ludru0218_量理寶藏第六品解釋關聯與相違了知方式.g2.0f
如竹嘉措教言集LG30རིགས་གཏེར་གྱི་རབ་བྱེད་དྲུག་པའི་རྣམ་བཤད། འབྲེལ་བ་དང་འགལ་བ་རྟོགས་ཚུལ། 2-978 ༄༅། །རིགས་གཏེར་གྱི་རབ་བྱེད་དྲུག་པའི་རྣམ་བཤད། འབྲེལ་བ་དང་འགལ་བ་རྟོགས་ཚུལ། ༄། །འབྲེལ་བའི་རྣམ་གཞག་ལ། དོན་ལ་འབྲེལ་བ་དགག་པ། ༄༅། །ཚད་མ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་དཀའ་འགྲེལ་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་གསལ་བྱེད་ལས། འབྲེལ་པ་བརྟག་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ། རབ་ཏུ་བྱེད་པ་དྲུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། དགག་སྒྲུབ་ཤར་གྱི་ཐང་ ཆེན་ལ་འཛེགས་པའི། །འགལ་འབྲེལ་ཉི་ཟླའི་སྣང་བྱེད་ཁ་ལོ་པས། །དད་པའི་མདོངས་མཐོ་རྣམ་དཔྱོད་གཙུག་ཕུད་ཅན། །དགའ་བའི་གར་བྱེད་མགྲིན་རྔའི་གཟེངས་བསྟོད་ཅིག །བཞི་པ་འབྲེལ་བ་དང་འགལ་བ་རྟོགས་ཚུལ་ ལ་གཉིས། མཚམས་སྦྱར་བས་མདོར་བསྟན། སོ་སོའི་རྣམ་གཞག་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཚད་མའི་མཚན་ཉིད་འཆད་པའི་སྔོན་དུ་འགལ་འབྲེལ་གྱི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་པ་ཡོད་དེ། དགག་ བྱ་འགོག་པ་དང་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པ་ཁྱོད་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ནི། དགག་དང་སྒྲུབ་པ་ཇི་སྙེད་པ། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས། འབྲེལ་བའི་རྣམ་གཞག་རྒྱས་ པར་བཤད། འགལ་བའི་རྣམ་གཞག་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། དོན་ལ་འབྲེལ་བ་དགག །བློ་ངོར་འབྲེལ་བ་སྒྲུབ། འབྲེལ་བ་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། སྤྱིར་དགག །སོ་ སོར་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དོན་ལ་འབྲེལ་བ་མ་གྲུབ་སྟེ། དོན་ལ་འབྲེལ་བའི་ངོ་བོ་མ་གྲུབ། མཚན་ཉིད་མ་གྲུབ། སྒྲ་དོན་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། དོན་ལ་དངོས་པོའི་ཆོས་ཐ་དད་པ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པ་མི་སྲིད་ཅིང་། 2-979 ཆོས་གཅིག་ཉིད་ལ་འབྲེལ་བའི་ཐ་སྙད་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། དངོས་མེད་རང་གི་ངོ་བོས་མ་གྲུབ་པ་ལ་དངོས་འབྲེལ་དོན་ལ་གྲུབ་པ་དེ་བས་ཀྱང་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་གཉིས་པ་ གྲུབ་སྟེ། ཆོས་གང་ཞིག་ཆོས་གཞན་འབྲེལ་ཡུལ་དུ་མི་འདོར་བ་དེ། འབྲེལ་བ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུ་བཞག་དགོས་པ་གང་ཞིག །དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་མ་འདྲེས་པར་གནས་ཤིང་། དངོས་མེད་ལ་གདོད་མའི་ ངོ་བོ་མ་གྲུབ་པས་མཚན་ཉིད་དེ་མི་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་གསུམ་པ་གྲུབ་སྟེ། འབྲེལ་བའི་སྐད་དོད། སམ་བནྡྷ་ཞེས་པ་ཡང་དག་པར་བཅིངས་པའམ། པྲ་ཏི་བནྡྷ་ཞེས་པ་སོ་སོར་བཅིངས་པ་ ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་པ་གང་ཞིག །དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་དང་དངོས་མེད་གང་ལ་ཡང་སྒྲ་དོན་དེ་མི་ཚང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། ཆོས་གཉིས་གཅིག་ལ་མི་སྲིད་ཅིང་། གཅིག་ལ་འབྲེལ་པ་ མི་སྲིད་པས། ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་དགག་པ་ལ་གསུམ། དོན་ལ་བདག་གཅིག་འབྲེལ་བ་དགག །དོན་ལ་དེ་བྱུང་འབྲེལ་བ་དགག །དེ་ལས་གཞན་པའི་འབྲེལ་པ
【現代漢語翻譯】 如竹嘉措教言集LG30《理智寶藏》第六品釋：理解關聯與矛盾的方式 2-978 ༄༅། །《理智寶藏》第六品釋：理解關聯與矛盾的方式 ༄། །關於關聯的分類，駁斥事物上的關聯。 ༄༅། །在《量理寶藏》的難點註釋「要義明示」中，這是關於考察關聯的章節，即第六品的解釋。駁斥與確立如同登上東方的大平原，關聯與矛盾如同日月般照亮，以信仰為高山，以智慧為頂峰，愿喜悅的舞者讚美其喉嚨。 第四，理解關聯與矛盾的方式分為兩部分：通過引言進行概括性說明，以及詳細解釋各個分類。 首先，在解釋量之定義之前，先解釋關聯與矛盾的分類，這是有必要的。因為駁斥需要駁斥的，確立需要確立的，都依賴於你。正如經文所說：『駁斥與確立有多少』等等，共一個頌。 其次，分為兩部分：詳細解釋關聯的分類，以及詳細解釋矛盾的分類。 首先，分為三部分：駁斥事物上的關聯，確立認知上的關聯，以及解釋確定關聯的量。 首先，分為兩部分：一般性駁斥，以及個別性駁斥。 首先：所知，就其本身而言，事物上不存在關聯，因為事物上關聯的自性不存在，定義不存在，詞義不存在。首先，自性不存在，因為在事物上，兩個不同的事物不可能是一個， 2-979 而對於同一個事物來說，使用『關聯』這個詞語是不合理的。而且，對於不存在的事物來說，事物上的關聯更不可能存在。第二個理由成立，因為任何不放棄與其他事物關聯的事物，都必須被認為是關聯的一般定義。然而，在勝義諦中，事物不混合存在，而對於非事物來說，最初的自性並不存在，因此不滿足這個定義。第三個理由成立，因為『關聯』的梵文是『sambandha』（藏文：སམ་བནྡྷ་，梵文天城體：सम्बन्ध，梵文羅馬擬音：sambandha，漢語字面意思：完全束縛）意思是完全束縛，或者『pratibandha』（藏文：པྲ་ཏི་བནྡྷ་，梵文天城體：प्रतिबन्ध，梵文羅馬擬音：pratibandha，漢語字面意思：各自束縛）意思是各自束縛。然而，在勝義諦中，事物和非事物都不滿足這個詞義。正如經文所說：『兩個事物不可能是一個，一個事物不可能有關聯』等等，共三個頌。 其次，個別性駁斥分為三部分：駁斥事物上的自一關聯，駁斥事物上的因生關聯，以及駁斥除此之外的關聯。
【English Translation】 Instructions of Rutuk Gyahtso LG30: Explanation of the Sixth Chapter of 'The Treasury of Logic': How to Understand Relationship and Contradiction 2-978 ༄༅། །Explanation of the Sixth Chapter of 'The Treasury of Logic': How to Understand Relationship and Contradiction ༄། །Regarding the classification of relationships, refuting the relationship in terms of entities. ༄༅། །In the commentary on 'The Treasury of Logic', 'Clarifying the Essence of Key Points', this is the chapter on examining relationships, that is, the explanation of the sixth chapter. Refutation and establishment are like ascending the great plain of the East, relationship and contradiction are like the sun and moon illuminating, with faith as the high mountain, and wisdom as the peak, may the joyful dancer praise his throat. Fourth, understanding the way of relationship and contradiction is divided into two parts: a general explanation with an introduction, and a detailed explanation of each category. First, it is necessary to explain the classification of relationship and contradiction before explaining the definition of valid cognition. Because refuting what needs to be refuted and establishing what needs to be established depend on you. As the scripture says: 'How many refutations and establishments are there,' etc., one verse in total. Secondly, it is divided into two parts: a detailed explanation of the classification of relationship, and a detailed explanation of the classification of contradiction. First, it is divided into three parts: refuting the relationship in terms of entities, establishing the relationship in terms of cognition, and explaining the valid cognition that determines the relationship. First, it is divided into two parts: general refutation and individual refutation. First: knowable, in itself, there is no relationship in terms of entities, because the nature of the relationship in terms of entities does not exist, the definition does not exist, and the meaning of the word does not exist. First, the nature does not exist, because in terms of entities, it is impossible for two different entities to be one, 2-979 and it is unreasonable to use the term 'relationship' for the same entity. Moreover, for non-existent entities, the relationship in terms of entities is even more impossible. The second reason is valid because anything that does not abandon the relationship with other entities must be considered the general definition of relationship. However, in the ultimate truth, entities do not exist in a mixed state, and for non-entities, the original nature does not exist, so this definition is not satisfied. The third reason is valid because the Sanskrit word for 'relationship' is 'sambandha' (藏文：སམ་བནྡྷ་，梵文天城體：सम्बन्ध，梵文羅馬擬音：sambandha，漢語字面意思：completely bound) which means completely bound, or 'pratibandha' (藏文：པྲ་ཏི་བནྡྷ་，梵文天城體：प्रतिबन्ध，梵文羅馬擬音：pratibandha，漢語字面意思：each bound) which means each bound. However, in the ultimate truth, neither entities nor non-entities satisfy this meaning. As the scripture says: 'Two entities cannot be one, and one entity cannot have a relationship,' etc., three verses in total. Secondly, individual refutation is divided into three parts: refuting the self-identical relationship in terms of entities, refuting the causal relationship in terms of entities, and refuting other relationships besides these.
་མེད་པར་བསྟན་ པའོ། །དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བྱས་མི་རྟག་གི་འབྲེལ་བ་དོན་ལ་མ་གྲུབ་སྟེ། བྱས་མི་རྟག་གཉིས་དོན་ལ་ཐ་དད་དུ་མ་གྲུབ་པ་གང་ཞིག །ཐ་དད་སོ་སོ་བ་གཉིས་མིན་པ་ལ་འབྲེལ་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར། 2-980 དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། བྱས་མི་རྟག་གཉིས་དངོས་པོར་གྱུར་པའི་དབྱེར་མེད་ཀྱི་བདག་ཉིད་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའི་དགག་པ། དགག་ལན་དང་བཅས་པ་འཆད་པ་ལ། བདག་གཅིག་པ་ལ་ཆོས་གཉིས་ མེད། ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་དོན་ལ་དེ་བྱུང་འབྲེལ་དགག་པ་ལ་གཉིས། རྒྱུ་འབྲས་རྫས་ལ་འབྲེལ་བ་དགག །རྒྱུ་འབྲས་རིགས་ལ་འབྲེལ་བ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དོན་ལ་མེ་དུ་གཉིས་ལ་དེ་བྱུང་འབྲེལ་མ་གྲུབ་སྟེ། མེ་དུ་གཉིས་དུས་མཉམ་ན་དེ་འབྱུང་འབྲེལ་མི་འགྲུབ། སྔ་ཕྱི་ཡོད་ན་གཅིག་དངོས་པོར་ཡོད་དུས་གཅིག་ཤོས་དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར། གལ་ ཏེ་ཁོ་ན་རེ། སྐྱོན་མེད་དེ། མེ་ལ་མ་ལྟོས་པའི་དུ་བ་རྐྱང་པ་ལ་དེ་བྱུང་འབྲེལ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འོ་ན་དུ་བ་དེ། དུ་ལྡན་ལ་ལ་མེ་ཡོད་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དུ་བ་དེ་མེ་ལ་མ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། གལ་ཏེ་ཁོ་ན་རེ། དོན་ལ་མེ་དུའི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་སྟེ། དོན་ལ་དུ་བ་དེ་མེ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕན་གདགས་ བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། དོན་དམ་པར་མེ་དུ་གཉིས་ཕན་གདགས་བྱ་འདོགས་བྱེད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མེ་དུ་གཉིས་གཅིག་དངོས་པོར་གྲུབ་དུས་གཅིག་ཤོས་དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་ཁོ་ན་རེ། 2-981 དོན་དམ་པར་དུ་བ་དེ་མེ་ལ་འབྲེལ་བ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་མེ་མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། མི་འཐད་དེ། ཐ་སྙད་དུ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཙམ་གྱིས་འབྲེལ་ པ་འགྲུབ་ན། རྭ་གཡས་གཡོན་ཀྱང་འབྲེལ་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དོན་དམ་པར་ནི་མེ་མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བ་འདི་ཡང་དཀའ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དོན་དམ་པར་འདས་མ་འོངས་ད་ལྟར་གྱི་ མེ་གསུམ་པོ་གང་ཡིན་དཔྱད་ན་དཀའ་བའི་གནས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། སྔ་ཕྱི་མིན་ལ་དེ་བྱུང་མེད། །ཅེས་པ་ནས། དོན་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི། འབྲེལ་བ་རྫས་ལྡོག་ བརྟགས་པས་ཁེགས། །ཞེས་པའི་ཚིགས་བཅད་ལྔའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཁོ་ན་རེ། རྒྱུ་འབྲས་རང་མཚན་པ་ལ་འབྲེལ་བ་དོན་ལ་མེད་ཀྱང་། རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་རིགས་ལ་འབྲེལ་བ་དོན་ལ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན་དེ་ ཡང་མི་འཐད་དེ། རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་རིགས་དེ་ཅི། རྒྱུ་འབྲས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ན་སྔར་གྱི་སྐྱོན་ལས་མི་འདའ། དེ་ལས་གཞན་པའི་རིགས་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་བརྟག་པར་བཀག་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་ པ་ལ། རང་གི་མཚན་ཉིད་འབྲེལ་མེད་ཀྱང་། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་ཕྱེད་དང་གཉིས་སོ། ། གསུམ་པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་འབྲེལ་པ་མེད་པར་བསྟན་པ་ནི། དོན་ལ་བདག་
【現代漢語翻譯】 表明沒有（事物之間）的關聯性。 首先，所知之法，因為『已作』與『無常』之間的關係在究竟上不成立，因為『已作』與『無常』二者在究竟上沒有成立為各自不同的事物。因為對於不是各自不同的兩個事物來說，建立關聯是不合理的。 第一點成立，因為『已作』與『無常』二者是成為實物的不可分割的同一體。 對於上述的駁斥，以及包含駁斥的迴應的解釋，有三頌詩，從『一個自體不具備兩種性質』開始。 第二，對於究竟上否定『彼生』關係，分為兩部分：否定因果在實體上的關係；否定因果在類別上的關係。 首先，所知之法，因為火與煙二者之間沒有成立『彼生』關係，因為如果火與煙同時存在，則『彼生』關係不成立；如果存在先後關係，則當一個作為實物存在時，另一個就不作為實物存在。 如果有人說：『沒有過失，因為僅僅是不依賴於火的煙，『彼生』關係是成立的。』那麼，那個煙就不成為證明有煙之處有火的正確徵兆，因為那個煙不依賴於火。這是真實的徵兆。 如果有人說：『在究竟上，火與煙的關係是成立的，因為在究竟上，煙是依賴於火的所施設。』那麼，在究竟上，火與煙二者就不成為所施設和能施設，因為當火與煙二者作為一個實物成立時，另一個就不作為實物存在。 又有人說：『在究竟上，煙是與火相關的，因為在究竟上，如果沒有火，就不會有煙產生。』這是不合理的，如果在名言上，僅僅因為沒有就不會產生，就能成立關係，那麼左右角也應成為相關的。並且，在究竟上，如果沒有火就不會有煙產生，這也是困難的，因為如果分析究竟上過去、未來、現在的這三種火，就會變成困難的境地。 對此的解釋是，從『沒有先後就沒有彼生』開始，到『通過分析實體和反體，否定了究竟上沒有就不會產生的關係』為止，共有五句偈頌。 第二，有人說：『雖然因果的自相之間在究竟上沒有關係，但是因果的類別之間在究竟上是存在關係的。』這也是不合理的，因果的類別是什麼呢？如果因果的類別是因果的自性，那麼就無法擺脫之前的過失。因為已經禁止了對於與此不同的總相和別相的分析。 對此的解釋是，從『自己的自性沒有關係』開始，共有兩句半偈頌。 第三，表明沒有與此不同的關係，在究竟上，自體（藏文：བདག་，梵文：ātman，梵文羅馬擬音：atman，漢語字面意思：我）
【English Translation】 Showing that there is no connection (between things). Firstly, the knowable dharma, because the relationship between 'made' and 'impermanent' is not established in reality, because 'made' and 'impermanent' are not established as distinct entities in reality. Because it is unreasonable to establish a connection for two things that are not distinct from each other. The first point is established, because 'made' and 'impermanent' are the indivisible unity of being entities. Regarding the refutation of the above, and the explanation of the response containing the refutation, there are three shlokas, starting from 'One self does not possess two qualities'. Secondly, regarding the ultimate negation of the 'born from that' relationship, it is divided into two parts: negating the relationship between cause and effect in substance; negating the relationship between cause and effect in category. Firstly, the knowable dharma, because the relationship of 'born from that' is not established between fire and smoke, because if fire and smoke exist simultaneously, then the 'born from that' relationship is not established; if there is a sequential relationship, then when one exists as an entity, the other does not exist as an entity. If someone says: 'There is no fault, because the 'born from that' relationship is established only for smoke that does not depend on fire.' Then, that smoke would not become a correct sign proving that where there is smoke, there is fire, because that smoke does not depend on fire. This is a true sign. If someone says: 'In reality, the relationship between fire and smoke is established, because in reality, smoke is the object of dependence on fire.' Then, in reality, fire and smoke would not become the object of dependence and the agent of dependence, because when fire and smoke are established as one entity, the other does not exist as an entity. Again, someone says: 'In reality, smoke is related to fire, because in reality, if there is no fire, there will be no smoke.' This is unreasonable, if in conventional terms, a relationship can be established merely because something does not arise without something else, then the left and right horns should also become related. And, in reality, it is also difficult that smoke does not arise without fire, because if one analyzes which of the three fires of the past, future, and present is being referred to in reality, it will become a difficult situation. The explanation of this is, starting from 'Without before and after, there is no born from that,' to 'By analyzing the entity and the opposite, the relationship of not arising without in reality is negated,' there are five verses in total. Secondly, someone says: 'Although there is no relationship in reality between the self-characteristics of cause and effect, there is a relationship in reality between the categories of cause and effect.' This is also unreasonable, what is the category of cause and effect? If the category of cause and effect is the nature of cause and effect, then it will not be able to escape the previous faults. Because the analysis of the general and specific characteristics that are different from this has already been prohibited. The explanation of this is, starting from 'One's own self-characteristic has no relationship,' there are two and a half verses in total. Thirdly, showing that there is no relationship different from this, in reality, the self (Tibetan: བདག་, Sanskrit: ātman, Romanized Sanskrit: atman, literal meaning: I)
