tagts04_遍知五明證無我論釋簡明歡喜.g2.0f

大倉譯師喜饒仁千教言集TL4རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་ནས་བདག་མེད་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཉུང་གསལ་ཀུན་དགའ་ཞེས་བྱ་བ། 1-111 ༄༅། །རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་ནས་བདག་མེད་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཉུང་གསལ་ཀུན་དགའ་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །རིག་གནས་ཐུན་མོང་བའི་དང་། ཐུན་མོང་མིན་པའི་ལེའུ་དང་པོ་ཅུང་ཟད་བཤད་པ། ༄༅། །བི བྷཱ ཥི ཏཱ ལྤ ཀཱ ཤཱ ན ནྡ ནཱ མཻ རྦི དྱ སྡྱཱ ནཱ ཛྙཱ ཏྭ ནི རཱ ཏྨ སཱ དྷ ཀ ནཱ མ ཤཱ སཏྲོ བི ཛ ཧཱ ར།། ༄༅། །རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་ནས་བདག་མེད་ གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཉུང་གསལ་ཀུན་དགའ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས།། ན་མོ་མཉྫུ་གྷོ་ཥཱ་ཡ། ལྷ་མིའི་སྟོན་མཆོག་ཟླ་མེད་ཐུབ་དབང་དང་། །བསྟན་འཛིན་རིག་གནས་ཀུན་ ཤེས་མཁས་རྣམས་དང་། །བླ་མ་ལྷག་པའི་ལྷར་བཅས་གུས་བཏུད་ནས། །རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་རྣམ་བཤད་འདིར་བརྗོད་བྱ། །འདིར་མཁས་པ་འཇུག་པའི་སྒོའི་གཙོ་བོ་ནི་རིག་པའི་གནས་ལྔ་ཞེས་བྱ་སྟེ། རྒྱལ་ཚབ་ དམ་པས། རིག་པའི་གནས་ལྔ་དག་ལ་བརྩོན་པར་མ་བྱས་ན། །འཕགས་མཆོག་གིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་མི་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ལྟ་བས་ན་གཞན་དག་ཚར་གཅད་རྗེས་གཟུང་དང་། །བདག་ཉིད་ཀུན་ཤེས་བྱ་ ཕྱིར་དེ་ལ་དེ་བརྩོན་བྱེད། །ཅེས་ཆོས་ཚོལ་གྱི་སྐབས་སུ་རིག་པའི་གནས་ལྔ་པོ་འདི་དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་པའི་སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་སུ་ངེས་པར་བཙལ་དགོས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ སྒྲ་རིག་པས་ནི་ཚིག་ལ་དང་། གཏན་ཚིགས་རིག་པས་ནི་དོན་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པ་ཚར་གཅད་དགོས་ཤིང་། བཟོ་རིག་པས་ནི་འདོད་དགུ་སྤྱི་དང་། གསོ་བ་རིག་པས་ནི་ཁྱད་པར་ནད་མེད་དོན་དུ་གཉེར་བ་རྗེས་སུ་འཛིན་པ་དང་། 1-112 ནང་རིག་པས་ནི་བདག་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་ལམ་ཟབ་རྒྱས་ཀུན་ཤེས་ནས་ཉམས་སུ་བླངས་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་བཤད་པ་ལ་སྦྱོར་དངོས་མཇུག་གོ །དང་པོ་ལ་མཆོད་པར་བརྗོད། བཤད་པར་དམ་བཅའ། མཉན་པར་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྗོད་བྱེད་བར་གྱི་ཟུང་ལྡན་བར་མ་ཆོད་ཀྱི་སྒྲ་རྒྱན་དུ་བྱས་ལ། བརྗོད་བྱ་རྒྱུ་ཚོགས་གཉིས་ཡོངས་རྫོགས། ངོ་བོ་དོན་གཉིས་མཐར་སོན་ཏེ་ རང་དོན་ཐོགས་མེད་ཀྱི་མཁྱེན་པ་དང་དམིགས་མེད་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ། གཞན་དོན་འགྲོ་བའི་མ་རིག་པ་ཀུན་བཅོམ་པའི་འཕྲིན་ལས་རྣམས་ཉི་མའི་གཟུགས་སུ་བཀོད་པས་དོན་རྒྱན་གྱི་གཙོ་བོ་ཡང་ཚང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ནི། རྩོམ་པ་མཐར་ཕྱིན་ཞིང་གཞན་ལ་ཕན་པའི་ཆེད་དུ་སྟོན་པ་ལ་གུས་པས་བཏུད་ནས། གཞུང་རྩོམ་པར་ཞེ་ནས་ཁས་བླངས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། འཕགས་པའི་མཆོག་ཉན་རང་གི་དགྲ་བཅོམ་ པས་ཀྱང་རང་ལམ་དེ་ཙམ་གྱིས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་མི་སྲིད་པས། དོན་གཉིས་མཐར་ཕྱིན་འདོད་ན་འདི་ལ་མི་འབད་པའི་ཐབས་མེ

【現代漢語翻譯】大倉譯師喜饒仁千教言集TL4《通曉一切明處而成立無我》論著之釋文《略明皆悅》 1-111 《通曉一切明處而成立無我》論著之釋文《略明皆悅》略說共同明處與不共同明處之第一章梵語：Bibhāṣitālpakāśānanandanāmāirbidyasyānnājñātvānirātmasādhanakanāmaśāstro bijahāra. 《通曉一切明處而成立無我》論著之釋文《略明皆悅》頂禮曼殊高沙（妙音）。敬禮天人導師無與倫比之能仁（釋迦牟尼佛），及持教通曉一切明處之智者們，以及上師與本尊，我將在此闡述《通曉一切明處》之釋文。在此，智者入門之主要途徑是五明（聲明，工巧明，醫方明，因明，內明），如嘉曹杰（勝幢）所說：『若不精勤於五明，縱是聖者亦不成遍知者，故為調伏他宗與隨學，以及自身通曉故當勤精進。』因此，在尋求佛法的過程中，必須將這五明作為成就二利圓滿之佛陀的途徑。其中，聲明能調伏對於詞句的錯誤理解，因明能調伏對於意義的錯誤理解；工巧明能成辦普遍的各種所需，醫方明能特別緻力于無病健康；內明能通曉自身，即通曉甚深和廣大的道，並加以修持。因此，對此的闡述分為加行、正行和結行。首先是加行，包括禮讚、立誓和勸勉。首先是禮讚：以詞句之間具有雙重含義且無間斷的音聲莊嚴，所表達的內容是圓滿的福德與智慧二資糧，本體是通達自利無礙之智慧和無緣大悲，以及爲了他利而摧伏眾生無明的利他事業，這些都以太陽的形象來描繪，也具備了意義莊嚴的主要部分。其次是立誓：爲了著作圓滿且利益他人，以恭敬之心頂禮本師（釋迦牟尼佛），並立誓著述此論。第三是勸勉：即使是殊勝的聲聞和獨覺阿羅漢，也無法僅憑自己的道路成就圓滿的佛陀，因此，如果想要成就二利圓滿，就必須努力學習此論。

【English Translation】 Commentary on 'Establishing Selflessness Through Knowing All Sciences,' titled 'A Concise Explanation Bringing Joy,' by Translator Lotsawa Sherab Rinchen of Daktsang TL4 1-111 Commentary on 'Establishing Selflessness Through Knowing All Sciences,' titled 'A Concise Explanation Bringing Joy' A brief explanation of the first chapter on common and uncommon sciences. Sanskrit: Bibhāṣitālpakāśānanandanāmāirbidyasyānnājñātvānirātmasādhanakanāmaśāstro bijahāra. Commentary on 'Establishing Selflessness Through Knowing All Sciences,' titled 'A Concise Explanation Bringing Joy' Namo Manjughoshaya (Homage to Manjushri). I respectfully bow to the supreme teacher of gods and humans, the unparalleled Thubwang (Shakyamuni Buddha), and to the learned ones who uphold the teachings and know all sciences, as well as to the lama and yidam deities. Here, I will explain the commentary on 'Knowing All Sciences.' Here, the main gateway for scholars is what is called the five sciences, as Gyaltsab Je (Gyaltsab Dharma Rinchen) said: 'If one does not strive in the five sciences, even the noble ones will not become omniscient. Therefore, one should strive in them to subdue others, to guide followers, and to understand oneself.' Therefore, in the course of seeking the Dharma, these five sciences must be sought as a means to accomplish the two benefits and attain Buddhahood. Among them, grammar subdues wrong understanding of words, logic subdues wrong understanding of meaning; craftsmanship accomplishes common desires, medicine specifically aims for health; inner science understands oneself, that is, understands the profound and vast path, and practices it. Therefore, this explanation has three parts: the preliminary, the main part, and the conclusion. The first is the preliminary, which includes praise, the pledge to explain, and encouragement to listen. First is the praise: the expression is adorned with sound that has dual meanings and is uninterrupted, the content is the complete accumulation of merit and wisdom, the essence is the unobstructed wisdom for one's own benefit and the compassion without object for the benefit of others, and the activity of subduing the ignorance of beings. These are depicted in the image of the sun, which also possesses the main part of the adornment of meaning. Second is the pledge: in order to complete the composition and benefit others, I respectfully bow to the teacher (Shakyamuni Buddha) and sincerely pledge to compose this treatise. Third is the encouragement: even the superior Shravakas and Pratyekabuddhas cannot attain complete Buddhahood solely through their own path. Therefore, if one wishes to accomplish the two benefits completely, there is no way but to strive in this.

ད་ཅེས་ནན་གྱིས་བསྐུལ་བའོ། །དངོས་གཞི་ལ་སྤྱིར་བསྟན། སོ་སོར་ བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་དགོས་པའི་སྒོ་ནས་མདོར་བསྟན། བརྗོད་བྱའི་སྒོ་ནས་རྒྱས་པར་བཤད། ཐུན་མོང་དང་དེ་མིན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དོན་གཉེར་སོགས་ཏེ། གོ་རིམ་འདིར་བསྟན་པའི་རིག་གནས་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་དོན་གཉེར་ཁྱད་པར་རྗེས་སུ་འཛིན་ལ། 1-113 བར་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཚིག་དང་དོན་ལ་ལོག་པར་སྨྲ་བ་ཚར་གཅོད་ཅིང་། ཕྱི་རོལ་པ་དང་ཐུན་མོང་མིན་པའི་སྲོལ་ལམ་ལྷག་པར་སྟོན་པ་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་གཞུང་གི་སྒོས་ཆོས་ཡིན་པས་ ནང་རིག་སྟེ། དེ་ལ་ཡང་གདུལ་བྱ་ཐུན་མོང་བ་ལ་མདོ་ཕྱོགས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ལ་སྔགས་ཕྱོགས་རྒྱུད་སྡེ་བཞི་རྣམས་ནི་འདིར་བཤད་པར་བྱ་བའི་བརྗོད་བྱ་མདོར་བསྡུས་ པའོ། །གཉིས་པ་ནི། ལྔ་པོ་རེ་རེའང་བརྗོད་བྱའི་ལུས་བསྡུས་ན་གསུམ་གསུམ་ཉིད་དུ་གནས་པའི་བཟོ་ནི། སྤྱིར་ཡིད་ཀྱིས་རྟོགས་ནས་ལུས་དབང་ལ་འཇུག་པར་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། ཡིད་དང་འབྲེལ་བའི་ལུས་ཀྱི་ གཡོ་བ་དང་ངག་གི་བརྗོད་པ་གཙོ་བོར་གྱུར་པས་ལུས་ངག་གི་བཟོ་གཉིས་དང་། མ་འབྲེལ་བར་ཡིད་ཀྱི་བསམ་པ་ཙམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིད་བཟོའོ། །གསོ་རིག་ལ་གསོ་བྱ་ནད་དང་ནད་ པ། གསོ་ཐབས་སྨན་དང་དཔྱད། གསོ་བ་པོ་ནད་གཡོག་དང་སྨན་པའོ། །ཡན་ལག་བརྒྱད་པར་སྨན་དང་ནད་པ། ནད་གཡོག་དང་སྨན་པ་སྟེ་བཞི་ལ་སྐྱོན་བཞི་བཞི་སྤངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཞི་བཞི་ལྡན་ པ་སྟེ། བཞིར་བཤད་མོད་ནད་གཡོག་དང་སྨན་པ་གཉིས་ཀ་གསོ་བ་པོར་འདིར་བསྡུས་སོ། །སྒྲ་ལ་དཔང་ལོས། རང་བཞིན་རྐྱེན་དང་རྣམ་འགྱུར་རྣམས། །བརྡ་སྤྲོད་གཞུང་གི་བརྗོད་བྱ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་འོག་ནས་སྟོན་ནོ། ། 1-114 ཚད་མ་ལ་བརྗོད་བྱ། མངོན་སུམ་དང་ནི་རྗེས་སུ་དཔག །ལྟར་སྣང་བཅས་པ་བདག་རིག་བྱེད། །སྒྲུབ་པ་དང་ནི་སུན་འབྱིན་དག །ལྟར་སྣང་བཅས་པ་གཞན་རྟོགས་བྱེད། །ཅེས་མངོན་སུམ་དང་རྗེས་དཔག་ཡང་ དག་དང་ལྟར་སྣང་། སྒྲུབ་ངག་དང་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་དང་ལྟར་སྣང་སྟེ་རྟོག་གེའི་ཚིག་དོན་བརྒྱད་དུ་གྲགས་ཤིང་། རང་དོན་དང་གཞན་དོན་གཉིས་སུའང་འདུས་ལ། ཞིབ་མོ་རྣམ་འཐག་གི་ཕྱོགས་སྔར། རྟོག་ གེའི་ཚིག་དོན་བཅུ་དྲུག་ཏུ་ཡང་གསུངས་མོད་ཀྱི། གནས་གསུམ་གཞལ་བྱ་གཏན་འབེབས་སུ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་ལྟར་བྱས་སོ། །ནང་རིག་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་གྲགས་ཤིང་། གྲགས་པ་ལྟར་དོན་ལའང་གྲུབ་ལ། དེ་ཡང་བརྗོད་བྱའི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཉན་ཐོས་ཀྱི། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི། བྱང་སེམས་ཀྱི་ཐེག་པ་རྣམས་ཏེ་ཕྱི་མ་ལ་ཐེག་ཆེན་ཞེས་བརྗོད་དོ། །རྗོད་བྱེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཐེག་པ་ཐུན་ མོང་བ་འདུལ་ལུང་སྡེ་བཞི་ལྟ་བུ་དང་། ཐུན་མོང་མིན་པ་ལ་མདོ་ཕྱོགས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་སྡེ་སྣོད་དང་། སྔགས་ཕྱ

【現代漢語翻譯】現在開始鄭重勸勉。正文分為總述和分述兩部分。第一部分包括從必要性的角度進行簡要說明，從所表達的內容的角度進行詳細闡述，以及展示共同和非共同的理由。第一部分是關於追求等。在此處所說的五種明學中，前兩種明學致力於追求卓越的特質，中間兩種明學致力於糾正對詞語和意義的錯誤理解，並且特別展示了不與外道相同的傳統道路，這是佛教宗義的特殊之處，因此稱為內明。內明又分為面向共同所化眾生的經部三藏，以及面向非共同所化眾生的密宗四續部，這些都是此處將要闡述的簡要內容。第二部分是關於五種明學中的每一種，如果將所表達的內容歸納起來，實際上都存在於三個方面。一般來說，雖然通過意識來理解，然後作用於身語並沒有什麼不同，但是與意識相關的身體動作和語言表達是主要的，因此有身語兩種行為。而獨立於意識，僅僅受意識思維支配的，就是意行。醫方明中，所要治療的是疾病和病人，治療方法是藥物和治療手段，治療者是護理人員和醫生。在八支醫學中，對醫生、病人、護理人員和醫生這四者，分別闡述了去除四種過失，具備四種功德。雖然分爲了四類，但此處將護理人員和醫生都歸納為治療者。聲明中，如經文所說：『自性、因緣和變化等，是語法論著所要表達的內容。』接下來會進行闡述。因明中，所要表達的是：『現量和比量，以及似現量等，是為自證；立宗和破宗，以及似立宗等，是為他證。』也就是說，現量和比量有正確的和虛假的，立論和反駁有正確的和虛假的，總共有八種推理的詞和義。這些可以歸納為自利和他利兩種。雖然在《釋量論》中，推理的詞和義被說成有十六種，但此處按照確定三處所量的方式進行了廣泛的闡述。內明分為三乘，這種劃分不僅是名聲上的，實際上也是成立的。如果從所表達的內容的角度來說，有聲聞乘、緣覺乘和菩薩乘，其中後者被稱為大乘。如果從能表達的角度來說，有共同的律藏，如四分律等，以及非共同的極其廣大的經藏和密宗。

【English Translation】 Now, I earnestly urge you. The main body is divided into general introduction and individual explanations. The first part includes a brief explanation from the perspective of necessity, a detailed explanation from the perspective of the content to be expressed, and a presentation of common and uncommon reasons. The first part is about seeking, etc. Among the five sciences mentioned here, the first two sciences are dedicated to pursuing excellent qualities, the middle two sciences are dedicated to correcting erroneous understandings of words and meanings, and especially demonstrate the traditional path that is not shared with outsiders, which is a special characteristic of Buddhist doctrine, hence it is called Inner Science (Nangrik). Inner Science is further divided into the Sutra Pitaka (Do-phyo De-nö Sum) for common disciples and the Tantric Four Classes of Tantras (Ngak-phyo Gyü-de Zhi) for uncommon disciples, which are the brief contents to be discussed here. The second part is about each of the five sciences. If the content to be expressed is summarized, it actually exists in three aspects. Generally, although there is no difference in understanding through consciousness and then acting on body and speech, the movements of the body and expressions of speech related to consciousness are primary, hence there are two actions of body and speech. And what is independent of consciousness, solely governed by the thoughts of consciousness, is mental action. In Medicine (So-rik), what is to be treated are diseases and patients, the methods of treatment are medicine and therapies, and the healers are nurses and doctors. In the eight branches of medicine, for the four—doctors, patients, nurses, and physicians—it is explained that they should abandon four faults and possess four qualities. Although divided into four categories, here nurses and doctors are both summarized as healers. In Grammar (Dra), as the scripture says, 'Nature, conditions, and changes, etc., are the contents to be expressed in grammar treatises.' This will be explained below. In Logic (Tsema), what is to be expressed is: 'Direct perception and inference, as well as pseudo-perception, etc., are for self-realization; establishing and refuting, as well as pseudo-establishment, etc., are for the realization of others.' That is, direct perception and inference have correct and false forms, and establishing and refuting have correct and false forms, totaling eight terms and meanings of reasoning. These can be summarized into two: for oneself and for others. Although in the Commentary on Valid Cognition (Tsema), the terms and meanings of reasoning are said to be sixteen, here it is widely explained according to the method of determining the three objects of measurement. Inner Science is divided into three vehicles, and this division is not only in name but also in reality. If considered from the perspective of the content to be expressed, there are the Hearer Vehicle (Nyenthö-kyi), the Solitary Realizer Vehicle (Rang-sangye-kyi), and the Bodhisattva Vehicle (Jangsem-kyi), the latter being called the Great Vehicle (Tekchen). If considered from the perspective of the means of expression, there are the common Vinaya Pitaka (Dül-lung De-zhi), such as the Four Vinayas, and the uncommon extremely vast Sutra Pitaka (Do-phyo Shintu Gyepai Denö) and Tantra.

ོགས་རྒྱུད་སྡེ་རྡོ་རྗེའི་ཐེག་པའོ། །གསུམ་པ་ལ་རིག་གནས་ཐུན་མོང་བའི་དང་། ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དང་པོ་ལ་དངོས་དང་། རྩོད་སྤང་ངོ་། །དང་པོ་ནི། རིག་གནས་དང་པོ་བཞི་ལ་ཐུན་མོང་བ་ཞེས་ངེས་པར་བརྗོད་དགོས་ཏེ། བཞི་པོའི་བརྗོད་བྱ་གསུམ་ཚན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ནང་པར་མ་ཟད་ཕྱི་རོལ་པ་ལའང་ཚང་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། 1-115 དེས་ན་མཁས་པ་རྣམས་ལ་ནི་དེ་ལྟར་དུ་གྲགས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་རྩོད་པ་སྤྱིར་སྤང་པ་དང་། བཞི་བའི་གཞུང་ལ་སྤང་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཁས་རློམ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། གལ་ཏེ་ཕྱི་རོལ་ པའི་རིག་གནས་བཞི་པོ་སྟོན་པའི་བརྗོད་བྱ་སོགས། ཞེ་ན། ཕྱེ་བའི་གཞུང་ལ་སྐྱོན་ཅན་འབའ་ཞིག་གིས་མ་ཁྱབ་སྟེ། གཞོན་ནུ་ཀརྟི་ཀས་བཤད་པའི་སྒྲ་ཀ་ལཱ་པ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པ་མུ་སྟེགས་ ཀྱི་མཁས་པ་ཇོ་བོ་དྲག་འབྱོར་གྱིས་སྦྱར་བའི་སློབ་ཕན་ལ་སྐྱོན་ཅན་གྱི་གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྒྲ་རིག་སྟོན་པའི་ལེགས་བཤད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་པ་ཡང་ བློ་ཁྱེད་ཀྱིས། །གོང་མ་གོང་མ་རྣམས་ཀྱིས་གནོད། །ཅེས་པ་ལྟར། རང་རང་གི་གཞུང་ལུགས་ལ་མཁས་པ་གོང་མ་གོང་མའི་རིག་པས་འོག་མ་ལ་ཅུང་ཟད་གནོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཐུན་མོང་བ་ཞེས་ བྱ་བར་མི་རིགས་ན་ནི། རང་སྡེ་བྱེ་མདོ་སེམས་ཙམ་སྟེ་དངོས་སྨྲ་སྡེ་གསུམ་པོ་ནང་པ་སངས་རྒྱས་པར་གཅིག་པ་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། ནང་པ་སངས་རྒྱས་པའི་རིག་གནས་ བཞི་པ་སྟོན་པའི་གཞུང་། སྡེ་བདུན་མདོ་དང་བཅས་པ་ནི། བོད་ཀྱི་རྗེ་བཙུན་གོང་མ་རྣམས་ཀྱང་གཏན་ཚིགས་རིག་པ་ཡིན་གྱི། ནང་རིག་མ་ཡིན་པས་སྒྲ་ཚད་ལ་ཆོས་འབྲེལ་དུ་མི་བཞེད་དེ། 1-116 འོ་སྐོལ་གྱི་སྟོན་པས་ཕྱི་བའི་དྲང་སྲོང་རིང་འཕུར་སྐྱེས་དང་ལྷག་སྤྱོད་ལ་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་མན་ངག་གསན་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བཞེད་ལ། ཀུན་མཁྱེན་བུ་སྟོན་གྱིས་ཀྱང་ཆོས་འབྱུང་དུ་རིག་ གནས་ཐུན་མོང་བར་བགྲངས་སོ། །ཕྱིས་ཆོས་རྗེ་བླ་མ་དམ་པ་སོགས་ནི། མངོན་འདུའི་ཕྱིར་དང་ཡང་ཡང་དང་། །ཟིལ་གནོན་རྟོགས་ཕྱིར་མངོན་པའི་ཆོས། །ཞེས་པའི་མཚན་ཉིད་བཞི་པ་ཚང་བས་མངོན་པར་བཞེད་ ཅིང་། དཔང་ལོ་ཡབ་སྲས་ཀྱིས་ལུང་གི་མངོན་པ་དང་། རིག་པའི་མངོན་པ་ཞེས་གཉིས་སུ་བྱ་བའི་ཕྱི་མའི་མཚན་གཞིར་མཛད་པས་བསྟན་འཛིན་ཆེན་པོ་བཙོང་ཁ་པས་ཀྱང་། བྱང་ཕྱོགས་འདི་ན་ཚད་མའི་ གཞུང་ལུགས་ལ། །སྦྱངས་དང་མ་སྦྱང་དུ་མ་མགྲིན་གཅིག་ཏུ། །མདོ་དང་སྡེ་བདུན་ཀུན་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ། །བགྲོད་པའི་གོ་སྐབས་རིམ་པ་ཡོད་མིན་ཟེར། །འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ལ། །དངོས་ སུ་འདི་རྩོམས་འདི་ནི་མ་འོངས་དུས། །འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་མིག་ཏུ་འགྱུར་རོ་ཞེས། །གསུང་གི་སྣང་བ་སྩལ་བའང་ཚད་མར་འཛིན། །འདི་ནི་མི་རིགས་ས

【現代漢語翻譯】這是續部金剛乘。第三部分是關於共同和不共同的明處的原因。第一部分包括正文和辯論的反駁。第一部分是：必須明確地說，前四個明處是共同的，因為這四個明處的所有三個主題，不僅在內道中，在外道中也完全存在。因此，這對智者來說是衆所周知的。第二部分包括對一般辯論的反駁和對第四個論點的反駁。第一部分是：一些自以為是的學者說，如果外道的四個明處所闡述的主題等，那麼，分類的論點並沒有完全被有缺陷的論點所涵蓋，因為青年卡提卡所說的聲音卡拉帕，以及由外道學者喬沃·扎強所著的註釋《學生利益》中，有缺陷的論證並沒有成立，因為它被認為是聲音學的精闢解釋。如果像瑜伽行者所說的那樣：『上者會損害上者。』如果僅僅因為上者的智慧稍微損害了下者，就說它是共同的，那是不合理的，那麼，自部的小乘、有部和唯識，這三個實事部就不應該被認為是佛教徒。第二部分是：佛教的四個明處所闡述的論點，包括七部經等，西藏的至尊上師們也認為是因明學，而不是內學，因此不認為聲音學與量學有法緣，就像我們的導師從外道的長壽仙人和樂行者那裡聽取了無色界的禪定訣竅一樣。全知布頓也在《教法史》中將它們列為共同的明處。後來，曲吉喇嘛丹巴等人認為，它符合『爲了現觀和反覆，以及爲了壓倒和證悟，是現觀之法』的四個特徵，因此認為是現觀。邦洛父子將經部的現觀和理性的現觀分為兩種，並將其作為後者的基礎，因此偉大的持教者宗喀巴也說：『在北方，量學的論典，無論學過還是沒學過，都異口同聲地說，在經部和七部中，是否有逐步證悟菩提的機會？』文殊菩薩對陳那說：『實際上，這部著作將在未來成為所有眾生的眼睛。』因此，接受他的話語的光明也是一種衡量標準。這對於民族來說是……

【English Translation】 This is the Vajrayana of the Tantra section. The third part is about the reasons for the common and uncommon fields of knowledge. The first part includes the main text and the refutation of arguments. The first part is: It must be explicitly stated that the first four fields of knowledge are common, because all three subjects of these four fields of knowledge are fully present not only in Buddhism but also in other religions. Therefore, this is well known to scholars. The second part includes the general refutation of arguments and the refutation of the fourth argument. The first part is: Some self-proclaimed scholars say that if the four fields of knowledge of other religions expound on subjects, etc., then the classified argument does not completely cover the flawed argument, because the sound Kalapa spoken by the youth Kartika, and the commentary 'Student Benefits' written by the heretic scholar Jowo Drakjor, the flawed argument is not established, because it is considered a profound explanation of phonetics. If, as the yogis say, 'The upper ones harm the upper ones.' If it is unreasonable to say that it is common simply because the wisdom of the upper ones slightly harms the lower ones, then the self-sect's Hinayana, Sarvastivada, and Mind-Only, these three schools of realism, should not be considered Buddhists. The second part is: The arguments expounded by the four fields of knowledge of Buddhism, including the Seven Treatises, etc., are also considered by the supreme masters of Tibet to be epistemology, not internal learning, so they do not consider phonetics and epistemology to have a Dharma connection, just as our teacher listened to the secrets of formless meditation from the long-lived hermit and the pleasure-seeker of other religions. The omniscient Buton also listed them as common fields of knowledge in the 'History of Dharma.' Later, Chojey Lama Dampa and others considered it to be Abhidharma because it meets the four characteristics of 'for manifestation and repetition, and for subduing and realization, it is the Dharma of manifestation.' Banglo father and son divided the Abhidharma of the Sutra and the Abhidharma of reason into two types and made them the basis of the latter, so the great Tsongkhapa, the holder of the teachings, also said: 'In the north, the treatises on epistemology, whether studied or not, unanimously say, in the Sutra and the Seven Treatises, is there an opportunity to gradually attain enlightenment?' Manjushri said to Dignāga: 'In fact, this work will become the eyes of all beings in the future.' Therefore, accepting the light of his words is also a measure. This is for the nation...

ྨྲ་བའི་ཕུལ་བྱུང་དུ། །མཐོང་ནས་ཚུལ་དེར་ལེགས་ པར་དཔྱད་པ་ན། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་འགལ་འདུ་འཛིན་མོད་ཀྱི། །དེ་ནི་སྒྲ་རིག་ལའང་འདི་ལྟར་མཚུངས་ཏེ། བྱང་ཕྱོགས་འདི་ན་སྒྲ་ཡི་གཞུང་ལུགས་ལ། །སྦྱངས་དང་མ་སྦྱངས་དུ་མ་མགྲིན་གཅིག་ཏུ། །ཀ་ལཱ་ཙནྡྲ་ཀུན་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ། ། 1-117 བགྲོད་པའི་གོ་སྐབས་རིམ་པ་ཡོད་མིན་ཞེས། །སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས་ཙནྡྲ་གོ་མི་ལ། །དངོས་སུ་འདི་རྩོམས་འདི་ནི་མ་འོངས་དུས། །འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་མིག་ཏུ་འགྱུར་རོ་ཞེས། །གསུང་གི་སྣང་བ་སྩལ་ བའང་ཚད་མར་འཛིན། །འདི་ཡང་མི་རིགས་སྨྲ་བའི་ཕུལ་བྱུང་དུ། །འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་སློབ་དཔོན་ཙནྡྲ་གོ་མིས་སྒྲ་མདོ་ཙནྡྲ་པ་བརྩམས་ཟིན་པ་ན། སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པས་སྒྲ་ཀུན་ ཏུ་བཟང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་རྗོད་བྱེད་ཚིགས་བཅད་དུ་བྱས་ཤིང་བརྗོད་བྱ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཞིག་མཛད་ནས་མཁས་པའི་གྲྭ་འགྲིམ་དུ་བྱུང་བས། རང་གི་བསྟན་བཅོས་མི་ལེགས་པར་གཟིགས་ནས་ཐུགས་ཕྱུང་ སྟེ་ཁྲོན་པར་བསྐྱུར་བ་ན། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས་ཁྱོད་རང་གི་འདི་མ་འོངས་པ་ན་འགྲོ་ཕན་ཆེ་བས་ཁྲོན་པ་ནས་ཐོན་ཅིག་ཅེས་དངོས་སུ་བཀའ་སྩལ་ནས་བཏོན་པས་ཆུས་ཅུང་ཟད་ ཀྱང་མ་ཉམས་པར་ཐོན་ཞིང་ཁྲོན་པ་དེ་ལ་ཙནྡྲ་ཁྲོན་པ་ཞེས་གྲགས་ནས་ཆུ་འཐུངས་ཚད་བློ་རྣོ་བར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་གསལ་བར་གྲགས་སོ། །མངོན་པར་འཇོག་པའི་ཆོས་བཞིའི་ཡང་ཡང་དང་ཟིལ་གནོན་ ཚད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་ཚུལ་དང་། ལམ་མངོན་པར་རྟོགས་ཚུལ་མ་ཚང་སྟེ། ཚོགས་སྦྱོར་སོགས་ལམ་གྱི་རྣམ་གཞག་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བདག་མེད་ཀྱི་གཞི་གཏན་འབེབས་ཅུང་ཟད་ཡོད་ཀྱང་། 1-118 མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་འཕྲོས་དོན་ཙམ་ཡིན་པས། བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོ་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་ཡང་མངོན་དུ་བྱེད་ཐབས་ཀྱི་བསྒོམ་རིམ་མངོན་པ་ལྟ་བུ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ནང་པ་ལ་ རིག་གནས་བཞི་པ་སྟོན་པའི་གཞུང་མེད་པར་འགྱུར་བ་དང་། གསུང་རབ་སྤྱིའི་དོན་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཡིན་པ་ཙམ་གྱིས་ནང་རིག་ཏུ་འཇོག་ན་སྒྲ་རིག་སྐྱོན་དུ་འཇུག་པ་དང་། མདོའི་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་དངོས་ བསྟན་ནང་རིག་དང་མཐུན་པ་ཙམ་གྱིས་དེར་འཇོག་ན། སྨན་ཡན་ལག་བརྒྱད་པའི་མཆོད་བརྗོད་དུ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་ཡི་ནད། །རྒྱུན་དུ་འབྲེལ་པས་ལུས་ཀུན་ཁྱབ་གྱུར་པ། །འདོད་དང་ཁྲོ་ བ་གཏི་མུག་སེལ་མཛད་པའི། །སྨན་པ་སྔོན་མེད་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་དང་། ཙནྡྲ་པར། གྲུབ་པ་ཀུན་མཁྱེན་ཀུན་ལ་ཕན། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས། །ཉུང་ངུ་རྣམ་གསལ་ཡང་དག་རྫོགས། ། སྒྲ་ཡི་མཚན་ཉིད་བཤད་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། སྡེབ་སྦྱོར་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་སུ། །ནང་གི་མཚན་མོ་བཤེས་བྲལ་གྱི། །ནང་གི་ཐུབ་པ་ཉི་མ་ནི། །

【現代漢語翻譯】在卓越的演說中，看到並很好地分析了那些方式，雖然持有諸如此類的矛盾，但這在語音學中也是相似的：在這個北方地區，對於語音的理論，無論學習過還是未學習過的人都一致認為，在Kalāpa（迦拉波，梵文語法學派）、Candra（旃陀羅，梵文語法家）和Kunnatha（昆那塔，地名）中，沒有逐步前進的機會。觀世音菩薩（Avalokiteśvara）對旃陀羅果彌（Candra Gomin）說：『親自創作此論，此論在未來將成為所有眾生的眼睛。』將此授記也視為可靠的依據。這也是爲了成為民族語言學中的佼佼者。這是因為，當阿阇梨旃陀羅果彌（Ācārya Candra Gomin）完成了《旃陀羅巴語法》（Cāndra-vyākaraṇa）的寫作后，阿阇梨月稱（Candrakīrti）創作了一部名為《一切賢善語》（Sarvabhadra）的語法著作，以偈頌的形式表達，內容極其卓越，並將其帶到學者聚集的地方。他看到自己的著作不如對方，感到沮喪，便將其扔進井裡。這時，聖觀世音菩薩親自說道：『你的這部著作在未來對眾生有很大的利益，從井裡拿出來吧！』於是他將其取出，水也沒有絲毫損壞。那口井被稱為旃陀羅井（Candra-kūpa），據說喝了那裡的水，智慧就會變得敏銳。雖然在顯著安置的四法方面，重複和壓倒性的程度很高，但顯現法性和證悟道的方式並不完整。因為沒有關於資糧道和加行道等道的分類，雖然對無我的基礎有一定的確定，但這只是讚頌的附帶意義，不是要闡述的主要內容，而且也沒有像《阿毗達磨》（Abhidharma）那樣的顯現方法的觀修次第。此外，如果因為內道沒有闡述四種文化的論典，或者僅僅因為是對佛經總義的解釋就將其歸為內道，那麼語音學也會被視為錯誤。如果僅僅因為佛經讚頌的直接含義與內道相符就將其歸為內道，那麼在醫學《八支論》（Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā）的讚頌中：『貪慾等煩惱的疾病，持續不斷地與身體相連並遍佈全身，向消除貪、嗔、癡的，前所未有的醫生頂禮！』以及旃陀羅巴（Candrapa）：『向成就一切、遍知一切、利益一切的，一切智者頂禮！我將要講述簡短、清晰、完整和正確的語音特徵。』以及在《詩學寶藏》（Vṛttaratnākara）中：『內在的黑夜，與良師分離，內在的能仁（藏文：ཐུབ་པ་，梵文：muni，梵文羅馬擬音：muni，漢語字面意思：能者、聖人），如同太陽。』

【English Translation】 In the excellence of speech, having seen and well analyzed those methods, although holding such contradictions, this is also similar in phonetics: In this northern region, regarding the theory of phonetics, whether learned or unlearned, everyone unanimously agrees that in Kalapa (a Sanskrit grammar school), Candra (a Sanskrit grammarian), and Kunnatha (a place name), there is no gradual opportunity to advance. Avalokiteśvara said to Candra Gomin: 'Personally compose this treatise, this treatise will become the eyes of all beings in the future.' Considering this prophecy as a reliable basis. This is also to become a leader in national linguistics. This is because, after Ācārya Candra Gomin completed the writing of the Cāndra-vyākaraṇa, Ācārya Candrakīrti composed a grammar treatise called Sarvabhadra, expressing it in the form of verses, with extremely excellent content, and brought it to the gathering of scholars. Seeing that his own work was inferior to the other's, he felt frustrated and threw it into a well. At this time, the Holy Avalokiteśvara personally said: 'Your work will be of great benefit to beings in the future, take it out of the well!' So he took it out, and the water did not damage it in the slightest. That well is called Candra-kūpa, and it is said that drinking the water there will sharpen one's wisdom. Although in the four dharmas of manifest establishment, the degree of repetition and overwhelming is very high, the ways of manifesting the Dharma-nature and realizing the path are not complete. Because there is no classification of the paths such as the accumulation path and the application path, although there is some determination of the basis of selflessness, this is only an incidental meaning of praise, not the main content to be explained, and there is no meditation sequence for manifesting it like the Abhidharma. Furthermore, if the inner teachings do not have treatises explaining the four cultures, or if they are classified as inner teachings simply because they are explanations of the general meaning of the scriptures, then phonetics will also be considered wrong. If it is classified there simply because the direct meaning of the Buddhist scriptures' praise is consistent with the inner teachings, then in the praise of the medical treatise Aṣṭāṅgahṛdayasaṃhitā: 'The diseases of afflictions such as greed, constantly connected to the body and pervading the whole body, I prostrate to the unprecedented doctor who eliminates greed, anger, and ignorance!' And Candrapa: 'I prostrate to the omniscient, all-knowing, and beneficial to all! I will explain the concise, clear, complete, and correct characteristics of phonetics.' And in the Vṛttaratnākara: 'The inner night, separated from the virtuous friend, the inner Muni (藏文：ཐུབ་པ་，梵文：muni，梵文羅馬擬音：muni，漢語字面意思：能者、聖人), is like the sun.'

སྣང་བ་མཆོག་གི་བདག་ཉིད་ཅན། །རྒྱལ་བ་ཉི་ མ་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་དང་། མངོན་བརྗོད་འཆི་མེད་མཛོད་ཀྱི་མཆོད་བརྗོད་ནི། དེ་དག་ལས་ཀྱང་ནང་གི་གཉེན་པོར་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་རྣམས། ཆོས་གྲགས་ལྟ་བུས་རྒྱས་པར་བཤད་ན། ནང་རིག་དང་ཤིན་ཏུ་མཐུན་པ་འབྱུང་མོད། 1-119 དེ་དག་ནང་རིག་ཏུ་འདོད་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །དེས་ན་དངོས་བསྟན་དང་དེ་ཡང་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཐུན་མོང་རིག་གནས་སུ་གཟུང་དགོས་ཏེ། གཞལ་བྱའི་གནས་གསུམ་དང་རྟོག་གེའི་ཚིག་ དོན་བརྒྱད་པོ་དངོས་བསྟན་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་སྟེ། དྲང་དོན་དང་ངེས་དོན་གྱི་མདོ་དང་། མདོ་ཕྱོགས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་སྔགས་ཕྱོགས་ལ་རྒྱུད་སྡེ་བཞིར་འབྱེད་པ་སོགས་ཀྱང་དངོས་ བསྟན་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོས་འབྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཐུན་མོང་མིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ཐུན་མོང་པ་ལ་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་མེད་པའི་འཁོར་བའི་རྩེ་མོ་སྲིད་རྩེ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་གསུམ་ པ་སོགས་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་རྩལ་འདོན་གང་དུ་མཛད་པའི་གསུང་རབ་དེ་ནི་ནང་རིག་ཉིད་དུ་རྒྱུ་མཚན་དུ་མས་ལེགས་པར་གྲུབ་བོ་ཞེས་བློའི་ནོར་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །ལེའུ་དང་པོ་ ཅུང་ཟད་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །རིག་གནས་དང་པོ་བཟོ་རིག་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པ། སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་བཟོ་རིག་བཤད་པ་ལ། བཟོ་རིག་ལ་གུས་པས་འཇུག་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན། འཇུག་བྱ་བཟོ་རིག་གི་རང་བཞིན། འདིར་མ་སྤྲོས་པའི་ རྒྱུ་མཚན་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་འཁོར་ལོ་དང་བསོད་ནམས་མཉམ། འདོད་རྒུ་མཐའ་དག་གི་འབྱུང་གནས་མཆོག་ཏུ་བསྟན། དེས་ན་བཟོ་རིག་ལ་མི་གུས་པ་གཅེར་བུའི་གྲུབ་མཐའ་ཡིན་པའོ། ། 1-120 དང་པོ་ནི། རིག་གནས་དང་པོ་སོགས་ཏེ། སྔོན་གྱི་ཆོས་རྒྱལ་བཟོ་སྦྱངས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་སོགས་དང་། མཉན་ཡོད་ཀྱི་ཁྱིམ་བདག་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་དང་། ཀོའུ་ཤམ་བྷིའི་ཁྱིམ་བདག་གདངས་ཅན་ལ་སོགས་ པ་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་དང་། ཕྱིས་ཀྱི་ཆོས་རྒྱལ་མྱ་ངན་མེད་དང་། བོད་ཀྱི་ཆོས་རྒྱལ་མེས་དབོན་རྣམ་གསུམ་ལ་སོགས་པ། བསྟན་པའི་སྦྱིན་བདག་དང་བདག་རྐྱེན་མཛད་པའི་རྒྱལ་པོ་དང་ཁྱིམ་བདག་ནི། བསྟན་འཛིན་གྱི་པཎ་གྲུབ་ལས་ཀྱང་གྲངས་མང་བ་འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས་ལུང་བསྟན་པ་རྣམས་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་སྡེ་དང་ཀུན་དགའ་ར་བ་སོགས་བཞེངས་ནས་ཞབས་ཏོག་མཛད་པའི་ཆ་ནས་ལུང་ བསྟན་པ་ཡིན་གྱི། རྒྱལ་པོ་དེ་དག་མཁས་པ་དང་གྲུབ་པའི་ཆ་ནས་མ་ཡིན་ལ། ཀུན་དགའ་ར་བ་གཙུག་ལག་ཁང་། །མལ་སྟན་འཚོ་བ་ནར་མ་དང་། །གློ་བུར་ནད་པ་ནད་གཡོག་དང་། །ཡུལ་ ངན་ཚེ་ན་སྦྱིན་པ་ནི། །རྫས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་བདུན། །ཞེས་པའི་དང་པོ་དང་། བཞི་ཡིས་ཚངས་པའི་བསོད་

【現代漢語翻譯】向至高顯現之主頂禮，向勝者太陽致敬！』此外，《不朽寶藏論》（梵文：Amarakośa，意為『不朽的寶藏』，是一部梵語詞彙的著名詩體詞典）的讚頌詞，如果像法稱（梵文：Dharmakīrti，約公元7世紀，印度佛教邏輯學家）那樣詳細闡述，會更加清晰地揭示內在的對治，與內學非常契合。 1-119 如果將這些視為內學，則太過分了。因此，必須從直接指明和所指明的重點方面，將它們視為共同文化。因為可衡量的三種狀態和八種推理的意義被確定為直接指明和所指明的重點。這是普遍適用的，例如，區分不了義經和了義經，以及將經藏分為律藏、經藏和論藏三部分，並將密續分為四部等，都是通過直接指明和所指明的重點來區分的。第二個理由是非共同的理由：在共同的方面，沒有作為所指明的重點的輪迴頂端，即有頂天（梵文：Bhavāgra，佛教宇宙觀中輪迴的最高處）的必然出現。因此，任何經典，如果將從有頂天出現作為所指明的重點來強調，那麼它本身就很好地確立為內學，智者們應該理解這一點。第一章略述完畢。第一文化，工巧明略述，即第二章。分為五個部分分別闡述，首先是工巧明闡述：必須恭敬地進入工巧明的理由，所進入的工巧明的自性，以及在此未詳細闡述的理由。首先，修行之輪與福德相等，被認為是所有願望的至高來源。因此，不尊重工巧明是裸體外道（梵文：Ājīvika，古印度宗教，強調苦行和命運決定論）的觀點。 1-120 首先是第一文化等：之前的法王，如工巧成就的形象賢（梵文：Rūpabhadra），以及舍衛城的給孤獨長者（梵文：Anāthapiṇḍada），拘睒彌城的 घोषक 長者等等，非常之多。後來的法王，如阿育王（梵文：Aśoka），以及吐蕃的法王松贊干布、赤松德贊、赤熱巴巾等三位，作為護持佛法的施主和助緣的國王和長者，比護持佛法的班智達和成就者還要多，正如《文殊根本續》（梵文：Mañjuśrī-mūla-tantra）中所預言的那樣。他們被預言是因為他們建造了僧團和寺廟等，並提供了服務，而不是因為這些國王是智者和成就者。『寺廟僧房及臥具，生活資具常供給，偶發疾病善照料，兇年饑歲作佈施，是為財物生七福。』這是第一個，以及第四個，以梵天之福。

【English Translation】 Homage to the possessor of supreme appearance, homage to the victorious sun!' Furthermore, the eulogy of the 'Immortal Treasury' (Sanskrit: Amarakośa, meaning 'Immortal Treasury', is a famous poetic dictionary of Sanskrit vocabulary), if explained in detail like Dharmakīrti (c. 7th century CE, an Indian Buddhist logician), it would reveal the inner antidotes very clearly and be very consistent with inner learning. 1-119 It would be too extreme to consider these as inner learning. Therefore, they must be regarded as common culture from the perspective of direct indication and the main point to be indicated. Because the three states of measurement and the meaning of the eight terms of reasoning are determined as the main point of direct indication and indication. This is universally applicable, for example, distinguishing between provisional and definitive sutras, and dividing the Tripitaka into Vinaya, Sutra, and Abhidhamma, and dividing the Tantra into four classes, etc., are all distinguished by the main point of direct indication and indication. The second reason is the non-common reason: in the common aspect, there is no top of samsara as the main point to be indicated, that is, the inevitable occurrence of Bhavāgra (the highest realm of samsara in Buddhist cosmology). Therefore, any scripture that emphasizes the emergence from Bhavāgra as the main point to be indicated is well established as inner learning itself, and the wise should understand this. The first chapter is briefly explained. The first culture, craftsmanship briefly explained, that is, the second chapter. Divided into five parts for separate explanation, the first is the explanation of craftsmanship: the reasons for respectfully entering craftsmanship, the nature of the craftsmanship to be entered, and the reasons for not elaborating here. First, the wheel of practice is equal to merit, and is considered the supreme source of all desires. Therefore, disrespecting craftsmanship is the view of the naked heretics (Sanskrit: Ājīvika, an ancient Indian religion that emphasized asceticism and determinism). 1-120 First is the first culture, etc.: the previous Dharma kings, such as the craftsman-accomplished Rūpabhadra, and the Anāthapiṇḍada of Shravasti, the ghoṣaka householder of Kausambi, and so on, are very numerous. Later Dharma kings, such as Aśoka, and the three Tibetan Dharma kings, Songtsen Gampo, Trisong Detsen, and Ralpacan, as patrons and supporters of the Dharma, are more numerous than the paṇḍitas and siddhas who uphold the Dharma, as predicted in the Mañjuśrī-mūla-tantra. They are predicted because they built sanghas and temples, etc., and provided services, not because these kings were wise men and siddhas. 'Temples, monasteries, bedding, and constant provision of living necessities, care for sudden illnesses, and charity in times of famine, are the seven merits arising from wealth.' This is the first, and the fourth, with the merits of Brahma.

ནམས་ཡིན། །ཞེས་པའི་དང་པོ་གཉིས། དགེ་འདུན་བྱེ་བ་བསྡུམ་པ་དང་། ཉམས་ལེན་གྱི་ གཙོ་བོ་བྱམས་སོགས་ཚད་མེད་བཞི་བསྒོམ་པ་དང་བསོད་ནམས་མཉམ་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བསྟན་པའི་བདག་རྐྱེན་ཆེན་པོ་དེ་དག་དགྱེས་པ་སྐྱེད་ཅིང་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ནི་རིག་གནས་འདི་ཉིད་དོ། ། 1-121 དེ་ཕྱིར་དང་པོ་གཉིས་པོ་དོན་གཉེར་ལ། །ཞེས་སོགས་སྨྲས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆུ་ཆེན་སོགས་ཏེ། ཕྱིའི་རྒྱ་མཚོ་ནས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལེན་པའི་གྲུ་གཟིངས་ཆེན་པོ་དང་། གཞན་ཡང་ཆུ་བོ་ བཞི་དང་བོད་ཀྱི་གཙང་པོ་སོགས་བརྒལ་བའི་གྲུ་ཆུང་གི་བར་དང་། གཞན་ཕྱོགས་འཇོམས་པ་ལ། ཐང་རྫོང་བཤིག་པའི་རྡོའི་འཁྲུལ་འཁོར་ཏེ་རྒྱོགས་སུ་གྲགས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ། ཆུ་རྫོང་འཇོམས་པ་གྲུའི། རི་རྫོང་འཇོམས་པ་མེའི། རལ་གྲི་འཁོར་བ་གྲི་གུག་གི རྩེ་མོ་འབྱེད་པ་རླུང་གི རྩིག་པ་འཇིག་པ་གུར་གྱི། གོ་ཆ་འཇིག་པ་ལྕགས་མདའི་འཁྲུལ་འཁོར་རྣམས་དང་། རང་ཕྱོགས་བསྲུང་བ་ལ་ཕོ་ བྲང་བསྲུང་བ་རལ་གྲིའི་འཁྲུལ་འཁོར། རྒྱལ་རིགས་འཐབ་པ་ཤིང་རྟའི་ཚད། དེ་བཞིན་དུ་བདེ་བར་སྤྱོད་པའི་འཁྲུལ་འཁོར་ལ། ལྟད་མོ་ལ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་ཁང་བཟང་གི་མཚན་ཉིད། དཔྱིད་ཀྱི་དགའ་སྟོན་ གྱི་དོན་དུ་ཁྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། ལྡུམ་ར་བཅུ་བའི་དོན་དུ་ཆུ་གྱེན་དུ་འདྲེན་པའི་འཁྲུལ་འཁོར་རྣམས་དུས་འཁོར་དུ་གསུངས་ལ། གཞན་ཡང་བཟའ་བཏུང་རྒྱན་གོས་སོགས་ཀྱི་ཉེར་མཁོའི་དགོས་དགུ་ཐམས་ཅད་ རིག་གནས་འདི་ལ་མ་བརྟེན་པར་མི་འགྲུབ་པའོ། གསུམ་པ་ནི། དེས་ན། ཚེ་འདི་ཡུན་ཐུང་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་མང་། །ཚེ་ཡི་ཚད་ཀྱང་ཇི་ཙམ་མི་ངེས་པས། །ངང་པས་ཆུ་ལ་འོ་མ་ལེན་པ་ལྟར། ། 1-122 རང་གི་འདོད་པ་དང་དུ་བླང་བར་མཛོད། །ཅེས་ཇོ་བོ་ཆེན་པོས་གསུངས་པ་དང་། གཞི་གཅིག་ཏུ་ཡུན་མ་རིང་། གཙུག་ལག་ཁང་དང་གནས་གཞིའི་རྩོམ་པ་མ་བྱེད་ཅེས་སོགས་ནི། རང་སེམས་ཁོ་ན་ འདུལ་བ་རྩལ་དུ་འདོན་པའི་ལས་དང་པོ་པ་ལ་དགོངས་མོད་ཀྱི། གཅེར་བུ་ཀུན་དགའ་ར་བ་སོགས། །རྩིག་པ་སྡིག་པའི་རྒྱུ་རུ་སྨ། །ཞེས་སྲོག་ཆགས་ཕྲ་མོ་ལ་འཕྲལ་དུ་གནོད་པ་རྒྱུ་མཚན་ དུ་བྱས་ནས་ཕུགས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་མ་མཐོང་བར་ཟད་དེ། །དེ་ལྟ་ན། ལུས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་བགྱིས་པ་ཡིས། མདུད་པ་འཇིག་པ་གཅེར་བུ་འཚལ། །ཞེས་ཟས་གཅོད་པ་སོགས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་ཀྱང་བྱར་མི་ རུང་སྟེ། ལུས་ཀྱི་སྲིན་བུའི་རིགས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ལུང་དེ་གཉིས་ཀྱི་འཕྲོ་ལས་རིམ་པ་བཞིན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ནི། །དེ་ཉིད་བསོད་ནམས་རྒྱུ་ཞེས་ གསུངས། །ཞེས་དང་། ཁྱོད་ནི་སེམས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་ཀྱིས། །མདུད་པ་འཇིག་པར་བཞེད་པ་ལགས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། རང་གཞན་གྱི་ལུས་སོགས་ལ་འ

【現代漢語翻譯】那姆斯音。以上是第一和第二點。因為（學習）能使一億僧眾和合，修習慈等四無量心是修行的主要部分，並且能平等積累福德。因此，這些偉大的教法助緣能令（諸佛）歡喜，而追隨和掌握這些教法的主要方法就是這門學問。 1-121 因此，首先要追求前兩點。等等。第二點是：大水等，即從外海獲取如意寶的大船，以及渡過四條大河和西藏河流等的小船。此外，摧毀敵方時，有摧毀土堡的石製機械，即所謂的『喬』，同樣地，有摧毀水堡的船，摧毀山堡的火，旋轉的刀劍，劈開頂端的風，摧毀墻壁的帳篷，摧毀盔甲的鐵箭機械。在保護己方時，有保護宮殿的刀劍機械，王族戰鬥時有戰車的尺寸。同樣地，爲了快樂地使用機械，有爲了觀看錶演而建造的樓閣，爲了春季的歡樂節日而建造的涼亭，爲了種植十個花園而建造的向上引水的機械。這些都在《時輪金剛》中有所闡述。此外，所有生活所需的食物、飲料、裝飾品等，如果不依賴這門學問，就無法實現。第三點是：因此，今生短暫，知識的種類繁多。壽命的長短也不確定。如同天鵝從水中取奶一樣。 1-122 請接受你自己的願望。正如喬沃仁波切所說：『在一個地方不要待太久，不要建造寺廟和住所。』等等，這指的是那些專注于調伏自心的新手。然而，『裸體者公然建造僧院等，說建築是罪惡的根源。』這是因為他們只看到了立即傷害微小生物的理由，而沒有看到長遠的利益。如果是這樣，那麼身體的苦行也是不應該做的，因為這會傷害身體內的八萬四千種微生物。因此，從這兩段引文的後半部分可以看出，『全知者，您說那是福德之因。』以及『您認為以心的苦行可以摧毀煩惱。』正如所說，不應該傷害自己和他人的身體等。

【English Translation】 Nams yin. The first two of these. Because (learning) brings together a billion monks, practicing the four immeasurables such as loving-kindness is the main part of practice, and it is said that it equally accumulates merit. Therefore, these great supporting conditions of the teachings please (the Buddhas), and the main method of following and grasping these teachings is this very science. 1-121 Therefore, first pursue the first two. Etc. The second is: great water, etc., that is, the great ship that takes the wish-fulfilling jewel from the outer sea, and also the small boat that crosses the four great rivers and the rivers of Tibet, etc. Furthermore, when destroying the enemy, there is the stone machine that destroys the earth fortress, that is, the so-called 'gyok', and similarly, there is the boat that destroys the water fortress, the fire that destroys the mountain fortress, the rotating swords, the wind that splits the top, the tent that destroys the wall, and the iron arrow machine that destroys the armor. When protecting oneself, there is the sword machine that protects the palace, and the size of the chariot when the royal families fight. Similarly, for the machines used for pleasure, there are the pavilions built for the purpose of watching performances, the pavilions built for the spring festival, and the machines that draw water upwards for the purpose of planting ten gardens. These are all explained in the Kalachakra. Furthermore, all the necessities of life such as food, drink, ornaments, etc., cannot be accomplished without relying on this science. The third is: Therefore, this life is short, and the types of knowledge are many. The length of life is also uncertain. Like a swan taking milk from water. 1-122 Please accept your own wishes. As Jowo Rinpoche said: 'Do not stay in one place for too long, do not build temples and residences.' Etc., this refers to those beginners who focus on taming their own minds. However, 'Naked ones openly build monasteries, etc., saying that building is the root of sin.' This is because they only see the reason for immediately harming tiny creatures, and do not see the long-term benefits. If that is the case, then physical asceticism should also not be done, because it harms the eighty-four thousand types of microorganisms in the body. Therefore, from the latter part of these two quotes, it can be seen that 'Omniscient one, you said that is the cause of merit.' And 'You think that the knots can be destroyed by the asceticism of the mind.' As it is said, one should not harm one's own and others' bodies, etc.

