zhonnu0104_唯識成就莊嚴論.g2.0f
玄努羅卓教言集RD5རྣམ་རིག་གྲུབ་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 1-826 ༄༅། །རྣམ་རིག་གྲུབ་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་བྱ་བ་ལ་འཇུག་པ། ༄༅། །རྣམ་རིག་གྲུབ་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ཕྱོགས་བཅུའི་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །དམ་པའི་སྤྱོད་པ་དང་མཐུན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་བྱ་བ་ ལ་འཇུག་པའི་ཐོག་མར་རང་གི་སྟོན་པའི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་ཕྱག་འཚལ་བ། རང་བཞིན་གྱིས་དག་དྲི་མ་མེད། །ཆགས་བྲལ་ཐོགས་མེད་ མཁྱེན་པ་རྒྱས། །རྩོལ་མེད་ཕྲིན་ལས་བཟང་པོ་ཅན། །ཐུབ་པ་དེ་ལ་མགོས་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་སྨོས་སོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདིས་ནི་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པ་དང་ཕྲིན་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གསུམ་གྱི་སྒོ་ ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཤིན་ཏུ་དང་བས་ཡན་ལག་གི་དམ་པ་མགོ་བོས་འདུད་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ཅི་འདྲ་བ་དང་ལྡན་པ་ཞིག གང་གིས་ན་ དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བར་བྱེད་ཅེ་ན། རང་དོན་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། གཞན་དོན་ཕྲིན་ལས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་དང་ལྡན་པ་ཞིག་སྟེ། གང་ཞིག་དོན་གཉིས་ཀྱི་ཡོན་ ཏན་དང་ལྡན་པ་དེས་ནི་རང་གིས་བརྙེས་པའི་གོ་འཕང་མཆོག་ལ་གཞན་དག་ཀྱང་འགོད་པར་ནུས་པས་དེའི་ཕྱིར་ཡོན་ཏན་དེ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པའི་སྟོན་པ་ལ་བདག་ཅག་ཕྱག་འཚལ་བར་བྱེད་དོ། ། 1-827 དེ་ལ་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། དྲི་མ་མེད་པའི་རྣམ་པར་དག་པའོ། །དང་པོ་ནི་སེམས་རང་བཞིན་གས་འོད་གསལ་བ་སྟེ། གདོད་མ་ ནས་དྲི་མའི་ངོ་བོར་མ་གྲུབ་པར་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་དེ་ཉིད་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་ཀུན་ནས་ཉན་མོངས་པར་མ་བྱས་ པ་སྟེ། གཉེན་པོ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་བག་ཆགས་དྲུང་ནས་ཕྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་ཏེ། འདི་ལྟར། ལེགས་པར་སྤངས་པ་དང་། སླར་མི་ལྡོག་པར་སྤངས་པ་ དང་། མ་ལུས་པར་སྤངས་པའོ། །དང་པོ་ནི་སྤངས་པ་གང་གིས་ཡང་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྟེན་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡང་སྲིད་པའི་གཉེན་པོ་བདག་མེད་མཐོང་བས་བསྒྲུབས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་ ཕྱི་རོལ་པའི་སྤངས་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་གི་སྤངས་པ་ནི་ཁམས་གོང་མར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཉིས་པ་སླར་མི་ལྡོག་པར་སྤངས་པ་ནི་སྤངས་ཟིན་གྱི་སྐྱོན་རྣམས་སླར་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བའི་མཐུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉེས་པའི་རྩ་བ་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དྲུང་ནས་ཕྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ།
【現代漢語翻譯】 《玄努·羅卓教言集——名曰：正理莊嚴》 第一頁至第八百二十六頁 ༄༅། །《正理莊嚴》 ༄། །造論之事業 ༄༅། །《正理莊嚴》。 頂禮十方諸佛及菩薩眾。為使教法與聖者之行相符，故開始撰寫論著，首先以讚頌自身上師之殊勝功德作為開端而作禮敬：『自性清凈無垢染，離貪無礙智增長，不費功力事業妙，能仁之前我頂禮。』 此偈頌通過斷證功德與事業功德這三個方面，表達了以至誠恭敬之心，以頭頂禮世尊之意。 世尊具有何種功德，以至於我們要向他頂禮呢？ 具有自利之斷證功德和他利之事業功德。 凡具足二利功德者，方能將他人安置於自身所證得之至高果位，因此，我們當向上師頂禮。 第一頁至第八百二十七頁 其中，斷德的差別有兩種：自性清凈和離垢清凈。 首先，心之自性光明，從本初以來，便不具垢染之體性，而是安住于極其明亮之自性之中。 其次，此心未被貪慾等外緣所染污，因以對治之智慧，將二障之習氣連根拔除。 此又具足三種殊勝之處：徹底斷除，永不退轉地斷除，以及完全斷除。 所謂徹底斷除，是指斷除之後，不再成為產生輪迴痛苦之因，因已通過證悟無我之見而斷除輪迴之因。 這顯示了其與外道斷除之差別，因外道之斷除，乃是以有寂靜和粗猛之相的上界之世間道所成就。 所謂永不退轉地斷除，是指已斷除之過患，不再於相續中生起，因已將罪惡之根源——我執連根拔除。
【English Translation】 The Collection of Instructions by Khyenno Lodrö, titled 'The Ornament of Establishing Valid Cognition' Pages 1-826 ༄༅། ། The Ornament of Establishing Valid Cognition ༄། ། Engaging in the Activity of Composing a Treatise ༄༅། ། The Ornament of Establishing Valid Cognition. I prostrate to all the Victorious Ones of the ten directions, together with their spiritual offspring. In order to demonstrate accordance with the conduct of the holy ones, I begin the activity of composing a treatise by first offering homage that precedes the expression of the unique qualities of my own teacher: 'Naturally pure, without stain, free from attachment, unobstructed, with vast wisdom, effortlessly accomplishing good deeds, to the Thubpa (Buddha), I bow with my head.' This verse demonstrates the manner of bowing with the head, the supreme of limbs, with utmost respect to the Bhagavan (Blessed One) through the three distinctions of abandonment, realization, and activity. What kind of qualities does the Bhagavan possess that we should prostrate to him? He possesses the excellent qualities of abandonment and realization for his own benefit, and the qualities of activity for the benefit of others. Whoever possesses the qualities of both benefits is able to establish others in the supreme state that he himself has attained; therefore, we prostrate to the teacher who possesses such qualities. Pages 1-827 There are two aspects to the distinction of abandonment: naturally pure and pure from defilements. The first is that the mind is naturally luminous, being primordially free from the nature of defilements and abiding in a supremely clear nature. The second is that it is not completely defiled by other conditions such as desire, because the antidote, wisdom, has uprooted the imprints of the two obscurations. This also possesses three distinctions: completely abandoned, irreversibly abandoned, and abandoned without remainder. Completely abandoned means that the abandonment does not cause the basis of suffering in rebirth, because it is accomplished by seeing selflessness, which is the antidote to rebirth. This shows that it is superior to the abandonment of the outsiders, because their abandonment is accomplished by the worldly path of the higher realms, which has the aspect of quiescence and agitation. Irreversibly abandoned means that the faults of what has been abandoned do not have the power to arise again in the mindstream, because the root of the fault, the view of self, has been uprooted.
།འདིས་ནི་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྤངས་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་བསྟན་ཏེ། 1-828 ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་དག་ནི་བདག་ལྟ་མ་ལུས་པར་མ་སྤངས་པས་སྤངས་ཟིན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་སླར་ཡང་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ཏེ་རང་གི་འབྲས་བུ་ལས་ཉམས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་ པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པ་ནི་སྒོ་གསུམ་གྱི་གནས་ངན་ལེན་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རམ། སྒྲིབ་པ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་མི་སློབ་པ་ དགྲ་བཅོམ་པ་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤངས་པ་ལས་ཁྱད་པར་ཞུགས་པར་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་ནི་སྒོ་གསུམ་གྱི་གནས་ངན་ལེན་དང་ལྡན་ཞིང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། མཁྱེན་པའི་ ཁྱད་པར་ཡང་གཉིས་ཏེ། ཆགས་པ་མེད་པ་དང་ཐོགས་པ་མེད་པའོ། །དེ་ལ་ཆགས་པ་མེད་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཐོགས་པ་མེད་པ་ནི་ཆོས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་བཞེད་པ་ཙམ་གྱིས་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་ཆགས་པ་མེད་པ་ཡིན་ལ། ཡེ་ ཤེས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཐོགས་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་མཁྱེན་པ་དེ་ཡང་ཁྱད་པར་གསུམ་དང་ལྡན་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཁྱེན་པ་དང་། བརྟན་པ་མཁྱེན་པ་དང་། 1-829 མ་ལུས་པར་མཁྱེན་པའོ། །དེ་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཁྱེན་པ་ནི། འདིས་རྟོགས་པའི་བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ལ་ཚད་མས་གནོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་ཕྱི་རོལ་པ་ལས་ལྷག་པར་ བསྟན་ཏེ། དེ་དག་ལ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྟན་པ་མཁྱེན་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཁྱེན་པའི་རྟོགས་པ་ནམ་ཡང་གཡོ་བ་མེད་པས་ཐར་ལམ་ལས་ བརྩམས་ཏེ་བསྟན་པའི་གསུང་རྣམས་ལ་སྔ་ཕྱི་འགལ་བ་སོགས་ཀྱི་ཉེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་སློབ་པ་རྣམས་ལས་ལྷག་པར་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་ནི་སྤང་བྱའི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པས་རྟོགས་ པ་བརྟན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ལུས་པ་མཁྱེན་པ་ནི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་སྐལ་པ་དང་འཚམ་པར་ཐར་པ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཐབས་ཆ་ཚང་ཞིང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་མི་སློབ་པ་དག་ལས་ལྷག་པར་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་ནི་རང་གིས་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པ་ལྟར་གྱི་དོན་གཞན་ལ་འཆད་པ་ལ་ཡང་བློ་མི་གསལ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐར་པ་ དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ལམ་ཆ་ཚང་ཞིང་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཕྲིན་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། རྒྱུན་མི་ཆད་པ་དང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའོ། ། 1-830 དེ་དག་ཀྱང་རྩོལ་བ་མེད་ཅེས་པའི་སྒྲས་བསྟན་ཏེ། འབད་རྩོལ་ལ་མི་ལྟོས་པའི་བྱ་བ་རྣམས་ནི་བློའི་གཡོ་བ་སྔོན་དུ་གཏོང་བ་ལ་མི་ལྟོས་པ
【現代漢語翻譯】 這表明，與有學位的修行者相比，佛陀的斷證更為殊勝。 因為有還果者和不還果者，他們沒有完全斷除我見，已斷除的煩惱可能會再次生起，並有可能失去其果位。第三，完全斷除是指完全斷除了身語意三門的一切惡行，或者說，連同習氣一起完全斷除了二障。這表明，與無學位的阿羅漢和獨覺佛相比，佛陀的斷證更為殊勝，因為他們仍然具有身語意三門的惡行，並且具有所知障。智慧的差別也有兩種：無著和無礙。無著是指通過直接證悟法性如是，斷除了煩惱障。無礙是指通過直接證悟法相如所有，遠離了所知障。或者說，僅僅通過意願就能了知一切，因此是無著的；因為智慧能夠遍及一切所知，所以是無礙的。這樣的智慧也具有三種殊勝：如實知、恒常知和遍知。如實知是指通過正量，對兩種無我（人無我和法無我）的證悟沒有受到任何妨礙。這表明，佛陀勝過外道，因為他們沒有證悟如實的智慧。恒常知是指對如實之智的證悟永不改變，因此從解脫道開始，所宣說的教法都不會有前後矛盾等過失。這表明，佛陀勝過有學位的修行者，因為他們還有未斷除的習氣，所以證悟並不穩定。遍知是指爲了調伏眾生，能夠圓滿且無誤地宣說與根器相應的解脫道和一切智智之道。這表明，佛陀勝過無學位的修行者，因為即使他們能夠向他人解釋自己所證悟的道理，但由於智慧不夠清晰，也無法圓滿且無誤地宣說解脫道和一切智智之道。事業的差別也有兩種：相續不斷和任運成就。 這些也用『無勤』一詞來表示，因為不需要努力就能完成的事情，不需要預先啟動心智的活動。
【English Translation】 This shows that the abandonment of the Buddha is superior to that of the learners (those still on the path). Because the once-returners and non-returners have not completely abandoned the view of self, the afflictions that have been abandoned may arise again, and they may lose their fruit. The third, complete abandonment, means completely abandoning all the negative actions of the three doors (body, speech, and mind), or completely abandoning the two obscurations (afflictive and cognitive) together with their imprints. This shows that the abandonment of the non-learners (Arhats and Pratyekabuddhas) is superior, because they still possess the negative actions of the three doors and are accompanied by the cognitive obscurations. There are also two differences in knowledge: non-attachment and non-obstruction. Non-attachment means that by directly realizing the suchness of phenomena, the obscuration of afflictions is abandoned. Non-obstruction means that by directly realizing the all-that-exists of phenomena, one is free from the obscuration of knowledge. Or, knowing merely by intention is non-attachment, and because wisdom pervades all knowable things, it is non-obstruction. Such knowledge also has three distinctions: knowing the reality as it is, knowing constantly, and knowing completely. Knowing the reality as it is means that the two types of selflessness (selflessness of person and selflessness of phenomena) that are realized are not contradicted by valid cognition. This shows that the Buddha is superior to the outsiders (non-Buddhists), because they do not have the ability to realize the reality as it is. Knowing constantly means that the realization of knowing the reality as it is never wavers, so there are no faults such as contradictions in the teachings that are taught starting from the path of liberation. This shows that the Buddha is superior to the learners, because they still have remnants to be abandoned, so their realization is not stable. Knowing completely means that in order to tame sentient beings, the means of liberation and omniscience are taught completely and without error, in accordance with their capacities. This shows that the Buddha is superior to the non-learners, because even when they explain to others what they have realized, they are not clear in their minds, so they do not have the ability to teach the path of liberation and omniscience completely and without error. There are also two differences in activity: continuous and spontaneous accomplishment. These are also indicated by the word 'effortless,' because actions that do not depend on effort do not depend on initiating mental activity.
འི་ཕྱིར་ནོར་བུའི་འོད་དམ་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ བཞིན་དུ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུད་མི་འཆད་པ་ནི་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་འཇུག་པས་ཕྱི་མའི་མཐའ་མི་མངོན་པའི་ཕྱིར་དང་། ལ་ལར་མེ་བཞིན་མྱ་ངན་འདའ། །ལ་ལར་རྫོགས་ པར་བྱང་ཆུབ་སྟོན། །ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པའི་སྐུ། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གདུལ་བྱའི་དོན་ལ་སྐད་ཅིག་ཀྱང་གཡེལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ནི། གང་ལ་གང་གིས་གང་གི་ཚེ། །ཇི་ལྟར་འདུལ་བ་དེ་ལ་དེ་དང་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་བློ་སྔོན་དུ་གཏོང་བའི་གཡོ་བ་མེད་པར་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འབད་ རྩོལ་ལ་མི་ལྟོས་ཤིང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འཇུག་པའི་སེམས་ལྡན་གྱི་བྱ་བ་འགའ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ན་མ་མཐོང་བས་ཐུབ་པའི་ཕྲིན་ལས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པ་ནི་བྱ་བ་ ཐམས་ཅད་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཕྲིན་ལས་བཟང་པོ་ཞེས་སྨོས་སོ། །སྤངས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་དང་ལྡན་པ་དེ་གང་ཞེ་ན། ཐུབ་པ་ཞེས་སྨྲོས་ཏེ། སྒོ་གསུམ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་ཡང་དག་པར་བསྡམས་པའི་ཕྱིར་ཐུབ་པའོ། ། 1-831 དེ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་ལས་ནི་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་མོ་ཞེས་དམ་བཅས་པ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་བརྗོད་བྱ་ཅི་ལས་འདི་བརྩམས། མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ། དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་བརྗོད་བྱ་ཅི་ལས་འདི་བརྩམས་ཞེ་ན། རྣམ་པར་ རིག་པ་ཙམ་གྱི་ཚུལ་ལས་བརྩམས་ཏེ་དབུ་མའི་ལམ་ལ་མཁས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མཁས་པ་ལས་ཀྱང་འཁོར་བའི་འབྲོག་དགོན་པ་ཉམ་ང་བ་ལས་བརྒལ་ཏེ་ཐར་པ་བླ་ན་མེད་ པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་བདེ་བླག་ཏུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་རྟག་ཆད་སྤངས་པ་དབུ་མའི་ལམ་ནི་ཐར་པ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་འདོད་པར་བྱ་བ་དམ་པ་སྟེ། དེའི་ཕྱིར་འདི་བརྩམ་མོ། དབུ་མའི་ལམ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་གང་ཞིག ཅིའི་ཕྱིར་དབུ་མའི་ལམ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། དེའི་ཕྱིར། བདག་དང་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་མེད། །ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ཡོད། །རྟག་དང་ཆད་པ་སྤངས་ པ་ཡི། །རྣམ་རིག་ཚུལ་འདི་དབུ་མའི་ལམ། །ཞེས་སྨོས་ཏེ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདིས་ནི་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་མཐའ་གཉིས་སྤངས་ནས། རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ཉིད་དབུ་མའི་ལམ་དུ་ འཐད་པར་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་མཐའ་ནི་གང་། སྐུར་བ་འདེབས་པའི་མཐའ་ནི་གང་ཞེ་ན། ཆོས་འདི་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་དང་གཅིག་དང་ཐ་དད་པའི་བདག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་ཅིང་། 1-832 ཆོས་འདི་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་པ་དག་ནི་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རང་བཞིན་ཆོས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པར་བྱེད་དེ། དེ་དག་ནི་སྒྲ
【現代漢語翻譯】 爲了珍寶之光，或如河流般連綿不絕地涌現。不間斷的傳承，如同輪迴般持續，因此無法看到終點。有時如火焰般寂滅，有時示現圓滿菩提。從不虛無，如來具有常恒之身。以這樣的方式，爲了調伏眾生的利益，片刻也不懈怠。自然成就，無論何時、何地、以何種方式調伏，都依憑著往昔的願力，無需預先思考，自然而然地進行。 不依賴努力，且持續不斷地進行，世間從未見過如此有情眾生的行為。因此，佛陀的事業具有如上所述的殊勝之處，超越了一切行為，故稱為善妙事業。具備斷除等殊勝功德的是誰呢？即是佛陀。因為他完全調伏了身語意三門的不協調之處，故稱為佛陀。 如是，從向薄伽梵（Bhagavan，世尊）頂禮開始，立誓撰寫此論著。 爲了什麼目的，又根據什麼主題來撰寫此論著呢？簡要地說明： 那麼，為什麼要問『爲了什麼目的，又根據什麼主題來撰寫此論著』呢？這是爲了從唯識的觀點出發，精通中觀之道。精通之後，便能超越輪迴的恐怖荒野，輕鬆地到達無上解脫的城市。如此，遠離常斷二邊的中觀之道，是希求解脫者所應追求的至高之法，因此撰寫此論著。 什麼是中觀之道？為什麼稱其為中觀之道呢？因此說：『無我亦無法，非真唯妄念，離常與斷邊，唯識是中觀。』此偈頌簡要地表明，遠離增益和損減二邊，唯有唯識才是合理的中觀之道。什麼是增益邊？什麼是損減邊呢？那些外道執著于蘊與我為一或異， 而此宗派中的有部和經部，則執著于所取和能取的自性為法。這些都是增益。
【English Translation】 For the sake of the jewel's light, or like the continuous flow of a river. The unbroken lineage continues as long as samsara exists, therefore the end is unseen. Sometimes it passes into nirvana like a fire, sometimes it shows perfect enlightenment. It is never non-existent, for the Thus-Gone One (Tathagata) has an eternal body. In this way, for the benefit of those to be tamed, there is not even a moment of negligence. Spontaneously accomplished, whatever, wherever, and however one is to be tamed, it proceeds naturally by the power of previous aspirations, without prior deliberation. Since no sentient being's activity that does not rely on effort and proceeds continuously has ever been seen in the world, the Buddha's activity has the distinction as described above, and because it excels all activities, it is called excellent activity. Who is it that possesses the extraordinary qualities of abandonment and so forth? It is called the Buddha, because he has perfectly subdued the disharmony of the three doors (body, speech, and mind). Thus, it is vowed that the treatise will be composed beginning with paying homage to the Blessed One (Bhagavan). For what purpose and based on what subject is this composed? A brief explanation: So, why ask 'For what purpose and based on what subject is this composed?' It is composed from the perspective of Mind-Only (Vijnanavada) in order to become skilled in the Middle Way (Madhyamaka). From being skilled, one will easily cross the terrifying wilderness of samsara and go to the supreme city of liberation. Thus, the Middle Way, which abandons permanence and annihilation, is the supreme object of desire for those who desire liberation; therefore, this is composed. What is called the Middle Way? Why is it called the Middle Way? Therefore, it is said: 'There is no self or phenomena, there is unreal conceptualization, abandoning permanence and annihilation, this aspect of Mind-Only is the Middle Way.' This verse briefly shows that, abandoning the two extremes of superimposition and denial, only Mind-Only is suitable as the Middle Way. What is the extreme of superimposition? What is the extreme of denial? Those who are external to this doctrine cling to the aggregates and the self as being either one or different, and those of this school, the Vaibhashikas and Sautrantikas, cling to the nature of the apprehended and the apprehender as phenomena. These are superimpositions.