གཅིག་དང་དེ་བྱུང་འབྲེལ་གྲུབ་པ་བཀག་པ་འདི་ཆོས་ཅན། 2-982 ཁྱོད་ལ་བརྟེན་ནས། ལྡན་པ་དང་འདུ་བའི་འབྲེལ་བ་སོགས་ཀྱང་དོན་ལ་མ་གྲུབ་པར་རྟོགས་ནུས་ཏེ། ལྡན་པའི་འབྲེལ་བ་སོགས་ལ། འབྲེལ་བ་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་ན་བདག་གཅིག་དང་དེ་བྱུང་འབྲེལ་ གཉིས་པོ་གང་རུང་ལས་མི་འདའ་ཞིང་། དེ་གཉིས་གང་རུང་དུ་མི་འདུ་ན་འབྲེལ་བ་མཚན་ཉིད་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་གཅིག་ལ་དཔེར་མཚོན་ན། ཁྱོད་འདོད་པའི་ལྡན་པའི་འབྲེལ་བ་ ཅི་ཡིན་བརྟག་སྟེ། དུས་མཉམ་པའི་འཁར་གཞོང་དང་རྒྱ་ཤུག་ལ་འབྲེལ་བ་གཉིས་པོ་གང་ཡང་མ་གྲུབ། འཁར་གཞོང་སྔ་མ་ལ་རྒྱ་ཤུག་ཕྱི་མ་རྟེན་པའི་འབྲེལ་བ་ནི་དེ་བྱུང་འབྲེལ་དུ་འདུ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། འདིས་ནི་ལྡན་དང་འདུ་བ་དང་ཞེས་པ་ནས། ལྡན་པ་ཅན་སོགས་གནོད་བྱེད་ཡོད། །གནོད་བྱེད་མེད་ན་གཉིས་པོར་འདུས། །ཞེས་པའི་བར་ཤློ་ཀ་དྲུག་དང་རྐང་པ་ གཉིས་སོ། །དེས་ན་དོན་ལ་འབྲེལ་བ་དགག་པའི་རིགས་པ་འདི་དག་ནི། ཧ་ཅང་དཔྱད་པའི་སྐྱོན་གྱིས་དཀའ་བའི་གནས་ཅུང་ཟད་འཆར་ཏེ་ཉོན་ཅིག །དོན་ལ་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པར་ཐལ། དུ་བ་དེ་དོན་དམ་པར་མེ་ལ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དུ་བ་དེ་དོན་དམ་པར་མེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། དུ་བ་དེ་དོན་དམ་པར་མེས་ཕན་གདགས་བྱ་ཡིན་པར་ཐལ། 2-983 དེ་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། དུ་བ་དེ་མེའི་དུས་སུ་མ་སྐྱེས་པས་དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། རྒྱུ་འབྲས་དངོས་པོ་དངོས་མེད་ལ། །ཕན་བྱ་ཕན་བྱེད་འཐད་ པ་དཀའ། །ཞེས་བཤད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་རྩ་རྟགས་མ་གྲུབ་ན། དུ་བ་དེ། དོན་དམ་པར་མེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་དམ་པར་མེའི་འབྲས་བུ་ཡོད་པ་གང་ཞིག །དུ་ བ་མེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། དོན་དམ་པར་དུ་བ་དེ་དངོས་མེད་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །གལ་ཏེ་དོན་ལ་དེ་འབྱུང་འབྲེལ་མ་གྲུབ་ཀྱང་། དུ་བ་དེ་དོན་དམ་ པར་མེ་དང་འབྲེལ་ལོ་ཟེར་ན། འོ་ན་དུ་བ་དེ་དོན་དམ་པར་མེ་ལ་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་བར་ཐལ། འདོད་པ་གང་ཞིག །དེ་དང་བདག་གཅིག་ཏུ་མ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དུ་བ་ དེ་དོན་དམ་པར་མེ་ལས་སྐྱེས་པར་ཐལ་ཞིང་། དེ་ཡང་འདོད་ན། སྔ་ཕྱི་མིན་ལ་དེ་བྱུང་མེད། །ཅེས་སོགས་དང་། རྒྱུ་འབྲས་དངོས་པོ་དངོས་མེད་ལ། །ཕན་བྱ་ཕན་བྱེད་འཐད་པ་དཀའ། །ཞེས་སོགས་ བཤད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ་ལོ། །ཡང་དུ་བ་དེ་དོན་དམ་པར་མེ་དང་རྫས་གཅིག་ཡིན་པར་ཐལ། མེ་དུ་གཉིས་དོན་དམ་པར་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་གང་ཞིག །དུ་བ་དེ་དོན་དམ་པར་མེ་དང་རྫས་ཐ་དད་མིན་པའི་ཕྱིར། 2-984 ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། དེ་མིན་པར་ཐལ། མེ་དུ་གཉིས་གཅིག་རྫས་སུ་གྲུབ་དུས་ཅིག་ཤོས་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དོན་
【現代漢語翻譯】 這個被遮止的『一』和『從彼生』的關係的法（chos can）， 因為依賴於你，連同『具有』和『相合』的關係等，實際上也不能成立，可以理解到。因為在『具有』的關係等中，如果存在『關係』的自性，那麼它不會超出『一』和『從彼生』這兩種關係中的任何一種。如果它不屬於這兩種關係中的任何一種，那麼它就不會成為『關係』的自性。 例如，以『一』為例來證明：你所承認的『具有』的關係是什麼？考察可知，對於同時存在的『碗』和『樹膠』，這兩種關係都沒有成立。對於先前的『碗』，後來的『樹膠』所依賴的關係，屬於『從彼生』的關係。 對於這樣的解釋，從『具有和相合』直到『具有者』等有妨害。沒有妨害則包含在兩者之中。』之間有六個頌和兩句。 因此，實際上，這些遮止關係的理路，因為過於精細的分析而顯得有些困難，請仔細聽。 實際上，『從彼生』的關係是成立的，因為煙實際上與火有關聯，因為煙實際上是火的果。 如果不遍及，那麼煙實際上是火所能利益的對象，因為它就是火的果。不能這樣認為，因為煙在火存在的時候還沒有產生，所以不是實物。 如果不遍及，那麼『因果是實物和非實物，能益和所益難以成立』的說法就不合理了。 如果根本因沒有成立，那麼煙實際上是火的果，因為實際上存在火的果，煙是火的果。如果第一個因沒有成立，那麼煙實際上就是非實物。 如果實際上『從彼生』的關係沒有成立，但煙實際上與火有關聯，那麼煙實際上就與火存在『從彼生』的關係。如果這樣認為，那麼它就與『一』沒有關聯。如果這樣認為，那麼煙實際上就是從火中產生的，如果也這樣認為，那麼『沒有先後就沒有從彼生』等等，以及『因果是實物和非實物，能益和所益難以成立』等等的說法就不合理了。 還有，煙實際上與火是同一物質，因為火和煙實際上是作為物質而成立的，煙實際上與火不是不同的物質。 如果後者沒有成立，那麼它就不是同一物質，因為火和煙在其中一個作為物質成立的時候，另一個就不是作為物質而成立的。 還有，實際上……
【English Translation】 This subject, which is the negation of 'one' and 'arising from that' relationship, Because by relying on you, even the relationships of 'having' and 'being together' etc., cannot actually be established, it can be understood. Because in the relationships of 'having' etc., if there is a characteristic of 'relationship', then it will not go beyond either 'one' or 'arising from that'. If it does not belong to either of these two relationships, then it will not become the characteristic of 'relationship'. For example, to illustrate with 'one': What is the relationship of 'having' that you accept? Examining it, for the 'bowl' and 'lacquer' that exist simultaneously, neither of these two relationships is established. For the earlier 'bowl', the later 'lacquer' relies on the relationship, which belongs to the 'arising from that' relationship. Regarding this explanation, from 'having and being together' up to 'the one having' etc., there are obstacles. If there are no obstacles, then it is included in both. There are six shlokas and two lines in between. Therefore, in reality, these reasonings that negate relationships, because of overly detailed analysis, appear somewhat difficult, so please listen carefully. In reality, the 'arising from that' relationship is established, because smoke is actually related to fire, because smoke is actually the result of fire. If it is not pervasive, then smoke is actually the object that fire can benefit, because it is the result of fire. It cannot be thought so, because smoke did not arise at the time of fire, so it is not a real thing. If it is not pervasive, then the statement 'cause and effect are real and unreal things, it is difficult to establish the beneficiary and the benefactor' is unreasonable. If the root sign is not established, then smoke is actually the result of fire, because there actually exists the result of fire, and smoke is the result of fire. If the first sign is not established, then smoke is actually a non-real thing. Even if the 'arising from that' relationship is not actually established, but smoke is actually related to fire, then smoke is actually related to fire in an 'arising from that' way. If you think so, then it is not related to 'one'. If you think so, then smoke is actually produced from fire, and if you also think so, then the statements 'there is no arising from that without before and after' etc., and 'cause and effect are real and unreal things, it is difficult to establish the beneficiary and the benefactor' etc., are unreasonable. Also, smoke is actually the same substance as fire, because fire and smoke are actually established as substances, and smoke is actually not a different substance from fire. If the latter is not established, then it is not the same substance, because when one of fire and smoke is established as a substance, the other is not established as a substance. Also, in reality...
ལ་བདག་གཅིག་གི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པར་ཐལ། བྱས་པ་དེ། དོན་དམ་པར་མི་རྟག་པ་དང་བདག་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱས་པ་དེ། དོན་དམ་པར་མི་རྟག་པ་དང་། བདག་ཉིད་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱས་པ་དེ། དོན་དམ་པར་མི་རྟག་པ་ དང་རྫས་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དོན་དམ་པར་དེ་གཉིས་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་གང་ཞིག །རྫས་གཞན་མིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་འདིར་མ་ཁྱབ་སྟེ། དོན་དམ་པར་བྱས་མི་རྟག་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ ན། འོ་ན་སྒྲ་འཛིན་མངོན་སུམ་ལ་སྒྲའི་བྱས་མི་རྟག་གཉིས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བར་ཐལ། དོན་ལ་སྒྲའི་བྱས་མི་རྟག་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲ་འཛིན་མངོན་སུམ་གྱིས། སྒྲའི་བྱས་མི་རྟག་ གཉིས་གཅིག་ཡིན་པར་རྟོགས་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་སྒྲའི་བྱས་མི་རྟག་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེས་སོགས་རིགས་ལམ་ཕྲ་མོ་ལ་ཅི་ཟེར་ལན་བསམ་པར་བྱའོ། །འདིར་པཎ་ཆེན་ཕྱོགས་ལས་རྣམ་རྒྱལ་ གྱིས་དོན་ལ་མེ་དུའི་འབྲེལ་བ་མེད་པ་མ་ཟད་དོན་ལ་མེ་དུ་གཉིས་རྫས་ཐ་དད་ཡང་མ་ཡིན་ཞིང་། དོན་ལ་མེ་དུ་གཉིས་རྒྱུ་འབྲས་ཡང་མ་ཡིན་པས། དོན་ལ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་རྣམ་བཞག་ཀྱང་མེད་ཅེས་བཤད། 2-985 བསྟན་བཅོས་འདིར་ཡང་། རྒྱུ་འབྲས་དངོས་པོ་དངོས་མེད་ལ། །ཕན་བྱ་ཕན་བྱེད་འཐད་པ་དཀའ་ཞེས་དང་། དོན་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི། །འབྲེལ་བ་རྫས་ལྡོག་བརྟགས་པས་ཁེགས། །ཞེས། དོན་ལ་མེ་དུ་གཉིས་ ཕན་འདོགས་བྱ་འདོགས་བྱེད་དང་། མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་འབྲས་མིན་པར་བཤད་པས། དོན་དམ་པར་དུ་བ་མེའི་འབྲས་བུ་མིན་པར་ཁས་ལེན་པ་རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་གི་ཡང་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། ། འོ་ན། དོན་དམ་པར་དུ་བ་རྟག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་དམ་པར་དུ་བའི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། འདི་མདོ་སྡེ་པའི་གྲུབ་མཐའི་རང་སྐྱོན་ཡིན་མོད། མ་ཁྱབ་ཟེར་བ་ལས་འོས་མེད་ དོ།། །། ༄། །བློ་ངོར་འབྲེལ་བ་སྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་བློ་ངོར་འབྲེལ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས། བློས་ཇི་ལྟར་སྦྲེལ་བའི་ཚུལ། སྦྲེལ་ཚུལ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱས་མི་རྟག་འབྲེལ་པ་དང་། མེ་དུའི་འབྲེལ་པ་དོན་ལ་ མ་གྲུབ་ཀྱང་། ཐ་སྙད་སེལ་ངོར་གྲུབ་སྟེ། ཐ་དད་དུ་འབྱེད་པའི་རྟོག་པས། སྒྲ་བྱས་པ་མི་རྟག་པ་གསུམ་པོ་དེ་མཉན་བྱ་མིན་པ། སྐྱེས་པ་མིན་པ། སྐད་ཅིག་མ་མིན་པ་སྟེ་ལོག་ པ་གསུམ་ལས་ཐ་དད་དུ་ཕྱེ། གཅིག་ཏུ་སྡུད་པའི་རྟོག་པས། སྒྲ་འདི་བྱས་པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་མི་རྟག་པ་ཡིན་ཞེས་བྱས་མི་རྟག་རང་བཞིན་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟོག་ངོར་བྱས་མི་རྟག་ལ་བདག་གཅིག་གི་འབྲེལ་བ་གྲུབ། 2-986 དེ་བཞིན་དུ། ཐོག་མར་སྔར་གྱི་མེ་ལས་ད་ལྟར་གྱི་དུ་བ་བྱུང་སྙམ་དུ་སྔ་ཕྱི་སོ་སོར་ཕྱེ། མེ་ཡོད་པས་དུ་བ་ཡོད་སྙམ་དུ་གཅིག་ཏུ་སྡུད་པའི་རྟོག་ངོར་མེ་དུའི་འབྲེལ་
【現代漢語翻譯】 因此，在意識層面，『所作』和『無常』之間存在著同一性的關係。原因在於，『所作』在勝義諦上與『無常』相關聯。因為『所作』在勝義諦上與『無常』本體相同。因為『所作』在勝義諦上與『無常』是同一實體。因為在勝義諦上，二者成立為實體，並且不是其他實體。如果有人說：『這裡不遍及，因為在勝義諦上，『所作』和『無常』是一體的。』那麼，聲音的現量認知應該將聲音的『所作』和『無常』二者視為一體。因為實際上，聲音的『所作』和『無常』二者是一體的。如果承認，那麼聲音的現量認知將會證悟到聲音的『所作』和『無常』二者是一體的。如果承認，那麼聲音的『所作』和『無常』二者就是一體的。對於這些細微的理路，應該思考如何回答。 在此，班禪·索朗扎巴（Paṇchen Sonam Drakpa）說，實際上，火和煙之間不僅沒有關係，而且實際上火和煙二者也不是實體各異，實際上火和煙二者也不是因果關係，因此實際上也沒有因果的分別。 在這部論著中也說：『因果事物與非事物，施益與能施益難以成立。』以及『實際上，若無則不生之關係，通過分析實體和反體而被遮破。』也就是說，實際上，煙和火二者不是施益和能施益，也不是若無則不生的因果關係。因此，承認在勝義諦上煙不是火的果，這也是理自在（Rikje Wangchuk）的真實意圖。 那麼，在勝義諦上，煙應該是常法。如果有人說：『在勝義諦上，因為湮沒有因。』這雖然是經部宗（Sautrāntika）的自宗過失，但也只能說不遍及。 在意識層面建立關係： 第二，在意識層面建立關係，分為兩部分：以意識如何聯繫的方式，以及對這種聯繫方式的辯駁。 第一部分是：『所作』和『無常』的關係，以及火和煙的關係，雖然在實際上不成立，但在世俗名言中是成立的。通過區分的分別念，將聲音、『所作』、『無常』這三者，從非可聽、非生、非剎那這三種相異之處區分開來。通過統一的分別念，因為聲音是『所作』的緣故，所以是『無常』，這樣將『所作』和『無常』視為同一自性的分別念，在意識層面，『所作』和『無常』之間就成立了同一性的關係。 同樣地，首先將之前的火和現在的煙視為前後分離，然後認為因為有火所以有煙，這樣在統一的分別念中，火和煙之間就建立了關係。
【English Translation】 Therefore, in terms of consciousness, there is a relationship of identity between 'what is made' and 'impermanence'. This is because 'what is made' is related to 'impermanence' in the ultimate sense. Because 'what is made' is identical to 'impermanence' in the ultimate sense. Because 'what is made' is the same entity as 'impermanence' in the ultimate sense. Because in the ultimate sense, the two are established as entities and are not other entities. If someone says: 'This is not pervasive, because in the ultimate sense, 'what is made' and 'impermanence' are one.' Then, the direct perception of sound should perceive the 'what is made' and 'impermanence' of sound as one. Because in reality, the 'what is made' and 'impermanence' of sound are one. If admitted, then the direct perception of sound will realize that the 'what is made' and 'impermanence' of sound are one. If admitted, then the 'what is made' and 'impermanence' of sound are one. One should consider how to answer these subtle lines of reasoning. Here, Paṇchen Sonam Drakpa said that in reality, not only is there no relationship between fire and smoke, but also in reality, fire and smoke are not different entities, and in reality, fire and smoke are not cause and effect, so in reality, there is no distinction of cause and effect. In this treatise, it is also said: 'Cause and effect, things and non-things, benefit and benefactor are difficult to establish.' And 'In reality, the relationship of not arising without is refuted by analyzing entity and reverse.' That is to say, in reality, smoke and fire are not benefit and benefactor, nor are they cause and effect that do not arise without. Therefore, admitting that smoke is not the result of fire in the ultimate sense is also the true intention of Rikje Wangchuk. Then, in the ultimate sense, smoke should be permanent. If someone says: 'In the ultimate sense, because smoke has no cause.' This is a self-fault of the Sautrāntika school, but there is no choice but to say it is not pervasive. Establishing relationships in terms of consciousness: Second, establishing relationships in terms of consciousness is divided into two parts: how consciousness connects, and refuting disputes about this connection. The first part is: the relationship between 'what is made' and 'impermanence', and the relationship between fire and smoke, although not established in reality, are established in conventional terms. Through the discriminating conceptualization, the three—sound, 'what is made', and 'impermanence'—are distinguished from the three different aspects of non-audible, non-born, and non-momentary. Through the unifying conceptualization, because sound is 'what is made', it is 'impermanent'. Thus, the conceptualization that regards 'what is made' and 'impermanence' as the same nature establishes a relationship of identity between 'what is made' and 'impermanence' in terms of consciousness. Similarly, first, the previous fire and the current smoke are regarded as separate before and after, and then it is thought that because there is fire, there is smoke. Thus, in the unifying conceptualization, a relationship is established between fire and smoke.
