masters0404_入行論難解釋與經引略集.g2.0f
古代薩迦學者教言集KH20སྤྱོད་འཇུག་དཀའ་འགྲེལ་དང་ལུང་སྦྱོར་མདོར་བསྡུས། 4-741 ༄༅། །སྤྱོད་འཇུག་དཀའ་འགྲེལ་དང་ལུང་སྦྱོར་མདོར་བསྡུས། ༄༅། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པའི་དཀའ་འགྲེལ་དང་ལུང་སྦྱོར་མདོར་བསྡུས་འཇམ་དབྱངས་བླ་མའི་དགོངས་གསལ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། དོན་གཉིས་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་གཅིག་པུ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་གུས་ འདུད་ནས། །རྒྱལ་སྲས་སྤྱོད་ལ་འཇུག་པ་ཡི། །དཀའ་འགྲེལ་ལུང་སྦྱོར་མདོར་བསྡུས་བྲི། །དེ་ལ་ཐོག་མར་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་དོན་ལ་གཉིས། སྐྱབས་གནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་མཆོད་པར་བརྗོད་པ་དང་། ཕྱག་འོས་གཞན་ ལ་མཆོད་པར་བརྗོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བདེ་གཤེགས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངའ་སྲས་བཅས་དང་། །ཞེས་པ་སྟེ་དེའི་དོན་ལ། བདེ་གཤེགས་ནི་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་སྟེ། རྒྱ་སྐད་ལ་སུ་ག་ཏ་ཞེས་འབྱུང་བས་ དེས་སྤངས་རྟོགས་གཉིས་སྟོན་ཏེ། སུ་ནི་བདེ་བའམ་ལེགས་པ་དང་། མ་ལུས་པ་དང་། སླར་མི་ལྡོག་པ་གསུམ་ལ་འཇུག་ཅིང་། ག་ཏ་ནི་གཤེགས་པ་སྟེ། དེ་དག་སྤང་པ་ལ་སྦྱར་ན། ལེགས་པར་ སྤངས་པ་ནི་ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པ་སྟེ། ཐར་བའི་གེགས་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་ལེགས་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར། མ་ལུས་པར་སྤངས་པ་ནི་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པ་སྟེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གེགས་འཁོར་གསུམ་དུ་ རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། གནས་ངན་ལེན་མ་ལུས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། སླར་མི་ལྡོག་པར་སྤངས་པ་ནི་སྒྲིབ་གཉིས་གཏན་སྤངས་པ་སྟེ། ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐར་ཐུག་བརྙེས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་སྒྲིབ་གཉིས་ལས་རིང་དུ་གཤེགས་པས་ན་བདེ་གཤེགས་སོ། ། 4-742 རྟོགས་པ་ལ་སྦྱར་ན་ལེགས་པར་རྟོགས་པ་ནི་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པ་སྟེ། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། མ་ལུས་པར་རྟོགས་པ་ནི་ཆོས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་སྟེ། མཁྱེན་པའི་ སྟོབས་བཅུ་མངའ་བའི་ཕྱིར། སླར་མི་ལྡོག་པར་རྟོགས་པ་ནི་རྟོགས་པ་ལས་ཉམས་པ་མེད་པ་སྟེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ལ་ཡོན་ཏན་ཀུན། །མངའ་ལ་དེ་ཡང་ཉམས་མི་མངའ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཡིན་པའི་ ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་ཤེས་བྱའི་རྗེས་སུ་བློ་གྲོས་ལེགས་པར་གཤེགས་པས་ན་བདེ་གཤེགས་ཞེས་བྱའོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངའ་ཞེས་པ་ནི། ཆོས་དཀོན་མཆོག་སྟེ། དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་ཅིང་གྲོ་བུར་ གྱི་དྲི་མ་ལས་གྲོལ་བའི་འགོག་པ་ལ་མཐར་ཐུག་དང་། དེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་ལམ་མཐར་ཐུག་པ་གཉིས་རྟོགས་པའི་ཆོས་སོ། །དེས་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་ པས་ན་སྐུའོ། །དེའི་དོན་སྟོན་པ་ནི་ལུང་གི་ཆོས་ཏེ། དེ་དག་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་མངའ་བ་ཞེས་གསུངས་སོ། །སྲས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་སྟེ། རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཐེག་ཆེན་ ལ་མོས་ས་བོན་ཤེས་རབ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཆོ
【現代漢語翻譯】 古代薩迦學者教言集KH20《入行論》難解與論證簡編 《入菩薩行論》難解與論證簡編——嘉樣喇嘛之明鑑 為成就二利之唯一因， 恭敬頂禮菩提心！ 為入聖子之行境， 撰寫難解論證之簡編。 首先，關於禮讚之義，分為二：禮讚皈依處三寶，以及禮讚應敬之其他。 第一，『善逝法身具眷屬』，其義為：善逝（梵文：Sugata）乃佛寶，梵語為Sugata，示現斷證二德。其中，『蘇』（梵文：Su）有三義：安樂、圓滿、不復返。『嘎達』（梵文：Gata）意為逝去。若將此二者與斷相聯繫，則『善逝』意為善妙斷除，即斷除煩惱障，因其善妙斷除了解脫之障礙——煩惱等。『圓滿斷除』意為斷除所知障，因其斷除了遍知之障礙——三輪分別念及所有惡趣。『不復返斷除』意為永斷二障，因其證得窮盡無生之究竟智慧。如是，遠離二障，故名善逝。 若與證相聯繫，則『善妙證得』意為如實證得，因其現量證悟法性。『圓滿證得』意爲了知一切法，因其具有十力。『不復返證得』意為證得之功德永不退失，如經云：『一切智者具功德，具彼亦不退失。』如是，智慧善妙行於所知境，故名善逝。『法身具』，指法寶，即自性清凈之法界，遠離垢染，究竟解脫，以不分別之智慧證悟之究竟道。此二者乃證悟之法。因其為一切功德之所依，故名『身』。闡釋其義者，乃教法。因具足此等，故云『具』。『眷屬』指菩薩僧伽，乃僧寶。《寶性論》云：『大乘信解為種子，智慧即是佛。』
【English Translation】 A Concise Commentary and Source Compilation on the Engaging in Bodhisattva Behavior by Ancient Sakya Scholars KH20 A Concise Commentary and Source Compilation on Engaging in Bodhisattva Behavior A work entitled 'Jamyang Lama's Clear Intentions: A Concise Commentary and Source Compilation on Engaging in Bodhisattva Behavior' is present. With reverence, I bow to the Bodhicitta, The sole cause for accomplishing both aims! I shall write a concise commentary and source compilation On engaging in the conduct of the Conqueror's Sons. Firstly, regarding the meaning of the salutation, there are two aspects: saluting the Three Jewels, the objects of refuge, and saluting others worthy of reverence. The first is: 'The Sugatas, possessing the Dharmakaya, together with their offspring.' Its meaning is as follows: Sugata (梵文，Sugata) is the Buddha Jewel. In Sanskrit, it appears as 'Sugata,' which indicates both abandonment and realization. 'Su' means happiness or goodness, completeness, and non-reversal. 'Gata' means gone. If these are applied to abandonment, then 'well-gone' means abandoning the afflictive obscurations, because it excellently abandons the obstacles to liberation, such as afflictions. 'Completely gone' means abandoning the cognitive obscurations, because it abandons the obstacles to omniscience—the three conceptualizations and all negative states. 'Non-reversibly gone' means permanently abandoning the two obscurations, because it attains the ultimate wisdom of knowing exhaustion and non-arising. Thus, being far gone from the two obscurations, it is called Sugata. If applied to realization, 'well-realized' means realizing as it is, because it directly realizes the nature of reality. 'Completely realized' means realizing all phenomena, because it possesses the ten powers of knowledge. 'Non-reversibly realized' means that there is no decline from realization, as it is said: 'All knowers possess qualities, and possessing them, they do not decline.' Thus, because intelligence excellently goes after the knowable, it is called Sugata. 'Possessing the Dharmakaya' refers to the Dharma Jewel, which is the ultimate cessation, the essence of which is naturally pure and free from the stain of adventitious defilements, and the ultimate path, which is realized by non-conceptual wisdom. These two are the Dharma of realization. Because it serves as the basis for all qualities, it is called 'kaya' (body). That which reveals its meaning is the Dharma of scripture. Because it possesses these, it is said to 'possess.' 'Offspring' refers to the Bodhisattva Sangha, the Sangha Jewel. As it says in the Uttaratantra: 'Faith in the Great Vehicle is the seed, wisdom is the Buddha.'
ས་བསྐྱེད་མ་དང་བསམ་གཏན་གྱི། །བདེ་བའི་མངལ་གནས་སྙིང་རྗེའི་མ་མ་ཅན། །གང་ཡིན་དེ་དག་ཐུབ་པའི་རྗེས་སྐྱེས་སྲས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རྒྱུ་བཞིས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གདུང་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། 4-743 གདུང་འཚོབ་ནུས་པའི་ཕྱིར། ཉན་རང་ལ་རྒྱུ་བཞི་མ་ཚང་བས་སྲས་ཞེས་མི་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ན་བདེ་གཤེགས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངའ་སྲས་བཅས་ལ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ སྐྱབས་གནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་མཆོད་པར་བརྗོད་པའོ།། །། གཉིས་པ་ནི། ཐེག་ཆེན་པའི་སྐྱབས་གནས་མིན་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གྱིས་མངོན་པར་མཐོ་བས་ཕྱག་བྱ་བར་འོས་པ་ཉན་རང་སོགས་ལ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ ལོ། །ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟར་མཆོད་པར་བརྗོད་པའི་དགོས་པ་ནི། རང་ཉིད་དམ་པར་རྟོགས་ནས་གཞན་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པའི་ཆེད་དང་། རྩོམ་པ་པོ་དང་། འཆད་ཉན་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བསོད་ནམས་ རྒྱ་ཆེན་སོགས་པའི་དགོས་པ་ཡོད་དེ། མདོ་ལས། གང་དག་སྟོན་པ་བདེ་གཤེགས་ལ། །མཆོད་པ་ཆུང་ངུ་བྱེད་པ་ཡང་། །ལྷ་མིའི་བདེ་བ་ཀུན་བགྲོད་ནས། །འཆི་མེད་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ པའི་ཕྱིར། བཤད་པར་དམ་བཅའ་བ་ནི། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྲས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་སྡོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ལམ་ཉམས་སུ་ལེན་ཐབས་དེ་འདིར་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ ཡང་རང་བཟོ་མིན་པར་རྣམ་པར་དག་པའི་ལུང་ལས་གསུངས་པ་བཞིན་དུའོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཟློས་སྐྱོན་མེད་དེ། ལུང་ལས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་འཇུག་མི་ནུས་པ་དག་ལ་ལུང་དོན་མདོར་བསྡུས་ནས་ནི་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 4-744 བྱང་སེམས་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། །རྫོགས་བྱང་སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་པ། །མཐའ་གཉིས་སྤོང་བའི་སེམས་པའོ། །དབྱེ་ན་ཉེས་སྤྱོད་གཞི་བཅས་སྡོམ། །དགེ་ཆོས་མཐའ་དག་སྡུད་ཅིང་བསྒྲུབ། །གཞན་དོན་མ་འཁྲུལ་བྱེད་གསུམ་ གྱི། །སེམས་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ། །སྐྱོན་སྤངས་ནས་ནི་ཡོན་ཏན་ཚོལ། །ཡོན་ཏན་གྲུབ་ནས་གཞན་དོན་ལ། །འཇུག་ཕྱིར་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་ངས། གྲངས་ནི་རྫོགས་བྱང་བསྒྲུབ་པ་ལ། །སྐྱོན་སེལ་ཡོན་ཏན་ བསྒྲུབ་པ་དང་། །གཞན་དོན་བྱེད་པ་གསུམ་དུ་ངེས། སྤོང་སེམས་བརྟན་ཕྱིར་སྡོམ་པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་དངོས་སུ་མཆོད་བརྗོད་སོགས་བསྟན་ཀྱང་ཤུགས་ལ་དགོས་སོགས་བཞི་གནས་ཏེ། །བདེ་གཤེགས་སྲས་ཀྱི་སྡོམ་ ལ་འཇུག་པ་ནི། །ཞེས་པས་བརྗོད་བྱ་བསྟན་ཏེ། གཞུང་གི་བརྗོད་བྱ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལུང་བཞིན་མདོར་བསྡུས་ནས་ནི་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་པས་དགོས་པ་བསྟན་ཏེ། ཉན་པ་པོ་ལ་བརྗོད་དོན་གྱི་ རྟོགས་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། མཆོད་བརྗོད་ཀྱིས་ཉིང་དགོས་བསྟན་ཏེ། མཆོད་ཡུལ་དེ་ཐོབ་བྱའི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འབྲེལ་བ་ནི་དོན་གྱིས་གནས་ཏེ། དགོས་པ་གཞུང་ལ་རག་ལས
【現代漢語翻譯】 如經中所說：『從大地的孕育和禪定的喜悅中，懷有慈悲之心的母親所生的，就是如來的後裔。』因此，從四大和合而生的善逝（梵文：Sugata，含義：善逝，如來）的血脈中誕生，並且能夠繼承佛陀的血脈，所以才被稱為佛子。聲聞（梵文：Śrāvaka，含義：聽聞者）和獨覺（梵文：Pratyekabuddha，含義：獨覺者）不具備這四大要素，因此不能稱為佛子。 因此，我們應恭敬頂禮具有法身（梵文：Dharmakāya，含義：法性之身）的善逝和諸佛子，以此來讚頌大乘（梵文：Mahāyāna，含義：大乘）的皈依處——三寶（梵文：Triratna，含義：佛法僧）。 第二，即使不是大乘的皈依處，但由於功德殊勝，也值得我們恭敬頂禮，比如聲聞和獨覺等。 如此讚頌的目的在於：使自己能夠證悟真理，並引導他人進入佛法；同時，為作者、講法者和聽法者積累廣大的福德。正如經中所說：『即使對導師善逝（梵文：Sugata，含義：善逝，如來）做出微小的供養，也能超越天人的安樂，最終獲得不死的境界。』 接下來，我將發願宣說：在此闡述進入或修持菩薩（梵文：Bodhisattva，含義：覺有情）戒律的方法。這並非我個人的臆造，而是依據清凈的經論所述。 即使如此，也不會有重複的過失，因為對於那些無法深入理解經論廣闊內容的人，我會將經論的要義進行簡要的概括。 菩薩戒的特徵是：成就圓滿菩提（梵文：Bodhi，含義：覺悟）的殊勝方法，是捨棄兩種極端的發心。 從分類上講，包括防止惡行的根本戒，以及包含和修持一切善法的戒律，還有不誤導他人的三種戒律。 這三種戒律是：持續不斷的利他之心，通過捨棄過失來尋求功德，在功德圓滿后利益他人，因此次第如此安排。 數量上，成就圓滿菩提（梵文：Bodhi，含義：覺悟）需要：消除過失、修持功德和利益他人這三個方面。 爲了使捨棄之心堅定，所以稱為戒律。 如上所述，雖然直接闡述了供養和讚頌等內容，但實際上包含了四種目的：『進入善逝（梵文：Sugata，含義：善逝，如來）之子的戒律』，這表明了所要表達的內容，因為這是本論的主題。 『依據經論進行簡要的概括』，這表明了目的，即爲了使聽眾能夠理解所要表達的內容。 通過供養和讚頌，表明了最終的目的，因為供養的對象是所要獲得的境界。 而關聯性則隱含其中，因為目的依賴於本論。
【English Translation】 As it is said in the scriptures: 'Born from the womb of the earth's creation and the joy of meditation, with a mother of compassion, are the offspring of the Thus-Gone One.' Therefore, born from the lineage of the Blissfully Departed (Sugata), who arises from the union of the four elements, and capable of succeeding the Buddha's lineage, they are called the sons of the Buddha. The Hearers (Śrāvakas) and Solitary Realizers (Pratyekabuddhas) do not possess these four elements completely, and therefore cannot be called sons. Therefore, we should respectfully prostrate to the Blissfully Departed who possesses the Dharmakāya and the sons of the Buddha, to praise the refuge of the Great Vehicle (Mahāyāna) - the Three Jewels (Triratna). Secondly, even if they are not the refuge of the Great Vehicle, they are worthy of our respectful prostration due to their superior merits, such as the Hearers and Solitary Realizers. The purpose of such praise is to enable oneself to realize the truth and guide others into the Dharma; at the same time, to accumulate vast merits for the author, the speaker, and the listener. As it is said in the scriptures: 'Even making a small offering to the teacher, the Blissfully Departed (Sugata), one can surpass the bliss of gods and humans, and ultimately attain the immortal state.' Next, I will vow to explain: Here, I will elucidate the method of entering or practicing the Bodhisattva vows. This is not my personal fabrication, but based on what is stated in the pure scriptures. Even so, there will be no fault of repetition, because for those who cannot deeply understand the vast content of the scriptures, I will briefly summarize the essence of the scriptures. The characteristic of the Bodhisattva vow is: the excellent method of accomplishing perfect enlightenment (Bodhi), and the mind of abandoning the two extremes. From the classification, it includes the root vows to prevent misconduct, the vows to include and practice all virtuous dharmas, and the three vows that do not mislead others. These three vows are: the continuous altruistic mind, seeking merits by abandoning faults, and benefiting others after the merits are fulfilled, so the order is arranged in this way. In terms of quantity, accomplishing perfect enlightenment (Bodhi) requires: eliminating faults, practicing merits, and benefiting others in these three aspects. To make the mind of abandonment firm, it is called the vow. As mentioned above, although the offerings and praises are directly stated, in fact, it contains four purposes: 'Entering the vows of the sons of the Blissfully Departed (Sugata)', which indicates what is to be expressed, because this is the theme of this treatise. 'Summarizing briefly according to the scriptures', which indicates the purpose, that is, to enable the listeners to understand what is to be expressed. Through offerings and praises, it indicates the ultimate purpose, because the object of offering is the state to be attained. And the relevance is implied, because the purpose depends on this treatise.
་ཤིང་ཉིང་དགོས་དགོས་པ་ལ་ རག་ལས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བརྗོད་བྱ་བསྟན་པས་དགོས་པ་ཡོད་པ་དང་། དགོས་པ་བསྟན་པས་དེ་བསྒྲུབ་ནུས་པ་དང་། ཉིང་དགོས་བསྟན་པས་དེ་འདོད་བྱར་གྲུབ་པ་དང་། འབྲེལ་བ་བསྟན་པས་དེ་དག་གཞུང་འདི་ལ་རག་ལས་པར་གྲུབ་བོ། ། 4-745 དེས་ན་རྟོགས་ལྡན་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུར་བསྟན་ཏོ། །གཞུང་དོན་གྱི་ས་བཅད་ལ་སློབ་དཔོན་རིན་པོ་ཆེ་བསོད་ནམས་རྩེ་མོས་རྟེན་ལམ་འབྲས་གསུམ་དུ་བསྡུས། ལམ་ལ་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་སེམས་ བསྐྱེད། ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་བསླབ་པ་གཉིས་སུ་མཛད་པ་ནི་གཞུང་གི་དངོས་བསྟན་ལ་དགོངས་ལ། རྗེ་བཙུན་རིན་པོ་ཆེས་ལེའུ་དང་པོ་གསུམ་སྦྱིན་པ། དེ་ནས་གཉིས་ཚུལ་ཁྲིམས། གཞན་གཞུང་ལྟར་མཛད་པ་ ནི། གཞུང་འདི་བསླབ་བཏུས་ཀྱི་དོན་བསྡུས་ཡིན་པས་དེ་གཉིས་བསྒྲགས་ཏེ་བཤད་པའི་དབང་དུ་མཛད་དེ་བསླབ་བཏུས་ཀྱི་དངོས་བསྟན་དེ་ལྟར་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེ་གཉིས་ཀ་སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པ་འཁྲུལ་ མེད་ཡིན་ཚུལ་གཞུང་སོ་སོའི་སྟེང་ནས་ངེས་ཤེས་རྙེད་པར་འགྱུར་རོ། ༈ ། སྐྱེས་བུའི་དོན་བསྒྲུབ་ཐོབ་ཅེས་པའི་དོན་ནི། ལུས་རྟེན་འདིས་མངོན་མཐོ་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་དང་། ངེས་ལེགས་བྱང་ཆུབ་གསུམ་བསྒྲུབ་ ནུས་པའོ། །བསམ་པའི་རྟེན་ནི། སྤྱིར་དཀར་པོའི་ཆོས་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་དང་། ཆོས་འདིར་གཏོགས་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་དང་བའི་དད་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ་འཇུག་པའི་ རྒྱུ་འདོད་པའི་དད་པ་དང་། མྱུར་དུ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་དང་མི་རྟག་པ་བསམ་པ་སྟེ་ཐུན་མོང་གི་བསམ་པ་ལྔ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་འདོད་པའི་བརྩེ་བ་དང་། ཐབས་ངེས་པར་འབྱུང་པའི་དད་པ་སྟེ། 4-746 ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བསམ་པ་གཉིས་ལས་འདིར་བསོད་ནམས་བློ་གྲོས་ནི། ཕྱི་མ་གཉིས་ཏེ་དེ་ཡོད་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་སད་པས་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། སྤྱོད་པ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་རྟེན་དུ་ རུང་བའི་ཕྱིར་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལས་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་མོས་པའི་སྡོན་དུ་འགྲོ་བ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། ༈ ། དེ་ལྟས་གནོན་པར་འགྱུར། ཞེས་པ་ནི། སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྒྲོན་མ་གཅིག་སེམས་ཀྱི་བསམ་པའི་ཁྱིམ་ཐིབས་པོ་མ་རིག་པའི་མུན་པ་མུན་ནག་དང་ ལྡན་པ་ཇི་ལྟ་བུར་ཡང་རུང་བ་དེར་བྱུང་ན་དེ་བྱུང་མ་ཐག་ཏུ་བསྐལ་པ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་བརྒྱ་སྟོང་ནས་བསགས་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་མུན་པ་མུན་ནག་ཀྱང་སེལ་ ཞིང་ཡེ་ཤེས་གྱི་སྣང་བ་ཡང་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། ༈ ། བདེ་མཆོག་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་ནི། དེ་ཉིད་ལས། མདོར་ན་ས
【現代漢語翻譯】 因為依賴於樹木需要果實。 這樣，通過展示所說之義，就有了必要；通過展示必要，就能實現它；通過展示精要之必要，它就成爲了所欲求之物；通過展示關聯，就確立了它們依賴於此論著。 因此，這被展示為進入證悟者論著的因。關於論著內容的章節，索南孜摩（Sonam Tsemo）仁波切大師將其歸納為基礎、道、果三者。將道的近取因設定為發心，將俱生助緣設定為戒律，這是考慮到論著的直接闡述。而杰尊（Jetsun）仁波切將前三品設定為佈施，之後兩品為戒律，其餘則按照論著的方式進行，這是因為此論著是《學集論》（Shikshasamuccaya）要義的彙集，因此強調並闡述了這兩者，因為《學集論》的直接闡述就是如此。這兩者都是導師無誤之意，這一點可以從各自的論著中獲得確信。༈ 成就士夫之義是指，以這個身體為基礎，能夠成就增上生天人的安樂和決定勝菩提三者。意樂的基礎是，一般來說，進入善法的因是信賴的信心，進入此法門的因是歡喜的信心，進入出離的因是渴望的信心，迅速進入的因是閑暇圓滿難得和無常的思念，這是共同的五種意樂。以及希求利益眾生的慈愛和確定解脫之道的信心， 這是不共的兩種意樂，此處的福德和智慧是指後兩者，因為如果具備了它們，就能喚醒大乘種姓，因此可以作為發心和隨行修持的基礎。如菩薩藏中所說：『對於菩薩而言，趨向于菩提的最初行動是大悲。』等等。༈ 『因此能夠壓倒。』如《華嚴經》（Gandavyuha Sutra）中所說：『生起一念希求一切智智的明燈，無論多麼黑暗的無明心室，一旦生起，就能消除從無量百千劫以來積累的業和煩惱的黑暗，並且生起智慧的光明。』༈ 『輕鬆獲得勝樂無上菩提』，如其中所說：『總而言之，』
【English Translation】 Because it depends on trees needing fruit. Thus, by showing what is to be said, there is a need; by showing the need, it can be achieved; by showing the essential need, it becomes something to be desired; by showing the connection, it is established that they depend on this treatise. Therefore, this is shown as the cause for entering the treatise of the realized ones. Regarding the sections of the treatise's content, the esteemed teacher Sonam Tsemo (Sonam Tsemo) Rinpoche summarized them into three: the basis, the path, and the result. Setting the immediate cause of the path as the generation of Bodhicitta, and the accompanying condition as the two trainings (of morality and concentration), this is considering the direct teaching of the treatise. Jetsun (Jetsun) Rinpoche setting the first three chapters as giving, then two as morality, and the rest according to the treatise, is because this treatise is a summary of the meaning of the Shikshasamuccaya (Compendium of Trainings), therefore he emphasized and explained these two, because that is how the direct teaching of the Shikshasamuccaya is. Both of these are the unerring intentions of the teacher, and certainty can be gained from each of their respective treatises. ༈ The meaning of 'achieving the purpose of a person' is that with this physical basis, one can achieve the happiness of gods and humans in higher realms, and the three definitive goods of enlightenment. The basis of intention is that, in general, the cause for entering virtuous Dharma is trusting faith, the cause for entering this Dharma is joyful faith, the cause for entering renunciation is desiring faith, and the cause for entering quickly is contemplating the difficulty of finding leisure and endowments and impermanence, these are the five common intentions. And the love that desires the benefit of sentient beings and the faith that determines the path to liberation, These are the two uncommon intentions. Here, merit and wisdom refer to the latter two, because if one possesses them, the Mahayana lineage will be awakened, and therefore it can serve as the basis for generating Bodhicitta and following practices. As it is said in the Bodhisattvabhumi (Stages of a Bodhisattva): 'For a Bodhisattva, the initial action that inclines towards enlightenment is great compassion.' etc. ༈ 'Therefore, it will overcome.' As it is said in the Gandavyuha Sutra (Flower Ornament Sutra): 'The single lamp of generating the mind for omniscience, no matter how dark the mind-chamber of ignorance is, as soon as it arises, it will dispel the darkness of obscurations of karma and afflictions accumulated from countless hundreds of thousands of eons, and generate the light of wisdom.' ༈ 'Easily attain the supreme bliss of unsurpassed enlightenment,' as it says therein: 'In short,'
ངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་། སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ཕན་ཡོན་ཡང་དེ་སྙེད་ཡོད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འདི་ལས་བྱུང་སྟེ། 4-747 དུས་གསུམ་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འདི་ལས་སྐྱེས་སོ། ཞེས་སོ། ༈ ། སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གཞོམ་པ་ཉན་རང་གི་བདེ་བ་དང་། སེམས་ཅན་མི་བདེ་བསལ་བ་བྱང་སེམས་ཀྱི་བདེ་བ་ དང་། བདེ་མང་བརྒྱ་ཕྲག་སྤྱོད་པ་མངོན་མཐོའི་བདེ་བ་སྟེ། བདེ་བ་དེ་གསུམ་སངས་རྒྱས་ལས་འབྱུང་ལ། སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཕན་བདེའི་འབྱུང་གནས་རྫོགས་པ་ཡི། །སངས་རྒྱས་རྒྱལ་བའི་ སྲས་ལས་འཁྲུངས། །རྒྱལ་སྲས་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེ་ཡི། །བདག་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ལས་འཁྲུངས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ།། ༈ ། བྱང་ཆུབ༴ ཕྱག་འཚལ་གྱུར། །ཞེས་པ་ནི། མདོ་ལས། དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་བསྐྱེད་ མ་ཐག །མཚན་ལྡན་རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་དེ་ལ་ནི། །ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་། །དད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་གཅེས་པར་འཛིན། །ཞེས་སོ།། ༈ ། གསེར་འགྱུར་གྱི་རྩིའི་དཔེ་ནི། སྡོང་པོ་ བཀོད་པ་ལས། དངུལ་ཆུའི་རིགས་གསེར་དུ་སྣང་བ་ལ་སྲང་གཅིག་གིས་ལྕགས་སྲང་སྟོང་གསེར་དུ་བསྒྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་དངུལ་ཆུའི་ཁམས་དགེ་བའི་རྩ་བ་ ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བཟུང་བས་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་ལྕགས་ཐམས་ཅད་ཟད་པར་བྱས་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཁ་དོག་ཏུ་བྱེད་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་རོའི་ཁམས་གཅིག་པོ་དེ་ནི་ལས་ཉོན་གྱི་ལྕགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་བྱ་བའམ། 4-748 ཟད་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་སོ། །ནོར་བུའི་དཔེ་ནི། དོན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་བསྒྲུབ་པས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་དང་། ཉི་ཟླས་གང་སྣང་གི་ནོར་ཀུན་གྱིས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུའི་ རིན་དུ་མི་ཆོག་པ་བཞིན་དུ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་སྣང་ཚད་ཀྱི་ལྷ་མི་ཉན་རང་རྣམས་ཀྱི་དགེ་རྩ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ནོར་བུའི་རིན་ དུ་མི་ཆོག་པར་གསུངས་སོ། །ལྗོན་ཤིང་གི་དཔེ་ནི། དཀོན་མཆོག་གི་ཟ་མ་རྟོག་ལས། འཇམ་དཔལ་འདི་ལྟ་སྟེ། ཤིང་ལྗོན་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ནི་ཁམས་བཞིས་བཟུང་ནས་རྣམ་པར་འཕེལ་ལོ། །འཇམ་དཔལ་ དེ་བཞིན་ཏུ་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་བཟུང་ཞིང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་བསྔོས་ན་རྣམ་པར་འཕེལ་ལོ། །ཞེས་སོ། །དཔའ་བོའི་དཔེ་ནི། སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། རིགས་ཀྱི་ བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་དཔའ་བོ་ལ་བ
