shakyachogden1304_一百零八法類論.g2.0f
大班智達釋迦確丹教言集skc64ཆོས་ཚན་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་བཞུགས་སོ།། 13-4-1a ༄༅། །ཆོས་ཚན་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་བཞུགས་སོ།། ༄། །ན་མོ་བུདྡྷ་ཡ། ༄༅། །ཆོས་ཚན་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་བཞུགས་སོ།། 13-4-1b ཨོཾ་སྭསྟི་སིདྡྷཾ། སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་དང་། འཛམ་གླིང་མཛེས་པའི་རྒྱན་དྲུག་གི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་དང་། གྲུབ་པའི་དབང་ཕྱུག་མང་པོ་པ་དག་གི་གསུང་རབ་ལ་འཇུག་པའི་སྒོ་མ་ནོར་བ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་ཆོས་ཚན་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་ཆོས། ཆོས་རྣམས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ། །རྣམ་སངས་རྒྱས་པའི་ཐུབ་ཁོ་ན། །ཆོས་སྨྲ་ཀུན་གྱི་མགོན་དང་ནི། །དཔལ་དུ་གྲུབ་པ་འདི་ཡ་མཚན། །གང་ཡང་འདི་ན་ཆོས་དང་སྲིད་ཀྱི་ངོ་མཚར་ལྟད་མོ་སྣ་ཚོགས་མངོན་པར་སྟོན་པའི་རིག་བྱེད་རྣམ་བཞིའི་བྱེད་པོར་ཁས་ལེན་གྱུར་པའི་དྲང་སྲོང་རྒྱས་པ་དེས་ཀྱང་ཟབ་མོའི་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཉིད་གང་འདི་ངེས་པར་མ་བསམས་ཚུ་རོལ་ཉིད་ཀྱི་མཐའ་ལ་གནས། །ཚུ་རོལ་སྲིད་པ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་དགའ་བའི་སྲེད་པ་བཏང་ནས་གང་ཟག་དང་ནི་ཆོས་འགའ་ཡི་ཡང་བདག་མེད་གནས་ལ་གདེང་ཐོབ་གྱུར་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་རྒྱ་ཆེའི་ཆོས་ཀྱི་ཁང་ 13-4-2a བཟང་དེར་ཞུགས་ཡོད་མིན་པས་ན་ཕ་རོལ་ཉིད་ཀྱི་འགྲམ་ལ་གནས། །སྣ་ཚོགས་སྒྱུ་མའི་རྣམ་རོལ་གྱིས་ནི་སྟོབས་ལྡན་དྲེགས་པའི་ཁེངས་པ་འཕྲོག་བྱེད་འཇུག་པ་རྣམ་བཅུའི་གར་མཁན་དེས་ཀྱང་ཟབ་དང་རྒྱ་ཆེའི་ཚུལ་འདི་མ་བསམས་ཁོ་ནར་མ་ཟད་སྲིད་ཞིའི་དབང་ཕྱུག་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་དེ་ཡང་ཡིད་ཀྱི་ཤིང་རྟའི་ཁྱིམ་དུ་ཉལ། །བདག་ལྟའི་རི་བོས་ནོན་པ་མིན་པའི་ཆོས་འདི་དང་ནི་རིགས་པའི་གནས་གཞན་མང་པོ་དག་གི་དྲེགས་པས་མྱོས་གང་ཀུན་གྱིས་ཕྱག་བྱས་ཁོ་བོའི་སྟོན་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱིན་བྱེད་གསེར་གྱི་པད་མའི་མངལ་ཅན་དང་མཚུངས་ཚངས་པའི་འཁོར་ལོ་རིགས་པར་བསྐོར་མཛད་དེ་ལ་ཕྱག་བགྱིའོ། །ཟབ་པ་དང་ནི་རྒྱ་ཆེ་བའི། །ཆོས་ཀྱི་རྣམ་བཞག་མ་ནོར་བར། །སྟོན་མཛད་ཐུབ་པ་ཉིད་དང་ནི། །འཛམ་གླིང་མཛེས་པའི་རྒྱན་དྲུག་པོ། །དེ་ཡི་སྲོལ་ཆེན་ཕལ་ཆེ་བ། །མ་ཉམས་གྲུབ་དང་འཆད་མཁས་ནི། །གངས་ཅན་ལྗོངས་འདིར་སྔོན་བྱོན་ 13-4-2b པ། །མང་ཞིག་དག་པའི་ཞིང་གཞན་དུ། །གཤེགས་ནས་འདི་ན་རིང་ཞིག་ལོན། །དིང་སང་ཕྱིས་བྱུང་གཏམ་མང་པོ། །དག་དང་བསྲེས་ནས་གང་སྨྲ་བ། །མ་འདྲེས་གསལ་བར་བྱ་དོན་དུ། །ཆོས་ཚན་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ་ཞེས། །རྣམ་པར་གྲགས་པའི་ལྡེ་མིག་གིས། །ཆོས་འཁོར་གནད་ཀྱི་སྒོ་གསུམ་པོ། །རིགས་པར་ཕྱེ་བ་འདི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་ཅིང་རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། ཐོག་མར་ནི། །ན་མོ་བུདྡྷ་ཡ། ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་འབྲས་བུ་ཡི། །མཐར་
【現代漢語翻譯】 大班智達釋迦確丹教言集skc64，名為《教法百零八》之論著。 《教法百零八》之論著。 禮敬佛陀！ 《教法百零八》之論著。 愿吉祥圓滿！ 導師所轉的三次法輪，以及莊嚴瞻洲的六莊嚴論著，還有眾多成就自在者們的語錄，爲了不錯謬地進入這些法門，而作此名為《教法百零八》之論著。 一切諸法中，唯有圓滿覺悟的佛陀，是說法者之怙主，是功德之源，此乃奇蹟！ 無論何人，若自詡為能顯現世間法與政教奇觀的四吠陀論師，卻未曾思慮深奧之法的真諦，則仍停留在世俗的此岸。 拋棄對世俗存在的貪戀，對人與法皆能證得無我之境者，方能進入廣大的法之殿堂，否則仍停留在彼岸的邊緣。 以種種幻化之舞，奪走強者傲慢的舞者，若未曾思慮此深廣之理，僅自詡為輪迴與涅槃之主，亦不過是沉睡於心識之車中。 此法未被我見之山壓迫，且眾多理智之士皆頂禮膜拜。我的導師如同能生出種種妙法的金蓮，他轉動著清凈的梵天之輪，我向他頂禮！ 對於深奧而廣大的法，爲了不錯謬地闡釋其體系，導師佛陀與莊嚴瞻洲的六莊嚴，他們的大部分偉大傳統，未曾衰敗，成就者與善說者，在雪域這片土地上，許多先賢已前往清凈的剎土，在此已歷經漫長歲月。 如今後世之語，摻雜諸多真偽，爲了清晰辨別，故以名為《教法百零八》之鑰匙，來剖析法輪之要義的三門。 以上為讚頌與立誓之語。 首先： 禮敬佛陀！ 到達度彼岸的果的盡頭