པ་ གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་སེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་རྟོག་པ་ལ་བརྟེན་ནས། འཇུག་ཡུལ་སོ་སོར་ཐོབ་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ནི། རྣམ་རྟོག་ཡུལ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི། ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་ གོ། གཉིས་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གཉིས། བདག་གཅིག་འབྲེལ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་། དེ་བྱུང་འབྲེལ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ། ཁོ་ན་རེ། རྟོག་པས་སྒྲའི་སྟེང་དུ། བྱས་མི་རྟག་གི་དབྱེ་ བསྡུ་བྱས་པ་ལྟར་དོན་ལ་གྲུབ་བམ་མ་གྲུབ། གྲུབ་ན། བྱས་མི་རྟག་གི་འབྲེལ་བ་དོན་ལ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། བྱས་རྟགས་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་རོ་ཟེར་ན། དེ་ལྟར་དོན་ལ་མ་གྲུབ་ཀྱང་། བྱས་པས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་ནུས་ཏེ། དེ་ལྟར་དབྱེ་བསྡུ་བྱེད་པའི་རྟོག་པས། འཇུག་ཡུལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་ཐོབ་ནུས་པའི་ ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། བྱས་དང་མི་རྟག་བློས་སྦྲེལ་བ། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཉིས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་ཁོ་ན་རེ། མེ་མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བ་དེ་དུ་བའི་སྟེང་དུ་དོན་ལ་གྲུབ་བམ་མ་གྲུབ། 2-987 མ་གྲུབ་ན་དུ་བ་རྒྱུ་མེད་ལས་འབྱུང་བར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། གྲུབ་ན། མེ་དུའི་འབྲེལ་པ་དོན་ལ་གྲུབ་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། སྤྱིར་མེ་མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བ་ཙམ་ཡིན་མོད། དོན་དམ་པར་མེ་མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་དུ་བ་རང་གྲུབ་ཟིན་པའི་དུས་མེ་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྔར་གྱི་མེ་ལས་ད་ལྟར་གྱི་ དུ་བ་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ནི། རྟོག་པས་སྦྲེལ་བ་ཡིན་གྱི་དོན་སྔ་ཕྱི་གཉིས་དུས་མཉམ་གཅིག་ཏུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། མེད་ན་མི་འབྱུང་དུ་བ་ལ། །ཞེས་ སོགས་ཤློ་ཀ་གཉིས་སོ། །འདིར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ལན་དེ་ལྟར་འདེབས་དགོས་ཏེ། དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་གྱིས། དོན་ལ་མེད་ན་མི་བྱུང་བའི། །འབྲེལ་བ་རྫས་ལྡོག་བརྟགས་པས་ཁེགས། །ཞེས་པར་མེ་མེད་ན་ དུ་བ་མི་འབྱུང་བ་དེ་དོན་ལ་མ་གྲུབ་ཅེས་ཁས་བླངས། འདིའི་ལན་གྱི་ཐད་དུ་དེ་དོན་གནས་ཚུལ་ལ་གྲུབ་ཅེས་བཤད་པ་ཁས་བླངས་དངོས་འགལ་དུ་སོང་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན། མེ་ མེད་ན་དུ་བ་མི་འབྱུང་བ་དོན་ལ་མ་གྲུབ་པས། སྤྱིར་དུ་བ་རྒྱུ་མེད་དུ་ཐལ་བ་ནི་མ་ངེས། དོན་དམ་པར་དུ་བ་རྒྱུ་མེད་དུ་ཐལ་བ་ལ་ནི་འདོད་ལན་འདེབས་དགོས་ཏེ། 2-988 འབྲེལ་བརྟག་ལས། འདི་ནི་གཞན་དུ་འདུག་པ་ན། ཅི་སྟེ་དེ་གཉིས་གཅིག་ལ་ལྟོས། ལྟོས་པས་ཕན་པ་བྱེད་པར་འགྱུར། མེད་ན་ཇི་ལྟར་ཕན་པར་བྱེད། །ཅེས་དོན་དམ་པར་དུ་བ་མེ་ལ་ལྟོས་ མི་དགོས་ཤིང་མེས་ཕན་གདགས་བྱ་མིན་པར་བཤད་པ་ལྟར། འདིར་ཡང་། རྒྱུ་འབྲས་དངོས་པོ་དངོས་མེད་ལ། །ཕན་བྱ་ཕན་བྱེད་འཐད་པ་དཀའ། ཞེས་གསལ་བར་བཤད་པ་ལ། བློ་མིག་ཅེར་ལོང་དུ་མ
【現代漢語翻譯】 因為通過不顛倒的他體排除的分別念，能夠獲得各自的對境。這樣解釋就是《入智論》中的一個頌。 第二，遣除諍論分二：遣除對一體關係的諍論，遣除對彼生關係的諍論。第一，有人說：『分別念在聲音上，像對所作和無常進行區分歸納一樣，在意義上成立還是不成立？如果成立，那麼所作和無常的關係就在意義上成立了。因此。如果不成立，那麼就不能從所作的理由來證明聲音是無常的。』因此。如果這樣說，即使在意義上不成立，也能通過所作來證明聲音是無常的，因為這樣進行區分歸納的分別念，能夠通過對境聲音的無常來獲得。』這樣解釋就是《入智論》中的兩個頌：『以分別念連結所作與無常』。 第二，有人說：『沒有火就不會有煙，這在煙上在意義上成立還是不成立？如果不成立，那麼煙就會從無因中產生。因此。如果成立，那麼火和煙的關係就在意義上成立了。』因此。如果這樣說，一般來說，沒有火就不會有煙是成立的，但在勝義諦上，沒有火就不會有煙是不成立的，因為在勝義諦上，煙一旦自生，就不需要依賴火，而且以前的火產生現在的煙，這只是分別唸的連結，意義上的前後兩者並非同時成立。』這樣解釋就是《入智論》中的兩個頌：『沒有就不會產生煙』。 這裡必須這樣回答區分的答覆，因為班禪釋迦秋丹說：『在意義上，沒有就不會產生的關係，通過觀察實體和反體來否定。』其中承認了沒有火就不會有煙在意義上是不成立的。在這個回答中，說它在意義上是成立的，這與承認直接矛盾。因此，沒有火就不會有煙在意義上是不成立的，所以一般來說，煙會成為無因是不能確定的。在勝義諦上，煙成為無因，則必須給出承認的答覆。 在《關係觀察》中說：『如果這個在其他地方，如果這兩個依賴於一個，依賴會帶來利益，沒有又如何帶來利益？』就像說在勝義諦上，煙不需要依賴火，火也不能帶來利益一樣。這裡也清楚地說：『因果事物和非事物，施益者和受益者難以成立。』對於這些，不要盲目。
【English Translation】 Because through the non-reversed exclusion of others by conceptual thought, one can attain each respective object. This explanation is one verse from the Entering Wisdom. Second, refuting arguments is divided into two: refuting arguments about the relationship of one entity, and refuting arguments about the relationship of arising from that. First, someone says: 'Does conceptual thought, like distinguishing and categorizing 'made' and 'impermanent' on sound, establish it in meaning or not? If it does, then the relationship of 'made' and 'impermanent' is established in meaning. Therefore. If it does not, then one cannot prove that sound is impermanent from the reason of 'made'. Therefore.' If one says this, even if it is not established in meaning, one can still prove that sound is impermanent by 'made', because the conceptual thought that distinguishes and categorizes in this way can attain the object, the impermanence of sound, through it. This explanation is two verses from the Entering Wisdom: 'Connecting 'made' and 'impermanent' by conceptual thought'. Second, someone says: 'If there is no fire, there will be no smoke. Is this established in meaning on smoke or not? If it is not established, then smoke will arise from no cause. Therefore. If it is established, then the relationship of fire and smoke is established in meaning. Therefore.' If one says this, generally, it is true that if there is no fire, there will be no smoke, but in ultimate truth, it is not true that if there is no fire, there will be no smoke, because in ultimate truth, once smoke arises on its own, it does not need to rely on fire, and that the previous fire produces the current smoke is only a connection of conceptual thought, and the earlier and later in meaning are not established simultaneously. This explanation is two verses from the Entering Wisdom: 'If there is not, smoke will not arise'. Here, one must answer the distinction in this way, because Pal Shakya Chokden said: 'In meaning, the relationship of 'if there is not, it will not arise' is negated by examining substance and negation.' Among them, it is admitted that 'if there is no fire, there will be no smoke' is not established in meaning. In this answer, saying that it is established in meaning is directly contradictory to the admission. Therefore, 'if there is no fire, there will be no smoke' is not established in meaning, so generally, it is not certain that smoke will become causeless. In ultimate truth, if smoke becomes causeless, then one must give an answer of acceptance. In the Examination of Relationships, it says: 'If this is in another place, if these two rely on one, reliance will bring benefit, how can it bring benefit if there is not?' Just as it says that in ultimate truth, smoke does not need to rely on fire, and fire cannot bring benefit. Here it is also clearly said: 'Cause and effect, things and non-things, benefactor and beneficiary are difficult to establish.' For these, do not be blindly.
་ སོང་ན་གསལ་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །འབྲེལ་བ་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་བཤད་པ་ལ། མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ་པ། གསུམ་པ་འབྲེལ་བ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ལ་གསུམ། མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ་པ། མཚན་གཞི་ངོས་གཟུང་བ། དེ་དག་གང་གིས་ངེས་པའི་ཚུལ་ལོ། ། ༈ བདག་གཅིག་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ་པ་ལ། ཐ་སྙད་སྒྲུབ་ཀྱི་འབྲེལ་པ་བསྒྲུབ་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས། བདག་གཅིག་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ། དེ་བྱུང་འབྲེལ་གྱི་མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལའང་གཉིས། ཐ་སྙད་སྒྲུབ་ཀྱི་འབྲེལ་པ་བསྒྲུབ། དོན་སྒྲུབ་ཀྱི་འབྲེལ་བ་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། འོ་ན། རྟགས་ཆོས་ གཉིས་ལ་བདག་གཅིག་འབྲེལ་པ་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་གྲུབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟགས་ཆོས་གཉིས་དོན་ལ་རྫས་གཅིག་ཡིན་པས་ཁྱབ་བམ་སྙམ་ན། མ་ཁྱབ་སྟེ། མཚན་མཚོན་གྱི་འབྲེལ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་ ཀྱི་དོན་དང་མཚོན་བྱའི་མིང་གཉིས་པོ་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་བའི་རྟོག་པས། བདག་གཅིག་པའི་བརྡ་ཆད་བྱས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་མཚན་མཚོན་རྫས་གཅིག་ཡིན་པའི་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྤྱི་བྱེ་བྲག་གི་འབྲེལ་བ་ཡང་། 2-989 ལྡོག་པ་ཆིག་རྐྱང་དང་ཉིས་ཚོགས་ལ་རྟོག་པ་འཁྲུལ་པས་གཅིག་ཏུ་གཟུང་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་སྤྱི་བྱེ་བྲག་རྫས་གཅིག་པའི་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། མཚན་ཉིད་དང་ ནི་མཚོན་བྱ་དང་ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། འདིའི་རྩ་འགྲེལ་གྱི་སྒྲ་ཟིན་ལ། མཚན་མཚོན་དང་སྤྱི་བྱེ་བྲག་རྣམས། བློ་འཁྲུལ་པས་གཅིག་ཏུ་བཟུང་བ་ལ་བདག་གཅིག་པའི་ཐ་སྙད་བྱས་པ་ཙམ་ མ་གཏོགས། བདག་གཅིག་གི་འབྲེལ་བ་མཚན་ཉིད་པ་མེད་པ་ལྟ་བུར་བཤད་པ་ལ། དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་གྱིས་ཀྱང་སྒྲ་ཟིན་ལྟར། འབྲེལ་པ་ལ་མཚན་ཉིད་པ་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་དང་། རྗེས་མཐུན་ པ་སྒྲོ་བཏགས་ཀྱི་འབྲེལ་བ་གཉིས་སུ་བྱས་ནས། མཚན་མཚོན་དང་། སྤྱི་བྱེ་བྲག་ལ་སྒྲོ་བཏགས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་ཙམ་ལས། འབྲེལ་པ་མཚན་ཉིད་པ་མི་སྲིད་དེ། མཚན་མཚོན་དོན་ལ་ངོ་བོ་གཅིག་པ་ སོགས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་བཤད་མོད། དཔྱད་མི་བཟོད་དེ་ཉོན་ཅིག །ནོག་ལྐོག་ཤལ་དང་ལྡན་པ་དེ་བ་ལང་དང་རྫས་གཅིག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པ་གང་ཞིག །མཚན་ མཚོན་གང་ཞིག་ལ་རྫས་གཅིག་ཡིན་པ་མི་སྲིད་པར་ཁྱེད་ཀྱིས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་མ་གྲུབ་ན། བ་ལང་གི་མཚན་ཉིད་ཁས་ལེན་མི་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། །རྩ་བར་འདོད་ན། ནོག་ལྐོག་ཤལ་དང་ལྡན་པ་དེ། 2-990 བ་ལང་དང་རྫས་གཅིག་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་རྫས་སུ་གྲུབ། དེ་གཉིས་རྫས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལན་གང་སྨྲ་ཡང་ནོག་ལྐོག་ཤལ་དང་ལྡན་པ་དེ་དཀར་ཟལ་བ་ལང་དུ་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ ཡང་དག་ཏུ་བཀོད་པའི་ཚེ་ན་དེ་དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེ་སྒྲུབ་ཀ
【現代漢語翻譯】 爲了能夠清楚地看到。 關於解釋確定關係的量，確立自性。 第三，關於確立關係的量有三點：確立自性、確定所依、以及通過何種方式確定。 確立一體關係的自性，確立詞語所指的關係。 第一部分分為兩點： 確立一體關係的自性，確立由彼所生的關係。 第一點又分為兩點：確立詞語所指的關係，確立意義所指的關係。 第一點是：如果認為，在能確定符號（rtags，hetu，因）和法（chos，dharma，有法）二者之間一體關係的量成立的所有情況中，符號和法在意義上是同一實體的，那麼是否普遍成立呢？ 並非普遍成立。因為名稱和所指的關係，是由於將自性的意義和所指的名稱二者混淆的分別念，而僅僅是做了一體性的約定俗成，實際上名稱和所指並非一定是同一實體。此外，總和別的關係也是如此， 由於對單方面和雙方面的差別產生混淆的分別念，而僅僅認為它們是一體的，實際上總和別並非一定是同一實體。如此解釋時，自性和 即所指等，有一個頌文。這段文字的根本解釋是：名稱和所指以及總和別等，僅僅是由於意識的混淆而認為是一體的，除此之外，並沒有一體關係的自性。 對此，班欽釋迦喬丹（dPal Shakya mchog ldan）也按照這段文字，將關係分為自性上的真實關係和隨同的假立關係兩種。對於名稱和所指以及總和別，只有假立的關係，而不可能有自性上的關係，因為名稱和所指在意義上不可能是一個實體等等。雖然如此解釋，但經不起推敲，請聽我說！具有頸垂和尾巴的牛與牛不是同一實體，這不合理。因為那是牛的自性。如果你們承認在任何名稱和所指中都不可能存在同一實體，那麼就更不合理了！如果第一個前提不成立，那麼就不應該承認牛的自性。 如果你們堅持根本觀點，那麼具有頸垂和尾巴的牛就應該與牛是同一實體，這不合理。因為二者在實體上成立，並且二者不是其他實體。無論你們怎麼說，當把具有頸垂和尾巴的牛作為證明白色牛的正確符號時，那麼它就不再是證明白色牛的正確符號，這不合理。因為它能證明……
【English Translation】 In order to see clearly. Regarding the explanation of the valid cognition that determines the relationship, establishing the characteristic. Third, regarding the valid cognition that establishes the relationship, there are three points: establishing the characteristic, identifying the basis, and the manner in which they are determined. Establishing the characteristic of the one-identity relationship, establishing the relationship of verbal designation. The first part has two points: Establishing the characteristic of the one-identity relationship, establishing the characteristic of the relationship arising therefrom. The first point also has two points: establishing the relationship of verbal designation, establishing the relationship of meaning designation. The first is: Now, if it is thought that in all cases where the valid cognition that determines the one-identity relationship between the sign (rtags, hetu, cause) and the subject (chos, dharma, property) is established, the sign and the subject are the same entity in meaning, is it universally pervasive? It is not universally pervasive. Because the relationship between the name and the named is merely a conventional agreement of oneness due to the conceptualization that confuses the meaning of the characteristic and the name to be designated, but in reality, there is no certainty that the name and the named are the same entity. Furthermore, the relationship between the general and the particular is also such that, Due to the conceptualization that confuses the single aspect and the dual aggregates, they are merely taken as one, but in reality, there is no certainty that the general and the particular are the same entity. When explaining in this way, the characteristic and That is, the designated, etc., there is one verse. The sound capture of the root commentary of this is: the name and the named, and the general and the particular, etc., are merely termed as one-identity because of the confusion of the mind, Except that there is no characteristic of the one-identity relationship. Similarly, Pal Shakya Chokden also, according to the sound capture, divides the relationship into the real relationship of characteristics and the compatible imputed relationship. For the name and the named, and the general and the particular, there is only the imputed relationship, but there cannot be a characteristic relationship, because it is impossible for the name and the named to be the same entity in meaning, etc. Although it is explained in this way, it cannot withstand scrutiny, listen! It is not reasonable that the one with dewlap and tail is not the same entity as the cow. Because that is the characteristic of the cow. If you admit that it is impossible for any name and the named to be the same entity, then it is even more unreasonable! If the first premise is not established, then it is not reasonable to admit the characteristic of the cow. If you insist on the root view, then the one with dewlap and tail should be the same entity as the cow, which is unreasonable. Because the two are established as entities, and the two are not other entities. No matter what you say, when the one with dewlap and tail is set up as the correct sign to prove the white cow, then it is not the correct sign to prove the white cow, which is unreasonable. Because it can prove...
ྱི་རྟགས་ཆོས་གཉིས་ལ་འབྲེལ་བ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་བདག་གཅིག་དང་དེ་བྱུང་འབྲེལ་ གང་ཡང་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར། དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། དེ་ལ་བདག་གཅིག་འབྲེལ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། ཡང་རྩོལ་བྱུང་གི་རྟགས་ཀྱིས་དུང་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཆོས་ལའང་ བདག་གཅིག་འབྲེལ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཚང་བར་ཐལ། དེའི་རྟགས་ཆོས་གཉིས་ལ་སྤྱི་བྱེ་བྲག་གི་འབྲེལ་བ་ཙམ་གྲུབ། སྤྱི་བྱེ་བྲག་གི་འབྲེལ་པ་དེ་འབྲེལ་བ་མཚན་ཉིད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། འདོད་ན། རྩོལ་བྱུང་དུང་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་བཀོད་པའི་ཚེ་ན་དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེའི་རྟགས་ཆོས་ལ་འབྲེལ་པ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཚང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞིབ་པར་འོག་ནས་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་དོན་གྲུབ་ཀྱི་འབྲེལ་བ་ལ་གསུམ། རྩ་བའི་གཏན་ཚིགས་དགོད། སྦྱོར་བའི་དོན་ལ་དཔྱད། སྐབས་དོན་ཁྱབ་འབྲེལ་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། གང་ཡོད་དེ་འཇིག་བུམ་པ་བཞིན། ། 2-991 སྒྲ་ཡང་ཡོད་ཅེས་རང་བཞིན་རྟགས། །ཞེས་པ་དེའོ། །གཉིས་པ་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་ནི། སྣང་སེལ་སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བའི་སྒྲ་ཙམ་ཡིན་ལ། སྒྲུབ་ཆོས་ནི། རགས་པའི་མི་རྟག་པ་དང་། ཕྲ་བའི་མི་ རྟག་པ་གཉིས་ལས་འདིར་ཕྱི་མའོ། །རྟགས་ཀྱི་དོན་ལ། འདིར་གང་ཡོད་དེ་འཇིག་བུམ་པ་བཞིན། །ཞེས་པའི་རྟགས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་ཁས་ལེན་ནམ་ཇི་ལྟར་བྱེད་ཅེ་ན། འདི་ལ་གསུམ། འགྲེལ་བའི་སྒྲ་ ཟིན་ལས་ཇི་ལྟར་བཤད་པའི་ཚུལ། མཁས་པ་དག་གིས་ཇི་ལྟར་བཞེད་པའི་ཚུལ། རང་ལུགས་འཐད་ཕྱོགས་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི་རང་འགྲེལ་ལས། དང་པོ་རྟགས་ཀྱི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་ན་ཡོད་པའམ་ བྱས་པ་གང་བཀོད་ཀྱང་རུང་མོད། འོན་ཀྱང་འགའ་ཞིག་རྡུལ་ཕྲན་དང་། བདག་དང་དབང་ཕྱུག་དང་རིག་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་བྱས་པར་མི་འདོད་པས་ཁོའི་བློ་ངོར་རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱིས་དོགས་ནས་ ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་དེ། དེ་དག་ཡོད་པར་ཁོ་ཡང་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཡོད་པ་དེ་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཕྱིས་བྱས་པ་ཉིད་དུ་ཁོའི་བློ་ ངོར་གྲུབ་ན་བྱས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཀོད་པས་འགྲུབ་པོ་ཞེས་སོགས་དང་། ཡང་བོད་ཕལ་ཆེར་དངོས་མེད་ཀྱང་ཡོད་པར་འདོད་ལ་དེ་ལྟར་ན་ཡོད་པས་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་པ་མ་ངེས་པར་འགྱུར་ཏེ་དངོས་པོ་དང་དངོས་མེད་གཉིས་ཀ་ལ་རྟགས་ཡོད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-992 གལ་ཏེ་ཡོད་ཙམ་ལ་དངོས་པོའི་ཡོད་ཙམ་དང་དངོས་མེད་ཀྱི་ཡོད་ཙམ་གཉིས་ཡོད་དོ་ཅེ་ན་དངོས་མེད་ཀྱི་ཡོད་པ་དེ་ཅི། དོན་བྱེད་ནུས་ན་དངོས་པོར་འགྱུར་ལ། མི་ནུས་ན་ཅི་ཡང་ མེད་པས་ཡོད་པར་མིང་བཏགས་ཀྱང་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཡང་རྟགས་དགོད་པ་ན་ཡོད་ཙམ་མ་ངེས་པར་འགྱུར་བས། དངོས་པ
【現代漢語翻譯】 因為能立和所立二者之間沒有建立起關聯，因為對於這一點，無論是自性關係還是生滅關係都無法確定。首先，這一點成立，因為自性關係無法確定。這是真實的能立。此外，如果用功用生的能立來證明聲無常，那麼能立和所立之間也無法滿足自性關係的條件。因為能立和所立之間只建立了總別關系。總別關系並非自性關係。這是真實的能立。 如果承認上述觀點，那麼在正確地建立功用生來證明聲無常時，這樣的能立就不是正確的能立。因為能立和所立之間沒有滿足關聯的條件。詳細內容將在後面闡述。第二，關於作用成就的關聯，有三點：確立根本的因，考察結合的意義，以及建立案例中的周遍關係。第一點是：『凡是存在的，都會壞滅，如瓶子一樣。』『聲音也是存在的』，這是自性因。 第二點，想要了解的法是：沒有區分顯現和排除的僅僅是聲音。所立的法是：粗大的無常和微細的無常，這裡指的是後者。關於能立的意義，這裡『凡是存在的，都會壞滅，如瓶子一樣。』這樣的能立，聲音是否如實地承認，或者如何理解呢？對此有三種觀點：解釋的聲音是如何闡述的，智者們是如何理解的，以及確定自己宗派的合理性。第一種觀點來自自釋：首先，如果確定能立的體性，那麼無論建立存在還是所作都可以。然而，有些人不認為微塵、我和自在天以及吠陀的聲音等是所作，擔心在他們的認知中無法成立能立，所以建立了『因為存在』，因為他們也承認這些是存在的。此外，存在不可能不是由因緣所作，所以在他們的認知中，如果後來成立了『因為是所作』，那麼就能成立。此外，大多數藏族人認為非實有也存在，如果這樣，用存在來證明無常就無法確定，因為能立在實有和非實有上是相同的。 如果說僅僅存在就有實有的存在和非實有的存在兩種，那麼非實有的存在是什麼？如果具有作用，那麼就會變成實有，如果沒有作用，那麼什麼也不是，即使命名為存在，也仍然是不存在。此外，在建立能立時，僅僅存在是無法確定的，因此需要實有。
【English Translation】 Because the connection between the sign and the property is not established, as neither identity nor causality is certain. Firstly, this is established because identity is not certain. This is a real sign. Furthermore, if one uses the sign of effort-born to prove that sound is impermanent, the condition of identity is not fulfilled between the sign and the property. Only a general-specific relationship is established between the sign and the property. A general-specific relationship is not an identity relationship. This is a real sign. If one accepts this, then when correctly establishing effort-born to prove that sound is impermanent, such a sign is not a correct sign. This is because the condition of connection is not fulfilled between the sign and the property. Details will be explained later. Secondly, regarding the connection of consequential establishment, there are three points: establishing the fundamental reason, examining the meaning of the combination, and establishing the pervasion in the case. The first point is: 'Whatever exists, decays, like a pot.' 'Sound also exists,' this is the nature sign. The second point, the subject to be known is: merely sound without distinguishing between appearance and elimination. The property to be proven is: gross impermanence and subtle impermanence, here referring to the latter. Regarding the meaning of the sign, here, how does one accept or understand the sign 'Whatever exists, decays, like a pot,' as it is? There are three views on this: how the explanatory sound explains it, how the scholars understand it, and identifying the validity of one's own system. The first view comes from the self-commentary: Firstly, if one identifies the nature of the sign, it is acceptable to establish either existence or being made. However, some do not consider atoms, self, Ishvara, and the sounds of the Vedas as being made, fearing that the sign will not be established in their minds, so they establish 'because it exists,' because they also accept that these exist. Furthermore, existence cannot be without being made by causes and conditions, so if it is later established in their minds that 'because it is made,' then it can be established. Furthermore, most Tibetans believe that non-entities also exist, and if so, proving impermanence by existence becomes uncertain, because the sign is the same for both entities and non-entities. If one says that there are two kinds of existence, the existence of entities and the existence of non-entities, then what is the existence of non-entities? If it has function, then it becomes an entity, and if it has no function, then it is nothing, and even if it is named existence, it is still non-existence. Furthermore, when establishing the sign, mere existence becomes uncertain, so it needs to be an entity.