ཕྲལ་དུ་གནོད་པ་ཅུང་ཟད་སྲིད་ཀྱང་རང་གཞན་གྱི་ཕན་པའི་ རྒྱུ་དང་། ཁྱད་པར་བསྟན་པའི་རྒྱུན་དང་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པ་འབྱུང་ན་དེ་གཉིས་ཀྱི་སྤང་བླང་མ་ལོག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ། བཟོ་རིག་གི་ཁུངས་བཙལ་བ་དང་། དེའི་དབྱེ་བ་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་པ་དང་། 1-123 དེ་རིག་གནས་ཀུན་གྱི་ལུས་སུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བཟོ་རིག་སྟོན་པས་གསུངས་ཤིང་བསྟན་འཛིན་གྱིས་བཀྲལ་ནས་ཕྱག་ལེན་དུ་མཛད་པར་ཤེས་ནས་གུས་པ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ་ཞེས་པ་ནི། རྒྱལ་བས། འདུལ་བ་ལུང་གི་གནས་མལ་གཞིར། །ཞེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་ཕྱེད་དང་བཞིའོ། །གཉིས་པ་ལ་མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐམས་ཅད་ལ་ཡིད་སྔོན་དུ་འགྲོ་ཡང་། དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལུས་ གཙོ་བོར་བྱེད་པས་ལུས་བཟོ་སྟེ། གར་ཐིག་དབྱངས་གསུམ་དུ་གྲགས་པའི་དང་པོ་གཉིས་ལྟ་བུའོ། །ངག་གཙོ་བོར་བྱེད་པས་ངག་བཟོ་སྟེ། གསུམ་པ་ལྟ་བུའོ། །ལུས་ངག་གཙོ་བོར་མི་བྱེད་པར་ཡིད་ཉིད་ ཀྱིས་འགྲུབ་པས་ཡིད་བཟོ་སྟེ། བསམ་བྱུང་གི་རིག་ཤེས་ཁྱད་པར་ཅན་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། ལུས་བཟོ་ལ་གཙོ་ཕལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སྐུ་ལ་ཞེས་སོགས་ཏེ། ལོངས་སྐུ་དང་སྤྲུལ་སྐུའོ། །དང་པོ་ནི། དབུ་སྐྲའི་རྩེ་མོ་ནས་གསང་གནས་ཀྱི་བར་ལ་ཞལ་ལྔ། དེ་ནས་རྟིང་པའི་བར་ལ་ཞལ་ལྔ་སྟེ་ཞལ་བཅུ་པོ་རེ་རེ་ལ་ རང་སོར་ཕྱེད་དང་བཅུ་གསུམ་རེ་སྟེ་བསྡོམས་པས་བརྒྱ་ཉེར་ལྔའོ། །འདི་ནི་འཕོ་རླུང་སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་པ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པོའི་ས་བོན་ཟད་པར་སྤངས་པ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཉིད་ལ། ཀུན་ཏུ་འོད་དང་རྡོ་རྗེའི་འོད་ལ་སོགས་པའི་ས་བཅུ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བེམ་ཆོས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པས། 1-124 སྟོབས་བཅུ་དང་མི་འཇིགས་པ་བཞི་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་དྲི་མར་གསུངས་པས་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེའི་ལོངས་སྐུ་ལ་ ནི་སོར་ཚད་འདི་ཙམ་དང་མི་ལྡན་པས་མདོ་ཕྱོགས་སུ་དང་། རྒྱུད་སྡེ་འགར་ཡང་། རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་བཞེངས་པའི་ཚད། །གདོང་པ་དགུ་ལས་འགྱུར་བ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཉིད། ཞལ་རེ་ལ་རང་སོར་ བཅུ་གཉིས་མར་གྲགས་པས་རང་སོར་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་དུ་ལོངས་སྤྲུལ་ཁྱད་མེད་དུ་བྱས་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རྒྱན་ཡོད་མེད་ཀྱིས་འཇོག་པར་གྲགས་ལ། དུས་འཁོར་དུ་ཞལ་བཅུ་པར་བཤད་པ་ཞབས་ མཐིལ་གྱི་དཀྱུས་བསྣན་ནས་བགྲངས་པའོ་ཞེས་དེ་ཕྱོགས་ཀྱི་མཁས་རློམ་དག་ཟེར་མོད། ཞབས་མཐིལ་ནི་ཞལ་བཅུ་པོ་ལ་མི་ཐེ་བར་རང་སོར་བཅུ་བཞིར་གསལ་བར་གསུངས་པ་མ་མཐོང་བར་ཟད་དོ། ། དེས་ ན་བརྒྱ་དང་བཅུ་གཉིས་སམ་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ་ནི། དུས་འཁོར་ལུགས་ཀྱི་སྤྲུལ་སྐུའི་ཕྱག་

【現代漢語翻譯】即使立即會產生一些危害，如果它能成為利益自己和他人的原因，特別是能成為延續教法和利益眾生的原因，那麼對於這兩者，就不要顛倒取捨。第二部分包括：探尋工巧明的來源；廣泛闡述其分類；以及闡明它是一切文化的基礎。第一點是：要認識到工巧明是由佛陀宣說，由持教者闡釋，並被奉為實踐，從而生起敬意。如經中所說：『律經是根本的處所。』等四句半頌。第二部分包括：簡要說明和詳細解釋。第一點是：雖然一切都以意為先導，但由於意所引發的身是主要的，所以稱為身工巧，如舞蹈、度量和音樂三種中的前兩種。以語為主要的是語工巧，如第三種。不以身語為主要，而是由意本身成就的是意工巧，如由思所產生的特殊智慧。第二部分分為三類，其中身工巧又分為主要和次要兩種，主要的是身語意的所依。第一點是：身，等等，指的是報身和化身。首先，從頭髮尖到秘密處之間有五個面，從那裡到腳後跟之間有五個面，總共十個面，每個面有十三又二分之一指，總共一百二十五指。這避免了耗盡一千八百個風息和十二個十萬個風息的種子。在佛的境界中，分為十二個光明地，如普遍光明和金剛光明等，這是獨特的有形之障，因此，十力和四無畏等圓滿的佛陀境界的垢染被認為是波羅蜜多乘圓滿佛陀的所斷。因此，報身不具備這樣的指量。因此，在經部和一些續部中也說：『塑造金剛薩埵的度量，臉不變超過九個。』據說每個面有十二指，因此報身和化身沒有區別地有一百零八指，並通過裝飾的有無來區分這兩者。在時輪金剛中，據說十個面是通過加上腳底的長度來計算的，但那些自以為是的學者們這樣說。然而，他們沒有看到腳底不包括在十個面中，而是明確地說有十四指。因此，一百一十二或一百零八是指時輪金剛法的化身手印。

【English Translation】 Even if there is some immediate harm, if it becomes a cause for benefiting oneself and others, especially if it becomes a cause for continuing the teachings and benefiting sentient beings, then for these two, one should not reverse what to adopt and what to abandon. The second part includes: searching for the source of craftsmanship; extensively explaining its classifications; and clarifying that it is the basis of all cultures. The first point is: one should recognize that craftsmanship is spoken by the Buddha, explained by the upholders of the teachings, and revered as a practice, thereby generating respect. As it says in the scriptures: 'The Vinaya Sutra is the fundamental place.' etc., four and a half verses. The second part includes: a brief explanation and a detailed explanation. The first point is: although everything is preceded by intention, because the body that is aroused by intention is the main thing, it is called body craftsmanship, such as the first two of the three: dance, measurement, and music. That which takes speech as its main thing is speech craftsmanship, such as the third. That which does not take body and speech as its main thing, but is accomplished by intention itself, is mind craftsmanship, such as the special wisdom arising from thought. The second part is divided into three categories, of which body craftsmanship is further divided into main and secondary, the main one being the support for body, speech, and mind. The first point is: Body, etc., refers to the Sambhogakaya (enjoyment body) and Nirmanakaya (emanation body). First, from the tip of the hair to the secret place there are five faces, and from there to the heel there are five faces, a total of ten faces, each face having thirteen and a half fingers, totaling one hundred and twenty-five fingers. This avoids exhausting the seeds of one thousand eight hundred breaths and twelve hundred thousand breaths. In the state of Buddhahood, divided into twelve light grounds, such as universal light and vajra light, this is a unique tangible obscuration. Therefore, the stains of the fully accomplished Buddha's state, such as the ten powers and four fearlessnesses, are said to be what is to be abandoned by the perfect Buddha of the Paramita Vehicle. Therefore, the Sambhogakaya does not possess this amount of finger measurement. Therefore, in the Sutra Pitaka and in some Tantras, it is also said: 'The measurement for sculpting Vajrasattva, the face does not change beyond nine.' It is said that each face has twelve fingers, therefore the Sambhogakaya and Nirmanakaya are indistinguishable with one hundred and eight fingers, and the difference between the two is distinguished by the presence or absence of ornaments. In the Kalachakra, it is said that the ten faces are counted by adding the length of the sole of the foot, but those self-proclaimed scholars say this. However, they have not seen that the sole of the foot is not included in the ten faces, but it is clearly stated to be fourteen fingers. Therefore, one hundred and twelve or one hundred and eight refers to the Nirmanakaya mudra of the Kalachakra system.

ཚད་རགས་པར་བྱེད་དགོས་སོ། །བྱང་སེམས་གཞིར་བྱས་ལ་ཡང་། ཕྱག་རྡོར་དང་ཟླ་བཟང་གཉིས་ལོངས་སྤྲུལ་དུ་གསལ་ བར་གསུངས་ཤིང་། མི་ཕལ་པའི་ལུས་ཀྱི་སྲིད་ཚད་ལ་སོར་བརྒྱད་ཅུ་གྱ་བཞི་ལས་མེད་པས་དེས་ན་ཕར་ཕྱིན་པའི་ལོངས་སྐུ་ལ་སོར་བརྒྱ་དང་བཅུ་གཉིས་པར་བྱས་ནས་དེའི་བར་གྱི་སོར་བརྒྱད་པོ། 1-125 ས་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་བགོས་པས་སོར་གཉིས་རེ་དང་ནས་ཕྱེད་དང་གསུམ་རེ་ལྷག་ཙམ་རེ་ལ་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ཀྱང་དོན་གྱིས་ཐོབ་བོ། །འོ་ན་དུས་འཁོར་འགྲེལ་ཆེན་དུ། རྒྱལ་པོ་ཟླ་བཟང་ གི་སྤངས་རྟོགས་འཆད་པ་ན། ས་བཅུ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན་ལ། སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་པ་ཕྲག་བཅུ་འགགས་ཟིན་ནས་གཉིས་པ་འགོག་པར་བཤད་པ་དང་། འདིར་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པོ་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་དྲི་མར་བཤད་པ་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ། དེར་དབུགས་འབྱུང་བ་དང་འཇུག་པ་སུམ་སྟོང་དྲུག་བརྒྱས་དམན་པ་ཞེས་གསུངས་པས་འཕོ་རླུང་མངོན་གྱུར་བ་ལ་དགོངས་ཤིང་། བྱང་སེམས་ཀྱང་ཕར་ ཕྱིན་ཐེག་པའི་ས་བཅུ་པའི་བྱང་སེམས་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་སོ། །དེ་ལ་ནི། ས་དང་པོ་རབ་དགའ་ཐོབ་མ་ཐག་ཏུ་འཕོ་རླུང་མངོན་གྱུར་བ་སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་ཕྲག་གཅིག་འགགས་པ་ནས་ཆོས་ཀྱི་ སྤྲིན་ཐོབ་མ་ཐག་བཅུ་འགགས། ས་དེ་ཉིད་མཐར་ཕྱིན་ཕྱིན་གྱི་བར་ལ་ཕྲག་གཉིས་འགགས་ནས་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་མོད་ཀྱི། ད་དུང་འཕོ་བའི་བག་ཆགས་བེམ་ཆོས་ཕྲ་མོ་ སྟོང་བརྒྱད་བརྒྱ་པ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ལུས་པ་ཀུན་ཏུ་འོད་ལ་སོགས་པའི་ས་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་སྤོང་ཞིང་བཅུ་གཉིས་པའི་སྤངས་རྟོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ན་མཐར་ཐུག་གི་ལོངས་སྐུ་འཐོབ་བོ། །ཀུན་ཏུ་འོད་ལ་སོགས་པ་བཅུ་གཅིག་སྔགས་ཀྱི་བྱང་འཕགས་ཀྱི་སར་བྱེད་དགོས་མོད་ཀྱང་དེ་ལ་ནི་ཡུན་རིང་མི་འགོར་བས་ལུས་ཚད་ཆེ་ཆུང་སོགས་གཞག་པར་དཀའ་ཡང་། 1-126 ཞིབ་ཏུ་སྦྱོར་ན་སོར་བཅུ་གསུམ་པ་ནས་ཉེར་ལྔའི་བར་གྱི་བཅུ་གསུམ་པོ་ལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་བགོས་པས་རྟོགས་མོད་ཀྱི་འདི་དག་ལག་ལེན་དུ་བྱེད་པའང་དཀའ་བས་ཞིབ་པར་མ་བཤད་དོ། །དེ་ ལྟར་ན་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་ལོངས་སྤྲུལ་ལའང་སོར་བཞིའི་ཁྱད་དུ་བྱའོ། །དུས་འཁོར་ལུགས་ཀྱི་སྤྲུལ་སྐུའི་ཕྱག་ཚད་རགས་པར་བཤད་པ་དེ་ཡང་སྟོན་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་སོགས་མདོ་ཕྱོགས་ཀྱི་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུའི་ དབང་དུ་བྱས་ཀྱི། སྔགས་ཀྱི་ལོངས་སྤྲུལ་ལ་ནི་ཁྱད་པར་མི་བྱེད་དེ། རྒྱུད་དུ་གསུངས་པའི་ཚད་ཉིད་དཀྱིལ་འཁོར་གཙོ་བོའི་ཕྱག་ཚད་དུ་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྟོན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་ ཆུ་ལོན་མར་གྲགས་པ་ནི། རྡོ་རྗེ་གདན་གྱི་མ་ཧཱ་བོ་དྷིའི་སྐུ་དྲི་བཟང་ཁ་དོག་ལེགས་པོས་བྱུགས་ནས་རས་གཙང་གཤེར་བ་བཀབ་སྟེ་བླངས་པས་བྱིན་རླབས་ཀྱིས་ཕྱག་གཡས་གཡོན་སོགས་ཐད་ཀར་ བྱ

【現代漢語翻譯】需要大致確定尺寸。即使是基於菩薩，也清楚地說明了金剛手（ཕྱག་རྡོར།，Vajrapāṇi，持金剛）和月賢（ཟླ་བཟང་，Candra Bhadra，月賢）是報身。普通人的身體大小隻有八十四指，因此，般若乘的報身應為一百一十二指，兩者之間的八指， 1-125 被十二地劃分，每地增加約兩指和二又四分之三粒米的長度。這也實際上得到了。那麼，在時輪大疏中，解釋月賢國王的斷證時，第十地法雲地，八千百千已斷盡，說第二個將被阻止。而這裡說這十二個百千是般若乘佛的垢染，這是否矛盾呢？不矛盾，因為那裡說呼吸減少了三千六百，指的是現前的轉移風。菩薩也指的是般若乘十地的菩薩。對於他們來說，初地極喜地獲得后，現前的轉移風斷了一個八千百千，直到獲得法雲地時斷了十個。即使那個地達到圓滿，直到獲得般若乘的圓滿佛果，又斷了兩個百千，但仍然有轉移的習氣，微細的所知障，十二個八千百千殘留，由普光等十二地斷除，當十二地的斷證圓滿時，才能獲得究竟的報身。雖然普光等十一個需要作為密咒的聖菩薩之地，但這不會持續很久，因此很難確定身體的大小等。 1-126 如果仔細分析，從十三指到二十五指之間的十三指，用十二分，是可以理解的，但這些難以實踐，所以沒有詳細說明。這樣，般若乘的報化身也應該有四指的差別。以上大致說明了時輪宗的化身量度，這是以釋迦牟尼佛等顯宗的殊勝化身為標準的，對於密咒的報化身則沒有區別，因為經續中所說的量度被認為是壇城主尊的量度。世尊薄伽梵的身體被稱為水月，這是因為用香水塗抹金剛座的大菩提像，蓋上乾淨的濕布，然後取下，由於加持，左右手等直接顯現。

【English Translation】 The measurements need to be roughly determined. Even based on Bodhisattvas, it is clearly stated that Vajrapani (ཕྱག་རྡོར།) and Candra Bhadra (ཟླ་བཟང་) are Sambhogakayas. Ordinary people's body size is only eighty-four fingers, therefore, the Sambhogakaya of the Prajnaparamita vehicle should be one hundred and twelve fingers, and the eight fingers in between, 1-125 are divided by the twelve bhumis, each bhumi increasing by about two fingers and two and three-quarters of a grain of rice in length. This is also actually obtained. Then, in the Great Commentary on the Kalachakra, when explaining King Candra Bhadra's abandonment and realization, the tenth bhumi, the Cloud of Dharma, eight thousand hundred thousands have been exhausted, and it is said that the second will be prevented. And here it is said that these twelve hundred thousands are the defilements of the Buddhas of the Prajnaparamita vehicle, is this contradictory? It is not contradictory, because there it is said that the breath is reduced by three thousand six hundred, referring to the manifest transfer wind. The Bodhisattva also refers to the Bodhisattvas of the tenth bhumi of the Prajnaparamita vehicle. For them, immediately after obtaining the first bhumi, the Joyful, one eight thousand hundred thousand of the manifest transfer wind is cut off, and ten are cut off immediately after obtaining the Cloud of Dharma. Even if that bhumi reaches perfection, until the attainment of the perfect Buddha of the Prajnaparamita vehicle, another two hundred thousands are cut off, but there are still residual habits of transfer, subtle cognitive obscurations, twelve eight thousand hundred thousands remaining, which are cut off by the twelve bhumis such as Prabha and when the abandonment and realization of the twelve bhumis are perfected, the ultimate Sambhogakaya is obtained. Although the eleven, such as Prabha, need to be the lands of the Arya Bodhisattvas of mantra, this will not last long, so it is difficult to determine the size of the body, etc. 1-126 If analyzed carefully, it can be understood by dividing the thirteen fingers from thirteen fingers to twenty-five fingers by twelve, but these are difficult to practice, so they are not explained in detail. In this way, the Nirmanakaya of the Prajnaparamita vehicle should also have a difference of four fingers. The above roughly explains the measurement of the Nirmanakaya of the Kalachakra tradition, which is based on the supreme Nirmanakaya of the Sutra tradition, such as Shakyamuni Buddha, etc. There is no difference for the Sambhogakaya of mantra, because the measurement mentioned in the tantras is considered to be the measurement of the main deity of the mandala. The body of the Blessed One is known as the Water Moon, because the image of the Mahabodhi at Vajrasana is smeared with fragrant water, covered with a clean wet cloth, and then removed, and due to the blessings, the left and right hands, etc., appear directly.

ོན་པ་ཞིག་ལ་དཔེར་བྱས་ནས་བྲིས་པ་སྟེ། སྐུའི་ཞེང་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་ཤིང་མགུལ་པ་ཐུང་པ་ཤིན་ཏུ་བརྗིད་པ་ཞིག་འབྱུང་སྟེ་ཕྱག་ཚད་སྦྱར་དུ་མེད་དོ། །སྤྱིར་སྤྲུལ་སྐུ་ལ་བཟོའི་དང་སྐྱེ་ བའི་དང་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་གསུམ་གསུངས་པའི་དང་པོ་ནི་དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའ་འདུལ་བའི་དོན་དུ་དྲི་ཟའི་ཆ་བྱད་དུ་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་རྒྱལ་དུ་དང་གཞན་ཡང་རྒྱལ་བློན་དང་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་ཁྱེའུ་དང་བུ་མོ་དང་རི་དྭགས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་སྤྲུལ་པ་སྟེ། 1-127 གང་ལ་གང་འདུལ་ལོ། །སྔ་མའང་འདི་ཉིད་ཡིན་མོད་ཀྱང་དེ་འཕྲིན་ལས་ཁྱད་པར་བ་ཡིན་པས། བཟོ་དང་སྐྱེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཆེ། །ཞེས་ཟུར་དུ་མཛད་དོ། །གསུམ་པ་ལ་ཐུན་མོང་བ་བྱང་ཆུབ་ ཆེན་པོ་བརྙེས་ཚུལ་དང་། མྱ་ངན་འདས་ཚུལ་སོགས་སྟོན་པར་མཛད་པ་ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་དང་། ཐུན་མོང་མིན་པ་རྒྱུད་སྡེ་བཞིའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་མཐའ་དག་སྟེ། འདི་དག་ལོངས་སྐུར་འདོད་ པའི་མཁས་རློམ་ཤིན་ཏུ་མང་མོད་ཀྱི། གང་ལ་གང་འདུལ་གྱི་མདོག་དབྱིབས་ཤིན་ཏུ་ཐ་དད་པ་སྤྱིར་སྤྲུལ་སྐུའི་མཚན་ཉིད་དུ་རང་རང་གིས་ཁས་བླངས་པ་བརྗོད་པ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་རེ་རེ་ཞིང་ སྤྲུལ་བཤད་མཛད་པ་མ་གོ་བར། སྤྲུལ་སྐུ་ལ་རབ་བྱུང་གི་རྣམ་པ་ཅན་གྱིས་ཁྱབ་པར་བཟུང་བས་ནོངས་སོ། །བརྟེན་པ་ལྷ་རྣམས་སྤྲུལ་སྐུ་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་རྟེན་གཞལ་ཡས་ཁང་ནི་བེམ་པོའི་ རྣམ་པར་སྣང་བས་སྤྲུལ་སྐུར་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། ཁྱེད་རང་གིས་གཟིངས་དང་ཟམ་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བའི་སྤྲུལ་སྐུའི་མཚན་གཞིར་འདོད་པའང་མཚུངས་སོ། །དེ་དག་ནི་བེམ་པོར་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་ གྱི་ངོ་བོ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ཤས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་འདིར་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་མཆོག་གི་སྤྲུལ་སྐུ་ཐུན་མོང་བ་ནི་བདེ་གཤེགས་བརྒྱད་མི་འཁྲུགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཤིན་ཏུ་ཞི་བའི་ཉམས་ལྡན་ནོ། ། 1-128 ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ལ། འཇམ་པའི་རྡོ་རྗེའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལྟ་བུ་ཤིན་ཏུ་ཞི་བས་སྤྱན་དཀྱུས་ཕྲ་ཞིང་རིང་བ་སོགས་ཀྱི་ཉམས་ལྡན་དང་། མི་བསྐྱོད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཁྲོ་ཆགས་གཉིས་ཀའི་ཉམས་ ཚང་བ་ཞི་མ་ཁྲོ་དང་། གཤིན་རྗེ་གཤེད་སྐོར་ལྟ་བུ་སྦོམ་ཞིང་ཐུང་བ་སྲིན་པོ་དང་གནོད་སྦྱིན་གྱི་ཆ་བྱད། མི་སྡུག་པའི་ལྟས་བཅོ་བརྒྱད་ཚང་བས་ཤིན་ཏུ་ཁྲོས་པ་དབུ་སྐྲ་མ་གཏོགས་ པའི་བཞེངས་པའི་སྤངས་ལའང་ཞལ་བཞི་ལས་མེད་པ་དང་། འབྱུང་པོ་འདུལ་བྱེད་ཞལ་གསུམ་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་བསྟན་དོན་གུར་གྱི་མགོན་པོ་ལྟ་བུ་དབུ་ཆེ་ཞིང་མཇིང་པ་ནུབ་པས། ཞལ་གསུམ་གྱི་དཔངས་ ལས་མེད་པས་ལྷག་པར་ཁྲོས་པའོ། །སྐུ་དེ་དག་གི་ཕྱག་མཚན་གྱི་གཙོ་བོ་རྡོ་རྗེ་དང་དྲིལ་བུའི་མཚན་ཉིད་ནི་དུས་འཁོར་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུད་ས

【現代漢語翻譯】以一個雕像為例來描述：身體非常寬大，脖子很短，顯得非常莊嚴，無法用手工測量。一般來說，化身有三種：工藝化身、轉世化身和殊勝化身。第一種化身就像爲了調伏樂神之王饒嘎（歡樂）而化現為樂神的形象。第二種化身是轉輪聖王，以及其他國王、大臣、男子、女子、孩童、少女、鹿等形象，隨應所化。之前的化身也屬於這一類，但其事業更為殊勝，因此單獨列為『工藝、轉世和菩提』。第三種化身份為共同和不共同兩種。共同的是示現證得大菩提和涅槃等，如釋迦王。不共同的是四部密續壇城的一切本尊和所依。雖然很多自詡為智者的人認為這些是報身，但他們沒有理解隨應所化的形象千差萬別，各自承認化身的特徵，以及每個壇城都分別解釋化身。他們錯誤地認為化身都必須是出家人的形象。如果說本尊是化身，但作為所依的宮殿是物質形態，不能算是化身，那麼你們自己也認為船和橋樑等是轉世化身的例子，這不也一樣嗎？如果說那些只是顯現為物質，但其本質是佛的身體和智慧的一部分，那麼這裡也是一樣的。這樣看來，殊勝化身中，共同的是八善逝（八如來）等，具有非常寂靜的儀態。不共同的化身中，如文殊金剛壇城，具有非常寂靜的儀態，眼睛細長等。不動金剛則兼具憤怒和貪慾的儀態，既不寂靜也不憤怒。閻魔敵等形象粗短，具有羅剎和夜叉的特徵，具備十八種不悅目的相，非常憤怒，除了頭髮之外，即使是站立的姿勢也只有四張臉。如經中所說的調伏部多三面怙主，頭大脖子短，只有三張臉的高度，顯得格外憤怒。這些本尊的主要法器金剛杵和鈴的特徵，見於時輪金剛等續部。

【English Translation】 It is written by taking a statue as an example: the body is very wide, the neck is short, and it is very majestic, so it cannot be measured by hand. Generally, there are three types of manifestations: crafted manifestations, birth manifestations, and supreme manifestations. The first is like manifesting as a Gandharva to subdue the Gandharva king Rabga (Joyful). The second is the Chakravartin king, as well as other kings, ministers, men, women, children, girls, deer, etc., according to what needs to be tamed. The former is also this, but its activities are more special, so it is made separately as 'craft, birth, and Bodhi'. The third is divided into common and uncommon. The common is showing the attainment of great Bodhi and Nirvana, such as Shakya king. The uncommon is all the deities and supports of the mandalas of the four tantras. Although many who claim to be scholars think these are Sambhogakaya, they do not understand that the appearances of what needs to be tamed are very different, and each acknowledges the characteristics of the manifestation, and each mandala explains the manifestation separately. They mistakenly assume that the manifestation must be in the form of a monastic. If the deities are manifestations, but the palace as the support is a material form and cannot be a manifestation, then you yourselves also think that ships and bridges are examples of birth manifestations, isn't that the same? If those are only appearing as material, but their essence is the body of the Buddha and a part of wisdom, then it is the same here. In that case, among the supreme manifestations, the common ones are the eight Sugatas (Eight Tathagatas), etc., which have a very peaceful demeanor. Among the uncommon ones, such as the Manjushri Vajra mandala, it has a very peaceful demeanor, with slender and long eyes, etc. Vajrakilaya has both wrathful and desirous demeanor, neither peaceful nor wrathful. Yamantaka and others are thick and short, with the characteristics of Rakshasas and Yakshas, Possessing eighteen unpleasant signs, very wrathful, even the standing posture has only four faces except for the hair. As stated in the sutra, the three-faced protector who subdues bhutas, with a large head and a sunken neck, only has the height of three faces, making it particularly wrathful. The characteristics of the main hand implements of these deities, the vajra and the bell, are found in the Kalachakra and other tantras.

ྡེ་དུ་མར་འབྱུང་བའི་ནང་ནས། བཤད་རྒྱུད་རྩེ་ མོ་སོགས་ནས་འབྱུང་བ་ལ་ཕྱི་དྲིལ་དང་། དུས་འཁོར་དང་སམ་པུ་ཊི་སོགས་ནས་འབྱུང་བ་ནང་དྲིལ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་དག་ལ་གསང་སྔགས་ཕྱི་ནང་དུ་ཀུན་ལ་གྲགས་ཤིང་རྒྱུད་ནས་ཀྱང་གསུངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དྲང་དོན་རྟགས་ཀྱི་རྡོར་དྲིལ་ཡིན་ན་ཕྱི་དྲིལ་ཡིན་པས་ཁྱབ་བོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མཁས་རློམ་དྲེགས་པའི་ང་རོ་སྒྲོགས་པར་ཟད་དོ། །འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱག་ཚད་སོགས་དང་གཞན་ཡང་ཁ་ཊྭཱཾ་ག་ལ་སོགས་པའི་ལག་ཆ་དང་། 1-129 རྒྱན་དྲུག་སོགས་ཀྱི་བཤད་པ་ནི། ཁོ་བོས་རྟེན་གསུམ་བཞེངས་ཚུལ་དཔལ་འབྱོར་རྒྱ་མཚོ་དང་། ཀྱེ་རྡོར་མཆོད་འཕྲེང་སོགས་སུ་བཤད་པར་བལྟའོ། །གཉིས་པ་གསུང་གི་རྟེན་ནི། ཡི་གེའི་ཨི་ན་ལ། དེ་ལ་ ཡང་ཡི་གེའི་ངོ་བོ་ནི། སྐད་ཀྱི་གདངས་ཏེ། དབྱངས་དང་གསལ་བྱེད་དོ། །འདིར་བཟོ་རིག་གི་གནས་སུ་གཞག་པར་བྱ་བ་ནི། ཡི་གེའི་གཟུགས་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་མདོ་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ལས་ཡིག་ རིགས་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞིར་བཤད་དེ། འདི་སྐད་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡི་གེའི་གྲྭ་ཞུགས་ཏེ། ཡི་གེ་པ་ཀུན་གྱི་བཤེས་གཉེན་གྱི་དྲུང་དུ་བྱོན་པ་ན། དེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དཔལ་དང་གཟི་ བརྗིད་མ་བཟོད་དེ་ཁ་བུབ་ཏུ་འགྱེལ་ལོ། །དེ་དགའ་ལྡན་གྱི་ལྷའི་བུ་ཡན་ལག་བཟང་པོ་ཞེས་བྱ་བས་བསླངས་ཏེ། ཡབ་ཟས་གཙང་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བོ་མང་པོའི་མདུན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ ལ་རྒྱས་པར་བསྟོད་ཅིང་མཆོད་ནས་མི་སྣང་བར་གྱུར་ཏེ། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཙནྡན་སྦྲུལ་གྱི་སྙིང་པོ་ལས་བྱས་པའི་ཡི་གེའི་གླེགས་ཤིང་ཚོན་གྱིས་བྱུགས་པ་གསེར་གྱི་ཡང་མིག་གིས་བཏགས། མཐའ་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེས་བརྒྱན་པ་ཐོགས་ཏེ། སློབ་དཔོན་ཀུན་གྱི་བཤེས་གཉེན་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། ། ཀྱེ་མཁན་པོས་བདག་ལ་ཡི་གེ་གང་སློབ། ཚངས་པའི་ཡི་གེའམ། ཁ་རོཥྚཱའི་ཡི་གེའམ། པདྨའི་སྙིང་པོའི་ཡི་གེའམ། 1-130 དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། ཨངྒའི། བངྒའི། མ་ག་དྷའི། བཀྲ་ཤིས་པའི། སོར་མོའི། ཤཱ་ཀ་ནའི། ཡ་བ་ནའི། པ་ག་ལེའི། པ་རུ་ཤའི། འགྲོ་ལྡིང་བའི། ཀི་ར་ཏའི། ལྷོ་ཕྱོགས་པའི། དྲག་ཤུལ་ཅན་གྱི། གྲངས་ཀྱི། སྤྱིའུ་ཚུགས་པའི། རྗེས་སུ་མཐུན་པའི། བྲུ་ཤའི། ཁ་ཆེའི། རྒྱའི། བུ་ནའི། ཧུ་ནའི། འབྲིང་རྒྱས་སུ་བྲི་བའི། རྒྱལ་གྱི། ལྷའི། ཀླུའི། གནོད་སྦྱིན་གྱི། དྲི་ཟའི། མི་འམ་ཅིའི། ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོའི། ལྷ་ མ་ཡིན་གྱི། ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི རི་དྭགས་འཁོར་ལོའི། བྱ་རོག་སྒྲ་གཅན་གྱི། ས་བླའི། བར་སྣང་གི བ་ལང་སྤྱོད་ཀྱི། སྒྲ་མི་སྙན་གྱི། ལུས་འཕགས་པོའི། འདེགས་པའི། བཞག་པའི། བསྣན་པའི། རྒྱ་མཚོའི། རྡོ་རྗེའི། སྤྲིང་ཡིག་དང་ལེན་གྱི། རྣམ་ཐར་གྱི། རིངས་མེད་ཀྱི། བསྟན་བཅོས་སྐོར་བའི། རྩི

【現代漢語翻譯】在眾多（密法）分類中，源自《總說根本續》（bShad rGyud rTse Mo）等的是外事部，源自《時輪金剛》（Dus 'Khor）和《勝樂金剛》（Sam pu Ti）等的是內事部。這些（分類）被稱為外密和內密，因為它們在秘密真言中廣為人知，並且在續部中也有所闡述。因此，如果有人說『如果是正義的標誌金剛鈴，那一定是外事部』，那隻不過是自詡博學的傲慢之聲。所有這些（鈴和杵）的尺寸等，以及卡杖嘎（Kha Twam Ga）等法器，以及六飾等的解釋，我在《建造三所依之法——吉祥海》（rTen gSum bZheng Tshul dPal 'Byor rGya mTsho）和《勝樂金剛供養儀軌》（Kye rDor mChod 'Phreng）等中已經闡述過，請參考。第二，語之所依是文字的「ཨི་」（i）。文字的本質是聲音的音調，即元音和輔音。這裡要放在工藝學的位置上的是文字的形狀。而且，在《廣大游舞經》（mDo rGya Che Rol Pa）中，講述了六十四種文字。經中說：『菩薩進入文字學校，去拜訪所有文字老師的導師。導師無法忍受菩薩的光輝和榮耀，便面朝下倒地。』然後，兜率天的天子善臂（Yan Lag bZang Po）扶起他，在食凈王（Zas gTsang）等眾多人面前，廣為讚頌和供養菩薩，然後消失了。之後，菩薩拿著用旃檀蛇心木製成的、塗有顏色的、用金眼固定的、邊緣用珍寶裝飾的文字木板，對所有老師的導師說道：『尊貴的堪布，您要教我哪種文字？是梵天文字？佉盧文文字？蓮花心文字？』同樣地，還有安伽文字、孟加拉文字、摩揭陀文字、吉祥文字、指文字、夏卡那文字、亞瓦那文字、帕嘎列文字、帕茹沙文字、卓丁巴文字、基拉塔文字、南方文字、強力文字、數字文字、通用文字、隨順文字、布茹夏文字、喀什米爾文字、漢字、布納文字、呼納文字、中等書寫文字、國王文字、天神文字、龍族文字、夜叉文字、乾闥婆文字、緊那羅文字、大腹行文字、阿修羅文字、迦樓羅文字、鹿輪文字、烏鴉食肉鬼文字、土地文字、空間文字、牛行文字、聲音難聽文字、身形高大文字、舉起文字、放下文字、增加文字、海洋文字、金剛文字、書信往來文字、解脫文字、迅速文字、論典旋轉文字、計算文字等。』

【English Translation】 Among the many classifications (of tantras), those originating from texts like the 'Root Explanatory Tantra' (bShad rGyud rTse Mo) are the Outer Practices, and those originating from texts like the 'Kalachakra' (Dus 'Khor) and 'Samputi' are the Inner Practices. These (classifications) are known as Outer Tantra and Inner Tantra because they are widely known in secret mantras and are also explained in the tantras. Therefore, if someone says, 'If it is a vajra bell with the mark of righteousness, it must be an Outer Practice,' that is merely the arrogant voice of someone who boasts of being learned. The sizes of all these (bells and vajras), as well as the implements like the khatvanga (Kha Twam Ga), and the explanations of the six ornaments, etc., I have already explained in 'The Method of Constructing the Three Supports - Auspicious Ocean' (rTen gSum bZheng Tshul dPal 'Byor rGya mTsho) and 'Garland of Offerings to Hevajra' (Kye rDor mChod 'Phreng), etc. Please refer to them. Secondly, the support of speech is the letter 'ཨི་' (i). The essence of letters is the tone of sound, which is vowels and consonants. What should be placed in the position of craftsmanship here is the shape of the letters. Moreover, in the 'Extensive Play Sutra' (mDo rGya Che Rol Pa), sixty-four types of letters are described. The sutra says: 'The Bodhisattva entered the school of letters and went to visit the mentor of all letter teachers. The mentor could not bear the Bodhisattva's splendor and glory, and fell face down.' Then, the son of the Tushita god, Good Arm (Yan Lag bZang Po), lifted him up and, in front of many people such as King Shuddhodana (Zas gTsang), extensively praised and offered to the Bodhisattva, and then disappeared. After that, the Bodhisattva took a wooden board of letters made of sandalwood serpent heartwood, painted with colors, fixed with golden eyes, and decorated with precious jewels on the edges, and said to the mentor of all teachers: 'Venerable Khenpo, which letter will you teach me? Is it the Brahma script? The Kharosthi script? The Lotus Heart script?' Similarly, there are also the Anga script, the Bengali script, the Magadha script, the Auspicious script, the Finger script, the Shakana script, the Yavana script, the Pagale script, the Parusha script, the Trodingba script, the Kirata script, the Southern script, the Powerful script, the Number script, the Universal script, the Compliant script, the Brusha script, the Kashmiri script, the Chinese script, the Puna script, the Huna script, the Medium Writing script, the King's script, the God's script, the Naga's script, the Yaksha's script, the Gandharva's script, the Kinnara's script, the Big Belly Walker's script, the Asura's script, the Garuda's script, the Deer Wheel script, the Crow Corpse Eater script, the Land script, the Space script, the Cow Walking script, the Unpleasant Sound script, the Tall Body script, the Lifting script, the Placing script, the Adding script, the Ocean script, the Vajra script, the Letter Exchange script, the Liberation script, the Swift script, the Treatise Rotating script, the Calculation script, etc.'

ས་སྐོར་བའི། འདེགས་པ་སྐོར་བའི། བཞག་པ་སྐོར་བའི། རྐང་པས་བྲིས་པའི། ཚིག་ལན་གཉིས་སུ་གདབ་པ་མཚམས་ཀྱི། ཚིག་གི་མཚམས་བཅུར་བརྒྱུད་པའི་བར་གྱི། བླ་ཐབས་སུ་བསྣན་པའི། སྒྲ་ཐམས་ཅད་ཀུན་ཏུ་བསྡུས་པའི། རིག་པ་དང་མཐུན་པའི། རྣམ་པར་འདྲེས་པའི། དྲང་སྲོང་གིས་དཀའ་ཐུབ་སྤྱད་པའི། ལྡེང་བའི། ས་བལྟ་ བའི། ནམ་མཁའ་བལྟ་བའི། སྨན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་པའི། སྙིང་པོ་ཐམས་ཅད་ཀུན་ཏུ་བསྡུས་པའི། འབྱུང་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒྲ་བསྡུས་པའི་ཡི་གེ་སྟེ། ཀྱེ་སློབ་དཔོན། ཡི་གེ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་པོ་དེ་དག་གི་ནང་ནས་བདག་ལ་གང་བསླབ་ཅེས་གསུངས་པས། 1-131 སློབ་དཔོན་ང་རྒྱལ་དང་དྲེགས་པ་དང་རྒྱགས་པ་མེད་པར་བྱས་ཏེ་ངོ་མཚར་ནས་བཞིན་གྱི་འཛུམ་བྱུང་སྟེ། སེམས་ཅན་དག་པ་ངོ་མཚར་ཆེ། །བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་བསླབས་གྱུར་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་འཇིག་རྟེན་ རྗེས་བསྙེག་ཕྱིར། །ཡི་གེའི་གྲྭར་ནི་བྱོན་པར་གྱུར། །ཅེས་སོགས་ཚིགས་བཅད་དུ་མས་བསྟོད་དོ། །དེ་ཡང་རེ་རེ་ནས་བགྲངས་ན་རེ་བདུན་སྣང་བས་རེ་བཞི་ཞེས་པ་མ་དག་པའམ། ཡང་ན་ས་བླ་ དང་བར་སྣང་གཅིག་ཏུ་སྣང་ཞིང་། འདེགས་བཞག་བསྣན་གསུམ་གཅིག་ཏུ་བྱས་སམ་སྙམ་མོ། །མདོ་འདིར། རྀ་ལྀ་བཞི་བོར་བའི་དབྱངས་བཅུ་གཉིས་དང་། གསལ་བྱེད་ཀ་སྡེ་སོགས་སྡེ་པ་ལྔ་དང་། མཐར་གནས་བཞི་ དང་དྲོ་བ་བཞི་དང་ཀྵ་ཡིག་སྟེ་སོ་བཞི་པོ་རྣམས་བྱིས་པ་ཁྲི་ཕྲག་གཅིག་དང་ལྷན་ཅིག་བརྗོད་པའི་ཚེ། མི་རྟག་བདག་མེད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་དབྱངས་གསལ་གྱི་གྲངས་དང་མཉམ་པ་ བྱུང་བས་བྱིས་པ་སུམ་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨིན་པར་མཛད་ཅེས་གསུངས་སོ། །བོད་ཀྱི་ཡི་གེ་མ་བགྲངས་པ་ནི། རྒྱལ་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་རྗེས་ཐོན་མིས་ལྷ་སའི་ཆོས་རྒྱལ་གྱི་དུས་ སུ། ཁ་ཆེའི་ཡི་གེ་ལ་དཔེ་བྱས་ནས་གསར་དུ་བརྩམས་པས་ཡིན་ལ་ཧོར་གྱི་ཡིག་གསར་དུ་གྲགས་པ་ཡང་འཕགས་པ་རིན་པོ་ཆེས་གསར་དུ་མཛད་པའོ། །ལཙྪ་དང་ཝརྟུ་ལ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་ནི་མཐོང་བ་བརྒྱུད་པས་ཤེས་དགོས་ཤིང་རགས་པའི་རྣམ་པ་ཙམ་སྒྲའི་སྤྱི་དོན་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། 1-132 ཆོས་སྐུའམ་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་ནི་མཆོད་རྟེན་དུ་གྲགས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་བསྟན་པ་འདིའི་མཆོད་རྟེན་གྱི་གཙོ་བོ་ནི་ཤཱཀ་ཐུབ་མཆོད་རྟེན་བརྒྱད་དུ་གྲགས་པ་སྟེ། དེ་རྣམས་གང་དུ་བཞེངས་པའི་གནས་དང་ དུས་དང་མིང་དང་བང་རིམ་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱིབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཁོ་བོས་སྔ་མོའི་དུས་སུ་བྱས་པའི་བསྟོད་པ་འདིར་གསལ་ཏེ། ན་མོ་མཉྫུ་ནཱ་ཐཱ་ཡ། ཕུན་ཚོགས་དགེ་ལེགས་གཟི་འོད་སྟོང་ འབར་ཞིང་། །མ་ལུས་འཕྲོ་བའི་ཉེར་འཚོ་ཕན་བདེའི་གཞི། །ཐུབ་བསྟན་གླིང་བཞིའི་དབུས་ན་ལྷམ་མེ་བ། །བདེ་གཤེགས་མཆོད་རྟེན་ལྷུན་པོར་གུས་ཕྱག་འཚལ། །ཐུབ་པ་བལྟམས་ཚེ་སེར་སྐྱའི་གྲོང་ཁ

【現代漢語翻譯】旋轉的土地，抬升的旋轉，放置的旋轉，用腳書寫的，兩次回答的間隔，詞語間隔十次傳遞之間，作為上師方便新增的，所有聲音完全聚集的，與智慧相符的，完全混合的，苦行仙人修苦行的，充分的，觀察土地的，觀察天空的，所有藥物的共同因素，所有精華完全聚集的，所有元素的聲音聚集的文字。尊貴的上師，請問這六十四個字母中，您要教我哪個？上師沒有傲慢、驕傲和自滿，感到驚奇，臉上露出笑容，說道：『眾生清凈真稀有，即使學習所有論典，爲了追隨世間，也會來到文字的行列。』等等，用許多偈頌讚嘆。如果一個一個地數，會顯現五十七個，所以說六十四個是不正確的嗎？或者，土地和天空被視為一體，抬升、放置、新增三者合一了嗎？在此經中說：『當與一萬個孩子一起唸誦 ऋ ऌ 四個失去的十二個元音，以及輔音ka組等五個組，最後的四個和熱的四個以及字母 क्ष 時，當這三十四個字母與一萬個孩子一起唸誦時，無常、無我等法的聲音與元音和輔音的數量相等，因此三萬二千個孩子成熟于菩提。』沒有計算藏文字的原因是，在勝者涅槃后，吞彌桑布紮在拉薩法王時期，以克什米爾文字為範本新創作的，後來被稱為霍爾新文字也是八思巴仁波切新創作的。 lacchā 和 vartula 等形狀需要通過傳承才能瞭解，粗略的形態已經在聲音的總體意義中解釋過了。法身或意之所依被稱為佛塔，其中此教法的主要佛塔是被稱為釋迦牟尼八大佛塔，它們建造的地點、時間和名稱以及階梯的差異，我在早些時候所作的讚頌中已經闡明：頂禮文殊怙主！圓滿吉祥光芒萬丈，無餘散發利益安樂之源，佛法四大洲中央閃耀，頂禮善逝佛塔巍峨。

【English Translation】 Rotating earth, lifting rotation, placing rotation, written with feet, the interval of answering twice, Between the intervals of words passing through ten times, added as a skillful means of the master, all sounds completely gathered, in accordance with wisdom, completely mixed, a hermit practicing asceticism, sufficient, observing the earth, Observing the sky, the common factor of all medicines, all essences completely gathered, the letters gathering the sounds of all elements. O venerable master, which of these sixty-four letters should I learn from you? The master, without arrogance, pride, or conceit, was amazed and a smile appeared on his face, saying: 'Sentient beings are pure and truly rare, even if they have studied all treatises, in order to follow the world, they will come to the ranks of letters.' And so on, praising with many verses. If counted one by one, fifty-seven would appear, so is it incorrect to say sixty-four? Or, are the earth and sky regarded as one, and the lifting, placing, and adding are combined into one? In this sutra it is said: 'When reciting the four lost vowels ऋ ऌ with ten thousand children, and the five groups such as the consonant ka group, the final four and the hot four, and the letter क्ष, when these thirty-four letters are recited with ten thousand children, the sounds of impermanence, selflessness, and other dharmas are equal to the number of vowels and consonants, therefore thirty-two thousand children mature into Bodhi.' The reason for not counting the Tibetan letters is that after the Victorious One's Nirvana, Thonmi Sambhota, during the time of the Dharma King of Lhasa, newly created them based on the Kashmiri script, and the new Hor script, also known as the new script, was also newly created by Phagpa Rinpoche. The shapes of lacchā and vartula, etc., need to be understood through transmission, and the rough form has already been explained in the general meaning of the sound. The Dharmakaya or the support of the mind is known as the stupa, and the main stupas of this teaching are the Eight Stupas of Shakyamuni, and the differences in their shapes in terms of the places, times, and names where they were built, and the levels of steps, are clarified in the praise I made earlier: Homage to Manjughosha! Perfect and auspicious, the light shines in thousands, The source of benefit and happiness that radiates without remainder, Shining in the center of the four continents of the Buddha's teachings, I respectfully prostrate to the majestic stupa of the Sugata.

ྱེར་དུ། །ལེགས་སྦྱངས་ གྲུ་བཞི་གློ་འབུར་དང་བཅས་པ། །བང་རིམ་བཞི་ལྡན་སྒོ་མང་ཀྱིས་སྤྲས་པའི། །བཀྲ་ཤིས་འབྱུང་བའི་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །མ་ག་དྷ་ཡི་བྱང་ཆུབ་ཤིང་དྲུང་དུ། །བདུད་སྡེ་བཅོམ་ནས་མངོན་པར་ སངས་རྒྱས་ཚེ། །ལེགས་སྦྱངས་གྲུ་བཞི་བང་རིམ་བཞི་ལྡན་པའི། །བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཝ་ར་ཎཱ་སིར་ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བའི་ཚེ། །ལེགས་སྦྱངས་གྲུ་བཞི་གློ་འབུར་དང་བཅས་པ། །བང་ རིམ་བཞི་ལྡན་སྒོ་མང་གིས་དབེན་པའི། །ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ཡུམ་ལ་ཆོས་བསྟན་ནས། །སླར་ཡང་བབས་ཚེ་གསལ་ལྡན་དུ་སྦྱངས་པ། །ཆོས་འཁོར་ལྟ་བུ་གདང་བུས་རབ་མཛེས་པའི། ། 1-133 ལྷ་ལས་བབས་པའི་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །མཉན་དུ་ཡོད་པར་མུ་སྟེགས་ཕམ་བྱས་ཚེ། །ལེགས་སྦྱངས་ཟླུམ་པོ་བང་རིམ་བཞི་པ་ནི། །པདྨའི་དྲྭ་བས་མངོན་པར་སྤྲས་པ་ཡི། །ཆོ་འཕྲུལ་ཆེན་པོའི་མཆོད་ རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་དགེ་འདུན་དབྱེན་བཟླུམས་ཚེ། །ལེགས་སྦྱངས་བྱང་ཆེན་ལྟ་བུ་ཟུར་བཅད་པས། །ཟུར་བརྒྱད་ལོགས་བརྒྱད་ཀུན་ནས་ཆ་མཉམ་པའི། །དབྱེན་བཟླུམས་བྱམས་དངོས་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། ཡངས་པ་ཅན་དུ་སྐུ་ཚེའི་འདུ་བྱེད་ནི། །ཟླ་བ་གསུམ་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཚེ། །ལེགས་སྦྱངས་ཟླུམ་པོ་བང་རིམ་གསུམ་ལྡན་པ། །བྱིན་བརླབས་རྣམ་རྒྱལ་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །རྩྭ་མཆོག་གྲོང་དུ་ མྱ་ངན་འདས་པའི་ཚེ། །ལེགས་སྦྱངས་བང་རིམ་གྱིས་དབེན་མགུར་ཆུ་ཡན། །རབ་བརྗིད་སེང་ཁྲིའི་དབུས་ན་ལྷམ་མེ་བ། །མྱ་ངན་འདས་པའི་མཆོད་རྟེན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཀུན་ཀྱང་པད་གདན་སེང་ཁྲི་རྨང་དགེ་ བཅུ། །མགུར་ཆུ་བུམ་པ་བྲེ་དང་བཅུ་གསུམ་གདུགས། །ཆར་ཁེབས་ཏོག་སོགས་མཚན་ཉིད་ཀུན་རྫོགས་པའི། །ལྷ་མིའི་བསོད་ནམས་རྟེན་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་མཆོད་རྟེན་བརྒྱད་ལ་བསྟོད་ པ་གནས་དང་དུས་དང་དབྱིབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་འདི་ཡང་དགེ་སློང་ལོ་ཙཱ་བ་ཤེས་རབ་རིན་ཆེན་གྱིས་སྦྱར་རོ། །ཞེས་ཏེ། དུས་དེ་དང་དེའི་ཚེ་གནས་དེ་དང་དེའི་གྲོང་ཁྱེར་པ་རྣམས་ཀྱིས་དགའ་སྤྲོ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་བཞེངས་ཤིང་སོ་སོའི་དུས་སྟོན་བཟང་པོ་ཡང་གནས་དེ་རྣམས་སུ་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། ། 1-134 འདི་ནི་གཙུག་ཏོར་དྲི་མེད་ཀྱི་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་བཞིན་ཏེ། ཕྱག་ཚད་ཆ་ཆེན་དང་ཆ་ཕྲན་གྱི་ངེས་པའང་དཔལ་འབྱོར་རྒྱ་མཚོར་གསལ་ལོ། །དུས་འཁོར་ལས་གསུངས་པ་ནི། ཕྱི་རི་རབ་ཀྱི་དབྱིབས་ དང་། ནང་སྐྱེས་བུའི་ལུས་ཚད། གཞན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་སྐྱིལ་ཀྲུང་དུ་བཞུགས་པའི་སྐྱིལ་ཀྲུང་གི་ཆ་བང་རིམ་དུ་དོན་གྱིས་ཐོབ་ཅིང་། བུམ་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དང་རི་རབ་ཀྱི་ལུས་དངོས། ལ

【現代漢語翻譯】於此，頂禮！善妙修飾，四方帶凸角的，四層階梯，眾多門飾的，吉祥生起之佛塔，我頂禮！在摩揭陀的菩提樹下，降伏魔眾，現證圓滿正覺之時，善妙修飾，四方四層階梯的，大菩提佛塔，我頂禮！在瓦拉納西初轉法輪之時，善妙修飾，四方帶凸角的，四層階梯，缺少門飾的，法輪佛塔，我頂禮！於三十三天為母說法后，再次降臨之時，于薩迦精進修習，如法輪般，以幡幢嚴飾的，天降佛塔，我頂禮！在舍衛城降伏外道之時，善妙修飾，圓形四層階梯的，以蓮花網莊嚴的，大神通佛塔，我頂禮！在王舍城調解僧團分裂之時，善妙修飾，如大菩提般有棱角的，八角八面，處處均衡的，調解分裂慈愛實物佛塔，我頂禮！在廣嚴城，壽命的行蘊，加持三個月之時，善妙修飾，圓形三層階梯的，加持尊勝佛塔，我頂禮！在拘尸那迦城，涅槃之時，善妙修飾，沒有階梯的覆缽式，莊嚴的獅子座中央，光芒四射的，涅槃佛塔，我頂禮！一切蓮花座、獅子座、地基積善覆缽、寶瓶、傘蓋和十三輪，傘、頂等，一切相好圓滿的，人天福田之所依，我頂禮！這是對釋迦牟尼佛八大佛塔的讚頌，由比丘譯師喜饒仁欽根據地點、時間和形狀的差別而作。在那個時代，那些地方的城市居民以特別的喜悅建造了這些佛塔，並且據說每個地方都有各自的節日。這就像《無垢頂髻經》中所說的那樣，大小尺寸的確定在《吉祥海》中有詳細說明。《時輪經》中說：外在是須彌山的形狀，內在是人的身體尺寸，此外，如來佛以跏趺坐姿安坐，跏趺坐姿的尺寸自然成為階梯的尺寸，寶瓶實際上是人和須彌山的身體。

【English Translation】 Here, I prostrate! Well adorned, Square with protruding corners, Four-tiered, adorned with many doors, Auspiciously arising stupa, I prostrate! Under the Bodhi tree in Magadha, Having vanquished the hordes of demons, manifestly At the time of perfect enlightenment, Well adorned, square with four tiers, Great Bodhi stupa, I prostrate! At the time of the first turning of the wheel of Dharma in Varanasi, Well adorned, square with protruding corners, Four-tiered, lacking doors, Wheel of Dharma stupa, I prostrate! Having taught the Dharma to his mother in the Thirty-Three Heavens, When descending again, diligently practicing in Sakya, Like a wheel of Dharma, beautifully adorned with banners, Stupa of Descent from the Gods, I prostrate! At the time of subduing the heretics in Shravasti, Well adorned, round with four tiers, Manifestly adorned with a lotus net, Great Miracle stupa, I prostrate! At the time of reconciling the Sangha schism in Rajagriha, Well adorned, angled like the Great Bodhi, Eight-cornered, eight-faced, balanced in every way, Reconciling Schism, Loving-kindness Actual Stupa, I prostrate! In Vaishali, the aggregates of life, At the time of blessing for three months, Well adorned, round with three tiers, Blessed Victory Stupa, I prostrate! At the time of passing into Nirvana in Kushinagar, Well adorned, a reversed bowl without tiers, In the center of the majestic lion throne, radiantly shining, Nirvana Stupa, I prostrate! Everything—lotus seat, lion throne, foundation of virtue, Vase, pot, umbrella, and thirteen wheels, Parasol, pinnacle, etc., all characteristics complete, Support of merit for gods and humans, I prostrate! This is the praise of the eight stupas of Shakyamuni Buddha, composed by the monk translator Sherab Rinchen, according to the differences in location, time, and shape. In that era, the city dwellers of those places built these stupas with special joy, and it is said that each place also had its own festivals. This is as it appears in the Immaculate Topknot Sutra, and the determination of large and small dimensions is detailed in the Glorious Ocean. It is said in the Kalachakra that the outer is the shape of Mount Meru, the inner is the size of a human body, and furthermore, the Tathagata sits in the vajra posture, and the dimensions of the vajra posture naturally become the dimensions of the tiers, and the vase is actually the body of the person and Mount Meru.