【現代漢語翻譯】 所有佛陀的教法和功德，有多少，菩提心的功德和利益也有多少。為什麼呢？因為所有菩薩行持的壇城都由此而生， 三世的一切如來也由此而生。』 摧毀輪迴痛苦的是聲聞緣覺的安樂，消除眾生不安的是菩薩的安樂，享用眾多安樂的是增上生的安樂。這三種安樂都從佛陀而來，而佛陀又從菩薩而來。因此，利益安樂的來源是圓滿的， 佛陀誕生於佛子，佛子誕生於空性和慈悲的自性——菩提心。』 如是說。 『菩提心，我頂禮您！』 經中說：『如是菩提心一生起，具相的佛子，天人世間都向他頂禮，以虔誠之心珍愛他。』 黃金轉變的例子是：在《華嚴經》中說：『水銀類的物質顯現為黃金，一兩水銀能將千兩鐵變成黃金。同樣，發菩提心的水銀之性，被迴向一切智的智慧所掌握，就能使業和煩惱的障礙全部耗盡，使一切法都變成一切智的顏色。然而，這唯一的一切智菩提心之性，即使被業和煩惱的鐵所染污，也不會被完全染污或耗盡。』 珍寶的例子是：因為能圓滿一切願望，所以就像如意寶一樣。 就像日月所照耀的一切珍寶，都不能與如意寶的價值相比一樣，在一切智的智慧境界中顯現的天人、聲聞緣覺等一切善根，都不能與發菩提心的珍寶的價值相比。』 樹木的例子是：在《寶積經》中說：『文殊，譬如各種樹木，由四大支撐而得以生長。文殊，同樣，善根也被菩提心所支撐，並回向一切智，就能增長。』 勇士的例子是：在《華嚴經》中說：『善男子，譬如勇士』
【English Translation】 All the teachings and merits of the Buddhas, however many there are, the merits and benefits of Bodhicitta are also that many. Why? Because all the mandalas of Bodhisattva conduct arise from this, and all the Tathagatas of the three times are born from this.' 'Destroying the suffering of existence is the bliss of Hearers and Solitary Realizers, eliminating the unhappiness of sentient beings is the bliss of Bodhisattvas, and experiencing hundreds of great blisses is the bliss of higher realms. These three blisses come from the Buddhas, and the Buddhas come from the Bodhisattvas. Therefore, the source of benefit and happiness is complete, the Buddhas are born from the sons of the Victorious Ones, and the sons of the Victorious Ones are born from the essence of emptiness and compassion—Bodhicitta.' So it is said. 『Bodhicitta, I prostrate to you!』 The Sutra says: 『As soon as Bodhicitta arises, the world with its gods prostrates to that son of the Victorious One who possesses the signs, and cherishes him with a mind of faith.』 The example of transmuting gold is: In the Avatamsaka Sutra it says: 『Just as mercury-like substances appear as gold, and one ounce of mercury can turn a thousand ounces of iron into gold, so too, the nature of mercury of the mind of enlightenment, when grasped by the wisdom of dedicating to omniscience, exhausts all the iron of the obscurations of karma and afflictions, and makes all dharmas the color of omniscience. However, this single nature of the essence of the mind of enlightenment of omniscience cannot be completely defiled or exhausted by all the iron of karma and afflictions.』 The example of a jewel is: Because it fulfills all wishes, it is like a wish-fulfilling jewel. Just as all the jewels illuminated by the sun and moon cannot equal the value of a wish-fulfilling jewel, so too, all the roots of virtue of gods, humans, Hearers, and Solitary Realizers that appear in the realm of the wisdom of omniscience cannot equal the value of the jewel of generating the mind of enlightenment.' The example of a tree is: In the Ratnakuta Sutra it says: 『Manjushri, just as various trees are supported by the four elements and grow, Manjushri, similarly, roots of virtue are also supported by the mind of enlightenment and, when dedicated to omniscience, they grow.』 The example of a hero is: In the Avatamsaka Sutra it says: 『Son of good family, just as a hero』
རྟེན་པའི་མི་ནི་དགྲ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་འཇིགས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དཔའ་བོ་ལ་བརྟེན་ པ་ཡང་སྤྱོད་པ་ངན་པའི་དགྲས་མི་འཇིགས་སོ། །ཞེས་སོ། །མེའི་དཔེ་ནི། ཉེས་པར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་སྲེག་པས་བསྐལ་བའི་མེ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡི་ཕན་ཡོན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དག སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་མདོར་བྱམས་མགོན་བློ་དང་ལྡན་པས་ནོར་བཟང་ལ་བཤད་དེ། 4-749 གང་དག་འཇིག་རྟེན་ན་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་དཀའ་འོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་ལྟ་བུའོ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་དཀར་པོ་རྣམ་པར་འཕེལ་བར་བྱེད་པས་ཞིང་ས་ལྟ་བུའོ། །ཉེས་པར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་བསྲེགས་པས་བསྲེག་པའི་བསྐལ་པའི་མེ་ལྟ་བུའོ། ། མི་དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཟད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ས་འོག་ལྟ་བུའོ། །དོན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་བསྒྲུབ་པས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟ་བུའོ། །བསམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་བུམ་ པ་བཟང་པོ་ལྟ་བུའོ། །འཁོར་བའི་ཆུ་ལ་རྒྱུ་བ་འདོན་པས་ལྕགས་ཀྱུ་ལྟ་བུའོ། །ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལ་མཆོད་རྟེན་ལྟ་བུ་སྟེ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་མཇུག་ཏུ་ སྔར་དྲངས་ཟིན་པ་རྣམས་དང་གཞན་ཡང་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། ༈ ། འདི་ནི་འཐད་པ༴ ཉིད་ཀྱིས་གསུངས། །ཞེས་པ་ནི། ལག་བཟང་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྟར་ཡང་དག་པར་སློབ་སྟེ། ཕྱོགས་བཅུའི་ ཕྱོགས་རེ་རེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་མུ་མེད་དེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རེ་རེ་ན་ཡང་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་སོ། །དེ་ལྟར་སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་མཐའ་ཡས་ཤིང་མུ་མེད་པ་ལ་མཐའ་དང་མུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 4-750 བདག་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་མཐའ་ཡས་པ་དེ་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བའི་ཕྱིར་གོ་ཆ་བགོས་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་བདེ་བར་དམིགས་པ་མཐའ་ཡས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་མཐའ་ ཡས་པ་དག་བག་མེད་པར་གྱུར་ཏམ། སེམས་གཞན་དུ་གྱུར་ཏམ། གཉིད་ཀྱིས་ལོག་ཀྱང་ཉིན་མཚན་དུ་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་འཕེལ་བ་དང་། རྒྱས་པ་དང་། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་ ཏེ། སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་མཐའ་ཡས་པ་དག་སྐྱེ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་དག་སྐྱེ་བས་རྫོགས་པའི་བྱང་ ཆུབ་རྙེད་དཀའ་བར་མི་འགྱུར་ན་བདག་གིས་འདིར་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་འཕེལ་བ་དང་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་མཐའ་ཡས་ཤིང་མཐའ་ཡས་པ་ཡང་དག་པར་རྗེས་ སུ་མཐོང་ལ་གཞི་དེ་ལས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྙེད་མི་དཀའ་བར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་བཞིན་དུ་རྫོགས
【現代漢語翻譯】 依靠他人之人，不會被所有敵人所懼怕。同樣，發起了爲了一切智智（Skt. Sarvākārajñatā，一切相智，指佛陀的智慧）之心的菩薩，依靠勇士（指菩提心），也不會被惡劣行為的敵人所懼怕。』 火的比喻是：『焚燒所有罪業，如同劫末之火。』 其無量利益，在《寶樹經》中，慈氏怙主（彌勒菩薩）以智慧向諾桑（善財童子）講述： 『在世間中，那些發起無上正等覺（Skt. Anuttarā-samyak-saṃbodhi）之心的眾生，是極其難以獲得的。菩提心如同所有佛法的種子。如同田地，使一切眾生的善法增長。如同焚燒所有罪業的劫末之火。如同使一切不善之法耗盡的地下寶藏。如同圓滿一切願望的如意寶。如同圓滿一切想法的賢瓶。如同從輪迴之水中取出眾生的鐵鉤。如同天、人、非天等世間的佛塔。』等等，結尾處也廣泛地講述了之前引用的內容。 『這是應理的。』 自身所說：『善手，應如此正確地教導這位菩薩：十方每一方都有無量無邊的世界。每一個世界中，也有無量的眾生。如此，眾生的數量是無量無邊的，沒有邊際。我爲了利益和安樂這些無量眾生而披甲（發菩提心），那麼，爲了利益一切眾生，以安樂為目標，無量的善根是否會不謹慎，或者心生他念，或者因睡眠而迷失，日夜在每個心念之間增長、廣大、圓滿？每個心念之間，無量的善根生起，無量無邊的菩提資糧生起，那麼獲得圓滿菩提是否不難？我在此每個心念之間，善根增長廣大，無量無邊，正確地隨喜，並且從那基礎上正確地隨喜獲得圓滿菩提並不困難。』
【English Translation】 『One who relies on another is not feared by all enemies. Likewise, a Bodhisattva who has generated the mind for omniscience (Skt. Sarvākārajñatā) , relying on the hero (referring to Bodhicitta), is not feared by the enemy of evil deeds.』 The example of fire is: 『Burning all misdeeds, like the fire of the eon of destruction.』 Its immeasurable benefits, in the Array of Trees Sutra, Maitreya, the protector, with wisdom, explained to Norzang (Sudhana): 『Those beings who generate the mind for unsurpassed perfect and complete enlightenment (Skt. Anuttarā-samyak-saṃbodhi) in the world are extremely difficult to find. The mind of enlightenment is like the seed of all the Buddha's teachings. Like a field, it causes all the white dharmas of beings to increase. Like the fire of the eon of destruction, it burns all misdeeds. Like the underground, it exhausts all non-virtuous dharmas. Like a wish-fulfilling jewel, it accomplishes all purposes. Like a good vase, it perfects all thoughts. Like an iron hook, it extracts beings who are flowing in the water of samsara. Like a stupa to the world with gods, humans, and asuras.』 And so on, at the end, he extensively spoke of those previously quoted and others as well. 『This is reasonable.』 He himself said: 『Good hand, this Bodhisattva should be taught correctly in this way: In each of the ten directions, there are immeasurable and limitless realms of the world. In each realm of the world, there are immeasurable sentient beings. Thus, the multitude of sentient beings is immeasurable and limitless, without end or limit. If I, for the benefit and happiness of that immeasurable multitude of sentient beings, put on armor (generate Bodhicitta), then, for the benefit of all sentient beings, with happiness as the goal, will the immeasurable roots of virtue be without negligence, or will the mind change, or will it be lost due to sleep, increasing, expanding, and perfecting moment by moment, day and night? Moment by moment, immeasurable roots of virtue arise, and immeasurable and limitless accumulations of enlightenment arise, then is it not difficult to attain perfect enlightenment? Here, in each moment, the roots of virtue increase and expand, immeasurable and limitless, correctly rejoicing, and from that basis, correctly rejoicing that it is not difficult to attain perfect enlightenment.』
་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་པའི་བརྩོན་འགྲུས་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ཅིའི་ཕྱིར་ཉམས་པར་ བྱ་སྙམ་མོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། ༈ ། རིན་ཆེན༴ གཞལ་གྱིས་ག་ལ་ལང་། །ཞེས་པ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་གཟུགས་མཆིས་ན། ། 4-751 ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་ཀུན་བཀང་སྟེ། །དེ་ནི་དེ་བས་ལྷག་པར་འགྱུར། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་བསོད་ནམས་ཀྱི། །ཕུང་པོ་ཇི་སྙེད་ཡོངས་བཟུང་བ། །དེ་སྙེད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ལས་རབ་ ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་སོ། ༈ ། ཕན་པར་བསམ༴ ཁྱད་འཕགས་ན། ཞེས་པ། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེས་ལས། བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་གཏམས་པའི་ཞིང་དག་ན། །མཆོད་པའི་རྣམ་པ་དཔག་མེད་ཇི་སྙེད་པས། །སྐྱེས་མཆོག་རྣམས་ལ་ ཉིན་རེ་རྟག་མཆོད་པས། །བྱམས་པའི་སེམས་ལ་ཆར་དང་གྲངས་མི་ཕོད། །ཞེས་དང་། དཔས་བྱིན་གྱིས་ཞུས་པ་ལས། སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མི་གང་གིས། །རིན་ཆེན་དག་གིས་ཀུན་བཀང་སྟེ། །བདེ་བར་གཤེགས་ལ་ ཕུལ་བ་བས། །གང་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་བཏུད་ན། །མཆོད་པ་འདི་ནི་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་སོ། །ཕན་པར་བསམ་པ་སྨོན་པ་དང་། བདེ་དོན་བརྩོན་པ་འཇུག་པའོ། ༈ ། སྡུག་བསྔལ་འདོར་འདོད་སེམས་ཡོད་ཀྱང་། ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་རིགས་ནི། རྒྱུ་གཏི་མུག་དང་ལྡན་པ་དང་། འབྲས་བུ་བདེ་བས་ཕོངས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཟིར་བ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི། སྡུག་བསྔལ་འདོར་འདོད་ནས་རང་ གི་བདེ་བ་དགྲ་ལྟར་འཇོམས་པའི་རྒྱུ་གཏི་མུག་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་གཏི་མུག་ཀྱང་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་སེལ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། བསོད་ནམས་ཀྱི་སྣང་བ་དེ་དང་འདྲ་བ་ག་ལ་ཡོད། 4-752 ཅེས་སྦྲེལ། གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་གང་ཞིག་བདེ་བས་ཕོངས་པ་རྣམས་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་བདེ་བ་ཀུན་གྱིས་ཚིམ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དེ་དང་དགེ་མཚུངས་ག་ལ་ཡོད། གསུམ་པ་ནི། སྡུག་བསྔལ་མང་ ལྡན་དེ་དག་གི །སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། །སེམས་མཆོག་དེ་དང་འདྲ་བའི་བཤེས་ཀྱང་ག་ལ་ཡོད། །ཅེས་སྦྱར་ཏེ་གསུངས། ༈ ། གང་ཞིག་དེ་འདྲའི་ནས་གསུངས། །ཞེས་པ་ནི། རབ་ཏུ་ ཞི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཆོ་འཕྲུལ་གྱི་མདོ་ལས་འཇམ་དཔལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ། བྱང་ཆུམ་སེམས་དཔའ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་། བརྙས་པའི་སེམས་ཇི་ཙམ་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་བསྐལ་པར་སེམས་ཅན་དམྱལ་ བར་གནས་པར་གོ་ཆ་བགོ་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། ༈ ། འོན་ཏེ་ནས་འཕེལ། ཞེས་པ་ནི་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པར་འཇུག་པའི་ཕྱག་རྒྱའི་མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་བཟུང་ནས་གལ་ཏེ་ འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མིག་ཕྱུང་བར་གྱུར་ལ། ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་བཟུང་སྟེ་རིགས་གྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་
【現代漢語翻譯】 爲了獲得菩提，即使付出生命，為何要放棄精進呢？』等等，廣為宣說。 珍貴（རིན་ཆེན།，寶）的價值無法衡量（གཞལ་གྱིས་ག་ལ་ལང་།）。這是在《如來秘密經》中所說：『菩提心的功德，如果它有形體，就能充滿整個虛空，而且還會超過它。所有眾生的功德總和，有多少眾生，就有多少菩薩從菩提心中產生。』 思維利益（ཕན་པར་བསམ།）……特別殊勝（ཁྱད་འཕགས་ན།）。《月燈經》中說：『在充滿無數百千俱胝佛土中，以無量供養來日日供養諸位聖者，也比不上對慈悲心的雨點般的功德。』《勝施請問經》中說：『如果有人用珍寶充滿所有佛土，獻給如來，不如有人發起菩提心，這種供養更為殊勝。』思維利益是發願，為利益而努力是實踐。 想要擺脫痛苦，心中卻……』等等的意義是：眾生的類別有三種：因是愚癡，果是缺乏安樂，以及被痛苦折磨。第一種是：想要擺脫痛苦，卻因愚癡而摧毀自己的安樂的眾生，爲了消除他們的愚癡，菩提心的功德之光是無可比擬的。第二種是：對於缺乏安樂的眾生，菩提心能讓他們充滿安樂，沒有什麼能與此功德相比。第三種是：對於充滿痛苦的眾生，菩提心能斷除他們的一切痛苦，沒有什麼能與如此殊勝的善友相比。 無論何人，如是宣說……』等等。在《寂靜決定神變經》中，文殊菩薩說：『對於菩薩，如果生起嗔恨和輕蔑之心，就要披上盔甲，在地獄中待上與嗔恨和輕蔑之心持續的時間一樣長的劫數。』 然而增長……』等等。在《入決定不定印經》中說：『文殊，抓住完全的分別，如果所有世界的眾生都失去了眼睛，抓住完全的分別，無論是善男子還是善女……』
【English Translation】 『Why should I abandon diligence for the sake of life in order to attain Bodhi?』 and so on, extensively taught. The value of the precious (རིན་ཆེན།) cannot be measured (གཞལ་གྱིས་ག་ལ་ལང་།). This is stated in the Secret Sutra of the Tathagata: 『The merit of the Bodhicitta, if it had a form, it would fill the entire space, and it would exceed it. The sum of the merits of all sentient beings, as many sentient beings as there are, that many Bodhisattvas arise from the Bodhicitta.』 Thinking of benefit (ཕན་པར་བསམ།) ... especially excellent (ཁྱད་འཕགས་ན།). The Moon Lamp Sutra says: 『In the fields filled with countless billions of kotis, with immeasurable offerings, constantly offering to the noble ones every day, cannot match the raindrops of merit of the heart of loving-kindness.』 The Sutra Requested by Gift says: 『If someone fills all the Buddha-fields with jewels and offers them to the Sugata, it is better to generate the Bodhicitta, this offering is particularly excellent.』 Thinking of benefit is aspiration, striving for benefit is practice. 『Wanting to abandon suffering, but having a mind that...』 etc., the meaning is: The types of sentient beings are three: the cause is ignorance, the result is lacking happiness, and being tormented by suffering. The first is: wanting to abandon suffering, but destroying one's own happiness due to ignorance, for the sake of eliminating the ignorance of these sentient beings, the light of merit of the Bodhicitta is incomparable. The second is: for sentient beings who lack happiness, the Bodhicitta can fill them with all happiness, nothing can compare to this merit. The third is: for sentient beings filled with suffering, the Bodhicitta can cut off all their suffering, nothing can compare to such an excellent friend. 『Whoever speaks like that...』 etc. In the Sutra of the Miraculous Transformation of Definitive Peace, Manjushri Bodhisattva said: 『For a Bodhisattva, if anger and contempt arise, one must put on armor and stay in hell for as many kalpas as the duration of the anger and contempt.』 『However, it increases...』 etc. In the Sutra of Entering the Definitive and Indefinite Seal, it says: 『Manjushri, grasping the complete discrimination, if all the sentient beings of all the worlds lose their eyes, grasping the complete discrimination, whether it is a son or daughter of a good family...』
མོ་གང་ལས་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་ པའི་སེམས་ཀྱིས་དེ་དག་གི་མིག་བསྐྱེད་པ་བས། འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གཞན་ཞིག་གིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་དད་པའི་སེམས་ཀྱིས་བལྟས་ན་འདི་ནི་དེ་བས་བསོད་ནམས་ཆེས་གྲངས་མེད་པ་བསྐྱེད་དོ། ། 4-753 ཞེས་སོ། ༈ ། རྒྱལ་སྲས་ནས་འཕེལ་ཏེ། ཕར་ཕྱིན་བསྡུས་པ་ལས། གནོད་པའི་རྣམ་པ་མི་བཟད་མང་པོས་ཀྱང་། །སྐྱེས་མཆོག་དེ་དག་ཡིད་ནི་འགྱུར་བ་མེད། །བཟོད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་བརྟན་པས་ན། ། བྱང་ཆུབ་མཆོག་སྒྲུབ་མོས་པ་མང་བར་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ༈ ། གང་ལ་སེམས་ཀྱི་ནས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། འོད་སྲུངས་ཀྱི་ལེའུ་ལས། གང་དག་ང་ལ་རབ་ཏུ་དད་པ་དེ་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ཕྱག་བྱ་ཡི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་སྐྱེའོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དག་ལས་ ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་སྐྱེའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་བདེ་འབྲེལ་བཞེས་པ་འདི་སྔར་ངན་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སོགས་དང་མི་འགལ་ཏེ། གནོད་པ་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ འབྱུང་བའི་དོན་མིན་པའི་ཕྱིར། འདི་ནི་གནོད་པ་བྱེད་པ་པོ་ལ་སྙིང་རྗེས་འཕྲལ་དང་ཡུན་དུ་བདེ་བ་སྟེར་བའི་དོན་ཏེ། བྱམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་སྦྱིན་ལྔ་ལ་འཕྲལ་དང་ཡུན་དུ་བདེ་བ་ སྟེར་བ་བཞིན་ནོ། །མཆོད་པ་འབུལ་བ་སོགས་དམ་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྟེན་དང་། གྱ་ནོམ་ཉེས་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་དང་། གཞན་དོན་གྱི་ཆེད་དང་། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཐབས་དང་། 4-754 སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་མེད་པས་དག་པ་དང་། བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྡོ་བ་དམ་པ་སྟེ་དྲུག་གོ །བླ་ན་མེད་པའི་མཆོད་པ་ནི། ལག་མཐིལ་དུ་མཆོད་རྫས་གཅིག དེ་ལས་འོད་ཟེར་བརྒྱ་སྤྲོས་ པའི་རྩེ་མོར་མཆོད་རྫས་རེ་རེ་དེ་རེ་རེ་ལས་འོད་ཟེར་བརྒྱ་བརྒྱ་སྤྲོས་པའི་རྩེ་མོར་མཆོད་རྫས་རེ་རེ། དེས་མཚོན་ཏེ་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཐམས་ཅད་གང་བར་སྤྲུལ་པ་ནི་དངོས་པོ། བསམ་པ་ འཁོར་གསུམ་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་དང་དམིགས་མེད་སྙིང་རྗེ་ཟུང་འཇུག་གི་བློས་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་ལ་འབུལ་བའོ། ༈ ། སྐྱབས་འགྲོའི་དོན་ནི། །སྐབས་འདིར་ཐེག་ཆེན་སྐྱབས་འགྲོ་སྟེ། །རྒྱུ་ནི་འཇིགས་དད་ སྙིང་རྗེ་གསུམ། །ཡུལ་ལ་གནས་སྐབས་སྐྱབས་ཡུལ་ནི། །ཐེག་ཆེན་དཀོན་མཆོག་རྣམ་གསུམ་ལ། །སྟོན་ལམ་གྲོགས་སུ་འཛིན་པ་ཡིན། །མཐར་ཐུག་སྐྱབས་གཅིག་སངས་རྒྱས་ཏེ། །ཐུབ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཕྱིར། །ཚོགས་ཀྱང་ དེ་ཡི་མཐར་ཐུག་ཡིན། །དགོས་ཆེད་འགྲོ་ཀུན་སྲིད་ཞིའི་འཇིགས། །ཀུན་ལས་བསྐྱབ་ཕྱིར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ། །སྒྲ་
【現代漢語翻譯】 相比于僅僅用慈愛之心注視眾生，蔣波（འཇམ་དཔལ་，文殊菩薩的另一種稱呼）！如果一位具信心的種姓之子或種姓之女，以虔誠之心瞻仰一位對大乘有信心的菩薩，那麼他所積累的福德將是不可勝數的。 如《精簡波羅蜜多》中所說：'即使面對無數令人不悅的損害，這些殊勝之人（指菩薩）的心意也不會動搖。憑藉忍耐的力量，他們變得非常堅定，對成就無上菩提的渴望也更加強烈。' 在《持光》（འོད་སྲུངས་，佛經名）章節中，（經文）說：'那些對我極具信心的人，應當禮敬菩薩，而不是如來。'為什麼呢？因為如來是從菩薩中產生的。一切聲聞和獨覺（རང་སངས་རྒྱས།）都是從如來中產生的。 即使受到損害，仍然給予安樂，這與之前生起惡念等並不矛盾，因為受到損害的結果並非是獲得安樂。這裡的意義是，通過慈悲心，立即和長遠地給予損害製造者安樂，就像通過慈愛的力量，立即和長遠地給予五位夜叉安樂一樣。 供養等行為必須具備六種圓滿：菩提心的基礎，珍貴且無瑕疵的物品，為利益他人而行，不執著三輪（施者、受者、施物）的方便法門， 沒有遮蔽的污垢而清凈，以及發願趨向無上菩提的殊勝之心，這六者即是。無上的供養是：手掌中放置一份供品，從那份供品中散發出百道光芒，每道光芒的頂端都有一份供品，從每一份供品中又散發出百道光芒。以此類推，觀想充滿整個虛空界。這是物質上的供養。在思想上，以不執著三輪的智慧和無緣大悲相結合的心，向諸佛及其眷屬供養。 皈依的意義是：這裡指的是大乘的皈依。原因是恐懼、信心和慈悲這三者。皈依的對境是：暫時的皈依處是大乘的三寶，將它們視為導師、道路和同伴。究竟的皈依處是佛陀，因為他是具法身者。僧眾也是究竟的皈依處。目的是爲了從一切輪迴和寂滅的恐懼中 救護一切眾生，所以才皈依。'
【English Translation】 More meritorious than merely regarding all sentient beings with a mind of loving-kindness, Jampal! If a son or daughter of good family, with faith in the Great Vehicle, beholds a Bodhisattva who is devoted to the Great Vehicle with a mind of faith, this generates immeasurable merit. As it says in the Condensed Perfection of Wisdom: 'Even by many unbearable forms of harm, the minds of those supreme beings do not change. Because they are exceedingly steadfast with the power of patience, their aspiration to accomplish supreme enlightenment increases.' In the chapter of 'Holder of Light,' it says: 'Those who have great faith in me should pay homage to the Bodhisattvas, but not to the Tathagatas. Why is that? Because the Tathagatas are born from the Bodhisattvas. From the Tathagatas are born all the Shravakas and Pratyekabuddhas.' Even if harm is done, receiving happiness is not contradictory to previously generating ill will, because the result of doing harm is not the attainment of happiness. The meaning here is to give happiness immediately and in the long term to the one who does harm through compassion, just as giving happiness immediately and in the long term to the five Yakshas through the power of loving-kindness. Offerings and other actions must be complete with six perfections: the basis of Bodhicitta, precious and flawless objects, acting for the benefit of others, the skillful means of not conceptualizing the three spheres (giver, receiver, and gift), being pure without the stain of obscurations, and the noble aspiration to unsurpassed enlightenment, these are the six. The unsurpassed offering is: placing one offering substance in the palm of the hand, from that radiating a hundred rays of light, at the tip of each ray an offering substance, from each of those radiating a hundred rays of light. Representing this, visualizing filling the entire expanse of space. This is the material offering. In thought, offering to the Buddhas and their retinues with a mind that combines the wisdom of non-conceptualizing the three spheres and the union of aimless compassion. The meaning of taking refuge is: Here it refers to the refuge of the Great Vehicle. The reasons are fear, faith, and compassion. The objects of refuge are: the temporary refuge is the Three Jewels of the Great Vehicle, regarding them as teacher, path, and companion. The ultimate refuge is the Buddha, because he possesses the Dharmakaya. The Sangha is also the ultimate refuge. The purpose is to protect all beings from the fear of all samsara and nirvana, therefore, one takes refuge.'
