它的對治品是舍。一般來說，舍有很多種。其中，作意舍也是一種心所。這種心所的作用是使心放鬆，從而使心無沉沒和掉舉地安住在所緣境上，因此它被稱為作意舍。通常在禪修時，重要的竅訣是：開始時收攝，中間放鬆，最後適度地收攝和放鬆，並保持自然狀態。據說，如果一開始不收攝心，就無法阻止許多妄念的產生。如果收攝心，使之沒有與禪修所緣境無關的妄念或其他想法，而只是安住在所緣境上，那麼心就會...

【English Translation】 Fourth, the antidote is effort or attention, which is also a mental factor. Generally, the mind is the factor that leads the primary consciousness to the object of focus and drives it to act. For example, just as a minister leads a great king to a garden, this mental factor is called effort. Therefore, if sinking and excitement arise, one must rely on the mental factor of effort to strive to counteract them. If it is just slight sinking and excitement, when sinking, gather the mind. If there is excitement outwards, remember that the mind has wandered, and abide in a state without sinking. Now it seems that no recollection arises; if no recollection arises at all, that will cause a fault. Even if the mind wanders outwards, gather it back and abide on the object of focus. If severe sinking and excitement arise, many antidotes need to be applied. If the mind sinks, think of the great and wonderful biographies of the Buddhas and Bodhisattvas, thereby eliminating sinking and continuously generating interest in meditation. If the mind is excited, generate aversion in the mind by thinking about death and impermanence, thereby eliminating excitement, and again strive to continue meditating. The fifth fault is that the mind is too attached to the antidote, or is too effortful. That is, because of counteracting sinking and excitement, if one's own mind has no sinking and excitement, and is well abiding on the object of focus, then there is no need to continue to apply the above methods of counteracting sinking and excitement. If one continues to apply effort, conceptual thoughts will arise. Therefore, the fifth fault is called excessive effort. Its antidote is equanimity. Generally, there are many kinds of equanimity. Among them, effort equanimity is also a mental factor. The function of this mental factor is to relax the mind, thereby allowing the mind to abide on the object of focus without sinking and excitement, therefore it is called effort equanimity. Usually, when meditating, the important key instruction is: at the beginning, gather the mind; in the middle, relax; and finally, moderately gather and relax, and maintain a natural state. It is said that if one does not gather the mind at the beginning, one will not be able to prevent the arising of many wandering thoughts. If one gathers the mind, so that there are no wandering thoughts or other ideas unrelated to the object of meditation, but only abides on the object itself, then the mind will...

ག་ཙམ་གློད་པ་ནི། བར་དུ་གློད་ཟེར་བའི་དོན་རེད། ཡང་ གློད་དྲགས་པས་སེམས་བྱིང་ཞིང་རྨུགས་པ་ལ་འགྲོ་ན་དེ་དུས་ཡང་སྒྲིམས། ཡང་གློད་པ་སྟེ་དེ་འདྲ་རེས་མོས་བྱས་ཏེ་མཐར་རང་གི་སེམས་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་བྱིང་རྒོད་གཉིས་གང་ཡང་མེད་པ་གསལ་ལ་མི་རྟོག་པར་བསྡད་ན་དེ་ག་རང་གི་ཐོག་ཏུ་རང་སོར་འཇོག་དགོས་གསུངས་པ་རེད། 1-1378 སེམས་གནས་ཐབས་ཕྱི་མ་རྣམས་བཤད་ཀྱི་ཡིན། ཁ་ཤས་ཀྱིས་སེམས་གནས་ཀྱི་རིམ་པ་རེས་མོས་གསུངས་ཀྱི་འདུག གཉིས་པ་རྒྱུན་དུ་འཇོག་ཅེས་པ་ནི། རང་སེམས་དམིགས་པའི་ཐོག་ཏུ་འཇོག་པ་ཙམ་མ་ ཡིན་པར་དུས་རིང་དུ་འཇོག་པ་ལ་ཟེར། གསུམ་པ་གླན་ཏེ་འཇོག་ཟེར་དུས་སེམས་རང་གི་དམིགས་པ་ལས་ཕྱི་ལོགས་གམ་གཞན་དུ་འགྲོ་གི་ཡོད་ན་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་ཚུར་ཁུར་ཡོང་སྟེ་སྔོན་ མ་དེའི་སྟེང་དུ་འཇོག་དགོས་པའོ། བཞི་པ་ཉེ་བར་འཇོག་ཞེས་པ་ནི། མང་པོ་ཡེངས་སོང་ན་ཡང་བསྐྱར་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་འཇོག ལྔ་པ་དུལ་བར་བྱེད་ཅེས་པའི་དོན་ནི། སྒོམ་རྒྱག་དུས་ལུས་ སེམས་དུབ་སྟེ་དཀའ་ལས་ཁག་ནས་སྒོམ་སྙིང་མི་འདོད་པ་བྱུང་ན། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་ན་ཡོན་ཏན་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད་བསམས་ཏེ་སྒོམ་མུ་འཐུད་དེ་བྱེད་མི་འདོད་པ་དེ་དུལ་ཞིང་ཞི་ནས་ ཡང་བསྐྱར་སྒོམ་པ་དང་། དྲུག་པ་ཞི་བར་བྱེད་ཅེས་པ་ནི། དཔེར་ན་རྣམ་རྟོག་དང་ཉོན་མོངས་པ་མང་པོ་སྐྱེས་ནས་སྒོམ་ཁག་པོ་བྱུང་ན་རྣམ་གཡེངས་ཀྱི་ཉེས་པ་བསམས་ནས་ཡང་བསྐྱར་ཏིང་ ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ལ་གསུངས་པ་དང་། བདུན་པ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་ཟེར་བ་ནི་བྱིང་རྒོད་གང་རུང་གི་རྣམ་རྟོག་རྒྱུན་ཆུང་ཆུང་བྱུང་ན་དེའི་སྐྱོན་མཐོང་ནས་ཡང་བསྐྱར་སྒོམ་པ། སེམས་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་གནས་པའི་ཐབས་དགུ་ལས་དང་པོ་བཞི་པོ་རྣམས་ཀྱིས་དམིགས་པའི་ཐོག་ཏུ་འཇོག་སྟངས་གསུངས་པ་དང་། 1-1379 དེ་ནས་གསུམ་གྱིས་དེ་ལྟར་རང་གི་སེམས་དམིགས་པ་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་ཐབས་བྱེད་སྐབས་འགལ་རྐྱེན་བྱུང་བ་སེལ་སྟངས་གསུངས་པ་དང་། སེམས་གནས་ཐབས་བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་གཉིས་པོ་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ནམ་སྒོམ་བྱེད་པའི་གྲུབ་འབྲས་རེད། དེ་ཡང་བརྒྱད་པ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་ཟེར་བ་ནི། སྒྲིམས་ན་དུས་ཡུན་ཇི་ཙམ་སྒོམ་ནའང་རང་སེམས་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པ་དང་། དགུ་ པ་མངོན་པར་འཇོག་པར་བྱེད་ཅེས་པ་ནི། དེ་ལྟར་དུ་གོམས་པས་ནམ་ཞིག་ཟ་མ་ཟོས་པ་དང་། འགྲོ་བ་དང་། འདུག་པ་སོགས་ག་རེ་བྱེད་ཀྱང་རྩོལ་བ་མ་བྱས་ནའང་སེམས་གནས་པ་དེ་ ལ་ཟེར་བ་རེད། སྤྱིར་སེམས་ལ་འདོད་ཁམས་དང་། གཟུགས་ཁམས་དང་། གཟུགས་མེད་ཁམས་ཀྱི་སེམས་ཏེ་གསུམ་དུ་དབྱེ་རྒྱུ་ཡོད་རེད། གོང་གི་གནས་ཐབས་དགུ་པའི་སེམས་ཀྱི་གནས་ཆ་དེ་ནི་འདོད་སེམས་རྩེ་ གཅིག་པ་ཟེར་བ་དེ་རེད། དེ་ནི་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས

【現代漢語翻譯】放鬆的程度是，意思是適度放鬆。如果過於放鬆，心會下沉並變得遲鈍，那時就要收緊。再次放鬆，這樣交替進行，最終使自己的心既不沉沒也不散亂地安住在目標上，清晰而不作分別念，據說那就是將心自然安住于其自身狀態。接下來將講解其餘的安住心的方法。有些人說安住心的次第是交替進行的。第二，持續安住，是指不僅將自己的心安住在目標上，而且是長時間地安住。第三，提起安住，是指如果心從自己的目標向外或向其他地方遊走，就把它拉回到目標上，安住在原來的位置上。第四，近住，是指即使多次散亂，也要再次安住在目標上。第五，調伏，意思是說，在禪修時，如果身心疲憊，感到困難，不想禪修，就想著禪修禪定有很大的功德，從而繼續禪修，使不想禪修的心調伏平靜下來，再次禪修。第六，寂靜，例如，如果生起很多分別念和煩惱，感到禪修困難，就思維散亂的過患，從而再次禪修禪定。第七，極寂靜，是指如果生起微小的沉沒或散亂的分別念，看到它的過患，就再次禪修。在安住心的九種方法中，前四種是講解如何安住在目標上。然後，後面的三種是講解在如此使自己的心專注于目標時，如何消除出現的違緣。安住心的第八和第九種方法是禪定或禪修的成果。其中，第八，專注一境，是指無論禪修多久，心都能專注于目標上。第九，正住，是指如此習慣之後，無論何時，即使在吃飯、行走、坐臥等任何行為中，即使不作意，心也能安住。一般來說，心可以分為欲界心、色界心和無色界心三種。以上九種安住心的方法中的心，指的是欲界專注一境的心。那是禪定和色...

【English Translation】 The extent of relaxation is, it means to relax moderately. If you relax too much, the mind will sink and become dull, then you should tighten it again. Relax again, alternating like this, and eventually make your mind neither sink nor scatter on the object, clear and without conceptualization, it is said that is to naturally settle the mind in its own state. Next, I will explain the remaining methods of settling the mind. Some say that the stages of settling the mind are alternating. Second, continuous settling, which means not only settling your mind on the object, but also settling for a long time. Third, lifting and settling, which means that if the mind wanders away from its object or to other places, pull it back to the object and settle it in its original position. Fourth, close settling, which means that even if scattered many times, you should settle on the object again. Fifth, taming, which means that when meditating, if the body and mind are tired, feel difficult, and do not want to meditate, think that meditating on samadhi has great merit, so continue to meditate, so that the mind that does not want to meditate is tamed and calmed down, and meditate again. Sixth, tranquility, for example, if many thoughts and afflictions arise and it is difficult to meditate, think about the faults of distraction, and then meditate on samadhi again. Seventh, extreme tranquility, which means that if small thoughts of sinking or scattering arise, see its faults, and then meditate again. Among the nine methods of settling the mind, the first four are to explain how to settle on the object. Then, the latter three are to explain how to eliminate the obstacles that arise when focusing your mind on the object in this way. The eighth and ninth methods of settling the mind are the results of samadhi or meditation. Among them, eighth, focusing on one point, which means that no matter how long you meditate, the mind can focus on the object. Ninth, right settling, which means that after being so accustomed, whenever, even in any behavior such as eating, walking, sitting, etc., even without intention, the mind can settle. Generally speaking, the mind can be divided into three types: the desire realm mind, the form realm mind, and the formless realm mind. The mind in the above nine methods of settling the mind refers to the mind of the desire realm focused on one point. That is samadhi and form...

་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནམ་སྒོམ་མཚན་ཉིད་པ་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ད་དུང་སྒོམ་སྡོད་དུས་ཕན་ཐོགས་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། ཤིན་སྦྱངས་ ཟེར་བ་དེ་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད། ཤིན་སྦྱངས་སྐྱེས་ཡོང་དུས་ཞི་གནས་མཚན་ཉིད་པ་ཆགས་པ་རེད། དེ་གཟུགས་ཁམས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་སེམས་རེད། ཀུན་མཁྱེན་གྱིས་འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་དེ་ལ་ཡང་ཤིན་སྦྱངས་ཡོད་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། 1-1380 ཡིན་ནའང་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སེམས་དེ་ལ་ཞི་གནས་ཆེན་པོ་ཡོད་མ་རེད། ཤིན་སྦྱངས་ཆེན་པོ་ཐོབ་ན་ཞི་གནས་ཡིན་ཟེར་མདོ་ལས་གསུངས་པ་རེད། དེ་ནས་ཞི་གནས་དེའི་ཐོག་ཏུ་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་ དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཞི་གནས་ནི་ཧིན་དྷུ་ལ་ཡང་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་ནང་པ་དང་ཐུན་མོང་བའི་ཉམས་ལེན་རེད། ཞི་གནས་དེའི་ཐོག་ཏུ་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་དུ་བཤད་པའི་ཤེས་རབ་ཞི་རགས་ ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཟེར་མཁན་གཅིག་ཡོད། དེ་ལ་ས་དགུ་ཡོད་རེད། གཟུགས་ཁམས་ལ་བཞི། གཟུགས་མེད་ཁམས་ལ་བཞི། འདོད་ཁམས་ལ་གཅིག དེས་ཞི་གནས་ཀྱི་རྟེན་ལ་གོང་མ་ཐམས་ཅད་ལེགས་པ་ཡིན། འོག་མ་ཐམས་ཅད་སྡུག་པ་ཡིན་བསམས་ཏེ་སྒོམ་པས་སྲིད་རྩེ་མ་གཏོགས་པའི་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་རགས་པ་རྣམས་སྤོང་ཐུབ་པར་གསུང་གི་ཡོད་རེད། ཞི་གནས་སྒོམ་པའི་སྐབས་སུ་ཡིད་བྱེད་དྲུག་ ཟེར་མཁན་གཅིག་སྒོམ་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་སྒོམ་དུས་འོག་མ་འོག་མའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་ཞིང་གོང་མ་གོང་མའི་དངོས་གཞི་དེ་ཚོ་ཐོབ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། ཞི་གནས་ཀྱི་ཐོག་ཏུ་བདག་མེད་རྟོགས་ པའི་ལྷག་མཐོང་བསྒོམས་པ་ཡིན་ན་ཐེག་པ་གསུམ་ཀའི་འབྲས་བུ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། བསམ་གཏན་སྒོམ་དུས་དང་པོ་དུས་ཚོད་ཐུང་ཐུང་བསྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རིང་དྲགས་ཏེ་སྒོམ་ཡག་པོ་མ་བྱུང་ན་སྒོམ་ལ་འཁོན་ཞུགས་པའམ་ཞེ་འགྲས་ཏེ་སྒོམ་རྒྱག་འདོད་མེད་མཁན་འགྱུར་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། 1-1381 དེས་ན་དང་པོ་ཕལ་ཆེར་སྐར་མ་ལྔ་ཙམ་བསྒོམ་རྒྱུ་ཡིན་པ་རེད། ཐུན་ཐུང་ཐུང་བྱས་ཏེ་ཐུན་གྲངས་མང་ཙམ་བསྒོམས། རིམ་པས་རིང་དུ་གཏོང་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་རེད། སྣང་གསུམ་གྱི་ནང་དུ་ རང་གི་སེམས་ལ་ཞི་གནས་བཟོ་བའམ་སྒོམ་སྡོད་དུས་ཉམས་ལྔ་འཆར་གྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྒོམ་འདུག་དུས་དང་པོ་རྣམ་རྟོག་ངོས་བཟུང་གི་ཉམས་ཞེས་པ་སྒོམ་དུས་རྣམ་རྟོག་མང་པོ་སྐྱེ་ཡི་ ཡོད་པ་མཐོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་སྒོམ་གྱི་ཉམས་གཅིག་རེད། སྔོན་མ་སྒོམ་མ་བརྒྱབས་པའི་སྐབས་སུའང་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད་དེ་ད་ལྟ་བཞིན་དུ་མ་རྟོགས་པ་རེད། གཉིས་པ་རྣམ་རྟོག་སྐྱེས་ནའང་ སེམས་ཤུགས་མ་ཆགས་པར་མུ་འཐུད་དེ་སྒོམ་འདུག་དུས་མཚམས་རེར་སེམས་དམིགས་པའི་ཐོག་ཏུ་ཅུང་ཙམ་གནས། ཡང་རྣམ་རྟོག་འཕྲོ་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་སྒོམ་གྱི་ཉམས་གཉིས་པ་རྣ

【現代漢語翻譯】據說，無念的等持（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體： समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：三摩地）或禪定並非究竟。然而，禪修時它非常有益，會生起『輕安』。當輕安生起時，就成爲了真正的寂止（藏文：ཞི་གནས་，梵文天城體：śamatha，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止）。那是色界所攝的意識。全知者說，即使是專注的慾念也需要輕安。然而，欲界的意識並沒有強大的寂止。經中說，獲得強大的輕安就是寂止。之後，需要在寂止的基礎上修習勝觀（藏文：ལྷག་མཐོང་，梵文天城體：vipaśyanā，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：毗婆舍那）。寂止在印度教中也有，因此是佛教和印度教共有的修行。在寂止的基礎上，有一種被稱為世間道（藏文：འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་）的智慧，具有粗細的形態。它有九個地：色界四地，無色界四地，欲界一地。通過認為寂止的所依是上面的地都好，下面的地都差來禪修，可以捨棄三界中除了有頂天之外的粗重煩惱。在修習寂止時，會修習一種叫做六種作意（藏文：ཡིད་བྱེད་དྲུག་）的東西。通過修習它，可以捨棄越來越低的煩惱，獲得越來越高的境界。如果在寂止的基礎上修習證悟空性的勝觀，就能獲得三乘的果位——阿羅漢和佛陀。禪修時，一開始需要短時間地禪修。如果時間太長，禪修效果不好，就會對禪修產生厭惡或反感，變得不想禪修。因此，一開始大概禪修五分鐘左右。進行多次短時間的禪修，然後逐漸延長禪修時間。據說，在明覺三境（藏文：སྣང་གསུམ་）中，當使自己的心平靜或禪修時，會出現五種體驗。禪修時，首先是識別念頭的體驗，即在禪修時會看到很多念頭生起。這也是禪修的一種體驗。以前沒有禪修時也會生起念頭，只是沒有像現在這樣意識到。第二種體驗是，即使念頭生起，也不會被念頭牽著走，而是持續禪修，有時心會稍微安住在所緣上，但念頭仍然會冒出來。這被稱為禪修的第二種體驗。

【English Translation】 It is said that the samadhi (藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་，梵文天城體：समाधि，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：Samadhi) or meditation without thought is not the ultimate. However, it is very helpful when meditating, and 'shin sbyangs' (tranquility/ease) arises. When shin sbyangs arises, it becomes true shamatha (藏文：ཞི་གནས་，梵文天城體：śamatha，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：Shamatha). That is the mind included in the form realm. The Omniscient One said that even a focused desire must have shin sbyangs. However, the mind of the desire realm does not have great shamatha. The sutra says that obtaining great shin sbyangs is shamatha. After that, vipashyana (藏文：ལྷག་མཐོང་，梵文天城體：vipaśyanā，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：Vipashyana) must be practiced on the basis of shamatha. Shamatha is also in Hinduism, so it is a common practice for Buddhists and Hindus. On the basis of shamatha, there is a wisdom called the worldly path (藏文：འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་), which has gross and subtle forms. It has nine grounds: four in the form realm, four in the formless realm, and one in the desire realm. By meditating with the thought that the basis of shamatha is that all the upper grounds are good and all the lower grounds are bad, one can abandon the gross afflictions of the three realms except for the peak of existence. When practicing shamatha, one practices something called the six applications of mind (藏文：ཡིད་བྱེད་དྲུག་). By practicing it, one abandons lower and lower afflictions and obtains higher and higher realities. If vipashyana that realizes selflessness is practiced on the basis of shamatha, one will obtain the fruits of the three vehicles—arhatship and Buddhahood. When meditating, one should first meditate for short periods of time. If the time is too long and the meditation is not good, one may become averse or resentful to meditation and not want to meditate. Therefore, one should probably meditate for about five minutes at first. Meditate in short sessions and increase the number of sessions. Gradually, the duration should be lengthened. It is said that in the three appearances (藏文：སྣང་གསུམ་), when one makes one's mind peaceful or meditates, five experiences will arise. When meditating, the first experience is recognizing thoughts, that is, seeing that many thoughts arise when meditating. This is also one of the experiences of meditation. Thoughts arose even before meditating, but they were not recognized as they are now. The second experience is that even if thoughts arise, one is not overwhelmed by them, but continues to meditate, and sometimes the mind stays on the object of focus for a while. Then thoughts still arise. This is called the second experience of meditation.

