ludru0208_支分事物遮破解釋恒河水流.g2.0f

如竹嘉措教言集LG20ཡན་ལག་རྫས་འགོག་གི་རྣམ་པར་བཤད་པ་གངྒཱའི་ཆུ་རྒྱུན། 2-331 ༄༅། །ཡན་ལག་རྫས་འགོག་གི་རྣམ་པར་བཤད་པ་གངྒཱའི་ཆུ་རྒྱུན། ༄། །བཤད་བྱ་རྡོ་རྗེའི་མདོ་ཚིག་བཀོད་པ། ༄༅། །ལེགས་བཤད་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ལས་ཡན་ལག་རྫས་འགོག་གི་རྣམ་པར་བཤད་པ་གངྒཱའི་ཆུ་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། །ཤེས་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་རྣ་བའི་བདུད་རྩིའོ།། མངོན་བརྗོད་རྒྱན་ཚིག་སྒྲིག་མཁས་ས་ སྐྱ་པ། །འཆད་མཁས་རྣ་བའི་བདུད་རྩི་འབུམ་ཕྲག་གསུམ། །རྩོད་པའི་ཁྱུ་མཆོག་བློ་གྲོས་རྣམ་རྒྱལ་ཞབས། །རྩ་རྒྱུད་བླ་མ་གསུམ་གྱིས་བདག་ལ་སྲུངས། །ཡན་ལག་རྫས་ཀྱི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གསུམ། །འགོག་བྱེད་ ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་དཔེ་ཙམ་ཞིག །བསྟན་ལས་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱིས། །རིགས་པའི་ཆུ་བརྟགས་སྤྲོས་དེ་འདིར་འཆད་དོ། །འདིས་གྲུབ་ཅེས་སོགས་སྐབས་སུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་གསུམ། བཤད་བྱ་རྡོ་ རྗེའི་མདོ་ཚིག་འགོད། འཆད་བྱེད་ཆོས་གྲགས་གཞུང་གིས་བཀྲལ། ལྷ་རྒྱན་འགྲེལ་པའི་རྣམ་དབྱེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། མདོ་རང་འགྲེལ་རྒྱན་གྱིས་འགྲེལ་པའི་འགྱུར་ལྟར་ན། འདིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་ སེལ་བའི་སྒོ་ཙམ་ཞིག་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཕྱོགས་འདིས་ནི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། ཆོས་ཅན་རང་གི་ངོ་བོ་སེལ་བ་ཡང་རིག་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། ཡན་ལག་ ཅན་ནི་ཡན་ལག་རྣམས་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡན་ལག་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-332 རྫས་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་དང་རྫས་དག་རྫས་དང་རྫས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དམ་བཅའ་དང་པོ་ལ། ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་ཞིང་། དམ་བཅའ་གཉིས་ པ་ལ། ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་བའི་འགྱུར་མཛད་དོ། །ཡང་མདོ་རང་འགྲེལ་ལྷ་དབང་བློ་འགྲེལ་པའི་འགྱུར་ལྟར་ན། དམ་བཅའ་གཉིས་པའི་ཚེ། ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་དག་ནི་གཞན་མ་ཡིན་ ཏེ། མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དམ་བཅའ་གཉིས་པའི་ཆོས་ཅན་དུ། ཡན་ལག་ཅན་འཛིན་པའི་ལུགས་མཛད་དོ། །ཡང་མདོ་རང་འགྲེལ་གྱི་འགྱུར་འགའ་ཞིག་ལས། ཡན་ལག་རྣམས་ ནི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཡན་ལག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། རྫས་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་དང་རྫས་དག་རྫས་དང་རྫས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཡན་ལག་ཏུ་བཟུང་བ་དམ་བཅའ་དང་པོ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་ དམ་བཅའ་དང་། ཡན་ལག་ཅན་དུ་བཟུང་བ་དམ་བཅའ་གཉིས་པ་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅར་བཤད་པ་སྟེ

【現代漢語翻譯】《如竹嘉措教言集》LG20《量理寶藏論》之支分遮破品釋——恒河之流 2-331 《量理寶藏論》之支分遮破品釋——恒河之流所說內容：金剛句吉祥妙說日光論中《量理寶藏論》之支分遮破品釋——恒河之流。是為智者之耳飾甘露。善於運用比喻修飾文辭的薩迦派智者啊！善於講說，擁有三百萬耳飾甘露者啊！辯論場上的雄獅，具足智慧的南嘉瓦（བློ་གྲོས་རྣམ་རྒྱལ，智勝）足下啊！祈願根本傳承上師三尊護佑於我！支分、實事之宗法看似有三以阻礙方之論式略作分析依教法勝幢之名聲與智慧於此闡釋理路之探究以『此成立』等句，分三部分闡述。首先，分為三部分：記錄所說之金剛句；以法稱論典解釋；闡釋天神莊嚴論的分類。首先，按照經部自釋以及莊嚴論的翻譯，『此』僅僅是指出了法（ཆོས，dharma，達磨，法）的自性遣除之門徑。此『方』應理解為法與有法（ཆོས་ཅན，dharmin，達磨，有法）的差別，以及有法自性的遣除。例如：支分不異於諸支分，因為不執著于低劣之差別。諸支分不異於支分，否則將成為現量之相違。 2-332 實事（རྫས，dravya，德拉威亞，實體）非為存在，因為 गुण（藏文：ཡོན་ཏན，梵文：गुण，梵文羅馬擬音：guṇa，漢語字面意思： गुण）與實事將成為實事與非實事。在第一個宗法中，將支分作為有法；在第二個宗法中，將支分作為有法進行翻譯。此外，按照經部自釋以及天王慧的解釋翻譯，在第二個宗法時，支分與支分不異，否則將成為現量之相違。因此，在第二個宗法的有法中，採取了執著于支分的觀點。此外，在一些經部自釋的翻譯中，諸支分不異於支分，因為不執著于低劣之差別。支分不異於諸支分，否則將成為現量之相違。實事非為存在，因為 गुण 與實事將成為實事與非實事。因此，將支分作為有法，是為成立第一宗法之法的差別；將支分作為有法，是為闡述第二宗法有法的差別。

【English Translation】《Collection of Teachings by Rutuk Gyamtso》LG20 A Commentary on the Chapter on Refuting Parts in 'Treasury of Logic' - The Ganges Flow 2-331 A Commentary on the Chapter on Refuting Parts in 'Treasury of Logic' - The Ganges Flow Subject to be explained: Vajra verses In the Auspicious Explanation, Sunlight, A Commentary on the Chapter on Refuting Parts in 'Treasury of Logic' - The Ganges Flow. It is the nectar for the ears of the wise. The Sakya scholar who skillfully uses metaphors to adorn words! The one who skillfully explains, possessing three million nectars for the ears! The lion in the arena of debate, at the feet of Lodro Namgyal (བློ་གྲོས་རྣམ་རྒྱལ, Intelligence Victorious)! May the three root lineage lamas protect me! The three seemingly valid assertions regarding parts and substances, Analyzed briefly with the logic of the obstructing party. Relying on the fame and wisdom of Chokyi Drakpa (ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པ, Dharma Fame) from the teachings, Here, I will explain the exploration of reasoning. Starting with 'This is established,' explained in three parts. First, divided into three parts: recording the vajra verses to be explained; explaining with the texts of Dharmakirti; elucidating the distinctions of the divine ornament commentary. First, according to the translation of the auto-commentary of the Sutra and the Ornament, 'this' merely indicates the gateway to eliminating the self-nature of dharma (ཆོས, dharma, Dharma, 法). This 'direction' should be understood as the difference between dharma and dharmin (ཆོས་ཅན, dharmin, Dharmin, 有法), and the elimination of the self-nature of dharmin. For example: A part is not different from its parts, because it does not adhere to the distinction of inferiority. The parts are not different from the part, otherwise it would contradict direct perception. 2-332 A substance (རྫས, dravya, Dravya, 實體) is not existent, because गुण (藏文：ཡོན་ཏན，梵文：गुण，梵文羅馬擬音：guṇa，漢語字面意思： गुण) and substance would become substance and non-substance. In the first assertion, the part is taken as the dharmin; in the second assertion, the translation is made with the part taken as the dharmin. Furthermore, according to the translation of the auto-commentary of the Sutra and the commentary of Devendrabuddhi, at the time of the second assertion, the part and the part are not different, otherwise it would contradict direct perception. Therefore, in the dharmin of the second assertion, the view of adhering to the part is adopted. Furthermore, in some translations of the auto-commentary of the Sutra, the parts are not different from the part, because they do not adhere to the distinction of inferiority. The part is not different from the parts, otherwise it would contradict direct perception. A substance is not existent, because गुण and substance would become substance and non-substance. Therefore, taking the part as the dharmin is to establish the difference of the dharma of the first assertion; taking the part as the dharmin is to explain the difference of the dharmin of the second assertion.

། མདོ་རང་འགྲེལ་གྱི་འགྱུར་ཅུང་ཟད་མི་གཅིག་པ་གསུམ་ཡོད་ལ། དེ་དག་གིས་རིམ་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ། 2-333 ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་གསུམ་ཤུགས་ལ་བསྟན་ནས། དམ་བཅའ་དང་པོ་ལ་རྗེས་དཔག་གི་གནོད་བྱེད་དང་གཉིས་པ་ལ་མངོན་སུམ་གྱི་ གནོད་བྱེད་དང་། གསུམ་པ་ལ་ཁས་བླངས་ཀྱི་གནོད་བྱེད་གསུམ་དངོས་སུ་བསྟན་ཏེ། གནོད་བྱེད་གཞན་རྣམས་མཚོན་ནས་བསྟན་པའི་དོན་དེ་དག རྣམ་འགྲེལ་འདིར་འཆད་པ་ལ། འདིས་གྲུབ་ཡན་ལག་གྱུར་པ་ཡི་ ཞེས་པ་ནས། དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་པའི་བར་ཤླཽ་ཀ་བཅུ་གསུམ་པོ་འདི་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ།། ༈ །། ༄། །འཆད་བྱེད་ཆོས་གྲགས་གཞུང་གིས་བཀྲལ་བ་ལ། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་དགག་པ། གཉིས་པ་མདོའི་དགོངས་པ་ཆོས་གྲགས་ཀྱིས་བཀྲལ་ཚུལ་ལ། མདོར་བསྟན་རྒྱས་བཤད་གཉིས་ ཀྱི་དང་པོ་ལ། འདིས་གྲུབ་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཉིས་ཏེ། འདི་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལ་ཚད་མས་གནོད་པར་མ་ཟད། དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་ཞེན་དོན་ལ་ཡང་ཚད་མ་བཞིས་གནོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལ་ཚད་མས་གནོད་བྱེད་བསྟན་པ་འདིས། བྱེ་བྲག་ པའི་གྲུབ་མཐའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡི་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་། ཆོས་ཅན་རང་གི་ངོ་བོ་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལའང་རྗེས་དཔག་སོགས་ཀྱིས་གནོད་པ་བྱེད་ཚུལ་དག་ནི་མཚོན་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། 2-334 འདིས་གྲུབ་ཡན་ལག་གྱུར་པ་ཡིས། །ཞེས་སོ། །འདིའི་འབྲུ་ལ་ཕལ་ཆེར་བསྒྲུབ་བྱའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡི། ཞེས་འཆད་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། འདིས་སྒྲུབ་ཡན་ལག་གྱུར་པ་ཡི། །ཞེས་པའི་གཞུང་ཡོད་ ན་ཁྱེད་བདེན་ཡང་། འདིས་གྲུབ་ཡན་ལག་གྱུར་པ་ཡི། །ཞེས་པ་ལས་མི་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་གཉིས། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་དགག ཚུལ་དེས་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱང་ མཚོན་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལའང་། མདོར་བསྟན་རྒྱས་བཤད་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ། དེ་ལ་དོན་ནི་ཞེས་སོགས་རྐང་པ་གཉིས་སོ། །དེ་འབྲུ་དང་སྦྱར་ན། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་སོགས་ གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལ། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ཞེན་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ནི་ཕྱོགས་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་ཡང་ གནོད་པ་བྱེད་ཚུལ་གྱི་དོན་འདི་ནི་མཚོན་ནས་བསྟན་པའི་དོན་དུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དཔེ་ནི་ཕྱོགས་ཙམ་བརྗོད་ཅེས་པའི་ཚིག་གི་རྣོ་བྱ་ལྟར་ན། འདི་ལྟར་བཤད་དེ། ཚད་མ་མདོར། ཆོས་ ཀྱི་ཁྱད་པར

【現代漢語翻譯】有三種略微不同的《現觀莊嚴論》自釋本，它們分別暗示了三種承諾：承諾確立法的特徵；承諾確立有法（事物）的特徵；承諾確立有法的自性。然後，它們直接指出了三種妨害：第一種承諾受到比量（推論）的妨害，第二種承諾受到現量的妨害，第三種承諾受到自相矛盾的妨害。通過暗示，它們也指出了其他的妨害。爲了解釋這些含義，《釋量論》中從『通過它，成爲了已成立之支分』到『其他的例子也應當理解』的十三頌就出現了。現在，解釋者陳那（Dignāga）的著作闡釋了這一點：駁斥確立法的特徵的承諾。第二，陳那解釋經文意圖的方式分為總說和廣說兩部分。首先是總說，包括兩頌：『通過它，成爲了……』。如果將此應用於字面意義，那麼所知（事物）作為有法，不僅其確立法的自性的承諾表面上受到了量（ प्रमाण ，pramāṇa，量）的妨害，而且后三個承諾的表面意義也受到了四種量的妨害。通過指出這種對確立法的自性的承諾表面上的妨害，也暗示了作為勝論（Vaiśeṣika）宗義支分的有法的特徵，以及有法自身的自性的承諾表面上如何受到比量等妨害。這就是解釋。『通過它，成爲了已成立之支分。』然而，如果將此解釋為『幾乎成爲了所證立之支分』，那是不合理的，因為如果存在『通過它，成爲了所證立之支分』的文字，那麼你的說法才是正確的。但實際上只有『通過它，成爲了已成立之支分』。第二是廣說，分為兩部分：駁斥確立法的特徵的承諾，以及表明該方式也暗示了后兩個承諾。首先，又分為總說和廣說兩部分。首先是總說，即『關於這一點，意義是……』等兩句。如果將其應用於字面意義，那麼對於存在的確立法的特徵等三種承諾，確立法的特徵的承諾表面上受到妨害的例子是：聲稱『方向』作為有法，是有目的的，因為這也暗示了后兩個承諾的表面意義受到妨害的方式。此外，正如『僅僅陳述一個方向』這句話的鋒芒所示，可以這樣解釋：在《量經》（Pramāṇasūtra）中，法的特徵……

【English Translation】 There are three slightly different translations of the autocommentary on the Ornament for Clear Realization, and they implicitly establish three commitments in sequence: The commitment to establish the characteristic of a dharma; the commitment to establish the characteristic of a subject of dharma; and the commitment to establish the nature of a subject of dharma. Then, they directly point out three hindrances: the first commitment is hindered by inference, the second by direct perception, and the third by contradiction. By implication, they also point out other hindrances. To explain these meanings, the thirteen shlokas in the Commentary on Valid Cognition, from 'Through it, it becomes a limb of the established' to 'Other examples should also be understood,' appear. Now, the treatise of the explicator Dignāga explains this: refuting the commitment to establish the characteristic of a dharma. Second, the way Dignāga explains the intention of the sutra is divided into two parts: a summary and a detailed explanation. First is the summary, consisting of two verses: 'Through it, it becomes...' If this is applied to the literal meaning, then the knowable (thing) as a subject of dharma, not only does the commitment to establish the nature of a dharma appear to be hindered by valid cognition ( प्रमाण ，pramāṇa，measure), but the apparent meanings of the latter three commitments are also hindered by the four valid cognitions. By pointing out this hindrance to the apparent commitment to establish the nature of a dharma, it also implies how the characteristic of a subject of dharma, which is a limb of the Vaiseṣika tenet, and the commitment to the nature of the subject of dharma itself are hindered by inference and so on. This is the explanation. 'Through it, it becomes a limb of the established.' However, it is unreasonable to explain this as 'almost becoming a limb of what is to be proven,' because if there were a text saying 'Through it, it becomes a limb of what is to be proven,' then your statement would be correct. But in reality, there is only 'Through it, it becomes a limb of the established.' Second is the detailed explanation, divided into two parts: refuting the commitment to establish the characteristic of a dharma, and showing that this way also implies the latter two commitments. First, there is again a summary and a detailed explanation. First is the summary, which is 'Regarding this, the meaning is...' and so on, two lines. If this is applied to the literal meaning, then for the three commitments that exist, such as establishing the characteristic of a dharma, the example of the hindrance to the apparent meaning of the commitment to establish the characteristic of a dharma is: claiming that 'direction' as a subject of dharma has a purpose, because this also implies the way in which the apparent meanings of the latter two commitments are hindered. Furthermore, as the sharpness of the phrase 'merely stating a direction' indicates, it can be explained this way: In the Pramāṇasūtra, the characteristic of a dharma...

་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་ཚེ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གནོད་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ནི་རྗེས་དཔག་གི་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། 2-335 དགོས་པ་ཡོད་དེ། དམ་བཅའ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལ་ལྟར་སྣང་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་ཡང་། རྗེས་དཔག་གིས་གནོད་པ་བྱེད་དོ་ཞེས་པའི་དོན་འདི་ནི་ཤུགས་ལ་བསྟན་པ་ཡི་དོན་དུ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཚད་མ་མདོར། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་ཚེ། མངོན་སུམ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས། གནོད་ བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ནི་མངོན་སུམ་གྱི་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དམ་བཅའ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལ་ལྟར་སྣང་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་ཡང་མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་པ་ བྱེད་དོ་ཞེས་པའི་དོན་འདི་ནི་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་དོན་དུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཚད་མ་མདོར། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་ ཚེ། ཡོན་ཏན་དང་རྫས་དག་རྫས་དང་རྫས་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས། གནོད་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ནི། ཁས་བླངས་འགལ་བའི་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དམ་བཅའ་གསུམ་ ཡོད་པ་དེ་ལ་དམ་བཅའ་སྔ་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་ཡང་། ཁས་བླངས་འགལ་བས་གནོད་པ་བྱེད་དོ་ཞེས་པའི་དོན་འདི་ནི་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་དོན་དུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། 2-336 དེ་ལ་དོན་ནི་བསྟན་པ་ཡི། །དོན་དུ་དཔེ་ནི་ཕྱོགས་ཙམ་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །ཕྱོགས་གླང་གྲགས་པའི་དགོངས་དབྱིངས་རྫོགས་པར་གྱུར་ཅིག འདི་ནི་ཁོ་བོས་རྟོགས་སོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི། གནོད་བྱའི་ དམ་བཅའ་ངོས་ཀྱིས་བཟུང་། །ཐལ་རང་རིགས་པའི་ཕྲེང་བ་འཕངས། །རང་ཚིག་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བསྟན། །མངོན་སུམ་ཚད་མས་བསལ་བ་ཕབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལྡན་དོན་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཉིས་སོ། །དེ་འབྲུ་དང་ སྦྱར་ན། སྔར་རྒོལ་བྱེ་བྲག་པས། ཕྱིར་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པའི་ངོར། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའི་ཞེ་འདོད་དམ་འཆའ་ཚུལ་ཡོད་དེ། རིགས་མཐུན་གྱི་རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་ཡན་ཆད་ལྡན་པ་སྟེ་ཕྲད་ པའི་དོན་ཁྱད་གཞི་ཡན་ལག་ཅན་དེ། ཁྱད་ཆོས་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དང་། འབྲས་བུ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དང་། དེ་གཉིས་གཞི་གཅིག་ལ་འཕྲོད་པ་འདུ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ གསུམ་ཀྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ཅན། མཐོང་བ་ལ་བརྟེན་པ་སྟེ་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཡན་ལག་ཅན་དེ། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དམ་བཅའ་བ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མངོན་སུམ་གྱིས་མ་མཐོང་བའི་ཡན་ལག་ཅན་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བ

【現代漢語翻譯】當揭示與主張相違背的似是而非的立宗的所執義時，因為不承認低劣的秤量之差別。作為相違背的例子的，僅僅是陳述推論的一方面，作為有法（梵文：dharmin，事物）。有必要這樣做，因為在三個立宗中，后兩個似是而非的立宗的所執義，也受到推論的妨害。這個意義是暗示的意義。此外，在《量論》中，當揭示與有法的差別之主張相違背的似是而非的立宗的所執義時，因為並非僅僅是現量。作為相違背的例子的，僅僅是陳述現量的一方面，作為有法。有必要這樣做，因為在三個立宗中，前後兩個似是而非的立宗的所執義，也受到現量的妨害。這個意義是暗示的意義。此外，在《量論》中，當揭示與有法的自性之主張相違背的似是而非的立宗的所執義時，因為功德和實法等同於實法和非實法。作為相違背的例子的，僅僅是陳述違背承諾的一方面，作為有法。有必要這樣做，因為在三個立宗中，前兩個立宗的所執義，也受到違背承諾的妨害。這個意義是暗示的意義。如此解釋道：其中的意義是揭示，意義上例子僅是部分陳述。愿陳那（梵文：Dignāga）和法稱（梵文：Dharmakīrti）的意境圓滿。這是我所理解的。第二，廣說分為四部分：以自相確立所破之立宗，投擲正理的連環，揭示自語的自相矛盾，駁倒現量。第一部分是『具義』等兩頌。將其與詞句結合，先前，聲明派（勝論派）論敵，在佛教論敵面前，存在著確立法之差別的立宗的意圖或立宗方式，即：具有同類微塵兩個以上，即接觸的意義，具有差別的基礎，具有支分，具有特徵，具有功德，具有重量，具有下行的作用，以及使二者在一個基礎上相符的物質的三個特徵所區分的，依賴於所見，即可見的支分，存在於自己的支分之外的其他物質。因為如此立宗，即：不以現量所見的支分，立宗為存在於自己的支分之外的其他物質。

【English Translation】 When revealing what contradicts the intended meaning of a seemingly valid thesis, it is because the difference in inferior weighing is not acknowledged. As an example of contradiction, only one aspect of inference is stated, as the subject (Sanskrit: dharmin). It is necessary to do so because, in the three theses, the intended meanings of the latter two seemingly valid theses are also harmed by inference. This meaning is implied. Furthermore, in the Pramāṇasūtra, when revealing what contradicts the intended meaning of a seemingly valid thesis that establishes the distinction of the subject, it is because it is not merely manifest. As an example of contradiction, only one aspect of direct perception is stated, as the subject. It is necessary to do so because, in the three theses, the intended meanings of the former and latter two seemingly valid theses are also harmed by direct perception. This meaning is implied. Furthermore, in the Pramāṇasūtra, when revealing what contradicts the intended meaning of a seemingly valid thesis that establishes the nature of the subject, it is because qualities and substances are equivalent to substances and non-substances. As an example of contradiction, only one aspect of conflicting commitments is stated, as the subject. It is necessary to do so because, in the three theses, the intended meanings of the former two theses are also harmed by conflicting commitments. This meaning is implied. Thus it is explained: The meaning therein is to reveal, and in meaning, the examples are only partially stated. May the enlightened minds of Dignāga and Dharmakīrti be perfected. This is what I have understood. Secondly, the detailed explanation is divided into four parts: Establishing the thesis to be refuted by its own characteristics, casting a chain of reasoning, revealing the self-contradiction of one's own words, and refuting direct perception. The first part is the two verses 'Meaningful' etc. Combining it with the words, previously, the Vaibhāṣika opponent, in front of the Buddhist opponent, there is an intention or way of establishing a thesis that establishes the difference of phenomena, namely: having two or more similar particles, i.e., the meaning of contact, having a basis of difference, having limbs, having characteristics, having qualities, having weight, having the function of going downwards, and distinguished by the three characteristics of matter that cause the two to coincide on one basis, relying on what is seen, i.e., visible limbs, existing as another substance apart from its own limbs. Because of establishing such a thesis, i.e., limbs not seen by direct perception, establishing it as another substance apart from its own limbs.

ཅའ་བ་ལ། སྔར་རྒོལ་བྱེ་བྲག་པ་རང་གི་ཞེ་འདོད་འགྲུབ་པའི་དགོས་པ་མེད། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཡན་ལག་ཅན། 2-337 རང་གི་ཡན་ལག་ལས་གཞན་དུ་དམ་བཅའ་བ་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པས་ཤེས་འདོད་འཇུག་པའི་དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། ལྡན་དོན་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། །མཐོང་བ་ལ་ བརྟེན་གཞན་ཡོད་ཡིན། །མ་མཐོང་ཁྱད་པར་ཅན་མིན་པ། །དམ་བཅའ་བ་ལ་དགོས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །རྟགས་དེ་གཉིས་བསྒྲུབ་པ་ལ། རྟགས་དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། མངོན་སུམ་གྱིས་མ་མཐོང་བའི་ཡན་ལག་ཅན་ དང་པོ་ལྟ་བུ་ལ། འབྲས་བུ་ལྕི་སོགས་དང་སྒྲིབ་ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་མེད་པར་མཐོང་ནས། ལྕིད་སོགས་དང་སྒྲིབ་ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ བསྒྲུབ་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གཉིས་པ་གྲུབ་སྟེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཀྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཡན་ལག་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་འདོད་པ་ཙམ་ནི། སངས་ རྒྱས་པའི་ངོར་སྒྲུབ་ན་གྲུབ་ཟིན་པ་གྲུབ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཙམ་ཞིག་སངས་རྒྱས་པས་ཀྱང་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། མ་མཐོང་བ་ལ་འབྲས་མེད་པ། །མཐོང་ ནས་ཡན་ལག་ཅན་སྒྲུབ་འདོད། །ཁྱད་པར་ཅན་མིན་གཞན་ཡོད་མིན། །སྒྲུབ་ན་གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །དེས་ན་གཞུང་འདིས་དངོས་བསྟན་དམ་བཅའ་དང་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་ཀྱང་། ཤུགས་བསྟན་དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱང་བསྟན་ཏེ། 2-338 ལྡན་དོན་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཞེས་པ་དེས། རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཡོད་དོ་ཞེས། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་བསྟན། མཐོང་བ་ལ་བརྟེན་གཞན་ཡོད་ མིན། །ཞེས་པ་དེས། མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་བའི་ཡན་ལག་དེ། ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་མིན། །ཞེས། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་དེ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཐལ་རང་ རིགས་པའི་ཕྲེང་བ་འཕངས་པ་ལ་གསུམ། ལོག་རྟོག་ཟློག་བྱེད་ཐལ་འགྱུར་འཕངས། རྗེས་དཔག་སྐྱེད་བྱེད་རང་རྒྱུད་བཀོད་པ། དེ་ལྟར་བཀོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་སོགས་ཚིག་ རྐང་གཉིས་སོ། །དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན་གལ་ཏེ་བྱེ་བྲག་པ་ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་འདི་ལ། ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་པ་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་བའི་བྱ་བ་གཉིས་ དང་ལྡན་པར་ཁས་ལེན་ན། ལྕིད་མཉམ་གྱི་འཇིམ་རིལ་བཅུ་ཚན་གཉིས་ལས་བསྡོམས་པའི་འཇིམ་རིལ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མ་བསྡོམས་པའི་རིལ་གཉིས་སྲང་ལ་གཞལ་བའི་ཚེ། ཁྱོད་འཇལ་བྱེད་ཀྱི་སྲང་མགོ་ནི་དམའ་ བ་དག་ཏུ་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱེད་གཉིས་ལ་ཡན་ལག་གི་ལྕིད་མཉམ་པོར་ཡོད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ལ་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་སྐྱེས། གཅ

【現代漢語翻譯】 ཅའ་བ་ལ། (jia wa la)關於，對於。以前的論敵，爲了達成自己的意願，沒有必要以重等三種法作為差別。具有並非如此的支分。 2-337 對於從自己的支分之外立宗，反駁者佛教徒沒有必要進入瞭解。這樣解釋說：具有能起作用之物的體性，依賴於所見而存在他物。若非未見之差別，則立宗沒有必要。如此。爲了成立那兩個理由，第一個理由成立，就像第一個沒有現量所見的支分一樣，見到沒有果實重等和遮障阻礙的作用后，具有重等和遮障阻礙作用的支分，想要從自己的支分之外成立他物。第二個理由成立，具有並非以重等三種法作為差別的支分，僅僅是從自己的支分之外想要成立他物，如果在佛教徒面前成立，則會變成成立已成立，因為僅僅是那樣，佛教徒也會承認。這樣解釋說：對於未見之物沒有果實，見到后想要成立支分，若非差別則無他物存在，如果成立則變成成立已成立。如此。因此，雖然此論著直接顯示了第一個立宗，但也間接顯示了後面的兩個立宗。 2-338 具有能起作用之物的體性。這樣說，具有與事物的三種體性相應的支分存在。這樣，顯示了成立有法之自性的立宗。依賴於所見而存在他物。這樣說，現量所見的那個支分，並非支分之外的他物。這樣，爲了成立有法的差別，間接顯示了那個立宗。第二，拋出能摧破和自續的理路之鬘，有三：拋出能遮遣邪分別的太過，陳述能生起比量的自續，解釋如此陳述的理由。第一，如果這個重等詞句有兩句。如果將它與果實結合，那麼如果分別論者你承認，你的宗派的這個支分，具有功德重而增加，以及其果實向下沉降的作用，那麼由兩個重量相等的泥丸組成的泥丸有法，當你用秤稱量你未合併的兩個泥丸時，你的稱量工具的頭部就會降低，因為你們兩個具有相等的支分重量，你產生了功德重而增加，一個

【English Translation】 jia wa la: Regarding, for. The former opponent, in order to achieve his own wishes, there is no need to take the three dharmas such as weight as differences. Having a branch that is not so. 2-337 For establishing a tenet apart from one's own branch, there is no need for the Buddhist opponent to enter into understanding. It is explained in this way: having the nature of an entity that can function, relying on what is seen, other things exist. If it is not a difference that has not been seen, then there is no need to establish a tenet. So it is. In order to establish those two reasons, the first reason is established, just like the first branch that has not been seen by direct perception, after seeing that there is no effect of fruit weight, etc., and obstruction, having a branch that has the effect of weight, etc., and obstruction, wanting to establish another thing apart from one's own branch. The second reason is established, having a branch that is not differentiated by the three dharmas such as weight, etc., merely wanting to establish another thing apart from one's own branch, if established in front of a Buddhist, it will become establishing what has already been established, because the Buddhist will also admit just that. It is explained in this way: for what has not been seen, there is no fruit, after seeing, wanting to establish a branch, if it is not a difference, then there is no other thing, if established, it becomes establishing what has already been established. So it is. Therefore, although this treatise directly shows the first tenet, it also indirectly shows the latter two tenets. 2-338 Having the nature of an entity that can function. Saying this, having a branch corresponding to the three natures of things exists. In this way, it shows the tenet of establishing the self-nature of the subject. Relying on what is seen, other things exist. Saying this, that branch seen by direct perception is not another thing apart from the branch. In this way, in order to establish the difference of the subject, it indirectly shows that tenet. Second, throwing the garland of reasoning that can destroy and self-continue, there are three: throwing the too much that can dispel wrong discriminations, stating the self-continuum that can generate inference, explaining the reason for stating it in this way. First, if this weight, etc., sentence has two sentences. If it is combined with the fruit, then if the separatist you admit that this branch of your sect has the merit of being heavy and increasing, and the effect of its fruit sinking downwards, then the subject of the mud ball composed of two sets of ten mud balls of equal weight, when you weigh your unmerged two mud balls with a scale, the head of your weighing tool will be lowered, because you two have equal branch weight, you have produced the merit of being heavy and increasing, one