【English Translation】 Collection of Instructions by the Great Scholar Shakya Chokden skc64, Treatise entitled 'One Hundred and Eight Teachings'. Treatise entitled 'One Hundred and Eight Teachings'. Namo Buddhaya (Homage to the Buddha)! Treatise entitled 'One Hundred and Eight Teachings'. Om Svasti Siddham! (May there be well-being and accomplishment!) The three turnings of the wheel of Dharma by the Teacher himself, and the treatises of the six ornaments of Jambudvipa (the six great commentators on Buddhist philosophy in India), and the gateway to the scriptures of many accomplished masters, to distinguish without error, this is the teaching called 'One Hundred and Eight Teachings'. In all aspects of all dharmas, only the fully enlightened Buddha is the protector of all Dharma speakers and the source of glory; this is amazing! Whoever claims to be the maker of the four Vedas, displaying various wonders of Dharma and politics, but has not contemplated the profound truth of Dharma, remains on the shore of this side (samsara). Abandoning the craving for worldly existence, those who have gained confidence in the state of selflessness of persons and dharmas, they have entered the great mansion of Dharma; otherwise, they remain on the shore of the other side (nirvana). The dancer who steals the pride of the powerful with various magical displays, if he has not contemplated this profound and vast principle, and merely claims to be the lord of samsara and nirvana, is sleeping in the house of the chariot of the mind. This Dharma is not oppressed by the mountain of self-view, and is revered by all who are intoxicated by the pride of many other philosophical positions. My teacher is like a golden lotus womb that produces various wonders; he turns the pure wheel of Brahma (divine wheel of Dharma), I prostrate to him! For the profound and vast Dharma, to explain its system without error, the Teacher Buddha and the six ornaments of Jambudvipa, most of their great traditions, have not declined, the accomplished ones and the eloquent speakers, in this land of snow (Tibet), many former sages have passed away to other pure lands, and it has been a long time here. Now, many later words are mixed with truth and falsehood, to clarify without confusion, this is the key called 'One Hundred and Eight Teachings', to analyze the three doors of the essential points of the wheel of Dharma. This is the praise and the vow to compose. First: Namo Buddhaya (Homage to the Buddha)! Reaching the end of the fruit of the perfections
