sangyep15_實相修持補充.g2.0f
桑杰朋措教言集SP16གནས་ལུགས་སྒོམ་པའི་ལྷན་ཐབས། 1-209 ༄༅། །གནས་ལུགས་སྒོམ་པའི་ལྷན་ཐབས། ༄། །སེམས་དོན་སྒོམ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན། ༄༅། །གནས་ལུགས་སྒོམ་པའི་ལྷན་ཐབས་ཡིད་ཀྱི་མུན་སེལ་བི་ཛ་ཧ་ར།། བླ་མ་མཆོག་གསུམ་གདོད་མའི་མགོན་པོ་དང་། །དབྱེར་མེད་ངེས་པའི་བློ་ཡིས་ཕྱག་འཚལ་ནས། །དྲན་པ་གསོ་བའི་ཟླ་ཟེར་ཅུང་ ཟད་སྤེལ། །ཡིད་ཀྱི་རྩ་ཀོར་དགའ་བདེར་སྤྱོད་གྱུར་ཅིག །འདིར་གནས་ལུགས་ཀྱི་སྒོམ་རིམ་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བར་ཅུང་ཟད་བརྗོད་ན། སེམས་དོན་སྒོམ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོམ་རིམ་ ཉིད་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་བསྟན་པ། སེམས་དོན་མ་སྒོམ་པའི་སྐྱོན། སྒོམ་པའི་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ནི། སྤྱིར་འཁོར་འདས་ཐམས་ཅད་རང་སེམས་ཡིན་ཏེ། ས་ བཅུ་པར། ཀྱཻ་རྒྱལ་བའི་སྲས་སོགས། གུར་ལས་རིན་ཆེན་སེམས་ལས་སོགས། སམྦུ་ཊར་ཕྱི་དང་ནང་གི་སོགས། རི་ཁྲོད་དབང་ཕྱུག་གི ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་ཡིན་ཏེ། །སེམས་ལས་མ་གཏོགས་ཆོས་ གཞན་རྡུལ་ཙམ་མེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ཕྱི་རོལ་གཟུང་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་དངོས་པོར་སྣང་བ་ཇི་ཡིན་ཞེ་ན། སེམས་རང་གི་གནས་ལུགས་ལ་མ་རིག་པ་གཉིས་སྣང་གི་བག་ཆགས་གོམས་པས་ འཁྲུལ་སྣང་སྟེ། ལང་གཤེགས་ལས། བག་ཆགས་ཀྱིས་ནི་སོགས། སཾ་ཊིར་ཆོས་རྣམས་སེམས་ཀྱི་སོགས། དཔེར་ན་རླུང་གི་ཆུ་དཀྲུགས་པས་རྡོར་གྱུར་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ས་ར་ཧས། རླུང་གི་ཆུ་ལ་སོགས། རྒྱས་པར་མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་མང་པོར་གསལ་ལོ། ། 1-210 གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་པའི་དོན་མ་བསྒོམ་ན་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ལ་ཇི་ཙམ་བརྩོན་ཀྱང་མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ་མི་ཐོབ་པར་དཔེ་དུ་མའི་སྒོ་ནས་གསུངས་ཏེ། སྡོང་པོ་བཀོད་པར། ཡང་དག་ སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་འདི་སོགས་རྣམ་པར་རོལ་པའི་མདོར། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་རྟོགས་ན་སེམས་ཅན་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཁ་ཐབས་སུ་སོང་བས་ཁམས་གསུམ་ཀུན་ཏུ་འཁོར་ཞིང་རྒྱུ་དྲུག་ཏུ་འཁྱམས་པ་ ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་སྤྱོད་འཇུག་ཏུ། སེམས་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བའི་སོགས། གང་གི་ཆོས་ཀྱི་སོགས། བསམ་གཏན་མ་བསྒོམ་ན་ཤེས་རབ་མི་སྐྱེ། དེ་མ་སྐྱེས་ན་བྱང་ཆུབ་མི་ཐོབ་ཏེ། བཤེས་སྤྲིང་དུ། བསམ་གཏན་མེད་པར་ཡང་ནི་ཤེས་རབ་མེད། །ཅེས་སོ། །དེས་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནས་ནས་ཐོས་བསམ་བསྒོམ་གསུམ་ལ་རིམ་བཞིན་སྦྱོར་དགོས་ཏེ། མཛོད་ལས། ཚུལ་གནས་ཐོས་དང་སོགས། གསུམ་པ་ནི། ཡང་དག་ པའི་དོན་བསྒོམ་པའི་བསོད་ནམས་ནི་དཔག་ཏུ་མེད་དེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསྟན་པའི་མདོར། བསྐལ་པར་ཉན་པ་བས་སེ་གོལ་གཏོགས་པ་ཙམ་ཏིང་འཛིན་བསྒོམ་པ་བསོད་ནམས་ཆེ་བར་གསུངས་ལ། གཙུག་ཏོར་ ཆེན་པོའི་མདོ་དང་། རྟོག་པ་རྒྱས་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་གསུངས་སོ། །གཞན་ཡང་འདོད་ཡོན་ལ་ཞེན་པ་
【現代漢語翻譯】 桑杰朋措教言集SP16，實相禪修指南。 實相禪修指南，遣除心暗之毗扎哈拉。 向至尊上師三寶及原始怙主，以堅定不移之信念頂禮。 愿略增憶念之月光，令心之脈輪暢享喜樂。 於此，略述實相禪修次第之所需：禪修心之要義之因由，以及三摩地之禪修次第。 首先，關於禪修心之要義之因由，分為三點：一切法皆為心之顯現，不禪修心之要義之過患，以及禪修之功德。 第一點：總而言之，輪迴與涅槃一切皆為自心。如《十地經》云：『諸佛子等』，《古續》云：『珍寶勝於心』，《桑布扎續》云：『外與內』。日瓊瓦云：一切諸法皆為自心，心外無有絲毫法。 如是，若外境所取之種種事物顯現，當如何解釋？乃因自心未證悟實相，二取之習氣深厚，故生起錯覺。如《楞伽經》云：『由習氣故』，《桑布扎續》云：『諸法乃心之』。譬如風動水而凝結成冰。薩ra哈云：『風動之水』。諸多經續論典中皆有詳述。 第二點：若不禪修真實義，無論如何精進聞思修，終將無法獲得究竟之果。經中以多種譬喻說明。如《華嚴經》云：『真實佛法』，《現觀莊嚴論》云：『若不證悟心之自性，則眾生將沉溺於分別念之陷阱，於三界中輪迴，於六道中漂泊。』又如《入菩薩行論》云：『心如狂象』，『何人慾調伏』。若不修習禪定，則無法生起智慧；若無智慧，則無法獲得菩提。如《親友書》云：『無有禪定則無慧』。 因此，需安住于戒律，次第修習聞思修。如《俱舍論》云：『住戒聞思修』。 第三點：禪修真實義之福德不可估量。如《彼性決定經》云：『較之於劫中聽聞，僅彈指頃之禪定，其福德更為殊勝。』《大頂髻經》和《廣大分別經》中亦有闡述。 此外，若貪執欲妙……
【English Translation】 Samye Pönkhang Teachings SP16: A Manual for Contemplating Reality. A Manual for Contemplating Reality: The Bija-hara that Dispels Mental Darkness. I prostrate to the supreme Lama, the Three Jewels, and the Primordial Protector, with unwavering faith. May the moonlight of mindfulness be slightly increased, so that the chakras of the mind may enjoy bliss. Here, I will briefly discuss what is needed for the stages of contemplation on reality: the reasons for contemplating the meaning of mind, and the stages of contemplation on samadhi. First, regarding the reasons for contemplating the meaning of mind, there are three points: all phenomena are shown to be mind, the faults of not contemplating the meaning of mind, and the benefits of contemplation. First: In general, all of samsara and nirvana are one's own mind. As it says in the Tenth Bhumi Sutra: 'O sons of the Victorious Ones, etc.,' in the Guhyasamaja Tantra: 'Precious mind from the cave, etc.,' in the Sambhuta Tantra: 'Outer and inner, etc.' Rikhrod Wangchuk said: All dharmas are one's own mind; apart from the mind, there is not even a particle of another dharma. If that is so, how do the various objects of perception appear as external objects? It is because one's own mind is ignorant of its own nature, and the habitual patterns of dualistic appearance have become ingrained, resulting in delusion. As it says in the Lankavatara Sutra: 'By habitual patterns, etc.,' in the Samputa Tantra: 'All dharmas are of the mind, etc.' For example, when wind stirs water, it becomes ice. Saraha said: 'Wind stirs the water, etc.' This is explained in detail in many sutras, tantras, and treatises. Second: If one does not contemplate the true meaning, no matter how much one strives in listening, contemplating, and meditating, one will not attain the ultimate result. This is explained through many examples. As it says in the Gandavyuha Sutra: 'The true Buddha's teachings, etc.,' in the Sutra of Playful Display: 'If one does not realize the nature of the mind, then sentient beings will be trapped in conceptual thought, wandering in the three realms and roaming in the six destinies.' And in the Bodhicharyavatara: 'The mind is completely distracted, etc.,' 'Whoever wants to tame.' If one does not meditate on samadhi, wisdom will not arise; if wisdom does not arise, one will not attain enlightenment. As it says in the Letter to a Friend: 'Without meditation, there is no wisdom.' Therefore, one must abide in discipline and gradually engage in listening, contemplating, and meditating. As it says in the Abhidharmakosha: 'Abiding in discipline, listening, and etc.' Third: The merit of contemplating the true meaning is immeasurable. As it says in the Sutra of Determining Thatness: 'Compared to listening for eons, the merit of contemplating samadhi for just a snap of the fingers is greater.' This is also explained in the Great Ushnishavijaya Sutra and the Extensive Discrimination Sutra. Furthermore, if one is attached to desirable qualities...