དོན་ཡང་ནི་དེས་ཤེས་ནུས། །ཕན་ཡོན་ཡོན་ཏན་ཀུན་སྐྱེ་ཞིང་། །འཇིགས་ཀུན་སེལ་སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། ། བསླབ་བྱ་ཐུན་མོང་རྣམ་བཞི་སྟེ། །དམ་པ་དང་འགྲོགས་དམ་ཆོས་ཉན། །དེ་དོན་སེམས་ཤིང་ཆོས་བཞིན་བསྒྲུབ། །ཐུན་མིན་སྐྱབས་དང་ཐོབ་བྱའི་གནས། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ལས་སྟོན་གཞན་སྤང་། །གཞན་གནོད་གཞི་བཅས་སྤང་བ་དང་། ། 4-755 ལྟ་སྤྱོད་རྒྱལ་བའི་གསུང་བཞིན་སྒྲུབ། །ཅེས་སོ། །དེ་བས་རྒྱལ་བ་སོགས་ཀྱི་དོན། །སངས་རྒྱས་ནི་རང་དོན་བདུད་བཞི་ལས་རྒྱལ་བའོ། །གཞན་དོན་ནི་འགྲོ་བའི་མགོན་ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། འཚེ་བ་དག་ནི་ ཐམས་ཅད་དང་། །ཐབས་མ་ཡིན་དང་ངན་སོང་དང་། །འཇིག་ཚོགས་ཐེག་པ་དམན་པ་ལས། །བསྐྱབ་ཕྱིར་སྐྱབས་ཀྱི་དམ་པར་འདོད། །ཅེས་པ་ལྟར་ལས་ཀྱང་སྐྱོབ་པས་མགོན་ནོ། །དེ་བཤད་པ་ནི་འགྲོ་བ་སྐྱོབ་ པའི་དོན་ལ་བརྩོན་པ་དང་། །སྐྱོབ་པའི་མཐུ་སྟོབས་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པས་འཇིགས་པ་དེ་ཀུན་སེལ་བར་མཛད་པའོ། །ཆོས་ནི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཏེ། །དེ་ཡི་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་དབྱིངས་གློ་བུར་གྱི་དྲི་ མ་ལས་གྲོལ་བ་འགོག་པའོ། །འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་སེལ་བ་ནི་ལམ་མོ། །དགེ་འདུན་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་འདུན་ནོ། ༈ ། དངོས་གཞི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྤྱིའི་དོན་ལ་ལྔ། སྤྱིའི་རྣམ་བཞག སྐབས་དོན་ ངོས་བཟུང་བ། དེ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། ལེན་པའི་ཚུལ། བླང་བའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་བསྐྱེད་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་བའོ། །མཚན་གཞི་ནི་སྟོང་ཉིད་སྙིང་རྗེའི་ སྙིང་པོ་ཅན་ནོ། །དབྱེ་བ་ལ་ངོ་བོས་དབྱེ་ན་སྨོན་འཇུག་གཉིས། ཡུལ་གྱིས་དབྱེ་ན་ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་གཉིས། སྐྱེ་ཚུལ་གྱིས་དབྱེ་ན་བརྡ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་གཉིས། ས་མཚམས་ཀྱིས་དབྱེ་ན། 4-756 མོས་ཐོབ། བསམ་དག རྣམ་སྨིན། སྒྲིབ་སྤངས་བཞི། རྟེན་གྱིས་དབྱེ་ན་ས་ལྟ་བུའི་སེམས་བསྐྱེད་སོགས་ཉེར་གཉིས་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། སྐབས་འདིའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། ངོ་བོ་སྨོན་འཇུག་ཀུན་རྫོབ་ཀྱིས་བསྡུས་ པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་བརྡ་ལས་བྱུང་བ་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ས་ལྟ་བུའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ་དེ་ཡིན་ལ། དེའི་མཚན་ཉིད་ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ཁྱད་པར་བ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤོང་བའི་སེམས་པ་རྒྱུན་ཆགས་སོ། །དབྱེ་ན་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཏེ། མཚན་ཉིད་རིམ་བཞིན་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་། དེའི་སྤྱོད་པ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པའོ། །སྨོན་འཇུག་གཉིས་ ཀ་ལ་དེའི་སེམས་དང་། དེའི་སེམས་བསྐྱེད་པ། དེ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བ་གསུམ་གསུམ་ཡོད་ལ། དེ་ལ་སྨོན་འཇུག་གི་སེམས་རྐྱང་པ་སྡོམ་པ་མིན་ཀྱང་སྨོན་འཇུག་གི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་མི་མཐུན་ ཕྱོགས་སྤོང་བའི་སེམས་པ་རྒ
【現代漢語翻譯】 通過它也能理解意義，產生利益和功德，消除一切恐懼等，是無邊無際的。 共同的四種教誨是：與聖者為伴，聽聞正法，思維其義，如法修行。不共之處在於皈依境和所要獲得的果位，除了佛陀之外，捨棄其他的導師，捨棄一切有害的基礎， 按照諸佛的見解和行為去修行。如是。因此，諸佛等的意義是：佛陀是自己戰勝四魔者。利他方面由『眾生怙主』來表示，如經中所說：『從一切損害，以及非方便和惡趣，還有壞聚和下劣乘中，救護眾生，故稱為救護之殊勝者。』像這樣，也能從業力中救護，故為怙主。解釋它就是努力于救護眾生的事業，並且具有救護的巨大力量，因此能消除一切怖畏。法是證悟之法，證悟者心中所領悟的境界，是從暫時的垢染中解脫的止息。消除輪迴的怖畏就是道。僧伽是菩薩的僧伽。 正行，生起菩提心的共同意義有五點：共同的體性，確定具體的意義，生起的因，領受的方式，領受的利益。第一點是：菩提心共同的定義是：圓滿菩提的殊勝修行。本體是空性和慈悲的精華。從本體上分有愿菩提心和行菩提心兩種。從所緣境上分有世俗菩提心和勝義菩提心兩種。從生起方式上分有依憑傳承而生起的和依自性而獲得的兩種。從地道的角度分有勝解行，增上意樂，成熟，斷障四種。從所依的角度分有如地般的菩提心等二十二種。 第二點是：此處所說的菩提心是：本體包含愿菩提心和行菩提心，是如法領受的，依憑傳承而生起的，以勝解而行持的菩提心，屬於如地般的範疇。它的定義是：圓滿佛陀的殊勝修行，持續不斷地捨棄相違品的心。從分類上分有愿菩提心和行菩提心兩種，它們的定義依次是：爲了利益他人而想要獲得佛果，以及想要實踐它的行為。愿菩提心和行菩提心都有其心，其菩提心，以及不退失的守護這三種，其中愿菩提心僅僅是心，不是戒律，但是生起愿菩提心需要捨棄相違品的心念。
【English Translation】 Through it, one can also understand the meaning, generate benefits and merits, eliminate all fears, etc., which are boundless. The four common instructions are: associate with the holy, listen to the sacred Dharma, contemplate its meaning, and practice according to the Dharma. The uncommon aspects are the refuge and the state to be attained, abandoning other teachers besides the Buddha, abandoning all harmful foundations, and practicing according to the views and actions of the Buddhas. Thus. Therefore, the meaning of Buddhas, etc., is: the Buddha is the one who has conquered the four maras for his own benefit. The benefit to others is indicated by 'Protector of Beings,' as stated in the sutras: 'From all harm, as well as non-expedient means and evil destinies, and from destructible aggregates and inferior vehicles, protecting beings, therefore he is called the supreme protector.' Like this, he can also protect from karma, hence he is the protector. Explaining it is to strive for the benefit of protecting beings, and possessing great power of protection, therefore he eliminates all fears. The Dharma is the Dharma of realization, the realm realized in the mind of the realized one, which is the cessation of liberation from temporary defilements. Eliminating the fear of samsara is the path. The Sangha is the Sangha of Bodhisattvas. The main practice, the common meaning of generating Bodhicitta, has five points: the common nature, determining the specific meaning, the cause of arising, the manner of receiving, and the benefits of receiving. The first point is: the common definition of Bodhicitta is: the extraordinary practice of perfect Bodhi. The essence is the essence of emptiness and compassion. From the perspective of essence, there are two types: aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta. From the perspective of the object, there are two types: conventional Bodhicitta and ultimate Bodhicitta. From the perspective of the manner of arising, there are two types: arising from tradition and obtaining from nature. From the perspective of the stages, there are four types: adhimukti conduct, increased intention, maturation, and abandonment of obscurations. From the perspective of the basis, there are twenty-two types, such as earth-like Bodhicitta. The second point is: the Bodhicitta spoken of here is: the essence includes aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta, it is properly received, arises from tradition, is practiced with adhimukti, and belongs to the category of earth-like. Its definition is: the extraordinary practice of perfect Buddhahood, the mind that continuously abandons opposing factors. From the classification, there are two types: aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta, their definitions are respectively: wanting to attain Buddhahood for the benefit of others, and wanting to practice its actions. Both aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta have their mind, their Bodhicitta, and the protection of not degenerating, these three. Among them, aspiration Bodhicitta is merely a mind, not a precept, but generating aspiration Bodhicitta requires abandoning the mind of opposing factors.
ྱུན་ཆགས་ཡོད་ན་གཉིས་ཀ་ཡང་སྡོམ་པར་འགྱུར་ཏེ། སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་གཞུང་འདིར་སྨོན་སེམས་ལ་བསོད་ནམས་རྒྱུན་ཆགས་མི་འབྱུང་བར་གསུངས་པ་ ནི་སྨོན་སེམས་རྐྱང་པ་ལ་དགོངས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་གསུམ། རྒྱུ་སྙིང་རྗེ་གོམས་པ་དང་། རྩ་བ་དད་པ་བརྟན་པ་དང་། བསམ་པའི་རྟེན་གཞན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པའི་དང་། ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་དང་། 4-757 དམིགས་པ་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་གསུམ་གང་རུང་གོམས་པ་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མདོ་ལས། འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་མོས་པའི་སྔོན་དུ་ འགྲོ་བ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་མིའི་སྲོག་དབང་གི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ནི་དབུགས་འབྱིན་པ་དང་རྔུབ་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡང་དག་པར་ བསྒྲུབ་པའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ། །དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ནི་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོའོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། རྟེན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་དད་པ། རྒྱུ་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལ་དད་ པ། འབྲས་བུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་དད་པ་གསུམ་སྟེ། དཀོན་མཆོག་སྒྲོན་མེའི་མདོ་ལས། རྒྱལ་དང་རྒྱལ་བའི་ཆོས་ལ་དད་གྱུར་ཅིང་། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ལ་དད་བྱེད་དང་། །བྱང་ཆུབ་བླ་ན་ མེད་ལ་དད་གྱུར་ན། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་སྐྱེའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་ནི། གཞན་གནོད་གཞི་བཅས་སྤོང་བའི་སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་སྟེ། དེ་གཞན་ཕན་སྒྲུབ་པའི་རྟེན་དུ་དགོས་པའི་ཕྱིར། 4-758 དེ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྔོན་དུ་ཐེག་ཆེན་སྐྱབས་འགྲོ་བྱས་པས་འགྲུབ་སྟེ། དེ་དུས་ཐེག་ཆེན་སྡོམ་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱབས་འགྲོའི་བསླབ་བྱ་ཐུན་མིན་ཕྱག་དང་ཐོབ་བྱའི་གནས་སངས་རྒྱས་ཁོ་ནར་ བཟུང་བ་དང་། འཚེ་ཞིང་གནོད་པའི་སེམས་དང་བྲལ་བ་དང་། བསླབ་བྱ་ཀུན་རྒྱལ་བའི་གསུང་བཞིན་སྒྲུབ་པ་གསུམ་རིམ་བཞིན་ངེས་འབྱུང་མཆོག་གི་བློ་དང་། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་གྱི་ ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་འདི་ཉིད་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བ་དང་གནས་པའི་རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སོ་ཐར་རིས་བདུན་གང་རུང་མ་ཐོབ་པའི་མི་དང་། རིས་བདུན་གྱི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བའི་ལྷ་ ཀླུ་སོགས་ཀྱི་བྱང་སྡོམ་གྱི་རྟེན་འདི་ཉིད་དོ། །ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་ཟིན་པའི་རིས་བདུན་གང་རུང་ཐོབ་ཟིན་ནམ། དེ་དམན་པའི་སེམས་ཀྱི་བླངས་ཟིན་ཀྱང་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཚེ་དམན་སེམ
【現代漢語翻譯】 如果具有持續性，那麼兩者都會被包含，因為它具有誓言的性質。因此，本論典中說發願菩提心不會持續產生福德，指的是僅僅是發願菩提心。 第三部分分為三點：一是生起慈悲心的串習；二是穩固的信心之根；三是意樂的所依。 第一點是：緣眾生的慈悲，緣法的慈悲，以及無緣的慈悲，這三種慈悲中的任何一種串習都是近取因。如《菩薩藏經》中說：『在此，菩薩在現證菩提之前，先行的是大悲。譬如人的命根之前先行的是呼吸。同樣，菩薩圓滿修持大乘之前先行的是大悲。譬如轉輪王的珍寶之前先行的是輪寶。同樣，菩薩的大悲也是諸佛之法的前行。』等等。 第二點是：對所依三寶的信心，對大乘行持的信心，以及對圓滿菩提果的信心。如《寶炬陀羅尼經》中說：『若於勝者及勝者之法，生起信心，且對佛子們的行持生起信心，若對無上菩提生起信心，則能生起大丈夫之心。』 第三點是：斷除以損害他人為基礎的別解脫戒。因為這需要作為成辦利他的所依。 這可以通過在發菩提心之前受大乘皈依來成就，因為那時就獲得了大乘律儀。皈依的共同學處是：將手印和所要獲得的果位僅僅視為佛陀；遠離有害和損害之心；以及像佛陀所說的那樣修持一切學處。這三者依次是出離心、律儀戒和攝善法戒的體性。因此，這本身就是生起和安住菩提心的所依。因此，對於沒有獲得別解脫七眾中的任何一種，以及不適合作為七眾所依的龍天等等，這就是菩薩戒的所依。或者，已經獲得了被菩提心所攝持的七眾中的任何一種，或者即使已經接受了低劣的心，但在發菩提心時，低劣的心也會被捨棄。
【English Translation】 If it has continuity, then both will be included, because it has the nature of a vow. Therefore, it is said in this treatise that the aspiration Bodhicitta does not continuously generate merit, which refers to the mere aspiration Bodhicitta. The third part is divided into three points: first, the habituation of compassion; second, the firm root of faith; and third, the basis of intention. The first point is: compassion focused on sentient beings, compassion focused on Dharma, and non-referential compassion. Any of these three types of compassion is the proximate cause. As it is said in the Sutra of the Bodhisattva Pitaka: 'Here, the great compassion is what precedes a Bodhisattva's manifest aspiration for enlightenment. For example, what precedes a person's life force is breathing in and out. Similarly, great compassion is what precedes a Bodhisattva's perfect accomplishment of the Great Vehicle. For example, what precedes all the precious jewels of a Chakravartin king is the precious wheel. Similarly, the great compassion of a Bodhisattva precedes all the Buddhas' teachings.' and so on. The second point is: faith in the Three Jewels as the basis, faith in the practices of the Great Vehicle, and faith in the perfect fruit of enlightenment. As it is said in the Sutra of the Jewel Lamp: 'If one has faith in the Victorious Ones and the Victorious Ones' teachings, and has faith in the conduct of the Victorious Ones' sons, and has faith in the unsurpassed enlightenment, then the minds of great beings will arise.' The third point is: the Pratimoksha vows that abandon the basis of harming others. This is because it is needed as a basis for accomplishing the benefit of others. This can be accomplished by taking refuge in the Great Vehicle before generating Bodhicitta, because at that time one obtains the Great Vehicle vows. The uncommon precepts of refuge are: holding the mudra and the state to be attained as only the Buddha; being free from the mind of harming and hurting; and practicing all the precepts as the Buddha has said. These three are respectively the nature of renunciation, the discipline of vows, and the discipline of gathering virtuous qualities. Therefore, this itself is the basis for the arising and abiding of Bodhicitta. Therefore, for those who have not obtained any of the seven classes of Pratimoksha, and for gods, nagas, etc., who are not suitable as the basis of the seven classes, this is the basis of the Bodhisattva vows. Or, if one has already obtained any of the seven classes that are embraced by Bodhicitta, or even if one has taken a lower mind, the lower mind will be abandoned at the time of generating Bodhicitta.
ས་གནས་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་གཉིས་ཀ་རྟེན་ཡིན་ཏེ། སྡོམ་གསུམ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤི་འཕོས་བའི་ཚེ་ཡང་འདུལ་པའི་ཆོ་ག་ལས་ཐོབ་པའི་རིས་བདུན་གྱི་ལྡོག་པ་བཏང་ཡང་། གཞན་གནོད་སྤོང་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་མི་གཏོང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་རྒྱུ་གསུམ་དང་ལྡན་ན་ཆོ་ག་ལ་མ་བརྟེན་ཀྱང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཙམ་སྐྱེ་བ་ཡོད་མོད། བླང་བ་ལ་དགོས་པ་ཡོད་དེ་སྡོམ་པའི་སེམས་བརྟན་ཅིང་ཡང་དག་པའི་ལམ་བསྐྱེད་པ་ནི་ཆོ་ག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 4-759 བཞི་པ་ལེན་པའི་ཚུལ་ལ། ཡུལ་གང་ཟག་གཞི་དུས་ཆོ་ག་རྩོད་སྤོང་བསླབ་བྱ་དང་བདུན་ཡོད་པ་ལས་དང་པོ་གང་ལས་བླང་བའི་ཡུལ་ནི། སྡོམ་པ་ཐོབ་སྲུང་གསོ་གསུམ་གྱི་ཐབས་ཚུལ་ལ་ མཁས་པ་དང་། རང་ཉིད་སྡོམ་པ་རྣམ་དག་དང་ལྡན་ཞིང་བརྡ་གོ་བ་སོགས་ཀྱིས་གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་ནུས་པ་ལས་བླངས་ཏེ། བསླབ་པ་ལ་གུས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ལེན་པའི་ཡུལ་ དེ་ལྟ་བུ་མ་རྙེད་ན་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་བླང་ངོ་། །ལེན་པའི་གང་ཟག་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་དང་ལྡན་ཞིང་བརྡ་ཤེས་ཤིང་དོན་གོ་བའི་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གོ །བླང་ བའི་གཞི་ནི། ནུས་པ་ཡོད་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གསུམ་ཆར་གཟུང་བའམ་མེད་ན་གང་རུང་ངམ་སྡོམ་པ་སྣ་རེ་ཙམ་ལ་བརྟེན་ཡང་རུང་སྟེ། དེ་ལྟ་མིན་ན་དམ་བཅས་པ་ལས་ཉམས་ པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལེན་པའི་དུས་ཀྱང་རང་གི་སྟོབས་དང་སྦྱར་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་ནས་ཉིན་ཞག་གི་བར་ཅི་རིགས་སུ་བསླབ་པོ། །ཞེས་གསུངས་བའི་དོན་ནི་གཞན་དོན་དུ་སངས་ རྒྱས་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་དམ་བཅའ་བརྟན་ཅིང་དེའི་ཆེད་དུ་དོན་མེད་པའི་སྡིག་པ་མི་གསོག ཅི་ནུས་པའི་དགེ་བ་སྒྲུབ་པར་དམ་བཅའ་བ་ནི་ངེས་པར་དགོས་ཏེ། དེ་དག་བསླབ་བྱ་བསྡུས་པ་ཡིན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། 4-760 དེ་ཙམ་མེད་ན་སྨོན་འཇུག་གི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་དོན་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་གཞི་དུས་ཀྱི་དབྱེ་བ་མཛད་པ་ནི་བསླབ་པ་གཟུང་ཚུལ་ལ་དགོངས་ཏེ། རྒྱལ་བ་ཕན་བཞེད་ཀྱིས་ཉིན་གཅིག་སྲོག་ གཅོད་སྤོང་བའི་སྡོམ་པ་བླངས་ནས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལྟ་བུ་ནས་བཟུང་བསླབ་པ་མཐའ་དག་སློབ་ནུས་ཀྱི་བར་རིམ་གྱིས་བསླབ་པར་དམ་བཅའ་བ་ལ་དགོངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱི། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ན་ཐམས་ཅད་ལ་སློབ་མ་ནུས་ན་ཡང་དམ་བཅས་པ་ལས་ཉམས་པའི་ཉེས་པ་མེད་དེ། ནུས་སྟོབས་དང་སྦྱར་ ནས་རིམ་བཞིན་བསླབ་པར་དམ་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལེན་པའི་ཆོ་ག་ནི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཚང་བས་ལེན་པ་སྟེ། གཞུང་ནས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དེའི་བསླབ་བྱ་ལ་བསྡུས་འབྲིང་རྒྱས་པ་གསུམ་ལས། བསྡུས་པ་ནི། སྨ
【現代漢語翻譯】 因為處所轉變的緣故，二者都是所依。因為三律儀（梵文：trīṇi śīlāni，藏文：སྡོམ་གསུམ།）的體性相同，而作用各異的緣故。即使在死亡和轉世時，捨棄了從別解脫戒儀軌中獲得的七支作用，也不會捨棄斷除損害他人的心性。因此，如果具備這三個原因，即使不依賴儀軌，也能生起菩提心的體性。然而，接受戒律是有必要的，因為穩固戒律之心並修持正確的道路，是從圓滿的儀軌中產生的。 第四，關於受持的方式，有處所、補特伽羅、所依、時間、儀軌、諍訟、捨棄、學處七個方面。首先，從何處受持的處所是：從精通獲得、守護和恢復三種律儀的方法，自身具備清凈戒律，並且能夠通過理解等方式引導他人之處受持。這是爲了轉變為尊重學處的因素。如果沒有找到這樣的受持處所，就從諸佛菩薩面前受持。受持的補特伽羅是：具備大乘種性，能夠理解語言和意義的一切眾生。受持的所依是：如果能夠，就受持菩薩的三種律儀，如果不能，就受持其中任何一種，或者只依賴一種律儀也可以。如果不是這樣，就會有違背誓言的過失。受持的時間也應結合自身的能力，從證得菩提之間，到一天一夜之間，隨力學習。如是所說之義是，爲了利益他人而想要證得佛果的誓言要堅定，並且爲了這個目標，不積累無意義的罪惡，盡力行善的誓言是絕對必要的，因為這些是學處的總結。 如果沒有這些，就無法安住發起願行菩提心的意義。因此，安立基礎和時間的差別，是爲了說明受持學處的方式。例如，勝者善慧（藏文：རྒྱལ་བ་ཕན་བཞེད།）受持一日斷殺生戒后發起菩提心，從那時起，直到能夠學習所有學處為止，發誓逐步學習。因為菩薩的學處，要次第學習。這是如是所說的意義。這樣，即使不能學習一切，也沒有違背誓言的過失，因為是結合自身的能力，發誓次第學習的。受持的儀軌是具備加行、正行、後行三者而受持，如經中所說。其中的學處有簡略、中等、廣博三種，簡略的是：
【English Translation】 Because of the change of location, both are the basis. Because the nature of the three vows (Sanskrit: trīṇi śīlāni, Tibetan: སྡོམ་གསུམ།) is the same, but the functions are different. Even at the time of death and rebirth, even if the seven branches of function obtained from the Pratimoksha ritual are abandoned, the nature of abandoning harm to others will not be abandoned. Therefore, if these three causes are present, even without relying on the ritual, the nature of Bodhicitta can arise. However, it is necessary to take vows, because the firm mind of vows and the cultivation of the correct path arise from the perfect ritual. Fourth, regarding the manner of taking, there are seven aspects: place, person, basis, time, ritual, dispute, abandonment, and precepts. First, the place from which to take is: from a place that is proficient in the methods of obtaining, protecting, and restoring the three vows, possesses pure vows, and is able to guide others through understanding, etc. This is to transform into a factor of respect for the precepts. If such a place of taking is not found, then take it from the presence of the Buddhas and Bodhisattvas. The person taking is: all beings who possess the Mahayana lineage, are able to understand language and meaning. The basis of taking is: if possible, take all three vows of the Bodhisattva, or if not, take any one of them, or rely on only one vow. If it is not like this, there will be the fault of breaking the vow. The time of taking should also be combined with one's own ability, from the attainment of Bodhi to a day and a night, learn as much as possible. The meaning of what is said is that the vow to attain Buddhahood for the benefit of others must be firm, and for this goal, the vow not to accumulate meaningless sins and to do as much good as possible is absolutely necessary, because these are the summary of the precepts. If these are not present, the meaning of generating the aspiration and practice of Bodhicitta will not abide. Therefore, the distinction between the basis and time is made to explain the manner of taking the precepts. For example, the Victorious Benevolent (Tibetan: རྒྱལ་བ་ཕན་བཞེད།) took the vow to abandon killing for one day and then generated Bodhicitta, and from that time on, vowed to gradually learn until he was able to learn all the precepts. Because the precepts of the Bodhisattva are to be learned in stages. This is the meaning of what is said. In this way, even if one cannot learn everything, there is no fault of breaking the vow, because one has vowed to learn gradually in combination with one's own ability. The ritual of taking is to take with the completion of the preliminary, main, and subsequent practices, as explained in the scriptures. Among the precepts, there are three types: brief, medium, and extensive. The brief one is:
ོན་འཇུག་གཉིས་བསམ་པ་དང་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་སྨོན་པ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་གྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་དང་། འཇུག་པ་དོན་མེད་པའི་སྡིག་པ་སྤོང་ ཞིང་ཅི་ནུས་པའི་དགེ་བ་བསྒྲུབ་པ་སྟེ། དེ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་མཐར་འཚང་རྒྱ་བར་རྒྱལ་པོ་ལ་གདམས་པ་དང་། ལག་བཟང་ཀྱིས་ཞུས་པ་སོགས་ལས་གསུངས་སོ། །འབྲིང་དུ་བསླབ་པ་ལ། སྨོན་སེམས་གཏོང་བའི་རྒྱུ་ཞུམ་པ་དང་། 4-761 སྒྱིད་ལུག་པ་དང་། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྐྲག་ནས་སེམས་གཏོང་བས་དེ་གསུམ་སྤངས་བ་ལ་བསླབ་པའོ། །འཇུག་པ་ལ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་སྤོང་བ་དང་དཀར་པོའི་ཆོས་གཞི་བསྟེན་པའོ། །རྒྱས་པར་བསླབ་ པ་ལ། སྨོན་སེམས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། འཕེལ་བའི་རྐྱེན། མི་ཉམས་པའི་ཐབས་གསུམ་དང་། འཇུག་པ་ལའང་། སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། འཕེལ་བའི་རྐྱེན། མི་ཉམས་པའི་ཐབས་གསུམ་སྟེ། རྒྱལ་སྲས་ལམ་བཟང་ནས་རྒྱས་པར་གསུངས་པར་ ལྟར་ཤེས་པར་བྱས་ནས་བསླབ་པར་བྱའོ། །དུས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ་བསྟན་པ་ནི། གལ་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་བླངས་ན། ཚེ་འཕོས་ནས་བརྗེད་པས་ལྟུང་བས་གོས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ ན། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་ཉམས་བའི་རྒྱུ་ལ་བསླབ་ཏུ་ཡོད་པས་སྐྱོན་མེད་དེ། སྔོན་མི་འཁྲུགས་པའི་ཐུགས་བསྐྱེད་པ་ལྟར་བསམ་སྦྱོར་དང་སྨོན་ལམ་སྟོབས་ཆེ་བས་དུས་ནམ་ཡང་མི་ཉམས་པའི་ཕྱིར་ དང་། འོད་སྲུང་གིས་ཞུས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བརྗེད་པའི་རྒྱུ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་སྤངས་པ་དང་། མི་བརྗེད་པའི་རྒྱུ་དཀར་པོའི་ཆོས་བཞི་བསྟེན་ན་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མངོན་དུ་འགྱུར་ཞིང་བརྗེད་པར་མི་འགྱུར་བར་གསུངས་པ་དང་། སེང་གེས་ཞུས་པ་ལས། ཆོས་ཀྱིས་སྦྱིན་པས་ཚེ་རབས་དྲན་ཏེ་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ལ་འཛུད་པས་རྨི་ལམ་ནའང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་འདོར་རོ། ། 4-762 ཞེས་གསུངས་པ་སོགས་ཀྱི་དོན་ལ་བསླབ་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཀར་ནག་གི་ཆོས་བཞི་ནི། །བླ་མ་མཆོད་གནས་རྫུན་གྱིས་བསླུ། །འགྱོད་མིན་གནས་ལ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད། །ཐེག་ཆེན་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་སྨོད། །གཡོ་ སྒྱུར་སྤྱོད་བཞི་ནག་པོའི་ཆོས། །སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་རྫུན་མི་སྨྲ། །རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད། །འགྲོ་རྣམས་ཐེག་ཆེན་ལམ་ལ་འགོད། །གཡོ་སྒྱུ་སྤངས་པ་དཀར་ཆོས་བཞི། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་བླངས་པའི་ ཕན་ཡོན་ནི། གནས་སྐབས་དང་། མཐར་ཐུག་གི་ཕན་ཡོན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་མིང་དོན་འཕོ་བ། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་ངན་སོང་འགོག་ཅིང་བདེ་འགྲོ་མཆོག་ཐོབ། མཐར་ཐུག་སའི་ ཡོན་ཏན་རྣམས་རིམ་གྱིས་བསྐྱེད་ནས་འཚང་རྒྱ་བ་ན་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་ཉེར་ལེན་བྱེད་དོ། །རྒྱས་པར་ལེའུ་དང་པོ་སོགས་ལས་འདི་གསུངས་སོ། །སྤྱིའི་དོན