ོའི་ཡོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དགོད་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གང་ཡོད་ ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་སྒྲ་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་བཀོད་པས་ཆོག་པར་དོགས་དཔྱོད་དང་བཅས་ཏེ་གསལ་བར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་མཁས་པའི་བཞེད་པ་ནི། དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་ གྱིས། འགྲེལ་པའི་སྒྲ་ཟིན་གྱི་ལུགས་ལྟར་བཞེད་ཅིང་། འོན་ཀྱང་། ཡོད་པ་ལ་ཡོད་པ་ཙམ་དང་། ཡོད་པ་ཉིད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི་སེལ་ངོར་ཡོད་པ་ལ་བྱ་ལ། དེ་ལ་ཡོད་པས་མ་ཁྱབ་ སྟེ་གང་ཟག་གི་བདག་བཞིན་ནོ། །འདིར་ནི་ཕྱི་མའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད། འོ་ན་ཁྱེད་རྩ་འགྲེལ་འདི་རྣམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཞལ་གྱིས་བཞེད་པར་དམ་འཆའམ་མི་འཆའ། གལ་ཏེ་ ཁྱེད་ཕྱེ་གསལ་མེད་པར་ཐམས་ཅད་ཞལ་གྱིས་བཞེད་ནུས་ན། གལ་ཏེ་ཡོད་ཙམ་ལ་དངོས་པོའི་ཡོད་ཙམ་དང་དངོས་མེད་ཀྱི་ཡོད་ཙམ་གཉིས་ཡོད་དོ་ཅེ་ན། དངོས་མེད་ཀྱི་ཡོད་པ་དེ་ཅི་ཞེས་སོགས་ཀྱང་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་ཁས་ལེན་རིགས་པར་ཐལ། 2-993 འདོད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དངོས་མེད་དེ་ཡོད་ཙམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འདོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་དངོས། ཡང་རྟགས་དགོད་པ་ན་ཡོད་ཙམ་མ་ངེས་པར་འགྱུར་བས་ཞེས་པ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་ཁས་ལེན་ མི་རིགས་པར་ཐལ། སྒྲ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་སྟེ། ཡོད་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཁྱབ་པ་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡོད་ཙམ་ཡིན་ན་མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་དངོས་ སོ། །འདི་ནི། བསྟན་བཅོས་རྩ་འགྲེལ་ལས། ཡོད་ཙམ་ལ་ཡོད་པས་ཁྱབ་པར་བཤད་བཞིན་དུ་ཁྱེད་ཀྱིས་ཁས་ལེན་མ་ནུས་པ་ནི་ནོར་བ་གཅིག་གོ། ཡང་ཉོན་ཅིག །ཡོད་ཉིད་དང་། ཡོད་ཙམ་གཉིས་ཀྱི་ ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཡོད་ཙམ་དེ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། དེ་གཉིས་ཀྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཡོད་ཙམ་གྱིས་ཡོད་པའི་གོ་མི་ཆོད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། འདོད་ན། ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །འདས་པའི་མཚན་གཞི་ ཁྱོད་རང་གིས་ཁས་བླངས་པའི་ན་ནིང་གི་ལོ་ཐོག་ཆོས་ཅན། དེར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། ཁྱོད་སེལ་ངོར་ཡོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་དངོས། མ་གྲུབ་ན། དེར་ ཐལ། སྤྱི་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དངོས་པོ་གང་ཞིག །རང་མཚན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན། ཁྱོད་དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། ཁྱོད་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-994 ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་དངོས། ཚུལ་འདི་རྣམས་ཁྱེད་རང་གིས་གསལ་བར་ཁས་བླངས་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་ཊཱིཀྐར། རགས་རྒྱུན་དང་འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམས་དངོས་པོ་དང་མི་རྟག་པ་ཡིན་ཀྱང་། རང་མཚན་དང་དོན་དམ་བདེན་པ་མིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རིགས་པ་འདི་ནི་ཁྱེད་རང་གིས། ཡོད་པ་ལ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས། ཡོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཡོད་པའི་གོ་མི་ཆོད་པར་
【現代漢語翻譯】 因此，必須嘲笑說，『因為存在』。凡存在的事物都具有無常的特性，例如瓶子，聲音也存在。』通過這樣論述就足夠了。對此進行了詳細的討論和澄清。第二種觀點是智者的觀點。帕·釋迦喬丹（དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན，Glorious Shakya Choeden）認為，應按照註釋中已確立的原則來理解。然而，對於『存在』，可以分為『僅僅存在』和『存在本身』兩種。第一種是指在排除他者的角度上存在的事物，但並非所有存在的事物都屬於這種情況，例如人我。這裡指的是后一種情況。』他這樣解釋道。那麼，您是否承諾完全按照這些根本論和註釋來理解呢？如果您能夠毫不含糊地完全接受所有這些，那麼，如果說『僅僅存在』可以分為『事物的僅僅存在』和『非事物的僅僅存在』兩種，那麼是否也應該完全按照字面意思來接受『非事物的存在是什麼』等等問題呢？ 因為您想要這樣認為。如果您這樣認為，那麼非事物就不再是『僅僅存在』了，因為您想要這樣認為。論證成立。此外，當提出論證時，『僅僅存在』會變得不確定，因此不應該完全按照字面意思來接受。聲音，作為所立宗法，是無常的，因為它是『僅僅存在』。』這種說法的前提是不確定的，因為『僅僅存在』並不意味著一定是無常的。論證成立。這就是說，正如論著的根本論和註釋中所說，『存在』包含『僅僅存在』，但您卻無法接受，這是一個錯誤。再聽著！『存在本身』和『僅僅存在』兩者區分開來的『僅僅存在』，必須不是『存在』，因為兩者區分開來的『僅僅存在』不能代表『存在』。論證成立。如果您這樣認為，那麼您聽著！過去的例子，您自己承認的去年的收成，作為所立宗法，是存在的，因為它存在於排除他者的角度上。如果這不成立，那麼它就是存在的，因為它是一個共相，即任何不是自相的事物。如果後者不成立，那麼您就是勝義諦，因為您是自相。您不能這樣認為，因為您是世俗諦， 因為您是一個法。論證成立。您已經清楚地承認了這些原則，因為在《釋量論》（རྣམ་འགྲེལ，Pramanavarttika）的註釋中說，粗大的相續和過去未來的事物雖然是事物和無常的，但不是自相和勝義諦。因此，這個論證是您自己提出的，將『存在』分為兩種，『僅僅存在』不能代表『存在』。
【English Translation】 Therefore, one must laugh and say, 'Because it exists.' Whatever exists is pervaded by impermanence, like a pot, sound also exists.' It is sufficient to state it this way. This has been clearly explained with discussion and clarification. The second view is that of the learned. Pal Shakya Chokden (དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན) believes that it should be understood according to the established principles in the commentary. However, for 'existence,' it can be divided into 'mere existence' and 'existence itself.' The first refers to things that exist from the perspective of excluding others, but not all existing things fall into this category, such as the self of a person. Here, it refers to the latter case.' He explains it this way. So, do you commit to understanding these root texts and commentaries exactly as they are? If you can completely accept all of these without ambiguity, then if it is said that 'mere existence' can be divided into 'mere existence of things' and 'mere existence of non-things,' then should one also accept literally questions such as 'What is the existence of non-things?' Because you want to think so. If you think so, then non-things are no longer 'mere existence,' because you want to think so. The argument is valid. Furthermore, when presenting an argument, 'mere existence' becomes uncertain, so it is not appropriate to accept it literally. Sound, as the subject of the proposition, is impermanent because it is 'mere existence.' The premise of this statement is uncertain, because 'mere existence' does not necessarily mean impermanence. The argument is valid. This is to say that, as stated in the root text and commentary, 'existence' includes 'mere existence,' but you cannot accept it, which is a mistake. Listen again! The 'mere existence' that is distinguished from 'existence itself' and 'mere existence' must not be 'existence,' because the 'mere existence' that is distinguished from the two cannot represent 'existence.' The argument is valid. If you think so, then listen! The past example, the harvest of last year that you yourself acknowledge, as the subject of the proposition, exists because it exists from the perspective of excluding others. If this is not established, then it exists because it is a universal, that is, anything that is not a self-characteristic. If the latter is not established, then you are the ultimate truth because you are a self-characteristic. You cannot think so, because you are the conventional truth, Because you are a dharma. The argument is valid. You have clearly acknowledged these principles, because in the commentary on the Pramanavarttika (རྣམ་འགྲེལ), it is said that coarse continuums and past and future things, although they are things and impermanent, are not self-characteristics and ultimate truths. Therefore, this argument is presented by yourself, dividing 'existence' into two, and 'mere existence' cannot represent 'existence.'
ཁས་ བླངས་པ་ལ་ནང་འགལ་གྱི་ནོར་པ་གཉིས་པའོ། །ཡང་བྱས་པ་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་བྱེད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མི་རྟག་པ་ཡིན་ན། བྱས་པ་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་ པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། མ་འོངས་པའི་མཚན་གཞིར་ཁྱོད་རང་གིས་ཁས་བླངས་པའི་སང་གི་ལོ་ཐོག་ཆོས་ཅན་གྱིས་བཤག །རྟགས་གྲུབ་སྟེ་དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དངོས་འགལ་ཡིན་ཏེ། ཁྱེད་ རང་གིས་རྣམ་འགྲེལ་ཊཱིཀྐར། དོན་དམ་པར་དོན་བྱེད་ནུས་པ་ལ་ད་ལྟར་བས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་དོན་ནི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་དོན་ལ་གནས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ལ། འདས་པ་ ནི་འགགས་ཟིན་པས་དེར་མི་གནས་ལ། མ་འོངས་པ་ནི་མ་སྐྱེས་པས་དེར་མི་གནས་པའི་ཕྱིར། དངོས་པོར་ནི་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དང་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། 2-995 རྩ་བར་འདོད་ན། མ་འོངས་པ་ཆོས་ཅན། སྐྱེས་པ་ཡིན་པར་ཐལ། བྱས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ཀུན་དངོས་སོ། །ནང་འགལ་གསུམ་པའོ། །ཡང་འདས་པའི་མཚན་གཞིར་ཁྱེད་རང་གིས་བཟུང་བའི་ན་ནིང་ གི་ལོ་ཐོག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་འཇིག་ངེས་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་སྐྱེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་ཁྱབ་སྟེ། སྐྱེས་པ་ཁོ་ན་འཇིག་པ་ཡིན། ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། ཁྱོད་ཞིག་ཟིན་པའི་ ཕྱིར་དང་། ཁྱོད་རང་གིས་རྣམ་འགྲེལ་ཊཱིཀྐར། འདས་པའི་དངོས་པོ་སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་ན་སྐྱེས་ཟིན་སླར་ཡང་སྐྱེ་བ་དང་། ཞིག་ཟིན་སླར་ཡང་འཇིག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །ནང་ འགལ་བཞི་པའོ། ། གལ་ཏེ་འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དངོས་པོ་སོགས། མ་དཔྱད་པ་འཇིག་རྟེན་ལུགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་འཇོག་པའི་ཚེ། དངོས་པོར་ཁས་ལེན་ཀྱང་། དཔྱད་པ་གྲུབ་མཐའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ཁས་མི་ལེན་ནོ་ ཟེར་ན། འོ་ན་ཁྱོད་རང་གིས་དཔྱད་པ་གཞིར་གཞག་གྱིས་ལ་ཉོན་ཅིག །དངོས་པོ་ཡིན་ན། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ། འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དངོས་པོ་དངོས་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། རགས་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་བློ་ཆོས་ཅན་གྱིས་བཤག །རྟགས་ཁས་བླངས་ཏེ། བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་འགལ་ལ་སོང་སྟེ། ཁྱེད་རང་གིས་རྣམ་འགྲེལ་ཊཱིཀྐར། 2-996 དཔྱད་པའི་ཚེ་ན་རགས་པ་བློ་དང་བཅས་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་ཆ་མེད་པའི་རྡུལ་དང་ཤེས་པ་དོན་དམ་བདེན་པའོ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནང་འགལ་བ་ལྔ་པའོ། །ཡང་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཇིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ། སྒྲ་དང་བུམ་པའི་ཁྱད་པར་གྱི། །རྟོག་ན་འཇིག་ལའང་ མཚུངས་ཅེ་ན། །ཞེས་པའི་གཞུང་དེས། འཇིག་པ་དེ། སྒྲ་བུམ་གཉིས་ཀར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ
【現代漢語翻譯】 第二個自相矛盾的錯誤：又，所作之法，對於成立聲音是無常的同品，不是遍及的，因為如果是不常，則不是所作，因為不遍及。如果不成立，則以你所承認的未來之法，即明年的莊稼作為有法來陳述。理由成立，因為是事物。如果不成立，則成為相違，因為你自己在《釋量論》的註釋中說：『就勝義而言，能起作用者，必然是現在的。』其含義是，存在於產生果的作用中的事物。過去已經滅盡，所以不存在於此；未來尚未產生，所以不存在於此。必須承認是事物，因為已經產生，並且有產生的因。因此，如果主張是根本，則未來的事物，成為已經產生的，因為是所作。理由明確，一切都是事物。第三個自相矛盾。又，以你所執取的過去之法，即去年的莊稼作為有法。你必然會壞滅，因為你已經產生。理由真實且周遍，因為唯有產生者才會壞滅。因為已經這樣說過。不能承認，因為你已經壞滅。並且你自己在《釋量論》的註釋中說：『如果過去的事物產生和壞滅，那麼已經產生的會再次產生，已經壞滅的會再次壞滅。』這與你所說相違。第四個自相矛盾。如果說，對於過去和未來的事物等，在未經觀察的情況下，按照世間常理進行命名時，雖然承認是事物，但在經過觀察的宗義中，則不這樣承認。那麼，你就以觀察為基礎來聽著。如果是事物，則必然是勝義諦，因為過去和未來的事物不是事物。如果承認，則以執取粗大的心識作為有法來陳述。理由已承認，因為是心識。不能承認，因為是世俗諦。理由走向了相違，因為你自己在《釋量論》的註釋中說：『在觀察時，粗大的心識等是世俗諦，無分微塵和意識是勝義諦。』第五個自相矛盾。又，瓶子，是勝義諦，因為是事物，因為是所作，因為是壞滅的。如果不成立，則在那裡成為：聲音和瓶子的差別是什麼？如果思考，那麼壞滅也相同。因為那部論典說，壞滅，在聲音和瓶子上都是隨同的。
【English Translation】 The second self-contradictory error: Furthermore, that which is made, for establishing that sound is impermanent, is not pervasive of the concordant side, because if it is impermanent, then it is not made, because it is not pervasive. If it is not established, then with the future subject that you have accepted, namely, next year's crops, state as the subject of the argument. The reason is established, because it is a thing. If it is not established, then it becomes contradictory, because you yourself say in the commentary on the Pramāṇavārttika: 'In terms of ultimate truth, that which is capable of performing a function is necessarily present.' Its meaning is that which exists in the function of producing a result. The past has already ceased, so it does not exist there; the future has not yet arisen, so it does not exist there. It must be admitted that it is a thing, because it has arisen and because there is a cause for arising. Therefore, if you assert it as the root, then the future thing becomes that which has arisen, because it is made. The reason is clear, everything is a thing. The third self-contradiction. Furthermore, with the past subject that you have apprehended, namely, last year's crops, state as the subject of the argument. You will necessarily perish, because you have arisen. The reason is real and pervasive, because only that which has arisen perishes. Because it has been said thus. It cannot be admitted, because you have already perished. And you yourself say in the commentary on the Pramāṇavārttika: 'If past things arise and perish, then that which has already arisen will arise again, and that which has already perished will perish again.' This contradicts what you have said. The fourth self-contradiction. If you say that for past and future things, etc., when naming them according to worldly conventions without investigation, although you admit that they are things, in the tenets established through investigation, you do not admit them as such. Then, listen based on your investigation. If it is a thing, then it must be ultimately true, because past and future things are not things. If you admit it, then state with the mind that apprehends the gross as the subject of the argument. The reason has been admitted, because it is a mind. It cannot be admitted, because it is conventionally true. The reason goes to contradiction, because you yourself say in the commentary on the Pramāṇavārttika: 'At the time of investigation, gross minds and the like are conventionally true, and partless particles and consciousness are ultimately true.' The fifth self-contradiction. Furthermore, a pot is ultimately true, because it is a thing, because it is made, because it is perishable. If it is not established, then there it becomes: What is the difference between sound and a pot? If you think about it, then perishing is also the same. Because that text says that perishing follows both sound and pot.