བཟློག་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པ་དང་། མངོན་ཤེས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་འཆར་སྙིང་རྗེ་སྐྱེ། གདུལ་བྱ་ཡང་དག་པའི་ལམ་ལ་འགོད་པར་ནུས་པ་སོགས་ཡོན་ཏན་མང་ངོ་། ། 1-211 སྡུད་པར་བསམ་གཏན་གྱི་ནི་སོགས། ས་ཡི་སྙིང་པོ་འཁོར་ལོ་བཅུ་པ་དང་། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་དང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བསམ་གཏན་གྱིས་ཀྱང་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ལ་འགོད། ། ཅེས་སོ།། །། ༄། །ཐུན་མོང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྣམ་ཞག་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ལ། ཐུན་མོང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྣམ་ཞག་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྒོམ་རིམ་བཤད་པའོ། ། ༈ ཏིང་ངེ་འཛིན་སྤྱིའི་སྡུད་བྱེད་ངོས་བཟུང་ཞིང་དགོས་པ་གཅོད་པ། དང་པོ་ལ། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྤྱིའི་སྡུད་བྱེད་ངོས་བཟུང་ཞིང་ དགོས་པ་གཅོད་པ་དང་། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒྲུབ་ཚུལ་ཅི་རིགས་ནི་གར་ཡང་བཤད་ཀྱང་། ཡོངས་གྲགས་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་རྣམ་དབྱེ་སྟོན་བྱེད་ལ་མདོ་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞུང་རྣམས་གསལ་བར་སྣང་ཞིང་། དེ་ཡང་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་སོགས་མདོ་དུ་མ་དང་། བྱམས་ཆོས་དང་། ཐོགས་མེད་ཀྱི་ས་སྡེ་རྣམས་དང་། མངོན་པ་ཀུན་ ལས་བཏུས། དེ་དག་གི་དོན་བསྡུས་ཤཱནྟི་པའི་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་དང་། སྒོམ་རིམ་གསུམ་སོགས་གྲགས་ཆེ་ཞིང་གསལ་བར་སྣང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱི་དོན་རྣམས་དེ་དག་ཏུ་གསུངས་པ་ལྟར་བཤད་པར་ བྱའོ། །དེ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྡུད་བྱེད་ནི། མདོ་དགོངས་འགྲེལ་དང་། སྒོམ་རིམ་བར་མར་ཞི་ལྷག་ཡིན་པར་བཤད། དཔེར་ན་ལྗོན་ཤིང་ཡལ་འདབ་མང་ཡང་སྡོང་པོའི་རྩ་བར་འདུ་བ་ལྟར་རོ། །འོ་ན་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དམིགས་བཅས་དམིགས་མེད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་དང་། 1-212 སྔགས་ཕྱོགས་ལ་མཚན་བཅས་མཚན་མེད་དུ་མ་དང་། ཕྱག་ཆེན་པའི་བདེ་གསལ་མི་རྟོགས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མ་ཞིག་འཆར་བ་རྣམས་ཞི་ལྷག་དུ་ཇི་ལྟར་བསྡུད་སྙམ་ན། དེ་དག་གང་ཡིན་ཀྱང་རུང་ སྟེ། དགེ་བའི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པ་ཡང་ཞི་གནས་དང་ཕྱོགས་མཐུན་ཞིང་། དེའི་དོན་སོ་སོར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་དགེ་བ་རྣམས་ལྷག་མཐོང་དང་ཕྱོགས་མཐུན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་ལ་དད་ པ་བསྒོམ་པའི་མདོ་དང་། སྒོམ་རིམ་ཐ་མར་ཡང་བཤད་དོ།། །། ༈ ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། གཉིས་པ་ལ། ཞི་ལྷག་ཐུན་མོང་གི་རྣམ་བཞག་དང་། ཞི་ལྷག་སོ་སོའི་སྒོམ་རིམ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་ཞི་ལྷག་གི་རྒྱུ་བསྟན་པ། ཞི་ལྷག་གི་སྒྲིབ་པ་སྤང་བ། ཞི་ལྷག་གི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ། ཞི་ལྷག་གི་དབྱེ་བ་བསྟན་པ། ཞི་ལྷག་གི་གོ་རིམ་ལ་དཔྱད་པ། ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་ཏུ་སྒོམ་ཚུལ། ཞི་ལྷག་གི་ འབྲས་བུ་བཤད་པ་དང་བདུན་གྱི། དང་པོ་ན
【現代漢語翻譯】 能斷除違逆，斷除疑惑，生起神通和三摩地，以及慈悲心，能夠將所化眾生安置於正確的道路上等等，具有眾多功德。 1-211 如《攝品》中『禪定之』等句，以及《地藏十輪經》，《正法攝受經》，《大乘莊嚴經論》中說：『以禪定能將一切眾生安置於三種菩提。』 如是。 總略宣說共同的三摩地的差別。 第二，總略宣說共同的三摩地的差別，以及宣說不共的修習次第。 總的確定三摩地的總集，並斷除其必要。 第一，確定三摩地的總集並斷除其必要，以及宣說止觀的差別。第一：無論大小乘如何宣說修習三摩地的方法，但通常來說，顯宗的論典中更清楚地顯示了三摩地的分類。其中，《解深密經》等眾多經典，以及慈氏五論，無著的《攝事品》，《阿毗達磨集論》，以及總結這些意義的寂天菩薩的《般若波羅蜜多教授論》，《修次三篇》等等，都是著名且清晰地闡述了三摩地的總義，將按照其中所說進行講解。 因此，三摩地的總集是，《解深密經》和《修次中篇》中宣說的止觀。例如，就像樹木的枝葉繁多，但都彙集于樹根一樣。那麼，大小乘的三摩地有有相和無相的多種分類， 1-212 密宗有有相和無相的多種分類，大手印有樂、明、無念等多種三摩地生起，這些如何歸納為止觀呢？無論這些是什麼，只要是善的所緣境上心一緣專注，就與止相順應；分別辨別其意義的智慧，就與觀相順應。在《大乘信修經》和《修次下篇》中也有闡述。 宣說止觀的差別。 第二，分為止觀共同的差別和止觀各自的修習次第。首先，分為七點：宣說止觀的因， 遣除止觀的障礙，確定止觀的體性，宣說止觀的分類，考察止觀的次第，修習止觀雙運的方法，以及宣說止觀的果。首先是宣說止觀的因。
【English Translation】 It can reverse adversities, cut off doubts, generate clairvoyance and samadhi, as well as compassion, and is capable of placing those to be tamed on the correct path, and so on, possessing many merits. 1-211 As in the 'Collection' section, such as the phrase 'meditation of', and the Earth Store Ten Wheels Sutra, The Sutra of the Correct Dharma's Acceptance, Ornament of the Great Vehicle Sutra, it says: 'With meditation, one can place all beings in the three bodhi.' Thus it is. Briefly explain the common distinctions of samadhi. Second, briefly explain the common distinctions of samadhi, and explain the uncommon stages of practice. Generally identify the collection of samadhi and cut off its necessity. First, identify the collection of samadhi and cut off its necessity, and explain the distinctions of shamatha (calm abiding) and vipassanā (insight). First: No matter how the methods of practicing samadhi are explained in the Great and Small Vehicles, the sutra-oriented treatises generally seem to clearly show the classifications of samadhi. Among them, many sutras such as the Saṃdhinirmocana Sūtra (Explication of the Thought Sutra), as well as the Five Treatises of Maitreya, Asaṅga's Compendium of Topics, Abhidharmasamuccaya, and Śāntideva's Instructions on the Prajñāpāramitā which summarizes these meanings, the Three Steps of Meditation, etc., are famous and clearly explain the general meaning of samadhi, and will be explained as stated therein. Therefore, the collection of samadhi is shamatha and vipassanā as explained in the Saṃdhinirmocana Sūtra and the Middle Stages of Meditation. For example, just as the branches and leaves of a tree are many, but all gather at the root of the tree. So, the samadhi of the Great and Small Vehicles has many classifications of with-object and without-object, 1-212 The Secret Mantra has many classifications of with-sign and without-sign, and Mahāmudrā has many samadhis of bliss, clarity, and non-thought arising, how are these summarized into shamatha and vipassanā? Whatever these may be, as long as the mind is one-pointedly focused on a virtuous object, it is in accordance with shamatha; the wisdom that individually distinguishes its meaning is in accordance with vipassanā. This is also explained in the Sutra of Faith and Practice in the Great Vehicle and the Final Stages of Meditation. Explain the distinctions of shamatha and vipassanā. Second, it is divided into the common distinctions of shamatha and vipassanā, and the individual stages of practice of shamatha and vipassanā. First, it is divided into seven points: Explaining the cause of shamatha and vipassanā, Removing the obscurations of shamatha and vipassanā, determining the nature of shamatha and vipassanā, explaining the classifications of shamatha and vipassanā, examining the sequence of shamatha and vipassanā, the method of practicing the union of shamatha and vipassanā, and explaining the result of shamatha and vipassanā. First is explaining the cause of shamatha and vipassanā.
ི། དགོངས་འགྲེལ་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཐོས་བསམ་གྱི་ལྟ་བ་རྣམ་པར་དག་པར་རྒྱུད་བཤད། གཞན་ཡང་བླ་མའི་བྱིན་རླབས་དང་། རྟེན་འབྲེལ་དང་། ཚོགས་བསགས་སྒྲིབ་ སྦྱངས། མཐུན་པའི་ཡུལ་ལ་གནས་པ། འདོད་ཆུང་ཆོག་ཤེས། བྱ་བ་མང་པོ་སྤང་བ་སོགས་མང་དུ་བཤད།། །།གཉིས་པ་ཞི་ལྷག་གི་སྒྲིབ་པ་སྤང་བ་ལ། སྒྲིབ་པ་ངོས་བཟུང་སྟེ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་བཤད་པ་གཉིས། 1-213 དང་པོ་ནི། དགོངས་འགྲེལ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་སྒྲིབ་པ་ལྔ་པོ་གང་དག་ལགས་པ་དེ་དག་ལས་དུ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ལགས། དུ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་སྒྲིབ་པ་ལགས། དུ་ནི་གཉིས་ཀའི་ སྒྲིབ་པ་ལགས། བྱམས་པ་རྒོད་པ་དང་འགྱོད་པ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ནོ། །རྨུགས་པ་དང་གཉིད་དང་ཐེ་ཚོམ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དང་གནོད་ སེམས་ནི་གཉིས་ཀའི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཀུན་བཏུས་དང་མཛོད་འགྲེལ་དུ་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། །གཞན་ཡང་རྣམ་གཡེང་མཚན་འཛིན། སྙོམས་འཇུག་རོ་མྱང་གནས་ངན་ལེན་སོགས་མང་ངོ་། །དབུས་མཐར་ཉེས་པ་ ལྔ་བཤད། དེ་སྤང་བ་ལ་གཉེན་པོ་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་དོ། །སློབ་དཔོན་བློ་བརྟན་གྱི་ལུས་ཀྱི་རང་གི་བྱ་བ་རྣམས་ལ་ལྡང་བ་ཡང་བ་གང་ལས་སུ་རུང་བའོ། །སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ནི། ཡང་དག་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་སེམས་ཀྱི་སིམ་པ་དང་། ཡང་བར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་སེམས་ལས་སུ་རུང་བའི་ཆོས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་དག་དང་ལྡན་ན་དམིགས་ པ་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པར་འཇུག་པས་དེའི་ཕྱིར་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒྲུབ་པའི་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་ཤིན་སྦྱངས་རྫོགས་པར་ཐོབ་པ་མི་འབྱུང་མོད་ཀྱང་། 1-214 འབད་རྩོལ་གྱི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཐོབ་པ་དེ་རིམ་པས་སྦྱངས་ནས་བྱང་བ་ན་ཤིན་སྦྱངས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡང་ཐོག་མར་སེམས་ཀྱི་ཤིན་སྦྱངས་ཐོབ་པའི་མཐུས་ལུས་ཤིན་སྦྱངས་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་ པས་རླུང་ལུས་ལ་རྒྱུ་ཞིང་། དེས་ལུས་ལ་ཁྱབ་པ་ན་ལུས་ཤིན་སྦྱངས་ཐོབ་པར་ཉན་པར་བཤད། དྲན་ཤེས་དངོས་འཛིན་རྒྱས་པར། ཀུན་བཏུས་དང་། དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་དུའོ། །གང་ལྟར་དྲན་རྒྱུན་བསྐྱངས་པ་ ལས་དེའི་ཁོངས་ནས་ཡིན་མིན་བརྟག་ཅིང་བསྲུང་བའི་བྱ་ར་ཐུ་རེ་བྱེད་དེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཚེ་དྲན་པའི་སོགས། བྱིང་རྒོད་བྲལ་ནས་ཞི་ལྷག་ཆ་སྙོམས་ན་རྣལ་དུ་ཕབ་པ་སྟེ་དེ་ལ་ གློད་དེ་འཇོག་མཁས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ། བྱིང་རྒོད་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་སྤོང་བ་དང་། བྱིང་རྒོད་འགོག་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ཕལ་ཆེར་བྱིང་རྒོད་གཉིས་སུ་འདུ། དེ་ སྒོ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་ལམ་མ་དག་པ་དང་། ཟས་ཚོད་མི་ཟིན་པ་དང་། ནམ་གྱི་ཆ་སྟོད་སྨད་ལ་མི་སྙོམ་པའི་སྦྱོར་བ་ལ་མི་བ
【現代漢語翻譯】 論疏中，詳細闡述了以戒律和聞思清凈見地。此外，還講述了上師的加持、緣起、積資凈障、安住于有利的環境、少欲知足、捨棄諸多事務等。 第二，關於遣除止觀的障礙，分為兩個方面：一是指出障礙的體性，二是講述遣除障礙的對治法。 第一方面，在《解深密經》中說：『世尊，何等為五種障礙？其中哪些是止的障礙？哪些是觀的障礙？哪些是二者的障礙？』慈氏菩薩回答說：『掉舉和後悔是止的障礙，昏沉和睡眠以及懷疑是觀的障礙，貪慾和嗔恚是二者的障礙。』《瑜伽師地論》和《俱舍論釋》中有詳細的闡述。此外，還有散亂、執著相、品嚐等持的滋味、惡劣處所等諸多障礙。《中邊分別論》中講述了五種過失，遣除這些過失需要八種對治行。』 論師世親說：『身體的堪能是指身體輕快、柔軟、適於行動。心的堪能是指進入如理作意時，心生輕安，以及心變得柔軟的因，即心成為堪能之法。如果具備這些條件，就能毫無阻礙地進入所緣境，因此稱為心堪能。』 也就是說，即使在修習禪定的最初階段無法圓滿獲得輕安，但通過努力可以逐漸獲得輕安的部分，並逐漸修習，最終獲得輕安。首先，通過獲得心的輕安，身體也會變得輕安，氣在身體中執行，從而遍及全身，因此被稱為獲得身輕安。關於憶念、正念和實執的詳細解釋，可以參考《瑜伽師地論》和《中邊分別論釋》。 總之，在保持正念的同時，需要仔細觀察和守護，判斷是否符合正念。如《入菩薩行論》所說：『何時念的繩索，繫於心門上，守護勿失念，爾時即安樂。』遠離掉舉和昏沉，止觀達到平衡，然後放鬆，善於安住於此狀態。 第二方面，分為兩個部分：一是捨棄產生昏沉和掉舉的因，二是阻止昏沉和掉舉的方法。第一，禪定的障礙大多可以歸納為昏沉和掉舉兩種。這些障礙源於身語意三門的不清凈行為、飲食不節制以及晝夜不調和的修行。
【English Translation】 The commentary explains in detail the pure view of discipline and learning and thinking. In addition, it also talks about the blessings of the guru, dependent origination, accumulating merit and purifying obscurations, residing in a favorable environment, being content with little desire, abandoning many affairs, and so on. Second, regarding the removal of the obscurations of tranquility and insight, there are two aspects: first, identifying the nature of the obscurations; second, explaining the antidotes to remove the obscurations. The first aspect, in the Saṃdhinirmocana Sūtra (Explanation of the Profound Meaning) it says: 'Bhagavan, what are the five obscurations? Which of these are the obscurations of śamatha (tranquility)? Which are the obscurations of vipaśyanā (insight)? Which are the obscurations of both?' Maitreya Bodhisattva replied: 'Agitation and regret are the obscurations of śamatha. Lethargy and sleep, and doubt are the obscurations of vipaśyanā. Desire and malice are the obscurations of both.' The Abhidharmasamuccaya (Compendium of Abhidharma) and the Abhidharmakośabhāṣya (Commentary on the Treasury of Abhidharma) have detailed explanations. In addition, there are many other obscurations such as distraction, clinging to signs, savoring the taste of meditative absorption, and unfavorable places. The Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes) explains five faults, and eight antidotal activities are needed to eliminate these faults.' Master Vasubandhu said: 'The pliancy of the body refers to the body being light, soft, and suitable for action. The pliancy of the mind refers to the mind experiencing bliss when engaging in proper attention, and the cause of the mind becoming soft, that is, the mind becoming a pliant dharma. If one possesses these conditions, one can enter the object of focus without hindrance, therefore it is called mind pliancy.' That is to say, even though it is not possible to fully attain pliancy from the very beginning of practicing meditation, by making effort, one can gradually obtain a portion of pliancy, and gradually cultivate it, and eventually attain pliancy. First, by obtaining mental pliancy, the body will also become pliant, and the air circulates in the body, thus pervading the whole body, therefore it is said to have attained body pliancy. For detailed explanations of mindfulness, awareness, and grasping at reality, refer to the Abhidharmasamuccaya and the Madhyāntavibhāga-bhāṣya (Commentary on Distinguishing the Middle from the Extremes). In short, while maintaining mindfulness, one needs to carefully observe and guard, judging whether it conforms to mindfulness. As the Bodhicaryāvatāra (A Guide to the Bodhisattva's Way of Life) says: 'Whenever the rope of mindfulness is tied to the gate of the mind, guarding it without losing mindfulness, at that time there is happiness.' Separating from agitation and lethargy, achieving a balance between tranquility and insight, then relax and be skilled in abiding in this state. The second aspect is divided into two parts: first, abandoning the causes of arising lethargy and agitation; second, methods to prevent lethargy and agitation. First, most of the obstacles to meditation can be summarized as lethargy and agitation. These obstacles arise from impure actions of body, speech, and mind, immoderate eating, and unbalanced practice during the day and night.