ོ་འདོགས་པའི་མཐར་ལྷུང་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་སྤང་བའི་ཕྱིར་བདག་དང་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་མེད། ཅེས་སྨོས་ཏེ། ཟ་བ་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ནི་བདག་ཏུ་བཏགས་པའོ། །གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་དང་རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པར་མངོན་པར་ ཞེན་པ་ནི་ཆོས་སུ་བཏགས་པའོ། །དེ་དག་ནི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། ཇི་ལྟར་བཏགས་པ་ལྟར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྨྲ་བ་ཁ་ཅིག་ནི་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་ཡང་དག་པར་མ་གྲུབ་པར་སྨྲ་སྟེ། བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་རང་བཞིན་དེ་དག་ནི་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་མཐར་ལྷུང་བར་རྟོགས་ཏེ། དེ་སྤང་བའི་ཕྱིར། ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་ཡོད། །ཅེས་སྨོས་ཏེ། ཁམས་གསུམ་པའི་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་དུ་རྟོག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་རང་ བཞིན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་དག་ནི་རང་རིག་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡུལ་ཡང་དབང་པོའི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་གཟུང་འཛིན་ཡང་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 1-833 མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་སོགས་ཡུལ་དུ་སྣང་བ་རྣམས་ནི་རྨི་ལམ་གྱི་ཤེས་པ་བཞིན་དུ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་རིག་པ་མ་འཁྲུལ་བར་གང་གིས་སྒྲུབ་པར་ནུས། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ཐ་དད་པ་ ལ་ཕན་ཚུན་འཁྲུལ་པར་རིགས་ན། རང་རིག་པ་ལ་ནི་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ཐ་དད་པ་མེད་ན་ཅི་ཞིག་འདི་ལ་འཁྲུལ། རང་ཉིད་རང་ལ་འཁྲུལ་པ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ བདག་ཉིད་སྤངས་ནས་གནས་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་མཐའ་སྤངས་པའི་དོན་དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། རྟག་དང་ཆད་པ་སྤངས་པ་ཡི། །རྣམ་རིག་ཚུལ་འདི་དབུ་ མའི་ལམ། །ཞེས་སྨོས་ཏེ། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་འདི་ནི་བྱིས་པས་ཇི་ལྟར་ཀུན་བཏགས་པ་ལྟར་གྱི་བདག་དང་ཆོས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྟག་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བ་ ཡིན་ལ། ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ངོ་བོར་ནམ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་པས་ཆད་པའི་མཐའ་སྤངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་འདི་ནི་དབུ་མའི་ལམ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་བསལ་ཏེ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་བསྟན་པ། དེ་ལྟར་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་དེ་ ཉིད་རྒྱས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་རེ་ཞིག་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་མཐའ་སྤང་བའི་ཕྱིར། ཕུང་པོ་བདག་མིན་བདག་གི་མིན། །དེ་ལ་ཕུང་མེད་ཕུང་རྣམས་ལའང་། །བདག་གནས་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །བདག་དང་བདག་གི་རྣམ་རྟོག་གསོག ། 1-834 ཅེས་སྨོས་སོ། །བདག་ཏུ་ལྟ་བ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལ་མཐའ་བཞིའི་ཚུལ་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པར་བྱེད་དེ། འདི་ལྟར་ཕུང་པོ་བདག་གོ་ཞེའམ་བདག་གིའོ་ ཞེའམ། བདག་ཕུང
【現代漢語翻譯】 是落入增益邊。為了避免這種情況，我說：'沒有我，沒有法。'執著於享受者，就是執著於我。執著於能取、所取、常、無常，就是執著於法。這些都只是遍計所執，因為它們不像所假設的那樣存在。一些說無自性者說，識也只是世俗諦，並非真實存在。他們認為，由於習氣的力量，這些自性是落入否認存在的邊。為了避免這種情況，我說：'有非真遍計。'三界的心和心所被稱為非真實的遍計，因為由於習氣的力量，它們顯現為與它們的本性不符。這些是通過自證現量體驗到的，因此它們確實是真實存在的。如果這樣，客體也是通過根現量建立的，那麼能取和所取也將存在嗎？ 不是的。因為顯現為色等客體的事物，就像夢中的識一樣是虛假的。誰能證明自證不是虛假的？如果客體和有客體者是不同的，那麼可以認為它們是相互欺騙的。但是，對於自證來說，如果沒有客體和有客體者的區別，那麼它會欺騙什麼呢？自己欺騙自己是不合理的，因為沒有任何事物可以脫離自己的本性而存在。那麼，什麼是避免增益邊和損減邊的意義呢？我說：'斷常二邊，此識之理，是為中道。'這個非真實的遍計，不像凡夫所遍計的我和法那樣存在，因此遠離了常邊。它也並非從未作為體驗的本質而存在，因此避免了斷邊。因此，這就是中道。 斷除我執，顯示無人我。 這樣簡要地顯示之後，現在將詳細地解釋它。首先，為了避免執著於我的邊，我說：'蘊非我，非我所，無蘊，我不住於蘊中，因此，積累我與我所的遍計。'所有關於我的觀點，都是以四種方式遍計所取蘊：認為蘊是我，或者是我所，或者我在蘊中，或者蘊在我中。
【English Translation】 It is falling into the extreme of superimposition. To avoid that, I said, 'There is no self, no dharma.' To be attached to the enjoyer is to be attached to self. To be attached to the apprehended, the apprehender, the permanent, and the impermanent is to be attached to dharma. These are all just conceptual constructs, because they do not exist as they are assumed. Some who speak of no essence say that consciousness is also just conventional truth and does not truly exist. They realize that, due to the power of habit, these natures are falling into the extreme of denying existence. To avoid that, I said, 'There is untrue conceptualization.' The minds and mental factors of the three realms are called untrue conceptualization, because due to the power of habit, they appear as not being as they are in their nature. These are definitely truly existent as substances, because they are experienced by self-awareness. If that is so, will there also be an object and a subject, since the object is also established by sense perception? No, because the appearances of forms and so on as objects are deceptive, like the consciousness in a dream. How can one prove that self-awareness is not deceptive? If the object and the subject are different, then it is reasonable for them to deceive each other. But if there is no difference between the object and the subject in self-awareness, then what would it deceive? It is not reasonable for oneself to deceive oneself, because there is nothing that exists apart from its own nature. What, then, is the meaning of abandoning the extremes of superimposition and denial? I said, 'Abandoning permanence and annihilation, this way of understanding consciousness is the Middle Way.' This untrue conceptualization does not exist as the self and dharma as imagined by children, so it is free from the extreme of permanence. It is also not something that never exists as the nature of experience, so it has abandoned the extreme of annihilation. Therefore, this is the Middle Way. Eliminating the superimposition of self, showing the absence of a person's self. Having shown it briefly in that way, now it will be explained in detail. First, in order to avoid the extreme of superimposing a self, I said, 'The aggregates are not the self, not mine, without the aggregates, the self does not abide in the aggregates, therefore, accumulate the conceptualizations of self and mine.' All views about the self are conceptualized in four ways with respect to the aggregates of appropriation: thinking that the aggregates are the self, or that they are mine, or that I am in the aggregates, or that the aggregates are in me.
་པོ་དང་ལྡན་ཞེའམ། ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་བདག་གནས་ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །དེ་ཡང་ཕུང་པོ་ལྔའི་བྱེ་བྲག་གིས་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་མཐའ་ཉི་ཤུར་འགྱུར་ཏེ། གཟུགས་བདག་ཡིན་པ་ དང་། གཟུགས་བདག་གི་ཡིན་པ་དང་། གཟུགས་བདག་དང་ལྡན་པ་དང་། གཟུགས་ལ་བདག་གནས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བར་ལ་དེ་ལྟར་སྦྱར་བའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་མདོ་ལས། འཇིག་ ཚོགས་སུ་ལྟ་བའི་རིའི་རྩེ་མོ་ཉི་ཤུ་མཐོ་བ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྡོ་རྗེས་བཅོམ་སྟེ། ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་ཕུང་པོ་ནི་བདག་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་དང་མཚན་ཉིད་མི་ མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཕུང་པོ་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་འཇིག་པ་དང་དུ་མའི་རང་བཞིན་ཅན་དུ་རྟོག་ལ། བདག་ནི་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུའི་རང་བཞིན་ཅན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པ་དག་ཀྱང་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕན་ཚུན་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་དང་གཅིག་པའི་བདག་མེད་དོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ནི་བདག་གི་འདོད་དགུར་དབང་བསྒྱུར་བར་བྱ་བའི་བདག་གི་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། 1-835 བདག་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་ཕུང་པོ་རྣམས་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་དང་འཇིག་པ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཞིག་གང་གིས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་པོ་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་ལ་འདོད་དགུར་ སྤྱོད་དེ། དཔེར་ན་རྫ་མཁན་གྱིས་རྫ་བུམ་ལ་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །ཕུང་པོ་ནི་བདག་གི་འདོད་པའི་རྗེས་སུ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བདག་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །བདག་ལ་ ཕུང་པོ་རྣམས་ལྡན་པར་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། བདག་རྟག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕུང་པོ་ནི་ནམ་ཡང་མི་འཇིག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ལྷ་སྦྱིན་དང་རྒྱན་བཞིན་དུ་བདག་དང་ཕུང་པོ་ཐ་དད་དུ་ དམིགས་པར་རིགས་ན་མ་དམིགས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་བདག་གནས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཕུང་པོ་མི་རྟག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་བདག་ཀྱང་མི་རྟག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ ཕུང་པོ་ལས་དོན་གཞན་པའི་བདག་ཀྱང་མེད་དོ། །བརྗོད་དུ་མེད་པར་སྨྲ་བའི་གང་ཟག་ནི་གྱི་ནར་ཟད་དེ། དངོས་པོ་ལ་གཅིག་དང་ཐ་དད་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལྟར་ན་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ།། །།དེ་ལྟར་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་བསལ་ཏེ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་བསྟན་ནས། ༄། །ཆོས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་མཐའ་སྤངས་ནས་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་བསྟན་པ། ཆོས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་མཐའ་སྤངས་ནས་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པ་བསྟན་པར་འདོད་ནས། 1-836 ༈ གཟུང་འཛིན་དུ་སྨྲ་བ་ལ་སྤྱིར་དགག་པ། རེ་ཞིག་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་སྤྱིར་དགག་པ་བསྟན་པ་ནི། རགས་དང་ཕྲ་བའི་རྡུལ་མེད་ཕྱིར། །ཤེས་པ་ལས་གཞན་ཡུལ་ཡོད་མིན། །ཡུལ་མེད་ཕྱིར་ན་ཡུལ་ཅན་མེད། །དེ་ཕྱིར་
【現代漢語翻譯】 是否具有（我）的屬性？或者說，在蘊（梵文：skandha，五蘊）中存在『我』呢？這是通過區分五蘊來觀察聚集（梵文：skandha，蘊）的方式，產生了二十種邊見：認為色蘊是我，色蘊屬於我，我具有色蘊，我在色蘊之中，乃至識蘊也是如此。因此，經中說：『二十座我見之山峰高聳，被智慧的金剛摧毀。』 因此，蘊不是我，因為它們與我的定義不符。例如，蘊被認為是無常和多樣的，而我則被執著為常恒和單一的。定義不符的事物不可能是一體的，因為它們相互矛盾。因此，蘊與我是不同的。蘊也不是可以被我隨意支配的『我的』，因為即使我不希望，蘊也會變化和壞滅。能夠加持某物者，才能隨意使用它，例如陶匠使用陶器。蘊不隨我的意願而行，因此不能被我所加持。我也不可能具有蘊，因為如果我常恒，那麼依賴於我的蘊也應該永不壞滅，或者像天授（梵文：Devadatta）和裝飾品一樣，我和蘊應該可以被區分開來，但實際上無法區分。我也不存在於蘊之中，因為如果我依賴於無常的蘊，那麼我也將變得無常。因此，在蘊之外沒有其他的我。說不可言說之人是徒勞的，因為事物只有一和異兩種形態。因此，對我和我所的執著僅僅是分別念而已。 如是，破除了對我的執著，從而揭示了人無我（梵文：pudgala-nairātmya）。 現在，爲了破除對法的執著，從而揭示法無我（梵文：dharma-nairātmya）， 想要破除對法的執著，從而揭示法無我， 首先，對能取和所取進行總體的破斥： 因為沒有粗細微塵，所以識之外沒有境。沒有境，則沒有有境。因此，
【English Translation】 Does it possess the attribute of 'I'? Or does 'I' reside in the aggregates (Skandha)? This is how, by differentiating the five aggregates, twenty views of the collection (Skandha) arise: considering form to be 'I', form to be 'mine', 'I' to possess form, 'I' to reside in form, and so forth, applying this to all the way up to consciousness. Therefore, it is said in the sutra: 'The twenty peaks of the mountain of the view of the collection are high, destroyed by the vajra of wisdom.' Therefore, the aggregates are not 'I', because they do not conform to the definition of 'I'. For example, the aggregates are perceived as impermanent and multiple, while 'I' is clung to as permanent and singular. Things with dissimilar definitions cannot be one, because they contradict each other. Therefore, the aggregates and 'I' are different. The aggregates are also not 'mine' to be controlled at will, because even if I do not wish it, the aggregates change and decay. Whoever blesses something can use it at will, like a potter using pottery. The aggregates do not follow my will, so they cannot be blessed by me. It is also unreasonable for 'I' to possess the aggregates, because if 'I' am permanent, then the aggregates dependent on me should never decay, or like Devadatta and ornaments, 'I' and the aggregates should be distinguishable, but they are not. 'I' also do not reside in the aggregates, because if 'I' depend on the impermanent aggregates, then 'I' will also become impermanent. Therefore, there is no other 'I' apart from the aggregates. The person who speaks of the inexpressible is exhausted, because there is no form of things other than one and different. Therefore, the clinging to 'I' and 'mine' is merely conceptualization. Thus, having refuted the imputation of 'I', the absence of a person (Pudgala-nairatmya) is shown. Now, to abandon the extreme of imputing to phenomena and to show the absence of self in phenomena (Dharma-nairatmya), Wanting to abandon the extreme of imputing to phenomena and to show the absence of self in phenomena, First, a general refutation of those who speak of the apprehended and the apprehender: Because there are no coarse or subtle particles, there is no object other than consciousness. If there is no object, then there is no subject. Therefore,
གཟུང་དང་འཛིན་པ་ བྲལ། །ཞེས་སྨོས་སོ། །ཕྱི་རོལ་ཏུ་དོན་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་དོན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་གཉིས་ཏེ། རགས་པ་དང་། ཕྲ་བའོ། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་རགས་པ་ནི་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི་མ་ ཡིན་ཏེ། ཆ་ཤས་ཀྱིས་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ན་རགས་པའི་བློ་འདོར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་གང་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆ་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་ལ་ནི་རགས་པའི་བློ་འཇུག་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ རྡུལ་ཕྲན་བཞིན། ཕྱོགས་ཀྱི་ཆ་དང་བཅས་པ་དེ་ནི་ཤར་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བས་ཆ་དུ་མར་རྣམ་པར་དབྱེར་རུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རགས་པའི་རྟོག་པ་ནི་བརྫུན་པ་ཉིད་དོ། །རྡུལ་ཕྲ་ རབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆ་དང་བཅས་པའམ་ཆ་མེད་པ་གཉིས་ཀ་ལྟར་ཡང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཆ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ན་ཆ་གཞན་དང་ གཞན་དུ་དབྱེར་ནུས་པའི་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ཀྱི་ཆུང་བའི་མཐར་ཐུག་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲན་དུ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆ་མེད་པ་ཡིན་ན་ཡང་རྣམ་ཤེས་བཞིན་དུ་ཡུལ་ན་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་ན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཡིན། 1-837 གཞན་ཡང་། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཆ་མེད་པར་སྨྲ་བའི་ཕྱོགས་ནི་ཉེས་པ་དུ་མ་དང་བཅས་པར་མཐོང་སྟེ། འདི་ལྟར་རྡུལ་རྣམས་ཕྲད་ནས་རྣམ་ཤེས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱ་བ་བྱེད་དམ། འོན་ཏེ་ མ་ཕྲད་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན་ཆ་ཤས་ཀྱིས་ཕྲད་ན་ཆ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ལ་བདག་ཉིད་ཀུན་གྱིས་ཕྲད་ན་རྡུལ་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཀྱང་རྡུལ་ཕྲན་དང་པོ་ལས་བོངས་ཚོད་རྒྱས་ པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲན་དང་པོས་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པ་བཞིན་དུ་རྡུལ་དུ་མ་ཚོགས་ཀྱང་མི་འགྱུར་ཏེ། ཚོགས་པ་དང་མ་ཚོགས་པའི་རྡུལ་བོངས་ཚོད་མཚུངས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་རྡུལ་ཕྲན་རྣམས་གཞན་དང་ཕྲད་པ་ན་རྡུལ་ཕྲན་ཇི་སྙེད་དང་ཕྲད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་བོངས་ཚོད་གོང་ནས་གོང་དུ་རྒྱས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། འདི་ ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར། རྡུལ་ཕྲན་གཞན་དང་ཕྲད་པའི་ཚེ་དང་པོའི་རྡུལ་དེ་ཉིད་བོངས་ཚོད་རྒྱས་པར་འགྱུར་རམ། འོན་ཏེ་སྔ་མ་ལས་བོངས་ཚོད་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་གཞན་ ཞིག་སྐྱེ་བརྟག གཉིས་ཀ་ལྟར་ཡང་དེ་དག་ལ་གོགཾ་ས་གནོན་པའི་མཐུ་མེད་ན་རྡུལ་ཕྲན་ལས་གོང་དུ་བོངས་ཚོད་རྒྱས་པར་མི་རིགས་ལ། གོགཾ་ས་གནོན་ན་ཆར་དབྱེ་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཁང་བཟང་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-838 ཅི་སྟེ་མ་ཕྲད་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ཕན་ཚུན་གཅིག་ལ་གཅིག་ཐོགས་པ་མེད་པར་འཇུག་པར་འགྱུར་ཏེ། རྡུལ་ཕྲན་རིགས་མཐུན་རྣམས་ཀྱི་བར་ ན་རྡུལ་གཞན་ཤོང་བའི་གོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་རྡུལ་རྣམས་ཕན་ཚུན་མ་ཕྲད་ཀ
【現代漢語翻譯】 '遠離能取與所取'，如是說。那些聲稱外境真實存在的人，對境的認知方式有兩種：粗大和微細。首先，粗大的事物並非實有，因為當它被分解成各個部分時，粗大的概念便消失了。例如，凡是不具備方向部分的事物，就不會被認為是粗大的，如微塵。而具備方向部分的事物，則可以通過東西等方位的劃分，被分解成多個部分。因此，粗大的認知是虛假的。微塵的方向部分也是不合理的，因為無論它是有部分還是無部分，都不能成為微塵。如果它有部分，那麼它就可以被分解成不同的部分，因此不能被認為是微塵，因為我們認為物質的最小單位是微塵。如果它沒有部分，那麼它就像意識一樣，不會佔據空間，又怎麼能是微塵呢？ 此外，聲稱微塵無部分的觀點存在諸多問題。例如，微塵相互接觸后，會產生意識等作用嗎？還是在不接觸的情況下產生作用？如果是前者，那麼部分與部分接觸就會變成有部分，而整體接觸則會導致無論多少微塵聚集在一起，其體積也不會超過第一個微塵。因此，就像第一個微塵無法實現其所期望的功能一樣，多個微塵聚集在一起也不會改變，因為聚集和未聚集的微塵體積相同。如果說微塵與其他微塵接觸時，其體積會隨著接觸的微塵數量而增加，所以沒有問題，這也是不合理的。例如，當微塵與其他微塵接觸時，是最初的微塵本身體積增大，還是產生了一種與先前體積不同的新屬性？無論哪種情況，如果它們沒有抵抗空間的能力，那麼微塵的體積就不可能增大。如果它們能夠抵抗空間，那麼它們就可以被分割，因此就像房屋等事物一樣，並非實有。 如果說它們在不接觸的情況下存在，所以沒有問題，那麼有形之物就會彼此毫無阻礙地穿透，因為相似的微塵之間有空間容納其他微塵。如果說微塵彼此不接觸...