མ་རྟོག་ངལ་གསོའི་ ཉམས་ཟེར་གྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། གསུམ་པ་ད་དུང་ཡང་མུ་འཐུད་དེ་ཐུན་བཅད་དེ་སྒོམ་སྡོད་པས་རང་གི་སེམས་སྔ་མ་ལས་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་ཡུན་རིང་ཙམ་གནས་ཤིང་ཡང་རྣམ་རྟོག་སྐྱེ་ བའི་གནས་སྐབས་དེ་ལ་རྣམ་རྟོག་ཐང་ཆད་ཀྱི་ཉམས་ཟེར་གྱི་ཡོད་པ་རེད། བཞི་པ་རྣམ་རྟོག་འདུ་བྱེད་པའམ་རླབས་བཅས་ཀྱི་ཉམས་ནི་རྩོལ་བ་བྱས་ན་སྐབས་རེས་རྣམ་རྟོག་རེ་ཙམ་བྱུང་ཡང་དེ་མ་ཐག་ཞི་ནས་སེམས་དམིགས་པའི་སྟེང་དུ་རྒྱུན་རིང་དུ་གནས་པ་ལ་ཟེར། 1-1382 ལྔ་པ་རྣམ་རྟོག་ཞི་བའི་ཉམས་ཞེས་པ་སླར་ཡང་སྔར་གྱི་རྒྱུན་དེ་ཉིད་ལ་སེམས་བཞག་པས་ནམ་ཞིག་རྣམ་རྟོག་གི་འཕྲོ་འདུ་ཐམས་ཅད་ཞི་ནས་འབད་རྩོལ་མི་བྱེད་ཀྱང་སེམས་དམིགས་པའི་སྟེང་ དུ་གསལ་ལེར་གནས་པ་ལ་ཟེར། འདི་ཁ་སང་སེམས་གནས་ཐབས་དགུ་བཤད་པའི་སྐབས་ཀྱི་བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་གཉིས་དང་གཅིག་པ་ཡིན་པ་རེད། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ནང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྐོར་ ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ཤེས་རབ་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་བློ་རེད་གསུངས་པ་རེད། སེམས་བསྐྱེད་ལ་སོགས་པས་ཟིན་པར་བྱས་ནས་ཐེག་ཆེན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཤེས་རབ་ཆགས་པ་ ཡིན་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཞུ་གི་ཡོད་པ་རེད། ཤེས་རབ་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ནི་ང་རང་ཚོའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མི་ཤེས་པའི་མ་རིག་པའམ་རྨོངས་པ་ རེད། ཤེས་རབ་མེད་པའི་ཉེས་པའམ་སྐྱོན་ནི། ང་རང་ཚོའི་མིའི་འཇིག་རྟེན་ན་ཤེས་རབ་མེད་ན་སྐྱོན་མཐོང་ཞིང་ཡོད་ན་དགེ་མཚན་ནམ་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་མཐོང་སྟེ། སློབ་སྦྱོང་རྒྱུན་རིང་ པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད། མི་ཚེའི་ནང་གི་དུས་ཚོད་བརྒྱ་ཆ་གང་འཚམས་ཤིག་སློབ་སྦྱོང་ལ་གཏོང་གི་ཡོད་རེད། སློབ་སྦྱོང་མེད་ན་མི་ཚེའི་རིང་གི་བདེ་བ་སྒྲུབ་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའི་ལས་དོན་རྣམས་བྱེད་ཤེས་ཀྱི་མ་རེད། 1-1383 ལས་ཀ་བྱེད་སྟངས་མ་ཤེས་ན་གྲུབ་འབྲས་འཐོན་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། དེ་སྔ་ཆོས་ཀྱི་ཉམས་ལེན་ལ་གོམས་ཆ་རྩ་བ་ནས་མེད་པ་ཡིན་དུས་ཆོས་ལ་སློབ་སྦྱོང་མ་བྱས་ན་ཤེས་ཐབས་ཡོད་ མ་རེད། ཁྱད་པར་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་གཙོ་བོ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་རེད། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་མེད་ན་བདག་འཛིན་དང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རྩ་བ་ནས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་གཞན་ དག་ཡོད་མ་རེད། དེའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད་ལ། ཐར་པའང་ཐོབ་མི་ཐུབ། སངས་རྒྱས་ཡང་མི་ཐོབ། ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ལམ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་ལས་ ཀ་རྣམས་རིམ་པ་བྱས་ཏེ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ན་ཆོས་ལ་ངེས་པར་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སློབ་སྦྱོང་བྱེད་དགོས་ཟེར་བ་དེ། རྒྱ་ཆེན་པོ་སློབ་སྦྱོང་མ་བྱས་ནའང་འགྲིགས་ ཀྱི་རེ

【現代漢語翻譯】據說，『無念休息』是指，第三，持續不斷地分段禪修，使自己的心比之前更長久地安住于所緣境上，並且在生起念頭的時候，感受到念頭變得疲憊。第四，『念頭活動或波動』的體驗是指，努力之後，有時會生起一些念頭，但立即平息，心長時間安住于所緣境上。第五，『念頭寂靜』的體驗是指，再次將心安住於之前的狀態，無論何時，所有的念頭活動都平息下來，即使不努力，心也能清晰地安住于所緣境上。這與昨天講的九住心的第八和第九個階段相同。接下來要講的是六波羅蜜（六度，梵文：ṣaṭpāramitā）中的智慧（梵文：prajñā）部分。智慧的本質是證悟實相的智慧。如果以發菩提心等攝持，成為獲得大乘佛果之因的智慧，就被稱為智慧波羅蜜多（般若波羅蜜多，梵文：Prajñāpāramitā）。與智慧相違背的是我們不瞭解心之法性的無明或愚癡。沒有智慧的過患是：在人類社會中，沒有智慧會看到過失，有智慧會看到利益或好處，所以會長期學習。人生中相當一部分時間都花在學習上。如果沒有學習，就無法完成人生中獲得快樂和消除痛苦的事情。如果不瞭解工作方法，就不會有成果。以前如果根本不習慣佛法修持，如果不學習佛法，就沒有辦法瞭解。特別是智慧中最主要的是證悟無我的智慧。如果沒有證悟無我的智慧，就沒有其他能從根本上斷除我執和煩惱的對治法。因此，就無法脫離輪迴，也無法獲得解脫，更無法成佛。獲得解脫的道路是依次進行持戒、聞思修三者的修行。因此，必須學習佛法。所謂必須學習，即使不廣泛學習也可以。

【English Translation】 It is said that 'resting in non-thought' refers to the experience where, thirdly, by continuously meditating in segments, one's mind stays longer on the object of focus than before, and when thoughts arise, one experiences them as becoming weary. Fourthly, the experience of 'thought activity or waves' refers to when, after effort, sometimes a few thoughts arise but immediately subside, and the mind remains on the object of focus for a long time. Fifthly, the experience of 'thought pacification' refers to when, again placing the mind in the previous state, whenever all thought activities subside, the mind clearly remains on the object of focus without effort. This is the same as the eighth and ninth stages of the nine stages of mental abiding that were explained yesterday. Next, I will explain the section on wisdom (prajñā) among the Six Perfections (ṣaṭpāramitā). The essence of wisdom is the wisdom that realizes the nature of reality. If it is wisdom that is grasped by generating Bodhicitta (enlightenment mind) and becomes the cause for attaining the Great Vehicle Buddhahood, then it is called the Perfection of Wisdom (Prajñāpāramitā). The opposite of wisdom is ignorance or delusion, which is our lack of understanding of the nature of the mind's Dharma. The fault or defect of not having wisdom is that in the human world, if there is no wisdom, one sees faults, and if there is wisdom, one sees great benefits or advantages, so one studies for a long time. A considerable percentage of one's life is spent on learning. Without learning, one cannot know how to accomplish the tasks of achieving happiness and eliminating suffering in life. If you don't know how to work, there will be no results. If you have never been familiar with Dharma practice before, you will not be able to understand it if you do not study the Dharma. In particular, the most important aspect of wisdom is the wisdom that realizes selflessness. Without the wisdom that realizes selflessness, there are no other antidotes that can fundamentally eliminate self-grasping and afflictions. Therefore, one cannot escape Samsara (cyclic existence), nor can one attain liberation, nor can one attain Buddhahood. The path to liberation is to proceed step by step through the practice of ethics, study, contemplation, and meditation. Therefore, one must study the Dharma. It is said that one must study, but it is okay even if one does not study extensively.

ད། རྒྱ་ཆེ་དྲགས་ནའང་སྐྱོན་བྱེད་ཀྱི་རེད་ཅེས་སློབ་དཔོན་སངས་རྒྱས་གསང་བས་གསུངས་པ་རེད། ཐོས་པ་ཉུང་ནའང་སྐྱོན་བྱེད་ཀྱི་འདུག མང་ནའང་སྐྱོན་བྱེད་ཀྱི་འདུག་གསུངས་པ་རེད། སངས་རྒྱས་ནི་ སྤངས་རྟོགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རེད། སྐྱོན་སྤོང་བ་དེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡོན་ཏན་དེ་ཚོ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐབས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཤེས་རབ་ལ་ཡང་གྲོགས་པོའམ་རོགས་པ་ཐབས་རྣམས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1384 ཐབས་དེ་ཚོ་ལའང་ཤེས་རབ་གྲོགས་སུ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཁྱད་པར་དུ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་དེ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ཡག་ག་ཡོད་རེད། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྔ་རྗེས་ཀྱི་ཁྱད་ པར་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཆུ་དང་། བ་གླང་གི་རྨིག་རྗེས་ཀྱི་ཆུ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། ཤེས་རབ་ནི་རྗེས་མ་ཡིན་པས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ནང་ནས་ལེགས་ཤོས་རེད། ཡིན་ནའང་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ལ་ཤེས་རབ་རྐྱང་པས་འགྲིགས་ཀྱི་མ་རེད། ཐབས་དང་བཅས་པ་གཉིས་ཀ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཞི་བ་ལྷས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་པོ་ལྔ་ཆར་ལྷག་མཐོང་ གི་རྒྱུ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་བསམ་གཏན་རེད། ལྷག་མཐོང་གི་དམིགས་བསལ་གྱི་རྒྱུ་ནི་མང་དུ་ཐོས་པ་ཡིན་གསུངས་པས་ཐོས་པ་མང་པོ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ལྷག་མཐོང་སྒོམ་སྟངས་ལ་གང་ཟག་ གི་བདག་མེད་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་སྒོམ་པ་སྟེ་གཉིས་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་འདི་པའི་ལུགས་ལ་མཉམ་བཞག་ལ་སྣང་བ་སེམས་སུ་སྒྲུབ། སེམས་སྒྱུ་མར་སྒྲུབ། སྒྱུ་མ་རང་བཞིན་མེད་ པར་སྒྲུབ་པ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྒོམ་གྱི་ཡོད་རེད། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་སྒོམ་གྱི་ཡོད་རེད་གསུངས། བདག་མེད་དམ་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་གོ་ཁག་པོ། སྒོམ་དུས་གོལ་ས་དང་ནོར་ས་མང་པོ་ཡོད་མཁན་གཅིག་རེད། 1-1385 ཡི་གེའི་ཐོག་ནས་ཀྱང་གསལ་པོ་ཤེས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། གང་ལྟར་སྟོང་ཉིད་སྐོར་མང་པོ་བཤད་ཀྱི་མིན་གསུངས་པ་རེད། འཕྲལ་དུ་ཕན་ཐོགས་པ་གཅིག་ལ་དཔེར་ན་དགེ་བ་སྒྲུབ་དུས་ང་ དགེ་བ་སྒྲུབ་མཁན་ཡིན། ངས་བྱེད་པའི་བྱ་བ་འདི་དགེ་བ་རེད་བསམ་པའི་བདེན་ཞེན་མེད་པ། མི་བདེན་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་བསམ་པ་གཅིག་བྱས་ན་ཕན་ཐོགས་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། སྟོང་པ་ཉིད་བཤད་པ་ལ་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མི་གསར་པ་གཅིག་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་རེད་ཟེར་ལབ་པ་ཡིན་ན། ཚང་མ་ཡོད་ཡོད་པ་ལ་མེད་ཟེར་བ་སྨྱོན་པའི་སྐད་ ཆ་རེད་བསམས་ཏེ་སྟོང་ཉིད་ལ་མོས་པ་མ་བྱས་ནས་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་གསོག་གི་ཡོད་རེད་ལ། དེས་མི་ཚེ་ཆོས་ལ་མོས་པ་མེད་མཁན། ཆོས་བྱེད་མི་ཐུབ་མཁན་ཞིག་ཆགས་པའི་ཉེན་ཁ་ ཡོད་རེད། ཡང་ཁ་ཤས་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་རེད་ཟེར་དུས། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མེད་བསམས་ཏེ་ཆད་ལྟ་དང་། ལོག་ལྟ་སྐྱེ་བ

【現代漢語翻譯】阿！桑結桑瓦（梵文：Buddha-guhya，意為佛密）上師曾說：『即使過於廣博也會造成過失。』他還說：『聞法太少會造成過失，太多也會造成過失。』佛陀是斷證圓滿者。斷除過失要依靠智慧，成就功德要依靠佈施等方便法門。智慧也需要朋友或助伴，即各種方便法門。反過來，這些方便法門也需要智慧作為助伴。尤其重要的是，六波羅蜜（梵文：ṣaṭ-pāramitā，六度）後者比前者更好。前後波羅蜜的差別，就像大海之水與牛蹄印中的水一樣。』因為智慧是最後者，所以在六度中最為殊勝。然而，僅僅依靠智慧無法成佛，必須方便與智慧二者兼具。寂天（梵文：Śāntideva）曾說，前五度都是勝觀（梵文：vipaśyanā）之因，特別是禪定。勝觀的特殊之因是多聞，所以必須多聞。關於勝觀的修習方式，有修習人無我和法無我兩種。然而，按照此處的觀點，在入定時，將顯現觀想於心中，將心觀想為幻象，將幻象觀想為無自性等等。在出定時，則觀修如幻。理解無我或空性非常困難，修習時容易出錯。即使通過文字也無法完全理解。總之，不會過多地談論空性。舉一個立即見效的例子，比如在行善時，不要執著于『我是行善者，我所做的是善事』這樣的實執，而是要認為這一切都是不真實的，如幻如化，這樣會有所幫助。』談論空性是有危險的。為什麼呢？如果對一個新人說『一切皆空』，他會認為這是瘋話，認為你在否定一切存在，從而對空性失去信心，造下大惡業。這樣，他的一生都可能對佛法失去興趣，無法修行佛法。還有些人，一聽到『一切皆空』，就認為沒有業果，從而產生斷見和邪見。

【English Translation】 Ah! Master Sangye Sangwa (Buddha-guhya) said, 'Even being too broad can cause faults.' He also said, 'Hearing too little causes faults, and hearing too much also causes faults.' The Buddha is the one who has perfected both abandonment and realization. Abandoning faults is done through wisdom, and accomplishing qualities must be done through means such as generosity. Wisdom also needs friends or helpers, which are the various means. Conversely, those means also need wisdom as a helper. Especially important is that the six pāramitās (ṣaṭ-pāramitā) are better the later they come. The difference between the earlier and later pāramitās is like the difference between the water of the great ocean and the water in a cow's hoofprint.' Because wisdom is the last, it is the best among the six perfections. However, merely relying on wisdom is not enough to attain Buddhahood; both means and wisdom are absolutely necessary. Shantideva (Śāntideva) said that the first five perfections are all causes of insight (vipaśyanā), especially meditation. The special cause of insight is extensive learning, so one must learn extensively. Regarding the methods of cultivating insight, there are two: cultivating the selflessness of persons and the selflessness of phenomena. However, according to this tradition, in meditative equipoise, one establishes appearances in the mind, establishes the mind as illusion, and establishes illusion as without inherent existence, etc. In the post-meditative state, one meditates on things as being like illusions. Understanding selflessness or emptiness is very difficult, and there are many places to err and make mistakes when meditating. It is not possible to fully understand it even through texts. In short, he said that he would not talk too much about emptiness. For one immediate benefit, for example, when doing virtuous deeds, it is helpful to not have the clinging belief that 'I am the one doing the virtuous deed, and this action I am doing is virtuous,' but to think that it is untrue and like an illusion.' There is danger in talking about emptiness. Why? If you tell a new person that everything is empty, they will think it is crazy talk, that you are denying everything that exists, and they will lose faith in emptiness and accumulate great negative karma. In this way, there is a danger that they will become someone who has no interest in Dharma in their life and cannot practice Dharma. Also, when some people hear that everything is empty, they think that there is no cause and effect of actions, and they develop nihilistic views and wrong views.