ྟེ་ བ་ནས་མགྲིན་པའི་བར་ཏེ་དཔུང་པའི་ཐད་དུ་ཇེ་རྒྱས་སུ་སོང་བ་སྙིང་གའི་ཐད་དུ་པདྨའི་འཕྲེང་བ་ཕྱིར་ལ་འབུར་དུ་དོད་པས་བསྐོར་བ། བྲེ་མགུལ་མགྲིན་པའི་དཔངས་དང་བྲེ་གདོང་ནི་བྱད་ བཞིན་གྱི་དཔངས་ཚད་ཕྱི་ལ་འཕྱར་བ་དང་བཅས་པ། ཕྱོགས་ཀྱི་གསུམ་ཆའི་གློ་འབུར་ཅན་ཏེ་འོག་གི་བང་རིམ་ལ་སོང་། བྲེའི་སྟེང་དུ་གདུགས་ནི་སྐྲ་མཚམས་ཡན་ཆད་ཞལ་གང་གི་ཚད་ཅན་ཆར་ ཁེབས་སོགས་དོན་གྱིས་ཐོབ་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་ལུགས་འདི་སོར་བཞག་ལ་མཆོད་རྟེན་བརྒྱད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སོ་སོར་མེད་དོ། །ལུགས་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་སེང་ཁྲི་ནི་མ་བཤད་པས་ཅི་མཛེས་སོ། །དེ་ལྟར་ ན་རྫོགས་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་སོ། །རང་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་ནི་རྒྱས་པར་བཤད་ན་མང་ལ། མདོར་བསྡུས་རྟོགས་སླ་ཞིང་དཔལ་འབྱོར་རྒྱ་མཚོར་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། གཞན་ཡང་རྒྱལ་བ་མཆོད་པ་དང་གདུག་པ་འདུལ་བའི་ལུས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་གར་གྱི་རྣམ་གཞག་ལ། 1-135 མིག་གི་ལྟ་སྟངས། ལག་པའི་ཕྱག་རྒྱ། རྐང་པའི་སྟངས་སྟབས་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་རྣམས་ཀྱང་ལུས་བཟོར་གཙོ་བོར་བསྡུ་སྟེ། རང་རང་གི་གཞུང་ནས་འབྱུང་བ་ལ་གཙོ་བོར་བསླབ་བོ། །ལུས་ བཟོ་ཕལ་པ་ནི། ཁང་ཁྱིམ་ཁྱད་པར་ཅན་ཁང་པ་བརྩེགས་པ་ཁང་མིག་ལྔ་བརྒྱ་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། གྲུ་གཟིངས་སོགས་ཀྱང་རྒྱས་པར་བཤད་མོད་ཀྱི། བོད་ན་མེད་པའི་གྲུ་གཟིངས་དང་ཤིང་རྟ་ སོགས་ནི་རྟོགས་པར་དཀའོ། །གཞན་ཡང་བཟའ་བཏུང་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་གཡོ་སྟ་རྒྱན་གོས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བཟོ་ཚེམ་ལ་སོགས་པའང་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། གོས་དྲ་བ་དང་དྲུབ་པ་དང་འགྲུ་བ་དང་ འཆག་པ་དང་ཁ་སྒྱུར་བ་སོགས་ནི་འདུལ་བའི་གོས་གཞི་ནའང་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་ངག་བཟོ་ནི། རྒྱལ་བ་མཆོད་པའི་བསྟོད་དབྱངས་སོགས་ནི་གཙོ་བོ་སྟེ། རྒོད་བག་མེད་པར་དད་པས་བྱ་དགོས་པར། བསྟོད་ཕྱག་དང་རྒྱུན་ཆགས་གསུམ་པ་སོགས་ཀྱི་དབྱངས་ཀྱི་ང་རོ་བྱ་བར་མདོ་ལུང་དང་རྒྱུད་སྡེར་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དེས་ན་སྐད་གདངས་ཆེ་ཞིང་སྙན་པ་འབྱུང་བའི་ཐབས་ཀྱི་སྨན་དང་དཔྱད་དང་ སྤྱོད་ལམ་བསྟེན་ཅིང་ཟློག་ཕྱོགས་སུ་ངེས་ལ། འགྱུར་དང་ཁུགས་དང་འདེགས་དང་འཇོག སྒོམ་དང་ཕྲ་བ་སྟེ་དྲུག་ལྡན་ལ་སོགས་པའི་གདངས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་དུ་མ་ལ་བྱང་བར་བྱས་ནས་བོད་སྔ་མ་ལ་གྲགས་པའི་མདོ་ལུགས་ཀྱི་དབྱངས་དང་། 1-136 ལོ་ཆེན་ལོ་ཆུང་གིས་སྤེལ་བའི་ཡི་གེའི་དབྱངས་དང་། ཆོས་སྐྱོང་ཞི་དྲག་གི་བསྟོད་བསྐུལ་ལ་སོགས་པ་ཡང་མཁས་པའི་ངག་རྒྱུན་ལས་ལེགས་པར་བསླབ་དགོས་ལ། སྣ་ཚོགས་རོལ་མོའི་ཆ་བྱད། རྔ་བོ་ ཆེ་དང་རྔ་པ་ཊ་ཧ་དང་། རྫ་རྔ་དང་ཟོམ་རྔ་དང་གླིང་བུ་དང་པི་ཝཾ་དང་རྒྱུད་མང་ལ་སོགས་པ་དང་། དུང་དང་ཟངས་དུང་རགས་དུང་ལ་སོགས་པ་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ བཟོ་བ་ལ་མཁས་པ་ནི་ལུས་བཟོ་ཡིན་ལ། འ

【現代漢語翻譯】從臍部到喉嚨之間，即在肩膀處逐漸增寬，在心口處有蓮花花環向外凸起環繞。頸部的高度和臉部的長度與面部的長度相符並向外延伸。側面有三分之一的胸部突出，向下延伸到下方的臺階。臺階上方有傘，其大小從髮際線到整個面部，具有遮雨等實際作用。這樣一來，保持這種風格，八大佛塔的各自特徵就不存在了。兩種風格都沒有提到獅子座，這很美觀。因此，對於圓滿正等覺佛陀等等。對於獨覺佛等等，如果詳細描述會很多，但簡而言之，容易理解，並且已經在《財富之海》中描述過了。此外，對於供養勝者和調伏惡人的身體姿勢的舞蹈形式，眼睛的觀看方式、手的手印、腳的姿勢等等，雖然廣泛地闡述了，但主要歸納為身體的塑造，主要從各自的論典中學習。一般的身體塑造包括：特殊的房屋、多層建築、五百個房間等等，以及船隻等等，雖然也詳細地描述了，但是對於西藏沒有的船隻和車輛等等，很難理解。此外，還應瞭解特殊的食物和飲料的烹飪方法，以及特殊的服裝和裝飾品的製作和縫紉等等。關於縫紉、編織、刺繡、縫合和翻轉等等，在《律藏》的服裝部分也有明確的說明。第二，語言的技藝：供養勝者的讚歌等等是主要的，必須以虔誠之心去做，不要粗心大意。在讚頌、禮拜和持續不斷的三種聲音等等的音調方面，在經、律、論和續部中都有詳細的說明。因此，爲了發出洪亮而悅耳的聲音，需要遵循藥物、治療和行為，並確定其相反的做法。要精通六種音調的變化，即變化、彎曲、抬高、降低、冥想和細微，並學習早期西藏著名的經部音調，以及大學者和小學者傳播的文字音調，以及護法神寂靜和忿怒的讚歌和祈請等等，也必須從智者的口頭傳承中好好學習。各種樂器的部件，如大鼓、排鼓、陶土鼓、腰鼓、笛子、琵琶、古箏等等，以及海螺、銅海螺、粗海螺等等無數種樂器的形狀製作，精通這些是身體的技藝。

【English Translation】 From the navel to the throat, that is, gradually widening at the shoulders, with a lotus garland protruding outward around the heart. The height of the neck and the length of the face correspond to the length of the face and extend outward. The side has a one-third chest bulge, extending down to the lower steps. Above the steps is an umbrella, the size of which extends from the hairline to the entire face, serving the practical purpose of sheltering from rain, etc. In this way, keeping this style, the individual characteristics of the eight stupas do not exist. In both styles, the lion throne is not mentioned, which is beautiful. Therefore, for the Fully Enlightened Buddha, etc. For the Pratyekabuddha, etc., if described in detail, there would be many, but in short, it is easy to understand, and it has already been described in 'The Ocean of Wealth.' Furthermore, for the dance forms of the body postures of offering to the Victorious Ones and subduing the wicked, The way of looking with the eyes, the mudras of the hands, the postures of the feet, etc., although extensively explained, are mainly summarized as the shaping of the body, and are mainly learned from their respective treatises. General body shaping includes: special houses, multi-story buildings, five hundred rooms, etc., and ships, etc., although they are also described in detail, but for ships and vehicles, etc., which do not exist in Tibet, it is difficult to understand. Furthermore, one should also know the cooking methods of special foods and drinks, and the making and sewing of special clothing and decorations, etc. Regarding sewing, weaving, embroidery, stitching, and turning, etc., there are also clear explanations in the clothing section of the Vinaya. Secondly, the art of speech: hymns of offering to the Victorious Ones, etc., are the main thing, and must be done with devotion, not carelessly. In terms of the tones of praise, prostration, and the three constant sounds, etc., there are detailed explanations in the Sutras, Vinaya, Shastras, and Tantras. Therefore, in order to produce a loud and pleasant voice, one needs to follow medicine, treatment, and behavior, and determine the opposite practices. One must be proficient in the six changes of tone, namely change, bend, raise, lower, meditate, and subtle, and learn the Sutra tones famous in early Tibet, as well as the letter tones propagated by the great and small scholars, and the hymns and invocations of peaceful and wrathful Dharma protectors, etc., which must also be well learned from the oral tradition of the wise. The parts of various musical instruments, such as the big drum, the row drum, the earthenware drum, the waist drum, the flute, the lute, the zither, etc., and the conch, the copper conch, the rough conch, etc., the skill in making the shapes of countless instruments is the art of the body.

དིར་རོལ་མོའི་སྐད་གདངས་འདོན་པ་ལ་མཁས་པ་ནི་ངག་བཟོའོ། །ཡིད་ཀྱི་བཟོ་ནི་ཐོས་བསམ་སོགས་མཐའ་ཡས་སོ། །དེ་ལ་བརྟག་པ་བརྒྱད་ནི། ས་ གཞི་དང་། རིན་པོ་ཆེ་དང་། ལྗོན་ཤིང་དང་། གོས་དང་། གླང་པོ་ཆེ་དང་། རྟ་དང་། སྐྱེས་པ་དང་། བུད་མེད་བརྟག་པ་སྟེ། དང་པོ་ནི་ཕྱི་ནང་གིས་དཔྱད་རྒྱས་པ་དཔལ་འབྱོར་རྒྱ་མཚོར་བཤད་ཅིང་། གཞན་རྣམས་ཀྱི་གཞུང་ལུགས་ཁུངས་ཐུབ་བོད་དུ་མ་བྱོན་ལ། མི་དཔྱད་རྟ་དཔྱད་སོགས་འགའ་རེ་སྣང་བ་ནི་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་གནས་སུ་མ་མཐོང་བས་མ་བྲིས་སོ། །འོན་ཀྱང་རྣལ་འབྱོར་ཕོ་མོའི་དཔྱད་ དུ་མ་ནི་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་འབྱུང་བས་དེ་དག་གི་རྣམ་བཤད་དུ་གསལ་ལོ། །རིག་གནས་བཅོ་བརྒྱད་ནི། བྲམ་ཟེ་རྣམས་ཀྱི་ལས། གསང་སྔགས་དང་རྒྱུད་ཀྱི་རིག་པ། ཆོ་ག་ཞིབ་མོའི་རིག་པ། 1-137 གཏན་ཚིགས་ཀྱི་རིག་པ་ནས། གནས་འདུག་གི་རིག་པའི་བར་བཅོ་བརྒྱད་འདུལ་བ་ལུང་ལས་གསུངས་སོ། །སྐར་རྩིས་ནི། རྒྱ་གར་ནས་འབྱུང་བ་ལྔ་བསྡུས་དང་སྒྲ་གཅན་གདོང་མཇུག་དང་། ལོ་འཕོ་ཟླ་འཕོ་ དང་ཉི་ཟླ་གཟའ་འཛིན་དང་། གཟའ་ལྔའི་རྩིས་དང་། དུས་སྦྱོར་གྱི་རྩིས་དང་། ཁྱད་པར་ཡུལ་དྲུག་གི་དུས་སྦྱོར་སོགས་ཏེ་ཁོ་བོས་གཞན་དུ་རྒྱུ་མཚན་དང་བཅས་ཏེ་བཤད་དོ། །དབྱངས་འཆར་ནི་གཙོ་བོར་ དུས་འཁོར་དབྱངས་འཆར་གྱི་མདོར་བསྡུས་ལས་གསུངས་ལ། དེ་དང་ཆ་མཐུན་ཞིང་ཕལ་ཆེར་དགག་པར་བྱ་བ་ནི་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོས་བཤད་པའི་རྒྱུད་གློ་བོ་ལོ་ཙཱ་བས་བསྒྱུར་བ་ལ་ཀུན་དགའ་ཟླ་ བའི་ཊཱི་ཀ་དང་བཅས་པ་དེང་སང་གྲགས་ཆེ་སྟེ་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་དུས་སྦྱོར་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཟུར་ན་གསལ་ལོ། །ནག་རྩིས་ནི། རྒྱ་ནག་ནས་འབྱུང་བ། འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་གསུངས་པས་བདག་ གི་རིགས་བརྟག་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཉེ་བར་མཁོ་ཡང་བོད་ཀྱི་ཕ་ཇོ་བླུན་པོས་མང་དུ་བསླད་པས་རྣམ་དག་ཟུར་ན་བཤད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཡིད་བཟོ་ཐོས་བསམ་བྱ་ཡུལ་དུ་མ་འདུས་ པའི་རིག་གནས་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་བཟོའི་རིག་གནས་འདིར་རིག་གནས་མཐའ་དག་འདུས་པས་རིག་གནས་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟས་འཚོལ་བའི་རིག་གནས་ཞེས་བརྙས་པར་མི་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་དག་ཕལ་ཆེར་སོགས་ཏེ་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། ། 1-138 རིག་གནས་དང་པོ་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པའོ།། ༈ །། ༄། །གསོ་རིག་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་གསུམ་པ། གསུམ་པ་གསོ་རིག་ལ། གསོ་རིག་གི་དགོས་པ། དེའི་བྱུང་ཁུངས། དེའི་རང་བཞིན། དེའི་ཁ་འཕངས་སོ། །དང་པོ་ནི། རིག་གནས་གཉིས་པ་ གསོ་བ་རིག་པ་ནི་དོན་གཉེར་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཐབས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་གྲུབ་སྟེ། འགྲོ་ཀུན་སོགས་དེའི་ཕྱིར་ཏེ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་མ་ལུས་པ་ཡི་ནད། །རྗེས་སུ་འབྲེལ་བས་ལུས་ཀུན་ཁྱབ་གྱུར་ པ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། ཉོན་མོངས་པས་བསྐྱེད་པའི་ཟ

【現代漢語翻譯】擅長發出音樂聲音的是語工藝。心工藝是無邊的聞思等。其中有八種觀察：土地、珍寶、樹木、衣物、大象、馬、男人和女人。第一種，即對外對內進行廣泛研究，已在《財富海》中闡述。其他種類的可靠理論並沒有傳入西藏。關於人相學、馬相學等的一些說法，因為沒有被認為是可信的，所以沒有寫下來。然而，在續部中出現了許多關於男女瑜伽士的觀察，這些將在它們的解釋中闡明。十八種明處是：婆羅門的事業、密咒和續部的學問、精細儀軌的學問、從邏輯學到居住之學的十八種明處，在《律藏》中有所闡述。星算學：從印度傳入的五要素結合、羅睺頭尾、年變月變、日月食、五星演算法、時輪演算法，特別是六境時輪等，我已在別處詳細解釋。音韻學主要在《時輪音韻簡要經》中闡述。與此相似，但大部分需要駁斥的是大自在天所說的續部，由 glO bo lo tsA ba 翻譯，附有 kun dga' zla ba 的註釋，現在非常流行，基於此的時輪等的分類在其他地方有詳細說明。黑算學：從中國傳入，是文殊菩薩所說，對於我研究自己的種姓非常有用，但被西藏愚蠢的學者們大量篡改，純粹的版本將在其他地方闡述。第三，沒有不包含在心工藝聞思對像中的明處，因此，由於所有的明處都包含在這門工藝明處中，它是所有明處的身體，所以不要輕視它為謀生手段。第三，那些大部分等等，已經說過了。第一種明處略說，第二品完畢。 ༈ །། ༄། །略說醫方明，第三品。第三，醫方明。醫方明的必要性、其來源、其自性、其範圍。第一，第二種明處，醫方明，是實現目標最殊勝的方法，如『一切眾生』等，為此：貪慾等一切疾病，隨之而來遍佈全身。如是說，由煩惱所生的諸

【English Translation】 The skill of producing musical sounds is verbal craftsmanship. Mental craftsmanship is limitless hearing, thinking, and so on. Among them are eight types of examination: land, precious jewels, trees, clothing, elephants, horses, men, and women. The first, which involves extensive external and internal investigation, has been explained in 'Ocean of Wealth'. Reliable theories for the others have not come to Tibet. Some accounts of physiognomy, horsemanship, etc., are not considered reliable and have not been written down. However, many examinations of male and female yogis appear in the Tantras, and these will be clarified in their commentaries. The eighteen fields of knowledge are: the activities of Brahmins, the knowledge of secret mantras and tantras, the knowledge of detailed rituals, from logic to the knowledge of dwelling places, eighteen in total, as stated in the Vinaya Sutras. Astrology: derived from India, including the combination of the five elements, Rahu's head and tail, annual and monthly transpositions, solar and lunar eclipses, calculations of the five planets, calculations of the Kalachakra, and especially the Kalachakra of the six regions, etc., which I have explained in detail elsewhere. Phonetics are mainly explained in the condensed root text of the Kalachakra phonetics. Similar to this, but mostly to be refuted, is the Tantra spoken by Maheshvara, translated by gLo bo lo tsA ba, with a commentary by kun dga' zla ba, which is now very popular, and the classifications of the Kalachakra etc. based on it are detailed elsewhere. Black Calculation: derived from China, spoken by Manjushri, which is very useful for me to investigate my own lineage, but has been greatly corrupted by foolish Tibetan scholars, and the pure version will be explained elsewhere. Third, there is no field of knowledge that is not included in the object of mental craftsmanship, hearing and thinking. Therefore, since all fields of knowledge are included in this craft knowledge, it is the body of all fields of knowledge, so do not despise it as a means of livelihood. Third, those mostly etc., have already been said. A brief explanation of the first field of knowledge, end of the second chapter. ༈ །། ༄། །A brief explanation of medicine, the third chapter. Third, medicine. The necessity of medicine, its source, its nature, its scope. First, the second field of knowledge, medicine, is established as the supreme method for pursuing goals, such as 'all beings', etc., for this reason: all diseases such as desire, etc., follow and pervade the entire body. As it is said, those born from afflictions

ག་བཅས་ལས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལུས་ནི་འབྱུང་བཞི་འདུས་པ་ལས་འབྱུང་ལ། འབྱུང་བཞི་ནི་ཚ་གྲང་མི་མཐུན་པས་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ ནད་རླུང་མཁྲིས་བད་ཀན་ཆ་སྙོམས་ན་ནད་མེད་བྱེད་མོད་ཀྱང་ཚ་གྲང་ཆ་སྙོམས་སུ་ཟས་དང་སྤྱོད་ལམ་དུ་མས་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འབྱུང་ལུས་རགས་པ་ཡང་སྐུ་རྒྱབ་བསྙུན་ པ་སོགས་སུ་གདུལ་བྱ་ཐུན་མོང་བ་མཐའ་དག་ལ་སྣང་ཞིང་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་ཆེན་ཚངས་པ་ལ་སྒྲ་གཅན་གྱི་འཁོར་ལོས་དཔྲལ་བར་སྣད་པའི་ཟུག་རྔུས་བརྒྱལ་བར་ཕྱི་རོལ་པ་ཀུན་ལ་ཐུན་ མོང་དུ་གྲགས་ཤིང་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་རྒྱལ་བས་གསུངས་ཚུལ། ཚངས་པ་ནས་བརྒྱུད་ཚུལ། རྒྱ་གར་དུ་དར་ཚུལ། བོད་དུ་བྱོན་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ཐུབ་པའི་དབང་པོ་སོགས་ཏེ། རྒྱུད་སྡེ་སྤྱིར་ཡང་ལུས་ཀྱི་ཆགས་ཚུལ་དང་དེའི་ཁམས་འཁྲུགས་པས་ནད་སྐྱེད་ཚུལ་དང་དེ་ལ་ཕན་པའི་ཕྱི་ནང་གི་སྨན་དང་དཔྱད་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་རྣམས་ལམ་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་མན་ངག་དུ་མར་བསྡུས་ཤིང་། 1-139 ཁྱད་པར་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ནང་ལེར། དང་པོར་མཐའ་དག་རྒྱལ་བའི་ལུས་ནི་སྔགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དངོས་གྲུབ་རྒྱུ་རུ་ཡང་དག་བསྲུང་བར་བྱ། །ཞེས་སོགས་བསྲུང་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཁྱད་པར་ཅན་གསུངས་ ནས། བསྲུང་ཐབས་ཀྱི་གཙོ་བོ་རྣལ་འབྱོར་གྱི་རླུང་སྦྱོར། བསྲུང་ཐབས་ཕལ་པ་སྨན་དང་བཅུད་ལེན། སྨན་ལ་ཡང་ཀུན་སྤངས་ཀྱི་རང་གི་ལུས་ལ་ཡོད་པའི་སྨན། མི་བསྐྱོད་པ་ནི་ཅུང་ཟད་དྲོ་བས་ ཁ་ནད་ཞི་བར་བྱེད་དེ། སོ་ཡི་ཟུག་རྔུ་ཉིད་ལ་ཡང་། །ཞེས་སོགས་དུ་མ་དང་། འབྱོར་ལྡན་གྱི་ཕྱིའི་སྨན། རླུང་འཇོམས་ལན་ཚྭ་སྐྱུར་པོ་དག་ཏུ་རབ་ཏུ་འགྱུར་ཏེ་མངར་དང་བསྐ་བ་དག་ ནི་མཁྲིས་པའི་དགྲ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་ལ། བཅུད་ལེན་ཡང་། སྨན་འབྲིང་མཆོག་གསུམ་དང་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་རོ་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་བ་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་འདུལ་བ་ལུང་སྨན་གྱི་ གཞི་ལས། སྨན་རྣམ་པ་བཞིའི་བསྟེན་ཚུལ་སོགས་དང་གསེར་འོད་དམ་པའི་མདོ་སྡེ་སོགས་སུ་ཡང་གསུངས་ཏེ་དེ་དང་དེར་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཕྱི་རོལ་པ་ལ་གྲགས་པ། ལྷ་མིན་སྟོབས་ལྡན་གྱིས། རི་ རབ་ཀྱིས་སྲུབས་ཤིང་། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་གཉིས་ཀྱིས་སྲུབས་ཐག་བྱས་ནས་ཕྱིའི་རྒྱ་མཚོ་བསྲུབས་པས་དུག་དང་བདུད་རྩི་དང་ཟླ་ཉི་ལ་སོགས་པ་བྱུང་བའི་དུག་དབང་ཕྱུག་གིས་འཐུངས་པས་མགྲིན་སྔོན་དུ་སོང་བ་སོགས་ཀྱི་ཚེ། 1-140 ཚངས་པས་བདུད་རྩི་སྒོས་སུ་ཁྱེར་བས། སྒྲ་གཅན་གྱིས་འཁོར་ལོ་བསྣུན་པ་དཔྲལ་བར་ཕོག་པས་ཤིན་ཏུ་སྣད་ནས་ཡུན་རིང་དུ་བརྒྱལ། དེ་ལས་བསོས་དྲན་པ་རྙེད་ནས་ཕན་པའི་ཐབས་བསམས་པས། སྔོན་ སྟོན་པས་སྨན་གྱི་རྒྱུད་ཐོས་པ་རྣམས་བརྗེད་བསོས་ཏེ་རང་གི་ནད་ཀྱང་བཅོས་ཤིང་

【現代漢語翻譯】由於業力所致的成熟之身由四大組成。四大因冷熱不調和，依賴於此的疾病，若風、膽、涎平衡則無病，但因飲食和行為等多種因素，冷熱難以平衡。同樣，如來粗大的生身，也普遍顯現給所有被調伏的眾生，例如背痛等。色界的大梵天神，也因羅睺的輪寶擊中額頭而昏厥的痛苦，這在外道中是普遍流傳且被證實的。第二部分包括：佛陀的宣說方式、梵天的傳承方式、在印度弘揚的方式、傳入西藏的方式。第一部分是：能仁王等。總的來說，在續部中，身體的構成方式、因其元素紊亂而生病的方式，以及有益於此的內外藥物和治療方法等，都被歸納為道果等多種口訣中。特別是時輪金剛的內篇中，首先說：『一切勝者之身，瑜伽士們爲了成就，應如實守護。』等，說明了必須守護的特殊理由。守護的主要方法是瑜伽風的修習，次要方法是藥物和食補。藥物方面，有捨棄一切的自身所擁有的藥物。不動佛稍微偏熱，能平息口腔疾病，甚至對牙痛也有療效。』等多種說法。富裕者可以使用外用藥物。『風的剋星是咸、酸等，甜和澀是膽汁的敵人。』等廣說。食補方面，也有中等藥物、上等三種和偉大的大藥的配方等廣說。同樣，在律藏《醫藥之根本》中，也說了四種藥物的服用方法等，以及《金光明經》等中也有提及，可參考。第二部分是：外道所熟知的。阿修羅大力士用須彌山攪拌，兩條龍王用攪拌繩攪拌外海，從而產生了毒藥、甘露、日月等。濕婆喝下了毒藥，導致喉嚨變藍等。梵天私自拿走了甘露，羅睺用輪寶擊中了他的額頭，導致他非常痛苦並昏厥了很久。從昏厥中醒來后，他想到了有益的方法。以前聽到的仙人所說的醫藥之法都忘記了，因此他既治癒了自己的疾病

【English Translation】 The body of maturation, propelled by karma, arises from the aggregation of the four elements. The four elements, being incompatible in terms of heat and cold, give rise to diseases. When wind, bile, and phlegm are in balance, there is health, but due to various factors such as diet and behavior, heat and cold are difficult to balance. Similarly, the coarse body of the Thus-Gone One is also commonly perceived by all beings to be tamed, such as experiencing back pain. The great god Brahma of the Form Realm was struck on the forehead by Rahu's wheel, causing him to faint from the pain, which is commonly known and established among all non-Buddhists. The second part includes: how the Victorious One spoke, how Brahma transmitted, how it spread in India, and how it came to Tibet. The first part is: the Lord of Sages, etc. In general, in the tantras, the structure of the body, how diseases arise from the imbalance of its elements, and the external and internal medicines and treatments that are beneficial for it are all summarized in various instructions such as Lamdre. In particular, in the inner chapter of the Kalachakra, it is first said: 'The body of all Victors should be truly protected by yogis as the cause of accomplishment.' etc., explaining the special reasons for needing to protect it. The main method of protection is the practice of yogic winds, and the secondary methods are medicine and elixirs. Regarding medicine, there are medicines that one possesses within oneself, having abandoned everything. 'The Immovable One is slightly warm and can pacify oral diseases, and is even effective for toothaches.' etc. There are many such statements. Wealthy people can use external medicines. 'The enemies of wind are salty, sour, etc., and sweet and astringent are the enemies of bile.' etc. are extensively discussed. Regarding elixirs, there are also medium medicines, the three supreme ones, and the great compound of the great medicine, etc., which are extensively discussed. Similarly, in the Vinaya, in the 'Basis of Medicine,' the methods of taking the four types of medicine, etc., are mentioned, and also in the 'Golden Light Sutra,' etc., which can be referred to. The second part is: known to non-Buddhists. The powerful Asura stirred with Mount Meru, and the two Naga kings used the churning rope to churn the outer ocean, thereby producing poison, nectar, the sun, and the moon, etc. Shiva drank the poison, causing his throat to turn blue, etc. Brahma secretly took the nectar, and Rahu struck his forehead with the wheel, causing him great pain and causing him to faint for a long time. After waking up from the faint, he thought of a beneficial method. He had forgotten the medical teachings previously heard from the sages, so he both cured his own illness

། སྐྱེ་རྒུའི་བདག་པོ་ཞེས་པ་ཚངས་པ་གཉིས་པ་ཞིག་ལ་རྒྱ་ཆེར་བསྟན། དེས་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་གཉིས་ཞེས་པ་ སྔོན་གྱི་རྒྱལ་པོ་སྐྱ་བསྲེང་གི་བུ་ལྔར་གྲགས་པའི་འཐབ་བརྟན་ཆོས་ཀྱི་བུ། འཇིགས་སྡེ་རླུང་གི་བུ། སྲིད་སྒྲུབ་དབང་པོའི་བུ། རིགས་མེད་དང་ལྷར་བཅས་གཉིས་སྐར་མ་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་ཡིན་པའི་ ནང་ནས་ཐ་མ་གཉིས་ལ་བཤད། དེ་གཉིས་ཀྱིས་ལྷའི་དབང་པོ་བརྒྱ་བྱིན་ལ་བརྒྱུད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། ཁོ་བོས་བྱས་པའི་གསོ་དཔྱད་སྤྱི་དོན་དུ་བཀོད་པ་བཞིན་ལྷའི་དྲང་སྲོང་དུ་མ་ལ་བརྒྱུད་ དོ། །གསུམ་པ་ནི། སྟོན་པ་བཞུགས་ཚེ་སོགས་ཏེ། འདུལ་བ་གོས་བཞིའི་གླེང་གཞིར་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ། ཐུབ་པ་སྙུན་གསོའི་སྨན་པའི་རྒྱལ་པོ་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་བསོ་ཞེས་གྲགས་ཏེ། རྒྱལ་པོ་ གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་བཙུན་མོའི་བུ་མ་སྐྱེས་དགྲ། ཟུར་བུ་ཆེ་བ། ཡངས་པ་ཅན་གྱི་ཨ་སྨྲ་སྐྱོང་མ་དང་འགྲོགས་པ་ལས་བྱུང་བ། གཞོན་ནུ་འཇིགས་མེད་ཅེས་པ་ལ། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཉིད་ཀྱི་ཚོང་དཔོན་གྱི་ཆུང་མ་ཞིག་དང་འགྲོགས་པ་ལས་འདི་བྱུང་ནས་རང་གི་ཕུ་བོ་གཞོན་ནུ་འཇིགས་མེད་ཀྱིས་འདི་བསོས་པས་གཞོན་ནུས་བསོས་ཞེས་བྱའི། 1-141 འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུ་ཞེས་པ་ནི་མིང་གི་ཟུར་ཉམས་ལ། གཞོན་ནུ་གསོ་ཞེས་པའང་རྣམ་དབྱེ་ཉམས་སོ། །རྒྱུན་ཤེས་གྱི་བུ་ནས་འདི་ལས་བརྒྱུད་པའང་རིགས་ནའང་མ་མཐོང་ལ། མ་བཞིན་འཇུག་སོགས་ནས་ མིའི་དྲང་སྲོང་བརྒྱུད་ཚུལ་རྒྱས་པའང་སྤྱི་དོན་དུ་གསལ་ཞིང་། ཁྱད་པར་ལམ་འདིའི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་སོགས་ཏེ། མཁས་མཆོག་དཔའ་བོ་ནི། དབུ་མ་ལ་ལེགས་ལྡན་སོགས་རང་རྒྱུད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་ སོགས་ཐལ་འགྱུར་བར་གྱེས་ཀྱང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་ཨཱཪྻ་དེ་ཝ་ནི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བས་གཞུང་ཕྱི་མོའི་དབུ་མ་པ་ཞེས་བོད་ན་གསལ་བར་གྲགས་པའི་ནང་དུ་གཞུག་དགོས་པར་ངེས་ཏེ། འདིས་མཛད་པའི་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསྒོམ་རིམ་ཁྱད་པར་ཅན་རིན་ཆེན་སྒྲོན་མེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་བལྟས་པས་ལྟ་བའི་མཐར་ཐུག་དང་ལྡན་པར་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་དང་འདུལ་བྱེད་འཕགས་ པ་ལྷའི་རྣམ་ཐར་དང་འདིས་གཞུང་ལུགས་དང་འཕྲིན་ལས་མཛད་ཚུལ་ཡང་སྨན་གྱི་སྤྱི་དོན་ན་གསལ་ལོ། །བཞི་པ་ནི། དཔའ་བོ་ཡབ་སྲས་དེ་ནས་བརྒྱུད་པ་རིང་ཐུང་གཉིས་སུ་ལེགས་པར་བརྒྱུད་པ་ སྐྱེས་མཆོག་རིན་ཆེན་བཟང་པོ་ནས་བརྒྱུད་དེ་སྨན་གྱི་རྒྱུད་བཞི་བྱུང་ཚུལ་གྱི་བར་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་ཏེ་འདིར་ལྡབ་ནས་མ་བྲིས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་ཡང་། མཛད་པ་པོ་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས། ལྷ་མིའི་དྲང་སྲོང་སོགས་ཀྱིས་མཛད་པའི་རྒྱ་གར་རྒྱ་ནག 1-142 ཧོར་དང་གེ་སར་བོད་ལ་སོགས་པའི་གསོ་དཔྱད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་དུ་མ་ཡོད་པར་གྲགས་ཀྱང་། གཞུང་གི་མཐར་ཐུག་པ་མཁས་རྨོངས་ཀུན་ལ་མཐུན་སྣང་དུ

【現代漢語翻譯】 སྐྱེ་རྒུའི་བདག་པོ་ཞེས་པ་ཚངས་པ་གཉིས་པ་ཞིག་ལ་རྒྱ་ཆེར་བསྟན། (The term 'Lord of Beings' extensively refers to a second Brahma.) དེས་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་གཉིས་ཞེས་པ་སྔོན་གྱི་རྒྱལ་པོ་སྐྱ་བསྲེང་གི་བུ་ལྔར་གྲགས་པའི་འཐབ་བརྟན་ཆོས་ཀྱི་བུ། (It refers to the two sons of Takar, namely, the son of Thapten Cho, one of the five sons of the former King Kyasreng.) འཇིགས་སྡེ་རླུང་གི་བུ། (The son of Jigte Lung.) སྲིད་སྒྲུབ་དབང་པོའི་བུ། (The son of Sidrup Wangpo.) རིགས་མེད་དང་ལྷར་བཅས་གཉིས་སྐར་མ་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་ཡིན་པའི་ནང་ནས་ཐ་མ་གཉིས་ལ་བཤད། (Rigme and Lharche, the last two among the sons of the star Takar, are being discussed.) དེ་གཉིས་ཀྱིས་ལྷའི་དབང་པོ་བརྒྱ་བྱིན་ལ་བརྒྱུད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། (From the transmission by these two to the Lord of the Gods, Indra, onwards,) ཁོ་བོས་བྱས་པའི་གསོ་དཔྱད་སྤྱི་དོན་དུ་བཀོད་པ་བཞིན་ལྷའི་དྲང་སྲོང་དུ་མ་ལ་བརྒྱུད་དོ། །(as arranged in the 'General Meaning of Medicine' compiled by me, it was transmitted to numerous divine sages.) གསུམ་པ་ནི། སྟོན་པ་བཞུགས་ཚེ་སོགས་ཏེ། (Thirdly, during the time when the Teacher resided, etc.) འདུལ་བ་གོས་བཞིའི་གླེང་གཞིར་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ། (As extensively explained in the 'Foundation of the Four Robes of the Vinaya',) ཐུབ་པ་སྙུན་གསོའི་སྨན་པའི་རྒྱལ་པོ་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་བསོ་ཞེས་གྲགས་ཏེ། (it is said that the king of physicians who healed the sick, Jivaka, cured him.) རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་བཙུན་མོའི་བུ་མ་སྐྱེས་དགྲ། (King Gzukchen Nyingpo had a queen's son named Ajatashatru.) ཟུར་བུ་ཆེ་བ། ཡངས་པ་ཅན་གྱི་ཨ་སྨྲ་སྐྱོང་མ་དང་འགྲོགས་པ་ལས་བྱུང་བ། (Zurpu Chewa, born from association with Ama Kyongma of Yangpachen.) གཞོན་ནུ་འཇིགས་མེད་ཅེས་པ་ལ། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཉིད་ཀྱི་ཚོང་དཔོན་གྱི་ཆུང་མ་ཞིག་དང་འགྲོགས་པ་ལས་འདི་བྱུང་ནས་རང་གི་ཕུ་བོ་གཞོན་ནུ་འཇིགས་མེད་ཀྱིས་འདི་བསོས་པས་གཞོན་ནུས་བསོས་ཞེས་བྱའི། (This youth, born from association with the wife of a merchant in Rajagriha, was cured by his own brother, the youth Jikme, hence the name 'Cured by the Youth'.) འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུ་ཞེས་པ་ནི་མིང་གི་ཟུར་ཉམས་ལ། གཞོན་ནུ་གསོ་ཞེས་པའང་རྣམ་དབྱེ་ཉམས་སོ། །(The term 'Jivaka' is a corruption of the name, and 'Youth Cured' is a grammatical error.) རྒྱུན་ཤེས་གྱི་བུ་ནས་འདི་ལས་བརྒྱུད་པའང་རིགས་ནའང་མ་མཐོང་ལ། (Even the lineage from the son of Gyunshe through this is not seen in the texts.) མ་བཞིན་འཇུག་སོགས་ནས་མིའི་དྲང་སྲོང་བརྒྱུད་ཚུལ་རྒྱས་པའང་སྤྱི་དོན་དུ་གསལ་ཞིང་། (The detailed transmission of human sages from 'Mazin Jug', etc., is clear in the general meaning.) ཁྱད་པར་ལམ་འདིའི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་སོགས་ཏེ། (Especially, the founders of the chariot of this path, etc.) མཁས་མཆོག་དཔའ་བོ་ནི། དབུ་མ་ལ་ལེགས་ལྡན་སོགས་རང་རྒྱུད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་སོགས་ཐལ་འགྱུར་བར་གྱེས་ཀྱང་། (The great scholar Pavo, although the Madhyamaka school is divided into Svatantrika like Lekden, and Prasangika like Sangye Kyang,) འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་ཨཱཪྻ་དེ་ཝ་ནི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བས་གཞུང་ཕྱི་མོའི་དབུ་མ་པ་ཞེས་བོད་ན་གསལ་བར་གྲགས་པའི་ནང་དུ་གཞུག་དགོས་པར་ངེས་ཏེ། (it is certain that Arya Nagarjuna and Aryadeva, being unbiased, should be included among those known in Tibet as the 'Original Madhyamikas'.) འདིས་མཛད་པའི་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསྒོམ་རིམ་ཁྱད་པར་ཅན་རིན་ཆེན་སྒྲོན་མེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་བལྟས་པས་ལྟ་བའི་མཐར་ཐུག་དང་ལྡན་པར་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །(Because, upon examining the 'Special Meditation Stages of Ultimate Bodhicitta' called 'Ratna Pradipa' composed by him, it is clear that it possesses the ultimate view.) འདི་དང་འདུལ་བྱེད་འཕགས་པ་ལྷའི་རྣམ་ཐར་དང་འདིས་གཞུང་ལུགས་དང་འཕྲིན་ལས་མཛད་ཚུལ་ཡང་སྨན་གྱི་སྤྱི་དོན་ན་གསལ་ལོ། །(His biography and the way he composed treatises and activities are also clear in the 'General Meaning of Medicine'.) བཞི་པ་ནི། དཔའ་བོ་ཡབ་སྲས་དེ་ནས་བརྒྱུད་པ་རིང་ཐུང་གཉིས་སུ་ལེགས་པར་བརྒྱུད་པ་སྐྱེས་མཆོག་རིན་ཆེན་བཟང་པོ་ནས་བརྒྱུད་དེ་སྨན་གྱི་རྒྱུད་བཞི་བྱུང་ཚུལ་གྱི་བར་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་ཏེ་འདིར་ལྡབ་ནས་མ་བྲིས་སོ། །(Fourthly, the transmission from Pavo and his sons, well transmitted in both long and short lineages, through the noble Rinchen Zangpo, up to the origin of the Four Medical Tantras, is the same as before, and is not repeated here.) གསུམ་པ་ལ་ཡང་། མཛད་པ་པོ་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས། ལྷ་མིའི་དྲང་སྲོང་སོགས་ཀྱིས་མཛད་པའི་རྒྱ་གར་རྒྱ་ནག (Again, in the third, the Indian, Chinese,) ཧོར་དང་གེ་སར་བོད་ལ་སོགས་པའི་གསོ་དཔྱད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་དུ་མ་ཡོད་པར་གྲགས་ཀྱང་། (Hor, Gesar, Tibetan, and other medical systems composed by Buddhas, Bodhisattvas, divine and human sages, are said to exist in many forms,) གཞུང་གི་མཐར་ཐུག་པ་མཁས་རྨོངས་ཀུན་ལ་མཐུན་སྣང་དུ(but the ultimate meaning of the texts is perceived uniformly by both the wise and the ignorant.)

【English Translation】 སྐྱེ་རྒུའི་བདག་པོ་ཞེས་པ་ཚངས་པ་གཉིས་པ་ཞིག་ལ་རྒྱ་ཆེར་བསྟན། (The term 'Lord of Beings' extensively refers to a second Brahma.) དེས་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་གཉིས་ཞེས་པ་སྔོན་གྱི་རྒྱལ་པོ་སྐྱ་བསྲེང་གི་བུ་ལྔར་གྲགས་པའི་འཐབ་བརྟན་ཆོས་ཀྱི་བུ། (It refers to the two sons of Takar, namely, the son of Thapten Cho, one of the five sons of the former King Kyasreng.) འཇིགས་སྡེ་རླུང་གི་བུ། (The son of Jigte Lung.) སྲིད་སྒྲུབ་དབང་པོའི་བུ། (The son of Sidrup Wangpo.) རིགས་མེད་དང་ལྷར་བཅས་གཉིས་སྐར་མ་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་ཡིན་པའི་ནང་ནས་ཐ་མ་གཉིས་ལ་བཤད། (Rigme and Lharche, the last two among the sons of the star Takar, are being discussed.) དེ་གཉིས་ཀྱིས་ལྷའི་དབང་པོ་བརྒྱ་བྱིན་ལ་བརྒྱུད་པ་ནས་བཟུང་སྟེ། (From the transmission by these two to the Lord of the Gods, Indra, onwards,) ཁོ་བོས་བྱས་པའི་གསོ་དཔྱད་སྤྱི་དོན་དུ་བཀོད་པ་བཞིན་ལྷའི་དྲང་སྲོང་དུ་མ་ལ་བརྒྱུད་དོ། །(as arranged in the 'General Meaning of Medicine' compiled by me, it was transmitted to numerous divine sages.) གསུམ་པ་ནི། སྟོན་པ་བཞུགས་ཚེ་སོགས་ཏེ། (Thirdly, during the time when the Teacher resided, etc.) འདུལ་བ་གོས་བཞིའི་གླེང་གཞིར་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ། (As extensively explained in the 'Foundation of the Four Robes of the Vinaya',) ཐུབ་པ་སྙུན་གསོའི་སྨན་པའི་རྒྱལ་པོ་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་བསོ་ཞེས་གྲགས་ཏེ། (it is said that the king of physicians who healed the sick, Jivaka, cured him.) རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་བཙུན་མོའི་བུ་མ་སྐྱེས་དགྲ། (King Gzukchen Nyingpo had a queen's son named Ajatashatru.) ཟུར་བུ་ཆེ་བ། ཡངས་པ་ཅན་གྱི་ཨ་སྨྲ་སྐྱོང་མ་དང་འགྲོགས་པ་ལས་བྱུང་བ། (Zurpu Chewa, born from association with Ama Kyongma of Yangpachen.) གཞོན་ནུ་འཇིགས་མེད་ཅེས་པ་ལ། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཉིད་ཀྱི་ཚོང་དཔོན་གྱི་ཆུང་མ་ཞིག་དང་འགྲོགས་པ་ལས་འདི་བྱུང་ནས་རང་གི་ཕུ་བོ་གཞོན་ནུ་འཇིགས་མེད་ཀྱིས་འདི་བསོས་པས་གཞོན་ནུས་བསོས་ཞེས་བྱའི། (This youth, born from association with the wife of a merchant in Rajagriha, was cured by his own brother, the youth Jikme, hence the name 'Cured by the Youth'.) འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུ་ཞེས་པ་ནི་མིང་གི་ཟུར་ཉམས་ལ། གཞོན་ནུ་གསོ་ཞེས་པའང་རྣམ་དབྱེ་ཉམས་སོ། །(The term 'Jivaka' is a corruption of the name, and 'Youth Cured' is a grammatical error.) རྒྱུན་ཤེས་གྱི་བུ་ནས་འདི་ལས་བརྒྱུད་པའང་རིགས་ནའང་མ་མཐོང་ལ། (Even the lineage from the son of Gyunshe through this is not seen in the texts.) མ་བཞིན་འཇུག་སོགས་ནས་མིའི་དྲང་སྲོང་བརྒྱུད་ཚུལ་རྒྱས་པའང་སྤྱི་དོན་དུ་གསལ་ཞིང་། (The detailed transmission of human sages from 'Mazin Jug', etc., is clear in the general meaning.) ཁྱད་པར་ལམ་འདིའི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་སོགས་ཏེ། (Especially, the founders of the chariot of this path, etc.) མཁས་མཆོག་དཔའ་བོ་ནི། དབུ་མ་ལ་ལེགས་ལྡན་སོགས་རང་རྒྱུད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་སོགས་ཐལ་འགྱུར་བར་གྱེས་ཀྱང་། (The great scholar Pavo, although the Madhyamaka school is divided into Svatantrika like Lekden, and Prasangika like Sangye Kyang,) འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་དང་ཨཱཪྻ་དེ་ཝ་ནི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བས་གཞུང་ཕྱི་མོའི་དབུ་མ་པ་ཞེས་བོད་ན་གསལ་བར་གྲགས་པའི་ནང་དུ་གཞུག་དགོས་པར་ངེས་ཏེ། (it is certain that Arya Nagarjuna and Aryadeva, being unbiased, should be included among those known in Tibet as the 'Original Madhyamikas'.) འདིས་མཛད་པའི་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསྒོམ་རིམ་ཁྱད་པར་ཅན་རིན་ཆེན་སྒྲོན་མེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་བལྟས་པས་ལྟ་བའི་མཐར་ཐུག་དང་ལྡན་པར་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །(Because, upon examining the 'Special Meditation Stages of Ultimate Bodhicitta' called 'Ratna Pradipa' composed by him, it is clear that it possesses the ultimate view.) འདི་དང་འདུལ་བྱེད་འཕགས་པ་ལྷའི་རྣམ་ཐར་དང་འདིས་གཞུང་ལུགས་དང་འཕྲིན་ལས་མཛད་ཚུལ་ཡང་སྨན་གྱི་སྤྱི་དོན་ན་གསལ་ལོ། །(His biography and the way he composed treatises and activities are also clear in the 'General Meaning of Medicine'.) བཞི་པ་ནི། དཔའ་བོ་ཡབ་སྲས་དེ་ནས་བརྒྱུད་པ་རིང་ཐུང་གཉིས་སུ་ལེགས་པར་བརྒྱུད་པ་སྐྱེས་མཆོག་རིན་ཆེན་བཟང་པོ་ནས་བརྒྱུད་དེ་སྨན་གྱི་རྒྱུད་བཞི་བྱུང་ཚུལ་གྱི་བར་ཡང་སྔ་མ་བཞིན་ཏེ་འདིར་ལྡབ་ནས་མ་བྲིས་སོ། །(Fourthly, the transmission from Pavo and his sons, well transmitted in both long and short lineages, through the noble Rinchen Zangpo, up to the origin of the Four Medical Tantras, is the same as before, and is not repeated here.) གསུམ་པ་ལ་ཡང་། མཛད་པ་པོ་སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས། ལྷ་མིའི་དྲང་སྲོང་སོགས་ཀྱིས་མཛད་པའི་རྒྱ་གར་རྒྱ་ནག (Again, in the third, the Indian, Chinese,) ཧོར་དང་གེ་སར་བོད་ལ་སོགས་པའི་གསོ་དཔྱད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་དུ་མ་ཡོད་པར་གྲགས་ཀྱང་། (Hor, Gesar, Tibetan, and other medical systems composed by Buddhas, Bodhisattvas, divine and human sages, are said to exist in many forms,) གཞུང་གི་མཐར་ཐུག་པ་མཁས་རྨོངས་ཀུན་ལ་མཐུན་སྣང་དུ(but the ultimate meaning of the texts is perceived uniformly by both the wise and the ignorant.)

་གྲུབ་པ། ཁུངས་ནས་བརྒྱུད། མཁས་པས་བཤད། ལོ་ ཆེན་གྱིས་བསྒྱུར། མཁས་གྲུབ་ལ་གྲགས་པ་ནི། གསོ་དཔྱད་ཡན་ལག་བརྒྱད་པའི་སྙིང་པོ་བསྡུས་པ་འདིའོ། ། འདིའི་གཞུང་ཚད། བརྗོད་བྱ་ཡན་ལག་བརྒྱད། བརྗོད་ཚུལ་གནས་དྲུག ལེའུ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ། རྩ་རྒྱུད། བཤད་རྒྱུད། ཕྱི་མའི་རྒྱུད་དེ་རྒྱུད་གསུམ་དུ་བསྡུ་ཚུལ་སོགས་ནི་གཞུང་གིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་ལོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ཉམས་སུ་ལེན་པ་པོའི་གང་ཟག་གི་བསམ་སྦྱོར་དང་། བླང་བྱ་ལེའུ་སོ་སོའི་བརྗོད་བྱ་བསྡུས་ཏེ་ བསྟན་ན་འདི་ལྟ་སྟེ། སྤྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཚེ་དང་བསོད་ནམས་སོགས་དོན་དུ་གཉེར་བས་ཀྱང་། རང་གི་འཚོ་བའི་ལྷག་མ་གང་བྱུང་བླ་མ་དཀོན་ཅོག་གི་ཕྱོགས་སུ་གཏོང་བར་འདོད་པའི་སྦྱིན་པ་ དང་། མི་དགེ་བཅུ་སྤོང་གི་ནང་ནས་སྣ་རེ་སྣ་གཉིས་ཡན་ཆད་ཇི་ཙམ་ནུས་པ་སྤོང་བ་སོགས་དང་། འདུལ་པ་དང་མདོ་སྡེ་ནས་འབྱུང་བའི་ཡ་རབས་ཀྱི་སྤྱོད་པའི་ངང་ནས་བྱ་བར་གསུངས་ ཏེ། གཞུང་འདིའི་མདོ་གནས་ལེའུ་གཉིས་པ་ཉིན་རེ་སྤྱོད་པའི་ལེའུ་ལས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་འདོད་ཕྱིར། །རྩོམ་པ་ཀུན་ལ་འཇུག་པར་འདོད། །བདེ་བ་ཆོས་མེད་པར་མ་ཡིན། །དེ་བས་ཆོས་ལ་བརྩོན་པར་བྱ། ། 1-143 མོས་པས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན། །ཅིག་ཤོས་རིང་དུ་སྤང་བར་བྱ། །འཚེ་དང་རྒྱུ་དང་འདོད་ལོག་སྤྱོད། །ཕྲ་མ་ངག་རྩུབ་རྫུན་ཚིག་དང་། །མ་འབྲེལ་སྨྲ་དང་གནོད་སེམས་དང་། །བསྣབ་སེམས་ལྟ་བ་ཕྱིན་ ཅི་ལོག །དེ་ལྟར་སྡིག་པའི་ལས་རྣམས་བཅུ། །ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ། །ཕོངས་པ་ནད་པ་མྱ་ངན་གཟིར། །ཅི་ནུས་པར་ནི་ཕན་གདགས་ཕྱིར། །འབུ་སྲིན་གྲོག་སྦུར་དག་ལ་ཡང་། །རང་དང་འདྲ་ བར་བལྟ་བར་བྱ། །ལྷ་དང་དགེ་སློང་བྲམ་ཟེ་དང་། །སྨན་པ་རྒན་རྒྱལ་འགྲོན་འོངས་མཆོད། །སློང་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་མི་བྱ། །བརྙས་པར་མི་བྱ་ཚར་མི་གཅོད། །ཅེས་སོགས་སྡིག་སྤོང་དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ དང་ཁྱད་པར། གནོད་པར་བྱེད་བརྩོན་དགྲ་གཞན་ལའང་། །ཕན་གདགས་པ་ནི་གཙོ་བོར་བྱ། །ཞེས་སོགས་བདག་པས་གཞན་གཅེས་དང་། །འབྱོར་རྒུད་ལ་ཡང་ཡིད་གཅིག་བྱ། །རྒྱུ་ལ་ཕྲག་དོག་འབྲས་བུ་མིན། །ཞེས་སོགས་ བརྟན་ཞིང་བསྲན་ཚུགས་པ་དང་། རྒྱུ་ནས་བཙོས་ཀྱི་འབྲས་བུ་གྲུབ་ཟིན་ལ་བཟོད་པར་བྱ་བ་སོགས་བསམ་སྦྱོར་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་མ་དང་། སྦྲིད་པ་གད་མོ་གླལ་བ་ལ། །ཁ་ནི་གདང་བར་མི་ བྱ་འོ། །ཞེས་སོགས་འཕྲལ་གྱི་ཀུན་སྤྱོད་འདུལ་བ་ལྟར་ཞིབ་པ་མང་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཆོས་དང་མི་མཐུན་པའི་གནས་དང་གྲོགས་དང་བཟའ་བཏུང་ཐམས་ཅད་སྤང་ཞིང་། མདོར་ན་འཇིག་རྟེན་མཛངས་པའི་ཀུན་སྤྱོད་མཐའ་དག་ནི་དམ་པའི་ཆོས་དང་མཐུན་པས་དེ་ལ་བསླབ་པར་གསུངས་ཏེ། 1-144 བློ་ལྡན་སྦྱོར་བ་ཐམས་ཅད་ལ། །འཇིག་རྟེན་ཉིད་ནི་སློབ་དཔོན་ཡིན

【現代漢語翻譯】成就者所傳承，學者所闡述，譯師所翻譯，名揚賢哲之作，即《醫方明八支精要》。此論之量：所言為八支，言說方式有六處，章節共一百二十。根本續、論述續、後部續，三續之歸納方式等，經文中已非常明瞭。然而，若將此論修習者之發心與行為，以及所應學習之各章節要義加以總結，則如下所示：總的來說，即使是追求世間壽命與福報之人，也應將自己生活中的剩餘財物，用於供養上師三寶，行持佈施；從斷除十不善業中，盡力斷除一二種；並以律藏與經藏中所說的良善行為來行事。正如本論之根本處，第二章節『每日行持』中所說：『一切有情皆欲樂，故於諸事皆欲行，然樂非由離法得，是故當勤修正法。』應以虔誠之心依止善知識，遠離一切惡友。斷除殺生、偷盜、邪淫等行為，以及妄語、惡語、綺語、離間語等言語惡業，還有貪心、嗔心、邪見等意業。如是十種罪業，應以身語意三門斷除。對於貧困者、病人、遭受痛苦者，應盡己所能地給予幫助。即使對於昆蟲螻蟻，也應視如己出。供養天神、僧侶、婆羅門，以及醫生、老人、國王、來訪者。不應背對乞討者，不應輕蔑或加以傷害。』等等，強調斷惡行善，特別是『于彼圖謀加害者，亦當盡力行饒益』，強調自輕他重。『于得失亦應一視同仁，莫因財富生嫉妒心』，強調堅定忍耐。對於已經成熟的果實，也應安忍接受。此外，還有諸多殊勝的發心與行為。『莫于昏厥與嬉笑時，張口露齒』，等等，如同律藏般詳細地闡述了許多當下的行爲規範。此外，還應遠離一切與佛法相違之處、惡友以及飲食。總而言之，世間一切賢善的行為都與正法相符，因此應當學習。『智者一切之行為，皆以世間為導師。』

【English Translation】 Accomplished by the realized, expounded by the learned, translated by the translators, and renowned among the wise, this is the essence of the Eight Branches of Medical Science. The extent of this treatise: the subject matter is eight branches, the manner of expression is six places, and there are one hundred and twenty chapters. The Root Tantra, the Explanatory Tantra, and the Subsequent Tantra—the way these three tantras are summarized, etc., is very clear in the text. However, if we summarize the intention and conduct of the person who practices this treatise, as well as the essential points of each chapter to be learned, it is as follows: In general, even those who seek worldly life and merit should dedicate whatever surplus they have from their livelihood to the Lama (Guru), the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha), practice generosity, and abandon as much as they can, even just one or two, of the ten non-virtuous actions. They should act in accordance with the virtuous conduct described in the Vinaya (monastic discipline) and Sutras (discourses). As it is said in the second chapter, 'Daily Conduct,' of this treatise: 'All sentient beings desire happiness, therefore they want to engage in all activities, but happiness is not obtained without Dharma, therefore one should diligently practice Dharma.' One should rely on a virtuous spiritual friend with devotion and abandon all bad companions. One should abandon actions such as killing, stealing, and sexual misconduct, as well as verbal misdeeds such as lying, harsh speech, slander, and idle talk, and mental misdeeds such as greed, hatred, and wrong views. Thus, one should abandon these ten sinful actions with body, speech, and mind. One should help the poor, the sick, and those afflicted with suffering as much as possible. Even insects and ants should be regarded as oneself. One should make offerings to gods, monks, Brahmins, as well as doctors, the elderly, kings, and visitors. One should not turn one's back on beggars, and one should not despise or harm them.' And so on, emphasizing abandoning evil and doing good, especially 'Even to enemies who strive to harm, one should strive to benefit,' emphasizing cherishing others more than oneself. 'One should be impartial to gain and loss, and not be jealous of wealth,' emphasizing steadfastness and patience. One should also patiently accept the fruits that have already ripened from their causes. In addition, there are many special intentions and behaviors. 'One should not open one's mouth wide when fainting or laughing,' and so on, like the Vinaya, it explains many immediate behavioral norms in detail. Furthermore, one should abandon all places, friends, and foods that are not in accordance with the Dharma. In short, all virtuous worldly conduct is in accordance with the sacred Dharma, so one should learn it. 'For all actions of the wise, the world itself is the teacher.'