ིག་ཤོས་ལ་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར། ། 2-339 སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འདིའི་འབྲུ་ནོན་དུ། ཁ་ཅིག ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དང་། ཁྱོད་ཀྱི་ལྕིད་ལྷག་ འཇལ་བའི་སྲང་མགོ་དམའ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས། འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་ཞེས་པ་ཚད་བསལ་དུ་འཕེན་པ་ནི། ཅུང་མི་ འཐད་དེ། ཐལ་བ་དེ་བྱེ་བྲག་པ་ལ་བསལ་བ་ཡེ་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུས་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་གྱི་ནང་ཚན་ཡིན་པས། རྒོལ་བ་ དེས་འདོད་ལན་ཐེབས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་ཁ་ཅིག ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་འདྲེན་པའི་ཚེ། ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དང་། དེ་གཉིས་གཞི་གཅིག་ལ་འཕྲོད་ པ་འདུ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ཞེས་འཆད་པའང་མི་འཐད་དེ། ཁོས་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཁས་བླངས་པ་ལ། ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། ཡོན་ཏན་ལྕིད་ ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །ཁོ་ལ་མི་འདོད་པ་ཐལ་བར་འཕེན་པ་ཡིན་གྱི། ཁོའི་རྩ་བའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་དེ་ལྟ་བུ་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གལ་ཏེ་ཁས་བླངས་ནས། སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར་ཞེས། 2-340 ཐལ་བ་འཕངས་པ་ལ་དགོས་པ་མེད་དེ། ཁོས་འདོད་ལན་ཐེབས་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞུང་འདི་ལ་མཁས་གྲུབ་རྗེའི་ཊཱིཀྐར་འདི་སྐད་ཅེས། འཇིམ་རིལ་ལྔ་བསྲེས་པའི་གོང་བུ་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མ་བསྲེས་ པའི་འཇིམ་རིལ་ལྔ་ལ་མེད་པའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དོན་གཞན་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་དག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས་ཁས། འདོད་ན། འཇིམ་རིལ་བོང་ཚོད་མཉམ་པོ་བཅུ་ཚན་གཅིག་ལས་ལྔ་མ་བསྲེས་ཤིང་ལྔ་བསྲེས་ནས་སྲང་ལ་བཅལ་བ་ན། ཕྱི་མ་ཉིད་སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར་བར་ཐལ། སྔར་མ་བསྲེས་པའི་ཚེ་ལྕིད་ མཉམ་དུ་ཡོད་པ་གང་ཞིག བསྲེས་པ་ན་ཕྱི་མ་ལ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལྕིད་དེས་དྲངས་པའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ལྷག་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མངོན་སུམ་ཚད་མས་བསལ་ཞེས་འཆད་ མོད། ཅུང་ཟད་གནད་མ་དགོངས་པ་སྔ་མ་དང་འདྲ་སྟེ། ཁྱེད་རང་གི་ཐལ་བ་སྔ་མ་དེའི་རྟགས་ཁོ་ལ་དངོས་འགལ་ཡིན་ན། ཁོས་རིག་པ་ཡན་ལག་ཅན་ལ་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་འབྲེལ་མེད་ དུ་ཁས་བླངས་པས། བསལ་བ་དེ་ལྟར་འཕེན་པ་ངལ་བ་འབྲས་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་ཞེས་པ་རྟགས་སུ་བཀོད། འོག་འགྲོར་འགྱུར་ཞེས་པ་གསལ་བར་འཕངས། 2-341 དེ་ལ་འདོད་ལན་འདེབས་ན། སྲང་ནི་དམའ་བ་

【現代漢語翻譯】 ཞེས་འཆད་པ་ལ། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འདིའི་འབྲུ་ནོན་དུ། ཁ་ཅིག ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དང་། ཁྱོད་ཀྱི་ལྕིད་ལྷག་འཇལ་བའི་སྲང་མགོ་དམའ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས། འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་ཞེས་པ་ཚད་བསལ་དུ་འཕེན་པ་ནི། ཅུང་མི་འཐད་དེ། ཐལ་བ་དེ་བྱེ་བྲག་པ་ལ་བསལ་བ་ཡེ་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུས་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་གྱི་ནང་ཚན་ཡིན་པས། རྒོལ་བ་དེས་འདོད་ལན་ཐེབས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་ཁ་ཅིག ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་འདྲེན་པའི་ཚེ། ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དང་། དེ་གཉིས་གཞི་གཅིག་ལ་འཕྲོད་པ་འདུ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ཞེས་འཆད་པའང་མི་འཐད་དེ། ཁོས་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཁས་བླངས་པ་ལ། ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོ། །ཁོ་ལ་མི་འདོད་པ་ཐལ་བར་འཕེན་པ་ཡིན་གྱི། ཁོའི་རྩ་བའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་དེ་ལྟ་བུ་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གལ་ཏེ་ཁས་བླངས་ནས། སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར་ཞེས། ཐལ་བ་འཕངས་པ་ལ་དགོས་པ་མེད་དེ། ཁོས་འདོད་ལན་ཐེབས་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞུང་འདི་ལ་མཁས་གྲུབ་རྗེའི་(Khedrup Je)ཊཱིཀྐར་འདི་སྐད་ཅེས། འཇིམ་རིལ་ལྔ་བསྲེས་པའི་གོང་བུ་འདི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་མ་བསྲེས་པའི་འཇིམ་རིལ་ལྔ་ལ་མེད་པའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དོན་གཞན་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་དག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་རྟགས་ཁས། འདོད་ན། འཇིམ་རིལ་བོང་ཚོད་མཉམ་པོ་བཅུ་ཚན་གཅིག་ལས་ལྔ་མ་བསྲེས་ཤིང་ལྔ་བསྲེས་ནས་སྲང་ལ་བཅལ་བ་ན། ཕྱི་མ་ཉིད་སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར་བར་ཐལ། སྔར་མ་བསྲེས་པའི་ཚེ་ལྕིད་མཉམ་དུ་ཡོད་པ་གང་ཞིག བསྲེས་པ་ན་ཕྱི་མ་ལ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལྕིད་དེས་དྲངས་པའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ལྷག་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། མངོན་སུམ་ཚད་མས་བསལ་ཞེས་འཆད་མོད། ཅུང་ཟད་གནད་མ་དགོངས་པ་སྔ་མ་དང་འདྲ་སྟེ། ཁྱེད་རང་གི་ཐལ་བ་སྔ་མ་དེའི་རྟགས་ཁོ་ལ་དངོས་འགལ་ཡིན་ན། ཁོས་རིག་པ་ཡན་ལག་ཅན་ལ་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་འབྲེལ་མེད་དུ་ཁས་བླངས་པས། བསལ་བ་དེ་ལྟར་འཕེན་པ་ངལ་བ་འབྲས་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་ཞེས་པ་རྟགས་སུ་བཀོད། འོག་འགྲོར་འགྱུར་ཞེས་པ་གསལ་བར་འཕངས། དེ་ལ་འདོད་ལན་འདེབས་ན། སྲང་ནི་དམའ་བ་ 這樣解釋道：『如果這個重物下沉，秤就會降低。』對此進行駁斥時，有人說：『因為你具有自身不具備的額外重量的結果——下沉的行為，並且你衡量額外重量的秤頭會降低。因為你具有自身不具備的額外重量。』將『這個重物下沉』作為反駁，稍微有些不妥，因為這個推論對於具體事物來說完全不成立。因為額外重量的結果——下沉的行為，屬於重量等三種屬性之一，所以反駁者會因此而陷入自相矛盾。還有人說，在引用重量等三種屬性時，解釋為：『額外重量的屬性，及其結果——秤頭向下移動的行為，以及促使這兩者在同一基礎上相符的原因』，這也是不妥當的。因為他承認了重量等三種屬性，所以會推論出：『額外重量的結果——秤頭向下移動的行為是存在的，因為存在額外重量的屬性。』這是將他不希望的結果強加於他，因為他的根本宗義中並沒有這樣的承認。即使他承認了，然後反駁說『秤就會降低』，也沒有必要，因為他已經陷入了自相矛盾。對於這部論著，克主杰(Khedrup Je)的註釋中這樣寫道：『這個混合了五種泥土的土塊，具有不同於未混合的五種泥土的下沉行為，因為它具有它們所不具備的額外重量屬性。』如果承認這一點，那麼將十個大小相同的土塊，五個不混合，五個混合後放在秤上稱量，後者秤頭會降低，因為之前未混合時重量相同，但混合后，後者具有由具有成分的重量所導致的額外下沉行為。如果承認這一點，那麼就會被現量所否定。』但稍微沒有領會要點，和之前的情況類似。如果你的前一個推論的理由與他相違背，因為他承認具有成分的知識與重量等三種屬性無關，那麼這樣進行反駁是徒勞無功的。因此，按照你的觀點，如果將『如果這個重物很重』作為理由，將『下沉』作為明確的反駁，那麼如果對此進行自相矛盾的回答，秤就會降低。

【English Translation】 It is explained as, 'If this heavy object sinks, the scale will lower.' When refuting this, some say, 'Because you have the result of extra weight that your own parts do not have—the act of sinking—and the head of the scale that measures your extra weight will lower. Because you have extra weight that your own parts do not have.' To throw 'this heavy object sinks' as a refutation is slightly inappropriate, because that inference is completely invalid for specific things. Because the result of extra weight—the act of sinking—is one of the three attributes of weight, etc., the opponent will fall into self-contradiction. Others say that when citing the three attributes of weight, etc., it is explained as, 'The attribute of extra weight, and its result—the act of the scale head going down, and the cause that brings these two into agreement on the same basis,' which is also inappropriate. Because he has accepted the three attributes of weight, etc., it will be inferred that 'the result of extra weight—the act of the scale head going down exists, because the attribute of extra weight exists.' This is imposing an unwanted consequence on him, because there is no such acceptance in his fundamental tenets. Even if he accepted it, and then refuted by saying 'the scale will lower,' there is no need, because he has already fallen into self-contradiction. Regarding this text, Khedrup Je's commentary says, 'This lump of five mixed clays has a different sinking action than the five unmixed clays, because it has the extra weight attribute that they do not have.' If this is admitted, then when ten equally sized lumps of clay, five unmixed and five mixed, are weighed on a scale, the latter will lower the scale, because when they were unmixed, the weights were the same, but after mixing, the latter has an extra sinking action caused by the weight of the components. If this is admitted, then it will be negated by direct perception.' But slightly misunderstanding the point, it is similar to the previous situation. If the reason for your previous inference contradicts him, because he admits that knowledge with components is unrelated to the three attributes of weight, etc., then making such a refutation is a fruitless effort. Therefore, according to your view, if 'if this is heavy' is used as the reason, and 'sinking' is thrown as a clear refutation, then if a self-contradictory answer is given to this, the scale will lower.

དག་དུ་འགྱུར་གྱི་ཐལ་བ་འཕེན་ཞེས་པ་སྙིང་པོར་གནང་ཡང་། རྩ་བའི་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་ཞེས་པ། ཁས་བླངས་རྟགས་སུ་ བཀོད་ནས། སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར། མི་འདོད་པ་ཐལ་བར་འཕེན་པའི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྙིང་པོ་གཞི་གཅིག་ལ་དཔེར་མཚོན་ན། ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་འཇལ་བའི་སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར་བར་ཐལ། ཁྱོད་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དང་། དེས་དྲངས་པའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་ བྱ་བ་གཉིས་དང་ལྡན་པ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁོ་ལ་རྟགས་དངོས། རང་ཉིད་ཀྱི་རྟགས་དེ་འདྲ་ནམ་དུ་ཡང་ཁས་མི་ལེན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྗེས་དཔག་སྐྱེད་བྱེད་ རང་རྒྱུད་འཆད་པ་ལ། དེས་ན་ཡོན་ཏན་བྱ་མེད་པ། །ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་གོ །དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན་གོང་གི་ཐལ་བ་ལ་བརྟེན་ནས། ལོག་རྟོག་གི་དབལ་ཅུང་ཟད་གཞོམ་པ་ན། ཡན་ ལག་ཅན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་གཉིས་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་འཇལ་བའི་སྲང་མགོ་དམའ་བ་དེ་མེད་པ་དེས་ཕྱིར་རོ། ། 2-342 ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེས་ན་ཡོན་ཏན་བྱ་མེད་པ་ཞེས་སོ། །དེས་ན་ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དང་། དེས་དྲངས་པའི་འབྲས་ བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་གཉིས་གཞི་གཅིག་ལ་འཕྲོད་པ་འདུ་བ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པ་དེ་ཡང་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་དང་བྱ་བ་དེ་གཉིས་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར། ཞེས་ འཆད་པ་ལ། དེ་ཕྱིར་འདུ་བ་ཅན་རྒྱུ་མིན། །ཞེས་སོགས། དེ་ལྟར་གོང་གི་ཐལ་བས་ལོག་རྟོག་ལོག་ཚུལ་ཚད་མ་དེས། བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ཤེས་འདོད་ཐེ་ཚོམ་དང་ལྡན་པའི་བྱེ་བྲག་པའི་རིགས་རྒྱུད་ གཅིག་ལ་རྟགས་འདི་ལྟར་འགོད་དེ། ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དེ་མཐོང་བ་མེད་དེ། ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་ མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བ་དེ་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་འབྲས་བུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་དང་། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དེ་མཐོང་བ་ མེད་དེ། ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་དེའི་ངོ་བོ་དག་ཚད་མས་མཐོང་བ་མེད་པ་སྟེ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་གང་རུང་འགོད་པས། ཡན་ལག་ཅན་དེ་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ལྕིད་ལྷག་མེད་པར་མཐོང་བའི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། 2-343 རྒོལ་བ་དེ་ལ་དེ་བཀོད་པ་སྐབས་སུ་བབ་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེ་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ངོ་བོ་དག །མཐོང་བ་མེ

【現代漢語翻譯】雖然有人認為『施加灰塵』是其核心，但這並非根本意圖。因為『此物沉重下墜』，是作為一種承諾的標誌而設立的。衡量之秤會變得低垂，這是因為有一種理論認為應該向不想要的事物施加灰塵。因此，如果以一個核心為例子，那麼具有肢體的瓶子，作為所立宗的主體，你必然會因為擁有一種你自身肢體所不具備的、額外的重量而導致衡量之秤低垂，因為你具備你自身肢體所不具備的額外重量的品質，以及由此帶來的下墜行為。這對他來說是一個真實的標誌。永遠不要接受像他那樣的標誌，這就是它的含義。第二部分，解釋如何通過自續推理產生後效。因此，『無有功德與行為』等構成了一個詩節。如果將其應用於意義，那麼基於上述的灰塵，當稍微消除錯誤的觀念時，具有肢體的瓶子，作為所立宗的主體，你必然不具備你自身肢體所不具備的額外重量的品質，以及由此帶來的下墜行為，因為你沒有衡量你自身肢體所不具備的額外重量的低垂的秤頭。 2-342 解釋『因此，無有功德與行為』等。因此，具有肢體的瓶子，作為所立宗的主體，你必然不具備你自身肢體所不具備的額外重量的品質，以及由此帶來的下墜行為，這兩種行為在一個基礎上相符，並且是聚集的原因，因為你沒有額外的重量和行為。解釋『因此，不是聚集的原因』等。因此，通過上述灰塵消除錯誤的觀念，這種正確的消除方式，對於那些對所要證明的事物具有知識、慾望和懷疑的特殊人群，可以這樣設立標誌：具有肢體的瓶子，作為所立宗的主體，你必然看不到你自身肢體所不具備的額外重量的品質，因為你看不到額外重量所導致的秤頭下墜。這是結果不可見的標誌。此外，作為所立宗的主體，你必然看不到你自身肢體所不具備的額外重量的品質，因為你沒有通過量（pramāṇa）見到額外重量的本質，即不可見。這是自性不可見的標誌。因此，對於具有肢體的物體，會產生一種後效，即看到它不具備自身肢體所不具備的額外重量的標誌。 2-343 因為在辯論者面前設立它是恰當的。解釋『因此，結果的本質』等，不可見。

【English Translation】 Although some consider 'applying dust' to be its core, this is not the fundamental intention. Because 'this heavy thing goes down,' it is established as a sign of commitment. The weighing scale will become low, because there is a theory that dust should be applied to unwanted things. Therefore, if we exemplify with a single core, then the vase with limbs, as the subject of the proposition, you must necessarily become low because of having an additional weight that your own limbs do not possess, because you possess the quality of additional weight that your own limbs do not possess, and the act of falling down caused by it. This is a real sign for him. Never accept a sign like him, that is its meaning. The second part, explaining how to generate subsequent inference through self-continuum reasoning. Therefore, 'without merit and action' etc. constitute a verse. If applied to meaning, then based on the above dust, when slightly eliminating wrong ideas, the vase with limbs, as the subject of the proposition, you must necessarily not possess the quality of additional weight that your own limbs do not possess, and the act of falling down caused by it, because you do not have the low scale head that measures the additional weight that your own limbs do not possess. 2-342 Explaining 'Therefore, without merit and action' etc. Therefore, the vase with limbs, as the subject of the proposition, you must necessarily not possess the quality of additional weight that your own limbs do not possess, and the act of falling down caused by it, these two actions coincide on one basis and are the cause of aggregation, because you do not have additional weight and action. Explaining 'Therefore, it is not the cause of aggregation' etc. Therefore, by eliminating wrong ideas through the above dust, this correct way of eliminating, for those special people who have knowledge, desire, and doubt about what is to be proven, the sign can be established in this way: the vase with limbs, as the subject of the proposition, you must necessarily not see the quality of additional weight that your own limbs do not possess, because you do not see the scale head falling down caused by the additional weight. This is the sign of the invisible result. Furthermore, as the subject of the proposition, you must necessarily not see the quality of additional weight that your own limbs do not possess, because you have not seen the essence of additional weight through valid cognition (pramāṇa), that is, invisible. This is the sign of the invisible nature. Therefore, for the object with limbs, a subsequent inference will arise, that is, seeing the sign that it does not possess the additional weight that its own limbs do not possess. 2-343 Because it is appropriate to establish it in front of the debater. Explaining 'Therefore, the essence of the result' etc., invisible.

ད་ཕྱིར་དེ་མཐོང་མིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་ལྟར་བཀོད་པའི་ རྒྱུ་མཚན་བཤད་པ་ནི། དེས་ན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ། །སོགས་རྐང་པ་གཅིག་གོ །དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། བཤད་ཟིན་པ་དེས་ན། ཚད་མ་མདོར། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའི་ཞེན་དོན་ ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་ཚེ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་རིགས་པ་འདིས། ཁྱད་ཆོས་ལྕིད་ལྷག་དེ་བཀག་པས། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ཁྱད་གཞི་ཡན་ལག་ཅན་དང་། ཁྱད་པར་ གྱི་ཆོས་གཞན་ལྕིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དང་། དེ་གཉིས་འཕྲོད་པ་འདུ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་གཉིས་ལ་ཡང་ཤུགས་ལ་གནོད་པ་བསྟན་པའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡོན་ཏན་ལྕིད་ ལྷག་ཁེགས་པས། འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཁེགས། དེ་བཀག་པས་འཕྲོད་འདུ་བའི་འབྲེལ་བ་ཁེགས། ཁྱད་ཆོས་དེ་གསུམ་བཀག་པས། ཁྱད་ཆོས་དེ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཁྱད་གཞི་ཡན་ལག་ཅན་དེ་ ཡང་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་དེ། དེ་རྣམས་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེས་ན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ། །ཁྱད་པར་གཞན་ལ་གནོད་པ་ཡིན། ། 2-344 ཞེས་སོ། །ཤེས་ལྡན་དག་གིས་དགའ་སྟོན་གྱིས་ཤིག གསུམ་པ་རང་ཚིག་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བསྟན་པ་ལ་བཞི། དཔེ་དོན་བསལ་བའི་ཕྱོགས་སྔ་བཀོད། དོན་ལ་ནང་འགལ་བྱུང་བས་དགག དེ་ལ་ཆོས་མཐུན་ མེད་པས་དགག འཕྲོས་དོན་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཕྲ་མོ་ནས་ཙམ་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་གོ །དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། སྔ་རྒོལ་བྱེ་བྲག་པ་གཞན་དག་ན་རེ། གལ་ཏེ་འདི་ ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་རྩ་བའི་ཐལ་འགྱུར་ལ་ཁྱབ་པ་མེད་དེ། རྡུལ་ཕྲ་མོ་སྟེ་རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་ཚོགས་པ་ནས་བརྩམས་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་ཕྲེང་བ་དག་ལ་རྩོམ་ཐེངས་རེ་ ལ་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་རེ་སྐྱེ་ཡང་། དེ་སྲང་ལ་བཅལ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན། རྫས་རེ་རེ་བ་གཞན་གྱི་ལྕིད་ཉིད་ནི། སྲང་གིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། རས་ཁུར་ ཆེན་པོའི་སྟེང་དུ། རས་བལ་གྱི་འདབ་མ་རེ་རེ་ནས་བཞག་པའི་ཚེ། དེ་ལ་ལྕིད་ཡོད་ཀྱང་དེ་སྲང་གིས་མི་རྟོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། ཕྲ་མོ་ནས་བརྩམས་རྫས་ ཕྲེང་དག །བཅལ་ཉིད་ཕྱིར་ན་རྫས་གཞན་ཀྱི། །ལྕིད་ཉིད་མི་རྟོགས་རས་བལ་གྱི། །འདབ་བཞག་བཞིན་ཞེས་གཞན་དག་ཟེར། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་དོན་ལ་ནང་འགལ་འབྱུང་བས་དགག་པ་ནི། ཁྱོད་ཀྱིས་ཉེས་སྤོང་གི་ཚིག་དེ་ལ། 2-345 ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་དང་། རང་ཚིག་དངོས་ཤུགས་འགལ་བས་ཀྱང་། གནོད་བྱེད་སྲང་གི་གཞལ་བྱར་གྱུར་པའི་ལྕིད། སྲང་གིས་མི་རྟོགས་ཞེས་པར་སོང་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྲང་གིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ མི་རྟོགས་པར་ཁས་

【現代漢語翻譯】現在不應該再看到它了！』第三，解釋這樣安排的原因。因此，『如果不存在，就不會產生。』等同一頌。如果將其應用於果實，如前所述，在正量部的經文中，當指出會損害建立法之特性的誓言的執著時，因為沒有覺察到秤低端的特性。』這個推理否定了額外的重量特性。因此，爲了表明對具有三種特性的有分支的基質、果實向下移動的行為以及兩者結合的因，也產生了間接的損害，因為額外的重量特性被否定了，果實向下移動的行為也被否定了，否定了它，結合的關係也被否定了。否定了這三種特性，也否定了具有這三種特性的有分支的基質，因為在你的體系中，額外的重量特性是這些事物不存在就不會產生的主要原因。解釋說：『如果不存在，就不會產生。』『會對其他特性造成損害。』愿有智慧的人們享受這盛宴！第三，指出自相矛盾的承諾有四點：首先陳述消除例子的論點；因為意義上存在矛盾而反駁；因為沒有共同點而反駁；以及駁斥額外的品質。第一點是：『從微小到…』等同一頌。如果將其應用於果實，其他毘婆沙師說：『如果這個變重向下移動…』等根本的過失不普遍，因為從微塵，即兩個微粒的集合開始，即使每個有分支的物質鏈在每次形成時都會產生額外的重量，但因為它是被秤衡量的，所以每個物質的重量都無法像秤一樣被覺察到。例如，就像在一個巨大的棉花包上，每次放上一小片棉花，它確實有重量，但秤無法覺察到它一樣。』他們這樣說。解釋說：『從微小開始，物質鏈，因為被衡量，所以其他物質的重量無法覺察，就像放棉花一樣，其他人這樣說。』第二，因為意義上存在矛盾而反駁：因為你的辯解之詞，由於前後矛盾的承諾，以及直接和間接的自相矛盾，導致了損害，即秤所衡量的重量，秤無法覺察到它。你承諾秤無法像它本來的樣子覺察到它。

【English Translation】 Now, it shouldn't be seen again!' Third, explaining the reason for arranging it in this way. Therefore, 'If it doesn't exist, it won't arise.' etc., is one verse. If applied to the fruit, as explained, in the scriptures of the Vaibhashikas, when pointing out what harms the adherence to the vow of establishing the characteristics of the Dharma, because there is no apprehension of the characteristic of the lower end of the scale.' This reasoning negates the additional weight characteristic. Therefore, in order to show that the branched substrate with three characteristics, the action of the fruit going downwards, and the cause of combining the two, are also indirectly harmed, because the additional weight quality is negated, the action of the fruit going downwards is negated, negating it, the relationship of combination is negated. Negating these three characteristics also negates the branched substrate with these three characteristics, because in your system, the additional weight quality is the main cause of these things not arising if they do not exist. Explaining, 'If it doesn't exist, it won't arise.' 'It will harm other characteristics.' May the wise ones enjoy this feast! Third, pointing out the self-contradictory commitment has four points: First, stating the proponent of eliminating the example; refuting because there is a contradiction in meaning; refuting because there is no commonality; and refuting additional qualities. The first point is: 'From the minute to...' etc., is one verse. If applied to the fruit, other Vaibhashikas say: 'If this becomes heavy and goes down...' etc., the root fallacy is not pervasive, because starting from the atom, that is, the collection of two particles, even though each chain of branched substances generates an additional weight each time it is formed, because it is measured by the scale, the weight of each substance cannot be perceived as the scale does. For example, just like on a huge cotton bale, each time a small piece of cotton is placed, it does have weight, but the scale cannot perceive it.' They say so. Explaining, 'Starting from the minute, the chain of substances, because it is measured, the weight of other substances cannot be perceived, just like placing cotton, others say.' Second, refuting because there is a contradiction in meaning: Because of your words of defense, due to the contradictory commitments before and after, and the direct and indirect self-contradiction, it leads to harm, that is, the weight measured by the scale, the scale cannot perceive it. You commit that the scale cannot perceive it as it is.

བླངས་ཀྱི་གཏན་ནས་མི་རྟོགས་པར་ཁས་མ་བླངས་སོ་སྙམ་ན་ཡང་། ཐོག་མར་རྫས་རྩོམ་ཐེངས་རེ་ལ་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་རེ་སྐྱེ་ཞེས་པ་དེ་ལ་རིགས་པ་སྟོན་པ་ནི། དེ་ཡི་ཅིག་ཆར་ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་དང་ཕྱེད་དེ། དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། ལྕིད་མཉམ་ཀྱི་འཇིམ་རིལ་བཅུ་ཚན་གཉིས་ཡོད་པ་དེའི། བཅུ་ཚན་གཅིག་ཅིག་ཅར་དུ་ལྡན་པ་སྟེ་སྡོམ་པ་དང་། གཅིག་སོ་སོར་ཏེ་རིམ་བཞིན་ལྡན་པ་སྟེ་སྡོམ་པའི་རྡུལ་གྱི་ཚོགས་པ་གཉིས་པོ་དག སྲང་མཐིལ་སོ་སོར་གཡས་གཡོན་དུ་སྲང་གཅིག་ལ་ལྷན་ཅིག་བཅལ་བ་ན། དེ་གཉིས་ལ་ལྕིད་ལྷག་ནི་མང་ ཉུང་ཐ་དད་པར་འགྱུར་བར་ཐལ། རིལ་གྱིས་སྡོམ་པ་དེ་ལ་ལྕིད་ལྷག་དགུ་སྐྱེས། ཅིག་ཅར་སྡོམ་པ་དེ་ལ་ལྕིད་ལྷག་གཅིག་ལས་མ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གསེར་མ་ཤ་ཀ་ལ་སོགས་ པ་ལྕིད་མཉམ་བཅུ་ཚན་གཉིས་ལས། གཅིག་ཅིག་ཅར་དང་། ཅིག་ཤོས་རིམ་པ་ཡིས་བསྲེས་པའི་ཚེ་ན། དེ་གཉིས་ལྕིད་མཉམ་བཅུ་ཚན་རེ་རེར་གྲངས་མཚུངས་པར་ནི་མི་རུང་བར་ཐལ། དེ་གཉིས་ལ་ལྕིད་ལྷག་ཆེ་ཆུང་དང་མང་ཉུང་སོགས་ཐ་དད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-346 འདོད་ན། བསྟན་བཅོས་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པས་ཀྱང་གནོད་དོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེ་ཡི་ཅིག་ཅར་ལྡན་པ་དང་། །སོ་སོར་ལྡན་པའི་རྡུལ་ཚོགས་དག །སོ་སོར་ལྷན་ཅིག་བཅལ་བ་ན། །དེ་ཕྱིར་ ལྕིད་ནི་ཐ་དད་འགྱུར། །མ་ཤ་ལ་སོགས་རིམ་པ་ཡིས། །གྲངས་མཚུངས་པར་ནི་མི་རུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །འདིར་ཕྲ་མོ་ནས་བརྩམ་ཞེས་སོགས་ཕྱོགས་སྔ་ལེན་པའི་ཚེ། ལྕིད་ལྷག་སྲང་གིས་མི་རྟོགས་པར་ ཁས་བླངས་ཞེས་པ་ཡང་མི་འཐད་དེ། དེར་ལྕིད་ལྷག་སྲང་གིས་མི་རྟོགས་པར་ཁས་བླངས་ན། སོ་སོར་ལྷན་ཅིག་བཅལ་བ་ན། །ཞེས་སླར་ཡང་། སྲང་ལ་བཅལ་ན་ལྕིད་ལྷག་ཐ་དད་འབྱུང་བར་ཐལ་ བའི་རིགས་པ་འཕེན་པ་དེ་མཁས་པའི་རྣམ་འགྱུར་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སླར་ཡང་རིགས་པ་སྔ་མ་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཉེས་སྤོང་འགོག་བྱེད་བཅས་པ་སྟོན་པ་ལ། གལ་ཏེ་ཡུངས་དཀར་སོགས་ཚིགས་ བཅད་གཉིས་ཏེ། དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། གལ་ཏེ་བྱེ་བྲག་པ་ན་རེ། རིགས་པ་སྔ་མ་དེ་ཕྱིར་ལྕིད་ནི་ཐ་དད་འགྱུར་བ་མ་ཁྱབ་སྟེ། ཡུངས་དཀར་ནས་བརྩམས་ཏེ་རྡུལ་ཀྱི་ཚོགས་ཆེན་པོ་ གོང་ནས་གོང་དུ་ནི་འཕེལ་བ་དང་ལྡན་པའི་འབྲུའམ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་ཕྲེང་བའི་ལྕི་བ་སྟེ་ལྕིད་ལྷག་སྲང་གིས་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ན་སྟེ་མིན་པར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། གལ་ཏེ་ཡུངས་དཀར་ནས་བརྩམས་ཏེ། ། 2-347 ཚོགས་ཆེན་གོང་ནས་གོང་དུ་ནི། །འཕེལ་ལྡན་འབྲས་བུའི་ཕྲེང་བ་ཡི། །ལྕི་བ་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ན། །ཞེས་སོ། །དེ་དགག་པ་ལ། འོ་ན། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་དེའི་རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་རྡུལ་ ཕྲ་རབ་ཀྱི་ལྗིད་ཉིད་ནི་སྲང་གི་གཞལ་བྱར་འགྱུར་བར་ཐལ། སྲང་གི་གཞལ་བྱར་གྱུར་པའི་ལྕིད་ཡོད་པ་གང་ཞིག ཡན་ལག་ཅན་

【現代漢語翻譯】即使心想『我根本沒有承認過』，但最初每次組合物質時，都會產生額外的重量，爲了證明這一點，有詩句『彼之同時』等一頌半，將其應用於穀物。如果存在兩組重量相等的十個土塊，一組同時聚集，即總和；另一組逐個聚集，即總和的粒子集合。如果將這兩組土塊分別放在天平的兩端同時稱量，那麼它們的重量就會不同。因為土塊的總和會產生九個額外的重量，而同時聚集的土塊只會產生一個額外的重量。如果承認這一點，那麼，例如金馬沙卡等重量相等的兩組，一組同時混合，另一組按順序混合時，這兩組重量相等的十個一組的物體，其數量必然不同。因為這兩組的重量大小和數量等都不同。如果承認這一點，那麼教義和世俗的說法也會受到損害。對此的解釋是：『彼之同時聚集，與逐個聚集之粒子集合，分別同時稱量時，因此重量不同。馬沙等按順序，數量必然不同。』在此，當提出『從微小處開始』等觀點時，如果承認無法用天平測量額外的重量，那也是不合理的。因為如果承認無法用天平測量額外的重量，那麼『分別同時稱量時』，又再次提出『用天平稱量時，重量會不同』的論證，這不是智者的行為。再次，爲了證明對先前論證的未遍及性的反駁和阻止，有詩句『如果白芥子等』兩頌，將其應用於穀物。如果分別論者說：先前的論證並未遍及，因為從白芥子開始，逐漸增加，具有越來越大的集合的果實或具有分支的物質的鏈條的重量，即額外的重量，是無法用天平測量的。對此的解釋是：『如果從白芥子開始，集合越來越大，具有增長的果實的鏈條的重量，是無法測量的。』爲了反駁這一點，那麼，具有分支的物質的組成部分的微小粒子的重量，必然可以用天平測量。任何可以用天平測量的重量，都是具有分支的物質。

【English Translation】 Even if one thinks, 'I have never admitted it,' initially, each time a substance is composed, an additional weight is produced. To demonstrate this, there is the verse 'That which is simultaneous,' etc., one and a half stanzas, applying it to grains. If there are two sets of ten clay balls of equal weight, one set gathered simultaneously, i.e., the sum; and the other gathered individually, i.e., the collection of particles of the sum. If these two sets of clay balls are placed separately on each side of a balance and weighed simultaneously, then their weights will necessarily be different. Because the sum of the balls produces nine additional weights, while the simultaneously gathered balls produce only one additional weight. If this is admitted, then, for example, two sets of gold mashakas, etc., of equal weight, one mixed simultaneously and the other mixed sequentially, the number of these two sets of ten objects of equal weight will necessarily be different. Because the weight size and quantity, etc., of these two sets are different. If this is admitted, then the teachings and worldly sayings will also be harmed. The explanation for this is: 'That which is gathered simultaneously, and the collection of particles gathered individually, when weighed separately and simultaneously, therefore the weight is different. Mashas, etc., in sequence, the number will necessarily be different.' Here, when presenting the view 'starting from the minute,' etc., if it is admitted that the additional weight cannot be measured by a balance, that is also unreasonable. Because if it is admitted that the additional weight cannot be measured by a balance, then 'when weighed separately and simultaneously,' again, the argument is made that 'when weighed by a balance, the weight will be different,' which is not the behavior of a wise person. Again, to demonstrate the refutation and prevention of the non-pervasiveness of the previous argument, there are the verses 'If white mustard, etc.,' two stanzas, applying it to grains. If a Vaibhashika says: The previous argument is not pervasive, because the weight of a chain of fruits or branched substances, starting from white mustard, gradually increasing, with increasingly large collections, i.e., the additional weight, cannot be measured by a balance. The explanation for this is: 'If starting from white mustard, the collection becomes increasingly large, the weight of the chain of growing fruits, cannot be measured.' To refute this, then, the weight of the minute particles that are the components of the branched substance, will necessarily be measurable by a balance. Any weight that can be measured by a balance is a branched substance.

