masters0206_大乘寶性論了義顯明寶燈.g2.0f
古代薩迦學者教言集KH10ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ངེས་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་རིན་པོ་ཆེའི་སྒྲོན་མེ་བཞུགས་སོ།། 2-825 ༄༅། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ངེས་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་རིན་པོ་ཆེའི་སྒྲོན་མེ་བཞུགས་སོ།། ༄། །མཚན་གྱི་དོན། ༄༅། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ངེས་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་རིན་པོ་ཆེའི་སྒྲོན་མེ་བཞུགས་སོ།། ཨོཾ་སྭསྟི་སིདྡྷཾ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ངེས་པའི་དོན་ གསལ་བར་བྱེད་པ་རིན་པོ་ཆེའི་སྒྲོན་མེ་ཞེས་བྱ་བ། འཕགས་པ་མ་ཕམ་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་སྐུའི་རང་བཞིན་དམིགས་སུ་མེད་ཀྱང་རྣམ་འཕྲུལ་དུ་མས་ཞིང་ཀུན་འགེངས། །གསུང་རབ་སྣང་བས་ བློ་མུན་འཇོམས་ཀྱང་མུ་སྟེགས་བློ་གྲོས་རྨོངས་པར་བྱེད། །ཚད་མེད་ཐུགས་རྗེས་འགྲོ་ཀུན་སྐྱོབ་ཀྱང་བདུད་དཔུང་མཐའ་དག་ཕམ་པར་མཛད། །གཞན་གྱི་དོན་སླད་སྲིད་མཐར་བཞུགས་ཀྱང་བསྙེལ་མེད་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ ལོ། །རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་ཚོགས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ། །འོག་མིན་གནས་སུ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་ནས། །སླར་ཡང་ཐུགས་རྗེའི་དབང་གིས་འཛམ་གླིང་འདིར། །འོས་སུ་གྱུར་པའི་གདུལ་བྱ་སྣང་བར་མཛད། །གསུང་རབ་སྐྱེད་ ཤིང་འཕྲེང་པས་རབ་མཚན་པའི། །ཐུབ་དབང་བསྟན་པའི་སྐྱེད་ཚལ་ཡངས་པའི་གཞིར། །མི་ཕམ་བློ་མཆོག་མཐུ་ལས་ལེགས་གྲུབ་པའི། །ཕུལ་བྱུང་གཞུང་ལུགས་དཔག་བསམ་རྐང་འཐུང་འཁྲུངས། །གང་དེ་བློ་མཆོག་སྐལ་བཟང་སྐྱེ་ བོ་ལ། །ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལྡན་འདོད་དགུའི་འབྲས་རྩོལ་མོད། །དུས་ཀྱི་དབང་གིས་བློ་མིག་འགྲིབ་པ་ཡི། །སྐལ་དམན་རྣམས་ལ་དེ་ཡང་དེ་ལྟ་མིན། །དེ་སླད་རྒྱལ་དང་རྒྱལ་སྲས་མཆོག་རྣམས་ཀྱི། །གསུང་གི་གསང་བ་དམ་པ་ཟབ་མོའི་དོན། ། 2-826 བདུད་རྩིའི་གཏེར་འདི་ནུབ་པར་གྱུར་དོགས་ནས། །རྣམ་བཤད་འདི་ལ་བདག་བློ་སྤྲོ་བ་སྐྱེས། །ཚུལ་འདི་འཕགས་མཆོག་རྣམས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་དུ། །ཉེ་བར་གནས་ཕྱིར་བྱིས་པ་བདག་འདྲ་ཡིས། །རང་དགར་འཇུག་པ་ རིགས་མིན་དེ་ལྟ་ནའང་། །གསུང་རབ་ཉིད་ལ་བརྟེན་སླད་ཉེས་པ་མེད། །སྙིགས་དུས་སྐྱེ་བོ་ཕལ་ཆེར་སྡིག་དབང་གིས། །བླུན་པོའི་རྗེས་ཕྱོགས་ལམ་ངན་མངོན་དགའ་བས། །མཁས་དང་མཁས་པའི་ལེགས་བཤད་རིང་སྤོང་ བ། དེ་དག་ཡང་དག་ལམ་དུ་ཇི་ལྟར་བཀྲི། འོན་ཀྱང་རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་རྒྱ་མཚོ་ཆེར། །བློ་གྲོས་དེད་དཔོན་བརྩོན་པས་རབ་བགྲོད་དེ། །ངེས་དོན་རིན་ཆེན་མཚུངས་མེད་ལེགས་བསྟར་བ། །རང་གཞན་སྲིད་ ཞིའི་རྒུད་པ་གཞོམ་ཕྱིར་ཡིན།། །། དེ་ལ་བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་ཆོས་ཀྱི་རྗེ་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་འདིས་སྔོན་བསྐལ་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་གོང་རོལ་དུ་ནམ་མཁའི་མཐའ་ཀླས་པའི་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ ཟོལ་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར
【現代漢語翻譯】 古代薩迦學者教言集KH10《大乘經莊嚴論》的意義闡明——寶燈論 2-825 《大乘經莊嚴論》的意義闡明——寶燈論 名稱的意義 《大乘經莊嚴論》的意義闡明——寶燈論。嗡 索斯帝 悉曇（藏文：ཨོཾ་སྭསྟི་སིདྡྷཾ།，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：oṃ svasti siddhaṃ，漢語字面意思：嗡，吉祥，成就）。 《大乘經莊嚴論》的意義闡明——寶燈論。頂禮聖者無敗尊！ 尊者身之自性雖不可見，然以種種化現遍滿一切剎土； 尊者語之光明能摧毀愚昧，然使外道之智陷入迷惘； 尊者以無量大悲救護一切眾生，然能徹底擊敗一切魔軍； 尊者為利他故常住輪迴，然無有忘失，我向彼頂禮。 于諸佛菩薩眾會之中央， 在色究竟天中現證菩提之後， 復以大悲之力， 於此贍部洲示現應化之所。 以經論之妙樹花鬘嚴飾， 于能仁教法廣闊之園林中， 由無敗智慧之力所成就， 殊勝論典如意寶樹得以生長。 此等殊勝智慧，對於具善緣之眾生， 能輕易賜予八功德具足之如意妙果； 然因時勢所迫，智慧之眼昏花者， 對於劣緣者而言，則非如此。 是故為使諸佛菩薩之， 甚深秘密聖言不致隱沒， 為免此甘露寶藏隱沒， 故我生起對此論典作釋之意樂。 此理乃聖者之受用， 故如我等凡夫本不應擅自涉入， 然為依循經論，故無有罪過。 末法時代眾生多為罪業所控， 樂於追隨愚者，喜好邪道， 遠離智者與智者之善說， 當如何引導彼等走向正道？ 然我將以智慧為舵，精勤駛入 如大海般浩瀚的佛經之中， 為闡釋無與倫比的珍貴真諦， 為摧毀自他輪迴與寂滅之衰敗。 我等導師，法王釋迦牟尼佛，于無量劫之前，以無偽大悲周遍虛空般無盡的眾生。
【English Translation】 Ancient Sakya Scholars' Teachings KH10: The Jewel Lamp Elucidating the Meaning of the Treatise 'The Unsurpassed Continuum' 2-825 The Jewel Lamp Elucidating the Meaning of the Treatise 'The Unsurpassed Continuum' The Meaning of the Title The Jewel Lamp Elucidating the Meaning of the Treatise 'The Unsurpassed Continuum'. Oṃ Svasti Siddham (藏文：ཨོཾ་སྭསྟི་སིདྡྷཾ།，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：oṃ svasti siddhaṃ，漢語字面意思：Om, may there be well-being, may there be accomplishment). The Jewel Lamp Elucidating the Meaning of the Treatise 'The Unsurpassed Continuum'. Homage to the noble, invincible one! Although the nature of your body is invisible, you fill all realms with various emanations; The light of your speech destroys the darkness of ignorance, yet confounds the minds of non-Buddhists; With immeasurable compassion, you protect all beings, yet utterly defeat all demonic forces; For the sake of others, you remain in samsara, yet without forgetfulness. I pay homage to you. In the center of the assembly of Buddhas and Bodhisattvas, Having manifestly awakened to enlightenment in the Akaniṣṭha heaven, Again, through the power of compassion, You reveal yourself to those who are fit to be guided in this Jambudvipa. Adorned with garlands of blossoming trees of scripture, In the vast garden of the teachings of the mighty Sage, Perfectly accomplished through the power of the supreme wisdom of Mipham, The wish-fulfilling, excellent doctrine arises. This supreme wisdom, for fortunate beings, Effortlessly yields the desired fruits endowed with eight qualities; However, due to the power of the times, for those whose eyes of wisdom are dimmed, For the unfortunate, it is not so. Therefore, lest the profound, sacred secret of the speech Of the supreme Buddhas and Bodhisattvas be lost, Lest this treasure of nectar be obscured, I am inspired to compose this commentary. This principle is the enjoyment of the noble ones, Therefore, it is not proper for a child like me to enter it on my own accord, But since it relies on the scriptures themselves, there is no fault. In this degenerate age, most beings are controlled by sin, Happily following fools, delighting in evil paths, Distancing themselves from the wise and the good words of the wise, How can these be led to the correct path? Nevertheless, I will diligently navigate with the helm of wisdom into the vast ocean of the Buddha's teachings, To perfectly explain the incomparable precious truth, To destroy the decline of both samsara and nirvana for myself and others. Our teacher, the Lord of Dharma, Shakyamuni, in countless eons past, pervaded beings as limitless as the sky with unfeigned great compassion.
་མཛད་དེ། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་བདེ་བ་བླ་ན་མེད་པ་ལ་འགོད་པར་བཞེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་ཐུགས་བསྐྱེད་ཅིང་། ཉིད་ཀྱི་སྐུ་སྲོག་ལའང་ལྟོས་པ་ མེད་པའི་བརྩོན་པ་ཆེན་པོས་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རླབས་ཆེ་བ་བསྐྲུན་ནས། ས་བཅུའི་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་འོག་མིན་གྱི་གནས་སུ་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ཏེ། 2-827 སླར་ཡང་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་ཤིང་མུ་མེད་པའི་ཞིང་སྣ་ཚོགས་པ་རྣམས་སུ་གདུལ་བྱའི་སྐལ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་རོལ་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་འགྲོ་བའི་ དོན་མཛད་པ་ན། ཤིང་འཛམ་བུས་ཉེ་བར་མཚན་པའི་གླིང་འདིར་ཡང་ཐོག་མར་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ནས་འཕོ་བ་ནས་བརྩམས་ཏེ། ཤིང་སཱ་ལ་ཟུང་གི་ཚལ་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བསྟན་པའི་ བར་དུ་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་གྱིས་འོས་སུ་གྱུར་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་དོན་མཛད་ལ། ཁྱད་པར་དུའང་གསུང་གི་གསང་བ་བླ་ན་མེད་པས་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་ཁམས་དང་དབང་པོ་དང་བག་ལ་ཉལ་ དང་འཚམས་པར་བཀའ་འཁོར་ལོ་རིམ་པ་གསུམ་དུ་བསྐོར་བར་མཛད་དོ། །སླར་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ཚང་ཚིང་སྟུག་པོ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེས་བསྲེགས་ཤིང་ཐུབ་པའི་གསུང་རབ་ལ་རང་ གི་དམིགས་པས་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ལྷག་པར་གཅེས་སྤྲས་སུ་བྱེད་པའི་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་། གཟུངས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་དུ་མ་མངོན་དུ་གྱུར་པས་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བཀའི་བསྡུ་ བ་ལན་གསུམ་དུ་མཛད་ཅིང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་རྣམས་ཀྱི་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་དོན་དང་ཚིག་གི་ཚུལ་ནི་ཤིན་ཏུ་གཏིང་དཔག་དཀའ་བར་གྱུར་ལ། སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱང་བློའི་སྟོབས་ཆུང་ངུར་གྱུར་པས་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་རྟོགས་ཏེ་བླང་དོར་གྱི་གནས་ལ་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་པ་ན། 2-828 ལེགས་པར་སྦྱངས་པའི་ཐུགས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཉ་གང་བ་ལས་ཡོན་ཏན་དྲི་མ་མེད་པའི་བསིལ་ཟེར་ཀུན་ཏུ་འཕྲོ་བས་འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱི་གདུང་པ་འཕྲོག་པར་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ རྣམས་ཀྱིས་བཀའ་སྤྱི་དང་སོ་སོའི་དགོངས་པ་འགྲེལ་པར་བྱེད་པའི་བསྟན་བཅོས་གཙུག་ལག་གི་དོན་གསལ་བར་སྟོན་པས་མིག་དང་མཚུངས་ཤིང་དཔང་དུ་གྱུར་པ་དུ་མ་མཛད་ནས། མཁས་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ ལ་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཀུ་མུ་ཏའི་དགའ་སྟོན་རྒྱ་ཆེན་པོ་བསྒྲུབས་ཏེ། ཐུབ་པའི་བསྟན་པ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཐ་གྲུ་ཀུན་ཏུ་གསལ་བར་མཛད་ཅིང་། ཁྱད་པར་དུའང་ཐུབ་པའི་དབང་པོས། འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་ རྒྱུད་ལས། ཐོགས་མེད་ཅེས་བྱའི་དགེ་སློང་ནི། །བསྟན་བཅོས་དེ་ཡི་དོན་ལ་མཁས། །མདོ་སྡེ་ངེས་དོན་དྲང་བའི་དོན། །རྣམ་པ་མང་པོའང་རབ་ཏུ་འབྱེད། །འཇིག་རྟེན་རིག་པ་སྟོན་བདག་ཉིད། །གཞུང་འབྱེད་ངང་ ཚུལ་ཅན་དུ་འགྱུར། །དི་ཡི་རིགས་པ་
【現代漢語翻譯】 他發起了菩提心，渴望將眾生安置於無上解脫的喜樂之中，並不顧惜自己的生命，以巨大的精進積累了廣大的福德和智慧資糧。在十地菩薩的行境，色究竟天，他證得了法身圓滿成佛。 之後，他又在十方無量無邊的世界中，根據所化眾生的根器，示現了不可思議的化身來利益眾生。在這個以瞻部樹而聞名的世界裡，他首先從兜率天降生，直到在雙娑羅樹林中示現涅槃，以三種神變利益了應化的眾生。特別地，他以無上的語秘密，根據所化眾生的根性、能力和習氣，次第轉了三次法輪。之後，他又以不分別的智慧之火焚燒了濃厚的煩惱叢林，對於佛陀的教言，那些極其珍視自己目標的聲聞大德們，以及那些現證了陀羅尼和三摩地之門的菩薩大德們，進行了三次結集。如來教言的深廣意義和詞句結構極其難以衡量。由於眾生的智慧變得淺薄，無法如實理解其意義，以至於在取捨之處產生了疑惑。 因此，那些以完善修持的清凈之心，如滿月般散發出無垢功德之光，驅散眾生心中痛苦的聖者們，爲了闡釋佛陀教言的共同和個別密意，撰寫了許多如眼睛般明亮、如證據般確鑿的論典，清晰地闡明了經論的要義。他們為智者們舉辦了盛大的妙蓮花盛宴，使佛陀的教法在各個角落都得以弘揚。特別地，佛陀曾於《文殊根本續》中預言：『名為無著之比丘，精通彼論之意義，經部了義與不了義，種種差別善分別，彼為世間之智者，具足開顯論典之儀，彼之理路……』
【English Translation】 He generated the mind of Bodhicitta, desiring to establish beings in the unsurpassed bliss of liberation, and without regard for his own life, he accumulated vast collections of merit and wisdom with great diligence. In the realm of the tenth-ground Bodhisattvas, Akanishta, he manifested the Dharmakaya and attained perfect Buddhahood. Thereafter, in the boundless and limitless realms of the ten directions, he manifested inconceivable emanations according to the capacities of the beings to be tamed, benefiting beings. In this continent known as Jambudvipa, beginning with his descent from the realm of Tushita and up to his demonstration of passing into Nirvana in the grove of twin Sala trees, he benefited the beings to be tamed with three kinds of miracles. In particular, with the unsurpassed secret of speech, he turned the wheel of Dharma three times in accordance with the dispositions, faculties, and latent tendencies of the beings to be tamed. Furthermore, having burned the dense forest of afflictions with the fire of non-discriminating wisdom, the great Shravakas who cherished the Buddha's teachings as supremely precious to their own aims, and the great Bodhisattvas who manifested the doors of dharani and samadhi, compiled the teachings three times. The profound and vast meaning and structure of the words of the Sugata became extremely difficult to fathom. As the intelligence of beings became weak, they did not understand the meaning as it is, and they became doubtful about what to accept and reject. Therefore, those holy beings whose perfectly trained minds, like a full moon, radiate the cool rays of stainless qualities, dispelling the suffering of beings' minds, composed many treatises that are like eyes, clearly showing the meaning of the scriptures, and like evidence, explaining the common and individual intentions of the Buddha's teachings. They held great festivals of Kumuda flowers, well-explaining to the learned ones, and made the Buddha's teachings shine in all directions. In particular, the Lord Buddha prophesied in the Manjushri Root Tantra: 'The Bhikshu named Asanga, will be skilled in the meaning of that treatise, he will perfectly distinguish the definitive and interpretable meanings of the Sutras in many ways, he will be the master of worldly knowledge, he will have the manner of opening the treatises, his reasoning...'
བསྒྲུབ་པ་ནི། །སཱ་ལའི་ཕོ་ཉ་མོ་ཞེས་བརྗོད། །དི་ཡི་སྔགས་ཀྱི་མཐུ་ཡིས་ནི། །བློ་ནི་བཟང་པོ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །བསྟན་པ་ཡུན་རིང་གནས་བྱའི་ཕྱིར། །མདོ་ ཡི་དེ་ཉིད་དོན་སྡུད་བྱེད། །ལོ་ནི་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུར་འཚོ། །དེ་ལུས་ཞིག་ནས་ལྷ་ཡུལ་འགྲོ །འཁོར་བ་རྣམས་སུ་འཁོར་བ་ན། །ཡུན་རིང་བདེ་བ་རྗེས་མྱོང་ནས། །བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་མཐར་བགྱིས་ཏེ། ། 2-829 བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཞེས་ལུང་བསྟན་པ་སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་དུ་མ་ལ་ལྷག་པར་བྱ་བ་བྱས་ཤིང་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡང་དག་པར་བསྐྲུན་པ། བློ་གྲོས་ཀྱི་མཐུ་འཕུལ་དུ་བྱུང་ པས་རིག་པའི་གནས་ལྔ་ལ་འགྲན་ཟླ་མེད་པའི་མཁྱེན་རབ་དང་སྤོབས་པ་ཅན། བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེའི་ཁུར་ཆེན་པོ་བཞེས་པ་ལ་བསྙེལ་བ་མི་མངའ་བའི་སྨོན་ལམ་གྱི་སྟོབས་ཅན་སློབ་དཔོན་ཐོགས་ མེད་ཅེས་གྲགས་པ་ཞིག་ཡོན་པ་དེས། འཛམ་བུའི་གླིང་པ་རྣམས་ལ་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཐེག་པ་མཆོག་གི་སྡེ་སྣོད་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་རྣམས་ལ། འབྲོག་དགོན་པར་འཁྱམས་པའི་མགྲོན་པོ་ཕྱོགས་ བསླད་པ་ལྟ་བུར་གྱུར་ཏེ། མཆོག་ཏུ་ཟབ་པའི་ཚིག་གི་དོན་རྣམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པ་ལྟ་ག་ལ་ཡོད། ཚིག་གི་འབྲེལ་པ་ཙམ་ཡང་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་གཟིགས་ནས་དེ་དག་ལ་ ཐུགས་བརྩེ་བ་ཆེན་པོ་འཁྲུངས་ཏེ། བདག་ཉིད་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་གི་གསང་བའི་གནས་ཆེས་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ལ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པར་མཁྱེན་ནས། ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུགས་དམ་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ འཕགས་པ་མི་ཕམ་པ་སྐུ་ཚེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་འོག་རོལ་ཏུ་སྐུ་ཚེ་གཞན་གྱིས་བར་དུ་མ་ཆོད་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་བདུད་ཀྱི་དཔུང་འཇོམས་པར་མཛད་པས། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་ཚབ་ཆེན་པོར་དབང་བསྐུར་པ། 2-830 ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པ་ཡེ་ཤེས་བླ་ན་མེད་པ་བརྙེས་པས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ངེས་པའི་དོན་ཅན་གྱི་གསུང་རབ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཆེས་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་པར་ དཀའ་བ་རྣམས་ལའང་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་སྤྱན་མངའ་བ་དེ་བསྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་མཉེས་པར་མཛད་པས་ཞལ་མངོན་དུ་གྱུར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མཐུ་ལ་བརྟེན་པས་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་སུ་བྱོན་ནས། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་གསུང་རབ་རྒྱ་ཆེར་གསན་པས་མཁྱེན་རབ་ཀྱི་སྣང་བ་རྒྱས་པར་མཛད་དེ། མི་ཕམ་ཞལ་གྱི་བདུད་རྩི་ལེགས་འོངས་པ། །ཐོགས་མེད་གསན་པའི་སྙིམ་པས་གསོལ་བར་མཛད། །ཅེས་པ་དང་། འགྲོ་ལ་ཆགས་པས་ཀུན་ཆགས་མཛད། །འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་སྐྱོབ་ཉིད་ཀྱིས། །མི་ཕམ་མགོན་ལས་གསན་ནས་ནི། །བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོའི་རྣམ་བཤད་མཛད། །ཅེས་སོ། །དེས་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་སྐྱེ་བོ་སྐལ་བ་ཅན་ རྣམས་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར། བཀའི་ཚོགས་ལ་ལོག་པར་རྟོགས་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་འཁྲུད་ཅིང་། སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རི
【現代漢語翻譯】 修持方法如下：被稱為『薩拉的信使女』。 憑藉此（དི་，梵文天城體：धी，梵文羅馬擬音：dhī，漢語字面意思：智慧）的咒語的力量，將會生起良好的智慧。 爲了教法長久住世，此經文總結了要義。 壽命可達一百五十年，此身壞滅后將往生天界。 在輪迴中流轉時，長久享受安樂，最終成就偉大的自性，獲得菩提果位。 如是授記，過去諸佛已多所作為，並已如實積聚善根。 以智慧之力超群絕倫，於五明處具有無與倫比的智慧和勇氣。 對於承擔弘揚珍貴教法的重任，具有永不忘失的祈願力，這位被稱為導師無著的人，對於贍部洲的人們，面對深廣如海的殊勝大乘法藏，如同在荒野中迷路的客人，不知所措。 對於極其深奧的詞句之義，如何能如實證悟呢？ 他看到人們連詞句的關聯都無法理解，心中生起極大的慈悲，自己也深知對於如來所說的甚深秘密之處，也同樣處於隱晦不明的狀態。 於是，他通過修持十地自在的聖者彌勒菩薩，使其顯現真容，彌勒菩薩在當產生就佛果之前，不會再經歷其他轉世，將在菩提樹下摧伏魔軍，被授予大法王的權位。 親見一切法之真如，獲得無上智慧，從而能夠毫無障礙地理解善逝所說具有決定意義的經典。 憑藉修持使彌勒菩薩歡喜，從而得以親見其真容，依靠彌勒菩薩的加持力，前往兜率天。 廣泛聽聞大乘經典，從而增長智慧之光，如是：『彌勒尊顏的甘露善妙降臨，無著以恭敬的姿態接納。』 又如：『因對眾生的慈愛而普施關懷，聖者無著救護一切，從彌勒怙主處聽聞后，撰寫了偉大的論著。』 因此，爲了攝受贍部洲有緣的眾生，洗滌對於佛語的錯誤理解和疑惑等污垢，清除一切障礙的因。
【English Translation】 The method of accomplishment is as follows: It is called 'The Messenger Girl of Sala'. By the power of the mantra of this (དི་，梵文天城體：धी，梵文羅馬擬音：dhī，Literal meaning: wisdom), good wisdom will arise. For the sake of the long duration of the teachings, this sutra summarizes the essence. One will live for one hundred and fifty years, and after this body is destroyed, one will go to the realm of the gods. While wandering in samsara, one will experience happiness for a long time, and finally accomplish the great self and attain enlightenment. Thus prophesied, many past Buddhas have done exceedingly and have truly created roots of virtue. With the power of intelligence surpassing all others, possessing unmatched wisdom and courage in the five sciences. Bearing the great burden of upholding the precious teachings, possessing the power of aspiration never to forget, this teacher known as Asanga, to the people of Jambudvipa, facing the profound and vast ocean-like treasury of the supreme Great Vehicle, was like a lost guest wandering in the wilderness. How could they possibly realize the meaning of the most profound words as they are? Seeing that they could not even grasp the connection of the words, great compassion arose in him, and he himself knew that he was also obscured from the secret places of the Thus-Gone One's speech. Therefore, by accomplishing the noble Maitreya, the lord of the ten bhumis, the Blessed One, making his face manifest, Maitreya, without interruption by another lifetime before attaining Buddhahood in that very life, will destroy the armies of Mara under the Bodhi tree, and will be empowered as the great regent of the Dharma. Seeing directly the suchness of all dharmas, having attained unsurpassed wisdom, he is able to understand without obscuration even the most difficult meanings of the definitive scriptures spoken by the Sugata. By pleasing him through accomplishment, his face became manifest, and relying on the power of the Blessed One, he went to the abode of Tushita. Having extensively listened to the Great Vehicle scriptures, he expanded the light of wisdom, as it is said: 'The nectar of Maitreya's face came forth well, and Asanga received it with the palms of his ears.' And: 'Out of love for beings, he universally cherishes, the noble Asanga himself protects, having heard from Maitreya the Protector, he composed the great treatises.' Therefore, in order to guide the fortunate beings of Jambudvipa, washing away the stains of wrong understanding and doubt regarding the collections of the Buddha's words, and clearing away all the causes of obscurations.
མས་ནད་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པ། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ དགའ་བ་དང་བདེ་བས་བློ་གྲོས་ཀྱི་ལུས་བརྟས་པར་བྱེད་པའི་བསྟན་བཅོས་བདུད་རྩི་ལྟ་བུ་སྐྱེས་ཀྱང་གནང་སྟེ། དེ་ཡང་རྒྱན་རྣམ་པ་གཉིས་དང་། རྣམ་འབྱེད་རྣམ་པ་གཉིས་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཏེ་རྣམ་པ་ལྔ་ཡིན་ནོ། ། 2-831 དེ་དག་ལ་དྲང་པ་དང་ངེས་པའི་དོན་ཅན་གྱི་གསུང་རབ་ནི་གང་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ན་རེ། དང་པོ་བཞི་ཀའང་དྲང་བའི་དོན་གྱི་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་གསལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་ པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་དང་པོས་བཀའ་འཁོར་ལོ་བར་པའི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་མ་བཤད་པར་འགྱུར་ཏེ། དྲང་པའི་དོན་གྱི་གསུང་རབ་འཆད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་ལོ་དང་པོའི་དགོངས་ འགྲེལ་རྣམས་བཞིན་ནོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྒྱན་དང་པོས་ཀྱང་སྤྱོད་པའི་རིམ་པ་ཀུན་རྫོབ་པའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་སྟོན་པར་བཞུགས་ནས། སྤང་བྱ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་དྲང་དོན་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པའང་མི་ འཐད་དེ། ཀུན་རྫོབ་མ་དཔྱད་པའི་ཤེས་པ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་གྱི་བརྫུན་པ་ཐ་སྙད་པའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་གྱི་རྟགས་ཤིང་དཔྱད་ན་འཐད་པས་གྲུབ་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་གཞག་མ་ ཡིན་པས་དངོས་ཀྱི་དོན་ལ་རིགས་པའི་གནོད་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པ་ལས། གང་དག་བརྟེན་ནས་དངོས་པོ་རྣམས། །ཆུ་ཡི་ཟླ་བ་ལྟ་བུར་ནི། །ཡང་དག་མ་ཡིན་ལོག་མ་ཡིན། ། འདོད་པ་དེ་དག་ལྟས་མི་འཕྲོགས། །ཞེས་གསུངས་ལ་སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས་ཀྱང་། གཅིག་དང་དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཚད་མས་གཞི་དང་ལམ་དང་རྣམ་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་དོན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུམ་ལ་གནོད་པ་མ་མཐོང་ཞེས་སོ། ། 2-832 ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འདི་བཀའ་དང་པོ་བདེན་པ་བཞིའི་འཁོར་ལོ་དང་མཐུན་པར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བསམ་པ་དང་བསྟུན་པ་ཡིན་ ཏེ། དགེ་འདུན་ཉི་ཤུ་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་དང་བསྟུན་པ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་ཐེག་པ་ཆེན་པོས་བདག་མེད་རིམ་ཅན་དུ་རྟོགས་པར་གསུངས་པ་ཡང་ཉན་ཐོས་པའི་ལུགས་ ཡིན་གྱི། དབུ་མ་པའི་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ལ་ངར་འཛིན་ཡོད། །ངར་འཛིན་ཡོད་ན་ལས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ལས་ཀྱང་ནི་སྐྱེ་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །མཐོང་ལམ་ སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། བདེན་པ་བཞི་ལ་དམིགས་རྣམ་དུ་བཤད་པའང་ཉན་ཐོས་པའི་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། འགྲོ་དོན་རྩ་ལག་དབྱིག་གི་གཉེན། །རང་ གི་མོས་པ་གཙོར་བྱེད་པས། །ཤེས་བྱ་ནང་གིར་ཡིན་པ་ལ། །ཡང་དག་བརྟེན་ནས་རྣམ་པར་བཀྲོལ། །ཞེས་པ་ལྟར་བཀའ་འཁོར་ལོ་བར་པའི་ད
【現代漢語翻譯】 能完全平息疾病，以解脫的喜悅和安樂滋養智慧之身的論典，猶如甘露般誕生，即是二種莊嚴、二種分別，以及大乘《寶性論》，總共五種。 對於這些論典，何者是具有隱義和顯義的經典呢？有些人說：『最初的四種都是爲了闡明具有隱義經典的意義。』這種說法是不對的，因為第一種莊嚴論沒有完整地解釋第二次法輪的意義，因此是解釋隱義經典的論典，如同解釋第一次法輪的論典一樣。還有些人說：『第一種莊嚴論也闡述了世俗諦的行持次第，爲了顯示應斷之法，因此是隱義。』這種說法也不合理，因為世俗諦是未經觀察的意識所顯現的虛假名言，如果經過理智觀察，就能成立真諦，因此對於真實的意義沒有理智上的妨害。《六十正理論》中說：『所依諸法如水月，非真非假彼不奪。』 導師僧伽跋陀羅也說：『因為遠離一和多的自性』等等，以正量完全了知基、道、果無生，並沒有看到對《般若波羅蜜多》的妨害。 還有些人說：『《現觀莊嚴論》與第一次法輪的四諦法相應，順應聲聞乘的意樂，二十僧團也順應聲聞乘的宗義，聲聞、緣覺和菩薩次第證悟無我，這也是聲聞乘的觀點，而不是中觀宗的觀點。』如雲：『若執蘊存在，則有我執在，有我執則有業，從業而有生。』宣說見道有十六剎那，以及安立四諦的行相，這也是聲聞乘的觀點。』這種說法也是不合理的，如雲：『為利有情根本財，自之意樂為主故，所知內境即有者，如實依之而解說。』因此，第二次法輪的意義
【English Translation】 That which completely pacifies diseases, and the treatise that nourishes the body of wisdom with the joy and bliss of liberation, like nectar, is born, namely, the two ornaments, the two distinctions, and the Mahayana Uttaratantra Shastra, a total of five. Among these, which are the scriptures with interpretable and definitive meanings? Some say: 'The first four all clarify the meaning of scriptures with interpretable meanings.' This is not correct, because the first ornament does not completely explain the meaning of the second turning of the wheel of Dharma, therefore it is a treatise explaining scriptures with interpretable meanings, like the explanations of the first turning of the wheel of Dharma. Others say: 'The first ornament also expounds the order of practice in conventional truth, and because it shows what should be abandoned, it is interpretable.' This is also unreasonable, because conventional truth is a false designation that appears to an unexamined consciousness, but if examined with reason, it can establish the truth, therefore there is no intellectual harm to the actual meaning. The Sixty Stanza Reasoning says: 'Those things that are dependent, like the moon in water, are neither true nor false, and do not steal the gaze.' The teacher Simhabhadra also said: 'Because it is devoid of the nature of one and many,' etc., with valid cognition, completely knowing that the basis, path, and result are unborn, he did not see any harm to the Mother of the characteristics of the meaning of the verses. Others say: 'The Ornament of Clear Realization corresponds to the four truths of the first turning of the wheel of Dharma, and conforms to the inclinations of the Shravakas. The twenty Sanghas also conform to the tenets of the Shravakas, and the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Mahayanists realize selflessness in stages, which is also the view of the Shravakas, not the view of the Madhyamikas.' As it says: 'As long as there is clinging to the aggregates, there is clinging to self. If there is clinging to self, there is karma, and from that comes birth.' The explanation of the sixteen moments of the path of seeing, and the establishment of the aspects of the four truths, is also the view of the Shravakas. This is also unreasonable, as it says: 'For the benefit of sentient beings, the root wealth, because one's own inclinations are primary, the knowable inner realm is what exists, and one explains it accordingly.' Therefore, the meaning of the second turning of the wheel of Dharma
ོན་འཁོར་ལོ་དང་པོའི་དོན་དུ་བཤད་པས་ཡུམ་གྱི་དོན་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་བཤད་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འཕགས་པས་བདག་མེད་རིམ་ཅན་དུ་རྟོགས་པ་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གཞུང་ལས་དེ་ལྟ་བུ་བཤད་པ་མེད་ཀྱི་དབུ་མ་པ་ཉིད་ཀྱི་འདོད་ཚུལ་ཐ་དད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-833 ཉན་ཐོས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལུང་དང་རིགས་པས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་འཛིན་ཡོད་པ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའང་ ཉན་ཐོས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་གསུངས་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པར་མ་རྟོགས་པས་ལས་དང་སྐྱེ་བ་མཐའ་དག་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་སྤང་བྱ་མ་ལུས་པ་སྤང་པའི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་མི་འཐོབ་ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ལས། ཇི་སྲིད་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་པར། མྱ་ངན་འདས་པ་མི་འཐོབ་སྟེ། །ཞེས་པ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། སེམས་ནི་དམིགས་དང་བཅས་རྣམས་ ཀྱིས། །མྱ་ངན་འདས་པའང་དཀའ་བར་གནས། །ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །མཐོང་ལམ་སྐད་ཅིག་མ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་བཤད་པའང་མདོ་ཉིད་ལས་གསུངས་པ་དང་བདེན་པ་བཞི་ལ་དམིགས་རྣམ་དུ་མས་བཤད་པས་ཀྱང་ཉན་ ཐོས་ཁོ་ནའི་ལུགས་སུ་མི་འགྱུར་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་གཞུང་ལུགས་ལ་ཡང་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། འདི་ཉིད་ལས། ནད་ནི་ཤེས་བྱ་ནད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་སྤང་བྱ་ལ། །བདེར་གནས་ཐོབ་བྱ་སྨན་ནི་ བསྟེན་པར་བྱ་བ་ལྟར། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་དེ་འགོག་པ་དང་དེ་བཞིན་ལམ། །ཤེས་བྱ་སྤངས་བྱ་རིག་པར་བྱ་ཞིང་བསྟེན་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །ཡང་དེ་དག་ན་རེ། རྣམ་འབྱེད་གཉིས་དང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ནི་སེམས་ཙམ་པའི་གཞན་དབང་དང་། 2-834 ཡོངས་གྲུབ་དོན་དམ་པར་སྟོན་པ་ལ་བློ་གྲོས་གཞན་གྱི་གནོད་པ་འབབ་པས་དྲང་དོན་ཡིན་ཞེས་པའང་མི་འཐད་དེ། གཞན་དབང་དོན་དམ་པར་འདོད་ན་བློ་གྲོས་གཞན་གྱི་གནོད་པ་འབབ་ཀྱང་ཁས་ མི་ལེན་ལ། བདག་གཉིས་དང་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀྱིས་གདོད་མ་ནས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་ནི་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་ལ། དེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་ཁས་ལེན་ཀྱང་། བློ་གྲོས་གཞན་གྱིས་གནོད་པ་མི་འབབ་སྟེ། ། ཆོས་ཐམས་ཅད་གནས་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དབུས་མཐའ་ལས། དོན་དང་ཐོབ་དང་བསྒྲུབ་པ་དང་། །དོན་དམ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད། །ཅེས་པ་དང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལས། དོན་དམ་པ་ ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། ཐོབ་པ་དོན་དམ་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །བསྒྲུབ་པ་དོན་དམ་པ་ནི་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སོ་ཞེས་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་བདེན་པར་བཤད་པ་མ་ཡིན་ ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཡུལ་ཅན་ལ་ཡུལ་གྱི་མིང་གིས་བཏགས་ནས་བཤད་པ་ཡིན་གྱི་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དབང་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ ཏེ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱིས་ནི་བ
【現代漢語翻譯】 如果爲了第一個法輪的意義而說，那麼就像母親的意義一樣，沒有如實宣說。三乘的聖者們逐漸證悟無我，但在聲聞的論典中沒有這樣宣說，因為這是中觀派自己不同的觀點。聲聞乘現量證悟一切法無自性，受到大乘的教證和理證的妨害。『只要有對蘊的執著』等等，並不是說聲聞乘證悟了法無我，而是因為沒有證悟法無我，所以沒有斷除一切業和生，因此不能獲得斷除一切應斷之物的寂滅涅槃。正如這部經中說：『只要沒有獲得佛果，就不能獲得寂滅涅槃。』《入行論》中說：『心與所緣相繫縛，欲得涅槃亦甚難。』將見道分為十六剎那，也是經中親自宣說的，並且以四諦為所緣，宣說多種行相，因此也不僅僅是聲聞乘的觀點，因為這也出現在大乘的論典中。這部經中說：『病是應知的，病的因是應斷的，安樂是應獲得的，藥是應服用的。痛苦、痛苦的因、痛苦的止息以及道，是應知的、應斷的、應證悟的、應修習的。』 還有人說：『《辨中邊論》和《經莊嚴論》是他空見唯識宗的，因為對圓成實勝義諦的觀點有其他智慧的妨害，所以是不了義。』這種說法也不合理。如果他空見承認遍計所執為勝義諦，那麼即使有其他智慧的妨害也不會承認。自性二取和能取所取二取，從本初以來就空性的法性是圓成實，即使承認它是勝義諦，也不會有其他智慧的妨害，因為一切法都是實相。如果《中邊論》中說：『義與得與成辦及，勝義分為三種想。』並且該論的解釋中說：『勝義是真如，獲得勝義是涅槃，成辦勝義是道之智慧。』難道不是說道之智慧是勝義諦嗎？這是以有境之名安立於有境之上而說的，並非真實，因為一切他起自性都被說成如幻如化。因此，意義是這樣的：《現觀莊嚴論》是...
【English Translation】 If it is said for the meaning of the first turning of the wheel of Dharma, then it would be as if the meaning of 'mother' is not explained as it is. The noble ones of the three vehicles gradually realize selflessness, but there is no such explanation in the treatises of the Shravakas, because it is the different view of the Madhyamikas themselves. The Shravakas directly realize that all dharmas are without inherent existence, which is harmed by the scriptures and reasoning of the Mahayana. 'As long as there is clinging to the aggregates,' etc., does not mean that the Shravakas realize the selflessness of phenomena, but because they have not realized the selflessness of phenomena, they have not abandoned all actions and births, therefore they cannot attain the peaceful Nirvana that abandons all that should be abandoned. Just as it is said in this very sutra: 'As long as Buddhahood is not attained, Nirvana cannot be attained.' The Bodhicharyavatara says: 'The mind bound by objects, it is difficult to abide in Nirvana.' Dividing the path of seeing into sixteen moments is also personally stated in the sutra itself, and by focusing on the four truths, explaining various aspects, it does not become merely the view of the Shravakas, because it also appears in the treatises of the Mahayana. This very sutra says: 'Disease is to be known, the cause of disease is to be abandoned, happiness is to be attained, medicine is to be taken. Suffering, the cause of suffering, the cessation of suffering, and the path, are to be known, to be abandoned, to be realized, and to be cultivated.' Furthermore, some say: 'The Madhyantavibhaga and the Abhisamayalankara are other-empty Mind-Only, because the view of the perfectly established ultimate truth is harmed by other wisdoms, therefore they are provisional.' This statement is also unreasonable. If the other-empty view acknowledges the imputed nature as the ultimate truth, then even if there is harm from other wisdoms, it will not be acknowledged. The nature of phenomena, which is empty from the beginning of the two selves and the two graspings, is the perfectly established, and even if it is acknowledged as the ultimate truth, there will be no harm from other wisdoms, because all phenomena are the suchness. If the Madhyantavibhaga says: 'Meaning, attainment, accomplishment, and ultimate are thought of as three kinds.' And the commentary on that very text says: 'The ultimate is suchness, attaining the ultimate is Nirvana, accomplishing the ultimate is the wisdom of the path.' Is it not said that the wisdom of the path is the ultimate truth? This is said by establishing the name of the object on the subject, not the reality, because all other-dependent natures are said to be like illusions. Therefore, the meaning is this: The Abhisamayalankara is...
ཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྟོན་པའི་མདོ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་ལ་སོགས་པ་ངེས་པའི་དོན་ཅན་གྱི་གསུང་རབ་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་རྣམས་ཡུལ་དང་སྦྱར་ནས་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། 2-835 དེ་ལྟ་བུའི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ལ་སྐྲག་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རེ་ཞིག་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་སྟོན་ཅིང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྟན་པ་དགོངས་པ་ ཅན་དུ་འཆད་པའི་མདོའི་དགོངས་པ་གཏན་ལ་དབབ་པའི་ཕྱིར། མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱིས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་གནས་སྐབས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་རང་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བ་དང་། གཞན་རྗེས་སུ་ བཟུང་བའི་ཐབས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ལ། ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པས་ནི་གཉིས་སྣང་ཞེན་པ་དང་བཅས་པའི་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་འཁོར་བའི་སྤྲོས་པའི་རྟེན་ཆོས་ཅན་ དང་། དེའི་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐར་པའི་རྟེན་དུ་བསྟན་ཅིང་། དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་པས་ནི་དེ་དག་ཉིད་མཚན་ཉིད་གསུམ་དུ་བསྟན་ཏེ། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་དང་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཤེས་བྱ་དང་ལམ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ། དེ་གསུམ་ཆར་གྱིས་ཀྱང་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་དུ་གསལ་བར་མཛད་དོ། ། རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་ནི་བཀའ་འཁོར་ ལོ་བར་པའི་བརྗོད་བྱ་དོན་དམ་པའི་དེ་ཉིད་འཐད་པ་དང་བཅས་ཏེ་ངེས་ཤིང་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པ་འཁོར་ལོ་གསུམ་པའི་མདོ་རྣམས་ལས་ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་དམ་པའི་ཆོས་པདྨ་དཀར་པོ་དང་། 2-836 མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་སྣང་བ་རྒྱན་པ་ལ་སོགས་པ་གསང་བ་ལས་ཆེས་ཤིན་ཏུ་གསང་བའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་གནས་ལ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་འཁོར་ལོ་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་གཏམ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་བྱེད་པའི་གཙུག་ལག་ ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་གསལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་གཉིས་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཅན་གྱི་བཀའི་དགོངས་པ་སྒྲ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འགྲེལ་ པས་ངེས་དོན་ཡིན་ལ། གཞན་གསུམ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་དྲང་དོན་གྱི་མདོའི་དགོངས་པ་འགྲེལ་བས་དྲང་དོན་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་མདོ་ལས། གང་དུ་སྟོང་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པས་བསྟན། ། ངེས་དོན་མདོ་སྡེ་བྱེ་བྲག་ཤེས་པར་གྱིས། །གང་ལས་བདག་དང་སེམས་ཅན་སྐྱེས་བུ་བསྟན། །ཆོས་དེ་ཐམས་ཅད་དྲང་བའི་དོན་དུ་ཤེས། །ཞེས་ཀུན་རྫོབ་སྟོན་པ་ཐམས་ཅད་དྲང་དོན་དུ་གསུངས་པ་མ་ ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བདག་དང་སེམས་ཅན་ལ་སོགས་པ་བཏགས་པ་ཙམ་
【現代漢語翻譯】 世尊在開示一切法無自性的經文中，通過廣、中、略三種方式，以及其他具有確定意義的經文，揭示了以甚深空性為目標的智慧顯現次第，並將其與所觀對境相結合。 2-835 爲了消除對這些經和論中所述的對境和有境的恐懼，暫時示現為三乘。爲了確定宣說一切法無自性的經文的真實意圖，彌勒菩薩的《經莊嚴論》闡述了菩薩們在不同階段如何超越自我，以及如何遵循引導他人的方便之行。法和法性分別論述了具有二取執著的輪迴現象的所依（有法），以及其法性空性涅槃解脫的所依。中邊分別論述了這三者的三種自性，確立了共同和不共同的知、道、果，這三者都闡明了一切法唯是心。 《寶性論》則以理證確定了中期法輪所詮釋的勝義諦，由於第三法輪的經典，如《妙法蓮華經》、 2-836 《涅槃經》、《智光嚴經》等，比秘密更為甚深秘密，因為它們隱藏瞭如來藏，是不退轉的大菩薩的行境，是三法輪圓滿清凈的言說，超越了聲聞和緣覺的境界，確定為一乘，因此，這部論典清晰地闡明了後期論典的真實含義。因此，最初和最後兩部論典，是按照字面意義解釋具有決定意義的佛語，因此是了義。其餘三部論典，是解釋闡明三乘的不了義經典的意圖，因此是不了義。如果經中說：『何處空性善逝所宣說，當知彼爲了義經差別。何處我與有情士夫說，一切彼法當知不了義。』難道不是說所有宣說世俗諦的都是不了義嗎？答：我和有情等只是假立的名稱。
【English Translation】 The Blessed One, in the sutras that teach the absence of inherent existence of all phenomena, through the three ways of extensive, intermediate, and concise, and other scriptures of definitive meaning, reveals the stages of manifest realization of wisdom that aims at the profound emptiness, and combines them with the objects of observation. 2-835 In order to dispel the fear of the objects and subjects described in these sutras and treatises, it is temporarily shown as three vehicles. In order to ascertain the true intention of the sutras that declare the absence of inherent existence of all phenomena, Maitreya's 'Ornament of Sutras' explains how Bodhisattvas surpass themselves in different stages, and how to follow the practice of guiding others. The Differentiation of Dharma and Dharmata discusses the basis of cyclic existence (the subject) with dualistic clinging, and its dharmata, emptiness, as the basis of liberation from nirvana. The Differentiation of the Middle and the Extremes discusses the three natures of these three, establishing the common and uncommon knowledge, path, and result, and all three clarify that all phenomena are only mind. The 'Uttaratantra Shastra' ascertains the ultimate truth explained in the intermediate turning of the wheel of Dharma with reasoning. Because the sutras of the third turning of the wheel, such as the 'Lotus Sutra', 2-836 the 'Nirvana Sutra', and the 'Ornament of Clear Realization', are more secret than the secret, because they conceal the Tathagatagarbha, which is the realm of irreversible great Bodhisattvas, the speech of the three wheels being completely pure, surpassing the realm of Shravakas and Pratyekabuddhas, and determining it as the One Vehicle, therefore, this treatise clearly elucidates the true meaning of the later treatises. Therefore, the first and last two treatises are definitive because they interpret the intention of the definitive meaning of the Buddha's words according to the literal meaning. The remaining three treatises are provisional because they interpret the intention of the provisional meaning sutras that clarify the three vehicles. If it is said in the sutra: 'Wherever emptiness is taught by the Sugata, know that to be the distinction of the definitive meaning sutra. Wherever I and sentient beings are spoken of, know that all those dharmas are of provisional meaning.' Does it not mean that all teachings of conventional truth are of provisional meaning? Answer: I and sentient beings are merely imputed names.
དུ་ཡོད་པ་ལ་དགོངས་ནས་དེ་དག་དངོས་པོར་ཡོད་པ་ལྟར་གསུངས་པ་དྲང་བའི་དོན་ཡིན་ཏེ། གདུལ་བྱ་འདུལ་བའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-837 རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པ་ལས། དགོས་པའི་དབང་གིས་རྒྱལ་བ་རྣམས། །ང་དང་ང་ཡི་ཞེས་གསུངས་ལྟར། །ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས། །དེ་བཞིན་དགོས་པའི་དབང་གིས་གསུངས། །ཞེས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་སྣང་ལ་ རང་བཞིན་མེད་པ་བརྫུན་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྟོན་པ་ནི་དྲང་དོན་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་བྱའི་གནས་ལུགས་བརྗོད་པ་ཡིན་པས་དགོངས་པ་གཞན་དུ་དྲང་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ ཉིད་དུ་སྟོན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ལས་འདིར་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡང་དག་པར་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པའི་གསུང་རབ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་འཆད་པ་ལས། ཐོག་མར་མཚན་གྱི་དོན་ལ་གསུམ་ལས། མཚན་ སྨོས་པའི་དགོས་པ་ནི། རྒྱ་གར་དང་བོད་དང་གཉིས་ཀའི་མཚན་སྨོས་པས་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཁུངས་བཙུན་པར་ཤེས་ནས་ཆོས་ལ་ཡིད་ཆེས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་དང་། མིང་དོན་གྱི་འབྲེལ་པ་ཤེས་ནས་ མིང་ལས་དོན་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། འགྱུར་གྱི་རྣམ་པ་རྟོགས་པས་ལོ་པན་ལ་དད་པར་འགྱུར་བའོ། །མཚན་བསྒྱུར་བ་ནི་ཡཱ་ན་ཞེས་པ་ནི་ཐེག་པའོ། །མཧཱ་ནི་ཆེན་པོའོ། །ཏན་ཏྲ་ནི་རྒྱུད་ དོ། །ཨུ་རྟ་ར་ནི་བླའམ་གོང་མའོ། །ཤཱསཏྲ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཏེ་ཐད་ལོག་པར་བསྒྱུར་བའོ། །གསུམ་པ་མཚན་བཤད་པ་ནི་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པས་ན་ཐེག་པ་ཞེས་བྱ་ལ། ཆེན་པོ་ནི་གསུམ་ཡོད་པ་ལས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་སྟེ། 2-838 ཆེན་པོ་ཉིད་བདུན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལའང་མཚན་ཉིད་ནི་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་གང་ལ་གནས་ན་འཁོར་འདས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལ་མི་གནས་ཤིང་དངོས་དང་རྒྱུད་པས་རང་གཞན་ གྱི་དོན་མཐའ་དག་སྒྲུབ་པའོ། །མདོ་ལས། ཅི་ཕྱིར་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་ཐེག་ཆེན་བྱ་ཞེ་ན། དེ་གང་ཞོན་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་འདའོ། །ཐེག་པ་འདི་ནི་མཁའ་འདྲ་གཞལ་མེད་ཁང་ཆེན་ ཏེ། །དགའ་སྐྱིད་བདེ་བ་མངོན་པར་ཐོབ་བྱེད་ཐེག་པའི་མཆོག །ཅེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་ཐབས་ནི་གཙོ་བོར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡིན་ལ། ཤེས་རབ་ནི་ཆོས་ཐམ་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ ཏེ། དེ་གཉིས་ཀྱིས་འཁོར་འདས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལ་མི་གནས་པར་རང་གཞན་གྱི་དོན་ཐམས་ཅད་བྱེད་པའི་ཕྱིར། མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། ཤེས་པས་སྲིད་ལ་མི་གནས་ཤིང་། །སྙིང་རྗེས་ཞི་ལ་མི་ གནས་དང་། །ཞེས་པ་དང་། འདི་ཉིད་ལས། བདག་སྲེད་མ་ལུས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཅད་དེ། །སེམས་ཅན་སྲེད་ཕྱིར་བརྩེ་ལྡན་ཞི་ཐོབ་མིན། །དེ་ལྟར་བློ་བརྩེ་བྱང་ཆུབ་ཐབས་བརྟེན་པ། །འཕགས་པ་འཁོར་བ་འམ་ མྱ་ངན་འདའ་མི་འགྱུར། །ཞེས་སོ། ། དབྱེ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། འགྲོ་བྱེད་ལམ་གྱི་དང་། འགྲོ་ས་འབྲས་བུའི་ཐེག་པའོ། །དང་པོ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་
【現代漢語翻譯】 考慮到這一點，說它們像事物一樣存在是正確的含義，因為他精通調伏被調伏者的手段。 《六十正理論》中說：『由於需要，諸佛說，我與我的；同樣，蘊、處和界，也是由於需要而說。』 在世俗顯現上，顯示無自性、虛假如幻，這不是不了義，因為這是在陳述所知的事物本性，所以不需要將密意轉移到其他地方，就像陳述一切法皆為空性一樣。在這些之中，這裡最殊勝的是對圓滿究竟的經部《寶性論》的解釋。首先，在名稱的含義中，有三點：提到名稱的必要性是：通過提到印度和西藏的名稱，依次瞭解其來源的可靠性，從而對佛法產生信任；通過了解名稱和含義之間的關係，從名稱中理解含義；通過理解翻譯的方式，對譯師產生敬意。名稱的翻譯是：『Yana』是『乘』，『Mahā』是『大』，『Tantra』是『續』，『Uttara』是『無上』或『至上』，『Shastra』是『論』，這是直接翻譯。第三，名稱的解釋是：因為它是行進的工具，所以稱為『乘』。『大』有三種，其中最殊勝的是： 因為它具有七種偉大。對於這個，定義是：如果方法和智慧的證悟存在於任何地方，它就不會停留在輪迴和涅槃的兩個極端，並且通過事物和傳承，它會實現自己和他人的所有目標。《經部》中說：『為什麼這被稱為大乘菩提？因為乘坐它，一切眾生都將超越痛苦。這乘就像天空一樣，是不可估量的大殿，是獲得喜悅、快樂和幸福的至高之乘。』 其中，方法主要是大慈悲，智慧是證悟一切法無自性，因為通過這兩者，它不會停留在輪迴和涅槃的兩個極端，並且會做自己和他人的所有事情。《密訣論》中說：『智慧不住有，慈悲不住寂。』 同樣，在這部論中說：『以智慧斷除一切我執，因貪戀眾生故，慈悲者不證寂靜。如是智慧與慈悲，依菩提之方便，聖者不轉于輪迴或涅槃。』 分類有兩種：行進的道路之乘和行進的目的地之果之乘。第一種是大乘
【English Translation】 Considering that, saying that they exist as things is the true meaning, because he is skilled in the means of taming those to be tamed. The Sixty Reasoning states: 'Due to necessity, the Victorious Ones speak of 'I' and 'mine'; likewise, the aggregates, elements, and sense bases are spoken of due to necessity.' Showing that there is no inherent existence in conventional appearances, that it is false like an illusion, is not definitive meaning, because it is stating the nature of knowable things, so there is no need to shift the intention elsewhere, just as showing that all phenomena are emptiness. Among these, what is most excellent here is the explanation of the treatise Uttaratantra Shastra (Exposition of the Sovereign Teaching), the scripture of perfect consummation. First, regarding the meaning of the title, there are three aspects: The necessity of mentioning the title is: by mentioning both the Indian and Tibetan titles, one knows the authenticity in order, and faith in the Dharma arises; by knowing the relationship between the name and the meaning, one understands the meaning from the name; and by understanding the manner of translation, one has faith in the translator. The translation of the title is: Yana is 'Vehicle', Mahā is 'Great', Tantra is 'Continuum', Uttara is 'Supreme' or 'Highest', Shastra is 'Treatise', which is a direct translation. Third, the explanation of the title is: because it serves as a support for traversing, it is called 'Vehicle'. 'Great' has three aspects, of which the most excellent is: Because it possesses seven greatnesses. For this, the definition is: wherever the realization of method and wisdom abides, it does not abide in the two extremes of samsara and nirvana, and through things and lineage, it accomplishes all the aims of oneself and others. The Sutra states: 'Why is this called the Great Vehicle of Enlightenment? Because by riding it, all sentient beings will transcend suffering. This Vehicle is like the sky, an immeasurable great mansion, the supreme Vehicle that brings about joy, happiness, and bliss.' Among these, method is primarily great compassion, and wisdom is the realization that all phenomena are without inherent existence, because through these two, it does not abide in the two extremes of samsara and nirvana, and it accomplishes all the aims of oneself and others. The Treatise of Instructions states: 'Wisdom does not abide in existence, compassion does not abide in peace.' And in this very text it says: 'Wisdom cuts off all attachment to self, but out of attachment to sentient beings, the compassionate one does not attain peace. Thus, wisdom and compassion, relying on the means of enlightenment, the noble one does not transmigrate in samsara or nirvana.' There are two divisions: the Vehicle of the path of going and the Vehicle of the fruit of the destination of going. The first is the Great Vehicle
པོའི་སློབ་ལམ་བཞི་ཡིན་ལ། དེ་ལའང་ཚོགས་དང་སྦྱོར་བའི་ལམ་གཉིས་ནི་ཐབས་སྙིང་རྗེས་བདག་གཞན་བརྗེ་བར་མི་སྤྱོད་ཅིང་། 2-839 ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མ་མཐོང་ལ། འོན་ཀྱང་དོན་དེ་དག་ལ་མོས་པ་ལམ་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ས་ཞེས་བྱའོ། །མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་དག་ སྔ་མ་གཉིས་ལས་བཟློག་པའི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ལམ་ཞེས་བྱའོ། །འགྲོ་ས་འབྲས་བུའི་ཐེག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། དེའི་གོང་ན་བགྲོད་པར་བྱ་བ་ གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་དོན་ནི་ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་བརྗོད་དེ། མདོ་ལ་སོགས་པའི་གསུང་རབ་འབུམ་ཕྲག་མང་པོ་ལ་དམིགས་པས་ན་དམིགས་པ་ཆེ་བ་ དང་། རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་དོན་སྒྲུབ་པས་སྒྲུབ་པ་ཆེ་བ་དང་། རྟོགས་པའི་དུས་ནས་བདག་མེད་གཉིས་ཀ་རྟོགས་པས་ཡེ་ཤེས་ཆེ་བ་དང་། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་གསུམ་དུ་རྟག་པ་དང་གུས་པར་ སྦྱོར་བས་བརྩོན་འགྲུས་ཆེན་པོ་དང་། སྦྱོར་བས་འཁོར་བར་མི་གཏོང་ཞིང་བསམ་པ་ཉོན་མོངས་པས་མི་གོས་པས། ཐབས་ལ་མཁས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྔ་ནི་འདིས་འགྲོ་བས་ན་ཐེག་པ་སྟེ་ལམ་ཡིན་ ལ། སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་ཐོབ་པས་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པ་ཆེན་པོ་དང་། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་འཕྲིན་ལས་ཆེན་པོ་སྟེ་འབྲས་བུའོ། །རྒྱན་ལས། 2-840 དམིགས་པ་ཆེ་བ་ཉིད་དང་ནི། །དེ་བཞིན་སྒྲིབ་པ་གཉིས་དག་དང་། །ཡེ་ཤེས་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་དང་། །ཐབས་ལ་མཁས་པར་གྱུར་པ་དང་། །ཡང་དག་འགྲུབ་པ་ཆེན་པོ་དང་། །སངས་རྒྱས་འཕྲིན་ལས་ཆེན་ པོ་སྟེ། །ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། །ཐེག་ཆེན་ཞེས་ནི་ངེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ལས་དང་ཉོན་མོངས་རྒྱུར་བཅས་ བྱེད་རྒྱུར་ལྡན་འབྱུང་དང་། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དག་ལྡོག་ཏུ་དེ་ཡང་འདྲེན་པས་རབ་ཏུ་གསུངས། །གང་ན་སྐྱེ་དང་རྒས་དང་རྒུད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ངེས་པར་མི་གནས་པ། །ཐར་པའི་མཆོག་དེ་སྨྲ་ བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ཡིས་རང་གིས་མཁྱེན་ཏེ་གསུངས། །ཞེས་པ་ལྟ་བུའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་ཙམ་གྱི་དོན་ཁོང་དུ་ཆུད་པས་ཀྱང་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་དང་། རང་གཅིག་པུའི་དོན་བསྒྲུབ་པ་དང་། གང་ཟག་ གི་བདག་མེད་ཙམ་རྟོགས་པ་དང་། མྱུར་བ་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་མཐར། །ཞེས་པ་ལྟར་ཚེ་གསུམ་ཙམ་འབད་པས་ཀྱང་མཐར་ཕྱིན་པ་དང་། སྲིད་དང་ཞི་བར་ལྟུང་པའི་ཕྱིར། །རྟོགས་པ་དམན་པ་ཉིད་དང་ ནི། །ཞེས་པས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྐུ་ཙམ་ལས་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མ་ཐོབ་པ་དང་། ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་དུ་གྱུར་པ་ན་ཟད་པས་ཕྲིན་ལས་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་རོ།
【現代漢語翻譯】 是菩薩的四種道，其中資糧道和加行道兩種，不以慈悲心將自他交換，也不以智慧親見真如實相。然而，因為對這些意義生起信解並將其作為道，所以稱為『以信解行地』。見道和修道與前兩者相反，因此稱為『作意真如之道』。至於所證得的果位，唯有佛地才是果乘，因為在其之上沒有其他可前進之處。 『聲』（梵文：śabda，聲音）和『義』（梵文：artha，意義）是指，由於具備七種殊勝，所以稱為大乘。由於專注于經等無數的聖典，所以是『所緣廣大』；由於成辦自他二利，所以是『成辦廣大』；由於證悟時證悟二種無我，所以是『智慧廣大』；由於在無數劫中恒常且恭敬地修持，所以是『精進廣大』；由於修持不會墮入輪迴，且意念不被煩惱所染污，所以是『善巧方便廣大』。這五種殊勝是因為以此而行進，所以是乘，即是道。由於獲得一切力量等功德，所以是『正行成辦廣大』；由於輪迴未空之際，佛陀的事業相續不斷，所以是『事業廣大』，即是果。如《寶性論》中所說： 『所緣廣大性，以及二種障礙性，智慧精進與開創，以及善巧方便性，正行成辦大事業，佛陀事業大勝利，具備七大之因故，因此真實稱為大乘。』 聲聞乘並非如此，因為如經中所說：『如何從世間業及煩惱生，以及具有煩惱之因緣而生起，以及從業和煩惱中解脫，也善巧地引導他們。』無論在何處，生老病死的痛苦必定不會停留，因此，宣說解脫之殊勝，那最勝者以自己的智慧了知並宣說。僅僅通達一句偈頌的意義也能獲得解脫，並且僅僅成辦自己的利益，僅僅證悟人無我，並且如『迅速到達三有之邊際』所說，即使努力三個世間也最終能夠完成，並且會墮入有寂二邊。如『證悟低下之因』所說，沒有善巧方便，並且僅僅獲得解脫之身，而沒有獲得力量等功德，並且在五蘊滅盡時，事業也會中斷。
【English Translation】 are the four paths of a Bodhisattva. Among them, the paths of accumulation and application do not involve exchanging self and others with compassion, nor do they directly see the suchness with wisdom. However, because they generate faith in these meanings and take them as the path, they are called 'the ground of practice with faith'. The paths of seeing and meditation are the opposite of the previous two, so they are called 'the path of contemplating suchness'. As for the fruit to be attained, only the Buddha ground is the fruit vehicle, because there is nothing else to advance beyond it. 『Sound』 (Sanskrit: śabda) and 『meaning』 (Sanskrit: artha) refer to the fact that because it possesses seven greatnesses, it is called the Mahayana. Because it focuses on countless scriptures such as sutras, it is 『great in object』; because it accomplishes the benefit of both self and others, it is 『great in accomplishment』; because it realizes both selflessnesses at the time of realization, it is 『great in wisdom』; because it constantly and respectfully practices for countless eons, it is 『great in diligence』; because practice does not lead to falling into samsara, and the mind is not defiled by afflictions, it is 『great in skillful means』. These five greatnesses are because one proceeds by this, so it is a vehicle, that is, a path. Because one obtains all qualities such as powers, it is 『great in perfect accomplishment』; because the activity of the Buddha continues uninterrupted as long as samsara is not empty, it is 『great in activity』, that is, the fruit. As stated in the Ratnagotravibhāga: 『The greatness of object, as well as the two obscurations, wisdom, diligence, and initiation, as well as skillful means, the great accomplishment of perfect practice, the great victory of the Buddha's activity, because it possesses seven greatnesses, therefore it is truly called the Mahayana.』 The Shravaka vehicle is not like this, because as it is said in the sutra: 『How from worldly actions and afflictions are born, and also arise with the cause of afflictions, and also skillfully guide them from actions and afflictions to liberation.』 Wherever the suffering of birth, old age, and death will surely not remain, therefore, the best of speakers, knowing with his own wisdom, proclaimed the supreme liberation. Merely understanding the meaning of a single verse can lead to liberation, and it only accomplishes one's own benefit, and only realizes the selflessness of the person, and as it says, 『quickly reaching the edge of the three existences』, even if one strives for three lifetimes, one can eventually complete it, and one will fall into the extremes of existence and peace. As it says, 『the cause of inferior realization』, there are no skillful means, and one only obtains the body of liberation, without obtaining qualities such as powers, and when the aggregates are completely extinguished, the activity will cease.
། 2-841 རྒྱུད་ནི་རྒྱུན་ཆགས་པའམ་བར་མ་ཆད་པར་སྟེ། སེམས་ཅན་གྱི་གནས་སྐབས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དུས་དང་སངས་རྒྱས་པའི་དུས་ཐམས་ཅད་ན་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ དང་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བླ་མ་ཞེས་པ་ནི་འཁོར་བ་རྒྱུན་ཆགས་པའི་རྒྱུད་མ་ཡིན་གྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རྒྱུན་ཆགས་པ་སྟེ་ བརྗོད་བྱའོ། །རྒྱུད་ལས། རྒྱུད་ནི་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། །འཁོར་བ་རྒྱུད་དུ་འདོད་པ་ཡིན། །ཕྱི་མ་ཞེས་བྱ་ཕ་རོལ་ཏེ། །མྱ་ངན་འདས་པ་རྒྱུད་ཕྱི་མ། །ཞེས་སོ། །བསྟན་བཅོས་ལ་གསུམ་ལས། མཚན་ ཉིད་ནི་བརྟག་པ་གསུམ་གྱིས་དག་པའི་ངག་གང་ཞིག འཆོས་སྐྱོབ་གཉིས་དང་ལྡན་པའོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། བརྟག་པ་གསུམ་གྱིས་དག་པའི་ངག་གང་ཞིག སྟོན་པ་ ལས་གཞན་གྱིས་བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་དུ་བྱས་ཤིང་འཆོས་སྐྱོབ་གཉིས་དང་ལྡན་པའོ། །འདི་ཉིད་ལས། གང་ཞིག་རྒྱལ་བས་བསྟན་པ་འབའ་ཞིག་གི །དབང་བྱས་རྣམ་གཡེང་མེད་ཡིད་ཅན་གྱིས་བཤད། །ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ ལམ་དང་རྗེས་མཐུན་པ། །དེ་ཡང་དྲང་སྲོང་བཀའ་བཞིན་སྤྱི་བོས་བླངས། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་བཀའ་ཡང་བསྟན་བཅོས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདོད་པ་ལ་གནོད་པ་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །སྒྲ་དོན་ནི། ཤཱསཏྲའི་སྒྲ་ལས་དྲངས་ན་རྒྱུའི་དུས་སུ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་བློ་བསླབ་པ་གསུམ་དུ་བཅོས་པས་འབྲས་བུའི་དུས་སུ་ངན་འགྲོ་དང་སྲིད་པ་ལས་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པ་སྟེ། 2-842 རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས། ཉོན་མོངས་དགྲ་རྣམས་མ་ལུས་འཆོས་པ་དང་། །ངན་འགྲོ་སྲིད་ལས་སྐྱོབ་བྱེད་གང་ཡིན་པ། །འཆོས་སྐྱོབ་ཡོན་ཏན་ཕྱིར་ན་བསྟན་བཅོས་ཏེ། །གཉིས་པོ་འདི་དག་གཞན་གྱི་ལུགས་ལ་ མེད། །ཅེས་སོ། །དབྱེ་བ་ལ་སྤྱིར་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི། ཕྱི་ནང་གི་བསྟན་བཅོས་ལ་དགུ་ཡོད་པར་བཤད་དེ། སློབ་དཔོན་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ས་ཡི་བསྡུ་བ་ ལས། བསྟན་བཅོས་ནི་དགུ་སྟེ་ཐོས་པ་ལྷུར་ལེན་པ་ནི་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་རྣམས་སོ། །རྩོད་པ་ལྷུར་ལེན་པ་ནི་ཕྱི་རོལ་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན་བཅོས་སོ། །སྒྲུབ་པ་ལྷུར་ལེན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་བཀའོ། །གཞན་ཡང་གསུམ་སྟེ། དོན་མེད་པ་དང་། དོན་ལོག་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་བསྟན་བཅོས་སོ། །གཞན་ཡང་གསུམ་སྟེ། ངན་གཡོ་དང་། སྙིང་རྗེ་མེད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བས་བསྟན་ བཅོས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་སྔ་མ་རྣམས་དང་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་དག་ལ་མཆོག་དམན་དུ་དབྱེ་བ་ནི་དེ་ལྟར་དགུ་ལས་དྲུག་ནི་དམན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོར་བྱ་དང་། གསུམ་ནི་མཆོག་ཡིན་པས་བླང་བྱ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས། ཐོས་རྩོད་སྒྲུབ་པ་
{ "translations": [ "2-841", "རྒྱུད་（tantra）是指連續不斷，即眾生的所有狀態、菩薩的時期以及成佛的時期，自性清凈的法界與力量等功德無別，如來藏持續存在的緣故。所謂『上師』（bla ma）並非指輪迴持續不斷的相續，而是指涅槃持續不斷，這是所要表達的內容。《相續經》中說：『相續即是常，輪迴意為續，彼岸名后際，涅槃是後續。』", "關於論典，有三種：定義是指以三種觀察清凈的言語，具備調伏與救護二者。特別是對於佛語的釋論的定義：以三種觀察清凈的言語，由佛陀之外的人所作的佛語的釋論，並且具備調伏與救護二者。正如《此論》所說：『誰以勝者之教為唯一，無有散亂具慧者所說，與解脫道相符順，彼正直者如佛語，頂戴受持。』", "如果說佛語也變成論典，那麼對此認可沒有任何妨礙。詞義方面：如果從梵語Śāstra（शाస్త్ర，śāstra，教典）的詞根來解釋，在因位時，以三學調伏煩惱的智慧，在果位時，能從惡趣和有中救護，", "2-842", "《釋論理》中說：『調伏所有煩惱敵，救護惡趣與有中，調伏救護為功德，故名論典真實義，此二其他宗無有。』", "分類方面，一般而言，論典的分類有九種，如無著菩薩的《聽聞所生慧地分》中說：『論典有九種，勤于聽聞的是婆羅門的秘密語；勤于辯論的是外道們的論典；勤于實修的是佛陀的教言。』還有三種：無意義的、意義顛倒的和具有真實意義的論典。還有三種：惡意的、沒有慈悲心的和能從痛苦中解脫的論典。這些可以與之前的那些相應地結合起來。』因此，在這九種論典中，前六種是低劣的，應該捨棄；后三種是殊勝的，應該 গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ গ্রহণ
ལྷུར་ལེན་དང་། །དོན་མེད་དོན་ལོག་དོན་དང་ལྡན། །ངན་གཡོ་བརྩེ་བྲལ་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་། །བསྟན་བཅོས་དྲུག་བྲལ་གསུམ་དུ་འདོད། ། 2-843 ཅེས་སོ། །སྐབས་དོན་ལ་སྦྱར་བ་ནི་ངེས་པའི་དོན་ཅན་གྱི་མདོའི་དགོངས་པ་འགྲེལ་བ་སྟེ་རྗོད་བྱེད་དོ། །སངས་རྒྱས་དང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། པ་ ནི་འགྱུར་གྱི་མཆོད་བརྗོད་དོ།། །། ༄། །ལུས་རྣམས་པར་བཞག་པ། ད་ནི་བསྟན་བཅོས་ཉིད་བཤད་པར་བྱ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། ལུས་རྣམས་པར་བཞག་པ། ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་དགོས་པའི་ དོན་ནི། ཉན་པ་པོས་གཞུང་གི་བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོ་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་དང་། འཆད་པ་པོས་དོན་ཚན་མ་འདྲེས་པས་བཤད་སླ་བ་གཉིས་སོ། །བསྡུས་པའི་དོན་ནི་གསུམ་མོ། །ལུས་ཀྱི་རང་བཞིན། ལུང་དང་སྦྱར་བ། གོ་རིམ་བསྟན་པའོ། །ཚིག་གི་དོན་ལ་དང་པོ་ནི་སངས་རྒྱས་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་གྱི་དངོས་པོ་ངོས་བཟུང་། དེ་དག་གི་ངེས་པ་བསམ་པའོ། ། དང་པོ་ནི་འདི་དག་ལ་རྣམ་བཤད་མཛད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་པ་དང་དོན་དམ་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་འཆད་དེ། སངས་རྒྱས་དོན་དམ་པ་མི་སློབ་པའི་སྤངས་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ པའི་ཆོས་སྐུ་ཡིན་ལ་ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའོ། །དོན་དམ་པའི་ཆོས་ནི་འགོག་པ་དང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་ལམ་གྱི་དམིགས་པ་ལ་གཏོད་པར་བྱེད་པ་གཟུགས་དང་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་དང་སེམས་སུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་བསྟན་པས་ཆོས་ཀྱི་ཚོགས་སོ། ། 2-844 དོན་དམ་པའི་དགེ་འདུན་ནི་སློབ་པའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་རིག་གྲོལ་གཉིས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་བསྟན་པ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པའི་གང་ཟག་གི་ཚོགས་རྣམས་སོ། །ཁམས་དོན་དམ་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་ ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའོ། །ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཐོག་མ་མེད་པ་ཅན་ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་སྐྱེད་པའི་ནུས་པའི་ཆ་སྟེ་བསྒྲུབས་པ་ལས་བྱུང་བའོ། ། བྱང་ཆུབ་ལ་ཡང་དོན་དམ་པ་ནི་ཆོས་སྐུ་ཡིན་ལ་ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་གཟུགས་སྐུ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ཡང་དོན་དམ་པ་ནི་སྟོབས་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ལ་ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་མཚན་སུམ་ཅུ་ རྩ་གཉིས་ཡིན་ནོ། །འཕྲིན་ལས་ཀྱང་དོན་དམ་པ་ནི་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ལ་ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་གདུལ་བྱ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་སྤྲོས་པ་རྣམ་པར་ བཞག་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་གཞུང་གི་དོན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ལས་མི་འབྱུང་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། །སངས་རྒྱས་ནི་དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མཐར་ ཐུག་པ་སྟེ་སྐུ་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་དོ། །འདི་ཉིད་ལས། བདག་ཉིད་ཀྱི་ནི་འབྱོར་པའི་གནས། །དམ་པའི་དོན་གྱི་ས
【現代漢語翻譯】 全神貫注，摒棄無意義、錯誤的觀念，追求真理；遠離邪惡的陰謀、無情的行為，擺脫痛苦。將六部論典歸納為三部。 如上所述。將此應用於實際，即是解釋具有決定意義的經典之意，也就是所表達的內容。向『佛』（Buddha）等所有菩薩致敬！『pa』是翻譯中的敬語。 現在將要講解論典本身，分為三個部分：論典的綱要、論典的詳細闡述、論典的圓滿總結。第一部分（論典的綱要）的必要性在於：使聽者容易理解論典的主要內容，使講者能夠清晰地闡述各個要點，避免混淆。綱要的內容有三個方面：論典的體性、與經文的聯繫、順序的展示。在詞語的意義上，首先是『佛』（Buddha）等，這部分分為兩個方面：確定事物的本質、思考這些本質的確定性。首先，對這些進行解釋的論師們通常將它們分為世俗諦和勝義諦兩種。勝義諦的『佛』（Buddha）是不再需要學習的斷證功德，是圓滿智慧的法身；而世俗諦則是色身。勝義諦的『法』（Dharma）是滅諦和道諦兩種；而世俗諦則是指向道諦目標的、不具有形色的行和心，被安立為法的集合。 勝義諦的『僧』（Sangha）是由學習者的相續所包含的見道和解脫道兩種；而世俗諦則是指那些已經很好地進入佛法的人們的集合。勝義諦的『界』（Dhatu）是心的自性，是完全清凈、本自存在的；而世俗諦則是指具有無始以來的善的習氣，能夠產生無漏法的能力，是從修習中產生的。對於『菩提』（Bodhi），勝義諦是法身，而世俗諦是色身。『功德』（Guna）方面，勝義諦是指力量等，而世俗諦是指三十二相。『事業』（Karma）方面，勝義諦是指成就事業的智慧，而世俗諦是指做各種各樣可以調伏的事業。雖然這樣說，但也只是對概念的區分，並不是論典的真正含義，因為在詳細的解釋中並沒有出現這些內容。因此，真正的含義是：『佛』（Buddha）是兩種利益圓滿究竟者，是三身的自性。就像這部經里說的：『自性是財富的來源，是殊勝意義的……』
【English Translation】 Take it to heart, abandon meaningless and wrong ideas, and pursue the truth; stay away from evil schemes, heartless actions, and get rid of suffering. Condense the six treatises into three. As mentioned above. Applying this to the actual situation means explaining the intention of the sutras with definite meaning, which is what is being expressed. Homage to all Bodhisattvas, starting with 'Buddha'! 'pa' is an honorific in the translation. Now, the treatise itself will be explained in three parts: the outline of the treatise, the detailed explanation of the treatise, and the complete summary of the treatise. The necessity of the first part (the outline of the treatise) is to enable the listener to easily understand the main content of the treatise, and to enable the speaker to clearly explain each point without confusion. The outline has three aspects: the nature of the treatise, the connection with the scriptures, and the presentation of the order. In terms of the meaning of the words, the first is 'Buddha' and so on, which is divided into two aspects: determining the essence of things, and contemplating the certainty of these essences. First, those who explain these usually divide them into two types: conventional truth and ultimate truth. The 'Buddha' of ultimate truth is the merit of abandonment and realization that no longer needs to be learned, and is the Dharmakaya of perfect wisdom; while the conventional truth is the Rupakaya (form body). The 'Dharma' of ultimate truth is the two truths of cessation and the path; while the conventional truth is the aggregates and mind that do not have form, which are directed towards the goal of the path, and are established as a collection of dharmas. The 'Sangha' of ultimate truth is the two paths of seeing and liberation included in the continuum of learners; while the conventional truth refers to the collection of people who have entered the Dharma well. The 'Dhatu' of ultimate truth is the nature of the mind, which is completely pure and naturally existing; while the conventional truth refers to the ability to generate uncontaminated dharmas with the habit of goodness from beginningless time, which arises from practice. Regarding 'Bodhi', the ultimate truth is the Dharmakaya, while the conventional truth is the Rupakaya. In terms of 'Guna', the ultimate truth refers to powers and so on, while the conventional truth refers to the thirty-two marks. In terms of 'Karma', the ultimate truth refers to the wisdom of accomplishing actions, while the conventional truth refers to doing various actions that can tame. Although it is said that way, it is only a distinction of concepts, and not the true meaning of the treatise, because these contents do not appear in the detailed explanation. Therefore, the true meaning is: 'Buddha' is the ultimate perfection of two benefits, and is the nature of the three bodies. Just like it says in this sutra: 'The nature is the source of wealth, is the meaning of the supreme...'
ྐུ་ཡིན་ཏེ། །དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་བརྡ་ཡི་སྐུ། །ཕ་རོལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས། ། 2-845 ཞེས་སོ། །ཆོས་ནི་གང་དང་གང་གིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་འགོག་པ་དང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་སོ། །ཚོགས་ནི་རིག་གྲོལ་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་རྒྱལ་སྲས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་ནོ། །ཁམས་ ནི་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པ་དང་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དང་། དཀོན་ མཆོག་གསུམ་ལ་དམིགས་པའི་དགེ་བ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའོ། །བྱང་ཆུབ་ནི་ཁམས་དེ་ཉིད་དྲི་མ་བློ་བུར་བས་རྣམ་པར་དག་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །ཡོན་ཏན་ནི་ཆོས་སྐུ་དེ་ དང་དབྱེར་མེད་པའི་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཚད་མེད་པ་རྣམས་སོ། །ཐ་མ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ལས་ཟབ་པ་དང་ རྒྱ་ཆེ་བའི་གསུང་རབ་ཀྱི་སྣང་བས་ཕྲིན་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་པོ་འཁོར་བ་མ་སྟོངས་ཀྱི་བར་དུ་མཛད་པས་གཞན་གྱིས་ཀྱང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རིམ་གྱིས་རྟོགས་པར་མཛད་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀུན་གྱི་ལུས་ནི་མདོར་བསྡུས་ན་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་དོན་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཡི་ནི་གནས་བདུན་པོ་བཤད་མ་ཐག་པ་འདི་དག་གོ་ཞེས་པའོ། །དེ་ལ་ཇི་ལྟར་རྡོ་རྗེ་རྫས་གཞན་གྱིས་ཕིགས་པར་དཀའ་བ་ལྟར་དོན་བདུན་པོ་འདི་དག་ནི་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕིགས་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱའོ། ། 2-846 དེ་དག་བརྗོད་པར་བྱེད་པའི་ཡི་གེ་ལ་ནི་གནས་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་དག་རྟོགས་པའི་ཐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་ཡང་མདོ་ལས་གསུངས་ཏེ། འཕགས་པ་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ བསྟན་པའི་ལེའུ་ལས། ཀུན་དགའ་བོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་བསྟན་དུ་མེད་པ་སྟེ། དེ་ནི་མིག་གིས་བལྟ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཀུན་དགའ་བོ་ཆོས་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པ་སྟེ་དེ་ནི་རྣ་བས་ མཉན་པར་མི་ནུས་སོ། །ཀུན་དགའ་བོ་དགེ་འདུན་ནི་འདུས་མ་བྱས་པ་སྟེ་དེ་ནི་ལུས་དང་སེམས་ཀྱིས་བསྙེན་བསྐུར་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྟོགས་དཀའ་བར་གསུངས་ཤིང་། འཕགས་པ་ འགྲིབ་པ་མེད་པ་དང་འཕེལ་བ་མེད་པ་ཉིད་བསྟན་པ་ལས་ཤཱ་རིའི་བུ་དོན་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡུལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དོན་འདི་ནི་རེ་ཞིག་ ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་རང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ཤེས་པའམ་ལྟ་བའམ་བརྟག་པར་མི་ནུས་ན། བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དག་གིས་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཏེ། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་དད་པས་རྟོགས་པ་ནི་མ་གཏོགས་སོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དོན་དམ
【現代漢語翻譯】 '是佛陀，是聖者們象徵性的身體，是超越一切圓滿的境界。' 如是說。法是指任何能夠阻止貪慾的事物，以及道諦。僧是指具有智慧和解脫的佛子，以及不退轉的僧團。界是指具有染污的暫時狀態的心之法界，其自性清凈，與無量智慧功德無別的如來藏，以及以三寶為對境的善根及其習氣。菩提是指該界本身，從客塵垢染中完全清凈，從而完全顯現的法身。功德是指與法身無別的力量等無量智慧。最後，佛陀的事業是指從無垢菩提的功德，如力量等的自性因緣中，通過甚深廣大的經藏之光，在輪迴未空之際，行持三十二種事業，從而使他人也能逐漸證悟三寶。如是，大乘《寶性論》的教義，總而言之，是要證悟的意義，如金剛般的七處，就是以上所說的這些。 就像金剛難以被其他物質摧毀一樣，這七個意義也難以被聞思所生的智慧摧毀，因此稱為金剛。而表達這些意義的文字，則稱為處，因為它們是證悟這些意義的方法。如是難以證悟的道理，經典中也有記載。《勝思經》中說：'善男子，如來是不可見的，因為他無法用眼睛看到。善男子，法是不可說的，因為它無法用耳朵聽到。善男子，僧是無為的，因為他無法用身心去侍奉。' 如此宣說了三寶難以證悟。《無增減經》中說：'舍利子，這個意義是如來的境界，是如來的行境。舍利子，這個意義即使是聲聞和緣覺，也無法用自己的智慧完全了知、見到或觀察，更何況是凡夫俗子呢？唯有通過對如來的信心才能證悟。舍利子，這個意義甚深'
【English Translation】 'It is the Buddha, the symbolic body of the sages, the state of surpassing all perfections.' Thus it is said. Dharma refers to whatever prevents attachment and the Truth of the Path. Sangha refers to the Bodhisattvas who possess both wisdom and liberation, and the non-returning Sangha. Dhatu (realm) refers to the Dharmadhatu of the mind in its temporary state with defilements, the Tathagatagarbha (Buddha-nature) which is naturally pure and inseparable from the immeasurable qualities of wisdom, and the roots of virtue with their habitual tendencies, focused on the Three Jewels. Bodhi (enlightenment) refers to the Dharmakaya (body of truth) that is fully manifested when that very Dhatu is completely purified from adventitious defilements. Qualities refer to the immeasurable wisdoms such as powers that are inseparable from that Dharmakaya. Finally, the activity of the Buddha is that from the intrinsic causes and conditions of the qualities of stainless Bodhi, such as powers, through the light of the profound and vast scriptures, the thirty-two activities are performed until samsara is empty, so that others may also gradually realize the Three Jewels. Thus, the teachings of the Mahayana Uttaratantra Shastra (Treatise on the Sublime Continuum), in brief, are the meaning to be realized, the seven vajra-like points, which are those just described above. Just as a vajra is difficult to be broken by other substances, these seven meanings are difficult to be broken by the wisdom arising from hearing and thinking, therefore it is called vajra-like. The letters that express these meanings are called places, because they are the means of realizing these meanings. As such, the difficulty of realization is also stated in the sutras. In the Chapter on the Teaching of Noble Higher Intention: 'Ananda, the Tathagata is invisible, for he cannot be seen with the eye. Ananda, the Dharma is inexpressible, for it cannot be heard with the ear. Ananda, the Sangha is unconditioned, for it cannot be served with body and mind.' Thus, it is said that the Three Jewels are difficult to realize. In the Teaching on the Absence of Decrease and Increase, it says: 'Shariputra, this meaning is the realm of the Tathagata, the field of activity of the Tathagata. Shariputra, even all the Shravakas (listeners) and Pratyekabuddhas (solitary realizers) cannot fully know, see, or examine this meaning with their own wisdom, let alone ordinary people? It is only realized through faith in the Tathagata. Shariputra, this meaning is profound.'
་པ་ནི་དད་པས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དོན་དམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། ། 2-847 ཤཱ་རིའི་བུ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཚིག་ བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་ཁམས་རྟོགས་དཀའ་བར་གསུངས་ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཅེས་བགྱི་བ་འདི་ནི་མྱ་ངན་འདས་པའི་དབྱིངས་ཀྱི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །བཅོམ་ ལྡན་འདས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་པ་ལྔ་པ་འདི་ནི་འཕགས་པ་དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས་གསུངས་སོ། །ཤཱ་ རིའི་བུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། འདི་ལྟ་སྟེ། གང་གཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་དག་དང་། རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་པའི་ ཆོས་དང་ལྡན་པ་མ་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནོ་ཞེས་དྲུག་པ་ནི་འགྲིབ་པ་མེད་པ་དང་འཕེལ་བ་མེད་པ་བསྟན་པ་ལས་གསུངས་སོ། །འཇམ་དཔལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་རྟོག་པར་ མི་མཛད་རྣམ་པར་རྟོག་པར་མི་མཛད་མོད་ཀྱི། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དེའི་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་གྱིས་མཛད་པ་འདི་ནི་མི་རྟོག་རྣམ་པར་མི་རྟོག་བཞིན་དུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་གོ །ཞེས་བདུན་པ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ཡེ་ཤེས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཡུལ་ལ་འཇུག་པ་བསྟན་པ་ལས་གསུངས་སོ། ། 2-848 གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ཐ་དད་མེད་པས་ཟློས་སོ་ཞེ་ན། རང་བཞིན་ཐ་མི་དད་ཀྱང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དེ་འདི་ལྟར་སངས་རྒྱས་ནི་དཀོན་མཆོག་གི་འཁོར་ལོ་ལ་ལྟོས་ནས་རང་ གིས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་མ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་ནི་རང་གིས་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པའི་རྐྱེན་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་མ་དག་མི་གནས་པའི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ལྟོས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ནི་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བྱོན་ཟིན་པའི་ལམ་གྱི་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་ནི་དེས་བསྟན་པའི་ལམ་གྱི་རང་གི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བའི་ལམ་གྱི་འབྲས་ བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཀྱང་འཆད་དོ། །གལ་ཏེ་ཆོས་དཀོན་མཆོག་གི་ལམ་བདེན་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། ལམ་བདེན་ནི་གང་གིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་ བྱེད་པ་མཐོང་སྒོམ་གྱི་ལམ་གཙོ་བོ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི་མི་སློབ་པའི་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལས། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་མིང་ཅན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་
【現代漢語翻譯】 夏日布（Śāriputra，舍利子）啊，所謂『勝義』，是指通過信仰才能理解的。夏日布啊，所謂『眾生界』，是眾生的習語。 夏日布啊，所謂『眾生界』，是如來藏的習語。夏日布啊，所謂『如來藏』，是法身的習語。』這是關於界難以理解的說法。世尊啊，所謂『無上正等覺』，是涅槃界的習語。世尊啊，所謂『涅槃界』，是如來法身的習語。』這第五個說法出自《聖妙吉祥鬘經》。夏日布啊，如來所開示的法身，就像恒河沙數般的如來之法，與無分別之法和不離之智慧功德相應。』這第六個說法出自《無減無增經》。文殊（Mañjuśrī），如來不作分別，也不進行分別，但即便如此，他的這種自性所作之事，也是在不作分別的情況下自然成就的。』這第七個說法出自《如來功德與智慧不可思議境界經》。 如果有人認為，佛與菩提沒有差別，所以是重複，那麼，雖然自性沒有差別，但側重點不同。例如，佛是相對於僧寶之輪而言，自己所要獲得的果位，即未區分的三身。而菩提是自己獲得佛果的因，是他人相續中的法身。對於前者，相對於不住涅槃而言，佛是已在他人相續中出現的道路的導師。而菩提是其所開示的道路，在自己相續中產生的道路之果。 如果有人問，法寶之道的真諦與佛的功德有什麼區別？道諦是使人脫離貪慾的主要見道和修道之途徑，而佛的功德是無學道之體性。註釋中說：『名為滅苦之如來法身，是獲得不分別之智慧，即見道和修道的因。』
【English Translation】 Śāriputra, what is called 'ultimate meaning' is to be understood through faith. Śāriputra, what is called 'realm of sentient beings' is a figure of speech for the realm of sentient beings. Śāriputra, what is called 'realm of sentient beings' is a figure of speech for the essence of the Tathāgata. Śāriputra, what is called 'essence of the Tathāgata' is a figure of speech for the Dharmakāya. It is said that the realm is difficult to understand. Blessed One, what is called 'unsurpassed perfect enlightenment' is a figure of speech for the realm of nirvāṇa. Blessed One, what is called 'realm of nirvāṇa' is a figure of speech for the Dharmakāya of the Tathāgata. This fifth statement is from the Noble Garland of Glory Sūtra. Śāriputra, the Dharmakāya taught by the Tathāgata is like the dharmas of the Tathāgata that surpass the sands of the Ganges, and is endowed with undifferentiated dharma and inseparable qualities of wisdom. This sixth statement is from the Sūtra on No Decrease and No Increase. Mañjuśrī, the Tathāgata does not conceptualize, nor does he discriminate, but even so, his actions by their very nature are spontaneously accomplished without conceptualization. This seventh statement is from the Sūtra on the Inconceivable Realm of the Qualities and Wisdom of the Tathāgata. If one argues that Buddha and Bodhi are the same and therefore redundant, although their nature is not different, their focus is different. For example, Buddha, in relation to the wheel of the Sangha Jewel, is the fruit to be attained, the three bodies not yet distinguished. Bodhi, on the other hand, is the cause for oneself to attain Buddhahood, the Dharmakāya in the continuum of others. Regarding the former, in relation to non-abiding nirvāṇa, Buddha is the teacher of the path that has already appeared in the continuum of others. Bodhi is the fruit of the path that arises in one's own continuum, taught by him. If one asks, what is the difference between the truth of the path of the Dharma Jewel and the qualities of the Buddha? The truth of the path is the main path of seeing and cultivating that leads one away from desire, while the qualities of the Buddha are the essence of the path of no more learning. The commentary says: 'The Dharmakāya of the Tathāgata, named cessation of suffering, is the cause for attaining non-conceptual wisdom, that is, the path of seeing and cultivating.'
ནི་ཆོས་མཐུན་པ་གསུམ་གྱིས་ཉི་མ་དང་འདྲ་བར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱའི་དོན་བདུན་དུ་ངེས་པ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། 2-849 གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞན་ལུགས་དགག རང་ལུགས་བཞག རྩོད་པ་སྤངས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དོན་བདུན་དུ་ངེས་པ་དགག འབྲས་བུ་ དཀོན་མཆོག་འཁོར་ལོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འབྲས་བུ་གསུམ་དུ་ངེས་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཁས་བླངས་བརྗོད་པ། དེ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ ལས་འདས་པའི་འཁོར་ལོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དོན་བདུན་དུ་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལའང་གསུམ་སྟེ། འབྲས་བུ་གསུམ་དུ་ངེས་པ། རྒྱུ་རྐྱེན་བཞིར་ངེས་པ། འཁོར་ལོའི་སྒྲ་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་བྱང་ ཆུབ་ནི་ཆོས་སྐུ་ཡིན་པས་རང་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ནི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ཡིན་པས་གདུལ་བྱ་ཉེ་བའི་དོན་བྱེད་ལ། འཕྲིན་ལས་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཡིན་པས་གདུལ་ བྱ་རིག་པའི་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་ན་འབྲས་བུ་གསུམ་དུ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་ནི་ཁམས་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་སྒྲིབ་པ་རང་ བཞིན་གྱིས་དག་པ་དང་། ཡོན་ཏན་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པ་ཡོད་ན་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་སྦྱངས་པས། དྲི་མ་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ནི་རྐྱེན་ཡིན་ཏེ་ལམ་བསྒྲུབས་པས་ན་སྟོན་པ་དང་། 2-850 ལམ་དང་གྲོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་རང་ཉིད་ཀྱིས་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པ་ལས་དཀོན་མཆོག་གསུམ། འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་པས་རྐྱེན་བྱས་ཏེ། གཞན་གྱི་ ཁམས་སད་ནས་གཞན་གྱིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་སྟེ་ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་གྱུར་པས། གཞན་དོན་ལ་སྦྱོར་བ་ན་གཞན་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་གྱུར་པས་འཁོར་ལོ་བཞིན་དུ་འཕོ་བའི་ཕྱིར་མི་གནས་པའི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པའི་འཁོར་ལོའོ། །འདི་ནི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་དོན་མ་ཡིན་ཡང་གོ་རིམ་སྟོན་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པས་ཁམས་ལ་བྱང་ཆུབ་འབྱུང་བར་གསུངས་པས། ཡོན་ཏན་དང་འཕྲིན་ལས་ཀྱང་འབྲས་ བུར་གསལ་ཞིང་བྱེད་པ་གསུམ་ལས་སྐྱབས་གསུམ་དུ་བཞག་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྐྱེན་དུ་གསལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེ་དགག་པ་ལ། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་གོ་རིམ་སྟོན་པས་ཚིགས་སུ་བཅད་ པའི་དོན་དེ་མ་ཡིན་པར་འོག་ནས་འཆད་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱེད་པ་གསུམ་ལ་སྐྱབས་གནས་གསུམ་དུ་བཞག་པ་ཡང་ཅི་རིགས་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རྒྱུའི་སྐྱབས་གནས་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་གྱི་ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་ཁོ་ནའི་སྐྱབས་གནས་ངོས་བཟུང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྐྱབས་གནས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་གྱི་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས
【現代漢語翻譯】 應像太陽一樣通過三種如法的方式來理解。如果有人問，為什麼論著的主題一定是七種？ 第二部分分為三個部分：駁斥他宗觀點、確立自宗觀點、消除爭論。 第一部分分為兩個部分：駁斥他宗觀點，確立自宗觀點。 第一部分又分為兩個部分：陳述承諾，駁斥承諾。 第一部分，一些人說：『就無住涅槃之輪而言，一定是七種，其中也有三種：果一定是三種，因緣一定是四種，以及輪的意義。』 第一種，菩提（byang chub，覺悟）是法身（chos sku），因此是自利圓滿。 功德（yon tan）是報身（longs spyod rdzogs pa'i sku），因此能利益應化度的眾生，事業（'phrin las）是化身（sprul pa'i sku），因此能利益應化度的眾生，所以是利他圓滿，因此果一定是三種。 第二種，近取因是界（khams），因為心性（sems kyi chos nyid）的自性光明，具有本來就存在的功德，通過去除暫時的污垢，就能產生無垢的菩提等等。 三寶（dkon mchog gsum）是緣，因為修道能成為導師（ston pa），並且能做道路和朋友的事業。 第三種，自己獲得無住涅槃，三寶出現在世間作為緣，喚醒他人的界，他人也能獲得菩提，功德顯現，在利益他人時，他人也同樣如此，像輪子一樣轉動，所以是無住涅槃之輪。 雖然這不是論著的直接意義，但因為用偈頌來顯示次第，所以說從界中產生菩提，功德和事業也清楚地顯示為果，從三種作用中安立了三皈依，所以三寶清楚地顯示為緣。 第二，駁斥它。那是不對的，因為顯示次第的偈頌的意義不是那樣，將在下面解釋，而且將三種作用安立為三皈依，也只是在某種程度上確定了三乘的皈依之處，而不是僅僅確定大乘的皈依之處，皈依的究竟也是大乘的果的皈依之處。
【English Translation】 It should be understood like the sun through three things that are in accordance with the Dharma. If one asks, why is the subject matter of the treatise necessarily sevenfold? The second part has three parts: refuting the views of others, establishing one's own views, and eliminating disputes. The first part has two parts: refuting the views of others and establishing one's own views. The first part is further divided into two parts: stating the commitment and refuting the commitment. In the first part, some say: 'In terms of the wheel of non-abiding nirvana, it must be sevenfold, and there are also three: the fruit must be three, the causes and conditions must be four, and the meaning of the wheel.' The first, Bodhi (byang chub, enlightenment) is the Dharmakaya (chos sku), so it is the perfection of self-benefit. Qualities (yon tan) are the Sambhogakaya (longs spyod rdzogs pa'i sku), so they benefit beings to be tamed, and activities ('phrin las) are the Nirmanakaya (sprul pa'i sku), so they benefit beings to be tamed, so it is the perfection of benefiting others, so the fruit must be three. The second, the immediate cause is the element (khams), because the nature of mind (sems kyi chos nyid) is naturally pure, and if there are qualities that are established from the beginning, then by purifying the adventitious impurities, Bodhi without impurities and so on will arise. The Three Jewels (dkon mchog gsum) are the condition, because practicing the path can become a teacher (ston pa), and can do the work of the path and friends. The third, from oneself attaining non-abiding nirvana, the Three Jewels appear in the world as a condition, awakening the elements of others, and others can also attain Bodhi, qualities manifest, and when benefiting others, others are also the same, turning like a wheel, so it is the wheel of non-abiding nirvana. Although this is not the direct meaning of the treatise, because the verses are used to show the order, it is said that Bodhi arises from the element, and qualities and activities are also clearly shown as the fruit, and from the three actions, the Three Refuges are established, so the Three Jewels are clearly shown as the condition. Second, refute it. That is not right, because the meaning of the verses showing the order is not like that, and it will be explained below, and establishing the three actions as the Three Refuges is also only to some extent determining the refuge of the three vehicles, and not just determining the refuge of the Mahayana, and the ultimate refuge is also the refuge of the fruit of the Great Vehicle.
་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་ཁས་བླངས་བརྗོད་པ་ནི། 2-851 ཁ་ཅིག་ན་རེ་དཀོན་མཆོག་གི་འཁོར་ལོའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རིགས་ཅན་གསུམ་ལ་འབྲས་བུ་གསུམ་དུ་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་ཅན་གྱིས་སངས་རྒྱས་དོན་དུ་གཉེར་ལ། རང་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཅན་གྱིས་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཆོས་རྟོགས་པ་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་གྱིས་སློབ་མ་དགེ་འདུན་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ཕྱིར། སྟོན་པ་བསྟན་པ་བསླབ་དོན་དུ། །ཐེག་པ་གསུམ་ དང་བྱེད་གསུམ་ལ། །མོས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དབང་བྱས་ནས། །སྐྱབས་གསུམ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་རིགས་ཅན་གཉིས་ཀའི་འབྲས་བུ་འདིར་འཆད་པ་ཡིན་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐུན་མོང་མ་ ཡིན་པར་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། མཐར་ཐུག་གི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་སྟོན་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཐེག་པ་འོག་མ་གཉིས་ལས་དྲངས་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་འགོད་པ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་ དེ། དཔེར་ན་ར་སྐྱེས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་ལ་དྲངས་ནས་རྟའི་ཤིང་རྟ་ལ་འགོད་པ་ལྟར་དམ་པའི་ཆོས་པདྨ་དཀར་པོ་ལས་གསུངས་སོ་ཞེས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། ཐེག་པ་གསུམ་ལ་མོས་པ་རྣམས་ ཀྱིས་དབང་བྱས་ནས་ཞེས་པ་སྤྱི་རིགས་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་བསྟན་གྱི་ཐེག་ཆེན་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་གསུམ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེག་དམན་གྱི་དགེ་འདུན་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱབས་གནས་ཡིན་པ་འགྲེལ་པར་བཀག་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-852 སྐྱབས་གནས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཡང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉིད་ལ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་གཉིས་ཏེ། འབྲས་བུ་གསུམ་དུ་ངེས་པ། རྒྱུ་རྐྱེན་བཞིར་ངེས་པའོ། །དང་ པོ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཉིད་འབྲས་བུ་ཡིན་ཏེ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ནས་ཚོགས་སྡུད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལེགས་པར་བསྐོར་བ། སློབ་མའི་ཚོགས་དུལ་བ་མཐའ་ཡས་པ་མངའ་བ། ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ལ་གནས་སྐབས་ས་ བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་སུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བ་འབྲས་བུ་ཡིན་ལ། མཐར་ཐུགས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཡར་ལྡན་དུ་ཚང་བའི་སངས་རྒྱས་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་ལས། དེ་ལ་གང་ གི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བརྒྱད་པ་ལ་གནས་པ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་ཐོབ་པར་འགྱུར་པ་དེའི་ཕྱིར། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་མཆོག་ཏུ་གཤེགས་པ་དེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་ དུ་སངས་རྒྱས་པ་ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་དགུ་པ་ལ་གནས་པ་ནི་བླ་ན་མེད་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ་ཉིད་དང་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསམ་པའི་ཚུལ་ལེགས་པར་ཤེས་པ་དང་། 2
【現代漢語翻譯】 因為這是爲了說明。 第二部分是陳述承諾： 有些人說，依靠佛陀的法輪，三種根性的人必然獲得三種果報：大乘根性的人追求成佛； 自生佛根性的人追求證悟緣起之法；聲聞根性的人追求弟子僧團。『導師、教法、學修之目的，三乘與三種行為，由各自的意樂所主宰，從而安立了三皈依。』 如果說兩種根性的果報都在這裡闡述，那麼大乘就不能說是獨一無二的了。』如果這樣說，那是因為這裡所說的不是究竟的三乘果報，而是從下二乘中引申出來，安立在大乘之上，所以沒有過失。 例如，就像從野驢車上引申出來，安立在馬車上一樣。《妙法蓮華經》中這樣說是不合理的，因為『由對三乘的意樂所主宰』，這是從共同的根性上說明了三乘的果報皈依處，而不是說明大乘果報的三個皈依處。 而且，小乘的僧團被論典禁止作為大乘的皈依處， 皈依處的僧團也僅僅是指不退轉的菩薩。 第二，關於自己的宗派，分為兩種：確定為三種果報，確定為四種因緣。 第一種是，大乘的三寶本身就是果報，因為現證圓滿成佛后，轉法輪，聚集僧眾。 經中說：『世尊現證圓滿成佛於一切法平等性，善轉法輪，擁有調伏無量弟子的僧團。』 對於這些，在住於八地等階段時，三寶依次出現是果報，究竟則是圓滿具足教法和僧團功德的佛陀。論典中說：『因此，當菩薩安住於八地時，能夠獲得對一切法的自在，因此，趨入最勝菩提心者，被稱為現證一切法平等性而成佛。』 『當菩薩安住於九地時，具足無上說法之能力，能夠完全瞭解一切眾生的心念，』
【English Translation】 Because it is for the sake of explanation. The second part is stating the commitment: Some say that, relying on the wheel of the Buddha's Dharma, the three types of beings are necessarily determined to have three fruits: those of the Mahayana lineage pursue Buddhahood; those of the Pratyekabuddha lineage pursue the realization of dependent origination; and those of the Shravaka lineage pursue the Sangha of disciples. 'The purpose of the teacher, the teachings, and the practice, the three vehicles and the three actions, are governed by their respective aspirations, thereby establishing the Three Refuges.' If it is said that the fruits of both types of beings are explained here, then the Mahayana cannot be said to be unique.' If this is said, it is because what is explained here is not the ultimate fruit of the three vehicles, but is derived from the lower two vehicles and established on the Mahayana, so there is no fault. For example, just as it is derived from a donkey cart and established on a horse cart. It is unreasonable to say this in the White Lotus Sutra, because 'governed by the aspirations for the three vehicles,' this explains the refuge of the fruits of the three vehicles from a common lineage, not the three refuges of the Mahayana fruit. Moreover, the Sangha of the Hinayana is prohibited by the commentaries from being a refuge of the Mahayana, The Sangha of the refuge is also only referring to the non-retrogressing Bodhisattvas. Second, regarding one's own system, there are two types: determined as three fruits, and determined as four causes and conditions. The first is that the Three Jewels of the Mahayana itself are the fruit, because after manifestly and completely awakening to Buddhahood, they turn the wheel of Dharma and gather the assembly. The sutra says: 'The Bhagavan manifestly and completely awakened to Buddhahood in the equality of all dharmas, well turned the wheel of Dharma, and possessed an immeasurable assembly of tamed disciples.' For those, in the stages of dwelling on the eighth bhumi and so on, the gradual arising of the Three Jewels is the fruit, and ultimately it is the Buddha who is fully endowed with the qualities of the Dharma and the Sangha. The commentary says: 'Therefore, because when a Bodhisattva dwells on the eighth bhumi, they gain power over all dharmas, therefore, one who has gone to the supreme essence of enlightenment is called one who has awakened to Buddhahood in the equality of all dharmas.' 'Because when a Bodhisattva dwells on the ninth bhumi, they are endowed with the ability to speak the unsurpassed Dharma and are able to fully understand the thoughts of all sentient beings,'
-853 དབང་པོ་མཆོག་གིས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བ་འཇོམས་པ་ལ་མཁས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཕྱིར། མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་ དེ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལེགས་པར་བསྐོར་བ་ཞེས་བྱའོ། །གང་གི་ཕྱིར་ས་བཅུ་པ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བླ་ན་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་དབང་བསྐུར་མ་ཐག་ཏུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་ པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་། རྒྱུན་མི་འཆད་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལེགས་པར་བསྐོར་བ་དེ་སློབ་མའི་ཚོགས་ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་མཐའ་ཡས་པ་མངའ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་། དམ་ པའི་དོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡི། །སྐྱབས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉག་གཅིག་ཡིན། །སྐྱོབ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཕྱིར། །ཚོགས་ཀྱང་དེ་ཡི་མཐར་ཐུག་ཕྱིར། །ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་བཞིར་ངེས་པ་ལ་ ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་ནི་ཁམས་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་སྦྱངས་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་དུ་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལས། ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ ལྡན་ན་དེ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་འཐད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི། རྐྱེན་ཡིན་ཏེ་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་དྲི་མ་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་བརྙེས་པ་ན་དེའི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ལས་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་གསུང་རབ་ཀྱི་སྣང་བས་འཕྲིན་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་མཛད་པས་གཞན་གྱིས་ཀྱང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རིམ་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། 2-854 འདི་ནི་གཞུང་གིས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་དོན་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་འདིའི་རིགས་ཐམས་ཅད་གཟིགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ། ཞེས་པ་དང་། རྟོགས་བྱ་རྟོགས་པ་དེ་ཡིས་ནི། །ཡན་ལག་རྟོགས་པར་བྱེད་ཕྱིར་ ཏེ། །གོ་རིམ་ཇི་བཞིན་གནས་གཅིག་ནི། །དག་རྒྱུ་གསུམ་ནི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། གལ་ཏེ་ཁམས་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པས་རྒྱུར་མི་རུང་ ངོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་འོག་ཏུ་བཤད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལུང་དང་སྦྱར་བ་ལ་གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་དོན་བདུན་པོ་འདི་མདོ་ལས་གསུངས་པ་ཡིན་ནམ། རང་དགར་བྱས་པ་ཡིན་ཞེ་ ན། རང་དགར་བྱས་པ་མ་ཡིན་གྱི་རྡོ་རྗེའི་གནས་བདུན་པོ་འདི་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མདོར་གསུངས་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་བྱའོ། །མདོ་གང་ལས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཟུངས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་ རྒྱལ་པོས་ཞུས་པ་ལས་སོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་དེ་དག་ཕན་ཚུན་འབྲས་བུ་དང་རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་རྣམས་ འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་འཁོར་ལོའི་གོ་རིམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུའོ། །མདོའི་ཆ་གང་གིས་གནས་གང་བསྟན་ཞེ་ན། གླེང་གཞིའི་ལེའུ་ལས
【現代漢語翻譯】 由於勝者（Buddha）精通於度越彼岸（Paramita），並且能夠摧毀一切眾生的煩惱習氣之聯繫，因此，圓滿證悟者（Buddha） 被稱為善轉法輪。因為在第十地時，如來（Tathagata）被授予無上之法的王位繼承權后，佛陀的事業自然成就，並且永不間斷，因此，善轉法輪者被稱為擁有極其調順且無量無邊的弟子眷屬。』 並且將會解釋說：『對於神聖的意義而言，唯一的皈依處是佛陀。救護者是具有法身（Dharmakaya）者，因此，僧伽也是以佛陀為最終歸宿。』 第二，確定四種因緣。近取因是自性（Khama），因為如果存在自性，通過凈化暫時的垢染，就有可能產生三寶。』釋論中說：『如果具備完全清凈的功德，那麼對它進行完全的凈化是合理的。』 菩提等等三者是緣，因為在其他人的相續中證得無垢的菩提時，由於他的功德、力量等的主導作用，通過深廣經典的顯現，行持三十二種事業，其他人也逐漸證悟三寶。 這實際上是經論中明確闡述的意義，即『三寶是所有能見者的對境。』並且說：『爲了使所證悟的能夠證悟，支分是爲了證悟，因此，次第安住於一個處所，清凈的因是自性，三種是緣。』 第三，對於這些進行辯駁的駁斥。如果自性（Khama）是空性（Sunyata），那麼它就不能作為因，對此將在下文進行解釋。 第二，與經文相結合。如果佛陀等七種意義是經文中所說的，還是自創的呢？不是自創的，這七種金剛處應當被理解為是世尊（Bhagavan）在經中所說的。』 出自哪部經呢？出自《菩薩藏王請問經》。如何理解呢？佛陀等不共的自性，以及它們之間作為果和因的相互關聯，都如成果（三寶）和法輪的次第一樣。』 經文的哪一部分顯示了哪個處所呢？從開場白的章節中。
【English Translation】 Because the Victorious One (Buddha) is skilled in crossing over to the other shore (Paramita) and is able to destroy the connections of afflictive habitual patterns of all sentient beings, therefore, the perfectly enlightened one (Buddha) is called 'one who well turns the wheel of Dharma.' Because when the Tathagata is on the tenth bhumi, immediately after being empowered as the supreme Dharma Regent, the deeds of the Buddha are spontaneously accomplished and are continuous, therefore, the one who well turns the wheel of Dharma is called 'one who possesses an extremely tamed and immeasurable assembly of disciples.' And it will be explained: 'For the sake of the sacred meaning, the only refuge is the Buddha. The protector is the one with the Dharmakaya, therefore, the Sangha also ultimately belongs to him.' Second, determining the four causes and conditions. The immediate cause is the essence (Khama), because if it exists, by purifying the adventitious stains, it is possible for the Three Jewels to arise.' The commentary says: 'If one possesses the qualities to be completely purified, then it is reasonable to completely purify it.' Bodhi and the other three are conditions, because when stainless Bodhi is attained in the continuum of others, due to the dominant influence of his qualities, powers, etc., through the appearance of profound and vast scriptures, he performs thirty-two activities, and others also gradually realize the Three Jewels. This is actually the meaning explicitly stated in the scriptures, that 'the Three Jewels are the objects of all seers.' And it says: 'In order for what is to be realized to be realized, the limbs are for realization, therefore, abiding in order in one place, the pure cause is the essence, and the three are conditions.' Third, refuting the disputes against these. If the essence (Khama) is emptiness (Sunyata), then it cannot be a cause, which will be explained below. Second, combining with the scriptures. If these seven meanings of Buddha, etc., are spoken of in the scriptures, or are they self-created? They are not self-created, these seven vajra places should be understood as being spoken of by the Bhagavan in the scriptures.' From which scripture? From the 'Sutra Requested by the King of Dharanis, the Power of the Bodhisattva.' How so? The uncommon self-nature of the Buddha, etc., and their mutual relationship as fruit and cause, are in accordance with the order of the fruit (Three Jewels) and the wheel of Dharma.' Which part of the scripture shows which place? From the chapter of the introduction.
་ནི་གནས་དང་པོ་གསུམ་གསུངས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ལས་འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པའི་དུས་གཅིག་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི། 2-855 སྔོན་རྒྱལ་བ་བཞུགས་བཞུགས་པའི་མཆོད་རྟེན་ཆེན་པོ་ཞེས་པ་ནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ ལོ་ལེགས་པར་བསྐོར་བ། སློབ་མའི་ཚོགས་ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་མཐའ་ཡས་པ་མངའ་བ། ཞེས་པ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་གཞལ་དུ་མེད་པ་དང་ཐབས་གཅིག་གོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་གསུངས་ལ། འདི་ དག་གིས་ནི་ས་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་སུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རིམ་གྱིས་འགྲུབ་པའི་ཚུལ་ལམ། ཡང་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱིས་ཡོན་ཏན་མདོར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དེའི་རྗེས་སུ། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་སྒོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་རབ་ཏུ་སྟོན་ཏེ། དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ ནས་ལོག་དྲུག་གམ་བཅུ་དྲུག་བཅུ་བཞི་བཞེས་ནས་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་རྒྱས་པར་མཁྱེན་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདུས་པ་ཆེན་པོ་དེ་ཡང་གཟིགས་ཤིང་མཁྱེན་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སངས་རྒྱས་ དཀོན་མཆོག་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་། དེའི་རྗེས་ལ། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འཁོར་འདུས་པ་ཆེན་པོ་དེ་མཁྱེན་ནས་སྨིན་མཚམས་ཀྱི་མཛོད་པུ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྟོབས་ཉེ་བར་སྟོན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་འོད་ཟེར་བྱུང་སྟེ། 2-856 ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་ལ་ལན་བདུན་བསྐོར་བ་བྱས་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་དེའི་སྤྱི་བོ་ནས་མི་སྣང་བར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་ཆོས་དཀོན་མཆོག་གི་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཡོན་ ཏན་དང་། དེའི་རྗེས་ལ། དེ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རིན་ཆེན་སྲོག་ཤིང་ཞེས་བྱ་བ་རྒྱན་བཀོད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པས་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱན་གྱིས་ བརྒྱན་པར་བྱིན་གྱིས་རླབས་པ་དང་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པས་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གི་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་བསྟན་ནོ། །དེའི་རྗེས་ལ། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འདུས་པ་ཆེན་པོ་དེ་གཟིགས་ཏེ། ཨེ་མ་ཧོ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་དག་ནི་ཆོས་དོན་དུ་གཉེར་བ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཛོད་འཛིན་པའོ་ཞེས་བྱ་བར་མཁྱེན་ནས། ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་འདི་བཤད་པའི་ཕྱིར། མི་འཇིགས་པ་ དང་སྤོབས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་འོད་ཟེར་སྐྱེས་བུའི་མཚན་སྤྱི་གཙུག་ནས་བྱུང་ངོ་། ། དེ་བྱུང་མ་ཐག་ཏུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འཁོར་ལ་ལན་གསུམ་བསྐོར་བ་བྱས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཟུངས་ཀྱི་དབང་ ཕྱུག་རྒྱལ་པོ་ལ་ལན་བརྒྱ་བསྐོར་བ་བྱས་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཟུངས་ཀྱི་དབང
【現代漢語翻譯】 然後宣說了最初的三個住處，如經中所說：『如是我聞，一時，佛在王舍城鷲峰山。』 從『昔日諸佛所住的大塔』開始，到『如來所行之處，世尊於一切法平等性中現證菩提，善轉法輪，擁有極為調順且無量無邊的弟子眾』，再到『菩薩眾不可估量且方法一致』之間，這些內容揭示了在第八地等境界中，三寶依次成就的方式，或者簡要地闡述了三寶的功德。之後，『爾時，世尊為入菩薩行者宣說名為無障解脫之法門』，當時，世尊現證菩提后，經歷了六次或十六次、十四次的禪定，廣知梵行，並且觀察並知曉了聚集的菩薩大眾，』等等，這些闡述了佛寶廣大無邊的功德。緊接著，『爾時，世尊知曉聚集的大眾，從眉間白毫相中放光，名為菩薩力近顯』， 光芒圍繞一切具足的眷屬七匝，然後從菩薩眾的頂上消失。』等等，這些闡述了法寶廣大無邊的功德。之後，『爾時，名為寶命的菩薩進入莊嚴的禪定，加持一切具足的眷屬，以佛的莊嚴來莊嚴』等等，這些闡述了僧寶廣大無邊的功德。緊接著，『爾時，世尊觀察聚集的大眾，感嘆道：『唉瑪吙！這些菩薩是為法而精進者，是如來法藏的執持者。』爲了宣說此法門，從大丈夫相的頂髻中放出名為無畏和自信的光芒。』光芒放出后，圍繞菩薩眷屬三匝，然後圍繞菩薩總持自在王百匝，菩薩總持自在
【English Translation】 Then, the first three abodes were spoken of, as it is said in the sutra: 'Thus I have heard, at one time, the Buddha was in Rajagriha (王舍城), on Vulture Peak (鷲峰山).' Starting from 'the great stupa where the Buddhas of the past resided,' to 'in the realm of the Tathagata (如來), the Bhagavan (世尊) manifestly awakened to complete enlightenment in the equality of all dharmas (法), well-turning the wheel of Dharma (法輪), possessing an extremely tamed and immeasurable assembly of disciples,' and then to 'the assembly of Bodhisattvas (菩薩) is immeasurable and of one method,' these reveal the manner in which the Three Jewels (三寶) are successively accomplished in the eighth bhumi (地), etc., or briefly describe the qualities of the Three Jewels. After that, 'Then, the Bhagavan expounded the Dharma called the Gate of Unobstructed Liberation, which is necessarily attained by those who engage in the conduct of a Bodhisattva,' at that time, the Bhagavan, after manifestly awakening to complete enlightenment, experienced six or sixteen, fourteen samadhis (禪定), widely knowing the pure conduct, and also observing and knowing the assembled great Bodhisattva assembly,' etc., these elucidate the vast and boundless qualities of the Buddha Jewel (佛寶). Immediately following, 'Then, the Bhagavan, knowing the assembled great assembly, emitted light from the urna (眉間白毫相) called the Near Manifestation of Bodhisattva Power,' 'The light circumambulated the entire complete retinue seven times, and then disappeared from the crowns of the Bodhisattva assembly.' etc., these elucidate the vast and boundless qualities of the Dharma Jewel (法寶). After that, 'Then, the Bodhisattva named Ratnachandra (寶命) entered the samadhi of adornment, blessing the entire complete retinue, adorning them with the adornments of the Buddha,' etc., these elucidate the vast and boundless qualities of the Sangha Jewel (僧寶). Immediately following, 'Then, the Bhagavan observed the assembled great assembly and exclaimed: 'Emaho! These Bodhisattvas are diligent in the Dharma, they are the holders of the treasury of the Tathagata's Dharma.' In order to expound this Dharma, a light called Fearlessness and Confidence was emitted from the ushnisha (頂髻) of the Great Man's Mark.' As soon as the light was emitted, it circumambulated the Bodhisattva retinue three times, and then circumambulated the Bodhisattva Dharani (總持) Sovereign King a hundred times, the Bodhisattva Dharani Sovereign
་ཕྱུག་རྒྱལ་པོའི་སྤྱི་གཙུག་ཏུ་མི་སྣང་བར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་པ་ནས། དེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དོན་དམ་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་བསྟོད་པ། 2-857 ཀུན་ཏུ་སྣང་བ་ཀུན་ནས་འོད་ཟེར་ཅན། །དོན་དམ་མ་ལུས་སྟོན་པ་ཀུན་ནས་སྤྱན། །རང་བྱུང་ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་མཁས། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཡོན་ཏན་ཀུན་དང་ལྡན། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་ སོགས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡུལ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ནི་ཚད་མ་མཆིས་སོ་ ཞེས་པ་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཇི་ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ལས་ཡང་དག་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། ལོགས་པར་བགྱིད་པའི་ལས་བགྱིད་པ་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་གདུང་བ་ མ་མཆིས་པ་ལགས་ཞེས་པས་ཆོས་ཀྱི་གཏམ་གྱི་དངོས་པོ་བཀོད་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཅི་ནས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བདུད་དང་ཕྱིར་རྒོལ་བ་བཅོམ་ཞིང་ཐེ་ཚོམ་དང་བྲལ་ནས། དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་ཡུལ་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཞེས་པ་ནས་མྱུར་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་དོན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བློ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་ པ་ལ་འཇུག་པས་མངོན་པར་འཕགས་པའི་སྒོ་དེ་ལེགས་པར་བཤད་དུ་གསོལ། ཞེས་གསུངས་པས། དགེ་འདུན་གྱི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་བསྟན་ཏེ། རྒྱས་པར་ནི་མདོ་ཉིད་ལས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །རྡོ་རྗེའི་གནས་ཕྱི་མ་བཞི་ནི་གླེང་གཞི་ལེའུ་ཡི་འཇུག་ཐོགས་སུ་རྒྱན་བཞི་དང་སྣང་བ་བརྒྱད་དང་། 2-858 སྙིང་རྗེ་བཅུ་དྲུག་དང་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སྟེ་བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་དྲུག་ཅུ་བསྟན་པས་ཁམས་གསལ་བར་མཛད་ལ། བྱང་ཆུབ་བཅུ་དྲུག་ དང་། ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། ཕྲིན་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཏེ་རྒྱལ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་བརྒྱ་བཅུ་བསྟན་པས་རིམ་པ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གསལ་བར་མཛད་དོ། །དེ་ ལ་རྒྱན་བཞི་ནི། གང་གིས་ཐེག་མཆོག་དམ་པ་འདི་མཛེས་པ། །བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱན་བཞི་སྟེ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཏིང་འཛིན་དོན་ནི་ཤེས་རབ་དོན། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་ངེས་དང་ནི་དེ་བཞིན་གཟུངས། ། ཞེས་པ་སྟེ་དེ་བཞི་དང་ལྡན་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་ན་མཛེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྣང་བ་བརྒྱད་ནི་དྲན་པ་དང་། བློ་གྲོས་དང་། རྟོགས་པ་དང་། ཆོས་དང་། ཤེས་པ་དང་། བདེན་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། བསྒྲུབ་པའི་སྣང་བ་སྟེ་དེ་བརྒྱད་དང་ལྡན་པས་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཐོབ་ཅིང་། གཏི་མུག་གི་མུན་པ་དང་བྲལ་བས་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེ་བཅུ་དྲུག་ནི། ལྟ་བ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཕྱིན་ཅ
【現代漢語翻譯】 從『富國王的頭頂上消失了』開始，接下來是他用究竟的功德讚歎世尊： 『處處光明，處處光芒四射， 示現一切究竟之義，處處慈眼垂視。 精通自生法性之本質， 具足不可思議的一切功德。』 等等，讚歎了佛陀無上的功德。之後，『世尊，如來之境不可思議，菩薩之行不可限量』， 從『世尊，如何菩薩們才能真正進入菩薩之道，行持殊勝之業，最終獲得無盡的安樂？』開始，陳述了法的要義。『世尊，如何菩薩才能戰勝魔和外道，遠離疑惑， 進入如來之境？』，從『迅速獲得一切法的自在』的目的出發，如來善說了以極度明辨智慧進入菩薩行，從而顯現殊勝之門。』 這樣，就顯示了僧伽無上的功德，詳細內容應從經中理解。金剛處之後的四個部分，即在引導章節的結尾處，有四種莊嚴、八種顯現， 十六種慈悲和三十二種事業，總共六十種功德，展示了具慧菩薩們對法功德的全面修習，從而闡明了自性。一百一十種佛法，即十六種菩提、 三十二種功德和三十二種事業，依次闡明了菩提等三者。其中四種莊嚴是：『以何莊嚴此殊勝大乘？乃是具大智慧者之四種莊嚴：戒律、禪定、義理、智慧之義，以及極度明辨和如是受持。』 這四者使菩薩們在行持時顯得莊嚴。八種顯現是：憶念、智慧、證悟、法、知識、 真諦、神通和成就之顯現。具備這八種顯現，就能獲得法的顯現，遠離愚癡的黑暗，從而使法門極為清晰。菩薩的十六種慈悲是：各種見解和...
【English Translation】 Starting from 'disappeared from the crown of the rich king,' followed by his praise of the Bhagavan (Blessed One) with ultimate qualities: 'Everywhere illuminating, everywhere radiant with light, Revealing all ultimate meanings, everywhere with compassionate eyes. Skilled in the very nature of self-arisen Dharma, Endowed with all inconceivable qualities.' Etc., praising the unsurpassed qualities of the Buddha. After that, 'Bhagavan, the realm of the Tathagata (Thus-Gone One) is inconceivable, and the conduct of the Bodhisattva is immeasurable,' Starting from 'Bhagavan, how do Bodhisattvas truly enter the path of the Bodhisattva, perform excellent deeds, and ultimately attain endless bliss?', it states the essence of the Dharma. 'Bhagavan, how can Bodhisattvas conquer demons and heretics, be free from doubt, and enter the realm of the Tathagata?', From the purpose of 'quickly gaining mastery over all Dharmas,' the Tathagata has well explained the door of manifest excellence by entering the conduct of the Bodhisattva with extremely discerning wisdom.' Thus, it shows the unsurpassed qualities of the Sangha (community), and the details should be understood from the Sutra itself. The four parts after the Vajra Place, namely at the end of the introductory chapter, there are four ornaments, eight appearances, sixteen compassions, and thirty-two actions, a total of sixty qualities, showing the comprehensive practice of Dharma qualities by wise Bodhisattvas, thereby clarifying the nature. One hundred and ten Dharmas of the Victorious Buddha, namely sixteen Bodhis (enlightenments), thirty-two qualities, and thirty-two actions, sequentially clarify the three, such as Bodhi. Among them, the four ornaments are: 'By what is this supreme Mahayana adorned? It is the four ornaments of those with great wisdom: discipline, meditation, the meaning of meaning, the meaning of wisdom, and extreme discernment and such holding.' These four make Bodhisattvas appear adorned when practicing. The eight appearances are: the appearance of mindfulness, wisdom, realization, Dharma, knowledge, truth, supernormal knowledge, and accomplishment. Possessing these eight appearances, one obtains the appearance of Dharma, and being free from the darkness of ignorance, the door of Dharma becomes extremely clear. The sixteen compassions of the Bodhisattva are: various views and...
ི་ལོག་བཞི་དང་། ང་དང་ངར་འཛིན་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་ལྔ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཡུལ་ལ་ཆགས་པ་དང་། ང་རྒྱལ་བདུན་དང་། 2-859 འཕགས་པའི་ལམ་ལས་ཉམས་པ་དང་། རང་དབང་མེད་པ་དང་། ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་། སྡིག་པའི་ལས་དང་། འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་མེད་པ་དང་། རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་མོ་མ་རྟོགས་པ་དང་། ལྟ་བའི་བག་ཆགས་མ་ སྤངས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བའི་ཁུར་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། གཡོ་དང་ང་རྒྱལ་སྤྱོད་པ་དང་། མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་ལས་ཉམས་པ་དག་ལ་དམིགས་ནས་དེ་དག་སྤང་བར་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ ནོ། །ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ནི་གཏི་མུག་གི་གཉིད་སད་པར་བྱེད་པ་དང་། མོས་པ་དམན་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཆོས་མི་འདོད་པ་ཆོས་འདོད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། འཚོ་བ་ མ་དག་པ་དེ་དག་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། ལྟ་བ་ངན་པ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ལ་འགོད་པ་དང་། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་འགོད་ པ་དང་། ལོག་པའི་ཆོས་ལ་གནས་པ་ཡང་དག་པའི་ཆོས་ལ་འགོད་པ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་ལྡན་པ་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཐབས་མི་མཁས་པ་ མཁས་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དེ་མེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། དམིགས་ཅན་དེ་མེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། མ་དུལ་བ་དུལ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། བྱས་པ་མི་བཟོ་བ་བཟོ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། 2-860 ཆུ་བོ་བཞིར་ལྟུང་བ་དེ་ལས་ཐར་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། བཀའ་བློ་མི་བདེ་བ་བདེ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཞེན་པ་མང་བ་དེ་མེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། འཕགས་པའི་ནོར་མེད་པ་ ནོར་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། །ནད་པ་ནད་མེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཤེས་པའི་སྣང་བ་དང་བྲལ་བ་སྣང་བ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཁམས་གསུམ་མི་ཤེས་པ་ཤེས་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། གཡོན་ཕྱོགས་ ཀྱི་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་གཡས་ཕྱོགས་ཀྱི་ལམ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ལུས་དང་སྲོག་ལ་ཆགས་པ་དེ་ལ་མ་ཆགས་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། དཀོན་མཆོག་དང་བྲལ་བ་དཀོན་མཆོག་གྱི་རིགས་མི་གཅོད་པ་ ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཆོས་ལས་ཉམས་པ་ཆོས་འཛིན་པ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། རྗེས་སུ་དྲན་པ་དྲུག་ལས་ཉམས་པ་དྲན་པ་དྲུག་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པས་བསྒྲིབས་པ་དེ་བསྒྲིབས་པ་མེད་པ་ ལ་སྦྱོར་བ་དང་། མི་དགེ་བའི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་སྦྱོར་བའོ། །དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་སྦྱོངས་པའི་ཆོས་དྲུག་ཅུས་ཁམས་ཀྱི་དྲི་མ་སྦྱངས་པའི་འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འགྲུབ་ཏེ་མདོ་ འདི་ཉིད་ལས། མ་དག་པའི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེའི་དྲི་མ་སྦྱོང་བ་དཔེར་མཛད་ནས། རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་ཡོངས་སུ་མ་དག་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་མཁྱེན་ནས་མི་རྟག་པ་དང་། 2-861 སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། མི་གཙང་བའི་ཡིད་འབྱུང་བའི་གཏམ་གྱིས་འཁོར་བ་ལ་དགའ་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྐྱོ་བ
【現代漢語翻譯】 對於四種顛倒，執著于『我』和『我所』，五種障礙，對六處生起貪著，七種我慢， 從聖道中退失，不自在，憤怒，罪惡的行為，沒有聖者的智慧，不理解甚深的緣起，沒有斷除見解的習氣，沒有脫離痛苦的重擔，行為狡詐和傲慢，對於墮落於高處和解脫者，以想要斷除這些過患的心態來觀修。 三十二種業是指：喚醒愚癡的睡眠，將低劣的意樂轉為廣大的意樂，將不欲求佛法者轉為欲求佛法者，將不清凈的活命轉為清凈的活命，將邪見轉為正見，將不如理作意轉為如理作意， 將安住于邪法者轉為安住于正法者，將與六波羅蜜多的相違品相應者轉為與六波羅蜜多相應，將不善巧方便者轉為善巧方便者，將具有煩惱者轉為沒有煩惱者，將具有所緣者轉為沒有所緣者，將沒有調伏者轉為調伏者，將所作不善者轉為善者， 將墮入四河流者轉為從中解脫，將不歡喜的教言轉為歡喜，將具有眾多貪執者轉為沒有貪執，將沒有聖者之財者轉為具有聖者之財，將有病者轉為無病者，將與智慧之光明分離者轉為具有光明，將不瞭解三界者轉爲了解， 將進入左道者轉為進入右道，將貪執身體和性命者轉為不貪執，將與三寶分離者轉為不捨棄三寶種姓，將從佛法中退失者轉為受持佛法，將從六隨念中退失者轉為憶念六隨念，將被煩惱遮蔽者轉為沒有遮蔽，將具有不善法者轉為具有善法。 如是，以六十種清凈之法，清凈了界之垢染的果實，成就三寶，如本經中，以比喻不清凈的珍寶被清凈，如是，善男子，如來也了知完全不清凈的有情之界，以無常、 痛苦、無我、不凈的厭離之語，使歡喜輪迴的有情生起厭離。
【English Translation】 For the four inversions, clinging to 'I' and 'mine', the five obscurations, attachment arising in the six sense spheres, the seven types of pride, falling away from the noble path, being unfree, anger, sinful actions, lacking the wisdom of the noble ones, not understanding profound dependent origination, not abandoning the habitual tendencies of views, not being free from the burden of suffering, behaving deceitfully and arrogantly, and for those who have fallen from higher realms and liberation, contemplating with the intention of abandoning these faults. The thirty-two activities are: awakening from the sleep of delusion, transforming inferior intention into vast intention, transforming those who do not desire the Dharma into those who desire the Dharma, transforming impure livelihood into pure livelihood, transforming wrong views into right views, transforming inappropriate attention into appropriate attention, transforming those who abide in wrong Dharma into those who abide in right Dharma, transforming those who are associated with the opposing factors of the six pāramitās into those who are associated with the six pāramitās, transforming those who are unskilled in means into those who are skilled in means, transforming those who have afflictions into those who are without afflictions, transforming those who have objects of focus into those who are without objects of focus, transforming those who are untamed into those who are tamed, transforming those who do not create goodness into those who create goodness, transforming those who have fallen into the four rivers into those who are liberated from them, transforming unpleasant teachings into pleasant ones, transforming those who have much attachment into those who have no attachment, transforming those who have no wealth of the noble ones into those who have the wealth of the noble ones, transforming those who are sick into those who are without sickness, transforming those who are separated from the light of wisdom into those who have light, transforming those who do not understand the three realms into those who understand, transforming those who have entered the left path into those who have entered the right path, transforming those who are attached to body and life into those who are not attached, transforming those who are separated from the Three Jewels into those who do not abandon the lineage of the Three Jewels, transforming those who have fallen from the Dharma into those who uphold the Dharma, transforming those who have fallen from the six recollections into those who remember the six recollections, transforming those who are obscured by afflictions into those who are without obscuration, transforming those who have unwholesome qualities into those who have wholesome qualities. Thus, with sixty purifying Dharmas, the fruit of purifying the defilements of the realms is the accomplishment of the Three Jewels, as in this very sūtra, the analogy of purifying an impure precious jewel is given. Likewise, noble son, the Tathāgata also knows the realm of sentient beings that is completely impure, and with the words of impermanence, suffering, selflessness, and impurity, causes sentient beings who delight in saṃsāra to become weary.
་བསྐྱེད་པར་མཛད་དོ། འཕགས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་འཛུད་པར་མཛད་དོ། ། དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་འདོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པའི་གཏམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཚུལ་རྟོགས་པར་ མཛད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བརྩོན་པ་འདོར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་གཏམ་འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་གཏམ་གྱིས་རང་བཞིན་སྣ་ ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་སེམས་ཅན་དེ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡུལ་ལ་འཛུད་པར་མཛད་དོ། །ཞུགས་པར་གྱུར་ཅིང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་ན་ནི་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་གནས་ཞེས་བརྗོད་ དོ། །ཞེས་སོ། །མདོ་གཞན་ལས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་རྡོ་ཡི་ཕྱེ་མ་ལ། །ས་ལེ་སྦྲམ་ནི་མི་མཐོང་པ། །ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པའི་དེ་མཐོང་ལྟར། །འཇིག་རྟེན་ལ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། བྱང་ཆུབ་ ཆེན་པོའི་སྙིང་རྗེ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ནི། རྩ་བ་མེད་པ་དང་། གནས་མེད་པ་དང་། ཞི་བ་དང་། ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་དང་། བླང་བ་དང་དོར་བ་མེད་པ་དང་། 2-862 མཚན་མ་མེད་པ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པ་དང་། དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། ལུས་མེད་པ་དང་། འདུས་མ་བྱས་པ་དང་། དབྱེར་མེད་པ་དང་། གནས་དང་། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་དང་། གཟུང་དུ་མེད་པ་དང་། གཞི་མེད་པ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དང་། ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གྱི་གནས་དང་། རྣམ་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། རྣམ་པ་མེད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པ་དང་། ཉེ་བར་ལེན་པ་མེད་པ་དང་། དག་པ་དང་དྲི་མ་མེད་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་སྟེ་དེ་དག་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་ནས་དེ་མ་ཐོབ་པ་ལ་ཐུགས་རྗེ་ ཆེན་པོ་བཅུ་དྲུག་འཇུག་གོ །ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ནི། སྟོབས་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་བཞི་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །འཕྲིན་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ནི་སྟོབས་བཅུ་ དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཕྲིན་ལས་ཅི་མ་ལོག་པར་བསྟན་པ་རྣམ་པ་བཅུ་དང་། མི་འཇིགས་པ་བཞི་དང་མཐུན་པའི་བག་ཚ་བ་མེད་པར་བསྟན་པ་རྣམ་པ་བཞི་དང་། མ་འདྲེས་བཅོ་བརྒྱད་དང་ རྗེས་སུ་མཐུན་པ་འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པ་རྣམ་པ་བཅོ་བརྒྱད་དེ་དེ་ལྟར་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་མདོ་ལས་རྟོགས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་གོ་རིམ་བསྟན་པ་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། 2-863 སངས་རྒྱས་ལས་ཆོས་ཞེས་པ་ནི་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་བསྟན་པ་འབྱུང་ལ། ཆོས་ལས་འཕགས་པའི་ཚོགས་ནི་ཆོས་བསྟན་པ་ལས་ཚོགས་ འདུ་བའམ། ཡང་ན་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་ལུང་གི་ཆོས་དང་། ས་བདུན་པ་མན་ཆད་དུ་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཉམས་སུ་
【現代漢語翻譯】 使他們進入神聖的律藏。 僅憑這些，如來並沒有放棄努力，之後，通過空性、無相、無愿的教導，使他們領悟如來的境界。 僅憑這些，如來並沒有放棄努力，之後，通過不退轉法輪的教導，以及三輪清凈的教導，以各種自性的因緣，使這些眾生進入如來的境界。進入並領悟如來的法性，就被稱為無上的功德之源。 如是說。其他經中也說：『如同石頭的粉末中，看不見芝麻，同樣，在完全凈化后才能看見如來於世間。』 大菩提的十六種大悲是：無根、無處、寂靜、近寂靜、自性光明、無取捨、無相、無緣、三時平等性、無身、無為、無分別、非處、非身心之境、不可取、無基、空性、與虛空相等、如實之境、入于相、入于無相、無漏、無近取、清凈無垢、無煩惱，證悟這些之後，對於未獲得這些者，生起十六種大悲。 三十二種功德是：十力、四無畏、十八不共佛法。 三十二種事業是：與十力相應的，毫不顛倒地顯示十種事業；與四無畏相應的，毫無畏懼地顯示四種事業；與十八不共法相應的，顯示具有果實的十八種事業。如是共有三十二種。 這些也應從經中領悟。 第三，關於次第的開示，有些人說：從佛陀那裡聽聞的法，是深奧而廣大的，從菩薩那裡聽聞的，是開示比深奧和廣大的法更甚的法。從法那裡產生聖者僧團，是指從法的開示中聚集僧團，或者說，從殊勝的法以下，是教法的法，從七地菩薩以下，是修證的法。
【English Translation】 He caused them to enter the sacred Vinaya. Merely by that, the Tathagata did not abandon effort; thereafter, through the teachings of emptiness, signlessness, and wishlessness, He caused them to realize the nature of the Tathagata. Merely by that, the Tathagata did not abandon effort; thereafter, through the teachings of the irreversible wheel of Dharma, and the teachings of the three wheels being completely pure, by various causes and conditions of self-nature, He caused those beings to enter the realm of the Tathagata. Having entered and realized the Dharma-nature of the Tathagata, it is said to be the unsurpassed source of merit. Thus it is said. In other sutras it is also said: 'Just as in the powder of stone, sesame cannot be seen, similarly, the Tathagata is seen in the world after complete purification.' The sixteen great compassion of the Great Bodhi are: without root, without place, peaceful, near peaceful, self-luminous by nature, without acceptance or rejection, without signs, without objects, equality of the three times, without body, unconditioned, without differentiation, not a place, not an object of body and mind, ungraspable, without basis, emptiness, equal to space, the state of suchness, entering into form, entering into formlessness, without outflows, without near-taking, pure and without defilement, without afflictions; having manifestly awakened to these, great compassion arises for those who have not attained them. The thirty-two qualities are: the ten powers, the four fearlessnesses, and the eighteen unshared Dharmas of the Buddha. The thirty-two activities are: corresponding to the ten powers, showing the ten activities without reversal; corresponding to the four fearlessnesses, showing the four activities without apprehension; corresponding to the eighteen unshared qualities, showing the eighteen activities that are endowed with fruit. Thus, there are thirty-two. These also should be understood from the sutras. Third, regarding the teaching of the order, some say: The Dharma heard from the Buddha is profound and vast; the Dharma heard from the Bodhisattva is the teaching of a Dharma that is even more profound and vast. The Sangha of noble ones arises from the Dharma, which means the gathering of the Sangha from the teaching of the Dharma, or from the excellent Dharma downwards, it is the Dharma of scripture, and from the seventh Bhumi downwards, it is the Dharma of realization practiced.
བླངས་པ་ལས་ས་བརྒྱད་པ་མན་ཆད་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་རིག་ པ་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ལ་དབང་པ་འབྱུང་བས་སོ། །ཚོགས་ལས་སྙིང་པོ་ཡེ་ཤེས་ཁམས་ཐོབ་ཞེས་པ་ནི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པས་ཟིན་པའི་ཁམས་དགེ་འདུན་ལ་བརྟེན་པའམ། ཡང་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ གྱིས་རྐྱེན་བྱས་པ་ལས་རྒྱས་པ་ལས་གྱུར་པའི་རིགས་སད་པ་འབྱུང་བ་སྟེ། ཚོགས་ལས་ཞེས་དངོས་སུ་བསྟན་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་ལས་ཞེས་པ་དང་། ཆོས་ལས་ཞེས་པའང་དོན་གྱིས་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྙིང་ པོ་ཡེ་ཤེས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ལ་དེའི་ཁམས་ནི་དེའི་ཉེར་ལེན་ཡིན་ནོ། །མཐར་ཡེ་ཤེས་དེ་ཐོབ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཅེས་པ་ནི་ཁམས་ཀྱི་མཐའ་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ ཉིད་གནས་གྱུར་ནས་དྲི་མ་མཐའ་དག་ཟད་པ་དབྱིངས་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ལས་གྲོལ་བ་དང་། རང་གི་ཡུལ་ཅན་སྣང་བ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་དང་། རྗེས་སུ་འབྲེལ་པའི་བྱང་ཆུབ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-864 སྟོབས་སོགས་ཞེས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྟེན་པའོ། །སེམས་ཅན་ཀུན་དོན་བྱེད་ཆོས་རྣམས་དང་ལྡན་ཞེས་པ་ནི་ཡོན་ཏན་གྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཕྲིན་ལས་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ ན་སྐྱེ་བའི་གོ་རིམ་ངེས་པ་སྟེ་འདིས་ནི་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་འཁོར་ལོའང་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །གཞན་དག་ན་རེ། སྐྱབས་གནས་ཀྱི་ཐོག་མ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ དང་། དེ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཐོག་མའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སངས་རྒྱས་དང་པོར་བཤད་ལ། སངས་རྒྱས་ཡོད་ན་ཆོས་འབྱུང་པའི་ཕྱིར་དང་། སངས་རྒྱས་ལ་དད་ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ན་ཆོས་ལ་ཡང་དད་ ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་དང་། དེའི་རྗེས་ལས་ཆོས་བཤད་ཅིང་ཆོས་ལས་དགེ་འདུན་འབྱུང་པའི་ཕྱིར་དང་། ཆོས་ལ་དད་ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་དགེ་འདུན་ལ་ཡང་དད་ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ ཕྱིར་དེ་ནས་དགེ་འདུན་བཤད་ལ། དགེ་འདུན་ལ་ཡོད་པའི་ཁམས་དེ་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཚོགས་ལས་སྙིང་པོ་ཞེས་པའོ། །དུས་ཇི་སྲིད་དུ་ཁམས་སུ་བསྒྲང་ཞེ་ན་ཡེ་ཤེས་ཁམས་ཐོབ་མཐར་ ཏེ་དེ་ཇི་ལྟ་བར་མངོན་དུ་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུའོ། །དེ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པས་ན་བྱང་ཆུབ་ཡིན་པས་ན་ཡེ་ཤེས་དེ་ཐོབ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཅེས་པའོ། །དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཡོན་ཏན་ནི་སྟོབས་སོགས་ཆོས་རྣམས་དང་ལྡན་ཞེས་དྲང་ངོ་། ། 2-865 འཕྲིན་ལས་ནི་སེམས་ཅན་ཀུན་དོན་བྱེད་ཅེས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་འཆད་དོ། །ཡང་ན་འདི་ལྟར་སེམས་ཏེ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་ལས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ལ་ ཆོས་གསུངས་པ་ལས་སློབ་མ་འཕགས་པའི་ཚོགས་བསྡུད་པའི་ཕྱིར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བ་ནི་འབྲས་བུ་ཡིན་ལ། ཚོགས་དགེ་འདུན་གྱི་རྒྱུད་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཡེ་ཤེས་ད
【現代漢語翻譯】 由於獲得了第八地（菩薩的第八個階位）以下的不退轉的僧團智慧和解脫的自在，因此會產生這種力量。『從僧團獲得精華智慧界』是指依靠共同作用的僧團，或者由於三寶的因緣而增長，從而產生覺醒的種姓。雖然直接顯示了『從僧團』，但『從佛』和『從法』也隱含其中。精華智慧是佛的智慧，而其界是其近取因。最終獲得該智慧，即為殊勝菩提，是指界的最終狀態，即具有垢染的如來藏轉變為清凈狀態，一切垢染滅盡，從虛空的客塵中解脫，以及產生無自相的智慧和與之相關的菩提。 『力量等』是指菩提所依的功德。『利益一切有情，具足諸法』是指以功德成辦利益有情的事業。因此，這是確定的生起次第，也顯示了不住涅槃之輪。』另一些人說：『由於皈依處的最初是佛，且佛是三寶的最初因，所以首先宣說佛。如果有了佛，法就會產生，並且由於信仰佛而皈依，也由於信仰法而皈依。在此之後宣說法，從法中產生僧團，並且由於信仰法而皈依，也由於信仰僧團而皈依，因此之後宣說僧團。由於僧團所具有的界是近取因，所以說是『從僧團獲得精華』。如果問：到何時為止算作界？答：直到獲得智慧界為止，即在沒有現證之前。一旦現證，就是菩提，所以說是『獲得該智慧，即為殊勝菩提』。所依的功德是『具足力量等諸法』。』 事業是『利益一切有情』，這是作為功德的差別而顯示的。』或者這樣理解：從現證圓滿正等覺開始，轉法輪，說法，從而聚集聖者弟子眾，因此三寶依次產生是果。僧團的相續中具有如來藏智慧
【English Translation】 Because of obtaining the irreversible Sangha wisdom and liberation freedom below the eighth Bhumi (the eighth stage of a Bodhisattva), this power arises. 'Obtaining the essence wisdom realm from the Sangha' means relying on the Sangha that works together, or due to the causes of the Three Jewels, it increases, thereby generating the awakened lineage. Although 'from the Sangha' is directly shown, 'from the Buddha' and 'from the Dharma' are also implied. Essence wisdom is the wisdom of the Buddha, and its realm is its proximate cause. Ultimately obtaining that wisdom is supreme Bodhi, which means the ultimate state of the realm, that is, the Tathagatagarbha with defilements transforms into a pure state, all defilements are exhausted, liberated from the adventitious defilements of space, and the arising of wisdom without self-nature and the Bodhi associated with it. 'Powers, etc.' refers to the qualities that rely on Bodhi. 'Benefiting all sentient beings, possessing all Dharmas' means accomplishing the deeds of benefiting sentient beings with qualities. Therefore, this is the definite order of arising, and it also shows the wheel of non-abiding Nirvana.' Others say: 'Since the first refuge is the Buddha, and the Buddha is the first cause of the Three Jewels, the Buddha is first proclaimed. If there is a Buddha, the Dharma will arise, and because of faith in the Buddha, one takes refuge, and also because of faith in the Dharma, one takes refuge. After this, the Dharma is proclaimed, and from the Dharma, the Sangha arises, and because of faith in the Dharma, one takes refuge, and also because of faith in the Sangha, therefore the Sangha is proclaimed after that. Since the realm possessed by the Sangha is the proximate cause, it is said 'obtaining the essence from the Sangha'. If asked: Until when is it counted as a realm? The answer is: until the wisdom realm is obtained, that is, before it is directly realized. Once it is directly realized, it is Bodhi, so it is said 'obtaining that wisdom is supreme Bodhi'. The qualities that rely on it are 'possessing powers, etc., all Dharmas'.' The activity is 'benefiting all sentient beings', which is shown as a distinction of qualities.' Or understand it this way: from the realization of perfect complete enlightenment, turning the wheel of Dharma, teaching the Dharma, thereby gathering the noble assembly of disciples, therefore the sequential arising of the Three Jewels is the result. The continuum of the Sangha possesses the Tathagatagarbha wisdom.
ང་དབྱེར་ མེད་པའི་ཁམས་ཐོབ་པ་སྟེ་རྟོགས་པ་འབྱུང་བས་ཚོགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་རྟོགས་བྱའི་ཁམས་བསྟན་པ་ནི་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུའོ། །མཐར་སྙིང་པོ་ཡེ་ཤེས་དེ་ཐོབ་པ་སྟེ་རྟོགས་པའི་ཐབས་དྲི་མ་མེད་པའི་ བྱང་ཆུབ་མཆོག་དང་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་དེ་དག་ལས་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དང་ལྡན་པ་ནི་རྐྱེན་གསུམ་བསྟན་པ་ཡིན་པས་འབྲས་ བུ་དཀོན་མཆོག་གི་འཁོར་ལོ་ཉིད་ལ་ལྟོས་ཏེ་རྟོགས་པའི་རིམ་པ་དང་བསྟུན་པའི་གོ་རིམ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་གཞུང་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་ འདས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་རྒྱུ་དང་། བྱང་ཆུབ་ལ་སོགས་པ་འབྲས་བུ་ཡིན་ཞེས་བཤད་པ་ཡང་གཞུང་གི་དོན་དུ་མི་གསལ་ཏེ་འདིར་བསྟན་པའི་གོ་རིམ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུས་ཀྱི་འབྲེལ་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་འགྲེལ་པ་ལས་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་འགྲེལ་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 2-866 ༄། །འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གཏན་ལ་དབབ་པ། གཉིས་པ་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གཏན་ལ་དབབ། དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རིགས་ངོས་བཟུང་བའོ། ། ༈ སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྐྱབས་གསུམ་སོ་སོའི་རང་བཞིན། སྐྱབས་སུ་ འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན། དཀོན་མཆོག་གི་སྒྲ་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལས། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ལ་ཡང་གསུམ་སྟེ། དོན་བསྟན། ཐ་སྙད་གདགས། དེ་དག་དོན་དང་ཐ་སྙད་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ ནི། གང་ཞིག་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་དང་པོར་སྨོས་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་གྱིས་གདུལ་བྱ་དད་པར་བྱས་ནས་དང་པོར་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་ལ་ དེ་ལ་དད་པ་ན་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ལའང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་གཉིས་ལས། རང་དོན་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་དང་བྲལ་བའི་ ཆོ་སྐུ་ལ་ཐོག་མར་སྐྱེ་བ་དང་དབུས་གནས་པ་དང་མཐའ་འགགས་པ་མེད་ཅིང་སྤྲོས་པ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་རྟགས་ ལ་མི་ལྟོས་པར་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རྣམ་པར་སངས་རྒྱས་པ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པ་དང་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་གཞན་དོན་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་ན་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་ཡིན་ལ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་སྟོན་པའོ། ། 2-867 ལམ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞིག་ན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་འཇིག་པ་མེད་པ་དང་སླར་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རྟག་པའོ། །དགོས་པ་ནི་མ་རིག་པས་བསྒྲིབས་པས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མ་རྟོགས་པའི་འགྲོ་བ
【現代漢語翻譯】 獲得無分別的界，即生起證悟，因此，在僧團之後所證悟的界，是指近取因。最終獲得精華智慧，即證悟之方便，無垢的無上菩提，以及依於此的威力等功德，以及從這些功德中利益一切有情的事業之法，具備這些是顯示三種緣，因此，果位珍寶之輪，唯有依靠它，才是與證悟次第相符的順序。因此，大智慧者們依靠此論，以不住涅槃的方式，說三寶是因，菩提等是果，這並不清楚此論的意義，因為此處所顯示的順序，與論典之身的關聯相違背，因此，註釋中說，論典的註釋已經講完了。 確立果位三寶。 第二，詳細解釋支分，分為二：確立果位三寶，以及確定其成立之理。 佛寶 第一，分為三：三皈依各自的自性，皈依的理由，以及珍寶的詞義。第一，在三寶中，佛寶又分為三：顯示意義，安立名稱，以及將意義與名稱結合。第一是『何者』等，首先提到佛寶，是因為如來以三種神變使所化眾生生起信心，首先皈依於他，對他生起信心，也會皈依於法和僧。其中分為二：自利的功德是，法界自性清凈，遠離了暫時的垢染的法身，沒有初始的生起、中間的安住和最終的止滅，一切戲論和分別都寂滅，佛陀不依賴於他者的聲音和標誌，以自生的智慧而證悟，即現量了知，共有三種。第二，利他的功德是，以遍知的智慧通達一切法無所緣，從而現證菩提，並依此而指示道路。 道路是怎樣的呢？因為超越了世間，所以是無壞滅的，因為不再退轉，所以是常恒的。必要是，由於被無明遮蔽，眾生沒有證悟法身。
【English Translation】 Obtaining the realm of non-differentiation, which is the arising of realization, therefore, the realm to be realized after the Sangha is the proximate cause. Ultimately obtaining the essence of wisdom, which is the means of realization, the immaculate supreme Bodhi, and the qualities such as the power based on it, and the activities of benefiting all sentient beings from these qualities, possessing these is the display of the three conditions, therefore, the wheel of the precious fruit, only relying on it, is the order that corresponds to the stages of realization. Therefore, great intelligent ones rely on this treatise, and by means of non-abiding Nirvana, say that the Three Jewels are the cause, and Bodhi etc. are the result, which is not clear in the meaning of this treatise, because the order shown here contradicts the connection of the body of the treatise, therefore, in the commentary it is said that the commentary of the treatise has been explained. Establishing the Three Jewels as the Fruit. Second, explaining the limbs in detail, divided into two: establishing the Three Jewels as the Fruit, and identifying the reasons for its establishment. Buddha Jewel First, divided into three: the respective nature of the three refuges, the reasons for taking refuge, and the meaning of the term 'Jewel'. First, among the Three Jewels, the Buddha Jewel is further divided into three: showing the meaning, establishing the term, and combining the meaning and the term. The first is 'whoever' etc. The Buddha Jewel is mentioned first because the Tathagata makes the disciples have faith through the three miracles, and first take refuge in him, and having faith in him, they will also take refuge in the Dharma and the Sangha. Among them, there are two: the qualities for one's own benefit are that the Dharmakaya, which is pure in its own nature, free from adventitious defilements, has no initial birth, no middle dwelling, and no final cessation, all elaborations and discriminations are pacified, and the Buddha himself does not rely on the sounds and signs of others, but is enlightened by his own innate wisdom, that is, directly knowing, there are three. Second, the qualities for the benefit of others are that when the wisdom of omniscience comprehends all dharmas in the way of non-objectification, one attains complete enlightenment, and based on this, one shows the path. What kind of path is it? Because it transcends the world, it is indestructible, and because it does not regress, it is permanent. The necessity is that because of being obscured by ignorance, sentient beings have not realized the Dharmakaya.
་ རྣམས་ཀྱིས་དེ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་མཁྱེན་པ་དང་བརྩེ་བའི་རལ་གྲི་དང་རྡོ་རྗེ་མཆོག་བསྣམས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་ལ་འདུད་དོ་ཞེས་པའོ། །མཁྱེན་པ་དང་བརྩེ་བ་དག་རལ་ གྲི་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། མིང་དང་གཟུགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ལ་དེ་ཉིད་འབྲས་བུར་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ན་མྱུ་གུ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཅིང་དེ་གཅོད་ པར་མཛད་པས་རལ་གྲི་ལྟ་བུ་སྟེ་དཔེར་ན་རྒྱལ་པོ་ཟླ་འོད་ཀྱི་རལ་གྲི་ཟླ་བའི་འོད་ཟེར་གྱིས་སྡོང་པོ་འབད་རྩོལ་མེད་པར་གཅོད་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་དེ་དག་ཇི་ལྟར་རྡོ་རྗེ་ཡིན་ ཞེ་ན་ཕུང་པོ་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་མཐར་འཛིན་པ་དང་། ལོག་པར་ལྟ་བ་དང་། ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ ཞུགས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་སྟེ་ལྟ་བ་སྣ་ཚོགས་པའི་ནགས་ཐིབས་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་བའི་ལས་འབྲས་དང་བདེན་པ་ལ་ཡིད་གཉིས་ཟ་བའི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྩིག་པ་འཇིག་པར་མཛད་པས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་སྟེ། 2-868 དཔེར་ན་ལྷའི་དབང་པོ་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་རྡོ་རྗེས་ནགས་ཐིབས་པོས་བསྐོར་བའི་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་རྩིག་པ་འཇིག་པར་ལྟ་བུའོ། །ལྟ་བ་དང་ཐེ་ཚོམ་ནི་འདིར་མཐོང་སྤང་ཡིན་ཞིང་དེས་ནི་འདོད་ཆགས་ ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་གཞན་ཡང་མཚོན་ལ་དེ་དག་ནི་ནགས་ཐིབས་པོས་བསྐོར་བའི་རྩིག་པ་དང་འདྲ་སྟེ། དེ་དག་འཇིག་རྟེན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕིག་པ་དང་རྟོགས་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ཐ་སྙད་གདགས་པ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དབེན་པས་ན་འདུས་མ་བྱས་པ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་ བས་ན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། སྒྲ་དང་རྟགས་ལས་མི་རྟོགས་པས་གཞན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་པ་མིན་པ་གསུམ་ནི་རང་དོན་ཡིན་ལ། ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པའི་གནས་ལུགས་མ་ ལུས་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་སེལ་བའི་བརྩེ་བའི་ཐུགས་རྗེ་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུར་བཅས་སེལ་བར་ནུས་པའི་འཕྲིན་ལས་དང་གསུམ་ ནི་གཞན་དོན་ཡིན་ཅིང་དེ་ལྟར་དོན་གཉིས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དཀོན་མཆོག་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་དོན་དང་ཐ་སྙད་སྦྱར་བ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་འདུས་མ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐོག་མར་སྐྱེ་བ་དང་དབུས་སུ་གནས་པ་དང་མཐར་འགག་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-869 འཕགས་པ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་འཇུག་པ་ཡེ་ཤེས་སྣང་བ་བརྒྱན་ལས། འཇམ་དཔལ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགགས་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་ པར་རྫ
【現代漢語翻譯】 爲了讓他們理解這一點。因此，我頂禮那位手持智慧和慈悲之劍與金剛杵的佛陀。智慧和慈悲如何像是劍呢？以名和色所攝的五取蘊是痛苦，當它顯現為果時，就像是幼苗一樣，佛陀將其斬斷，所以像是劍一樣。例如，月光國王的劍，以月亮的光芒毫不費力地斬斷樹幹。那麼，它們又如何像是金剛杵呢？以認為蘊為『我』和『我的』的壞聚見為首，包括邊見、邪見、見取見、戒禁取見等各種見解形成的茂密的森林，佛陀摧毀了被這些見解所包圍的對業果和真理猶豫不決的懷疑之墻，所以像是金剛杵一樣。例如，帝釋天的金剛杵摧毀了被茂密森林包圍的阿修羅的城墻。在這裡，見解和懷疑是見道所斷的，它們也代表了貪慾等其他煩惱，這些煩惱就像是被茂密森林包圍的城墻一樣，因為它們難以被世間的智慧所穿透和理解。 第二，是術語的安立：如來法身遠離一切有為法，所以是無為法；遠離分別念和戲論，所以是任運成就；不依賴於聲音和符號來理解，所以是不由他悟。這三者是自利。而如實了知一切所知之境的智慧，以及消除痛苦及其根源的慈悲，以及依靠這兩者的力量能夠消除痛苦及其根源的事業，這三者是利他。像這樣具足兩種利益圓滿的，就是佛陀三寶。第三，是意義與術語的結合：如來法身是無為法，因為它的自性是沒有有為法的生、住、滅。在《聖妙吉祥遊戲光明莊嚴經》中說：『妙吉祥，所謂無生無滅，就是如來應供正遍知。』
【English Translation】 So that they may understand this. Therefore, I prostrate to that Buddha who holds the sword of wisdom and compassion and the supreme vajra. How are wisdom and compassion like a sword? The five aggregates of contaminated aggregates, gathered by name and form, are suffering, and when it manifests as a result, it is like a sprout, and the Buddha cuts it off, so it is like a sword. For example, the sword of King Moonlight effortlessly cuts down the trunk with the rays of the moon. Again, how are they like a vajra? Preceded by the view of the perishable collection, which holds the aggregates as 'I' and 'mine,' including the extreme view, the wrong view, the view of holding views as supreme, and the view of holding morality and asceticism as supreme, the Buddha destroys the wall of doubt that hesitates about karma and truth, surrounded by the dense forest of various views, so it is like a vajra. For example, Indra's vajra destroys the wall of the Asuras surrounded by a dense forest. Here, views and doubts are abandoned by seeing, and they also represent other afflictions such as attachment, which are like a wall surrounded by a dense forest, because they are difficult to penetrate and understand with worldly wisdom. Second, the establishment of terms: The Dharmakaya of the Tathagata is devoid of all conditioned dharmas, so it is unconditioned; it is peaceful from discrimination and proliferation, so it is spontaneously accomplished; it is not understood by sound and symbols, so it is not understood by others. These three are for one's own benefit. And the wisdom that knows all knowable things as they are and as many as they are, and the compassion that eliminates suffering and its causes, and the activity that is able to eliminate suffering and its causes by relying on the power of these two, these three are for the benefit of others. Thus, having the perfection of two benefits is the Buddha Jewel itself. Third, the combination of meaning and terms: The Dharmakaya of the Tathagata is unconditioned, because its nature is without the arising, dwelling, and ceasing of conditioned dharmas. In the Arya Buddhabhumi Alankara Jnanaloka, it says: 'Manjushri, that which is called unborn and unceasing is the Tathagata, the Arhat, the Perfectly Enlightened One.'
ོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཚིག་བླ་དགས་ཏེ་ཞེས་སོ། །མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་སྟེ་འབད་རྩོལ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བར་བརྗོད་དེ་སྤྲོས་པ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཞེས་པ་ནི་ཁྱད་པར་གྱི་གཞི་ངོས་བཟུང་བའོ། །དེ་ཉིད་ལས། བཻཌཱུཪྻ་ཡི་ས་གཞི་དྲི་མ་མེད་པའི་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་གཟུགས་བརྙན་ཀྱི་དཔེ་བཀོད་ དེ། འཇམ་དཔལ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་གཡོ་བར་མི་མཛད། སེམས་པར་མི་མཛད། སྤྲོ་བར་མི་མཛད། རྟོག་པར་མི་མཛད། རྣམ་པར་རྟོག་ པར་མི་མཛད་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །ཡང་དེ་ཉིད་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་རྟགས་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་ པའི་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་འགའ་ཡང་གཟིགས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་གྱིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ལས། 2-870 བལྟར་མེད་པ། མཉན་དུ་མེད་པ། བསྣམ་དུ་མེད་པ། མྱང་དུ་མེད་པ། རེག་ཏུ་མེད་པ། མཚན་མ་མེད་པ། རྣམ་པར་རིག་པ་མེད་པ། རྣམ་པར་རིག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་པ་ དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ཁོ་ནའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་བདག་མེད་དེ་ནི་གཉིས་སུ་མེད་དོ། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་དོན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཏེ་ བྱང་ཆུབ་ནི་དོན་རྟོགས་པའོ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ལ། མདོ་གཞན་ལས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །འདྲེན་པ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཉིད་བལྟ། །ཆོས་ཉིད་ཤེས་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ ནི་ཤེས་པར་ཡོངས་མི་ནུས། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དེ་ལྟར་རང་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་སངས་རྒྱས་ནས་འདུས་མ་བྱས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་རྣམ་པ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ དེ་ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་དང་། ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཁྱད་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ན་མཁྱེན་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའོ། །དེ་ལྟར་རང་གིས་མཁྱེན་ནས་གློ་བུར་གྱི་ དྲི་མས་རབ་ཏུ་བསྒྲིབ་པས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མ་རྟོགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་དེ་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ལམ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་ན་ཐུགས་བརྩེ་བ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའོ། །མདོ་ལས། 2-871 གང་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་བསྟན་ནས་མཐར་འདི་སྐད་དུ། འཇམ་དཔལ་དེ་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱུང་བ་སྟེ། སེམས་ཅན་ རྣམས་ལ་ཡང་མ་དག་པ་དྲི་མ་དང་མ་བྲལ་བའི་སྐྱོན་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་གཟིགས་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་རྣམ་པར་བརྩེ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུག
【現代漢語翻譯】 『圓滿正覺之佛』意為『殊勝之語』。 一切事業功德皆自然成就，意為『無勤』，即爲了使一切戲論和分別念寂滅。 『法身』是指能被明確辨識的特殊基礎。如《寶積經》所說：『猶如毗琉璃的清凈大地，帝釋天以影像為例。』 文殊，如來、應供、正等覺亦不動搖，不思念，不喜悅，不分別，不作意等等。 此外，它不能通過其他聲音和符號等因緣來理解，只有如來自己才能以如實知曉的各自自證智慧來理解，因為除了如來之外，沒有人能如實理解。 如《寶積經》所說：『不可見，不可聽，不可嗅，不可嘗，不可觸，無相，無識，非可識。』 『真如』意為『真實之語』。真如與無我二者無別。無別之義即是菩提，菩提即是證悟。 其他經典中也說：『諸佛是法身，引導者見法性。法性不可知，無法完全瞭解。』 第二，色身。如是自己證悟法身後，爲了使那些對具有不生等三種功德的法界，以及對確定、不確定和邪見的眾生無差別地證悟，所以是智慧圓滿。 如是自己了知后，爲了向那些被突如其來的垢染所遮蔽而未能證悟法身的眾生，如實宣說證悟之道的緣故，所以具有大慈悲心。 如經中所說：『世尊宣說了十六種菩提，最後說道：文殊，一切法都以如是的自性顯現圓滿。』 『觀見眾生具有未凈、未離垢染之過患的法界，對眾生生起名為「慈悲」的如來之意。』
【English Translation】 'Perfectly enlightened Buddha' means 'supreme word'. All activities and merits are spontaneously accomplished, meaning 'effortless', which is to pacify all elaborations and discriminations. 'Dharmakaya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་，法身，dharmakāya，法身)' refers to the special basis that can be clearly identified. As stated in the Ratnakuta Sutra: 'Like the pure land of lapis lazuli, Indra (བརྒྱ་བྱིན་，帝釋天，Śakra，帝釋天) uses the image as an example.' Manjushri (འཇམ་དཔལ་，文殊，Mañjuśrī，文殊), the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་，如來，Tathāgata，如來), Arhat (དགྲ་བཅོམ་པ་，應供，Arhat，阿羅漢), Samyaksambuddha (ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་，正等覺，Samyaksaṃbuddha，正等覺) also does not waver, does not think, does not rejoice, does not discriminate, does not conceive, and so on. Furthermore, it cannot be understood through other causes such as sounds and symbols, but only the Tathagata himself can understand with the self-realizing wisdom that knows things as they are, because no one other than the Tathagata can understand them as they are. As stated in the Ratnakuta Sutra: 'Invisible, inaudible, unsmellable, untastable, untouchable, without characteristics, without consciousness, not to be cognized.' 'Tathata (དེ་བཞིན་ཉིད་，真如，tathatā，真如)' means 'the word of truth'. Tathata and Anatman (བདག་མེད་，無我，anātman，無我) are inseparable. The meaning of inseparability is Bodhi (བྱང་ཆུབ་，菩提，bodhi，菩提), and Bodhi is enlightenment. Other sutras also say: 'The Buddhas are the Dharmakaya, the guides see the Dharmata (ཆོས་ཉིད་，法性，dharmatā，法性). Dharmata is unknowable, it cannot be fully understood.' Secondly, the Rupakaya (གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་，色身，rūpakāya，色身). Having realized the Dharmakaya in this way, in order to enable beings with definite, indefinite, and perverse views to realize the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་，法界，dharmadhātu，法界) with three qualities such as non-origination without difference, it is the perfection of wisdom. Having known it oneself, in order to truthfully explain the path to enlightenment to those beings who are obscured by sudden defilements and have not realized the Dharmakaya, one possesses great compassion. As stated in the sutra: 'The Blessed One (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་，如來，Tathāgata，如來) proclaimed the sixteen aspects of Bodhi, and finally said: Manjushri, all dharmas manifest and are perfected in such a nature.' 'Seeing the Dharmadhatu of beings with the faults of being impure and not separated from defilements, the Tathagata's mind arises with what is called 'compassion' for beings.'
ས་རྗེ་ཆེན་པོ་ རབ་ཏུ་འཇུག་གོ །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་དང་ཐུགས་རྗེ་ཡིས་བདག་པོའི་རྐྱེན་བྱས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་མཚུངས་པ་མེད་པ་བསྐོར་བས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ སྟེ་སྒྲིབ་པ་མཐའ་དག་སྤོང་བའི་ཕྱིར་ནུས་པ་སྟེ་འཕྲིན་ལས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའོ། །དེ་ལྟར་དོན་དྲུག་ལས་དང་པོ་འདུས་མ་བྱས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱིས་ནི་རང་གི་དོན་ མཐར་ཐུག་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། རང་ཉིད་ཟག་བཅས་ཀྱི་རྒུད་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཟག་མེད་ཀྱི་དབྱིངས་མངོན་དུ་གྱུར་པས་བདེ་བ་དམ་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཁྱེན་པ་ལ་ སོགས་པ་ཕྱི་མ་གཟུགས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཡིན་ཞེས་པ་ནི་དོན་བསྡུ་བའོ། །ཡང་ན་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་ནི་རང་ཉིད་ཟབ་མོ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ཡིན་པས་རང་གི་དོན་ཡིན་ལ། 2-872 ཐུགས་རྗེ་དང་ནུས་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བླ་ན་མེད་པ་བསྐོར་བར་མཛད་པས་གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དེ་གཉིས་ཀའི་རྟེན་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། སྐུ་གསུམ་དག་གིས་ སངས་རྒྱས་ཀྱི། །སྐུ་བསྡུས་པ་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ། །སྐུ་གསུམ་དག་གིས་རང་གཞན་གྱི། །དོན་འདི་རྟེན་དང་བཅས་པར་བསྟན། །ཞེས་སོ། ། ༈ ཆོས་དཀོན་མཆོག གཉིས་པ་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ལའང་གསུམ་སྟེ། དོན་གྱི་དངོས་པོ་དགོད། དེ་ ལ་ཐ་སྙད་གདགས། དོན་དང་ཐ་སྙད་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། འགོག་པ་དང་། ལམ་གྱི་བདེན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་བཞིན་རྣམ་དག་དང་། གློ་བུར་དྲི་བྲལ་ལོ། །དང་པོ་ལའང་ གསུམ་ལས། རྟོག་གེས་དཔྱད་པར་མི་ནུས་པ་ནི་གང་ཞིག་ཅེས་པས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ནི་ཡང་དག་པར་ན་དངོས་པོ་མེད་པར་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དགག་བྱ་དངོས་པོ་མ་ གྲུབ་པའི་ཕྱིར། བདེན་གཉིས་ལས། དགག་བྱ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས། །ཡང་དག་ཏུ་ནི་དགག་མེད་གསལ། །ཞེས་པ་དང་། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས་ཀྱང་། དངོས་པོ་ཡོད་པར་མ་གྱུར་པར། །དངོས་མེད་གང་གི་ ཡིན་པར་འགྱུར། །དངོས་པོ་ཞིག་པར་འགྱུར་པ་ལ། དངོས་མེད་ཅེས་ནི་སྐྱེ་བོ་སྨྲ། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་དགག་བྱ་དངོས་པོ་ཡོད་ན་རྟགས་མི་འགྲུབ་ལ། མེད་ན་དེ་ཉིད་དངོས་མེད་ཡིན་པས་དམ་བཅའ་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 2-873 དངོས་པོ་མ་གྲུབ་པས་རྟགས་གྲུབ་ལ། དངོས་པོ་མ་གྲུབ་པས་ཐ་སྙད་དུ་དངོས་མེད་ཡིན་ཡང་དེ་ཁོ་ནར་དངོས་མེད་དུ་མི་འགྱུར་བས་དམ་བཅའ་ལ་གནོད་པ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་དགག་བྱ་ དངོས་པོ་བློས་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་དེ་དགག་པའང་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་འགྱུར་ཏེ། རྨི་ལམ་གྱི་བུམ་པ་ཆགས་པ་བཞིན་ནོ། །སྤྱོད་འཇུག་ལས། བཏགས་པའི་དངོས་ལ་མ་རེག་ པར། །དེ་ཡི
【現代漢語翻譯】 薩杰欽波（地自在，菩薩名） 完全進入。像這樣，以智慧和慈悲為因，轉動無與倫比的法輪，爲了遣除一切眾生的痛苦和煩惱，即一切障礙，而具有圓滿的能力，即事業。像這樣，六義中，首先，『非造作』等法身的三個功德，顯示了自利的究竟，因為自己遠離一切有漏的衰損，證得了無漏的法界，所以自然成就了殊勝的安樂。『知』等後來的色身的三個功德，是圓滿利他，這是總結。或者說，以智慧的證悟，法身顯現，這是自己證悟甚深，是自利；以慈悲和能力二者，轉動無上的法輪，是利他。法身是二者的所依，如《寶鬘論》云：『三身攝佛身，應知此總集，三身為自他，利樂之所依。』 第二，法寶也有三種：確立意義的實物，施設名稱，以及意義與名稱的結合。第一種又分為兩種：滅諦和道諦。第一種又分為兩種：自性清凈和客塵離垢。第一種又分為三種：什麼是理智無法分析的呢？法界真如，並非以無實物而成立，因為所破的實物尚未成立。《二諦論》云：『所破若非有，真實則無破。』《中觀根本慧論》也說：『未曾有實物，何有非實物？實物壞滅時，世俗說非有。』如果所破的實物存在，則因不成；如果不存在，則其本身就是無實物，因此與立宗相違背。如果有人認為，所破的實物是心識假立的，那麼，破除它也只是假立而已，就像夢中的瓶子被打破一樣。《入行論》云：『未觸及假立，彼無即非有。』
【English Translation】 Sarje Chenpo (Great Lord of the Earth, name of a Bodhisattva) Fully enters. Thus, with wisdom and compassion as the cause, turning the unparalleled wheel of Dharma, in order to dispel all sufferings and afflictions of sentient beings, that is, all obscurations, it possesses perfect ability, that is, activity. Thus, among the six meanings, first, the three qualities of the Dharmakaya, such as 'unconditioned,' show the ultimate benefit for oneself, because one is free from all defilements of samsara and has realized the stainless realm of reality, so spontaneous supreme bliss is accomplished. The latter three qualities of the Rupakaya, such as 'knowledge,' are the perfection of benefiting others, which is the summary. Or, with the wisdom of knowledge, the Dharmakaya manifests, which is oneself realizing profoundness, it is for one's own benefit; with compassion and ability, turning the unsurpassed wheel of Dharma, it is for the benefit of others. The Dharmakaya is the basis of both, as the Ratnavali says: 'The three bodies gather the Buddha's body, this should be known as the collection, the three bodies are for oneself and others, the basis of benefit and happiness.' Second, the Dharma Jewel also has three aspects: establishing the entity of meaning, assigning a name to it, and combining the meaning and the name. The first is divided into two: cessation and the truth of the path. The first is divided into two: self-nature purity and freedom from adventitious stains. The first is divided into three: What is it that reason cannot analyze? The Dharmadhatu Suchness is not established as non-existent, because the object to be negated is not established. The Two Truths says: 'If the object to be negated is not existent, then there is no negation in reality.' The Root Wisdom also says: 'If there has never been an entity, what non-entity is there? When an entity is destroyed, people say it is non-existent.' If the object to be negated exists, then the reason is not established; if it does not exist, then it is itself non-existent, thus contradicting the proposition. If someone thinks that the object to be negated is mentally fabricated to exist, then negating it would also be merely fabricated, like a dream vase being broken. The Bodhicaryavatara says: 'Without touching the fabricated, its absence is non-existent.'
་དངོས་མེད་འཛིན་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་བརྫུན་པའི་དངོས་གང་ཡིན། །དེ་ཡི་དངོས་མེད་གསལ་བར་བརྫུན། །ཞེས་སོ། །ཡང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་དངོས་པོར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོའི་ཆོས་སྐྱེ་ བ་ལ་སོགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། །རྟགས་ནི་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་མ་ཡིན་པས་གྲུབ་ལ། ཁྱབ་པ་ནི་དངོས་པོ་སྐྱེ་སོགས་དང་བཅས་པར་ཐ་སྙད་ པའི་བློས་མཐོང་བས་གྲུབ་བོ། །འཕགས་པ་སྒྲ་གཅན་འཛིན་བཟང་པོས་ཡུམ་ལ་བསྟོད་པ་ལས། སྨྲ་བསམ་བརྗོད་མེད་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །མ་སྐྱེས་མི་འགགས་ནམ་མཁའི་ངོ་བོ་ཉིད། །སོ་སོ་རང་རིག་ ཡེ་ཤེས་སྤྱོད་ཡུལ་བ། །དུས་གསུམ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གལ་ཏེ་ཐ་སྙད་པའི་བློ་འཁྲུལ་ན་ཁྱབ་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མར་མི་རུང་ལ། མ་འཁྲུལ་ན་སྐྱེ་སོགས་བདེན་པར་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། 2-874 བློ་མ་འཁྲུལ་བའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སྐྱེ་སོགས་བདེན་པར་རྟོག་པའི་བློ་འཁྲུལ་པ་ཡང་ཁྱབ་པ་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མར་མི་འདོད་ལ། ཐ་སྙད་པ་འཇལ་བྱེད་ཀྱི་བློ་མ་འཁྲུལ་ ཡང་དེའི་ཡུལ་བདེན་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དཔྱད་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་ཐུབ་པའི་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡུལ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ཡོད་མེད་གཉིས་ཀར་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ཡ་གྱལ་རེ་རེ་ནས་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་ དང་། ཡོད་མེད་ཕན་ཚུན་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཡོད་མེད་གཉིས་ལས་གཞན་དུའང་གྲུབ་པ་མེད་དེ་ལྟོས་ས་ཡོད་མེད་གཉིས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། དགག་སྒྲུབ་གཉིས་ལ་བཟློག་ཕྱོགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གསུམ་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་རྟགས་བསྒྲུབས་ནས་སྦྱོར་བ་དགོད་པ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་འགོག་པ་རྟོག་གེའི་བློས་རང་བཞིན་འདི་འོ་ཞེས་དཔྱད་པར་མི་ནུས་ཏེ། མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ མུ་བཞི་གང་དུའང་བརྟག་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། རྒྱན་ལས། རྟོག་གེས་རྟོག་ཅིང་མ་ངེས་ལ། །མ་ཁྱབ་ཀུན་རྫོབ་སྐྱེ་བ་ཅན། །བྱིས་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པར་བརྗོད། །དེ་ཕྱིར་དེ་ཉིད་དེ་ཡུལ་མིན། ། ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ན། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་རིགས་ཤེས་རྗེས་དཔག་གིས་ཀྱང་མི་རྟོགས་པར་འགྱུར་བས་སྤྲོས་པ་འགག་པའི་གཏན་ཚིག་རྣམས་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། རྗེས་དཔག་གིས་རང་བཞིན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པར་མི་ནུས་ཀྱང་བཟློག་ཕྱོགས་སུ་ཞེན་པའི་སྒྲ་འདོགས་སེལ་ནུས་པའི་ཕྱིར་རྟགས་དོན་ཡོད་དོ། ། 2-875 དབུ་མའི་སྙིང་པོ་ལས། དེས་ན་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ། །དེ་ཉིད་ཡིན་པར་མི་འགྲུབ་ཀྱང་། །དེ་ཉིད་ཤེས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །གང་ཡིན་དེ་ནི་དེས་སེལ་བྱེད། །ཅེས་སོ། །དེས་ན་ཚུ་རོལ་མཐོང་ བ་རྣམས་ཀྱིས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ངེས་པའི་གསུང་རབ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པས་སྤྱིའི་རྣམ་པར་རྟོགས་པ་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ལས། རང་
【現代漢語翻譯】 『並非實有執著。』因此，虛假的實有是什麼？那虛假的實有顯現為非實有。又，法界並非實有存在，因為實有的法遠離生等，如同虛空。作為理由的生等並非世俗之法，這一點已成立。普遍情況是，實有與生等被能見之世俗心所認知，這一點也已成立。聖者持地菩薩在讚頌佛母時說：『言思表達皆不及，度母般若波羅蜜，不生不滅如虛空，各別自證智慧境，三世諸佛之佛母，我于您前敬頂禮。』如果世俗心是錯亂的，那麼普遍情況就不能作為成立理由的量。如果不錯亂，那麼生等就成立為真實，因為它是心不錯亂的對境。如果這樣說，那麼認為生等是真實的錯亂心，我們也不認為是確定普遍情況的量。雖然世俗的衡量之心不錯亂，但它的對境也不會成為真實，因為它是經不起分析的，如同佛陀所知的一切。又，它也不是有和無兩者，因為每一邊都被排除，而且有和無是相互矛盾的。又，除了有和無之外，也沒有其他成立的，因為所依賴的有和無兩者都沒有成立，而且在否定和肯定兩者之間，沒有第三種相反的範疇。這樣確立理由后，陳述論證如下：自性清凈的止息，不能被分別念以『自性就是這樣』來分析，因為它不能被分析為無等四邊中的任何一邊。《寶鬘論》中說：『分別念分別卻不定，不遍且是世俗生，依于孩童而存在，因此彼非彼之境。』如果這樣，那麼如來藏也不能被理智和比量所理解，因此止息戲論的所有理由都將變得沒有意義。雖然比量不能如實地理解自性，但因為它可以消除執著于相反方面的增益，所以理由是有意義的。 《中觀心要》中說：『因此，比量之境，不能成立為彼性，但能消除，任何與彼性，相違背的方面。』因此，那些只見此岸的人們，應該以對善逝的決定性經教的信心，來理解共同的相，因為這部論中說：『自己』
【English Translation】 『There is no clinging to the unreal.』 Therefore, what is the false real? That false real appears as unreal. Furthermore, the Dharmadhatu does not exist as a real entity, because real entities are separate from arising, etc., like space. The sign is that arising, etc., are not conventional dharmas, which is established. The pervasiveness is established by the fact that real entities, along with arising, etc., are seen by the mind that designates them. Arya Sadāprarudita, in his praise of the Mother, says: 『Beyond speech, thought, and expression, the Perfection of Wisdom Mother, unborn, unceasing, the very nature of space, the object of individual self-awareness wisdom, to the Mother of the Buddhas of the three times, I prostrate.』 If the conventional mind is deluded, then the pervasiveness cannot serve as a valid means of establishing the reason. If it is not deluded, then arising, etc., would be established as true, because it is the object of a non-deluded mind. If you say that, we do not consider the deluded mind that perceives arising, etc., as true to be a valid means of ascertaining pervasiveness. Although the conventional measuring mind is not deluded, its object does not become true, because it cannot withstand analysis, like the objects known by the all-knowing Buddha. Furthermore, it is neither existent nor non-existent, because each side is excluded, and existence and non-existence are mutually contradictory. Furthermore, nothing else is established other than existence and non-existence, because the dependent existence and non-existence are not established, and because there is no third category of opposition between negation and affirmation. Having thus established the reason, the statement of the argument is as follows: The cessation that is naturally pure cannot be analyzed by conceptual thought as 『the nature is like this,』 because it cannot be examined as any of the four extremes of non-existence, etc. The Garland says: 『Conceptual thought thinks but is uncertain, not pervasive and conventionally born, it relies on children, therefore, that is not its object.』 If that is the case, then Suchness will not be understood even by reasoning and inference, and therefore all the reasons for ceasing elaboration will become meaningless. Although inference cannot understand the nature as it is, the reason is meaningful because it can eliminate the superimposition of clinging to the opposite side. The Heart of the Middle Way says: 『Therefore, the object of inference, cannot be established as that nature, but it can eliminate, whatever is contrary, to that nature.』 Therefore, those who only see this shore should understand the general aspect with faith in the definitive scriptures of the Sugata, because this very text says: 『Self』
བྱུང་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་ནི། །དད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ རྟོགས་བྱ་ཡིན། །ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་འོད་འབར་བ། །མིག་མེད་པས་ནི་མཐོང་བ་མེད། །ཅེས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་པ་ནི། དྲི་མ་རང་གཞན་གྱིས་དག་པའི་འགོག་པ་ ནི་སྒྲ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་ངེས་པའི་ཚིག་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ཏེ། སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་པར་རྟོག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། གང་ཕྱིར་འདི་དོན་བརྗོད་པ་ཡིས། །གཞན་ལ་སྦྱིན་དུ་མེད་པ་དང་། །ཞེས་པ་དང་། རྩ་བ་ལས། བརྗོད་པར་བྱ་བ་ལྡོག་པ་སྟེ། །སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལྡོག་པས་སོ། །མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་ པ། །ཆོས་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་དང་མཚུངས། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་གསུང་རབས་ཀྱི་བརྗོད་བྱར་བྱས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རི་མོའི་གཟུགས་བརྙན་ལ། འདི་ནི་ཚངས་པའོ། །འདི་ནི་བརྒྱ་བྱིན་ནོ། ། 2-876 ཞེས་པ་ལྟར་བཏགས་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། ཡི་གེ་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །ཉན་པ་གང་དང་སྟོན་པ་གང་། །འགྱུར་བ་མེད་ལ་སྒྲོ་བཏགས་ནས། །ཉན་ཅི་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །ཞེས་ སོ། །གསུམ་པ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པ་ནི། དོན་དེ་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་རྟགས་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་སོ་སོ་ རང་གི་རིག་པ་ཡིན་ལ་དེས་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ལས། ཆོས་དབྱིངས་རང་བཞིན་གང་ཡིན་དེ་རྟོགས་པ། །མཉམ་པར་བཞག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ ཡིས་མཐོང་། །ཞེས་པ་དང་། མདོ་ལས། འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ས་དང་པོར་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་སྤང་གིས་དག་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ ལ། གཉིས་པར་སྒོམ་སྤངས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོས་དག་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་ནས་བཅུ་པར་ཆུང་ངུས་དག་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ལ། སྒྲིབ་པའི་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དག་པ་ནི་མ་ཡིན་ པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པས་དག་པའི་ཆོས་སྐུ་མངོན་དུ་མཁྱེན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བསྟོད་པ་ལས། 2-877 ཇི་ལྟར་ཚེས་པའི་ཟླ་བ་ལ། །སྐད་གཅིག་སྐད་གཅིག་རྒྱས་པར་མཐོང་། །དེ་བཞིན་ས་ལ་བཞུགས་རྣམས་ཀྱང་། །རིམ་གྱིས་རིམ་གྱིས་འཕེལ་བར་མཐོང་། །ཇི་ལྟར་ཡར་ངོའི་བཅོ་ལྔ་ལ། །ཟླ་བ་རྫོགས་པར་གྱུར་ པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ས་ཡི་མཐར་ཐུག་ན། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་རྫོགས་པར་གསལ། །ཞེས་པ་དང་། འདི་ཉིད་ལས་ཀྱང་། བཙས་པའི་ཁྱིམ་ནས་བུ་ཆུང་གིས། །ཉི་མའི་གཟུགས་བཞིན་འཕགས་པས་ཀྱང་། །ཞེས་འཆད་པར་ འགྱུར་ལ། མདོ་ལས་ཀྱང་། སྤྲིན་མ
【現代漢語翻譯】 諸法之真諦，唯有以信心方可證悟。如烈日當空，無眼之人則無法得見。此為經文之闡釋。 二者，非言語所能表達者：煩惱由自身與他者清凈之止息，是無有能詮釋其意義之詞語，因其非言語所能表達，亦非分別念之境。如口訣教典所云：『因此，此義不可言說，亦不可施予他人。』根本經中亦云：『所言說者皆是虛妄，心之所行亦是虛妄。』不生不滅，法性與涅槃無別。 若問：『如是，豈非與經文之所詮釋相違？』答：此乃如繪畫之影像，假名為『此乃梵天』、『此乃帝釋天』而宣說。如經中所云：『于無字之法中，何有聽者與說者？于不變異中妄加施設，何有聽聞與宣說？』 三者，為聖者智慧之境：此義乃大乘聖者于等持中如實知之智慧，不依賴於他者之言語與表相，乃各自之自證智，以不見任何事物之方式證悟。如本經所云：『證悟法界自性者，乃處於等持之瑜伽士所見。』經中亦云：『不見任何事物，即是見真如。』 此于初地時，現見清凈法界體性，斷除見道所斷之障；於二地時，現見清凈廣大修道所斷之障；乃至十地時，現見清凈微細修道所斷之障。然尚未能清凈一切習氣，故與佛陀之智慧仍有差別。圓滿正等覺之佛陀，則能現證清凈二障及其習氣之法身。如《法界贊》所云：『如初升之月，剎那剎那漸圓滿，如是安住于諸地者，亦漸次增上。如十五之月，圓滿顯現，如是于地之究竟，法身亦圓滿顯現。』 此經中亦云：『如初生之子，見日光之影，聖者亦如是。』經中亦云：『雲朵……』
【English Translation】 The ultimate truth of all phenomena can only be realized through faith. Just as the blazing sun cannot be seen by those without eyes. This is the explanation of the scripture. Secondly, that which cannot be expressed by words: the cessation of defilements, purified by oneself and others, is devoid of definitive terms that can explain its meaning, because it cannot be expressed by words and is not an object of conceptual thought. As stated in the Upadesha scriptures: 'Therefore, this meaning cannot be spoken, nor can it be given to others.' The root text also states: 'What is spoken is false, and what the mind does is also false.' Unborn and unceasing, the nature of reality is the same as Nirvana. If asked, 'Doesn't this contradict what is explained in the scriptures?' The answer is: this is like the image in a painting, falsely named 'This is Brahma,' 'This is Indra,' and spoken. As the sutra says: 'In the Dharma without letters, who is the listener and who is the speaker? Falsely imposing on the unchanging, what is there to listen to and what is there to speak?' Thirdly, it is the object of the wisdom of the noble ones: this meaning is the wisdom of the Mahayana noble ones who know the truth in Samadhi, not relying on the words and symbols of others, but the self-awareness of each individual, which is to be realized in a way that nothing is seen. As this sutra says: 'Realizing the nature of Dharmadhatu is seen by the yogi in Samadhi.' The sutra also says: 'Not seeing anything is seeing Suchness.' At the first Bhumi, the essence of the pure Dharmadhatu is directly seen, and the obstacles to be abandoned on the path of seeing are eliminated; at the second Bhumi, the vast obstacles to be abandoned on the path of cultivation are directly seen; and at the tenth Bhumi, the subtle obstacles to be abandoned on the path of cultivation are directly seen. However, since it has not been able to purify all habitual tendencies, it is still different from the wisdom of the Buddha. The fully enlightened Buddha directly knows the Dharmakaya, which is purified of the two obscurations and their habitual tendencies. As the 'In Praise of Dharmadhatu' says: 'Like the waxing moon, growing fuller moment by moment, so those who dwell on the Bhumis also gradually increase. Like the fifteenth day of the waxing moon, when the moon becomes full, so at the end of the Bhumis, the Dharmakaya also becomes fully manifest.' This sutra also says: 'Like a newborn child seeing the shadow of the sun, so do the noble ones.' The sutra also says: 'Clouds...'
ཐོང་མཁའ་ལ་ཉི་བཞིན་འདིར་ཁྱོད་ཕྱོགས་གཅིག་བློ་གྲོས་ཅན། །བློ་མིག་དག་པའི་འཕགས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཐོང་མ་ལགས། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཁྱོད་ཆོས་སྐུ་གང་ དག་བློ་གྲོས་མཐའ་ཡས་པ། །ཤེས་བྱ་མཐའ་མེད་མཁའ་དབྱིངས་ཁྱབ་པ་དེ་དག་གིས་ཀུན་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་གློ་བུར་དྲི་བྲལ་ལ་འཁོར་བའི་རྩ་བ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཞི་བས་ གཉིས་སུ་མེད་པ་དང་། དེ་དག་གི་ཞི་ཚུལ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་རྟོག་པ་མེད་པའོ། །གཉིས་པ་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་དོན་དང་། གཞུང་གི་དོན་ ནོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད། མཚོན་བྱ་སྒྲ་དོན། མཚན་གཞིའི་དབྱེ་བ། སྐྱེ་བའི་རྟེན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཐར་པའི་ལམ་ཙམ་གྱི་མཚན་ཉིད། བདག་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཐར་པར་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པའོ། ། 2-878 དེ་ལ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཉིད་ཐར་པར་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཆ་ཤས་ལམ་དུ་བཞག་ཅིང་། ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཆ་ནས། སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་ཆ་ནས་གཉེན་པོར་བཞག་སོ། ། བྱེ་བྲག་ཏུ་ཉན་ཐོས་དང་། རང་རྒྱལ་དང་། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། རིམ་པ་ལྟར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་རང་ཉིད་ཞི་བདེའི་ཐར་པར་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་ པ་དང་། བདག་ཕྱེད་དང་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་རྐྱེན་ལས་རང་བྱུང་གི་ཐར་པར་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་དང་། བདག་མཐའ་དག་གིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་སྲིད་ཞི་ལ་མི་ གནས་པའི་ཐར་པར་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པའོ། །འདི་ལྟར་བདག་གི་བླ་མའི་གསུངས་ལས། དེ་ལྟར་ན་མཐོང་ལམ་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཡོན་ཏན་གཞན་རྣམས་ལམ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ ཏེ། ཤེས་རབ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། ཟག་མེད་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་མ་ཡིན་ལ། འདུས་བྱས་ཡིན་པས་འགོག་བདེན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལམ་ཡིན་དགོས་ཏེ། འཁོར་འདས་ཀྱི་ ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་བཞིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཤེས་རབ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་བཅས་པ་ཞེས་སྨོས་ན་ལུང་དང་མཐུན་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི། དེ་དག་ལམ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་འདོད་ཅིང་ལམ་གྱི་གྲོགས་སམ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་ཁྱབ་པ་མེད་དོ། ། 2-879 དེ་དག་ལམ་གྱི་བདེན་པའི་བསྡུས་པ་ཡིན་ཡང་ལམ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དག་པའི་ཞིང་དང་སྐུ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ལམ་ཡིན་ནའང་། མཚན་ཉིད་དེས་ལམ་གྱི་ གྲོགས་སུ་སྟོན་ནུས་ཀྱི་ལམ་ཉིད་དུ་མཚོན་མི་ནུས་ཏེ། ཇི་ལྟར་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཞན་དོན་དང་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པའི་སེམས་དེ་དག་དོན་གཉེར་གྱི་འདུན་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་ཞེས་བཀོད་ པས་འདུན་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་མཚོན་མི་ནུས
【現代漢語翻譯】 猶如空中之日，您是獨一無二的智者。 即使是擁有清凈智慧的聖者，也無法完全看清您的所有方面。 世尊，您那無邊智慧的法身， 遍佈無盡知識的虛空，能洞察一切。 如是說。 第二，關於遠離突然的垢染，輪迴的根本——業和煩惱平息，達到無二的狀態，以及這些平息的方式，是因為沒有如理作意，所以沒有分別念。 第二，關於道諦，分為兩部分： общей смысл и смысл текста. 第一部分有四點：道的定義、所詮釋的詞義、所指的基礎的分類、生起的所依的思考。 第一點，僅就解脫道而言的定義：證悟無我的智慧是通往解脫的所依。 其中，證悟無我的智慧本身，作為通往解脫的所依的部分被視為道，而作為功德的所依的部分，以及作為斷除所斷的部分，則被視為對治。 具體而言，聲聞、緣覺和菩薩道的定義是：依次為，證悟人無我的智慧是通往自身寂靜解脫的所依；證悟一半或二分之一無我的智慧是通往由因緣而生的自然解脫的所依；證悟一切無我的智慧是通往不住于輪迴和涅槃的解脫的所依。 如此，正如我的上師所說，如果那樣，見道者的無漏戒律和其他功德將不成其為道，因為它們不是智慧。這是不可能的，因為它們是無漏的，不是苦和集，並且因為它們是有為法，不是滅諦，所以必須是道，因為輪迴和涅槃的一切法都包含在四諦中。 因此，如果說智慧是相應的或伴隨的，那麼就符合經文的說法，即那些不被認為是道本身，並且不屬於道的助伴或支分的情況，這種說法是不成立的。 即使它們是道諦的組成部分，但它們本身不是道，就像佛陀的清凈剎土和身等一樣。即使它們是道，也不能用該定義來表示道的助伴，而只能表示道本身，就像發菩提心的定義是緣于利他之心和菩提之心，因此不能用願望來表示菩提心一樣。
【English Translation】 Like the sun in the sky, you are the unique wise one. Even the noble ones with pure wisdom cannot fully see all aspects of you. Bhagavan, your Dharmakaya (法身，Dharmakāya, Chos sku, Body of Dharma) of boundless wisdom, Spreads through the sky of endless knowledge, seeing everything. Thus it was said. Second, regarding freedom from sudden defilements, the root of samsara (輪迴，saṃsāra, 'khor ba, cyclic existence) – karma (業，karma, las, action) and kleshas (煩惱，kleśa, nyon mongs pa, afflictions) – is pacified, reaching a state of non-duality, and the way these are pacified is through the absence of inappropriate attention, hence the absence of conceptualization. Second, regarding the Truth of the Path, there are two parts: the general meaning and the meaning of the text. The first part has four points: the definition of the path, the meaning of the term being defined, the classification of the basis being defined, and the contemplation of the basis of arising. The first point, the definition of the path solely in terms of liberation: the wisdom that realizes selflessness is the support for traversing to liberation. Among these, the wisdom that realizes selflessness itself, as the part that serves as the support for traversing to liberation, is regarded as the path, while the part that serves as the support for qualities, and the part that serves to abandon what is to be abandoned, are regarded as antidotes. Specifically, the definitions of the paths of the Shravakas (聲聞，Śrāvaka, Nyan thos, Hearer), Pratyekabuddhas (緣覺，Pratyekabuddha, Rang rgyal, Solitary Realizer), and Mahayana (大乘，Mahāyāna, Theg chen, Great Vehicle) are: respectively, the wisdom that realizes the selflessness of the person is the support for traversing to one's own peaceful liberation; the wisdom that realizes emptiness of half or two-thirds of self is the support for traversing to spontaneous liberation arising from conditions; and the wisdom that realizes emptiness of all self is the support for traversing to liberation that does not abide in samsara (輪迴，saṃsāra, 'khor ba, cyclic existence) or nirvana (涅槃，nirvāṇa, myang 'das, cessation). Thus, as my guru (上師，guru, bla ma, teacher) said, if that were the case, the stainless ethics and other qualities enjoyed by those on the path of seeing would not be the path, because they are not wisdom. This is not possible, because they are stainless, not suffering or origin, and because they are conditioned, not cessation, so they must be the path, because all phenomena of samsara (輪迴，saṃsāra, 'khor ba, cyclic existence) and nirvana (涅槃，nirvāṇa, myang 'das, cessation) are included in the Four Truths. Therefore, if it is said that wisdom is corresponding or accompanied, then it is in accordance with the scriptures, which state that those that are not considered the path itself, and do not belong to the aids or limbs of the path, that statement is not valid. Even though they are part of the Truth of the Path, they are not the path itself, just like the pure land and body of the Buddha, etc. Even if they are the path, they cannot use that definition to indicate the aids of the path, but can only indicate the path itself, just as the definition of generating bodhicitta (菩提心，bodhicitta, byang chub kyi sems, mind of enlightenment) is that the mind is focused on the benefit of others and enlightenment, so desire cannot be used to indicate bodhicitta (菩提心，bodhicitta, byang chub kyi sems, mind of enlightenment).
་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཐར་པར་བགྲོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ན་ལམ་ཞེས་མཚན་ཉིད་དང་གཞི་མཐུན་པ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་ལམ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལའང་གཉིས་ཏེ། ལམ་ལྔ་ཡི་དབྱེ་བ། དབྱེ་བ་གཞན་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་དབྱེ་བའི་ཆོས་ལྔ་ལས། དབྱེ་བའི་གཞི་ནི་དགོས་པ་དང་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཐར་པའི་ལམ་གྱི་སྒྲ་འཇུག་པ་ ཙམ་མོ། །དངོས་པོ་ནི་ཚོགས་ཀྱི་ལམ་ལ་སོགས་པ་ལྔའོ། །འབྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་ངོ་བོ་ཐོས་བསམ་དང་བསྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ཚོགས་ལམ། གཉིས་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་པ་དང་། དེ་ལས་འདས་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་སྦྱོར་ལམ། གཉིས་པ་ལའང་གསར་དུ་ཐོབ་པ་དང་དེ་གོམས་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་མཐོང་ལམ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ལའང་གཉིས་ལས། དང་པོ་གོམས་པ་མ་རྫོགས་པ་སྒོམ་ལམ་དང་། 2-880 དེ་རྫོགས་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་མོ། །དབྱེ་དོན་ནི་ངོ་བོ་མི་གཅིག་སྟེ། སྔ་ཕྱི་རིམ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་པ་གྲངས་ངེས་པ་ནི། འབྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ གཞན་བསྟན་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་འབྲས་དང་། ཤེས་བྱ་དང་། མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་གསུམ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། ཐོས་ ལ་སོགས་པའི་ཤེས་གསུམ་གྱིས། །ཆོས་ཀྱི་དམིགས་པ་རྙེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། དབུས་མཐའ་ལས། ཐེག་པ་ཆེན་པོར་ཇི་ལྟ་བུར། །ཆོས་རྣམས་དག་པར་མཛད་པ་དག །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྟག་པར་ཡང་། ། ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་ཡིད་བྱེད་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཡིན་ཞིང་། བསམ་བྱུང་ནི་སྒྲ་དང་དོན་གཉིས་ཀ་ལ་ བརྟེན་ནས་དོན་ངེས་པ་ཡིན་ལ། སྒོམ་བྱུང་ནི་སྒྲ་ལ་མི་ལྟོས་པར་དགོས་པའི་མཐུས་དོན་རྟོགས་པ་སྟེ། མཛོད་ལས། ཐོས་སོགས་ལས་བྱུང་བློ་རྣམས་ནི། །མིང་དང་གཉིས་ཀ་དོན་ཡུལ་ཅན། །ཞེས་སོ། ། དེ་དག་གི་བྱེད་ལས་ནི། དགེ་བའི་ས་བོན་བཞག་པས་ཁམས་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་དང་། རིགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་འཇུག་པར་བྱེད་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་ན་སྤང་བྱ་ལས་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། 2-881 རྒྱན་ལས། དེ་ནི་བག་ཆགས་རྟོགས་དང་ཞི་བ་དང་། །རབ་ཏུ་རྟོགས་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱེད། །ཅེས་པ་དང་། དབུས་མཐའ་ལས། ཁམས་བརྟས་བྱེད་དང་འཇུག་བྱེད་དང་། །དེ་ནི་དོན་རྣམས་འགྲུབ་པར་འགྱུར། ། ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཚོགས་ལམ་ནི་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཡིན་ཅིང་ལྷག་མ་བཞི་ནི་བསྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཚོགས་ལམ་ན་བསྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཡོད་པར་འདོད་པ་ནི་ མ་ཡིན་ཏེ། བདག་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ལ་གསལ་སྣང་དང་པོར་ཐོབ་པ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ་བསྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་དང་པོར་ཐ
【現代漢語翻譯】 如同（世俗的）道路一樣。 第二，因為它是通往解脫的所依，所以與『道』的定義和基礎相符，如同世間所稱的道路一樣。 第二部分又分為二：五道的區分，以及其他區分的闡述。 首先，關於五道的區分，區分的基礎在於，因為必要性和理由，才將『道』這個詞用於解脫之道。 本體是資糧道等五道。 區分的理由在於，從本質上來說，有聞思和修所生的智慧兩種。首先是資糧道；其次分為世間道和出世間道兩種，首先是加行道；後者又分為新獲得和已熟悉兩種，首先是見道；後者又分為兩種，首先是未完全熟悉（真如）的修道，以及完全熟悉（真如）的究竟道。 區分的意義在於，本質上並非完全相同，因為有先後次第的緣故。 五道的數量是確定的，這是根據區分的理由而定的。 第二，闡述其他的區分方式，分為四種：從本體、因果、所知和定義等方面進行區分。 首先，從本體上來說，是聞、思、修所生的三種智慧。《寶性論》中說：『通過聞等三種智慧，能夠證得法的所緣。』《辨中邊論》中說：『在大乘中，如何清凈諸法？菩薩恒常以三種智慧來作意。』 其中，聞所生慧是依賴於能詮之聲音來辨別意義；思所生慧是依賴於聲音和意義兩者來確定意義；修所生慧是不依賴於聲音，而是憑藉必要性的力量來證悟意義。《俱舍論》中說：『聞等所生之智慧，以名和二者及義為對境。』 這些智慧的作用是：播下善的種子，使界增長；以理性的力量，從內心深處進入；如果見到真如，就能從應斷除的事物中解脫。《寶性論》中說：『它能使習氣增長、證悟、寂滅、完全證悟和徹底解脫。』《辨中邊論》中說：『使界增長，使入道，從而成就諸義。』 其中，資糧道是聞思的智慧，其餘四道是修所生的智慧。 有些人認為資糧道中也有修所生的智慧，這是不對的，因為會變成首先獲得無我法性的明現，從而首先獲得修所生的智慧。
【English Translation】 Like a (mundane) road. Second, because it serves as the basis for traversing to liberation, it aligns with the definition and foundation of 'path,' just as the road known in the world. The second part is further divided into two: the distinction of the five paths, and the explanation of other distinctions. First, regarding the distinction of the five paths, the basis of distinction lies in the fact that the term 'path' is applied to the path of liberation due to necessity and reason. The entity is the path of accumulation and the other five. The reason for distinction lies in the fact that, essentially, there are two types of wisdom: that arising from hearing and thinking, and that arising from meditation. The first is the path of accumulation; the second is divided into the mundane path and the supramundane path, the first being the path of application; the latter is further divided into newly attained and familiarized, the first being the path of seeing; the latter is further divided into two, the first being the path of meditation where familiarity is not complete, and the complete path of ultimate attainment. The significance of the distinction lies in the fact that they are not entirely the same in essence, because they have a sequential order. The number of five paths is definite, which is based on the reason for distinction. Second, explaining other distinctions, it is divided into four types: distinguishing from the aspects of entity, cause and effect, knowable, and definition. First, in terms of entity, there are three wisdoms arising from hearing, thinking, and meditation. The Ratnagotravibhāga states: 'Through the three wisdoms of hearing, etc., one will attain the object of the Dharma.' The Madhyāntavibhāga states: 'How are the dharmas purified in the Great Vehicle? Bodhisattvas constantly engage their minds with the three wisdoms.' Among them, the wisdom arising from hearing relies on the expressive sound to distinguish the meaning; the wisdom arising from thinking relies on both sound and meaning to ascertain the meaning; the wisdom arising from meditation does not rely on sound, but realizes the meaning through the power of necessity. The Abhidharmakośa states: 'The wisdoms arising from hearing, etc., have name, both, and meaning as their objects.' The functions of these are: planting the seeds of virtue, increasing the element; with the power of reasoning, entering from the depths of the mind; and if one sees reality, one is liberated from what should be abandoned. The Ratnagotravibhāga states: 'It causes the increase of habit, realization, pacification, complete realization, and complete liberation.' The Madhyāntavibhāga states: 'It increases the element, causes entry, and thereby accomplishes all meanings.' Among them, the path of accumulation is the wisdom of hearing and thinking, and the remaining four paths are the wisdom of meditation. Some people think that there is also wisdom arising from meditation in the path of accumulation, which is not correct, because it would become the first clear appearance of the nature of selflessness, thus first obtaining the wisdom arising from meditation.
ོབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ཡིན་པར་འགྱུར་ ཏེ། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེའི་སྔ་ལྟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དྲོ་བར་འགྱུར་བ་ཞེས་གསུངས་པས་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །དེས་ན་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ན་ཏིང་ ངེ་འཛིན་ལ་གནས་ནས་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པ་ཡོད་ཀྱང་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་རབ་མེད་དེ། ཡོད་ན་སྦྱོར་ལམ་དང་ཁྱད་པར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ དབྱེ་ན། གང་ཟག་སློབ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་སློབ་པའི་ལམ་དང་། དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་མི་སློབ་པའི་ལམ་ཏེ་གཉིས་སོ། །དེ་ལ་ཚོགས་ལམ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་དང་པོ་ཡིན་ལ། 2-882 ལྔ་པ་ནི་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཤེས་བྱའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། ལམ་དང་པོ་གཉིས་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་མཐོང་བས་མོས་པས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་ལ་ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱའོ། ། བཞི་པ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་གཞན་ལུགས་དགག་པ་ནི། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཚོགས་ སྦྱོར་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཆར་ལམ་བདེན་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བ་མི་འཐད་དེ། ཚོགས་སྦྱོར་གཉིས་ཟག་མེད་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། ལམ་བདེན་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ནི་མཛོད་ ལས། ལམ་མ་གཏོགས་པའི་འདུས་བྱས་རྣམས། །ཟག་བཅས་གང་ཕྱིར་དེ་དག་ལ། །ཟག་རྣམས་ཀུན་ཏུ་རྒྱས་པར་འགྱུར། །ཟག་མེད་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དང་། །ཞེས་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་གཉིས་ཀ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འདོད་ན་ཟླ་བ་སྙིང་པོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པའོ། །རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་ལ་ཟག་པ་ དང་བཅས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་མོས་པས་སྤྱོད་པའི་གནས་སྐབས་ན་གཟུང་བར་རྟོག་པ་དང་འཛིན་པར་རྟོག་པ་སྟེ་དེ་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ནི་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། ། 2-883 གཞན་ཡང་དེ་དག་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ནི་དེས་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། སློབ་པའི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མཐོང་སྒོམ་བཞིན་ནོ། །ལམ་དེ་དག་ལྡན་པའི་གང་ ཟག་དེས་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་པར་མི་འོས་ཏེ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྟོགས་པ་ལུང་གི་ཆོས་ཀྱིས་བསྡུས་པར་གསུངས་པ་དང་ཆོས་དཀོན་མཆོག་མཚན་ཉིད་པ་ཐོབ་པས་སྐྱབས་གནས་དཀོན་ མཆོག་ཏུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལམ་དེ་དག་རང་རིགས་ཀྱི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཡང་འགྱུར་ཏེ་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་འཕགས་པའི་ལམ་སྐྱེས་པ་ན་སྤོང་བར་ གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །གཞན་དག་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ཡང་ལམ་བ
【現代漢語翻譯】 因為是暖位道。如果承認，那麼加行道的暖位就成了暖位，因為獅子賢論師曾說：『因為是無分別智慧之火的先兆，所以變得溫暖』，這是周遍的。因此，資糧道大位時，雖然安住於三摩地而修習智慧，但沒有因修習的力量而產生的智慧，如果存在，就無法與加行道區分。第二，從因果的角度區分：存在於有學者的相續中的是有學道，存在於阿羅漢的相續中是無學道，共有兩種。其中，資糧道等四種是前者，第五種是後者。第三，從所知境的角度區分：前兩種道因為沒有見到真如，所以稱為『以信解作意』，后三種道因為見到真如，所以稱為『以真如作意』。第四，從體性的角度區分，分為三種，首先是破斥他宗：有些人說：資糧道、加行道等五種都是道諦的體性，這種說法不合理，因為資糧道和加行道會變成無漏，因為它們是道諦的體性。周遍性在《俱舍論》中說：『除了道之外的一切有為法，都是有漏的，因為在這些法中，煩惱會增長，無漏是道的真諦。』因為說了隨行和相違兩種情況。如果承認，那麼在《月藏經》中說：『般若波羅蜜多有兩種，有漏和無漏。善男子，有漏的般若波羅蜜多是在信解行位時，執著能取和所取，斷除這些就是有漏的般若波羅蜜多』，這與此相違背。 此外，這些道的斷除之種子會成為它們所留下的習氣的對治，因為它們是有學道的體性，就像見道和修道一樣。具有這些道的補特伽羅會獲得證悟的法，這是不應承認的，因為凡夫的證悟被說是包含在教法之中，並且會因為獲得法寶的體性而導致成為皈依處。這些道也會成為不是自己同類道的所斷，因為它們是道的體性。如果承認，那麼就與聖道生起時斷除的說法相違背。其他宗派認為，究竟道也是道諦的體性。
【English Translation】 Because it is the heat of the path of joining. If accepted, then the heat of the path of joining becomes heat, because Master Simhabhadra said: 'Because it is the precursor of the fire of non-conceptual wisdom, it becomes warm,' which is pervasive. Therefore, in the great position of the path of accumulation, although one abides in samadhi and cultivates wisdom, there is no wisdom born from the power of cultivation. If it exists, there will be no difference from the path of joining. Secondly, distinguishing from the perspective of cause and effect: what exists in the continuum of a learner is the path of learning, and what exists in the continuum of an arhat is the path of no learning, which are two. Among them, the four, such as the path of accumulation, are the former, and the fifth is the latter. Thirdly, distinguishing from the perspective of objects of knowledge: the first two paths are called 'taking to heart with faith' because they have not seen Suchness, and the latter three are called 'taking Suchness to heart' because they have seen Suchness. Fourthly, distinguishing from the perspective of characteristics, divided into three, the first is refuting other views: Some say that all five, such as the path of accumulation and the path of joining, are the nature of the truth of the path, which is unreasonable, because the path of accumulation and the path of joining will become without outflows, because they are the nature of the truth of the path. The pervasiveness is stated in the Abhidharmakosha: 'All conditioned phenomena other than the path are with outflows, because in these phenomena, afflictions will increase, and without outflows is the truth of the path.' Because both following and contradictory situations are mentioned. If accepted, then in the Sutra Requested by Moon Essence it says: 'Prajnaparamita has two aspects, with outflows and without outflows. Son of good family, the prajnaparamita with outflows is when, in the stage of practice with faith, one grasps the grasping and the grasped, and abandoning these is the prajnaparamita with outflows,' which contradicts this. Furthermore, the seeds of abandonment of these paths will become the antidote to the habitual tendencies left by them, because they are the nature of the path of learning, just like the path of seeing and the path of cultivation. The person who possesses these paths will attain the Dharma of realization, which should not be accepted, because the realization of ordinary beings is said to be included in the Dharma, and it would lead to becoming a refuge because of attaining the nature of the Dharma Jewel. These paths will also become not the abandonments of their own kind of path, because they are the nature of the path. If accepted, then it contradicts the statement that they are abandoned when the noble path arises. Other schools believe that the ultimate path is also the nature of the truth of the path.
དེན་གྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཚང་བས་དེ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བའང་མི་འཐད་དེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྣམས་ བདེན་པ་བཞིའི་ཁྱད་པར་གང་རུང་གཅིག་གིས་མ་བསྡུས་པར་འགྱུར་ཏེ། ལམ་བདེན་གྱིས་མ་བསྡུས་ཤིང་། ཟག་མེད་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་གིས་མ་བསྡུས་ལ། འདུས་བྱས་ཡིན་པས་འགོག་བདེན་གྱིས་ ཀྱང་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་ཕུང་པོ་ལྔའི་ཁྱད་པར་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་བདེན་བཞིའི་ཁྱད་པར་གྱིས་མ་བསྡུས་ལ་དེ་དག་གི་ཚོགས་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསྡུ་བ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལས། 2-884 བདེན་པ་གསུམ་གྱིས་ཕུང་པོ་ལྔ་བསྡུས་སམ་ཕུང་པོ་ལྔས་བདེན་པ་གསུམ་བསྡུས་ཞེ་ན། ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་སོ། །འགོག་པ་དང་ཕུང་པོ་ནི་གང་གིས་ཀྱང་གང་ཡང་མ་བསྡུས་ཏེ་འགོག་ པ་ནི་ཕུང་པོ་བྲལ་ཙམ་གྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཁྱབ་པ་ཡོད་ལ། ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་པས་འདོད་པར་མི་ནུས་སོ། །གཉིས་པ་རང་ལུགས་དགོད་པ་ནི། ཚོགས་ སྦྱོར་གཉིས་རྒྱུད་པ་དང་ལམ་ལ་དངོས་སུ་སྦྱོར་བ་ཡིན་པས་དེར་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུད་བླ་མ་ལས། བསམ་མེད་གཉིས་མེད་རྟོག་མེད་པ། །དག་གསལ་གཉེན་ པོའི་ཕྱོགས་ཉིད་ཀྱིས། །གང་ཞིག་གང་གིས་ཆགས་བྲལ་བ། །བདེན་གཉིས་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་ཆོས། །ཞེས་པའི་ལམ་བདེན་གྱི་མཚན་ཉིད་དག་པ་དང་གསལ་བ་དང་གཉེན་པོ་བྱེད་པའི་ཆོས་གསུམ་མ་ཚང་བའི་ ཕྱིར་རོ། །མདོ་ལས། བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལ་ལམ་མེད་ལམ་བསྒོམ་པ་ཡང་མེད་པར་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དགོད་པར་ལྟ་ག་ལ་ཡོད་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་ལམ་བདེན་མཚན་ ཉིད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་མཚན་ཉིད་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི་གལ་ཏེ་ཚོགས་སྦྱོར་གཉིས་ལམ་མ་ཡིན་ན། ཆོས་མངོན་པ་ལས། ལམ་རྣམ་པ་ལྔ་སྟེ་ཚོགས་ཀྱི་ལམ་དང་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་། 2-885 ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི། རྗེས་དཔག་རྣམ་གཉིས་རང་དོན་ནི། །ཚུལ་སུམ་རྟགས་ལས་དོན་མཐོང་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུའི་སྒྲས་བཏགས་པ་ཡིན་ལ་དགོས་པ་ནི་ལམ་ལ་ འཇུག་པས་རྒྱུ་དེ་དག་ལ་སློབ་དགོས་པར་ཤེས་པ་ཡིན་ཞིང་། དངོས་ལ་གནོད་བྱེད་ནི་སྔར་བརྗོད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ཟག་བཅས་ཡིན་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་དངོས་རྒྱུ་མི་བྱེད་པར་ འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ངེས་ཏེ་ཐུབ་པས་ཟག་བཅས་མཁྱེན་པའི་ཡུལ་བཞིན་ནོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་དངོས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་མི་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེའང་མ་ངེས་ཏེ་ཟག་མེད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་དང་ པོའི་ཉེར་ལེན་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་ལམ་བདེན་ཡོད་ན། མདོ་ལས། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་ལམ་ཆད་པ་འཇུག་པ་ཆད་པ་སྤྲོས་པ་དང་སྲིད་པར་འདྲེན་པ་ཆད་ པ་ཞེས
【現代漢語翻譯】 如果說因為不具備『真』的體性，所以不是『真』，這也是不合理的。因為諸佛的現觀（abhisamaya，證悟）不會被四聖諦（catuḥ-ārya-satya，四個高貴的真理）的任何一個差別所涵蓋。因為它們不被道諦（mārga-satya，通往解脫的真理）所涵蓋，並且因為它們是無漏（anāsrava，沒有煩惱）的，所以不被苦諦（duḥkha-satya，痛苦的真理）和集諦（samudaya-satya，痛苦的根源的真理）所涵蓋，並且因為它們是有為法（saṃskṛta，由因緣產生的），所以也不被滅諦（nirodha-satya，痛苦的止息的真理）所涵蓋。如果有人認為現觀不被四聖諦涵蓋，那麼現觀就不應是五蘊（pañca-skandha，構成經驗的五個集合）的差別，因為它不被四聖諦的差別所涵蓋，也不是它們的集合。在《攝類學》（bsdu ba rnam par gtan la dbab pa）中說：『如果問，三聖諦涵蓋五蘊，還是五蘊涵蓋三聖諦？』『它們互相涵蓋。』『滅諦和蘊不互相涵蓋，因為滅諦僅僅是通過與蘊分離來區分的。』因為經中這樣說過，所以這種說法是普遍存在的，並且因為它們是無漏的蘊，所以不能這樣認為。第二，駁斥自宗觀點：集道和加行道（saṃprayoga-mārga，連線道）是與相續和道直接相連的，所以只是在那裡安立，而不是『道』的體性。正如《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中所說：『無思無二無分別，清凈光明對治性，何者以何離繫縛，二諦體性即是法。』因為道諦的體性不具備清凈、光明和對治這三種法。經中說：『對於凡夫（bāla-pṛthag-jana，未開悟的普通人）來說，沒有道，也沒有道的修習，怎麼可能有果的安立呢？』后三種道是道諦的體性，因為它們具備道諦的體性。第三，駁斥辯論：如果集道和加行道不是道，那麼與《阿毗達磨》（Abhidharma，佛教哲學）中所說的『道有五種，即集道、加行道』相矛盾。這是因為，就像『后比量（anumāna，推理）的兩種形式，自利的是通過三相（trirūpa-hetu，具有三個特徵的理由）從因中見到果』一樣，這是將因安立為果，而目的是爲了知道必須學習這些因才能進入道。而對實事的損害就是之前所說的。如果這些是有漏（sāsrava，有煩惱）的，那麼它們就不會成為無漏的實事之因。這並不確定，就像佛陀所知的有漏境一樣。如果它們不成為無漏的實事的近取因（upādāna-hetu，產生結果的主要原因），這也不確定，就像無漏的第一剎那（kṣaṇa，瞬間）的近取因一樣。如果佛地（Buddha-bhūmi，佛的境界）有道諦，那麼經中說：『諸佛薄伽梵（Bhagavān，世尊）是道斷絕、趣入斷絕、戲論（prapañca，概念性的延伸）和有（bhava，存在）的牽引斷絕者。』 第二，駁斥自宗觀點：集道和加行道（梵文：saṃprayoga-mārga，羅馬擬音：samprayoga-mārga，漢語字面意思：連線道）是與相續和道直接相連的，所以只是在那裡安立，而不是『道』的體性。正如《寶性論》（梵文：Ratnagotravibhāga，羅馬擬音：Ratnagotravibhāga，漢語字面意思：佛性論）中所說：『無思無二無分別，清凈光明對治性，何者以何離繫縛，二諦體性即是法。』因為道諦的體性不具備清凈、光明和對治這三種法。經中說：『對於凡夫（梵文：bāla-pṛthag-jana，羅馬擬音：bāla-pṛthag-jana，漢語字面意思：未開悟的普通人）來說，沒有道，也沒有道的修習，怎麼可能有果的安立呢？』
【English Translation】 It is also unreasonable to say that it is not 'true' because it does not possess the characteristic of 'truth'. Because the realizations (abhisamaya) of the Buddhas are not encompassed by any of the distinctions of the Four Noble Truths (catuḥ-ārya-satya). Because they are not encompassed by the Truth of the Path (mārga-satya), and because they are uncontaminated (anāsrava), they are not encompassed by the Truth of Suffering (duḥkha-satya) and the Truth of the Origin (samudaya-satya), and because they are conditioned (saṃskṛta), they are also not encompassed by the Truth of Cessation (nirodha-satya). If one asserts that the realizations are not encompassed by the Four Noble Truths, then the realizations should not be a distinction of the Five Aggregates (pañca-skandha), because they are not encompassed by the distinctions of the Four Noble Truths, nor are they a collection of them. In the 'Categorization' (bsdu ba rnam par gtan la dbab pa), it says: 'If asked, do the Three Truths encompass the Five Aggregates, or do the Five Aggregates encompass the Three Truths?' 'They encompass each other.' 'Cessation and the aggregates do not encompass each other, because cessation is distinguished merely by being separated from the aggregates.' Because the sutra says so, this statement is pervasive, and because they are uncontaminated aggregates, it is not possible to assert this. Second, refuting one's own position: The Accumulation and Application Paths (saṃprayoga-mārga) are directly connected to the continuum and the path, so they are merely designated there, but they are not the nature of the 'path'. As it says in the 'Uttaratantra' (Ratnagotravibhāga): 'Without thought, without duality, without conceptualization, Pure, clear, and with the nature of an antidote, Whatever is free from attachment by whatever, That which has the nature of the Two Truths is Dharma.' Because the nature of the Truth of the Path does not possess the three qualities of purity, clarity, and being an antidote. The sutra says: 'For ordinary beings (bāla-pṛthag-jana), there is no path, nor is there cultivation of the path, how can there be an establishment of the fruit?' The latter three paths are the nature of the Truth of the Path, because they possess its nature. Third, refuting the debate: If the Accumulation and Application Paths are not the path, then it contradicts what is said in the 'Abhidharma': 'There are five types of paths, namely the Accumulation Path and the Application Path.' This is because, just as 'the two types of inference, for oneself, are seeing the effect from the cause through the three characteristics', this is designating the cause as the effect, and the purpose is to know that one must learn these causes in order to enter the path. And the harm to the actual thing is what was said before. If these are contaminated (sāsrava), then they will not be the cause of the uncontaminated actual thing. This is not certain, just like the contaminated objects known by the Buddha. If they do not become the proximate cause (upādāna-hetu) of the uncontaminated actual thing, this is also not certain, just like the proximate cause of the first moment (kṣaṇa) of the uncontaminated. If there is the Truth of the Path in the Buddha-ground (Buddha-bhūmi), then the sutra says: 'The Buddhas, the Bhagavan, are those who have ceased the path, ceased the entering, ceased the elaboration (prapañca), and ceased the drawing into existence (bhava).' Second, refuting one's own position: The Accumulation and Application Paths (Sanskrit: saṃprayoga-mārga, Romanization: saṃprayoga-mārga, Literal meaning: connecting path) are directly connected to the continuum and the path, so they are merely designated there, but they are not the nature of the 'path'. As it says in the 'Uttaratantra' (Sanskrit: Ratnagotravibhāga, Romanization: Ratnagotravibhāga, Literal meaning: Buddha-nature Treatise): 'Without thought, without duality, without conceptualization, Pure, clear, and with the nature of an antidote, Whatever is free from attachment by whatever, That which has the nature of the Two Truths is Dharma.' Because the nature of the Truth of the Path does not possess the three qualities of purity, clarity, and being an antidote. The sutra says: 'For ordinary beings (Sanskrit: bāla-pṛthag-jana, Romanization: bāla-pṛthag-jana, Literal meaning: unawakened ordinary person), there is no path, nor is there cultivation of the path, how can there be an establishment of the fruit?'
་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་གོང་ནས་གོང་དུ་བགྲོད་པའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་སློབ་པའི་ལམ་རྒྱུན་ཆད་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལས་གོང་དུ་བགྲོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར། བསྡུ་བ་ལས། གང་གི་ཚེ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་ཐམས་ཅད་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ། ཅིའི་ཕྱིར་འཕགས་པའི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་ལ་ལམ་གྱི་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། 2-886 བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་བསམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལུས་ཀྱི་རྟེན་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་དང་པོར་སྐྱེ་བ་ནི། གླིང་ གསུམ་དུ་སྐྱེས་པའི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་མི་དང་། འདོད་པའི་ལྷ་རིགས་དྲུག་ལ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། གང་ཚེ་རྐང་གཉིས་གཙོ་བོ་ཡིས། །ཆོས་ཀྱི་དམ་པ་འདི་བཤད་པ། །དེ་ཚེ་ ལྷ་མི་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་ལའང་མིའི་རྟེན་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཙནྡྲ་གོ་མིའི་སྤྲིན་ཡིག་ལས། བདེ་གཤེགས་ལམ་བརྟེན་འགྲོ་བའི་འདྲེན་པར་ ཆས་གྱུར་ཅིང་། །སེམས་ཀྱི་སྟོབས་ཆེན་མི་ཡིས་རྙེད་པ་གང་ཡིན་པའི། །ལམ་དེ་ལྷ་དང་ཀླུ་ཡིས་མི་རྙེད་ལྷ་མིན་དང་། །མཁའ་ལྡིང་རིག་འཛིན་མི་འམ་ཅི་དང་ལྟོ་འཕྱེས་མིན། །ཞེས་སོ། ཐེག་པ་ ཆུང་ངུའི་ཚོགས་ལམ་ནི་མིའི་རྟེན་ཁོ་ན་ལ་སྐྱེ་བར་འདོད་དེ། མཛོད་ལས། འགོག་པ་དང་པོ་མི་ནང་དུ། །མི་ཡི་ནང་ནས་འཕེན་པར་བྱེད། །ཅེས་སོ། །སྦྱོར་ལམ་གྱི་དང་པོ་དང་མཐོང་ལམ་ ཡང་རྟེན་དེ་དག་ལ་སྐྱེའི་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་རྟེན་ལ་མཐོང་ལམ་མི་སྐྱེ་སྟེ། འདི་སྐྱེ་བ་ལ་རྒྱུད་ལ་སྐྱོ་ཤས་ཆེ་བ་དགོས་པ་ལས་གོང་མ་ལ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒོམ་ལམ་དང་པོ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ཡང་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། 2-887 མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་ཐོག་ལ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གོང་མ་དག་གསུངས་སོ། །ལམ་དང་པོ་གཉིས་དང་བསྒོམ་ལམ་གྱི་རྒྱུན་དང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ནི་མི་ཁོམ་པའི་གནས་མ་གཏོགས་པ་ཁམས་གསུམ་ཀའི་ རྟེན་ལ་སྐྱེའོ། །འདོད་པར་གསུམ་ཐོབ་ཐ་མ་ནི། །གསུམ་དུའོ་གོང་ན་མཐོང་ལམ་མེད། །མི་སྐྱོ་ལུང་ལས་འདིར་རྩོམ་ཞིང་། དེ་མཐར་ཕྱིན་ཞེས་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་སེམས་ཀྱི་རྟེན་ནི་ཚོགས་ ལམ་ན་གོང་མའི་སེམས་ཡོད་ཀྱང་དེའི་རྟོགས་པ་དེ་དེ་ལས་སྐྱེས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཡིན་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མི་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདོད་པའི་སེམས་ལ་ བརྟེན་ནོ། །སྦྱོར་མཐོང་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་དང་། དངོས་གཞི་དང་། དངོས་གཞི་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། གཉིས་པ་དང་། གསུམ་པ་དང་། བཞི་པའི་དངོས་གཞི་སྟེ་བསམ་གཏན་ས་དྲུག་གང་ཡང་རུང་བ་ ལས་སྐྱེ་སྟེ། བསྒོམ་བྱུང་མི་ལྕོགས་མེད་པ་དང་། །ཁྱད་པར
【現代漢語翻譯】 如果說這與之前的相悖，那是因為作為不斷進步之基礎的修學之道已經中斷，因此無法再向前邁進。《攝類學》中說： 『當所有超越世間的五蘊都被道所包含時，為什麼八正道被稱為道諦呢？』 這是因為它們包含了三種訓練（戒、定、慧）。』 第四，關於產生的基礎，分為兩種。首先，關於身體的基礎，大乘的資糧道最初產生於： 生於三洲的男女，以及欲界六天的天人。如經中所說：『當雙足尊（佛陀）宣說這神聖的佛法時，成千上萬的天人和人類，都發起了菩提心。』 在這些人中，人身是最殊勝的基礎。正如旃陀羅·果彌的《勸友書》中所說：『爲了成為善逝的道路的嚮導，爲了引導眾生而準備，憑藉強大的心力，人類所能獲得的道路，天神和龍族無法獲得，阿修羅和，迦樓羅、持明、非人以及腹行類也無法獲得。』 小乘的資糧道則認為只能在人身中產生。如《俱舍論》中所說：『最初的滅（涅槃）在人類之中，從人類之中投生。』 加行道和見道也產生於這些基礎之上，但不會在上兩界（色界和無色界）的基礎之上產生見道，因為產生見道需要對輪迴有強烈的厭離心，而上兩界沒有這種厭離心。 初次產生修道的基礎也是如此，因為修道是在見道之後產生的，這是上師們所說的。 最初的兩種道（資糧道和加行道），以及修道的持續和究竟道，可以在三界的所有基礎之上產生，除了八無暇處。如經中所說：『欲界獲得三種，最後一種在三界中，上界沒有見道，因為沒有厭離心。』 第二，關於心的基礎，即使在資糧道中有上界的心，但其證悟並非由此產生，因為它是聞思的智慧，不依賴於禪定。因此，它依賴於欲界的心。 加行道和見道產生於初禪的近分定、根本定、根本定殊勝、二禪、三禪和四禪的根本定，即六種禪定中的任何一種。因為修生（修道所生）是不可戰勝的，而且殊勝。
【English Translation】 If it is said that this contradicts the previous, it is because the path of learning, which serves as the basis for continuous progress, has been interrupted, and therefore it is impossible to move forward. From the Compendium: 'When all five aggregates that transcend the world are encompassed by the path, why is the Noble Eightfold Path called the Truth of the Path?' This is because it encompasses the three trainings (discipline, concentration, and wisdom).' Fourth, regarding the basis of arising, there are two aspects. First, regarding the physical basis, the Great Vehicle's Path of Accumulation initially arises in: Men and women born in the three continents, and the six types of desire realm gods. As stated in the sutra: 'When the two-legged chief (Buddha) expounds this sacred Dharma, hundreds of thousands of gods and humans generate the mind of enlightenment.' Among these, the human body is the most supreme basis. As stated in Chandragomin's 'Letter to a Friend': 'To become the guide on the path of the Sugatas, to be equipped to lead beings, the path that humans can attain with great mental strength, gods and nagas cannot attain, nor can asuras, garudas, vidyadharas, kimnaras, or those who crawl on their bellies.' The Lesser Vehicle's Path of Accumulation is considered to arise only in the human body. As stated in the Treasury of Knowledge: 'The first cessation (Nirvana) is within humans, projected from within humans.' The Path of Preparation and the Path of Seeing also arise on these bases, but the Path of Seeing does not arise on the bases of the two higher realms (form realm and formless realm), because arising the Path of Seeing requires great renunciation of samsara, which the higher realms lack. The basis for the initial arising of the Path of Meditation is also the same, because the Path of Meditation arises after the Path of Seeing, as the superiors have said. The first two paths (Path of Accumulation and Path of Preparation), as well as the continuation of the Path of Meditation and the Path of Completion, can arise on all bases of the three realms, except for the eight unfavorable conditions. As stated in the scripture: 'The desire realm attains three, the last in the three realms, the upper realm has no Path of Seeing, because there is no renunciation.' Second, regarding the basis of mind, even though there is the mind of the upper realms in the Path of Accumulation, its realization does not arise from it, because it is the wisdom of hearing and thinking, and does not rely on samadhi. Therefore, it relies on the mind of the desire realm. The Path of Preparation and the Path of Seeing arise from the proximity concentration of the first dhyana, the actual concentration, the distinguished actual concentration, the second dhyana, the third dhyana, and the actual concentration of the fourth dhyana, that is, any of the six dhyana grounds. Because the meditation-born (path of meditation) is invincible, and distinguished.
་བསམ་གཏན་ས་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་ལས་གཞན་པ་མ་ཡིན་ཏེ་འདོད་པའི་སེམས་གཡེངས་པ་དང་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་ཉེར་བསྡོགས་ལ་བརྟེན་ པ་བས་དངོས་གཞི་ལ་བརྟེན་པ་སླ་བ་དང་། གཟུགས་མེད་ཞི་གནས་ཤས་ཆེ་བས་མི་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཚུལ་འདི་ཡང་ཉན་ཐོས་པའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ་དེའི་ལུགས་ལ་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོག་རབ་ཏུ་དབེན་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་བགྲོད་དེ། 2-888 དགྲ་བཅོམ་པ་འཐོབ་པ་ན་ཉོན་སྒྲིབ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཀྱང་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་མ་སྤངས་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ ཚུལ་ནི། རྒྱན་ལས། བསམ་གཏན་ལ་ཐོབ་མངོན་པར་ཤེས། །མངོན་པར་བསྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་དེ། །ཞེས་འབྱུང་པས་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོའི་དུས་ནས་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ཐོབ་པས་དེ་ལ་བརྟེན་གྱི་ཉེར་བསྡོགས་ ལ་མི་བརྟེན་ནོ། །ཁྱད་པར་དུའང་མཐོང་ལམ་ནི་བཞི་པའི་དངོས་གཞི་དག་པ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་བསྐྱེད་དེ། དེ་བསམ་གཏན་གྱི་མཆོག་ཡིན་པས་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་སྐྱེ་བའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་དག་ཐོབ་ནས། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་དང་། །ཇི་ལྟར་རྣམ་གནས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས། །མཐུ་གྲུབ་པ་ཡི་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ལམ་ཕྱི་ མ་གཉིས་ནི་བསམ་གཏན་ས་དྲུག་དང་གཟུགས་མེད་དང་པོ་གསུམ་སྟེ། ས་དགུ་ལ་བརྟེན་ནོ། །མཛོད་ལས། བྱང་ཆུབ་དང་ནི་ལམ་ཡན་ལག །མ་གཏོགས་འདོད་ཁམས་སྲིད་རྩེ་ན། །ཞེས་སོ། །ཐེག་པ་ཆེན་ པོ་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདོད་པ་དང་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་བརྟེན་པར་འདོད་དེ། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས། འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་ས་དགུ་དག་ཏུ་རྣམ་པ་དགུ། རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་བསྒོམ་པའི་ལམ་ཡིན་ནོ། ། 2-889 ཞེས་གསུངས་སོ། །འདི་ཡང་བསྒོམ་ལམ་གྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་འགའ་ཞིག་བརྟེན་པ་ལ་དགོངས་ཀྱི་བསྒོམ་ལམ་ཉིད་ནི་དེ་དག་ལ་བརྟེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལྷག་མཐོང་གི་ཤེས་ རབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། དག་པ་ནི་དྲི་མེད་ཅེས་པ་སྟེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཐོང་སྒོམ་གྱི་མཉམ་གཞག་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་ སྤང་གི་དྲི་མ་གཏན་མེད་པ་སྟེ། དྲི་མ་དེ་དག་ས་བོན་དང་བཅས་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་གང་ ཟག་དེའི་རྒྱུད་ལ་སྒྲིབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་མ་དག་མཉམ་གཞག་གི་ངོ་བོ་དྲི་མ་མེད་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། དེ་རང་གི་ངོ་བོ་དྲི་མ་མེད་པར་མ་དགོངས་ པའི་ཕྱིར་དང་། བློ་ངོ་ན་དྲི་མ་ཡོད་མེད་ཀྱིས་མ་དག་པ་དང་དག་པར་འཇོག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མཉམ་གཞག་དེའི་བླ
【現代漢語翻譯】 是靜慮地。』等等。這些不同於其他，因為依賴於欲界的散亂心和后三者的近分定，所以比依賴於根本定更容易；而且因為無色界的奢摩他成分較多，所以不明顯。這種方式也是聲聞乘的安立，因為按照他們的觀點，首先依賴於極度遠離的近分定來修行道，當獲得阿羅漢果時，雖然斷除了所有的煩惱障，但由於沒有斷除等持的障礙，所以存在所謂的從智慧部分解脫。大乘的觀點是，如《寶性論》中所說：『獲得靜慮和神通，通過現證之門。』因此，從資糧道開始就獲得了靜慮的根本定，所以依賴於它，而不依賴於近分定。特別地，見道是依賴於第四禪的清凈根本定而生起的，因為它是靜慮的頂峰，所以是產生殊勝功德的所依。『獲得極度清凈的第四禪后，完全掌握無分別智，並如理作意如何安住，就能獲得成就，成為殊勝的本尊。』等等。后二道是依賴於六靜慮地和無色界的前三者，即依賴於九地。《俱舍論》中說：『菩提和道支，除了欲界和有頂天。』大乘認為，憑藉善巧方便的力量，可以依賴於欲界和有頂天的心。獅子賢論師說：『在欲界等九地中，有九種相，因為持續不斷地生起，所以是修道。』 這是指依靠修道的一些功德法，而不是指修道本身依賴於它們，因為它是從修生慧所產生的智慧。第二，關於『清凈』，意思是『無垢』，即菩薩見道和修道的等持，無分別智的自性，完全沒有見斷和修斷的垢染，因為這些垢染是連同種子一起的對治品。如果這樣，它會變成佛的智慧嗎？不會，因為那個人的相續中有障礙。上面所說的『上者等持的自性是無垢的』是不合理的，因為沒有考慮到它自己的自性是無垢的，而且從理智上來說，不能通過有垢染或無垢染來安立不清凈和清凈。如果那個等持的智慧
【English Translation】 It is the place of meditative absorption.' etc. These are different from others because they rely on the distracted mind of the desire realm and the proximity of the latter three, so it is easier to rely on the main basis than on the proximity; and because the shamatha component of the formless realm is greater, it is not clear. This approach is also the establishment of the Hearers, because according to their view, one first relies on the extremely secluded proximity to practice the path, and when one attains Arhatship, although all the afflictive obscurations have been abandoned, there is the so-called liberation from the part of wisdom because the obscuration of meditative absorption has not been abandoned. The Great Vehicle's approach is, as it says in the Ornament [for Clear Realization], 'Having attained meditative absorption and clairvoyance, through the door of manifest realization.' Therefore, from the time of the great accumulation path, one attains the main basis of meditative absorption, so one relies on that, and does not rely on the proximity. In particular, the path of seeing is generated by relying on the pure main basis of the fourth [dhyana], because it is the supreme of meditative absorption, so it serves as the basis for the arising of special qualities. 'Having attained the extremely pure fourth meditative absorption, and having completely grasped non-conceptual wisdom, and from attending to how it abides in its various aspects, one will attain the power, becoming a supreme yidam.' etc. The latter two paths are the six meditative absorption grounds and the first three of the formless realms, that is, relying on the nine grounds. As it says in the Treasury [of Knowledge], 'Enlightenment and the limbs of the path, except for the desire realm and the peak of existence.' The Great Vehicle believes that by the power of skillful means, one can rely on the mind of the desire realm and the peak of existence. The teacher Simhabhadra said, 'In the nine grounds such as the desire realm, there are nine aspects, because they arise continuously, so it is the path of meditation.' This also refers to relying on some of the qualities of the path of meditation, but not that the path of meditation itself relies on them, because it is the wisdom that arises from meditation. Secondly, regarding 'purity,' it means 'stainless,' that is, the samadhi of the path of seeing and meditation of a Bodhisattva, the nature of non-conceptual wisdom, completely without the stains of what is abandoned by seeing and what is abandoned by meditation, because those stains are the antidotes together with their seeds. If so, will it become the wisdom of a Buddha? No, because there are obstacles in that person's continuum. The statement above that 'the nature of the samadhi of the higher ones is stainless' is unreasonable, because it does not consider that its own nature is stainless, and intellectually, one cannot establish impurity and purity by whether there are stains or not. If the wisdom of that samadhi
ོའི་ངོ་བོ་ལ་དྲི་མ་མེད་ན་དེ་ལ་དྲི་མའི་ ས་བོན་ཡང་མེད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་ཀྱི་མཉམ་གཞག་ལ་མེད་དེ་ས་བོན་གྱི་རྟེན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རང་གི་ངོ་བོ་དྲི་མས་དག་པ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་ཁྱད་པར་མེད་དོ། ། 2-890 གལ་ཏེ་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་སྒྲིབ་པ་མེད་ན་དེས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་འགྱུར་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་ལྟོས་ནས་རང་གི་ངོ་བོ་སྒྲིབ་པས་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བཞིན་ནོ། །འདོད་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་དྲི་མས་དག་ཀྱང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་དྲི་མས་མ་དག་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་མིག་ གི་དབང་པོ་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱིས་མ་རེག་ཀྱང་རྩིག་པ་ལ་སོགས་པས་ཆོད་པས་གཟུགས་མི་མཐོང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་གསལ་བ་ནི་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་ བྱ་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པའི་འོད་ཟེར་གྱི་སྣང་བ་དང་ལྡན་པ་སྟེ་གསལ་བར་རྟོགས་ཞེས་པའོ། །རྣམ་ངེས་ལས། འཇིགས་སོགས་བཞིན་དུ་བསྒོམ་པ་ ཡི། །སྟོབས་ཀྱིས་གསལ་བར་སྣང་འགྱུར་པའི། །ཤེས་གང་བསླུ་བ་ཅན་མིན་པ། །རྟོག་མེད་དེ་ནི་མངོན་སུམ་མོ། །ཞེས་སོ། །དོན་འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་གིས་ཆོས་ཅན་ དེ། སྣང་བ་ཡུལ་དུ་གཏན་མི་བྱེད་དེ། མདོ་ལས། སྣང་མེད་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །དེ་ཡིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་སྣང་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-891 ཞེས་སོ། །འདི་ནི་བློ་ཡི་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་ཟད་དོ། །འདི་ལྟར་མཐོང་པའི་ལམ་གྱི་མཉམ་གཞག་དེས་ཡུལ་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དངོས་སུ་རྟོགས་སམ་ཤུགས་ལ་རྟོགས། དང་ པོ་ལྟར་ན་ཡུལ་དེ་ཡོངས་གཅོད་དུ་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ་མངོན་སུམ་གྱི་དངོས་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཤུགས་རྟོགས་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་དངོས་རྟོགས་གང་ཞིག་ཡིན་བརྫུན་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་ བུར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་གཉིས་བློ་ངོ་བོ་མི་གཅིག་ན་དངོས་རྟོགས་དང་དེའི་ཤུགས་རྟོགས་སུ་འགལ་ལ། གཅིག་ན་དེས་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་མི་བྱེད་པ་ཉམས་སོ། །དངོས་ ཤུགས་གང་ལ་ཡང་མ་རྟོགས་ན་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པར་མི་འཐད་དེ། གལ་ཏེ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པ་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པས་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཅི་ཐུབ་པའི་ཇི་སྙེད་པ་ མཐའ་དག་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་འགྱུར་རམ། དེ་ལྟར་ན་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་བློ་མངའ་བར་འགྱུར་ན་འདི་ཉིད་ལས། མཉམ་པར་མ་བཞག་ཐུགས་མི་མངའ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། མཐོང་ སྒོམ་མཉམ་གཞག་ལ་སོགས་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱིས་ཆ
【現代漢語翻譯】 如果自性的本性沒有污垢，那麼它也沒有污垢的種子嗎？答：它存在於阿賴耶識（kun gzhi）中，但不存在於平等性智（mnyam gzhag）中，因為它不是種子的所依。因此，自性從污垢中清凈與佛的智慧沒有區別。 如果自性的本性沒有障礙，那麼它應該了知一切所知，因為依賴於一切所知，自性的本性是清凈的智慧。如同佛的智慧。如果承認，那麼應該成為一切智智。答：不會成為一切智智，因為自性的本性雖然從污垢中清凈，但心相續沒有從污垢中清凈。例如，雖然眼睛的根沒有被障礙物觸及，但由於被墻壁等阻隔，所以看不到事物。第二，光明是指以如所有智（ji lta ba）和盡所有智（ji snyed pa）了知二諦（bden pa gnyis）的自性如何存在，從而具有顯現了知的光芒，即了知光明。在《釋量論》（rnam nges）中說：『如同恐懼等，通過修習的力量，顯現為光明，不欺騙的智慧，無分別，即是現量。』有些人說：大乘聖者的平等性智，不會將顯現作為對境，因為經中說：『安住于無顯現的瑜伽士，他將見到大乘。』因此，了知無顯現的法性如同虛空。 這是因為沒有理解智慧的運作方式。如此，見道的平等性智是直接證悟對境法性，即真如，還是間接證悟？如果是前者，那麼對境將成為完全的所斷，因為它是一個現量的對境。如果是後者，那麼間接證悟所引發的直接證悟是什麼？是像幻覺一樣顯現證悟嗎？如果兩者智慧的體性不同，那麼直接證悟和它的間接證悟是矛盾的。如果相同，那麼它不會將顯現作為對境的說法就被破壞了。如果直接和間接都沒有證悟，那麼證悟法性是不合理的。如果像幻覺一樣證悟是作為顯現對境的后得位（rjes thob），那麼是否一切可能的盡所有都將成為后得位？如果是這樣，那麼將成為沒有安住于平等性的智慧，這與『沒有安住于平等性的心』相矛盾。有些人說：見道、修道、平等性智等以如所有智的瑜伽現量證悟一切法。
【English Translation】 If the very nature of self is without defilement, then does it also not have the seed of defilement? Answer: It exists in the ālaya-vijñāna (kun gzhi), but not in the equanimity-wisdom (mnyam gzhag), because it is not the basis of the seed. Therefore, the purity of self-nature from defilement is no different from the wisdom of the Buddha. If the very nature of self is without obscuration, then it should know all knowable objects, because relying on all knowable objects, the very nature of self is the wisdom of purity. Like the wisdom of the Buddha. If admitted, then one should become omniscient. Answer: One will not become omniscient, because although the very nature of self is pure from defilement, the mind-stream is not pure from defilement. For example, although the eye faculty is not touched by an obscuring object, one does not see forms because they are obstructed by walls, etc. Second, clarity refers to the light of manifest knowledge that knows how the characteristics of the two truths (bden pa gnyis) exist, with the wisdom that knows the suchness (ji lta ba) and the extent (ji snyed pa) of things, that is, understanding clearly. The Pramāṇavārttika (rnam nges) says: 'Like fear, etc., through the power of meditation, it appears clearly, the non-deceptive knowledge, without conceptualization, is direct perception.' Some say: The samāhita of the Mahāyāna noble ones does not make appearances into objects, because the sūtra says: 'The yogi who abides in non-appearance, he sees the Great Vehicle.' Therefore, the nature of reality that is without appearance is realized as being like space. This is because the way in which wisdom engages is not understood. Thus, does the samāhita of the path of seeing directly realize the object of reality, that is, suchness, or indirectly? If the former, then the object will become completely severed, because it is an object of direct perception. If the latter, then what is the direct realization that causes the indirect realization? Is it manifest realization like an illusion? If the nature of the two minds is not the same, then the direct realization and its indirect realization are contradictory. If they are the same, then the statement that it does not make appearances into objects is undermined. If neither direct nor indirect realization occurs, then it is unreasonable to realize the nature of reality. If realizing like an illusion is a subsequent attainment (rjes thob) that makes appearances into objects, then will all possible extents become subsequent attainments? If so, then one will have a mind that does not abide in samāhita, which contradicts 'does not have a mind that does not abide in samāhita.' Some say: The yoga of the path of seeing, the path of meditation, samāhita, etc., directly realizes all phenomena with the wisdom of suchness.
ོས་ཅན་ཡུལ་དུ་མི་བྱེད་ཅིང་ཆོས་ཉིད་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པས་ཡུལ་རྟོགས་པ་མེད་ལ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་བློ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་བློ་གྲོས་རྣམས་པར་འཁྱམས་པ་ཡིན་ཏེ། 2-892 མཐོང་སྒོམ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་གང་ཟག་དེ་ལ་ཡིད་ཤེས་ཡོད་དམ་མེད། དང་པོ་ལྟར་ན་དེས་ཡུལ་བདག་མེད་མ་རྟོགས་ན་མཐོང་སྒོམ་མཉམ་གཞག་གི་ཡིད་ཤེས་སུ་འགལ་ལ། རྟོགས་ན་དེ་ཉིད་ བློ་ཡིན་པས་ཁས་བླངས་ཉམས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་གང་ཟག་ལ་ཡིད་ཤེས་མེད་པའི་གནས་སྐབས་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་སོགས་ལྔར་ངེས་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། ལྔ་པོ་དེ་དག་མ་ཡིན་ པའི་མཐོང་སྒོམ་མཉམ་གཞག་ནའང་ཡིད་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་སུམ་ཅུ་པ་ལས། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་བ་ནི། །རྟག་ཏུ་འདུས་ཤེས་མེད་པ་དང་། །སྙོམ་པར་འཇུག་པ་རྣམ་གཉིས་དང་། །སེམས་ མེད་གཉིད་དང་བརྒྱལ་མ་གཏོགས། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། ། གཞན་ཡང་བློ་མ་ཡིན་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ཡིན་པས་མཉམ་གཞག་ཏུ་མི་འཐད་པ་དང་། བདག་མེད་མ་རྟོགས་པས་བདག་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་ སྒྲ་འདོགས་མི་ཆོད་པ་དང་། ཤེས་རབ་མ་ཡིན་པས་སྤང་བྱའི་ས་བོན་གྱི་གཉེན་པོ་མི་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། སྒྲིབ་པ་གཉིས་ལས་གྲོལ་བའི་རྒྱུ་ནི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཡིན་ཏེ། མི་རྟོག་པ་ཞེས་ རྗེས་འགྲོ་དང་། ཤེས་རབ་ལས་གཞན་འདི་དག་གི །སྤོང་རྒྱུ་གཞན་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཞེས་ལྡོག་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་བཟོད་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་དང་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གཞག་མི་རུང་བ་དང་། 2-893 བྱེད་པོ་མེད་པས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་གསར་དུ་རྟོགས་པ་དང་རྟོགས་ཟིན་གོམས་པ་དང་། དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡུལ་གསལ་བར་རྟོགས་པ་ལ་སོགས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཐམས་ ཅད་ནུས་པར་འགྱུར་ན། ཀྱེ་མ་ལྟ་བ་ངན་པའི་གདོན་ཆེན་པོ་འདི་སྐལ་བ་དམན་པ་སུ་ཞིག་གི་བྱུར་དུ་འགྱུར། དེས་ན་ཐེག་པ་མཆོག་གི་ལམ་ལ་གཅེས་པར་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱིས་དྲི་ ང་བའི་འདམ་རྫབ་ལྟར་རྒྱང་རིང་དུ་སྤང་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བས་ན་གནས་ལུགས་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། ཚོགས་ལམ་དུ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་ཞིང་བདག་མེད་པའི་གནས་ལུགས་ བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་དོན་ལེགས་པར་རྟོགས་ཏེ་འཇིག་རྟེན་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒོམ་པས། མཐོང་ལམ་དུ་གོམས་ཡུལ་གསལ་བར་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་ ཏེ། སློབ་དཔོན་དཔལ་སྦས་ཀྱིས། འགའ་ཞིག་བསྒོམ་པ་གོམས་པ་ནི། །མཐུ་ཡིས་ཆོས་ཀུན་བདག་མེད་པར། །མཐོང་བ་དེ་བཞིན་བདག་ཉིད་དུ། །འགྱུར་ཏེ་དངོས་པོ་མཐོང་བ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་རྟེན་འབྲེལ་ གྱི་སྣང་བ་འདི་བརྫུན་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་དངོས་ས
【現代漢語翻譯】 如果有人說：'因為在有境的境中不造作，並且自性不是所知，所以沒有境的證悟。因此，心也不是心，因為境和有境的戲論已經寂滅。' 這就是心智的迷失。 如果有人問：'處於見、修、等持狀態的補特伽羅（梵文：Pudgala，指人或眾生）是否有意識？' 如果是前者，如果他沒有證悟無我的境，那麼這與見、修、等持的意識相違。如果他證悟了，那麼這本身就是智慧，因此違背了先前的承諾。如果是後者，那麼補特伽羅沒有意識的狀態就不會侷限於五種情況，如止息的等持等。因為即使在不是這五種情況的見、修、等持中，也沒有意識。如果接受這種說法，那麼與《三十頌》中的說法相矛盾：'意識的生起，除了常時的無意識、兩種等持、無心、睡眠和昏厥之外。' 此外，如果不是智慧，那麼就不是三摩地（梵文：Samādhi，指禪定），因此與等持不相符。如果沒有證悟無我，那麼就無法斷除執著二取的習氣。如果不是智慧，那麼就無法成為對治所斷煩惱種子的對治力。因為從二障中解脫的原因是兩種智慧，即無分別智（藏文：མི་རྟོག་པ་，梵文：avikalpa-jñāna，梵文羅馬擬音：avikalpa-jñāna，漢語字面意思：無分別的智慧），這是隨行；以及'除了智慧之外，沒有其他斷除這些的對治力，因此'，這是遮遣。同樣，關於智忍一剎那和十六剎那等的分類也是不合理的。 如果沒有作者，那麼所有大乘道的分類，如新證悟自性、習慣於已經證悟的自性、以及通過它的力量清晰地證悟境等，都將變得不可能。唉，這種惡見的巨大魔障會降臨到哪個沒有福德的人身上？因此，珍視殊勝大乘道的人們應該像遠離污穢的泥潭一樣遠離它。因此，實相是這樣的：在資糧道中，通過聞思的智慧，很好地證悟了諸法皆空且無我的實相，即二諦的意義。從世間最勝位開始，依靠禪定的心來修習，在見道中，證悟了習慣境的清晰證悟的瑜伽士會顯現。正如班智達吉祥隱（藏文：དཔལ་སྦས་）所說：'當某些人習慣於修習時，通過力量，一切法都變成無我，就像看到事物一樣，它也變成自性。' 也就是說，緣起的顯現是虛假的，就像幻術一樣。
【English Translation】 If someone says, 'Because there is no fabrication in the realm of the object-possessor, and because suchness is not knowable, there is no realization of the object. Therefore, mind is also not mind, because the elaborations of object and object-possessor have been pacified.' This is a wandering of the intellect. If someone asks, 'Does a person in the state of seeing, meditation, and equipoise have consciousness or not?' If the former, if he has not realized the object of selflessness, then it contradicts the consciousness of seeing, meditation, and equipoise. If he has realized it, then that itself is wisdom, thus violating the previous commitment. If the latter, then the state of a person without consciousness will not be limited to the five situations such as the absorption of cessation, etc. Because even in seeing, meditation, and equipoise that are not these five, there is no consciousness. If this is accepted, then it contradicts what is stated in the Thirty Verses: 'The arising of mind-consciousness, except for constant unconsciousness, the two absorptions, mindlessness, sleep, and fainting.' Furthermore, if it is not wisdom, then it is not samadhi, therefore it is not compatible with equipoise. If selflessness is not realized, then the habit of clinging to the two selves cannot be severed. If it is not wisdom, then it will not be an antidote to the seeds of what is to be abandoned. Because the cause of liberation from the two obscurations is the two wisdoms, namely, non-conceptual wisdom (Tibetan: མི་རྟོག་པ་, Sanskrit: avikalpa-jñāna, Romanized Sanskrit: avikalpa-jñāna, Literal meaning: non-discriminating wisdom), which is the subsequent; and 'Apart from wisdom, there is no other antidote to abandon these, therefore,' which is the negation. Similarly, the classifications of the moment of wisdom-tolerance and the sixteen moments, etc., are also unreasonable. If there is no agent, then all the classifications of the Great Vehicle path, such as newly realizing suchness, being accustomed to already realized suchness, and clearly realizing the object through its power, etc., will become impossible. Alas, which unfortunate person will this great demon of wrong view befall? Therefore, those who cherish the supreme Great Vehicle path should abandon it far away like a filthy swamp. Therefore, the reality is this: In the path of accumulation, through the wisdom of hearing and thinking, one well realizes the reality that all phenomena are empty and selfless, the meaning of the two truths. Starting from the supreme mundane quality, by relying on the mind of meditation, one cultivates, and in the path of seeing, the yogi who realizes the clear realization of the habitual object will manifest. As the teacher Palasbas said: 'When some become accustomed to meditation, through power, all phenomena become selfless, just like seeing things, it also becomes selfness.' That is to say, the appearance of dependent origination is false, like an illusion.
ུ་རྟོགས་པས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་ཤུགས་ལ་རྟོགས་ཏེ་སྤྲོས་པས་མཚན་མར་འཛིན་པའི་སྒྲོ་འདོགས་བསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-894 རྣམ་ངེས་ལས། རང་བཞིན་ཁྱད་པར་ཅན་མྱོང་བས། །གཞན་གསལ་བ་ནི་གཞན་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་མི་དམིགས་པ་ཡང་། །དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་དམིགས་ཉིད། །ཅེས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་དངོས་ཡུལ་སྣང་ བ་བརྫུན་པ་ལ་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པ་དང་། ཤུགས་ལ་སྤྲོས་པའི་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པའི་ཆ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ཞིང་། དེ་གཉིས་ཀ་ཞི་གནས་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་རྩེ་གཅིག་ ཏུ་གནས་པ་ནི་མཉམ་གཞག་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་མ་ཟིན་པར་ཡུལ་ལ་འཕྲོ་ཞིང་གཡེངས་པ་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པའི་མངོན་སུམ་ནི། ངོ་བོ་གཅིག་ པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་དངོས་རྟོགས་དང་ཤུགས་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཉམ་གཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་གཉིས་ནི། ངོ་བོ་མི་གཅིག་ཏེ། སྔ་ཕྱི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ཉིད་ལས། ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་ རྣམས། །གསལ་དང་འཕྲོ་དང་དག་ཕྱིར་དང་། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་འོད་དང་ཟེར། །ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་དང་མཚུངས། །ཞེས་པ་དང་། མི་རྟོག་པ་དང་དེ་ཡི་ནི། །རྗེས་ཐོབ་དེ་ནི་ཡེ་ཤེས་འདོད། །ཅེས་ སོ། །གང་དག་མཉམ་གཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་ལ་བྱེད་ཅིང་གཞན་དག་དེ་གཉིས་ཀ་ངོ་བོ་མི་གཅིག་པར་འདོད་པ་ནི་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ལ་བློ་གྲོས་རྒྱབ་ཀྱི་ཕྱོགས་པར་ཟད་དེ། 2-895 མི་སྡུག་པ་དང་རྒྱལ་བའི་སྐུ་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལ་སོགས་མཉམ་གཞག་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ན། བསླབ་བཏུས་ལས། མཉམ་པར་གཞག་ལ་བརྩོན་བྱ་ཞིང་། །མི་སྡུག་ལ་སོགས་བསྒོམ་པར་ བྱ། །ཞེས་པ་དང་། མདོ་ལས། གསེར་གྱི་ཁ་དོག་ལྟ་བུའི་སྐུ་ལུས་ཀྱིས། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོ་ཀུན་ནས་མཛེས་པ་སྟེ། །དམིགས་པ་དེ་ལ་གང་གི་སེམས་འཇུག་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་མཉམ་གཞག་ ཅེས་བྱ། །ཞེས་པ་དང་ཇི་ལྟར་མི་འགལ། རྒྱན་ལས་ཀྱང་། དཀར་པོའི་ཆོས་ཀུན་རྣམ་པར་གཡེངས་པ་དང་། །མཉམ་པར་བཞག་དང་གཉིས་ཀར་ཤེས་པར་བྱ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་གཉིས་དང་གཉིས། །གཉིས་ཀྱིས་ཡོངས་ སུ་བསྡུས་པ་ཡིན། །ཞེས་བསམ་གཏན་དང་བསྒོམས་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་གཉིས་ཀ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་པས་བསྡུས་པར་གསུངས་སོ། །གཞན་ཡང་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་མཉམ་བཞག་ཏུ་ཐལ་བའི་ ཕྱིར་དང་། ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་མངོན་སུམ་ངོ་བོ་མི་གཅིག་པ་ལ་སྔར་གྱི་རིགས་པས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཐོང་སྒོམ་མཉམ་བཞག་ཏུ་ཀུན་རྫོབ་ བརྫུན་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་ན་འཁྲུལ་པར་འགྲོ་སྟེ་བརྫུན་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྨི་ལམ་གྱི་ཤེས་པ་བཞིན་ཞེ་ན། མི་
【現代漢語翻譯】 通過理解，法界的自性遠離戲論，如虛空般自然領悟，爲了消除因戲論而執著于相狀的臆測。 《現觀莊嚴論》中說：『體驗到自性差別，其他顯現並非其他。因此，不觀待它，也能觀待它的差別。』就像這樣。因此，對於事物顯現的虛假性，是如所有智（藏文：ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན，梵文天城體：yāvatā jñāna，梵文羅馬擬音：yavatā jñāna，漢語字面意思：知有多少），對於自然斷除戲論臆測的部分，是盡所有智（藏文：ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན，梵文天城體：yathātā jñāna，梵文羅馬擬音：yathātā jñāna，漢語字面意思：知其如何）。這二者都依賴於止觀，一心安住是入定（藏文：མཉམ་གཞག，梵文天城體：samāhita，梵文羅馬擬音：samāhita，漢語字面意思：平等安置）和三摩地（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན，梵文天城體：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持）所未攝持的，心散亂于外境是出定。 因此，如所有智和盡所有智的現量，本體是一樣的，因為它們是實證和自然領悟。入定和出定二者，本體是不一樣的，因為它們有先後之分。正如《寶性論》中所說：『智慧、勝觀、解脫等，因其光明、散發和清凈，以及無有差別，如同光芒和光線，與太陽的壇城相似。』以及『無分別智及其出定，被稱為勝觀。』 有些人認為入定和出定的意義在於理解如所有智和盡所有智，而另一些人認為這二者本體不一樣，這完全是背離了佛經的意義。 如果專注于不凈物和佛陀的身相等等不是入定，那麼《學集論》中說：『應勤于入定，並修習不凈物等。』以及經典中說：『以如黃金般的身色，世間怙主處處莊嚴，誰的心專注於此，那位菩薩即是入定。』又該如何解釋呢？《現觀莊嚴論》中也說：『白色之法皆為散亂與入定，應知二者，二種波羅蜜多，以二者而圓滿。』這說明止觀和觀修所生的智慧都包含在入定之中。此外，如果證悟無我的聞思智慧也成為入定，那麼如所有智和盡所有智的現量本體不一樣，也會被之前的理證所駁斥。如果大乘聖者的見道和修道以入定來將虛假的世俗作為對境，那麼就會變成錯亂，因為它是虛假的對境，就像夢中的意識一樣，這不合理。
【English Translation】 Through understanding, the nature of the Dharmadhatu is free from elaboration, naturally comprehended like the sky, in order to eliminate the imputations of clinging to characteristics through elaboration. As it says in the Abhisamayalankara: 'Experiencing the specific nature, the other is clear, but not other. Therefore, not attending to it, one attends to its specific difference.' Just like that. Therefore, knowing the falsity of the appearance of objects is knowing 'how many' (Tibetan: ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན, Sanskrit Devanagari: yāvatā jñāna, Sanskrit Romanization: yāvatā jñāna, literal meaning: knowing how many), and naturally cutting off the imputations of elaboration is knowing 'how it is' (Tibetan: ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན, Sanskrit Devanagari: yathātā jñāna, Sanskrit Romanization: yathātā jñāna, literal meaning: knowing how it is). Both of these depend on calm abiding, and abiding single-pointedly is not grasped by Samatha (Tibetan: མཉམ་གཞག, Sanskrit Devanagari: samāhita, Sanskrit Romanization: samāhita, literal meaning: equally placed) and Samadhi (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན, Sanskrit Devanagari: samādhi, Sanskrit Romanization: samādhi, literal meaning: concentration), but scattering and distracting the mind on objects is post-meditation. Therefore, the direct perception of 'how it is' and 'how many' is the same essence, because they are realization and natural comprehension. Samatha and post-meditation are not the same essence, because they are sequential. As it says in the Ratnagotravibhāga: 'Wisdom, insight, liberation, etc., because of their clarity, emanation, and purity, and because there is no difference, are like rays and beams, similar to the mandala of the sun.' And 'Non-conceptual and its post-meditation, that is considered insight.' Some consider the meaning of Samatha and post-meditation to be understanding 'how it is' and 'how many,' while others consider these two to be of different essences, which is completely turning their backs on the meaning of the scriptures. If focusing single-pointedly on the repulsive and the body of the Buddha, etc., is not Samatha, then as it says in the Siksamuccaya: 'One should strive in Samatha and meditate on the repulsive, etc.' And as it says in the Sutra: 'With a body like the color of gold, the protector of the world is beautiful everywhere, whoever's mind enters into that object, that Bodhisattva is called Samatha.' How is this not contradictory? As it also says in the Abhisamayalankara: 'All white dharmas are both distraction and Samatha, one should know both, the two perfections, are completely gathered by the two.' This explains that both calm abiding and the wisdom arising from meditation are included in Samatha. Furthermore, if the wisdom of hearing and thinking that realizes selflessness also becomes Samatha, then the direct perception of 'how it is' and 'how many' being of different essences would be refuted by the previous reasoning. If the seeing and meditation of the Mahayana Arya make the false conventional as the object in Samatha, then it would become confused, because it is a false object, like the consciousness in a dream, which is unreasonable.
འགྱུར་ཏེ། བརྫུན་པ་ལ་བརྫུན་པར་རྟོག་པས་བློ་དོན་མཐུན་པར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-896 དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་སྣང་བ་འདི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བརྫུན་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བརྫུན་པར་རྟོགས་པ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་མདོ་ལས། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ ནི་བརྫུན་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ནོ་ཞེས་པ་དང་། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་གང་དག །བསྡུ་བ་དེ་ནི་བརྫུན་ཞེས་གསུངས། །འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་བསླུ་བས་ན། དེས་ན་དེ་ ཀུན་བརྫུན་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེས་ན་བརྫུན་པ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པ་ནི་དེ་མ་ཡིན་པ་ལ་དེར་འཛིན་པའི་ཕྱིར་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ཡང་བརྫུན་པ་ལ་དེར་རྟོགས་པ་ནི་འཁྲུལ་པར་མི་ འགྱུར་ཏེ། ཡུལ་ལ་གནོད་པ་མེད་ཅིང་བློ་དོན་མཐུན་པར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་ལས། ཀུན་རྫོབ་རྟོག་པས་བཏགས་པ་སྟེ། །དེ་ཆད་འཕགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། །ཞེས་ཀུན་རྫོབ་ཡུལ་དུ་མི་བྱེད་པར་ གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་བདེན་པ་མེད་པ་ལ་རྟོགས་པས་བདེན་པར་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཡིན་ལ་དེ་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་གིས་མེད་པར་རྟོགས་པ་ ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །སྡུད་པ་ལས། གཟུགས་རྣམས་མི་མཐོང་ཚོར་བ་དག་ཀྱང་མི་མཐོང་ཞིང་། །འདུ་ཤེས་མཐོང་བ་མེད་ཅིང་སེམས་དཔའ་མཐོང་མེད་པ། །གང་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་དང་སེམས་ཡིད་མཐོང་མེད་པ། ། 2-897 དེ་ནི་ཆོས་མཐོང་ཡིན་ཞེས་བདེ་བར་གཤེགས་པས་བསྟན། །ཞེས་ཕུང་པོ་ལྔ་མི་དམིགས་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་སྐད་དུ་གསུངས་པ་ནི། གཟུགས་མེད་ཅེས་པའང་གཟུགས་ཀྱི་རང་གི་ངོ་ བོ་མེད་པ་ཡིན་གྱི་དེར་སྣང་བ་འགོག་པ་མ་ཡིན་པ་ལྟར་བློས་རང་གི་ངོ་བོ་མི་མཐོང་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ མཐོང་བའོ་ཞེས་པ་དང་། འགྲེལ་པ་ལས། གང་གི་ཚེ་རྒྱུ་མཚན་ནམ་དམིགས་པ་མི་མཐོང་པ་དེའི་ཚེ་ཡང་དག་པར་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །སྣང་མེད་གནས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ། །དེ་ཡིས་ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་མཐོང་། །ཞེས་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་མི་བྱེད་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་རང་ལྡོག་ལ་དགོངས་པས་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དེས་ན་ཡུལ་གྱི་གནས་ ལུགས་བདེན་གཉིས་ཟུང་འཇུག་ཡིན་པ་ལྟར་བློས་ཀྱང་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་མི་འགལ་ཏེ། ཡུལ་གྱི་ཡིན་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅི་ ཡང་མེད། །གཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་བལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ནས་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་གཉེན་པོ་ནི། དམིགས་པ་སྟེ་ཡུལ་ཀུན་ལ་ཡིད་དུ་འོང་བ་ལ་སྡུག་པའི་རྣམ་པར་འཛིན་པའི་ཆགས་པ་དང་ཡིད་ད
【現代漢語翻譯】 轉變，因為將虛假視為虛假，心識與意義相符，就像佛陀了知一切一樣。 如果不是這樣，那麼緣起的顯現都將變成世俗諦中非虛假的，因為將世俗諦視為虛假是錯誤的。如果承認這一點，那麼經中說：『一切行是虛假的，具有欺騙的性質。』以及《中觀根本慧論》中說：『世尊所說的任何法，都是虛假的。』一切行都在欺騙，因此，一切都是虛假的。』因此，將虛假執為真實是錯誤的，因為將非彼執為彼，但將虛假如實認知則不是錯誤，因為對境無害，且心識與意義相符。經中說：『世俗諦是分別念所安立的，那是聖者的行境。』如果認為這與經中說不應將世俗諦作為對境相違背，那麼，這是指在世俗諦的自性本無真實的情況下，執著其為真實，這是指聖者的等持所證悟的境界。 《攝頌》中說：『諸色不可見，諸受亦不可見，諸想無可見，勇士無可見，于彼識與心意皆不可見，如來宣說彼乃見法。』如果認為這與經中說五蘊不可得相違背，那麼，這樣說是因為，所謂『無色』是指色的自性本無，而不是遮止顯現，同樣，心識不見自性也是這個意思。經中說：『無可見者，乃見真如。』以及《釋論》中說：『當不見原因或所緣時，即是如實見。』『安住于無顯現之瑜伽士，彼見大乘。』如果認為這與經中說不應將顯現作為對境相違背，那麼，這也是就如實知自性的角度而言，因此沒有過失。因此，就像對境的實相是真俗二諦雙融一樣，心識也如此認知，這並不矛盾，因為是如實認知對境的實相。口訣教典中說：『於此無有應遣除，亦無少許應安立，于真實性如實觀，如實見已得解脫。』 第三，對治法是：所緣，即對於一切對境，以悅意之境執著為不悅意之相，生起貪執，以及對於不悅意之境
【English Translation】 It transforms because perceiving falsehood as falsehood, the mind aligns with the meaning, just as the Buddha knows all things. If it were not so, then all appearances of dependent origination would become non-false in conventional truth, because perceiving conventional truth as false is erroneous. If this is admitted, then the sutra says: 'All conditioned phenomena are false, having the nature of deception.' And the Mūlamadhyamakakārikā (Fundamental Verses on the Middle Way) says: 'Whatever dharma the Bhagavan (Blessed One) taught, that is false.' All conditioned phenomena are deceiving, therefore, all of them are false.' Therefore, grasping falsehood as truth is erroneous because it is grasping what is not that as that, but perceiving falsehood as it is is not erroneous, because it does not harm the object and the mind aligns with the meaning. The sutra says: 'Conventional truth is established by conceptual thought, that is the realm of activity for the noble ones.' If it is thought that this contradicts the statement in the sutra that one should not make conventional truth an object, then this refers to the fact that in the absence of truth in the nature of conventional truth itself, it is imputed as truth, and this refers to the realization of the noble ones in meditative equipoise. The Compendium says: 'Forms are not seen, feelings are not seen, perceptions are not seen, heroes are not seen, in that, consciousness and mind are not seen, the Sugata (One Gone to Bliss) taught that is seeing the Dharma.' If it is thought that this contradicts the statement that the five aggregates are not found, then this is said because, the term 'without form' means that the nature of form itself is without, not that it prevents appearance, similarly, the mind not seeing its own nature is also the meaning. The sutra says: 'That which is not seen is seeing reality.' And the commentary says: 'When the cause or object is not seen, then it is truly seen.' 'The yogi who abides in non-appearance, he sees the Great Vehicle.' If it is thought that this contradicts the statement that one should not make appearance an object, then this is also in terms of knowing the self-nature as it is, therefore there is no fault. Therefore, just as the reality of the object is the union of the two truths, the mind also cognizes it in this way, which is not contradictory, because it is cognizing the reality of the object as it is. The instruction manual says: 'In this, there is nothing to be removed, nor is there anything to be established, look at reality as it is, having seen reality, be liberated.' Third, the antidote is: the object, that is, for all objects, grasping the pleasant as the unpleasant aspect, arising attachment, and for the unpleasant
ུ་མི་འོང་བ་ལ་སེམས་འཁྲུག་པའི་སྡང་བ་དང་བར་མ་ལ་རྨོངས་པའི་རབ་རིབ་སྟེ་གཏི་མུག་རྣམས་རྣམ་པར་འཇོམས་པར་མཛད་ཅེས་པས་མཚོན་པས་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སེལ་བའོ། ། 2-898 དམ་ཆོས་ཉི་མ་དེ་ལ་འདུད་ཅེས་པ་ནི། ལམ་གྱི་བདེན་པའི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ངོ་བོ་དག་པ་དང་། གཟུགས་གསལ་བ་དང་མུན་པ་སེལ་བ་གསུམ་དང་ཆོས་ མཐུན་པས་དེར་བཀོད་པའོ། །དོན་འདི་ལ་ཡང་སྤང་བྱ་དང་གཉེན་པོ་དང་། སྤོང་ཚུལ་གསུམ་གྱིས་ངེས་པར་བྱ་བ་ལས། དང་པོ་ལ། ངོ་བོ་དང་། དབྱེ་བ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐར་ པའི་གེགས་ཉོན་སྒྲིབ་དང་། ཀུན་མཁྱེན་གྱི་གེགས་ཤེས་སྒྲིབ་བོ། །དང་པོ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའམ་དེའི་དབང་གིས་སེམས་བྱུང་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བ་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའམ་དེའི་དབང་གིས་ཆོས་ཙམ་ལ་བདེན་པའི་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་དམ། འདི་ཉིད་ལས། འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་། །དེ་ནི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པར་འདོད། །སེར་ སྣ་ལ་སོགས་རྣམ་རྟོག་གང་། །ཉོན་མོངས་པ་ཡི་སྒྲིབ་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ལ། ཉོན་མོངས་པ་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ལ། ངོ་བོ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་ གམ་ལྟ་བ་ལྔར་ཕྱེ་ནས་བཅུ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་ཀྱང་ལྟ་བ་ལྔ་ལས། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ནི་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལ་རྟག་པ་གཅིག་པུའི་བདག་དང་བདག་གིར་ལྟ་བ་སྟེ་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། ། 2-899 མཐར་འཛིན་ལྟ་བ་ནི་ཕུང་པོ་ལ་རྟག་པའམ་ཆད་པར་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ལྟ་བ་སྟེ་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བར་དུ་གཅོད་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་ བུའི་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་མ་མཐོང་བའི་དོན་ལ་བསྐུར་པ་འདེབས་པ་སྟེ་དགེ་བའི་རྩ་བ་གཅོད་ཅིང་མི་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ ནི་ལྟ་བ་དང་དེའི་གནས་ཕུང་པོ་ལ་མཆོག་དང་གཙོ་བོ་དང་དམ་པར་ལྟ་བ་སྟེ་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་ ཏུ་འཛིན་པའི་ལྟ་བ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་དམན་པ་དག་དང་དེའི་གནས་ཕུང་པོ་ལ་དག་གྲོལ་གྱི་རྒྱུ་དང་ངེས་འབྱིན་དུ་ལྟ་བ་སྟེ་ངལ་བ་འབྲས་བུ་མེད་པར་བྱེད་པའི་ལས་ ཅན་ནོ། །ལྟ་བ་མ་ཡིན་པ་ལྔ་ལས། འདོད་ཆགས་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་སྟེ། སྲིད་པའི་དབང་གིས་ཕུང་པོ་འགྲུབ་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པའི་ལས་ ཅན་ནོ། །ཁོང་ཁྲོ་བ་ནི་མི་འདོད་པའི་ཡུལ་ལ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་དང་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །མ་རིག་པ་ནི་གནས་ལུགས་ཀྱི་དོན་ལ་རྨོངས་པ་སྟ
【現代漢語翻譯】 通過『摧毀對不來臨之事的心煩意亂的嗔恨，以及對中間狀態的迷惑無明』等描述，象徵著清除包括種子在內的兩種障礙。 『頂禮彼殊勝正法日』，是指通往解脫之路的三種真諦之法，與太陽的本質——清凈、光明、驅散黑暗——相符，因此在此處提及。對於此意義，需要通過所斷、對治和斷除方式這三個方面來理解。首先，分為本體和分類兩個方面。本體又分為兩種：解脫的障礙——煩惱障，以及全知的障礙——所知障。前者是對人我的無知，或因其影響而產生的未完全平息的心理活動，如無明等。後者是對法我的無知，或因其影響而執著于僅僅是法的真實相。正如經文所說：『三種輪轉的分別念，被稱為所知障。慳吝等分別念，被稱為煩惱障。』其次，分類包括煩惱障和所知障的分類。首先，煩惱障分為六種根本煩惱或五種見解，總共十種。其中，五種見解中，有身見是對五取蘊執著為常、一、我的見解，是所有見解的基礎。邊見是對蘊執著為常或斷的極端見解，是阻礙解脫的根本。邪見是否認因果等作用，是斷絕善根並趨向不善的根本。見取見是對見解及其所依之蘊執著為殊勝、主要和神聖的見解，是對惡見的執著之根本。戒禁取見是對低劣的戒律和苦行及其所依之蘊執著為清凈解脫之因和決定出離之道的見解，是使努力徒勞無功的根本。在五種非見解中，貪慾是對非真實功德的執著，是因生存而形成蘊併產生痛苦的根本。嗔恚是對不悅之境的憎恨，是痛苦和惡行的基礎。愚癡是對事物真實狀態的無知。
【English Translation】 The description 'destroying the disturbing hatred of things that do not come, and the obscuration of bewilderment in the intermediate state' symbolizes the removal of the two obscurations, including their seeds. 『I prostrate to that excellent Dharma Sun,』 refers to the three truths of the path to liberation, which are in accordance with the nature of the sun—purity, clarity, and dispelling darkness—and are therefore mentioned here. Regarding this meaning, it is necessary to understand it through three aspects: what is to be abandoned, the antidote, and the method of abandonment. First, there are two aspects: the essence and the divisions. The essence is divided into two: the obscuration of afflictions (nyon mong dribpa) which hinders liberation, and the obscuration of knowledge (shepa dribpa) which hinders omniscience. The former is ignorance of the self of the person, or the mental activities that have not been completely pacified due to its influence, such as ignorance. The latter is ignorance of the self of phenomena, or the clinging to the mere characteristics of phenomena as true due to its influence. As it is said in the text: 『The conceptual thoughts of the three spheres are considered the obscuration of knowledge. Stinginess and other conceptual thoughts are considered the obscuration of afflictions.』 Secondly, the divisions include the divisions of afflictions and the obscuration of knowledge. First, the obscuration of afflictions is divided into six root afflictions or five views, totaling ten. Among these, from the five views, the view of the aggregates (jiktshok la tawa) is the view of clinging to the aggregates as permanent, singular, self, and belonging to self, and it is the basis for all views. The view of extremes (mthar dzin tawa) is the view of clinging to the aggregates as either permanent or impermanent, and it is the basis for cutting off the path to liberation. Wrong view (lokpar tawa) is the denial of the effects of cause and effect, and it is the basis for cutting off the roots of virtue and engaging in non-virtue. The view of holding views as supreme (tawa choktu dzinpa) is the view of clinging to views and their basis, the aggregates, as supreme, principal, and sacred, and it is the basis for clinging to bad views. The view of holding ethics and asceticism as supreme (tsultrim dang trultshuk choktu dzinpe tawa) is the view of clinging to inferior ethics and asceticism and their basis, the aggregates, as the cause of purification and liberation, and it is the basis for making effort fruitless. Among the five non-views, attachment (dodchak) is the delight in non-true qualities, and it is the basis for the formation of aggregates and the generation of suffering due to existence. Anger (khong khroba) is the torment of the mind towards undesirable objects, and it is the basis for suffering and misconduct. Ignorance (marikpa) is the bewilderment of the true state of affairs.
ེ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་འབྱུང་བའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། ། 2-900 ང་རྒྱལ་ནི་བདག་ལྟ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཁེངས་པ་སྟེ་མ་གུས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་ནི་བདེན་པ་དང་ལས་འབྲས་ལ་ཡིད་གཉིས་ཟ་བ་སྟེ། དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་མི་འཇུག་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །དེ་དག་ལ་ལོག་པའི་བསྟན་བཅོས་ཉན་པ་ལ་སོགས་པས་འཕྲལ་དུ་རྙེད་པ་རྣམས་ནི་ཀུན་བཏགས་པ་ཡིན་པས་མཐོང་སྤང་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བུ་ལ་མ་ལྟོས་པར་ཡོད་པ་རྣམས་ནི་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་པས་སྒོམ་སྤང་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་གྲུབ་པའི་མཐའ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་མཚན་ཉིད་ལྔ་དང་ལྡན་པར་འཛིན་པའི་འཇིགས་ཚོགས་ལ་ལྟ་ བ་ནི་ཀུན་བཏགས་ཡིན་ལ། གྲུབ་མཐའ་ལ་མི་ལྟོས་པར་བདག་ཏུ་རློམ་པའི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ནི་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་མཐོང་སྤང་ནི་ཉོན་མོངས་པ་བཅུ་ཆར་ཡིན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་ཁམས་གསུམ་དུ་བདེན་པ་བཞི་ལ་ལོག་པར་འཇུག་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན་བརྒྱ་དང་བཅུ་གཉིས་སུ་འགྱུར་རོ། །སྒོམ་སྤང་ནི་ལྟ་བ་ཕྱི་མ་གསུམ་དང་ཐེ་ཚོམ་མཐོང་སྤང་ཁོ་ ན་ཡིན་པས་གཞན་རྣམ་པ་དྲུག་ལས་འདོད་པ་ན་དྲུག་ཆར་དང་། གོང་མ་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་ལྔ་སྟེ་ཁམས་གསུམ་ན་ཉོན་མོངས་པ་བཅུ་དྲུག་ཡོད་ལ། དེ་དག་ས་དང་ཆེ་འབྲིང་གིས་ཕྱེ་ན་ཁམས་གསུམ་གྱི་ས་དགུ་ལ་ས་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པ་དགུ་དགུ་སྟེ་བརྒྱད་ཅུ་རྒྱ་གཅིག་རེ་ཡོད་ཅིང་། 2-901 འདོད་པའི་ཁོང་ཁྲོ་ཆེ་འབྲིང་དགུ་སྟེ་ཐམས་ཅད་སྡོམ་ན་བཞི་བརྒྱ་དང་བཅུ་བཞིའོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ནི་ལྟ་བ་ལྔ་ཆར་དང་ཐེ་ཚོམ་དེ་མཐོང་སྤང་ཁོ་ནར་འདོད་པས་སྒོམ་སྤང་གི་ངོ་ བོ་དུག་གསུམ་དང་ང་རྒྱལ་ཏེ་བཞི་དང་ཁམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན་བཅུ་དང་། མཐོང་སྤང་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་སྡོམ་པས་དགུ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་དང་། ཐམས་ཅད་སྒོམ་སྤང་དུ་དྲིལ་ཏེ་ས་དང་ཆེ་ འབྲིང་གིས་ཕྱེ་ན་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་དང་། སོ་སོར་ཕྱེ་ནས་ཁམས་དང་ཆེ་འབྲིང་གིས་ཕྱེ་ན་དགུ་བཅུ་ཐམ་པ་དང་། ས་དང་ཆེ་འབྲིང་གིས་ཕྱེ་ན་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་འགྱུར་ རོ། །མཛོད་ལས། དེ་དག་བཅུ་དང་བདུན་བདུན་བརྒྱད། །ལྟ་བ་གཉིས་གསུམ་མ་གཏོགས་པ། །འདོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ། །མཐོང་བས་རིམ་བཞིན་སྤོང་བར་བྱེད། །ཅེས་མཐོང་སྤང་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་དང་། །བཞི་ ནི་བསྒོམ་པས་སྤང་བྱ་ཡིན། །ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་དེ་དག་ནི། །གཟུགས་ཁམས་གཟུགས་མེད་དེ་དང་འདྲ། །དེ་ལྟར་དགུ་བཅུ་བརྒྱད་དུ་འདོད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ནི་སྤང་ བྱ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། གཉེན་པོ་རྣམས་བྱང་གི་ཆོས་རྣམས་ལ་བླང་བྱ་དང་དོར་བྱར་རྟོག་པའི་གཟུང་རྟོག་དང་། དེ་
དག་ལ་དངོས་པོ་རྫས་ཡོད་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་དང་། བཏགས་པ་ཙམ་གྱི་བྱེད་པ་པོར་རྟོག་པའི་འཛིན་རྟོག་གཉིས་དང་གཟུང་རྟོག་ལ་ལྡོག་པ་ཕྱོགས་དང་འཇུག་པ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་གཉིས་དང་། 2-902 འཛིན་རྟོག་ལ་རྫས་ཡོད་དང་བཏགས་ཡོད་ཀྱི་ཡུན་གཉིས་ཏེ་བཞི་དང་། ཡང་དེ་དག་རེ་རེ་ལ་དགུ་དགུ་སྟེ་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་དང་། དེ་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་གསུངས་སོ། ། དེ་དག་ལ་གཉེན་པོ་མཐོང་པའི་ལམ་གྱི་ས་བོན་དང་བཅས་པ་གཞོམ་པར་བྱ་བ་ནི་མཐོང་སྤང་ཡིན་ལ། གཉེན་པོ་བསྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་ས་བོན་དང་བཅས་པ་གཞོམ་པར་བྱ་བ་ནི་སྒོམ་ སྤང་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ལས་དང་སྐྱེ་བའི་སྒྲིབ་པ་ལ་སོགས་མང་དུ་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་དག་ཀྱང་གཉིས་པོ་འདིར་འདུས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་གཉིས་སྤངས་ན་དེ་དག་ལས་ཀྱང་ གྲོལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། དབུས་མཐའ་ལས། ཉོན་མོངས་པ་ཡི་སྒྲིབ་པ་དང་། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཉིད་དུ་བསྟན། །དེར་ནི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དེ། །དེ་ཟད་ནས་ནི་གྲོལ་བར་འདོད། །ཅེས་སོ། ། གཉིས་པ་ སྤོང་བྱེད་གཉེན་པོ་ལ་སྤྱིར་གཉེན་པོ་རྣམ་པ་བཞིར་གསུངས་ཏེ། སུན་འབྱིན་པའི་གཉེན་པོ་དང་། རྟེན་གྱི་གཉེན་པོ་དང་། སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའམ་ཐག་བསྲིངས་པའི་གཉེན་པོའོ། །དང་པོ་ ནི་སྤང་བྱ་ལ་ཉེས་དམིགས་སུ་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱི་སྦྱོར་བའི་ལམ་གང་ཡིན་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་མོ། །བཞི་པ་ནི་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དང་། 2-903 དེའི་གོང་མའི་ལམ་གང་ཡིན་པའོ། །ཡང་ན་གཉིས་ལས་མངོན་འགྱུར་མགོ་མནོན་པ་ནི། འཕགས་པ་དཔུང་བཟང་གིས་ཞུས་པ་ལས། འདོད་ཆགས་ཤས་ཆེ་མི་གཙང་ཤ་ཚིལ་སོགས། །པགས་པ་ཀེང་རུས་ལྟ་བས་ རྣམ་པར་བཟློག །ཞེ་སྡང་ལ་ནི་སྙིང་རྗེའི་ཆུ་ཡིས་སོ། །གཏི་མུག་ལ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ལམ་གྱིས་སོ། །ཞེས་དུག་གསུམ་པོའི་གཉེན་པོ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ང་རྒྱལ་ཤས་ཆེ་བ་ལ་ཁམས་ཀྱི་རབ་ ཏུ་དབྱེ་བ་བསྒོམ་སྟེ། མདོ་ལས། རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་བུ་གང་ཟག་འདི་ནི་ཁམས་དྲུག་དང་རེག་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་། ཡིད་ཀྱི་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པ་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་ བུ་སྟེ་ཆོས་དུ་མར་ཤེས་ན་གཅིག་པུའི་བདག་མེད་པར་ཤེས་ཏེ་བདག་ལྟ་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་ལྡོག་པར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་རྟོག་ཤས་ཆེ་བ་ལ་རླུང་གི་དམིགས་པ་ཡིད་ལ་ བྱེད་པར་གསུངས་ཏེ། མཛོད་ལས། དབུགས་རྔུབ་དབུགས་འབྱུང་དྲན་པ་འདི། །བགྲང་དང་རྗེས་འགྲོ་འཇོག་པ་དང་། །རྟོག་པ་དང་ནི་བསྒྱུར་བ་དང་། །ཡོངས་དག་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཕྱོགས་ རེའི་མགོ་གནོན་པ་ཙམ་བྱེད་ཀྱི་མཐའ་དག་དྲུང་ནས་འབྱིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྩ་བ་བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་དང་མི་
【現代漢語翻譯】 對於事物，有對實有自性的執著和對假立自性的執著這兩種執著，以及對能取和所取二者的執著，這兩種執著分別具有背離和趨近的對境。 對於執著，有實有和假立兩種對境，總共四種。每一種又分為九種，總共三十六種。通過三界，則被認為是有一百零八種。 對於這些，斷除具有見道種子的對治品是見道所斷，斷除具有修道種子的對治品是修道所斷。如果有人問，不是還有業和煩惱障等多種說法嗎？這些也包含在這兩者之中，因為斷除了這二者，也就從那些業中解脫了。《中邊分別論》中說：『煩惱障和所知障，被顯示為二障。一切障礙都在其中，斷除它們就被認為是解脫。』 第二，關於斷除的對治品，一般來說，對治品被認為是四種：破斥的對治品、所依的對治品、斷除的對治品和完全清凈或持續的對治品。第一種是對所斷之物視為過患。第二種是無間道之加行道。第三種是無間道。第四種是解脫道及其之前的道。 或者，從兩種對治品中，著重降伏現行的是：《聖勇授所問經》中說：『貪慾熾盛者，觀不凈身，如尸肉、脂肪等，面板、骨骼等，即可調伏。嗔恚熾盛者，以慈悲水調伏。愚癡熾盛者，以緣起道調伏。』這是三種毒的對治品。同樣，對於我慢熾盛者，應修習界差別觀。《經部》中說：『國王啊，這個人具有六界、六觸處和十八意近行。』就像這樣，如果知道多種法，就會知道沒有唯一的我，從而因為執著於我見而產生的傲慢就會消失。對於分別念熾盛者，據說應專注于風息。《俱舍論》中說：『入息出息念，計數、隨逐、安住等，觀察和轉變，以及清凈，被認為是六種。』這些也只是暫時地降伏一部分，而不是完全從根源上拔除，因為根本在於對我的愚癡。
【English Translation】 Regarding things, there are two types of clinging: clinging to things as inherently existent and clinging to them as merely imputed. There are also two types of grasping: grasping at the apprehended and the apprehender, each with objects that either turn away or approach. Regarding clinging, there are two types of objects: inherently existent and imputed, making a total of four. Each of these is further divided into nine, totaling thirty-six. Through the three realms, they are considered to be one hundred and eight. For these, the antidotes that eradicate the seeds of the path of seeing are what is to be abandoned by the path of seeing, and the antidotes that eradicate the seeds of the path of meditation are what is to be abandoned by the path of meditation. If one asks, aren't there many other explanations, such as the obscurations of karma and afflictions? These are also included in these two, because by abandoning these two, one is also liberated from those karmas. The Madhyāntavibhāga states: 'The obscuration of afflictions and the obscuration of knowledge are shown as two obscurations. All obscurations are included therein, and liberation is considered to come from their exhaustion.' Secondly, regarding the antidotes that abandon, generally, antidotes are said to be of four types: refuting antidotes, dependent antidotes, abandoning antidotes, and completely purifying or sustaining antidotes. The first is seeing faults in what is to be abandoned. The second is the path of preparation of the path of immediate cessation. The third is the path of immediate cessation. The fourth is the path of liberation and the path before it. Or, from the two, what primarily subdues manifestation is: The Ārya-Śūradatta-paripṛcchā states: 'For those with strong desire, contemplate the impure body, such as flesh, fat, skin, and bones, to reverse it. For anger, use the water of compassion. For delusion, use the path of dependent origination.' These are the antidotes for the three poisons. Similarly, for those with strong pride, one should meditate on the differentiation of the elements. The Sūtra states: 'Great king, this person has six elements, six sense spheres of contact, and eighteen mental preoccupations.' Like this, if one knows many dharmas, one will know that there is no single self, and thus the pride that arises from clinging to the view of self will disappear. For those with strong conceptual thoughts, it is said that one should focus on the breath. The Abhidharmakośa states: 'Mindfulness of inhaling and exhaling, counting, following, abiding, observing, transforming, and purifying are considered to be six types.' These also only temporarily subdue a part, and do not completely uproot them, because the root is ignorance of the self.
འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་འགྲེལ་ལས། བྱམས་སོགས་རྨོངས་དང་མི་འགལ་ཕྱིར། །ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ཚར་གཅོད་མིན། ། 2-904 ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ས་བོན་དྲུང་ནས་འབྱིན་པའི་གཉེན་པོ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ལས། སྒྲིབ་པ་གཉིས་ལས་གྲོལ་བའི་རྒྱུ་ནི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཡིན་ ཏེ། ཞེས་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱ་ཀུན་སྤོང་དེ་ཡིན་ཕྱིར། །འདི་མཆོག་ཉིད་དེ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ནི་འདི་ཐོས་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ས་བོན་དངོས་སུ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ནི་ མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཡིན་གྱི་དེ་དག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ཏེ། སྤང་བྱ་ལ་མཐོང་སྤང་སྒོམ་སྤང་གཉིས་ལས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། མཐོང་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་དག་ལ། །གཟུང་ དང་འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་རྣམས། །ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །གཉེན་པོ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཅེས་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཡང་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པས་ཉོན་སྒྲིབ་སྤོང་སྟེ། འཕགས་པ་ལྷས་ ཡུལ་ལ་བདག་མེད་མཐོང་ནས་ནི། །སྲིད་པའི་ས་བོན་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། རྣམ་འགྲེལ་ལས། བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་བྱས་ལ། །འདུས་བྱས་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཆགས་ནི། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ཡི་གནོད་བྱེད་ ནི། །བདག་མེད་མཐོང་བ་འགལ་བ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །ཤེས་སྒྲིབ་ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པས་སྤོང་སྟེ། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས། སྤྲོས་པ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་འགགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། 2-905 སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྟོང་ཉིད་བག་ཆགས་གོམས་པས་ནི། །དངོས་པོའི་བག་ཆགས་སྤོང་འགྱུར་ཞིང་། །ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་གོམས་པས་ནི། དེ་ཡང་ཕྱི་ནས་སྤོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ རྟོགས་པས་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའང་ཁེགས་པས་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོའང་བྱེད་དེ། དེ་ཉིད་ལས། ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཡི། །མུན་པའི་གཉེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད། །མྱུར་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ འདོད་པས། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཅིས་མི་བསྒོམ། །ཞེས་སོ། །གང་དག་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པ་ལ་ནི་དེ་རྟོགས་པ་མེད་པས་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པ་མི་འཐད་དེ། སེམས་ནི་དམིགས་དང་བཅས་ རྣམས་ཀྱིས། །མྱ་ངན་འདས་པའང་དཀའ་བར་གནས། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གལ་ཏེ་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་གྱི་གཉེན་པོ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཁོ་ན་ཡིན་ན་ལམ་གཞན་གོམས་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གིས་མངོན་གྱུར་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཤེས་རབ་སྟོབས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དོན་ཡོད་དེ། ཟས་ཀྱིས་ལུས་སྟོབས་བསྐྱེད་ནས་སྨན་གྱིས་ནད་འཇོམས་པ་བཞིན་ནོ། །ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ ནི། །ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས། །ཞེས་པ་དང་། རྣམ་འགྲེལ་ལས། སྟོང་ཉིད་ལྟ་བས་གྲོལ་འགྱུར་གྱི། །བསྒོམ་པ་ལྷག་མ་དེ་དོན་ཡ
【現代漢語翻譯】 因為相違的緣故。《釋量論》中說：『慈等與愚昧不相違，故不能徹底斷除過失。』 第二，從根源上拔除種子的對治是通達一切法無我的智慧。如《寶鬘論》中說：『解脫二障之因是二種智慧。』以及『智慧能捨棄煩惱和所知，此為殊勝，聽聞此是其因。』 而且，直接斷除種子的對治是見道和修道，不是其他，因為所斷之法只有見斷和修斷兩種。如《竅訣論》中說：『爲了平息見道和修道上的取和執的分別念，有八種對治。』 其中，通達人無我能夠斷除煩惱障。如聖天（Aryadeva）所說：『見到有為法中無我，就能使輪迴的種子止息。』以及《釋量論》中說：『執著我和我所，對有為法產生貪著，這是輪迴的因。與此相違的是，見到無我是其對治。』 斷除所知障要靠通達法無我。如《中觀根本慧論》中說：『戲論由空性而止息。』以及《入菩薩行論》中說：『串習空性之習氣，能斷除實物之習氣，若又串習無所有，則彼亦從后斷除。』 通達一切法為空性，也能遮止對人我的執著，因此也能作為煩惱障的對治。如《入菩薩行論》中說：『空性是煩惱和所知二障的黑暗的對治。欲速成辦一切智，何不修習空性？』 有些人認為空性不是所知之境，因此不通達空性就無法斷除所知障，這是不合理的。如（《寶鬘論》中說）：『心與有相之境相連，欲得涅槃亦是難事。』 如果說斷除煩惱種子的對治僅僅是通達無我的智慧，那麼修習其他道就變得沒有意義了嗎？不是的，因為它們能夠壓伏現行，增長智慧的力量，所以是有意義的。就像食物增強身體的力量，然後藥物才能治癒疾病一樣。如（《寶鬘論》中說）：『世尊說一切支分，皆為成辦智慧之義。』以及《釋量論》中說：『以空性之見而得解脫，其餘的修習是爲了那個目的。』
【English Translation】 Because of contradiction. As stated in Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'Loving-kindness and the like do not contradict ignorance, therefore they do not completely eliminate faults.' Secondly, the antidote that uproots the seed is the wisdom that realizes all dharmas as selfless. As stated in this very text (Ratnávalí): 'The cause of liberation from the two obscurations is the two wisdoms.' And, 'Wisdom abandons all afflictions and objects of knowledge; this is supreme, and hearing this is its cause.' Moreover, the actual antidote that directly abandons the seed is the path of seeing and the path of meditation, and not others, because there are only two types of abandonment: what is abandoned by seeing and what is abandoned by meditation. As stated in the Treatise on Instructions: 'For the sake of pacifying the conceptual thoughts of grasping and apprehending on the paths of seeing and meditation, it is said that there are eight types of antidotes.' Among these, realizing the selflessness of persons abandons the afflictive obscurations. As stated by Āryadeva: 'Having seen the selflessness in phenomena, the seed of existence will be reversed.' And as stated in Pramāṇavārttika: 'Clinging to self and what belongs to self, attachment arises towards conditioned things, which is the cause (of suffering). The antidote to this is seeing selflessness, which is contradictory.' The obscuration of knowledge is abandoned by realizing the selflessness of dharmas. As stated in the Fundamental Verses on the Middle Way: 'Proliferation ceases through emptiness.' And as stated in Engaging in the Bodhisattva's Deeds: 'By familiarizing oneself with the habit of emptiness, the habit of things will be abandoned, and by familiarizing oneself with nothingness, that too will be abandoned later.' Realizing all dharmas as emptiness also negates the clinging to a self of persons, thus it also acts as an antidote to the afflictive obscurations. As stated in that very text (Engaging in the Bodhisattva's Deeds): 'Emptiness is the antidote to the darkness of the obscurations of afflictions and knowledge. Since you desire to quickly attain omniscience, why not meditate on emptiness?' Those who consider emptiness not to be an object of knowledge cannot abandon the obscuration of knowledge because they do not realize it. As it is said (in Ratnávalí): 'With the mind connected to objects with characteristics, even attaining nirvāṇa is difficult.' If the antidote to the seed of obscurations is only the wisdom that realizes selflessness, then would the practice of other paths become meaningless? No, because they subdue the manifest (afflictions) and increase the power of wisdom, therefore they are meaningful. Just as food increases the strength of the body, and then medicine cures the disease. As it is said (in Ratnávalí): 'All these limbs were taught by the Buddha for the sake of wisdom.' And as stated in Pramāṇavārttika: 'Liberation is attained through the view of emptiness, the remaining meditations are for that purpose.'
ིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་སྤོང་བའི་ཚུལ་ནི་སྤྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་སྤོང་བར་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། 2-906 ཁ་ཅིག་གཉེན་པོ་གཏན་མི་བྱེད་ཅེས་ཟེར་བ་ནི། མདོ་ལས། དེ་ལ་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི། མོས་པས་སྤྱོད་པའི་གནས་སྐབས་ན་གཟུང་བ་དང་འཛིན་ པར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ། དེ་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ནི་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའོ་ཞེས་པ་དང་། མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། དམིགས་པ་མི་རྟག་ལ་སོགས་ པ། །བདེན་པའི་རྟེན་ཅན་དེ་ཡིས་ནི། །རྣམ་པ་མངོན་ཞེན་ལ་སོགས་འགོག །ཅེས་པ་དང་འགལ་ལ་ས་བོན་མི་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་ན་ཚུ་རོལ་མཐོང་བའི་ཚད་མ་སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་གཉེན་ པོ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་ལ། རྣམ་ངེས་ལས། ཚད་མས་ཚད་མ་མ་ཡིན་པ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་དང་། དེས་ན་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པ་སྲིད་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ་ཞེས་པས་ གནོད་དོ། །དེས་ན་ས་བོན་གྱི་གཉེན་པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ཏེ་སྤང་བྱའི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་གཉིས་ཀྱི་ཡུལ་མ་གྲུབ་པར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ མཐོང་སྤང་དང་། སྒོམ་སྤང་སྤོང་ཚུལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། རང་གི་རྒྱུད་ལ་དང་པོར་མཐོང་སྤང་ནུས་ལྡན་དང་ཆོས་མཆོག་འབྲིང་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཕྲད་ཅིང་དེ་དག་གིས་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་བྱས་ནས་དུས་གཉིས་པར་སྤང་བྱ་ནུས་ལྡན་ནུས་མེད་དུ་འགྱུར། 2-907 ཆོས་མཆོག་འབྲིང་པོ་ཆེན་པོར་འགྱུར་ལ། གསུམ་པར་སྤང་བྱ་རང་ཉིད་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་ཞིང་རིགས་འདྲ་ཕྱི་མ་སྐྱེད་མི་ནུས་པས་རྒྱུན་འགལ་ལ། ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་ལམ་དུ་འགྱུར་ བས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་མི་འཐད་དེ་སྦྱོར་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ལམ་བདེན་མཚན་ཉིད་པར་འགྱུར་ཏེ། སྤང་བྱའི་ས་བོན་དངོས་སུ་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་དང་བྲལ་བའི་འགོག་པ་དེ་ལམ་བདེན་གྱི་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་དེའི་སྔ་རོལ་ན་ལམ་བདེན་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་ལུང་གིས་གྲུབ་ཅིང་། འདོད་ན། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དག་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་འགོག་པའི་བདེན་ པ་དག་ནི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏེ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །མཐོང་ལམ་དེ་མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ས་བོན་ ལ་གནོད་པ་ཅི་ཡང་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་གནོད་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་འདིར་ཉན་ཐོས་པ་ལྟར་ས
【現代漢語翻譯】 第三，如何斷除煩惱的方式：一般來說，世俗的智慧只能斷除現行的煩惱，而不能斷除煩惱的種子，因為沒有現量證悟無我。 有些人說，不必使用對治法。經中說：『對於有漏的智慧波羅蜜多，在信行位時，會執著能取和所取。斷除這些執著的是有漏的智慧波羅蜜多。』以及，竅訣論典中說：『以無常等所緣，具有真實之所依，能止息顯現執著等。』這與上述說法相違背。如果不是斷除種子的對治法，那麼現見此岸的量就不是遣除增益的對治法了。《釋量論》中說：『因為量能損害非量。』因此，『具有對治法能消除有。』這句話就與之相悖了。因此，斷除種子的對治法是出世間的智慧，因為能現量證悟所斷除的根本——二種我執的對境不存在。 關於見道所斷和修道所斷的斷除方式，首先，有些人說：最初在自相續中，見道所斷的能斷與中品最勝法相遇，並以這些作為因和緣，在第二剎那，所斷的能斷變為無能斷，中品最勝法變為大品。在第三剎那，所斷本身是剎那性的，不能產生相似的后念，因此斷絕了相續。大品最勝法的智慧在見道中顯現，因此生起于解脫道中。 這種說法不合理，因為合道的智慧會變成道諦的體性，因為它是直接斷除所斷種子的對治法。此外，與見道所斷的種子分離的滅諦，不會成為道諦的果，因為在那之前沒有道諦。這可以通過理證和教證來證明。如果承認，那麼聖獅子賢論師所說：『從染污和與之相反的方面來看，集諦和道諦是因，而苦諦和滅諦是果，這是從意義的角度來解釋的。』這句話就相違背了。見道不會成為斷除見道所斷種子的對治法，因為它沒有對種子造成任何損害。因此，損害是這樣的：在這裡，就像聲聞乘一樣……
【English Translation】 Third, regarding how to abandon afflictions: Generally, worldly wisdom can only abandon manifest afflictions, but cannot abandon the seeds of afflictions, because it has not directly realized selflessness. Some say that there is no need to apply antidotes. The sutra says: 'For the perfection of wisdom with outflows, in the stage of practice with aspiration, there is conceptualization of grasper and grasped. That which abandons these is the perfection of wisdom with outflows.' And, the instruction manual says: 'With impermanence and other objects, having a basis of truth, it prevents manifest clinging and so on.' This contradicts the above statement. If it is not an antidote that abandons the seeds, then the valid cognition that sees this shore will not be an antidote to imputation. The Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) says: 'Because valid cognition harms non-valid cognition.' Therefore, 'Having an antidote eliminates existence' contradicts it. Therefore, the antidote to the seeds is transcendental wisdom, because it directly realizes that the object of the root of what is to be abandoned—the two kinds of self-grasping—does not exist. Regarding the ways of abandoning what is abandoned by seeing and what is abandoned by meditation, firstly, some say: Initially, in one's own mindstream, the abandoner of what is abandoned by seeing meets with the medium supreme dharma, and with these as cause and condition, in the second moment, the abandoner of what is to be abandoned becomes non-abandoner, and the medium supreme dharma becomes great. In the third moment, what is to be abandoned itself is momentary and cannot generate similar subsequent thoughts, thus severing the continuum. The wisdom of the great supreme dharma manifests in the path of seeing, thus arising in the path of liberation. This statement is unreasonable, because the wisdom of the path of joining would become the nature of the truth of the path, because it is the direct antidote that abandons the seeds of what is to be abandoned. Furthermore, the cessation that is separated from the seeds of what is abandoned by seeing would not become the result of the truth of the path, because there was no truth of the path before that. This can be proven by reasoning and scripture. If you admit it, then it contradicts what Master Siṃhabhadra said: 'Looking at the afflicted and the opposite side, the truths of origin and path are the causes, while the truths of suffering and cessation are the results, which is explained from the perspective of meaning.' The path of seeing would not become the antidote that abandons the seeds of what is abandoned by seeing, because it has not caused any harm to the seeds. Therefore, the harm is this: here, like the Śrāvakayāna...
ྤང་བྱ་བདེན་པ་བཅོམ་པ་ཅི་ཡང་མེད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་བརྫུན་པ་གློ་བུར་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བ་སྤངས་པ་ཡིན་ཏེ། 2-908 རྒྱན་ལས། སྒྱུ་མའི་རྒྱལ་པོ་སྒྱུ་མ་ཡི། །རྒྱལ་པོ་གཞན་གྱིས་ཕམ་པ་ལྟར། །གང་དག་གིས་ནི་ཆོས་མཐོང་བའི། །རྒྱལ་སྲས་དེ་དག་ང་རྒྱལ་མེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལ་སྦྱོར་ལམ་དུ་གཉེན་པོ་བདག་ མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་གོམས་པས་སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་ཟིལ་གྱིས་མནན་ཅིང་ས་བོན་ཉམས་དམས་པར་བྱས་ནས་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ལྡོག་པར་འགྱུར་ཏེ། ཞི་བྱེད་ཀྱི་སྨན་གྱིས་ ནད་ཀྱི་ནུས་པ་བཅོམ་ནས་འཁྲུགས་པའི་སྨན་གྱིས་ནད་འདོན་པ་བཞིན་ནོ། །ཡང་དག་ཉིད་ལ་ཡང་དག་ལྟ། །ཡང་དག་མཐོང་ནས་རྣམ་པར་གྲོལ། །ཞེས་སོ། །ཚུལ་འདི་ནི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པའང་འདོད་པ་ ཉིད་དེ། མཛོད་ལས། འགག་པར་འགྱུར་བའི་ལམ་གྱིས་ནི། །དེ་ཡི་སྒྲིབ་པ་རབ་ཏུ་སྤོང་། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་སྤང་བྱའི་ས་བོན་དངོས་སུ་སྤོང་ལ་རྣམ་གྲོལ་ལམ་གྱིས་བག་ ཆགས་སམ་གནས་ངན་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། །བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་གང་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ནི་བདེན་པ་བཞི་ལ་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་རྣམས་བར་ཆད་མེད་ལམ་ དང་། ཆོས་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དུ་གསུངས་ལ། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གསུངས་ཀྱི། བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ་དུ་གསལ་ཁ་མ་མཛད་ཀྱང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དུ་མངོན་ཏེ། 2-909 རང་རང་གི་སྤང་བྱ་ལས་རྣམ་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ནི། བཟོད་པ་ཐམས་ཅད་བར་ཆད་མེད་ལམ་དང་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དུ་འདོད་དེ། བཟོད་དང་ཤེས་པ་གོ་རིམ་བཞིན། །བར་ཆད་མེད་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པས་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྤང་བྱ་སྤོང་ལ། རྗེས་སུ་ཤེས་པའི་བཟོད་པས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་ སྤང་བྱ་སྤོང་སྟེ། ཆོས་ཤེས་བྱ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། །འདོད་སྡུག་ལ་སོགས་རྗེས་ཤེས་པའི། །སྤྱོད་ཡུལ་གོང་མའི་སྡུག་བསྔལ་སོགས། །ཞེས་སོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བ་ནི་འདི་མི་འདོད་དེ། ཁམས་གསུམ་ཆར་ གྱི་མཐོང་སྤང་གཅིག་ཆར་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་མཐོང་ལམ་བར་ཆད་མེད་ལམ་རྣམས་གཅིག་ཆར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་བདེན་པ་བཞིའི་ཆོས་ཉིད་རིམ་གྱིས་རྟོགས་ཤིང་སྤང་ བྱ་རིམ་གྱིས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མཐོང་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་སྤོང་ན། མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཞིག་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་འབྱུང་བ། །སྐྱེ་མེད་ཟད་པ་མེད་པས་ ཤེས་སྒྲིབ་འདི་ཤེས་ནས། །ཉི་མ་སྤྲིན་མེད་འོད་ཟེར་འཕྲོ་བའི་མུན་སེལ་ལྟར། །མ་རིག་འཐོབ་པོ་བཅོམ་ནས་རང་བྱུང་ཐོབ་པར་འགྱུར།
【現代漢語翻譯】 真實已被摧毀，一無所有，然而虛假、突發、如幻的觀點已被拋棄。 《莊嚴經論》中說：『如幻之王被其他幻術之王擊敗，那些見到佛法（Dharma）的王子們沒有傲慢。』 對此，在加行道上，通過串習對治品——證悟無我的智慧，使應斷之法顯現並被壓制，種子也被削弱，從而以見道生起的力量，使應斷之法的種子逆轉。如同用止痛藥摧毀疾病的力量后，再用瀉藥排出疾病一樣。 『如實地看待真實，見到真實后獲得解脫。』 這種觀點也是聲聞部所認可的。《俱舍論》中說：『通過導致止息的道，徹底斷除其障礙。』 因此，無間道直接斷除應斷之法的種子，而解脫道則凈化習氣或惡劣狀態。 什麼是無間道和解脫道呢？無著（Asanga）論師說，對四聖諦具有法智忍（Dharma-jnana-ksanti）是無間道，具有法智（Dharma-jnana）是解脫道。而隨後的類智忍（Anvaya-jnana-ksanti）和類智（Anvaya-jnana）則被認為是智慧的對境，雖然沒有明確說明是無間道和解脫道，但顯然是解脫道， 因為它們是各自從應斷之法中解脫出來的智慧。聲聞部則認為，所有的忍都是無間道，所有的智都是解脫道。 『忍和智依次是無間道和解脫道。』 也就是說，通過法智忍斷除欲界的應斷之法，通過類智忍斷除上二界的應斷之法。 『法智所行境是欲界的苦等，類智所行境是上界的苦等。』 大乘行者不認可這種觀點，因為他們認為同時斷除三界所有的見道所斷之法。 如果這樣，那麼見道的所有無間道會同時生起嗎？不會的，因為是依次證悟四聖諦的法性，並依次斷除應斷之法。 如果見道的應斷之法是通過無間道斷除的，那麼經中說：『菩薩（Bodhisattva）通過緣起、無生、無滅來了解煩惱障和所知障，就像無雲的太陽放射光芒驅散黑暗一樣，摧毀無明，獲得自生智。』
【English Translation】 The truth has been vanquished, there is nothing left, yet falsehood, suddenness, and illusory views have been abandoned. From the Ornament [for Clear Realization]: 'Like an illusion king defeated by another illusion king, those princes who see the Dharma have no pride.' In this regard, on the path of joining, by familiarizing oneself with the antidote, the wisdom realizing selflessness, the object to be abandoned is made manifest and suppressed, and its seed is weakened. Then, with the power of the path of seeing, the seed of what is to be abandoned is reversed, just as a pain-relieving medicine destroys the power of a disease, and then a purgative medicine expels the disease. 'Look at the truth as it is, and having seen the truth, be completely liberated.' This principle is also accepted by the Sravaka school. The Treasury [of Knowledge] says: 'By the path that leads to cessation, its obscurations are completely abandoned.' Therefore, the path of immediate cessation directly abandons the seed of what is to be abandoned, while the path of liberation purifies the habitual tendencies or negative states. What are the path of immediate cessation and the path of liberation? Master Asanga said that the forbearance of knowing the Dharma (Dharma-jnana-ksanti) regarding the four truths is the path of immediate cessation, and the knowledge of the Dharma (Dharma-jnana) is the path of liberation. The subsequent forbearance of subsequent knowledge (Anvaya-jnana-ksanti) and knowledge (Anvaya-jnana) are said to be the objects of wisdom, but although it is not explicitly stated as the path of immediate cessation and the path of liberation, it is evident that it is the path of liberation, because they are the wisdom that liberates from their respective objects to be abandoned. The Sravaka school believes that all forbearance is the path of immediate cessation and all knowledge is the path of liberation. 'Forbearance and knowledge, in order, are the path of immediate cessation and the path of liberation.' That is, the forbearance of knowing the Dharma abandons what is to be abandoned in the desire realm, and the forbearance of subsequent knowledge abandons what is to be abandoned in the two upper realms. 'The object of the knowledge of the Dharma is suffering, etc., in the desire realm, and the object of subsequent knowledge is suffering, etc., in the upper realms.' The Mahayana practitioners do not accept this, because they abandon all that is to be abandoned by the path of seeing in the three realms at once. If so, then all the paths of immediate cessation of the path of seeing will arise at once? No, because the nature of the four truths is realized sequentially, and what is to be abandoned is abandoned sequentially. If what is to be abandoned by the path of seeing is abandoned by the path of immediate cessation, then the sutra says: 'When a Bodhisattva understands dependent origination, unarising, and unceasing, he understands these obscurations of knowledge. Like the sun without clouds radiating light and dispelling darkness, he destroys ignorance and attains self-born wisdom.'
།ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་མངོན་གྱུར་ལས་གྲོལ་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ལ། 2-910 འདིར་ས་བོན་སྤོས་ཚུལ་ཡིན་པས་མི་འགལ་ལོ། །གལ་ཏེ་མཐོང་སྤང་གིས་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བ་ལ་མི་སྒྲིབ་པ་དང་གེགས་མི་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་མ་སྤངས་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ བས་ལམ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས། འཛིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཡུལ་ལ་བསྒྲིབ་ཅིང་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་བྱེད་དོ། །དེས་ན་སྤང་བྱ་མངོན་གྱུར་དང་གཉེན་པོ་གཉིས་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ས་བོན་དང་རང་ གི་ངོ་བོས་གནོད་པ་བྱེད་པར་རིགས་ཏེ། གཉེན་པོ་སྐྱེས་དུས་ན་རང་གི་སྤང་བྱ་མངོན་འགྱུར་ཡོད་པ་མི་འཐད་ཅིང་། ས་བོན་ཡོད་པ་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བའི་ ཚུལ་ནི་དེ་ཡང་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་ལམ་དུ་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་བསྒོམ་པར་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་ཆེད་དུ་གཉེར་ནས་མི་སྤོང་སྟེ། ཐེག་དམན་གྱི་ལམ་སྔོན་དུ་ སོང་བ་འགའ་ཞིག་ལ་སྤང་དུ་མེད་པ་ཡང་སྲིད་པ་དང་། ཡོད་ཀྱང་དེས་ཉེས་པ་མི་བསྐྱེད་པས་སྤོང་བྱའི་གཙོ་བོ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ནི་བདེན་པ་རྣམས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་ས་བཅུ་རྣམས་སུ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོའི་ལམ་བསྒོམ་པར་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོའི་ལམ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-911 དེ་ནི་མ་སྤངས་ཀྱང་སྤངས་པ་བཞིན་ཏེ་སྔགས་ཀྱིས་བཅོམ་པའི་དུག་དང་སྤངས་པའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ལྟར་ས་ཐམས་ཅད་དུ་ཉོན་མོངས་པའི་ཉེས་པ་མི་སྐྱེད་དོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་རྩ་ བ་ལས། དམིགས་པ་ཀུན་ལ་ཆགས་པ་དང་། །སྡང་དང་རབ་རིབ་རྣམ་པར་འཇོམས། །ཞེས་པ་དང་། འགྲེལ་པ་ལས་ཀྱང་། དུག་གསུམ་སྤོང་བར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེན། སྤང་བྱ་རྣམ་པར་གསལ་བ་དཔེར་ བརྗོད་པ་ཡིན་གྱི་གཙོ་བོ་བརྗོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཉོན་མོངས་པ་བཞི་བརྒྱ་དང་བཅུ་བཞི་དང་། ཤེས་སྒྲིབ་རྣམ་རྟོག་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དོ། །ཁམས་གསུམ་གྱིས་སྒོམ་སྤང་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་ བསྡོམ་ནས་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནས་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་བར་དགུར་ཕྱེ་སྟེ། དེ་དག་གི་གཉེན་པོ་སྒོམ་ལམ་ཆེ་འབྲིང་དགུ་རིམ་གྱིས་བསྐྱེད་ནས་སྤོང་སྟེ། མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། དེ་ནི་རྒྱུན་ ཆགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །ཆུང་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོ་རྣམས། །ཆུང་ངུའི་ཆུང་སོགས་དབྱེ་བ་ཡི། །རྣམ་པས་རྣམ་པ་དགུར་བཞེད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་གཉེན་པོ་ཆུང་རིམ་ནས་སྐྱེ་ཞིང་སྤང་བྱ་ཆེ་རིམ་ ནས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། ས
【現代漢語翻譯】 如果有人問，這是否與上述內容相矛盾？答：那是指從應斷除的種子現行中解脫。2-910 這裡說的是轉變種子，所以不矛盾。如果有人問，見道所斷的煩惱不能遮蔽或阻礙對法性的證悟，即使沒有斷除這些煩惱，也能現量見到法性，從而生起道，如果這樣認為，那麼這與獅子賢論師所說『執著的分別念是障礙，因此成為不相容的對立面』相矛盾。答：那是就應斷除的現行而言的，因為它遮蔽對境，阻礙生起。因此，應斷除的現行和對治兩者，在造成損害時，可以從種子和自身體性的角度造成損害。當對治生起時，自己的應斷除的現行不應存在，但種子存在並不矛盾。第二，修道所斷的斷除方式是，在大乘聖道中，專門致力於修習對治所知障，而不是專門致力於斷除煩惱。因為對於一些先前修習小乘道的人來說，有些煩惱可能無法斷除，即使能斷除，也不會產生過患，因此不是斷除的主要對象。《攝類學》中說：『菩薩們在證悟真諦后，在十地中修習對治所知障的道，而不是對治煩惱的道。』2-911 即使沒有斷除煩惱，也如同斷除了一樣，就像用咒語摧毀的毒藥和斷除了煩惱的阿羅漢一樣，在一切地中都不會產生煩惱的過患。因此，根本頌中說：『摧毀對一切所緣的貪著、嗔恨和愚癡。』釋論中也說：『斷除三毒。』如果有人問，這是否矛盾？答：這只是舉例說明應斷除的煩惱，而不是主要說明的對象。因此，煩惱有四百一十四種，所知障的分別念有一百零八種。將三界的修道所斷全部歸納起來，從最大的到最小的分為九品，然後依次生起對治這些煩惱的九品大小道，從而斷除它們。《竅訣論》中說：『因為它是相續不斷的，所以有小、中、大，以及小小等的差別，分為九品。』也就是說，對治從小到大依次生起，應斷除的從大到小依次斷除。正如該論中所說 如果有人問，這是否與上述內容相矛盾？答：那是指從應斷除的種子現行中解脫。2-910 這裡說的是轉變種子，所以不矛盾。如果有人問，見道所斷的煩惱不能遮蔽或阻礙對法性的證悟，即使沒有斷除這些煩惱，也能現量見到法性，從而生起道，如果這樣認為，那麼這與獅子賢論師所說『執著的分別念是障礙，因此成為不相容的對立面』相矛盾。答：那是就應斷除的現行而言的，因為它遮蔽對境，阻礙生起。因此，應斷除的現行和對治兩者，在造成損害時，可以從種子和自身體性的角度造成損害。當對治生起時，自己的應斷除的現行不應存在，但種子存在並不矛盾。第二，修道所斷的斷除方式是，在大乘聖道中，專門致力於修習對治所知障，而不是專門致力於斷除煩惱。因為對於一些先前修習小乘道的人來說，有些煩惱可能無法斷除，即使能斷除，也不會產生過患，因此不是斷除的主要對象。《攝類學》（Compendium of Topics）中說：『菩薩們在證悟真諦后，在十地中修習對治所知障的道，而不是對治煩惱的道。』2-911 即使沒有斷除煩惱，也如同斷除了一樣，就像用咒語摧毀的毒藥和斷除了煩惱的阿羅漢一樣，在一切地中都不會產生煩惱的過患。因此，根本頌中說：『摧毀對一切所緣的貪著、嗔恨和愚癡。』釋論中也說：『斷除三毒。』如果有人問，這是否矛盾？答：這只是舉例說明應斷除的煩惱，而不是主要說明的對象。因此，煩惱有四百一十四種，所知障的分別念有一百零八種。將三界（Three Realms）的修道所斷全部歸納起來，從最大的到最小的分為九品，然後依次生起對治這些煩惱的九品大小道，從而斷除它們。《竅訣論》（Instructions Treatise）中說：『因為它是相續不斷的，所以有小、中、大，以及小小等的差別，分為九品。』也就是說，對治從小到大依次生起，應斷除的從大到小依次斷除。正如該論中所說
【English Translation】 If someone asks, does this contradict the above? Answer: That refers to liberation from the manifestation of the seeds to be abandoned. 2-910 Here, it refers to the method of transforming the seeds, so there is no contradiction. If someone asks, if the afflictions to be abandoned by the path of seeing do not obscure or hinder the realization of Dharmata (法性, nature of reality), and even if these afflictions are not abandoned, Dharmata (法性, nature of reality) can be directly seen, thereby giving rise to the path, if this is asserted, then this contradicts what Master Simhabhadra (獅子賢) said, 'The conceptual thought of grasping is an obstacle, therefore it becomes an incompatible opposite.' Answer: That refers to the manifestation of what is to be abandoned, because it obscures the object and hinders its arising. Therefore, the manifestation of what is to be abandoned and the antidote, when causing harm, can be considered to cause harm from the perspective of the seed and its own nature. When the antidote arises, the manifestation of what is to be abandoned should not exist, but the existence of the seed is not contradictory. Second, the method of abandoning what is to be abandoned by the path of meditation is that in the Mahayana (大乘, Great Vehicle) noble path, one specifically strives to cultivate the antidote to the obscuration of knowledge, rather than specifically striving to abandon afflictions. Because for some who have previously practiced the Hinayana (小乘, Lesser Vehicle) path, some afflictions may not be able to be abandoned, and even if they can be abandoned, they will not produce faults, therefore they are not the main object of abandonment. The Compendium of Topics (《攝類學》) says: 'Bodhisattvas (菩薩, enlightenment being) having realized the truths, cultivate the path of the antidote to the obscuration of knowledge in the ten bhumis (地, levels), not the path of the antidote to afflictions.' 2-911 Even if afflictions are not abandoned, it is as if they have been abandoned, just like poison destroyed by mantra (咒語) and an Arhat (阿羅漢, one who has overcome afflictions) who has abandoned afflictions, they will not produce the faults of afflictions in all the bhumis (地, levels). Therefore, the root text says: 'Destroy attachment, hatred, and delusion towards all objects.' The commentary also says: 'Abandon the three poisons.' If someone asks, does this contradict? Answer: This is just an example to illustrate the afflictions to be abandoned, not the main object to be explained. Therefore, there are four hundred and fourteen afflictions, and one hundred and eight conceptual thoughts of the obscuration of knowledge. Gathering all the afflictions to be abandoned by the path of meditation in the three realms (三界, three realms), they are divided into nine grades from the greatest to the smallest, and then the nine grades of great and small paths that are antidotes to these afflictions are gradually generated to abandon them. The Instructions Treatise (《竅訣論》) says: 'Because it is continuous, there are small, medium, and large, and distinctions such as the smallest, which are considered to be nine grades.' That is, the antidotes arise gradually from small to large, and what is to be abandoned is gradually abandoned from large to small. As it says in that treatise If someone asks, does this contradict the above? Answer: That refers to liberation from the manifestation of the seeds to be abandoned. 2-910 Here, it refers to the method of transforming the seeds, so there is no contradiction. If someone asks, if the afflictions to be abandoned by the path of seeing do not obscure or hinder the realization of Dharmata (法性, nature of reality), and even if these afflictions are not abandoned, Dharmata (法性, nature of reality) can be directly seen, thereby giving rise to the path, if this is asserted, then this contradicts what Master Simhabhadra (獅子賢) said, 'The conceptual thought of grasping is an obstacle, therefore it becomes an incompatible opposite.' Answer: That refers to the manifestation of what is to be abandoned, because it obscures the object and hinders its arising. Therefore, the manifestation of what is to be abandoned and the antidote, when causing harm, can be considered to cause harm from the perspective of the seed and its own nature. When the antidote arises, the manifestation of what is to be abandoned should not exist, but the existence of the seed is not contradictory. Second, the method of abandoning what is to be abandoned by the path of meditation is that in the Mahayana (大乘, Great Vehicle) noble path, one specifically strives to cultivate the antidote to the obscuration of knowledge, rather than specifically striving to abandon afflictions. Because for some who have previously practiced the Hinayana (小乘, Lesser Vehicle) path, some afflictions may not be able to be abandoned, and even if they can be abandoned, they will not produce faults, therefore they are not the main object of abandonment. The Compendium of Topics (《攝類學》) says: 'Bodhisattvas (菩薩, enlightenment being) having realized the truths, cultivate the path of the antidote to the obscuration of knowledge in the ten bhumis (地, levels), not the path of the antidote to afflictions.' 2-911 Even if afflictions are not abandoned, it is as if they have been abandoned, just like poison destroyed by mantra (咒語) and an Arhat (阿羅漢, one who has overcome afflictions) who has abandoned afflictions, they will not produce the faults of afflictions in all the bhumis (地, levels). Therefore, the root text says: 'Destroy attachment, hatred, and delusion towards all objects.' The commentary also says: 'Abandon the three poisons.' If someone asks, does this contradict? Answer: This is just an example to illustrate the afflictions to be abandoned, not the main object to be explained. Therefore, there are four hundred and fourteen afflictions, and one hundred and eight conceptual thoughts of the obscuration of knowledge. Gathering all the afflictions to be abandoned by the path of meditation in the three realms (三界, three realms), they are divided into nine grades from the greatest to the smallest, and then the nine grades of great and small paths that are antidotes to these afflictions are gradually generated to abandon them. The Instructions Treatise (《竅訣論》) says: 'Because it is continuous, there are small, medium, and large, and distinctions such as the smallest, which are considered to be nine grades.' That is, the antidotes arise gradually from small to large, and what is to be abandoned is gradually abandoned from large to small. As it says in that treatise
་དགུ་ལ་ནི་ཆེན་པོ་ཡི། །ཆེན་པོ་ལ་སོགས་དྲི་མ་ཡི། །གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལ། །སོགས་པའི་ལམ་ནི་དག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །འདི་ལྟར་ས་དང་པོར་མཐོང་པའི་ལམ་ཐོབ་པས་དེའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་སྤོང་ཞིང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་གྱིས་དེའི་བག་ཆགས་རྣམས་སྦྱོང་ལ། 2-912 རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སའི་ཡོངས་སྦྱོང་རྣམས་རྫོགས་པར་བྱས་པས་ས་གཉིས་པར་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་བར་ཆད་མེད་མལ་གྱིས་སྒོམ་སྤང་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོའི་ས་བོན་དངོས་སུ་སྤོང་ཞིང་སྐད་ཅིག་གཉིས་ པ་ནས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་དུ་འགྱུར་རོ། །ཚུལ་འདི་ནི་ཕྱི་མ་རྣམས་ལའང་མཚུངས་པས་ས་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་དགུ་ལ་སྒོམ་ལམ་དགུ་རིམ་པ་བཞིན་བཞག་གོ །རྒྱན་ལས། དེ་འདི་གནས་ཡོངས་ པར་འགྱུར་ཏེ། །ས་ནི་དང་པོ་ཡིན་པར་འདོད། །འདི་དེ་བསྐལ་པ་དཔག་མེད་ཀྱིས། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར། །ཞེས་མཐོང་ལམ་ས་དང་པོ་ལ་བཞག་ཅིང་། དེ་ནས་དེ་ཡི་ལྷག་མ་ཡི། ། ས་རྣམས་བསྒོམ་པའི་ལམ་འདི་ལ། །ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་གཉིས་པོ་དག །བསྒོམ་ཕྱིར་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བར་བྱེད། །ཅེས་སྒོམ་ལམ་ས་གཉིས་པ་ལ་སོགས་ལ་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྒོམ་ལམ་དགུའི་གྲངས་ ངེས་ནི་རྫས་སྐད་གཅིག་དགུར་ངེས་པ་ཡིན་གྱི་ལྡོག་པ་ནི་རེ་རེ་ལའང་གྲངས་མེད་ལ་སོགས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། གྲངས་མེད་ལ་སོགས་བསྟན་པ་རྣམས། །དམ་པའི་དོན་ དུ་བཟོད་མ་ཡིན། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་ཐུགས་བརྩེ་བའི། །རྒྱུ་མཐུན་དེ་དག་ཐུབ་པ་བཞེད། །ཅེས་སོ། ། དེའི་དབྱེ་གཞི་ཡང་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡིན་གྱི་སྒོམ་ལམ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལྟ་བུ་གཅིག་གི་རྒྱུན་ལའང་རྫས་གྲངས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-913 གང་ཡང་མཛོད་ལས། ས་དང་ས་ན་ཉེས་རྣམས་དགུ། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་གཉེན་པོ་ཡིན། །ཞེས་ཁམས་གསུམ་ས་དགུ་ལ་རེ་རེ་ཞིང་སྒོམ་སྤང་ཆེ་འབྲིང་དགུ་དགུ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་དང་། གཉེན་པོ་ ཡང་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་རིམ་གྱིས་བསྒོམས་པས་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ནི་ཉན་ཐོས་དབང་པོ་རྟུལ་པོའི་ཚུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་བཞག་པ་གཞན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་ཐ་སྙད་གདགས་པ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་འགོག་པ་བསམ་དུ་མེད་པ་དང་གློ་བུར་དྲི་བྲལ་གཉིས་སུ་མེད་པ་དང་རྟོག་པ་མེད་པ་དང་། ལམ་གྱི་དག་པ་དང་། གསལ་བ་དང་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཉིད་དང་། གང་ ཞིག་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་འགོག་པ་དང་། གང་གིས་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་ལམ་གྱི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དོན་བརྒྱད་པོ་དེ་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ཀྱང་རྣམ་བྱང་ གི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་ཉིད་ནི་འབྲས་བུ་འགོག་པ་དང་རྒྱུ་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དག་གིས་བསྡུས་ཤིང་། དེ་དག
【現代漢語翻譯】 對於第九地來說，是『大』的對治；對於『大』等等的垢染，用『小』的對治。對於『小』的『小』，以及其他的道是清凈的。』如此說道。像這樣，在初地獲得見道時，以其無間道斷除見道所斷的種子，並以解脫道清凈其習氣。 在後得位中，圓滿完成地的清凈，因此在第二地，以修道『小』的『小』的無間道，直接斷除修道所斷『大』的『大』的種子，從第二剎那起轉為解脫道。這種方式對於後面的地也同樣適用，因此從第二地等九地，依次安立九個修道。《莊嚴經論》中說：『此即是彼之體性，地想為第一地，此較彼經無數劫，極度清凈乃得成。』因此，見道安立在初地。『由是彼之餘，諸地修道中，為修二種智，故應善結合。』因為修道安立在第二地等。因此，修道九個的數量確定，是因為實法剎那有九個，而反體則是因為每一個都有無數等等的說法。《竅訣論》中說：『說無數等等，非為勝義諦，世俗諦之中，具悲佛所許。』 其分類的依據也是無間道，而不僅僅是修道，因為像『小』的『小』這樣的一個相續中，也有無數的實法。還有，《俱舍論》中說：『地與地中九種過，如是亦有九對治。』意思是說，三界九地中，每一地都有九種大小不等的修道所斷，以及八十一種對治，依次修習斷除，這是聲聞鈍根者的修法，因此是另一種安立方式。第二，對此進行命名： 自性清凈的滅諦不可思議，以及遠離忽然之垢染的二無別，以及無分別，以及道的清凈，以及光明，以及對治之品性，以及任何與貪慾分離的滅諦，以及任何使貪慾分離的道諦，這具有二諦體性的八種意義，就是法寶。這些也由二種清凈的真諦所涵蓋，即遠離貪慾的法寶本身，由果滅諦和因道諦所涵蓋，這些...
【English Translation】 For the ninth ground, it is the antidote to the 'great'; for the defilements of the 'great' and so on, use the antidote of the 'small'. For the 'small' of the 'small', and the other paths are pure.' Thus it is said. Like this, when the path of seeing is attained on the first ground, the seeds to be abandoned by the path of seeing are abandoned by its uninterrupted path, and its habitual tendencies are purified by the path of liberation. In the subsequent attainment, the complete purification of the grounds is accomplished, therefore on the second ground, with the uninterrupted path of the 'small' of the 'small' of the path of meditation, the seeds of the 'great' of the 'great' to be abandoned by the path of meditation are directly abandoned, and from the second instant it turns into the path of liberation. This method is the same for the subsequent grounds, therefore from the second ground and so on to the ninth, the nine paths of meditation are established in order. The Ornament of Realization says: 'This is the nature of that, the ground is thought to be the first ground, this is extremely purified by countless eons.' Therefore, the path of seeing is established on the first ground. 'Therefore, the remaining grounds of that, in the path of meditation, for the sake of meditating on the two kinds of wisdom, should be well combined.' Because the path of meditation is established on the second ground and so on. Therefore, the definite number of the nine paths of meditation is because there are nine moments of reality, but the opposite is because it is said that there are countless and so on for each one. The Treatise on Instructions says: 'Saying countless and so on, is not for the ultimate truth, in the conventional truth, the compassionate Buddha allows those causes to be in harmony.' The basis of its classification is also the uninterrupted path, and not just the path of meditation, because even in one continuum like the 'small' of the 'small', there are countless realities. Also, the Treasury of Knowledge says: 'Nine faults in each ground, likewise there are nine antidotes.' This means that in each of the nine grounds of the three realms, there are nine kinds of defilements to be abandoned by meditation, large and small, and eighty-one antidotes, which are practiced in order to abandon them, which is the practice of a dull-witted Hearer, therefore it is another way of establishing it. Second, naming it: The cessation of self-nature purity is inconceivable, and the two non-dualities of being free from sudden defilements, and non-conceptualization, and the purity of the path, and luminosity, and the nature of the antidote, and any cessation that is separated from attachment, and any truth of the path that separates from attachment, these eight meanings that have the nature of the two truths, are the Dharma Jewel. These are also encompassed by the two truths of complete purification, that is, the Dharma Jewel itself that is free from attachment, is encompassed by the result of cessation and the cause of the path, these...
་ཀྱང་གོ་རིམ་ཇི་ལྟ་བ་ བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་དང་པོ་གསུམ་ས་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་རིག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དོན་དང་ཐ་སྙད་སྦྱར་བ་ལ། རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་འགོག་པ་ནི་བློས་རང་བཞིན་འདིའོ་ཞེས་བསམ་དུ་མེད་པ་ཉིད་དེ་མེད་པ་དང་ཡོད་པ་དང་གཉིས་ཀ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་མུ་བཞི་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པར་རྟོག་གེས་བརྟགས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ཕྱིར། 2-914 སྒྲས་ཀྱང་བརྗོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་མཁྱེན་པ་ཡིན་གྱི་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་རྟགས་ལ་ བརྟེན་ནས་རྟོག་བཅས་ཀྱི་བློས་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ཞི་བ་ཉིད་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་མེད་པ་དང་དེ་དག་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟོག་པ་མེད་པའོ། །མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ་འགོག་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟེ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཆོས་ཅན་དོན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཆོས་སོ་ཞེས་ སོ། །དེ་ཡང་སྤང་བྱ་དེ་དག་རང་བཞིན་གྱིས་འགགས་པར་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་མི་སྐྱེ་བར་ བྱས་པའི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་གཏན་མི་འབྱུང་བ་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགགས་པ་མེད་པ་ལ་ནི་སེམས་དང་ཡིད་དང་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་མི་འཇུག་གོ །གང་ལ་སེམས་དང་ཡིད་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་འཇུག་པ་དེ་ལ་ནི། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་གང་གིས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པར་འགྱུར་བ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་འགའ་ཡང་མེད་དོ། 2-915 ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད་པ་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བ་དེ་ནི་མ་རིག་པས་ཀུན་ནས་སློང་བར་མི་བྱེད་དོ། །མ་རིག་པ་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་མེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་ བཅུ་གཉིས་ཀུན་ནས་ལྡང་བར་མི་བྱེད་དེ། དེ་ནི་མི་སྐྱེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་པའི་ལྟར་སྤང་བྱ་བདེན་པ་སྔར་ཡོད་འགའ་ཞིག་བཅོམ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་འཇིག་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པ་མ་ལགས་སོ་ཞེས་པ་དང་། མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། འགོག་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ལ། །མཐོང་ཞེས་བྱ་བའི་ལམ་གྱིས་ནི། །རྣམ་ པར་རྟོག་རིགས་ཅི་ཞིག་ཟད། །སྐྱེ་མེད་རྣམ་པ་ཅི་ཞིག་འཐོབ། །ཅེས་པ་དང་། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས་ཀྱང་། གལ་ཏེ་སྟོང་པ་ཡོད་མིན་ན། །མ་ཐོབ་ཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་ཐར་བྱེད་ ལས་དང་ནི། །ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་སྤོངས་པའང་མེད། །ཅེས་སོ། །ལམ་གྱི་བདེན་པའི་དག་པ་དང་སོགས་པ་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་གསུམ་ནི་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ངོ་བོ་དག་པ་དང་། གཟུགས་གསལ་བ་ དང་། མུན་པ་སེལ་བ་བཞིན་
【現代漢語翻譯】 同樣，按照次第，前三者以後的三者來理解。 第二，關於意義和詞語的結合：自性清凈的止滅，是心識無法思及的，無法認為『這就是自性』，它既非有，也非無，既非二者皆是，也非二者皆非，因為四句（有、無、亦有亦無、非有非無）在任何情況下都無法成立，它不是分別念所能測度的對象。 語言也無法表達它。大乘聖者的無分別根本智以不見任何事物的方式來證知它，而不是依賴於其他的聲音和符號，通過有分別唸的心識來理解。突如其來的垢染平息，就是沒有業和煩惱，也沒有產生它們的因，即不如理作意的分別念。 經中說：『舍利子，所謂的止滅，就是法身，是無二的法性，是不分別事物的法。』 也就是說，因為以各自的自證智慧現量證知所斷之法自性止息，所以不再生起分別念、業和煩惱，由此產生的不再遭受痛苦的果，就叫做滅諦。經中說：『文殊，對於無生無滅，心、意、識都無法進入。對於心、意、識無法進入的，就不會有任何不如理作意的分別念。』 不如理作意就不會引發貪著。沒有貪著，就不會引發十二有支，因此說不生等等。按照聲聞乘的觀點，並非斷滅了先前存在的某些應斷之法。 經中說：『世尊，法滅不是苦滅。』密訣論典中說：『于無滅之自性，見道不能損，分別念之種，何能盡滅除？無生之體性，何能新證得？』中觀根本慧論中也說：『若無空性者，未得則不得，亦斷諸惡行，及滅諸煩惱。』 道諦的清凈等三種作用，就像日輪的本體清凈、顯現光明、消除黑暗一樣。
【English Translation】 Similarly, the first three qualities are understood by the latter three in order. Second, regarding the combination of meaning and terms: the cessation of self-nature purity is that which the mind cannot conceive, cannot think 'this is self-nature'. It is neither existent nor non-existent, neither both nor neither, because the four extremes (existence, non-existence, both, neither) cannot be established in any case. It is not an object that can be measured by conceptual thought. Language also cannot express it. The non-conceptual wisdom of the Great Vehicle's noble ones knows it in a way that does not see anything, and it cannot be understood by the mind with conceptual thought based on other sounds and symbols. The pacification of sudden defilements is the absence of both karma and afflictions, and the absence of the cause of their arising, which is the conceptual thought of inappropriate attention. The sutra says: 'Shariputra, what is called cessation is the Dharmakaya, the nature of non-duality, the Dharma that does not discriminate things.' That is, because the wisdom of self-awareness directly knows that those to be abandoned are inherently ceased, therefore, no longer arising conceptual thoughts, karma, and afflictions, the result of which is that suffering never arises, is called the Truth of the Cessation of Suffering. The sutra says: 'Manjushri, mind, intellect, and consciousness do not enter into that which is unborn and unceasing. For that which mind, intellect, and consciousness do not enter, there is no conceptual thought that inappropriately attends.' Inappropriate attention does not cause attachment. Without attachment, the twelve links of dependent origination are not caused, therefore, it is said to be unborn, etc. According to the view of the Hearer Vehicle, it is not that some previously existing things to be abandoned are destroyed. The sutra says: 'Bhagavan, the destruction of Dharma is not the cessation of suffering.' The esoteric scripture says: 'In the nature of no cessation, the path of seeing cannot harm, what kind of seeds of conceptual thought can be exhausted? What kind of unborn nature can be newly attained?' The Root Verses on the Middle Way also say: 'If there is no emptiness, what has not been attained will not be attained, and there will be no cutting off of evil deeds and no extinguishing of all afflictions.' The purity of the Truth of the Path and the other three antidotes are like the essence of the sun's disc being pure, manifesting light, and dispelling darkness.
ནོ། །འགྲེལ་པ་ལས། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་མིང་ཅན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་དང་བསྒོམ་པའི་ལམ་ནི་ཆོས་མཐུན་པ་རྣམས་པ་གསུམ་གྱིས་ཉི་མ་དང་འདྲ་བར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། 2-916 དཀྱིལ་འཁོར་རྣམ་པར་དག་པར་ཆོས་མཐུན་པས་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་དྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་གསལ་བར་བྱེད་པས་ཕྱིར་རོ། །མུན་པའི་གཉེན་པོར་ཆོས་མཐུན་པས་ནི་དེ་ ཁོ་ན་མཐོང་བའི་གེགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག གསུམ་པ་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ལ་གསུམ་སྟེ། དོན་གྱི་དངོས་པོ་དགོད། དེ་ལ་ཐ་སྙད་གདགས། དོན་དང་ ཐ་སྙད་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྐྱབས་གནས་དགེ་འདུན་དེ་ལ་འདུད་ཅེས་པའོ། །དེའི་ཡོན་ཏན་དྲན་པ་གཉིས་ཏེ། རིག་པ་དང་། གྲོལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ཇི་ལྟ་བ་རིག་པ་ ནི་ཡང་དག་རྟོགས་ནས་ཞེས་པའོ། །གང་གིས་རྟོགས་ཤེ་ན། གང་དག་ཅེས་པ་སྤྱིར་བརྗོད་ཀྱང་སྐབས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པས་སོ། །གང་རྟོགས་ཤེ་ན། འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་གནས་ལུགས་གང་ཟག་ དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་མཐའ་སྤྲོས་པས་མཚན་མ་ཉེ་བར་ཞི་བའོ། །དེ་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་ནི་འཇིགས་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རློམ་ཡུལ་རྟག་པ་བ་གཅིག་པུ་རང་དབང་པའི་དངོས་པོ་བདེ་ སྡུག་ལ་སོགས་པ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཡང་འཇིགས་ཚོགས་ལྟ་བ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ཡུལ་དང་ཀུན་བཏགས་ཀྱི་ཡུལ་གཉིས་ཡིན་ཅིང་ཕྱི་མ་ལའང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་པས་བཏགས་པ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་བདག་དང་། 2-917 མུ་སྟེགས་པས་བཏགས་པའི་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་ལ་སོགས་པའོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་ནི་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཙམ་ལ་བདེན་པའི་མཚན་མར་རློམ་པའི་ཡུལ་གང་ ཡིན་པའོ། །དེ་ལ་གང་ཟག་དང་ཆོས་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་ཡོད་ཀྱི་བདག་གཉིས་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུའང་མ་གྲུབ་པའོ། །དེ་དག་ཇི་ལྟར་རྟོགས་ན་རང་གི་སེམས་དེ་དྲི་མ་རྣམས་གདོད་མ་ ནས་དག་པས་རང་བཞིན་གྱི་འོད་གསལ་བ་དང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་གློ་བུར་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་སྒྲིབ་པ་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཅིང་འགག་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་གཟིགས་པས་སོ། །ཇི་སྙེད་པ་ རིག་པ་ནི་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་སྟེ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་ཡོད་པར་གཟིགས་པ་ཞེས་པའོ། །གང་རྗེས་སུ་ཞུགས་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཞེས་པ་སྟེ་དྲི་མ་གདོད་མ་ནས་དག་ཅིང་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་ དུ་ཡོད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའམ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའོ། །གང་ལ་ཞུགས་ན་ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་གཏོགས་པ་ཡན་ཆད་ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་འོད་དེ་དག་ཀྱང་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་ རྟགས་ལ་མི་ལྟོས་པར་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ
【現代漢語翻譯】 諾（No）。註釋中說：『斷滅痛苦之名，如來（Tathāgata）之法身，獲得此身之因，即無分別之智慧。見道與修道之路，與法相符的三種方式，應如太陽般了知。』 以清凈壇城與法相符，故能斷除一切近分的煩惱垢染。因能使形色明亮之故。與法相符，作為黑暗的對治，故能對治一切障礙證見真如之相。 僧伽寶（Saṃgha Ratna）： 第三是僧伽寶，分為三：確立義之實體，施設名言于彼，連結義與名言。第一是敬禮大乘之皈依處——僧伽。憶念其功德有二：智慧與解脫。第一，如實知者，即『如實了知』。以何了知？『何者』泛指，然此處指聖菩薩。了知何者？一切眾生之實相，即遠離人法二我之邊，寂滅戲論之相。 其中，人我是指以壞聚見為傲慢之境，即常一自在之實體，是苦樂等之受用者。此又分俱生之壞聚見與遍計之壞聚見二者。後者又分為聲聞部所立之不可說我，以及外道所立之具五相之我等。法我是指于有無、因果等法，執為真實之相的境。 其中，人與法僅是世俗諦有，而二我則於世俗諦亦不成立。如何了知彼等？自心本初即清凈，故為自性光明，且因此，能現量照見客塵煩惱，即障礙，是無自性且可滅盡的。如所有智，即隨入，意為照見周遍存在。何者隨入？圓滿佛陀，即本初清凈且功德無別存在的法身或如來藏。隨入於何者？乃至屬於旁生之生處，一切有情皆有此光明，且不依賴他者之言語與表相，各自皆能了知之智慧。
【English Translation】 No. The commentary says, 'The name of cessation of suffering, the Dharmakāya (body of dharma) of the Tathāgata (one who has thus gone), the cause for attaining this body, is non-conceptual wisdom. The path of seeing and meditating, in three ways that are in accordance with the Dharma, should be understood like the sun.' By being in accordance with the Dharma, the mandala (circle) is completely purified, therefore it is separated from all the stains of afflictions that are close by. Because it makes the form clear. By being in accordance with the Dharma, as an antidote to darkness, therefore it becomes an antidote to all aspects of obstacles to seeing that alone. Saṃgha Ratna (The Jewel of the Saṃgha): Third, the Saṃgha Ratna, has three aspects: establishing the entity of the meaning, applying terminology to it, and combining the meaning and the terminology. The first is paying homage to the Saṃgha, the refuge of the Great Vehicle. Remembering its qualities are two: knowledge and liberation. The first, knowing as it is, is 'having truly realized'. By what is it realized? 'Those' is stated generally, but in this context, it refers to the noble Bodhisattvas. What is realized? The nature of all beings, the extremes of selflessness of persons and phenomena, the signs of elaboration being pacified. Among these, the self of a person is the object of pride in the view of the aggregates, the entity that is permanent, singular, independent, and the enjoyer of happiness, suffering, and so on. This is further divided into the object of the innate view of the aggregates and the object of the imputed view. The latter is further divided into the inexpressible self posited by the Śrāvakabhūmi (Disciples) school, and the self with five characteristics posited by the Tīrthikas (non-Buddhists), and so on. The self of phenomena is the object of considering phenomena such as existence and non-existence, cause and effect, and so on, as true characteristics. Among these, persons and phenomena exist only conventionally, but the two selves are not established even conventionally. How do they realize these? Because their own mind is primordially pure from all stains, it is naturally luminous, and therefore, they directly see that adventitious afflictions, i.e., obscurations, are without essence and cease. Knowing as many as there are, is following after, meaning seeing that they are pervasive. What follows after? The complete Buddhas, that is, the Dharmakāya (body of dharma) or Tathāgatagarbha (embryo of the one thus gone) that is primordially pure from stains and inseparably endowed with qualities. What does it follow into? Even up to those belonging to the birth place of animals, all sentient beings have this light, and without relying on the words and signs of others, each individually has the wisdom to know.
་ཤེས་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་ནང་རིག་པར་ཡང་དོན་གྱི་ལྟའོ། །གཉིས་པ་གྲོལ་བ་ནི། ཇི་ལྟ་བ་རིག་པས་ཆགས་པ་དང་། ཇི་རྙེད་རིགས་པས་ཐོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བས་དེ་དག་མེད་པའི་བློ་མངའ་བའོ། ། 2-918 དེ་དག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། དེ་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པ་ལ་ཡོད་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་པ་མངའ་བའི། ཡོན་ཏན་དེ་ དག་ཡོན་ཏན་གཞན་ལས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་དམན་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བ་ཡང་དོན་གྱིས་བལྟའོ། ། གཉིས་པ་དེ་ལ་ཐ་སྙད་གདགས་པ་ནི། རིག་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་སེམས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་གནས་ ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རིག་པ་དང་། དེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཇི་སྙེད་པ་རིག་པ་དང་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ནང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །གྲོལ་བའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ གཟིགས་པས་སྒྲིབ་པ་གསུམ་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ནི་བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་དགེ་འདུན་གྱི་ཚོགས་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་དོན་དང་ཐ་སྙད་སྦྱར་བ་ལ། རིག་པ་དང་། གྲོལ་བའི་ཡོན་ཏན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། ཇི་ལྟ་བ་རིག་པ་ནི་འགྲོ་བ་བདག་གཉིས་ཀྱི་སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་བདག་ མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ལ། ཡུལ་ཇི་ལྟ་བ་ཉིད་དེ་ཡང་རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ། སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་དྲི་མས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཕྱིར་འོད་གསལ་བར་རྟོགས་པ་དང་། 2-919 གློ་བུར་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་རྣམས་གདོད་ནས་ཟད་ཅིང་འགགས་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ ལ་ཉོན་མོངས་པ་གདོད་མ་ནས་ཟད་པ་དང་གློ་བུར་བ་འགགས་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཡིན་པ་དང་། གློ་བུར་གྱི་དྲི་མས་ཀུན་ ནས་ཉོན་མོངས་པའང་ཡིན་པ་ནི་འགལ་བར་སྣང་ཡང་མི་འགལ་བར་ནི་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་ལས་འདིར་ནི་མི་འགལ་བར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟ་ལགས་ མོད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སེམས་ཀྱི་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པའི་དོན་ནི་རྟོགས་པར་དཀའོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ཇི་སྙེད་པ་རིག་པ་ནི། ཡོད་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ ཉིད་རིག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །གང་ལ་ཡོད་པར་མཐོང་ཞེ་ན། ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་གཏོགས་པའི་སྲོག་ཆགས་ཕྲ་མོ་ཡན་ཆད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལའོ། །གང་ཡོད་པར་མཐོང་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཞེས་པའོ། །བློ་གང་གིས་མཐོང་ན། ཤེས་བྱའི་དངོས་པོའི་རིགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱི
【現代漢語翻譯】 此外，通過智慧所證悟的內明（藏文：ནང་རིག་པ，含義：內在的知識或科學）也應從意義的角度來觀察（如來藏）。 第二，解脫（藏文：གྲོལ་བ）：通過如實智（藏文：ཇི་ལྟ་བ་རིག་པ）斷除執著，通過盡所有智（藏文：ཇི་རྙེད་རིགས་པ）斷除障礙，從而擁有無礙的智慧。 總而言之，要理解眾生的心性本自清凈，並且如來藏遍在於無量眾生之中，具有能見一切的智慧之眼。這些功德超越其他一切功德，從較低的染污中解脫出來，也應從意義的角度來觀察。 第二，對如來藏施設名相：以智慧的功德，如實了知心的無我之實相（藏文：སེམས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་གནས་），並且如實了知遍及一切的盡所有（藏文：ཇི་སྙེད་པ་），以及各自證悟的內明智慧。 由於解脫的功德和智慧之眼，三種障礙得以清凈。具備這些無上功德的，就是具慧的菩薩（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ，梵文：बोधिसत्त्व，梵文羅馬擬音：bodhisattva，漢語字面意思：覺有情），以及不退轉的聖者僧團。 第三，將意義與名相結合：即智慧和解脫的功德。首先，關於智慧，有三種：如實智，因為現量證悟了息滅能取所取二取戲論的無我之法性。 所觀之境的如實性，也由兩個原因所致：心性本自清凈，因此證悟光明；並且，見到突如其來的煩惱等染污，從一開始就已滅盡。 其中，心性本自光明是自性住智（藏文：རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པའི་ཡེ་ཤེས），而煩惱從一開始就已滅盡，突如其來的煩惱也已止息，這是法身（藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ，梵文：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：法性之身）。 如此，心性本自光明，又被突如其來的染污所染污，這看似矛盾，實則不然，只是難以理解，而在此處，我們理解它並不矛盾。《華鬘經》（梵文：Gaṇḍavyūha Sūtra）中說：『世尊，雖然如此，但本性清凈的心被煩惱所染污的道理，是難以理解的。』 第二，盡所有智：因為見到一切存在，所以了知一切所有。在何處見到一切存在呢？乃至在屬於畜生道的微小眾生心中。見到什麼存在呢？一切智智（藏文：ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས）的法性，與功德無別的法身。以何種智慧見到呢？以了知一切所知事物之法性的智慧。
【English Translation】 Furthermore, the inner science (Tibetan: ནང་རིག་པ, meaning: inner knowledge or science) realized through wisdom should also be observed from the perspective of meaning (Tathāgatagarbha). Second, liberation (Tibetan: གྲོལ་བ): By eliminating attachment with the wisdom of reality (Tibetan: ཇི་ལྟ་བ་རིག་པ) and eliminating obstacles with the wisdom of all that exists (Tibetan: ཇི་རྙེད་རིགས་པ), one possesses unobstructed wisdom. In summary, it is important to understand that the nature of sentient beings is inherently pure, and that the Tathāgatagarbha is present in limitless sentient beings, possessing the eye of wisdom that sees all. These qualities surpass all other qualities and are liberated from lower defilements, which should also be observed from the perspective of meaning. Second, applying terms to the Tathāgatagarbha: With the merit of wisdom, one knows the reality of the selflessness of the mind (Tibetan: སེམས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་གནས་) as it is, and knows all that pervades everything (Tibetan: ཇི་སྙེད་པ་) as it is, as well as the inner wisdom of individual realization. Because of the merit of liberation and the eye of wisdom, the three obscurations are purified. Those who possess these unsurpassed qualities are the wise Bodhisattvas (Tibetan: བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ, Sanskrit: बोधिसत्त्व, Romanized Sanskrit: bodhisattva, literal meaning: awakened being), and the assembly of noble ones who do not regress. Third, combining meaning and terms: namely, the qualities of wisdom and liberation. First, regarding wisdom, there are three: the wisdom of reality, because it directly realizes the selflessness of phenomena, which pacifies the proliferation of the duality of subject and object. The reality of the object of observation is also due to two reasons: the nature of the mind is inherently pure, therefore realizing luminosity; and seeing that sudden afflictions and other defilements are exhausted and ceased from the beginning. Among them, the inherent luminosity of the mind is the wisdom that abides by nature (Tibetan: རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པའི་ཡེ་ཤེས), and the exhaustion of afflictions from the beginning and the cessation of sudden afflictions is the Dharmakāya (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་སྐུ, Sanskrit: धर्मकाय, Romanized Sanskrit: dharmakāya, literal meaning: body of dharma). Thus, it seems contradictory that the nature of the mind is inherently luminous and also defiled by sudden defilements, but it is not contradictory, it is just difficult to understand, and here, we understand that it is not contradictory. The Gaṇḍavyūha Sūtra says: 'Venerable One, although it is so, the meaning of the mind, which is inherently pure, being defiled by afflictions is difficult to understand.' Second, the wisdom of all that exists: because seeing all that exists, one knows all that exists. Where is all that exists seen? Even in the minds of tiny beings belonging to the animal realm. What is seen to exist? The nature of the wisdom of omniscience (Tibetan: ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས), the Dharmakāya inseparable from merit. With what wisdom is it seen? With the wisdom that knows the nature of all knowable objects.
ངས་མཐར་ཐུགས་པར་རྟོགས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བློས་ཞེས་པའོ། ། 2-920 དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་མཐོང་ན། ས་དང་པོར་ཆོས་ཅན་མཐའ་དག་གི་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཚེ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཐོང་བ་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ དང་པོ་ཉིད་ལ་སྐྱེ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་ས་དང་པོར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་སམ་མ་རྟོགས། དང་ པོ་ལྟར་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་ཏེ་ཤེས་བྱ་གཞན་རྣམས་ལའང་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་རྟེན་ཆོས་ཅན་མ་རྟོགས་པས་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཆོས་ཉིད་མི་ རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། འདོད་ན་ཆོས་ཉིད་དེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཁྱབ་པར་རྟོགས་པ་ཉམས་སོ་ཞེ་ན། ཕྱོགས་སྔ་མ་ཁས་མི་ལེན་པའི་ཉེས་པ་དང་པོ་མེད་ལ། ཉེས་པ་གཉིས་པའང་མེད་དེ་ སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་ཀྱང་རང་གི་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་དྲི་མ་གདོད་མ་ནས་དག་ཅིང་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་དུ་གནས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པས་ རང་གི་སེམས་དང་རིག་ཙམ་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཀྱང་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པའི་དོགས་པ་ཆོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཆུའི་ཕྱོགས་གཅིག་གི་རོ་རྟོགས་པས་ཆུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རོ་ལ་དོགས་པ་ཆོད་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-921 སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷས། གང་གིས་དངོས་གཅིག་དེ་བཞིན་ཉིད་མཐོང་བ། །དེ་ཡིས་དངོས་ཀུན་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་མཐོང་། །ཞེས་པ་དང་། མདོ་ལས་ཀྱང་། གཟུགས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཤེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ མདོ་དང་རྒྱས་པ་ཤེས་པ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ནང་རིག་པ་ནི་དེ་ལྟར་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་རྟགས་ལས་དོན་ སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་རྟོགས་པ་ཙམ་མ་ཡིན་གྱི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སོ་སོ་རང་གི་རིག་འི་ཡེ་ཤེས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མཐོང་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ནང་གི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ རིག་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་གྲོལ་བའི་ཡོན་ཏན་ལ་གསུམ་ལས། དག་པའི་གཞི་དྲི་མ་མེད་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ལ་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པས་ཆགས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་མེད་པ་དང་ ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པས་ཤེས་བྱ་ལ་ཐོགས་པར་བྱེད་པ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡེ་ཤེས་དེ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་བའི་ཉེ་ཚེ་བའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡེ་ ཤེས་ལ་ལྟོས་ནས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ནོ། །ས་དང་པོ་དེ་ཡན་ཆད་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འཕགས་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་དེ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ང
【現代漢語翻譯】 我以最終證悟的超世間智慧來理解。 2-920 何時才能見到呢？就是在初地時，現量證悟一切法所具有的法性之時。如釋論所說：『菩薩的見道，也就在菩薩的初地產生，爲了證悟周遍法界之義。』如果初地時現量證悟一切有情的心嗎？如果不證悟，又會怎樣呢？如果像第一種情況那樣，就會變成一切智智，因為對於其他所知也具有同樣的理由。如果像第二種情況那樣，由於不證悟所依之法，就會導致不證悟依賴於它的法性。如果承認這一點，那麼證悟該法性遍及一切有情的能力就會喪失。如果這樣認為，那麼第一個過失，即不承認前一種情況的過失是不存在的。第二個過失也不存在，即使沒有現量證悟一切有情的心，但由於現量證悟了自己心的本性，從原始以來就是清凈的，並且證悟了與功德無二無別的法身，從而消除了對於自己心和僅僅是覺知的心沒有差別的所有有情之心的本性並非如此的疑慮。例如，就像證悟了大海之水的一個方向的味道，從而消除了對於所有水的味道的疑慮一樣。 2-921 聖天論師說：『誰見一法如實性，彼亦見一切法如實。』經典中也說：『若知色之如實性，則知一切法之經與廣。』第三，內明，即如是證悟如所有性和盡所有性，並非僅僅是從他人的言語和符號中以總義的方式證悟，而是聖者們各自以自己的智慧，以超世間的智慧所見到的，因此是內在智慧的明。 第二，解脫的功德有三種：由於如實證悟清凈之基，無垢染的心之法界，因此沒有貪著煩惱的障礙；由於證悟盡所有性，因此沒有阻礙所知的所知障。因此，相對於異生、聲聞和獨覺的近取之境的智慧而言，這種智慧是非常清凈的。初地及以上的菩薩的不退轉的智慧，與戒律和禪定等其他功德相比，是完全不同的。
【English Translation】 I understand with the wisdom that transcends the world, having realized the ultimate truth. 2-920 When does one see it? It is when one directly realizes the nature of all phenomena in the first ground (Bhumi). As the commentary says: 'The vision of a Bodhisattva arises in the first ground of a Bodhisattva, in order to realize the meaning of pervading the entire realm of phenomena.' If in the first ground, does one directly realize the minds of all sentient beings? If not, what happens? If it is like the first case, it will become omniscient wisdom, because the same reason applies to other objects of knowledge. If it is like the second case, since one does not realize the basis of phenomena, it will lead to not realizing the nature that depends on it. If one admits this, then the ability to realize that nature pervades all sentient beings will be lost. If one thinks so, then the first fault, that is, the fault of not admitting the former case, does not exist. The second fault also does not exist, even if one does not directly realize the minds of all sentient beings, but because one directly realizes the nature of one's own mind, which is pure from the beginning, and realizes the Dharmakaya (body of dharma) that is inseparable from qualities, thereby eliminating the doubt that the nature of the minds of all sentient beings, which is no different from one's own mind and mere awareness, is not so. For example, just as realizing the taste of one direction of the water of the great ocean eliminates the doubt about the taste of all water. 2-921 The teacher Aryadeva said: 'Whoever sees one thing as it is, also sees all things as they are.' Also, in the sutra it says: 'If one knows the suchness of form, one will know the sutra and the expansion of all phenomena.' Third, inner knowledge, that is, the realization of suchness and allness, is not merely the realization in a general way from the words and symbols of others, but is seen by the noble ones with their own wisdom, with wisdom that transcends the world, therefore it is the knowledge of inner wisdom. Second, the merits of liberation are threefold: Because of truly realizing the basis of purity, the realm of phenomena of the undefiled mind, there is no obscuration of attachment and affliction; because of realizing allness, there is no obscuration of knowledge that hinders the knowable. Therefore, relative to the wisdom of ordinary beings, Shravakas, and Pratyekabuddhas, which are objects of near attainment, this wisdom is extremely pure. The irreversible wisdom of Bodhisattvas from the first ground onwards is completely different from other merits such as morality and Samadhi.
ེ་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལས་མཆོག་ཏུ་བླ་ན་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། 2-922 དེས་ན་དམན་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཀྱང་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་བླ་ན་མེད་པ་དང་ཉེ་བར་གནས་པའང་དེ་དང་རྗེས་ སུ་མཐུན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཅི་སྟེ་ན་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་དག་པས་དེ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་རྒྱུ་མཚན་གཉིས་པ་ནི་ཡེ་ ཤེས་དེ་དང་ལྡན་པས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལུས་ཅན་གྱི་སྐྱབས་གནས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཐེག་པ་དམན་པའི་དགེ་འདུན་མི་སྨོས་པ་ནི། དེ་མཆོད་པར་ འོས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ཐེག་པ་ཆེན་པོས་སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་ཉིད་འཁོར་བའི་འཇིག་པས་སྐྲག་པས་གཞན་དེ་ལས་སྐྱོབ་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་དགེ་འདུན་གྱི་རྗེས་ཐོགས་སུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་ནི་མ་སྨོས་ཏེ་དེ་མཆོད་པར་འོས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་འདུན་ དེ་མཆོད་པར་འོས་པ་ཡིན་གྱི་ཉན་ཐོས་དེ་མཆོད་པར་མི་འོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ནི་གཞུང་གི་དོན་མ་ཡིན་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཉན་ཐོས་ནི་ཕྱག་བྱ་བའི་ལེགས་པར་ཞུགས་པ། 2-923 ཕྱག་བྱ་བའི་འོས་སུ་གྱུར་པ་ཞེས་པ་དང་། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདེ་གཤེགས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངའ་སྲས་བཅས་དང་། །ཕྱག་འོས་ཀུན་ལ་གུས་པར་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། །ཞེས་ཕྱག་གི་གནས་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གལ་ཏེ་འགྲེལ་པ་ལས། ཕྱག་གི་ཡུལ་མ་ཡིན་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དོར་ནས་ཉོན་ཐོས་ལ་སྐྱབས་སུ་བཟུང་ནས་ཕྱག་བྱེད་པ་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། ཕྱག་བྱེད་པ་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཞན་ལ་ཕན་པའི་བསམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཟླ་བ་ཚེས་པ་དོར་ནས་ཉི་ཚེ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མཐར་ཐུག་ པ་སྐར་མའི་གཟུགས་ལྟར་རང་གི་རྒྱུད་སྣང་བར་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་ལ་ཕྱག་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་ལ་ཕན་པར་བྱེད་པའི་བསམ་པ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། ། ༈ སྐྱབས་སུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན། གཉིས་པ་སྐྱབས་སུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སྐྱབས་གནས་སྤྱིར་བསྟན། འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་མཐར་ཐུག་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་དགོས་པ་གང་གི་དོན་དུ་གང་ ཟག་གང་དབང་དུ་མཛད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྐྱབས་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་ཅེ་ན། སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་དང་། བསྟན་པ་དམ་པའི་ཆོས་དང་། སློབ་མ་དགེ་འདུན་གྱི་ཡོན་ཏན་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འབྲས་བུ་སོ་སོ་ལ་སྐྱབས་གནས་སུ་མོས་པ
【現代漢語翻譯】 比緣覺等功德更殊勝，是無與倫比的。 因此，也能從低劣的障礙中解脫。因為他們的智慧與圓滿正等覺佛陀的無上智慧相近，並且與之相符。這是為什麼呢？因為以清凈的智慧之眼，如實地現證了法身。第二個理由是，因為具有這種智慧，不退轉的菩薩們成爲了有情眾生的救護者。這裡沒有提到小乘的僧眾，因為他們僅僅是值得供養的對象，而不是大乘的救護者。因為他們自己也害怕輪迴的怖畏，所以無法救護他人脫離輪迴。釋論中說：『菩薩僧眾之後，沒有提到聲聞僧眾，因為他們不值得供養。』有些人說：『菩薩僧眾值得供養，而聲聞僧眾不值得供養。』這種解釋不符合經文的原意。因為薄伽梵說過，聲聞是『應受禮敬，善入道者，應受禮敬者』。入行論中說：『對於如來法身及其眷屬，以及一切應受禮敬者，我都恭敬地頂禮。』因此，聲聞也被說成是頂禮的對象。 如果有人問：『如果與釋論中說的不應禮敬相矛盾怎麼辦？』那是因為阻止了捨棄菩薩而皈依聲聞並向其頂禮的行為。因為頂禮者是具有利益他人之心的菩薩。正如所說：『捨棄如新月般的菩薩，而去頂禮像星星般只能照亮自己相續的、智慧低劣的聲聞是不對的。因為菩薩具有利益他人的清凈意樂。』 皈依的理由： 第二，皈依的理由有兩個：總的闡述三乘的皈依處，以及確定究竟的果位皈依處。首先，如果有人問：『爲了什麼目的，薄伽梵以何種方式確立了三皈依呢？』通過宣講導師佛陀、教法正法和弟子僧眾的功德，使人信奉三乘各自的果位為皈依處。
【English Translation】 It is superior to the qualities of Pratyekabuddhas and others, and is unparalleled. Therefore, one is also liberated from inferior obscurations. Because their wisdom is close to the unsurpassed wisdom of the perfectly enlightened Buddha, and is in accordance with it. Why is that? Because with the pure eye of wisdom, they directly realize the Dharmakaya as it is. The second reason is that because they possess this wisdom, the non-regressing Bodhisattvas become the refuge for sentient beings. The Shravaka Sangha of the Lesser Vehicle is not mentioned here, because they are merely worthy of offerings, but not the refuge of the Great Vehicle. Because they themselves are afraid of the terrors of Samsara, they cannot save others from it. The commentary says: 'After the Bodhisattva Sangha, the Shravaka Sangha is not mentioned because they are not worthy of offerings.' Some say: 'The Bodhisattva Sangha is worthy of offerings, but the Shravaka Sangha is not worthy of offerings.' This explanation does not conform to the original meaning of the text. Because the Bhagavan said that the Shravakas are 'worthy of reverence, those who have well entered the path, those who are worthy of reverence.' The Bodhicaryavatara says: 'To the Tathagata's Dharmakaya and its retinue, and to all those worthy of reverence, I respectfully prostrate.' Therefore, Shravakas are also said to be objects of prostration. If someone asks: 'What if it contradicts what is said in the commentary that they should not be revered?' That is because it prevents the act of abandoning the Bodhisattva and taking refuge in the Shravaka and prostrating to them. Because the one who prostrates is a Bodhisattva with the intention of benefiting others. As it is said: 'It is not right to abandon the Bodhisattva like a new moon and prostrate to the Shravaka, who is like a star that can only illuminate one's own continuum with inferior wisdom. Because the Bodhisattva has a pure intention to benefit others.' Reasons for Taking Refuge: Secondly, there are two reasons for taking refuge: a general explanation of the refuges of the three vehicles, and the identification of the ultimate refuge of the fruition. First, if someone asks: 'For what purpose and in what way did the Bhagavan establish the Three Refuges?' By proclaiming the qualities of the teacher Buddha, the teaching Dharma, and the disciples Sangha, it inspires faith in the respective fruits of the three vehicles as refuges.
་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ལ་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་གང་ཟག་ལ་ལྟོས་ནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་བྱེད་པ་ཐ་དད་ལ་མོས་པ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྒྱུའི་སྐྱབས་གནས་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ། 2-924 སྤྱིར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཙམ་ནི་རང་ངམ་གཞན་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་བསམ་པས་འགའ་ཞིག་ལ་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་བྱེད་ཀྱི་སྐྱབས་གནས་གསུམ་སུ་བསམ་པ་ཐག་པས་ཁས་ལེན་པའོ། །བྱེ་ བྲག་ཏུ་དམན་པའི་སྐྱབས་འགྲོ་ནི་རང་ཉིད་འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་བསམ་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་སུ་ཁས་ལེན་པའོ། །ཆེན་པོའི་སྐྱབས་འགྲོ་ ནི་རང་དང་གཞན་འཁོར་བ་དང་ཐེག་པ་དམན་པའི་འཇིགས་པ་མན་ཆད་ལས་ཐར་བར་འདོད་པས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་སྐྱབས་གནས་སུ་ཁས་ལེན་པའོ། །དེ་ལ་མོས་ པ་གསུམ་གྱིས་སྐྱབས་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི། རྒྱན་ལས། འཚེ་བ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་དང་། །ངན་སོང་དང་ནི་ཐབས་མིན་དང་། །འཇིགས་ཚོགས་ཐེག་པ་དམན་དག་ལས། །སྐྱོབ་ཕྱིར་སྐྱབས་ཀྱི་དམ་པ་ འོ། །ཞེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཇི་སྲིད་སེམས་ཅན་གྱི། །གནོད་དང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཀུན། །བཟློག་ཅིང་འབྱོར་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་སྐྱབས་ཆེན་ཉིད་དུ་འདོད། །ཅེས་པ་ལྟར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པ་ ནི་དམན་པའི་འཇིགས་པ་དང་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བའི་འཇིགས་པ་ལས་ཀྱང་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པ་ནི་རང་གིས་འཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཅན་ཁོ་ན་ཡིན་པར་ཡིད་ཆེས་པའི་མོས་པས་དེ་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་བྱེད་དུ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་སྐྱབས་གནས་སུ་བཞག་གོ ། 2-925 རང་རྒྱལ་གྱི་ཐེག་པ་པས་མ་འོངས་པ་ན་རང་གི་རྒྱུད་ལ་རྟོགས་པ་རང་བྱུང་དུ་སྐྱེ་བའི་ཆོས་དཀོན་མཆོག་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་བྱེད་དུ་ཁས་ལེན་པ་དེ་སྐྱབས་གནས་སུ་བཞག་གོ །ཉན་ ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་པས་རང་ལ་མ་འོངས་པ་ན་འབྱུང་པའི་དགྲ་བཅོམ་པའི་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་བྱེད་དུ་ཁས་ལེན་པ་དེ་སྐྱབས་གནས་སུ་བཞག་གོ །དེ་ལྟར་ན་ཐེག་པ་ གསུམ་སོ་སོ་ལ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་ནི་རེ་རེ་ཡིན་ནོ། །བྱེད་པ་གསུམ་ལ་སྐྱབས་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཇིགས་པ་སྐྱོབ་པའི་ལམ་སྟོན་པས་སྟོན་པའི་བྱ་བ་བྱེད་ པ་དང་། ཆོས་ཀྱིས་འཇིགས་པ་མེད་པའི་སར་བགྲོད་པའི་ལམ་གྱི་བྱ་བ་བྱེད་པ་དང་དགེ་འདུན་གྱིས་འཇིགས་པ་ལས་སྒྲོལ་བའི་གྲོགས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་ཆོས་ དེ་དགེ་འདུན་དང་འགྲོགས་ནས་ཉམས་སུ་བླང་པས་འཇིགས་པ་ལས་ཐར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྒྱུའི་སྐྱབས་གནས་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་ཀ་ལ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་
【現代漢語翻譯】 是就他們的能力而言，將果位的皈依處安立為三處，也是就三乘補特伽羅所依，對於三寶的作用各不相同而信奉者而言，將因位的皈依處安立為三處。 一般來說，僅僅是皈依，就是自己或他人想要遠離怖畏的想法，並且從內心深處承認某些事物為能從怖畏中救護的皈依處。 特別地，下等的皈依，就是自己想要遠離輪迴的一切怖畏的想法，並且承認三寶為因和果的皈依處。 偉大的皈依，就是自己和他人想要從輪迴和下乘的怖畏中解脫的想法，並且承認殊勝的三寶為因和果的皈依處。 因此，以三種信奉安立為三種皈依處。《寶性論》中說：『爲了救護一切損害，以及惡趣和非方便，以及怖畏聚集的下乘，故為皈依之殊勝。』 又如：『世間有情眾，一切損害與圓滿，爲了遣除和成辦，佛陀即是大皈依。』 如是，大乘行者深信唯有自己將要獲得的佛陀法身才能救護細微的怖畏和極其細微的障蔽之怖畏，因此，以信奉其能救護怖畏之故，安立佛陀為皈依處。 聲聞乘的行者，以信奉未來在自相續中自然生起的證悟之法寶能救護怖畏，故安立其為皈依處。 小乘的行者，以信奉未來將要出現的阿羅漢僧伽能救護怖畏，故安立其為皈依處。如是，三乘各自的果位皈依處各不相同。 以三種作用安立為三種皈依處，即佛陀以開示救護怖畏的道路而作導師之業，法以行往無怖畏之境的道路之業，僧伽以救脫怖畏的助伴之業。因為依循佛陀所開示的法，與僧伽為伴而修持，故能從怖畏中解脫。因此，因位的皈依處對於三乘來說都是三寶。
【English Translation】 It is in terms of their capacity that the refuge of the result is established as three, and it is also in terms of the individuals of the three vehicles, and for those who are devoted to the different functions of the Three Jewels, that the refuge of the cause is established as three. In general, merely taking refuge is the thought of wanting to be free from fear, either oneself or others, and wholeheartedly acknowledging something as a refuge that protects from fear. Specifically, the inferior refuge is the thought of wanting to be free from all the fears of samsara, and acknowledging the Three Jewels as the refuge of cause and result. The great refuge is the thought of wanting oneself and others to be liberated from samsara and the fears of the inferior vehicle, and acknowledging the particularly special Three Jewels as the refuge of cause and result. Therefore, the three refuges are established by three kinds of faith. As the Ornament says: 'To protect from all harms, and from the bad realms and non-means, and from the fearsome gatherings of the inferior vehicle, therefore it is the supreme refuge.' And: 'As long as the world exists, for all sentient beings, to avert all harm and abundance, and to accomplish prosperity, the Buddha is regarded as the great refuge.' Thus, the Mahayana practitioner believes that only the Dharmakaya of the Buddha, which one will attain oneself, can protect from subtle fears and the fears of extremely subtle obscurations, and therefore, because of the faith that it can protect from fear, the Buddha is established as the refuge. The Pratyekabuddha practitioner believes that the Dharma Jewel, which will arise spontaneously in one's own mindstream in the future, can protect from fear, and therefore it is established as the refuge. The Shravaka practitioner believes that the Sangha Jewel of Arhats, which will appear in the future, can protect from fear, and therefore it is established as the refuge. Thus, the refuge of the result is different for each of the three vehicles. The three refuges are established by three functions, namely, the Buddha performs the function of a teacher by showing the path to protect from fear, the Dharma performs the function of the path to go to the place without fear, and the Sangha performs the function of a companion to liberate from fear. Because by practicing the Dharma taught by the Buddha, in the company of the Sangha, one is liberated from fear. Therefore, the refuge of the cause is the Three Jewels for all three vehicles.
ཆར་དགོས་པར་ལྟའོ། །གང་ལ་རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ་ མེད་ན་ཡང་འཇིགས་པ་ལས་མི་ཐར་ཏེ། དཔེར་ན་དབུལ་བ་ལས་ཐར་པར་འདོད་པའི་ཚོགས་པ་དག་དེད་དཔོན་དང་གཟིངས་དང་ཚོང་གྲོགས་མེད་ན་ནོར་བུའི་གླིང་དུ་མ་ཕྱིན་པ་བཞིན་ནོ། །འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་མེད་ན་ཡང་འཇིགས་པས་གྲོལ་མི་ནུས་ཏེ། 2-926 ཚོང་པ་རྒྱ་མཚོ་ལས་བརྒལ་ཡང་ནོར་བུའི་གླིང་དུ་མ་ཕྱིན་ན་དབུལ་བ་སེལ་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་གཉིས་ཀ་དགོས་པར་ལྟའོ། །དོན་འདི་ལ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་རེ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་རང་བཞིན་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གཏན་ལ་ཕབ་ནས་གང་ཟག་སོ་སོར་ངེས་པ་དང་ཐོབ་པ་གཅིག་གིས་བརྟེན་པར་བྱའོ་ཞེས་དམ་འཆའ་བ་སྟེ། ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་པས་མ་འོངས་པ་ན་རང་ལས་འབྱུང་བའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱའོ་ཞེས་དམ་འཆའ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་རང་རྒྱལ་བས་རང་ལ་འབྱུང་བའི་རྟོགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པར་བྱའོ་ཞེས་དམ་ འཆའ་ལ། ཉན་ཐོས་པས་རང་ལ་འབྱུང་བའི་དགེ་འདུན་ཐོབ་པར་བྱའོ་ཞེས་དམ་འཆའ་བ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་དང་། དེ་དག་གི་ཐབས་སུ་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་བྱོན་ཟིན་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྟོན་ པ་དང་ལམ་དང་གྲོགས་སུ་བརྟེན་པར་བྱའོ་ཞེས་རྒྱུར་དམ་འཆའ་བ་རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། འབྲས་བུ་དེ་དག་ཐོབ་པར་དམ་འཆའ་བ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སེམས་ བསྐྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁ་ཅིག་དམ་བཅའི་ལྕགས་ཀྱུ་སྔ་ཕྱིའི་ཁྱད་པར་ཡོད་གསུངས་པའང་རང་ལྡོག་ཁྱད་པར་མེད་ན་དམ་བཅའ་སྔ་ཕྱི་ཙམ་གྱིས་ཐ་དད་དུ་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-927 གལ་ཏེ་རྒྱན་ལས། གང་ཞིག་དཀའ་བ་མང་པོས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་དོན་གཉེར། །ཞེས་པ་དང་། འདི་ནི་དེ་དངོས་འདོད་པས་ཁས་ལེན། ཞེས་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ སྐྱབས་འགྲོ་ལ་སངས་རྒྱས་འདོད་པ་གྲོགས་སུ་དགོས་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་གྱི་དེའི་རང་ལྡོག་ཏུ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་སེམས་སྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། །ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད། ། ཅེས་པའི་འདུན་པ། སེམས་སྐྱེད་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་མེད་དེ། རང་ལ་རང་སྐྱབས་སུ་མི་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲ་བའང་གཞུང་ལུགས་ཟབ་མོའི་དོན་ལ་བློ་ཁ་མ་ ཕྱོགས་པ་ཡིན་ཏེ། མཐར་ཐུག་གི་སྐྱབས་གནས་ངོས་འཛིན་པ་ནི་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྒྱུའི་སྐྱབས་འགྲོ་ལ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ཀ་ཡང་སྐྱབས་གནས་སུ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གལ་ཏེ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་འགྲོའི་ཡུལ་བྱང་ཆུབ་རང་གིས་ཐོབ་ཟིན་ན་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་མི་དགོས་ལ། མ་ཐོབ་ན་སྐྱོབ་བྱེད་མེད་པས་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། སེམས་སྐྱེད་ པ་གཞན་དོན་དུ་རང་གི
【現代漢語翻譯】 就像需要雨水一樣。如果沒有任何因的皈依，也無法從恐懼中解脫。例如，想要從貧困中解脫的群體，如果沒有船長、船隻和貿易伙伴，就無法到達珍寶島。如果沒有果的皈依，也無法從恐懼中解脫。 就像商人渡過大海，如果沒有到達珍寶島，就無法消除貧困一樣。因此，兩者都需要。關於這個意義，以前的一些論師說： 『皈依的自性是，在確定了因和果的皈依處的特徵之後，應當依靠對每個個體確定和獲得的一個。』他們這樣承諾。大乘行者承諾未來要獲得從自身產生的佛陀。同樣，自生佛承諾要獲得在自身產生的證悟之法。聲聞乘行者承諾要獲得在自身產生的僧伽，這是果的皈依。爲了實現這些，將已經存在於他人相續中的三寶作為導師、道路和朋友來依靠，這是因的皈依。』這種說法是不合理的。因為承諾獲得這些果，是大乘三者的發心。 有些人說，承諾的鐵鉤有先後之分，但如果沒有自相矛盾的差別，僅僅是承諾的先後，也無法區分。如果有人問：『《莊嚴經論》中不是說：『誰以諸多苦行，尋求無上菩提？』以及『這是因為渴望那個真實，所以才承諾。』嗎？』 答：那是爲了說明大乘三者的皈依需要佛陀作為朋友，而不是爲了說明它的自相。例如，發心是『爲了利益他人，我渴望圓滿正等覺』的意願，而不是發心。有些人說沒有果的皈依，因為自己不會皈依自己，這種說法是沒有理解深刻的經論意義。因為認識究竟的皈依處，是指果的皈依。因為因的皈依需要三寶都作為皈依處。 如果有人問：『如果果的皈依的對境——菩提，自己已經獲得，就不需要皈依了；如果沒有獲得，就沒有救護者，所以皈依它是不合理的。』答：發心是爲了利益他人，自己要…
【English Translation】 It is like needing rain. If there is no refuge of cause, one cannot be liberated from fear. For example, a group wishing to be liberated from poverty, if they do not have a captain, a ship, and trade partners, they will not reach the island of jewels. If there is no refuge of result, one cannot be freed from fear. Just as a merchant crosses the ocean, but if he does not reach the island of jewels, he cannot eliminate poverty. Therefore, both are necessary. Regarding this meaning, some former teachers said: 'The nature of refuge is that, having determined the characteristics of the refuge places of cause and result, one should rely on one certainty and attainment for each individual.' They vow thus. The Mahayana practitioner vows to attain the Buddha arising from himself in the future. Similarly, the Pratyekabuddha vows to attain the Dharma of realization arising in himself. The Shravaka vows to attain the Sangha arising in himself, which is the refuge of result. To achieve these, relying on the Three Jewels that have already appeared in the continuum of others as teacher, path, and friend, is vowing as cause, which is the refuge of cause.' This is unreasonable. Because vowing to attain these results is the Bodhicitta of the three vehicles. Some say that there is a difference between the earlier and later hooks of vows, but if there is no difference in self-contradiction, merely the order of vows cannot differentiate them. If someone asks: 'Doesn't the Ornament of Sutras say: 'Who seeks the supreme enlightenment with many difficulties?' and 'This is because of desiring that reality, so one promises.'? Answer: That is to show that the refuge of the three vehicles needs the Buddha as a friend, not to show its self-nature. For example, the aspiration of Bodhicitta is 'For the sake of others, I desire perfect and complete enlightenment,' which is not Bodhicitta. Some say that there is no refuge of result, because one does not take refuge in oneself, which is not understanding the profound meaning of the scriptures. Because recognizing the ultimate refuge place refers to the refuge of result. Because the refuge of cause needs all three jewels as refuge places. If someone asks: 'If the object of the refuge of result—Buddhahood—is already attained by oneself, then there is no need to take refuge; if it is not attained, there is no protector, so it is unreasonable to take refuge in it.' Answer: Bodhicitta is for the benefit of others, and one must...
ས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ན་དེ་ཡང་རང་གིས་ཐོབ་ཟིན་ན་ཐོབ་པར་བྱ་མི་དགོས་ལ་མ་ཐོབ་ན་འདོད་པས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མི་འཐད་དེ། ཐོབ་བྱ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བརྗོད་ན་ཅི་ཞིག་སྨྲ། 2-928 དེ་སྟེ་རང་གིས་མ་ཐོབ་ཀྱང་གཞན་གྱིས་ཐོབ་པ་མཐོང་པའི་དེ་དང་རིགས་མཐུན་པ་ཐོབ་བྱའི་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མི་འགལ་ལོ་སྙམ་ན། ཚུལ་འདི་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་ཡང་ཇི་ལྟར་འགལ། དེས་ན་རྒྱན་ལས། གང་ཞིག་དཀའ་བ་མང་པོས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་དོན་གཉེར། །གང་ཞིག་སྐྱོ་བ་མེད་པར་དཀའ་བ་ཡང་དག་སྤྱོད། །གང་ཞིག་རྣམ་སངས་རྒྱས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀུན་མཉམ་འགྱུར། །བློ་ལྡན་དེ་ ནི་ཁས་ལེན་མཆོག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རྟོག་གེ་ངན་པའི་རླུང་གིས་གསུང་རབ་ཟབ་མོའི་དོན་དཀྲུག་པར་མི་བྱའོ། ། གཉིས་པ་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་མཐར་ཐུག་ངོས་བཟུང་བ་ལ་གཉིས་ ཏེ། ཆོས་དང་དགེ་འདུན་སྐྱབས་གནས་མ་ཡིན་པར་བསྟན། སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་སྐྱབས་གནས་ཡིན་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལུང་དང་རྟོགས་པའི་ཆོས་རྣམ་པ་གཉིས་དང་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འཕགས་པའི་ཚོགས་ ཞེས་པ་དགེ་འདུན་དཀོན་མཆོག་གི་ནི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྐྱབས་གནས་ཡིན་ཡང་གཏན་གྱི་ཞེས་པ་མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུའི་སྐྱབས་གནས་མཆོག་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའོ། །ཇི་ལྟར་མ་ཡིན་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ ཆོས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། བསྟན་པའི་ཆོས་དང་། རྟོགས་པའི་ཆོས་དང་། གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས། སྟོན་པའི་དམ་ཆོས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ལུང་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི། སྡེ་སྣོད་གསུམ་མམ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སོ། ། 2-929 དེ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་དག །གང་རྣམས་ཐུབ་པས་གསུང་དེ་དག །ཚིག་གམ་མིང་ཡིན་དེ་དག་ནི། །གཟུགས་སམ་འདུ་བྱེད་དག་ཏུ་འདུ། །ཞེས་པ་ལྟར་སྒྲ་རང་མཚན་པའང་མི་ལྡན་པའི་ འདུ་བྱེད་ཅེས་པ་སེམས་ལས་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་གྱི་མིང་ཚིག་གི་ཡི་གེའམ་རྣམ་པར་སྣང་བ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བརྗོད་བྱའི་དོན་ལ་ཞེན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ ལ། དེ་ཡང་ཆུའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་གཟིངས་ལྟར་རྟོགས་པའི་ཆོས་མཐོང་ལམ་ལ་སོགས་ཐོབ་པ་ན་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པའི་ཆོས་ལ་ཡང་གང་གིས་རྟོགས་པ་ལམ་གྱིས་ བདེན་པ་དང་། གང་རྟོགས་པ་འགོག་པའི་བདེན་པ་སྟེ་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ། སློབ་པའི་ལམ་བདེན་ནི་འབད་པས་བསྒྲུབས་ཤིང་བོགས་དབྱུང་དུ་མེད་པ་མ་ཡིན་པས་གནས་སྐབས་སུ་འགྱུར་ཞིང་ མི་རྟག་པ་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟོགས་པའི་འགོགས་པ་ལ་ཡང་ཉན་རང་གི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མཐར་ཐུག་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་ཉེ་བར་ཞི་བ་ཙམ་གྱི་མེད་ པ་དགག་པ་ཡིན་གྱི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་སྐུ་མ་ཡིན་ལ་མེད་པ་དགག་པ་ནི་
【現代漢語翻譯】 如果想要獲得菩提（梵文：Bodhi，覺悟），如果自己已經獲得，則無需再去獲得；如果未獲得，則以希求作為目標是不合理的，因為所要獲得的尚未成立。如果這樣說，該如何作答？ 如果認為，即使自己未獲得，但見到他人獲得，將與此相似者作為獲得的目標，這並不矛盾。那麼，這種觀點對我們來說又有什麼矛盾呢？ 因此，《莊嚴經論》中說：『誰以諸多苦行，尋求殊勝菩提；誰無厭倦地，如實修行苦行；誰圓滿成佛后，與諸佛平等。智者應知，此乃最勝之承諾。』因此，不應以惡劣的思辨之風，擾亂甚深經文的意義。 第二，確定究竟的皈依處，分為兩部分：闡述法和僧並非皈依處；闡述唯有佛才是皈依處。第一部分：經文和證悟兩種法，以及三乘的聖者之眾，即僧伽寶，是暫時的皈依處，但並非究竟的、最終的皈依處。 為什麼不是呢？因為法有兩種：教法和證法。《入中論》中說：『能仁所說法，謂經及律儀，此教即二種。』其中，第一種是三藏或十二部經。 這也就是『八萬四千法蘊，皆是佛陀所說，彼等皆是詞或名，歸於色或行。』如同聲音不具備自相，只是行（梵文：Samskara，心理活動），並非與心識不同的事物，而是名言的文字或顯現，是能取境的心識，執著于所表達的意義。 這就像渡過河流的船隻一樣，一旦獲得證法（如見道），就應捨棄。證法也有兩種：以道證真諦，以及所證的滅諦。第一種，有學的道諦，需要努力修習，並非自然而然，因此是暫時的、無常的、虛妄的。 對於所證的滅諦，聲聞和緣覺的涅槃（梵文：Nirvana，寂滅）只是平息痛苦和煩惱的寂滅，並非具備無二功德的法身，而僅僅是否定無。
【English Translation】 If one desires to attain Bodhi (Enlightenment), if one has already attained it, there is no need to attain it again; if one has not attained it, it is unreasonable to make desire the object, because what is to be attained has not been established. If one says this, what should one say in response? If one thinks that even if one has not attained it oneself, seeing that others have attained it, it is not contradictory to make something similar to that the object of attainment, then how is this view contradictory to us? Therefore, the Ornament of the Mahayana Sutras states: 'Whoever seeks supreme Bodhi with many hardships; whoever practices hardships diligently without weariness; whoever becomes fully enlightened and becomes equal to all Buddhas. The wise should know that this is the supreme promise.' Therefore, one should not disturb the meaning of the profound scriptures with the wind of bad reasoning. Second, identifying the ultimate refuge, which has two parts: showing that the Dharma and Sangha are not refuges; and showing that only the Buddha is the refuge. The first part: the two types of Dharma, scripture and realization, and the assembly of noble ones of the three vehicles, which is the Sangha Jewel, are temporary refuges, but not the ultimate refuge of the result. How is it not? Because there are two types of Dharma: the Dharma of teaching and the Dharma of realization. The Madhyamakavatara states: 'The Dharma taught by the Sugata (Buddha) is the Sutra and the Vinaya, these are the two teachings.' Among them, the first is the Tripitaka or the twelve branches of scripture. That is, 'The eighty-four thousand aggregates of Dharma, all of which were spoken by the Thubpa (Buddha), are all words or names, and are contained in form or formations.' Like sound, which does not possess its own characteristic, but is a formation (Samskara), it is not something other than mind, but rather the letters or appearances of names and words, which are the mental consciousnesses that grasp at the object to be expressed. Just like a boat that crosses to the other side of the river, once the Dharma of realization (such as the path of seeing) is attained, it should be abandoned. There are also two types of Dharma of realization: the truth attained by the path, and the truth of cessation that is attained. The first, the path of learning, is achieved through effort and is not effortless, so it is temporary, impermanent, and deceptive. Regarding the truth of cessation that is attained, the Nirvana of the Shravakas and Pratyekabuddhas is merely the pacification of suffering and the arising of afflictions, not the Dharmakaya (Body of Truth) with inseparable qualities, but merely a negation of non-existence.
སྐྱབས་གནས་སུ་འོས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དགེ་འདུན་ལ་ཡང་རང་ཉིད་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-930 འདི་ལྟར་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་མ་རིག་པ་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་མ་སྤངས་ཤིང་འཁོར་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་མ་རྟོགས་པས་སྲིད་པ་ལ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། རལ་གྲི་གདེངས་ པའི་གཤེད་མ་ལ་སྐྲག་པ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་གཉིས་ཐོབ་ནས། །སྲིད་པས་སྐྲག་ཡིད་དེ་དག་ནི། །ཚེ་ཟད་ལ་དགའ་མྱ་ངན་ལས། །འདས་ཐོབ་འདུ་ཤེས་ཅན་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ལའང་ས་བདུན་པ་མན་ཆད་དུ་ནི་ཐེག་པ་དམན་པའི་འཇིགས་པ་དང་བཅས་ཏེ། ལང་དཀར་གཤེགས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་ཐོབ་ཀྱང་། །བློ་བརྟན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། །ཇི་སྲིད་ ས་བརྒྱད་མ་ཐོབ་པར། །དེ་སྲིད་ཐེག་པ་དམན་གྱིས་འཇིགས། །ཞེས་སོ། །ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆ་ད་དུ་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་དང་། ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་དང་། བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་འཆི་འཕོ་བ་དང་བཅས་པས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ། སངས་རྒྱས་དེ་ཁོ་ན་སྐྱབས་གནས་ཡིན་པར་བསྟན་པ་ནི་དམ་པའི་དོན་དུ་ཞེས་པ་ནི་འཇིགས་པ་ ཐམས་ཅད་ལས་ཐར་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ལ་དེར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའི་སྐྱབས་གནས་མཐར་ཐུགས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉག་ཅིག་དེ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ན་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སྤང་བྱ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་མཐའ་དག་གི་དག་པའི་འགོག་བདེན་མཐར་ཐུག་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པའི་ལམ་བདེན་མཐར་ཐུག་པའི་བདག་གཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-931 ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དགེ་འདུན་གྱི་ཚོགས་ཀྱི་སྤང་རྟོགས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་རྣམ་པར་དག་པ་དེའི་མཐར་ཐུག་པ་ཐོབ་པ་ན་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྒྲའི་དོན་ནི། ལེགས་པར་ སྦྱར་བའི་སྒྲ་ལས་རཏྣ་ཞེས་པ་རིན་པོ་ཆེའམ་དཀོན་མཆོག་ལ་འཇུག་པ་ལས་དེ་དག་ཆོས་དྲུག་གིས་ཆོས་མཐུན་པ་ཡིན་ཏེ། འབྱུང་བར་དཀོན་པར་ཆོས་མཐུན་པ་ནི་བསྐལ་པ་མང་པོར་དགེ་བ་ མ་བསྐྲུན་ན་དེ་དང་ཕྲད་པ་ཙམ་ཡང་མི་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲི་མ་མེད་པ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མཐུ་དང་ལྡན་པ་ནི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་མཐུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་རྒྱན་དུ་གྱུར་པ་ནི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསམ་པ་དགེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅོས་མ་ལས་མཆོག་ ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསྟོད་པ་དང་སྨད་པས་འགྱུར་བ་མེད་པ་ནི་འདུས་མ་བྱས་པའི་གོ་འཕང་བརྙེས་པའི་ཕྱིར་དཀོན་མཆོག་ཉིད་དོ། ། ༄། །དེ་སྒྲུབ་བྱེ
【現代漢語翻譯】 因為他們不是可靠的皈依處。三乘（梵文：Triyāna）的僧伽（梵文：Saṃgha）自身也懷有恐懼，因此他們皈依瞭如來（梵文：Tathāgata）。 例如，聲聞（梵文：Śrāvaka）阿羅漢（梵文：Arhat）尚未捨棄無明（梵文：Avidyā）的習氣地，也未證悟輪迴（梵文：Saṃsāra）的無自性（梵文：Niḥsvabhāva），因此他們對有（梵文：Bhava）懷有恐懼，就像害怕揮舞利劍的劊子手一樣。《菩提資糧論》中說：『獲得兩種殊勝菩提后，那些對有懷有恐懼之心的人，會樂於壽命耗盡，從悲傷中獲得解脫，成為具有滅盡想的人。』菩薩（梵文：Bodhisattva）在七地之前也懷有小乘（梵文：Hīnayāna）的恐懼。《楞伽經》中說：『菩薩即使證得初地，心智也並不堅定，只要未證得八地，就會一直害怕小乘。』八地以上的菩薩，仍然具有無明習氣、有漏業、意生身和不可思議的死亡和轉生，因此仍然懷有恐懼。" 第二，顯示唯有佛才是皈依處，即『勝義諦』，指的是從一切恐懼中解脫的涅槃（梵文：Nirvāṇa），而皈依之處的究竟歸宿唯有佛。為什麼呢？因為釋迦牟尼佛（梵文：Śākyamuni）的法界（梵文：Dharmadhātu）自性清凈，斷除了所有應斷的客塵垢染，具有究竟的滅諦（梵文：Nirodhasatya）法身（梵文：Dharmakāya），以及無量功德的道諦（梵文：Mārgasatya），是具有究竟自性者。 三乘僧伽的斷證，只有在獲得佛的清凈法身時才能達到究竟圓滿。第三，詞義方面：梵語『Ratna』意為珍寶或三寶，它們在六個方面與法相符：難以出現，意味著如果不積累 বহু劫的善業，甚至連相遇的機會都沒有；無垢，意味著在任何情況下都遠離垢染；具有力量，意味著具有不可思議的神通等功德；成為世間的莊嚴，意味著是一切眾生善念的根源；超越造作，意味著超越世間；不因讚美或詆譭而改變，意味著獲得了不生不滅的果位，因此是珍寶。 爲了成就它
【English Translation】 Because they are not worthy objects of refuge. Even the Sangha (community) of the three vehicles (Triyāna) themselves possess fear, therefore they take refuge in the Thus-Gone One (Tathāgata). For example, even a Hearer (Śrāvaka) Arhat (one who has overcome enemies) has not abandoned the ground of habitual tendencies of ignorance (Avidyā), and has not realized that cyclic existence (Saṃsāra) is without inherent existence (Niḥsvabhāva), therefore they possess fear of existence (Bhava), like being afraid of an executioner brandishing a sword. It says in the Bodhisattva-saṃbhāra: 'Having obtained the two supreme enlightenments, those minds that fear existence, delight in the exhaustion of life, and from sorrow, they become those who have obtained passing away, possessing the perception of cessation.' Even Bodhisattvas (enlightenment beings) up to the seventh ground possess fear of the lesser vehicle (Hīnayāna). It says in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'Even though Bodhisattvas have attained the grounds, their minds are not steadfast; as long as they have not attained the eighth ground, they fear the lesser vehicle.' Those above the eighth ground still possess the habitual tendencies of ignorance, contaminated actions, a mind-made body, and inconceivable death and transmigration, therefore they possess fear. Second, showing that only the Buddha is the refuge, which is the ultimate meaning, is the passing beyond sorrow, liberation from all fears, and the ultimate refuge to go to is only the Buddha. Why? Because the all-powerful Buddha's realm (Dharmadhātu) is naturally pure, and the ultimate cessation truth (Nirodhasatya) of the Dharma Body (Dharmakāya) is purified of all adventitious stains to be abandoned, and the ultimate path truth (Mārgasatya) of limitless qualities such as powers, is the possessor of ultimate self. The abandonment and realization of the assembly of the three vehicles is perfected only when the ultimate purity of the Buddha's Dharma Body is attained. Third, regarding the meaning of the words: from the well-composed Sanskrit word 'Ratna', which means jewel or the Three Jewels, they are in accordance with the Dharma in six ways: being rare to arise, in accordance with the Dharma, is because unless one has created virtue for many eons, one will not even obtain the mere chance to encounter them; being without stain is because they are separated from stains in all ways; possessing power is because they possess inconceivable power of qualities such as clairvoyance; having become the ornament of the world is because they are the cause of the virtuous thoughts of all beings; having become superior to what is artificial is because they have transcended the world; being unchangeable by praise or blame is because they have attained the unconditioned state, therefore they are the Jewels. To accomplish it.
ད་ཀྱི་རིགས་ངོས་བཟུང་བ། སྤྱིའི་རྣམ་གཞག གཉིས་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ རིགས་ངོས་བཟུང་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་རྣམ་གཞག་དང་། གཞུང་གི་དོན་ཏོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐུན་མོང་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་གཞག་གོ །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རིགས་དུ་མ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད། 2-932 འཕགས་པའི་རིགས་ཀྱི་རང་བཞིན། རིགས་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་དབྱེའོ། །དང་པོ་ལ་སེམས་ཅན་ལ་རིགས་ཐ་དད་པ་དུ་མ་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ནི། ལུང་གཅིག་དང་། རིགས་པ་གསུམ་ལས། ལུང་ནི། བ་རུ་ རའི་ཕུང་པོའི་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་དཔེར་ན། བ་རུ་རའི་ཕུང་པོ་འཕང་དུ་ཡང་དཔག་ཚད་ཙམ་ཡོད་ལ་རྒྱར་ཡང་དཔག་ཚ་ཙམ་ཡོད་པར་གྱུར་ལ། དེ་ལ་ལོ་བརྒྱ་བརྒྱ་ཞིག་ན་བ་ རུ་རའི་འབྲས་བུ་རེ་རེ་བླངས་ཏེ། འདི་ནི་ཁམས་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་ཏུ་དོར་རོ། །འདི་ནི་ཁམས་ག་གེ་མོ་ཞིག་ཏུ་དོར་རོ་ཞེས་བརྗོད་ན་བ་རུ་རའི་ཕུང་པ་ཟད་ཅིང་གཏུགས་པར་ འགྱུར་གྱི་ཁམས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །རིགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་གསུམ་ནི། སྐྱེ་བོ་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ཁམས་ཐ་དད་པ་གསུམ་ཡོད་དེ། ལམ་ལ་ གཏན་མ་ཞུགས་པ་ནས་ཐེག་པ་སོ་སོ་ལ་མོས་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་རིགས་ངེས་པ་གསུམ་ཡོད་དེ། རྐྱེན་གཞན་གྱིས་ལམ་གཞན་དུ་བཀྲི་བར་མི་ནུས་ པའི་བསྒྲུབ་པ་སོ་སོར་ངེས་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ངེས་པའང་ཡོད་དེ། ལམ་གཞན་ལ་མོས་པ་བསྐྱེད་ནས་རང་གི་ལམ་ལས་ལོག་ནས་ལམ་གཞན་བསྒྲུབ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་རྣམས་ལ་རིགས་ཐ་དད་གསུམ་སྔོན་དུ་སོང་སྟེ། 2-933 འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ཐ་དད་དུ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། རྟགས་དེ་དག་ཀྱང་དོན་གཞན་སྔ་མ་རིགས་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་འབྲས་བུའི་རྟགས་སོ། །རྒྱན་ལས། ཁམས་རྣམས་ དང་ནི་མོས་པ་དང་། །བསྒྲུབ་པ་ཐ་དད་དབྱེ་བ་དང་། །འབྲས་བུ་ཐ་དད་དམིགས་པའི་ཕྱིར། །རིགས་ཡོད་ཉིད་དུ་ངེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་འཕགས་པའི་རིགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལ། མཚན་གཞི་ནི་ རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་བསྒྲུབ་པ་ལས་བྱུང་བའི་རིགས་སྟེ་གཉིས་ཡིན་ལ། དང་པོ་ནི། འཕགས་པའི་རིགས་རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྒྲུབས་ཤིང་གདོད་མ་ནས་གནས་པའོ། །དེ་ཡང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་ མ་ཆགས་པའི་དགེ་བ་ལ་འདོད་ཅིང་། མདོ་སྡེ་པས་ནི་སེམས་ལ་ཡོད་པའི་ས་བོན་བྱང་ཆུབ་གསུམ་འགྲུབ་པའི་ནུས་པ་ལ་འདོད་ལ། རྣམ་རིག་པ་དག་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཆོས་ཉིད་ཟག་མེད་ ཀྱི་ས་བོན་དང་བསྒྲིབ་པ་སྤང་རུང་གསུམ་ལ་འདོད་པ་དང་། དབུ་མ་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འདོད་ཅེས་ཟེར་རོ། །བསྒྲུབས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་འཕགས་པའི་རིགས་ཐ་དད་པ་ ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་བ
【現代漢語翻譯】 現在識別種姓，一般形式。 第二，確立依據的 種姓識別分為兩種：一般形式和論著的意義。第一種分為兩種：共同和非共同的形式。第一種分為三種：存在多種種姓的依據， 聖者的種姓自性，以及與種姓分離的差別。第一種，關於眾生存在多種不同種姓的依據，來自一部經和三種理路。經文是： 《婆羅痆斯蘊經》中說：『比丘們，例如，有一個婆羅痆斯的蘊堆，高和寬都有一逾繕那（梵文：Yojana，梵文羅馬擬音：Yojana，漢語字面意思：由旬，古印度長度單位），每過一百年從中取出一個婆羅痆斯的果實，說：『這個丟到某個界，那個丟到某個界。』這樣，婆羅痆斯的蘊堆會耗盡，但界不會耗盡。』三種理路的依據是：未進入道者有三種不同的乘（梵文：Yana，梵文羅馬擬音：Yana，漢語字面意思：車輛，引申為修行道路或方法）的種姓，因為從根本未入道者開始，對各個乘有不同的傾向。同樣，已入道者有三種確定的種姓，因為有三種各自確定的修持，無法被其他因緣轉移到其他道。也有不確定的，因為生起對其他道的傾向，從自己的道中退轉而修持其他道。同樣，獲得果位者，三種不同的種姓先已存在， 因為果位被視為三種不同的菩提（梵文：Bodhi，梵文羅馬擬音：Bodhi，漢語字面意思：覺悟）。這些徵象也是，如果其他意義上的前者沒有種姓就不會產生，因此是其果，所以是果的徵象。《莊嚴經論》中說：『界和傾向，修持和差別，果位被視為不同，因此，應確定地說存在種姓。』第二，聖者的種姓自性，基是自性存在的和從修持中產生的種姓，有兩種。第一種是：聖者的種姓不是由因緣修持而成的，而是從原始就存在的。 對此，有部宗認為是無染的善，經部宗認為是存在於心中的種子，是成就三種菩提的能力，唯識宗認為是六處（梵文：Ayatana，梵文羅馬擬音：Ayatana，漢語字面意思：處所，指眼、耳、鼻、舌、身、意六種感覺器官）的法性，是無漏的種子和可斷的三種遮蔽，中觀宗認為是法界（梵文：Dharmadhatu，梵文羅馬擬音：Dharmadhatu，漢語字面意思：法之界限）即如是（梵文：Tathata，梵文羅馬擬音：Tathata，漢語字面意思：如其本然）』。從修持中產生的是由聖者的不同種姓 等因緣新產生的。
【English Translation】 Now identifying the lineages, the general format. Second, the means of establishing Lineage identification has two aspects: the general format and the meaning of the text. The first has two aspects: common and uncommon formats. The first has three aspects: the means of establishing that there are many lineages, the nature of the noble lineage, and the distinctions that are separate from lineage. The first, regarding the means of establishing that sentient beings have many different lineages, comes from one sutra and three lines of reasoning. The sutra is: From the 'Heap of Benares Sutra': 'Monks, for example, there is a heap of Benares, a yojana (Sanskrit: Yojana, Sanskrit Romanization: Yojana, literal Chinese meaning: Yojana, an ancient Indian unit of length) in height and width. Every hundred years, one fruit of Benares is taken from it, and it is said: 'This is thrown into such and such a realm, that is thrown into such and such a realm.' In this way, the heap of Benares will be exhausted, but the realms will not be exhausted.' The three lines of reasoning are: those who have not entered the path have three different lineages of the three vehicles (Sanskrit: Yana, Sanskrit Romanization: Yana, literal Chinese meaning: vehicle, extended to mean the path or method of practice), because from those who have never entered the path, there are different inclinations towards each vehicle. Similarly, those who have entered the path have three definite lineages, because there are three separate definite practices that cannot be transferred to other paths by other conditions. There are also indefinite ones, because generating inclination towards other paths, they turn away from their own path and practice other paths. Similarly, those who have attained the fruit, three different lineages have preceded, because the fruit is regarded as three different Bodhis (Sanskrit: Bodhi, Sanskrit Romanization: Bodhi, literal Chinese meaning: enlightenment). These signs are also, if the former in other senses does not arise without lineage, therefore it is its fruit, so it is a sign of the fruit. The Ornament Sutra says: 'Realms and inclinations, practices and distinctions, fruits are regarded as different, therefore, it should be determined that there is lineage.' Second, the nature of the noble lineage, the basis is the lineage that exists in its own nature and arises from practice, there are two. The first is: the noble lineage is not cultivated by conditions, but exists from the beginning. Regarding this, the Vaibhashikas consider it to be undefiled virtue, the Sautrantikas consider it to be the seed in the mind, the ability to accomplish the three Bodhis, the Vijnanavadins consider it to be the nature of the six ayatanas (Sanskrit: Ayatana, Sanskrit Romanization: Ayatana, literal Chinese meaning: place, referring to the six sense organs of eye, ear, nose, tongue, body, and mind), the seed of the unpolluted and the three obscurations that can be abandoned, and the Madhyamikas consider it to be the Dharmadhatu (Sanskrit: Dharmadhatu, Sanskrit Romanization: Dharmadhatu, literal Chinese meaning: realm of phenomena) that is Suchness (Sanskrit: Tathata, Sanskrit Romanization: Tathata, literal Chinese meaning: thusness)'. That which arises from practice is newly produced by the different lineages of the noble ones and other conditions.
སྒྲུབས་པའོ། །དེ་ལ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ནི་རྟེན་ཡིན་ཅིང་བསྒྲུབས་པ་ལས་བྱུང་པ་ནི་བརྟེན་པ་ཡིན་ནོ། །རིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཆོས་གང་ཞིག་འཕགས་པའི་སྤང་རྟོགས་འབྱུང་དུ་རུང་པའོ། ། 2-934 སྒྲ་དོན་ནི་གོ་ཏྲ་ཞེས་པ་ལ་གོའི་བར་ནས་གུ་བྱུང་སྟེ། གུ་ན་ཞེས་པ་ཡོན་ཏན་ཡིན་ལ་ཏ་དང་ར་ཕྲལ་བས་ཏ་ར་ཞེས་པ་སྒྲོལ་བ་སྟེ་གུ་ན་ཏ་ར་ཞེས་པ། ཡོན་ཏན་སྒྲོལ་ཞིང་འབྱུང་བས་ན་རིགས་སོ། །རང་བཞིན་དང་ནི་རྒྱས་པ་དང་། །དེ་ནི་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་དང་། །ཡོད་མེད་ཉིད་དང་ཡོན་ཏན་ནི། །སྒྲོལ་བའི་དོན་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་ པ་རིགས་དང་བྲལ་བའི་དབྱེ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། རེ་ཤིག་རིགས་ཆད་པ་དང་། གཏན་དུ་རིགས་ཆད་པའོ། དང་པོ་ལ་འགལ་རྐྱེན་སྡིག་ཏོས་ཟིན་པ་དང་། མཐུན་རྐྱེན་དགེ་བ་ལ་མ་ཞུགས་པའོ། །དང་ པོ་ལ་སྡིག་ཏོའི་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་ལས་བྱེད་པར་ངེས་པས་རང་བཞིན་གྱིས་ཕ་མ་གསོད་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞུགས་པ་ལྟ་བུའོ། །སྡིག་ཏོའི་ལྟ་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་ལོགས་ལྟ་ ཆེ་འབྲིང་དགུ་དང་ལྡན་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀྱིས་གེགས་བྱས་པས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེར་མི་སྟེར་བའོ། །དགེ་བ་ལ་མ་ཞུགས་པ་ལ་གཏན་མ་ཞུགས་པ་ནི། འཁོར་བ་འབའ་ ཞིག་དོན་དུ་གཉེར་གྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བསམ་པ་མེད་པས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་མེད་པའོ། །ཞུགས་ཀྱང་ནུས་པ་མ་རྫོགས་པ་ནི། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དོན་དུ་གཉེར་ཡང་དགེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་སྙོམས་ལས་ཀྱིས་ཟིན་པའོ། ། 2-935 གཉིས་པ་གཏན་དུ་རིགས་ཆེད་པ་ནི། འཕགས་པའི་སྤང་རྟོགས་འབྱུང་དུ་རུང་བའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིང་གཏན་མེད་པའོ། །དེ་ཡང་རྣམ་རིག་པའི་ཚུལ་ཡིན་གྱི་དབུ་མ་པ་ནི་མི་འདོད་དེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལ་ལ་གཅིག་ཏུ་ཉེས་པར་སྤྱོད་ངེས་ཡོད། །ལ་ལ་དཀར་པོའི་ཆོས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་བཅོམ། །ལ་ལ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ དགེ་བ་མེད། །དཀར་པོ་དམན་པ་ཡོད་པ་རྒྱུ་དང་བྲལ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་རྣམ་གཞག་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་གཞན་ལུགས་དགག་པ་ནི། བླ་མ་གོང་མ་རྣམས་གསུངས་མཐུན་པར། རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ནི་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། དྲི་བཅས་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཐོག་མ་མེད་ པའི་དུས་ཅན་གྱི་སེམས་རིག་པ་ཙམ་པོ་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཆོས་ཅན་རིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདོད་ན་རང་གི་རྒྱུད་ལ་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བའི་ཉེར་ལེན་རྒྱུའི་ཁྱད་པར་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་
【現代漢語翻譯】 已成就。其中，自性安住的是所依，從修習而生的是能依。種姓的定義是：具有染污狀態的法，能夠生起聖者的斷證。 梵語'Gotra'（種姓）一詞，從'Go'之間生出'Gu'，'Guna'（梵文：गुण， गुण，guṇa，功德）是功德的意思，'Ta'和'Ra'分開，'Tara'（梵文：तार， तार，tāra，度）是救度的意思，所以'Guna Tara'（梵文：गुण तार， गुण तार，guṇa tāra，功德度）的意思是： 以功德救度並生起，所以是種姓。自性以及增長，彼是所依和能依，有無自性以及功德，應知是救度之義。如是。第三，與種姓分離的差別有兩種：暫時斷絕種姓和永久斷絕種姓。第一種是受到違緣罪業的控制，以及沒有進入順緣善法。第一種是具有罪業的行為，必定會造作，例如自性殺害父母等。具有罪業的見解，是具有九種大小邪見。這兩種障礙會阻礙在相續中生起順於解脫的善法。沒有進入善法，包括永久不進入，因為只追求輪迴，沒有涅槃的想法，所以沒有順於解脫的善法。即使進入，也沒有圓滿能力，雖然追求涅槃，但修習善法時被懈怠所控制。 第二種是永久斷絕種姓，是指永久沒有能夠生起聖者斷證的自性安住的種姓。這屬於唯識宗的觀點，中觀宗不承認，因為一切眾生都具有如來藏。有些人必定會造作惡業，有些人摧毀一切白法，有些人沒有順於解脫的善法，白法衰損是沒有原因的。如是。第二，不共的建立有三種，第一是破斥他宗的觀點：上師們一致認為，自性安住的種姓只是具有染污的心之法界，因為經中說'具有染污的真如'。這種說法是不對的，因為無始以來的心識本身就不是成佛的自性安住的種姓，因為它不是心之法界，而是法，如果是這樣，那麼在自己的相續中生起果位佛陀的近取因的差別就不存在了，因為成佛的自性
【English Translation】 Accomplished. Among them, that which abides by its own nature is the basis, and that which arises from cultivation is the dependent. The definition of lineage is: any dharma in a state of defilement that can give rise to the realization of abandonment by the noble ones. The meaning of the word 'Gotra' (lineage) is that 'Gu' arises between 'Go', 'Guna' (Sanskrit: गुण， गुण，guṇa，merit) means merit, 'Ta' and 'Ra' are separated, 'Tara' (Sanskrit: तार， तार，tāra，deliverance) means salvation, so 'Guna Tara' (Sanskrit: गुण तार， गुण तार，guṇa tāra，merit deliverance) means: Lineage is so called because it saves and arises with merit. Self-nature and growth, that is the basis and the dependent, existence and non-existence, and merit, should be understood as the meaning of salvation. Thus. Third, there are two kinds of distinctions from lineage: temporary severance of lineage and permanent severance of lineage. The first is being controlled by adverse conditions of sin, and not entering into favorable conditions of virtue. The first is having sinful behavior, which will inevitably be committed, such as killing parents by nature. Having sinful views is having nine kinds of large and small wrong views. These two obstacles will prevent the arising of virtuous dharmas in accordance with liberation in the continuum. Not entering into virtue includes permanent non-entry, because only pursuing samsara and not having the idea of nirvana, there is no virtuous dharma in accordance with liberation. Even if you enter, you do not have the ability to complete it. Although you pursue nirvana, you are controlled by laziness when practicing virtue. The second is the permanent severance of lineage, which refers to the permanent absence of the self-nature abiding lineage that can give rise to the realization of abandonment by the noble ones. This belongs to the view of the Vijnanavada school, which the Madhyamaka school does not recognize, because all sentient beings have the Tathagatagarbha. Some people will inevitably commit evil deeds, some people destroy all white dharmas, some people do not have virtuous dharmas in accordance with liberation, and the decline of white dharmas has no cause. Thus. Second, there are three kinds of uncommon establishments. The first is to refute the views of other schools: the gurus unanimously believe that the self-nature abiding lineage is only the dharma-dhatu of the mind with defilement, because the sutra says 'Tathata with defilement'. This statement is incorrect, because the mind itself since beginningless time is not the self-nature abiding lineage of becoming a Buddha, because it is not the dharma-dhatu of the mind, but the dharma. If so, then the difference between the proximate cause of the arising of the fruit Buddha in one's own continuum does not exist, because the self-nature of becoming a Buddha
བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་དང་རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་གང་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-936 རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་གནས་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །འདོད་ན། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་བསྟོད་པ་ལས། །ཁམས་བསྐྱེད་ལུས་ནི་སེམས་ ཀྱིས་བཅིངས། །སེམས་མེད་ཁམས་ནི་མེད་པར་འཇུག །དེ་ཕྱིར་སེམས་ནི་ཀུན་ཏུ་བསྲུང་། །བདེ་ལེགས་སེམས་ལས་སངས་རྒྱས་འབྱུང་། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་གྱི་བླ་མའི་ཞལ་སྔ་ནས་ཀྱང་། སེམས་ཉིད་གཅིག་པུ་ཀུན་ གྱི་ས་བོན་ཏེ། །གང་ལ་སྲིད་དང་མྱ་ངན་འདས་འཕྲོ་བ། །འདོད་པའི་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་ཡི། །ཡིད་བཞིན་ནོར་འདྲའི་སེམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ན་ རེ་ཆོས་ཅན་རིག་པ་ཙམ་པོ་ཁོ་ན་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བ་ཡང་མི་འཐད་དེ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་མ་ ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་གནས་སྐབས་ན་ན་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བསྟོད་པ་ལས། གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ ཉིད་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལས། །དག་པ་དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ནི་གསུམ་ལས། དབྱིངས་ཀྱི་ཆ་ནི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཁམས་དང་། 2-937 སྙིང་པོ་ནི་དབྱིངས་ཀྱི་ཆ་ནས་ངོས་བཟུང་ན་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་དབྱེར་མེད་པ། གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ སྐུ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། རབ་འབྱོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའི་ཚིག་གི་དོན་ནི་དོན་མེད་པའོ། །ཞེས་པ་དང་། དེའི་དོན་ནི་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། བསྒྲུབ་པ་ཡི་ནི་རྟེན་གྱུར་ པ། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་དང་། །ཞེས་བྱ་བ་གསུངས་སོ། །ཆོས་ཅན་རིག་པའི་ཆ་ནས་ངོས་བཟུང་ན་ཆོས་སྐུ་དེ་དང་དབྱེར་མེད་དུ་གནས་པའི་རིག་པ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བཅས་ ཀྱང་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པ་སྟེ། བསྟོད་པ་ལས། ཉོན་མོངས་དྲྭ་བའི་གཡོགས་པས་ན། །སེམས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་བྲལ་གྱུར་ན། །སངས་རྒྱས་ ཞེས་ནི་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་པ་དང་། ས་ཡི་དཀྱིལ་ན་ཡོད་པའི་ཆུ། །དྲི་མ་མེད་པར་གནས་པ་ལྟར། །ཉོན་མོངས་ནང་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་། །དེ་བཞིན་དྲི་མ་མེད་པར་གནས། །ཞེས་པ་དང་། སྡོང་ པོ་བཀོད་པ་ལས། འཇིག་རྟེན་ཁམས་མང་ལ་ལ་དག །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཚིག་གྱུར་དང་། །ནམ་མཁའ་ཚིག་པར་མི་འགྱུར་ལྟར། །རང་བྱུང་ཡེ་ཤེས་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ནི་དེ་ལྟར་དབྱིངས
【現代漢語翻譯】 因此，它既不是處於常態的型別，也不是發展變化的型別。 如果后一個理由不成立，那麼它就不會遍在於一切眾生之中。如果承認，那麼就與龍樹菩薩在《心之金剛贊》中所說相違背：『界生之身繫於心，無心則界亦不存，是故應護此心也，安樂佛陀由心生。』也與上師的教言相違背：『唯心乃是一切之種子，何者有輪迴與涅槃之流轉，能賜予所欲之果，頂禮如意寶般之心。』 又有人說，法性僅僅是自性存在的覺性，這也是不合理的。因為法界不是輪迴和涅槃一切的基礎，因為在有垢染的狀態下，它不是自性存在的型別。如果承認，那麼就與《法界贊》相違背：『何者是輪迴之因，彼經清凈之後，彼清凈即是涅槃，彼亦是法身。』 第二，關於自己的觀點，有三點：從法界的角度來說，是如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來之胎）；從本質上來說，如果從法界的角度來認識，那麼它就是與具有垢染之心的法性、不可思議的佛陀功德無二無別的、本初成就的法身。如經中所說：『善現，菩薩摩訶薩之語無意義。』其含義在密訣論典中說：『是為修持之所依，法界之自性。』 從覺性的角度來認識，與法身無二無別的覺性，即使具有暫時的垢染，也是自性清凈的、本初成就的智慧。如贊中所說：『為煩惱網所覆故，是名為心，彼離煩惱時，是名為佛。』又如：『如大地中央之水，無垢而住，煩惱之中之智慧，亦如是無垢而住。』又如《樹木莊嚴經》中所說：『于多世界之中，不可思議之語，如虛空不壞滅，自生智慧亦如是。』 因此，真如的含義是，法界
【English Translation】 Therefore, it is neither a type that remains in a state of constancy nor a type that undergoes development and change. If the latter reason does not hold, then it would not be pervasive among all sentient beings. If you concede this, it contradicts what the master Nāgārjuna (龍樹菩薩) said in 'The Vajra Praise of Mind': 'The body born of elements is bound by the mind; without mind, the elements cease to exist. Therefore, one should protect this mind; happiness and Buddhahood arise from the mind.' It also contradicts the words of the master's guru: 'The mind alone is the seed of all; that which experiences the flow of samsara and nirvana; that which grants the desired fruit; I prostrate to the mind like a wish-fulfilling jewel.' Furthermore, some say that the nature of reality is merely the naturally existing awareness. This is also unreasonable because the dharmadhātu (法界) would not be the basis of all samsara and nirvana, since it is not a naturally existing type in a state of defilement. If you concede this, it contradicts 'The Praise of Dharmadhātu': 'That which is the cause of samsara, when purified, that purity is nirvana; that is also the dharmakāya (法身).' Secondly, regarding our own view, there are three points: From the perspective of the dharmadhātu, it is the Tathāgatagarbha (བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཁམས་，梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來之胎); in essence, if recognized from the perspective of the dharmadhātu, it is the primordially accomplished dharmakāya (法身) that is inseparable from the nature of mind with defilements and the inconceivable qualities of the Buddha. As stated in the sutra: 'Subhuti, the words of the bodhisattva mahasattva are meaningless.' Its meaning is stated in the esoteric teachings: 'It is the basis for practice, the nature of the dharmadhātu.' From the perspective of awareness, the awareness that is inseparable from the dharmakāya, even with temporary defilements, is the primordially accomplished wisdom that is pure by nature. As stated in the praise: 'Because it is covered by the net of afflictions, it is called mind; when it is free from afflictions, it is called Buddha.' Also: 'Just as water in the center of the earth remains without defilement, so too, wisdom within afflictions remains without defilement.' Furthermore, as stated in the 'Array of Trees Sutra': 'In many realms, inconceivable words, like the sky that does not decay, so too is self-arisen wisdom.' Therefore, the meaning of suchness is that the dharmadhātu
་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པ་དེ། 2-938 དག་པ་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་འགྱུར་བ་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་བྱ་སྟེ། འདི་ཉིད་ལས། ཉེས་པ་གློ་བུར་དང་ལྡན་དང་། །ཡོན་ཏན་རང་བཞིན་ཉིད་ལྡན་ཕྱིར། །ཇི་ལྟར་སྔར་ བཞིན་ཕྱིས་དེ་བཞིན། །འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དེ། །ཞེས་པ་དང་། རང་བཞིན་འགྱུར་བ་མེད་པ་དང་། །དགེ་དང་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར། །དེ་བཞིན་འདི་ཉིད་གསེར་གྱི་ནི། །གཟུགས་དང་མཚུངས་པར་བརྗོད་ པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པ་ནི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་རུང་པའི་དགེ་བ་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་བསྒྲུབས་པ་ནི་རྒྱས་ འགྱུར་གྱི་རིགས་ཡིན་ཏེ། གཏེར་དང་ལྗོན་པའི་ཤིང་བཞིན་དུ། །རིགས་དེ་རྣམ་གཉིས་ཤེས་བྱས་ཏེ། །ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་འཇོག་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་དད་པས་མཆོད་པ་ ལ་སོགས་པ་དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་ནུབ་ཏེ། ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ལས། གང་དག་སྟོན་པ་བདེ་གཤེགས་ལ། །མཆོད་པ་ཆུང་ངུ་བྱེད་པ་ཡང་། །ལྷ་མའི་བདེ་བ་ཀུན་བགྲོད་ནས། །འཆི་མེད་ བདུད་རྩི་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །འཕེལ་བའི་རྐྱེན་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་དགེ་བ་སྟེ། བསྟོད་པ་ལས། དཀའ་སྤྱོད་སྣ་ཚོགས་སྦྱིན་པ་དང་། །ཚུལ་ཁྲིམས་སེམས་ཅན་དོན་བསྡུད་དང་། །སེམས་ཅན་གནོད་བྱེད་བཟོད་པ་སྟེ། ། 2-939 གསུམ་པོ་དེས་ནི་ཁམས་རྒྱས་འགྱུར། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་ལ་བརྩོན་འགྲུས་དང་། །བསམ་གཏན་ལ་སེམས་འཇུག་པ་དང་། །རྟག་ཏུ་ཤེས་རབ་བརྟེན་པ་སྟེ། །འདི་ཡང་བྱང་ཆུབ་རྒྱལ་བྱེད་ཡིན། །ཐབས་དང་བཅས་པའི་ཤེས་ རབ་དང་། །སྨོན་ལམ་རྣམ་པར་སྦྱངས་པ་དང་། །སྟོབས་ལས་དེ་གནས་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །ཁམས་སངས་རྒྱས་བྱེད་པའི་ཆོས་བཞིའོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་པ་ལ། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་དངོས་པོར་འགྱུར་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དག་པ་གཉིས་ལྡན་གྱི་ཆོས་སྐུ་ལ་ལྟོས་ནས་གནས་གྱུར་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ཚོགས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཡོད་ན་འབྱུང་ དུ་རུང་ལ་མེད་ན་འབྱུང་དུ་མི་རུང་བས་ཕྱིས་བྱུང་གིས་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱས་པར་གྱུར་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཡང་བསྐྱེད་བྱ་ལ་ནུས་པ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བའི་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པས་ དངོས་པོར་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་ན་ལམ་ལ་འབད་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ། དྲི་མ་གློ་བུར་བས་བསྒྲིབས་པས་དེ་སེལ་ དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུད་ལས། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད། །འོན་ཀྱང་གློ་བུར་དྲི་མས་བསྒྲིབས། །ཞེས་སོ། །རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་གནས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་དྲི་མ་ཐམས་
【現代漢語翻譯】 與智慧無別。 在一切清凈與不清凈的狀態中，不改變的稱為真如。正如經中所說：『過患為客塵所染，功德本性具足故，如何先前如是后，無變異之法性。』又說：『自性不變異，具足善與清凈故，此真如性如金之，形象相似而說之。』 因此，法界與智慧原本成就的是自性安住的種姓，是成佛的因；而能成為成佛之因的善，由因緣新獲得的，是增長的種姓。如經中所說：『如寶藏與樹木，種姓知為二種。』將會這樣解釋。安立增長的種姓，即使對如來以信心供養等微小的善行，也能成熟。如《贊》中說：『何人于導師善逝，作微小之供養，超越天女諸安樂，獲得不死之甘露。』 增長的因是波羅蜜多的善。如《贊》中說：『種種難行佈施與，持戒利樂諸有情，忍受有情之損害，此三令彼界增長。于諸法中精進力，入于禪定之心及，恒常依止於智慧，此亦成辦菩提王。具足方便之智慧，以及清凈之發願，由力彼處之智慧，四法能作佛之界。』 第三，關於斷除諍論。如果說，法界會變成實物，因為它是成佛之因。答：就具足二種清凈的法身而言，它是轉依之因；就力量等功德和合而言，有則能生，無則不能生，是隨順後起的因；但它不是能使生起之物具有能力的生因，因此不會成為實物的過失。 如果說，佛的智慧原本成就，那麼在道上努力就沒有意義了。答：並非沒有意義，因為被客塵所染污，所以需要去除。如經中說：『有情皆是佛，然為客塵所染污。』 如果說，果存在於因中，答：並非如此，因為一切的染污...
【English Translation】 Undifferentiated from wisdom. In all states of purity and impurity, that which does not change is called Suchness (Tathata). As it says in the scripture: 'Faults are possessed by adventitious stains, qualities are possessed by inherent nature, how the same as before, so the same afterwards, the nature of unchanging Dharma.' And: 'Because its nature is unchanging, and it is virtuous and completely pure, this very Suchness is said to be like the form of gold.' Therefore, the Dharmadhatu and wisdom, originally accomplished, are the lineage that abides by nature, the cause of Buddhahood; and the virtue that can become the cause of Buddhahood, newly accomplished by conditions, is the lineage of growth. As it says in the scripture: 'Like a treasure and a tree, the lineage is known as two kinds.' It will be explained in this way. Establishing the lineage of growth, even a small amount of virtue, such as offering with faith to the Tathagata, can mature. As it says in the 'Praise': 'Whoever makes a small offering to the Sugata, the teacher, surpassing all the pleasures of the goddesses, obtains the nectar of immortality.' The cause of growth is the virtue of the Paramitas. As it says in the 'Praise': 'Various austerities, giving, and upholding morality, benefiting sentient beings, enduring harm to sentient beings, these three cause that realm to grow. Diligence in all Dharmas, the mind entering into meditation, and constantly relying on wisdom, this also accomplishes the king of Bodhi. Wisdom endowed with skillful means, and pure aspirations, wisdom in that place from strength, these four Dharmas make the realm of Buddhahood.' Third, regarding abandoning disputes. If it is said that the Dharmadhatu will become a real thing, because it is the cause of Buddhahood. Answer: In terms of the Dharmakaya possessing two kinds of purity, it is the cause of transformation; in terms of the combination of qualities such as strength, if it exists, it can arise, if it does not exist, it cannot arise, it is the cause that follows after arising; but it is not the cause that enables the object to be produced to have the ability to produce, therefore it will not become the fault of being a real thing. If it is said that the wisdom of the Buddha is originally accomplished, then striving on the path is meaningless. Answer: It is not meaningless, because it is stained by adventitious stains, so it needs to be removed. As it says in the scripture: 'Sentient beings are all Buddhas, but they are stained by adventitious stains.' If it is said that the fruit exists in the cause, answer: It is not so, because all the defilements...
ཅད་ཀྱི་རྣམ་པར་དག་པའི་ཡེ་ཤེས་འབྲས་བུ་ཡིན་ཡང་སེམས་ཅན་ལ་མེད་ཅིང་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་ཡེ་ཤེས་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་ཀྱང་དེ་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-940 སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡོད་ན་མི་རྟོགས་པར་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། ཡོད་ཀྱང་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་དྲི་མས་བསྒྲིབས་པའི་ཕྱིར་ས་འོག་གི་གཏེར་བཞིན་ནོ། ། ༄། །ཐུན་མོང་གི་རྣམ་གཞག་སྤྱིར་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ གཞུང་གི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། ཐུན་མོང་གི་རྣམ་གཞག་སྤྱིར་བསྟན། སོ་སོའི་རང་བཞིན་རྒྱས་པར་བཤད། རིགས་ལ་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སོ་སོའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། དེ་དག་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཚུལ། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པའོ། །དང་པོ་ནི་གང་ཞིག་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་དེ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་བཞི་ལས། དྲི་མ་ དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་དང་བཅས་པའི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའོ། ། དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཁམས་དེ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་དང་བྲལ་བས་རྣམ་པར་གནས་གྱུར་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་ཆོས་སྐུ་དེ་ཉིད་ལ་ཡོད་པའི་སྟོབས་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་རྣམས་སོ། །རྒྱལ་བའི་མཛད་པ་ནི་སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་བདག་རྐྱེན་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་འཁོར་བ་མ་སྟོང་ཀྱི་བར་དུ་རྒྱུན་མི་འཆད་ཅིང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འབྱུང་པའོ། ། 2-941 དོན་བཞི་པོ་གང་ལས་འབྲས་བུ་གོང་དུ་བཤད་པའི་དཀོན་མཆོག་དགེ་བ་གསུམ་འབྱུང་བས་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རིགས་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་དོན་དམ་པའི་གནས་ལུགས་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་ པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་ཉིད་ཡིན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་གྱི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་དགོད་པ་དང་། རྒྱུ་མཚན་དགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི་འབྲས་བུ་ གོང་དུ་བསྟན་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་པོ་འདི་ཡི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རིང་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་བཞི་པོ་འདི་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ནི་ཐམས་ཅད་གཟིགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་གྱི་རྣམ་ པ་བཞི་པོ་དེ་ཡང་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་རྒྱུ་མཚན་བཞི་ཡིས་ནི་གང་ཟག་གཞན་གྱིས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅིང་རྟོགས་དཀའ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་དེ་ལ་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ དུས་གཅིག་གི་ཚེ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡང་ཡིན་པ་དང་དྲི་མ་བློ་བུར་བ་དང་བཅས་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡང་ཡིན་པ་ནི་འགལ་བ་ལྟ
【現代漢語翻譯】 雖然一切清凈的智慧是果，但眾生沒有；雖然具有垢染的智慧存在於眾生的相續中，但那不是果。 如果眾生的相續中存在力量等功德，難道不應該證悟嗎？答：即使存在，也不會被證悟，因為被垢染遮蔽，如同地下的寶藏一樣。 ༄༅། །共同的分類總說。 第二，正文的內容有三：共同的分類總說，各自的自性廣說，以及信解種性的利益。第一部分有三：各自的體性確定，這些不可思議之理，以及作為因和緣的分類。第一，如果存在能生出果——三寶的因和緣，則有四種：具有垢染的真如，是無始以來具有暫時性垢染的心之法界，與力量等功德無別的如來藏。 無垢染的真如，是那個界在成佛時，遠離暫時性垢染而完全轉化的如來法身。 無垢染的佛陀功德，是存在於清凈法身中的力量等佛陀功德之法。 勝者的事業，是從力量等自主因中，佛陀的事業直到輪迴未空之間，持續不斷且任運成就地產生。 由於這四種意義能產生上述的三寶功德，因此是三寶的成就之因。這些只有證悟勝義諦的大乘聖者才能了知，其他眾生無法思議。第二部分分為兩個：意義的建立和理由的建立。第一，上述作為果的三寶的成就之因，這四種因和緣如實圓滿，是遍知者的境界，而這四種相，也依次以四個理由，是其他眾生無法思議且難以理解的。第二，具有垢染的真如，在同一時刻，既有自性清凈的清凈性，又有具有暫時性垢染的染污性，這似乎是矛盾的。
【English Translation】 Although the wisdom of complete purity is the fruit, sentient beings do not possess it; although wisdom with defilements exists in the continuum of sentient beings, it is not the fruit. If qualities such as power exist in the continuum of sentient beings, shouldn't they be realized? Answer: Even if they exist, they will not be realized because they are obscured by defilements, like a treasure buried underground. ༄༅། །General Explanation of Common Classifications. Secondly, the content of the text has three parts: a general explanation of common classifications, a detailed explanation of individual characteristics, and the benefits of faith in the lineage. The first part has three aspects: identifying individual essences, the inconceivable nature of these, and their classification as causes and conditions. First, regarding what exists as the cause and condition for the arising of the fruit—the Three Jewels—there are four: The Suchness with defilements is the element of mind, the Dharma-dhatu, which has been without beginning, possesses adventitious defilements, and is the Tathagatagarbha (Buddha-nature) inseparable from qualities such as power. The Suchness without defilements is that same element, which, in the state of Buddhahood, is transformed by being free from adventitious defilements into the Dharmakaya (Body of Dharma) of the Tathagata. The qualities of the Buddha without defilements are the qualities of the Buddha, such as power, that exist in that completely pure Dharmakaya. The deeds of the Victorious Ones are the activities of the Buddha arising spontaneously and continuously from the self-sufficient cause of power and so forth, until samsara is empty. Since these four meanings give rise to the aforementioned Three Jewels of virtue, they are the means of accomplishing the Three Jewels. These are the objects of the Arya (noble beings) of the Great Vehicle who directly perceive the ultimate reality, and are inconceivable to others. The second part has two aspects: establishing the meaning and establishing the reason. First, the means of accomplishing the aforementioned Three Jewels as the fruit, these four causes and conditions are completely perfect as they are, and are the realm of the Omniscient Ones, while these four aspects, in turn, with four reasons, are inconceivable and difficult to understand for other beings. Second, the Suchness with defilements, at the same time, has both the purity of being naturally pure and the defilement of being possessed of adventitious defilements, which seems contradictory.
ར་ སྣང་ཡང་དོན་ལ་མི་འགལ་བ་ནི་རྟོགས་པར་དཀའ་བའི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཟབ་མོའི་ཚུལ་ལ་མོས་པ་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡང་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-942 དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས། ལྷ་མོ་ཆོས་འདི་གཉིས་ནི་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་སྟེ། སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་དང་། སེམས་དེ་ཉིད་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པ་རྟོགས་པར་དཀའ་ བའོ། །ལྷ་མོ་ཆོས་འདི་གཉིས་ཉན་པར་བྱེད་པ་ནི་ཁྱོད་དམ་ཡང་ན་ཆོས་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །ལྷ་མོ་ལྷག་མ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ ནི་ཆོས་འདི་གཉིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་དད་པས་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཅེས་སོ། །དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་སྔར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་གྱུར་པ་མེད་ པ་ཡིན་ལ་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་དང་བྲལ་བས་ཕྱིས་དྲི་མས་རྣམ་པར་དག་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྔ་མ་བཞིན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །མདོ་ལས། གང་གི་ཕྱིར་སེམས་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ འོད་གསལ་བ་སྟེ། དེ་ནི་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་ཤེས་སོ། །དེས་ན་སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བླ་ན་མེད་པར་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ སོ་ཞེས་སོ། །དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི་ཉོན་མོངས་མཐའ་དག་དང་བཅས་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་མཐའ་དག་ལའང་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པར་ཡོད་པའི་ཆོས་ཡིན་པས་སྔོན་འཁོར་བ་དང་ཕྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དུས་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཡིན་ལ་གཉེན་པོས་དྲི་བསལ་བས་ཐོབ་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། ། 2-943 མདོ་ལས། གང་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐའ་དག་རྗེས་སུ་མ་ཞུགས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་ན་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །འོན་ཀྱང་འདུ་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་ཡེ་ཤེས་མི་མངོན་ནོ། །འདུ་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བ་ལས་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ཤེས་ཐོགས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་ཞེས་པ་དང་། ཡང་དར་ ཡུག་ཆེན་པོ་ལ་སྟོང་གསུམ་གྱི་བཀོད་པ་བྲིས་པ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་བཅུག་པ་དཔེར་བཀོད་དེ། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཚད་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་མ་ཚང་བ་མེད་པར་ཞེས་སུ་ཞུགས་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་དེ་དག་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ ཡེ་ཤེས་དང་འདྲ་བར་ཚད་མེད་དེ་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །རྒྱལ་བའི་མཛད་པ་ནི་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་གདུལ་བྱའི་ཁམས་དང་དབང་པོ་དང་བསམ་པ་ ཇི་ལྟ་བར་མ་ཚང་བ་མེད་པར་འཇུག་པའི་ཕ
【現代漢語翻譯】 表面現象上看似矛盾，但實際上並不矛盾，這是難以理解的不可思議之處。因為這種深奧的道理，即使是熱衷於甚深之道的獨覺佛，也無法完全領悟。 《寶鬘經》中說：『天女，這兩種法難以理解：心的自性本凈難以理解，心本身的染污也難以理解。天女，聽聞這兩種法的人，要麼是你，要麼是具有大法的菩薩們。天女，其餘的聲聞和獨覺佛，只能通過對如來的信心來理解這兩種法。』無垢的真如，由於自性清凈，所以原本就沒有被染污過，又因為遠離了突發的垢染，所以後來也是從垢染中解脫出來的。因此，如同前面所說，是不可思議的。經中說：『因為心是自性光明的，所以要如實地了知它。因此，以一剎那的智慧，就能現證無上圓滿正等覺。』無垢的佛陀功德，對於所有具有煩惱的凡夫來說，也是無差別存在的法。因此，無論是在輪迴之前還是涅槃之後，都沒有區別。又因為是通過對治來清除垢染而獲得的，所以如同前面所說，是不可思議的。 經中說：『沒有一個眾生的心中沒有如來的一切智慧。然而，由於執著于概念，如來的智慧無法顯現。一旦脫離了概念的執著，一切智智、自生智就會無礙地顯現。』又以大絲綢上繪製三千世界，然後將其放入微塵中為例，說道：『諸位佛子，同樣，如來無量智慧、滋養一切眾生的智慧，也無一遺漏地存在於一切眾生的相續中，眾生的心識相續也如同如來的智慧一樣無量。』等等，廣為宣說。佛陀的事業是任運自成，不假思索地，完全符合所化眾生的根器、能力和意樂而行事。
【English Translation】 Appearances may seem contradictory, but in reality, they are not. This is an inconceivable point that is difficult to realize. It is because this profound truth is not fully understood even by Pratyekabuddhas (self-enlightened Buddhas) who are devoted to the profound path. In the Ratnavali Sutra (《寶鬘經》), it says: 'Goddess, these two dharmas are difficult to understand: the nature of mind being naturally pure is difficult to understand, and the defilement of the mind itself is difficult to understand. Goddess, those who hear these two dharmas are either you or Bodhisattvas who possess great dharma. Goddess, the remaining Shravakas (hearers) and Pratyekabuddhas can only understand these two dharmas through faith in the Tathagata.' The stainless Suchness (真如) is originally free from defilement because of its self-nature purity, and it is also liberated from adventitious stains later on. Therefore, as mentioned earlier, it is inconceivable. The sutra says: 'Because the mind is naturally luminous, it should be known as it is. Therefore, with a single moment of wisdom, one can manifest the unsurpassed, perfect, and complete enlightenment.' The stainless qualities of the Buddha are dharmas that exist without distinction even in all ordinary beings who possess all defilements. Therefore, there is no difference between before Samsara (輪迴) and after Nirvana (涅槃). Also, because it is obtained by removing defilements through antidotes, it is inconceivable as mentioned earlier. The sutra says: 'There is no sentient being in whose mind all the wisdom of the Tathagata is not present. However, due to clinging to concepts, the wisdom of the Tathagata is not manifest. Once free from the clinging to concepts, the all-knowing wisdom, the self-born wisdom, will arise without obstruction.' It also uses the example of drawing the arrangement of the three thousand worlds on a large silk cloth and then placing it in a tiny particle, saying: 'Oh, sons of the Victorious Ones, likewise, the immeasurable wisdom of the Tathagata, the wisdom that nourishes all sentient beings, is present in the continuum of all sentient beings without exception, and the mind-streams of sentient beings are as immeasurable as the wisdom of the Tathagata.' And so on, it is extensively explained. The actions of the Buddha are spontaneously accomplished, and without conceptualization, they act perfectly in accordance with the faculties, abilities, and intentions of the beings to be tamed.
ྱིར་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །མདོ་ལས་སེམས་ཅན་རྣམས་བཞུགས་པའི་དོན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཚད་མེད་པ་ནི་ཡང་ཚད་དང་ལྡན་པར་བསྟན་མོད་ཀྱི། 2-944 རིགས་ཀྱི་བུ་འོན་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཕྲིན་ལས་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཚད་མེད་པ་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ། ཡི་གེས་བརྗོད་ དུ་མེད་པ། གཞན་གྱིས་བསྒྲུབ་པར་དཀའ་བ་ཞེས་པ་ནས། རིགས་ཀྱི་བུ་རྣམ་གྲངས་འདིས་འདི་ལྟར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕྲིན་ལས་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་མཉམ་པ་ཉིད་རྗེས་ སུ་ཐོབ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པའི་དུས་གསུམ་དུ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་གདུང་མི་འཆད་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་སོ། །འཕྲིན་ལས་མཛད་པ་པོའི་སངས་རྒྱས་དེ་ ཡང་། དེ་ཉིད་ལས། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕྲིན་ལས་གང་ལ་རབ་ཏུ་ཞུགས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་སྐུ་ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་མི་འདོར་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཁམས་ཐམས་ ཅད་དུ་ཡང་ཀུན་ཏུ་སྟོན་ཏོ། །གསུང་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་མི་འདོར་ལ་སྒྲ་རྣམ་པར་རིག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱང་སྟོན་ཏོ། །སེམས་དམིགས་པ་ཐམས་ ཅད་དང་ཡང་བྲལ་བ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་དང་བསམ་པ་ཡང་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། གསུམ་པ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི། རྟོགས་བྱ་ཞེས་པ་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། 2-945 ཁམས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་འདོད་པས་ཤེས་པར་བྱ་དགོས་ཤིང་སྣང་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པ་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ དེ། སྣང་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་ཤིང་ཐོབ་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པ་དེའི་ནི་ཡན་ལག་དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ལ་དབྱེར་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་ གྱི་ཆོས་ཡིན་ཞིང་གཞན་གྱི་ཁམས་རྟོགས་པའི་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་ཏེ། ཡོན་ཏན་གྱི་བདག་རྐྱེན་ལས་འཕྲིན་ལས་ཀྱིས་ གཞན་གྱི་ཁམས་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་བཞི་པོ་དེ་ལ་གོ་རིམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་གནས་ཅིག་ཅེས་པ་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་དྲི་མ་དག་པའི་དཀོན་མཆོག་ གསུམ་གྱི་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། འགྲེལ་པ་ལས། དེ་ལ་གནས་བཞི་པོ་འདི་དག་ལས་དང་པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སོ་སོ་རང་ཉིད་ཚུལ་བཞིན་ ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་གནས་ཀྱིས་དེ་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་རྒྱུར་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ་དེ་ལྟར་ན
【現代漢語翻譯】 再次，這是不可思議的。經中說，爲了眾生安住，如來的無量智慧也顯示為有量。 種姓之子，然而如來的事業是不可思議的、無量的，不是世間一切所能知曉的，無法用文字表達的，難以被他人成就的。種姓之子，應如是理解，如來的事業是不可思議的，獲得平等性，在一切時處無有罪過，與三時相連，不斷絕三寶的傳承。』 行事業的佛陀也是如此說的：『安住于不可思議的如來事業的如來，其身不捨虛空之性，且在一切佛土中普遍顯現；其語不捨不可言說的法性，且如所應知般為眾生宣說佛法；其意遠離一切執著，且能完全知曉一切眾生的心行和想法。』 第三，關於將之安立為因和緣：『所證』是指有垢的真如，必須通過自性清凈的界和希求果位三寶來了解，也是無相智慧的對境。『證悟』是指無垢的真如，通過無相智慧證悟和獲得其意義。證悟的支分是無垢的佛陀功德，是與菩提無別的功德法，並且是證悟他者之界的增上緣。『能證悟』是指佛陀的事業，即事業，從功德的增上緣，事業能使他者證悟其界。 這四個意義按照次第安住，『安住』是指有垢的真如是清凈的三寶的近取因。如釋論中所說：『這四個安住中，第一個是出世間法的種子，因此依靠各自如理作意的安住，從而清凈，被認為是三寶的因，如是則……』
【English Translation】 Again, it is inconceivable. The sutra says that for the sake of sentient beings' dwelling, the Tathagata's immeasurable wisdom is also shown to be measurable. Son of good family, however, the actions of the Tathagata are inconceivable, immeasurable, not to be known by all the world, inexpressible in letters, and difficult to accomplish by others. Son of good family, in this way should it be understood: the actions of the Tathagata are inconceivable, having attained equality, without fault in all places and times, connected to the three times, and not cutting off the lineage of the Three Jewels.』 The Buddha who performs actions also said: 『The Tathagata who is fully engaged in the inconceivable actions of the Tathagata does not abandon the nature of space in his body, and also universally appears in all Buddha-fields; his speech does not abandon the inexpressible nature of Dharma, and also teaches the Dharma to sentient beings as they understand it; his mind is free from all attachments, and also fully knows the conduct and thoughts of the minds of all sentient beings.』 Third, regarding the establishment as cause and condition: 『That which is to be realized』 refers to the Suchness with defilements, which must be understood through the realm of naturally pure essence and the desire for the fruit of the Three Jewels, and is also the object of non-appearing wisdom. 『Realization』 refers to the Suchness without defilements, which is realized and attained through non-appearing wisdom. The limb of that realization is the undefiled qualities of the Buddha, which are the qualities of Dharma inseparable from enlightenment, and which act as the contributory condition for the action of realizing the realm of others. 『That which causes realization』 refers to the actions of the Buddha, that is, the activities, from the contributory condition of qualities, the activities cause others to realize their realm. These four meanings abide in order as they are, 『abiding』 refers to the Suchness with defilements being the proximate cause of the pure Three Jewels. As it is said in the commentary: 『Among these four abidings, the first is the seed of transcendental Dharma, therefore, relying on the abiding of each individual's proper attention, thereby purified, it is understood to be the cause of the Three Jewels, thus then...』
་གནས་གཅིག་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འདི་དག་ལ་རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་ཕྱ་པའི་ཞལ་ནས། 2-946 འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དགེ་བའི་ཆོས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །རང་ཉིད་ ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་གནས་ནི་ཡུལ་ཅན་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྣང་བ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཡུལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱང་རྒྱུར་བཏགས་པ་ཡིན་ལ། དེས་ན་རང་བཞིན་ དུ་གནས་པའི་རིགས་ནི་རྒྱུ་བཏགས་པ་བ་དང་བསྒྲུབས་པ་ལས་བྱུང་བའི་རིགས་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པས་དེ་ལྟར་གཅིག་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ནི་མི་འཐད་དེ། རང་བཞིན་དུ་ གནས་པའི་རིགས་ལས་འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་མི་འབྱུང་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་དག་གི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གང་ལས་དཀོན་མཆོག་དགེ་བ་གསུམ་འབྱུང་བ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་ དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་པའི་རྒྱུ་ལ་ཐོག་མ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་ལ་ཐོག་མ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་ན་རྒྱུ་གཉིས་ལས་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པ་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་ པ་མ་ཡིན་ལ་རྒྱས་འགྱུར་ཉིད་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པ་ཉམས་སོ། །འདོད་ན། ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་ཁམས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་དང་། ། 2-947 མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་འཇིག་རྟེན་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་ཡིན་པ་ནི་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དྲི་མ་མེད་པའི་དཀོན་མཆོག་ གསུམ་འབྱུང་དུ་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །སོ་སོ་རང་ཉིད་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་གནས་ནི་ཁམས་དེ་ཉིད་ཡུལ་ཅན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་ནས་བསྒོམ་པ་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་ འབྲས་བུ་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ནི་དེ་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་པ་སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཁམས་ཀྱི་དྲི་མ་སྦྱངས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དྲི་མ་མེད་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་དུ་རུང་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ན་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ནི་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་གྱི་དྲི་མ་ དང་བཅས་པའི་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པ་དབྱེར་མེད་དུ་གནས་པ་ཡིན་ཅིང་། དེ་ལ་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཆ་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་གནས་གྱུར་པའི་ རྒྱུ་ཡིན་ཡང་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པས་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་རོ། །ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ནི། རིགས་འདྲ་ཕྱི་མ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་སོགས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དངོས་པོ་ཡིན་པ་ལ་གནོད་པ་མེད་དོ། ། 2-948 གཉིས་ཀའི་ཚོག
【現代漢語翻譯】 『一個基礎是因』。對於這些，理智之王 Phya Pa 說道： 『因為是超越世間的法之種子』，意思是說，與解脫相符的善業習氣是產生超越世間的善法的因。『如理作意的基礎』是說，有境如理作意是無顯現智慧的因，因此，境的如實性也被稱為因。因此，『自性安住的種姓』是因，因是假立的，而從修證中產生的種姓是因性，所以說『一個是因』。這是不合理的，因為從自性安住的種姓中不會產生果——三寶，因為它們不是三寶的因。如果承認，那麼就與『從何處產生三寶功德』相矛盾。另外，產生三寶的因將會有初始，因為增長的種姓有初始。如果不成立，那麼在兩個因中，自性安住的不是因性，而增長本身就是因性，這就被破壞了。如果承認，那麼就與《阿毗達磨經》中的話相矛盾：『無始時來的界，是諸法的一切處，因為有它，一切眾生，都獲得涅槃。』 因此，『是超越世間的法之種子』，是因為具有染污的如來藏能夠產生無染的三寶。『各自如理作意的基礎』是因為該界本身是有境智慧所證悟並修習的有境。從中產生果的方式是『依靠它的清凈』，也就是說，依靠智慧凈化界的染污，能夠產生無染的三寶。如果自性安住的種姓是因性，那麼它就會變成實有。對此，自性安住的種姓是無始時來的具有染污的法性空性，與無量功德無二無別地存在。其中，法性空性的部分是轉變為無染法身的因，但不是生起因，因此不會變成實有。智慧的部分是，相似的後世佛陀的力量等是生起之因，因此成為實有並沒有妨礙。 兩者的集合
【English Translation】 'One basis is the cause.' Regarding these, the Lord of Reason, Phya Pa, said: 'Because it is the seed of the Dharma that transcends the world,' meaning that the virtuous habitual tendencies that are in accordance with liberation are the cause of the arising of virtuous Dharmas that transcend the world. 'The basis of proper attention' means that the object-possessing proper attention is the cause of non-manifesting wisdom, therefore, the suchness of the object is also designated as the cause. Therefore, 'the naturally abiding lineage' is the cause, the cause is imputed, and the lineage arising from accomplishment is the nature of the cause, so it is said 'one is the cause.' This is unreasonable, because the fruit—the Three Jewels—will not arise from the naturally abiding lineage, because they are not the cause of the Three Jewels. If you admit it, then it contradicts 'From where do the Three Jewels of merit arise?' Furthermore, the cause of the arising of the Three Jewels will have a beginning, because the increasing lineage has a beginning. If the pervasion is not established, then among the two causes, the naturally abiding one is not the nature of the cause, and the increasing itself is the nature of the cause, which is destroyed. If you admit it, then it contradicts the words in the Abhidharma Sutra: 'The realm of beginningless time is the place of all Dharmas, because it exists, all beings, attain Nirvana.' Therefore, 'is the seed of the Dharma that transcends the world' because the tathāgatagarbha (如來藏) with defilements is able to produce the undefiled Three Jewels. 'The basis of individual proper attention' is because that realm itself is the object possessed by the wisdom that realizes and practices it. The way the fruit arises from it is 'relying on its purification,' that is, relying on the wisdom that purifies the defilements of the realm, it is able to produce the undefiled Three Jewels. If the naturally abiding lineage is the nature of the cause, then it will become a real entity. Regarding this, the naturally abiding lineage is the nature of the Dharma, emptiness, with defilements from beginningless time, existing inseparably with immeasurable qualities. Among them, the part of the nature of the Dharma, emptiness, is the cause of transforming into the undefiled dharmakāya (法身), but it is not the cause of arising, therefore it will not become a real entity. The part of wisdom is that the similar future Buddha's powers, etc., are the cause of arising, therefore there is no harm in becoming a real entity. The collection of both
ས་པ་ནི་དེ་དག་ཡོད་ན་དྲི་མ་གློ་བུར་བས་དག་པའི་སྤངས་རྟོགས་འབྱུང་དུ་རུང་ལ། མེད་ན་འབྱུང་དུ་མི་རུང་བས་ཕྱིས་འབྱུང་གི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ ཡང་དངོས་པོར་ངེས་པ་མེད་དེ། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་རླུང་ལ་སོགས་པའི་རྟེན་བྱེད་ཀྱང་དངོས་པོར་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །ཡུམ་ལས། མཁའ་ལ་རླུང་བརྟེན་དེ་ལ་ཆུ་ཡི་ཕུང་པོ་བརྟེན། །དེ་ལ་ས་ ཆེན་འདི་བརྟེན་དེ་ལ་འགྲོ་བ་བརྟེན། །ཞེས་སོ། །དྲི་མ་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་དང་དེའི་ཡོན་ཏན་དང་འཕྲིན་ལས་གསུམ་ནི་ཁམས་ལས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ སྟོབས་སོགས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ལས་འཕྲིན་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་མཛད་པ་ན་རྒྱ་ཆེ་བའི་སྟོན་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་རྟོགས་ཏེ་བསྒོམ་པས་ ཁམས་ཀྱི་དྲི་མ་སྦྱངས་ནས་རྣམ་པར་དག་པའི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་ག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་ རྒྱས་ནས་སྟོབས་བཅུ་ལ་སོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕྲིན་ལས་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་མཛད་པ་ན་གཞན་གྱི་སྒྲ་དང་རྟགས་ལ་བརྟེན་པས་དེ་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འབྱུང་བས་རྐྱེན་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། 2-949 དེ་ལྟར་གསུམ་པོ་འདི་ནི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། ༄། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་སྐབས་ཏེ་དང་པོའི་བཤད་པ། གཉིས་པ་སོ་སོའི་རང་བཞིན་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ཁམས་དང་། བྱང་ཆུབ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། འཕྲིན་ལས་སོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྟོགས་བྱ་ཁམས་ཀྱི་རང་བཞིན། ཁམས་ངེས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ། ཁམས་དེ་བསྟན་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ལུས་ཅན་ཀུན་ལ་ཁམས་ཀྱིས་ཁྱབ་པར་བསྟན། ཁྱབ་བྱེད་ཁམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གཏན་ལ་ དབབ། གནས་སྐབས་མ་དག་པ་དཔེས་ཉེ་བར་མཚོན་པའོ། །དང་པོ་ལ། རྫོགས་པའི་སངས་སྐུ་ནི་ཡེ་ཤེས་དང་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ལ་འཕྲོ་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི་དེས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ལ་ཁྱབ་པའོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དེ་དག་ནམ་ཡང་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ཡིན་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི་སེམས་ཅན་དང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་མེད་དུ་གནས་ པའོ། །རིགས་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་སྐུ་གསུམ་འབྱུང་དུ་རུང་པ་ཡིན་ཞིང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་གསུམ་པོ་དེའི་ཕྱིར་ན་ལུས་ཅན་ཀུན་དུས་རྟག་ཏུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་ནོ། །མདོ་ལས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འདིར་སློབ་དཔོན་འགའ་ཞིག་ན་རེ། དེ་ལ་ཁམས་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་འབྲ
【現代漢語翻譯】 如果存在這些條件，則可以通過突發性的污垢來凈化，從而實現斷證；如果不存在，則無法實現，因此它是追隨後來出現的因。然而，它不一定是實體，就像虛空和風等作為所依，但並非實體一樣。《母經》中說：『虛空依賴風，風依賴水蘊，水蘊依賴大地，大地依賴眾生。』沒有污垢的菩提及其功德和事業這三者，是界中產生三寶的因。菩提的功德，如力量等的主因，在進行三十二種事業時，依賴於廣大的導師的經文的主因，從而使被調伏者的界之實相得以證悟，通過修習凈化界之污垢，從而產生完全清凈的三寶。註釋中說：『如來無上圓滿菩提現證成佛后，在進行十力等佛法的三十二種如來事業時，依賴於他者的聲音和標誌，因此通過對它們的完全清凈的依賴，三寶得以產生，因此應理解為因。』因此，這三者是因。 《如來藏經》的章節，即第一種解釋。 第二，詳細解釋各自的自性，分為四部分：界、菩提、功德和事業。第一部分分為三部分： 所證悟的界之自性，確定界的量，以及顯示該界的必要性。第一部分分為三部分：顯示界遍佈一切有情，確定遍佈的界之自性，以及用比喻近似地說明暫時的不凈。第一部分：圓滿的佛身是與智慧無別的法身，『遍佈』是因為它遍佈一切眾生。如是性是法界和智慧，它們永遠不會改變，『無別』是因為它無差別地存在於一切眾生和佛陀之中。種姓是能夠產生完全清凈的三身，因為存在，所以遍佈一切眾生。因為這三個原因，一切有情總是具有佛性。《經》中說：『一切眾生皆具有如來藏。』這裡有些論師說：『界是完全清凈的果。』
【English Translation】 If these conditions exist, then purification can be achieved through sudden defilements, leading to realization; if they do not exist, then it cannot be achieved, thus it is a cause that follows what arises later. However, it is not necessarily a substance, just as space and wind, etc., serve as supports but are not substances. The 'Mother Sutra' says: 'Space relies on wind, wind relies on water mass, water mass relies on the great earth, and the earth relies on beings.' The three—undefiled Bodhi, its qualities, and its activities—are the cause for the arising of the Three Jewels from the Dhatu. The principal cause of Bodhi's qualities, such as strength, when performing the thirty-two activities, relies on the principal cause of the vast teachings of the Teacher, thereby enabling the disciples to realize the nature of the Dhatu, and through meditation, purify the defilements of the Dhatu, thus producing the completely pure Three Jewels. The commentary says: 'When the Tathagata attains unsurpassed perfect enlightenment and manifests the thirty-two activities of the Tathagata, such as the ten powers, relying on the sounds and signs of others, and thus through reliance on their complete purity, the Three Jewels arise, therefore it should be understood as a cause.' Thus, these three are causes. The chapter on the Essence of the Tathagata, which is the first explanation. Second, to explain in detail the individual characteristics, there are four parts: Dhatu (界, dhātu, dhātu, element), Bodhi (菩提, bodhi, bodhi, enlightenment), Qualities, and Activities. The first part has three sections: The nature of the Dhatu to be realized, the measure for determining the Dhatu, and the necessity of showing that Dhatu. The first part has three sections: showing that the Dhatu pervades all sentient beings, determining the nature of the pervading Dhatu, and illustrating the temporary impurity with an analogy. First part: The perfect Buddha body is the Dharmakaya inseparable from wisdom, 'pervades' because it pervades all sentient beings. Suchness is Dharmadhatu and wisdom, which never change, 'inseparable' because it exists without difference in all sentient beings and Buddhas. Lineage is capable of producing the completely pure three bodies, and because it exists, it pervades all sentient beings. For these three reasons, all sentient beings always possess the essence of the Buddha. The Sutra says: 'All sentient beings possess the Tathagatagarbha.' Here some teachers say: 'Dhatu is the completely pure result.'
ས་བུ་ཐོབ་པའི་ལྡོག་པ་ནས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་ལ། 2-950 དེ་ཐོབ་ཏུ་རུང་བའི་ནུས་པའི་ཆ་ནས་རྒྱུ་རིགས་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་གཉིས་ལ་ཁྱབ་པ་ཆོས་ཅན་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་མ་བྱས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་གྱི་ལྡོག་པ་ནས་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། ། དེ་ལ་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་ནི་རྫོགས་སངས་སྐུ་ནི་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཆོས་སྐུ་ཡིན་ལ་དེ་ལ་འཕྲོ་བ་ནི་ཁྱབ་པ་སྟེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཐོབ་ཏུ་རུང་ བའི་ཕྱིར་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་དངོས་ཡིན་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་སྙིང་པོ་ནི་བཏགས་པ་སྟེ་ཐོབ་པའི་སྐལ་བ་ཡོད་པ་ལ་དེས་ཁྱབ་པར་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ བཞིན་ཉིད་དབྱེར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ཐ་དད་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་སྙིང་པོ་སྟེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྙིང་པོ་གཉིས་ཀ་དངོས་སུ་ ཡིན་ཏེ། དེ་བཞིན་ཉིད་དྲི་མས་དབེན་པ་ནི་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་ཚེའང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་ཡོད་ཕྱིར་ན་ ཞེས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཐོབ་པས། རྒྱུ་དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེའི་ས་བོན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་བཏགས་པ་ཡིན་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་སྙིང་པོ་ནི་དངོས་ཁོ་ནར་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། ། 2-951 དེ་ནི་མི་འཐད་དེ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཡིན་ལ་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་ཡོད་པའི་དངོས་ཡིན་པ་ལ་གནོད་བྱེད་ མེད་པའི་ཕྱིར་བཏགས་པ་བར་འཇོག་པ་དེ་མི་འཐད་པ་དང་། ཆོས་སྐུ་འཕྲོ་བའི་དོན་དེ་ཐོབ་ཏུ་རུང་བ་ཡིན་ན་རིགས་ཡོད་པ་ལས་ལོགས་སུ་བྱར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རིགས་ཡོད་ པ་བསྒྲུབས་པ་ལས་བྱུང་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྒྲུབ་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོག་ནས་ཀྱང་། གཏེར་དང་ལྗོན་པའི་ཤིང་བཞིན་དུ། །རིགས་དེ་རྣམ་གཉིས་ཤེས་བྱས་ཏེ། །ཐོག་མེད་རང་བཞིན་གནས་པ་དང་། །ཡང་དག་བླངས་པ་མཆོག་ ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེ་གཉིས་ལས་སེམས་ཅན་ལ་ཁྱབ་པ་ནི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དངོས་སུ་གསུངས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་བོར་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་སྙིང་ པོ་འཆད་པ་ནི་ངེས་པའི་དོན་གྱི་གསུང་རབ་ཀྱི་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ཁྱབ་བྱེད་ཁམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ངོ་བོ་མདོར་བསྟན། དབྱེ་བ་རྒྱས་པར་བཤད། 2-952 དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་སྡོམ་ནི་ངོ་བོ་ཞེས
【現代漢語翻譯】 從獲得果位（ས་བུ་ཐོབ་པའི་ལྡོག་པ་）的角度來說，稱為法身（ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་ལ།）。 從能夠獲得它的能力方面來說，稱為因性（རྒྱུ་རིགས་ཞེས་བྱ་ཞིང་།）。從這二者所遍及的、不被有法所區分的真如（དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་）的角度來說，就是真如（དེ་བཞིན་ཉིད་དོ།）。 其中，果之精華是圓滿正覺之身（རྫོགས་སངས་སྐུ་），是完全清凈狀態的果，即法身（ཆོས་སྐུ་ཡིན་），而它所遍及的是周遍，因為一切眾生都能獲得，所以是周遍的。 對於此，如來（དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་）是真實的，而眾生之精華是假立的，因為對於具有獲得之分者，以『遍及』來假立。 『真如無別之故』（དེ་བཞིན་ཉིད་དབྱེར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི་）是指空性（སྟོང་པ་ཉིད་）中無有差別的自性之精華，即如來和一切眾生之精華二者都是真實的，因為真如遠離垢染，即使在具有暫時性垢染時，也是佛的自性，並且在眾生的相續中是確定的。 『因為有種姓』（རིགས་ཡོད་ཕྱིར་ན་ཞེས་པ་ནི་）是指獲得真如，善因的習氣、智慧和慈悲的種子是如來的因，因此假立為如來，而眾生之精華僅僅是真實的，這樣說的。 那是不合理的，因為法身是與功德無別的法界（ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་），它是真實存在於一切眾生中，並且是作為唯一的『我』而周遍存在的，由於沒有損害它的事物，所以安立為假立是不合理的。如果法身周遍的意義是可以獲得的，那麼就不能與具有種姓分開。 如果說具有種姓是從修行中產生的，那麼它就會周遍於一切眾生，因為以它周遍存在的理由，能夠成立一切眾生都具有如來藏（དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་）。 下面也會說：『如寶藏和樹木一般，了知種姓這兩種，無始自性安住和，如實獲得最殊勝。』 這二者中，周遍于眾生的是自性安住的種姓。因此，捨棄真實宣說的如來藏，而解釋眾生之精華，不是了義經典的意趣。 第二，確定周遍界（ཁྱབ་བྱེད་ཁམས་）的自性，有三點：簡略指示本體、詳細解釋差別、總結這些意義。第一點是總說本體。
【English Translation】 From the perspective of attaining the fruit (ས་བུ་ཐོབ་པའི་ལྡོག་པ་), it is called Dharmakaya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་ལ།). From the aspect of the ability to attain it, it is called the cause-nature (རྒྱུ་རིགས་ཞེས་བྱ་ཞིང་།). From the perspective of Suchness (དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་) that pervades both and is not differentiated by entities, it is Suchness (དེ་བཞིན་ཉིད་དོ།). Among these, the essence of the fruit is the complete enlightenment body (རྫོགས་སངས་སྐུ་), which is the fruit of a completely pure state, namely Dharmakaya (ཆོས་སྐུ་ཡིན་), and what it pervades is pervasiveness, because all sentient beings can attain it, so it is pervasive. Regarding this, the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་) is real, while the essence of sentient beings is imputed, because for those who have the potential to attain it, it is imputed as 'pervading'. 'Because Suchness is inseparable' (དེ་བཞིན་ཉིད་དབྱེར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནི་) refers to the essence of the nature of emptiness (སྟོང་པ་ཉིད་) that is without difference, that is, the essence of both the Tathagata and all sentient beings is real, because Suchness is devoid of defilements, and even when it has temporary defilements, it is the nature of the Buddha and is certain in the continuum of sentient beings. 'Because there is lineage' (རིགས་ཡོད་ཕྱིར་ན་ཞེས་པ་ནི་) means that by attaining Suchness, the habitual tendencies of virtuous causes, the seeds of wisdom and compassion are the cause of the Tathagata, therefore it is imputed as the Tathagata, while the essence of sentient beings is only real, so it is said. That is unreasonable, because Dharmakaya is the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་) that is inseparable from qualities, and it is real in that it exists in all sentient beings and pervades as the sole 'self', and because there is nothing that harms it, it is unreasonable to posit it as imputed. If the meaning of the Dharmakaya pervading is attainable, then it cannot be separated from having lineage. If it is said that having lineage arises from cultivation, then it will pervade all sentient beings, because by the reason of its pervasive existence, it can establish that all sentient beings possess the Tathagatagarbha (དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་). It will also be said below: 'Like a treasure and a tree, understand these two lineages, the beginningless nature abiding and, the truly attained most supreme.' Of these two, what pervades sentient beings is the lineage that abides by nature. Therefore, abandoning the truly spoken Tathagatagarbha and explaining the essence of sentient beings is not the intention of the definitive scriptures. Second, determining the nature of the pervasive realm (ཁྱབ་བྱེད་ཁམས་), there are three points: briefly indicating the essence, explaining the differences in detail, and summarizing these meanings. The first point is the summary of the essence.
་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ཆོས་སྐུ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་རིགས་སྡེ་རང་བཞིན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཁམས་ནི་ངོ་བོ་འོ། །ཁམས་ ལ་ཡོད་པའི་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་སེལ་བར་བྱེད་པ་ནི་རྒྱུ་འོ། །གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་བསལ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཞི་ནི་འབྲས་བུའོ། །སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ སྐྱོན་མཐོང་ནས་ཡིད་འབྱུང་བ་དང་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཡོན་ཏན་མཐོང་ནས་དེ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ལས་སོ། །རྒྱུའི་ཡོན་ཏན་མོས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་འབྲས་བུའི་ ཡོན་ཏན་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་ནི་ལྡན་པའོ། །རྟེན་གང་ཟག་གསུམ་གྱིས་དབྱེ་བའི་རྟེན་པ་ཁམས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བ་ནི་འཇུག་པའོ། །གནས་སྐབས་ལ་སོགས་པ་ནི་འཇུག་པའི་དོན་དེ་ཉིད་ གཏན་ལ་འབེབས་པ་ནི་སྟེ། རང་བཞིན་ཐ་དད་མེད་ཀྱང་དྲི་མ་གློ་བུར་བས་མ་དག་པ་དང་། དག་མ་དག་གཉིས་ཀ་དང་ཤིན་ཏུ་དག་པའི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་བ་ནི་གནས་སྐབས་སོ། །གནས་ སྐབས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་དུ་ཁམས་ཀྱིས་ཁྱབ་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་ཏོ། །གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་ཁམས་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པ་དབྱེར་མེད་དུ་ཡོད་པ་ནི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་དོན་དམ་པའི་དབྱིངས་ཁམས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་དགོངས་པ་ནི་དོན་བཅུ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 2-953 གཉིས་པ་དབྱེ་བ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ངོ་བོ་དང་རྒྱུ། འབྲས་བུ་དང་ལས། ལྡན་པ། འཇུག་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐུན་མོང་དུ་བསྟན། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ ལས། ངོ་བོ་ནི་ཆོས་སྐུ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་རིགས་གསུམ་ནི་འདོད་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པ་དང་། རང་བཞིན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་སྙིང་རྗེའི་བརླན་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ནམ་མཁའ་དང་ཆུ་དག་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུས་རྟག་ཏུ་རང་བཞིན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་ནི་དཔེ་གསུམ་ཀ་དང་ཆོས་ མཐུན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ནི་ཆོས་ལ་སྡང་བའི་གཉེན་པོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་མོས་པ་དང་། བདག་ལྟའི་གཉེན་པོ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་དང་། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལམ་གྱིས་ འཇིགས་པའི་གཉེན་པོ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚད་མེད་པ། རང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་གཉེན་པོ་སྙིང་རྗེ་ཚད་མེད་པ་སྟེ་བཞི་ནི་ཁམས་ཀྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ལ། དེ་ རྣམས་ལས་བྱུང་བ་ནི་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་བོ་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་བསམ་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་མཐུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། 2-954 དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་བཞིན་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། རིགས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་སྙིང་རྗེས་བརླན་པའི་ངོ་བོ
【現代漢語翻譯】 如來藏自性清凈的體性等同於法身（藏文：ཆོས་སྐུ་，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法性之身），以及真如（藏文：དེ་བཞིན་ཉིད་，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：Tathātā，漢語字面意思：如是），和種姓（藏文：རིགས་སྡེ་，梵文天城體：गोत्र，梵文羅馬擬音：Gotra，漢語字面意思：血統、家族）的自性，這三者的本體即是體性（藏文：ཁམས་）。體性上存在的暫時性（藏文：གློ་བུར་）的遮障得以清除，是為因。清除暫時性污垢的佛陀果位的四種波羅蜜多（藏文：ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་，梵文天城體：पारमिता，梵文羅馬擬音：Pāramitā，漢語字面意思：到彼岸）是為果。見到輪迴（藏文：སྲིད་པ་）的痛苦過患而心生厭離，以及見到寂滅（藏文：ཞི་བ་，梵文天城體：शान्त，梵文羅馬擬音：Śānta，漢語字面意思：寂靜）涅槃（藏文：མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་，梵文天城體：निर्वाण，梵文羅馬擬音：Nirvāṇa，漢語字面意思：滅度）的功德而希求獲得，等等，是為業。對因的功德生起信樂等，以及具有果的功德如神通等，是為具足。以三種補特伽羅（藏文：གང་ཟག་，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：Pudgala，漢語字面意思：人）來區分所依，以三種體性來區分所依，是為進入。狀態等等，是對進入之義的確定。自性雖無差別，卻因暫時的污垢而有未清凈、凈與未凈二者兼具、以及極度清凈的區分，是為狀態。體性遍及所有三種狀態，是為周遍之義。所有狀態都與體性不分離，證悟與體性無二無別，是為功德無差別。如是，應知勝義（藏文：དོན་དམ་པ་）的法界（藏文：དབྱིངས་ཁམས་）自性清凈的意趣是為十義。 第二，詳細解釋分類，共有四種：本體、因、果、業，以及具足、進入。第一種分為兩種：共同闡述和分別解說。第一種又分為兩種。本體是法身、真如和種姓這三者，因為能成辦所欲之義，以及自性不變，並具有大悲的滋潤，所以各自的體相依次如同珍寶、虛空和清水一般。所有這些共同的體相是，始終沒有自性的煩惱，這一點與上述三個比喻相符。 第二，因是指：對佛法（藏文：ཆོས་）的憎恨的對治法是對大乘佛法的信樂；對自我的執著的對治法是證悟無我的殊勝智慧；對因輪迴的痛苦而生畏懼的對治法是無量禪定；對不顧及自我的利益的對治法是無量大悲。這四者是體性遠離污垢的因，並且從這些因產生的即是遠離污垢的果。 第二，分別解說分為兩種。本體中，法身是因為能成辦一切所思之義而具有圓滿的力量；真如是在一切狀態中自性都不會改變；種姓是具有周遍一切有情的大悲滋潤的本體。
【English Translation】 The essence of Tathāgatagarbha (藏文：དེ་བཞིན་ཉིད་，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：Tathātā，漢語字面意思：如是) which is the nature of purity, is equivalent to Dharmakāya (藏文：ཆོས་སྐུ་，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法性之身), as well as Suchness, and the nature of the three categories of lineage (藏文：རིགས་སྡེ་，梵文天城體：गोत्र，梵文羅馬擬音：Gotra，漢語字面意思：血統、家族); the essence of these three is the element (Khams). The removal of temporary (藏文：གློ་བུར་) obscurations that exist on the element is the cause. The four pāramitās (藏文：ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་，梵文天城體：पारमिता，梵文羅馬擬音：Pāramitā，漢語字面意思：到彼岸) of the Buddha's state that have removed temporary impurities are the result. Seeing the faults of suffering in Saṃsāra (藏文：སྲིད་པ་) and turning away from it, and seeing the qualities of peace (藏文：ཞི་བ་，梵文天城體：शान्त，梵文羅馬擬音：Śānta，漢語字面意思：寂靜) and Nirvāṇa (藏文：མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་，梵文天城體：निर्वाण，梵文羅馬擬音：Nirvāṇa，漢語字面意思：滅度) and desiring to attain them, and so on, is the action. Having qualities of the cause such as admiration, and having qualities of the result such as clairvoyance, is possession. Differentiating the support by the three individuals, and differentiating the support by the three elements, is entry. States, and so on, are the establishment of the meaning of entry itself. Although the nature is not different, it is divided by being impure due to temporary impurities, having both pure and impure, and being extremely pure, which is the state. The element pervades all three states, which is the meaning of all-pervading. All states are inseparable from the element, and realization is inseparable, which is the quality of non-differentiation. Thus, it should be known that the intention of the ultimate (藏文：དོན་དམ་པ་) realm (藏文：དབྱིངས་ཁམས་) of reality, which is the nature of purity, is the ten meanings. Second, explaining the divisions in detail has four aspects: essence, cause, result, action, possession, and entry. The first has two aspects: common explanation and individual explanation. The first has two aspects. The essence is that the three, Dharmakāya, Suchness, and Lineage, are for accomplishing the desired meaning, and because they are immutable in nature and possess the moisture of compassion, their individual characteristics are like precious jewels, the sky, and pure water, respectively. All of these common characteristics are that there is no affliction of nature at all times, which is in accordance with all three examples. Second, the cause is: the antidote to hatred of the Dharma (藏文：ཆོས་) is admiration for the Dharma of the Great Vehicle; the antidote to the view of self is the superior wisdom that realizes selflessness; the antidote to being frightened by the suffering of Saṃsāra is immeasurable samādhi; the antidote to not caring for the benefit of oneself and others is immeasurable compassion. These four are the cause of the element being free from impurities, and what arises from them is the result of being free from impurities. Second, the individual explanation has two aspects. In essence, Dharmakāya has complete power because it accomplishes all that is thought; Suchness is that the nature does not change in all states; Lineage is the essence of being moistened by compassion that pervades all sentient beings.