ར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། གང་ཡོད་དེ་འཇིག་བུམ་པ་བཞིན། །ཞེས་པ་དེས་བུམ་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་ མཐུན་དཔེ་རྣམ་དག་ཏུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། ཁྱོད་རགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ཁྱབ་དངོས། ནང་འགལ་དྲུག་པའོ། །ཡང་བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡོད་པའི་ ཕྱིར་ཏེ། གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདི་ལ་རྟགས་མ་གྲུབ་དང་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་ཀྱི་ལན་གང་འདེབས་ཀྱང་ནང་འགལ་གཉིས་འབྱུང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་སྙམ་ན་འོ་ན་རྟགས་མ་གྲུབ་ཟེར་ན། གཞལ་བྱ་ ཡིན་ན་མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་དེ་གཞལ་བྱ་མིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་གཞལ་བྱ་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱོགས་གཉིས་ལ་ཁྱབ་བྱེད་ཡིན་པར་ཁྱེད་རང་གིས་ཁས་བླངས་པ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། 2-997 གཞལ་བྱ་ཡིན་ན་མི་རྟག་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ནང་འགལ་བདུན་པའོ། །གལ་ཏེ་རྩ་བར་མ་ཁྱབ་ཟེར་ན། འོ་ན་བུམ་པའི་དོན་སྤྱི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཚད་མས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པར་ ཐལ། གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཚད་མས་དམིགས་པ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་ཡོད་པར་ཐལ། ཚད་མས་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ཀུན་ཁས་བླངས་ཏེ། ཁྱོད་རང་གིས་རིགས་གཏེར་ཊཱིཀྐར། འོ་ན་ཚད་མས་དམིགས་པ་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁས་མི་ལེན་པའམ། ལེན་ན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པར་ཐལ་ལོ། །ཞེ་ན། དེ་དེའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་མོད། ཞེས་སོགས་བཤད་པའི་ ཕྱིར་ནང་འགལ་བ་བརྒྱད་པའོ། །མདོར་ན། གཞལ་བྱ་ཡིན་ན་ཡོད་པས་ཁྱབ་མ་ཁྱབ་ཙམ་ལའང་། རྣམ་རྟོག་གཏིང་མ་ཚུགས་པའི་ནང་འགལ་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་འདུག་མོད་རེ་ཞིག་བཞག་གོ། །ཡང་ མཁས་པ་འགའ་ཞིག །སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་སྟེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ལ་སྐྱོན་མཐོང་ནས། དངོས་པོར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་དོན་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འགོད་པར་མཛད་པ་ཡང་ མི་འཐད་དེ། སྔ་མ་ལྟར་ན་ཟློས་སྐྱོན་དང་། ཕྱི་མ་ལྟར་ན་རང་བཞིན་ལྟོས་པ་བའི་རྟགས་ཡང་དག་ཏུ་ཐལ་བའི་སྐྱོན་ལྔ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་རང་ལུགས་ནི། གང་དངོས་པོ་ཡིན་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་སྒྲ་ཡང་དངོས་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྩ་བའི་རྟགས་དགོད་པར་བྱེད་དོ། ། 2-998 འོ་ན་འདིར་གང་ཡོད་དེ་འཇིག་བུམ་པ་བཞིན། ཞེས་དང་། རྣམ་འགྲེལ་ལས་ཀྱང་། འཇིག་ལ་འབྲས་དང་ཡོད་ཉིད་བཞིན། །ཞེས་ཡོད་པ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་ཇི་ལྟར་ཡིན་སྙམ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། བྷ་བ་ ཞེས་པའི་སྐད་དོད། དངོས་པོ་དང་ཡོད་པ་གཉིས་ཆར་ལ་འཇུག་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོན་ཀྱང་། འགྲེལ་པའི་སྒྲ་ཟིན་དེ་དག་ནི་ཁས་བླངས་བར་མི་ནུས་ཏེ། དེ་དག་ལ་སྐྱོག་ བཤད་ཇི་ལྟར་བྱས་ཀྱང་། སྒྲ་ཟིན་དེ་ལ་ཚུལ་འགྲིགས་པོ་ཅིག་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། འགྲ
【現代漢語翻譯】 因為已經解釋過了，並且『凡是存在的，都是壞滅的，如瓶子一樣。』這句話，是爲了通過瓶子來論證聲音是無常的，作為純粹的比喻而解釋的。所以不能接受，因為你是粗大的。這是相違六。此外，以瓶子的總相作為有法，是無常的，因為是存在的，因為是可以被衡量（gZhal bya）的。對於這個，無論你回答『因不成』還是『周遍不成』，都會出現兩種相違。如果有人問：『怎麼樣呢？』如果說『因不成』，那麼，凡是可以被衡量的，都是無常的，因為瓶子的總相不是可以被衡量的。如果承認，那麼，你承認可以被衡量是聲音無常的兩個同品周遍，這就不合理，因為凡是可以被衡量的，都必須是無常的。這是相違七。如果說『根本不周遍』，那麼，以瓶子的總相作為有法，你必須是被量識所認識的，因為是可以被衡量的。如果承認，那麼，必須是被量識所緣的。如果承認，那麼，必須是存在的，因為是被量識所緣的。所有的因都清楚地被承認了，因為你自己寫了《釋量論·釋難》。那麼，是不承認『被量識所緣』是存在的定義嗎？如果承認，那麼，一切所知都將變成無常。因為你說了『我承認那是它的定義』等等，這是相違八。總之，僅僅在『凡是可以被衡量的，都是存在的』是否周遍的問題上，就存在著無法想像的、沒有深入思考的相違，暫時先放在這裡。此外，有些智者看到有人寫『聲音是有法，是無常的，因為是存在的』，認為有錯誤，所以有些人寫成『因為是實物』，有些人寫成『因為是真實存在』，這些也都不合理，因為如果像前者那樣，就會有重複的過失，如果像後者那樣，就會有自性相關的正確因的五種過失。第三，自宗是：凡是實物，都是無常的，例如瓶子一樣，聲音也是實物，這樣來建立根本的因。 那麼，這裡『凡是存在的，都是壞滅的，如瓶子一樣』，以及《釋量論》中『壞滅如結果，存在如是』，這樣將存在作為因，這是怎麼回事呢？沒有過失，因為梵文詞彙bhava（藏文：བྷ་བ་，梵文天城體：भव，梵文羅馬擬音：bhava，漢語字面意思：存在）這個詞，既可以指實物，也可以指存在，只是考慮到了這一點。然而，解釋的語句不能被完全接受，因為無論如何解釋，這些語句都不能完全符合邏輯，而且解釋...
【English Translation】 Because it has been explained, and the statement 'Whatever exists is impermanent, like a pot.' is explained as a pure analogy to prove that sound is impermanent through the example of a pot. Therefore, it cannot be accepted because you are gross. This is contradiction six. Furthermore, taking the general characteristic of a pot as the subject, it is impermanent because it exists, because it can be measured (gZhal bya). To this, whether you answer 'the reason is unestablished' or 'the pervasion is unestablished,' two contradictions will arise. If someone asks, 'How so?' If you say 'the reason is unestablished,' then whatever can be measured is impermanent because the general characteristic of a pot cannot be measured. If you admit this, then your admission that 'can be measured' is pervasive of both sides of the proposition that sound is impermanent is unreasonable because whatever can be measured must be impermanent. This is contradiction seven. If you say 'the root is not pervasive,' then, taking the general characteristic of a pot as the subject, you must be knowable by valid cognition because you can be measured. If you admit this, then you must be an object of valid cognition. If you admit this, then you must exist because you are an object of valid cognition. All reasons are clearly admitted because you yourself wrote the commentary on the Pramanavarttika. Then, do you not admit that 'being an object of valid cognition' is the definition of existence? If you do, then all knowables would become impermanent. Because you said 'I admit that is its definition,' etc., this is contradiction eight. In short, merely on the question of whether 'whatever can be measured is existent' is pervasive or not, there are unimaginable contradictions that have not been deeply considered, so let's leave it at that for now. Furthermore, some scholars, seeing that someone wrote 'sound is the subject, it is impermanent because it exists,' thought there was a mistake, so some wrote 'because it is a real thing,' and some wrote 'because it truly exists,' but these are also unreasonable because if it is like the former, there will be the fault of repetition, and if it is like the latter, there will be the five faults of a valid reason that is related to its own nature. Third, the self-established system is: whatever is a real thing is pervasive with being impermanent, like a pot, sound is also a real thing, thus establishing the fundamental reason. Then, how is it that here, 'Whatever exists is perishable, like a pot,' and in the Pramanavarttika, 'Perishing is like a result, existence is like that,' existence is stated as the reason? There is no fault because the Sanskrit word bhava (藏文：བྷ་བ་，梵文天城體：भव，梵文羅馬擬音：bhava，漢語字面意思：存在) refers to both real things and existence, and this is merely what was being considered. However, the words of the explanation cannot be fully accepted because no matter how they are explained, these words cannot be completely logical, and the explanation...
ེལ་པའི་སྒྲ་ཟིན་ཁས་བླངས་བར་མི་ནུས་པའི་རིགས་གཞན་ཡང་མང་དུ་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༈ སྐབས་དོན་ཁྱབ་འབྲེལ་སྒྲུབ་པ། གསུམ་པ་སྐབས་ དོན་ཁྱབ་འབྲེལ་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས། ལྟོས་མེད་རྟགས་ཀྱིས་རྗེས་ཁྱབ་སྒྲུབ། གནོད་པ་ཅན་གྱིས་ལྡོག་ཁྱབ་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། རྟགས་འགོད། དེ་ལ་གནོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། རང་ལས་ཕྱིས་ འབྱུང་གི་རྒྱུ་དོན་གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་འཇིག་ན་རང་གྲུབ་ཙམ་ནས་འཇིག་ངེས་ཡིན་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་ཀློག་བཞིན། བུམ་པ་ཡང་རང་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་རྒྱུ་དོན་གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་འཇིག་ གོ་ཞེས་བཀོད་པ་ལས་བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པར་ནུས་ཏེ། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་རང་སྐྱེས་པ་ཁོ་ནས་འཇིག་པར་སོང་གི །ཕྱིས་འབྱུང་གི་འཇིག་བྱེད་གཞན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། 2-999 སྐྱེས་པ་ཁོ་ནས་འཇིག་པ་ཡིན། །དེ་ལ་འཇིག་བྱེད་གཞན་མི་དགོས། ཞེས་པ་འདི་བྱུང་། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ། མ་གྲུབ་པ་སྤང་། མ་ངེས་པ་སྤང་། ཧ་ཅང་ཐལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཁོ་ ན་རེ། བྱས་པ་ཡིན་ན། གྲུབ་ཙམ་ནས་འཇིག་ངེས་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། བྱས་པ་རྣམས་རང་འཇིག་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་ཕྲད་ན་འཇིག །མ་ཕྲད་ན་མི་འཇིག་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བུམ་པ་དེ་ ཡང་འཇིག་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཐོ་བ་ལྟ་བུ་དང་ཕྲད་ན་འཇིག་པ་ཡིན་ཡང་། མ་ཕྲད་བར་དུ་མི་འཇིག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་འགོག་པ་ལ་རིགས་པའི་གནད་བསྡུས་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། འདུས་བྱས་འཇིག་པ་ལ་འཇིག་རྒྱུ་དོན་གཞན་མི་དགོས་ཏེ། འཇིག་རྒྱུ་བུམ་པ་ལྟ་བུ་རང་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུས་རང་འཇིག་པར་བྱེད་པས་འཇིག་བྱེད་དོན་གཞན་མི་དགོས། བུམ་པ་ཞིག་པ་ལྟ་བུ་ དངོས་མེད་ཡིན་པས་འཇིག་རྒྱུ་གཏན་ནས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བུམ་པ་འཇིག་པ་དེ་འཇིག་བྱེད་ཐོ་བ་ལྟ་བུ་ལ་ལྟོས་དགོས་པས་སྐྱེད་བྱེད་རྒྱུ་དེས་འཇིག་པར་མི་ནུས་སོ་ཞེ་ ན། འདི་ནི་རྣམ་པར་བརྟགས་ན་འཇིག་སྟེ། ཐོ་བའི་རྒྱུས་བུམ་པར་འཇིག་པར་བྱེད་ན། བུམ་པའི་འཇིག་པ་དངོས་མེད་ཞིག་བྱེད་དམ། དངོས་པོ་ཞིག་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན་མི་འཐད་དེ། དངོས་མེད་རྒྱུས་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། 2-1000 ཕྱི་མ་ལྟར་ན། དངོས་པོ་ལ་རང་གཞན་གཉིས་སུ་ཁ་ཚོན་ཆོད་པས། བུམ་པའི་འཇིག་པ་བུམ་པ་ཡིན་པ་ཞིག་བྱེད་དམ། བུམ་པ་ལས་དོན་གཞན་པ་ཞིག་བྱེད། དང་པོ་ལྟར་ན། ཐོ་བས་ བྱ་མི་དགོས་ཏེ། རྫ་མཁན་གྱིས་བྱས་ཟིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན་བུམ་པ་ལས་གཞན། ཐོ་བའམ་གྱོ་མོ་འམ། དེ་གཉིས་ལས་གཞན་ཞིག་བྱེད། གལ་ཏེ་བུམ་པ་གྱོ་མོར་བཏང་བ་དེ། བུམ་ པའི་འཇིག་པ་ཐོ་བས་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཟེར་ན། དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། བུམ་པའི་ཉེར་ལེན་དང་། ཐོ་བའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་ལས། གྱོ་མོ་སྐྱེས་པ་ཡིན་གྱི། བུ
【現代漢語翻譯】 因為還有很多其他型別的聲音無法被接受。 第三，確立案例的普遍聯繫。 第三部分是確立案例的普遍聯繫，分為兩部分：通過無依賴性的理由來確立後續的普遍性，以及通過有損害性的理由來確立相反的普遍性。第一部分又分為兩部分：提出理由，以及消除對它的損害。第一部分是：如果從自身產生的後續原因不依賴於其他事物而消亡，那麼從自身成立的那一刻起就必然消亡，這是普遍的。例如，就像閱讀一樣。如果花瓶也從自身產生的後續原因不依賴於其他事物而消亡，那麼就可以通過這種方式來確立無常的普遍性，因為所有複合的事物都僅僅因為自身的產生而消亡。因為不需要其他的消亡因素。這裡出現了『僅僅因為產生而消亡，不需要其他的消亡因素』。 第二部分分為三部分：消除未成立的情況，消除不確定的情況，以及消除過於極端的情況。第一部分是：如果有人說，『如果是被製造出來的，那麼從成立的那一刻起就必然消亡』，這是不普遍的，因為被製造出來的事物只有在與自身的消亡原因相遇時才會消亡，如果沒有相遇就不會消亡。例如，花瓶只有在與消亡原因如錘子相遇時才會消亡，如果沒有相遇就不會消亡。』爲了反駁這種說法，《理性的要點》中總結道：所知的事物，作為討論的主題，複合的事物的消亡不需要其他的消亡原因，因為產生花瓶等事物的自身原因會使自身消亡，所以不需要其他的消亡因素。花瓶的消亡是無實體的，所以根本不需要消亡的原因。如果有人說，花瓶的消亡需要依賴於錘子等消亡因素，所以產生的原因不能使其消亡。這可以通過分析來駁斥：如果錘子的原因使花瓶消亡，那麼花瓶的消亡是使無實體消亡，還是使實體消亡？如果是前者，那是不合理的，因為無實體不能成為原因。如果是後者，那麼實體可以明確地分為自身和他者。那麼，花瓶的消亡是使花瓶自身消亡，還是使與花瓶不同的事物消亡？如果是前者，那麼不需要錘子來做，因為陶工已經做完了。如果是後者，那麼是使花瓶以外的錘子或碎片消亡，還是使其他事物消亡？如果有人說，將花瓶變成碎片，這就是錘子使花瓶消亡。這也是不合理的，因為碎片是從花瓶的近取因和錘子的共同作用因素中產生的，而不是花瓶的消亡。
【English Translation】 Because there are many other types of sounds that cannot be accepted. Third, establishing the universal connection of the case. The third part is to establish the universal connection of the case, which is divided into two parts: establishing the subsequent universality through independent reasons, and establishing the opposite universality through harmful reasons. The first part is further divided into two parts: presenting the reason, and eliminating the harm to it. The first part is: if the subsequent cause arising from itself perishes without depending on other things, then it is necessarily perished from the moment it is established, which is universal. For example, like reading. If the vase also perishes from the subsequent cause arising from itself without depending on other things, then it can be used to establish the universality of impermanence, because all composite things perish only because of their own arising. Because no other factors of destruction are needed. Here appears 'perishing only because of arising, no other factors of destruction are needed'. The second part is divided into three parts: eliminating the unestablished situation, eliminating the uncertain situation, and eliminating the overly extreme situation. The first part is: if someone says, 'If it is made, then it is necessarily perished from the moment it is established', this is not universal, because made things only perish when they meet the cause of their own destruction, and if they do not meet, they will not perish. For example, the vase only perishes when it meets the cause of destruction such as a hammer, and if it does not meet, it will not perish.' To refute this statement, 'The Essence of Reason' summarizes: knowable things, as the subject of discussion, the destruction of composite things does not need other causes of destruction, because the cause of producing things such as vases will cause itself to perish, so no other factors of destruction are needed. The destruction of the vase is non-substantial, so there is no need for a cause of destruction at all. If someone says that the destruction of the vase needs to depend on destructive factors such as a hammer, so the cause of production cannot cause it to perish. This can be refuted by analysis: if the cause of the hammer causes the vase to perish, then does the destruction of the vase cause the non-substantial to perish, or does it cause the substantial to perish? If it is the former, it is unreasonable, because the non-substantial cannot be a cause. If it is the latter, then the substantial can be clearly divided into itself and others. Then, does the destruction of the vase cause the vase itself to perish, or does it cause something different from the vase to perish? If it is the former, then there is no need for the hammer to do it, because the potter has already done it. If it is the latter, then does it cause the hammer or fragments other than the vase to perish, or does it cause other things to perish? If someone says that turning the vase into fragments, this is called the hammer causing the vase to perish. This is also unreasonable, because the fragments are produced from the proximate cause of the vase and the co-operative cause of the hammer, not the destruction of the vase.