【English Translation】 'Free from grasper and grasped,' thus it is said. Those who assert external objects as real have two ways of cognizing objects: gross and subtle. First, the gross is not truly existent, because when it is divided into parts, the notion of grossness disappears. For example, whatever does not possess directional parts is not considered gross, like atoms. But whatever possesses directional parts can be divided into multiple parts by distinctions such as east, etc. Therefore, the cognition of grossness is false. The directional parts of atoms are also unreasonable, because whether they have parts or are without parts, they cannot be atoms. If they have parts, then they can be divided into different parts, and therefore cannot be considered atoms, because we accept that the smallest unit of matter is the atom. If they are without parts, then like consciousness, they do not occupy space, so how can they be atoms? Furthermore, the view that atoms are without parts is seen to have many flaws. For example, do atoms, upon contact, perform actions such as generating consciousness, or do they perform actions without contact? If the former, then contact of parts would result in having parts, and contact of the whole would mean that no matter how many atoms gather, their volume would not increase beyond the first atom. Therefore, just as the first atom cannot accomplish its desired function, neither will the gathering of many atoms change anything, because the volume of gathered and ungathered atoms is the same. If it is said that when atoms contact other atoms, their volume increases with the number of atoms they contact, so there is no problem, this is also unreasonable. For example, when an atom contacts another atom, does the initial atom itself increase in volume, or does a different property arise that is distinct in volume from the previous one? In either case, if they do not have the power to resist space, then it is not reasonable for the volume to increase beyond the atom. If they can resist space, then they can be divided, and therefore, like houses and other things, they are not truly existent. If it is said that they exist without contact, so there is no problem, then tangible things would penetrate each other without obstruction, because there is space between similar atoms to accommodate other atoms. If it is said that atoms do not contact each other...
ྱང་འདབ་འབྱོར་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རྡུལ་གཞན་གྱི་གོ་མེད་དོ་ཞེ་ན། འདབ་འབྱོར་ཞེས་པ་འདི་ཅི་ཞིག་ ཡིན། རྡུལ་གཞན་གྱི་གོ་མི་རྙེད་པའོ་ཞེ་ན། དེ་ཉིད་ཅི། ཕན་ཚུན་ཆ་ཤས་ཀྱིས་ཕྲད་པའི་ཕྱིར་རམ་ཆོས་གཞན་གྱིས་སྦྲེལ་བའི་ཕྱིར་གོ་མི་རྙེད་པ་ཡིན་བརྟག་དྲང་། ཕྱོགས་དང་པོ་ནི་ཁས་ མི་ལེན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་གང་གིས་རྡུལ་གཉིས་སྦྲེལ་བར་བྱེད་པའི་འབྲེལ་པ་དེ་ཡང་རྡུལ་དུ་གྲུབ་པའམ་འོན་ཏེ་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་འབྲེལ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱང་ འབྲེལ་པ་ཅན་དག་དང་ཕྲད་པ་དང་མ་ཕྲད་པ་བརྟགས་ན་ཉེས་པ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཅེ་སྟེ་འབྲེལ་པ་དེ་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཕྲད་པ་དང་མ་ཕྲད་པའི་ བརྟག་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ན་འབྲེལ་པ་ཅན་གཉིས་ཀྱི་བར་ན་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲན་གཞན་གྱི་གོ་མི་རྙེད་དོ་ཞེས་ཇི་ལྟར་བརྗོད་པ་རིགས། ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཡུལ་ལ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་གོ་འགོག་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-839 དེས་ན་འདབ་འབྱོར་དུ་གནས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་མ་ཕྲད་པར་གནས་པ་ལ་རག་གོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ཉེས་པ་སྔར་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །གཞན་ཡང་ཕྱོགས་ འདི་ལ་ནི་མ་ཚོགས་པའི་རྡུལ་གཞན་དང་ཚོགས་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་རྡུལ་གཉིས་ཀ་ཡང་རིགས་མཐུན་པའི་རྡུལ་གཞན་དང་མ་ཕྲད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་བྱེད་པ་དང་མི་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ ཡང་མི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་རྡུལ་གཞན་རུང་བའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་དང་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རུང་བའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི། ཕན་ ཚུན་ནུས་པ་འཇུག་ཏུ་རུང་བའོ་ཞེ་ན། ཚོགས་པའི་གནས་སྐབས་ན་རྡུལ་རྣམས་ཕན་ཚུན་ནུས་པ་འཇུག་པར་གང་ལས་ཤེས། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཟླ་མེད་ པའི་རྡུལ་ཕྲན་ཁ་ཡར་བ་ལས་འབྲས་བུ་དེ་འདྲ་བ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲན་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པ་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལ་ ཤེས་བྱེད་ཅི་ཞིག་ཡོད། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་དབང་པོ་དང་ཡུལ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་ཀྱང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པའོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-840 དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་མེད་ཀྱང་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་གྱི་ཚུལ་ལ་ཡང་དབང་པོ་དང་ཡུལ་གྱི་ཐ་སྙད་རྣམ་པར་འཇོག་པ་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། ནང་གི་ ཤེས་བྱའི་ངོ་བོ་ནི། །ཕྱི་རོལ་ལྟར་སྣང་གང་ཡིན་པ། །དོན་ཡིན་རྣམ་ཤེས་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །དེ་རྐྱེན་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་དང་། ལྷན་ཅིག་བྱེད་དབང་ནུས་པ་ཡི། །ངོ་བོ་གང་ཡིན་དབང་ པོའང་ཡིན། །དེའང་རྣམ་རིག་ལ་མི་
【現代漢語翻譯】 如果說，因為安住在『འདབ་འབྱོར་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，結合）之中，所以沒有其他微塵的空間。那麼，『འདབ་འབྱོར་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，結合）是什麼呢？如果說，找不到其他微塵的空間。那麼，那又是什麼呢？仔細考察，是因為互相之間由部分相接觸，還是因為被其他事物連線而找不到空間？第一種說法是不被承認的。如果按照第二種說法，那麼連線兩個微塵的那個關係，是由微塵組成的，還是非物質的呢？如果按照第一種說法，那麼那個關係本身，與有關係的那些微塵是接觸還是不接觸，如果進行考察，就會有同樣的過失，因此是不合理的。如果說，那個關係是非物質的，因此沒有接觸與不接觸的考察。如果是那樣，因為那個關係存在於兩個有關係的微塵之間，怎麼能說找不到其他微塵的空間呢？非物質的事物不住于處所，因此不能阻礙空間。 因此，所謂安住在『འདབ་འབྱོར་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，結合）之中是不合理的。如果那樣，依賴於不接觸而存在嗎？對於這個問題，之前的過失已經說過了。另外，對於這種觀點來說，未聚集的微塵和其他聚集狀態的微塵，都同樣與同類的其他微塵不接觸，因此產生結果和不產生結果的差別也是不合理的。如果說，因為存在於允許其他微塵存在的處所和不存在於那種處所，所以不是相同的。那麼，所謂存在於允許其他微塵存在的處所，這是什麼意思呢？如果說是互相之間允許作用進入。那麼，從何得知聚集狀態的微塵之間互相允許作用進入呢？因為看到了『རྣམ་པར་ཤེས་པ་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，各種知識）等結果。因為沒有從無與倫比的單獨微塵中看到那樣的結果。如果說，因為產生『རྣམ་པར་ཤེས་པ་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，各種知識），微塵之間是互相依賴的。那麼，對於這種說法，有什麼證據呢？因為『རྣམ་པར་ཤེས་པ་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，各種知識）是依賴於根和境而產生的。而且，那些也是微塵積累的自性。因為經中說：『十二處是微塵積累』。 這也是不合理的。即使沒有實際意義，僅僅是『རྣམ་པར་རིག་པ་』（藏文，無對應梵文，無對應梵文羅馬擬音，各種知識）的顯現方式，安立根和境的名稱也是不矛盾的。就像經中說：『內在所知的體性，顯現為外在的樣子，是實義，是識的體性，那也是因緣。』以及『具有共同作用能力的體性，就是根，那對於識來說不是…』
【English Translation】 If it is said that because one dwells in 'འདབ་འབྱོར་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, combination), there is no space for other particles. Then, what is 'འདབ་འབྱོར་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, combination)? If it is said that no space for other particles can be found, then what is that? Examine closely whether it is because they are in contact with each other through parts, or because they are connected by other things that no space can be found. The first statement is not accepted. If according to the second statement, then is that relationship that connects the two particles composed of particles or is it non-material? If according to the first statement, then if one examines whether that relationship itself is in contact with or not in contact with those that have a relationship, there will be the same fault, therefore it is unreasonable. If it is said that that relationship is non-material, therefore there is no examination of contact or non-contact. If that is the case, since that relationship exists between the two related particles, how can it be said that no space for other particles can be found? Non-material things do not dwell in a place, therefore they cannot obstruct space. Therefore, it is unreasonable to say that one dwells in 'འདབ་འབྱོར་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, combination). If that is the case, does it depend on existing without contact? For this question, the previous fault has already been stated. In addition, for this view, both the unaggregated particles and the aggregated particles are equally not in contact with other particles of the same kind, therefore the difference between producing results and not producing results is also unreasonable. If it is said that it is not the same because it exists in a place that allows other particles to exist and does not exist in such a place. Then, what does it mean to exist in a place that allows other particles to exist? If it is said that they allow each other's functions to enter. Then, how is it known that the particles in the aggregated state allow each other's functions to enter? Because one sees results such as 'རྣམ་པར་ཤེས་པ་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, various knowledge). Because one has not seen such results from incomparable single particles. If it is said that because 'རྣམ་པར་ཤེས་པ་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, various knowledge) arises, the particles are mutually dependent. Then, what evidence is there for this statement? Because 'རྣམ་པར་ཤེས་པ་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, various knowledge) arises depending on the senses and objects. Moreover, those are also the nature of the accumulation of particles. Because the sutra says: 'The twelve sources are the accumulation of particles'. This is also unreasonable. Even if there is no actual meaning, it is not contradictory to establish the names of the senses and objects even in the mere mode of 'རྣམ་པར་རིག་པ་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Sanskrit Romanization, various knowledge). Just as the sutra says: 'The nature of inner knowledge, whatever appears as external, is the real meaning, is the nature of consciousness, that is also the cause.' And 'Whatever is the nature of the power of acting together is also the sense, that is not for consciousness...'
འགལ། ཞེས་གང་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཀུན་བརྟགས་པའི་དབང་པོ་དང་ཡུལ་རྣམས་ནི་ཐ་སྙད་དུ་གཟུགས་འདུས་པ་ལ་གནས་པ་ཡིན་ལ། གཟུགས་འདུས་པ་དག་ཀྱང་ཐ་ སྙད་དུ་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པའི་རྫས་ཀྱི་རྡུལ་དུ་མ་བསགས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མདོ་ལས་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ནི་རྡུལ་རབ་བསགས་པའོ་ཞེས་གསུངས་པར་ཟད་ཀྱི། རྡུལ་ཕྲན་རྫས་ གྲུབ་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རིགས་པས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟར་ན་རགས་པ་དང་ཕྲ་བའི་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་ལས་གཞན་པའི་ཡུལ་མེད་ལ། ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ འཛིན་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ནི་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ཏེ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། ། 1-841 ཅི་སྟེ་ཕྱིའི་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་མེད་མོད། ནང་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་གཟུང་འཛིན་ཅིའི་ཕྱིར་མེད་ཅེ་ན། གཟུང་བ་དེ་འཛིན་པ་ལས་གཞན་ཡིན་ན་ནི་ཕྱིའི་དོན་དུ་འགྱུར་གྱི་ཤེས་པ་ མ་ཡིན་ལ། གཞན་མ་ཡིན་ན་ཤེས་པ་གཅིག་ཉིད་ལ་གཟུང་འཛིན་དུ་ཉེ་བར་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་གཟུང་བ་ཡང་ཤེས་པ་གཞན་ཡིན་ལ་འཛིན་པ་ཡང་ཤེས་པ་གཞན་ཡིན་ ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་གཟུང་བ་འདི་གཅིག་གམ་འོན་ཏེ་དུ་མར་གྲུབ། དང་པོ་མི་རིགས་ཏེ། ཤར་ལ་སོགས་པའི་ཆ་དང་བཅས་པ་སྣང་བའི་ཕྱིར་དུ་མར་རྣམ་པར་ དབྱེར་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དུ་མར་གནས་ན་ཡང་ཤེས་པའི་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཕྲད་པར་གནས་སམ་འོན་ཏེ་མ་ཕྲད་པར་གནས་ཞེས་བརྟགས་ན་དོན་སྨྲ་བ་ལ་བཀོད་པའི་ཉེས་པ་རྣམས་མཚུངས་པར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་མི་རིགས་སོ། །དེ་བས་ན་སྔོ་སེར་སོགས་གཟུང་བར་སྣང་བ་ནི་རིགས་པས་དཔྱད་ན་ཤེས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པར་ཤེས་པར་འཐད་ཀྱི། རང་འཛིན་བྱེད་ལ་ སྣང་བ་ལྟར་དུ་ནང་ཤེས་པ་དང་ཕྱིའི་དོན་དུ་གང་ཡང་མ་གྲུབ་སྟེ། སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་མེད་བཞིན་དུ་བློ་འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཤེས་པའི་གཟུང་འཛིན་ཡང་དཔྱད་བཟོད་པ་མ་ཡིན་ནོ།། །། 1-842 ༈ བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་གང་དག་ཤེས་པ་དང་དུས་མཉམ་པའི་དོན་གཟུང་བར་སྨྲ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་པ་གང་དག་ཤེས་པའི་སྔ་ལོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་གཏོད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་གཟུང་བར་སྨྲ་བ་དགག་པ། དེ་ལྟར་གཟུང་འཛིན་དུ་སྨྲ་བ་ལ་སྤྱིར་དགག་པ་སྨྲས་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་གང་དག་ཤེས་པ་དང་དུས་མཉམ་པའི་དོན་གཟུང་བར་སྨྲ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་པ་གང་དག་ཤེས་ པའི་སྔ་ལོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་གཏོད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་གཟུང་བར་སྨྲ་བ་དགག་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་ཕྱོགས་དང་པོ་ལ་དགག་པ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། གསལ་དང་ལྷན་ཅིག་མྱོང་བའི་ཕྱིར། སྣང་བ་དོན་ མིན་ཞེས་སྨོས་སོ། །གང
【現代漢語翻譯】 'འགལ།' (Tibetan: 'contradiction') 如是說。俱生智（kun brtags pa'i dbang po，conceptual consciousness）和境（yul，objects）在名言上是色蘊（gzugs 'dus pa，form aggregate）的安立處。而色蘊在名言上也是由地、水、火、風四大種（'byung ba）以及四大種所造的物質微粒積聚而成的自性，因此經中說『十二處是微粒的積聚』。這僅僅是從微粒積聚的角度說的，而不是從極微實有的角度說的，因為這在理證上是有妨害的。如此一來，粗大和微細就沒有意義了，所以沒有獨立於識之外的境。沒有境，也就沒有能取境的有境，因為它們是相互依賴而安立的。因此，能取和所取的名言也僅僅是分別念而已。 如果說，外境的能取和所取不存在，那麼內在自性之識的能取和所取為什麼不存在呢？如果所取異於能取，那就成了外境，而不是識。如果不異於能取，那麼就只是在同一個識上假立了能取和所取。如果說，所取是另一個識，能取也是另一個識，那麼，這個自性之識的所取是一個還是多個呢？如果是第一個，那是不合理的，因為顯現了具有東西南北等部分的境，所以是可以區分成多個的。如果是多個，那麼這些識的極微是相觸而存在，還是不相觸而存在呢？如果進行這樣的分析，就會出現與有實宗相同的過失，所以是不合理的。因此，顯現為青色、黃色等所取，如果用理智分析，除了識之外是不合理的，所以在勝義諦上是識。然而，如同顯現為能取一樣，無論是內識還是外境都不成立，就像幻術等一樣，實際上不存在，只是在迷惑的心識前顯現而已。因此，識的能取和所取也是經不起分析的。 個別論者認為與識同時存在的事物是所取，經部師認為識之前的行相是產生作用的因，是所取，對此進行駁斥。 如上對能取和所取的一般觀點進行了駁斥。接下來，將要駁斥個別論者認為與識同時存在的事物是所取，以及經部師認為識之前的行相是產生作用的因，是所取。首先，爲了說明對第一種觀點的駁斥，經中說『光明和同時體驗，顯現非實』。
【English Translation】 'འགལ།' (Tibetan: 'contradiction') as it is said. The conceptual consciousness (kun brtags pa'i dbang po) and objects (yul) are nominally based on the aggregate of form (gzugs 'dus pa). And the aggregate of form is nominally the nature of not accumulating particles of substances transformed from the elements (earth, water, fire, wind) ('byung ba). Therefore, the sutra says, 'The twelve sources are the accumulation of particles.' This is only said from the perspective of the accumulation of particles, not from the perspective of the existence of atoms, because it is harmful in reasoning. In this way, there is no meaning of coarse and subtle, so there is no object other than consciousness. Since there is no object, there is no object-possessor who grasps it, because they are established in mutual dependence. Therefore, the terms of grasper and grasped are merely conceptualizations. If there are no external grasper and grasped, why are there no internal grasper and grasped of the nature of consciousness? If the grasped is different from the grasper, it becomes an external object, not consciousness. If it is not different, then it is merely nominally attributed as grasper and grasped to the same consciousness. If the grasped is another consciousness and the grasper is another consciousness, then is this grasped of the nature of consciousness one or many? The first is not reasonable, because the appearance of objects with parts such as east and so on can be distinguished into many. If there are many, are these atoms of consciousness in contact or not in contact? If such an analysis is made, the same faults as those of the realists will occur, so it is not reasonable. Therefore, the appearance of blue, yellow, etc., as grasped, is not reasonable other than consciousness when analyzed by reason, so it is reasonable as consciousness in the ultimate truth. However, as it appears to be the grasper, neither internal consciousness nor external objects are established, because they appear to the deluded mind as non-existent, like illusions and so on. Therefore, the grasper and grasped of consciousness are also not amenable to analysis. The Vaibhashikas who say that objects that exist simultaneously with consciousness are grasped, and the Sautrantikas who say that the aspect prior to consciousness is the cause that produces the appearance, are refuted. Having generally refuted the assertion of grasper and grasped, next, we will refute the Vaibhashikas who say that objects that exist simultaneously with consciousness are grasped, and the Sautrantikas who say that the aspect prior to consciousness is the cause that produces the appearance, are grasped. First, to show the refutation of the first view, it is said, 'Clarity and simultaneous experience, appearance is not real.'