། །དེ་བས་འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་དོན། །རྟོགས་པར་བྱ་བ་དེ་ཉིད་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་ནི་དབུ་མ་བཞི་བརྒྱ་པར། འཇིག་རྟེན་ ཚུལ་ལུགས་གང་དང་གང་། །དེ་དང་དེ་ལ་ཆོས་རྗེས་འཇུག །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཆོས་པས་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་སྟོབས་ལྡན་ལྟ་བུར་སྣང་། །ཞེས་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། མི་ཡི་ཆོས་ལུགས་ལེགས་སྤྱད་ནས། ། ལྷ་ཡུལ་བགྲོད་པ་ཐག་མི་རིང་། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་མོད་ཀྱི། དིང་སང་ནི་འཇིག་རྟེན་ཡ་རབས་ཀྱི་ཆོས་ལུགས་བྱས་ན་ཚེ་འདི་མི་འགྲུབ་པར་བྱས་ནས་རྒྱལ་རིགས་ངན་པའི་གཞུང་དང་ ཆོམ་རྐུན་གྱི་གཞུང་ལུགས་ཚད་མར་བྱེད་པས་ཡ་རབས་ཀྱི་སྤྱོད་ཚུལ་ནུབ་པའི་ཕྱིར་ན། དེ་སྤྱོད་པར་འདོད་པས་གཞུང་ལུགས་འདི་ལྟ་བུ་ཆོས་གཙོ་བོར་སྟོན་པ་ལ་བསླབ་ཅིང་། ཁྱད་པར་སྨན་པའི་ བསམ་སྦྱོར་གྱི་གཙོ་བོ་གཞན་ཕན་གྱི་བྱ་བ་ཉིད་ལྷུར་བླངས་ནས་ཉམས་སུ་བླངས་ན། མཐར་ཐུག་སངས་རྒྱས་ལ་ཉེ་བར་མ་ཟད་འཕྲལ་གྱི་བླུན་པོ་ལ་གྲགས་པའི་སྨན་བསོད་སོགས་ཀྱང་བདེ་བླག་ ཏུ་འབྱུང་བར་ངེས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། ལེའུ་དེའི་མཇུག་ཏུ། སྙིང་རྗེས་བརླན་ཞིང་གཏོང་དང་ལྡན། །ལུས་དང་ངག་ཡིད་དུལ་བ་དང་། །གཞན་གྱི་དོན་ལ་རང་དོན་སེམས། །དེ་དག་དམ་པའི་སྤྱོད་མཐར་ཐུག ། 1-145 ཅེས་དང་། དེ་ལྟར་སྤྱོད་པ་མདོར་བསྡུས་པས། །གང་ཞིག་ཀུན་ཏུ་སྦྱོང་བྱེད་པ། །ཚེ་དང་ནད་མེད་དབང་ཕྱུག་དང་། །གྲགས་པ་འཇིག་རྟེན་རྟག་ཐོབ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཁྱད་པར་དུ། རང་གཞན་གྱི་ཚེ་བསྲིང་ བར་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་གིས། ཆོས་དང་འབྱོར་པ་སྒྲུབ་ཅིང་སྨན་དཔྱད་ཀྱི་གཞུང་འདི་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱ་བར་གསུངས་ཏེ། མགོའི་བཤད་པར་དམ་བཅའ་ལས། ཚེ་ནི་རིང་བར་འདོད་པ་ཡིས། །ཆོས་དང་ ནོར་དང་བདེ་བ་སྒྲུབ། །ཚེ་ཡི་རིག་བྱེད་ལུང་བཤད་པ། །རབ་ཏུ་གུས་པར་བྱ་བར་གྱིས། །ཚངས་པས་ཚེ་ཡི་རིག་བྱེད་དྲན། །སྐྱེ་རྒུའི་བདག་ལ་བཤད་པ་ཡིན། །དེ་ཡིས་ཐ་སྐར་དེས་བརྒྱ་བྱིན། ། དེས་རྒྱུན་ཤེས་སོགས་དྲང་སྲོང་ལའོ། །དེ་ཡིས་མེ་བཞིན་འཇུག་ལ་སོགས། །དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་སོ་སོར་བྱས། །ཤིན་ཏུ་འཐོར་བ་དེ་རྣམས་ལས། །རབ་གཅེས་ཕལ་ཆེར་བཏུས་པ་ནི། །ཤིན་ཏུ་བསྡུས་མིན་རྒྱས་ མིན་པར། །ཡན་ལག་བརྒྱད་པའི་སྙིང་པོ་བྱ། །ཞེས་སོགས་སོ། །བརྗོད་བྱ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ནི། ལུས་དང་བྱིས་པ་གདོན་ལུས་སྟོད། །མཚོན་དང་མཆེ་བ་རྒས་རོ་ཙ། །གསོ་དཔྱད་གང་ལ་གནས་གྱུར་པ། །ཡན་ ལག་བརྒྱད་ཅེས་དེ་ལ་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །ལེའུ་སོ་སོའི་བརྗོད་བྱ་ནི། མདོ་གནས་ལེའུ་དང་པོ་ཚེ་རིང་བའི་ལེའུས་ནི། བརྗོད་བྱ་ཡན་ལག་བརྒྱད། ནད་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ། སྨན་དང་སྨན་པ། ནད་པ་དང་ནད་གཡོག་རྣམས་ཆོས་བཞི་ལྡན་སོགས་ཀྱི་སྨན་དཔྱད་སྤྱིའི་རྣམ་གཞག་དང་། 1-146 ལེའུ་བརྒྱ་ཉི་

【現代漢語翻譯】因此，要做的就是理解世間眾生的利益。』如是說。這與《中觀四百論》中所說：『世間的習俗是什麼，就順應它。因此，修行佛法的人，也顯得像世間有權勢的人一樣。』以及聖者龍樹（Nāgārjuna）所說：『善用人類的道德規範，前往天界的路途並不遙遠。』等等相符。然而，現在如果遵循世間善良的道德規範，今生就無法成功，反而將惡劣種姓的理論和盜匪的理論奉為標準，導致善良的道德規範衰落。因此，想要實踐善良道德的人，應當學習這種以佛法為主的理論。特別是，要重視醫者的發心和行為，以利他為首要任務，並加以實踐。這樣，最終不僅能接近佛陀，而且立即就能獲得被愚人稱讚的醫術功德等，這是必然的。正如那一品（章節）的結尾所說：『以慈悲滋潤，具備佈施，身語意調柔，為他人著想如同為自己著想，這些是聖者行為的最終境界。』如是行持的簡要概括是：『無論誰始終如一地修行，都將獲得壽命、無病、權勢和名聲，並在世間永恒。』特別是，爲了延長自己和他人的壽命，以這樣的發心，去行持佛法和財富，並認真研究醫學典籍，如頭部（章節）的誓言中所說：『 желаю долгой жизни, совершайте дхарму, богатство и счастье. ། 應當極其恭敬地講述長壽的知識。』梵天（Brahmā）回憶起長壽的知識，並向生主（Prajāpati）講述。他（生主）又向雙子神（Aśvin）講述，雙子神又向因陀羅（Indra）講述。因陀羅又向常識等仙人講述。他們又分別向火入等講述。從這些極其分散的知識中，收集了最珍貴的大部分，既不太簡略也不太繁瑣，作為八支（Aṣṭāṅga）的核心。』所說的八支是：身體、兒童、鬼神、身體上部、武器、毒藥、衰老和性。無論治療方法屬於哪一種，都稱為八支。』每一品（章節）的主題是：根本品（Mūlasthāna）的第一品（章節），即長壽品（Āyuṣkāmīya），其主題是八支，三種疾病的本質，醫生和藥物，病人和護理人員應具備四種品質等等，以及醫學的總體框架。第一百零二品（章節）

【English Translation】 Therefore, what needs to be done is to understand the benefit of sentient beings in the world.' Thus it is said. This is in accordance with what is said in the Four Hundred Verses on the Middle Way: 'Whatever the customs of the world are, follow them. Therefore, even those who practice the Dharma appear like powerful people in the world.' And what the noble Nāgārjuna said: 'By properly practicing the moral codes of humans, the path to the realm of the gods is not far.' etc. However, nowadays, if one follows the good moral codes of the world, one will not succeed in this life. Instead, they take the theories of evil lineages and the theories of thieves as the standard, causing the decline of good moral conduct. Therefore, those who wish to practice good morality should study this kind of theory that mainly teaches the Dharma. In particular, one should value the intention and actions of a physician, taking the work of benefiting others as the primary task, and practice it. In this way, not only will one ultimately be close to the Buddha, but one will also easily obtain the merits of medicine, which are praised by fools, etc. As it is said at the end of that chapter: 'Moistened by compassion, endowed with generosity, body, speech, and mind tamed, thinking of others as oneself, these are the ultimate limits of the conduct of the noble ones.' The brief summary of such conduct is: 'Whoever practices consistently will obtain longevity, freedom from disease, power, and fame, and will always be obtained in the world.' In particular, with the motivation to prolong the lives of oneself and others, one should practice Dharma and wealth, and diligently study this treatise on medicine, as stated in the vow in the head (chapter): 'Those who desire long life should accomplish Dharma, wealth, and happiness. The explanation of the knowledge of life should be done with great respect.' Brahmā remembered the knowledge of life and explained it to Prajāpati. He (Prajāpati) then explained it to the Aśvins, and the Aśvins explained it to Indra. Indra then explained it to the sages such as Common Sense. They then explained it separately to Fire Entry and others. From these extremely scattered knowledge, the most precious part was collected, neither too brief nor too extensive, as the essence of the eight branches (Aṣṭāṅga).' The eight branches that are spoken of are: body, children, demons, upper body, weapons, poison, aging, and sex. Whatever the treatment belongs to, it is called the eight branches.' The subject matter of each chapter is: The first chapter of the Root Place (Mūlasthāna), the Chapter on Longevity (Āyuṣkāmīya), its subject matter is the eight branches, the nature of the three diseases, doctors and medicines, patients and caregivers should have four qualities, etc., and the overall framework of medicine. Chapter One Hundred and Two

ཤུའི་མཚན་རྣམས་བསྟན་ནོ། །གཉིས་པ་ཉིན་རེའི་སྤྱོད་པའི་ལེའུས་ནི། ཞག་གཅིག་གི་ཁྲུས་དང་གཙང་སྦྲ་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཀུན་སྤྱོད་བསྟན་ནོ། །གསུམ་པ་དུས་སུ་སྤྱད་པའི་ལེའུས་ནི། ལོ་གཅིག་ གི་དུས་དྲུག་དང་བཞི་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་ནད་ལྡང་ཚུལ་དང་ཟས་སྤྱོད་སོ་སོར་བསྟེན་ཚུལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་ནད་མི་འབྱུང་བར་བྱ་བའི་དཔྱད་ཀྱིས་ནི། དུས་དེ་རྣམས་སུ་ནད་གསར་དུ་མི་ གསོག་པའི་སྨན་དང་དཔྱད་དང་། གལ་ཏེ་བསགས་ན། དགུན་བསགས་པ་དཔྱིད་དང་། དཔྱིད་བསགས་པ་དབྱར་སེལ་ཚུལ་སོགས་སོ། །ལྔ་པ་ཆུ་སྣོད་སོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཤེས་པས་ནི། ཆུ་དང་འོ་མ་བུ་རམ་ ཤིང་། །ཏིལ་མར་ཆང་གི་སྡེ་ཚན་རིམ། །ཞེས་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྡེ་ཚན་སྟོན་ནོ། །དྲུག་པ་ཁ་ཟས་ཀྱི་ཚུལ་བསྟན་པས་ནི། གྲ་མ་ཅན་དང་། གང་དུ་ཆགས་པ་དང་། གཡོས་སུ་བྱས་པ་དང་། ཤ་ དང་ཚོད་མ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། ཚྭ་རྣམས་ཀྱི་སྡེ་ཚན་རྒྱས་པའོ། །བདུན་པ་ཁ་ཟས་སྲུང་བས་ནི། རང་གིས་བསླབས་སམ། སྨན་པ་མཁས་པ་རང་གི་དྲུང་དུ་བཞག་ནས་ཟས་སྤྱོད་གནོད་པར་འགྱུར་ བ་བསྲུང་ཞིང་ཕན་པ་བསྟེན་ཚུལ་ལོ། །བརྒྱད་པ་ལ་ཟས་ཚོད་བཟུང་གི་ལེའུས་ནི། དེའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་རོ། །དགུ་པ་སྨན་སོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཤེས་པར་བྱ་བས་ནི། སྨན་གྱི་རོ་ནུས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་རོ། ། 1-147 བཅུ་པ་རོ་ཐ་དད་ཤེས་པར་བྱ་བས་ནི། རོ་དྲུག་གི་སྡེ་ཚན་ནོ། །བཅུ་གཅིག་པ་ནད་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་ཤེས་པས་ནི། ནད་དང་། ལུས་ཟུངས་དང་། དྲི་མའི་དབྱེ་བའོ། །བཅུ་གཉིས་པ་ནད་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཤེས་པས་ནི། ནད་རྣམས་ལུས་ཀྱི་གནས་སོ་སོར་ལྡང་ཚུལ་དང་། ཡང་ལྕི་དང་འཕེལ་ཟད་དང་། དེ་དག་ལ་བརྟེན་པའི་དབྱེ་བ་སོགས་སོ། །བཅུ་གསུམ་པ་ནད་གསོ་ཐབས་ཀྱིས་ནི། ནད་ གསུམ་དང་ལྡན་འདུས་གསོ་ཚུལ་ལོ། །བཅུ་བཞི་པ་གསོ་ཐབས་རྣམ་པ་གཉིས་པས་ནི། ལུས་བརྟས་ཤིང་རྒྱས་པ་དང་། ཉམས་སྨད་ཅིང་བསྙུང་བར་བྱེད་ཚུལ་ལོ། ། བཅོ་ལྔ་པ་སྦྱང་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡེ་ ཚན་སྣ་ཚོགས་འདུས་པས་ནི། སྐྱུག་སྨན། འཁྲུ་སྨན། འཚོ་བྱེད། ལུང་སེལ་གྱི་སྡེ་ལ་སོགས་ཏེ་ནད་སྣ་ཚོགས་སེལ་བ་སྟོན་ནོ། །བཅུ་དྲུག་པ་སྣུམ་གྱི་ཆོ་གས་ནི། རླུང་ནད་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ ལ་སྣུམ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་སོ། །བཅུ་བདུན་པ་དུག་གི་ཆོ་གས་ནི། དུག་སྣ་ཚོགས་སོ། །བཅོ་བརྒྱད་པ་འཁུ་སྐྱུགས་ཆོ་གས་ནི། དེ་གཉིས་རྒྱས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ། བཅུ་དགུ་པ་མས་གཏང་ཚོགས་ དང་། ཉི་ཤུ་པ་སྣ་ནས་གཏང་བའི་དང་། ཉེར་གཅིག་པ་དུད་པ་གཏང་བའི་དང་། ཉེར་གཉིས་པ་མཁུར་བ་དགང་བའི། ཉེར་གསུམ་པ་མིག་ཏུ་ཐིགས་པ་བླུག་པའི། ཉེར་བཞི་པ་མིག་བརྟས་པར་བྱེད་པའི། 1-148 ཉེར་ལྔ་པ་གཏར་དང་དཔྱད་ཀྱི། ཉེར་དྲུག་པ་གཏར་དཔྱད་ཀྱི། ཉེར་བདུན་པ་གཏར་ག་གདབ་པའི། ཉེར་བརྒྱད་པ་ཟུག་རྔུ་དབ

【現代漢語翻譯】顯示了樹的名稱。第二部分，日常行為章節，展示了一天中的沐浴、清潔以及身語意三門的修行。第三部分，適時行為章節，展示了一年中六個季節和四個時段等情況下疾病的發生方式以及飲食行為的各自遵循方式。同樣，通過防止疾病發生的治療方法，展示了在這些時段中不積累新疾病的藥物和治療方法，以及如果積累了，如何消除冬季積累的疾病在春季，春季積累的疾病在夏季等。第五部分，通過了解水器等區別，展示了水、牛奶、紅糖、木材、芝麻油、酒的類別順序。第六部分，通過展示食物的方式，詳細介紹了穀物、生長地點、烹飪方式、肉類、蔬菜、水果和鹽的類別。第七部分，通過保護食物，展示了自己學習或將精通醫術的醫生放在身邊，保護飲食行為免受損害並遵循有益的方式。第八部分，食物適量章節，詳細介紹了其中的方式。第九部分，通過了解藥物等的區別，廣泛介紹了藥物的味道和功效等。1-147 第十部分，通過了解不同味道，介紹了六種味道的類別。第十一部分，通過了解疾病等方式，介紹了疾病、身體元素和排泄物的區別。第十二部分，通過了解疾病的區別，介紹了疾病在身體各個部位的發生方式，以及輕重、增減以及依賴於這些的區分等。第十三部分，通過治療疾病的方法，介紹了治療三種疾病以及混合疾病的方式。第十四部分，通過兩種治療方法，介紹了使身體強壯和增長，以及使身體衰弱和生病的方式。第十五部分，各種凈化等類別集合，展示了催吐藥、瀉藥、滋補劑、通便劑等類別，以及消除各種疾病。第十六部分，油的療法，主要是針對風病進行油療的方法。第十七部分，毒物的療法，介紹了各種毒物。第十八部分，嘔吐和腹瀉的療法，詳細介紹了這兩種療法。同樣，第十九部分，下藥集合，第二十部分，從鼻子給藥，第二十一部分，吸菸療法，第二十二部分，含漱法，第二十三部分，滴眼藥，第二十四部分，使眼睛增亮，1-148 第二十五部分，放血和治療，第二十六部分，放血治療，第二十七部分，鍼灸，第二十八部分，止痛。

【English Translation】 The names of the trees are shown. The second part, the chapter on daily conduct, shows the bathing, cleansing, and conduct of body, speech, and mind for a day. The third part, the chapter on timely conduct, shows how diseases arise in the six seasons and four periods of the year, and how to follow the respective dietary behaviors. Similarly, through the methods of preventing diseases, it shows the medicines and treatments that do not accumulate new diseases during those periods, and if they do accumulate, how to eliminate the diseases accumulated in winter in spring, and the diseases accumulated in spring in summer, and so on. The fifth part, by knowing the differences in water containers, etc., shows the order of categories of water, milk, brown sugar, wood, sesame oil, and alcohol. The sixth part, by showing the manner of food, details the categories of grains, where they grow, how they are cooked, meats, vegetables, fruits, and salts. The seventh part, by protecting food, shows how to learn oneself or keep a skilled doctor by one's side, protecting dietary behaviors from harm and following beneficial ways. The eighth part, the chapter on moderation in food, details the ways within it. The ninth part, by knowing the differences in medicines, etc., extensively introduces the taste and efficacy of medicines, etc. 1-147 The tenth part, by knowing different tastes, introduces the categories of the six tastes. The eleventh part, by knowing the manner of diseases, etc., introduces the differences between diseases, bodily elements, and excretions. The twelfth part, by knowing the distinctions of diseases, introduces how diseases arise in various parts of the body, as well as the distinctions of lightness and heaviness, increase and decrease, and what depends on them. The thirteenth part, by methods of treating diseases, introduces how to treat the three diseases and combined diseases. The fourteenth part, through two methods of treatment, introduces how to make the body strong and grow, and how to weaken and sicken the body. The fifteenth part, a collection of various purification categories, shows the categories of emetics, purgatives, tonics, laxatives, etc., and how to eliminate various diseases. The sixteenth part, the therapy of oil, mainly focuses on the method of oil therapy for wind diseases. The seventeenth part, the therapy of poisons, introduces various poisons. The eighteenth part, the therapy of vomiting and diarrhea, details these two therapies. Similarly, the nineteenth part, a collection of downward administration, the twentieth part, administration through the nose, the twenty-first part, smoke therapy, the twenty-second part, gargling, the twenty-third part, instilling eye drops, the twenty-fourth part, making the eyes brighter, 1-148 The twenty-fifth part, bloodletting and treatment, the twenty-sixth part, bloodletting treatment, the twenty-seventh part, acupuncture, the twenty-eighth part, pain relief.

ྱུང་བའི། ཉེར་དགུ་བ་གཏར་ག་གདབ་པའི་ལས་ཀྱི། སུམ་ཅུ་པ་ཐལ་ སྨན་རྣོན་པོ་དང་མེ་བཙའ་གདབ་པའི་ལས་ཀྱི་ཆོ་གའི་ལེའུ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རང་མིང་གི་ཆོ་ག་རྒྱས་པར་གསུངས་ཏེ་ཚུལ་རྒྱས་པར་མ་སྤྲོས་སོ། །མདོ་གནས་ལེའུ་སུམ་ཅུའོ། །གནས་གཉིས་པ་ལུས་ གནས་ལེའུ་དྲུག་ནི། ལུས་ཀྱི་རུམ་དུ་ཞུགས་པའི་དང་། དེའི་ནད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གི་དང་། ལུས་ཀྱིས་ཡན་ལག་གི་བྱེ་བྲག་གི་དང་། ལུས་ཀྱི་གནད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གི་དང་། ལུས་ཀྱི་འགྱུར་བའི་བྱེ་ བྲག་དང་། ལུས་ཀྱི་ཕོ་ཧའི་བྱེ་བྲག་རྣམས་ཀྱི་ལེའུ་སྟེ། རིམ་བཞིན་ཁུ་ཁྲག་གི་སྐྱོན་ཡོན་ཉལ་པོ་བྱ་ཚུལ། མངལ་ཆགས་ནས་བསྐྱེད་ཚུལ། བཙའ་ཁར་ཇི་ལྟར་བྱ་ཚུལ་སོགས་རྒྱས་པ་དང་། མངལ་མའི་ ཟས་སྤྱོད་ཀྱི་རྐྱེན་ངན་པས་ནད་སྐྱེད་ཚུལ་སྨན་དང་བཅས་པ་སོགས་དང་། ལུས་ལ་ཡན་ལག་དྲུག་དང་། རུས་པ་དང་ཚིགས་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་སོགས་ཡོད་ཚུལ་དང་། བརླ་གཉིས་དང་ལག་ངར་གཉིས་ལ་ གནད་བཅུ་གཅིག་རེ་དང་། ལྟོ་བ་ལ་གསུམ་དང་བྲང་ལ་དགུ་དང་། རྒྱབ་ལ་བཅུ་བཞི་དང་། ནམ་ཚོད་ཡན་ཆད་ལ་སོ་བདུན་ཏེ་གནད་བརྒྱ་དང་བདུན་དང་གཞན་ཡང་གནད་མིང་ཅན་འགའ་རྣམས་ལ་གཏར་མེ་སོགས་བྱས་ན་སྐྱོན་སྐྱེད་ཚུལ་དང་། 1-149 སྨན་པ་འགུགས་པའི་ཕོ་ཉ་བ་མཆོག་དམན་དང་དེ་ཡི་རྒྱན་གོས་དྲི་ཚིག་སོགས་ལ་བརྟག་པ་དང་། སྨན་པ་དང་ནད་པ་གཉིས་ཀའི་རྨི་ལམ་བརྟག་པ་རྣམས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །གནས་གསུམ་པ་ ནད་གཞིའི་ལེའུ་བཅུ་དྲུག་ནི། རླུང་སོགས་སྤྱིའི། རིམས་ནད་ཀྱི། ཁྲག་མཁྲིས་ལུད་པའི། དབུགས་མི་བདེ་བ་དང་སྐྱིགས་བུའི། གློ་གཅོད་ཆེན་པོའི། ཆང་ནད་ཀྱི། གཞང་འབྲུམ་གྱི། ཚད་པས་འཁྲུ་བ་དང་ཕོ་བའི། གཅིན་འགགས་པ་བསྲི་བའི། གཅིན་རྙི་ཟ་གུའི། ཁོང་འབྲས་དང་རྒྱུ་རླུགས་དང་སྐྲན་གྱི། རྨུ་རྫིང་གི སྐྱ་རྦབ་དང་འོར་ནད་ཀྱི། མཛེ་དང་ཤ་བཀྲ་དང་ཟ་གུ་དང་སྲིན་བུའི་ནད་ཀྱི། རླུང་ནད་ ཀྱི། དྲེག་ནད་ཀྱི་ནད་གཞིའི་ལེའུ་རྣམས་ཏེ། རང་རང་གི་མིང་གིས་བསྟན་པའི་ནད་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་དང་རྣམ་འགྱུར་སོགས་སོ། །གནས་བཞི་པ་ནད་གསོ་བའི་གནས་ལ། ནད་གཞི་གཉིས་པ་ རིམས་གསོ་བ་ནས་བརྩམས་ཏེ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར་རིམས་ནད་དང་། ཁྲག་མཁྲིས་དང་། ལུད་པ་དང་། དབུགས་མི་བདེ་བ་དང་། གཅོང་ཆེན་གསོ་བ་སྟེ་ལྔ། རློན་ནད་ཅེས་པ་ སྐོམ་དད་དང་། ཆང་ནད་དང་། གཞང་འབྲུམ་དང་། ཚད་ནད་དང་། ཕོ་ནད་གསོ་བ་སྟེ་ལྔ། གཅིན་ནད་གཉིས་ཞེས་པ་བསྲི་བ་དང་རྙི་བ། ཁོང་འབྲས་དང་། སྐྲན་དང་རྨུ་རྫིང་གསོ་བ་སྟེ་ལྔ། སྐྱ་རྦབ་དང་། 1-150 འོར་ནད་དང་། མེ་དབལ་དང་། མཛེ་དང་། ཤ་བཀྲ་དང་། རླུང་ནད་དང་། དྲེག་ནད་གསོ་བ་སྟེ་བདུན་རྣམས་སོ། །འདི་དག་ལས་བཏུས་ཤིང་ཕྱི་མའི་ལེའུ་སོགས་ནས

【現代漢語翻譯】第二十九，關於放血療法的操作；第三十，關於使用熱藥、鋒利藥物和火灸療法的操作規程章節，都詳細闡述了各自名稱的操作規程，此處不再贅述。總共有三十個章節。第二部分，身體部位，共有六個章節：關於身體進入子宮、關於其疾病的分類、關於身體四肢的分類、關於身體要害的分類、關於身體變化的分類，以及關於身體消化系統的分類。依次詳細闡述了精血的優缺點和調理方法，從受孕到生產的過程，以及分娩時的注意事項等；孕婦飲食不當引起的疾病以及治療方法等；身體有六個部分，骨骼和關節有三百六十個等；兩條大腿和兩條小臂各有十一個要害，腹部有三個，胸部有九個，背部有十四個，肚臍以上有三十七個，總共有一百零七個要害，以及其他一些有名堂的要害，如果進行鍼灸等治療可能會產生不良後果；關於挑選醫生的使者，包括好壞、衣著、詢問方式等，以及醫生和病人雙方的夢境分析等，都有詳細的闡述。第三部分，疾病基礎，共有十六個章節：關於風等總論、關於傳染病、關於血液膽汁痰液、關於呼吸不暢和打嗝、關於嚴重肺病、關於酒精中毒、關於痔瘡、關於發燒引起的腹瀉和胃病、關於尿潴留和尿失禁、關於尿道結石、關於腹部腫瘤和腸梗阻和囊腫、關於水腫、關於白癜風和淋巴結腫大、關於麻風病和白癜風和瘙癢和寄生蟲病、關於風濕病、關於痛風的疾病基礎章節。這些章節都根據各自的名稱闡述了這些疾病的原因、條件和癥狀等。第四部分，疾病治療，從第二種疾病，即傳染病的治療開始，共有二十二個章節。具體如下：傳染病、血液膽汁、痰液、呼吸不暢、嚴重消耗性疾病的治療，共五個章節。所謂的『濕病』，即口渴；酒精中毒；痔瘡；發燒疾病；胃病治療，共五個章節。兩種尿液疾病，即尿失禁和尿潴留；腹部腫瘤；囊腫和水腫的治療，共五個章節。白癜風；淋巴結腫大；燒傷；麻風病；白癜風；風濕病；痛風的治療，共七個章節。這些內容是從後續章節等中摘錄的。

【English Translation】 The twenty-ninth, regarding the operation of bloodletting therapy; the thirtieth, regarding the chapters on the procedures for using hot medicine, sharp medicine, and moxibustion therapy, all elaborate on the procedures of their respective names, which will not be repeated here. There are a total of thirty chapters. The second part, body parts, consists of six chapters: regarding the body entering the womb, regarding the classification of its diseases, regarding the classification of the body's limbs, regarding the classification of the body's vital points, regarding the classification of the body's changes, and regarding the classification of the body's digestive system. In sequence, it elaborates on the advantages and disadvantages of semen and blood and how to regulate them, the process from conception to childbirth, and the precautions during childbirth, etc.; diseases caused by improper diet of pregnant women and their treatments, etc.; the body has six parts, and there are three hundred and sixty bones and joints, etc.; the two thighs and two forearms each have eleven vital points, the abdomen has three, the chest has nine, the back has fourteen, and above the navel there are thirty-seven, totaling one hundred and seven vital points, as well as some other vital points with names, if acupuncture and other treatments are performed, they may produce adverse consequences; Regarding the selection of the doctor's messenger, including good and bad, clothing, questioning methods, etc., as well as the dream analysis of both the doctor and the patient, are elaborated in detail. The third part, the basis of diseases, consists of sixteen chapters: regarding general discussions on wind, etc., regarding infectious diseases, regarding blood bile phlegm, regarding difficulty breathing and hiccups, regarding severe lung disease, regarding alcohol poisoning, regarding hemorrhoids, regarding diarrhea and stomach diseases caused by fever, regarding urinary retention and urinary incontinence, regarding urethral stones, regarding abdominal tumors and intestinal obstruction and cysts, regarding edema, regarding vitiligo and lymph node enlargement, regarding leprosy and vitiligo and itching and parasitic diseases, regarding rheumatism, regarding the disease basis chapters of gout. These chapters all elaborate on the causes, conditions, and symptoms of these diseases according to their respective names. The fourth part, disease treatment, starts from the treatment of the second disease, namely infectious diseases, and consists of twenty-two chapters. Specifically, they are: infectious diseases, blood bile, phlegm, difficulty breathing, treatment of severe wasting diseases, a total of five chapters. The so-called 'wet disease', i.e., thirst; alcohol poisoning; hemorrhoids; fever diseases; stomach disease treatment, a total of five chapters. Two urine diseases, i.e., urinary incontinence and urinary retention; abdominal tumors; treatment of cysts and edema, a total of five chapters. Vitiligo; lymph node enlargement; burns; leprosy; vitiligo; rheumatism; treatment of gout, a total of seven chapters. These contents are excerpted from subsequent chapters, etc.

་ཁ་བཀངས་ཏེ། ལག་ལེན་གཅེས་བསྡུས་ཞེས་ བྱ་བ་ལེའུ་བཅུ་པ་ཞིག་ཀྱང་ཁོ་བོས་ཟུར་ན་བྱས་པར་གསལ་ལོ། །གནས་ལྔ་པ་ཆོ་ག་གྲུབ་པའི་གནས་ལེའུ་དྲུག་ནི། སྐྱུག་སྨན་གྱི། བཀྲུ་སྨན་གྱི། དེ་གཉིས་ངེས་པར་གྲུབ་པའི་ཆོ་ག་ རེ་རེ། མས་གཏང་གི་དེ་ངེས་པར་གྲུབ་པའི་ཆོ་ག་རྣམས་ཏེ། འདི་ལ་དཔེ་འགའ་རེར་ཉེས་པར་གྲུབ་པ་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི། ད་ལྟར་ཡང་ཡུལ་སྐད་མ་དག་པ་འགའ་རེར། ངེས་པ་ཅན་ དུ་འདུག་ཟེར་རྒྱུ་ལ་ཉེས་པ་ཅན་དུ་འདུག་ཅེས་ཟེར་བ་བཞིན་དུ་སྒྲ་ཉམས་པ་ཡིན་གྱི། ཉེས་པར་གྲུབ་པ་བཅོས་པའི་ལེའུ་ཞེས་ཚིག་སྣོན་མི་དགོས་སོ། །ཡང་ཁ་ཅིག སྨན་གྱིས་མ་གྲུབ་ ཀྱང་། དཔྱད་ཆེན་འདིས་ནད་མེད་གྲུབ་པས་ན་ཆོ་ག་གྲུབ་པའོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ཡང་དོན་མ་ཡིན་ཏེ། སྐྱུག་སྨན་བཀྲུ་སྨན་མས་གཏང་སྟེ་ཆོ་ག་གསུམ་དང་། དེ་གསུམ་བོགས་འདོན་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས་ ངེས་པར་གྲུབ་པ་གསུམ་སྟེ་ལེའུ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །གནས་དྲུག་པ་ཕྱི་མའི་གནས་ལེའུ་བཞི་བཅུ་པས། བྱིས་པ་གསོ་བ་ལ་གསུམ། གདོན་གསོ་བ་ལ་བཞི། ལུས་ཀྱི་སྟོད་གསོ་བ་ལ་བཅུ་བདུན། རྨ་ལ་བཅུ། 1-151 དུག་ལ་བཞི། རྒས་པ་དང་རོ་ཙ་གསོ་བ་ལ་ལེའུ་རེ་རེ་རྣམས་སོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་གསུམ་ནི། བྱིས་པ་ཉར་སྤྱོད་ཀྱི། དེའི་ནད་ཀྱི། དེའི་གདོན་གྱི་ལེའུའོ། །དེ་ནས་བཞི་ནི། འབྱུང་པོའི་ གདོན་དམིགས་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་གསོ་བ། སྨྱོ་བྱེད་ཀྱི་དང་། བརྗེད་བྱེད་ཀྱི་གདོན་གསོ་བ་རྣམས་སོ། །བཅུ་བདུན་པོ་ཡང་། ལུས་སྟོད་ཀྱི་གཙོ་བོ་མིག་གསོ་བ་ལ་དགུ་དང་། གཞན་ལ་བརྒྱད་ དོ། །དགུ་ནི་མིག་མཆུ་ཞེས་པ་ཡས་ལྕིབས་མས་ལྕིབས་སུ་གྲགས་པ་དང་། རྫི་མ་དང་། གྲྭ་ཟུར་རྣམས་ལ་ནད་དམིགས་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་གསོ་བའི་ལེའུ་སྟེ་གཉིས་གཉིས། མིག་འབྲས་དང་། རབ་ རིབ་དང་། མཐོང་ཉམས་ཏེ་གསུམ་གསོ་བ་གསུམ་སྟེ་དགུའོ། །གཞན་ལ། རྣ་བ་དང་། སྣ་དང་། ཁ་དང་། མགོ་བོ་སྟེ། བཞི་ལ་ནད་དམིགས་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་དེ་གསོ་བ་གཉིས་གཉིས་ཏེ་བརྒྱད་དོ། ། རྨ་ལ། རྨ་སྤྱི་དང་། འཕྲལ་གྱི་རྨ་དང་། ཆག་གྲུགས་དང་། མཚན་བར་རྡོལ་བ་རྣམས་གསོ་བ་སྟེ་བཞི། འབྲས་སོགས་དང་། ཕྲ་མོའི་ནད་དང་། གསང་བའི་ནད་རྣམས་ལ་ནད་དམིགས་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་དང་དེ་གསོ་བ་གཉིས་གཉིས་ཏེ་དྲུག་རྣམས་སོ། །དྲུག་ལ། དུག་ནད་སྤྱི། སྦྲུལ་གྱི། སྲིན་བུའི། བྱི་བའི་དུག་རྣམས་གསོ་བའོ། །རྒས་པ་གསོ་བ་ནི་བཅུད་ལེན་གྱི་ལེའུའོ། །རོ་ཙ་གསོ་བ་ནི། 1-152 བུད་མེད་ས་བོན་གསོ་བའི་ལེའུ་སྟེ་བཞི་བཅུ་པའོ། །འདིའི་མཇུག་ཏུ། རྒྱུན་ཤེས་བུས་སྦྱར་བའི་ནད་སྣ་ཚོགས་གསོ་བའི་མདོ་ཡང་བཞུགས་སོ། །ལེའུའི་མཚན་འདི་དག་ནི་ལེའུ་དང་པོའི་མཇུག་ཚིགས་བཅད་དུ་ ཡོད་པས་ལེའུ་དང་པོ་འདི་ལ་བརྗོད་བྱ་ཀུན་འདུས་པས་རྩ་

【現代漢語翻譯】並加以總結，我還在旁邊寫了一部名為《實踐精要》的第十章。第五個部分，治療完成的部分，有六章：關於催吐藥、瀉藥，以及兩者必須完成的治療方法各一篇；關於灌腸，以及它必須完成的治療方法。有些版本中說的是『錯誤完成』，這就像現在有些地方方言不純正，把『一定是這樣』說成『錯誤的一樣』，這是語音上的訛誤，不需要新增『治療錯誤完成』這樣的詞語。還有人說，即使藥物沒有完成治療，但通過這種大療法也能治癒疾病，所以說是治療完成。但這不是本意，催吐藥、瀉藥、灌腸是三種治療方法，通過類似增強效果的方式，必須完成三種，所以是六章。第六個部分，後續的部分，有四十章：治療兒童三章，治療邪魔四章，治療上半身十七章，治療創傷十章，治療毒藥四章，治療衰老和性功能減退各一章。其中前三章是：關於兒童護理、關於兒童疾病、關於兒童邪魔。接下來的四章是：識別鬼怪的邪魔，治療它，以及治療致瘋狂和致遺忘的邪魔。十七章是：上半身的主要器官眼睛的治療有九章，其他器官有八章。九章是關於眼瞼疾病的識別和治療，上下眼瞼、睫毛和內外眼角各有兩章；關於眼球、白內障和視力下降的治療各有三章。其他器官有：耳朵、鼻子、嘴巴和頭部，每個器官的疾病識別和治療各兩章，共八章。關於創傷：治療一般創傷、新傷、骨折和膿腫等四種情況；關於腫瘤等疾病、小病和隱秘疾病的疾病識別和治療各有兩章，共六章。六章是：治療一般毒藥、蛇毒、昆蟲毒和老鼠毒。治療衰老是關於滋補的章節。治療性功能減退是關於女性生殖力恢復的章節，共四十章。在這部分的結尾，還有《常識婆藪所著疾病治療總綱》。這些章節的名稱在第一章的結尾詩句中都有，因為第一章包含了所有要點，所以是根本。 And summarizing it, I also wrote a tenth chapter called 'Practice Essentials' on the side. The fifth section, the section on completed treatments, has six chapters: on emetics, purgatives, and one each on the treatments that must be completed for both; on enemas, and the treatments that must be completed for it. Some versions say 'incorrectly completed,' which is like how some impure local dialects now say 'incorrectly like that' instead of 'it must be like that,' which is a phonetic corruption, and there is no need to add words like 'treating incorrectly completed.' Some also say that even if the medicine does not complete the treatment, the disease is cured by this great therapy, so it is said to be a completed treatment. But this is not the intention; emetics, purgatives, and enemas are three treatments, and three must be completed in a way that is like enhancing the effect, so there are six chapters. The sixth section, the section on what follows, has forty chapters: three chapters on treating children, four chapters on treating demons, seventeen chapters on treating the upper body, ten chapters on treating wounds, four chapters on treating poisons, and one chapter each on treating aging and decreased libido. The first three are: on childcare, on children's diseases, on children's demons. The next four are: identifying the demons of spirits, treating it, and treating the demons that cause madness and forgetfulness. The seventeen are: nine chapters on treating the eyes, the main organ of the upper body, and eight on other organs. The nine are on the identification and treatment of eyelid diseases, with two chapters each on the upper and lower eyelids, eyelashes, and inner and outer corners of the eyes; and three chapters each on treating the eyeball, cataracts, and vision loss. The other organs are: ears, nose, mouth, and head, with two chapters each on the identification and treatment of diseases of each organ, for a total of eight chapters. On wounds: treating general wounds, new wounds, fractures, and abscesses, etc., are four types; on the identification and treatment of diseases such as tumors, minor illnesses, and hidden diseases, there are two chapters each, for a total of six chapters. The six chapters are: treating general poisons, snake poison, insect poison, and rat poison. Treating aging is the chapter on tonics. Treating decreased libido is the chapter on restoring female fertility, for a total of forty chapters. At the end of this section, there is also the 'General Outline of Disease Treatment by Common Sense Vasu.' The names of these chapters are all in the concluding verses of the first chapter, because the first chapter contains all the main points, so it is the root.

【English Translation】 And summarizing it, I also wrote a tenth chapter called 'Practice Essentials' on the side. The fifth section, the section on completed treatments, has six chapters: on emetics, purgatives, and one each on the treatments that must be completed for both; on enemas, and the treatments that must be completed for it. Some versions say 'incorrectly completed,' which is like how some impure local dialects now say 'incorrectly like that' instead of 'it must be like that,' which is a phonetic corruption, and there is no need to add words like 'treating incorrectly completed.' Some also say that even if the medicine does not complete the treatment, the disease is cured by this great therapy, so it is said to be a completed treatment. But this is not the intention; emetics, purgatives, and enemas are three treatments, and three must be completed in a way that is like enhancing the effect, so there are six chapters. The sixth section, the section on what follows, has forty chapters: three chapters on treating children, four chapters on treating demons, seventeen chapters on treating the upper body, ten chapters on treating wounds, four chapters on treating poisons, and one chapter each on treating aging and decreased libido. The first three are: on childcare, on children's diseases, on children's demons. The next four are: identifying the demons of spirits, treating it, and treating the demons that cause madness and forgetfulness. The seventeen are: nine chapters on treating the eyes, the main organ of the upper body, and eight on other organs. The nine are on the identification and treatment of eyelid diseases, with two chapters each on the upper and lower eyelids, eyelashes, and inner and outer corners of the eyes; and three chapters each on treating the eyeball, cataracts, and vision loss. The other organs are: ears, nose, mouth, and head, with two chapters each on the identification and treatment of diseases of each organ, for a total of eight chapters. On wounds: treating general wounds, new wounds, fractures, and abscesses, etc., are four types; on the identification and treatment of diseases such as tumors, minor illnesses, and hidden diseases, there are two chapters each, for a total of six chapters. The six chapters are: treating general poisons, snake poison, insect poison, and rat poison. Treating aging is the chapter on tonics. Treating decreased libido is the chapter on restoring female fertility, for a total of forty chapters. At the end of this section, there is also the 'General Outline of Disease Treatment by Common Sense Vasu.' The names of these chapters are all in the concluding verses of the first chapter, because the first chapter contains all the main points, so it is the root.

བའི་རྒྱུད་ཅེས་བྱ་སྟེ། ཆེར་རྗེ་ཞིག་པོ་ལ་སོགས་པ་བོད་ཀྱི་མཁས་པས་ཟུར་དུ་ཊཱི་ཀ་ཡང་བྱས་སོ། ། ལེའུ་འདིར་གསོ་དཔྱད་ ཀྱི་བརྗོད་བྱ་མཐའ་དག་དོན་བཞི་དང་བཞི་པོ་རེ་རེ་ཡང་བཞི་བཞི་ཚང་དགོས་པར་བསྟན་ཏེ། གསོ་བ་དག་ཏུ་བསྟན་པ་ནི། །སྨན་པ་སྨན་དང་ནད་གཡོག་དང་། །ནད་པ་ཡན་ལག་རྣམ་བཞི་ སྟེ། །རེ་རེའང་རྣམ་པ་བཞི་བཞི་ཡིན། །སྨན་པ་མཁས་སྟེགས་གཞུང་དོན་ཤེས། །ལས་རྣམས་མཐོང་ཞིང་གཙང་བ་ཡིན། །སྨན་ནི་ཆོ་ག་མང་པོ་དང་། །ཡོན་ཏན་མང་ལྡན་ཕུན་ཚོགས་འཕྲོད། །ནད་གཡོག་རྗེས་བརྩེ་ གཙང་སྦྲ་ཅན། །སྒྲིན་ཞིང་བློ་དང་ལྡན་པ་ཡིན། །ནད་པ་ཕྱུག་ཅིང་བསྒོ་བ་ཉན། །ཤེས་པར་ནུས་ཤིང་སྙིང་སྟོབས་ལྡན། །ཞེས་སོ། །མཁས་སྟེགས་ནི། མཁས་པ་བརྒྱུད་པའི་མན་ངག་ཅན་ནོ། །དེ་མ་གོ་ བར་མཁས་བསྟེན་ཞེས་པ་འཆོས་པའང་ཡོད་མོད་སྔ་མ་འཆུན་ཆེའོ། །གཞུང་གཞན་འདུལ་བའི་གཞུང་དུ་ནད་ལ་བཀྲེས་སྐོམ་དང་། འདུ་བའི་ནད་ཅེས་པ་གཉིས་སུ་བསྡུས་ཞེས་སོགས་ཀྱང་གོ་སླའོ། །དུས་འཁོར་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུད་དུ་ཞེས་པའང་དེ་བཞིན་ཏེ། 1-153 འདིར་རྒྱས་པར་འཆད་པ་སྐབས་མིན་པས་སྦྱོར་དྲུག་གི་གེགས་སེལ་རྣམ་གྲོལ་རོལ་མཚོ་སོགས་སུ་བལྟའོ། །བཞི་པ་ནི། སྤྱིར་རྒྱ་གར་རྒྱ་ནག་བོད་སོགས་གསོ་དཔྱད་སྤྱི་འབྱུང་ཚུལ། ཁྱད་པར་མཁས་མཆོག་དཔའ་ བོའི་རྣམ་ཐར་རྒྱས་པ། དེ་འདུལ་བྱེད་འཕགས་པ་ལྷའི་རྣམ་ཐར་དང་བཅས་པ། དེ་ནས་ལོ་ཆེན་ལ་རིམ་གྱིས་བརྒྱུད་ཚུལ། བོད་ཀྱི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབྱེ་བསྡུ། སྨན་དཔྱད་སྤྱིའི་རྣམ་གཞག་རྣམས་ཕྱོགས་ གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པའི་གཞུང་མཁས་པའི་ཡིད་འཕྲོག་གཅིག་དང་། ལག་ལེན་གཅེས་བསྡུས་རེག་པས་ནད་སེལ་ཞེས་པ་ལེའུ་བཅུ་པ་ཀུན་ལ་མཁོ་བ་གཅིག་སྟེ་སྨན་དཔྱད་ཀྱི་ཡི་གེ་གཉིས་ཙམ་གཞན་དུ་བཤད་ ཟིན་པས་གཞུང་འདིར་ནི་དེ་ཙམ་ལ་བསྡུའོ་ཞེས་པའོ། །ལེའུ་གཉིས་པའི་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །རིག་གནས་གསུམ་པ་སྒྲ་རིག་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་བཞི་པ། རིག་གནས་གསུམ་པ་སྒྲ་རིག་ལ་ཡང་དགོས་པ་དང་། བྱུང་ཚུལ་དང་། རང་བཞིན་དང་། ཁ་འཕངས་སོ། །དང་པོ་ནི། ཚིག་གི་བསྒྲུབ་གཞི་བྱིངས་ཀྱི་འཇོག་ཚུལ་དང་། དེས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་ལ་ལས་ཀྱི་དོན་ལ་བྱེད་པ་དང་། བྱེད་པའི་དོན་ལ་ལས་སྦྱོར་བ་སོགས་དང་། དེ་ཚིག་ཏུ་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་དབྱེ་སྦྱིན་མི་ དགོས་པ་དང་། དགོས་ཀྱང་གང་དྲན་གྱིས་ཆོག་པར་འདོད་པ་སོགས་སྒྲ་དོན་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས་དང་པོ་ལ་ལོག་པར་སྨྲ་བ་ཐམས་ཅད་ནི་རིག་གནས་འདི་མི་ཤེས་ན་སེལ་ཐབས་མེད་པས་ཤིན་ཏུ་དགོས་པ་ཆེའོ། ། 1-154 གཉིས་པ་ལ་ཡང་། རྒྱལ་བས་གསུངས་ཚུལ། རྒྱལ་སྲས་ཀྱིས་མཛད་ཚུལ། རྒྱ་གར་དུ་བྱོན་ཚུལ། བོད་དུ་འགྱུར་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲ་རིག་པ་ནི། ཕྱི་རོལ་པའི་དྲང་སྲོང་སོགས་

【現代漢語翻譯】被稱為『根本續』，西藏的智者如切熱杰波（Cher Je Zhikpo）等曾專門作註疏。本章闡述了醫學的所有主題，強調了四個要點及其各自的四個組成部分。關於治療的闡述如下：『醫生、藥物、護理和病人，是四個組成部分；每個組成部分又有四個方面。醫生應精通醫術、熟悉經典、瞭解事務、見多識廣且保持潔凈。藥物應具備多種成分、多種功效、全面且適宜。護理應有關懷、愛心、保持潔凈、聰明且有智慧。病人應富有、聽從醫囑、有理解能力且有堅強意志。』所謂『精通醫術』，是指傳承自智者的口訣。有些人不理解這一點，將『依止智者』解釋為其他含義，但這與原意相去甚遠。其他經典，如在律經中，將疾病歸納為飢渴和失調兩種，這些都容易理解。在時輪金剛等續部中也是如此。此處不詳細闡述，詳情請參考《六支瑜伽的障礙消除》、《解脫游舞海》等。第四個方面是，總的來說，印度、中國、西藏等地的醫學起源，特別是智者英雄的詳細傳記，以及調伏者聖天（Aryadeva）的傳記，然後是譯師們逐漸傳承的方式，西藏智者的分類，以及醫學總體的綱要，這些都彙集在一本名為《智者心悅》的著作中。另一本名為《觸之愈病》的實踐精要，共十章，對所有人都很有用。因為其他地方已經闡述了一些醫學著作，所以本書就此簡略。這是第二章的解釋。第三種明處，略述聲明，即第四章。聲明也有必要性、起源、自性和範圍。首先是必要性：詞語的建立基礎，以及由此產生的能成立之因，如在業的意義上使用能作，在能作的意義上使用業等，以及將這些詞語進行變格，有些變格是不需要的，有些則可以隨意使用，等等。如果不懂得聲明，就無法消除對聲和義的錯誤觀點，因此非常重要。其次是起源，包括佛陀的說法、菩薩的造作、傳入印度的方式以及翻譯成藏文的方式。首先是佛陀的說法：聲明是外道如自在仙人（Isvara）等...

【English Translation】 It is called the 'Root Tantra,' and Tibetan scholars such as Cher Je Zhikpo have written separate commentaries on it. This chapter explains all the subjects of medicine, emphasizing that the four key points and their respective four components must be complete. The explanation of healing is as follows: 'Doctor, medicine, nursing, and patient are the four components; each component has four aspects. The doctor should be skilled in medicine, familiar with the classics, knowledgeable about affairs, have broad vision, and be clean. The medicine should have multiple ingredients, multiple effects, be comprehensive, and suitable. The nursing should be caring, loving, clean, clever, and intelligent. The patient should be wealthy, obedient to medical advice, capable of understanding, and have a strong will.' 'Skilled in medicine' refers to having the oral instructions passed down from the wise. Some people misunderstand this and interpret 'relying on the wise' as something else, but this is far from the original meaning. Other scriptures, such as the Vinaya Sutra, summarize diseases into two types: hunger and thirst, and imbalances, which are easy to understand. It is the same in the Kalachakra and other tantras. A detailed explanation is not given here; for details, please refer to 'Obstacle Removal of the Six-Branched Yoga,' 'Ocean of Liberation Play,' etc. The fourth aspect is that, in general, the origins of medicine in India, China, Tibet, etc., especially the detailed biographies of the wise heroes, along with the biography of the tamer Aryadeva, then the way the translators gradually transmitted it, the classification of Tibetan scholars, and the general outline of medicine, are all compiled in a book called 'The Delight of the Wise.' Another practical essence called 'Healing by Touch,' with ten chapters, is useful for everyone. Because some medical texts have already been explained elsewhere, this book is brief. This is the explanation of the second chapter. The third field of knowledge, a brief explanation of grammar, is the fourth chapter. Grammar also has necessity, origin, nature, and scope. First is the necessity: the foundation for establishing words, and the causes that establish them, such as using the agent in the sense of action, and using action in the sense of the agent, etc., and the case endings of these words, some case endings are not needed, and some can be used arbitrarily, etc. If one does not understand grammar, it is impossible to eliminate wrong views about sound and meaning, so it is very important. Second is the origin, including the Buddha's teachings, the Bodhisattva's compositions, the way it entered India, and the way it was translated into Tibetan. First is the Buddha's teaching: grammar is from non-Buddhists such as Isvara...