ཐུག་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། །ཡོན་ཏན་ཀུན་དང་དབྱེར་མེད་པའི། །ཡེ་ཤེས་ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་སྐུ། །གཞན་སྣང་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་གཉིས་པོ། །ཀུན་རྫོབ་དང་ནི་སེམས་ཅན་གྱི། །རྣམ་པར་ཤེས་པས་བསྡུས་སོ་ཞེས། །གསུང་བ་རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་གཞུང་། །སྒྲིབ་ཀུན་སྤངས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས། །སྟོང་ཉིད་ཁོ་ན་ཆོས་སྐུ་དང་། །སྨོན་ལམ་དང་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱིས། །ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུར་སྣང་བ། །སངས་རྒྱས་རང་དང་སེམས་ཅན་གྱི། །ཤེས་རྒྱུད་ཀྱིས་ཀྱང་བསྡུས་མིན་པ། །ཟླ་བའི་མཚན་དང་ཞི་བ་ལྷའི། །རྩོད་བྲལ་གཞུང་དུ་གསལ་བར་གསུངས། །ཐེག་མཆོག་རྩེ་མོར་འབྲས་བུ་ཡི། །མཐར་ཐུག་ཟུང་འཇུག་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་སས་བསྡུས་པ། །ཁོ་ནར་མ་ཟད་གཞན་སྣང་དུ། །རྣམ་བཅས་བློ་ལ་གང་ཤར་བ། །དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མའི་སྐུ། །ཉམས་ལེན་བྱེད་པོའི་ཡེ་ཤེས་དང་། །གཉིས་སུ་མེད་པ་ཁོ་ནའོ། །འདི་ནི་འཕགས་སྐོར་འཆད་པོ་འགའ། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ལ་རང་རྒྱུད་ཀྱིས། །བསྡུས་པའི་ཡེ་ཤེས་མེད་པ་ཉིད། །ཐད་སོར་བཞག་ནས་འབྲས་བུ་ཡི། །མཐར་ཐུག་ཟུང་འཇུག་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས། །ས་བཅུ་པ་ལ་འཆད་པ་ནི། །དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་མདོ་སོགས་ཀྱི། །རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་འཆད་ཅེས་གསུངས། །དེ་འདྲ་སློབ་པའི་ཟུང་འཇུག་ཏུ། ། 13-4-3a སྲིད་ཀྱང་མི་སློབ་པ་ཡི་མིན། །འོད་གསལ་བ་དང་ཟུང་འཇུག་པ། །གཉིས་ཀ་མེད་པར་དགག་པ་ལས། །གཞན་དུ་འཇོག་ཚུལ་མ་རྙེད་པས། །རིམ་པ་ལྔ་ཡི་རྣམ་གཞག་ཉམས། །ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲགས་པ་ཡི། །བཤད་པ་ཇི་བཞིན་ཁ་སྦྱོར་གྱི། །ཡན་ལག་བདུན་དང་ལྡན་པ་ནི། །སྔགས་ཀྱི་འབྲས་བུའི་མཐར་ཐུག་གོ། །།ཤུབྷཾ།། ༄། །ན་མོ་དྷརྨཱ་ཡ། ༄། །ན་མོ་དྷརྨཱ་ཡ། བསྟན་པའི་སྙིང་པོ་སྡོམ་པ་གསུམ། །རིམ་པར་མནོས་པས་ལྡན་ཚུལ་ནི། །གནས་གྱུར་ངོ་བོ་གཅིག་པ་དང་། །ཟིལ་གནོན་རྫས་གཞན་མ་ཉམས་པར། །འདོད་པའི་ལུགས་སོ་གནས་གྱུར་ནི། །རྗེ་བཙུན་གྱིས་གསུངས་པཎ་ཆེན་ནི། །ངོ་བོ་གཅིག་པར་བཞེད་པ་ཡང་། །ལུང དང་རིགས་པའི་སྟོབས་ཀྱི་གྲུབ། །ལུགས་དེ་ཅུང་ཟད་རྒྱས་བཤད་ན། །གནས་ཞེས་བྱ་བ་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི། །ཡེ་ཤེས་ཉིད་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ། །འཆད་ན་མཁས་པའི་བཤད་པ་མིན། །གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་གནས་སྐབས་སྐྱོན། །བྲལ་ནས་ཡོན་ཏན་གོང་འཕེལ་ལ། །འཆད་པ་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་གཉིས་ཀྱི། །གཞུང་ལས་གསལ་བར་གསུངས་དེའི་ཕྱིར། །རྣམ་བྱང་ཡོན་ཏན་ཇི་སྙེད་ཀྱི། །གནས་ནི་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །དེ་གོམས་པ་ལས་གོམས་པ་པོའི། །སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །སོ་ཐར་དགེ་སློང་སྡོམ་པ་ནི། །ལྡན་པས་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཚེ། །ངེས་འབྱུང་ལྷག་མེད་དོན་གཉེར་གྱི། །སེམས་པ་སྤངས་ནས་རྫོགས་པ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉིད་དུ་གྱུར། །དེ་ནས་རྡོ་
【現代漢語翻譯】 是證悟法身之果，具備一切功德且無分別。 智慧法身與法性身，以及顯現的色身二者，都被世俗和有情眾生的意識所包含。 這是至尊彌勒菩薩的論述。遠離一切障礙的法界，空性本身即是法身。 通過願力和福德，顯現圓滿報身。佛陀自身和有情眾生的意識流也無法包含。 月稱菩薩和寂天菩薩的無諍論典中對此有清晰的闡述。 勝乘之巔，果位的究竟是雙運圓滿報身。不僅佛陀的果位包含，而且顯現上，凡是顯現在有分別念頭中的，也是世俗幻化之身。 是修行者的智慧與二取分別的無二無別。這是某些講解《聖者之環》的論師的觀點，他們認為圓滿正等覺不具備自續所攝的智慧，而是直接安立果位的究竟雙運圓滿報身於十地菩薩之上，這是遵循《勇猛進經》等經典的觀點。 他們說應該這樣講解。像這樣學習的雙運，並非不學習寂止。光明和雙運，在否定二者皆無之後，沒有找到其他的安立方式，因此五次第的分類就消失了。 語自在稱（Ngaggi Wangchuk Drakpa）的講解，如實具備七支結合，是密咒果位的究竟。 吉祥圓滿！ 頂禮佛法！ 頂禮佛法！教法的核心是三律儀，依次受持並具足的方式是：轉變處所，本體唯一，降伏煩惱，不失其他法性。想要了知其理，首先要轉變處所。至尊（宗喀巴）說，班禪（班智達）認為本體是唯一的，這也可以通過教理和理證的力量來成立。 如果稍微詳細地解釋這個觀點，所謂的『處所』，如果解釋為法界智慧之外的其他地方，那就不是智者的說法。所謂的『轉變』，是指從暫時的過失中解脫，並增長功德。對此，印度二大車軌論師的論典中有清晰的闡述。因此，所有清凈的功德的處所，就是法界智慧。通過對它的串習，會轉變成串習者的心性。 當別解脫比丘戒與大乘菩提心相應時，捨棄了希求解脫的意樂，轉變成圓滿的菩薩。之後，金剛持...