འབྲས་བུའི་ལྕིད་ནི་སྲང་གིས་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡུངས་དཀར་ ཡན་ཆད་ཀྱི་ལྕིད་ཀྱང་སྲང་གིས་མི་རྟོགས། ཕྲ་མོ་ནས་ཡུངས་དཀར་གྱི་བར་གྱི་ལྕིད་དག་ཀྱང་ཆུང་ངུ་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་པར་དཀའ་བས་ཏེ་སྲང་གིས་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་དངོས། འདོད་ན། ཡན་ལག་ཅན་རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ལ་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་། མཐོང་ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་སོགས་གང་ཡང་ཁས་མི་ལེན་ཞེས་པའི་ཁས་བླངས་དང་། ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་འགལ་ལོ། །ཞེས་འཆད་ པ་ལ། ཡུངས་དཀར་བར་གྱི་ལྕིད་དག་ཀྱང་། །ཆུང་ངུ་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་དཀའ་བས། །འབྲས་བུའི་ལྕིད་ནི་མི་རྟོགས་ཕྱིར། །དེ་ཡི་རྒྱུ་ཉིད་གཞལ་བྱར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དཔེ་ལ་ཆོས་མཐུན་མེད་པས་ དགག་པ་ནི། ཁྱོད་ཀྱིས་རས་འདབ་བཞིན། ཞེས་པ་དེ། དཔེ་དོན་མི་མཚུངས་ཏེ། རས་འདབ་ཀྱི་ངོ་བོ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཡང་། ཁྱོད་ཀྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་དོན་དེ་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རས་འདབ་ལ་ལྕིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་རྟོགས་པ་ཡོད་པ་བཞིན་དུ། 2-348 ཁྱོད་ཀྱི་ལྕིད་ལྷག་དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བའང་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། དོན་དེ་མཐོང་མེད་རས་འདབ་བཞིན། །དེ་ཡི་འབྲས་བུའང་རྟོགས་པ་མེད། །ཅེས་ སོ། །བཞི་པ་འཕྲོས་དོན་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་དགག་པ་ནི། ལྕིད་ཉིད་མི་རྟོགས་ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་སྟེ། དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། འོ་ན། བྱེ་བྲག་པ་འདོད་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ལ། རེག་བྱའི་ ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་མེད་ཀྱང་། གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པ་གཞན་ཡང་ཡོད་དོ་སྙམ་ན། གསེར་མ་ཤ་ཀ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་གཞན་གང་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་རེག་བྱའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་པོ་ཉིད་མི་རྟོགས་པ་བཞིན་དུ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ ལ་མེད་པའི་འདོད་ཡོན་གཞན་བཞི་པོ་དེའི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། ལྕིད་ཉིད་མི་རྟོགས་བཞིན་དུ་དེའི། །ཡོན་ཏན་ཐམས་ ཅད་རྟོགས་མེད་ཕྱིར། །མ་ཤ་ལ་སོགས་ལྷག་ཡོད་མིན། །ཞེས་སོ། །འོ་ན། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གི་རེག་བྱའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་ཁོ་ན་འགོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཡིན་སྙམ་ན། ཚད་མ་མདོར། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-349 ཞེས་པའི་རིགས་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བྱེ་བྲག་པ་འདོད་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ལ་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་གཞན་འགོག་བྱེད་ཀྱི་རིགས་ཉེ་བར་མཚོན་པའི་དཔེ་ཙམ་ཡིན་ཏེ། དངོས་སུ་རེག་བྱའི་ཡོན་ ཏན་ལྕིད་ལྷག་བཀག་པས། ཤུགས་ལ་ཡོན་ཏན་གཟུགས་སྒྲ་སོགས་ཀྱང་འགོག་པའི་མཚོན་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་

【現代漢語翻譯】因為果實的重量無法用秤來衡量，甚至芥菜籽的重量也無法用秤來衡量。從極微小到芥菜籽之間的重量，因為太小而難以衡量，所以無法用秤來衡量。這是真實的論證。如果有人主張，組成有支分物（avayavin，整體）的極微粒子具有重量等三種性質，並且不承認可見可觸的作用等任何事物，那麼這種主張就與先前的承諾相矛盾。對此解釋道：『芥菜籽間的重量，/ 因為太小而難以衡量，/ 果實的重量無法衡量，/ 因此它的原因可以被衡量。』第三，因為例子中沒有共同點而進行反駁：你所說的『像棉花』，這個例子與要說明的道理不相符，因為棉花的性質可以明顯看到，但你所說的重量增加的道理卻看不到。就像棉花可以觀察到由於重量而導致秤桿下降的作用一樣，你所說的重量增加卻沒有導致秤桿下降的作用。對此解釋道：『那個道理看不到，像棉花一樣，/ 它的結果也無法觀察到。』第四，反駁額外的功德：『重量無法衡量』等一頌。如果將其應用於穀物，那麼，如果勝論派（Vaisheshika）所主張的有支分物，即使沒有觸覺的功德——重量增加，但仍然有其他的功德，例如顏色等。那麼，對於金馬沙迦（māṣaka，一種金幣）等有支分物，你沒有任何自身支分所不具備的額外功德，就像你無法衡量自身支分所不具備的觸覺功德——重量增加一樣，你對於自身支分所不具備的其他四種感官對像（色、聲、香、味）的功德，例如顏色、聲音等，也完全無法衡量。對此解釋道：『就像重量無法衡量一樣，/ 它的所有功德都無法衡量，/ 馬沙迦等沒有額外的功德。』那麼，為什麼陳那論師（Dignāga）只駁斥觸覺功德——重量增加呢？在《量評釋論》（Pramāṇasamuccaya）中說：『因為沒有秤低的差別。』這個理證，對於你勝論派所主張的有支分物來說，僅僅是象徵性地表明瞭駁斥其他額外功德的理證，因為實際上駁斥了觸覺功德——重量增加，所以間接地也象徵著駁斥顏色、聲音等功德。

【English Translation】 Because the weight of a fruit cannot be measured by a scale, even the weight of a mustard seed cannot be measured by a scale. The weights between the minute and the mustard seed are too small to be measured, so they cannot be measured by a scale. This is a real argument. If someone claims that the atoms that make up an avayavin (whole) have three properties such as weight, and do not accept any actions of visible and tangible things, then this claim contradicts the previous commitment. To explain this: 'The weights between mustard seeds, / Because they are too small to measure, / The weight of the fruit cannot be measured, / Therefore its cause can be measured.' Third, refuting because there is no common ground in the example: The 'like cotton' you said, this example does not match the point to be explained, because the nature of cotton can be clearly seen, but the point of weight increase you said cannot be seen. Just as cotton can be observed the action of the scale going down due to weight, the weight increase you said does not cause the scale to go down. To explain this: 'That reason cannot be seen, like cotton, / Its result cannot be observed either.' Fourth, refuting additional merits: 'Weight cannot be measured,' etc., one verse. If it is applied to grains, then, if the avayavin claimed by the Vaisheshika school, even if there is no tactile merit—weight increase, there are still other merits such as color. Then, for avayavins such as gold māṣaka (a kind of gold coin), you do not have any additional merits that your own parts do not have, just as you cannot measure the tactile merit—weight increase—that your own parts do not have, you also cannot measure the merits of the other four sense objects (form, sound, smell, taste), such as color and sound, that your own parts do not have at all. To explain this: 'Just as weight cannot be measured, / All its merits cannot be measured, / Māṣaka etc. do not have additional merits.' Then, why did Master Dignāga only refute the tactile merit—weight increase? In the Pramāṇasamuccaya, it says: 'Because there is no difference in the scale lowering.' This reasoning, for the avayavin claimed by you Vaisheshika, is only a symbolic indication of the reasoning for refuting other additional merits, because in reality the tactile merit—weight increase—is refuted, so indirectly it also symbolizes the refutation of merits such as color and sound.

པ་ལ། དམའ་མེད་དེ་ནི་ཉེར་མཚོན་ཏེ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་མངོན་སུམ་ཚད་མས་བསལ་ བ་ཕབ་པ་དེ་འཆད་པ་ལ། གཟུགས་སོགས་ཞེས་སོགས་ཚིག་རྐང་གཉིས་སོ། །དེ་འབྲུ་ལ་སྦྱར་ན། བྱེ་བྲག་པ་འདོད་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་གཟུགས་ སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་ཡོད་པ་ལས། མངོན་སུམ་ཚད་མས་བསལ་བ་འབབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་གཟུགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་དང་། སོགས་སྒྲས་བསྡུས་པ། སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱའི་ ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་ཡོད་ན་མངོན་སུམ་སོ་སོས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མཐོང་དགོས་པ་ལས། རང་རང་གི་གི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་གཟུགས་འཛིན་མངོན་སུམ་ལ་སོགས་པས་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཞེས་འཆད་པ་ལ། གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན། །རང་གི་དབང་པོས་མཐོང་མེད་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། གཞུང་འདི་མངོན་སུམ་ཀྱིས་གནོད་བྱེད་སྟོན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་མི་འཐད་དེ། 2-350 སྐབས་འདིར་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་སྐབས་ཡིན་པ་གང་ཞིག དེ་ལ་འདིར་མངོན་སུམ་གྱི་གནོད་བྱེད་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེ་ན། དེ་ནི་གནད་མ་ཟིན་པ་སྟེ། གཟུགས་སོགས་ ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན། །ཞེས་པའི་སོགས་ཁོངས་ནས། རེག་འཛིན་དབང་མངོན་གྱིས། རེག་བྱའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་མ་མཐོང་ཞེས་བཤད་པ་མ་མཐོང་བར་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༄། །ཚུལ་དེས་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱང་མཚོན་པར་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ཚུལ་དེས་ཕྱི་མ་གཉིས་ ཀྱང་མཚོན་པར་བསྟན་པ་ལ། ཁས་བླངས་ཞེས་སོགས་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་གོ །འདི་འབྲས་བུ་དང་སྦྱར་ན་ལྷ་རྒྱན་གྱི་ལུགས་གཉིས་ལས་རྒྱན་ལྟར་ན། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ ཞེན་དོན་ལ། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི། དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་རྗེས་དཔག་སོགས་ཀྱིས་གནོད་པའི་དཔེར་ བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ལྟར་སྣང་གི་ཞེན་དོན་ལ། ཁས་བླངས་དང་རང་གི་ཚིག་དང་། སོགས་ཀྱི་སྒྲས་བསྡུས་པ། གྲགས་པ་མངོན་སུམ་རྗེས་ དཔག་རྣམས་ཀྱིས་གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན་སྟེ། གནོད་བྱེད་བཤད་ཟིན་པ་དེས། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱང་མཚོན་ནས་ཤེས་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན། ། 2-351 ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི། །དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །རང་ལུགས་ཀྱང་རྒྱན་གྱི་འདི་བཞིན་འཆད། གཉིས་པ་ལྷ་དབང་ལྟར་ན། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའི་ཞེན་དོན་ ལ། གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་ཞེས་པ་ནས། རང་གི་དབང་པོ་མཐོང་མེད་ཕྱིར། །ཞེས་པའི་བར་གྱིས་རྗེས་དཔག་གི་གནོད་བྱེད་

【現代漢語翻譯】 'དམའ་མེད་དེ་ནི་ཉེར་མཚོན་ཏེ།' 的意思是說，這是通過類比來理解的。第四部分是解釋如何通過現量（pratyakṣa，直接感知）來駁斥和推翻觀點。關於這一點，有兩句偈頌，以'གཟུགས་སོགས་'（色等）開頭。將這些偈頌應用於其含義：'勝論派'（Vaiśeṣika）所主張的有支分者（avayavin，整體）作為'法'（dharma，性質）的載體，你具有你自身支分所不具有的額外的'色'（rūpa，形狀）等' गुण '（guṇa，性質），這是因為現量駁斥了這一點。如果你具有這樣的額外的'色' गुण，以及'等'字所包含的'聲'（śabda，聲音）、'香'（gandha，氣味）、'味'（rasa，味道）、'觸'（sparśa，觸覺） गुण，那麼你應該能夠通過各自的現量如實地看到它們。然而，由於依賴於各自感官的'色'的認知現量等無法看到它們，所以這是不成立的。對此的解釋是：'གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན། །རང་གི་དབང་པོས་མཐོང་མེད་ཕྱིར།'（因為形狀等額外的性質，以及它們各自的性質，無法被各自的感官所見）。如果有人說：將此論證應用於證明現量是損害性的並不恰當，因為這裡是展示對'重'（lci，重量）等三種性質的損害性證明的場合，因此這裡沒有展示現量的損害性。那麼，這是沒有抓住要點。因為在'གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན།'（形狀等額外的性質，以及它們各自的性質）的'等'字中，已經說了'རེག་འཛིན་དབང་མངོན་གྱིས། རེག་བྱའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་མ་མཐོང་'（觸覺感官的現量無法看到觸覺的額外性質，即重量），這完全是沒有看到的緣故。通過這種方式，也表明了後兩者（指其他兩種性質）也可以被代表。第二部分是展示通過這種方式，也表明了後兩者也可以被代表。關於這一點，有一句偈頌，以'ཁས་བླངས་'（承諾）開頭。如果將此應用於結果，根據'自在釋'（Laghvālaṅkāra）的兩種觀點，按照'自在'（Laghvālaṅkāra）的觀點，對於似乎是用於證明性質差異的承諾的意義，如果'འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར།'（如果它變重並向下移動）等等，如前所述的損害性 प्रमाण（pramāṇa，有效認知方式）的一方，對於后兩個承諾的意義，其他的例子也可以通過 अनुमान（anumāna，推論）等來理解，因為對於似乎是用於證明性質差異的承諾的意義，'ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན།'（承諾、自己的話語等可能會受到損害），因為已經解釋了損害性的證明，所以通過它也可以理解後兩者。對此的解釋是：'ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི། །དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ།'（承諾、自己的話語等可能會受到損害，通過如前所述的方式，其他的例子也可以被理解）。自己的觀點也像這樣用'自在'（Laghvālaṅkāra）來解釋。第二種觀點是按照'自在釋'（Laghvālaṅkāra）的觀點，對於用於證明性質差異的承諾的意義，從'གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་ཞེས་པ་ནས།'（如果它變重）到'རང་གི་དབང་པོ་མཐོང་མེད་ཕྱིར།'（因為自己的感官無法看到）之間，是 अनुमान（anumāna，推論）的損害性。

【English Translation】 'དམའ་མེད་དེ་ནི་ཉེར་མཚོན་ཏེ།' means that it is understood through analogy. The fourth part is to explain how to refute and overthrow views through direct perception (pratyakṣa). Regarding this, there are two verses, starting with 'གཟུགས་སོགས་' (form, etc.). Applying these verses to their meaning: The avayavin (whole) asserted by the Vaiśeṣika school, as the bearer of dharma (qualities), you have additional rūpa (form) etc. guṇa (qualities) that your own parts do not have, because direct perception refutes this. If you have such additional rūpa guṇa, and śabda (sound), gandha (smell), rasa (taste), sparśa (touch) guṇa included by the word 'etc.', then you should be able to see them as they are through their respective direct perceptions. However, since the direct perception of the cognition of rūpa, etc., which depends on the respective senses, cannot see them, it is not established. The explanation for this is: 'གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན། །རང་གི་དབང་པོས་མཐོང་མེད་ཕྱིར།' (Because the additional qualities of form, etc., and their respective qualities, cannot be seen by their respective senses). If someone says: It is not appropriate to apply this argument to show that direct perception is harmful, because this is the occasion to show the harmful proof of the three qualities such as 'weight' (lci), so the harmfulness of direct perception is not shown here. Then, this is not grasping the point. Because in the word 'etc.' of 'གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན།' (form, etc., additional and how additional), it has been said that 'རེག་འཛིན་དབང་མངོན་གྱིས། རེག་བྱའི་ཡོན་ཏན་ལྕིད་ལྷག་མ་མཐོང་' (the direct perception of the tactile sense cannot see the additional quality of touch, i.e., weight), which is completely not seen. In this way, it is also shown that the latter two (referring to the other two qualities) can also be represented. The second part is to show that in this way, the latter two can also be represented. Regarding this, there is one verse, starting with 'ཁས་བླངས་' (promise). If this is applied to the result, according to the two views of Laghvālaṅkāra, according to Laghvālaṅkāra's view, for the meaning of the promise that seems to be used to prove the difference in qualities, if 'འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར།' (if it becomes heavy and moves downward) etc., the side of the harmful pramāṇa (valid means of cognition) as mentioned before, for the meaning of the latter two promises, other examples can also be understood through anumāna (inference) etc., because for the meaning of the promise that seems to be used to prove the difference in qualities, 'ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན།' (promises, one's own words, etc. may be harmed), because the harmful proof has been explained, so through it, the latter two can also be understood. The explanation for this is: 'ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི། །དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ།' (Promises, one's own words, etc. may be harmed, through the way mentioned before, other examples can also be understood). One's own view is also explained like this with Laghvālaṅkāra. The second view is according to Laghvālaṅkāra's view, for the meaning of the promise used to prove the difference in qualities, from 'གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་ཞེས་པ་ནས།' (if it becomes heavy) to 'རང་གི་དབང་པོ་མཐོང་མེད་ཕྱིར།' (because one's own senses cannot see), is the harmfulness of anumāna (inference).

བསྟན་ཟིན་པར་མ་ཟད། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའི་ཞེན་དོན་ལ་ ནི། ཁས་བླངས་དང་། རང་གི་ཚིག་དང་སོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་མངོན་སུམ་དང་གྲགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གནོད་པ་དག་ཀྱང་སྲིད་པས་ན། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའི་ཕྱོགས་ ལ་ནི་ཁས་བླངས་སོགས་གནོད་བྱེད་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་དང་། དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་ཡང་གནོད་པའི་དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། སྔ་མས་མཚོན་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་ པ་ལ། ལྷའི་འགྱུར་ལས། ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ཀྱང་ཡོད་པས་ན། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ལ་ནི། །དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །འཆད་ཚུལ་འདི་ནི་ཅུང་ ཟད་མི་འཐད་དེ། གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས། མངོན་སུམ་གྱི་གནོད་ཚུལ་སྟོན་ཞེས་དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པས་བཤད་པ་དེ། ཆོས་གྲགས་ཀྱི་དགོངས་པ་རྨ་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-352 གཞུང་འདིའི་འབྲུ་ལ་དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན། མངོན་སུམ་དོན་དང་ཞེས་སོགས་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ལ། སེལ་བྱེད་ཚད་མ་བཞིས་གནོད་ཚུལ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཅན། དེ་ལས་གཞན་དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་དཔེར་བརྗོད་དང་། དེའི་ཞེན་དོན་ལ་ཚད་མས་གནོད་ཚུལ་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། ཡན་ལག་རྣམས་ནི་ཞེས་སོགས་དམ་བཅའ་དེ་གསུམ་ལས་ཞེ་འདོད་ལ་ཡན་ ལག་ཅན་རྫས་གཞན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་དུ་དམ་བཅས་ཤིང་། ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་ལ་དམ་བཅའ་བ་པོའི་ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་དང་། རང་ཚིག་དངོས་ཤུགས་དང་། མངོན་སུམ་དང་རྗེས་དཔག་དང་། ལྷ་དབང་ལྟར་ན་ གྲགས་པས་ཀྱང་གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ནའོ། །ཞེས་བཤད་གནང་བ་ཡང་མི་འཐད་དེ། དོན་དེ་ནི། འདིས་གྲུབ་ཡན་ལག་གྱུར་པ་ཡི། །ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་དེས་བཤད་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༄། །ལྷ་རྒྱན་འགྲེལ་པའི་རྣམ་དབྱེ་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ ལྷ་རྒྱན་འགྲེལ་པའི་ཁ་སྐོང་བཤད་པ་ནི། དེ་ལྟར་བཤད་བྱ་མདོ་དང་། འཆད་བྱེད་རྣམ་འགྲེལ་དུ་མི་གསལ་བ་དང་། ཅུང་ཟད་མ་ཚང་བ་རྣམས་ལྷ་རྒྱན་སོགས་འགྲེལ་བཤད་དག་གིས་ཁ་བསྐངས་ཏེ་ བཤད་པ་ལ་དོན་གཉིས་ཏེ། དམ་བཅའ་ངོས་འཛིན་ལ་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར། སེལ་བྱེད་རིགས་པ་ལ་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱིར་དམ་བཅའ་དེ་ལ། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར། 2-353 ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་ངོ་བོ་སྟེ། དེ་བཞི་སྒྲུབ་པའམ་འགོག་པའི་དམ་བཅའ་བཞི་ཡོད་པའི་དང་པོ་ནི། སྒྲ་མཉན་བྱ་མ་ཡིན་ཞེས་དང་། སྦྱིན་པ་སྤྱད་པ་ལས་བདེ་བ་མི་འབྱུང་ཞེས་ དང་། རི་བོང་ཅན་ཟླ་སྒྲས་བརྗོད་དུ་མི་རུང་ཞེས་དང་། སྒྲ་རྟག་པ་ཡིན་ཞེས་པའི་དམ་བཅའ་རྣམས་ནི། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྒྲུབ་པའམ་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་གནོད་པའ

【現代漢語翻譯】不僅如此，爲了確立『法』（dharma）的特性，對於立宗（dam bca'）的執著點，由於承諾（khas blangs）、自己的言辭等等所包含的顯現（mngon sum）和名聲（grags pa）等也可能造成妨害。因此，對於如前所述的，確立『法』的特性的立宗方面，承諾等可以作為妨害的例證；對於后兩個立宗的執著點，也應理解其他的妨害例證，因為前者可以代表後者。對此的解釋，在《Lha'i 'gyur》中說：『承諾、自己的言辭等，也可能存在妨害，因此，對於如前所述的方面，也應理解其他的例證。』這種解釋方式有些不妥當，因為『如形等，剩餘和剩餘什麼一樣。』等等，尊貴的《十萬頌般若經》（bum phrag gsum pa）解釋說，這顯示了現量（mngon sum）妨害的方式，因為這是法稱（Chos grags）毫無瑕疵的觀點。關於這部論典的意義，尊貴的釋迦勝（Shakya mchog ldan）說：『現量意義』等等，對於妨害『法』的自性的立宗，四種量（tshad ma）如何妨害的方式，如前所述的方面，即有法（chos can），除此之外，后三個立宗的例證，以及量如何妨害其執著點，也應理解。『支分等』，對於那三個立宗，想要對具有支分的事物，約定為具有其他三種『法』（chos），對於那三種『法』，立宗者的前後承諾，以及自己的言辭的直接和間接含義，以及現量和比量，以及按照自在天（Lha dbang）的觀點，名聲也可能造成妨害。』這樣的解釋也不妥當，因為這個意義已經被『由此成立，成為支分』等等偈頌所闡述。第三，闡述《Lha rgyan》註釋的分類。對《Lha rgyan》註釋的補充說明：像這樣，對於論述的主題（mdo）和解釋的《釋量論》（rnam 'grel）中不明顯或不完整的部分，通過《Lha rgyan》等註釋進行補充說明，這方面有兩個要點：立宗的識別上的不同之處，以及破斥的理路上的不同之處。第一點是：一般來說，對於立宗，有『法』的自性和特性，有法（chos can）的特性和自性，這四種是確立或否定這四者的立宗。第一個例子是：『聲音不是可聽聞的』，『佈施不會帶來快樂』，『兔子不是用月亮的名稱來稱呼的』，以及『聲音是常』的立宗，這些都是確立『法』的自性或妨害『法』的自性。

【English Translation】 Moreover, in order to establish the characteristics of 'dharma', regarding the point of attachment to the commitment (dam bca'), harm may also be caused by what is included in the promise (khas blangs), one's own words, and so on, such as the manifest (mngon sum) and the renowned (grags pa). Therefore, regarding the aspect of committing to establishing the characteristics of 'dharma' as mentioned above, promises and so on can serve as examples of harm; for the points of attachment of the latter two commitments, other examples of harm should also be understood, because the former can represent the latter. Regarding the explanation of this, it says in 'Lha'i 'gyur': 'Promises, one's own words, and so on, may also exist as harm, therefore, for the aspect mentioned above, other examples should also be understood.' This way of explaining is somewhat inappropriate, because 'Like form, etc., what is remaining and what is remaining.' and so on, the esteemed 'Hundred Thousand Prajñāpāramitā Sūtra' (bum phrag gsum pa) explains that this shows the way of manifest (mngon sum) harm, because this is the flawless view of Dharmakīrti (Chos grags). Regarding the meaning of this treatise, the esteemed Śākya mchog ldan said: 'Manifest meaning' and so on, for the commitment that harms the nature of 'dharma', how the four valid cognitions (tshad ma) harm, the aspect mentioned above, that is, the subject (chos can), apart from that, the examples of the latter three commitments, and how valid cognition harms their points of attachment, should also be understood. 'Limbs, etc.', for those three commitments, wanting to commit to a thing with limbs as having three other 'dharmas' (chos), for those three 'dharmas', the committers' previous and subsequent promises, and the direct and indirect meanings of their own words, and manifest and inference, and according to the view of Īśvara (Lha dbang), fame may also cause harm. ' Such an explanation is also inappropriate, because that meaning has already been explained by the verses 'Established by this, becoming a limb' and so on. Third, explaining the classification of the commentary on 'Lha rgyan'. Supplementary explanation of the commentary on 'Lha rgyan': Like this, for the parts that are not clear or incomplete in the subject (mdo) to be discussed and the 'Pramāṇavārttika' (rnam 'grel) to be explained, the explanations are supplemented by commentaries such as 'Lha rgyan', and there are two points in this regard: the differences in the identification of commitments, and the differences in the reasoning of refutation. The first point is: In general, for the commitment, there are the nature and characteristics of 'dharma', and the characteristics and nature of the subject (chos can), these four are the commitments to establish or negate these four. The first example is: 'Sound is not audible', 'Giving does not bring happiness', 'Rabbit is not referred to by the name of the moon', and the commitment that 'sound is permanent', these are all establishing the nature of 'dharma' or harming the nature of 'dharma'.

ི་དམ་བཅའ་ཡིན་ལ། དམ་ བཅའ་དེ་དག་གི་ཞེན་དོན་སེལ་ཚུལ་ནི། གོང་དུ་བཤད་ཟིན་ནས། དམ་བཅའ་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་དཔེར་བརྗོད་དང་། དེ་སེལ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ནི་འདིར་སྐབས་སུ་བབ་པ་ལས། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ངོས་འཛིན་ལ། ལྷ་རྒྱན་སོགས་འགྲེལ་མཛད་ཕལ་ཆེར་མཐུན་པ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ལྕི་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་ དམ་བཅའ་དེ། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་མཛད་ཐམས་ཅད་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དམ་བཅའ་དེ་ཡང་བྱེ་བྲག་པའི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དང་། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཙམ་དེ་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་པ་གང་ཞིག དེ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-354 སངས་རྒྱས་པའི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ངོས་འཛིན་གོང་བཞིན་ཡིན་པ་གང་ཞིག ཆོས་ཅན་ཡན་ ལག་ཅན་དེའི་སྟེང་དུ། ཁྱད་ཆོས་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ལ་གནོད་པ་འབབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་རྒྱལ་དབང་བློའི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འགྲེལ་པར། ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཡན་ལག་ རྣམས་ལས་གཞན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དམ་བཅའ་བ་བྱས་པ་ལ། ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྷའི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འགྲེལ་པར། དཔེར་ན་ཡན་ལག་རྣམས་ལས་ཡན་ལག་ཅན་གཞན་ཡིན་ཞེས་དམ་བཅའ་བ་ བྱས་པ་ལ་ཞེས་དང་། ལྡན་དོན་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། ལྷས། ཡན་ལག་རྣམས་ཀྱི་ལྡན་པ་ཡོད་པ་ལ། ཡན་ལག་རྣམས་ལས་དོན་གཞན། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་མིང་ཅན་དེ་ཡང་། རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། བྱ་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། འཕྲོད་པ་འདུ་བའི་རྒྱུའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། དེའི་འགྲེལ་བཤད་དུ་ཤཱཀྱས། འདིར་ཡང་ཆོས་ཅན་ཡན་ལག་ཅན་དེ་ཡན་ལག་དག་ལས་དོན་གཞན་ཉིད་ཡིན་ པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཞིང་། ཆོས་དེའི་ཁྱད་པར་ལྕི་བ་ལ་སོགས་པ་མ་བཤད་དུ་ཟིན་ཡང་། མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-355 རྒྱན་མཁན་པོའི་དགོངས་པའང་ཡིན་ཏེ། དེའི་འགྲེལ་པར་མདོ་རང་འགྲེལ་དྲངས་པའི་ཚེ། ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཡན་ལག་རྣམས་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། སྲང་དམའ་བའི་ཁྱད་པར་མ་བཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས། ཡན་ ལག་ཅན་ཡན་ལག་ལས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅར་བཤད་པའི་མདོ་རང་འགྲེལ་ཚད་མར་མཛད་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དང་། རྒྱང་པ་སངས་ ལྷུན་སོགས། ཡན་ལག་ཅན་ལྕི་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས

【現代漢語翻譯】這是誓言，消除這些誓言執著的方式已經在前面講過了。現在適宜討論后三個誓言的例子以及消除它們的方法。在識別證實法之特性的誓言時，大多數註釋者如拉堅（Lha-gyan，神飾）等都一致認為，通過具備支分沉重等三種法，立誓『自支分之外為異物』的誓言，就是證實法之特性的誓言。所有註釋者對此都一致認可。這個誓言，在勝論派看來，是證實法之特性的誓言，因為支分是法，自支分之外的異物是法的自性，而沉重等三種法是法的特性，爲了證實這些而立下的誓言。在佛教看來，這被稱為損害法之特性的誓言。法和法的自性，以及法的特性的識別與上述相同。因為在法支分之上，會產生損害特性沉重等三種法的誓言。這正是嘉瓦仁波切（rGyal-dbang Blo，勝者慧）的觀點，因為在他的註釋中說：『立誓支分之外為異物。』拉（Lha，天）的觀點也是如此，因為在他的註釋中說：『例如，立誓支分之外為異物。』在『具備意義之實物的特徵』的註釋中，拉說：『存在支分所具備的事物，支分之外的異物，被稱為支分之物，也是實物的特徵，是行為、具備和聚合的原因。』在他的解釋中，釋迦（Shakya，釋迦）說：『這裡要證實的是，法支分之外是異物，雖然沒有說法的特性是沉重等，但必須通過無則不生的自性來證實。』嘉言師（rGyan-mkhan-po，莊嚴師）的觀點也是如此，在他的註釋中引用經部自釋時說：『支分之物不是支分之外的異物，因為沒有抓住降低重量的特性。』因此，立誓支分之物為支分之外的異物，被認為是損害法之特性的誓言，經部自釋被認為是可靠的。在這裡，巴·釋迦秋丹（dPal Shakya-mchog-ldan，吉祥釋迦勝）和江巴·桑杰倫（rGyang-pa Sangs-rgyas-lhun，江巴·桑杰倫）等，通過具備支分沉重等三種法，立誓『自支分之外為異物』。

【English Translation】 This is a vow, and the way to eliminate attachment to these vows has already been discussed. It is now appropriate to discuss examples of the latter three vows and the means of eliminating them. Regarding the identification of vows that establish the particularity of a dharma, most commentators, such as Lha-gyan (Divine Ornament), agree that the vow 'other than its parts' through possessing the three dharmas of heaviness, etc., is a vow that establishes the particularity of a dharma. All commentators agree on this. According to the Vaibhashika school, this vow is a vow that establishes the particularity of a dharma, because the parts are the dharma, the mere otherness from its parts is the nature of the dharma, and heaviness, etc., are the particularities of the dharma, and it is a vow made to establish these. According to the Buddhist school, this is called a vow that harms the particularity of a dharma. The identification of the dharma, the nature of the dharma, and the particularities of the dharma are the same as above. Because on top of the dharma, the parts, a vow that harms the three dharmas of heaviness, etc., arises. This is precisely the view of Gyalwang Rinpoche (Victorious Mind), because in his commentary it says: 'Having vowed that other than the parts is other.' Lha's (Divine) view is also the same, because in his commentary it says: 'For example, having vowed that other than the parts is other.' In the commentary on 'having the characteristic of a substance with meaning,' Lha says: 'There exists the possession of parts, other than the parts, named the thing with parts, is also the characteristic of a substance, the cause of action, possession, and aggregation.' In his explanation, Shakya (Shakya) says: 'Here, what is to be established is that other than the dharma, the parts, is other, and although the particularities of the dharma, such as heaviness, have not been mentioned, they must be established by the nature of non-arising without it.' The view of Gyan-mkhan-po (Ornament Master) is also the same, because in his commentary, when quoting the Sutra Self-Commentary, he says: 'The thing with parts is not other than the parts, because the characteristic of lowering weight has not been grasped.' Therefore, vowing that the thing with parts is other than the parts is considered a vow that harms the particularity of a dharma, and the Sutra Self-Commentary is considered reliable. Here, Pal Shakya-mchog-ldan (Glorious Shakya Supreme) and Gyang-pa Sangs-rgyas-lhun (Gyang-pa Sangye Lhun), etc., through possessing the three dharmas of heaviness, etc., vow 'other than its parts'.