འི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འདི་དག་རང་ གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཡིན་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་འདོད་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པ་དང་། ནམ་མཁའ་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། ཆུ་རླན་པའི་བདག་ཉིད་དུ་གནས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་ ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་ཡིན་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དྲི་མ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་སྒོ་ནས་དཔེ་གསུམ་དང་ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ལ་གཉིས་ཏེ། དག་བྱ་སྒྲིབ་པ། དག་ བྱེད་གཉེན་པོའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། སྒྲིབ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་ཞེ་སྡང་བའི་ཁོང་ཁྲོ་དང་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་རྟག་པ་གཅིག་པུ་ལ་སོགས་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དང་ རང་ཉིད་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ཀྱིས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པ་དང་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་རང་གཞན་གྱི་དོན་ཡལ་བར་འདོར་བ་ཉིད་དེ་ཁམས་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་སྒྲིབ་ པར་བྱེད་པའི་དྲི་མ་བཞིའོ། །གཉིས་པ་དེ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ནི་སྤྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རིགས་བསྡུ་ན་གསུམ་དུ་འདུས་ཏེ། སྲིད་པ་འདོད་པ་དང་། སྲིད་པ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ་དང་། 2-955 དེ་གཉིས་ཀ་མི་འདོད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐར་པའི་ལམ་དང་ཞེ་འགྲས་པ་གཏན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་རིགས་ཅན་འཁོར་བ་འབའ་ཞིག་དོན་དུ་གཉེར་བར་བྱེད་ཀྱི་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་དོན་དུ་མི་གཉེར་བའི་འདོད་ཆེན་པོ་དང་། དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་འདི་པ་ལས་ཀྱང་སེན་རྡ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ ཆོས་ལ་སྡང་བའི་བཀའ་མ་ཡིན་ཞེས་སྤོང་བར་བྱེད་པ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ང་ནི་དེ་དག་གི་སྟོན་པ་མ་ཡིན་ལ་དེ་དག་ཀྱང་ང་ཡི་ཉན་ཐོས་མ་ཡིན་ནོ། །ཤཱ་རིའི་ བུ། དེ་དག་གི་ནི་མུན་པ་བས་ཀྱང་ཆོས་མུན་པ། མུན་པ་ན་མུན་པ་ཆེན་པོར་འགྲོ་བ་མུན་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་ང་སྨྲའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་འདོད་ཆེན་པོ་གཏན་ ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བ་ཡིན་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་ཅན་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། རིགས་ཡོད་པ་ནི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ཡིན་ལ་འདིར་ རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་མེད་པས་དུས་ནམ་ཡང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མི་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ་འཁོར་བ་ལ་མཐའ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཡང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཆོས་ལ་སྡང་བ་ནི་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ཀྱིས་གེགས་བྱས་པས་ཐར་པ་ཐོབ་ལ་ལ་དུས་རིང་དུ་ཐོགས་པའི་དུས་ལ་དགོངས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་གྱི་གཏན་མི་འཐོབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 2-956 དད་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བའི་ས་བོན་ཅུང་ཟད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལས། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ ཆོས་ལ་སྡང་བ་ལོག་སྲེད་ཅན་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐེག་པ་ཆེན་པ
【現代漢語翻譯】 因為這些事物具有自性，所以它們通過各自的特徵，次第地如意寶般成辦所愿之事；如同天空不會變為其他，水保持濕潤的本性一樣；功德與法相符，一切也與共同的特徵——自性清凈無垢的三種比喻相符。第二，關於因，分為兩種：所凈化的遮障和能凈化的對治。第一種又分為兩種：遮障的分類是指對大乘佛法懷有嗔恨的憤怒，以及對五蘊執著為常、一等的我見，以及因自身輪迴的痛苦而感到恐懼和害怕，以及不顧及眾生的利益，捨棄自他之利益，這四種是遮蔽自性清凈的垢染。第二，與此相應的人，總的來說，如果將一切眾生歸納起來，可以歸為三種：希求有者、希求離有者，以及兩者都不希求者。第一種又分為兩種：與解脫之道相違背，永遠無法從輪迴中解脫的種姓，僅僅追求輪迴的利益，而不追求涅槃的利益的強烈慾望；以及與此相符的，即使是小乘論師中的一些部派，如僧伽提婆等，也因為憎恨大乘佛法而非佛語而捨棄。世尊也說：『我不是他們的導師，他們也不是我的聲聞弟子。舍利子，我說他們的黑暗比黑暗更甚，在黑暗中走向更大的黑暗，與更大的黑暗為伴。』如果強烈的慾望永遠無法從輪迴中解脫，那麼與所說的一切眾生都具有如來藏相矛盾。因為具有（如來藏）種姓是自性存在的，而這裡沒有增長的種姓，所以無論何時都無法獲得涅槃，因為輪迴沒有盡頭。其中，憎恨大乘佛法是被舍法的業障所阻礙，獲得解脫需要很長時間，這是指需要很長時間，而不是永遠無法獲得解脫。因為通過信心，皈依如來教法等增長的種姓所攝持，稍微存在著善的種子。釋論中說：憎恨大乘佛法是邪見的因，因此憎恨大乘佛法…… Because these things have self-nature, they accomplish their wishes in sequence like a wish-fulfilling jewel through their respective characteristics; just as the sky does not change into something else, and water maintains its nature of being moist; merit is in accordance with the Dharma, and everything is also in accordance with the three similes of the common characteristic—self-nature being pure and without defilement. Secondly, regarding the cause, it is divided into two: the obscurations to be purified and the antidotes that purify. The first is further divided into two: the classification of obscurations refers to anger and hatred towards the Mahayana Dharma, as well as the view of self, such as clinging to the five aggregates as permanent and singular, as well as fear and dread due to one's own suffering in samsara, and neglecting the benefit of sentient beings, abandoning the benefit of oneself and others, these four are the stains that obscure the purity of self-nature. Secondly, the individuals who possess these, in general, if all sentient beings are categorized, they can be grouped into three: those who desire existence, those who desire to be free from existence, and those who desire neither. The first is further divided into two: those whose lineage is contrary to the path of liberation and can never be liberated from samsara, who only pursue the benefit of samsara and do not pursue the benefit of nirvana with strong desire; and those who are in accordance with this, even some schools among the Sravakas, such as the Samghatideva, abandon the Mahayana Dharma because they hate it and consider it not to be the Buddha's word. The Blessed One also said: 'I am not their teacher, and they are not my Sravaka disciples. Shariputra, I say that their darkness is greater than darkness, they go into greater darkness in darkness, and they are accompanied by greater darkness.' If strong desire can never be liberated from samsara, then it contradicts the statement that all sentient beings possess the Tathagatagarbha. Because having the (Tathagatagarbha) lineage is inherently existent, and here there is no lineage of growth, therefore nirvana can never be attained at any time, because samsara has no end. Among them, hating the Mahayana Dharma is obstructed by the karma of abandoning the Dharma, and it takes a long time to attain liberation, this refers to the need for a long time, not that it can never be attained. Because through faith, the seeds of virtue held by the lineage of growth, such as taking refuge in the Tathagata's teachings, exist slightly. The commentary says: Hating the Mahayana Dharma is the cause of wrong views, therefore hating the Mahayana Dharma...
【English Translation】 Because these things have self-nature, they accomplish their wishes in sequence like a wish-fulfilling jewel through their respective characteristics; just as the sky does not change into something else, and water maintains its nature of being moist; merit is in accordance with the Dharma, and everything is also in accordance with the three similes of the common characteristic—self-nature being pure and without defilement. Secondly, regarding the cause, it is divided into two: the obscurations to be purified and the antidotes that purify. The first is further divided into two: the classification of obscurations refers to anger and hatred towards the Mahayana Dharma, as well as the view of self, such as clinging to the five aggregates as permanent and singular, as well as fear and dread due to one's own suffering in samsara, and neglecting the benefit of sentient beings, abandoning the benefit of oneself and others, these four are the stains that obscure the purity of self-nature. Secondly, the individuals who possess these, in general, if all sentient beings are categorized, they can be grouped into three: those who desire existence, those who desire to be free from existence, and those who desire neither. The first is further divided into two: those whose lineage is contrary to the path of liberation and can never be liberated from samsara, who only pursue the benefit of samsara and do not pursue the benefit of nirvana with strong desire; and those who are in accordance with this, even some schools among the Sravakas, such as the Samghatideva, abandon the Mahayana Dharma because they hate it and consider it not to be the Buddha's word. The Blessed One also said: 'I am not their teacher, and they are not my Sravaka disciples. Shariputra, I say that their darkness is greater than darkness, they go into greater darkness in darkness, and they are accompanied by greater darkness.' If strong desire can never be liberated from samsara, then it contradicts the statement that all sentient beings possess the Tathagatagarbha. Because having the (Tathagatagarbha) lineage is inherently existent, and here there is no lineage of growth, therefore nirvana can never be attained at any time, because samsara has no end. Among them, hating the Mahayana Dharma is obstructed by the karma of abandoning the Dharma, and it takes a long time to attain liberation, this refers to the need for a long time, not that it can never be attained. Because through faith, the seeds of virtue held by the lineage of growth, such as taking refuge in the Tathagata's teachings, exist slightly. The commentary says: Hating the Mahayana Dharma is the cause of wrong views, therefore hating the Mahayana Dharma...
ོའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་དུས་གཞན་ལ་དགོངས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། སྲིད་པ་དང་བྲལ་ བར་འདོད་པ་ལ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཐབས་མ་ཡིན་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། ཐབས་ལ་ཞུགས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་འདི་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་པའི་ཙ་ར་ཀ་པ་ལ་སོགས་པའི་ མུ་སྟེགས་བྱེད་རྣམས་དང་། དེ་དང་ལྟ་བ་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྐྱབས་སུ་འཛིན་པས་ཆོས་འདི་པར་གཏོགས་ཀྱང་བདག་མེད་པའི་གནས་ལུགས་ལ་རྨོངས་པའི་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་གང་ཟག་གི་ བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དང་། དེ་ལ་དགོངས་ནས། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་མོས་པ་མེད་པ་ནི་མུ་སྟེགས་པ་དག་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་། ཡང་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་སྟོང་ པ་ཉིད་ལ་མཚན་མར་ལྟ་བ་སྟེ། གང་དག་སྤང་བྱའི་ཆོས་སྔར་ཡོད་གཉེན་པོས་བཅོམ་པས་མེད་པར་གྱུར་པ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བལྟ་བའོ། །དེ་ལ་དགོངས་ནས་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས། འོད་སྲུང་གང་ཟག་དུ་ལྟ་བ་རི་རབ་ཙམ་ནི་སླའི། 2-957 མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་བ་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་གྲུབ་མཐའ་འཛིན་པའི་ཉན་ཐོས་ཡིན་གྱི་ལམ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ ནོ། །ཐབས་ལ་ཞུགས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་ངེས་པ་ཉིད་དུ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་མངོན་པར་མི་འདོད་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ ལ་ཡང་དག་པར་གནས་པ་མཆོག་ཏུ་དབང་པོ་རྣོན་པོའི་གང་ཟག་ཏེ། འདོད་ཆེན་པོ་བཞིན་དུ་འཁོར་བ་འབའ་ཞིག་ཀྱང་མི་འདོད་པ་ལ་མུ་སྟེགས་པ་ལྟར་འཁོར་བ་སྤང་པར་འདོད་ཀྱང་ཐབས་ མ་ཡིན་པ་ལ་ཞུགས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་ལྟར་ཐབས་དང་ལྡན་པར་རྟོགས་པ་ཙམ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། འོན་ཀྱང་འཁོར་འདས་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་ སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པས་བསམ་པ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཅན་ཡིན་ཞིང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་སེམས་ཅན་བསྒྲལ་བར་བཞེད་པས་སྦྱོར་ བ་ཉོན་མོངས་པས་མ་གོས་པར་འཁོར་བ་ལ་བརྟེན་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་གང་ཟག་བརྒྱད་ལས་དང་པོ་གཉིས་ནི་ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པས་སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོའོ། །བར་པ་གསུམ་ནི་མ་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོའོ། ། 2-958 ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་ཡང་དག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོའོ། །ཞེས་བྱའོ། །དེ་དག་ལས་ཐ་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་རང་བཞིན་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཁམས་རྟོགས་ཤིང་མངོན་དུ་ བྱེད་པའི་གེགས་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཡོད་དེ། འདི་ལྟར་སྲིད་པ་འདོད་པའི་འདོད་ཆེན་པོ་ལ་ཆོས་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་མུ་སྟེགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐབས་མ་ཡིན་པ་ལ་ཞུགས་པ་བདག་ ཏུ་ལྟ་བ་དང་། ཐབས་ལ་ཞུགས་པའི་ཉན་ཐོས་པ་ལ་འཁོར་བའི་སྡུག
【現代漢語翻譯】 因此，爲了消除對佛法的憎恨，（佛陀）在其他時間考慮后才說了這些話。正如所說。想要脫離輪迴（srid pa）的人有兩種方式：不以方便法（thabs）行事和以方便法行事。第一種有三種：一是那些外道，如不信奉佛教的自在派（tsa ra ka pa），以及與他們觀點一致的人；二是那些雖然皈依三寶，屬於佛教徒，但對無我的實相感到困惑，認為存在不可言說的補特伽羅（gang zag，梵文：pudgala，人）之我（bdag）；考慮到這一點，（佛陀）說：『不信奉空性（stong pa nyid）與外道沒有區別。』三是那些具有虛妄自大（mngon pa'i nga rgyal）的人，將空性視為一種相（mtshan ma），即認為應該斷除的法（chos）先前存在，通過對治力摧毀后才變成空性。考慮到這一點，《寶積經》（dkon mchog brtsegs pa）中說：『光護（'od srung），認為存在補特伽羅就像須彌山一樣容易，但具有虛妄自大，認為存在空性則不然。』這兩種人都屬於聲聞乘（nyan thos）的宗派持有者，而不是真正進入正道的人。以方便法行事有兩種：一是真正進入聲聞乘和獨覺乘（rang sangs rgyas）的人。不希望顯現（mngon par mi 'dod pa）這兩種乘的人，是安住于大乘（theg pa chen po）的、根器最為敏銳的補特伽羅，他們像大欲一樣不希望輪迴，但又不像外道那樣想要拋棄輪迴，也不是像聲聞乘和獨覺乘那樣僅僅認識到具有方便法，而是進入了認識輪迴與涅槃（'khor 'das）平等性的道路，即以智慧（shes rab）認識到一切法（chos thams cad）無自性（rang bzhin med pa），因此依賴於不住涅槃（mi gnas pa'i mya ngan las 'das pa），並且以大悲心（snying rje chen pos）想要救度眾生，因此以不被煩惱（nyon mongs pa）沾染的方便法安住于輪迴。這樣，在八種補特伽羅中，前兩種註定是錯誤的，因此是眾生的集合；中間三種是不確定的眾生集合；后三種是註定正確的眾生集合。如是說。在這些人中，除了最後三種之外，其餘人的相續中存在四種障礙，阻礙著對由三種自性（rang bzhin gsum）所包含的界（khams）的證悟和顯現，即：想要輪迴的大欲、對佛法的憤怒、以外道等不以方便法行事的人所持的自見，以及以方便法行事的聲聞乘人對輪迴痛苦的…… 因此，爲了消除對佛法的憎恨，（佛陀）在其他時間考慮后才說了這些話。正如所說。想要脫離輪迴的人有兩種方式：不以方便法行事和以方便法行事。第一種有三種：一是那些外道，如不信奉佛教的自在派，以及與他們觀點一致的人；二是那些雖然皈依三寶，屬於佛教徒，但對無我的實相感到困惑，認為存在不可言說的補特伽羅之我；考慮到這一點，（佛陀）說：『不信奉空性與外道沒有區別。』三是那些具有虛妄自大的人，將空性視為一種相，即認為應該斷除的法先前存在，通過對治力摧毀后才變成空性。考慮到這一點，《寶積經》中說：『光護，認為存在補特伽羅就像須彌山一樣容易，但具有虛妄自大，認為存在空性則不然。』這兩種人都屬於聲聞乘的宗派持有者，而不是真正進入正道的人。以方便法行事有兩種：一是真正進入聲聞乘和獨覺乘的人。不希望顯現這兩種乘的人，是安住于大乘的、根器最為敏銳的補特伽羅，他們像大欲一樣不希望輪迴，但又不像外道那樣想要拋棄輪迴，也不是像聲聞乘和獨覺乘那樣僅僅認識到具有方便法，而是進入了認識輪迴與涅槃平等性的道路，即以智慧認識到一切法無自性，因此依賴於不住涅槃，並且以大悲心想要救度眾生，因此以不被煩惱沾染的方便法安住于輪迴。這樣，在八種補特伽羅中，前兩種註定是錯誤的，因此是眾生的集合；中間三種是不確定的眾生集合；后三種是註定正確的眾生集合。如是說。在這些人中，除了最後三種之外，其餘人的相續中存在四種障礙，阻礙著對由三種自性所包含的界的證悟和顯現，即：想要輪迴的大欲、對佛法的憤怒、以外道等不以方便法行事的人所持的自見，以及以方便法行事的聲聞乘人對輪迴痛苦的……
【English Translation】 Therefore, in order to counteract hatred towards the Dharma, (the Buddha) spoke these words after considering other times. As it is said. There are two ways for those who wish to be free from existence (srid pa): engaging without skillful means (thabs) and engaging with skillful means. The first has three aspects: first, those non-Buddhists, such as the Carakas (tsa ra ka pa), who are outside of this Dharma, and those whose views are in accordance with them; second, those who, although taking refuge in the Three Jewels and belonging to this Dharma, are confused about the reality of selflessness and view the inexpressible person (gang zag, Sanskrit: pudgala) as a self (bdag); considering this, (the Buddha) said: 'Not having faith in emptiness (stong pa nyid) is no different from non-Buddhists.' Third, those with manifest pride (mngon pa'i nga rgyal) who view emptiness as a sign (mtshan ma), that is, those who view the Dharma (chos) that should be abandoned as having existed previously and becoming empty after being destroyed by the antidote. Considering this, it is said in the Ratnakuta Sutra (dkon mchog brtsegs pa): 'Kashyapa ('od srung), viewing a person as existing is as easy as Mount Meru, but viewing emptiness with manifest pride is not so.' Both of these are holders of the Sravaka (nyan thos) school, but they are not truly on the path. Engaging with skillful means has two aspects: first, those who have truly entered the Sravaka and Pratyekabuddha (rang sangs rgyas) vehicles. Those who do not desire to manifest (mngon par mi 'dod pa) these two vehicles are persons of the sharpest faculties who abide in the Mahayana (theg pa chen po), who do not desire samsara ( 'khor ba) like great desire, but do not want to abandon samsara like non-Buddhists, nor do they merely recognize having skillful means like Sravakas and Pratyekabuddhas, but rather they have entered the path of realizing the equality of samsara and nirvana ('khor 'das), that is, they rely on non-abiding nirvana (mi gnas pa'i mya ngan las 'das pa) by realizing with wisdom (shes rab) that all dharmas (chos thams cad) are without inherent existence (rang bzhin med pa), and they wish to liberate sentient beings with great compassion (snying rje chen pos), therefore they abide in samsara with skillful means that are not tainted by afflictions (nyon mongs pa). Thus, among the eight types of persons, the first two are definitely wrong, therefore they are a collection of sentient beings; the middle three are an uncertain collection of sentient beings; the last three are a definitely correct collection of sentient beings. Thus it is said. Among these, except for the last three, the continuums of the rest have four obstacles that hinder the realization and manifestation of the realm (khams) contained by the three natures (rang bzhin gsum), namely: great desire to want samsara, anger towards the Dharma, self-view held by those who do not engage with skillful means such as non-Buddhists, and the suffering of samsara for Sravakas who engage with skillful means... Therefore, in order to counteract hatred towards the Dharma, (the Buddha) spoke these words after considering other times. As it is said. There are two ways for those who wish to be free from existence: engaging without skillful means and engaging with skillful means. The first has three aspects: first, those non-Buddhists, such as the Carakas, who are outside of this Dharma, and those whose views are in accordance with them; second, those who, although taking refuge in the Three Jewels and belonging to this Dharma, are confused about the reality of selflessness and view the inexpressible person as a self; considering this, (the Buddha) said: 'Not having faith in emptiness is no different from non-Buddhists.' Third, those with manifest pride who view emptiness as a sign, that is, those who view the Dharma that should be abandoned as having existed previously and becoming empty after being destroyed by the antidote. Considering this, it is said in the Ratnakuta Sutra: 'Kashyapa, viewing a person as existing is as easy as Mount Meru, but viewing emptiness with manifest pride is not so.' Both of these are holders of the Sravaka school, but they are not truly on the path. Engaging with skillful means has two aspects: first, those who have truly entered the Sravaka and Pratyekabuddha vehicles. Those who do not desire to manifest these two vehicles are persons of the sharpest faculties who abide in the Mahayana, who do not desire samsara like great desire, but do not want to abandon samsara like non-Buddhists, nor do they merely recognize having skillful means like Sravakas and Pratyekabuddhas, but rather they have entered the path of realizing the equality of samsara and nirvana, that is, they rely on non-abiding nirvana by realizing with wisdom that all dharmas are without inherent existence, and they wish to liberate sentient beings with great compassion, therefore they abide in samsara with skillful means that are not tainted by afflictions. Thus, among the eight types of persons, the first two are definitely wrong, therefore they are a collection of sentient beings; the middle three are an uncertain collection of sentient beings; the last three are a definitely correct collection of sentient beings. Thus it is said. Among these, except for the last three, the continuums of the rest have four obstacles that hinder the realization and manifestation of the realm contained by the three natures, namely: great desire to want samsara, anger towards the Dharma, self-view held by those who do not engage with skillful means such as non-Buddhists, and the suffering of samsara for Sravakas who engage with skillful means...
་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་པ་དང་། རྟོགས་པ་རང་འབྱུང་དུ་སྐྱེ་བའི་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་མི་ལྟོས་པའོ། ། ཐ་མ་གཉིས་ཀ་དང་མི་འདོད་པ་ནི་གཉེན་པོ་དང་ལྡན་པའི་རྟེན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དག་བྱེད་གཉེན་པོ་ལ་དངོས་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་འོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲིབ་པ་དེ་དག་གིས་དག་པའི་ རྒྱུ་གཉེན་པོའི་ཆོས་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཉིད་དོ། །གང་ཞེ་ན་ཆོས་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་ལྷག་པར་མོས་པ་དང་ལ་སོགས་པའི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ ཤེས་རབ་དང་ནམ་མཁའ་མཛོད་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ། །གཉིས་པ་གཉེན་པོ་བཞི་བསྒོམས་པས་གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་ཐུབ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་སུ་སྐྱེས་པའི་སྲས་འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཏུ་འགྱུར་རོ། ། 2-959 འདི་ལྟར་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་སྲས་ནི་ཕའི་ས་བོན་དང་། ས་བོན་འཛིན་པའི་མ་དང་ས་བོན་མི་ཉམས་ཤིང་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་མའི་མངལ་དང་། སྐྱེས་ནས་སྐྱེད་བསྲིང་བའི་མ་མ་ལས་ སྐྱེ་བ་ལྟར་འདིར་ཡང་ཐེག་པ་མཆོག་གི་ཆོས་ལ་མོས་པའི་ས་བོན་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བསྐྱེད་པའི་མ་དང་། ནམ་ མཁའ་མཛོད་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བསམ་གཏན་གྱི་བདེ་བའི་མངལ་ན་གནས་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་མ་མས་བསྐྱེད་ཅིང་བསྲིང་བ་ཅན་གང་ཡིན་པའོ། ། གཉིས་པ་འབྲས་བུ་དང་ལས་ཀྱི་ དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐུན་མོང་དུ་བསྟན། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། འབྲས་བུ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་སྐུ་ལ་ཡོད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཞི་ནི་སྒྲིབ་ པ་དེ་དག་གཉེན་པོས་གསལ་བའི་ཁམས་ཀྱི་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། གཙང་བ་དང་བདག་དང་བདེ་བ་དང་རྟག་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ལས་ནི། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ ཡིད་འབྱུང་བ་དང་ཞི་མ་མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་པར་དོན་དུ་གཉེར་བའི་འདུན་པ་དང་སྨོན་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འབྲས་བུ་དང་། བྱེད་ལས་སོ། ། 2-960 དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་འགྲུབ་པའི་ཚུལ། འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་ངོས་གཟུང་། རྒྱུའི་གཙོ་བོའི་བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི། མོས་པ་ལ་སོགས་པ་གོང་དུ་བཤད་པ་འདི་དག་གི་འབྲས་ བུ་ནི་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་ན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་མི་གཙང་བ་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་རྣམ་པ་བཞི་ལས་བཟློག་པ་གཉེན་པོ་གཙང་བ་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡི་ ཡོན་ཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཞི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སྤང་བྱ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་གཉིས་ལས། ཆོས་ཀུན་རྫོབ་པ་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་ནི་སེམས་ཅན་ཐ་མལ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཕུང་ པ
【現代漢語翻譯】 對因痛苦而恐懼以及證悟自生之自生佛（Pratyekabuddha）來說，不依賴於有情眾生的利益。 不想要最後兩者（指自生佛和聲聞）是具有對治的所依。 第二，清凈對治分為正行和其果。 首先，能使這些遮障清凈的對治之法有四種。 哪四種呢？即對治嗔恨等煩惱的，對大乘佛法特別信奉等，證悟無我的智慧，以及如虛空藏（Ākāśagarbha）等三摩地和廣大的慈悲心。 第二，通過修習這四種對治，暫時的果位是菩薩（Bodhisattva）會成為佛陀（Buddha）之後出生的聖者。 如同轉輪王的兒子，需要父親的種子，持有種子的母親，使種子不衰減且增長的母親的子宮，以及出生后養育的母親一樣， 在這裡也是一樣，需要對殊勝的佛法信奉的種子，證悟諸法皆空（Śūnyatā）的智慧，這是產生一切佛法的母親，安住于如虛空藏（Ākāśagarbha）等三摩地的禪定安樂的子宮中，以及由廣大的慈悲心所養育。 第二，關於果和業的意義，分為共同宣說和分別解說。 首先，分為兩種，果是指如來（Tathāgata）法身（Dharmakāya）所具有的功德的四種波羅蜜多（Pāramitā），是這些遮障通過對治而顯現的自性解脫之果。 四種是什麼呢？即清凈、我、樂、常。 第二，業是指對輪迴的痛苦感到厭離，以及希求獲得寂靜的涅槃（Nirvāṇa）的意願和願望。 以上所述。 第二，分別解說分為果和作用。 首先，分為三種：在因上成就果的方式，果的自性之確定，以及因的主要作用。 首先，如果簡略地說明信奉等上述這些的果，那就是在法身（Dharmakāya）上，與不凈等四種顛倒相反，通過證悟對治清凈等而徹底區分的四種功德波羅蜜多（Pāramitā）。 其中，對於應斷除的顛倒，分為兩種：對於世俗諦（Saṃvṛtisatya）的顛倒，是指普通有情眾生將五蘊（Skandha）執著為清凈等。
【English Translation】 For the Pratyekabuddhas (self-enlightened Buddhas) who are frightened by suffering and whose realization arises spontaneously, they do not rely on the benefit of sentient beings. Not wanting the last two (referring to Pratyekabuddhas and Śrāvakas) is the support that possesses antidotes. Secondly, purifying antidotes are divided into the actual practice and its result. Firstly, the antidotal dharmas that purify those obscurations are fourfold. What are the four? They are the antidote to anger and other afflictions, particularly devotion to the Mahāyāna dharma, wisdom that realizes selflessness, and samādhis such as Ākāśagarbha (Treasure of Space) and great compassion. Secondly, by cultivating these four antidotes, the temporary result is that the Bodhisattvas become noble beings born after the Buddhas. Just as the son of a Chakravartin (Wheel-Turning King) needs the father's seed, the mother who holds the seed, the mother's womb that prevents the seed from decaying and makes it grow, and the mother who raises him after birth, similarly here, it needs the seed of devotion to the supreme dharma, the wisdom that realizes that all dharmas are empty (Śūnyatā), which is the mother who generates all the Buddhadharmas, abiding in the womb of the bliss of meditation of samādhis such as Ākāśagarbha (Treasure of Space), and being raised by the mother of great compassion. Secondly, regarding the meaning of result and action, it is divided into common explanation and separate explanation. Firstly, divided into two, the result refers to the four Pāramitās (perfections) of the qualities possessed by the Dharmakāya (body of dharma) of the Tathāgata (Thus-Gone One), which are the result of the self-liberation of the element that those obscurations have been cleared by the antidote. What are the four? They are purity, self, bliss, and permanence. Secondly, action refers to the desire and aspiration to become disillusioned with the suffering of Saṃsāra (cyclic existence) and to attain the peace of Nirvāṇa (cessation). That's all. Secondly, the separate explanation is divided into result and function. Firstly, divided into three: the way the result is accomplished on the cause, the determination of the nature of the result, and the main function of the cause. Firstly, if the result of these devotions and so on mentioned above is briefly explained, it is the four qualities of Pāramitās (perfections) that are completely distinguished by realizing the antidote purity and so on, which are the opposite of the four inversions such as impurity on the Dharmakāya (body of dharma). Among them, for the inversions to be abandoned, divided into two: the inversion from the Saṃvṛtisatya (conventional truth) is that ordinary sentient beings grasp the five Skandhas (aggregates) as pure and so on.
ོ་ལ་སོགས་པ་ལ་དམིགས་ཏེ་འདུས་བྱས་མི་རྟག་པ་ལ་རྟག་པ་དང་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་བདེ་བ་དང་། ཆོས་བདག་མེད་པ་ལ་བདག ལུས་མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་བར་འཛིན་པའོ། ། དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་ཟིན་པའི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པ་སྟེ། དེ་དག་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་རྟག་པར་འདུ་ཤེས་ པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། བདག་མེད་པ་ལ་བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་བར་འདུ་ཤེས་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་དག་ལས་བཟློག་པའི་གཉེན་པོ་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བཞི་སྟེ། 2-961 སེམས་ནི་རྟག་པ་དང་། ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་དང་། ལུས་མི་གཙང་བར་རྟོགས་པའོ། དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །མདོ་དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྔར་མ་མཐོང་བ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་དག་གི་གཉེན་པོ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྟག་ པར་འདུ་ཤེས་པ། བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ། བདག་ཏུ་འདུ་ཤེས་པ། གཙང་བར་འདུ་ཤེས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དང་། དེ་དག་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་ལས་སྐྱེས་པའི་སྲས་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པ་མ་ལགས་སོ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི་ཡང་དག་པར་མཐོང་བ་ལགས་སོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་རྟག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ། བདེ་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ། བདག་གི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ། གཙང་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཡིན་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་རྒྱུ་གང་གིས་འབྲས་བུ་གང་ཐོབ་ཞེ་ན། 2-962 ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ་འདོད་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་མི་གཙང་བའི་འཁོར་བ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་བཟློག་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་མོས་པ་བསྒོམས་ པས་འབྲས་བུ་གཙང་བའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོར་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བསྒོམས་པས་བདག་གི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་འཇིགས་པའི་གཉེན་པོར་ནམ་མཁའ་མཛོད་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམས་པས་བདེ་བ་དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་མི་ ལྟོས་པའི་གཉེན་པོར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྒོམས་པས་རྟག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཐོབ་པའོ། །གལ་ཏེ་ཉན་རང་དགྲ་བཅོ
【現代漢語翻譯】 執著于無常的世俗事物，將無常執為常，將痛苦的感受執為快樂，將無我的法執為我，將不凈的身體執為凈。 《寶鬘經》中說：『世尊，眾生對於有執著的蘊，都顛倒了。他們認為無常是常，痛苦是樂，無我是我，不凈是凈。』與這些相反的對治法是聲聞和緣覺的四念住： 心是常，感受是痛苦，一切法是無我，身體是不凈。』這些也是對法身功德的顛倒。 該經中又說：『世尊，所有聲聞和緣覺都因空性而未曾見過的，一切智智的境界，對於如來法身是顛倒的。』這些的對治法是認為法身是常等，該經中說：『世尊，認為常、樂、我、凈的眾生，是如來心中所生的兒子。世尊，這些眾生不是顛倒的，世尊，這些眾生是如實見的。為什麼呢？世尊，如來的法身是常的彼岸、樂的彼岸、我的彼岸、凈的彼岸。』那麼，什麼因獲得什麼果呢？ 以大乘佛法為敵的大貪者，厭惡不凈的輪迴，菩薩們修習對大乘佛法的信心，獲得凈的彼岸；以對治外道我見的無我智慧，獲得我的彼岸；以對治聲聞畏懼輪迴痛苦的虛空藏等三摩地，獲得真樂的彼岸；以對治緣覺不顧眾生利益的大悲心，獲得常的彼岸。如果聲聞和緣覺是阿羅漢
【English Translation】 Clinging to impermanent mundane things, holding impermanence as permanence, holding painful feelings as happiness, holding the selfless dharma as self, and holding the impure body as pure. The 'Ratnavali Sutra' says: 'Bhagavan, sentient beings are inverted with respect to the aggregates of clinging. They perceive impermanence as permanence, suffering as happiness, selflessness as self, and impurity as purity.' The antidotes to these are the four mindfulnesses of the Shravakas and Pratyekabuddhas: 'The mind is permanent, feelings are suffering, all dharmas are selfless, and the body is impure.' These are also inversions of the qualities of the Dharmakaya. The same sutra also says: 'Bhagavan, all Shravakas and Pratyekabuddhas, through emptiness, have not seen the realm of omniscient wisdom, which is inverted with respect to the Tathagata's Dharmakaya.' The antidote to these is to perceive the Dharmakaya as permanent, etc. The same sutra says: 'Bhagavan, those sentient beings who perceive permanence, happiness, self, and purity are the sons born from the heart of the Tathagata. Bhagavan, these sentient beings are not inverted; Bhagavan, these sentient beings see reality. Why? Bhagavan, the Dharmakaya of the Tathagata is the ultimate of permanence, the ultimate of happiness, the ultimate of self, and the ultimate of purity.' So, what cause obtains what result? Greatly greedy people who are hostile to the Mahayana Dharma, disgusted with the impure cycle of existence, Bodhisattvas cultivate faith in the Mahayana Dharma and obtain the ultimate of purity; with the wisdom of realizing selflessness as an antidote to the heretical view of self, they obtain the ultimate of self; with the Samadhi of Akashagarbha and others as an antidote to the Shravakas' fear of the suffering of samsara, they obtain the ultimate of true happiness; with great compassion as an antidote to the Pratyekabuddhas' disregard for the benefit of sentient beings, they obtain the ultimate of permanence. If Shravakas and Pratyekabuddhas are Arhats
མ་པ་དང་དབང་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་འབྲས་བུའི་ཕ་རོལ་ ཏུ་ཕྱིན་པ་བཞི་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་སམ་ཞེ་ན། མ་བྱས་ཏེ་དེ་དག་ལ་འབྲས་བུ་བཞི་པོ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་གེགས་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་དང་། ཡིད་ ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་དང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་བ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དཔེར་ན་ལེན་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་སྲིད་པ་གསུམ་འབྱུང་བ་དེ་བཞིན་དུ། 2-963 བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་སའི་རྐྱེན་ཅན་ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་དབང་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡིད་ ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་གསུམ་འབྱུང་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ནི་ས་གསུམ་པོ་འདི་དག་ཏུ་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་གསུམ་པོ་འདི་དག་འབྱུང་བ་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་ ལས་མངོན་པར་འགྲུབ་པའི་རྐྱེན་ལགས་སོ། །ཞེ་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་ཡིན་ལ། ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་མ་རིག་བག་ ཆགས་ཀྱི་ས་དེ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་མཚན་མའི་སྤྲོས་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ཕྲ་མོ་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་བ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་བརྒྱད་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། ། ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ནི་དེ་དག་གིས་བསྐྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ལུས་སུ་སྣང་བའམ་ཡང་ན་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ན་ལུས་སུ་སྣང་གི་དབང་ཤེས་ཀྱི་ངོ་ ན་ཐོག་བཅས་ཀྱི་ལུས་སྣང་བ་མ་ཡིན་པས་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ཞེས་བྱའོ། ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་མ་འཕངས་པས་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྐྱེ་འཆི་ལས་གྲོལ་བ་ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་འདུས་བྱས་པས་རྟག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་བསམ་བཞིན་དུ་ལུས་སུ་སྣང་བ་གཞན་འདོར་ཞིང་གཞན་ལེན་པའོ། ། 2-964 གལ་ཏེ་དག་པའི་ས་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དང་དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཡོད་པ་མི་འཐད་དེ་མི་རྟོག་ ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་དང་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ལ་སོགས་པའང་མི་འཐད་དོ། །ཞེ་ན། སྐྱོན་འདི་མེད་དེ་སྤྱིར་ས་བཅུ་ ལ་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མ་རིག་པ་བཅུ་ཡོད་དེ། དབུས་མཐའ་ལས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མ་རིག་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སྒྲིབ་པ་བཅུ། །ས་བཅུའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི། ། གཉེན་པོ་དག་ནི་ས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་ལས་ས་གཉིས
【現代漢語翻譯】 問：證得地位和獲得自在的菩薩們是否現證了四種果位的波羅蜜多？ 答：沒有現證。因為對於他們來說，有四種果位顯現的障礙：無明習氣的地、無漏業、意生身，以及不可思議的轉變的死亡。 《彼經》中說：『世尊，譬如因取受的緣故，從有漏業的因中產生三有。』 『世尊，同樣地，以無明習氣地為緣，從無漏業的因中產生阿羅漢、獨覺和獲得自在的菩薩們的三種意生身。世尊，無明習氣是這三種意生身產生和無漏業成就的因緣。』 所謂無明習氣地，是指對法之自性愚昧的無明。所謂無漏業，是指依賴於無明習氣地，而普遍運用名相戲論，發起微細的無漏善業，如所說的八種無漏業。 所謂意生身，是指由這些（無漏業）所產生的果，即無漏的阿賴耶識顯現為身體，或者在意識的境界面前顯現為身體，而不是在根識的境界面前顯現為具有形體的身體，所以稱為意生身。 所謂不可思議的轉變的死亡，是指沒有被有漏業所牽引，從有漏的生死中解脫出來，但也因為是由無漏業所造作，所以沒有獲得常恒的波羅蜜多，因此隨心所欲地捨棄一個身體而取另一個身體。 如果安住在清凈地的菩薩們，對法之自性愚昧的無明，以及由此而普遍發起的名相執著，是不合理的，因為他們具有不間斷的無分別智。 同樣地，無漏業和意生身等也是不合理的。答：這個過失是沒有的。因為一般來說，十地有十種應斷的非煩惱性的無明。《中邊分別論》中說：『於法界無明，非煩惱障十，十地之異品，對治即是地。』 在這些之中，第二地……
【English Translation】 Q: Do Bodhisattvas who have attained positions and mastery directly realize the four pāramitās of fruition? A: They do not, because for them, there are obstacles to realizing the four fruits: the ground of ignorance imprints, uncontaminated karma, the mind-made body, and the death of inconceivable transformation. From that very text: 'Bhagavan, just as due to the condition of grasping, the three realms arise from the cause of contaminated karma,', 'Bhagavan, similarly, with the ground of ignorance imprints as a condition, from the cause of uncontaminated karma, the three mind-made bodies of Arhats, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas who have attained mastery arise. Bhagavan, the ignorance imprints are the condition for these three mind-made bodies to arise in these three grounds, and for the accomplishment of uncontaminated karma.' The ground of ignorance imprints is ignorance that is deluded about the self of phenomena. Uncontaminated karma is the subtle uncontaminated virtue that arises from relying on that ground of ignorance imprints and universally engaging in the proliferation of signs, such as the eight uncontaminated karmas that are explained. The mind-made body is the fruit produced by these, the very basis of uncontamination appearing as a body, or appearing as a body in the realm of mind consciousness, but not appearing as a body with form in the face of sense consciousness, hence it is called the mind-made body. The death of inconceivable transformation is being free from contaminated birth and death because it is not propelled by contaminated karma, but because it is compounded by uncontaminated karma, it has not attained the pāramitā of permanence, therefore, it willingly abandons one body and takes another. If Bodhisattvas abiding in the pure ground have ignorance that is deluded about the self of phenomena and the grasping of signs that is universally aroused by it, it is unreasonable, because they have uninterrupted non-conceptual wisdom. By that very reasoning, uncontaminated karma and the mind-made body, etc., are also unreasonable. A: This fault does not exist, because generally, the ten grounds have ten non-afflicted ignorances that should be abandoned. From the Madhyāntavibhāga: 'Ignorance of the realm of phenomena, non-afflicted, ten obscurations, the antidotes to the dissimilar aspects of the ten grounds are the grounds.' Among these, the second ground...
་པ་ལ་སོགས་པ་དགུ་ལ་སྒོམ་སྤང་ཆེ་འབྲིང་དགུ་ཡོད་པའི་དང་པོ་དྲུག་མེད་ཀྱང་ཕྱི་མ་རྣམས་ཡོད་དེ། སྒོམ་སྤང་ཆུང་ གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཤེས་སྒྲིབ་རྣམ་རྟོག་རྣམས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་ཉོན་མོངས་པ་ཆགས་སོགས་ཀྱི་རྟེན་དུ་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དགོས་པ་ལྟར་ཤེས་སྒྲིབ་མཚན་མར་ འཛིན་པའི་རྟེན་དུའང་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པ་དགོས་པས་ཁྱབ་པ་ཡོད་དོ། །རྟགས་ནི་དགོངས་འགྲེལ་ལས། གསང་བ་ཕྲ་མོ་ལ་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་ཆེན་པོ་ལ་གེགས་བྱེད་པའི་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་དག་དང་། 2-965 དེའི་ས་བོན་ནི་ས་བཅུ་པ་ལ་ཡོང་ངོ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་མཉམ་གཞག་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་འཁོར་ན་མེད་ཀྱི། རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་འཁོར་ན་ཡོད་དོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་མཚན་མར་ འཛིན་པ་མེད་དེ་རྗེས་ཐོབ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་ངོས་གཟུང་བ་ལ་ཡང་དག་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ནི་གཙང་པ་དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་ཡིན་ཏེ། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་སྒྲིབ་པ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་མཚན་ཉིད་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དེ་ནི་བདག་དམ་པའི་ ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། མུ་སྟེགས་པས་བཏགས་པའི་བདག་དང་ཉན་ཐོས་པས་བཏགས་པའི་བདག་མེད་པའི་སྤྲོས་པ་མཐའ་དག་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱིས་བཏགས་པའི་ བདག་ནི་བློས་བཟུང་བ་ལྟར་དོན་ལ་མི་གནས་པས་གནོད་བྱེད་ཀྱིས་ཡུལ་ཅན་གྱི་བློ་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་བདག་ཏུ་གྲུབ་པ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བདག་མེད་པའི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ གཟིགས་པ་ནི་གནོད་བྱེད་ཀྱིས་མི་ལྡོག་པའི་མི་བསླུ་བའི་ཕྱིར་བདག་མེད་པ་ཉིད་ལ་བདག་ཏུ་བྱས་པ་སྟེ་མི་གནས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་པ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། དེ་ནི་བདེ་བ་དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། 2-966 སྡུག་བསྔལ་མཐའ་དག་འགགས་པའི་འགོག་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པས་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ཀུན་འབྱུང་མཐའ་དག་སྤངས་པས་ཡིད་ལུས་དེའི་རྒྱུ་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་མཚམས་ སྦྱོར་བ་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ལོག་ཅིང་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་རྟག་པ་དམ་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་ མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་པའི་འཁོར་བ་མི་རྟག་པ་ལ་དོར་བྱར་མི་འཛིན་ཅིང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རྟག་པ་ལ་བླང་བྱའི་མཚན་མར་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། འཁོར་འདས་ལ་ བླང་དོར་དུ་འཛིན་ན་རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་འདུ་བྱེད་མི་རྟག་གོ་ཞེས་བགྱི་བར་ལྟ་ན་དེ་ནི་ཆད་པའི་ལྟ་བར་འགྱ
【現代漢語翻譯】 對於具有九種修斷（指見道和修道所斷的煩惱障和所知障）的見道和修道，前六者（指欲界和色界的前六地）沒有粗、中、細九種修斷，但后三者（指無色界的三地）有，因為存在由小三種修斷所包含的所知障的分別念。正如煩惱如貪慾等需要對補特伽羅（梵文：Pudgala，人）的我愚昧的無明作為所依一樣，所知障執著于相也需要對法（梵文：Dharma，事物）的我愚昧的無明作為所依，這是普遍存在的。根據是《解深密經》中所說：『對於微細的秘密隨行，以及對於廣大的神通造成障礙的普遍愚昧，以及它的種子，在第十地產生。』這在等持（梵文：Samadhi，禪定）無分別智的境界中是沒有的，但在後得（梵文：Prsthalabdha，后得智）的境界中是有的。因此，成佛時沒有對相的執著，因為沒有後得。 第二，關於果的自性進行識別，圓滿正等覺佛陀的法身（梵文：Dharmakāya），是清凈的究竟，因為總的特徵是自性清凈的遮障；特殊的特徵是斷除了包括習氣在內的暫時的垢染。而且，那是我的究竟，因為外道所安立的我，以及聲聞（梵文：Śrāvaka，小乘佛教徒）所安立的無我的戲論全部寂滅。對於外道所安立的我，由於它不符合通過推理所設想的意義，因此不能成立為我，因為能損害的對境的心識會退轉。如來（梵文：Tathāgata，佛的稱號之一）如實地照見無我的實相，由於能損害的不會退轉的不欺騙性，因此將無我本身作為我，即以不住的方式而住。那是安樂的究竟，因為現證了斷絕一切痛苦的滅諦（梵文：Nirodha-satya，四聖諦之一），斷絕了意的自性之身和蘊（梵文：Skandha，構成人身的五種要素），以及一切集諦（梵文：Samudaya-satya，四聖諦之一），因此意身與無明習氣的聯繫被切斷，並且斷絕和捨棄了無漏的業。那是常的究竟，因為輪迴（梵文：Samsara，生死輪迴）和涅槃（梵文：Nirvana，解脫）二者在法界（梵文：Dharmadhatu，宇宙萬法的本體）中證悟為平等性，最終不會將輪迴視為無常而應捨棄，也不會將涅槃視為常而執著為應取。如果將輪迴和涅槃執著為應取和應舍，就會變成常見和斷見。如經中所說：『世尊，如果我認為諸行是無常的，那就會變成斷見。』
【English Translation】 For the paths of seeing and cultivation, which have nine types of abandonment (referring to the afflictive and cognitive obscurations abandoned on the paths of seeing and cultivation), the first six (referring to the first six grounds of the desire and form realms) do not have the coarse, medium, and subtle nine abandonments, but the latter three (referring to the three grounds of the formless realm) do, because there are conceptual thoughts of cognitive obscurations included in the small three abandonments. Just as afflictions such as desire need ignorance that is deluded about the self of the Pudgala (person) as a basis, so too, the cognitive obscuration that clings to characteristics also needs ignorance that is deluded about the self of the Dharma (things) as a basis, which is universally present. The proof is from the Sandhinirmocana Sutra: 'For following subtle secrets, and for the universal ignorance that obstructs great supernormal knowledge, and its seed, arise on the tenth ground.' This is not present in the realm of Samadhi (meditative concentration) non-conceptual wisdom, but it is present in the realm of post-attainment (Prsthalabdha, subsequent wisdom). Therefore, at the time of Buddhahood, there is no clinging to characteristics, because there is no post-attainment. Second, regarding the identification of the nature of the result, the Dharmakāya (body of truth) of the perfectly enlightened Buddha is the ultimate purity, because the general characteristic is the obscuration of self-nature purity; the special characteristic is the abandonment of temporary defilements, including habitual tendencies. Moreover, that is the ultimate of self, because all the elaborations of self established by non-Buddhists, and the selflessness established by Śrāvakas (hearers, practitioners of Hinayana Buddhism), are completely pacified. For the self established by non-Buddhists, since it does not conform to the meaning conceived through reasoning, it cannot be established as self, because the mind that is the object of what can harm will turn back. The Tathāgata (one of the titles of the Buddha) sees the reality of selflessness as it is, and because of the non-deceptive nature that the harmful cannot turn back, therefore, he makes selflessness itself as self, that is, abiding in a non-abiding manner. That is the ultimate of bliss, because the cessation of all suffering, the Nirodha-satya (truth of cessation, one of the four noble truths), is directly realized, and the body and aggregates (Skandhas, the five elements that constitute the human body) of the nature of mind, and all Samudaya-satya (truth of origin, one of the four noble truths), are abandoned, therefore, the connection between the mind-body and the habitual tendencies of ignorance is severed, and the uncontaminated karma is abandoned and relinquished. That is the ultimate of permanence, because Samsara (cyclic existence, cycle of birth and death) and Nirvana (liberation) are both realized as equality in the Dharmadhatu (realm of reality, the essence of all phenomena), and ultimately, Samsara will not be regarded as impermanent and should be abandoned, nor will Nirvana be clung to as permanent and should be taken. If Samsara and Nirvana are clung to as what should be taken and what should be abandoned, it will become the view of eternalism and nihilism. As it is said in the sutra: 'Venerable One, if I think that conditioned things are impermanent, then it will become a nihilistic view.'
ུར། དེ་ནི་ དེའི་ཡང་དག་པ་མ་ལགས་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རྟག་པ་ཞེས་བགྱི་བར་ལྟ་ན་དེ་ནི་དེའི་རྟག་པར་བལྟ་བར་འགྱུར། དེ་ནི་དེའི་ཡང་ དག་པ་མ་ལགས་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། གསུམ་པ་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་བྱེད་ལས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་ནི་འཁོར་བ་འམ་མྱ་ངན་ལས་འདས་བའི་མཐར་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། 2-967 ཅི་སྟེ་ན། དེ་ལྟར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཞིའི་བདག་ཉིད་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་བཞི་ལས་གཙོ་བོར་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མཐའ་དག་གིས་སྟོང་པར་རྟོགས་པའི་ བློ་སྟེ་ཤེས་རབ་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་སྙིང་བརྩེ་བ་ཆེན་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གི་ཁྱབ་པ་ནི་འདི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཡོངས་སུ་མྱ་ ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་རིགས་ཅན་བཞིན་དུ་འཁོར་བ་ལ་ཆགས་པས་གནས་པ་མ་ཡིན། དེ་བདེ་བ་ལ་སྲེད་པ་མ་ལུས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཅད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞི་བ་བགྲོད་པའི་རིགས་ཅན་ བཞིན་དུ་རང་ཉིད་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཐོབ་བྱར་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་བརྩེ་བ་ཆེན་པོར་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སྲེད་པ་སྟེ་མི་འདོར་བར་བསམ་པས་རྗེས་སུ་ འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཁམས་ཀྱི་བྱེད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལྡོག་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན། རྗེས་འགྲོའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁམས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་ནི་ཐ་ ན་ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཡང་ལས་རྣམ་པ་གཉིས་བྱེད་དེ་འཁོར་བ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཉེས་པ་མཐོང་ནས་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་བདེ་བའི་ཕན་ཡོན་ཡོད་པར་མཐོང་ནས་དོན་དེ་མངོན་པར་འདོད་པའི་འདུན་པ་དང་། 2-968 དོན་ཐོབ་པ་ལ་ཕྱོགས་པའི་འདོད་པ་དང་། འདོད་པའི་དོན་ཐོབ་པའི་ཐབས་ཚོལ་བའི་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། འདོད་པའི་དོན་ལ་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་སྨོན་པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །ཅི་སྟེ་ ན། གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁམས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་མེད་ན་ཐར་པའི་རྒྱུར་རུང་བའི་དགེ་བ་གཏན་མི་སྐྱེ་བའི་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལམ་སྤྱི་ལའང་མཐོང་ནས་སྐྱོ་བ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་ ཞིང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་འདོད་པ་དང་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་སྨོན་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །མདོ་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མ་མཆིས་ན་ནི་ སྡུག་བསྔལ་ལའང་སྐྱོ་བར་མི་འགྱུར་ལ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གདོད་པ་དང་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་སྨོན་པ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི་སྲིད་པ་སྟེ་འཁོར་བ་ལ་ སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྐྱོན་མཐོང་ནས་སྐྱོ་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་དེའི་བདེ་བའི་ཡོན་ཏན་མཐོང་ན་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ
【現代漢語翻譯】 汝，此乃 若視彼為非正見。世尊，若視涅槃為常，則彼將視其為常。此乃 若視彼為非正見。佛言：如是。第三，關於因之主作用，菩薩聖者不會墮入輪迴或涅槃之邊。 何以故？如是，憑藉四波羅蜜多的自性，獲得無上菩提的四種方法中，最主要的是通達諸法皆空性的 智慧，以及依于遍及一切眾生的大慈悲。彼等之遍及如下：菩薩不住于輪迴，如同不入涅槃之種姓。 彼以智慧斷除一切對安樂的貪戀。不住于自身寂靜涅槃之獲得，如同趨向寂靜之種姓，以具大悲心，不捨一切眾生之貪戀，以思念而隨 持之故。第二，關於界之作用有二：從遮遣門顯示，從隨順門顯示。第一，佛性自性清凈，乃至 于決定為顛倒之有情，亦作二業：于輪迴中見痛苦之過患而生厭離，于涅槃中見安樂之利益而生欲求， 于獲得彼義而生希求，為尋求獲得欲求之義之方便而精進，于欲求之義而生心之顯現之願望。何以 故？若佛性非自性清凈，則不能成為解脫之因的善根永不生起，亦不能于輪迴之痛苦或總相中見而生厭離， 亦不能于涅槃之功德生起欲求、精進和願望。經中雲：世尊，若無如來藏，則 亦不厭離痛苦，亦不于涅槃生起欲求、精進和願望。第二，若於有，即輪迴中 見痛苦之過患而生厭離，于涅槃中見彼安樂之功德，則生起欲求等。
【English Translation】 You, this is If one views that as an incorrect view. Oh Blessed One, if one views Nirvana as permanent, then one will view that as permanent. This is If one views that as an incorrect view.' The Buddha said so. Third, regarding the main function of the cause, the noble Bodhisattva will not fall into the extremes of samsara or nirvana. Why is that? Thus, through the nature of the four paramitas, among the four methods for attaining unsurpassed Bodhi, the most important is the wisdom that realizes that all phenomena are empty of self, and relies on great compassion that pervades all sentient beings. Their pervasiveness is as follows: Bodhisattvas do not abide in samsara, like those who are not of the lineage of Nirvana. They cut off all craving for happiness with wisdom. They do not abide in the attainment of their own peaceful Nirvana, like those of the lineage of going to peace, because they possess great compassion and do not abandon the craving of all sentient beings, but follow them with thought. Therefore, secondly, regarding the function of the element, there are two: showing from the perspective of negation, and showing from the perspective of affirmation. First, the Buddha-nature is naturally pure, even for sentient beings who are definitely in a state of perversion, it performs two functions: seeing the faults of suffering in samsara and generating weariness, and seeing the benefits of happiness in nirvana and generating a desire to realize that meaning, generating a desire to attain that meaning, striving to seek the means to attain the desired meaning, and generating a wish to manifest the mind towards the desired meaning. Why is that? If the Buddha-nature were not naturally pure, then the roots of virtue that are suitable for liberation would never arise, and one would not be able to see the suffering of samsara or the general characteristics and generate weariness, nor would there be desire, striving, and aspiration for the qualities of nirvana. The sutra says: 'Oh Blessed One, if there were no Tathagatagarbha, then one would not be weary of suffering, nor would there be desire, striving, and aspiration for nirvana.' Secondly, if in existence, that is, in samsara, one sees the faults of suffering and generates weariness, and if in nirvana one sees the qualities of that happiness, then desire and so on arise.
་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་དག་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་ཡོད་ པའི་བྱེད་ལས་ཡིན་ཏེ་གང་གི་ཕྱིར་ན་དེ་དག་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་མེད་པ་རྣམས་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རིགས་ཀྱི་བྱེད་ལས་དེ་གཉིས་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཡིན་ནམ་འོན་ཏེ་རྒྱས་འགྱུར་གྱི་ཡིན་ཞེ་ན། 2-969 རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་མེད་ན་རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་ཉིད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར། རྒྱུད་ནས་སྔ་མའི་བྱེད་ལས་ཀྱང་ཡིན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་དངོས་སུ་ཕྱི་མའི་བྱེད་ལས་ཡིན་ཏེ་འཁོར་ལོ་བཞི་ འབྱོར་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་མོས་པར་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་པ་ལས། གལ་ཏེ་སྡིག་ཏོ་སེལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་ དེར་འགྱུར་ན་ནི་ལོག་སྲེད་ཅན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་རིགས་ཅན་རྣམས་ལ་ཡང་དེར་འགྱུར་ན། ཇི་སྲིད་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་རྣམ་པར་དག་པའི་རིགས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་ བརྟེན་པ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་ལོ་བཞི་ཡང་དག་པར་འབྱོར་པའི་ཚུལ་གྱིས་གསུམ་ལས་གང་ཡང་རུང་བའི་ཆོས་ལ་མོས་པ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་སྲིད་ནི་འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ ནོ། ཞེས་སོ། །དེ་ལ་འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི། སློབ་དཔོན་གྱི་སྤྲིངས་ཡིག་ལས། མཐུན་པར་གྱུར་པའི་ཡུལ་དུ་གནས་པ་དང་། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པ་དང་། །བདག་གིས་ལེགས་སྨོན་སྔོན་ ཡང་བསོད་ནམས་བགྱིས། །འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི་ཁྱོད་ལ་མངའ། །ཞེས་གསུངས་པའོ། །གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རིགས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྐྱོ་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དོན་ལ་འདུན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་འགྱུར་ལ་དེས་ན་མཐར་ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྱུར་ཏེ། 2-970 ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་གང་ཟག་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། ཅི་ས་བོན་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཡོད་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་འགྱུར་རམ། དེས་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རིགས་དང་ལྡན་པས་རྣམ་པར་ དག་པའི་སྐལ་བ་ཅན་ཡིན་ཡང་ཐར་པ་ཐོབ་པ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པས་ཕྱིར་རྐྱེན་དང་ཕྲད་ན་ཐར་པར་འགྱུར་གྱི་མ་འཕྲད་ན་མི་འགྱུར་རོ། །མདོ་ལས། ཐོག་མེད་གྱུར་ཀྱང་ཐ་མ་དང་ལྡན་ པ། །རང་བཞིན་གྱིས་དག་རྟག་པའི་ཆོས་ཅན་ནི། །ཐོག་མེད་སྦུབས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་ཕྱིར་མི་མཐོང་སྟེ། །ཇི་ལྟར་གསེར་གྱི་གཟུགས་ནི་སྒྲིབས་པ་བཞིན། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ལྡན་པའི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐུན་མོང་ དུ་བསྟན། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་རྒྱུའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་སྣོད་ཡངས་ཤིང་རྒྱ་ཆེ་བར་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཆུ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འདུ་བ་བཞིན་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་ཀྱང་མོས་པའི་སྣོད་དུ་ཤེས་རབ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཐུགས་རྗེའི་ཆུ་མི་ཟད་པའི་གན
【現代漢語翻譯】 這些是什麼？這些都是具有大乘種性的作用，因為那些不具有大乘種性的人沒有這些作用。如果這兩種種性的作用是自性住種性，還是增長種性呢？ 如果沒有自性住種性，那麼增長種性也不會存在。從傳承上來說，雖然是先前的作用，但實際上是後來的作用，因為在沒有以四輪圓滿的方式信奉三乘中的任何一乘之前，是不會改變的。《釋論》中說：『如果以消除罪惡的方式，無因無緣地發生改變，那麼那些具有邪見，不能從輪迴中解脫的種性也會發生改變。』因此，只要沒有以清凈的種性，依靠殊勝的補特伽羅等四輪圓滿的方式，生起對三乘中任何一乘的信奉，就不會發生改變。』 這裡所說的四大輪，如《親友書》中所說：『安住于適宜之處，依止殊勝的補特伽羅，自己也曾行持善妙之愿和福德，你已擁有這四大輪。』 如果一切有情都具有種性，因此對輪迴的痛苦感到厭倦，並渴望從輪迴中解脫等等，並且會發生改變，那麼最終一切都會從輪迴中解脫，就像三乘的補特伽羅一樣，這是為什麼呢？難道種子具有生芽的能力，一切都會如此嗎？因此，一切有情都具有種性，雖然具有清凈的潛力，但獲得解脫依賴於因緣，如果遇到因緣就會解脫，如果遇不到就不會解脫。《經》中說：『無始卻有終，自性清凈常有法，因無始之障蔽而不見，如金像被遮蔽。』 第三，關於具有之義，分為兩種：共同宣說和分別解釋。首先，關於具有因之功德，就像大海廣闊無垠，容納無數珍寶和水一樣，如來藏也是信心的容器，具有無量智慧和禪定的功德珍寶，以及無盡的慈悲之水。
【English Translation】 What are these? These are the functions of those who have the lineage of the Mahayana, because those who do not have the lineage of the Mahayana do not have these. If these two functions of lineage are the naturally abiding lineage, or the increasing lineage? If there is no naturally abiding lineage, then the increasing lineage will not exist either. From the lineage, although it is the previous function, it is actually the later function, because it will not change until one believes in any of the three vehicles in the manner of the four wheels being complete. The commentary says: 'If it changes there without cause or condition in the manner of eliminating sins, then those who have wrong views and cannot be liberated from suffering will also change there. As long as the lineage of suddenly purifying defilements does not rely on a noble person, etc., and does not generate faith in any of the three dharmas in the manner of the four wheels being complete, there will be no change.' The four great wheels mentioned here are as stated in the 'Letter to a Friend': 'Dwelling in a suitable place, relying on a noble person, and having previously performed virtuous aspirations and merits, you possess these four great wheels.' If all sentient beings have lineage, and therefore are weary of the suffering of samsara and desire liberation from suffering, etc., and change, then ultimately all will be liberated from suffering, just like the individuals of the three vehicles. Why is that? If a seed has the ability to sprout, will everything be like that? Therefore, although all sentient beings have lineage and have the potential for purification, obtaining liberation depends on conditions. If they meet the conditions, they will be liberated, and if they do not meet them, they will not be liberated. The sutra says: 'Although beginningless, it has an end. It is naturally pure and has the nature of permanence. Because it is obscured by a beginningless sheath, it is not seen, just like a golden image is obscured.' Third, regarding the meaning of having, there are two: common explanation and separate explanation. First, regarding having the qualities of a cause, just as the great ocean is vast and wide, containing countless jewels and water, similarly, the Tathagatagarbha is a vessel of faith, containing the jewel of immeasurable wisdom and samadhi, and the inexhaustible water of compassion.
ས་སུ་གྱུར་པའོ། །འབྲས་བུའི་ཡོན་ ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་པོ་ལྔ་དང་ཟག་པ་ཟད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་ཟག་པ་ཟད་པའི་སྤངས་པ་རྣམ་དབྱེར་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-971 ཇི་ལྟར་མར་མེ་ལ་སྣང་བ་དང་དྲོ་བ་དང་མདོག་དབྱེར་མེད་དུ་ཡོད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་མོས་པ་དང་རྒྱལ་བའི་ཡེ་ཤེས་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་ཤེས་རབ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གཉིས་དང་ཐུགས་རྗེས་ཆེན་པོ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁམས་ནི་བསྡུས་ པའི་ཕྱིར་འདི་དག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་ནི་མཚུངས་པར་བསྟན་ཏོ། །འདི་ལྟར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པ་བསྒོམ་པ་ནི་སྣོད་དང་མཚུངས་ཏེ་ཤེས་རབ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རིན་པོ་ཆེ་ དཔག་ཏུ་མེད་པ་དེར་འདུ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་རབ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་པ་ནི་རིན་པོ་ཆེ་དང་མཚུངས་ཏེ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པར་འདོད་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་མཐུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པའི་ཕྱིར་རོ། །སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྒོམ་པ་ནི་ཆུ་དང་མཚུངས་ཏེ་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་རླན་པའི་རང་བཞིན་དུ་རོ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཁམས་རང་ བཞིན་གྱི་དག་པ་ལ་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་མོས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པས་ལྡན་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། དྲི་མ་མེད་པའི་གནས་ཞེས་པ་ཁམས་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་དང་ལྷའི་རྣ་བ་དང་གཞན་གྱི་སེམས་ཤེས་པ་དང་། 2-972 སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་སྟེ་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔ་དང་། ཟག་པ་ཟད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། དྲི་མེད་དེ་ཉིད་ཅེས་པ་ཟག་པ་ཟད་པའི་ སྤངས་པ་སྟེ་དེ་རྣམས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་མར་མེ་དང་ཆོས་མཚུངས་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔ་ནི་སྣང་བ་དང་མཚུངས་སྟེ། རང་རང་གི་ཡུལ་ཉམས་སུ་ མྱོང་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་མུན་པ་འཇོམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟག་པ་ཟད་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་དྲོ་བ་དང་མཚུངས་ཏེ། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་བུད་ཤིང་མ་ལུས་པ་བསྲེགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་ཡོངས་ སུ་གྱུར་པ་ཟག་པ་ཟད་པའི་སྤངས་པ་ནི་མདོག་དང་མཚུངས་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་མེད་པའི་ཤིན་ཏུ་དྲི་མ་མེད་ཅིང་རྣམ་པར་དག་པ་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་ གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་མི་སློབ་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་ཆོས་བདུན་པོ་འདི་དག་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་དམ་པ་ནི་ལྡན་པའོ། །མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ། དཔེར་ན་མར་མེད་ནི་འདི་ ལྟ་སྟེ། སྣང་བ་དང་དྲོ་བ་དང་མདོག་དག་གིས་སམ། ནོར་བུའི་སྣང་བ་དང་མདོག་དང་དབ
【現代漢語翻譯】 成為之地。具有果的功德，是因為具有五種神通、漏盡智、漏盡斷，以及無分別功德的自性。 就像燈火具有光明、溫暖和顏色，且無分別一樣。第二部分分為兩點：具有因和果的功德。第一點是：如來（Tathāgata）的法身（Dharmakāya）獲得的因是信解，獲得勝者（Jina）的智慧的因是智慧和禪定（Samādhi）二者，以及大悲心（Mahākaruṇā）進入的因是大慈悲心，因此佛性（Buddhadhātu）是總攝。這些被比喻為大海。如此，對大乘（Mahāyāna）的信解修習如同容器，因為無量智慧和禪定的珍寶聚集於此。修習智慧和禪定如同珍寶，因為具有不可思議的力量，能無分別地成辦所欲之義。修習大悲心如同水，因為 желает 所有眾生脫離痛苦，具有 желает 濕潤的自性，味道相同。如此，自性清凈的界（dhātu），具有果，如佛的法身等三身（Trikāya），具有因，如信解等，因此稱為具有。 第二點是：『無垢之處』是指界具有神變（Abhijñā）、天耳（Divya-śrotra）、他心通（Para-citta-jñāna）， 宿命通（Pūrva-nivāsānusmṛti-jñāna），以及知生死（Cyuty-utpāda-jñāna）的五種神通，以及漏盡智。『無垢』是指漏盡斷，這些是無分別的，因此與燈火具有相同的性質。如此，五種神通如同光明，因為能摧毀各自對境的違品之黑暗。漏盡智如同溫暖，因為能焚燒所有業和煩惱的薪柴。轉依（āśraya-parāvṛtti）的漏盡斷如同顏色，因為沒有煩惱障和所知障二障，極其無垢且清凈，自性光明。這七種不退轉的相續之法，與無漏的法界無分別，是為具有。經中說：『舍利子（Śāriputra），譬如燈火，具有光明、溫暖和顏色。』」
【English Translation】 It becomes the ground. Having the qualities of the fruit, it is because it possesses the five supernormal cognitions, the knowledge of the exhaustion of defilements, and the nature of non-differentiated qualities of the abandonment of the exhaustion of defilements. Just as a lamp has light, warmth, and color without distinction. The second part has two aspects: possessing the qualities of cause and fruit. The first is: the cause for obtaining the Dharmakāya (Body of Truth) of the Tathāgata (Thus Gone One) is faith, the cause for obtaining the wisdom of the Jina (Victor) is wisdom and Samādhi (Concentration), and the cause for entering into great compassion (Mahākaruṇā) is great loving-kindness, therefore the Buddhadhātu (Buddha-nature) is summarized. These are shown to be like a great ocean. Thus, practicing faith in the Mahāyāna (Great Vehicle) is like a vessel, because immeasurable jewels of wisdom and Samādhi gather there. Practicing wisdom and Samādhi is like a jewel, because it has inconceivable power to accomplish the desired meaning without conceptualization. Practicing great compassion is like water, because it desires all beings to be free from suffering, having the nature of moisture with the same taste. Thus, the dhātu (element) of self-nature purity, having the fruit, such as the three bodies (Trikāya) of the Buddha, has the cause, such as faith, therefore it is called having. The second point is: 'The stainless place' refers to the dhātu having Abhijñā (Supernormal powers), Divya-śrotra (Divine ear), Para-citta-jñāna (Knowing others' minds), Pūrva-nivāsānusmṛti-jñāna (Recollection of past lives), and Cyuty-utpāda-jñāna (Knowledge of death and birth), the five supernormal cognitions, and the knowledge of the exhaustion of defilements. 'Stainless' refers to the abandonment of the exhaustion of defilements, these are non-differentiated, therefore they have the same nature as a lamp. Thus, the five supernormal cognitions are like light, because they destroy the darkness of the opposing side of experiencing their respective objects. The knowledge of the exhaustion of defilements is like warmth, because it burns all the firewood of karma and afflictions. The āśraya-parāvṛtti (transformation of the basis) of the exhaustion of defilements is like color, because there are no two obscurations of afflictions and knowledge, it is extremely stainless and pure, and its nature is luminous. These seven qualities of the non-returning continuum are non-differentiated from the uncontaminated realm, and are called having. The sutra says: 'Śāriputra, for example, a lamp has light, warmth, and color.'
ྱིབས་དག་གིས་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་དམ་པའི་ཆོས་ཅན་མ་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་ཅན་ནོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། 2-973 གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་དམ་པའི་ཆོས་ཅན་མ་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་འཇུག་པ་ ལ་ལྔ་སྟེ། རྟེན་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ། གནས་སྐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་དོན། ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་དམ་པའི་དོན་ཏོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས་ བསྟན་པ་ནི། བསྟན་ཏེ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་གིས་ན་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གཟིགས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་སོ། །གང་ལ་ན་སེམས་ཅན་རྣམས་ལའོ། །གང་ན་རྒྱལ་བའི་སྙིང་པོ་ཏེ་ཁམས་དེ་བཞིན་ཉིད་ འདིའོ། །ཇི་ལྟར་ན་རྟེན་འཕགས་པའི་ལམ་མ་ཐོབ་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་དང་། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དབྱེ་བས་དེ་དག་ལ་ཡོད་པའི་བརྟེན་པ་ དེ་བཞིན་ཉིད་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བའི་འཇུག་པ་ཐ་དད་པ་ལས་སོ། །གཉིས་པ་བཤད་པ་ནི། རྟེན་གང་ཟག་གསུམ་པོ་དེ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་ པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་དང་ལྟ་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་བཟློག་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གསུམ་པོ་དེ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-974 དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ཅིང་སྤྲོས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ བཅོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ལ་གཉིས་ལས། བསྟན་པ་ནི། ཟག་པ་མེད་པའི་ཁམས་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་ཐ་དད་མེད་ཀྱང་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གསུམ་དུ་བརྗོད་ དོ། །འདི་ལྟར་མཐོང་སྤངས་གི་དྲི་མ་མཐའ་དག་གིས་མ་དག་པའི་ཚེ་ན་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་དང་། དྲི་མ་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་མ་དག་ཅིང་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་དག་པའི་གནས་སྐབས་ ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཁམས་དང་། དྲི་མ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །གཉིས་པ་བཤད་པ་ནི། གོང་དུ་བསྟན་པའི་ངོ་ བོ་ཉིད་དང་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་དང་འཇུག་པའི་བར་གྱི་དོན་འདི་དྲུག་གིས་ནི་བསྡུས་པའི་ཁམས་ནི་མ་དག་པ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་གསུམ་པོ་དག་ཏུ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ལ་སོགས་པའི་ མིང་གསུམ་གྱིས་ནི་ཐ་དད་དུ་བསྟན་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་
【現代漢語翻譯】 具備不與無分別的聖法分離的功德。舍利子（Śāriputra，釋迦牟尼十大弟子之一，以智慧著稱）！如是，如來（Tathāgata，佛的稱號之一）的教法之法身（Dharmakāya，佛的法性身）是這樣的： 以多於恒河沙數的如來之法，具備不與無分別的聖法分離的智慧功德。』 第四，進入（འཇུག་པ་）有五種：從所依的角度區分，從狀態的角度區分，普遍存在的意義，不轉變為其他意義的意義，功德無分別的聖法之意義。 第一，其中有兩個方面，即教義。『教』是指如實見（དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གཟིགས་པའི་）的如來。對於誰而言呢？對於眾生（སེམས་ཅན་）而言。在哪裡呢？在如來藏（རྒྱལ་བའི་སྙིང་པོ་）中，即真如（ཏེ་ཁམས་དེ་བཞིན་ཉིད་）中。如何呢？從所依（རྟེན་）的角度，凡夫（སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་，未證得聖道者）、菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་，發菩提心修菩薩行者）、圓滿正等覺（ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་，完全覺悟的佛陀）的差別，以及他們所具有的所依——真如的三種差別的進入是不同的。 第二，解釋是：對於這三種所依的補特伽羅（གང་ཟག་，人），凡夫是顛倒的真如，因為他們對真如的認識、心和見解都是顛倒的。證悟真性（བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་）的菩薩是不顛倒的，因為他們已經捨棄了這三種顛倒。 如實地證悟如來藏的如來是不顛倒且無戲論（སྤྲོས་པ་མེད་པ་）的，因為他們已經摧毀了煩惱障（ཉོན་མོངས་པ་）和所知障（ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་）及其習氣（བག་ཆགས་）。 第二，從狀態的角度區分有兩個方面，即教義。『無漏界（ཟག་པ་མེད་པའི་ཁམས་）』：雖然自性上沒有差別，但從狀態的角度可以分為三種。例如，當它被見斷（མཐོང་སྤངས་）和修斷（གི་）的一切垢染所染污時，依次稱為有情界（སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་）；當它被部分垢染染污，部分清凈時，稱為菩薩界；當它被習氣及其一切垢染完全清凈時，稱為如來。 第二，解釋是：上面所說的自性等六種含義，即原因和進入之間的含義，所包含的界在不清凈等三種狀態中，以有情界等三種名稱來區分。
【English Translation】 Possessing the qualities of not being separated from the undifferentiated holy Dharma. Shariputra! Thus, the Dharmakāya (Body of Dharma) of the Tathāgata's teachings is like this: With the Dharmas of the Tathāgata exceeding the sands of the Ganges, possessing the qualities of wisdom that are not separated from the undifferentiated holy Dharma.' Fourth, entering has five aspects: differentiation from the perspective of the support, differentiation from the perspective of the state, the meaning of being universally present, the meaning of not changing into another meaning, and the meaning of the undifferentiated holy quality. First, there are two aspects to this, namely the teaching. 'Teaching' refers to the Tathāgata who sees reality as it is. For whom? For sentient beings. Where? In the essence of the Victorious One, that is, the Suchness. How? From the perspective of the support, the differentiation of ordinary beings who have not attained the noble path, Bodhisattvas who are noble, and perfectly complete Buddhas, and the entry of the three differentiations of Suchness that they possess is different. Second, the explanation is: For these three types of individuals who are the support, ordinary beings are the inverted Suchness, because their perception, mind, and views about Suchness are inverted. Bodhisattvas who directly see the nature of truth are not inverted, because they have abandoned these three inversions. The Tathāgata who directly sees the essence of the Tathāgata as it is, is non-inverted and without elaboration, because they have destroyed the afflictive obscurations and the cognitive obscurations, along with their habitual tendencies. Second, differentiating from the perspective of the state has two aspects, namely the teaching. 'The uncontaminated realm': Although there is no difference in nature, it can be expressed in three ways from the perspective of the state. For example, when it is impure with all the defilements of what is to be abandoned by seeing and abandoning, it is called the realm of sentient beings in order; when it is impure in one aspect and pure in one aspect, it is called the realm of Bodhisattvas; and when it is completely pure with habitual tendencies and all defilements, it is called the Tathāgata. Second, the explanation is: The essence mentioned above and the six meanings between the cause and the entry, the contained realm is differentiated by the three names of the realm of sentient beings, etc., in the three states of impurity, etc.
པའི་སྦུབས་བྱེ་བ་མཐའ་ཡས་པས་བཏུམས་པ། འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུན་གྱིས་ཁྱེར་བ། 2-975 ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པའི་འཁོར་བའི་འགྲོ་བར་འཆི་བ་དང་སྐྱེ་བ་དག་ཏུ་འཁོར་བ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཞེས་བརྗོད་དོ། ཤཱ་རིའི་བུ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཉིད་འཁོར་བའི་རྒྱུན་གྱི་ སྡུག་བསྔལ་ལ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་པ། འདོད་པའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་གིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ དོན་དུ་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བ། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ། ཉེ་བའི་ ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བ་ཞེས་པ་ནས། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་གི་སྟོབས་ཐོགས་པ་མེད་པ་ཐོབ་པ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཞེས་བརྗོད་དོ་ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་ལ་གཉིས་ལས། བསྟན་པ་ནི། དཔེ་ཇི་ལྟར་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་ནམ་མཁའ་ས་དང་ཟངས་ དང་གསེར་གྱི་སྣོད་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པར་རྗེས་སུ་སོང་བ་ལྟར་སེམས་གྱི་རང་བཞིན་དྲི་མ་གདོད་མ་ནས་དག་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ནམ་མཁའ་དེ་བཞིན་དུ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། 2-976 དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གནས་སྐབས་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཉིད་དོ། །བཤད་པ་ནི། ཟག་མེད་ཀྱི་ཁམས་དེ་ཉེས་པ་དང་མཁས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཡོན་ཏན་ཅི་རིགས་པ་དང་ བཅས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། ཡོན་ཏན་མཐར་ཐུགས་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་སྟེ་དཔེར་ན་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་དམན་པ་ས་དང་ བར་མ་ཟངས་དང་མཆོག་གསེར་གྱི་སྣོད་ལ་ནམ་མཁའ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པ་བཞིན་ནོ། མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ་དེའི་ཕྱིར་ན་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཀྱང་གཞན་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་གཞན་མ་ལགས་ཏེ་ སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཏེ་འདི་ནི་དོན་གྱིས་གཉིས་སུ་མེད་དེ་ཡི་གེ་ཙམ་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །བཞི་པ་གཞན་དུ་མི་ འགྱུར་བའི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ་མདོར་བསྟན་པ། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁམས་ནི་མ་དག་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གནས་སྐབས་དང་། དག་མ་དག་འདྲེས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ གནས་སྐབས་དང་། རྣམ་པར་དག་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་གི་ངོ་བོ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོ། །ཇི་ལྟར་ན་སྔར་ཡོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཕྱིས་ཀྱང་དེ་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-977 གལ་ཏེ་སྔར་མ་དག་པའི་ཚེ་ན་ཉེས་པ་ད
【現代漢語翻譯】 被無量無數的煩惱所覆蓋，被輪迴的痛苦之流所裹挾。 2-975 在無始無終的輪迴中，于生死之間流轉，這被稱為有情眾生的界（dhātu，梵文，界，element）。舍利子（Śāriputra），法身（dharmakāya）本身會於輪迴之苦中產生，對一切慾望之境毫無執著，屬於十波羅蜜（pāramitā，梵文，到彼岸，perfection）的範疇，以八萬四千法蘊（dharma-skandha，梵文，法蘊，collection of teachings）為證悟（bodhi，梵文，菩提，enlightenment）之目的而修行，這樣的修行被稱為菩薩（bodhisattva，梵文，菩薩，enlightenment being）。舍利子，法身本身從一切煩惱的覆蓋中解脫，超越一切痛苦，遠離一切細微的煩惱垢染，乃至獲得一切法的自在力量，無所障礙，這被稱為如來（tathāgata，梵文，如來，thus-gone），阿羅漢（arhat，梵文，阿羅漢，worthy one），正等覺（samyak-saṃbuddha，梵文，正等覺，perfectly enlightened one），佛陀（buddha，梵文，佛陀，awakened one）。 第三，關於普遍存在的意義，分為兩部分：教義和解釋。關於教義：譬如，無分別、無遮蔽的虛空，遍佈于土、銅、金等一切器皿之中，同樣，心之自性，從本初就清凈無垢的無漏界（anāsrava-dhātu，梵文，無漏界，untainted realm）的虛空，也同樣遍佈于凡夫（pṛthagjana，梵文，異生，ordinary being）、菩薩和 2-976 如來的一切境界之中。關於解釋：無漏界，無論是具有過失的凡夫，還是具有各種功德的菩薩，以及具有圓滿功德的圓滿正覺者，都具有共同的體性，因此遍佈一切。譬如，虛空遍佈于低劣的土器、中等的銅器和 श्रेष्ठ的金器之中。經中說：『舍利子，因此，有情眾生的界與如來的法身並非他者，有情眾生的界即是法身，法身即是有情眾生的界，這在意義上是無二的，只是在文字上有所不同。』第四，關於不可改變的意義，分為兩部分：簡要說明和詳細解釋。第一部分：佛性（buddha-dhātu，梵文，佛界，buddha-nature）在不清凈的凡夫境界、不凈與凈混合的菩薩境界以及完全清凈的佛陀境界中，其自性都不會改變。因為先前存在的方式，之後也同樣存在。 2-977 如果先前在不清凈的時候有過失，那麼...
【English Translation】 Covered by limitless and countless sheaths of afflictions, carried away by the stream of suffering in samsara (saṃsāra, Sanskrit, cycle of existence). 2-975 Revolving in the beginningless and endless cycle of samsara, in deaths and births, this is called the realm of sentient beings (dhātu, Sanskrit, element). Shariputra (Śāriputra), the dharmakaya (dharmakāya, Sanskrit, body of dharma) itself arises in the suffering of the cycle of existence, without attachment to all objects of desire, belonging to the category of the ten perfections (pāramitā, Sanskrit, perfection), practicing with the eighty-four thousand collections of teachings (dharma-skandha, Sanskrit, collection of teachings) for the purpose of enlightenment (bodhi, Sanskrit, enlightenment), such practice is called a bodhisattva (bodhisattva, Sanskrit, enlightenment being). Shariputra, the dharmakaya itself is liberated from all sheaths of afflictions, transcends all suffering, is free from all subtle stains of afflictions, and attains the unobstructed power of mastery over all dharmas, this is called the tathagata (tathāgata, Sanskrit, thus-gone), arhat (arhat, Sanskrit, worthy one), samyak-saṃbuddha (samyak-saṃbuddha, Sanskrit, perfectly enlightened one), buddha (buddha, Sanskrit, awakened one).' Third, regarding the meaning of universal presence, there are two parts: the teaching and the explanation. Regarding the teaching: Just as the sky, which is without discrimination and without obscuration, pervades all vessels of earth, copper, and gold, similarly, the nature of mind, the sky of the untainted realm (anāsrava-dhātu, Sanskrit, untainted realm) that is pure from the beginning, also pervades all states of ordinary beings (pṛthagjana, Sanskrit, ordinary being), bodhisattvas, and 2-976 tathagatas. Regarding the explanation: The untainted realm, whether it is the ordinary beings with faults, or the bodhisattvas with various qualities, or the perfectly enlightened buddhas with ultimate qualities, has a common characteristic, therefore it pervades everything. For example, the sky pervades the inferior vessels of earth, the intermediate vessels of copper, and the superior vessels of gold. The sutra says: 'Shariputra, therefore, the realm of sentient beings and the dharmakaya of the tathagata are not different, the realm of sentient beings is the dharmakaya, and the dharmakaya is the realm of sentient beings, this is non-dual in meaning, only different in letters.' Fourth, regarding the meaning of immutability, there are two parts: a brief explanation and a detailed explanation. The first part: The buddha-nature (buddha-dhātu, Sanskrit, buddha-nature) does not change its nature in all states of the impure ordinary beings, the mixed impure and pure bodhisattvas, and the completely pure buddhas. Because it exists in the same way as it was before, it remains the same afterwards. 2-977 If there were faults in the impure state before, then...
ང་བཅས་པ་དང་། ཕྱིས་དག་པའི་ཚེ་ན་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་འགྱུར་བ་མེད་པར་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། སྔར་ཉེས་པ་ཡོད་ཀྱང་གློ་ བུར་བ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་གྱི་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་དང་། སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་གདོད་མ་ཉིད་ནས་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དྲི་མ་སྔར་ཡོད་གསར་དུ་སྤངས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་ སྔར་མེད་གསར་དུ་བསྒྲུབས་པ་མེད་པས་དེ་དག་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁམས་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་དང་། གཉིས་ཀའི་གནས་སྐབས་དང་། དག་པའི་གནས་སྐབས་ ན་འགྱུར་བ་མེད་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། ཉོན་མོངས་པས་མ་གོས། སྐྱེ་འཇིག་གིས་མ་གོས་པ། དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ། ཕུང་པོ་འཇིག་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་སྣོད་ཀྱི་ བྱེ་བྲག་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པར་སོང་ཡང་སྣོད་ཐ་དད་པ་ལ་བརྟེན་པའི་རེ་ཐ་དད་པའི་ཉེས་པས་ཉེ་བར་གོས་པ་མེད་དེ་ཕྲ་བ་སྟེ་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་ དུ་གནས་ཞེས་པ་ཁམས་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་སོང་ཡང་སེམས་ཅན་གྱི་ཉེས་པས་ཉེ་བར་གོས་པ་མེད་དེ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། 2-978 མདོར་བསྟན་པ་ནི། དཔེ་ཇི་ལྟར་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་དང་འཇིག་པ་ན་ཐམས་ཅད་དུ་ནམ་མཁའ་ལ་ནི་དང་པོར་སྐྱེ་ཞིང་མཐར་འཇིག་པ་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ གྱིས་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་ཡང་ནང་སེམས་ཅན་གྱིས་དབང་པོ་རྣམས་ནི་དང་པོར་སྐྱེ་ཞིང་མཐར་འཇིག་པར་བྱེད་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་འཇིག་མེད་དོ། །གཉིས་ པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འཇིགས་པ་མེད་པ་དང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་ལྟར་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་མེས་འཇིག་ཀྱང་ནམ་མཁའ་ཐ་མལ་དང་དམྱལ་བའི་དང་དུས་ མཐའི་མེ་རྣམས་ཀྱིས་སྔོན་ཆད་དུས་ནམ་ཡང་ཚིག་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ནང་སེམས་ཅན་རྣམས་འཇིག་ཀྱང་ཁམས་འདི་ནི་འཆི་བ་དང་ན་བ་དང་རྒས་པས་མེས་དུས་ནམ་ཡང་མི་ཚིག་གོ ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། དཔེ་དགོད། དོན་དགོད། དཔེ་དོན་སྦྱར། ཆོས་མཐུན་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། མདོ་ལས། མཁའ་ལ་རླུང་བརྟེན་དེ་ལ་ཆུའི་ཕུང་པོ་བརྟེན། །དེ་ལ་ས་ཆེན་འདི་བརྟེན་དེ་ལ་འགྲོ་ བ་ཐམས་ཅད་བརྟེན། ཞེས་པ་ལྟར་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ཐོག་མར་འཆགས་པ་ན་ནམ་མཁའ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཐུན་མོང་པའི་ལས་ལས་གྲུབ་པའི་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་རྔམས་སུ་དཔག་ཚད་ས་ཡ་ཕྲག་གཅིག་དང་འབུམ་ཕྲག་དྲུག་ཡོད་པ་རྒྱར་ནི་གྲངས་མེད་པ་ཆགས་ཏེ། 2-979 ཆོས་མངོན་པ་མཛོད་ལས། དེ་ལ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ལས། གནས་པར་འདོད་པའི་འོག་དག་གི །རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་རྔམས་སུ་ནི། །ས་ཡ་དྲུག་འབུམ་གྲངས་མེད་དོ། །ཞ
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『既然我們和後來者都具備功德，那麼不變是不合理的。』答：雖然先前存在過失，但那是突發的，本質上是清凈的。力量等功德，本質上從一開始就具備。因此，既沒有捨棄先前存在的污垢，也沒有新獲得先前沒有的功德。所以，這些（功德和污垢）的有無，不會使（如來藏）的體性轉變為其他狀態。第二部分有三點：在不凈的狀態、兩種狀態並存的狀態、以及清凈的狀態下，（如來藏）都不會改變。第一點有四方面：不被煩惱所染污，不被生滅所染污，總結這些意義，以及五蘊壞滅的原因。第一方面：如同虛空遍佈于各種容器中，但不會因容器的差異而受到不同過失的染污，因為它微細且非物質。同樣，這個『住』（dhātu，界）——如來藏，也遍佈於一切眾生中，但不會被眾生的過失所染污，因為它本質上是清凈的。第二部分有兩點，首先是概括性地說明：如同外在器世間的形成和毀滅，虛空始終是最初產生和最終消亡的地方。同樣，對於非由因緣聚合而成的法界（dharmadhātu），內在眾生的根身是最初產生和最終消亡的，但法界如同虛空一樣，沒有生滅。第二是詳細解釋，分為兩部分：解釋沒有毀滅和沒有產生。第一點：如同器世間被火毀滅，但虛空從未被尋常之火或地獄末劫之火所焚燒。同樣，內在眾生雖然會經歷毀滅，但這個『界』（dhātu，如來藏）不會被死亡、疾病和衰老之火所焚燒。第二部分有四點：舉例說明，說明意義，結合例子和意義，以及展示符合佛法的道理。第一點：如經中所說：『虛空依賴風，風依賴水蘊，水蘊依賴大地，大地依賴一切眾生。』如同器世間最初形成時，在虛空中，眾生共同業力所形成的巨大風輪，其高度有一百六十萬由旬（Yojana），廣度無量。正如《阿毗達磨俱舍論》中所說：『在器世間中，位於下方的是想要安住的風輪，其高度有一百六十萬由旬，廣度無量。』 如果有人問：『既然我們和後來者都具備功德，那麼不變是不合理的。』答：雖然先前存在過失，但那是突發的，本質上是清凈的。力量等功德，本質上從一開始就具備。因此，既沒有捨棄先前存在的污垢，也沒有新獲得先前沒有的功德。所以，這些（功德和污垢）的有無，不會使（如來藏）的體性轉變為其他狀態。第二部分有三點：在不凈的狀態、兩種狀態並存的狀態、以及清凈的狀態下，（如來藏）都不會改變。第一點有四方面：不被煩惱所染污，不被生滅所染污，總結這些意義，以及五蘊壞滅的原因。第一方面：如同虛空遍佈于各種容器中，但不會因容器的差異而受到不同過失的染污，因為它微細且非物質。同樣，這個『住』（dhātu，界）——如來藏，也遍佈於一切眾生中，但不會被眾生的過失所染污，因為它本質上是清凈的。第二部分有兩點，首先是概括性地說明：如同外在器世間的形成和毀滅，虛空始終是最初產生和最終消亡的地方。同樣，對於非由因緣聚合而成的法界（dharmadhātu），內在眾生的根身是最初產生和最終消亡的，但法界如同虛空一樣，沒有生滅。第二是詳細解釋，分為兩部分：解釋沒有毀滅和沒有產生。第一點：如同器世間被火毀滅，但虛空從未被尋常之火或地獄末劫之火所焚燒。同樣，內在眾生雖然會經歷毀滅，但這個『界』（dhātu，如來藏）不會被死亡、疾病和衰老之火所焚燒。第二部分有四點：舉例說明，說明意義，結合例子和意義，以及展示符合佛法的道理。第一點：如經中所說：『虛空依賴風，風依賴水蘊，水蘊依賴大地，大地依賴一切眾生。』如同器世間最初形成時，在虛空中，眾生共同業力所形成的巨大風輪，其高度有一百六十萬由旬（Yojana），廣度無量。正如《阿毗達磨俱舍論》中所說：『在器世間中，位於下方的是想要安住的風輪，其高度有一百六十萬由旬，廣度無量。』
【English Translation】 If someone asks, 'Since we and those who come later possess qualities, isn't it unreasonable to be unchanging?' The answer is: Although faults existed previously, they were adventitious, and the essence is pure. Qualities such as strength are inherently possessed from the beginning. Therefore, there is neither abandoning previously existing defilements nor newly acquiring previously non-existent qualities. So, the presence or absence of these (qualities and defilements) does not transform the nature (of the Tathāgatagarbha) into another state. The second part has three points: in the impure state, the state of both, and the pure state, (the Tathāgatagarbha) does not change. The first point has four aspects: not being defiled by afflictions, not being defiled by arising and ceasing, summarizing these meanings, and the cause of the destruction of the aggregates. The first aspect: Just as space pervades all kinds of containers, but is not defiled by the faults of different containers because it is subtle and non-material. Similarly, this 'abode' (dhātu, element)—the Tathāgatagarbha—also pervades all sentient beings, but is not defiled by the faults of sentient beings because it is inherently pure. The second part has two points, first a summary statement: Just as in the formation and destruction of the external vessel world, space is always the place where things first arise and finally perish. Similarly, for the Dharmadhātu (法界) which is not compounded by causes and conditions, the sense faculties of internal sentient beings are what first arise and finally perish, but the Dharmadhātu is like space, without arising or ceasing. The second is a detailed explanation, divided into two parts: explaining no destruction and no arising. The first point: Just as the vessel world is destroyed by fire, but space has never been burned by ordinary fire or the fire of the final eon of hell. Similarly, although internal sentient beings will experience destruction, this 'element' (dhātu, Tathāgatagarbha) will never be burned by the fire of death, disease, and old age. The second part has four points: giving an example, explaining the meaning, combining the example and the meaning, and showing the doctrine that is in accordance with the Dharma. The first point: As the sutra says: 'Space relies on wind, wind relies on the water element, the water element relies on the earth, and the earth relies on all sentient beings.' Just as when the vessel world first forms, in space, the huge wind mandala formed by the collective karma of sentient beings, its height is one million six hundred thousand yojanas (Yojana), and its width is immeasurable. As the Abhidharmakośabhāṣya says: 'In the vessel world, the wind mandala that wants to abide below, its height is one million six hundred thousand yojanas, and its width is immeasurable.'
ེས་སོ། །དེའི་སྟེང་དུ་སེམས་ཅན་ རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་མཐུས་སྤྲིན་གསེར་གྱི་སྙིང་པོ་ཅན་འདུས་ཏེ་ཆར་གྱི་རྒྱུན་གཉའ་ཤིང་ཙམ་ལ་སོགས་པ་བབ་པས། ཆུའི་དཀྱིལ་འཁོར་རྔམས་སུ་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ཡོད་པ་ འཆགས་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་ལས་ཀྱི་མཐུས་རླུང་གིས་འཛིན་པས་ཐད་ཀར་མི་འབོ་ཞིང་ཐུར་དུ་ལྷུང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །ཆུ་དེ་རླུང་གིས་བསྲུབས་པ་ལས་འོ་མ་བསྲུབས་པ་ལས་མར་འབྱུང་བ་ ལྟར། གསེར་གྱི་ས་གཞི་ཆགས་ཏེ་ཆུ་རྔམས་འབུམ་ཕྲག་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་ལ། གསེར་གྱི་རྔམས་སུམ་འབུམ་ཉི་ཁྲིར་འགྱུར་རོ། །ཆུ་རྔམ་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་། །སྟོང་ཕྲག་དག་ནི་ཉི་ཤུའོ། །ཕྱིས་ནི་རྔམས་ སུ་འབུམ་ཕྲག་བརྒྱད། །ལྷག་མ་དག་ནི་གསེར་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་གི་ཞིང་ནི་ཐད་ཀར་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་སྟོང་ཕྲག་གསུམ་དང་བརྒྱ་ཕྲག་ཕྱེད་དང་ལྔའོ། །འཁོར་ཡུག་ཏུ་འབུམ་ཕྲག་སུམ་ ཅུ་རྩ་དྲུག་དང་ཁྲི་ཕྲག་གཅིག་དང་བརྒྱ་ཕྲག་བྱེད་བཞིའོ། །ཆུ་དང་གསེར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། །ཐད་ཀར་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་། །སྟོང་ཕྲག་གསུམ་དང་བརྒྱ་ཕྲག་ནི། །ཕྱེད་དང་ལྔ་རྣམས་ཁོ་ན་འོ། ། 2-980 ཁོར་ཡུག་དུ་ནི་སུམ་སུམ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེའི་སྟེང་དུ་ཡང་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་མཐུས་ཁམས་སྣ་ཚོགས་པ་ཅན་གྱི་སྤྲིན་གྱི་ཕུང་པོ་ལས་ཆར་ཆེན་པོ་བབ་པས་ཆུའི་ཕུང་པོ་ཆེན་ པོ་ཆགས་ཤིང་། དེ་ལས་ཀྱི་རླུང་གིས་བསྲུབས་པ་ལས་རི་རབ་དང་། གསེར་གྱི་རི་བདུན་དང་། གླིང་རྣམས་དང་། ཁོར་ཡུག་གི་རི་ལྕགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཅན་འགྲུབ་ཏེ། དེ་ལ་ལྷུན་པོ་གཉའ་ཤིང་འཛིན། ། གཤོལ་མདའ་འཛིན་དང་སེང་ལྡེང་ཅན། །དེ་བཞིན་ལྟ་ན་སྡུག་རི་དང་། །རྟ་རྣ་དང་ནི་རྣམ་འདུད་དང་། །མུ་ཁྱུད་འཛིན་རིའི་དེ་ནས་ནི། །གླིང་རྣམས་ཡིན་ནོ་དེ་དག་གི །ཕྱི་རོལ་ན་ནི་འཁོར་ ཡུག་སྟེ། །བདུན་ནི་གསེར་ཡིན་དེ་ལྕགས་སོ། །ཅེས་སོ། །དེ་ལ་ལྷུན་པོ་ཆེན་པོ་ནི་རིན་པོ་ཆེ་བཞི་ལས་གྲུབ་པ་དེའི་འོད་ཀྱིས་རྒྱ་མཚོ་ནམ་མཁའ་མཁའ་ཡང་ཁ་དོག་བཞིར་གནས་ཞེས་འདོད་ དོ། །ཚད་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཆུའི་ནང་དུ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་ནུབ་ཅིང་སྟེང་དུ་རི་རབ་ལ་བརྒྱད་ཁྲི་དང་རི་གཞན་བརྒྱད་ལ་བཞི་ཁྲི་ལ་སོགས་པ་ཕྱེད་ཕྱེད། བྲི་བ་འཕགས་པོ། དེ་དག་ གི་རྔམས་སུ་ཡང་འཕང་དང་མཉམ་པར་བརྒྱད་ཁྲི་ལ་སོགས་པའོ། །ལྷུན་པོ་རིན་ཆེན་བཞི་རང་བཞིན། །ཆུའི་ནང་དུ་བརྒྱད་ཁྲི་དག །ནུབ་པོ་ཆུའི་སྟེང་དུ་ཡང་། །དཔག་ཚད་དག་ནི་བརྒྱད་ཁྲིའོ། །བརྒྱད་པོ་འཕང་དུ་ཕྱེད་ཕྱེད་དབྲི། ། 2-981 དེ་དག་རྔམས་སུ་འཕང་དང་མཉམ། །ཞེས་སོ། ། རི་བརྒྱད་པོ་དེ་དག་གིར་བན་ཀླུ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་རོལ་ཞིང་། རྩེ་བའི་གནས་བསིལ་དང་ཞིམ་དང་ཡང་དང་འཇམ། དངས་པ་དང་ནི་དྲི་མ་
【現代漢語翻譯】 此後，由於眾生的業力，聚集了具有黃金精華的雲朵，降下了如軛木般粗細的雨水。由此形成了十一萬兩千俱胝（藏文：རྔམས་སུ་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ཡོད་པ་，rNgams su 'bum phrag bcu gcig dang stong phrag nyi shu yod pa，數量單位）的水輪，由於眾生的業力，被風所持，既不傾斜，也不會垂直墜落。這水被風攪動，就像攪動牛奶產生酥油一樣，形成了金色的地基，水的數量變為八萬俱胝，黃金的數量變為三萬兩千俱胝。『水有十一萬俱胝，還有兩萬千俱胝。之後數量變為八萬俱胝，剩餘的都變成了黃金。』 這些區域的直接面積為十二萬三千五百俱胝，周圍面積為三十六萬一千四百俱胝。『水和黃金的輪，直接面積為十二萬俱胝，三千俱胝，還有五百俱胝。周圍是三十六萬俱胝。』 此後，由於眾生的業力，從具有各種成分的雲團中降下大雨，形成了巨大的水團。這水團被業力之風攪動，形成了須彌山（Sumeru），七金山，各洲，以及外圍的鐵圍山。即：『須彌山，持軛木，持犁頭，持旃檀，同樣美觀山，馬耳山，毗那多迦山，以及持環山。這些山的外圍是鐵圍山。七座山是金色的，那座是鐵的。』 須彌山由四種珍寶構成，其光芒使海洋、天空和空間呈現四種顏色。所有這些的高度都沉入水中八萬由旬（Yojana），須彌山高出水面八萬由旬，其他八座山的高度依次減半。這些山的高度也與其寬度相等，都是八萬由旬等等。 『須彌山是四種珍寶的自性，沉入水中八萬由旬，在水面上也是八萬由旬。這八座山的高度依次減半，它們的高度與其寬度相等。』 在這八座山中，八大龍王嬉戲，頂峰是涼爽、香甜、柔軟、輕盈、清澈和無垢的地方。
【English Translation】 Thereafter, due to the karma of sentient beings, clouds with golden essence gathered, and rain fell as thick as a yoke. Thus, a water wheel of eleven trillion two hundred billion (藏文：རྔམས་སུ་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ཡོད་པ་，rNgams su 'bum phrag bcu gcig dang stong phrag nyi shu yod pa，numerical unit) was formed. Due to the karma of sentient beings, it was held by the wind, neither tilting nor falling vertically. This water was churned by the wind, just as churning milk produces butter, forming a golden foundation. The amount of water became eighty trillion, and the amount of gold became thirty-two billion. 'The water is eleven trillion, and twenty thousand trillion. Later, the amount becomes eighty trillion, and the remainder becomes gold.' The direct area of these regions is one hundred twenty-three thousand five hundred trillion, and the surrounding area is three hundred sixty-one thousand four hundred trillion. 'The wheel of water and gold, the direct area is one hundred twenty trillion, three thousand trillion, and five hundred trillion. The surrounding is thirty-six trillion.' Thereafter, due to the karma of sentient beings, great rain fell from a mass of clouds with various elements, forming a great mass of water. This mass of water was churned by the wind of karma, forming Mount Sumeru, the seven golden mountains, the continents, and the iron-natured surrounding mountains. Namely: 'Mount Sumeru, holder of the yoke, holder of the plow, holder of sandalwood, similarly beautiful mountain, horse-ear mountain, Vinataka mountain, and the holder of the ring. Outside of these mountains is the surrounding iron mountain. The seven mountains are golden, that one is iron.' Mount Sumeru is made of four jewels, and its light causes the ocean, sky, and space to appear in four colors. The height of all of these is submerged in water by eighty thousand yojanas, and Mount Sumeru rises above the water by eighty thousand yojanas, and the other eight mountains are reduced by half in succession. The height of these mountains is also equal to their width, which is eighty thousand yojanas, and so on. 'Mount Sumeru is the nature of four jewels, submerged in water by eighty thousand yojanas, and above the water is also eighty thousand yojanas. The height of these eight is reduced by half in succession, and their height is equal to their width.' In these eight mountains, the eight great Naga kings play, and the peaks are places that are cool, sweet, soft, light, clear, and without defilement.
མེད། །འཐུང་ ན་མགྲིན་དང་ལྟོ་བ་ལ། །མི་གནོད་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་ཆུ། ཞེས་པའི་ཆུ་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པས་གང་བའི་མཚོ་དང་། མུ་ཁྱུད་འཛིན་ནས་ཁོར་ཡུག་གི་བར་ནི་བག་ཚྭ་ཅན་གྱིས་གང་ བའི་ཕྱིའི་རྒྱ་མཚོ་འོ། །དེ་དག་བར་བདུན་རོལ་མཚོ་ཡིན། །དང་པོ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུའོ། །དེ་ནི་ནང་གི་མཚོ་ཆེན་ཡིན། །དེ་ཡི་ངོས་ལ་སུམ་འགྱུར་རོ། །རོལ་མཚོ་གཞན་ནི་ཕྱེད་ཕྱེད་དོ། །ལྷག་ མ་ཕྱིའི་མཚོ་ཆེན་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེའི་བར་ན་གླིང་རྣམས་གནས་སོ། །འཇིག་པ་ནི་བསམ་བསྟན་དང་པོ་མན་ཆད་མེད་དང་། གཉིས་པ་མན་ཆད་ཆུ་དང་། གསུམ་པ་མན་ཆད་རླུང་གིས་འཇིག་སྟེ་རིམ་ པ་བཞིན་ནང་གི་སྐྱོན་རྟོག་དཔྱོད་མེ་དང་འདྲ་བ་དང་། དགའ་བདེ་ཆུ་དང་འདྲ་བ་དང་། །དབུག་འབྱུང་རྔུབ་རླུང་དང་འདྲ་བ་དང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ན་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྣོད་འཇིག་པ་ མེད་དེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་གྲོལ་བས་མི་གཡོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུན་གྱིས་རྟག་པར་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པ་ན་གཞལ་མེད་ཁང་དང་མཁས་པ་འབྱུང་ཞིང་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-982 མེ་དང་ཆུ་དང་རླུང་དག་གིས། །འཇིག་པ་དག་ནི་ཡང་གསུམ་ཡིན། །བསམ་གཏན་གཉིས་སོགས་གསུམ་པོ་ནི། །དེ་དག་གི་རྩེ་གོ་རིམ་བཞིན། །དེ་ཡི་སྐྱོན་དང་ཆོས་མཐུན་ཕྱིར། །བཞི་པ་ན་མེད་མི་ གཡོའི་ཕྱིར། །མི་རྟག་དེ་ཡི་གཞལ་མེད་ཁང་། །སེམས་ཅན་བཅས་ཏེ་འབྱུང་འཇིག་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །འཇིག་པའི་གོ་རིམ་ནི་མེའི་བསྐལ་པ་བདུན་བཏུད་མར་འཇིག་ལ་བསྐལ་ཆེན་བརྒྱད་འདས་ནས་འོད་གསལ་མན་ཆད་ ཆུ་ཡིས་འཇིག་པ་ལན་གཅིག་འབྱུང་ལ་མེས་འཇིག་པ་བདུན་གྱིས་ཐལ་ཏེ་ལྔ་བཅུ་རྩ་དྲུག་སོང་ནས་མེས་ལན་བདུན་འཇིག་ལ། འཇུག་ཏུ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་པ་ལ་རླུང་གིས་འཇིག་པར་བྱེད་དོ། ། མེ་ཡིས་བདུན་ནོ་ཆུ་ཡིས་གཅིག །དེ་ལྟར་ཆུ་བདུན་ཐལ་ནས་ཀྱང་། །མེ་ཡིས་བདུན་དེ་ནས་ནི། །མཇུག་ཏུ་རླུང་གིས་འཇིག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །འདིར་དེ་དག་དཔེར་བཀོད་པ་ནི་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་ ཆུའི་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ཅིང་ཆུ་ནི་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་རླུང་ནི་ནམ་མཁའ་ལ་རབ་ཏུ་གནས་པ་ཡིན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་པའི་རྟེན་མེད་དོ། །ནམ་མཁའ་ནི་རླུང་དང་ཆུ་དག་དང་སའི་ ཁམས་ལ་སོགས་པ་གང་ལའང་བརྟེན་ནས་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་མི་བརྟེན་པས་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དོན་དགོད་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དང་། 2-983 དབང་པོ་སྟེ་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་རྣམས་ནི་བསྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་གསུམ་དང་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དག་ལབརྟེན་ནས་གནས་ཤིང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དག་ནི་ ལུས་མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་བར་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 『飲用對喉嚨和腹部無害，具八支功德之水』，此八支功德水充滿之湖泊，以及環繞其外，充滿鹹味的外部大海。 這些之間有七個嬉樂海。第一個是八萬由旬。那是內部的大海。其表面積是三倍。其他的嬉樂海是各一半。剩餘的是外部的大海。 這些之間存在著島嶼。毀滅始於初禪以下皆無，二禪以下為水，三禪以下為風所毀，依次是因為內部的過患，如尋伺類似於火，喜樂類似於水，出入息類似於風。 四禪則沒有外部容器的毀滅，因為從八種禪定過患中解脫出來，所以不會動搖。是否恒常不變呢？並非如此，因為在生起和毀滅時，會出現無量宮和智者。 火與水和風，毀滅有三種。 二禪等三者，是它們的頂端，依次地。 因為與其過患和法相同，四禪則無，不動搖。 無常，其無量宮，與有情一起生滅。 毀滅的順序是，火的劫連續毀滅七次，經過八個大劫后，從光音天以下，水毀滅一次，火毀滅七次，經過五十六次後，火毀滅七次。 最後在第六十四劫時，風會毀滅。 火七水一，如此水七次過後，火七次之後，最後是風毀滅。 這裡，這些被用作例子，即大地的壇城依賴於水的堆積，水依賴於風的壇城，風完全安住于虛空，沒有其他的依賴。 虛空不依賴於風、水和土等任何事物而存在，因為它不依賴於因和緣。 第二，陳述意義：同樣，有漏的五蘊、十八界和十二處，依賴於產生它們的因，即有漏的三業，以及由此激發的煩惱。而這些業和煩惱，則依賴於將身體的不凈視為清凈等不如理作意。
【English Translation】 'Drinking is harmless to the throat and abdomen, water with eight qualities,' this lake filled with water possessing eight qualities, and the outer ocean surrounding it, filled with saltiness. Between these are seven Playful Seas. The first is eighty thousand yojanas. That is the inner great sea. Its surface area is three times. The other Playful Seas are each half. The remainder is the outer great sea. Between these exist islands. Destruction begins with no destruction below the first dhyana, water below the second dhyana, and wind destroys below the third dhyana, sequentially because of internal faults, such as investigation resembling fire, joy resembling water, and inhalation and exhalation resembling wind. The fourth dhyana does not have the destruction of external containers because it is liberated from the eight faults of meditative concentration, so it does not waver. Does it become constant? It is not so, because at the time of arising and destruction, immeasurable palaces and wise ones appear. Fire and water and wind, destructions are of three types. The second dhyana and the three others, are their peaks, sequentially. Because it is in accordance with its faults and dharma, the fourth dhyana is without, unwavering. Impermanent, its immeasurable palace, together with sentient beings, arises and destroys. The order of destruction is that the fire kalpa destroys seven times in succession, and after eight great kalpas have passed, from the Clear Light downwards, water destroys once, fire destroys seven times, and after fifty-six have passed, fire destroys seven times. Finally, in the sixty-fourth, wind will destroy. Fire seven, water one, likewise after water seven times, fire seven times, finally wind destroys. Here, these are used as examples, namely that the mandala of the earth relies on the accumulation of water, water relies on the mandala of wind, and wind completely abides in space, without any other reliance. Space does not rely on wind, water, or earth, or anything else, because it does not rely on cause and condition. Second, stating the meaning: Similarly, the contaminated five aggregates, eighteen elements, and twelve sense bases rely on the cause that produces them, namely the contaminated three actions, and the afflictions aroused by them. And these actions and afflictions rely on the non-virtuous attention, such as perceiving the impurity of the body as pure.
པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་རྟག་ཏུ་བརྟེན་ནས་གནས་ལ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་ ཆོས་དབྱིངས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རབ་ཏུ་གནས་སོ། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནམ་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་ཀུན་རྫོབ་པའི་ཆོས་རྣམས་ ནི་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་བརྟེན་ནས་གནས་པ་མེད་དེ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་ཁམས་རྣམས་ནི་ལས་ དང་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་འདྲ་བར་ཤེས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ནི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་འགྲུབ་ པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཆགས་པའི་རྒྱུ་ཆུའི་ཁམས་དང་འདྲ་བར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཕྱིར། རླུང་གི་ཁམས་དང་འདྲ་བར་ལྟ་བར་བྱའོ། ། 2-984 སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའི་ཁམས་བཞིན་དུ་དེ་ནི་རང་ཉིད་གཞི་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་པ་ཅན་མིན་ཅིང་གང་ལ་ཡང་གནས་ པ་མེད་དོ། །བཞི་པ་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བ་ནི། ཅི་ལྟར་ནམ་མཁའ་ལ་བརྟེན་པའི་རླུང་གིས་ཆུའི་ཕུང་པོ་བསྲུབ་པ་ལས་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་འཆགས་པ་ལྟར་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ ནི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལ་རབ་ཏུ་གནས་ལ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་རབ་ཏུ་ཕྲེང་བ་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ལས་དང་ཉོ་ མོངས་པ་ཆུ་དང་འདྲ་བ་ལས་ནི་ས་དང་འདྲ་བའི་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་ཁམས་རྣམས་འབྱུང་ངོ་། །ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དེ་འཇིག་པ་དང་ཆགས་པ་ལྟར་ནང་སེམས་ཅན་ཡང་སྐྱེ་བ་ དང་འཇིག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པ་མེད་པ་ལྟར་ནང་སེམས་ཅན་གྱི་རྟེན་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཁམས་ལའང་ཉེར་ ལེན་གྱི་རྒྱུ་མེད་ཅིང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་མེད་དེ་དེས་ན་རྒྱུ་རྐྱེན་གཉིས་ཚོགས་པ་མེད་ཅིང་དེས་ན་དང་པོར་སྐྱེ་བ་དང་བར་དུ་གནས་པ་དང་མཐར་འཇིགས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-985 མདོ་ལས། ནམ་མཁའི་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟར་ན་རང་བཞིན་ནོ། །རླུང་གི་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟར་ན་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །ཆུའི་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟར་ནི་ ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའོ། །སའི་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟར་ན་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་ཁམས་རྣམས་སོ། །དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་རྩ་བ་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་སྟེ་སྙིང་པོ་མེད་པའི་རྩ་ བ་ཅན། མི་གནས་པའི་རྩ་བ་ཅན་དག་པའི་རྩ་བ་ཅན། རྩ་བ་མེད་པའི་
【現代漢語翻譯】 恒常依賴如理作意而住，不如理作意則依賴心之法界自性清凈而安住。心之自性或極清凈，即不如理作意等世俗之法，不依賴任何事物而住，因其不依賴因和緣。第三，譬喻與意義結合：有漏之蘊、處、界等，是業和煩惱的異熟果，故應知如地輪。有情之業和煩惱，是成就蘊等之因，故應知如地輪形成之因——水界。不如理作意，由業和煩惱所引發，應視如風界。 心之自性是不如理作意的所依，故如虛空界，它不依賴任何基礎，也不安住于任何事物。第四，佛法相合：猶如依賴虛空的風攪動水聚而形成地輪，不如理作意安住於心之自性，即如來藏中，不如理作意使業和煩惱增長，生起心。業和煩惱如水，從中產生如地般的蘊、處、界。外器世界有成住壞空，內有情亦有生老病死。外器世界的一切所依——虛空界，無生滅，同樣，內有情的所依——心之自性界，也沒有近取因和俱生緣，因此沒有因緣二者聚合，所以最初無生，中間無住，最終無滅。 經中說：『虛空界如何，自性亦如是。風界如何，不如理作意亦如是。水界如何，業和煩惱亦如是。地界如何，蘊、處、界亦如是。』因此，一切法皆是斷絕根本，是無有實義的根本，不住的根本，清凈的根本，無有根本的。
【English Translation】 Constantly abide relying on proper attention, while improper attention abides thoroughly relying on the naturally pure Dharmadhatu of the mind. The nature of the mind, or its complete purity, means that all conventional phenomena such as improper attention do not abide relying on anything, because they do not depend on causes and conditions. Third, combining the example with the meaning: The contaminated aggregates, sense bases, and elements are the ripened results of karma and afflictions, therefore, they should be understood as being like the earth mandala. The karma and afflictions of sentient beings are the cause for the formation of the aggregates, etc., therefore, they should be understood as being like the water element, which is the cause for the formation of the earth mandala. Improper attention is stirred up by karma and afflictions, and should be seen as being like the wind element. The nature of the mind is the support for improper attention, therefore, like the space element, it does not rely on any basis of its own, and does not abide in anything. Fourth, combining with the Dharma: Just as the wind relying on space stirs up the mass of water and forms the earth mandala, improper attention abides thoroughly in the nature of the mind, the Tathagatagarbha, and improper attention increases karma and afflictions, giving rise to mind. Karma and afflictions are like water, from which arise the aggregates, sense bases, and elements, which are like earth. Just as the external world of phenomena is subject to destruction and formation, so too are sentient beings subject to birth and death. Just as the space element, the support of all external phenomena, is without birth and death, so too the nature of the mind element, the support of internal sentient beings, has no proximate cause and no simultaneous condition, therefore, there is no gathering of the two causes and conditions, and therefore, there is no birth in the beginning, no abiding in the middle, and no destruction in the end. The sutra says: 'Just as the space element, so is the nature. Just as the wind element, so is improper attention. Just as the water element, so are karma and afflictions. Just as the earth element, so are the aggregates, sense bases, and elements.' Therefore, all phenomena are completely severed from the root, having a root that is without essence, a root that does not abide, a root that is pure, a root that is without a root.
རྩ་བ་ཅན་ཞེས་བརྗོད་དོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བ་ལ་གཉིས་ལས། ཉོན་མོངས་པས་ མ་གོས་པའི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གདོད་མ་ནས་འོད་གསལ་བ་གང་ཡིན་པའི་ཁམས་དེ་ནི་སྒྲིབ་པ་ཡོད་མེད་ཀྱིས་རང་གི་ངོ་བོ་བཟང་ངན་ལ་སོགས་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་ བ་མེད་དེ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རྟོག་པ་ལས་བྱུང་པའི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མས་ཁམས་དེ་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ ན་ནམ་མཁའ་སྤྲིན་དང་ཁུག་རྣ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པས་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པའི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། ནམ་མཁའ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལྟར་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་ཆུའི་ཚོགས་ཀྱིས་ཁམས་འདི་ནི་མངོན་པར་འགྲུབ་པ་སྟེ་སྐྱེ་བ་མིན་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-986 ནམ་མཁའ་འཇིག་པ་མེད་པ་ལྟར་ཁམསཀྱང་འཆི་བ་དང་ན་བ་དང་རྒས་པའི་མེ་མི་ཟད་པས་ཀྱང་ཚིག་པ་སྟེ་འཇིག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་རང་བཞིན་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་ ཕུང་པོ་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི། ཕུང་པོའི་རྒྱུན་འཇིག་པའི་རྒྱུ་འཆི་བའི་མེ་ནི་རིམ་པ་བཞིན་དུ་དུས་མཐའི་མེས་འཇིག་པར་བྱེད་པ་དང་འདྲ་བར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། ཕུང་པོའི་རྒྱུན་འཇིག་པར་བྱེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ན་བའི་མེ་ནི་དམྱལ་བའི་མེས་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པ་དེ་དང་འདྲ་བར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ་ཕུང་པོ་ལ་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་མྱོང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒ་བའི་མེ་ནི་ཐ་ མལ་གྱི་མེས་འབྱུང་བ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་འདྲ་བར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་ནི་མེ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གིས་འཇིག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཆི་བ་ཞེས་བགྱི་བ་དང་སྐྱེ་བ་ཞེས་བྱ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་འཆི་བ་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ནི་དབང་པོ་འགག་པའོ། །བཅོམ་ ལྡན་འདས་སྐྱེ་བ་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ནི་དབང་པོ་གསར་རྣམས་ཐོབ་པའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་སྐྱེ་བའམ། འཆི་བའམ། འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་མ་ལགས་སོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། 2-987 བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་སྟེ། རྟག་པ་བརྟན་པ། ཞི་བ་གཡུང་དྲུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་གཉིས་ཀའི་གནས་སྐབས་ན་འགྱུར་ བ་མེད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འམ་འཕགས་པ་རྣམས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་སྐྱེ་བ་དང་སོགས་པ་འཆི་བ་དང་ ན་བ་དང་རྒ་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཕོངས་པ་དང་བྲལ་བས་དག་པ་ཡིན་ཏེ་ཁམས་འདིའི་རང་བཞིན་ནི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཉིད་མངོན་སུམ་ད
【現代漢語翻譯】 據說這是『根本』。第三，歸納這些意義有二：歸納不為煩惱所染的意義是：心的自性本來就是光明的，這個界（藏文：ཁམས་，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）不會因為有無遮障而改變其本質的好壞等等，因為由非真實、不如理作意產生的貪慾等暫時的垢染不會使這個界被煩惱所染。例如，天空不會因為雲和霧等過失而改變。第二，歸納無生滅的意義是：就像天空無生一樣，業和煩惱之水的積聚不會使這個界顯現，即不會產生，因為它是非合成的。 就像天空無滅一樣，這個界也不會因為死亡、疾病和衰老的火焰不息而焚燒，即不會毀滅，因為它自性不會改變。第四，蘊毀滅的原因是：要知道，蘊的相續毀滅的原因，即死亡之火，就像次第被劫末之火毀滅一樣。因為它是毀滅蘊相續的原因。要知道，疾病之火就像地獄之火產生痛苦一樣。因為它使蘊體驗各種痛苦。要知道，衰老之火就像普通的火使諸法成熟一樣。因為它使行蘊成熟。這個界不會被這三種火毀滅。如《寶鬘經》中說：『世尊，所謂死亡和出生，是世間的說法。世尊，所謂死亡，是指諸根滅盡。世尊，所謂出生，是指獲得新的諸根。世尊，如來藏（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ，梵文天城體：तथागतगर्भ，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏）不是生，也不是死，也不是死歿和出生。』為什麼呢？ 世尊，如來藏（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ，梵文天城體：तथागतगर्भ，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏）超越了有為法的相，是常、恒、寂、永恒的。』第二，在兩種情況下都不會改變，分為二：總說和廣說。第一是：有智慧的菩薩或聖者們，因為遠離了由有漏業所生的生等，即死亡、疾病和衰老的痛苦，所以是清凈的，因為這個界的自性是如實存在的。
【English Translation】 It is said that this is the 'root'. Third, summarizing these meanings, there are two aspects: Summarizing the meaning of being unstained by afflictions is: the nature of the mind is originally luminous, and this realm (藏文：ཁམས་，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：element) will not change its essence of good or bad, etc., due to the presence or absence of obscurations, because temporary defilements such as attachment arising from unreal, improper thoughts will not cause this realm to be stained by afflictions. For example, the sky will not change due to faults such as clouds and fog. Second, summarizing the meaning of no birth and death is: just as the sky has no birth, the accumulation of the water of karma and afflictions will not cause this realm to manifest, that is, it will not be produced, because it is unconditioned. Just as the sky has no death, this realm will also not be burned by the unceasing fire of death, disease, and old age, that is, it will not be destroyed, because its nature will not change. Fourth, the cause of the destruction of the aggregates is: it should be known that the cause of the destruction of the continuum of the aggregates, that is, the fire of death, is like being destroyed by the fire at the end of the kalpa in sequence. Because it is the cause of destroying the continuum of the aggregates. It should be known that the fire of disease is like the fire of hell producing suffering. Because it causes the aggregates to experience various sufferings. It should be known that the fire of old age is like ordinary fire causing phenomena to mature. Because it causes the aggregate of formation to mature. This realm will not be destroyed by these three fires. As it is said in the Shrimala Sutra: 'World Honored One, what is called death and birth are worldly terms. World Honored One, what is called death is the cessation of the senses. World Honored One, what is called birth is the attainment of new senses. World Honored One, the Tathagatagarbha (藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ，梵文天城體：तथागतगर्भ，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：Tathagatagarbha) is neither birth, nor death, nor transmigration and birth.' Why? World Honored One, the Tathagatagarbha (藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ，梵文天城體：तथागतगर्भ，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：Tathagatagarbha) transcends the characteristics of conditioned phenomena, and is permanent, stable, peaceful, and eternal.' Second, it does not change in either situation, divided into two: summary and detailed explanation. The first is: wise Bodhisattvas or noble ones are pure because they are free from the suffering of birth, etc., that is, death, disease, and old age, which are produced by contaminated karma, because the nature of this realm exists as it is.
ུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་གསར་དུ་འགྲུབ་པའི་སྐྱེ་བ་དང་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་འགགས་པའི་འཆི་བ་དང་བདེ་བ་འཇོམས་པའི་ན་བ་དང་རྒྱུན་འགྱུར་བའི་རྒ་བ་ལས་གྲོལ་བའོ། །དེ་ལྟར་ན་ ཡང་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་གྱི་འཁོར་བར་བརྟེན་པར་བྱེད་དོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ཞེ་ན་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྡུག་བསྔལ་མཐའ་དག་ལས་བསྒྲལ་བར་འདོད་པའི་སྙིང་བརྩེ་བ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་པའི་ ཕྱིར་དེའི་རྒྱུ་ལས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱང་རྒྱུ་གང་ལས་ཞེ་ན་ཁམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོག་པ་དེའི་རྒྱུ་ལས་དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་པ་རྣམས་ལ་ཐུགས་རྗེས་འཁྲུངས་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། 2-988 དེ་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་འདི་ནི། །རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་གོམས་བྱས་ན། གཞན་གྱི་དོན་ལ་ཆགས་པའི་བློ། །འབྱུང་པར་འགྱུར་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ དག་པའི་ཚུལ། སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་མ་དག་པའི་ཚུལ། དེ་དག་ལས་སྤྱོད་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཟག་བཅས་ཀྱི་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ ལ་རང་དབང་མེད་པར་འཆི་བ་དང་ན་བ་དང་རྒ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མ་ལུས་པ་རྩ་བ་ནས་སྤངས་པས་དག་པ་ཡིན་ཏེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་རང་དབང་མེད་པར་སྐྱེ་བ་ དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཅི་སྟེ་ན་དེ་དག་ལ་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གི་ཁྱབ་ པ་ནི། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ལེན་ཅིང་དེ་ལ་འཆི་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་རྣམས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཁམས་ཅི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡང་དག་པར་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རང་ཉིད་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྒུད་པ་རྣམས་ལས་འདས་པར་གྱུར་ཀྱང་ཁམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་རྟོགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཚད་མེད་པའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པས་བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་ཉིང་མཚམས་སྦྱར་ཏེ་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་དང་རྒ་བ་དང་ན་བར་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-989 རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། དཔའ་བོ་གར་སྤྱོད་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ཡིས། །ཁམས་གསུམ་ཡང་དག་འདས་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའང་མིན། །ཉོན་མོངས་ཟད་པར་གྱུར་ཀྱང་སྐྱེ་བ་སྟོན་པར་བྱེད། །རྒ་དང་ན་ དང་འཆི་བ་མེད་ཀྱང་འཆི་འཕོ་སྟོན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་སྐྱེ་བ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཡིན་ཏེ། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས། དེ་དག་གི་འཁོར་བའི་རྒྱུ་དགེ་བའི་རྩ་ བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ
【現代漢語翻譯】 爲了證悟自性。那麼，自性的本質是什麼樣的呢？是從新形成的蘊的生，到蘊的相續斷絕的死，到摧毀安樂的病，到相續變異的老中解脫。這樣一來，也依賴於生等的輪迴狀態。那麼，從什麼因產生的呢？是從想要救度一切眾生脫離所有痛苦的大慈悲心中產生的。那麼，這又從什麼因產生的呢？是從如實證悟自性的實相，對沒有證悟到此的眾生生起悲憫之心而產生的。《入菩薩行論》中說： 『如此空性若串習，瑜伽行者定無疑，生起利他之意樂，故當盡力修空性。』 第二部分分為三點：以智慧的力量清凈的狀態，以慈悲的控制不清凈的狀態，以及從這些中修習行為的狀態。第一點是：殊勝的菩薩們，由於從根本上斷除了有漏輪迴的痛苦，如無自在的死亡、疾病和衰老等所有痛苦，因此是清凈的，因為沒有了受有漏業力支配而無自在的生。那麼，這是為什麼呢？因為他們沒有了以不如理作意為先導的業和煩惱。那麼，它們的遍及情況是：由於以不如理作意為先導的業和煩惱的控制，而受取有漏的生，並且在那上面產生死亡等。 第二點是：殊勝的菩薩們，由於以智慧如實地現見了自性的實相，因此雖然自己已經超越了有漏的生等衰敗，但由於對沒有證悟自性實相的眾生懷有無量的慈悲心，因此以意願而受生於輪迴中，並且爲了成熟眾生而示現生、死、老、病等。 《聖母經》中說：『勇士行持般若波羅蜜，亦不從三有中完全解脫，雖已滅盡煩惱，仍示現生，雖無老病死，仍示現死亡。』 其中，產生生的因是無漏的業，如《大方廣菩薩藏經》中說：『彼等輪迴之因，與善根相應。』
【English Translation】 For the sake of realizing the nature. Then, what is the nature of the nature? It is liberation from the birth of newly formed aggregates, to the death of the continuous cessation of aggregates, to the sickness that destroys happiness, to the aging that changes continuously. In this way, it also depends on the state of samsara such as birth. Then, from what cause does it arise? It arises from the great compassion of wanting to liberate all beings from all suffering. Then, from what cause does this arise? It arises from the actual realization of the reality of the nature, and from the arising of compassion for those who have not realized this. The Bodhicittavivarana says: 'If emptiness is cultivated in this way, the yogi will undoubtedly develop a mind attached to the welfare of others, so one should strive to cultivate emptiness.' The second part is divided into three points: the state of purification by the power of wisdom, the state of impurity by the control of compassion, and the state of practicing behavior from these. The first point is: the noble Bodhisattvas are pure because they have completely eliminated the suffering of samsara with defilements, such as the suffering of death, disease, and old age without freedom, because there is no birth without freedom under the control of defiled karma. Then, why is this? Because they do not have the karma and afflictions that are preceded by inappropriate attention. Then, their pervasiveness is: due to the control of karma and afflictions that are preceded by inappropriate attention, they take defiled birth, and on that, death and so on arise. The second point is: the noble Bodhisattvas, because they have actually seen the reality of the nature with wisdom, although they themselves have transcended the decay of defiled birth and so on, because they have become the embodiment of immeasurable great compassion for beings who have not realized the reality of the nature, they intentionally take birth in samsara, and show birth, death, old age, and sickness in order to ripen beings. The Mother of the Buddhas says: 'The hero who practices the Prajnaparamita, also does not completely liberate from the three realms, although afflictions have been exhausted, he still shows birth, although there is no old age, sickness, and death, he still shows death.' Among them, the cause of producing birth is undefiled karma, as it says in the Mahavaipulya Bodhisattva Pitaka Sutra: 'The cause of their samsara is in accordance with the roots of virtue.'
འི་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཞེ་ན་འདི་ལྟ་སྟེ། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཡོངས་སུ་ཚོལ་བས་མི་ངོམས་པ་དང་། བསམ་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། སངས་ རྒྱས་དང་ཕྲད་པ་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་ཕྱིར་མི་སྐྱོ་བ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་འཛིན་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་པ་ལ་འགྲུས་པ་ དང་། ཆོས་ལ་ཆགས་པའི་བསམ་པ་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་རྣམས་མི་འདོར་བ་སྟེ། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ་གང་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ བར་བྱེད་ཀྱང་ཉེས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་གོས་པ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདི་དག་གོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ལ་བརྟེན་ནས་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་དེ་དག་གིས་ཁམས་གསུམ་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བར་བྱེད་པས། 2-990 ཉོན་མོངས་པ་དང་འདྲ་བས་དེར་བཏགས་པ་བ་ཡིན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་དངོས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ། འདི་ལྟར་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་གྱིས་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དག་ གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཁམས་གསུམ་པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ཁམས་གསུམ་པ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཐབས་མཁས་པ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བའི་སྟོབས་ བསྐྱེད་པས་བསམ་བཞིན་དུ་ཁམས་གསུམ་དུ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་ཏེ། དེས་ན་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཇི་སྲིད་ཁམས་གསུམ་པར་སྦྱོར་བ་ཡིན་གྱི་སེམས་ཉེ་བར་ ཉོན་མོངས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འཁོར་བའི་སྐྱེ་བ་ནི་འདིར་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ན་ཁམས་གསུམ་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ཡིན་ཅིང་དེ་ཉིད་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ ལས་ཀྱིས་མ་བསྐྱེད་པས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་འདུས་བྱས་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཡང་ཡིན་པའི་དག་པ་དང་མ་དག་པ་འདྲེས་པའི་གནས་སྐབས་ཞེས་བྱ་སྟེ། འགྲེལ་ པ་ལས། འཁོར་བ་ནི་འདིར་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ན་ཁམས་གསུམ་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་གསུམ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །དེ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བས་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཡིན་ལ། 2-991 ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་དེ་ཉིད་དོ་ཞེས་པ་དང་། མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་སླད་དུ་འདུས་ བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་པའི་འཁོར་བ་ཡང་མཆིས་ལ། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་མཆིས་སོ་ཞེས་སོ། ། དེ་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྲིད་པ་ལས་གྲོལ་ཡང་ སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་འཛིན་པ་ནི་ས་ཐམས་ཅད་ན་ཡང་ཡོད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་གཙོ་ཚར་པ་དྲུག་པ་ལ
【現代漢語翻譯】 何謂煩惱？即指：對於圓滿積聚福德資糧不感滿足；有意識地受生於輪迴；致力於與佛相遇；爲了成熟一切眾生而不疲倦；精進于受持正法；勤于利益眾生的一切事業；不離對佛法的貪著之心；不捨棄諸波羅蜜多的修持。智慧如海者，無論以何種方式調伏菩薩，都不會被過失所染污，這些與善根相應的煩惱即是以上所說。由於無明習氣的緣故，這些無漏之業會導致於三界中結生。 因此，它們類似於煩惱，故稱之為煩惱，但並非真正的煩惱。如經中所說：『智慧如海者，以如此這般的自性，這些煩惱會使菩薩於三界中流轉，而三界也源於煩惱。』因此，菩薩以善巧方便和增長善根的力量，有意識地於三界中流轉，故稱之為與善根相應的煩惱。只要於三界中流轉，心就不是真正被煩惱所染污。』 輪迴的生起，在此是指于無漏之界中，三界的影像，即意所生的身體。它並非由有漏之業所生，故而是寂滅涅槃，但由於無漏之業的造作，故也是輪迴，因此是清凈與不清凈相混合的狀態。如釋論中所說：『輪迴，在此是指于無漏之界中，意所生的三界影像之身。』它是由無漏的善根所造作，故而是輪迴，而非由有漏之業和煩惱所造作，故也是寂滅涅槃。 如經中所說：『世尊，因此有有為和無為的輪迴，也有有為和無為的寂滅涅槃。』因此，以智慧的力量從輪迴中解脫，卻因慈悲心的驅使而受生於輪迴，這種情況在所有地上都有。然而，最主要的是第六...
【English Translation】 What are afflictions? They are: not being satisfied with fully accumulating the collection of merit; consciously taking birth in samsara; striving to encounter the Buddhas; not being weary for the sake of fully maturing sentient beings; being diligent in upholding the sacred Dharma; being assiduous in whatever activities benefit sentient beings; not being separated from the thought of attachment to the Dharma; and not abandoning the continuous practice of the pāramitās. Those with wisdom like the ocean, by whatever means they subdue Bodhisattvas, are not tainted by the faults of offenses. These afflictions that are in accordance with the roots of virtue are those that have been spoken of. Because of the latent imprints of ignorance, these uncontaminated actions cause rebirth in the three realms. Therefore, they are similar to afflictions, and are called such, but are not actual afflictions. As it says in the sutra: 'Those with wisdom like the ocean, with such a nature, these afflictions cause Bodhisattvas to wander in the three realms, and the three realms also arise from afflictions.' Therefore, Bodhisattvas, through skillful means and the power of increasing roots of virtue, consciously wander in the three realms, and are therefore called afflictions that are in accordance with the roots of virtue. As long as they wander in the three realms, the mind is not truly afflicted by afflictions.' The arising of samsaric existence here refers to the image of the three realms in the realm of the uncontaminated, which is the mind-made body. It is not produced by contaminated actions, and is therefore nirvana, but because it is compounded by uncontaminated actions, it is also samsara, and is therefore called a state of mixed purity and impurity. As it says in the commentary: 'Samsara here is considered to be the three mind-made bodies, the image of the three realms in the realm of the uncontaminated.' It is compounded by uncontaminated roots of virtue, and is therefore samsara, but it is not compounded by contaminated actions and afflictions, and is therefore also nirvana. As it says in the sutra: 'Bhagavan, therefore there is conditioned and unconditioned samsara, and there is also conditioned and unconditioned nirvana.' Therefore, although one is liberated from samsara by the power of wisdom, one takes birth in samsara due to the force of compassion, which exists on all levels. However, the most important is the sixth...
་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ། འགྲེལ་པ་ལས། དེ་ཡང་ཐོག་མ་མེད་པའི་ ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒོམས་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྒོམ་པས་ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་སྐྱོབས་ པའི་དོན་དུ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ལ་གཙོ་བོར་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་དང་། རྒྱན་ལས། ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་བརྟེན་ནས། །འཁོར་བ་ དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། །གཉིས་འདིར་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། །མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། །ས་དེ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ལུགས་འབྱུང་ཤེས་པས་བསམས་བཞིན་དུ་སྲིད་པར་སྐྱེ་བ་འཛིན་ཡང་ལུགས་ལྡོག་ཤེས་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པས་གོས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། 2-992 དེ་ཉིད་ལས། ཆེད་དུ་བསམ་ཏེ་སྐྱེ་བས། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྗེས་སུ་བསྲུང་། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་ལ་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པའི་ཚུལ་ལ་བཞི་སྟེ། དོན་དམ་པའི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་དང་། མ་གོས་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དང་། སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། འཕགས་པའི་སྤྱོད་པ་ངོ་ མཚར་བ། །དེ་སྙིང་རྗེའི་བྱེད་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ས་དང་པོ་པའི་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྨད་དུ་བྱུང་ཞིང་ངོ་མཚར་བ་ཉིད། སྤྱོད་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ ན་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པས་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདི་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་ནས་རང་ཉིད་སྐྱེ་འཆི་ལས་གྲོལ་ཡང་གདུལ་བྱ་བདག་གཉིས་སུ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པས་མིག་མེད་པའི་ སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་ལ་སོགས་པ་དག་ཏུ་མཐོང་ནས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་འཕགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་སྐྱེ་འཆི་ལས་གྲོལ་བའི་གོ་ འཕང་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་སྐྱེ་འཆི་ལ་གནས་པའི་བྱིས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་སྣང་ངོར་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་དུ་སྟོན་ཏེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་འགྲོ་བའི་གཉེན་དུ་གྱུར་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་གཞན་དོན་བྱེད་པའི་ཐབས་དང་དེའི་ཀུན་སློང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ནི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའོ། ། 2-993 རྒྱན་ལས། སྙིང་རྗེ་དང་ནི་བཟོད་དང་སེམས་དཔའ་དང་། །སྨོན་ལམ་སྐྱེ་བ་སེམས་ཅན་ཡོངས་སྨིན་བྱེད། །དང་པོ་རྩ་བ་ཐ་མ་འབྲས་མཆོག་ལྡན། །དེ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་ལྗོན་ཤིང་ཡིན། ཞེས་གསུངས་ པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་མ་གོས་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པའི་སྤྱོད་པ་ནི། ས་གཉིས་པ་ནས་བདུན་པའི་བར་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་རང་ཉིད་འཇིག་ རྟེན་གྱི་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་ཀྱང་ས
【現代漢語翻譯】 被詳細闡述。在《釋論》中說：『這是因為通過修習無始以來的般若波羅蜜多（梵文，Prajñāpāramitā，智慧到彼岸），以及修習大悲心，而趨向于斷盡煩惱的現觀，並且爲了完全救護一切有情界而不顯現，因此菩薩的顯現主要是被詳細闡述的。』《莊嚴經論》中說：『依靠般若波羅蜜多，輪迴和涅槃，二者在此顯現，因此稱為顯現地。』 處於該地的菩薩，雖然因爲了知緣起順生之理而有意願地受生於輪迴，但因爲了知緣起還滅之理，所以不會被煩惱所染污。《彼論》中說：『因為有意願地受生，所以不會被煩惱所控制。』 第三，關於在這些地上的行持方式有四種：發起勝義菩提心，進入無染的行持，在一切方面都不退轉，以及一生補處菩薩的行持。第一種又分為兩種：殊勝的聖者行持，以及顯示其為大悲心的作用。 第一種是：第一地菩薩的行持是奇妙且殊勝的。什麼樣的行持呢？即是現證了不隨生等而變化的法性，雖然自己已經從生死中解脫，但由於所化眾生被我二執的愚昧所矇蔽，如同沒有眼睛一般，菩薩見到他們的生和死等，從而成熟眾生。 第二種是：菩薩獲得了從生死中解脫的聖者行境，由於大悲心的驅使，在處於生死中的凡夫眾生面前，示現具有生等行境，因此，成為眾生親友的菩薩們，他們利益他人的方便和動機——大悲心，是至高無上的。《莊嚴經論》中說：『大悲和忍辱與勇猛心，以及發願受生能成熟一切有情。最初是根本，最後具有殊勝的果實，這就是大悲心的樹。』 第二，進入無染的行持是指：處於第二地到第七地之間的菩薩，雖然憑藉智慧的力量超越了世間的一切行境，但仍然……
【English Translation】 It is elaborated. In the commentary, it says: 'This is because, through cultivating the Prajñāpāramitā (藏文，般若波羅蜜多，梵文天城體，Prajñāpāramitā，梵文羅馬擬音，Prajñāpāramitā，智慧到彼岸) from beginningless time, and cultivating great compassion, one tends towards the manifestation of the exhaustion of defilements, and because one does not manifest for the sake of completely protecting all sentient beings, therefore the manifestation of a Bodhisattva is mainly elaborated.' The Ornament says: 'Relying on the Perfection of Wisdom, Samsara and Nirvana, both manifest here, therefore it is called the Ground of Manifestation.' A Bodhisattva abiding on that ground, although he intentionally takes birth in Samsara knowing the way of dependent origination arising, he will not be stained by defilements because he knows the way of dependent origination ceasing. The same [text] says: 'Because of intentionally taking birth, one does not follow defilements.' Third, regarding the ways of practicing on these grounds, there are four: generating the ultimate Bodhicitta, entering into undefiled conduct, non-retrogression in all aspects, and the conduct of a prince who is one birth away [from Buddhahood]. The first is divided into two: the amazing conduct of the noble ones, and showing it as the action of compassion. The first is: the conduct of the son of the Victorious One on the first ground is wonderful and amazing. What kind of conduct is it? Having directly realized this nature of phenomena that does not change with birth and so on, although one is liberated from birth and death, seeing the birth and death and so on of sentient beings who are blinded by the ignorance that is deluded about the two selves, one ripens sentient beings. The second is: that the Bodhisattva who has attained the state of the noble realm, liberated from birth and death, shows, by the power of compassion, to the minds of childish sentient beings who abide in birth and death, that he has a realm of birth and so on; therefore, the means of benefiting others and the motivation of the Bodhisattvas who have become friends of beings—great compassion—is supreme. The Ornament says: 'Compassion, patience, courage, and aspiration, taking birth ripens all sentient beings. The first is the root, the last has the supreme fruit, that is the tree of great compassion.' Second, entering into undefiled conduct refers to: the Bodhisattva who abides from the second to the seventh ground, although he has transcended all worldly conduct by the power of wisdom, still...
ྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་འཇིག་རྟེན་ལས་མ་གཡོས་ཏེ་མྱ་ངན་འདས་པ་མངོན་དུ་མི་མཛད་ལ། སྙིང་རྗེའི་གདུལ་བྱའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་དུ་འཇིག་རྟེན་ན་ སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་བཟུང་ནས་སྤྱོད་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཉེས་པའི་དྲི་མས་མ་གོས་པར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །དེས་དཔེ་མཚོན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་ པདྨ་ཆུའི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་ཆུ་ཡིས་གོས་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ནི་གཞན་དོན་དུ་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་ཀྱིས་མི་གོས་སོ། །གསུམ་པ་རྣམ་ པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་སྤྱོད་པ་ནི། ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་གྱི་བྱ་བ་བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་བསྒྲུབ་པ་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་བློ་འབད་རྩོལ་ལ་མི་ལྟོས་པར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འབར་བའི་སྟེ་དཔེར་ན་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་ལ་མེ་སྟོབས་སུ་གྱུར་པ་དང་མེ་ཐུར་ཀྱིས་འབར་བ་བཞིན་དུའོ། ། 2-994 རྒྱན་ལས། ཕལ་ཆེར་དོན་མེད་དོན་ཡོད་དང་། །རྣམ་ཀུན་དོན་ཡོད་ཤེས་བྲས་ཏེ། །ཞེས་གཞན་དོན་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་དོན་ཡོད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཉམ་གཞག་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ ཀྱིས་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་བསམ་གཏན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་ཡང་དུས་རྟག་ཏུ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ཤིང་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ས་བདུན་པ་མན་ཆད་དུ་ནི་ མཚན་མ་མེད་པའི་མཉམ་བཞག་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་གཞན་དོན་ལ་འབད་རྩོལ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རྒྱུད་གཅིག་ལ་དུས་གཅིག་ཆར་མཉམ་དུ་མི་འཇུག་པས་རེས་འཇོག་ཡིན་ཅིང་དེ་སྲིད་དུ་དུས་རྟག་ཏུ་ ཆོས་ཉིད་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ཡང་དཀའ་བ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། སྨོན་ལམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མ་བྱས་པ་དང་། སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་མ་བྱས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཞིང་ཡོངས་སུ་མ་སྦྱང་བར་དེ་དག་གིས་ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་སུམ་དུ་ནི་མི་བྱ་འོ་ཞེས་སོ། །ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་ནི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་གཞན་དོན་གཉིས་ཀ་ ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུས་གཅིག་ཆར་མཉམ་དུ་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། མཚན་མ་མེད་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ། །ཞིང་ཡང་རྣམ་པར་སྦྱོང་པ་སྟེ། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་ས་དྲུག་པ་མན་ཆད་ཀྱི་མཚན་མའི་འདུས་ཤེས་དང་བདུན་པའི་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་རྩོལ་བའི་འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་མི་གཡོ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། 2-995 དེ་ཉིད་ལས། འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །མི་གཡོ་བ་ཞེས་ངེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །དེ་ཡང་བློའི་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་ མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་ཅིང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་འཁོར་ན་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་སྐྱེ་བ
【現代漢語翻譯】 由於慈悲心的力量，菩薩不會脫離世間，也不會示現入滅。雖然爲了以慈悲心調伏的眾生，而在世間示現出生等行為，但以智慧故，不為世間過患所染污，行持菩薩的行徑。這就像蓮花雖然生長在水中，卻不被水沾染一樣，菩薩爲了利益他人而降生於世，卻不為世間的法則所染污。 第三，是永不退轉的行為：獲得第八地的菩薩，在後得位時，爲了成辦以慈悲心攝持利他事業的四種事物，恒常不依賴勤作而任運成就，如干燥的木柴變為猛烈的火焰，或如用火鉗撥動的火焰一般。 《現觀莊嚴論》中說：『多數無意義，有意義與否，一切皆有義，智者所說。』因此，一切利他事業皆具有意義。同樣，對於以如實了知的智慧，使戲論的相狀寂滅的禪定，也恒常入定和安住。對於七地及以下的菩薩來說，由於無相的等持和后得位時需要勤作的利他行為，不能在一個相續中同時存在，因此是輪流進行。因此，要恒常安住於法性中也是困難的。《寶積經》中說：『若不圓滿諸愿，若未成熟有情，若未清凈佛土，彼等於真實之邊，終不現證。』對於八地及以上的菩薩來說，由於無分別智和后得位時的利他事業都能任運成就，因此可以同時存在。《現觀莊嚴論》中說：『無相任運成，佛土亦清凈。』因此，六地及以下的菩薩以有相的作意和七地菩薩以無相的勤作作意，被稱為不動的菩薩。 《現觀莊嚴論》中說：『以二作意不搖動，故說名為不動地。』然而，這並非指心識的體性是單一的，因為在無分別智的體性中沒有對相狀的執著，而在後得位的境界中則存在對相狀的執著。 第四，是出生。
【English Translation】 Due to the power of compassion, Bodhisattvas do not move away from the world, nor do they manifest Nirvana. Although for the sake of sentient beings to be tamed by compassion, they take on the manner of birth and other behaviors in the world, they are not stained by the faults of the world due to wisdom, and they practice the conduct of Bodhisattvas. This is like a lotus that grows in water but is not stained by water; similarly, a Bodhisattva is born into the world for the benefit of others but is not stained by the laws of the world. Third, is the irreversible conduct in all aspects: Bodhisattvas who have attained the eighth bhumi (stage), in the post-meditation state, constantly accomplish the four objects of gathering activities for the benefit of others with compassion, effortlessly and spontaneously, like dry firewood turning into a raging fire, or like a fire blazing with tongs. The Ornament [Abhisamayalankara] says: 'Mostly meaningless, meaningful or not, all are meaningful, said by the wise.' Therefore, all activities for the benefit of others are said to be meaningful. Similarly, they are always in meditative equipoise and remain in it, in the samadhi (meditative concentration) that pacifies the characteristics of elaboration with the wisdom that realizes suchness. For Bodhisattvas on the seventh bhumi and below, since the signless samadhi and the activities for the benefit of others in the post-meditation state require effort, they cannot occur simultaneously in one continuum, so they alternate. Therefore, it is also difficult to constantly remain in the nature of reality. The Mother Sutra [Ratnagotravibhāga] says: 'If the aspirations are not fulfilled, if sentient beings are not matured, if the Buddha-fields are not purified, then they will not directly realize the ultimate reality.' For Bodhisattvas on the eighth bhumi and above, since both non-conceptual wisdom and activities for the benefit of others in the post-meditation state are spontaneously accomplished, they can occur simultaneously. The Ornament says: 'Signless, spontaneously accomplished, and the fields are also purified.' Therefore, the consciousness of signs of the sixth bhumi and below, and the effortful consciousness of the signless of the seventh bhumi, are called immovable. The Ornament says: 'Because of the two consciousnesses, it does not waver, therefore it is definitely called immovable.' However, this does not mean that the nature of the mind is singular, because in the nature of non-conceptual wisdom there is no grasping at signs, while in the realm of the post-meditation state there is grasping at signs. Fourth, is birth.
་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་ལྔ་སྟེ། འཕྲིན་ལས་འབད་པ་ལ་ མི་ལྟོས་པའི་རྒྱུ། འཕྲིན་ལས་སྣ་ཚོགས་པའི་ཚུལ། འཕྲིན་ལས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཚུལ། གཞན་དོན་སངས་རྒྱས་དང་མཚུངས་པ། རང་དོན་སངས་རྒྱས་དང་མི་མཚུངས་པའོ། དང་པོ་ནི། ས་བཅུ་པའི་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་དེ་ནི་གདུལ་བྱ་ལུས་ཅན་རྣམས་སྨིན་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་འབད་པ་དང་། རྩོལ་བ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ན་ཀུན་སློང་གི་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། འོ་ན་གཞན་དོན་རྒྱུ་གང་ལས་བྱེད་ཅེ་ན། ས་དགུ་པ་མན་ཆད་དུ་གཞན་དོན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་གྱུར་གཅིག་ཅེས་པའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་འཕེན་པའི་དབང་སྟེ་མཐུ་དང་ནི་ཞེས་པས་ དེའི་རྒྱུ་ལས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གདུལ་བྱ་གང་ཞིག་ཐབས་གང་གིས་ཚུལ་ཇི་ལྟར་འདུལ་བའི་ཐབས་གསུང་གི་འཕྲིན་ལས་ཆོས་བསྟན་པ་དང་། གཟུགས་སྐུའི་འཕྲིན་ལས་སྤྲུལ་པའི་སྐུས་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྣང་བ་སྟོན་པ་དག་དང་། 2-996 ཆགས་ཅན་འདུལ་བའི་དོན་དུ་འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པ་ལྟར་སྟོན་པ་དང་། འགྲོ་ཆགས་ལ་སོགས་པའམ་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་འདུལ་བ་ཡིན་ཀྱང་རུང་སྟེ་མཛད་པ་པོ་ལ་རྩོལ་བ་ དང་རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་དེས་ཐབས་དེ་ཚུལ་དེ་ལྟ་བུ་ཉིད་དུ་ཤེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ན་ཡུལ་རྒྱ་ཆེ་བ་ནམ་མཁའི་མཐའ་ཀླས་པར་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་ བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་ཡང་དག་པར་འཇུག་གོ །ཚུལ་ཇི་ལྟར་བ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་དོན་ཡོད་པའི་ཐོགས་པ་མེད་པར་རོ། ། བཞི་པ་ ནི། ས་བཅུ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྒྲོལ་བའི་འཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་ཚུལ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་དང་འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མཉམ་པ་ཉིད་ དོ། །དེ་ཡང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་དང་སྣ་ཚོགས་པར་འབྱུང་བ་ཙམ་དུ་མཉམ་པ་ཡིན་གྱི་གཏན་ནས་ཁྱད་པར་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ས་བཅུ་ པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་འོད་ཟེར་ཆེན་པོའི་དབང་བསྐུར་བར་མཛད་ལ། བྱང་ཆུབ་དེ་ལྟ་བུ་མཛད་པར་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་པ་ནི། གཞན་དོན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་མཚུངས་པ་དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་རང་དོན་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ཁྱད་པར་ཤིན་ཏུ་ཆེ་སྟེ་ཇི་ལྟར་ས་ཆེན་པོའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་རྡུལ་ཕྲན་ནམ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་བ་གླང་གི་རྨིག་རྗེས་ཀྱི་ཆུའི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་པ་ལྟར་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཁྱད་པར་ཡང་དེ་ཙམ་ཉིད་དོ། ། 2-997 གསུམ་པ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་འགྱུར་བ་མེད་པའི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དགོད། དོན་རྟགས་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་བ
【現代漢語翻譯】 以一種方式證悟的菩薩行有五種：事業無需努力的因，事業多種多樣的形式，事業自然成就的形式，利他與佛相同，利己與佛不相同。第一種是：十地菩薩爲了使應調伏的有情成熟，不需努力和勤奮。為什麼呢？因為遠離了一切概念性的分別念。那麼，利他由什麼因產生呢？由低於九地時，『愿利他自然成就』的往昔願力的加持力，即憑藉其力量而產生。第二種是：對於應調伏的眾生，以何種方法、何種形式調伏，即以語言的事業，通過講經說法來調伏；以身的事業，通過化身示現十二相來調伏；爲了調伏有貪慾者，示現如同行於貪慾；或者通過行於貪慾等或神通等行為來調伏，即使行者沒有努力和分別念，也能知曉以那種方法、那種形式來調伏。第三種是：如此，在廣闊無垠的虛空界，對於應調伏的眾生，具有智慧的菩薩恒常地致力於利益有情。以何種形式呢？以自然成就的事業，一切事業都有意義且無障礙。第四種是：十地菩薩在後得位時，從一切痛苦中解脫眾生的事業，與如來（Tathāgata，如來）在世間是相同的。這種相同僅僅在於自然成就、持續不斷和多種多樣地顯現，並非完全沒有差別，因為如來對十地菩薩進行大光明灌頂，而沒有說菩薩能做到那樣的菩提。第五種是：雖然利他與如來相同，但在斷證功德上卻有極大的差別，就像大地與微塵，大海與牛蹄跡中的水一樣，佛與菩薩的差別也是如此。 第三，在清凈的境界中，不變的意義有三種：恒常等的意義，以意義、標誌等來證明。
【English Translation】 There are five aspects to the conduct of a Bodhisattva who has realized it in one way: the cause of effortless activity, the manner of various activities, the manner of spontaneously accomplished activities, being the same as the Buddha in benefiting others, and not being the same as the Buddha in benefiting oneself. The first is: the tenth-ground Bodhisattva does not need to strive or exert effort to ripen sentient beings who are to be tamed. Why? Because they are free from all conceptual thoughts. So, what is the cause of benefiting others? It is the power of the aspiration made in the past, below the ninth ground, that 'may the benefit of others be spontaneously accomplished,' that is, by virtue of its power. The second is: for those sentient beings who are to be tamed, by what method and in what manner are they tamed? That is, by the activity of speech, by teaching the Dharma; by the activity of body, by showing the appearance of the twelve deeds through emanations; in order to tame those with attachment, showing as if engaging in attachment; or by taming through actions such as engaging in attachment or miracles, even if the practitioner has no effort or conceptualization, they know to tame by that method and in that manner. The third is: thus, in the vast and boundless realm of space, for the sentient beings who are to be tamed, the wise Bodhisattva constantly engages in benefiting sentient beings. In what manner? With spontaneously accomplished activities, all activities are meaningful and without obstruction. The fourth is: the activity of the tenth-ground Bodhisattva in the post-attainment state, liberating sentient beings from all suffering, is the same as that of the Tathāgatas (Tathāgata, 如來) in the world. This sameness is only in terms of spontaneous accomplishment, continuousness, and diverse manifestation, and is not completely without difference, because the Tathāgata empowers the tenth-ground Bodhisattva with great light, but it is not said that the Bodhisattva can accomplish such enlightenment. The fifth is: although benefiting others is the same as the Tathāgata, there is a great difference in the qualities of abandonment and realization, just as the difference between the great earth and a dust particle, the great ocean and the water in a cow's hoofprint, so too is the difference between the Buddha and the Bodhisattva. Third, in the state of purity, there are three aspects to the unchanging meaning: the meaning of permanence, etc., to prove by meaning, signs, etc.
སྒྲུབས། དོན་དང་ཐ་སྙད་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ། རྟག་པའི་ དོན་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཁམས་དེ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་ལུས་སྔ་མདོར་ནས་གཞན་ཕྱི་མར་འགྱུར་བ་མིན་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ཏེ་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་གནས་སྐབས་ ན་ཡང་མི་ཟད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྟན་པའི་དོན་ནི་འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་མི་བསླུ་བའི་གཏན་གྱི་སྐྱབས་ཡིན་ཏེ་ཕྱི་མའི་མཐའ་མེད་པའི་མུར་ཐུག་པ་སྟེ་འཁོར་ བ་མ་སྟོང་གྱི་བར་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞི་བའི་དོན་ནི་ཁམས་དེ་ནི་དུས་རྟག་ཏུ་སྒྲོ་འདོག་བསྐུར་འདེབས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་སུ་འཁྲུལ་པ་མེད་དེ་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཡུང་དྲུང་གི་དོན་ནི་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པས་གནས་སྐབས་གཞན་དུ་འགྱུར་བའི་འཇིག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། ལས་ཀྱིས་འདུས་མ་ བྱས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་བསྟན་པ་དང་། བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རྣམ་པར་དག་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཁམས་དེ་ནི་ཞེས་པ་གཞི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ལ། དང་པོར་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་མཐར་འཆི་བ་མེད་ལ་བར་དུ་ན་བས་གནོད་པ་མེད་པ་དང་རྒ་བས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་མེད་པ་སྟེ་ཞེས་པ་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ཅིང་རྟག་པའི་ཕྱིར་དང་བརྟན་པའི་ཕྱིར་དང་ཞི་བའི་ཕྱིར་དང་གཡུང་དྲུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་རྣམས་ནི་རིམ་པ་ལྟར་གཏན་ཚིག་ཡིན་ནོ། ། 2-998 གཉིས་པ་ནི། དག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁམས་དེ་དག་ནི་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ཀྱིས་ཕུང་པོ་སྐྱེ་བ་མེད་དེ་རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་དེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྒྱུར་བ་ཡི་འཆི་ འཕོ་བས་ནི་འཆི་སྟེ་བརྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་བག་ཆགས་ཕྲ་མོ་ཙམ་གྱི་ནད་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གནོད་པ་མེད་དོ་ཞི་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཟག་པ་མེད་པའི་ ལས་ཀྱིས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་སྨིན་པའི་རྒ་བ་མེད་དེ་གཡུང་དྲུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ལའང་བསྟན་པ་དང་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། རྟོག་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་ བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པས་བསྒྲུབས་པ་དེ་ལ་གཞན་གྱུར་མིན་བདག་ཅེས་པ་དང་། དེ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ཞེས་པའི་བསྟན་བཤད་ཀྱི་ཚིག་གཉིས་དང་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་སྐྱབས་ཞེས་བསྟན་པ་དང་བསམ་གྱིས་ མི་ཁྱབ་ཅེས་བཤད་པའི་ཚིག་གཉིས་དང་། དེ་ནི་རྟག་ཏུ་ཞེས་བསྟན་པ་དང་བག་ཆགས་ཕྲ་མོའི་ཞེས་བཤད་པའི་ཚིག་གཉིས་དང་འཇིག་མེད་ཅེས་བསྟན་པ་དང་། ཟག་མེད་ཅེས་བཤད་པའི་ཚེ་གཉིས་ཀྱིས་ གོ་རིམ་བཞིན་དུ་གཞི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་བསྒྲུབ་པའི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་མོད་ལས་གསུངས་པ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་མི་ཟ
【現代漢語翻譯】 修持。將意義與詞語結合起來。第一，關於『常』的意義，無漏的界（梵文：Anāsrava-dhātu，無煩惱界）在極其清凈的狀態下，身體不會從先前的完全轉變為後來的，這是其自性，即使在五蘊（梵文：Skandha）完全止息的狀態下，也具備不竭的功德之法。關於『堅』的意義，是眾生不被欺騙的永恒皈依處，是無盡未來的終極歸宿，直到輪迴空盡也不會改變的功德。關於『寂』的意義，此界（梵文：dhātu）恒時不會在妄加臆測和誹謗的兩個極端中迷惑，因為它是無分別的。關於『永恒』的意義，也是不會被有漏無漏之業所顯現聚合，從而轉變為其他狀態的壞滅之法，因為它是非業所生的自性。 第二，關於教義和解釋。首先，『清凈的無漏界』是所立宗（梵文：Paksha，論題），『最初無生，最終無死，中間不受疾病損害，不因衰老而改變』是所證（梵文：Sādhya，需要證明的內容），『因為是常、因為是堅、因為是寂、因為是永恒』依次是理由（梵文：Hetu，論據）。 第二，清凈狀態的界（梵文：dhātu）不會以意生身（梵文：Manomayakāya）產生五蘊，因為它是常。此界（梵文：dhātu）以不可思議的轉化而死亡和遷移，因為它是堅。即使是煩惱障（梵文：Kleśāvaraṇa）和所知障（梵文：Jñeyāvaraṇa）的微細習氣之病也不能損害它，因為它本身就是寂。不會有因無漏業（梵文：Anāsrava-karma）顯現聚合而成熟的衰老之果，因為它是永恒。 第三，關於教義和解釋。首先，以無生等所證立的『非他異之我』，以及『那是意』的教義和解釋之詞，同樣，『眾生皈依』的教義和『不可思議』的解釋之詞，以及『那是恒時』的教義和『微細習氣』的解釋之詞，以及『不壞滅』的教義和『無漏』的解釋之詞，依次說明了在基（梵文：Ālaya，阿賴耶識）、非造作之界（梵文：Asaṃskṛta-dhātu）中，如經中所說，應知以無生等來證立常等之義。 第二，在五蘊（梵文：Skandha）完全止息的狀態下，不滅
【English Translation】 Practice. Combine meaning and words. First, regarding the meaning of 'Permanent,' the uncontaminated realm (Skt: Anāsrava-dhātu) in a state of utmost purity, the body does not change from the former to the latter, which is its nature, and even in the state where the aggregates (Skt: Skandha) are completely ceased, it possesses inexhaustible qualities of Dharma. Regarding the meaning of 'Steadfast,' it is the unfailing and eternal refuge of beings, the ultimate destination of the endless future, possessing qualities that do not change until samsara is emptied. Regarding the meaning of 'Peaceful,' this realm (Skt: dhātu) is constantly free from delusion in the two extremes of speculation and slander, because it is non-conceptual. Regarding the meaning of 'Eternal,' it is also a Dharma that does not perish, not manifested and assembled by contaminated and uncontaminated actions, thus transforming into other states, because it is of a nature not produced by actions. Second, regarding doctrine and explanation. First, 'the pure uncontaminated realm' is the thesis (Skt: Paksha), 'initially without birth, ultimately without death, in between not harmed by illness, not transformed by aging' is what is to be proven (Skt: Sādhya), 'because it is permanent, because it is steadfast, because it is peaceful, because it is eternal' are the reasons (Skt: Hetu) in order. Second, the realm (Skt: dhātu) in a state of purity does not produce aggregates with a mind-made body (Skt: Manomayakāya), because it is permanent. This realm (Skt: dhātu) dies and transmigrates with inconceivable transformation, because it is steadfast. Even the subtle habitual diseases of afflictive obscurations (Skt: Kleśāvaraṇa) and cognitive obscurations (Skt: Jñeyāvaraṇa) cannot harm it, because it is peaceful in itself. There will be no aging fruit that matures from the manifestation and aggregation of uncontaminated actions (Skt: Anāsrava-karma), because it is eternal. Third, regarding doctrine and explanation. First, the 'non-other self' established by non-birth, etc., and the words of doctrine and explanation 'that is mind,' similarly, the words of doctrine 'refuge of beings' and the explanation 'inconceivable,' and the words of doctrine 'that is constant' and the explanation 'subtle habits,' and the doctrine 'imperishable' and the explanation 'uncontaminated,' sequentially explain that in the base (Skt: Ālaya), the unconditioned realm (Skt: Asaṃskṛta-dhātu), as stated in the scriptures, one should know that the meaning of permanence, etc., is established by non-birth, etc. Second, in the state where the aggregates (Skt: Skandha) are completely ceased, it is imperishable.