【English Translation】 It is the fruit of the Dharmakaya, possessing all qualities and without differentiation. The wisdom Dharmakaya and the Svabhavikakaya (nature body), as well as the two manifested Rupakayas (form bodies), are all encompassed by the conventional and sentient beings' consciousness. This is the treatise of the venerable Maitreya. The Dharmadhatu (realm of reality), free from all obscurations, emptiness itself is the Dharmakaya. Through aspiration and merit, the Sambhogakaya (enjoyment body) is manifested. The Buddha himself and the consciousness of sentient beings cannot encompass it. This is clearly stated in the non-controversial treatises of Chandrakirti and Shantideva. At the pinnacle of the supreme vehicle, the ultimate fruit is the union of the two bodies, the Sambhogakaya. Not only is it encompassed by the Buddha's own ground, but also, in manifestation, whatever arises in the mind with conceptual thoughts is also the conventional illusory body. It is the wisdom of the practitioner and the non-duality of the two aspects. This is the view of some commentators on the 'Garland of the Holy Ones,' who believe that the complete and perfect Buddha does not possess the wisdom of his own lineage, but directly establishes the ultimate union of the Sambhogakaya on the tenth Bhumi (level of a Bodhisattva), following the views of scriptures such as the 'Brave Going Sutra'. They say it should be explained in this way. The union that is learned in this way is not the absence of learning quiescence. Light and union, after negating both as non-existent, no other way of establishing it is found, therefore the classification of the five stages disappears. The explanation of Ngaggi Wangchuk Drakpa (Lord of Speech Fame), which truly possesses the seven branches of union, is the ultimate fruit of mantra. Auspicious! Namo Dharmaya! Namo Dharmaya! The essence of the teachings is the three vows, and the way to possess them in order is: transforming the place, the essence being one, subduing afflictions, and not losing other qualities. To understand this, first transform the place. The venerable (Tsongkhapa) said that Panchen (Pandita) believed that the essence is one, which can also be established through the power of scripture and reasoning. If we explain this view in a little more detail, the so-called 'place,' if explained as something other than the wisdom of the Dharmadhatu, then it is not the saying of the wise. The so-called 'transformation' refers to liberation from temporary faults and the increase of qualities. This is clearly stated in the treatises of the two great chariot traditions of India. Therefore, the place of all pure qualities is the wisdom of the Dharmadhatu. Through familiarizing oneself with it, it transforms into the nature of the mind of the one who familiarizes himself. When the Pratimoksha Bhikshu vow is in accordance with the Mahayana Bodhicitta, abandoning the intention to seek liberation, it transforms into a complete Bodhisattva. After that, Vajradhara...