་པའི་དམ་བཅའ་འདི། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཏེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་ གསུམ། ཁྱད་གཞི་ཡན་ལག་ཅན་དེའི་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་པ་གང་ཞིག ཁྱད་གཞི་ཡན་ལག་ཅན་དེ་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་འདུག་པའི་ཕྱིར་དང་། མདོ་རང་འགྲེལ་གྱི་འགྱུར་འགའ་ཞིག་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བཤད་འདུག་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ནི། གནད་མ་ཟིན་པ་ཡིན་ཏེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ཏེ་ཞེས་དམ་བཅས་ན། ལྕིད་སོགས་ ཆོས་གསུམ་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་གོ་བ་ཁྱེད་བདེན་ཡང་། འདིར་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ཏེ་ཞེས་དམ་བཅའི་ཚེ། 2-356 ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ། བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་སོང་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་མདོ་རང་འགྲེལ་དེ་འགྱུར་མ་དག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ལྷ་རྒྱན་གྱི་བཤད་སྲོལ་ཐ་དད་པ་ གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔྱོད་ལྡན་དག་གི་སྙིང་གི་བདུད་རྩི་འཕེལ་བར་གྱུར་ཅིག ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ངོས་འཛིན་པ་ལ། རྒྱལ་དབང་བློ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པའི་འཆད་ ཚུལ། ལྷ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པའི་འཆད་ཚུལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་རྣམས། ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅའི་དམ་བཅའ་འདི། བྱེ་བྲག་པ་ལྟར་ན་ཆོས་ཅན་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་དང་། སངས་རྒྱས་པ་ལྟར་ན་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཞེས་འཇོག་ཏེ། ཡན་ལག་དེ་ཆོས་ཅན་གྱི་ ངོ་བོ། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་པ་གང་ཞིག་དེ་བྱེ་བྲག་པས་སྒྲུབ་པར་འདོད། སངས་རྒྱས་པས་འགོག་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པར། ཡན་ལག་རྣམས་ ཡན་ལག་ཅན་གཞན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དམ་བཅའ་བའོ། །འདིར་ཡན་ལག་རྣམས་ནི་ཆོས་ཅན་དེ་རྣམས་གཞན་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་འབའ་ཞིག་མངོན་སུམ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་ཕ་རོལ་པོས་འདོད་དེ། 2-357 ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རྒྱན་གྱི་ལུགས་ལ། རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པར། དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ཡང་། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་ནི་གཞན་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་མི་ འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་ཙམ་ཞིག་བཤད་ལ། དེའི་དགོངས་པ་ལེན་པ་ལ་ཁ་ཅིག མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་མི་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་ པའི་དམ་བཅའ་དེ་ལ་འཇོག་སྟེ། ཡན་ལག་ཙམ་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་དང་། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་མི་རུང་ཆོས་ཅན་ཀྱི་ཁྱད་པར་གང་ཞིག ཁྱད་པར་དེ་ལ་གནོད་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ བཞེད་དེ། དེ་ཡང་ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མིན་ན

【現代漢語翻譯】『持有者』的誓言，是確立『有法』之特性的誓言，因為沉重等三種屬性，是有分支之『所依』的特性，而有分支之『所依』被認為是『有法』。此外，一些經文自釋的翻譯中也這樣說過。』這樣說是不抓住要點。如果立誓說：『具有沉重等三種屬性的有分支者，與自己的分支是不同的實體』，那麼你認為沉重等三種屬性是『有法』的特性，這是對的。但在這裡，有分支者是『有法』，通過具有沉重等三種屬性的方式，與自己的分支是不同的實體，在立誓之時，沉重等三種屬性，變成了所要證明的屬性的特性。然而，經文自釋的翻譯也並非不正確，因為其中有兩種不同的拉堅（ལྷ་རྒྱན།）的解釋傳統。愿智者們心中的甘露增長！在識別損害『有法』之特性的誓言時，有嘉瓦·洛追（རྒྱལ་དབང་བློ་རྗེ།，勝利自在慧）及其追隨者的解釋方式，以及拉（ལྷ་）及其追隨者的解釋方式這兩種。第一種是，將顯而易見可見的特性作為分支，立誓說分支與有分支者是不同的實體，這種誓言，按照勝論派的觀點，是確立『有法』之特性的誓言；按照佛教徒的觀點，是損害『有法』之特性的誓言。因為分支是『有法』的本質，顯而易見可見是『有法』的特性，勝論派想要確立這一點，而佛教徒則要否定這一點。嘉瓦·洛（རྒྱལ་དབང་བློ།，勝利自在慧）的註釋中說：『分支與有分支者是不同的。』在這裡，分支是『有法』，這些『有法』是要證明是不同的實體。因為對方認為這些僅僅是顯而易見的特性。第二種是嘉言（རྒྱན།）的觀點。嘉言的註釋中說：『並非如此，即使有分支者是顯而易見的，如果分支是顯而易見的，也不會變成不同的實體。』在理解其意圖時，有些人認為，將顯而易見不可見的特性作為分支，立誓說分支與有分支者是不同的實體，這種誓言是成立的。僅僅因為分支是『有法』的本質，顯而易見不可見是『有法』的特性，因此要顯示對該特性的損害。他們認為，如果分支不是顯而易見的……

【English Translation】『The pledge of the possessor』 is a pledge to establish the characteristic of 『dharma-possessor』, because the three attributes such as heaviness are the characteristics of the 『basis with parts』, and the 『basis with parts』 is considered as 『dharma-possessor』. Moreover, some translations of the sutra's self-commentary also say so.』 Saying this is not grasping the point. If one vows: 『The possessor of parts with three attributes such as heaviness is a different entity from its own parts』, then you are right to understand that the three attributes such as heaviness are the characteristics of 『dharma-possessor』. But here, the possessor of parts is 『dharma-possessor』, and by means of possessing three attributes such as heaviness, it is a different entity from its own parts. At the time of vowing, the three attributes such as heaviness have become the characteristics of the attribute to be proven. However, the translation of the sutra's self-commentary is not incorrect either, because there are two different interpretation traditions of Lhagyen (ལྷ་རྒྱན།). May the nectar in the hearts of the wise increase! When identifying the pledge that harms the characteristic of 『dharma-possessor』, there are two ways of explaining it: the way of explaining of Gyalwang Lodroe (རྒྱལ་དབང་བློ་རྗེ།) and his followers, and the way of explaining of Lha (ལྷ།) and his followers. The first is that the limbs, which are made into obvious and visible characteristics, are vowed to be different entities from the possessor of limbs. According to the Vaibhashika school, this vow is a vow to establish the characteristic of 『dharma-possessor』; according to the Buddhists, it is a vow to harm the characteristic of 『dharma-possessor』. Because the limbs are the essence of 『dharma-possessor』, and obvious and visible are the characteristics of 『dharma-possessor』, the Vaibhashikas want to establish this, while the Buddhists want to deny it. Gyalwang Lo's (རྒྱལ་དབང་བློ།) commentary says: 『The limbs are different from the possessor of limbs.』 Here, the limbs are 『dharma-possessor』, and these 『dharmas』 are to be proven to be different entities. Because the other party thinks that these are merely obvious characteristics. The second is the view of Gyen (རྒྱན།). Gyen's commentary says: 『It is not so, even if the possessor of limbs is obvious, if the limbs are obvious, it will not become a different entity.』 When understanding its intention, some people think that the pledge that the limbs, which are made into obvious and invisible characteristics, are different entities from the possessor of limbs is established. Just because the limbs are the essence of 『dharma-possessor』, and obvious and invisible are the characteristics of 『dharma-possessor』, therefore, it is to show the harm to that characteristic. They think that if the limbs are not obvious...

་ནི། གཞན་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པའི་དགོངས་པར་འདོད། ཡང་ཁ་ཅིག་ཡན་ལག་རྣམས། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་ པའི་ཡན་ལག་ཅན་ལ་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལྟ་བུ་ལ་འཇོག་སྟེ། ཡན་ལག་ནི་ཆོས་ཅན་དང་། ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་པ་དེ་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་དང་། མངོན་སུམ་ གྱིས་མཐོང་རུང་ཆོས་ཅན་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་པ་གང་ཞིག དེ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡན་ལག་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་པ་དེས། ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་བསྟན་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-358 གཉིས་པ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་རྣམས་ཡན་ལག་ཅན་ལ་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དུ་མི་རུང་བ་བཀོད་ནས། ཡན་ལག་ དེ་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པར་བསྒྲུབས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་ཡང་། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མིན་ན་ནི། གཞན་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་ དང་། མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་པ་ལ་གནོད་བྱེད་བསྟན་འདུག་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ལུགས་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ། མངོན་ སུམ་གྱིས་མཐོང་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་འཛིན་པ་མི་འཐད་དེ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་དང་མི་འགྲིག་པའི་ཕྱིར། ལུགས་གཉིས་པ་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ ཅན་དུ་འཛིན་པ་ནི་རྒྱན་གྱི་དགོངས་པར་མི་འཐད་དེ། རྒྱན་མཛད་པས། ཡན་ལག་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། ཞེས་པ་འདི་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ལ་གནོད་ བྱེད་སྟོན་པའི་གཞུང་ཚད་མར་མཛད་སྣང་བ་དང་མི་འགྲིག་པའི་ཕྱིར། ལུགས་གསུམ་པ། ཡན་ལག་རྣམས་ཆོས་ཅན་དང་། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་དེའི་ཁྱད་པར་དུ་བཟུང་བ་དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། རྒྱན་ལས། 2-359 ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་ཡང་ཞེས་སོགས་དང་མི་འགྲིག་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། སྐྱོན་ཇི་ལྟར་ཡོད་ན། བྱེ་བྲག་པས་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དང་། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་མི་རུང་ཆོས་ཅན་ གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བཟུང་བ་ལ། འོ་ན་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དུ་རུང་ཡང་། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དུ་མི་རུང་ བའི་ཕྱིར། ཞེས་འཕེན་པ་ཡིན་གྱི། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་ཆོས་ཅན་ཁྱད་པར་དུ་ཕྱོགས་སྔ་མས་ཁས་བླངས་ནས། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལ་ཁོས་རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱི་ ལན་ཐེབས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཁྱོད་རང་རྒྱན་གྱི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟར་འཆད་ཅེ་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་མི་རུང་གི་ཁྱད་པར་བྱས་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པར་ དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་འ

【現代漢語翻譯】認為這是『不會變成其他』的含義。還有一些人將支分（yan lag，肢體、部分）作為顯而易見可見的特徵，並堅持認為具有支分的物體是不同的實體，例如，支分是主題（chos can，有法），並且與具有支分的物體不同的實體是主題的本質，以及顯而易見可見的是主題的特徵，因為他們希望證明這一點。『支分不是與具有支分的物體不同的』，這表明支分被視為主題。第二種情況是，爲了證明支分與具有支分的物體是不同的實體，他們指出具有支分的物體是顯而易見可見的，而支分不是顯而易見可見的，因此證明了支分與具有支分的物體是不同的實體。第三種情況是，即使具有支分的物體是顯而易見的，但如果支分不是顯而易見的，那麼『它不會變成其他』，並且『因為它必然不是顯而易見的』，這表明了對支分是顯而易見可見的特徵的損害。因此，在這三種觀點中，第一種觀點，即認為不可見的支分是主題，是不合理的，因為它必然不是顯而易見的，這與上述說法不一致。第二種觀點，即認為具有支分的物體是主題，不符合《莊嚴經論》的意圖，因為《莊嚴經論》的作者似乎將『支分不是與具有支分的物體不同的』這句話作為衡量標準，表明了對消除主題特徵的承諾的損害，這與上述說法不一致。第三種觀點，即認為支分是主題，並且顯而易見可見的是它的特徵，也是不合理的，因為《莊嚴經論》中『即使具有支分的物體是顯而易見的』等說法存在不一致的缺陷。如果存在缺陷，那麼勝論派認為具有支分的物體是主題，並且顯而易見不可見的是主題的特徵。那麼，支分和具有支分的物體不應該是不同的實體嗎？因為即使具有支分的物體是顯而易見可見的，支分也不是顯而易見可見的。這是反駁，但由於前者已經承認了顯而易見可見的是主題的特徵，並且因為支分不是顯而易見可見的，所以他會受到未確立的理由的反駁。那麼，你如何解釋《莊嚴經論》的意圖呢？堅持認為以顯而易見不可見的特徵區分的支分與具有支分的物體是不同的實體。

【English Translation】 It is considered to mean 'it will not become other.' Some also regard the limbs (yan lag, limbs, parts) as a distinct feature of being manifestly visible, and insist that an object with limbs is a different entity, such as the limbs being the subject (chos can, that which possesses a quality), and the entity different from the object with limbs being the essence of the subject, and manifestly visible being the characteristic of the subject, because they want to prove this. 'The limbs are not different from the object with limbs,' which indicates that the limbs are regarded as the subject. The second case is that, in order to prove that the limbs are different entities from the object with limbs, they point out that the object with limbs is manifestly visible, while the limbs are not manifestly visible, thus proving that the limbs are different entities from the object with limbs. The third case is that, even if the object with limbs is manifest, but if the limbs are not manifest, then 'it will not become other,' and 'because it necessarily is not manifest,' this indicates the harm to the characteristic that the limbs are manifestly visible. Therefore, among these three views, the first view, which considers the invisible limbs as the subject, is unreasonable because it necessarily is not manifest, which is inconsistent with the above statement. The second view, which considers the object with limbs as the subject, does not conform to the intention of the Ornament of Clear Realization, because the author of the Ornament of Clear Realization seems to regard the statement 'the limbs are not different from the object with limbs' as a measure, indicating the harm to the commitment to eliminate the characteristics of the subject, which is inconsistent with the above statement. The third view, which considers the limbs as the subject, and that manifestly visible is its characteristic, is also unreasonable because there is a defect of inconsistency with statements such as 'even if the object with limbs is manifest' in the Ornament of Clear Realization. If there is a defect, then the Vaisheshika school considers the object with limbs as the subject, and that manifestly invisible is the characteristic of the subject. Then, shouldn't the limbs and the object with limbs not be different entities? Because even if the object with limbs is manifestly visible, the limbs are not manifestly visible. This is a refutation, but since the former has already admitted that manifestly visible is the characteristic of the subject, and because the limbs are not manifestly visible, he will be refuted by an unestablished reason. Then, how do you explain the intention of the Ornament of Clear Realization? Insisting that the limbs distinguished by the characteristic of being manifestly invisible are different entities from the object with limbs.

དི། བྱེ་བྲག་པས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་དང་། སངས་རྒྱས་པས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ཞེས་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ ཆོས་ཅན་དང་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་མི་རུང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བཟུང་ནས། དེ་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པར་བྱེ་བྲག་པས་སྒྲུབ། སངས་རྒྱས་པས་འགོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་རྒྱན་གྱི་དགོངས་པ་ནི་ཡིན་ཏེ། 2-360 རྟགས་ལས་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་ཡང་། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མིན་ན་ནི། གཞན་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཡན་ལག་དག་ནི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་གཞན་མ་ ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡིན་ན་ནི་ཡན་ལག་ཅན་ཡང་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ནི། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་ སུམ་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་བཞིན་ཆོས་ཅན། ཞེས་དང་། ཡང་རྒྱན་ལས། གང་ཞིག་གང་གི་རང་བཞིན་ལས། །ཐ་དད་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གྱི། །དེ་ཡི་ངོ་ བོ་དམིགས་མེད་ན། །ཐ་དད་པར་ནི་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །ཐ་དད་དམིགས་པ་མེད་པར་ནི། །ཐ་དད་མངོན་སུམ་དུ་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསལ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཁྱེད་རང་གི་འདི་ལ། མངོན་སུམ་ པ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་དང་མི་འགྲིག་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་ཞེས་སྨྲས་ཟིན་པ་དང་འགལ་ལོ་སྙམ་ན། བདེན་ཏེ། དེ་ནི་རང་གི་ཡིག་ཆའི་ཚིག་ཟིན་བཀོད་པ་ཙམ་ ཡིན་མོད་ཀྱི། དོན་ལ་སྐྱོན་དེ་མི་འཇུག་སྟེ། ཁོས་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་མི་རུང་། ཆོས་ཅན་ཡན་ལག་གི་ཁྱད་ཆོས་སུ་ཁས་བླངས་པ་ལ། ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་མཐོང་ན། ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པའི་ཡན་ལག 2-361 ལྟོ་ལྡིར་བ་དང་། ཞབས་ཞུམ་པ་སོགས་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བས་གསལ་ལོ་ཞེས་པ་ནི། མངོན་སུམ་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ལྷའི་ལུགས་ལྟར་ན། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱིས་ཡན་ལག་ཅན། མངོན་སུམ་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་འདི། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའམ་ འགོག་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ བཀོད་པའི་ཚེ་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་བུམ་པ་ཆོས་ཅན་ཙམ་དང་། བུམ་པ་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་དང་། དེ་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་སྒོ་ནས། ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་པ་དེ་ ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་ཞིང་། དེ་ཉིད་བྱེ་བྲག་པས་བསྒྲུབ། སངས་རྒྱས་པས་འགོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྷའི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། ལྷའི་འགྱུར་ལས། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ངོས་འ

【現代漢語翻譯】提婆設摩（Divyasimha）認為，勝論派（Vaisesika）主張建立有法（dharmin）的特殊性，而佛教徒則承認對有法的特殊性造成損害的主張。這是因為，勝論派將部分（avayava）作為有法，以及不可直接觀察的事物作為有法的特殊性，從而論證部分與整體（avayavin）是不同的實體。佛教徒則反駁這一點。這確實是莊嚴論（Alankara）的觀點。但從理證（hetu）來看並非如此。即使整體可以被直接觀察到，如果部分不能被直接觀察到，那麼整體與部分也不會因此而成為不同的實體。部分並非與整體不同，因為如果它們不同，那麼部分就應該是不可見的。如果部分與整體不同，那麼整體也會變得不可見。如果部分不可見，那麼整體可見是不合理的，因為整體和最初的有法是相同的。此外，在莊嚴論中也明確指出：『如果某物與其自性不同，那麼它就不能被視為該物的本質。如果無法識別差異，那麼就無法證明它們是不同的。如果無法識別差異，那麼差異就不會顯現。』如果有人認為，『因為它是不可見的，所以它不是直接經驗的對象』，這與之前所說的相矛盾，那麼這是正確的。這只是引用了他自己著作中的措辭，但實際上並沒有錯誤。因為他承認不可直接觀察是部分作為有法的特徵。如果所有部分都不可見，那麼整體，比如瓶子的膨脹部分和收縮部分，是可以直接觀察到的，這很明顯。因此，『因為它不是直接經驗的對象』，這句話的意思是說，如果所有部分都不可見，那麼整體也應該是不可見的。按照天（Deva）的觀點，具備三種特徵的事物是整體。通過將可直接觀察的事物作為整體的特徵，他主張這種主張，即整體與其部分是不同的實體，是一種建立或反駁有法特殊性的主張。例如，可直接觀察的瓶子作為有法，與其部分是不同的實體，因為它是一個整體。在這種情況下，僅僅是可直接觀察的瓶子作為有法，以及瓶子作為有法的本質，以及它是可直接觀察的這一事實，都構成了有法的特殊性。勝論派建立這一點，而佛教徒則反駁這一點。這是天的觀點。在天的翻譯中，有法特殊性的主張被認為是...

【English Translation】 Divyasimha asserts that the Vaisesika school (Vaisesika) argues for establishing the distinctiveness of the dharmin (subject), while Buddhists acknowledge the claim that undermines the distinctiveness of the dharmin. This is because the Vaisesikas, by considering the part (avayava) as the dharmin and that which cannot be directly observed as the distinctiveness of the dharmin, argue that the part is a different substance from the whole (avayavin). Buddhists refute this. This is indeed the view of the Alankara. However, it is not so from the perspective of reason (hetu). Even if the whole is directly observable, if the part is not directly observable, then it does not become a different substance. The parts are not different from the whole, because if they were, they would necessarily be unobservable. If they were different, then the whole would also become unobservable. It is not reasonable for the whole to be observable if the parts are unobservable, because the whole and the initial dharmin are the same. Moreover, it is clearly stated in the Alankara: 'If something is different from its own nature, then it cannot be considered the essence of that thing. If the difference cannot be identified, then it cannot be proven that they are different. If the difference cannot be identified, then the difference will not manifest.' If someone argues that 'because it is unobservable, it is not an object of direct experience,' which contradicts what was said earlier, then that is correct. This is merely quoting the wording from his own text, but in reality, there is no error. Because he acknowledges that being unobservable is a characteristic of the part as the dharmin. If all the parts are unobservable, then the whole, such as the bulging part and the shrunken part of a vase, is clearly visible. Therefore, the meaning of 'because it is not an object of direct experience' is that if all the parts are unobservable, then the whole should also be unobservable. According to Deva's view, a thing with three characteristics is a whole. By making the directly observable thing a characteristic of the whole, he asserts that this claim, that the whole is a different substance from its parts, is a claim to establish or refute the distinctiveness of the dharmin. For example, the directly observable vase as the dharmin is a different substance from its parts, because it is a whole. In this case, merely the directly observable vase as the dharmin, and the essence of the vase as the dharmin, and the fact that it is directly observable, all constitute the distinctiveness of the dharmin. The Vaisesikas establish this, while the Buddhists refute it. This is Deva's view. In Deva's translation, the claim of the distinctiveness of the dharmin is considered...

ཛིན་ པའི་ཚེ། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ཡན་ལག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དང་། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་མཛད་གནང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-362 འདི་ལ་མཁས་པ་གོ་རམ་པ་ན་རེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ངོས་འཛིན་པའི་ཚེ། ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་ན། རྡུལ་ཕྲན་གསུམ་འདུས་པའི་གོང་བུ་ཡན་ལག་གསུམ་པའི་ མིང་ཅན་དེ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ཡན་ལག་ཅན་ནི་རང་གི་བརྩམས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་མ་ཡིན་གྱི། རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་འདུས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་དབང་བློས། ཡན་ལག་ ཅན་ཕ་རོལ་པོ་དེ་ལས་ཐ་དད་སྣང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དགོངས་པའང་འདི་ཡིན་ནོ། །ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་བའི་ཚེ་ཡང་། སྔར་གྱི་ཡན་ལག་དེ་ཁྱད་པར་མེད་དེ། ཡན་ལག་གསུམ་པ་དེ་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཤད་པ་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། །འདི་ནི་ཁོ་བོས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པས་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པར་སེམས་ཏེ། བྱེ་ བྲག་པ་ཁོ། ཡན་ལག་གསུམ་པའི་མིང་ཅན་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དེ། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་དང་རྫས་གཞན་དུ་སྒྲུབ་པར་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁོའི་དམ་བཅའ་གསུམ་པོའི་ཞེ་འདོད་ཀྱི་གཙོ་ བོ་ནི། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་དང་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཞིག་བསྒྲུབ་རྒྱུ་ཡིན་པ་གང་ཞིག ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་དེ་ནི། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དུ་མི་རུང་ཞིང་། 2-363 ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པས། །ཁོ་ལ་སྒྲུབ་འདོད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མ་མཐོང་བ་ལ་འགྲས་མེད་པ། །མཐོང་ནས་ཡན་ལག་ཅན་སྒྲུབ་འདོད། །ཅེས་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན། ཁོ་ཡན་ལག་དང་པོ་ དེ་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་སོགས་སུ་ཁས་མི་ལེན་པར་གང་ལས་ཤེས་ན། འགྲེལ་པ་ལས་ཏེ། རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པ་གོང་དུ་དྲངས་པ་ལས། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ནི། ཡན་ལག་ཅན་ མངོན་སུམ་ཡིན་པར་ནི། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་མཁྱེན་གོ་རམ་ཆེན་པོ་ཐུགས་མི་དགྱེས་ པ་མི་སྣང་བ་ཞུ་ལགས། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ངོས་འཛིན་པ་ལ། མཚན་ཉིད་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཡོད་པར་དམ་བཅའི་དམ་བཅའ་འདི་ནི། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་ བོ་སྒྲུབ་པའམ་འགོག་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཆོས་ཅན་ཙམ་དང་། མཚན་ཉིད་གསུམ་པ་དེ་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ཞིང་། དེ་ཉིད་བྱེ་བྲག་པས་སྒྲུབ་སངས་རྒྱས་པས་འགོག་པའི་ ཕྱིར་རོ། །མཚན་ཉིད་གསུམ་ནི་བྱ་བ་དོན་གཞན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ཡོན་ཏན་དོན་གཞན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད།

【現代漢語翻譯】當存在部分時，它與具有部分的事物的部分不同，因為這將導致它不是顯而易見的。因此，區分了具有部分的事物作為主題和可以通過直接感知看到的事物作為主題。在此，學者 Gorampa 說：當識別消除主題差異的承諾時，如果將部分視為主題，那麼三個原子聚集在一起的團塊就是具有三個部分的名稱。那時，具有部分的事物不是它自己創造的具有部分的事物，而是兩個原子聚集在一起的第一個具有部分的事物。正如嘉瓦仁波切所說：『具有部分的事物與彼者不同，這並非顯而易見的。』這就是他的意圖。即使將具有部分的事物視為主題，之前的那個部分也沒有區別，因為第三個部分是部分和具有部分的事物的共同基礎。』他詳細地解釋了這一點。我認為這通過我的分析是不合理的，因為特殊論者不希望將第二個具有部分的事物，即具有三個部分的名稱，證明為與第一個具有部分的事物不同的實體。他的三個承諾的主要意圖是證明一個具有部分的事物，它通過直接感知可見，並且具有重量等三種屬性的差異。然而，第一個具有部分的事物是不可通過直接感知看到的，並且具有重量等三種屬性。因此，他不想證明它，因為對於未見之物沒有爭議。看到之後，他想證明具有部分的事物。』這就是他所說的。那麼，我們如何知道他不承認第一個部分是可以通過直接感知看到的呢？來自注釋。正如之前引用的《裝飾》的註釋所說：『部分不是顯而易見的，而具有部分的事物是顯而易見的，那麼具有部分的事物變得顯而易見是不合理的，就像第一個具有部分的事物一樣。』這就是原因。全知者 Gorampa 似乎不高興，請原諒。當識別消除主題本質的承諾時，這個承諾，即存在具有三個特徵的具有部分的事物，是證明或否定主題本質的承諾，因為具有部分的事物只是一個主題，而三個特徵是主題的本質。特殊論者證明它，而佛教徒否定它。這三個特徵是：作為其他事物的支援，這是具有部分的事物的物質的特徵；作為其他事物的支援，這是具有部分的事物的物質的特徵；

【English Translation】 When there is a part, it is different from the part of the thing that has parts, because that would entail that it is not manifest. Therefore, a distinction is made between the thing that has parts as the subject and the thing that can be seen by direct perception as the subject. Here, the scholar Gorampa says: When identifying the commitment to eliminate the difference of the subject, if the part is taken as the subject, then the lump of three atoms gathered together is the one with the name of having three parts. At that time, the thing that has parts is not the thing that has parts that it created itself, but the first thing that has parts, which is the gathering of two atoms. As Gyalwang Rinpoche said: 'The thing that has parts does not appear to be different from that other one.' This is his intention. Even when the thing that has parts is taken as the subject, the previous part is no different, because the third part is the common basis of the part and the thing that has parts.' He explained this in detail. I think this is unreasonable through my analysis, because the Vaisheshika does not want to prove the second thing that has parts, which is the one with the name of having three parts, as a different entity from the first thing that has parts. The main intention of his three commitments is to prove a thing that has parts that is visible through direct perception and has the difference of three attributes such as weight. However, the first thing that has parts is not visible through direct perception, and has three attributes such as weight. Therefore, he does not want to prove it, because there is no dispute for what is unseen. After seeing, he wants to prove the thing that has parts.' That is what he said. So, how do we know that he does not accept that the first part is visible through direct perception? From the commentary. As the commentary on the Ornament, quoted above, says: 'The part is not manifest, but the thing that has parts is manifest, then it is not reasonable for the thing that has parts to become manifest, just like the first thing that has parts.' That is the reason. Omniscient Gorampa seems unhappy, please forgive me. When identifying the commitment to eliminate the essence of the subject, this commitment, which is that there exists a thing that has parts with three characteristics, is a commitment to prove or negate the essence of the subject, because the thing that has parts is just a subject, and the three characteristics are the essence of the subject. The Vaisheshika proves it, while the Buddhist negates it. The three characteristics are: acting as the support of other things, which is the characteristic of the substance of the thing that has parts; acting as the support of other things, which is the characteristic of the substance of the thing that has parts;

འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅེས་ཁས་ལེན་ཅིང་། 2-364 འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བ་དེ་ལ་ཡང་། བྱ་བ་དོན་གཞན་དང་འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བ། ཡོན་ཏན་གཞན་དང་འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བ། རྫས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དང་འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་པ། ཞེས་གསུམ་ཚང་བར་ཁས་ལེན་པ་ ཡིན་ཏེ། ལྡན་དོན་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར། ལྷས་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། བྱ་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། འཕྲད་པ་འདུ་བའི་རྒྱུའོ། །ཞེས་དང་། རྒྱན་ ལས། ཡན་ལག་ཅན་གཞན་ཉིད་ཙམ་སྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ནི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོན་ཀྱང་བྱ་བ་དང་ལྡན་པ། ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ། འཕྲོད་པ་འདུ་བ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་ནི་རྫས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ བྱ་བ་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལྡན་པ་དང་། ཞེས་སོགས་དང་། ཡང་དེ་ཉིད་ལས། དེས་ན་དེར་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལྡན་པ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་ཡོན་ཏན་ལྕི་བ་ ཉིད་དང་བྱ་བ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བ་ཉིད། དེ་དག་འདུ་བ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ། ཡན་ལག་གི་རྣམ་པ་ལས་ཐ་དད་པར་སྒྲུབ་བོ་ཞེས་སོགས་བཤད་ པས་སོ། ། གཉིས་པ་དམ་བཅའ་དེ་རྣམས་ཀྱི་ཞེན་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་བཤད་པ་ལ། དམ་བཅའ་དང་པོ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའི་ཞེན་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་ནི། གཞུང་ཉིད་དུ་གསལ་བར་བཤད་ཟིན་ནས། 2-365 ད་ནི། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི། །དཔེར་བརྗོད་གཞན་ཡང་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བྱེད་བཤད་པས། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དང་ངོ་བོ་སེལ་བྱེད་ཀྱང་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པར་ བྱའོ་ཞེས་ཁ་འཕངས་པའི་དོན་འགྲེལ་པས་ཁ་བསྐངས་ཏེ་བཤད་པ་ལ་གཉིས། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའི་ཞེན་དོན་སེལ་ཚུལ་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའི་ ཞེན་དོན་སེལ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ། རྒྱལ་དབང་བློས་བཤད་ཚུལ། རྒྱན་མཁན་པོས་བཤད་ཚུལ། ལྷ་དབང་བློས་བཤད་ཚུལ་དང་གསུམ། དང་པོ་ནི། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ ལག་རྣམས། རང་གི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅར་ངོས་བཟུང་ནས། དེ་འགོག་པའི་ཚེ། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཡན་ལག་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཐལ་འགྱུར་ཀྱི་ལོག་རྟོག་གི་དབལ་བཅོམ་ནས། ཤེས་འདོད་དང་ལྡན་པའི་ཚེ། དོན་དེ་དེ་ལས་གཞན་དུ་མེད་དེ། དེར་མངོན་ སུམ་གྱིས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་རྟགས་འགོད་པ་ནི་རྗེས་དཔག་གིས་གནོད་པའོ། །གལ་ཏེ་རྩ་བར་མ་ཁྱབ་སྟེ། དེ་དེ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ཡོད་ཀྱང་། དེ་དེ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། 2-366 འོ་ན་མངོན

【現代漢語翻譯】有人認為，『具有組成部分的事物』的定義是『作為聚集和結合的原因』。對於這種聚集和結合的關係，他們也完全承認有三種：行為與其他事物聚集和結合的關係，性質與其他事物聚集和結合的關係，以及事物自身與一般概念聚集和結合的關係。正如經文所說：『具有事物性質的結合。』以及在註釋中：『具有事物性質的結合，與行為結合，與性質結合，是聚集和結合的原因。』以及在《莊嚴經飾論》中：『因為要證明的不是僅僅具有其他組成部分，而是與行為結合，與性質結合，是具有聚集和結合的原因的事物。』正如『具有事物性質的結合』等等。此外，在同一經文中還說：『因此，在那裡要證明的是具有事物性質的結合，其中具有性質的沉重和行為的向下運動，這些是具有聚集的原因的性質，並且與組成部分的形式不同。』等等。第二，解釋對這些承諾的理解產生妨礙的推理。對於第一個承諾，即消除事物特徵的承諾的理解的妨礙，已經在文字中清楚地解釋過了。現在，『正如所說的那樣，通過這些方面，其他的例子也應該理解。』通過解釋消除事物特徵的方法，也應該通過暗示來理解消除事物基礎的特徵和本質的方法。』通過解釋來補充所暗示的意義，分為兩部分：消除對事物基礎的特徵產生妨礙的承諾的理解方式，以及消除對事物基礎的本質產生妨礙的承諾的理解方式。第一部分又分為三種：嘉瓦（勝利者）的解釋方式，莊嚴論師的解釋方式，以及天神的解釋方式。第一種是：將那些可以被直接感知的部分，承諾為與它們所組成的整體不同的事物，這被認為是妨礙事物基礎的特徵的承諾。爲了反駁這一點，當可以被直接感知的部分作為事物基礎時，因為它們存在於它們所組成的整體之外，所以通過反證法來摧毀錯誤的觀念。當人們渴望瞭解時，事物基礎並不存在於事物之外，因為它在那裡沒有被直接感知。』這種論證是以後續推理來產生妨礙。如果有人說，根本沒有完全包含，即使事物存在於事物之外，事物也不會在事物之外被直接感知。

【English Translation】 It is asserted that the definition of 'something with parts' is 'that which causes gathering and combining'. Regarding this relationship of gathering and combining, it is fully acknowledged that there are three: the relationship of action gathering and combining with other things, the relationship of qualities gathering and combining with other things, and the relationship of the thing itself gathering and combining with general concepts. As the scripture says, 'The combination that has the nature of a thing.' And in the commentary, 'The combination that has the nature of a thing, combines with action, combines with qualities, is the cause of gathering and combining.' And in the Ornament, 'Because what is to be proven is not merely having other parts, but being combined with action, being combined with qualities, is the cause of having gathering and combining. ' Just as 'the combination that has the nature of a thing,' and so on. Furthermore, in the same text, it says, 'Therefore, what is to be proven there is the combination that has the nature of a thing, in which there is the heaviness of qualities and the downward movement of action, these are the qualities of having a cause for gathering, and are different from the form of the parts,' and so on. Second, explaining the reasoning that hinders the understanding of these commitments. Regarding the first commitment, the hindrance to the understanding of the commitment to eliminate the characteristics of things has already been clearly explained in the text itself. Now, 'As it has been said, through these aspects, other examples should also be understood.' By explaining the method of eliminating the characteristics of things, one should also understand by implication the method of eliminating the characteristics and essence of the basis of things.' By supplementing the implied meaning with explanation, it is divided into two parts: the way to eliminate the understanding of the commitment that hinders the characteristics of the basis of things, and the way to eliminate the understanding of the commitment that hinders the essence of the basis of things. The first part is further divided into three: the way of explanation by Gyalwang (Victor), the way of explanation by the Ornament Master, and the way of explanation by the God. The first is: committing that those parts that can be directly perceived are different things from the whole they compose, this is considered a commitment that hinders the characteristics of the basis of things. In order to refute this, when the parts that can be directly perceived are the basis of things, because they exist outside of the whole they compose, the wrong notion is destroyed by reductio ad absurdum. When people are eager to know, the basis of things does not exist outside of things, because it is not directly perceived there.' This argument is to create hindrance with subsequent reasoning. If someone says that it is not completely contained at all, even if things exist outside of things, things will not be directly perceived outside of things.