ད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མིན་པའི་བདག་ཉིད་ནི་ཁམས་ཀྱི་རྟག་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། ། 2-999 ཕྱི་མའི་མཐའ་མུ་དང་མཚུངས་པར་རྒྱུན་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་སྐྱབས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ནི་བརྟན་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མཐའ་གཉིས་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ནི་ཞི་ བའི་དོན་ཡིན་ནོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་མ་བཅོས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་འཇིག་པ་མེད་པའི་དོན་ནི་གཡུང་དྲུང་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ། །མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ། མི་ ཟད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ནི་རྟག་འོ། །ཤཱ་རིའི་བུ། ཕྱི་མའི་མཐའི་མུ་དང་མཚུངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་པའི་སྐྱབས་སུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ནི་ བརྟན་པའོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ནི་ཞི་བའོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་མ་བཅོས་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་འཇིག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་འདི་ ནི་གཡུང་དྲུང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ལྔ་པ་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་དམ་པའི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཡང་དག་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ ཡིན་གྱི་གཉིས་ལས་མ་གཏོགས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཞན་མེད་དོ། །ཅི་སྟེ་ན། ཇི་ལྟར་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་དེ་ལས་འོད་ཟེར་འཕྲོ་བ་ཐ་དད་མེད་པ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བཞི་དང་སྤངས་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཁམས་ལ་རང་བཞིན་དབྱེར་མེད་པས་སོ། ། 2-1000 དེ་ཡང་གང་གི་ཕྱིར་ན་ཁམས་དེ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་ཡིན་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་ཡིན་ཞིང་དེ་ཉིད་ནི་འཕགས་པའི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་ཡིན་ པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཁམས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་སྤང་རྟོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་དམ་པ། དེས་ན་མྱང་འདས་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། མདོར་ན་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཁམས་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ལ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་བཞིར་ནི་རིག་པར་བྱའོ། །ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ནི་དོན་གྱིས་རབ་ཏུ་ ཕྱེ་བ་བཞིས་སོ། །དོན་བཞི་པོ་གང་ཡིན་ཟེར་ན། དེ་ལ་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་པའི་ཆ་ནས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་སྟེ། མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ་བྲལ་མི་ཤེས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་གང་གའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པས་ མ་སྟོང་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དེའི་རིགས་ཁམས་དེ་ཅི་ལྟ་བ་བཞིན་ཐོབ་པ་སྟེ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 由於具備不退轉的功德，其不變異的自性即是「界」之常恒的意義。 由於與后際的邊際相同，相續不斷，其救護的自性即是「堅固」的意義。由於是無分別的自性，其無二邊的法性即是「寂靜」的意義。由於具備未被造作之業所染的功德，其不壞滅的意義即是「永恒」的意義。經中說：『舍利子，不盡的法性，不為他物所變的法身，是常恒的。舍利子，與后際的邊際相同，所顯示的救護的法身，是堅固的。舍利子，無分別的自性，無二的法身，是寂靜的。舍利子，未被造作的法性，不壞滅的法身，是永恒的。』 第五，功德無別的勝義，分為二：總說和廣說。首先是：圓滿正等覺涅槃，除了唯一的涅槃之外，沒有其他的涅槃。為什麼呢？就像太陽的輪廓和從中發出的光芒沒有差別一樣，佛陀的四種功德和斷證的涅槃，在無漏界中自性無別。 又因為那個界既是法身，也是如來，它本身也是聖者的勝義諦和涅槃。 第二部分分為三點：界的異名，斷證功德無別的勝義，以及由此成立的涅槃一味。首先是：總而言之，佛陀的界，即無漏的法界，可以理解為法身和如來等四種異名。異名的理由是四種意義上的區分。那麼，這四種意義是什麼呢？對於無漏的法界，從與佛陀的法力等功德無別的角度來說，稱為法身。經中說：『世尊，如來的藏性是不可分割、不可分離、不可思議的佛法，多於恒河沙數，沒有空缺。』如來獲得如是的種姓界，即證悟的智慧。
【English Translation】 Because it possesses the qualities of non-regression, its unchanging nature is the meaning of the 'Dhatu' (界, realm, sphere) as constant. Because it is the same as the limit of the future, continuing without interruption, its protective nature is the meaning of 'steadfastness'. Because it is the nature of non-discrimination, its nature of non-duality is the meaning of 'peace'. Because it possesses the qualities uncorrupted by the actions of fabrication, its meaning of non-destruction is the meaning of 'eternal'. The sutra says: 'Shariputra, the Dharma body of inexhaustible Dharma nature, which does not change into other things, is constant. Shariputra, the Dharma body of refuge shown as being the same as the limit of the future is steadfast. Shariputra, the Dharma body of non-duality due to the nature of non-discrimination is peaceful. Shariputra, the Dharma body of non-destruction due to the uncorrupted Dharma nature is eternal.' Fifth, the ultimate meaning of inseparable qualities is divided into two: a summary and a detailed explanation. First: Perfect and complete enlightenment, Nirvana, there is no other Nirvana except the unique Nirvana. Why? Just as there is no difference between the disc of the sun and the rays emanating from it, the four qualities of the Buddha and the cessation of abandonment, in the uncontaminated realm, are inseparable in nature. Moreover, because that realm is both the Dharmakaya and the Tathagata, it itself is also the ultimate truth and Nirvana of the noble ones. The second part is divided into three points: the different names of the Dhatu, the ultimate meaning of the inseparable qualities of abandonment and realization, and the establishment of Nirvana as one taste. First: In short, the Dhatu of the Buddha, that is, the uncontaminated sphere, can be understood as four different names such as Dharmakaya and Tathagata. The reason for the different names is the distinction in four meanings. So, what are these four meanings? For the uncontaminated sphere, from the perspective of being inseparable from the qualities of the Buddha's powers, etc., it is called Dharmakaya. The sutra says: 'World Honored One, the essence of the Tathagata is the indivisible, inseparable, inconceivable Buddha Dharma, more than the sands of the Ganges River, not empty.' The Tathagata obtains such a lineage realm, that is, the wisdom of realization.
ི་ཆ་ནས་རྒྱུད་ནས་འོངས་པ་ཐོག་མ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་དེ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་ཏེ་དེ་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། ། 2-1001 ཁམས་དེ་ཉིད་བརྫུན་པའི་ཆོས་སུ་མེད་ཅིང་། གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བས་བསླུ་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དུ་གནས་པའི་ཆ་ན་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ ནི་མི་བསླུ་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རིགས་དེ་ནི་གཏན་དུ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ན་རྟག་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་སྤང་བྱ་སྒྲིབ་ གཉིས་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་ཞི་བ་དང་གློ་བུར་བས་ཀྱང་དག་པ་ཉིད་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ ནི་གདོད་མ་ནས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉིད་དེ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགགས་པ་མེད་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་དོན་གཅིག་ཉིད་ལྡོག་པའི་ཆ་ཐ་ དད་ལས་ཐ་སྙད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་བཞིར་བསྟན་པ་ཡིན་ཅིང་དེ་དག་དོན་གྱི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ལྟོ་ལྡིར་ཞབས་ཞུམ་གྱི་དངོས་པོ་གཅིག་ཉིད་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལས་ བྱུང་བའི་ཆ་ནས་བྱས་པ་དང་དུས་གཉིས་པར་མི་གནས་པས་མི་རྟག་པ་དང་འབྲས་བུ་འབྱིན་པས་དངོས་པོ་དང་བློའི་ཡུལ་དུ་རུང་པས་ཤེས་བྱའི་ཐ་སྙད་དུ་བྱས་པ་བཞིན་ནོ། །མདོ་ལས། 2-1002 ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་གཞན་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་གཞན་པ་ ནི་མ་ལགས་ཀྱིས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལགས་སོ་ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་སྡུག་བསྔལ་ལམ་འགོག་པ་ཞེས་བགྱི་བ་ཡོན་ཏན་དེ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ་དེ་ ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་བསྟན་ཏོ་ཞེས་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱངས་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་ སོ། །གཉིས་པ་སྤང་རྟོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྤང་རྟོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་དུ་བསྟན། ཐར་པའི་དོན་ངོས་གཟུང་། ཡོན་ཏན་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ། དེ་དག་དབྱེར་མེད་པའི་དཔེའོ། །དང་ པོ་ནི། ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་སྟེ་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པའི་རྟོགས་པ་སངས་རྒྱས་དང་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་དྲི་མ་བག་ཆགས་དང་བཅས་ པ་སྤངས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཉིས་ཐ་སྙད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་དམ་པའི་དོན་ཞེས་པ་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་དབྱེར་མེད་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡོན་ཏན་གྱི་རིགས་མ་ཚང་བ་མེད་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དང་། 2-1003 གསལ་བའི་བྱེ་བྲ
【現代漢語翻譯】 從無始以來，通過自性獲得的法性，就是六處（六處，ṣaḍāyatana，the six sense bases）的差別，就是這樣。 就其本身不是虛假的法，並且不會改變為其他，安住于不欺騙的法性而言，稱為勝義諦（勝義諦，paramārtha-satya，ultimate truth）。因此，勝義諦是不欺騙之法性的涅槃（涅槃，nirvāṇa，cessation）。為什麼呢？因為這種自性是恒常的法性，所以是常（常，nitya，eternal）。 涅槃是指從根本上自性寂靜，並且因無始以來也清凈的兩種應斷之障（煩惱障和所知障）的清凈狀態。如來（如來，Tathāgata，Thus Gone），應供（應供，Arhat，Worthy One），正等覺（正等覺，Samyak-saṃbuddha，Perfectly Enlightened Buddha）從根本上就是完全的涅槃，沒有生也沒有滅。 這樣，如來藏（如來藏，Tathāgatagarbha，Womb of the Thus-Gone）的意義是相同的，只是從不同的角度來說，用四種不同的名稱來表示，但它們的本質並沒有不同。例如，一個人的身體，因為飲食等原因而變得肥胖，腿腳變得虛弱，從因緣產生的角度來看，是無常的，因為不會在過去和未來兩個時間存在，並且因為能夠產生結果，能夠成為事物和意識的對象，所以被稱為所知。 經中說：『舍利子（舍利子，Śāriputra，Shariputra），這個被稱為如來藏的就是法身（法身，Dharmakāya，Dharma Body）的另一種說法。』世尊，如來和法身不是不同的，法身就是如來。』世尊，被稱為痛苦或止息的具有這種功德的境界，就是如來所說的法身。』世尊，被稱為涅槃之音的就是如來法身的另一種說法。 第二，應斷與證悟的功德無別有四點：顯示應斷與證悟的功德無別，確定解脫的意義，功德成就的原因，以及這些無別的比喻。第一點是：如實了知一切所知（所知，jñeya，knowable）的如所有性（如所有性，yathāvat，as it is）和盡所有性（盡所有性，yāvat，as many as），現證的證悟是佛陀，以及斷除二障（二障，dve āvaraṇe，two obscurations）及其習氣的涅槃，僅僅是名稱上的差別，就勝義而言，它們的自性是無二無別的。 第二點是：因為沒有不圓滿的功德，所以是具有一切相（一切相，sarvākāra，all aspects）。
【English Translation】 From the perspective of coming from the lineage through self-nature from beginningless time, that which is obtained is the distinction of the six sense bases; it is like that. In the aspect of that very element not being a false dharma and not changing into something else, abiding in the nature of non-deception, it is called the ultimate truth. Therefore, the ultimate truth is that which is the non-deceptive nature of nirvana. Why is that? Because that lineage is eternally constant by its very nature, therefore it is permanent. Nirvana is called the state of purity where the two obscurations to be abandoned are primordially, naturally pacified, and also purified by adventitious means. The Tathagata, Arhat, Samyak-saṃbuddha is primordially completely in nirvana, without birth and without cessation. Thus, the essence of the Tathagata is of one meaning, but shown as four different terms from the perspective of different aspects, but their essential nature is not different. For example, a person's body that becomes obese and whose legs become weak due to causes and conditions, from the perspective of arising from causes and conditions, is impermanent because it does not abide in the past and future two times, and because it can produce results, and because it is suitable as an object of things and mind, it is called knowable. In the sutra it says: 'Shariputra, this which is called the Tathagatagarbha is another term for the Dharmakaya.' And, 'Bhagavan, the Tathagata and the Dharmakaya are not different, the Dharmakaya itself is the Tathagata.' And, 'Bhagavan, that which is called suffering or cessation, possessing such qualities, is shown as the Dharmakaya of the Tathagata.' And, 'Bhagavan, that which is called the sound of nirvana is another term for the Dharmakaya of the Tathagata.' Second, the inseparability of the qualities of abandonment and realization has four points: showing the inseparability of the qualities of abandonment and realization, identifying the meaning of liberation, the cause of accomplishing qualities, and examples of those inseparability. The first is: fully awakening to all aspects of how things are and how many things there are, the realization of directly knowing is the Buddha, and the nirvana of abandoning the two obscurations together with their imprints are merely nominal differences, but in terms of ultimate meaning, their nature is non-dual. The second is: because there is no incomplete quality, it is with all aspects.
ག་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་གྲངས་མེད་པས་སོ། །རྒྱ་ཆེ་བ་དང་། གྲངས་དང་མཐུ་རྟོགས་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་བསམ་དུ་མེད་པས་ཟབ་པ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་ པའི་ཕྱིར་དྲི་མ་མེད་པས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་ཟག་མེད་ཀྱི་དབྱིངས་ཆོས་ཀྱི་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་ནི་གྱུར་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟེ་ ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་བདག་ཉིད་ཉིད་ཀྱི་ཐར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་དེ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་ཡིན་པས་དེ་དག་དབྱེར་མེད་དམ་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཉན་ ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་ལམ་རིང་པོས་དུབ་པའི་འགྲོན་པོ་དབུགས་འབྱུང་པའི་ཕྱིར་འབྲོག་དགོན་པར་གྲོང་ཁྱེར་སྤྲུལ་པ་ལྟར་གདུལ་བྱ་ཐར་པ་ལ་རིམ་གྱིས་གཞུག་པའི་ ཕྱིར་རེ་ཤིག་ངལ་གསོ་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་གྱི་ཐར་པ་རྣལ་མ་ཐོབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་པ་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ ཐབས་ལགས་སོ་ཞེས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་པ་གཞལ་དུ་མེད་པ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ། 2-1004 རྣམ་པར་དག་པའི་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའོ་ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ཐར་པ་དང་དབྱེར་མེད་དམ་པའི་ཡོན་ཏན་བཞི་འགྲུབ་པ་ནི་ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ལ་དེ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་དཔེ་མཚོན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་རི་མོ་འདྲི་བར་བྱེད་པ་ཡི་མཁན་པོས་མགོ་དང་ལག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་གཞན་དང་། གཞན་ ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་མཁས་པ་དག་གི་རི་མོ་མཁན་གང་ཞིག་མགོ་བོ་ལྟ་བུའི་ཡན་ལག་གང་དང་གང་ཤེས་པ་དེ་ལག་པ་ལ་སོགས་གཞན་ངོས་ཟིན་མེད་པ་སྟེ་མི་ཤེས་པར་གྱུར་ལ་ དེ་ནས་སའི་མངའ་བདག་རྒྱལ་པོས་དེ་དག་ལ་རི་མོའི་བྲི་གཞི་རས་ནི་བྱིན་ཅིང་གཏད་ནས་བཀའ་ཡིས་འདི་སྐད་ཅེས་ཀྱི་རས་འདི་ལ་རི་མོ་མཁན་ཁྱེད་ཀུན་ཞེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རྒྱལ་ པོ་ངའི་གཟུགས་རྫོགས་པ་ཞིག་གྱིས་ཤིག་ཅེས་བསྒོ་ལ་དེ་ནས་རི་མོ་མཁན་དེ་དག་གིས་ཚིག་དེ་ནི་ཐོས་པར་གྱུར་ཏེ། རང་རང་གི་ཤེས་པའི་རི་མོ་འདྲི་བའི་ལས་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་ རོ། །རི་མོ་དེ་ལ་མངོན་པར་སྦྱོར་བ་སྟེ་འདྲ་བ་པོ་རྣམས་ལས་མགོ་བོ་ཤེས་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་གཅིག་རི་མོ་འདྲི་བའི་གནས་དེ་ལས་ཡུལ་གཞན་དུ་སོང་བར་གྱུར་པ་ན། དེ་ནི་ཡུལ་གཞན་དུ་སོང་བར་གྱུར་པས་ན་༼དེ་ནི་ཡུལ་གཞན་དུ་སོང་བས་ན་༽དེ་འབྲི་བར་བྱ་བའི་ཡན་ལག་དེ་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར། 2-1005 རྒྱལ་པོའི་གཟུགས་ཀྱི་རི་མོ་དེ་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ཞེས་དོན་འདི་ཉེ་བར་མཚོན་པས་དཔེར་བ
【現代漢語翻譯】 因為邊際無盡，所以數量無數。因為廣大，數量和威力難以衡量，所以不可思議。因為斷絕了與不合之道的習氣，所以無垢。證悟了與清凈功德無二無別的自性之無漏法界，即是證悟涅槃，也就是法身的自性，自身之解脫，證悟此功德者即是如來，因此這些是無二無別的殊勝。 因此，聲聞和緣覺的涅槃，就像疲憊的長途旅客爲了喘息而在荒野客棧中見到幻化城市一樣，是爲了引導所化眾生逐漸進入解脫而暫時休息的涅槃，並非獲得真正的解脫。如經中所說：『世尊』這個稱謂，是如來的一種方便。 世尊、如來、阿羅漢、正等覺佛陀們，因為獲得了涅槃，所以具備一切無量、不可思議、清凈圓滿的功德。 第三，成就與解脫無二無別的殊勝功德，是具備一切方便之最勝的證悟空性之智慧，成就此智慧之因的比喻是：如同繪畫者，擅長繪製頭部、手等肢體，以及其他各個部分。如果繪畫者只擅長頭部等部分，而不熟悉手等其他部分，那麼當國王賜予他們畫布，並命令他們繪製完整的國王畫像時，這些繪畫者聽聞命令后，各自盡力繪製自己擅長的部分。在繪製過程中，比如擅長繪製頭部的人離開了繪製地點，那麼因為缺少他所擅長的部分，國王的畫像就無法完整。
【English Translation】 Because the boundary is endless, the number is countless. Because it is vast, and the number and power are difficult to measure, it is inconceivable. Because it has abandoned the habits of disagreement, it is immaculate. Realizing the uncontaminated realm of reality, which is the nature of being inseparable from pure qualities, is realizing Nirvana, which is the nature of the Dharmakaya, one's own liberation. The one who realizes this merit is also the Tathagata, so these are inseparable and supreme. Therefore, the Nirvana of Shravakas and Pratyekabuddhas is like a traveler exhausted from a long journey seeing a city transformed in a wilderness inn to breathe, it is a Nirvana for gradually guiding the beings to be tamed into liberation for a while, not for obtaining true liberation. As the sutra says: 'Bhagavan' is a means of the Tathagatas. The Bhagavan, Tathagata, Arhat, Samyaksambuddha Buddhas, because they have attained Nirvana, possess all immeasurable, inconceivable, pure and perfect qualities. Third, achieving the supreme qualities that are inseparable from liberation is the wisdom of realizing emptiness, which possesses the best of all skillful means. The analogy for the cause of achieving this wisdom is: Just as a painter is good at drawing heads, hands, and other limbs, and other parts. If a painter is only good at parts such as the head, and is not familiar with other parts such as the hands, then when the king gives them a canvas and orders them to draw a complete portrait of the king, these painters, after hearing the order, each try their best to draw the parts they are good at. During the drawing process, for example, when someone who is good at drawing the head leaves the drawing location, then because the part he is good at is missing, the king's portrait cannot be completed.
ྱས་སོ། །ཡན་ལག་དེ་རྣམས་འདྲི་བར་བྱེད་པའི་རི་མོ་མཁན་ གྱིས་མཚོན་པའི་དོན་གང་དག་ཡིན་ན་བདག་གི་ཡོ་བྱད་གཞན་ལ་མ་ཆགས་པའི་བསམ་པས་གཏོང་བའི་སྦྱིན་པ་དང་། ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་ལས་བཟློག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། གནོད་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ སེམས་མི་འཁྲུགས་པའི་བཟོད་པ་དང་། སོགས་པ། དགེ་བ་ལ་ཡང་དག་པར་སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། དགེ་བའི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ཏིང་འཛིན་དང་། ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་ རབ་ལ་སོགས་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་པའི་ཐབས་གང་ཇི་སྙེད་པ་རྣམས་སོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ནི་ གཟུགས་སུ་བརྗོད་དོ། །དེ་ལ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ནི་རེ་རེ་ལ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་མཐའ་ཡས་པའི་ཕྱིར་ཚད་མེད་པ་དང་། གྲངས་དང་མཐུ་དཔག་པར་མི་ནུས་པའི་ ཕྱིར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། སེར་སྣ་ལ་སོགས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བསལ་བའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་དག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་པས་ས་བརྒྱད་པ་ལ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་ལམ་ཤེས་ལ་བརྟེན་པས་སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་པ་ཉིད་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་བོ། ། 2-1006 ས་དགུ་པ་ལ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་གྲངས་མེད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཚད་མེད་པ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པ་ཉིད་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་བོ། ། ས་བཅུ་ པ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གསང་བའི་གནས་ལ་ལྐོག་ཏུ་མ་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་བརྟེན་པས་ཡོན་ཏན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་བོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ ལ་སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ལ་བརྟེན་པས་རྣམ་པར་དག་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་བོ། །དེ་ནས་རི་མོ་མཁན་མ་ཚང་ན་རི་མོའི་ གཟུང་རྫོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་ལྟར་ཐབས་ཀྱི་ཆ་མ་ཚང་ན་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གཞི་རྫོགས་པར་མི་འགྲུབ་ལ་དེ་མ་གྲུབ་ན་དེ་དང་ དབྱེར་མེད་དམ་པའི་ཐར་པ་མི་འགྲུབ་པས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ལ་ཐབས་ཀྱི་ཆ་མ་ཚང་བས་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའང་མེད་ལ་དེ་མེད་པས་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལས་ཀྱང་རིང་བ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཡོན་ཏན་བཞི་ཐོབ་པ་དང་དབྱེར་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ནི་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཤེས་རབ་ལ་ཇི་ལྟ་བའི་གནས་ལུགས་གསལ་བ་དང་། 2-1007 ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་ལ་འཕྲོ
【現代漢語翻譯】 這些支分所代表的意義是什麼呢？由畫師來比喻，即指我以不貪著其他財物之心施捨的佈施，從惡行中止息的持戒，不為損害和痛苦所動搖的忍辱，以及等等。對於善行精進，對於善的對境一心專注的禪定，以及如理辨別諸法的智慧等等，所有能成就圓滿正覺的方法。佈施等一切方便中最殊勝的，是證悟空性的功德，這難以用形象來描述。 因此，佈施等波羅蜜多，每一項都有無量的差別，所以是無量的；因為數量和力量無法衡量，所以是不可思議的；爲了遣除慳吝等不順品，所以是清凈的。如是，因為圓滿了六波羅蜜多，所以通過修習具足一切殊勝相的空性三摩地，在第八地時，不分別的智慧會不間斷地、自然而然地生起，依靠通達道路的智慧，就能圓滿成就力量等一切功德。 在第九地，以如海一般無量的三摩地和陀羅尼之門，能夠受持無量諸佛之法，因此能圓滿成就無量功德。 在第十地，依靠不為一切如來所隱瞞的秘密處之智慧，能圓滿成就不可思議的功德。 在佛地，依靠從二障及其習氣中解脫的智慧，能圓滿成就究竟清凈的功德。如同畫師不完整就無法完成圖畫一樣，方便分不完整，就無法圓滿成就具足一切殊勝相的空性證悟，如果不能成就空性，就不能成就與空性無別的勝妙解脫，因此聲聞和獨覺因為不具足方便分，所以沒有具足一切殊勝相的空性證悟，沒有空性證悟，就離涅槃非常遙遠。 第四，如是獲得四種功德，與四種功德無別的涅槃之自性，是以如所有智（梵文：yathāvad-jñāna）照見如是之實相的處所， 以如所有智（梵文：yathāvad-jñāna）照見如是之實相的處所，以盡所有智（梵文：yāvatāvad-jñāna）照見所知的一切。
【English Translation】 What are the meanings represented by these limbs? They are symbolized by a painter, referring to the generosity of giving without attachment to other possessions, the discipline of refraining from misconduct, the patience of not being disturbed by harm and suffering, and so on. Diligence in virtue, the samadhi of focusing the mind one-pointedly on virtuous objects, and the wisdom of thoroughly discriminating dharmas, etc., are all the methods for accomplishing perfect enlightenment. The most excellent of all skillful means, such as generosity, is the merit of realizing emptiness, which is indescribable in form. Therefore, the pāramitās, such as generosity, are immeasurable because each one has endless distinctions; they are inconceivable because their number and power cannot be measured; they are pure because they eliminate opposing factors such as miserliness. Thus, because the six pāramitās are completely perfected, by meditating on the samadhi of emptiness that possesses all excellent aspects, in the eighth bhūmi, non-conceptual wisdom arises continuously and spontaneously, and by relying on the wisdom that understands the path, all qualities such as the powers are perfectly accomplished. In the ninth bhūmi, by means of countless samādhi and dhāraṇī gates like the ocean, one can uphold immeasurable Buddha-dharmas, and therefore perfectly accomplish immeasurable qualities. In the tenth bhūmi, by relying on the wisdom of the secret place of all Tathāgatas, which is not hidden, one perfectly accomplishes inconceivable qualities. In the Buddha-bhūmi, by relying on the wisdom that is liberated from the two obscurations and their habitual tendencies, one perfectly accomplishes the qualities of ultimate purity. Just as a painting cannot be completed if the painter is incomplete, if the skillful means are incomplete, one cannot perfectly accomplish the realization of emptiness that possesses all excellent aspects, and if one cannot accomplish that, one cannot accomplish the supreme liberation that is inseparable from it. Therefore, because the śrāvakas and pratyekabuddhas do not possess the complete skillful means, they do not have the realization of emptiness that possesses all excellent aspects, and without that, they are very far from nirvāṇa. Fourth, the nature of nirvāṇa, which is inseparable from obtaining these four qualities, is the place where the knowledge of suchness (yathāvad-jñāna) clearly sees the reality of suchness, The place where the knowledge of suchness (yathāvad-jñāna) clearly sees the reality of suchness, and the knowledge of all that exists (yāvatāvad-jñāna) comprehends all that is knowable.
་བ་དང་དེ་གཉིས་ཀ་སྤང་བྱ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་སྒྲིབ་པས་དག་པའི་ཕྱིར་དང་དེ་གསུམ་ཀ་ཡང་རང་བཞིན་ཐ་དད་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འོད་གསལ་དང་གཞན་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ཟེར་སྤྲོ་བ་དང་། མུན་པས་དག་པ་དང་དེ་གསུམ་ཀ་ཡང་ཐ་དད་མེད་པ་དང་ཆོས་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་ པ་ལས། དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཞེས་གསུངས་ཀྱང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི་སངས་རྒྱས་ལ་རྗེས་ཐོབ་དངོས་མེད་དེ། དེ་མཉམ་པར་མ་ བཞག་པའི་ཐུགས་མི་མངའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ། དེས་ན་མྱང་འདས་གཅིག་ཏུ་གྲུབ་པ་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཁམས་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དབྱེར་མེད་པ་ དེས་ན་འབྲས་བུ་དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་མ་ཐོབ་པར་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མི་འཐོབ་སྟེ། དཔེར་ན་འོད་དང་འོད་ཟེར་སྤངས་ ནས་ནི་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་མིག་གིས་བལྟ་བར་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་བཙལ་བར་བྱའོ། །པདྨ་དཀར་པོ་ལས། འདི་ལྟར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་གང་བརྗོད་པ། ། 2-1008 འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དག་ལས་ཁྱེད་ཐར་ཡང་། །ཁྱེད་ནི་ད་དུང་མྱ་ངན་ཡོངས་མ་འདས། །སངས་རྒྱས་ཐེག་པ་འདི་ནི་བཙལ་བར་གྱིས། །ཞེས་སོ། །དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས་ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་དམན་པ་ དང་གྱ་ནོམ་པའི་ཆོས་ལ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་རྟོགས་པ་མ་མཆིས་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་རྟོགས་པ་ནི་མཚུངས་པའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་མྱ་ ངན་འདས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་མཚུངས་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་མཚུངས་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་མཚུངས་པ་རྣམས་ཀྱི་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་སླད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པའི་དབྱིངས་ནི་རོ་གཅིག་པ་རོ་མཚུངས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །འདི་ལྟ་སྟེ་རིག་པ་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་རིས་སོ་ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ ལྟར་ན་རྒྱལ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཁམས་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་ངོ་བོ་ནས་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་པའི་བར་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྣམ་པ་བཅུ་ཞེས་བརྗོད་པར་ ཤེས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་གནས་སྐབས་མ་དག་པ་དཔེས་མཚོན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྤྱིར་བསྟན། ཐུན་མོང་གི་དཔེ། སོ་སོའི་དཔེའོ། །དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་དག་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པ་གློ་བུར་བའི་སྦུབས་ཀྱི་ནང་ན་གནས་པའི་ཁམས་དེ་མདོ་ལས་འབྱུང་པ་ལྟར་དཔེ་དག་གིས་ནི་མཚོན་ནས་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 2-1009 གཉིས་པ་ནི། ཁམས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་འདི། ཁྱབ་པར་ག
【現代漢語翻譯】 並且，捨棄煩惱障和所知障這二者，從束縛中解脫出來，是因為清凈的緣故；這三者（煩惱障、所知障、解脫）的自性沒有差別，如同太陽的輪廓的光芒，能夠照亮自身和照亮其他事物，驅散黑暗，這三者也沒有差別，並且具有相同的性質。《解脫經》中說：『在其之後獲得的，是了知一切所知之事的智慧。』雖然這是安立爲了解一切事物的智慧，但實際上，佛陀並沒有真實的后得智，因為佛陀沒有不處於等持之中的心。 第三，因此，成就唯一的涅槃，是因為從無始以來就安住的自性清凈的法界，與如來（梵文：Tathāgata，含義：如實而來者）的功德無有分別。因此，在沒有獲得無垢的佛果的證悟功德之前，就不會獲得從一切障礙中解脫的涅槃。例如，捨棄光明和光芒，就無法用眼睛看到太陽的輪廓。因此，想要獲得涅槃的人，應當尋求佛陀的教法。《白蓮經》中說：『如此這般所說的涅槃，你們雖然從輪迴的痛苦中解脫，但你們仍然沒有完全度過涅槃，應當尋求佛陀的教法。』《華鬘經》中也說：『世尊（梵文：Bhagavan，含義：具 भगवन्吉祥者）！對於低劣和殊勝的法，沒有證悟涅槃。世尊！證悟涅槃是與平等之法相應的。世尊！涅槃是與智慧平等、與解脫平等、與證悟解脫之智慧的見地平等的。世尊！因此，涅槃的體性被稱為一味、同味，就像智慧和解脫的類別一樣。』 第三，歸納這些意義：如上所述，要知道，諸佛如來（梵文：Tathāgata，含義：如實而來者）的自性清凈的佛性（梵文：Tathāgatagarbha，含義：如來藏），從本體到與功德無有分別之間的安立，被稱為十種相。 第三，用比喻說明暫時的不凈，分為兩種：簡略地說明，詳細地解釋。第一種分為三種：總的說明，共同的比喻，各自的比喻。第一種是：雖然自性清凈，但安住在煩惱（梵文：Klesha，含義：能擾亂身心之物）這些突發性的外殼之中的法界，應當像經中所說的那樣，用比喻來表示並瞭解。 第二種是：普遍存在的如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，含義：如來藏）...
【English Translation】 And, abandoning both the obscuration of afflictions and the obscuration of knowledge, liberation from bondage arises because of purity; these three (afflictions, knowledge, and liberation) have no difference in their own nature, just like the light of the sun's disc, which can illuminate itself and illuminate other things, dispelling darkness, and these three are also without difference and possess the same qualities. The Explanation says: 'Following that, the wisdom of knowing all knowable things...' Although this is established as the wisdom of knowing all things, in reality, the Buddha does not have actual subsequent wisdom, because the Buddha does not have a mind that is not in equanimity. Third, therefore, the accomplishment of a single Nirvana is because the element of self-nature purity, which has been abiding since beginningless time, is inseparable from the qualities of the Tathagata (Sanskrit: Tathāgata, meaning: Thus-gone). Therefore, without obtaining the qualities of realization of the stainless fruit of Buddhahood, one will not attain Nirvana that is liberated from all obscurations. For example, having abandoned light and rays, one cannot see the disc of the sun with one's eyes. Therefore, those who wish to attain Nirvana should seek the teachings of the Buddha. The White Lotus Sutra says: 'Thus, what is spoken of as Nirvana, although you are liberated from the sufferings of Samsara, you have still not completely passed beyond Nirvana, you should seek the teachings of the Buddha.' The Garland Sutra also says: 'Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan, meaning: Blessed One)! There is no realization of Nirvana in inferior and superior dharmas. Bhagavan! The realization of Nirvana is in accordance with equal dharmas. Bhagavan! Nirvana is in accordance with equal wisdom, in accordance with equal liberation, and in accordance with the vision of the wisdom of liberation. Bhagavan! Therefore, the essence of Nirvana is said to be of one taste, of the same taste, just like the categories of wisdom and liberation.' Third, summarizing these meanings: As mentioned above, know that the self-nature purity of the Tathagatagarbha (Sanskrit: Tathāgatagarbha, meaning: Buddha-nature) of the Victorious Ones, the Tathagatas (Sanskrit: Tathāgata, meaning: Thus-gone), from its essence to its establishment as inseparable from qualities, is called the ten aspects. Third, illustrating temporary impurity with examples, there are two: briefly explaining, and explaining in detail. The first is divided into three: general explanation, common examples, and individual examples. The first is: Although self-nature is pure, the element that abides within the adventitious sheath of afflictions (Sanskrit: Klesha, meaning: disturbing emotions) should be represented and understood by the examples as they appear in the sutras. The second is: The all-pervading Tathagatagarbha (Sanskrit: Tathāgatagarbha, meaning: Buddha-nature)...
ནས་ཞེས་བྱའོ། །གང་ལ་ཞེ་ན་ནམ་མཁའི་མཐའ་ཀླས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལའོ། །སེམས་ཅན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན་ཁམས་ཡོད་ཀྱང་དེ་ གློ་བུར་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མས་བསྒྲིབས་པའོ། །ཁམས་ཇི་ལྟར་གནས་ཞེ་ན་པདྨ་ངན་པ་སྟེ་ཁ་ཟུམ་པའི་ནང་ན་མཚན་གྱིས་བརྒྱན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་དང་། སྦྲང་མས་ བསྲུངས་པའི་ཚང་ལ་སྦྲང་རྩི་དང་། སྦུན་པའི་ནང་ན་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་དང་། མི་གཙང་བའི་ལྗན་ལྗིན་གྱི་ནང་ན་གསེར་གྱི་སྦྲམ་དང་། ས་ལ་ཡོད་པའི་གཏེར་དང་ཨ་མྲ་ལ་སོགས་པའི་ཤིང་ གི་འབྲས་ཤུན་ཞེས་པ་ས་བོན་གྱི་སྦུབས་ན་ཡོད་པའི་མྱུ་གུ་དང་། གོས་རུལ་པའི་ནང་ན་བཏུམས་པའི་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱལ་བའི་སྐུ་རང་བྱུང་དང་། བུད་མེད་མདོག་དང་ཆ་ལུགས་ངན་པའི་ལྟོ་ ན་གནས་པའི་མིའི་བདག་པོ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་། སའི་འདམ་ལ་རིན་ཆེན་གསེར་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་ཡོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུའོ། །གསུམ་པ་ལ། སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི་དྲི་མ་ནི་ པདྨ་དང་། སྲོག་ཆགས་སྦྲང་མ་དང་། སྦུན་པ་དང་། མི་གཙང་བ་དང་། ས་དང་འབྲས་ཤུན་དང་། གོས་རུལ་དང་། སྡུག་བསྔལ་འབར་བའི་མངོན་པར་གདུངས་པའི་བུད་མེད་དང་། ས་འདམ་གྱི་ཁམས་དང་མཚུངས་ཤིང་། 2-1010 བསྒྲིབ་བྱ་དྲི་མ་མེད་པའི་ཁམས་མཆོག་ནི་སངས་རྒྱས་དང་སྦྲང་རྩི་དང་། འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་དང་། གསེར་དང་གཏེར་དང་ནྱ་གྲོ་ཏའི་ཤིང་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་སྐུ་གཟུགས་དང་། གླིང་བཞིའི་བདག་མཆོག་དང་ རིན་ཆེན་གཟུ་གསེར་གྱི་གཟུགས་དང་མཚུངས་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྒྲིབ་བྱ་སྒྲིབ་བྱེད་ཐུན་མོངས། སོ་སོའི་དཔེ་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དཔེ་དགུ་ སོ་སོར་བཤད། དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་དཔེ་དགུ་ལས་རེ་རེ་ཞིང་དཔེ་དང་དོན་དང་དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་གསུམ་གསུམ་གྱིས་འཆད་པ་ལས་དང་པོ་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་མདོག་ངན་ པའི་པདྨའི་ཁོང་ན་གནས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ལ་མཚན་སྟོང་གིས་གཟི་བརྗིད་འབར་བ་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་ལྷའི་མིག་དང་ལྡན་པའི་མིས་མཐོང་ནས་ཆུ་ལས་སྐྱེས་པའི་པད་མའི་སྦུབས་ནས་ སྐུ་དེ་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། དོན་ནི་གཟིགས་ཏེ་ཞེས་པའོ། །གང་གིས་ཞེ་ན། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་སོ། །གང་ན་རང་གི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །གང་ལ་ ན་ཐ་ན་མནར་མེད་པའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ན་གནས་པས་མཚོན་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལའོ། །དེའི་བྱེད་ལས་ནི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་ལས་ནི་གྲོལ་བར་བྱེད་ཅེས་པའོ། ། 2-1011 གང་གིས་ན་ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཅན་བདེ་བར་གཤེགས་པས་སོ། །དེ་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་སྒྲིབ་པ་མེད་ཅིང་དུས་ཕྱི་མའི་མུར་གནས་པ་
【現代漢語翻譯】 被稱為『那』（Na）。在哪裡呢？在無邊無際的虛空中的眾生之中。什麼樣的眾生呢？雖然具有（如來藏）自性，卻被突如其來的煩惱等垢染所遮蔽。自性如何存在呢？就像惡劣的蓮花，在閉合的花苞中，有以妙相莊嚴的佛像；像被蜜蜂守護的蜂巢里有蜂蜜；像穀殼里有穀物的精華；像不凈的污泥中有金礦；像地裡的寶藏和芒果等樹的果皮，也就是種子莢里有幼芽；像破爛的衣服里包裹著自然產生的珍寶佛像；像醜陋的女人腹中懷著人中之主轉輪王；像泥土裡有珍貴的黃金雕像一樣。第三個方面，遮蔽的垢染如同蓮花、蜜蜂等生物、穀殼、不凈之物、土地、果皮、破爛的衣服、被痛苦燃燒折磨的女人和泥土的自性； 被遮蔽的無垢自性則如同佛、蜂蜜、穀物的精華、黃金、寶藏、榕樹、珍寶佛像、四大部洲之主和珍貴黃金雕像一樣。第二，詳細解釋分為兩部分：遮蔽物和被遮蔽物共同的例子，以及各自的例子的詳細解釋。第一部分分為兩點：分別解釋九個例子，以及總結這些例子的含義。第一點，在九個例子中，每一個都從例子、含義和例子與含義的結合三個方面來解釋。首先是例子：就像在顏色不好的蓮花中，如來佛的身體以千種妙相閃耀光芒，具有無垢天眼的人看到后，會從水中生出的蓮花苞中取出佛像一樣。含義是『看到』。誰看到呢？是善逝佛的眼睛。在哪裡看到呢？在自性法身中。在哪裡看到呢？從最下層無間地獄的眾生開始，遍及所有眾生。它的作用是使被調伏者的自性從突如其來的遮蔽中解脫。誰來解脫呢？是具有慈悲之心的善逝。那是怎樣的呢？對一切所知事物都沒有遮蔽，並且持續到未來。
【English Translation】 It is called 'Na'. Where is it? Among the sentient beings in the boundless expanse of the sky. What kind of sentient beings? Although they possess the (Tathagatagarbha) nature, it is obscured by sudden afflictions and other defilements. How does the nature exist? Like an impure lotus, in the closed bud, there is a Buddha image adorned with auspicious marks; like honey in a honeycomb guarded by bees; like the essence of grain in a husk; like gold ore in unclean mud; like treasure in the ground and the skin of fruits such as mangoes, that is, the sprout in the seed pod; like a naturally formed precious Buddha image wrapped in tattered clothes; like a Chakravartin king, the lord of men, residing in the womb of an ugly woman; like a precious golden statue in the mud. The third aspect is that the obscuring defilements are like the nature of lotus, living beings such as bees, husks, unclean things, land, fruit peels, tattered clothes, women tormented by burning suffering, and mud; The unobscured, immaculate nature is like the Buddha, honey, the essence of grain, gold, treasure, the banyan tree, the precious Buddha image, the lord of the four continents, and the precious golden statue. Second, the detailed explanation is divided into two parts: common examples of obscurations and obscured objects, and detailed explanations of individual examples. The first part is divided into two points: explaining the nine examples separately, and summarizing the meanings of these examples. In the first point, each of the nine examples is explained from three aspects: the example, the meaning, and the combination of the example and the meaning. First, the example: Just as the body of the Tathagata shines with a thousand auspicious marks in a lotus flower of poor color, a person with immaculate divine eyes sees it and takes the Buddha image out of the lotus bud born from water. The meaning is 'seeing'. Who sees? It is the eye of the Sugata Buddha. Where is it seen? In the Dharmakaya of one's own nature. Where is it seen? Starting from the sentient beings in the lowest Avici hell, it pervades all sentient beings. Its function is to liberate the nature of those to be tamed from sudden obscurations. Who liberates? It is the Sugata who possesses compassion. What is it like? It is without obscuration to all knowable things and continues into the future.
སྟེ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་ བཞུགས་པའོ། ། དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་ཁ་དོག་མི་སྡུག་པའི་པདྨ་ཁ་ཟུམ་པ་ལ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྐུ་པདྨའི་ཁོང་ན་གནས་པ་ནི་ལྷའི་མིག་གིས་མཐོང་ནས་སྐུ་གསལ་བར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་སྒྲིབ་བྱེད་པདྨའི་འདབ་མ་གཅོད་ཅིང་གསལ་བར་བྱེད་པ་ལྟར་སྒྲིབ་བྱེད་ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མའི་སྦུབས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོའི་ཁམས་འགྲོ་བ་ལ་ཡོད་པར་གཟིགས་ ཏེ། སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བར་བཞེད་པའི་ཐུགས་རྗེས་ཐུབ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུའི་སྒྲིབ་བྱེད་པདྨ་སེལ་བ་དེ་བཞིན་དུ་གློ་བུར་གྱིས་སྒྲིབ་པ་དེ་དག་ནི་འཇོམས་པའི་འཕྲིན་ ལས་མཛད་དོ། །དཔེ་གཉིས་པ་ལ་དཔེ་ནི་ཇི་ལྟར་སྲོག་ཆགས་སྦྲང་མའི་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་བའི་སྦྲང་རྩི་མཐོང་ནས་སྐྱེས་བུ་མཁས་པ་སྦྲང་རྩི་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བ་ཡིས་དུ་བ་གཏོང་བ་ལ་ སོགས་པ་ཐབས་ཀྱིས་སྦྲང་རྩི་དེ་དང་སྲོག་ཆགས་སྦྲང་མའི་ཚོགས་ཀུན་ནས་བྲལ་བར་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་བཞིན་དུ། དོན་ནི་འདི་གཟིགས་ནས་ཞེས་པའོ། །གང་གིས་ན་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་སྤྱན་གྱིས་སོ། ། 2-1012 གང་ན་རིག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཁམས་འདིའོ། །དེ་ཅི་འདྲ་ན་སྦྲང་རྩི་རོ་གཅིག་པ་དང་འདྲ་བའོ། །གཟིགས་པའི་བྱེད་ལས་ནི་ཁམས་དེའི་སྒྲིབ་པ་གློ་བུར་བ་སྦྲང་མ་དང་འདྲ་བ་དེ་ས་བོན་ དང་བཅས་པ་གཏན་ནས་རབ་ཏུ་སྤོང་བར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་སྦྲང་རྩི་ལ་སྲོག་ཆགས་སྦྲང་མ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་སྟོང་གིས་བསྒྲིབས་པ་མཐོང་ནས་ནང་གི་སྦྲང་ རྩི་དོན་དུ་གཉེར་བའི་མེས་ཕྱིའི་སྦྲང་མ་དེ་དག་བསལ་ཏེ་རང་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་སྦྲང་རྩིའི་བྱ་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པའི་ ཟག་པ་མེད་པ་སྟེ་དྲི་མ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་ཤེས་པ་ནི་སྦྲང་མའི་རྩི་དང་འདྲ་བ་སྟེ་བསྒྲིབ་བྱ་ཡིན་ལ་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ནི་སྦྲང་མ་དང་འདྲ་ བ་དེས་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྒྲིབ་བྱེད་ཡིན་ཅིང་། སྒྲིབ་པ་དེ་འཇོམས་པ་ལ་མཁས་པའི་རྒྱལ་བ་ནི་སྐྱེས་བུ་བཞིན་དུ་སྒྲིབ་པ་སེལ་བར་མཛད་པ་པོ་ཡིན་ནོ། །དཔེ་གསུམ་པ་ལ་དཔེ་ ནི། ཇི་ལྟར་འབྲས་ལ་སོགས་པ་ཕྱིའི་སྦུན་པ་དང་ལྡན་པའི་ནང་གི་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་ནི་སྦུན་པ་མ་བསལ་གྱི་བར་དུ་མི་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཡོངས་སུ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་བཟའ་བའི་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་བས། 2-1013 ཟས་ལ་སོགས་པ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་མི་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་གིས་ནི་སྦུན་པའི་ནང་ནས་སྙིང་པོ་དེ་འབྱིན་པ་ལྟར། དོན་ནི་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ལ་གདོད་མ་ནས་ཡོད་པའི་རྒྱལ་ བའི་སྙིང་པོ་དེའང་གློ་བུར་གྱི་ཉོན་མོངས་པའི་
【現代漢語翻譯】 因此，他將駐留輪迴，直至輪迴終結。 比喻與意義的結合：正如不悅目的閉合蓮花中，如來（Tathagata，如實而來之意）之身安住于蓮花之中，天眼（divyacakṣus，超凡之眼）能夠看見，爲了使身形顯現，便會斬斷遮蔽的蓮花花瓣，使其顯現。同樣，他看見被貪嗔等垢染所遮蔽的圓滿佛陀（Buddha，覺悟者）的精華（tathāgatagarbha，如來藏）存在於眾生之中，爲了使其脫離遮蔽，以慈悲之心，如摧毀蓮花般，以正等覺佛陀之身摧毀這些突如其來的遮蔽，行持事業。 第二個比喻：正如看見被蜜蜂群環繞的蜂蜜，有智慧的人爲了得到蜂蜜，會用煙燻等方法，使蜂蜜與蜜蜂群完全分離。意義是：『看見』，誰看見呢？偉大的聖者（muni，寂靜者），圓滿正等覺佛陀，以其遍知一切的智慧之眼。 2-1012 在何處？在智慧的法性（dharmatā，法性）界（dhātu，界）中。那是什麼樣的呢？如同蜂蜜般具有單一的味道。看見的作用是：將該界（dhātu，界）的突發遮蔽，如同蜜蜂般，連同種子（bīja，種子）一起徹底斷除。 比喻與意義的結合：正如看見蜂蜜被成千上萬的蜜蜂遮蔽，爲了得到裡面的蜂蜜，用火驅散外面的蜜蜂，然後按照自己的意願來利用蜂蜜。同樣，遍佈於一切有情眾生的無漏（anāsrava，無煩惱）之識，即自性清凈的智慧，如同蜂蜜；而煩惱（kleśa，煩惱），即突如其來的垢染，如同蜜蜂，連同種子一起遮蔽著它。摧毀遮蔽的智者（jina，勝利者），如同那個人一樣，是消除遮蔽的能手。 第三個比喻：正如稻米等穀物，外殼包裹著裡面的穀物精華，在沒有去除外殼之前，人們無法享用它作為食物。 2-1013 那些爲了食物等而努力的人，會從外殼中取出精華。同樣，眾生本具的佛陀精華（tathāgatagarbha，如來藏），也被突如其來的煩惱（kleśa，煩惱）所遮蔽。
【English Translation】 Therefore, he will remain in samsara (cyclic existence, 輪迴) until samsara ends. The combination of metaphor and meaning: Just as the body of the Tathagata (如來，'one who has thus come') dwells within an unsightly, closed lotus, and the divine eye (divyacakṣus, 天眼) can see it, and in order to reveal the body, the obstructing lotus petals are cut away to make it visible. Similarly, he sees that the essence of the complete Buddha (Buddha, 覺悟者) (tathāgatagarbha, 如來藏, 'womb of the Tathagata') is present in beings, obscured by the sheath of defilements such as attachment and aversion, and with compassion, desiring to free it from obscuration, he destroys these sudden obscurations with the body of a perfectly enlightened Buddha, just as one would destroy a lotus, and performs deeds. The second metaphor: Just as one sees honey surrounded by a swarm of bees, and a wise person, desiring to obtain the honey, uses methods such as smoking to completely separate the honey from the swarm of bees. The meaning is: 'sees,' who sees? The great sage (muni, 寂靜者), the perfectly enlightened Buddha, with his eye of omniscient wisdom. 2-1012 Where? In the realm (dhātu, 界) of the nature of wisdom (dharmatā, 法性). What is it like? It is like honey, having a single taste. The action of seeing is: to completely abandon the sudden obscurations of that realm (dhātu, 界), like bees, together with their seeds (bīja, 種子). The combination of metaphor and meaning: Just as one sees honey obscured by billions of bees, and in order to obtain the honey within, one removes the outer bees with fire, and then utilizes the honey as one desires. Similarly, the uncontaminated (anāsrava, 無煩惱) consciousness that pervades all sentient beings, which is the naturally pure wisdom, is like honey; and the afflictions (kleśa, 煩惱), which are sudden defilements, are like bees, obscuring it together with their seeds. The Victorious One (jina, 勝利者) who is skilled in destroying obscurations, like that person, is the one who removes the obscurations. The third metaphor: Just as grains such as rice, with their outer husks, the essence of the grain inside cannot be enjoyed by people as food until the husks are removed. 2-1013 Those who strive for food and so forth will extract the essence from within the husk. Similarly, the Buddha-essence (tathāgatagarbha, 如來藏) that is present from the beginning in sentient beings is obscured by sudden afflictions (kleśa, 煩惱).
དྲི་མ་དང་འདྲེས་པ་ཇི་སྲིད་དུ་གེགས་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་དང་འདྲེས་པ་ལས་མ་གྲོལ་བ་དེ་སྲིད་དུ་རྒྱལ་བའི་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ མི་བྱེད་དོ། །གནས་གང་དུ་ན་འདོད་པ་དང་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྲིད་པ་གསུམ་དུའོ། །ཡང་ན་ས་འོག་ས་སྟེང་ས་བླའི་སྲིད་པ་གསུམ་དུ་འདོད། དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་ས་ ལུ་དང་བྲ་བོ་དང་ནས་ལ་སོགས་པའི་བཟང་ངན་བར་མའི་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་སྣ་ཚོགས་པ་སྦུན་པ་ལས་མ་བྱུང་ཞིང་གྲ་མ་ཅན་ལོངས་སྤྱད་རུང་དུ་ལེགས་པར་མ་བསྒྲུབས་པ་དག་ནི་ མི་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ལོངས་སྤྱད་བྱའི་གཟའ་བ་རོ་ཞིམ་པོར་མི་འགྱུར་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཡང་། ཉོན་མོངས་པའི་ སྦུབས་ལས་མ་གྲོལ་བའི་ལུས་ཅན་ལ་ཡོད་པས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་བྲུ་བས་ཉེན་པ་སྟེ་བཀྲེས་པས་གདུངས་པའི་འགྲོ་བ་ལ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱིས་དགའ་བའི་རོ་རྒྱ་ཆེན་པོ་སྟེར་བར་འགྱུར་བ་མིན་ནོ། ། 2-1014 དཔེ་བཞི་པ་ལ་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་གསེར་དང་བཅས་པའི་མི་རབ་ཏུ་རྒྱུ་བའི་ཚེ་མིའི་གསེར་དེ་མི་གཙང་བའི་ལྗན་ལྗིན་རུལ་པས་གང་བའི་གནས་སུ་ལྷུང་པར་གྱུར་ལ་མི་གཙང་བའི་འདམ་ དུ་ལྷུང་བ་ཙམ་གྱིས་མི་འཇིགས་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་གསེར་དེ་ནི་གནས་དེར་ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་མང་པོ་དག་ཏུ་གནས་པ་དེ་ཕྱིས་ལྷའི་མིག་དག་པ་དང་ལྡན་པའི་ལྷ་ཡིས་གནས་དེར་གསེར་དེ་ ནི་ཡོད་པར་མཐོང་ནས་གསེར་སྟོར་བའི་མི་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གནས་འདི་ན་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་གསེར་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་ཡོད་པ་འདི་ལོང་ལ་འདམ་རྫབ་རྣམས་ལེགས་པར་སྦྱངས་ཏེ་རིན་ཆེན་གྱིས་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་རྒྱན་ལ་སོགས་པ་གྱིས་ཤིག་ཅེས་སྨྲས་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་དོན་ནི་མི་གཙང་བ་དང་འདྲ་བའི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་སུ་བྱིངས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཡོན་ ཏན་ཁམས་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཐུབ་པས་མངོན་དུ་གཟིགས་ནས་སྒྲིབ་བྱེད་ཉོན་མོངས་པའི་འདམ་དེ་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྐྱེ་དགུ་རྣམས་ལ་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆུ་དང་ཆར་འབེབས་པར་མཛད་དོ། །དཔེ་ དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་མི་གཙང་བའི་ལྗན་ལྗིན་རུལ་པའི་གནས་སུ་ལྷུང་བ་སྟེ་སྟོར་བར་གྱུར་པའི་གསེར་ནི་ཕྱིས་ལྷ་ཡིས་མཐོང་པར་གྱུར་ནས་མི་གཙང་བའི་ལྗན་ལྗིན་ཀུན་ཏུ་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཆོག་ཏུ་མཛེས་པ་སྟེ་རང་བཞིན་གྱིས་བཟང་བའི་གསེར་མི་ལ་ནན་ཏན་གྱིས་སྟོན་པ་ལྟར། 2-1015 དེ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་བས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའི་མི་གཙང་བའི་འདམ་རྫབ་ཆེན་པོར་ལྷུང་བར་གྱུར་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁམས་རང་བཞིན་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཡོད་པར་གཟིགས་ནས་ ཁམས་དེའི་དྲི་མ་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གདུལ་བྱ་ལུས་ཅན་རྣམས
【現代漢語翻譯】 只要煩惱的污垢未被清除，就不會有利眾的事業。存在於何處呢？存在於欲界、色界和無色界這三有之中。或者說，存在於地下、地上和地上之上的這三有之中。比喻與意義結合：正如青稞、蕎麥、大麥等好壞不一的果實精華，若未從穀殼中脫離，未經加工，人們就無法享用美味的食物。同樣，遍佈眾生的法自在，即如來藏（Tathāgatagarbha，梵文，tathāgatagarbha，如來之胎），若未從煩惱的穀殼中脫離，被貪慾等煩惱所困擾，那麼對於飢渴的眾生來說，十二部經（Dvādaśāṅga-dharma，梵文，dvādaśāṅga-dharma，十二支經）就無法給予他們以佛法之喜的廣大滋味。 第四個比喻：譬如一個帶著黃金的人在行走時，他的黃金掉落到充滿污穢腐爛的地方。這黃金具有不被污垢所染的性質，即使在那裡停留數百年，後來一位具有清凈天眼的天人看到那裡有黃金，就對丟失黃金的人說：『這裡有你珍貴的黃金，快挖出來，清除污泥，用它來製作珍寶和裝飾品吧。』同樣，意義是：佛陀親眼見到沉溺於如同污穢的貪慾等煩惱之中的眾生的功德之界——真如（Tathātā，梵文，tathātā，如是），爲了清除遮蔽的煩惱之泥，為眾生降下甘露妙法之雨。比喻與意義結合：正如掉落到污穢腐爛之處的黃金，後來被天人看到，爲了清除一切污穢，將這最美妙、本質純凈的黃金交給人們。 同樣，諸佛也看到，圓滿佛陀的自性——如來藏（Tathāgatagarbha，梵文，tathāgatagarbha，如來之胎），無差別地存在於所有眾生心中，雖然它已落入煩惱的污泥之中，爲了凈化這如來藏（Tathāgatagarbha，梵文，tathāgatagarbha，如來之胎）的污垢，佛陀會引導應被調伏的眾生。
【English Translation】 As long as one is not liberated from being mixed with the impurity of afflictions, one will not perform the deeds of the Victorious Ones (རྒྱལ་བ།, rgyal ba, Victorious One). Where does it exist? In the three existences of the desire realm, the form realm, and the formless realm. Or, it is said to exist in the three existences of below the earth, on the earth, and above the earth. Applying the analogy to the meaning: Just as the essence of various good, bad, and intermediate fruits such as buckwheat, barley, and wheat, if they are not separated from the husk and not well processed for consumption, people will not be able to enjoy the delicious taste. Similarly, the Dharma Lord (ཆོས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག, chos kyi dbang phyug, Lord of Dharma) that pervades sentient beings, the essence of the Thus-Gone One (དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ།, de bzhin gshegs pa'i snying po, Essence of the Thus-Gone One), if it exists in a body not liberated from the husk of afflictions, afflicted by the sting of afflictions such as attachment, then for beings tormented by hunger, the twelve branches of scripture (གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས།, gsung rab yan lag bcu gnyis, Twelve Branches of Scripture) will not give them the great taste of joy in the Dharma. The fourth analogy: For example, when a person with gold is walking, if his gold falls into a place filled with unclean, rotten filth, even if that gold, which has the nature of not being defiled, remains there for hundreds of years, later a deity with pure divine eyes sees that there is gold in that place and says to the person who lost the gold: 'Here is your precious gold, take it and purify the mud well, and make ornaments and other things with it.' Similarly, the meaning is: The Thus-Gone One (ཐུབ་པ།, thub pa, Capable One) directly sees the element of qualities, the essence of beings, immersed in the collection of afflictions such as attachment, which are like impurity, and in order to purify the mud of obscuring afflictions, He causes the rain of the sacred Dharma to fall upon the beings. Applying the analogy to the meaning: Just as gold that has fallen into a place of unclean, rotten filth is later seen by a deity, and in order to purify all the unclean filth, the deity diligently shows the inherently good gold, which is supremely beautiful, to the person. Similarly, the Victorious Ones (རྒྱལ་བ།, rgyal ba, Victorious One) also see that the essence of the Complete Buddha (རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས།, rdzogs pa'i sangs rgyas, Complete Buddha), the Thus-Gone One's essence (དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས།, de bzhin gshegs pa'i khams, Essence of the Thus-Gone One), is present in all sentient beings without distinction, even though it has fallen into the great mud of afflictions. In order to purify the impurity of that essence, the Victorious Ones (རྒྱལ་བ།, rgyal ba, Victorious One) guide the beings who are to be tamed.
་ལ་ལམ་གྱི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །དཔེ་ལྔ་པ་ལ་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་མི་དབུལ་པོའི་ཁྱིམ་གྱི་ནང་གི་སའི་འོག་ན་ལོངས་སྤྱད་ པས་མི་ཟད་པའི་གཏེར་ཆེན་པོ་ནི་ཡོད་པར་གྱུར་ཏེ། འོན་ཀྱང་མི་དབུལ་པོ་དེས་ཀྱང་སའི་བསྒྲིབས་པས་གཏེར་དེ་རང་གི་ཁང་པ་ན་ཡོད་པར་མ་ཤེས་ཤིང་གཏེར་དེ་འང་མི་དེ་ལ་ ང་སའི་འོག་འདིར་ཡོད་པས་ལོངས་ལ་སྤྱོད་གཅིག་ཅེས་མི་སྨྲ་བ་ལྟར།དོན་ནི་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱི་ནང་དུ་ཆུད་པའི་རིན་ཆེན་གྱི་གཏེར་དང་འདྲ་བའི་རང་བཞིན་གྱིས་ དག་པས་དྲི་མ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པས་སྔར་མེད་གསར་དུ་བཞག་པ་མེད་ཅིང་སྒྲིབ་པ་སྔར་ཡོད་བདེན་པ་གསལ་དུ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་རང་གི་སེམས་ ལ་ཡོད་ཀྱང་དྲི་མ་གློ་བུར་བས་བསྒྲིབས་པའི་ཕྱིར་མ་རྟོགས་པས་ན་སྐྱེ་དགུ་འདིས་ཡོན་ཏན་གྱི་འབྱོར་པས་དབུལ་བའི་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ནི་རྣམ་པ་མང་པོ་དུས་རྒྱུན་དུ་ཉམས་སུ་མྱོང་ངོ་། ། 2-1016 དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་མི་དབུལ་པོའི་ཁྱིམ་གྱི་ནང་དུ་རིན་ཆེན་མང་པོའི་གཏེར་ཆུད་པར་གྱུར་ཀྱང་ཁྱིམ་བདག་གི་མི་དེ་ལ་ནི་རིན་ཆེན་གྱི་གཏེར་གྱིས་བདག་འདི་ན་ཡོད་ཅེས་ བརྗོད་པར་མི་བྱེད་ལ་གཏེར་དེ་ནི་མི་དེ་ཡིས་ཀྱང་ཡོད་པར་ཤེས་པ་མིན་པས་དབུལ་བ་ལས་མ་ཐར་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་གཏེར་རང་གི་ཡིད་ཀྱི་ཁྱིམ་ན་གནས་པའི་ སེམས་ཅན་དག་ནི་དྲི་མས་བསྒྲིབས་པས་གཏེར་མ་རྙེད་པ་ནི་ཁྱིམ་ན་གཏེར་ཡོད་ཀྱང་མ་རྙེད་པའི་དབུལ་པོ་ལྟ་བུ་སྟེ་སེམས་ཅན་དེ་དག་རྣམས་ཀྱིས་ཁམས་ཀྱི་གཏེར་དེ་ཐོབ་པ་སྟེ། མངོན་ སུམ་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་དུ་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡང་དག་པར་བལྟམ་ནས་སྒྲིབ་པ་སེལ་བའི་ཐབས་སྟོན་པར་མཛད་དོ། ། དཔེ་དྲུག་པའི་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་ཨ་ མྲ་དང་ནྱ་གྲོ་ཏ་ལ་སོགས་པའི་ཤིང་གི་འབྲས་བུ་ལ་ཡོད་པའི་ས་བོན་རྐྱེན་དང་ཕྲད་ནས་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་ནུས་སུ་ཡོད་པ་འཇིག་མེད་ཆོས་ཅན་ཏེ་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་ས་ ལ་བཏབ་ནས་རྨོངས་ཏེ་ཆུ་དང་ལུད་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པ་ལས་ནུས་པ་ཅི་ཆེར་འཕེལ་བ་ལས་རིམ་གྱི་ཨ་མྲ་ལ་སོགས་པའི་ལྗོན་ཤིང་རྒྱལ་པོའི་དངོས་པོར་འཇུག་པ་ལྟར། དོན་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་མ་རིག་པ་དང་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་འབྲས་བུའི་ལྤགས་པའི་སྦུབས་དང་འདྲ་བའི་ནང་དུ་ཆུད་པའི་ཆོས་ཁམས་དགེ་བ་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡང་། 2-1017 ལྗོན་ཤིང་སྐྱེ་བ་དེ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་པ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་དེ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་རིམ་གྱིས་བསྒྲོད་དོ། །ཐུབ་པའི་རྒྱལ་པོ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ། །དཔེ་ དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་རྐྱེན་རླན་པར་བྱེད་པ་ཆུ་དང་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཉི་མའི་
【現代漢語翻譯】 宣講通往涅槃的法。第五個比喻是：譬如一個窮人的房子里，地底下埋藏著一個取之不盡、用之不竭的巨大寶藏。然而，這個窮人因為地面的遮蔽，並不知道寶藏就在自己的房子里。寶藏也不會對他說：『我就在這地底下，你拿去用吧！』同樣，實際上，眾生的心中蘊藏著如同珍寶般的寶藏，其自性清凈，沒有污垢，本自具足功德，並非新近產生，也非原本沒有現在才出現。這種遮蔽是原本就存在的，真相無法顯現的法性，即法身，也存在於自己的心中。但由於突如其來的污垢遮蔽，所以無法證悟。因此，這些眾生經常體驗到因缺乏功德財富而導致的輪迴痛苦。 比喻與意義的結合：譬如一個窮人的房子里蘊藏著許多珍寶的寶藏，但房子的主人並不知道寶藏就在那裡，寶藏也不會告訴他自己就在那裡，因此他無法擺脫貧困。同樣，法身的寶藏存在於自己心中的眾生，由於被污垢遮蔽而無法找到寶藏，就像房子里有寶藏卻找不到的窮人一樣。爲了讓這些眾生能夠獲得自性的寶藏，爲了讓他們能夠親身體驗到這一點，偉大的導師、圓滿的佛陀降生於世，宣講去除遮蔽的方法。 第六個比喻是：譬如芒果和榕樹等樹木的果實中的種子，在因緣聚合時，能夠生出幼芽，具有不朽的性質，不會改變。當它們被種在土裡，經過澆水施肥等培育后，其力量會逐漸增長，最終長成芒果等樹木之王。同樣，眾生的無明和貪慾等如同果皮般包裹著法界，這法界是善和解脫的因。如同樹木生長一樣，通過修行所產生的善，依靠這些善，逐漸登上解脫的道路，最終成就佛陀的果位。 比喻與意義的結合：譬如促使生長的潮濕水分和促使成熟的陽光
【English Translation】 teaching the Dharma of the path to Nirvana. The fifth analogy is: For example, in the house of a poor person, there is a great treasure hidden under the ground that can be used without end. However, the poor person does not know that the treasure is in his own house because of the ground's obstruction. The treasure also does not say to the person, 'I am under this ground, use me!' Similarly, in reality, within the minds of beings, there is a treasure like a precious jewel, whose nature is pure, without defilements, and inherently complete with qualities. It is not newly created, nor was it non-existent before. This obscuration is the nature of Dharma that has always existed, where the truth cannot be revealed, which is also present in one's own mind. But because of the obscuration of sudden defilements, it is not realized. Therefore, these beings constantly experience various forms of suffering in samsara due to the poverty of lacking qualities and wealth. The combination of analogy and meaning: Just as a poor person's house contains a treasure of many jewels, but the owner of the house does not know that the treasure is there, and the treasure does not tell him that it is there, so he cannot escape poverty. Similarly, beings in whose minds the treasure of Dharmakaya resides are obscured by defilements and cannot find the treasure, like a poor person who has a treasure in his house but cannot find it. In order for these beings to obtain the treasure of their own nature, in order for them to experience this directly, the great sage, the perfect Buddha, was born into the world and taught the methods to remove obscurations. The sixth analogy is: For example, the seeds in the fruits of trees such as mangoes and banyan trees, when they meet the right conditions, can sprout and have an imperishable nature, which will not change. When they are planted in the ground and nurtured with water and fertilizer, their power gradually increases, and eventually they grow into the king of trees, such as mangoes. Similarly, the Dharmadhatu, which is contained within the ignorance and desire of beings, is like the husk of a fruit, and this Dharmadhatu is the cause of goodness and liberation. Just as a tree grows, through the merit arising from practice, relying on that merit, one gradually ascends the path to liberation, and eventually attains the state of Buddhahood. The combination of analogy and meaning: Just as the moist water that promotes growth and the sun that promotes ripening
འོད་དང་འཕེལ་བར་བྱེད་པའི་རླུང་དང་འཛིན་པའི་ས་དང་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་དུས་དང་གོ་སྐབས་འབྱེད་ པའི་ནམ་མཁའི་རྐྱེན་རྣམས་ཀྱིས་འབྲས་བུ་ཏ་ལ་དང་ནི་ཨ་མྲའི་འབྲས་བུའི་ས་བོན་གྱི་སྦུབས་ཀྱི་གསེབ་ནས་འབྲས་བུ་ལྗོན་ཤིང་གི་དངོས་པོ་སྐྱེ་བ་ཇི་ལྟ་བར། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་ མོངས་པ་གློ་བུར་བའི་འབྲས་བུའི་ལྤགས་པའི་སྦུབས་ཀྱི་ནང་དུ་ཆུད་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་མྱུ་གུ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བའི་རྐྱེན་དེ་དང་དེ་ ཡིས་འབྲས་བུའི་ཆོས་མཐོང་ལམ་དུ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་པས་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པའི་ལམ་དུ་འཕེལ་བ་དང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་དུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དཔེ་བདུན་པ་ལ་དཔེ་ནི། ཇི་ ལྟར་རིན་པོ་ཆེ་ལས་བྱས་པའི་རྒྱལ་བའི་སྐུ་གཟུགས་གོས་རུལ་པ་དྲི་མ་ངན་པ་ཅན་གྱིས་བཏུམས་པར་གྱུར་པ་ལ་ལམ་ལ་གནས་པའི་ལྷ་ཡིས་དོན་དེ་མཐོང་ནས་སྒྲིབ་གཡོགས་ངན་པ་དེ་ལས་གྲོལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལམ་ན་གནས་པའི་ལྷས་དེ་དག་དེ་མི་དེ་ལ་སྨྲ་བར་བྱེད་པ་ལྟར། 2-1018 དོན་ནི་དེ་བཞིན་དུ་གཟིགས་ནས་ཞེས་པའོ། །གང་ན་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་དངོས་པོ་ཉིད་ཡོད་པའོ། །གང་ལ་ཞེ་ན། ཐ་ན་དུད་འགྲོ་ལ་ཡང་ཞེས་པས་གཞན་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཏེ་སེམས་ཅན་ ཐམས་ཅད་ལའོ། །གལ་ཏེ་ཡོད་ན་ཅི་སྟེ་མི་མཐོང་ཞེ་ན་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་བཏུམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གིས་གཟིགས་ན་ཡུལ་དང་དུས་ལ་ཐོགས་པ་ མེད་པའི་སྤྱན་མངའ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སོ། །གཟིགས་པར་བྱེད་པ་ནི་ཁམས་དེ་སྒྲིབ་པ་ལས་ཐར་བ་སྟེ་གྲོལ་བར་བྱ་བའི་དོན་དུ་སྒྲིབ་པ་སེལ་བའི་ཐབས་སྟོན་པར་མཛད་དོ། ། དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་རིན་ཆེན་གྱི་རང་བཞིན་ལས་གྲུབ་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་སྒྲིབ་གཡོགས་དམན་པ་དྲི་ངན་པ་ཅན་གྱི་གོས་ཀྱིས་བཏུམས་པ་དག་ལམ་ན་གནས་པའི་ལྷའི་ མིག་གིས་མཐོང་ནས་སྒྲིབས་གཡོགས་དེ་ལས་ཐར་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མི་ལ་དོན་དེ་སྟོན་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་ཉོན་མོངས་པའི་གོས་རུལ་པ་ལྟ་བུའི་སྒྲིབ་པས་བཏུམས་པའི་འཁོར་བའི་ལམ་ལ་གནས་ པའི་སེམས་ཅན་ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་གཏོགས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ཆོས་སྐུའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཁམས་འདི་ཡོད་པར་གཟིགས་ནས་དེ་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཐར་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྒྱལ་བའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་གྲིབ་པ་སེལ་བའི་ཐབས་ཆོས་སྟོན་ཏོ། ། 2-1019 དཔེ་བརྒྱད་པ་ལ་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་མི་མོ་སྟེ་བུད་མེད་གཟུགས་ངན་ཞིང་མགོན་སྐྱབས་མེད་པ་འགའ་ཞིག་མགོན་སྐྱབས་མེད་པའི་ཁྱིམ་གྱི་འདུག་གནས་སུ་ནི་འདུག་པར་གྱུར་ལ་རང་གི་མངལ་གྱིས་ མཚན་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་དཔལ་ནི་འཛིན་པར་བྱེད་ཀ
【現代漢語翻譯】 就像光明和增長的風，以及保持的土地，還有產生果實的時節和區分機會的天空等因素，使得芒果和貝拉樹的果實在種子莢的縫隙中生長出來一樣。眾生的煩惱如同突如其來的果皮包裹著圓滿正覺的種子，同樣地，通過解脫之因的善緣，果實的法在見道中顯現，從而在見道和修道中增長，最終在究竟道中圓滿。第七個比喻是這樣的：就像珍寶製成的佛像被骯髒惡臭的破布包裹著，路過的神看到了這一幕，爲了使佛像從污垢中解脫出來，路神會告訴那個人。 意義是，同樣地去觀察。在哪裡有如來藏呢？即使在畜生道中也有，更何況其他眾生，一切眾生皆有。如果真的有，為什麼看不見呢？因為被突如其來的各種煩惱所覆蓋。誰能看見呢？具有不受時間和空間限制的佛陀智慧之眼。看見是爲了讓那個界從遮蔽中解脫出來，爲了解脫而展示去除遮蔽的方法。 比喻和意義結合起來是這樣的：就像珍寶自性所成的如來身像，被低劣惡臭的衣服包裹著，路神看見后，爲了使之從遮蔽中解脫出來，而向人展示這件事一樣。同樣地，被煩惱如破布般的遮蔽所覆蓋，處於輪迴道路上的眾生，甚至包括屬於畜生道的眾生，也具有法身的自性。看見這一點后，爲了使他們從突如其來的遮蔽中解脫出來，諸佛如來便會宣說去除遮蔽的方法——佛法。 第八個比喻是這樣的：就像一個相貌醜陋、無依無靠的女人，居住在無依無靠的家中，但她的子宮卻懷有具足相好的轉輪聖王的福德。
【English Translation】 Just as the factors of light and growing wind, the holding earth, the season for bearing fruit, and the sky that distinguishes opportunities cause the fruits of Tala and Amra to grow from the crevices of the seed pods, so too, the afflictions of sentient beings are like the sudden skin of a fruit enclosing the seed of perfect Buddhahood. In the same way, through the virtuous causes that lead to liberation, the fruit of Dharma is directly seen on the Path of Seeing, thus growing on the Paths of Seeing and Meditation, and ultimately becoming complete on the Path of Consummation. The seventh example is: Just as a statue of the Victor made of precious jewels is wrapped in tattered, foul-smelling clothes, a deity dwelling on the road sees this and, in order to free it from the bad covering, the deity dwelling on the road speaks to that person about it. The meaning is, likewise, to observe. Where is the essence of the Sugata? Even in animals, what need to mention others, all sentient beings have it. If it exists, why is it not seen? Because it is covered by sudden veils of various kinds of afflictions. Who sees it? The wisdom of the Buddha, who possesses eyes unhindered by place and time. Seeing is to liberate that realm from obscuration, and for the sake of liberation, he shows the means to remove the obscuration. The analogy and meaning combined are: Just as a Tathagata's body made of precious nature is covered by a lowly, foul-smelling garment, and a deity dwelling on the road sees it and shows the person the matter in order to free it from that obscuration, so too, sentient beings dwelling on the path of samsara, even those belonging to the realm of animals, are covered by afflictions like tattered clothes, but they possess the essence of the Dharmakaya. Having seen this, in order to free them from the sudden obscuration, the victorious Buddhas teach the Dharma, the means to remove the obscuration. The eighth example is: Just as a woman who is ugly and without protection dwells in a dwelling of the unprotected, but her womb holds the glory of a Chakravartin king endowed with marks and signs.
ྱང་མངལ་གྱིས་བསྒྲིབས་པས་རང་གི་ལྟོ་ན་ཡོད་པའི་སེམས་ཅན་མིའི་བདག་པོ་ཡིན་པར་མི་ཤེས་པས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་ པར་གནས་པ་ལྟར་དོན་ནི་སྲིད་པར་སྐྱེ་བའི་འཁོར་བ་ནི་མགོན་སྐྱབས་མེད་པའི་ཁྱིམ་བཞིན་དུ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲི་མས་མ་དག་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་མངལ་དང་ལྡན་པའི་ བུད་མེད་བཞིན་དུ་མགོན་དང་བཅས་ཀྱང་མ་རྟོགས་པས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་ཅན་དེ་ལ་གང་ཞིག་ཡོད་པས་མགོན་དང་བཅས་པ་དྲི་མ་མེད་པའི་ཁམས་ནི་བུད་མེད་དམ་དེའི་ མངལ་ན་གནས་པའི་རྒྱལ་པོ་བཞིན་ཏེ་དྲི་མ་བྲལ་ན་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་སྐྱོབས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་བུད་མེད་ལུས་ལ་དམན་པ་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་གོས་ གྱོན་ཅིང་མི་སྡུག་པའི་གཟུགས་དང་ལྡན་པ་སའི་བདག་པོ་མངལ་གྱི་ནང་ན་གནས་ཀྱང་མ་རྟོགས་པས་མགོན་སྐྱབས་མེད་པའི་ཁང་པར་གཞན་གྱིས་བརྙེས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་མཆོག་མྱོང་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་བདག་རང་གི་ནང་ན་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མགོན་ཡོད་པར་གྱུར་ཀྱང་མ་རྟོགས་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མགོན་མེད་པའི་བློ་དང་ལྡན་པའི་འགྲོ་བ་ཉོན་མོངས་པ་གློ་བུར་བའི་དབང་གིས་ཡིད་མ་ཞི་བ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལམ་གྱི་གཞི་ལ་གནས་སོ། 2-1020 དཔེ་དགུ་པ་ལ་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་ས་འདམ་ནང་གི་གསེར་ཞུན་མ་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་རྒྱས་པ་སྟེ་མཛེས་པ། ཞི་བ་སྟེ་རང་བཞིན་དྲི་མ་མེད་ཀྱང་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྒྲིབ་གཡོགས་སའི་རང་ བཞིན་དག་ཅན། དག་མཐོང་ནས་གསེར་དེ་ཤེས་པའི་སྐྱེས་བུ་དག་ནང་གི་གསེར་དེ་སྒྲིབ་པའི་ས་སྦྱང་བའི་ཕྱིར། ཕྱི་རོལ་གྱི་སྒྲིབ་པ་དེ་སེལ་བའི་ཐབས་བྱེད་པ་ལྟར། དོན་ནི་རྣམ་པར་གཟིགས་ ནས་ཞེས་པའོ། །གང་ན་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བའི་ཁམས་དང་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་རྣམས་ཀྱང་གློ་བུར་བར་ནི་གཟིགས་སོ། །གང་གིས་ན་བྱང་ཆུབ་མཆོག་དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་སོ། །གཟིགས་པའི་བྱེད་པ་ནི་རིན་ཆེན་གྱི་འབྱུང་ཁུངས་གྱི་གནས་བཟང་པོ་ནས་རིན་པོ་ཆེ་བཟང་པོ་འབྱུང་བ་ལྟར་ལྟ་བུའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་ལས་སྦྱོང་བའི་ འཕྲིན་ལས་མཛོད། དཔེ་དོན་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་རང་བཞིན་གྱིས་དྲི་མ་མེད་པའི་གསེར་འོད་འབར་བ་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་སའི་འདམ་གྱི་ནང་དུ་ཆུད་པར་གྱུར་པ་ཞི་བ་སྟེ། དྲི་མ་མེད་ པའི་གསེར་དེའི་རང་བཞིན་སྐྱེས་བུ་མཁས་པས་རིགས་ནས་ཕྱི་རོལ་གྱི་ས་དག་སེལ་བར་བྱེད་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་མཁྱེན་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དྲི་མས་དག་པའི་གསེར་དང་འདྲ་བའི་དྲི་མ་རང་བཞིན་གྱིས་ཞི་བའི་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་དེ་ནི་མཁྱེན་པར་གྱུར་ནས་གསེར་གྱི་དྲི་མ་སེལ་བས་རྟོག་དཔྱད་བྱེད་པ་དང་འདྲ་བར་ཆོས་འཆད་པའི་ཚུལ་
【現代漢語翻譯】 就像被子宮遮蔽，不知道自己腹中的眾生是人主，因此處於恐懼之中一樣，實際上，輪迴于有，就像無依無靠的房屋一樣，充滿恐懼。不凈的眾生就像懷有身孕的婦女一樣，即使有怙主也不知曉，因此處於恐懼之中。對於那個眾生來說，有什麼是具有怙主的呢？無垢的界就像婦女或在她子宮中的國王一樣，如果遠離垢染，就能從一切恐懼中解脫。比喻和意義結合起來就是：就像婦女身體虛弱，穿著污穢的衣服，擁有醜陋的形體，即使人主在她子宮中，卻因為不知曉，就像在無依無靠的房屋中遭受他人侵犯等極大的痛苦一樣，同樣，我等自身之中，本來就存在著佛陀的怙主，卻因為不知曉的過失，擁有無怙主的思想，被突如其來的煩惱所控制，心不寂靜，處於充滿恐懼的痛苦之道的根本。 第九個比喻是：就像從泥土中的金液中製作出的形狀完美、寂靜，也就是自性清凈，但外面的遮蔽物是泥土的自性。那些看到清凈並認識到黃金的人，爲了清除覆蓋內部黃金的泥土，會採取方法去除外面的遮蔽物一樣。意義就是：從徹底的觀察中可以看出，心自性光明，但貪慾等垢染也是突如其來。誰能看到呢？無垢的至上菩提佛陀能看到。看到的作用就像從珍寶的源頭涌出珍寶一樣，對於如是眾生，具有從突如其來的遮蔽中凈化的事業。比喻和意義結合起來就是：就像自性清凈、光芒四射的黃金製成的形狀，被包裹在泥土之中，寂靜，也就是無垢黃金的自性，被有智慧的人識別出來，並去除外面的泥土一樣，同樣，如同全知智慧的垢染清凈的黃金一般的自性寂靜的心之界，被認識到之後，就像去除黃金的垢染一樣進行思辨，以講經說法的方式。
【English Translation】 Just as being obscured by the womb, one does not know that the being in one's belly is the lord of men, and thus dwells in fear, so too, in reality, the cycle of birth in existence is like a house without refuge, full of fear. Impure beings are like pregnant women, who, even with a protector, do not realize it, and thus are full of fear. What is it that the sentient being possesses that makes them have a protector? The stainless realm is like a woman or a king dwelling in her womb, for if it is free from stain, it protects from all fears. The analogy and meaning combined are: Just as a woman with a weak body, wearing dirty clothes, and possessing an unsightly form, even though the lord of the earth dwells in her womb, she does not realize it, and thus experiences supreme suffering such as being violated by others in a house without refuge, so too, within oneself, there is the protector of the Buddha dwelling by nature, but due to the fault of not realizing it, beings with minds without protectors, under the influence of sudden afflictions, with unrestrained minds, dwell on the basis of the path of suffering, full of fear. The ninth analogy is: Just as a fully formed and beautiful figure made from molten gold in mud, which is peaceful, that is, of a naturally stainless nature, but the outer covering is of the nature of earth. Those who see the purity and recognize the gold, in order to purify the earth covering the gold within, take measures to remove the outer covering. The meaning is: From thorough observation, it is seen that the mind is naturally luminous, but defilements such as desire are also sudden. Who sees it? The supreme stainless Buddha of enlightenment sees it. The act of seeing is like a good source of jewels from which good jewels arise, and for beings like this, he performs the activity of purifying them from sudden obscurations. The analogy and meaning combined are: Just as a figure made of naturally stainless, radiant gold is immersed in mud, peaceful, that is, the nature of stainless gold, is discerned by a wise person, and the outer earth is removed, so too, the realm of mind, which is like gold, pure from the defilements of omniscient wisdom, is recognized, and like removing the defilements of gold, one speculates, in the manner of teaching the Dharma.
བསྒྲུབས་པས་ཡིད་ལ་ཡོད་པའི་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པ་དག་ནི་སེལ་བར་མཛད་དོ། ། 2-1021 གསུམ་པ་དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། པདྨ་སྲོག་ཆགས་བུང་པ་དང་། །སྦུན་པ་དང་ནི་མི་གཙང་པ། །འབྲས་ཤུན་གོ་རུལ་བུད་མེད་ཀྱི། །མངལ་དང་ས་ཡི་སྦུབས་ན་ཡང་། །ཞེས་པ་ནི་སྒྲིབ་ བྱེད་ཀྱི་དཔེའོ། །སངས་རྒྱས་སྦྲང་རྩི་སྙིང་པོ་བཞིན། །གསེར་བཞིན་གཏེར་བཞིན་ལྗོན་པ་བཞིན། །རིན་ཆེན་སྐུ་དང་འཁོར་ལོ་ཡིས། །བསྒྱུར་བ་བཞིན་དང་གསེར་གཟུགས་བཞིན། །ཞེས་པ་ནི་སྒྲིབ་བྱའི་དཔེ་ཡིན་ལ། དེ་ དག་གི་ཚིག་དོན་ནི་གོ་བར་སླའོ། །དེ་དག་གི་དོན་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཁམས་ལ་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་སྦུབས་ན་གློ་བུར་བ་ཡིན་གྱི་དུས་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སེམས་ཀྱི་ རང་བཞིན་དུ་མ་འབྲེལ་ལོ། ། རང་བཞིན་གྱིས་དྲི་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་དང་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པའི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སེམས་ཀྱི་དབྱེར་མེད་ཅིང་ལྡན་པ་གཅིག་ཏུ་འགྲུབ་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་ བརྗོད་དོ། །དེས་ན་མདོ་ལས། སེམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ལ། སེམས་ཅན་རྣམ་པར་བྱང་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་བྱང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་སོ་སོའི་ རང་བཞིན་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི་དབྱེ་བ། སྒྲིབ་བྱའི་རང་བཞིན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྒྲིབ་པའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། དེ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བའོ། ། 2-1022 དང་པོ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ཡོད་པའི་ཁམས་ལ་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དག་གང་ཡིན་ཞེ་ན་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་རྨོངས་པའི་གཏི་མུག་གསུམ་གྱི་བག་ལ་ཉལ་ གསུམ་དང་། གསུམ་པ་དེའི་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་དྲག་པོ་དང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་སས་བསྡུས་པ་དང་། མཐོང་བའི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་དང་། སྒོམ་པའི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་དང་། མ་དག་པའི་ས་ བདུན་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དག་པའི་ས་གསུམ་ལ་བརྟེན་པའོ། །དེ་ལ་བག་ལ་ཉལ་གསུམ་ནི་ཁམས་གོང་མའི་སེམས་ལ་ཡོད་པ་མི་གཡོ་བའི་ལས་སོག་པའི་རྒྱུའི་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ། འདོད་པའི་ཆགས་ སྡང་མངོན་འགྱུར་བ་ཡིན་ལ་དེ་དག་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའམ་དེ་དག་གི་ས་བོན་ནོ། །ཀུན་ནས་སྡང་པ་དྲག་པོ་ནི་འདོད་པ་ཁམས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་བསོད་ནམས་དང་བསོད་ནམས་མ་ ཡིན་པའི་ལས་སོགས་པའི་རྒྱུ་ཆགས་སྡང་མངོན་འགྱུར་བ་སྟེ་གཉེན་པོ་མི་སྡུག་པ་བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་སྤང་བར་བྱ་བའོ། །མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ནི་བཤད་ཟིན་ལ་མཐོང་སྤང་གཉིས་ནི་ འདིར་ཐེག་པ་དམན་པའི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་པར་གསལ་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཡི་ནི་མ་དག་པ་དང་དག་པའི་ས་ལ་བརྟེན་པའི་ནང་དུ་འདུ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1023 དེ་དག་ཀྱང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མ་དག་པའི་ས་བདུན་ལ
【現代漢語翻譯】 通過修習，能夠清除心中突發的障礙。 第三，歸納這些的意義：『蓮花、生物、蜜蜂』，『穀殼和不潔之物』，『稻殼、腐爛物、婦女的』，『子宮和地穴之中』，這些是障礙的比喻。『如來如同蜂蜜精華』，『如同黃金、如同寶藏、如同樹木』，『如同珍寶之身和輪寶』，『如同轉化之物和金像』，這些是被障礙之物的比喻。這些詞句的意義很容易理解。這些的意義是，眾生之界的障礙是煩惱，是突發的，並非從無始以來就與心的本性相關聯。本性上無垢的法界和功德無別的無始以來，就與心的無別且具足的本性融為一體。因此，經中說：『心完全被煩惱所染，所以眾生完全被煩惱所染；心完全清凈，所以（眾生）完全清凈。』第二，詳細闡述各自的本性，分為兩種：障礙的分類，以及被障礙之物的本性。第一種分為三種：確定障礙的體性，與之相應的補特伽羅（梵文：Pudgala，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人），比喻和法義的對應。 第一種是，存在於眾生之界中，障礙其界的完全煩惱是什麼呢？是貪慾、嗔恨和愚癡三種潛在的習氣，以及這三種的強烈生起，和無明的習氣之地所包含的，以及見道所斷除的，修道所斷除的，依賴於不清凈的七地，以及依賴於清凈的三地。其中，三種潛在的習氣是存在於上界之心中的，積累不動業的煩惱之因，是貪慾和嗔恨的顯現，或者與它們相一致，或者就是它們的種子。強烈的嗔恨是存在於欲界眾生相續中的，積累福德和非福德等業的貪慾和嗔恨的顯現，其對治方法是修習不凈觀等。無明的習氣之地已經解釋過了，見道所斷和修道所斷，在這裡明確指的是小乘道的所斷煩惱障，因為大乘道的包含在不清凈和清凈的地中。 這些也已經解釋過了。不清凈的七地……
【English Translation】 Through practice, one can eliminate the sudden obscurations in the mind. Third, summarizing the meaning of these: 'Lotus, creatures, bees', 'husks and unclean things', 'rice husks, rotten things, women's', 'womb and earth caves', these are metaphors for obscurations. 'Tathagata is like honey essence', 'like gold, like treasure, like trees', 'like precious body and wheel', 'like transformed things and golden statues', these are metaphors for what is obscured. The meaning of these words is easy to understand. The meaning of these is that the obscurations of sentient beings' realms are afflictions, which are sudden and not related to the nature of the mind from beginningless time. The beginningless, inherently pure Dharmadhatu and the indistinguishable qualities are integrated with the inseparable and complete nature of the mind from the very beginning. Therefore, the sutra says: 'Because the mind is completely afflicted, sentient beings are completely afflicted; because the mind is completely purified, (sentient beings) are completely purified.' Second, elaborating on the nature of each, divided into two: the classification of obscurations, and the nature of what is obscured. The first is divided into three: determining the nature of the obscuration, the corresponding Pudgala (Sanskrit: Pudgala, Devanagari: पुद्गल, Romanization: pudgala, literal meaning: person), and the correspondence of metaphor and Dharma. The first is, what are the complete afflictions that exist in the realm of sentient beings and obscure their realm? They are the three latent habits of desire, hatred, and ignorance, as well as the strong arising of these three, and what is contained in the ground of ignorance's habits, as well as what is abandoned on the path of seeing, what is abandoned on the path of meditation, relying on the seven impure grounds, and relying on the three pure grounds. Among them, the three latent habits are the cause of afflictions that accumulate immovable karma in the minds of the upper realms, which are the manifestation of desire and hatred, or are consistent with them, or are their seeds. Intense hatred exists in the continuum of beings in the desire realm, the manifestation of desire and hatred that accumulates meritorious and non-meritorious karma, etc., and its antidote is to cultivate the contemplation of ugliness, etc. The ground of ignorance's habits has already been explained, and what is abandoned on the path of seeing and what is abandoned on the path of meditation clearly refer to the afflictive obscurations abandoned on the path of the Hinayana, because the Mahayana is included in the impure and pure grounds. These have also been explained. The seven impure grounds...
་བརྟེན་པ་ནི་ས་བདུན་པ་མན་ཆད་ཀྱི་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་གཉིས་ཀ་ཡིན་ལ་གཉེན་པོ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཐོང་ལམ་སྒོམ་ ལམ་དང་པོ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ལས་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་བསྒོམ་པའི་ཤེས་པས་གཞོམ་པར་བྱ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ཐག་བསྲིང་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི་དངོས་སུ་གནོད་བྱེད་ནི་ མ་ཡིན་ཏེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ས་རྣམ་པ་བདུན་གྱི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དག་པའི་ས་ལ་བརྟེན་པ་ནི་དག་པ་གསུམ་ན་ཡོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྟེ་སྒོམ་ ལམ་ཆེན་པོ་གསུམ་གྱིས་སྤང་བར་བྱ་བའོ། །རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་གཉེན་པོ་སྟོབས་ཆེ་བ་བསྟན་པ་ཡིན་གྱི་དེ་ཁོ་ན་གཉེན་པོར་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་ པ་ས་གསུམ་བསྒོམས་པའི་ཤེས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་དྲི་མ་རྣམ་པ་དགུ་ནི་པདྨའི་སྦུབས་ལ་སོགས་དཔེས་ནི་མཚོན་པ་རབ་ཏུ་བསྟན་ཏེ་དཔེས་ཉེ་བར་མཚོན་ན་ རྟོགས་པར་སླ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་དགུར་ངེས་པ་ཡིན་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་བྱེ་བ་མཐའ་ཡས་པས་གཡོག་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། 2-1024 དགུ་ནི་སྤྱི་རིགས་ཀྱིས་བྱེ་བ་ཡིན་ལ་ནང་ཚན་གྱི་བྱེ་བྲག་ཏུ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཀྱིས་དབྱེ་བས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ངམ་བྱེ་བ་མཐའ་ལས་འདས་པར་འགྱུར་རོ། །གཞུང་འགའ་ཞིག་ ལས། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་དགུ་པོ་འདི། །མདོར་བསྡུས་ནས་ནི་གོ་རིམ་བཞིན། །པདྨའི་སྦུབས་ལ་སོགས་པ་ཡི། །དཔེ་དགུ་དེ་དག་གིས་ཡང་དག་བསྟན། །ཞེས་པ་ནི། དྲི་མ་རྣམ་དགུ་པདྨ་ཡི། །སྦུབས་སོགས་ དཔེས་ནི་རབ་བསྟན་ཏེ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར་གསལ་བས་མ་བཀྲོལ་ལོ། །གཉིས་པ། སྒྲིབ་པ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ནི་དྲི་མ་དགུ་པོ་འདི་དག་གིས་མ་དག་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་པའོ། །གང་ཟག་ གང་ན་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པའི་བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་དང་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། དེའི་ལམ་ལ་སློབ་པ་དང་། བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་རྣམས་སོ། །ཇི་ལྟར་མ་ དག་ཞེ་ན་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་དང་པོ་བཞི་དང་དེ་ནས་གཉིས་དང་དེ་ནས་གཅིག་དང་དེ་ནས་གཉིས་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལ་བྱིས་པ་ལ་ཡང་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་དུག་གསུམ་གྱི་ བག་ལ་ཉལ་གསུམ་ཡོད་པ་ལ་འདོད་པ་ལ་འདོད་པའི་རྟེན་ལ་དེ་དག་གི་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་དྲག་པོའོ། །ཉན་རང་གི་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ལ་ལྔ་པའོ། །སློབ་པ་ལ་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། 2-1025 སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། འཕགས་པའོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་པ་དང་། གཉིས་པ་ལ་བདུན་པ་སྟེ་འདི་དག་ནི་དམན་པའི་གང་ཟག་གོ །མཐར་མ་ཐུག་པ་དང་མཐར་ཐུག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པའོ། །ཅི་སྒྲིབ་པ་འདི་དག་རྟེན་འདི་དག
【現代漢語翻譯】 依賴於第七地以下的菩薩，所斷為見道和修道二者，對治者為菩薩的見道和前六地修道。註釋中說，第八地等三地以修習之智慧摧伏，這僅是就延長而言，並非實際損害，因為經中說，智慧地的七種相違品。依賴於清凈地，是指存在於三種清凈地中的微小三種修道所斷，即由三種大修道所斷除。金剛喻定是顯示對治力強大，並非僅指此為對治，因為經中說，第八地等三地修習之智慧的相違品。如是九種垢染，以蓮花藏等譬喻極善顯示，以譬喻近似顯示則易於理解。 若如是確定為九種，則與如來藏為無量無數煩惱藏所覆之說相違。答：九種是總類，就其內部分類而言，以接近的煩惱藏區分，則有八萬四千或無量無數。有些論典中說：『貪等九種煩惱，總攝次第為，蓮花藏等九喻，如實善顯示。』此即『九種垢染蓮花藏，等喻極善顯』之釋，故不贅述。 第二，具有染污者，即此九種垢染所不凈者。何人為未入道之凡夫、聲聞阿羅漢，及其道之學者，及具慧菩薩聖者。如何不凈？次第為最初四種，然後兩種，然後一種，然後兩種。其中，凡夫之上二界，亦有三毒之習氣，于欲界有貪慾之所依，彼等之生起猛利。聲聞緣覺阿羅漢之相續中有第五種。學者有二種：凡夫與聖者。前者有第六種，後者有第七種，此等為下劣之補特伽羅。未達究竟與達究竟之菩薩有第八種與第九種。此等染污依何而生？
【English Translation】 Depending on the Bodhisattvas below the seventh Bhumi (stage), what is abandoned are both the Darshana-marga (path of seeing) and the Bhavana-marga (path of cultivation). The antidotes are the Bodhisattvas' Darshana-marga and the first six Bhumis of Bhavana-marga. The commentary states that the wisdom cultivated in the eighth Bhumi and the subsequent three Bhumis overcomes them, which refers only to prolongation and not actual harm, because it is said that the seven opposing aspects of the wisdom Bhumi. Depending on the pure Bhumi, it refers to the three minor Bhavana-marga abandonments present in the three pure Bhumis, which are abandoned by the three great Bhavana-margas. The Vajra-like Samadhi (diamond-like concentration) indicates the strength of the antidote, but it is not the only antidote, because it is said that the opposing aspects of the wisdom cultivated in the eighth Bhumi and the subsequent three Bhumis. Thus, the nine types of defilements are very well illustrated by examples such as the lotus womb, because it is easier to understand if the examples are shown closely. If it is certain that there are nine types, then it contradicts the statement that the Tathagatagarbha (Buddha-nature) is covered by countless and boundless afflictive coverings. Answer: The nine types are general categories, and in terms of their internal classification, they are distinguished by the close afflictive coverings, which can be eighty-four thousand or countless and boundless. Some treatises say: 'The nine afflictions such as attachment, summarized in order, are accurately shown by the nine examples such as the lotus womb.' This is the explanation of 'The nine types of defilements, the lotus womb, etc., are very well illustrated by examples,' so it will not be repeated. Secondly, the person with obscurations is impure due to these nine types of defilements. Who are these people? They are ordinary beings who have not entered the path, Shravaka Arhats (hearer arhats), those who are learning on that path, and wise Bodhisattva Aryas (noble ones). How are they impure? In order, the first four, then two, then one, then two. Among them, even ordinary beings in the upper two realms have the latent tendencies of the three poisons, and in the desire realm, there is a basis for desire, and their arising is intense. The fifth is in the continuum of the Shravaka Pratyekabuddha Arhats (solitary realizer arhats). There are two types of learners: ordinary beings and noble ones. The former has the sixth, and the latter has the seventh. These are inferior individuals. The Bodhisattvas who have not reached the ultimate and those who have reached the ultimate have the eighth and ninth. On what do these obscurations depend?
་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཀྱི་གཞན་ལ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་རྟེན་འདི་ལ་སྒྲིབ་པ་དེ་དང་དེ་དག་ཡོད་ཅེས་མི་ ལྡན་རྣམ་གཅོད་དུ་ཡིན་གྱི་འདི་དག་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཅེས་གཞི་གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་དང་དེ་དང་དེ་དག་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཅེས་ཆོས་གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་དཔེ་ དང་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བ་ལག་ཉིས་ཏེ། དཔེ་སོ་སོའི་ཆོས་མཐུན། སྤྱིའི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི་གལ་ཏེ་སྒྲིབ་པ་དང་སྒྲིབ་བྱ་དེ་དག་དཔེ་དང་གང་གི་སྒོ་ནས་ཆོས་མཐུན་ཞེ་ན། ཇི་ ལྟར་པདྨ་མི་གཙང་པའི་འདམ་ལས་སྐྱེས་ཤིང་གསར་པའི་ཚེ་མདུན་དུ་གྱུར་ན་ཡིད་དགའ་བ་དང་ཕྱི་ནས་རྙིང་པ་ན་དགའ་བ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ལྟར། འདོད་ཆགས་བག་ལ་ཉལ་ཡང་རྒྱུ་ཚུལ་ བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས་སྐྱེས་ཤིང་འབྲས་བུ་འདོད་པ་མངོན་དུ་རྒྱུ་བའི་དུས་ན་དགའ་བ་དང་ཕྱིས་མི་དགའ་བ་པདྨ་དེ་བཞིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་སྦྲང་རྩི་ལ་ཆགས་པའི་སྲོག་ཆགས་སྦྲང་མ་ནི་ཤིན་ཏུའཁྲུགས་ཏེ་མདུང་གཞན་ལ་རྡེག་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་ཞེ་སྡང་བག་ལ་ཉལ་ལས་ཀྱང་ཞེ་སྡང་མངོན་དུ་རྒྱུ་སྐྱེ་བ་ན་རང་གཞན་གྱི་སྙིང་ལ་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། ། 2-1026 ཇི་ལྟར་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་ནང་གི་སྙིང་པོ་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སྦུན་པས་བསྒྲིབས་པས་མི་མཐོང་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་དོན་མཐོང་བ་ལ། །མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ ཀྱི་སྒོ་ངའི་སྦུབས་ཀྱིས་ཀྱང་བསྒྲིབས་སོ། །ཇི་ལྟར་མི་གཙང་པའི་ལུས་ལ། དགོས་ན་དྲི་ང་བར་བྱེད་པའི་མི་མཐུན་པ་སྟེ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་དྲག་པོས་ ཀྱང་ཆགས་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འདོད་པ་བརྟེན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པ་སྟེ་ཉེས་སྤྱོད་ལ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་མི་གཙང་པ་དང་འདྲའོ། །ཇི་ལྟར་གཏེར་དུ་སྦས་པའི་ནོར་ནི་སས་བསྒྲིབས་པས་དེ་ཡོད་ པར་མི་ཤེས་པའི་མིས་གཏེར་མི་འཐོབ་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་དགུ་རྣམས་ལ་ཡོད་པའི་རང་འབྱུང་ཉིད་ཀྱི་ཁམས་ཀྱང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ཡིས་བསྒྲིབ་པས་མ་མཐོང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་ ཨ་མྲ་ལ་སོགས་པའི་ས་བོན་ལས་མྱུག་གུ་ལ་སོགས་པ་རིམ་གྱིས་སྐྱེས་པས་ས་བོན་གྱི་ཤུན་པ་རིམ་གྱིས་གཅོད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་བདག་མེད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་ མཐོང་བའི་མཐོང་ལམ་རིམ་གྱིས་སྐྱེས་པ་ཡིས་ཀྱང་མཐོང་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ནི་རིམ་གྱིས་ལྡོག་པར་འགྱུར་རོ། ། འཕགས་པའི་ལམ་ཞེས་པ་མཐོང་ལམ་དང་འབྲེལ་པ་ལས་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་མཚོན་པ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྙིང་པོ་སྟེ་རགས་པ་མཐོང་སྤངས་རྣམས་བཅོམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལྷག་མ་སྒོམ་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤང་བྱ་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་ཇི་ལྟར་གོས་རུལ་ཞིང་རྙིང་པ་དག་དང་མཚུངས་པར་བསྟན་ཏེ་རགས་པ་ཟད
【現代漢語翻譯】 問：那麼，這些（煩惱）只存在於它（如來藏）之中，而不存在於其他地方嗎？答：不是的。因為對於這個所依（如來藏）來說，可以否定地說存在著這個和那個遮障，但不能說這些只存在於它之中，從而排除其他所依；也不能說這個和那個只存在於它之中，從而排除其他法。第三部分是比喻和法義的對應，分為兩點：比喻各自的法義，以及總結共同的意義。第一點是：如果遮障和所遮障的法義通過什麼比喻來對應呢？就像蓮花從不凈的泥土中生長出來，當它新鮮時，令人愉悅；但當它變老時，就不再令人愉悅一樣。同樣，貪慾的隨眠也從不如理作意中產生，當慾望顯現時，令人愉悅；但之後就不再令人愉悅，就像那朵蓮花一樣。就像貪戀蜂蜜的蜜蜂非常瘋狂，互相攻擊，併產生痛苦一樣。同樣，嗔恨的隨眠也會產生嗔恨的顯現，從而給自他的內心帶來痛苦。就像稻米等穀物中的精華被外殼遮蔽而無法看見一樣。同樣，如來藏的意義也被無明的習氣之卵所遮蔽。就像不凈的身體，如果需要，會散發出難聞的氣味，令人不悅一樣。同樣，強烈的煩惱也會使具有貪慾的人們依賴慾望，從而導致惡行，因此也是不凈的。就像埋藏在地下的寶藏被泥土遮蔽，以至於不知道它存在的人無法獲得寶藏一樣。同樣，眾生所具有的自性光明心也被無明的習氣之土所遮蔽，而無法看見。就像從芒果等種子中逐漸生長出嫩芽等，種子外殼逐漸脫落一樣。同樣，通過逐漸生起證悟空性的見道，也能逐漸斷除見道所斷的煩惱。所謂的聖道與見道相關聯，從以有身見為代表的煩惱的根本，也就是粗大的見道所斷的煩惱被斷除后，剩下的修道所斷的煩惱，就像破舊的衣服一樣。 2-1026 就像破舊的衣服一樣，粗大的煩惱已經消失。
【English Translation】 Q: Are these (defilements) only present in it (Tathagatagarbha) and not elsewhere? A: No. Because for this basis (Tathagatagarbha), it can be negatively stated that this and that obscuration exists, but it cannot be said that these exist only in it, thus excluding other bases; nor can it be said that this and that exist only in it, thus excluding other dharmas. The third part is the correspondence of metaphors and meanings, divided into two points: the respective meanings of the metaphors, and the summary of the common meaning. The first point is: If the meanings of obscurations and what is obscured correspond through what metaphors? Just as a lotus grows from impure mud, and when it is fresh, it is pleasing; but when it becomes old, it is no longer pleasing. Similarly, the latent tendency of attachment also arises from improper attention, and when the desire manifests, it is pleasing; but later it is no longer pleasing, just like that lotus. Just as bees attached to honey are very frantic, attacking each other, and causing suffering. Similarly, the latent tendency of hatred also produces the manifestation of hatred, thereby causing suffering to oneself and others. Just as the essence in grains such as rice is obscured by the husk and cannot be seen. Similarly, the meaning of the Tathagatagarbha is also obscured by the shell of ignorance's habitual tendencies. Just as an impure body, if needed, emits an unpleasant odor, causing displeasure. Similarly, strong afflictions also cause those with attachment to rely on desires, thereby leading to evil deeds, and therefore it is also impure. Just as treasures buried underground are obscured by the earth, so that people who do not know of its existence cannot obtain the treasure. Similarly, the naturally luminous mind possessed by sentient beings is also obscured by the earth of ignorance's habitual tendencies, and cannot be seen. Just as sprouts and so on gradually grow from seeds such as mangoes, and the seed coat gradually falls off. Similarly, by gradually arising the path of seeing that directly realizes emptiness, the afflictions to be abandoned by the path of seeing can also be gradually reversed. The so-called noble path is associated with the path of seeing, and after the root of afflictions represented by the view of the aggregates, that is, the coarse afflictions to be abandoned by the path of seeing, are severed, the remaining afflictions to be abandoned by the path of cultivation are like worn-out clothes. 2-1026 Like worn-out clothes, the coarse afflictions have disappeared.
་པའི་ལྷག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1027 མ་དག་ས་བདུན་ལ་བརྟེན་པའི་དྲི་མ་རྣམས་ནི་རང་ལ་ཡོད་པའི་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་བསྒྲིབ་པས་བུད་མེད་ཀྱི་མངལ་སྦུབས་ཀྱི་དྲི་མས་དེ་ན་ཡོད་པའི་ས་བདག་ལ་སྒྲིབ་པ་ དང་མཚུངས་ལ་མངལ་གྱི་དྲི་མ་བྲལ་བ་དང་འདྲ་བར་དྲི་མ་དེ་དག་ལས་གྲོལ་བ་ན་ས་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་སུ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་སྨིན་པ་སྟེ། རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ ནི་ལུས་ལ་མ་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། །དག་པ་ས་གསུམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པའི་དྲི་མ་རྣམས་ནི་འབད་རྩོལ་མེད་པར་སྤངས་ནུས་པས་གསེར་ལ་ས་འདམ་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་གོས་པ་བཞིན་དུ་ཤེས་ པར་བྱ་སྟེ། གཉེན་པོ་ནི་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྒོམ་པའི་ལམ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ནི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་གཞོམ་ཞིང་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ ལ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་འདིར་སྒོམ་ལམ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ཡིན་ཅིང་དེའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་གྱིས་སྒོམ་སྤང་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུའི་ས་བོན་སྤོང་ལ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་གྱིས་བག་ ཆགས་སམ་གནས་ངན་ལེན་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། །ཁ་ཅིག་གཉེན་པོ་བཏགས་པ་བ་བཞིན་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། འདི་ཡི་སྒོམ་སྤང་དགུ་པ་ལ་གཉེན་པོ་མེད་པར་ཐལ། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་ལ་དེ་ལས་གཉེན་པོ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1028 ཡང་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་སློབ་པའི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། སྤང་བྱའི་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ནི། དག་གསལ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཉིད་ཀྱིས། །ཞེས་ པའི་གྲུབ་བོ། །གང་དག་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱུན་མཐའི་ཡེ་ཤེས་ཁོ་ན་ཡིན་པར་སེམས་པ་ནི་བློ་གྲོས་དམན་པ་ཡིན་ཏེ། གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས། སྲིད་རྩེའི་བར་ཆད་བརྒྱད་ཟད་པ། ། དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན། །དགུ་པའི་བར་ཆད་མེད་ལམ་ཡང་། །དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར། སྒོམ་ལམ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ཐམས་ཅད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ པ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྤྱིའི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་དགུ་ནི་པདྨ་ལ་སོགས་པའི་དཔེ་དག་དང་མཚུངས་སོ་ཞེས་པའོ། །གལ་ཏེ་དེ་ དག་སྒྲིབ་བྱ་སྒྲིབ་བྱེད་སོ་སོར་ངེས་པ་ཡིན་ནམ་འོན་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྒྲིབ་པ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་འདོད་ཆགས་བག་ལ་ཉལ་གྱིས་ཆོས་སྐུ་ལ་སྒྲིབ་ཀྱི་གཞན་ལ་མི་ སྒྲིབ་པའི་པའི་ངེས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། གཉིས་པ་ལྟར་ན་དཔེ་ལ་སྒྲིབ་བྱ་སྒྲིབ་བྱེད་ངེས་པ་ཡོད་ལ་དོན་ལ་མེད་པས་དཔེ་དོན་མི་མཚུངས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཐམས་ཅད་ལ་སྒྲིབ་པས་ཉེས་པ་དང་པོ་མེད་ལ་དཔེ་དོན་མི་མཚུངས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ།
【現代漢語翻譯】 因為這是剩餘的部分。 2-1027 未凈七地所依之垢染，遮蔽了自身所具有的無分別智，如同婦女的子宮污垢遮蔽了其中的地神。當脫離子宮污垢時，如同從這些垢染中解脫，第八地等地的無分別智得以成熟，如同身體未生般，永不間斷。與清凈三地相關的垢染，能夠毫不費力地去除，應知如同黃金被少量泥土覆蓋。對治之法是偉大的菩薩，以金剛般的禪定之路，摧毀並去除習氣。因此，金剛般的禪定是此地修道之道的偉大之處，其無間道能夠去除修道過程中微小的種子，解脫道則能凈化習氣或惡劣的處境。有些人說如同施加對治力，這是不合理的，因為這樣一來，此地的第九個修道所斷就沒有對治力了。金剛般的禪定不是對治力，因為除此之外沒有其他的對治力了。 2-1028 此外，金剛般的禪定將不再是具有特徵的學道之路，因為它不是所斷之物的對治力。其遍及性已由『清凈是為對治品』所證實。那些認為金剛般的禪定僅僅是常盡智的人是缺乏智慧的，因為在已證悟的結論中說：『直至有頂的八種障礙已盡，即是入于阿羅漢之境。第九的無間道，即是金剛般的禪定。』因此，他們沒有意識到所有偉大的修道之道的偉大之處都是金剛般的禪定。第二，總結一般意義：如是，貪慾等九種遮蔽的垢染，與蓮花等的比喻相似。如果這些遮蔽之物和所遮蔽之物是分別確定的，或者一切遮蔽一切？如果如第一種情況，那麼貪慾的潛在習氣遮蔽法身，而不遮蔽其他的，這種確定性又是什麼？如果如第二種情況，那麼比喻中遮蔽之物和所遮蔽之物是確定的，而在意義上則不確定，那麼比喻和意義就不一致了。如果這樣說，那麼一切遮蔽一切，所以沒有第一個過失，比喻和意義也不是不一致的，
【English Translation】 Because it is the remainder. 2-1027 The defilements that rely on the seven impure grounds obscure the non-conceptual wisdom that is inherent within oneself, just as the impurities of a woman's womb obscure the earth deity within it. When freed from the impurities of the womb, it is like being liberated from those defilements, and the non-conceptual wisdom in the eighth ground and beyond matures, like not being born into a body, it is continuous. The defilements associated with the three pure grounds can be abandoned effortlessly, and should be understood as gold being slightly covered by mud. The antidote is the great Bodhisattva, whose path of meditation is like a vajra. The samadhi destroys and abandons even the latent tendencies. Therefore, the vajra-like samadhi is the greatest of the great paths of meditation here, and its uninterrupted path abandons the smallest seeds of what is to be abandoned in meditation, and the path of liberation purifies the latent tendencies or negative states. Some say it is like applying an antidote, which is not reasonable, because then there would be no antidote for the ninth stage of what is to be abandoned in meditation. The vajra-like samadhi is not the antidote, because there is no other antidote besides it. 2-1028 Furthermore, the vajra-like samadhi would not be a qualified path of learning, because it is not the antidote to what is to be abandoned. Its pervasiveness is confirmed by 'purity itself is the antidote'. Those who think that the vajra-like samadhi is only the wisdom of the ultimate end are of inferior intelligence, because in the established conclusion it says: 'The eight obstacles up to the peak of existence are exhausted, and one enters the state of an Arhat. The uninterrupted path of the ninth is like a vajra.' Therefore, they do not realize that all the great of the great paths of meditation are vajra-like samadhi. Second, summarizing the general meaning: Thus, the nine defilements of obscuration, such as attachment, are similar to the examples of the lotus and so on. If these obscurations and what is obscured are separately determined, or does everything obscure everything? If it is the first case, then what is the certainty that the latent habit of attachment obscures the Dharmakaya but does not obscure others? If it is the second case, then in the example, what obscures and what is obscured are determined, but in meaning they are not, so the example and the meaning are not consistent. If you say so, then everything obscures everything, so there is no first fault, and the example and the meaning are not inconsistent,
2-1029 སོ་སོར་ངེས་པའི་ཆ་ནས་དཔེར་མི་ལེན་གྱི་མངོན་དུ་གྱུར་ན། ཡིད་དགའ་བ་ལ་སོགས་པ་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་དང་། འཇིག་རྟེན་ན་དཔེ་ཟླ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་བསྒྲིབ་བྱའི་དཔེར་བཀོད་པ་ ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་བུམ་པ་དང་སྒྲ་ལུས་ཅན་དང་དེ་མ་ཡིན་པ་མི་འདྲ་ཡང་བྱས་པ་དང་མི་རྟག་པར་འདྲ་བས་དཔེར་བྱས་པ་བཞིན་ནོ། །དཔེ་དང་དོན་བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་འདྲ་ བ་ནི་གང་ནའང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་བསྒྲིབ་བྱའི་རང་བཞིན་ལ་གསུམ་སྟེ། དོན་གྱི་དངོས་པོ་དགོད། དེ་དག་དཔེ་དང་སྦྱར། དཔེ་དང་དོན་གྱི་ཆོས་མཐུན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་རྣམ་ པ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཁམས་ནི་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པའི་དཔེ་དགུ་དང་ཆོས་མཚུངས་པར་རྟོགས་པར་བྱའོ། །རང་བཞིན་གསུམ་པོ་གང་ཞེ་ན། ཁམས་འདིའི་རང་བཞིན་གསུམ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་དེ་བཞིན་ ཉིད་དང་རིགས་ཀྱང་སྟེ་དེ་ལྟར་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་ནི། གསུམ་པོ་དེ་དག་ནི་དཔེ་དང་པོ་གསུམ་དང་དེ་ནས་གཅིག་དང་ཕྱི་མ་ལྔ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རིམ་པ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་སྐུ་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། རིགས་ཀྱི་ཆོས་མཐུན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་སྐུ་ངོས་གཟུང་། དེའི་ཆོས་མཐུན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་རྟོགས་པ་དང་། བསྟན་པ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་པའོ། 2-1030 དེ་ལ་དང་པོ་ནི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་སྟེ་གདོད་མ་ནས་དྲི་མ་མེད་པའི་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་དབྱེར་མེད་དམ་པའོ། དེ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ རྣམས་ཀྱི་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པའི་ཆོས་སྐུའོ། །ཆོས་སྐུ་དེ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་རྒྱུ་མཐུན་པ་ནི་བསྟན་པའི་ཆོས་སྐུ་སྟེ་དེ་ལ་ ཡང་ཟབ་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྡེ་སྣོད་དང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་མདོ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའི་སྡེ་ལ་སོགས་པ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་ གཉིས་ཀྱིས་བརྗོད་བྱ་རྒྱ་ཆེ་བ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཚུལ་སྟོན་པ་སྟེ་གཉིས་སོ། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ནི་བརྒྱད་སྟོང་པའི་འགྲེལ་པ་ལས། མདོ་སྡེ་དབྱངས་བསྙད་ལུང་བསྟན་དང་། །ཚིག་བཅད་ ཆེད་བརྗོད་རྟོགས་པ་བརྗོད། །དེ་ལྟར་བྱུང་དང་གླེང་གཞི་དང་། །ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་སྐྱེས་རབས་བཅས། །གཏན་ལ་ཕབ་དང་རྨད་བྱུང་ཆོས། །དེ་ལྟར་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་གསུངས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། དེ་ལ་མདོར་བསྟན་ པའི་ཚུལ་གྱིས་སྐྱང་པར་གསུངས་པ་ནི་མདོའི་སྡེའོ། །དེ་ཉིད་དབུ་དང་མཐར་ཚིགས་སུ་བཅད་པས་གསུངས་པའི་དྲང་དོན་སྟོན་པ་ནི་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའོ། །ཉན་ཐོས་འདས་པ་དང་འབྱུང་བ་ལུང་སྟོན་པའམ། 2-1031 ཡང་ན་ངེས་དོན་སྟ
【現代漢語翻譯】 2-1029 從各個方面確定的角度來說，如果不能以譬喻來顯現，那麼就把令人愉悅等作為遮蔽的譬喻，把世間沒有可比之物等作為被遮蔽的譬喻。 就像瓶子和聲音，有形和無形不同，但由於都是被造作的和無常的而作為譬喻一樣。因為沒有在所有方面都與譬喻和意義的本體完全相同的事物。 第二，關於被遮蔽的自性有三點：確定意義的事物，將這些與譬喻結合，譬喻和意義的法相同。第一點是：以三種自性所涵蓋的界，應理解為與佛等九種譬喻相同。三種自性是什麼呢？此界的自性有三種，即法身、真如和種姓，就是這三種。 第二點是：這三種應依次通過前三個譬喻、一個譬喻和后五個譬喻來理解。第三點有三點：法身，真如和種姓的法相同。第一點有兩點：法身的定義，它的法相同。第一點是：法身應理解為證悟和教法兩種。 2-1030 其中，第一種是心的自性空性的法界，極其清凈，從原始以來就與無垢的力量等功德無別。這也被如來們以各自的自證智慧所證悟，因此是證悟的法身。證悟法身的共同原因，是教法的法身，其中也包括顯示甚深空性的菩薩藏，以及在世俗諦的範疇內，用經和韻文等表達的十二部經典所闡述的廣大內容，即兩種法身。 十二部經典在《八千頌般若經》的註釋中提到：『契經、應頌與授記，諷頌、自說與譬喻，如是本生、方廣與，希有法及論議經，如是名為十二分。』其中，以簡要的方式宣說的是契經部。以詩句在開頭和結尾宣說真實意義的是應頌。對聲聞的過去和未來進行預言， 2-1031 或者宣說究竟意義
【English Translation】 2-1029 From the perspective of individual determination, if it cannot be manifested through examples, then delight and so forth are taken as obscuring examples, and the unparalleled in the world and so forth are taken as obscured examples. Just as a pot and sound, being corporeal and incorporeal, are different, yet are used as examples because they are both created and impermanent. This is because there is nothing that is completely identical to the example and the meaning in all aspects. Secondly, regarding the nature of what is to be obscured, there are three points: determining the object of meaning, combining these with examples, and the shared qualities of the example and the meaning. The first point is: the realm encompassed by the three natures should be understood as being the same as the nine examples of the Buddhas and so forth. What are the three natures? The three natures of this realm are the Dharmakaya (法身，ཆོས་ཀྱི་སྐུ，chos kyi sku，Body of Dharma), Suchness (真如，དེ་བཞིན་ཉིད，de bzhin nyid，Thusness), and Lineage (種姓，རིགས，rigs，Family), these are the three. The second point is: these three should be understood sequentially through the first three examples, one example, and the last five examples. The third point has three aspects: the shared qualities of the Dharmakaya, Suchness, and Lineage. The first point has two aspects: defining the Dharmakaya, and its shared qualities. The first point is: the Dharmakaya should be understood as being of two types: realization and teaching. 2-1030 Among these, the first is the Dharmadhatu (法界，ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས，chos kyi dbyings，Realm of Dharma) of the emptiness of the mind's nature, extremely pure, and from the beginning inseparable from qualities such as stainless power. This is also realized by the Tathagatas (如來，དེ་བཞིན་གཤེགས་པ，de bzhin gshegs pa，Thus-gone One) through their own self-aware wisdom, therefore it is the Dharmakaya of realization. The common cause for realizing the Dharmakaya is the Dharmakaya of teaching, which includes the Bodhisattva Pitaka (菩薩藏，བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྡེ་སྣོད，byang chub sems dpa' sde snod，Bodhisattva Collection) that reveals the profound emptiness, and within the scope of conventional truth, the vast content expounded by the twelve categories of scriptures expressed in sutras and verses, these are the two Dharmakayas. The twelve categories of scriptures are mentioned in the commentary on the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra: 'Sutra, Geya, and Vyakarana, Gatha, Udana, and Nidana, Jataka, Vaipulya, Adbhutadharma, and Avadana, are the twelve categories.' Among these, what is taught in a concise manner is the Sutra Pitaka. What reveals the direct meaning, spoken with verses at the beginning and end, is the Geya. Predicting the past and future of the Shravakas, 2-1031 or expounding the ultimate meaning
ོན་པ་ནི་ལུང་བསྟན་པའོ། །རྩ་བ་གཉིས་པ་ནས་དྲུག་པའི་བར་གྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པར་སྦྱར་ནས་གསུངས་པ་ནི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །གང་ཡིད་རངས་ནས་བརྗོད་པ་ནི་ཆེད་ དུ་བརྗོད་པའོ། །བྱུང་བ་དང་བཅས་པའི་བསླབ་པ་བཅས་པའི་གསུངས་པ་ནི་གླེང་གཞིའི་སྡེའོ། །དཔེ་དང་བཅས་པར་གསུངས་པ་ནི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པའོ། །སྔོན་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ བྱུང་བའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་པའི་རབས་ཀྱི་སྡེའོ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་དང་ལྡན་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའོ། །རྣམ་པར་འཐག་པ་དང་མཚུངས་བྲལ་ཡང་དེ་ ཡིན་ནོ། །ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་བསྟན་པ་ནི་རྨད་དུ་བྱུང་བའོ། །གང་དུ་ཁྱོད་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བསྟན་ པ་ནི་གཏན་ལ་ཕབ་པ་བསྟན་པའི་སྡེའོ། །དེ་དག་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཚུལ་ནི་མདོ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པ་དང་ལུང་དུ་བསྟན་པ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ དང་ལྔ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་ཡིན་ལ། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་། རྨད་དུ་བྱུང་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་ལ་མདོ་སྡེ་ཡིན་ནོ། །གཏན་ལ་ཕབ་པར་བསྟན་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་དོ། ། 2-1032 གླེང་གཞི་དང་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་དང་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་བ་དང་སྐྱེས་པའི་རབས་དང་བཞི་ནི་གཉིས་ཀའི་འདུལ་བ་ཡིན་ལ། དེའང་སྔ་མ་གཉིས་ཉན་ཐོས་དང་ཕྱི་མ་གཉིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་ཞེས་གསུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་དེའི་ཆོས་མཐུན་ནི། རྟོགས་པའི་ཆོས་སྐུ་འདི་ལ་འཇིག་རྟེན་ནད་པའོ་གཞན་ནི་འགའ་ཡང་མ་དམིགས་ཤིང་མེད་པས་ཁམས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་པད་མའི་ ནང་གི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་དང་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ་གཉིས་ཀ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྗོད་བྱ་ཕྲ་མོ་ཟབ་མོའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ནི་སྦྲང་རྩི་ མངར་བར་རོ་གཅིག་པ་བཞིན་ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རོ་གཅིག་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱ་ཆེ་བ་སྤྱོད་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ནི་འབྲུ་སྣ་ཚོགས་པའི་སྦུན་པའི་སྦུབས་ནས་ སྙིང་པོ་ནས་དང་འབྲས་ལ་སོགས་པ་ཕྱུང་པ་བཞིན་དུ་བརྗོད་བྱ་ཀུན་རྫོབ་སྣ་ཚོགས་པ་སྟོན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་དཔེ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་ ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། མདོ་ལས། སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་སྐུ་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དེ་ནམ་མཁའི་ཁམས་ལས་གཟུགས་བཞིན་ནོ། ། 2-1033 རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་རྟག་ཏུ་ཀུན་སོང་འདོད། །ད
【現代漢語翻譯】 預言是預言品（ོན་པ་ནི་ལུང་བསྟན་པའོ།）。從第二根本到第六根本的偈頌是偈頌品（རྩ་བ་གཉིས་པ་ནས་དྲུག་པའི་བར་གྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པར་སྦྱར་ནས་གསུངས་པ་ནི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།）。任何令人滿意的陳述都是自說品（གང་ཡིད་རངས་ནས་བརྗོད་པ་ནི་ཆེད་དུ་བརྗོད་པའོ།）。包含起源和戒律的教導是緣起品（བྱུང་བ་དང་བཅས་པའི་བསླབ་པ་བཅས་པའི་གསུངས་པ་ནི་གླེང་གཞིའི་སྡེའོ།）。包含譬喻的教導是譬喻品（དཔེ་དང་བཅས་པར་གསུངས་པ་ནི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པའོ།）。包含過去行為的是如是語品（སྔོན་གྱི་སྦྱོར་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་བའོ།）。包含菩薩行持的是本生品（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་པའི་རབས་ཀྱི་སྡེའོ།）。包含菩薩藏的是廣大品（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་དང་ལྡན་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའོ།）。分別和無與倫比也是如此（རྣམ་པར་འཐག་པ་དང་མཚུངས་བྲལ་ཡང་དེ་ཡིན་ནོ།）。 宣說聲聞、菩薩和佛陀的奇妙和非凡之法是希有品（ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་བསྟན་པ་ནི་རྨད་དུ་བྱུང་བའོ།）。你在其中如實地展示了特徵的是確定品（གང་དུ་ཁྱོད་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བསྟན་པ་ནི་གཏན་ལ་ཕབ་པ་བསྟན་པའི་སྡེའོ།）。這三藏的集合方式是：契經、應頌、記別、偈頌和自說是聲聞的經藏（དེ་དག་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཚུལ་ནི་མདོ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པ་དང་ལུང་དུ་བསྟན་པ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་དང་ལྔ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་ཡིན་ལ།）。廣大品和希有品是菩薩藏，也是經藏（ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་། རྨད་དུ་བྱུང་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་ལ་མདོ་སྡེ་ཡིན་ནོ།）。確定品是二者的阿毗達磨藏（གཏན་ལ་ཕབ་པར་བསྟན་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་དོ།）。 緣起品、譬喻品、如是語品和本生品是二者的律藏（གླེང་གཞི་དང་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་དང་དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་བ་དང་སྐྱེས་པའི་རབས་དང་བཞི་ནི་གཉིས་ཀའི་འདུལ་བ་ཡིན་ལ།），其中前兩者是聲聞的律藏，後兩者是菩薩的律藏（དེའང་སྔ་མ་གཉིས་ཉན་ཐོས་དང་ཕྱི་མ་གཉིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་ཡིན་ཞེས་གསུང་ངོ་།）。第二，與其法相符的是：證悟的法身，對於這個世界來說，就像病人一樣，沒有其他任何東西可以被指向或存在，因此，法界之身就像蓮花中的如來藏一樣，這表明兩者都超越了世間（རྟོགས་པའི་ཆོས་སྐུ་འདི་ལ་འཇིག་རྟེན་ནད་པའོ་གཞན་ནི་འགའ་ཡང་མ་དམིགས་ཤིང་མེད་པས་ཁམས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་པད་མའི་ནང་གི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་དང་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ་གཉིས་ཀ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།）。 展示細微而深刻的表達方式，就像蜂蜜一樣，味道單一，因為它顯示了空性中的單一味道（བརྗོད་བྱ་ཕྲ་མོ་ཟབ་མོའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ནི་སྦྲང་རྩི་མངར་བར་རོ་གཅིག་པ་བཞིན་ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རོ་གཅིག་པར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ།）。展示廣闊和多樣行為的方式，就像從各種穀物的穀殼中提取精華和果實一樣，應該知道它顯示了各種世俗的表達方式（རྒྱ་ཆེ་བ་སྤྱོད་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ནི་འབྲུ་སྣ་ཚོགས་པའི་སྦུན་པའི་སྦུབས་ནས་སྙིང་པོ་ནས་དང་འབྲས་ལ་སོགས་པ་ཕྱུང་པ་བཞིན་དུ་བརྗོད་བྱ་ཀུན་རྫོབ་སྣ་ཚོགས་པ་སྟོན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ།）。因此，通過這三種譬喻，如來藏遍佈於一切眾生之中（དེ་ལྟར་དཔེ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར།）。 經中說：『這些眾生具有如來藏』（མདོ་ལས། སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ།），眾生的界不是如來法身之外的任何東西，就像虛空中的色相一樣（སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་སྐུ་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དེ་ནམ་མཁའི་ཁམས་ལས་གཟུགས་བཞིན་ནོ།）。 《寶性論》中說：『如同虛空恒常普遍存在（རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་རྟག་ཏུ་ཀུན་སོང་འདོད།）。』
【English Translation】 Prophecies are the 'Prophecy' section. Verses from the second root to the sixth root are the 'Verse' section. Any statement that is satisfying is the 'Spontaneous Utterance' section. Teachings that include the origin and precepts are the 'Introduction' section. Teachings that include metaphors are the 'Parable' section. Those that contain past actions are the 'Thus It Happened' section. Those that contain the conduct of Bodhisattvas are the 'Jataka' section. Those that contain the Bodhisattva Pitaka are the 'Extensive' section. Differentiation and incomparability are also the same. Teaching the wonderful and extraordinary Dharma of the Hearers, Bodhisattvas, and Buddhas is the 'Marvelous' section. Where you accurately show the characteristics without distortion is the 'Establishment' section. The way these three Pitakas are collected is: Sutra, responsory, prediction, verse, and spontaneous utterance are the Sutra Pitaka of the Hearers. The Extensive and Marvelous sections are the Bodhisattva Pitaka, and also the Sutra Pitaka. The Establishment section is the Abhidharma Pitaka of both. The Introduction, Parable, Thus It Happened, and Jataka sections are the Vinaya of both, of which the former two are the Vinaya Pitaka of the Hearers, and the latter two are the Vinaya Pitaka of the Bodhisattvas. Secondly, what is in accordance with that Dharma is: the Dharmakaya of realization, for this world, is like a patient, and since nothing else can be pointed to or exists, the Dharmadhatu body is shown to be just like the Tathagatagarbha in a lotus, because both are beyond the world. Showing the way of subtle and profound expression is like honey, which has a single taste, because it shows a single taste in emptiness. Showing the way of vast and diverse conduct is like extracting essence and fruit from the husks of various grains, one should know that it shows various conventional expressions. Therefore, through these three kinds of metaphors, the Tathagatagarbha is pervasive in all sentient beings. The Sutra says: 'These sentient beings have the Tathagatagarbha', the realm of sentient beings is not anything outside the Dharmakaya of the Tathagata, just like form in space. The Ornament says: 'Just as space is always desired to be all-pervading.'
ེ་བཞིན་འདི་ནི་རྟག་ཏུ་ཀུན་སོང་འདོད། །ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་གཟུགས་རྣམས་ཀུན་སོང་ལྟར། །དེ་བཞིན་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་ཚོགས་ཀུན་སོང་། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ། དེ་ནི་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་མཐུན་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་འདི་མ་དག་པ་དང་དག་མ་དག་གཉིས་ཀ་དང་ཤིན་ཏུ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་བཞིན་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པ་ དང་རང་བཞིན་གྱིས་བཟང་ཞིང་དགེ་བ་དང་དྲི་མ་གདོད་མ་ནས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཕྱིར་གསེར་གྱི་གཟུགས་རང་བཞིན་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་ཞིང་ངོ་བོ་བཟང་ལ་དྲི་མས་དག་པ་དང་མཚུངས་པར་ བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་གསེར་གྱི་དཔེ་ནི་འགྱུར་བ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དབྱེར་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། འཇམ་ དཔལ་དེ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་བདག་གི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་གཞི་རྩ་ཡོངས་སུ་མཁྱེན་པ་བསྲུང་བ་མཛད་དེ། བདག་རྣམ་པར་དག་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པར་རྟོགས་སོ། །བདག་ རྣམ་པར་དག་པ་གང་ཡིན་པ་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་གཉིས་སུ་མེད་དེ་གཉིས་སུ་བྱར་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་ཉིད་དབྱེར་མེད་དུ་ཡོད་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་ན། 2-1034 སེམས་ཅན་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་དབྱིངས་དང་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་གློ་བུར་གྱི་སྒྲིབ་པས་ མ་དག་པ་དང་དག་པ་ལ་སེམས་ཅན་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞེས་ཐ་སྙད་བྱས་ཏེ་དྲི་མ་མ་དག་པ་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་མ་རྟོགས་ལ། དག་པ་ན་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། གཤེགས་པ་རྟོགས་པའི་དོན་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །རྒྱན་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་འདི་ཐམས་ཅད་ལ། །ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་དག་གྱུར་པས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་ཉིད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འགྲོ་ ཀུན་དེ་ཡི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་རིང་མིན་ཉེ་བའང་མིན། །འགྲོ་མིན་འོང་བའང་མ་ཡིན་ཞིང་། །ཉོན་མོངས་གཟེབ་གྱུར་འདི་ཉིད་ལ། །མཐོང་བ་དང་ནི་ མ་མཐོང་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་རིགས་ཀྱི་ཆོས་མཐུན་ལ་གཉིས་ཏེ། རིགས་གཉིས་ཀྱི་ངོ་བོའི་ཆོས་མཐུན། འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་གྱི་ཆོས་མཐུན་ནོ། །དང་པོ་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པའི་སྐུ་གསུམ་ འབྱུང་དུ་རུང་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་དེ་ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ན་ས་འོག་གི་གཏེར་རྩོལ་བས་མ་བསྒྲུབས་པར་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པ་བཞིན་དུ་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་འབད་རྩོལ་གྱིས་གསར་དུ་མ་བསྒྲུབས་པར་རང་བཞིན་གྱིས་གནས་པ་དང་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་པའི་ཤིང་སྐྱེས་བུའི་རྩོལ་བའི་གསར་དུ་བསྐྱེད་པ་བཞི
【現代漢語翻譯】 如同虛空容納一切色相，此亦恒常容納一切眾生。』 第二，此乃與自性之法相符，即如是性（梵文：Tathatā，梵文羅馬擬音：Tathata，漢語字面意思：如是）在一切不凈、半凈半不凈以及極凈的狀態下，其自性不變，且自性本善、本具功德，從本源上清凈無染，猶如黃金的形態不會改變，本質優良且無垢。因此，黃金的比喻是不變的如是性，因其對一切眾生無有分別，故顯示為如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來胎藏）。文殊（梵文：Mañjuśrī，梵文羅馬擬音：Mañjuśrī），如來知曉我為親近之根本，守護我，且完全證悟我為清凈，一切眾生皆為清凈。我之清凈與一切眾生之清凈無二無別，不可分割。』若如是性無有分別，一切眾生皆具如來藏，那麼眾生與如來有何差別？ 答：雖然彼等之自性、法界（梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）與功德在無有分別的如是性上沒有差別，但因有突如其來的遮障，故以不凈與清凈來區分眾生與如來，當有垢染時，則不能證悟如是性，清凈時則能現前證悟。如《釋量論》（梵文：Pramāṇavārttika，梵文羅馬擬音：Pramāṇavārttika）所說：『如來為證悟之義故。』《寶性論》（梵文：Ratnagotravibhāga，梵文羅馬擬音：Ratnagotravibhāga）云：『如是性於一切，無有差別然清凈，故名如來彼之故，有情皆具如來藏。』龍樹（梵文：Nāgārjuna，梵文羅馬擬音：Nāgārjuna）菩薩亦云：『菩提非遠亦非近，非去非來亦非住，然于煩惱覆蔽者，見與不見即如是。』 第三，種性之法相符有二：種性二者之體性法相符，果位三身之法相符。第一，能生起果位清凈三身之佛種性，亦應知其為二種：猶如地下的寶藏，未經挖掘而自然存在；從無始以來，未經努力而自然存在；以及帶有果實的樹木，通過人的努力而新生的。
【English Translation】 'Just as the sky always accommodates all forms, so too does this always accommodate all sentient beings.' Secondly, this is in accordance with the Dharma of Suchness (Tathatā), which means that Suchness remains unchanged in all states—impure, partially pure and impure, and completely pure. Its nature is inherently good and virtuous, and it is primordially pure from defilements, just as the form of gold does not change, its essence is good, and it is pure from impurities. Therefore, the analogy of gold represents the unchanging Suchness, which is shown to be the Essence of the Thus-Gone One (Tathāgatagarbha) because it is without differentiation in all sentient beings. Mañjuśrī, the Thus-Gone One knows that I am the root of close association, protects me, and fully realizes that I am pure and that all sentient beings are pure. My purity and the purity of all sentient beings are non-dual and indivisible.' If Suchness is without differentiation and all sentient beings possess the Essence of the Thus-Gone One, then what is the difference between sentient beings and the Thus-Gone One? Answer: Although their nature, realm (dhātu), and qualities are without difference in the undifferentiated Suchness, sentient beings and the Thus-Gone One are distinguished by the adventitious obscurations of impurity and purity. When there is impure defilement, Suchness is not realized, but when it is pure, it is directly realized. As stated in the Commentary on Valid Cognition (Pramāṇavārttika): 'The Thus-Gone One is for the sake of realization.' The Ornament of the Essence of the Thus-Gone One (Ratnagotravibhāga) states: 'Suchness is in all, without difference, yet purified. Therefore, it is called the Thus-Gone One, and all beings possess its essence.' The master Nāgārjuna also said: 'Enlightenment is neither far nor near, neither going nor coming, nor abiding. Yet, in those obscured by afflictions, seeing and not seeing are thus.' Thirdly, the conformity of the lineage has two aspects: the conformity of the essence of the two lineages and the conformity of the three bodies of fruition. Firstly, the Buddha-nature, which can give rise to the pure three bodies of fruition, should also be understood in two ways: like a treasure beneath the earth, existing naturally without being cultivated; existing naturally from beginningless time without being newly cultivated through effort; and like a tree with fruit, newly generated through human effort.
ན་དུ་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་སྐྱེས་བུའི་རྩོལ་བའི་གསར་དུ་ཡང་དག་པར་བླང་པ་སྟེ་སྔ་མ་ནུས་པ་ཙམ་པོ་ལས་ཕྱི་མ་ནུས་པ་མཐུ་ཅན་དུ་བྱས་པས་མཆོག་ཉིད་དོ། ། 2-1035 མདོ་ལས་ཀྱང་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་ཁམས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་དང་། །མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན། །དེ་ལ་ཐོག་མ་མེད་དུས་ཞེས་པ་ནི་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལ་ཐོག་མའི་མཐའ་མེད་པ་སྟེ་སྔོན་གྱི་མཐའ་མི་དམིགས་སོ་ཞེས་སོ། །ཁམས་ཞེས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་ཡོད་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་གང་ལགས་པ་འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྙིང་པོ་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སྙིང་པོའོ་ཞེས་སོ། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པ་ ནི་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་སླད་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་འབྲེལ་པ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ་བྲལ་མི་ཤེས་པ་འདུས་མ་ བྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་དང་གཞི་དང་རྟེན་ལང་ལ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་འབྲེལ་པ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་བྲལ། ཤེས་པ། འདུས་བྱས་ཀྱི་ ཆོས་རྣམས་ཀྱིའང་གནས་དང་གཞི་དང་རྟེན་ལགས་སོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡོད་ན་ནི་འགྲོ་ཀུན་དང་ཞེས་པ་ནི་དེ་ཉིད་ལ་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་བརྟེན་ཞིང་དེས་འཁོར་བར་འཁོར་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མཆིས་ན་དེ་ལ་འཁོར་བ་ཞེས་ཚིག་གིས་བཏགས་པ་ལགས་སོ། ། 2-1036 ཞེས་སོ། །མྱ་ངན་འདས་པའང་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཞེས་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཡོད་ན་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྐྱོ་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཡོན་ཏན་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱུང་ལ་དེ་ལས་ དེའི་ཐབས་ལ་ཞུགས་ནས་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་སྦྱངས་པ་ན་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མ་མཆིས་ན་སྡུག་བསྔལ་ལའང་ཡིད་འབྱུང་ པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞིང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་འདོད་པ་དང་དོན་དུ་གཉེར་བ་དང་སྨོན་པར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ལྡོག་པའི་སྒོ་ནས་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་དང་འབྲས་ བུའི་ངེས་པ་དང་། དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་བསྒྲུབས་པ་ལས་བྱུང་པའི་རིགས་འདི་གཉིས་ལས་འབྲས་བུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པར་དག་པའི་སྐུ་ གསུམ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བས་དེ་དག་གི་རྒྱུ་ཡིན་པར་འདོད་པ་ཡིན། དེས་ན་ཁམས་སམ་རིགས་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །རིགས་གང་ལས་འབྲས་བུ་སྐུ་གང་ཐོབ་ཅེ་ན་དང་པོ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པས་ སྐུ་ནི་དངོས་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ཐོབ་སྟེ་སྔར་དྲི་མ་དང་བཅས་
【現代漢語翻譯】 此外，作為解脫之因的善行，是賢士努力的全新正確之舉，即前者僅具潛力，後者則使其成為具有強大力量，因此是殊勝的。 經中也說：『無始時之界（梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhatu，漢語字面意思：界），是諸法之所依；因其存在，眾生皆能得，涅槃（梵文：nirvāṇa，梵文羅馬擬音：nirvana，漢語字面意思：滅度）。』 其中，『無始時』是指如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏）無始無終，即無法確定其起始。 『界』是指眾生所具有的如來藏，世尊（梵文：Bhagavan，梵文羅馬擬音：Bhagavan，漢語字面意思：薄伽梵）啊，此如來藏是超越世間的法之精華，是自性清凈的精華。 『是諸法之所依』是指成為輪迴（梵文：saṃsāra，梵文羅馬擬音：samsara，漢語字面意思：輪迴）與涅槃一切法之所依，世尊啊，因此，如來藏是與不可分割、不可分離、非複合之法相關的處所、基礎和所依。 世尊啊，如來藏也是與不可分割之法相關的處所、基礎和所依，是可分離的、可知的、複合之法。 『因其存在，眾生皆能得』是指因為如來藏本身具有暫時的垢染，並因此在輪迴中流轉。世尊啊，如果存在如來藏，那麼就有了被稱為輪迴的說法。 『涅槃亦可得』是指如果存在如來藏，就會對輪迴的痛苦感到厭倦，並渴望涅槃的功德等，從而進入涅槃之道，凈化暫時的垢染，最終獲得完全的清凈。世尊啊，如果不存在如來藏，就不會對痛苦感到厭倦，也不會渴望、追求或嚮往涅槃。 這是從反面的角度來說明的。 第二部分分為兩點：原因和結果的確定，以及比喻和佛法的對應。 第一點是：從自性存在的種姓和通過努力產生的種姓這兩種種姓中，可以獲得圓滿的佛陀的三種清凈之身，因此它們被認為是這些果的原因。因此，界或種姓是原因。 如果問：從哪一種姓中獲得哪一種果身？那麼，首先，從自性存在的種姓中獲得法身（梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法身），即先前具有垢染的實物自性之身。
【English Translation】 Furthermore, the virtue that becomes the cause of liberation is the new and correct undertaking of a noble person's effort, where the former is merely potential, while the latter makes it powerful, thus it is supreme. Also, the sutra says: 'The realm (Skt: dhātu) of beginningless time is the abode of all dharmas; because it exists, all beings can attain nirvana.' Among these, 'beginningless time' refers to the Tathāgatagarbha (Buddha-nature) having no beginning or end, i.e., its beginning cannot be determined. 'Realm' refers to the Tathāgatagarbha that exists in sentient beings; O Bhagavan, this Tathāgatagarbha is the essence of the dharma that transcends the world, the essence of naturally pure nature. 'Is the abode of all dharmas' means that it becomes the support of all dharmas of samsara and nirvana; O Bhagavan, therefore, the Tathāgatagarbha is the place, basis, and support related to indivisible, inseparable, and non-composite dharmas. O Bhagavan, the Tathāgatagarbha is also the place, basis, and support of separable, knowable, and composite dharmas related to indivisible dharmas. 'Because it exists, all beings can attain' means that because the Tathāgatagarbha itself has temporary defilements and thus revolves in samsara. O Bhagavan, if the Tathāgatagarbha exists, then there is the saying called samsara. 'Nirvana can also be attained' means that if the Tathāgatagarbha exists, one will be weary of the suffering of samsara and desire the merits of nirvana, etc., thereby entering the path of nirvana, purifying temporary defilements, and ultimately attaining complete purity. O Bhagavan, if the Tathāgatagarbha does not exist, one will not be weary of suffering, nor will one desire, seek, or aspire to nirvana. This is explained from the opposite perspective. The second part is divided into two points: the determination of cause and effect, and the correspondence of metaphors and Dharma. The first point is: from these two types of lineages, the naturally existing lineage and the lineage arising from effort, one can obtain the three pure bodies of the perfect Buddha, therefore they are considered to be the causes of these fruits. Therefore, the realm or lineage is the cause. If asked: From which lineage is which fruit-body obtained? Then, first, from the naturally existing lineage, the Dharmakaya (Body of Truth) is obtained, i.e., the nature-body of the real thing that previously had defilements.
པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོད་ན་དེའི་དྲི་མ་སྦྱངས་པས་རྣམ་པར་དག་པར་གྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུར་གནས་གྱུར་པ་འཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1037 བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་ཁ་ཅིག་ན་རེ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་གོམས་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུར་བཏགས་པ་ཡིན་ཞེས་ གསུངས་པ་ནི་མི་འཐད་དེ། འགྲེལ་པ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་ནི་དེ་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ ཡིན་པས་འདིར་ཁམས་ཀྱི་དོན་ནི་རྒྱུའམ་དོན་ཏོ། །ཞེས་རྒྱུར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལ་སྔར་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ཡོད་ན་ཕྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཆོས་སྐུ་འབྱུང་དུ་རུང་ལ་སྔར་རིགས་མེད་ དེ་མེད་ན་ཕྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་དེ་འབྱུང་དུ་མི་རུང་པས་ཕྱི་མ་སྐུ་དེའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱས་པར་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་གིས། གང་ཞིག་ཡོད་ན་གང་གྱུར་པ། ། དེ་ལས་གཞན་པ་དེ་ཡི་རྒྱུར། །རྟོག་པ་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ལ། །རྒྱུ་རྣམས་ཐུགས་པ་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས། དེས་ན་གནས་གྱུར་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་ཀྱིས་ནི་ཕྱི་མ་ གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་གཉིས་ཐོབ་པ་སྟེ་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་བསྒྲུབས་ཤིང་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ། གདུལ་བྱ་ཉེ་བ་དང་རིང་བ་ལ་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་སུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1038 སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་དཔག་བསམ་ཤིང་། །ཇི་ལྟར་རེ་བ་ཡོངས་བསྐོང་བ། །དེ་བཞིན་གདུལ་བྱའི་སྨོན་ལམ་གྱིས། །དབང་གིས་རྒྱལ་བའི་སྐུར་སྣང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། འབྲས་བུ་དང་ངོ་ བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ཡོན་ཏན་གྱིས་མཛད་པ་ནི་རིན་ཆེན་གྱི་སྐུ་རང་བྱུང་དང་འདྲ་བར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པས་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་བྱས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ དང་། སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཀྱི་རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ནི་ཆོས་ཆེན་པོ་ཐེག་ པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་སྲིད་ཆེ་བ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་གླིང་བཞིའི་འབྱོར་པ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་བཞིན་ནོ། །སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་ པའི་སྐུའི་དབང་གིས་གདུལ་བྱའི་བློ་ངོར་དེའི་གཟུགས་རྙན་ཤར་བའི་ཚུལ་གྱིས་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གསེར་ལས་བྱས་པའི་བཅོས་མའི་གཟུགས་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟར་ན་དཔེ་ལྷག་མ་ལྔས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ སྐུ་རྣམ་པ་གསུམ་སྐྱེ་བའི་རིགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་བསྟན་པ་
【現代漢語翻譯】 如果存在這樣的真如，那麼通過凈化其雜染，就能獲得轉化為完全清凈的法身的果位。 有些大慧者說，通過習慣於緣于空性的如理作意，就能生起無分別的智慧，因此被認為是智慧的因。這種說法是不合理的。因為在解釋中說：『如來已經區分了三種佛身，因此，如來藏是獲得它們的因，所以這裡的『藏』的意思是因或意義。』這與將『藏』說成是『因』相矛盾。如果先前存在自性住的種姓，那麼後來就能產生清凈的法身；如果先前沒有種姓，那麼後來就不能產生佛身。因此，後來的佛身似乎是跟隨或不跟隨先前的種姓而出現的。理自在說：『如果存在什麼，什麼就會轉變，除了它之外，那是它的因。如果是分別，那麼一切的因都會變得毫無意義。』因此，它是轉變的因。 第二，增長的種姓是指後來獲得色身二者，即成為解脫之因的善行和發願，在成佛時，爲了使所化眾生接近或遠離，而顯現為色身二者。《入行論》中說：『如意寶珠、如意樹，如何滿足一切願望，同樣，通過所化眾生的願力，以自在的方式顯現為勝者的身相。』 第二，果和自性身的功德所作，應知如珍寶身自然而生，因為從一開始就是自性成就，不是由因緣新造的。並且，它是力量等珍寶般功德的所依。圓滿受用大乘法的受用圓滿身，是因為具有受用大乘法的大法王位的緣故，就像轉輪王受用四大部洲的財富一樣。化身是由於受用圓滿身的力量，在所化眾生的心識中，以顯現其形象的方式而成為自性的，就像用金子製成的假象一樣。這樣，通過剩餘的五個比喻，顯示了一切眾生都具有產生三種佛身的種姓，因此一切眾生都具有如來藏。
【English Translation】 If suchness exists, then by purifying its defilements, one can attain the state of transforming into a completely pure Dharmakāya (法身, literally 'Dharma body'). Some of great wisdom say that by habituating to proper attention focused on emptiness, non-conceptual wisdom arises, therefore it is designated as the cause of wisdom. This is unreasonable. Because in the commentary it says: 'The Tathāgata (如來) has distinguished the three Buddha bodies, therefore, the Tathāgatagarbha (如來藏, literally 'Tathagata-embryo') is the cause of attaining them, so here the meaning of 'garbha' is cause or meaning.' This contradicts saying that 'garbha' is 'cause'. If a naturally abiding lineage exists previously, then later a pure Dharmakāya can arise; if there is no lineage previously, then later that Buddha body cannot arise. Therefore, the later Buddha body seems to follow or not follow the previous lineage. The Lord of Reasoning says: 'If something exists, something will transform, other than it, that is its cause. If it is conceptualization, then all causes will become meaningless.' Therefore, it is the cause of transformation. Second, the growing lineage refers to the subsequent attainment of the two form bodies, which are the virtues and aspirations that become the cause of liberation. At the time of attaining Buddhahood, the two form bodies appear to those who are near and far to be tamed. The Bodhicaryāvatāra (《入菩薩行論》) says: 'Like a wish-fulfilling jewel, a wish-fulfilling tree, how it fulfills all wishes, similarly, through the aspirations of those to be tamed, it appears as the body of the Victor in a free manner.' Second, the deeds of the fruit and essence body's qualities should be understood as being like a precious body that arises naturally, because it is naturally accomplished from the beginning and is not newly created by conditions. Moreover, it is the basis of qualities like strength, which are like precious jewels. The Sambhogakāya (報身, literally 'enjoyment body') which fully enjoys the Dharma of the Great Vehicle, is because it possesses the enjoyment of the great Dharma kingship of the Great Vehicle, just as a Chakravartin (轉輪王, literally 'wheel-turning king') enjoys the wealth of the four continents. The Nirmāṇakāya (化身, literally 'emanation body') is due to the power of the Sambhogakāya, in the minds of those to be tamed, the manner in which its image appears is its nature, like an artificial image made of gold. Thus, through the remaining five metaphors, it is shown that all sentient beings have the lineage of producing the three Buddha bodies, therefore all sentient beings possess the Tathāgatagarbha.
ཡིན་ཏེ་འགྲེལ་པ་ལས། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་བ་དེ་ས་དང་དབྱེར་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ངེས་པའི་རིགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཚུལ་དུ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་ནི་ཆོས་ཉིད་ཚད་མར་བྱས་ནས་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། 2-1039 ཇི་སྐད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་མ་བྱུང་ཡང་རུང་སྟེ་སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་རྟག་ཏུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ ཅན་ནོ་ཞེས་ཤེས་བྱེད་དང་བཅས་པ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་རང་བཞིན་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་དོན་དགུ་ལས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་གསུམ་ནི་ སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་རྒྱུ་མཐུན་པར་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བར་སྟོན་པ་གཉིས་དང་རིགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་ནི་འབྲས་བུའི་ས་ན་ ཡོད་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། དེ་དག་སེམས་ཅན་ལ་ཡོད་པ་དང་ཡོད་ཀྱང་སྒྲིབ་པས་བསྒྲིབས་པ་ནི་གསུང་རབ་གཉིས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་དང་། སྐུ་གཉིས་འབྱུང་བའི་བདག་པོ་ཡེ་ཤེས་བཞི་ཡོད་པས་དེ་ལྟར་གསུངས་ཏེ་ཡེ་ཤེས་དེ་དག་དྲི་མ་གློ་བུས་དག་པ་ན་དེའི་དབང་གིས་གདུལ་བྱ་ལ་གསུང་རབ་གཉིས་དང་སྐུ་གཉིས་སུ་སྣང་ བར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་དོན་གཅིག་ཡིན་ཅིང་། རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་ནི་རྐྱེན་གྱིས་རིགས་གསར་དུ་བསྒྲུབས་པ་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་མེད་དོ། ། 2-1040 གཉིས་པ་ཁམས་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། གང་ཟག་གཞན་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཚུལ། །ཐེག་ཆེན་འཕགས་པས་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་དད་པས་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་རྟོགས་པ་ནི་རང་བྱུང་ཞེས་ པ་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེ་ཡང་གཞིའི་དུས་སུ་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་མ་བསྒྲུབས་པར་གདོད་མ་ནས་ཡོད་པ་རང་བྱུང་ཡིན་ལ་འབྲས་བུའི་དུས་སུ་སློབ་དཔོན་གཞན་གྱི་གདམས་ངག་ལ་མི་ལྟོས་པར་རྟོགས་ པ་རང་བྱུང་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རང་བྱུང་སྟེ། ལུང་ལས། ང་ལ་སློབ་དཔོན་འགའ་མེད་དོ། །ང་ནི་རང་བྱུང་སངས་རྒྱས་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་སྟེ་ཞེས་པ་ཁམས་དེ་སོ་སོའི་ སྐྱེ་བོ་དང་ཉན་རང་འཕགས་པས་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ངེས་པའི་དོན་ཅན་གྱི་གསུང་རབ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྤྱི་ཙམ་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ ཡིན་ནོ། །མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ། དོན་འདི་ནི་རེ་ཤིག་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་རང་རང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ཤེས་པའམ་ལྟ་བའམ་བརྟག་པར་མི་ནུས་ན། བྱིས་ པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དག་གིས་ལྟ་ཅ
【現代漢語翻譯】 在《釋論》中說，如同法身一樣廣大，與地無別的體性，是確定的種姓自性，即如來藏，它在一切時的一切眾生中，以無差別的方式存在。對於這一點，應當以法性作為衡量標準來觀察。 如經中所說：『善男子，這是諸法的法性，如來出現也好，不出現也好，這些眾生恒常具有如來藏。』正如具有能知者所說的那樣。如此說來，由三種自性所涵蓋的九種意義中，法身、真如以及安住于自性的種姓這三者，正如其字面意義一樣，周遍存在於一切眾生之中。而顯示法身之因相同而深廣的兩種方式，以及種姓之果三身，則是在果位之地存在的顯示。這些存在於眾生之中，或者雖然存在卻被遮蔽，這是因為具有了知兩種聖教的自性和因緣的如所有性和盡所有性的智慧，以及作為二身之主的四種智慧。因此這樣宣說，當這些智慧從客塵中清凈時，憑藉它們的力量，調伏對像會顯現為兩種聖教和二身。自性身與法身意義相同。增長的種姓是因緣新獲得的種姓，因此它並不周遍存在於一切眾生之中。 第二，如何證悟自性（藏文：ཁམས།，梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）的方式有兩種：他人證悟的方式，以及大乘聖者證悟的方式。第一種，以信心在總體上證悟，即『自生』（藏文：རང་བྱུང་，梵文：svayambhū，梵文羅馬擬音：svayambhū，漢語字面意思：自生者），指的是佛陀。這是因為在基礎階段，不是由因緣新獲得的，而是從原始就存在的自生，並且在果位階段，不依賴於其他上師的教導而證悟，因此是自生而生。如經中所說：『我沒有老師，我是自生佛。』這些的究竟意義是，如果有人問，那麼個體、聲聞、獨覺、聖者應該如何證悟自性呢？應當僅僅通過對如來具有決定意義的聖教的信賴，在總體上證悟。如經中所說：『舍利子，這件事即使是聲聞和獨覺們，也不能用各自的智慧完全了知、見到或考察，更何況是凡夫俗子呢？』
【English Translation】 In the commentary, it says that like the Dharmakāya (藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ།，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法身) which is as vast, the nature that is inseparable from the ground, is the definitive nature of the lineage, that is, the Tathāgatagarbha (藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ།，梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏), which exists in all beings at all times in an undifferentiated manner. This should be viewed by taking the Dharmatā (藏文：ཆོས་ཉིད།，梵文：Dharmatā，梵文羅馬擬音：Dharmatā，漢語字面意思：法性) as the standard. As it is said in the scripture: 'Son of lineage, this is the Dharmatā (藏文：ཆོས་ཉིད།，梵文：Dharmatā，梵文羅馬擬音：Dharmatā，漢語字面意思：法性) of all Dharmas (藏文：ཆོས་རྣམས།，梵文：Dharmas，梵文羅馬擬音：Dharmas，漢語字面意思：法), whether the Tathāgatas (藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།，梵文：Tathāgata，梵文羅馬擬音：Tathāgata，漢語字面意思：如來) appear or do not appear, these sentient beings always possess the Tathāgatagarbha (藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ།，梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏).' As it was spoken with the means of knowing. Thus, among the nine meanings encompassed by the three natures, the three—Dharmakāya (藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ།，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法身), Suchness (藏文：དེ་བཞིན་ཉིད།，梵文：Tathātā，梵文羅馬擬音：Tathātā，漢語字面意思：真如), and the lineage abiding in nature—are present in all sentient beings just as they sound. And the two that show the cause of the Dharmakāya (藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ།，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法身) to be profound and vast in common, and the three Kayas (藏文：སྐུ།，梵文：Kāya，梵文羅馬擬音：Kāya，漢語字面意思：身) which are the result of the lineage, are shown to exist in the place of the result. That these exist in sentient beings, or that they exist but are obscured by obscurations, is because of the two wisdoms that know the suchness and the extent of the self-nature and conditions of the two scriptures, and the four wisdoms that are the masters of the arising of the two Kayas (藏文：སྐུ།，梵文：Kāya，梵文羅馬擬音：Kāya，漢語字面意思：身). Thus it is said that when those wisdoms are purified of adventitious stains, by their power, the objects to be tamed appear as the two scriptures and the two Kayas (藏文：སྐུ།，梵文：Kāya，梵文羅馬擬音：Kāya，漢語字面意思：身). The Svābhāvikakāya (藏文：ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ།，梵文：Svābhāvikakāya，梵文羅馬擬音：Svābhāvikakāya，漢語字面意思：自性身) is of the same meaning as the Dharmakāya (藏文：ཆོས་ཀྱི་སྐུ།，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法身). The lineage of growth is a lineage newly acquired by conditions, therefore it is not pervasive in all sentient beings. Second, there are two ways to realize the Dhātu (藏文：ཁམས།，梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界): the way others realize it, and the way Mahāyāna (藏文：ཐེག་ཆེན།，梵文：Mahāyāna，梵文羅馬擬音：Mahāyāna，漢語字面意思：大乘) Aryas (藏文：འཕགས་པ།，梵文：Ārya，梵文羅馬擬音：Ārya，漢語字面意思：聖者) realize it. The first is to realize it generally through faith, which is 'self-born' (藏文：རང་བྱུང་，梵文：svayambhū，梵文羅馬擬音：svayambhū，漢語字面意思：自生者), which refers to the Buddha (藏文：སངས་རྒྱས།，梵文：Buddha，梵文羅馬擬音：Buddha，漢語字面意思：佛). This is because in the ground stage, it is not newly acquired by conditions, but is self-born from the beginning, and in the result stage, it is realized without relying on the instructions of other teachers, therefore it is self-born. As it says in the scripture: 'I have no teacher, I am a self-born Buddha (藏文：སངས་རྒྱས།，梵文：Buddha，梵文羅馬擬音：Buddha，漢語字面意思：佛).' The ultimate meaning of these is, if one asks how individuals, Śrāvakas (藏文：ཉན་རང་།，梵文：Śrāvaka，梵文羅馬擬音：Śrāvaka，漢語字面意思：聲聞), Pratyekabuddhas (藏文：རང་སངས་རྒྱས།，梵文：Pratyekabuddha，梵文羅馬擬音：Pratyekabuddha，漢語字面意思：獨覺), and Aryas (藏文：འཕགས་པ།，梵文：Ārya，梵文羅馬擬音：Ārya，漢語字面意思：聖者) should realize the Dhātu (藏文：ཁམས།，梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界), it should be realized generally through faith in the scriptures of the Tathāgata (藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།，梵文：Tathāgata，梵文羅馬擬音：Tathāgata，漢語字面意思：如來) that have definitive meaning. As it says in the scripture: 'Śāriputra (藏文：ཤཱ་རིའི་བུ།，梵文：Śāriputra，梵文羅馬擬音：Śāriputra，漢語字面意思：舍利子), this matter cannot be fully known, seen, or examined by even the Śrāvakas (藏文：ཉན་རང་།，梵文：Śrāvaka，梵文羅馬擬音：Śrāvaka，漢語字面意思：聲聞) and Pratyekabuddhas (藏文：རང་སངས་རྒྱས།，梵文：Pratyekabuddha，梵文羅馬擬音：Pratyekabuddha，漢語字面意思：獨覺) with their respective wisdoms, let alone by ordinary people?'