འི་ཉེན་ཁ་ཡང་ཡོད་རེད། བཤད་མཁན་གྱིས་ཀྱང་དང་པོ་ལས་རྒྱུ་འབྲས་ལྟ་ བུ་གང་འཚམས་སྔོན་ལ་བཤད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་འདྲ་མ་བྱས་པར་ཐད་ཀར་སྟོང་པ་ཉིད་བཤད་པ་ཡིན་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་རྩ་ལྟུང་རེད། སྡོམ་པ་ཉམས་ནས་དམྱལ་བ་ལ་སྐྱེ་འགྲོ་གི་རེད་གསུངས་པ་རེད། ། 1-1386 བདག་མེད་གཉིས་བསྒོམ་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ། བདག་མེད་དམ་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་ཚུལ་གཉིས་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། གཉིས་པ་དེ་དཔེ་ཆ་སྦྱངས་མ་མྱོང་བ་གཅིག་ལ་བརྡ་སྤྲོད་བྱེད་པ་རེད། འདིར་སྒོམ་ཚུལ་ གཉིས་ཀ་བསྡུས་ཏེ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། སྤྱིར་བདག་མེད་སྒོམ་ཚུལ་ལ། བདག་མེད་གཉིས་ཅིག་ཅར་དུ་བསྒོམ་པ་དང་། རིམ་གྱིས་བསྒོམ་པ་སྟེ་གཉིས་ཡོད། རིམ་གྱིས་སྒོམ་པ་ལ་ཡང་སྣང་བ་སེམས་སུ་བསྒྲུབས་ པའམ་བྱས་ནས་སྒོམ་ཚུལ་དང་། མ་བྱས་ནས་སྒོམ་ཚུལ་སོགས་མང་པོ་ཡོད་ས་རེད། དེའི་ནང་ནས་སྣང་བ་སེམས་སུ་མ་བྱས་ནས་སྒོམ་ཚུལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དེ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དག་ ཤེས་དགོས་པ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། བདེན་པ་གཉིས་ཟེར་དུས་གཅིག་བརྫུན་པ་དང་གཅིག་བདེན་པ་རེད་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཀུན་རྫོབ་ནི་ངེད་ཚོའི་བློའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ཚང་མ་རེད། དོན་དམ་ནི་ ངེད་ཚོའི་བློ་ཡི་ཡུལ་ལས་བརྒལ་སོང་བ། རིགས་པས་དཔྱད་ན་ཧ་ལམ་ཤེས་ཐུབ་མཁན། དངོས་སུ་མཐོང་མཁན་ནི་འཕགས་པ་ཡིན་པས། འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟིགས་བྱ་ལ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཟེར་ གྱི་རེད། ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོ་རྣམས་སུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ཅེས་གསུངས་པ་ནི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། དོན་དམ་པ་ན་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པས་ཆོས་རྣམས་མེད་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། 1-1387 དེར་བརྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐམས་ཅད་ཡོད། དོན་དམ་པ་ན་མེད་གསུངས་རྒྱུ་རེད། །བདག་མེད་གཉིས་བསྒོམ་ཚུལ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཅེས་པའི་ཚིག་ཟུར་གྱི་གང་ཟག་ནི་སེམས་ཅན་ ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ང་། ཁྱོད། ཁོ་ཟེར་བ་དེ་ཚོ་རེད། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཅེས་པའི་ཆོས་ནི་ཕྱིའི་འཁོར་ཡུག་གི་རི་དང་མཚོ་དང་། ཁང་པ་ལྟ་བུ། ཟ་མ་ལྟ་བུ། གོས་ ལྟ་བུ་དེ་ཚོ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་མིག་དང་རྣ་བ་ལ་སོགས་པ་ལའང་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། གང་ཟག་གི་བདག་ཟེར་ན་སེམས་ཅན་བདེན་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་ཟེར་ན་ཆོས་བདེན་པ་ལ་ ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ཟེར་ན་གང་ཟག་བདེན་པ་མེད་པ་དང་། གང་ཟག་གི་བདག་གིས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཟེར། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཟེར་ན་ཆོས་བདེན་པ་མེད་ པའམ་ཆོས་ཀྱི་བདག་གིས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། གང་ཟག་ནི་ཁམས་དྲུག་ལ་བརྟེན་ནས་ང་ཞེས་སེམས་ཀྱིས་འཛིན་གྱི་ཡོད་རེད། ཁམས་དྲུག་ནི་དཔེར་ན་སེམས་ཅན་གྱི་ལུས་ པོའི་ཤ་དང་། རུས་པ་ལྟ་བུ་དེ

【現代漢語翻譯】也有危險。講授者也需要首先講解一些關於因果的內容。如果不這樣做，直接講授空性，就會觸犯菩薩戒的根本戒。據說，破戒後會墮入地獄。簡述修習二無我的方法。據說，修習無我或空性有兩種方法。第二種是為那些沒有學習過經書的人講解。這裡將概括地講解兩種修習方法。一般來說，修習無我的方法有兩種：同時修習二無我和次第修習。次第修習又分為先將顯現轉為心性來修習，以及不經此步驟直接修習等多種方式。這裡將講解不將顯現轉為心性來修習的方法。為此，瞭解二諦的意義非常重要。提到二諦，人們會說一個是假的，一個是真的。世俗諦是我們心識所能及的一切。勝義諦則是超越我們心識的範疇，通過理效能大致瞭解，但真正證悟的是聖者。因此，聖者所見的境界被稱為勝義諦。在《般若經》中，所有法皆為空性，這並非指所有情況。在勝義諦中，因為是空性，所以說諸法不存在。因此，在世俗諦中，一切都存在；在勝義諦中，則說一切都不存在。詳細闡述修習二無我的方法。人無我中的『人』指的是眾生，例如『我』、『你』、『他』等。法無我中的『法』指的是外部環境的山、海、房屋、食物、衣服等，以及眾生的眼睛、耳朵等。人我指的是眾生是真實的，法我指的是法是真實的。人無我指的是眾生不是真實的，或者說是以人我為空的空性。法無我指的是法不是真實的，或者說是以法我為空的空性。人是依靠六界（藏文：ཁམས་དྲུག་）而由心識執著為『我』的。六界例如眾生的身體的肉和骨頭等。

【English Translation】 There is also a danger. The speaker also needs to first explain something about cause and effect. If this is not done, directly teaching emptiness will violate the root vow of the Bodhisattva precepts. It is said that breaking the precepts will lead to rebirth in hell. Briefly explain the method of meditating on the two selflessnesses. It is said that there are two ways to meditate on selflessness or emptiness. The second is to explain to someone who has not studied scriptures. Here, both methods of meditation will be summarized and explained. Generally, there are two ways to meditate on selflessness: meditating on the two selflessnesses simultaneously and meditating on them sequentially. Sequential meditation can be further divided into methods such as first transforming appearances into mind and then meditating, or meditating directly without this step. Here, I will explain the method of meditating without transforming appearances into mind. For this, it is very important to understand the meaning of the two truths. When the two truths are mentioned, people say that one is false and one is true. Conventional truth is everything that our minds can perceive. Ultimate truth is beyond the scope of our minds, and can be roughly understood through reason, but it is actually seen by the noble ones (Aryas). Therefore, the object of the noble ones' vision is called ultimate truth. In the Prajnaparamita Sutras, it is said that all dharmas are emptiness, but this is not said in all cases. In ultimate truth, because it is emptiness, it is said that dharmas do not exist. Therefore, in conventional truth, everything exists; in ultimate truth, it will be said that everything does not exist. Explain in detail the method of meditating on the two selflessnesses. The 'person' in the term 'selflessness of person' refers to sentient beings, such as 'I', 'you', 'he', etc. The 'dharma' in 'selflessness of dharma' refers to the external environment such as mountains, seas, houses, food, clothes, etc., as well as the eyes and ears of sentient beings. Self of person refers to the truth of sentient beings, and self of dharma refers to the truth of dharmas. Selflessness of person refers to the non-existence of the truth of person, or the emptiness of self of person. Selflessness of dharma refers to the non-existence of the truth of dharma, or the emptiness of self of dharma. A person is held by consciousness as 'I' based on the six elements (Tibetan: ཁམས་དྲུག་). The six elements are, for example, the flesh and bones of the body of sentient beings.

་ཚོ་ལ་སའི་ཁམས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཁྲག་དང་ཆུ་སེར་གཅིན་པ་ལྟ་བུ་དེ་ཚོ་ལ་ཆུ་ཡི་ཁམས་དང་། དྲོད་ལ་མེ་ཡི་ཁམས་དང་། དབུགས་ལ་རླུང་གི་ཁམས་དང་། 1-1388 སྣ་བུག་ལྟ་བུའི་ཁོང་སྟོང་དེ་ཚོ་ལ་ནམ་མཁའི་ཁམས་དང་། སེམས་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་ངོ་འཕྲོད་ནས་ང་དང་བདག་ཅེས་ང་ཚོས་འཛིན་པ་ནང་བཞིན་ཁམས་ དྲུག་གི་སྟེང་ལ་ཡོད་མེད་འཚོལ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཁམས་དྲུག་གི་ནང་གི་སོ་བདག་རེད་དམ་མ་རེད་ཅེས་འཚོལ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་འདྲ་བྱས་ཏེ་བཙལ་ན་སོ་དང་བདག་གཉིས་མཐུན་པའམ་ འགྲིགས་ཀྱི་མི་འདུག བདག་ཅེས་འཛིན་དུས་ང་རང་གཅིག་པུ་ཡིན་བསམ་གྱི་ཡོད་པས་གཅིག་ཡིན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། རྟག་པར་སྡོད་ངེས་པ་ཡིན་བསམ་གྱི་ཡོད་པས་རྟག་པ་ཞིག་ཡིན་དགོས་པ་དང་། བདག་ཟེར་མཁན་དེ་སོ་སོའི་ལུས་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་དབང་བསྒྱུར་བྱེད་མཁན་ཞིག་ཡིན་བསམ་གྱི་ཡོད་པས་རང་དབང་ཅན་ཞིག་ཡིན་དགོས་པས་སོ་དང་རྩ་བ་ནས་མཐུན་གྱི་ཡོད་མ་རེད། གང་ ཡིན་ཞེ་ན། སོ་ལ་མང་པོ་ཡོད་པས་བདག་གི་མཚན་ཉིད་གཅིག་ཅེས་པ་དེ་ཡོད་མ་རེད། སོ་རེ་རེ་ལ་བདག་རེ་རེ་ཡོད་ན་སེམས་ཅན་གཅིག་ལ་བདག་མང་པོ་ཆགས་འགྲོ་གི་ཡོད་ རེད། སྐྲ་ནི་དེ་ལས་མང་བ་ཡོད་རེད། རྣམ་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཁམས་གཞན་དག་ཀྱང་དེ་དང་གཅིག་མཚུངས་དུ་མ་དང་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་རེད། དེས་ན་བདག་དང་རྩ་བ་ནས་མཐུན་པའམ་འགྲིགས་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། 1-1389 དེ་འདྲ་བྱས་ཏེ་བསམ་བློ་བཏང་རྗེས་བདག་མེད་པ་རེད་འདུག་བསམ་པ་དེ་ཡི་ཐོག་སྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྒོམ་ཚུལ་ནི་གོང་དུ་ཞི་གནས་སྒོམ་ཚུལ་བཤད་པ་དང་གཅིག་པ་ཞི་གནས་ཀྱི་ དམིགས་པ་མེ་ཏོག་གི་ཐོག་ཏུ་སེམས་བཞག་སྟེ་དེ་ཉིད་ལྷག་མཐོང་གིའང་དམིགས་པར་བྱེད། དེའི་ཐོག་ཏུ་རྣམ་པ་བདག་མེད་པ་ཡིན་བསམ་པ་དེའི་ཐོག་ལ་བཞག་སྟེ་སྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བདག་ མེད་པ་དེ་ཞི་གནས་ཀྱི་སྟེང་དུ་སྒོམ་དུས་ཞི་ལྷག་ཟུང་སྦྲེལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་ལྷག་མཐོང་གིས་གནས་ལུགས་རྟོགས་པ་ཡིན་དུས་མར་མེ་འདྲ་པོ། ཞི་གནས་ཀྱིས་སེམས་བརྟན་པོ་བྱེད་ ཀྱི་ཡོད་པས་མར་མེའི་རླུང་ཡོལ་འདྲ་པོ་རེད། རླུང་མེད་པའི་མར་མེ་འདྲ་པོ་གཅིག་བྱུང་ན་དེ་ལ་ཞི་ལྷག་ཟུང་སྦྲེལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཁ་ཤས་ཀྱིས་ཞི་གནས་ནི་མི་གཡོ་བ་དམིགས་ པ་གཅིག་གི་ཐོག་ཏུ་སྡོད་པའི་ཆ་དང་། ལྷག་མཐོང་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ལྟ་བུ་སྒོམ་དུས་གང་ཟག་དེ་བདེན་པ་མེད་སྟངས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་རྣམས་ལ་བསམ་བློ་གཏོང་ཞིང་དཔྱད་པ་བྱེད་ པའི་ཆ་ལ་ཟེར་གྱི་རེད་གསུངས་པ་རེད། དཔྱད་པ་མང་པོ་བྱས་ཏེ་བདག་མེད་པ་ལྟ་བུའི་སྟེང་དུ་སེམས་བཞག་ཡོང་ན་སེམས་འཇོག་པའི་ཆ་དེ་ཞི་གནས་རེད་མ་གཏོགས་དེ་ནི་ལྷག་མཐོང་མ་རེད་གསུངས་པ་རེ

【現代漢語翻譯】那些如骨骼等被稱作地界（ས་ཡི་ཁམས།，earth element），血液、體液、尿液等被稱作水界（ཆུ་ཡི་ཁམས།，water element），體溫被稱作火界（མེ་ཡི་ཁམས།，fire element），呼吸被稱作風界（རླུང་གི་ཁམས།，wind element）， 1-1388 鼻孔之類的空隙被稱作空界（ནམ་མཁའི་ཁམས།，space element），心被稱作識界（རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས།，consciousness element）。在認識到這些之後，就像我們執著于『我』和『自』一樣，需要在六界（ཁམས་དྲུག）之上尋找有或無。需要在六界之中尋找哪個是『自』，哪個不是。這樣尋找之後，『自』與『我』並不一致或相符。當我們執著于『自』時，會認為只有我一個，所以必須是唯一的；會認為它會恒常存在，所以必須是常有的；認為所謂的『自』是能夠支配自己的身體等等的，所以必須是自主的。因此，它與『我』根本不一致。因為『我』有很多，所以『自』的特徵——唯一性——是不存在的。如果每一個『我』都有一個『自』，那麼一個眾生就會有很多個『自』。頭髮比那還要多。識等等其他的界也同樣是多和無常等等。因此，它與『自』根本不一致或相符。 1-1389 這樣思考之後，需要在認為沒有『自』的想法之上進行禪修。禪修的方法與之前所說的奢摩他（ཞི་གནས།，śamatha，止）禪修方法相同，將心安住在花朵之上，並將其作為毗缽舍那（ལྷག་མཐོང་།，vipaśyanā，觀）的所緣境。在此之上，安住在認為沒有『自』的想法之上進行禪修。在奢摩他之上禪修無我時，被稱為止觀雙運（ཞི་ལྷག་ཟུང་སྦྲེལ།，śamatha-vipaśyanā combined）。例如，當毗缽舍那證悟實相時，就像蠟燭一樣；奢摩他使心穩定，就像蠟燭的防風罩一樣。如果出現沒有風的蠟燭，那就是止觀雙運。有些人說，奢摩他是指安住於一個不動的所緣境的狀態，而毗缽舍那是當禪修人無我（གང་ཟག་གི་བདག་མེད།，pudgala-nairātmya，person's selflessness）時，思考和分析那個人沒有真實性的原因的狀態。如果經過大量的分析，將心安住在無我之上，那麼安住心的部分是奢摩他，而不是毗缽舍那。

【English Translation】 Those like bones are called the earth element (ས་ཡི་ཁམས།, earth element), those like blood, serum, and urine are called the water element (ཆུ་ཡི་ཁམས།, water element), warmth is called the fire element (མེ་ཡི་ཁམས།, fire element), and breath is called the wind element (རླུང་གི་ཁམས།, wind element). 1-1388 The empty spaces like nostrils are called the space element (ནམ་མཁའི་ཁམས།, space element), and the mind is called the consciousness element (རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས།, consciousness element). After recognizing these, just as we cling to 'I' and 'self', we need to search for existence or non-existence above the six elements (ཁམས་དྲུག). We need to search within the six elements to see which is 'self' and which is not. After searching in this way, 'self' and 'I' are not consistent or compatible. When we cling to 'self', we think that there is only one 'I', so it must be unique; we think that it will always exist, so it must be permanent; We think that the so-called 'self' is able to control one's own body and so on, so it must be autonomous. Therefore, it is fundamentally inconsistent with 'I'. Because there are many 'I's, the characteristic of 'self' - uniqueness - does not exist. If each 'I' has a 'self', then one sentient being will have many 'self's. There is even more hair than that. Other elements such as consciousness are also the same - many and impermanent, and so on. Therefore, it is fundamentally inconsistent or incompatible with 'self'. 1-1389 After thinking in this way, we need to meditate on the idea that there is no 'self'. The method of meditation is the same as the method of śamatha (ཞི་གནས།, śamatha, calming) meditation described earlier, placing the mind on a flower and making it the object of vipaśyanā (ལྷག་མཐོང་།, vipaśyanā, insight) as well. On top of that, we need to meditate by placing our mind on the idea that there is no 'self'. When meditating on no-self on top of śamatha, it is called the union of śamatha and vipaśyanā (ཞི་ལྷག་ཟུང་སྦྲེལ།, śamatha-vipaśyanā combined). For example, when vipaśyanā realizes the nature of reality, it is like a candle; śamatha makes the mind stable, like a windbreak for the candle. If a candle without wind appears, that is the union of śamatha and vipaśyanā. Some say that śamatha refers to the state of abiding on one immovable object, while vipaśyanā refers to the state of thinking and analyzing the reasons why that person has no truth when meditating on the selflessness of the person (གང་ཟག་གི་བདག་མེད།, pudgala-nairātmya, person's selflessness). If, after a lot of analysis, the mind is placed on no-self, then the part of placing the mind is śamatha, but it is not vipaśyanā.