རྗེ་སེམས་དཔར་ནི། །དབང་བསྐུར་པ་ལས་སྐྱེས་དེ་གསུམ། །ངོ་བོ་གཞན་མིན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད། །སེམས་ཅན་ཀུན་ཀྱང་རྣམ་ཤེས་དང་། །ཡེ་ཤེས་རྒྱུད་རེ་རེ་བར་ངེས། །གསུམ་པོ་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཕྱིར། །གཞི་འཐུན་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། །གསུམ་ཀ་གནས་པའི་ཤེས་རྒྱུད་དེར། །འགལ་ཕྱིར་ 13-4-3b གཞི་འཐུན་སྲིད་མ་ཡིན། །ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན་འཐོབ་བྱེད་ཀྱི། །རྒྱུ་དང་ཐོབ་པའི་ངོ་བོ་དང་། །གཏོང་རྒྱུ་འགལ་བ་ཉིད་ཕྱིར་ཏེ། །དུས་འདིར་དགེ་སློང་ཐོབ་བྱེད་རྒྱུ། །མངོན་གྱུར་བཅུ་ལས་གཞན་མེད་ལ། །སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ། །འཐོབ་བྱེད་དེ་ལས་གཞན་དུ་ངེས། །དགེ་སློང་ཡང་ནི་དེ་དག་གི །འཐོབ་བྱེད་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་མི་སྲིད། །ཐོབ་པའི་ངོ་བོ་ལུས་ངག་གི །རྗེས་འབྲང་དང་ནི་ཡིད་ཁོ་ནའི། །རྗེས་སུ་འབྲང་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི། །དབང་དུ་བྱས་པ་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར། །གཏོང་རྒྱུ་ཡང་ནི་སྨོན་པའི་སེམས། །བཏང་བས་གོང་མ་གཉིས་གཏོང་ཡང་། །དགེ་སློང་སྡོམ་གཏོང་མིན་ཕྱིར་དང་། །འདུལ་བར་གྲགས་པའི་ཕམ་པ་བཞི། །གོང་མར་གནང་བའི་སྐབས་སྲིད་ཀྱང་། །འོག་མར་གནང་བའི་སྐབས་ཡོད་མིན། །འོ་ན་དེ་དག་ཕན་ཚུན་དུ། །གཏོང་རྒྱུར་ཐལ་བ་མིན་ནམ་ཞེས། །ཟེར་ན་དགག་བྱ་དགོས་པ་དག །གཙོ་བོ་གང་ཆེའི་དབང་བྱས་ཚེ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགོས་པ་ཡིས། །སོ་ཐར་དགག་བྱ་མི་ཁེགས་པ། །སྲིད་མོད་སྡོམ་པ་གོང་འོག་དག །ཕན་ཚུན་གཏོང་རྒྱུར་སོང་བས་མིན། །གསུམ་ལྡན་ཤེས་རྒྱུད་གཅིག་ཉིད་ལ། །སྡོམ་གསུམ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་ཀྱང་། །རྫས་ནི་ཤེས་རྒྱུད་གཅིག་པོ་ཉིད། །ཡོན་ཏན་དུ་མའི་རྟེན་ཡིན་ནོ། །སྡོམ་གསུམ་ལ་སོགས་ཆོས་རྣམས་ཀུན། །དོན་དམ་ངོ་བོ་གཅིག་གྱུར་ཀྱང་། །གཞི་འཐུན་མེད་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ངོ་བོ་གཅིག་པར་འགལ་ཞེ་ན། །མི་འགལ་བུམ་སོགས་རགས་པ་དང་། །དེ་རྩོམ་བྱེད་པའི་རྡུལ་ཕྲན་ནམ། །ནགས་ཚལ་ཕྲེང་བ་དམག་སོགས་ཀྱི། །འཐུན་པའི་དཔེ་ལས་རིགས་པར་ཤེས།། །།ཤུ་བྷཾ།། །། ༄། །ན་མཿསཾ་གྷཱ་ཡ། ༄། །ན་མཿསཾ་གྷཱ་ཡ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་རེ་རེ་ལ། །ཀུན་རྫོབ་དང་ནི་དོན་དམ་དང་། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གཉིས་སུ། །འབྱེད་པ་བྱམས་པའི་གཞུང་དུ་བྱུང་། །ཟླ་གྲགས་ཀུན་རྫོབ་མ་གཏོགས་པའི། །དོན་དམ་ 13-4-4a སྐྱབས་གནས་ཁས་མི་ལེན། །འོན་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་བཞིན། །གནས་སྐབས་བདེན་པ་གཉིས་སུའང་དབྱེ། །འདུལ་བར་གྲགས་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ། །ཀུན་རྫོབ་གྲགས་པ་ཙམ་ལ་ནི། །གཙོ་བོར་བཟུང་ནས་སྐྱབས་འགྲོ་བའི། །ཤེས་བྱེད་དོན་དམ་པ་ལ་འཆད། །སྔགས་ཀྱི་སྒྲུབ་པ་ལ་ཞུགས་ནས། །རང་བཞིན་ཆོས་སྐུ་མ་གཏོགས་པའི། །ཆོས་གཞན་ཡོད་པར་མི་བཞེད་ན། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་སྨོས་ཅི་དགོས། །ཁྱད་པར་དམ་ཆོས་འཆད་པོ་དང་། །བཤད་བྱའི་ཆོས་དང་ཉན
【現代漢語翻譯】 至尊（rje，尊稱）問道：『由灌頂而生的三種戒律（དབང་བསྐུར་པ་ལས་སྐྱེས་དེ་གསུམ།），其本體並非他物，有何論證？一切眾生皆有各自的識（རྣམ་ཤེས་，rnam shes）和智慧（ཡེ་ཤེས་，ye shes）之流（རྒྱུད།），此三者本體相同，故成為共同的基礎，是這樣嗎？』 答：『因為三者存在於各自的識流中，彼此相違，故不可能成為共同的基礎。』 問：『為何如此？』 答：『因為獲得之因、獲得之本體以及捨棄之因，三者相違。如今，比丘（དགེ་སློང་，dge slong）的獲得之因，唯有顯現的十事（མངོན་གྱུར་བཅུ།）外別無其他。而發菩提心（སེམས་བསྐྱེད་པ་，sems bskyed pa）和密咒之戒（སྔགས་ཀྱི་སྡོམ།），其獲得之因必定不同於此。比丘也不可能從這些戒的獲得之因中產生。獲得之本體是身語的隨行、唯意的隨行以及為智慧所掌控。捨棄之因是捨棄愿菩提心（སྨོན་པའི་སེམས།），捨棄愿菩提心可以捨棄以上二者，但不能捨棄比丘戒。』 『在律藏（འདུལ་བ།）中提到的四種根本墮罪（ཕམ་པ་བཞི།），在上者（指菩薩戒和密咒戒）可以開許，但在下者（指比丘戒）則不允許開許。』 問：『那麼，這些戒律之間是否會互相成為捨棄之因呢？』 答：『如果說需要遮止的法，取決於何者更為重要，那麼，菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ།）的需要不會妨礙別解脫戒（སོ་ཐར།）的遮止，這是有可能的。但並非因為戒律上下之間互相成為捨棄之因。』 『雖然具備三種戒律的同一個識流中，三種戒律的所斷各不相同，但其本體只是同一個識流，是多種功德的所依。』 問：『雖然三戒等一切法，在勝義諦（དོན་དམ་，don dam）中本體相同，但因為沒有共同的基礎，所以在世俗諦（ཀུན་རྫོབ།，kun rdzob）中，本體相同是相違的，是這樣嗎？』 答：『並不相違。可以從瓶子等粗大之物，以及構成它們的微塵，或者森林、佇列、軍隊等共同體的例子中理解。』 吉祥圓滿！ 敬禮僧伽（ན་མཿསཾ་གྷཱ་ཡ།，藏文：，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：namaḥ saṃghāya，漢語字面意思：敬禮僧眾）！ 敬禮僧伽！慈氏（བྱམས་པ།，Maitreya）的論典中，將三寶（དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ།）的每一個，都分為世俗諦和勝義諦，以及因和果的二種皈依處。 月稱（ཟླ་གྲགས།，Chandrakirti）不承認除了世俗諦之外的勝義諦皈依處。 『然而，如同世間所稱，暫時也分為二諦。』 『律藏中所說的三寶，主要是以世俗諦的稱謂為主，來解釋皈依的所知，即勝義諦。』 『如果進入密咒的修持，不認為有自性法身（རང་བཞིན་ཆོས་སྐུ།）之外的其他法，那麼，又何必提及三寶呢？』 『特別是講授正法（དམ་ཆོས།）的講者、所講之法以及聽聞者……』