རྩོན་པ། གནས་མིན། གཏི་མུག་གཉིད་ཆེ་ཐབས་མི་ཤེས་ལེ་ ལོ་སོགས་ཡིན་པར་སའི་དངོས་གཞིར་བཤད། གཉིས་པ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པའི་རགས་པ་དེ་དག་འགོག་ལ། སྣང་བའི་མཚན་མ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དཔྱོད་པ། 1-215 དམིགས་པ་རྒྱ་བསྐྱེད་གཟེངས་བསྟོད་སོགས་བྱ་བར་སྒོམ་རིམ་དང་པོར་བཤད། སྣང་བའི་མཚན་མ་ནི་ཉན་སར་མར་མེའི་འོད་ལས་སམ། མེའི་ཕུང་པོའི་འོད་ལས་སམ། ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་སྣང་བའི་མཚན་མ་ གཟུང་ཤིག་ཅེས་པ་ལྟར་དེ་དག་གི་འོད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་སྣང་ཞིང་གསལ་བར་གྱུར་པ་ལ་སེམས་གཏད་པའོ། །གཞན་ཡང་ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པ། དབུ་མ་སྙིང་པོ། སྒོམ་རིམ་དང་པོ་ན་གསལ་ལོ།། །།གསུམ་ པ་ཞི་ལྷག་གི་ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་བ་ནི། དགོངས་འགྲེལ། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན། མདོ་སྡེ་རྒྱན། དེའི་འགྲེལ་པ་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་མཛད་པ། བྱང་ས་སོགས་ན་གསལ་ལོ། །མདོ་ཕྱོགས་ལྟར་ན་ཞི་ལྷག་མཚན་ཉིད་ པ་ནི། ཤིན་སྦྱངས་ཐོབ་པ་དང་རྒྱུན་དུ་རང་གི་འཇུག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་ནས་འཇོག་པར་སྒོམ་རིམ་བར་མར་བཤད། འོ་ན་ཤིན་སྦྱངས་མ་ཐོབ་པའི་ཞི་ལྷག་ལ་ཇི་སྐད་བརྗོད་ཅེ་ན། ཞི་ལྷག་རྗེས་མཐུན་པའི་ཐ་སྙད་དགོངས་འགྲེལ་དང་ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ལས་བཤད། འོ་ན་ཅི་ཙམ་གྱི་ཞི་ལྷག་གི་ལམ་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། རྨུགས་གཉིད་ཆོམས་པ་ན་ཞི་གནས་དང་། རྒོད་འགྱོད་ཆོམས་པ་ན་ལྷག་མཐོང་གི་ལམ་དག་པར་དགོངས་འགྲེལ་ལས་བཤད།། །།བཞི་པ་ཞི་ལྷག་གི་དབྱེ་བ་བསྟན་པ་ནི། ཞི་གནས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན་འཇིག་རྟེན་པ་དང་། 1-216 འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཞི་གནས་གཉིས་དང་། བྱེད་ལས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན། མཐོང་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་ཞི་གནས་སོགས་གསུངས་ཡོད་ཀྱང་། མདོ་རྒྱན་རྩ་འགྲེལ་ལས་འཇོག་ཐབས་རྣམ་དགུ་བཤད། ལྷག་ མཐོང་གི་དབྱེ་བ་ནི། དགོངས་འགྲེལ་ལས། མཚན་མ་ལས་སུ་རུང་བ་དང་། ཡོངས་སུ་ཚོལ་བ་ལས་བྱུང་བ་དང་སོ་སོར་རྟོག་པ་ལས་བྱུང་བ་གསུམ་བཤད། ཀུན་བཏུས་དང་། ཉན་ས་སོགས་ནས་དུ་ མ་བཤད་དོ།། །། ལྔ་པ་ཞི་ལྷག་གི་གོ་རིམ་ལ་དཔྱད་པ་ནི། མདོ་ཕྱོགས་ཀྱི་གཞུང་ཕལ་ཆེར་དུ་ཐོག་མར་ཞི་གནས་སྒྲུབ་ལ་དེ་ནས་ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པར་བཤད་པ་མང་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན། བཤེས་སྤྲིང་། སྤྱོད་འཇུག ཉན་ས་སྒོམ་རིམ། ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་སོགས་ལས་སོ། །དེ་ཁོ་ན་ལྟར་བཞེད་པ་ཡོད་ཀྱང་ཤིན་སྦྱངས་མ་ཐོབ་པའང་ཡོད་ལ། དེས་ན་རིམ་ཅན་དུ་འཇུག་པའི་གང་ཟག་ལ་ དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཞི་གནས་མ་ཐོབ་ཀྱང་ལྷག་མཐོང་ཐོབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྷར་ཡང་ཀུན་བཏུས་སུ། ལ་ལ་ནི་ལྷག་མཐོང་ཐོབ་པ་ཡིན་གྱི་ཞི་གནས་ནི་མ་ཐོབ་སྟེ། དེ་ལྟར་ ལྷག་མཐོང་ལ་བརྟེན་ནས་ཞི་གནས་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་དང་། སའ
【現代漢語翻譯】 精進（藏文：རྩོན་པ།）：指不處於非處（藏文：གནས་མིན།），不昏沉、不貪睡，並且知道方法。這在《瑜伽師地論》（藏文：སའི་དངོས་གཞིར）中有所闡述。第二點是：阻止前面所說的粗重之相，專注于顯現之相和佛陀的功德，以及以分別慧進行觀察。擴大所緣境，讚歎等等，這些在《修次初篇》（藏文：སྒོམ་རིམ་དང་པོར）中有所闡述。顯現之相是指，如同在寂靜處，從酥油燈的光芒，或者火堆的光芒，或者太陽的壇城中獲取顯現之相，專注于所有這些光芒的顯現和清晰。此外，《般若波羅蜜多攝頌》（藏文：ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པ།），《中觀心要》（藏文：དབུ་མ་སྙིང་པོ།），《修次初篇》中都有詳細闡述。 第三，辨識止觀的體性：這在《解深密經》（藏文：དགོངས་འགྲེལ།），《寶云經》（藏文：དཀོན་མཆོག་སྤྲིན།），《大乘經莊嚴論》（藏文：མདོ་སྡེ་རྒྱན།）及其無著菩薩所作的註釋，以及《瑜伽師地論》等中都有詳細闡述。按照經部的觀點，具有止觀的特徵是：獲得輕安（藏文：ཤིན་སྦྱངས）並且持續獲得自己所入定的三摩地，安住其中。《修次中篇》（藏文：སྒོམ་རིམ་བར་མར）中這樣闡述。那麼，沒有獲得輕安的止觀又該如何稱呼呢？與止觀隨順的名稱在《解深密經》和《般若波羅蜜多教授》中有所闡述。那麼，要達到何種程度，止觀之道才能完全清凈呢？《解深密經》中說，昏沉睡眠止息時，止的道路清凈；掉舉後悔止息時，觀的道路清凈。 第四，顯示止觀的差別：如果從體性的角度來區分止，有世間止和出世間止兩種。如果從作用的角度來區分，有現法樂住止等等。雖然有這些說法，但在《大乘經莊嚴論》的根本和註釋中，闡述了九種安住的方法。觀的差別是：《解深密經》中說，有從所緣而來的堪能性，從尋求而來的，以及從分別而來的三種。在《集論》（藏文：ཀུན་བཏུས）和《瑜伽師地論》等中，闡述了多種差別。 第五，考察止觀的次第：在大多數經部的論典中，都說首先修止，然後修觀。例如，《大乘經莊嚴論》，《親友書》（藏文：བཤེས་སྤྲིང་།），《入菩薩行論》（藏文：སྤྱོད་འཇུག），《瑜伽師地論》，《般若波羅蜜多教授》等等。雖然有人認為只能如此，但也有沒有獲得輕安的情況。因此，這是針對次第進入的人而言的。因為有未獲得止而獲得觀的情況。此外，《集論》中說：『有些人獲得了觀，但沒有獲得止。因此，依靠觀而努力修止。』《瑜伽師地論》中也這樣說。
【English Translation】 Effort (Tibetan: རྩོན་པ།): It refers to not being in an inappropriate place (Tibetan: གནས་མིན།), not being drowsy, not being overly sleepy, and knowing the method. This is explained in the Yogācārabhūmi-śāstra (Tibetan: སའི་དངོས་གཞིར). The second point is: preventing the coarse appearances mentioned earlier, focusing on the appearances and the qualities of the Buddha, and examining with discriminating wisdom. Expanding the object of focus, praising, etc., are explained in the First Stage of Meditation (Tibetan: སྒོམ་རིམ་དང་པོར). The appearance is like taking the appearance from the light of a butter lamp in a quiet place, or from the light of a fire, or from the mandala of the sun, and focusing the mind on the manifestation and clarity of all those lights. Furthermore, the Compendium of the Perfection of Wisdom (Tibetan: ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པ།), the Essence of the Middle Way (Tibetan: དབུ་མ་སྙིང་པོ།), and the First Stage of Meditation explain this in detail. Third, identifying the nature of śamatha and vipaśyanā: This is explained in detail in the Saṃdhinirmocana Sūtra (Tibetan: དགོངས་འགྲེལ།), the Ratnamegha Sūtra (Tibetan: དཀོན་མཆོག་སྤྲིན།), the Mahāyāna-sūtrālaṃkāra (Tibetan: མདོ་སྡེ་རྒྱན།) and its commentary by Asaṅga, and the Yogācārabhūmi-śāstra, etc. According to the perspective of the Sūtra school, the characteristics of having śamatha and vipaśyanā are: having attained pliancy (Tibetan: ཤིན་སྦྱངས) and continuously attaining the samādhi that one has entered into, and abiding in it. This is explained in the Intermediate Stage of Meditation (Tibetan: སྒོམ་རིམ་བར་མར). So, what should śamatha and vipaśyanā be called if pliancy has not been attained? Names that are in accordance with śamatha and vipaśyanā are explained in the Saṃdhinirmocana Sūtra and the Instructions on the Perfection of Wisdom. So, to what extent does the path of śamatha and vipaśyanā become completely pure? The Saṃdhinirmocana Sūtra says that when drowsiness and sleep are stopped, the path of śamatha is purified; when agitation and regret are stopped, the path of vipaśyanā is purified. Fourth, showing the distinctions of śamatha and vipaśyanā: If śamatha is distinguished from the perspective of its nature, there are two types: mundane śamatha and supramundane śamatha. If it is distinguished from the perspective of its function, there is śamatha that abides in happiness in this life, etc. Although there are these statements, the root and commentary of the Mahāyāna-sūtrālaṃkāra explain nine methods of abiding. The distinctions of vipaśyanā are: The Saṃdhinirmocana Sūtra says that there are three types: that which comes from the object of focus, that which comes from seeking, and that which comes from discrimination. The Compendium of Topics (Tibetan: ཀུན་བཏུས) and the Yogācārabhūmi-śāstra, etc., explain many distinctions. Fifth, examining the order of śamatha and vipaśyanā: In most of the Sūtra school's treatises, it is said that one should first cultivate śamatha and then cultivate vipaśyanā. For example, the Mahāyāna-sūtrālaṃkāra, the Letter to a Friend (Tibetan: བཤེས་སྤྲིང་།), the Bodhicaryāvatāra (Tibetan: སྤྱོད་འཇུག), the Yogācārabhūmi-śāstra, and the Instructions on the Perfection of Wisdom, etc. Although some think that it can only be this way, there are also cases where pliancy has not been attained. Therefore, this is intended for those who enter in sequence. Because there are cases where vipaśyanā is attained without attaining śamatha. Furthermore, the Compendium of Topics says: 'Some have attained vipaśyanā, but have not attained śamatha. Therefore, relying on vipaśyanā, they strive for śamatha.' The Yogācārabhūmi-śāstra also says this.