ད། 1-1390 གཞན་དག་གིས་གསུངས་ན་དེ་འདྲ་མ་རེད། ལྷག་མཐོང་ལ་ཡང་མདོ་ཡི་ནང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ལྷག་མཐོང་དང་། མི་གཡོ་བའི་ལྷག་མཐོང་སྟེ་གཉིས་ཡོད་གསུངས། དེས་ན་ལྷག་མཐོང་ལ་དཔྱད་པ་བྱེད་ མི་བྱེད་གཉིས་དགོས་གསུངས་པ་རེད། དཔྱད་པ་བྱེད་མཁན་དེ་ལྷག་མཐོང་གི་སྦྱོར་བ་དང་། ཡང་ན་རྗེས་ཐོབ་རེད། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྟེང་དུ་མི་རྟོག་པ་བྱས་ཏེ་མི་གཡོ་བར་འཇོག་པ་ནི་ ལྷག་མཐོང་གི་དངོས་གཞི་དང་མཉམ་བཞག་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཡང་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་སྒོམ་སྟངས་གཅིག་ལ་ཕུང་པོ་ལྔ་ཤེས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ང་རང་ཚོ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་ པ་ཕུང་པོ་ལྔ་ཡོད་རེད། གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཟེར་ན་ང་ཚོའི་མིག རྣ་བ། སྣ། ལྕེ་དང་ལུས་བཅས་ཡུལ་ཅན་ལྔ་དང་། གཟུགས། སྒྲ། དྲི། རོ། རེག་བྱ་བཅས་ཡུལ་ལྔ་། དེ་མ་ཡིན་པ་གཅིག་ དང་བཅུ་གཅིག་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། མིག་དང་རྣ་བ་ཞེས་པ་དེ་ཚོ་ང་ཚོའི་མིག་གིས་ཕར་མཐོང་རྒྱུའི་ཁྲ་རིལ་རིལ་དེ་ཚོ་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་མ་རེད། དེ་ཡུལ་གྱི་ཆ་རེད། དེའི་ནང་ ལོག་ལ་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་ལ་ཟེར་བ་རེད། དེ་ལ་དབང་པོའང་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཚོར་བའི་ཕུང་པོ་ནི། ངེད་ཚོས་མྱོང་བའི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ་དེ་ཚོ་རེད། 1-1391 འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་ཆོས་རེ་ཡོད་པ་འཛིན་མཁན་གྱི་སེམས་བྱུང་གཅིག་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་མཚུངས་ལྡན་ འདུ་བྱེད་ཟེར་མཁན་གཅིག་ཡོད་རེད། དེ་ནི་ང་རང་ཚོའི་སེམས་ལ་སྐྱེ་བའི་འདོད་ཆགས་དང་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་བྱུང་བཞི་བཅུ་ཞེ་དགུའམ་ལྔ་བཅུ་ང་གཅིག་ལ་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ལྡན་ མིན་འདུ་བྱེད་ནི། དཔེར་ན་མིང་ཚིག་དང་། དུས་འདས་མ་འོངས་ལྟ་བུ་ལ་གསུངས་པ་རེད། རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཟེར་ན་སེམས་ལ་གསུངས་པ་རེད། སོ་སོའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་ ཏུ་འཛིན་གྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་ང་ཚོས་འཛིན་པ་ནང་བཞིན་སོ་སོའི་ཕུང་པོ་དང་བདག་འཛིན་གྱི་ཡུལ་གྱི་བདག་གཉིས་པོ་དེ་དག་ཡང་ན་གཅིག་ཡིན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡང་ན་ཐ་དད་ ཡིན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་འདྲ་བྱས་ནས་དཔྱད་པ་བཏང་ནས་བལྟས་ན་དང་པོ་དེ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་འགྲིགས་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་མང་པོ་དང་མི་རྟག་པ་ལ་ སོགས་རེད། བདག་ནི་གཅིག་མ་གཏོགས་ཡོང་ཤེས་ཀྱི་མ་རེད། ཕུང་པོ་དང་བདག་གཉིས་ཐ་དད་ཡིན་ཟེར་ན་ཡང་འགྲིགས་ཀྱི་མ་རེད། རང་གི་ཕུང་པོ་དེ་ལ་ང་ཡིན་བསམ་གྱི་ཡོད་རེད་མ་གཏོགས་ཕྱི་ལོག་གི་ཁང་པ་དང་། 1-1392 ཤིང་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་ང་ཡིན་བསམ་གྱི་ཡོད་མ་རེད། དེས་ན་རིགས་པས་དཔྱད་ན་བདག་ཟེར་མཁན་དེ་རྙེད་རྒྱུ་ཡོད་མ་རེད། དེར་བརྟེན་དོན་དམ་ད

【現代漢語翻譯】如果其他人說不是這樣，那是不對的。關於毗缽舍那（藏文：ལྷག་མཐོང་，一種佛教禪修方法，旨在洞察事物的真實本質），經書中說有分別的毗缽舍那和不動的毗缽舍那兩種。因此，毗缽舍那需要有分析和不分析兩種。進行分析的是毗缽舍那的加行（藏文：སྦྱོར་བ་，指為達到某種目的而採取的行動或努力）或者后得（藏文：རྗེས་ཐོབ་，指從禪定狀態出來后的狀態）。在空性（梵文：śūnyatā）的基礎上不作分別，保持不動，這是毗缽舍那的正行和等持（藏文：མཉམ་བཞག་，指禪定中的專注狀態）。此外，關於修習人無我（梵文：anātman）的方法，需要了解五蘊（梵文：pañca-skandha）。我們有色蘊（梵文：rūpa-skandha）等五蘊。色蘊指的是我們的眼、耳、鼻、舌、身這五個內處（藏文：ཡུལ་ཅན་ལྔ་，指五根），以及色、聲、香、味、觸這五個外境（藏文：ཡུལ་ལྔ་，指五境）。此外，還有一個，總共十一個。眼和耳並不是指我們眼睛看到的眼珠，那是外境的部分。在眼珠內部，有產生意識的能力，這叫做根（藏文：དབང་པོ་）。受蘊（梵文：vedanā-skandha）指的是我們所體驗的快樂和痛苦等感受。想蘊（梵文：saṃjñā-skandha）指的是對一切事物都具有獨特特徵的執取心。行蘊（梵文：saṃskāra-skandha）中有一種叫做相應行（藏文：མཚུངས་ལྡན་འདུ་བྱེད་）。這是指我們心中產生的貪慾、信仰等四十九或五十一個心所（梵文：caitta）。不相應行（藏文：ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་）指的是名詞、詞語以及過去、未來等概念。識蘊（梵文：vijñāna-skandha）指的是心。我們各自執著於五蘊，認為它們是『我』。然而，我們所執著的『我』，以及作為『我』的執著對象的五蘊，要麼是相同的，要麼是不同的。如果這樣進行分析，首先，兩者在定義上是不相符的。因為五蘊是多樣的、無常的等等。而『我』只能是一個。如果說五蘊和『我』是不同的，那也不對。因為我們會認為自己的身體是『我』，而不會認為外面的房子或樹木是『我』。因此，通過理性分析，是找不到所謂的『我』的。因此，從究竟意義上來說，

【English Translation】 If others say it's not like that, that's not right. Regarding Vipassanā (Tibetan: ལྷག་མཐོང་, a Buddhist meditation practice aimed at gaining insight into the true nature of things), the scriptures say there are two types: analytical Vipassanā and non-moving Vipassanā. Therefore, Vipassanā needs both analysis and non-analysis. The one who analyzes is the application of Vipassanā (Tibetan: སྦྱོར་བ་, refers to actions or efforts taken to achieve a certain goal) or post-meditation (Tibetan: རྗེས་ཐོབ་, refers to the state after emerging from a meditative state). Remaining unmoving on the basis of emptiness (Sanskrit: śūnyatā) without conceptualization is the main practice and Samadhi (Tibetan: མཉམ་བཞག་, refers to the state of focused concentration in meditation) of Vipassanā. Furthermore, regarding the method of meditating on the selflessness of the person (Sanskrit: anātman), it is necessary to understand the five aggregates (Sanskrit: pañca-skandha). We have the form aggregate (Sanskrit: rūpa-skandha) and so on, the five aggregates. The form aggregate refers to our five inner sources (Tibetan: ཡུལ་ཅན་ལྔ་, refers to the five sense organs) of eye, ear, nose, tongue, and body, and the five outer objects (Tibetan: ཡུལ་ལྔ་, refers to the five sense objects) of form, sound, smell, taste, and touch. In addition, there is one more, making a total of eleven. The eye and ear do not refer to the eyeballs that our eyes see; that is the part of the object. Inside the eyeball, there is the ability to generate consciousness, which is called the faculty (Tibetan: དབང་པོ་). The feeling aggregate (Sanskrit: vedanā-skandha) refers to the happiness and suffering that we experience. The perception aggregate (Sanskrit: saṃjñā-skandha) refers to the mental factor that grasps the unique characteristics of all phenomena. Among the aggregate of formations (Sanskrit: saṃskāra-skandha), there is one called associated formations (Tibetan: མཚུངས་ལྡན་འདུ་བྱེད་). This refers to the forty-nine or fifty-one mental events (Sanskrit: caitta) such as desire and faith that arise in our minds. Non-associated formations (Tibetan: ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་) refer to concepts such as nouns, words, and past and future. The consciousness aggregate (Sanskrit: vijñāna-skandha) refers to the mind. We each cling to the five aggregates, thinking they are 'I'. However, the 'I' that we cling to, and the five aggregates that are the object of clinging to 'I', are either the same or different. If we analyze in this way, first of all, the definitions of the two do not match. Because the aggregates are diverse, impermanent, and so on. And 'I' can only be one. If we say that the aggregates and 'I' are different, that is also incorrect. Because we think of our own body as 'I', but we do not think of the house or trees outside as 'I'. Therefore, through rational analysis, the so-called 'I' cannot be found. Therefore, in the ultimate sense,

ུ་བདག་མེད་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཐ་ སྙད་དུ་བྱས་ན་དཔེར་ན་སྒོ་དང་སྒེའུ་ཁུང་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཁང་པ་ཞེས་ཟེར་གྱི་ཡོད་པ་ནང་བཞིན་སོ་སོའི་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་ཟེར་མཁན་གཅིག་ངེད་ཚོའི་རྟོག་པས་ བཟོས་བཞག་པའམ་བཏགས་པ་གཅིག་ཡོད་རེད། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། རིགས་པ་དེས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱང་གཏན་ལ་དབབ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་རིགས་པ་གཞན་དག་ཀྱང་མང་པོ་ཡོད་ རེད། དཔེར་ན་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད། རྒྱུ་རྐྱེན་ལས་མ་སྐྱེས་པའི་དངོས་པོ་ཡོད་མ་རེད། ཡིན་ནའང་འབྲས་བུ་སྐྱེ་དུས་དེའི་སྐྱེ་བ་ང་རང་ཚོས་འཛིན་པ་བཞིན་ དུ་བདེན་པར་གྲུབ་པ་འདུག་གམ་མི་འདུག་ཅེས་རྒྱུའི་ཕྱོགས་ནས་དཔྱད་པ་གཏོང་བ་རྒྱུ་ལ་དཔྱོད་པ་རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མའི་རིགས་པས་བརྟག་དཔྱད་བྱེད་དུས། སྐྱེ་བ་རྙེད་ཀྱི་མ་རེད། དེ་ཡང་འབྲས་ བུ་དེ་ཁོ་རང་དང་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་ཡི་འདུག་གམ། འབྲས་བུ་དང་ངོ་བོ་གཞན་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་ཡི་འདུག་གམ། བདག་དང་གཞན་གཉིས་ཀ་ལས་སམ་རྒྱུ་མེད་ལས་སྐྱེ་ཡི་འདུག་ཅེས་བསམ་བློ་གཏོང་དུས། 1-1393 དང་པོ་ལྟར་དུ་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་ན་འབྲས་བུ་ཁོ་རང་གིས་ཁོ་རང་སྐྱེ་དགོས་རེད། ཁོ་རང་ལས་ཁོ་རང་སྐྱེ་བ་ཡིན་ན་ཁོ་མེད་ན་ནི་གཞན་གྱིས་རྒྱུ་བྱེད་ ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། ཁོ་ཡོད་ན་ནི་སྐྱེ་དགོས་དོན་ཡོད་མ་རེད། གཉིས་པ་ལྟར་དུ་འབྲས་བུ་ཁོ་རང་ལས་གཞན་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་ན། གླང་ཆེན་ལས་ཀྱང་སེང་གེའི་ཕྲུ་ གུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་ཆགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། གསུམ་པ་ལྟར་དུ་བདག་གཞན་གཉིས་ཀ་ལས་སྐྱེ་ཟེར་ན་ནི་འགལ་བ་རེད། བཞི་པ་ལྟར་དུ་རྒྱུ་མེད་ལས་སྐྱེ་ཟེར་ན་ནི་ གྲུབ་མཐའ་ཧ་ཅང་སྐྱོ་པོ་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། འཇིག་རྟེན་པས་ཀྱང་འབྲས་བུ་ནི་རྒྱུ་རྐྱེན་རྣམས་ལས་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་པ་རྟོགས་ནས་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་འབད་རྩོལ་ཆེན་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་པ་མཐོང་ གསལ་རེད། དེ་འདྲ་བྱས་ཏེ་རིགས་པ་གཏོང་བས་རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་རྙེད་ཀྱི་མ་རེད། ཡང་འབྲས་བུའི་ཆ་ནས་དཔྱད་པ་གཏོང་བ་འབྲས་བུ་ལ་དཔྱོད་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་གི་རིགས་ པས་བརྟག་དཔྱད་བྱེད་དུས། རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་ན། རྒྱུ་ཡི་དུས་ན་ཡོད་པའི་འབྲས་བུ་ཞིག་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད་དམ། ཡང་ན་རྒྱུའི་དུས་ན་མེད་པའི་འབྲས་བུ་ཞིག་སྐྱེ་ཡི་ཡོད་རེད་ཅེས་བརྟག 1-1394 དང་པོ་ལྟར་ན་ཡོད་པ་ནི་སྐྱེ་དགོས་དོན་ཡོད་མ་རེད་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ནའང་མེད་པ་ནི་སུས་ཀྱང་ཡོད་པར་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། ཡང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་ བོ་ལ་དཔྱོད་པ་གཅིག་དུ་བྲལ་གྱི་རིགས་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་བླ

【現代漢語翻譯】我們稱之為『無我』（bdag med）。從名言（tha snyad，世俗諦）的角度來說，就像依賴門窗等而稱之為『房屋』一樣，我們通過各自的蘊（phung po，skandha）而由自己的分別念（rtog pa）創造或安立了一個被稱為『我』的東西。這就是所謂的『法無我』（chos kyi bdag med）。這種理效能夠確立『法無我』。當然，還有很多其他的理路。例如，一切事物都從因緣（rgyu rkyen）而生。沒有不從因緣而生的事物。然而，當果（'bras bu）產生時，我們所執著的那個生起，是否真實存在呢？從因的角度進行觀察，用『金剛屑』（rdo rje gzegs ma）的理路進行分析時，找不到生起。也就是說，這個果是從與其本體相同的因產生的呢？還是從與其本體相異的因產生的呢？還是從自他二者（bdag gzhan gnyis ka）產生的呢？還是無因（rgyu med）產生的呢？當我們這樣思考時，如果像第一種情況那樣，從本體相同的因產生，那麼果必須自己產生自己。如果是自己產生自己，那麼如果自己不存在，就無法成為其他事物的因；如果自己存在，就沒有必要產生。如果像第二種情況那樣，果必須從與其自身相異的因產生，那麼就會出現諸如從大象身上也能生出獅子等過失。如果像第三種情況那樣，說從自他二者產生，那就是矛盾的。如果像第四種情況那樣，說從無因產生，那是非常糟糕的宗見（grub mtha'）。因為世間人也明白果是從各種因緣產生的，所以努力創造因緣，這是顯而易見的。像這樣通過理路進行分析，就找不到從因產生果。此外，從果的角度進行觀察，用『有無生滅』（yod med skye 'gog）的理路進行分析時，如果果是從因產生的，那麼是在因存在時已經存在的果產生呢？還是在因存在時不存在的果產生呢？如果像第一種情況那樣，已經存在的就沒有必要產生；如果像第二種情況那樣，不存在的任何事物都無法使其存在。此外，通過『一異體性』（gcig du bral）的理路來觀察因和果的本體，世間的智者（blo）...