【English Translation】 The Lord (rje, honorific) asked: 'The three vows (དབང་བསྐུར་པ་ལས་སྐྱེས་དེ་གསུམ།) arising from empowerment, their essence is not other than that, what is the proof? All sentient beings have their own consciousness (རྣམ་ཤེས་, rnam shes) and wisdom (ཡེ་ཤེས་, ye shes) streams (རྒྱུད།), these three have the same essence, therefore they become a common basis, is that so?' Answer: 'Because the three exist in their respective consciousness streams, they contradict each other, so it is impossible to become a common basis.' Question: 'Why is that so?' Answer: 'Because the cause of obtaining, the essence of obtaining, and the cause of abandoning contradict each other. Now, the cause of obtaining for a Bhikshu (དགེ་སློང་, dge slong) is only the manifested ten matters (མངོན་གྱུར་བཅུ།), there is nothing else. And the generation of Bodhicitta (སེམས་བསྐྱེད་པ་, sems bskyed pa) and the vows of mantra (སྔགས་ཀྱི་སྡོམ།), their cause of obtaining must be different from this. A Bhikshu also cannot arise from the cause of obtaining these vows. The essence of obtaining is the following of body and speech, the following of only mind, and being controlled by wisdom. The cause of abandoning is abandoning the aspiration Bodhicitta (སྨོན་པའི་སེམས།), abandoning the aspiration Bodhicitta can abandon the above two, but cannot abandon the Bhikshu vows.' 'The four root downfalls (ཕམ་པ་བཞི།) mentioned in the Vinaya (འདུལ་བ།), the higher ones (referring to Bodhisattva vows and mantra vows) can be permitted, but the lower ones (referring to Bhikshu vows) cannot be permitted.' Question: 'Then, will these vows become the cause of abandoning each other?' Answer: 'If it is said that the Dharma that needs to be prohibited depends on which is more important, then the need of a Bodhisattva (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ།) will not hinder the prohibition of Pratimoksha vows (སོ་ཐར།), this is possible. But it is not because the vows above and below become the cause of abandoning each other.' 'Although in the same consciousness stream that possesses the three vows, the objects to be abandoned by the three vows are different, but its essence is only the same consciousness stream, which is the basis of many virtues.' Question: 'Although all Dharmas such as the three vows have the same essence in the ultimate truth (དོན་དམ་, don dam), but because there is no common basis, in the conventional truth (ཀུན་རྫོབ།, kun rdzob), it is contradictory to have the same essence, is that so?' Answer: 'It is not contradictory. It can be understood from the examples of coarse objects such as vases, and the dust particles that make them up, or communities such as forests, queues, and armies.' Auspicious and complete! Homage to the Sangha (ན་མཿསཾ་གྷཱ་ཡ།, Tibetan:, Sanskrit Devanagari:, Sanskrit Romanization: namaḥ saṃghāya, Chinese literal meaning: Homage to the Sangha)! Homage to the Sangha! In the treatises of Maitreya (བྱམས་པ།, Maitreya), each of the Three Jewels (དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ།) is divided into conventional truth and ultimate truth, and two refuges of cause and effect. Chandrakirti (ཟླ་གྲགས།, Chandrakirti) does not acknowledge the ultimate truth refuge other than the conventional truth. 'However, as it is called in the world, it is also temporarily divided into two truths.' 'The Three Jewels mentioned in the Vinaya are mainly based on the conventional truth, to explain the object of refuge, which is the ultimate truth.' 'If one enters the practice of mantra and does not think that there is any other Dharma other than the Svabhavikakaya (རང་བཞིན་ཆོས་སྐུ།), then why mention the Three Jewels?' 'Especially the lecturer who teaches the Dharma (དམ་ཆོས།), the Dharma to be taught, and the listener...'