ི་དངོས་གཞིར་ཡང་བཤད་དོ། །རྒྱུད་སྡེ་དང་བསྐྱེད་རྫོགས་ཀྱི་གཞུང་མཐའ་དག་ལས། ཐུན་སྟོད་ལ་མཚན་བཅས་དང་ཐུན་སྨད་ལ་མཚན་མེད་སྒོམ་པར་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱང་དང་པོར་ཞི་གནས་གྲུབ་ནས་དེ་གྲུབ་པ་ན་ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་མིན་པ་དང་། 1-217 གྲུབ་ཆེན་མང་པོས་ཀྱང་ཞི་གནས་ཟུར་དུ་མི་ཚོལ་བར་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པར་བཤད་པ་མང་དུ་ཡོད་པ་དང་སྒྲུབ་རྒྱུད་པ་དག་ལྟ་ཐོག་ནས་སྒོམ་པ་འཚོལ་བ་དང་སྒོམ་ ཐོག་ནས་ལྟ་བ་འཚོལ་བ་སོགས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ངེས་སོ།། །།དྲུག་པ་ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་ཏུ་སྒོམ་ཚུལ་ལ། ཞི་ལྷག་གཉིས་ཀ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། དེ་གཉིས་ཟུང་དུ་འཇུག་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ནི་ཞི་གནས་མེད་ན་སེམས་གཡོ་ཞིང་ཡང་དག་པའི་དོན་མི་ཐོབ། ཞི་གནས་དང་བྲལ་བའི་ལྷག་མཐོང་ཡང་རླུང་ནང་མར་མེ་བཞིན་མི་བརྟན། ཡང་ལྷག་མཐོང་མེད་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་ཉོན་ མོངས་པ་བག་ཉལ་མི་ཆོམས་པ་སོགས་སྒོམ་རིམ་དང་དགོངས་འགྲེལ་སོགས་ལས་བཤད། དེ་གཉིས་ཀ་དགོས་པ་ནི་ཟླ་བ་སྒྲོན་མེར། ཞི་གནས་སྟོབས་ཀྱི་གཡོ་བ་མེད་པར་འགྱུར། །ལྷག་མཐོང་གིས་ནི་རི་ དང་འདྲ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་ཟུང་འཇུག་ཚུལ་ཇི་ལྟར་དགོས་སྙམ་ན། སེམས་གནས་དགུ་པ་མ་ཐོབ་པར། ལྷག་མཐོང་སྒོམ་ནའང་སོ་སོའི་ཟུང་དུ་འཇུག་ཚུལ་རེ་ཡོད་ཀྱང་འདིར་མཐར་ཐུག་ པའི་ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་ཏུ་འགྱུར་ཚུལ་ནི། སེམས་གནས་དགུ་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཞི་གནས་དེ་བྱིངས་རྒོད་ཀྱི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་ཐོབ་པ་ན། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་ལྷག་མཐོང་ལ་བརྩོན་པར་བྱས་པའི་ཚེ། 1-218 ལྷག་མཐོང་དེ་ལའང་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་ཅིང་སེམས་གནས་དགུ་པ་བཞིན་དུ་འདུ་བྱེད་མི་དགོས་པར་རྩོལ་མེད་དུ་སོང་ནས། ལྷག་མཐོང་ཡང་རྣམ་པར་དག་པ་དང་བྱང་བར་འགྱུར་ཏེ། སེམས་གནས་ དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འདྲེས་ནས་མཉམ་དུ་འཇུག་པ་ནི་ཞི་ལྷག་ཟུང་འཇུག་ཏུ་གྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཉན་སར། དེ་ལ་ཇི་ཙམ་གྱིས་སོགས་ནས། འབྲེལ་བར་འཇུག་པའི་ལམ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །སྒོམ་རིམ་ ཐ་མར། ཇི་སྟེ་སོགས། ཤེར་ཕྱིན་མན་ངག་ཏུ་དེའི་འོག་ཏུ་སོགས། ཞི་གནས་ཆོས་གང་ཡང་མི་རྟོག་པ་དང་། ལྷག་མཐོང་རྟོག་པ་ཁོ་ནར་འདོད་པའང་མི་འཐད་དེ། དེ་ལྟར་ན་བསྐྱེད་རིམ་སོགས་ མཚན་བཅས་ཀྱི་ཞི་གནས་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ། །ལྷག་མཐོང་ལའང་སྒོམ་རིམ་དུ་མི་གཡོའི་ལྷག་མཐོང་བཤད་དོ། །དེ་ན་སྤྱིར་བཏང་ངོ་། །ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དོ།། །།བདུན་པ་ཞི་ལྷག་ གི་འབྲས་བུ་ནི། དགོངས་འགྲེལ་ལས་དེ་དག་གི་འབྲས་བུའི་ཡང་གང་ལགས་ཤེས་བགྱི། སེམས་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་འབྲས་བུའོ། །ཤེས་རབ་རྣམ་པར་དག་པའི་འབྲས་བུའོ། །ཞེས་པ་ཞི་ལྷག་རིམ་པར་རོ། ། ཡང་དེར་མཚན་མ་དང་གནས་ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་བ་ལས་ག
【現代漢語翻譯】 實際上也有講述。所有續部和生起圓滿次第的論典中，所說的上午修有相瑜伽，下午修無相瑜伽，並非一開始就修成止觀，而是先修成止，成就之後再修觀。許多大成就者也說，不用單獨尋求止，而是從一開始就修觀。噶舉派的修行者，有從見解入手修行的，也有從修行入手尋求見解的，並非完全固定。 第六，修習止觀雙運的方法：包括需要止觀二者的理由，以及二者雙運的方法。 首先，如果沒有止，心就會動搖，無法獲得正確的意義。沒有止的觀，就像風中的燈火一樣不穩定。而且，沒有觀的止，無法消除煩惱的習氣等等，這些在《修次第》和《解深密經》等中有講述。需要二者的理由在《月燈經》中說：『止的力量使心不動搖，觀的力量使心如山王。』 其次，如果想知道如何雙運，在沒有獲得第九住心之前，即使修觀，也只是各自的雙運。這裡所說的最終的止觀雙運是：在獲得安住于第九住心的止之後，遠離沉掉之過，依靠它來精進修習辨別諸法的觀。觀也能自然而然地進入，就像第九住心一樣，不需要造作，自然而然地成就。觀也能變得清凈和純熟，與止融合在一起，共同執行，這就是止觀雙運。《聲聞地》中說：『因此，以何等方式等，稱為相連執行之道。』《修次第》的最後部分說：『如果』等等。《般若波羅蜜多心經》的口訣中，在其下說：認為止是不作任何分別，觀只是分別，這也是不合理的。如果那樣，生起次第等有相的止就不可能存在了。觀中也有《修次第》中所說的『不動觀』。所以，總的來說，體性相同，作用不同。 第七，止觀的果：在《解深密經》中說：『這些的果是什麼？』『心的完全清凈是果，智慧完全清凈是果。』這是止觀的次第。又在那裡說，從相和惡趣的束縛中解脫。
【English Translation】 In reality, it is also explained. In all the treatises of the Tantras and the generation and completion stages, it is said that in the morning session, one meditates with signs, and in the afternoon session, one meditates without signs. However, it is not that one first achieves Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and then, after achieving that, one cultivates Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀). Many great Siddhas (成就者) have also said that one does not seek Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) separately, but cultivates Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) from the very beginning. And for the Kagyupa practitioners, it is not entirely fixed whether they seek meditation through view or seek view through meditation. Sixth, the method of meditating on the union of Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀): This includes the reasons why both Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) are needed, and how to unite them. First, without Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止), the mind will be agitated and one will not attain the correct meaning. Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) without Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) is unstable like a lamp in the wind. Also, Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) without Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) does not eliminate the latent tendencies of afflictions, as explained in the 'Stages of Meditation' and the 'Explication of the Thought'. The reason why both are needed is stated in the 'Moon Lamp Sutra': 'The power of Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) makes the mind unmoving, and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) makes it like a mountain.' Second, if you wonder how to unite them, even if you cultivate Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) before attaining the ninth stage of mind-abiding, there is a way to unite them separately. However, here, the way to transform into the ultimate union of Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) is: after obtaining Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) that evenly places the mind in the nine stages, free from the faults of dullness and agitation, one should rely on it to diligently cultivate Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) that distinguishes dharmas. Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) will also naturally enter, and like the ninth stage of mind-abiding, it will become effortless without needing to be fabricated. Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) will also become pure and refined, and blend together with the mind-abiding, entering together, which is the union of Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀). In the 'Hearer's Ground' it says: 'Therefore, in whatever way, etc., it is called the path of connected operation.' In the final 'Stages of Meditation' it says: 'If' etc. In the oral instructions of the 'Perfection of Wisdom', it says below that: It is also unreasonable to think that Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) does not contemplate any dharma, and that Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) only contemplates. If that were the case, the Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) with signs, such as the generation stage, would not be possible. In Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) also, the 'unmoving Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀)' is explained in the 'Stages of Meditation'. So, in general, the essence is the same, but the aspects are different. Seventh, the fruit of Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀): In the 'Explication of the Thought' it says: 'What are the fruits of these?' 'The complete purification of the mind is the fruit, and the complete purification of wisdom is the fruit.' This is the order of Śamatha (止，梵文：śamatha，梵文天城體：शमथ，梵文羅馬擬音：śamatha，漢語字面意思：止) and Vipaśyanā (觀，梵文：vipaśyanā，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：觀) respectively. Also, it says there, liberation from the bonds of signs and bad rebirths.