【English Translation】 We call it 'selflessness' (bdag med). From the perspective of conventional truth (tha snyad, relative truth), just as we call something a 'house' based on doors and windows, we create or postulate something called 'self' through our own conceptual mind (rtog pa), based on the individual aggregates (phung po, skandhas). This is what is called 'selflessness of phenomena' (chos kyi bdag med). This reasoning can establish the 'selflessness of phenomena'. Of course, there are many other reasonings as well. For example, all things arise from causes and conditions (rgyu rkyen). There is nothing that does not arise from causes and conditions. However, when the result ('bras bu) arises, is that arising, which we grasp at, truly existent? When we examine it from the perspective of the cause, and analyze it with the reasoning of the 'Vajra Splinter' (rdo rje gzegs ma), we cannot find the arising. That is, does this result arise from a cause that is the same entity as itself? Or does it arise from a cause that is a different entity from itself? Or does it arise from both self and other (bdag gzhan gnyis ka)? Or does it arise from no cause (rgyu med)? When we think in this way, If, as in the first case, it arises from a cause that is the same entity, then the result must produce itself. If it is self-producing, then if the self does not exist, it cannot be the cause of other things; if the self exists, there is no need to arise. If, as in the second case, the result must arise from a cause that is different from itself, then there would be faults such as a lion cub being born from an elephant. If, as in the third case, it is said to arise from both self and other, then that is contradictory. If, as in the fourth case, it is said to arise from no cause, then that is a very poor philosophical view (grub mtha'). Because even worldly people understand that results arise from various causes and conditions, they strive to create causes and conditions, which is obvious. By analyzing in this way through reasoning, we cannot find the result arising from the cause. Furthermore, when we examine it from the perspective of the result, and analyze it with the reasoning of 'existence, non-existence, arising, and cessation' (yod med skye 'gog), if the result arises from the cause, then does a result that already exists at the time of the cause arise? Or does a result that does not exist at the time of the cause arise? If, as in the first case, what already exists has no need to arise; if, as in the second case, nothing that does not exist can be made to exist by anyone. Furthermore, by examining the entity of the cause and result with the reasoning of 'one or many' (gcig du bral), the worldly wise (blo)...

ོས་ཆོས་རྣམས་ལ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པ་ནང་བཞིན་གྱི་གཅིག་དེ་གྲུབ་བམ་མ་གྲུབ་དཔྱད་ན་རྩ་བ་ནས་མ་གྲུབ་པ་རེད། དེ་ ཡང་དཔེར་ན་ཕྱི་དོན་སྨྲ་བ་བྱེ་མདོ་གཉིས་ལྟ་བུས་རྡུལ་ཕྲན་གཟུགས་ཆུང་ཤོས་དེ་ཆ་ཤས་ཕྱེ་རྒྱུ་མེད་པའི་གཅིག་ཡིན་ཞེས་འདོད་ཀྱི་ཡོད་རེད། འོན་ཀྱང་གྲུབ་མཐའ་གོང་མས་དེ་ཡང་གཅིག་ མ་རེད། ཆ་ཤས་མང་པོ་ཡོད་རེད་ཅེས་གསུངས་པ་རེད། དཔེར་ན་རྡུལ་ཕྲན་དེ་དབུས་སུ་བཞག རྡུལ་ཕྲན་གཞན་བཅུ་ཡིས་ཕྱོགས་བཅུ་ནས་བསྐོར་བ་ཡིན་ན་དབུས་ཀྱི་རྡུལ་ཕྲན་དེ་ལ་ཆ་ཤས་ བཅུ་ཡོད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེར་བརྟེན་ཆ་མེད་དུ་འདོད་པའི་རྡུལ་ཕྲན་དེ་ནི་མང་པོར་འགྱུར་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། དེས་ན་གཅིག་ཞེས་པ་རྩ་བ་ནས་སྒྲུབ་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། གཅིག་མེད་ན་ གཅིག་མང་པོ་བསགས་པ་ལས་དུ་མ་ཟེར་བ་ཡིན་དུས་མང་པོ་ཡང་ཡོད་མ་རེད། གཅིག་དང་དུ་མ་མེད་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཡང་གོང་དུ་བཤད་པའི་རིགས་པ་དེ་དག་ཏུ་མ་ཟད་དངོས་དངོས་མེད་ཐམས་ཅད་ལ་དཔྱོད་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རིགས་པས་ཀྱང་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་དུས་དོན་ལ་སྐྱེ་བ་ཡོད་མ་རེད། 1-1395 དཔེར་ན་མེ་ལོང་ནང་གི་གཟུགས་བརྙན་ནི་བྱད་བཞིན་དང་མེ་ལོང་སོགས་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚང་ན་མ་གཏོགས་མེད་པ་དང་གཅིག་པ་རེད། རྒྱུ་མཚན་དེའི་ཐོག་ནས་ཀྱང་བདེན་པ་མེད་པ་རེད་ཅེས་གསུངས། རིགས་པ་དེ་ཚོའི་ཐོག་ནས་ཆོས་རྣམས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཐོབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་ནས་ངེས་ཤེས་ཡག་པོ་བྱུང་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་ ཡིན་པ་དེའི་ཐོག་ཏུ་འཇོག་རྒྱུ་རེད། སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ན་སོ་སོའི་སེམས་རྒྱུད་ཀྱི་བདག་འཛིན་དང་ཉོན་མོངས་པ་གཞན་རྣམས་ཀྱང་སྤོང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད་ལ། དེས་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་ པའི་འབྲས་བུའང་ཐོབ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་རེད། བྱམས་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་དང་ཐབས་ཀྱི་ཆའི་ལམ་རྣམས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེ་སྡང་སོགས་མགོ་གནོན་བྱེད་ཐུབ་ཀྱང་ ཉོན་མོངས་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ས་བོན་མེད་པ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། ས་བོན་མེད་པ་བྱེད་དགོས་ན་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འོ་ན་གོང་དུ་བཤད་པའི་བདག་ མེད་དང་སྐྱེ་མེད་དེ་ཚོ་ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་རེད་དམ་ཞེས་དྲིས་ན། ཆོས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མ་རེད། གནས་ལུགས་ཟེར་བ་དེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་དག་ནི་རྟོག་པས་བཟོས་བཞག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་རེད། 1-1396 དཔེར་ན་རིང་པོ་དང་ཐུང་ངུ་ཟེར་བ་དེ་དག་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ནས་རྣམ་རྟོག་གིས་བཟོས་བཞག་པ་རེད། རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེས་དྲིས་ན། རིང་པོ་མེད་ན་ཐུང་ཐུང་ཡོད་མ་

【現代漢語翻譯】如果分析一下，就像我們執著于諸法為一那樣，這個『一』是否成立呢？根本不成立。例如，外道中的說一切有部和經量部認為，最小的粒子是不可分割的『一』。然而，更高的宗義認為那也不是『一』，有很多部分。例如，如果將一個粒子放在中心，其他十個粒子從十個方向圍繞它，那麼中心的粒子就必須有十個部分。因此，被認為是不可分的粒子就變成了多個部分。所以，『一』根本無法成立。如果沒有『一』，那麼從許多『一』聚集起來而成的『多』也不存在。如果『一』和『多』都不存在，那麼一切法都不存在了。而且，不僅是上面所說的推理，對於一切有和無的事物，通過緣起的推理也可以知道，一切有為法都是由因緣和合而產生的，所以實際上並沒有生。例如，鏡子中的影像，只有在容貌和鏡子等因緣具足時才會顯現。因此，從這個理由來看，也沒有真實性。通過這些推理，可以獲得諸法無生、空性的見解。如果對空性有了很好的定解，那麼就要安住在一切法皆是空性的境界中。如果現證空性，就能斷除各自相續中的我執和其他煩惱，從而獲得聲聞阿羅漢的果位。通過修持慈悲和方便等道，雖然可以壓制自相續中的嗔恨等煩惱，但無法斷除這些煩惱的種子。如果想要斷除種子，就需要證悟無我的智慧。那麼，上面所說的無我和無生是法的實相嗎？不是法的實相。所謂的實相必須是勝義諦。而這些是分別念所安立的世俗諦。例如，長和短是相互比較，由分別念安立的。為什麼呢？如果沒有長，就沒有短。

【English Translation】 If we analyze whether the 'one' that we cling to in phenomena is established, it is not established at all. For example, the Vaibhashika (說一切有部) and Sautrantika (經量部) schools of externalists believe that the smallest particle is an indivisible 'one'. However, higher tenets state that it is not 'one' either, but has many parts. For example, if a particle is placed in the center and ten other particles surround it from ten directions, then the central particle must have ten parts. Therefore, the particle that is considered indivisible becomes many. So, 'one' cannot be established at all. If there is no 'one', then the 'many' which is said to be accumulated from many 'ones' does not exist either. If neither 'one' nor 'many' exists, then all phenomena cease to exist. Moreover, not only through the reasoning mentioned above, but also through the reasoning of dependent origination applied to all existent and non-existent things, it is understood that all conditioned phenomena arise from the collection of causes and conditions, so in reality, there is no birth. For example, the image in a mirror only appears when all the causes and conditions, such as the face and the mirror, are complete. For that reason, there is no truth to it. Through these reasonings, one can gain the view of phenomena being unborn and empty. If one has a good understanding of emptiness, then one should abide in the state where all phenomena are empty. If one directly realizes emptiness, one can abandon self-grasping and other afflictions in one's own mindstream, and thus attain the fruit of a Shravaka Arhat (聲聞阿羅漢). Although one can suppress afflictions such as hatred in one's own mindstream by practicing paths such as loving-kindness, compassion, and skillful means, one cannot eliminate the seeds of those afflictions. If one wants to eliminate the seeds, one needs the wisdom that realizes selflessness. Then, are the selflessness and unbornness mentioned above the reality of phenomena? They are not the reality of phenomena. The so-called reality must be the ultimate truth. These are conventional truths established by conceptual thought. For example, long and short are established by conceptual thought in relation to each other. Why? If there is no long, there is no short.

རེད། ཕ་རི་ མེད་ན་ཚུར་རི་ཡོད་མ་རེད། བཟང་པོ་མེད་ན་ངན་པ་ཡོད་མ་རེད། དེ་ཚོའི་གྲས་རྣམ་རྟོག་གིས་བཟོས་བཞག་པ་རེད། སྟོང་པ་ཉིད་ཟེར་བ་དེ་དང་། བདག་མེད་ཟེར་བ་དེ་དང་། སྐྱེ་ མེད་ཟེར་བ་དེ་ཚོའང་མི་སྟོང་པ་དང་བདག་དང་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་བཞག་པ་རེད། དགག་བྱ་བདག་མེད་ཅིང་སྐྱེ་བའང་མེད་ན་དེ་དག་བཀག་པའི་བདག་མེད་དང་སྐྱེ་མེད་ ཟེར་བ་དེ་ཚོའང་གྲུབ་ཀྱི་མ་རེད། དེས་ན་རིགས་པ་དེས་བདག་དང་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་མ་ཟད་བདག་མེད་དང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའང་འགོག་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ནི་རིམ་ པ་གཉིས་པ་ཡིན། དེ་ནས་འོ་ན་སྐྱེ་བ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ཞིག་ཡོད་རེད་དམ་ཟེར་ན། གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ཞིག་ཡོང་ཐབས་ཡོད་མ་རེད། དེ་རིམ་པ་གསུམ་པས་ འགོག་གི་ཡོད་རེད། འོ་ན་སྐྱེ་བ་ཡོད་མེད་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་གནས་ལུགས་རེད་དམ་ཟེར་ན། དེ་ཡང་མ་རེད། དེ་ཡང་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་རྟོག་པས་སྤྲོས་བཞག་པ་རེད། 1-1397 གནས་ལུགས་ནི་མཐའ་བཞི་དང་བྲལ་བ། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། རྣམ་རྟོག་གི་ཡུལ་མིན་པ། སྒྲས་བརྗོད་རྒྱུ་མེད་པ། མཛུབ་མོ་འཛུགས་ས་གཅིག་ཀྱང་མེད་པ་ལ་ཐ་སྙད་དུ་གནས་ལུགས་ ཞེས་མིང་འདོགས་པ་རེད། དེ་འདྲ་བྱས་ཏེ་དང་པོ་དཔྱད་ནས་ངེས་པ་རྙེད་པར་བྱས་ཏེ། དེ་ནས་སྒོམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འོ་ན་ད་ཇི་ལྟར་བྱས་ཏེ་བསྒོམ་དགོས་རེད་ཟེར་ན། གནས་ལུགས་ ནི་སྤྲོས་པའི་མཐའ་བཞི་ཆར་དང་བྲལ་བ་ཡིན་པ་ཤེས་པར་བྱས་ཏེ་དེ་རྗེས་གཡེངས་པ་མེད་པའི་ཐོག་སེམས་ཀྱིས་བཟོ་བཅོས་རྩ་བ་ནས་མི་བྱེད་པའམ། དགག་སྒྲུབ་མི་བྱེད་པའི་ངང་དུ་སྡོད་ རྒྱུ་རེད། །ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་ལུགས་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་ཚུལ་བཤད་པ། ད་འདི་པ་ཞེན་པ་བཞི་བྲལ་གྱི་ལུགས་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་སྟངས་གཅིག་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ལྷག་མཐོང་སྒོམ་སྟངས་སྔོན་དུ་བཤད་པ་ དེ་དག་ནང་དོན་རིག་པའི་གཞུང་སྦྱངས་མ་མྱོང་མཁན་ལ་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་རེད། ད་འདི་པའི་ལུགས་ཀྱི་མན་ངག་གི་སྒོམ་སྟངས་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་སྒོམ་སྟངས་ཟུར་དུ་གསུངས་ཡོད་མ་ རེད་དེ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དང་སྒོམ་སྟངས་གཅིག་པ་རེད། བདག་མེད་གཉིས་ཆ་དཔེ་ཡི་ཐོག་ནས་བསྒོམ་གྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་རྨི་ལམ་དུ་སོ་སོ་ཡང་མཐོང་གི་ཡོད་རེད། སེམས་ཅན་གཞན་ཡང་སྟོན་གྱི་ཡོད་རེད། 1-1398 དེ་བཞིན་དུ་གློག་བརྙན་གྱི་ནང་དུ་སེམས་ཅན་འདྲ་མིན་མཐོང་གི་ཡོད་རེད། སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་སེམས་ཅན་མི་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིན་པའི་སྒྱུ་མ་ཡང་མཐོང་རྒྱུ་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་ ཚང་མ་སྣང་ཡང་མཐོང་བ་ནང་བཞིན་གྱི་བདེན་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། ང་ཚོར་སོ་སོས་གཙོས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྣང་གི་ཡོད་ཀྱང་བདེན་པ་མེད་པ་ཚང་མ་གཅིག་པ་ཡིན་བསམ་སྒོམ་ དགོ

【現代漢語翻譯】是的，有此岸（ཕ་རི་，pha ri），若無彼岸則無此岸。有善，則有惡。這些都是由分別念所造作的。所謂空性（སྟོང་པ་ཉིད་，stong pa nyid，śūnyatā，emptiness），所謂無我（བདག་མེད་，bdag med，anātman，no self），所謂無生（སྐྱེ་མེད་，skye med，anutpāda，no arising），也都是相對於非空、有我、有生等而安立的。如果所破的『無我』和『無生』不存在，那麼對這些進行破斥的『無我』和『無生』也無法成立。因此，這種理路不僅要破斥有我、有生等，也要破斥無我、無生等。這是第二個層次。那麼，是否存在既是有生也是無生的事物呢？不可能存在既是有生也是無生的事物。這是第三個層次所要破斥的。那麼，既非有生也非無生的狀態是實相嗎？也不是。這也是相對於既是有生也是無生而由分別念所造作的。實相是遠離四邊（མཐའ་བཞི་，mtha' bzhi，four extremes），遠離一切戲論（སྤྲོས་པ་，spros pa，prapañca，elaboration），不是分別唸的對境，無法用言語表達，沒有可以指認之處，只是在名言上稱之為『實相』。這樣，首先通過觀察獲得定解，然後進行禪修。那麼，現在應該如何禪修呢？要知道實相是遠離一切戲論四邊的，然後無有散亂，心中完全不作任何造作，也不作任何破立，安住於此狀態即可。以上講述了以『四種執著』為基礎的毗缽舍那（ལྷག་མཐོང་，lhag mthong，vipaśyanā，insight meditation）的禪修方法。現在我將講述一種基於『四種執著』的毗缽舍那禪修方法。之前講述的毗缽舍那禪修方法對於沒有研習過中觀理學的人來說比較困難。而我的這種訣竅式的禪修方法，並沒有單獨講述人無我（གང་ཟག་གི་བདག་མེད་，gang zag gi bdag med，pudgalanairātmya，selflessness of person）的禪修方法，而是與法無我（ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་，chos kyi bdag med，dharmanairātmya，selflessness of phenomena）的禪修方法相同。人無我和法無我都是通過比喻來進行禪修的。例如，在夢中，我們既能看到自己，也能看到其他眾生。同樣，在電影中，我們也能看到各種各樣的眾生。魔術師也能變幻出各種各樣的幻象，如幻化的眾生、人等。這些都是顯現的，但就像所見之物一樣，沒有真實的本體。同樣，我們所見的包括自己在內的所有眾生，雖然顯現，但沒有真實的本體，一切都是一樣的，這樣去思維禪修。

【English Translation】 Yes, if there is this shore (ཕ་རི་, pha ri), there cannot be that shore. If there is good, there is evil. These are all created by conceptual thought. The so-called emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་, stong pa nyid, śūnyatā), the so-called selflessness (བདག་མེད་, bdag med, anātman), and the so-called non-arising (སྐྱེ་མེད་, skye med, anutpāda) are all established in relation to non-emptiness, self, and arising, etc. If the object to be refuted, 'selflessness' and 'non-arising,' do not exist, then the 'selflessness' and 'non-arising' that refute them cannot be established. Therefore, this reasoning must negate not only self and arising, etc., but also selflessness and non-arising, etc. This is the second level. Then, is there something that is both arising and non-arising? It is impossible for something to be both arising and non-arising. This is what the third level refutes. Then, is the state that is neither arising nor non-arising the ultimate reality? It is not. This is also fabricated by conceptual thought in relation to what is both arising and non-arising. The ultimate reality is free from the four extremes (མཐའ་བཞི་, mtha' bzhi), free from all elaborations (སྤྲོས་པ་, spros pa, prapañca), not an object of conceptual thought, cannot be expressed in words, and has no place to point to. It is only nominally called 'ultimate reality.' In this way, first gain certainty through investigation, and then meditate. Then, how should one meditate now? Knowing that the ultimate reality is free from all four extremes of elaboration, then without distraction, the mind should not make any fabrications at all, nor make any affirmations or negations, but remain in that state. The above explains the method of vipassanā (ལྷག་མཐོང་, lhag mthong, vipaśyanā) meditation based on the 'four attachments.' Now I will explain a method of vipassanā meditation based on the 'four attachments.' The previously explained methods of vipassanā meditation are difficult for those who have not studied Madhyamaka philosophy. In my method of pith instructions, there is no separate explanation of the meditation on the selflessness of person (གང་ཟག་གི་བདག་མེད་, gang zag gi bdag med, pudgalanairātmya), but it is the same as the meditation on the selflessness of phenomena (ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་, chos kyi bdag med). Both the selflessness of person and the selflessness of phenomena are meditated on through analogies. For example, in a dream, we see ourselves and other beings. Similarly, in a movie, we see various kinds of beings. A magician can also conjure up various illusions, such as illusory beings, people, etc. These are all appearances, but like what is seen, they have no real substance. Similarly, all the beings we see, including ourselves, appear, but have no real substance. Think and meditate that everything is the same.