་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བར་ཐལ། དེ་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། འདིའི་རྟགས་ལ་ལན་བཏབ་ན་ དངོས་འགལ་ཡིན་པས་ཁས་བླངས་སྔ་ཕྱི་འགལ་བས་གནོད་ཅིང་། འདོད་ལན་བཏབ་ན། མངོན་སུམ་གྱི་བསལ་པ་ཡང་འབབ་ལ། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་། མངོན་སུམ་གྱིས་མི་མཐོང་ཞེས་ཁས་བླངས་པས། རང་ཚིག་ སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་དང་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་གྲགས་པས་ཀྱང་གནོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པ་སྔར་དྲངས་པའི། འགའ་ཞིག་མངོན་སུམ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་ཕ་རོལ་ པོས་འདོད་ཟེར། ཞེས་པའི་འཕྲོ་ཉིད་ལས། དེའང་གཞན་ཉིད་དུ་ཡོད་ན། དེ་ལས་ཐ་དད་པར་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་ན། གང་ཞིག་གང་ལས་ཐ་ དད་པར་སྣང་བ་མ་ཡིན་པ་དེ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོའི་ཡན་ལག་རྣམ་བཞིར། ཡན་ལག་རྣམས་ཀྱང་གཞན་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་ན། ཡན་ལག་ཅན་ ཕ་རོལ་པོ་དེ་ལས་ཐ་དད་པར་སྣང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པའོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །འགྲེལ་པ་འདིའི་སྙིང་པོ་བསྡུས་ན། གང་ཞིག་རང་གང་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའི་གཞི་དེ་དང་རྫས་ཐ་དད་པར་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་ན། 2-367 མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་མིན་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོའི་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་མིན་པ་བཞིན། ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་ཀྱི་ཡན་ལག་ རྣམས་ཀྱང་། ཡན་ལག་ཕ་རོལ་དེ་རང་རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་དེ་དང་རྫས་གཞན་དུ་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁས་བླངས་སོ། །ཞེས་པ་འདི་ཡིན་པས། ཡན་ལག་ཅན་ཕ་རོལ་ ཅེས་པ། ཡན་ལག་དང་པོ་ལ་ངོས་འཛིན་པ་མི་འཐད་ཅིང་། འདི་དང་རྒྱན་གཉིས་གནོད་བྱེད་རིགས་པ་སྟོན་ཚུལ་གནད་གཅིག་ཏུ་འདུག་པས། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་མིན་པའི་ཡན་ལག་རྣམས། ཆོས་ཅན་ དུ་འཛིན་པ་འདིའི་ཡང་དགོངས་པ་ཡིན་ནམ་སྙམ་དུ་ཁོ་བོ་སེམས་སོ། །གཉིས་པ་རྒྱན་གྱི་ལུགས་ལ། མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་རྣམས། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ནོ་ ཞེས་དམ་བཅས་པ་ལ། གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་ཚེ། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གིས་བརྩམས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་དང་རྫས་ཐ་དད་པར་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་བར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་དང་རྫས་ཐ་དད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས། ཐལ་འགྱུར་གྱི་དབལ་བཅོམ་ནས། ཤེས་འདོད་དང་ལྡན་པ་ལ། ལྡོག་དོན་གྱི་རྟགས་སྔར་བཞིན་འགོད་པ་ནི། རྗེས་དཔག་གི་གནོད་ཚུལ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། 2-368 མ་ཁྱབ་སྟེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དུ་རུང་ཡན་ལག་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འོ་ན་མཐོང་མི་རུང་བའི་ཡན་ལག་དེས་བརྩམས་པའི་

【現代漢語翻譯】如果三者的可見部分沒有顯現，那是因為它們沒有顯現為與其自身部分不同的實體。如果對這個論證做出迴應，那麼由於邏輯上的矛盾，先前的承諾會被後來的承諾所破壞。如果接受這個答案，那麼顯現的消除也會發生，並且由於承諾了『顯現可見』和『顯現不可見』，那麼就會出現自我矛盾，並且也會被世俗和經文的聲譽所破壞。正如嘉瓦·洛桑·確吉堅贊（རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པ་，Gyalwang Blo's explanation，嘉瓦仁波切的解釋）先前引用的解釋中所說：『有些人認為這是顯現本身的差異』，緊接著說：『如果它存在於另一個之中，那麼它不會顯現為與那個不同，因此它不是不同的。如果它存在於另一個之中，那麼什麼從什麼之中顯現為不同呢？那不是顯現，因為不是有法者的第一部分和四肢。如果四肢也存在於另一個之中，那麼那個有肢體者不會顯現為與那個不同。』這是因為沒有觀察到遍及者。總結這個解釋的要點：如果任何東西沒有顯現為與其自身不同的實體的基礎，那麼它就不是顯現可見的。例如，第一部分和有肢體者沒有顯現可見，同樣，從第二個開始的肢體，你已經承諾了那個肢體沒有顯現為與其自身組成的有肢體者不同的實體。』因此，『那個有肢體者』不應該被認為是第一部分。這個論證和裝飾論證在展示破壞性推理的方式上是相同的。我認為，將不可見的肢體作為有法者是這個論證的意圖。其次，按照裝飾論證的體系，如果承諾了不可見的肢體是與其自身部分不同的實體，那麼在展示破壞性推理時，會說：『不可見的肢體，作為有法者，應該顯現為與你所組成的有肢體者不同的實體，因為你與那個是不同的實體。』通過粉碎性的反駁，對於那些渴望知識的人，像以前一樣應用反向含義的論證，這是推理的破壞方式。有人可能會說：『這並不普遍適用，因為有肢體者是可見的，而肢體是不可見的。』那麼，由不可見的肢體所組成的…… If the visible parts of the three do not appear, it is because they do not appear as entities different from their own parts. If a response is made to this argument, then due to logical contradiction, the previous commitment is undermined by the later commitment. If this answer is accepted, then the elimination of appearance will also occur, and because of the commitment to 'appearance is visible' and 'appearance is invisible,' then there will be a self-contradiction, and it will also be undermined by the reputation of the world and the scriptures. As the Gyalwang Blo's explanation previously quoted says: 'Some say that this is a difference in appearance itself,' immediately followed by: 'If it exists in another, then it will not appear as different from that, therefore it is not different. If it exists in another, then what appears as different from what? That is not appearance, because it is not the first part and limbs of the possessor of the property. If the limbs also exist in another, then that possessor of limbs will not appear as different from that.' This is because the pervader is not observed. To summarize the main point of this explanation: If anything does not appear as an entity different from the basis of its own different entity, then it is not pervaded by being visibly apparent. For example, just as the first part and the possessor of limbs are not visibly apparent, similarly, the limbs from the second onwards, you have committed that that limb does not appear as an entity different from its own composing possessor of limbs.' Therefore, 'that possessor of limbs' should not be considered the first part. This argument and the ornament argument are the same in the way they show destructive reasoning. I think that taking the invisible limbs as the subject of the property is the intention of this argument. Secondly, according to the system of the ornament argument, if it is promised that the invisible limbs are entities different from their own parts, then in showing the destructive reasoning, it will be said: 'The invisible limbs, as the subject of the property, should appear as entities different from the possessor of limbs composed by you, because you are a different entity from that.' Through the crushing refutation, for those who desire knowledge, applying the argument of reverse meaning as before is the way of destruction of reasoning. Someone might say: 'This is not universally applicable, because the possessor of limbs is visible, while the limbs are invisible.' Then, the one composed of invisible limbs...

【English Translation】 If the visible parts of the three do not appear, it is because they do not appear as entities different from their own parts. If a response is made to this argument, then due to logical contradiction, the previous commitment is undermined by the later commitment. If this answer is accepted, then the elimination of appearance will also occur, and because of the commitment to 'appearance is visible' and 'appearance is invisible,' then there will be a self-contradiction, and it will also be undermined by the reputation of the world and the scriptures. As the Gyalwang Blo's explanation previously quoted says: 'Some say that this is a difference in appearance itself,' immediately followed by: 'If it exists in another, then it will not appear as different from that, therefore it is not different. If it exists in another, then what appears as different from what? That is not appearance, because it is not the first part and limbs of the possessor of the property. If the limbs also exist in another, then that possessor of limbs will not appear as different from that.' This is because the pervader is not observed. To summarize the main point of this explanation: If anything does not appear as an entity different from the basis of its own different entity, then it is not pervaded by being visibly apparent. For example, just as the first part and the possessor of limbs are not visibly apparent, similarly, the limbs from the second onwards, you have committed that that limb does not appear as an entity different from its own composing possessor of limbs.' Therefore, 'that possessor of limbs' should not be considered the first part. This argument and the ornament argument are the same in the way they show destructive reasoning. I think that taking the invisible limbs as the subject of the property is the intention of this argument. Secondly, according to the system of the ornament argument, if it is promised that the invisible limbs are entities different from their own parts, then in showing the destructive reasoning, it will be said: 'The invisible limbs, as the subject of the property, should appear as entities different from the possessor of limbs composed by you, because you are a different entity from that.' Through the crushing refutation, for those who desire knowledge, applying the argument of reverse meaning as before is the way of destruction of reasoning. Someone might say: 'This is not universally applicable, because the possessor of limbs is visible, while the limbs are invisible.' Then, the one composed of invisible limbs... If the visible parts of the three do not appear, it is because they do not appear as entities different from their own parts. If a response is made to this argument, then due to logical contradiction, the previous commitment is undermined by the later commitment. If this answer is accepted, then the elimination of appearance will also occur, and because of the commitment to 'appearance is visible' and 'appearance is invisible,' then there will be a self-contradiction, and it will also be undermined by the reputation of the world and the scriptures. As the Gyalwang Blo's explanation previously quoted says: 'Some say that this is a difference in appearance itself,' immediately followed by: 'If it exists in another, then it will not appear as different from that, therefore it is not different. If it exists in another, then what appears as different from what? That is not appearance, because it is not the first part and limbs of the possessor of the property. If the limbs also exist in another, then that possessor of limbs will not appear as different from that.' This is because the pervader is not observed. To summarize the main point of this explanation: If anything does not appear as an entity different from the basis of its own different entity, then it is not pervaded by being visibly apparent. For example, just as the first part and the possessor of limbs are not visibly apparent, similarly, the limbs from the second onwards, you have committed that that limb does not appear as an entity different from its own composing possessor of limbs.' Therefore, 'that possessor of limbs' should not be considered the first part. This argument and the ornament argument are the same in the way they show destructive reasoning. I think that taking the invisible limbs as the subject of the property is the intention of this argument. Secondly, according to the system of the ornament argument, if it is promised that the invisible limbs are entities different from their own parts, then in showing the destructive reasoning, it will be said: 'The invisible limbs, as the subject of the property, should appear as entities different from the possessor of limbs composed by you, because you are a different entity from that.' Through the crushing refutation, for those who desire knowledge, applying the argument of reverse meaning as before is the way of destruction of reasoning. Someone might say: 'This is not universally applicable, because the possessor of limbs is visible, while the limbs are invisible.' Then, the one composed of invisible limbs...

ཡན་ལག་ཅན་དེ་ ཡང་མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་རུང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྩོམ་བྱེད་ཡན་ལག་དེ་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་རྩོམ་བྱེད་ཀྱིས་ཡན་ལག་མངོན་སུམ་གྱི་ མཐོང་རུང་མ་ཡིན་པས། དེས་བརྩམས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་ཡང་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཁྱོད་རང་ཁས་ལེན་པ་བཞིན་ནོ། །འདོད་ན། ཁས་བླངས་འགལ་བ་སོགས་ཀྱིས་གནོད་དོ། ། ཞེས་འཆད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ཡང་། ཞེས་པ་ནས། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པའི་བར་དང་། གང་ཞིག་གང་གི་རང་བཞིན་ལས། ། ཞེས་སོགས་སྔར་དྲངས་པའི་ལུང་གིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ལྷའི་ལུགས་ནི། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་ པ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་ངོས་བཟུང་ནས། དེ་འགོག་པའི་ཚེ། མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་རྫས་གཞན་དུ་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་བར་ཐལ། 2-369 ཁྱོད་དེ་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཐལ་འགྱུར་འཕངས་ནས། ཤེས་འདོད་དང་ལྡན་པའི་ཚེ་རང་རྒྱུད་འགོད་ཚུལ་སྔར་ལྟར་བྱས་པས་རྗེས་དཔག་གིས་བརྗོད་ལ། གལ་ཏེ་ཁོ་ན་རེ། རྩ་བར་མ་ ཁྱབ་སྟེ། ཡན་ལག་ཅན་དེ་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ཡོད་ཀྱང་དེར་མངོན་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འོ་ན་ ཡན་ལག་ཅན་ཡང་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདིའི་རྟགས་དངོས་འགལ་ཡིན་པས་ཁས་བླངས་དང་རང་ཚིག་གིས་གནོད། འདོད་ན་མངོན་སུམ་དང་གྲགས་པས་གནོད་པ་འབབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ འཆད་དེ། ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཡན་ལག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའི་ཞེན་ དོན་ལ་གནོད་པ་སྟོན་ཚུལ་ནི། རྒྱལ་དབང་བློས་ལྟར་ན། ཁོས། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྔར་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་ལ། འོ་ན་རྫས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དང་འཕྲོད་པ་འདུ་བ་དེ། ཡན་ ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་ལ། ཡོན་ཏན་རྫས་སུ་ཐལ་བ་དང་། རྫས་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་གཉིས་གནས་པའི་ཕྱིར། 2-370 ཇི་ལྟར་སྙམ་ན། འོ་ན་ཡོན་ཏན་དེ། རྫས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དང་འཕྲོད་པ་འདུ་འམ་མི་འདུ། དང་པོ་ལྟར་ན། ཡོན་ཏན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྫས་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་རྫས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དང་འཕྲོད་ པ་འདུ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། གལ་ཏེ་མི་འདུ་ན། རྫས་དེ་ཡང་། རྫས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དང་འཕྲོད་པ་འདུ་བ་མིན་པར་ཐལ། ཡོན་ཏན་དེ་

{ "translations": [ "有支分者（yan lag can，整體）不應是現量可見的，因為構成它的支分（yan lag，部分）不是現量可見的。例如，如同第一個有支分者，其構成支分的各個部分不是現量可見的，因此，由它構成的第一個有支分者也不是現量可見的。正如你自己承認的那樣。如果承認這一點，就會受到自相矛盾等過失的損害。", "這是對《莊嚴經論》的解釋。其中說道：『並非如此，即使有支分者是現量可見的……』直到『如同第一個有支分者』。以及『任何事物從任何事物的自性中……』等等，都由之前引用的教證所證實。第三，關於天神（lha）的觀點：將現量可見作為限定的有支分者，承諾其與自身的支分是不同的實體。在確定了這種承諾會損害法相的限定后，爲了反駁它，可以說：以現量可見作為限定的有支分者，你的支分應在現量中顯現為不同的實體，因為你與它是不同的實體。通過拋出這樣的推論，並在想要了解時如前所述建立自續論證，從而通過比量來表達。", "如果有人說：『這並不普遍適用，即使有支分者通過現量可見的限定，與自身的支分是不同的實體，但它也不會在那裡顯現。』那麼，有支分者也不應在現量中顯現，因此，這個理由與事實相悖，會受到承諾和自語的損害。如果承認這一點，就會受到現量和名言的損害。』", "這是因為，有支分者不是與支分不同的，因為它不應是現量可見的。", "第二，關於顯示損害法相本質的承諾的執著：根據嘉瓦·洛桑（rgyal dbang blo bzang）的觀點，如果他像之前那樣承認了有支分者的實體的定義，那麼，承認與實體自性相符的集合是有支分者的實體的定義是不合理的，因為如果這樣承認，就會存在屬性成為實體以及不是實體的兩個過失。", "這是如何理解的呢？那麼，屬性（yon tan）是與實體自性相符的集合相符還是不相符？如果是前者，那麼屬性，作為法相，應是實體，因為你是與實體自性相符的集合相符的，三相周遍。如果不相符，那麼實體也不應是與實體自性相符的集合相符的，因為屬性……" ], "english_translations": [ 'The possessor of parts (yan lag can, the whole) should not be directly perceived, because the parts (yan lag, components) that constitute it are not directly perceived. For example, like the first possessor of parts, the parts that constitute it are not directly perceived, therefore, the first possessor of parts constituted by it is also not directly perceived. Just as you yourself admit. If you admit this, it will be harmed by self-contradiction and other faults.', 'This is an explanation of the Ornament for Clear Realization. It says: \'It is not so, even if the possessor of parts is directly perceived...\' up to \'like the first possessor of parts.\' And \'Whatever from whatever nature...\' etc., are all confirmed by the previously cited scriptures. Third, regarding the view of the gods (lha): The possessor of parts, which is qualified by being directly perceived, promises that it is a different entity from its own parts. After determining that this promise harms the qualification of the dharma, in order to refute it, it can be said: The possessor of parts, qualified by being directly perceived, your parts should appear as different entities in direct perception, because you and it are different entities. By throwing out such an inference, and establishing the Svātantrika argument as before when wanting to understand, thereby expressing it through inference.', 'If someone says: \'This is not universally applicable, even if the possessor of parts, through the qualification of being directly perceived, is a different entity from its own parts, it will not appear there.\' Then, the possessor of parts should also not appear in direct perception, therefore, this reason is contrary to the fact, and will be harmed by the promise and self-statement. If you admit this, you will be subject to the harm of direct perception and common knowledge.\'', 'This is because the possessor of parts is not different from the parts, because it should not be directly perceived.', 'Second, regarding the adherence to the promise that harms the essence of the dharma: According to Gyalwang Losang (rgyal dbang blo bzang), if he admits the definition of the entity of the possessor of parts as before, then admitting that the collection that conforms to the nature of the entity is the definition of the entity of the possessor of parts is unreasonable, because if you admit this, there will be two faults of the attribute becoming an entity and not being an entity.', 'How is this understood? Then, does the attribute (yon tan) conform to the collection that conforms to the nature of the entity or not? If it is the former, then the attribute, as a dharma, should be an entity, because you are conforming to the collection that conforms to the nature of the entity, the three modes are pervasive. If it does not conform, then the entity should also not conform to the collection that conforms to the nature of the entity, because the attribute...' ] }

དེ་མ་ཡིན་པ་གང་ཞིག རྫས་ཉིད་ཀྱི་ སྤྱི་དེ་ལ། རྫས་དེ་དང་འཕྲོད་པ་འདུ་ལ། ཡོན་ཏན་དང་འཕྲོད་པ་མི་འདུ་བའི་ཆ་གཉིས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁོ་ཆ་མེད་པའི་ཕྱིར། གོང་དུ་འདོད་ན། རྫས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རྫས་མ་ཡིན་ པར་ཐལ། ཁྱོད་རྫས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དང་འཕྲོད་པ་མི་འདུ་བའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་ཞེས་འཆད་དེ། མདོ་རང་འགྲེལ་ལས། རྫས་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་རྫས་དག་རྫས་དང་རྫས་མ་ཡིན་པར་ ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཁས་བླངས་ཀྱི་གནོད་བྱེད་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ།། ༈ །། རྒྱན་དང་ཡ་མ་ཤྲཱི་ལྟར་ན། ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་པ། རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་ ཡིན་ན། ཡོན་ཏན་དེ་ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་སམ་མི་གནས། དང་པོ་ལྟར་ན། ཡོན་ཏན་ཆོས་ཅན། རྫས་ཡིན་པར་ཐལ། ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་པའི་ཕྱིར། 2-371 འཁོར་གསུམ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། རྫས་དེ་ཡང་ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་ལ་བརྟེན་ནས་མི་གནས་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་ལ། རྫས་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པ་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་ རྟེན་མི་བྱེད་པའི་ཆ་གཉིས་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྫས་ཆོས་ཅན། རྫས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། དེ་ལྟར་ཡང་འཐད་དེ། དེ་གཉིས་ཀྱི་འགྲེལ་པར་དེ་ ལྟར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བོད་མཁས་པ་སྔ་རབས་པ་ལྟར་ན། རང་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་དེ་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ན། ཡོན་ཏན་རྣ་བ་དེ། རང་གི་ཡོན་ཏན་དཀར་པོའི་ རྟེན་བྱེད་དམ་མི་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན། ཡོན་ཏན་རྣ་བ་ཆོས་ཅན། རྫས་ཡིན་པར་ཐལ། རང་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། རྫས་བ་ལང་དེས་ཀྱང་། རང་ གི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་མི་བྱེད་པར་ཐལ། ཁས་ལེན་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རྫས་བ་ལང་ཆོས་ཅན། རྫས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ། ཞེས་འཁོར་གསུམ་ གྱི་ཕྲེང་བ་ཚར་དུ་དངར་བ་སྒྲིག་པར་མཛད་དོ། །གལ་ཏེ་རྒྱུས་མེད་དག་ན་རེ། དེས་ཁོ་ལ་མི་གནོད་དེ། ཁོའི་རྫས་ཀྱི་ཟུར་གསུམ་པོ་གང་ལ་ཡང་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཟེར་ན། 2-372 མ་གྲུབ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་གསུམ་པ་འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བ་དེ་ལ། སྔར་གྱི་གནོད་ཚུལ་གསུམ་པོ་དེས། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱི་འཁོར་གསུམ་ཀྱི་ཆར་ཕབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྤྱིར་ བྱེ་བྲག་པས། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དམ་བཅའ་གསུམ་གྱི་ཞེ་འདོད་ཀྱི་དམ་བཅའི་ཞེན་དོན་གྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཀྱང་། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འགོག་པའི་ཚེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ འགོག་པའི་ཚེ། ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཞན་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་འགོག་པའི་ཚེ། ཡན་ལག་ཅན་རྫས་ཀྱི་མ

【現代漢語翻譯】如果不是這樣，那麼在事物本身的共相中，事物與其相符，而性質與其不相符，因為不存在這兩種情況。因為它沒有部分。如果承認上述觀點，那麼作為有法的事物，你就不應是事物，因為你不與事物本身的共相相符。這就是所謂的『三轉』。如《俱舍論自釋》中所說：『事物不是存在的，因為性質和事物都變成了事物和非事物。』這直接表明了對承諾的損害。如果按照《莊嚴經論》和Yamashri的觀點，依賴於存在本身的共相而存在，是事物的定義的一部分，那麼性質是依賴於存在本身的共相而存在還是不依賴？如果像第一種情況那樣，那麼作為有法的性質，就應是事物，因為它依賴於存在本身的共相而存在。三轉。如果像第二種情況那樣，那麼事物也不應依賴於存在本身的共相而存在。你所承認的是什麼？在存在本身的共相中，不存在事物作為所依，而性質不作為所依的兩種情況。如果承認，那麼作為有法的事物，就不應是事物，因為它不依賴於它而存在。三轉。這樣也是合理的，因為在這兩者的解釋中都是這樣說的。此外，如果按照早期藏族學者的觀點，作為自身性質的所依是事物的定義，那麼作為性質的耳朵，是作為自身性質白色的所依還是不作為？如果像第一種情況那樣，那麼作為有法的事物耳朵，就應是事物，因為它作為自身性質的所依。三轉。如果像第二種情況那樣，那麼作為事物牛，也不應作為自身性質的所依。因為承認了這一點。如果承認，那麼作為有法的事物牛，就不應是事物，因為它不作為自身性質的所依。三轉。』這樣就巧妙地安排了一系列的三轉。如果無知者說：『這不會損害它，因為它不會損害它的事物的任何三個部分。』這是不成立的，因為對於定義的第三部分，即損益的關係，上述三種損害方式，已經降下了承諾自相矛盾的三轉之雨。因此，總的來說，雖然勝論派認為，重量等三種法是三種承諾的意圖的承諾對象的重點，但是在遮止法的差別時，重量等三種法，以及在遮止有法的差別時，肢體和有肢體是其他事物，以及在遮止有法的自性時，有肢體的事物。

【English Translation】 If it is not so, then in the generality of the substance itself, the substance conforms to it, while the quality does not conform to it, because there are no two parts that do not conform. Because it has no parts. If you accept the above view, then as a thing that has the property, you should not be a substance, because you do not conform to the generality of the substance itself. This is called the 'three turns'. As it is said in the commentary on the Sutra: 'Substance is not existent, because qualities and substances have become substances and non-substances.' This directly shows the harm to the commitment. If, according to the Ornament of Realization and Yamashri, relying on the generality of existence itself is a part of the definition of substance, then does the quality rely on the generality of existence itself or not? If it is like the first case, then as a quality that has the property, it should be a substance, because it relies on the generality of existence itself. Three turns. If it is like the second case, then the substance should also not rely on the generality of existence itself. What do you accept? In the generality of existence itself, there are no two parts where the substance acts as the basis, and the quality does not act as the basis. If you accept, then as a substance that has the property, it should not be a substance, because it does not rely on it to exist. Three turns. This is also reasonable, because it is said so in the explanation of these two. Furthermore, if according to the early Tibetan scholars, acting as the basis of one's own quality is the definition of substance, then does the ear, as a quality, act as the basis of its own quality of whiteness or not? If it is like the first case, then as a thing that has the property, the ear should be a substance, because it acts as the basis of its own quality. Three turns. If it is like the second case, then the cow, as a substance, should also not act as the basis of its own quality. Because this is admitted. If you accept, then as a thing that has the property, the cow should not be a substance, because it does not act as the basis of its own quality. Three turns.' Thus, a series of three turns is skillfully arranged. If the ignorant say: 'This will not harm it, because it will not harm any of the three parts of its substance.' This is not established, because for the third part of the definition, the relationship of gain and loss, the above three kinds of harm have rained down the three turns of contradictory commitments. Therefore, in general, although the Vaisheshika school believes that the three dharmas such as weight are the focus of the object of commitment of the intention of the three commitments, when preventing the difference of dharmas, the three dharmas such as weight, and when preventing the difference of the subject, the limbs and the possessor of limbs are other substances, and when preventing the nature of the subject, the substance of the possessor of limbs.