ཀྱིས་བྱས་པ་ཡིན་ གྱི་རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་ལས་མི་འབྱུང་ངོ་སྙམ་ན། སྤྱིར་ཆོས་དང་དོན་དང་ངེས་པའི་ཚིག་དང་སྤོབས་པ་སོ་སོར་ཡང་དག་པར་རིག་པ་སྟེ་བཞིའི་གསུམ་པ་འཆད་པར་མཛད་པའི་ཚེ། ཡུལ་ལྗོངས་ ཀྱི་སྐད་རིག་དང་། ངེས་ཚིག་མཐའ་དག་ལ་སློབ་དགོས་ཚུལ་དང་། སྐད་རིགས་སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་སཾསྐྲྀ་ཏ་ལ་ཡི་གེ་དབྲི་བ་དང་བསྣན་པ་དང་བསྒྱུར་བ་དང་། ཚིག་ཐམས་ཅད་ཀ་ལཱ་པ་ལྟར་ ན་སེ་སོགས་ཏི་སོགས་དང་། ཙནྡྲ་པའི་བརྡ་ལས་སུབ་དང་ཏིང་གི་མཐའ་ཅན་གྱི་རྣམ་དབྱེ་གང་རུང་ཅན་དུ་གསལ་བར་གསུངས་ལ། ཁྱད་པར་འཁོར་ལོ་ཐ་མའི་མདོར་གཏོགས་པ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ རྒྱ་ཆེར་སྟོན་པ་རྔ་བོ་ཆེ་ཆེན་པོའི་མདོ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ལ་སངས་རྒྱས་རྟག་པ་དང་བདག་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་དེ་དག་ནི་ཕྱིས་འགའ་ཞིག་གིས་རང་བཟོར་བྱས་པའོ་ཞེས་ སྨྲ་བར་འགྱུར་ཡང་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ལས་རྒྱས་པར་འབྱུང་ཚུལ་གསུངས་ཤིང་། དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ལ་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་དེ་དག་ཕྱིས་འགའ་ཞིག་གིས་རང་བཟོར་བྱས་སོ་ཞེས་སྨྲ་བར་འགྱུར་ཡང་། 1-155 དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ལ་བྱིངས་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པར་གསུངས་ཏེ། སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ལས་འདའ་ཚུལ་སྟོན་ཡང་དོན་ལ་ཐར་པའམ་མྱང་འདས་ནི་རྟག་བརྟན་ཐེར་ཟུག་ཡིན་པས་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པའི་ དཔེ་ཁང་བཟང་ཞིག་ཀྱང་དེའི་ནམ་མཁའ་མི་འཇིག་པ་དང་གཞན་ཡང་། དེ་དཔེར་བྱས་ན་ཥི་དྷུ་ཞེས་བྱ་བའི་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ཀྱི་དེ་ན་ནི་ཀྟ་ཞེས་བྱ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་དེ་གྲུབ་པ་ཞེས་ བྱ་བའི་རང་བཞིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ལས། ནཱ་མཱ་ཁྱཱ་ཏ་ཨུ་པ་སརྒ་ཀྲྀཏ་ཏ་ད་དྷི་ཧ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་བསྡུས་པའི་གྲུབ་པའི་ཚིག་དེ་ ལ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱའོ། །གྲུབ་པའི་ཆོ་ག་དེའི་གྲུབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཡང་མི་མངོན་པ་མེད་དོ་ཞེས། བྱིངས་རྐྱེན་གྱིས་བསྒྱུར་ཡང་བྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་མི་འགྱུར་བ་ནི་ཐར་པའི་དཔེར་ གསུངས་ཤིང་། སྒྲུབ་ཚུལ་དེ་དག་སྟོན་པའི་གཞུང་ནི། ནཱ་མ་ཞེས་པ་མིང་ལེ་དང་། ཨཱ་ཁྱ་ཏ་ཀུན་བཤད། ཀྲིཏ་ཅེས་པ་ཀྲིཏ་ཀྱི་ལེའུ་སྟེ། སྒྲའི་ལུས་གཞུང་ཚན་གསུམ་དུ་བསྡུས་ཤིང་། དེ་དག་གི་ རྣམ་འགྱུར་དང་ཉེར་མཁོ་ནི། ཨུ་པ་སརྒ་ཉེར་བསྒྱུར་དང་ཏད་དྷི་ཏ་དེ་ཕན་ལ་སོགས་པས་བསྡུས་པའི་གཞུང་ངོ་། །དེ་ཡང་ཥི་དྷུ་བསྟན་བཅོས་ལ་སྟེ་བཀྲ་ཤིས་ལའང་ངོ་ཞེས་པའི་བྱིངས་ལས་ལ་ཀྟའོ་ཞེས་ཀྟའི་རྐྱེན་བྱིན། 1-156 བྱིངས་ཀྱི་དང་པོའི་ཥའི་ས་དང་། དྷ་ད་རུ་བསྒྱུར་བའི་ཆོ་ག་དང་། རྐྱེན་གྱི་ཀ་ཡོན་ཏན་འགོག་པའི་རྗེས་འབྲེལ་དང་། ཏེ་དྷ་རུ་བསྒྱུར་བའི་ཆོ་ག་ཡོད་པ་རྣམས་བྱས་པས། སིདྡྷི་ཞེས་ས་ མ་སིད་དྷི་ཞེས་

【現代漢語翻譯】如果有人認為這些不是佛陀所說，因為它們不符合經文，那麼，一般來說，在解釋四種正確理解——法、義、決定性的詞語和自信——中的第三種時，需要學習所有地區的語言和所有決定性的詞語。關於語言，特別是梵語，佛陀清楚地說明了如何增刪和轉換字母。所有詞語都應遵循《迦拉波語法》，如'那斯'等同於'蒂'等。根據旃陀羅派的術語，清楚地說明了以'蘇布'和'丁'結尾的任何形式的詞尾變化。特別是在屬於《最後法輪經》的《大鼓經》中，該經廣泛地闡述瞭如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來之胎），經中說：'有人會說，如來的話語中沒有關於佛陀是常恒的和關於自我的說法，這些都是後來有些人自己編造的。'但事實並非如此，因為經中說這些內容在如來的話語中得到了詳細闡述。同樣，有人會說，如來的話語中沒有詞根等，這些都是後來有些人自己編造的。然而，經中說，如來的話語中是有詞根等的。雖然佛陀示現涅槃的方式，但實際上解脫或涅槃是常恒、穩固和永恒的，因此沒有生滅。一個好的例子是，即使房間倒塌，天空也不會毀滅。此外，例如，在名為'希度'的詞根中，通過名為'克塔'的後綴，它會轉變為具有'已完成'的性質。就像在世間的論典中，由'名詞、動詞、字首、後綴'等組成的已完成的詞被稱為已完成。已完成的儀式中的已完成部分是顯而易見的。'經中說，即使詞根通過後綴發生變化，詞根的性質也不會改變，這可以作為解脫的例子。顯示這些構建方法的論典是：'名詞'指的是名稱，'動詞'指的是所有解釋，'克里特'指的是克里特的章節，它們被總結為聲音的三個主要部分。它們的變形和用途是：'字首'指的是前置詞，'塔迪塔'指的是利益等。同樣，在希度論典中，'希'這個詞根也表示吉祥，給予'克塔'後綴。詞根的第一個字母'希'變為'薩'，以及將'達'變為'魯'的儀式，以及阻止後綴的屬性的後續步驟，以及將'特'變為'達'的儀式完成後，就變成了'悉地'。薩瑪悉地（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，Samasiddhī，漢語字面意思：完全成就）

【English Translation】 If someone thinks that these are not the words of the Buddha because they do not conform to the scriptures, then, in general, when explaining the third of the four correct understandings—the Dharma, the meaning, the definitive words, and confidence—one needs to learn the languages of all regions and all definitive words. Regarding languages, especially Sanskrit, the Buddha clearly stated how to add, subtract, and transform letters. All words should follow the Kalapa grammar, such as 'nas' being equivalent to 'ti'. According to the terminology of Chandrapa, it is clearly stated that any form of declension ending in 'sub' and 'ting'. In particular, in the Great Drum Sutra, which belongs to the Last Wheel Sutra, which extensively elaborates on the Tathāgatagarbha (Buddha-nature), it is said: 'Some will say that there are no statements about the Buddha being eternal and about the self in the words of the Tathagata, and that these were fabricated by some people later on.' But this is not the case, because the sutra says that these contents are elaborated in the words of the Tathagata. Similarly, some will say that there are no roots, etc., in the words of the Tathagata, and that these were fabricated by some people later on. However, the sutra says that there are roots, etc., in the words of the Tathagata. Although the way the Buddha shows Nirvana, in reality, liberation or Nirvana is constant, stable, and eternal, so there is no birth or death. A good example is that even if the room collapses, the sky will not be destroyed. Furthermore, for example, in the root called 'Shidhu', through the suffix called 'Kta', it will transform into having the nature of 'completed'. Just like in the worldly treatises, the completed word composed of 'noun, verb, prefix, suffix', etc., is called completed. The completed part of the completed ritual is obvious. 'The sutra says that even if the root changes through the suffix, the nature of the root will not change, which can be taken as an example of liberation. The treatises that show these construction methods are: 'Noun' refers to the name, 'Verb' refers to all explanations, 'Krit' refers to the chapter of Krit, which are summarized as the three main parts of the sound. Their transformations and uses are: 'Prefix' refers to the preposition, 'Taddhita' refers to benefits, etc. Similarly, in the Shidhu treatise, the root 'Shi' also means auspicious, giving the 'Kta' suffix. The first letter 'Shi' of the root becomes 'Sa', and the ritual of changing 'Da' to 'Ru', and the subsequent steps to prevent the attributes of the suffix, and the ritual of changing 'Ta' to 'Dha' are completed, and it becomes 'Siddhi'. Samasiddhī (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，Samasiddhī，漢語字面意思：完全成就)

པ་གྲུབ་པ། གྲུབ་པ་ལ་འཇུག་པའི་གྲུབ་པའི་ཚིག་སྟེ། བརྡ་སྤྲོད་པ་ཅི་དགར་ཀློག་པ་དག་གིས་ཥི་དྷ་ཞེས་སོགས་སུ་འདོན་སྲིད་ཀྱང་། ཐོབ་ཐང་བཞིན་དུ་བྱེད་ན་མ་ འོངས་པའི་ཆོས་མ་འོངས་ནའང་མི་འགྱུར་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐད་ཀྱི་བྱིངས་ནི་མཁས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། བུ་དྷ་ཁོང་དུ་ཆུད་པའམ་རྟོགས་པ་ལའོ་ ཞེས་པའི་བྱིངས་ལས་སྒྲུབ་ཅེས་གསལ་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། འཇམ་པའི་དབྱངས་སོགས། དུས་འཁོར་དབྱངས་འཆར་གྱི་མདོར་བསྡུས་ཀྱི་ཐོག་མར་གསལ་ཏེ། དེར། དབྱངས་དག་གི་དང་པོ་ཨ་ཡིག་ཡིན་ པ་དེ་ནི་ཨ་སོགས་ལྔ་སྟེ། ཨ་ཨི་རྀ་ཨུ་ལྀ་ཞེས་པ་རང་བྱུང་གིས་བཤད་པའོ། །ཨ་ཨི་ཨུ་ཎ། རྀ་ལྀ་ཀ་ཅེས་པ་ནི་སོ་སོར་བསྡུས་པ་གཟུང་ཕྱིར་རོ། །ཨེ་ཨོ་ཙ་ཞེས་ པ་ཀླག་པ་ལས་མཚམས་སྦྱོར་གྱི་ཡི་གེ་སྟེ། ཨི་ཡིག་དང་ཨུ་ཡིག་དག་གི་ཡོན་ཏན་གྱིས་སོ། །རྀ་ཀའི་ཨ་ཎ་ལས་ར་ལ་དག་གོ་ཞེས་པའི་མདོའི་ཕྱིར་རྀ་ལྀ་དག་ནི་མ་ནིང་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། 1-157 དེ་གཉིས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པས་ཨི་ཡིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་ཁྱད་པར་མེད་དོ། །ཞེས་སོགས་ནས། དེ་དག་ཀྱང་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་དབང་གིས་གྲངས་བཞིན་དུ་འཇམ་དཔལ་ གྱིས་རང་གི་བརྡ་སྤྲོད་པ་ལས་བྲིས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། ཚངས་པ་རྟག་གཞི་པས་བྱས་པའི་སྒྲ་མདོ་དང་། དེ་ལས་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་བསྡུས་པ་དང་། དེ་ལ་ཕུར་བུས་སྦྱངས་ཚུལ་ སོགས་ནི་གཞུང་གིས་གསལ་ཏེ་ལྷ་ཡུལ་དུ་བྱུང་ཚུལ་ལོ། །དེ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱ་གར་དུ་བྲམ་ཟེ་པཱ་ཎི་ནིས་བྱས་ཚུལ་སོགས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་ནི། སྔ་མ་ཙནྡྲ་པའི་རྣམ་ དབྱེའི་བཤད་པ་སུབ་མཐའ། རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་ལ་སོགས་པ་སྒྲ་རིག་དངོས་ཀྱི་རྒྱ་གཞུང་གོང་དུ་བརྗོད་པ་དང་མ་བརྗོད་པ་ཡང་བསྟན་འགྱུར་དཀར་ཆག་ན་གསལ་བ་རྣམས་དང་། སྒྲ་རིག་པའི་ཡན་ ལག་ཏུ་གཏོགས་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་སོགས། ཤོང་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་དང་དེའི་གཅུང་བློ་བརྟན་དང་། དཔང་བློ་གྲོས་བརྟན་པ་དང་། སྲས་ལོ་ཆེན་བྱང་རྩེ་དང་། དེའི་བུ་ཆེན་ལོ་ཙཱ་བ་ནམ་མཁའ་བཟང་པོས་ སློབ་ཕན་གྱི་འགྱུར་བཅོས་ཤིང་ཕྲན་མང་པོ་ཡང་བསྒྱུར། དེའི་སློབ་མ་ལོ་ཙཱ་བ་ཤེས་རབ་དཔལ་དང་། དེ་དཔོན་སློབ་གཉིས་ཀ་ལ་གཏུགས་པ་བདག་གི་བླ་མ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཐུགས་རྗེ་དཔལ་བཟང་པོས་ཙནྡྲ་པའི་འགྲེལ་པ་དྷརྨ་དཱ་ས་དང་། 1-158 ཨུ་ཎའི་འགྲེལ་པ་སོགས་བསྒྱུར་ཅིང་བཤད་པས། སྤྱིར་ཆོས་རྗེ་ས་པཎ་ཡན་ལ་ཐ་སྙད་ཀྱི་རིག་གནས་མ་དར་ཞིང་དེ་ནས་ཐར་ལོ་ཉི་མ་རྒྱལ་མཚན་ཡན་ལ་དར་ཡང་བོད་སྐད་དུ་མ་ བསྒྱུར་མོད་ཀྱི། སྒྲ་རིག་དངོས་ནི་དཔང་ལོ་ཡབ་སྲས་ཀྱིས་བསྒྱུར་ཅིང་བཤད་ནས་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་མཛད་པས་རིག་གནས་

【現代漢語翻譯】 པ་གྲུབ་པ། (Pa Grub Pa)：是『成就』的『進入成就』之詞。雖然精通文法者可以隨意讀作『Shidha』等等，但若按照應有之理，即使未來之法未來臨，也不會改變。同樣，『如來』一詞的詞根是『精通且領悟』。佛陀(Buddha)的詞根是『領悟』或『證悟』，因此明確說是從詞根中『成就』。第二，འཇམ་པའི་དབྱངས་(Jam Pai Dbyangs)（妙音）等，在時輪金剛的『音聲顯現』的簡略本的開頭有說明。其中，『元音的第一個字母是阿(ཨ，अ，a，阿)，即阿(ཨ，अ，a，阿)等五個：ཨ་ཨི་རྀ་ཨུ་ལྀ་(a i r̥ u l̥)是自然產生的。ཨ་ཨི་ཨུ་ཎ། རྀ་ལྀ་ཀ་(a i u ṇ r̥ l̥ k)是爲了分別攝集。ཨེ་ཨོ་ཙ་(e o ca)是從閱讀中連線的字母，是由於ཨི་(i)字母和ཨུ་(u)字母的 गुण(guṇa， गुण， गुण)所致。由於『ऋ(ṛ)的 अण्(aṇ)中 रा(ra)和 ला(la)等』的 सूत्र(sūtra，सूत्र， सूत्र)之故，ऋ(ṛ)和 ऌ(ḷ)不會變為 नपुंसक(napuṃsaka， नपुंसक， नपुंसक)，因為二者也具有 गुण(guṇa， गुण， गुण)，與 इ(i)字母等沒有區別。』等等，『這些也因天空等自性之力的緣故，如同數字一樣，文殊菩薩(འཇམ་དཔལ་，Jam Pal)從自己的文法中寫出』。第三，梵天(ཚངས་པ་，Tshangs Pa)所造的『詞根論』，以及因陀羅(བརྒྱ་བྱིན་，brGya Byin)從其中總結的內容，以及室建陀(ཕུར་བུ，Phur Bu)對其進行研究的方式等，經典中都有明確說明，這是在天界產生的方式。在此基礎上，印度婆羅門波你尼(པཱ་ཎི་ནི，Pāṇini)的造作方式等也是如此。第四，早期的旃陀羅派(ཙནྡྲ་པ，Tsandhra Pa)的 विभक्त(vibhakti，विभक्ति， विभक्त)的解釋，蘇跋陀(སུབ་མཐའ，Sub Mtha')， रत्नাকরशांति(རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས，Rin Chen 'Byung Gnas)等等，聲明和未聲明的梵文文法文字，都可以在目錄中找到。作為文法分支的韻律學等，香·多杰堅贊(ཤོང་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན，Shong rDo rJe rGyal Mtshan)和他的弟弟羅丹(བློ་བརྟན，bLo brTan)，以及邦·羅哲丹巴(དཔང་བློ་གྲོས་བརྟན་པ，dPang bLo Gros brTan Pa)，以及兒子大譯師絳孜(བྱང་རྩེ，Byang rtse)，以及他的大兒子譯師南喀桑布(ནམ་མཁའ་བཟང་པོས，Nam mKha' bZang Pos)也翻譯了許多有益於學習的著作。他的弟子譯師西饒貝(ཤེས་རབ་དཔལ，Shes Rab dPal)，以及這兩位師徒都依止的上師大菩薩圖杰貝桑布(ཐུགས་རྗེ་དཔལ་བཟང་པོས，Thugs rJe dPal bZang Pos)翻譯並講解了旃陀羅派(ཙནྡྲ་པ，Tsandhra Pa)的註釋《達摩達薩》以及《烏納迪蘇特拉》的註釋等。總的來說，在薩迦班智達(ས་པཎ，Sa Paṇ)之前，聲明的文化並不盛行，從塔洛·尼瑪堅贊(ཐར་ལོ་ཉི་མ་རྒྱལ་མཚན，Thar Lo Nyi Ma rGyal Mtshan)開始才開始流行，但沒有翻譯成藏語。但真正的文法是由邦氏父子翻譯和講解后才開始流行和發展，因此聲明的文化...

【English Translation】 Pa Grub Pa: It is the word for 'accomplishment' of 'entering into accomplishment'. Although grammarians may pronounce it as 'Shidha' etc. at will, if done according to what is appropriate, it is like the future Dharma will not change even if it does not come. Similarly, the root of the word 'Tathagata' is said to be 'knowledgeable and comprehending'. The root of Buddha is 'comprehending' or 'realizing', therefore it is clearly said to be 'accomplishing' from the root. Second, Jam Pai Dbyangs (Manjushri) etc. are explained at the beginning of the abbreviated version of the Kalachakra 'Appearance of Sound'. There, 'the first letter of vowels is the letter A (ཨ，अ，a，阿), which is A (ཨ，अ，a，阿) etc. five: ཨ་ཨི་རྀ་ཨུ་ལྀ་(a i r̥ u l̥) are naturally spoken. ཨ་ཨི་ཨུ་ཎ། རྀ་ལྀ་ཀ་(a i u ṇ r̥ l̥ k) is for separately collecting. ཨེ་ཨོ་ཙ་(e o ca) is a connecting letter from reading, due to the गुण(guṇa， गुण， गुण) of the letters ཨི་(i) and ཨུ་(u). Because of the सूत्र(sūtra，सूत्र， सूत्र) 'in the अण्(aṇ) of ऋ(ṛ), रा(ra) and ला(la) etc.', ऋ(ṛ) and ऌ(ḷ) will not become नपुंसक(napuṃsaka， नपुंसक， नपुंसक), because the two also have गुण(guṇa， गुण， गुण), and there is no difference from the letter इ(i) etc.' etc., 'These also, due to the power of the nature of the sky etc., just like numbers, Manjushri (འཇམ་དཔལ་，Jam Pal) wrote from his own grammar'. Third, the 'Root Text of Sounds' made by Brahma (ཚངས་པ་，Tshangs Pa), and the summary of it by Indra (བརྒྱ་བྱིན་，brGya Byin), and the way Skanda (ཕུར་བུ，Phur Bu) studied it, etc. are clearly stated in the scriptures, which is how they originated in the heavenly realm. Based on these, the way the Indian Brahmin Pāṇini (པཱ་ཎི་ནི，Pāṇini) made it etc. is also the same. Fourth, the explanation of the विभक्त(vibhakti，विभक्ति， विभक्त) of the earlier Chandra school (ཙནྡྲ་པ，Tsandhra Pa), Sub Mtha', Ratnākaraśānti (རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས，Rin Chen 'Byung Gnas) etc., the stated and unstated Sanskrit grammar texts can be found in the catalog. Prosody etc., which belongs to the branch of grammar, Shong Dorje Gyaltsen (ཤོང་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན，Shong rDo rJe rGyal Mtshan) and his younger brother Lodan (བློ་བརྟན，bLo brTan), and Pang Lodro Tänpa (དཔང་བློ་གྲོས་བརྟན་པ，dPang bLo Gros brTan Pa), and his son the great translator Jangtse (བྱང་རྩེ，Byang rtse), and his eldest son the translator Namkha Zangpo (ནམ་མཁའ་བཟང་པོས，Nam mKha' bZang Pos) also translated many works that were beneficial for learning. His disciple the translator Sherab Pal (ཤེས་རབ་དཔལ，Shes Rab dPal), and the guru of both of these teachers, the great Bodhisattva Thukje Palsangpo (ཐུགས་རྗེ་དཔལ་བཟང་པོས，Thugs rJe dPal bZang Pos), translated and explained the commentary on the Chandra school (ཙནྡྲ་པ，Tsandhra Pa), the Dharmadasa, and the commentary on the Unadisutra etc. In general, before Sakya Pandita (ས་པཎ，Sa Paṇ), the culture of terminology was not prevalent, and it only became popular from Tharlo Nyima Gyaltsen (ཐར་ལོ་ཉི་མ་རྒྱལ་མཚན，Thar Lo Nyi Ma rGyal Mtshan) onwards, but it was not translated into Tibetan. However, true grammar was translated and explained by the Pang family, father and son, and then it became popular and developed, therefore the culture of terminology...

འདི་ལ་ཤིན་ཏུ་བཀའ་དྲིན་ཆེའོ། །གསུམ་པ་ལ་ཐུན་མོང་དང་། དེ་མིན་གྱི་ ཡན་ལག་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ། ཡི་གེ་དང་། མིང་དང་། ཚིག་གསུམ་སྟེ། སྒྲའི་སྤྱི་དོན་ན་གསལ་ཞིང་རྒྱས་ལ་འདིར་བསྡུས་ཤིང་གསལ་ལོ། །ཐུན་མོང་མིན་པ་ནི། དཔང་ལོས་རང་བཞིན་རྐྱེན་དང་རྣམ་ འགྱུར་རྣམས། །བརྡ་སྤྲོད་གཞུང་གི་བརྗོད་བྱ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར། རང་བཞིན་དང་། རྐྱེན་དང་། རྣམ་འགྱུར་གསུམ་དུ་སྡུད་པར་རྒྱ་གར་གྱི་གཞུང་རྣམས་ན་དངོས་སུ་མི་གསལ་ཡང་ངེས་པར་དོན་གྱིས་ཐོབ་ པས་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་རང་བཞིན་ནི། རྐྱེན་གྱིས་ཟླས་དྲངས་པའི་ཚེ། བྱིངས་དང་། མིང་ངམ་རྟགས་གཉིས་ཀའང་རང་བཞིན་དུ་བྱ་དགོས་ཏེ། རྐྱེན་གྱི་དབང་གིས་རྣམ་འགྱུར་སྣ་ཚོགས་སུ་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་བྱིངས་ནི། སྒྲ་མདོ་རྣམས་སུ་སྒྲུབ་ཚུལ་རིགས་མི་འདྲ་བ་གཉིས་གཉིས་གསུངས་ཏེ། ཀ་ལཱ་པར་མིང་གིས་དང་ཀུན་བཤད་ཀྱིས་དང་། ཙནྡྲ་པར་སུབ་མཐའ་ཅན་དང་ཏིང་མཐའ་ཅན་གྱིས་སྒྲུབ་ཚུལ་ལོ། ། 1-159 སྒྲུབ་ཚུལ་དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བརྗོད་བྱའི་དོན་ཅུང་ཟད་སྟོན་ཡང་གསལ་པོར་མི་སྟོན་པ་ལྷ་སྐུའི་རུས་ཚུགས་ལྟ་བུ་སྟེ། རྐྱེན་གྱི་ནང་ནས་གཙོ་བོར་ཀྲྀཏ་རྐྱེན་སྟེར་བའི་གཞིར་གྱུར་པ་ སྟེ་དེ་བྱིན་ནས་དོན་གྱི་ངོ་བོ་ཙམ་སྟོན་ཡང་བྱ་བྱེད་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གསལ་བར་མི་སྟོན་པ་ལྷ་སྐུ་ཚོན་གྱིས་སྤྲས་ཀྱང་རྒྱན་དང་སྤྱན་དབྱེ་མ་སྦྱར་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། མིང་ངམ་ རྟགས་ཞེས་པ་སི་སོགས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་སྦྱར་བའི་གཞི་ཡིན་པས་འདི་ལའང་རང་བཞིན་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལ་རྣམ་དབྱེ་སྦྱར་ནས་ཚིག་ཏུ་རྫོགས་པར་གྲུབ་པ་ནི། དེ་དག་ཀྱང་ལེགས་པར་སྦྱར་བའི་ལྷ་ སྐུ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས། བྱ་བ་རྟོགས་བྱེད་ནི་བྱིངས་སོ་ཞེས་དང་། རྐྱེན་ཕ་རོལ་ལོ། །ཞེས་པས། དུས་དང་དོན་གྱི་བྱ་བ་རྟོགས་ཤིང་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་གཞིའོ། །རྟོགས་བྱེད་དངོས་ ནི། ཏི་སོགས་རྣམ་དབྱེ་སྟེ། སྡེ་ཚན་བཅུ་ཡོད་པའི། བརྟ་མཱ་ན་སོགས་བརྒྱད་ཀྱིས་དུས་དང་། སྡེ་ཚན་གཉིས་པ་སཔྟ་མཱི་བར་གསུམ་པ་སཔྟ་མཱིས་དོན་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་དེ་དག་བྱིན་པ་ཉིད་ ཀྱིས་བར་དུ་རྐྱེན་གཞན་སྦྱིན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་ཚིག་ཉིད་དུ་གསལ་པར་འགྲུབ་པའོ། །བྱིངས་ལ་དབྱེ་ན། གླེགས་བམ་ནས་འབྱུང་བའི་དང་། མདོ་ལས་འབྱུང་བའི་དང་། མིང་གི་དང་། དེ་ལས་གཞན་པའི་བྱིངས་ཏེ་བཞི་ཞེས་གསུང་ཡང་ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་རྐྱེན་གྱིས་བཅོས་པའི་བྱིངས་ཞེས་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་གསུམ་མོ། ། 1-160 དང་པོ་ནི། བྱིངས་མདོ་ལེའུ་དགུ་ནས་འབྱུང་བ་བྷཱུ་ཡོད་པ་ལའོ་ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། མཉྫུ་མདོའི་བྱིངས་སོ་ཞེས་སོགས་བྱིངས་མདོ་ན་མེད་པ་འགྲེལ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཟུར་ནས

【現代漢語翻譯】對此我非常感謝。第三部分分為共同部分和非共同部分兩個分支。首先，共同部分包括字母、名稱和詞語三個方面，這些內容在聲音的總論中已經闡述得非常清楚和詳盡，這裡只是進行了概括和闡明。非共同部分，如Dampal (དཔང་ལོ།)所說：『自性、條件和變化，是語法論著所要表達的內容。』這樣，將自性、條件和變化歸納為三個方面，雖然在印度的論著中沒有明確說明，但實際上是必然包含的，因此非常好。其中，第一點自性是：當被條件所引導時，主體和名稱或標誌都必須作為自性，因為它是通過條件的支配來實現各種變化的基礎。其中，主體在聲明中以兩種不同的方式被提及，在Kalapa (ཀ་ལཱ་པ།)中通過名稱和總述，在Chandra (ཙནྡྲ་པ།)中通過帶Subanta (སུབ་མཐའ་ཅན།)和帶Tinganta (ཏིང་མཐའ་ཅན།)的方式來完成。如果按照第一種方式來表達，雖然會稍微展示所要表達的含義，但不會清晰地展示出來，就像神像的骨架一樣。在條件中，主要是作為給予krit (ཀྲྀཏ།)條件的基礎，給予它之後，雖然只展示了含義的本質，但不會通過行為等方式清晰地展示出來，就像神像雖然塗上了顏色，但沒有裝飾和開眼一樣。名稱或標誌是指作為新增si (སི།)等格的基礎，因此這也稱為自性。因此，新增格之後，完整地形成詞語，就像精心裝飾的神像一樣。按照第二種方式，『行為的認知者是主體』，並且『條件是另一方』。因此，時間和含義的行為被認知和展示的基礎。真正的認知者是ti (ཏི།)等格，通過十個組中的barta mana (བརྟ་མཱ་ན།)等八個來認知時間，通過第二組sapta mi (སཔྟ་མཱི།)和第三組sapta mi (སཔྟ་མཱི།)來認知含義，因此，給予這些之後，不需要依賴於給予其他條件，就能清晰地形成詞語。主體可以分為四種：從書本中出現的、從經文中出現的、名稱的和除此之外的主體，雖然這樣說，但后兩種可以歸納為一種，即被條件改變的主體，因此共有三種。第一種是：從主體聲明的九個章節中出現的，例如『bhu (བྷཱུ།)存在』等等。第二種是：例如『manju (མཉྫུ་)經文的主體』等等，在主體聲明中沒有出現，而是從註釋的側面...

【English Translation】 I am very grateful for this. The third part is divided into two branches: the common part and the non-common part. First, the common part includes three aspects: letters, names, and words. These contents have been explained very clearly and in detail in the general theory of sound, and here they are only summarized and clarified. The non-common part, as Dampal (དཔང་ལོ།) said: 'Nature, conditions, and changes are the contents to be expressed in grammar treatises.' Thus, summarizing nature, conditions, and changes into three aspects, although not explicitly stated in Indian treatises, is actually necessarily included, so it is very good. Among them, the first point, nature, is: when guided by conditions, the subject and the name or symbol must be taken as nature, because it is the basis for realizing various changes through the dominance of conditions. Among them, the subject is mentioned in two different ways in the statements, in Kalapa (ཀ་ལཱ་པ།) through names and summaries, and in Chandra (ཙནྡྲ་པ།) through those with Subanta (སུབ་མཐའ་ཅན།) and those with Tinganta (ཏིང་མཐའ་ཅན།). If expressed according to the first method, although it will slightly show the meaning to be expressed, it will not clearly show it, just like the skeleton of a statue of a god. Among the conditions, it is mainly the basis for giving krit (ཀྲྀཏ།) conditions. After giving it, although it only shows the essence of the meaning, it will not clearly show it through actions, etc., just like a statue of a god, although painted with colors, is not decorated and has not had its eyes opened. The name or symbol refers to the basis for adding cases such as si (སི།), so this is also called nature. Therefore, after adding the case, the word is completely formed, just like a carefully decorated statue of a god. According to the second method, 'the knower of the action is the subject', and 'the condition is the other party'. Therefore, the basis for which the actions of time and meaning are known and displayed. The real knower is the case such as ti (ཏི།), which knows time through the eight of barta mana (བརྟ་མཱ་ན།) etc. in the ten groups, and knows the meaning through the second group sapta mi (སཔྟ་མཱི།) and the third group sapta mi (སཔྟ་མཱི།), therefore, after giving these, it is not necessary to rely on giving other conditions to clearly form the word. The subject can be divided into four types: those that appear from books, those that appear from scriptures, names, and subjects other than these. Although it is said that way, the latter two can be summarized into one, that is, the subject changed by conditions, so there are three in total. The first is: those that appear from the nine chapters of the subject statement, such as 'bhu (བྷཱུ།) exists' and so on. The second is: for example, 'the subject of the manju (མཉྫུ་) scripture' and so on, which does not appear in the subject statement, but from the side of the commentary...

་རྙེད་པ་འགའ་ རེ་ལ་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། ཀུན་བཤད་རྐང་པ་གཉིས་པའི་མགོར་བཤད་པའི་སན་དང་ཡིན་དང་། ཀཱ་མྱ་དང་། ཨ་ཡི་དང་། ཨི་ན་ཀཱ་རི་ཏ་དང་། ཡ་སྒྲ་དང་། ཨཱེ་ཡ་རྣམས་བྱིངས་ལ་ བྱིན་ནས་ཀྱང་ད་དུང་བྱིངས་ཉིད་དུ་གནས་པ་སྟེ། དེ་དག་གི་མཐར་དེ་རྣམས་བྱིངས་སོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །དེ་ཡང་ཀཱ་རི་ཏའི་ཕྱེད་བྱིངས་ལས་ཀྱང་རྒྱུ་ལའོ་ཞེས་པ་དང་སན་ནི། བྱིངས་ ཉིད་ལ་སྟེར་བས་དེ་གཉིས་ལ་བྱིངས་ལས་གྱུར་པའི་བྱིངས་དང་། གཞན་རྣམས་མིང་ལས་བདག་ཉིད་འདོད་པ་ལ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མིང་ལ་སྟེར་ཞིང་ཀཱ་རི་ཏའི་ཕྱེད། བྱིངས་དོན་ལ་ཨི་ན་ཏེ་ཀཱ་ རི་ཏའོ་ཞེས་པ་ནི་མིང་བྱིངས་སུ་སྒྲུབ་པས་ན་མིང་ལས་གྱུར་པའི་བྱིངས་ཏེ་གཉིས་ཀ་རྐྱེན་གྱིས་བཅོས་པའོ། །རང་བཞིན་གཉིས་པ་མིང་ནི། བྱིངས་དང་རྣམ་དབྱེ་བོར་བའི་དོན་དང་ལྡན་པ་རྟགས་ སོ། །ཞེས་པས། བྱིངས་དང་པོ་གཉིས་གང་རུང་ལ་ཀྲྀཏ་རྐྱེན་བྱིན་ནས་བྱིངས་ཡིན་པ་ཡང་བོར། སན་སོགས་མ་བྱིན་པས་རྐྱེན་གྱིས་བཅོས་པའི་བྱིངས་ཀྱང་མ་ཡིན། རྣམ་དབྱེ་གཉིས་པོ་མ་བྱིན་པས་ཚིག་ཏུ་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ཞིག་ཡིན་ལ། 1-161 དེ་ལ་མིང་རྐང་དང་པོར་དངོས་སུ་བསྟན་པ། ཨི་ཏ་ཨུ་ཏ་ཨགྣིའོ། །ཨཱི་ཏ་ཨཱུ་ཏ་བུད་མེད་རྗོད་པ་དག་ན་དཱིའོ། །ཨཱ་ཤྲ་དྡྷའོ། །ཞེས། ཨ་ཨི་ཐུང་ངུའི་མཐའ་ཅན་ཨགྣིའི་རྟགས་དང་། རིང་ པོའི་མཐའ་ཅན་བུད་མེད་བརྗོད་ན་ན་དཱིའི་རྟགས་དང་། ཨཱ་ཡིག་རིང་པོའི་མཐའ་ཅན་ཤྲདྡྷཱའི་རྟགས་ཞེས་པ་གསུམ་དང་། ཨ་ཡིག་ཐུང་ངུའི་མཐའ་ཅན་དང་། རྀཏ་མཐའི་རྟགས་ཞེས་པ་རྣམས་བཤད་ཀྱང་། ཕོ་མོ་ མ་ནིང་གི་རྟགས་གསུམ། དེ་ལའང་རྟགས་གསུམ་སོ་སོ་བ་དང་། ཐུན་མོང་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ་སྐྱེས་པ་ཁོ་ནའི་རྟགས་སོགས་གསུམ། དེ་རེ་རེ་ལ་དབྱངས་མཐའ་ཅན་དང་གསལ་བྱེད་མཐའ་ཅན་གཉིས། གཉིས་པ་ལ་རྟགས་གཉིས་ཐུན་མོང་བ་དང་། གསུམ་ཐུན་མོང་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ་སྐྱེས་པའི་རྟགས་ཅན་གྱི་རྟགས་གཉིས་པ་སོགས་གསུམ། གཉིས་པ་ལ་སྐྱེས་པ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་གསུམ་པ་སོགས་གསུམ་ སྟེ་རྒྱས་པར་སི་སོགས་ཀྱི་བྱ་བ་རྒྱས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གཞུང་ལས་འབྱུང་བ་སྤྱི་དོན་དུ་ཡང་རགས་པ་བྲིས་པ་བཞིན་ནོ། །རྐྱེན་ནི། རང་བཞིན་རྣམ་འགྱུར་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་སྒྲའི་ཡན་ ལག་ཡིན་ལ། དབྱེ་ན་རྣམ་དབྱེ་ཡང་རྐྱེན་དུ་བསྡུས་ནས། བྱིངས་རྟགས་སུ་དང་། བྱིངས་ཚིག་ཏུ་དང་། བྱིངས་བྱིངས་སུ་དང་། རྟགས་རྟགས་སུ་དང་། མིང་མིང་དུ་དང་། རྟགས་བྱིངས་སུ་དང་། རྟགས་ཚིག་ཏུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཏེ་བདུན་ནོ། ། 1-162 མཚན་གཞི་རིམ་པ་བཞིན། ཀྲྀཏ་དང་། ཏི་སོགས་དང་། སན་དང་། མོ་རྟགས་དང་། དེ་ཕན་དང་། ཡིན་སོགས་དང་། སི་སོགས་རྣམས་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཀྲྀཏ་ལེ་རྐང་པ་དྲུག་དང་། དེའི་ཆ་ཤས་ཨུ་ཎ་ རྐ

【現代漢語翻譯】被稱為『一些』。第三種是：在『總說』的第二句開頭所說的『san』和『yin』，以及『kāmya』、『ayi』、『ina kārita』、『ya』音和『āe ya』等，即使給予詞根，仍然保持為詞根本身。因為在這些詞的末尾，都說了『這些是詞根』。例如，『kārita』的一半也來自詞根，如『gyu lao』，而『san』則給予詞根本身。因此，這兩個被稱為『由詞根轉變而來的詞根』。其他的，如『yin no』，給予名詞，表示想要擁有自性，而『kārita』的一半，如『ina te kārita o』，則將名詞轉變為詞根，因此被稱為『由名詞轉變而來的詞根』，兩者都是通過後綴來改變的。第二種自性，即名詞，具有失去詞根和變格的含義，這是一個標誌。因此，給予最初兩個詞根中的任何一個『kṛta』後綴后，也失去了作為詞根的性質。由於沒有給予『san』等，因此也不是通過後綴改變的詞根。由於沒有給予兩個變格，因此也沒有形成詞語。 1-161 其中，在第一個名詞詞幹中直接顯示的，如『ita』、『uta』、『agni』。『īta』、『ūta』，如果表達女性，則是『nadī』。『āśraddhā』。也就是說，以短『a』、『i』結尾的是『agni』的標誌，以長音結尾的是『nadī』的標誌，如果表達女性，以長『ā』結尾的是『śraddhā』的標誌，這三種，以及以短『a』結尾和以『ṛta』結尾的標誌等，雖然已經說明，但有男性、女性、中性的三種標誌。其中，也有三種各自不同的標誌和兩種共同的標誌。第一種，只有男性的標誌等三種，每一種都有元音結尾和輔音結尾兩種。第二種，有兩種共同的標誌和三種共同的標誌。第一種，具有男性標誌的第二個標誌等三種。第二種，以男性為主的第三種等三種。詳細內容見《si》等行為的詳細論述，這裡只是粗略地寫了一個概要。後綴是：作為使自性發生變化的語音成分，也可以將變格歸入後綴中，分為將詞根轉變為標誌、將詞根轉變為詞語、將詞根轉變為詞根、將標誌轉變為標誌、將名詞轉變為名詞、將標誌轉變為詞根、將標誌轉變為詞語的後綴，共有七種。 1-162 例子的順序如下：『kṛta』，『ti』等，『san』，陰性標誌，『te pan』，『yin』等，『si』等。第一種是：『kṛta le』六個詞幹，以及它的部分『uṇa』詞幹。

【English Translation】 It is called 'some'. The third is: 'san' and 'yin' mentioned at the beginning of the second sentence of 'General Explanation', as well as 'kāmya', 'ayi', 'ina kārita', the sound 'ya', and 'āe ya', etc., even if given to the root, still remain as the root itself. Because at the end of these words, it is said 'these are roots'. For example, half of 'kārita' also comes from the root, such as 'gyu lao', while 'san' is given to the root itself. Therefore, these two are called 'roots transformed from roots'. Others, such as 'yin no', are given to nouns, indicating the desire to possess self-nature, while half of 'kārita', such as 'ina te kārita o', transforms the noun into a root, hence it is called 'root transformed from noun', both of which are changed by suffixes. The second self-nature, namely the noun, has the meaning of losing the root and declension, which is a sign. Therefore, after giving any of the first two roots the 'kṛta' suffix, it also loses its nature as a root. Since 'san' etc. are not given, it is also not a root changed by suffixes. Since the two declensions are not given, it has not formed a word either. 1-161 Among them, those directly shown in the first noun stem, such as 'ita', 'uta', 'agni'. 'īta', 'ūta', if expressing female, it is 'nadī'. 'āśraddhā'. That is to say, ending with short 'a', 'i' is the sign of 'agni', ending with a long sound is the sign of 'nadī', if expressing female, ending with long 'ā' is the sign of 'śraddhā', these three, as well as the sign ending with short 'a' and ending with 'ṛta', etc., although it has been explained, there are three signs of masculine, feminine, and neuter. Among them, there are also three different signs and two common signs. The first, only the masculine sign etc. are three, each of which has two types: vowel ending and consonant ending. The second, there are two common signs and three common signs. The first, there are three such as the second sign with the masculine sign. The second, there are three such as the third with the masculine as the main. For details, see the detailed discussion of the actions of 'si' etc., here only a rough outline is written. A suffix is: as a phonetic component that causes self-nature to change, declension can also be included in the suffix, divided into suffixes that transform the root into a sign, transform the root into a word, transform the root into a root, transform the sign into a sign, transform the noun into a noun, transform the sign into a root, and transform the sign into a word, there are seven types in total. 1-162 The order of examples is as follows: 'kṛta', 'ti' etc., 'san', feminine sign, 'te pan', 'yin' etc., 'si' etc. The first is: 'kṛta le' six stems, and its part 'uṇa' stem.

ང་པ་གསུམ་མོ། །དེ་དག་ཀྱང་བརྗོད་བྱ་ངོ་བོ་དང་ལས་དང་བྱེད་པ་པོ་ལ་འཇུག་པ་སོགས་ཏེ་རྒྱས་པར་གཞུང་དུ་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་ལ་ཏི་སོགས་དངོས་དང་། དེ་དང་འབྲེལ་བ་གཉིས་ ཏེ། དང་པོ་ལ་བརྟ་མཱ་ན་སོགས་སྡེ་ཚན་བཅུའི་དོན་སྟོན་བྱེད་ནི། འདོད་པ་དང་སྨོན་པ་དང་ནུས་པའི་དོན་ལ་པཉྩ་མཱི་དང་། སྒྲུབ་པ་སོགས་ལ་སཔྟ་མཱི་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་བྱ་བ་ ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་རྣམས་ལ་པཉྩ་མཱིའི་དབུས་མའི་གཅིག་ཚིག་ཧི་ཉིད་འཇུག དགག་པའི་མཱ་བྱིངས་ཀྱི་སྔོན་དུ་སྦྱོར་བ་ལ་ཨ་དྱ་ཏཱ་ནཱི་དང་། མཱསྨ་སྦྱོར་བ་ལ་དེ་དང་ཧྱསྟ་ནཱི་ཡང་ འཇུག་གོ །གཞན་རྣམས་ནི་དུས་ལ་འཇུག་སྟེ། བརྟ་མཱ་ན་ནི་སྤྱིར་ད་ལྟར་བ། ཏིསྨ་ཞེས་སོགས་སྨ་དང་སྦྱར་ན་འདས་པ། ཧྱསྟ་ནཱི་ནི་ཁ་སང་། ཨདྱ་ཏ་ནཱི་ནི་སྔོན་མ། བ་རོ྅ཀྵཱ་ནི་ ལྐོག་གྱུར། ཤྭ་སྟ་ནཱི་ནི་ནང་པར། ཨཱ་ཤི་ཥ་ནི་སྨོན་པ། བྷ་བི་ཥྱནྟི་ནི་འབྱུང་འགྱུར། ཀྲྀ་པཏྟི་ནི་བྱ་བ་ཤོར་བའམ་ཐལ་བའི་མིང་ཡིན་པས་རང་མིང་གིས་དུས་དང་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་གོ་བར་གསུངས་སོ། ། 1-163 དེ་དང་འབྲེལ་པ་ནི། སྡེ་ཚན་དང་པོ་བཞི་ལ་བྱིངས་ཐམས་ཅད་པ་ཟེར་ལ། དེ་རྣམས་ལ་བྱིངས་སོ་སོའི་དབང་གིས། ཨ་ཎ་བི་ཀ་ར་ཎ་དང་སན་བི་ཀ་ར་ཎ་དང་། དེ་བཞིན་ དུ་ནུ་དང་། ཨུ་སོགས་བི་ཀ་ར་ཎ་རྣམས་ཀྱང་བྱིངས་མཐའ་ཡིན་པ་ལྟར་བཤད་ཀྱང་དོན་རྐྱེན་གྱི་ཆ་ཤས་ཡིན་པས་ཏི་སོགས་དང་འབྲེལ་བའི་རྐྱེན་དུ་བསྡུ་བར་བྱ་ཞིང་། བྱིངས་ཐམས་ཅད་པ་ མ་ཡིན་པའི་བ་རོ྅ཀྵཱ་ལ་བྱིངས་དང་རྐྱེན་གྱི་བར་དུ་ཨཱཾ་དང་། དེའི་དབང་གིས་ཀྲིཉ་དང་། ཨདྱ་ཏ་ནི་ཡ་སི་ཙ་དང་། སཎ་དང་ཙཎ་དང་ཨཎ་ལ་ཨི་ཙ་སོགས་རྣམས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ཀུན་བཤད་རྐང་པ་གཉིས་པའི་ཐོག་མར་བཤད་པའི་སན་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་བྱིངས་ཉིད་ཀྱི་མཐར་དང་། ཀྲྀཏ་རྐྱེན་དུ་མ་ཞེས་པ་བྱིངས་ལ་བྱིན་ན་ཏུམ་མཐའི་བྱིངས་ཞེས་ཟེར་ལ་དེའི་མཐར་སན་ངེས་ པར་སྟེར་བར་གསུངས་ཏེ། དེར་བྱིན་ནའང་བྱིངས་ཉིད་དུ་གནས་པའོ། །བཞི་པ་ནི། དཔང་ལོས་མོ་རྟགས་དོན་དུ་དཱི་ཨཱི་སོགས། ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་བྱིངས་ལ་ཀྲྀཏ་བྱིན་ནས་རྟགས་སུ་གྲུབ་པ་མོའི་རྟགས་ སུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ། བུད་མེད་ལ་ཨ་ལས་ཨཱ་པའོ་ཞེས་སོགས་དང་ཀ་ལཱ་པར་ཨཱི་དང་ཙནྡྲ་པར་དཱིའི་ང་རྗེས་འབྲེལ་དུ་བྱས་པ་ལྟ་བུ་མོ་རྟགས་སུ་གྲགས་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། དེ་ཕན་གྱི་རྐྱེན་ཙནྡྲ་པར་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་ཀ་ལཱ་པར་མདོར་བསྡུས་པ་བཤད་པ་རྣམས་ཏེ། 1-164 རྣམ་འགྲེལ་དུ། དེ་ལ་ཕན་པའམ་བྱེད་ལྡན་ནམ། །ཞེས་པའི་དེ་ཕན་ནོ། །བྱེད་ལྡན་ནི་འགྱུར་ཐལ་བ་སྟེ། དེ་ལ་ཕན་པའམ་ཀྲིཏའོ། །ཞེས་པ་ཀྲྀཏ་རྐྱེན་སྟོན་ནོ། །དེ་ཡང་དེའི་བུ། དེས་བཅོས། དེས་ རྫོགས་ཞེས་སོགས་ལ། བུ་དང་བཙོས་པ་སོགས་ཀྱི་སྐད་དོད་མེད་ཀྱང་རྐྱེན་གྱི་ནུས་པས་

【現代漢語翻譯】第五個是。那些也包括表達的本質、作用和施動者等等，詳細內容在論著中已闡明。第二個是帶有'ཏི་'（ti）等的真實（詞綴），以及與之相關的兩種：第一種是顯示'བརྟ་མཱ་ན་'（varta-māna，現在時）等十個類別的意義。對於意願、祈願和能力的意思，使用'པཉྩ་མཱི་'（pañcamī，第五格）；對於成就等，使用'སཔྟ་མཱི་'（saptamī，第七格）；特別地，對於正確地收集行為，使用'པཉྩ་མཱིའི་དབུས་མའི་གཅིག་ཚིག་ཧི་ཉིད་'（pañcamī'i dbus ma'i gcig tshig hi nyid，第五格中間的單數形式'hi'）。在否定詞'མཱ་'（mā，不）之前加上'ཨ་དྱ་ཏཱ་ནཱི་'（adyatanī，過去時），在'མཱསྨ་'（mā sma，不要）之前加上'དེ་དང་ཧྱསྟ་ནཱི་'（de dang hyastanī，過去時）也是如此。其他的都表示時間：'བརྟ་མཱ་ན་'（varta-māna）一般指現在，與'ཏིསྨ་'（tisma）等與'སྨ་'（sma）結合表示過去，'ཧྱསྟ་ནཱི་'（hyastanī）指昨天，'ཨདྱ་ཏ་ནཱི་'（adyatanī）指先前，'བ་རོ྅ཀྵཱ་ནི་'（paro'kṣāni）指隱沒，'ཤྭ་སྟ་ནཱི་'（śva-stanī）指明天，'ཨཱ་ཤི་ཥ་'（ā-śīṣa）指祈願，'བྷ་བི་ཥྱནྟི་'（bhaviṣyanti）指將來，'ཀྲྀ་པཏྟི་'（kṛ-patti）是行為失敗或過失的名稱，因此據說通過其自身名稱可以理解時間和意義的差別。與之相關的是：前四個類別被稱為所有詞幹，根據每個詞幹的不同，'ཨ་ཎ་བི་ཀ་ར་ཎ་'（aṇa-vi-karaṇa）和'སན་བི་ཀ་ར་ཎ་'（san-vi-karaṇa），以及'ནུ་'（nu）和'ཨུ་'（u）等變音成分，雖然被說成是詞幹的結尾，但因為是意義條件的組成部分，所以應被歸類為與'ཏི་'（ti）等相關的條件。對於不是所有詞幹的'བ་རོ྅ཀྵཱ་'（paro'kṣā），在詞幹和條件之間有'ཨཱཾ་'（āṃ），因此有'ཀྲིཉ་'（kriñ），以及'ཨདྱ་ཏ་ནི་ཡ་སི་ཙ་'（adyatani ya si ca），'སཎ་'（saṇa），'ཙཎ་'（caṇa）和'ཨཎ་ལ་ཨི་ཙ་'（aṇala ica）等。第三個是：在總結的第二句開頭所說的'སན་'（san），它在詞幹的結尾，以及'ཀྲྀཏ་རྐྱེན་དུ་མ་'（kṛta rkyen du ma，多種屈折詞綴）被給予詞幹時，被稱為'ཏུམ་མཐའི་བྱིངས་'（tum mtha'i byings，不定式詞幹），據說在其後必須給予'སན་'（san），即使給予了，它仍然存在於詞幹中。第四個是：如'དཔང་ལོས་མོ་རྟགས་དོན་དུ་དཱི་ཨཱི་སོགས།'（dpang los mo rtags don du dī ī sogs，爲了女性的標誌，使用dī, ī等）所說，將'ཀྲྀཏ་'（kṛta）給予詞幹后，爲了成為女性的標誌，對於女性，有'ཨ་ལས་ཨཱ་པའོ་ཞེས་སོགས་'（a las ā pa'o zhes sogs，從a變為ā）等等，以及在'ཀ་ལཱ་པར་ཨཱི་'（ka-lā-par ī）和'ཙནྡྲ་པར་དཱིའི་ང་རྗེས་འབྲེལ་དུ་བྱས་པ་'（candra-par dī'i nga rjes 'brel du byas pa）等之後新增'དཱི་'（dī），這些都被認為是女性的標誌。第五個是：那些之前所說的，在'ཙནྡྲ་པར་'（candra-par）中非常詳細地解釋，而在'ཀ་ལཱ་པར་'（ka-lā-par）中簡要地總結的那些。在《釋名論》中：'對其有益或具有作用'，這是'དེ་ཕན་ནོ།'（de phan no，對其有益）。'具有作用'是變化或過失，'對其有益或ཀྲིཏ་འོ།'（kṛta'o，是kṛta），這顯示了'ཀྲྀཏ་རྐྱེན་'（kṛta rkyen，屈折詞綴）。也就是說，對於'他的兒子'，'他所烹飪的'，'他所完成的'等等，雖然沒有'兒子'和'烹飪'等的對應詞，但通過詞綴的力量可以理解。

【English Translation】 The fifth is. Those also include the essence of expression, function, and agent, etc., which are explained in detail in the treatises. The second is the real (suffixes) with 'ཏི་' (ti) etc., and the two related to it: The first is to show the meaning of ten categories such as 'བརྟ་མཱ་ན་' (varta-māna, present tense). For the meaning of desire, prayer, and ability, 'པཉྩ་མཱི་' (pañcamī, fifth case) is used; for achievements, etc., 'སཔྟ་མཱི་' (saptamī, seventh case) is used; in particular, for correctly collecting actions, 'པཉྩ་མཱིའི་དབུས་མའི་གཅིག་ཚིག་ཧི་ཉིད་' (pañcamī'i dbus ma'i gcig tshig hi nyid, the singular form 'hi' in the middle of the fifth case) is used. Adding 'ཨ་དྱ་ཏཱ་ནཱི་' (adyatanī, past tense) before the negative word 'མཱ་' (mā, not), and adding 'དེ་དང་ཧྱསྟ་ནཱི་' (de dang hyastanī, past tense) before 'མཱསྨ་' (mā sma, do not) is also the case. The others all indicate time: 'བརྟ་མཱ་ན་' (varta-māna) generally refers to the present, combining 'ཏིསྨ་' (tisma) etc. with 'སྨ་' (sma) indicates the past, 'ཧྱསྟ་ནཱི་' (hyastanī) refers to yesterday, 'ཨདྱ་ཏ་ནཱི་' (adyatanī) refers to the previous, 'བ་རོ྅ཀྵཱ་ནི་' (paro'kṣāni) refers to the hidden, 'ཤྭ་སྟ་ནཱི་' (śva-stanī) refers to tomorrow, 'ཨཱ་ཤི་ཥ་' (ā-śīṣa) refers to prayer, 'བྷ་བི་ཥྱནྟི་' (bhaviṣyanti) refers to the future, 'ཀྲྀ་པཏྟི་' (kṛ-patti) is the name of action failure or fault, so it is said that the difference between time and meaning can be understood through its own name. Related to this are: The first four categories are called all stems, and according to the different stems, 'ཨ་ཎ་བི་ཀ་ར་ཎ་' (aṇa-vi-karaṇa) and 'སན་བི་ཀ་ར་ཎ་' (san-vi-karaṇa), as well as vowel modifications such as 'ནུ་' (nu) and 'ཨུ་' (u), although they are said to be the end of the stem, they should be classified as conditions related to 'ཏི་' (ti) etc. because they are part of the meaning conditions. For 'བ་རོ྅ཀྵཱ་' (paro'kṣā) which is not all stems, there is 'ཨཱཾ་' (āṃ) between the stem and the condition, so there is 'ཀྲིཉ་' (kriñ), as well as 'ཨདྱ་ཏ་ནི་ཡ་སི་ཙ་' (adyatani ya si ca), 'སཎ་' (saṇa), 'ཙཎ་' (caṇa) and 'ཨཎ་ལ་ཨི་ཙ་' (aṇala ica) etc. The third is: 'སན་' (san) said at the beginning of the second sentence of the summary, which is at the end of the stem, and when 'ཀྲྀཏ་རྐྱེན་དུ་མ་' (kṛta rkyen du ma, multiple inflectional suffixes) is given to the stem, it is called 'ཏུམ་མཐའི་བྱིངས་' (tum mtha'i byings, infinitive stem), it is said that 'སན་' (san) must be given after it, even if it is given, it still exists in the stem. The fourth is: As 'དཔང་ལོས་མོ་རྟགས་དོན་དུ་དཱི་ཨཱི་སོགས།' (dpang los mo rtags don du dī ī sogs, for the sake of the feminine sign, use dī, ī, etc.) says, after giving 'ཀྲྀཏ་' (kṛta) to the stem, in order to become a feminine sign, for women, there are 'ཨ་ལས་ཨཱ་པའོ་ཞེས་སོགས་' (a las ā pa'o zhes sogs, from a to ā) etc., and adding 'དཱི་' (dī) after 'ཀ་ལཱ་པར་ཨཱི་' (ka-lā-par ī) and 'ཙནྡྲ་པར་དཱིའི་ང་རྗེས་འབྲེལ་དུ་བྱས་པ་' (candra-par dī'i nga rjes 'brel du byas pa) etc., these are all considered feminine signs. The fifth is: Those mentioned before, which are explained in great detail in 'ཙནྡྲ་པར་' (candra-par), and briefly summarized in 'ཀ་ལཱ་པར་' (ka-lā-par). In the 'Nirukta': 'Beneficial to it or having a function', this is 'དེ་ཕན་ནོ།' (de phan no, beneficial to it). 'Having a function' is change or fault, 'Beneficial to it or ཀྲིཏ་འོ།' (kṛta'o, is kṛta), this shows 'ཀྲྀཏ་རྐྱེན་' (kṛta rkyen, inflectional suffix). That is, for 'his son', 'what he cooked', 'what he completed' etc., although there are no corresponding words for 'son' and 'cooking' etc., it can be understood through the power of the suffix.