་ཞིག་གསལ་བར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེ་ནི་ཤེས་པ་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །སྔོ་སེར་ལ་སོགས་པ་དག་ཀྱང་གསལ་བར་ཉམས་ སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །སྒྲོན་མ་དང་སྣང་བ་ལ་སོགས་པས་མ་ངེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ཀྱང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཟློག་ན་གནོད་པ་ཅན་གྱི་ཚད་མ་ མེད་པའི་ཕྱིར་མ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། བེམས་པོ་རྣམས་རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་པས་གསལ་དགོས་པ་ནི་འདིའི་གནོད་པ་ཅན་གྱི་ཚད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར། གང་གསལ་བའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཞན་གྱིས་གསལ་བ་ལ་མི་ལྟོས་ཏེ་སྒྲོན་མ་བཞིན་ནོ། །བེམས་པོར་གྱུར་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི་ཡུལ་ཅན་གྱིས་གསལ་བ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་གསལ་བའི་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-843 སྒྲོན་མ་གསལ་བའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ཡང་ཡུལ་ཅན་གྱིས་གསལ་བ་ལ་ལྟོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲོན་མ་ལ་ནི་རང་གསལ་བྱེད་ཤེས་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། སྔོ་སེར་ལ་སོགས་པ་གསལ་བའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་གྱིས་གསལ་བ་ལ་མི་ལྟོས་ན། འོ་ན་ནི་མུན་ཁུང་གི་གཟུགས་རྣམས་རང་གསལ་བའི་ཕྱིར་སྒྲོན་མ་སོགས་ཀྱི་གསལ་བྱེད་ལ་མི་ ལྟོས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མུན་ཁུང་ན་སྒྲོན་མ་གསལ་བ་ལ་ལྟོས་པའི་གཟུགས་ཡོད་པར་གང་གིས་ཤེས། ཅི་སྟེ་སྒྲོན་མ་བཏེགས་པ་ན་བུམ་པ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་གཞན་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ ཞེ་ན། སྒྲོན་མ་དང་བཅས་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་གཟུགས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་ཉིད་སྔར་མུན་པའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་མི་རིགས་པར་སྨྲ་བ་ཡིན་ཏེ། ཤིན་ཏུ་ འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཡོད་དོ་ཞེས་སུས་སྨྲས། འོན་ཀྱང་དེའི་རིགས་རྒྱུན་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེའི་རིགས་རྒྱུན་དུ་འདོད་པའི་མུན་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་གཟུགས་རྣམས་ནི་མུན་པའི་ངོ་བོར་ སྣང་བའི་ཕྱིར་སྒྲོན་མ་ལ་ལྟོས་པ་མ་ཡིན་ལ། སྒྲོན་མ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་ནི་སྔར་མུན་པའི་ཚེ་མེད་པས་དེའི་ཕྱིར་སྒྲོན་མ་ལ་ལྟོས་པའི་གཟུགས་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །གཞན་ཡང་། གང་ཞིག་གང་དང་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པར་ངེས་པ་དེ་ནི་དེ་དང་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། 1-844 དཔེར་ན་རྨི་ལམ་དང་དེའི་ཤེས་པ་བཞིན། སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་དེ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་དམིགས་པར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་མ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་པོར་ སྣང་བ་མ་དམིགས་པར་ཡང་སྔོན་པོ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་པོ་དམིགས་པ་ནི་སྔོན་པོར་སྣང་བ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་མི་སྣང་བར་ཡང་དེ་དམིགས་པ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །རང་ཉིད་མི་སྣང་ཡང་རྣམ་པ་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་དམིགས་པར་འཇོག་གོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་གཞན་དག་མི་འདོད་ཅིང་། འདོད་ཀྱང་གནོད་བྱེད་འཆད་པར་འགྱུར་རོ།
【現代漢語翻譯】 體驗清晰顯現的事物，並非與識之外的其他，例如快樂等。同樣，藍色、黃色等也都是清晰顯現的體驗。這也不是由燈和顯現等所不確定，因為它們也與需要被證明的事物相同。如果反駁說，因為沒有有害的量，所以是不確定的，那是不對的。因為有情眾生的事物必須通過其各自的境識來顯現，這是此處的有害量。例如： 凡是具有顯現自性的事物，不依賴於其他事物的顯現，就像燈一樣。而成為有情眾生事物的法，依賴於境識的顯現，因此不具有顯現的自性。 如果說，燈雖然具有顯現的自性，但難道不依賴於境識的顯現嗎？不對，因為燈被證實為具有自顯現識的自性。 如果說，藍色、黃色等具有顯現的自性，因此不依賴於其他事物的顯現，那麼，黑暗中的事物因為是自顯現的，因此就不依賴於燈等的顯現了嗎？如果在黑暗中，誰知道有依賴於燈顯現的事物存在？如果說，當燈亮起時，會看到花瓶等其他事物，所以知道有依賴於燈顯現的事物存在。那麼，說燈光下的事物非常清晰，而在之前的黑暗狀態下也存在，這是非常不合理的說法，因為這是非常矛盾的。誰說它存在呢？如果說，只是它的相似延續存在，那麼，被認為是相似延續的黑暗狀態下的事物，因為顯現為黑暗的本質，因此不依賴於燈。而燈光下的事物在之前的黑暗狀態下不存在，因此沒有任何事物是依賴於燈的。此外，凡是確定與某物一同顯現的事物，與該物並非他物，例如夢境和夢境的識。藍色等以及執持它們的識，也都是確定一同顯現的。 這不是未成立的，因為沒有顯現藍色時，也不會有藍色被認知的情況，認知藍色是因為不混淆於藍色顯現的緣故，因為不顯現時，也不可能認知它。如果說，即使自身不顯現，也可以通過顯現形象的方式來認知，那麼，這是其他人不認可的，即使認可，也會闡述損害。
【English Translation】 Experiencing clarity is none other than consciousness, just like happiness and so on. Blue, yellow, and so on are also experienced as clear. This is not uncertain due to lamps and appearances, as they are similar to what needs to be proven. If one argues that it is uncertain because there is no harmful measure, that is incorrect. This is because sentient beings' objects must be clear through their respective object-consciousness, which is the harmful measure here. For example: Whatever has the nature of clarity does not depend on the clarity of others, like a lamp. Dharmas that are objects of sentient beings depend on the clarity of object-consciousness, therefore they do not have the nature of clarity. If one asks, 'Doesn't a lamp, even though it has the nature of clarity, depend on the clarity of object-consciousness?' No, because a lamp is proven to have the nature of self-illuminating consciousness. If one says that blue, yellow, and so on have the nature of clarity and therefore do not depend on the clarity of others, then would objects in darkness, being self-illuminating, not depend on the clarity of lamps and so on? In darkness, who knows that there are objects that depend on the clarity of a lamp? If one says that when a lamp is lit, other objects like vases are seen, therefore there are objects that depend on the clarity of a lamp, then saying that the objects in the presence of a lamp are very clear, and that they also existed in the previous state of darkness, is a very unreasonable statement, because it is very contradictory. Who says it exists? If one says that only its similar continuum exists, then the objects in the state of darkness, which are considered a similar continuum, do not depend on a lamp because they appear as the essence of darkness. And the objects in the presence of a lamp did not exist in the previous state of darkness, therefore there are no objects that depend on a lamp. Furthermore, whatever is definitely perceived together with something is not different from it, like dreams and the consciousness of dreams. Blue and so on, and the consciousness that grasps them, are also definitely perceived together. This is not unestablished, because blue is not perceived without the appearance of blue, perceiving blue is because it is not mistaken for the appearance of blue, because it is impossible to perceive it without it appearing. If one says that even if oneself does not appear, it can be perceived through the appearance of an image, then others do not accept this, and even if they do, the harm will be explained.
།དུ་བ་མཐོང་བའི་ཚེ་མེ་མི་ སྣང་ཡང་དེ་ཡོད་པར་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེའི་ཚེ་ཡུལ་དེར་མེ་ཡོད་པར་ཞེན་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་མེ་ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཇི་ལྟར་དུ་བ་ཡོད་ཅེ་ན། དུ་བ་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་མེ་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་གྱི་མེར་སྣང་བའི་བག་ཆགས་ནུས་པ་མཐུ་ཅན་དུ་ཡོད་པའི་ཀུན་གཞི་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་དུ་བར་སྣང་བའི་གང་ཟག་ ལ་དེའི་ཚེ་ཡོད་པ་འགལ་བ་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་དུ་བ་མེ་ལ་འཁྲུལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དུ་བར་སྣང་བ་ནི་མེར་སྣང་གི་བག་ཆགས་གསལ་བར་སད་པ་ཅན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བས་གདོན་མི་ཟ་བར་དུར་སྣང་ཅན་ལ་མེར་སྣང་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-845 དུ་བ་མཐོང་བའི་ཚེ་ཡུལ་དེར་གང་ཟག་གཞན་གྱིས་མེ་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མཐོང་དུ་ཆུག་མོད་ཉེས་པ་ཅི་ཡང་མེད་དེ། དེ་ཡང་གང་གིས་མཐོང་བ་དེའི་བློའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་ལ་དུ་བར་སྣང་བ་ནི་གང་ཟག་གཞན་གྱི་མེར་སྣང་བ་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་མེད་པར་ཡང་འབྱུང་བས་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྔོན་པོ་མེད་པར་ཡང་དེའི་ ཡུལ་ཅན་གྱི་བློ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་པོ་མ་དམིགས་ན་འདི་ནི་སྔོན་པོའི་ཡུལ་ཅན་ནོ་ཞེས་ཇི་ལྟར་ཤེས་ཏེ། ཁྱད་པར་མ་བཟུང་བར་ཁྱད་པར་གྱི་གཞིའི་བློ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གལ་ཏེ་རྟོག་བཅས་ཀྱི་བློས་སྔོན་པོས་ཁྱད་པར་དུ་མ་བྱས་པར་མི་འཛིན་ཡང་རྟོག་མེད་ཀྱིས་ཡན་གར་བར་མྱོང་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྟོག་མེད་གང་གིས་མྱོང་། རང་རིག་པའམ་འོན་ཏེ་དབང་ པོས་ཤེས་པས་ཡིན། རང་རིག་པ་ནི་མི་འདོད་དོ། །འདོད་ན་ཡང་སྔོན་པོའི་རྣམ་ལྡན་དུ་མ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་ཕྱིས་འཛིན་རྣམ་འབའ་ཞིག་པར་དྲན་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟར་ན་སྔོ་སེར་མཐོང་བ་ སོ་སོར་དྲན་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ལ་བྱེ་བྲག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དབང་ཤེས་ཀྱིས་སོ་ཞེ་ན། སྔོ་འཛིན་རང་ཉིད་ཀྱིས་སམ། འོན་ཏེ་དཀར་པོ་སོགས་འཛིན་པ་གཞན་གྱིས་དམིགས། 1-846 དང་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་འཛིན་གྱིས་ནི་སྔོན་པོ་འབའ་ཞིག་འཛིན་གྱི་སྔོན་པོ་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་རང་ངམ་གཞན་ཅི་ཡང་མ་དམིགས་སོ། །གཉིས་པ་ཡང་མི་རིགས་ཏེ་དབང་པོའི་ཤེས་པ་རྣམས་ ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཕན་ཚུན་དམིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་རྩ་བའི་སྦྱོར་བ་མ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མ་ངེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོ་སེར་དོན་ལ་ སོགས་པ་དོན་གཞན་པ་དག་ལ་ནི་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་དག་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ ཞེ་ན། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་དུས་མཉམ་པ་དག་ལ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་མི་རིགས་སོ། །གྲུབ་དུ་ཆུ
【現代漢語翻譯】 問：當看到煙時，即使沒有看到火，不也能推斷出那裡有火嗎？答：那時只是認為那個地方有火，但實際上並沒有火。問：那麼，煙是如何產生的呢？答：煙不是從外在的火產生的，而是從顯現為火的習氣，具有強大力量的阿賴耶識（kun gzhi，आलयविज्ञान，ālayavijñāna，一切種識）中產生的。而且，對於看到煙的人來說，那時煙的存在是沒有矛盾的。問：這樣一來，煙不就變成對火的錯覺了嗎？答：不是的。顯現為煙，是因為在具有清晰顯現為火的習氣的心相續中產生的，所以不可避免地，對於顯現為煙的人來說，會產生顯現為火的現象。 問：當看到煙時，其他人沒有在那個地方看到火嗎？答：即使看到也可以，沒有什麼過錯。因為那是看到者的心識的自性。對自己來說，顯現為煙，不是從其他人的顯現為火產生的，因為即使沒有那些也能產生，所以是錯覺。即使沒有藍色，也不會成為其境的心的對境嗎？如果不是藍色作為對境，又怎麼知道『這是藍色的境』呢？因為如果不把握差別，就不可能產生作為差別之基礎的心識。問：如果說，有分別的心識不以藍色來區分，所以不執著，但無分別的心識會單獨體驗呢？答：無分別的心識由什麼來體驗？是自證（rang rig pa）還是由根識來認知？不承認是自證。如果承認，因為沒有體驗到藍色的形象，所以之後會回憶起純粹的執著形象。這樣一來，就不會分別回憶起藍色和黃色，因為執著的形象沒有差別。問：那麼是由根識來認知嗎？答：是執著藍色的根識自己作為對境，還是由執著白色等的其他根識作為對境？ 不是前者，因為執著藍色的根識只執著藍色，不會以任何方式執著與藍色分離的自性或他性。也不是後者，因為根識是外境的對境，所以不是相互作為對境。這樣一來，根本的結合就沒有成立嗎？也不是不確定，因為對於藍色、黃色等其他事物，不確定是否同時作為對境。問：因為境和有境之間成立了因果關係，所以確定是同時作為對境嗎？答：對於境和有境同時存在的情況，因果關係沒有成立，所以不合理。即使成立也可以。
【English Translation】 Question: When one sees smoke, even if one doesn't see fire, doesn't one realize that it is there? Answer: At that time, one merely assumes that there is fire in that place, but it is not actually the case that there is fire. Question: Then how does smoke exist? Answer: Smoke does not arise from external fire, but from the alaya-vijñana (kun gzhi, आलयविज्ञान, ālayavijñāna, the storehouse consciousness) where the habit of appearing as fire exists as a powerful force. And for the person who sees smoke, its existence at that time is not contradictory. Question: In that case, wouldn't smoke become a delusion of fire? Answer: No, because the appearance of smoke arises in the mindstream that has a clear awakening of the habit of appearing as fire, so inevitably, for the one who sees smoke, the appearance of fire will occur. Question: When smoke is seen, do other people not see fire in that place? Answer: Even if they see it, there is no fault, because it is the nature of the mind of the one who sees it. For oneself, the appearance of smoke does not arise from the appearance of fire to others, because it can arise even without those, so it is a delusion. Even without blue, wouldn't the mind that is its object be an object? If blue is not an object, how would one know 'this is an object of blue'? Because if one does not grasp the difference, the mind that is the basis of the difference is not possible. Question: If it is said that the conceptual mind does not grasp by distinguishing blue, but the non-conceptual mind experiences it separately? Answer: By what does the non-conceptual mind experience? Is it by self-awareness (rang rig pa) or by sense consciousness? Self-awareness is not accepted. Even if it is accepted, because it has not experienced the aspect of blue, later it will remember only the aspect of grasping. In that case, the seeing of blue and yellow will not be remembered separately, because there is no difference in the aspect of grasping. Question: Then is it by sense consciousness? Answer: Does the sense consciousness that grasps blue itself take it as an object, or does another that grasps white etc. take it as an object? Not the former, because the one that grasps blue only grasps blue, and does not perceive in any way the self or other that is separate from blue. Nor is it the latter, because the sense consciousnesses are objects of external sense bases, so they are not mutually objects. In that case, is the fundamental combination not established? It is also not uncertain, because for other things such as blue and yellow, it is not certain that they are simultaneously objects. Question: Because the cause-and-effect relationship is established between the object and the subject, is it certain that they are simultaneously objects? Answer: For the cases where the object and the subject are simultaneous, the cause-and-effect relationship is not established, so it is not reasonable. Even if it is established, it is acceptable.