【現代漢語翻譯】 進入和應用都基於發心，因此，發心是指爲了所有眾生的利益而獲得佛果的願望，而應用則是指放棄無意義的惡行，並盡力行善。僅憑這些，最終也能成佛，這是對國王的教誨以及拉藏（Lag-bzang）的請求等中所說的。中等程度的修學包括修學避免捨棄愿菩提心的因素，如沮喪、懶惰以及因輪迴的痛苦而恐懼，從而捨棄菩提心。應用方面，則是要避免四種黑法，並奉行四種白法。廣大的修學包括愿菩提心生起的原因、增長的助緣、不退失的方法這三個方面；應用方面也有生起的原因、增長的助緣、不退失的方法這三個方面。正如《佛子行》中所廣說的那樣，要了解並修學這些。關於指示任何時候都不會退失的原因：如果直到證得菩提果之間都受持菩提心，那麼轉世後會因遺忘而沾染墮落嗎？不會有這種過失，因為可以修學任何時候都不會退失的原因。就像過去不動佛發起菩提心一樣，憑藉強大的發心、行為和願力，任何時候都不會退失。在《持光童子請問經》中說：『如果避免遺忘菩提心的四種黑法，並奉行不遺忘的四種白法，那麼在所有轉世中，一生下來就會顯現菩提心，並且不會遺忘。』在《獅子請問經》中說：『以法佈施，能憶起前世，並將一切眾生安置於菩提道中，甚至在夢中也不會捨棄菩提心。』等等，因此可以修學這些意義。四種黑法和白法是：欺騙上師和應供處，對不後悔的事情生起後悔，誹謗進入大乘的補特伽羅，行持虛偽和欺騙——這四種是黑法。即使爲了生命也不說謊，讚歎佛子們的功德，引導眾生進入大乘道，捨棄虛偽和欺騙——這四種是白法。』第五，受持菩提心的利益：包括暫時的利益和究竟的利益兩種。首先，在現世中，名符其實；來世能阻止墮入惡趣，獲得善趣的殊勝果位；究竟而言，能次第生起地的功德，並在成佛時成為色身的近取因。這些在第一品等中有詳細闡述。共同的意義 進入和應用都基於發心，因此，發心是指爲了所有眾生的利益而獲得佛果的願望，而應用則是指放棄無意義的惡行，並盡力行善。僅憑這些，最終也能成佛，這是對國王的教誨以及拉藏（Lag-bzang）的請求等中所說的。中等程度的修學包括修學避免捨棄愿菩提心的因素，如沮喪、懶惰以及因輪迴的痛苦而恐懼，從而捨棄菩提心。應用方面，則是要避免四種黑法，並奉行四種白法。廣大的修學包括愿菩提心生起的原因、增長的助緣、不退失的方法這三個方面；應用方面也有生起的原因、增長的助緣、不退失的方法這三個方面。正如《佛子行》中所廣說的那樣，要了解並修學這些。關於指示任何時候都不會退失的原因：如果直到證得菩提果之間都受持菩提心，那麼轉世後會因遺忘而沾染墮落嗎？不會有這種過失，因為可以修學任何時候都不會退失的原因。就像過去不動佛發起菩提心一樣，憑藉強大的發心、行為和願力，任何時候都不會退失。在《持光童子請問經》中說：『如果避免遺忘菩提心的四種黑法，並奉行不遺忘的四種白法，那麼在所有轉世中，一生下來就會顯現菩提心，並且不會遺忘。』在《獅子請問經》中說：『以法佈施，能憶起前世，並將一切眾生安置於菩提道中，甚至在夢中也不會捨棄菩提心。』等等，因此可以修學這些意義。四種黑法和白法是：欺騙上師和應供處，對不後悔的事情生起後悔，誹謗進入大乘的補特伽羅，行持虛偽和欺騙——這四種是黑法。即使爲了生命也不說謊，讚歎佛子們的功德，引導眾生進入大乘道，捨棄虛偽和欺騙——這四種是白法。』第五，受持菩提心的利益：包括暫時的利益和究竟的利益兩種。首先，在現世中，名符其實；來世能阻止墮入惡趣，獲得善趣的殊勝果位；究竟而言，能次第生起地的功德，並在成佛時成為色身的近取因。這些在第一品等中有詳細闡述。共同的意義
【English Translation】 Entering and application are both based on intention, so intention is the thought of attaining Buddhahood for the benefit of all sentient beings, and application is abandoning meaningless evil deeds and striving to do good as much as possible. With just that much, one can ultimately attain Buddhahood, as stated in the teachings to the king and the requests of Lag-bzang. Moderate training includes training to avoid the causes of abandoning the aspiration Bodhicitta, such as discouragement, laziness, and fear of the suffering of Samsara, thereby abandoning Bodhicitta. In terms of application, it is to avoid the four black Dharmas and practice the four white Dharmas. Extensive training includes three aspects: the cause of the arising of aspiration Bodhicitta, the conditions for its increase, and the means for its non-degeneration; application also has three aspects: the cause of its arising, the conditions for its increase, and the means for its non-degeneration. As extensively explained in 'The Way of the Bodhisattva,' one should understand and train in these. Regarding indicating the cause of non-degeneration at all times: If one takes Bodhicitta until attaining enlightenment, will one be stained by downfall due to forgetting after rebirth? There is no such fault, because one can train in the cause of non-degeneration at all times. Just as Akshobhya Buddha generated Bodhicitta in the past, by the power of strong intention, action, and aspiration, it will never degenerate. In the 'Sutra Requested by Od-srung,' it says: 'If one avoids the four black Dharmas that cause forgetting Bodhicitta and practices the four white Dharmas that cause non-forgetting, then in all rebirths, as soon as one is born, Bodhicitta will manifest and will not be forgotten.' In the 'Sutra Requested by Lion,' it says: 'By giving Dharma, one remembers past lives and places all sentient beings on the path to enlightenment, so even in dreams, one does not abandon Bodhicitta.' Etc., therefore one can train in these meanings. The four black and white Dharmas are: Deceiving the Lama and objects of offering with lies, generating regret for things one should not regret, slandering individuals who have entered the Mahayana, practicing deceit and trickery—these four are black Dharmas. Even for the sake of one's life, not telling lies, praising the qualities of the Bodhisattvas, guiding beings onto the Mahayana path, abandoning deceit and trickery—these four are white Dharmas.' Fifth, the benefits of taking Bodhicitta: include two types of benefits, temporary and ultimate. First, in this life, one's name is meaningful; in the next life, one prevents falling into the lower realms and obtains the supreme state of the good realms; ultimately, one gradually generates the qualities of the Bhumis and, upon attaining Buddhahood, becomes the proximate cause of the Rupakaya (form body). These are explained in detail in the first chapter, etc. Common meaning Entering and application are both based on intention, so intention is the thought of attaining Buddhahood for the benefit of all sentient beings, and application is abandoning meaningless evil deeds and striving to do good as much as possible. With just that much, one can ultimately attain Buddhahood, as stated in the teachings to the king and the requests of Lag-bzang. Moderate training includes training to avoid the causes of abandoning the aspiration Bodhicitta, such as discouragement, laziness, and fear of the suffering of Samsara, thereby abandoning Bodhicitta. In terms of application, it is to avoid the four black Dharmas and practice the four white Dharmas. Extensive training includes three aspects: the cause of the arising of aspiration Bodhicitta, the conditions for its increase, and the means for its non-degeneration; application also has three aspects: the cause of its arising, the conditions for its increase, and the means for its non-degeneration. As extensively explained in 'The Way of the Bodhisattva,' one should understand and train in these. Regarding indicating the cause of non-degeneration at all times: If one takes Bodhicitta until attaining enlightenment, will one be stained by downfall due to forgetting after rebirth? There is no such fault, because one can train in the cause of non-degeneration at all times. Just as Akshobhya Buddha generated Bodhicitta in the past, by the power of strong intention, action, and aspiration, it will never degenerate. In the 'Sutra Requested by Od-srung,' it says: 'If one avoids the four black Dharmas that cause forgetting Bodhicitta and practices the four white Dharmas that cause non-forgetting, then in all rebirths, as soon as one is born, Bodhicitta will manifest and will not be forgotten.' In the 'Sutra Requested by Lion,' it says: 'By giving Dharma, one remembers past lives and places all sentient beings on the path to enlightenment, so even in dreams, one does not abandon Bodhicitta.' Etc., therefore one can train in these meanings. The four black and white Dharmas are: Deceiving the Lama and objects of offering with lies, generating regret for things one should not regret, slandering individuals who have entered the Mahayana, practicing deceit and trickery—these four are black Dharmas. Even for the sake of one's life, not telling lies, praising the qualities of the Bodhisattvas, guiding beings onto the Mahayana path, abandoning deceit and trickery—these four are white Dharmas.' Fifth, the benefits of taking Bodhicitta: include two types of benefits, temporary and ultimate. First, in this life, one's name is meaningful; in the next life, one prevents falling into the lower realms and obtains the supreme state of the good realms; ultimately, one gradually generates the qualities of the Bhumis and, upon attaining Buddhahood, becomes the proximate cause of the Rupakaya (form body). These are explained in detail in the first chapter, etc. Common meaning
་དེ་དག་འཇམ་དཔལ་དབྱངས་དངོས་རྗེ་བཙུན་སྐུ་མཆེད་ དང་། ཆོས་རྗེ་བདག་ཉིད་ཆེན་པོའི་གསུང་ལས་བཏུས་ཏེ་གསལ་བྱེད་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་བརྒྱན་ཏེ་བྲིས་པའོ། ༈ ། བསླབ་པ་ཐུན་མོང་དུ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་བག་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེའི་མདོ་ལས། ཚུལ་ཁྲིམས་ཐོས་དང་གཏོང་དང་བཟོད་པ་དང་། །དགེ་བའི་ཆོས་སུ་བརྗོད་པ་ཇི་སྙེད་པ། །ཀུན་གྱི་རྩ་བ་བག་ཡོད་འདི་ཡིན་ཏེ། །གཏེར་ཐོབ་བྱེད་ཅེས་བདེ་བར་གཤེགས་པས་བསྟན། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་ནས་བསླབ་ལས་མི་འདའ་འབད་པར་བྱ། 4-763 ཇི་ལྟར་བསླབ་ཚུལ་ནི། ལྟུང་བ་དང་ལྟུང་བ་མེད་པའི་གཟུགས་བརྙན་ནི་སྤང་བར་བྱ་ལ། ལྟུང་བ་མེད་པ་དང་ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་གཉིས་ནི་བླང་བར་བྱའོ། །དེ་ལ་ལྟུང་བ་ནི། རྒྱལ་བློན་ ལས་དང་པོའི་རྩ་ལྟུང་ལྔ་ལྔ་བརྒྱད་དུ་གསུངས་བ་རྫས་སུ་བསྡུ་ན་བཅུ་བཞི་སྟེ་དེ་རྣམས་སྤང་བར་བྱའོ། །དེ་གང་ཞེ་ན། བྱང་སེམས་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི་ནི། དཀོན་མཆོག་དཀོར་འཕྲོགས་དམ་ཆོས་ སྤོང་། །རབ་བྱུང་ཆད་པས་གཅོད་དང་འབེབས། །མཚམས་མེད་བྱེད་དང་ལོག་ལྟ་འཛིན། །གྲོང་ལ་སོགས་པ་འཇིག་པ་དང་། །བློ་མ་སྦྱངས་ལ་སྟོང་ཉིད་སྟོན། །རྫོགས་བྱང་ཞུགས་རྣམས་དེ་ལས་བཟློག །ཉན་རང་རིགས་ཅན་ ཐེག་ཆེན་སྦྱོར། །སློབ་པའི་ཐེག་པས་ཆགས་སོགས་ནི། །སྤོང་མིན་ཞེས་འཛིན་འཛིན་དུ་གཞུག །རྙེད་ཕྱིར་བདག་བསྟོད་གཞན་ལ་སྨོད། །ཟབ་དོན་རྟོགས་ཞེས་རྫུན་དུ་སྨྲ། །དགེ་སྦྱོང་ཆད་པས་གཅོད་འཇུག་ཅིང་། །དེ་ཡིས་ སྦྱིན་པ་ལེན་པར་བྱེད། །སྤོང་བའི་རྣལ་འབྱོར་འདོར་འཇུག་དང་། །དེ་ཡི་ལོངས་སྤྱོད་ཀློག་པར་སྦྱིན། །ཞེས་སོ། །ལྟུང་བ་མེད་པ་ནི་དེ་དག་སྤང་བའོ། །ལྟུང་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ནི། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ ལ་སྐྱེ་བོ་འགའ་ཞིག་གིས་བསྟན་འགྲོ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ཚེ། དེ་ཐབས་གཞན་གྱིས་བཟློག་མི་ནུས་ཚེ་བསད་ན་ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཡིན་མ་བསད་ན་ལྟུང་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ནོ། །བཅས་རང་གཉིས་ཀ་ལ་དེས་མཚོན་ནས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 4-764 དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ལ། རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་པའི་ཚེ་ཕྱི་རོལ་དུ་བསྟན་འགྲོའི་དོན་འགའ་ཞིག་མཐོང་ན་དེ་ཐབས་གཞན་གྱིས་མ་འགྲུབ་ཚེ་རང་གི་རྣལ་འབྱོར་དོར་ནས་བསྒྲུབས་ན་ལྟུང་བའི་གཟུགས་བརྙན་ མ་བསྒྲུབས་ན་ལྟུང་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ནོ། །སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ལའང་། དོན་ཆུང་དུ་སྒྲུབ་ཚེ་དོན་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་དགོས་ན་སྔ་མའི་རིགས་བསྒྲེས་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། ༈ ། དངོས་པོ་ཕལ་བ་ནས་འགྱུར་ གསུངས་ན་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། ཅུང་ཟད་བསམས་ནས་མི་སྦྱིན་ན་ཡི་དྭགས་སུ་སྐྱེས་ལ། ཁས་བླངས་ནས་མི་སྦྱིན་ན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་གསུངས་སོ། ༈ ། མིག་གང་བྱང་ཆུབ་ནས་ཐར་པར་ བྱེད་པ་ནི། ཤཱ་རིའི་བུ་སྔོན་རྒྱལ་པོ་བི་ན་སེ་ནར་ག
【現代漢語翻譯】 這些是根據曼殊室利本尊（འཇམ་དཔལ་དབྱངས་，智慧的化身）和至尊師兄弟，以及法王大自在（ཆོས་རྗེ་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ）的教言彙集，並略加修飾而寫成的。 因此，成就共同修學之因在於精進。如《月燈經》所說： 『持戒、聞法、佈施與忍辱，所有被稱為善法者，其根本即是精進。如來宣說，精進如獲寶藏。』 因此，應當努力不違越所學。 如何修學呢？應當捨棄墮罪和墮罪的相似之處，應當 গ্রহণ 接受不墮罪和不墮罪的相似之處。 所謂墮罪，如國王和大臣的初學者的根本墮罪，經中說有五五八種，歸納起來有十四種，應當捨棄。那麼，是哪十四種呢？ 菩薩的十四根本墮罪是：盜取三寶財物，捨棄正法，用鞭杖懲罰出家人，造作五無間罪，執持邪見，摧毀城鎮等，為未經調伏者宣說空性，使趣入圓滿菩提者退轉，引導聲聞緣覺種姓者修學大乘，以所學之乘而執著貪慾等，認為不應捨棄並使他人也如此執著，爲了獲得利養而自我讚揚、詆譭他人，謊稱自己證悟了甚深之義，用鞭杖懲罰修行人並以此接受佈施，使人放棄捨棄的瑜伽，並給予其享用之物。 不墮罪就是捨棄這些。不墮罪的相似之處是：當某些人因守護戒律而危害眾生時，若無法以其他方法制止，殺死他們是墮罪的相似之處，不殺則是無墮罪的相似之處。對於別解脫戒和菩薩戒都應以此類推。 在積聚善法方面，當精進修瑜伽時，若見到外面的某些利益眾生的事情，若無法以其他方法成辦，放棄自己的瑜伽而去成辦，是不墮罪的相似之處，不去做則是不墮罪的相似之處。在利益有情方面，若成辦小利益時，必須成辦大利益，則應參照前面的情況來理解。 如果說從普通事物發生變化，那麼在正念安住中，稍微考慮而不給予，會轉生為餓鬼；承諾之後不給予，則會轉生到地獄。 如何從眼睛中生起菩提而獲得解脫呢？舍利子過去曾是比那色那國王……
【English Translation】 These were compiled from the teachings of Manjushri (འཇམ་དཔལ་དབྱངས་, the embodiment of wisdom) himself, the venerable spiritual brothers, and the great Dharma Lord, and written with slight embellishments. Therefore, the cause for accomplishing common learning is diligence. As stated in the 'Moon Lamp Sutra': 'Discipline, learning, generosity, and patience, whatever is spoken of as virtuous qualities, their root is diligence. The Sugata taught that it is like finding a treasure.' Therefore, one should strive not to transgress what has been learned. How to practice? One should abandon transgressions and the appearance of transgressions, and one should accept non-transgressions and the appearance of non-transgressions. Transgressions, such as the root transgressions of a king or minister who is a beginner, are said to be five, five, and eight, which can be summarized as fourteen, and these should be abandoned. What are these fourteen? The fourteen root transgressions of a Bodhisattva are: stealing from the Three Jewels, abandoning the true Dharma, cutting off or striking renunciants, committing the five heinous crimes, holding wrong views, destroying towns and so on, teaching emptiness to those whose minds are not trained, causing those who have entered perfect enlightenment to turn back, guiding those of the Hearer or Solitary Realizer lineage to the Great Vehicle, clinging to desire and so on with the vehicle one is learning, holding that it should not be abandoned and causing others to hold to it as well, praising oneself and disparaging others for the sake of gain, falsely claiming to have realized profound meaning, cutting off or causing renunciants to be cut off, and taking alms with it, causing one to abandon the yoga of abandonment, and giving them things to enjoy. Non-transgressions are abandoning these. The appearance of non-transgressions is: when some people harm sentient beings in order to protect the discipline, if it is not possible to prevent it by other means, killing them is the appearance of a transgression, and not killing them is the appearance of a non-transgression. This should be understood by analogy for both the Pratimoksha and Bodhisattva vows. In accumulating virtue, when diligently practicing yoga, if one sees some benefit to sentient beings outside, if it is not possible to accomplish it by other means, abandoning one's own yoga to accomplish it is the appearance of a transgression, and not doing it is the appearance of a non-transgression. In benefiting sentient beings, if one is accomplishing a small benefit, and it is necessary to accomplish a great benefit, then one should understand it by analogy to the previous situation. If it is said that things change from ordinary objects, then in mindfulness, if one thinks a little and does not give, one will be born as a hungry ghost; if one promises and does not give, one will be born in hell. How does enlightenment arise from the eye and lead to liberation? Shariputra was once King Binasena...
ྱུར་པ་ལ་བྲམ་ཟེར་དྲག་པོའི་མིག་གིས་ལག་པ་གཡས་པ་བསླངས་བ་ན་དེ་བཅད་དེ་གཡོན་པས་བྱིན་པས་དེ་ཁྲོས་པ་ན་ སྐྱོ་བ་སྐྱེས་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དོར་ཏེ་ཐེག་དམན་དུ་ལོག་ཀྱང་ངན་འགྲོར་མ་སོང་བས་དེ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ལས་ཚུལ་སོ་སྐྱེས་ཀྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཁོ་ནས་མཁྱེན་དེས་ན་དཔྱད་བྱ་མིན་ནོ། །སེམས་བསྐྱེད་བཏང་ན་ལྟུང་བ་ལྕི་ཚུལ་ནི། སྡུད་པ་ལས། གལ་ཏེ་བསྐལ་པ་བྱེ་བར་དགེ་བའི་ལས་ལམ་བཅུ། །སྤྱོད་ཀྱང་རང་རྒྱལ་དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ལ་འདོད་བསྐྱེད་ན། ། 4-765 དེ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་སྐྱོན་བྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པ་ཡིན། །སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ཕས་ཕམ་པས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་ལྕི། །ཞེས་གསུངས་སོ། ༈ ། གང་གཞན་སོགས་ཏེ། རབ་ཏུ་ཞི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཆོ་འཕྲུལ་ གྱི་མདོ་ལས། གང་ལ་ལ་ཞིག་གིས་འཛམ་གླིང་གི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདོག་པ་འཕྲོགས་ཤིང་སྲོག་བཅད་པ་བས། གང་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་བ་ཐ་ན་དུད་འགྲོ་ལ་ཟན་ཆངས་པ་ གཅིག་སྦྱིན་པའི་བར་ཆད་བྱས་ན་དེ་ནི་དེ་བས་སྡིག་ཆེས་གྲངས་མེད་དུ་བསྐྱེད་དེ། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་བསྐྱེད་པའི་དགེ་བ་ལ་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ༈ ། ས་ཐོབ་པ་ལ་ ཐོགས་པ་ནི་ལྟུང་བ་དང་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྤེལ་བས་ལམ་སྒྲུབ་པ་ལ་བར་ཆད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ས་ཐོབ་པ་ལ་ཐོགས་ཏེ་ཕྱུགས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་ལྟ་བུས་འགྲོ་བའི་སེམས་དཔའ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ༈ ། དེ་བཞིན་གཤེགས་བ་འབྱུང་བ་དང་། དེའི་ཤུགས་ལ་གཞན་འབྱོར་བཞི་དང་། གནས་ལ་དད་པ་དང་མི་ལུས་ཐོབ་པ་དང་། དེའི་ཤུགས་ཀྱིས་རང་འབྱོར་གཞན་གསུམ་དང་དལ་བ་ཡང་བསྟན་ཏོ། །དགེ་གོམས་རུང་ བ་ནི་བསམ་པའི་རྟེན་ནོ། ༈ ། སྟག་བཏང་དང་ནས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཐུལ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཡི་རང་བཞིན་སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས། །རྣམ་པར་བརླན་པ་བཞིན་དུ་བརླན་གྱུར་པས། །ཕན་ཚུན་གནོད་པ་མེད་པའི་ཡིད་གྱུར་ཏེ། ། 4-766 དཀའ་ཐུབ་ཅན་བཞིན་གཅན་གཟན་ཁྲོ་བོའང་སྤྱོད། །ཅེས་སྐྱེས་རབས་ལས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ༈ ། ཐམས་ཅད་སེམས་ལས་བྱུང་བར་གསུངས་བ་ནི། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། སེམས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་སྟེ། སེམས་ཡོངས་ཤེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཤེས་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་དང་། དགེ་བའམ་འོན་ཏེ་མི་དགེ་བའི། །ལས་ནི་སེམས་ཀྱིས་བསམ་པ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་མཚོན་ཆ་དང་ ཤལ་མ་རིའི་བུད་མེད་སོགས་སྡིག་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པར་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས་གསུངས་ཏེ། སྔོན་གང་མཐོང་བའི་བུད་མེད་ལས་ཀྱིས་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །སེམས་ལས་འཇིགས་པ་གཞན་མེད་དེ། །སེམས་ ནི་དགྲ་ནང་དགྲ་ཆེན་ཏེ། དེ་ལས་གཞན་པའི་དགྲ་མེད་དེ། གཙུབས་ཤིང་རང་གིས་རང་བསྲེགས་ལྟར། །སེམས་ནི་རང་གི་སེམས་ཀྱིས་བསྲ
【現代漢語翻譯】 當一位婆羅門憤怒地舉起右手要打優婆（藏文：ྱུར་པ་，字面意思：轉變者，指優婆毱多尊者）時，優婆切斷了他的右手，又用左手佈施給他。婆羅門因此更加憤怒，感到後悔，放棄了菩提心，退回小乘。如果說他沒有墮入惡趣，這與之前的說法相矛盾，這是為什麼呢？這是因為凡夫俗子的行為是不可思議的，只有一切智智（佛陀）才能完全瞭解，所以不應妄加揣測。關於捨棄菩提心會導致嚴重墮落：在《攝頌》中說：『即使在無數劫中行持十善業，如果生起只為自己證得辟支佛或阿羅漢果的想法，這就是戒律上的過失，是戒律的毀壞。捨棄菩提心比根本墮罪還要嚴重。』 關於『其他』等：在《寂靜決定神變經》中說：『如果有人奪取整個贍部洲所有眾生的財產，並殺害他們的生命，與阻止菩薩哪怕是佈施給畜生一口食物的善行相比，前者所造的罪業是無法計量的。因為這是在阻礙佛陀出世的善行。』 獲得菩薩地（藏文：ས་ཐོབ་པ་）的障礙：由於墮落和捨棄菩提心會阻礙修道，因此會成為獲得菩薩地的障礙，就像馱獸拉車一樣，因為菩薩是利益眾生的勇士。 如來出世，以及由此引申的其他四種圓滿，對處所的信心，獲得人身，以及由此引申的自身三種圓滿和他者三種圓滿，以及閑暇，這些都已闡述。善根串習是意樂的基礎。 關於『老虎放生』和『大麥』：所有這些都會變得溫順，因為它們的自性是慈悲的。就像被慈悲滋潤一樣，它們的心意變得不會互相傷害。就像苦行者一樣，兇猛的野獸也能和諧相處。』正如《本生經》中所說。 關於一切都從心生：在《寶云經》中說：『心是一切法的根本，如果完全瞭解心，就能完全瞭解一切法。』以及『善或非善的業，都是由心所思。』等等。眾生地獄的兵器和尸摩羅樹的女人等，都是從噁心中產生的，這在《念住經》中有所闡述：『以前所見到的女人，是由業力所見。』心中沒有比心更可怕的，心是內心的最大敵人，沒有比它更大的敵人了。就像用火燒灼自己一樣，心會用自己的心來焚燒自己。
【English Translation】 When a Brahmin angrily raised his right hand to strike Yupa (Tibetan: ྱུར་པ་, literally: transformer, referring to Upagupta), Yupa cut off his right hand and gave it to him with his left hand. The Brahmin became even more angry and regretted it, abandoning his Bodhicitta and reverting to the Hinayana. If it is said that he did not fall into the lower realms, this contradicts the previous statement. Why is this? This is because the actions of ordinary beings are inconceivable, and only the Omniscient One (Buddha) can fully understand them, so one should not speculate. Regarding the serious downfall caused by abandoning Bodhicitta: In the 'Compendium' it says: 'Even if one practices the ten virtuous deeds for countless eons, if one generates the thought of attaining only the Pratyekabuddha or Arhat fruit for oneself, this is a fault in discipline, a violation of discipline. Abandoning Bodhicitta is even more serious than a root downfall.' Regarding 'others' etc.: In the 'Peaceful Determination Miraculous Sutra' it says: 'If someone steals the property of all sentient beings in the entire Jambudvipa and kills their lives, compared to obstructing the virtuous act of a Bodhisattva even giving a mouthful of food to an animal, the former creates immeasurable more sin. Because it is obstructing the virtuous act of the Buddha's appearance in the world.' Obstacles to attaining the Bodhisattva ground (Tibetan: ས་ཐོབ་པ་): Because falling and abandoning Bodhicitta obstruct the path of practice, they become obstacles to attaining the Bodhisattva ground, just like a beast of burden pulling a cart, because Bodhisattvas are warriors who benefit sentient beings. The appearance of the Tathagata, and the other four perfections derived from it, faith in the place, obtaining a human body, and the three self-perfections and three other-perfections derived from it, and leisure, have all been explained. The habituation of virtue is the basis of intention. Regarding 'releasing the tiger' and 'barley': All of these will become tame, because their nature is compassion. Just as they are moistened by compassion, their minds become non-harming to each other. Like ascetics, fierce beasts can also live in harmony.' As it is said in the 'Jataka Tales'. Regarding everything arising from the mind: In the 'Cloud of Jewels Sutra' it says: 'The mind is the root of all dharmas, and if one fully understands the mind, one will fully understand all dharmas.' And 'Virtuous or non-virtuous actions are thought of by the mind.' etc. The weapons of hell beings and the women of the Shalmali tree, etc., arise from evil minds, as explained in the 'Satipatthana Sutra': 'The women seen before are seen by karma.' There is no fear greater than the mind, the mind is the greatest enemy within, there is no enemy greater than it. Just as one burns oneself with fire, the mind burns itself with its own mind.