ྲོལ་བར་བཤད། སྡུད་པར། བསམ་གཏན་གྱི་ནི་སོགས། བཤེས་སྤྲིང་དུ། འདོད་སྤྱོད་དགའ་དང་སོགས། བྱང་ཆུབ་ལམ་སྒྲོན་ལས། རྣལ་འབྱོར་ཞི་སོགས། ལྷག་མཐོང་ནི། 1-219 སྡུད་པར། སངས་རྒྱས་སྲས་སོགས། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་སོགས། མཐར་ཐུག་རྫོགས་བྱང་སྟེ། བྱང་སར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་བསམ་གཏན་སོགས། ཤེར་ཕྱིན་བདུན་བརྒྱ་པར། འཇམ་དཔལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་སོགས། དེ་དག་ནི་ ཞི་ལྷག་ཐུན་མོང་གི་རྣམ་གཞག་གོ། །། ༄། །ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྒོམ་རིམ་བཤད་པ་ལ། ཞི་གནས་ཀྱི་སྒོམ་རིམ། གཉིས་པ། ཞི་ལྷག་སོ་སོའི་སྒོམ་རིམ་ལ། ཞི་གནས་ཀྱི་སྒོམ་རིམ། ལྷག་མཐོང་གི་སྒོམ་རིམ། ལྟ་སྒོམ་སྐྱོང་ཚུལ་གྱི་དགོས་གཅོད་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་ཞི་ གནས་སྒྲུབ་པའི་སྦྱོར་བ། དམིགས་པའི་རྣམ་གཞག ཞི་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་སྤང་བྱ་རྣམས་སྤངས་ཏེ་བསམ་གཏན་གྱི་ཆོས་བདུན་ལྡན་སོགས་སྡུག་བསྔལ་དང་ལེན་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་ དགོས་ཏེ། ལམ་སྒྲོན་ལས། ཞི་གནས་ཡན་ལག་སོགས། སྒོམ་རིམ་དང་པོར་ཞི་གནས་ལ་སོགས། བདུན་པ་ལ་དམིགས་པ་སྤྱིའི་རྣམ་བཞག གང་གི་གང་ལ་དམིགས་ཚུལ། ཐོག་པའི་དམིགས་པ་བཤད་པ་དྲན་ཤེས་ ཀྱི་དམིགས་པ་སྐྱོང་ཚུལ་དང་བཞིའི། དང་པོ་ལ་ཁྱབ་པའི་དམིགས་པ། སྤྱད་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི མཁས་པའི། ཉོན་མོངས་རྣམ་སྦྱོང་གི་དམིགས་པ་བཞིའི་དང་པོ་ནི་དམིགས་པ་ཕྱི་མ་གསུམ་དམིགས་ཚུལ་གྱི་ བྱེ་བྲག་ཞིག་ཡིན་ལ། འདི་ལ་ཕྱེ་ན་བཞི་ཡོད་པ་ལས་རྣམ་རྟོག་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་དམིགས་པ་ནི། གཙོ་བོར་ལྷག་མཐོང་གི་དམིགས་པ་ཡིན་ཡང་། འདིར་ནི་མཚན་བཅས་བསྒོམ་པའི་མཚན་མ་ལ་བྱའོ། ། 1-220 རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་དམིགས་པ་ནི། དམིགས་པ་ལ་སེམས་གཏད་ནས་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་མེད་པར་འཇོག་པའོ། །གཟུགས་བརྙན་ཞེས་པ་ནི་གང་ལ་དམིགས་པའི་དམིགས་ཡུལ་རང་ཚོར་པ་ དེ་ཉིད་དངོས་མ་ཡིན་པར་དེ་རྣམ་པ་བློ་ལ་སྣང་བ་ལ་བཤད་དོ། །དངོས་པོའི་མཐའ་ལ་དམིགས་པ་ནི་ཇི་ལྟ་བ་འདི་ཁོ་ན་ལྟར་གནས་ཀྱི་སོགས་ལྷག་མཐོང་གི་དམིགས་པའོ། །གཉིས་པ་ ནི་ཆགས་སོགས་སྔར་སྤྱད་སྦྱང་བ་དང་ཕྱིས་མི་ལྡང་བའི་དམིགས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་ལ་འདི་ལ་ལྔ་ཡོད་པ་ནི། མི་སྡུག་པ། བྱམས་པ། རྟེན་འབྲེལ། ཁམས་ཀྱི་རབ་དབྱེ། དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་བོ། ། གསུམ་པ་ནི་ཕུང་ཁམས་སོགས་ལས་མ་གཏོགས་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་འགོག་ནུས་པའི་དམིགས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ཏེ་འདི་ལའང་ལྔ། ཕུང་ཁམས། སྐྱེ་མཆེད། རྟེན་འབྲེལ་གནས་དང་གནས་མིན་ལ་མཁས་པའོ། །བཞི་ པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་སྤྱིའི་གཉེན་པོར་འགྲོ་བའི་དམིགས་པ་སྟེ། འདི་གཉིས་ཞི་རགས་དང་བདེན་བཞི་ལའོ། །འདི་དག་ལྷག་མཐོང་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ཀྱང་གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་གི་ཞི་གནས་ཀྱི་སྐབས་སུ་ བ
【現代漢語翻譯】 如《集論》所說：『禪定等等』。《親友書》中說：『享受欲樂等等』。《菩提道燈論》中說：『瑜伽寂靜等等』。勝觀方面： 1-219 如《集論》所說：『諸佛之子等等』。『以智慧等等』，最終是圓滿菩提。《菩薩地》中說：『菩薩是禪定等等』。《七百般若經》中說：『文殊智慧的等等』。這些是寂止和勝觀共同的行相。 ༄། །下面講述不共的修習次第，分為：寂止的修習次第； 第二，寂止和勝觀各自的修習次第，包括：寂止的修習次第；勝觀的修習次第；以及關於如何修習止觀的決斷，共三部分。首先， 寂止的修習方法包括：修習寂止的準備；所緣的行相；以及修習寂止的方法，共三部分。第一部分是：捨棄之前所說的應捨棄之物，通過具備禪定七支等，以及接受痛苦等方式來修習。 如《道燈論》所說：『寂止支分等等』。《修習次第》第一篇中說：『對於寂止等等』。第七部分是關於所緣的總行相；如何緣於何物；所緣的開端；以及如何修習正念和正知，共四部分。第一部分是關於普遍的所緣；所行所治的；智者的；以及對治煩惱的所緣，共四種。第一種是后三種所緣的緣取方式的 差別。如果細分，則有四種，其中緣取有分別的影像，主要是勝觀的所緣，但在這裡是指緣取有相的所緣。1-220 緣取無分別的影像，是指心專注于所緣，不作分別的思慮。所謂『影像』，是指所緣的對境本身並非真實，而是其形象顯現在心中。 緣取事物之邊際，是指『如其所是，唯如是安住』等，是勝觀的所緣。第二種是貪慾等先前已修習，之後不再生起的特殊所緣，共有五種：不凈觀、慈愛觀、緣起觀、界分別觀、以及出入息觀。 第三種是能夠遮止蘊、界等之外的補特伽羅之我的特殊所緣，也有五種：蘊、界、處、緣起、以及善巧處與非處。第四種是作為對治一切煩惱的總對治的所緣，即二諦和四諦。這些是勝觀共同的所緣，但主要從寂止的角度來講述。
【English Translation】 As stated in the 'Compendium of Topics': 'Meditation, etc.' In the 'Friendly Epistle': 'Enjoying desires, etc.' In the 'Lamp for the Path to Enlightenment': 'Yogic peace, etc.' Regarding insight: 1-219 As stated in the 'Compendium of Topics': 'Sons of the Buddhas, etc.' 'With wisdom, etc.,' ultimately is perfect enlightenment. In the 'Bodhisattva Grounds': 'Bodhisattvas are meditation, etc.' In the 'Seven Hundred Prajñāpāramitā': 'Mañjuśrī's wisdom, etc.' These are the common aspects of tranquility and insight. ༄། །Next, explaining the uncommon stages of meditation, which include: the stages of meditation on tranquility; Second, the individual stages of meditation on tranquility and insight, including: the stages of meditation on tranquility; the stages of meditation on insight; and the determination of how to cultivate tranquility and insight, in three parts. First, The methods for achieving tranquility include: the preparation for achieving tranquility; the aspects of the object of focus; and the methods for achieving tranquility, in three parts. The first part is: abandoning the previously mentioned objects to be abandoned, cultivating through possessing the seven qualities of meditation, etc., and accepting suffering, etc. As stated in the 'Lamp for the Path': 'Limbs of tranquility, etc.' In the first 'Stages of Meditation': 'Regarding tranquility, etc.' The seventh part is about the general aspects of the object of focus; how to focus on what; the beginning of the object of focus; and how to cultivate mindfulness and awareness, in four parts. The first part is about the pervasive object of focus; the object of practice and purification; the wise; and the object of focus for counteracting afflictions, in four types. The first type is the way of focusing on the latter three objects of focus, which is a distinction. If divided further, there are four types, among which focusing on conceptual images is mainly the object of focus for insight, but here it refers to focusing on the sign of conceptual meditation. 1-220 Focusing on non-conceptual images means focusing the mind on the object of focus without conceptual thought. The term 'image' refers to the fact that the object of focus itself is not real, but rather its appearance manifests in the mind. Focusing on the edge of things refers to 'as it is, abiding only as it is,' etc., which is the object of focus for insight. The second type is the special object of focus for desire, etc., which has been previously cultivated and will not arise later, and there are five types: contemplation of impurity, contemplation of loving-kindness, contemplation of dependent arising, contemplation of the division of elements, and contemplation of inhalation and exhalation. The third type is the special object of focus that can prevent the self of the person other than the aggregates, elements, etc., and there are also five types: aggregates, elements, sources, dependent arising, and being skilled in what is and is not. The fourth type is the object of focus that serves as a general antidote to all afflictions, namely the two truths and the four truths. These are the common objects of focus for insight, but are mainly discussed from the perspective of tranquility.
ཤད་དོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པར་བྱེད་པ་ལ་ནི་དང་པོར་དམིགས་ཡུལ་དེ་དག་དམིགས་ནས་དེ་དག་གི་རྣམ་པར་ཤར་བ་ལ། སེམས་ཀྱི་ངེས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་གི་སྒོ་ནས་རྟོག་དཔྱད་གཞན་མེད་པར་སེམས་འཛིན་པར་བྱའོ། ། 1-221 གཉིས་པ་ནི་སྤྱད་པ་རྣམས་སྦྱངས་ལ། འདོད་ཆགས་པ་ཡིན་ན་མི་སྡུག་པ་བསྒོམ་པ་སོགས་ནམ་གྲུའི་ཞུས་པའི་མདོ་ཉན་སར་དྲངས་སོ། །མཁས་པའི་དམིགས་པ་ལ་གང་ཟག་གང་གི་དམིགས་པ་ནི། མདོ་དེ་ཉིད་དུ་ཕུང་ཁམས་ལ་དམིགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཉོན་མོངས་རྣམས་སྦྱོངས་ལའང་ཞི་རག་སོགས། ཆ་མཉམ་གང་རུང་ལ་སེམས་བཟུང་བས་ཆོག་པར་བཤད། གསུམ་པ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་དམིགས་པའི་རྣམ་གྲངས་ དེ་དག་ལས་ཐོག་མར་གང་ལ་དམིགས་པ་བྱ་སྙམ་ན། གང་ཟག་རང་རང་གི་སོ་སོའི་དམིགས་པ་ལ་བྱ་གསུངས་པ་ཡིན་ཡང་རྣམ་རྟོག་ཤས་ཆེ་ན་རླུང་སོགས་ཐོག་མར་སེམས་འཛིན་ཡན་ལག་ གཅིག་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་དགོས་པར། ཇོ་བོས་ལམ་སྒྲོན་དང་། དཔའ་བོས་བཤད། ཐོག་མའི་དམིགས་བརྟེན་ནི་མ་ངེས་ཅི་རིགས་བཤད་དེ། སློབ་དཔོན་བྱང་བཟང་གིས། ཁ་ནང་ལྟས། ཕྱི་ལྟས་གཉིས། ནང་ལྟས་ལུས་ དང་ལུས་ལ་བརྟེན་པ་ལ་དམིགས་པ། ལུས་ལ་ལྷ་དང་ཀེང་རུས་སོགས། ལུས་ལ་བརྟེན་པའང་དབུགས་དང་། མཚན་མ་ཕྲ་མོ་སོགས། ཁ་ཕྱིར་བལྟས། ཕལ་པ་རྡེའུ་སོགས། དག་སྐུ་སོགས་བཤད། བསྒོམ་རིམ་ཕལ་ ཆེར་དུ་སྐུ་ཁོ་ན་བཤད་པ་བསོད་ནམས་ཆེ་བས་སོ། །གཅིག་ལ་བརྟེན་ནས་གཞན་ལ་སྤྲོ་བར་བཤད། བཞི་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒྲུབ་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་གནད་ཆེ་བ་དྲན་ཤེས་སོ། །བསྒྲིམ་ལྷོད་རན་དགོས་སོ། ། 1-222 གསུམ་པ་ཞི་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ་ལ། འདུ་བྱེད་བརྒྱད་ཀྱི་སེམས་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ། སེམས་གནས་དགུའི་རིམ་པས་སྒྲུབ་ཚུལ། སེམས་གནས་དེ་དག་སྟོབས་དྲུག་གི་སྒྲུབ་ཚུལ། དེ་དག་ཡིད་བྱེད་བཞི་ཡོད་ཚུལ་ལ། དང་ པོ་ནི། དབུས་མཐར། དེར་གནས་ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་སོགས། གཉིས་པ་ནི་རྒྱན་ལས། དམིགས་པ་ལ་ནི་སེམས་གཏད་ནས་སོགས། གསུམ་པ་སྟོབས་དྲུག་ནི། ཐོས་བསམ། དྲན་ཤེས། བརྩོན་འདྲི་སྟོབས་ཞེས་སོ། །བཞི་ པ་ཡིད་བྱེད་བཞི་ནི། བསྒྲིམས། མས་ཆད། ཆད་མེད། ལྷུན་གྲུབ་འཇུག དེ་དག་ཉན་པར་བཤད། ཞི་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ་ལ། གཡེང་བ་དང་འདྲེས་ན། ལོ་སྟོང་ཕྲག་ཏུ་མི་འགྲུབ་པ་དང་། རྒྱུ་ཚོགས་བསྟེན་པ་ བརྩོན་པས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་བསྐྱེད་ན་རིང་པོ་མི་ཐོགས་སོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་སྒོམ་རིམ་ཅུང་ཟད་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ༄། །ལྷག་མཐོང་གི་སྒོམ་རིམ། གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་གི་སྒོམ་རིམ་ལ། ལྷག་མཐོང་སྤྱིའི་སྒོམ་ཚུལ་དང་། ལྷག་མཐོང་གི་ལྟ་ བ་བསྐྱེད་ཚུལ་གཉིས། དང་པོ་ནི། སྤྱིར་ལྷག་མཐོང་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷག་མཐོང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དང་དམན་པའི་ལྷག་མཐོང་། ཐེག་ཆེན་པའི་ལྷག་མཐོང་གསུམ་ལས། སྔ་མ་ནི་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་
【現代漢語翻譯】 然後是寂止的所緣，首先要緣所緣境，使它們顯現出來。以任何一種心之定解，不作其他分別，而持心。 第二，修習對治法。如果生起貪慾，則修不凈觀等，如《納瑪茹所問經》中所說。對於智者的所緣，任何人的所緣，在經中都將成為對蘊和界的所緣。對於煩惱的對治，如寂靜等，安住于任何平等的狀態即可。第三，在之前所說的所緣的種類中，最初應該緣何者呢？雖然說要緣各自相應的所緣，但如果分別念較重，則最初要依靠風等，專注於一個所緣的支分。如覺沃所著的《菩提道燈論》和勇所說。最初的所緣依賴是不確定的，可以隨宜而定。學匠善護說：有兩種觀法，內觀和外觀。內觀是緣身體和依賴於身體的事物。身體方面，如天神和骨骼等；依賴於身體的事物，如呼吸和細微的特徵等。外觀是向外看，如普通的石子等，以及清凈的佛像等。在大多數的《修次第》中，只講佛像，因為這樣能積聚更多福德。據說依靠一個可以擴充套件到其他。第四，修習三摩地非常重要的是正念和正知，需要適度地收攝和放鬆。 第三，寂止的修習方法包括：以八種作意修習心住，以九住心的次第修習，以六力修習這些心住，以及這些心住具有四種作意的方式。首先，在《中邊分別論》中說：『于彼安住，堪能性等。』第二，在《莊嚴經論》中說：『于所緣境，繫心而住等。』第三，六力是：聽聞力、思惟力、正念力、正知力、精進力和串習力。第四，四種作意是：逼迫作意、間斷作意、無間斷作意和任運成就作意。據說這些都要聽聞。如果寂止的修習與散亂混雜，即使經過千年也無法成就。如果依靠資糧和精進地持續修習，則不會拖延太久。寂止的修習次第略述完畢。 《勝觀的修習次第》 第二，勝觀的修習次第包括：勝觀總體的修習方法和生起勝觀見的方法。首先，一般來說，勝觀有世間的勝觀、超世間和下劣的勝觀，以及大乘的勝觀三種。前者是寂止和勝觀的行相。