ག་ནའང་མ་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། རྫ་མཁན་དང་བུམ་པ་དག་ལ་ཡང་ ལྷན་ཅིག་དམིགས་པར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱི་འཛིན་པ་མ་དམིགས་ཀྱང་དེའི་གཟུང་བ་དམིགས་པ་ཡིན་ཏེ། གང་ཟག་དུ་མས་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་གཅིག་ཐུན་མོང་དུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་ སྔོན་པོ་དང་དེའི་བློ་དང་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པར་མ་ངེས་སོ་ཞེ་ན། དོན་གཅིག་ཐུན་མོང་དུ་མཐོང་བ་ནི་མེད་དེ། ཡུལ་གཅིག་ཉིད་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་སོ་སོར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-847 འོན་ཀྱང་བག་ཆགས་མཐུན་པར་སད་པ་ལས་བློའི་རྣམ་པ་འདྲ་བར་འབྱུང་བ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཡུལ་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ། རབ་རིབ་ཅན་དུ་མས་ནམ་མཁར་ཟླ་བ་གཉིས་ སྣང་བ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་དེའི་བློ་དག་གཞན་མ་ཡིན་ནོ། ། གལ་ཏེ་ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་བློའི་སྣང་བ་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་མི་སྨྲ་ཡི། འོན་ཀྱང་གང་ལས་ རྣམ་པར་ཤེས་པ་དོན་གྱི་རྣམ་པར་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་དོན་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དོན་རྒྱུ་མིན། འདྲ་བ་མེད་ཕྱིར་མ་མཐོང་ཕྱིར། །དོན་ནི་ཤེས་པ་ལ་རྣམ་པ་འཇོག་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ཡང་མོས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ། ཤེས་པ་དོན་དང་འདྲ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་རེ་ཞིག་རགས་པ་ནི་རྫས་སུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པའི་རྒྱུར་ཁས་མི་ལེན་ ནོ། །རྡུལ་ཕྲ་རབ་དག་ལ་ནི་ཆ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་ན་ཆ་དང་བཅས་པའི་རྣམ་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད། ཅི་སྟེ་བསགས་པ་དག་གིས་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། བསགས་པ་དུ་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་ཡང་དུ་མར་འགྱུར་ཏེ། རྒྱ་ཐ་དད་པའི་འབུར་བཞིན་ནོ། །ཤེས་པའི་རྣམ་པ་དུ་མ་ཡིན་ཡང་བློས་མ་ངེས་པར་ཟད་དེ། སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་ཡང་མ་ངེས་པ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། 1-848 དེ་ལྟ་ན་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་རིགས་མཐུན་པའི་རྣམ་ཤེས་རྫས་དུ་མ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ན་དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུད་རེ་རེ་བའོ་ཞེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་བསགས་པ་རྣམས་དུ་མ་ཡིན་ན་ཡང་རྣམ་པ་གཅིག་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་ནི་དོན་དང་ཤེས་པ་འདྲ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། གཅིག་དང་དུ་མ་འགལ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་དོན་སྔོན་པོའམ་སེར་པོར་ཡོད་ན་ཤེས་པ་ཡང་དེ་དང་དེར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་དོན་དང་འདྲ་བ་ཞེས་བརྗོད་པར་ཟད་ཀྱི་ཆ་ཐམས་ཅད་ནས་འདྲ་བའི་ཕྱིར་ནི་ མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། སྔོན་སེར་ལ་སོགས་པ་དོན་འགའ་ཞིག་མཐོང་ན་དེའི་ཚེ་ཤེས་པ་དོན་དང་འདྲའོ་ཞེས་ངེས་པར་རིགས་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་རྣམ་པ་ལས་མ་ གཏོགས་པའི་དོན་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་ན་ཇི་ལྟར་ཤེས་པ་དོན་དང་འདྲ་བར་ངེས་པར་འགྱུར། དེ་ལྟར་ན་དོན་མ་གྲུབ་པར་འདྲ་བ་མི་འགྲུབ་ལ། འདྲ་བ་མ་གྲུབ་པར་དོན་མི་འགྲུབ་ ན། ད
{ "translations": [ "不能確定任何事物，因為對於陶工和瓶子等，也不一定同時觀察到它們。如果未觀察到其他的執著，但觀察到了其所執著的事物，因為許多人共同執著于同一個藍色等境，如果說不一定同時觀察到藍色和它的心識，那麼，共同見到一個事物是不存在的，因為境本身顯現為想要或不想要等各種不同的形態。然而，由於習氣一致地甦醒，心識的形態相似地產生，只是由分別念執著為一個境而已，就像許多患有眼翳的人看到天空中兩個月亮一樣。因此，藍色等和它的心識不是他者。如果像我們一樣，不說心識的顯現是事物，但如果說從其中心識產生事物形態的原因是事物存在，那麼，事物不是原因，因為不相似，因為未見到。事物是使心識具有形態的原因，這種說法也只是臆測而已，因為心識與事物不相似。對此，暫且粗大的事物本身不存在，因此不承認是形態的原因。對於極微塵，因為沒有部分，如何產生具有部分的形態？如果說是聚集產生的，因為聚集是多個，心識的形態也會變成多個，就像不同的疙瘩一樣。如果說心識的形態雖然是多個，但心識並不確定，就像不是剎那一樣，", "如果是這樣，一個剎那會產生多個同類的有實體的意識，這也是不合理的，因為眾生是各自具有一個意識流。如果說聚集雖然是多個，但產生一個形態，那麼，事物和心識是不相似的，因為一和多是相違的。如果事物存在藍色或黃色，心識也顯現為那樣，所以說心識與事物相似，但不是在所有方面都相似。這也不合理，如果看到一些藍色黃色等事物，那時才能確定心識與事物相似，那麼在你們的宗派中，除了形態之外，什麼事物也見不到，怎麼能確定心識與事物相似？這樣，事物不成立，相似也不成立，相似不成立，事物也不成立，那麼，" ], "english_translations": [ 'It is not certain about anything, because even for potters and pots, it is not certain that they are observed together. If the grasping of others is not observed, but what is grasped by it is observed, because many people commonly grasp the same object such as blue, if it is said that it is not certain to observe blue and its mind together, then seeing one thing in common does not exist, because the object itself appears in various different forms such as wanting or not wanting. However, due to the consistent awakening of habitual tendencies, the forms of consciousness arise similarly, it is only the conceptual thought that clings to it as one object, just like many people with cataracts see two moons in the sky. Therefore, blue and so on and its consciousness are not other. If, like us, we do not say that the appearance of consciousness is the object, but if we say that the cause from which consciousness arises in the form of an object is the existence of the object, then the object is not the cause, because it is dissimilar, because it is not seen. The statement that the object is the cause that makes consciousness have form is also just speculation, because consciousness is not similar to the object. Regarding this, for the time being, the gross object itself does not exist, therefore it is not admitted as the cause of form. For extremely small particles, because there are no parts, how can they produce a form with parts? If it is said that it is produced by aggregation, because the aggregation is multiple, the form of consciousness will also become multiple, like different bumps. If it is said that although the forms of consciousness are multiple, consciousness is not certain, just like it is not momentary,', 'If that is the case, then one moment will give rise to multiple substantial consciousnesses of the same kind, which is also unreasonable, because sentient beings each have one stream of consciousness. If it is said that although the aggregates are multiple, they produce one form, then objects and consciousness are not similar, because one and many are contradictory. If an object exists as blue or yellow, and consciousness also appears as such, then it is said that consciousness is similar to the object, but not similar in all aspects. This is also unreasonable, if you see some objects such as blue and yellow, then you can be sure that consciousness is similar to the object, then in your school, apart from form, you cannot see any object, how can you be sure that consciousness is similar to the object? In this way, if the object is not established, similarity is not established, and if similarity is not established, the object is not established, then,' ] }
་ནི་གང་ཞིག་གང་གིས་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །གཞན་ཡང་དོན་དང་འདྲ་བའི་སྒོ་ནས་ཤེས་པས་དོན་མྱོང་བར་འཇོག་པར་མི་རིགས་ཏེ། འདི་ལྟར། ཧ་ཅང་ཐལ་ཕྱིར་འགལ་བའི་ཕྱིར། འདྲ་བས་མྱོང་ཞེས་རིགས་མ་ཡིན། 1-849 དོན་དང་ཆ་འགའ་ཞིག་གིས་མཚུངས་པས་སམ། འོན་ཏེ་བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་མྱོང་བ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་འགའ་ཞིག་འགའ་ཞིག་དང་ཆ་འགའ་ཞིག་གིས་མི་མཚུངས་པ་འགའ་ཡང་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དོན་ཐམས་ཅད་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །བདག་ཉིད་ཀྱིས་མཚུངས་པ་ཡིན་ན་ནི། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་ཡང་དོན་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །འདྲ་བའམ་ མི་འདྲ་བའི་དཔྱད་པ་ཞིབ་མོ་འདིས་ཅི་ཞིག་བྱ། དབང་པོ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཉེར་བར་གནས་པ་ན་ཡང་རེས་འགའ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་གཞན་ ཡོད་པར་གྲུབ་ལ་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རྣམ་ཤེས་རེས་འགའ་སྐྱེ་བ་ནི། དེ་མ་ཐག་ལས་ཡིན་ཕྱིར་འཁྲུལ། དབང་པོ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་ན་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་ པ་རེས་འགའ་མི་སྐྱེ་བ་ཡོད་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་དེ་དག་ནི་ཕྱིའི་དོན་ལ་རག་ལས་པའི་དབང་གིས་མ་ཡིན་གྱི། བག་ཆགས་སད་བྱེད་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནུས་པ་མཐུ་ཅན་ཉེ་བར་མི་ གནས་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བག་ཆགས་སད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་གྱི། འགའ་ཞིག་འགའ་ཞིག་གི་བག་ཆགས་སད་བྱེད་ཡིན་པ་དེས་ན་དོན་མེད་པར་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རེས་འགའ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-850 རྣམ་ཤེས་རེས་འགའ་སྐྱེ་བ་བག་ཆགས་སད་པ་དང་མ་སད་པ་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་གང་ལས་ཤེས་ཤེ་ན། བག་ཆགས་ལས་གཞན་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། ཕྱི་རོལ་ནི་རིགས་པའི་རྣམ་པ་གང་གིས་ཀྱང་བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བག་ཆགས་ཀྱང་སྒྲུབ་པར་དཀའ་འོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། བག་ཆགས་ཞེས་བྱ་བ་གཞན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཁས་ མི་ལེན་གྱི། ཤེས་པ་སྔ་མས་ཤེས་པ་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ལ་བྱ་ལ། དེ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པ་སྔ་མ་ནུས་པ་ཅན་ལས་ཤེས་པ་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བར་སྐྱེ་ བོ་ཀུན་གྱི་མྱོང་བས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པའི་རྣམ་པ་དུ་མས་ཡུལ་འགོག་པར་བྱེད་ན། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་ཁས་བླང་བར་མི་བྱ་སྟེ། ཤེས་པ་ནི་ཡུལ་རིག་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་མི་རིག་པ་ཡང་ཤེས་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པའི་ཆོས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། རྣམ་ཤེས་དམིགས་པ་དང་བྲལ་བ། སྒྱུ་མ་སོགས་ལ་གསལ་བར་མཐོང་། སྒྱུ་མ་ དང་རྨི་ལམ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དག་ལ་ཡུལ་མེད་པར་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ལ་གྲགས་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཇི་ལྟར་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡུལ་རིག་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན། 1-851 སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་འཁྲུལ
【現代漢語翻譯】 那麼，是什麼通過什麼來實現呢？此外，通過以類似於事物的方式來認知，不應認為是對事物的體驗，因為這樣太過分了，而且是矛盾的。因此，說通過相似來體驗是不合理的。 是通過與事物的部分相似，還是通過與事物的所有方面相似來體驗呢？如果是前者，那麼由於某些事物與某些事物在某些方面不相似，因此所有的認知都會體驗到所有事物。如果是後者，那麼由於沒有區別，認知本身就會變成事物。這種對相似或不相似的詳細分析有什麼用呢？即使感官和作意存在，有時也不會產生意識，因此可以確定存在其他的意識之因，而那就是它。如果說意識有時產生是因為緊隨其後的原因，那是錯誤的。即使感官和作意存在，有時也不會產生意識，但這並不是因為依賴於外境，而是因為喚醒習氣的緊隨其後的強大力量沒有存在。因此，並不是所有的認知都會成為喚醒所有習氣的原因，而是某些認知會喚醒某些習氣，因此有時意識會無緣無故地產生。 如果說意識有時產生是由於習氣的喚醒或未喚醒，那麼這是從哪裡知道的呢？因為除了習氣之外，沒有其他的意識之因是合理的，因為外境無法通過任何推理方式來證明。如果說習氣也很難證明，那不是的。因為習氣並不承認任何其他的東西，而是指先前的認知產生後續認知的能力。而這並不是不存在的，因為所有人的體驗都證明了後續的認知是從先前的有能力的認知中產生的。如果多種推理方式阻止了境，那麼也不應該承認意識，因為認知是通過認知境來區分的。如果說不認知境也不是認知，因為沒有認知的屬性，那麼，沒有對境的意識，在幻覺等中清晰可見。在幻覺和夢境等的意識中，沒有境不是在整個世界中都廣為人知嗎？怎麼能說認知是通過認知境來區分的呢？ 幻覺等的認知是錯誤的。
【English Translation】 Then, what is accomplished by what? Furthermore, it is not reasonable to establish experience of a thing through knowing it in a way similar to the thing, because it is too extreme and contradictory. Therefore, it is not reasonable to say that one experiences through similarity. Is it experienced through being similar to the thing in some parts, or through being similar in all aspects? If it is the former, then since some things are not similar to some things in some aspects, all cognitions would experience all things. If it is the latter, then since there is no distinction, cognition itself would become the thing. What is the use of this detailed analysis of similarity or dissimilarity? Even when the senses and attention are present, sometimes consciousness does not arise, so it is established that there is another cause of consciousness, and that is it. If it is said that consciousness sometimes arises because of the immediately preceding cause, that is wrong. Even when the senses and attention are present, sometimes consciousness does not arise, but this is not because it depends on external objects, but because the powerful force of the immediately preceding condition that awakens the habit is not present. Therefore, not all cognitions become the cause of awakening all habits, but some cognitions awaken some habits, so sometimes consciousness arises without a cause. If it is said that consciousness sometimes arises from the awakening or non-awakening of habits, how is this known? Because no other cause of consciousness other than habits is reasonable, because external objects cannot be proven by any form of reasoning. If it is said that habits are also difficult to prove, that is not so. Because 'habit' does not acknowledge anything else, but refers to the ability of a prior cognition to generate a subsequent cognition. And that is not non-existent, because the experience of all beings proves that a subsequent cognition arises from a prior capable cognition. If various forms of reasoning prevent the object, then consciousness should not be accepted either, because cognition is distinguished by knowing the object. If it is said that not knowing the object is also not cognition, because it does not have the property of cognition, then consciousness without an object is clearly seen in illusions and so on. Is it not well known to all the world that there is no object in the consciousness of illusions and dreams and so on? How can it be said that cognition is distinguished by knowing the object? The cognition of illusions and so on is mistaken.
་བའི་ཕྱིར་ཡུལ་མེད་པར་རིགས་ན། མི་བསླུ་བའི་ཤེས་པ་དག་ལ་ཇི་ལྟར་ཡུལ་མེད་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པ་དང་སྔོན་པོ་ལ་ སོགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཡུལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་དབང་གིས་འཁྲུལ་པ་དང་མ་འཁྲུལ་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་གྱི། ནང་གི་རྐྱེན་བག་ཆགས་བརྟན་པ་དང་མི་བརྟན་པ་ལས་འཁྲུལ་པ་དང་མ་ འཁྲུལ་བར་བྱིས་པ་དག་གིས་ཉེ་བར་བཏགས་པར་ཟད་ཀྱི། ཡང་དག་པར་ན་དེ་དག་ལ་འཁྲུལ་པ་དང་མ་འཁྲུལ་བའི་རྣམ་དབྱེ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མཆོག་མཐོང་བ་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་ འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཡུལ་མེད་ན་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་ལ་སོགས་པ་བཀྲ་བར་སྣང་བ་འདི་གང་གིས་བྱས་ཞེ་ན། རང་ཉིད་གཅིག་པུ་ཕྱི་རོལ་དུ། །ཆད་ལྟར་སྣང་ བ་བག་ཆགས་རྐྱེན། །ཤེས་པ་རང་ཉིད་ལ་ལིང་པོ་གཅིག་ཏུ་རྒྱང་ཆད་པ་ལྟར་སྣང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ཐ་དད་དུ་མངོན་པར་ཞེན་ པ་གོམས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་ཡིན་གྱི་ཕྱི་རོལ་གྱིས་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། དོན་ཡོད་མ་ཡིན་སེམས་ཉིད་དེ། །ཕྱི་རོལ་དོན་མཐོང་ལོག་པ་ཡིན། ། 1-852 བག་ཆགས་ཀྱིས་ནི་དཀྲུགས་པའི་སེམས། །དོན་དུ་སྣང་བ་རབ་ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་འདི་ཐམས་ཅད་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པས་དབེན་པ་ཡིན་ན། ཅིའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་ཕྱི་དང་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་རྣམ་པར་བཞག ཆོས་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྟོན་པར་རིགས་སོ་ཞེ་ན། ཕྱི་དང་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས། །བྱིས་རྣམས་སྐྲག་པ་སྤང་ཕྱིར་ ཡིན། །ཐུབ་པས་གང་དུ་མིག་ལ་སོགས་པ་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རེ་ཞིག་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསྟན་པའི་སྣོད་དུ་མ་གྱུར་ པ་དག་ལ་རིམ་གྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་བདུད་རྩི་ལ་དྲང་བར་བཞེད་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་བསྟན་པ་དེ་ནི་འབྲས་བུ་མེད་པ་ཡང་ མ་ཡིན་ལ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། ། འདི་ཇི་ལྟར་ཤེས་པར་བྱ་ཞེ་ན། གཟུང་དང་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བ། །བློ་སྦྱངས་རྣམས་ལ་གཞན་དུ་གསུངས། །སྐལ་པ་དུ་ མར་ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་བློ་སྦྱངས་ཞིང་རྒྱུད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་སྣོད་དུ་རུང་བར་སྨིན་པར་བྱས་པའི་གདུལ་བྱ་དབང་པོ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་རྣམས་ལ་དུས་གཞན་གྱི་ཚེ་གཟུགས་ནི་གཟུགས་ཀྱིས་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གསུངས་པའི་ཕྱིར་བསྟན་པ་སྔ་མ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་གཞག་པ་མ་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ། ། 1-853 ཅི་སྟེ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་མེད་པ་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིན་ལ་རག་མོད། གཟུང་འཛི
【現代漢語翻譯】 如果因為沒有所緣境而說識不存在，那麼對於不欺騙的識，怎麼會沒有所緣境呢？幻術等以及藍色等的識，並非因為有無所緣境而成為錯覺或非錯覺，而是因為內在的習氣穩固與否，才被孩童們妄加分別錯覺與非錯覺。但實際上，對於這些，錯覺與非錯覺的區分是不合理的，因為所有未見勝義諦者皆是錯覺。如果說沒有所緣境，那麼識的顯現，如顏色和形狀等，是如何產生的呢？ 唯獨自身于外境，如斷滅般顯現乃習氣之緣。識自身顯現為單一的、如斷滅般的影像，這是因為從無始以來，對於能取和所取執著為異體的習氣所致，並非外境所為。因此，《楞伽經》中說：『非有實事唯是心，見於外境是顛倒，習氣擾動之自心，顯現為境甚可笑。』 如果這一切都遠離了能取和所取，那麼為什麼如來要為所化眾生安立內外諸處，並如實宣說法性呢？ 爲了使孩童們消除恐懼，才安立內外諸處。世尊所說的眼等內處，以及色等外處，是爲了引導那些尚未成為證悟實相之器者，逐漸趨入實相之甘露，因此是依世俗諦而宣說的。所以，這樣的教法並非沒有意義，但也並非究竟的實相安立。 如何得知這一點呢？ 對於修習智慧者，另有遠離能取與所取的教說。對於那些在多劫中修習正見，並已成熟為實相之器的所化眾生，即根器 श्रेष्ठ 者，在其他時間宣說了『色即是空』等遠離一切能取和所取的法性實相。因此，我們理解到，之前的教法並非究竟的實相安立。 如果說沒有能取和所取才是法性的實相，那麼能取和所取又是什麼呢？
【English Translation】 If it is argued that consciousness does not exist because it lacks an object, then how can non-deceptive consciousnesses be without objects? The consciousnesses of illusions and blue colors, etc., are not mistaken or not mistaken based on whether they have objects or not. Rather, it is due to the stability or instability of internal habitual tendencies that children attribute the distinction between delusion and non-delusion. But in reality, it is not reasonable to distinguish between delusion and non-delusion for these, because all who have not seen the ultimate truth are deluded. If there is no object, then how does the appearance of consciousness, such as colors and shapes, arise? One's own self alone, outwardly, appears as annihilation; this is due to the condition of habitual tendencies. The appearance of consciousness itself as a single, seemingly annihilated image is due to the power of habitual tendencies of clinging to the perceived and the perceiver as distinct from beginningless time, not caused by external objects. Therefore, in the Laṅkāvatāra Sūtra, it is said: 'There are no real objects, only mind; seeing external objects is inverted. The mind, disturbed by habitual tendencies, arises as the appearance of objects.' If all of this is devoid of the grasped and the grasper, then why did the Tathāgata establish the internal and external sense bases for those to be trained and teach the nature of reality as it is? The internal and external sense bases are for abandoning the fear of children. The internal sense bases such as the eye, and the external sense bases such as forms, which the Thubpa (Buddha) spoke of, are taught based on conventional truth, intending to gradually lead those who have not yet become vessels for the teaching of reality to the nectar of reality. Therefore, that teaching is neither without fruit nor is it the establishment of ultimate reality. How is this to be known? For those who have trained their minds, it is taught differently, as being free from the grasped and the grasper. For those trainees who have trained their minds in the true meaning for many eons and have matured into suitable vessels for that very reality, those trainees who are superior beings, at other times, the reality of the Dharma, which is free from all grasping and being grasped, is taught, such as 'form is emptiness'. Therefore, it is understood that the previous teaching was not an establishment of ultimate reality. If the absence of the grasped and the grasper is the reality of the Dharma, then what are the grasped and the grasper?