་པོ་དང་། །སྒྲུབ་པ་པོ་ཡང་ང་ཉིད་ཅེས། །བཤད་ཕྱིར་དོན་དམ་པ་ཁོ་ན། །དེ་ཕྱིར་རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པར་ནི། །སངས་རྒྱས་དང་ནི་སེམས་ཅན་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཇི་སྙེད་པ། །ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལས་གཞན་མིན། །འོན་ཀྱང་བློ་བུར་དྲི་མ་ཡིས། །དག་དང་མ་དག་པ་ཉིད་དང་། །དག་མ་དག་པའི་དབྱེ་བ་ཡིས། །སྐྱབས་དང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བོར་དབྱེ། །མདོར་ན་རིག་པ་འཛིན་པ་ཡི། །དགེ་འདུན་དོན་དམ་པ་ཉིད་དེ། །ཚོགས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་དགེ་འདུན་ནི། །ཉན་ཐོས་སོགས་དང་ཁྱད་པར་ཆེ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་གྲུབ་པའོ།། །།ཤུ་བྷཾ།། །། ༄། ། ༄། །ན་མོ་གུ་ར་ཝེ། ན་མོ་གུ་ར་ཝེ། ལམ་ཟབ་བླ་མའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི། །རྒྱུན་གྱི་ཉམས་ལེན་བྱེད་པའི་ཚེ། །སྒྲུབ་པ་པོ་དང་སྒྲུབ་བྱ་དང་། །སྒྲུབ་པའི་བླ་མ་གསུམ་ཀ་ཡང་། །འབྲས་བུའི་རྡོ་རྗེ་འཛིན་ཉིད་དུ། །མཚུངས་ན་གང་གིས་གང་ཞིག་སྒྲུབ། །གང་ལ་གང་གིས་ཞེན་པ་སྤོང་། །གང་གིས་གང་ལ་དངོས་གྲུབ་ལེན། །སྙམ་ན་གཞན་རྐྱེན་བྱིན་རླབས་དང་། །གཞི་དུས་རང་བཞིན་རྣམ་དག་དང་། །ཉམས་ལེན་ཐབས་ཀྱི་སྒྲུབ་པོ་ཡང་། །རྣམ་པ་ལྷག་པའི་ལྷར་བཞེངས་པའི། །བློ་ནི་ལོག་པར་མི་བསམ་སྟེ། །ཞེན་པས་ཞུགས་ནས་འབྲེལ་པ་ཡིས། ། 13-5-1a འཇུག་པའི་ཡུལ་ལ་མི་བསླུ་བ། །ཚད་མ་ཉིད་དུ་འཆད་ཕྱིར་རོ། །སྒྲུབ་པོས་རང་ཉིད་ལམ་དུས་ཀྱི། །དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེའི་སྐུར་བཞེངས་ནས། །འབྲས་དུས་རྡོར་འཛིན་ཉིད་དུ་ནི། །ཞེན་པར་མི་བྱེད་དེ་ཡི་ཚེ། །བླ་མ་ཉེས་པ་ཀུན་བྲལ་ཞིང་། །ཡོན་ཏན་མ་ལུས་རྫོགས་པ་ཡི། །འབྲས་དུས་རྡོ་རྗེ་འཛིན་ཉིད་དུ། །ཚད་མས་ཤེས་ནས་དངོས་གྲུབ་ལེན། །ཚད་མ་ཡིད་ཆེས་ལུང་ལས་ཏེ། །བསྟན་ཆོས་སློབ་དཔོན་ཚད་མ་དང་། །ལུང་གི་རྗེས་འབྲང་དེ་ཉིད་རིག །ཅེས་པ་སྐབས་འདིར་ལུང་ཉིད་ཕྱིར། །སྒྲུབ་པ་པོ་ལ་མཚུངས་མིན་ཏེ། །རང་གི་ཤེས་རྒྱུད་མངོན་སུམ་དུ། །གྱུར་དང་བླ་མའི་ཐུགས་རྡོ་རྗེ། །ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་ཤེས་དག་པར་མ་གྱུར་པའི། །སྒྲུབ་པ་པོ་དེས་མ་དག་ལུས། །སྦྱང་རྟོགས་སྦར་གསུམ་གྱིས་བསྒྲུབ་པ། །དེ་ཚེ་ཞེན་པ་སྤངས་ཞེས་བཤད། །ཞེན་པ་དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། །ཚོགས་པའི་ལུས་ལ་གང་ཟག་གི །བདག་ཏུ་ཞེན་དང་ཆ་ཤས་ལ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་ཞེན་པའོ། །ལམ་དུས་དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་ཡིས། །འབྲས་དུས་དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་ལས། །དབང་བཞི་པོ་དང་ཐུན་མོང་གི །དངོས་གྲུབ་བླངས་ནས་དེ་བསྒྲུབ་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་གྲུབ་པའོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་བླ་མ་ཡི། །རྣམ་བཞག་ངོས་འཛིན་ཚིག་ལེའུར་བྱས། །ཆོས་ཚན་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པོ་ཡི། །ཐོག་མར་དགེ་བ་འདི་བཟུང་བྱ།། །།དགེའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 因此，修行者和我自己沒有分別。因為這樣說，所以這是究竟的真理。因此，在金剛乘中，所有佛、有情眾生和菩薩，都與法界智無二無別。然而，由於暫時的垢染，有清凈和不清凈的差別，以及清凈與不清凈的區分，因此區分了皈依境和皈依者。總而言之，持明者的僧伽是究竟的真諦。薈供輪的僧伽與聲聞等有很大的差別。這段話就說明了這個道理。吉祥！ 頂禮上師！ 頂禮上師！在修持甚深上師瑜伽的日常修法時，修行者、所修之境和修行的上師三者，如果都與果位的金剛持無別，那麼誰用什麼來修持什麼？用什麼來對什麼斷除執著？用什麼從什麼那裡獲得成就？如果這樣想，那麼憑藉外緣的加持，以及基位時自性清凈，還有修持方法的修行者，以超勝本尊的形象出現，不要錯誤地認為這是邪見，因為通過執著而進入，以關聯的方式，對於進入的對境不會欺騙，因此是可靠的。修行者將自己觀想為道位時的喜金剛身，在果位時不要執著于金剛持，在那個時候，上師遠離一切過失，具足一切功德，在果位時以可靠的認知了知是金剛持，從而獲得成就。可靠性來自於信心和經文，教法、上師是可靠的，遵循經文的意義。因為這裡是經文字身，所以與修行者並不相同，因為自己的意識流是顯現的，而上師的意金剛是隱蔽的。沒有清凈的修行者，用不清凈的身體，通過生起次第、圓滿次第和大手印來修持，那個時候就說是斷除了執著。那麼，什麼是執著呢？就是對聚集的身體執著於人我，對組成部分執著於法我。在道位時，通過喜金剛，從果位時的喜金剛那裡，獲得四種灌頂和共同的成就，然後修持它。這段話就說明了這個道理。將三寶和上師的分類以簡短的詞句來識別。一百零八個法類，首先要接受這個善行。