ས་ཀྱི་ཡོད་རེད། འདིའི་ནང་སྣང་བ་སེམས་སྒྲུབ་གསུང་གི་འདུག ངེད་ཚོའི་ད་ལྟའི་ཤེས་པ་རྣམས་ལ་སྣང་བའི་སྣང་བ་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ཚང་མ་སེམས་སུ་དཔེ་ཡི་སྒོ་ནས་སྒྲུབ་ཀྱི་ ཡོད་རེད། དེ་ལ་དཔེ་བརྒྱད་གསུངས་པ་རེད། དེའི་ནང་ནས་གཅིག་རྨི་ལམ་གྱི་དཔེ་རེད། རྨི་ལམ་དུ་རང་དང་རང་གི་ཉེ་འབྲེལ་སོགས་སེམས་ཅན་འདྲ་མིན་སྣང་གི་ཡོད་རེད་དེ། སྣང་བ་ནང་ བཞིན་གྱི་བདེན་པ་ཡོད་མ་རེད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། གཉིད་སད་དུས་ཡོད་མ་རེད། དེ་དང་ང་རང་ཚོར་ད་ལྟ་ཉིན་མོ་གཉིད་མ་ཁུག་པའི་སྐབས་སེམས་ཅན་འདྲ་མིན་སྣང་བ་གཉིས་གཅིག་པ་ རེད། སྣང་གི་ཡོད་རེད་དེ་མ་རིག་པའི་གཉིད་སད་དུས་ཡོད་མ་རེད་ཅེས་བསམས་ཏེ་རེ་རེ་བཞིན་དུ་བསྒོམས། འདི་མན་ངག་གི་སྒོ་ནས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་བསྒོམ་སྟངས་རེད། དེ་ནས་ཡུལ་གྱི་སྣང་བ་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པའང་རྨི་ལམ་དུ་སྣང་བའི་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་དང་མཐུན་པར་སྦྱར་ནས་རང་གི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བའམ་སེམས་ཡིན་བསམས་ཏེ་ཐག་བཅད། 1-1399 ཡང་དེའི་ཐོག་ཏུ་སྒོམ་དགོས། འདིས་གཟུང་བའམ་ཡུལ་རྣམས་མན་ངག་གིས་བདེན་མེད་སྒོམ་སྟངས་བཤད་པ་རེད། འོ་ན་ཕུགས་སུ་སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་པ་རྣམས་སེམས་སུ་བདེན་པ་རེད་དམ་ཟེར་ན། དེ་ ཡང་མ་རེད། དེ་ནས་སེམས་དེ་ཡང་བདེན་པར་མ་གྲུབ་པ་དཔེ་ཡི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་རེད། སྤྱིར་སེམས་བདེན་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་དཔེ་ལ་བརྒྱད་གསུངས་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་སྒྱུ་མ་ནི་གཅིག་ རེད། སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་ཐབས་ཤེས་ཀྱི་ཐོག་ནས་སེམས་ཅན་དང་། ཁང་པ་སོགས་འདྲ་མིན་སྟོན་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་སྣང་གི་ཡོད་རེད་དེ་སྣང་བ་ནང་བཞིན་བདེན་པ་མ་རེད། དེ་དང་ གཅིག་པ་རེད་བསམས་ནས་བསྒོམས། འདིས་ཡུལ་ཅན་འཛིན་པའམ་སེམས་བདེན་མེད་དུ་སྒྲུབ་པ་རེད། ད་ག་རེ་ལྷག་ཡོད་རེད་ཟེར་ན། སེམས་གསལ་ཙམ་ཞིག་ལྷག་ཡོད་རེད། འདི་ལ་ཐེག་ཆེན་པས་ཀུན་གཞི་ རྣམ་ཤེས་ཟེར་གྱི་རེད། མུ་སྟེགས་པ་ཡིས་བདག་ཡིན་ཟེར་བ་ལྟ་བུ་གྲུབ་མཐའ་མང་པོས་མི་འདྲ་བ་བཤད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་རིམ་པ་གསུམ་པ་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པའི་སྒོ་ ནས་བདེན་མེད་དུ་བསྒྲུབ་དགོས་རེད་གསུངས་པ་རེད། རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་དང་བརྗོད་བྲལ་གཉིས་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་གཉིས་ལས་རྟེན་འབྲེལ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆ་ནས་གསུངས་པས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན། 1-1400 དོན་དམ་པ་ན་སེམས་ནི་བརྗོད་བྲལ་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། གསལ་ཙམ་གྱི་སེམས་དེ་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པ་དཔེ་ཡི་ཐོག་ནས་བཤད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ལ་དཔེ་བརྒྱད་གསུངས་ཡོད་རེད། དེའི་ནང་ནས་ཁ་ ཏོན་གྱི་དཔེ་ཡིས་བཤད་ན། དཔེར་ན་སློབ་དཔོན་གྱིས་ན་མོ་བུདྷཡ་ཞེས་ཞལ་ནས་གསུང་དུས་སློབ་མས་ཀྱང་ན་མོ་བུདྷཡ་ཞེས་ཟེར་གྱི་ཡོད་རེད། ཡ

【現代漢語翻譯】確實如此。這裡面講的是現象由心所造。我們現在的意識所感受到的現象，比如色、聲等等，都是通過比喻的方式在心中建立起來的。對此，講了八個比喻。其中之一是夢的比喻。在夢中，自己和自己的親人等各種各樣的眾生都會顯現，但是，這些顯現並不像它們看起來那樣真實。為什麼呢？因為醒來的時候它們就不存在了。這和我們現在白天沒有睡覺的時候所看到的各種眾生顯現是一樣的。雖然它們顯現，但是當我們從無明的睡夢中醒來時，它們就不存在了。這樣想著，一個一個地去修習。這是通過竅訣的方式修習人無我的方法。然後，將外境的顯現，比如色、聲等等，與夢中顯現的色、聲等等相對應，斷定它們只是自己心中的顯現或心。還要在此基礎上繼續修習。這講的是通過竅訣修習對所執之境的無實有。那麼，最終，各種各樣的顯現是否在心中是真實的呢？也不是。然後，心本身也不是真實存在的，這是通過比喻來說明的。一般來說，用八個比喻來證明心是無實有的。其中之一是幻術。幻術師通過技巧，可以變出眾生、房屋等等各種各樣的東西。這些東西會顯現，但是它們並不像它們看起來那樣真實。想著這和幻術一樣，去修習。這是修習對能執之心或心的無實有。那麼還剩下什麼呢？還剩下一種明覺的心。大乘稱之為阿賴耶識。外道則稱之為『我』等等，許多宗派有不同的說法。對於這個明覺的心，也要按照第三個步驟，通過了解其無自性來證明其無實有。無自性有兩種說法：緣起和不可言說。其中，緣起是從世俗諦的角度來說的，所以在世俗諦中，心是緣起的。從勝義諦的角度來說，心是不可言說的。這個明覺的心是緣起的，這是通過比喻來說明的。對此，講了八個比喻。其中用唸誦的比喻來說明：比如，當老師唸誦『那摩布達雅』（藏文：ན་མོ་བུདྡྷ་ཡ།，梵文天城體：नमो बुद्धाय，梵文羅馬擬音：Namo Buddhāya，漢語字面意思：皈依佛）時，學生也會念誦『那摩布達雅』。

【English Translation】 That's right. This is about how appearances are created by the mind. The phenomena that our current consciousness perceives, such as form and sound, are all established in the mind through metaphors. Eight metaphors are mentioned for this. One of them is the metaphor of a dream. In a dream, oneself and one's relatives, as well as various kinds of sentient beings, appear, but these appearances are not as real as they seem. Why? Because they do not exist when one wakes up. This is the same as the appearances of various sentient beings that we see during the day when we are not asleep. Although they appear, they do not exist when we wake up from the sleep of ignorance. Thinking in this way, one should practice one by one. This is the method of practicing the selflessness of the person through key instructions. Then, comparing the appearances of external objects, such as form and sound, with the form and sound that appear in dreams, one should determine that they are merely appearances or mind in one's own mind. One must continue to practice on this basis. This explains how to practice the non-reality of the objects of attachment through key instructions. So, in the end, are the various appearances real in the mind? No, they are not. Then, the mind itself is not truly established either, which is explained through metaphors. Generally speaking, eight metaphors are mentioned to prove that the mind is without inherent existence. One of them is illusion. An illusionist can use tricks to conjure up various things such as sentient beings and houses. These things appear, but they are not as real as they seem. Thinking that it is the same as an illusion, one should practice. This is the practice of the non-reality of the mind that grasps or the mind itself. So what is left? What remains is a clear and aware mind. The Mahayana calls it the Alaya consciousness. Outsiders call it 'self' and so on, and many schools have different explanations. For this clear and aware mind, one must also prove its non-reality by understanding its lack of inherent existence, according to the third step. There are two ways to describe the lack of inherent existence: dependent arising and inexpressibility. Among them, dependent arising is explained from the perspective of conventional truth, so in conventional truth, the mind is dependently arisen. From the perspective of ultimate truth, the mind is inexpressible. This clear and aware mind is dependently arisen, which is explained through metaphors. Eight metaphors are mentioned for this. Among them, the metaphor of recitation is used to explain: for example, when the teacher recites 'Namo Buddhaya' (藏文：ན་མོ་བུདྡྷ་ཡ།，梵文天城體：नमो बुद्धाय，梵文羅馬擬音：Namo Buddhāya，漢語字面意思：皈依佛), the student also recites 'Namo Buddhaya'.

ིན་ནའང་སློབ་དཔོན་གྱི་གསུང་པའི་ཚིག་དེ་ག་ རང་སློབ་མའི་སྟེང་ལ་འཕོས་སོང་བ་མ་རེད། སློབ་དཔོན་གྱི་བརྗོད་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་སློབ་མའི་ཚིག་དེ་བྱུང་བ་རེད། དེར་བརྟེན་དེ་རྟེན་འབྲེལ་རེད། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པས་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ རེད། བརྗོད་བྲལ་ནི་ཡུལ་སྤྲོས་བྲལ་སྔ་མ་བཤད་པ་དེ་ག་རང་རེད། ད་ལྟ་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཆ་ནས་བཤད་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཉམས་མྱོང་གི་ཐོག་ནས། འཕགས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱིས་སྤྲོས་བྲལ་དངོས་ སུ་གཟིགས་ཀྱི་ཡོད་རེད་དེ། དེ་འདི་རེད་ཅེས་གསལ་པོ་ཞིག་བརྗོད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། ཡིན་ནའང་དེ་དཔེ་ཡི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་རེད། དཔེར་ན་གཞོན་ནུ་དགོད་པ་ཇི་བཞིན་ཏེ། ཕྲུག་གུ་ ཆུང་ཆུང་ཁ་གྲགས་མི་ཤེས་མཁན་དགོད་པའི་སྐབས་ལ་ཁོ་ལ་རྒྱུ་མཚན་གཅིག་ཡོད་རེད་དེ། དེ་ལབ་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། འོ་དེ་འདྲ་ཡིན་གསུངས་པ་རེད། ཁ་ཤས་ཀྱིས་དཔེ་ཡིས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་ཐུབ་ཀྱི་མ་རེད། 1-1401 རིགས་པ་རྐྱང་པས་རྟོགས་དགོས་ཀྱི་རེད། ཐབས་ཤེས་གཞན་ཡོད་མ་རེད་ཅེས་ནན་ཏན་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཡིན་ནའང་དཔེ་ཡི་ཐོག་ནས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་ཐུབ་ཀྱི་རེད། དེར་མ་ཟད་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱི་བཀའ་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད་ཅེས་ཀུན་མཁྱེན་རོང་སྟོན་ཆེན་པོས་ཞིབ་ཆ་གསུངས་འདུག ལྟ་བ་བསྒོམས་ཚར་དུས་བསྔོ་བ་སྨོན་ལམ་བྱེད། དེ་ནས་ཡར་ལངས་ཏེ་ ཕྱི་ལོག་ལ་འགྲོ་བའི་སྐབས་སེམས་ཅན་སོགས་ག་རེ་མཐོང་ནའང་དེ་ཚོ་མེད་བཞིན་དུ་སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་བསམ་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། གསུང་ཆོས་དངོས་གཞི་འདིར་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ ཞུ་བཤད་གྲྭ་བ་རྣམས་ལ་བསྩལ་བའི་དམིགས་བསལ་བཀའ་སློབ། ང་ཚོས་སློབ་གྲྭའི་ཐོག་ནས་ཉིན་བཅུ་ཡི་ཆོས་འཆད་ཉན་ཡོད་ཅེས་ཁྱབ་བསྒྲགས་བྱས་པ་རེད། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱི་ལོག་ནས་མི་མང་ པོ་ཕེབས་ནས་འདིར་ཉིན་མ་བཅུ་ཡི་རིང་སློབ་སྦྱོང་ཡག་པོ་གནང་བ་དེ་ལ་དགའ་པོ་བྱུང་། ཐུགས་རྗེ་ཆེ། སྐད་སྒྱུར་རྣམ་པ་དང་སློབ་གྲྭ་འདིའི་ལས་བྱེད་རྣམ་པས་གྲ་སྒྲིག་གནང་བ་ལའང་ ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། རྒྱ་གར་དུ་ཡོད་པའི་བཤད་གྲྭ་ཁག་ནས་དང་། བོད་ནས་ཀྱང་སློབ་ཕྲུག་མང་པོ་འདིར་ཕེབས་འདུག ཁྱེད་ཚོ་ལའང་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ངས་བཤད་གྲྭ་བ་རྣམ་ལ་ཚིག་ཁ་ཤས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། 1-1402 བཤད་གྲྭ་བའི་མཁན་པོ་རྣམ་པ་དང་། དགེ་རྒན་རྣམ་པ། སློབ་ཕྲུག་རྣམ་པས་རྒྱུན་རིང་པོར་ཆོས་འཆད་ཉན་གནང་བ་དེ་བསྟན་པའི་བྱ་བ་རེད། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་སྤྱོད་པ་རེད། དེ་ལ་རྗེས་ སུ་ཡི་རངས་ཡོད། བསྟོད་བསྔགས་ཀྱང་ཡོད། ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ཆོས་འཆད་ཉན་གནང་རྒྱུའི་ལས་ཀ་དེ་ཧ་ཅང་ཁག་པོ་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་མཁན་པོ་རྣམ་པ་དང་། སློབ་ཕྲུག་རྣམ་པས་སློབ་ སྦྱ

【現代漢語翻譯】然而，導師所說的話語，並非直接轉移到學生身上。學生的言辭是基於導師的表達而產生的。因此，這是緣起。因為是緣起，所以沒有生。不可言說，就是之前所說的遠離戲論之境。現在是從有境的角度來說的，從經驗的角度。聖者們實際上證悟了遠離戲論之境，但卻無法清楚地說出『這就是它』。然而，這只是用比喻來說明。例如，就像孩童的微笑一樣，不諳世事的幼兒在微笑時，雖然有其原因，卻無法表達出來。就像這樣，佛陀如是說。有些人認為，無法通過比喻來證悟空性，必須僅僅通過理智來證悟，沒有其他方法。但實際上，可以通過比喻來證悟空性。不僅如此，還需要依靠佛陀薄伽梵的教言來證悟空性，全知榮敦大師對此有詳細的闡述。修習完見解之後，要進行迴向和發願。然後起身，無論看到什麼眾生，都要想著它們如幻如化，本不存在。真正的法會到此結束。這是給予佛學院學生的特別開示。我們宣佈學校將舉辦為期十天的佛法講座。因此，許多人從遠方趕來，在這裡進行了為期十天的良好學習，對此我感到非常高興。非常感謝。還要感謝翻譯人員和學校的工作人員所做的準備工作。來自印度的佛學院和西藏的許多學生也來到了這裡，我也要感謝你們。我有一些話要對佛學院的學生們說。佛學院的堪布（Khenpo，住持，方丈）們、老師們和學生們長期以來進行佛法講授和學習，這是弘揚佛法的事業，是聖賢的行為。對此我非常讚賞，也表示讚揚，非常感謝。講授和學習佛法的工作非常困難。例如，堪布們和學生們需要學習...

【English Translation】 However, the words spoken by the teacher are not directly transferred to the student. The student's words arise based on the teacher's expression. Therefore, this is dependent origination. Because it is dependent origination, there is no arising. Inexpressible is the same as the previously described state of being free from elaboration. Now it is being discussed from the perspective of the object-possessor, from the perspective of experience. Noble beings actually perceive the state of being free from elaboration, but they cannot clearly say, 'This is it.' However, this is explained through analogy. For example, like the smile of a young child, when an innocent child smiles, there is a reason for it, but they cannot express it. It is said to be like that. Some say that emptiness cannot be realized through analogy, it must be realized solely through reason, there is no other way. But in reality, emptiness can be realized through analogy. Moreover, it is also necessary to realize emptiness based on the words of the Buddha Bhagavan, as the omniscient Rongton Chenpo has explained in detail. After completing the practice of the view, one should dedicate the merit and make aspirations. Then, upon rising, whatever beings one sees, one should think of them as illusory and non-existent. The actual Dharma assembly concludes here. This is a special instruction given to the students of the Buddhist college. We announced that the school would hold a ten-day Dharma lecture. Therefore, many people came from afar and engaged in good study here for ten days, which I am very pleased about. Thank you very much. I would also like to thank the translators and the staff of the school for their preparations. Many students from the Buddhist colleges in India and from Tibet have also come here, and I would also like to thank you. I have some words to say to the students of the Buddhist college. The Khenpos (Khenpo, Abbot) , teachers, and students of the Buddhist college have been teaching and studying Dharma for a long time, which is the work of propagating the Dharma, the conduct of noble beings. I greatly appreciate this, and I also offer praise, thank you very much. The work of teaching and studying Dharma is very difficult. For example, the Khenpos and students need to study...