ེགས། །ཞེས་སོ། །ཕྱིན་དྲུག་སྒྲུབ་པའི་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ ཀྱང་སེམས་ལ་རག་ལས་ཀྱི་ཕྱི་རོལ་གྱི་བྱེད་པས་མིན་ཚུལ་ནི། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལས། སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གང་ཞེ་ན། བདོག་པ་ཐམས་ཅད་འབྲས་བུ་དང་བཅས་ཏེ་ གཏོང་བའི་སེམས་སོ། །ཞེས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གང་ཞེ་ན། གཞན་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བའི་སེམས་པའོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་བའི་ཕྱིར་རོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་སྐབས་སེམས་གསལ་གཅིག་གིས་སོགས་ཀྱི་དོན། ། 4-767 ཆུ་བོ་གངྒཱ་དང་ཡ་མུ་ནི་བརྒལ་བའི་མ་སྨད་གཅིག་ལ་གཅིག་བརྩེ་སེམས་ཀྱི་ངང་ནས་ཤི་བ་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེས་པར་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །བཟླས་བརྗོད་གཡེང་བས་བྱས་པ་དོན་མེད་པ་ནི། ཏིང་འཛིན་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་འདོད་པ་ལ་གཡེངས་བའི་དཀའ་ཐུབ་དང་ཁ་ཏོན་ལ་སོགས་པ་ནི་འབྲས་བུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཤེས་རབ་སྐབས། སེམས་ཀྱི་གསང་ནི་སེམས་ཀྱི་ ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་དེ། སྐལ་དམན་གྱིས་མི་རྟོགས་པས་གསང་བ་ཞེས་གསུངས། སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་རང་གི་ལ་བརྟེན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ༈ ། སེམས་བསྲུང་འདོད་པ་སོགས་ཏེ། བླང་དོར་གྱི་གནས་མི་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་དང་། བདག་རྒྱུད་ལ་བརྟགས་ནས་དེ་དག་གི་སྤང་ལེན་ཤེས་པའི་ཤེས་བཞིན་ཏེ། དང་པོ་གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེའི་མདོ་ལས། དྲན་པ་གང་གིས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་། དྲན་པ་གང་གིས་བདུད་ལས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྐབས་མི་འབྱེད་བ་དང་། དྲན་པ་གང་གིས་ལམ་གོལ་བ་དང་ལམ་ངན་པར་ མི་འགྲོ་བ་དང་། དྲན་པ་སྒོ་བ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་སོ། །ཤེས་བཞིན་ནི། ཡུམ་ལས། སྤྱོད་ན་ཡང་སྤྱོད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །བླ་མ་དང་ནི་སོགས་ཏེ། 4-768 སྡོམ་པ་དང་ལུང་འབོག་པའི་བླ་མ་དང་། ཆོས་ལྡན་གྲོགས་དང་འགྲོགས་པ་ལས་དྲན་པ་བདེ་བླག་ཉིད་དུ་སྐྱེའོ། །ཇི་ལྟར་སྐྱེ་ཞེ་ན་མཁན་པོ་སྟེ་བླ་མས་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་དང་། འགྲོགས་པ་ སྟེ་གྲོགས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་བསྟན་པས་ཀྱང་འཇིགས་པ་སྟེ་ཁྲེལ་ཡོད་སྐྱེ་བས་སོ། །གང་ལ་ན་སྐལ་ལྡན་གུས་བྱེད་ལའོ། ༈ ། རྟག་པར་མངོན་ཞེན་སོགས་ཏེ། ཀུན་སློང་ལ་མངོན་ཞེན་ནི་ཆེད་ཆེར་འཛིན་ པའོ། །གཉེན་པོ་ནི་སེར་སྣ་མེད་པ་དང་། ཉེས་པ་འཛེམ་པ་དང་། མི་ཁྲོ་བ་དང་། སྤྲོ་བ་དང་། མི་གཡེང་བ་དང་། སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཤེས་པས་སེར་སྣ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་ནུས་ པའི་སེམས་སོ། །ཞིང་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཞིང་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ། ཕན་འདོགས་པའི་ཞིང་ནི་ཕ་མ་སོགས་དང་། སྡུག་བསྔལ་ནི་དབུལ་པོ་ལ་སོགས་པའོ། །སྦྱོར་བ་ལ་མཁས་པ་ནི་དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ ལ་མཁས་ཤིང་དེ་ལ་དགའ་བ་དང་གཞ
【現代漢語翻譯】 因此，修持六度（Paramita）的善行和守護戒律（Śīla）的方式，都取決於內心，而不是外在的行為。《不退轉輪經》（Blo gros mi zad pa'i mdo）中說：『什麼是佈施（Dāna）的圓滿？是捨棄一切財產及其果報的心。』又說：『什麼是持戒（Śīla）的圓滿？是斷除傷害他人的心。』等等。關於精進（Vīrya），『以一清明之心』等的意思是： 就像渡過恒河（Ganges）和亞穆納河（Yamuna）的母女，因彼此的愛心而去世，轉生到梵天界（Brahma）一樣。如果唸誦時散亂，則毫無意義。《入定經》（Ting 'dzin sdud pa'i mdo）中說：『諸比丘，如果沉溺於慾望，那麼苦行和誦經等將變得毫無意義。』關於智慧（Prajñā），『心的秘密』是指心之自性——空性（Śūnyatā），因為資質低下者無法理解，所以稱為秘密。《華嚴經》（Sdong po bkod pa）中說：『菩薩（Bodhisattva）的一切行為都依賴於自心。』 想要守護自心等，就是不忘記應取應舍之事的正念（Smṛti），以及觀察自身相續，瞭解應舍應取的正知（Samprajanya）。首先，《寶髻經》（Gtsug na rin po che'i mdo）中說：『以何種正念，一切煩惱（Kleśa）不會生起？以何種正念，一切魔（Māra）不能得便？以何種正念，不會走向歧途和惡道？正念就像門衛一樣。』關於正知，《母經》（Yum las）中說：『行住坐臥，皆應了知。』等等。 上師（Guru）等，與傳授戒律和經文的上師，以及具有佛法的道友交往，能輕易生起正念。如何生起呢？通過堪布（Khenpo），即上師的教導，以及道友的幫助，也能生起恐懼，即慚愧心（Hrī）。對誰而言呢？對具足善緣和恭敬心的人而言。 總是執著等，對發心（Bodhicitta）的執著是指特別強調。對治（Pratipakṣa）是指沒有吝嗇，避免過失，不憤怒，喜悅，不散亂，以及像看待幻覺一樣，能夠對治吝嗇等煩惱的心。田（Kṣetra）是指功德之田——三寶（Triratna），利益之田——父母等，以及痛苦之田——貧困者等。善巧方便是指擅長行善，並且對此感到歡喜，並且...
【English Translation】 Therefore, the merit of practicing the six perfections (Paramita) and the way of guarding the precepts (Śīla) depend on the mind, not on external actions. The 'Inexhaustible Intellect Sutra' (Blo gros mi zad pa'i mdo) says: 'What is the perfection of generosity (Dāna)? It is the mind that gives away all possessions together with their fruits.' It also says: 'What is the perfection of discipline (Śīla)? It is the mind that refrains from harming others.' And so on. Regarding diligence (Vīrya), the meaning of 'with one clear mind' etc. is: Like the mother and daughter who crossed the Ganges and Yamuna rivers, and died out of love for each other, were born in the Brahma realm. If recitation is done with distraction, it is meaningless. The 'Samadhi Gathering Sutra' (Ting 'dzin sdud pa'i mdo) says: 'Monks, if you are distracted by desires, then asceticism and recitation, etc., will become meaningless.' Regarding wisdom (Prajñā), 'the secret of the mind' refers to the nature of the mind—emptiness (Śūnyatā), because those with inferior faculties cannot understand it, it is called secret. The 'Flower Garland Sutra' (Sdong po bkod pa) says: 'All the actions of a Bodhisattva depend on their own mind.' Wanting to guard one's own mind, etc., is the mindfulness (Smṛti) of not forgetting what should be taken and what should be abandoned, and the awareness (Samprajanya) of observing one's own continuum and knowing what should be abandoned and what should be taken. First, the 'Jewel Crest Sutra' (Gtsug na rin po che'i mdo) says: 'With what mindfulness will all afflictions (Kleśa) not arise? With what mindfulness will all demons (Māra) not find an opportunity? With what mindfulness will one not go astray and into evil paths? Mindfulness is like a gatekeeper.' Regarding awareness, the 'Mother Sutra' (Yum las) says: 'Whether walking, standing, sitting, or lying down, one should know.' And so on. The Guru, etc., associating with the Guru who transmits vows and scriptures, and with Dharma friends, easily gives rise to mindfulness. How does it arise? Through the instruction of the Khenpo, i.e., the Guru, and through the help of friends, fear, i.e., shame (Hrī), also arises. For whom? For those who have good fortune and respect. Always clinging, etc., clinging to the aspiration (Bodhicitta) means emphasizing it especially. The antidote (Pratipakṣa) refers to not being stingy, avoiding faults, not being angry, being joyful, not being distracted, and being able to counteract afflictions such as stinginess by seeing them as illusions. The field (Kṣetra) refers to the field of merit—the Three Jewels (Triratna), the field of benefit—parents, etc., and the field of suffering—the poor, etc. Skillful means refers to being skilled in doing good and being happy about it, and...
ན་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་པར་རོ། །རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་སྦྱིན་སོགས་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་ཞུགས་པས་གོང་མ་རྣམས་གཙོ་བོར་སྤྱད་པར་བྱ་ལ། སྤྱིར་དེ་ལྟར་ ཡིན་ཀྱང་སྔར་བཤད་ལྟར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཆུང་ངུའི་ཆེ་དུ་སྦྱིན་པ་དོན་ཆེན་པོ་མི་བཏང་བ་ལྟ་བུའོ། ༈ ། བཀག་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་ལ་གནང་བ་ནི། དེད་དཔོན་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་མི་ནག་པོ་བསད་པས་བསྐལ་པ་འབུམ་གྱི་ཚོགས་རྫོགས་པར་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། 4-769 ༈ ། ཕུང་པོ་གསུམ་ནི། སྡིག་པ་བཤགས་པ་དང་། དགེ་བ་བསྔོ་བ་དང་། རྫོགས་བྱང་མྱུར་དུ་ཐོབ་པའི་ཐབས་གསུམ་མོ། ༈ ། རང་ངམ་སོགས་ཏེ། རང་གི་དབང་དུ་བྱས་པའི་བསླབ་པར་གསུངས་པ་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་ལ། གཞན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་བསླབ་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསླབ་པའོ། །བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་ལ་བསླབ་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། རྒྱས་སྲས་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཐེག་པ་མ་ལུས་པ་ལ་མཁས་པར་བྱ་དགོས་པས་མི་བསླབ་པ་གང་ཡང་མེད་དེ་གདུལ་བྱ་ཐམས་ཅད་འདུལ་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེའི་འབྲས་བུ་དེ་ལྟར་སོགས་སོ། ༈ ། དངོས་ སམ་སོགས་ཏེ། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ནི་དངོས་སུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། སྡོམ་པ་དང་དགེ་བ་སྡུད་པ་གཉིས་ནི་བརྒྱུད་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡིན་པས་དེ་གསུམ་ལས་གཞན་མི་ སྤྱོད། ཅེས་པའོ། ༈ ། དཔལ་འབྱུང་སོགས་ཏེ། སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། འཕགས་པ་དཔལ་འབྱུང་གིས་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཡང་དག་པར་ཟིན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ནི་ངན་འགྲོར་མི་ལྟུང་ངོ་། །དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཀྱིས་བསམ་པའི་བྱང་སེམས་རྣམས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་དང་འགལ་བར་མི་བྱེད་དོ། །དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་བསྐྱངས་པའི་བྱང་སེམས་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་མངོན་པར་འཕགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 4-770 དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་པའི་བྱང་སེམས་རྣམས་ནི་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མི་བརྗེད་པ་སྤྱོད་པ་ཡིན་ནོ། །དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་བྱང་སེམས་རྣམས་ནི་ལས་དང་ ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུབ་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ནོ། །དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནི་བྱ་བ་དང་བྱ་བ་མིན་པ་རྣམས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད་པའོ། །བག་མེད་པའི་གནས་ལས་བཟློག་པའོ། །འཁོར་བའི་གྲོང་ ཁྱེར་ནས་འདོན་པའོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་ལྟ་བས་ན་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱ་བ་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱི་དྲུང་དུ་འགྲོ་བར་བྱའོ། །ཁུར་ཐམས་ཅད་བསྐུར་བས་མི་སྐྱོ་བའི་ ཕྱིར་ས་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། མི་སྐྱོ་བའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་བསྒུལ་པའི་ཕྱིར་ཁོར་ཡུག་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། ལས་ཐམས་ཅད་ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ་མི་ སྨོད་པས་བྲ
【現代漢語翻譯】 不必依賴於其他。各種特點，如佈施等，越來越殊勝，因此應主要實踐之前的功德。一般來說是這樣，但如前所述，不能因為小的戒律而捨棄重要的佈施。對於禁止的事項，也有開許的情況，比如船伕以大悲心殺死黑人，從而圓滿了百萬劫的資糧。 三蘊：懺悔罪業，迴向善根，迅速獲得圓滿菩提的三種方法。 『自己』等：指以自己為主的學處，是菩薩的學處；以他人為主的學處，是聲聞的學處。如果學習一切學處，有什麼必要呢？因為佛子們必須精通作為一切智智之因的一切乘，爲了調伏一切所化眾生，所以沒有什麼不應該學習的。其結果就是如此等等。 『直接』等：利益有情眾生是直接利益有情眾生，而持戒和積累善根則是間接利益有情眾生，所以除了這三者之外，什麼也不做。 『吉祥生』等：《寶積經》中，如聖者吉祥生所說：『善男子，被善知識攝受的菩薩不會墮入惡趣。被善知識引導的菩薩不會違背菩薩的學處。被善知識守護的菩薩會超越世間。' 親近供養善知識的菩薩，在一切行為中都不會忘記。被善知識攝持的菩薩，難以被業和煩惱所勝伏。善知識能使人通達應作和不應作之事，能從放逸之處返回，能從輪迴的城市中解脫出來。善男子，因此要如是作意，不斷地親近善知識。』因為承擔一切重擔而不疲倦，所以要有如大地般的心；因為不疲倦，所以要有如金剛般的心；因為不被一切痛苦所動搖，所以要有如輪圍山般的心；對於修持一切事業不輕蔑，所以要有如僕人般的心。
【English Translation】 Without needing to rely on others. Various distinctions, such as generosity, become increasingly superior, therefore one should mainly practice the previous merits. Generally, it is like that, but as previously mentioned, one should not abandon important generosity for the sake of minor precepts. There are also cases where prohibitions are permitted, such as when the boatman killed the black man with great compassion, thereby completing the accumulation of a million kalpas. The three aggregates: the three methods of confessing sins, dedicating merits, and quickly attaining perfect Bodhi. 'Self' etc.: Refers to the precepts that are mainly based on oneself, which are the precepts of Bodhisattvas; the precepts that are mainly based on others are the precepts of Shravakas. If one studies all the precepts, what is the need? Because the sons of the Buddha must be proficient in all vehicles that are the cause of omniscient wisdom, and in order to tame all beings to be tamed, there is nothing that should not be learned. The result is like that and so on. 'Directly' etc.: Benefiting sentient beings is directly benefiting sentient beings, while upholding precepts and accumulating merits are indirectly benefiting sentient beings, so one does nothing other than these three. 'Glorious Birth' etc.: In the Ratnakuta Sutra, as said by the noble Glorious Birth: 'Sons of good family, Bodhisattvas who are properly guided by spiritual friends will not fall into evil destinies. Bodhisattvas whose minds are guided by spiritual friends will not act contrary to the training of Bodhisattvas. Bodhisattvas who are protected by spiritual friends will transcend the world.' Bodhisattvas who attend upon and honor spiritual friends will not forget anything in all their actions. Bodhisattvas who are upheld by spiritual friends are difficult to be overcome by actions and afflictions. Spiritual friends enable one to understand what should be done and what should not be done, turn one back from the place of carelessness, and liberate one from the city of samsara. Sons of good family, therefore, one should think in this way and constantly go to the presence of spiritual friends. Because one bears all burdens without weariness, one should have a mind like the earth; because one is not weary, one should have a mind like a vajra; because one is not moved by all sufferings, one should have a mind like a mountain range; because one does not despise practicing all actions, one should have a mind like a servant.
ན་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། ང་རྒྱལ་དང་ཆེ་བའི་ང་རྒྱལ་སྤོང་བས་ཕྱག་དར་བ་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། ཁུར་ལྕི་བ་བཀུར་བས་ཐེག་པ་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། མི་ཁྲོ་བས་ཁྱི་ལྟ་བུའི་ སེམས་དང་། འགྲོ་ཞིང་འོང་པས་མི་སྐྱོ་བའི་གྲུ་ལྟ་བུའི་སེམས་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ངོར་ལྟ་བས་བུ་མཛངས་པ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཀྱིས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱའོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱི་རང་ལ་ནི་ནད་པའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། ། 4-771 དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་ནི་སྨན་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ལ་ནི་སྨན་གྱི་འདུ་ཤེས་དང་། ནན་ཏན་ཉམས་སུ་བླང་བ་ལ་ནི་ནད་འཚོ་བའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་ རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །འདི་དང་སོགས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་འདི་དང་སངས་རྒྱས་བཀའ་སྩལ་གཞན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསླབ་པ་རྣམས་མདོ་སྡེ་བཀླགས་ནས་ཤེས་པར་བྱའོ། ༈ ། བསྐལ་པ་སྟོང་སོགས་ཏེ། དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས། ཁོང་ཁྲོ་བ་གང་ཞེ་ན། བསྐལ་པ་སྟོང་དུ་བསགས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་བསྲེགས་པའི་ངང་ཚུལ་ཅན་ནོ། །ཞེས་གསུངས། ལེགས་སྤྱད་ནི་ཐར་པར་མ་བསྡོས་པའི་བསོད་ནམས་ཆ་ མཐུན་ནོ། །འཇོམས་པའི་དོན་ནི། འབྲས་བུ་འབྱིན་པའི་ནུས་པ་འཇོམས་པ་ཡིན་གྱི་ས་བོན་གཏན་འཇོམས་པ་མིན་ནོ། ༈ ། བདག་གམ་སོགས་ཀྱི་དོན་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་བརྙས་པ་ཚིག་རྩུབ་མི་སྙན་བཞི་ དང་། གཉེན་པ་དེ་བཞི་དང་། དགྲ་ལ་བདེ་བསྐུར་བསྟོད་སྙན་བཞི་སྟེ་མི་འདོད་པ་བཅུ་གཉིས་བྱེད་པ་དང་། བདག་ལ་བདེ་བཀུར་བསྟོད་སྙན་བཞི་དང་། གཉེན་ལ་དེ་བཞི་དང་། དགྲ་ལ་སྡུག་བསྔལ་བརྙས་ པ་ཚིག་རྩུབ་མི་སྙན་བཞི་སྟེ་འདོད་པ་བཅུ་གཉིས་པོའི་གེགས་བྱེད་པ་སྟེ་ཁྲོ་ཡུལ་ཉེར་བཞིའོ། །དགྲའི་གཉེན་ལ་བཞི་མི་རྩི་སྟེ། བདག་ལ་གནོད་ན་དགྲ་དང་ཕན་ན་བཤེས་སུ་འགྱུར་ལ། ཕན་གནོད་མེད་ན་ཆགས་སྡང་གི་ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། 4-772 ༈ ། གཙོ་བོ་ཞེས་བྱ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ལ་གསུམ། གྲངས་ཅན་པའི་འདོད་པ་དགག་པ་དང་། རིག་པ་ཅན་གྱི་འདོད་པ་དགག་པ་དང་། དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ཕྱོགས་སྔ་མ་ནི། གལ་ཏེ་ རྐྱེན་ལ་རག་ལས་པ་རྣམས་རྐྱེན་དབང་ཡིན་པས་རང་དབང་ཅན་མིན་ཀྱང་ཁོ་བོ་ཅག་འདོད་པའི་གཙོ་བོ་དང་སྐྱེས་བུ་དག་ནི་རྟག་པ་དང་རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པར་རང་དབང་ཅན་དུ་འབྱུང་ བ་ཡིན་ནོ། །དེའང་གཙོ་བོ་ནི་རྡུལ་མུན་སྙིང་སྟོབས་གསུམ་ཆ་སྙོམས་པའི་བེམ་པོ་རྟག་པ་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་གཅིག་གིས་ཁྱབ་པ་རྣམ་འགྱུར་སྤྲུལ་པ་པོའོ། །སྐྱེས་བུ་ནི་དེའི་ཁུག་མ་ན་ ཤེས་རིག་གི་ངོ་བོ་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ལ་རེ་རེ་ཡོད་པ་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་ཟ་བ་པོ་བྱད་པོ་མིན་པ་ཞིག་གོ །རྣམ་འགྱུར་ནི་ཡོན་ཏན་གསུམ་ཆ་མི་མཉམ་ན་ཐོག་མར་ ཆེན་པོ་དེ་ལས་ང་རྒྱལ་དེ་ལས་དེ་
【現代漢語翻譯】 像捨棄我見之心，像捨棄傲慢和更大的傲慢一樣，以恭敬之心對待如同拂塵；以承擔重任之心對待如同車輛；以不嗔恨之心對待如同狗；以行走往來而不厭倦之心對待如同船隻；以尊敬善知識之心對待如同孝順的兒子，以此來侍奉善知識。種姓之子，你應該生起自己是病人的想法。 對於善知識，要生起醫生之想；對於教導，要生起藥物之想；對於精進修持，要生起療養疾病之想。等等，廣為宣說。這些以及其他菩薩的學處，以及佛陀所說的其他聲聞乘的學處，都應該通過閱讀經藏來了解。千劫等等， 《寶積經》中說：『什麼是憤怒？它具有焚燒千劫所積累的善根的性質。』善行是指不以解脫為目的的福德資糧。摧毀的意思是：摧毀產生果實的能力，而不是徹底摧毀種子。 關於『我』等等的意義，對自己施加痛苦、輕蔑、惡語和不悅耳之語這四種，以及對親友施加這四種，對敵人施加快樂、尊敬、讚美和悅耳之語這四種，即產生十二種不悅意之事；對自己施加快樂、尊敬、讚美和悅耳之語這四種，對親友施加這四種，對敵人施加痛苦、輕蔑、惡語和不悅耳之語這四種，即產生十二種悅意之事，這些都會製造障礙，總共是二十四種嗔恨的對象。敵人的親友的四種情況不計算在內，因為如果他們對自己有害，就變成敵人，如果他們對自己有益，就變成朋友，如果沒有利益也沒有損害，那就不是貪嗔的對象。 關於『主』的意義，有三個方面：駁斥數論派的觀點，駁斥理性的觀點，以及總結要義。首先，前者的觀點是：如果依賴於因緣的事物是因緣所決定的，因此不是自主的，但我們所承認的主和補盧沙（Purusha）是常恒的，不依賴於因緣，因此是自主的。其中，主是具有明、暗、力三種屬性平衡的常恒物質，遍佈一切眾生，是變化和創造者。補盧沙（Purusha）是存在於其中的具有覺知本質的，每個眾生各有一個，是常恒、唯一、自主的，是享受者，但不是被創造者。變化是指三種屬性不平衡時，首先從偉大的自性中產生我慢，然後從我慢中產生……
【English Translation】 Like abandoning the mind of self-view, like abandoning arrogance and greater arrogance, treat with reverence like a fly-whisk; treat with the mind of bearing heavy burdens like a vehicle; treat with the mind of not being angry like a dog; treat with the mind of not being weary of going and coming like a boat; treat with the mind of respecting a virtuous friend like a filial son, and serve the virtuous friend in this way. Son of lineage, you should generate the thought that you are a patient. Towards the virtuous friend, generate the thought of a doctor; towards the teachings, generate the thought of medicine; towards diligent practice, generate the thought of nursing the illness. And so on, extensively explained. These and other trainings of Bodhisattvas, as well as other trainings of Shravakas spoken by the Buddha, should be understood by reading the Sutras. Kalpas and so on, It is said in the 'Ratnakuta Sutra': 'What is anger? It has the nature of burning the roots of virtue accumulated over thousands of kalpas.' Good deeds refer to the accumulation of merit that is not aimed at liberation. The meaning of destroying is: destroying the ability to produce fruit, not completely destroying the seed. Regarding the meaning of 'I' and so on, inflicting suffering, contempt, harsh words, and unpleasant words on oneself, and these four on relatives, and inflicting happiness, respect, praise, and pleasant words on enemies, thus generating twelve unpleasant things; inflicting happiness, respect, praise, and pleasant words on oneself, and these four on relatives, and inflicting suffering, contempt, harsh words, and unpleasant words on enemies, thus generating twelve pleasant things, these create obstacles, totaling twenty-four objects of hatred. The four situations of the enemy's relatives are not counted, because if they are harmful to oneself, they become enemies, if they are beneficial to oneself, they become friends, and if there is no benefit or harm, then they are not objects of attachment or aversion. Regarding the meaning of 'chief' and so on, there are three aspects: refuting the views of the Samkhya school, refuting the views of the logicians, and summarizing the essentials. First, the former's view is: if things that depend on conditions are determined by conditions, and therefore are not autonomous, but the chief and Purusha that we acknowledge are constant and do not depend on conditions, and therefore are autonomous. Among them, the chief is a constant substance with a balance of the three qualities of darkness, passion, and goodness, pervading all beings, and is the transformer and creator. Purusha is the essence of consciousness within it, each being having one, constant, unique, autonomous, the enjoyer, but not the created. Transformation refers to when the three qualities are unbalanced, first from the great self arises ego, then from ego arises...
ཙམ་ལྔ་འབྱུང་དེ་ལས་དབང་པོ་བཅུ་གཅིག་འབྱུང་ངོ་། །ཆེན་པོ་དྭངས་ཤིང་མེ་ལོང་ངོས་གཉིས་པ་ལྟ་བུ་ལ་ནང་ནས་ཤེས་རིག་དང་། ཕྱི་ནས་དེ་ ཙམ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་འཇོག་ལ། དེ་གཉིས་འདྲེས་པ་ལ་སྐྱེས་བུ་ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཐ་སྙད་བྱེད་དོ། །རང་བཞིན་རྟག་ལ་རྣམ་འགྱུར་མི་རྟག་གོ །དེས་ན་བྱེད་པ་པོ་རང་དབང་ཅན་མིན་ནོ། ། 4-773 ཞེའོ། །དེ་དགག་པ་ལ་གཙོ་བོ་དགག་པ་ནི། གཙོ་བོ་དེ་ཉིད་ཆོས་ཅན། བདག་གིས་རྣམ་འགྱུར་དེ་འབྱུང་བར་བྱའོ། །ཞེས་ཆེད་དུ་བསམས་ཤིང་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་འབྱུང་བ་མེད་དེ། བེམ་པོ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་རྣམ་འགྱུར་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་སྙམ་ན། དེ་དགག་པ་ནི། རྣམ་འགྱུར་མ་སྐྱེས་པའི་གནས་སྐབས་ཆོས་ཅན། དེ་ཚེ་སྐྱེ་བར་འདོད་པའི་སེམས་གང་ཞིག་ཡོད་དེ་དེ་མ་སྐྱེས་ གོང་དུ་ངོ་བོ་མེད་ན་སྟེ་མེད་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་སྙམ་ན། དེ་དགག་པ་ལ། བྱེད་པ་པོ་འགལ་བ་ནི། མ་སྐྱེས་པར་ནི་དེ་མེད་ན། དེ་ཚེ་སྐྱེ་ བར་འདོད་པ་གང་ཞེས་པ་བཟླས་ཏེ། སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། དེ་ཚེ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་གང་སྟེ་བྱེད་པ་པོ་མེད་དེ། དེ་ཡི་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་སྙམ་ན། སྐྱེས་བུ་ ཆོས་ཅན། ངོ་བོ་མེད་དེ། མ་སྐྱེས་བའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་བཞིན། ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་རེས་འགའ་བ་དང་འབྲེལ་བར་དགག་པ་ནི། སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། འགག་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པ་ ཐལ། ཡུལ་ལ་རྟག་ཏུ་གཡེངས་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོ་རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཤུགས་ལ་ཡུལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་རེས་འགའ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱེད་པ་པོ་རྟག་པ་མེད་ཅེས་པ་འཕེན་ནོ། ། 4-774 གཉིས་པ་ལ། ཕྱོགས་སྔ་ནི། རིག་པ་ཅན་པ་ན་རེ། བདག་ནི་རྟག་པ་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་རང་བཞིན་སེམས་པ་མ་ཡིན་ཡང་། སེམས་པ་གཞན་དང་ལྡན་པས་བྱེད་པ་པོ་རང་ དབང་ཅན་ཡིན་ལ་དེས་ཁྲོ་བ་སོགས་བསྐྱེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་དགག་པ་ནི། ཅི་སྟེ་བདག་དེ་རྟག་པ་ཡིན་ན་ནི། དེ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་བྱེད་པ་མེད་པར་མངོན་ཏེ། རྟག་པ་ ལ་རིམ་དང་ཅིག་ཅར་གྱི་དོན་བྱེད་པས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་སྟེ། རྟག་པ་ལ་རིམ་པ་མེད་ཀྱང་རྐྱེན་ལ་རིམ་པ་ཡོད་པས་འབྲས་བུ་རིམ་ཅན་ དུ་བསྐྱེད་ན་ཅི་འགལ་ཞེ་ན། བདག་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། རྐྱེན་རྣམས་གཞན་དང་འཕྲད་ན་ཡང་སྡར་ནུས་མེད་ནུས་ཡོད་དུ་ཅི་བྱར་ཡོད་དེ། འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཕྱོགས་ཆོས་གྲུབ་སྟེ། རྐྱེན་ གྱིས་བྱེད་པའི་ཚེ་ཡང་སྔོན་རྐྱེན་མེད་པའི་སྐབས་བཞིན་གནས་ཏེ་ཁྱད་མེད་ན། རྐྱེན་གྱི་བྱེད་པས་བདག་དེ་ལ་ཅི་ཞིག་བྱས་ཏེ་ཅི་ཡང་བྱས་པ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་རྟག་པ་ལ་ཁྱད་མེད་ ཀྱང་རྐྱེན་ཉིད་ལ་ནུས་པའི་དབྱེ་བ་ཡོད་པས་འབྲ
【現代漢語翻譯】 從五唯（ཙམ་ལྔ་，pañca-tanmātra，pancha-tanmatra，五種唯量）產生十一個感官（དབང་པོ་བཅུ་གཅིག་，ekādaśendriya，ekadashaindriya，十一根）。偉大的自性（ཆེན་པོ་，mahat，mahat，大）清澈如雙面鏡，內映智慧（ཤེས་རིག་，buddhi，buddhi，覺），外顯五唯等相。二者交融，名曰『補盧沙』（སྐྱེས་བུ་，puruṣa，purusha，士夫），享用諸境。自性常恒，而變化無常。故作者（བྱེད་པ་པོ་，kartṛ，kartri，作者）非自主。 駁斥此觀點，首先駁斥『主物』（གཙོ་བོ་，pradhāna，pradhana，主物）：主物本身，不應刻意思量並預先籌劃『我當生起變化』，因為它是無情之物。若認為其能生變化，則駁斥如下：在變化尚未生起之時，何來生起之意念？若其未生之前本體不存在，則無有。若認為『補盧沙』是作者，則駁斥如下：作者自相矛盾，未生之時，彼既不存在，何來生起之意念？『補盧沙』本身，彼時無有生起之意念，因為彼之本體不存在。若謂『因不成』，則『補盧沙』本身，本體不存在，因其未生，如虛空之花。駁斥享用境之不定與關聯：『補盧沙』本身，不應止息，應恒常流轉于境，因享用者是常恒的。由此推知，享用境是不定的，故作者非常恒。 其次，對方觀點：勝論派（རིག་པ་ཅན་པ་，vaiseṣika，vaisheshika，勝論派）認為，『我』（བདག་，ātman，atman，我）是常恒的，具有一切能力，其自性非心，但與心相應，故是自主的作者，能生起嗔怒等。駁斥如下：若『我』是常恒的，則其不應生果，因常恒之物不能次第或同時起作用，如虛空。若謂『遍不成』，常恒之物雖無次第，然因緣有次第，故能次第生果，有何不可？『我』是常恒的，縱使與諸緣相遇，亦無能無能，有何作用？因其不變。此宗法已成，緣起作用之時，亦如先前無緣之時，毫無差別，緣起作用對『我』有何作用？毫無作用。若謂常恒之物雖無差別，然緣本身有能力之別，故能生果。
【English Translation】 From the five tanmatras (ཙམ་ལྔ་，pañca-tanmātra，pancha-tanmatra，five subtle elements) arise the eleven senses (དབང་པོ་བཅུ་གཅིག་，ekādaśendriya，ekadashaindriya，eleven senses). The great nature (ཆེན་པོ་，mahat，mahat，great) is clear like a double-sided mirror, reflecting internally wisdom (ཤེས་རིག་，buddhi，buddhi，intellect) and externally the forms of the five tanmatras. The combination of these two is called 'Purusha' (སྐྱེས་བུ་，puruṣa，purusha，person), who enjoys the objects. Nature is constant, while change is impermanent. Therefore, the agent (བྱེད་པ་པོ་，kartṛ，kartri，agent) is not independent. To refute this, first refute 'Pradhana' (གཙོ་བོ་，pradhāna，pradhana，chief): Pradhana itself should not deliberately think and plan in advance, 'I shall bring about change,' because it is an inanimate object. If it is thought that it can bring about change, then the refutation is as follows: When change has not yet arisen, where does the intention to arise come from? If its essence does not exist before it arises, then there is nothing. If it is thought that 'Purusha' is the agent, then the refutation is as follows: The agent is self-contradictory. When it has not arisen, it does not exist, so where does the intention to arise come from? Purusha itself, at that time, has no intention to arise, because its essence does not exist. If it is said that 'the sign is not established,' then Purusha itself, its essence does not exist, because it has not arisen, like a flower in the sky. Refuting the uncertainty and association of enjoying objects: Purusha itself should not cease, but should constantly wander in the objects, because the enjoyer is constant. From this, it is inferred that the enjoyment of objects is uncertain, so the agent is not constant. Secondly, the opponent's view: The Vaisheshika (རིག་པ་ཅན་པ་，vaiseṣika，vaisheshika，Vaisheshika) school believes that 'Atman' (བདག་，ātman，atman，self) is constant, possesses all abilities, and its nature is not mind, but it is associated with mind, so it is an independent agent who can generate anger, etc. The refutation is as follows: If 'Atman' is constant, then it should not produce results, because constant things cannot act sequentially or simultaneously, like space. If it is said that 'pervasion is not established,' although constant things have no sequence, the causes have sequence, so what is wrong with producing results sequentially? Atman is constant, even if it encounters all causes, it has no ability or ability, what is the use? Because it is unchanging. This dharma is established, and when causes act, it remains the same as before when there were no causes, without any difference. What effect does the action of causes have on Atman? No effect. If it is said that although constant things have no difference, the causes themselves have different abilities, so they can produce results.