ཚན་ཉིད་ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དཔྱོད་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་སྙིང་ གི་ཟེའུ་འབྲུར་སིམ་པར་གྱུར་ཅིག དེ་དག་གིས་ནི། གཞུང་འགྲེལ་གྱི་སྙིང་པོ་དྲིལ་བ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཁོ་བོས། ལྷག་བསམ་རྣམ་པར་དག་པས། མ་སྦས་པར་བྲིས་པ་བློ་གསལ་རྣམས་ལ་ཕན་པར་གྱུར་ ཅིག། ༈ །། གཉིས་པ་དོན་སྦྱོར་ནི། རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་རྣམ་གཉིས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས། རྒོལ་བྱེ་བྲག་པའི་གྲུབ་པའི་རྩ་བ། དམ་བཅའ་གསུམ་གྱི་ཞེན་དོན་སུན་ཕྱུང་ནས། རྒོལ་བ་བྱེ་བྲག་པ་དེ་ རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཚུལ་ཡོད་དེ། དམ་བཅའ་གསུམ་གྱི་ཞེན་དོན་ལ་མངོན་སུམ་གྱི་བསལ་བ་ཕབ། ཐལ་འགྱུར་གྱིས་ལོག་རྟོག་བཅོམ་ནས། རང་རྒྱུད་ཀྱི་རྗེས་དཔག་ཚད་མ་སྐྱེད་པར་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-373 གསུམ་པ་མཐའ་དཔྱད་པ་ལ། གནོད་བྱའི་དམ་བཅའ་དངོས་བཟུང་བ། དེ་ལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་བསྟན་པ། རིགས་པ་དེ་ལ་དོགས་པའི་གནད་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ། བྱེ་བྲག་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཚིག་ གི་དོན་དྲུག་ངོས་བཟུང་། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་རྩོམ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན། རྩོམ་པའི་ཚུལ། བརྩམས་པའི་དམ་བཅའ་དངོས་བཤད་པ་དང་བཞིའོ། །དང་པོ་ནི། རྫས་དང་ཡོན་ཏན་ལས་དང་སྤྱི། །བྱེ་བྲག་འདུ་ བ་རྣམ་པ་དྲུག །ཅེས་པ་ལྟར་དྲུག་ཡོད་པའི་དང་པོ་རྫས་ནི། ཡོན་ཏན་དོན་གཞན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་སྟེ། དབྱེ་ན། འབྱུང་བཞི་ནམ་མཁའ་ཕྱོགས་དང་དུས། །བདག་དང་ཡིད་དེ་རྫས་དགུའོ། །ཞེས་པ་ ལྟར་རོ། །དེ་དགུ་ཡང་རྟག་མི་རྟག་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ། ནམ་མཁའ་སོགས་ཕྱི་མ་ལྔ་དང་། འབྱུང་བཞིའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་རྟག་པའི་རྫས་དང་། རགས་པ་ཡན་ལག་ཅན་ཡན་ཆད་ནི་མི་རྟག་པའི་ རྫས་སོ། །ཡོན་ཏན་ནི། རྫས་དོན་གཞན་ལ་བརྟེན་པ་སྟེ། དབྱེ་ན་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔའོ། །དེ་ཡང་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གསུམ་ནི། དབང་པོའི་བློ་ལྔ། བདེ་སྡུག་དང་། ཆགས་སྡང་། ཆོས་དང་། ཆོས་ མིན་དང་། འདུས་བྱས། འབད་པའི་ཤུགས་རྣམས་སོ། །དུས་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བདུན་ནི། གྲངས་དང་། བོང་ཚོད། སོ་སོ་དང་། ཕྲད་པ། དབྱེ་བ། གཞན་དང་ནི། གཞན་མིན་ཞེས་པ་རྣམ་པ་བདུན། འབྱུང་བཞི་ནམ་མཁའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་སྟེ། 2-374 དྲི་རོ་གཟུགས་རེག་བྱ་སྒྲ་རྣམས་སོ། །ལས་ནི་ལྔ་སྟེ། བརྐྱང་བསྐུམ་འདེགས་འཇོག་འགྲོ་རྣམས་སོ། །སྤྱི་ནི་ངོ་བོ་ཆ་མེད་རྟག་རྫས་བསལ་བ་རྣམས་ལ་ཁྱབ་པ་སྟེ། དབྱེ་ན་ཡོད་པ་ཉིད་ལྟ་ བུ་ཁྱབ་པའི་སྤྱི་དང་། བ་ལང་ཉིད་ལྟ་བུ་ཉི་ཆེ་བའི་སྤྱི་གཉིས་སོ། །དེ་ལ་ཡང་བསལ་བ་ཡོད་པར་འགྲོ་བ་དེས་ཐར་རའི་ལུགས་དང་། བསལ་བ་ཡོད་མེད་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དཔེ་ལུག་ ཀའི་ལུགས་གཉིས་ཡོད་དོ། །བྱེ་བྲག་ནི་རང་གང་ལ་གནས་པའི་རྟེན་དེ། ཆོས་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པའི་བྱེད་ཆོས་ཤིག་སྟེ། དཀར་པོ་དང་ནག་པོ་སོགས་སོ། །འདུ་བ་ནི། ས

{ "translations": [ "愿它像甘露般滲透到智者們的心中，因為它揭示了對自性的危害。", "通過這些，我龍樹，以純潔的意樂，毫不隱瞞地寫下了經論的精髓，愿它利益所有聰慧之人。", "第二，關於意義的結合：", "擁有理智力量的兩位（指正理派和勝論派），你們已經駁斥了勝論派所建立的根本——三個誓言的執著點，因此，勝論派的追隨者們也接受了你們的觀點，因為你們以現量破斥了三個誓言的執著點，以反駁摧毀了錯誤的觀念，並且創造了自續的量。", "第三，關於最終的分析：", "首先是抓住需要駁斥的誓言本身；其次是展示駁斥它的理證；第三是展示對該理證的懷疑之處。", "第一部分包括：", "確定勝論派的六句義；需要創造有肢分之物的理由；創造的方式；以及陳述所創造的誓言本身，這四個方面。", "第一點是：", "如『實體、 गुण（梵文，guṇa， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， "As the saying goes：『There are six kinds of substances, namely：實體（梵文，dravya，द्रव्य，dravya，有物質，本體）， गुण（梵文，guṇa， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण गुण， गुण गुण

ྤྱི་དང་གསལ་ བ་རྫས་དང་ཡོན་ཏན་དང་རྟེན་པ་སོགས་སྦྲེལ་བྱེད་ཀྱི་འབྲེལ་བ་པོ་ལས་དོན་གཞན་པ་ཞིག་སྟེ། དབྱེ་ན་འཕྲོད་འདུ་འབྲེལ་བ་སོགས་འཁྲུལ་མེད་ཀྱི་འབྲེལ་བ་ལྔ་ཡོད་དོ་ཞེས་བཞེད་དོ། །དེ་ ལྟར་ཁས་ལེན་པའི་བྱེ་བྲག་པ་འདི་ལ། འུག་ཕྲུག་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ལ། དབྱུག་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །འདི་དང་རིགས་པ་ཅན་པ་གཉིས་གྲུབ་མཐའ་ཕལ་ཆེར་འདྲ་ཞིང་། ནང་གསེས་ཅུང་མི་འདྲ་བ་ ནི། དྲང་སྲོང་རྐང་མིག་གིས་བརྩམས་པའི་བསྟན་བཅོས་ལྟ་བའི་རིགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ལ་རིགས་པ་ཅན་པ་དང་། དྲང་སྲོང་གཟེགས་ཟན་གྱིས་བརྩམས་པའི་བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་བསལ་བའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ལ་བྱེ་བྲག་པ་ཞེས་གཉིས་སུ་དབྱེ་བའི་གནད་ཀྱིས་ཡིན་ནོ། ། 2-375 གཉིས་པ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་རྩོམ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་མ་བརྩམས་ན། མཐོང་ཐོགས་སྒྲིབ་གསུམ་ ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་མི་ནུས། དེ་མ་ནུས་ན། སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཆགས་འཇིག་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་རྩོམ་པའི་ཚུལ་ལ། མཁས་གྲུབ་བསྟན་གསལ་དང་། ཀུན་མཁྱེན་ གོ་རམ་སོགས་ཕལ་ཆེ་བ་རྣམས། ཁོའི་ལུགས་ལ། རིགས་མཐུན་གྱི་རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་ཕྲད་པ་ན། ཡན་ལག་གཉིས་པ་དང་། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེས་མཐོང་ཐོགས་སོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་ མི་ནུས། རིགས་མཐུན་གྱི་རྡུལ་ཕྲན་གསུམ་ཕྲད་པ་ན། ཡན་ལག་ཅན་གསུམ་པ་དང་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་ཡན་ཆད་ནས་མཐོང་ཐོགས་སོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་ནུས་སོ་ཞེས། རྡུལ་ ཕྲན་གཉིས་དང་གསུམ་ལ། ཡན་ལག་གཉིས་པ་དང་། གསུམ་པའི་ཐ་སྙད་མཛད་སྣང་ཡང་། རང་རེའི་པཎ་ཆེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་འདི་ལྟར་བཤད་དེ། ཁོའི་ལུགས་ལ། འཇིག་རྟེན་ཞིག་ནས་སྟོང་པར་གནས་པའི་ ཚེ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས། མ་ཞིག་པ་སིལ་བུ་རྟག་པར་གནས་ལ། དེ་ནས་སེམས་ཅན་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ལས་ཀྱིས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཕྲད་ནས། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་རྩོམ་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རིགས་མི་མཐུན་ཇི་ཙམ་འཕྲད་ཀྱང་རྩོམ་མི་ནུས་ཏེ། 2-376 རིགས་མི་མཐུན་རྣམས་རྩོམ་མེད་ཕྱིར། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རྡུལ་རིགས་མི་མཐུན་ནམ། རིགས་མཐུན་པ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལྟ་བུ་དྲུག་མན་ཆད་ཕྲད་ཀྱང་ལྡན་པ་ཙམ་ལས། ཡན་ལག་ཅན་རྩོམ་མི་ ནུས་ཏེ། དེ་རྩོམ་པ་ལ་དབུས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གཅིག་ལ་ཕྱོགས་དྲུག་གི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་དྲུག་གིས་བསྐོར་དགོས་པས། རྡུལ་ཕྲ་རབ་བདུན་འཕྲད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། རིགས་མཐུན་གྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བདུན་ཕྲད་ པའི་ཚེ། ཡན་ལག་གཉིས་པ་དང་། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོའི་མིང་ཅན་མཐོང་ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་མི་ནུས་པ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་མི་ལྡན་པ། གནས་སྐབས་རྟག་པ་ཡིན

【現代漢語翻譯】總的和明顯的，是連線實體、屬性和依附等的關係者之外的其他事物。區分而言，有五種無誤的關係，如適合關係、集合關係等。持有這種觀點的特定學派，也被稱為『貓頭鷹派』或『棍棒派』。這個學派和勝論派在哲學觀點上大致相同，但在細節上略有不同。不同之處在於，追隨仙人足眼的著作《觀察的理性》的被稱為勝論派，而追隨仙人食穗的著作《特殊性的區分》的被稱為特殊論派，這是二者區分的關鍵。需要創造有肢分之物的原因在於，所有容器和內容的世界都依賴於有肢分的實體。如果不創造它，就無法進行可見、可觸及和遮蔽這三種作用。如果不能進行這些作用，容器和內容的世界就不會產生和毀滅。關於創造有肢分之物的方式，克珠·丹薩（Khedrup Tenzin Gyatso）和根欽·果讓巴（Kunkhyen Gorampa）等大多數人認為，按照他們的體系，當兩個同類微塵結合時，就稱為『第二肢分』和『第一有肢分』，但它不能進行可見、可觸及等作用。當三個同類微塵結合時，就稱為『第三有肢分』和『第二有肢分』，從那時起才能進行可見、可觸及等作用。因此，對於兩個和三個微塵，使用『第二肢分』和『第三肢分』的術語。然而，我們所有的班禪大師都這樣解釋：按照他們的體系，當世界毀滅並處于空虛狀態時，微塵仍然以不毀滅的、分散的狀態存在。然後，由於眾生的共同業力，微塵結合，從而創造出有肢分的實體。而且，無論結合多少不同種類的微塵，都無法創造出有肢分的實體，因為不同種類的微塵是不可創造的。因此，即使不同種類或同類的微塵（如少於六個的微塵）結合，也只是聚集在一起，而不能創造出有肢分的實體。因為要創造它，必須用六個方向的微塵圍繞一個中央微塵，因此需要七個微塵結合。當七個同類微塵結合時，被稱為『第二肢分』和『第一有肢分』，但不能進行可見、可觸及的作用，因為它不具備重量等三種屬性，並且在一段時間內是永恒的。

【English Translation】 The general and the clear are something other than the relationer that connects entities, attributes, and dependencies, etc. Differentiated, there are five kinds of unerring relations, such as fitting relations, collective relations, etc. This particular school that accepts this is also called 'Owl School' or 'Stick School.' This school and the Vaisheshika school are mostly similar in philosophical views, but slightly different in details. The difference lies in that those who follow the treatise 'The Reason of Observation' composed by Sage Foot-Eye are called Vaisheshikas, while those who follow the treatise 'Distinction of Particularity' composed by Sage Grain-Eater are called Vaisheshikas, which is the key to the distinction between the two. The reason why substances with limbs need to be created is that all the worlds of containers and contents depend on substances with limbs. If it is not created, it cannot perform the three functions of seeing, touching, and obscuring. If it cannot perform these functions, the formation and destruction of the world of containers and contents will not occur. Regarding the way of creating substances with limbs, most of the scholars such as Khedrup Tenzin Gyatso and Kunkhyen Gorampa believe that, according to their system, when two atoms of the same kind combine, they are called 'second limb' and 'first limb-possessing,' but they cannot perform the functions of seeing and touching. When three atoms of the same kind combine, they are called 'third limb-possessing' and 'second limb-possessing,' and from then on, they can perform the functions of seeing and touching. Therefore, the terms 'second limb' and 'third limb' are used for two and three atoms. However, all our Panchen Lamas explain it this way: According to their system, when the world is destroyed and remains empty, the atoms remain as indestructible, scattered, and permanent. Then, due to the common karma of sentient beings, the atoms combine to create substances with limbs. Moreover, no matter how many different kinds of atoms combine, they cannot create substances with limbs, because different kinds of atoms are uncreatable. Therefore, even if different kinds of atoms or similar kinds of atoms (such as less than six atoms) combine, they only gather together and cannot create substances with limbs. Because to create it, one central atom must be surrounded by six atoms in six directions, so seven atoms must combine. When seven atoms of the same kind combine, they are called 'second limb' and 'first limb-possessing,' but they cannot perform the functions of seeing and touching, because they do not possess the three properties of weight, etc., and are permanent for a period of time.

་པའི་རྡུལ་ཕྲན་ཞིག་ སྐྱེ་སྟེ། དེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལས་འདས་པའི་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་བུའི་རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་ཕྲད་པའི་ཚེ་ན། ཡན་ལག་གསུམ་པ། ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པའི་མིང་ཅན་ཡན་ལག་ཅན་རགས་ པ་མཚན་ཉིད་པ་ཞིག་སྐྱེ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་དེ་ནི། མཐོང་ཐོགས་སྒྲིབ་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པ། རང་བཞིན་རྟག་པ། གནས་སྐབས་མི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཁྱད་ཆོས་དང་ ལྡན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡན་ཆད་རྡུལ་ཕྲན་རེ་དང་ཕྲད་ཐེངས་རེ་ལ། ཁྱད་ཆོས་དེ་དག་དང་ལྡན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་རེ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། ཕྲ་མོ་ནས་བརྩམ་རྗེས་ཕྲེང་དག །ཅེས་བཤད་པས་སོ། ། 2-377 འོ་ན་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྒྱུན་ཁས་ལེན་ནམ་སྙམ་ན། ཁས་མི་ལེན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་ནི་ཡན་ལག་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཡང་། ཡན་ལག་ཅན་བཏགས་པ་བ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་དེའི་མཚན་ཉིད་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་། མཐོང་ཐོགས་སྒྲིབ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་ཆོས་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་བཞིན། ཞེས་རྟགས་འགྲེལ་སྔར་དྲངས་ཟིན་པ་ལས་ཤེས་པའི་ ཕྱིར་དང་། ཡན་ལག་ཅན་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཡང་། ཡན་ལག་བཏགས་པ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡན་ལག་མཚན་ཉིད་པ་ལ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་དང་། རྡུལ་ཕྲན་གང་རུང་ཡིན་དགོས་པ་ལས། ཡན་ལག་གསུམ་ པ་ཡན་ཆད་ནི་རགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པར། དེ་རྣམས་ཀྱིའང་འགའ་ཞིག་ནི་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་ཕ་རོལ་པོས་འདོད་དོ་ཞེས་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན་ དེ་ནི་ཡན་ལག་བཏགས་པ་བ་འགའ་ཞིག་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་དུ་འདོད་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལས་གཞན་ཐབས་མེད་དོ། །འོ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་དེ་ལ། ཡན་ ལག་གཉིས་པ་ཞེས་འཆད་པ་མི་འཐད་དེ། དེའི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་ཀྱང་མེད། དེའི་ཡན་ལག་རགས་པ་གཉིས་ཀྱང་མེད། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་བདུན་ཡང་འདུག་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེའི་ལན་ནི། རེ་ཞིག་གཏེར་དུ་སྦ་བར་བྱའོ། ། 2-378 དེས་ན་རགས་པ་རྩོམ་པའི་ཕྱི་ནང་གི་གྲུབ་མཐའ་ལ་མི་མཐུན་པ་གསུམ་བྱུང་སྟེ། བྱེ་བྲག་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བདུན་པོ་དེ་འབྱོར་བའི་ཚུལ་ཀྱིས་རྩོམ། རང་སྡེ་བྱེ་སྨྲ་བ་རེག་ལ་ མ་འབྱར་བ་བསྐོར་བ་བར་དང་བཅས་པས་རྩོམ། མདོ་སྡེ་པ་མ་རེག་མ་འབྱར་ཡང་བསྐོར་བ་བར་མེད་པས་རྩོམ་པར་བཞེད་དེ། འབྱར་བའམ་ནི་རེག་པའམ། །བར་མེད་རྣམ་པར་གནས་ཀྱང་རུང་། །ཞེས་ འདོད་པ་སོ་སོར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་བརྩམ་པའི་འབྲས་བུ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་དམ་བཅའ་ཚུལ་ལ་གསུམ། ཞེ་འདོད་ཀྱི་ཀུན་སློང་། སྨྲས་ཙམ་གྱི་དམ་བཅའ། ཞེ་འདོད་ཀྱི་དམ་བཅའོ། །དང་ པོ་ནི། བྱེ་བྲག་པས། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་མི་འད

【現代漢語翻譯】當一個極小的粒子（ परमाणु，paramāṇu，原子）產生時，它只是一個超越微粒的微小粒子。當兩個這樣的粒子結合時，一個具有粗大性質的複合體產生，它被稱為具有三個部分或兩個組成部分。這樣的複合體具有以下特徵：它具有可見性、可觸性和阻礙性這三重屬性，具有重量等三重屬性，本質上是恒常的，但在狀態上是不恒常的。每當一個粒子與另一個粒子結合時，就會產生一個具有這些特徵的複合體。正如所說：『從微小開始，然後是串聯。』那麼，是否承認部分和整體的連續性呢？不承認。因為第一個複合體是一個部分的性質，但它是一個假定的整體。因為它不具備重量等三重屬性以及可見性、可觸性和阻礙性這三重特徵。正如第一個複合體一樣。這可以從前面引用的解釋中得知。即使複合體是一個性質，部分也是假定的，因為一個性質的部分必須是微粒或原子，但第三個部分及以上是粗大的。那麼，嘉瓦·洛桑·確吉堅贊（རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པ，rgyal dbang blo'i 'grel pa，Gelug派大師）的註釋中說：『他們中的一些人認為它們是顯而易見的』，這難道不是矛盾的嗎？這不是矛盾的，因為這意味著一些假定的部分被認為是可以通過顯現而看到的。除此之外別無他法。那麼，你說第一個複合體是第二個部分是不合理的，因為它沒有兩個原子部分，也沒有兩個粗大部分，甚至有七個微粒。對此的回答是：暫時將其隱藏起來。因此，在構成粗大的內外宗義方面存在三種不一致：勝論派（Vaiśeṣika）認為七個微粒以聚集的方式構成粗大；自宗的說一切有部（Sarvāstivāda）認為通過不粘連、環繞、有間隔的接觸來構成粗大；經量部（Sautrāntika）認為即使不粘連、不接觸，也通過無間隔的環繞來構成粗大。正如他們各自所說：『粘連或接觸，或者即使沒有間隔地存在也可以。』第三，關於構成結果——複合體的實體的承諾方式有三種：意圖的動機、僅僅口頭上的承諾和意圖的承諾。首先，勝論派不接受爲了證明法的特殊性、證明有法者的特殊性以及證明有法者的本質的承諾。

【English Translation】 When a minute particle (परमाणु, paramāṇu, atom) arises, it is just a minute particle that transcends the subtle particle. When two such particles combine, a composite with gross properties arises, which is called having three parts or two constituents. Such a composite has the following characteristics: it has the triple attribute of visibility, tangibility, and obstructiveness; it has the triple attribute of weight, etc.; it is permanent in nature but impermanent in state. Each time a particle combines with another particle, a composite with these characteristics arises. As it is said: 'Starting from the minute, then the series.' So, do you accept the continuity of parts and wholes? We do not accept it. Because the first composite is the nature of a part, but it is a nominally designated whole. Because it does not possess the triple attribute of weight, etc., and the triple characteristic of visibility, tangibility, and obstructiveness. Just like the first composite. This can be known from the explanation quoted earlier. Even though the composite is a nature, the part is nominally designated, because a part of a nature must be either a subtle particle or an atom, but the third part and above are gross. So, isn't it contradictory that the commentary of Gyalwang Losang Chökyi Gyaltsen (རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པ, rgyal dbang blo'i 'grel pa, Gelug master) says: 'Some of them consider them to be manifest'? This is not contradictory, because it means that some nominally designated parts are considered to be visible through manifestation. There is no other way to explain it. So, it is unreasonable for you to say that the first composite is the second part, because it does not have two atomic parts, nor does it have two gross parts, and there are even seven subtle particles. The answer to this is: let it be hidden for now. Therefore, there are three disagreements regarding the internal and external tenets of composing the gross: The Vaiśeṣika school believes that seven subtle particles compose the gross by the manner of aggregation; the Sarvāstivāda school of our own tradition believes that they compose the gross through non-adhesive, encircling, spaced contact; the Sautrāntika school believes that even without adhesion or contact, they compose the gross through non-spaced encircling. As they each say: 'Adhesion or contact, or even existing without spacing is also acceptable.' Third, regarding the manner of promising the entity of the composite, which is the result of composition, there are three aspects: the motivation of intention, the mere verbal promise, and the promise of intention. First, the Vaiśeṣika school does not accept the promise for proving the particularity of a dharma, proving the particularity of a subject, and proving the essence of a subject.

ྲ་བ་གསུམ་དམ་བཅས་ཀྱང་། ཞེ་འདོད་ལ་ལྕིད་ སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཞིག་སྒྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ཏེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་པོ་དམ་བཅའ་དང་པོའི་ཚེ། སྒྲུབ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་བཟུང་ནས་སྒྲུབ། དམ་བཅའ་གཉིས་པའི་ཚེ། ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོར་བཟུང་ནས་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལའང་གསུམ་ལས། ཡན་ལག་ཅན་ནི་ཡན་ལག་རྣམས་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའི་དམ་བཅའ་ནི། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་སྨྲ་ཙམ་གྱི་དམ་བཅའ། 2-379 ཡན་ལག་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་དམ་བཅའ་ནི། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་གྱི་སྨྲས་ཙམ་གྱི་དམ་བཅའ། རྫས་ནི་ཡོད་དོ་ཞེས་པའི་དམ་བཅའ་ནི་ཆོས་ཅན་གྱི་ ངོ་བོའི་སྨྲས་ཙམ་གྱི་དམ་བཅའ་འོ། །གསུམ་པ་ཞེ་འདོད་ཀྱི་དམ་བཅའ་ལའང་གཉིས། གཙོ་བོའི་དམ་བཅའ་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་དམ་བཅའ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ཡན་ལག་ཅན། མཐོང་ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་ པ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་འདི། བྱེ་བྲག་པའི་ཞེ་འདོད་ཀྱི་དམ་བཅའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། དམ་བཅའ་གསུམ་ཆར་ གྱི་ཞེ་འདོད་འདི་ཉིད་སྒྲུབ་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཁྱད་པར་གྱི་དམ་བཅའ་ལའང་གསུམ། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ། ཆོས་ ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ། རང་ལྡོག་ལ་བརྟེན་པ་ནི། ཡན་ལག་ཅན་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། གཞི་ལྡོག་ལ་བརྟེན་པ་ནི། བུམ་པ་དེ། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས། བུམ་པའི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལྟ་བུ་སྟེ། 2-380 རྒྱུ་མཚན་གོང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེས་ན་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སྔ་རྒོལ་ བྱེ་བྲག་པས། ཕྱི་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པའི་ངོར་བཀོད་པའི་ཚེ་ན། བུམ་པ་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་ནས། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ནི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས། ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཞན་དེའི་ཁྱད་ཆོས་སུ་བཀོད་པར་སོང་ བས། གཏན་ཚིགས་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་དང་། དམ་བཅའ་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོར་གཅེས་སོ། །གནད་འདི་མ་རྟོགས་པར། དམ་བཅའ་དེ་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཞེས། མཁས་པ་ཤཀ་སངས་གཉིས་གསུངས་པ་ནི། རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་ཟུར་ཧ་ཅང་རྣོ་ཐལ་བའོ། །དམ་བཅའ་གཉིས་པ་ངོས་འཛིན་ལ། རྒྱལ་དབང་ བློ་ལྟར་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་

【現代漢語翻譯】如果立下三個誓言，想要成就具備重量等三種屬性的有支（dbyangs can，整體）之法，那麼，重量等三種屬性在第一個誓言時，被視為所立之法的特性來成就；在第二個誓言時，被視為所知有法（chos can，具有某種性質的事物）的本體來成就。對於第二種情況，也有三種誓言：『有支不同於各支分』的誓言，僅僅是關於法（chos，屬性）的特性的陳述；『各支分不同於有支』的誓言，僅僅是關於有法（chos can，具有某種性質的事物）的特性的陳述；『實體存在』的誓言，僅僅是關於有法本體的陳述。第三，關於意欲的誓言也有兩種：主要的誓言和特殊的誓言。第一種是：『有支，具有可見可觸的作用，通過具備重量等三種屬性的方式，立誓其不同於自身的支分』，這個誓言是勝論派意欲的誓言的主要部分，因為想要成就所有三個誓言的意欲。第二種，關於特殊的誓言也有三種：損害法的特性的誓言，損害有法的特性的誓言，損害有法本體的誓言。第一種，依賴於自相違背的是，例如：『有支，通過具備重量等三種屬性的方式，立誓其不同於自身的支分』。依賴於基相違背的是，例如：『瓶子，通過具備重量等三種屬性的方式，立誓其不同於瓶子的支分』，原因已經在前面解釋過了。因此，如果前派勝論者向後派佛教徒陳述：『瓶子是有法，通過具備重量等三種屬性的方式，不同於自身的支分，因為它是有支』。那麼，瓶子被視為有法，重量等三種屬性是被立的法，有支不同於各支分被視為它的特性，所以，這個理由是成就法的特性的理由，這個誓言是成就法的特性的誓言。這是關鍵的要點。如果不理解這個要點，認為這個誓言是消除有法的特性的誓言，那麼，釋迦桑格兩位智者的說法就過於尖銳了。關於第二個誓言的識別，按照嘉瓦仁波切的觀點，是將顯而易見可以見到的作為特性。 If three vows are made, and one wishes to accomplish a possessor of parts (dbyangs can, whole) that possesses three qualities such as weight, then the three qualities such as weight are taken as the distinguishing feature of the object to be proven when the first vow is made; when the second vow is made, they are taken as the essence of the subject of knowledge (chos can, something with a certain quality) to be proven. In the second case, there are also three vows: the vow that 'the possessor of parts is other than the parts' is merely a statement of the characteristic of the dharma (chos, attribute); the vow that 'the parts are other than the possessor of parts' is merely a statement of the characteristic of the subject of the dharma; the vow that 'the substance exists' is merely a statement of the essence of the subject of the dharma. Thirdly, there are also two types of vows of intention: the main vow and the specific vow. The first is: 'The possessor of parts, which performs the function of being visible and tangible, through possessing the three qualities such as weight, vows that it is other than its own parts.' This vow is the main intention of the Vaisheshika school's vow, because it is intended to accomplish this very intention of all three vows. Secondly, there are also three types of specific vows: a vow that harms the characteristic of the dharma, a vow that harms the characteristic of the subject of the dharma, and a vow that harms the essence of the subject of the dharma. The first, which relies on self-contradiction, is like the vow that 'the possessor of parts, through possessing the three qualities such as weight, vows that it is other than its own parts.' The one that relies on the basis of contradiction is like the vow that 'the pot, through possessing the three qualities such as weight, vows that it is other than the parts of the pot,' the reason for which has already been explained above. Therefore, when the former proponent, the Vaisheshika, states to the latter proponent, the Buddhist: 'The pot is the subject of the dharma, and through possessing the three qualities such as weight, it is other than its own parts, because it is a possessor of parts,' then the pot is taken as the subject of the dharma, and the three qualities such as weight are the dharma to be proven, and the possessor of parts being other than the parts becomes its characteristic. Therefore, that reason is the reason for accomplishing the characteristic of the dharma, and that vow is the vow for accomplishing the characteristic of the dharma. This is the crucial point. If this point is not understood, and it is thought that this vow is a vow that eliminates the characteristic of the subject of the dharma, then the statements of the two scholars, Shakya and Sangye, are too sharp in their discernment. Regarding the identification of the second vow, according to the view of Gyalwang Rinpoche, it is to make what is obviously visible as a characteristic.

【English Translation】 If three vows are made, and one wishes to accomplish a possessor of parts (dbyangs can, whole) that possesses three qualities such as weight, then the three qualities such as weight are taken as the distinguishing feature of the object to be proven when the first vow is made; when the second vow is made, they are taken as the essence of the subject of knowledge (chos can, something with a certain quality) to be proven. In the second case, there are also three vows: the vow that 'the possessor of parts is other than the parts' is merely a statement of the characteristic of the dharma (chos, attribute); the vow that 'the parts are other than the possessor of parts' is merely a statement of the characteristic of the subject of the dharma; the vow that 'the substance exists' is merely a statement of the essence of the subject of the dharma. Thirdly, there are also two types of vows of intention: the main vow and the specific vow. The first is: 'The possessor of parts, which performs the function of being visible and tangible, through possessing the three qualities such as weight, vows that it is other than its own parts.' This vow is the main intention of the Vaisheshika school's vow, because it is intended to accomplish this very intention of all three vows. Secondly, there are also three types of specific vows: a vow that harms the characteristic of the dharma, a vow that harms the characteristic of the subject of the dharma, and a vow that harms the essence of the subject of the dharma. The first, which relies on self-contradiction, is like the vow that 'the possessor of parts, through possessing the three qualities such as weight, vows that it is other than its own parts.' The one that relies on the basis of contradiction is like the vow that 'the pot, through possessing the three qualities such as weight, vows that it is other than the parts of the pot,' the reason for which has already been explained above. Therefore, when the former proponent, the Vaisheshika, states to the latter proponent, the Buddhist: 'The pot is the subject of the dharma, and through possessing the three qualities such as weight, it is other than its own parts, because it is a possessor of parts,' then the pot is taken as the subject of the dharma, and the three qualities such as weight are the dharma to be proven, and the possessor of parts being other than the parts becomes its characteristic. Therefore, that reason is the reason for accomplishing the characteristic of the dharma, and that vow is the vow for accomplishing the characteristic of the dharma. This is the crucial point. If this point is not understood, and it is thought that this vow is a vow that eliminates the characteristic of the subject of the dharma, then the statements of the two scholars, Shakya and Sangye, are too sharp in their discernment. Regarding the identification of the second vow, according to the view of Gyalwang Rinpoche, it is to make what is obviously visible as a characteristic.