ོང་བྱེད་དགོས་པ་དེ་ལས་སླ་པོ་ཡོད་མ་རེད། ཉི་མ་རེ་རེ་བཞིན་དུ་གྲ་སྒྲིག་ཆུ་ཚོད་མང་པོ་གནང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཀའ་ལས་ཁག་པོ་རེད། གཟུགས་པོས་ལས་ཀ་བྱས་པ་དང་ འདྲ་ཡི་མ་རེད། དཀའ་ངལ་དེ་འདྲ་རྒྱབ་ནས་ཆོས་གསུངས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ཡང་ལོ་ནས་ལོར་བསྟུད་དེ་ཆོས་གསུངས་ཀྱི་ཡོད་པས་དཀའ་ལས་ཁག་པོ་ཡོད་རེད། དེ་ལ་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞུ་ རྒྱུ་ཡིན། སློབ་ཕྲུག་རྣམ་པས་ཀྱང་ཚེ་འདིའི་བྱ་བ་བཞག་སྟེ་སྟོན་པ་ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་། ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས། གཞུང་ཆེན་པོ་དེ་ཚོ་ལ་ཐོས་བསམ་གནང་བ་དེ་ དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་གཤེགས་པའི་ལམ་དེ་ག་རང་དུ་ཕེབས་ཀྱི་ཡོད་པ་ཡིན་སྟབས་དེ་ཤིན་ཏུ་ངོ་མཚར་ཆེན་པོ་རེད། རྗེས་སུ་ཡི་རངས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དེ་ནས་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་རྒྱུའི་རིམ་པ་ལ། 1-1403 དཔེར་ན་མཁན་པོས་ཕྱག་དཔེ་འཁྲིད་རྒྱུ་དང་། སློབ་ཕྲུག་སོ་སོས་ནང་སྦྱོང་བྱེད་རྒྱུ། རྩོད་པ་བྱེད་རྒྱུ་དེ་ཚོས་དཔེ་ཆ་ཤེས་ཡོང་གི་ཡོད་རེད། དེ་ཙམ་མ་ཡིན་པ་ད་དུང་དེའི་སྟེང་དུ་ ཐབས་ཤེས་མང་པོ་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་རེད། དཔེར་ན་སོ་སོས་དབང་ཞུས་པའི་རྩ་བའི་བླ་མ་དེ་ཚོ་ལ་བསྟོད་པ་ཡག་པོ་ཞུ་དགོས་རེད། བླ་མ་དང་མཉམ་དུ་སྡོད་པའི་སྐབས་སུ་བླ་མའི་ མཛད་སྤྱོད་ལ་བརྟག་དཔྱད་བཏང་བསྡད་ན་འགྲིགས་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། བླ་མ་དེ་སངས་རྒྱས་ཡིན་བསམ་པ་དེ་གོམས་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་འདྲ་བྱས་པ་ཡིན་ན་ཆོས་ཤེས་རྒྱུར་ཕན་ཐོགས་ཆེན་པོ་ བྱེད་ཀྱི་རེད། ཆོས་རྗེ་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས་གྲགས་པ་རྒྱལ་མཚན་སྐུ་མདུན་ནས་བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་ཞུས་ནས་བླ་མ་འཇམ་པའི་དབྱངས་སུ་གཟིགས་པ་དང་། ནང་དུ་ཡང་དག་པའི་རྟོགས་པ་ཅུང་ཟད་ སྐྱེས། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་མཁས་པར་གྱུར་བ་རེད། མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྩི་བཀུར་བྱེད་དགོས་པ་ཞིག་བྱུང་བ་རེད། གཞན་དག་གིས་ཀྱང་དེ་འདྲ་བྱས་ན་དེ་འདྲ་རང་ཡོང་བ་འདུག་གསུངས་པ་ རེད། དེར་བརྟེན་བླ་མར་མོས་གུས་བྱེད་རྒྱུ་དེས་ཆོས་ཤེས་པ་ལ་ཕན་གྱི་ཡོད་རེད། དེ་བཞིན་དུ་རང་ལ་ཆོས་འཆད་མཁན་དང་དགེ་རྒན་དེ་ཚོ་ལ་ཡང་སངས་རྒྱས་དང་མཉམ་པ་གུས་ཞབས་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་གསུངས། 1-1404 གུས་ཞབས་ག་ཚོད་ཐུབ་ཐུབ་བྱེད་དགོས་རེད། མ་མཐའ་ལ་དགེ་རྒན་གྱི་ཐུགས་མ་འཁྲུགས་པ་བྱེད་དགོས། དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་གྲོགས་རྣམ་པ་དང་། ཆོས་ལ་ཡང་གུས་ཞབས་བྱེད་དགོས། དེས་ཀྱང་སློབ་སྦྱོང་ ལ་ཕན་ཐོགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ཁ་ཤས་ཀྱིས་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་དུས་དཔེ་ཆ་ཤེས་ཀྱི་མི་འདུག མཚམས་ལོ་ཁ་ཤས་བསྡད་ནས་དཔེ་ཆ་སྦྱངས་ན་དཔེ་ཆ་ཡག་པོ་ཤེས་ཀྱི་འདུག་ཟེར་མཁན་དེ་འདྲ་ ཡོད། དེ་བདེན་པ་རེད། བཤགས་སྦྱོང་བྱས་ན་དཔེ་ཆ་ཡག་པོ་ཤེས་ཀྱི་ཡོད་རེད། བཤད་གྲྭ་ལ་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་དུས་

【現代漢語翻譯】做這件事並不容易。每天都需要花費很多小時來準備。這很困難，不像身體上的勞動。必須克服這些困難來宣講佛法。而且，年復一年地持續宣講佛法是很困難的。對此我表示感謝。學生們也放棄了今生的事務，追隨釋迦牟尼佛的足跡，出家，守護戒律，對偉大的論典進行聞思，這實際上是走在過去、現在、未來所有佛陀走過的道路上，因此這非常奇妙。我對此表示隨喜。接下來是學習的步驟：例如，堪布（Khenpo，住持）教授經文，每個學生自己進行學習，辯論，這些都能幫助理解經文。不僅如此，還要在此基礎上採取許多方法。例如，要好好地讚頌自己接受灌頂的根本上師。與上師在一起時，不應該總是觀察上師的行為。要習慣於認為上師就是佛。這樣做對學習佛法非常有幫助。法王薩迦班智達（Sakya Pandita，薩迦派著名學者）在扎巴堅贊（Grakpa Gyaltsen）面前修習上師瑜伽，將上師視為文殊菩薩，內心生起少許正確的證悟，精通一切知識，成為所有人都必須尊敬的人。其他人也說，如果這樣做，也會達到同樣的結果。因此，對上師的虔誠有助於學習佛法。同樣，對於給自己講法的人和老師，也要像對待佛一樣恭敬。要儘可能地恭敬。至少要做到不讓老師不高興。同樣，也要恭敬道友和佛法。這也有助於學習。有些人說，學習時無法理解經文，但如果閉關幾年學習經文，就能很好地理解經文。這是真的。懺悔和學習能幫助更好地理解經文。在佛學院學習時

【English Translation】 It is not easy to do this. Every day, many hours have to be spent preparing. It is difficult, not like physical labor. One has to overcome these difficulties to preach the Dharma. Moreover, it is difficult to continuously preach the Dharma year after year. I am grateful for that. The students have also given up the affairs of this life, followed in the footsteps of Shakyamuni Buddha, become monks, kept the vows, and engaged in hearing and thinking about the great treatises. This is actually walking on the path that all Buddhas of the past, present, and future have walked, so it is very wonderful. I rejoice in that. Next are the steps for studying: For example, the Khenpo (abbot) teaches the scriptures, and each student studies on their own, debates, and these help to understand the scriptures. Not only that, but many methods are also taken on top of that. For example, one must properly praise one's root guru from whom one has received empowerment. When staying with the guru, one should not always be scrutinizing the guru's behavior. One must get used to thinking that the guru is the Buddha. Doing so is very helpful for learning the Dharma. Dharma Lord Sakya Pandita (a famous Sakya scholar) practiced Guru Yoga in front of Grakpa Gyaltsen, saw the guru as Manjushri, and generated a little bit of correct realization within, became proficient in all knowledge, and became someone whom everyone had to respect. Others also said that if one does that, one will achieve the same result. Therefore, devotion to the guru helps in learning the Dharma. Similarly, one must also respect those who teach the Dharma and the teachers as one would respect the Buddha. One must be as respectful as possible. At the very least, one must not make the teacher unhappy. Similarly, one must also respect Dharma friends and the Dharma. This also helps in studying. Some people say that when studying, they cannot understand the scriptures, but if they stay in retreat for a few years and study the scriptures, they can understand the scriptures well. That is true. Confession and study help to understand the scriptures better. When studying at a Buddhist college

མཚམས་བསྡད་རྒྱུ་དེ་འདྲ་མ་བྱུང་ནའང་ཡན་ལག་བདུན་པ་ཡག་པོ་མཁྱེན་པ་ བྱས་ཏེ་ཉི་མ་རེ་ལ་ཚར་གསུམ་རེ་ཙམ་འདོན་ཐུབ་ན། དེ་བཤགས་སྦྱོང་སྤེལ་གསུམ་གྱི་གནད་བསྡུས་བཞག་པའི་ལམ་ཡག་པོ་རེད། དེས་དཔེ་ཆ་ཤེས་པ་ལ་ཕན་ཐོགས་ཡག་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་ རེད། འོ་དེ་འདྲ་གནང་རོགས་གནང་། ཡང་ཞུ་དགོས་པ་གཅིག་ལ། ཀུན་སློང་བཅོས་རྒྱུ་དེ་གནད་འགག་ཆེན་པོ་རེད་འདུག དཔེར་ན་ང་རང་སྔོན་མ་སློབ་སྦྱོང་བྱས་པའི་སྐབས་སུ་ད་ལྟ་ཀུན་སློང་ བཅོས་པ་དང་ཉམས་ལེན་བྱེད་པའི་དུས་ཚོད་མ་རེད་བསམ་ལྟོས་མེད་བྱས་ཏེ་བསྡད་པ་རེད། བླ་མ་རྣམས་ཀྱིས་རྟག་པར་སེམས་བསྐྱེད་གསལ་འདེབས་གནང་གི་ཡོད་རེད། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་ལ་སྦྱོར་བའི་དོན་དུ་དང་པོ་ཆོས་ཉན། 1-1405 དེ་རྗེས་ཉམས་ལེན་བྱེད་དགོས་བསམ། དེ་ཚོ་ལ་དོ་ལྷོད་བྱས་བཞག་འདུག དེ་ནོར་འཁྲུལ་ཆེན་པོ་རེད། དེས་ན་ཆོས་བཤད་མཁན་དང་ཉན་མཁན་གཉིས་ཀས་ཀུན་སློང་ཡག་པོ་བཅོས་བཞག་པ་ཡིན་ན་ ཆོས་ཐུན་རེ་རེ་ལའང་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། དེ་ཉམས་ལེན་ཡང་རེད་ལ་དགེ་བ་ཡང་རླབས་ཆེན་པོ་རེད། དེའི་ཕྱིར་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་པའི་སྐབས་སུ་ཀུན་སློང་བཅོས་རྒྱུ་དེ་ ཧ་ཅང་གལ་ཆེན་པོ་རེད་འདུག དེ་ནས་དཔེར་ན་རྩོད་པ་བྱེད་པའི་སྐབས་ལའང་། བུ་སྟོན་ཆེན་པོས་གསུངས་པ་ནང་བཞིན་སོ་སོ་ཁེ་འདོད། ཕ་རོལ་པོ་དམའ་འབེབས་འདོད་བྱས་ན་མི་དགེ་བར་ འགྱུར་གྱི་རེད། བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་དང་། འཇམ་པའི་དབྱངས་གཉིས་གཅིག་གིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོད་ཅེས་དམ་བཅའ་བྱས། གཅིག་གིས་མེད་ཅེས་དམ་བཅའ་བཞག་ནས་རྩོད་པ་ཡུན་རིང་པོ་ཞིག་བྱས་དུས་མཐར་ རྣམ་སྨིན་སྡུག་པོ་གཅིག་བྱུང་གསུངས་པ་རེད། དེས་ན་རྩོད་པ་བྱེད་རྒྱུ་དེ་སློབ་སྦྱོང་རེད་དེ་དེ་ཡང་ཆོས་སུ་འགྲོ་བ་ཞིག་བྱེད་རྒྱུ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། དེ་ནས་དཔེར་ན་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་ དུས་མཁས་འདོད་བྱས། མཁས་པར་འགྱུར་དགོས་ཀྱི་འདུག ཚང་མ་བཤད་རྒྱུ་ཡོད་པ་གཅིག་བྱེད་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་ན། ཆོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་འཇུག་གི་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཆོས་ཉམས་ལེན་བྱེད་པའི་དོན་དུ་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་ཀྱི་ཡོད་བསམ་ན་ཆོས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་འཇུག 1-1406 ཡག་པོ་ཤེས་ཀྱི་ཡོད་ས་རེད། འོ་དེ་འདྲ་གནང་རོགས་གནང་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དེ་ནས་ཞུ་རྒྱུ་གཞན་ཞིག་ལ། ང་ཚོ་དཔེ་ཆ་བ་དེ་ཚོ་ལ་ཉེས་པ་འདི་ཡོང་བའི་ཉེན་ཁ་ཡོད་རེད། རྒྱ་གར་བ་དང་བོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་དེ་ཚོ་རང་ཕྱོགས་དང་གཞན་ཕྱོགས་བྱས་ནས་གཞན་ཕྱོགས་དེ་ཚོ་མི་ཤེས་མཁན་ཞིག་ཡིན་བསམ། མ་འདོད་པ་བྱས་ན་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་བསག་གི་ཡོད་ས་ རེད། དཔེར་ན་ངས་དབུ་མ་དང་པོ་སྦྱངས་དུས་ཐེག་པ་དམན་པའི་མདོ་སྡེའི་ནང་བདག་མེད་པ་བསྟན་ན་ཐེག་ཆེན་བསྟན་པ་དོན་མེད་འགྱུར་རོ་གསུ

【現代漢語翻譯】即使沒有閉關的時間，如果能好好了解七支供（指積累資糧的七個方面，包括禮敬支、供養支、懺悔支、隨喜支、請轉法輪支、請佛住世支、迴向支），每天唸誦三遍左右，這就是把懺悔、修習、增長的要點總結起來的好方法。這樣做對理解佛經很有幫助。請這樣做。還有一點要說，調整發心非常重要。例如，我以前學習的時候，認為現在不是調整發心和實修的時候，就無所事事地待著。上師們總是提醒要發起菩提心。爲了使一切眾生獲得安樂和安樂之因，首先要聽聞佛法。之後要想著去實修。我忽略了這些，這是個很大的錯誤。因此，據說講法者和聽法者如果都能好好調整發心，那麼每一次聽法都有無量的功德。這既是實修，也是巨大的善行。因此，學習的時候調整發心非常重要。例如，辯論的時候，就像布敦大師說的那樣，如果想著自己獲勝，貶低對方，那就會變成不善。據說，我們導師（釋迦牟尼佛）和文殊菩薩，一個立誓說一切法存在，一個立誓說一切法不存在，辯論了很長時間，最終產生了不好的果報。因此，辯論是學習，但也要把它變成有益於佛法的事情，這非常重要。例如，學習的時候，如果想著要變得聰明，一定要成為智者，一定要把一切都說出來，據說佛法的加持就不會進入你的內心。如果想著爲了實修佛法而學習，佛法的加持就會進入你的內心。你可能很清楚這些。所以請這樣做。還有一點要說，我們這些學經的人有犯這種錯誤的危險。把印度和西藏的各宗派分成自方和他方，認為他方一無所知，心生不悅，這樣會積累很大的罪過。例如，我剛開始學習中觀的時候，認為小乘的經部如果說無我，那麼大乘的教義就會變得沒有意義。

【English Translation】 Even if there is no time for retreat, if you can understand the seven-branch practice (referring to the seven aspects of accumulating merit, including prostration, offering, confession, rejoicing, requesting the turning of the Dharma wheel, requesting the Buddha to remain in the world, and dedication), and recite it about three times a day, that is a good way to summarize the key points of confession, practice, and increase. Doing so is very helpful for understanding the scriptures. Please do so. Another point to mention is that adjusting motivation is very important. For example, when I was studying before, I thought that now was not the time to adjust motivation and practice, so I stayed idle. The Lamas always reminded me to generate Bodhicitta. In order to bring happiness and the causes of happiness to all sentient beings, one must first listen to the Dharma. After that, one should think about practicing. I neglected these, which was a big mistake. Therefore, it is said that if both the speaker and the listener can adjust their motivation well, then each time they listen to the Dharma, there will be immeasurable merit. This is both practice and a great act of virtue. Therefore, adjusting motivation is very important when studying. For example, when debating, as Buton Rinpoche said, if you think about winning and belittling the other person, it will become unwholesome. It is said that our teacher (Shakyamuni Buddha) and Manjushri, one vowing that all phenomena exist, and the other vowing that all phenomena do not exist, debated for a long time, and eventually produced bad karma. Therefore, debating is learning, but it is also important to turn it into something beneficial to the Dharma. For example, when studying, if you think about becoming smart, you must become a wise person, you must say everything, it is said that the blessings of the Dharma will not enter your heart. If you think that you are studying for the sake of practicing the Dharma, the blessings of the Dharma will enter your heart. You probably know these things very well. So please do so. Another point to mention is that we scripture scholars are in danger of making this mistake. Dividing the various schools of India and Tibet into our side and the other side, thinking that the other side knows nothing, and feeling displeased, will accumulate great sins. For example, when I first started studying Madhyamaka, I thought that if the Hinayana Sutra taught non-self, then the teachings of the Mahayana would become meaningless.