དེ་དང་དེ་སྟོན་པར་ནུས་པ་ཞིག་གོ །རྐྱེན་དེའི་མཐར་ནི་ཕལ་ཆེར་སི་སོགས་ཀྱི་རྣམ་དབྱེ་འཇུག་ལ། དེ་ཕན་ཉིད་ལ། ལྔ་པ་ལ་ཏས་སོ། །བདུན་པ་ལ་ཏྲའོ་ཞེས་སོགས་དེ་ཕན་ཉིད་རྣམ་དབྱེར་སོང་བའང་ཡོད་དེ། ལ་ཧྲ་ཞེས་པ་གང་དུ་ཞེས་སོགས་སྟོན་པ་ལྟ་བུའོ། ། དྲུག་པ་ནི། ཀུན་ བཤད་གཉིས་པར། མིང་ལས་བདག་ཉིད་འདོད་པ་ལ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས། ཡིན་སོགས་ཀྱི་རྐྱེན་ནོ། །བདུན་པ་ནི། རྣམ་དབྱེ་སྟེ། བི་བྷ་ག་ཞེས་པ་དོན་རྣམ་པར་འབྱེད་པའོ། །དབྱེ་ན་སི་སོགས་ཉི་ ཤུ་རྩ་གཅིག ཏི་སོགས་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་ཅུ། དེ་ཕན་གྱི་རྣམ་དབྱེ་དང་གསུམ་མོ། །གསུམ་པ་རྣམ་འགྱུར་ནི། དཔང་ལོས། རང་བཞིན་རྐྱེན་དང་འབྲེལ་བ་འམ། །ཡི་གེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་བ་ཡི། །སྒྱུར་དང་ དབྱི་བ་རྣམ་འགྱུར་ཏེ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་སྒྲའི་ཡན་ལག་གི་ཡི་གེ་སྒྱུར་བའམ་དབྱི་བ་གང་རུང་གིས་ཡི་གེའི་ལུས་འགྱུར་བ་ནི་རྣམ་འགྱུར་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ལ། དབྱེ་ན་ཡན་ལག་སོ་སོ་བའི་དང་། 1-165 ཕྲད་པའི་རྣམ་འགྱུར་གཉིས་ཡིན་ལ། དང་པོ་ལ་སྦྱར་བ་མིན་པ་དང་། ཨཱ་ག་མའོ། །དང་པོ་ནི་རྗེས་འབྲེལ་དུ་གྲགས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་གང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་མི་སྦྱོར་རོ། །ཞེས་པ་ལྟར་ སྒྲ་དེའི་ཆ་ཤས་སུ་དང་པོར་བྱུང་ཡང་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པ་སྟེ། དེ་ལ་དབྱེ་ན་རྗེས་འབྲེལ་མ་དང་། བརྗོད་དོན་དང་། ངོ་བོའི་དོན་གྱི་རྗེས་འབྲེལ་ཏེ་གསུམ་དུ་བདག་གི་བླ་ མ་བཞེད་ལ། དང་པོ་ལ་དབྱེ་ན་དྲུག བྱིངས་དང་། རྐྱེན་དང་། རྟགས་དང་། ཨཱ་ག་མ་དང་། མི་ཟད་པ་དང་། ཚིག་གི་རྗེས་འབྲེལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་བཞི། དབྱངས་དང་། གསལ་བྱེད་དང་། གསལ་བྱེད་སྲོག་ ཡིག་ཅན་དང་། དབྱངས་གསལ་གཉིས་ཀ་རྗེས་འབྲེལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་དགུ་དང་། གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད་དང་། གསུམ་པ་ལ་ཉི། ཊུ། ཌུ། ཉཱ་དང་། བཞི་པ་ནི་ཨིར་རྗེས་འབྲེལ་ལོ། །གཉིས་པ་རྐྱེན་གྱི་རྗེས་ འབྲེལ་ལ། ཀྲྀཏ་དང་། མོ་རྟགས་དང་། དེ་ཕན་དང་། སི་སོགས་དང་། སན་སོགས་དང་། ཏི་སོགས་དང་དེ་དང་འབྲེལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་དབྱངས་ནི། རྀ་དང་། ཀྭི་པ་ཀྱི་ཨི་ལྟ་བུའོ། །གསལ་བྱེད་ནི་ཀ་ སོགས་བཅུ་བཞི་ཙམ་མོ། །མོ་རྟགས་ལ། པ་དང་ངའོ། །དེ་ཕན་ལ། ཏ། ཊ། ཌ། ཎ་རྣམས་སོ། །སི་སོགས་ལ། ཨི། ང་། ཊ། ཛ། པ། ཤ་རྣམས་སོ། །སན་སོགས་ལ། ན། ཨིན། ཨི། ཀཱ་རི་ཏ་འི་ན་རྣམས་སོ། ། 1-166 ཏི་སོགས་ལ། དི་སི་འི་ཨི་དང་། ཨ་ཊ་འི་ཊ་དང་། ཐལ་གྱི་ལ་རྣམས་སོ། །དེ་དང་འབྲེལ་བ་ལ། ཨ། ཙ། ཎ། ན་རྣམས་སོ། །རྟགས་ཀྱི་རྗེས་འབྲེལ་ནི་ཏའོ། །ཨཱ་ག་མི་ནི་ཨུ་ དང་ཊའོ། །ཚིག་གི་རྗེས་འབྲེལ་ཡང་ཏའོ། །བརྗོད་དོན་གྱི་རྗེས་འབྲེལ་ནི། ཨ། ཨི། ཨུ། ཨིན། ཨུན་རྣམས་སོ། །ངོ་བོའི་དོན་གྱི་རྗེས་འབྲེལ་ནི། ཙནྡྲ་པར། རང་གི་ངོ་བོ་ལ་ཨི་ཀི་ཤཱི་པ་རྣམས་ སོ།

【現代漢語翻譯】並且能夠指示那個。在那個詞尾，通常會新增si等格助詞。對於『那個』本身，第五格是『las』，第七格是『trao』等等，也有『那個』本身變成格的情況，比如指示『la hra』（在哪裡）等等。第六個是：在《俱舍論》第二品中，『從名詞中想要表示所有者時，使用yin no』等等，是yin等的詞尾。第七個是：格，梵文是『vibhaaga』（བི་བྷ་ག་，Vibhaaga，Vibhaaga，分別），意思是分別。如果進行分類，有si等二十一個，ti等一百八十個，以及『那個』本身的格，共三種。第三個是變異：如Dharmapala（དཔང་ལོས，護法）所說：『自性、詞尾和關聯，或僅與字母關聯，改變和省略是變異。』也就是說，通過改變或省略語音組成部分的字母，使字母的形態發生變化，這就是變異的本質。如果進行分類，有組成部分的變異和連線的變異兩種。第一個是不連線的，以及增益字母（梵文：aagama）。第一個被稱為后隨，也就是說，不連線任何后隨的東西。如所說：『即使首先出現在聲音的一部分中，也不與其共存。』也就是說，即使首先出現在聲音的一部分中，也不與其共存。如果對此進行分類，我的上師認為是后隨、表達意義和本質意義的后隨，共三種。第一個可以分為六種：詞幹、詞尾、詞性標誌、增益字母、不變詞和詞的后隨。第一個可以分為四種：元音、輔音、帶生命力的輔音和元音輔音都后隨。第一個有九個，第二個有八個，第三個有ni、tu、du、nya，第四個是ir后隨。第二個是詞尾的后隨：kṛta（कृत्， कृत्，動詞後綴），陰性詞尾，『那個』本身，si等，san等，ti等以及與之相關的。第一個是元音：ṛ（ऋ， ऋ，ṛ），如『kvi pa kyi i』。輔音大約有ka等十四個。陰性詞尾有pa和nga。『那個』本身有ta、ṭa、ḍa、ṇa等。si等有i、nga、ṭa、ja、pa、śa等。san等有na、in、i、kaaritaa i na等。ti等有di si i、aṭa aṭa和thal gyi la等。與之相關的有a、ca、ṇa、na等。詞性標誌的后隨是ta。增益字母是u和ṭa。詞的后隨也是ta。表達意義的后隨有a、i、u、in、un等。本質意義的后隨如Candrapa（ཙནྡྲ་པར，月稱）所說：對於自己的本質，有i、ki、śī、pa等。

【English Translation】 And is able to indicate that. At the end of that, usually suffixes like 'si' are added. For 'that' itself, the fifth case is 'las', the seventh case is 'trao', etc. There are also cases where 'that' itself becomes a case, such as indicating 'la hra' (where) etc. The sixth is: In the second chapter of the Abhidharmakośa, 'when wanting to indicate the owner from a noun, 'yin no' is used' etc., which are suffixes like 'yin'. The seventh is: Case, in Sanskrit 'vibhaaga' (བི་བྷ་ག་, Vibhaaga, Vibhaaga, distinction), meaning to distinguish. If classified, there are twenty-one like 'si', one hundred and eighty like 'ti', and the case of 'that' itself, making three in total. The third is modification: As Dharmapala (དཔང་ལོས, Dharmapala) said: 'Nature, suffixes, and association, or association with just letters, alteration and elision are modifications.' That is, changing the form of a letter by altering or eliding the letters of the phonetic components is the essence of modification. If classified, there are component modifications and connective modifications. The first is non-connective, and augment (Sanskrit: aagama). The first is known as following, that is, not connecting anything that follows. As it is said: 'Even if it appears first as part of a sound, it does not coexist with it.' That is, even if it appears first as part of a sound, it does not coexist with it. If this is classified, my guru considers it to be following, expressing meaning, and following of essential meaning, making three in total. The first can be divided into six: stem, suffix, gender marker, augment, indeclinable, and word following. The first can be divided into four: vowel, consonant, consonant with life, and both vowel and consonant following. The first has nine, the second has eight, the third has ni, tu, du, nya, and the fourth is ir following. The second is suffix following: kṛta (कृत्, Kṛt, verbal suffix), feminine suffix, 'that' itself, si etc., san etc., ti etc., and those related to them. The first is vowel: ṛ (ऋ, Ṛ, ṛ), such as 'kvi pa kyi i'. There are about fourteen consonants such as ka. Feminine suffixes are pa and nga. 'That' itself has ta, ṭa, ḍa, ṇa etc. si etc. have i, nga, ṭa, ja, pa, śa etc. san etc. have na, in, i, kaaritaa i na etc. ti etc. have di si i, aṭa aṭa, and thal gyi la etc. Those related to them have a, ca, ṇa, na etc. The gender marker following is ta. The augment is u and ṭa. The word following is also ta. The expression of meaning following has a, i, u, in, un etc. The essential meaning following, as Candrapa (ཙནྡྲ་པར, Candrapa, Moon fame) said: For one's own essence, there are i, ki, śī, pa etc.

།དེས་ནི་འདིས་ཟླས་དྲངས་པའི་རྗེས་འབྲེལ་ཙམ་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་འབྲེལ་ཞེས་བྱའོ། །ཨཱ་ག་མ་ནཱི། ངོ་བོ་གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ཏེ། རྟགས་ཀྱི་དོན་དུ་དགོས་ པ་ཁྱད་པར་པ་ཡོད་ཀྱང་གར་ཡོད་དང་ནམ་འོང་གི་གནས་དུས་མ་ངེས་པས་སྒྲའི་ཡི་གེ་རྣམ་པ་གཞན་དང་གཞན་དུ་སྒྱུར་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ཕྲད་པའི་རྣམ་འགྱུར་ལ། སྤྱིར་དང་། བྱིངས་རྐྱེན་ དང་། ཚིག་ཕྲད་པའི་རྣམ་འགྱུར་རོ། །དང་པོ་ནི། འཚམས་སྦྱོར་རྐང་པ་གཉིས་པ་དང་གསུམ་པའི་བསྟན་དོན་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་ཡང་བྱིངས་དང་རྐྱེན་སྤྱིར་ཕྲད་པས་ནི། བྱིངས་ཀྱི་ཡོན་ཏན། ཨི་ཨེ་དང་། ཨུ་ཨོ་དང་། རྀ་ཨར་དང་། ལྀ་ཨལ་དུ་འགྱུར་བ་རྣམས་ཏེ། དེ་ལྟར་སྒྱུར་ནུས་ཀྱི་རྐྱེན་ནི་གཙོ་བོར་ཀྲྀཏ་རྐྱེན་གྱི་ནང་ནས་ཀ་ང་རྗེས་འབྲེལ་ལ་ཡོན་ཏན་བཀག་པས་དེ་གཉིས་རྗེས་འབྲེལ་དུ་མེད་པའི་རྐྱེན་རྣམས་སོ། ། 1-167 བྱེ་བྲག་ཏུ་ཕྲད་པས་ནི། གཙོ་བོར་ཀུན་བཤད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས། བྱིངས་ཀྱི་ལུས་འགྱུར་ནི། རྐང་པ་བདུན་པ་ཡན་གྱིས་བསྟན་པ་རྣམས་སོ། །རྐྱེན་གྱི་ལུས་འགྱུར་ནི། རྐང་པ་བརྒྱད་པས་བསྟན་ པ་རྣམས་སོ། །བྱིངས་དང་ཀྲྀཏ་རྐྱེན་ཕྲད་པའི་རྣམ་འགྱུར་ནི། ཀྲྀཏ་རྐང་དང་པོར་བསྟན་པ་རྣམས་བྱིངས་དང་། དྲུག་པའི་སྨད་ནས་བསྟན་པ་རྣམས་རྐྱེན་གྱི་ལུས་འགྱུར་གཙོ་ཆེའོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྟགས་དང་རྣམ་ དབྱེ་ཕྲད་པ་ལ་ཡང་། རྣམ་དབྱེ་ལ་བརྟེན་པའི་རྟགས་ཀྱི་དང་། རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་དབྱེའི་དང་། གཉིས་ལ་བརྟེན་པའི་གཉིས་ཀའི་ལུས་འགྱུར་རྒྱས་པ་མིང་རྐང་དང་པོ་བཞིས་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་རྣམས་ སོ། །རྟགས་དང་རྟགས་ཕྲད་པའི་རྣམ་འགྱུར་ནི་མོ་རྟགས་ལ་བརྟེན་པ་རྣམས་སོ། །མིང་དང་མིང་ཕྲད་པ་ནི། དེ་ཕན་གྱི་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་པ་རྣམས་སོ། །ཚིག་ཕན་ཚུན་ཕྲད་པའི་རྣམ་འགྱུར་ནི། སྡེ་ པའི་དང་པོ་ཚིག་མཐའ་རྣམས་དབྱངས་དང་སྒྲ་ལྡན་རྣམས་ལ་གསུམ་པ་རྣམས་སོ། །ཞེས་འཚམས་སྦྱོར་བཞི་པས་བསྟན་པ་ཀུན་དང་། ཚིག་མཐར་ཨེཏ་ཨོཏ་ལས་ཕ་རོལ་གྱི་ཨ་ཡིག་དབྱིའོ། །ཞེས་སོགས་དང་། རྣམ་ པར་གཅད་བྱ་ཙའམ་ཚ་ལ་ཤའོ་ཞེས་སོགས་འཚམས་སྦྱོར་ལྔ་པས་བསྟན་པ་རྣམས་དང་། ཚིག་སྡུད་ཀྱི་ལུས་འགྱུར་ཇི་སྙེད་བཤད་པ་སོགས་སོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་ལྟར་རྣམ་འགྱུར་གྱི་དབྱེ་བ་སོགས་སྒྲའི་ཡན་ལག་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར། 1-168 འདིར་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་རྣམས་དིང་སང་རྒྱུག་ཆེ་བར་སྣང་བས་ཀ་ལཱ་པའི་བརྡ་ཆད་ཀྱི་སྟེང་ནས་མདོར་བསྡུས་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པས། ཙནྡྲ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལེགས་སྦྱར་གྱི་གཞུང་ལུགས་ཆེན་ པོ་རྩ་འགྲེལ་རྣམས་སུ་བསླབ་ཅིང་། རྗེས་འབྲེལ་འཕྱིད་པའི་མདོ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་ནི། ཁོ་བོས་ཀ་ལཱ་པའི་སྤྱི་དོན་དུ་གསལ་བས་དེར་བལྟ་བར་བྱའོ། །རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་ཀ

ྱི་ལེའུ་བཞི་པ་ ཅུང་ཟད་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །རིག་གནས་ལྔ་པ་ཚད་མའམ་གཏན་ཚིགས་རིག་པ་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་ལྔ་པ། ལྔ་པ་ཚད་མའམ་གཏན་ཚིགས་རིག་པའི་གནས་བཤད་པ་ལའང་། དགོས་པ། བྱུང་ཚུལ། རང་བཞིན། ཁ་འཕངས་དང་བཞིའོ། །དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སེལ་བ་ནི་གཞུང་འདིར་རྒྱས་པར་མི་འབྱུང་ལ། ཇི་སྙེད་པ་མི་རྟག་པ་དང་སྟོང་བདག་མེད་ལ་སོགས་པ་ལ་འཁྲུལ་པ་སེལ་བ་ཡང་དངོས་བསྟན་བསྟན་བྱའི་ གཙོ་བོ་མིན་ཀྱང་རྣམ་འགྲེལ་ལེའུ་གཉིས་པར་བདེན་བཞི་མི་རྟག་སོགས་བཅུ་དྲུག་དང་། རང་བཞིན་རྟགས་ཀྱི་ཁྱབ་འབྲེལ་ལ་དོགས་པ་སྤོང་བའི་གཞན་སེལ་གྱིས་སྤྱི་རྟག་དངོས་རྒྱ་ཆེར་བཀག་ཅིང་། ལྡོག་ཁྱབ་ གནོད་པ་ཅན་གྱིས་འདུས་བྱས་རང་གྲུབ་དུས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཉིས་པར་སྡོད་མི་སྲིད་པ་དངོས་སུ་གྲུབ་པར་སྤྱིར་རྟག་འཛིན་དང་། ཁྱད་པར་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་ཤུགས་ལ་ཁེགས། མངོན་སུམ་ལེའུའི་མངོན་སུམ་གྱིས་ཡུལ་འཛིན་ཚུལ་ལ་འཕྲོས་ནས་གཟུང་འཛིན་གྱི་ཆོས་བདག་བཀག་གོ ། 1-169 གཞན་ཡང་རང་བློ་ཀློག་གྱུར་དུ་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་དང་། བློ་ལ་ཚུལ་གཉིས་དང་རང་རིག་མི་འདོད་པ་སོགས་ཀྱི་ལོག་སྨྲ་ཚར་བཅད་ཅིང་། དངོས་བསྟན་ལ་མེད་པའི་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་ཀྱི་གནས་ ལ་ལོག་པར་རྟོག་པའི་སྨྲ་ངན་ཐམས་ཅད། ཐལ་འགྱུར་གྱི་ཚར་གཅོད་ཚུལ་དང་སྒྲུབ་ངག་གིས་རྗེས་སུ་འཛིན་ཚུལ་རྒྱ་ཆེར་དངོས་སུ་བསྟན་པས་ཟློག་པར་ནུས་པའི་ཕྱིར་ལོག་སྨྲ་ཚར་གཅོད་ཀྱི་རིག་ གནས་མཆོག་ཏུ་གྲུབ་བོ། །གཉིས་པ་ལ་རྒྱལ་བས་གསུངས་ཚུལ། མཁས་པས་བཀྲལ་ཚུལ། བོད་དུ་བྱུང་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་འགྲེལ་ལེའུ་གཉིས་པའི་མཇུག་ཏུ། ད་ལྟའི་དངོས་སྟོན་བསྟོད་པ་ནི། །དེ་ཡི་ བསྟན་པ་ཉིད་ལས་ནི། །ཚད་མའི་དེ་ཉིད་གྲུབ་དོན་ཏེ། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་མ་བཟློག་ཕྱིར། །ཅུང་ཟད་སྐྱེ་བའི་བདག་ཉིད་ཅན། །གང་དེ་ཐམས་ཅད་འགག་ཆོས་ཅན། །ཞེས་སོགས་རྣམ་པ་དུ་མར་ནི། ། དེ་ཡི་སྦྱོར་བ་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །མེད་ན་མི་འབྱུང་མཚན་ཉིད་ཅན། །རྟགས་ནི་རྗེས་དཔག་རྟེན་ཡིན་ནོ། །བསྒྲུབ་བྱས་གཏན་ཚིགས་ཁྱབ་པ་ནི། །བསྟན་ཕྱིར་དེ་ཡང་གསལ་བར་བཤད། །ཅེས་པས་ཚད་མ་མདོར་ སྟོན་པ་ལ་ཚད་མར་གྱུར་པ་དེ་ལྟ་བུའི་དངོས་པོར་བསྟན་ནས་བསྟོད་པ་ནི། ཚད་མའི་མཚན་གཞི་དང་མཚན་ཉིད་མི་སླུ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཕྱོགས་གླང་གི་རང་བཟོ་མ་ཡིན་གྱི། 1-170 རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་ཉིད་ལས་གསལ་བར་འབྱུང་ངོ་ཞེས་གུས་པ་སྐྱེད་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་མངོན་སུམ་ནི་རྟོགས་སླ་བས་ལོག་རྟོག་གི་གནས་མེད་མོད། རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི་རྟོགས་དཀའ་ བའི་གཞལ་བྱའི་གཙོ་བོ་རྟོགས་པའི་ཐབས་ཡིན་མོད་ཀྱང་རྒྱལ་བས་མ་གསུང

【現代漢語翻譯】第四章略說第五章略說五明之五，量論或因明。第五，量論或因明之所說，有四：必要、生起、自性、宗派。第一，所知的一切事物，蘊、界、處之自相共相，破除增益，本論不廣說。一切事物無常、空、無我等之錯謬，雖非直顯之所詮主要，然在《釋量論》第二品中，真諦之無常等十六，以及自性因之周遍關係，以遣余遮止常法實體，廣為遮破。具反周遍之有損，有為法自成，剎那不住第二剎那，實有成立。總破常執，別破常一自在之我。現量品中，由現量執持對境之方式，進而遮止能取所取之法我。此外，對於欲將自心變為可讀之邪分別念，以及不許心有二相和自證分等之邪說，加以破斥。對於直顯中未有之所知一切事物之體性，所有邪分別念之惡說，以應成式之破斥方式和以立論式之後續執持方式，廣為顯示，故能遮止，故成破邪說之殊勝明。第二，分三：佛陀之宣說方式、智者之闡釋方式、于藏地之生起方式。第一，于《釋量論》第二品之末尾，『如今對實有之讚歎，從彼之教法中，量之真諦成就，因是后隨之推斷不可逆轉。略微生起之自性，凡是彼等皆是壞滅之法。』等等諸多方式，『因見彼之結合，無則不生之體性，因是后隨之推斷所依。應成之因明周遍，爲了顯示，彼亦清晰闡述。』如是，對量之簡要開示，對已成量之事物進行讚歎，乃是為使量之體性和不欺騙之真諦，皆非ཕྱོགས་གླང་（藏）之自造，乃是佛陀之教法中清晰顯現，而生起敬仰之心。其中，現量易於理解，故無邪分別念之立足之地。然比量難以理解，是衡量所量之主要方法，但佛陀未曾宣說。

【English Translation】 Chapter Four A Brief Explanation Chapter Five A brief explanation of the fifth of the five sciences, Pramana or Logic. Fifth, regarding the explanation of the subject of Pramana or Logic, there are four aspects: necessity, origin, nature, and tenets. First, as for the knowledge of all knowable objects, the self and common characteristics of the aggregates, elements, and sense bases, the refutation of superimposition is not extensively discussed in this treatise. Although dispelling misconceptions about impermanence, emptiness, selflessness, etc., of all knowable objects is not the primary topic to be directly shown, in the second chapter of the 'Commentary on Valid Cognition,' the sixteen aspects of the four truths, such as impermanence, and the pervasive relationship of the nature of the sign, extensively refute the permanent entity by means of excluding others. By means of contradictory pervasion, it is directly established that conditioned phenomena cannot remain in the second moment of time, thus generally obstructing the clinging to permanence, and particularly obstructing the self that is permanent, singular, and independent. In the chapter on direct perception, by elaborating on how direct perception apprehends objects, the self of phenomena that grasps and is grasped is refuted. Furthermore, refuting the wrong conceptions that desire to make one's own mind readable, and the wrong assertions that do not accept the two aspects of mind and self-awareness. All the evil speech that wrongly conceives the nature of all knowable objects that are not present in the direct teaching, is refuted by extensively and directly showing the method of refuting with consequentialism and the method of subsequent holding with proof statements. Therefore, it is capable of averting, and thus it is established as the supreme science of refuting wrong speech. Second, there are three aspects: how the Victorious Ones spoke, how the scholars explained, and how it arose in Tibet. First, at the end of the second chapter of the 'Commentary on Valid Cognition,' 'Now, the praise of the actual teaching is that the truth of valid cognition is accomplished from his teachings, because the subsequent inference is irreversible. Whatever has the nature of arising slightly, all of those have the nature of ceasing.' In many ways, 'Because the combination of that is seen, the sign that has the characteristic of not arising if it is not, is the basis of subsequent inference. The pervasion of the reason to be proven, is also clearly explained for the sake of teaching.' Thus, praising the object that has become valid cognition by showing the brief teaching of valid cognition, is to generate respect that all the basis and characteristics of valid cognition that are not deceptive are not self-made by ཕྱོགས་གླང་ (Tibetan, Dignāga, Dignāga, Dignāga), but clearly appear from the Victorious Ones' scriptures. Moreover, direct perception is easy to understand, so there is no place for wrong conceptions. However, inference is difficult to understand, and it is the main method of understanding the object to be measured, but the Victorious Ones did not speak about it.

ས་སམ་སྙམ་པ་བཟློག་ཕྱིར་དུ་གསུངས་ཚུལ་གསལ་བར་བསྟན་ནོ། །མངོན་སུམ་བཞི་ག་དང་། རྗེས་དཔག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་གཏན་ཚིགས་ གསུམ་ཀ་མདོ་ལས་བསྟན་ཚུལ་ནི་གཞུང་འདིའི་རྩ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་ལོ། །དེ་ཡང་མངོན་སུམ་བཞིའི་ཡ་གྱལ་གྱི་ཡིད་མངོན་ནི། དབང་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ལས་དངོས་སུ་སྐྱེས་པ་ཉིད་དུ་ མདོས་ཀྱང་བསྟན་པས། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་པ་ཆོས་ཀྱི་གསལ་སྣང་ཡོད་པ་ཙམ་ལ་ཡིད་མངོན་དུ་བྱས་ན། རང་རིག་དང་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ཡང་དེར་འགྱུར་ཞིང་། ཡིད་དང་མངོན་སུམ་གྱི་གཞི་མཐུན་ཡིན་ པ་ཙམ་གྱིས་དེར་བྱས་ན་དབང་མངོན་ཡང་དེར་ཐལ་ཏེ། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བའི་ཡིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ནས་བརྒྱུད་དེ། མངོན་པ་སྡེ་བདུན་གྱི་ནང་ཚན་བསྟན་ བཅོས་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་མཛད་པ་པོའི་དགྲ་བཅོམ་དབྱིག་སོགས་དང་དུས་དང་མཁས་མཐོངས་སོགས་མཉམ་ཞིང་། ཆེད་དུ་བརྗོད་པའི་ཚོམས་མཛད་པ་པོའི་དགྲ་བཅོམ་ཆོས་སྐྱོབ་དང་། དེས་པཎ་ཆེན་མེ་ཝི་ག་དང་། 1-171 དེས་མཁས་མཆོག་དབྱིག་གཉེན་ལ་བརྒྱུད་པར་ཚད་མ་བ་རྣམས་ལ་གྲགས་སོ། །ཚད་མའི་རིག་པའི་གཙོ་བོ་རྣམས་ནི་མཛོད་འགྲེལ་ན་ཤིན་ཏུ་གསལ་ཞིང་། དེས་ནི། ཁ་ཆེའི་མཁས་པ་དགེ་འདུན་བཟང་པོའམ་ འདུས་པ་བཟང་པོ་ལ་གསན་ལ། དེས་ནི། འོད་སྲུངས་ཉེར་འཁོར་ཀུན་དགའ་ཤ་གོས་ཅན། །ཉེར་སྦས་དྷི་དྷི་ནག་པོ་ལེགས་མཐོང་བློ། །ཞེས་བསྟན་པ་གཏད་རབས་བདུན་དུ་གྲགས་པའི་ཐ་མ་ཕྱིར་མི་ འོངས་བློས་མི་འབེབས་ལ་གསན་པ་ནས་བརྒྱུད་ཀྱང་རུང་ངོ་། །ཀུན་མཁྱེན་གཉིས་པས་ནི་ཚད་མའི་བསྟན་བཅོས་རྩོད་སྒྲུབ་ཏུ་གྲགས་པ་མཛད་ཀྱང་གཞོན་ནུ་བློ་གྲོས་མ་སྨིན་པའི་དུས་མཛད་པས། བཤད་པ་ འགའ་ཞིག་སྙིང་པོ་མེད་པར་དགོངས་སོ་ཞེས་ཀུན་བཏུས་སུ་དགག་པ་ཡང་འགའ་རེ་མཛད་དོ། ཀུན་མཁྱེན་གཉིས་པ་ལ་ནི་རང་ལས་མཁས་པའི་སློབ་མ་བཞིར་གྲགས་ཏེ། ཕར་ཕྱིན་དང་། ཚད་མ་དང་། འདུལ་བ་དང་། མངོན་པ་རྣམས་རང་ལས་མཁས་པ་ནི་རིམ་བཞིན། འཕགས་པ་གྲོལ་སྡེ་དང་། ཕྱོགས་གླང་དང་། ཡོན་ཏན་འོད་དང་། བློ་བརྟན་རྣམས་སོ། །འདིར་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ནི། རང་སྡེ་གནས་མ་བུ་ པའི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་བདག་ལ་དགག་པའི་རྣམ་པ་ཅུང་ཟད་བྱས་པས་མ་མཐུན་ནས་རྒྱ་གར་ལྷོ་ཕྱོགས་སུ་ཀུན་མཁྱེན་གཉིས་པའི་ཞབས་པད་ལེགས་པར་བསྟེན། སེམས་ཙམ་རྣམ་རྫུན་གྱི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ལེགས་པར་སྦྱང་། 1-172 བརྒྱད་སྟོང་དོན་བསྡུ་རྩ་འགྲེལ་ལ་སོགས་པ་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཀྱང་མང་དུ་བརྩམས། ཁྱད་པར་གཏན་ཚིགས་རིག་པའི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་ཀྱི་ཐོག་མར་གྱུར་ཏེ། ཚད་མའི་བསྟན་བཅོས་ཐོར་བུ་བ་ མང་དུ་མཛད། ཕྱིས་རྒྱ་གར་བྱང་ཕྱོགས་རི་བོ་འབིགས་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གླང་ཕུག་པར་དེ་ད

【現代漢語翻譯】爲了消除對『是地嗎？』的疑惑，（經文）清楚地闡述了（四種現量）的說法。四種現量和所有比量的所依——三相，在經文中是如何闡述的，這在本論的根本中已經非常清楚地說明了。其中，作為四種現量之一的意現量，經文中也闡明了它實際上是從根識的俱有緣中產生的。如果僅僅因為存在第六處——法的明相，就將其視為意現量，那麼自證和瑜伽現量也會變成那樣。如果僅僅因為意和現量的基礎相同就將其視為意現量，那麼根現量也會變成那樣，因為它被分爲了身、語、意三者的意。第二，從佛陀開始傳承，與造作《阿毗達磨七論》中的《辨事論》的阿羅漢德等在時間和學識上相同，並且與造作《法句經》的阿羅漢法救，以及他所傳授的班智達梅威嘎，以及他所傳授的大學者德護傳承給量論師們。量論學說的主要人物在《俱舍論》的註釋中非常清楚。他聽取了喀什米爾的學者格敦桑波或堆巴桑波的教誨。而格敦桑波又聽取了被稱為『交付教法七人』中最後一位的不還果位者洛美貝的教誨，傳承下來也可以。第二位一切智者（宗喀巴）雖然著有被稱為《論式論證》的量論著作，但因為是在年輕時所作，智慧尚未成熟，所以在《總集論》中也駁斥了一些沒有意義的說法。對於第二位一切智者來說，有四位比自己更博學的弟子，分別是精通般若、量論、律和阿毗達磨者，他們分別是聖解脫軍、陳那、功德光和善慧。這裡的陳那，在自部有部中出家，因為對不可言說的我稍微作了駁斥，所以不合，於是前往印度南方，很好地依止了第二位一切智者的蓮足，很好地學習了唯識假相宗的宗義，還創作了《八千頌攝義根本釋》等許多大乘論典。特別是，他成爲了開創因明學說的先河，創作了許多零散的量論著作。後來，在印度北方瑞相山的陳那山洞裡……

【English Translation】 To dispel the doubt of 'Is it the ground?', it clearly explains the way of speaking (of the four types of direct perception). How the basis of all four types of direct perception and all types of inference—the three characteristics—are taught in the sutras is very clearly explained in the root of this treatise. Among them, as one of the four types of direct perception, mental direct perception, the sutra also clarifies that it is actually produced from the co-operative condition of the sense consciousness. If merely because there is the sixth source—the clarity of dharma—it is regarded as mental direct perception, then self-awareness and yogic direct perception would also become that. If it is regarded as that merely because the basis of mind and direct perception are the same, then sense direct perception would also become that, because it is the mind divided into body, speech, and mind. Secondly, starting from the Buddha, it is the same in time and learning as the Arhat Deva, who composed the 'Treatise on Discrimination' among the seven treatises of Abhidharma, and the Arhat Dharmatrāta, who composed the 'Dharmapada', and the Pandit Mewiga to whom he transmitted it, and the great scholar Devarakṣita transmitted it to the logicians. The main figures of logic are very clear in the commentary on the Abhidharmakośa. He listened to the teachings of the Kashmiri scholar Gedun Sangpo or Düpa Sangpo. And Gedun Sangpo listened to the teachings of the last of the 'Seven Who Entrusted the Doctrine', the non-returner Lome Beb, and it can be transmitted down. The second omniscient one (Tsongkhapa) composed the logical treatise known as 'Debate and Proof', but because it was composed when he was young and his wisdom had not matured, he also refuted some meaningless statements in the 'Compendium'. For the second omniscient one, there were four disciples who were said to be more learned than himself, namely those who were proficient in Prajñāpāramitā, Logic, Vinaya, and Abhidharma, who were respectively the Holy Vimuktisena, Dignāga, Guṇaprabha, and Sumati. Dignāga here, ordained in his own school of the Vātsīputrīya, because he slightly refuted the inexpressible self, he disagreed, so he went to southern India, well attended the lotus feet of the second omniscient one, well studied the tenets of the Mind-Only False Aspect school, and also composed many Mahāyāna treatises such as the 'Essence of the Eight Thousand Verses Root Commentary'. In particular, he became the first to initiate the tradition of the chariot of logic, and composed many scattered treatises on logic. Later, in the Dignāga cave of Mount Ṛṣabha in northern India...

ག་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པའི་ཚད་མ་མདོ་རྩོམ་པར་བཞེད་ནས། ཚད་མར་གྱུར་པ་འགྲོ་ལ་ཕན་བཞེད་པ། ། སྟོན་པ་བདེ་གཤེགས་སྐྱོབ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས། །ཚད་མ་བསྒྲུབ་ཕྱིར་རང་གི་གཞུང་ཀུན་ལས། །བཏུས་ནས་སྣ་ཚོགས་འཐོར་རྣམས་འདིར་གཅིག་བྱ། །ཞེས་པའི་ཚིགས་བཅད་ཐོད་ལེ་ཀོར་གྱིས་ཕུག་པའི་སྒོ་གོང་དུ་ བྲིས་པས། མུ་སྟེགས་ཀུན་གྱི་བྱིན་པ་རེངས། ས་གཡོས་པ་ལ་སོགས་པ་ངོ་མཚར་གྱི་ལྟས་མང་དུ་བྱུང་བ་མུ་སྟེགས་ཀྱིས་མ་བཟོད་པས། སྟོན་པ་ཐུབ་རྒྱལ་ནག་པོས་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་ བསུབས་པས། རྩོད་པར་ནུས་ན་ལུས་དངོས་སུ་སྟོན། མི་ནུས་ན་ཐོད་ལེ་ཀོར་གྱི་རི་མོ་བསུབས་པར་ནུས་ཀྱང་བློ་གྲོས་ཀྱི་རི་མོ་བསུབ་པར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་བྲིས་པས་ལུས་དངོས་སུ་བསྟན་ ནས། བརྩད་པས་རིག་པས་ལན་དུ་མར་ཚར་བཅད་ཀྱང་རྫུ་འཕྲུལ་དང་གཡོ་སྒྱུ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་འཕམ་པའི་ངོས་ལེན་མ་བྱུང་ཞིང་འདུལ་བར་མ་ནུས་པས་ཐུགས་ཕྱུང་ནས། ཐོད་ལེ་ཀོར་ནམ་མཁར་འཕངས་ནས་འདི་ས་ལ་ལྷུང་བ་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་ཞེས་དམ་བཅས་པས་ཡུན་རིང་དུ་ས་ལ་མ་ལྷུང་། 1-173 བལྟས་པས་བར་སྣང་ན་རྗེ་བཙུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་མངོན་སུམ་དུ་བཞུགས་ནས། བུ། དམན་པའི་སེམས་མ་སྐྱེད་ཅིག་རྫོགས་བྱང་གི་བར་དུ་ཁོ་བོས་རྗེས་སུ་བཟུང་ངོ་། །བསྟན་བཅོས་དེ་ཡང་ལེགས་པར་རྩོམས་ ཤིག འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་མིག་ཏུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྣང་བ་བྱིན་ཏེ། རྣམ་ངེས་ཀྱི་འགོར། གང་ལ་འཕགས་པ་ཉིད་རྗེས་བཟུང་བ་དེ་ནི་དཔལ་ལྡན་དྲི་མེད་བློ་མངའ་སྟེ། །ཞེས་སོ། ། བསྟན་བཅོས་ཇི་ ལྟར་བརྩམས་ཚུལ་གཞུང་དུ་གསལ་ལ། དགོངས་པ་མ་རྙེད་བཞིན་དུ་བརྩམས་པའི་འགྲེལ་བྱེད་འགའ་ཡང་འབྱུང་ཞིང་ཁྱད་པར་དངོས་སློབ་སློབ་དཔོན་དབང་ཕྱུག་སྡེས་བཤད་སྲོལ་མ་ཉམས་ཙམ་མཛད་པའི་དྲུང་དུ། ཕྱི་ རོལ་མུ་སྟེགས་ཀྱི་བྲམ་ཟེའི་རིགས་ལ་སྒྲ་ཚད་བྱང་ཞིང་། ཁྱད་པར་རྟོག་གེའི་གསང་ཚིག་ལ་མཁས་པར་སྦྱངས་པ་ཞིག་ནང་པའི་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་ཏེ། མདོ་སྔགས་དུ་མའི་ལུས་རིག་དང་མན་ངག་ གི་སྒོ་ནས་འཁོར་ལོ་བདེ་མཆོག་གིས་དངོས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དཔལ་ལྡན་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས་ཀུན་བཏུས་ཚར་གསུམ་གསན་པས་བཤད་སྲོལ་རྣམས་ཕྱོགས་གླང་གི་དགོངས་པ་མིན་པར་རྟོགས་ཏེ། སློབ་དཔོན་ གྱིས་ཀྱང་དེ་ལྟ་ན་ཁོ་བོ་ཕྱོགས་སྔར་བྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་རྩོམས་ཤིག་ཅེས་གནང་བ་ཐོབ་ནས་ཚད་མ་སྡེ་བདུན་མཛད། ཇི་ལྟར་མཛད་ཚུལ་ནི་གཞུང་གིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་ལོ། །ཚད་མའི་གཞུང་འགྲེལ་ཕལ་ཆེར་ལ་བམ་གྲངས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་ཚད་མ་མཛད་ཀྱང་། 1-174 ལེའུ་དང་པོའི་རང་འགྲེལ་ལ་སྟོང་ཕྲག་ཕྱེད་དང་བཞི་པ་ཞེས་གསལ་བར་གྲགས་སོ། །འདི་སློབ་དཔོན་རྒྱན་མཁན་པོ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པ་ནི། རྗེས་དཔག་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བས་འགྲེལ་པ་བྱས་པ་ཡིན་ གྱ

【現代漢語翻譯】當尊者想要撰寫一部彙集各方觀點的《量論》時，他心懷慈悲，希望這部論著能利益眾生。他向導師、善逝（梵文：Sugata，含義：已抵達善處者）、救護者頂禮，爲了確立量論，他從自己的所有著作中，彙集各種分散的觀點，將它們整合為一。這段偈頌被寫在Thod-le-kor（地名）山洞的入口上方，結果，所有外道（梵文：Tirthika，含義：持外道見者）都感到震驚，發生了地震等許多奇異的徵兆。外道們無法忍受，於是黑衣導師（指外道導師）Thub-gyal（人名）兩次、三次地擦除這段偈頌。尊者寫道：『如果你們有能力辯論，就親自現身；如果不能，即使你們能擦除Thod-le-kor的筆跡，也無法抹去智慧的印記。』於是，黑衣導師現身，與尊者辯論，雖然尊者多次以理智駁倒了他，但他始終不肯承認失敗，反而使用各種神通和欺騙手段。尊者無法調伏他，於是心生悲憫，將Thod-le-kor拋向天空，並立下誓言：『如果它落到地上，我就放棄菩提心。』結果，Thod-le-kor長時間沒有掉落。人們抬頭仰望，看到虛空中顯現出尊者文殊菩薩（梵文：Manjushri，含義：妙吉祥），他說：『孩子，不要灰心，直到證得圓滿菩提之前，我都會護持你。』他還說：『好好撰寫這部論著，它將成為所有眾生的眼睛。』說完便消失了。因此，《釋量論》的開頭寫道：『誰被聖者護持，他就是擁有光榮、無垢智慧的人。』關於如何撰寫這部論著，書中已經說得很清楚了。雖然有些人不理解尊者的意圖，就妄加註釋，但幸運的是，尊者的親傳弟子Vangchuk-de（人名）的傳承至今尚未完全消失。Vangchuk-de的門下，有一位精通聲明和量論，尤其擅長外道隱語的婆羅門（梵文：Brahmana，含義：祭司）種姓的外道，後來皈依了佛教。他通過密續的儀軌和口訣，親身接受了勝樂金剛（梵文：Chakrasamvara，含義：至樂守護輪）的加持。當他三次聽聞法稱論師（梵文：Dharmakirti，含義：法稱）的《量決定論》時，他意識到之前的解釋都偏離了陳那論師（梵文：Dignaga，含義：正理）的本意。於是，他告訴他的老師，他的老師也認可了他的觀點，並讓他撰寫一部符合陳那論師本意的論著。因此，他撰寫了《量理七論》。關於他是如何撰寫的，書中已經說得很清楚了。雖然大多數量論的註釋都記載了篇幅等資訊，但據說，《釋量論》第一品的自釋有四千五百頌。包括教師Gyan-khampo（人名）在內的學者們之所以要註釋這部論著，是因為理解其中的推理非常困難。

【English Translation】 When the venerable one intended to compose a treatise on epistemology that would gather together various perspectives, he was motivated by compassion, wishing that this treatise would benefit all beings. He prostrated to the Teacher, the Sugata (Sanskrit: Sugata, meaning: One who has gone to bliss), the Protector, and in order to establish epistemology, he gathered together various scattered viewpoints from all his own works, consolidating them into one. This verse was written above the entrance to the Thod-le-kor (place name) cave, As a result, all the Tirthikas (Sanskrit: Tirthika, meaning: those who hold non-Buddhist views) were shocked, and many strange omens occurred, such as earthquakes. The Tirthikas could not bear it, so the black-clad teacher (referring to a non-Buddhist teacher) Thub-gyal (person's name) erased the verse twice and three times. The venerable one wrote: 'If you have the ability to debate, then show yourselves in person; if you cannot, even if you can erase the writing on Thod-le-kor, you cannot erase the marks of wisdom.' So, the black-clad teacher appeared in person, And debated with the venerable one. Although the venerable one repeatedly refuted him with reason, he still refused to admit defeat, instead using various magical powers and deceptive means. The venerable one could not subdue him, so he felt compassion and threw Thod-le-kor into the sky, vowing: 'If it falls to the ground, I will abandon bodhicitta.' As a result, Thod-le-kor did not fall to the ground for a long time. People looked up and saw that Manjushri (Sanskrit: Manjushri, meaning: Gentle Glory) was manifestly present in the sky. He said: 'Child, do not be discouraged, I will support you until you attain perfect enlightenment.' He also said: 'Compose this treatise well, it will become the eyes of all beings.' After speaking, he disappeared. Therefore, the beginning of the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition) states: 'He who is supported by the noble one is the one who possesses glorious, stainless wisdom.' Regarding how to compose this treatise, it is clearly stated in the text. Although some people, without understanding the venerable one's intention, presumptuously made commentaries, fortunately, the lineage of the venerable one's direct disciple Vangchuk-de (person's name) has not yet completely disappeared. Under Vangchuk-de, There was a Brahmin (Sanskrit: Brahmana, meaning: priest) by caste, who was proficient in grammar and epistemology, and especially skilled in the esoteric language of the Tirthikas, who later converted to Buddhism. He personally received the blessings of Chakrasamvara (Sanskrit: Chakrasamvara, meaning: the Wheel of Supreme Bliss) through the tantric rituals and oral instructions. When he heard Dharmakirti's (Sanskrit: Dharmakirti, meaning: Fame of Dharma) Pramanaviniscaya (Ascertainment of Valid Cognition) three times, he realized that the previous explanations had deviated from the intention of Dignaga (Sanskrit: Dignaga, meaning: Master of Logic). So, he told his teacher, and his teacher also approved of his view and allowed him to write a treatise that conformed to the intention of Dignaga. Therefore, he wrote the Seven Treatises on Valid Cognition. Regarding how he wrote them, it is clearly stated in the text. Although most commentaries on epistemology record information such as the length of the text, It is said that the autocommentary on the first chapter of the Pramanavarttika has four thousand five hundred verses. The reason why scholars, including the teacher Gyan-khampo (person's name), commented on this treatise is that it is very difficult to understand the reasoning within it.

ི། ལེའུའི་གོ་རིམ་ནི་མདོ་དང་བསྟུན་དགོས་པས་མཆོད་བརྗོད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ཚད་མ་གྲུབ་པ་ནི་ལེའུ་དང་པོར་བྱས་ནས་དེ་རྗེས་མངོན་སུམ་དང་། དེ་རྗེས་རང་དོན་དང་གཞན་གྱི་རྗེས་དཔག་རིམ་ པ་བཞིན་ཡིན་པས་ལྷ་ཤཱཀ་ནི་ལེའུའི་གོ་རིམ་ཙམ་ལ་ཡང་འཁྲུལ་ཞེས་ཟེར་ཡང་། རང་འགྲེལ་ཉིད་ཀྱི་ཐོག་མར། དོན་དང་དོན་མིན་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལ་རག་ལས་ ཞེས་གསུང་ལ་དོན་བསྟན་པ་སྐྱོན་མེད་དང་། དོན་མིན་སྐྱོན་ཅན་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་སྟེ་སོ་སོར་ཤེས་པ་དང་། དེ་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་ཡང་རྗེས་དཔག་ལ་རག་ལས་ཞེས་པས་རྗེས་དཔག་ བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པའི་རྒྱུར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ལེའུ་དང་པོར་རིག་པས་ལྷ་ཤཱཀ་གི་བཞེད་པ་ཉིད་དུ་རྒྱ་དཔེ་བོད་དཔེ་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་ནི་ལེགས་པ་ཡིན་ལ། རང་འགྲེལ་འདི་ལ་བྲམ་ཟེ་ཆེན་ པོ་ཤད་དཀར་ནནྡས་མཐོང་བ་བློས་སླད་དམན་ལ་འགྲེལ་བཤད་མ་མཛད་པས། དེ་མན་ཆད་རང་འགྲེལ་མིན་ཟེར་མཁན་རྒྱ་གར་དུ་ཡང་བྱུང་མོད། དེ་ལྟ་ན་དེ་མིན་གྱི་ལེའུ་དང་པོ་ལ་འགྲེལ་པ་འཐད་ལྡན་མེད་པར་འགྱུར་ལ། 1-175 ཤཱཀྱ་བློས་ཀྱང་འགྲེལ་རྫུས་ལ་འགྲེལ་བཤད་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། རྒྱན་གྱི་རྗེས་འབྲང་སོགས་ཚད་མའི་གཞུང་ཆེ་ཆུང་གོང་དུ་བརྗོད་ཟིན་རྣམས་དང་བཅས་པ་གཞུང་ཕྲན་དུ་མ་བསྟན་འགྱུར་དཀར་ ཆག་ཏུ་གསལ་བ་མང་པོ་ཡོད་པ་རྣམས་ལས། བསྟན་པ་སྔ་དར་གྱི་དུས་སུ་རིག་ཐིགས་དང་གཏན་ཚིགས་ཐིགས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡེ་བདུན་ཕྱི་མ་འགའ་ཞིག དུལ་ལྷ་སོགས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་དང་ བཅས་པ་འགྱུར་ཡོད་ཀྱང་། མདོ་དང་རྣམ་འགྲེལ་རྣམ་ངེས་འགྲེལ་ཆེན་དང་བཅས་པ་ནི་ཕྱི་དར་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་རྨ་དགེ་བློ་སོགས་ཀྱིས་ཐོག་མར་བསྒྱུར་ཅིང་ཕལ་ཆེར་ནི་རྔོག་ལོ་ཆེན་པོས་གསར་ འགྱུར་དང་འགྱུར་བཅོས་དུ་མ་མཛད་ནས་འཆད་ཉན་གྱིས་རྒྱས་པར་གཏན་ལ་བབ་མོད། རྣམ་འགྲེལ་ནི་རྣམ་ངེས་ལ་ལྟོས་ཏེ་བཤད་སྲོལ་མ་ནུབ་ཙམ་དུ་གནས་པ་ལས། དུས་ཕྱིས་ཆོས་རྗེ་ས་པཎ་ གྱིས་རྩལ་དུ་བཏོན་ནས་བསྒྱུར་བཤད་གཏན་ལ་ཕབ། འཕགས་པས་གསང་ཕུར་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ཚད་རྒྱགས་སྦྱར། ཆོས་རྗེ་བླ་མ་དམ་པ་སྐུ་མཆེད་ཀྱིས་ཀྱང་རྩལ་དུ་བཏོན་པས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་མཛད་པ་ ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་ལ། གཞལ་བྱ་མངོན་གྱུར། ལྐོག་གྱུར། ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ། གཞལ་བྱ་དང་། དེ་འཇལ་བྱེད་ངོས་གཟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། གཞུང་དེ་དག་གི་བརྗོད་བྱ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར། 1-176 རྟོག་གེའི་ཚིག་དོན་བརྒྱད་དང་། དེ་བསྡུ་ན་རང་གི་གཞལ་བྱ་རྟོགས་པའི་ཐབས་དང་། རྟོགས་ནས་གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཐབས་ཞེས་པ་གཉིས་སུའང་འདུ་ཞིང་། གཞུང་གཞན་དུ་རྟོག་གི་ཚིག་དོན་བཅུ་དྲུག་ ཏུའང་གྲགས་མོད་ཀྱི། གཏན་ལ་དབབ་བྱ་གཞལ་བྱའི་གནས་གསུམ་དུ་འདུ་སྟེ

【現代漢語翻譯】由於章節的順序必須與《量釋論》相符，因此將讚頌偈的註釋和量成立作為第一章，然後是現量，再后是自義比量和他義比量，依次排列。因此，有人說拉夏（Lha Shakya）甚至在章節順序上也有錯誤。然而，在《自釋》的開頭，他說：『區分有意義和無意義依賴於比量。』這表明了意義，沒有過失。區分有意義的（無過失）和無意義的（有過失），即分別瞭解它們，並且撰寫論典來闡述它們也依賴於比量。因此，比量被認為是撰寫論典的原因。因此，將比量放在第一章是合理的，拉夏的觀點在所有藏文和漢文版本中都廣為人知。婆羅門大學者夏卡南達（Shad Karnananda）認為這部《自釋》的見解低劣，沒有做任何解釋。因此，在印度也有人說，從那以後就不是《自釋》了。如果是那樣，那麼第一章以外的其他章節就沒有合理的解釋了。夏迦布扎（Shakya Blo）也會被認為是對虛假解釋進行了解釋。第三，包括《莊嚴經論》的追隨者等大小量論典，如前所述，以及許多在丹珠爾目錄中明確列出的較小論典。在早期佛教傳播時期，《理滴論》和《正理滴論》等七部論著中的一些後期著作，以及杜拉（Dula）等的註釋都被翻譯過。然而，《量釋論》、《釋量論》和《定量論》及其註釋是由後期翻譯家如瑪格洛（Ma Gelo）等最初翻譯的，並且大部分是由俄洛欽波（Ngok Lotsawa Chenpo）重新翻譯和修改的，並通過講授和學習而得到廣泛傳播。相對於《定量論》而言，《釋量論》的講授傳統幾乎消失殆盡。後來，曲杰薩班（Chöjé Sakya Pandita）強調了它，並確定了翻譯和解釋。帕巴（'Phags pa）在桑浦（gSang phu）將《釋量論》的篇幅擴大。曲杰喇嘛丹巴（Chöjé Lama Dampa）昆仲也強調了它，並使其非常廣泛。自性方面，所量分為現前、隱蔽和極隱蔽三種。第一種是確定所量和衡量它的方法。第一，這些論典的主題如前所述，是八種推理的詞義。如果概括起來，可以歸結為兩種：理解自身所量的手段，以及理解后引導他人的手段。在其他論典中，也有人說有十六種推理的詞義。然而，它們可以歸結為三個需要確定的所量之處。

【English Translation】 Since the order of the chapters must be consistent with the Pramāṇavārttika, the commentary on the dedicatory verse and the establishment of validity are made the first chapter, then perception, then self-benefit inference and other-benefit inference, in that order. Therefore, some say that Lha Shakya is mistaken even in the order of the chapters. However, at the beginning of the Svavrtti, he says, 'Distinguishing between meaningful and meaningless depends on inference.' This indicates the meaning and is without fault. Distinguishing between meaningful (faultless) and meaningless (faulty), that is, understanding them separately, and composing treatises to explain them also depends on inference. Therefore, inference is considered the cause of composing treatises. Therefore, it is reasonable to put inference in the first chapter, and Lha Shakya's view is well-known in all Tibetan and Chinese versions. The great Brahmin scholar Shad Karnananda considered this Svavrtti's views to be inferior and did not make any explanations. Therefore, in India, some people said that it was not the Svavrtti after that. If that were the case, then there would be no reasonable explanation for the chapters other than the first chapter. Shakya Blo would also be considered to have explained false explanations. Third, including the followers of the Ornament, etc., the large and small treatises on validity mentioned above, and many smaller treatises clearly listed in the Tanjur catalog. During the early period of the spread of Buddhism, some of the later works of the seven treatises, such as the Nyāyabindu and the Hetubindu, along with commentaries by Dula, etc., were translated. However, the Pramāṇavārttika, the Pramāṇaviniścaya, and their commentaries were initially translated by later translators such as Ma Gelo, and most of them were re-translated and revised by Ngok Lotsawa Chenpo, and were widely established through teaching and learning. Relative to the Pramāṇaviniścaya, the tradition of teaching the Pramāṇavārttika almost disappeared. Later, Chöjé Sakya Pandita emphasized it and established the translation and explanation. 'Phags pa expanded the size of the Pramāṇavārttika in gSang phu. Chöjé Lama Dampa and his brothers also emphasized it and made it very extensive. Regarding nature, the object to be measured is divided into three: manifest, obscure, and very obscure. The first is to identify the object to be measured and the means of measuring it. First, the subject matter of these treatises, as mentioned above, is the eight meanings of reasoning. If summarized, it can be reduced to two: the means of understanding one's own object to be measured, and the means of guiding others after understanding. In other treatises, it is also said that there are sixteen meanings of reasoning. However, they can be reduced to three places of the object to be measured that need to be determined.