ན་གྱི་ཐ་སྙད་མཁས་པ་ནས་བྱིས་པའི་བར་གྱི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་དང་འགལ་བ་ ཇི་ལྟར་སྤང་ཞེ་ན། མ་རིག་གིས་སླད་འཇིག་རྟེན་གྱིས། །གཟུང་དང་འཛིན་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱིས། །རིགས་པས་གྲུབ་པའི་དེ་ཉིད་ལ། །གནོད་པ་སྨྲ་བ་བབ་ཅོལ་ཡིན། །གཟུང་འཛིན་དུ་སྨྲ་བ་ལ་རིགས་ པའི་རྡོ་རྗེའི་ཐོག་ཡང་དང་ཡང་དུ་བབས་ཀྱང་མ་རིག་པའི་གོ་ཆ་ཆེས་ཤིན་ཏུ་འཐུག་པའི་ཕྱིར་ཇི་སྙམ་དུ་མི་སེམས་ཤིང་རིགས་པས་གྲུབ་པའི་གཉིས་མེད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཁས་ལེན་ པ་ལ་བྱིས་པ་རྡོལ་ཐབས་སུ་སྨྲ་བ་ལྟ་བུའི་འཇིག་རྟེན་འཁྲུལ་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་གནོད་པས་འཇིགས་པ་ཁྱོད་ནི་མཁས་པས་གཞད་གད་དུ་བྱ་བར་འོས་པ་ཞིག་གོ །རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་ གཉིས་མེད་དུ་སྨྲ་བ་དག་གིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་ཡང་མེད་དེ། འདི་ལྟར། ཡུལ་སོགས་ཐ་སྙད་འཇིག་རྟེན་ན། །གྲགས་པ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་འཇོག །དེ་ཉིད་ཡང་དག་ ཏུ་སྨྲ་བ། །བཟློག་པར་ཟད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་མིན། །མིག་གིས་གཟུགས་མཐོང་བ་དང་རྣ་བས་སྒྲ་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཐ་སྙད་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་དག་ལ་ཇི་ལྟར་གྲགས་པ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ལ་ནམ་ཡང་སྐུར་བ་འདེབས་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-854 འོ་ན་ཇི་ལྟར་གཟུང་འཛིན་མེད་པར་སྨྲ་བ་ལ་གུས་པར་བྱེད་ཅེ་ན། རིགས་པའི་སྟོབས་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་གཟུང་འཛིན་གྱི་ཐ་སྙད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ་བཀག་ནས་གཉིས་མེད་དུ་ སྨྲ་བ་ལ་བརྟེན་པར་བྱེད་དོ། །གཞན་དག་གིས་རྣམ་རིག་དུ་སྨྲ་བ་ལ་མི་འཐད་པར་རྒོལ་བ་ནི། ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་མཐོང་བ་ལ། འཁྲུལ་སྐྱེ་མིག་སྒྱུའི་ཆུ་བཞིན་ནོ། །དོན་གྱི་དངོས་པོ་ འགའ་མེད་ན། །རྣམ་རིག་སྨྲ་ལ་དེ་ཇི་ལྟར། །འདི་ན་འགའ་ཞིག་འཁྲུལ་པ་སྐྱེ་བ་དེ་དག་ནི་བདེན་རྫུན་ཆོས་མཐུན་པར་མཐོང་བ་ལ་ལྟོས་ཏེ་སྔར་ཆུ་དང་སྦྲུལ་བདེན་པ་མཐོང་བ་ལས་ དུས་གཞན་གྱི་ཚེ་དེ་དག་དང་ཆོས་མཐུན་པའི་སྨིག་སྒྱུ་དང་ཐག་པའི་གཟུགས་མཐོང་བ་ལས་ཆུ་དང་སྦྲུལ་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྐྱེ་བ་བཞིན་རྣམ་རིག་དུ་སྨྲ་བའི་ཕྱོགས་ལ་གཟུང་འཛིན་གྱི་ དངོས་པོ་བདེན་པ་འགའ་ཡང་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་མེད་ན་ཇི་ལྟར་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འཁྲུལ་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞེ་ན། འཁྲུལ་པ་ཐམས་ཅད་བདེན་རྫུན་ཆོས་མཐུན་པ་ལ་ལྟོས་པ་ མ་ཡིན་ཏེ། རྨི་ལམ་དང་སྒྱུ་མ་དང་རབ་རིབ་ཅན་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར། རབ་རིབ་ཅན་བཞིན་རང་རྒྱུ་ལས། ལོག་པར་སྐྱེ་ལ་འགལ་བ་ཅི། ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་གོམས་པའི་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་ལས་རང་བཞིན་གྱིས་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ལ་མི་འཐད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ། ། 1-855 དཔེར་ན་བདག་གི་དངོས་པོ་འགའ་ཡང་མ
【現代漢語翻譯】 如何避免智者乃至孩童都知曉的世俗常識相悖呢？ 無明迷惑了世間，以能取和所取的名言概念，去駁斥以理智成立的真如實性，這純屬胡言亂語！ 對於那些執著于能取所取的人，即使理智的金剛雷霆反覆擊打，也無法撼動他們那厚重的無明盔甲，他們對此毫無察覺。而對於那些以孩童般天真的方式，去駁斥以理智成立的二取不二的真如實性，並因此對世俗的虛妄名言感到恐懼的你，只能被智者嘲笑！ 另一方面，那些宣說二取不二的人，也並沒有否定世俗名言。正如： 『世間萬物名言中，如其所顯而安立，如實宣說彼真如，非是顛倒亦非俗。』 例如，眼睛看到事物，耳朵聽到聲音等等，這些關於境和有境的名言概念，都如世俗之人所認知的那樣安立，因此，他們從未否認真俗諦。 那麼，為何要尊敬那些宣說無能取所取的人呢？ 因為他們以無礙的理智力量，破除了能取所取在勝義諦中的成立，從而依止於二取不二的境界。 有些人反駁唯識宗的觀點，認為這是不合理的，正如： 『見同法生錯覺，如見眼翳中水。若無實事之義，唯識宗又何立？』 如果沒有任何真實的對境存在，那麼唯識宗又如何安立呢？因為某些錯覺的產生，依賴於對真假相似之法的認知。就像之前見過真實的水和蛇，之後在其他時候，看到與水和蛇相似的海市蜃樓和繩索時，就會錯誤地執著為水和蛇一樣。如果唯識宗沒有任何真實的能取所取對境的體驗，又怎麼會產生執著于能取所取的錯覺呢？ 並非所有的錯覺都依賴於對真假相似之法的認知，就像夢境、幻術和眼翳患者的認知一樣。 因此：『如患眼翳者，從自因生倒見，有何相違？』 就像眼翳患者一樣，從無始以來串習的執著于能取所取的習氣中，自然而然地產生執著于能取所取的顛倒見解，這沒有任何不合理之處。 例如，如果沒有任何自我的實體存在
【English Translation】 How to avoid contradicting the worldly conventions known to everyone from scholars to children? Ignorance confuses the world, and with the terms of the apprehended and the apprehender, refuting the suchness established by reason is utter nonsense! For those who cling to the apprehended and the apprehender, even if the vajra thunderbolt of reason strikes repeatedly, it cannot shake their thick armor of ignorance, and they do not perceive it at all. And for you, who refute the non-duality of the two apprehensions established by reason in a childishly naive way, and are therefore afraid of the deluded terms of the world, you deserve to be laughed at by the wise! On the other hand, those who proclaim non-duality do not harm worldly conventions. As it is said: 'In the world of names and terms, things are established as they appear. To speak of suchness as it is, is not to contradict or deny conventional truth.' For example, seeing forms with the eyes and hearing sounds with the ears, and so on, these terms of objects and subjects are established as they are known to worldly people, and therefore they never deny conventional truth. Then, why should one respect those who proclaim the absence of the apprehended and the apprehender? Because they rely on the state of non-duality by negating the establishment of the apprehended and the apprehender in ultimate truth with the irresistible power of reason. Some people refute the view of consciousness-only, arguing that it is unreasonable, just as: 'Illusions arise from seeing similar things, like seeing water in an optical illusion. If there is no real object, how can the consciousness-only school stand?' If there is no real object of experience, how can the consciousness-only school be established? Because the arising of certain illusions depends on the recognition of similar true and false phenomena. Just as having seen real water and snakes before, later, when seeing mirages and ropes similar to water and snakes, one mistakenly clings to them as water and snakes. If the consciousness-only school has no experience of any real apprehended and apprehender objects, how can the illusion of clinging to the apprehended and the apprehender arise? Not all illusions depend on the recognition of similar true and false phenomena, just like the perceptions of dreams, illusions, and those with cataracts. Therefore: 'Like someone with cataracts, what contradiction is there in arising wrongly from one's own cause?' Just like someone with cataracts, there is nothing unreasonable in the spontaneous arising of inverted views clinging to the apprehended and the apprehender from the habitual tendencies of clinging to the apprehended and the apprehender since beginningless time. For example, if there is no substantial self
ཐོང་བ་མེད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་གོམས་པའི་དབང་གིས་ཕུང་པོ་ལ་ངའོ་སྙམ་པའི་བློ་ངང་གིས་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་པར་ ཞེན་པའི་འཁྲུལ་པ་འདི་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པ་མེད་པར་སྒྲུབ་པས་བཟློག་པར་མི་ནུས་ཏེ། རང་རྒྱུ་ལས་དེ་ལྟར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་དབང་པོ་རབ་རིབ་ཀྱིས་བསླད་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཟླ་ གཉིས་སྣང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་ཇི་སྲིད་དབང་པོའི་འགྱུར་བ་མ་ལོག་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཟླ་གཉིས་མེད་པར་བསྒྲུབས་ཤིང་ངེས་ཀྱང་མི་ལྡོག་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་ པར་ཞེན་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་རིགས་པ་སྨྲས་པ་རྣམས་ནི་རང་ཉིད་རྟོག་གེ་ལ་མཁས་པར་སྟོན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རྩོད་ལ་ཆགས་པའི་མཁས་པ་ རྣམས། །དེ་ཉིད་རྣམ་པར་གཅོད་པ་མིན། །ཟབ་མོ་རྟོག་གེའི་ཡུལ་མིན་ཡང་། །ལོག་པའི་རྣམ་རྟོག་སྤང་ཕྱིར་ཡིན། །འབྲས་བུ་མེད་ན་རྟོག་ལྡན་སུ་ཞིག་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ལ་ངལ་ བར་བྱེད། གཞན་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་ཕྱིར་རམ་རང་ཉིད་མཁས་པར་སྟོན་པའི་དགོས་པ་ཙམ་ལ་རེ་བ་ནི་དམ་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་གེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ཡང་ཡང་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སྒྲོ་འདོགས་མ་ཆོད་པར་ནི་ཚུལ་བཞིན་དུ་སྒྲུབ་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ལ། 1-856 མ་བསྒྲུབས་པར་ཡང་དག་པ་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རིགས་པའི་ཚོགས་དུ་མས་བསྟན་བཅོས་སུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ནི། མཐའ་གཞན་དུ་ སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་སྐུར་བ་འདེབས་པའི་ལོག་པར་རྟོག་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཡིན་པས་འབྲས་བུ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ།། །། ༄། །སྐུར་པ་འདེབས་པའི་མཐའ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་སྔ་མ་བརྗོད་པ། དེ་ལྟར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་མཐའ་སྤངས་ནས། སྐུར་པ་འདེབས་པའི་མཐའ་སྤང་བར་བྱ་ བའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་སྔ་མ་བརྗོད་པ། རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་ཕྱིར་སྒྱུ་མ་བཞིན། །རྣམ་ཤེས་དམ་པའི་དོན་དུ་མེད། །གང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དོན་དམ་པར་མ་གྲུབ་ སྟེ། དཔེར་ན་སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པ་བཞིན། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྨྲ་བ་ནི་མི་རིགས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ལ་བརྗོད་ པར་བྱ་སྟེ། གང་རྐྱེན་གྱི་བྱ་བ་མི་འཇུག་པ་དེ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་སོ་སོ་ལ་ལྟོས་པ་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲའི་དོན་ཡིན་ནོ། ། དངོས་ པོར་མེད་པ་ཡང་རྐྱེན་གྱི་བྱ་བ་འཇུག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ན་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་དོན་ལ་མེད་པར་ས
【現代漢語翻譯】 雖然沒有（我）這樣的東西，但由於習慣的力量，會自然而然地產生將蘊聚執著為『我』的念頭。這樣一來，這種對能取所取的顯現執著不放的錯覺，無法通過證明能取所取的不存在來消除，因為它是由自身的因產生的。例如，由被眼花繚亂所迷惑的感官所產生的二月顯現等認知，只要感官的錯亂沒有消除，即使證明並確信二月不存在，也無法消除這種錯覺。因此，那些爲了消除對能取所取的執著而進行理性思辨的人，只不過是在炫耀自己精通論辯而已，並沒有實際的成果。如果有人這樣認為，那麼： 沉迷爭論的智者們，並非爲了徹底斷除它，深奧之理非論辯之境，而是爲了捨棄邪妄分別念。 如果沒有成果，那麼哪個具有理性的人會費力地去辨析真如呢？如果僅僅是爲了壓倒他人或炫耀自己的博學，那就不是聖者的行為。因此，雖然真如在任何情況下都不是論辯的對象，但如果不能通過正確的智慧徹底斷除對真如的增益，就無法如實地證悟它，不證悟就無法現證真如。因此，智者們通過眾多的理智集合在論著中辨析真如，是爲了捨棄增益和誹謗等邪妄分別念，並非沒有成果。 爲了捨棄誹謗的邊見，首先陳述對方的觀點： 如是捨棄增益的邊見后，爲了捨棄誹謗的邊見，首先陳述對方的觀點：因為是緣起，所以如幻象一般，識在勝義中不存在。凡是緣起的事物，在勝義中都不成立，例如幻象等。識也是緣起的，因此說識是不合理的。對此應作如下反駁：凡是不受因果作用的事物，就不是緣起，因為依賴於各自的因和緣是緣起的含義。不存在的事物也不受因果作用，例如虛空等。因此，因為是緣起，所以識在勝義中不存在的說法...
【English Translation】 Although there is no such thing as 'I,' due to the force of habit, the thought of clinging to the aggregates as 'I' naturally arises. In this way, this illusion of clinging to the appearance of grasper and grasped cannot be reversed by proving the non-existence of grasper and grasped, because it arises from its own cause. For example, the cognition of the appearance of two moons, etc., arising from sense organs corrupted by dimness, as long as the alteration of the sense organs has not been reversed, even if one proves and ascertains that there are no two moons, it will not be reversed. Therefore, those who speak of reasoning in order to reverse the clinging to grasper and grasped are merely showing off their expertise in logic, and there is no result. Those scholars who are attached to debate do not completely cut it off. The profound is not the realm of logic, but it is for abandoning wrong thoughts. If there were no result, who with reason would bother to analyze Suchness? To hope merely to overwhelm others or to show off one's own erudition is not the conduct of the noble. Therefore, although Suchness is in no way the object of logic, unless one thoroughly cuts off the imputation to Suchness with correct wisdom, one cannot truly accomplish it, and without accomplishing it, one cannot directly realize it. Therefore, the wise analyze Suchness in treatises with many collections of reasoning in order to abandon wrong thoughts such as imputation and defamation, and it is not without result. In order to abandon the extreme of defamation, the opponent's initial position is stated: Having thus abandoned the extreme of imputation, in order to abandon the extreme of defamation, the opponent's initial position is stated: Because it is interdependent, it is like an illusion. Consciousness does not exist in the ultimate sense. Whatever arises dependently is not established in the ultimate sense, like an illusion, etc. Consciousness is also interdependent. Therefore, it is unreasonable to speak of consciousness. To this, it should be said: Whatever does not undergo the action of conditions is not interdependent, because relying on individual causes and conditions is the meaning of interdependence. Non-existent things also do not undergo the action of conditions, like space, etc. Therefore, the statement that because it is interdependent, consciousness does not exist in reality...
ྨྲ་བ་ནི་མི་རིགས་ཏེ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-857 སྒྱུ་མ་བཞིན་ཞེས་པའི་དཔེའི་དོན་གང་ཡིན། ཤེས་པ་ལ་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའམ་འོན་ཏེ་སྣང་བ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་ཞེན་པ་ཉིད་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། སྣང་བ་དེ་ནི་ ཤེས་པ་འཁྲུལ་བའི་བདག་ཉིད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དཔེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། དེ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཀུན་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་རག་ མ་ལས་པའི་ཕྱིར་རྟགས་དཔེ་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། སྔགས་དང་རྫས་སོགས་བྲལ་བ་ཡི། །སྒྱུ་མ་འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་མིན། །ཐམས་ཅད་བརྫུན་པར་སྨྲ་བ་ཡིས། །བརྟགས་པའི་རྟེན་འགའ་ ཡོད་པར་རིགས། །སྤྲུལ་གཞིའི་རྫས་དང་སྤྲུལ་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་དང་སོགས་པ་མེད་པར་ནི་སྒྱུ་མ་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྱུ་མ་བཞིན་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པར་སྨྲ་བ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀྱང་སྒྱུ་ མའི་སྤྲུལ་གཞི་ལྟ་བུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་དག་ཉེ་བར་བརྟགས་པའི་རྟེན་རྣམ་པར་ཤེས་པའམ་དེ་ལས་གཞན་ཅུང་ཟད་ཞིག་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དགོས་སོ། །ཡང་ན་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར། །ཀུན་ རྫོབ་ལ་ཡང་སྐུར་བར་གྱིས། །ཅི་སྟེ་བརྟགས་པའི་རྟེན་ཁས་མི་ལེན་ན་ནི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་བརྟེནཾ་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡང་མི་རིགས་པས་དེའི་ཕྱིར་འདི་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་ཏུ་སྨྲ་བའི་ཐ་སྙད་འདི་ཡང་ཐོང་ལ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར་འདི་ཀུན་མེད་དོ། ། 1-858 ཞེས་དྲང་པོའི་ཚུལ་དུ་སྨྲ་བར་གྱིས་ཤིག ངན་གཡོའི་ཐ་སྙད་ལ་བརྟེན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། བརྟག་པའི་རྟེན་འགའ་ཞིག་འདོད་པར་བྱ་དགོས་ཀྱང་བླའི། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བས་ཅི་ཞིག་ བྱ་ཞེ་ན། དེ་འདོད་ན་ནི་དེ་ཡི་གཞིར། །རྣམ་རིག་ཅིའི་ཕྱིར་ཁས་མི་ལེན། །བརྟགས་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡིས་ནི་དེའི་རྟེན་འགའ་ཞིག་འདོད་པར་བྱེད་ན་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ཁས་བླང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུར་རུང་བ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ཇི་ལྟར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་ཞེ་ན། གཙོ་བོ་རྡུལ་དང་དབང་ཕྱུག་སོགས། །ཀུན་ རྫོབ་པ་ཡི་རྒྱུར་མ་རིགས། །ངོ་བོ་ཉིད་དང་རྒྱུ་མེད་དུ། །སྨྲ་བའང་ཡང་དག་མིན་གཟིགས་ནས། །འདི་ཀུན་རྣམ་རིག་ཙམ་ཉིད་ཅེས། །དེ་ཉིད་གཟིགས་པས་གསུངས་པ་ཡིན། །གཙོ་བོ་དང་རྡུལ་ཕྲན་དང་ དབང་ཕྱུག་དང་སྐྱེ་དགུའི་བདག་པོ་དང་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུ་ལ་སོགས་པ་མི་མཐུན་པ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་དང་གདོད་མ་ནས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་དང་རྒྱུ་མེད་པར་གློ་བུར་དུ་སྨྲ་བ་ དག་ནི་གནས་ལུགས་ལས་ཤིན་ཏུ་གོལ་བར་གཟིགས་ཤིང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་གནས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ལ་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེའི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ
【現代漢語翻譯】 ྨྲ་བ་ནི་མི་རིགས་ཏེ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 說話是不合理的，因為它們是矛盾的。 1-857 སྒྱུ་མ་བཞིན་ཞེས་པའི་དཔེའི་དོན་གང་ཡིན། ཤེས་པ་ལ་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའམ་འོན་ཏེ་སྣང་བ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་ཞེན་པ་ཉིད་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། སྣང་བ་དེ་ནི་ 『如幻』之譬喻的意義是什麼？是顯現為知識中的馬、牛等，還是執著于外境如所顯現般？如果如前者，那麼顯現是 ཤེས་པ་འཁྲུལ་བའི་བདག་ཉིད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དཔེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། དེ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཀུན་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་རག་ 因為是知識錯亂的自性，所以譬喻是空無所證之法的。如果如後者，那麼這只是分別念所遍計的，不依賴於因和緣， མ་ལས་པའི་ཕྱིར་རྟགས་དཔེ་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། སྔགས་དང་རྫས་སོགས་བྲལ་བ་ཡི། །སྒྱུ་མ་འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་མིན། །ཐམས་ཅད་བརྫུན་པར་སྨྲ་བ་ཡིས། །བརྟགས་པའི་རྟེན་འགའ་ 因此在論證中沒有後隨。此外，沒有咒語和物質等的幻術，在世間是不存在的。以『一切皆虛妄』立論者，必須要有遍計的所依。 ཡོད་པར་རིགས། །སྤྲུལ་གཞིའི་རྫས་དང་སྤྲུལ་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་དང་སོགས་པ་མེད་པར་ནི་སྒྱུ་མ་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྱུ་མ་བཞིན་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པར་སྨྲ་བ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀྱང་སྒྱུ་ 沒有幻術的基礎物質和施幻的咒語等，任何幻術都無法顯現。因此，如你所說『如幻』一切皆虛妄，你也必須承認如幻術基礎般的所依，即遍計這些的所依——識，或者除此之外的其他。 མའི་སྤྲུལ་གཞི་ལྟ་བུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་དག་ཉེ་བར་བརྟགས་པའི་རྟེན་རྣམ་པར་ཤེས་པའམ་དེ་ལས་གཞན་ཅུང་ཟད་ཞིག་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དགོས་སོ། །ཡང་ན་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར། །ཀུན་ 或者像虛空中的花朵一樣，連世俗諦也否定。如果你不承認遍計的所依，因為沒有原因，所以說只是遍計也是不合理的，因此，放棄說一切皆是世俗諦的說法，像虛空中的花朵一樣，一切都不存在。 རྫོབ་ལ་ཡང་སྐུར་བར་གྱིས། །ཅི་སྟེ་བརྟགས་པའི་རྟེན་ཁས་མི་ལེན་ན་ནི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་བརྟེནཾ་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡང་མི་རིགས་པས་དེའི་ཕྱིར་འདི་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་ཏུ་སྨྲ་བའི་ཐ་སྙད་འདི་ཡང་ཐོང་ལ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར་འདི་ཀུན་མེད་དོ། ། 1-858 ཞེས་དྲང་པོའི་ཚུལ་དུ་སྨྲ་བར་གྱིས་ཤིག ངན་གཡོའི་ཐ་སྙད་ལ་བརྟེན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། བརྟག་པའི་རྟེན་འགའ་ཞིག་འདོད་པར་བྱ་དགོས་ཀྱང་བླའི། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བས་ཅི་ཞིག་ 請如實宣說。依賴虛偽的言辭有什麼用？即使必須承認遍計的所依，但只說是識又有什麼用呢？ བྱ་ཞེ་ན། དེ་འདོད་ན་ནི་དེ་ཡི་གཞིར། །རྣམ་རིག་ཅིའི་ཕྱིར་ཁས་མི་ལེན། །བརྟགས་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡིས་ནི་དེའི་རྟེན་འགའ་ཞིག་འདོད་པར་བྱེད་ན་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་རྣམ་པར་ 如果承認它，為何不承認識是它的基礎呢？如果只說是遍計，那麼在承認它的所依時，即使不情願，也必須承認識， ཤེས་པ་ཁས་བླང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུར་རུང་བ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ཇི་ལྟར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་ཞེ་ན། གཙོ་བོ་རྡུལ་དང་དབང་ཕྱུག་སོགས། །ཀུན་ 因為沒有其他可以作為世俗諦諸法的因。這該如何理解呢？『自性、微塵、自在天等， རྫོབ་པ་ཡི་རྒྱུར་མ་རིགས། །ངོ་བོ་ཉིད་དང་རྒྱུ་མེད་དུ། །སྨྲ་བའང་ཡང་དག་མིན་གཟིགས་ནས། །འདི་ཀུན་རྣམ་རིག་ཙམ་ཉིད་ཅེས། །དེ་ཉིད་གཟིགས་པས་གསུངས་པ་ཡིན། །གཙོ་བོ་དང་རྡུལ་ཕྲན་དང་ 不應是世俗的因。本體及無因生，觀彼說非真。』 དབང་ཕྱུག་དང་སྐྱེ་དགུའི་བདག་པོ་དང་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུ་ལ་སོགས་པ་མི་མཐུན་པ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་དང་གདོད་མ་ནས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་དང་རྒྱུ་མེད་པར་གློ་བུར་དུ་སྨྲ་བ་ 因為見到將自性（梵文：Prakṛti，梵文羅馬擬音：prakriti，漢語字面意思：自性）、微塵、自在天（梵文：Īśvara，梵文羅馬擬音：ishvara，漢語字面意思：自在天）和生主（梵文：Prajāpati，梵文羅馬擬音：prajapati，漢語字面意思：生主）以及無愛子等，說為不共之因，以及說從原始以來就以自性存在，以及說無因而突然產生 དག་ནི་གནས་ལུགས་ལས་ཤིན་ཏུ་གོལ་བར་གཟིགས་ཤིང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་གནས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ལ་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེའི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ 是遠遠偏離實相的，因此宣說了識以習氣的力量顯現為身體、受用和處所的形象，而凡夫卻不能如實地認識到它的實相，所以說一切唯識。