ངས་ན་ཡག་པོ་མ་རེད་གསུངས་མཁན་གཅིག་ཡོད་ ཟེར། དེ་གསུངས་མཁན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་རེད་གསུངས་པ་རེད། ད་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཟེར་མཁན་དེ་སྡུག་ཅག་གཅིག་ཡིན་ས་རེད་བསམ་དྲན་མྱོང་། དེས་ཚོགས་ངན་ཆེན་པོ་བསགས་པ་རེད། དེ་ཚོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ཆེན་པོ་ཤ་སྟག་ཡིན་པ་རེད། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཡུལ་གཉན་པོ་རེད། དེས་ན་གཟབ་གཟབ་བྱེད་དགོས་ཀྱི་ཡོད་པ་འདྲ། དེ་ནས་ཕྱོགས་རིས་ཟེར་མཁན་དེ་དཔེ་ཆ་བ་རྐྱང་པ་མ་ རེད། སུས་བྱས་ཀྱང་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་ཡིན་ཟེར་སྟག་ཙང་ལོ་ཙཱ་བས་ཆོས་ལ་ཕྱོགས་རིས་བྱས་པ་དེ་ཉེས་པ་དུ་མའི་འབྱུང་གནས་ཡིན་གསུངས་ཡོད། ཆོས་ལ་ཕྱོགས་རིས་བྱེད་དུས་ཆོས་ལུགས་ཀྱི་ཐོག་ལ་ཕྲག་དོག 1-1407 འགྲན་སེམས་ལ་སོགས་པའི་དོན་མེད་པའི་ཉེས་པ་དང་། སྡིག་པ་མང་པོ་བསགས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེ་ནས་དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་ཟེར་བ་དེ་ཡང་འབྱུང་ཉེ་བོ་རེད། ཆོས་ལ་ཕྱོགས་རིས་བྱས་ན་ དགེ་རྩ་རྣམས་ཉམས་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད་གསུངས་པ་རེད། དད་པ་ཕྱོགས་རེར་ཕྱིན་པ་རེད། དད་པ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་མ་ཐུབ་པ་རེད། མདོར་ན་བསམ་བློ་གཏོང་དུས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་གཅིག་ ལ་རང་ཕྱོགས་གཞན་ཕྱོགས་གཉིས་བྱས། ཕྲག་དོག་འགྲན་སེམས་གྱི་སྒོ་ནས་ལས་ངན་བསགས་པ་དེ་དོན་དག་མེད་པའི་བྱ་བ་ཚབས་ཆེན་ཞིག་རེད། དེས་ན་དེ་སྤོང་དགོས་ཀྱི་འདུག་བསམ་སེམས་པའི་གཏིང་ ནས་ཐག་གཅོད་ཅིག་བྱེད་དགོས་རེད། འོ་ན་དེ་ཇི་ལྟར་བྱ་དགོས་རེད་ཟེར་ན། སྡེ་གཞུང་མཆོག་སྤྲུལ་རིན་པོ་ཆེས་གསུངས་ཀྱི་འདུག སོ་སོའི་ཆོས་ལུགས་དེ་སོ་སོས་ཉམས་ལེན་བྱས། གཞན་གྱི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ལ་དད་པ་དང་དག་སྣང་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད་གསུངས་འདུག དེ་སེམས་ཀྱི་གཏིང་ནས་ཐག་ཆོད་པ་གཅིག་བྱེད་དགོས་གསུངས། དགེ་རྒན་ཚོས་བསམ་བློ་གཏོང་ཕྱོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཆེན་པོ་བྱེད་ཀྱི་ རེད། དཔེར་ན་སློབ་ཕྲུག་ཚོ་བཤད་གྲྭ་ནས་ཐོན་ཚར་དུས་དེ་ཚོ་ལ་ཕན་ཐོགས་པ་གཅིག་བྱུང་ན་བསམ་པ་གཅིག་བྱེད་དགོས་རེད། ཁོང་ཚོ་དོན་མེད་མ་གྱུར་པ་ཞིག་དང་ཁོང་ཚོ་ལ་ཕན་ཐོགས་པ་གཅིག་བྱེད་དགོས་བསམ་སེམས་ཤུགས་ཆེན་པོ་བྱེད་དགོས། 1-1408 སེམས་ཤུགས་བྱས་ན་སློབ་སྦྱོང་བྱེད་སྟངས་དང་། སློབ་ཚན་བཞག་སྟངས་ལ་ཁྱད་ཆེན་པོ་འགྲོ་ཡི་རེད། ཁྱད་པར་དུ་དེས་སློབ་མ་རྣམས་སློབ་སྦྱོང་ཤེས་མ་ཤེས་ཁྱད་པར་རྒྱུགས་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། དེར་ བརྟེན་དེའི་ཐོག་ལ་སེམས་འཁུར་ཆེན་པོ་བྱེད་དགོས་རྒྱུ་ཡིན་པ་རེད། དེ་ནས་དགེ་རྒན་ཡིན་ནའང་འདྲ། སློབ་ཕྲུག་ཆེ་བ་རྙིང་པ་ཚོ་ཡིན་ནའང་འདྲ། དེ་ཚོས་སློབ་ཕྲུག་ཆུང་བ་དེ་ཚོའི་སྐྱིད་ སྡུག་གང་འདྲ་འདུག་དེར་བལྟ་རྟོགས་བྱས་ན་ཡག་པོ་འདུག རོགས་པ་བྱེད་དགོས་པ་འདྲ་ཡིན་ན་རོགས་པ་བྱེད། དེ་ནས་སྤྱོད་ལམ་ལེགས་བཅོས་ཡག་པོ་བྱེད་བཅུག དེ་ཚོ་གལ

【現代漢語翻譯】有人說：『我認為他不太好。』據說，說這話的人是樂丹杰（Lekdenjé）。我曾經認為樂丹杰（Lekdenjé）這個人很糟糕，他積累了大量的惡業。但實際上，他們都是偉大的菩薩。菩薩是危險的境地，所以必須小心謹慎。此外，所謂的偏見不僅僅存在於學者之間。宗喀巴·洛扎瓦（Taktsang Lotsawa）說，無論誰有偏見，都是極大的錯誤。對佛法的偏見是諸多罪惡的根源。對佛法產生偏見時，會產生對其他宗教的嫉妒和競爭等毫無意義的罪惡和惡行。而且，很容易捨棄正法。據說，如果對佛法有偏見，所有的善根都會衰退。信仰會變得片面，無法普及到所有方面。簡而言之，思考時，將佛陀的教法分為自方和他方，通過嫉妒和競爭積累惡業，這是毫無意義的嚴重行為。因此，必須從內心深處下定決心拋棄它。那麼，應該怎麼做呢？德仲·仁波切（Dezhung Rinpoche）說：『各自修習自己的宗教，對所有其他宗教都要有信仰和凈觀。』要從內心深處下定決心。老師們在思考方式上存在很大的差異。例如，當學生們從佛學院畢業后，要想著如何對他們有所幫助，不要讓他們變得毫無用處，要強烈地想著如何幫助他們。如果用心去做，學習方法和課程安排就會有很大的不同。特別是，這會影響學生是否學得好。因此，必須對此給予極大的關注。此外，無論是老師還是年長的學生，都應該關注年幼學生的福祉，如果需要幫助，就提供幫助，並讓他們養成良好的行為習慣。這些都很重要。

【English Translation】 Someone said, 'I don't think he is very good.' It is said that the person who said this was Lekdenjé. I used to think that Lekdenjé was a bad person, that he had accumulated a lot of negative karma. But in reality, they are all great Bodhisattvas. Bodhisattvas are a dangerous realm, so one must be very careful. Furthermore, the so-called bias is not just among scholars. Taktsang Lotsawa said that whoever is biased, it is a great mistake. Bias towards the Dharma is the source of many evils. When one is biased towards the Dharma, one accumulates many meaningless sins and evils such as jealousy and competition towards other religions. Moreover, it is easy to abandon the true Dharma. It is said that if one is biased towards the Dharma, all the roots of virtue will decline. Faith becomes one-sided and cannot be spread to all aspects. In short, when thinking, dividing the Buddha's teachings into one's own side and the other side, accumulating negative karma through jealousy and competition, is a meaningless and serious act. Therefore, one must make a firm decision from the bottom of one's heart to abandon it. So, what should be done? Dezhung Rinpoche said, 'Practice your own religion, and have faith and pure perception towards all other religions.' One must make a firm decision from the bottom of one's heart. Teachers have great differences in their ways of thinking. For example, when students graduate from the shedra (Buddhist college), one should think about how to help them, not let them become useless, and strongly think about how to help them. If one puts one's heart into it, there will be a big difference in the way of learning and the curriculum. In particular, this affects whether students learn well or not. Therefore, great attention must be paid to this. In addition, whether it is a teacher or an older student, they should pay attention to the well-being of the younger students, and if they need help, provide help, and make them develop good behavior. These are important.

་ཆེན་པོ་རེད་འདུག དམིགས་བསལ་དུ་སྤྱོད་ལམ་ཡག་པོ་བྱེད་རྒྱུ་དེ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། དཔེར་ན་སྤྱིའི་ལས་ཀ་ཡིན་ནའང་རེད། མི་གཞན་དག་ལ་རོགས་པ་བྱེད་དགོས་ན་། དང་པོ་རོགས་པ་བྱེད་དགོས་སམ་མི་དགོས་ བལྟས། རོགས་པ་བྱེད་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་མཐོང་ན་རོགས་པ་བྱས་ན་ཡག་པོ་འདུག དེ་མ་གཏོགས་རང་དགར་བསྡད་ན་དོན་ཡོད་མ་རེད། གང་བྱེད་ཐུབ་ཚད་ཀྱི་རོགས་པ་ཡག་པོ་བྱེད་དགོས། སྤྱི་ པའི་ལས་ཀ་ཡིན་ན་དང་ལེན་བྱས། མི་ཡིས་མངགས་མི་དགོས་པ་ཞིག་བྱེད་དགོས། འོ་དེ་འདྲ་ཡང་གནང་རོགས་གནང་། ཡང་གཅིག་ཞུ་དྲན་པ་ལ། སློབ་སྦྱོང་ཡག་པོ་བྱེད་ཚར་དུས་ལག་ལེན་ཡག་པོ་གནང་དགོས་ཟེར་སློབ་གྲྭ་བ་ཚང་མ་ལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། 1-1409 ཆོས་རྗེ་ས་པཎ་གྱིས་ལག་ལེན་བྱ་རྒྱུ་གཉིས་ཡོད་གསུངས་པ་རེད། མཁས་པར་གྱུར་ན་ཡང་ན་བཤད་དགོས་ཀྱི་རེད། ཡང་ན་ཉམས་ལེན་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད། བཤད་རྒྱུའི་རིམ་པ་ལ་དང་པོ་སློབ་ སྦྱོང་བྱེད། དེ་ནས་མཁས་པར་གྱུར་པ་ཡིན་ན་རིམ་པ་མ་ནོར་བ་བྱས་ན་དང་པོ་ཉམས་ལེན་བྱེད་དགོས་ཀྱི་རེད། བཤད་ན་འགྲིགས་ཀྱི་མ་རེད་གསུངས་པ་རེད། ཉམས་ལེན་བྱས་ཚར་དུས་བཤད་ དགོས་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད། ཉམས་ལེན་མ་བྱས་པར་བཤད་ན་མི་རུང་བ་མ་རེད་དེ་གོ་རིམ་འཁྲུགས་པ་རེད། གང་ལྟར་མཇུག་མ་ཉམས་ལེན་བྱེད་རྒྱུ་དེ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། དེང་སང་མཚམས་བསྡད་ ཟེར་མཁན་དེ་ཁག་པོ་རེད། ཁྱད་པར་དུ་བསྒོམ་བྱེད་རྒྱུའི་སྲོལ་དེ་ཉམ་ཆག་འགྲོ་ཡི་ཡོད་རེད། རྫོང་སར་གའུ་རི་ཁྲོད་ནང་གྲྭ་པ་ཉིས་བརྒྱ་ལྷག་ཙམ་གྱིས་ལམ་འབྲས་བསྒོམས་ཀྱི་ཡོད་རེད། སྐད་ ཆ་དེ་དཔེ་མི་སྲིད་པའི་སྙན་པོ་རེད། དེ་འདྲ་རང་དགོས་ཀྱི་ཡོད་རེད། དེས་ན་ད་ལྟ་ནས་སེམས་གཅུན་བསྡད་ན་སེམས་དེ་གནོན་ཐུབ་ཀྱི་རེད། མདོ་དོན་སློབ་སྦྱོང་བྱས་པ་དེ་ཆུད་ཟོས་ མེད་པ་ཞིག་བྱེད་དགོས་རེད། ཆུད་ཟོས་མེད་པ་བྱེད་སྟངས་ནི་ཉམས་ལེན་བྱེད་རྒྱུ་དེ་ག་རང་ཡིན་པས་ཉམས་ལེན་མ་བྱས་ཐབས་མེད་བསམ་དམ་བཅའ་གནང་དགོས། དེའདྲའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་སྒོམ་བྱེད་རྒྱུ་དེ་གལ་ཆེན་པོ་རེད་འདུག 1-1410 དོན་དུ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པ་གསུམ་ཆ་ཡག་པོ་ཡོང་བ་ཞིག་ཐུགས་ལ་བཞག་རོགས་གནང་། ད་རེས་འདིར་ཁྱེད་རྣམ་པ་མང་པོ་གཅིག་གསུང་ཆོས་ཞུ་སར་ཕེབས་འདུག བཞུགས་གདན་དེ་ཚོ་གྲ་སྒྲིག་བྱེད་ མཁན་ང་རང་ཡིན། དགེ་འདུན་པ་ཁ་ཤས་བཞུགས་ས་མེད་པ་འདྲ་པོ་ཆགས་བསྡད་འདུག སྐྱོ་བོ་བྱུང་སོང་། དགོངས་དག་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། ཆོས་འཆད་ཉན་བྱེད་པ་ལ་དགེ་བ་ཡོད་རེད། དེ་ཚོ་བསྔོ་ བ་བྱེད་རྒྱུ་གལ་ཆེན་པོ་རེད། བྱས་ཙང་ང་ཚོས་དགེ་བ་བསགས་པ་རྣམས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་རུ་འགྱུར་བའི་བསྔོ་བ་ཐུན་མོང་དུ་གསུང་བར་ཞུ།། །།བསོད་ནམས་འདི་ཡིས་ཐམས་ ཅད་གཟིགས་པ་ཉིད། ། ཐོབ་ནས་ཉ

【現代漢語翻譯】這真是太棒了。特別重要的是要行為良好。例如，無論是公共事務，還是需要幫助他人，首先要觀察是否需要幫助。如果看到需要幫助的理由，提供幫助是很好的。否則，無所事事就沒有意義。盡你所能地提供幫助。如果是公共事務，就主動承擔，不要等人吩咐。請大家也這樣做。還有一件事要提醒大家，所有學生都要記住，學業完成後要好好實踐。 1-1409 Chöjé Sakya Pandita（ཆོས་རྗེ་ས་པཎ་，Sakya Pandita，薩迦班智達）曾說，有兩種實踐方式。要麼成為學者后講授佛法，要麼進行修行。在講授的次第上，首先要學習。如果成爲了學者，那麼次第不能顛倒，首先要修行，否則講授就沒有意義。修行完成後才能講授。沒有修行就講授雖然不是不可以，但順序顛倒了。無論如何，最終的修行非常重要。現在想要閉關修行是很困難的，特別是禪修的傳統正在衰落。在宗薩高日寺（རྫོང་སར་གའུ་རི་ཁྲོད།，Dzongsar Gauri Khitro）有兩百多位僧侶在修習道果法（Lamdre）。這真是太好了，就應該這樣。所以現在就要約束自己的心，這樣才能控制它。總之，學習不能白費，要讓學習不白費，就必須修行，所以一定要下定決心修行。基於這些理由，禪修非常重要。 1-1410 實際上，請大家記住，聞、思、修三者都要做好。這次有很多人來這裡聽法。準備座位的人是我。好像有些僧侶沒有座位，我很抱歉，請大家原諒。講經說法是有功德的，將這些功德迴向非常重要。所以，請大家一起唸誦迴向文，將我們積累的功德迴向于證得佛果：以此功德愿速得，一切遍知之果位。

【English Translation】 That's really great. It's especially important to behave well. For example, whether it's public affairs or helping others, first observe whether help is needed. If you see a reason to help, it's good to offer help. Otherwise, doing nothing is meaningless. Help as much as you can. If it's a public affair, take the initiative and don't wait to be told. Please do that as well. And one more thing to remind everyone, all students should remember that after completing their studies, they must practice well. 1-1409 Chöjé Sakya Pandita said that there are two ways to practice. Either become a scholar and teach the Dharma, or engage in practice. In the order of teaching, one must first study. If one becomes a scholar, then the order cannot be reversed; one must first practice, otherwise teaching is meaningless. One can only teach after completing practice. Teaching without practice is not impossible, but the order is reversed. In any case, the final practice is very important. Nowadays, it is difficult to go into retreat, especially the tradition of meditation is declining. In Dzongsar Gauri Khitro, there are more than two hundred monks practicing the Lamdre. That's really great, that's how it should be. So now you must restrain your mind, so that you can control it. In short, learning should not be wasted. To make learning not wasted, you must practice, so you must be determined to practice. For these reasons, meditation is very important. 1-1410 In fact, please remember that listening, contemplation, and meditation must all be done well. This time, many of you have come here to listen to the Dharma. I am the one who prepared the seats. It seems that some monks do not have seats, I am very sorry, please forgive me. There is merit in teaching and listening to the Dharma, and it is very important to dedicate these merits. Therefore, please recite the dedication prayer together, dedicating the merits we have accumulated to the cause of attaining Buddhahood: By this merit may I quickly attain, The state of omniscience.

ེས་པའི་དགྲ་རྣམས་ཕམ་བྱེད་ཅིང་། ། སྐྱེ་རྒ་ན་འཆིའི་རྦ་རླབས་འཁྲུགས་པ་ཡི། ། སྲིད་པའི་མཚོ་ལས་འགྲོ་བ་སྒྲོལ་བར་ཤོག

【現代漢語翻譯】愿能戰勝所有無知的敵人，愿能從生老病死的波濤洶涌的輪迴之海中，救度一切眾生。

【English Translation】 May I defeat all enemies of ignorance, May I liberate all beings from the ocean of existence, turbulent with the waves of birth, aging, sickness, and death.