【English Translation】 Therefore, the practitioner and myself are not different. Because it is said so, this is the ultimate truth. Therefore, in the Vajrayana, all Buddhas, sentient beings, and Bodhisattvas are no different from the Dharmadhatu wisdom. However, due to temporary defilements, there are differences between purity and impurity, and distinctions between purity and impurity, thus distinguishing between the refuge and the one who takes refuge. In short, the Sangha of Vidyadharas is the ultimate truth. The Sangha of the Tsokhorlo (gathering wheel) is very different from the Shravakas (listeners) and others. This passage explains this principle. Shubham! Namo Gurave! Namo Gurave! When practicing the daily practice of the profound Guru Yoga, if the practitioner, the object of practice, and the Guru of practice are all equal to the Vajradhara (Diamond Holder) of the fruition, then who uses what to practice what? With what does one abandon attachment to what? With what does one obtain accomplishment from what? If you think like this, then relying on the blessings of external conditions, as well as the naturally pure essence at the base stage, and the practitioner of the method of practice, appearing in the form of a superior deity, do not mistakenly think that this is a wrong view, because by entering through attachment, in a relational way, it does not deceive the object of entry, therefore it is reliable. The practitioner visualizes himself as the body of Hevajra (Joyful Vajra) at the path stage, and at the fruition stage, do not be attached to Vajradhara, at that time, the Guru is free from all faults, possessing all qualities, and at the fruition stage, reliably knowing that it is Vajradhara, thereby obtaining accomplishment. Reliability comes from faith and scripture, the teachings and the Guru are reliable, following the meaning of the scripture. Because this is the scripture itself, it is not the same as the practitioner, because one's own consciousness stream is manifest, while the Guru's mind Vajra is hidden. The practitioner who has not become pure, uses an impure body, and practices through the generation stage, completion stage, and Mahamudra (Great Seal), at that time it is said that attachment is abandoned. So, what is attachment? It is the attachment to the assembled body as the self of a person, and the attachment to the constituent parts as the self of phenomena. At the path stage, through Hevajra, from Hevajra at the fruition stage, obtaining the four empowerments and common accomplishments, and then practicing it. This passage explains this principle. Identify the classification of the Three Jewels and the Guru with brief words. Of the one hundred and eight Dharma categories, first accept this virtue.