【English Translation】 ྨྲ་བ་ནི་མི་རིགས་ཏེ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། Speaking is unreasonable because they are contradictory. 1-857 སྒྱུ་མ་བཞིན་ཞེས་པའི་དཔེའི་དོན་གང་ཡིན། ཤེས་པ་ལ་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའམ་འོན་ཏེ་སྣང་བ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་ཞེན་པ་ཉིད་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། སྣང་བ་དེ་ནི་ What is the meaning of the simile 'like an illusion'? Is it the appearance of horses, cows, etc., in knowledge, or is it the clinging to external objects as they appear? If it is the former, then the appearance is ཤེས་པ་འཁྲུལ་བའི་བདག་ཉིད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དཔེ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན། དེ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཀུན་བརྟགས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་རག་ because it is the nature of the delusion of knowledge, so the simile is empty of the dharma to be proven. If it is the latter, then it is merely what is imputed by discrimination, not depending on cause and condition, མ་ལས་པའི་ཕྱིར་རྟགས་དཔེ་ལ་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། སྔགས་དང་རྫས་སོགས་བྲལ་བ་ཡི། །སྒྱུ་མ་འཇིག་རྟེན་ན་ཡོད་མིན། །ཐམས་ཅད་བརྫུན་པར་སྨྲ་བ་ཡིས། །བརྟགས་པའི་རྟེན་འགའ་ therefore there is no subsequent agreement in the proof. Furthermore, an illusion without mantras and substances, etc., does not exist in the world. By those who assert that 'everything is false,' there must be some basis for imputation. ཡོད་པར་རིགས། །སྤྲུལ་གཞིའི་རྫས་དང་སྤྲུལ་བྱེད་ཀྱི་སྔགས་དང་སོགས་པ་མེད་པར་ནི་སྒྱུ་མ་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྱུ་མ་བཞིན་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པར་སྨྲ་བ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀྱང་སྒྱུ་ Without the basic substance of the illusion and the mantras that create the illusion, no illusion can be seen. Therefore, you who say that everything is false like an illusion must also acknowledge a basis like the basic substance of the illusion, that is, the consciousness that imputes these, or something else besides. མའི་སྤྲུལ་གཞི་ལྟ་བུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་འདི་དག་ཉེ་བར་བརྟགས་པའི་རྟེན་རྣམ་པར་ཤེས་པའམ་དེ་ལས་གཞན་ཅུང་ཟད་ཞིག་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དགོས་སོ། །ཡང་ན་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར། །ཀུན་ Or, like a flower in the sky, deny even the conventional truth. If you do not acknowledge the basis of imputation, then because there is no cause, it is unreasonable to say that it is merely imputed, therefore, abandon the statement that everything is merely conventional truth, and like a flower in the sky, everything does not exist. རྫོབ་ལ་ཡང་སྐུར་བར་གྱིས། །ཅི་སྟེ་བརྟགས་པའི་རྟེན་ཁས་མི་ལེན་ན་ནི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་བརྟེནཾ་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡང་མི་རིགས་པས་དེའི་ཕྱིར་འདི་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་ཏུ་སྨྲ་བའི་ཐ་སྙད་འདི་ཡང་ཐོང་ལ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་ལྟར་འདི་ཀུན་མེད་དོ། ། 1-858 ཞེས་དྲང་པོའི་ཚུལ་དུ་སྨྲ་བར་གྱིས་ཤིག ངན་གཡོའི་ཐ་སྙད་ལ་བརྟེན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། བརྟག་པའི་རྟེན་འགའ་ཞིག་འདོད་པར་བྱ་དགོས་ཀྱང་བླའི། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བས་ཅི་ཞིག་ Please speak truthfully. What is the use of relying on false words? Even if it is necessary to acknowledge some basis of imputation, what is the use of saying that it is merely consciousness? བྱ་ཞེ་ན། དེ་འདོད་ན་ནི་དེ་ཡི་གཞིར། །རྣམ་རིག་ཅིའི་ཕྱིར་ཁས་མི་ལེན། །བརྟགས་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡིས་ནི་དེའི་རྟེན་འགའ་ཞིག་འདོད་པར་བྱེད་ན་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་རྣམ་པར་ If you acknowledge it, why not acknowledge that consciousness is its basis? If you only say that it is imputed, then in acknowledging some basis for it, even unwillingly, you must acknowledge consciousness, ཤེས་པ་ཁས་བླང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུར་རུང་བ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ཇི་ལྟར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་ཞེ་ན། གཙོ་བོ་རྡུལ་དང་དབང་ཕྱུག་སོགས། །ཀུན་ because there is nothing else that can serve as the cause of conventional truths. How is this to be understood? 'Self, atoms, and Īśvara, etc., རྫོབ་པ་ཡི་རྒྱུར་མ་རིགས། །ངོ་བོ་ཉིད་དང་རྒྱུ་མེད་དུ། །སྨྲ་བའང་ཡང་དག་མིན་གཟིགས་ནས། །འདི་ཀུན་རྣམ་རིག་ཙམ་ཉིད་ཅེས། །དེ་ཉིད་གཟིགས་པས་གསུངས་པ་ཡིན། །གཙོ་བོ་དང་རྡུལ་ཕྲན་དང་ are not suitable as causes of the conventional. Seeing that speaking of essence and causelessness is also not true,', དབང་ཕྱུག་དང་སྐྱེ་དགུའི་བདག་པོ་དང་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུ་ལ་སོགས་པ་མི་མཐུན་པ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་དང་གདོད་མ་ནས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་དང་རྒྱུ་མེད་པར་གློ་བུར་དུ་སྨྲ་བ་ Because it is seen that asserting disparate things such as self (Prakṛti, प्रकृति，prakriti, nature), atoms, Īśvara (Īśvara, ईश्वर，ishvara, the Lord), and Prajāpati (Prajāpati, प्रजापति，prajapati, the lord of creatures) and the son of the desireless one as causes, and asserting that they exist from the beginning by their own nature, and asserting that they arise suddenly without cause དག་ནི་གནས་ལུགས་ལས་ཤིན་ཏུ་གོལ་བར་གཟིགས་ཤིང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་གནས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ལ་བྱིས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེའི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ are very far from reality, it is taught that consciousness itself appears as the forms of body, enjoyment, and place by the power of habit, but children do not recognize its reality as it is, so it is said that everything is only consciousness.
་མི་ཤེས་པར་བདག་དང་ཆོས་སུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་གནས་མ་ཡིན་པར་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་གཟིགས་ཏེ། 1-859 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་དག་ནི་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་ཆོས་ཀུན་གྱི་གནས་དང་གཞི་དང་རྟེན་དང་རྒྱུར་གསུངས་པ་ ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ནི་དབུ་མའི་ལམ་རྨ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་འདི་ཀུན་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ཏུ་གྲུབ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གཟུགས་ ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གསུངས་ཤེ་ན། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་སོགས་བསྟན་པ། །དགོངས་ཏེ་གསུངས་པའང་ཀུན་མཁྱེན་གྱིས། །གསུངས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་སྦྱར་རོ། །འང་ཞེས་པ་རྣམ་རིག་ ཙམ་དུ་གསུངས་པར་མ་ཟད་ཅེས་པའོ། །འདི་ལ་དགོངས་པ་གང་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་བཏགས་པ་དང་གཞན་གྱི་དབང་དང་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་སྟེ་གསུམ་པོ་འདི་ཙམ་དུ་ཟད་ལ། དེ་ དག་ཀྱང་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདི་ལྟར་ཀུན་བཏགས་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ པའི་ཕྱིར་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་གྱི་དབང་ནི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་མ་ཡིན་ལ། འོན་ཀྱང་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་སྐྱེ་ཡི། 1-860 རྐྱེན་གཞན་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རམ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཡང་ཡིན་ལ། རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པ་རྣམ་པ་གསུམ་ལ་དགོངས་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རྣམ་རིག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལ་གནོད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འཕགས་པ་དགོངས་པ་ ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས་དོན་དམ་ཡང་དག་འཕགས་ངས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་འདི་ལྟ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་དང་། སྐྱེ་བ་ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པ་ཉིད་དང་། དོན་དམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ལ་དགོངས་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ་ཞེས་བསྟན་ཏེ། ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ པར་སྟོན་པའི་མདོ་སྡེ་དག་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་ནོ་སྟེ། འདི་ལྟར་དོན་སྒྲ་ཇི་བཞིན་ཡོངས་རྟོག་ན། མ་རུངས་ལྟ་བའི་སྦྲུལ་གྱིས་ཟིན། །ཇི་སྐད་དུ། དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས། 1-861 ཅི་སྟེ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ལ་སེམས་ཅན་གང་དག་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས
【現代漢語翻譯】 看到眾生因為不瞭解這一點，執著于『我』和『法』，從而體驗著輪迴的痛苦。 世尊說：『諸位王子，這三界僅僅是心而已。』等等，已經說明了識是所有法的處所、基礎、所依和原因。 因此，唯識宗所說的才是無垢的中觀之道。如果這一切都成立為唯識，那麼為什麼如來還要說色等一切法都是無自性的呢？顯示無自性等。全知者是考慮到某種意圖而說的。 『也』字表示不僅說了唯識。這裡的意圖是什麼呢？一切法都只是遍計所執、依他起和圓成實這三種。而這三種也以三種無自性的方式無自性。例如，遍計所執只是由分別念所假立，沒有自己的自性，因此是相無自性。 依他起雖然不是因為成立為唯識而成為相無自性，但是它不是由自己的自性產生，而是依賴於其他因緣而產生，因此是生無自性。 圓成實是空性的自性，或者說是諸法無我的自性，因此也是無自性，並且因為是清凈的對境，所以也是勝義。因此稱為勝義無自性。這樣，考慮到三種無自性，所以說一切法都是無自性的，因此對唯識宗沒有任何妨礙。 同樣，在聖《解深密經》中也說：『勝義是諸法無自性的三種方式，即相無自性、生無自性和勝義無自性，考慮到這三種無自性，所以說一切法都是無自性的。』等等，廣為宣說。因此，宣說無自性的經部不是按照字面意思來解釋的。如果按照字面意思來理解，就會被邪見的毒蛇所吞噬。 正如《解深密經》所說：如果眾生對那些具有福德和智慧資糧的眾生……
【English Translation】 Seeing beings, not understanding this, clinging to 'I' and 'dharma', and thus experiencing the suffering of samsara. The Bhagavan said: 'O sons of the Victorious Ones, these three realms are only mind.' etc., it has been explained that consciousness itself is the place, basis, support, and cause of all dharmas. Therefore, the doctrine of mind-only is the immaculate Middle Way. If all this is established as mind-only, then why did the Tathagata say that all dharmas, such as form, are without inherent existence? Showing the lack of inherent existence, etc. The Omniscient One spoke with a certain intention in mind. The word 'also' indicates that not only was mind-only spoken of. What is the intention here? All dharmas are merely the three: the completely imputed, the other-dependent, and the thoroughly established. And these three are also without inherent existence in three ways of being without inherent existence. For example, the completely imputed is merely imputed by conceptual thought, and has no inherent existence of its own, therefore it is the lack of inherent existence of characteristics. The other-dependent, although it is not the lack of inherent existence of characteristics because it is established as mind-only, it does not arise from its own inherent existence, but depends on other conditions to arise, therefore it is the lack of inherent existence of arising. The thoroughly established is the nature of emptiness, or the selflessness of dharmas, therefore it is also without inherent existence, and because it is the object of purification, it is also ultimate. Therefore, it is called the ultimate lack of inherent existence. Thus, considering the three types of lack of inherent existence, it is said that all dharmas are without inherent existence, therefore there is no harm to the mind-only doctrine. Similarly, in the holy Saṃdhinirmocana Sūtra it is said: 'The ultimate is the three ways in which the Blessed One has taught the lack of inherent existence of dharmas, namely, the lack of inherent existence of characteristics, the lack of inherent existence of arising, and the lack of inherent existence of the ultimate. Considering these three types of lack of inherent existence, it is said that all dharmas are without inherent existence.' etc., it is extensively explained. Therefore, the sutras that teach the lack of inherent existence are not to be interpreted literally. If one interprets the meaning literally, one will be seized by the serpent of wrong views. As the Saṃdhinirmocana Sūtra says: If beings, to those beings who have accumulations of merit and wisdom...
་ཆེན་པོའི་བར་དུ་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཡང་དྲང་པོ་དང་དྲང་པོའི་རང་བཞིན་ཅན་མ་ཡིན་ ལ་རྟོག་པ་དང་སེལ་བར་ནུས་ལ། རང་གི་ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པར་གནས་པ་དེ་དག་གིས་ནི་ཆོས་དེ་ཐོས་ནས་ང་ཡིས་དགོངས་ཏེ་བཤད་པ་ཟབ་མོ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་མི་ཤེས་ཏེ། ཆོས་དེ་ལ་མོས་ཀྱང་ཆོས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །ཆོས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་མ་སྐྱེས་པ་ཁོ་ནའོ། །མ་འགགས་པ་ཁོ་ནའོ། ། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་ཁོ་ནའོ། །རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་ཆོས་ཀྱི་དོན་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཁོ་ནར་མངོན་པར་ཞེན་པར་བྱེད་དེ། དེ་དག་གཞི་དེས་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་པར་ལྟ་བ་དང་། མཚན་ཉིད་མེད་པར་ལྟ་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། མེད་པར་ལྟ་བ་དང་མཚན་ཉིད་མེད་པར་ལྟ་བ་ཐོབ་ནས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ལ་མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་ ཀྱི་སྐུར་བ་འདེབས་ཏེ། ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་དགོངས་ཏེ་གསུངས་པ་དེ་དག་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་ཞེ་ན། 1-862 དེ་ཕྱིར་དགོངས་དང་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱིས། །ཐུབ་པའི་དགོངས་པ་ཡོངས་བཟུང་བྱ། །དགོངས་པ་ནི་བཞི་སྟེ། དུས་གཞན་ལ་དགོངས་པ་དང་། དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པ་དང་། མཉམ་པ་ཉིད་ལ་དགོངས་པ་དང་། གང་ཟག་ གི་བསམ་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ཡང་བཞི་སྟེ། གཞུག་པ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དང་། མཚན་ཉིད་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དང་། གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དང་། བསྒྱུར་བ་ལ་ ལྡེམ་པོར་དགོངས་པའོ། །དྲང་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་ཐམས་ཅད་ནི་འདི་ཙམ་དུ་ཟད་པས་དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་གང་རུང་གི་སྒོ་ནས་དགོངས་པ་བཙལ་བར་བྱའི། དོན་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་ པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལ་སོགས་པ་ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་དག་གི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་དྲང་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་དག་གི་དགོངས་པ་བཙལ་བར་བྱ་ སྟེ། མདོ་དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་གྱི་ན་བཅས་སྒ་ནི་ཕྱེ་མའི་སྨན་སྦྱར་བ་དང་། བཅུད་ཀྱིས་ལེན་སྦྱར་བ་ཐམས་ཅད་དུ་བརྩལ་བར་བགྱི་བ་ལགས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ལས་བརྩམས། སྐྱེ་བ་མ་མཆིས་པ་དང་། འགག་པ་མ་མཆིས་པ་དང་། གཟོད་མ་ནས་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་ལས་བརྩམས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ངེས་པའི་དོན་བསྟན་པ་འདི་ཡང་དྲང་བའི་དོན་གྱི་དོ་སྡེ་ཐམས་ཅད་དུ་བརྩལ་བར་བགྱི་བ་ལགས་སོ། ། 1-863 ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གལ་ཏེ་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་གྱི་དོན་ཡང་དག་པར་གྲུབ་ན་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཀུན་ནས་ཉན་མོངས་པ་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་དག་ཀྱང་རྣམ་པར་རིག་ པ
【現代漢語翻譯】 即使對於偉大的（菩薩）來說，如果他們不正直且本質上不正直，他們就不能理解和消除（錯誤的觀點），並且那些堅持自己觀點為最高的人，在聽到佛法后，也不會像我所想的那樣真正理解其深奧之處。即使他們信奉佛法，他們也會認為所有這些佛法本質上都是空性的，所有這些佛法都是不生的，所有這些佛法都是不滅的，從一開始就是寂靜的，本質上就是完全涅槃的。他們會執著于佛法的字面意思，因此，他們會因為這個原因而認為一切法都是不存在的，沒有自性的。一旦他們認為一切法不存在且沒有自性，他們就會誹謗一切法的自性。等等，佛陀就是這樣說的。 如果如來所說的那些話不應該執著于字面意思，那麼應該如何理解呢？ 因此，應該通過意圖和隱喻來理解佛陀的意圖。意圖有四種：針對其他時間的意圖，針對其他意義的意圖，針對平等性的意圖，以及針對個人想法的意圖。隱喻也有四種：針對引入的隱喻，針對自性的隱喻，針對對治的隱喻，以及針對轉變的隱喻。所有需要解釋的經文都僅限於此，因此，應該通過這些方式中的任何一種來尋找其意圖，而不是執著于字面意思。或者，應該遵循明確解釋意圖的經文，例如確定意義的經文，來尋找需要解釋的經文的意圖。正如經文字身所說：『世尊，就像所有用薑黃粉混合的藥物和提取物都應該用於混合一樣，同樣，從一切法沒有自性開始，沒有生，沒有滅，從一開始就是寂靜的，本質上就是完全涅槃的，世尊所揭示的確定意義也應該用於所有需要解釋的經文中。』 因此，如果唯識的意義是真實存在的，那麼貪慾等煩惱就不會被消除，因為它們也是唯識的。
【English Translation】 Even for great (Bodhisattvas), if they are not upright and not of an upright nature, they cannot understand and eliminate (wrong views), and those who hold their own views as supreme, even after hearing the Dharma, will not truly understand its profundity as I intended. Even if they have faith in the Dharma, they will think that all these Dharmas are essentially empty, all these Dharmas are unborn, all these Dharmas are unceasing, from the very beginning they are peaceful, and by nature they are completely nirvanic. They will cling to the literal meaning of the Dharma, and therefore, they will gain the view that all Dharmas are non-existent and without characteristics. Once they have gained the view that all Dharmas are non-existent and without characteristics, they will denigrate all the characteristics of everything. And so on, the Buddha said. If those words spoken by the Tathagata should not be clung to literally, then how should they be understood? Therefore, the intention of the Buddha should be fully grasped through intention and hidden intention. There are four intentions: intention for another time, intention for another meaning, intention for equality, and intention for the individual's thought. There are also four hidden intentions: hidden intention for introduction, hidden intention for characteristics, hidden intention for antidotes, and hidden intention for transformation. All sutras of provisional meaning are exhausted in just this much, therefore, one should seek the intention through any of these doors, but not by clinging to the literal meaning of the words. Alternatively, one should follow the sutras of definitive meaning, such as those that definitively explain the intention, to seek the intention of the sutras of provisional meaning. As it says in the sutra itself: 'Bhagavan, just as all medicines mixed with turmeric powder and extracts should be applied to all mixtures, similarly, starting from the fact that all dharmas have no essence, no birth, no cessation, are peaceful from the beginning, and are by nature completely liberated from suffering, this definitive meaning taught by the Bhagavan should also be applied to all sutras of provisional meaning.' Therefore, if the meaning of only consciousness (唯識) were truly established, then afflictions such as attachment would not be reversed, since they are also only consciousness.