ཡན་ལག་རྣམས་རང་གི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལྟ་བུ་ལ། རང་གི་ཡིག་ཆར་ངོས་འཛིན་ མཛད་ལ། དེ་ཡང་རང་ལྡོག་ཡིན་གྱི། དོན་ལྡོག་གི་དབང་དུ་བྱས་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་བུམ་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་བུམ་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ནི། 2-381 ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་འོ་ཞེས་འཆད་དགོས་པར་སྣང་ངོ་། །རང་ལུགས་ཡིག་ཆར། རྒྱན་གྱི་དགོངས་པ་ལེན་པའི་ལུགས་གསུམ་ངོས་བཟུང་ནས་སྐྱོན་བཏང་བ་ཙམ་མ་གཏོགས། རང་ལུགས་ངོས་ འཛིན་མི་སྣང་ཡང་། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་མི་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ནི། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་ དམ་བཅའ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྒྱན་གྱི་དགོངས་པར་ཁོ་བོ་འཆད་དེ། དེ་ཡང་གཞི་ལྡོག་ལ་སྦྱར་ན། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་མི་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་པོ་དེ། རང་གིས་བརྩམས་ པའི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དང་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་ ཡང་། ཞེས་སོགས་རྒྱན་གྱི་ལུང་དེ་ལས་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷ་དབང་བློ་ལྟར་ན། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པར་ དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་ལྟ་བུ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དང་། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་དེའི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་ནས་དེ་ལ་གནོད་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར། 2-382 ཞེས་རང་ལུགས་ཀྱི་ཡིག་ཆར་གསལ་བས་སོ། །དེ་གཞི་ལྡོག་ལ་སྦྱར་བ་ཡང་ཤེས་སླའོ། །དམ་བཅའ་གསུམ་པ་ངོས་འཛིན་ལ། མཚན་ཉིད་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་ཡོད་པར་དམ་བཅས་ པའི་དམ་བཅའ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་སྟེ། དེ་ཡང་གཞི་གཅིག་ལ་སྦྱར་ན། ཡོན་ཏན་གཞན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ། བྱ་བ་དོན་གཞན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ། འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བའི་ རྒྱུ་བྱེད་པ་སྟེ། མཚན་ཉིད་གསུམ་ལྡན་གྱི་ཡན་ལག་གཉིས་པ་དང་གསུམ་པ་ལ་སོགས་པའི་རྫས་ཡོད་པར་དམ་བཅས་པའི་དམ་བཅའ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་སོགས་ཆོས་ཅན་དང་། མཚན་ཉིད་གསུམ་པོ་དེའི་ངོ་བོ་གང་ཞིག དེ་ལ་གནོད་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་ངོས་བཟུང་བ་ལའང་གསུམ་ལས། དང་ པོ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཞེན་དོན་སུན་དབྱུང་བ་ལ། རྗེས་དཔག་གིས་གནོད་ཚུལ། ཁས་བླངས་རང་ཚིག་གྲགས་པས་གནོད་ཚུལ། མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་ཚུལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་ཐལ་རང་ གཉིས་ལས། དང་པོ་ཐལ་འགྱུར་འཕེན་ཚུལ་ནི། ལྕ

【現代漢語翻譯】例如，如果有人斷言組成部分與其整體是不同的實體，那麼這種斷言就被認為是自相矛盾的。然而，如果從意義的角度來看，對於顯而易見的瓶子的組成部分，斷言它們與瓶子的整體是不同的實體，那麼這就被解釋為一種『消除有法差別的斷言』。在我們的文獻中，我們僅僅指出了接受論證的三種方式並進行了批評，但沒有明確地定義我們自己的立場。然而，對於那些不容易被直接觀察到的特徵，斷言組成部分與其整體是不同的實體，這被認為是『消除有法差別的斷言』。我將此解釋為一種論證方式。如果將其應用於基礎，那麼對於那些不容易被直接觀察到的兩個粒子，斷言它們與由它們組成的第二個整體是不同的實體，這將被解釋為『消除有法差別的斷言』。因為即使整體是顯而易見的，等等，這在論證中是很清楚的。根據拉旺洛的觀點，對於那些容易被直接觀察到的整體，斷言它們與其組成部分是不同的實體，這是一種『消除有法差別的斷言』，因為整體是有法，並且通過區分顯而易見的事物來指出對它的危害。這在我們的文獻中是很清楚的。將此應用於基礎也很容易理解。關於第三種斷言的定義，斷言存在具有三個特徵的整體的實體，這是一種『消除有法自性的斷言』。如果將其應用於一個基礎，那麼作為其他屬性的基礎，作為其他行為的基礎，以及作為聚集原因的，斷言存在具有這三個特徵的第二個和第三個組成部分等等的實體，這被稱為『消除有法自性的斷言』，因為第二個組成部分等是有法，並且這三個特徵中的任何一個都指出了對它的危害。關於識別反駁的推理，有三種：第一種是駁斥『消除有法差別的斷言』的意圖，包括通過推理反駁的方式，通過承諾、自語和名聲反駁的方式，以及通過直接感知反駁的方式。首先，有兩種方式通過推理進行反駁：通過提出推論和通過... 例如，如果有人斷言組成部分與其整體是不同的實體，那麼這種斷言就被認為是自相矛盾的。然而，如果從意義的角度來看，對於顯而易見的瓶子的組成部分，斷言它們與瓶子的整體是不同的實體，那麼這就被解釋為一種『消除有法差別的斷言』。在我們的文獻中，我們僅僅指出了接受論證的三種方式並進行了批評，但沒有明確地定義我們自己的立場。然而，對於那些不容易被直接觀察到的特徵，斷言組成部分與其整體是不同的實體，這被認為是『消除有法差別的斷言』。我將此解釋為一種論證方式。如果將其應用於基礎，那麼對於那些不容易被直接觀察到的兩個粒子，斷言它們與由它們組成的第二個整體是不同的實體，這將被解釋為『消除有法差別的斷言』。因為即使整體是顯而易見的，等等，這在論證中是很清楚的。根據拉旺洛的觀點，對於那些容易被直接觀察到的整體，斷言它們與其組成部分是不同的實體，這是一種『消除有法差別的斷言』，因為整體是有法，並且通過區分顯而易見的事物來指出對它的危害。這在我們的文獻中是很清楚的。將此應用於基礎也很容易理解。關於第三種斷言的定義，斷言存在具有三個特徵的整體的實體，這是一種『消除有法自性的斷言』。如果將其應用於一個基礎，那麼作為其他屬性的基礎，作為其他行為的基礎，以及作為聚集原因的，斷言存在具有這三個特徵的第二個和第三個組成部分等等的實體，這被稱為『消除有法自性的斷言』，因為第二個組成部分等是有法，並且這三個特徵中的任何一個都指出了對它的危害。關於識別反駁的推理，有三種：第一種是駁斥『消除有法差別的斷言』的意圖，包括通過推理反駁的方式，通過承諾、自語和名聲反駁的方式，以及通過直接感知反駁的方式。首先，有兩種方式通過推理進行反駁：通過提出推論和通過...

【English Translation】 For example, if one asserts that the parts are different entities from their whole, such an assertion is considered self-contradictory. However, if viewed from the perspective of meaning, for the parts of an obviously visible pot, asserting that they are different entities from the pot's whole is interpreted as a 'thesis that eliminates the distinction of the subject'. In our own literature, we have only identified and criticized the three ways of accepting arguments, but have not explicitly defined our own position. However, for characteristics that are not easily directly observable, asserting that the parts are different entities from their whole is considered a 'thesis that eliminates the distinction of the subject'. I interpret this as a mode of argumentation. If applied to a basis, then for two particles that are not easily directly observable, asserting that they are different entities from the second whole composed of them is interpreted as a 'thesis that eliminates the distinction of the subject'. Because even if the whole is obvious, etc., this is clear from the argument. According to Lhawang Lo, for wholes that are easily directly observable, asserting that they are different entities from their parts is a 'thesis that eliminates the distinction of the subject', because the whole is the subject, and by distinguishing the obvious, it points out the harm to it. This is clear in our own literature. Applying this to a basis is also easy to understand. Regarding the definition of the third assertion, asserting that there exists an entity of a whole with three characteristics is a 'thesis that eliminates the nature of the subject'. If applied to a single basis, then being the basis of other qualities, being the basis of other actions, and being the cause of aggregative relations, asserting that there exist entities of the second and third parts, etc., that possess these three characteristics is called a 'thesis that eliminates the nature of the subject', because the second part, etc., is the subject, and any one of these three characteristics points out the harm to it. Regarding identifying the types of refutation, there are three: the first is refuting the intention of the 'thesis that eliminates the distinction of the subject', including the way of refuting through inference, the way of refuting through commitment, self-utterance, and fame, and the way of refuting through direct perception. First, there are two ways to refute through inference: by presenting consequences and by...

ིད་མཉམ་གྱི་འཇིམ་རིལ་སྲང་རེ་བ་བཅུ་ཚན་གཉིས་ལས་བཅུ་ཚན་གཅིག་བསྡོམས་པའི་གོང་བུ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་རང་རྒྱུ་ལྷན་ཅིག་མ་བསྡོམས་པའི་འཇིམ་རིལ་སྲང་རེ་བ་བཅུ་ཚན་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བ་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། 2-383 ཁྱོད་དེ་གཉིས་ཡན་ལག་གི་ལྕིད་མཉམ་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ལ་ལྷན་ཅིག་མ་བསྡོམས་པའི་འཇིམ་རིལ་སྲང་རེ་བ་བཅུ་ཚན་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའམ། དེ་ ཡང་གཞི་གཅིག་ལ་སྦྱར་ན། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་རང་ གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་སོགས་ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནི། འབྲས་བུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་འཕེན་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དམིགས་ཀྱི་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་གོ ། གཉིས་པ་རང་ རྒྱུད་ལ་རྒྱུ་མི་དམིགས་པ། རང་བཞིན་མི་དམིགས་པ། འབྲས་བུ་མི་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡང་དག་གསུམ་རང་ལུགས་ཀྱི་ཡིག་ཆར་བཤད་དེ། དང་པོ་ནི། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་མེད་དེ། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཀོད་པའི་ཚེ་ན། དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྒྱུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་དེ། 2-384 ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་ཚད་མས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཀོད་པའི་ཚེ་ན། དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ ནི། བུམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རང་གི་ཡན་ལག་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་དེ། ཁྱོད་ལ་དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཀོད་ པའི་ཚེ་ན། དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་འབྲས་བུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཁས་བླངས་ཀྱི་གནོད་ཚུལ་སོགས་གོང་དུ་བཤད་ཟིན། གཉིས་པ་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གནོད་པའི་དམ་བཅའ་སེལ་ བྱེད་ལའང་། རྗེས་དཔག་གི་གནོད་ཚུལ་སོགས་གསུམ་གསུམ་ཡོད་པའི། རྟགས་འགོད་པའི་སྙིང་པོ་བསྡུས་ན། རང་ལུགས་ཡིག་ཆའི་ཚིག་ཟིན་ལ། རྒྱལ་དབང་བློ་དང་རྒྱན་ལྟར་ན། ཡན་ལག་རྣམས་ཆོས་ཅན། མངོན་སུམ་ གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མེད་དེ། དེར་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་དང་ལྷའི་དགོངས་པ་རང་ལུགས་སུ་མཛད་ནས། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། མངོན་སུམ་ གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་རང་གི་ཡ

【現代漢語翻譯】如果兩個等重的泥球，每個泥球重一百二十兩，將其中一個泥球分開，成為非同時聚集的泥球，那麼，它必然具有三個不具備的屬性，即具有超過其組成部分的重量，導致秤頭下沉。如果這兩個泥球的重量相等，那麼，為什麼分開的泥球會具有三個不具備的屬性，即具有超過其組成部分的重量呢？或者，如果將此應用於一個物體，例如瓶子，那麼，它必然具有三個不具備的屬性，即具有超過其組成部分的重量，導致秤頭下沉。因為它具有超過其組成部分的重量等。這是一種通過觀察結果來推斷原因的有效反駁。第二種情況是，在自續派中，有三種有效的論證方式：未能觀察到原因、未能觀察到自性、未能觀察到結果。第一種情況是：瓶子，你不會具有超過其組成部分的重量，導致秤頭下沉，因為你沒有超過其組成部分的重量。在這種情況下，這是未能觀察到原因的論證。第二種情況是：瓶子，你沒有超過其組成部分的重量，因為你沒有通過量度觀察到超過其組成部分的重量。在這種情況下，這是未能觀察到自性的論證。第三種情況是：瓶子，你沒有超過其組成部分的重量，因為你沒有導致秤頭下沉。在這種情況下，這是未能觀察到結果的論證。第二種情況，即承認的過失等，已在前面討論過。第二種情況，即損害所立宗的特殊性，也有三種方式，包括通過推理造成的損害等。總結提出論證要點的核心，根據自宗文獻的措辭，如嘉瓦·洛桑（རྒྱལ་དབང་བློ་བཟང་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：勝利者慧賢）和堅贊（རྒྱན་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：裝飾）的觀點，各部分是所立宗，它們與具有顯而易見可見特徵的整體並非不同的實體，因為沒有觀察到這種不同。如果宗喀巴大師（ལྷའི་དགོངས་པ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：天尊之意）的觀點被認為是自宗觀點，那麼，整體是所立宗，通過顯而易見可見的特徵，它與自己的各部分並非不同的實體。

【English Translation】 If two clay balls of equal weight, each weighing one hundred and twenty srangs, are taken, and one of them is separated, becoming non-simultaneously aggregated clay, then it necessarily possesses three properties not possessed by its components, namely, it possesses a weight exceeding its components, causing the scale to tip downwards. If those two are equal in weight, then why does the separated clay ball possess three properties not possessed by its components, namely, possessing a weight exceeding its components? Or, if this is applied to a single object, such as a vase, then it necessarily possesses three properties not possessed by its components, namely, possessing a weight exceeding its components, causing the scale to tip downwards. Because it possesses a weight exceeding its components, etc. This is a valid refutation that infers the cause from the observation of the result. The second case is that in Svatantrika, there are three valid forms of reasoning: the non-observation of the cause, the non-observation of the nature, and the non-observation of the result. The first case is: Vase, you do not possess the action of tipping the scale downwards due to a weight exceeding your components, because you do not possess a weight exceeding your components. In this case, this is a reasoning of non-observation of the cause. The second case is: Vase, you do not possess a weight exceeding your components, because you have not been observed by valid cognition to possess a weight exceeding your components. In this case, this is a reasoning of non-observation of the nature. The third case is: Vase, you do not possess a weight exceeding your components, because you do not possess the action of tipping the scale downwards. In this case, this is a reasoning of non-observation of the result. The second case, namely, the fault of acceptance, etc., has been discussed above. The second case, namely, harming the particularity of the subject, also has three ways, including harm caused by inference, etc. Summarizing the core of presenting the reasoning, according to the wording of the auto-commentary, according to the views of Gyalwang Losang (རྒྱལ་དབང་བློ་བཟང་, Devanagari: , Romanized Sanskrit: , Literal meaning: Victorious Intelligence) and Gyantsen (རྒྱན་, Devanagari: , Romanized Sanskrit: , Literal meaning: Ornament), the parts are the subject, they are not a different entity from the whole that has a distinct visible characteristic, because that difference is not observed. If the view of Je Tsongkhapa (ལྷའི་དགོངས་པ་, Devanagari: , Romanized Sanskrit: , Literal meaning: Intention of the Gods) is considered the auto-commentary, then the whole is the subject, through the distinct visible characteristic, it is not a different entity from its own parts.

ན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མེད་དེ། དེར་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་སྣང་ཡང་། སྦྱོར་བ་འགོད་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བར་སོང་གི 2-385 ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བར་ཡང་མ་སོང་ཡང་། ལྷག་པར་རྒྱན་དང་རྒྱལ་དབང་གི་དགོངས་པ་ཡང་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་མི་འཛིན་པར་སེམས་སོ། །དེས་ན། རྒྱལ་ དབང་བློ་ལྟར་ན། མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་མི་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པའི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཡན་ལག་ཅན་ཕ་རོལ་ཏེ། རང་གིས་བརྩམས་པའི་ཡན་ལག་ ཅན་དེ་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ཡན་ལག་ཅན་དེའི་ཡན་ལག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས། བྱེ་བྲག་པས་སངས་རྒྱས་པ་ལ་འགོད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་མི་རུང་གི་ཡན་ ལག་གཉིས་པའི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་རང་གིས་བརྩམས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ་ལྟ་བུ་ནི། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ གནོད་བྱེད་སྟོན་པ་ན། ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡན་ལག་ཅན་ཕ་རོལ་ཏེ། རང་གི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པར་མངོན་ སུམ་ལ་སྣང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་བཞིན་ནོ། །ཞེས། སྤྱིར་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་རུང་བཀག་པས། 2-386 ཁྱབ་བྱ། ཡན་ལག་ཅན་དང་རྫས་ཐ་དད་པར་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་བ་འགོག་པའི་ཁྱབ་བྱ་དེ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་འགོད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པ་སྔར་དྲངས་པ་ལྟར། དེའང་གཞན་ཉིད་ དུ་ཡོད་ན་དེ་ལས་ཐ་དད་པར་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ནས། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོའི་ཡན་ལག་རྣམས་བཞིན་ནོ། །ཡན་ལག་རྣམས་ཀྱང་གཞན་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་ན། ཡན་ལག་ཅན་ཕ་རོལ་ པོ་དེ་ལས་ཐ་དད་པ་སྣང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱབ་བྱེད་མ་དམིགས་པའོ། །ཞེས་པའི་བར་གྱི་གཞུང་ཚིག་ལ་བློ་གྲོས་གསལ་བའི་མིག་གིས་བལྟས་ན་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱན་ལྟར་ན་ཡང་། དམ་ བཅའི་ངོས་འཛིན་རྒྱལ་དབང་ལྟར་ལས། གནོད་བྱེད་སྟོན་པའི་ཚེ། ཡན་ལག་གཉིས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དེ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་དེར་མངོན་སུམ་གྱིས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་འགོད་དེ། དེ་ནི། གང་ཞིག་གང་གི་རང་བཞིན་ལས། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་དམིགས་མེད་ན། །ཐ་དད་པར་ ནི་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་ཡང་། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མིན་ན་ནི། །གཞན་ཡིན་པ་ཉིད་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ཁོ་ན་རེ། མ་ཁྱབ་སྟེ། 2-387 ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དེ་མངོན་སུམ་ལ

【現代漢語翻譯】雖然文中說，肢分（ན་ལག་，component）不是與整體不同的實體，因為它不可見。但如果按照這種方式進行論證，就會消除法的特殊性。即使沒有消除有法（ཆོས་ཅན，subject）的特殊性，特別是，雖然可以清楚地看到《莊嚴經論》（རྒྱན་，Ornament of Clear Realization）和嘉瓦仁波切（རྒྱལ་དབང་，Gyalwang）的觀點，但似乎並沒有將肢分視為有法。因此，按照嘉瓦仁波切的觀點，不可見的肢分之二的原子是有法。整體是與它不同的實體，因為它是由它所組成的整體的肢分。這是毗婆沙宗（བྱེ་བྲག་པ，Vaibhashika）對佛教徒的論證。在這種情況下，如果斷言不可見的肢分之二的原子與它所組成的第二個整體是不同的實體，那麼這就是消除有法特殊性的斷言。爲了證明這一點的危害，可以說：作為第二個整體的肢分的原子是有法。你（原子）不是與第二個整體不同的實體，因為你不可見。例如，就像作為第一個整體的肢分的極微（རྡུལ་ཕྲ་རབ，paramāṇu）一樣。一般來說，通過阻止可見性，遍（ཁྱབ，pervasion）是：阻止整體和不同實體之間的可見性，這是不可見的標誌。正如之前引用的嘉瓦仁波切的解釋：如果它存在於另一個之中，那麼它就不會顯得與它不同。就像第一個整體的肢分一樣。肢分也存在於另一個之中，因此，它不會顯得與那個整體不同。遍不可見。如果用清晰的智慧之眼來看待這些經文，就能理解。按照《莊嚴經論》的觀點，斷言的定義與嘉瓦仁波切的觀點相同。但在證明危害時，可以說：作為第二個整體的肢分的原子是有法。你不是與第二個整體不同的實體，因為你對它來說是不可見的。這就是不可見的自性標誌。也就是說：如果某物不是某物的自性，那麼它的本質就不可見，因此，它不會被證明是不同的。如果不是這樣，即使整體是可見的，但如果肢分不可見，那麼它就不會是不同的。如果有人說：這並不普遍，因為第二個整體是可見的。

【English Translation】 Although it is stated that a component (ན་ལག་) is not a different entity from the whole because it is not visible there. However, if the argument is made in this way, it will eliminate the particularity of the dharma. Even if it does not eliminate the particularity of the subject (ཆོས་ཅན), especially, although the views of the Ornament of Clear Realization (རྒྱན་) and Gyalwang are clearly visible, it seems that the component is not regarded as a subject. Therefore, according to Gyalwang's view, the atoms of the invisible second component are the subject. The whole is a different entity from it because it is a component of the whole that it composes. This is the argument of the Vaibhashika (བྱེ་བྲག་པ) to the Buddhist. In this case, if it is asserted that the atoms of the invisible second component are different entities from the second whole that it composes, then this is an assertion that eliminates the particularity of the subject. In order to show the harm of this, it can be said: The atoms that are the components of the second whole are the subject. You (atoms) are not a different entity from the second whole because you are not visible. For example, like the paramāṇu (རྡུལ་ཕྲ་རབ) that are the components of the first whole. In general, by preventing visibility, The pervasion (ཁྱབ) is: preventing the visibility between the whole and the different entity, which is the invisible sign. As in the explanation of Gyalwang quoted earlier: If it exists in another, then it will not appear different from it. Like the components of the first whole. The components also exist in another, therefore, it will not appear different from that whole. The pervasion is invisible. If you look at these scriptures with the clear eye of wisdom, you will understand. According to the Ornament of Clear Realization, the definition of the assertion is the same as Gyalwang's view. But when proving the harm, it can be said: The atoms that are the components of the second whole are the subject. You are not a different entity from the second whole because you are invisible to it. This is the sign of invisible nature. That is: If something is not the nature of something, then its essence is invisible, therefore, it will not be proven to be different. If it is not so, even if the whole is visible, but if the component is invisible, then it will not be different. If someone says: This is not universal, Because the second whole is visible.

་སྣང་ཡང་། དེའི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འོ་ན་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དེ་ཡང་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་ བར་ཐལ། དེའི་ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བ་གང་ཞིག ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་མི་སྣང་མཚུངས་དགོས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། ཁྱེད་རང་གིས་ཡན་ལག་ཅན་དང་ པོའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་བས། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་དེ་ཡང་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་ངོ་ཞེས་ཁས་བླངས་པ་བཞིན་ནོ། །དོན་དེ་ནི། ཡན་ལག་ མངོན་སུམ་མིན་པར་ནི། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་བཞིན། ཞེས་པའི་གཞུང་འདི་དགོངས་པའོ། །དེས་ན་བྱེ་བྲག་པ་ཡན་ལག་ལ་མངོན་སུམ་ལ་ སྣང་མི་སྣང་ཆ་གཉིས་ཁས་ལེན་པར་སྣང་སྟེ། རྡུལ་ཕྲན་དུ་མ་ཕྲད་པའི་ཡན་ལག་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་མི་སྣང་། རགས་པ་དུ་མ་ཕྲད་པའི་ཡན་ལག་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་དེ་ནི། རྒྱལ་དབང་བློའི་འགྲེལ་པར། དེ་རྣམས་ཉིད་ལས་འགའ་ཞིག་གི་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་ཕ་རོལ་པོ་འདོད་དེ། ཞེས་པའི་གཞུང་གི་དགོངས་པའོ། ། 2-388 རྒྱལ་དབང་བློ་དང་། རྒྱན་མཁན་པོའི་དགོངས་པའི་གཏེར་མཛོད་འདི་ཁོ་བོས་ཕྱེ་སྟེ། སྐལ་བཟང་རྣམས་ལ་དགའ་སྟོན་དུ་བྱིན་པ་ཡིན་ནོ། ། ལྷའི་ལུགས་ལྟར་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་ བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་དེ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མེད་དེ། ཁྱོད་དེར་མངོན་སུམ་ཀྱིས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་རྟགས་འགོད་ལ། གལ་ཏེ་མ་ གྲུབ་བོ་སྙམ་ན། ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པའི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་ཀྱང་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་བར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། ཁས་བླངས་དངོས་འགལ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ལྷ་ལུགས་ལ། མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་རུང་ གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅར་ཁས་ལེན་པའི་གནད་ཀྱང་། མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་རུང་ གི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དེ། ཁྱོད་རང་གི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་མི་རུང་དེ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་ བཅའ་ཡིན་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ལ། གནད་འདི་ཤེས་ན་ལྷ་རྒྱན་གཉིས་པོ་དེ། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དུ་འཛིན་པ་དང་། ཡན་ལག་ཆོས་ཅན་དུ་འཛིན་པའི་ཁྱད་པར་འདྲ་བ་ཙམ་མ་གཏོགས། དོན་ལ་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་རུང་དེ་དང་། 2-389 དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་མི་རུང་གཉིས་རྫས་གཞན་དུ་ཁས་བླངས་པ་ལ་གནོད་བྱེད་སྟོན་པར་གནད་གཅིག་ཏུ་སོང་བས། ལྷ་རྒྱན་དགོངས་པ་འགལ་མེད་ཀྱི་གན

【現代漢語翻譯】如果有人說，『雖然現象存在，但其組成部分——微粒並不顯現』，那麼，第二個組成部分也應該不顯現，因為它的組成部分也不顯現。既然組成部分和整體的顯現與否應該相同。例如，你承認第一個組成部分的微粒不顯現，所以第一個組成部分也不顯現。』這個道理是：『組成部分不顯現，整體卻顯現是不合理的，就像第一個組成部分一樣。』這就是該論典的意圖。因此，似乎勝論派（Vaisheshika）承認組成部分顯現與否的兩種情況：組成部分未結合成粗大物質的整體時，其組成部分不顯現；組成部分結合成粗大物質的整體時，其組成部分顯現。』正如嘉瓦·洛桑·確吉堅贊（Gyalwang Lobzang Chokyi Gyaltsen）的註釋中所說：『他們自己也認為其中一些是顯現的。』這就是該論典的意圖。我開啟了嘉瓦·洛桑·確吉堅贊（Gyalwang Lobzang Chokyi Gyaltsen）和嘉堅波（Gyenkhyenpo）的智慧寶藏，獻給有緣者作為盛宴！按照拉（Lha）的觀點，以顯現為特徵的整體，並非由其組成部分——微粒所構成，因為你沒有直接觀察到它。如果你認為這不成立，那麼第二個組成部分的微粒也應該顯現。如果承認，那就與你的主張相矛盾。因此，按照拉（Lha）的觀點，以顯現為特徵的整體，聲稱與自身組成部分不同的觀點，也承認了對所立宗的限定的消除。也就是說，以顯現為特徵的第二個整體，聲稱與自身組成部分——不可見的微粒不同的觀點，就是對所立宗的限定的消除。理解了這個關鍵點，拉（Lha）和嘉（Gyen）二者，雖然在將整體或組成部分作為所立宗方面有所不同，但實際上，第二個顯現的整體，與其不可見的組成部分——微粒，二者都聲稱是不同的，這表明了二者在駁斥對方觀點上的關鍵一致性，因此，拉（Lha）和嘉（Gyen）的觀點並沒有矛盾之處。

【English Translation】 If someone says, 'Although the phenomenon exists, its constituent parts—the atoms—are not apparent,' then the second composite should also be non-apparent, because its constituent parts are not apparent. Since the appearance or non-appearance of the constituent parts and the whole should be the same. For example, you admit that the atoms of the first composite are not apparent, so the first composite is also not apparent.' The reason is: 'It is unreasonable for the constituent parts to be non-apparent while the whole is apparent, just like the first composite.' This is the intention of that treatise. Therefore, it seems that the Vaisheshika school admits two situations regarding the appearance or non-appearance of constituent parts: when the constituent parts are not combined into a gross substance, their constituent parts are not apparent; when the constituent parts are combined into a gross substance, their constituent parts are apparent.' As Gyalwang Lobzang Chokyi Gyaltsen's commentary says, 'They themselves also believe that some of them are apparent.' This is the intention of that treatise. I have opened the treasure of wisdom of Gyalwang Lobzang Chokyi Gyaltsen and Gyenkhyenpo, and offered it to the fortunate ones as a feast! According to Lha's view, the composite characterized by being visible to direct perception is not a different entity from its constituent atoms, because you have not directly observed it. If you think this is not established, then the atoms of the second composite should also be visible. If you admit that, it contradicts your own assertion. Therefore, according to Lha's view, the composite characterized by being visible to direct perception, the assertion that it is a different entity from its constituent parts, also admits the elimination of the qualifier of the subject. That is, the second composite characterized by being visible, the assertion that it is a different entity from its constituent atoms that are not visible, is the elimination of the qualifier of the subject. Understanding this key point, Lha and Gyen, although they differ in taking the composite or the constituent parts as the subject, in reality, the second visible composite and its invisible constituent atoms both claim to be different entities, which shows that the key to refuting the other's view is the same, therefore, there is no contradiction between Lha's and Gyen's views.

ད་དང་། ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན་དུ་འཛིན་ཚུལ་འགལ་མེད་ཀྱི་གནད་འདི་ཁོ་བོ་འགའ་ཞིག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །ལྷ་རྒྱན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་སྤོབས་པ་དེ། བདག་སོགས་ཀུན་གྱི་རྒྱུད་ ལ་ཐོགས་མེད་དུ་འཇུག་པར་གྱུར་ཅིག་གོ །གསུམ་པ་ཆོས་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་སེལ་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་ཡང་། བཤད་པའི་སྐབས་སུ་དྲན་ཟིན་པས་དེས་འཐུས་སོ། །གསུམ་པ་རིགས་པ་དེ་ལ་དོགས་པའི་ གནད་བསྟན་པ་ལའང་གཉིས། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་སྐབས་སུ་དོགས་པ་དཔྱད་པ་དང་། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་སྐབས་སུ་དོགས་པ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རང་ལུགས་ཀྱི་ཡི་གེར། ཆོས་ ཀྱི་ཁྱད་པར་འགོག་པ་ལ། རྒྱུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་སོགས་གསུམ་བཀོད་པའི་དང་པོ་ནི། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་ བྱ་བ་མེད་དེ། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་མེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་འབྲས་བུ་མ་དམིགས་པ་ནི། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་དེ། དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། 2-390 གསུམ་པ་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པ་ནི། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་དེ། དེ་ཚད་མས་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཀོད་ནས། དེ་དག་རྒོལ་བ་པོའི་ངོར་རྟགས་སུ་འགྱུར་སྙམ་ ན། དེ་འདྲའི་ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་ཤེས། བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ཤེས་འདོད་ཐེ་ཚོམ་དང་ལྡན་པའི་བྱེ་བྲག་པའི་ངོར་རྟགས་སུ་འགྱུར་ཞེས་པ་ལ་དང་པོས་དཔྱད་ན། འོ་ན་བྱས་རྟགས་ཀྱི་སྒྲ་མི་རྟག་ པར་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་ངེས། སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་གྲངས་ཅན་གྱི་ངོར་བྱས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་ཚད་མས་ མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་ལ། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་པར་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་ངེས། ཡན་ལག་ཅན་ལ། དེ་འདྲའི་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་མེད་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་བྱེ་བྲག་ པའི་ངོར། དེ་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་གྲངས་ཅན་དེ། གྲངས་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་དེ་འདྲའི་གྲངས་ཅན་མེད་ཟེར་ན། དེ་འདྲའི་བྱེ་བྲག་པ་ཡང་ མེད་པར་ཐལ་ལོ། །དེས་ན་དེ་འདྲའི་རིགས་རྒྱུན་དུ་གྱུར་པའི་རྒོལ་བ་ཞིག་གི་ངོར་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཁས་བླང་བར་བྱའོ། །ཡང་ཡན་ལག་ཅན་ལ་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་མེད་པར་ངེས་ནས། 2-391 ཡན་ལག་ཅན་ལ་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡོད་མེད་ཐེམ་ཚོམ་ཟ་བའི་གང་ཟག་ཡོད་པར་ཐལ། དེ་དེ་སྐོར་གྱི་རྒྱུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡང་ དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་འདྲའི་གང་ཟག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཡ

【現代漢語翻譯】現在，關於部分和整體作為所立宗（chos can）的無矛盾認知方式，這確實是我個人實踐的一部分。愿 Lha 和 Gyen（神和裝飾）二者的智慧勇氣，毫無阻礙地融入我和所有人的心中！第三，關於破除所立宗自性的理路，在講解時已經記起，因此足夠了。第三，關於指出對該理路的懷疑之處，也有兩方面：在破除法（chos）的差別時進行懷疑的辨析，以及在破除所立宗的差別時進行懷疑的辨析。第一方面是：在自宗的文字中，爲了遮遣法的差別，列舉了未見因之相（hetu），等等三種情況。第一種情況是：整體作為所立宗，不具備具備三種法（chos gsum ldan）的重物，即超過標準的重量導致秤頭下沉的作用，因為不具備具備三種法的重物。第二種情況是未見果之相：整體作為所立宗，不具備具備三種法的超重，因為未見到其結果，即秤頭下沉的作用。第三種情況是未見自性之相：整體作為所立宗，不具備具備三種法的超重，因為它被量（tshad ma）所見。這樣寫完后，如果認為這些在論敵看來會成為相（rtags），那麼，像這樣的三相（tshul gsum）被量所知，對於想要了解並且對所立宗的性質抱有疑惑的勝論派（bye brag pa）來說，才會成為相。對於第一種情況進行辨析：那麼，通過已作性之相來成立聲無常，這樣的三相被量所知，對於懷疑聲是常還是無常的數論派（grangs can）來說，已作性是成立聲無常的相，這應該成立。具備三種法的超重未被量所見的相，對於整體不具備具備三種法的超重進行成立，這樣的三相被量所知，對於整體，對是否存在這樣的超重抱有疑惑的勝論派來說，這應該是成立該結論的正確的相。如果承認，那麼，這樣的數論派，應該成為數論派。如果說不存在這樣的數論派，那麼，也應該不存在這樣的勝論派。因此，應該承認，對於像這樣成為傳統的一部分的論敵來說，會成為正確的相。此外，在確定整體不具備具備三種法的超重之後，整體會對具備三種法的超重導致下沉的作用是否存在抱有疑惑，這應該成立，因為這是關於該結論的未見因之相的正確形式。如果承認，那麼，像這樣的補特伽羅（gang zag）作為所立宗，你...

【English Translation】 Now, regarding the way of perceiving parts and wholes as subjects (chos can) without contradiction, this is indeed part of my personal practice. May the wisdom and courage of both Lha and Gyen (god and ornament) enter unhindered into the hearts of myself and all others! Third, regarding the reasoning that refutes the essence of the subject, it has already been remembered during the explanation, so that is sufficient. Third, regarding pointing out the points of doubt about that reasoning, there are also two aspects: analyzing doubts when refuting the difference of dharma (chos), and analyzing doubts when refuting the difference of the subject. The first aspect is: In the texts of our own school, in order to negate the difference of dharma, three cases of the sign of non-observation of the cause (hetu), etc., are listed. The first case is: the whole as the subject, does not possess the weight of possessing three dharmas (chos gsum ldan), that is, the action of the scale head going down due to exceeding the standard weight, because it does not possess the weight of possessing three dharmas. The second case is the sign of non-observation of the result: the whole as the subject, does not possess the overweight of possessing three dharmas, because its result, the action of the scale head going down, is not observed. The third case is the sign of non-observation of the nature: the whole as the subject, does not possess the overweight of possessing three dharmas, because it is observed by valid cognition (tshad ma). After writing this, if it is thought that these will become signs (rtags) in the eyes of the opponent, then, such three aspects (tshul gsum) are known by valid cognition, and for the Vaisheshika (bye brag pa) who wants to understand and has doubts about the nature of the subject, it will become a sign. Analyzing the first case: then, through the sign of being made, to establish that sound is impermanent, such three aspects are known by valid cognition, and for the Samkhya (grangs can) who doubts whether sound is permanent or impermanent, being made is the sign of establishing that sound is impermanent, this should be established. The sign of the overweight of possessing three dharmas not being observed by valid cognition, to establish that the whole does not possess the overweight of possessing three dharmas, such three aspects are known by valid cognition, and for the Vaisheshika who doubts whether such overweight exists in the whole, this should be the correct sign for establishing that conclusion. If it is admitted, then, such a Samkhya should become a Samkhya. If it is said that such a Samkhya does not exist, then, such a Vaisheshika should also not exist. Therefore, it should be admitted that for an opponent who has become part of such a tradition, it will become a correct sign. Furthermore, after determining that the whole does not possess the overweight of possessing three dharmas, the whole should have doubts about whether the action of the overweight of possessing three dharmas causing it to sink exists, because this is the correct form of the sign of non-observation of the cause regarding that conclusion. If it is admitted, then, such a person (gang zag) as the subject, you...