ི་སྨོས་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་དད་པས་རྟོགས་པ་ནི་མ་གཏོགས་སོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དོན་དམ་པ་ནི་དད་པས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དོན་དམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་ཚིག་བླ་དྭགས་སོ། ། 2-1041 ཞེས་སོ། །མྱོང་པའི་མངོན་དུ་མི་རྟོགས་པ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཉན་རང་འཕགས་པ་དང་ཐེག་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་གསལ་བཞག་ ལས་འདས་པ་མངོན་སུམ་དུ་མི་རྟོགས་ཏེ་དེ་ལ་ལྟོས་ནས་བློའི་མིག་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན། ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་འོད་ཟེར་རབ་ཏུ་འབར་བ་མིག་མེད་པས་ནི་མངོན་སུམ་དུ་ མཐོང་བ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །འགྲེལ་པ་ལས། མདོར་བསྡུ་ན་གང་ཟག་བཞི་པོ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མཐོང་བ་ལ་མིག་དང་མི་ལྡན་པར་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟ་ སྟེ། སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་ཐེག་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྟེ། ཞེས་སོ། ། དེ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ནི་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་ པའི་འཇིགས་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་བཅས་པ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་གཙང་བ་དང་། བདག་དང་བདེ་བ་དང་། རྟག་པར་བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པ་ལས་ ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་མི་གཙང་བ་ལ་སོགས་པར་བསྒོམ་པ་དང་། ཐེག་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སེམས་གཡེངས་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མི་རྟོགས་ཏེ། 2-1042 མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་འདི་ནི་འཇིགས་ཚོགས་ལ་ལྟ་བར་ལྷུང་པ་རྣམས་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་རྣམས་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སེམས་རྣམ་པར་གཡེང་ བ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ལགས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སེམས་རྣམ་པར་གཡེངས་པ་ཡང་གང་དག་སྔར་ཡོད་པའི་ཆོས་དུས་ཕྱིས་རྒྱུན་ཆད་ཅིང་ཞིག་པ་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ འཛིན་པ་དང་། གང་དག་གང་ཞིག་རྟོགས་པར་བྱ་བ་དང་བསྒོམ་པར་བྱ་བའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཅན་ལས་ཐ་དད་པའི་ཆོས་སུ་དམིགས་པ་སྟེ། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེ་ལས། རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་དངོས་པོ་རྣམ་པར་འཇིག །སྲིད་པ་ཐམས་ཅད་ཡོང་ཡེ་སྟོང་པ་སྟེ། །ཉི་ཚེའི་སྟོང་པ་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས། །མཁས་པ་བྱིས་པ་དག་དང་རྩད་མི་བྱེད། །ཅེས་པའི་དོན་ཁོང་ དུ་མ་ཆུད་པའོ། །གཉིས་པ་ཐེག་ཆེན་འཕགས་པའི་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྟོགས་བྱ་ཁམས་ཀྱི་གནས་ལུགས། རྟོགས་པ་བློ་ཡི་འཇུག་ཚུལ། མཐའ་དང་བྲལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ཁམས་དེ་ བཞིན་ཉིད་འདི་ལ་གསལ་བར་བྱ་བའི་སྒྲིབ་པ་རང་བཞིན་པ་སྔར་ཡོད་སྤང་རྒྱུ་ཅི་ཡང་མེད་ཅིང་བཞག་པར་བྱ་བའི
【現代漢語翻譯】 更不用說，如來只能通過信仰來證悟。夏瑞子，究竟的真理只能通過信仰來證悟。夏瑞子，所謂的究竟真理，是眾生界的最高術語。 如是說。未曾體驗的顯現證悟，是指凡夫、聲聞、獨覺以及新入大乘的菩薩們，無法直接證悟如來藏的清凈狀態超越生死，因為他們缺乏相應的智慧之眼。例如，就像盲人無法直接看到光芒四射的太陽一樣。註釋中說：'簡而言之，這四種人被認為是缺乏見到如來藏之眼的，即凡夫、聲聞、獨覺以及新入大乘的菩薩。' 凡夫執著於我及我所的怖畏積聚之見；聲聞和獨覺則認為如來藏是不凈的，應該修習不凈等顛倒之見，而非清凈、我、樂、常；新入大乘的菩薩則因心念散亂于空性，所以他們無法證悟如來藏。 經中說：'世尊，如來藏不是那些沉溺於怖畏積聚之見、樂於顛倒之見以及心念散亂于空性之人的境界。' 那些心念散亂于空性的人，是指那些認為先前存在的法在後來中斷和毀滅時就是涅槃，以及那些將應該證悟和修習的空性視為與色等有法不同的法的人。《月燈經》中說： 『勝者之子，諸法皆壞滅，一切有為皆是空，世俗之空外道見，智者不與愚童爭。』 這是因為他們沒有理解其中的含義。第二，大乘聖者證悟的方式有三種：所證悟的界之實相、證悟的智慧之行相、遠離邊見的理由。第一，這個如來藏的自性光明，原本就存在，沒有什麼需要斷除或安立的。
【English Translation】 Not to mention, the Tathāgata is realized only through faith. Śāriputra, the ultimate truth is to be realized through faith. Śāriputra, this so-called ultimate truth is the highest term for the realm of sentient beings. Thus it is said. The non-manifest realization of experience refers to ordinary beings, Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas newly entering the Mahāyāna, who cannot directly realize the pure state of the Tathāgatagarbha that transcends saṃsāra, because they lack the eye of wisdom in relation to it. For example, just as a blind person cannot directly see the blazing sun. The commentary says: 'In short, these four types of individuals are considered to lack the eye to see the essence of the Tathāgata, namely ordinary beings, Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas newly entering the Mahāyāna.' Ordinary beings are those who hold onto the view of the aggregates of fear with the belief in self and what belongs to self; Śrāvakas and Pratyekabuddhas contemplate the Tathāgatagarbha as impure and cultivate the inverted views of impurity, etc., rather than purity, self, bliss, and permanence; Bodhisattvas newly entering the Mahāyāna, because their minds are distracted by emptiness, they do not realize the Tathāgatagarbha. The sūtra says: 'Bhagavan, the essence of the Tathāgata is not the domain of those who have fallen into the view of the aggregates of fear, those who delight in inverted views, and those whose minds are distracted by emptiness.' Those whose minds are distracted by emptiness are those who believe that the cessation and destruction of previously existing dharmas is nirvāṇa, and those who identify the emptiness to be realized and cultivated as a dharma different from conditioned phenomena such as form. The Moon Lamp Sūtra says: 'Son of the Victorious One, all things are destroyed, all existence is empty; the emptiness of the day is seen by the Tirthikas, the wise do not argue with fools.' This is because they do not understand the meaning of it. Second, there are three aspects to the realization of the Mahāyāna Āryas: the reality of the realm to be realized, the manner in which wisdom engages in realization, and the reason for being free from extremes. First, this self-luminous nature of the essence of the Tathāgata, which is originally present, has nothing to be abandoned or established.
་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྔར་མེད་གསར་དུ་བསྒྲུབ་བྱ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པས་གསལ་བ་ཞིག་མཐའ་ལས་འདས་པའོ། ། 2-1043 འདིར་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་དག འདི་ལ་བསལ་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། །ཅེས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་རྩ་བ་གང་ཟག་དང་ཆོས་སུ་འཛིན་པ་ཡིན་ལ་དེའི་དམིགས་པ་གང་ཟག་དང་ཆོས་དོན་དམ་ པ་བསལ་བར་བྱ་བ་སྔར་ཡོད་ཕྱིས་བསལ་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་པ་དང་། གཞག་པར་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་མེད་ཅེས་པ་སྟོབས་ལ་སོགས་པ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་པ་སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུ་དེ་ཕྱིས་བསྐྱེད་མི་དགོས་པར་ཡེ་ནས་ཡོད་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གློ་བུར་དག་གིས་ཁམས་སྟོང་ཞེས་པ་དང་། བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན་ཞེས་བསྒྲིབ་པས་སྟོང་ པ་དང་། ཡོན་ཏན་གྱིས་མི་གཏོང་པར་བཤད་ལ། མདོ་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བཤད་པ་དང་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། བསལ་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་པ་སྒྲིབ་པ་བདེན་པའི་སྟོང་ པས་སྤང་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་སྒྲོ་འདོགས་དང་བྲལ་བའོ་ཞེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲིབ་པ་བདེན་པས་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་ཡང་བདེན་པས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡུལ་མཐའ་གཉིས་ དང་བྲལ་བའི་ཡང་དག་པ་ཉིད་ལ་ཡུལ་ཅན་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ལྟ་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའོ། །དེ་ལ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ལུས་ཅན་མཐའ་དག་གི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་དེ་ལ་ལྟོས་ནས་ས་བཅུ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཆོས་སྐུ་རྟོགས་པ་ཡང་ཉི་ཚེ་བའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཆོས་སྐུ་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྤྲིན་གྱི་བར་ལ་ཤར་བའི་ཉི་མའི་འོད་ལྟར་རྒྱ་ཆུང་སྟེ། 2-1044 མདོ་ལས། སྤྲིན་མཐོང་མཁའ་ལ་ཉི་བཞིན་འདིར་ཁྱོད་ཕྱོགས་གཅིག་བློ་གྲོས་ཅན། །བློ་མིག་དག་པའི་འཕགས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཐོང་མ་ལགས། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཁྱོད་ཆོས་སྐུ་གང་དག་བློ་གྲོས་ མཐའ་ཡས་པ། །ཤེས་བྱ་མཐའ་མེད་མཁའ་དབྱིངས་ཁྱབ་པ་དེ་དག་གིས་ཀུན་མཐོང་། །ཞེས་སོ། །འོག་ནས་ཀྱང་། བཙས་པའི་ཁྱིམ་ན་བུ་ཆུང་གིས། །ཉི་མའི་གཟུགས་བཞིན་འཕགས་པས་ཀྱང་། །ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པའི་བྱེད་ལས་ནི་སེམས་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་དོན་བསལ་བཞག་གི་མཐའ་ལས་འདས་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ནས་ཁམས་ལ་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པའི་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་ བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་མཐོང་ལམ་དུ་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་ལམ་དུ་སྒོམ་སྤང་དང་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་དུ་སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་ རྒྱུད་ཀྱི་ཁམས་དེ་ལ་དྲི་མ་སྔར་ཡོད་པའི་རང་བཞིན་བསལ་དུ་མེད་དེ། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་
【現代漢語翻譯】 由於力量等功德沒有絲毫需要新獲得的，所以是超越邊際的明晰。 在此，大學者們說：『這之中沒有什麼需要去除的。』意思是說，從各方面來說，煩惱的根源在於執著於人與法，而其所針對的目標，人與法，是勝義諦。沒有什麼需要去除的，沒有什麼先前存在後來被去除的。『沒有什麼需要安立的』，意思是說，力量等清凈的世間后得智的對境，如幻象一般，不需要後來生起，而是本來就存在的。這種說法是不對的，因為『突發性的空性』意味著自性本空，而『無上法非空』則意味著被遮蔽而空，並且說功德不會捨棄。經典中也這樣說，並不矛盾。還有人說：『沒有什麼需要去除的』，意思是說，由於空性並非真實存在，所以無法捨棄，因此是遠離增益和損減的。這種說法也是不對的，因為如同空性並非真實存在一樣，功德也並非真實存在。 第二，以遠離二邊（有和無）的真實性，以能知和所知平等安住的智慧來如實觀察，從而如實現量見到。因此，圓滿正等覺以如實知曉的智慧，現量知曉一切有情眾生的法身，因此如虛空般廣大。相對於此，十地菩薩對法身的證悟也只是少分，因為他們證悟的是有情眾生的法身，所以像云間出現的陽光一樣狹小。 經中說：『如雲中之日，汝於此處，唯具一面之慧。清凈慧眼之聖者，亦未能盡見一切相。』世尊，您那智慧無邊的法身，遍佈無邊所知虛空，他們才能完全見到。 下面也會講到：『如新生兒見家中之日，聖者亦如是。』 如此證悟的作用是，現量見到遠離心之真實義的去除和安立的邊際，從而從遮蔽自性的突發性垢染中解脫。 也就是說，在見道中從見道所斷中解脫，在修道中從修道所斷中解脫，在究竟道中從包括習氣在內的二障中解脫。 第三，有情眾生相續中的自性，其本具的垢染是無法去除的，因為有種種分別。
【English Translation】 Since there is not even a little bit of merit such as power that needs to be newly accomplished, it is a clarity that transcends the limits. Here, the great teachers say: 'There is nothing to be removed in this.' This means that, from all aspects, the root of affliction lies in clinging to the person and the dharma, and its target, the person and the dharma, is the ultimate truth. There is nothing to be removed, nothing that existed before and was removed later. 'There is nothing to be established,' which means that the objects of pure worldly subsequent wisdom, such as illusions, do not need to be generated later, but exist from the beginning. This statement is not correct, because 'sudden emptiness' means emptiness of nature, and 'the supreme dharma is not empty' means being obscured and empty, and it is said that merit will not be abandoned. The sutras also say so, and it is not contradictory. Some also say: 'There is nothing to be removed,' which means that since emptiness is not truly empty, it cannot be abandoned, so it is free from addition and subtraction. This statement is also incorrect, because just as emptiness is not truly empty, merit is also not truly empty. Second, with the reality of being separated from the two extremes (existence and non-existence), one truly observes with the wisdom that abides equally in the knowable and the known, thereby directly seeing without error. Therefore, the Perfectly Complete Buddha directly knows the Dharmakaya of all sentient beings with the wisdom of knowing as it is, so it is as vast as the sky. In relation to this, the realization of the Dharmakaya by the Bodhisattvas of the Tenth Ground is only a small part, because they realize the Dharmakaya of sentient beings, so it is as small as the sunlight appearing in the clouds. The sutra says: 'Like the sun in the clouds, you here have wisdom in only one aspect. Even the noble ones with pure eyes of wisdom have not seen all aspects.' O Bhagavan, your Dharmakaya, which is infinitely wise, pervades the infinite knowable space, and they can see it completely. It will also be said below: 'Like a newborn child seeing the sun in the house, so do the noble ones.' The function of such realization is to directly see the meaning of the mind that transcends the limits of removal and establishment, thereby being liberated from the sudden defilements that obscure the nature. That is, in the Path of Seeing, one is liberated from what is to be abandoned by seeing; in the Path of Cultivation, one is liberated from what is to be abandoned by cultivation; and in the Ultimate Path, one is liberated from the two obscurations, including their imprints. Third, the nature of the element in the continuum of sentient beings, its inherent defilements cannot be removed, because there are various distinctions.
དང་བཅས་པ་སྟེ་འབྲལ་དུ་རུང་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དག་གིས་གདོད་ མ་ནས་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྟོབས་སོགས་ཡོན་ཏན་སྔར་མེད་བཞག་པར་བྱར་མེད་དེ་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པ་སྟེ་འབྲལ་དུ་མི་རུང་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་པ་མིན་ཞེས་པ་གདོད་མ་ནས་དབྱེར་མེད་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1045 མདོ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི་རྣམ་པར་དབྱེར་ཡོད་པ་བྲལ་ཤེས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་སྟོང་པ་ཡིན་ལ་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་པ་བྲལ་མི་ཤེས་པ་བསམ་གྱིས་ མི་ཁྱབ་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་གངྒའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་ལས་འདས་པར་ནི་མི་སྟོང་ངོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ཁམས་བསྟན་པའི་དགོངས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་སྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ ལ་གཉིས་ལས་དྲི་བ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དེ་དང་དེར་ཤེས་བྱའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྤྲིན་དང་རྨི་ལམ་དང་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་རྫུན་པ་དང་། དོན་དམ་པར་སྐྱེ་ འགགས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་གྱིས་སྟོང་པ་ཞེས་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེ་ལྟར་གསུངས་ནས་ཡང་རྒྱུད་བློའི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་འདིར་རྒྱལ་བ་རྣམས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་ པོ་ཁྱབ་པར་ཡོད་ཅེས་ཅི་སྟེ་གསུངས་ཞེས་པ་དེ་དག་སྔ་ཕྱི་འགལ་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་བསམས་པའོ། །གཉིས་པ་དེའི་ལན་ལ། ཉེས་པའི་སྐྱོན་ལྔ་ཡོད་པའི་གང་ཟག་དེ་དག་གི་ཉེས་པ་ དེ་སྤང་བའི་དོན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཡོད་པར་གསུངས་སོ་ཞེས་སོ། །སྐྱོན་ལྔ་པོ་གང་ལ་ཡོད་ཅེ་ན་གང་དག་ལ་ཞེས་སྤྱིར་བསྟན་པ་སྟེ་གང་ཟག་གང་ཡང་རུང་པ་ལའོ། ། 2-1046 སྐྱོན་ལྔ་གང་ཞེ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་རང་གཞན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་མ་ཤེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བའི་གེགས་བདག་ལྟ་བུས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་མི་ནུས་སྙམ་དུ་སེམས་ཞུམ་པ་དང་། སྤྱོད་པ་ཉམས་སུ་ལེན་པའི་གེགས་སེམས་མ་བསྐྱེད་པའི་སེམས་ཅན་དམན་པ་ལ་བརྙས་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་གེགས་སྒྲིབ་པ་གློ་བུར་བ་ལ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པར་ འཛིན་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་རང་བཞིན་དུ་བདེན་པར་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་། སྟོབས་ལ་སོགས་པ་ཡང་དག་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་མེད་ཅེས་སྐུར་པ་འདེབས་པ་དང་། ཕན་སེམས་ སྐྱེ་བའི་གེགས་བདག་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པའོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་དུ་བདེན་གཉིས་གསུངས་པའི་ཚུལ་འདིར་ཁམས་བསྟན་པའི་དགོངས་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དུ་ཡང་དག་ པའི་མཐའ་སྟེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐྱེ་བ་དང་འགགས་པ་དང་གནས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རང་བཞིན་གྱིས་དབེན་ཞིང་སྟོང་པ་སྟེ
【現代漢語翻譯】 即是具有可分離性質的突發污垢，因為從原始狀態起，其自性為空性。此外，力量等功德無法被視為先前不存在而被創造出來，因為它們是無分別的，即不具備可分離性質，並且不空于無上功德之法，因為它們從原始狀態起就不可分離地存在。 經中說：『如來藏是可分別的，可以分離，空於一切煩惱之殼；而不可分別的，不可分離，不空于不可思議的佛法，其數量超過恒河沙。』 第二，關於闡述界（khams，梵文dhātu，梵文羅馬擬音dhātu，漢語字面意思：界）的意圖，分為兩部分：簡略地闡述和詳細地解釋。第一部分又分為兩部分，首先是提問：世尊在《勝鬘經》中說，一切所知之法，在世俗諦中，如雲、如夢、如幻，是虛假的；而在勝義諦中，空于生滅等一切相，這難道不是這樣說的嗎？既然如此說了，為何又在《寶性論》和此論典中說，諸佛遍在於一切眾生心中，具有如來藏呢？難道這些前後說法不是矛盾的嗎？』這是（提問者的）想法。 第二，對此的回答是：爲了使那些具有五種過失的人捨棄這些過失，所以才說有如來藏。』那麼，這五種過失存在於誰身上呢？』存在於任何眾生身上。』這是普遍的指示，即存在於任何眾生身上。 那麼，這五種過失是什麼呢？如果不知道如來藏遍在於自身和他者心中，就會心生怯懦，認為自己無法通過我見等障礙獲得菩提，這是生起菩提心的障礙；輕視未發菩提心的下劣眾生，這是實踐行為的障礙；執著于突發性的障礙，認為它們是真實的，從而將眾生的自性執為實有，這是如理作意的障礙；誹謗眾生心中沒有力量等真實的功德之法，這是誹謗；過於執著于自我，這是生起利他之心的障礙。 第二，詳細解釋分為兩部分：在其他地方闡述二諦的方式與在此處闡述界（khams，梵文dhātu，梵文羅馬擬音dhātu，漢語字面意思：界）的意圖。第一部分是：在《勝鬘經》中，真實的邊際，即勝義諦，是遠離一切有為法（指生、住、滅等）的自性，是空性的。
【English Translation】 That is, it is empty of adventitious defilements that have the characteristic of being separable, because it is naturally empty from the beginning. Furthermore, qualities such as strength cannot be considered as being created where they did not exist before, because they are non-differentiated, that is, they do not have the characteristic of being separable, and are not empty of the supreme qualities of Dharma, because they exist inseparably from the beginning. The sutra says: 'The Tathāgatagarbha (如來藏，梵文Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏) is differentiated, separable, and empty of all the husks of afflictions; while the non-differentiated, non-separable, is not empty of the inconceivable Buddha-dharmas (佛法，梵文Buddha-dharmas，梵文羅馬擬音Buddha-dharmas，漢語字面意思：佛法), which exceed the sands of the Ganges.' Second, regarding the intention of explaining the dhātu (界，藏文khams，梵文dhātu，梵文羅馬擬音dhātu，漢語字面意思：界), there are two parts: a brief explanation and a detailed explanation. The first part is divided into two parts, first the question: 'Didn't the Bhagavan (薄伽梵，梵文Bhagavan，梵文羅馬擬音Bhagavan，漢語字面意思：薄伽梵) say in the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra (勝鬘經，梵文Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra，梵文羅馬擬音Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra，漢語字面意思：勝鬘經) that all knowable dharmas (法，梵文dharmas，梵文羅馬擬音dharmas，漢語字面意思：法) are false in conventional truth, like clouds, dreams, and illusions; and in ultimate truth, they are empty of all aspects such as arising and ceasing? Having said that, why does the Uttaratantraśāstra (寶性論，梵文Uttaratantraśāstra，梵文羅馬擬音Uttaratantraśāstra，漢語字面意思：寶性論) and this treatise say that the Buddhas pervade all sentient beings with the Tathāgatagarbha (如來藏，梵文Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏)? Aren't these statements contradictory?' This is the thought (of the questioner). Second, the answer to this is: 'The Tathāgatagarbha (如來藏，梵文Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏) is said to exist in order to abandon the faults of those who have the five faults.' So, who has the five faults? 'Whoever.' This is a general indication, that is, whoever. So, what are the five faults? If one does not know that the Tathāgatagarbha (如來藏，梵文Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏) pervades oneself and others, one will be timid, thinking that one cannot attain Bodhi (菩提，梵文Bodhi，梵文羅馬擬音Bodhi，漢語字面意思：菩提) through obstacles such as self-view, which is an obstacle to generating Bodhicitta (菩提心，梵文Bodhicitta，梵文羅馬擬音Bodhicitta，漢語字面意思：菩提心); despising inferior sentient beings who have not generated Bodhicitta (菩提心，梵文Bodhicitta，梵文羅馬擬音Bodhicitta，漢語字面意思：菩提心), which is an obstacle to practice; clinging to adventitious obscurations, thinking that they are real, thereby imputing the nature of sentient beings as real, which is an obstacle to proper attention; slandering that sentient beings do not have qualities of true qualities such as strength, which is slander; and being overly attached to oneself, which is an obstacle to generating altruistic thoughts. Second, the detailed explanation is divided into two parts: the way in which the two truths are explained elsewhere and the intention of explaining the dhātu (界，藏文khams，梵文dhātu，梵文羅馬擬音dhātu，漢語字面意思：界) here. The first part is: In the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra (勝鬘經，梵文Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra，梵文羅馬擬音Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra，漢語字面意思：勝鬘經), the true limit, that is, the ultimate truth, is devoid of self-nature and empty of all aspects of conditioned dharmas (法，梵文dharmas，梵文羅馬擬音dharmas，漢語字面意思：法) (such as arising, abiding, and ceasing).
་ངོ་བོ་གང་ དུའང་མ་གྲུབ་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་མི་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལས་དང་དེ་དག་གི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུའི་དོན་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཕུང་པོ་ནི་སྤྲིན་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་བརྗོད་དོ། ། 2-1047 དེ་དག་བཤད་པ་ཉོན་མོངས་པ་ནི་གློ་བུར་དུ་འབྱུང་ཞིང་སེམས་ལ་ཁྱབ་པར་བྱེད་ལ་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པས་སྤྲིན་དང་འདྲ་བའོ། །བྱ་བའི་ལས་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བློས་བསྐྱེད་ཅིང་འཁྲུལ་ པའི་ཡུལ་ཡིན་པས་རྨི་ལམ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་བཞིན་ནོ། །ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུའི་དོན་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ཤིང་ཡང་དག་པར་མེད་པས་ སྒྱུ་མ་སྤྲུལ་པ་བཞིན་དུ་བརྫུན་པར་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དགོས་པ་སྤྱིར་བསྟན། རྣམ་གཅོད་དང་། ཡོངས་གཅོད་ཀྱི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྔར་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་པ་གསུམ་དུ་ ནི་དེ་ལྟར་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་ནས་སླར་ཡང་བླ་མའི་རྒྱུད་ཀྱི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་འདིར་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་ཁྱབ་བྱེད་ དུ་ཡོད་པ་ཉིད་ཅེས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དགོས་པ་ཅིའི་དོན་དུ་ཞེ་ན། རྣམ་གཅོད་ལ་ཉེས་པ་ལྔ་དག་སྤངས་ནས་ཡོངས་གཅོད་ལ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ལྔ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ དང་འགལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་དེ་ལས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་གསུངས་པ་ནི་འདིར་བསྟན་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་ཡིན་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་དང་ཕུང་པོ་རྣམས་སྤྲིན་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་གསུངས་པ་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་རྣམས་གློ་བུར་བ་ཡིན་གྱི། 2-1048 སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པར་བསྟན་ལ། དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་ཏེ། སེམས་སྒྲིབ་པ་དང་རང་བཞིན་གྱིས་བྲལ་བ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡོན་ཏན་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཡུམ་ལས། སེམས་ལ་སེམས་མ་མཆིས་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་འོད་གསལ་བ་ལགས་སོ་ཞེས་པའི་དོན་ཡང་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་མདོ་སྔ་ཕྱི་མི་འགལ་ཞིང་དགོངས་པ་མཐུན་པ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ་གཉིས་ཀ་ངེས་དོན་གྱི་གསུང་རབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་བློ་གྲོས་ཀྱི་སྐལ་བ་མི་དམན་པའི་སྐྱེས་བུ་འགའ་ཞིག་གཞན་ནས་སྟོང་པར་བསྟན་པ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་ ལ། འདིར་ཁམས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་ཡོད་པར་བསྟན་པ་ཡང་དགོས་པ་ཅན་ཡིན་པས་མི་འགལ་ཏེ། འདི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་དགོས་ཏེ་གསུངས་པའི་དགོངས་གཞི་གང་ཡིན་ཞེ་ ན། ཡུལ་སྟོང་པ་ཉིད་རྒྱུར་མི་རུང་ཡང་ཡུལ་ཅན་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལ་དགོས་པས་དགོངས་གཞི་དེ་ཡིན་ནོ། །དགོས་པ་ནི་ཉེས་པ་ལ
【現代漢語翻譯】 本質上什麼也沒有成立，但在世俗層面，貪慾等煩惱、不善業等行為，以及這些行為所產生的異熟果報，即異熟蘊，就像雲彩一樣可以被描述。 解釋這些：煩惱是突然產生的，遍佈於心中，因為沒有成立自性，所以像雲彩一樣。行為之業是由顛倒錯亂的念頭所產生的，是迷惑的對境，所以像夢中的享受一樣。煩惱和業兩者所產生的異熟果報，即有漏蘊，依賴於因緣，並不真實存在，所以被說成是像幻術和化現一樣虛假。第二部分有三個方面：總的說明必要性、斷除和遣除的必要性。第一點是：之前在《勝鬘經》的廣、中、略三種版本中，已經這樣將一切法安立為二諦之理，但後來在上師續的經典和論典中，卻說一切有情都具有遍在的如來藏。為什麼要這樣做呢？是爲了通過斷除來避免五種過失，並通過遣除來生起五種功德之法。這與《勝鬘經》並不矛盾，因為其中所說的諸法自性空性，就是這裡所說的法身；而世俗層面所說的煩惱、業和蘊就像雲彩一樣，是指一切雜染之法都是暫時的， 並非心的本性，而這本身就是如來藏，因為心遠離了遮蔽，並且本性清凈，所以如來的功德從一開始就存在。《勝鬘經》中說：『心無心，心的本性是光明』，其含義也是如此。因此，前後經典並不矛盾，其意趣是一致的，因為兩者都是了義的經典。在這裡，對於一些智慧不低劣的人來說，從他處顯示空性並非字面意思，而在這裡顯示具有成佛之因的如來藏也是有必要的，因此並不矛盾，因為這也不是字面意思。那麼，這樣說的意圖是什麼呢？雖然空性本身不能作為因，但如理作意（梵文：yoniśo manasikāra，漢語字面意思：如理作意）可以作為成佛之因，這就是這樣說的意圖。必要性在於避免過失。
【English Translation】 Essentially, nothing is established, but on the conventional level, afflictions such as desire, actions such as non-virtuous deeds, and the ripening results of these actions, i.e., the aggregates of fruition, can be described like clouds. Explaining these: Afflictions arise suddenly and pervade the mind, and because they do not have an established nature, they are like clouds. Actions are produced by inverted and confused thoughts and are objects of delusion, so they are like the enjoyment in a dream. The ripening results of both afflictions and actions, i.e., the contaminated aggregates, depend on conditions and do not truly exist, so they are said to be false like illusions and emanations. The second part has three aspects: a general explanation of the necessity, the necessity of cutting off, and the necessity of eliminating. The first point is: Previously, in the three versions of the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra (Queen Srimala Sutra), the extensive, intermediate, and concise, all phenomena were established in this way as the principle of the two truths, but later in the tantras and treatises of the Guru lineage, it is said that all sentient beings possess the pervasive Tathāgatagarbha (Buddha-nature). Why is this done? It is to avoid five faults by cutting off and to generate five qualities of Dharma by eliminating. This does not contradict the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra, because the emptiness of all phenomena spoken of therein is the Dharmakāya (Body of Truth) spoken of here; and the afflictions, actions, and aggregates spoken of on the conventional level as being like clouds refer to all contaminated phenomena being temporary, not the nature of the mind, and this itself is the Tathāgatagarbha, because the mind is free from obscurations and is pure in nature, so the qualities of the Tathāgata (Thus-Gone One) have existed from the beginning. The Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra says: 'The mind has no mind; the nature of the mind is luminosity,' and its meaning is also the same. Therefore, the earlier and later scriptures do not contradict each other, and their intentions are consistent, because both are definitive scriptures. Here, for some individuals whose intelligence is not inferior, showing emptiness from elsewhere is not literal, and showing the dhātu (element) as having the cause of Buddhahood here is also necessary, so it does not contradict, because this is also not literal. Then, what is the intention of saying it is necessary? Although emptiness itself cannot be a cause, yoniśo manasikāra (ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ།，梵文：योनि शो मनसि कार，梵文羅馬擬音：yoniśo manasi kāra，漢語字面意思：如理作意) can be the cause of Buddhahood, and that is the intention of saying it. The necessity is to avoid faults.
ྔ་སྤོངས་པ་ཡིན་ ཞེས་དགོས་པ་བརྗོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་བཀག་པས་དགོངས་གཞི་ཟབ་མོ་དང་མདོའི་དོན་གཞན་མི་འགལ་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དགོངས་ཏེ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྒྲོགས་པར་མཛད་དོ། །དེ་ནི་མི་འཐད་དེ་དགོས་པ་བརྗོད་པས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ན་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་ལ་དགོས་པར་མེད་པ་གང་ཞིག་ཡོད། 2-1049 རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉིད་ཡོད་བཞིན་དུ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་ཞེས་གསུངས་ན་ཇི་ལྟར་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ སྣང་ཙམ་དུ་ཡོད་པ་ནི་ཡུམ་ལས་ཀྱང་མ་བཀག་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པར་གསུངས་པ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་མ་ཡིན་རང་བཞིན་གྱིས་མི་སྟོང་པ་འགའ་ཞིག་ཡོད་དགོས་ན་དེ་ཡང་བསྟན་པར་ནུས་ པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཡུལ་སྟོང་པ་ཉིད་བསྐྱེད་བྱའི་འབྲས་བུ་ལ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་ནུས་པ་སྦྱོར་བའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཡང་སྔར་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཡོད་ན་ཕྱིས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཆོས་ སྐུ་འབྱུང་དུ་རུང་བས་གནས་གྱུར་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། འདོད་པའི་ཁམས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་པ་ནས་རྟག་ཅིང་བརྟན་ལ་ཐེར་ཟུག་མི་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་ཞིག་ཡིན་གྱི་དངོས་ པོ་མེད་པ་མ་ཡིན་ན་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་འདིས་ཀྱང་ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཟིལ་གྱིས་མནན་ཅིང་ངེས་པར་མི་འབྱུང་པ་ཞིག་ན། ཞེས་པ་དང་། དབུ་ མ་རྩ་བ་ལས། གང་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་རུང་པ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་བར་འགྱུར། །གང་ལ་སྟོང་ཉིད་མི་རུང་བ། །དེ་ལ་ཐམས་ཅད་རུང་མི་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །སྤྱིར་ཡང་གསུང་རབ་ནང་འགལ་བར་སྣང་ན་གང་ཡང་རུང་པ་གཅིག་དགོངས་པ་ཅན་དུ་བཤད་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི་གཉིས་ཀ་དགོངས་པ་ཅན་དུ་བཤད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། 2-1050 དེས་ན་འདི་དག་ནི་དགོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་ཀྱི་དོན་ལ་གནོད་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མདོ་གཞན་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་བསྟན་པ་དགོངས་པ་ཅན་དུ་གསུངས་པ་ དང་དབུ་མ་འཇུག་པ་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་བཤད་པ་ནི་རིགས་པས་སྤྱོད་བཟོད་པའི་དོན་མེད་པ་ལ་དགོངས་ནས་བདེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་རྟོག་པ་འགོགས་ པའི་ཕྱིར་གསུངས་པས་དེ་ཉིད་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་དྲང་བའི་དོན་དུ་བསྟན་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་གཅོད་ཀྱི་དགོས་པ་ནི། འདི་ལྟར་དྲི་མ་གློ་ བུར་བ་ཡིན་པ་དང་ཡོན་ཏན་ཐོག་མ་ནས་ཡོད་པའི་ཁམས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པའི་ཚུལ་དེ་ནི་མ་ཐོས་པས་བདག་ཉིད་ལ་སྒྲིབ་པ་ཡོད་ཅིང་ཡོན་ཏན་མེད་པའི་དམན་པ་ཡིན་ སྙམ་པའི་བརྙས་པའི་ཉེས་པ་ཡིས་སྒྲིབ་པ་སྤང་བར་མི་ནུས་ཤིང་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པར་མི་ནུས་སོ་སྙམ་དུ་སེམས་ནི་ཞུམ
【現代漢語翻譯】 如果有人說：'因為需要表達某種意義，所以阻止了字面意思'，這表明爲了不違背深刻的意圖和經文的意義，所以是有意而為之。他們宣稱：'這是有意而說的。' 這是不合理的，如果因為需要表達某種意義就不是字面意思，那麼在善逝（梵文：Sugata，含義：善於逝者，如來十號之一）的教言中，有什麼是沒有必要的呢？ 在《勝鬘經》中也說：'菩薩雖然存在，但也不能完全見到菩薩。' 那麼，怎麼能說這不是字面意思呢？一切法僅僅是顯現，這在《勝鬘經》中也沒有否認，並且說自性是空性的。如果必須存在一些自性不空的事物，那麼也無法指出。 雖然空性是產生應生之果的因，具有產生的能力，但如果先前存在心的法性空性，那麼後來就能產生清凈的法身，因此是轉化的因。如經中所說：'慾望的界限就是真如'，因此，如果存在常、恒、不變的法性事物，而不是沒有事物，那麼大乘也將壓倒包括天、人、阿修羅在內的世界，並且必然不會出現。正如《中觀根本慧論》所說：'以有空性故，一切則皆成，以無空性故，一切皆不成。' 一般來說，如果經文看起來有矛盾，那麼應該將其中一個解釋為具有意圖的，而不是將兩者都解釋為具有意圖的，這樣做有什麼意義呢？ 因此，這些不是具有意圖的，因為它們不損害實際的意義。如果其他經中說：'宣說如來藏是有意圖的'，並且《入中論》中也這樣說，這與上述相矛盾，那麼，這樣說是爲了針對沒有理性可以接受的意義，爲了阻止執著于真實的自性而說的，因此那本身就是具有意圖的，就像將宣說一乘解釋為不了義一樣。 第二，斷除偏見的必要性是：像這樣，因為不瞭解塵垢是突發的，以及功德從一開始就存在於一切有情心中的道理，所以認為自己是具有遮障且沒有功德的卑劣者，由於這種輕蔑的過失，就無法斷除遮障，也無法獲得功德，因此心生沮喪。
【English Translation】 If someone says, 'Because there is a need to express a certain meaning, the literal meaning is prevented,' this indicates that in order not to contradict the profound intention and the meaning of the sutra, it is intentional. They proclaim, 'It was said intentionally.' This is unreasonable. If it is not the literal meaning because there is a need to express a certain meaning, then what in the teachings of the Sugata (Sanskrit: Sugata, meaning: Well-gone, one of the ten titles of the Tathagata) is unnecessary? It is also said in the Shrimala Sutra: 'Although the Bodhisattva exists, one cannot fully see the Bodhisattva.' Then, how can it be said that this is not the literal meaning? That all dharmas are merely appearances is not denied in the Shrimala Sutra, and it is said that their nature is emptiness. If there must be some things whose nature is not empty, then it is not possible to point them out. Although emptiness is the cause that produces the fruit to be produced, having the ability to produce, if the nature of mind, emptiness, exists before, then later the pure Dharmakaya can arise, therefore it is the cause of transformation. As it is said in the sutra: 'The realm of desire is suchness,' therefore, if there is a permanent, constant, and unchanging entity with a nature of dharma, and not a non-entity, then the Mahayana will overwhelm the world including gods, humans, and asuras, and it will inevitably not arise. As it is said in the Root Verses on the Middle Way: 'Because emptiness is possible, everything is possible; because emptiness is not possible, everything is not possible.' In general, if the scriptures seem contradictory, then one of them should be explained as having an intention, rather than explaining both as having an intention. What is the point of doing that? Therefore, these are not intentional, because they do not harm the actual meaning. If other sutras say, 'The teaching of the Tathagatagarbha is intentional,' and the Madhyamakavatara also says so, which contradicts the above, then saying so is aimed at meanings that cannot be accepted by reason, in order to prevent clinging to a real nature, therefore that itself is intentional, just as explaining the teaching of the One Vehicle as provisional. Second, the necessity of eliminating prejudice is: like this, because one does not understand that defilements are adventitious and that the qualities are inherent in the minds of all sentient beings from the beginning, one thinks that one is an inferior being with obscurations and without qualities. Due to the fault of this contempt, one cannot eliminate obscurations and cannot attain qualities, therefore one becomes discouraged.
་པར་གྱུར་པའི་གང་ཟག་འགའ་ཞིག་ལ་སྤངས་རྟོགས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་སྐྱེ་བར་མིའགྱུར་རོ། །ཡང་གང་ཟག་གང་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་སྐྱེས་པས་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ལས་བདག་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ཏུ་རུང་བ་ཡིན་པས་མཆོག་ཡིན་ཞེས་རློམ་ཞིང་ཁེངས་པ་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་རུང་གི་ཁམས་མེད་སྙམ་དུ་དམན་པའི་འདུ་ཤེས་རབ་ཏུ་འཇུག་པས་བརྙས་ཤིང་བདག་བྱང་ཆུབ་ལ་དགོད་པའི་སྤྱོད་པ་ཉམས་སུ་མི་ལེན་ཏེ། 2-1051 ཡང་དེ་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་རུང་གི་ཁམས་མེད་པར་སེམས་པའི་གང་ཟག་དེ་ལ་ནི་ཁམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་ཡང་དག་པའི་ཤེས་པ་ནི་སྐྱེ་ལ་དེས་ན་ཡང་དག་ མིན་པ་སྟེ་དྲི་མ་རྣམས་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་པར་འཛིན་ཅིང་ཡང་དག་པའི་དོན་ཡོན་ཏན་ཡེ་ཤེས་རྣམས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་ལ་གདོད་མ་ནས་དབྱེར་མེད་དུ་ཡོད་པ་ནི་རིག་པར་ མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ཉེས་པ་མེད་པ་དང་ཡོན་ཏན་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་དེ་ཡང་དག་པ་སྟེ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ དུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་བཅོས་མ་ཡིན་ཞིང་གློ་བུར་དུ་སེམས་ལ་རེས་འགའ་འབྱུང་བ་ ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་གློ་བུར་བའི་དོན་རྒྱུ་མེད་ལ་མི་བརྗོད་ཀྱི་རིགས་འདྲ་སྔ་མའི་ཉེར་ལེན་ལས་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་པར་བག་ཆགས་དང་རྐྱེན་གྱི་དབང་གིས་རེས་འགའ་འབྱུང་ པ་ལ་བརྗོད་དོ། །དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལ་སྤྲིན་གློ་བུར་དུ་བྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་སྟོབས་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་སྟེ་དང་པོ་ནས་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པའི་ཉེས་པ་དེ་དག་ཡང་དག་པའི་བདག་མེད་པའི་ཞེས་པ་སེམས་དྲི་མ་དང་རང་བཞིན་གྱིས་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1052 དེ་ལྟར་ན་ཡང་དག་པ་མིན་པའི་ཉེས་པ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་འཛིན་ཅིང་ཡང་དག་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མེད་ཅེས་སྐུར་པ་འདེབས་པས་ཤེས་རབ་དང་ཡེ་ཤེས་མ་སྐྱེས་པའི་བློ་ལྡན་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་བདག་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་མཚུངས་པར་མཐོང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་དང་ཆོས་མཚུངས་པ་ལ་དགའ་བས་ཕན་པ་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པའི་བྱམས་པ་ ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་གེགས་ཉེས་པ་ཆེན་པོ་ལྔ་ཡོད་པས་དེ་རྣམས་སྤངས་པའི་དོན་དུ་ཁམས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཡོངས་གཅོད་ཀྱི་དགོས་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཡོད་པར་བཤད་པ་འདི་ལ་བཤད་པ་དེ་ནི་ཐོས་པ་ལས་ཕན་ཡོན་ལྔ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། རང་ལ་ཁམས་ཡོ
【現代漢語翻譯】 對於某些已經轉變的人來說，想要獲得圓滿證悟的菩提心是不會生起的。此外，如果某人產生了菩提心，便自認為比其他眾生更優越，因為自己有資格成佛，從而傲慢自大，輕視那些未生起菩提心的人，認為他們沒有成佛的潛質，並嘲笑自己的菩提心，那麼這種行為是不應採納的。 此外，對於那些認為自己沒有成佛潛質的人來說，他們不會生起如實了知自性的智慧。因此，他們會執著于非真實，認為煩惱等染污是心之自性，而真實的功德和智慧則與心之法界原本無二無別，對此無法證悟。如果有人問，無過失和具功德的原因是什麼呢？這是因為眾生的煩惱等過患並非真實，不是心之自性，而是由不如理作意和顯現為對境等因緣所造作的，是偶然在心中生起的。這裡所說的『偶然』並非指無因，而是指並非由同類前因而生起后一果，而是指在習氣和因緣的影響下偶爾生起。例如，天空中的雲彩是偶然出現的。此外，力量等佛陀的功德是自性清凈的，是本來就存在的，因為心的遮障過患是真實的，而無我的智慧則表明心與染污在自性上是分離的。 如此一來，如果執著于非真實的過患是心之自性，並否定真實的功德，那麼沒有智慧和證悟的菩薩，即使了知自己和一切眾生都具有如來藏（de bzhin gshegs pa'i snying po， Tathāgatagarbha， 如來藏，如來之胎），平等視之，也不會因為安住于自他平等而生起想要利益他人的大慈心。 因此，有五種障礙證悟的重大過患，爲了斷除這些過患，才宣說了『界』（khams，dhātu，界，要素）。第三，斷除疑慮的必要性是：宣說一切眾生都具有如來藏，聽聞此說能產生五種利益，即自己具有『界』。
【English Translation】 For some individuals who have transformed, the mind of enlightenment (byang chub kyi sems, bodhicitta, 菩提心，enlightenment-mind) that desires to attain the fully accomplished Buddhahood does not arise. Furthermore, if someone develops the mind of enlightenment and then becomes arrogant, boasting that they are superior to other sentient beings because they are capable of attaining Buddhahood, while looking down upon those who have not developed the mind of enlightenment, thinking they lack the potential to attain Buddhahood, and mocking their own mind of enlightenment, then such behavior should not be practiced. Moreover, for those who believe they lack the potential to attain Buddhahood, the correct knowledge that realizes the nature of reality as it is does not arise. Therefore, they cling to what is unreal, believing that defilements such as afflictions are the nature of the mind, and they do not realize that true qualities and wisdom are primordially inseparable from the dharmadhatu of the mind. If one asks, what is the reason for being without fault and possessing qualities? It is because the faults of sentient beings, such as afflictions, are not real, not the nature of the mind, but are artificial, caused by factors such as improper attention and appearing as objects, and they occur occasionally in the mind. Here, 'occasional' does not mean without cause, but rather that it does not arise from a similar previous cause, but occurs occasionally under the influence of habits and conditions. For example, clouds appear in the sky occasionally. Furthermore, the qualities of the Buddhas, such as powers, are naturally pure, existing from the beginning, because the faults that obscure the mind are real, and the wisdom of selflessness shows that the mind is by nature separate from defilements. Thus, if one clings to unreal faults as the nature of the mind and denies the existence of true qualities, then a Bodhisattva (byang chub sems dpa', bodhisattva, 菩薩，enlightenment-being) who lacks wisdom and realization, even if they know that they and all sentient beings equally possess the essence of the Thus-Gone One (de bzhin gshegs pa'i snying po, Tathāgatagarbha, 如來藏，the heart of the Thus-Gone One), will not develop great loving-kindness that desires to benefit others because they delight in the equality of self and others. Therefore, there are five great faults that hinder the attainment of enlightenment, and the 'element' (khams, dhātu, 界，element) is taught to eliminate these faults. Third, the necessity of complete certainty is: it is said that all sentient beings possess the essence of the Thus-Gone One, and hearing this teaching will generate five benefits, namely, that one possesses the 'element'.
ད་པར་ཤེས་ནས་དེ་དྲི་ མས་དག་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་སྤྲོ་བས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། གཞན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་པོ་ཡོད་པར་ཤེས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་བཞིན་དུ་གུས་པར་ འགྱུར་བ་དང་། སྒྲིབ་པ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་ཡོན་ཏན་དབྱེར་མེད་དུ་ཡོད་པར་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་། བདག་དང་ཆོས་མཚུངས་པ་ལ་ཕན་པར་འདོད་པའི་ཐོས་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེའོ། ། 2-1053 དེ་ལྟར་ཆོས་ལྔ་པ་དེ་དག་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ནི་རང་དང་གཞན་ལ་བརྙེས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་ཅིང་བདག་གཞན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་དུ་མཚུངས་པར་ ལྟ་བ་དང་། སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་སྐྱོན་རང་བཞིན་གྱིས་མེད་པ་དང་ཡོན་ཏན་གདོད་མ་ནས་ལྡན་པ་དང་། བདག་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བསལ་བཞག་གི་མཐའ་གཉིས་ལས་འདས་པར་མཚུངས་པར་རྟོགས་ནས་ བྱམས་པ་ཆེན་པོ་གོམས་པར་བྱས་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྤྱོད་པ་ཉམས་སུ་བླངས་པས་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་དག་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་མྱུར་དུ་འཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་འགྲེལ་པ་ལས་ཁམས་ དེ་ལྟར་འཕགས་པས་ཀྱང་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ན་བྱིས་པ་ལ་བསྟན་པ་དོན་མེད་དོ། །ཞེས་རྩད་པའི་ལན་མ་བཏབ་བོ་ཞེ་ན། བྱིས་པས་ཁམས་མངོན་སུམ་དུ་མི་རྟོགས་ཀྱང་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་ དུ་རྟོགས་ལ། ཉེས་པ་ལྔ་སྤོང་བའི་དགོས་པ་ཡང་བྱིས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཡིན་གྱི་འཕགས་པ་ཁམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འགྲེལ་པར་རྒོལ་བའི་ལན་དུ་ ཤིན་ཏུ་ཡང་འབྲེལ་པའོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའམ་བསྟན་བཅོས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་རིགས་ཅེས་པ་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོའི་སྐབས་ཏེ་དང་པོའི་བཤད་པའོ།། 2-1054 ༈ །། ༄། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་ལེའུ་གཉིས་པའི་བཤད་པ། གཉིས་པ་བྱང་ཆུབ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་དོན་དང་། གཞུང་གི་དོན་ཏོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐེག་པ་དམན་པ་དང་། མཆོག་གི་རྣམ་གཞག་གོ །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། འདོད་པའི་དོན་དགོད་པ་ ནི། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དག་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཚུལ་ནི་བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་ལ་མཚོན་ན། ཇི་སྲིད་སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་རྟེན་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པར་གྱུར་པའི་བར་དུ་ནི་སོ་སོའི་ སྐྱེ་བོ་ཚོགས་ལམ་ལ་གནས་པར་འདོད་ཀྱི་འཕགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་དེའི་ལམ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས། འཕགས་པ་མིན་ཡང་ཕ་མ་དང་། །ནད་པ་དང་ནི་ཆོས་སྨྲ་དང་། སྐྱེ་ མཐའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། །ཡོན་ནི་གཞལ་དུ་མེད་པ་འོ། །ཞེས་པ་དང་། ལམ་མ་ཐོབ་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོར་འདོད། །ཅེས་སོ། །དེས་ལམ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཚུལ་ནི་རྡོ་རྗེའི་གདན་དུ་སོང་ ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་རྩྭ་བླངས་པའི་སྟན་ལ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་
【現代漢語翻譯】 如果知道這一點，就會因為渴望獲得清凈的佛陀果位而發起菩提心，並且因為知道其他眾生具有佛性，而像對待導師佛陀一樣恭敬一切眾生，並且具有證悟到煩惱障自性清凈的智慧，以及證悟到功德無二無別的智慧，並且生起希望利益自身和與法相同之人的廣大聞法之心。 因此，由於生起了這五種法，從中不會產生任何自他相害的過失，並且會平等地看待自他一切眾生都具有如來藏，心的實相是自性無垢，並且具有本具的功德，並且在證悟到自身和一切眾生都平等地超越了斷除和安立二邊的基礎上，修習廣大的慈愛，從而修持菩薩行，因此能夠迅速獲得圓滿清凈的佛陀果位。如果有人反駁說，即使是聖者也很難證悟這樣的自性，那麼向凡夫宣說也沒有意義，那麼就沒有回答這個問題。即使凡夫不能現量證悟自性，也能以總義的方式理解，並且斷除五種過失的必要性也是針對凡夫而言的，而不是針對現量證悟自性的聖者，因此在解釋中作為駁斥的回答是非常相關的。大乘經續或論典《寶性論》中所說的三種珍寶的種姓，就是指如來藏的分類，這是第一品解釋。 這是菩提品，即第二品的解釋。 第二，菩提分二：總義和正文。第一部分分二：小乘和大乘的建立。第一部分分二：陳述所許之義：小乘部派認為，就我們的導師而言，獲得佛陀果位的方式是，只要尚未成就最後有者的所有意義，就認為凡夫安住在資糧道上，而不是聖者，因為尚未獲得聖道。《成就之邊》中說：『非聖亦于父母前，以及病人說法者，最後有菩提心者，供養無量不可量。』意思是說，未得道者認為是凡夫。 以這種方式顯現道的方式是，前往金剛座，在菩提樹下，在所取的草墊上，結跏趺坐。
【English Translation】 Knowing this, one generates the mind of enlightenment with joy in attaining the pure Buddhahood, and knowing that other beings have the essence of the Buddha, one becomes respectful to all sentient beings as to the teacher Buddha, and one has the wisdom to realize that the obscurations are naturally pure, and the wisdom to realize that qualities are inseparable, and one generates great hearing that desires to benefit oneself and those who are similar to the Dharma. Therefore, because these five dharmas are born, from that there is no fault of harming oneself and others, and one equally sees all beings as having the essence of the Thus-gone-one, and the nature of the mind is naturally without faults and endowed with primordial qualities, and having realized that oneself and all sentient beings are equally beyond the two extremes of elimination and establishment, one cultivates great love and practices the conduct of a Bodhisattva, so one will quickly attain the completely pure Buddhahood. If one argues that even the noble ones find it difficult to realize the essence in this way, then teaching it to children is meaningless, then the answer to the question has not been given. Although children do not directly realize the essence, they understand it in a general way, and the need to abandon the five faults is also in relation to children, not to the noble ones who directly realize the nature of the essence, so it is very relevant as an answer to the refutation in the commentary. The Great Vehicle Sutra or Treatise 'Uttaratantra' or 'Ratnagotravibhāga' which is called the lineage of the Three Jewels, is the explanation of the essence of the Thus-gone-one from the classification of the essence, which is the explanation of the first chapter. This is the chapter on Bodhi, the explanation of the second chapter. Secondly, Bodhi has two parts: the general meaning and the meaning of the text. The first part has two parts: the Lesser Vehicle and the establishment of the Supreme. The first part has two parts: stating the meaning of what is accepted: The Sravaka school believes that, as far as our teacher is concerned, the way to attain Buddhahood is that as long as all the meanings of the last existence have not been accomplished, ordinary people are considered to abide on the path of accumulation, not as noble ones, because they have not attained that path. 'The Edge of Accomplishment' says: 'Not noble, but before parents, and those who speak of the sick and the Dharma, the Bodhisattva of the last existence, the merit is immeasurable.' It means that those who have not attained the path are considered ordinary people. The way to manifest the path in this way is to go to the Vajra Throne, under the Bodhi tree, on the mat of grass that has been taken, sit in the lotus position.
རབ་ཀྱི་མཐའི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པས་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ནས་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་གྱི་བར་དུ་ ཏིང་ངེ་འཛིན་གཅིག་གི་ངང་ལས་བསྐྱེད་དེ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པར་འདོད་དོ། །དེ་ཉིད་ལས། སྟོན་དང་བསེ་རུ་བྱང་ཆུབ་པ། །བསམ་གཏན་མཐའ་རྟེན་གཅིག་ལ་ཀུན། །ཞེས་སོ། །དེ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཇི་སྲིད་གྲོང་ཁྱེར་རྩྭ་མཆོག་ཏུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་ཀྱི་བར་དེ་སྲིད་དུ་ཕུང་པོའི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཅིང་དེའི་བར་དུ་སྡུག་བསྔལ་དང་བཅས་པའང་ཡིན་ཏེ་ཞབས་ལ་སེང་ལྡེང་གི་ཚལ་པ་ཟུག་པ་ལ་སོགས་པ་སྔོན་གྱི་མི་དགེ་བའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མྱོང་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1055 གང་གི་ཚེ་ཤིང་ས་ལ་ཟུང་གི་ཚལ་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེའི་ཚེ་ལྷག་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་སུ་ཞུགས་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་མེད་དེ་ཕུང་པོ་ཐམས་ཅད་ འགགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་མའི་སྲས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དངོས་ཡིན་ལ་དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའི་དོན་དུ་དྲི་ཟའི་ཆ་བྱད་དུ་མཛད་པ་དང་། གསེར་སའི་རྒྱལ་ པོ་ཀ་པི་ན་ད་འདུལ་བའི་དོན་དུ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོའི་ཆ་ལུགས་སུ་མཛད་པ་ལྟ་བུ་ནི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལྟར་སྐུ་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་ ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་དེ་ངེས་དོན་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་ནི། འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་སངས་རྒྱས་པ་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་ཁྱོད་འདོད་པའི་དོན་ལྟར་ཚོགས་ ལམ་པའི་རྟེན་ལ་སངས་རྒྱས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལེའུ་ལས། འདི་ནི་གནས་མ་ཡིན་ཞིང་སྐབས་མེད་དེ་ཇི་སྲིད་སྐྲའི་རྩེ་མོས་བཟུང་བའི་ཚད་ ཀྱིས་བསྟན་པ་ཙམ་གྱིས་མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་འདུག་པ་ནི་གནས་མ་ཡིན་པར་ཤེས་ཏེ་ཞེས་གསུངས་པས་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འཆིང་པ་མཐའ་དག་དང་མ་བྲལ་བས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་སོང་སྟེ་བདུད་ཀྱི་སྡེ་ཕམ་པར་མཛད་ནས། 2-1056 མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ནས་སྐུ་ལ་སེང་ལྡེང་གི་ཚལ་པ་ཟུག་པ་ལ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་སྨིན་པར་གསུངས་པ་ཡང་ཐབས་མཁས་པས་གདུལ་བྱ་འདུལ་བའི་ ཕྱིར་ཀུན་ཏུ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་དེ་དག་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་བཅུ་བསྟན་པ་འདི་དག་ནི་ཐབས་མཁས་པ་དང་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་པར་ རྟོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་མཐུན་འཇུག་གི་མདོ་ལས། སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་ཟད་དང་། །བསོད་ནམས་ཀུན་གྱིས་མངོན་འཕགས་ཀྱང་། །ལས་ཀྱི་རྒྱུད་ནི་སྟོན་མཛད་པ། །འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་མཐུན་འཇུག་ ཡིན། །ཞེས་པ་དང་། དཔེ་མེད་པ
【現代漢語翻譯】 有人認為，通過將心安住在第四禪定的極致狀態，從加行道的暖位開始，直到達到究竟道，始終保持在一種禪定狀態中，從而證得圓滿正等覺。正如經文所說：『導師和貝魯在菩提樹下，一切都依賴於一種禪定。』從那時起，直到在拘尸那迦城入滅，佛陀都處於有餘涅槃的狀態，在此期間仍然伴隨著痛苦，例如腳被刺入檀木刺等，這都是因為過去不善業的成熟所致。 當佛陀在雙樹林間入滅時，便進入了無余涅槃的境界，那裡沒有任何痛苦和煩惱，因為所有的蘊都已止息。因此，凈飯王的兒子釋迦牟尼佛是真正的佛陀，而爲了調伏樂歡喜龍王而示現為龍族的形象，以及爲了調伏金地國王迦毗那而示現為轉輪王的形象，這些都是化身。他們認為，大乘所說的三身是不存在的。第二點，要說明這並非究竟的意義。在贍部洲成佛是化身，但並非如你所認為的那樣，是在資糧道的補特伽羅的基礎上成佛的。正如善巧方便經和出世間品所說：『這既非處所，也非時機，即使是那些僅以一根頭髮絲的量執持，並因此與不善之根相連的菩薩，要知道，他們坐在菩提樹下也不是合適的。』因此，凡夫眾生沒有完全脫離束縛，所以他們不可能到達菩提樹的心髓，戰勝魔軍， 證得圓滿正等覺。佛陀成佛后，示現腳被檀木刺刺傷等痛苦，也是爲了以善巧方便調伏所化眾生。正如經文所說：『善男子，如來所宣說的這十種業報，應當理解為是善巧方便和隱意的教誨。』以及《隨順世間經》所說：『罪業全部清凈，功德圓滿超勝，卻示現業的果報，這是隨順世間。』以及《無與倫比贊》中說：
【English Translation】 Some believe that by abiding in the ultimate state of the fourth dhyana (contemplation), from the heat of the path of joining until the path of completion, one generates from a single state of samadhi (concentration) and desires to attain complete and perfect enlightenment. As it says in the text: 'The Teacher and Beru at the Bodhi tree, all rely on one dhyana.' From then until passing away in the city of Kushinagar, one remains in the state of nirvana with residue, and during that time, there is still suffering, such as thorns of sandalwood piercing the feet, which are said to be experiences of the ripening of previous non-virtuous deeds. When one passes away in the grove of twin Sala trees, one enters the realm of nirvana without residue, where there is no suffering or origin of suffering, because all the skandhas (aggregates) have ceased. Therefore, Shakyamuni, the son of King Suddhodana, is the actual Buddha, while appearing in the form of a Gandharva (celestial musician) for the sake of the Gandharva king Rabga, and appearing as a Chakravartin (wheel-turning monarch) to subdue King Kapina of Gold Land, are emanations. They say that the three kayas (bodies) as described in the Mahayana are non-existent. Secondly, to show that this is not the definitive meaning. Attaining Buddhahood in Jambudvipa (the world) is an emanation, but not as you believe, based on the support of the path of accumulation. As it says in the Sutra of Skillful Means and the chapter on Transcendence of the World: 'This is neither the place nor the occasion, for even Bodhisattvas who hold on by the measure of a hair's breadth and are thus connected to the root of non-virtue, know that it is not appropriate for them to sit under the Bodhi tree.' Therefore, ordinary beings who have not completely separated from all bonds cannot go to the heart of Bodhi, defeat the armies of Mara (demon), and attain complete and perfect enlightenment. The ripening of suffering, such as thorns of sandalwood piercing the feet after becoming a Buddha, is also shown as a skillful means to subdue those to be tamed. As it says in those sutras: 'Sons of noble family, these ten manifestations of the Tathagata's (Thus Gone One's) karma should be understood as skillful means and teachings with hidden intentions.' And as it says in the Sutra of Harmonizing with the World: 'All sins are completely exhausted, and merit is manifestly supreme, yet the lineage of karma is shown; this is harmonizing with the world.' And in the Incomparable Praise:
ར་བསྟོད་པ་ལས་ཀྱང་། ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པའི་སྐྱོན་རྣམས་ནི། །སྡིག་མེད་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀུན་སྤངས་ཀྱང་། །ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་རྗེས་བཟུང་ཕྱིར། །ལས་སྤངས་པ་ཡང་རབ་ཏུ་བསྟན། །ཞེས་ སོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཡང་སྤང་བྱ་མ་ལུས་པ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་སུ་མི་འགྱུར་ཏེ། ལུང་ལས། ཡོངས་སུ་ཤེས་བྱ་ཡོངས་ཤེས་ཤིང་། །སྤང་བྱ་སྤངས་ཤིང་མངོན་སུམ་བྱས། །བསྒོམ་བྱ་ དག་ནི་བསྒོམ་པས་ན། །དེ་ཕྱིར་བཟོད་ལྡན་དང་སངས་རྒྱས། །ཞེས་སོ། །ཡང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་བསྟན་པ་ཡང་གདུལ་བྱ་སྲིད་པ་ལ་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་ཅིང་རྟག་པར་འཛིན་པ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་སྤྲུལ་པ་མཛད་པ་ཡིན་ཏེ། 2-1057 དཔེར་ན་འཕགས་པ་ལེགས་འོངས་སྤྲང་པོར་གྱུར་པ་ཞུམ་པ་གསལ་བའི་ཕྱིར་སྤྲང་པོའི་རྣམ་པར་བསྟན་པ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་དེ་ལྟ་བུ་མི་མངའ་བ་བཞིན་ནོ། །མདོ་དེ་དང་དེ་ལས། སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་ཡོངས་མི་འདའ། །ཆོས་ཀྱང་ནུབ་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་བཞིན་གདུལ་བྱའི་སྣང་བ་ལ། །སངས་རྒྱས་མྱ་ངན་འདས་པར་སྟོན། །ཅེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། རྟག་ཅིང་བརྟན་ ལ་ཞི་བ་ཡི། །ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཁྱོད་ཀྱི་སྐུ། །རྒྱལ་བས་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བའི་ཕྱིར། །ཁྱོད་ཉིད་མྱ་ངན་འདས་པར་བསྟན། །ཞེས་སོ། །ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཕུང་པོ་མཐའ་དག་རྒྱུན་ མི་འཆད་པའི་ལྷག་མེད་ནི་མི་སྲིད་ཅིང་སྤངས་བྱའི་ལྷག་མ་མ་ལུས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་པའི་དུས་དེ་ཉིད་དུ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་མངོན་ པར་སངས་རྒྱས་པ་ཉིད་སངས་རྒྱས་དངོས་ཡིན་ཞེས་པ་ལ་ཡང་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། ཐུབ་པའི་ཞིང་ཁམས་མི་མཇེད་འདིར་གླིང་བཞི་པའི་འཇིག་རྟེན་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ན་འཛམ་བུའི་གླིང་ཡང་དེ་ཉིད་ ཡོད་པ་དག་ལས་བདག་ཅག་གནས་པའི་གླིང་འདིར་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་སངས་རྒྱས་པ་ལྟར་འཛམ་བུའི་གླིང་གཞན་དུ་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། དེ་དག་རྒྱུད་གཅིག་ན་གང་ཟག་གཅིག་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་དུ་མ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་ལས། 2-1058 སྔོན་གྱི་ལུས་རྗེས་འབྲེང་པའི་ཕྱིར། གཅིག་མིན་མང་པོ་ཉིད་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་པས་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུད་ཐ་དད་ན། ཞིང་ཁམས་གཅིག་ཏུ་དུས་གཅིག་གི་ཚེ་སངས་རྒྱས་དུ་མ་འབྱུང་བར་ འགྱུར་ན། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གཅིག་ཏུ་སངས་རྒྱས་མང་པོ་འབྱུང་བ་ནི་གནས་མེད་ཅིང་། སྐབས་མེད་དེ་ཞེས་འདོད་པ་དེ་ཡང་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། གླིང་འདིར་བྱོན་ ལ་གཞན་དུ་མི་འབྱོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་གཞན་དུའང་སངས་རྒྱས་བྱུང་མོད་ཀྱི་དེ་དག་སྤྲུལ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། འདིར་བྱོན་པ་དང་རྣམ་དབྱེ་ མི་རྙེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས
【現代漢語翻譯】 此外，在讚頌中也提到：『業障的過失，無罪的您完全捨棄，但爲了您攝受眾生，捨棄業也得到了極大的宣揚。』 如果不是這樣，因為沒有捨棄所有應捨棄之物，所以不會成佛。如經中所說：『應遍知者已遍知，應捨棄者已捨棄，已現證者已現證，應修習者已修習，因此是具忍辱者和佛陀。』 此外，示現涅槃也是爲了使所化眾生對輪迴生起厭離，併爲了遣除常執而作的化現。 例如，聖者善來示現為乞丐，是爲了消除其傲慢，示現為乞丐的形象，如來並沒有這樣的情況。 在某某經中說：『佛陀不會完全涅槃，佛法也不會隱沒，同樣，在所化眾生的顯現中，佛陀示現涅槃。』 龍樹論師也說：『常恒寂靜的，法性您的身，勝者爲了調伏所化眾生，您示現涅槃。』 對於圓滿正等覺佛陀來說，五蘊完全斷滅的無餘涅槃是不可能的，而捨棄所有應捨棄之物的涅槃，在成佛之時就已經獲得。 對於任何認為在贍部洲顯現成佛者才是真正的佛陀的觀點，也應該進行考察。在能仁的剎土，此娑婆世界中，有百億四洲世界，其中也有贍部洲，如同能仁在此處成佛一樣，其他的贍部洲是否也是如此？如果是第一種情況，那麼在同一個相續中，當一個人成佛時，就會出現許多佛陀，這與『先前的身體追隨，不是一個也不是多個』的說法不符。 如果相續不同，那麼在一個剎土中，同一時間會出現許多佛陀，這與『一個世界中不會出現許多佛陀』的說法相悖，因此這種觀點也是不合理的。 第二種情況也不合理，因為沒有理由說在此處出現，而在其他地方不出現。 如果說在其他地方也出現了佛陀，但那些是化身，這也是不能說的，因為無法區分與在此處出現的佛陀的差別。
【English Translation】 Moreover, it is also mentioned in the praise: 'The faults of karmic obscurations, the sinless You completely abandoned, but for the sake of You taking care of sentient beings, abandoning karma is also greatly proclaimed.' If it were not so, one would not become a Buddha because one has not abandoned all that should be abandoned. As it is said in the scripture: 'What should be fully known is fully known, what should be abandoned is abandoned, what has been realized is realized, what should be cultivated is cultivated, therefore, one is patient and a Buddha.' Furthermore, showing Parinirvana is also a manifestation to make the beings to be tamed generate aversion to samsara and to eliminate the clinging to permanence. For example, the noble Sudatta becoming a beggar was to eliminate his arrogance, showing the form of a beggar, the Tathagata does not have such a thing. In such and such sutras, it is said: 'The Buddha will not completely pass into Nirvana, the Dharma will not disappear, likewise, in the appearance of the beings to be tamed, the Buddha shows Nirvana.' Acharya Nagarjuna also said: 'The nature of Dharma, which is constant, stable, and peaceful, is Your body. The Victorious One, for the sake of taming the beings to be tamed, You show Nirvana.' For the perfectly complete Buddha, it is impossible to have the non-residual Nirvana where the aggregates are completely cut off, and the Nirvana of abandoning all that should be abandoned is obtained at the very time of becoming a Buddha. Regarding the view that only those who manifest enlightenment in Jambudvipa are the real Buddhas, it should also be examined. In the Buddha's realm, this Sahā world, there are hundreds of millions of four-continent worlds, among which there are also Jambudvipas. Just as the Buddha attained enlightenment here, is it the same in other Jambudvipas or not? If it is the first case, then in the same continuum, when one person becomes a Buddha, many Buddhas will appear, which contradicts the statement 'the previous body follows, it is neither one nor many.' If the continuums are different, then in one realm, many Buddhas will appear at the same time, which contradicts the statement that 'many Buddhas do not appear in one world,' so this view is also unreasonable. The second case is also unreasonable, because there is no reason why it appears here but not elsewhere. If it is said that Buddhas have also appeared elsewhere, but those are emanations, it cannot be said either, because it is impossible to distinguish the difference from those who appear here.
་པ་ཐེག་པ་མཆོག་གི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལ་དུས་དང་། གནས་དང་། མངོན་དུ་མཛད་པའི་ཁྱད་པར་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ། སློབ་དཔོན་ཤཱཀྱ་བཤེས་གཉེན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་མའི་སྲས་པོ་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པས་དཀའ་ཐུབ་མཛད་པ་ཡན་ཆད་བྱུང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་ལ། དེ་ནས་ཡིད་ཀྱི་ལུས་འོག་མིན་དུ་སངས་རྒྱས་ནས་དེའི་རྗེས་སུ་སྤྲུལ་པས་ འདིར་སངས་རྒྱས་པར་བསྟེན་པའོ་ཞེས་འདོད་ལ། གཞན་དག དེ་ནི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་བསྐལ་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་སྔོན་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཤཱཀྱའི་རིགས་སུ་སྐྱེ་བ་སྟོན་པར་མཛད་དོ། ། 2-1059 ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སུན་འབྱིན་པར་མཛད་དོ། །དུས་ཀྱི་སྔ་ཕྱིའི་ཁྱད་པར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཀྱང་འཚང་རྒྱ་བའི་ཚུལ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་དུས་ ན་རྩ་བའི་སྐུ་འོག་མིན་ན་མེད་ན་དེར་འཚང་རྒྱ་བར་མི་ནུས་ལ། ཡོད་ན་འདིར་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་སྤྲུལ་པ་ཡིན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རང་རྒྱུད་པ་མ་ ཡིན་ཏེ་ཇི་ལྟར་དེ་སངས་རྒྱས་པ་དེ་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་མཛད་པ་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་ཐམས་ཅད་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པར་མངོན་ནོ། ། ཡང་སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འདི་སྔོན་བསྐལ་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་གོང་རོལ་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་སྤྲུལ་པའི་སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ནི་བསྐལ་པ་ བཟང་པོ་འདི་ལ་སངས་རྒྱས་འཚང་རྒྱ་བའི་ཚུལ་བསྟན་པ་བཞེད་དེ། དབུ་མ་འཇུག་པ་ལས། བདེ་བར་གཤེགས་པ་མ་ལུས་ཕྱོགས་ཞིང་ཐ་དད་ན། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་གྱི་རྡུལ་རྣམས་བདོག་པ་ཇི་སྙེད་ པ། །བྱང་ཆུབ་མཆོག་རབ་དམ་པར་གཤེགས་པའི་བསྐལ་བ་དེ་སྙེད་དོ། །འོན་ཀྱང་གསང་བ་འདི་ནི་གཞན་ལ་བསྙད་བགྱི་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཁོ་བོ་ནི་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་གི་ཚེ་ས་བཅུ་པ་ལ་འོག་མིན་དུ་ལྷའི་བུ་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོར་གྱུར་ཏེ་ཕྱོགས་བཅུའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འོད་ཟེར་ཆེན་པོའི་དབང་བསྐུར་བའི་རྗེས་སུ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྤངས་བྱ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བ་ཡང་མ་ལུས་པར་སྤངས་པ་དེའི་ཚེ་ཐོག་མར་སངས་རྒྱས་པ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། 2-1060 དེ་ལས་གཞན་དུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་མི་ནུས་ཏེ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ནི་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོའི་ ལྷའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེས་ཤིང་གནས་པ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བའོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་འགྲོ་བ་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་དང་། ཐེག་བསྡུས་ལས་ཀྱང་། ཡང་ཇི་ལྟར་ཆོས་ ཀྱི་སྐུའི་ར
【現代漢語翻譯】 關於大乘的分類，有時間、地點和示現的三個差別。首先，關於時間：導師釋迦友（Śākyavajra，釋迦金剛）認為，凈飯王（Śuddhodana）的兒子一切義成（Sarvārthasiddha）在苦行之前是菩薩。之後，從意生身於色究竟天（Akaniṣṭha）成佛，然後以化身的形式示現於此成佛。其他人則反駁說，這並不正確，因為經中說：『世尊在不可思議劫之前已經證得圓滿正覺，然後示現在釋迦族中出生。』 因此，時間上的先後差別是不可思議的，但成佛的方式並非如此。在苦行之時，如果根本身不在色究竟天，就無法在那裡成佛。如果在，那麼在此苦行的菩薩也是化身，而不是自性菩薩，就像他成佛的方式是化身一樣。因此，化身所作的一切，如安住于兜率天（Tuṣita）等，都顯然是化現。 此外，導師月稱（Candrakīrti）認為，如來（Tathāgata）在無數劫之前已經證得圓滿正覺，而化身佛釋迦牟尼（Śākyamuni）只是在此賢劫（Bhadrakalpa）中示現成佛的方式。如《入中論》（Madhyamakāvatāra）云：『逝者無餘異方剎，極微塵數之微塵，等同超越證菩提，最勝之劫數。然此秘密不應向他人宣說。』 我認為，當菩薩處於十地（Daśabhūmi）時，成為色究竟天的大自在天（Maheśvara），受到十方如來的大光明灌頂之後，以金剛喻定（Vajropamasamādhi）斷除所有微細的所斷，此時才可稱為初次成佛。除此之外，無法確定其他情況，因為那是不可思議的。《佛母百千頌》（Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra）云：『菩薩的智慧力是在大自在天界出生和安住時證得圓滿正覺。智慧的殊勝之處在於趨向菩提之精華。』《攝大乘論》（Mahāyānasaṃgraha）中也說：『又，法身（Dharmakāya）的…'
【English Translation】 Regarding the classification of the Great Vehicle (Mahāyāna), there are three distinctions: time, place, and manifestation. Firstly, concerning time: The teacher Śākyavajra believes that Prince Sarvārthasiddha, son of King Śuddhodana, was a Bodhisattva until his ascetic practices. Then, from the mind-made body (manomayakāya) becoming enlightened in Akaniṣṭha, he subsequently manifested here as an emanation to be regarded as having attained Buddhahood. Others refute this, saying it is not correct because the sūtra states: 'The Blessed One (Bhagavan) attained complete perfect enlightenment countless eons ago and then manifested birth in the Śākya clan.' Therefore, although the difference in time is inconceivable, the manner of attaining Buddhahood is not like that. If the root body is not in Akaniṣṭha during the time of ascetic practice, it cannot attain Buddhahood there. If it is, then the Bodhisattva practicing asceticism here is also an emanation, not a Bodhisattva by nature, just as his attainment of Buddhahood is an emanation. Therefore, all the actions of the emanation body, such as residing in Tuṣita, are clearly manifestations. Furthermore, the teacher Candrakīrti believes that the Tathāgata attained complete perfect enlightenment countless eons ago, and the emanation Buddha Śākyamuni merely demonstrated the manner of attaining Buddhahood in this Fortunate Aeon (Bhadrakalpa). As the Entering the Middle Way (Madhyamakāvatāra) states: 'In countless different realms, the number of atoms in atoms equals the number of aeons that have passed since the Sugatas attained supreme enlightenment. However, this secret should not be told to others.' I think that when a Bodhisattva is on the Tenth Ground (Daśabhūmi), becoming the great Maheśvara in Akaniṣṭha, and after being empowered by the great light of the Tathāgatas of the ten directions, having abandoned all subtle objects to be abandoned with the Vajra-like Samādhi (Vajropamasamādhi), at that time it can be said that he first attained Buddhahood. Apart from that, it is impossible to definitively determine other situations, because it is inconceivable. The Perfection of Wisdom in One Hundred Thousand Lines (Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra) states: 'The power of the Bodhisattva's wisdom is to be born and abide in the realm of the great Maheśvara and attain complete perfect enlightenment. The excellence of wisdom is to go to the essence of Bodhi.' The Summary of the Great Vehicle (Mahāyānasaṃgraha) also says: 'Again, how is the Dharmakāya...'
ིག་པས་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་ཐོབ་ཅེ་ན། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་འདྲེས་པ་ལ་དམིགས་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དང་དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་ལྔ་བསྒོམས་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ ཚོགས་ལེགས་པར་བསགས་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་ཕྲ་མོ་བཞིག་པར་དཀའ་བ་བཤིག་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་དེའི་འཇུག་ཐོགས་སུ་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་དེ་དག་གིས་ ས་དེའི་གནས་སུ་གྱུར་པ་ཐོབ་བོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་གནས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། འོག་མིན་སྟུག་པོ་བཀོད་པའི་གནས་སུ་ཡིན་ཏེ། རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས། འོག་མིན་སྟུག་པོ་ཉམས་དགའ་འདི། ། སྟུག་པོའི་ཞིང་ཁམས་འཇིག་མེད་པ། །དེ་ནས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས། །རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་ཚུལ་འདི་འབྱུང་། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་བསྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལས། གནོད་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་སྤངས་པའི། ། 2-1061 འོག་མིན་གནས་ནི་བཟང་པོ་རུ། །རྟོགས་པ་དང་བྲལ་རྟག་ཏུ་སྦྱོར། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམ་པར་སྤངས། །སྟོབས་དང་མངོན་ཤེས་དབང་ཐོབ་ཅིང་། །དེ་ཡི་ཏིང་འཛིན་གྱུར་པ་ཡི། །ཡང་དག་སངས་རྒྱས་དེར་ སངས་རྒྱས། །སྤྲུལ་པ་པོ་ནི་འདིར་སངས་རྒྱས། །ཞེས་པ་དང་། ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲགས་པས་འཆི་བསླུའི་ཤེས་བརྗོད་ལས། དཔལ་ལྡན་སྡུག་པོ་བཀོད་པ་ཉིད་དུ་དོན་དམ་ཐུགས་ཆུད་ཅིང་། །དགའ་ལྡན་སྐྱེ་བོའི་ གནས་སུ་དོན་མཛད་ངོར་ནི་དམ་པ་ཏོག་དཀར་གྱུར། །དེ་ནས་འདིར་ནི་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་ཤཱཀྱའི་ཏོག་གྱུར་གང་། །འཆི་བདག་ལས། རྒྱལ་བ་སྒྱུ་མའི་སྐུར་སྟོན་དེ་ནི་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག །ཅེས་སོ། །དེ་ ལྟ་མོད་ཀྱི་འོག་མིན་གྱི་གནས་དེ་ཉིད་གང་ན་ཡོད་ཅེ་ན། ཁ་ཅིག་ན་རེ། གནས་གཙང་མའི་སྟེང་མ་ནི་འོག་མིན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་དག་སྤངས་པའི་སྟེང་ན་དབང་ཕྱུག་ཆེན་ པོའི་གནས་གཞན་ཡོད། འོག་མིན་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོད་ཅེས་ཟེར་རོ། །གཞན་དག་ན་རེ། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་བཤད་པའི་གཞུང་མ་མཐོང་ལ་དེའི་སྟེང་ན་གནས་གཞན་ཡོད་ཀྱང་ས་ བཅུ་པ་རྣམས་ཀྱི་གནས་སུ་བཤད་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་གནས་སུ་མ་བཤད་དོ། །དེས་ན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཆུང་ངུ་ཡིན་ཞིང་འཇིགས་པ་ལ་བརྟེན་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཞེས་བྱ་བ་མི་རྟག་པ་ཡིན་ལ་སྟུག་པོ་བཀོད་པ་ནི་མི་འཇིགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སུན་འབྱིན་བརྗོད་དོ། ། 2-1062 དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེ་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མི་འཇེད་ལ་སོགས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནང་དུ་ཆུད་པ་ནི་གཞི་དང་སྙིང་པོ་མེ་ཏོག་གིས་བརྒྱན་པ་ཞེས་ བྱ་བ་ལ། དེ་ལྟ་བུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནང་དུ་ཆུད་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཡེ་ཤེས་གང་ཆེན་ མཚོའི་ཕྱག་གི་མཐི
【現代漢語翻譯】 如果通過精進立即獲得，那麼通過觀修大乘佛法，專注于無分別，並在其後修習五種證悟，從而在所有方面圓滿積累資糧，併爲了摧毀難以摧毀的細微障礙，金剛喻定是其入定之助伴，因為它遠離一切障礙，因此他們獲得了該地的地位。第二，關於處所的差別：在色究竟天（Akaniṣṭha）嚴飾的處所。如《金剛頂經》所說：『色究竟天，悅意嚴飾，嚴飾的凈土，堅不可摧。從那裡，諸佛之法，圓滿受用之理顯現。』 導師聖龍樹菩薩的《修習次第》中說：『斷除一切損害，色究竟天處，是為善妙處。遠離分別念，恒常相應。斷除心與心所，獲得力量與神通自在。彼之禪定所生者，于彼處現證圓滿正覺。化身於此證悟。』 語自在稱的《欺騙死主的知識論》中說：『于吉祥嚴飾處，通達真實義，于兜率天眾生處，示現利生之相乃為勝妙白。其後於此，為利有情，化現為釋迦之勝者。』 從死主處：愿勝者示現幻化之身，成為勝利者！』 雖然如此，那麼色究竟天的處所究竟在哪裡呢？有些人說：『凈居天的上方是色究竟天，在這些之上還有大自在天的其他處所，被稱為大色究竟天。』 其他人說：『並非如此，因為沒有看到這樣說的經典，即使在其上有其他處所，也被說是十地菩薩的處所，而不是圓滿受用的處所。』 因此，所有這些都是小千世界，依賴於恐懼，因此被稱為世間，是無常的，而嚴飾是不可摧毀的，所以駁斥了這種說法。 因此，如《華嚴經》所說，不可思議的世間融入其中，如以花朵裝飾的根基和精華，像這樣不可思議的融入其中的世間被稱為世間海，也就是如來毗盧遮那廣大智慧之海的手掌之中。
【English Translation】 If it is obtained immediately through diligence, then by contemplating the Mahāyāna Dharma, focusing on non-discrimination, and then practicing the five attainments, thereby perfectly accumulating merit in all aspects, and in order to destroy the subtle obscurations that are difficult to destroy, the Vajra-like Samādhi is the assistant to its entering into Samādhi, because it is free from all obscurations, therefore they obtain the status of that place. Second, regarding the difference of the place: in the Akaniṣṭha (highest Pure Abode) adorned place. As the Vajra Peak Sutra says: 'Akaniṣṭha, a delightful adornment, an indestructible pure land. From there, the Dharma of the Buddhas, the manner of perfect enjoyment appears.' In the Stages of Meditation by the teacher, the noble Nāgārjuna: 'Having completely abandoned all harm, the Akaniṣṭha place is a good place. Always associate with being free from realization. Abandoning mind and mental events, obtaining power and clairvoyance. The perfect Buddha is enlightened there, born from that Samādhi. The emanation is enlightened here.' The Knowledge Statement of Cheating Death by Ngakgi Wangchuk Drakpa says: 'In the glorious adorned place, understanding the true meaning, in the place of the Tushita beings, showing the aspect of benefiting beings is the supreme white. After that, here, for the benefit of sentient beings, he emanated as the Shakya victor. From the Lord of Death: May the Victor show the illusory body and become the victor!' Even so, where exactly is the place of Akaniṣṭha? Some say: 'The upper part of the Pure Abodes is called Akaniṣṭha, and above these there are other places of the Great自在天 (Īśvara), called Great Akaniṣṭha.' Others say: 'It is not so, because no scripture saying so has been seen, and even if there are other places above it, they are said to be the places of the tenth-ground Bodhisattvas, not the places of perfect enjoyment.' Therefore, all these are small world systems, dependent on fear, therefore called the world, which is impermanent, while the adornment is indestructible, so this statement is refuted. Therefore, as it appears in the Avataṃsaka Sūtra, the inconceivable world realms are contained within, such as the foundation and essence adorned with flowers, and the world realms that are inconceivably contained within like this are called the ocean of world realms, which is in the palm of the hand of the Tathāgata Vairocana's vast ocean of wisdom.
ལ་ན་གནས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་འཁོར་དང་བཅས་པ་གང་ན་བཞུགས་དེ་ནི་སྡུག་པོ་བཀོད་པའི་ཞིང་སམ་ཞེས་བྱ་བ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུའི་གནས་ཡིན་ལ། དེའི་ནང་ན་གནས་ པའི་དུམ་བུ་ཐམས་ཅད་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གནས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་གནས་གཙང་མའི་འོག་མིན་གྱི་གོང་ན་འོག་མིན་གཉིས་པ་ཡོད་པ་ལ་ནི་ཤེས་བྱེད་མེད་ལ། གལ་ ཏེ་ཡོད་ན་ས་བཅུ་པ་རྣམས་ཀྱི་གནས་སུ་བཤད་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་གནས་མ་ཡིན་ཞེས་སུན་འབྱིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ས་བཅུ་པ་བ་རང་གི་གནས་དེ་ཉིད་དུ་འཚང་རྒྱ་བར་ འགྱུར་གྱི་གནས་གཞན་དུ་འཕོས་ནས་འཚང་རྒྱ་བ་ལ་ཤེས་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། དེ་དག་འཇིག་པ་ལ་བརྟེན་པས་མི་རྟག་ཅེས་པའང་སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པ་ནི་ཞིང་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཡིན་ཏེ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1063 མེ་དང་ཆུ་དང་རླུང་གིས་འཇིག་པ་ནི་དེ་དག་ལ་བཤད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ངེས་པར་དཀའོ། །དེ་བས་ན་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་དང་ཞིང་དང་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་ཚད་འདི་ ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་མི་ནུས་ཤིང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཏེ། མདོ་ལས། ནམ་མཁས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། །སྐུ་ཡིས་ཀྱང་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །སྐུ་ཡིས་ཇི་སྙེད་ཁྱབ་གྱུར་པ། འོད་ཀྱིས་ཀྱང་ནི་དེ་སྙེད་ཁྱབ། །ཅེས་པ་དང་། དབུ་མ་འཇུག་པ་ལས། དག་པ་འདི་ནི་བཞེད་པར་འཇུག་པ་ཡིས། །རྡུལ་གཅིག་ཡུལ་ལ་མཁས་གཏུག་འཇིག་རྟེན་དང་། །འཇིག་རྟེན་མཐའ་ཡས་ཕྱོགས་ཁྱབ་རྡུལ་ བསྟན་མོད། །རྡུལ་རགས་མི་འགྱུར་འཇིག་རྟེན་ཕྲ་མི་འགྱུར། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། འོན་ཀྱང་མི་འཇེད་ཀྱི་ཞིང་འདིར་སངས་རྒྱས་པའི་གནས་ནི་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་འོག་མིན་ཡིན་པར་མངོན་ཏེ། འདོད་པའི་ཁམས་དང་ གཟུགས་མེད་དུ། །སངས་རྒྱས་མངོན་པར་འཚང་མི་རྒྱ། །གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་འོག་མིན་དུ། །འདོད་ཆགས་བྲལ་ཁྱོད་དེར་འཚང་རྒྱ། གཙང་མའི་གནས་གཞན་སྤངས་ནས་སུ། །འོག་མིན་ཞེས་བྱ་ཉམས་དགའ་བར། །ཡང་དག་ སངས་རྒྱས་དེར་སངས་རྒྱས། སྤྲུལ་པ་པོ་གཅིག་འདིར་སངས་རྒྱས། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་འདོད་པ་དང་གཟུགས་མེད་པ་ལས། དམིགས་ཀྱིས་བཀར་བ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། དེར་ས་བཅུ་པའི་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ཀྱི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་དུ་མཛད་དེ། 2-1064 སངས་རྒྱས་པ་ན་འཛམ་བུའི་གླིང་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱར་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ཚུལ་དུ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། སྤྲིན་མེད་པའི་ནམ་མཁའ་ལ་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དྲི་མ་མེད་ པ་མངོན་པར་ཤར་བ་ན་ཆུ་དང་བཅས་པའི་སྣོད་ཐམས་ཅད་དུ་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་བཞིན་ནོ། འདི་ཉིད་ལས། དག་ལས་རིང་དང་ཉེ་རྣམས་ལ། །འཇིག་
【現代漢語翻譯】 處於彼處。世尊（Bhagavan，具 भगवन्，bhagavan，有 благословенный 的）及其眷屬所居之處，乃名為『殊勝莊嚴』之剎土（Buddha-kshetra，佛剎），是報身（Sambhogakaya，報身）的居所。其中所居的一切部分，則是化身（Nirmanakaya，化身）佛陀的居所。如此宣說。 於此，在凈居天（Suddhavasa，凈居天）之色究竟天（Akanistha，色究竟天）之上，有第二個色究竟天，對此並無確鑿證據。縱然存在，亦應被視為十地菩薩（Dasabhumi，十地）的居所，而非報身之居所。駁斥此觀點是不成立的，因十地菩薩于其自身之居所證得菩提（Bodhi，菩提），並無證據表明其需遷至他處方能成佛。彼等之毀滅乃依于因緣，故為無常。然剎那間之毀滅，乃一切剎土之共性，因其皆由因與緣而生。 因無關於火、水、風毀滅之論述，故難以確定彼等是否會毀滅。因此，斷言圓滿正等覺佛陀（Samyaksambuddha，圓滿正等覺）之身、剎土與事業唯有此等量度，實乃不可能之事，亦不可思議。如經中所云：『虛空所及之處，其身亦及彼；其身所及之處，其光亦及彼。』又如《入中論》（Madhyamakavatara，入中論）所云：『此清凈剎土，以入于意樂，一微塵之境，能遍觸世界；世界無邊，周遍十方微塵。然微塵不粗大，世界亦不微小。』 然於此娑婆世界（Sahaloka，娑婆世界），佛陀成道之所顯現為色界之色究竟天。如雲：『于欲界與無色界，佛陀不顯現成正覺；於色界之色究竟天，離欲者汝于彼成正覺；捨棄其他凈居處，于名為色究竟之樂境，正等覺于彼成正覺，化身佛於此成正覺。』 若非如此，則特意從欲界與無色界中區分出來便毫無意義。于彼處，十地菩薩之自在者們，于眷屬之壇城中，以報身顯現法身（Dharmakaya，法身）。 成佛之時，于贍部洲（Jambudvipa，贍部洲）百俱胝（億）剎土中，將顯現百俱胝化身，猶如無雲晴空中，皎潔月輪顯現，一切含水之器皿中皆映現其影。
【English Translation】 It is located there. The Bhagavan (Blessed One) and his retinue reside in what is called the 'Field of Excellent Arrangement,' which is the abode of the Sambhogakaya (Enjoyment Body). All the parts within it are the abodes of the Nirmanakaya (Emanation Body) Buddhas. Thus it is said. Here, there is no evidence for a second Akanistha (Highest Purity) above the Akanistha of the Pure Abodes. If there were, it would be described as the abode of the Dasabhumi (Ten Stages) Bodhisattvas, not the abode of the Sambhogakaya. It is not valid to refute this, because the Dasabhumi Bodhisattvas attain enlightenment in their own abodes, and there is no evidence that they need to move to another place to attain Buddhahood. Their destruction depends on conditions, so they are impermanent. However, momentary destruction is common to all Buddha-fields, because they are born from causes and conditions. Because there is no discussion about destruction by fire, water, and wind, it is difficult to determine whether they will be destroyed. Therefore, it is impossible to definitively say that the measure of the body, field, and activity of a Samyaksambuddha (Perfectly Enlightened Buddha) is only this, and it is inconceivable. As it says in the sutra: 'As far as the sky extends, so far does his body extend; as far as his body extends, so far does his light extend.' And as it says in the Madhyamakavatara (Entering the Middle Way): 'This pure realm, by entering into intention, one atom's realm touches the world; the world is infinite, pervading the atoms in all directions. But the atom does not become coarse, and the world does not become small.' However, in this Sahaloka (World System), the place where the Buddha attains enlightenment appears to be the Akanistha of the Form Realm. As it says: 'In the Desire Realm and the Formless Realm, the Buddha does not manifest enlightenment; in the Akanistha of the Form Realm, you who are free from desire attain enlightenment there; abandoning other Pure Abodes, in the delightful place called Akanistha, the Perfectly Enlightened One attains enlightenment there, and one Emanation Buddha attains enlightenment here.' If it were not so, it would be meaningless to specifically distinguish it from the Desire Realm and the Formless Realm. There, the masters of the Ten Bhumis, in the mandala of their retinue, manifest the Dharmakaya (Truth Body) with the Sambhogakaya. At the time of enlightenment, in a hundred billion Jambudvipa (Rose Apple Island) lands, a hundred billion Emanation Bodies will appear in the form of reflections, just as when a spotless moon appears in a cloudless sky, its reflection appears in all containers with water.
རྟེན་རྒྱལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ། །ཆུ་དང་ནམ་ མཁའི་ཟླ་གཟུགས་བཞིན། །དེ་མཐོང་བ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་སོ། །དོན་དུ་ན་གང་དུ་དྲི་མའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་ཅིང་ཤེས་བྱ་དང་ཤེས་པ་མཉམ་པ་ ཉིད་དུ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་གནས་དེ་ཉིད་ལ་འོག་མིན་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི་གནས་ཀྱི་བཀོད་པ་ཐ་དད་པ་ནི་གདུལ་བྱའི་སྣང་བ་ཙམ་དུ་ཟད། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་བསྟོད་པ་ལས། དབང་ཕྱུག་ཆེན་ པོའི་གནས་མཆོག་དང་། །འོག་མིན་དེ་ཉིད་རྣམ་མཛེས་པ། །ཤེས་པ་གསུམ་པོ་གཅིག་ཉིད་དུ། །འདྲེས་པར་གྱུར་ལ་བདག་སྨྲ་འོ། །ཞེས་པ་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ལས། བདག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར། །གནས་ལ་ཐ་དད་ཡོད་མ་ཡིན། །སྔོན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲེངས་པས་ན། །དེ་ལ་གདགས་པ་ཐ་དད་འབྱེད། །ཅེས་སོ། །གསུམ་པ་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་མཛད་པའི་ཁྱད་པར་ནི། གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ས་བཅུ་པར་སྐད་ཅིག་མའི་སྦྱོར་བ་བསྒོམས་པས་སྤངས་བྱ་དྲི་མའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་དག་ནས་དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དག་པ་མཐར་ཐུགས་པར་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། 2-1065 རྒྱན་ལས། གང་ལ་ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ས་བོན་དུས་རིང་རྟག་ལྡན་པ། །སྤོང་བ་ཤིན་ཏུ་རྒྱ་ཆེ་རྣམ་པ་ཀུན་གྱིས་རབ་ཏུ་བཅོམ་གྱུར་ཞིང་། །གནས་གྱུར་ཆོས་དཀར་ཡོན་ཏན་མཆོག་རབ་ ལྡན་པ་ཐོབ་པ་སངས་རྒྱས་ཉིད། དེ་ནི་མི་རྟོག་ཤིན་ཏུ་རབ་དག་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ལམ་གྱིས་འཐོབ། །ཅེས་པ་དང་། བསྟོད་པ་ལས། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་གནས། །སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ཡོངས་ འཛིན་པ། །གནས་ནི་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་དེ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པ་དྲི་མ་བློ་བུར་བ་ ཡོད་མེད་ཙམ་གྱིས་སེམས་ཅན་དང་སངས་རྒྱས་སུ་བསྙད་ཀྱི་སྤང་བྱ་སྔར་ཡོད་རང་བཞིན་པ་གསར་དུ་བསྒྲུབ་པ་ནི་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །རྒྱན་ལས། སྔ་མ་ཕྱི་མར་ཁྱེད་མེད་ཀྱང་། །སྒྲིབ་པ་ཀུན་ གྱི་དྲི་མེད་པ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་འདོད། །དག་པ་མ་ཡིན་མ་དག་མིན། །ཞེས་པ་དང་། བསྟོད་པ་ལས། ཤེས་དང་མི་ཤེས་པ་དག་ལས། །ལུས་འདི་ཉིད་ལ་ཐམས་ཅད་དེ། །རང་གི་ རྣམ་པར་རྟོག་པས་བཅིངས། །བདག་ཉིད་ཤེས་ན་གྲོལ་བར་འགྱུར། །བྱང་ཆུབ་རིང་མིན་ཉེ་བའང་མིན། །འོང་མིན་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། །ཉོན་མོངས་གཟེབ་གྱུར་འདི་ཉིད་ལ། །མཐོང་བ་དང་ནི་མ་མཐོང་ཡིན། ། 2-1066 ཞེས་པ་དང་། འདིར་ནི་མྱ་ངན་འདས་པ་ཉིད། །དྲི་མ་མེད་པར་སེམས་གྱུར་པའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུས་མངོན་དུ་མཛད་པ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་མཉེས་ཞེས་བརྗོད་དེ། འཇུག་པ་ལས། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་དེ་རྒ
【現代漢語翻譯】 如依託于勝者的壇城中，如水中與虛空的月影。見彼乃有兩種方式。』實際上，哪裡遠離一切垢染之聚，法界與智慧無別，所知與能知融為一體，通達此境界即稱為『色究竟天』（藏文：འོག་མིན་，字面意思：非下），而處所的各種顯現僅僅是所化眾生的不同觀感而已。《贊法界頌》中說：『大自在天的殊勝處所，那美妙的色究竟天，三種智慧融為一體，我對此宣說。』《攝大乘論》中說：『因無我執，故處所無差別。由隨順往昔之習氣，故於彼作種種施設。』 第三，顯現證得菩提之差別：如前所述，於十地時，以剎那之瑜伽修習，斷除一切所斷之垢染，證得無垢之如來藏清凈究竟之位。《寶性論》中說：『何者煩惱所知障，種子長時恒相隨，斷除極其廣大，以一切方式徹底摧毀，轉依成白法，具足殊勝功德，獲得佛陀之果位。此乃以無分別極清凈之境，以智慧之道而獲得。』《贊》中說：『諸佛之法處，受用行之果，處即是轉依，是名為法身。』 此乃法界與智慧無別之如來藏，本初即已存在，僅以垢染之有無而區分眾生與佛陀，並非新證本有之所斷。《寶性論》中說：『前後無差別，然離一切垢染，彼如來藏即是佛，非凈非不凈。』《贊》中說：『由知與不知，一切皆在此身中，為自之分別念所縛，若知自性則得解脫。菩提非遠亦非近，非來非去，於此煩惱牢獄中，有見與不見。』 此處即是涅槃，心已成無垢。』當以彼受用圓滿身顯現時，即稱為佛陀之法身歡喜。《入中論》中說：『所知之乾薪，焚燒殆盡而寂滅，』
【English Translation】 As in the mandala of the victorious ones, like the moon's reflection in water and space. Seeing it is of two kinds.' In reality, where all collections of defilements are absent, where Dharmadhatu and wisdom are inseparable, and where knowable and knowing are united, that state is called 'Ogmin' (Tibetan: འོག་མིན་, literally: not below), while the various arrangements of places are merely the perceptions of those to be tamed. From 'In Praise of the Dharmadhatu': 'The supreme abode of the Great自在天, that beautiful Ogmin, where the three wisdoms merge into one, I speak of this.' From 'Compendium of the Mahayana': 'Because there is no self-grasping, there is no difference in places. Because of following past habits, various designations are made there.' Third, the distinction of manifesting enlightenment: As mentioned above, in the tenth bhumi, by meditating on the momentary union, all collections of defilements to be abandoned are completely purified, and the stainless suchness is attained as the ultimate state of purity. From 'Ornament': 'Whoever has afflictions and cognitive obscurations, whose seeds are long-lasting and constant, whose abandonment is extremely vast, completely destroyed in every way, whose transformation is into white dharma, possessing supreme qualities, attains Buddhahood. This is attained through the path of wisdom with a non-conceptual, extremely pure object.' From 'Praise': 'The dharma place of the Buddhas, holding the fruit of practice, that place is the transformation, it is called the Dharmakaya.' This is the Tathagatagarbha, where Dharmadhatu and wisdom are inseparable, inherently established from the beginning, and only the presence or absence of adventitious defilements distinguishes sentient beings from Buddhas. There is nothing to newly accomplish that was originally present to be abandoned. From 'Ornament': 'Though there is no difference between before and after, the stainlessness of all obscurations, that suchness is considered the Buddha, neither pure nor impure.' From 'Praise': 'From knowing and not knowing, everything is in this very body, bound by one's own conceptual thoughts, knowing oneself leads to liberation. Enlightenment is neither far nor near, neither coming nor going, in this prison of afflictions, there is seeing and not seeing.' 'Here is Nirvana itself, the mind has become stainless.' When manifesting in that Sambhogakaya, it is said that the Dharmakaya of the Buddha is pleased. From 'Entering the Middle Way': 'The dry firewood of knowables, burned completely and pacified,'
ྱལ་རྣམས་ཆོས་སྐུ་སྟེ། །དེ་ཚེ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགགས་པ་མེད། །སེམས་འགག་པ་དེ་སྐུའི་མངོན་སུམ་མཛད། །ཅེས་སོ། ། དེ་ཉིད་མ་རིག་པའི་གཉིད་མཐའ་དག་སངས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པ་སངས་རྒྱས་ཞེས་བརྗོད་དེ། དབུ་མའི་སྙིང་པོ་ལས། མི་རྟོག་ཕྱིར་ན་གང་ཞིག་ལ། །བློ་ སྐྱེ་མེད་པ་སངས་རྒྱས་དངོས། །རྣམ་རྟོག་ཉིད་ནི་སངས་ཕྱིར་དང་། །རྟོག་པ་མེད་པས་རྒྱས་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་བསལ་བཞག་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་ པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ཉིད་ལས། ཆོས་རྣམས་བསལ་དང་གཞག་མེད་ཕྱིར། །ཆོས་ཉིད་ཇི་ལྟ་དེ་བཞིན་དུ། །གང་ཕྱིར་དེ་ནི་གཤེགས་གྱུར་པ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས། །ཞེས་ སོ། །དེར་ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པས་མཛེས་པར་རྟོགས། ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པས་མ་ལུས་པར་རྟོགས་ཤིང་རྟོགས་པ་མཐར་ཐུག་པས་སླར་མི་ལྡོག་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པས་མཛེས་པ་དང་། 2-1067 ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པས་མ་ལུས་པ་དང་། བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པས་སླར་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་བདེ་བར་གཤེགས་པ་སྟེ། རྟོགས་བྱ་བརྟན་དང་མ་ལུས་དང་། །མཐར་ལྟུང་རྣམ་པར་སྤངས་པ་དང་། །རྟོག་ མེད་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པ་ཡིས། །བདེ་གཤེགས་ཕྱིར་ན་བདེ་བར་གཤེགས། །ཞེས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་དང་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་བཅོམ་པའང་། དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་ ཡོན་ཏན་དྲུག་དང་ལྡན་པས་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཞེས་བརྗོད་དེ། རྣམ་བཤད་རིག་པ་ལས། ཉོན་མོངས་ལས་དང་དེ་བཞིན་སྐྱེ། །ཉོན་མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་དེ་བཞིན། །གང་ཡང་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཆོས་བཅོམ། །དེ་ ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་སུ་བཤད། །ཅེས་པ་དང་། དཔལ་དང་གྲགས་དང་ཡེ་ཤེས་དང་། །དབང་ཕྱུག་དང་ནི་གཟུགས་བཟང་དང་། །བརྩོན་འགྲུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། །དྲུག་པོ་རྣམས་ལ་སྐལ་ཞེས་བྱ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་ པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་གྱི་དངོས་པོ་དགོད། དེ་དག་སྡོམ་དུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་དྲི་མ་ དང་བཅས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དྲི་མ་བློ་བུར་བར་རྣམ་པར་སྦྱོང་བར་བྱེད་པའི་རྐྱེན་དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་ལ་བློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བས་རྣམ་པར་དག་པར་གནས་གྱུར་པ་སྟེ། 2-1068 དེ་ཡང་དོན་བརྒྱད་ཀྱིས་རྟོགས་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་གོང་དུ་བསྟན་པའི་ཁམས་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དྲི་མ་བློ་བུར་བས་ཀྱང་དག་པ་ནི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ། དྲི་མ་དང་བཅས་ པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་རང་བཞིན་ཐ་དད་མེད་ཀྱང་དྲི་མ་དང་བྲལ་བས་ཁ
【現代漢語翻譯】 諸佛即是法身（chos sku，Dharmakaya），彼時無生亦無滅。心之止息，即是身的顯現。』 彼時，無明之眠徹底醒來，以無所緣之方式證悟一切所知，此即名為『佛』。如《中觀心髓》（dBu ma'i snying po）所云：『以無分別故，於何者，智不生者，是真佛。以分別即是醒覺，以無分別故而廣大。』 將界（dbyings，Dhatu）與智慧（ye shes，Jnana）無二無別的真如（de bzhin nyid，Tathata），無破無立地現量證知，此即名為『如來』（de bzhin gshegs pa，Tathagatagarbha）。如彼經所云：『諸法無破亦無立，法性如是而行者，是故彼即為如去者，是故彼即名為如來。』 於此，以證知所知如所有性而美妙地證悟，以證知所知盡所有性而無餘地證悟，以證悟至究竟而不再退轉；以斷除煩惱而美妙，以斷除所知障而無餘，以斷除習氣及其種子而不再退轉，故為善逝（bde bar gshegs pa，Sugata）。『所知穩固且無餘，斷除究竟之墮落，以無分別之方式證悟，故為善逝。』 斷除煩惱及生之隨煩惱，即一切不順品，並具足自在等六種功德，故稱為『薄伽梵』（bcom ldan 'das，Bhagavan）。如《辨相智論》（rNam bshad rig pa）所云：『煩惱業及如是生，煩惱所知之障如是，何亦不順品之法斷，是故說為薄伽梵。』以及『吉祥與名聲，智慧與自在，美貌與精進，此六者稱為具足。』 第二，論之義分二：略說與廣說。初者分二：標示義之體性，以及總攝彼等。初者為：近取之因，具垢真如之垢，為能清凈暫時性之緣，無垢真如乃諸佛之無漏界，遠離暫時性之垢而安住于極清凈。又當以八義而證知。如是，前述之界，具垢之真如，亦為暫時性之垢所凈，乃是自性。雖具垢之真如與自性無別，然以離垢故，為...
【English Translation】 The Buddhas are the Dharmakaya (chos sku), at that time there is no birth and no death. The cessation of mind is the manifestation of the body.' At that time, the sleep of ignorance is completely awakened, and all knowable things are realized in a non-objective way, which is called 'Buddha'. As it is said in the 'Heart of the Middle Way' (Dbu ma'i snying po): 'Because of non-discrimination, for whom, wisdom does not arise, is the real Buddha. Because discrimination is awakening, and because of non-discrimination, it is vast.' The Suchness (de bzhin nyid, Tathata) that is inseparable from the Dhatu (dbyings) and Jnana (ye shes), is directly realized without refutation or establishment, which is called 'Tathagata' (de bzhin gshegs pa). As it is said in that sutra: 'Since all dharmas are without refutation and without establishment, whoever goes according to the nature of dharma, therefore he is the one who has gone thus, therefore he is called the Tathagata.' Here, one realizes beautifully by realizing the suchness of what is knowable, one realizes completely by realizing the allness of what is knowable, and one does not regress by realizing to the ultimate; one is beautiful by abandoning afflictions, one is complete by abandoning the obscurations of knowledge, and one does not regress by abandoning habitual tendencies and their seeds, therefore one is the Sugata (bde bar gshegs pa). 'What is knowable is stable and complete, abandoning the ultimate fall, realizing in a non-discriminating way, therefore one is the Sugata.' Having destroyed all the unfavorable factors, namely afflictions and the secondary afflictions of birth, and possessing the six qualities such as sovereignty, one is called 'Bhagavan' (bcom ldan 'das). As it is said in the 'Commentary on Knowledge' (rNam bshad rig pa): 'Afflictions, karma, and thus birth, the obscurations of afflictions and knowledge are thus, whatever unfavorable factors are destroyed, therefore it is said to be Bhagavan.' And 'Auspiciousness and fame, wisdom and sovereignty, beauty and diligence, these six are called possession.' Second, the meaning of the text is divided into two: brief explanation and detailed explanation. The former is divided into two: indicating the nature of the meaning, and summarizing them. The former is: the proximate cause, the impurity of the defiled Suchness, is the condition for purifying the temporary cause, the undefiled Suchness is the uncontaminated realm of the Buddhas, dwelling in perfect purity, free from temporary defilements. Moreover, it should be realized through eight meanings. Thus, the realm mentioned above, the defiled Suchness, is also purified by the temporary defilement, which is the nature. Although the defiled Suchness and the nature are not different, because of being free from defilement, it is...
ྱད་པར་དུ་བྱས་པའོ། །མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་གང་ཞིག་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་བྱེ་བ་མཐའ་དག་གིས་གཡོག་པ་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལ་དགོས་པ་མ་མཆིས་པ་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་བྱེ་བ་མཐའ་དག་གི་སྦུབས་ལས་གྲོལ་བ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཡང་དགོས་པ་མ་མཆིས་པ་ལགས་ སོ་ཞེས་པ་དང་། འགྲེལ་པ་ལས་ཀྱང་། དེ་ལ་ཁམས་གང་ཞིག་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ལས་མ་གྲོལ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བརྗོད་པ་དེ་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་ པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་སོ། །ཐོབ་པ་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ་མཐོང་སྒོམ་གྱི་མཉམ་གཞག་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ལས་རྣམ་པར་དག་པ་འབྱུང་བས་རྒྱུ་འདིས་ཐོབ་པས་ན་ཐོབ་ པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི་འབྲས་བུའོ། །ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་རང་ཉིད་ཟག་བཅས་ཀྱི་རྒུད་པ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་ཤིང་ཟག་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ཐོབ་པ་ནི་རང་གི་དོན་དང་། 2-1069 ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་ཐོགས་པ་མེད་པར་འཇུག་པའི་གཞན་དོན་གཉིས་ནི་བྱེད་ལས་སོ། །རང་གཞན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་དེའི་རྟེན་བྱེད་པ་ནི་ལྡན་པའོ། །ཟབ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་དང་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་གསུམ་ནི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་འཇུག་པའོ། །བདག་ཉིད་དོ། །གསུམ་པོ་དེ་ཡང་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་ཀྱི་དུས་སུ་འབྱུང་ པ་ནི་རྟག་པའོ། །དེ་ཉིད་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཉིད་མི་རྟོགས་པ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། སྡོམ་ལ་ངོ་བོ་དག་པ་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་དང་ རྒྱུ་དེའི་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་དང་རང་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ལས་དང་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལྡན་པ་དང་། སྐུ་གསུམ་དུ་དབྱེ་བའི་འཇུག་པ་དང་དེ་དག་རྒྱུན་མི་འཆད་པའི་རྟག་པ་ དང་རྟོགས་པར་དཀའ་བའི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ནི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྣམ་པར་གནས་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བརྒྱད་ལས། དང་པོར་ངོ་ བོ་དང་རྒྱུ་གཉིས་ལྡན་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་བོ་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ཞེས་བརྗོད་པའི་སངས་རྒྱས་གང་ཡིན་པ་ནི་ཉི་མ་བཞིན་དུ་ཤེས་བྱའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གསལ་བའི་རྟོགས་པ་དང་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པའི་སྤངས་པ་གཉིས་དང་ལྡན་པའོ། ། 2-1070 གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་དུ་མི་རྟོགས་པ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤྲིན་གྱི་ཚོགས་དང་འདྲ་བ་སྟུག་པོའི་སྒྲིབ་པ་ཡིས་ནི་བསྒྲིབས་པར་གྱུར་པ་ཞེས་པའོ། །སྒྲིབ་ པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞ
【現代漢語翻譯】 特別地做了說明。經中說：『世尊，如果被無數煩惱的包裹所覆蓋，如來藏（de bzhin gshegs pa'i snying po，Tathāgatagarbha，如來之胎）就不需要；從無數煩惱的包裹中解脫出來，如來的法身（chos kyi sku，Dharmakāya，法身）也不需要。』解釋中也說：『因此，沒有從煩惱的包裹中解脫出來的界（khams，Dhātu，界），被稱為如來藏，這種清凈應被理解為完全轉變的自性。』 獲得是因，因為從見道和修道的止觀雙運以及后得的智慧中產生清凈，所以因能獲得，故稱為獲得。遠離煩惱障和所知障二者是果。斷除煩惱障，自身超越所有有漏的衰敗，獲得無漏的安樂，這是自利；斷除所知障，無礙地利益他人，這二者是事業。作為成辦自他利益的功德之所依是具有。甚深的是法身（chos kyi sku，Dharmakāya，法身），廣大的是報身（longs spyod rdzogs pa'i sku，Saṃbhogakāya，報身），大自在的是化身（sprul pa'i sku，Nirmāṇakāya，化身）三者是分類的進入。是自性。這三者在輪迴存在期間出現是常。即使是十地自在者也不能如實地了悟，是不可思議。 第二是：總而言之，本體清凈，獲得之因，以及因所產生的斷除之果，成辦自他利益的事業，作為功德之所依的具有，分類為三身的進入，以及這些永不間斷的常，和難以了悟的不可思議，以此果位佛地得以安立，即所謂的『如是安住』。 第二，詳細解釋分為八個部分，首先，本體和因二者合一解釋，分為兩個部分：總說和廣說。在第一部分中又分為兩個部分：本體是自性清凈的佛，被稱為自性光明，這樣的佛具有如太陽般照亮所知之如所有性的證悟，以及如虛空般自性清凈的斷證二者。如果不能現量證悟，那又如何呢？煩惱障和所知障如同雲團，被濃厚的遮蔽所遮蓋。遮蔽又是怎樣的呢？
【English Translation】 It was specially explained. The Sutra says: 'Bhagavan, if covered by countless layers of afflictions, the Tathāgatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) is not needed; having been liberated from countless layers of afflictions, the Dharmakāya (chos kyi sku) of the Tathāgata is also not needed.' The commentary also says: 'Therefore, the element (khams) that has not been liberated from the layers of afflictions is called the Tathāgatagarbha, and this purity should be understood as the nature of complete transformation.' Attainment is the cause, because purity arises from the union of calm abiding and insight in seeing and cultivating, as well as from the wisdom of subsequent attainment, so the cause can attain, hence it is called attainment. Separating from the two obscurations of afflictions and knowledge is the result. By abandoning the obscuration of afflictions, one transcends all contaminated downfalls and attains uncontaminated bliss, which is self-benefit; by abandoning the obscuration of knowledge, one benefits others without obstruction, and these two are activities. Being the basis for the qualities of accomplishing self and other benefits is having. The profound is the Dharmakāya (chos kyi sku), the vast is the Sambhogakāya (longs spyod rdzogs pa'i sku), and the great sovereign is the Nirmāṇakāya (sprul pa'i sku), these three are the entering of classification. It is the nature. These three appear for as long as samsara exists, which is permanence. Even the lords of the ten bhumis cannot realize it as it is, which is inconceivable. Second is: In summary, the essence is purity, the cause of attainment, and the result of separation from that cause, the activity of accomplishing self and other benefits, the having that serves as the basis for qualities, the entering of classification into the three kayas, and the permanence of these never ceasing, and the inconceivability of being difficult to realize, with this the result, the ground of Buddhahood, is established, which is called 'thus abiding'. Second, the detailed explanation is divided into eight parts, first, the essence and cause are explained as one, divided into two parts: summary and detailed explanation. In the first part, there are two parts: the essence is the naturally pure Buddha, called naturally luminous, such a Buddha has the realization that illuminates the suchness of knowable things like the sun, and the two, abandonment and realization, that are naturally pure like the sky. If it cannot be directly realized, then how is it? The obscurations of afflictions and knowledge are like clouds, obscured by thick obscurations. What kind of obscurations are they?
ེ་ན། རང་བཞིན་པ་མེད་པས་གློ་བུར་གྱི་ཞེས་པའོ། །གློ་བུར་རྣམ་གཞག་ནི་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་གྱུར་པའི་སྤངས་པ་དང་སྟོབས་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྟོགས་པའི་ཡོན་ ཏན་ཀུན་དང་དབྱེར་མེད་དུ་ལྡན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དོ་ཞེས་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་དང་རྒས་པ་དང་བྲལ་བས་རྟག་ཅིང་བརྟན་ལ་གཡུང་དྲུང་ཉིད་ དོ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ནི། དྲི་མ་གློ་བུར་བ་རྣམ་པར་དག་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་ནི་མཐོང་བསྒོམ་མཉམ་བཞག་ཏུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་གང་དུའང་མི་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ དང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དག་ལ་བརྟེན་ནས་འཐོབ་ཅེས་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཅེས་པའོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་བོ་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་ པར་དག་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་དབྱེར་མེད་པའི་ཉི་མ་བཞིན་དུ་ཤེས་བྱའི་གནས་ལུགས་གསལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་དང་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་བསྒྲིབ་པས་དག་པའི་ཆོས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་སྤངས་པ་གཉིས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ། ། 2-1071 ཞེས་པའོ། དེ་དག་བཤད་པ་ནི། ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་དེ་སྒྲིབ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་འོད་གསལ་བ་ཡིན་ལ་ཡོན་ཏན་གདོད་མ་ནས་གྲུབ་པས་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་བྱས་པ་མིན་ཅིང་ དབྱེར་མེད་པར་འཇུག་པ་ཅན་གྲངས་གངྒའི་ཀླུང་གི་ནི་རྡུལ་གྱིས་གྲངས་ལས་འདས་ཤིང་ཚད་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་རྣམས་ཀུན་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གང་ ཞིག་མ་སྤངས་པ་དང་སྤངས་པ་ལས་མ་དག་པ་དང་དག་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་འཇོག་པ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་དབྱིངས་དེར་སྤྲིན་དང་འདྲ་བར་བརྗོད་ པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་མཐུན་པ་གང་གིས་འཇོག་ན་རང་བཞིན་གྱིས་དང་པོ་ནས་མ་གྲུབ་པ་དང་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་དང་། རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ལས་གློ་བུར་དུ་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་སོ། ། གཉིས་པ། རྒྱུ་ལ་སྒྲིབ་པ་སྟེ་གཉིས་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ནི་མཐོང་སྒོམ་ན་ཡོད་པའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་གཉིས་ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་བཞིན་ཉིད་ ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་རྟོགས་པ་དེ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་འདོད་ལ་དེ་ལྟར་ན་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། ། 2-1072 འབྲས་བུའི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལའང་གཉིས་ལས། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བ་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་ཆུ་དང་ལྡན་ཞིང་རིམ་གྱིས་རྒྱས་པའི་པདྨས་ཁེབས་ པའི་མཚོ་བཞིན་དུ་འདོད་ཆགས་ལས་གྲོལ་བ་དང་། སྒྲ་གཅན་གྱི་ཁ་ནས་ཐར་བའི་ཟླ་བ་ཉ་བ་ལྟ་བུར་ཞེ་སྡང་ལས་གྲོལ་བ་དང་། སྤ
【現代漢語翻譯】 因此，由於自性本空，故稱為『突發』。突發的安立是指，完全清凈了一切垢染，具備斷證功德，以及與佛陀證悟功德無二無別的狀態，這即是佛陀的本性。佛陀是怎樣的呢？遠離生、老、病、死，是為常、恒、堅固、永恒之體。 第二，關於因：清凈了突發垢染的佛陀，是通過見道、修道、等持中，對一切法不執著任何戲論相的智慧，以及后得位中，辨別所知一切的智慧而獲得的，這是現量證得的。 詳細解釋分為兩部分：本體和作用。本體是：完全清凈的果位佛陀，如同無二無別的融入法界中的太陽，是照亮所知實相的智慧證悟，又如虛空般，以清凈遮障的法所完全區分的斷證二者的體性。 也就是說，無漏的法界，其自性清凈，故而光明，且功德本自具足，並非由因緣新造，具有無二無別的入道之性，具足數量如恒河沙數般不可勝數、無量無邊的佛陀的功德法。如果將未斷除和已斷除，未清凈和已清凈安立為佛陀，那麼煩惱障和所知障二者，就如同無漏法界中的雲彩一般。 以何種相似之處來安立呢？以自性本初不成立，且周遍一切，以及由某些因緣突發產生這些相似之處來安立。 第二，關於因，能使遠離二障的因是見道和修道中的兩種智慧，即：通過禪定，將法界如虛空般安住于等持中的無分別智慧，以及其後獲得的，證悟所知一切的智慧，這被認為是智慧，因此是兩種智慧。 果的意義分為兩部分：簡略指示和詳細解釋。第一部分也分為兩部分：從煩惱障中解脫，如同具有無垢之水，並逐漸盛開的蓮花覆蓋的湖泊一般，是解脫貪慾；又如從羅睺口中脫離的新月一般，是解脫嗔恨；又如從睡眠中醒來一般，是解脫愚癡。
【English Translation】 Therefore, because self-nature is empty, it is called 'sudden'. The establishment of the sudden is that, completely purified of all defilements, possessing the qualities of abandonment and strength, and being inseparably endowed with all the qualities of the Buddha's realization, this is the very nature of the Buddha. What is the Buddha like? Being separated from birth, old age, sickness, and death, it is the eternal, constant, firm, and permanent entity. Second, regarding the cause: the Buddha who has purified the sudden defilements is obtained through the wisdom that does not grasp any phenomenal characteristics in all dharmas in the seeing path, the cultivation path, and the samadhi, and the wisdom that distinguishes all that is knowable in the subsequent attainment, which is manifestly realized. The detailed explanation is divided into two parts: the essence and the function. The essence is: the completely purified fruit Buddha, like the sun inseparable in the realm of dharma, is the wisdom realization that illuminates the reality of what is knowable, and like the sky, it is the nature of both abandonment and realization completely distinguished by the dharma that purifies obscurations. That is to say, the uncontaminated realm of dharma is luminous because its self-nature is pure, and its qualities are inherently complete, not newly created by conditions, possessing the nature of inseparable entry into the path, and endowed with countless and immeasurable qualities of the Buddha, such as the power of the Buddhas, which are beyond counting like the dust of the Ganges River. If the undispelled and the dispelled, the unpurified and the purified are established as Buddhas, then the two obscurations of afflictions and knowledge are said to be like clouds in the uncontaminated realm of dharma. With what similarities are they established? They are established with the similarities that self-nature is not established from the beginning, and pervades everything, and that they arise suddenly from certain conditions. Second, regarding the cause, the cause that separates the two obscurations is the two kinds of wisdom in the seeing path and the cultivation path, namely: through meditation, the non-conceptual wisdom that abides equally in the realm of dharma like the sky, and the wisdom that realizes all that is knowable that is obtained after that, which is considered wisdom, therefore there are two kinds of wisdom. The meaning of the fruit is divided into two parts: brief indication and detailed explanation. The first part is also divided into two parts: liberation from the obscuration of afflictions, like a lake covered with lotuses that have pure water and gradually bloom, is liberation from desire; and like a new moon that escapes from the mouth of Rahu, is liberation from hatred; and like waking up from sleep, is liberation from ignorance.
ྲིན་གྱི་ཚོགས་ལས་གྲོལ་བའི་ཉི་མ་ལྟ་བུར་ནི་ གཏི་མུག་གི་ཉོན་མོངས་པ་དག་ལས་གྲོལ་བའི་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་མེད་པའི་སྤང་རྟོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་འོད་ཟེར་གྱི་སྣང་བ་དང་ལྡན་པ་འབྲས་བུའི་སངས་རྒྱས་དེ་ཉིད་ དོ། །གཉིས་པ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བ་ནི། དཔེར་ན་པདྨའི་སྦུབས་ལས་འཐོན་པའི་ཐུབ་པ་ཁྱུ་མཆོག་ཅེས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་། སྦྲང་མ་དང་བྲལ་བའི་སྦྲང་རྩི་དང་། སྦུན་པ་ལས་ བྱུང་བའི་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་དང་། ས་འདམ་དང་བྲལ་བའི་རིན་ཆེན་གསེར་དང་། ས་འོག་ནས་ཕྱུང་པའི་གཏེར་དང་། ས་བོན་ལས་སྐྱེས་པའི་ལྗོན་པའི་ཤིང་བཞིན་དང་། གོས་རུལ་པ་དང་བྲལ་བའི་དྲི་ མ་མེད་པའི་རིན་ཆེན་ལས་གྲུབ་པའི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྐུ་དང་ནི། མངལ་ན་བཙས་པའི་སའི་བདག་པོ་འཁོར་ལོ་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་། ལྗན་ལྗིན་དང་བྲལ་བའི་གསེར་གྱི་གཟུགས་དང་འདྲ་བར་ཤེས་སྒྲིབ་དང་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི་འབྲས་བུའི་རྒྱལ་བ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཅེས་པའོ། ། 2-1073 གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་ཏེ། རྒྱུ་དང་འབྲེལ་པ་བསམ། ཉོན་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ་བ། ཤེས་སྒྲིབ་ལས་གྲོལ་བའོ། །དང་པོ་ནི་ཆུ་དང་ལྡན་པའི་མཚོ་དང་སྒྲ་གཅན་ལས་ཐར་བའི་ཟླ་བ་ ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་གློ་བུར་གྱི་ཉོན་མོངས་པས་དག་པ་ནི་མདོར་ན་མཉམ་གཞག་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་རབ་ཏུ་བརྗོད་ དོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་རྣམ་པ་ཀུན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ངེས་པར་ཐོབ་པ་དེ་ནི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ཐོབ་ པ་ལ་སོགས་པ་གོམས་པར་བྱས་པས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་བསལ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་བསྟན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི། མཉམ་པར་བཞག་པ་ན་འདོད་པའི་འདོད་ཆགས་རྡུལ་དང་འདྲ་བ་ནི་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ དང་གདུལ་བྱ་ནི་རྒྱུད་པདྨ་དང་འདྲ་བ་ལ་བསམ་གཏན་གྱི་ཆུ་ནི་འབབ་ཅེས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་མ་གཡོས་པར་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ཕྱིར་འདོད་ཆགས་ལས་གྲོལ་བའི་སངས་རྒྱས་ དེ་པད་མས་ཁེབས་པའི་ཆུ་དག་པའི་རྫིང་དང་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེ་སྡང་སྒྲ་གཅན་ལྟ་བུ་ལས་གྲོལ་བས་སྙིང་རྗེ་དང་བྱམས་པ་ཆེན་པོའི་འོད་ཟེར་གྱིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ན་ཞེ་སྡང་ལས་གྲོལ་བའི་སངས་རྒྱས་དེ་དྲི་མ་མེད་པའི་ཟླ་བ་ཉ་བ་གཟའ་ལས་ཐར་བ་བཞིན་ནོ། ། 2-1074 གཏི་མུག་གི་སྒྲིབ་པ་སྤྲིན་གྱི་ཚོགས་ལྟ་བུ་ལས་གྲོལ་བས་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་འོད་ཟེར་གྱིས་བློའི་མུན་པ་སེལ་བའི་ཕྱིར་གཏི་མུག་ལས་གྲོལ་བའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་དེ་ནི་དྲི་ མ་མེད་པའི་ཉི་མ་སྤྲིན་ལས་གྲོལ་བ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་
【現代漢語翻譯】 猶如從雲霧中解脫的太陽， 因具有從愚癡煩惱中解脫的、無有突發污垢的證悟功德，而具有光芒的顯現，此乃果位的佛陀。 第二，遠離所知障：例如從蓮花苞中出現的釋迦牟尼（Thubpa Khyuchok，能者中的至尊）如來，如同遠離蜜蜂的蜂蜜，如同從穀殼中產生的果實精華，如同遠離泥土的珍貴黃金，如同從地下挖掘的寶藏，如同從種子中生長的樹木，如同遠離腐爛衣物的、無垢的珍寶所成的善逝之身，如同從母胎中誕生的統治大地的轉輪王，如同遠離污垢的黃金之身，具有遠離所知障的功德，此乃果位的勝者佛陀。 第二，廣說分三：思維因果關係，從煩惱障中解脫，從所知障中解脫。第一，如具足水的大海和從羅睺星中解脫的月亮等，從貪慾和嗔恨等突發煩惱中清凈，簡而言之，是遠離分別唸的無分別智慧之果，應如是宣說。 具足一切功德之頂峰的佛陀法身，必定獲得，那是通過後得智，對深廣之法獲得等串習，從而消除所知障之果，如是宣說。第二，處於等持中，如同貪慾的塵垢被捨棄，所調伏的眾生如同蓮花，禪定的水流淌，不離三摩地，以神變利益他人，從貪慾中解脫的佛陀，如同被蓮花覆蓋的清凈水池。 從嗔恨羅睺星中解脫，以慈悲大愛的光芒遍佈一切眾生，從嗔恨中解脫的佛陀，如同無垢的滿月從羅睺星中解脫。 從愚癡的障礙如雲霧中解脫，以智慧的光芒驅散所調伏眾生的愚昧，從愚癡中解脫的佛陀，如同無垢的太陽從雲霧中解脫。 第三，從所知障中解脫
【English Translation】 Like the sun freed from a mass of clouds, the resultant Buddha is endowed with the qualities of uncontaminated realization, free from the defilements of ignorance, and possesses the appearance of radiant light. Second, freedom from the obscuration of knowledge: for example, the Thubpa Khyuchok (Sage of Sages) Tathagata emerging from a lotus bud, like honey free from bees, like the essence of fruit emerging from chaff, like precious gold free from earth and mud, like treasure unearthed from the ground, like a tree grown from a seed, like the Sugata's body made of immaculate jewels free from tattered clothes, like a Chakravartin king born in the womb, like a golden form free from filth, endowed with the qualities of freedom from the obscuration of knowledge, this is the resultant Victorious Buddha. Second, the detailed explanation has three parts: contemplating the relationship between cause and effect, liberation from afflictive obscurations, and liberation from the obscuration of knowledge. First, like a sea full of water and the moon freed from Rahu, purification from sudden afflictions such as desire and hatred is, in short, the fruit of non-conceptual wisdom free from conceptualization, and should be thoroughly proclaimed. The Dharmakaya of the Buddha, endowed with the supreme of all qualities, is certain to be attained; it is shown that the fruit of eliminating the obscuration of knowledge is through familiarizing oneself with the profound and vast Dharma attained through subsequent wisdom. Second, in equipoise, it is because the desire-attachment like dust is abandoned, and the beings to be tamed are like lotuses, and the water of meditation flows—without wavering from samadhi, for the sake of benefiting others through miraculous powers, the Buddha liberated from desire is like a pure pond covered with lotuses. Having been liberated from hatred like Rahu, because the rays of great compassion and love pervade all beings, the Buddha liberated from hatred is like the immaculate full moon freed from the eclipse. Having been liberated from the obscuration of ignorance like a mass of clouds, because the darkness of the minds of the beings to be tamed is dispelled by the rays of wisdom, that very Buddha liberated from ignorance is like the immaculate sun freed from clouds. Third, liberation from the obscuration of knowledge
བའི་སངས་རྒྱས་དེ་འཇིག་རྟེན་ན་གཞན་གང་དང་ཡང་མི་མཉམ་པའི་སངས་རྒྱས་དང་མཉམ་པའི་ཡོན་ ཏན་གྱི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་དམ་པའི་ཆོས་ཟབ་མོའི་རོ་ནི་སྦྱིན་པར་མཛད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲིབ་པའི་ཤུན་པ་དང་ནི་བྲལ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་དེ་གོ་རིམ་བཞིན་ དུ་བདེ་བར་གཤེགས་པ་དང་སྦྲང་རྩི་དང་འབྲས་བུའི་སྙིང་པོ་བཞིན་ནོ། །དྲི་མ་རང་བཞིན་དང་གློ་བུར་བ་གཉིས་ཀས་དག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡོན་ཏན་གྱི་རྫས་ཀྱིས་གདུལ་བྱའི་དབུལ་བ་སེལ་བར་ བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡོན་ཏན་གྱི་འབྲས་བུ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རིམ་པ་ལྟར་སངས་རྒྱས་དེ་གསེར་དང་གཏེར་དང་ལྗོན་པ་ཤིང་བཞིན་ནོ། །རིན་ཆེན་ལྟ་ བུའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་གདུལ་བྱ་རྐང་གཉིས་རྣམས་ཀྱི་བདག་པོ་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རིན་པོ་ཆེ་ལས་གྲུབ་པའི་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་དེ་ནི་རིན་ཆེན་གྱི་སྐུ་དང་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་གསེར་ལས་བྱས་པའི་གཟུགས་བཞིན་ནོ། ། 2-1075 ལས་ཀྱི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། རང་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི། །སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཐོབ་པ་སྟེ་དེ་ ལ་ཟག་པ་མེད་པ་ནི་སྤངས་པའོ། །ཁྱབ་པ་ནི་རྟོགས་པ་སྟེ་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེནཔས་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་འདུས་མ་བྱས་ པས་འཇིག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ཏེ་རྒས་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་གྲོལ་བས་བརྟན་ཞི་རྟག་པ་འཕོ་བ་མེད་པའོ། །གཉིས་པ་གཞན་གྱི་དོན་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་བརྙེས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འཁོར་ བ་ཇི་སྲིད་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཀྱི་སྣང་བ་དང་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་གསུང་རབ་ཀྱི་སྣང་བ་སྟོན་པས་སྟེ། དེ་ལ་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ནི་གཞན་དོན་འབྱུང་བའི་ རྟེན་ནམ་གནས་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའོ། །ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའི་གོ་སྐབས་ཡོད་ན་གཟུགས་མཐོང་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཉིས་ཀྱང་དམ་པ་སྟེ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་དབང་པོ་དྲུག་ གི་དོན་ཞེས་པ་ཡུལ་ཉམས་སུ་མྱོང་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཤད་པ་འདི་ལྟར་མིག་གིས་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་དོན་ལྟ་བ་དང་། རྣ་བས་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་གཏམ་བཟང་པོ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པས་གཙང་མ་ཉན་པ་དང་། 2-1076 སྣས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་དྲི་འཆལ་པའི་དྲི་མས་མ་གོས་པས་གཙང་མ་མནོས་པ་དང་ལྕེས་འཕགས་པ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་དམ་པའི་ཆོས་བདུད་རྩིའི་རོ་མྱོང་བ་དང་། ལུས་ ཀྱི་ཏིང་ངེ་འ
【現代漢語翻譯】 由於佛陀在世間擁有與任何其他佛陀無法比擬的功德法，由於他嚮應化眾生施予甚深妙法的滋味，並且由於他遠離了遮蔽的薄膜，因此，佛陀依次如同善逝、蜂蜜和果實之精華。 由於佛陀的自性和突發性的污垢都已清凈，由於他以功德之物消除應化眾生的貧困，並且由於他嚮應化眾生施予解脫功德的果實，因此，佛陀依次如同黃金、寶藏和樹木。 由於他以珍寶般的功德成為法身，由於他是應化二足眾生的至高主宰，並且由於他是珍寶所成的形象，因此，佛陀依次如同珍寶之身、轉輪聖王和黃金所造的形象。 業之義有二：略說和廣說。首先，略說有二：自利圓滿是指斷除二障及其習氣而獲得的法身，其中無漏是斷除。周遍是指證悟，即以如實和盡所有智周遍所知。二者皆非由因緣新集，故為不壞之法，解脫老等，故為堅固寂靜常恒不變。 其次，利他方面，依靠證得法身，如輪迴存在一般，以任運自成的方式示現色身二相和甚深廣大的聖言，其中色身二相是利他之所依或處所。如同虛空存在，則可見諸形象等，如是如來之二身亦為殊勝，即六根之義，是體驗對境之因。 如是宣說，眼見非由生處而來的如來色身之義，耳聞不雜世間法的清凈妙法之語，鼻嗅不染污穢之清凈戒律之香，舌嘗聖者之受用，妙法甘露之味，身觸...
【English Translation】 Because that Buddha possesses qualities of merit equal to a Buddha unmatched by any other in the world, because he bestows upon those to be tamed the taste of the profound Dharma, and because he is free from the husk of obscurations, that Buddha is, in order, like the Sugata, honey, and the essence of fruit. Because that Buddha is pure from both inherent and adventitious impurities, because he eliminates the poverty of those to be tamed with the substance of qualities, and because he bestows upon those to be tamed the fruit of the qualities of liberation, that Buddha is, in order, like gold, treasure, and a tree. Because he is the Dharmakaya with qualities like a jewel, because he is the supreme lord of those to be tamed, the two-legged beings, and because he is the form made of jewels, that Buddha is, in order, like a jewel body, a Chakravartin king, and a form made of gold. The meaning of karma has two aspects: a brief explanation and a detailed explanation. First, the brief explanation has two parts: The perfection of one's own benefit is the attainment of the Dharmakaya by abandoning the two obscurations along with their predispositions, in which the absence of outflows is the abandonment. Pervasiveness is realization, which pervades the knowable through knowledge of what is and how many there are. Both of these are not newly assembled by causes and conditions, therefore they are of an imperishable nature, liberated from aging and so on, therefore they are stable, peaceful, constant, and unchangeable. Second, regarding the benefit of others: Relying on the attainment of the Dharmakaya, as long as samsara exists, the appearance of the two form bodies and the appearance of the profound and vast scriptures are shown in a spontaneously accomplished manner, in which the two form bodies are the support or place where the benefit of others arises. Just as if there is space in the sky, forms can be seen, similarly, the two bodies of the Tathagata are also supreme, that is, the meaning of the six faculties, which are the cause of experiencing objects. This is explained as follows: seeing with the eyes the meaning of the Tathagata's form body, which does not originate from the elements; hearing with the ears the pure and good words of the holy Dharma, unmixed with worldly dharmas; smelling with the nose the pure fragrance of the Sugata's discipline, unsoiled by impure scents; tasting with the tongue the ambrosial taste of the holy Dharma, the enjoyment of the great noble ones; touching with the body...
ཛིན་ལ་བརྟེན་པའི་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་རེག་པའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དང་། ཡིད་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ལུགས་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཟབ་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ ཚུལ་རྟོགས་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། ཡང་དག་པར་ན་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཞིབ་མོར་བསམ་པས་ནི་དེ་བཞིད་གཤེགས་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་རྣམས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ནམ་ མཁའ་བཞིན་དུ་རང་བཞིན་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པས་དོན་དམ་པའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་མཛད་དོ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས། རང་དོན་ནི། མདོར་ན་སློབ་ལམ་ གྱི་མཉམ་རྗེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་པོའི་ལས་སུ་བྱ་བའི་འབྲས་བུ་འདི་ནི་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ལས་གྲོལ་བའི་སྐུ་ནི་ཞེས་པ་སྤངས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ ཐོབ་པ་དང་། སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དྲི་མ་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་སྟེ་རྟོགས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །དེ་ལ་འབྲས་བུ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་སྐུ་དང་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དག་ནི་ཆོས་རྣམ་པ་གཉིས་ལ་རེ་རེ་དང་ཐུན་མོང་དུ་རྣམ་པ་གཅིག་དང་ལྡན་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། 2-1077 ཇི་ལྟར་ན་རྣམ་གྲོལ་གྱི་སྐུ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་མཁྱེན་པས་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་དང་གཉིས་ཀ་ཡང་རྐྱེན་གྱིས་གསར་དུ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་གནས་ཉིད་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་བཤད་པ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་སྐུ་ནི་ཟག་པ་མེད་དེ། དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་རྣམས་ནི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་འགགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ ཀྱི་སྐུ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པ་ཤེས་བྱ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཟད་པས་ཆགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་ པའི་ཡུལ་དང་དུས་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་འདུས་མ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། གཏན་དུ་འཇིག་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་བཤད་པ་ནི། འཇིགས་པ་ མེད་པ་ཉིད་ནི་མདོར་བསྟན་པ་སྟེ་བརྟན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་རྒྱས་པར་བཤད་དོ། །འདི་ལྟར་དགག་བྱ་འཇིག་པ་ནི་ཚུལ་རྣམ་པ་བཞིར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་དག་བརྟན་པ་ལ་ སོགས་པ་དག་ལས་བཟློག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། མྱགས་པ་སྟེ་རྒས་པ་དང་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་ན་བ་དང་ཆད་པ་སྟེ་སྐྱེ་བ་དང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་འགྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་བཞིའོ། 2-1078 སྐུ་རྣམ་པ་གཉིས་ལ་དེ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་བརྟན་པ་དང་། ཞི་བ་དང་རྟག་པ་དང་འཕོ་བ་མེད་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་གཞན་དོན་ལ་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། དྲི་མ་མེད་པའི་ཡེ་ ཤེས་དེ་ཉིད་གདུལ་བྱའི་བློ་ངོར་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་སུ་སྣང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་དཀར་པོ་དགེ་བའི་ཆོས་སྐྱེ་བའི
【現代漢語翻譯】 依靠禪定所產生的極其純熟的觸樂，以及內心領悟到諸法實相，即以自性空性之甚深道理，這成爲了證悟的因緣。更確切地說，通過辨別智慧的細緻思考，如來（Tathāgata）因其自性遠離各種因緣，如同虛空般，在任何自性上都不成立，因此體驗到究竟的安樂。以上是總的解釋。接下來是詳細的解釋，分為兩部分。首先是自利：簡而言之，學道的等持和后得兩種智慧所要成就的果，可以理解為兩種：從暫時性的垢染中解脫的色身，指的是斷證圓滿；以及具有力量等功德的法身，指的是凈除一切垢染，也就是證悟圓滿。因此，解脫果的色身和功德的法身，要知道它們各自與兩種法相關，既有各自的特點，也有共同的特點。2-1077 如何理解呢？解脫的色身是無漏的，法身是智慧周遍所知境的，兩者都是非因緣和合的常住之性。以上是對它們的解釋。解脫的色身是無漏的，因為煩惱，也就是暫時性的垢染，連同習氣都已斷除。法身被認為是智慧周遍所知境的，因為如實智（如所有智）能徹底了知所知境，沒有任何障礙；如量智（盡所有智）在時間和空間上都沒有任何阻礙。兩者都是非因緣和合的，因為它們具有永不壞滅的自性。對此的解釋是：不壞滅性是總的概括，而穩固等則是對此的詳細解釋。如此，要知道所要破除的壞滅有四種方式，因為它們與穩固等相反。這四種是什麼呢？就是衰老，也就是變老；變異，也就是生病；斷滅，也就是出生；以及不可思議的死亡和變遷，這就是四種。2-1078 因為兩種身都沒有這些，所以要知道它們是穩固的、寂靜的、常恒的、不變異的。第二是利他，首先是總的說明：無垢的智慧，依靠它在所化眾生的心識中顯現的兩種色身，從而生起白凈的善法。
【English Translation】 Experiencing the bliss of touch that is extremely refined through meditation, and the mind realizing the true nature of all phenomena, that is, the profound emptiness of self-nature, becomes the cause for realization. More precisely, through the detailed contemplation of discriminating wisdom, the Thus-Gone One (Tathāgata), because his nature is devoid of all causes and conditions, like the sky, is not established in any nature, therefore experiences ultimate bliss. The above is a general explanation. Next is the detailed explanation, which is divided into two parts. First is for one's own benefit: In short, the result to be accomplished by the two wisdoms of meditative equipoise and subsequent attainment on the path of learning can be understood as two: the Form Body (Rūpakāya) that is liberated from adventitious stains, which refers to the perfection of abandonment; and the Dharma Body (Dharmakāya) of qualities such as powers, which refers to the complete purification of stains, that is, the perfection of realization. Therefore, the Form Body of the fruit of liberation and the Dharma Body of qualities, know that they are each related to two kinds of Dharma, having both individual characteristics and common characteristics. 2-1077 How to understand it? The Form Body of liberation is without outflows (āsrava), and the Dharma Body is the wisdom that pervades the knowable; both are the nature of permanence that is not newly assembled by causes and conditions. The above is the explanation of them. The Form Body of liberation is without outflows, because afflictions, that is, temporary stains, along with their imprints, have been eliminated. The Dharma Body is considered to be the wisdom that pervades the knowable, because the wisdom of suchness (yathāvad-jñāna) completely knows the knowable without any obstruction; the wisdom of all that exists (yāvad-jñāna) has no obstruction in time and space. Both are unconditioned (asaṃskṛta), because they have the nature of never decaying. The explanation of this is: non-decaying is the general summary, while steadfastness and so on are the detailed explanations of it. Thus, know that the decay to be eliminated has four ways, because they are the opposite of steadfastness and so on. What are these four? They are aging, that is, growing old; change, that is, getting sick; cessation, that is, birth; and the inconceivable death and transition, these are the four. 2-1078 Because the two bodies do not have these, know that they are steadfast, peaceful, constant, and unchanging. Second is for the benefit of others, first is the general explanation: The stainless wisdom, relying on the two Form Bodies that appear in the minds of those to be tamed, thereby generates pure white virtuous Dharma.
་བརྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་གཞན་དོན་གྱི་གནས་ཡིན་ནོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་བསྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་མིན་ཡང་ནམ་མཁའ་ཡོད་ན་གཟུགས་མཐོང་བ་དང་སྒྲ་ཐོས་པ་དང་ལ་སོགས་པ་དྲི་ཚོར་བ་དང་རོ་མྱོང་པ་དང་རེག་བྱ་ལ་རེག་པ་དང་ཆོསརྣམས་ནི་རྟོགས་ ལ་ནམ་མཁའ་མེད་ན་དེ་དག་མི་རྟོགས་པས་རྒྱུ་ཡིན་འཇོག་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཀྱང་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་ལ་སོགས་པ་དག་སྐྱེ་བ་ཡི་ནི་ རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་རྐྱེན་བྱེད་ན་འབད་རྩོལ་གྱི་སྒྲིབ་པ་མེད་པར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་སྦྱོར་བས་སོ། །གང་གི་རྒྱུད་ལ་བསྐྱེད་ན་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་ཁམས་དང་ལྡན་པའི་བརྟན་ པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དབང་པོ་དྲུག་གི་དོན་ཞེས་པ་ཡུལ་ལའོ། །ལྡན་པའི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ། བྱང་ཆུབ་ལ་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་། སྨིན་པའི་ཡོན་ཏན་གཉིས་དང་ལྡན་པ་ལས། 2-1079 དང་པོ་ནི། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ཏེ་ཡེ་ཤེས་སྣང་བ་རྒྱན་གྱི་མདོ་ལས། སངས་རྒྱས་ནམ་མཁའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ནམ་མཁའ་ལ་ནི་མཚན་ཉིད་མེད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐུན་ མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བལྟ་བར་འགྱུར་ན་ནི། དེ་ནི་འཁོར་ལོས་ བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ནི་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པས་བསམ་དུ་མེད་པ་དང་། སྐྱེ་བ་མེད་པས་རྟག་པ་དང་རྒ་བ་མེད་པས་བརྟན་པ་དང་ན་བ་མེད་པའི་ཞི་བ་དང་འཆི་བ་མེད་པས་གཡུང་དྲུང་ཉིད་དང་། སྡུག་བསྔལ་མེད་པས་རབ་ཏུ་ཞི་བ་དང་། ཇི་སྙེད་ པ་མཁྱེན་པས་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པས་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ཉོན་སྒྲིབ་སྤངས་པས་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་ཆགས་པ་མེད་པ་དང་། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་ཡུལ་ དུས་ཀུན་ཏུ་ཤེས་བྱ་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པ་དང་། བྱིང་རྒོད་ལ་སོགས་པ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པས་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་རྩུབ་པའི་རེག་པ་སྤངས་པ་དང་། ཡང་དག་པར་ན་མངོན་སུམ་དུ་བྱར་མེད་པས་བལྟར་མེད་པ་དང་རྟགས་ལས་དཔག་པར་མི་ནུསཔས་བཟུང་དུ་མེད་པ་དང་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་དགེ་བ་དང་། 2-1080 བློར་བུར་གྱི་དྲི་མ་མེད་པས་སངས་རྒྱས་དྲི་མ་མེད་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྤྱིར་བརྗོད་པ་དང་། གཉེན་པོས་ཐོབ་པ་དང་། རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཡོན་ཏན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་གྲོལ་ གྱི་སྐུ་དག་གིས་རང་གི་དོན་བསྟན་ཏེ། རང་ཉིད་འཆིང་བ་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོན་ཏན་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དག་གིས་གཞན་གྱི་སྐུ་
【現代漢語翻譯】 因為依賴性，所以是利他之境。具體來說： 就像沒有產生作用的因，但如果存在虛空，就能看到形狀、聽到聲音等等，能感覺到氣味、嚐到味道、接觸到觸感、理解到法一樣；如果沒有虛空，就無法理解這些，因此虛空被認為是因。同樣，佛陀的色身二身也是無漏功德，如力量等生起的原因和條件。如何成為條件呢？通過毫不費力的、自然成就的結合。在誰的相續中產生呢？在具備近取因——界，且穩固的菩薩的六根之境中。具備的含義有二：簡略地說明和詳細地解釋。第一點，具備遠離菩提的功德和成熟的功德。 第一點是：不共的功德，如《耶謝囊瓦堅之經》所說：『佛陀是虛空的體性，虛空沒有體性。』第二點是：不是不共的功德，因為太過分了。如果可以通過三十二大丈夫相來觀察如來，那麼轉輪王也會成為如來。 因此，具備不共功德，不是聽聞等的對境，所以是不可思議的；沒有生起，所以是常恒的；沒有衰老，所以是穩固的；沒有疾病，所以是寂靜的；沒有死亡，所以是永恒的；沒有痛苦，所以是極度寂靜的；因爲了知一切，所以遍知所知；因為如實了知，所以遠離分別；因為斷除了煩惱障，所以像虛空一樣沒有執著；因為斷除了所知障，所以在一切時處對所知沒有障礙；因為斷除了沉掉等修行的障礙，所以斷除了沉掉的粗重觸感；而且，實際上是無法現量證實的，所以是不可見的；無法通過推理來衡量，所以是不可把握的；因為自性清凈，所以是善的； 因為沒有暫時的垢染，所以是無垢佛。第二點分為三：總的來說，通過對治獲得的功德和自性存在的功德。第一點是：解脫之身顯示了自己的利益，因為自己從一切束縛中解脫出來。功德之法身顯示了其他人的利益。
【English Translation】 Because of dependence, it is the state of altruism. Specifically: Just as without a cause that produces, but if space exists, one can see shapes, hear sounds, etc., one can sense smells, taste flavors, touch tangible objects, and understand dharmas; if there is no space, one cannot understand these, therefore space is considered a cause. Similarly, the two form bodies of the Buddha are also the cause and condition for the arising of uncontaminated qualities such as strength. How does it become a condition? Through effortless, naturally accomplished union. In whose continuum does it arise? In the realm of the six faculties of a stable Bodhisattva who possesses the proximate cause—the element. The meaning of possessing has two aspects: briefly explaining and elaborately explaining. The first point is: possessing qualities that are separate from Bodhi and qualities that are mature. The first point is: the uncommon quality, as stated in the 'Yeshe Nangwa Gyen Gyi Do': 'The Buddha is the nature of space, space has no nature.' The second point is: it is not an uncommon quality, because it is too extreme. If the Tathagata can be seen through the thirty-two major marks of a great person, then a Chakravartin king would also become a Tathagata. Therefore, possessing uncommon qualities, it is not an object of hearing, etc., so it is inconceivable; without arising, so it is constant; without aging, so it is stable; without disease, so it is peaceful; without death, so it is eternal; without suffering, so it is extremely peaceful; because of knowing everything, so it is all-knowing; because of knowing reality as it is, so it is free from conceptualization; because of abandoning the afflictive obscurations, so it is like space, without attachment; because of abandoning the cognitive obscurations, so there is no obstruction to the knowable at all times and places; because of abandoning the obscurations of practice such as dullness and excitement, so it has abandoned the coarse touch of dullness and excitement; moreover, it is actually impossible to directly realize, so it is invisible; it cannot be measured by reasoning, so it is ungraspable; because it is pure by nature, so it is good; Because there is no temporary stain, it is the stainless Buddha. The second point is divided into three: generally speaking, qualities obtained through antidotes, and qualities that exist by nature. The first point is: the bodies of liberation show their own benefit, because they are liberated from all bonds. The Dharma body of qualities shows the benefit of others.
བསྟན་ཏེ་ཡོན་ཏན་ལས་འཕྲིན་ལས་འབྱུང་པའི་ ཕྱིར་རོ། རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་སྐུ་དེ་ལ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་ལྔ་སྟེ། ཟབ་པ་དང་། རྟག་པ། བདེ་ བ། ཡེ་ཤེས། སྤངས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་རྟོགས་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་རོ། །གང་གིས་ཞེ་ན། ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་ལུས་ཅན་ས་བཅུ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཞེས་པ་སྟེ་དཔེ་མཚོན་པ་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་པའི་ཐོས་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པར་རྟོགས་པའི་ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པར་གང་གིས་རྟོགས་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཁོ་ནའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ཞེས་པའོ། ། 2-1081 བྱིས་པས་གཏན་ནས་མི་རྟོགས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དེ་སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་རྟོགས་པའི་ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་པའི་བསམ་པ་ལས་བྱུང་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་ཡུལ་མིན་ཏེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཉིད་དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་བསྒོམ་པ་ལ་ སོགས་པའི་བློ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། ཟབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་དེ་བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོས་སྔོན་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་མ་མྱོང་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན་བྱིས་པའི་མངོན་སུམ་གྱི་ ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གཟུགས་ལ་དམུས་ལོང་བཞིན་ནོ། །འཕགས་པས་རང་མཚན་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ནི་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པས་ཀྱང་རང་མཚན་ཅུང་ཟད་ཙམ་རྟོགས་ཀྱི་ ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་མི་རྟོགས་ཏེ་དཔེར་ན་བཙས་མ་ཐག་པའི་ཁྱིམ་ན་གནས་པའི་བུ་ཆུང་གིས་ཉི་མའི་འོད་ཀྱིས་གཟུགས་ཅུང་ཟད་མཐོང་གི་རྒྱ་ཆེན་པོ་མི་མཐོང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྟགས་ ནི། སངས་རྒྱས་དེ་རྟག་པ་སྟེ་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུན་འགགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཅུང་ཟད་ན་བརྟན་པ་ཡིན་ལ་སྐྱེ་འགག་གཉིས་མེད་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་དེ་ཞི་བའོ། །འགྱུར་བ་མེད་པའི་གཡུང་དྲུང་ཡིན་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་པའི་ཆོས་ཉིད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1082 གསུམ་པ་བདེ་བ་ནི། སྡུག་བསྔལ་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ཡིན་ཏེ་སྤང་བྱ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པའི་འགོག་པའི་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ཡེ་ཤེས་ནི། ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ ཅད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པ་ཉིད་ཡིན་ཅིང་། ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པ་ལ་ཆོས་ཅན་གྱི་མཚན་མ་གང་ཡང་བློ་ཡུལ་དུ་གནས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་མེད་པ་ཡི
【現代漢語翻譯】 因為宣講了功德，所以能成辦事業。作為自他利益所依之身的佛身，具有不可思議等功德。 第二（殊勝功德）有五種：深奧、常恒、安樂、智慧、寂滅。 第一（深奧）分三：總的來說，要證悟無垢的佛陀。 那麼，如何不可思議呢？因為具有智慧之身，安住於十地者也不能完全了知。 這裡舉例說明，是指佛陀以外的補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，意為『人』或『有情』）。 其理由是，佛陀以外的聞等三種智慧，不能如實圓滿地了知。 那麼，由誰如實圓滿地了知呢？由一切智者的智慧才能了知。 孩童根本無法了知，是因為佛陀的功德不是依靠聲音來理解意義的聞所生慧的對境，而是非常微細的意義。 通過推理而產生的思所生慧也不能如實了知，因為是勝義諦。 法性不是世間禪定等一切心識的對境，因為深奧。 佛陀未曾被孩童親眼見過，因為不是孩童的現量對境。例如盲人看不見色法一樣。 聖者證悟自相的方式是，安住於十地的菩薩聖者也只能稍微證悟自相，不能完全證悟，例如剛出生的住在屋裡的小孩，只能看到一點陽光，不能看到廣大的景象。 第二（常恒）是：佛陀是常恒的，因為遠離生滅。 因為相續不斷，所以稍微是堅固的，因為沒有生滅二者，所以佛陀是寂滅的。 是不變的雍仲（藏文：གཡུང་དྲུང་，梵文：Svastika，斯瓦斯提卡，吉祥的符號），因為安住于無為法的法性中。 第三（安樂）是：是痛苦完全寂滅，因為是斷除了所有應斷之法的滅諦。 第四（智慧）是：因爲了知所有盡所有性的所知，所以是遍知一切所知；因為在如所有性中，沒有任何法性的相在心識中存在，所以是無所緣。
【English Translation】 Because the qualities are taught, activities are accomplished. The Buddha's body, which is the basis for one's own and others' benefit, possesses inconceivable qualities. The second (excellence) has five aspects: profound, permanent, blissful, wisdom, and cessation. The first (profound) has three aspects: Generally speaking, one must realize the stainless Buddha. How is it inconceivable? Because those abiding on the ten bhumis (grounds) with bodies of wisdom cannot fully comprehend it. This is exemplified by beings other than the Buddha (Pudgala). The reason is that the three wisdoms of hearing, etc., other than the Buddha, cannot fully and completely realize it as it is. Then, who fully and completely realizes it as it is? It is said that it is the object of the wisdom of the omniscient one alone. Children cannot understand it at all because the qualities of the Buddha are not the object of the wisdom arising from hearing, which understands meaning based on sound, but are very subtle meanings. The wisdom arising from thought that follows signs cannot fully realize it as it is because it is the ultimate truth. The nature of reality is not the object of all minds, such as worldly meditation, because it is profound. The Buddha has never been directly seen by individual children because it is not the direct object of children's perception. For example, like a blind person cannot see forms. The way noble beings realize the self-character is that even noble Bodhisattvas abiding on the ten bhumis only realize a little of the self-character, but cannot fully realize it, just as a newborn child living in a house can only see a little sunlight, but cannot see a vast scene. The second (permanent) is: The Buddha is permanent because he is free from birth and death. Because the continuum is uninterrupted, it is slightly stable, and because there is no birth or death, the Buddha is peaceful. It is the unchanging Yungdrung (Svastika), because it abides in the nature of unconditioned phenomena. The third (blissful) is: It is the complete pacification of suffering because it is the truth of cessation that has abandoned all that should be abandoned. The fourth (wisdom) is: Because it knows all knowable objects of all that exists, it is the pervasiveness of all knowable objects; because in knowing as it is, there is no characteristic of phenomena that abides in the mind, it is without object of focus.