་ཙམ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དག་པར་གྲུབ་པ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་གཞོམ་པར་མི་ནུས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རང་བཞིན་དང་གློ་བུར་ གྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྨྲས་པ། སེམས་འདི་གཉིས་མེད་རང་བཞིན་དུ། །གནས་ཕྱིར་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཏེ། །བག་ཆགས་དབང་གིས་གཉིས་སྣང་དུ། །སྐྱེ་ཕྱིར་དྲི་མ་གློ་བུར་བ། །འདོད་ཆགས་ ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་དང་གཉིས་སུ་སྣང་བ་དག་ནི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལ་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྐྱེན་གྱི་དབང་ལས་གློ་བུར་དུ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ ལྟར་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི་གློ་བུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་ཉེ་བ་དེའི་ཚེ་སེམས་ལ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བར་དམིགས་ ཀྱི་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཞིག་གང་གི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་ལ་འཁྲུལ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མེའི་ཚ་བའམ་ཆུའི་གཤེར་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-864 གཉིས་སྣང་དང་བྲལ་བའི་སེམས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་གཉིས་སུ་སྣང་བ་ནི་སེམས་ཀུན་གྱི་རང་བཞིན་ལ་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ནི་བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་གཉིས་ སུ་སྣང་བར་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་ཤེལ་རང་བཞིན་གྱིས་དྭངས་པ་ཚོན་གྱི་དབང་གིས་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སེམས་འདི་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་གཉིས་སུ་མེད་ པའི་ངོ་བོར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། བག་ཆགས་དང་བྲལ་ན་གཉིས་མེད་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། གཉིས་སྣང་དུ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ད་ལྟར་གྱི་ཡང་དག་པ་མ་ ཡིན་པའི་ཀུན་དུ་རྟོག་པ་འདི་ལ་ཆོས་གཉིས་ཉེ་བར་དམིགས་ཏེ་འདི་ལྟར་གཉིས་སུ་སྣང་བ་དང་། མྱོང་རིག་གསལ་བའི་ངོ་བོར་གྱུར་པའོ། །དང་པོ་ནི་བག་ཆགས་ཀྱི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པས་གློ་བུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲལ་དུ་རུང་ལ། གཉིས་པ་ནི་རང་གི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ནུས་པ་ལས་བྱུང་བས་རང་གི་རང་བཞིན་ལ་རྗེས་སུ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་ནམ་ཡང་ ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་གཉེན་པོ་གོམས་པ་ལས་ནི་གོམས་མཁན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་ལ་གཉིས་སྣང་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་རྣམས་ནི་རིམ་གྱིས་ལྡོག་པར་འགྱུར་ལ། མྱོང་རིག་གསལ་བའི་ངོ་བོ་ཙམ་ལ་ནི་འཕེལ་འགྲིབ་ཅི་ཡང་མི་བྱེད་མོད། 1-865 འོན་ཀྱང་གཉིས་སྣང་གི་བག་ཆགས་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་ན་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ཕྱི་མ་གཉིས་སྣང་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་རང་བཞིན་སྟོན་ཀའི་ནམ་མཁའ་དྭངས་པ་ལྟ་བུའི་ སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་ཉིད་རྣལ་འབྱོར་པའི་སོ་སོ་རང་གི་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་ལ། དེའི་ཚེ་གནས
【現代漢語翻譯】 因為僅僅是自性的本體真實成立的緣故。如果說真實成立是不能被相違品所摧毀的，那麼爲了顯示自性和忽然的差別而說：『此心二無自性中，住故自性光明也，以習氣力二顯現，生故垢染為忽然。』貪慾等煩惱以及二取顯現等不是心的自性所隨逐的，因為是從因緣的力量而忽然相關的緣故。如此貪慾等煩惱是忽然的，因為在不如理作意等的近取因的當下，才被認為與心相關聯，而不是在心的所有狀態中都隨逐。凡是某物的自性，那它就不會與該物相混淆，就像火的熱性或水的濕性一樣。 如果因為沒有觀察到離二取顯現的心，就認為二取顯現是所有心的自性所隨逐的，那麼就不是這樣，因為心是以習氣的力量而生起二取顯現的。例如，水晶自性清澈，但以顏色的力量而顯現為多種顏色一樣。因此，此心自性光明，安住于無二的本體中，如果遠離習氣，就會生起無二，因為沒有生起二取顯現的因。因此，對於現在的這種非真實的遍計分別，可以觀察到兩種法，即二取顯現和體驗明覺的本體。第一種是從習氣的俱生因中產生的，因此是忽然的，可以分離；第二種是從自己的近取因的能力中產生的，因此是隨逐于自己的自性的，永遠不會改變。這樣，通過串習對治，串習者的心相續中的二取顯現等垢染會逐漸消失，而對於體驗明覺的本體本身，則不會有任何增減。 然而，當完全斷除二取顯現的習氣時，後來的心相續就會遠離二取顯現等所有相，瑜伽行者將通過各自的自證智慧，證悟到如秋季晴空般清澈的心之自性，那時安住。
【English Translation】 Because it is truly established by its very nature. If it is said that being truly established means not being able to be destroyed by opposing factors, then, in order to show the distinction between nature and the adventitious, it is said: 'This mind, in its nature of non-duality, abides as luminous by nature. Due to the power of habit, it arises as dualistic appearances, hence defilements are adventitious.' Desires and other afflictions, as well as dualistic appearances, do not follow the nature of the mind, because they are adventitiously connected due to the power of conditions. Thus, afflictions such as desires are adventitious, because they are observed to be connected to the mind at the time of the proximate cause of improper attention, etc., but do not follow in all states of mind. Whatever is the nature of something is not mistaken for it, like the heat of fire or the moisture of water. If, because the mind free from dualistic appearances is not observed, it is thought that dualistic appearances follow the nature of all minds, then it is not so, because the mind arises as dualistic appearances due to the power of habit. For example, just as crystal is clear by nature but appears in various colors due to the power of color. Therefore, this mind is luminous by nature and abides in the essence of non-duality, because if it is free from habit, it arises as non-dual, because there is no cause for arising as dualistic appearances. Therefore, in this present untrue conceptualization, two dharmas are observed closely: namely, dualistic appearances and the essence of experiential awareness. The first arises from the co-emergent cause of habit and is therefore adventitious and can be separated, while the second arises from the power of its own proximate cause and therefore follows its own nature and will never change. Thus, through familiarizing oneself with the antidote, the defilements such as dualistic appearances in the mind-stream of the one who familiarizes themselves will gradually diminish, but the essence of experiential awareness itself will not increase or decrease in any way. However, when all the habits of dualistic appearances have been abandoned, the subsequent mind-stream will be free from all characteristics such as dualistic appearances, and the yogi will realize the very nature of the mind, which is like the clear autumn sky, through their own self-cognizant wisdom. At that time, abiding.
་མ་ལུས་པར་གྱུར་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ པ་ལ་སོགས་པའི་ཐ་སྙད་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་ཉེ་བར་བསྡུ་བའི་ཕྱིར། གསེར་དང་ཆུ་ཡི་དྲི་མ་བཞིན། །གློ་བུར་ནམ་ཞིག་ལྡོག་པར་འགྱུར། །རང་བཞིན་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ནམ་ ཡང་ལྡོག་པར་མ་རིགས་སོ། །དེ་ཕྱིར་ལམ་གྱིས་དྲི་མ་སྦྱོང་། །འོད་གསལ་བ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་མེད། །ངང་པས་ཆུ་ལ་འོ་མ་བཞིན། །རང་བཞིན་དྲི་མ་འབྱེད་ལ་མཁས། །ཞེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་ སྨོས་སོ།། །། ༄། །རྣམ་རིག་སྨྲ་བ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཇི་ལྟར་འཐད་པ། རྣམ་རིག་སྨྲ་བ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཇི་ལྟར་འཐད་སྙམ་ན། ཀུན་རྫོབ་དང་ནི་དམ་པའི་དོན། །རྣམ་རིག་སྨྲ་ལ་རིགས་པ་སྟེ། །འདི་ལྟར་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ ཀུན་ཏུ་རྟོག་པའི་སྣང་བ་ལ་གང་ཟག་དང་ཆོས་སུ་བཏགས་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་པ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ཅེས་བྱ་ལ། 1-866 ཇི་ལྟར་བརྟགས་པ་ལྟར་གྱིས་སྟོང་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །རྣམ་རིག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་བ་འཐད་པ་ འབའ་ཞིག་ཏུ་མ་ཟད་ཀྱི་རང་བཞིན་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བ་ཡང་རིགས་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དེའི་ཕྱིར། བརྟགས་པ་དང་ནི་གཞན་དབང་དང་། ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ཉིད་ཀྱང་ངོ་། །ཞེས་སྨོས་སོ། །ད་ནི་རྣམ་ པར་རིག་པ་ཙམ་གྱི་ཚུལ་ལ་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་དྲི་བཅས་སེམས། །འཁོར་བ་ཉིད་དུ་འདོགས་པ་སྟེ། །རྣམ་ཤེས་དྲི་མ་ དང་བྲལ་བ། །རྣམ་གྲོལ་རྒྱལ་བའི་སྐུ་ཞེས་བརྗོད། །ཞེས་སྨོས་སོ། །འདི་ནི་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱ་བ་གཞན་ཅི་ཡང་མེད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་བག་ཆགས་ ཀྱི་དབང་གིས་ཕྱི་དང་ནང་གི་དངོས་པོར་སྣང་བ་ན་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པས་བདག་དང་ཆོས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་ནས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པས་སེམས་ཀུན་ནས་ཉན་མོངས་པ་ཅན་དུ་བྱས་པའི་གནས་ སྐབས་དེ་ཉིད་ལ་ནི་འཁོར་བ་པའི་སེམས་ཅན་ཞེས་ཐ་སྙད་དུ་གདགས་སོ། །གང་གི་ཚེ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པའི་ལམ་བསྒོམས་ཏེ། བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་འཆིང་བ་ལས་གྲོལ་ཏེ་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ན་ཡང་སྲིད་པར་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་ནུས་པ་དང་བྲལ་བའི་སེམས་དེ་ཉིད་ལ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱན་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྐུ་ཞེས་ཀྱང་བྱ། 1-867 ཐར་པ་བླ་ན་མེད་པ་བསིལ་བའི་དངོས་པོ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་བདག་མེད་པ་གཉིས་ཀ་བསྒོམས་པས་གོམས་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་ན་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་བག་ལ་ཉལ་ དང་བཅས་པ་སྤངས་ཏེ། འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་བ
【現代漢語翻譯】 完全消失，以及證得法身等等名號。爲了總結這些要點，就像黃金和水中的雜質一樣，突然有一天會消失。因為自性沒有分別，所以永遠不應該消失。因此，通過道路凈化雜質，光明不會增減。像天鵝從水中分離牛奶一樣，善於區分自性中的雜質。』這兩句偈頌就是這樣說的。 問：對於唯識宗來說，二諦的區分如何成立？ 答：對於唯識宗來說，俗諦和勝義諦的區分是合理的。因為，對於非真實的遍計所執的顯現，所假立的『人』和『法』，是遮蔽證悟真如的障礙，並且是煩惱的對境，所以稱為『俗諦』。而如實觀察所見的空性，是清凈的對境，所以稱為『勝義諦』。不僅唯識宗安立二諦的區分是合理的，而且安立三種自性的區分也是合理的。因此經中說：『遍計所執、依他起和圓成實也是如此。』現在，爲了說明在唯識的體系中，輪迴和涅槃的差別，經中說：『具有貪慾等煩惱的染污心，被稱為輪迴；遠離煩惱染污的清凈識，被稱為解脫的勝者之身。』 這裡所說的輪迴和涅槃，實際上並沒有其他的什麼，而是說，當清凈的阿賴耶識受到習氣的影響，顯現為外在和內在的對境時，由於遍計所執，執著于『我』和『法』，從而使心被貪慾等煩惱所染污，這種狀態就被稱為『輪迴的眾生』。當修行者修習人無我的道路，從對『我』和『我所』的執著中解脫出來，從而脫離一切煩惱的束縛，並且不再具有投生輪迴的能力時，這種心就被稱為聲聞和獨覺的『解脫之身』，也被稱為無上寂滅的清涼之物。當修行者修習兩種無我，並且達到純熟的程度時，就能斷除煩惱障和所知障及其習氣，從而超越輪迴和涅槃的一切相狀。
【English Translation】 completely disappear, and to obtain designations such as manifesting the Dharmakāya. To summarize these points, like impurities in gold and water, they will suddenly disappear one day. Because there is no distinction in self-nature, it should never disappear. Therefore, purify the impurities with the path, and the clear light does not increase or decrease. Like a swan separating milk from water, it is skilled at distinguishing impurities in self-nature.』 These two verses are spoken in this way. Question: How is the distinction between the two truths established for the Mind-Only school? Answer: For the Mind-Only school, the distinction between the conventional truth and the ultimate truth is reasonable. Because, for the appearance of the unreal, completely conceptualized, what is imputed as 『person』 and 『dharma』 is an obstacle that obscures the realization of suchness, and is the object of affliction, therefore it is called 『conventional truth』. And the emptiness seen by observing reality as it is, is a pure object, therefore it is called 『ultimate truth』. Not only is it reasonable for the Mind-Only school to establish the distinction between the two truths, but it is also reasonable to establish the distinction between the three natures. Therefore, it is said in the sutra: 『The completely conceptualized, the other-dependent, and the perfectly established are also the same.』 Now, in order to explain the difference between samsara and nirvana in the system of Mind-Only, it is said in the sutra: 『The mind stained with afflictions such as desire is called samsara; the pure consciousness free from the stain of affliction is called the body of the victorious one of liberation.』 What is said here about samsara and nirvana is actually nothing else, but rather, when the pure Alaya consciousness is influenced by habitual tendencies and appears as external and internal objects, due to complete conceptualization, clinging to 『I』 and 『dharma』, thereby causing the mind to be stained by afflictions such as desire, this state is called 『sentient beings in samsara』. When a practitioner cultivates the path of the selflessness of the person, is liberated from the clinging to 『I』 and 『mine』, thereby freeing himself from all the bonds of affliction, and no longer has the ability to be reborn in samsara, this mind is called the 『liberated body』 of the Shravakas and Pratyekabuddhas, and is also called the supreme, cool object of nirvana. When a practitioner cultivates both selflessnesses and reaches the point of complete familiarity, he can eliminate the obscurations of affliction and knowledge, along with their habitual tendencies, thereby transcending all the characteristics of samsara and nirvana.
ྲལ་ནས་སེམས་ཀྱི་གཉུག་མའི་ངོ་བོ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཙམ་སོ་སོར་རང་རིག་པའི་ཚུལ་གྱིས་ མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ཉིད་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་དང་། །རྣམ་གྲོལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། །ནོར་བུ་རིན་ཆེན་འོད་དང་མདོག །དབྱིབས་བཞིན་དབྱེ་ བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་དེ་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཤེས་རབ་དང་། ཇི་སྙེད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་སྒྲིབ་པ་ཀུན་སྤངས་པའི་ རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེའི་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་དང་འོད་རྣམས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ་ལྟར། ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ན་ཡང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡོན་ ཏན་ཀུན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་ཅིང་རོ་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་དཔྱོད་ཡངས་པའི་གྲུ་ཆེན་ལ་བརྟེན་ནས། །རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་གཞུང་རྒྱ་མཚོའི་མཐར་སོན་ཏེ། །ལེགས་བཤད་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་མང་བླངས་ནས། ། 1-868 སྐལ་བཟང་དགའ་བ་སྐྱེད་ཕྱིར་རྒྱན་འདི་བྱས། །འདིར་འབད་དགེ་བས་མཐའ་ཡས་སེམས་ཅན་ཀུན། །སྣ་ཚོགས་ལྟ་བའི་ཐིབས་པོ་ལས་གྲོལ་ཞིང་། །ཐུབ་པས་བསྔགས་པའི་ལམ་ལ་རབ་ཞུགས་ཏེ། །སྲིད་དང་ཞི་བའི་ མཐའ་ལས་གྲོལ་བར་ཤོག །རྣམ་རིག་གྲུབ་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་སྨྲ་བའི་བཙུན་པ་གཞོན་ནུ་བློ་གྲོས་ཀྱིས་སྦྱར་བའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 從分別念中解脫，心的本初狀態自然顯現光明，各自以自證的方式直接體驗，這就是如來（Tathagata）的法身（Dharmakaya）。 這本身就是智慧（Prajna）和般若（Jnana），也是解脫的法身。如同珍寶的光芒、色彩和形狀，它們之間沒有分別。 遠離一切障礙，心的本性是光明，這本身就是如實知（如所有性）的智慧和盡所有性（如量所有性）的般若，也是斷除一切障礙的解脫。例如，就像珍寶的顏色、形狀和光芒無法區分一樣，在無漏的法界（Dhatu）中，一切智的功德也無法區分，並且是同一味道。 依靠廣闊的智慧大船，到達瑜伽行派（Yogachara）行為之海的彼岸，獲取諸多如意寶般的善說，爲了增長幸運者的喜悅而創作此論。 愿以此精進之善，無量眾生，從各種觀點的迷霧中解脫，進入佛陀讚歎的道路，並從輪迴（Samsara）和寂滅（Nirvana）的邊際中解脫！ 《唯識莊嚴論》是由說法比丘青年慧所著。
【English Translation】 Freed from conceptual elaborations, the mind's inherent nature, luminous by its very essence, is directly realized in a self-cognizant manner; this is known as the Dharmakaya (Body of Truth) of the Tathagatas (Thus-Gone Ones). This itself is wisdom (Prajna) and jnana (primordial awareness), and the Dharmakaya of liberation. Like the light, color, and shape of a precious jewel, there is no distinction between them. Free from all obscurations, the mind's nature is luminous; this itself is the wisdom that knows things as they are (yathābhūta-jñāna) and the jnana that knows things as far as they extend (yāvatā-jñāna), and also the liberation that has abandoned all obscurations. For example, just as the color, shape, and light of a precious jewel are indistinguishable, so too, in the uncontaminated realm (Dhatu), all the qualities of omniscience are indistinguishable and of one taste. Relying on the vast ship of discernment, reaching the far shore of the ocean of Yogachara conduct, taking many wish-fulfilling jewel-like excellent explanations, this treatise is composed to increase the joy of the fortunate. By the merit of this effort, may all limitless sentient beings be freed from the thicket of various views, enter the path praised by the Buddha, and be liberated from the extremes of samsara and nirvana! The 'Ornament of Establishing Consciousness-Only' was composed by the Dharma-speaking monk, Youthful Wisdom.