། དེ་རྣམས་ཀྱི་འཇལ་བྱེད་ཚད་མ་དང་སྟོན་བྱེད་ཐལ་རང་གི་ངག་ཀྱང་གཞལ་བྱ་གསུམ་དུ་འདུས་ཤིང་གཞལ་བྱ་བཤད་པ་ ན་འཇལ་བྱེད་དང་སྟོན་བྱེད་ཀྱང་དོན་གྱིས་འཕངས་ཡོད་པས་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་གཞལ་བྱ་མངོན་གྱུར་ནི། ཚུར་མཐོང་གི་དབང་དུ་བྱས་ཕྱི་རོལ་གཞན་རིག་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བའི་ཚུལ་ གྱིས་མྱོང་སྟོབས་ཀྱིས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་ནུས་པ་གཟུགས་སྒྲ་དྲི་རོ་རེག་བྱའི་སྐྱེ་མཆེད་ལྔ་དང་། རང་རིག་ཚད་མས་མྱོང་ཞིང་རིག་པའི་སྒོ་ནས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་ནུས་པ་ཤེས་པའི་སྟེང་གི་མྱོང་བྱ་ ཙམ་དུ་ཟད་པས་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་གི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་མྱོང་རིག་གི་ཆའོ། །དེས་ན་དོན་དམ་རིག་པས་དཔྱད་བཟོད་དུ་གྲུབ་པ་ཡང་དེ་ དག་ཏུ་ཟད་དེ། ལྷ་དབང་བློས་རང་རིག་མངོན་སུམ་གྱི་སྐབས་སུ་གཙོ་བོ་འགོག་པའི་ཚེ། གཟུགས་དང་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་དོན་དམ་དུ་གྲུབ་པ་ཞིག་གམ། ཆུ་དང་འོ་མ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཞིག་ཡིན་ཞེས་དཔྱད་པའི་ཕྱིར་རོ་། ། 1-177 དེས་ན་མཛོད་དུ། གང་ལ་བཅོམ་དང་བློ་ཡིས་གཞན། །བསལ་ན་དེ་བློ་མི་འཇུག་པ། །བུམ་ཆུ་བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ཡོད་དེ་དོན་དམ་ཡོད་གཞན་ནོ། །ཞེས་པ་དང་གཅིག་པས། འདི་བྱེ་སྨྲའི་ བདེན་གཉིས་དང་། དངོས་པོ་ལ་བདེན་གྲུབ་ཀྱིས་ཁྱབ་པ་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས་སུ་རླུང་ལྟར་གྲགས་ཤིང་ཐམས་ཅད་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་ཁས་ལེན་པ་ནི། མདོ་སྡེ་པ་ལ་སྐུར་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ཡང་བཤད་ཟིན་ནོ། །འཕགས་པ་ལ་ནི། བདེན་བཞི་མི་རྟག་བཅུ་དྲུག་སོགས་བདག་མེད་ཀྱི་གནས་ལུགས་གཞལ་བྱ་མངོན་གྱུར་ཡིན་པར་ཐམས་ཅད་འདོད་མོད། འོན་ཀྱང་རྟོག་གེའི་དབང་ཕྱུག་ གི་བཞེད་པ་ནི། མེད་དགག་མངོན་སུམ་ལ་དངོས་སུ་མི་སྣང་བས་དགག་བྱས་སྟོང་པའི་དགག་གཞི་རང་ཚན་དངོས་སུ་རྟོགས་པས་དེའི་སྟེང་གི་མེད་དགག་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པས་ན། གཅིག་དམིགས་ཉམས་སུ་ མྱོང་བ་ལས། །འདི་ནི་དམིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའམ། །མ་དམིགས་སོ་ཞེས་རྟོགས་ཅན་གྱི། །བློ་ནི་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་བྱའི་གཙོ་བོ་མེད་དགག་ནི་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པས་རང་ བཞིན་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་འདིར་ཡང་འདྲ་བར་བཞེད་དེ། བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་བྱས་པས། །འདུས་བྱས་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཆགས་ནི། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ཡི་གཅོད་བྱེད་ནི། ། 1-178 བདག་མེད་མཐོང་བ་འགལ་བ་ཡིན། །ཞེས་སྤང་བྱའི་རྒྱུ་བདག་འཛིན་ནི་འདུས་བྱས་ཕུང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ལ། དེ་དང་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་དམིགས་ཡུལ་གཅིག་ལ་དམིགས་ནས་རྣམ་པ་ འཛིན་སྟངས་འགལ་བར་སྐྱེ་དགོས་པས་བདག་གིས་སྟོང་པའི་

【現代漢語翻譯】這些（指前文所說的各種認知對像）的衡量工具（འཇལ་བྱེད་ཚད་མ་，pramāṇa，量）和指示工具（སྟོན་བྱེད་ཐལ་རང་གི་ངག་，inference and direct statement，比量和現量）的言語也包含在三種可衡量之物中，在解釋可衡量之物時，衡量工具和指示工具也自然被涵蓋其中，因此需要解釋。那麼，可衡量之物中的顯現（མངོན་གྱུར་，manifest，顯現）是：就我們能見到的事物而言，外境被他人的意識直接看到，通過體驗的力量能夠斷除增益（སྒྲོ་འདོགས་，superimposition，增益），這包括色、聲、香、味、觸五種感官對像（སྐྱེ་མཆེད་ལྔ་，five sense objects，五境）。通過自證量（རང་རིག་ཚད་མ་，self-awareness pramana，自證量）體驗，並通過智慧能夠斷除增益，這僅僅是意識之上的體驗，包括六識（རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་，six consciousnesses，六識）的感官對象，以及法處（ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་，dharmāyatana，法處）的一部分，即心所（སེམས་བྱུང་，mental factors，心所）的體驗和認知部分。因此，通過勝義智慧（དོན་དམ་རིག་པས་，ultimate wisdom，勝義智慧）可以檢驗成立的事物也僅限於這些。當自在天派（ལྷ་དབང་བློས，Īśvaravādin，自在天派）在自證現量（རང་རིག་མངོན་སུམ་，self-awareness pramana，自證現量）的場合主要進行反駁時，會考察它是否像色和樂等一樣在勝義上成立，或者像水和牛奶等一樣在世俗上成立。因此，這與《俱舍論》（མཛོད་，Abhidharmakośa，俱舍論）中所說：『若以分析或以智，除彼則此智不轉，如瓶水唯俗有，異此即是勝義有。』（གང་ལ་བཅོམ་དང་བློ་ཡིས་གཞན། །བསལ་ན་དེ་བློ་མི་འཇུག་པ། །བུམ་ཆུ་བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ཡོད་དེ་དོན་དམ་ཡོད་གཞན་ནོ། །）一致。認為這是有部（བྱེ་སྨྲ་，Vaibhāṣika，有部）的二諦（བདེན་གཉིས་，two truths，二諦），並且認為實有（དངོས་པོ་，entity，事物）必然在勝義上成立，這在經部師（མདོ་སྡེ་པ་，Sautrāntika，經部師）的觀點中像風一樣廣為人知，並且毫無疑問地全部接受，這是對經部師的極大誹謗，因為在其他地方也已經說過了。對於聖者（འཕགས་པ་，Ārya，聖者）來說，四聖諦（བདེན་བཞི་，four noble truths，四聖諦）、十六行相（མི་རྟག་བཅུ་དྲུག་，sixteen aspects of impermanence，十六無常）等無我的實相（བདག་མེད་ཀྱི་གནས་ལུགས་，nature of selflessness，無我之實相）是可衡量之物中的顯現，這是大家都認可的。然而，正理論師（རྟོག་གེའི་དབང་ཕྱུག་，logician，正理論師）的觀點是：由於無遮（མེད་དགག་，prasajyapratiṣedha，無遮）不會直接顯現在現量中，因此否定對像（དགག་བྱས་，negated object，否定對像）的空性（སྟོང་པ་，emptiness，空性）的否定基礎（དགག་གཞི་，basis of negation，否定基礎）本身是直接認識到的，因此其上的無遮是通過暗示來認識到的。正如：『從單一目標體驗中，此為目標或非目標，具有此認知的智慧，將產生二元。』（གཅིག་དམིགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས། །འདི་ནི་དམིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའམ། །མ་དམིགས་སོ་ཞེས་རྟོགས་ཅན་གྱི། །བློ་ནི་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །）那樣，所認識的主要對像無遮是通過暗示來認識的，因此自性未被認知的標誌的周遍（རྟགས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་，pakṣadharmatā，周遍）是通過現量成立的，這裡也是一樣的觀點。因為：『我與我所執著，成為有為之行境，是因，其斷除者，見無我相違。』（བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་བྱས་པས། །འདུས་བྱས་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཆགས་ནི། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ཡི་གཅོད་བྱེད་ནི། །བདག་མེད་མཐོང་བ་འགལ་བ་ཡིན། །）因此，所要斷除的根本原因我執（བདག་འཛིན་，self-grasping，我執）是有為法（འདུས་བྱས་，conditioned phenomena，有為法）蘊（ཕུང་པོའི་，skandha，蘊）的行境，而與此相反，認識無我的智慧必須在針對同一目標時，以相反的方式產生執著，因此對我的空性（སྟོང་པའི་，emptiness，空性）的……

【English Translation】 The measuring instrument (pramāṇa) and the indicating instrument (inference and direct statement) of these (referring to the various cognitive objects mentioned earlier) are also included in the three measurable objects. When explaining the measurable objects, the measuring instrument and the indicating instrument are naturally covered, so they need to be explained. So, the manifest (mngon gyur) among the measurable objects is: as far as we can see, the external environment is directly seen by the consciousness of others, and through the power of experience, it can cut off superimposition (sgro 'dogs). This includes the five sense objects (skye mched lnga) of form, sound, smell, taste, and touch. Experiencing through self-awareness pramana (rang rig tshad ma), and being able to cut off superimposition through wisdom, this is only the experience above consciousness, including the sense objects of the six consciousnesses (rnam shes tshogs drug), and a part of the dharmāyatana (chos kyi skye mched), that is, the experience and cognitive part of mental factors (sems byung). Therefore, the things that can be verified and established by ultimate wisdom (don dam rig pas) are also limited to these. When the Īśvaravādin (lha dbang blos) mainly refutes in the context of self-awareness pramana (rang rig mngon sum), it will examine whether it is established in the ultimate sense like form and pleasure, or established in the conventional sense like water and milk. Therefore, this is consistent with what is said in the Abhidharmakośa (mdzod): 'If by analysis or by wisdom, this is removed, then this wisdom does not turn, like a pot of water, it only exists conventionally, otherwise it exists ultimately.' (gang la bcom dang blo yis gzhan / bsal na de blo mi 'jug pa / bum chu bzhin du kun rdzob tu / yod de don dam yod gzhan no /). Thinking that this is the two truths (bden gnyis) of the Vaibhāṣika (bye smra), and that real existence (dngos po) necessarily exists ultimately, which is as well-known as the wind in the view of the Sautrāntika (mdo sde pa), and accepting all of it without doubt, is a great slander against the Sautrāntika, because it has been said elsewhere. For the Ārya ('phags pa), the four noble truths (bden bzhi), the sixteen aspects of impermanence (mi rtag bcu drug), etc., the nature of selflessness (bdag med kyi gnas lugs) is the manifest among the measurable objects, which everyone recognizes. However, the view of the logician (rtog ge'i dbang phyug) is: since prasajyapratiṣedha (med dgag) does not directly appear in the present quantity, the basis of negation (dgag gzhi) of the emptiness (stong pa) of the negated object (dgag byas) itself is directly recognized, so the prasajyapratiṣedha above it is recognized by implication. Just as: 'From the experience of a single target, this is the target or not the target, the wisdom with this cognition will produce duality.' (gcig dmigs nyams su myong ba las / 'di ni dmigs so zhes bya ba'am / ma dmigs so zhes rtogs can gyi / blo ni gnyis su skye bar 'gyur /), the main object to be recognized, prasajyapratiṣedha, is recognized by implication, so the pakṣadharmatā (rtags kyi phyogs chos) of the sign whose nature is not recognized is established by the present quantity, and the view here is the same. Because: 'Grasping at self and what belongs to self, becomes the object of conditioned phenomena, is the cause, its cutter, seeing selflessness is contradictory.' (bdag dang bdag gir 'dzin byas pas / 'dus byas spyod yul can chags ni / rgyu yin de yi gcod byed ni / bdag med mthong ba 'gal ba yin /) Therefore, the root cause to be cut off, self-grasping (bdag 'dzin), is the object of the skandha ('dus byas) of conditioned phenomena ('dus byas), and conversely, the wisdom of recognizing selflessness must produce attachment in the opposite way when targeting the same object, so the emptiness (stong pa'i) of self...

ཕུང་པོ་དག་པ་བ་ལ་དངོས་སུ་དམིགས་པས་དེ་ཡི་སྟེང་གི་བདག་མེད་ནི་ཡུལ་གྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཀྱང་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པ་དོན་སྨྲའི་ ལུགས་དང་། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྟོང་གི་གཞན་དབང་དངོས་སུ་རྟོགས་པས་དེའི་སྟེང་གི་གཉིས་སྟོང་མེད་དགག་ཏུ་གྱུར་པའི་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ཤུགས་ལ་རྟོགས་པ་ནི་རྣམ་རིག་པའི་ལུགས་སུ་བཞེད་པར་མངོན་ ནོ། ། ཀུན་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ནི། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གཟིགས་པ་ལས་ལོག་པ་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་པ་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྣམ་ངེས་སུ་གསུངས་པའི་དོན་དུ་བྱས་ ནས་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལྔ་དང་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་དང་འདུས་མ་བྱས་གསུམ་ལ་སོགས་པའང་མངོན་གྱུར་ཡིན་ནོ་ཞེས་བོད་ཀྱི་མཁས་མང་མགྲིན་གཅིག་ཏུ་སྨྲ་མོད་ཀྱི། དཔལ་ཆོས་ ཀྱི་གྲགས་པས་ནི། ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་བདག་མེད་གནས་ལུགས་ནི། ཡུལ་དངོས་སྟོབས་རིག་པས་འགྲུབ་ཅིང་དེ་ལ་གོམས་ན་གསལ་སྣང་རབ་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པ་འབྱུང་བ་ཡང་དངོས་སྟོབས་ཀྱིས་གྲུབ་པས་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་ཚུལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཀྱང་། 1-179 ཇི་སྙེད་པའི་མཁྱེན་ཚུལ་ནི། སྤྱིར། འདི་ཡིས་སྲིན་བུའི་གྲངས་མཁྱེན་པ། །ངེད་ལ་འགར་ཡང་ཉེར་མཁོ་མེད། །ཅེས་དང་། གལ་ཏེ་རིང་མཐོང་ཚད་ཡིན་ན། །ཚུར་ཤོག་བྱ་རྒོད་བསྟེན་པར་གྱིས། །ཞེས་གྲོལ་པ་ དོན་གཉེར་ལ་མི་མཁོ་བ་དང་། མཁོ་ཡང་། རྣལ་འབྱོར་རྟོགས་པ་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཅེས་དང་། རྒྱུད་གཞན་གྲུབ་པའི་མཇུག་ཏུ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ནི་བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ་ཤེས་པ་དང་བརྗོད་པའི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། འགྲེལ་པར་ཐ་མལ་པ་གཉིད་དུ་སོང་པས་རང་གི་རྩ་ན་གནས་པའི་གཉིད་མ་ལོག་པའི་གང་ཟག་གི་ རྒྱུད་ཚོད་མི་ཤེས་པ་དཔེར་བྱས་ནས་བཤད་དོ། །མཛོད་འགྲེལ་དགུ་པར་ནི། མེས་ནགས་ཐམས་ཅད་རིམ་གྱིས་བསྲེགས་ནས་མཐར་མ་ལུས་ན། མེས་ནགས་ཐམས་ཅད་བསྲེགས་ཞེས་པ་ལྟར། རྒྱུན་གྱིས་རིམ་གྱིས་མཁྱེན་ པ་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཞེས་བཞག་པར་གསུངས་པ་སོགས་བཤད་ཚུལ་མང་པས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །འོན་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ལ་ལྐོག་གྱུར་དུ་སོང་བ་ནི་མི་སྲིད་ལ། ཤུགས་ལ་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་ སྐབས་འདི་རྣམས་སུ་ཁས་བླང་ངོ་། །ཀ་བུམ་སོགས་ནི་གཞུང་གིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་ལོ། །གལ་ཏེ་ཟློག་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་མ་གྲུབ་སྟེ། དབུ་མ་འཇུག་པ་ལས། གལ་ཏེ་དངོས་རྣམས་དེ་ཉིད་དུ་མེད་ན། ། 1-180 ཐ་སྙད་དུ་ཡང་མོ་གཤམ་བུ་ཇི་བཞིན། །འདི་དག་མེད་པ་ཉིད་འགྱུར་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འདི་དག་རང་བཞིན་གྱིས་ནི་ཡོད་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་ཕྱོགས་སྔའི་གཞུང་ཡིན་ལ། རང་བཞིན་གྱི་དངོས་པོར་སྨྲ་ བ་ཐམས་ཅད། ཡོད་ན་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ་དང་། བདེན་པར་མེད་ན་གཏན་མེད་དུ་འདོད་པ

【現代漢語翻譯】對於蘊（ཕུང་པོ།，skandha，蘊，梵文：स्कन्धः，羅馬轉寫：skandhaḥ，字面意思：聚集）的清凈自性，雖然直接專注于其上的無我（བདག་མེད།，anātman，無我，梵文：अनात्म，羅馬轉寫：anātman，字面意思：非我）是所緣境的主要部分，但通過暗示來理解它，這是意義論者的觀點。直接認識到能取和所取二者皆空的依他起性（གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྟོང་གི་གཞན་དབང་།，Paratantra，依他起，梵文：परतन्त्र，羅馬轉寫：paratantra，字面意思：依賴於他者），並通過暗示來理解其上的二空轉變為無變的圓成實性（གཉིས་སྟོང་མེད་དགག་ཏུ་གྱུར་པའི་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ།，Pariniṣpanna，圓成實，梵文：परिनिष्पन्न，羅馬轉寫：pariniṣpanna，字面意思：完全成就），這顯然是唯識宗的觀點。全知者、佛陀、薄伽梵（ཀུན་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས།，Sarvajña Buddha Bhagavān，一切智佛薄伽梵，梵文：सर्वज्ञ बुद्ध भगवन्，羅馬轉寫：sarvajña buddha bhagavan，字面意思：全知者佛陀薄伽梵）擁有一切智智，從這種智慧中退轉在任何情況下都是不可能的。如《釋量論》（རྣམ་ངེས།，Pramāṇaviniścaya，量決定論，梵文：प्रमाणविनिश्चय，羅馬轉寫：pramāṇaviniścaya，字面意思：量決定）中所說，西藏的許多學者一致認為，所有應知事物，如五根所取的有色法，以及有為法、無為法等，都是顯現的。然而，法稱（ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པ།，Dharmakīrti，法稱，梵文：धर्मकीर्ति，羅馬轉寫：dharmakīrti，字面意思：法-名聲）論師認為，應知事物的實相是無我，這可以通過正理的力量來確立，並且通過習慣於此，最終會產生清晰的顯現，這也是通過正理的力量來確立的。雖然了知實相的方式不可思議，但了知所有事物的智慧，一般來說： '知道蟲子的數量，對我們來說毫無用處。'，如果遠端觀看是衡量標準，那就去找禿鷲吧！' 對於那些尋求解脫的人來說，這些知識既不必要，即使必要，瑜伽士的證悟也是不可思議的。在其他續部的結尾，佛陀薄伽梵所領悟的一切事物都是不可思議的，因為它們超越了知識和言語的範圍。註釋中以一個睡著的人無法知道在他旁邊沒有睡著的人的心識為例來說明。在第九部《俱舍論》（མཛོད་འགྲེལ།，Abhidharmakośa，俱舍論，梵文：अभिधर्मकोश，羅馬轉寫：abhidharmakośa，字面意思：阿毗達磨-藏）的註釋中說：'就像火逐漸燒燬所有的森林，直到最後完全燒盡，所以說火燒燬了所有的森林。'，同樣，逐漸地、依次地了知一切事物，就被稱為全知。有很多這樣的解釋方式，所以是不可思議的。然而，佛陀不可能有任何隱而不顯的事物，並且在這種情況下，暗示的理解是被承認的。柱子和瓶子等事物在經論中非常清楚。如果說'爲了遣除'沒有成立，那麼《入中論》（དབུ་མ་འཇུག་པ།，Madhyamakāvatāra，入中論，梵文：मध्यमकावतार，羅馬轉寫：madhyamakāvatāra，字面意思：進入中觀）中說：'如果諸法在勝義中不存在，那麼在世俗中也像石女兒一樣不存在。如果這些都不存在，那麼它們就會消失，因此，這些事物是自性存在的。'，這是前者的觀點，所有聲稱事物自性存在的人都認為，如果存在，就是自性存在，如果不是真實存在，那就是完全不存在。

【English Translation】 Although directly focusing on the purity of the skandhas (ཕུང་པོ།, skandha, aggregates), the selflessness (བདག་མེད།, anātman, no-self) upon them, though the primary aspect of the object, is understood through implication, which is the view of the semanticists. Directly realizing the other-powered nature (གཞན་དབང་།, Paratantra, dependent origination) that is empty of both grasper and grasped, and understanding through implication the immutable perfected nature (ཡོངས་གྲུབ།, Pariniṣpanna, fully accomplished) upon it, which has become a negation of emptiness, is clearly considered the view of the Mind-Only school. For the all-knowing Buddha, the Bhagavan (ཀུན་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས།, Sarvajña Buddha Bhagavān, All-Knowing Buddha Bhagavan), there is no possibility of deviating from the vision of all-knowingness. As stated in the Pramāṇaviniścaya (རྣམ་ངེས།, Pramāṇaviniścaya, Ascertainment of Validity), the Tibetan scholars unanimously assert that all knowable objects, such as the five sense objects with form, as well as conditioned and unconditioned phenomena, are manifest. However, Dharmakīrti (ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པ།, Dharmakīrti, Fame of Dharma) states that the reality of knowable objects is selflessness, which is established by the power of valid cognition, and through habituation to it, the ultimate clarity of appearance arises, which is also established by the power of valid cognition. Although the manner of knowing reality is inconceivable, 'Knowing the number of insects is of no use to us at all.' and 'If long-distance viewing is the measure, then go and rely on vultures!' These are unnecessary for those seeking liberation, and even if necessary, the realization of yogis is inconceivable. At the end of other tantras, it is said that all that the Buddhas, the Bhagavans, have realized is inconceivable, because it transcends the scope of knowledge and expression. The commentary uses the example of an ordinary person who is asleep not knowing the mindstream of the person next to him who is not asleep. In the ninth commentary on the Abhidharmakośa (མཛོད་འགྲེལ།, Abhidharmakośa, Treasury of Knowledge), it is said: 'Just as fire gradually burns all the forests, and finally nothing remains, it is said that the fire burned all the forests,' similarly, gradually and sequentially knowing everything is called all-knowing. There are many such explanations, so it is inconceivable. However, it is impossible for anything to be hidden from the Buddha, and in these instances, implied understanding is acknowledged. Pillars and pots, etc., are very clear in the texts. If it is said that 'for the sake of refuting' is not established, then in the Madhyamakāvatāra (དབུ་མ་འཇུག་པ།, Madhyamakāvatāra, Entering the Middle Way) it says: 'If things do not exist in reality, then they do not exist even conventionally, like the child of a barren woman. If these do not exist, then they would disappear, therefore, these things exist by their own nature.' This is the view of the former, and all those who claim that things exist by their own nature believe that if something exists, it exists by its own nature, and if it is not truly existent, then it is completely non-existent.

་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། དོན་དམ་པར་མ་གྲུབ་ཀྱང་ཐ་སྙད་ཡོད་པའི་རྣམ་གཞག་ནི་དབུ་མ་པ་ ལས་གཞན་གྱིས་འཇོག་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་པ་འདི་བོད་སྔ་ཕྱི་ལ་རླུང་ལྟར་གྲགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། གྲགས་པ་ནི་བདེན་མོད། ཤིན་ཏུ་མི་རིགས་ཏེ། མུ་སྟེགས་གྲངས་ཅན་པ་ཡང་། །ཡོན་ཏན་ རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མཆོག །སྣང་བའི་ལམ་དུ་འགྱུར་མ་ཡིན། །སྣང་བའི་ལམ་དུ་གང་གྱུར་པ། །དེ་ནི་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་གསོབ། །ཅེས་རང་བཞིན་གཙོ་བོ་དང་བདག་ཤེས་རིག་ནི་རྟག་དངོས་རིག་པས་ དཔྱོད་པ་ཡིན་ཀྱང་ཐ་མལ་པ་ལ་མི་སྣང་། ད་ལྟར་སྣང་བའི་རྣམ་འགྱུར་སྣ་ཚོགས་འདི་ནི་རང་སྟོང་གསོག་གསོབ་རྫུན་པ་སླུ་ཆོས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། རྣམ་འགྱུར་མེད་པར་ཁས་མི་ལེན་ ལ། བདག་ཤེས་རིག་གི་ཚ་བ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་ལ་བྱས་ནས་གཞན་འདི་དང་མཐུན་པར་ཀུན་རྫོབ་རང་སྟོང་དུ་སྨྲ་བ་བོད་ནའང་ཡོད་ཅིང་། གཉིས་སྟོང་གི་ཤེས་རིག་བདེན་གྲུབ་དོན་དམ་བདེན་པ་དང་། 1-181 སྣང་བ་ཐམས་ཅད་རབ་རིབ་ཅན་གྱི་སྐྲ་ཤད་ལྟར་སེམས་ཙམ་རྣམ་རྫུན་པས་ཀྱང་འདོད་ལ། སྣང་བ་མེད་པར་མི་འདོད་པར། །རྣམ་རིག་དེ་བཞིན་མིན་རྣམ་པ། །སྐྱེ་འགྱུར་རབ་རིབ་ལ་སོགས་བཞིན། ། ཞེས་གཉིས་སྣང་གི་བག་ཆགས་ལས་སྐྱེ་བར་འདོད་པའི་ཕྱིར་དང་། འཇུག་པ་ཉིད་དུ། བུམ་སོགས་འདི་དག་དེ་ཉིད་དུ་མེད་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་རབ་ཏུ་གྲགས་པར་ཡོད་ཇི་བཞིན། །ཞེས་བུམ་པ་བདེན་གྲུབ་ མ་ཡིན་པར་དངོས་སྨྲ་རང་གིས་ཁས་བླངས་པ་དཔེར་བཀོད་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་སྡེ་དམའ་ཤོས་མཐར་ཐུག་གནས་མ་བུ་པས་ཀྱང་། གལ་ཏེ་ཁྱོད་བུམ་དངོས་པོར་མ་གྲུབ་པའི། །ངོ་བོས་གཟུགས་སོགས་ལས་ བརྗོད་མེད་འདོད་ལྟར། །བདག་གང་ཕུང་པོ་ལས་བརྗོད་མེད་གྱུར་ན། །རང་གི་ངོ་བོས་ཡོད་པར་རྟོགས་མི་བྱ། །ཞེས་བུམ་པ་བློ་ཆོས་བཏགས་ཡོད་དུ་འདོད་པ་ལྟར་བདག་ཀྱང་དེ་བཞིན་འདོད་པར་གྱིས་ ཤིག་ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞལ་བྱ་མངོན་གྱུར་འདིའི་འཇལ་བྱེད་མངོན་སུམ་ནི་མངོན་སུམ་བཞི་སྟེ། དབང་པོའི་དང་། ཡིད་ཀྱི་དང་། རང་རིག་དང་། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་མོ། །གཉིས་པ་ལྐོག་གྱུར་ནི། དབང་ པོ་གཟུགས་ཅན་རྣམས་དང་། བདེན་བཞིའི་མི་རྟག་པ་དང་། འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། བདག་གི་བས་སྟོང་པ་དང་། བདག་མེད་པ་སོགས་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་པོ་རྣམས་དང་། དེས་མཚོན་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དང་། 1-182 བདག་གཅིག་དང་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་དང་། རྒྱུའམ་ནུས་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་སྟེང་གི་ཀུན་བྱང་གི་ས་བོན་དང་སྤང་གཉེན་གྱི་བྱ་བྱེད་ལ་སོགས་པ་ནི། གཞལ་བྱ་གཉིས་པ་ལྐོག་གྱུར་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་སྟོབས་ཤུགས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཁོ་ནས་སྒྲུབ་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་གཞལ་བྱ་གང་ཟག་གི་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་འགྲུབ་ཅིང་ཁུངས་རྣམ་

【現代漢語翻譯】有人說：『只有中觀派才懂得如何安立名言，雖然在勝義中沒有成立。』這種說法在西藏前後時期像風一樣流傳。』這是真的嗎？』雖然流傳是事實，但非常不合理。因為數論外道也說：『自性（prakṛti）的功德是至上的，不會成為顯現的道路。凡是成為顯現道路的，都是虛幻如幻術。』他們認為自性主和神識（puruṣa）是常、實，可以用理智來衡量，但對普通人來說並不顯現。現在顯現的各種現象都是自性空的、虛假的、欺騙性的。』他們並不否認現象的存在，而是將神識的熱量歸於如來藏，因此在名言上與此相似，也說自性空。在西藏也有人這樣說。二諦的知識，即真實成立的勝義諦，以及所有顯現都如眼翳患者所見的毛髮一樣，唯識宗也認為是虛假的。他們並不否認顯現的存在。如《入菩薩行論》所說：『如是識非真，如翳等亂現。』意思是說，顯現是從二取習氣中產生的。此外，《入中論》中說：『瓶等此諸物，於世為有故，即是世俗有。』意思是說，正量部自己也承認瓶子不是真實成立的，並以此為例證。甚至自宗最低的常住子部也說：『如果你們認為瓶子不是實有，其自性無法用色等來表達，那麼我也認為我（ātman）也無法用蘊來表達，因此你們也應該承認我是以自性存在的。』因此，衡量對境中的現量，其衡量工具現量有四種：根現量、意現量、自證現量和瑜伽現量。第二種衡量對境是隱蔽量，即根所取的有色法、四諦中的無常、行苦、人無我等十六種行相，以及由此代表的人無我和法無我，以及一和異的聯繫、因或能力、心上的凈染種子和斷證的所作所為等等。這些都是第二種衡量對境，即隱蔽量。因為只有通過事物力量的推理才能成立，而不能通過衡量對境的人的現量來成立。有人說：『只有中觀派才懂得如何安立名言，雖然在勝義中沒有成立。』這種說法在西藏前後時期像風一樣流傳。』這是真的嗎？』雖然流傳是事實，但非常不合理。因為數論外道也說：『自性（prakṛti）的功德是至上的，不會成為顯現的道路。凡是成為顯現道路的，都是虛幻如幻術。』他們認為自性主和神識（puruṣa）是常、實，可以用理智來衡量，但對普通人來說並不顯現。現在顯現的各種現象都是自性空的、虛假的、欺騙性的。』他們並不否認現象的存在，而是將神識的熱量歸於如來藏，因此在名言上與此相似，也說自性空。在西藏也有人這樣說。二諦的知識，即真實成立的勝義諦，以及所有顯現都如眼翳患者所見的毛髮一樣，唯識宗也認為是虛假的。他們並不否認顯現的存在。如《入菩薩行論》所說：『如是識非真，如翳等亂現。』意思是說，顯現是從二取習氣中產生的。此外，《入中論》中說：『瓶等此諸物，於世為有故，即是世俗有。』意思是說，正量部自己也承認瓶子不是真實成立的，並以此為例證。甚至自宗最低的常住子部也說：『如果你們認為瓶子不是實有，其自性無法用色等來表達，那麼我也認為我（ātman）也無法用蘊來表達，因此你們也應該承認我是以自性存在的。』因此，衡量對境中的現量，其衡量工具現量有四種：根現量、意現量、自證現量和瑜伽現量。第二種衡量對境是隱蔽量，即根所取的有色法、四諦中的無常、行苦、人無我等十六種行相，以及由此代表的人無我和法無我，以及一和異的聯繫、因或能力、心上的凈染種子和斷證的所作所為等等。這些都是第二種衡量對境，即隱蔽量。因為只有通過事物力量的推理才能成立，而不能通過衡量對境的人的現量來成立。

【English Translation】 Someone says: 'Only the Madhyamaka school knows how to establish nominal existence, even though it is not established in ultimate truth.' This saying has spread like the wind in Tibet, both in the early and later periods.' Is this true?' Although the spread is a fact, it is very unreasonable. Because the Samkhya (number) heretics also say: 'The qualities of nature (prakṛti) are supreme and will not become the path of manifestation. Whatever becomes the path of manifestation is illusory like magic.' They consider the principal nature and consciousness (puruṣa) to be permanent and real, which can be measured by reason, but it does not appear to ordinary people. The various phenomena that appear now are all empty of self-nature, false, deceptive. They do not deny the existence of phenomena, but attribute the heat of consciousness to the Tathāgatagarbha (Buddha-nature), so they are similar to this in nominal existence and also say that self-nature is empty. There are also people in Tibet who say this. The knowledge of the two truths, that is, the ultimately established ultimate truth, and all appearances are false, just like the hairs seen by a person with cataracts, according to the Yogācāra (Mind-Only) school. They do not deny the existence of appearances. As it is said in the Bodhicaryāvatāra (Guide to the Bodhisattva's Way of Life): 'Thus, consciousness is not real, like the confused appearances of cataracts, etc.' This means that appearances arise from the habits of dualistic grasping. Furthermore, in the Madhyamakāvatāra (Entering the Middle Way), it says: 'These things, such as pots, exist in the world, therefore they are conventionally existent.' This means that the Sautrāntika (Followers of the Sutras) school itself admits that pots are not truly established, and uses this as an example. Even the lowest school of our own tradition, the Vātsīputrīyas (Personalists), says: 'If you think that the pot is not a real entity, and its nature cannot be expressed by form, etc., then I also think that the self (ātman) cannot be expressed by the aggregates, so you should also admit that I exist by self-nature.' Therefore, the direct perception that measures the object of measurement has four types: sense direct perception, mental direct perception, self-awareness direct perception, and yogic direct perception. The second object of measurement is the hidden object, which includes the colored objects taken by the senses, the impermanence of the four truths, the suffering of change, the sixteen aspects of egolessness, and the egolessness of persons and the egolessness of phenomena represented by them, as well as the connection between one and different, cause or ability, the seeds of purification and defilement on the mind, and the actions of abandonment and realization, and so on. These are the second object of measurement, that is, the hidden object. Because it can only be established by the force of things, and cannot be established by the direct perception of the person who measures the object. Someone says: 'Only the Madhyamaka school knows how to establish nominal existence, even though it is not established in ultimate truth.' This saying has spread like the wind in Tibet, both in the early and later periods.' Is this true?' Although the spread is a fact, it is very unreasonable. Because the Samkhya (number) heretics also say: 'The qualities of nature (prakṛti) are supreme and will not become the path of manifestation. Whatever becomes the path of manifestation is illusory like magic.' They consider the principal nature and consciousness (puruṣa) to be permanent and real, which can be measured by reason, but it does not appear to ordinary people. The various phenomena that appear now are all empty of self-nature, false, deceptive. They do not deny the existence of phenomena, but attribute the heat of consciousness to the Tathāgatagarbha (Buddha-nature), so they are similar to this in nominal existence and also say that self-nature is empty. There are also people in Tibet who say this. The knowledge of the two truths, that is, the ultimately established ultimate truth, and all appearances are false, just like the hairs seen by a person with cataracts, according to the Yogācāra (Mind-Only) school. They do not deny the existence of appearances. As it is said in the Bodhicaryāvatāra (Guide to the Bodhisattva's Way of Life): 'Thus, consciousness is not real, like the confused appearances of cataracts, etc.' This means that appearances arise from the habits of dualistic grasping. Furthermore, in the Madhyamakāvatāra (Entering the Middle Way), it says: 'These things, such as pots, exist in the world, therefore they are conventionally existent.' This means that the Sautrāntika (Followers of the Sutras) school itself admits that pots are not truly established, and uses this as an example. Even the lowest school of our own tradition, the Vātsīputrīyas (Personalists), says: 'If you think that the pot is not a real entity, and its nature cannot be expressed by form, etc., then I also think that the self (ātman) cannot be expressed by the aggregates, so you should also admit that I exist by self-nature.' Therefore, the direct perception that measures the object of measurement has four types: sense direct perception, mental direct perception, self-awareness direct perception, and yogic direct perception. The second object of measurement is the hidden object, which includes the colored objects taken by the senses, the impermanence of the four truths, the suffering of change, the sixteen aspects of egolessness, and the egolessness of persons and the egolessness of phenomena represented by them, as well as the connection between one and different, cause or ability, the seeds of purification and defilement on the mind, and the actions of abandonment and realization, and so on. These are the second object of measurement, that is, the hidden object. Because it can only be established by the force of things, and cannot be established by the direct perception of the person who measures the object.

དག་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞལ་བྱ་འདིའི་འཇལ་ བྱེད་དང་སྒྲུབ་བྱེད་དངོས་སྟོབས་རྗེས་དཔག་གི་རྟེན་གཏན་ཚིགས་དེ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། འབྲས་བུའི་དང་། རང་བཞིན་གྱི་དང་། མ་དམིགས་པའི་གཏན་ཚིགས་ཞེས་བྱའོ། །འབྲས་རྟགས་ནི། མཐུན་དཔེ་ཁང་ནང་གི་ ཚང་མང་དུ་མེ་དུའི་རྒྱུ་འབྲས་ངེས་བྱེད་དང་པོར་མེ་དུ་གཉིས་ཀ་མ་དམིགས། དེ་ནས་མེ་དམིགས། དེ་ནས་དུ་བ་དམིགས་པའི་ཕྲུགས་གསུམ་དང་། དེ་ནས་དུ་བ་དམིགས་པའི་རྗེས་སུ་མེ་མ་ དམིགས། དེ་ནས་དུ་བ་ཡང་མ་དམིགས་པ་སྟེ། མ་དམིགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་གསུམ་རྗེས་འགྲོ་བ་དང་། དེ་ནས་དམིགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་གསུམ་ལྡོག་པ་ངེས་བྱེད་ཡིན་པས་དྲུག་ལྟར་སྣང་། ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་སྲོག་གཅིག་པས་གསུམ་དུ་བསྡུས་པ་ལས་མེ་དུ་གཉིས་རྒྱུ་འབྲས་དེར་ངེས་པའི་རྗེས་སུ། ལ་ཁར་སོགས་ཏེ། རྟགས་འཛིན་སེམས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་རྒྱབ་ན་མེ་ཡོད་པར་ངེས་པའི་རྗེས་དཔག་བསྐྱེད་པ་དངོས་བསྟན་དུ་མཛད་ནས་འབྲས་རྟགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གཞུང་དུ་བསྟན་པས་ནི། 1-183 སྤྱིར་རྒྱུ་འབྲས་སུ་ངེས་པའི་ཚིག་དང་དོན་ནམ་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ནི་རང་རྒྱུད་ལ་མངོན་སུམ་དུ་གྲུབ་པའི་རྟགས་ལས། རང་གི་རྒྱུ་གསལ་བར་རྟོགས་ནས་དུ་བ་འདོད་པས་མེ་ལ་འབད་ དགོས་པ་ལྟར། འབྲས་བུ་དེ་རྫོགས་པར་འདོད་པས་རྒྱུ་ལ་འབད་དགོས་པ། འགྲུབ་པས་འབྲས་རྟགས་བཤད་པ་ཡང་ཕུགས་ཀྱི་དོན་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ཤེས་ལ་བདག་རྐྱེན་དབང་པོ་ ཡོད་པར་ཡང་། དབང་ཤེས་སྤྱིར་སྐྱེ། དམིགས་རྐྱེན་དང་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ཡོད་ཀྱང་མི་སྐྱེ། རེས་འགའ་སྐྱེ་བར་མངོན་པའི་རྒྱུའི་བྱེད་པར་སྒྲུབ་པའི་འབྲས་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་སོགས་རྐྱེན་གཞན་གཉིས་ལའང་སྦྱར་ རོ། །གཞན་ནི་མཚོན་པ་ཙམ་སྟེ། རྒྱས་པར་ཚད་མའི་བསྟན་བཅོས་ལས་རྟོགས་པར་བྱའོ། ། རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ནི། སྒྲ་སོགས་སོགས་ཏེ། རྟགས་འདི་ལ་རང་བཞིན་ལྟོས་པ་པ་དང་། དག་པ་བ་གཉིས་སུ་ གསུངས་ཞེས་པའི་བར་རྒྱས་པར་བཤད་ན་ཤིན་ཏུ་མང་ལ། མདོར་བསྡུས་ནི་གཞུང་གིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་ལོ། །མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ལ་རིགས་གཉིས་ཏེ། མི་སྣང་བ་མ་དམིགས་པ་དང་། སྣང་རུང་མ་དམིགས་ པའོ། །དེ་ཡང་། རྣམ་འགྲེལ་དུ། ཚད་མ་རྣམས་ནི་མི་འཇུག་པ། །མེད་ལ་མི་འཇུག་འབྲས་བུ་ཅན། །གཏན་ཚིགས་བྱེ་བྲག་ལ་ལྟོས་ནས། །འགའ་ཞིག་མེད་ཤེས་འབྲས་བུ་ཅན། །ཞེས་པས་བསྟན་ཏེ། དང་པོ་ནི། 1-184 བསྒྲུབ་བྱ་དེ་གང་ཟག་དེའི་ཚད་མས་མེད་པར་ཡང་མ་ངེས། མངོན་སུམ་དང་ལུང་སོགས་རྟགས་ཀྱིས་ཡོད་པར་ཡང་མི་འགྲུབ་པའི་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་བསྐལ་དོན་དེ་ལྟར་གྱུར་པས་ཡོད་ངེས་ཀྱི་ཐ་ སྙད་དོན་མཐུན་མི་འཇུག་པ་སྟེ། སྤྱིར་ཡོད་སྲིད་ཀྱང་གང་ཟག་དེའི་མངོན་རྗེས་ཚད་མས

【現代漢語翻譯】因為不需要依賴其他。作為衡量標準的這個『所量』，其衡量工具和證明工具，即『現量』和『比量』的依據——『理』，有三種：果理、自性理和不可得理。果理是：在共同的例子中，對於房屋內煙與火的因果關係，首先煙和火都不顯現，然後火顯現，然後煙顯現，這是三個階段。然後煙顯現之後，火不顯現，然後煙也不顯現。因此，不顯現先行的有三個階段，隨之顯現的有三個階段，這是確定反向關係，看起來像是六個階段。然而，隨之發生和反向發生是同一回事，因此可以歸納為三個階段。在確定火和煙的因果關係之後，在山頂等地方，持『相』的心識確信那裡有火，從而產生『比量』。通過這種直接的方式，在論著中闡述了果理的體系。一般來說，確定因果關係的詞語和意義，或者說『教證』和『理證』的果實，是從自身相續中顯現的『相』中，清楚地認識到自己的『因』，就像想要煙就需要努力尋找火一樣。因為想要圓滿這個果實，就需要努力尋找因。因此，闡述果理也蘊含著深刻的意義。同樣，對於『識』來說，也存在『俱有緣』（根），一般的『根識』產生，即使存在『所緣緣』和『等無間緣』也不會產生，有時會產生，這證明了『因』的作用。其他的兩種『緣』也可以這樣理解。其他的只是舉例說明，詳細的內容可以從『量論』的論著中理解。自性理是：聲音等等。對於這個『相』，有『自性隨屬』和『自性清凈』兩種說法，如果詳細闡述會非常多，但簡而言之，論著中已經非常清楚了。不可得理有兩種：不可見不可得和可見不可得。正如《釋量論》中所說：『量不成立則無，無亦有果。觀待于特殊之理，知無亦有果。』這裡闡述了：第一種情況是，所要證明的事物，對於那個人來說，既不能通過『量』來確定不存在，也不能通過『現量』、『教證』等『相』來證明存在，對於這種極其隱蔽的、經過了漫長時間的事物，如果那樣存在，那麼『存在』這個詞語的共同含義就不適用了。也就是說，一般來說可能存在，但對於那個人來說，他的『現量』和『比量』...

【English Translation】 Because it does not need to depend on others. As the 'object to be measured' (gzhal bya), its measuring tool and proving tool, which is the basis of 'direct perception' (dngos stobs) and 'inference' (rjes dpag) – the 'reason' (gtan tshigs), there are three types: the 'reason of effect' (bras bu'i gtan tshigs), the 'reason of nature' (rang bzhin gyi gtan tshigs), and the 'reason of non-apprehension' (ma dmigs pa'i gtan tshigs). The 'reason of effect' is: In a common example, regarding the cause-and-effect relationship between smoke and fire inside a house, first both smoke and fire are not apparent, then fire becomes apparent, then smoke becomes apparent, these are three stages. Then after smoke becomes apparent, fire is not apparent, and then smoke is also not apparent. Therefore, there are three stages where non-apprehension precedes, and three stages where apprehension follows, which determines the inverse relationship, appearing like six stages. However, following and inverting are the same thing, so it can be summarized into three stages. After determining the cause-and-effect relationship between fire and smoke, in places like mountaintops, the mind that holds the 'sign' (rtags) is certain that there is fire there, thereby generating 'inference'. Through this direct method, the system of the 'reason of effect' is explained in the treatise. Generally speaking, the words and meanings that determine cause and effect, or the fruit of 'scriptural proof' (lung rtogs) and 'reasoned proof' (rtogs), is from the 'sign' that is manifest in one's own continuum, clearly recognizing one's own 'cause', just as wanting smoke requires effort to find fire. Because wanting to perfect this fruit, one needs to strive for the cause. Therefore, explaining the 'reason of effect' also contains profound meaning. Similarly, for 'consciousness' (rnam shes), there is also the 'co-operative condition' (bdag rkyen) which is the 'sense faculty' (dbang po). General 'sense consciousness' (dbang shes) arises, but even if there are 'objective condition' (dmigs rkyen) and 'immediately preceding condition' (de ma thag rkyen), it does not arise. Sometimes it arises, which proves the function of the 'cause'. The other two 'conditions' can also be understood in this way. The others are just examples, and detailed content can be understood from the treatises on 'epistemology' (tshad ma). The 'reason of nature' is: sound, etc. Regarding this 'sign', there are two statements: 'dependent nature' and 'pure nature'. If explained in detail, there would be a lot, but in short, it is very clear in the treatise. There are two types of 'reason of non-apprehension': non-apprehension of the invisible and non-apprehension of the visible. As stated in the Commentary on Valid Cognition (rnam 'grel): 'If valid cognition does not establish, then there is non-existence, and non-existence also has a result. Depending on the specific reason, knowing non-existence also has a result.' This explains that: The first case is that the thing to be proven, for that person, cannot be determined to be non-existent by 'valid cognition', nor can it be proven to exist by 'direct perception', 'scriptural proof', etc. For such extremely obscure things that have passed through vast periods of time, if it exists in that way, then the common meaning of the word 'existence' does not apply. That is to say, generally it may exist, but for that person, his 'direct perception' and 'inference'...

་ཡོད་མེད་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་སྣང་དུ་རུང་བཞིན་དུ་མ་དམིགས་ན་མེད་པར་ འགྲུབ་ཀྱང་གང་ཟག་དེ་ལ་བསྐལ་དོན་དུ་སོང་བས་སྣང་དུ་མི་རུང་ནས་མ་དམིགས་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་སོགས་ཏེ། གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་སྐྱོན་ཡོན་ཁྱད་པར་བ་ཁ་ཚོན་གཅོད་པ་ ནི། མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་སྤྱི་དང་། ཁྱད་པར་རྒྱུད་གཞན་གྲུབ་པར་ཡང་ཡང་ཡང་བཀག་སྟེ། ལུས་ངག་གི་རིག་བྱེད་ལས་དེ་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ཤེས་རིག་ཡོད་པར་ངེས་ཀྱིས་དད་སྡང་སོགས་ཀྱི་ཁྱད་ པར་ལ་ནི་འཁྲུལ་པར་ལན་མང་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པ་གཞུང་དུ་གསུངས་པ་ནི། སྣང་རུང་བུམ་པས་དབེན་པའི་གཞིར་བུམ་པ་མེད་དེ། དེ་སྣང་རུང་ཚད་མས་ མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་དང་ཁྱབ་པ་ངེས་བྱེད་རྣམ་འགྲེལ་དུ་ཡང་སྐབས་འགར་གསུངས་ལ། རྣམ་ངེས། རིག་ཐིགས། གཏན་ཚིགས་ཐིགས་པ། རྩོད་རིག་རྣམས་སུ་ནི་འདི་ཁོ་ན་ལ་རྩལ་དུ་བཏོན་བ་ལྟར་གསུངས་ཏེ། 1-185 འདིར་རྒྱས་པར་བྲིས་ན། གང་ཟག་ཐུན་མོང་བ་མང་པོས་མི་གོ་བས་གཞུང་དེ་རྣམས་དང་ཁོ་བོས་བྱས་པའི་དེ་དག་གི་རྣམ་བཤད་ན་གསལ་ལོ། །རྟགས་འདི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པའི་གཙོ་བོའི་དགོས་ པ་ནི། མུ་སྟེགས་ཀུན་གྱིས་ཕུང་པོ་ལས་དོན་གཞན་དུ་རང་སྐྱ་ཐུབ་པའི་གང་ཟག་གི་བདག་འདོད་པས་དེ་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་འགོག་པའི་ཆེད་ཁོ་ན་སྟེ། རྒྱལ་བ་བྱམས་པས་ ཀྱང་། གང་ཟག་བརྟགས་པར་ཡོད་ཉིད་དུ། །བརྗོད་བྱ་རྫས་ཡོད་མ་ཡིན་ནོ། །མི་དམིགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཉོན་མོངས་རྒྱུ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་དང་མཛོད་འགྲེལ་དགུ་པར་ཤིན་ཏུ་ ཡང་རྒྱས་པར་རོ། །འདི་ཡི་ཕྱོགས་ཆོས་ཀྱང་མངོན་སུམ་གྱིས་འགྲུབ་སྟེ། ཕུང་པོ་དག་པ་བ་དངོས་སུ་དམིགས་པའི་མངོན་སུམ་གྱི་བྱེད་པས་བདག་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་འདི་ ལ་རྩ་བའི་དབྱེ་བ་འབྲེལ་ཟླ་མ་དམིགས་པ་དང་། འགལ་ཟླ་དམིགས་པ་གཉིས། དང་པོ་ལ་རང་བཞིན་དང་། ཁྱབ་བྱེད་དང་། རྒྱུ་དང་། དངོས་འབྲས་མ་དམིགས་པ་དེ་བཞི་དང་། གཉིས་པ་ལ་ཡང་རང་ བཞིན་འགལ་དམིགས་སོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་རྒྱས་པར་རིག་པའི་གཞུང་ལས་ཚ་རེག་གྲང་རེག་སོགས་ལ་སྦྱར་ནས་གསུངས་པ་རྣམས། བདག་འཛིན་དང་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་སོགས་ལ་ལེགས་པར་སྦྱར་ནས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དེ། 1-186 ཁ་ཅིག་རྨ་སོགས་ཕྱིར་ན་སྐྱོན། །ཟད་མིན་ཞེས་ཟེར་འདི་ལྡོག་ལ། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དེ་ཕྱིར་འཁྲུལ། །རྟག་ཉིད་ཕྱིར་རམ་ཐབས་མེད་ཕྱིར། །ཡང་ན་ཐབས་ནི་མི་ཤེས་ཕྱིར། །སྐྱོན་རྣམས་མི་ཟད་པ་ ཉིད་ཅེས། །བྱ་བར་ཡོངས་སུ་རྟོག་དྲང་ན། །རྒྱུ་ཡོད་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་ཡི་ནི། །གཉེན་པོ་གོམས་པས་ཟད་ཕྱིར་དང་། །རྒྱུ་ཡི་རང་བཞིན་ཤེས་པ

【現代漢語翻譯】因為無論在有或無的任何地方都無法成立。即使在顯現為可能的情況下，如果未被觀察到，也會被認為是無。然而，對於某人來說，這已經變成了無意義的爭論，因為顯現不再可能，而僅僅是沒有被觀察到。'通過這個等等'，斷定他人相續中的功過，通常經文和論典，特別是其他相續的成立，都一再被禁止。因為身體和語言的行為，以及從中產生的所有知識，都肯定存在，所以對於貪嗔等差別，已經多次被指出是錯誤的。第二，經文中說顯現可能但未被觀察到：在遠離顯現可能的瓶子的基上，沒有瓶子，因為顯現可能的量沒有觀察到它。等等，在《釋量論》中也偶爾提到過這種同品和遍的決定因素。在《量決定論》、《理滴論》、《因滴論》、《諍理論》中，則似乎特別強調了這一點。如果在這裡詳細書寫，許多普通人將無法理解，因此在那些論典和我所作的註釋中會很清楚。廣泛解釋這個因的主要目的是，所有外道都認為有一個獨立的、自主的補特伽羅（梵文：pudgala，補特伽羅），與蘊不同，因此僅僅是爲了通過顯現可能但未被觀察到的因來反駁它。彌勒（梵文：Maitreya，慈氏）也說：『如果對補特伽羅進行分析，所說的實體並不存在。未觀察到是顛倒的，是煩惱和煩惱的根源。』等等，在《俱舍論》第九品中也有非常詳細的解釋。這個同品也可以通過現量來成立，因為通過直接觀察蘊的清凈，可以成立補特伽羅顯現可能但未被觀察到。這個因的根本分類有兩種：相關對立未觀察到和矛盾對立觀察到。第一種有四種：自性、遍、因和果未觀察到。第二種也有自性矛盾對立觀察到等等的分類，在理學論典中通過冷熱觸等來詳細解釋。爲了更好地理解執我和無我智慧等，應該很好地運用它們。有些人說，如果傷口等向外，那就是過失，說『不會耗盡』，這是相反的。懷疑是錯誤的，因為是恒常的，或者因為無能為力，或者因為不知道方法。如果正確地思考，過失不會耗盡，因為有因，通過熟悉對治法會耗盡，並且因為知道因的自性。

【English Translation】 Because it cannot be established anywhere, whether in existence or non-existence. Even when appearing as possible, if it is not observed, it is considered non-existent. However, for someone, this has become a pointless argument because appearance is no longer possible, and it is merely not being observed. 'Through this, etc.,' judging the merits and demerits in the continuum of others, generally the sutras and shastras, and especially the establishment of other continua, are repeatedly prohibited. Because the actions of body and speech, and all the knowledge that arises from them, are definitely present, it has been pointed out many times that it is wrong regarding differences such as attachment and aversion. Second, the scriptures say that appearance is possible but not observed: On the basis of being devoid of a possible-to-appear pot, there is no pot, because the possible-to-appear valid cognition has not observed it. Etc., in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) also occasionally mentions this type of homogeneity and pervasion determinant. In the Pramāṇaviniścaya (Ascertainment of Valid Cognition), the Tattvasaṃgraha (Compendium of Principles), the Hetubindu (Drop of Reasons), and the Vādavidhi (Method of Debate), it seems that this is particularly emphasized. If written in detail here, many ordinary people will not understand, so it will be clear in those treatises and the commentaries I have written. The main purpose of extensively explaining this reason is that all non-Buddhists believe that there is an independent, autonomous pudgala (Sanskrit: pudgala, 補特伽羅), different from the skandhas, so it is solely to refute it through the reason of being possible to appear but not observed. Maitreya (Sanskrit: Maitreya, 慈氏) also said: 'If the pudgala is analyzed, the spoken entity does not exist. Not observing is inverted, and is the root of afflictions and defilements.' Etc., there is also a very detailed explanation in the ninth chapter of the Abhidharmakośa (Treasury of Knowledge). This homogeneity can also be established through direct perception, because by directly observing the purity of the skandhas, it can be established that the pudgala is possible to appear but not observed. There are two fundamental classifications of this reason: related contradictory unobserved and contradictory observed. The first has four types: nature, pervasion, cause, and effect unobserved. The second also has classifications such as nature contradictory observed, etc., which are explained in detail in the treatises on logic through cold and hot touches, etc. In order to better understand the wisdom of grasping self and selflessness, etc., they should be well applied and understood. Some say that if wounds, etc., are outward, that is a fault, saying 'it will not be exhausted,' this is the opposite. Doubt is wrong, because it is constant, or because there is no ability, or because one does not know the method. If one thinks correctly, faults will not be exhausted, because there is a cause, they will be exhausted by familiarizing oneself with the antidote, and because one knows the nature of the cause.