ན་ནོ། །ལྔ་ པ་སྤངས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་དེ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་ལ་ཆགས་པ་མེད་ལ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་དག་པའི་ཕྱིར་ཇི་སྙེད་པའི་ཡུལ་དུས་ཐམས་ཅད་ དུ་ནི་ཐོགས་པ་མེད་ཅིང་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་བྱིང་རྒོད་གཉིས་མེད་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ལས་སུ་རུང་པའི་ཕྱིར་རྩུབ་པའི་རིག་པ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་ པའི་ཡོན་ཏན་ནི། སངས་རྒྱས་དེ་ཡང་དག་པར་ན་མངོན་སུམ་གྱིས་ལྟར་མེད་དེ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རང་བཞིན་གང་དུ་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་བློས་རང་བཞིན་གང་ དུའང་གཟུང་དུ་མེད་དེ་རྒྱུ་མཚན་གྱི་མཚན་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངོ་བོ་དགེ་བ་ཡིན་ཏེ། ཉེས་པ་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲི་མ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1083 འཇུག་པའི་དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་དོན་དང་། གཞུང་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ཏེ། སྐུའི་རྣམ་དབྱེ་བསྟན་པ་ངེས་པའི་དོན་ངོས་བཟུང་བ། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤངས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་དང་། གསུམ་དང་། བཞི་དང་། ལྔར་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་སྐུ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་མཛད་དེ། རང་དོན་དམ་དམ་པའི་ཆོས་སྐུ་དང་གཞན་དོན་ཀུན་རྫོབ་པ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའོ། །རིག་པ་ དྲུག་ཅུ་པ་ལས། དགེ་བ་འདི་ཡི་སྐྱེ་བོ་ཀུན། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་བསགས་ཏེ། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་པའི། །དམ་པ་གཉིས་ནི་ཐོབ་པར་ཤོག །ཅེས་སོ། །དེ་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་དག་པ་གཉིས་ལྡན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཏེ། བསྟོད་པ་ལས། གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལས། །དག་པ་དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པའི་རྟེན་བྱེད་ཅིང་དེ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པར་མཛད་དེ། དྲི་མ་མེད་པའི་ཆོས་སྐུ་ལ། །ཡེ་ཤེས་རྒྱ་མཚོ་རྣམ་པར་གནས། །སྣ་ཚོགས་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་དུ། །དེ་ལས་སེམས་ཅན་དོན་རྣམས་མཛད། །ཅེས་སོ། །གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་གནས་ཏེ། 2-1084 སྣ་ཚོགས་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་དུ། །ཞེས་པས་ཤེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དབུ་མ་པ་ཁ་ཅིག་རིག་པ་མ་རིག་པའི་ཁྱབ་བྱ་ཡིན་པས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྗེས་ཐོགས་སུ་ཁྱབ་ བྱེད་མ་རིག་པ་ལོག་པས་དེའི་ཁྱབ་བྱ་རིག་པ་ཙམ་ཡང་ལོག་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། འཇུག་པ་ལས། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་ སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་ད
【現代漢語翻譯】 再者，關於斷除（སྤངས་པ་）：佛陀斷除了煩惱障（ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་），因此對於所知之事（ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་）沒有執著；由於一切所知障（ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་）都已清凈，所以在一切所知境（ཇི་སྙེད་པའི་ཡུལ་）和時間（དུས་ཐམས་ཅད་）中都沒有阻礙；由於等持障（སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་）中沒有沉沒和掉舉二者，因此對於禪定（ཏིང་ངེ་འཛིན་）能夠運用自如，遠離了粗重的分別念（རྩུབ་པའི་རིག་པ་）。 第三，關於自性安住的功德（རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཡོན་ཏན་）：佛陀以真實的方式顯現，但實際上並沒有顯現，因為在色等法（གཟུགས་ལ་སོགས་པ་）的自性中沒有任何事物可以成立；依靠名言概念的分別念（རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་བློས་）無法在任何自性中把握，因為沒有理由的特徵（རྒྱུ་མཚན་གྱི་མཚན་མ་མེད་པ་）；本體是善的（ངོ་བོ་དགེ་བ་ཡིན་ཏེ），因為過患自性清凈；沒有垢染（དྲི་མ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ），因為斷除了暫時的垢染（གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་）。 進入之義（འཇུག་པའི་དོན་ལ་）有二：總義（སྤྱིའི་དོན་）和正文之義（གཞུང་གི་དོན་）。首先，總義有三：顯示身的差別（སྐུའི་རྣམ་དབྱེ་བསྟན་པ་），確定決定義（ངེས་པའི་དོན་ངོས་བཟུང་བ་），以及破除對此的爭論（དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤངས་པའོ）。首先，身的差別可以分為二、三、四、五種。第一種是，論師龍樹（སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་）將佛身份為兩種：為自利是法身（རང་དོན་དམ་དམ་པའི་ཆོས་སྐུ་），為利他是色身（གཞན་དོན་ཀུན་རྫོབ་པ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའོ）。《六十正理論》（རིག་པ་དྲུག་ཅུ་པ་）中說：『愿此善根力，一切有情眾，積聚福智資，獲得二勝身，（དགེ་བ་འདི་ཡི་སྐྱེ་བོ་ཀུན། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་བསགས་ཏེ། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་པའི། །དམ་པ་གཉིས་ནི་ཐོབ་པར་ཤོག །）』其中，法身（ཆོས་ཀྱི་སྐུ་）是佛地（སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་）具有二種清凈（དག་པ་གཉིས་ལྡན་）的法界（ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་），如讚頌中所說：『輪迴之因若清凈，彼即是滅即涅槃，彼即是法身。（གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལས། །དག་པ་དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །）』法身是力量等無量功德的所依，依靠這些功德，色身在輪迴存在期間成辦有情眾生的利益，如雲：『無垢法身中，智慧如海住，如意摩尼寶，從中成辦眾生利。（དྲི་མ་མེད་པའི་ཆོས་སྐུ་ལ། །ཡེ་ཤེས་རྒྱ་མཚོ་རྣམ་པར་གནས། །སྣ་ཚོགས་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་དུ། །དེ་ལས་སེམས་ཅན་དོན་རྣམས་མཛད། །）』色身（གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་）分為報身（ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་）和化身（སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་）兩種。 如『如意摩尼寶（སྣ་ཚོགས་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་དུ། །）』所說。第二種是，一些中觀派（དབུ་མ་པ་ཁ་ཅིག་）認為，覺知（རིག་པ་）是無明（མ་རིག་པའི་）的遍及對象，因此在金剛喻定（རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་）的后得位中，由於遍及者無明消失，其遍及對像覺知也隨之消失，所以一切能知和所知（ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་）寂滅是法身（ཆོས་ཀྱི་སྐུ་），如《入中論》（འཇུག་པ་）中所說：『所知柴薪焚燒盡，（ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་ད』）
【English Translation】 Furthermore, regarding abandonment (སྤངས་པ་): The Buddha has abandoned the obscuration of afflictions (ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་), therefore there is no attachment to how things are known (ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་); since all obscurations of knowledge (ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་) are purified, there is no obstruction in all knowable realms (ཇི་སྙེད་པའི་ཡུལ་) and times (དུས་ཐམས་ཅད་); since there is neither sinking nor excitement in the obscuration of meditative absorption (སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་), therefore one is able to use samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་) at will, and is separated from coarse awareness (རྩུབ་པའི་རིག་པ་). Third, regarding the qualities that abide naturally (རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཡོན་ཏན་): The Buddha appears in a truly manifest way, but in reality does not appear, because nothing can be established in the nature of forms and so on (གཟུགས་ལ་སོགས་པ་); awareness based on conceptual imputation (རྟགས་ལ་བརྟེན་པའི་བློས་) cannot be grasped in any nature, because there is no sign of reason (རྒྱུ་མཚན་གྱི་མཚན་མ་མེད་པ་); the essence is virtuous (ངོ་བོ་དགེ་བ་ཡིན་ཏེ), because faults are naturally pure; there is no stain (དྲི་མ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ), because temporary stains have been abandoned (གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་). The meaning of entering (འཇུག་པའི་དོན་ལ་) has two aspects: the general meaning (སྤྱིའི་དོན་) and the meaning of the text (གཞུང་གི་དོན་). First, the general meaning has three aspects: showing the distinctions of the bodies (སྐུའི་རྣམ་དབྱེ་བསྟན་པ་), identifying the definitive meaning (ངེས་པའི་དོན་ངོས་བཟུང་བ་), and refuting disputes about it (དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤངས་པའོ). First, the distinctions of the bodies can be divided into two, three, four, or five. The first is that the teacher Nagarjuna (སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་) divided the Buddha's bodies into two: for one's own benefit, the Dharmakaya (རང་དོན་དམ་དམ་པའི་ཆོས་སྐུ་), and for the benefit of others, the Rupakaya (གཞན་དོན་ཀུན་རྫོབ་པ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའོ). In the Sixty Stanzas on Reasoning (རིག་པ་དྲུག་ཅུ་པ་) it says: 'By this virtue, may all beings gather accumulations of merit and wisdom, and may they obtain the two supreme bodies arising from merit and wisdom. (དགེ་བ་འདི་ཡི་སྐྱེ་བོ་ཀུན། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་བསགས་ཏེ། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་པའི། །དམ་པ་གཉིས་ནི་ཐོབ་པར་ཤོག །)' Among them, the Dharmakaya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་) is the Dharmadhatu (ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་) with two purities (དག་པ་གཉིས་ལྡན་) in the Buddha's land (སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་), as it says in the Praise: 'If the cause of samsara is purified, that itself is cessation, that is nirvana, that itself is the Dharmakaya. (གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལས། །དག་པ་དེ་ཉིད་མྱ་ངན་འདས། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །)' The Dharmakaya is the basis of immeasurable qualities such as powers, and relying on these qualities, the Rupakaya accomplishes the benefit of sentient beings as long as samsara exists, as it says: 'In the stainless Dharmakaya, the ocean of wisdom dwells, like various jewels, from which the benefits of sentient beings are accomplished. (དྲི་མ་མེད་པའི་ཆོས་སྐུ་ལ། །ཡེ་ཤེས་རྒྱ་མཚོ་རྣམ་པར་གནས། །སྣ་ཚོགས་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་དུ། །དེ་ལས་སེམས་ཅན་དོན་རྣམས་མཛད། །)' The Rupakaya (གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་) exists in two forms: the Sambhogakaya (ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་) and the Nirmanakaya (སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་). As it says, 'like various jewels (སྣ་ཚོགས་ནོར་བུ་ཇི་བཞིན་དུ། །)'. The second is that some Madhyamikas (དབུ་མ་པ་ཁ་ཅིག་) believe that awareness (རིག་པ་) is pervaded by ignorance (མ་རིག་པའི་), therefore in the subsequent attainment of Vajra-like Samadhi (རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་), since the pervader, ignorance, disappears, its pervaded object, awareness, also disappears, so the pacification of all knowers and knowable objects (ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་) is the Dharmakaya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ་), as it says in the Entering the Middle Way (འཇུག་པ་): 'When the dry firewood of knowable objects is completely burned, (ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་ད』)
ེ་རྒྱལ་རྣམས་ཆོས་སྐུ་སྟེ། །དེ་ཚེ་སྐྱེ་བ་མེད་ཅིང་འགགས་པ་མེད། །སེམས་འགགས་པ་དེ་སྐུ་ཡི་མངོན་སུམ་མཛད། །ཅེས་སོ། །ཡེ་ཤེས་མེད་ཀྱང་གཟུགས་སྐུ་ གཉིས་ནི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་དང་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་དཔག་བསམ་ཤིང་། །ཇི་ལྟར་རེ་བ་ཡོངས་བསྐོང་བ། །དེ་བཞིན་གདུལ་བྱའི་སྨོན་ལམ་གྱིས། །དབང་ གིས་རྒྱལ་བའི་སྐུར་སྣང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་ནི་དཔེ་དང་མི་མཚུངས་ཏེ། ནོར་བུ་ལ་སོགས་པ་ནི་ད་ལྟ་ཡོད་པས་དོན་བྱེད་ལ་འདིར་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཡེ་ཤེས་མེད་ཅིང་། སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེད་པ་པོ་འདས་ཀྱང་དེའི་མཐུས་གཞན་དོན་བྱེད་པ་མི་འགལ་ཏེ། དཔེར་ན་བྲམ་ཟེ་ཤམ་ཀུས་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབས་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-1085 དེ་ཉིད་ལས། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གིས་ནི། །མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབས་ནས་འདས་གྱུར་པ། །དེ་འདས་ཡུན་རིང་ལོན་ཡང་དེ། །དུག་ལ་སོགས་པ་ཞི་བྱེད་བཞིན། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་དང་རྗེས་མཐུན་པས། །རྒྱལ་བའི་ མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབ་པ་ཡང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མྱ་ངན་ལས། །འདས་ཀྱང་དོན་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཛད། །ཅེས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོ་ལ་སོགས་པ་དག་སྐུ་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ་ ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དང་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དག་པའི་སྤངས་པ་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། ཐུབ་པའི་ ངོ་བོ་ཉིད་སྐུ་ནི། །ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་གང་དག །ཐོབ་གྱུར་རྣམ་ཀུན་རྣམ་དག་པ། །དེ་དག་རང་བཞིན་མཚན་ཉིད་ཅན། །ཞེས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྡེ་ཚན་ ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཡོད་པ་རྣམས་ཡིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་གཉིས་ནི་གཞན་དང་འདྲའོ། །བཞིར་ངེས་པའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་རྫོགས་བཅས་དང་། །དེ་བཞིན་གཞན་པ་སྤྲུལ་ པ་ནི། །ཆོས་སྐུ་མཛད་པ་དང་བཅས་པ། །རྣམ་པ་བཞིར་ནི་ཡང་དག་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཞེད་དོ། །བཞི་པ་ནི། མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ལས། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ལྔའི་བདག་ཉིད་ཅན། ། 2-1086 ཞེས་གསུངས་པས་དེ་ལ་སློབ་དཔོན་འཇམ་དཔལ་གྲགས་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྔར་གྱི་བཞི་པོ་དང་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅིང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་པའི་བྱ་བ་གྲུབ་ པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ལྔར་བཞེད་དོ། །གཉིས་པ་ངེས་པའི་དོན་ངོས་གཟུང་བ་ལ། སྐུ་གཉིས་སུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི། གཟུགས་སྐུ་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པར་ཟད་ཀྱི་དོན་ ལ་འཕགས་པ་མ་ཕམ་པས་གསུམ་དུ་མཛད་པ་དང་མཐུན་ནོ། །གསུམ་དུ་བཞག་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་
【現代漢語翻譯】 『諸佛皆為法身，彼時無生亦無滅。心之止息，乃身之顯現。』 即使沒有智慧，色身二者也因往昔的願力與所化眾生的因緣而生。《入菩薩行論》中說：『如意寶珠、如意樹，如何滿足一切願望，同樣，由所化眾生的願力，顯現勝者的身相。』 如果說這與比喻不符，因為寶珠等現在存在，所以能起作用，而這裡色身沒有智慧，且發願的菩薩已經逝去不存在了。即使行者已逝，以其威力利益他人也不相違，例如婆羅門香庫建造了迦樓羅的佛塔。 《入菩薩行論》中說：『例如迦樓羅，建造佛塔后已經逝去，他逝去已久，但此塔仍能平息毒等。』因與菩提行相符，建造勝者的佛塔，即使菩薩從涅槃中逝去，也能成辦一切利益。 第三種觀點是，論師僧伽賢等人認為有四身，即自性身是無漏智慧與斷除一切障礙的斷證二者的自性，也就是法性真如。《密宗經》中說：『佛陀的自性身，是證得無漏之法的，一切皆清凈，彼等具有自性之相。』 法身是具有二十二種無漏智慧的集合，報身和化身則與上述相同。四身確定的依據是：『自性身、報身，以及化身，法身與事業，真實宣說為四種。』 第四種觀點是，《稱揚名號經》中說：『佛具有五身。』對此，論師妙吉祥稱認為，自性身等前四身，以及通達一切事業且利益眾生的事業成就智，稱為智慧身，共為五身。 第二，確定其確切含義：將身份為二，不過是將色身歸為一體，在意義上與聖者彌勒所作的三身相符。分為三身則不然，論師……
【English Translation】 'All Buddhas are Dharmakaya, at that time there is no birth and no death. The cessation of mind is the manifestation of the body.' Even without wisdom, the two Rupakayas (form bodies) arise due to past aspirations and the influence of those to be tamed. As stated in 'Bodhicharyavatara': 'Like a wish-fulfilling jewel, a wish-granting tree, how it fulfills all desires, similarly, by the power of the aspirations of those to be tamed, the Victorious One appears in form.' If it is said that this is not analogous to the example, because jewels and the like exist now and can perform functions, but here the Rupakaya has no wisdom, and the Bodhisattva who made the aspiration has passed away and does not exist. Even though the agent has passed away, it is not contradictory that others are benefited by his power, just as the Brahmin Shamku built the stupa of Garuda. From the same text: 'For example, Garuda, having built a stupa, has passed away. Although he has been dead for a long time, it still pacifies poison and the like.' Being in accordance with the practice of Bodhi, building the stupa of the Victorious One, even though the Bodhisattva has passed away from Nirvana, he accomplishes all purposes. The third view is that teachers like Simhabhadra and others hold that there are four Kayas: the Svabhavikakaya (Essence Body) is the nature of the two purities of immaculate wisdom and the abandonment of all obscurations, which is the suchness of Dharmata. As stated in the 'Secret Teaching Treatise': 'The Svabhavikakaya of the Thubpa (Buddha), is whatever immaculate Dharma is attained, completely pure in every way, those have the characteristic of nature.' The Dharmakaya (Dharma Body) is the collection of twenty-two categories of immaculate wisdom, while the Sambhogakaya (Enjoyment Body) and Nirmanakaya (Emanation Body) are the same as above. The proof of the certainty of the four is: 'The Svabhavikakaya together with the Sambhogakaya, and likewise the Nirmanakaya, the Dharmakaya together with activity, are truly spoken of as four.' The fourth view is that, as stated in the 'Namasamgiti': 'Buddha possesses the nature of the five Kayas.' To this, the teacher Jampal Drakpa holds that the first four, such as the Svabhavikakaya, and the wisdom of accomplishing activities that comprehends all activities and benefits sentient beings, are called the Jnanakaya (Wisdom Body), thus considering them as five. Secondly, to ascertain the definitive meaning: dividing the Kayas into two is merely condensing the Rupakaya into one, which in meaning is in accordance with the three Kayas made by the Arya Maitreya. Dividing into three is not so, the teacher...
དག་གི་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་ལུང་དང་རིགས་པས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ སློབ་དཔོན་དེ་དག་སྐུ་གསུམ་དུ་བཞེད་པ་ཡིན་མོད་ཀྱི། ཡེ་ཤེས་མེད་པར་མི་བཞེད་ལ། ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ། །བསྲེགས་པས་ཞི་དེ་རྒྱལ་རྣམས་ཆོས་སྐུ་སྟེ། །ཞེས་པའང་ཡེ་ ཤེས་མེད་པར་སྟོན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་སྐུས་ཤེས་བྱའི་བུད་ཤིང་སྐམ་པོ་མ་ལུས་པ་བསྲེགས་པ་ལས་ཤེས་བྱ་སྐྱེ་བ་མེད་པས། སྐྱེ་ བ་མེད་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ་ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དེའི་ཡུལ་ཅན་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་པ་རྣམས་མི་འཇུག་པས་ཞེས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཆོས་སྐུ་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སྐྱེ་འགགས་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མར་འཛིན་པ་མི་འཇུག་ཅེས་ཆོས་སྐུ་དྲི་མ་དང་བྲལ་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། 2-1087 སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཚེ་དངོས་དང་དངོས་མེད་དག །བློ་ཡི་མདུན་ན་མི་གནས་པ། །དེ་ཚེ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པ། །དམིགས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཞི། །ཞེས་པའི་དོན་ཡང་དེ་ཡིན་ནོ། །ནོར་བུ་ ལ་སོགས་པའང་ཡེ་ཤེས་མེད་པའི་དཔེ་མ་ཡིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་དང་རྩོལ་བ་མེད་ཀྱང་གཞན་དོན་མཛད་པའི་དཔེར་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་ནོར་བུ་འབད་མེད་པར། །རང་གི་འོད་ནི་ སྟོན་པ་ལྟར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱང་བཟོ་མེད་པར། །དེ་བཞིན་མཛད་པ་ངེས་པར་སྟོན། །ཞེས་པ་དང་། འདི་ཉིད་ལས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་ནི། །རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་གཅིག་ཆར་དུ། །སྤྱོད་པ་ ཡུལ་གནས་རྣམས་ཀྱི་ནི། །བསམ་ཀུན་སོ་སོར་རྫོགས་བྱེད་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་ཡིད་བཞིན་ལ། །བརྟེན་ནས་བསམ་པ་ཐ་དད་རྣམས། །སྣ་ཚོགས་ཆོས་ནི་ཐོས་གྱུར་ཀྱང་། །དེ་ནི་དེ་ལ་རྣམ་མི་རྟོག ། ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །སྐུ་བཞིར་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡང་མིན་ཏེ། དེ་དབྱེ་ཟབ་དང་རྒྱ་ཆེ་དང་། །བདག་ཉིད་ཆེན་པོའི་ཡོན་ཏན་གྱི། །ཆོས་ཀྱི་རབ་ཕྱིར་རང་བཞིན་ལ། །སོགས་པའི་སྐུ་གསུམ་དག་ གིས་འཇུག །ཅེས་དབྱེ་བ་གསུམ་དུ་གསུངས་པ་དང་། རྒྱན་ལས་ཀྱང་། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྐུ་ཕྱེ་བ། །རང་བཞིན་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་། །གཞན་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། །དང་པོ་གཉིས་པོའི་རྟེན་ཡིན་ནོ། ། 2-1088 ཞེས་སྐུ་གསུམ་དུ་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐུ་རྣམ་པ་ལྔར་གསུངས་པ་ཡང་སྤྲོས་པ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བར་ཟད་ཀྱི་སྐུ་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པ་ཡོད་པ་ཡང་མ་ ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱང་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ནི་གསུམ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་ བསྒྲུབ་པ་ལ་ད
【現代漢語翻譯】 因為那些觀點並非佛陀的真實意圖，並且與經文和理性相悖。例如， 雖然那些論師認為佛有三身（Trikaya），但他們並不認為佛沒有智慧。如《現觀莊嚴論》中所說：『燒盡所知柴，寂滅即法身（chos sku，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，漢語字面意思：法性身）。』這並非表示沒有智慧，因為在那部論的註釋中說：『以智慧的自性身燒盡所有所知的柴木，因為不再產生所知，所以與無生相合，這就是諸佛的法身。』因此，智慧的對境，即空性（stong pa nyid），在任何情況下，都不會有以它為對境的心和心所生起，所以智慧的對境法身是空性，不會執著于生滅等相，這表明法身是遠離垢染的。 《入菩薩行論》中說：『何時實與非實，皆不住於心前，爾時余相皆無，無緣寂滅。』其含義也是如此。寶石等並非沒有智慧的例子，而是用來比喻雖然沒有分別念和造作，也能成辦他利。如《寶性論》中所說：『如意寶珠無勤作，自然顯現其光芒，諸佛亦復無造作，如是示現諸事業。』以及在同一論中也說：『猶如如意寶珠，雖無分別頓能成，有情所欲諸事業，如是佛陀如意樹，依彼所生諸異念，聞種種法各差別，然佛于彼無分別。』 同樣，將佛身份為四身也是不成立的，因為『彼等深廣及，大自體性之，功德法勝故，自體等三入。』這裡說了三種分類。而且，《現觀莊嚴論》中也說：『諸佛身差別，自性受用圓滿及，他化身，初二者，為彼之所依。』這裡說了三身，因此與四身的說法相矛盾。將佛身份為五種，也只是爲了迎合喜歡繁瑣的人而作的區分，並非有哪一種身不包含在三身之中。例如，成所作智也是法身的功德。因此，圓滿正等覺佛的身只有三種，即爲了自他利益而存在。
【English Translation】 Because those views are not the true intention of the Buddha and are contradicted by scripture and reason. For example, Although those teachers consider the Buddha to have three bodies (Trikaya), they do not consider the Buddha to be without wisdom. As it says in the Ornament of Clear Realization: 'Burning the firewood of knowable objects, pacified is the Dharmakāya (chos sku, Devanagari: Dharmakāya, Romanization: Dharmakāya, Literal meaning: Body of Dharma) of the Victorious Ones.' This does not mean that there is no wisdom, because in the commentary on that text it says: 'With the body of the nature of wisdom, burning all the dry firewood of knowable objects, because knowable objects no longer arise, it is united with the unborn. This is the Dharmakāya of the Buddhas.' Therefore, the object of wisdom, which is emptiness (stong pa nyid), in any case, will not have mind and mental events that take it as an object. So the object of wisdom, the Dharmakāya, is emptiness, and it does not cling to characteristics such as arising and ceasing. This shows that the Dharmakāya is free from defilements. It says in the Bodhisattvacaryāvatāra: 'When neither real nor unreal, abides before the mind, then there is no other aspect, perfectly pacified without an object.' The meaning of this is also the same. Jewels and so on are not examples of being without wisdom, but are used to illustrate that even without conceptual thought and effort, they can accomplish the benefit of others. As it says in the Ratnagotravibhāga: 'Just as a wish-fulfilling jewel, without effort, naturally displays its light, so too the Buddhas, without fabrication, certainly show their activities.' And in the same text it also says: 'Like a wish-fulfilling jewel, although without thought, it instantly fulfills all the desires of beings in various realms. Likewise, the Buddhas are like wish-fulfilling trees. Depending on them, various different thoughts arise, and they hear various different teachings, but the Buddhas do not conceptualize them.' Similarly, dividing the Buddha's body into four bodies is also not established, because 'Those deep and vast, and great self-nature, qualities of Dharma are superior, self-nature and three enter.' Here it speaks of three divisions. Moreover, in the Ornament of Clear Realization it also says: 'The bodies of the Buddhas are distinguished as the self-nature, enjoyment, and emanation bodies. The first two are the basis for the latter.' Here it speaks of three bodies, so it contradicts the statement of four bodies. Dividing the Buddha's body into five types is only a distinction made to cater to those who like elaboration, and there is no body that is not included in the three bodies. For example, the wisdom of accomplishing activities is also a quality of the Dharmakāya. Therefore, the body of the fully enlightened Buddha is only three, which exist for the benefit of oneself and others.
ེ་དག་ལས་ཉུང་ན་ནི་མི་ནུས་ཤིང་མང་བ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་སྐལ་བ་མེད་པའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ནི་སྐུ་གསུམ་གང་ ཡང་མི་སྣང་སྟེ། རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་ཆུ་ཡི་སྣོད་ཆག་ལ། །ཟླ་བའི་གཟུགས་བརྙན་མི་སྣང་ལྟར། །དེ་བཞིན་སེམས་ཅན་ངན་པ་ལ། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་ཀྱང་མི་སྣང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །འཕྲིན་ལས་འཇུག་པ་ ལའང་རང་གཞན་གཉིས་ལས་རང་གི་དོན་བསྒྲུབ་པ་ནི་ཆོས་སྐུ་ཡིན་ཏེ། བདག་ཉིད་ཟག་བཅས་ཀྱི་རྒུད་པ་སྤངས་ནས། ཟག་མེད་ཀྱི་འབྱོར་བ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པ་ནི་གཟུགས་ ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ལས། བདག་ཉིད་ཀྱི་ནི་འབྱོར་བའི་གནས། །དམ་པའི་དོན་གྱི་སྐུ་ཡིན་ཏེ། །དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་བརྡ་ཡི་སྐུ། །ཕ་རོལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས། །ཞེས་སོ། །གཟུགས་སྐུའི་གདུལ་བྱ་ལ་ཡང་ཉེ་བ་དང་རིང་པ་གཉིས་ལས་ཉེ་བ་ས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་སྣང་ལ་རིང་བ་ཉན་རང་དང་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ལ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་སྣང་སྟེ། 2-1089 དག་ལས་ཉེ་དང་རིང་རྣམས་ལ། །འཇིག་རྟེན་རྒྱལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ། །ཆུ་དང་ནམ་མཁའི་ཟླ་གཟུགས་བཞིན། །དེ་མཐོང་བ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུས་རང་ཉིད་ཟབ་ པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རང་གི་དོན་བྱེད་ལ། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་གཞན་ལ་ཟབ་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་གྱི་དོན་ ཡིན་ཅིང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་དེ་གཉིས་ཀའི་རྟེན་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། སྐུ་གསུམ་དག་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །སྐུ་བསྡུས་པར་ནི་ཤེས་བྱས་ཏེ། །སྐུ་གསུམ་དག་གི་རང་གཞན་གྱི། །དོན་འདི་རྟེན་དང་བཅས་ པར་བསྟན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། གལ་ཏེ་སྐུ་བཞི་མ་ཡིན་གསུམ་དུ་གནས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་སོགས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རྣམས་སངས་རྒྱས་ལ་མེད་པར་འགྱུར་ ཏེ། ཁྱོད་འདོད་པའི་སྐུ་གསུམ་གྱིས་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཡོད་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྟགས་མ་གྲུབ་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པས་དེར་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མཚན་དང་དཔེ་བྱེད་རྣམས་སངས་རྒྱས་ལ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཁྱོད་འདོད་པའི་སྐུ་བཞིར་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲས་ན་ལན་ཅི་ཞིག་ཡོད། དེ་དག་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པས་དེར་འདུའོ་ཞེ་ན། 2-1090 སྔ་མ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པས་དེར་འདུ་བར་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་ཏེ། འདི་ཉིད་ལས། དང་པོའི་སྐུ་ནི་སྟོབས་ལ་སོགས། །བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ལྡན། །གཉིས་པ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ མཚན། །རྣམ་སྨིན་ཡོན་ཏན་དག་དང་ལྡན། །ཞེས་སོ། །ཆོས་སྐུ
【現代漢語翻譯】 因此，如果少於此數則不能，多於此數則不必要。如此，對於沒有與佛陀事業相連的眾生來說，三身（梵文：Trikāya，藏文：སྐུ་གསུམ།）中的任何一身都不會顯現。如《寶性論》中說：『如同破裂的器皿中，不會顯現月亮的倒影一樣，對於惡劣的眾生，也不會顯現佛陀的身影。』 關於事業的進入，也有自利和他利兩種。自利是指法身（梵文：Dharmakāya，藏文：ཆོས་སྐུ།），因為捨棄了有漏的衰敗，獲得了無漏的成就。他利是指色身（梵文：Rūpakāya，藏文：གཟུགས་སྐུ།）。如經中所說：『自身成就的處所，是殊勝意義的身（法身）；聖者們象徵的身（色身），是他者圓滿的處所。』 在色身的所化眾生中，也有近和遠兩種。對於近的十地菩薩們，顯現報身（梵文：Saṃbhogakāya，藏文：ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ།），對於遠的聲聞、緣覺和異生凡夫，顯現化身（梵文：Nirmāṇakāya，藏文：སྤྲུལ་པའི་སྐུ།）。 對於這些近和遠的眾生，在世間勝者的壇城中，如同水和天空中的月亮倒影一樣，見到他們的方式有兩種。』或者，報身使自己圓滿受用深廣的法，因此是自利；化身則為他人宣說深廣的法，因此是他利；而法身是這兩者的所依。如《寶性論》中說：『三身的佛陀，被理解為身的集合；三身的自利和他利，被闡釋為具有所依。』 第三，駁斥對此的爭論。如果不是四身而是三身，那麼佛陀的力量等無漏功德，佛陀就不具備了，因為你所承認的三身沒有包含這些。如果你承認包含，那就與經中所說的相矛盾。如果這樣問，那麼這不是正確的理由，因為這是法身的功德，所以包含在法身中。如果不是這樣，那麼佛陀就不具備三十二相和八十隨好，因為你所承認的四身沒有包含這些。如果這樣說，那麼有什麼回答呢？回答是，這些是色身的功德，所以包含在色身中。 那麼，先前（佛陀的力量等無漏功德）也是法身的功德，所以包含在法身中，理由是相同的。如經中所說：『第一身（法身）具備遠離的力量等功德，第二身（色身）具備大丈夫相和異熟功德。』法身（梵文：Dharmakāya，藏文：ཆོས་སྐུ།）
【English Translation】 Therefore, it is not possible if it is less than this number, and it is not necessary if it is more. Thus, for beings who do not have the fortune to engage in the activities of the Buddha, none of the three bodies (Sanskrit: Trikāya, Tibetan: སྐུ་གསུམ།) appear. As it says in the Ornament: 'Just as in a broken vessel of water, the reflection of the moon does not appear, so too, the form of the Buddha does not appear to evil beings.' Regarding the engagement in activities, there are also two types: self-benefit and the benefit of others. Self-benefit is the Dharmakāya (Tibetan: ཆོས་སྐུ།), because one abandons the defects of contaminated existence and attains the wealth of uncontaminated existence. The benefit of others is the Rūpakāya (Tibetan: གཟུགས་སྐུ།). As it says in this very text: 'The place of one's own wealth is the body of ultimate meaning (Dharmakāya); the body symbolic of the sages (Rūpakāya) is the place of perfect fulfillment for others.' Among the beings to be tamed by the Rūpakāya, there are also two types: near and far. For the near, the Bodhisattvas of the ten bhūmis, the Saṃbhogakāya (Tibetan: ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ།) appears, and for the far, the Śrāvakas, Pratyekabuddhas, and ordinary beings, the Nirmāṇakāya (Tibetan: སྤྲུལ་པའི་སྐུ།) appears. 'For those near and far, in the mandala of the world's victors, like the reflections of the moon in water and sky, there are two ways of seeing them.' Alternatively, the Saṃbhogakāya causes oneself to fully enjoy the profound and vast Dharma, therefore it is for self-benefit; the Nirmāṇakāya teaches the profound and vast Dharma to others, therefore it is for the benefit of others; and the Dharmakāya is the basis for both. As it says in the Ornament: 'The Buddhas of the three bodies are understood to be the collection of bodies; the self-benefit and benefit of others of the three bodies are explained as having a basis.' Third, refuting the arguments against this. If it is not four bodies but three, then the Buddha's powers and other uncontaminated qualities would not be present in the Buddha, because the three bodies you accept do not include them. If you accept that they are included, then it contradicts what is said in the scriptures. If you ask this, then that is not a valid reason, because it is a quality of the Dharmakāya, so it is included there. If it were not so, then the marks and signs would not be present in the Buddha, because the four bodies you accept do not include them. If you say this, then what is the answer? The answer is that these are qualities of the Rūpakāya, so they are included there. Then, the former (the Buddha's powers and other uncontaminated qualities) are also qualities of the Dharmakāya, so they are included there, the reasoning is the same. As it says in this very text: 'The first body (Dharmakāya) possesses the qualities of being free from powers, etc., the second body (Rūpakāya) possesses the marks of a great person and the qualities of fruition.' Dharmakāya (Tibetan: ཆོས་སྐུ།)
་མཛད་པ་དང་བཅས་པ། །རྣམ་པ་བཞིར་ནི་ཡང་དག་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། མི་འགལ་ཏེ་ཆོས་སྐུ་ཞེས་པ་ནི། སྐུའི་འཇུག་བསྡུ་བ་ཡིན་ལ། རྣམ་པ་བཞི་ཞེས་པ་ནི་འཛད་པ་འཕྲིན་ལས་དང་བཅས་པའི་ཆོས་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་གསང་སྔགས་ལ་སོགས་པ་ལས་སྐུ་བཞིར་གསུངས་ པ་ཡང་སྤྲོས་པ་ལ་དགའ་བའི་ངོར་ནང་ཚན་ལས་ཕྱེ་བར་ཟད་ཀྱི་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པའི་བཞི་བ་ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་ དབྱེ། འཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ། སྤྲུལ་པའི་སྐུའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། མཚན་ཉིད་ངོས་གཟུང་བ་ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ ནི་ཁྱད་པར་ལྔ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། འདུས་མ་བྱས་པ་ནི། འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐོག་མར་སྐྱེ་བ་དང་དབུས་སུ་གནས་དང་མཐར་འགགས་པ་རྣམས་མེད་ཅིང་ཞེས་པའོ། །ཐ་དད་མེད་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་གཅིག་དང་ཐ་དད་དུ་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་པའོ། ། 2-1091 ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ནི། བདག་དང་བདག་མེད་པའི་སྤྲོས་པའི་མཐའ་གཉིས་སུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་བསྐུར་པ་འདེབས་པ་གཉིས་མེད་པའོ། །རྣམ་པར་དག་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱ་དང་སྙོམ་ འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བའོ། །རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་ནི། རང་བཞིན་གྱིས་དག་པས་དྲི་མ་མེད་པ་དང་རྟོག་གེའི་ཡུལ་ལས་འདས་པས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་དང་སྣང་བ་ མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པའི་ཆོས་སྐུ་དེ་རྟོགས་པ་ནི་བསྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་ པར་བཞག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དེའི་ཡོན་ཏན་ལ་རྟོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ནི། རྒྱ་ཆེ་བ་ཚད་ལས་གཞལ་བར་དཀའ་བས་གཞལ་དུ་མེད་པ་དང་། གཅིག་ དང་གཉིས་ལ་སོགས་པའི་གྲངས་ལས་འདས་པས་གངྒའི་བྱེ་མའི་གྲངས་ལས་འདས་པ་དང་རྟོག་གེའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པས་བསམ་དུ་མེད་པ་དང་། གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་མཉམ་པ་མེད་པའི་ཡོན་ ཏན་རྣམས་དང་ལྡན་ཞེས་པའོ། །སྤངས་པའི་ཡོན་ཏན་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དྲི་མ་མེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དེ་ནི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཉེས་པ་མཐའ་དག་རྣམ་པར་སྤངས་པ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ཡང་ཁྱད་པར་ལྔ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། 2-1092 གསུང་བརྗོད་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་དང་། སྐུའི་སྣང་བ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་གཉིས་ནི་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་སྣ་ཚོགས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འོད་ཟེར་མངའ་བའི་སྐུས་ཞེས་པས་གསུང་གི་སྣང་ བ་མཛད་པ་པོ་སྐུ་ཡིན་པར་བསྟན་ནོ། །ཐུགས་ཀྱི་མཛད་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ནི། གདུལ
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『你們說有法身，以及事業等四種功德，這與經中說的『如來有四種真實』相矛盾。』這並不矛盾，因為『法身』是指身的總攝，而『四種』是指包括事業在內的四種功德。』這是經中所說。同樣，在密法等經典中所說的四身，也只是爲了滿足喜歡繁瑣者的需求，從內部進行劃分而已，並非存在一個不包含在前三者之中的第四身。 第二，關於經文的內容，分為三個部分：總說、詳細解釋和總結。第一部分又分為三個方面：法身（chos kyi sku，Dharmakāya，法身，法性之身），報身（longs spyod rdzogs pa'i sku，Saṃbhogakāya，報身，享受圓滿之身），化身（sprul pa'i sku，Nirmāṇakāya，化身，變化之身）。第一部分又分為兩個方面，首先是定義：圓滿佛陀的法身具有五種特點：非造作性，即沒有有為法的生、住、滅；無差別性，即佛陀的法界在一體和差異上沒有分別；不顛倒性，即沒有對我和無我的兩種極端進行執著和誹謗；完全清凈性，即遠離煩惱障、所知障和等持障這三種障礙；自性光明性，即自性清凈，沒有污垢，超越了思辨的範疇，沒有分別念，通過無相的智慧，各自親自證悟，因此，證悟法界自性的法身，是瑜伽行者通過修習生起的智慧，在禪定中現量見到的。 第二，關於法身的功德，證悟的功德包括：廣大，難以衡量，無法估量；超越一和二等數字，超越恒河沙數；不是思辨的對象，不可思議；不與他人共有，具有無與倫比的功德。斷證的功德是：如來無垢的法界，完全斷除了包括習氣在內的一切過患。第二，報身也具有五種特點： 語的表達 непрерывно，身的顯現 непрерывно，這兩者都表明，具有深廣和 разнообразный 聖法的光芒的身，是語的顯現的作者。意的行為 непрерывно，即調伏...
【English Translation】 If someone asks: 'You say there is Dharmakāya (chos kyi sku, Dharmakāya, 法身, the body of Dharma), and four qualities including activities, which contradicts the statement in the scriptures that 'Tathāgata has four truths.' This is not contradictory, because 'Dharmakāya' refers to the collection of bodies, and 'four' refers to the four qualities including activities.' This is what the scriptures say. Similarly, the four bodies mentioned in the Tantras and other scriptures are only divided internally to satisfy those who like complexity, and there is no fourth body that is not included in the first three. Second, regarding the content of the text, it is divided into three parts: general statement, detailed explanation, and summary. The first part is further divided into three aspects: Dharmakāya (chos kyi sku, Dharmakāya, 法身, the body of Dharma), Saṃbhogakāya (longs spyod rdzogs pa'i sku, Saṃbhogakāya, 報身, the body of enjoyment), and Nirmāṇakāya (sprul pa'i sku, Nirmāṇakāya, 化身, the body of transformation). The first part is further divided into two aspects, first the definition: The Dharmakāya of the perfect Buddha has five characteristics: non-createdness, that is, there is no arising, dwelling, or ceasing of conditioned dharmas; non-difference, that is, there is no distinction between oneness and difference in the Dharmadhātu of the Buddha; non-inversion, that is, there is no clinging to or slandering of the two extremes of self and non-self; complete purity, that is, being free from the three obscurations of afflictions, knowledge, and samādhi; self-luminous nature, that is, being naturally pure, without defilements, beyond the realm of speculation, without conceptualization, and personally realized by each through the wisdom of non-appearance, therefore, the Dharmakāya that realizes the nature of the Dharmadhātu is directly seen by the yogi who has developed wisdom through practice and is in samādhi. Second, regarding the qualities of the Dharmakāya, the qualities of realization include: vastness, difficult to measure, immeasurable; transcending numbers such as one and two, transcending the number of the sands of the Ganges; not an object of speculation, inconceivable; not shared with others, possessing incomparable qualities. The qualities of abandonment are: the undefiled Dharmadhātu of the Tathāgata, completely abandoning all faults, including habitual tendencies. Second, the Saṃbhogakāya also has five characteristics: The expression of speech is continuous, and the appearance of the body is continuous. Both of these indicate that the body with the light of the profound and diverse holy Dharma is the author of the manifestation of speech. The activity of the mind is continuous, that is, taming...
་བྱའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་དོན་གྲུབ་པར་མཛད་པ་ལ་བརྩོན་པ་ཞེས་པའོ། །དེ་དག་ ལ་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ནི་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་བསྒྲུབ་པ་ལ་འབད་རྩོལ་དང་བྲལ་བས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུའི་རྒྱལ་པོ་བཞིན་ཏེ་ཞེས་པའོ། །གདུལ་བྱ་ལ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་ ཡང་དེའི་ངོ་བོ་དང་བྲལ་བ་ནི། ཁ་དོག་དང་ཚད་ལ་སོགས་པས་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་སྣ་ཚོགས་པའི་དངོས་པོར་སྣང་བ་དང་། སྣང་ཡང་དོན་ལ་སྣ་ཚོགས་དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་ཏེ་གཅིག་ ཉིད་དུ་མར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པའི་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཐར་པའི་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་ རྣམས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་བཀོད་ནས་རབ་ཏུ་སྨིན་པར་མཛད་པ་དང་། ཐེག་ཆེན་པ་རྣམས་ས་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་ལ་བཀོད་ནས་ལུང་སྟོན་པར་མཛད་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་རྒྱུའི་གཟུགས་སྐུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་འདིར་ནི་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་རྟག་པར་གནས་ཏེ་དཔེར་ན་ནམ་མཁའི་ཁམས་སུ་ཟླ་བའི་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་གནས་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-1093 མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། གང་གི་སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་པར། །འགྲོ་ལ་ཕན་པ་སྣ་ཚོགས་དག །མཉམ་དུ་མཛད་པའི་སྐུ་དེ་ནི། །ཐུབ་པའི་སྤྲུལ་སྐུ་རྒྱུན་མི་འཆད། །ཅེས་སོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་ དབྱེ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཐུན་མོང་གི་དབྱེ་བ། སོ་སོའི་རང་བཞིན། འཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་དབྱེ་བའི་གཞི་ནི། གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་རང་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་ཇི་ལྟ་ བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཅིང་མ་རིག་པའི་གཉིད་ལས་སངས་པས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཅེས་བརྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་སྤང་བྱ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་མཆོག་ཏུ་མཐར་ཐུགས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པ་གཞན་གྱི་བློའི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་བསམ་དུ་མེད་པ་འཁོར་བའི་གཡུལ་ལས་རྒྱལ་བས་དགྲ་བཅོམ་པ་གཞན་གྱིས་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པའི་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའོ། །དབྱེ་ བའི་དངོས་པོ་ནི་སངས་རྒྱས་དེ་ཡི་དབྱེ་བ་ནི་རང་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་ལ་སོགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་སྤྲུལ་པ་སྟེ་སྐུ་གསུམ་དག་གིས་འཇུག་ཅེས་པའོ། །འབྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ རྟོགས་པར་དཀའ་བས་ཟབ་པ་དང་མཐུ་དང་ལྡན་པས་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་གཞན་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་བདག་ཉིད་ཆེན་པོའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། 2-1094 ཆོས་ཀྱི་སྐུ། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ། སྤྲུལ་པའི་སྐུའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྟན་པ། བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྐུ་གསུམ་ཡོད་པ་དེ་ལ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ནི་ངོ་ བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ནི་རང་ལྡོག་མཚན་ཉིད་ཅེས་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པ་དང་མདོར་ན་ཡོན་ཏན་ལྔ་ད
【現代漢語翻譯】 諸佛的事業是爲了使有情眾生從輪迴中解脫，他們精進不懈。這些佛陀沒有分別念，任運成就一切事業，就像如意寶王一樣，無需任何努力就能成辦一切。雖然所調伏的眾生看起來千差萬別，但實際上他們的本質並無不同。例如，顏色和大小等事物，因應所調伏眾生的根器而顯現為各種各樣的物體，但實際上這些顯現並非各自獨立的自性，而是在一體中顯現。第三，化身是爲了引導尚未進入解脫道的世間眾生進入寂滅涅槃之道，並將已進入解脫道的眾生安置於大乘道中，使他們成熟；對於大乘行者，則將他們安置於八地等果位，併爲他們授記。這種事業的根本——色身，將永恒地存在於世間，就像月亮的影像存在於虛空中一樣。 密訣教典中說：『只要輪迴存在，就能利益無量眾生，同時利益眾生的佛身，就是永不間斷的佛陀化身。』 第二，詳細分類有三種：共同的分類、各自的自性、以及歸納。第一，分類的基礎是：不依賴於他者，而是依靠自身證悟的自生智慧，通達一切如所有性和盡所有性，從無明的沉睡中覺醒，因此被稱為佛陀。斷除一切應斷之物，達到最究竟的寂滅涅槃，超越其他人的智慧範疇，不可思議，戰勝輪迴的戰場，因此是阿羅漢，他人無法證悟，只能由自己證悟的自性。分類的對象是：佛陀的分類包括自性法身、報身和化身，這三身。分類的原因是：因為難以證悟所以深奧，因為具有力量所以廣大，因為圓滿地利益他人所以具有大士的功德，因此進行分類。第二，有三種：法身、報身、化身。第一種又分為兩種：教法和闡釋。第一，具有三身，其中圓滿正等覺佛陀的自性身，是自相的特徵，也就是具備五法，簡而言之，具備五種功德。
【English Translation】 The activity of the Buddhas is to strive to accomplish the liberation of sentient beings from samsara. These Buddhas have no conceptualization and spontaneously accomplish all activities, like a wish-fulfilling jewel king, without any effort. Although the beings to be tamed appear to be diverse, their essence is actually no different. For example, things like color and size appear as various objects according to the faculties of the beings to be tamed, but in reality, these appearances are not independent natures, but appear in oneness. Third, the Nirmanakaya (emanation body) is to guide worldly beings who have not yet entered the path of liberation to enter the path of peaceful Nirvana, and to place those who have entered the path of liberation in the Mahayana path, making them mature; for Mahayana practitioners, they are placed in the eighth bhumi (level) and so on, and prophecies are given to them. The Rupakaya (form body), which is the basis of such activity, will eternally remain in this world, just as the image of the moon remains in the realm of space. The secret instruction scripture says: 'As long as samsara exists, it can benefit countless beings, and the Buddha body that simultaneously benefits beings is the continuous Nirmanakaya of the Buddha.' Second, the detailed classification has three aspects: common classification, individual characteristics, and summarization. First, the basis of classification is: not relying on others, but relying on self-generated wisdom that is realized by oneself, knowing all suchness and all that exists, awakening from the sleep of ignorance, therefore called Buddha. Abandoning all that should be abandoned, reaching the ultimate peaceful Nirvana, transcending the scope of other people's wisdom, inconceivable, winning the battlefield of samsara, therefore being an Arhat, unable to be realized by others, but becoming the nature of self-realization. The object of classification is: the classification of the Buddha includes Svabhavikakaya (nature body), Sambhogakaya (enjoyment body), and Nirmanakaya (emanation body), these three bodies. The reason for classification is: because it is difficult to realize, it is profound, because it has power, it is vast, and because it perfectly benefits others, it has the qualities of a great being, therefore it is classified. Second, there are three: Dharmakaya (truth body), Sambhogakaya (enjoyment body), and Nirmanakaya (emanation body). The first is divided into two: teachings and explanations. First, having the three bodies, the Svabhavikakaya of the perfectly enlightened Buddhas is the characteristic of self-nature, that is, possessing the five dharmas, in short, possessing five qualities.
ང་དབྱེར་མེད་དུ་ལྡན་པ་ཉིད་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། མཚན་ཉིད་ ནི་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བས་འདུས་མ་བྱས་ཤིང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་གཅིག་དང་ཐ་དད་དུ་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་པ་དང་། བདག་དང་བདག་མེད་པའི་སྤྲོས་པའི་མཐའ་གཉིས་དག་ན་རྣམ་ པར་སྤངས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་། ཤེས་བྱ་དང་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བསྒྲིབ་པ་གསུམ་ལས་ངེས་པར་གྲོལ་བས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། དྲི་མ་གདོད་མ་ནས་མེད་པ་དང་འབར་རྩོལ་གྱི་རྣམ་ པར་རྟོགས་པ་མེད་པ་དང་རྣལ་འབྱོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་འོད་གསལ་བ་ཡིན་ཏེ་ངོ་ བོ་ཉིད་ཀྱིས་དག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཡོན་ཏན་ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ལ་སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་དབྱེར་མེད་དུ་ཡང་དག་པར་ལྡན་ཏེ་ཞེས་པའོ། ། 2-1095 ཡོན་ཏན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཚད་གཞལ་དུ་མེད་པ་དང་ནང་ཚན་གྱིས་དབྱེ་བ་གྲངས་ཀྱི་གནས་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་བགྲང་དུ་མེད་པ་དང་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་ནས་བསམ་དུ་མེད་པ་དང་། ཉན་ ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་མཉམ་པ་མེད་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་རྣམ་པར་དག་པའི་མཐར་ཐུགས་པའོ། །དེ་དག་གི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཚད་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་ གྲངས་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་རྟོག་གེའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་སངས་རྒྱས་འབའ་ཞིག་གི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་ པའི་ཕྱིར་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་གཞལ་དུ་མེད་པ་དང་གྲངས་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ལ་གསུམ་སྟེ། མཚན་ཉིད་ལྔ་ངོས་གཟུང་། དེ་དག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན། སྣང་ བ་དཔེས་མཚོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། གསུང་གི་བརྗོད་པ་ཟབ་པ་དང་སྣ་ཚོགས་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་འབྱོར་པ་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་། སྐུ་སྟོན་པ་མེ་ལོང་ ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ལ་དེའི་རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་མཚན་དང་དཔེ་བྱེད་ཀྱིས་བརྒྱན་པའི་སྐུར་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་སྟེ། མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། མཚན་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། །དཔེ་བྱད་བརྒྱད་ཅུའི་བདག་ཉིད་འདི། ། 2-1096 ཐེག་ཆེན་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་ཕྱིར། །ཐུབ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུར་བཞེད། །ཅེས་སོ། །ཐུགས་ཀྱི་མཛད་པ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ལས་བསྒྲལ་བར་བཞེད་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་དག་པས་ དེའི་རྒྱུ་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་འགྲོ་བའི་དོན་རྒྱུན་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་དང་། འབད་པ་མེད་པ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་རྩོལ་བ་ལ་མི་ལྟོས་པས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་གདུལ་བྱའི་འདོད་པ་ ཇི་ལྟ་བ་བ
【現代漢語翻譯】 我應證悟到與其無別。第二[法身]分二：從體性上說，由於遠離生等，故為非造作，且於法界中，無有一與異之分別；於我與無我之戲論二邊，徹底斷除；從煩惱障、所知障、入定障這三重障礙中，必定解脫，故為極凈；無有原始垢染，亦無熾燃之分別念；乃瑜伽自在佛陀等之等持如實知曉之境，是故如來之法界光明，體性本凈。第二是功德：圓滿正覺之自性身，與力等功德無別而真實具足。 何為功德？即是不可衡量，且其內部分類，亦為其他算數所不能計數，不依因緣而不可思議，不與聲聞等共有，故為無等，斷除一切障礙，故達極凈之頂峰。其理由是，由於其量廣大，數量永無止境，且於一切行相中，皆非尋思之境，唯是佛陀獨有之功德，斷除二障及其習氣，故依次為不可衡量與無數等。第二是報身，分三：五種體性之認定，歸納而示，以譬喻顯現。第一，語之表達深奧且多樣，圓滿受用大乘之法財；身之顯現，如明鏡般之智慧，以其自性之法相與隨好莊嚴之身顯現。如密續經中所說：『三十二相與八十隨好，為大乘之受用，故勝者之報身。』意之事業，乃以清凈之大悲，欲將一切眾生從痛苦中解脫，故其同類因之果，即是利益眾生之事永不斷絕；無勤作，即無分別念，不依賴努力，任運成就，隨所化眾生之意願。
【English Translation】 I should realize it as being inseparable from it. The second [Dharmakaya] has two aspects: In terms of its characteristics, it is unconditioned because it is free from arising, etc., and it is without any distinction of one or different in the realm of phenomena. It is completely free from the two extremes of the proliferation of self and no-self. It is definitely liberated from the three obscurations of afflictions, knowledge, and meditative absorption, and is therefore perfectly pure. It is without original defilement, without the appearance of blazing effort, and is the object of knowledge of the samadhi of the yogic masters, Buddhas, etc., as it is. Therefore, the Dharmadhatu of the Tathagatas is luminous and pure by its very nature. The second is qualities: The Svabhavikakaya (essence body) of the perfect Buddha is truly endowed with qualities such as powers, inseparable from it. What are the qualities like? They are immeasurable, and their internal divisions cannot be counted by other numerical systems, they are inconceivable because they do not depend on reasons, they are unequaled because they are not shared with Shravakas, etc., and they reach the ultimate purity because they have abandoned all obscurations. The reasons for these are that they are immeasurable, innumerable, etc., in order, because of their vastness, because their numbers are endless, because they are not the object of thought in any way, because they are the qualities of the Buddhas alone, and because they have abandoned the two obscurations together with their predispositions. The second is the Sambhogakaya (enjoyment body), which has three aspects: identifying the five characteristics, summarizing and showing them, and illustrating the appearance with examples. The first is that it fully enjoys the wealth of the profound and diverse Dharma of the Great Vehicle in its speech, and that the body appears as a body adorned with the characteristics and signs of its own nature in the mirror-like wisdom. As it says in the Upadesha Shastra: 'These thirty-two marks and eighty signs are the enjoyment of the Great Vehicle, therefore, the Victorious One's Sambhogakaya is asserted.' The activity of the mind is that the great compassion, which wishes to liberate all sentient beings from suffering, is perfectly pure, so the result of its homogeneous cause is that the benefit of beings is never interrupted, and the effortless is that it is spontaneously accomplished according to the wishes of those to be tamed, without conceptualization and without relying on effort.
ཞིན་དུ་རེ་བ་ཡོངས་སུ་བསྐོང་བ་དང་། རས་ཀྱི་ཁ་དོག་གི་དབང་གིས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུའི་མཐུའི་ཞེས་པ་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་ཡང་དེ་དང་བྲལ་བ་ལྟར་གདུལ་ བྱའི་མོས་པའི་དབང་གིས་རྫུ་འཕྲུལ་སྣ་ཚོགས་པའི་རྣམ་པར་སྣང་ཡང་དེའི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པའི་སྐུའི་ཚུལ་རྣམ་པར་གནས་སོ། །གཉིས་ པ་ནི། གསུང་བརྗོད་པ་དང་སྐུ་སྟོན་པ་དང་ཐུགས་ཀྱི་མཛད་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་དང་འབད་རྩོལ་གྱིས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། སྣ་ཚོགས་པ་དེའི་ངོ་བོ་མིན་ཡང་དེར་སྟོན་ པར་མཛད་པས་ན་འདིར་ནི་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་དང་རྣམ་པ་ལྔར་བརྗོད་དོ། །གསུམ་པ་ནི། དཔེ་ཇི་ལྟར་རས་ཀྱི་ཚོན་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་པ་དེའི་དངོས་པོ་མིན་ཡང་སྣ་ཚོགས་པར་སྣང་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཁམས་དང་མོས་པའི་རྐྱེན་སྣ་ཚོགས་པས་ཁྱབ་བདག་ཅེས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱང་སྣ་ཚོགས་པ་དེའི་དངོས་པོ་མིན་ཡང་སྣ་ཚོགས་དེའི་ངོ་བོར་སྣང་ཞེས་པའོ། ། 2-1097 གསུམ་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་རྣམ་གཞག་དང་། གཞུང་གི་དོན་ཏོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། མཚན་ཉིད། དབྱེ་བ། རྣམ་འཕྲུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི་ཐུབ་པའི་སྐུ་གང་གིས་དག་པ་དང་མ་ དག་པའི་ཞིང་སྣ་ཚོགས་སུ་གདུལ་བྱ་སོ་སོ་སྐྱེ་འཕགས་ལ་ཆོས་སྣ་ཚོགས་གསུངས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའི་དོན་དུ་པི་ཝང་ལེན་པའི་རྣམ་པར་མཛད་པ་ལྟ་ བུ་བཟོ་འོ། རི་དྭགས་རུ་རུར་སྐྱེ་བ་བསྟན་པ་ལྟ་བུར་སྐྱེ་བ་དང་། ཤཱཀྱ་ཐུབ་ལྟ་བུ་མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའོ། །རྒྱན་ལས། བཟོ་དང་སྐྱེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཆེ། །མྱ་ངན་འདས་པར་རྟག་སྟོན་ པ། །སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་འདི་ནི། །རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཐབས་ཆེན་པོ། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཞིང་འདིར་མཆོག་གི་སྤྲུལ་པའི་རྣམ་འཕྲུལ། ཞིང་ཁམས་གཞན་དུ་རྣམ་འཕྲུལ་མཛད་ཚུལ། དེ་དག་ གང་གི་མཛད་པ་ཡིན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཆོག་གི་སྤྲུལ་པ་སྐུའི་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་འཕྲུལ་གྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མཛད་ལ་དེ་དག་ནི་གཞུང་ལས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་ ལྟར་བདག་གི་སྟོན་པས་གླིང་འདིར་འཕྲིན་ལས་རྨད་དུ་བྱུང་བས་གདུལ་བྱའི་དོན་མཛད་པ་ལྟར་གླིང་བཞི་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱའི་འཛམ་བུའི་གླིང་རྣམས་སུའང་མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་བསྒྲུབ་པ་ལ། 2-1098 ཕྱོགས་བཅུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ནའང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཚན་ཐ་དད་པ་རྣམས་ཀྱིས་གདུལ་བྱའི་དོན་མཛད་པར་གསུངས་ཏེ། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་འབྱུང་གནས་ལས། འདི་ནས་ཤར་ཕྱོགས་སུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་བརྗོད་དུ་མེད་
【現代漢語翻譯】 以極大的希望圓滿一切，如同因布的顏色而顯現如意寶珠的力量，雖然顯現出各種顏色，但又與其分離一樣，由於被調伏者的意樂，雖然顯現出各種神通，但又與其自性分離，這些都以圓滿受用大乘佛法的身相而安住。第二方面是：語的表達、身的示現、意的作為持續不斷，沒有刻意的造作，雖然不是各種事物的本體，但卻示現為各種事物，因此這裡說顯現為各種事物，並以五種方式來表達。第三方面是：例如，如同布的各種顏色的因緣，使得珍寶顯現出各種顏色，雖然不是各種顏色的本體，但卻顯現為各種顏色一樣，同樣，由於被調伏的眾生的根性和意樂的各種因緣，遍主（指佛陀）雖然不是各種事物的本體，但卻顯現為各種事物的自性。 關於化身，分為兩部分： общей структуры и смысл текста. 第一部分有三個方面：定義、分類和神變。第一部分是：佛陀以其身在各種清凈和不清凈的剎土中，為各種應被調伏的眾生，包括凡夫和聖者，宣說各種佛法。第二部分有三個方面：如為樂神王善喜（དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའ།）以彈奏琵琶的形象出現；如示現轉生為鹿王（རི་དྭགས་རུ་རུ།）；如釋迦牟尼佛（ཤཱཀྱ་ཐུབ།）是殊勝的化身。經論中說：『工巧與 जन्म 和菩提大，常示現涅槃，佛陀的化身，是解脫的偉大方法。』第三部分有三個方面：在此剎土中殊勝化身的神變；在其他剎土中示現神變的方式；以及思考這些是誰的作為。第一方面是：殊勝化身以十二種事業的神變來利益眾生，這些在經論中有所闡述。第二方面是：如同我的導師（指釋迦牟尼佛）在此世間以不可思議的事業來利益應被調伏的眾生一樣，也在四大部洲的世界中，在百俱胝的 Jambudvipa （འཛམ་བུའི་གླིང་，梵文 Jambudvīpa，梵文羅馬擬音 Jambudvīpa，贍部洲）中成辦事業。 在十方無邊無際的世界中，也宣說了以不同名稱的如來利益應被調伏的眾生。如聖《寶蘊經》（འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་འབྱུང་གནས།）中說：『從這裡向東方，有不可言說的佛土』
【English Translation】 Fulfilling all hopes with great expectation, like the power of a wish-fulfilling jewel appearing due to the color of the cloth, although appearing in various colors, yet separate from them, similarly, due to the inclinations of those to be tamed, although appearing in various miraculous forms, yet separate from their nature, all these abide in the form of a body that fully enjoys the Dharma of the Great Vehicle. The second aspect is: the expression of speech, the manifestation of body, and the activities of mind are continuous, without deliberate effort, and although not the essence of various things, they are shown as various things, therefore it is said here that they appear as various things and are expressed in five ways. The third aspect is: for example, just as the various colors of a cloth cause a precious jewel to appear in various colors, although not the essence of those various colors, it appears as various colors, similarly, due to the various causes of the realms and inclinations of beings to be tamed, the all-pervading one (referring to the Buddha), although not the essence of various things, appears as the nature of various things. Regarding the Nirmāṇakāya (化身), there are two parts: the general structure and the meaning of the text. The first part has three aspects: definition, classification, and manifestation. The first part is: the Buddha, with his body, in various pure and impure realms, speaks various Dharmas to various beings to be tamed, including ordinary beings and noble ones. The second part has three aspects: such as appearing in the form of playing the lute for the Gandharva King Rabga (དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་རབ་དགའ།); such as showing birth as the deer king Ruru (རི་དྭགས་རུ་རུ།); such as Shakyamuni Buddha (ཤཱཀྱ་ཐུབ།) being the supreme Nirmāṇakāya. It is said in the scriptures: 'Skill and birth and great Bodhi, constantly showing Nirvana, the Nirmāṇakāya of the Buddha, is the great method of liberation.' The third part has three aspects: the manifestation of the supreme Nirmāṇakāya in this realm; the way of manifesting miracles in other realms; and contemplating whose actions these are. The first aspect is: the supreme Nirmāṇakāya benefits sentient beings with the twelve deeds of manifestation, which are elaborated in the scriptures. The second aspect is: just as my teacher (referring to Shakyamuni Buddha) benefits beings to be tamed in this world with inconceivable activities, he also accomplishes activities in the worlds of the four great continents, in hundreds of millions of Jambudvipa (འཛམ་བུའི་གླིང་, Sanskrit Jambudvīpa, Sanskrit Romanization Jambudvīpa, 贍部洲). In the infinite realms of the ten directions, it is also proclaimed that the Tathāgatas with different names benefit beings to be tamed. As it is said in the Holy Ratnakara (འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་འབྱུང་གནས།): 'From here to the east, there are unspeakable Buddha lands.'
པ་བཞི་བཅུའི་རྡུལ་རྙེད་ཀྱི་ཞིང་འདས་པ་ན་ཟིལ་གྱིས་མི་ནོན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པ་ཡོད་དེ། དེ་ན་ང་ལ་ སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བཞི་བཅུའི་མཚན་ཞིང་དང་བཅས་པ་དངོས་སུ་སྨོས་ཤིང་དེ་བཞིན་དུ་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐ་དད་པ་རྣམས་སུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཚེ་ང་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་མིང་ཐ་དད་པར་ཤེས་པ་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་བསྐལ་པར་སྨྲས་ཀྱང་ཤར་ཕྱོགས་ ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་མཐའ་རྟོགས་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་མཛད་པ་ཡང་ནམ་མཁའི་མཐར་ཐུགས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྣམས་སུ་གདུལ་ བྱ་གང་ན་གནས་པ་དེར་འབྱུང་གི་གཞན་དུ་མི་འབྱུང་སྟེ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་མེ་ནི་གཞན་དུ་འབར། །གཞན་དུ་ཞི་བར་གྱུར་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་ཡང་། ། 2-1099 སྣང་དང་མི་སྣང་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་གདུལ་བྱའི་བློ་ལ་འཚམས་པར་སྣང་ནས་མཛད་ཀྱི་མི་འཚམས་པས་མ་ཡིན་ཏེ་དོན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ཉིད་ལས། རྟག་ཏུ་ཐམས་ ཅད་ལ་ཁྱབ་པ། །ཆོས་དབྱིངས་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་དུ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཉི་མ་གདུལ་བྱ་ཡི། །རི་ལ་ཇི་ལྟར་འོས་བཞིན་འབབ། །ཅེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་པོ་འདི་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་མཛད་པ་ཡིན་ནམ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དག་ནི་དང་པོ་དགུའམ་བཅུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་ ཡིན་པར་འདོད་དོ། །ཐ་མ་གསུམ་མམ་གཉིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཀུན་དགའ་སྙིང་པོ་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་ནི་དང་པོ་བཅུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡིན་ལ་ཐ་མ་ གཉིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །སློབ་དཔོན་ཤཱཀྱ་བཤེས་གཉེན་ནི་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སྐུ་དེ་ཉིད་དུ་བཞག་ནས་སྤྲུལ་པའི་སྐུས་འོག་མིན་དུ་སོང་སྟེ་དེར་སངས་ རྒྱས་ནས་སླར་ཡང་སྔར་གྱི་སྐུ་ལ་བཞུགས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་ལ་སོགས་པ་མཛད་པས་དང་པོ་བདུན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་ལྔ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་པར་འདོད་དེ། 2-1100 ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བ་ཕལ་ཆེར་གྱིས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་པར་བཞེད་དོ། །འོག་མིན་དུ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུར་སངས་རྒྱས་ནས། ཞིང་དུ་མར་སྤྲུལ་སྐུའི་མཛད་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ བཞེད་དོ། །འདི་དག་གི་དོན་དཔྱད་པ་ནི་གོང་དུ་བརྗོད་པས་ཡང་ཟློས་པར་མི་བྱའོ། །གང་གི་ལྟར་ཡང་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པས་ནི་མངོན་དུ་མཛད་པ་ལ་ལྟོས་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡ
【現代漢語翻譯】 在超越了四十俱胝微塵數佛剎的彼方，有一個名為『無能勝』的極清凈世界。在那裡，眾生知我為『一切義成如來』。 如是宣說了四十如來的名號及佛剎，同樣，在不同的佛土中行持佛陀事業時，眾生以不同的名號知我，即使宣說不可說劫也無法窮盡東方佛土的邊際。如是等等。 這樣的事業也只會在遍及虛空邊際的世界中，于應調伏的眾生所在之處顯現，在其他地方則不會顯現，因為沒有意義。《寶鬘論》中說：『如火於他處燃，於他處息滅，如是諸佛亦，顯現與不顯。』 也就是說，佛陀的事業是應合所化眾生的根器而顯現，而不是不應合，因為那樣沒有意義。正如《寶鬘論》所說：『常時遍一切，法界虛空中，佛日為調伏，隨應沒于山。』 第三，這十二種事業是菩薩的事業還是佛陀的事業呢？小乘有部宗認為，前九種或十種是菩薩的事業，而且是異生位最後有者的事業。最後三種或兩種是佛陀的事業。有些論師，如根嘎寧波等，認為前十種是菩薩的事業，最後兩種是佛陀的事業。釋迦友論師則認為，在苦行時安住于成熟之身，以化身前往色究竟天，在那裡成佛后又回到原來的身體，然後前往菩提樹下等等，因此前七種是菩薩的事業，后五種是佛陀的事業。 大乘行者大多認為一切都是佛陀的事業。因為在色究竟天以報身成佛后，爲了調伏眾生而在其他剎土示現化身的事業。如是認為。這些觀點的意義在前面已經說過，所以不再重複。無論如何，就顯現而言，成佛是相對於示現事業而言的，菩薩是...
【English Translation】 Beyond the realms of forty-crore dust-particle-like Buddha-fields, there exists an extremely pure world called 'Invincible'. There, beings know me as 'Sarvarthasiddha Tathagata' (the Tathagata Who Accomplishes All Purposes). Thus, the names of forty Tathagatas and their Buddha-fields are explicitly mentioned. Similarly, when performing the deeds of a Buddha in different Buddha-fields, beings know me by different names. Even if one were to speak for inexpressible kalpas, one could not fathom the extent of the eastern Buddha-fields. Such and so forth. Such activities occur only in the realms that pervade the expanse of space, wherever there are beings to be tamed; they do not occur elsewhere, for they would be meaningless. As the Ratnavali (Garland of Jewels) states: 'Just as fire burns in one place and is extinguished in another, so too, the Buddhas appear and disappear.' That is, the activities of the Buddha appear in accordance with the minds of those to be tamed, and not otherwise, for that would be meaningless. As it says in this very text: 'Constantly pervading all, in the sphere of Dharma-dhatu, the Buddha-sun, for those to be tamed, sets as appropriate upon the mountains.' Third, are these twelve deeds the deeds of a Bodhisattva or the deeds of a Buddha? The Sravaka schools hold that the first nine or ten are the deeds of a Bodhisattva, and that they are the deeds of an ordinary being in their last existence. The last three or two are considered to be the deeds of a Buddha. Some teachers, such as Kunga Nyingpo (Kun-dga' snying-po), believe that the first ten are the deeds of a Bodhisattva, and the last two are the deeds of the Buddha himself. Teacher Shakya Beshen (Shakya bShes-gnyen), however, believes that while practicing austerities, he remained in that ripened body, and then, through a manifested body, went to Akanishta (og min), where he attained Buddhahood. Then, he returned to his former body and went to the Bodhi tree, etc. Thus, the first seven are the deeds of a Bodhisattva, and the last five are the deeds of a Buddha. Most Mahayanists believe that all are the deeds of a Buddha. For after attaining Buddhahood in Akanishta in the Sambhogakaya (longs spyod rdzogs pa'i sku), he manifests the deeds of a Nirmanakaya (sprul sku) in other realms in order to tame beings. So they believe. The meaning of these views has been discussed above, so it will not be repeated. In any case, in terms of manifestation, the attainment of Buddhahood is relative to the manifestation of deeds; the Bodhisattva is...
ིན་ ལ་བྱང་ཆུབ་པ་ཉིད་ལ་ལྟོས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་མ་ཕམ་པའི་དགོངས་པས་རིག་གསུམ་དུ་གནས་ཏེ། ས་དགུ་པ་དང་བཅུ་པར་ཡང་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་སྟོན་པར་གསུངས་པས་ ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡིན་པ་དང་། མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་ཀྱང་འཁོར་བ་མ་སྟོང་གི་བར་དུ་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཡང་ཡང་སྟོན་པས་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་དུས་ཉིད་དུ་སྐུ་གསུམ་གཅིག་ཆར་བརྙེས་པས་དང་པོ་བཅུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དང་ཐ་མ་གཉིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིན་པར་མི་འགལ་ལོ། །འོན་ཀྱང་ འདི་ནི་གདུལ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་གཞག་པར་བྱ་ལ་དེ་ལས་ནི་བཅུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དང་གཉིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པར་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་གཉིས་ཏེ། མཛད་པ་དངོས་དང་། 2-1101 དེའི་འཕྲིན་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི་མཛད་པ་སྟོན་པར་མཛད་དོ་ཞེས་གྲང་ངོ་། །རྒྱུ་གང་ལས་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་ཇི་སྙེད་ པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་གདུལ་བྱའི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་གཟིགས་ནས་ནི་ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པ་མ་གཡོས་པར་རོ། །གནས་གང་དུ་ན་ཡོངས་སུ་ མ་དག་པའི་ཞིང་ཁམས་རྣམས་སུའོ། །དུས་ཇི་སྲིད་དུ་ན་སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དུའོ། །གང་སྟོན་ན་སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་མཛད་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་གང་ཞེ་ན། དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་སུ་སྐྱེ་བ་མངོན་པར་སྐྱེ་བ་དང་། དགའ་ལྡན་གནས་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་འཕོ་བ་དང་། ཡུམ་གྱི་ལྷུམས་སུ་འཇུག་པ་དང་། ཟླ་བ་བཅུ་ཚང་ནས་སྐུ་བལྟམས་པ་དང་། ཡི་ གེ་ལ་སོགས་པ་བཟོ་ཡི་གནས་རྣམས་ལ་མཁས་པར་བསྟན་པ་དང་། བཙུན་མོ་བརྒྱད་ཁྲི་ལ་སོགས་པའི་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་དགྱེས་པར་རོལ་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་དང་། ཁབ་ཀྱི་གནས་ནས་ངེས་པར་རབ་ ཏུ་འབྱུང་བ་དང་། ཆུ་ཀླུང་ནཻ་རཉྫ་ནའི་དྲུང་དུ་དཀའ་བ་སྤྱད་པ་དང་། རྡོ་རྗེའི་གདན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་དུ་རྩ་བསྟིང་པའི་སྟན་ལ་བཞུགས་ནས་བདུད་ཀྱི་སྡེ་དཔུང་དང་བཅས་པ་འཇོམས་པ་དང་། 2-1102 དེའི་རྗེས་སུ་ཡོངས་སུ་མ་དག་པའི་བསམ་གཏན་བཞི་རྫོགས་པར་མཛད་དེ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པའི་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པར་དང་། ལྔ་སྡེ་ བཟང་པོ་དགེ་སློང་དུ་གྱུར་པ་ལ་བོས་ཏེ། དགེ་སློང་དག་མཐའ་གཉིས་པོ་འདི་དག་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་འཇུག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་འདོད་པ་བསོད་ཉམས་ལ་སྦྱོར་བའི་མཐའ་དང་ངལ་ཞིང་ དུབ་པར་གྱུར་པའི་མཐའ་སྟེ་མཐའ་འདི་དག་སྤངས་ནས་དབུ་མའི་ལམ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་ཏེ། ཡང་དག་པའི་
【現代漢語翻譯】 就觀待于證得菩提而言，是佛陀的事業。聖者無垢友（Vimalamitra）的觀點認為，安住於三智（三種智慧）中，在第九地和第十地也示現十二行誼，因此一切都是菩薩的事業。圓滿證悟成佛后，直到輪迴未空之間，也再三示現十二行誼，因此一切都是佛陀的事業。 一位菩薩在圓滿證悟的時刻，同時獲得三身，因此最初的十個是菩薩的事業，最後的兩個是佛陀的事業，這並不矛盾。然而，這應根據所化眾生如何顯現來安立，因此在他們看來，十個是菩薩的事業，兩個是佛陀的事業。第二部分是論典的兩個要點：真實的行誼及其事業。 首先是示現行誼，這是因為遍及一切有情的大悲心。如何示現呢？以知曉世間一切的智慧，觀察所有應調伏的世間，以如實知曉的智慧安住於法身而不動搖。在何處示現呢？在不清凈的剎土中。時間有多久呢？直到輪迴存在。示現什麼呢？各種化身的行誼。這些行誼是什麼呢？ 在兜率天顯現受生，從兜率天降臨到贍部洲，進入母胎，十月圓滿后誕生，精通文字等工藝，在八萬妃嬪等眷屬中享受嬉戲，從王宮出家，在尼連禪河邊苦行，前往金剛座菩提樹下，坐在菩提樹下的穩固座墊上，降伏魔眾及其軍隊， 之後，圓滿不清凈的四禪，以一剎那的智慧圓滿證悟成佛。然後，他召喚五賢比丘，對成為比丘的人說：『比丘們，這兩種極端不應趨入，即沉溺於慾望的極端和疲憊睏乏的極端。捨棄這些極端，以中道來宣說佛法。』
【English Translation】 In terms of depending on attaining enlightenment, it is the activity of the Buddha. The view of the noble Vimalamitra states that abiding in the three wisdoms, he also shows the twelve deeds in the ninth and tenth bhumis, therefore all are the activities of the Bodhisattva. After completely attaining Buddhahood, he repeatedly shows the twelve deeds until samsara is empty, therefore all are the activities of the Buddha. A single Bodhisattva attains the three kayas simultaneously at the moment of complete enlightenment, therefore the first ten are the activities of the Bodhisattva and the last two are the activities of the Buddha, which is not contradictory. However, this should be established according to how it appears to the beings to be tamed, so it appears to them that ten are the activities of the Bodhisattva and two are the activities of the Buddha. The second part is the two points of the text: the actual deeds and their activities. First is showing the deeds, which is because of the great compassion that pervades all sentient beings. How does he show them? With the wisdom that knows all of the world, he observes all the worlds of those to be tamed, and with the wisdom that knows reality, he abides equally in the Dharmakaya without moving. Where does he show them? In the impure realms. For how long? For as long as existence lasts. What does he show? The various activities of the emanations. What are these? Manifesting birth in the Tushita heaven, descending from the Tushita heaven to Jambudvipa, entering the womb of his mother, being born after ten months, showing expertise in crafts such as writing, enjoying pleasure among a retinue of eighty thousand consorts, renouncing the world from his palace, practicing austerities by the Nairanjana River, going to the Vajra seat at the foot of the Bodhi tree, sitting on a firm cushion under the Bodhi tree, destroying the Maras and their armies, After that, he perfects the four impure dhyanas, and with the wisdom of a single moment, he completely attains perfect enlightenment. Then, he calls to the five excellent bhikshus who have become monks, saying: 'Monks, these two extremes are not to be practiced by those who have gone forth, namely the extreme of indulging in sensual pleasures and the extreme of exhaustion and fatigue. Abandoning these extremes, teach the Dharma by means of the Middle Way.'
ལྟ་བ་དང་། རྟོག་པ་དང་། ངག་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་། འཚོ་བ་དང་། རྩོལ་བ་དང་། དྲན་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏོ། །བཞི་པོ་འདི་དག་ནི་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དག་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་དང་། ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། འགོག་པ་དང་། ལམ་མོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ བསྐོར་བ་དང་། རྩ་མཆོག་གི་གྲོང་ཤིང་ས་ལ་ཟུང་གི་དྲུང་དུ་བྱོན་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཚུལ་བསྟན་པར་གཤེགས་པར་མཛད་པ་རྣམས་སོ། ། གཉིས་པ་དེའི་འཕྲིན་ལས་ལ་གསུམ་ལས། ལམ་ལ་ མ་ཞུགས་པ་ཐར་པ་ལ་དགོད་པ་ནི་རབ་ཏུ་འཇུག་པར་མཛད་ཅེས་པའོ། །གང་ལ་ན་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལའོ། །གང་གིས་ན་གདུལ་བྱ་འདུལ་བའི་ཐབས་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སོ། ། 2-1103 གང་ན་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སོ། །ཇི་ལྟར་ན་སྲིད་པ་གསུམ་ལ་སྐྱེ་བ་བསྐྱེད་ནས་སོ། །གང་གི་སྒོ་ནས་སྐྱོ་བ་བསྐྱེད་ན་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་དང་། ཟག་ པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞི་བར་བསྟན་པའི་སྒྲ་ཡིས་སོ། །གཉིས་པ་དམན་པ་ཐེག་ཆེན་ལ་དགོད་པ་ལ་གཉིས་ ཏེ། སྤྱིའི་རྣམ་གཞག གཞུང་གི་དོན་ཏོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གང་འཇུག་པའི་གང་ཟག གང་ནས་འཇུག་པའི་ས་མཚམས། ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ། ཐོས་སྒྲོག་པ་ནི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་ དང་རྩེ་མོ་ལ་གནས་པ་དེ་ལས་ལོག་ནས་ཐེག་ཆེན་དུ་འཇུག་ལ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དུ་ནི་བཟོད་པ་འབྲིང་ལ་གནས་པའང་འཇུག་པར་འདོད་དེ། གྲུབ་པའི་མཐའ་ལས། གཉིས་སློབ་རིགས་ལས་ བཟློག་ནས་ནི། །སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་གཞན་གསུམ་ཡང་། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་གི་གོང་མ་རྣམས་མི་འཇུག་ཏེ། འདི་ལྟར་བཟོད་ཐོབ་ངན་སོང་ཡོངས་མི་ལྷུང་། །ཞེས་པས་བཟོད་པ་ཐོབ་ནས་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་ བ་མི་ལེན་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་གཞན་དོན་དུ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བ་ཚད་མེད་པ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཟོད་པ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་ནི་རང་རྒྱལ་གྱི་ཐེག་པར་ཡང་མི་འཇུག་སྟེ། 2-1104 ཆེན་པོ་འདོད་རྟོགས་སྡུག་བསྔལ་ཡུལ། །དེ་ནི་སྐད་ཅིག་གཅིག་རེ་བཞིན། །ཆོས་མཆོག་ཅེས་པས་དེ་དག་ལ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལས་མེད་ལ་དེའི་རྗེས་ཐོགས་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་ཞིང་འཕགས་པ་ནི་ཐེག་ པ་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་རིག་པ་ནི་ཕུང་པོ་ལྷག་བཅས་ཀྱི་དགྲ་བཅོམ་པ་མན་ཆད་འཇུག་པར་འདོད་དེ། རྒྱན་ལས། ཉན་ཐོས་མ་ངེས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ཐེག་དོན་མཐོང་དང་མ་མཐོང་ བའོ། །དོན་མཐོང་འདོད་ཆགས་བྲལ་བ་དང་། །འདོད་ཆགས་བྲལ་མིན་འདི་དམན་པའོ། །ཞེས་ཕྱིར་མི་འོང་མན་ཆད་འཇུག་པ་དང་། བསྡུ་བ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལས། ཉན་ཐོས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་ འགྱུར་བ་དེ། ཅི་ཕུང་པོའི་ལྷག་མ་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ལ་གནས་ཤིང་བླ་ན
【現代漢語翻譯】 見（梵文：दृष्टि，羅馬：dṛṣṭi，漢語字面意思：見解），思（梵文：संकल्प，羅馬：saṃkalpa，漢語字面意思：思維），語（梵文：वाच्，羅馬：vāc，漢語字面意思：言語），業邊（梵文：कर्मान्त，羅馬：karmānta，漢語字面意思：業之邊際），活（梵文：आजीव，羅馬：ājīva，漢語字面意思：生活），勤（梵文：व्यायाम，羅馬：vyāyāma，漢語字面意思：努力），念（梵文：स्मृति，羅馬：smṛti，漢語字面意思：記憶），定（梵文：समाधि，羅馬：samādhi，漢語字面意思：禪定）。這四者是聖諦，即苦（梵文：दुःख，羅馬：duḥkha，漢語字面意思：痛苦），集（梵文：समुदय，羅馬：samudaya，漢語字面意思：生起），滅（梵文：निरोध，羅馬：nirodha，漢語字面意思：滅盡），道（梵文：मार्ग，羅馬：mārga，漢語字面意思：道路）。如是等轉法輪，于菩提樹下，雙樹之間示現涅槃之相而逝。 第二，關於佛的事業，分為三點：未入道者安置於解脫，即是令其入道。安置於何處呢？安置於寂滅涅槃。由誰安置呢？由善巧調伏所化眾生的佛陀安置。安置於何處呢？安置於未入道的眾生。如何安置呢？使其於三有中受生。通過何種方式生起厭離心呢？通過宣說諸行無常，有漏皆苦，諸法無我，涅槃寂靜之音聲。 第二，將下劣者安置於大乘，分為兩點：總的建立和經文的意義。第一點分為三部分：何者進入，從何處進入，如何進入。第一點，聲聞乘的修行者，處於加行道的暖位和頂位，從那裡退轉而進入大乘。而對於緣覺乘的道路，處於中忍位也可以進入，宗義中說：『二者從學道退轉后，將成佛，其餘三者亦然。』那些高於這些層次的人不會進入，因為『獲得忍位者，永不墮惡趣。』所以獲得忍位后不會再於惡趣受生，而菩薩爲了利益眾生，必須于惡趣中無量次受生。獲得大忍位者也不會進入緣覺乘， 『大欲證悟痛苦境，彼于剎那各一次，殊勝法』，因為他們每一剎那只有一次機會，之後立即生起見道，成為聖者，所以會確定于各自的乘。唯識宗認為，有餘依阿羅漢以下都可以進入，如《莊嚴經論》所說：『聲聞不定有二種，見與未見勝義諦。見義離欲與非離，此非離欲是下劣。』所以不還果以下都可以進入。《攝抉擇分》中說：『聲聞完全轉變為菩提，是處於無餘涅槃界的，還是處於更高的境界？』
【English Translation】 View (Tibetan: ལྟ་བ་, Sanskrit: dṛṣṭi, Romanization: dṛṣṭi, Literal meaning: View), Thought (Tibetan: རྟོག་པ་, Sanskrit: saṃkalpa, Romanization: saṃkalpa, Literal meaning: Thought), Speech (Tibetan: ངག་, Sanskrit: vāc, Romanization: vāc, Literal meaning: Speech), End of Action (Tibetan: ལས་ཀྱི་མཐའ་, Sanskrit: karmānta, Romanization: karmānta, Literal meaning: End of Action), Livelihood (Tibetan: འཚོ་བ་, Sanskrit: ājīva, Romanization: ājīva, Literal meaning: Livelihood), Effort (Tibetan: རྩོལ་བ་, Sanskrit: vyāyāma, Romanization: vyāyāma, Literal meaning: Effort), Mindfulness (Tibetan: དྲན་པ་, Sanskrit: smṛti, Romanization: smṛti, Literal meaning: Memory), Concentration (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit: samādhi, Romanization: samādhi, Literal meaning: Samadhi). These four are the Noble Truths: Suffering (Tibetan: སྡུག་བསྔལ་, Sanskrit: duḥkha, Romanization: duḥkha, Literal meaning: Suffering), Origin (Tibetan: ཀུན་འབྱུང་བ་, Sanskrit: samudaya, Romanization: samudaya, Literal meaning: Arising), Cessation (Tibetan: འགོག་པ་, Sanskrit: nirodha, Romanization: nirodha, Literal meaning: Cessation), and Path (Tibetan: ལམ་, Sanskrit: mārga, Romanization: mārga, Literal meaning: Path). Thus, turning the wheel of Dharma, under the Bodhi tree, between the twin trees, he showed the aspect of passing into Nirvana. Secondly, regarding the activities of the Buddha, there are three points: placing those who have not entered the path in liberation, which is to cause them to enter the path. Where are they placed? They are placed in peaceful Nirvana. By whom are they placed? By the Buddhas who are skilled in methods of taming those to be tamed. Where are they placed? They are placed in sentient beings who have not entered the path. How are they placed? By causing them to take birth in the three realms. Through what means is aversion generated? Through the sound of teaching that all conditioned things are impermanent, all that is tainted is suffering, all phenomena are without self, and Nirvana is peaceful. Secondly, placing the inferior in the Great Vehicle, there are two points: the general establishment and the meaning of the text. The first point is divided into three parts: who enters, from where they enter, and how they enter. The first point: practitioners of the Hearer Vehicle, who are in the heat and peak positions of the path of joining, retreat from there and enter the Great Vehicle. As for the path of the Solitary Realizer Vehicle, those in the middle forbearance can also enter, as the tenet states: 'The two who turn back from the path of learning will become Buddhas, and so will the other three.' Those above these levels will not enter, because 'Those who have attained forbearance will never fall into the lower realms.' Therefore, having attained forbearance, they will not take birth in the lower realms, while Bodhisattvas, for the benefit of others, must take birth in the lower realms countless times. Those who have attained great forbearance will also not enter the Solitary Realizer Vehicle, 'Great desire to realize the realm of suffering, they have one moment each, supreme Dharma,' because they only have one moment each, and immediately after that, the path of seeing arises, and they become noble ones, so they will be determined in their respective vehicles. The Mind-Only School believes that those below the Arhat with remainder can enter, as stated in the Ornament of Realization: 'Hearers are uncertain, there are two kinds, those who have seen and those who have not seen the ultimate truth. Those who have seen the meaning are free from desire and those who are not free from desire, this non-freedom from desire is inferior.' Therefore, those below the Non-Returner can enter. The Compendium of Determinations states: 'When a Hearer completely transforms into Bodhi, are they dwelling in the realm of Nirvana without remainder, or in a higher realm?'
་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་དམ། འོན་ཏེ་ཕུང་པོའི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པའི་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ལ་གནས་ཤིང་བྱེད་ཅེ་ན། སྨྲས་པ། ཕུང་པོའི་ལྷག་མ་དང་བཅས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ལ་གནས་ཤིང་བྱེད་དེ། འདི་ལྟར་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་དབྱིངས་ལ་གནས་པ་ནི་རྩོམ་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཞིང་འབད་པ་ཐམས་ཅད་རྒྱུན་བཅད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ལྷག་བཅས་འཇུག་པར་བྱེད་ཀྱི་ལྷག་མེད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 2-1105 མཐར་ཐུགས་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབུ་མ་པ་ནི་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་དུ་ཞུགས་ཀྱང་སྔོན་གྱི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ནུས་པ་བརྟས་པ་ན་རྐྱེན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་རྗེའི་འོད་ ཟེར་གྱིས་བསྐུལ་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོར་འཇུག་པར་བཞེད་དེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། ཇི་སྲིད་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་སྐུལ། །དེ་སྲིད་ཡེ་ཤེས་ལུས་དངོས་ཅན། །ཏིང་འཛིན་མྱོས་པས་རྒྱལ་གྱུར་པའི། །ཉན་ཐོས་ པ་དག་གནས་པར་འགྱུར། །བསྐུལ་ནས་སྣ་ཚོགས་གཟུགས་ཀྱིས་ནི། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་རབ་ཆགས་ཤིང་། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་བསགས་ནས། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་པ་དང་། ལང་དཀར་གཤེགས་པ་ ལས་ཀྱང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ལུས་ཐོབ་ནས། །བསྐལ་པའི་བར་དུ་མི་སད་དོ། །དཔེར་ན་སྐྱེས་བུ་མྱོས་པ་ནི། །མྱོས་འགྱུར་མེད་ནས་འཚང་པ་ལྟར། །དེ་ནི་དེ་དག་ང་ཡི་སྐུ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་ ཤེས་བྱ་བ་ཐོབ། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། གཞན་ལུགས་དགག་པ་ནི། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་འཇུག་པ་ན་དང་པོ་མཐོང་ལམ་དུ་འཇུག་དགོས་ ཀྱི་ལམ་དང་པོ་གཉིས་སུ་མི་འཇུག་ཏེ། འཕགས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོར་ལྷུང་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་དགྲ་བཅོམ་ཐེག་ཆེན་ལམ་དུ་འཇུག་ཀ་མ་དེ་ལ་ལམ་ཤེས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་དངོས་སུ་མི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། 2-1106 བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེས་ལ་མ་ཉམས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ནི། རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། ལྷའི་བུ་གང་དག་གིས་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་མ་བསྐྱེད་པ་དེ་དག་གིས་ ཀྱང་བླ་ན་མེད་པར་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དེའི་དོན་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། ཡུལ་ངེས་པ་དང་། ཞེས་འབྱུང་ལ། དེའི་འགྲེལ་པར་དེ་ཡང་ བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པས་གྲུབ་བོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་སྐྱེས་ གྱུར་ན་སྐད་གཅིག་གིས། །འཁོར་བའི་བརྩོན་རར་བསྡམས་པའི་ཉམས་ཐག་རྣམས། །བདེ་གཤེགས་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཞེས་བརྗོད་བྱ་ཞིང་། །
【現代漢語翻譯】 是否證得無餘涅槃？或者安住並作用於有餘涅槃之界？答：安住並作用於有餘涅槃之界。因為安住于無餘涅槃之界，則遠離一切造作，斷絕一切努力。』因此，是進入有餘涅槃，而不是無餘涅槃，因為究竟認為有三種乘。中觀派認為，即使進入無餘涅槃，由於先前善業習氣的力量增長，受到諸佛慈悲光芒的激勵，也會進入大乘。如《菩提心釋》所說：『只要未受佛陀的激勵，具有智慧之身的聲聞，沉醉於禪定之中，就會安住於此。受到激勵后，以各種形象，熱衷於利益眾生，積累福德智慧資糧，從而獲得佛陀的菩提。』《楞伽經》中也說：『獲得禪定之身，乃至劫末都不會醒來。譬如醉酒之人，若無醒酒之物則不會醒來。彼等即是我的身，獲得佛法之知識。』 關於第二點，分為三部分。駁斥他宗觀點：有些人說，聲聞阿羅漢進入大乘道時，必須首先進入見道，不能進入第一和第二道，否則會墮落為凡夫。這種說法是不對的。因為阿羅漢進入大乘道時，不會真正生起道諦的見道，因為已經生起了菩提心，並且沒有退失。理由是，《勝鬘經》中說：『諸位天子，凡是沒有發起無上菩提心的，也應當發起無上正等覺的菩提心。』其意義在《訣竅論》中說：『確定所緣。』其解釋中說，『那也只是發起菩提心而已，因此是確定了各自的所緣。』因此可以成立。如果立宗不成立，則會成為菩薩。如《入菩薩行論》所說：『一旦生起菩提心，剎那之間，那些被囚禁在輪迴牢獄中的可憐眾生，便被稱為諸佛之子，』
【English Translation】 Does one realize the Nirvāṇa without remainder, or does one abide and act in the realm of Nirvāṇa with remainder? Answer: One abides and acts in the realm of Nirvāṇa with remainder. For abiding in the realm of Nirvāṇa without remainder means being free from all actions and cutting off all efforts.』 Therefore, it is entering Nirvāṇa with remainder, not without remainder, because ultimately it is held that there are three vehicles. The Madhyamikas believe that even if one enters Nirvāṇa without remainder, when the power of the previous virtuous habit increases, stimulated by the rays of compassion of the Buddhas, one will enter the Mahāyāna. As the Bodhicittotpāda-śāstra says: 『As long as not stimulated by the Buddha, the Śrāvakas with bodies of wisdom, intoxicated by samādhi, will abide there. After being stimulated, with various forms, they will be passionately attached to the benefit of sentient beings, accumulate merit and wisdom, and attain the enlightenment of the Buddha.』 And the Laṅkāvatāra Sūtra also says: 『Having obtained the body of samādhi, they will not awaken until the end of the kalpa. Just as a drunken person, if there is no antidote, will not awaken. Those are my bodies, having obtained the knowledge of the Buddha-dharma.』 Regarding the second point, there are three parts. Refuting the views of others: Some say that when a Śrāvaka Arhat enters the Mahāyāna path, one must first enter the path of seeing (darśanamārga), and cannot enter the first and second paths, otherwise one would fall into the state of an ordinary being. This is not correct. Because when an Arhat enters the Mahāyāna path, the path of seeing of the path of knowledge (mārgajñāna) will not actually arise, because the Bodhicitta has already arisen and has not declined. The reason is that the Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra says: 『Those sons of gods who have not generated the unsurpassed Bodhicitta should also generate the Bodhicitta of unsurpassed perfect enlightenment.』 Its meaning is stated in the Upadeśa-śāstra: 『Determining the object.』 Its commentary says, 『That is only generating the Bodhicitta, therefore it is determining each object.』 Therefore, it can be established. If the thesis is not established, then one will become a Bodhisattva. As the Bodhicaryāvatāra says: 『Once the Bodhicitta arises, in an instant, those miserable beings imprisoned in the prison of saṃsāra are called the sons of the Sugatas,』
འཇིག་རྟེན་ལྷ་མིར་བཅས་པས་ཕྱག་བྱར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། དེས་ན་སོ་སོ་ སྐྱེ་བོའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་འགྱུར་ཏེ། རྒྱལ་སྲས་གང་ཞིག་དེའི་འཕགས་པའི་ལམ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི་རྟོགས་པ་ཚང་བའི་མཐོང་ལམ་ཐེག་ ཆེན་གྱི་རྒྱུད་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བས་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་འཐོབ་པའི་རྒྱུ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་བ་དང་། གང་ཟག་དེའི་མཐོང་ལམ་དེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གོམས་པ་སྔོན་དུ་མ་སོང་པར་སྐྱེས་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་བསྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་སྐྱོན་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་ཧ་ཅང་མ་སྤྲོས་སོ། ། 2-1107 གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཚོགས་ལམ་ནས་འཇུག་དགོས་ཏེ། སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་ནས་གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་འདུན་པ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དང་པོ་གསུམ་ཐོབ་ པར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཆོས་བཞི་གསུམ་བཅུ་གཉིས་རྫོགས་པར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར། སློབ་དཔོན་སེང་གེ་བཟང་པོས་དེ་ལ་དང་པོ་གསུམ་ནི་ཆུང་ངུ་དང་། འབྲིང་ དང་ཆེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་དང་པོ་པའི་ས་བསྡུས་སོ། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། དེ་ལྟར་ན་འཕགས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོར་ལྷུང་པ་སྲིད་པར་འགྱུར་ན། མཛོད་ལས། བཞི་ནི་ རིགས་ལས་ལྔ་འབྲས་ལ། །ཉམས་འགྱུར་དང་པོ་ལས་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ཅི་དམངས་ཀྱི་ཚིག་གིས་རྒྱལ་པོའི་བཀའ་འགོག་པར་བྱེད་དམ། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་དགྲ་ བཅོམ་མི་གཡོ་བའི་ཆོས་ཅན་མཐོང་ལམ་དུ་འཇུག་པ་ན་དགྲ་བཅོམ་གྱི་འབྲས་བུ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ན། མི་གཡོའི་ཆོས་ཅན་མི་གཡོ་བ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །འོན་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་ གྱི་སྤང་རྟོགས་ལས་ཉམས་ནས་མཐོང་ལམ་དུ་འཇུག་ན་དེར་འགྱུར་ཡང་། འདིར་སྔར་གྱི་སྤང་རྟོགས་ཐོབ་ཟིན་མི་ཉམས་པར་དེ་དག་ཁྱད་པར་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་འོག་ཏུ་ལྟུང་བར་ག་ལ་འགྱུར་ཞེ་ན། 2-1108 ཚུལ་དེ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་ཡང་མཚུངས་སོ། །གལ་ཏེ་ཉན་རང་འཕགས་པ་ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་དེ་འཕགས་པ་གཏན་ནས་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། ཐེག་དམན་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་འཕགས་ པ་གང་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དགྲ་བཅོམ་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་དེ་དགྲ་བཅོམ་གཏན་ནས་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མཚུངས་སོ། །གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་ཚུལ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ འཇུག་ཚུལ་ནི་ལས་དང་པོ་པ་དང་མཚུངས་པས་ལོགས་སུ་མ་བཤད་དོ། །འཕགས་པ་ལ་ཡང་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་ཡང་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ དང་།བྲལ་བའོ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་དང་། ལན་གཅིག་ཕྱིར་མི་འོང་གཉིས་སོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་དེ་ཐབས་
【現代漢語翻譯】 因為經中說：『世間天人皆敬禮。』因此，凡夫會成為菩薩，因為那些尚未獲得聖道的王子們仍然是凡夫。此外，大乘的加行道，包含了聲聞緣覺菩薩三乘的證悟，見道並非大乘的傳承，而是能獲得三乘的因。這與上述說法相矛盾。而且，那個人的見道，並非由大乘的方便和智慧串習而來，而是生起的大乘修所生慧，存在諸多過失，此處不作過多闡述。 第二，關於我自己的觀點：必須從大乘的資糧道開始進入，因為必須先生起慈悲心，然後爲了利益他人而希求成佛的願望，從而獲得最初的三種發心。必須圓滿由大乘資糧道所攝的四法和三十二相。正如獅子賢論師所說：『最初的三種發心，即小、中、大，概括了初學者的地。』 第三，駁斥辯論：如果那樣，聖者豈不是會墮落成凡夫？《俱舍論》中說：『四為種性，五為果，退轉非從最初生。』如果有人這樣問，難道能用平民百姓的話來否定國王的命令嗎？即使如此，按照你們的觀點，阿羅漢進入不動法性的見道時，會從阿羅漢的果位退轉，這豈不是與『不動法性，不可動搖』相矛盾嗎？如果阿羅漢從斷證功德退轉後進入見道，那確實會如此。但在這裡，先前的斷證功德已經獲得，不會退失，而且這些功德會變得更加殊勝，怎麼會墮落呢？ 這種說法對我們來說也是一樣的。如果聲聞緣覺聖者進入大乘資糧道，那麼他們就完全不再是聖者了，因為他們既不是小乘的聖者，也不是大乘的聖者。那麼，阿羅漢進入道時，也會完全不再是阿羅漢了。第三，關於如何進入的方式，凡夫的進入方式與初學者相同，因此不再單獨說明。聖者又分為有學和無學兩種。第一種又分為對欲界尚未離欲和已離欲兩種。第一種是預流果和一來果。這兩種都是爲了菩提而發心，以方便
【English Translation】 Because it is said in the scriptures: 'The world, with gods and humans, will pay homage.' Therefore, ordinary beings will become Bodhisattvas, because those princes who have not yet attained the noble path are still ordinary beings. Furthermore, the path of accumulation of the Mahayana, which includes the realization of the three vehicles of Sravaka, Pratyekabuddha, and Bodhisattva, the path of seeing is not a lineage of the Mahayana, but the cause of attaining the three vehicles. This contradicts the above statement. Moreover, that person's path of seeing is not born from the practice of the means and wisdom of the Mahayana, but is the wisdom arising from the meditation of the Mahayana, and there are many faults, but I will not elaborate too much here. Second, regarding my own view: one must enter from the path of accumulation of the Mahayana, because one must first generate compassion, and then have the desire to attain Buddhahood for the benefit of others, thereby obtaining the first three bodhicittas. One must perfect the four dharmas and thirty-two marks included in the path of accumulation of the Mahayana. As Master Simhabhadra said: 'The first three bodhicittas, namely small, medium, and large, summarize the ground of the beginner.' Third, refuting the debate: If that is the case, wouldn't the noble ones fall into the state of ordinary beings? The Kosha says: 'Four are the lineages, five are the fruits, and regression does not arise from the beginning.' If someone asks this, can the words of the common people negate the king's command? Even so, according to your view, when an Arhat enters the immovable Dharma nature of the path of seeing, he will regress from the fruit of Arhat, wouldn't this contradict 'Immovable Dharma nature, unshakeable'? If an Arhat regresses from the qualities of abandonment and realization and then enters the path of seeing, then that would indeed be the case. But here, the previous qualities of abandonment and realization have already been obtained, and will not be lost, and these qualities will become even more special, how can they fall? This statement is the same for us. If Sravaka and Pratyekabuddha noble ones enter the Mahayana path of accumulation, then they will no longer be noble ones at all, because they are neither noble ones of the Hinayana nor noble ones of the Mahayana. Then, when an Arhat enters the path, he will also no longer be an Arhat at all. Third, regarding how to enter, the way ordinary beings enter is the same as that of beginners, so it will not be explained separately. Noble ones are divided into two types: those who are learning and those who are not learning. The first type is further divided into those who have not yet detached from desire for the desire realm and those who have detached. The first type is the Stream-enterer and the Once-returner. Both of these generate bodhicitta for the sake of enlightenment, with skillful means
དང་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་དགེ་བ་ འཁོར་བའི་རྒྱུར་བསྔོས་ནས་སྐྱེ་བ་ལེན་པས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་བསྒྱུར་བ་དང་ལྷག་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། དེ་གཉིས་འཕགས་པའི་ལམ་ཐོབ་པས། །སྲིད་པ་དག་ཏུ་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར། །བསམ་གྱིས་མི་ ཁྱབ་བསྒྱུར་བ་ཡི། །སྐྱེ་བ་དང་ནི་ཡང་དག་ལྡན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཡང་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ལ་ནི་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་གི་སྲེད་ལེན་ཅན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱིས་དགེ་བ་འདི་སྐྱེ་བ་འདི་ཡི་རྒྱུར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ་ནས་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ཟག་བཅས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་མཚན་ཉིད་པ་ལེན་པར་བྱེད་ལ། 2-1109 གཞན་ནི་འདོད་པའི་སྒོམ་སྤང་ཟད་པས་སྤྲུལ་པའི་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་བྱེད་ཀྱི། མཚན་ཉིད་པ་མི་ལེན་ནོ། །གཅིག་ནི་སྨོན་ལམ་དབང་གིས་ན། །སྐྱེ་བ་རབ་ཏུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད། །གཅིག་ཤོས་ཕྱིར་མི་ འོང་པ་དང་། །ལྡན་ཕྱིར་སྤྲུལ་པས་རབ་ཏུ་བསྒྲུབ། །ཅེས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་སྔོན་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྟེན་ལ་སྲིད་པ་ལ་སྐྱོ་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་འདོད་ཡང་ཡང་གོམས་པར་བྱས་པའི་ རྒྱུ་མཐུན་གྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་དུའང་དེ་འབྱུང་བའི་དང་པོ་ནས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་བས་ལམ་བུལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་གཉིས་ཡང་དང་ཡང་དུ་ནི། །རང་སེམས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་ ལྡན་ཡང་། །མྱ་ངན་འདས་ལ་མངོན་དགའ་ཕྱིར། །རྟོགས་པ་བུལ་བ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །མི་སློབ་པ་འཇུག་ཚུལ་ལ་གཉིས་ལས། རྣམ་རིག་པའི་ལུགས་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་ལྷག་བཅས་ཐེག་ཆེན་དུ་འཇུག་ པ་ཡང་སྐྱེ་བ་རྒྱུད་པས་མ་ཡིན་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་ཡང་སྲིད་ལེན་ན་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་ངེས་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སྐུ་ཚེ་དེ་ཉིད་རིང་དུ་བསྲིང་བ་ སྟེ་རྩ་བའི་ལུས་དེ་ཉིད་མི་ཉམས་པར་བྱིན་གྱིས་རླབས་ནས་གཞན་གྱིས་མི་མཐོང་བ་དབེན་པའི་གནས་སུ་ཞུགས་ཏེ། སྤྲུལ་པའི་ལུས་ཀྱིས་འགའ་ཞིག་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ཡང་སྟོན་ལ་ཚོགས་རྣམས་ཀྱང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། ། 2-1110 བསྡུ་བ་ལས། ཇི་ལྟར་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་བླ་ན་མེད་པར་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་བསྒྲུབ་ཏུ་རུང་སྟེ། དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ནི་རེ་ཞིག་སྐྱེ་བ་གཅིག་ཀྱང་མེད་ན་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་ ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཞེ་ན། སྨྲས་པ། ཚེའི་འདུ་བྱེད་བསྲིངས་ནས་མངོན་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་སོ། །ཚེའི་འདུ་བྱེད་བསྲིངས་པ་ཡང་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ཉོན་ཐོས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འགྱུར་བ་ལ་ཤས་ཆེར་དགོངས་ནས་རིགས་ཀྱི་བུ་ནོར་གྱི་རང་བཞིན་ཅན་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་བཞི་བསྒོམས་ནས་བསྐལ་པའམ་ བསྐལ་པ་ལས་ལྷག་པར་གནས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། བསྐལ་པ་བས་ལྷག་པ་ཞེས་བྱ་བ་
【現代漢語翻譯】 而且，通過祈願的力量，將聖道的善根迴向于輪迴的因，從而獲得轉生，這是不可思議的轉變和超越。《寶性論》中說：『彼二得聖道，為于有中轉，不可思議轉，生與正具足。』 對於這一點，對於那些尚未脫離慾望的人來說，通過帶有對慾望之禪修所斷貪愛的祈願，祈禱說：『愿此善根成為此生的因』，從而在欲界中獲得有漏的、具足相狀的轉生。 而另一些人，由於對慾望之禪修所斷已盡，則獲得化生，而不獲得具足相狀的轉生。有人依靠祈願的力量，能夠極大地轉變轉生；另一些人，由於具有不還果，則通過化生來成就。』 這些人，先前在聲聞的所依身上，對於輪迴感到厭倦，並且反覆串習想要獲得寂滅，由於這種同類因，即使在菩薩道中也會出現這種情況，因此從一開始就進入大乘道的人相比，他們的道路會變得緩慢。 『彼二反覆地，自心中生起，然于寂滅樂，故悟慢遲緩。』 關於無學者的進入方式，有兩種：唯識宗認為，有餘依阿羅漢進入大乘，並非通過轉生相續，因為如果阿羅漢也接受轉生，那麼就不能確定只有三乘。那麼，如何進入呢？ 答：延長其壽命，即通過加持使根本的身體不壞，進入他人無法看見的寂靜之處，並通過化身向一些人示現寂滅，同時也成辦利眾之事。《攝論》中說：『如何一生能夠成就無上正等覺？如果阿羅漢暫時連一生都沒有，更何況是轉生相續呢？』 答：說：『通過延長壽命的行蘊來顯現成就。』延長壽命的行蘊也依賴於神足的等持。該論中說：『世尊也大多考慮到聲聞會轉變為菩提，因此說，善男子，具有財富自性者，修習四神足后，能夠住世一劫或超過一劫。』所謂超過一劫，是...
【English Translation】 Moreover, through the power of aspiration, dedicating the merit of the noble path to the cause of samsara, one obtains rebirth, which is an inconceivable transformation and transcendence. As stated in the 'Ratnagotravibhāga': 'Those two attain the noble path, to transform in existence, inconceivable transformation, endowed with birth and correctness.' Regarding this, for those who have not yet detached from desire, through aspiration with attachment to the meditation-abandoned desire, praying, 'May this merit become the cause of this life,' thereby obtaining a contaminated, characteristic rebirth in the desire realm. Others, having exhausted the meditation-abandoned desire, obtain emanation bodies, but do not obtain characteristic rebirths. Some, by the power of aspiration, greatly transform rebirth; others, possessing the state of non-returner, accomplish through emanation. These individuals, having previously been on the basis of a Śrāvaka, weary of samsara and repeatedly habituated to desiring to attain nirvāṇa, due to this homogeneous cause, even in the Bodhisattva path, this will occur, thus their path will become slower compared to those who enter the Mahāyāna path from the beginning. 'Those two repeatedly, arise in their own minds, but delight in nirvāṇa, therefore, realization is considered slow.' Regarding the manner of entry of the non-learners, there are two views: The Vijñānavāda school believes that the Arhat with remainder entering the Mahāyāna is not through the continuation of rebirth, because if Arhats also accept rebirth, then it would not be certain that there are only three vehicles. So, how does it enter? Answer: Prolonging that very lifespan, that is, by blessing the root body so that it does not decay, entering a solitary place unseen by others, and through an emanation body, showing some beings that they have passed into nirvāṇa, and also accomplishing the accumulation of merit. The 'Compendium of Determinations' states: 'How can one achieve unsurpassed perfect enlightenment in one lifetime? If an Arhat temporarily does not even have one lifetime, what need is there to mention the continuum of rebirth?' Answer: It is said, 'Through prolonging the volitional activities of life, they manifest accomplishment.' Prolonging the volitional activities of life also relies on the samādhi of the feet of miraculous power. That very text states: 'The Blessed One also mostly considered that Śrāvakas would transform into Bodhi, therefore he said, sons of good family, those with the nature of wealth, having cultivated the four feet of miraculous power, will remain for a kalpa or more than a kalpa.' The term 'more than a kalpa' means...
ནི་འདིར་བསྐལ་པ་བས་ཕ་རོལ་ཡིན་པ་རང་དགོངས་སོ་ཞེས་སོ། དབུ་མ་པའི་ཚུལ་ནི། ཕུང་ པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་སུ་བཞུགས་པ་ན་ཡང་མ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ས་བོན་མ་སྤངས་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐུགས་རྗེས་བསྐུལ་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ ཆེན་པོར་སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་དང་། དེ་ལ་བརྟེན་པའི་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཕྲ་མོས་ཀུན་ནས་བླངས་ཏེ། ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་བསགས་པས་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ཅན་ཟག་མེད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་བླངས་ནས་ཚོགས་གཉིས་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། ། 2-1111 འཕགས་པ་དཔལ་འཕྲེང་གི་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དཔེར་ན་ལེན་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་སྲིད་པ་གསུམ་འབྱུང་བ་དེ་བཞིན་དུ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་རིག་ པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་སའི་རྐྱེན་གྱིས་ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་དང་དབང་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ ནི་གསུམ་འབྱུང་སྟེ་ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་གང་ཡང་དེ་དག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་དོ། །སྲིད་པ་གཞན་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། སྲིད་པ་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་ཞེས་ པ་དང་འགལ་ལོ། །ཞེ་ན། དེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཡང་སྲིད་མི་ལེན་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ལས། འཆི་འཕོ་བ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ལགས་ཏེ། རྣམ་པར་འཆད་པའི་འཆི་འཕོ་བ་དང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་བའོ། །དེ་ལ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམ་པར་འཆད་པའི་འཆི་འཕོ་བ་ནི་སེམས་ཅན་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱི་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དགྲ་ བཅོམ་པ་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དབང་ཐོབ་པའི་ཡིད་ཀྱི་ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འཆི་འཕོ་བ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་ཐུག་གི་བར་དུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་ལགས་སོ། ། 2-1112 བཅོམ་ལྡན་འདས་འཆི་འཕོ་བ་འདི་གཉིས་ལས་རྣམ་པར་ཆད་པའི་འཆི་འཕོ་བའི་དབང་དུ་བགྱིས་ཏེ། དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་བདག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་དོ། །སྙམ་པའི་ཤེས་པ་འབྱུང་ལགས་ སོ། །ཞེས་སོ། །སྐྱེ་བ་གཏན་མི་ལེན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟར་ལགས་པས། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱང་སྐྱེ་བའི་ལྷག་མ་དང་བཅས་ པའི་ཆོས་ཅན་ལགས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་པ་མ་ལགས་ཏེ་མཆིས་ལགས་སོ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ། སྨིན་པར་མཛད་དེ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་ན། རང་ཉིད་ ཀྱི་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཉན་ཐོས་དང་རང་རྒྱལ་གྱི་ལམ་ལ་རབ་ཏུ་ཞུགས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དགྲ་བཅོམ་པ་ཐོབ་པ་ནའང་སྤང་བྱ་ མ་ལུས་པ་
【現代漢語翻譯】 這裡所說的『彼岸』是指自證的境界。中觀宗的觀點是：即使安住在無餘涅槃的境界中，由於未捨棄無明習氣的種子和無漏業的種子，因此，佛陀以大悲心策動，發起大菩提心，並以微細的方式完全取捨無明習氣的種子和依賴於它的相執，通過積累無漏業，獲得意生身，從而成辦二資糧。 《聖妙吉祥鬘經》中說：『世尊，譬如因取受的緣故，從有漏業的因中產生三有，同樣，世尊，因無明習氣的種子的緣故，從無漏業的因中產生阿羅漢、獨覺和獲得自在的菩薩的意生身。』如果這樣，那麼有些人會認為他們的生已經窮盡，不再知曉其他的存在。這與『一切有都完全止息』相矛盾。如果有人這樣認為，那是因為他們認為不再取受有漏的後有。該經中說：『死亡有兩種，分別是分別解說的死亡和不可思議轉變的死亡。其中，世尊，分別解說的死亡是與有情相續相連的死亡。世尊，阿羅漢、獨覺和獲得自在的菩薩的意生身的死亡，直到菩提樹之間都是不可思議的轉變。』 世尊，這兩種死亡中，就分別解說的死亡而言，阿羅漢和獨覺會產生『我的生已經窮盡』的認知。』也就是說，並非永遠不再受生。該經中說：『世尊，正是如此，聲聞阿羅漢和獨覺也是具有生的餘留之法者。世尊，他們的生並未窮盡。』第二，關於經文的意義，『使之成熟』是如實之語。在哪裡成熟呢？在那些致力於寂滅自身存在之苦的聲聞和獨覺道上。這些人是怎樣的呢？即使獲得了阿羅漢果位，也並非斷盡了一切應斷之法。
【English Translation】 Here, 'the other shore' refers to the self-realized state. The Madhyamaka view is: Even when dwelling in the realm of nirvana without remainder, because the seeds of ignorance and the seeds of uncontaminated karma have not been abandoned, therefore, the Buddhas, motivated by great compassion, generate the great Bodhicitta, and completely take and abandon the seeds of ignorance and the subtle clinging to appearances that depend on it. By accumulating uncontaminated karma, they obtain a mind-made body and accomplish the two accumulations. In the Noble Garland of Manjushri Sutra, it says: 'Bhagavan, just as the three realms arise from the cause of contaminated karma due to the condition of taking, similarly, Bhagavan, due to the condition of the seed of ignorance, the mind-made bodies of Arhats, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas who have attained power arise from the cause of uncontaminated karma.' If that is the case, then some might think that their birth is exhausted, and they do not know other existences. This contradicts 'all existences are completely extinguished.' If someone thinks this way, it is because they think that they no longer take contaminated rebirths. The same sutra says: 'There are two kinds of death: the death that is explained separately and the death that is transformed inconceivably. Among them, Bhagavan, the death that is explained separately is the death connected with the continuum of sentient beings. Bhagavan, the death of the mind-made bodies of Arhats, Pratyekabuddhas, and Bodhisattvas who have attained power is an inconceivable transformation until they reach the essence of enlightenment.' Bhagavan, among these two deaths, with regard to the death that is explained separately, Arhats and Pratyekabuddhas will have the cognition 'my birth is exhausted.' That is to say, it is not that they will never be reborn. The same sutra says: 'Bhagavan, that is indeed the case, the Shravaka Arhats and Pratyekabuddhas are also those who possess the remaining elements of birth. Bhagavan, their birth is not exhausted.' Second, regarding the meaning of the text, 'to ripen' is a truthful statement. Where does it ripen? In those who are devoted to the path of Shravakas and Pratyekabuddhas, who pacify the suffering of their own existence. What are these people like? Even if they have attained the state of Arhat, they have not abandoned all that should be abandoned.
སྤངས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མ་ཐོབ་ཀྱང་ཐོབ་པའི་འདུ་ཤེས་ཅན་ནོ། །དམ་ཆོས་པད་དཀར་ལས། དེ་བཞིན་ཉན་ཐོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །མྱ་ངན་འདས་ཐོབ་འདུ་ཤེས་ཅན། །རྒྱལ་བས་ བཤད་པ་དེ་དག་ལ། །མྱ་ངན་མ་འདས་དེ་ངལ་བསོ། །ཞེས་སོ། །གང་ལ་ན། ཐེག་པ་མཆོག་གི་ལམ་ལ་འོ། །ཐབས་གང་གིས་ན། དམ་པའི་ཆོས་པདྨ་དཀར་པོ་དང་དཔལ་འཕྲེང་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མདོ་ལ་སོགས་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་ཡིས་ཞེས་པའོ། ། 2-1113 དེ་ཉིད་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ་ང་ལ་དད་པར་གྱིས་ཤིག ཡིད་ཆེས་པར་གྱིས་ཤིག རྟོགས་པར་གྱིས་ཤིག ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ལ་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་མེད་དེ། ཤཱ་རིའི་བུ། ཐེག་ པ་འདི་ནི་གཅིག་ཏུ་ཟད་དེ་འདི་ལྟ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པའོ་ཞེས་སོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན་འགལ་རྐྱེན་བསལ་བ་ནི། ཇི་ལྟར་མྱ་ངན་འདས་པར་གང་བརྗོད་པ། །འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དག་ ལས་ཁྱེད་ཐར་ཡང་། །ཁྱོད་ནི་ད་རུང་མྱ་ངན་ཡོང་མ་འདས། །སངས་རྒྱས་ཐེག་པ་འདི་ནི་རྩལ་བར་གྱིས། །ཞེས་བསྟན་པས་དམན་པའི་གང་ཟག་དེ་དག་སྔར་རང་ཉིད་ཀྱིས་སྤང་བྱ་ཐམས་ཅད་ཟད་ པའི་ཐར་པ་ཐོབ་པར་འཇིག་རྟེན་པའི་འདུ་ཤེས་ལས་བཟློག་ཏེ་ཞེས་པའོ། །དེ་ཉིད་ལས། གང་ཡང་ཚུལ་འདི་གསུངས་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཐབས་འདི་སྟེ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་གཏོགས་པར། །མྱ་ ངན་འདས་མེད་འདི་རྩོམས་ཤིག །ཅེས་སོ། །མཐུན་རྐྱེན་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པ་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཐབས་སྙིང་རྗེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་སོགས་པ་དང་ཤེས་རབ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་ རྟོགས་པ་ཡོངས་སུ་བཟུང་པ་ལ་བཀོད་ནས་སོ། །དེ་ཉིད་ལས། དུས་གསུམ་ཡེ་ཤེས་མཐའ་ཡས་དང་། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་དགེ་བ་དང་། །སྟོང་པ་ཉིད་དང་མཚན་མ་མེད། །སྨོན་པ་རྣམ་པར་སྤངས་པ་དང་། ། 2-1114 བྱང་ཆུབ་སེམས་དང་གཞན་གང་ཡང་། །མྱ་ངན་འདའ་བར་འགྲོ་བའི་ཆོས། །ཚངས་པའི་གནས་པ་རྣམ་བཞི་དང་། །བསྡུ་བ་རྣམས་སུ་གང་བརྗོད་པ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་འདུལ་བའི་ཕྱིར། །དྲང་སྲོང་མཆོག་གིས་རབ་ ཏུ་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །གསུམ་པ་རྒྱལ་སྲས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལུང་སྟོན་པ་ནི། ལུང་སྟོན་ཏོ་ཞེས་དྲང་ངོ་། །གང་དུ་ན། མཆོག་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ། གང་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་དུ་ ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་དོན་གྱིས་གནས་སོ། །འདི་ལའང་གང་ཟག་གི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་ན་འདི་ཞེས་མངོན་སུམ་དུ་ལུང་སྟོན་པ་དང་། ག་གེ་མོ་ཞིག་ན་ཡོད་པ་ཞེས་ལྐོག་ཏུ་ལུང་ བསྟན་པའོ། །དུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན་དུས་འདི་སྙེད་གཅིག་ན་ཞེས་ཡོངས་སུ་འཆད་པ་དང་། ནམ་ཞིག་ན་ཞེས་ཡོངས་སུ་མ་འཆད་པར་ལུང་སྟོན་པའོ། རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན་མར་མེ་མཛད་ ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གཞོན་ནུ་སྤྲིན་ལུང་བསྟ
【現代漢語翻譯】 即使沒有獲得寂滅（mya ngan las 'das pa），也認為自己已經獲得。 《妙法蓮華經》（dam chos pad dkar）中說：'同樣，所有聲聞（nyan thos）都認為自己已經獲得寂滅。佛陀（rgyal ba）所說的那一切，沒有寂滅的他們只是在休息。' 在哪裡休息呢？在殊勝大乘（theg pa mchog）的道上。用什麼方法呢？用《妙法蓮華經》、《華鬘經》（dpal 'phreng）和《涅槃經》（mya ngan las 'das pa'i mdo）等經典中，揭示一切法的真如（de kho na nyid）皆歸於一乘（theg pa gcig tu nges pa'i tshul bstan pa）的方式。 《妙法蓮華經》中說：'舍利弗（sha ri'i bu），你要相信我，要信賴我，要領悟我。舍利弗，如來（de bzhin gshegs pa）們不會說謊。舍利弗，這一乘是唯一的，那就是佛乘（sangs rgyas kyi theg pa'o）。' 如何消除違逆之緣呢？就像所說的：'無論誰說已入涅槃，即使你們已從輪迴（'khor ba）的痛苦中解脫，你們仍然沒有真正進入涅槃，要努力修持佛乘。' 通過這樣的教導，使那些小乘根器的人，從先前認為自己已經獲得斷盡一切應斷之物的解脫的世俗觀念中轉變過來。 《妙法蓮華經》中說：'凡是宣說此法者，乃是諸佛（sangs rgyas）的方便，除了遍知一切者（thams cad mkhyen pa）之外，不要輕易說已入涅槃。' 如何成辦一切順緣呢？將大乘的方便，如慈悲（snying rje）和菩提心（byang chub kyi sems）等，以及智慧（shes rab），即通達一切法無自性（chos thams cad rang bzhin med par rtogs pa），完全掌握並加以運用。 《妙法蓮華經》中說：'三世（dus gsum）無盡的智慧（ye shes mtha' yas dang），六度波羅蜜（pha rol phyin drug dge ba dang），空性（stong pa nyid）和無相（mtshan ma med），以及捨棄愿求（smon pa rnam par spangs pa dang），菩提心（byang chub sems）和任何其他趨向涅槃之法，四梵住（tshangs pa'i gnas pa rnam bzhi dang），以及四攝（bsdu ba rnam）中所說的一切，都是爲了調伏眾生（sems can rnams ni 'dul ba'i phyir），最勝的仙人（drang srong mchog）所宣說的。' 第三，為佛子（rgyal sras）授記（lung ston pa）成佛（byang chub tu）：授記，這是真實的。在哪裡授記呢？在無上正等菩提（mchog bla na med pa'i byang chub tu）。在哪裡授記呢？對於進入大乘道的菩薩（byang chub sems dpa'）授記，這是其意義所在。 關於這一點，從補特伽羅（gang zag）的角度來區分，有直接授記'此人將成佛'，以及間接授記'某某地方的某某人將成佛'。 從時間（dus）的角度來區分，有明確說明'在某個時間'授記，以及不明確說明'在某個時候'授記。 從方式（rnam pa'i）的角度來區分，就像燃燈佛（mar me mdzad）為婆羅門（bram ze'i）童子云（khye'u gzhon nu sprin）授記一樣。
【English Translation】 Even without having attained Nirvana (mya ngan las 'das pa), they have the perception of having attained it. The 'Lotus Sutra' (dam chos pad dkar) says: 'Likewise, all Shravakas (nyan thos) have the perception of having attained Nirvana. Those teachings spoken by the Victorious One (rgyal ba), those who have not attained Nirvana are merely resting.' Where are they resting? On the path of the Supreme Vehicle (theg pa mchog). By what means? By the way in which the 'Lotus Sutra', the 'Garland Sutra' (dpal 'phreng), and the 'Nirvana Sutra' (mya ngan las 'das pa'i mdo), among others, reveal that the suchness (de kho na nyid) of all dharmas is definitively within the One Vehicle (theg pa gcig tu nges pa'i tshul bstan pa). The 'Lotus Sutra' says: 'Shariputra (sha ri'i bu), have faith in me, trust me, realize me. Shariputra, the Tathagatas (de bzhin gshegs pa) do not speak falsely. Shariputra, this vehicle is the only one, namely the Buddha Vehicle (sangs rgyas kyi theg pa'o).' How are adverse conditions eliminated? As it is said: 'Whoever says they have entered Nirvana, even if you are liberated from the sufferings of Samsara ('khor ba), you have still not truly entered Nirvana, strive for the Buddha Vehicle.' By teaching in this way, those individuals of lesser capacity are turned away from the worldly perception that they have already attained liberation by exhausting all that is to be abandoned. The 'Lotus Sutra' says: 'Whoever preaches this Dharma, this is the expedient means of the Buddhas (sangs rgyas), do not claim to have attained Nirvana unless you are the all-knowing one (thams cad mkhyen pa).' How are all favorable conditions accomplished? By fully embracing and applying the means of the Great Vehicle, such as compassion (snying rje) and the mind of Bodhicitta (byang chub kyi sems), as well as wisdom (shes rab), which realizes that all dharmas are without inherent existence (chos thams cad rang bzhin med par rtogs pa). The 'Lotus Sutra' says: 'The infinite wisdom (ye shes mtha' yas dang) of the three times (dus gsum), the six perfections (pha rol phyin drug dge ba dang), emptiness (stong pa nyid) and signlessness (mtshan ma med), and abandoning aspirations (smon pa rnam par spangs pa dang), the mind of Bodhicitta (byang chub sems) and whatever else is said to lead to Nirvana, the four Brahmaviharas (tshangs pa'i gnas pa rnam bzhi dang), and whatever is spoken of in the four ways of gathering disciples (bsdu ba rnam), all of this is thoroughly spoken by the supreme sage (drang srong mchog) for the sake of taming sentient beings (sems can rnams ni 'dul ba'i phyir).' Third, the prophecy (lung ston pa) of Buddhahood (byang chub tu) for the Buddha-child (rgyal sras): The prophecy is true. Where is the prophecy given? For unsurpassed, perfect enlightenment (mchog bla na med pa'i byang chub tu). Where is the prophecy given? For the Bodhisattva (byang chub sems dpa') who has entered the path of the Great Vehicle, this is the meaning. Regarding this, distinguishing from the perspective of the individual (gang zag), there is the explicit prophecy 'this person will become a Buddha,' and the implicit prophecy 'so-and-so in such-and-such place will become a Buddha.' Distinguishing from the perspective of time (dus), there is the prophecy that explicitly states 'at such-and-such time,' and the prophecy that does not explicitly state 'at some time.' Distinguishing from the perspective of manner (rnam pa'i), it is like Dipamkara Buddha (mar me mdzad) prophesied to the Brahmin (bram ze'i) youth Cloud (khye'u gzhon nu sprin).
ན་པ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ལུང་སྟོན་པ་དང་། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་ཨེ་ལའི་འདབ་ལུང་བསྟན་པ་ལྟར་སངས་རྒྱས་འདིས་ལུང་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་སྟོན་པའོ། ། ལུང་བསྟན་ཆོས་ཅན་ནི་ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་པའི་ཚེ་བདག་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་དང་མཚན་མའི་རྩོལ་བ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་ནས་ལུང་སྟོན་པའོ། །ཞིང་ལ་སོགས་པས་ལུང་སྟོན་པ་ནི་དུས་འདི་ཙམ་ཞིག་ན། 2-1115 བསྐལ་པ་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ལ། ཞིང་འདི་ཞེས་བྱ་བར། མཚན་འདི་ཞེས་བྱ། འཁོར་འདི་སྙེད་གཅིག དམ་པའི་ཆོས་འདི་སྲིད་དུ་གནས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་སྟོན་པའོ། །རྒྱན་ལས། གང་ཟག་དུས་ཀྱི་ བྱེ་བྲག་གིས། །བློ་ལྡན་ལུང་སྟོན་རྣམ་པ་གཉིས། །བྱང་ཆུབ་དང་ནི་ལུང་སྟོན་པར། །གཞན་ཡང་ཆེན་པོར་བརྗོད་པ་ནི། །མི་སྐྱེ་བཟོད་པ་ཐོབ་པ་ཡིས། །ང་རྒྱལ་རྩོལ་བ་སྤངས་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་ སྲས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དང་། །ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་ལས། །ཡང་དེ་ཞིང་དང་མིང་དང་ནི། །དུས་དང་བསྐལ་པའི་མིང་དང་ནི། །འཁོར་དང་དམ་པའི་ཆོས་དག་ཀྱང་། །གནས་པའི་སྒོ་ནས་དེར་འདོད་དེ། ། ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་འཇུག་བསྡུ་བ་ལ་སྒྲའི་དོན་ནི། སྐུ་གསུམ་པོ་འདི་དག་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཟབ་ཅིང་རྟོགས་པར་དཀའ་བས་གྲངས་རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཟབ་པའི་སྐུ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་ སྐུ་གཞན་དོན་གྱི་མཐུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པས་རྒྱ་ཆེ་བའི་སྐུ་དང་། སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་གདུལ་བྱ་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་ལས་དག་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་བསམ་པའི་དོན་དང་མཐུན་པར་ལུས་ཅན་རྣམས་རབ་ ཏུ་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ཆེན་པོའི་སྐུར་ཤེས་པར་བྱའོ། །རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་ཚུལ་ནི་སྐུའི་དབྱེ་བ་འཆད་པའི་སྐབས་འདིར་ནི་དང་པོ་ཟབ་པའི་སྐུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་ཅིང་། ཕྱི་མ་དག་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་པ་ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་ལ་གཟུགས་གནས་པ་བཞིན་དུ་དང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཐ་མ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་བརྟེན་ནས་གནས་ཞེས་པའོ། ། 2-1116 རྟག་པའི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར་བསྟན་པ། རྒྱས་པར་བཤད། འཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུ་རྣམ་པ་བཅུས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྟག་པ་ཡིན་ནོ། །བཅུ་པོ་གང་ཞེ་ན། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་ གསུམ་དུ་རྒྱུ་ཚོགས་མཐའ་ཡས་པ་བསགས་པ་དང་། གདུལ་བྱའི་སེམས་ཅན་ཟད་པ་མེད་པའི་བཞུགས་པ་དོན་ཡོད་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བརྩེ་བའི་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པ་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ རྐང་པ་བརྙེས་པས་སྐུ་ཚེ་ལ་མངའ་བརྙེས་པ་དང་། མཁྱེན་པས་འཁོར་འདས་གཉིས་སུ་མེད་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པས་སྲིད་པར་ཞུགས་ ཀྱང་གནོད་པ་མེད་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་ཅེས་པ་འཇིག་རྟེན་དུ་བཞུགས་ཀྱང་དེའི་ཉེས་པས་མི་གོས་པ་དང་བདུན་གྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་རྟག་པ་དང་།
【現代漢語翻譯】 如那波（Nāpa，人名）被授記成佛，以及龍王誒拉（Eila，龍王名）的樹葉被授記一樣，這位佛陀也會被授記成佛。 授記的法，是指在獲得八地菩薩果位時，捨棄『我將成佛』的傲慢和一切相的努力后，才會被授記。以凈土等授記，是指在某個時期， 在名為『此劫』的時代，在名為『此凈土』的地方，名為『此名』的佛陀，擁有『如此』數量的眷屬，正法將住世『如此』長久，這樣來授記。《寶鬘論》中說：『以有情和時節的差別，智者授記有兩種。授記菩提和授記佛，此外還有偉大的宣說：獲得無生法忍，捨棄傲慢和努力，與一切佛子們，本體成為一體之後，再次對凈土、名號，以及時間和劫的名號，眷屬和正法等，以住世的方式在那裡宣說。』 第三，總結歸納，從詞義上講：這三身中，法身深奧難以證悟，因此按照次第，法身是深奧之身，報身具有利益他人的圓滿能力，是廣大之身，化身爲了引導從凡夫到清凈者的一切眾生，與他們的意願相符，因此應知是偉大的身。 從所依和能依的角度來說，在此講解身之分類時，首先深奧之身是法身，之後的身是色身，就像虛空中存在色相一樣，首先法身，然後色身依靠而存在。 恒常的意義有三種：總說、廣說、總結。首先是總說：以十種因緣，如來是恒常的。這十種是什麼呢？在無數劫中積累了無量的資糧，爲了調伏的眾生而無盡地住世具有意義，對一切眾生具有慈悲的自在，證得神足而自在地掌握壽命，以智慧通達輪涅無二，具有圓滿的禪定安樂而安住於世間沒有損害，被稱為法自在，雖然安住於世間卻不被世間的過患所染污，以上七種是色身恒常的因緣。
【English Translation】 Just as Nāpa (name of a person) was prophesied to attain enlightenment, and just as the leaf of the Dragon King Eila (name of a dragon king) was prophesied, this Buddha will also be prophesied to attain enlightenment. The Dharma of prophecy refers to being prophesied after abandoning the arrogance of 'I will become a Buddha' and all efforts of signs upon attaining the eighth Bhumi (level of Bodhisattva). Prophecy by pure lands, etc., refers to prophesying that at a certain time, in an era called 'this kalpa', in a place called 'this pure land', a Buddha named 'this name', with 'this many' retinue members, the true Dharma will abide for 'this long'. The Ratnāvalī (Precious Garland) says: 'Due to the difference of beings and times, the wise prophesy in two ways. Prophesying enlightenment and prophesying Buddhahood, furthermore, there is the great declaration: Having attained the tolerance of non-origination, abandoning arrogance and effort, becoming one in essence with all the Buddha's sons, again regarding the pure land, name, and the names of time and kalpa, retinue and the true Dharma, it is asserted there in terms of abiding.' Third, summarizing and concluding, in terms of the meaning of the words: Among these three bodies, the Dharmakāya is profound and difficult to realize, therefore, according to the order, the Dharmakāya is the profound body, the Sambhogakāya has the perfect ability to benefit others, it is the vast body, the Nirmāṇakāya is to guide all beings from ordinary beings to the pure, in accordance with their wishes, therefore it should be known as the great body. From the perspective of the support and the supported, here in explaining the classification of bodies, first the profound body is the Dharmakāya, and the later bodies are the Rūpakāya (form body), just as form exists in space, first the Dharmakāya, and then the Rūpakāya exists relying on it. The meaning of permanence has three aspects: summary, detailed explanation, and conclusion. First is the summary: With ten causes, the Tathāgata is permanent. What are these ten? Accumulating immeasurable collections of merit in countless kalpas, abiding endlessly for the sake of taming beings is meaningful, having the freedom of compassion for all beings, having mastered the miraculous feet and freely controlling lifespan, understanding the non-duality of samsara and nirvana with wisdom, having perfect bliss of samadhi and abiding in the world without harm, being called the Lord of Dharma, although abiding in the world, not being stained by its faults, the above seven are the causes of the permanence of the Rūpakāya.
སྲོག་འཕྲོག་པའི་འཆི་བའི་བདུད་ཐམས་ཅད་ བཅོམ་པ་དང་། རང་བཞིན་ནམ་ངོ་བོ་ཅིར་ཡང་གྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱི་མའི་མཐར་ཐུག་པར་འཇིག་རྟེན་གྱི་མགོན་པོ་སྟེ་སྐྱབས་སུ་གྱུར་པ་གསུམ་གྱིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྟག་པའོ། །རྟག་པའི་ ཚུལ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནམ་མཁའ་ལྟར་སྐད་ཅིག་གིས་འཇིག་པ་མེད་པས་རང་བཞིན་གྱིས་རྟག་པ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་ཡང་ལྷུན་པོ་ལྟར་རྒྱུན་ཆགས་པས་རྟག་པ་དང་། 2-1117 སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཉི་མ་ལྟར་རེས་འགའ་ལ་ལར་མི་སྣང་ཡང་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་ཡང་དང་ཡང་དུ་འབྱུང་བས་རྟག་པ་སྟེ། རྒྱན་ལས། དེ་དག་རྟེན་དང་དགོངས་པ་དང་། །འཕྲིན་ལས་ཀྱང་ནི་མཉམ་ པ་ཉིད། །རང་བཞིན་དང་ནི་རྒྱུན་མི་འཆད། །རྒྱུན་གྱིས་དེ་དག་རྟག་པ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །རྟག་པ་ནི་དུས་ནི་ཇི་སྲིད་འཁོར་བ་མ་སྟོངས་ཀྱི་བར་དུ་ཡིན་ཏེ། འཇུག་པ་ལས། རྒྱལ་བ་ཇི་ སྲིད་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་མཆོག་ཏུ་རབ་ཞི་བར། །འགྲོ་བ་མིན་ཞིང་ནམ་མཁའ་རྣམ་འཇིག་འགྱུར་མིན་དེ་སྲིད་དུ། །ཤེས་རབ་ཡུམ་གྱིས་བསྐྱོད་པ་ཁྱོད་ལ་ཐུགས་བརྩེ་མ་མ་ཡིས། །ཚུལ་ལུགས་བྱེད་པས་ རབ་ཏུ་ཞི་བར་འགྱུར་བ་ག་ལ་མངའ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཟུགས་སྐུ་དང་ཆོས་སྐུ་རྟག་པ་རྒྱུ་ལྟ་བུའོ། །དང་པོ་ལའང་གཉིས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། མི་འདོར་ བའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། རྒྱུ་ཚང་བ་ནི། སློབ་པ་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ན་རང་གི་ལུས་དང་སྲོག་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས་ཕངས་པ་མེད་པར་བཏང་ནས་དམ་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དགོངས་པ་མི་ལྡོག་པ་ནི། གདུལ་བྱ་སེམས་ཅནཀུན་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་དང་པོར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བསྒྲལ་བར་བྱའོ་ཞེས་དམ་བཅས་པའི་དོན་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞེད་པ་མངའ་བ་ནི། 2-1118 རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་གཙང་བ་དང་དག་པའི་ཐུགས་རྗེས་རབ་ཏུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནུས་པ་མངའ་བ་ནི། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་སྟོན་པ་སྟེ་ཐོབ་པ་ནི་ སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དེའི་འཇིག་རྟེན་ན་གནས་པར་སྤྱོད་པ་སྟེ་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། རིགས་ཀྱི་བུ་ནོར་གྱི་རང་བཞིན་ཅན་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་བཞི་བསྒོམས་ནས་བསྐལ་པའང་ བསྐལ་པ་བས་ལྷག་པར་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་མི་འདོར་བའི་རྒྱུ་ལ་གསུམ་ལས། བླང་དོར་གྱི་ཡུལ་མ་དམིགས་པ་ནི། མཁྱེན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་འཁོར་བ་དང་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པ་མི་དམིགས་པར་གཟིགས་པས་དེ་དག་ལ་བླང་དོར་གཉིས་སུ་འཇིག་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱིས་མི་གནོད་པ་ནི། དུས་རྟག་ཏུ་བསམ་ཡས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བདེ་ བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉེས་པས་མི་གོས
【現代漢語翻譯】 摧毀所有奪命的死亡之魔，並且因為自性或本體毫無成立之故，以及爲了在究竟的未來成為世間的怙主，即三個皈依處，法身是常恒的。 常恒的方式是：法身如虛空般不會剎那壞滅，因此自性是常恒的；報身雖然是剎那，但如須彌山般連綿不斷，因此是常恒的； 化身如太陽般有時顯現有時不顯現，但因應所化眾生的需要而一再出現，因此是常恒的。如《寶性論》所說：『彼等之所依與意樂，以及事業亦皆平等性，自性與相續無間斷，以相續故彼等即常恒。』 所謂常恒，是指時間直到輪迴未空之際。如《入行論》所說：『勝者於世間，一切皆寂靜，有情非有盡，虛空亦非毀，如是時母汝，以悲憫心行，何能得寂靜？』 第二部分分為兩點：色身和法身是常恒的因。 第一部分也分為兩點：完全守護世間和不捨棄的因。 第一部分有四點：圓滿的因是：在修學道位時，毫不吝惜自己的身體、生命和受用，爲了完全守護殊勝的佛法。 意樂不退轉是：爲了利益所有應調伏的眾生，最初發誓要度化一切眾生，爲了使這個誓願圓滿究竟。 具有意願是：圓滿正等覺以清凈和純潔的慈悲心完全融入一切眾生之中。 具有能力是：示現神變之足，即獲得在世間安住以利益眾生的能力。世尊說：『善男子，具有財富自性者，修習四神足，甚至能住世超過無數劫。』 第二，不捨棄之因有三點：不執著取捨之境是：以智慧觀見輪迴和涅槃，不執著於二者，從而從對它們的取捨中解脫。 不為痛苦所害是：因為恒時具有不可思議的禪定之樂圓滿。 不為過失所染。
【English Translation】 Destroying all the death-mara that snatch life, and because there is no establishment of self-nature or essence whatsoever, and in order to become the protector of the world in the ultimate future, that is, the three refuges, the Dharmakaya is eternal. The way of being eternal is: the Dharmakaya is like space, it does not perish in an instant, therefore its self-nature is eternal; although the Sambhogakaya is momentary, it is continuous like Mount Sumeru, therefore it is eternal; The Nirmanakaya is like the sun, sometimes appearing and sometimes not, but it appears again and again according to the needs of the beings to be tamed, therefore it is eternal. As stated in the Ratnagotravibhāga: 'Their support and intention, and their activities are also equal, their nature and continuity are uninterrupted, by continuity they are eternal.' The so-called eternal means that time is until the end of samsara. As stated in the Bodhicaryāvatāra: 'Victorious ones in the world, all are peaceful, sentient beings are not exhausted, and space is not destroyed, at such a time, Mother, you act with compassion, how can you attain peace?' The second part is divided into two points: the Rupakaya and the Dharmakaya are the cause of eternity. The first part is also divided into two points: completely guarding the world and the cause of not abandoning. The first part has four points: the complete cause is: in the stage of learning the path, without sparing one's own body, life, and possessions, in order to completely guard the supreme Dharma. The intention does not regress is: in order to benefit all sentient beings to be tamed, initially vowing to liberate all sentient beings, in order to bring this vow to complete fruition. Having the intention is: the fully enlightened Buddha himself completely enters into all sentient beings with pure and immaculate compassion. Having the ability is: showing the miraculous feet, that is, obtaining the ability to abide in the world for the benefit of sentient beings. The Bhagavan said: 'Son of the family, one who has the nature of wealth, practicing the four miraculous feet, will abide in the world even longer than countless kalpas.' Second, there are three causes of not abandoning: not fixating on the objects of acceptance and rejection is: seeing samsara and nirvana with wisdom, not fixating on the two, thereby liberating from accepting and rejecting them. Not being harmed by suffering is: because one always has the complete bliss of inconceivable samadhi. Not being stained by faults.
་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་ན་ནི་བཞུགས་ཤིང་སྤྱོད་པ་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱོན་གྱི་ཆོས་ཀྱིས་གོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ ཆོས་ཀྱི་སྐུ་རྟག་པའི་རྒྱུ་ལ་གསུམ་ལས། གཉེན་པོས་ཐོབ་པ་ནི། འཆི་བ་མེད་པ་ནི་རྒྱུ་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་དང་། སྐྱེ་བ་བཅོམ་པས་འབྲས་བུ་ཚེ་གཏུགས་པའི་འཆི་འཕོ་བ་དང་། 2-1119 བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་བ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་གནས་ཐོབ་པ་ལ་འཆི་བའི་བདུད་རྒྱུ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རང་བཞིན་གྱིས་ཐུབ་པ་ནི། འདུས་མ་བྱས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ ཐུབ་པ་གདོད་མ་ནས་རབ་ཏུ་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་གཉིས་མི་བསླུ་བའི་སྐྱབས་ཡིན་པ་ནི། སྐྱབས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རྟག་པ་སྟེ་བརྟན་གྱི་སྐྱབས་དང་མགོན་ལ་སོགས་པར་འཐད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་འཇུག་བསྡུ་བ་ནི། དང་པོ་ཡི་ནི་རྒྱུ་བདུན་གྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་རྟག་པ་ཉིད་དོ། །ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིས་རྟག་པ་ཉིད་དོ། །ཞེས་ པའོ། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད། འཇུག་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱལ་བའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གསུམ་པོ་འདི་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཏེ། ངག་གི་ཡུལ་མིན་ཞེས་པ་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཅི་སྡོམ་ན་དོན་དམ་གྱི་བདེན་པས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ཡང་ཅི་སྟེ་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པས་བརྟག་པར་བྱ་བའི་གནས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཅི་སྟེ་ན་རྟགས་དང་དཔེ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཅི་སྟེ་ན་བླ་ན་མེད་པ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1120 དེ་ཡང་ཅི་སྟེ་ན་སྲིད་པ་དང་ཞི་བས་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྒྱུ་མཚན། རྟགས་དང་། རྟགས་ཅན་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སྐུ་གསུམ་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཅི་ལྟ་བ་བཞིན་བསམ་དུ་མེད་དེ་སྒྲས་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲས་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་པ་ཡིན་ཏེ། རྟོག་པས་བརྟག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་པས་བརྟག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རྟགས་ལས་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་ སུ་དཔག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་སྣང་ཡང་དེ་གཉིས་ཀྱིས་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྲིད་ཞིས་མ་བསྡུས་པ་ ཡིན་ཏེ། སྲིད་ཞི་གཉིས་ལ་གནས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཞི་བ་ལ་ཡོན་ཏན་དང་སྲིད་པ་ལ་སྐྱོན་དུ་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། བརྗོད་ད
【現代漢語翻譯】 因為他安住於世間，卻不被世間法的過失所沾染。 第二，法身恒常的因有三：以對治力獲得是，無死是因為斷除了有漏和無漏的業，以及斷除了產生壽命終結的死亡和不可思議轉變的死亡，獲得了寂滅的境界，因此沒有死亡的魔羅。 自性恒常是，未造作的自性恒常，從本初就寂滅。 這兩者是不欺騙的皈依處是，對於沒有皈依處的眾生來說，是恒常、穩固的皈依處和怙主等。 第三，總結是，最初的七個因是色身恒常的原因。後面的三個表明導師佛陀是法身恒常的。 以上。 不可思議的意義有三：簡略地說明、詳細地解釋、總結。 首先是，成為勝者之境的佛陀三身，即使是安住於十地的聖者菩薩們也無法思議，因為不是言語的境界，超越了聲音所表達的。 那又是什麼所包含的呢？是被勝義諦所包含的。 那又是什麼呢？是因為不是分別念所能測度的境地。 又是什麼呢？是因為超越了相和譬喻。 又是什麼呢？是因為無上，即超越了世間。 又是什麼呢？是因為不被有和寂所包含。 第二部分分為兩點：不可思議的原因、相和、相的結合。 首先是，圓滿正等覺的三身，菩薩們也無法如實地思議，因為無法用語言表達。 無法用語言表達是因為，是勝義諦。 是勝義諦是因為，不是分別念所能測度的。 不是分別念所能測度是因為，不是能從相上推斷的。 不是能從相上推斷是因為，是無上的。 是無上是因為，顯現有和寂，但不被這兩者所包含。 不被有寂所包含是因為，不住于有寂二者，因為不認為寂滅是功德，有是過失。 第二是，所表達的
【English Translation】 Because he abides in the world, yet is not tainted by the faults of worldly dharmas. Second, the causes of the permanence of the Dharmakaya are three: Obtaining through antidotes is that, immortality is because of cutting off the karmas with and without outflows, and cutting off the death that produces the end of life and the death of inconceivable transformation, obtaining the state of peacefulness, therefore there is no roaming of the Mara of death. Naturally permanent is that, the unconditioned nature is permanent, from the beginning it is completely peaceful. These two are the unfailing refuge is that, for sentient beings without refuge, it is appropriate as a permanent, stable refuge and protector, etc. Third, the summary is that, the initial seven causes are the permanence of the Rupakaya. The latter three indicate that the teacher Buddha is permanent by the Dharmakaya. That's all. The meaning of inconceivable has three aspects: briefly stating, extensively explaining, and summarizing. First, the three bodies of the Buddha, which have become the realm of the Victorious One, are inconceivable even to the noble Bodhisattvas who abide on the ten bhumis, because they are not the realm of speech, transcending what is expressed by sound. What is it that encompasses it? It is encompassed by the ultimate truth. What is that? It is because it is not a place to be examined by conceptual thought. What else is it? It is because it transcends signs and examples. What else is it? It is because it is unsurpassed, that is, it transcends the world. What else is it? It is because it is not encompassed by existence and peace. The second part has two points: the reasons for being inconceivable, the sign and, the combination of the sign. First, the three bodies of the fully enlightened Buddha cannot be conceived as they are even by the Bodhisattvas, because they cannot be expressed by words. It cannot be expressed by words because it is the ultimate truth. It is the ultimate truth because it cannot be examined by thought. It cannot be examined by thought because it cannot be inferred from signs. It cannot be inferred because it is unsurpassed. It is unsurpassed because, although existence and peace appear, it is not encompassed by the two. It is not encompassed by existence and peace because it does not abide in the two, because it does not regard peace as a virtue and existence as a fault. The second is, what is expressed
ུ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ མཚན་དང་པོ་ལྔ་པོ་དག་གིས་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དྲུག་པ་སྲིད་ཞིའི་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཏེ་སྲིད་པའི་ཆོས་སྐྱེ་འགག་ཏུ་སྣང་ཡང་སྲིད་པ་དེའི་དངོས་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1121 གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། རྒྱལ་བ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་གིས་ན་ཡོན་ཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་བྱོན་པ་སྟེ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཡོན་ཏན་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བླ་ན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཞེས་པའོ། །དེས་ན་རང་བྱུང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་རྣམ་པ་བརྒྱད་ ཀྱི་ཐ་མ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཚུལ་འདི་ནི་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དབང་ཐོབ་པ་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རིག་པ་མིན་ཞེས་པའོ། ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའམ་བསྟན་བཅོས་དཀོན་མཆོག་གི་རིགས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྐབས་ཏེ་ལེའུ་གཉིས་པའི་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ཡོན་ཏན་བཤད་པའི་སྐབས་སྡེ་ལེའུ་གསུམ་པའི་བཤད་པ། གསུམ་པ་ཡོན་ཏན་ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་ བཤད། དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལའང་བསྟན་བཤད་གཉིས་ལས། དང་པོ་རྟེན་སྐུ་ནི། རང་དོན་དོན་དམ་པའི་སྐུ་དང་ནི་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་གཞན་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་སྐུ་ཉིད་དེ་རྣམ་ པ་གཉིས་སོ། །བརྟེན་པ་ཡོན་ཏན་ནི་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་མཚན་བཟང་པོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཏེ། དབྱེ་བས་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་པོ་འདི་དག་གོ་ཞེས་པའོ། ། 2-1122 གཉིས་པ་ལའང་རྟེན་སྐུ་ནི། བདག་ཉིད་ཀྱི་ནི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འབྱོར་པའི་གནས་དང་གཞི་ནི་དམ་པའི་དོན་ཞེས་པ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བརྡ་དང་ཐ་སྙད་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཕ་ རོལ་པོ་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས་ཡིན་ནོ། །བརྟེན་པ་ཡོན་ཏན་ནི་དང་པོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་སྤང་བྱ་དང་བྲལ་བ་ཙམ་གྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ན་སྟོབས་བཅུ་ལ་ སོགས་པ་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ལྡན་ནོ། །གཉིས་པ་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ནི། དགེ་བའི་འབྲས་བུ་སྨིན་པས་ན་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་དང་ལྡན་ནོ། །རྒྱས་པར་ བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྡོམ་དུ་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོའི་རང་བཞིན་ནོ། །དང་པོ་སྡོམ་ནི་སྟོབས་བཅུ་པོ་ཉིད་ནི་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་འཇོམས་པ་ལ་ལྷའི་དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་ བཞིན་ནོ། །མི་འཇིགས་པ་བཞི་ཉིད་ནི་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་བག་ཚ་བ་མེད་པས་སེང་གེ་བཞིན་ནོ། །དེ
【現代漢語翻譯】 由於無有等五個原因，法身極其微細，因此是不可思議的理由。第六個原因是由於不包含輪迴和涅槃，因此色身是不可思議的，雖然輪迴的法顯現為生滅，但它不是輪迴的實體。 總結：圓滿正等覺佛是不可思議的。原因是什麼呢？因為他們已到達功德的彼岸，即已達到卓越的境界。什麼樣的功德呢？是無上的智慧和偉大的慈悲等功德。因此，自生佛的八種分類中的最後一種——不可思議之理，即使是偉大的持明者、已獲得灌頂的八地以上菩薩，也無法如實了知。 《大乘經莊嚴論》或《寶性論》中，關於菩提的章節，即第二品的解釋完畢。 功德解釋章節，第三品解釋。 第三品，關於功德，分為三部分：概要說明、詳細解釋、比喻與法義的結合。第一部分又分為教義和解釋兩部分。首先，作為基礎的法身是為自利而設的勝義諦之身，以及依賴於它的為利他而設的世俗諦之身，即兩種身。所依賴的功德是解脫的果，如十力等三十二種功德，以及異熟的果，如三十二相，總共六十四種功德。 第二部分，作為基礎的法身是自身圓滿的成就之所和基礎，是勝義諦。佛的名稱和術語中的色身是為他人，即被調伏者圓滿成就之所。所依賴的功德是，首先，法身僅僅通過與應斷之物分離而得到區分，因此具有十力等解脫的功德。其次，色身由於善的果實成熟，因此具有大丈夫相的異熟功德。詳細解釋分為兩部分：總結說明和各自的自性。首先，總結來說，十力就像帝釋天的金剛杵一樣，能摧毀無明等障礙。四無畏就像獅子一樣，在眾眷屬中無所畏懼。
【English Translation】 Due to the five reasons such as non-existence, the Dharmakaya is extremely subtle, hence it is the reason for being inconceivable. The sixth reason is that since it does not encompass Samsara and Nirvana, the Rupakaya is inconceivable, although the Dharma of Samsara appears as arising and ceasing, it is not the entity of Samsara. Concluding: The perfectly complete Buddha is inconceivable. What is the reason? Because they have reached the other shore of qualities, that is, they have reached the excellent state. What kind of qualities? Qualities such as supreme wisdom and great compassion. Therefore, the last of the eight categories of self-born Buddhas—the reason for being inconceivable—is not truly known even by the great vidyadharas, the eighth-level or higher Bodhisattvas who have received empowerment. The explanation of the chapter on Bodhi, that is, the second chapter, from the 'Mahayana Uttaratantra Shastra' or 'Ratnagotravibhāga' is completed. Chapter on the explanation of qualities, explanation of the third chapter. The third chapter, regarding qualities, is divided into three parts: summary explanation, detailed explanation, and the combination of metaphor and Dharma. The first part is further divided into doctrine and explanation. First, the Dharmakaya as the basis is the body of ultimate truth established for one's own benefit, and the body of conventional truth that relies on it for the benefit of others, that is, two bodies. The qualities that are relied upon are the fruit of liberation, such as the thirty-two qualities of the ten powers, and the fruit of maturation, such as the thirty-two major marks, a total of sixty-four qualities. The second part, the Dharmakaya as the basis is the place and foundation of the perfection of oneself, which is the ultimate truth. The Rupakaya in the names and terms of the Buddhas is the place of perfect accomplishment for others, that is, those to be tamed. The qualities that are relied upon are, first, the Dharmakaya is distinguished merely by being separated from what should be abandoned, therefore it possesses the qualities of liberation such as the ten powers. Second, the Rupakaya possesses the qualities of maturation of the major marks of a great person because the fruit of virtue has ripened. The detailed explanation is divided into two parts: summary explanation and their respective nature. First, in summary, the ten powers are like Indra's vajra, which destroys obstacles such as ignorance. The four fearlessnesses are like a lion, fearless among the assembly.