【English Translation】 Then, the object of Shamatha (calm abiding) is to first focus on the objects of focus, causing them to appear. With any kind of mental certainty, without any other analysis, hold the mind. Second, practice the antidotes. If desire arises, then cultivate ugliness contemplation, etc., as stated in the Sutra Requested by Namaru. For the object of the wise, whatever person's object, in the sutra itself, it will become the object of the skandhas and dhatus. For the antidotes to the afflictions, such as tranquility, etc., it is said that it is sufficient to hold the mind in any equal state. Third, among the types of objects of focus mentioned earlier, what should one focus on initially? Although it is said to focus on each person's respective object, if conceptual thought is strong, then initially one must rely on wind, etc., focusing on only one branch of the object. As stated by Jowo in the Lamp for the Path to Enlightenment and by Dpawo. The initial reliance on an object is uncertain and can be as appropriate. The teacher Jangchub Sangpo said: There are two ways of looking, internal and external. Internal looking is focusing on the body and what depends on the body. For the body, such as deities and skeletons, etc.; what depends on the body, such as breath and subtle characteristics, etc. External looking is looking outward, such as ordinary pebbles, etc., and pure Buddha images, etc. In most of the Stages of Meditation, only Buddha images are mentioned, because this accumulates more merit. It is said that relying on one can expand to others. Fourth, what is very important for accomplishing Samadhi is mindfulness and awareness, and it is necessary to have moderate contraction and relaxation. Third, the methods for practicing Shamatha include: practicing the mind-abiding with the eight applications, practicing with the stages of the nine mental abidings, practicing these mental abidings with the six powers, and the way these have four types of attention. First, in the Madhyantavibhaga (Discrimination of the Middle and the Extremes), it says: 'Abiding therein, fitness, etc.' Second, in the Ornament for Clear Realization, it says: 'Focusing the mind on the object, etc.' Third, the six powers are: the power of hearing, the power of thinking, the power of mindfulness, the power of awareness, the power of effort, and the power of familiarity. Fourth, the four types of attention are: forceful attention, interrupted attention, uninterrupted attention, and spontaneous accomplishment attention. It is said that these should be heard. If the practice of Shamatha is mixed with distraction, it will not be accomplished even after a thousand years. If one relies on the accumulations and diligently cultivates continuously, it will not take too long. The stages of meditation on Shamatha have been briefly explained. The Stages of Meditation on Vipassana (higher seeing) Second, the stages of meditation on Vipassana include: the general methods for practicing Vipassana and the methods for generating the view of Vipassana. First, in general, there are three types of Vipassana: worldly Vipassana, supramundane and inferior Vipassana, and Mahayana Vipassana. The former is the aspect of Shamatha and Vipassana.
པ་ལ་དམིགས་པའི་ལྷག་མཐོང་། བར་མ་ནི་བདེན་བཞི་ལ་དམིགས་ནས་གཙོ་བོར་གང་ཟག་གི་བདག་འགོག་པའི་ལྷག་མཐོང་ཡིན། ཕྱི་མ་ནི་འདིར་བསྒོམ་པར་བྱ་བའི་ལྷག་མཐོང་ཡིན་ནོ། །དགོངས་འགྲེལ་དང་ཉན་སར་དབྱེ་བ་དུ་མ་གསུངས་སོ། ། 1-223 རྒྱན་དུ་ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་རྒྱུན་ཆགས་སུ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་འགྲེལ་པར། དབྱིག་གཉེན་གྱི་ཡིད་བྱེད་བཅུ་གཅིག་བསྟན་ཏེ་ལྷག་མཐོང་གི་ཚུལ་བཅུ་གཅིག་བཤད་དེ། སྔ་མ་རྣམས་ལྟ་བ་འཚོལ་བ་བར་པ་ རྣམས་ལྟ་བ་བསྒོམ་བ། ཕྱི་མ་རྣམས་ལྟ་བ་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པའི་ལྷག་མཐོང་གི་རྣམ་བཞག་གོ །མདོར་ན་མདོ་དང་སྒོམ་རིམ་རྣམས་སུ། ཤིང་གཉིས་རྩུབ་པ་ལས་མེ་འབྱུང་བའི་དཔེས། སྦྱར་བའི་ དུས་སུ་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་ཤེས་རབ། མཐར་ཤིང་དེ་ཡང་མེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་བསྲེགས་ནས་མེ་དང་ཤིང་གཉིས་ཀ་ཞི་བའི་དཔེས་ལྷག་མཐོང་གི་དངོས་གཞིའི་སྐབས་སུ་རྟོག་བརྗོད་སོགས་ཀྱང་མི་དམིགས་པར་བཤད། ། གཉིས་པ་ལ། བྱམས་པ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པའི་ལྟ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚུལ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཐལ་རང་གི་འདོད་ཚུལ་སོགས་གཞན་དུ་གསལ། དཀའ་གནས་ཅུང་ཟད་བྲིས་ན། དོན་ལ་གཟུང་ འཛིན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་གི་སེམས་སྣང་ཙམ་དུ་ཐག་ཆོད་ཅིང་། རང་སེམས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་གནས་ཚུལ་དེ་ཉིད་ཀྱང་གདོད་མ་ནས་གང་གི་ཡང་རང་བཞིན་དུ་མ་གྲུབ་པ། དངོས་པོ་དང་ མཚན་མས་མ་གོས་པ། སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་དང་བྲལ་བ། རྟག་དཔྱད་ཀྱི་བློའི་ཡུལ་ལས་འདས་པ། ངོས་ཟུང་དང་བྲལ་བ་རྒྱུན་ཆད་པ་མེད་པ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ། འོན་ཀྱང་ལས་དང་པོ་པ་ལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཉམས་མྱོང་དང་དྲན་རིག་ཕྲ་མོ་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ཙམ་ཞིག 1-224 གོ་ཡུལ་དུ་མ་ལུས་པ། ཉམས་མྱོང་གི་ཐོག་ནས་རིག་ཅིང་གཏན་ལ་ཕབ་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའོ། །ལྷག་མཐོང་གི་སྒོམ་རིམ་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ༄། །ལྟ་སྒོམ་སྐྱོང་ཚུལ་གྱི་དོགས་དཔྱོད། གསུམ་པ་ལྟ་སྒོམ་སྐྱོང་ཚུལ་གྱི་དོགས་དཔྱོད་ ལ། དཔྱད་སྒོམ་འཇོག་སྒོམ་གྱི་རྣམ་དབྱེ། ཞི་ལྷག་ལ་དཔྱད་འཇོག་ཇི་ལྟར་བྱ་བ། ལྟ་བ་སྒོམ་པ་ལ་དཔྱད་འཇོག་ཇི་ལྟར་བྱ་བ། ལྟ་བ་དངོས་གཞིའི་དོགས་དཔྱོད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཁས་ པ་དང་ཀུ་སཱ་ལི་གཉིས་ཀ་ལའང་གཙོ་བོ་ཆེ་ཆུང་མ་གཏོགས་དཔྱད་འཇོག་གཉིས་ཀ་དགོས། དེ་ཡང་རྗེས་དཔག་མི་བྱེད་ལུང་རིགས་ཀྱི་དཔྱད་པ་ཞིག་དཔྱད་སྒོམ་དང་། དངོས་གསུམ་དུ་ལམ་བྱེད་མཉམ་ བཞག་འཇོག་སྒོམ་མོ། །སྔ་མ་ནི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་གཉིས་ཀྱི་གཞུང་ལ་རྟེན་པ་ཤས་ཆེ། ཕྱི་མ་བྲམ་ཟེ་ཆེན་པོ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུད་རིམ་མོ། །གཉིས་ཀའི་རྙེད་དོན་ལྟ་བ་གནད་གཅིག་གོ །འོན་ ཀྱང་ལུང་རིགས་ཀྱི་དཔྱད་གཞི་ཁོ་ནས་ལྟ་བ་རྟོགས་པ་ནི་སྲིད་པ་ཙམ་མོ། །པཎ་གྲུབ་རྣམས་ཀྱང་སྔགས་ཀྱི་མན་ངག་ལ་བརྟེན་པའི་ལོ་རྒྱ
【現代漢語翻譯】 關於目標的勝觀。中間的勝觀以四聖諦為目標，主要阻止人我的存在。後者是此處要修習的勝觀。《深密解脫經》和《聲聞地論》中講述了許多區別。 1-223 在《莊嚴經論》的解釋中，如『心中意念持續不斷』等，彌勒菩薩闡述了世親菩薩的十一種作意，並解釋了勝觀的十一種方式。前幾種是尋找見解，中間幾種是修習見解，后幾種是對見解進行精進的勝觀分類。簡而言之，在經部和《菩提道次第論》中，以兩塊木頭摩擦生火為例，比喻在結合時產生思辨的智慧。最終，木頭也被火燒盡，火和木頭都熄滅，比喻在勝觀的實際修習中，思辨等也不再顯現。 第二，確立慈氏菩薩及其追隨者的見解的方式。龍樹菩薩的宗派中，應成派和自續派的觀點等在其他地方有詳細說明。簡要地寫一些難點：實際上，所有能取和所取的法都確定為自己的心識顯現。而自己心識的勝義諦，從原始以來就沒有任何自性，不被事物和相所染污，脫離生、住、滅三種狀態，超越常識的思維範圍，沒有對立，沒有間斷，例如虛空一般。然而，對於初學者來說，僅僅是像幻覺一樣的體驗和細微的覺知有所不同。 1-224 沒有遺漏任何理解之處，通過體驗來認知和確立，才是正確的見解。勝觀的修習次第已經講完。 關於見修行持方式的疑問辨析 第三，關於見修行持方式的疑問辨析： 包括：觀察修和安住修的區別，止觀如何進行觀察和安住，見解的修習如何進行觀察和安住，以及關於見解本身的疑問辨析。第一點是：無論是智者還是瑜伽士，都需要觀察修和安住修，只是側重點不同。不進行後來的推測，而是進行理性和邏輯的觀察是觀察修，將事物作為三種途徑的等持是安住修。前者主要依據無著菩薩和世親菩薩的論著，後者是梵天等人的傳承。兩者的最終目標都是相同的見解。然而，僅僅依靠理性和邏輯的觀察來證悟見解是不可能的。班智達們也依賴於密宗的口訣傳承。
【English Translation】 The Vipassanā (insight meditation) that focuses on the object. The intermediate one focuses on the Four Noble Truths, mainly preventing the self of the person. The latter is the Vipassanā to be meditated on here. The Saṃdhinirmocana Sūtra (Explanations of the Thought) and the Śrāvakabhūmi (Hearer's Ground) explain many differences. 1-223 In the commentary on 'continuous expression of mind as an ornament,' etc., Maitreya shows the eleven mental activities of Vasubandhu, and explains the eleven aspects of Vipassanā. The former ones are for seeking views, the middle ones are for meditating on views, and the latter ones are the classifications of Vipassanā that emphasize views. In short, in the sutras and Stages of Meditation, using the example of fire arising from the friction of two pieces of wood, the wisdom of investigation and analysis arises at the time of combination. Eventually, the wood is also burned by the fire itself, and both the fire and the wood are extinguished, illustrating that during the actual practice of Vipassanā, thoughts and expressions are not perceived. Secondly, the way to establish the view of Maitreya and his followers. In the system of Nāgārjuna, the views of Prāsaṅgika and Svātantrika are explained in detail elsewhere. To write a little about the difficult points: In reality, all phenomena of grasping and being grasped are determined to be merely appearances of one's own mind. And the ultimate nature of one's own mind is primordially without any inherent existence, not stained by objects and signs, free from the three states of arising, abiding, and ceasing, beyond the scope of constant thought, free from duality, without interruption, like the sky. However, for beginners, there is only a slight difference in the experience and subtle awareness, like an illusion. 1-224 Without leaving any place for understanding, recognizing and establishing through experience is the correct view. The stages of Vipassanā meditation have been explained. Doubts and Analyses on How to Practice View and Meditation Third, Doubts and Analyses on How to Practice View and Meditation: Including: the distinction between analytical meditation and stabilizing meditation, how to perform analysis and stabilization in Śamatha (calm abiding) and Vipassanā, how to perform analysis and stabilization in the practice of view, and the analysis of doubts about the view itself. The first point is: both scholars and yogis need both analytical meditation and stabilizing meditation, but with different emphasis. Not making subsequent inferences, but conducting rational and logical analysis is analytical meditation; making things into the samadhi (meditative absorption) of the three paths is stabilizing meditation. The former mainly relies on the treatises of Asaṅga and Vasubandhu, and the latter is the lineage of Brahmā and others. The ultimate purpose of both is the same view. However, it is impossible to realize the view solely through rational and logical analysis. Paṇḍitas (scholars) also rely on the oral instructions of Tantra.