མ་པའི་འཇིག་ པ་གསར་དུ་བྱས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གྱོ་མོ་སྐྱེས་པ་ལ་བུམ་པའི་འཇིག་པ་བྱས་ཞེས་མིང་འདོགས་ན་བླུན་པོ་ལ་བ་ལང་ལྟར་མིང་ལ་མི་བརྩད་དོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི། འཇིག་ པ་རྒྱུ་གཞན་ལ་ལྟོས་ཕྱིར། །ལྟོས་མེད་འདི་ནི་མ་གྲུབ་ལོ། །ཞེས་པ་ནས། ལྟ་དང་བལྟ་རྒྱུ་མེད་པ་བཞིན། །ཞེས་པའི་བར་ཤློ་ཀ་ཕྱེད་དང་བཞིའོ། །གཉིས་པ་མ་ངེས་པ་སྤང་བ་ལ་ཁོ་ ན་རེ། འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཚང་ན་འཇིག་ངེས་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། ནས་ཀྱི་ས་བོན་དང་ཆུ་ལུད་སོགས་ཚང་ཡང་ནས་མྱུག་མི་སྐྱེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་ཀྱིས། སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པ་རྒྱུ་གཞན་ལྟོས་པ་མེད་ཀྱང་སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། 2-1001 མི་འཐད་དེ། ནས་མྱུག་གི་བརྒྱུད་པའི་རྒྱུ་ཚོགས་ཚང་ཡང་ནས་མྱུག་བསྐྱེད་པ་ནུས་པ་གོང་འཕེལ་དུ་འགྱུར་བ་ལ་ལྟོས་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་ཀྱིས་སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པའང་ སཱ་ལུའི་ས་བོན་ལ་ལྟོས་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ནི། ཚོགས་པ་ཚང་ཡང་མྱུ་གུ་བཞིན། །ཞེས་པ་ནས། དེས་ན་འཇིག་བྱེད་གཞན་མི་དགོས། །ཞེས་པའི་བར་ཤློ་ཀ་བདུན་ནོ། །གསུམ་པ་ཧ་ ཅང་ཐལ་བ་སྤང་བ་ནི། རིག་བྱེད་པ་ན་རེ། བུམ་པའི་ཞིག་པ་རྟག་པ་དང་། བུམ་པ་མི་རྟག་པ་སྟེ་དངོས་འགལ་གཉིས་བུམ་པའི་རྫས་སུ་གཅིག་པར་ཐལ། བུམ་པའི་ཞིག་པ་རྒྱུ་མེད་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་བའི་ཐལ་བ་དང་པོས་མི་གནོད་དེ། བུམ་པའི་ཞིག་པ་དངོས་མེད་ཡིན་ཀྱང་། རྟག་རྫས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་རྒྱལ་དཔོག་པ་ན་རེ། བུམ་པའི་ཞིག་པ་དེ། བུམ་པ་དང་ རྫས་ཅིག་གམ་ཐ་དད། དང་པོ་ལྟར་ན་བུམ་པ་ཞིག་པའི་ཚེ་ཡང་བུམ་པ་མ་ཞིག་པར་ཐལ་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན་བུམ་པ་ཞིག་པའི་ཚེ་ཡང་བུམ་པ་མཐོང་བར་ཐལ་ལོ། །ཞེས་པའི་ ཐལ་བ་གཉིས་པས་ཀྱང་མི་གནོད་དེ། བུམ་པའི་ཞིག་པ་རྫས་སུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡང་དངོས་པོ་གཞིར་བྱས་ལ། ཐོག་བཅས་བུམ་པ་དང་ཐོགས་མེད་ཤེས་པ་གཉིས་མི་སྲིད་པར་ཐལ། དངོས་པོ་ལ་རྟག་མི་རྟག་གཉིས་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཐལ་བ་གསུམ་པས་ཀྱང་མི་གནོད་དེ། 2-1002 ཐོགས་བཅས་ཐོགས་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་གཉིས་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡོད། རྟག་པ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ནི། དངོས་འགལ་རྫས་གཅིག་འགྱུར་བ་དང་། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །དེས་ ན་སྐབས་འདིར། བུམ་པ་ལྟ་བུའི་སྐྱེ་འཇིག་གནས་གསུམ་ཅིག་ཅར་བྱེད་ལ། བུམ་པ་དེ་བུམ་པ་སྐད་ཅིག་གཉིས་པའི་ཚེ་ཞིག་པ་ཞིག་ཁས་ལེན་ཀྱང་། སྤྱིར་གཏན་ནས་བུམ་པ་ཞིག་པ་ནི་མེད་ ཅེས་བྱ་སྟེ། བུམ་པ་མ་ཞིག་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། རྩ་བའི་གཉིས་པ་ལྡོག་ཁྱབ་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས། ཕྱོགས་སྔ་བརྗོད་པ་དང་། དེ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། མུ་སྟ
【現代漢語翻譯】 因為不是對已有的壞滅進行新的創造，如果給『生出陶器碎片』這件事起名為『陶瓶的壞滅』，那麼就像愚人爭論牛的名字一樣，不值得爭論。解釋如下：壞滅依賴於其他因素，因此，認為壞滅不依賴任何因素是不成立的。從『壞滅依賴於其他因素』到『就像沒有能見者和所見』，共有四個半頌。 第二，駁斥不確定性。有人說：壞滅的因素集合齊全時，必然會發生壞滅，這並不普遍成立。因為即使大麥的種子、水、肥料等條件齊全，也可能不發芽；而且，大麥的因素集合，即使不依賴其他因素，也不能產生稻米的幼苗。對此，解釋如下：即使因素集合齊全，就像幼苗一樣，也需要依賴於增上緣才能生長。從『即使因素集合齊全，就像幼苗一樣』到『因此不需要其他的壞滅因素』，共有七個頌。 第三，駁斥過於極端的情況。順世外道說：陶瓶的壞滅是常恒的，而陶瓶本身是無常的，這兩種相反的事物，在陶瓶的本體上是同一的，因為陶瓶的壞滅是無因的。第一個推論並不能構成損害，因為陶瓶的壞滅雖然是無實體的，但並非常恒的本體。又，正理派說：陶瓶的壞滅，與陶瓶是同一本體還是不同本體？如果是同一本體，那麼陶瓶壞滅時，陶瓶也不應該壞滅；如果是不同本體，那麼陶瓶壞滅時，也應該能看到陶瓶。第二個推論也不能構成損害，因為陶瓶的壞滅在本體上並不成立。又，以事物為基礎，有礙觸的陶瓶和無礙觸的意識，兩者不可能同時存在，因為在一個事物上，常恒和無常不可能同時存在。第三個推論也不能構成損害，因為有礙觸和無礙觸的事物，兩者有各自產生的因，而常恒的事物沒有產生的因。解釋如下：相反的事物變成同一本體等，共一個頌。 因此，在此處，對於像陶瓶這樣的事物，同時具有生、住、滅三種狀態，當陶瓶處於第二個剎那的時候，雖然承認它正在壞滅，但總的來說，陶瓶的徹底壞滅是不存在的，因為陶瓶仍然存在。 根本頌的第二部分，確立周遍關係，分為兩部分：提出對方的觀點和駁斥對方的觀點。第一部分是：……
【English Translation】 Because it is not a new creation of an existing destruction, and if giving the name 'the birth of pottery shards' as 'the destruction of the pot,' then like fools arguing over the name of a cow, it is not worth arguing. The explanation is as follows: Destruction depends on other factors, therefore, it is not established that this is independent. From 'Destruction depends on other factors' to 'Just like there is no seer and seen,' there are four and a half shlokas. Second, refuting uncertainty. Someone says: When the collection of causes for destruction is complete, destruction is certain to occur, but this is not universally true. Because even if the seeds of barley, water, fertilizer, and other conditions are complete, they may not sprout; and the collection of causes for barley, even without depending on other factors, cannot produce rice seedlings. To this, the explanation is as follows: Even if the collection is complete, like a sprout, it needs to depend on the enhancing condition to grow. From 'Even if the collection is complete, like a sprout' to 'Therefore, other destructive factors are not needed,' there are seven shlokas. Third, refuting being too extreme. The Carvaka says: The destruction of the pot is permanent, and the pot itself is impermanent, these two opposite things are one in the substance of the pot, because the destruction of the pot is without cause. The first inference does not cause harm, because the destruction of the pot, although it is non-substantial, is not a permanent substance. Also, the Naiyayikas say: Is the destruction of the pot the same substance as the pot or a different substance? If it is the same substance, then when the pot is destroyed, the pot should not be destroyed; if it is a different substance, then when the pot is destroyed, the pot should still be visible. The second inference also does not cause harm, because the destruction of the pot is not established as a substance. Also, based on things, the tangible pot and the intangible consciousness cannot exist together, because permanence and impermanence cannot exist together in one thing. The third inference also does not cause harm, because tangible and intangible things have their own causes of production, while permanent things have no cause of production. The explanation is as follows: Opposite things becoming the same substance, etc., is one shloka. Therefore, in this case, for things like pots, which simultaneously have the three states of birth, abiding, and destruction, when the pot is in the second moment, although it is admitted that it is being destroyed, in general, the complete destruction of the pot does not exist, because the pot still exists. The second part of the root verse, establishing pervasion, is divided into two parts: presenting the opponent's view and refuting it. The first part is: ...
ེགས་དབང་ཕྱུག་པ་ན་རེ། དངོས་པོའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་ལྡོག་ཁྱབ་མ་གྲུབ་སྟེ། དངོས་པོ་ཕལ་ཆེར་མི་རྟག་པ་ཡིན་ཡང་། བྱ་རོག་དཀར་པོ་སྲིད་པ་ལྟར་དངོས་པོ་དང་རྟག་པའི་གཞི་མཐུན་སྲིད་པའི་ ཕྱིར། དངོས་པོ་ཕལ་ཆེར་འཇིག་རྒྱུ་དང་འཕྲད་པའི་ཚེ་འཇིག །དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ་ལྟ་བུ་འཇིག་རྒྱུ་དང་ཕྲད་ཀྱང་གཏན་ནས་མི་འཇིག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཕྱོགས་སྔ་འཆད་པ་ནི། བྱ་རོག་དཀར་པོ་ སྲིད་པ་ལྟར། །དངོས་པོ་རྟག་པ་མི་འགལ་ཟེར། །ཞེས་པ་འདི་བྱུང་། གཉིས་པ་དེ་དགག་པ་ལ་གསུམ། དངོས་པོ་རྟག་པ་བརྟགས་ཏེ་དགག །རྟགས་ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་རིགས་པས་སྒྲུབ། རྟགས་གཉིས་དགོད་པའི་དགོས་པ་བཤད་པའོ། ། 2-1003 དང་པོ་ནི། དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་དེས་དོན་བྱེད་ནུས་སམ་མི་ནུས། མི་ནུས་ན་དངོས་མེད་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ནུས་ན། དེས་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཚེ་སྔར་གྱི་ གནས་སྐབས་ལས་འགྱུར་རམ་མི་འགྱུར། འགྱུར་ན་རྟག་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ཞིང་། མི་འགྱུར་ན་དོན་བྱེད་ནུས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་མི་བྱེད་པའི་གནས་སྐབས་ལས་མ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་ པ་ནི། རྟག་དེས་དོན་བྱེད་མི་ནུས་ན། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །གཉིས་པ་རིགས་པས་བསྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ། རྟགས་དགོད། སྦྱོར་བའི་དོན་ལ་དཔྱད། རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། འོ་ན་ཁྱོད་ ཀྱི་ལྡོག་ཁྱབ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་དེ་གང་ཞེ་ན། དོན་བྱེད་ནུས་སྟོང་ཡིན་ན་དངོས་མེད་དམ་བྱས་སྟོང་ཡིན་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་བཞིན། །དབང་ཕྱུག་རྟག་པའི་སྒྲ་དོན་ཡང་དོན་བྱེད་ ནུས་པས་སྟོང་ངོ་ཞེས་པའི་སྒྲུབ་ངག་དེའོ། །གཉིས་པ་ལ་དབང་ཕྱུག་རྟག་པའི་སྒྲ་དོན་དེའི་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་དང་། དངོས་པོ་བཀག་ཙམ་དེ། དེའི་སྒྲུབ་ཆོས་ཡིན་ལ། རྟགས་ཀྱི་དོན་ལ། དེ་སྐོར་ གྱི་ཕྱོགས་ཆོས་སྤྱིར་མངོན་སུམ་དང་། བྱེ་བྲག་རང་རིག་གིས་འགྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་འགྱུར་བ་མེད་ན་རིམ་དང་ཅིག་ཆར་གྱིས་དོན་བྱེད་པས་སྟོང་བས་ཁྱབ་དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་བཞིན། དབང་ཕྱུག་རྟག་པའི་སྒྲ་དོན་ཡང་འགྱུར་བ་མེད་དོ་ཅེས་པའི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ནི། 2-1004 གང་གང་བྱེད་མིན་དེ་དངོས་མེད། །ཅེས་སོགས་ཤློ་ཀ་ཕྱེད་དང་གསུམ་མོ། དེ་སྐོར་གྱི་ཁྱབ་པ་སྒྲུབ་པ་ནི། དོན་བྱེད་ནུས་སྟོང་ཡིན་ན། བྱས་སྟོང་ངམ་དངོས་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་སྟེ། དོན་བྱེད་ ནུས་སྟོང་དེ། དངོས་མེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི། དོན་བྱེད་ནུས་པ་བཀག་པ་ལ། །དངོས་པོ་མེད་པས་ཁྱབ་པ་གྲུབ། ཅེས་པའོ། །གསུམ་པ་རྩོད་སྤོང་ནི། ཁོ་ན་རེ། དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་དེ། རྟག་དངོས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་རྟག་ཀྱང་གནས་སྐབས་འགྱུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱི
【現代漢語翻譯】 ེགས་དབང་ཕྱུག་པ་ན་རེ། (Ekadhīśvaravādin)說： 『以『事物』之相來證明『聲音』是無常的，其反向周遍並不成立。因為雖然大多數事物是無常的，但就像白烏鴉的存在一樣，事物和常住的同體存在是可能的。大多數事物在遇到毀滅的因緣時會毀滅，但像大自在天(Īśvara)一樣，即使遇到毀滅的因緣也永遠不會毀滅。』 對於這種先前的陳述，出現瞭如下反駁： 『就像白烏鴉的存在一樣，事物和常住並不矛盾。』 爲了駁斥這第二種觀點，有三個方面：駁斥對『事物常住』的考察；以理智確立反向周遍；闡述確立兩種相的必要性。 首先：大自在天(Īśvara)如果是常住的，那麼它能起作用嗎？如果不能起作用，那就成了非事物(abhāva)，因為它不能起作用。如果能起作用，那麼它在起作用時，會改變之前的狀態嗎？如果改變，那就成了非常住；如果不改變，那就不能起作用，因為它沒有從不起作用的狀態改變。』 對此的解釋是： 『如果常住的它不能起作用，』等等，這是一頌。 其次，以理智確立有三個方面：確立相；考察結合的意義；消除爭論。 首先：『那麼，你用來確立反向周遍的理智是什麼呢？』 『如果作用空無，則周遍于非事物(abhāva)或無為(akṛtaka)，例如虛空。』 『大自在天(Īśvara)常住的聲音和意義也是作用空無的。』這就是確立的陳述。 其次，對於大自在天(Īśvara)常住的聲音和意義，想要了解的法和被遮止的事物，是它的立宗。對於相的意義，關於它的同品，通常是通過現量，而特殊情況則不是通過自證來確立的。因為如果不變，則周遍于不能次第或同時起作用，例如虛空。大自在天(Īśvara)常住的聲音和意義也是不變的。』這是依靠理智來確立的解釋。 凡是不能起作用的，都是非事物(abhāva)。』等等，這是三句半頌。 確立關於它的周遍是：『如果作用空無，則周遍于無為(akṛtaka)或非事物(abhāva)，因為作用空無是非事物(abhāva)的定義。』 對此的解釋是：『遮止作用的能力，周遍於事物的不存在。』 第三，消除爭論：有人說：『大自在天(Īśvara)常住，是常住事物(nitya dravya)的同體，雖然它的自性是常住的，但狀態是變化的。 དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་དེ། རྟག་དངོས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་རྟག་ཀྱང་གནས་སྐབས་འགྱུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། （藏文）種子字：དབང་（梵文天城體：वंग，梵文羅馬擬音：vaṃ，力量） （藏文）種子字：ཕྱུག་（梵文天城體：फु，梵文羅馬擬音：phu，豐滿） （藏文）種子字：པ（梵文天城體：प，梵文羅馬擬音：pa，足）
【English Translation】 Ekadhīśvaravādin said: 'The inverse pervasion of proving 'sound' to be impermanent by the sign of 'thing' is not established. Because although most things are impermanent, just like the existence of a white crow, the co-existence of thing and permanence is possible. Most things perish when they encounter the cause of destruction, but like Īśvara, even if they encounter the cause of destruction, they will never perish.' To this previous statement, the following rebuttal arose: 'Just like the existence of a white crow, thing and permanence are not contradictory.' To refute this second view, there are three aspects: refuting the examination of 'thing permanence'; establishing inverse pervasion with reason; explaining the necessity of establishing two signs. First: If Īśvara is permanent, can it perform a function? If it cannot perform a function, then it becomes a non-entity (abhāva), because it cannot perform a function. If it can perform a function, then when it performs a function, does it change from its previous state? If it changes, then it becomes impermanent; if it does not change, then it cannot perform a function, because it has not changed from the state of not performing a function.' The explanation for this is: 'If the permanent one cannot perform a function,' etc., this is one verse. Secondly, establishing with reason has three aspects: establishing the sign; examining the meaning of the combination; eliminating the argument. First: 'Then, what is the reason you use to establish inverse pervasion?' 'If function is empty, then it pervades non-entity (abhāva) or uncreated (akṛtaka), like space.' 'The sound and meaning of the permanent Īśvara are also empty of function.' This is the statement of establishment. Secondly, for the sound and meaning of the permanent Īśvara, the dharma to be understood and the thing to be negated are its subject. For the meaning of the sign, the homogeneity about it is usually established through direct perception, and the special case is not established through self-awareness. Because if it does not change, then it pervades not being able to function sequentially or simultaneously, like space. The sound and meaning of the permanent Īśvara are also unchanging.' This is the explanation of establishing based on reason. 'Whatever does not function is a non-entity (abhāva).' etc., this is three and a half verses. Establishing the pervasion about it is: 'If function is empty, then it pervades uncreated (akṛtaka) or non-entity (abhāva), because function emptiness is the definition of non-entity (abhāva).' The explanation for this is: 'The ability to prevent function pervades the non-existence of the thing.' Thirdly, eliminating the argument: Someone says: 'The permanent Īśvara is the co-entity of a permanent thing (nitya dravya), although its nature is permanent, its state is changing.'
ར། སྐད་ཅིག་གིས་མི་འཇིག་ཀྱང་། རགས་པའི་འགྱུར་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། མི་འཐད་ དེ། དབང་ཕྱུག་རྟག་པའི་རང་བཞིན་དང་གནས་སྐབས་གཅིག་དང་ཐ་དད་གང་ཡིན་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར། སྐད་ཅིག་གིས་མི་འཇིག་པ་ལ་རགས་པའི་འགྱུར་བའང་བརྟགས་ན་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ འཆད་པ་ལ། རང་བཞིན་རྟག་ཀྱང་གནས་སྐབས་རྣམས། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཉིས་བྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་གཏན་ཚིགས་བཀོད་པའི་དགོས་པ་ནི། ཁོ་ན་རེ། རྩ་བའི་ཁྱབ་པ་སྒྲུབ་པ་ལ། ལྟོས་མེད་དང་གནོད་ པ་ཅན་གང་རུང་གིས་ཆོག་མོད། གཉིས་ཀ་མི་དགོས་སོ་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་གནོད་པ་ཅན་གྱི་ལམ་སྦྱོང་ལྟ་བུར་ལྟོས་མེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་དགོད་དགོས་པར་འཆད་པ་ནི་མི་འཐད་དེ་དེ་གཉིས་བཀོད་པ་ལ་དགོས་པ་སོ་སོར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-1005 མུ་སྟེགས་འགའ་ཞིག་དངོས་པོ་འཇིག་རྒྱུ་དང་ཕྲད་ན་འཇིག་མ་ཕྲད་ན་མི་འཇིག་པར་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་གི་གཉེན་པོར་ལྟོས་མེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་བཀོད། མུ་སྟེགས་འགའ་ཞིག་དངོས་པོ་འཇིག་རྒྱུ་དང་ ཕྲད་ཀྱང་མི་འཇིག་པ་ཞིག་ཡོད་པར་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་གཉེན་པོར་གནོད་པ་ཅན་གྱི་གཏན་ཚིགས་བཀོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ནི། གནོད་པ་ཅན་གྱི་ལམ་སྦྱོང་དུ། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་ གཅིག་གོ། ། དེ་དག་ལ་འདིར་དཔྱོད་ལྡན་གྱིས་དོགས་པ་གསུམ་པ་སྤང་དགོས་ཏེ། དོགས་པ་དང་པོ། གང་ཡོད་དེ་འཇིག་བུམ་པ་བཞིན། །ཞེས་པར་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་དངོས་པོ་གཏན་ཚིགས་ དུ་བཀོད་ནས། རྗེས་ཁྱབ་བསྒྲུབ་པའི་ཚེ། སྐྱེས་པ་ཁོ་ནས་འཇིག་པ་ཡིན། ཞེས་བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་ཅིང་། ལྡོག་ཁྱབ་བསྒྲུབ་པའི་ཚེ། གང་གང་བྱེད་མིན་དེ་དངོས་མེད། །ཅེས་དོན་བྱེད་ ནུས་སྟོང་ཡིན་ན། བྱས་སྟོང་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་འབྲེལ་མ་ཆགས་པའི་སྐྱོན་ཡོད་དོ་ཞེས་པའོ། །དོགས་པ་གཉིས་པ་ནི། རྣམ་འགྲེལ་ལས། དོན་གྱིས་གོ་བས་ཅིག་ཤོས་ལ། །དྲན་པ་ཡང་ དག་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་བྱས་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་གཉིས་པོ། གང་རུང་གཅིག་བསྒྲུབས་པས་ཅིག་ཤོས་འགྲུབ་ཅིང་། དྲན་པ་འདྲེན་ཚུལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་བཤད་པ་ལ། 2-1006 འདིར། དེས་ན་ལོག་རྟོག་རྣམ་གཉིས་ཀྱི། །གཉེན་པོར་གཏན་ཚིགས་རྣམ་གཉིས་གསུངས། ཞེས་དང་། དེའི་རང་འགྲེལ་ལས། དེས་ན་འཇིག་པར་ཁས་ལེན་པ་ལ་གནོད་པ་ཅན་མི་འཇུག་ལ། མི་འཇིག་པར་ཁས་ལེན་ པ་ལ་ལྟོས་མེད་མི་འཇུག་པས་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གཏན་ཚིགས་གཉིས་པོ་དེ། དགོད་ཡུལ་གྱི་རྒོལ་བ་དང་། བཀོད་པའི་བྱེད་ལས་སོ་སོར་བཤད་པས། བྱས་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་ བསྒྲུབ་པའི་རྗེས་ཁྱབ་ངེས་པའི་གང་ཟག་ལ། དེ་སྐོར་གྱི་ལྡོག་ཁྱབ་སྒྲུབ་དགོས་པར་སོང་བས་རྣམ་རིགས་གཉིས་མི་མཐུན་པར་འགྱུར་རོ་
【現代漢語翻譯】 如果說，事物不會瞬間毀滅，但存在粗大的變化，那是不合理的。 因為如果考察自在（藏文：དབང་ཕྱུག་，梵文天城體：ईश्वर，梵文羅馬擬音：Īśvara，漢語字面意思：自在）的常恒自性和暫時狀態是一體還是他體，那是不合理的。如果考察不會瞬間毀滅的事物是否存在粗大的變化，那也是不合理的。 對此，有兩頌（梵文：Śloka）說道：『自性常恒，但有暫時狀態。』 第三，陳述理由的必要性：有人說，爲了確立根本的周遍關係，可以使用無待（不依賴其他條件）或有損（存在反例）的理由，但不需要兩者都用。對此，有些人解釋說，爲了像修習有損的道路一樣，需要陳述無待的理由，這是不合理的，因為陳述這兩種理由有各自的必要性。 某些外道認為，事物如果遇到毀滅的因緣就會毀滅，如果遇不到就不會毀滅，爲了對治這種邪見，陳述了無待的理由。某些外道認為，事物即使遇到毀滅的因緣也不會毀滅，爲了對治這種邪見，陳述了有損的理由。 對此，有一頌說道：『在修習有損的道路時。』 對於這些，有智慧的人需要在此消除三種疑惑：第一個疑惑是，對於『凡是存在的，都會毀滅，如瓶子一樣』這句話，如果爲了證明聲音是無常的，而將『事物』作為理由，那麼在確立隨遍（正向周遍）時，如果說『只有產生的事物才會毀滅』，那麼就能確立無常的周遍關係；而在確立反遍（反向周遍）時，如果說『凡是不起作用的，就是不存在的』，也就是說，如果作用是空虛的，那麼就能確立『空虛』周遍關係，但這樣就存在不相關的過失。 第二個疑惑是，《釋量論》中說：『通過意義的理解，對於另一者，會產生正確的記憶。』也就是說，通過『所作性』（梵文：Kṛtakatva）作為理由來證明聲音是無常的，那麼隨遍和反遍兩者，確立其中一個就能成立另一個，並且憶念的方式也是如此說明的。 在此，『因此，爲了對治兩種邪見，宣說了兩種理由』，並且在其自釋中說：『因此，對於承認毀滅的，不會引入有損的理由；對於承認不毀滅的，不會引入無待的理由，因此領域是不同的。』也就是說，這兩種理由，陳述的對象和陳述的作用是各自不同的。因此，對於已經確定『所作性』作為理由來證明聲音是無常的隨遍關係的人來說，也需要確立相關的反遍關係，這樣就導致兩種理路不一致。
【English Translation】 If it is said that things do not perish in an instant, but there are gross changes, it is unreasonable. Because if one examines whether the constant nature and temporary states of Īśvara (藏文：དབང་ཕྱུག་，梵文天城體：ईश्वर，梵文羅馬擬音：Īśvara，漢語字面意思：自在) are the same or different, it is unreasonable. If one examines whether there are gross changes in things that do not perish in an instant, it is also unreasonable. Regarding this, there are two Ślokas (verses) that say: 'The nature is constant, but there are temporary states.' Third, the necessity of stating reasons: Some say that to establish the fundamental pervasion, one can use either an independent (not dependent on other conditions) or a detrimental (having counterexamples) reason, but both are not necessary. To this, some explain that, like practicing a detrimental path, it is necessary to state an independent reason, which is unreasonable because stating these two reasons has their respective necessities. Some heretics believe that if things encounter the cause of destruction, they will be destroyed, and if they do not encounter it, they will not be destroyed. To counter this wrong view, an independent reason is stated. Some heretics believe that even if things encounter the cause of destruction, they will not be destroyed. To counter this wrong view, a detrimental reason is stated. Regarding this, there is one Śloka that says: 'When practicing the detrimental path.' Regarding these, wise people need to dispel three doubts here: The first doubt is that for the statement 'Whatever exists will perish, like a pot,' if 'thing' is used as the reason to prove that sound is impermanent, then when establishing the forward pervasion, if one says 'Only things that are produced will perish,' then the pervasion of impermanence can be established; and when establishing the reverse pervasion, if one says 'Whatever does not function is non-existent,' that is, if the function is empty, then the pervasion of 'emptiness' can be established, but there is a fault of irrelevance. The second doubt is that in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition), it says: 'Through the understanding of meaning, for the other, correct memory will arise.' That is, by using 'Kṛtakatva' (所作性) as the reason to prove that sound is impermanent, establishing one of the forward and reverse pervasions will establish the other, and the way of recalling memory is also explained in the same way. Here, 'Therefore, to counter the two wrong views, two reasons are stated,' and in its auto-commentary, it says: 'Therefore, for those who accept destruction, a detrimental reason is not introduced; for those who accept non-destruction, an independent reason is not introduced, so the domains are different.' That is, the object of stating and the function of stating these two reasons are different. Therefore, for those who have already determined the forward pervasion of using 'Kṛtakatva' as the reason to prove that sound is impermanent, it is also necessary to establish the related reverse pervasion, which leads to the inconsistency of the two logical paths.