་ཡིས། །དེ་ཤེས་པ་ཡང་གྲུབ་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། ལུང་ དང་རིག་པས་རྣམ་དཔྱོད་པ། །སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་དེ་མི་རྟག །ལ་སོགས་རང་བཞིན་རྟོག་པར་མཛད། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་རྒྱུ་གནས་ན། །འབྲས་ལོག་གཟིགས་པ་མེད་ཕྱིར་ རོ། །དེ་རྒྱུ་གཞོམ་ཕྱིར་དེ་ཡི་ནི། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་རྟོག་པར་མཛད། །རྒྱུ་ཡི་ངོ་བོ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །དེ་མིན་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱང་ངེས་འགྱུར། །བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་བྱས་པས། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ རྣམས་གོ་བ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཕན་པས། རིག་པས་གཞུང་ལ་མ་སྦྱངས་པར་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་སྐྱེད་པར་འདོད་པ་རྣམས་ནི་ཆེར་འཁྲུལ་ལོ། །གསུམ་པ་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་ནི། །དགེ་སྡིག་སོགས། མངོན་སུམ་དང་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་གཉིས་ཀས་མི་འགྲུབ་པར་ལུང་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟོགས་དགོས་པའི་གཞལ་བྱ་སྟེ། ལུང་ཡང་དཔྱད་གསུམ་གྱིས་མ་དག་པ་ནི་ལོག་ཕྱོགས་སྟོན་པའི་ལུང་ཡང་ཡོད་པས་ངེས་པའི་གེགས་བྱེད་ཙམ་དུ་ཟད་ལ། 1-187 དཔྱད་གསུམ་གྱིས་དག་པའམ། ཡིད་ཆེས་ཉེས་ཟད་ཀྱི་དགོངས་གཞི་དགོས་པ་སོགས་མེད་པའི་ངེས་དོན་གྱི་ཚིག་ནི། བརྗོད་བྱའི་ཟློག་ཕྱོགས་ལ་གནོད་བྱེད་ཉིད་དུ་ངེས་མོད། རྣམ་ངེས་སུ་ནི། ལུང་གེགས་བྱེད་ ཀྱི་ཕྱོགས་ཉིད་གཙོ་བོར་གསུངས་ཏེ་གཞན་དུ་བལྟའོ། །བཞི་པ་ནི། རིག་གནས་འདིའི་བརྗོད་བྱ་རྒྱས་པ་དེ་དག་སོགས་བྱའོ། །རིག་གནས་བཞི་པ་ཅུང་ཟད་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །རིག་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ནང་རིག་པ་ཅུང་ཟད་བཤད་པ་སྟེ་ལེའུ་དྲུག་པ། ལྔ་པ་རིག་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ནང་རིག་པ་བཤད་པ་ལ་ཡང་། བརྗོད་བྱ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་དང་། རྗོད་བྱེད་རྒྱས་པར་བཤད། རྒྱས་པར་གཞན་དུ་ཁ་འཕངས་པའོ། །དང་པོ་ནི། འོག་ས་ལས་ཞི་རགས་ཀྱི་སྒོ་ ནས་ཅི་ཡང་མེད་མན་ཆད་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ཞིང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི། ཕྱི་རོལ་པ་ལའང་ཡོད་མོད་ས་དགུ་མཐའ་དག་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་མེད་ལ། དེ་ཡང་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ ཅན་གྱི་ལམ་གྱིས་སྤང་བྱའི་ས་བོན་འཇོམས་པ་མེད་ཅིང་། རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ལ་ནི། ས་མཐའ་དག་ལས་དང་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བས་ན་ངེས་འབྱུང་མཆོག་སྟེ། འདི་ཁོ་ནས་ ཀྱང་བསྟན་པ་དང་། དེ་སྟོན་བྱེད་ལ་དད་པ་རྐང་གི་ཁོངས་ནས་ཅིའི་ཕྱིར་མི་སྐྱེ་སོམས་ཤིག ཁྱད་པར། གང་ཟག་གི་སེམས་རྒྱུད་ལ་ཐོག་མར་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ཙམ་སྐྱེས་ན་ཡང་། བཞི་བརྒྱ་པར། 1-188 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སེམས་དང་པོ། །ས་སྟེང་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ནི། །འཁོར་ལོས་སྒྱུར་རྒྱལ་ཉིད་གྱུར་པ། །དེ་དག་བསོད་ནམས་ལས་ཁྱད་འཕགས། །ཞེས་དང་། མདོ་ལས། ཉན་རང་གི་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆེས་མཆོག་ ཏུ་གྱུར་པ་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་བསྡོམས་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་ཀ

【現代漢語翻譯】『通過此（智慧）也能成就證悟。』並且，以教證和理證進行辨析，通過苦的差別，了知苦的因、苦的無常等自性。因為如果因存在，就不會有果顛倒的情況。爲了摧毀因，就要觀察與因不相順的方面。爲了了知因的自性，否則也會確定相順的方面。通過執著我與我所等。』等等所說，對於理解非常有益。那些沒有通過理智研究經論，就想生起證悟無我的智慧的人，是大錯特錯的。第三種是極隱蔽的，善惡等，無法通過現量和作用力兩種推理來成立，只能依靠教證來理解的所量。然而，未經三觀察清凈的教證，因為也有顯示邪道的教證，所以只能作為確定的障礙。未經三觀察清凈，或者不需要信任、過失已盡的意圖等的確切意義的詞句，必定是對所說內容的相反方面的損害。但在《量理寶藏論》中，主要說的是教證作為障礙的一面，其他地方可以參考。第四種是，這種學科所表達的廣大內容等。略述四種明學。正文：略述明學之首——佛陀的教法內明學，即第六品。第五，關於明學之首——佛陀的教法內明學的闡述，分為：簡略地展示所詮釋的內容；廣 विस्तृत地闡述能詮釋的語言；以及將 विस्तृत的闡述轉移到其他地方。第一部分是：從下到上，從寂靜到粗猛，乃至一無所有，遠離貪慾並決定解脫，外道也有，但沒有從所有九地中決定解脫。而且，他們沒有用具有真實相的道來摧毀所斷的種子。而在佛陀的教法中，從所有地以及所斷的種子中決定解脫，因此是殊勝的解脫。僅僅憑這一點，為什麼不從根本上生起對教法和教法宣說者的信心呢？特別是，即使在個人的心相續中最初生起極微小的菩提心，如《四百論》所說：『菩薩的初發心，勝過世間所有眾生，即使他們都成為轉輪王，其功德也無法相比。』並且，經中說：將聲聞、緣覺中最殊勝的阿羅漢的無量功德加在一起，也比不

【English Translation】 'Through this (wisdom), enlightenment can also be achieved.' Furthermore, through analyzing with scriptural and logical reasoning, one understands the nature of suffering's causes, suffering's impermanence, etc., through the distinctions of suffering. Because if the cause exists, there will be no inverted result. In order to destroy the cause, one must observe the aspects that are not in accordance with the cause. In order to understand the nature of the cause, otherwise the conforming aspects will also be determined. Through clinging to self and what belongs to self, etc.' What has been said is very beneficial for understanding. Those who wish to generate the wisdom of realizing selflessness without studying the scriptures through reason are greatly mistaken. The third is the extremely obscure, such as virtue and vice, which cannot be established by both direct perception and the force of reality, but must be understood based solely on scripture. However, scriptures that have not been purified by the three examinations, because there are also scriptures that show the wrong path, are only enough to be an obstacle to certainty. Words of definite meaning that have been purified by the three examinations, or that do not require trust or the intention of having exhausted faults, are definitely harmful to the opposite of what is said. But in the Tshad ma rnam par nges pa (Skt. Pramāṇaviniścaya, Ascertainment of Valid Cognition), it is mainly said that scripture is the side that acts as an obstacle, and other places can be referred to. The fourth is the vast content expressed in this field of knowledge, etc. A brief explanation of the four fields of knowledge. Text: A brief explanation of the chief of the fields of knowledge—the Buddha's teaching, the inner science, i.e., the sixth chapter. Fifth, the explanation of the chief of the fields of knowledge—the Buddha's teaching, the inner science—is divided into: briefly showing the content to be explained; extensively explaining the language that can explain; and transferring the extensive explanation to other places. The first part is: from bottom to top, from tranquility to violence, and even to nothingness, being free from desire and definitely liberated, even non-Buddhists have this, but there is no definite liberation from all nine grounds. Moreover, they do not destroy the seeds of what is to be abandoned with a path that has the aspect of truth. But in the Buddha's teaching, there is definite liberation from all grounds and from the seeds of what is to be abandoned, so it is the supreme liberation. Just by this alone, why shouldn't faith in the teaching and the one who teaches it arise from the root? In particular, even if the first bodhicitta arises in the mindstream of an individual, as the Four Hundred Stanzas says: 'The first mind of a Bodhisattva surpasses all beings on earth, even if they all become universal monarchs, their merit cannot compare.' And the sutra says: Combining the immeasurable merits of the most excellent Arhats of Hearers and Solitary Realizers is not

ྱང་བྱང་སེམས་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཆ་ཙམ་ལའང་བསྐྲུན་དུ་མེད་པར་ལན་མང་དུ་གསུངས་ཤིང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། སེམས་ཅན་ དེ་དག་རྣམས་ལ་སྔོན། །རྨི་ལམ་དུ་ཡང་འདི་འདྲའི་སེམས། །རང་གི་དོན་དུའང་མ་རྨིས་ན། །གཞན་གྱི་དོན་དུ་ག་ལ་སྐྱེ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པས་ན་ཁོ་བོས། དམན་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ཡི་ རང་ཡང་། །བྱ་བར་དཀའ་ཞིང་རྨི་ལམ་ཙམ་དུ་ཡང་། །སྐྱེད་མ་མྱོང་བའི་ལྷག་བསམ་བྱང་ཆུབ་སེམས། །ཡིད་བཞིན་ནོར་བུའི་མཆོག་དེ་རྙེད་པར་ཤོག །ཅེས་ཤིན་ཏུ་སྨོན་པའི་གནས་སུ་བྱས་པས་དངོས་བསྟན་ ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། འཇུག་པར་སློབ་པའི་བཅུ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཅུ་གཅིག་པ་སྟེ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་བཅུ་གཅིག་གསུངས་པ་སོགས་ནི་ཀུན་ལ་ཐུན་མོང་དུ་གྲགས་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་ བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོ་དང་། རྣམ་གྲོལ་གསུམ་ཞེས་པ་ཡང་། ཐུན་མོང་ལ་གྲགས་པའི་ཉན་རང་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཐར་པའམ་མྱང་འདས་གསུམ་ཡང་ཡིན་ལ། ཐུན་མོང་མིན་པ་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ཡང་བསྣན་པའི་གསུང་རབ་ཡོངས་རྫོགས་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་ལ་ཡང་རྒྱ་བོད་མང་པོ་ན། 1-189 དོན་གཅིག་ན་ཡང་མ་རྨོངས་དང་། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན། མདོ་སྔགས་ལ་ཉེ་རིང་དང་ཐབས་ལ་མཁས་མི་མཁས་སོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་ཀྱི། འབྲས་བུའི་རྣམ་གྲོལ་ཁྱད་པར་མེད་དོ་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཕྱིས་ ཀྱི་མཁས་པས། གསང་སྔགས་མ་བསྣན་ན། ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པ་རྐྱང་པ་ལ་སངས་རྒྱས་མེད་དེ། ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པར་གསུངས་པའི་སྤང་བྱ་མཐར་ཐུག་རྒྱུན་མཐའི་གནས་ངན་ལེན་གྱི་དྲི་མ་ཕྲ་མོ་དེ་ སྤོང་བར་མི་ནུས་པས་སྔགས་ལམ་སྣོན་ལ། དེ་ཡང་ལམ་འོག་མའི་དོད་ཐུབ་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པ་ལ་ཡོད་པས་སྔགས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ནས་སོན་ཞིང་། བསྣན་པས་ཐོབ་པའི་རྣམ་གྲོལ་ནི་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་ པར་བཤད་པའི་སངས་རྒྱས་ལས་ལྷག་རྒྱུ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལེགས་བཤད་དུ་གྲགས་མོད། ལམ་འོག་མ་དང་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་སྤང་བྱ་གཞན་ལ་ཡང་མཚུངས་ཤིང་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་རིང་ལམ་ ལ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་བར་ཆད་མེད་པའི་རྩེ་སྦྱོར་མེད་ལ། ལམ་གཞན་རྣམས་ཡོད་པའི་ཁྱད་པར་མི་འཐད་པ་དང་། དེ་བས་སངས་རྒྱས་སེམས་དཔའ་མཆོག །སྔགས་ཀྱི་སྤྱོད་མཆོག་སྤྱོད་ པ་རྣམས། །ཞེས་སངས་རྒྱས་དང་སེམས་དཔའ་མཆོག་གཉིས་ཀ་སྔགས་ལ་འཇུག་པར་གསུངས་པ་སོགས་དང་། རྡོ་རྗེ་ཅན་གྱིས་སངས་རྒྱས་ལ། །འགྲོ་བ་བསྐྱབ་པའི་ཆེད་དུ་དབང་། །ཞེས་སོགས་དང་། ཁྱད་པར་མཚན་བརྗོད་ཀྱི། 1-190 གྲོལ་བ་ཐར་པ་རྣམ་གྲོལ་ལུས། །ཞེས་གྲོལ་བ་དང་ཐར་པ་དང་ལུས་རྣམ་གྲོལ་ཞེས་བྱ་བར་གནས་པའི་ཐ་མ་ནི་སྔགས་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་དུ་ཤིན་ཏུ་གསལ་ཏེ། དུས་འཁོར་དུ། དེས་ན་གཙོ་ བོས་གང་ཞིག་འཕོ་མེད་ལྷན་སྐྱེས་ལུས་ཀྱི་བདེ་བ་དག་ནི་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར

【現代漢語翻譯】關於發菩提心（藏文：བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་，含義：覺悟之心）的功德，佛陀曾多次宣說，即使僅僅是初發菩提心所獲得的功德，也是無法估量的。《入菩薩行論》中說：『眾生為自利，夢中尚無此，何況為他益，此心何能生？』因此，我祈願：愿卑微者亦能隨喜，難以做到之事，乃至夢中亦未曾生起的殊勝發心菩提心，愿能獲得如意寶般的珍寶。因此，顯宗所說的世俗菩提心，以及學習進入菩薩道的十種行持，和成佛的十一種行持，即勝義菩提心的十一種修持，這些都是衆所周知的顯宗經典的主要內容。而『三解脫』，既包括顯宗共同承認的聲聞、緣覺、大乘的三種解脫或涅槃，也包括加上密宗（金剛乘）的不共解脫。對於顯密經典所說的所有解脫，許多藏漢學者認為，雖然在方法上，顯宗和密宗有遠近之分，以及善巧方便上的差異，但在果位的解脫上是沒有區別的。後來的學者認為：如果不加入密法，單憑顯宗的般若乘是無法成佛的，因為般若乘所說的最終斷除的細微業障習氣，是無法通過般若乘本身來斷除的，所以需要加入密法。而且，顯宗的道前行法足以作為密宗的基礎，因此從密宗的見道開始成熟，加入密法所獲得的解脫，不會超過顯宗所說的佛果。這種說法被認為是精闢的論述。然而，道前行法和般若乘所斷除的對境與其他道相同，而且般若乘的漫長道路上，沒有金剛喻定和無間瑜伽。而其他道具有這些特點，這種區別是不合理的。因此，佛陀和菩薩都是修持密法的，如經中所說：『佛子行持殊勝密，』金剛持（藏文：རྡོ་རྗེ་ཅན་，梵文天城體：वज्रधर，梵文羅馬擬音：Vajradhara，漢語字面意思：金剛持有者）對佛說：『為救度眾生而灌頂。』特別是《文殊真實名經》中說：『解脫、脫、解脫身（藏文：གྲོལ་བ་ཐར་པ་རྣམ་གྲོལ་ལུས，梵文天城體：विमोक्षस्तारकोविमुक्तकाय，梵文羅馬擬音：vimokṣas tārako vimuktakāya，漢語字面意思：解脫，救度者，解脫身）。』其中，最後的『解脫身』顯然是指密宗的解脫。如《時輪金剛》中所說：『因此，主尊的不變俱生身之樂，存在於密宗之中。』

【English Translation】 Regarding the merit of generating Bodhicitta (Tibetan: བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, meaning: the mind of enlightenment), the Buddha has repeatedly stated that even the merit of initially generating Bodhicitta is immeasurable. As stated in 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life': 'For the sake of themselves, sentient beings have not even dreamed of this in their dreams. How could they generate this mind for the sake of others?' Therefore, I pray: May even the humble rejoice, and may I obtain the precious Bodhicitta, like a wish-fulfilling jewel, which is difficult to achieve and has never been generated even in dreams. Therefore, the conventional Bodhicitta taught in the Sutras, as well as the ten practices for learning to enter the Bodhisattva path, and the eleven practices for attaining Buddhahood, which are the eleven practices of ultimate Bodhicitta, are all well-known main contents of the Sutra scriptures. The 'Three Liberations' include the three liberations or Nirvana of the Hearers, Solitary Realizers, and the Mahayana, which are commonly acknowledged in the exoteric teachings, as well as the uncommon liberation of the esoteric teachings (Vajrayana). Regarding all the liberations taught in the Sutra and Tantra scriptures, many Tibetan and Chinese scholars believe that although there are differences in the methods, such as the proximity of the exoteric and esoteric teachings, and the skillfulness of the means, there is no difference in the liberation of the result. Later scholars believe that without the addition of Tantra, one cannot attain Buddhahood solely through the Prajnaparamita path of the exoteric teachings, because the subtle habitual tendencies of the ultimate abandonment taught in the Prajnaparamita path cannot be eliminated through the Prajnaparamita path itself, so Tantra needs to be added. Moreover, the preliminary practices of the exoteric teachings are sufficient as the foundation for Tantra, so it matures from the path of seeing in Tantra, and the liberation obtained by adding Tantra does not exceed the Buddhahood taught in the exoteric teachings. This statement is considered a brilliant exposition. However, the objects to be abandoned in the preliminary practices and the Prajnaparamita path are the same as in other paths, and the long path of the Prajnaparamita path lacks Vajra-like Samadhi and uninterrupted Yoga. Other paths have these characteristics, and this distinction is unreasonable. Therefore, Buddhas and Bodhisattvas all practice Tantra, as stated in the scriptures: 'The sons of the Buddha practice the supreme secret.' Vajradhara (Tibetan: རྡོ་རྗེ་ཅན་, Sanskrit Devanagari: वज्रधर, Sanskrit Romanization: Vajradhara, Chinese literal meaning: Vajra Holder) said to the Buddha: 'For the sake of saving beings, empower them.' In particular, the 'Manjushri Namasamgiti' states: 'Liberation, Savior, Liberated Body (Tibetan: གྲོལ་བ་ཐར་པ་རྣམ་གྲོལ་ལུས, Sanskrit Devanagari: विमोक्षस्तारकोविमुक्तकाय, Sanskrit Romanization: vimokṣas tārako vimuktakāya, Chinese literal meaning: Liberation, Savior, Liberated Body).' Among them, the final 'Liberated Body' clearly refers to the liberation of Tantra. As stated in the 'Kalachakra Tantra': 'Therefore, the unchanging innate bliss of the chief deity exists in Tantra.'

་བསྟན། ཅེས་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པ་ལ་རྟོགས་བྱའི་སྟོང་ཉིད་རྫོགས་པར་སྒོམ་པ་ཡོད་ཀྱང་། ཡུལ་ཅན་འགྱུར་མེད་བདེ་བ་ དང་བྲལ་བ་དེས་ན་ཞེས་སྦྱར་ནས་གསལ་བར་གསུངས་ཤིང་། གཙོ་བོར་ལུས་ལ་གནད་དུ་བསྣུན་པ་ཡོད་མེད་ཀྱིས་མདོ་སྔགས་དང་རྒྱུད་སྡེ་གོང་འོག་གི་ཁྱད་པར་འཇོག་པར་གྲགས་ཤིང་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། མཚན་བརྗོད་པས། ཉོན་མོངས་པས་ནི་སེམས་དཀྲུགས་ཤིང་། །མི་ཤེས་འདམ་དུ་བྱིང་བ་ཡི། །སེམས་ཅན་ནི་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་གདུལ་བྱ་ཡིན་ལ། སྒྲིབ་པ་དེ་གཉིས་ལས་གྲོལ་བ་ཞིག་གིས་ད་དུང་། བླ་ མེད་འབྲས་བུ་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །ཞེས་པས་ཕར་ཕྱིན་ཐེག་པའི་སྒོས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་གི་རྣམ་གྲོལ་ལས་ལྷག་པའི་འབྲས་བུའམ་སྤངས་པའི་མྱང་འདས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་མདོར་བསྟན། རྒྱས་ པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་དངོས་དང་། རྩོད་སྤང་ངོ་། །དང་པོ་ནི། རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་ནི་བསྡུ་ན་གཉིས་ཏེ། སངས་རྒྱས་གཞན་དང་ཐུན་མོང་བ་མདོ་ཕྱོགས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་། ཤཱཀྱ་ཐུབ་ཀྱི་ཐུན་མོང་མིན་པ་སྔགས་ཕྱོགས་རྒྱུད་སྡེ་བཞིའོ། ། 1-191 དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཁ་ཅིག་གཟུངས་སྔགས་ཡོད་མེད་ལ་བྱེད་མོད། དེ་ལྟར་ན་འདུལ་བ་སྨན་གྱི་གཞི་སོགས་དུ་མ་རྒྱུད་དུ་འགྱུར་རོ། །ཁ་ཅིག་དཀྱིལ་འཁོར་ཡོད་མེད་ལ་བྱེད་པ་ནི། སྨན་བླའི་མདོ་ཡང་རྒྱུད་དུ་འགྱུར་ལ། རིན་ཆེན་ལས་གྲུབ་གྲུ་བཞི་སྒོ་བཞི་པ། །ཞེས་གནས་བརྟན་ཕྱག་མཆོད་ཀྱང་རྒྱུད་ཀྱི་ཆོ་གར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་སྔགས་དང་དཀྱིལ་འཁོར་ཁྱད་མེད་དུ་ཡོད་ཀྱང་། སྒྲུབ་པ་པོ་ལ་ཆོས་སྨྲ་བ་ངེས་ཞེས་དང་། རིག་པ་འཛིན་པ་དེས་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་འབྱེད་ཅེས་མཁས་པ་དག་གསུང་བའང་ཁས་བླངས་དུ་རུང་ཙམ་མོ། །སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེར། མདོ་དང་རྒྱུད་ཀྱི་ཁྱད་ པར་ནི། །བྱ་བའི་ཆོ་ག་ཡོད་མེད་ཡིན། །ཞེས་པ་ལ་གཞན་དག་གི་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཁྱད་པར་འབྱེད་ནུས་པ་མི་སྣང་མོད། བྱ་བའི་ཆོ་ག་ཁྱད་པར་བ། སྔགས་དང་། སྔགས་དོན་བདེ་ སྟོང་ཕྲ་རགས་དང་སྦྱོར་བའི་ཏིང་འཛིན་དང་། དེ་དང་དེའི་ལག་པའི་ཕྱག་རྒྱ་ཐུན་མོང་མིན་པ་རྣམས་སྦྱར་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཆོ་ག་དང་ལྡན་ན་རྒྱུད་དང་། མི་ལྡན་ན་མདོ་སྡེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ པ་ནི། རྗེ་བཙུན་གོང་མ་ནས་བརྒྱུད་པའི་ཆོས་རྗེ་ས་པཎ་གྱི་བཞེད་པར་གསལ་ལོ། །བླ་མ་སྔ་མས་ལམ་བདེ་བས་བརྒྱན་མ་བརྒྱན་ལ་རྒྱུད་སྡེ་དང་མདོ་སྡེར་མཛད་པ་ནི། བདེ་བའི་ཐུགས་རྩེ་གཏད་ས་ཁྱད་པར་བ་མེད་ན་ནི། 1-192 ཚིག་གི་བརྗོད་ཚུལ་རྩིངས་པས། བླ་མ་ཕྱི་མ་དག་གིས་བསམ་གཏན་གྱི་བདེ་བ་སོགས་ཀྱིས་མ་ངེས་གསུང་བ་མེད་དོ། །ཁྱད་པར་བ་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་། རྒྱན་ཞེས་པས་རྒྱན་སའམ་ལམ་གྱི་ངོ་ བོ་གཞན་ཞིག་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པས་ཀྱང་འཐད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བདེ་བ་ནི་ར

【現代漢語翻譯】 བསྟན། (bstan)（教法）據說，在波羅蜜多乘（phar phyin theg pa）中，有對所證悟的空性（stong nyid）進行圓滿禪修的方法。然而，由於缺乏作為有境的不變樂（'gyur med bde ba），因此要加上『因此』來明確說明。主要根據是否著重於身體的要點，來區分顯宗（mdo）和密宗（sngags）以及上下部密續（rgyud sde），這已廣為人知並被證實。《名稱讚》（mtshan brjod）中說：『煩惱擾亂心，沉溺於無知泥潭中的眾生，是波羅蜜多乘的所化機。』而從這二障中解脫出來的人，爲了獲得無上果位（bla med 'bras bu），還需要更進一步的修行。』由此可見，波羅蜜多乘的特殊究竟解脫，以及超越它的果位或斷滅的寂滅（spangs pa'i myang 'das），都得到了非常清晰的闡述。第二部分分為總說和廣說。第一部分又分為正說和辯駁。第一部分是：佛陀教言的表達方式，總的來說有兩種：與諸佛共通的顯宗三藏（mdo phyiogs sde snod gsum），以及釋迦牟尼佛不共的密宗四續部（sngags phyiogs rgyud sde bzhi）。 1-191 這二者的區別，有些人認為是根據有無陀羅尼（gzungs sngags）來區分。如果這樣，那麼《律藏》（'dul ba）、《醫藥根本經》（sman gyi gzhi）等許多經典都會變成密續。有些人認為是根據有無壇城（dkyil 'khor）來區分。如果這樣，《藥師經》（sman bla'i mdo）也會變成密續，而且『以珍寶製成四方四門』的《常住者供贊》（gnas brtan phyag mchod）也會變成密續的儀軌。因此，雖然密咒和壇城普遍存在，但『修行者必須是說法者』以及『持明者』等說法區分了二者，智者們的說法也勉強可以接受。《三戒論》（sdom gsum rab dbye）中說：『顯宗和密宗的區別在於有無行為儀軌。』其他人的解釋似乎無法區分二者。行為儀軌的特殊之處在於，與密咒、密咒的意義，即粗細樂空（bde stong phra rags）以及結合的禪定（sbyor ba'i ting 'dzin），以及與之相應的獨特手印（phyag rgya）相結合的儀軌，具備這些要素的就是密續，不具備的就是顯宗。』這是從至尊上師傳承下來的薩迦班智達（sa paN）的觀點。早期上師們以是否具備安樂道莊嚴來區分密續和顯宗，如果沒有特殊的安樂心要， 1-192 那麼粗糙的言辭表達方式，後來的上師們也不會說不確定禪定的安樂等等。即使有特殊之處，『莊嚴』一詞也承認了存在其他莊嚴之處或道路的本質，這也是不合理的，因為安樂就是道（lam）的本質。

【English Translation】 bstan (bstan) (teaching). It is said that in the Paramita Vehicle (phar phyin theg pa), there is the complete meditation on emptiness (stong nyid) to be realized. However, since it lacks the unchanging bliss ('gyur med bde ba) as the subject, it is clearly stated by adding 'therefore.' It is mainly based on whether or not emphasis is placed on the key points of the body that distinguishes Sutra (mdo) and Tantra (sngags), and the upper and lower Tantras (rgyud sde), which is well known and proven. The 'Nomenclature' (mtshan brjod) says: 'Afflictions disturb the mind, and beings who are immersed in the swamp of ignorance are the objects to be tamed by the Paramita Vehicle.' And one who is liberated from these two obscurations still needs to practice further in order to attain the unsurpassed fruit (bla med 'bras bu).' From this, it is clear that the special ultimate liberation of the Paramita Vehicle, and the fruit beyond it or the extinction of abandonment (spangs pa'i myang 'das), are very clearly stated. The second part is divided into a summary and a detailed explanation. The first part is further divided into the actual explanation and refutation. The first part is: The expression of the Buddha's teachings, in general, has two types: the Sutra Tripitaka (mdo phyiogs sde snod gsum) common to all Buddhas, and the Tantra Quadruple Tantra (sngags phyiogs rgyud sde bzhi) uncommon to Shakyamuni Buddha. 1-191 The difference between the two, some consider it based on the presence or absence of Dharani (gzungs sngags). If so, then the Vinaya ('dul ba), the Root Sutra of Medicine (sman gyi gzhi), and many other scriptures would become Tantras. Some consider it based on the presence or absence of Mandala (dkyil 'khor). If so, the Medicine Buddha Sutra (sman bla'i mdo) would also become a Tantra, and the 'Praise of the Abiding Ones' (gnas brtan phyag mchod) which is 'made of precious jewels, four-sided with four doors' would also become a Tantric ritual. Therefore, although mantras and mandalas are common, the statements 'the practitioner must be a speaker of Dharma' and 'the Vidyadhara' distinguish the two, and the words of the wise are barely acceptable. The 'Differentiation of the Three Vows' (sdom gsum rab dbye) says: 'The difference between Sutra and Tantra lies in the presence or absence of behavioral rituals.' The explanations of others do not seem to be able to distinguish the two. The special feature of behavioral rituals is that the rituals combined with mantras, the meaning of mantras, i.e., subtle and coarse bliss-emptiness (bde stong phra rags) and the samadhi of union (sbyor ba'i ting 'dzin), and the corresponding unique hand gestures (phyag rgya), those that possess these elements are Tantras, and those that do not are Sutras.' This is the view of Sakya Pandita (sa paN) passed down from the venerable masters. The early lamas distinguished Tantras and Sutras by whether or not they were adorned with the easy path of bliss, if there is no special essential point of bliss, 1-192 then the crude expression of words, the later lamas would not say that the bliss of meditation is uncertain, etc. Even if there is something special, the word 'adornment' also acknowledges that there is another adornment or the essence of the path, which is also unreasonable, because bliss is the essence of the path (lam).

ྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལམ་གྱི་གཙོ་བོའི་ངོ་བོ་ཡིན་གྱི་གོས་དང་རྒྱན་ཙམ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་ མདོ་ཕྱོགས་ལ་ཐབས་ཤེས་གཅིག་ལ་གཅིག་གིས་རྩིས་ཟིན་པ་ཙམ་ལ་དབྱེར་མེད་བྱེད་དགོས་ཤིང་། དེ་ལ་རྡོ་རྗེའི་དོན་མི་ཚང་བས་སྔགས་ལ་ནི། ཚོར་བ་བདེ་བ་ལ། སྡུག་བསྔལ་ཅན་རྣམས་ཡོངས་ སྐྱོབ་པས། །སྙིང་རྗེའོ་ཞེས་པའི་དོན་རྫོགས་པར་ཚང་ཞིང་། བློ་དེ་ཉིད་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ངོ་བོར་བསྐྱེད་ཅིང་ལེགས་པར་གོམས་པ་ཉིད་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྤྱིར་ཚོར་བ་ དང་སྒོས་ལུས་སེམས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་ལུས་ཚོར་གྱིས་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ལམ་གྱི་གཙོ་བོར་ཡོད་པ་སྔགས་དང་མེད་པ་མདོ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱ་བོད་མང་པོ་རྣམས་མགྲིན་ གཅིག་ཏུ་སྔགས་ལའང་སོགས་ཏེ། སྔགས་ཀྱི་ནང་ན་ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཆ་དམ་ཚིག་དང་སྡོམ་པ་སོགས་སྟོན་པ་རྣམས་འདུལ་བ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོམ་རིམ་སྟོན་པ་རྣམས་མདོ་སྡེ་དང་། 1-193 ཤེས་རབ་ཁྱད་པར་ཅན་སྟོན་པ་རྣམས་མངོན་པ་ཡིན་པས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ཉིད་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཟུར་པ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། རིག་པ་སོགས་སྡེ་སྣོད་བཞི་པར་ས་པཎ་སོགས་ཀྱི་རྒྱ་བོད་མཁས་ པ་རྣམས་བཞེད་པ་ལྟར་འཐད་དེ། དཔལ་ལྡན་གསང་བ་སོགས་སྣོད་དང་རྩ་བ་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་པའི་ཁྱད་པར་ཕྱེ་ནས་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་རྒྱུད་དང་སྒྲོན་གསལ་དུ་གསུངས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ། མདོ་དང་། སྔགས་སོ། །དང་པོ་ལ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ནི་འདུལ་བ་སོགས་ཏེ། མཚན་ཉིད་རིམ་བཞིན་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་སེམས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་གསུམ་པོ་དངོས་བསྟན་ བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོར་མཛད་པའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་གཞི་ལ་འདུལ་བ་ནི། ལུང་སྡེ་བཞི་ཡིན་ཏེ། ལུང་གཞི་དང་། རྣམ་འབྱེད་དང་། ཕྲན་ཚེགས་དང་། གཞུང་དམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་བཞིའོ། །དང་པོ་གཉིས་ ལ་གླེགས་བམ་པོ་ཏི་བཞི་བཞི་ལས། གཞི་ལ་བཅུ་བདུན་ཏེ། རབ་བྱུང་གསོ་སྦྱོང་གཞི་དང་ནི། །དགག་དབྱེ་དབྱར་དང་ཀོ་ལྤགས་དང་། །སྨན་དང་གོས་དང་སྲ་བརྐྱང་དང་། །ཀོ་ཤཾ་བི་དང་ལས་ཀྱི་ གཞི། །དམར་སེར་ཅན་དང་གང་ཟག་དང་། །སྤོ་དང་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་དང་། །གནས་མལ་དང་ནི་རྩོད་པ་དང་། །དགེ་འདུན་དབེན་རྣམས་བསྡུས་པ་ཡིན། །ཞེས་ལུང་ལས་ཁྲག་ཁྲུགས་སུ་གསུངས་པ། སློབ་དཔོན་གྱི་ཉམས་སུ་བླང་བདེ་བར་གོ་རིམ་སྣོལ་ནས་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་སོ། ། 1-194 རྣམ་འབྱེད་ལ་ཕ་མའི་རྣམ་འབྱེད་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ལྔར་ཕྱེ་ནས་ཕལ་ཆེར་གླེང་གཞི་དང་བཅས་ཏེ་གསུངས་སོ། །ཕྲན་ཚེགས་ལ་ཡང་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔའི་མ་ཚང་ཁ་སྐོང་མང་དུ་ གསུངས་ཤིང་། ལུང་དམ་པ་ལ་ནི། ཞུ་བ་དང་། འདུལ་བྱེད་དང་། གླེང་གཞི་དང་། གཏམ་གྱི་གཞི་དང་། སིལ་བུ་དང་། བྲམ

【現代漢語翻譯】因為金剛乘之道是主要的核心，而不僅僅是裝飾品。因此，在顯宗方面，必須將方便和智慧視為一體，不可分割。但在密宗中，由於不具備金剛的意義，因此對於感受，即樂受，具有從痛苦中完全拯救眾生的意義，因此圓滿了『慈悲』的意義。將心識轉化為證悟空性的智慧，並良好地串習，這才是道的本質。一般來說，感受，特別是分為身、心二者的身受，以身受來直接證悟空性，這是密宗道的核心，而顯宗則不具備這一點。第二點是，許多藏印學者一致認為，密宗也包含戒律等內容。密宗中，特別是指那些闡述戒律、誓言和律儀的部分屬於律藏；闡述三摩地禪修次第的部分屬於經藏；闡述殊勝智慧的部分屬於論藏，因此密宗也包含了三藏，並非獨立存在。如果有人認為智慧等屬於第四藏，如同薩迦班智達等藏印學者所主張的那樣，也是合理的。因為《吉祥密集》等經典中，已經區分了容器和根本特徵的不同，並且在《一切集密根本續》和《明燈論》中也對此進行了闡述。第二部分分為：顯宗和密宗。首先，顯宗的三藏包括律藏等，其特點是依次將增上戒律、增上心和增上慧三種學修作為直接闡述和教導的主要內容。這些三藏的基礎是律藏，即四部律：律本事、分別、小事和律經。前兩部各有四卷。律本事有十七事：出家、受戒、安居、皮革、醫藥、衣服、堅硬、拘睒彌、羯磨、赤色、補特伽羅、缽、受戒放置、住所、諍事和僧眾隱居。這些內容在律藏中雜亂地敘述，是爲了方便阿阇黎修習而重新整理排列的。分別中，父母的分別都將墮罪分為五類，並大多附帶緣起進行闡述。小事中也闡述了許多未包含在五類墮罪中的補充內容。律經中則有請求、調伏、緣起、故事、雜事和婆羅門等內容。

【English Translation】 Because the Vajrayana path is the main essence, not just ornaments. Therefore, in the Sutra aspect, one must regard skillful means and wisdom as inseparable. However, in the Tantra, because it does not fully possess the meaning of Vajra, it completely saves sentient beings from suffering through the feeling of bliss, thus fulfilling the meaning of 'compassion'. Transforming the mind itself into the essence of wisdom that realizes emptiness, and becoming well-versed in it, is the essence of the path. Generally, feelings, especially the physical sensations divided into body and mind, directly realize emptiness through physical sensations, which is the core of the Tantra path, while the Sutra path lacks this. The second point is that many Tibetan and Indian scholars unanimously state that Tantra also includes disciplines and so on. Within Tantra, the parts that specifically teach ethics, vows, and precepts belong to the Vinaya; the stages of meditative concentration belong to the Sutra; and the parts that teach special wisdom belong to the Abhidharma. Therefore, it is included within the Three Baskets and is not separate. If one argues that awareness and so on belong to the Fourth Basket, as held by Sakya Pandita and other Tibetan and Indian scholars, it is also reasonable. This is because the differences between the vessel and the root characteristics have been distinguished in texts such as the Glorious Guhyasamaja Tantra, and it is explained in the Compendium of All Tantras and the Lamp Illuminating the Teachings. The second part is divided into Sutra and Tantra. First, the Three Baskets of the Sutra include the Vinaya and so on, whose characteristics are to directly teach and make the three trainings of higher ethics, higher mind, and higher wisdom the main subjects of instruction. The basis of these is the Vinaya, which consists of the four divisions: Vinaya-vastu, Vinaya-vibhanga, Vinaya-ksudraka, and Vinaya-uttaragrantha. The first two have four volumes each. The Vinaya-vastu has seventeen sections: ordination, confession, basis, expulsion, summer retreat, leather, medicine, clothing, hard, Kaushambi, karma, red, person, bowl, confession placement, dwelling, disputes, and monastic seclusion. These are mentioned in a jumbled manner in the Vinaya, rearranged for the convenience of the teacher's practice. In the Vinaya-vibhanga, both the father's and mother's sections divide the transgressions into five categories and mostly explain them with their origins. In the Vinaya-ksudraka, many supplementary contents not included in the five categories of transgressions are explained. In the Vinaya-uttaragrantha, there are requests, disciplining, origins, stories, miscellaneous matters, and Brahmins.

་ཟེའི་བུ་མོས་ཞུས་པ་སོགས་གཞུང་ཕྲན་བཅུ་ཙམ་གསུངས་སོ། །མདོ་སྡེའི་སྡེ་སྣོད་ ཀྱི་ཐེག་ཆུང་ནི། དྲན་པ་ཉེར་གཞག་སྔ་འགྱུར་པོ་ཏི་གསུམ་ལྷག་དང་། ཕྱི་འགྱུར་ཡང་དེ་ཙམ་མོ། །གཞན་ཡང་ཐེག་ཆུང་གི་མདོ་མང་ཕྲན་ཚེགས་མང་པོ་ནི་སོགས་སོ། །མདོ་མང་ཐེག་ཆེན་སོགས་ འཁོར་དང་བཅས་པ་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་སོགས་ཤེར་ཕྱིན་དང་། བརྗོད་བྱ་གཅིག་པ་དུ་མ་བཞུགས་སོ། །མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་ཐེག་ཆུང་ནི། ཡེ་ཤེས་ལ་འཇུག་ཀ་ཏྱའི་བུས། །རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ དབྱིག་ཤེས་ཀྱིས། །ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཤཱ་རིའི་བུས། །གདགས་པའི་བསྟན་བཅོས་མཽ་གལ་བུས། །རྣམ་ཤེས་ཚོགས་ནི་ལྷ་སྐྱིད་ཀྱིས། །འགྲོ་བའི་རྣམ་གྲངས་གསུས་པོ་ཆེས། །ཁམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་གང་པོས་བྱས། །ཞེས་པ་ རྣམས་མདོ་སྡེ་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གིས་མཛད་པའི་བསྟན་བཅོས་སུ་འདོད་ལ། བྱེ་སྨྲ་ནི། ཆད་དུ་བརྗོད་པའི་ཚོམས་བཞིན་དུ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གིས་བསྡུས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱིས་མདོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། ། 1-195 ཐེག་ཆེན་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ཞིག་དགའ་ལྡན་ན་བཞུགས་ཤིང་གཞན་འཛམ་བུ་གླིང་ན་བཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ནི། གཎྜེའི་སྒྲ་ལ་བརྟགས་ནས་མུ་སྟེགས་ཀྱི་དམག་དང་། ཡུལ་དབུས་ཀྱི་རྒྱལ་ པོའི་སྐྱེས་ཀྱི་གོས་ལ་སྙིང་ག་ན་རྐང་རྗེས་ལྟ་བུའི་རི་མོ་ཡོད་པ་ལ་བརྟགས་ནས་མཐའ་འཁོབ་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་དམག་གིས་བཅོམ་པ་དང་། མུ་སྟེགས་ཀྱི་སྤྲང་པོ་ལ་ཁྲུས་ཆུ་གཏོར་བས་ཁྲོས་ ནས་ཉི་མ་བསྒྲུབས་ཏེ་གཙུག་ལག་ཁང་ཐམས་ཅད་བསྲེགས་པ་སྟེ་དགྲ་ལན་གསུམ་བྱུང་བས་བརླག་པར་གྲགས་སོ། །གཉིས་པ་རྒྱུད་སྡེ་ནི། སྡེ་ལྔ་དང་བདུན་དུ་འབྱེད་པ་སོགས་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་། གྲགས་ ཆེ་ཞིང་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་ནི། རྡོ་རྗེ་གུར་གྱི་རྒྱུད་ལས། དམན་པ་རྣམས་ལ་བྱ་བའི་རྒྱུད། །བྱ་མིན་རྣལ་འབྱོར་དེ་ལྟག་ལ། །རྣལ་འབྱོར་མཆོག་ནི་སེམས་ཅན་མཆོག །རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་དེ་ ལྟག་ལའོ། །ཞེས་གདུལ་བྱ་ལ་དམན་པ་དང་། འབྲིང་དང་། ཆེན་པོ་དང་། ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སྟེ་བཞིར་ངེས་པ་དེ་དག་འདུལ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུད་ལའང་བྱ་སྤྱོད་རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་བཞིའོ། །བླ་མེད་ལ་ཡང་ ཕ་མ་གཉིས་སུ་ངེས་པར་ཕྱིས་ཀྱི་མཁས་པས་བསྒྲུབས་ཤིང་། དེ་དང་མི་མཐུན་པ་དག་གིས་ཀྱང་ལེགས་སོ་བྱས་མོད་ཀྱི། བླ་མེད་ཀྱི་དབང་ལ་གསུམ་དང་། དེའི་ལམ་ཡང་རིགས་གསུམ་དང་། འབྲས་བུ་ཡང་གསུམ་དུ་འབྱེད་བཞིན་དུ་རྗོད་བྱེད་ལ་གསུམ་དུ་མི་འབྱེད་པ་མི་རིགས་ལ། 1-196 ཕ་མ་གཉིས་ཀ་གཉིས་མེད་ཡིན་པས་དེ་གཉིས་ལས་དོན་གཞན་པའི་གཉིས་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་མེད་པས་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་ཡང་མ་རྒྱུད་ཉིད་དོ་ཞེས་བསྒྲགས་ཤིང་རྗེས་འབྲང་ཤིན་ཏུ་མང་པོས་ཀྱང་རྗེས་ སུ་བརྗོད་པ་ལ་ནི། དབང་བཞི་པ་དེ་དང་པོ་གཉིས་སུ་འད

【現代漢語翻譯】還有宰布的女兒請問等等，總共說了十部左右的小部經典。小乘的經藏包括：《念住經》舊譯本三卷多，新譯本也差不多。《經集》等其他小乘經典也很多。大乘的《經集》等，包括眷屬在內，如《三昧王經》等般若經，所詮釋的內容相同，有很多部。小乘的論藏包括：迦旃延所著的《入智慧論》，世友所著的《分別論》，舍利弗所著的《法蘊論》，目犍連子所著的《施設論》，天救所著的《識身論》，大腹所著的《界差別論》，滿增所著的《 धातुकाय》（梵文，dhātukāya，梵文羅馬擬音，dhātukāya，界身論）。經部宗認為這些論典是那些阿羅漢所著，而毗婆沙宗則認為，這些只是像斷句的集合一樣，由阿羅漢們編輯而成，並非佛經。大乘的論藏《十萬頌》據說在兜率天，而在南贍部洲的那些論藏，因為撞擊木魚的聲音，被誤認為是外道的軍隊；又因為中央地區的國王所進貢的衣服上，有像腳印一樣的圖案，被誤認為是邊境國王的軍隊入侵；還因為外道的乞丐被潑了洗澡水后，惱羞成怒，祈禱太陽，燒燬了所有的寺廟。據說因為這三次災難而被毀壞了。第二，密續部，分為五部或七部等多種說法，但最著名且普遍接受的分類是：如《金剛幕續》所說：『對下劣者為事續，不行事為瑜伽續，殊勝瑜伽為有情，無上瑜伽在其上。』因此，所調伏的眾生可分為下劣、中等、偉大和最偉大四種，而調伏他們的密續也分為事部、行部、瑜伽部和無上瑜伽部四種。後來的學者們認為無上瑜伽部又可確定地分為父續和母續兩種，雖然也有人不同意這種觀點，但也表示贊同。既然無上瑜伽部的灌頂分為三種，其道也分為三種，其果也分為三種，那麼為什麼在表達方式上不分為三種呢？因為父續和母續都是二無別的，所以除了這兩者之外，沒有其他二無別的密續，因此在《時輪金剛》中也宣稱只有母續，並且有非常多的追隨者也這樣說。至於將第四灌頂與前兩個灌頂合併……

【English Translation】 Also, there are about ten minor texts, including questions from Zeyi's daughter. The Hinayana (Small Vehicle) Tripitaka (Three Baskets) of Sutras includes the 'Dranpa Nyerzhag' (Mindfulness Sutra), with more than three volumes in the old translation and about the same in the new translation. In addition, there are many minor Hinayana sutras such as the 'Sutra Collection'. The Mahayana (Great Vehicle) Sutras, including the 'Sutra Collection', along with their retinues, such as the 'Samadhiraja Sutra' (King of Samadhi Sutra) and other Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) sutras, share the same subject matter and exist in many volumes. The Hinayana Abhidhamma (Higher Knowledge) Pitaka (Basket) includes: 'Entering Wisdom' by Katyayana, 'Discrimination' by Vasumitra, 'Dharma Skandha' (Collection of Dharmas) by Shariputra, 'Designation' by Maudgalyayana, 'Vijnana Kaya' (Body of Consciousness) by Devasarman, 'Going Through the Categories' by Ghosaka, and 'Dhatu Kaya' (Element Body) by Purna. The Sautrantikas (Followers of the Sutras) believe that these treatises were composed by those Arhats (Liberated Beings), while the Vaibhashikas (Followers of the Vibhasha) say that they were merely compiled by those Arhats, like a collection of broken sentences, and are not sutras. The Mahayana Abhidhamma Pitaka, the 'Hundred Thousand Verses', is said to reside in Tushita Heaven. Those that resided in Jambudvipa (Earth) were allegedly destroyed due to three disasters: the sound of the 'gandi' (a wooden percussion instrument) being mistaken for the sound of an invading army of heretics; the patterns on the clothes offered by the king of the central region, resembling footprints, being mistaken for an invasion by the army of a border king; and a heretic beggar, angered by being splashed with bathwater, praying to the sun and burning down all the temples. Secondly, the Tantra section is divided into five or seven sections, but the most famous and commonly accepted division is: as stated in the 'Vajraguhya Tantra' (Vajra Tent Tantra): 'For the inferior, there is Kriya Tantra (Action Tantra); for those who do not act, there is Yoga Tantra; Supreme Yoga is for sentient beings; Anuttara Yoga (Highest Yoga) is above that.' Therefore, the beings to be tamed are definitely divided into four categories: inferior, intermediate, great, and the greatest. The tantras that tame them are also divided into four: Kriya (Action), Charya (Performance), Yoga, and Anuttara Yoga (Highest Yoga). Later scholars have established that Anuttara Yoga is definitely divided into Father and Mother Tantras, and even those who disagree with this have expressed approval. Since the empowerment of Anuttara Yoga is divided into three, its path is also divided into three, and its result is also divided into three, it is unreasonable not to divide its expression into three. Since both Father and Mother Tantras are non-dual, and there is no other non-dual tantra apart from these two, it is proclaimed in the Kalachakra (Wheel of Time) that only the Mother Tantra exists, and many followers also say the same. As for combining the fourth empowerment with the first two...

ུས་པས་ཟུར་དུ་གཞག་རྒྱུ་མེད་དོ་ཞེས་སོགས་བརྗོད་པ་ལ་གཟུར་གནས་བློ་ལྡན་བྱེད་ན་ལན་མེད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། འདི་དག་ གཞུང་ཚད་སོགས་ཏེ། གཞན་རྒྱུད་སྡེ་ཀུན་ཤེས་སོགས་སུ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ལས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །མཁས་པའི་བྱ་བ་འཆད་རྩོད་རྩོམ་གསུམ་སྟེ། །དེ་ཡི་གཞི་ནི་རིག་པའི་གནས་ལྔ་ཡིན། །དེ་དག་རྒྱ་ ཆེར་སོ་སོར་བརྗོད་ཟིན་ཀྱང་། །བྱུང་ཚུལ་རང་བཞིན་མདོར་བསྡུས་འདོད་རྣམས་ལ། །ཕན་གདགས་བྱ་ཕྱིར་རྩ་འགྲེལ་མདོ་ཙམ་བྱས། །འདི་ཡིས་མིག་ཕྱེ་རྒྱས་བཤད་གཟུགས་རྣམས་ལ། །ངོ་མཚར་ལྟད་མོའི་དགའ་སྟོན་ཆེར་ མྱོངས་ནས། །ཀུན་མཁྱེན་ལམ་ལ་འགྲོ་ཀུན་འཇུག་པར་ཤོག །ཅེས་རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་ནས་བདག་མེད་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཉུང་གསལ་ཀུན་དགའ་ཞེས་བྱ་བ། གཙང་སྟག་ ཚང་གི་དགེ་སློང་ལོ་ཙཱ་བ་ཤེས་རབ་རིན་ཆེན་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོས། གསེར་འཕྱང་ཞེས་བྱ་བ་མེ་མོ་བྱའི་ས་ག་ཟླ་བའི་སྔ་ཚེས་ཉི་ཤུ་གཅིག་ལ། ལོ་ཆེན་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཨ་ཏི་ཤའི་ཟླ་མཆོད་དང་། 1-197 ཕྱི་ཚེས་ཉི་ཤུ་སྔོན་གྱི་འབྲོམ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་བླ་མཆོད་ལ་སྦྱར་བ་དགེའོ།། །། ཤེས་བྱར་སྲིད་ཀུན་མང་ཐོས་གསེར་སྒོང་དུ། །རྣམ་དཔྱོད་དྲོད་ཀྱིས་སྨིན་པ་ཚངས་པའི་སྤུན། །འཇིག་རྟེན་མིག་གཅིག་སྟག་ ཚང་ལོ་ཙཱ་བ། །ངེས་པ་དོན་ལྡན་མ་ཧཱ་པཎྜི་ཏ། །གང་གི་ཕྱི་ནང་གྲུབ་མཐའི་དབྱེ་བ་དང་། །སྒྲ་ཚད་བཟོ་གསོ་ནང་དོན་རིག་པའི་ཚོགས། །ཀུན་གྱི་གནས་ལུགས་མཚོ་ལ་བྱད་ལྟར་དུ། །མཐོང་ ནུས་གླེགས་བམ་འདི་ཀོས་ཆོས་རྣམས་ཤེས། །རྨོངས་ཞེན་མུན་པའི་ཁུང་བུར་བག་ཕབ་ནས། །ཕྱོགས་ལྷུང་ལྕེ་གཉིས་རྐྱོང་མིན་བློ་གྲོས་བྱ། །གཙུག་ལག་ནམ་མཁའི་ཕ་མཐའ་གཞལ་འདོད་པའི། །གཟུར་གནས་བློ་ལྡན་ཀུན་ དགའ་སྐྱེད་པའི་ཡུལ། །སྔོན་བྱོན་མཁས་པའི་ལེགས་བཤད་ཡིད་བཞིན་ནོར། །ལམ་ཁའི་རྡོ་བ་ལྟ་བུར་དོར་བྱས་ནས། །དེང་དུས་ཆེར་རློམ་ངག་སྒྲོས་མཆིང་བུ་ལ། །རིན་ཐང་གཞལ་བའི་ཚུལ་དེར་མཆི་མ་དཀུ། ། འོན་ཏེ་བླང་དོར་ཤེས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །དཔྱོད་ལྡན་མང་པོར་ཕན་འདོད་ལྷག་བསམ་གྱིས། །ཚད་མེད་ཆོས་སྦྱིན་སྤེལ་འབྲས་ཚེ་རབས་ཀུན། །གསལ་མྱུར་ཟབ་པའི་ཤེས་རབ་འཐོབ་པར་ཤོག །ཅེས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ མིག་གཅིག་པུ་སྟག་ཚང་ལོ་ཙཱ་བ་ཤེས་རབ་རིན་ཆེན་གྱིས་མཛད་པའི་རིག་གནས་ཀུན་ཤེས་དང་གྲུབ་མཐའ་ཀུན་ཤེས་རྩ་འགྲེལ་གཉིས་ཀྱི་པར་བློ་གསལ་མང་པོར་ཕན་འདོད་ཀྱི་བསམ་པས་ཀུན་ནས་བླངས་ཏེ་དགའ་ལྡན་ཕུན་ཚོགས་གླིང་དུ་པར་དུ་བརྐོས་པའི་ཚེ་ཟླ་ཧོར་གྱི་བནྡེས་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་ཆང་ཁྱིམ་པ་ངག་དབང་མཁྱེན་བརྩེའོ།། །། 1-198 སརྦ་མངྒ་ལཾ།། །།

【現代漢語翻譯】如果有人說，因為有『捨棄』，所以沒有可以單獨放置的東西，那麼對於公正且有智慧的人來說，這是無話可說的。第三點是，這些是論典的標準等，其他如續部等一切知識，應從廣說中理解。智者的行為是講、辯、著三事，其基礎是五明。雖然已經廣泛地分別講述了這些，但爲了對想要了解其出現方式和本質的人有所幫助，我做了簡短的根本論和註釋。愿通過此舉開啟智慧之眼，在廣闊的解釋中，盡情享受奇妙的景象，最終步入全知之路。愿一切眾生都能進入這條道路！這部名為《通曉一切明處而證悟無我》的論著的簡明註釋《普喜》，是由藏·達倉的格隆、譯師喜饒仁欽堅贊華桑波，在名為『金穗』的火雞年薩嘎月的二十一日，爲了紀念大譯師法王阿底峽的月供，以及二十日之前的仲敦巴法王的上師供養而作，愿吉祥！于所知一切萬有，如多聞金卵，以智慧之熱成熟，乃梵天之兄弟。世間獨眼，達倉譯師，名符其實，大班智達。其內外宗派之差別，以及聲明、量學、工藝、醫學、內明之集合。一切之實相，如海中之物，皆能見之，此書可知一切法。于愚昧偏執之暗室中，放下包袱，不做偏袒之舌，運用智慧。想要衡量學術如虛空之邊際者，乃公正具慧者生喜悅之境。捨棄先賢之善說如路邊之石，如今卻對自詡之言辭珍視有加，見此情景，吾淚如雨下。然而，爲了知取捨而存在，以利益眾多賢者的利他之心，無限地傳播佛法佈施之果，愿生生世世，獲得清晰迅速深刻的智慧！這部《通曉一切明處》和《通曉一切宗派》的根本論和註釋，是由世間獨眼達倉譯師喜饒仁欽所著，爲了利益眾多聰慧之人，在噶丹頗章林印刷，由蒙古族的僧侶擔任校對，書寫者是香欽巴阿旺欽哲。

【English Translation】 If someone says that because there is 'abandoning,' there is nothing that can be placed separately, then for a fair and wise person, there is nothing to say. The third point is that these are the standards of treatises, etc. Other knowledge, such as all the Tantras, should be understood from extensive explanations. The actions of a scholar are teaching, debating, and writing, and their foundation is the five sciences. Although these have been extensively and separately explained, in order to benefit those who want to understand their manner of appearance and essence, I have made a brief root text and commentary. May this open the eye of wisdom, and in the vast explanations, fully enjoy the wonderful sights, and finally enter the path of omniscience. May all beings enter this path! This clear commentary called 'All-Pleased,' on the treatise called 'Realizing Selflessness by Knowing All Sciences,' was written by Gelong Lotsawa Sherab Rinchen Gyaltsen Pal Sangpo of Tsang Taktsang, on the twenty-first day of the Saga month of the Fire Female Bird year called 'Golden Spike,' to commemorate the monthly offering of the great translator Dharma King Atisha, and the guru offering of Dromtonpa Dharma King before the twentieth, may it be auspicious! To be known, all existence, like a golden egg of much learning, matured by the heat of wisdom, is a sibling of Brahma. The one eye of the world, Taktsang Lotsawa, truly named, Mahāpaṇḍita. The distinctions of inner and outer schools, and the collections of sound, measure, craft, medicine, and inner meaning. The reality of all, like objects in the ocean, can be seen, this book knows all dharmas. In the dark room of ignorance and attachment, put down the burden, do not extend a biased tongue, use wisdom. Those who wish to measure the edge of scholarship like the sky, are the source of joy for the fair and wise. Abandoning the good words of former scholars like stones on the road, now valuing the boastful words of today, seeing this situation, my tears fall like rain. However, in order to know what to take and abandon, with the altruistic intention of benefiting many wise people, may the fruit of infinitely spreading Dharma giving, in all lifetimes, obtain clear, swift, and profound wisdom! This root text and commentary on 'Knowing All Sciences' and 'Knowing All Schools,' written by the one eye of the world, Taktsang Lotsawa Sherab Rinchen, was printed at Ganden Phunsumling with the intention of benefiting many intelligent people, proofread by a Mongolian monk, and the scribe was Changkhyimpa Ngawang Khyentse.