ུས་ཡོད་པས། དབུ་མའི་གཞུང་གི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ པར་ལྟ་བ་མི་རྟོག་པར་སྨྲ་བ་ནི་མི་འཐད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་ཞི་ལྷག་གཉིས་ཀ་ལའང་གཙོ་བོ་ཆེ་ཆུང་མ་གཏོགས་དཔྱད་འཇོག་གཉིས་ཀ་དགོས་སོ། །ཞི་ལྷག་འདྲེས་ཚེ་དཔྱད་འཇོག་སྤེལ་མི་དགོས། 1-225 གསུམ་པ་ནི། ལྟ་བ་འཚོལ་བའི་ཚེ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ལ་སྒྲོ་འདོགས་བཅད་ན་ངེས་ཤེས་འདྲེན་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཆེ་ལ། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་འཚོལ་བ་ལ་ ནི་སྒོམ་བྱུང་གི་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་གལ་ཆེ་སྟེ་འཇོག་སྒོམ་དྲན་རྒྱུན་མ་ཤོར་བ་ལས་སོ། །བཞི་པ་ནི་སྤྲོས་པ་མང་པོ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱས་ནས་སྐབས་དོན་ཅུང་ཟད་བརྗོད་ན། སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ལྟ་བ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ནི་འཕགས་པའི་ས་ཐོབ་པ་ན་འབྱུང་བར་བཤད། སོ་སྐྱེའི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་དཔྱད་འཇོག་ལ་བརྟེན་ནས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་ལྟ་བ་རྙེད་ པའོ། །དེ་དག་ནི་སྒོམ་དགོས་དཔྱོད་དོ།། །། ༄། །གཞན་ཡང་གནད་དོན་འགག་ཞིག་བསྡུས་པ། གཞན་ཡང་གནད་དོན་འགག་ཞིག་བསྡུས་པ་ནི། མཚན་མོ་ལ་ཆ་གསུམ་དུ་བྱས་པའི་ཆ་སྟོད་སྨད་གཉིས་དྲན་ཤེས་དང་ལྡན་པའི་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་ འགྲུས་བསྐྱེད། ཉལ་བའི་ཚེ་རྐང་པ་གཡོན་པར་གཡས་པའི་སྟེང་དུ་བཞག་ནས། སེང་གེའི་ཉལ་སྟབས་སུ་ཉལ། དེའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ལུས་ལྷོད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་། གཉིད་འཐུག་པོར་མི་འགྱུར་བ་དང་། གཉིད་ ལོག་པའི་ཚེའང་དྲན་པ་མི་བརྗེད་པའང་། རྨི་ལམ་དུ་སྡིག་པ་དང་ངན་པ་མི་རྨི་བའི་གནད་ཡོད་པར་བཤད། དྲན་པ་ནི་གཉིད་དུ་མ་སོང་གི་བར་ཉིན་པར་གང་ལ་ཆེད་དུ་བྱ་བའི་དམིགས་པ་དེའི་དྲན་པ་བསྟེན་ཏེ། 1-226 འདིས་གཉིད་ལོག་པའི་ཚེའང་དགེ་སྦྱོར་ལ་འཁྲིད་ནུས་པར་བཤད། ཤེས་བཞིན་ནི་དྲན་པ་རྟེན་ཚེ་ཉོན་མོངས་སོགས་སྐྱེ་ན་ཤེས་པར་བྱས་ནས་སྤོངས་ཏེ། འདིས་གཉིད་དང་རྨི་ལམ་དུ་འཁྲུལ་པ་ཆུང་བར་ བཤད། གཉིད་ཀྱིས་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་འབྱུང་བ་འཕེལ་བའི་ལུས་བརྟས་པར་བྱེད་པ་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་དུ་གཉིད་ཐུམ་ཕྲས་ཙམ་ཞིག་ལོག་ནས། ནངས་པར་ཡང་ལངས་ཏེ་དགེ་སྦྱོར་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་ འཕེན་པ་བཏང་ལ། འོད་ཀྱི་མཚན་མ་བསྐྱེད་ནས་དེ་ལ་དེ་སེམས་གཏད་པས་གཉིད་པར་བྱ་སྟེ། འདིས་སེམས་ལ་མུན་པ་མི་འབབ་པ་དང་གཉིད་སྲབ་ཅིང་དུས་ལ་སད་པ་དང་ནངས་པར་ཡང་ དགེ་སྦྱོར་གྱི་བརྩོན་པར་འཕེལ་བར་བཤད་དོ། །སེམས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཚན་རྣམས་རེ་རེ་ཡང་བསོད་ནམས་བརྒྱ་སྙེད་པ་སྒོམ་པར་བྱའོ། །ཞེས་བཟང་སྐྱོང་གི་མདོ་ལས་སོ། །དྲན་ཤེས་གཉིས་ཕྲ་རགས་ སམ་རྩིང་ཞིབ་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་བ་སྟེ། དྲན་པ་གསལ་པོ་སྟོབས་ཅན་གྱི་ཁོངས་སུ་ཤེས་བཞིན་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་པར། དྲན་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་ཤེས་བཞིན་དང་ ལྡན་
【現代漢語翻譯】 因此，依靠中觀宗的理證，認為不應思辨的觀點是不合理的。第二點是，止和觀都需要思辨和專注，只是程度上的差異。止和觀結合時，不需要交替進行思辨和專注。 第三點是，在尋求見解時，如果能辨別聞思所生智慧的自相和共相，對於獲得定解有很大幫助。而對於尋求正確的見解來說，修所生智慧的個別覺知非常重要，即在專注禪修時，保持正念不散亂。第四點是，如果放下許多繁瑣的細節，只說要點，那麼直接證悟空性的見解，只有在獲得聖者果位時才會發生。而凡夫的修行範圍，如前所述，是通過思辨和專注來獲得空性的見解。這些都需要通過禪修來審視。 此外，還有一些要點需要總結：將夜晚分為三部分，在前三分之一和后三分之一，努力修習具有正念和覺知的瑜伽。睡覺時，將右腳放在左腳上，以獅子臥的姿勢睡覺。據說，這樣做身體不會鬆懈，不會沉睡，睡覺時也不會忘記正念，不會做罪惡和不好的夢。正念是指在入睡前，專注于白天想要做的事情。據說，這能引導你在睡眠中也行善。覺知是指當正念生起時，如果生起煩惱等，要覺知並斷除。據說，這能減少在睡眠和夢中的迷惑。爲了讓睡眠滋養身體，僅僅爲了讓身體強壯而稍作休息，早上醒來后，也要努力行善。要生起光明想，並將心專注於此，然後入睡。據說，這能防止內心陷入黑暗，保持清醒，及時醒來，早上也能增加行善的努力。要觀想如來佛的每一個相好，都能積累百倍的功德。這是出自《賢護經》。正念和覺知可以通過粗細或精細的方式來區分，因為清晰而強大的正念中包含了覺知。正如《中邊分別論》的註釋中所說：『正念安住于覺知』。
【English Translation】 Therefore, relying on the reasoning of the Madhyamaka school, it is unreasonable to say that one should not speculate. The second point is that both Shamatha (tranquility) and Vipassana (insight) require both speculation and focus, only differing in degree. When Shamatha and Vipassana are combined, there is no need to alternate between speculation and focus. The third point is that when seeking a view, if one can distinguish the self-characteristics and general characteristics of the wisdom arising from hearing and thinking, it is very helpful for obtaining definite understanding. For seeking the correct view, the individual awareness of the wisdom arising from meditation is very important, that is, in focused meditation, maintaining mindfulness without distraction. The fourth point is that if we put aside many trivial details and only state the main points, then the direct realization of the view of emptiness only occurs when one attains the state of an Arya (noble being). The scope of practice for ordinary beings, as mentioned earlier, is to obtain the view of emptiness through speculation and focus. These all need to be examined through meditation. In addition, there are some key points to summarize: Divide the night into three parts, and in the first and last thirds, diligently practice yoga with mindfulness and awareness. When sleeping, place your right foot on your left foot and sleep in the lion posture. It is said that doing so will prevent the body from becoming lax, prevent deep sleep, prevent forgetting mindfulness when falling asleep, and prevent dreaming of sinful and bad dreams. Mindfulness refers to focusing on what you want to do during the day before falling asleep. It is said that this can guide you to do good deeds even in sleep. Awareness refers to when mindfulness arises, if afflictions etc. arise, you should be aware of them and eliminate them. It is said that this reduces confusion in sleep and dreams. In order for sleep to nourish the body, rest briefly only to strengthen the body, and after waking up in the morning, strive to do good deeds. Generate the sign of light and focus your mind on it, and then fall asleep. It is said that this prevents the mind from falling into darkness, keeps you awake, wakes you up in time, and increases the effort to do good deeds in the morning. Meditate on each of the marks and signs of the Tathagata, which can accumulate hundreds of merits. This is from the 'Bhadrakalpika Sutra'. Mindfulness and awareness can be distinguished by coarse or fine ways, because clear and powerful mindfulness includes awareness. As the commentary to the 'Madhyantavibhaga' says: 'Mindfulness abides in awareness.'
པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །རྟོག་པ་ཕྲ་མོ་དེ་རྟོགས་པར་མཚན་མ་ཡིན་གྱི་ལྷག་མཐོང་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཤེས་བཞིན་ནམ་རིག་པ་ཡིན། འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ལ་ཞི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། 1-227 མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་ས་པའི་ཐ་སྙད་དང་། ཁམས་གོང་མའི་བསམ་གཏན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ས་པའི་ཐ་སྙད་འདོགས། འདོད་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ཤིན་སྦྱངས་རིམ་གྱིས་ཐོབ། དེ་ཐོབ་ན་ཞག་མང་ པོར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ཀྱང་དེའི་ཚེ་ལུས་སེམས་གཉིས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་རྒྱུན་ཆད་ནས། ལུས་སེམས་ལ་བདེ་དགའ་ཐོབ་པ་དང་བཅས་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇུག་ནུས་སོ། །འོ་ན་ སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཤེས་པ་ལ་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྣང་བ་མེད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་མིན་ཏེ། མིག་ནད་དང་འདྲ་བའི་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ལས་དང་བག་ཆགས་མ་ལོག་ན་མིག་ནད་ཀྱི་སྐྱོན་དུ་ ཤེས་པ་དང་འདྲ་བའི་སེམས་ཀྱི་འཁྲུལ་ལུགས་དང་གནས་ལུགས་ཤེས་པ་ཙམ་གྱིས་ལྡོག་མི་ནུས་ཏེ། བིརྺ་པས། རྟོག་པའི་ངང་ནས་མི་གནས་མཚན་མས་གཡེངས་གྱུར་ན། །གཉིས་སྣང་མཚན་མའི་བག་ཆགས་ལྡོག་ པར་མི་འགྱུར་ཏེ། །རབ་རིབ་ཅན་གྱི་མིག་གི་ནང་དུ་ཤེས་གྱུར་ཀྱང་། །མིག་གི་ནད་མ་བྱང་བར་རབ་རིབ་སྣང་མི་ལྡོག །ཅེས་སོ། །འོན་ཀྱང་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ པའི་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྣང་ཚུལ་མ་འགག་བཞིན་དུ་དེ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་དབྱེར་མེད་དུ་འཆར་བར་གྱུར་ནས་གནས་འགྱུ་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་དོན་ཆུ་དང་རླབས་ཀྱི་དཔེས་མཚོན་ནས་གནས་འགྱུ་གཉིས་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་མེད་པའི་རང་བཞིན་སྟོང་ཉིད་དུ་རོ་གཅིག་པ་ལ་ཉམས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ཐ་དད་དུ་སྣང་བ་ལ་བྱ་སྟེ། 1-228 རིག་ཐོག་ཏུ་གནས་འགྱུ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དུ་བཏགས། སོ་སོ་རང་རིག་གི་དོན་མཚན་མ་མེད་པ་དང་བསམ་མི་ཁྱབ་ལ་བཤད། སེམས་ཉིད་དང་ལྷན་སྐྱེས་ངོ་སྤྲད་པ་ནི། རང་གི་སེམས་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་སྐྱོན་དང་བྲལ་ཞིང་བཟང་ངན་གྱི་རྟོག་པས་མ་སླད་པར་རྣལ་དུ་ཕབ་ལ་རང་བབས་སུ་བཞག་པའི་དུས་ན། སེམས་དེའི་གནས་ལུགས་སམ་གནས་ཚུལ་སེམས་རང་གི་བལྟས་ པའི་ཚེ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་འཆར་སྒོ་ཕྲ་རགས་ཐམས་ཅད་ལ་བཀག་ཀྱང་རང་སངས་རང་དག་རང་ཞི་ལ་སོང་ནས་ངོས་ཟུང་ཅི་ཡང་མེད་པའི་ངང་དུ་ལྷང་ངེའམ། ཆམ་མེ་གནས་པ་ཞིག་འབྱུང་ བ་ནི་སེམས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་ལ་སེམས་འཇོག་པས་ན་ཞི་གནས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེའི་ངང་ནས་རིག་པ་མི་གསལ་བར་རྨོངས་པའམ་དྲན་མེད་ཀྱི་ལུང་མ་བསྟན་ནམ་བཏང་སྙོམས་སུ་འཕྱལ་བར་ མ་སོང་བར་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་དེ་གསལ་ལ། མ་འགག་པར་རང་རིག་ཅིང་རང་གསལ་བར། རིག་ལུགས་དང་གསལ་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བརྗོད་དུ་མེད་པ། རྣམ་པ་གསུམ་རིག་པ་ལྟ་བུའི་ཉམས་སུ་ མྱོང་རྒྱུའམ་ཕྲིག་ཚུད་རྒྱུ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡོད་པ་ནི་ལྟ་བྱའི་ཆོས་རབ་ཏ
【現代漢語翻譯】 如是說。細微的念頭被認為是認識的標誌，是與勝觀或覺知相應的智慧。一心一意地專注于所緣境，就是隨念止。 未入定的狀態稱為世俗地，而上界禪定則稱為入定地。通過一心一意地專注于所緣境，逐漸獲得輕安。一旦獲得輕安，即使長時間入定，身心的痛苦也會停止。伴隨著身心的快樂，就能進入禪定。那麼，瞭解心的實相是否意味著沒有外在的顯現呢？並非如此。如果與眼病相似的共業和習氣沒有消除，就像瞭解眼病的過患一樣，僅僅瞭解心的錯亂和實相是無法逆轉的。如Virupa（毗盧巴）所說：『若於念中不住，為相所散亂，二取相之習氣，不能令其退。如患翳之目，雖知在翳中，若未凈眼翳，翳之顯現不退。』然而，一旦如實地證悟了心的實相，即使一切顯現的方式沒有停止，它們也會顯現為與心的本質無二無別，從而將住與動、本質視為一體。這可以用水和波浪的比喻來表示，住與動二者在本質上是無自性的空性，體驗到的是一體的味道，而體驗的變化則顯得不同。 在覺性之上，住與動被視為一體，而現象則被視為不同。各自的自證之義，是不可思議且無相的。介紹俱生心性時，當自己的心遠離沉沒和掉舉的過患，不被好壞的念頭所染污，放鬆並安住于自然狀態時，觀察心的狀態或處境。即使阻止所有粗細的分別念生起，心也會自解脫、自清凈、自寂滅，進入一種無所執著的明朗狀態。這就是因為專注於心的狀態而被稱為止。在這種狀態中，覺性不會變得不清晰、愚癡、無記或散亂，心的本質是清晰、不間斷的自知自明。覺性和明晰性的狀態是無法言說的，會有一種體驗或領悟，類似於三現分（三種顯現）的覺性。這是對所觀察的法進行徹底研究。
【English Translation】 So it is said. Subtle thoughts are considered signs of realization, which are wisdom corresponding to or associated with vipassanā (insight). Single-pointed intention on the object of focus is śamatha (calm abiding) with mindfulness. The state of not being in samadhi (meditative absorption) is called the mundane ground, while the dhyānas (meditative states) of the higher realms are called the ground of being in samadhi. Single-pointed intention gradually attains pliability. Once that is attained, even if one remains in samadhi for many days, the suffering of both body and mind ceases at that time. Along with the attainment of happiness and joy in body and mind, one is able to enter samadhi. So, does knowing the nature of the mind mean that there are no external appearances? That is not the case. If the common karma and habitual tendencies, which are similar to eye disease, have not been reversed, just as knowing the fault of eye disease, merely knowing the delusion and nature of the mind cannot reverse it. As Virupa said: 'If one does not abide in the state of thought, and is distracted by signs, the habitual tendencies of dualistic appearance will not be reversed. Just as in the eye of one with cataracts, even if one knows that there are cataracts, unless the eye disease is purified, the appearance of cataracts will not cease.' However, once the nature of the mind is realized without error, even though the way all appearances appear does not cease, they appear as inseparable from the essence of the mind, thus the state and movement, the essence, become one. This is illustrated by the example of water and waves, the state and movement are both of one taste in emptiness, the nature of which is without inherent existence, while the changes in experience appear different. Upon awareness, state and movement are considered one, while appearances are labeled as different. The meaning of individual self-awareness is inexpressible and inconceivable. Introducing innate mindness: When one's own mind is free from the faults of sinking and excitement, and is not tainted by thoughts of good and bad, relax and rest in its natural state. When observing the state or condition of that mind, even if all coarse and subtle conceptual thoughts are blocked, it will self-liberate, self-purify, and self-pacify, entering into a state of clarity without any clinging. This is called śamatha (calm abiding) because of focusing on the state of the mind. In that state, the awareness does not become unclear, dull, neutral, or scattered, but the essence of the mind is clear and uninterruptedly self-aware and self-illuminating. The state of awareness and clarity is inexpressible, and there is some experience or realization, like the awareness of the three aspects of appearance. This is a thorough study of the object of observation.
ུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པས་ན་ལྷག་མཐོང་ངོ་། །པྲ་ཀྲི་ཏ་རང་བཞིན་དང་ཐ་མལ་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག སྤྱིར་དམིགས་གཏད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་བགེགས་བྱེད། 1-229 ལྕེ་སྒོམ་པས། ཐིབ་བདུད་མགོ་ལ་ཞུགས་པ་ཞེས། དགེ་སྦྱོར་གྱི་ཉམས་མི་གསལ་བ་དང་། སྨྲ་བདུད་ལྕེ་ལ་ཞུགས་པ་ཞེས་སྨྲ་བ་ལ་དགའ་ཞིང་ཁྱད་པར་ཉམས་མྱོང་གསང་མི་ཐུབ་པ་དང་། འཕྲོ་ བདུད་སྙིང་ལ་ཞུགས་པ་ཞེས་ཤེས་པ་ཡུལ་འཕྲོ་ཞིང་བློ་རྣལ་དུ་མི་ཕེབས་པ་དང་། འགྲོ་བདུད་རྐང་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཞེས་དབེན་པར་སྡོད་མི་ཚུགས་པར་འགྲོ་འདོད་པ་རྣམས་འབྱུང་བ་ལས་རིམ་ བཞིན་བླ་མ་སྤྱི་བོ་དང་མགྲིན་པ་སྙིང་ཁ་རྣམས་སུ་བསྒོམ་ནས་སོ་སོའི་བགེགས་ཞི་བར་གསོལ་བ་དྲག་པོ་བཏབ་པས་ཞི་བར་བཤད་དོ། །མདོར་ན་ལྟ་བསྒོམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཡར་འཕེལ་དུ་འགྲོ་ བ་ལ་གནོད་ན་བསོད་ནམས་སྐྱེས་པ་དང་ཐུན་མོང་གི་དངོས་གྲུབ་འབྱུང་བའང་མཆོག་གྲུབ་པའི་བར་ཆད་ཀྱི་བགེགས་སུ་བཤད་པས་གཉེན་པོ་དང་ལམ་ཁྱེར་ཅི་རིགས་པའི་རྐྱེན་སེལ་བར་བྱའོ། །རྒྱུ་འབྲས་ ཀྱི་བླང་དོར་དང་མོས་གུས་དག་སྣང་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ཀྱི་ཆ་ལ་ཁྱད་དུ་བསོད་སྲིད་པས་དེ་དག་ཤུགས་ཕྱུང་ལ་བསྒོམ། རྟེན་འབྲེལ་བཟང་པོ་ཐམས་ཅད་སྒྲིག་པ་དང་། ངན་པ་ཐམས་ ཅད་སྤང་བ་དང་། དགེ་སྡིག་བླང་དོར་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱ་བ་གལ་ཆེ། མདོར་ན་རེ་ཞིག་བདག་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོར་སོང་མ་སོང་བརྟག་པ་ནི་གནད་ཀྱི་དོན་ནོ། །ཐུབ་བསྟན་རྒྱ་མཚོ་ལྗིང་ལས་ལེགས་བྱུང་བའི། ། 1-230 གནས་ལུགས་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་དབང་གི་རྒྱལ། །ཚུལ་གནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་པའི་བྱི་དོར་གྱི། །རང་གཞན་ཕན་བདེའི་དཔལ་གྱིས་འབྱོར་པར་ཤོག །འདི་ནི་བྱ་བྲལ་སངས་རྒྱས་ཕུན་ཚོགས་ཀྱིས་བརྗེད་ཐོའོ།། །།སརྦ་མངྒ་ ལཾ།། །།
【現代漢語翻譯】 由於能夠完全區分，所以是勝觀（梵文：Vipaśyanā，內觀）。Prakṛti（梵文，自性）既可以指自性，也可以指平凡。一般來說，它可以消除獲得一切目標的障礙。 舌頭禪修者說：『昏沉之魔進入頭部』，這意味著善行的體驗不清晰；『言語之魔進入舌頭』，這意味著喜歡說話，尤其無法保守體驗的秘密；『散亂之魔進入心臟』，這意味著意識散亂，心神不寧；『行走之魔進入腿部』，這意味著無法安住于寂靜之處，想要行走。爲了平息這些，依次觀想上師在頭頂、喉嚨和心間，強烈祈禱以平息各自的障礙。簡而言之，如果觀修的功德增長受到阻礙，那麼積累的福德和共同的成就也會成為獲得殊勝成就的障礙，因此應該採取對治方法和利用各種方便法門來消除障礙。對於因果的取捨、虔誠的信心、清凈的顯現和慈悲等方便之道的各個方面，要特別努力並進行觀修。安排好一切吉祥的緣起，斷除一切不善的緣起，如理如法地取捨善惡非常重要。簡而言之，暫時檢驗是否成為我執的對治法是關鍵所在。 愿從圖丹嘉措（Thubten Gyatso，人名）的智慧中涌現的實相如意寶，成為聞思修三者的莊嚴，帶來自他利益的繁榮。』這是覺拉桑杰彭措（Jyakral Sangye Puntsok，人名）的筆記。愿一切吉祥！'
【English Translation】 Because of the ability to fully distinguish, it is Vipaśyanā (insight meditation). Prakṛti (nature) can refer to both nature and the ordinary. In general, it eliminates obstacles to achieving all goals. The tongue meditator says, 'The demon of dullness enters the head,' meaning that the experience of virtue is not clear; 'The demon of speech enters the tongue,' meaning that one likes to talk and, in particular, cannot keep the secrets of experience; 'The demon of distraction enters the heart,' meaning that consciousness is scattered and the mind is not calm; 'The demon of walking enters the legs,' meaning that one cannot stay in solitude and wants to walk. To pacify these, one should visualize the lama in the crown of the head, throat, and heart, respectively, and make strong prayers to pacify the respective obstacles. In short, if the merits of view and meditation are hindered from increasing, then the accumulated merit and common attainments will also be obstacles to achieving supreme accomplishment, so one should take countermeasures and use various skillful means to eliminate obstacles. One should especially strive and meditate on the aspects of skillful means such as the acceptance and rejection of cause and effect, devout faith, pure appearance, and compassion. It is very important to arrange all good interdependent relationships, abandon all bad ones, and properly accept and reject virtue and vice. In short, it is essential to examine whether it has become an antidote to self-grasping for the time being. 'May the wish-fulfilling jewel of reality, which arises from the wisdom of Thubten Gyatso, be the adornment of hearing, thinking, and meditation, bringing prosperity to the benefit and happiness of oneself and others.' This is a note by Jyakral Sangye Puntsok. Sarva Mangalam (May all be auspicious)!