སྙམ་པའོ། །དོགས་པ་གསུམ་པ་ནི། རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་ཕྱིར་ཆོས་ མི་མཐུན་དཔེ་ལ། །ཞེས་སོགས་ཐོག་མར་ཕྱོགས་ཆོས་དང་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་ནས་དེ་རྗེས། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་འབྲེལ་ཤེས་ན། ཞེས་སོགས་ལྟར་ཆོས་མཐུན་མི་མཐུན་གྱི་སྒྲུབ་ངག་དགོད་པར་བཤད་པ་ལ། འདིར་ ཐོག་མར། གང་ཡོད་དེ་འཇིག་བུམ་པ་བཞིན། །ཞེས་ཆོས་མཐུན་སྦྱོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་བཀོད་ནས། དེ་རྗེས་ཚུལ་གཉིས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་བཀོད་པ་ནི། དགོད་པའི་རིམ་པ་ལ་སྐྱོན་ཆགས་པ་ཡིན་ནོ་ སྙམ་པའོ། །དེ་ལ་སྐྱོན་དང་པོ་མི་འཇུག་སྟེ། མུ་སྟེགས་འགའ་ཞིག་རིག་བྱེད་སྒྲ་སོགས་དངོས་པོར་འདོད་ཀྱང་བྱས་པར་མི་འདོད་པ་ཡོད་པས། དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ཡིན་ལ། ཕྱིས་སྒྲ་བྱས་པར་ངེས་ན་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པས་ཆོག་པར་འགྲེལ་པར་བཤད་པ་ལྟར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-1007 སྒྲ་བྱས་པ་དང་དངོས་པོར་ངེས་ནས་རྟག་མི་རྟག་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་གཞིར་བྱས་ལ། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པ་དང་། དངོས་པོ་ཡིན་ན་མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་ པ་གནད་གཅིག་པས། རྟགས་དེ་གཉིས་ལྟོས་མེད་ཀྱི་རྟགས་དང་། གནོད་པ་ཅན་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་གཞུང་ལས་སོ་སོར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོགས་པ་གཉིས་པ་དེ་དཀའ་གནས་ཆེ་ཡང་། རེ་ཞིག་སྐྱོན་མེད་ ཚུལ་འདི་ལྟར། ལྟོས་མེད་ཀྱི་རྟགས་དང་། གནོད་པ་ཅན་གྱི་རྟགས་གཉིས་དགོད་ཡུལ་གྱི་རྒོལ་བ་ནི་སོ་སོར་ངེས་ཏེ། དངོས་པོ་འཇིག་རྒྱུ་དང་ཕྲད་ན་འཇིག་མ་ཕྲད་ན་མི་འཇིག་པར་འདོད་པའི་ རྒོལ་བ་དང་། དངོས་པོ་འཇིག་རྒྱུ་དང་ཕྲད་ཀྱང་མི་འཇིག་པར་འདོད་པའི་རྒོལ་བ་གཉིས་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཕྱིར། གཏན་ཚིགས་དེ་གཉིས་བཀོད་པའི་བྱེད་ལས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡང་སོ་སོར་ངེས་ཏེ། དངོས་ པོ་འཇིག་རྒྱུ་དོན་གཞན་དང་ཕྲད་ན་འཇིག་པར་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་དང་། འཇིག་རྒྱུ་དང་ཕྲད་ཀྱང་མི་འཇིག་པར་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་གཉིས་སོ་སོར་སེལ་དགོས་པའི་ཕྱིར། འོན་ཀྱང་གང་ཟག་གཅིག་ལ་ གཏན་ཚིགས་དེ་གཉིས་གཅིག་བཀོད་པའི་རྗེས་ལ་ཅིག་ཤོས་དགོད་དགོས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ལྟོས་མེད་ཀྱི་རྟགས་བཀོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས། དངོས་པོ་འཇིག་རྒྱུ་དོན་གཞན་དང་ཕྲད་ནས་འཇིག་པར་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་ལྡོག་སྟེ་དངོས་པོ་ཡིན་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་པ་ངེས་པའི་རྒོལ་བ་ལ། 2-1008 གནོད་པ་ཅན་གྱི་རྟགས་དགོད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། གནོད་པ་ཅན་གྱི་རྟགས་བཀོད་པའི་བྱེད་ལས་རྫོགས་པའི་གང་ཟག་ལའང་། ལྟོས་མེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་དགོད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོགས་པ་གསུམ་པའི་ ལན་ནི། ཐོག་མར་རྩ་བའི་སྒྲུབ་ངག་བཀོད་ནས། དེ་རྗེས་རྟགས་ཀྱི་ཚེར་མ་འབྱིན་པའི་རིམ་པ་འདི་ནི། བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་འདིའི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། མཁས་པ་འཇུག་སྒོ་ལས་ཆོས་གྲགས་སྒྲུབ་པའི་
【現代漢語翻譯】 如是思量。第三個疑問是，在《釋量論》中，『因此于異品』等，首先要成立同品和周遍，然後，『因此知其關聯』等，如是宣說要安立同品和異品的論式。而在此處，首先，『凡存在皆壞滅，如瓶』，安立同品喻的論式，之後安立二法成立之理，這是安立的次第上出現了過失，如是思量。 對此，第一個過失不成立，因為有些外道雖然承認吠陀等聲音為實有，但不承認是所作，因此安立『因為是實有』。後來如果確定聲音是所作，安立『因為是所作』就可以了，如解釋中所說。聲音如果確定是所作和實有，然後對於常與無常產生懷疑，以此為基礎，如果已作則無常周遍，如果是實有則無常周遍，要成立這一點是相同的要點。這兩個理由是獨立的理由，並且是從有妨害的因明的論典中分別出現的緣故。 第二個疑問雖然是個難題，但暫時可以這樣認為沒有過失：獨立的理由和有妨害的理由，這兩個安立的對象是分別確定的，即，實有與壞滅之因相遇則壞滅，不相遇則不壞滅的論者，以及實有與壞滅之因相遇也不壞滅的論者，這兩種是分別確定的緣故。這兩個因明的安立，其作用的主體也是分別確定的，即，實有與他因相遇則壞滅的邪分別，以及與壞滅之因相遇也不壞滅的邪分別，這兩種需要分別遣除的緣故。然而，對於同一個人，這兩個因明也不是安立了一個之後就必須安立另一個，因為依靠安立獨立的理由，實有與他因相遇則壞滅的邪分別已經止息，對於確定實有則無常周遍的論者，不需要安立有妨害的理由的緣故。對於有妨害的理由安立的作用已經圓滿的人，也不需要安立獨立的因明的緣故。 第三個疑問的回答是，首先安立根本的論式，然後拔除因的芒刺的這個次第，是這部論典的意圖，因為智者入門時，法稱論師的論式……
【English Translation】 Thus he pondered. The third doubt is that, in the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition), 'Therefore, in dissimilar instances,' etc., one must first establish the property of the subject and pervasion, and then, 'Therefore, knowing the connection,' etc., as it is explained that one should establish the proof statements of similar and dissimilar instances. But here, initially, 'Whatever exists is impermanent, like a pot,' establishing the proof statement of a similar instance, and then establishing the reasoning that proves the two aspects, this is a flaw in the order of establishment, thus he pondered. Regarding this, the first flaw does not apply, because some non-Buddhists, although they consider the Vedas and sounds to be real, do not consider them to be created. Therefore, 'because it is real' is established. Later, if it is certain that sound is created, it is sufficient to establish 'because it is created,' as explained in the commentary. If sound is determined to be created and real, and then there is doubt about permanence and impermanence, based on this, if it is created, then impermanence pervades, and if it is real, then impermanence pervades. Establishing this is the same key point. These two reasons are independent reasons, and they arise separately from the texts of contradictory logic. The second doubt is a difficult point, but for the time being, it can be considered faultless in this way: the object of establishing the independent reason and the contradictory reason are definitely separate, namely, the proponent who believes that if a real thing encounters the cause of destruction, it will be destroyed, and if it does not encounter it, it will not be destroyed, and the proponent who believes that even if a real thing encounters the cause of destruction, it will not be destroyed. These two are definitely separate. The main function of establishing these two reasons is also definitely separate, namely, the wrong conception that a real thing is destroyed when it encounters another cause, and the wrong conception that it is not destroyed even when it encounters the cause of destruction. These two need to be dispelled separately. However, for the same person, it is not necessary to establish one of these two reasons after establishing the other, because relying on the establishment of the independent reason, the wrong conception that a real thing is destroyed when it encounters another cause has ceased, and for the proponent who is certain that if it is real, then impermanence pervades, there is no need to establish the contradictory reason. For the person for whom the function of establishing the contradictory reason is complete, there is also no need to establish the independent reason. The answer to the third doubt is that the order of first establishing the root proof statement and then extracting the thorns of the reason is the intention of this treatise, because when a scholar enters, the proof statement of Dharmakirti...
ངག་བཀོད་ནས། །གཏན་ཚིགས་ཚེར་མ་འབྱིན་པར་མཛད། །གཞན་དུ་ཚར་བཅད་གནས་སུ་བཞེད། །ཅེས་གསལ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་རྩ་བའི་སྒྲུབ་ངག་བཀོད་པའི་ཚེ། དེ་རྒོལ་བ་དེའི་ངོར་སྒྲུབ་ངག་ཡང་ དག་ཡིན་ནམ་ལྟར་སྣང་ཡིན། ཡང་དག་ཡིན་ན། རྒོལ་བ་དེས་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་ངེས་དགོས་པས་རྟགས་ཀྱི་ཚེར་མ་ཕྱུང་མི་དགོས་སོ་ཞེ་ན། འདི་ནི་དོགས་པའི་གནས་ཡིན་པས། འོག་སྒྲུབ་ངག་ སྐབས་སུ་འཆད་པར་བྱེད་དོ།། །། ༈ དེ་བྱུང་འབྲེལ་ངེས་བྱེད་སྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་དེ་བྱུང་འབྲེལ་ངེས་བྱེད་ལ་གཉིས། གཞན་ལུགས་མི་འཐད་པ་དང་། རང་ལུགས་གཞག་པའོ། །དང་པོ་ལ། ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ། རྒྱུ་འབྲས་ཚད་མ་ཕྲུགས་ལྔས་ངེས་ ཏེ། དང་པོར་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཆར་མ་དམིགས་དེ་ནས་རྒྱུ་དམིགས། དེ་ནས་འབྲས་བུ་དམིགས། དེ་ནས་རྒྱུ་མ་དམིགས། དེ་ནས་འབྲས་བུ་མ་དམིགས་པ་དང་ལྔས་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས། འདི་མི་འཐད་དེ། 2-1009 གནས་སྐབས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ཕྲུགས་ལྔ། ཉི་མའི་འོད་ཟེར་དང་རྔ་སྒྲ་ལའང་ཚང་བའི་ཕྱིར་དང་། རང་བཞིན་གྱི་དབང་དུ་བྱེད་ན་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ཕྲུགས་གསུམ་གྱིས་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ འཆད་པ་ནི། རྒྱུ་འབྲས་ཕྲུགས་ལྔས་ངེས་ཞེས་ཟེར། །ཞེས་སོགས་རྐང་པ་གཉིས་སོ། །གཉིས་པ་རང་ལུགས་ལ་གསུམ། རྒྱུ་འབྲས་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད། ངེས་བྱེད་ཚད་མ་ཕྲུགས་གསུམ། དེ་ལ་གཞན་གྱི་རྩོད་པ་ སྤང་བའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་དབྱེ་བ་འཇོག་ཚུལ་ཡོད་དེ། ཕན་འདོགས་བྱེད་རྒྱུའི་མཚན་ཉིད། ཕན་གདགས་བྱ་འབྲས་བུའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཞིང་རྒྱུ་དེ་ ལའང་། ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་གཉིས་ཡོད་པའི། རང་འབྲས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ། གཙོ་བོར་ཕན་འདོགས་བྱེད་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུའི་མཚན་ཉིད་དང་། རང་འབྲས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གཙོ་བོར་ཕན་ འདོགས་བྱེད་ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྐྱེན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ངེས་བྱེད་ནི། རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་པོ་དེ་ཚད་མ་ཕྲུགས་གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་བྱེད་དེ། ཐོག་མར་མེ་དུ་གཉིས་ཆར་མ་དམིགས། དེ་ རྗེས་རྒྱུ་མེ་དམིགས། དེ་རྗེས་འབྲས་བུ་དུ་བ་དམིགས་པའི་ཚད་མ་སྟེ། མ་དམིགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་རྗེས་འགྲོའི་ཕྲུགས་གསུམ་ཁྱད་པར་ཅན་དེས། སྔོན་མཐའ་མ་ངེས་པའི་རྒྱུ་འབྲས་ངེས་པར་བྱེད། 2-1010 ཐོག་མར་དུ་བ་མཐོང་། དེ་ནས་མེ་མ་མཐོང་། དེ་ནས་དུ་བ་མ་མཐོང་བ་སྟེ། དམིགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ལྡོག་པའི་ཕྲུགས་གསུམ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས། ཕྱི་མཐའ་མ་ངེས་པའི་རྒྱུ་འབྲས་ངེས་ པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་རྩོད་སྤང་ནི། ཁོ་ན་རེ། རྒྱུ་འབྲས་ངེས་པ་ལ་ཚད་མ་ཕྲུགས་གསུམ་དགོས་པ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། སྣང་མི་རུང་གི་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཚད་མ་ཕྲུག
【現代漢語翻譯】 正如明確所說：'通過言辭的引導，拔除邏輯的荊棘，將他人置於被駁倒的境地。' 那麼，當陳述根本的論證時，這個論證對於反駁者來說，是正確的論證還是看似正確的論證？ 如果是正確的論證，那麼反駁者必須確定關於它的方式，因此不需要拔除特徵的荊棘。' 這存在疑問，因此將在論證的部分進行解釋。 第二，確立因果關係的方法，分為兩部分：駁斥他宗觀點和確立自宗觀點。 第一部分：大譯師說：'因果關係由五個量來確定：首先，因和果都不明顯；然後，因明顯；然後，果明顯；然後，因不明顯；然後，果不明顯。' 這不合理，因為五組伴隨發生和伴隨不發生的情況，在陽光和鼓聲中也存在。 如果從自性的角度來說，三組伴隨發生和伴隨不發生的情況就足夠了。' 所說的'因果關係由五組來確定'等兩句。 第二部分，自宗觀點分為三點：因和果各自的定義、確定因果關係的三個量、以及駁斥他人爭論。 第一點：所知事物，具有因果的定義和區分方式，即施加利益的是因的定義，接受利益的是果的定義。 因又分為近取因和俱生助緣兩種。 對於自果的本體來說，主要是施加利益的近取因的定義；對於自果的差別來說，主要是施加利益的俱生助緣的定義。 第二點，確定因果關係的方法：這兩個因果關係由三個量來確定，即首先，火和煙都不明顯；然後，因火明顯；然後，果煙明顯。 這種以不明顯為先導的，具有特殊性的三組伴隨發生，可以確定先前不確定的因果關係。 先看到煙，然後沒有看到火，然後沒有看到煙。 這種以明顯為先導的，具有特殊性的三組伴隨不發生，可以確定後來不確定的因果關係。 第三點，駁斥爭論：有人說，確定因果關係需要三個量是不合理的，因為對於不可見的事物的因果關係，只需要一個量。
【English Translation】 As it is clearly stated: 'Through the guidance of words, remove the thorns of logic, and place others in a state of being refuted.' So, when stating the fundamental argument, is this argument, for the refuter, a correct argument or a seemingly correct argument? If it is a correct argument, then the refuter must ascertain the manner concerning it, therefore there is no need to remove the thorns of characteristics.' This is a point of doubt, so it will be explained in the section on arguments. Second, the method of establishing the certainty of cause and effect, divided into two parts: refuting the views of others and establishing one's own views. First part: The Great Translator said: 'Cause and effect are determined by five measures: first, neither cause nor effect is evident; then, the cause is evident; then, the effect is evident; then, the cause is not evident; then, the effect is not evident.' This is unreasonable, because the five sets of co-occurrence and co-non-occurrence are also present in sunlight and drum sounds. If from the perspective of self-nature, three sets of co-occurrence and co-non-occurrence are sufficient.' The saying 'cause and effect are determined by five sets' etc., are two lines. Second part, one's own view is divided into three points: the respective definitions of cause and effect, the three measures for determining cause and effect, and refuting the arguments of others. First point: Knowable phenomena, have the definition and method of distinguishing cause and effect, that is, bestowing benefit is the definition of cause, and receiving benefit is the definition of effect. Cause is further divided into two types: the substantial cause and the cooperative condition. For the essence of its own effect, the definition of the substantial cause that primarily bestows benefit; for the distinction of its own effect, the definition of the cooperative condition that primarily bestows benefit. Second point, the method of determining cause and effect: these two cause and effect relationships are determined by three measures, that is, first, neither fire nor smoke is evident; then, the cause fire is evident; then, the effect smoke is evident. This special set of three co-occurrences, preceded by non-evidence, can determine the previously uncertain cause and effect. First seeing smoke, then not seeing fire, then not seeing smoke. This special set of three co-non-occurrences, preceded by evidence, can determine the later uncertain cause and effect. Third point, refuting arguments: Someone says that it is unreasonable to require three measures to determine cause and effect, because for the cause and effect of invisible phenomena, only one measure is needed.