ས་བུ་བསྐྱེད་མི་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་རྟག་པ་དེ་ཡི་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་འདི་ཡིན་ཞེས་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་བར་འགྱུར་བ་གང་ཞིག་ཡོད་དེ། 4-775 རྐྱེན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་སོགས་སོ། ༈ ། གལ་ཏེ་བདག་ལ་སོགས་ཀྱི་དོན། གལ་ཏེ་གཞན་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བའི་སྡིག་གྲོགས་བདག་གིས་བྱས་པས་བདག་སྡིག་མི་སྦྱངས་ཤིང་ དམྱལ་བར་འགྲོ་བས་གཞན་ཕན་འདོགས་བྱེད་དུ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། བདག་གིས་གཞན་གྱི་སྡིག་རྐྱེན་བྱས་ཀྱང་བདག་ལ་བསམ་པ་ཡི་ཡོན་ཏན་བཟོད་པ་ཡོད་ན་དེས་སྡིག་པ་བྱང་བས་དམྱལ་བར་ མི་འགྲོ་བས་གཞན་ཕན་འདོགས་བྱེད་དུ་གྲུབ་པོ། །འོ་ན་གཞན་བདག་གི་སྡིག་སྦྱོང་གི་གྲོགས་ཡིན་པས་དམྱལ་བར་མི་འགྲོ་ལ་བདག་གིས་ཀྱང་བཏང་བ་མེད་པས་བདག་གནོད་བྱེད་དུ་མི་འཐད་དོ་ ཞེ་ན། གལ་ཏེ་བདག་གིས་བཟོད་པ་བསྒོམ་ནས་བདག་བསྲུང་ན་གཞན་དགེ་གྲོགས་ཡིན་ཀྱང་། གཞན་དེ་དག་ལ་འདིར་བདག་གི་དགེ་གྲོགས་བྱ་སྙམ་པ་ཇི་ཞིག་འབྱུང་སྟེ་མ་བྱུང་བས་དམྱལ་བར་འགྲོ་ བས་བདག་གནོད་བྱེད་དུ་གྲུབ་པོ། །འོ་ན་གནོད་པ་བྱས་པས་ཕན་བཏགས་པར་འགྱུར་ན་བདག་གིས་ཀྱང་དེ་བྱའོ་ཞེ་ན། འོན་སྟེ་ལན་དུ་གནོད་བྱས་ན་བསམ་པའི་ཡོན་ཏན་ཡོད་པ་ལ་དགེ་ གྲོགས་འགྱུར་ཡང་མེད་པ་ལ་སྡིག་གྲོགས་འགྱུར་བས་དེ་དག་བསྲུང་བར་མི་འགྱུར་ལ། བདག་གི་སྤྱོད་པ་དགེ་སྦྱོང་ཆོས་བཞི་ཉམས་པར་འགྱུར་ལ་དེས་ན་དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་མཆོག་བཟོད་པ་ཞིག་པར་འགྱུར་རོ། 4-776 ༈ ། དེ་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཞིང་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། སེམས་ཅན་ནི་བཟོད་པ་དང་སྙིང་རྗེ་སོགས་ཞིང་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་ནི་དད་པ་དང་མཆོད་པ་སོགས་ཀྱི་ཞིང་ཡིན་པས་གཉིས་ཀ་ལས་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་སྐྱེ་བར་ཐུབ་པས་ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་ཞིང་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དེ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ རྣམས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བས་དེ་ལ་ལོག་པར་བསྒྲུབ་པར་མི་རིགས་སོ། །ཞེས་སོ། ༈ ། སྒྱིད་ལུག་མེད་དང་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། བྱ་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་སེམས་གཟེངས་མཐོ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ནི་སྒྱིད་ ལུག་མེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོའོ། །སྒྱིད་ལུག་པའི་གཉེན་པོ་ནི། དཔུང་ཚོགས་ཏེ། སྦྱོར་བ་མོས་པ་དང་། དངོས་གཞི་བརྟན་པ་དང་། དགའ་བ་དང་། རྗེས་དོར་པའི་དཔུང་ངོ་། །སྤང་བྱ་གཞོམ་པའི་བྱ་བ་ ལྷུར་བླང་བ་དང་། བདག་ཉིད་དབང་དུ་བྱས་པས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བར་བྱས་ནས་བདག་གཞན་མཉམ་པ་དང་བརྗེ་བ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེའང་སྤྲོ་བ་དང་ལྡན་པས་སྒྱིད་ལུག་པ་སྤང་། དེས་དཔུང་ཚོགས་ བཞི་གསོག དེས་སྤང་བྱ་འཇོམས་པ་ལྷུར་བླང་། དེས་སྒོ་གསུམ་གཉེན་པོའི་དབང་དུ་བསྡུས་ནས་བདག་གཞན་མཉམ་བརྗེ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ༈ ། བདེན
【現代漢語翻譯】 如果說能生或不能生，那麼恒常之物的造作之果是什麼呢？因果關係又是什麼呢？ 因為是緣的果。第三，如是等等。如果說自我的意義等等。如果說他人墮入惡趣的罪惡之友是我所造，我沒有消除罪惡， 墮入地獄，不適合利益他人，如果這樣說。即使我造作了他人的罪惡之緣，如果我具有忍辱的功德，那麼以此可以消除罪惡，不會墮入地獄，因此可以利益他人。 如果說他人是自我消除罪惡的友伴，因此不會墮入地獄，而且我也未曾捨棄，因此不適合損害我，如果這樣說。如果我修習忍辱來守護自己，那麼即使他人是善友， 他人又會生起什麼念頭說：『我應該成為此處的善友』呢？因為沒有生起這樣的念頭，所以會墮入地獄，因此會損害我。如果說因為造作損害而能利益，那麼我也應該這樣做，如果這樣說。然而，如果以損害作為回報，那麼對於具有功德的人來說，會成為善友，對於沒有功德的人來說，會成為惡友，因此不能守護他們。 我的行為會喪失四種修行之法，因此會破壞苦行的殊勝——忍辱。 因此，眾生田等等的意義是：眾生是忍辱和慈悲等的田，佛是信心和供養等的田，因為二者都能生起佛法，所以在《正法集經》中說：眾生田是菩薩的佛田，從佛田中可以獲得佛法，因此不應該顛倒修持。 不懶惰等等的意義是：對於特殊的行為，心懷高遠的狀態是不懶惰的自性。懶惰的對治是軍隊，即加行是意樂，正行是堅定，歡喜和捨棄的軍隊。應該努力承擔捨棄所斷之事的行為，通過自在地控制自己，使心堪能，修習自他平等和交換。 也就是說，以歡喜心捨棄懶惰，由此積聚四種軍隊，由此努力承擔摧毀所斷之事，由此將三門置於對治的掌控之下，修習自他平等交換。真實。
【English Translation】 If it is said that there is a part of whether it can be produced or not, then what is the result of the action of that which is permanent? What kind of relationship is there in the cause and effect? Because it is the fruit of conditions. The third is, 'Thus,' and so on. If it is about the meaning of 'self,' and so on. If it is said that the evil friend who goes to other evil destinies was made by me, and I have not purified my sins, and I go to hell, it is not appropriate to benefit others, then even if I have made the cause of others' sins, if I have the virtue of patience in my mind, then by that, sins will be purified, and I will not go to hell, so it is accomplished to benefit others. If it is said that others are friends who purify my sins, so I will not go to hell, and I have not abandoned them, so it is not appropriate to harm me, then if I cultivate patience and protect myself, even if others are virtuous friends, what kind of thought will arise in those others, thinking, 'I should be a virtuous friend here'? Because it has not arisen, they will go to hell, so it is accomplished to harm me. If it is said that if harm is done, it will become beneficial, then I should do that too, then if harm is done in return, it will become a virtuous friend to those who have the virtue of mind, but it will become an evil friend to those who do not have it, so it will not become a protection for them. My conduct will deteriorate into the four practices of virtue, and therefore the supreme austerity of patience will be destroyed. Therefore, the meaning of sentient beings' fields, etc., is that sentient beings are the fields of patience and compassion, etc., and Buddhas are the fields of faith and offerings, etc. Because both are able to generate the Dharma of the Buddhas, it is said in the Sutra of Gathering the Correct Dharma: The field of sentient beings is the field of the Bodhisattvas and Buddhas, and from that field of the Buddhas, the Dharmas of the Buddhas will be obtained, so it is not appropriate to practice it perversely. The meaning of 'without laziness,' etc., is that the state of mind being high for special actions is the nature of being without laziness. The antidote to laziness is the army, that is, the application is aspiration, the main part is steadfastness, joy, and the army of abandonment. One should diligently take up the task of subduing what is to be abandoned, and by mastering oneself, one should make the mind workable and cultivate equality and exchange of self and others. That is, abandoning laziness with joy, thereby accumulating the four armies, thereby diligently undertaking the destruction of what is to be abandoned, thereby gathering the three doors under the control of the antidote, and cultivating the exchange of equality between self and others. Truth.
་པར་གསུངས་པས་བདེན་འདི་གསུངས་ཞེས་པ་ནི། ལག་བཟང་གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྟར་ཡང་དག་པར་སློབ་སྟེ། 4-777 གང་དག་སེང་གེ་དང་སྟག་དང་ཁྱི་དང་ཅེ་སྤྱང་དང་བྱ་རྒོད་དང་བྱ་རོག་དང་འུག་པ་དང་སྲིན་བུ་དང་སྦྲང་མ་དང་སྦྲང་བུ་དང་ཤ་སྦྲང་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བྱང་ ཆུབ་མངོན་པར་རྫོགས་བར་སངས་རྒྱས་པར་གྱུར་ན། བདག་མིར་གྱུར་བཞིན་དུ་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ཅིའི་ཕྱིར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཉམས་པར་བྱ་སྙམ་མོ། །ཞེས་སོ། །མོས་བརྟན་ དགའ་དང་དོར་བ་ཡིན། །ཞེས་པའི་དོན་ནི། བསམ་པས་གོ་ཆ་མི་ཕྱེད་པས་འཇུག་པ་ནི་མོས་པའོ། །སྦྱོར་བ་མི་བསྒུལ་བ་ནི་བརྟན་པའོ། །སྦྱོར་བ་དེ་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྤྲོ་ བ་སྤེལ་བ་ནི་དགའ་བའོ། །དེས་དུབ་ནས་སྦྱོར་བ་ཀློད་པ་ནི་དོར་བའོ། ༈ ། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། རྩ་བ་མོས་པ་ཡིན་པར་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས། དགེ་བའི་ཆོས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་མོས་བའོ། །ཞེས་དང་། འཇལ་དཔལ་ཞིང་བཀོད་ལས། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་བཞིན་ཏེ། །འདུན་པའི་རྩ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །ཞེས་སོ། ༈ ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་ཡོངས་སུ་བསྔོ་ བ་དྲུག་པ་ལས། དཔེར་ན་ལྷའི་བུ་ཉི་མ་འཆར་བྱེད་ནི། དམུས་ལོང་དང་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་དང་། རྡུལ་དང་། སྒྲ་གཅན་དང་། དུ་བ་དང་། ཁུག་སྣ་ལ་སོགས་པ་དང་། གྲིབ་མ་ཐ་དད་པ་དང་། 4-778 རི་མི་མཉམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པས་མི་ལྡོག་པར་འོས་སུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་སྣང་བར་བྱེད་པ་ལྟར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཞན་དོན་དུ་འཆར་བ་ཡང་སེམས་ཅན་མི་སྲུན་པ་དང་དམུ་རྒོད་ ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་གང་གིས་ཀྱང་མི་ལྡོག་པར་འོས་སུ་གྱུར་པའི་སེམས་ཅན་འདུན་པ་དང་། སྨིན་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བརྩོན་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ༈ ། ལས་དང་སོགས་ ཀྱི་དོན་ནི། གཉེན་པོའི་ལས་ཉིད་མཆོག་ཏུ་བསམ་སྟེ་འདི་ལྟ་བུ་ལ་བདག་ལྟ་བུས་འཇུག་པར་རིགས་ཀྱི་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་འཇུག་པ་ནི་ལས་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ལོ། །ཉོན་མོངས་པ་ དམན་པར་ཡིད་ལ་བྱས་སྟེ་འདི་ལྟ་བུའི་དབང་དུ་ཅི་སྟེ་འགྱུར་སྙམ་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་ལོ། །བདག་ཉིད་མཆོག་ཏུ་རིག་ནས་བདག་གིས་ཉེས་པ་སྤང་བ་དང་ཡོན་ཏན་བསྒྲུབ་ནུས་ ཀྱི་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་འཇུག་པ་ནི་ནུས་པའི་ང་རྒྱལ་ལོ། ༈ ། གང་ཞིག་ང་རྒྱལ་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། གང་ཞིག་ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་དགྲ་ལས་རྒྱལ་ཕྱིར་ང་རྒྱལ་འཆང་ བས་ན་ང་རྒྱལ་ཅན་ནོ། །ང་རྒྱལ་གྱི་དགྲ་བདོ་བ་དེ་ཡང་དེས་བཅོམ་པས་ན་དཔའ་བ་དེ་ཉིད་དོ། །འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་རྒྱལ་བའི་གོ་འཕང་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པས་ན་རྣམ་རྒྱལ་ལ
【現代漢語翻譯】 當被問及'所說是真實的嗎？'時，（經文中）這樣說：'善手（Lakṣmīkara，菩薩名），菩薩應如此正確地學習：' 『如果那些變成獅子、老虎、狗、豺狼、禿鷲、烏鴉、貓頭鷹、昆蟲、蜜蜂、黃蜂和食肉蠅的眾生，都能夠證得圓滿正等覺，那我作為人，為何爲了生存而懈怠於獲得圓滿菩提的精進呢？』這就是（經文的意義）。喜愛、堅定、歡喜和捨棄。 其含義是：以不退轉的決心進入（修行）是喜愛。不為（外境）所動搖是堅定。爲了使修行更加殊勝而增進喜悅是歡喜。因疲憊而放鬆修行是捨棄。 關於'一切善行的根本是喜愛'，在《智慧海請問經》中說：'一切善法的根本是喜愛。'在《莊嚴田地經》中說：'一切法皆隨因緣，安住于意願之根。' 在《金剛幢幡的第六回向》中說：'例如，太陽神出現時，不會因盲人、乾闥婆城、塵埃、羅睺星、煙霧、角落等，以及各種陰影和不平的山脈等過失而退卻，而是照亮所有應照亮的區域。同樣，為利益他人而出現的菩薩，也不會因不馴服的眾生和愚昧等各種過失而退卻，而是努力使所有應度化的眾生生起意願、成熟和解脫。' 關於'業等'的意義是：認為對治之業最為殊勝，心想'像我這樣的人才適合進入（修行），其他人不行'，這就是業的傲慢。輕視煩惱，心想'我怎麼會被這種東西控制'，這就是煩惱的傲慢。認為自己最為殊勝，心想'我能斷除過患，成就功德，其他人不行'，這就是能力的傲慢。 關於'誰是傲慢者等'的意義是：誰能戰勝煩惱傲慢的敵人，因此持有傲慢，所以是傲慢者。他能摧毀傲慢的敵人，所以是勇士。他能按照眾生的意願，圓滿地帶來暫時的安樂和究竟的勝者果位，所以是勝利者。
【English Translation】 When asked 'Is what is said true?', it says: 'O Good Hand (Lakṣmīkara, name of a Bodhisattva), a Bodhisattva should train correctly in this way: 'If those beings who have become lions, tigers, dogs, jackals, vultures, crows, owls, insects, bees, wasps, and flesh flies can attain complete and perfect enlightenment, then why, as a human being, should I slacken in my effort to attain perfect Bodhi for the sake of survival?' That is (the meaning of the text). Love, Steadfastness, Joy, and Abandonment. Its meaning is: Entering (practice) with unwavering resolve is Love. Not being shaken (by external circumstances) is Steadfastness. Increasing joy in order to make practice more excellent is Joy. Relaxing practice due to fatigue is Abandonment. Regarding 'The root of all virtuous deeds is love,' in the Inquiry of Ocean of Intelligence Sutra it says: 'The root of all virtuous dharmas is love.' In the Adornment of Fields Sutra it says: 'All dharmas are according to conditions, abiding in the root of intention.' In the Sixth Dedication of the Vajra Banner it says: 'For example, when the sun god appears, it does not retreat due to faults such as blind people, Gandharva cities, dust, Rahu, smoke, corners, various shadows, and uneven mountains, but illuminates all areas that should be illuminated. Similarly, a Bodhisattva who appears for the benefit of others does not retreat due to various faults such as untamed beings and ignorance, but strives to make all beings who should be tamed generate intention, mature, and liberate.' Regarding the meaning of 'Karma, etc.' is: Considering the work of antidote to be the most excellent, thinking 'Someone like me is suitable to enter (practice), not others,' this is the arrogance of karma. Despising afflictions, thinking 'How could I be controlled by such a thing,' this is the arrogance of afflictions. Considering oneself to be the most excellent, thinking 'I can abandon faults and accomplish virtues, not others,' this is the arrogance of ability. Regarding the meaning of 'Who is the arrogant one, etc.' is: Whoever can conquer the enemy of the arrogance of afflictions, therefore holding arrogance, is the arrogant one. He can destroy the enemy of arrogance, so he is the warrior. He can completely bring about temporary happiness and the ultimate state of victory according to the wishes of beings, so he is the victorious one.
ོ། ། 4-779 ཞེས་སོ། ༈ ། གང་ཕྱིར་བྱིས་པ་སོགས་ནས་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས་ཏེ། ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་ནི་མཛའ་བ་མེད། །ཆོས་དང་མཐུན་པའི་ཚིག་གིས་སྨྲས་གྱུར་ཀྱང་། །ཁྲོ་དང་ཞེ་སྡང་ ཡིད་མི་ཆེས་བ་དག །རབ་ཏུ་སྨྲ་སྟེ་འདི་ནི་བྱིས་པའི་ཆོས། །ཞེས་སོགས་དང་། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེའི་མདོ་ལས། བྱིས་པ་ཇི་ལྟར་ཡུན་རིང་ལེགས་བསྟེན་ཡང་། །དེ་དག་ཕྱིར་ཞིང་མི་མཛའ་འགྲས་འགྱུར་ ཞེས། །བྱིས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུ་ཤེས་ནས། །མཁས་པ་བྱིས་པ་དག་ལ་བརྟེན་མི་བྱེད། །ཅེས་སོ། ༈ ། ལག་པ་ལ་སོགས་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། ལག་པ་ལ་སོགས་པ་དངོས་པོའི་དབྱེ་བ་ཐ་ དད་པ་རྣམས་མང་ཡང་བདག་འཛིན་གཅིག་གིས་ཁྱབ་པས་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བྱའི་ལུས་སུ་གཅིག་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་ཐ་དད་ཀྱི་བདེ་སྡུག་རང་རྒྱུད་ལས་ཐ་དད་ཀྱང་བདག་འཛིན་གཅིག་གིས་ ཁྱབ་པར་བྱས་ལ་ཐམས་ཅད་བདག་བཞིན་བདེ་བ་འདོད་པར་མཉམ་ཞིང་གཅིག་པར་བསྲུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་མི་གནོད་སྟེ། དེ་དེས་བདག་ཏུ་མ་བཟུང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟའང་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཏེ། བདག་ཏུ་བཟུང་བས་མི་བཟོད་པ་ཉིད་འབྱུང་པའི་ཕྱིར། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་གྱི་སོགས་སོ། །བདག་གིས་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བསལ། ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཅན། 4-780 བདག་གིས་བསལ་བྱ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་བཞིན་ནོ། །གཞན་ལ་ཕན་པ་ཆོས་ཅན། བདག་གིས་བྱ་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་བདེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བདག་གི་ལུས་ཀྱི་བདེ་ བ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་རྟགས་ཕྱི་མའི་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ནི། གལ་ཏེ་བདེ་བ་ཡིན་ཡང་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པ་ཅི་འགལ་ཞེ་ན། རང་བདེ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པ་ལ་རྒྱུ་མཚན་ གང་ཡོད། གལ་ཏེ་བདག་གིས་འདོད་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འོ་ན་གང་ཚེ་བདག་དང་གཞན་གཉིས་ཀ་བདེ་བ་འདོད་དུ་མཚུངས་པ་ལ། །གང་ཕྱིར་བདག་གཅིག་པུ་བདེ་བར་བརྩོན་སྟེ། བདག་དང་ ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན་སྟེ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བདེ་བ་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པའི་ཁྱབ་པ་གྲུབ་བོ། །རྟགས་དང་པོའི་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ་ལས་སྡུག་བསྔལ་སྤང་བྱར་མཚུངས་པ་ནི། གལ་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཡང་སྤང་བྱར་མི་བརྗོད་ན་ཅི་འགལ་ཞེ་ན། འོ་ན་བདག་རྒྱུད་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སྤང་བྱར་བརྗོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན། བདག་མི་འདོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ ན། འོ་ན་གང་ཚེ་བདག་དང་གཞན་གཉིས་ཀ་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་མཚུངས་པ་ལ། གང་ཕྱིར་གཞན་བསྲུང་བ་མིན་ལ་བདག་བསྲུང་བར་བྱེད་དེ། བདག་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ན་སྟེ་མེད་པའི་ཕྱིར། 4-781 དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ན་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་ཁྱབ་བོ། །མི་མཚུངས་བའི་རྒྱུ་མཚན་དགག་
【現代漢語翻譯】 如是說。再者，因為孩童等說道，如《三昧王經》所說：『對於凡夫俗子沒有友愛，即使說出符合正法的言語，也會憤怒和憎恨，不相信，誇誇其談，這是孩童的習性。』等等。又如《月燈經》所說：『孩童無論如何長期善待，他們最終都會反目成仇。』因爲了解孩童的本性，智者不會依賴孩童。 關於手等的意思是：手等事物雖然種類繁多，但都被一個我執所覆蓋，就像一個需要守護的身體一樣。同樣，眾生雖然有各種不同的苦樂，但都被一個我執所覆蓋，應該像愛護自己一樣，平等地希望一切眾生都快樂。如果我的痛苦不會傷害到他人的身體，那是因為他人沒有執著於此。即使如此，這仍然是我的痛苦，因為我執著於此，所以無法忍受。其他的例子也是如此。』我消除他人的痛苦』等的意思是：他人的痛苦，我應該消除，因為那是痛苦，就像我自己的痛苦一樣。利益他人，我應該去做，因為那是眾生的快樂，就像我自己的身體的快樂一樣。爲了證明這一點，需要證明后一個理由的普遍性。如果說即使是快樂，也未必需要去做，那麼為什麼自己的快樂就需要去做呢？如果說因為那是自己想要得到的，那麼當自己和他人同樣想要快樂的時候，為什麼只努力讓自己快樂呢？自己和他人有什麼區別呢？因為沒有區別。因此，如果是快樂，就需要去做。 爲了證明第一個理由的普遍性，從三個方面來說明痛苦是應該避免的。如果說即使是痛苦，也未必需要避免，那麼為什麼自己的痛苦就需要避免呢？如果說因為自己不想要痛苦，那麼當自己和他人同樣不想要痛苦的時候，為什麼只保護自己而不保護他人呢？自己和他人有什麼區別呢？ 因此，如果是痛苦，就需要避免。駁斥不相同的理由。
【English Translation】 Thus it is said. Furthermore, because children and others have said, as it is stated in the 'Samadhiraja Sutra': 'For ordinary beings, there is no affection. Even if they speak words in accordance with the Dharma, they will be angry and hateful, disbelieving, and boastful. This is the nature of children.' And so on. Also, as it is stated in the 'Candrapradipa Sutra': 'No matter how long children are well-treated, they will eventually turn against each other.' Because they understand the nature of children, the wise do not rely on children. The meaning of 'hands' and so on is: Although there are many different kinds of things like hands, they are all covered by one self-grasping, just like a body that needs to be protected. Similarly, although beings have various different kinds of happiness and suffering, they are all covered by one self-grasping, and one should equally wish for all beings to be happy, just as one wishes for oneself. If my suffering does not harm the bodies of others, it is because they do not grasp at it. Even so, it is still my suffering, because I grasp at it, and therefore it is unbearable. The other examples are the same. The meaning of 'I eliminate the suffering of others' and so on is: The suffering of others, I should eliminate, because it is suffering, just like my own suffering. Benefiting others, I should do, because it is the happiness of beings, just like the happiness of my own body. To prove this, it is necessary to prove the universality of the latter reason. If one says that even if it is happiness, it is not necessarily necessary to do it, then why is it necessary to do one's own happiness? If one says that it is because that is what one wants to obtain, then when oneself and others equally want happiness, why only strive to make oneself happy? What is the difference between oneself and others? Because there is no difference. Therefore, if it is happiness, it needs to be done. To prove the universality of the first reason, from three aspects, it is explained that suffering should be avoided. If one says that even if it is suffering, it is not necessarily necessary to avoid it, then why is it necessary to avoid one's own suffering? If one says that it is because one does not want suffering, then when oneself and others equally do not want suffering, why only protect oneself and not protect others? What is the difference between oneself and others? Therefore, if it is suffering, it needs to be avoided. Refuting the reasons for being dissimilar.