ན་ལག་ཅན་ལ་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་ཡོད་མེད་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་གང་ཟག་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ལ་ དེའི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡོད་མེད་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་གང་ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་ལ་དེ་འདྲའི་ལྕིད་ལྷག་མེད་པར་ངེས་པའི་གང་ ཟག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་དེ་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ཞིག་སྲིད་པར་ཐལ། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ ལྕིད་ལྷག་མེད་པ་དེ། ཡན་ལག་ཅན་ལ་དེ་འདྲའི་བྱ་བ་མེད་པར་སྒྲུབ་པའི་རྒྱུ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་གསུམ་ལྡན་གྱི་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ ན། ལྕིད་ལྷག་དང་། ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་གཉིས་འཕྲོད་པ་འདུ་བའི་རྒྱུ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། འཕྲོ་འདུ་འབྲེལ་བ་ཡོད་པར་ཐལ་ལོ་ཟེར་ན། དེ་གཉིས་རྒྱུ་འབྲས་རང་ལུགས་ལ་ཁས་མི་ལེན་ཀྱང་། 2-392 རྒོལ་བ་བྱེ་བྲག་པས་དེ་གཉིས་རྒྱུ་འབྲས་སུ་ཁས་བླངས་པའི་གནད་ཀྱིས་ཡིན་ཞེས་ཁས་བླངས་སོ། །ཡང་གསོན་ཅིག གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར། །སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར། །ཞེས་པའི་གཞུང་ འདིས། རྒོལ་བ་བྱེ་བྲག་པ་ལ། འདི་ལྕི་ཞེས་པ་ཁས་བླངས་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས། འོག་འགྲོར་འགྱུར། ཞེས་པ་ལ་མི་འདོད་པ་ཐལ་བར་འཕེན་པའི་ཐལ་འགྱུར་དག་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ཡིན་པ་དང་འདི་ལྕི་ཞེས་པ་ཁས་བླངས་རྟགས་སུ་བཀོད་ནས། སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར་ཞེས་པ་མི་འདོད་ཐལ་བར་འཕེན་པའི་ཐལ་འགྱུར་དག་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་གང་རུང་ཡིན། ཕྱི་ མ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སངས་རྒྱས་པས་བྱེ་བྲག་པ་ལ། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་ཞེས་མི་འདོད་པ་ཐལ་བར་འཕངས་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱེ་བྲག་པ་དེས། ཡན་ལག་ཅན་ལ་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་འོག་ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་དེ་ཡོད་པར་ཁས་མ་བླངས་ པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་མི་ནུས་ཏེ། བྱེ་བྲག་པ་དེས། ཡན་ལག་ཅན་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ལྡན་དུ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། བྱེ་བྲག་པ་དེ། ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། 2-393 ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་གི་འབྲས་བུ་སྲང་མགོ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡོད་པར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་ལྕིད་ལྷག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཐལ་འགྱུར་དག་འཕང་ཡུལ་གྱི་རྒོལ་བ་ཡིན་པར་ཐལ། གཞུང་དེ་ བྱེ་བྲག་པ་ལ་དེ་ལྟར་འཕངས་པའི་ཐལ་འགྱུར་དག་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བྱེ་བྲག་པའི་ངོ་བོར་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་ཐལ་ལོ། །ཞེས་པ་

【現代漢語翻譯】如果有人對具有肢體者是否具有三法圓滿的重性的結果存在懷疑，這是合理的，因為你對它是否具有使其秤頭向下的行為存在懷疑。如果承認，則不然，因為你確定它不具有那樣的重性。此外，三法圓滿的重性可能是三法圓滿的重性的結果，即秤頭向下的行為的原因，因為不具有三法圓滿的重性是證明具有肢體者不具有那樣行為的不可得原因的正確標誌。如果承認，則應承認具有三法圓滿的重性。如果承認，則應承認具有重性以及重性的結果，即秤頭向下的行為二者相遇的原因。如果承認，則應承認具有相遇關係。如果有人說，即使不承認二者是自性的因果關係，但由於勝論派承認二者是因果關係，這也是關鍵所在。再說一遍，如果『此重則下沉，秤則降低』的論述，對於勝論派來說，是以承認『此重』作為標誌，並揭示了將不希望的後果強加於『下沉』之上的推論，這是合理的，因為它是以承認『此重』作為標誌，並揭示了將不希望的後果強加於『秤則降低』之上的推論的論述。如果承認，那麼佛教徒對勝論派說，具有肢體者，你具有重性的結果，即向下的行為，因為你具有重性，這是將不希望的後果強加於其上。如果承認，那麼勝論派不應承認具有肢體者具有重性的結果，即向下的行為。這是不可能的，因為勝論派承認具有肢體者具有重性等三法。如果後者不成立，那麼勝論派，具有肢體者，你具有重性的結果，即秤頭向下的行為，因為你具有重性，這樣的推論是施加推論的論敵，因為該論述揭示了對勝論派施加的推論。如果承認，那麼在勝論派的自性中，這應成為正確的證明標誌。 2-392 2-393

【English Translation】 It is reasonable to doubt whether someone with limbs has the result of heaviness that possesses three qualities, because you doubt whether it has the action of making the scale head go down. If you concede, then it is not so, because you are certain that it does not have such heaviness. Furthermore, it is reasonable that the heaviness possessing three qualities is the cause of the result of the heaviness possessing three qualities, which is the action of the scale head going down, because not having the heaviness possessing three qualities is a valid sign of the non-observation of the cause that proves that someone with limbs does not have such an action. If you concede, then it should be conceded that there is heaviness possessing three qualities. If you concede, then it should be conceded that there is a cause for the meeting of heaviness and the result of heaviness, which is the action of the scale head going down. If you concede, then it should be conceded that there is a meeting relationship. If someone says that even if they do not admit that the two are cause and effect by nature, it is key that the Vaisheshika school admits that the two are cause and effect. Again, if the statement 'If this is heavy, it will go down; the scale will become lower' is a statement that shows the inferences that impose unwanted consequences on the Vaisheshika school, using the admission of 'this is heavy' as a sign, and imposing unwanted consequences on 'it will go down', because it is any statement that uses the admission of 'this is heavy' as a sign and shows the inferences that impose unwanted consequences on 'the scale will become lower'. If you concede, then the Buddhist, to the Vaisheshika, says, 'Someone with limbs, you have the result of heaviness, which is the action of going down, because you have heaviness,' which is imposing an unwanted consequence. If you concede, then the Vaisheshika should not concede that someone with limbs has the result of heaviness, which is the action of going down. This is not possible, because the Vaisheshika admits that someone with limbs has heaviness and the three qualities. If the latter is not established, then the Vaisheshika, someone with limbs, you have the result of heaviness, which is the action of the scale head going down, because you have heaviness, such an inference is the opponent who imposes the inference, because the statement shows the inferences imposed on the Vaisheshika. If you concede, then in the nature of the Vaisheshika, this should become a valid sign of proof.

ནི་མཚོན་པ་སྟེ། ཤེས་ལྡན་དག་གིས་སྤྲོས་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། ཡང་ཡན་ལག་ཅན་ལ་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་མ་ཚང་བར་ཐལ། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་སྟེང་དུ་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཚང་བ་དེ་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འགོག་ པའི་རྟགས་ཀྱི་དགག་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཚང་བར་ཐལ། ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་ལ་ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་ལ་ལྕིད་ལྷག་ཀྱང་ཚང་། དེའི་འབྲས་བུ་འོག་ ཏུ་འགྲོ་བའི་བྱ་བ་ཡང་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། བུམ་པ་དེ་ལ་འཕྲོ་འདུའི་འབྲེལ་བ་མ་གཏོགས་དང་པོ་གཉིས་ཚང་བ་ཙམ་ཞིག་ཁས་ལེན་དགོས་སམ་སྙམ་པས་མ་ཁྱབ་ཅེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་ ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་སྐབས་སུ་དོགས་པ་དཔྱད་པ་ལ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས། ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པར་ལྷའི་དགོངས་པར་འཆད་པ་དག་གསོན་ཅིག 2-394 འོ་ན་ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས། ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ གྱི་མཐོང་རུང་གང་ཞིག ཡན་ལག་ཅན་དེ་ཡན་ལག་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གཉིས་ཀ་གྲུབ་སྟེ། ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཞན་ཙམ་ཞིག ནང་པ་སངས་རྒྱས་པ་ཡང་ཁས་ལེན་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱད་པར་ཅན་མིན་གཞན་ཡོད་ནི། །སྒྲུབ་ན་གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད། །ཅེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། །ཡང་རྩ་བའི་གསལ་བ་དེར་ཐལ། ཡན་ལག་ཅན་བུམ་པ་དེ། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ སྒོ་ནས། བུམ་པའི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བུམ་པ་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གང་ཞིག དེ་བུམ་པའི་ཡན་ལག་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་གྱི་ མཐོང་མི་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས། ཡན་ལག་ཅན་ལས་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅས་པ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པ། རྒྱན་གྱི་དགོངས་པར་འཆད་པ་དག་ གསོན་ཅིག འོ་ན་ཡན་ལག་རྣམས་མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་དུ་མི་རུང་བས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པར་ཐལ། དམ་བཅའ་དེ་འཐད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཡན་ལག་ཡིན་ན་མངོན་སུམ་ཀྱིས་མཐོང་དུ་མི་རུང་བས་ཁྱབ་པར་ཐལ་ལོ། ། 2-395 འདོད་ན། བུམ་པའི་ཡན་ལག་བུམ་པའི་མཆུ་དང་། ལྟོ་ལྡིར་བ་ལ་སོགས་པས་མ་ངེས། གལ་ཏེ་དེ་བུམ་པའི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཡིན་གྱི། འདིར་རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅིག་དགོས་སོ་སྙམ་ན་ཡང་། བུམ་པ་རྩོམ་བྱེད་ཀྱི་འཇིམ་པ་སོགས་ཀྱིས་མ་ངེས་སོ། །ཡང་མཁས་པ་གོ་རམ་པ་རྡུལ་ཕྲན་གསུམ་འདུས་ཀྱི་གོང་བུ་ཡན་ལག་གསུམ་པའི་མིང་ཅན་དེ། རྡུལ་ཕྲན་གཉིས་འདུས་ཀྱི་གོང་བུ་ཡན་ ལག་ཅན་དང་དང་པོ་རྫས་གཞན་དུ་དམ་བཅའི་དམ་བཅའ་དེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་སེལ་བའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ཞ

【現代漢語翻譯】是指示。智者應加以闡述並理解。此外，如果具有肢體者不具備重量等三種屬性，那是因為在具有肢體者的基礎上具備重量等三種屬性，是遮破法之差別的理由所遮破的對象。如果承認，則應具備。因為具有肢體的瓶子具備重量等三種屬性。有人說，具有肢體的瓶子也具備重量，並且也具備其結果，即向下運動的行為。那麼，對於瓶子，除了聚集和分散的關係之外，是否需要承認最初的兩種屬性呢？因此，可以說是不遍及。第二，在區分有法之差別時進行懷疑和分析。通過將具有肢體者作為顯而易見的可見差別，立宗肢體之外的物質。諸位將此解釋為區分有法之差別的立宗。那麼，通過將具有肢體者作為顯而易見的可見差別，則應不是肢體之外的物質。因此，如果承認，則應如此。任何顯而易見的可見肢體者，該肢體者都應是肢體之外的物質。兩個理由都成立。肢體和具有肢體者僅僅是不同的物質。佛教徒也承認這一點。因為他們說：『如果存在非特殊者，那麼證明就是證明本身。』此外，根本的清晰之處在於，該具有肢體的瓶子，通過顯而易見的可見性，應是瓶子肢體之外的物質。因為瓶子是顯而易見的可見者，所以它是瓶子肢體之外的物質。此外，通過將所有肢體作為顯而易見的不可見差別，立宗具有肢體者之外的物質。諸位將此解釋為區分有法之差別的立宗。那麼，通過將所有肢體作為顯而易見的不可見差別，則應承認該立宗是合理的。如果承認，那麼如果存在肢體，則應普遍地被顯而易見地不可見。如果承認，那麼瓶子的肢體，如瓶子的嘴和膨脹的腹部等，就不確定了。如果說這只是瓶子的部分，而這裡需要一個製造的肢體，那麼製造瓶子的泥土等也不確定。此外，學者果讓巴認為，三個微塵聚集的團塊，名為三肢體者，兩個微塵聚集的團塊，名為具有肢體者，並且最初立宗不同的物質，這個立宗是區分有法之差別的立宗。

【English Translation】 It indicates. The wise should elaborate and understand. Furthermore, if something with limbs does not possess the three qualities of weight, etc., it is because possessing the three qualities of weight, etc., on top of something with limbs is the object of negation by the reason that negates the difference of qualities. If you accept, then it should possess them. Because a pot with limbs possesses the three qualities of weight, etc. If someone says that a pot with limbs also possesses weight, and also possesses its result, which is the action of going downwards, then, for the pot, apart from the relationship of gathering and dispersing, is it necessary to acknowledge just the first two qualities? Therefore, it can be said that it is not pervasive. Second, when distinguishing the differences of the subject, there is doubt and analysis. By making something with limbs a distinct visible difference, asserting that it is a substance other than the limbs, those who explain this as an assertion that distinguishes the differences of the subject, listen up. Then, by making something with limbs a distinct visible difference, it should not be a substance other than the limbs. Therefore, if you accept, then it should be so. Whatever visible thing with limbs is distinct, that thing with limbs should be a substance other than the limbs. Both reasons are established. Limbs and something with limbs are merely different substances. Even Buddhists acknowledge this. Because they say, 'If there is a non-distinct thing, then the proof is the proof itself.' Furthermore, the clarity of the root is that the pot with limbs should be a substance other than the limbs of the pot through distinct visibility. Because the pot is a distinct visible thing, it is a substance other than the limbs of the pot. Furthermore, by making all the limbs a distinct invisible difference, asserting that it is a substance other than something with limbs, those who explain this as an assertion that distinguishes the differences of the subject, listen up. Then, by making all the limbs a distinct invisible difference, it should be admitted that the assertion is reasonable. If you accept, then if there are limbs, it should be universally distinctly invisible. If you accept, then the limbs of the pot, such as the mouth of the pot and the bulging belly, etc., are uncertain. If you say that this is only a part of the pot, and here a limb of manufacture is needed, then the clay, etc., that manufactures the pot is also uncertain. Furthermore, the scholar Gorampa believes that the cluster of three atoms, called the three-limbed thing, the cluster of two atoms, called the thing with limbs, and initially asserting a different substance, this assertion is an assertion that distinguishes the differences of the subject.

ེས་གསུངས་པ་དེ་ཡང་གསོན་ཅིག འོ་ན། དེ་ལྟ་བུའི་ཡན་ལག་གསུམ་པ་དེ་ དེ་ལྟ་བུའི་ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་དང་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག་དམ་བཅའ་གཉིས་པའི་སྐབས་སུ་ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཞན་ལ་གནོད་པ་སྟོན་ཞེས་ཁྱེད་རང་གིས་བཤད་པའི་ ཕྱིར། འདོད་ན། ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དེ་དང་རྫས་གཞན་དང་རྫས་གཅིག་གང་རུང་གང་ཞིག དེ་དང་རྫས་གཅིག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། དེ་གཉིས་ཀ་རྫས་སུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་ མ་གྲུབ་ན། ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་རྫས་གཅིག་པ་རང་ལུགས་ལ་ཡང་ཁས་ལེན་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་བོ་ཟེར་ན། འོ་ན། ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་ཀྱང་སྐབས་སུ་མ་གྲུབ་པར་ཐལ་ལོ། ། 2-396 འདོད་ན། ཁྱད་པར་ཅན་མིན་གཞན་ཡོད་ནི། །སྒྲུབ་ན་གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད། །ཅེས་པའི་གཞུང་དེས། ལྕིད་སོགས་ཆོས་གསུམ་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་མ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན། ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་པ་ ཙམ་སྒྲུབ་ན་ནི། སངས་རྒྱས་པའི་ངོར་བསྒྲུབས་ཟིན་བསྒྲུབ་པར་འགྱུར་ཞེས་བསྟན་པ་ལ་སེལ་གནང་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་སྨྲ་བས་ཕོངས་ཏེ། དེ་ནི་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་གཞན་ཡིན་པ་ ཙམ་ལ་དགོངས་ཀྱི་རྫས་གཞན་ཡིན་མི་ཟེར་རོ་ཟེར་ན། འོ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ཡན་ལག་དང་ཡན་ལག་ཅན་དེ། བུམ་པ་དང་བུམ་པའི་ཡན་ལག་བྱས་ཀྱི་འཕྲང་ནས་འཇོག་གམ། འདུས་མ་བྱས་ནམ་ མཁའ་དང་འགོག་པ་སོགས་ལ་འཇོག ཕྱི་མ་ནི་མི་སྲིད། སྔ་མ་ལྟར་ན། འདུས་བྱས་ཡིན་པས། རྫས་གྲུབ་ཏུ་སོང་བ་དེ་ཀ་ཡིན་མོད། ཞལ་འཛུམ་མེ་བཞུགས་ན་མཛེས་པ་ལེགས་སོ། ། ཡང་པཎ་ ཤཀ་པ། མངོན་སུམ་གྱི་མཐོང་རུང་གི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མེད་དེ། དེར་ཡོད་ན་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་དུ་རུང་བ་ལས་དེས་ མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པའང་། སྔ་མ་དང་འདྲ་སྟེ། མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ཡན་ལག་ལས་རྫས་གཞན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་རྫས་གཅིག་དང་རྫས་ཐ་དད་གང་རུང་ཡིན། 2-397 ཕྱི་མ་མིན་པའི་ཕྱིར། དོན་དང་མཐུན་པའི་ལན་མེད་དོ། །དེས་ན་གོ་ཤཀ་ལ་སོགས་པའི་མཁས་པ་ཆེན་པོ་དག རགས་པ་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་ཅེས་པ་མདོ་སྡེ་པའི་གྲུབ་པའི་སྙིང་པོར་འཆད་ པའང་མི་འཐད་དེ། འདིར། ཁྱད་པར་ཅན་མིན་གཞན་ཡོད་ནི། །སོགས་ཀྱིས། ཡན་ལག་ཅན་དང་ཡན་ལག་རྫས་གཞན་རང་ལུགས་ལ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཁྱོད་རང་ལ་ཡང་། མངོན་སུམ་ གྱིས་མཐོང་རུང་གི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་རང་གི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་སྣང་མི་རུང་དེ་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དེ་དང་རྫས་གཞན་དང་རྫས་གཅིག་གང་ རུང་ཡིན། ཁྱོད་དེ་དང་རྫས་གཅིག་མིན་པའི་ཕྱིར། བསྐལ་བའི་བར་དུ་མཚུངས་སོ་ཟེར་ན། གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ

【現代漢語翻譯】請複述剛才所說的。那麼，像這樣的第三個分支，它必然是像這樣的分支的擁有者，並且不是其他物質。因為你曾說過，在第二個承諾的情況下，分支的擁有者會顯示對其他物質的損害。如果承認，那麼它必然是。它與它是相同物質還是不同物質？因為它不是與它相同的物質。第一個前提成立，因為它們兩個都被認為是物質。如果第二個前提不成立，那麼分支和分支的擁有者是相同物質，這在你們的體系中也應該被承認。如果說它們兩個不是物質，那麼分支和分支的擁有者也必然在此時不成立。 2-396 如果承認，那麼『如果不是特殊者，則存在其他』。如果證明，那就是證明已經成立的。這句經文表明，如果僅僅證明沒有區分重量等三種屬性的分支的擁有者與分支是不同的物質，那麼在佛教徒看來，這將被視為重複證明，應該避免。如果辯論者詞窮，說這只是指分支和分支的擁有者是不同的，而不是指物質不同，那麼你的分支和分支的擁有者，是放在瓶子和瓶子的分支的行列中呢？還是放在非複合的虛空和止滅等中呢？後者是不可能的。如果是前者，因為是複合的，所以已經成爲了物質。如果能面帶微笑，那就更好了。此外，班智達·夏迦巴（Paṇ Shākapa），『以顯見的可見性作為區分的分支的擁有者，不是與其分支不同的物質，因為如果它在那裡，它應該對顯見可見，但它沒有被顯見所觀察到』，這樣的解釋也與之前類似。以顯見的可見性作為區分的分支的擁有者，必然與你的分支是不同的物質。你與它是相同物質還是不同物質？ 2-397 因為它不是後者，所以沒有符合真理的答案。因此，果夏卡（Go Shāk）等偉大的學者們，將粗大不是物質解釋為經量部的核心觀點，這是不合理的。因為在這裡，『如果不是特殊者，則存在其他』等經文表明，你們的體系已經承認了分支的擁有者和分支是不同的物質。那麼對你來說，以顯見的可見性作為區分的第二個分支的擁有者，必然與你作為分支的不可見的微塵是不同的物質。你與它是相同物質還是不同物質？你不是與它相同的物質。如果說直到劫末都是一樣的，那就是抓住了要點。

【English Translation】 Please repeat what was said. So, that kind of third branch, it must be the possessor of such a branch and not another substance. Because you said that in the case of the second commitment, the possessor of the branch shows harm to other substances. If admitted, then it must be. Is it the same substance as it or a different substance? Because it is not the same substance as it. The first premise is established because both of them are considered substances. If the second premise is not established, then the branch and the possessor of the branch being the same substance should also be admitted in your system. If it is said that the two are not substances, then the branch and the possessor of the branch must also not be established at this time. 2-396 If admitted, then 'If not a special one, there is another'. If proven, that is proving what has already been established. This scripture shows that if merely proving that the possessor of a branch without distinguishing the three attributes of weight, etc., is a different substance from the branch, then in the eyes of Buddhists, this will be regarded as proving what has already been proven and should be avoided. If the debater is at a loss for words and says that this only refers to the branch and the possessor of the branch being different, but not that they are different substances, then where do you place your branch and the possessor of the branch? In the ranks of the pot and the branch of the pot? Or in the non-composite space and cessation, etc.? The latter is impossible. If it is the former, because it is composite, it has already become a substance. If you can keep smiling, that would be even better. Furthermore, Paṇ Shākapa, 'The possessor of a branch distinguished by the visibility of the manifest is not a different substance from its branch, because if it were there, it should be visible to the manifest, but it has not been observed by the manifest,' such an explanation is similar to the previous one. The possessor of a branch distinguished by the visibility of the manifest must be a different substance from your branch. Are you the same substance as it or a different substance? 2-397 Because it is not the latter, there is no answer that conforms to the truth. Therefore, it is unreasonable for great scholars such as Go Shāk to explain that grossness is not a substance as the core view of the Sautrāntika school. Because here, scriptures such as 'If not a special one, there is another' indicate that your system has already admitted that the possessor of the branch and the branch are different substances. Then for you, the second possessor of a branch distinguished by the visibility of the manifest must be a different substance from the invisible dust that is your branch. Are you the same substance as it or a different substance? You are not the same substance as it. If you say it is the same until the end of the kalpa, then you have grasped the key point.

ར་བཤད་པར་བྱའི་རྣ་བ་བླགས་ཏེ་ཉོན་ཅིག སྤྱིར་ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་མི་རུང་ གི་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་ཞིག རང་ལུགས་ལའང་ཁས་ལེན་ཏེ། དབང་ཡུལ་དེ་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲན་མིན། །ཞེས་དང་། ཤེས་དེ་གཅིག་ལ་ངེས་མིན་ཕྱིར། །ཞེས་རྫས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་མཐོང་ བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། འོན་ཀྱང་ཡན་ལག་ཅན་དང་། དེའི་ཡན་ལག་རྣམས་ནི། རགས་པ་ཁོ་ན་ལ་འཇོག་པས། ཚུལ་མཐོང་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་བ་ཞིག་དགོས་ཏེ། ཡན་ལག་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པར་ནི་ཡན་ལག་ཅན་མངོན་སུམ་ཡིན་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 2-398 ཡན་ལག་ཅན་དང་པོ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱན་མཁན་པོས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བྱེ་བྲག་པས། སྣང་རུང་གི་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དང་། དེའི་ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་སྣང་མི་རུང་གཉིས་རྫས་གཞན་ ཡིན་པར་ཁས་བླངས་པ་ལ་སྐྱོན་བསྟན་པ་ཡིན་པས། ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་པ་དེ། སྤྱིར་ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་མི་རུང་གི་རྡུལ་ཕྲན་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་ཡང་། ཁོ་རང་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་དང་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། ཁོ་རང་གི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྡུལ་ཕྲན་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡན་ལག་ཡིན་ན། རིགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་ལ་ སྣང་མི་རུང་གི་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས། ཡན་ལག་ཅན་གཞན་དང་རྫས་གཞན་ཡིན་ཡང་། ཁོ་རང་གི་ཡན་ལག་ཅན་རགས་པ་ཞིག་དང་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། ཁོའི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རགས་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར། ཁོ་རྡུལ་ཕྲན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བྱེ་བྲག་པས། ཡན་ལག་རྡུལ་ཕྲན་སྣང་དུ་མི་རུང་ཡང་། ཡན་ལག་ཅན་སྣང་རུང་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ཁོ་ནར་སྒྲུབ་པ་དང་། ནང་པ་ཡན་ལག་ དང་ཡན་ལག་ཅན་གཉིས་ཆར་ཚུར་མཐོང་ལ་སྣང་རུང་ཐོགས་བཅས་ཁོ་ནར་ཁས་ལེན་པའི་གནད་རྟོགས་དགོས་སོ། །གནད་འདི་རྟོགས་ན་དཀའ་བའི་འཕྲང་ཀུན་ལས་རང་གྲོལ་དུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡང་ཁོ་བོས་རྟོགས་སོ། ། 2-399 དེ་ལྟར་ཡན་ལག་རྫས་འགོག་གི་རྣམ་བཤད་གངྒཱའི་ཆུ་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་སྤྱི་ཊཱིཀ་གི་སྙིང་པོ་བསྡུས། རང་གི་རྣམ་པར་དཔྱོད་པས་ཁ་བསྐངས་ཏེ། འཇམ་མགོན་བློ་ གྲོས་རྣམ་པར་རྒྱལ་པའི་ཞབས་རྡུལ་གཙུག་གིས་བསྟན་པས། རིགས་པའི་གཞུང་ལུགས་ལ་བློ་གྲོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཅུང་ཟད་གསལ་བ་རིགས་པ་སྨྲ་བ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཅེས་བྱ་བས། དཔལ་མཉན་ཡོད་བྱ་རྒོད་གཤོངས་ ཀྱི་སྐྱེད་ཚལ་ཡངས་པར། དབྱུག་ཅེས་པ་མེ་མོ་གླང་གི་ལོ་ཟླ་བ་བཅུ་པའི་ཚེས་བརྒྱད་ལ་སྦྱར་བའོ། །འདིས་ཀྱང་རྒྱལ་བ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་བསྟན་པ་དར་རྒྱས་ཡུན་རིང་དུ་འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་ པ། གངྒཱའི་རྒྱུན་གྱིས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་བཞིན་དུ་གྱུར་ཅིག། །།དགེའོ།། བཀྲ་ཤིས།། །།

【現代漢語翻譯】請仔細傾聽我將要講述的內容。一般來說，對於能被肉眼直接觀察到的事物，即使是極小的微塵，我們的宗義也承認其存在。正如《釋量論》中所說：『感官之境非微塵。』以及『識非一故無定。』這裡說明了極微之物是無法被肉眼直接觀察到的。然而，對於具有組成部分的事物及其組成部分，我們僅將其視為粗大的事物。因此，它們必須能夠被肉眼直接觀察到。因為如果組成部分不能被直接觀察到，那麼由其組成的整體也無法被直接觀察到，這是不合邏輯的，就像最初的整體一樣。正如智稱（Gyanchenpo）所說。因此，勝論派認為，能夠被觀察到的第二種整體，與其組成部分——無法被觀察到的微塵，是不同的實體，這種觀點是存在缺陷的。即使第二種整體不能被肉眼直接觀察到的微塵是不同的實體，但它與其作為組成部分的微塵並不是不同的實體，因為它沒有作為組成部分的微塵。如果存在組成部分，那麼這種說法是有道理的。同樣，對於不能被肉眼直接觀察到的微塵來說，它們與其他整體是不同的實體，但它們與其作為組成部分的粗大整體並不是不同的實體，因為它沒有作為組成部分的粗大事物。因為它本身就是微塵。因此，勝論派僅僅認為組成部分微塵是不可見的，而整體是可見的，並且具備三種屬性，這是需要理解的關鍵。內道（Nangpa，佛教徒）認為組成部分和整體都是可以被肉眼觀察到的，並且都是有阻礙的，這也是需要理解的關鍵。理解了這一點，就能從所有的困難中解脫出來。這也是我所領悟到的。如此，關於駁斥組成部分實體的解釋，名為《恒河之流》。它彙集了《三百萬頌般若經》（Pal Bum Trag Sumpei）總義疏的精華，並以我自己的分析加以補充。由頂戴文殊怙主（Jampal Lodroe Nampar Gyalwai）的足塵，略微開啟智慧之光的名叫理自在龍樹（Rigpai Jungluk la Lodroe Kyi Nangwa Chungzad Salwa Rigpa Smra Ba Klu Drub）者，于吉祥具足花園（Pal Nyan Yod Jago Shyong）的廣闊園林中，在木牛年（Mewo Lang）十月初八完成。愿此功德使三百萬頌般若經的教法，如恒河之水流入大海般，長久興盛！吉祥圓滿！

【English Translation】 Please listen carefully to what I am about to explain. Generally, for things that can be directly observed by the naked eye, even the smallest particles, our tenet acknowledges their existence. As stated in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'The object of the senses is not a particle.' and 'Because consciousness is not one, it is not fixed.' This explains that extremely minute things cannot be directly observed by the naked eye. However, for things that have components and their components, we only consider them as coarse things. Therefore, they must be able to be directly observed by the naked eye. Because if the components cannot be directly observed, then the whole composed of them cannot be directly observed, which is illogical, just like the initial whole. As Gyanchenpo said. Therefore, the Vaiśeṣika school believes that the second whole that can be observed is a different entity from its component—the unobservable particle, which is flawed. Even if the second whole, which cannot be directly observed by the naked eye, is a different entity from the particle, it is not a different entity from the particle that is its component, because it does not have a particle as its component. If there is a component, then this statement makes sense. Similarly, for particles that cannot be directly observed by the naked eye, they are different entities from other wholes, but they are not different entities from the coarse whole that is their component, because it does not have a coarse thing as its component. Because it is itself a particle. Therefore, the Vaiśeṣika school only believes that the component particle is invisible, while the whole is visible and possesses three attributes, which is the key to understanding. The Nangpa (Buddhists) believe that both the component and the whole can be observed by the naked eye and are obstructive, which is also the key to understanding. Understanding this point will liberate one from all difficulties. This is also what I have realized. Thus, this explanation refuting the entity of components, called The Ganges Flow. It gathers the essence of the general commentary on the Three Hundred Thousand Stanza Prajñāpāramitā Sūtra (Pal Bum Trag Sumpei), and supplements it with my own analysis. By the one who holds the dust of the feet of Mañjughoṣa (Jampal Lodroe Nampar Gyalwai) on his crown, whose name is Liberty of Reasoning Nāgārjuna (Rigpai Jungluk la Lodroe Kyi Nangwa Chungzad Salwa Rigpa Smra Ba Klu Drub), in the vast garden of the Auspicious Abundant Garden (Pal Nyan Yod Jago Shyong), it was completed on the eighth day of the tenth month of the Wood Ox year (Mewo Lang). May this merit cause the teachings of the Three Hundred Thousand Stanza Prajñāpāramitā Sūtra to flourish and spread like the Ganges flowing into the great ocean! May it be auspicious! May there be good fortune!