ས་ གསུམ་པོ་དེ་མ་ཚང་། སྡོང་བུའི་རྣམ་འགྱུར་དང་མུན་པ་ལྟ་བུ་ལ་ཕྲུགས་གསུམ་པོ་ཚང་ཡང་རྒྱུ་འབྲས་མ་ཡིན། མེ་དུ་གཉིས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར། རྟགས་གསུམ་པ་གྲུབ་སྟེ། དུ་བ་དེ་མེ་མ་ཡིན་པ་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་སྤྱི་བོ་ལས་ཀྱང་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། སྐྱོན་དང་པོ་མེད་དེ། སྐབས་འདིར་སྣང་རུང་གི་རྒྱུ་འབྲས་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། སྐྱོན་གཉིས་ པ་མེད་དེ། མུན་པ་དང་སྡོང་བུའི་རྣམ་འགྱུར་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། སྐྱོན་གསུམ་པ་མེད་དེ། བརྒྱ་བྱིན་གྱི་སྤྱི་བོའི་སྔོ་ཕྱུར་བ་དེ། དུ་བ་མཚན་ཉིད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། རང་རྒྱུ་མེ་ལས་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། རང་རྒྱུ་བུད་ཤིང་ལས་མ་བྱུང་ན་མེ་མ་ཡིན་དགོས་པར་ཐལ་རང་རྒྱུ་མེ་ལས་མ་བྱུང་ན་དུ་བ་མིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། 2-1011 འདོད་མི་ནུས་ཏེ། རྡོ་གཙུབ་པ་ལས་མེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཟེར་ན་མི་མཚུངས་ཏེ། མེ་དེ་དུ་བའི་ཉེར་ལེན་ཡིན་ཡང་། རྡོ་དང་བུད་ཤིང་སོགས་མེའི་རྡུལ་ཕྲན་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་ལྷན་ཅིག་ བྱེད་རྐྱེན་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མེའི་རྡུལ་ཕྲན་དེ། མེའི་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་མིག་དབང་གཟུགས་ཅན་པ་དེ། མིག་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། རྒྱུ་འབྲས་ཕན་འདོགས་བྱ་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་པ་ནས། རྡོ་ཤིང་སོགས་ཡིན་དབང་པོ་བཞིན་ཞེས་པའི་བར་ཤློ་ཀ་གསུམ་དང་རྐང་པ་གཉིས་སོ། །ཡང་ན་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཐ་དད་ དུ་ཡོད་དེ། དུ་བ་སྐད་ཅིག་མ་དང་པོ་དེ། རང་གི་ཉེར་ལེན་མེ་ལས་སྐྱེས། དུ་བ་སྐད་ཅིག་མ་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་རང་གི་ཉེར་ལེན་དུ་བ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ ནི། ཡང་ན་སྔོན་དང་ཕྱི་མ་ཡི། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །འདིས་ནི་དུ་བ་ཡིན་ན་རང་རྒྱུ་མེ་ལས་སྐྱེ་བས་ཁྱབ་ཀྱང་། རང་གི་ཉེར་ལེན་ནམ། དངོས་རྒྱུ་མེ་ལས་བྱུང་བས་མ་ ཁྱབ་ཅེས་པའོ།། །། ༄། །མཚན་གཞི་ངོས་གཟུང་བ་དང་། དེ་དག་གང་གིས་ངེས་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་མཚན་གཞི་ལ། རང་མཚན་རྐྱང་པ་དང་སྒྲ་དོན་རྐྱང་པ་འབྲེལ་པའི་མཚན་གཞིར་མི་འཐད་དེ། རང་མཚན་རྐྱང་པ་ལ་ཕན་ཚུན་རྗེས་འགྲོ་མེད་པས་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་མི་ནུས། 2-1012 སྒྲ་དོན་རྐྱང་པ་ལ་འབྲེལ་བ་བྱས་ཀྱང་རང་མཚན་གོ་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རང་ལུགས། སྒྲ་དོན་ལ་རང་མཚན་དུ་འཁྲུལ་བའི་ཆ་ལ་འབྲེལ་པ་འཇོག་དགོས་ཏེ། འཆད་པའི་ཚེ་ན་ སོང་ཚོད་ལ་འབྲེལ་པ་སྤྱི་མཚན་ཁོ་ནར་སོང་ཡང་། འཇུག་པའི་ཚེ་ན་སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བར་བྱས་པ་མི་རྟག་པ་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན་ཞེས་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། རང་ མཚན་དང་ནི་སྒྲ་དོན་གཉིས། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་གོ། །། གསུམ་པ་དེ་དག་གང་ག
【現代漢語翻譯】 如果這三者不完整，比如樹幹的形態和黑暗，即使三者都完整，也不是因果關係。因為對於煙和火兩者，存在隨同和相違的混淆。第三個特徵成立。 如果說煙不是火，因為它也可能從帝釋天的頭頂產生，那麼第一個過失是不存在的，因為這裡只考慮了可見的因果關係。第二個過失是不存在的，因為黑暗和樹幹的形態不會隨同和相違。第三個過失是不存在的，因為帝釋天頭頂的青色不是具有特徵的煙，因為它不是由火產生的。 對此，有人反駁說：如果不是由木柴產生，就必然不是火；如果不是由火產生，就必然不是煙。不能這樣認為，因為可以通過摩擦石頭產生火。如果這樣說，那是不相似的，因為火是煙的近取因，而石頭和木柴等只是聚集火微粒的共同作用因素，因為火的微粒是火的近取因。例如，眼根是有色物的增上緣一樣。對此的解釋是：'因果是相互幫助的行為。'從'石頭木頭等如同根'，共有三頌半。 或者，先前和後來的因和果是不同的，因為第一剎那的煙是從其近取因火產生的，而第二剎那及以後的煙是從其近取因煙產生的。對此的解釋是：'或者先前和後來。'等一頌。這說明，如果是煙，就必然是由火產生的，但並非必然是由其近取因或直接原因火產生的。 第二，體相的定義以及通過什麼來確定它們的方式。 第二部分是體相。單獨的自相和單獨的詞義不適合作為關聯的體相，因為單獨的自相之間沒有相互隨同，因此無法建立所要證明的事物。即使將詞義關聯起來，也無法理解自相。因此，自宗認為，必須將詞義與誤認為自相的部分關聯起來，因為在解釋時，關聯似乎只涉及共相，但在應用時，會承認與未區分的無常事物相關聯。對此的解釋是：'自相和詞義兩者。'等一頌。 第三，通過什麼來確定它們。
【English Translation】 If these three are not complete, such as the form of a tree trunk and darkness, even if the three are complete, it is not a cause-and-effect relationship. Because for both smoke and fire, there is confusion of concomitance and contravention. The third characteristic is established. If it is said that smoke is not fire because it can also arise from the crown of Indra's head, then the first fault does not exist, because here only visible cause-and-effect relationships are considered. The second fault does not exist, because the form of darkness and tree trunks do not have concomitance and contravention. The third fault does not exist, because the bluish color of Indra's head is not smoke with characteristics, because it is not produced from fire. To this, someone retorts: If it is not produced from firewood, then it must not be fire; if it is not produced from fire, then it must not be smoke. This cannot be asserted, because fire can arise from rubbing stones. If it is said like that, it is dissimilar, because fire is the immediate cause of smoke, while stones and firewood, etc., are merely cooperative conditions that gather fire particles, because the fire particles are the immediate cause of fire. For example, just as the eye sense is the dominant condition for visual consciousness. The explanation for this is: 'Cause and effect are mutually helping actions.' From 'stones, wood, etc., are like the senses,' there are three and a half shlokas. Or, the prior and subsequent causes and effects are different, because the first moment of smoke arises from its immediate cause, fire, while the second moment and onwards of smoke arise from its immediate cause, smoke. The explanation for this is: 'Or prior and subsequent.' etc., one shloka. This explains that if it is smoke, it is necessarily produced from fire, but it is not necessarily produced from its immediate cause or direct cause, fire. Second, the definition of characteristics and the way to determine them. The second part is characteristics. A single self-characteristic and a single meaning of words are not suitable as related characteristics, because there is no mutual concomitance between single self-characteristics, so it is impossible to establish what is to be proven. Even if the meaning of words is related, it is impossible to understand the self-characteristic. Therefore, the self-system believes that the meaning of words must be related to the part that is mistaken for the self-characteristic, because when explaining, the relationship seems to only involve the general characteristic, but when applying, it is admitted that it is related to impermanent things that are not distinguished. The explanation for this is: 'Both self-characteristic and meaning of words.' etc., one shloka. Third, through what to determine them.
ིས་ངེས་པའི་ཚུལ་ལ་གསུམ། ཕྱོགས་རེས་ངེས་པ་གཞན་གྱི་ལུགས། གཉིས་ཀ་དགོས་པ་རང་གི་ལུགས། རབ་བྱེད་འདིའི་ དོན་བསྡུ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཁ་ཆེའི་བྲམ་ཟེ་བདེ་བྱེད་དགའ་བ་དཔྱོད་པ་ཁོ་ནས་འབྲེལ་པ་ངེས་པར་འདོད་པ་དང་། རྒྱ་གར་ཤར་ནུབ་གུང་གསུམ་གྱི་ཉི་འོག་གི་པཎྚི་ཏ་རྣམས་ཚད་ མ་ཁོ་ནས་འབྲེལ་པ་ངེས་པར་འདོད་པ་གཉིས་མི་འཐད་དེ། ཚད་མས་མ་དྲངས་པའི་དཔྱོད་པ་ནི་བློ་དོན་མི་མཐུན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྗེས་དཔག་གིས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་ཁེགས་ཀྱང་། ཚད་ མས་དྲངས་པའི་དཔྱོད་པ་མེད་ན་བླང་དོར་གྱི་བྱ་བ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ནི། འབྲེལ་པ་ངེས་པ་ལ་ཚད་མ་དང་ཚད་མས་དྲངས་པའི་དཔྱོད་པ་གཉིས་ཆར་དགོས་ཏེ། 2-1013 རྒྱུ་མཚན་བཤད་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་དཔྱོད་པ་དེ་བློ་རིགས་གང་ཡིན་སྙམ་ན། ཚད་མས་དྲངས་པའི་ངེས་ཤེས་ཡིན་པས། བཅད་ཤེས་ལས་མ་འདས་ཏེ། ཡིད་དཔྱོད་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚད་མ་ མིན་པའི་བློ་རིགས་བཞི་པ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དོན་བསྡུ་ནི། འབྲེལ་པ་གཉིས་ཆར་དོན་ལ་མེད་ཀྱང་། དགག་སྒྲུབ་བྱེད་ནུས་ཏེ། བློ་ངོའི་འབྲེལ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒྲུབ་བྱ་རྟོགས་པའི་ རྗེས་དཔག་བསྐྱེད་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། བདེ་བྱེད་དགའ་བ་དཔྱོད་པ་ཡིས། །ཞེས་པ་ནས། འཁྲུལ་པས་འབྲེལ་བའི་རྟོག་པ་སྐྱེ། །ཞེས་པའི་བར་ཤློ་ཀ་གསུམ་མོ། །དེ་དག་གི་གནད་སྡུས་ན། དོན་ལ་བྱས་དང་མི་རྟག་ཐ་དད་མིན། །མེ་དང་དུ་བ་ཕན་ཚུན་གཅིག་པ་བཀག །དེ་ཚེ་འབྲེལ་པ་མེད་ཅིང་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི། །ཕན་འདོགས་བྱ་བྱེད་ནམ་མཁའི་པདྨོར་མཚུངས། །བྱ་བྱེད་དང་བྲལ་འདུས་ བྱས་སྐད་ཅིག་མ། །མཐར་ཐུག་དོན་ལ་བདེན་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར། །ཞིབ་པར་རློམ་ཡང་དཔྱད་དོན་མ་རྫོགས་ཕྱིར། །གནས་ལུགས་དབུ་མའི་གྲུབ་མཐའ་འདིར་མ་བསླེབས། །ཁྱོད་ཀྱིས་མཐར་ཐུག་དཔྱད་པ་རྫོགས་པ་ནའང་། ། བྱ་བྱེད་བྲལ་ཡང་འདུས་བྱས་ཡིན་ནོ་ཞེས། །འགལ་འདུའི་ཁུར་ཆེན་འདེགས་པར་མི་བཟོད་པར། །དོན་སྨྲ་གྲུབ་མཐའི་རང་སྐྱོན་ཁོ་ནར་ཟད། །བྱས་དང་མི་རྟག་དབྱེ་བསྡུའི་རྟོག་པ་དང་། །མེ་དང་དུ་བ་སྔ་ཕྱི་སྦྲེལ་བ་ཡིས། ། 2-1014 སྒྲོ་བཏགས་བློ་ངོར་འབྲེལ་པ་རྣམ་གཉིས་ཀྱི། །རྣམ་གཞག་འཇོག་པ་མཁས་པའི་སྤྱི་ལུགས་ཡིན། །སྒྲུབ་ངག་འགོད་ཚེ་གཏན་ཚིགས་དགོད་ཚུལ་དང་། །སྒྲུབ་ངག་བཀོད་ནས་ཚེར་མ་འབྱིན་ཚུལ་དང་། །ལྟོས་མེད་རྟགས་དང་ གནོད་པ་ཅན་གྱི་རྟགས། །བཀོད་པའི་བྱེད་ལས་སོ་སོར་ངེས་པ་ལ། །རྣམ་དཔྱོད་ལྡན་པའི་དོགས་པའི་གནས་བཀོད་ནས། །ཡིན་མིན་རྣམ་འབྱེད་བློ་ཡི་སྤོབས་པ་ཡིས། །མཁས་པའི་དབུས་སུ་མགྲིན་པ་འདེགས་ནུས་ ན། །རང་བྱེད་འདི་ལ་མཁས་པའི་གོ་འཕང་ཐོབ། །ཚད་མ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་དཀའ་འགྲ
【現代漢語翻譯】 關於確定方式有三種：片面確定——其他宗派的觀點；二者都需要——自己的宗派的觀點；總結本章的意義並進行解釋。第一種觀點是：克什米爾的婆羅門，快樂製造者（梵文：Devakirti，天城體：देवकीर्ति，梵文羅馬音：Devakīrti，字面意思：快樂的名聲）認為只有推理才能確定關係；印度東西中三個地區的太陽下的班智達們認為只有量才能確定關係。這兩種觀點都是不合理的，因為沒有量引導的推理與事實不符。雖然推理可以排除與不符之處，但如果沒有量引導的推理，就無法完成取捨的行為。因此，第二種自己的宗派的觀點是：確定關係需要量和量引導的推理二者，原因已經解釋過了。 那麼，這種推理是什麼型別的智慧呢？因為是由量引導的確定性認識，所以沒有超出決斷識的範圍，因為沒有意念的推理，也沒有第四種不是量的智慧型別。第三，總結意義：即使兩種關係在事實上不存在，也能進行破立，因為依靠心識中的關係，能夠產生推論以理解所要證明的事物。正如解釋中所說：『快樂製造者（梵文：Devakirti，天城體：देवकीर्ति，梵文羅馬音：Devakīrti，字面意思：快樂的名聲）通過推理……』直到『……錯誤地產生關係的認識。』這三頌的內容概括如下： 事實上，已作和無常並非不同，火和煙相互之間並非一體。那時沒有關係，因果的助益作用如同虛空的蓮花。脫離了作用和無常的剎那，最終在事實上被認為是真實的。即使詳細研究，也無法窮盡推理論證，因此無法達到中觀的見地。即使你最終完成了推理論證，『即使脫離了作用，也是無常』。無法承受這種矛盾的重擔，只是自曝了實語宗的缺點。通過對已作和無常的區分和歸納的思考，以及對火和煙的前後聯繫，在名言中建立兩種關係的分類，是智者的普遍做法。在確立論證時，如何運用理由；在確立論證后，如何反駁他人的觀點；以及對於不成立的理由和有損害的理由，確立它們的各自作用。如果具備敏銳的智慧，能夠提出疑問，並以辨別是非的智慧勇氣，在智者中昂首挺胸，那麼就能獲得精通此道的名聲。量理寶藏的難題。
【English Translation】 Regarding the ways of certainty, there are three: partial certainty—the views of other schools; both are necessary—the views of one's own school; summarizing the meaning of this chapter and explaining it. The first view is: the Kashmiri Brahmin, Devakirti (梵文：Devakirti，天城體：देवकीर्ति，梵文羅馬音：Devakīrti，meaning: fame of happiness), believes that only reasoning can determine the relationship; the Panditas under the sun in the three regions of India, east, west, and middle, believe that only valid cognition can determine the relationship. Both of these views are unreasonable, because reasoning that is not guided by valid cognition is inconsistent with reality. Although reasoning can exclude inconsistencies, without reasoning guided by valid cognition, one cannot accomplish the actions of acceptance and rejection. Therefore, the second view of one's own school is: certainty of relationship requires both valid cognition and reasoning guided by valid cognition, for the reasons already explained. Then, what type of wisdom is this reasoning? Because it is a definitive cognition guided by valid cognition, it does not go beyond decisive awareness, because there is no mental reasoning, and there is no fourth type of wisdom that is not valid cognition. Third, summarizing the meaning: even if the two relationships do not exist in reality, one can still establish and refute, because relying on the relationship in the mind, one can generate inference to understand what is to be proven. As explained: 'Devakirti (梵文：Devakirti，天城體：देवकीर्ति，梵文羅馬音：Devakīrti，meaning: fame of happiness) through reasoning...' until '...erroneously generates the cognition of relationship.' The content of these three verses is summarized as follows: In reality, 'made' and 'impermanent' are not different, and fire and smoke are not one and the same. At that time, there is no relationship, and the benefit of cause and effect is like a lotus in the sky. The momentary, conditioned phenomena are ultimately considered to be true in reality, even though they are devoid of action. Even if one studies in detail, one cannot exhaust the arguments, and therefore cannot reach the view of Madhyamaka. Even if you ultimately complete the arguments, 'even if it is devoid of action, it is still conditioned.' Unable to bear the heavy burden of this contradiction, it only exposes the faults of the Realist school. Through the thought of distinguishing and categorizing 'made' and 'impermanent,' and through the connection between fire and smoke, establishing the classification of the two relationships in nominal reality is the common practice of the wise. When establishing an argument, how to use the reason; after establishing an argument, how to refute the views of others; and for invalid reasons and harmful reasons, establishing their respective functions. If one possesses keen intelligence, can raise questions, and with the courage of wisdom that distinguishes right from wrong, can raise one's voice among the wise, then one can gain the reputation of being proficient in this field. The difficulties of the treasure of valid reasoning.
ེལ་གནད་ཀྱི་སྙིང་པོ་གསལ་བྱེད་ལས་འབྲེལ་པ་བརྟག་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་སྟེ་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་དྲུག་པའི་ རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 《核心要義闡明》中，關於緣起性空的辨析——第六辨析的釋義完畢。
【English Translation】 The explanation of the sixth analysis—the analysis of dependent origination and emptiness—from 'Clarifying the Essence of Key Points' is completed.