པ་ནི། གལ་ཏེ་བདག་སྡུག་བསྲུང་བྱ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་བདག་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་ཡིན་གྱི། གཞན་མི་ འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་མི་བསྲུང་སྟེ། གཞན་དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་བས་བདག་ལ་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འོ་ན་མ་འོངས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་ཆོས་ཅན། དེ་བདག་གིས་ཅི་སྟེ་བསྲུང་སྟེ་བསྲུང་མི་ རིགས་པར་ཐལ། ད་ལྟར་གྱི་ལུས་ལ་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར། གཞན་སྡུག་བཞིན། གལ་ཏེ་མ་འོངས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་ད་ལྟར་མི་གནོད་ཀྱང་བདག་གིས་ཚེ་ཕྱི་མ་ལ་མྱོང་བར་འབྱུང་བས་བསྲུང་ ངོ་སྙམ་ན། སྔ་ཕྱི་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ལོག་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་འདི་ལྟར་ཤི་བ་སྟེ་ཚེ་འདི་ཡང་གཞན་ལ་སྐྱེ་བ་སྟེ་ཚེ་ཕྱི་མ་ ཡང་ནི་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་སྐད་ཅིག་དང་རྒྱུན་གྱིས་འགག་པའི་ཕྱིར། ཡང་གང་ཚེ་མྱོང་བ་པོ་གང་གི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྲུང་རིགས་ཀྱིས་གཞན་གྱིས་མིན་ ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་རྐང་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལག་པས་མྱོང་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ན། ཅིའི་ཕྱིར་རྐང་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་ལག་པ་དེས་བསྲུངས་ཏེ་བསྲུང་མི་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་གཞན་སྡུག་ཀྱིས་བདག་ལ་མི་གནོད་པས་བསྲུང་མི་རིགས་པ་ལྟར་བདག་སྡུག་མ་འོངས་པ་ཡང་བསྲུང་བྱར་རིགས་པ་མིན་ཡང་འདིར་བདག་ཏུ་འཛིན་པས་འཇུག་ཅེ་ན། 4-782 བདག་འཛིན་མི་རིགས་གང་ཡིན་པ་ཅི་ནུས་པར་ནི་སྤང་བྱ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སྐད་ཅིག་དང་ཡན་ལག་ཐ་དད་ཀྱང་བདག་འཛིན་རིགས་སོ་ཞེ་ན། འོ་ན་རྒྱུད་ཐ་དད་ཀྱང་གཞན་ལ་ བདག་འཛིན་རིགས་པས་སྡུག་བསྔལ་བསྲུང་དགོས་སོ། །རྒྱུད་ཐ་དད་ལ་བདག་འཛིན་རིགས་ཀྱང་གཞན་འཛིན་འཇུག་གོ་ཞེ་ན། གཞན་འཛིན་མི་རིགས་གང་ཡིན་པ་ཅི་ནུས་པར་ནི་སྤང་བྱ་ཉིད་དོ། །གལ་ཏེ་ མ་འོངས་པ་ལ་བདག་འཛིན་རིགས་ཏེ། སྐད་ཅིག་ཐ་དད་ཀྱང་རྒྱུད་གཅིག་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཅན་གཞན་ལ་བདག་འཛིན་མི་རིགས་ཏེ། རྒྱུད་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར། ཡན་ལག་གཞན་ཡིན་ཡང་བདག་འཛིན་རིགས་ཏེ། ཚོགས་པའི་ལུས་སུ་གཅིག་པའི་ཕྱིར། གཞན་གྱི་ལུས་ལ་བདག་འཛིན་མི་རིགས་ཏེ། ཚོགས་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བདག་གཞན་དུ་འཛིན་པ་མི་རིགས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། རྒྱུད་ཅེས་བྱ་བ་ ཆོས་ཅན། བརྫུན་ཡིན་ཏེ། རིམ་ཅན་དུ་མ་ལ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར། ཕྲེང་བ་དུ་མ་ལ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པ་བཞིན། ཡང་ཚོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་ཅན། བརྫུན་ཡིན་ཏེ། ཅིག་ཆར་དུ་མ་ ལ་གཅིག་ཏུ་བཟུང་བའི་ཕྱིར། དམག་དུ་མར་གཅིག་ཏུ་བཟུང་བ་བཞིན་ནོ། །སྐབས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། བདག་གཞན་ངོ་བོ་ཐ་དད་པས་གཞན་སྡུག་བདག་གི་མིན་པ་ལྟར། བདག་རྒྱུད་ཀྱང་སྐད་ཅིག་དང་རྡུལ་ཕྲན་ཐ་དད་པས་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་ཅན་གྱི་བདག་གང་ཡིན་པ་དེ་མེད་པ་དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་འདི་མྱོང་བ་པོ་སུ་ཞིག་གི་ད
【現代漢語翻譯】 如果因為我是痛苦的守護者，原因在於痛苦會傷害我，而不僅僅因為我不希望它發生。如果他人遭受痛苦不會傷害我，那麼，未來的痛苦也一樣。為什麼我要守護它呢？我不應該守護它，因為它不會傷害現在的身體，就像他人的痛苦一樣。如果未來的痛苦現在不會傷害我，但我會在來世體驗它，所以我才要守護它，那麼，認為前後世是同一個的分別念就是錯誤的。因為死亡（此生）是不同於出生（來世）的，因為心念會瞬間和持續地消逝。如果只有體驗者才能守護自己的痛苦，而他人不能，那麼，既然手沒有體驗腳的痛苦，為什麼手要守護腳的痛苦呢？它不應該守護它。如果像他人遭受痛苦不會傷害我，所以我不應該守護一樣，未來的痛苦也不應該被守護，但因為我執而介入，那麼，不應該產生我執，應該盡力斷除它。如果說即使剎那和肢體不同，我執也是合理的，那麼，即使相續不同，對他人的我執也是合理的，所以應該守護他人的痛苦。如果說即使對他人的相續產生我執是合理的，但不會產生他執，那麼，不應該產生他執，應該盡力斷除它。如果說對未來產生我執是合理的，因為即使剎那不同，相續也是相同的；對其他眾生不應該產生我執，因為相續是不同的；即使肢體不同，我執也是合理的，因為它們是一個集合的身體；對其他人的身體不應該產生我執，因為集合是不同的。那麼，認為我和他人沒有區別是不合理的。相續是虛假的，因為它將許多連續的事物視為一個，就像將許多念珠視為一個一樣。集合也是虛假的，因為它將許多同時的事物視為一個，就像將許多軍隊視為一個一樣。總結要點：就像我和他人的自性不同，所以他人的痛苦不是我的痛苦一樣，我的相續也因為剎那和微塵不同，所以體驗痛苦的我是不存在的，那麼，這個痛苦是誰的呢？ 4-782
【English Translation】 If the reason I am the protector of suffering is because suffering harms me, and not merely because I don't want it to happen. If the suffering of others does not harm me, then why should I protect future suffering? I shouldn't protect it because it doesn't harm the present body, just like the suffering of others. If future suffering doesn't harm me now, but I will experience it in the next life, so I protect it, then the discriminating thought that holds the past and future as one is wrong. Because death (this life) is different from birth (the next life), since moments of consciousness cease momentarily and continuously. If only the one who experiences can protect their own suffering, and not others, then since the hand does not experience the suffering of the foot, why should the hand protect the suffering of the foot? It shouldn't protect it. If, just as the suffering of others doesn't harm me, so I shouldn't protect it, future suffering also shouldn't be protected, but because of self-grasping, it intervenes, then self-grasping should not arise, it should be abandoned as much as possible. If it is said that even though moments and limbs are different, self-grasping is reasonable, then even though continuums are different, self-grasping for others is reasonable, so the suffering of others should be protected. If it is said that even though self-grasping for the continuums of others is reasonable, other-grasping does not arise, then other-grasping should not arise, it should be abandoned as much as possible. If it is said that self-grasping for the future is reasonable, because even though moments are different, the continuum is the same; self-grasping for other sentient beings is not reasonable, because the continuums are different; even though limbs are different, self-grasping is reasonable, because they are one in a collection of bodies; self-grasping for the bodies of others is not reasonable, because the collections are different. Then, it is not unreasonable to think that there is no difference between self and others. A continuum is false, because it holds many successive things as one, just as holding many beads as one. A collection is also false, because it holds many simultaneous things as one, just as holding many armies as one. Summarizing the main points: Just as the nature of self and others is different, so the suffering of others is not my suffering, my continuum is also different because of moments and particles, so the self that experiences suffering does not exist, then whose suffering is this? 4-782
བང་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། 4-783 སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་པོའི་བདག་པོ་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པ་མེད་པ་ནི། རང་གཞན་ཐམས་ཅད་བྱེ་བྲག་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཕྱིར་དེ་བསལ་བར་བྱ་ཡི། རང་གི་སེལ་ ལ་གཞན་གྱི་མི་སེལ་བའི་ངེས་པས་འདིར་ནི་ཅི་ཞིག་བྱ། དེས་ན་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སྤང་བྱར་གྲུབ་པས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི་བཟློག་པར་བྱ་ཞེས་བརྩད་དུ་མེད་དོ། །གལ་ ཏེ་བཟློག་ན་ཐམས་ཅད་བཟློག དེ་མིན་བདག་ཀྱང་སེམས་ཅན་གཞན་བཞིན་བྱེད་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ།། ༈ ། དེས་ན་མེ་ཏོག་ཟླ་མཛེས་ཀྱིས་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། སྔོན་འདས་པའི་དུས་སུ་སངས་རྒྱས་རིན་ཆེན་ བླ་མ་ཟླ་བ་རྣམ་དག་མངོན་འཕགས་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་པ་ནུབ་ཏུ་ཉེ་བ་ན་ཕོ་བྲང་རིན་ཆེན་ལྡན་ཞེས་བྱ་བར་རྒྱལ་པོ་དཔའ་སྦྱིན་སོགས་ལོག་ལྟས་ཟིན་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་བདུན་སྟོང་ཡུལ་འཁོར་ནས་བསྐྲད་པ་ཆོས་སྨྲ་བ། མེ་ཏོག་ཟླ་མཛེས་དང་ལྷན་དུ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་ནགས་ཁྲོད་དུ་རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་ཏེ་བཞུགས་པའི་ཚེ། མེ་ཏོག་ཟླ་མཛེས་ཀྱི་ལྷའི་མིག་ གིས་བརྟགས་པས། ཞིང་སྣ་ཚོགས་ནས་འོངས་བའི་བྱང་སེམས་དགེ་རྩ་བསྐྱེད་པ་ཁྲག་ཁྲིག་མང་པོ་འདིར་སྐྱེས་ཏེ་ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་པོའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཐོས་ན་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ལ། 4-784 མ་ཐོས་ན་ལྡོག་པར་འགྱུར་བ་གཟིགས་ཤིང་རང་ཉིད་ཀྱི་སྲོག་གི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བ་མཁྱེན་བཞིན་དུ་བྱོན་པའི་ཚེ། གཞན་རྣམས་ཀྱིས་བྱོན་པའི་དུས་མིན་པར་ནན་གྱིས་ཞུས་པའི་ལན་དུ་བདག་ གི་ལུས་བསྲུང་ན་དུས་གསུམ་ཀྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བསྟན་པ་མ་བསྲུང་བར་འགྱུར་རོ་གསུང་ནས་གྲོང་དང་གྲོང་ཁྱེར་དུ་བྱོན་ནས་ཆོས་བསྟན་པས་སེམས་ཅན་ཁྲག་ཁྲིག་དགུ་བཅུ་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་ མི་ལྡོག་པ་ལ་བཀོད། །དེ་བཞིན་དུ་ཤིང་དྲུང་དུ་བཞུགས་ཚེ་སེམས་ཅན་བྱེ་བ་ཕྲག་སུམ་ཅུ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སེན་མོའི་མཆོད་རྟེན་གྱི་དྲུང་དུ་བཞུགས་ནས་ཞག་བདུན་དུ་ཟན་བཅད་དེ། སྔ་དྲོ་རྣམས་སུ་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དུ་བྱོན་ནས་ཆོས་བསྟན་པས་ཉིན་དང་པོ་ལ་སེམས་ཅན་དཔག་མེད་དང་། གཉིས་པ་ལ་བྱེ་བ་ཕྲག་ཉི་ཤུ་རྩ་གསུམ། གསུམ་པ་ལ་སེམས་ཅན་བརྒྱ་སྟོང་ ཕྲག་དགུ་བཅུ། བཞི་པ་ལ་བྱེ་བ་ཕྲག་ཁྲི་བརྒྱ་སྟོང་དགུ་བཅུ་རྩ་དགུ ལྔ་པ་ལ་བུད་མེད་བརྒྱད་ཁྲི། དྲུག་པ་ལ་རྒྱལ་པོའི་བུ་སྟོང་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལ་བཀོད། །བདུན་ པ་ལ་རྒྱལ་པོ་འཁོར་བཅས་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཆོས་བསྟན་པས་རྒྱལ་པོའི་བུ་མོ་རྣམས་དང་བཙུན་མོ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལ་བཀོད། །མཐར་རྒྱལ་པོས་ཕྲག་དོག་གི་དབང་གིས་གཤེད་མ་དགའ་བྱེད་ལ་བསྒོས་ནས་དེའི་ཕྱག་ཞབས་སོགས་རིམ་
【現代漢語翻譯】 將成為可能。 4-783 痛苦的體驗者不可能成為唯一的主人，因為自己和他人之間沒有差別。因此，因為是痛苦，所以應該消除它。如果消除自己的痛苦而不消除他人的痛苦，那又有什麼意義呢？因此，既然他人的痛苦被認為是應該拋棄的，為什麼不能阻止所有人的痛苦呢？如果阻止，那就阻止所有人的痛苦。否則，我也應該像其他眾生一樣對待。 因此，『花月美』等的意義是：過去，在一位名為『如意寶上師月亮清凈顯勝王』的佛陀的教法衰落之際，在名為『珍寶宮殿』的宮殿里，國王『勇施』等被邪見所控制，將七千菩薩驅逐出境。說法者『花月美』與他們一同在普賢菩薩的森林中精進修行。當時，『花月美』以天眼觀察到，從各種剎土來的許多積累善根的菩薩都出生在這裡，如果聽聞『三昧王』的法門，就不會從無上菩提中退轉， 4-784 如果聽不到，就會退轉。他明知自己會有生命危險，仍然前往。其他人勸阻說現在不是去的時候，他回答說：『如果我保護自己的身體，就等於沒有保護過去、現在、未來諸佛的教法。』然後他前往城鎮和城市說法，使九十俱胝眾生不從菩提中退轉。同樣，當他坐在樹下時，度化了三千萬俱胝眾生。同樣，他在如來指甲塔前禁食七日，每天早上前往王宮說法，第一天度化了無數眾生，第二天度化了二千三百俱胝眾生，第三天度化了九十百千眾生，第四天度化了九十九萬俱胝眾生，第五天度化了八萬婦女，第六天度化了一千位王子，使他們不從菩提中退轉。第七天，國王帶著隨從前往花園，他向他們說法，使國王的女兒們和妃子們不從菩提中退轉。最後，國王因嫉妒，命令劊子手『歡喜』依次砍斷了他的手腳等。
【English Translation】 will become possible. 4-783 It is impossible for the sufferer to be the sole master, because there is no distinction between oneself and others. Therefore, since it is suffering, it should be eliminated. If one eliminates one's own suffering but not that of others, what is the point? Therefore, since the suffering of others is considered something to be abandoned, why can't the suffering of all be prevented? If it is prevented, then prevent all suffering. Otherwise, I should also be treated like other sentient beings. Therefore, the meaning of 'Flower Moon Beauty' etc. is: In the past, when the teachings of a Buddha named 'Wish-fulfilling Jewel Lama Moon Pure Manifest King' were nearing decline, in a palace called 'Jewel Palace', King 'Heroic Giving' etc. were controlled by wrong views and expelled seven thousand Bodhisattvas from the country. The Dharma speaker 'Flower Moon Beauty' diligently practiced yoga with them in the forest of Samantabhadra. At that time, 'Flower Moon Beauty' observed with his divine eye that many Bodhisattvas who had accumulated merit from various Buddha-fields were born here, and if they heard the Dharma of 'Samadhiraja', they would not turn back from unsurpassed Bodhi, 4-784 If they did not hear it, they would turn back. Knowing that he would be in danger of his life, he still went. Others dissuaded him, saying that it was not the time to go, and he replied: 'If I protect my body, it would be as if I did not protect the teachings of the Buddhas of the past, present, and future.' Then he went to towns and cities to teach the Dharma, causing ninety kotis of sentient beings not to turn back from Bodhi. Similarly, when he sat under a tree, he converted thirty million kotis of sentient beings. Similarly, he fasted for seven days in front of the Tathagata's nail stupa, and went to the royal palace every morning to teach the Dharma, converting countless sentient beings on the first day, twenty-three kotis of sentient beings on the second day, ninety hundred thousand sentient beings on the third day, ninety-nine million kotis of sentient beings on the fourth day, eighty thousand women on the fifth day, and a thousand princes on the sixth day, causing them not to turn back from Bodhi. On the seventh day, the king went to the garden with his entourage, and he taught them the Dharma, causing the king's daughters and consorts not to turn back from Bodhi. Finally, the king, out of jealousy, ordered the executioner 'Joyful' to cut off his hands and feet in order.
གྱིས་བཅད། 4-785 སྤྱན་གཉིས་ཀྱང་སྐམ་པས་ཕྱུང་སྟེ་བཀྲོངས་པ་ན། སྐུ་ལས་ངོ་མཚར་བའི་ལྟས་མང་དུ་བྱུང་བས་རྒྱས་པོ་འགྱོད་དེ་གསོལ་བ་བཏབ་པར་ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས་གསུངས་སོ། ༈ ། དེས་ན་མགོན་སོགས་ ཀྱི་དོན་ནི་མགོན་པོ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས་རང་གི་མཚན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ། མཚན་དྲན་པ་ཙམ་གྱིས་དགྲ་དང་མེ་ཆུ་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་པ་ལས་གྲོལ་བ་དང་། འཁོར་དུ་བག་ཚ་བའི་འཇིགས་པ་ ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་བར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་སོ། །དང་པོ་ལྟར་ན་འཁོར་གྱི། ཕྱི་མ་ལྟར་ན་འཁོར་གྱིས་ཞེས་བརྗོད་དོ། ༈ ། དམན་སོགས་བདག་དུ་སོགས་ཀྱི་དོན། ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་ལས་གསུངས་པ་ལྟར་ བསྒོམ་སྟེ། སྔར་རང་གིས་ཕྲག་དོག་བྱེད་པའི་དགྲ་ཞིག་ཡོད་ན་རང་ལས་དམན་བའི་གནས་སུ་དགྲ་བཞག དགྲའམ་གཞན་མཐོན་པོའི་གནས་སུ་རང་བཞག་ལ་རང་མཐོ་བ་དེ་ལ་དགྲ་དམའ་བ་དེས་སྔར་ རང་གིས་དགྲ་ལ་ཕྲག་དོག་བྱས་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཕྲག་དོག་བསྒོམ་དུ་གཞུག བསྒོམ་དེ་ཚར་བ་ན་འདི་ལྟར་བསྒོམས་བའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་སྟེ། རང་མཐོན་པོར་བསྒོམ། །གཞན་དམའ་བར་བསྒོམས་པ་དེས་རང་ ལ་ཕྲག་དོག་བྱས་པར་བསྒོམས་པ་ལ་ཡང་འདི་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ན་གཞན་ལ་ཕྲག་དོག་བྱེད་པ་ག་ལ་འཐད་ཅེས་ཕྲག་དོག་རང་ཞིར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་བདག་དང་མཉམ་པ་ལ་བལྟས་ལ་འགྲན་སེམས་བསྒོམ་པ་ཡང་། 4-786 བདག་དང་མཉམ་པའི་དགྲའི་གནས་སུ་རང་ཉིད་བཞག རང་གི་གནས་སུ་དགྲ་དེ་བཞག་ལ། དགྲ་དེས་བདག་ལ་ཕྱོགས་མཐའ་དག་གི་སྒོ་ནས་འགྲན་པར་བསྒོམ་མོ། །བསྒོམ་དེ་གྲོལ་བ་ན་འདི་ལྟ་བུའི་ བསམ་པ་འབྱུང་སྟེ། རང་དགྲར་བསྒོམས་ནས་གཞན་གྱིས་གནོད་པ་དང་འགྲན་སེམས་བྱས་པར་བསྒོམས་པ་ལ་ཡང་འདི་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ན། གཞན་ལ་གནོད་པའི་འགྲན་སེམས་བྱ་ག་ལ་རུང་སྙམ་ནས་ འགྲན་སེམས་རང་ཞིར་འགྱུར་རོ། །ཡང་དེ་བཞིན་དུ་ང་རྒྱལ་བསྒོམ་པ་ཡང་། རང་བས་དམན་པའི་གནས་སུ་བདག་ཉིད་བཞག རང་གི་གནས་སུ་རང་བས་དམའ་བ་དེ་བཞག་ལ་གཞན་མཐོ་བ་དེས་རང་ དམའ་བ་དེ་ལ་རིགས་དང་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ང་རྒྱལ་བྱེད་དུ་གཞུག བསྒོམ་དེ་ཚར་བ་ན་བདག་ལ་གཞན་གྱིས་ང་རྒྱལ་བསྒོམ་པ་ན། འདི་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ན་དེའི་ ཕྱིར་བདག་གིས་གཞན་ལ་ང་རྒྱལ་བྱར་ག་ལ་རུང་སྙམ་ནས་ང་རྒྱལ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཞི་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་སྐབས་སུ་ཕྲག་དོག་སོགས་གསུམ་པོ་བསྒོམ་ ཡུལ་བདག་ཉིད་ལ་བྱ། བསྒོམ་པ་པོ་དགྲ་མཐོ་མཉམ་དམའ་གསུམ་པོ་དེ་ཡིན་ལ། བསྒོམ་ཚུལ་སྔར་རང་གིས་དགྲ་ཇི་ལྟར་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་དགྲ་དེས་བདག་ལ་བྱེད་པར་བསྒོམ་མོ། །དེས་རང་སེམས་ལ་འདི་བྱེད་མ་བབ་སྙམ་ནས་མི་དགའ་བ་འབྱུང་ལ། 4-787 དེའི་ཚེ་དེ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་གཞན་ད
【現代漢語翻譯】 被斬首。 4-785 當雙眼也因乾涸而被挖出處決時，從他的身體上出現了許多奇妙的徵兆，這讓རྒྱས་པོ་（Gyaspo）感到後悔並祈禱，如《定解寶王經》中所說。因此，མགོན་སོགས་（Gön Sogs）等的意義是觀世音菩薩加持了自己的名號，僅僅憶念名號就能從敵人、火、水等的恐懼中解脫，並加持使其從眷屬中不愉快的恐懼中解脫。按照第一種說法，是『眷屬的』，按照后一種說法，則說是『眷屬』。 關於『卑劣等自我』等的意義。如ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་（Thubpa Gongsal）中所說的那樣禪修，如果以前有自己嫉妒的敵人，就將敵人置於比自己卑劣的位置，將自己置於比敵人或他人更高的位置，讓那個卑劣的敵人像以前自己嫉妒敵人那樣嫉妒自己。當禪修結束時，就會產生這樣的結果：禪修自己高高在上，他人卑微，並禪修他人嫉妒自己，如果這樣也會產生痛苦，那麼嫉妒他人又有什麼意義呢？這樣嫉妒自然平息。同樣，觀察與自己平等的人，修持競爭心也是如此。 4-786 將自己置於與自己平等的敵人的位置，將那個敵人置於自己的位置，並禪修那個敵人從各方面與自己競爭。當禪修結束時，就會產生這樣的想法：禪修自己成為敵人，並禪修他人對自己造成傷害和競爭，如果這樣也會產生痛苦，那麼對他人造成傷害的競爭又怎麼能做呢？這樣競爭心自然平息。同樣，修持傲慢也是如此，將自己置於比自己卑劣的位置，將比自己卑微的人置於自己的位置，讓那個高高在上的人從種姓和功德等方面對自己卑微的人產生傲慢。當禪修結束時，如果他人對自己產生傲慢，那麼就會產生這樣的痛苦，因此自己又怎麼能對他人產生傲慢呢？這樣傲慢的自性就會平息，如是說。因此，在廣說的情況下，嫉妒等三種要以自己為禪修的對象，禪修者是敵人、高、平等、低這三種人，禪修的方式是像以前自己對待敵人那樣，禪修那個敵人對待自己。這樣自己的內心就會產生『這件事不應該發生在我身上』的想法，從而產生不悅。 4-787 那時，以此為理由，不應該再對他人……
【English Translation】 was beheaded. 4-785 When his two eyes were also gouged out due to dryness and he was executed, many wondrous signs appeared from his body, causing རྒྱས་པོ་ (Gyaspo) to regret and pray, as stated in the 'Samadhiraja Sutra'. Therefore, the meaning of མགོན་སོགས་ (Gön Sogs) etc., is that Avalokiteśvara blessed his own name, and merely remembering the name liberates one from the fear of enemies, fire, water, etc., and blesses one to be liberated from the unpleasant fear in the retinue. According to the first explanation, it is 'of the retinue', according to the latter, it is said to be 'retinue'. Regarding the meaning of 'inferior self' etc. As stated in ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་ (Thubpa Gongsal), meditate in this way: if there was an enemy whom you were previously jealous of, place the enemy in a position inferior to yourself, place yourself in a position higher than the enemy or others, and have that inferior enemy be jealous of you in the same way that you were previously jealous of the enemy. When the meditation is finished, such a result will arise: meditating on yourself as high and others as low, and meditating on others being jealous of you, if even this causes suffering, then what is the point of being jealous of others? In this way, jealousy naturally subsides. Similarly, observing those equal to yourself and cultivating competitiveness is also like this. 4-786 Place yourself in the position of an enemy equal to yourself, place that enemy in your own position, and meditate on that enemy competing with you in every way. When the meditation is finished, such a thought will arise: meditating on yourself as the enemy, and meditating on others causing harm and competing with you, if even this causes suffering, then how can one engage in harmful competition with others? In this way, competitiveness naturally subsides. Similarly, meditating on pride is also like this: place yourself in a position inferior to yourself, place someone lower than yourself in your own position, and have that superior person be proud of the inferior person in terms of lineage, qualities, etc. When the meditation is finished, if others are proud of you, then such suffering will arise, therefore, how can you be proud of others? In this way, the nature of pride will naturally subside, as it is said. Therefore, in the case of detailed explanation, the three, jealousy, etc., should take oneself as the object of meditation, the meditator is the enemy, high, equal, and low, these three, and the way of meditation is to meditate on the enemy treating you in the same way that you previously treated the enemy. In this way, your own mind will have the thought that 'this should not happen to me', and thus displeasure will arise. 4-787 At that time, using this as a reason, one should no longer towards others...
གྲ་ལ་དེ་གསུམ་བྱེད་མི་རིགས་སྙམ་པའི་ངེས་ཤེས་སྐྱེས་ནས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་དེ་གསུམ་རང་ཞིར་འགྱུར་བའི་མན་ངག་དམ་པ་ཡིན་ནོ། ༈ ། དེ་བྱ་ སོགས་ཀྱི་དོན་ལ་སྐབས་དོན་ལྟར་བྱས་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་དེ་བྱ་ཞིང་དེ་ལྟར་བརྗེས་ནས་དེའི་བསམ་སྦྱོར་ལ་རྟག་ཏུ་གནས་པར་བྱ་ཞིང་། དེ་ལྟར་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གཅེས་འཛིན་གྱི་བསམ་ སྦྱོར་མི་བྱ་བ་སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་འདི་དག་ལ་ནི་སེམས་དབང་དུ་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་འདས་ན་ཚར་བཅད་པར་བྱའོ། །ཡང་སྤྱིའི་དབང་དུ་བྱས་ན་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་ བྱ་ཞིང་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་དེ་ལྟར་གནས་པར་བྱ་ཞིང་། དེ་ལྟར་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་མི་དགེ་བ་མི་བྱ་བ་དེ་ལྟར་བསླབ་གསུམ་འདི་ལ་ནི་སེམས་དབང་ དུ་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་འདས་ན་གཉེན་པོ་བསྐྱེད་ནས་ཚར་བཅད་པར་བྱའོ། །ཞེས་པའོ།། ༈ ། གཉིད་དང་རྨུགས་པ་བཟློག་པར་བྱ་ཞེས་པ་མཚོན་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་དང་། རྒོད་འགྱོད་གཉིས་ གཅིག འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དང་། རྣམ་འཚེ་དང་། ཐེ་ཚོམ་སྟེ་བསླབ་གསུམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་ལྔ་པོ་བཟློག་པར་བྱའོ།། ༈ ། དེ་བས་སོགས་ཀྱི་དོན་སྔར་གྱི་རྒྱུ་མཚན་དེ་བས་ན་སྒྲིབ་པ་གཉིས་བསལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་འདོད་པའི་རྣམ་རྟོག་སོགས་ལོག་པའི་ལམ་ལས་སེམས་བླན་ཏེ། 4-788 ཡང་དག་པ་བདག་གཞན་མཉམ་བརྗེ་སོགས་ཡང་དག་པའི་དམིགས་པ་ལ་རྟག་པར་ཡང་བདག་གིས་མཉམ་པར་བཞག་པར་བྱའོ། ༈ ། ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། །ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས་ཏེ། སྡུད་པ་ལས། ཇི་སྲིད་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡོངས་སུ་མ་རྫོགས་པ། །དེ་སྲིད་སྟོང་ཉིད་དམ་པ་དེ་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སྨོན་ལམ་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། ཞི་བའི་བློ་གྲོས་གཞན་ཡང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ནི་སྦྱིན་པ་གང་ཅི་གཏོང་པ་ནས་བསམ་གཏན་གང་ཅི་སྒོམ་པའི་བར་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་ བ་དང་། འཕེལ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཏོང་བ་དང་སྒོམ་པ་སྟེ་དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་སོ། །སྡུག་བསྔལ་ནི་ དངོས་པོར་འཛིན་པ་ལས་བྱུང་སྟེ། །ཇི་སྲིད་ཕུང་པོ་འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ལ་ངར་འཛིན་ཡོད། །ངར་འཛིན་ཡོད་ན་ཡང་ལས་ཏེ། །དེ་ལས་ཀྱང་ནི་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ཞི་བྱེད་ ནི་ཤེས་རབ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་ནས། །ཁམས་གསུམ་མ་ལུས་པ་ལས་ཡང་དག་འདའ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། ༈ ། བདེན་གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་གཞི་ནི་ཤེས་བྱ་ཙམ་ཡིན་ཏེ། 4-789 བདེན་པ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ་ནི་གདུལ་བྱའི་ངོར་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ཐ་སྙད་དུ་སྒྲའི་བསྟན་དོན་བློའི་ཡུལ་དུ་བྱ་ད
【現代漢語翻譯】 生起『不應作此三事』之定解，乃令自相續之此三事轉為寂滅之殊勝口訣。 ༈ 關於『彼作』等之意義，應按具體情況而定，即行自他相換，如是交換后，恒常安住于彼之思維行為中。如是，汝不應作執我為重之思維行為，如前所說，對此等應令心自在，若逾越則應懲罰。又，總的來說，應行利益有情之律儀，如是安住于攝善法戒中。如是，汝不應以律儀戒行不善業，對此三學應令心自在，若逾越則應生起對治而懲罰。如是說。 ༈ 『應遮止睡眠與昏沉』，此乃象徵之意，即彼二合一，掉舉與後悔二合一，于欲妙生貪求，以及損害和懷疑，即應遮止此五種三學的障礙。 ༈ 『因此』等之意義，以前述之理由，為遣除二障之故，應將心從欲妙之分別念等邪道中收回，恒常將心安住于如自他平等交換等之正確對境中。 ༈ 此等一切支分，佛陀皆為智慧之義而宣說，如《攝頌》云：『乃至善根未圓滿，爾時不能證空性。』又如《祈願文總集經》云：『寂靜慧者，其他菩薩善巧方便，從佈施任何事物乃至修持任何禪定之間，所有這些都應爲了圓滿和增上般若波羅蜜多而行佈施和修持，為何如此呢？因為般若波羅蜜多是遍知一切之無上語。』痛苦乃由執著實有而生，如雲：『乃至有蘊執，爾時則有我執，有我執亦有業，由彼亦復生。』能寂滅彼者乃智慧，如雲：『以智慧能遍知諸法自性，亦能從一切三界中真實解脫。』 ༈ 二諦之差別所依乃僅是所知，二諦之區分乃是就所化眾生而言，此時于名言中，應將詞句之所詮於心中作為對境。
【English Translation】 Generating the definite understanding that 'one should not do these three things' is the supreme instruction for transforming these three things in one's own mind-stream into quiescence. ༈ Regarding the meaning of 'do that' etc., it should be done according to the specific situation, that is, practicing the exchange of self and others, and after exchanging in this way, constantly abide in that thought and behavior. In this way, you should not engage in thoughts and behaviors of cherishing yourself, as previously explained. One should control the mind with regard to these things, and if one transgresses, one should be punished. Furthermore, in general, one should practice the discipline of benefiting sentient beings, and abide in the discipline of accumulating virtuous dharmas in this way. In this way, you should not commit non-virtuous deeds with the discipline of vows. One should control the mind with regard to these three trainings, and if one transgresses, one should generate an antidote and punish oneself. Thus it is said. ༈ 'One should avert sleep and drowsiness,' which is symbolic, meaning that these two are combined into one, agitation and regret are combined into one, craving arises for desirable objects, as well as harm and doubt, that is, one should avert these five obstacles to the three trainings. ༈ The meaning of 'therefore' etc., because of the aforementioned reasons, in order to eliminate the two obscurations, one should withdraw the mind from the wrong paths such as conceptual thoughts of desirable objects, and constantly keep the mind stable on the correct object of focus, such as the exchange of self and others equally. ༈ All these limbs were taught by the Buddha for the sake of wisdom, as the Compendium says: 'As long as the roots of virtue are not completely perfected, at that time one will not realize emptiness.' Also, as the Collected Prayers Sutra says: 'The peaceful wise one, other Bodhisattvas skillful in means, from giving whatever is given to meditating on whatever meditation, all these should be given and meditated upon in order to perfect and increase the Perfection of Wisdom. Why is that? Because the Perfection of Wisdom is the supreme word of the all-knowing one.' Suffering arises from grasping at things as real, as it says: 'As long as there is grasping at the aggregates, at that time there is self-grasping, if there is self-grasping, there is also karma, and from that also birth occurs.' That which pacifies it is wisdom, as it says: 'With wisdom, one fully knows the nature of phenomena, and also truly transcends completely from all three realms.' ༈ The basis for the distinction between the two truths is merely what is knowable, the distinction between the two truths is for the sake of those to be tamed, at this time, in conventional terms, one should make the meaning of the words an object in the mind.
གོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དགོངས་ནས་ཡབ་སྲས་མཇལ་བའི་མདོ་ལས་ཤེས་པར་བྱ་ བ་ཡང་འདིར་ཟད་དེ། ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཐུབ་པའི་དགོངས་གསལ་ལས་དབྱེ་གཞི་བློ་ཙམ་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན། ཡུལ་ཀྱི་གནས་ཚུལ་གྱི་ངོས་ནས་བདེན་པ་གཉིས་སུ་ མེད་ཀྱང་། བློས་གནས་ཚུལ་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བའི་སྒོ་ནས་བདེན་བ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བའི་དོན་ཡིན་གསུངས། དེ་གཉིས་ཀ་དགོངས་པ་གཅིག་ཏེ། སྔ་མ་ཡུལ་དང་ཕྱི་མ་ཡུལ་ཅན་གྱི་ངོས་ནས་ དབྱེ་གཞི་མཛད་པའི་ཕྱིར། དབྱེ་བའི་དོན་ལ་བདེན་གཉིས་དངོས་པོ་ཐ་དད་དང་། ཐ་དད་གཏན་མེད་ཀྱི་གཅིག་པ་གང་རུང་ཁས་བླང་ན་སྐྱོན་བཞི་བཞི་ཡོད་པར་མདོ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ལས་གསུངས་ པ་ནི། བདེན་གཉིས་ངོ་བོ་ཐ་དད་ན་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་དང་། དོན་དམ་རྟོགས་པས་དམིགས་པའི་མཚན་མ་ཟིལ་གྱིས་མི་གནོན་པར་ཐལ་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་ཡང་དག་ པར་མ་གྲུབ་པ་ཙམ་དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་དང་། གང་ཟག་གཅིག་གི་རྒྱུད་ལ་ཀུན་ཉོན་དང་རྣམ་བྱང་དུས་གཅིག་པར་ཐལ་བ་སྟེ་སྐྱོན་བཞི་དང་། དེ་གཉིས་ཐ་དད་གཏན་མེད་ཀྱི་གཅིག་པ་ཡིན་ན། 4-790 ཀུན་རྫོབ་མཐོང་བ་ན་བདེན་པ་མཐོང་བར་ཐལ་བ་དང་། དོན་དམ་ལྟར་ཀུན་རྫོབ་ལ་དབྱེ་བ་མེད་པར་ཐལ་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་སྒྲིབ་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པ་ལྟར་དོན་དམ་པའང་སྒྲིབ་པའི་དམིགས་ པར་ཐལ་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་མཐོང་ཐོས་ལས་གཞན་དུ་བཙལ་བྱ་མིན་པ་ལྟར་དོན་དམ་པའང་དེར་ཐལ་བ་སྟེ་སྐྱོན་བཞིའོ། །ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཅེས་པ་ནི་ཡུལ་རང་ངོས་ནས་ དེ་ལྟར་འདོད་ན་སྔར་གྱི་སྐྱོན་དེ་དག་ཡོད་ལ་བློ་གཞན་སེལ་གྱི་ངོར་དེ་ལྟར་རུང་སྟེ། དངོས་པོ་གཅིག་ལ་ཐ་དད་འབྱེད་བའི་གཞན་སེལ་གྱིས་སྣང་སྟོང་གི་ལྡོག་པ་སོ་སོར་ཕྱེས་ནས་ གཅིག་ཏུ་སྡུད་པའི་གཞན་སེལ་གྱིས་དངོས་པོ་དེ་སྣང་སྟོད་དབྱེར་མེད་དུ་བསྒྲུབ་བའི་ཕྱིར། བུམ་པའི་བྱས་མི་རྟག་སོ་སོར་ཕྱེས་ནས་གཅིག་ཏུ་སྡུད་པ་བཞིན། རིམ་ལྔ་ལས། སྣང་བ་དང་ནི་སྟོང་ པའི་ཆ། །སོ་སོའི་ཆར་ནི་ཤེས་གྱུར་ནས། །གང་དུ་ཡང་དག་འདྲེས་གྱུར་བ། །ཟུང་དུ་འཇུག་པར་དེ་བཤད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཡུལ་གྱི་གནས་ཚུལ་ལ་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པའང་ མིན་ཏེ། སྣང་སྟོང་གཉིས་དེ་ཉིད་དང་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་ལ་སྐྲ་ཤད་དུ་སྣང་བ་དང་། དེས་དབེན་པ་གཉིས་གཅིག་དང་ཐ་དད་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། འཇུག་པ་ལས། 4-791 རབ་རིབ་མཐུ་ཡིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ། །ངོ་བོ་ལོག་པ་གང་ཞིག་རྣམ་བརྟགས་པ། །དེ་ཉིད་བདག་ཉིད་གང་དུ་མིག་དག་པས། །མཐོང་སྟེ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་འདིར་ཤེས་གྱིས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ རོ།། ༈ ། དོན་དམ་བློ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །བློ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 爲了衣服的緣故。考慮到這一點，從《父子相見經》中可知，這裡所說的也僅限於世俗諦和勝義諦。』如是說。關於『能仁的密意闡明』中說的『分類的基礎僅僅是心』的意義，據說：『雖然從境的狀況方面來說，沒有二諦，但是從心是否見到狀況的角度，分為二諦。』這兩種說法都是一個密意，因為前者是從境的角度，後者是從有境的角度來確定分類的基礎。關於分類的意義，如果承認二諦是事物上的他體，或者完全異體的同一體，那麼《經義釋難》中說有四種過失：如果二諦的體性是他體，那麼會成為不是法相和法性；證悟勝義諦時，所緣的相不會被壓倒；僅僅是不成立世俗諦，不會成為勝義諦；一個補特伽羅相續中，會同時存在雜染和清凈，這是四種過失。如果二諦是完全異體的同一體，那麼，見到世俗諦時，會成為見到真諦；如同真諦一樣，世俗諦也會成為沒有分類；如同世俗諦是遮蔽的所緣一樣，真諦也會成為遮蔽的所緣；如同世俗諦不是在見聞之外可以尋求的一樣，真諦也會成為那樣，這是四種過失。所謂體性一而反體異，如果從境自身方面這樣認為，那麼會有之前的那些過失，但是從遣除其他心的角度來說是可以的，因為通過對一個事物的不同方面的排除，可以區分顯現和空性的反體，然後通過將它們歸結為一個的排除，可以證成該事物是顯空無別的。就像區分瓶子的有為和無常，然後將它們歸結為一個一樣。《五次第論》中說：『顯現和空性的部分，在各自的部分中認識之後，在任何地方完全混合，那被說成是雙運。』如是說。境的狀況不是體性一而反體異，因為顯現和空性二者是不可說為彼和此的。就像在虛空中顯現毛髮，以及遠離毛髮二者，不可說為一和異一樣。《入中論》中說：『由於眩翳的力量，對毛髮等，分別臆測為顛倒的體性，以清凈的眼睛見到它的自性時，要知道這裡也是如此。』如是說。 ༈ 勝義非是心之境，心乃世俗諦。 For the sake of clothing. Considering this, it is known from the 'Sutra of the Meeting of Father and Son' that what is spoken of here is limited to conventional truth and ultimate truth. It is said thus. Regarding the meaning of 'the basis of division is merely mind' as stated in 'Clarifying the Intention of the Able One,' it is said: 'Although from the perspective of the state of affairs of the object, there are no two truths, they are divided into two truths from the perspective of whether the mind sees the state of affairs or not.' Both of these statements have the same intention, because the former determines the basis of division from the perspective of the object, and the latter from the perspective of the subject. Regarding the meaning of division, if one accepts that the two truths are distinct entities in terms of things, or that they are a unity of complete otherness, then the 'Definitive Explanation of the Sutra's Intention' states that there are four faults: If the nature of the two truths is otherness, then it would follow that they are not the dharma and the nature of dharma; when realizing the ultimate truth, the characteristics of the object would not be overcome; merely not establishing the conventional truth would not become the ultimate truth; and in the continuum of one person, defilement and purification would exist simultaneously, these are the four faults. If the two truths are a unity of complete otherness, then, when seeing the conventional truth, it would follow that one is seeing the ultimate truth; like the ultimate truth, the conventional truth would also become without division; like the conventional truth being the object of obscuration, the ultimate truth would also become the object of obscuration; like the conventional truth not being sought outside of seeing and hearing, the ultimate truth would also become like that, these are the four faults. The so-called 'one essence with different aspects,' if one thinks so from the object's own side, then there will be those previous faults, but it is permissible from the perspective of eliminating other minds, because by eliminating different aspects of one thing, one can distinguish the aspects of appearance and emptiness, and then by eliminating what combines them into one, one can prove that that thing is inseparable from appearance and emptiness. Just like distinguishing the impermanence and impermanence of a pot, and then combining them into one. In the 'Five Stages,' it is said: 'The parts of appearance and emptiness, having known in their respective parts, wherever they are completely mixed, that is explained as union.' It is said thus. The state of affairs of the object is not one essence with different aspects, because the two, appearance and emptiness, cannot be spoken of as this and that. Just like the appearance of hair in the sky, and the absence of it, cannot be spoken of as one and different. The 'Entering the Middle Way' says: 'Due to the power of cataracts, one imagines inverted natures for hair and the like; when seeing its own nature with pure eyes, know that it is the same here.' It is said thus. ༈ Ultimate truth is not the object of the mind, the mind is conventional truth.
【English Translation】 For the sake of clothing. Considering this, it is known from the 'Sutra of the Meeting of Father and Son' that what is spoken of here is limited to conventional truth and ultimate truth.' It is said thus. Regarding the meaning of 'the basis of division is merely mind' as stated in 'Clarifying the Intention of the Able One,' it is said: 'Although from the perspective of the state of affairs of the object, there are no two truths, they are divided into two truths from the perspective of whether the mind sees the state of affairs or not.' Both of these statements have the same intention, because the former determines the basis of division from the perspective of the object, and the latter from the perspective of the subject. Regarding the meaning of division, if one accepts that the two truths are distinct entities in terms of things, or that they are a unity of complete otherness, then the 'Definitive Explanation of the Sutra's Intention' states that there are four faults: If the nature of the two truths is otherness, then it would follow that they are not the dharma and the nature of dharma; when realizing the ultimate truth, the characteristics of the object would not be overcome; merely not establishing the conventional truth would not become the ultimate truth; and in the continuum of one person, defilement and purification would exist simultaneously, these are the four faults. If the two truths are a unity of complete otherness, then, when seeing the conventional truth, it would follow that one is seeing the ultimate truth; like the ultimate truth, the conventional truth would also become without division; like the conventional truth being the object of obscuration, the ultimate truth would also become the object of obscuration; like the conventional truth not being sought outside of seeing and hearing, the ultimate truth would also become like that, these are the four faults. The so-called 'one essence with different aspects,' if one thinks so from the object's own side, then there will be those previous faults, but it is permissible from the perspective of eliminating other minds, because by eliminating different aspects of one thing, one can distinguish the aspects of appearance and emptiness, and then by eliminating what combines them into one, one can prove that that thing is inseparable from appearance and emptiness. Just like distinguishing the impermanence and impermanence of a pot, and then combining them into one. In the 'Five Stages,' it is said: 'The parts of appearance and emptiness, having known in their respective parts, wherever they are completely mixed, that is explained as union.' It is said thus. The state of affairs of the object is not one essence with different aspects, because the two, appearance and emptiness, cannot be spoken of as this and that. Just like the appearance of hair in the sky, and the absence of it, cannot be spoken of as one and different. The 'Entering the Middle Way' says: 'Due to the power of cataracts, one imagines inverted natures for hair and the like; when seeing its own nature with pure eyes, know that it is the same here.' It is said thus. ༈ Ultimate truth is not the object of the mind, the mind is conventional truth.
པར་འདོད། །ཅེས་པ་འདིས་བདེན་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལས། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན། ཇི་སྙེད་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་གདགས་པ་དང་། ཡི་གེ་དང་། སྐད་དང་། བརྡས་བསྟན་པ་དག་གོ །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི། གང་ལ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ཡང་མེད་ན། ཡི་གེ་རྣམས་ལྟ་སྨོས་ ཀྱང་ཅི་དགོས། ཞེས་གསུང་པའི་དོན་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་དེས་མཚན་ཉིད་བསྟན་པར་ཐལ་རང་གི་སློབ་དཔོན་རྣམས་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་ལས། ཚིག་རྐང་གཉིས་པོ་དེ་མཚན་གཞི་ ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བར་མི་བསམ་སྟེ། འགྲེལ་ཚུལ་གྱི་དབང་གིས་གཉིས་ཀ་ལ་བཤད་དུ་རུང་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་དོན་དམ་པ་ནི་གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་བློ་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་ལ་ གཉིས་སྣང་དང་བཅས་པའི་བློའི་ཡུལ་དུ་བྱར་རུང་བ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པར་འདོད་ཅེས་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་མཚན་གཞིར་བཤད་ཆོག་པ་ལ་དགོང་སོ། ༈ ། དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་འཇུག་པ་ལས། 4-792 མཐོང་བ་ཡང་དག་པས་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་རྙེད་པའི་རྙེད་ཡུལ་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན། དངོས་པོའི་ངོ་བོ་སྤྲོས་པའི་མཐའ་ཅིར་ཡང་མ་མཐོང་པའམ། མ་གཟིགས་པ་ལ་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་རྙེད་ཅེས་ཐ་ སྙད་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ངོ་བོ་གྲུབ་པ་ཞིག་རྙེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་པ་ནི། །དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའི་མཆོག ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ ན་འཇམ་དབྱངས་བླ་མ་སྐུ་མཆེད་ཀྱིས། དོན་དམ་པ་དཔྱད་བཟོད་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཡང་དེ་ལྟར་དུ་ཤེས་དགོས་ཏེ། རིགས་ཤེས་ཚད་མའམ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་ཡོད་ མེད་སོགས་སྤྲོས་མཐའ་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་དེ་ཉིད་ལས་གཞན་དུ་མཐོང་བྱར་མེད་པས་ན་དང་པོ་ནས་དེའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ལ་དགོངས་པའི་ཕྱིར། མདོ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ ཡང་རུང་མ་བྱུང་རུང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི་དེ་བཞིན་དུ་གནས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་ལས། དོན་དམ་པའི་མཚན་ཉིད་དཔྱད་པའི་བློ་ངོར་མ་གྲུབ་ཞེས་གསུངས་པའི་ དོན། ཀུན་མཁྱེན་གྱིས། འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་གི་གཟིགས་ངོའི་སྤྲོས་བྲལ་དེ་ཉིད་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པས་རང་གི་ངོ་བོ་མཚན་ཉིད་གང་གིས་ཀྱང་མཚོན་པར་མ་ནུས་ཀྱང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྟོག་བཅས་ཀྱི་བློ་ངོར་དཔྱད་པའི་མཐའ་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པ་དེས་སྤྲོས་བྲལ་མཚན་ཉིད་པར་རློམ་ཞེས་པའི་དོན་ཏེ། 4-793 ཇོ་བོ་རྗེས། བསྟན་པའི་ཚིག་གི་སྦྱོར་བ་ཡིས། །སྐྱེ་མེད་འགག་མེད་སོགས་པས་མཚོན། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །ཞེས་དང་། དེས་ན་འདིའི་དགོངས་པ་དཔྱད་པའི་བློ་ངོར་མ་གྲུབ་བའི་ཆ་ནས་མི་ སླུ་བར་འཇོག་པ་ཞེས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ཐམ
【現代漢語翻譯】 『想要』。這顯示了二諦（藏文：བདེན་གཉིས།，含義：二種真理，即勝義諦和世俗諦）的特徵。《不退轉法輪經》（藏文：བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ།）中說：『何為世俗諦？即是世間所有名稱施設，以及文字、語言、符號所表達的。何為勝義諦？即是心識的行境也不存在，更何況文字呢？』這與經文的意義相符，而且自宗的論師們也認為此經文顯示了特徵。宗喀巴大師在《辨了不了義善說藏論》（藏文：ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་）中說，這兩句偈頌是所詮，這並不矛盾，因為根據解釋方式的不同，兩者都可以解釋。也就是說，勝義諦不是具有二取（藏文：གཉིས་སྣང་།，含義：能取和所取）的心識的行境，而可以作為具有二取的心識的行境的則是世俗諦，這是從有境的角度來說明所詮的。總之，《入中論》（藏文：འཇུག་པ་）中關於勝義諦的特徵說： 『以正見獲得事物之自性』的意義是，對於事物的自性，沒有見到任何戲論邊，或者說沒有照見，只是假立『獲得事物之自性』的名稱而已，並非真正獲得了一個實有的自性。正如經中所說：『無可見者勝義諦，見此乃為最勝見。』因此，嘉樣喇嘛昆秋（藏文：འཇམ་དབྱངས་བླ་མ་སྐུ་མཆེད་）說『勝義諦可以分析』，也應該這樣理解。因為通過理智量（藏文：རིགས་ཤེས་ཚད་མ།）或者無分別智（藏文：རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས།）也無法確定法性（藏文：ཆོས་ཉིད།）的有無等任何戲論邊，除了這一點之外，沒有其他可見的，所以是指從一開始就安住于這種自性。正如經中所說：『如來出世或不出世，諸法之法性恒常安住。』宗喀巴大師在《辨了不了義善說藏論》中說，『勝義諦的特徵在分析的智慧面前無法成立』，其意義是，一切智智（藏文：ཀུན་མཁྱེན།）說：『聖者的等持（藏文：མཉམ་བཞག）中所見的離戲（藏文：སྤྲོས་བྲལ།）本身，由於超越了一切戲論，所以無法用任何自性或特徵來表示，但對於凡夫的有分別唸的智慧來說，在分析的任何方面都無法成立，因此認為這是離戲的特徵。』 這與阿底峽尊者（藏文：ཇོ་བོ་རྗེ།）所說：『以教法的言辭，表示無生無滅等。』相符。因此，這裡的觀點是，從在分析的智慧面前無法成立的角度來說，是不欺騙的。』這樣說。因此，一切
【English Translation】 『Wanting』 This shows the characteristics of the two truths (Tibetan: བདེན་གཉིས།, meaning: two kinds of truth, namely ultimate truth and conventional truth). The Inexhaustible Intellect Sutra (Tibetan: བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ།) says: 『What is conventional truth? It is all the names and designations of the world, as well as what is expressed by letters, languages, and symbols. What is ultimate truth? It is where even the activity of consciousness does not exist, let alone letters?』 This is in accordance with the meaning of the sutra, and the masters of our own school also believe that this sutra shows the characteristics. Tsongkhapa in his Exposition of the Thought of the Buddha (Tibetan: ཐུབ་པ་དགོངས་གསལ་) says that these two verses are the signified, which is not contradictory, because both can be explained according to the way of explanation. That is to say, ultimate truth is not the object of consciousness with dualistic appearance (Tibetan: གཉིས་སྣང་།, meaning: grasper and grasped), and what can be the object of consciousness with dualistic appearance is conventional truth, which explains the signified from the perspective of the subject. In short, the Entering the Middle Way (Tibetan: འཇུག་པ་) says about the characteristics of ultimate truth: 『Obtaining the nature of things through correct view』 means that for the nature of things, not seeing any extreme of elaboration, or not perceiving it, is merely giving the name 『obtaining the nature of things』, and not really obtaining an existent nature. As the sutra says: 『That which is invisible is the ultimate truth, seeing this is the supreme seeing.』 Therefore, Jamyang Lama Kunchok (Tibetan: འཇམ་དབྱངས་བླ་མ་སྐུ་མཆེད་) said that 『ultimate truth can be analyzed』, and it should be understood in this way. Because through reasoning consciousness (Tibetan: རིགས་ཤེས་ཚད་མ།) or non-conceptual wisdom (Tibetan: རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས།), it is impossible to determine any extreme of elaboration such as the existence or non-existence of the nature of phenomena (Tibetan: ཆོས་ཉིད།), and there is nothing else to be seen other than this, so it refers to abiding in this nature from the beginning. As the sutra says: 『Whether the Tathagatas appear or do not appear, the nature of phenomena of all things remains the same.』 Tsongkhapa in his Exposition of the Thought of the Buddha says that 『the characteristics of ultimate truth cannot be established in the face of analytical wisdom』, the meaning of which is that the Omniscient One (Tibetan: ཀུན་མཁྱེན།) said: 『The freedom from elaboration (Tibetan: སྤྲོས་བྲལ།) seen in the samadhi (Tibetan: མཉམ་བཞག) of the noble ones, because it transcends all elaboration, cannot be represented by any self-nature or characteristic, but for the wisdom of ordinary beings with conceptual thought, it cannot be established in any aspect of analysis, therefore it is considered to be the characteristic of freedom from elaboration.』 This is in accordance with what Atisha (Tibetan: ཇོ་བོ་རྗེ།) said: 『With the words of the teachings, express the unborn, unceasing, etc.』 Therefore, the view here is that from the perspective of not being established in the face of analytical wisdom, it is regarded as non-deceptive.』 Thus it is said. Therefore, all
ས་ཅད་དགོངས་པའི་གནད་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་པོ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་བསྒོམ་ཚུལ་ཡིན་པར་རྗེ་བཙུན་སྐུ་མཆེད་ གཉིས་ཀས་གསུངས་པ་ནི་སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པ་འཁྲུལ་མེད་ཡིན་ཏེ། བསླབ་བཏུས་ལས། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། དེ་ལྟར་སེམས་འོས་སུ་གྱུར་ནས་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པར་ བྱ་སྟེ། གང་ཟག་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྩ་བ་ཆད་པས་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ཏུ་མི་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་སོགས་དང་། གཞུང་རྩ་བ་ལས་ཀྱང་། དེ་ལྟར་ རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་ཡི། །གཟུགས་ལ་དཔྱོད་ལྡན་སུ་ཞིག་ཆགས། །ཞེས་དང་། དེ་ལྟར་བདག་མེད་ཚོགས་འདི་ལ། །འདི་ཡིས་ཅི་སྟེ་གནོད་པ་བྱས། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་ཀྱང་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་ ལ་འཇུག་པའི་གསལ་བྱེད་འདི། །འཁྲུལ་མེད་གོང་མའི་གསུང་བཞིན་བྲིས་པའི་དགེས། །འགྲོ་ཀུན་ཟབ་རྒྱས་ལམ་ལ་ལེགས་ཞུགས་ནས། །དོན་གཉིས་ལྷུན་གྲུབ་སངས་རྒྱས་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །ཅེས་པ་འདི་ནི་སྤྱོད་འཇུག་རྩ་བ་འཇམ་དབྱངས་བླ་མ་སྐུ་མཆེད་ཀྱི་དགོངས་པ་ལྟར་འཆད་ཚེ་བསྡུས་དོན་ཤེར་འགྲེལ་གཉིས་ཟིན་བྲིས་སྟེང་དཀའ་འགྲེལ་ལུང་སྦྱོར་འདི་ཙམ་གྱིས་དོན་འགྲུབ་པར་བསམ་ནས་འཇམ་དབྱངས་ཀུན་དགའ་རྣམ་རྒྱལ་གྱིས་བྲིས་པའི་དགེ་བས་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཅོས་མིན་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག། །། 4-794 དགེའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 一切皆是同一意旨的體現。至尊師徒二位（杰尊師徒）曾說，四念住是修習人無我的方法，這與導師（指龍樹菩薩）的無誤見解相符。《學集論》中說：『念住已述。』如此，心意調順后，應進一步入于空性。人空性是如此真實成立的。因此，由於斷絕了根本，煩惱便不會產生。等等。根本論（《中觀根本慧論》）中也說：『如夢幻之色，何有智者貪？』又說：『如是無我眾，何能為此害？』這些都證明了上述觀點。以此闡明《入菩薩行論》，愿我以無誤地依循上師之言撰寫的功德，使一切眾生都能善入深廣之道，迅速獲得二利圓滿的佛果！』此乃依《入菩薩行論》根本頌，以及文殊上師（འཇམ་དབྱངས།）師徒的意旨而作的解釋，結合了略義、慧解二者的筆記，並以釋難、引證等方式，認為僅憑這些就能成就意義，故由文殊·貢噶南嘉（འཇམ་དབྱངས་ཀུན་དགའ་རྣམ་རྒྱལ།）所寫，愿以此功德，使一切眾生的相續中生起無偽的菩提心！ 善哉！
【English Translation】 Everything is of one single intent. The two venerable masters (Je Tsun masters) said that the four mindfulnesses are the method for meditating on the absence of self in a person, which is in accordance with the infallible view of the teacher (referring to Nagarjuna). The Compendium of Trainings (Śikṣāsamuccaya) states: 'Mindfulness has been explained.' Thus, once the mind is tamed, one should further enter into emptiness. The emptiness of a person is thus truly established. Therefore, since the root is severed, afflictions will not arise. etc. The Root Treatise (Mūlamadhyamakakārikā) also states: 'Like a dream-like form, who with intelligence would be attached?' It also says: 'Thus, this selfless assembly, how could it cause harm?' These all prove the above points. With this elucidation of Engaging in Bodhisattva Behavior (Bodhicaryāvatāra), may all beings, through the merit of writing infallibly according to the words of the upper masters, be able to enter well into the profound and vast path, and quickly attain the Buddha fruit of spontaneously accomplishing the two benefits! This is an explanation based on the root verses of Engaging in Bodhisattva Behavior, and the intent of the Mañjuśrī (འཇམ་དབྱངས།) masters, combining the notes of both the concise meaning and the wisdom explanation, and with explanations of difficulties and citations, thinking that meaning can be accomplished with just these, therefore written by Mañjuśrī Kunga Namgyal (འཇམ་དབྱངས་ཀུན་དགའ་རྣམ་རྒྱལ།), may this merit cause the unfeigned bodhicitta to arise in the minds of all beings! Virtuous!