་བཞིན་གཤེགས་པའི་མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་ནི་གཞན་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པས་ནམ་མཁའ་ བཞིན་ཏེ། ཐུབ་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་བསྟན་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ནི་གདུལ་བྱ་རྒྱུད་དག་པ་ལ་སྣང་བའི་ཆུ་དང་ནམ་མཁའ་ལ་ཤར་བའི་ཟླ་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན། 2-1123 སྨིན་པའི་ཡོན་ཏན། ལུང་དང་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་རྣམ་གཞག གཞུང་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གཞན་གྱིས་བརྟག་པ་དགག འཐད་པས་གྲུབ་པར་དགོད། དེ་ལ་ཀླན་ཀ་སྤངས་ པའོ། །དང་པོ་ལ་ཁས་བླངས་བརྗོད་པ་ནི། དབུ་མ་པར་ཁས་འཆེ་བ་ཁ་ཅིག་ན་རེ། སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་མི་འཐད་དེ། རིག་པ་མི་རིག་པའི་ཁྱབ་ བྱ་ཡིན་པས་ཁྱབ་བྱེད་མ་རིག་པ་ལོག་པ་ན་རིག་པ་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་དག་གིས། དེ་ ཚེ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པས། དམིགས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཞི། །ཞེས་པ་དང་། སེམས་འགགས་པ་དེ་སྐུ་ཡིས་མངོན་སུམ་མཛད། ཅེས་གསུངས་སོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་སློབ་དཔོན་དག་གི་དགོངས་པ་མ་ ཡིན་ཞིང་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གསུངས་རབ་ཀྱི་ཚུལ་དང་འགལ་བས་མི་འཐད་དེ། སློབ་དཔོན་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ལ་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་མི་བཞེད་དེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས་ཀྱང་། མྱུར་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་འདོད་ པས། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཅིས་མི་བསྒོམ། །ཞེས་པ་དང་། འཇུག་པ་ལས་ཀྱང་། ཇི་ལྟར་སྣོད་ཀྱི་དབྱེ་བས་མཁའ་ལ་དབྱེ་བ་མེད་དེ་ལྟར། །དངོས་བྱས་དབྱེ་བ་འགའ་ཡང་དེ་ཉིད་ལ་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། ། 2-1124 རོ་མཉམ་ཉིད་དུ་ཡང་དག་ཐུགས་སུ་ཆུད་པར་མཛད་གྱུར་ནས། །མཁྱེན་བཟང་ཁྱོད་ཀྱི་སྐད་གཅིག་གིས་ནི་ཤེས་བྱ་ཐུགས་སུ་ཆུད། །ཅེས་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཀ་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་གང་གི་དོན་དུ་འབད་པ་འདི་མཛད་པ་བླ་ན་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འོག་མིན་གྱི་གནས་ཁོ་ནར་བརྙེས་པར་མཛད་དོ་ ཞེས་པ་དང་། གནས་དང་གནས་མིན་མཁྱེན་སྟོབས་དང་། །ཞེས་སྟོབས་བཅུ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྣམས་རང་གི་རྣམ་གཞག་ཡིན་ན་ཕན་ཚུན་འགལ་བར་འགྱུར་ལ་གཞན་གྱི་རྣམ་གཞག་ཡིན་ན་ཡང་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་ན་ཅི་སྟེ་སྤོང་། མི་འཐད་ན་ཅིའི་ཕྱིར་འགོག་པར་མི་བྱེད། ཡང་རྒྱུན་མཐའི་དུས་གཉིས་པར་མ་རིག་པ་ལོག་ཀྱང་རིག་པ་ཙམ་དང་ཡེ་ཤེས་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འདི་ ལྟར་མ་རིག་པ་ནི། རིག་པ་ཙམ་གྱི་བདག་གཅིག་པའི་ཁྱབ་བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ། བག་ཆགས་དང་རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་གནས་སྐབས་གློ་བུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རིག་པ་ ནི་རང་བཞིན་གྱིས་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། སེ
【現代漢語翻譯】 如來（梵文：Tathāgata，含義：如實而來者）的十八不共法（梵文：aṣṭādaśāveṇikadharmāḥ，含義：十八種不共通的功德），是不與他人共通的，如同虛空一般。佛陀（梵文：Buddha，含義：覺者）的色身（梵文：rūpakāya，含義：物質之身）的教法，兩種顯現方式，如同在清凈的眾生心中顯現的水中月，以及在天空中顯現的月亮一般。 第二部分分為三點：斷除之功德，成熟之功德，以及與聖言結合。第一部分分為兩點：總的建立，以及經文的意義。第一點分為三點：駁斥他人的觀察，以理成立，以及消除對此的爭論。第一點是陳述所承諾的觀點： 一些自稱是中觀派（梵文：Madhyamaka，含義：中道）的人說：『佛陀成佛時，了知一切所知之智慧是不合理的，因為智慧是無明的所遍，當遍及者無明消失時，智慧也會消失。』因此，佛陀成佛時，一切境和有境都寂滅了。正如論師們所說：『彼時無有他相，故無所緣而寂滅。』以及『心已止息，彼以身示現。』他們這樣說。 這並非論師們的本意，而且與善逝（梵文：Sugata，含義：善於逝者，指佛陀）的教言相違背，因此是不合理的。因為那些論師並不認為佛陀沒有智慧。《入菩薩行論》（梵文：Bodhicaryāvatāra）中也說：『若欲速疾證一切，何不勤修空性理？』《入中論》（梵文：Madhyamakāvatāra）中也說：『如因器異虛空界，界非異生此亦爾，由離實事彼無別，故於彼性亦無別。』 『善巧通達真如性，一剎那頃善逝汝，普能證知一切法，』因此，既說了如所有性（梵文：yathāvadbhūta，含義：事物本來的樣子）也說了如量性（梵文：yāvatā，含義：事物的所有方面），兩種智慧都說了。如果不是這樣，那麼爲了什麼而努力呢？而且這無上的智慧，世尊（梵文：Bhagavān，含義：擁有六種殊勝功德者）也只是在色究竟天（梵文：Akaniṣṭha，含義：最高的凈土）才證得。』以及『處非處智力』，如果十力（梵文：daśabala，含義：佛陀的十種力量）等的建立是自己的建立，那麼就會互相矛盾，如果是他人的建立，即使在世俗中承認，為什麼要捨棄呢？如果不合理，為什麼不去遮破呢？ 此外，在相續的最後時刻，即使無明消失，智慧和僅僅是智慧也不會消失。因為無明不是僅僅是智慧的唯一的遍及者，由於習氣和因緣的力量，一切煩惱都是暫時的、突發的。而且智慧的自性是遠離遮蔽的。《聖母經》中說：
【English Translation】 The eighteen unshared qualities of the Tathagata (Sanskrit: Tathāgata, meaning: one who comes as is), are not shared with others, like the sky. The teachings of the Rupakaya (Sanskrit: rūpakāya, meaning: the body of form) of the Buddha (Sanskrit: Buddha, meaning: the awakened one), manifest in two ways, like the moon in the water appearing in the pure minds of sentient beings, and the moon appearing in the sky. The second part is divided into three points: the qualities of separation, the qualities of maturation, and the combination with scripture. The first part is divided into two points: the general establishment, and the meaning of the text. The first point is divided into three points: refuting the observations of others, establishing through reason, and eliminating disputes about it. The first point is stating the promised view: Some who claim to be Madhyamikas (Sanskrit: Madhyamaka, meaning: the Middle Way) say: 'It is unreasonable for the Buddha to have the wisdom of knowing all knowable things when he becomes a Buddha, because wisdom is pervaded by ignorance, and when the pervader, ignorance, disappears, wisdom also disappears.' Therefore, when the Buddha becomes a Buddha, all objects and subjects are pacified. As the teachers said: 'At that time, there is no other aspect, so it is completely pacified without an object of focus.' And 'When the mind ceases, he manifests it with his body.' They say this. This is not the intention of the teachers, and it contradicts the teachings of the Sugata (Sanskrit: Sugata, meaning: the one who has gone well, referring to the Buddha), so it is unreasonable. Because those teachers do not think that the Buddha has no wisdom. The Bodhicaryāvatāra (Sanskrit: Bodhicaryāvatāra) also says: 'If you want to quickly attain everything, why not diligently cultivate the reasoning of emptiness?' The Madhyamakāvatāra (Sanskrit: Madhyamakāvatāra) also says: 'Just as the space is not different due to the difference of containers, so too, there is no difference in it due to the separation of real things. Therefore, there is no difference in its nature.' 'Having skillfully understood the nature of suchness, in an instant, Sugata, you are able to fully realize all dharmas,' Therefore, both yathāvadbhūta (Sanskrit: yathāvadbhūta, meaning: the way things are) and yāvatā (Sanskrit: yāvatā, meaning: all aspects of things) are mentioned, both kinds of wisdom are mentioned. If it is not like this, then what is the effort for? And this unsurpassed wisdom, the Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan, meaning: the one who possesses six kinds of excellence) only attained in Akaniṣṭha (Sanskrit: Akaniṣṭha, meaning: the highest pure land).』 And 'the power of knowing what is possible and impossible,' if the establishment of the ten powers (Sanskrit: daśabala, meaning: the ten powers of the Buddha) and so on is one's own establishment, then they will contradict each other, and if it is the establishment of others, even if one acknowledges it in conventional truth, why abandon it? If it is unreasonable, why not refute it? Furthermore, in the final moment of the continuum, even if ignorance disappears, wisdom and mere wisdom will not disappear. Because ignorance is not the only pervader of mere wisdom, due to the power of habits and conditions, all afflictions are temporary and sudden. And the nature of wisdom is free from obscurations. The Mother Sutra says:
མས་ལ་སེམས་མ་འཆིས་ཏེ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་འོད་གསལ་བ་ལགས་སོ་ཞེས་པ་དང་། འདི་ཉིད་ལས་ཀྱང་མང་དུ་གསུངས་ལ། 2-1125 རྣམ་འགྲེལ་ལས་ཀྱང་། སེམས་དེའི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཏེ། །ཉོན་མོངས་རྣམས་ནི་གློ་བུར་བ། །ཞེས་སོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྟར་རྒྱུ་ལོག་པས་བཟློག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་ཡེ་ཤེས་སྔ་མ་ ཡིན་ལ་དེ་ནི་རྒྱུན་མཐའ་ནའང་མ་ཚང་བ་མེད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ཚང་མེད་རྒྱུ་དེ་ལས་ནི། །འབྲས་བུ་གང་གིས་བཟློག་པར་ནུས། །ཞེས་སོ། །གཉེན་པོ་སྐྱེས་པས་བཟློག་པ་ཡང་མ་ ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནམ། གནས་ལུགས་ཡིན་པས་སྤོང་བྱེད་ཀྱི་གཉེན་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་དག་ས་བཅུའི་མཉམ་གཞག་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་གཉེན་པོར་འདོད་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་སྤང་ གཉེན་གྱི་ཚུལ་ཡང་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་ཟད་ན་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་སྤང་གཉེན་ཇི་ལྟར་རྟོགས། འདི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ལའང་གཉེན་པོ་སྟོབས་ཆེས་ཆེར་འཕེལ་བ་ན་སྤང་བྱའི་ཕྱོགས་འགྲིབ་པར་སྣང་གི་ འཕེལ་བ་ནི་གང་ན་ཡང་མི་སྣང་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུལ་བྱ་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ལ། གང་ལ་གང་མཚམས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་མི་འཐད་པར་འགྱུར་ ཏེ། བདག་རྐྱེན་ཡེ་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ནི་མདོ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་བསྟན་པ་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལས་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་མ་བགྱིས་པར་ནི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་མི་ནུས་ཞེས་གསུངས་པས་གྲུབ་བོ། ། 2-1126 གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ལ་ཡེ་ཤེས་མེད་ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་ནི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་མཐུས་བློ་ངོར་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ གསུངས་རབ་ལ་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཐུན་མོང་དུ་ཡིད་ཆེས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དང་གནོད་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་བློའི་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་རང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་ པས་བཀོད་པའི་ཚིག་བཞིན་ནོ། །ཡང་རྣམ་རིག་པ་འགའ་ཞིག་ན་རེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡོད་ཀྱང་དེས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མཁྱེན་པ་མི་འཐད་དེ། རྣམ་པ་དང་བཅས་པར་མཁྱེན་ན་གཟུང་ འཛིན་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ལ། རྣམ་པ་མ་ཤར་ཡང་མཁྱེན་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པ་ཤར་ཡང་གཟུང་འཛིན་དང་བཅས་པར་མི་འགྱུར། དོན་བདེན་ པའི་རྣམ་པར་མི་སྣང་གི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་རྣམ་པར་འཆར་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་མ་ཤར་ཡང་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། གེགས་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བས་ཤེས་བྱ་ལ་ ཡོད་ཙམ་གྱིས་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བདེན་གཉིས་ལས། བརྟགས་པའི་དངོས་པོས་དབེན་པ་ཡི། །ཇི་ལྟར་སྣང་བ་འད
【現代漢語翻譯】 此外，不要認為心是不變的，因為心的自性是光明。關於這一點，還有很多其他的論述。 在《釋量論》中也說：『心的自性是光明，煩惱是突如其來的。』就像有漏的蘊一樣，也不是因為原因相反而被阻止，因為原因是先前的智慧，而這在任何時候都不會不圓滿地存在。』沒有不圓滿的原因，什麼結果能夠阻止它呢？』也不是因為對治的產生而被阻止，因為這是心的自性或實相，所以沒有需要斷除的對治。那些認為十地菩薩的等持是（煩惱的）對治的人，如果連世間的斷除和對治的方式都不理解，又怎麼能理解聖道的斷除和對治呢？就像在世間，當對治的力量變得非常強大時，所要斷除的一方似乎會減少，但在任何地方都不會增加。此外，對於圓滿正等覺佛陀所要調伏的無量眾生，如果不能根據他們的根器來轉法輪，那是不合理的，因為沒有自因的智慧。』普遍的道理是，經中說：『如來所說的法，是從一切種智中說出的，如果沒有獲得一切種智，就不能轉法輪。』 如果說，即使佛陀沒有智慧，轉法輪也只是因為所化眾生的福德而在心中顯現，那麼，善逝的言教就不會成為所化眾生共同相信的成立和破斥的依據，因為它只是自己心中的顯現。就像自己分別念所造作的語言一樣。還有一些唯識宗的人說：『即使有一切智智，也不應該了知外境，如果帶著相來了知，就會變成能取和所取，如果相沒有顯現也了知，那就太過分了。』但事實並非如此，即使相顯現，也不會變成能取和所取，因為不會顯現真實存在的相，而是顯現世俗中如何存在的相。即使相沒有顯現，也不會太過分，因為沒有障礙和遮蔽，僅僅因為所知存在就能夠了知。』在《二諦論》中說：『遠離了所設定的事物，如其所顯現的……』
【English Translation】 Furthermore, do not think that the mind is unchanging, because the nature of the mind is luminosity. There are many other discussions on this point. In the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) it also says: 'The nature of the mind is luminosity, afflictions are sudden.' Like the contaminated aggregates, it is not prevented because the cause is reversed, because the cause is the previous wisdom, and this exists without being incomplete at any time. 'Without an incomplete cause, what result can prevent it?' It is also not prevented by the arising of an antidote, because this is the nature or reality of the mind, so there is no antidote to be abandoned. Those who think that the samadhi of the ten bhūmis (grounds) of a Bodhisattva is the antidote (to afflictions), if they do not even understand the way of abandonment and antidote in the world, how can they understand the abandonment and antidote of the noble path? Just as in the world, when the power of the antidote becomes very strong, the side to be abandoned seems to decrease, but it does not increase anywhere. Furthermore, for the infinite beings to be tamed by the fully enlightened Buddha, it would be unreasonable if the wheel of Dharma could not be turned according to their capacities, because there is no self-caused wisdom. The general principle is that the sūtra says: 'The Dharma taught by the Tathāgata is taught from the omniscient wisdom, and without attaining the omniscient wisdom, one cannot turn the wheel of Dharma.' If it is said that even if the Buddha does not have wisdom, the turning of the wheel of Dharma is only a manifestation in the minds of the beings to be tamed due to their merit, then the teachings of the Sugata would not become the basis for the establishment and refutation that the beings to be tamed commonly believe, because it is only a manifestation in one's own mind. It is like the language created by one's own conceptual thoughts. Some Yogācārins (Mind-Only school) say: 'Even if there is omniscient wisdom, it should not know external objects, if it knows with aspects, it will become the grasper and the grasped, and if it knows without aspects appearing, it is too extreme.' But this is not the case, even if aspects appear, it will not become the grasper and the grasped, because it will not appear as the aspect of truly existing things, but as the aspect of how it exists in conventional truth. Even if aspects do not appear, it will not be too extreme, because without obstacles and obscurations, it is known simply because the object of knowledge exists. In the Two Truths it says: 'Devoid of imputed entities, as it appears...'
ི་ཁོ་ན། །བརྟེན་ནས་སྐྱེས་པ་ཐམས་ཅད་ནི། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པས་མངོན་སུམ་གཟིགས། །ཞེས་སོ། ། 2-1127 མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་མི་ནུས་ཏེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་འགྲེལ་ལས་ཀྱང་། གཟུགས་སོགས་དང་ནི་སེམས་དེ་ལྟར། །གཟུང་བའི་མཚན་ཉིད་སྤྱོད་པ་ནི། །མ་དག་བློ་ཅན་ལ་ཡིན་ཏེ། ། རྣལ་འབྱོར་རྟོགས་པ་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དུ་སྣང་བ་མི་མཁྱེན་ལ་ཤེས་པ་ལའང་རྣམ་ པ་ཡོད་མེད་ཀྱི་རྟག་པ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེན་གཉིས་ལས། གང་ལ་དོན་གཞན་ཡོངས་སྤྱོད་པའི། །ཤེས་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པ། །དེ་ཡི་ཀུན་མཁྱེན་རྟག་པར་འགྱུར། །འདིར་ནི་ཅུང་ཟད་འགལ་བ་ མེད། །ཅེས་སོ། །ཡང་འགའ་ཞིག་ན་རེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་དག་པའི་སྣོད་བཅུད་མཁྱེན་དུ་ཆུག་ཀྱང་མ་དག་པའི་སྣོད་བཅུད་མཁྱེན་པ་མི་འཐད་དེ། དེ་དག་སེམས་ ཅན་གྱིས། ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མ་དག་པའི་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་དག་པར་གནས་གྱུར་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། མ་དག་ པའི་སྣོད་བཅུད་ཤེས་བྱ་ལ་ཡོད་དམ་མེད། དང་པོ་ལྟར་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མི་མཁྱེན་པ་མི་འཐད་དེ་ཤེས་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྒྱན་ལས། དེ་བཞིན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ། ། 2-1128 སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་གཅིག་ཆར་སྣང་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་འཁོར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཤེས་བྱ་ལ་ ཡོད་ཀྱང་མི་མཁྱེན་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་མཁྱེན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ཡོད་པ་འགོག་མི་ནུས་པར་འགྱུར་ཏེ། ཡོད་ཀྱང་མི་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་དམུས་ལོང་གི་གཟུགས་བཞིན་ནོ། །འདོད་ན་མ་ཕམ་པས། ཅི་ ཕྱིར་ཞེ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས། །མཁྱེན་ནས་ཆོས་རྣམས་མ་གཟིགས་ཕྱིར། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་དངོས་དང་དངོས་མེད་པ། །མཁྱེན་པས་ཀ་ཏ་ཡ་ན་ཡི། །གདམས་ངག་ནས་ནི་ ཡོད་པ་དང་། །མེད་པ་གཉིས་ཀ་དགག་པ་མཛད། །ཅེས་པ་དང་། རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་གིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་གཟིགས་པའི་གཟིགས་པ་ལོག་པས་ནི་ཐམས་ཅད་ན་མེད་པ་གོ་བར་བྱེད་དོ་ཞེས་གསུངས་པ་ དང་འགལ་ལོ། །དེས་ན་གང་དག་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ལ་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་མངའ་བར་འདོད་པ་དང་། གང་དག་མ་དག་པའི་སྣང་བ་མི་མཁྱེན་པར་འདོད་པ་གཉིས་ཀ་ཡང་བློ་གྲོས་རྣམ་པར་ འཁྱམས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཐད་པས་གྲུབ་པའི་དོན་དགོད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབྱེ་བ། ཤེས་བྱ་མཁྱེན་ཚུལ། འཐོབ་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤ
【現代漢語翻譯】 如是說。所有依賴於因緣而生的事物，都被一切智者親眼所見。 斷然否定是不可能的，因為這是不可思議的。在《釋量論》中也說：『色等與心，以同樣的方式，執取行相的行境，是對不清凈心而言的，瑜伽的證悟是不可思議的。』如果不是這樣，那麼在你們的宗派中，就會導致沒有一切智者，因為對於外境的顯現不瞭解，而且對於識，無論有無行相，其常性都是相同的。在《二諦論》中說：『對於任何完全利用其他義的識，即使是稍微也沒有的，那樣的全知將是常恒的，這裡沒有絲毫矛盾。』 又有些人說：『佛陀的如所有智（ji lta ba，認識事物真實面目的智慧）能夠了知清凈的器情世界，但不應了知不清凈的器情世界，因為這些都是眾生由煩惱和業所產生的，而且已經宣說了所有不清凈的顯現都已轉化為清凈。』 這也是不對的，不清凈的器情世界存在於所知中嗎？如果像第一種情況那樣，那麼一切智的智慧不應不了知，因為它是所知。在《現觀莊嚴論》中說：『如是所有所知，佛陀的智慧一時顯現。』如果像第二種情況那樣，那麼輪迴就不存在了，因此涅槃也不存在了，因為這兩者是相互依賴的。如果所知中存在，但佛陀不了知，那麼佛陀不能以不了知的理由來否定它的存在，因為即使存在也不了知，就像盲人所見的色一樣。如果承認這一點，那麼聖天論師會說：『為什麼呢？因為佛陀了知后沒有見到諸法。』 龍樹菩薩也說：『世尊以知，有與非有，迦旃延之教，遮遣有無。』法稱論師也說：『以顛倒見一切智者的見，則理解為一切皆無。』因此，那些認為如來具有有生的痛苦，以及那些認為佛陀不了知不清凈顯現的人，都是智慧迷亂之人。 第二，爲了闡述以理成立的意義，有三點：智慧的分類、了知所知的方式、以及獲得的因。第一點分為兩種：如所有智和如量智（ji snyed pa，認識事物數量和範圍的智慧）。
【English Translation】 Thus it is said. All things that arise dependently are directly seen by the All-Knowing One. It is impossible to definitively deny it, because it is inconceivable. In the Pramanavarttika it is also said: 'Forms and so forth, and the mind, in the same way, the activity of apprehending characteristics, is for those with impure minds; the realization of yoga is inconceivable.' If it were not so, then in your system, there would be no All-Knowing One, because there is no understanding of the appearance of external objects, and for consciousness, whether there are aspects or not, its permanence is the same. In the Two Truths it says: 'For any consciousness that completely utilizes other objects, even if there is not a little, that All-Knowing One will be permanent; here there is no contradiction at all.' Furthermore, some say: 'The Buddha's knowledge of the suchness (ji lta ba, wisdom that knows the true nature of things) can know the pure container and contents, but it is not appropriate to know the impure container and contents, because these are produced by sentient beings' afflictions and actions, and it has been said that all impure appearances have been transformed into purity.' That is also not correct. Does the impure container and contents exist in the knowable or not? If it is like the first case, then the wisdom of the All-Knowing One should not not know it, because it is knowable. In the Ornament for Clear Realization it says: 'Likewise, for all knowables, the Buddha's wisdom appears all at once.' If it is like the second case, then there would be no samsara, and therefore no nirvana, because these two are mutually dependent. If it exists in the knowable, but the Buddha does not know it, then the Buddha cannot negate its existence by the reason of not knowing it, because even if it exists, it is not known, like the form seen by a blind person. If you accept this, then Aryadeva would say: 'Why? Because the Buddha, having known, did not see the dharmas.' Nagarjuna also said: 'The Blessed One, by knowing, existence and non-existence, in Katyayana's instruction, refuted both existence and non-existence.' Dharmakirti also said: 'By reversing the vision of the All-Seeing One, it is understood that everything is non-existent.' Therefore, those who believe that the Sugata has the suffering of existence, and those who believe that the Buddha does not know impure appearances, are both those whose minds are confused. Second, to establish the meaning proven by reason, there are three points: the classification of wisdom, the way of knowing the knowable, and the cause of attainment. The first point is divided into two: the wisdom of knowing suchness (ji lta ba) and the wisdom of knowing the extent (ji snyed pa, wisdom that knows the quantity and scope of things).
ེས་སོ། ། 2-1129 དང་པོ་ནི། ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་འགའ་ཡང་གཟིགས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པ་སྟེ། མདོ་ལས། ཆོས་གཅིག་མཁྱེན་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་སྟེ་ཆོས་ཉིད་ཞི་བའི་རྣམ་པས་སོ། །ཞེས་པ་དང་། དཔེ་མེད་པར་བསྟོད་པ་ལས། གང་ཞིག་ཁྱོད་ཀྱིས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་། །སངས་རྒྱས་སྤྱན་གྱིས་མ་གཟིགས་པ། །ཁྱོད་ཀྱི་གཟིགས་པ་ བླ་མེད་དེ། །དེ་ཉིད་དོན་ནི་རིག་པ་ལགས། །དོན་དམ་པ་ཡི་ཡོད་པ་ཉིད། །རྟོགས་དང་རྟོགས་བྱ་མི་མངའ་ཞིང་། །ཨེ་མ་ཧོ། མཆོག་ཏུ་རྟོགས་དཀའ་བའི། ཆོས་ཉིད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་རྟོགས། །ཞེས་ སོ། །གཉིས་པ་ལའང་གསུམ་སྟེ། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད། ཐུན་མོང་གི་དབྱེ་བ། སོ་སོའི་རང་བཞིན་ནོ། །དང་པོ་ནི། ངོ་བོ་རྒྱུ་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མ་ལུས་པ་སྒྱུ་མ་ ལྟ་བུར་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པ་སྟེ། མདོ་ལས། རྣམ་པ་གང་དག་དང་རྟགས་གང་དག་དང་མཚན་མ་གང་དག་གིས་ཆོས་རྣམས་རབ་ཏུ་བརྗོད་པའི་རྣམ་པ་དེ་དག་དང་རྟགས་དེ་དག་དང་མཚན་ མ་དེ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཐུགས་སུ་ཆུད་དེ། ཞེས་པ་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དེ་དག་གིས་གང་ཅི་ཡང་མ་མཁྱེན་པའམ་མ་གཟིགས་པའམ་ཐུགས་སུ་མ་ཆུད་པའམ་མངོན་སུམ་དུ་མཛད་པའམ། 2-1130 མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་མ་རྒྱས་པ་ནི་གང་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་པ་དང་། ཆོས་ཚུལ་འདི་དག་སྒྱུ་མ་སྨིག་རྒྱུ་དང་། །ཆུ་ཟླ་འདྲ་བར་གང་གིས་རྟོགས་གྱུར་པ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་ སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་བཞི་སྟེ། མེ་ལོང་ལྟ་བུ་དང་། མཉམ་པ་ཉིད་དང་། སོ་སོར་རྟོགས་པ་དང་། བྱ་བ་གྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱི་རྟེན་ ཡིན་ཅིང་སྐད་ཅིག་བར་མ་ཆད་པར་འཇུག་པའོ་མི་གཡོ་བའོ། །ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་དེ་ལ་བརྟེན་པ་དང་རེས་འགའ་བ་ཡིན་པས་གཡོ་བའོ། །རྒྱན་ལས། མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་མི་གཡོ་སྟེ། །ཡེ་ཤེས་ གཞན་ནི་དེ་ལ་བརྟེན། །མཉམ་པ་ཉིད་དང་སོ་སོར་རྟོགས། །བྱ་བ་བསྒྲུབ་པ་ཁོ་ན་འོ། །ཞེས་སོ། །ཡེ་ཤེས་འདི་དག་ཉོན་མོངས་པ་དང་། ལས་དང་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ལས་གྲོལ་ བ་ཙམ་དུ་ཉན་རང་གི་ཡེ་ཤེས་དང་འདྲ་ཡང་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡུན་རིང་དུ་གོམས་པ་ལས་བྱུང་བས་དེ་དག་གི་ཡེ་ཤེས་ལས་ཁྱད་ པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། ཇི་ལྟར་འདུད་པའི་དབང་གིས་ན། །གོས་ལ་མཚོན་བཀྲ་མི་བཀྲ་བ། །དེ་བཞིན་འཕེན་པའི་དབང་གིས་ན། །གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་བཀྲ་མི་བཀྲ། །ཞེས་པ་དང་། 2-1131 རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྣམ་པ་དུ་མར་ཐབས་མང་པོ། །ཡུན་རིང་དུས་སུ་གོམས་པ་ལས། །དེ་ལས་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དག
【現代漢語翻譯】 首先：對於所有現象，如對法界虛空般，以無任何執著的方式如實了知。如經中所說：『知一法即知一切法，即是寂靜法性。』又如《無喻贊》中所說：『您以佛眼未曾見，然您之見乃無上見，此即是理。』真諦實有，無能證與所證，噫瑪火！極難證悟之法性，諸佛能證悟。』 其次，分為三點： общей характеристики, общие различия и индивидуальные особенности. 首先是：如實了知本體、因果等一切現象，如幻如化。如經中所說：『如來已證悟以何種方式、何種徵象、何種特徵來描述諸法。』又如：『如來、阿羅漢、正等覺者，無有未曾知、未曾見、未曾證、未曾現證、未曾圓滿證悟者。』又如：『誰人若能了知，諸法如幻如陽焰，如水中月。』 其次，如所有智有四種：如鏡智、平等性智、妙觀察智、成所作智。其中，如鏡智是后三者的所依，剎那不斷地生起，是不動的。后三者依賴於如鏡智，並且是間斷性的，因此是動的。《寶性論》中說：『如鏡智不動，其他智慧依于彼，平等性智、妙觀察智，唯有成所作。』 這些智慧僅僅是從煩惱、業和輪迴的染污中解脫出來，與聲聞和獨覺的智慧相似，但由於發願等不可思議的方便，以及長久串習所生，因此比他們的智慧更為殊勝。如《寶性論》中所說：『如因染色之不同，布匹有鮮艷與否，如是因迴向之不同，解脫之智慧有鮮艷與否。』 《釋量論》中說：『以多種方式和眾多方便，于長久時間串習，由此產生過失與功德。』
【English Translation】 Firstly: All aspects of knowable things, like the Dharma realm being like the sky, are directly known without any attachment. As stated in the sutra: 'Knowing one Dharma means knowing all aspects, which is the nature of peace.' And as stated in 'Praise Without Analogy': 'Whatever you have not seen with the eyes of a Buddha, your seeing is unsurpassed, that itself is the meaning of awareness.' The true essence exists, without knower or known, Emaho! The nature of Dharma, which is extremely difficult to realize, is realized by the Buddhas. Secondly, there are three aspects: general characteristics, common divisions, and individual natures. The first is: all aspects of knowable things, such as essence, cause and effect, are directly known as being like illusions. As stated in the sutra: 'The Tathagata has understood with what aspects, what signs, and what characteristics the Dharmas are described.' And: 'There is nothing that those Tathagatas, Arhats, Perfectly Awakened Ones have not known, not seen, not understood, not directly realized, or not fully awakened to.' And: 'Whoever realizes that these Dharma teachings are like illusions, mirages, and reflections of the moon in water.' Secondly, the wisdom of knowing as it is (Jñānavatāra) has four aspects: mirror-like wisdom, the wisdom of equality, the wisdom of discernment, and the wisdom of accomplishing activities. Among these, mirror-like wisdom is the basis for the latter three, arising without interruption and being immovable. The latter three depend on it and are intermittent, thus being movable. As stated in the Ornament: 'Mirror-like wisdom is immovable, other wisdoms depend on it, the wisdom of equality, the wisdom of discernment, only the accomplishment of activities.' These wisdoms are similar to the wisdoms of Shravakas and Pratyekabuddhas in that they are merely liberated from the defilements of afflictions, karma, and birth, but they are superior to their wisdoms because they arise from inconceivable skillful means such as aspirations and long-term habituation. As stated in the same text: 'Just as the colors on a cloth are bright or not depending on the dyeing, so the brightness of the wisdom of liberation depends on the dedication.' As stated in the Commentary on Valid Cognition: 'Through many methods and numerous skillful means, habituated over a long period of time, faults and qualities arise from that.'
།རབ་ཏུ་གསལ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཐུགས་ཀྱང་རབ་ཏུ་གསལ་བའི་ཕྱིར། །རྒྱུ་ཡི་ བག་ཆགས་སྤངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། སངས་རྒྱས་རྣམས་སྣང་བཅས་ཀྱི་བློའི་རྒྱུན་མ་འདྲེས་ཀྱང་ངར་འཛིན་ གྱི་རིས་སུ་བཅད་པ་མེད་པས་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པ་དང་། ཡུལ་དེ་ན་ཡོད་ན་ཤེས་ལ། གཞན་དུ་ཕྱིན་ན་མི་ཤེས་པ་མེད་པས་ཡུལ་མ་ཆད་པ་དང་། སྐད་ཅིག་བར་མ་ཆད་ ཅིང་མཐར་ཐུག་པ་མེད་པས་དུས་མ་ཆད་པ་དང་། གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་པས་དམིགས་པ་མ་ཆད་པ་དང་། དོན་གྱིས་ཤེས་པ་ལ་རྣམ་པ་འཇོག་པ་ལ་མི་ལྟོས་ པར་ཤེས་བྱ་ལ་ཡོད་ཙམ་གྱིས་མཁྱེན་པས་རྣམ་པ་སོ་སོར་མ་ཕྱེ་བའོ། །རྒྱན་ལས། མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ང་ཡི་མེད། །ཡོངས་སུ་མ་ཆད་རྟག་ཏུ་ལྡན། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་མ་རྨོངས་པ། །རྟག་ ཏུ་དེ་ལ་མངོན་ཕྱོགས་མིན། །ཞེས་སོ། །རིན་པོ་ཆེའི་འབྱུང་གནས་ནས་རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ་ལྟར་ཡེ་ཤེས་གཞན་གསུམ་ཡང་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བས་ཡེ་ཤེས་གཞན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་དང་། 2-1132 རང་གིས་རྒྱ་ཆེན་པོ་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ཡིན་པས་རང་དོན་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དངོས་ཡིན་ལ། དེས་བདག་རྐྱེན་བྱས་ཏེ་གདུལ་བྱ་ལ་མཚན་པས་བརྒྱན་པའི་སྐུས་ཆོས་བསྟན་པར་སྣང་བ་ བྱུང་བ་ལྟར་གཞན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུར་སྣང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་། ཇི་ལྟར་མེ་ལོང་གཡའ་དག་པ་ལ་བཞིན་དང་ཕྲད་ན་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་བ་ལྟར། ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་འདི་ལའང་ གདུལ་བྱ་དང་ཕྲད་ན་ཡེ་ཤེས་གཞན་གསུམ་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ཚུལ་དུ་འབྱུང་བས་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱའོ། ། ཡེ་ཤེས་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་ཕྱིར། །ཡེ་ཤེས་འབྱུང་གནས་ཆེན་པོ་འདྲ། །ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཡེ་ཤེས་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ནི། རྒྱུ་སློབ་པའི་ལམ་དུ་བདག་གཞན་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ་གོམས་པར་བྱས་པས་སངས་རྒྱས་ པའི་ཚེ་འཁོར་འདས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་སྟེ། མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་སེམས་ཅན་ལ། །བསྒོམ་པ་དག་པ་ལ་འདོད་དེ། །མི་གནས་ཞི་བར་ཞུགས་པ་ནི། །མཉམ་ ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་སོ། །དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བྱམས་པ་དང་ཐུགས་རྗེའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པས་གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་དང་མཐུན་པར་གཟུགས་སྐུའི་སྣང་བ་སྟོན་པའི་མཛད་པ་ཅན་ནོ། །དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་བྱམས་པ་དང་། ། 2-1133 ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དག་དང་ལྡན། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་མོས་པ་བཞིན། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ནི་ངེས་པར་སྟོན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པའི་ ཡེ་ཤེས་གདུལ་བྱ་དང་ཕྲད་དེ། ཆོས་སྟ
{ "translations": [ "變得完全明朗，因為心也完全明朗，這是捨棄了因的習氣。』以上是第一點。第三部分有四個方面，第一，如鏡之智具有五種功德：諸佛（Buddhas）的顯現與不顯現的智慧之流不混雜，也沒有被我執（grasping at a self）所分割，因此傳承不會中斷；如果事物在那裡就能知曉，不會出現去了別處就不知道的情況，因此境不會中斷；剎那之間不會中斷，也沒有終結，因此時間不會中斷；從色（form）到一切智（all-knowing）無所不知，因此對境不會中斷；通過事物本身來了解，不依賴於對現象的設定，僅僅因為所知存在就能夠了解，因此不會區分現象。", "《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中說：『如鏡之智沒有我，完全不中斷且恒常具備，對一切所知不愚昧，恒常朝向它而非相反。』就像從寶藏中產生一切珍寶一樣，其他三種智慧也依賴於此而產生，因此它是其他智慧的基礎；自己現證廣大的圓滿菩提（perfect enlightenment），因此是自利的圓滿受用身（Sambhogakaya）的真實體現；通過它作為近取因，為所化眾生示現以相好莊嚴的色身（form body）來宣說佛法，因此是為他示現圓滿受用身的因；就像清凈的鏡子遇到臉龐就會顯現影像一樣，當這種完全清凈的智慧與所化眾生相遇時，其他三種智慧也會以影像的方式顯現，因此稱為如鏡之智。", "『爲了所有智慧的原因，如同偉大的智慧之源，是圓滿受用身的佛陀，爲了智慧影像的顯現。』以上是第二點。第二，平等性智（equanimity wisdom）：在因位的修學道上，通過串習自他平等的大悲心（great compassion），在成佛（Buddhahood）時獲得不住于輪迴（samsara）和涅槃（nirvana）兩邊的涅槃（Nirvana），即：『平等性智是對眾生，想要修習清凈，不住于寂滅，被認為是平等性智。』", "在所有時間都具備慈愛（loving-kindness）和慈悲（compassion）的功德，因此能夠根據所化眾生的意願示現色身的顯現，具有這樣的事業：『在所有時間都具備慈愛，以及偉大的慈悲，對於眾生如其所愿，佛陀的身 निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूपली निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप से निश्चित रूप
ོན་པ་ནི་དོན་དང་། ཆོས་དང་། ངེས་པའི་ཚིག་དང་། སྤོབས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པ་སྟེ་ལྡོག་པའི་ཆ་དེ་ལ་བྱའི། གཞན་དུ་ན་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་དང་ ཐ་དད་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་རྟག་མི་ཐོགས། །ཞེས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུགས་རྣམས་ཀྱི་གཏེར་དང་འདྲ་བ་ཁོ་ན་ཡིན། ཞེས་སོ། །མཛད་པ་ནི། ས་བཅུའི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་སྐུའི་འབྱོར་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟོན་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་ གཅོད་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆར་ཆེན་པོ་འབེབས་པ་སྟེ། འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་སུ་ནི། །འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་སྟོན་མཛད་པའི། །ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་མཛད་པ། །ཆོས་ཆེན་ཆར་ནི་རབ་ཏུ་འབེབས། །ཞེས་སོ། ། བཞི་པ་བྱ་བ་བསྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ངོ་བོ་ནི། ཡེ་ཤེས་གང་གིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སྣ་ཚོགས་སུ་སྤྲུལ་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སྤྲུལ་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་སྣ་ཚོགས་བསྒྲུབ་པའོ། །བྱ་བ་བསྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། ། 2-1134 ཁམས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྣ་ཚོགས་ཤིང་། །དཔག་མེད་བསམ་ཡས་སྤྲུལ་པ་ཡིས། །སེམས་ཅན་དོན་ཀུན་བསྒྲུབ་པ་འོ། །ཞེས་སོ། །མཛད་པ་ནི་གདུལ་བྱའི་དོན་བྱ་བའི་བྱེ་བྲག་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་། དེ་ རེ་རེ་ལ་ཡང་གྲངས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་། འཕྲིན་ལས་མཛད་པས་ཞིང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའོ། །སངས་རྒྱས་སྤྲུལ་པ་དེ་རྟག་ཏུ། །མཛད་པ་གྲུབ་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། །གྲངས་དང་ཞིང་གིས་རྣམ་ ཀུན་ཏུ། །བསམ་མི་ཁྱབ་པར་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ཤེས་བྱ་མཁྱེན་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་ལུགས་དགག རང་ལུགས་དགོད་པའོ། །དང་པོ་ལ། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དག་གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ ལས། རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ན་དཔེར། །མེ་ཡིས་ཐམས་ཅད་བསྲེག་འདོད་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་འདོད། །ཐམས་ཅད་གཅིག་ཆར་རིག་ཕྱིར་མིན། །ཞེས་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་གིས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་གྱིས་རྒྱུན་རིམ་གྱིས་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་མེས་ནགས་ཐམས་ཅད་བསྲེགས་པར་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་གཅིག་པོ་དེ་ གང་ལ་མཁྱེན་པའི་ཤེས་བྱ་དེ་ལ་ལྟོས་ཏེ་སྒྲིབ་པ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ཏེ། ཤེས་བྱ་དེ་མ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སློབ་པའི་ཡེ་ཤེས་བཞིན་ནོ། །འདོད་ན། རྒྱན་ལས། ཐུབ་པ་སྒྲིབ་ཀུན་ངེས་པར་གྲོལ། ། 2-1135 འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན། །ཁྱོད་ཀྱི་མཁྱེན་པས་ཤེས་བྱ་ཁྱབ། །ཐུགས་གྲོལ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། ད་ལྟ་བ་དངོས་སུ་མཁྱེན་པས་འདས་མ་འོངས་ ཤུགས་ལ་མཁྱེན་ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་ངེས་པར་དཀའ་སྟེ། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱ
【現代漢語翻譯】 智慧的體性是意義、正法、決定義和無礙的自信，這是指遣除（煩惱）的一面。否則，它就會像鏡子一樣，變得沒有差別。《分別智慧經》中說：『分別智慧，對於一切所知，恒常無礙。』它具有禪定和陀羅尼等無量功德，就像禪定和陀羅尼的寶藏一樣。《事業經》中說：『在十地菩薩的眷屬輪中，示現圓滿的身莊嚴，降下斷除一切疑惑的大法雨。』在眷屬輪中，示現一切莊嚴，斷除一切疑惑，普降大法雨。 第四種是成所作智，其體性是：以智慧在各種不同的世界中，化現無量化身，成就各種不同的眾生利益。《成所作智經》中說：『在一切世界中，以各種各樣、無量無邊的化身，成就一切眾生的利益。』其事業是：所化眾生的事業差別不可思議，每一個差別又有不可思議的數量，以事業利益不可思議的剎土。《佛化身經》中說：『應知佛陀的化身，恒常以成就事業的差別、數量和剎土，都是不可思議的。』 第二，關於了知所知的方式，分為兩種：破斥他宗，建立自宗。首先，關於破斥他宗，小乘部派的觀點是：『因為是連續不斷地進入，例如，就像火想要燒盡一切一樣，同樣也認為要了知一切。不是同時了知一切。』也就是說，不是以一剎那的智慧了知一切所知，而是次第漸進地了知，例如就像火燃燒森林一樣。他們這樣說。但這是不對的，因為那一剎那的智慧，對於所要了知的對境來說，會變成有障礙的，因為那是沒有了知的智慧，就像學習的智慧一樣。如果承認這一點，那麼《寶性論》中說：『佛陀必定解脫一切障礙，降伏一切世間，您的智慧遍及所知，向您解脫的智慧頂禮。』這與此相違背。有些人說：『現在是直接了知，過去和未來是間接了知。』這也是難以確定的，因為不可思議……'
【English Translation】 The nature of wisdom is meaning, Dharma, definitive words, and unimpeded confidence, which refers to the aspect of reversing (afflictions). Otherwise, it would become like a mirror, without any difference. The Vipashyana-jnana Sutra says: 'Discriminating wisdom, for all knowable things, is constant and unimpeded.' It possesses immeasurable merits such as samadhi and dharani, just like a treasure of samadhi and dharani. The Karma Sutra says: 'In the circle of the retinue of the ten grounds, it shows the perfect splendor of the body, and pours down the great rain of Dharma that cuts off all doubts.' In the circles of the retinue, it shows all splendor, cuts off all doubts, and pours down the great rain of Dharma. The fourth is the Accomplishing Wisdom, whose nature is: with wisdom, in various different worlds, to manifest immeasurable emanations, accomplishing various different benefits for sentient beings. The Accomplishing Wisdom Sutra says: 'In all worlds, with various and immeasurable emanations, it accomplishes the benefits of all sentient beings.' Its activity is: the differences in the activities of those to be tamed are inconceivable, and each difference has an inconceivable number, and with the activity, it benefits inconceivable Buddha-fields. The Buddha Emanation Sutra says: 'It should be known that the Buddha's emanation, constantly with the differences, numbers, and fields of accomplishing activities, are all inconceivable.' Second, regarding the way of knowing the knowable, there are two aspects: refuting the views of others and establishing one's own views. First, regarding refuting the views of others, the view of the Hinayana schools is: 'Because it is continuously entering, for example, just like fire wanting to burn everything, similarly, it is also thought to know everything. It is not knowing everything simultaneously.' That is to say, it is not knowing all knowable things with one moment of wisdom, but knowing gradually and progressively, for example, like fire burning a forest. They say this. But this is not correct, because that one moment of wisdom, for the object to be known, will become obstructed, because that is the wisdom that has not known, just like the wisdom of learning. If this is admitted, then the Ratnagotravibhāga says: 'The Buddha is sure to be free from all obstacles, subduing all the world, your wisdom pervades the knowable, I prostrate to your liberated wisdom.' This contradicts this. Some say: 'Now it is directly known, the past and future are indirectly known.' This is also difficult to determine, because inconceivable...
བ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་ཚུལ་ལོ། དང་པོ་ནི། ཡང་དག་པར་རྫོགས་ པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལས་མ་གཡོས་བཞིན་དུ་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྣང་ལ་རང་བཞིན་མེད་པ་བརྫུན་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མངོན་སུམ་དུ་དངོས་སུ་མཁྱེན་ པས་སྐྱེ་བ་དང་། འགག་པ་ལ་སོགས་པ་མཚན་མར་འཛིན་འི་སྒྲོ་འདོགས་ཐམས་ཅད་ཆོད་པས་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པར་བརྗོད་དེ་ཡུལ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང་། བློའང་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ རྣམ་པར་ཞུགས་པས་ཡུལ་དང་བློ་རྣམ་པ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་ཡུལ་སྔོན་པོར་གནས་པ་ལ་བློའང་སྔོན་པོའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་བྱུང་བས་སྔོན་པོ་རྟོགས་ཞེས་ཐ་སྙད་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། ། དེ་ལས་གཞན་དུ་རྟོགས་པ་འགའ་ཡང་མེད་དེ། སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཇུག་པ་ལས། གང་ཚེ་སྐྱེ་མེད་དེ་ཉིད་ཡིན་ཞིང་བློ་ཡང་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བ། །དེ་ཚེ་དེ་རྣམས་བརྟེན་ལས་དེ་ཡིས་དེ་ཉིད་རྟོགས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། ། 2-1136 ཇི་ལྟར་སེམས་ནི་གང་གི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་གྱུར་པ་དེ་ཡི་ཡུལ། །དེ་ཡོངས་ཤེས་པ་དེ་བཞིན་ཐ་སྙད་བརྟེན་ནས་རིག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་ གཅིག་སྐྱེས་པ་ན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། དཔེར་ན་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་གཅིག །བྱུང་ན་འོད་ཟེར་ཀུན་འབྱུང་བ། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡང་། །ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བར་ཤེས་པར་བྱ། ། ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་དུས་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་རྣམས་དབང་ཤེས་ལྟར་སྔ་ཕྱི་རིམ་ཅན་དུ་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་གྱི་དུས་གཅིག་ཆར་མཁྱེན་པ་ཡིན་ཏེ། དུས་གསུམ་གྱི་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ཉི་མའི་འོད་ཟེར་གཅིག་བཏང་པའི། །འགྲོ་བ་སྣང་བར་བྱེད་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ། །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་གཅིག་ཆར་སྣང་། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་དབང་ཤེས་ལྟར་ཤེས་པ་རེ་རེས་ཡུལ་ སོ་སོར་ངེས་པ་འཛིན་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ངོ་བོ་གཅིག་གིས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པར་མཁྱེན་པ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་བྱ་གང་ལ་ལྟོས་ནས་ཀྱང་སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདེན་ གཉིས་ལས། མཁྱེན་པའི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ནི། །ཤེས་བྱའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཀུན་ཁྱབ་ཅན། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལས་མ་གཡོས་པའི་ངང་ལས་གཟིགས་པ་ཡིན་གྱི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 2-1137 མཚན་མའི་རྣམ་གཡེང་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཇི་སྲིད་རྗེས་ཐོབ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ལས། གང་ཚེ་ ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་དག །བདག་ཉིད་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་པ། །དེ་ཚེ་མཚན་མ་མི་འབྱུང་ཕྱིར། །གནས་པ་བརྟན་ཕྱིར་མི་བཞེངས་སོ། །ཞེས་པ་ད
【現代漢語翻譯】 因為是父親的緣故。第二部分分為兩點：如實知和如量知的方式。第一點是：圓滿正等覺佛陀的智慧，在等持中安住而不動搖，所有所知的顯現都如幻如化，沒有自性，以直接、真實的方式了知，因此，對於生和滅等相的執著全部斷除，從而證悟不生之法性，也就是說，境是不生的，心識也進入不生的狀態，因此境和心識在狀態上是一致的。例如，境是藍色的，心識也呈現藍色的狀態，因此說證悟了藍色，就像這樣表達一樣。除此之外，沒有其他的證悟方式，因為戲論已經寂滅。如《入行論》所說：『何時無生即是彼，心亦遠離生滅時，爾時彼等依彼故，如是彼即證悟彼。』 『如何心識成為何種狀態，彼即是其所緣境，如是了知彼，即是依于名言之覺知。』第二點是如量知的智慧，即一生起則一切生起。如《寶性論》所說：『譬如太陽之光芒，一出現則眾光芒皆現，如是諸佛之智慧，當知亦是如是生。』 也就是說，三時的所知不是像根識那樣有先後次第地了知，而是一次性地了知，因為遠離了三時的障礙。『如同一道陽光，照亮世間萬物，如是對於一切所知，佛陀智慧一時照亮。』 也就是說，不是像根識那樣，每個心識都分別執著于各自的境，而是一個智慧的自性就能了知所有的所知，因為對於任何所知都沒有障礙。如《二諦論》所說：『以一剎那之智，周遍一切所知之壇城。』 這些也都是在等持中安住而不動搖的狀態下所見，而不是在後得位智慧中所見，因為已經捨棄了有相的散亂和習氣。因此，只要有后得位，就說明還沒有捨棄執著于相的習氣。如彼論所說：『何時識與所識，自性不復見，爾時相不生，安住故不立。』
【English Translation】 Because it is the father's reason. The second part is divided into two points: the way of knowing as it is and knowing as many as it is. The first point is: the wisdom of the perfectly complete Buddha, staying in Samadhi without moving, all the appearances of knowable things are like illusions, without self-nature, knowing in a direct and real way, therefore, the attachment to the appearances of birth and death is completely cut off, thus realizing the unborn Dharma-nature, that is to say, the object is unborn, and the mind also enters the state of unborn, so the object and the mind are consistent in state. For example, if the object is blue, the mind also presents a blue state, so it is said that blue is realized, just like this expression. Apart from this, there is no other way of realization, because the play has been extinguished. As the Bodhisattvacaryāvatāra says: 'When the unborn is that itself, and the mind is also separated from birth and death, then they rely on it, and thus it realizes it.' 'How the mind becomes what state, that is its object, thus knowing it, is the awareness based on nomenclature.' The second point is the wisdom of knowing as many as it is, that is, when one arises, everything arises. As the Ratnagotravibhāga says: 'For example, the light of the sun, when one appears, all lights appear, so the wisdom of the Buddhas, it should be known that it is also born like this.' That is to say, the knowable things of the three times are not known in a sequential order like the root consciousness, but are known all at once, because they are free from the obstacles of the three times. 'Like a ray of sunlight, illuminating all things in the world, so for all knowable things, the Buddha's wisdom illuminates at once.' That is to say, it is not like the root consciousness, where each consciousness separately clings to its own object, but one nature of wisdom can know all knowable things, because there is no obstacle to any knowable thing. As the Two Truths says: 'With one moment of wisdom, pervading the mandala of all knowable things.' These are also seen in the state of staying in Samadhi without moving, not in the wisdom of the subsequent attainment, because the distractedness and habits of appearance have been abandoned. Therefore, as long as there is subsequent attainment, it means that the habit of clinging to appearances has not been abandoned. As that treatise says: 'When the knower and the known, the self is no longer seen, then the appearance does not arise, because of abiding, it does not arise.'
ང་། མདོ་ལས། གླང་ཆེན་བཞུགས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །གླང་ཆེན་ བཞུད་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །གླང་ཆེན་གཟིམས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །མནལ་ནའང་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་དེ་དག་གི་རྒྱུ་ལ་གནས་གྱུར་གྱི་རྒྱུ་ནི་མ་དག་པའི་དུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ བརྒྱད། རྟེན་དང་བཅས་པ་ཡེ་ཤེས་བཞི་འཁོར་དང་བཅས་པར་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། སྐུ་གསུམ་ལ་འཇུག་པའི་མདོ་ལས། ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གནས་གྱུར་པ་ནི་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ སོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་གནས་གྱུར་པ་ནི་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གནས་གྱུར་པ་ནི་སོ་སོར་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །སྒོ་ལྔའི་རྣམ་པར་ཤེས་ པ་གནས་གྱུར་པ་ནི་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཤེས་པ་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་དབྱེར་མེད་པའི་དྲི་བཅས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་གྱི། 2-1138 ཤེས་པ་དེ་དག་ཉིད་གནས་གྱུར་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་དག་བྱ་དྲི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་གྱུར་པ་ནི་གསེར་གྱི་གར་བུ་ལས་གསེར་གྱི་རྒྱན་ལྟར་རིགས་མི་ལྡོག་ཅིང་། གནས་སྐབས་ ཐ་དད་པ་ལ་བྱ་སྟེ། ཇི་ལྟར་སྔར་བཞིན་ཕྱིས་དེ་བཞིན། །འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་དག་གནས་གྱུར་པར་གསུངས་པ་ནི་དེ་དག་མཚོན་པ་ ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་སྨན་གྱི་ནུས་པས་ནད་སེལ་བ་ལ་སྨན་གྱིས་ནད་སེལ་ཞེས་བསྙད་པ་བཞིན་ནོ། །སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་སློབ་ལམ་དུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེ་འབུམ་ཕྲག་དུ་མ་ཐོས་ ནས་བཟུང་བ་དང་། བདག་གཞན་མཉམ་པ་ཉིདདུ་བསྒོམས་པ་དང་། རང་གིས་ཐོས་པའི་ཆོས་གདུལ་བྱ་ལ་དཔེ་མཁྱུད་མེད་པར་སྟོན་པ་དང་། གཞན་གྱི་དོན་བསྒྲུབས་པའི་གྲོགས་བྱས་པས་རིམ་པ་བཞིན་དུ་མེ་ ལོང་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་བཞི་འབྱུང་སྟེ། འཛིན་པའི་ཕྱིར་དང་སེམས་མཉམ་ཕྱིར། །ཡང་དག་ཆོས་རབ་སྟོན་ཕྱིར་དང་། །བྱ་བ་བསྒྲུབ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །ཡེ་ཤེས་བཞི་པོ་ཡང་དག་འབྱུང་། །ཞེས་ སོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་ཇི་ལྟ་བ་རྟོགས་པས་ཆོས་ཉིད་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མི་འཐད་དེ། ཆོས་ཉིད་དེ་གང་དུའང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 2-1139 རང་གཞན་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པས་ཡོངས་གཅོད་དུ་མ་རྟོགས་ཀྱང་རྣམ་གཅད་ལ་སྤྲོས་པའི་སྒྲོ་འདོགས་བསལ་བའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལྟར་ན་ཆོས་ཉིད་ཤེས་བྱ་ ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། བློའི་ཡུལ་དུ་བྱར་རུང་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན་མདོ་ལས། ཆོས་ཉིད་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ནི་ཤེས་པར་ཡོང་མི་ནུས། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། ཐ་སྙད་པའི་བློས་ཡོངས་ གཅོད་དུ་གྲུབ
【現代漢語翻譯】 經中說：『如象安住亦平等，如象行進亦平等，如象睡眠亦平等，入眠亦是平等住。』 第三，這些的因，即轉依之因，是不凈時的八識，與所依一起轉為具足四智之輪。如入三身經中說：『阿賴耶識轉依即如鏡智。染污意轉依即平等性智。意識轉依即妙觀察智。五根識轉依即成所作智。』 而且，這些識的自性，即界與智無別的具垢如來藏，轉為無垢如來藏。不是這些識本身轉依，因為這些是所凈之垢。轉依就像從金礦變成金飾，種類不變，只是狀態不同。如雲：『如前之後亦如是，不變之法性。』 說這些識轉依，是指示它們，譬如用藥力治病，說是藥治病一樣。成就之因，是在道位時，聽聞無數大乘經藏，修習自他平等，對自己聽聞之法，毫無保留地教導所化，做成辦他利的助伴，次第生起如鏡智等四智。『為執著故心平等，復為如實說正法，以及成辦諸事業，四種智慧如實生。』 第三，遣除諍論有二，首先是于如實證悟而遣諍。如果以如實證悟，以法性為對境是不合理的，因為法性在任何地方都沒有成立。如果有人這樣認為，那麼，即使不理解為完全隔斷，也能以分別抉擇，以去除增益的方式來理解，這已經講過了。如果是這樣，法性就成了所知，因為可以成為智慧的對境。如果承認，就與經中『法性非所知，彼不能被知』相違背。這是因為世俗諦的智慧不能完全隔斷地成立。
【English Translation】 The sutra says: 'As the elephant dwells, it is also equal; as the elephant proceeds, it is also equal; as the elephant sleeps, it is also equal; even in sleep, it remains equal.' Third, the cause of these, the cause of transformation of the basis (gnas gyur), is the eight consciousnesses in the impure state, which, together with their support, transform into the wheel of the four wisdoms. As it says in the sutra 'Entering the Three Kayas': 'The transformation of the alaya-vijñana (kun gzhi'i rnam par shes pa) is like the mirror-like wisdom (me long lta bu'i ye shes). The transformation of the afflicted mind (nyon mongs pa can gyi yid) is the wisdom of equality (mnyam pa nyid kyi ye shes). The transformation of the mind consciousness (yid kyi rnam par shes pa) is the discriminating wisdom (so sor rtogs pa'i ye shes). The transformation of the five sense consciousnesses (sgo lnga'i rnam par shes pa) is the accomplishing wisdom (bya ba sgrub pa'i ye shes).' Moreover, the nature of these consciousnesses, the tathāgatagarbha (de bzhin nyid) with defilements, inseparable from the realm and wisdom, transforms into the tathāgatagarbha without defilements. It is not that these consciousnesses themselves transform, because these are the defilements to be purified. Transformation is like gold ornaments from gold ore, the type does not change, only the state is different. As it says: 'As before, so after, the nature of the unchanging dharma.' Saying that these consciousnesses transform indicates them, just as curing illness with the power of medicine is described as medicine curing the illness. The cause of accomplishment is, on the path of learning, hearing countless Mahayana sutras, meditating on the equality of self and others, teaching the Dharma one has heard to those to be tamed without reservation, and helping others accomplish their aims, so that the four wisdoms, such as mirror-like wisdom, arise in sequence. 'Because of grasping, the mind is equal; again, for truly teaching the Dharma; and for accomplishing activities; the four wisdoms truly arise.' Third, refuting disputes has two parts. First, refuting disputes regarding realizing suchness. If realizing suchness takes dharmatā (chos nyid) as its object, it is unreasonable, because dharmatā is not established anywhere. If someone thinks this way, then even if it is not understood as completely cutting off, it can be understood by discriminatingly choosing and removing the superimposition of elaboration, as has already been explained. If that is the case, dharmatā would become knowable, because it can become an object of the mind. If you accept this, it contradicts the sutra, 'Dharmatā is not knowable, it cannot be known.' This is because the wisdom of conventional truth cannot be established as completely cutting off.
་པའི་ཤེས་བྱར་ཐལ་བ་ནི་ཁྱབ་པ་མེད་ལ། དོན་དམ་པའི་བློས་འགའ་ཡང་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པའི་ཤེས་བྱར་ཐལ་བ་ནི་འདོད་པ་ཡིན་ཏེ་དེའི་ཤེས་བྱ་དེ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་ལས། ཆོས་ཉིད་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུ་དེ་གཞན་གྱིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མི་རྟོགས་ཞེས་པ་ཡིན་ཏེ་འདི་ཉིད་ལས་རྒྱ་ཆེར་བཤད་ པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པས། བློ་ཡང་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བ་ཞེས་བློ་མ་སྐྱེས་པར་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བློ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བར་བརྗོད་ པ་མ་ཡིན་གྱི་ཡང་དག་པར་སྐྱེ་བའི་རྣམ་པ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་དང་བྲལ་བར་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ། དེས་སྐྱེ་བ་སྣང་ཙམ་པ་མི་ཁེགས་སོ། །གཉིས་པ་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། 2-1140 གལ་ཏེ་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡུལ་བདེན་པར་གྲུབ་པ་མི་འཐད་ལ། རྫུན་པ་ཡིན་ན་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། བློ་གྲོས་རྣམ་པར་བསླད་པའི་རྩོད་པ་འདི་ལ་ལན་སྔར་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། ། གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མི་འཐད་དེ། ཤེས་བྱའི་མཐའ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་གྲངས་མ་མཁྱེན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་ཤེས་བྱ་ལ་སྲིད་ནས་མ་ མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་གྱི་མི་སྲིད་ནས་མ་མཁྱེན་པ་ཡིན་ཏེ་རི་བོང་གི་རྭ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཡེ་ཤེས་གཅིག་གིས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ན་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་གྲངས་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་ ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཤེས་པ་རྫས་གཅིག་གི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ལས་གཞན་མེད་དོ་ཞེས་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གཅིག་གིས་ཤེས་བྱ་འདི་དང་འདི་ནི་མི་མཁྱེན་ནོ་ ཞེས་རྣམ་པར་དབྱེ་བར་མི་ནུས་པས་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་ལ་ཚད་མེད་པའི་ཕྱིར་དེའི་ཤེས་བྱ་ལའང་ཚད་དང་བཅས་པར་ག་ལ་འགྱུར། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་རྫས་གྲངས་མཉམ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ ཏེ་ཡེ་ཤེས་དེ་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཡུལ་དུས་རྣམ་པ་འགལ་བའི་ཤེས་བྱ་རྣམས་བློ་གཅིག་གིས་རྟོགས་པས་སོ་ཞེ་ན། ཐ་དད་དེ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བཟུང་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་ཡང་ཐ་དད་རྣམས་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་དུ་མ་འདྲེས་པར་མཁྱེན་པས་འཁྲུལ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། 2-1141 ཁྲ་བོ་འཛིན་པའི་མིག་ཤེས་གཅིག་ལ་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་མ་དག་པའི་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཡོད་ན་སྒྲིབ་པ་མ་སྤངས་པར་ཐལ་བ་དང་། མ་དག་པའི་ སྣང་བ་ཐམས་ཅད་གནས་གྱུར་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། མ་དག་པའི་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་བྱེད་ཀྱང་སྒྲིབ་པ་དང་བཅས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེར་རང་གི་ལས་ཀྱི་སྣང་བ་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་དངས་པའི་ཆུ་ནང་དུ་དུད་འགྲོ་ཡི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བ་མི་ལ་སྣང་ཡང་མི་དུད་འགྲོར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །མ་དག་པའི་སྣང་བ་གནས་གྱུར་པ་དང་ཡང་མི་ འགལ་ཏེ། རང་གི
【現代漢語翻譯】 如果認為這是對真實知識的過度推論，那是不周遍的。如果認為這是通過了悟實相，而實際上什麼也未見的方式所產生的知識，那是可以接受的，因為那確實是它的知識。經中說：『法性不是知識』，意思是說，佛的法身無法像其他事物一樣被完全理解，正如本文詳細解釋的那樣。如果有人問：『寂天菩薩不是說過『心識也遠離生起』，這是否意味著心識不會產生？』答案是：這並不是說世俗意義上的心識不生起，而是說它遠離了以真實生起的方式來認知對境。但這並不妨礙生起的顯現。第二，駁斥關於『知所有』的爭論。 如果有人問：『如果『知所有』的對境不是真實存在的，那就不合理；如果是虛假的，那就會變成錯覺，』答案是：對於這種被智慧矇蔽的爭論，之前已經回答過了。 如果有人問：『佛陀的智慧不可能知曉一切所知，因為他們不知道所知的盡頭和眾生的數量，』答案是：他們不是因為所知存在而不知道這些，而是因為這些不存在而不知道，就像兔子的角一樣。如果有人問：『如果一個智慧知曉一切所知，那麼所知的事物數量就會有限制，因為一個實體的知識只能以一個對像為目標，這是確定的，』答案是：佛陀的一個智慧無法區分『這個和那個不是所知』，因為能知的主體智慧是無限的，所以它的所知怎麼會有侷限呢？對境和有境的實體數量並不相等。如果有人問：『那個智慧會變得矛盾，因為一個心識會同時認知在時間、地點和性質上相互矛盾的所知，』答案是：如果將不同的事物視為一體，那確實會變得矛盾。但是，由於如實地、不混淆地認知不同的事物，所以不會變成錯覺，就像一個能識別雜色的眼識能看到各種顏色一樣。如果有人問：『如果存在以不凈顯現為對境的情況，那麼就會導致沒有去除障礙，並且與所說的『所有不凈顯現都已轉依』相矛盾，』答案是：即使以不凈顯現為對境，也不會導致與障礙同在，因為那不是自己的業力顯現。就像清澈的水中映出動物的影像，人能看到但不會變成動物一樣。這與『不凈顯現已轉依』也不矛盾，因為那是自己的...
【English Translation】 If it is argued that this is an over-extension to the knowledge of reality, it is not pervasive. If it is argued that it is the knowledge that realizes through understanding in a way that nothing is actually seen by the mind of ultimate reality, then it is acceptable, because that is indeed its knowledge. The sutra states: 'The nature of reality is not knowledge,' which means that the Dharmakaya (body of dharma) of the Buddha cannot be fully understood by others as it is, as explained extensively in this very text. If one asks: 'Didn't Master Chandrakirti say that 'mind is also free from arising,' doesn't that mean mind does not arise?' The answer is: it is not said that mind does not arise in the conventional sense, but rather that it is free from taking the aspect of truly arising as its object. However, this does not negate the mere appearance of arising. Second, refuting the arguments against 'knowing all that exists'. If one asks: 'If the object of 'knowing all that exists' is not truly established, it is unreasonable; if it is false, then it would become an illusion,' the answer is: the response to this argument, which is obscured by intelligence, has already been stated. If one asks: 'The wisdom of the Buddhas cannot possibly know all knowable things, because they do not know the end of knowable things and the number of sentient beings,' the answer is: they do not not know these things because they exist as knowable things, but rather because they do not exist, like the horns of a rabbit. If one asks: 'If one wisdom knows all knowable things, then there would be a limit to the number of knowable things, because it is certain that the knowledge of one entity can only have one object,' the answer is: the one wisdom of the Buddhas cannot differentiate 'this and that are not knowable,' because the subject of knowledge, wisdom, is limitless, so how could its knowable objects be limited? The number of entities of object and subject are not equal. If one asks: 'That wisdom would become contradictory, because one mind would perceive knowable things that are contradictory in time, place, and nature,' the answer is: if those different things were taken as one, then it would indeed become contradictory. However, since the different things are known as they exist, without being mixed up, it does not become an illusion, just as one eye consciousness that perceives a mottled object sees various colors. If one asks: 'If there is a case of taking impure appearances as objects, then it would follow that obscurations have not been removed, and it would contradict the statement that 'all impure appearances have been transformed,' the answer is: even if impure appearances are taken as objects, it does not follow that one is still with obscurations, because that is not the appearance of one's own karma. Just as the image of an animal appears in clear water and is seen by a person, but the person does not become an animal. This also does not contradict 'impure appearances have been transformed,' because that is one's own...
་གནས་དང་དོན་དང་ལུས་སུ་སྣང་བ་གནས་གྱུར་ཀྱང་དེ་དག་གནས་གྱུར་པ་མ་ཡིན་ཏེ་འདོད་པའི་ལྷ་ལ་དམྱལ་བའི་གནས་དོན་ལུས་སུ་སྣང་བ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མི་ འགལ་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། སྟོབས་བཅུ། མི་འཇིག་པ་བཞི། མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། ངོ་བོ་ནི། སྟོབས་ཞེས་པ་དབྱེ་གཞི་ཡིན་ལ། རྣམ་ པ་བཅུ་ཞེས་པ་གྲངས་ཀྱི་དབྱེ་བའོ། །བཅུ་པོའི་ངོ་བོ་ནི་གནས་དང་བཅས་པའི་སྟེ། དེ་ལ་གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ནི་སྲིད་པ་དང་མི་སྲིད་པ་སྟེ་རང་བྱུང་གཉིས་དང་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་སྐྱེས་པའི་རྟེན་ལ་སྲིད་ལ་བུད་མེད་ཀྱི་རྟེན་ལ་མི་སྲིད་པ་ལྟ་བུའོ། ། 2-1142 ལས་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་སོ་སོར་ངེས་པ་ནི། རྒྱུ་འབྲས་སོ་སོར་ངེས་པ་སྟེ། དགེ་བ་སྤྱད་པས་བདེ་བ་འབྱུང་ལ་མི་དགེ་བ་སྤྱད་པས་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །དབང་པོ་ ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྟེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བ་དབང་པོ་མཆོག་དང་ཐེག་པ་དམན་པ་དབང་པོ་མཆོག་མ་ཡིན་པ་ལྟ་བུའོ། །ཁམས་སྣ་ཚོགས་པ་རྣམས་ནི་རིགས་དུ་མ་སྟེ་ཐེག་པ་ གསུམ་གྱི་རིགས་ཐ་དད་པ་ལྟ་བུའོ། །མོས་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ནི་བསམ་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་མོས་པ་ཐ་དད་པ་སྟེ་ཐེག་པ་གསུམ་ལ་མོས་པ་ཐ་དད་པ་ལྟ་བུའོ། །འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ གསུམ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་ལམ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཐ་དད་པ་ལྟ་བུའོ། །བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ལ་སོགས་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ གང་ལ་བརྟེན་ནས་སྲིད་པ་དང་ལྟ་བ་དང་ང་རྒྱལ་དང་མ་རིག་པ་དང་ཐེ་ཚོམ་ཤས་ཆེར་གྱུར་པ་སྟེ། གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བདེ་བ་ལ་རོ་མྱང་བ་དང་ལྟ་ བ་ངན་པའི་གནས་སམ་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་དང་། དེའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་སེམས་ཁེངས་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་རྟོགས་པ་དང་། ཐར་པའི་ལམ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་པའོ། ། དྲི་མ་མེད་པ་ནི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་གཞི་གང་དག་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཀུན་ནས་བཀྲིས་པའི་དྲི་དང་བྲལ་ཞིང་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་བསྒྲུབ་པའི་དོན་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སུ་རུང་བར་གྱུར་པའོ། ། 2-1143 སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་ནི་རང་དང་གཞན་གྱི་ཚེ་རབས་སྔ་མ་རྣམས་དྲན་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པའོ། །ལྷའི་མིག་ནི་འཆི་འཕོ་བ་དང་སྐྱེ་བ་ཤེས་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པའོ། །ཞི་བ་ ངག་མཁྱེན་པ་ནི་ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པའོ། །ཡུལ་དེ་དག་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པ་ནི་གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་དཔེ་དང་སྦྱར་བ་ནི། གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་དང་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་དང་། ཁམས་དུ་མ་དང་། གདུལ་བྱ་འགྲོ་བའི་མོས་པ་ཐ་དད་པ་དང་། ཐར་པའི་ལམ་སྣ་ཚོགས་པ་དང་། བསམ་གཏན་ལ་སོགས་ཉོན་ མོ
【現代漢語翻譯】 雖然顯現為處所、意義和身體，但處所轉變並非意味著它們本身發生了轉變。例如，欲界天的神靈將地獄視為處所、意義和身體，這並不矛盾。第二，關於論著的意義，有三點：十力、四無畏、十八不共法。第一，關於十力，分為兩部分。第一部分是體性：『力』是分類的基礎，『十』是數量上的區分。這十力的體性是與處所相關的。處所和非處所指的是存在和不存在，即兩種自生狀態。例如，轉輪王是男性的象徵，而女性則象徵著非處所。 業的異熟果報各自確定，意味著因果各自確定。例如，行善帶來快樂，作惡導致痛苦。根是指智慧的差別，例如，大乘行者具有殊勝的根，而小乘行者則不具備。種種界是指多種姓，例如，三乘的種姓各不相同。種種意樂是指因思想的差異而產生的不同意樂，例如，對三乘的意樂各不相同。通往三種菩提果位的道路是指三乘的道路各不相同。有染污的禪定和無色定等是指，依賴於禪定和無色定的心，往往會增強對存在的執著、錯誤的見解、傲慢、無明和懷疑。依次來說，就是品嚐禪定的快樂，成為邪見的處所或基礎，因其功德而心生驕傲，不證悟真如，以及對解脫之道產生懷疑。無染污是指，即使禪定和無色定的本體是世間的，但它們也遠離一切垢染，並且爲了成就殊勝的功德，可以使禪定發揮作用。 憶念前世是指憶念自己和他人前世的宿命通。天眼是指了知眾生死歿和轉生的天眼通。知曉寂滅之語是指知曉諸漏已盡的漏盡通。如實了知這些對境是指了知處所和非處所的力等。第二，與比喻結合：處所和非處所、業的異熟果報、種種界、所化眾生的不同意樂、種種解脫之道、以及禪定等煩惱
【English Translation】 Although appearing as places, meanings, and bodies, the transformation of places does not mean that they themselves have transformed. For example, it is not contradictory for the gods of the desire realm to regard hell as a place, meaning, and body. Second, regarding the meaning of the treatise, there are three points: the Ten Powers, the Four Fearlessnesses, and the Eighteen Unshared Qualities. First, regarding the Ten Powers, it is divided into two parts. The first part is the essence: 'Power' is the basis of classification, and 'ten' is the numerical distinction. The essence of these ten powers is related to places. Places and non-places refer to existence and non-existence, i.e., two self-arising states. For example, a Chakravartin (wheel-turning king) is a symbol of masculinity, while women symbolize non-places. The distinct maturation of karmic actions is certain, meaning that cause and effect are certain. For example, practicing virtue brings happiness, while committing evil leads to suffering. Faculties refer to the differences in wisdom, for example, practitioners of the Mahayana (Great Vehicle) have superior faculties, while practitioners of the Hinayana (Lesser Vehicle) do not. Various realms refer to multiple lineages, for example, the lineages of the Three Vehicles are different. Various inclinations refer to different inclinations arising from differences in thought, for example, inclinations towards the Three Vehicles are different. The paths leading to the three fruits of enlightenment refer to the different paths of the Three Vehicles. Contemplation and formless absorptions with defilements refer to the mind that relies on contemplation and formless absorptions, which tends to increase attachment to existence, wrong views, arrogance, ignorance, and doubt. In order, it is about savoring the bliss of concentration, becoming a place or basis for wrong views, becoming proud of its qualities, not realizing the true nature, and doubting the path to liberation. Undefiled refers to the fact that even if the essence of contemplation and formless absorptions is worldly, they are free from all impurities, and in order to achieve excellent qualities, concentration can be made to function. Recollecting past lives refers to the supernormal knowledge of remembering one's own and others' previous lives. The divine eye refers to the supernormal knowledge of knowing the death and rebirth of beings. Knowing the words of peace refers to the supernormal knowledge of knowing the exhaustion of defilements. Directly knowing these objects refers to the power of knowing places and non-places, etc. Second, combining with metaphors: places and non-places, the distinct maturation of karma, various realms, the different inclinations of those to be tamed, various paths to liberation, and afflictions such as contemplation
ངས་པ་ཅན་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་སྟེ་དག་པ་བ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་གང་ཡིན་པ་དེ་མི་ཤེས་པ་སྟེ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའི་གོ་ཆ་སྲ་བ་འབིགས་པའི་ཕྱིར། ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་གོ་ཆ་ འབིགས་པའི་རྡོ་རྗེ་བཞིན་ནོ། །དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་གྱི་ཚོགས་དང་སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་ལྷའི་མིག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་སྒྲིབ་པའི་རྩིག་པ་བརྟན་པོ་འཇིག་པའི་ཕྱིར་ལྷ་ མ་ཡིན་གྱི་རྩིག་པ་འཇིག་པའི་རྡོ་རྗེ་བཞིན་ནོ། །ཟག་པ་ཟད་པའི་ཚུལ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཤིང་རྣམས་གཅོད་པའི་ཕྱིར། ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་ནགས་ཐིབས་པོ་གཅོད་པའི་རྡོ་རྗེ་བཞིན་ནོ། ། 2-1144 གཉིས་པ་མི་འཇིགས་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་རང་གི་ངོ་བོ་ནི། མི་འཇིགས་པ་ནི་ཞེས་པ་དབྱེ་གཞི་ཡིན་ཞིང་རྣམ་པ་བཞི་ཞེས་པ་གྲངས་སོ། །བཞི་པོའི་ངོ་བོ་ལ་རང་དོན་གྱི་ རྟོགས་པ་ལ་དམ་འཆའ་བ་ནི། རང་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་བྱའི་ཆོས་ཀུན་རྫོགས་པར་ཏེ་མ་ལུས་པར་བྱང་ཆུབ་སྟེ་ཐུགས་སུ་ཆུད་ཅེས་པ་དང་། གཞན་དོན་དུ་སྤང་བྱ་བར་དུ་གཅོད་པའི་ཆོས་ལུང་ སྟོན་པ་ནི། ཐར་པའི་གེགས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ནི་ལམ་འགོག་པར་བྱེད་པའི་སྟེ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ནི། དགེ་སློང་དག་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ནི་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལའང་བར་ དུ་གཅོད་ན་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉེན་པོ་ལུང་སྟོན་པ་ནི། མཁྱེན་པ་གསུམ་སྤངས་བྱ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་པའི་ལམ་དུ་ ལུང་སྟོན་པའོ། །རང་དོན་གྱི་སྤངས་པ་ལ་དམ་འཆའ་བ་ནི། འགོག་པ་སྟོན་པ་སྟེ་ང་ནི་སྤངས་བྱ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པའོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཁྱུ་མཆོག་རླབས་པོ་ཆེའི་གནས་ སུ་དམ་བཅས། འཁོར་གྱི་ནང་དུ་སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པ་ལ་འགྲོ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ལྷ་དང་། དབང་ཕྱུག་གིས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་བདུད་དང་། རྣམ་པར་དག་པས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཚངས་པ་དང་། 2-1145 རྟོག་གེས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་གང་གིས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་འདི་མི་མཁྱེན་ཞེས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་འདིས་བར་དུ་མི་གཅོད་ཅེས་པ་དང་། མཁྱེན་པ་འདིས་སྤངས་བྱ་སྤོང་ མི་ནུས་ཞེས་པ་དང་། སྤང་བྱ་འདི་མ་སྤངས་ཞེས་ཆོས་དང་མཐུན་པར་དངོས་སུ་རྒོལ་བ་མེད་ཅིང་རྒྱུད་ནས་རྒོལ་བའི་མཚན་མ་ཙམ་ཡང་མེད་པས་སེམས་མི་འཇིགས་པ་དང་ངག་བག་ཚ་བ་ མེད་པ་ཐོབ་པའོ། །གཉིས་པ་བྱེད་པ་ནི། དྲང་སྲོང་ཞེས་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གང་དུའང་ཐོགས་པ་སྟེ་འཇིག་ཤིང་བག་ཚ་བ་མེད་ཅེས་པའོ། །གང་གི་ཚེ་ན་རང་ དང་གཞན་གྱི་དོན་དུ་བདེན་པ་བཞི་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་དེའི་ཚེ་ནའོ། །བདག་དང་གཞན་གྱི་དོན་གང་ཞེ་ན། ཤེས་པར་བྱ་བའི་ད
【現代漢語翻譯】 不瞭解如來所具有的處非處智力，以及清凈的智慧力，是爲了穿透堅固的所知障鎧甲，如同金剛杵穿透非天（Asura）的鎧甲一般。 通過對眾生根器利鈍的瞭解，以及憶念過去世的能力，和天眼通的力量，是爲了摧毀覆蓋於三摩地之上的堅固屏障，如同金剛杵摧毀非天的壁壘一般。 通過了解斷盡諸漏的智慧力，是爲了斬斷煩惱的習氣和種子，如同金剛杵斬斷茂密的非天森林一般。 第二，關於無畏，分為三部分。首先是自性：『無畏』是分類的基礎，『四種』是數量。 四種無畏的自性是：在自利方面立誓證悟，即自己已經圓滿、無餘地證悟了一切所知之法；在利他方面，宣說斷除障礙之法，即貪慾等障礙解脫的因素，是阻礙道路的違品。如宣說：『諸比丘，貪慾甚至能障礙梵天界的成就，更何況是無上正等覺？』 宣說對治之法，即宣說從三界輪迴中解脫的道路。在自利方面立誓斷除，即宣說滅盡，說『我已經斷除了一切應斷之法』。 如是，世尊在殊勝的群體中立下誓言，在眷屬中發出獅子吼，超越了眾生，超越了自在天，超越了清凈的梵天， 超越了思辨的沙門和婆羅門，因為他們不瞭解這些所知之法，不能斷除這些煩惱，不能用這些智慧斷除應斷之法，沒有斷除這些應斷之法。因此，在符合正法的情況下，既沒有直接的反駁，也沒有潛在反駁的跡象，從而獲得了內心的無畏和言語的無畏。 第二，作用是：『如來』指的是圓滿正等覺的佛陀，在任何眷屬的壇城中都沒有阻礙，沒有恐懼和畏懼。 當爲了自己和他人宣說四聖諦的時候，就是那個時候。什麼是自利和他利呢？就是所應瞭解的...
【English Translation】 Not understanding the power of knowing what is possible and impossible, and the power of pure knowledge that the Tathagata possesses, is to pierce the solid armor of the obscuration of knowledge, like a vajra piercing the armor of the Asuras (non-gods). Through understanding the faculties of beings, whether sharp or dull, and the ability to remember past lives, and the power of the divine eye, it is to destroy the solid wall that covers samadhi, like a vajra destroying the walls of the Asuras. Through understanding the power of knowing the exhaustion of defilements, it is to cut down the trees of habitual tendencies of afflictions, like a vajra cutting down the dense forest of the Asuras. Secondly, regarding fearlessness, there are three parts. First, the nature: 'Fearlessness' is the basis of classification, and 'four' is the number. The nature of the four fearlessnesses is: vowing to realize for one's own benefit, that is, one has completely and without exception awakened to all knowable dharmas; for the benefit of others, proclaiming the dharma of cutting off obstacles, that is, attachment and other obstacles to liberation are the opposing factors that block the path. As it is said: 'O monks, attachment can even obstruct the attainment of the Brahma realm, what need is there to mention unsurpassed perfect enlightenment?' Proclaiming the antidote, that is, proclaiming the path of definite emergence from the three realms. Vowing to abandon for one's own benefit, that is, proclaiming cessation, saying 'I have abandoned all that should be abandoned.' Thus, the Bhagavan made a vow in the excellent assembly, and roared the lion's roar in the retinue, surpassing beings, surpassing Ishvara, surpassing the pure Brahma, surpassing the speculative Shramanas and Brahmins, because they do not understand these knowable dharmas, cannot cut off these afflictions, cannot abandon what should be abandoned with these wisdoms, and have not abandoned these things that should be abandoned. Therefore, in accordance with the Dharma, there is neither direct refutation nor even a sign of potential refutation, thus obtaining fearlessness of mind and fearlessness of speech. Secondly, the function is: 'Tathagata' refers to the perfectly enlightened Buddha, who has no obstruction, fear, or trepidation in any mandala of the retinue. When the four noble truths are spoken for the benefit of oneself and others, that is the time. What is the benefit for oneself and others? It is what should be known...
ངོས་པོ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་རང་ གིས་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་པ་དང་གཞན་གྱིས་ཤེས་པར་མཛད་པའི་ཕྱིར་དང་སྤང་བྱ་ཀུན་འབྱུང་གི་དངོས་པོ་ཀུན་རང་གིས་སྤོང་པ་དང་གཞན་གྱིས་སྤོང་བར་མཛད་པའི་ཕྱིར་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་པར་བྱ་ བའི་ལམ་གྱི་དངོས་པོ་རང་གིས་རྟེན་ཅིང་གཞན་གྱིས་བརྟེན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐོབ་བྱ་བླ་ན་མེད་པ་ཤིན་ཏུ་དྲི་མ་མེད་པའི་འགོག་པ་རང་གིས་ཐོབ་པ་དང་གཞན་གྱིས་ཐོབ་པར་མཛད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའོ། ། 2-1146 གསུམ་པ་དཔེ་དང་སྦྱར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་རི་དྭགས་ཀྱི་དབང་པོ་སེང་གེ་ནགས་ཀྱི་མཐར་དུས་རྟག་ཏུ་རི་དྭགས་རྣམས་ལ་འཇིགས་པ་མེད་ཅིང་སྐྲག་པ་མེད་པར་རྒྱུ་ཞིང་གནས་པ་ལྟར། དེ་ བཞིན་དུ་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་སེང་གེ་ཡང་དགེ་འདུན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་ནང་ན་འཇིགས་པ་མེད་པས་ལེགས་པར་གནས་པ་དང་། གཞན་ལ་རགས་མ་ལས་པས་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ གནས་པས་བརྟན་པ་དང་། སྤང་བྱ་ཤིན་ཏུ་སྤང་དཀའ་བའང་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་རྩལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་སེང་གེ་ལྟར་གནས་སོ། །གསུམ་པ་མ་འདྲེས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ། དེའི་བྱེད་པ། དཔེ་དང་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ་སྤྱོད་པའི་བསྡུས་པ་དྲུག་ནི། སྐུ་ལ་གླང་པོ་ཆེ་དང་ཤིང་རྟ་ལ་སོགས་དང་འདོམ་ཐུག་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་དང་། གསུང་ ལ་ལུང་སྟོང་དུ་སྒྲ་ཆེན་པོ་འབྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཅ་ཅོ་མི་མངའ་བ་དང་། སྟོན་པའི་ཐུགས་ལ་འདས་པའི་དོན་བརྗོད་པའི་དྲན་པ་ཉམས་པ་མི་མངའ་བ་དང་། དུས་རྟག་པར་མཉམ་པར་ མ་བཞག་པའི་རྗེས་ཐོབ་རྣམ་པར་གཡེང་བའི་ཐུགས་མི་མངའ་བ་དང་། འཁོར་འདས་ཐ་དད་དུ་འཛིན་པའི་འདུ་ཤེས་སྣ་ཚོགས་ཀྱང་མི་མངའ་བ་དང་། གདུལ་བྱའི་རྒྱུད་ལ་འདུལ་བའི་དུས་ལ་བབ་མ་བབ་མ་བརྟག་པར་གདུལ་བྱ་སྨིན་རུང་ཡལ་བར་འདོར་བའི་བཏང་སྙོམས་མི་མངའ་བ་སྟེ། 2-1147 མདོ་ལས། རྒྱ་མཚོ་ཆུ་སྲིན་གནས་ཀྱི་རླབས། །དུས་ལས་ཡོལ་བར་འགྱུར་ཡང་སྲིད། །གདུལ་བར་བྱ་བའི་སྲས་རྣམས་ལ། །སངས་རྒྱས་དུས་ལས་ཡོལ་བ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །རྟོགས་པས་བསྡུས་པ་དྲུག་ནི། དོན་དུ་གཉེར་བའི་འདུན་པ་དང་། །དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། །འདྲིས་པའི་དོན་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་དང་། །རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་དང་། །སྒྲིབ་པ་དང་བྲལ་བའི་རྣམ་པར་ གྲོལ་བ་དང་། དག་པའི་མཁྱེན་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་ཉམས་པ་མི་མངའ་བའོ། །འདིར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཉམས་པ་མེད་པ་མ་བགྲངས་པ་ནི་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་མི་མངའ་བར་ འདུས་པར་དགོངས་པའོ། མདོ་ལས། ཏིང་ངེ་འཛིན་བགྲངས་པ་ལྟར་ན་འདུན་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་གཅིག་ཏུ་བརྩི་བའོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ཏུ་དེ་གཉིས་སོ་སོར་བགྲངས་ནས་དྲན་པ་མི་བརྩི་བ་ནི་བསྙེལ་བ་ མི་མངའ
【現代漢語翻譯】 因為他自己現量了知一切苦諦的行相，並且使他人也了知；因為他自己斷除了一切集諦的體性，並且使他人也斷除；爲了所依的道諦的體性，他自己依止並且使他人也依止；爲了所要獲得的無上、極清凈的滅諦，他自己獲得並且使他人也獲得。 第三，結合比喻來說明：就像獸王獅子在森林的盡頭，總是讓野獸們沒有恐懼和害怕地行走和居住一樣。同樣，能仁獅子也在僧伽的佛法中，因為沒有恐懼而安住得很好；因為不依賴其他事物而沒有依賴；因為安住在禪定中而穩固；因為摧毀了極難斷除的所斷之物，所以像具有圓滿技能的獅子一樣安住。第三個不混雜的部分有三個方面：自己的體性、它的作用、以及結合比喻來說明。第一個方面，以行為來概括有六種：身體上沒有大象和車輛等碰撞的錯亂；語言上沒有發出空洞的大聲音等嘈雜；導師的心中沒有忘記過去事情的記憶；總是沒有不入定的隨念散亂的心；也沒有執著輪迴和涅槃為不同的各種概念；對於所化眾生，沒有不觀察調伏時機是否成熟，就捨棄可以調伏成熟的眾生的捨棄心。 如經中所說：『大海水族所生的波浪，或許會有過時的時候，但是，佛陀對於應調伏的弟子們，絕不會有過時的時候。』就像這樣。以證悟來概括有六種：追求意義的意願；對於善行的歡喜精進；不忘記熟悉事物的正念；完全辨別的智慧；遠離障礙的解脫；以及清凈的智慧，即解脫的智慧之眼不會退失。這裡沒有計數禪定不退失，是因為它被認為包含在沒有不入定之中。經中說：如果計數禪定，那麼意願和精進就被算作一個。還有一些人將這兩者分開計數，而不計數正念，因為沒有遺忘。
【English Translation】 Because he himself directly knows all aspects of the truth of suffering, and also causes others to know; because he himself abandons all entities of the origin of suffering, and also causes others to abandon; for the entity of the path to be relied upon, he himself relies and also causes others to rely; for the supreme and utterly pure cessation to be attained, he himself attains and also causes others to attain. Third, explaining by connecting with an example: Just as the king of beasts, the lion, at the edge of the forest, always allows the wild animals to walk and dwell without fear or dread, similarly, the Sage Lion also dwells well in the Dharma of the Sangha because of fearlessness; because he does not rely on other things, he has no dependence; because he dwells in samadhi, he is stable; and because he has destroyed what is extremely difficult to abandon, he dwells like a lion endowed with perfect skill. The third unmixed part has three aspects: one's own nature, its function, and explaining by connecting with an example. The first aspect, summarized by conduct, has six aspects: in body, there is no confusion of colliding with elephants and vehicles, etc.; in speech, there is no clamor of emitting loud, empty sounds, etc.; in the teacher's mind, there is no loss of memory of recalling past events; there is always no mind distracted by subsequent attainment when not in samadhi; and there are also no various concepts of grasping samsara and nirvana as different; for those to be tamed, there is no equanimity of abandoning those who can be tamed and matured without examining whether the time for taming has arrived or not. As it says in the sutra: 'The waves born of the ocean's aquatic creatures may have a time when they pass, but the Buddhas will never pass the time for those disciples who are to be tamed.' It is like this. Summarized by realization, there are six: the desire to seek meaning; the joyful diligence in virtue; the mindfulness of not forgetting familiar things; the wisdom of completely discriminating; the liberation from obscurations; and the pure wisdom, the eye of wisdom of liberation, does not decline. Here, the non-decline of samadhi is not counted because it is considered to be included in not being without non-samadhi. The sutra says: If samadhi is counted, then intention and diligence are counted as one. And some count these two separately and do not count mindfulness, because there is no forgetting.
་བར་འདུས་པར་དགོངས་པའོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དྲན་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། འདུན་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་རྣམས་བགྲངས་ཏེ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་མ་བརྩིས་པ་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ ཉམས་པ་མེད་པར་འདུས་པར་དགོངས་པའོ། །འཕྲིན་ལས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་གསུམ་ནི། སྐུ་ཡིས་རྫུ་འཕྲུལ་སྟོན་པ་དང་། གསུང་གིས་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། ཐུགས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ལ་སོགས་པའི་འཕྲིན་ལས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དང་པོར་ཡེ་ཤེས་མངོན་དུ་འགྲོ་ཞིང་ཕྱི་ནས་ཡེ་ཤེས་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པའོ། ། 2-1148 ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་གསུམ་ནི། འདས་པའི་དུས་ཐུག་པ་མེད་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་དུས་མུ་མཐའ་མེད་པ་དང་། ད་ལྟར་གྱི་དུས་ཀྱི་ཤེས་བྱ་མཐའ་ཡས་པ་ལ་ཡེ་ཤེས་སྒྲིབ་པ་མེད་ པར་འཇུག་པའོ། །སྤྱིའི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་ན་བཅོ་བརྒྱད་པོ་འདི་དག་ནི་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གང་ཟག་གཞན་དང་མ་འདྲེས་པ་སྟེ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་ པ་བྱེད་པ་ནི། རྒྱལ་བ་ཉིད་ཅེས་དྲང་ངོ་། །ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་རབ་ཏུ་བསྐོར་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ ལྡན་པའོ། །གང་དུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ན། འགྲོ་བ་ཞེས་པ་གདུལ་བྱའི་འཁོར་དུའོ། །ཇི་ལྟར་ན་འཇིག་པ་སྟེ། བག་ཚ་བ་མེད་པར་རོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ན་མ་འདྲེས་པའི་ཡོན་ཏན་གང་ རྟོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སོ། །དེ་དག་གང་ཞེ་ན། གོང་དུ་སྐུའི་འཁྲུལ་པ་དང་། གསུང་གི་ཅ་ཅོ་དང་འདས་པ་བསྙིལ་བ་དང་ཐུགས་གཡོ་བ་སྟེ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་དང་། འཁོར་འདས་ཐ་ དད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་གདུལ་བྱ་ལ་ངང་གིས་མ་བརྟགས་པའི་བཏང་སྙོམས་རྣམས་དྲང་སྲོང་ལ་མེད་ལ། འདུན་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་། དྲན་པ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། དྲི་མ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་དང་། 2-1149 རྟག་ཏུ་ཞེས་པ་གཏན་དུ་སྤང་བྱ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དང་། ཤེས་བྱའི་དོན་ཀུན་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པ་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ལས་ནི་ཉམས་པ་མི་མངའ་ཞིང་། གང་གིས་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་ འཕྲིན་ལས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་དང་པོར་ཡེ་ཤེས་སྔོན་དུ་འགྲོ་ཞིང་ཕྱི་ནས་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དང་། འདས་པ་ལ་སོགས་པའི་དུས་གསུམ་པོ་དག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་ཐོགས་པ་མེད་པར་ངེས་པར་ མཁྱེན་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པར་འཇུག་པས་ཏེ་ཞེས་པའོ། །ཡོན་ཏན་དེ་དག་གང་གིས་ཐོབ་ཅེ་ན། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བརྙེས་ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་དཔེ་དང་སྦྱར་བ་ནི། ས་ལ་ སོགས་པའི་འབྱུང་པ་བཞི་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་ཉིད་སྲ་བ་དང་གཤེར་བ་དང་། གཡོ་བ་དང་ཚ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ནམ་མཁའི་ཆོས་ཉིད་མ་ཡིན་ལ། ཡང་ནམ་མཁའི་མཚན་ཉིད་སྒྲིབ་པ་ མེད་པ་དང་། ཐོག་པ་མེད་པ་དང་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གང
【現代漢語翻譯】 是指包含在其中的意思。《經莊嚴論》中，列舉了憶念、禪定、意願和精進等，而沒有計算解脫的智慧，是指解脫沒有缺失地包含在其中。以事業所包含的三者是：以身示現神通，以語宣說佛法，以意入于禪定等事業，所有這些都是首先顯現智慧，然後智慧隨之而行，因此一切都為智慧所攝持。 以智慧所包含的三者是：對於過去無始的時間、未來無盡的時間，以及現在無量的事物，智慧都能無礙地照見。總的來說，這十八種功德是佛陀獨有的，與其他人不共的功德。第二，作用是指被稱為勝利者。如何理解呢？是指能夠轉動偉大的正法之輪，並且具有遍及一切眾生的偉大慈悲。在何處轉動法輪呢？在被稱為所化弟子的群體中。如何轉動呢？毫無畏懼地轉動。其原因是依賴於證悟不共的功德。這些功德是什麼呢？是指前面所說的身體的錯亂、語言的雜音、忘卻過去、心意動搖，即沒有入于禪定，以及對輪迴和涅槃的差別執著，以及對於所化眾生沒有自然而然地觀察的捨棄等等，這些在正直者（佛陀）身上是沒有的。並且，意願和精進，以及憶念的完全清凈，以及無垢的智慧， 以及常時，是指從永遠斷除的應捨棄之處獲得解脫，並且對於一切應知的事物都能現量照見，從解脫的智慧中不會退失。憑藉著身體、語言、意念的三種事業，一切都是首先智慧先行，然後智慧隨之而行，並且對於過去等三時，智慧都能無礙地、確定地了知，廣大地進入到所知事物中。憑藉什麼獲得這些功德呢？是諸佛所證得的。第三，與比喻相結合：如同地等四大元素所具有的堅硬、濕潤、流動和溫暖的性質不是虛空的性質一樣，並且虛空的特徵是無礙、無邊等功德。
【English Translation】 It refers to the meaning of being included within. In the Ornament of the Sutras, listing mindfulness, samadhi, intention, and diligence, but not counting the wisdom of liberation, it means that liberation is included without any deficiency. The three that are encompassed by activity are: manifesting miracles with the body, teaching the Dharma with speech, and entering into samadhi with the mind, etc. All these activities are such that wisdom manifests first, and then wisdom follows, so everything is encompassed by wisdom. The three that are encompassed by wisdom are: wisdom enters without obstruction into the endless past, the infinite future, and the immeasurable knowable objects of the present. The general meaning is: Thus, these eighteen qualities are unique to the Buddha, qualities that are not shared with others. Secondly, the function is that he is rightly called the Victorious One. How so? He possesses the great compassion that pervades all sentient beings and thoroughly turns the great wheel of the sacred Dharma. Where does he turn the wheel of Dharma? Among the assembly of those to be tamed. How does he turn it? Without hesitation. From what cause? It is based on realizing the qualities that are not mixed [with faults]. What are those? The physical disturbances, the verbal babbling, the forgetting of the past, the mental wavering—that is, not being in meditative equipoise—the conceptualizations of samsara and nirvana as distinct, and the equanimity of not naturally considering those to be tamed; these do not exist in the Straightforward One [Buddha]. And, pure intention and diligence, and pure mindfulness, and stainless wisdom, and 'always' means being liberated from what is to be abandoned forever, and constantly seeing all knowable objects directly; there is no decline from the wisdom of liberation. With whatever actions of body, speech, and mind, in all three, wisdom goes first and then follows, and in the three times of past and so on, wisdom knows without obstruction, extensively entering into the knowable. By what are these qualities attained? They are attained by the Buddhas. Thirdly, applying the analogy: Just as the qualities of solidity, liquidity, movement, and heat that exist in the four elements of earth and so on are not the qualities of space, and also the characteristics of space are unobstructedness, beginninglessness, and so on.
་ཡིན་པ་དེ་འབྱུང་བ་བཞིའི་གཟུགས་ལ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་གང་ཟག་གཞན་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ ཏན་ལ་མེད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་རྣམས་ནི་གང་ཟག་གཞན་ལ་མེད་དོ། །དཔེ་བས་ཀྱང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ་ས་དང་མེ་དང་ཆུ་དང་རླུང་དང་ནམ་མཁའ་ནི་འབྱུང་བ་ཙམ་མམ་ཤེས་པ་མ་ཡིན་པར་མཚུངས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་ཐུན་མོང་སེམས་པ་སྟེ། 2-1150 སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ལ་འདྲེས་པ་ཉིད་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་ཡང་ཐུན་མོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་སྨིན་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་གཉིས་ཏེ། སོ་སོའི་ངོ་བོ་དང་། དཔེའི་ཆོས་མཐུན་ ནོ། །དང་པོ་ལ། ཞབས་ལོགས་པར་གནས་པ་སྟེ་རུས་སྦལ་གྱི་ལྟོ་བ་ལྟར་མཉམ་པ་དང་། ཕྱག་དང་ཞབས་ཀྱི་མཐིལ་ལ་འཁོར་ལོའི་མཚན་པ་དང་ཞབས་ཀྱི་རྟིང་པ་ཡང་པ་དང་། ཞབས་ཀྱི་ལོང་ བུ་འབུར་དུ་མི་མངོན་པ་དང་། ཕྱག་དང་ཞབས་ཀྱི་སོར་མོ་རྣམས་རིང་བ་དང་མཐེ་བོང་ལས་གཞན་པའི་སོར་མོའི་བར་རིན་པོ་ཆེའི་དྲ་བ་ཡིས་ནི་འབྲེལ་པ་དང་། ལྤགས་པ་ཤིན་ཏུ་འཇམ་ ཞིང་བྱིས་པ་གཞོན་ནུ་ལྟར་གཞོན་ཤ་ཅན་དུ་ལེགས་པ་ཉིད་དང་། སྐུ་ནི་ཕྱག་དང་ཞབས་ཀྱི་བོལ་བཞི་དང་། མགུལ་གྱི་ལྷུན་གཉིས་དང་། ལྷག་པའི་ཕྱོགས་སྟེ་བདུན་མཐོ་བ་དང་། བྱིན་པ་རི་དྭགས་ ཨེ་ན་ཡ་དང་འདྲ་བར་རིམ་གྱིས་ཕྲ་བ་དང་། གསང་པའི་གནས་གླང་པོ་ཆེའམ་རྟ་ཅང་ཤེས་བཞིན་དུ་སྦུབས་སུ་ནུབ་པ་དང་། སྐུའི་རོ་སྟོད་སེང་གེ་དང་འདྲ་བར་རྒྱས་ཤིང་འཕེལ་ཀ་ཆེ་ བ་དང་། ཕྲག་པའི་ཐལ་གོང་བར་ན་སྒྲོག་རུས་ཀོང་མོ་མེད་པར་རྒྱས་པ་དང་། དཔུང་པའི་མགོ་བོ་ཟླུམ་ཞིང་ཕྲག་པའི་ལྷུན་མཛེས་པ་དང་། ཕྱག་གཉིས་རེག་པ་འཇམ་ལ། དབྱིབས་ཟླུམ་ཞིང་ཚད་མཐོ་དམན་དང་རིང་ཐུང་མེད་པའི་ཕྱག་རིང་བ་སྟེ་མ་བཏུད་པར་ཡང་པུས་མོར་སླེབས་པ་དང་། 2-1151 ཉེས་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་སྐུ་ལ་འོད་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་འདོམ་གང་བ་དང་ལྡན་པ་དང་། མགྲིན་པ་དྲི་མ་མེད་པའི་དུང་དང་འདྲ་བ་སྟེ་རིམ་པ་གསུམ་དང་ལྡན་པ་དང་། འདི་ནི་ཕ་ རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ལས་མི་འབྱུང་ངོ་། །འགྲམ་པ་རི་དྭགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་སེང་གེ་དང་འདྲ་བར་རྒྱས་པ་དང་། ཚེམས་ནི་ཡས་ཉི་ཤུ་མས་ཉི་ཤུ་སྟེ་བཞི་བཅུ་ཐམ་པ་ཚངས་ཞིང་བླ་འོག་ གྲངས་མཉམ་པ་དང་། བར་མཚམས་མེད་པས་རབ་དང་ཚེམས་ཐག་བཟང་བ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་ཚེམས་མཉམ་པ་སྟེ། རིང་ཐུང་དང་སྦོམ་ཕྲ་མེད་པ་དང་། མཆེ་བ་རབ་མཆོག་དཀར་བ་སྟེ་དུང་གི་ བཅག་འཕྲོ་ལྟ་བུ་དང་། ལྗགས་རིང་བ་སྟེ་རང་གི་ཞལ་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཁེབས་པ་དང་། མཐའ་མེད་ཚད་མེད་ཅིང་གཞན་གྱིས་བསམ་དུ་མེད་པའི་རོ་བྲོ་བའི་མཆོག་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་ཁ་ཟས་རོ་ མི་ཞིམ་པ་ཡང་རོ་བརྒྱ་དང་ལྡན་པར་སྣང་བ་དང་། རང་བྱུང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཀ་ལ་པིང་ཀའི་སྒྲ་ལྟར་བཏང་མི་བྲ
【現代漢語翻譯】 『存在』不在四大元素（地、水、火、風）的形體中。同樣，存在於其他人身上的法，不在佛的功德中；而佛的功德之法，也不在其他人身上。甚至比喻也無法完全表達這種殊勝，因為地、火、水、風和虛空僅僅是元素，或者說它們不具有覺知，這在世間是普遍的認知。 佛的功德中所具有的融合性，即使是微塵般的事物，在世間也是絕無僅有的。第二，成熟的功德分為兩種：各自的體性和比喻的相似之處。首先，足底平滿安住，如烏龜的腹部般平坦；手掌和腳掌具有輪相；腳後跟飽滿；腳踝不突出；手指修長；除了拇指之外的其他手指之間有珍寶之網相連；面板極其柔軟，如年輕孩童般充滿活力；身體有七處高隆，即手、足的四個踝部，頸部的兩個隆起，以及額外的部分；小腿如羚羊般逐漸變細；隱秘處如大象或善於理解的馬一樣收縮；上半身如獅子般豐滿且寬大；肩胛骨之間沒有空隙，而是豐滿的；手臂的頭部渾圓，肩部優美；雙手觸感柔軟，形狀圓潤，沒有高低長短之分，手臂很長，即使不彎曲也能觸及膝蓋； 身體完全清凈，具有一尋（約等於人伸開雙臂的長度）的光環；頸部如無瑕的法螺般，具有三道紋路，這並非來自波羅蜜多（六度：佈施、持戒、忍辱、精進、禪定、智慧）；面頰如獅子般豐滿；牙齒上下各有二十顆，共四十顆，潔白且上下數量相等；牙齒之間沒有縫隙，排列緊密；牙齒潔白整齊，沒有長短粗細之分；犬齒潔白如新月；舌頭修長，可以覆蓋整個面部；能夠知曉無邊無際、他人無法思量的至上美味，即使是不美味的食物，也會呈現出百味俱全；自生佛的聲音如迦陵頻伽鳥般悅耳動聽。
【English Translation】 『Existence』 is not in the form of the four elements (earth, water, fire, wind). Similarly, the dharmas that exist in other beings are not in the qualities of the Buddha; and the dharmas of the qualities of the Buddha are not in other beings. Even metaphors cannot fully express this distinction, because earth, fire, water, wind, and space are merely elements, or they do not have awareness, which is a common understanding in the world. The integration inherent in the qualities of the Buddha is unique in the world, even at the level of a particle. Second, the qualities of maturation are twofold: their individual essence and the similarity of metaphors. First, the soles of the feet are level and stable, like the belly of a tortoise; the palms of the hands and soles of the feet have wheel marks; the heels are full; the ankles are not prominent; the fingers are long; the spaces between the fingers, except for the thumb, are connected by a net of jewels; the skin is extremely soft, like a young child full of vitality; the body has seven prominences, namely the four ankles of the hands and feet, the two prominences of the neck, and an additional part; the calves gradually taper like those of a gazelle; the secret place is retracted like that of an elephant or a horse that understands well; the upper body is full and broad like a lion; there are no hollows between the shoulder blades, but they are full; the heads of the arms are round, and the shoulders are beautiful; the hands are soft to the touch, round in shape, without high or low, long or short, and the arms are long, reaching the knees even without bending; The body is completely pure, with a halo of light one fathom (approximately the length of a person's outstretched arms); the neck is like a flawless conch shell, with three lines, which do not come from the pāramitās (the six perfections: generosity, ethics, patience, diligence, concentration, and wisdom); the cheeks are full like those of a lion; the teeth are twenty above and twenty below, totaling forty, white and equal in number above and below; there are no gaps between the teeth, and they are closely arranged; the teeth are white and even, without long or short, thick or thin; the canines are supremely white, like a fragment of a conch shell; the tongue is long, covering the entire face; able to know the supreme flavors that are boundless, immeasurable, and inconceivable to others, so that even unappetizing food appears to have a hundred flavors; the voice of the self-born Buddha is as pleasant and melodious as the sound of a kalaviṅka bird.
་ཞིང་ཚངས་པའི་དབྱངས་ལྟར་སྙན་ཅིང་རྒྱང་དུ་གྲགས་པ་དང་། སྤྱན་བཟང་ པོ་དཀར་ནག་འབྱེས་པ་དང་། ཨུཏྤལ་ལའི་འདབ་མ་ལྟར་དཀྱུས་རིང་བ་དང་། ཁྱུ་མཆོག་གི་རྫི་མ་དང་འདྲ་བར་སྟུག་ཅིང་གནག་ལ་མ་འཛིངས་པ་དང་། ཞལ་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་མཛེས་ཤིང་དྲི་མ་མེད་ལ། 2-1152 སྨིན་མཚམས་ན་མཛོ་སྤུ་དཀར་པོ་འཐེན་ན་ཁྲུ་གང་ཡོད་པ་བཞག་ན་སྦྲུལ་སྒོང་ལྟར་གཡས་ཕྱོགས་སུ་འཁྱིལ་ཏེ་གནས་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། དབུ་ལ་བྱིང་པོ་ལས་རང་གི་སོར་བཞིས་མཐོ་བའི་ གཙུག་ཏོར་དང་ལྡན་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱི་གཙུག་ལྟར་མི་མཐོང་བ་དང་། ལྤགས་པ་ལ་ས་རྡུལ་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་དག་ཅིང་མ་ཁེབས་པས་སྲབ་པ་དང་། ཁ་དོག་ཤིན་ཏུ་དངས་ པས་གསེར་གྱི་མདོག་དང་འདྲ་བ་དང་། སེམས་ཅན་མཆོག་ཅེས་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བ་སྤུ་རྣམས་ལེགས་པར་ཕྲ་བ་འཇམ་ཞིང་རེ་རེ་ནས་སྐུའི་གྱེན་དུ་ཕྱོགས་ཤིང་གཡས་ཕྱོགས་སུ་འཁྱིལ་བ་ དང་། དབུ་སྐྲ་དྲི་མ་མེད་ཅིང་རིན་པོ་ཆེ་མཐོན་མཐིང་གི་མདོག་བཞིན་དུ་ནག་པ་དང་། སྐུ་ནྱ་གྲོ་ཏའི་ལྗོན་ཤིང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་འདྲ་བར་ཆུ་ཞེང་ཡོངས་སུ་གབ་པ་ དང་། ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དཔེ་མེད་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུའི་སྟོབས་མངའ་ཞིང་ཤིན་ཏུ་འཁྲེགས་པའི་སྐུ་ཞེས་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་མཚན་མཐུ་བོ་ཆེའི་སྐུ་ ཀུན་ནས་མཛེས་པའོ། །འདི་ལ་སྐུ་ཆེ་ཞིང་དྲང་པ་ཞེས་ཀྱང་འབྱུང་སྟེ་སྐུ་ཁྲུ་བདུན་དུ་འཕགས་ཤིང་དྲང་པའོ། །ཡང་མདོ་ཁ་ཅིག་ལས་སྐུའི་བདུན་མཐོ་བ་ཞེས་པ་མེད་པར་ལྤགས་པ་དག་ཅིང་སྲབ་པ་དང་། 2-1153 གསེར་མདོག་འདྲ་བ་ལ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་སྟེ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་བརྗོད་དོ། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་གཟི་བརྗིད་ཀྱི་དཔལ་འབར་བའི་ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་པོ་འདི་དག་སྟོན་པ་སངས་རྒྱས་ ཀྱིས་མི་དབང་ཞེས་པ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོར་མཚོན་པའི་མཚན་དུ་གསུངས་སོ། །དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་བརྒྱ་བཅུ་ནི་མཚན་རྣམས་ཀྱི་འཁོར་རམ་ཡན་ལག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཙོ་བོ་སྨོས་པས་གོ་སླ་བའི་ཕྱིར་ མ་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་དེ་དཔེ་ཡི་ཆོས་མཐུན་ནི། ཇི་ལྟར་སྤྲིན་མེད་པའི་ནམ་མཁའི་ཟླ་བའི་གཟུགགས་དང་དེའི་གཟུགས་བརྙན་སྟོན་གྱི་ཆུ་སྔོན་པོའི་མཚོར་ནི་མཐོང་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་བའི་ སྲས་ཀྱི་ཚོགས་ས་བཅུ་ལ་གནས་པ་དང་། མོས་སྤྱོད་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཁྱབ་བདག་ཆེན་པོ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་གཟུགས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཁོར་ གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ལུང་དང་སྦྱར་བ་ནི། དེ་ལྟར་ན་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་སྨིན་པའི་ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཏེ་ཡོན་ཏན་ དྲུག་ཅུ་རྩ་
【現代漢語翻譯】 聲音如梵天之音般悅耳動聽，且傳播遙遠；眼睛美麗，黑白分明；如優缽羅花（梵文：Utpala，梵文羅馬擬音：utpala，漢語字面意思：青蓮花）的瓣一樣細長；睫毛如牛王般濃密、烏黑且不雜亂；面容美麗無瑕。 眉間有白牦牛毛，拉開有一肘長，不拉時如蛇卵般向右盤旋；頭頂有肉髻，高出自身四指，如一切眾生的頂髻般不可見；面板無塵土等污垢，乾淨且未被遮蓋，非常薄；顏色非常清澈，如黃金般；被稱為眾生之尊的圓滿佛陀的毛髮非常纖細柔順，每一根都向上生長，並向右盤旋；頭髮無垢，如珍貴的青金石般烏黑；身軀如完全茂盛的榕樹般，能覆蓋自身；具足一切美好的無與倫比的大修行者圓滿佛陀，擁有無慾之子的力量，身軀非常堅實，是大丈夫相，身體各處都非常美麗。也有說身體高大端正，身高七肘且端正。另有一些經文中沒有提到身高七肘，而是將面板乾淨纖薄，顏色如黃金般分為兩部分，合為三十二相。這三十二種不可思議的光輝燦爛的功德，導師佛陀稱之為君王，象徵著大丈夫的相。一百一十二種隨形好，是諸相的眷屬或分支，因為主要內容已經提及，所以爲了便於理解而未詳細說明。 第二，以比喻來類比：正如在無雲的晴空中，月亮的形狀及其倒影顯現在秋季清澈的湖水中一樣，同樣，諸佛之子，安住於十地和勝解行地的菩薩們，也能在圓滿報身和化身的佛陀的眷屬壇城中見到大自在者圓滿佛陀。第三，與聖言量相結合：因此，有離系的功德三十二相和成熟的功德三十二相，總共六十四種功德。
【English Translation】 The voice is as pleasant and far-reaching as the sound of Brahma; the eyes are beautiful, with clear distinction between black and white; they are long like the petals of the Utpala (उत्पल, utpala, Blue Lotus) flower; the eyelashes are dense, black, and unmixed, like those of a supreme bull; the face is beautiful and without blemish. Between the eyebrows is a white hair of a yak, which, when stretched, is a cubit long, and when not stretched, curls to the right like a snake's egg; the head has a protuberance (ushnisha) that is four fingers higher than his own, and is invisible like the crown of all beings; the skin is without dust or dirt, clean, uncovered, and very thin; the color is very clear, like gold; the hairs of the perfect Buddha, who is called the supreme of beings, are very fine and smooth, each growing upwards and curling to the right; the hair is immaculate and as black as precious sapphire; the body is like a fully grown Nyagrodha tree, completely covering its own height; possessing all the goodness, the incomparable great ascetic, the perfect Buddha, has the strength of a son without desire, and the body is very solid, being the marks of a great man, with every part of the body being beautiful. It is also said that the body is tall and upright, being seven cubits tall and upright. Some sutras do not mention the height of seven cubits, but divide the clean and thin skin, which is like the color of gold, into two parts, making thirty-two. These thirty-two inconceivable, glorious, and radiant qualities are referred to by the teacher Buddha as the marks of a great man, symbolizing a king. The one hundred and twelve minor marks are the retinue or branches of the major marks, and are not described in detail because the main points have already been mentioned, making it easier to understand. Secondly, to compare with metaphors: Just as the shape of the moon and its reflection are seen in the clear blue lake of autumn in a cloudless sky, so too, the sons of the Buddhas, those who abide in the ten bhumis and the stages of practice with aspiration, will see the great sovereign, the perfect Buddha, in the mandala of the retinue of the perfect Sambhogakaya and Nirmanakaya Buddhas. Thirdly, in conjunction with the Agamas: Thus, there are thirty-two qualities of separation and thirty-two qualities of maturation, totaling sixty-four qualities.
བཞི་པོ་འདི་དག་སོ་སོར་རེ་རེ་ཞིང་རྒྱུ་དང་བཅས་ཏེ་གོ་རིམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བུ་མོ་རིན་ཆེན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ཡི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་རྒྱས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 2-1154 གསུམ་པ་དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བསྟན། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྟོབས་བཅུ་ནི། མི་ཕྱེད་པས་རྡོ་རྗེ་བཞིན་ནོ། །མི་འཇིགས་པ་བཞི་ནི། སྤོབས་པ་མི་ཞན་པས་སེང་ གེ་བཞིན་ནོ། །མ་འདྲེས་པ་བཅོ་བརྒྱད་ནི། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་མཚུངས་པ་མེད་པས་ནམ་མཁའ་དག་པ་བཞིན་ནོ། །མཚན་དང་ལྡན་པས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་གཡོ་བ་མེད་པའི་ ཕྱིར་ཆུའི་ནང་གི་ཟླ་བའི་དཔེས་བསྟན་ཏོ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་། སྨིན་པའི་ཡོན་ཏན་དཔེ་དང་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སོ་སོའི་ཆོས་མཐུན། ཐུན་མོང་གི་རྟེན་ ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་སྟོབས་ཀྱི་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བ་ནི། སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལས། གནས་དང་གནས་དང་མ་ཡིན་པ་མཁྱེན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་དང་པོ་དྲུག་གིས་ རིམ་པ་བཞིན་དུ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་བསལ་བས་གོ་ཆ་བཞིན་དུ་ཕུག་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་དང་འདྲའོ། །བསམ་གཏན་དང་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་སོགས་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱིས་སྙོམས་ པར་འཇུག་པའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་སེལ་བས་རྩིག་པ་དང་འདྲ་བ་བཤིག་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་དང་འདྲའོ། །ཟག་པ་ཟད་པ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་གཅིག་གིས་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཀུན་བསལ་བའི་ཤིང་དང་འདྲ་བ་བཅད་པའི་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་དང་འདྲའོ། ། 2-1155 དེ་དག་གི་རྒྱུ་མཚན་ནི་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་ནི་རྡོ་རྗེ་དང་འདྲའོ། །ཅི་སྟེ་ན་རླིང་པ་དང་སྙིང་པོ་དང་། བརྟན་པ་དང་མི་ཕྱེད་པ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ བཤད་པ་ནི་གང་གི་ཕྱིར་ན་རླིང་པ་ཡིན་ཏེ་སྙིང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་གང་གི་ཕྱིར་ན་བརྟེན་པ་ཡིན་ཏེ་མི་ཕྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་བྱ་འཇོམས་ལ། སྤང་བྱས་སྟོབས་རྫི་བར་མི་ནུས་པས་མི་ཕྱེད་པའི་ཕྱིར་ན་རྡོ་རྗེ་བཞིན་ནོ། །མི་འཇིགས་པའི་ཆོས་མཐུན་ནི། འཁོར་ལ་འཇིགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཏིང་ ངེ་འཛིན་བརྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲིབ་པ་ཕྲ་མོ་ཡང་འཇོམས་པས་རྩལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཕྱིར་ཐུབ་པའི་སེང་གེ་རི་དྭགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་སེང་གེ་བཞིན་དུ་འཁོར་གྱི་ཚོགས་སུ་འཇིགས་པ་དང་བག་ ཚ་བ་མི་མངའ་བའོ། །དེ་དག་བཤད་པ་ནི། ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཀུན་མངོན་སུམ་དུ་མཁྱེན་པ་དྲི་བ་ཐམས་ཅད་ལུང་སྟོན་ནུས་པའི་ཕྱིར་གང་ཟག་གང་ལ་ཡང་འཇིག་པ་མེད་པར་ནི་རྣམ་ པར་གནས་སོ། །ཉོན་མོངས་པས་དག་པའི་སེམས་ཅན་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་དང་ཡང་བདག་ཉིད་
【現代漢語翻譯】 這四者，每一個都應詳細地瞭解其原因，並按照蓮花女所請問的經文順序進行學習。 2-1154 第三，將比喻與法義相結合，分為總說和分別解說。首先，十力如同金剛，因為它們不可摧毀。四無畏如同獅子，因為它們的勇氣毫不遜色。十八不共法如同清凈的虛空，因為它們與聲聞等不同。具足妙相的色身二者，因為不離法身，所以用水中之月的比喻來表示。其次，分為兩種：遠離的功德和成熟的功德，都與比喻相結合。首先，分為兩種：各自的法義相符和共同的所依。 首先是三者中的第一個，將力的法義與比喻相結合：在力等功德中，對於處與非處了知等前六力，依次消除所知障，如同盔甲般堅固，因此與金剛相似。對於禪定和等至等了知的力等三種，消除等至的障礙，如同摧毀墻壁一般，因此與金剛相似。對於知曉煩惱已盡的力，能消除煩惱障及其習氣，如同砍斷樹木一般，因此與金剛相似。 2-1155 這些的原因是：大仙圓滿正等覺的力如同金剛。為什麼呢？因為它堅固、有核心、穩定且不可摧毀。解釋是：因為它堅固所以有核心。又因為它穩定所以不可摧毀。因此，力能摧毀所應斷除的，而所應斷除的不能動搖力，因為不可摧毀，所以如同金剛。無畏的法義相符：因為在眷屬中沒有恐懼，不依賴於其他，禪定穩固，並且能摧毀細微的障礙，具備圓滿的技能，所以能仁獅子如同獸中之王獅子一般，在眷屬中沒有恐懼和畏懼。這些的解釋是：因為能現量了知一切所知，能夠回答一切問題，所以對於任何人都不會感到恐懼。 以從煩惱中清凈的心，即使是聲聞等，也...
【English Translation】 These four should each be thoroughly understood with their reasons, and learned in detail following the order of the sutra requested by the daughter Rinchen. 2-1154 Third, combining examples and Dharma in accordance, there are two: general teaching and individual explanation. First, the ten powers are like a vajra because they are indestructible. The four fearlessnesses are like a lion because their courage is not weak. The eighteen unmixed qualities are like pure space because they are unmatched by Shravakas and others. The two form bodies, endowed with marks, are shown by the example of the moon in water because they do not move from the Dharma body. Second, there are two: the qualities of separation and the qualities of maturation are combined with examples. First, there are two: the correspondence of individual Dharmas and the common basis. First, of the three, the first is the combination of the correspondence of the power's Dharma: Among the qualities of power and so on, the first six powers, such as knowing what is and is not the place, eliminate all obscurations of knowable objects in order, like armor, because they penetrate, and are therefore like a vajra. The three powers of knowing meditation and absorption, etc., eliminate all obscurations of absorption, like destroying a wall, and are therefore like a vajra. The one power of knowing the exhaustion of defilements eliminates all obscurations of afflictions, including habitual tendencies, like cutting down a tree, and is therefore like a vajra. 2-1155 The reason for these is that the power of the great sage, the fully enlightened Buddha, is like a vajra. Why? Because it is firm, has essence, is stable, and is indestructible. The explanation is: Because it is firm, it has essence. And because it is stable, it is indestructible. Therefore, power destroys what should be abandoned, and what should be abandoned cannot shake power, because it is indestructible, so it is like a vajra. The correspondence of fearlessness's Dharma: because there is no fear in the assembly, because it does not depend on others, because the samadhi is stable, and because it destroys even subtle obscurations, possessing perfect skill, the Sage Lion, like the lion, the king of beasts, has no fear or hesitation in the assembly of the retinue. The explanation of these is: Because he directly knows all aspects of knowable objects and can answer all questions, he remains without fear for anyone. With a mind purified from afflictions, even Shravakas and others are also...
མི་མཉམ་ཞིང་ལྷག་པར་གཟུགས་པའི་ཕྱིར་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་དོ། །ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཐུགས་ནི་ཤེས་བྱའི་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ་རྣམ་པ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པའི་ཕྱིར་བརྟན་པ་ཉིད་དོ། ། 2-1156 མཆོག་ཏུ་སྤང་བར་དཀའ་བ་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་ལས་ཀྱང་རྒལ་བའི་ཕྱིར་རྩལ་དང་ལྡན་པའོ། །མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་མཐུན་ནི་འཇིག་རྟེན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་ཉན་ཐོས་འཕགས་པ་དང་ མཐའ་གཅིག་ཏུ་སྤྱད་པ་རང་སངས་རྒྱས་དང་བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་རང་བྱུང་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་གོང་ནས་གོང་དུ་བློ་དག་ཕྲ་བ་ཡིན་ཏེ། རིམ་པ་བཞིན་དུ་ གང་ཟག་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། གང་ཟག་མེད་པ་དང་། གཟུང་བ་མེད་པ་དང་། འཛིན་པ་མེད་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་དག་དཔེ་ནི་ས་ ཆུ་མེ་རླུང་ནམ་མཁའ་སྟེ་རྣམ་པ་ལྔ་སྔ་མ་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་མཚན་ཉིད་ཕྲ་བ་དང་ཆོས་མཚུངས་ལ། ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ཀུན་གྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་གཞི་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། ས་ཆུ་མེ་རླུང་རྣམས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཉེར་འཚོ་ཡིན་པས་ཆོས་མཚུངས་སོ། །ཡང་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ མཚན་ཉིད་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་འབྱུང་བ་བཞིའི་མཚན་ཉིད་ལས་འདས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཐུན་མོང་གི་རྟེན་ནི། དེ་ལྟར་ན་སྟོབས་སོགས་བྲལ་བའི་ཡོན་ཏན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་པོ་འདི་རྣམས་རྟེན་ཆོས་ཀྱི་སྐུས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ཏེ། 2-1157 དེ་ཡང་གཟུགས་ལ་བརྒྱན་བཏགས་པ་ལྟར་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་ན་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེའི་འོད་དང་མདོག་དང་དབྱིབས་བཞིན་དུ་རང་བཞིན་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྨིན་ པའི་ཡོན་ཏན་དཔེ་དང་སྦྱར་བ་གཉིས་ལས། གནས་པའི་རྟེན་ནི། མཐོང་བར་གྱུར་ན་གདུལ་བྱའི་ཡིད་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ནི་མཚན་གྱི་བྱེད་ལས་ཡིན་ཏེ། རྒྱན་ལས། ལུས་ཅན་ཀུན་གྱིས་ཁྱོད་མཐོང་ན། ། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལེགས་པར་འཚལ། །མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་རབ་དད་པར། །མཛད་པ་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་སོ། དེ་ལྟ་བུའི་ཡོན་ཏན་གང་ཡིན་པ་མཚན་བཟང་པོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཞེས་བྱ་ བ་ནི་རྟེན་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དང་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་སྟེ། གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་གཉིས་ལ་རྟེན་པའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་སྦྱར་བ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ དག་པའི་བདག་པོ་ལས་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དེ་མཐོང་བའི་ཚུལ་རྣམ་པ་གཉིས་སོ། །གདུལ་བྱ་རིང་བ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་དང་། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་དུ་སྤྲུལ་པའི་སྐུར་སྣང་བ་ལ་ གདུལ་བྱ་ཉེ་བ་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་རྒྱལ་བའི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོ
【現代漢語翻譯】 不平等且尤其在色身方面不依賴於其他事物。如實知和盡所有知的智慧，因為對所有應知事物都以專注的方式存在，所以是堅定的。 因為超越了極難斷除的無明習氣之地，所以具有力量。不混雜的法性是，世俗凡夫、聲聞聖者、完全奉行獨覺道者、具慧菩薩以及自生圓滿正等覺佛陀，他們的智慧越來越純凈和精微，因為他們依次證悟了人我執、無人我執、無所取、無能取以及了知一切所知皆為空性。因此，他們的譬喻如同地、水、火、風、空，這五者，後者比前者更精微，法性相同。或者，佛陀也是世間一切眾生的近取因，如同地、水、火、風是世間的近取因一樣，法性相同。或者，圓滿佛陀超越了世俗凡夫和出世間的聲聞等之相，如同虛空超越了四大之相一樣。第二，共同的所依是，如此，這三十二種離力功德，是依於法身而完全顯現的功德。 而且，這並不像裝飾品附加在身體上那樣是不同的，如同珍寶的光芒、顏色和形狀一樣，因為自性沒有差別。第二，成熟的功德與比喻結合，安住的所依是：如果被看到，能令所化眾生心滿意足，這是相好的作用。《莊嚴經》中說：『一切有情見汝時， 殊勝丈夫善調伏， 僅見亦生極信樂， 敬禮如是調御尊。』 具有如此功德的，被稱為三十二相，是圓滿受用所依化身和 大乘佛法，是色身二者所依的功德。比喻和法性結合是：從清凈的法身之主顯現色身的兩種方式。對於遙遠的所化眾生，如世俗凡夫和聲聞等，顯現為世間的化身；對於親近的所化眾生，如安住於十地的菩薩們，則顯現為勝者眷屬的壇城。
【English Translation】 Unequal and especially in terms of form, it does not depend on others. The mind that knows 'as it is' and 'how many' is steadfast because it abides single-pointedly on all knowable phenomena. Because it transcends even the ground of ignorance, which is extremely difficult to abandon, it is endowed with power. The undifferentiated Dharma is that worldly ordinary beings, noble Hearers, those who practice solely as Solitary Buddhas, wise Bodhisattvas, and spontaneously perfect and complete Buddhas—their minds become increasingly pure and subtle, because they successively realize the self-grasping of persons, the absence of self-grasping of persons, the absence of grasping, the absence of holding, and the understanding that all knowable things are emptiness. Therefore, their examples are like earth, water, fire, wind, and space—the latter is more subtle in nature than the former, and their Dharma is similar. Or, the Buddha is also the basis for the sustenance of all beings in the world, just as earth, water, fire, and wind are the sustenance of the world, and their Dharma is similar. Or, the complete Buddha transcends the characteristics of worldly ordinary beings and the Hearers and others who have transcended the world, just as space transcends the characteristics of the four elements. Second, the common basis is that these thirty-two qualities free from strength and so on are qualities that are fully distinguished by the Dharma body. Moreover, it is not different like ornaments attached to the body, but like the light, color, and shape of a precious jewel, because there is no distinction in nature. Second, the ripening qualities are combined with examples, and the abiding basis is: if seen, it satisfies the minds of those to be tamed, which is the function of the marks. As it says in the Ornament: 'When all embodied beings see you, O noble person, you are well subdued. Just seeing you generates great faith. I prostrate to you, the subduer.' Whatever qualities are like that are called the thirty-two major marks, which are the qualities that rely on the Emanation Body and the Great Vehicle Dharma, which are fully enjoyed. The combination of example and Dharma is: the two ways in which the Form Body appears from the pure Lord of the Dharma Body. For distant beings to be tamed, such as worldly ordinary beings and Hearers, it appears as the Emanation Body in the world; for close beings to be tamed, such as Bodhisattvas abiding on the ten grounds, it appears as the mandala of the Victorious One's retinue.
ར་དུ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུར་མཐོང་སྟེ། དཔེར་ན་ཆུའི་ནང་དུ་ཟླ་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བ་དང་ནམ་མཁའི་ཟླ་བའི་གཟུགས་མཐོང་བ་བཞིན་ནོ། ། 2-1158 ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་དཀོན་མཆོག་གི་རིགས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལས་ཡོན་ཏན་བཤད་པའི་སྐབས་སྡེ་ལེའུ་གསུམ་པའི་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕྲིན་ལས་མཛད་པའི་སྐབས་ཏེ་ལེའུ་བཞི་པའི་བཤད་པ། ལས་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད། དཔེ་སྒྲུབ་པའོ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ནི། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་ལ་འཕྲིན་ལས་བསྒྲུབ་པ་ན་གདུལ་བྱའི་ཁམས་ནི་རིགས་ཐ་དད་པ་དུ་ མ་དང་གདུལ་བྱ་དེ་དག་འདུལ་བའི་ཐབས་ནི་འདུལ་བའི་རྣམ་པ་སྟེ་ཞི་བ་དང་དྲག་པོ་ལ་སོགས་པའི་སྦྱོར་བའོ། །ཆ་ལུགས་དང་སྤྱོད་ལམ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པའོ། །གདུལ་བྱའི་ཁམས་ཐ་དད་ པ་རྣམས་ཀྱི་གང་དང་གང་གིས་འདུལ་བའི་བྱ་བའི་ལས་དང་། གདུལ་བྱ་དེ་གང་ན་གནས་པའི་ཡུལ་དང་གང་གི་ཚེ་འདུལ་བའི་དུས་སུ་བབ་པ་ན་འདུལ་བའི་ཕྱིར་གཤེགས་པ་ན། ཁྱབ་བདག་ རྟག་ཏུ་འབད་རྩོལ་ལ་མི་ལྟོས་པར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་གོ །གཉིས་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ནི། ཡོན་ཏན་རིན་པོ་ཆེའི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཚོགས་དང་ལྡན་པའི་ས་བཅུའི་ཡེ་ཤེས་ཆུས་གང་ པའི་མཚོ་ལྟ་བུ་ནི་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྒྱུའོ། །བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་རྣམས་པ་གཉིས་ཉི་མའི་འོད་ལྟ་བུ་ཅན་ནི་སྟོན་པའི་རྒྱུའོ། །དེ་ལྟར་ན་ས་བཅུ་དང་ཚོགས་གཉིས་ཀྱིས་འདིས་འགྲོ་བ་ན་ཐེག་པ་སྟེ་ལམ་གྱི་ཐེག་པ་མ་ལུས་པ་ངེས་པར་བསྒྲུབ་སྟེ་ཞེས་པའོ། ། 2-1159 དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་ནི་མཐའ་དང་དབུས་མེད་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟར་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་བྱང་ཆུབ་བོ། །ཡོངས་འཛིན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཅེས་པ་ཁམས་ནི་ཡོན་ཏན་དྲི་མ་ མེད་པ་དང་པོ་ནས་ཡོད་པ་གཏེར་དང་འདྲ་ལ་དེ་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཡོད་པར་རྣམ་པར་གཟིགས་ཏེ་ཞེས་པའོ། །དེའི་སྒྲིབ་པ་ནི་ཉོན་མོང་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ སྤྲིན་གྱི་དྲ་བ་དང་འདྲ་བའོ། །དེ་སེལ་བའི་རྐྱེན་ནི་སྒྲིབ་པ་དེ་དག་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཐུགས་རྗེ་རླུང་དང་འདྲ་བས་རྣམ་པར་གཏོར་ཞེས་པའོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ པ། རྒྱུན་མི་འཆད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། བསྟན་པ་ནི། གདུལ་བྱ་གང་གི་ཐབས་གང་གིས་འདུལ་བའི་བྱ་བ་གང་དང་ཡུལ་གང་དུ་དུས་གང་གི་ཚེ་འཕྲིན་ལས་འཇུག་པ་ལ་གདུལ་བྱ་ ལ་སོགས་པ་དེའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཐུབ་པ་རྟག་ཏུ་འཕྲིན་ལས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་གོ །བཤད་པ་ནི། འཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་ཡུལ་གདུལ་བྱའི་ཁམས་ནི་གང་ཞིག་གི་ འདུལ་བའི་ཚུལ་ནི་ཐབས་མང་པོ་གང
【現代漢語翻譯】 如同在水中看到圓滿報身佛的倒影，就像看到天空中的月亮一樣。 2-1158 《大乘經莊嚴論》中，關於佛性的論述，在功德解釋部分，第三品的解釋。 ༄། །關於如來事業的論述，即第四品的解釋。 事業，即佛的事業，有三點：簡要說明、詳細解釋、以比喻來證實。首先，第一點是任運成就：圓滿正等覺的佛陀在度化所化眾生時，所化眾生的根器有多種差別，而調伏這些所化眾生的方法也有多種，即調伏的方式，包括寂靜和猛厲等方便。儀容和行為等也是調伏的方式。對於所化眾生不同的根器，以何種方式進行調伏的事業，以及所化眾生所處的地點，以及在何時進行調伏的時機成熟時，爲了調伏而前往，遍主（指佛陀）恒常不依賴勤作，任運成就。 第二點是相續不斷：具足功德珍寶之頂的功德，如同充滿十地智慧之水的海洋，是必然涌出的原因。福德和智慧二資糧如同太陽的光芒，是顯現的原因。因此，十地和二資糧必定能成辦一切道之乘，即是此意。 2-1159 這些（資糧）的果實是無邊無際，廣大如虛空般周遍一切的菩提。守護者即是佛陀本身，佛性是功德無垢，從最初就存在，如同寶藏一般，並且佛陀能如實照見這一點在一切眾生身上無有差別。它的障礙是煩惱障和所知障，如同雲網一般。遣除這些障礙的因緣是諸佛的慈悲，如同風一般吹散這些障礙。詳細解釋分為兩部分：任運成就和相續不斷。第一部分又分為兩點：闡述和解釋。闡述：無論以何種方法調伏何種根器的所化眾生，在何處、何時開展事業，由於所化眾生不會對這些方面產生分別念，因此，能仁（指佛陀）恒常任運成就事業。解釋：開展事業的場所是所化眾生的根器，調伏的方式是多種多樣的方便。
【English Translation】 Like seeing the reflection of Sambhogakaya Buddha in water, just as seeing the moon in the sky. 2-1158 In the 'Uttaratantra Shastra' of the Mahayana, concerning the discussion of Buddha-nature, in the section explaining qualities, the explanation of the third chapter. ༄། །The explanation of the activities of the Tathagata, which is the explanation of the fourth chapter. Activities, that is, the activities of the Buddha, have three points: brief explanation, detailed explanation, and confirmation with metaphors. First, the first point is spontaneous accomplishment: When the perfectly enlightened Buddha tames sentient beings to be tamed, the dispositions of the sentient beings to be tamed have many differences, and the methods of taming these sentient beings also have many, that is, the ways of taming, including peaceful and wrathful means. Appearance and behavior are also ways of taming. For the different dispositions of sentient beings to be tamed, the activities of taming with which methods, and the place where the sentient beings to be tamed are located, and when the time for taming is ripe, going for the sake of taming, the omnipresent (referring to the Buddha) constantly does not rely on effort, but spontaneously accomplishes. The second point is continuous: Possessing the supreme qualities of precious jewels, like an ocean filled with the wisdom of the ten bhumis, is the cause of inevitable outflow. The two accumulations of merit and wisdom are like the light of the sun, which is the cause of manifestation. Therefore, the ten bhumis and the two accumulations will surely accomplish all vehicles of the path, that is the meaning. 2-1159 The fruits of these (accumulations) are boundless and vast, like the sky, pervading all Bodhi. The protector is the Buddha himself, Buddha-nature is immaculate in qualities, existing from the beginning, like a treasure, and the Buddha truly sees that this exists without difference in all sentient beings. Its obscurations are afflictive obscurations and cognitive obscurations, like a web of clouds. The conditions for removing these obscurations are the compassion of the Buddhas, like the wind blowing away these obscurations. The detailed explanation is divided into two parts: spontaneous accomplishment and continuous. The first part is further divided into two points: exposition and explanation. Exposition: No matter what method is used to tame what kind of sentient beings to be tamed, where and when the activities are carried out, because the sentient beings to be tamed do not generate conceptual thoughts about these aspects, therefore, the Muni (referring to the Buddha) constantly spontaneously accomplishes activities. Explanation: The place where activities are carried out is the disposition of the sentient beings to be tamed, and the ways of taming are various means.
་དང་གང་དག་གིས་འདུལ་བའི་བྱ་བ་སྟེ་དགོས་པ་གང་དང་གང་དུ་འཇུག་པའི་ཡུལ་དང་གང་གི་ཚེ་འཇུག་པའི་དུས་དེ་དག་ལ་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའོ། ། 2-1160 གཉིས་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ལ་བཞི་སྟེ། བསྟན་པ་དང་། བཤད་པ་དང་། དཔེ་སྦྱར་བ་དང་། དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། འཕྲིན་ལས་འབྱུང་བའི་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྒྱུ་དང་། དེའི་སྟོན་པ་སྟེ་རྐྱེན་ དང་དེའི་འབྲས་བུ་དང་། འཕྲིན་ལས་དེའི་འཇུག་པའི་ཡུལ་གྱི་རྒྱུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་ཡུལ་དེའི་སྒྲིབ་པ་དང་སྒྲིབ་དེ་གཅོད་པའི་རྐྱེན་དང་ཆོས་དྲུག་པོ་རྣམས་ལ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར་རྒྱུན་མི་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། འཕྲིན་ལས་རྒྱུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱུན་མི་འཆད་ཅེ་ན་འབྲས་བུའི་སར་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་རྒྱུ་ནི་ས་བཅུ་སྟེ་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ གཉིས་དག་ནི་འཕྲིན་ལས་དེ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །འབྲས་བུ་གང་ཐོབ་པས་རྒྱུན་མི་འཆད་ཅེ་ན། འཕྲིན་ལས་དེའི་འབྲས་བུ་ནི་བྱང་ཆུབ་མཆོག་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་པའོ། ། བྱང་ཆུབ་རང་གིས་ཐོབ་ཀྱང་གཞན་ལ་འཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མེད་པས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱེད་མི་ནུས་སོ་སྙམ་ན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཁམས་དེ་བཞིན་ཉིད་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཡོངས་ སུ་འཛིན་པས་འཕྲིན་ལས་འཇུག་ཏུ་རུང་ངོ་ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བྱང་ཆུབ་ཡོད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འཕྲིན་ལས་དོན་མེད་དོ་སྙམ་ན། བྱང་ཆུབ་དེ་ལ་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པ་ནི་མཐའ་ཡས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་རྣམས་སོ། ། 2-1161 ཞེས་པས་འཕྲིན་ལས་དོན་ཡོད་དོ་ཞེས་པའོ། །གལ་ཏེ་སྒྲིབ་པ་དེ་སེལ་བའི་ཐབས་ཤེས་མེད་པས་སེལ་བར་མི་ནུས་སོ་སྙམ་ན། སྒྲིབ་པ་དེ་འཇོམས་པའི་རྐྱེན་ནི་དུས་ཀུན་ཏུ་འཇུག་པའི་རྐྱེན་ ནི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ངེས་པར་འབྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་གྱི་གནས་དྲུག་པོ་འདི་དག་རྣམས་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་རྒྱ་མཚོ་དང་ཉི་མ་དང་ནམ་མཁའ་དང་ གཏེར་དང་སྤྲིན་དང་རླུང་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་ན་དྲི་མ་དག་པར་བྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆུ་དང་གཟུངས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་རིན་ པོ་ཆེ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ས་བཅུ་རྣམས་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་བཞིན་ནོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེ་བར་འཚོ་བ་སྟེ་ཕན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཚོགས་གཉིས་པོ་དག་ནི་ཉི་མ་བཞིན་ནོ། ། རྒྱ་ཆེན་པོ་མཐའ་དང་དབུས་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ནི་ནམ་མཁའི་ཁམས་བཞིན་ནོ། །ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དུ་དང་པོ་ནས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ གྱི་ཁམས་ནི་གཏེར་དང་འདྲའོ། །གློ་བུར་དུ་འབྱུང་བ
【現代漢語翻譯】 並且，以何種方式調伏眾生？需要以何種目的和在何種情況下進行調伏？對於這些，沒有任何分別念，而是自然而然地成就。 第二，相續不斷有四種：教法、講說、比喻和總結。第一，事業生起的決定性因素，以及其導師，即緣起，以及其結果，以及事業所及之處的因素，完全掌握，以及該處的障礙，以及斷除障礙的緣起，這六種法，因為沒有分別念，所以相續不斷。第二，事業依靠什麼因素而相續不斷呢？在結果的層面，決定性的因素是十地，即福德和智慧二資糧，是成就事業的因素。獲得什麼結果而相續不斷呢？事業的結果是無上菩提，即所謂的菩提。即使自己獲得了菩提，如果沒有利益他人的因素，就無法使他人獲得菩提，但菩提的自性，即真如，被一切眾生所掌握，因此可以利益他人。如此說來，一切眾生都具有菩提，那麼佛的事業豈不是沒有意義嗎？菩提的障礙是無邊的煩惱和近取煩惱，以及習氣。 因此，事業是有意義的。如果不知道消除障礙的方法，就無法消除障礙。那麼，摧毀障礙的緣起，是時時都在起作用的緣起，即大悲心。第三，決定性因素等六個要素，應按順序理解為如海洋、太陽、天空、寶藏、雲和風一樣。如何理解呢？因為具有清凈垢染的智慧之水，以及總持、三摩地和神通等功德珍寶，所以十地如大海。爲了眾生的安樂和利益，二資糧如太陽。因為廣大無邊，所以菩提的果位如虛空界。因為本來就存在於圓滿正等覺的法性中，所以眾生的自性如寶藏。突然出現
【English Translation】 And, in what ways are beings subdued? For what purposes and under what circumstances is subduing carried out? Regarding these, there is no conceptualization, but rather spontaneous accomplishment. Second, the uninterrupted continuity has four aspects: the doctrine, the explanation, the analogy, and the summary. First, the determining factor for the arising of activity, and its teacher, that is, the cause, and its result, and the factor of the place where the activity takes place, are fully grasped, and the obscurations of that place, and the cause for cutting off those obscurations, these six dharmas, because there is no conceptualization, are uninterruptedly continuous. Second, upon what factor does the activity rely to be uninterruptedly continuous? At the level of the result, the determining factor is the ten bhumis (stages), that is, the two accumulations of merit and wisdom, which are the factors for accomplishing the activity. By obtaining what result is it uninterruptedly continuous? The result of the activity is unsurpassed bodhi, that is, so-called enlightenment. Even if one attains bodhi oneself, if there is no factor for benefiting others, one cannot cause others to attain bodhi, but the nature of bodhi, that is, suchness, is grasped by all sentient beings, therefore it can benefit others. If this is the case, all sentient beings possess bodhi, then is the activity of the Buddha meaningless? The obscurations of bodhi are the boundless afflictions and the near afflictions, along with habitual tendencies. Therefore, the activity is meaningful. If one does not know the method for eliminating the obscurations, one cannot eliminate them. Then, the cause for destroying the obscurations is the cause that is always functioning, that is, great compassion. Third, these six elements, such as the determining factor, should be understood in order as like the ocean, the sun, the sky, the treasure, the cloud, and the wind. How should they be understood? Because they possess the water of wisdom that purifies defilements, and the precious qualities of dharani, samadhi, and supernormal knowledge, the ten bhumis are like a great ocean. For the well-being and benefit of all sentient beings, the two accumulations are like the sun. Because it is vast and without limit, the result of bodhi is like the realm of space. Because it has existed from the beginning in the nature of perfect and complete enlightenment, the nature of sentient beings is like a treasure. Suddenly arising
་དང་སེམས་ལ་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་དང་། རྩ་བ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཁམས་དེའི་སྒྲིབ་བྱེད་ཉོན་མོངས་པ་ནི་སྤྲིན་གྱི་ཚོགས་བཞིན་ནོ། །སྒྲིབ་པའི་སྤྲིན་དེ་མཐོང་བར་ན་བྱེད་པ་ནི་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་ཐུགས་རྗེ་མི་ཟད་པ་སྟེ་ཆེན་པོ་ནི་སྤྲིན་གཏོར་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རླུང་དང་འདྲའོ། ། 2-1162 བཞི་པ་ནི། དུས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་རྒྱུན་མི་འཆད་དོ། །ཞེས་བྱ་བའོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་ལས་ཞེ་ན། དང་པོ་ཐུགས་བསྐྱེད་པ་ན་གཞན་དོན་དུ་འཚང་རྒྱ་བར་དམ་བཅས་ ལ་དེའི་ཐབས་སུ་ས་བཅུ་དང་ཚོགས་གཉིས་བསྒྲུབ་པས་རྒྱུ་ཕུན་སུམ་འཚོགས་པའི་གཞན་གྱི་དབང་གིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། མཁྱེན་པས་བདག་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ དུ་མཚུངས་པར་གཟིགས་པས་གདུལ་བྱ་ལ་འཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་དོན་ཡོད་པ་དང་། ཐུགས་རྗེའི་མཛད་པ་སྒྲིབ་པ་སྤྲིན་ལྟར་བུ་སེལ་བའི་འཕྲིན་ལས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གསུམ་པ་དཔེ་བསྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྐུའི་ངོ་བོ་བརྒྱ་བྱིན་དང་འདྲ་བ་དང་། གསུང་གི་ངོ་བོ་ལྷའི་རྔ་དང་འདྲ་བ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་ངོ་ བོ་སྤྲིན་དང་འདྲ་བ་དང་། སྐུའི་མཛད་པ་ཚངས་པ་དང་འདྲ་བ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་མཛད་པ་ཉི་མ་དང་འདྲ་བ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་ནོར་བུ་རིན་ཆེན་བཞིན་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ གི་གསང་བ་སྒྲ་སྙན་བཞིན་དང་། སྐུའི་གསང་བ་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བ་དང་། དགེ་བ་བསྐྱེད་པ་ས་གཞི་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དཔེ་སོ་སོའི་རང་བཞིན། དཔེ་བསྟན་པའི་དགོས་པ། དཔེ་ཡི་གོ་རིམ་ངེས་པའོ། ། 2-1163 དང་པོ་ལ་དཔེ་དགུ་ལས། དང་པོ་སྐུའི་ངོ་བོ་བརྒྱ་བྱིན་དང་འདྲ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྣམ་རྟོག་མེད་པ། སྐྱེ་འགགས་མེད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དཔེ་དང་། དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ ལས། གཞི་ལ་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བའི་ཚུལ་ནི་དཔེ་ཇི་ལྟར་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སའི་སྟེང་འདི་རིན་པོ་ཆེ་བཻ་ཌཱུཪྻ་དག་པའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་ཏེ་གཞི་ཤིན་ཏུ་དག་པའི་ཕྱིར་དེར་སུམ་ཅུ་ རྩ་གསུམ་གྱི་གནས་ན་ལྷའི་དབང་པོ་བརྒྱ་བྱིན་ལྷའི་བུ་མོའི་འཁོར་གྱི་ཚོགས་དང་བཅས་པ་དང་། གཙོ་བོའི་གནས་རྣམ་པརརྒྱལ་བའི་ཁང་བཟང་དང་། དེ་ལས་གཞན་ཉེ་དབང་རྣམས་ཀྱི་ལྷ་གནས་དག་དང་། ཉེ་དབང་དེའི་གཞལ་ཡས་ཁང་སྣ་ཚོགས་རྣམས་དང་། དེ་དག་གི་ལོངས་སྤྱོད་དུ་གྱུར་པ་ལྷ་རྫས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམ་པ་མང་པོ་དེ་དག་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་མི་རྣམས་ཀྱིས་མཐོང་ངོ་ཞེས་པའོ། ། རྐྱེན་དེས་ཕན་པ་དང་འཇུག་པ་ནི་གཟུགས་བརྙན་དེ་རྣམས་མཐོང་བ་དེ་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་སའི་སྟེང་ན་གནས་པའི་སྐྱེས་པ་དང་། བུད་མེད་ཀྱི་ཚོགས་རྣམས་བསམ་པ་སྨོན་ལ
【現代漢語翻譯】 並且遍佈於心中，因為根未成立，所以那個界的遮蔽煩惱就像雲彩一樣。遮蔽的雲彩能夠被看見，是因為近處有無盡的慈悲，偉大如驅散雲彩的風。 第四，時輪存在多久，事業就不會停止。這是因為什麼原因呢？首先，在發起菩提心時，就發誓爲了利益他人而成就佛果，並且爲了那個目的而修持十地和積累二資糧，因為原因圓滿，所以憑藉他力必定會顯現；並且以智慧平等地看待自己和一切眾生都具有如來藏；因為有對所化眾生進行事業的因，所以進入是有意義的；並且因為慈悲的事業圓滿，能夠消除像云一樣的遮蔽。第三，用比喻來證明，分為兩個部分：簡略地說明，詳細地解釋。第一，身的體性像帝釋天，語的體性像天鼓，意的體性像雲彩，身的事業像梵天，意的事業像太陽，意的秘密像珍寶，如來的語的秘密像琵琶，身的秘密像虛空，產生善根像大地。第二部分分為三個方面：各個比喻的自性，顯示比喻的必要性，比喻的順序是確定的。 第一個方面有九個比喻，第一個是身的體性像帝釋天，分為兩個方面：沒有分別念，沒有生滅。第一個方面分為兩個部分：比喻和意義。第一個部分有四個方面：作為基礎，顯現影像的方式是，比如贍部洲的地面變成了珍貴的琉璃自性，因為基礎非常清凈，所以在三十三天的地方，天界的統治者帝釋天與天女眷屬的集合，以及主要者的宮殿殊勝宮，以及其他近臣的住所，以及近臣的各種宮殿，以及那些作為享受的天物，贍部洲的人們都能看見。 原因是，那些影像被看見，從那以後，居住在贍部洲地面上的男人和女人的集合，他們的想法和願望
【English Translation】 And pervades the mind, because the root is not established, therefore the obscuring afflictions of that realm are like clouds. The obscuring clouds can be seen because of the inexhaustible compassion nearby, which is great like the wind that scatters the clouds. Fourth, as long as the Kalachakra exists, the activities will not cease. What is the reason for this? First, when generating Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས།，梵文 बोधिचित्त，梵文羅馬擬音 bodhicitta，菩提心), one vows to attain Buddhahood for the benefit of others, and for that purpose, one practices the ten bhumis and accumulates the two accumulations, because the cause is complete, it will definitely appear through the power of others; and with wisdom, one equally sees oneself and all sentient beings as having the Tathagatagarbha (དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ།，梵文 तथागतगर्भ，梵文羅馬擬音 tathāgatagarbha，如來藏); because there is a cause for engaging in activities for the beings to be tamed, entering is meaningful; and because the activities of compassion are complete, it can eliminate obscurations like clouds. Third, to prove with metaphors, divided into two parts: briefly explaining, explaining in detail. First, the nature of the body is like Indra (བརྒྱ་བྱིན།，梵文 इंद्र，梵文羅馬擬音 Indra，帝釋天), the nature of speech is like the drum of the gods, the nature of mind is like clouds, the activity of the body is like Brahma (ཚངས་པ།，梵文 ब्रह्म，梵文羅馬擬音 Brahma，梵天), the activity of the mind is like the sun, the secret of the mind is like a precious jewel, the secret of the speech of the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།，梵文 तथागत，梵文羅馬擬音 tathāgata，如來) is like a lute, the secret of the body is like space, and generating virtue is like the earth. The second part is divided into three aspects: the nature of each metaphor, the necessity of showing the metaphor, and the order of the metaphors is certain. The first aspect has nine metaphors, the first is that the nature of the body is like Indra, divided into two aspects: without conceptualization, without arising and ceasing. The first aspect is divided into two parts: metaphor and meaning. The first part has four aspects: as a basis, the way images appear is, for example, the ground of Jambudvipa (འཛམ་བུའི་གླིང་།，梵文 जम्बुद्वीप，梵文羅馬擬音 Jambudvīpa，贍部洲) has become the nature of precious lapis lazuli, because the basis is very pure, in the place of the thirty-three gods, the ruler of the gods Indra with the assembly of goddesses, and the main palace, the Victorious Mansion, and other residences of the close attendants, and the various palaces of the close attendants, and those objects of the gods that have become their enjoyment, the people of Jambudvipa can see. The reason is that those images are seen, and from then on, the assembly of men and women living on the ground of Jambudvipa, their thoughts and wishes
མ་འདེབས་པར་བྱེད་ ཅིང་སྦྱོར་བའི་བརྒྱ་བྱིན་དེ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་ནི་ཡང་དག་པར་བླངས་ཏེ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །རྐྱེན་གང་ལ་ན་གཟུགས་བརྟན་སྣང་བ་དེ་ན་མཐོང་བར་གྱུར་ཏེ་དེའི་རྐྱེན་ལས་སོ། ། 2-1164 སྨོན་ལམ་ཇི་ལྟར་བུ་ཞེ་ན། ངེད་ཀྱང་དུས་རིང་པོ་མི་ཐོགསཔར་ལྷའི་དབང་པོ་འདི་འདྲ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་དེ་འདྲ་བའི་སྨོན་ལམ་མོ། །ཕན་པ་ལ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཟག་དེ་ དག་ལྷའི་དབང་པོའི་གཟུགས་བརྙན་འདི་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ལྷ་དབང་ཉིད་སྣང་བ་མ་ཡིན་ཞེས་དེ་ལྟ་བུར་ཤེས་པ་མེད་ཀྱང་སའི་སྟེང་འདི་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷའི་དབང་པོར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ རོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ན་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བའི་ཚུལ་རྐྱེན་ལས་སྨོན་ལམ་བཏབ་ཅིང་དགེ་བའི་ལས་བསྒྲུབས་སོ། །ཞེས་པའོ། །སྣང་བ་ལ་རྣམ་རྟོག་མེད་པ་ནི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་དེ་ནི་འཛམ་བུའི་གླིང་ པ་རྣམས་དགེ་བ་ལ་གཞུག་པར་བྱ་སྙམ་པའི་ཀུན་སློང་གི་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་འབད་རྩོལ་གྱི་གཡོ་བ་མེད་པ་དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་སའི་སྟེང་ན་དོན་ཆེན་ གྱིས་ནི་ཉེ་བར་གནས་སོ། །གཉིས་པདོན་ལ་ཡང་བཞི་ལས། སེམས་ལ་སངས་རྒྱས་སྣང་བའི་ཚུལ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་དཔེ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། །ཇི་ལྟར་ན། དད་པ་དང་ མོས་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་མེད་པ་ཅན་གྱི་རང་གི་སེམས་ལ་སྣང་བའོ། །དེ་གང་ལས་བྱུང་ན། དད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བསྒོམས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའོ། །སངས་རྒྱས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞིག་མཐོང་ཞེ་ན། 2-1165 སྐུའི་ངོ་བོ་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་བཟང་པོ་བརྒྱད་ཅུ་དང་ལྡན་པ་སྤྱོད་ལམ་འཆག་པ་དང་ནི་བཞེངས་པ་དང་བཞུགས་པ་དང་ནི་མནལ་གཟིམ་པ་དང་གཞན་ཡང་ཕྱག་སྐྱོང་བ་ལ་སོགས་པའི་སྤྱོད་ ལམ་སྣ་ཚོགས་པ་མཛད་པ་ཅན་ནོ། །གདུལ་བྱ་ལ་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ནི་གསུང་བ་དང་རེས་འགའ་ཆོས་མི་གསུང་བར་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་ལ་མཉམ་པར་བཞགཔར་གྱུར་པ་ དང་། རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་དག་མཛད་པ་གཟི་མདངས་ཅན་ནོ། །གང་གིས་མཐོང་ན་ལས་དག་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་སོ། །རྒྱུ་དེ་ཡིས་ཕན་པ་ལ་འཇུག་པའི་འབྲས་ བུ་འདོད་པས་ཡུལ་དུ་བྱས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཐོབ་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་པའོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་དེའི་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་ནི་ཞེས་པའོ། །དེ་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། བསམ་ པ་སངས་རྒྱས་དེ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དང་ལྡན་པའི་སྨོན་ལམ་དང་སྦྱོར་བ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགེ་བ་ལ་རབ་ཏུ་སྦྱོར་ཏེ་ཞེས་པའོ། །རྐྱེན་གང་ལས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ གཟུགས་སྐུ་དེ་མཐོང་ནས་ཀྱང་དེའི་རྐྱེན་ལས་སོ། །སྣང་བ་ལ་རྟོག་པ་མེད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་སྐུ་སྣང་བ་དེ་ནི་ཤིན་
【現代漢語翻譯】 不造作而行，爲了獲得帝釋百神的果報，應如法受持戒律等善法。在何種因緣下，能見到堅固的形象顯現呢？即在那樣的因緣下。 那麼，願望是怎樣的呢？愿我也能不久之後，變得像這位天神一樣。這就是那樣的願望。趨入利益的果報是，那些人僅僅是天神形象的顯現，而不是天神本身顯現，即使他們不瞭解這一點，也會從這個世間去世后，轉生為天神。 從何因產生呢？從形象顯現的方式，以及因緣、發願和行善而來。這就是所說的。顯現而無分別念，即形象的顯現，並非爲了讓贍洲之人趨入善法而生起意樂的分別念，也沒有努力的造作，雖然如此，但如前所述，世間仍有大利益。 第二，關於意義，也有四點。心中顯現佛陀的方式是：同樣，也能見到圓滿的佛陀。這是所說的。如何見到呢？在具有信心和虔誠等無垢染的自心中顯現。這從何而來呢？從修習信心等功德的因而來。見到怎樣的佛陀呢？ 具有身相的特徵和八十種隨好，行為舉止包括行走、站立、坐臥，以及其他如手印等各種行為。為所化眾生宣說寂靜涅槃之法，有時不說法，而是安住于內在的正定之中。示現神通等各種神變，光芒四射。誰能見到呢？業障清凈的眾生。以這樣的因，希求趨入利益的果報，就能獲得以所欲為境的佛果。這是所說的。從何因產生呢？從對佛陀的如法受持而來。那是什麼呢？ 即心中具有獲得佛陀的願望，以及爲了獲得佛陀而精進修持善法的行為。在何種因緣下，能見到佛陀的色身呢？即在那樣的因緣下。顯現而無分別念，即佛陀色身的顯現，並非是甚深...
【English Translation】 Without artificiality, in order to obtain the reward of the hundred gods of Indra, one should properly uphold virtues such as discipline. Under what circumstances can one see the appearance of a stable form? It is under those circumstances. So, what is the wish like? May I also become like this deity soon. That is the kind of wish. The result of entering into benefit is that those people are merely manifestations of the image of the deity, not the deity itself. Even if they do not understand this, they will pass away from this world and be reborn as deities. From what cause does it arise? It comes from the way the image appears, as well as from conditions, vows, and performing good deeds. That is what is said. Appearance without conceptualization means that the appearance of the image does not arise from the intention to lead the people of Jambudvipa to engage in virtuous deeds, nor is there any effort of fabrication. Nevertheless, as mentioned above, there are still great benefits in the world. Secondly, regarding the meaning, there are also four points. The way the Buddha appears in the mind is: Similarly, one can also see the perfect Buddha. This is what is said. How does one see it? It appears in one's own mind, which is free from impurities such as faith and devotion. From where does this come? It comes from the cause of cultivating virtues such as faith. What kind of Buddha does one see? Having the characteristics of the body and eighty minor marks, the conduct includes walking, standing, sitting, and lying down, as well as various other actions such as hand gestures. For the beings to be tamed, he proclaims the Dharma of peaceful Nirvana, and sometimes he does not proclaim the Dharma, but abides in inner Samadhi. He performs various kinds of miracles such as magical powers, radiating light. Who can see it? Sentient beings whose karmic obscurations are purified. With such a cause, desiring to enter into the result of benefit, one can obtain the fruit of Buddhahood, with the desired object as the object. That is what is said. From what cause does it arise? It comes from properly upholding the Buddha. What is that? That is, having the wish in mind to attain Buddhahood, and the action of diligently practicing virtuous deeds in order to attain Buddhahood. Under what circumstances can one see the physical body of the Buddha? It is under those circumstances. Appearance without conceptualization means that the appearance of the physical body of the Buddha is not profound...
ཏུ་ཡང་གདུལབྱ་ལ་སྐུའི་སྣང་བ་ཡང་སྟོན་པ་དང་ཆོས་གསུང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཀུན་སློང་གི་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་འབད་རྩོལ་གྱི་ཆོས་སྐུ་ལས་གཡོ་བ་མེད་ལ་དེ་ལྟ་ན་ཡང་གདུལ་བྱའི་འཇིག་རྟེན་ན་དོན་ཆེན་པོས་ནི་ཉེ་བར་གནས་སོ། ། 2-1166 ཕན་པའི་འབྲས་བུ་ལ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུའི་སྣང་བ་འདི་ནི་རང་གི་སེམས་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ་སོ་ སྐྱེ་བོས་མི་ཤིས་མོད་དེ་ལྟ་ན་ཡང་གཟུགས་སྐུ་མཐོང་བ་དེ་གདུལ་བྱ་དེ་དག་ལ་ནི་དོན་ཆེན་པོ་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། །ཇི་ལྟར་ན་གཟུགས་སྐུ་དེ་མཐོང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་འདི་ལ་གནས་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ལ་བསླབས་པས་ས་དང་པོ་ཡན་ཆད་དུ་རིམ་གྱིས་རང་གི་ནང་སེམས་ཀྱི་དམ་པའི་ཆོས་སྐུ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ མིག་གིས་མངོན་སུམདུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་སྐྱེ་འགགས་མེད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དཔེ་དང་། དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། སྐྱེ་འགགས་ཏུ་སྣང་བའི་ཚུལ་ནི། དེས་ཇི་ལྟར་འཛམ་བུ་ གླིང་གི་ས་གཞི་ཀུན་ནས་གཡང་སའམ་ངམ་གྲོག་ལ་སོགས་པ་ཉམ་ང་བའི་གནས་གཞན་དང་བྲལ་ནས་དྲི་མ་མེད་པའི་རིན་པོ་ཆེ་བཻཌཱུཪྻ་འོད་གསལ་ཞིང་མཛེས་པ་ལས་གྲུབ་པའི་སའི་སྟེང་ནི་ ལག་མཐིལ་ལྟར་མཉམ་པར་གྱུར་ཏེ་དེར་བརྒྱན་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་ནི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་བཀོད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་དཔལ་དང་ལྡན་པའོ། །དེར་གཟུགས་འཆར་བའི་ཚུལ་ནི་གང་གི་ཕྱིར་ཞེས་པ་གཞི་དག་པ་དེའི་ཕྱིར་གཞི་དེ་ནི་ལྷའི་བདག་པོ་གནས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་ཁང་བཟང་གི་ཚོགས་དང་བཅས་པ་ལྷའི་དབང་པོ་དང་ལྷ་གཞན་གྱི་གཟུགས་ཤར་ཏེ་ཞེས་པའོ། ། 2-1167 འགགས་པའི་ཚུལ་ནི་ཕྱིས་རིམ་གྱིས་ས་ཡི་ཡོ་ཏན་དག་ས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་གཟུགས་བརྙན་དེ་ནི་སླར་ཡང་མི་སྣང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། །སྣང་བའི་བྱེད་པ་ནི། བརྒྱ་བྱིན་དེའི་དངོས་པོ་ ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསྙེན་གནས་དང་དེ་ལས་གཞན་པའི་བརྟུལ་ཞུགས་དང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་ལ་ངེས་པར་ཕྱོགས་པའི་བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པའི་ཚོགས་རྣམས་བརྒྱ་བྱིན་ལ་སྨོན་པའི་སེམས་ ཀྱིས་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་འཐོར་བར་བྱེད་པ་ལྟར་རོ། །ཞེས་པའོ། ། གཉིས་པ་དོན་ལ་གསུམ་ལས། གཟུགས་སྐུ་སྣང་བའི་བྱེད་པ་ནི། དྲི་མས་དག་པའི་བཻ་ཌཱུཪྻ་དང་འདྲ་བའི་རང་གི་སེམས་དག་པ་ ལ་སྣང་བའི་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་དེ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བསམ་པ་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་སེམས་དང་། ལྡན་པའི་རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་དང་བརྒྱ་བྱིན་ ལ་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་རབ་ཏུ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །རྐྱེན་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བའི་ཚུལ་ནི། དཔེ་ཇི
【現代漢語翻譯】 此外，對於被調伏者，佛陀示現色身的顯現，說法等等，沒有意圖的分別念，也沒有努力的作為，法身從未動搖，但即便如此，對於被調伏者的世間來說，仍然具有重大的意義。 進入利益之果的果實，即色身的顯現，這僅僅是顯現在自己心中的一種形象，並不是圓滿的佛陀本身。雖然凡夫俗子不相信這一點，但即便如此，見到色身對於那些被調伏者來說，仍然具有重大的意義。因為依靠見到色身，安住于大乘的那些人，通過修學六度，逐漸地，從初地開始，就能以智慧之眼親眼見到自己內心的清凈法身。以上。 第二，關於無生滅，分為兩種：比喻和意義。第一種又分為兩種：顯現生滅之相的方式是：就像整個贍部洲的地面，遠離了懸崖或深淵等令人恐懼的地方，由無垢的、光明的、美麗的藍寶石構成，地面像手掌一樣平坦，那裡的裝飾的特點是，具備了以無垢的珍寶裝飾的功德的光輝。在那裡顯現形象的方式是，因為那個清凈的處所，所以那個處所顯現了天主與眾天宮殿，以及天神和其它天人的形象。以上。 滅盡之相是：後來，隨著地面的功德逐漸與地面分離，那個影像也就不再顯現了。以上。顯現的作用是：爲了獲得帝釋天的實物，那些必定傾向於齋戒以及其他苦行和佈施等善行的男女大眾，就像以渴望帝釋天的心情撒花一樣。以上。 第二，意義分為三種：顯現色身的作用是：爲了獲得與清凈的藍寶石相似的清凈自心上所顯現的能仁，懷著極度歡喜的心情，菩薩們像男女老少渴望帝釋天一樣，生起殊勝的菩提心。緣起，顯現影像的方式是，比如...
【English Translation】 Furthermore, for those to be tamed, the Buddha shows the appearance of the Rupakaya (form body), teaches the Dharma, etc., without any conceptualization of intention, and without any effort, the Dharmakaya (dharma body) never wavers, but even so, for the world of those to be tamed, it is of great significance. The fruit of entering the fruit of benefit, that is, the appearance of the Rupakaya (form body), is merely an image appearing in one's own mind, and is not the complete Buddha himself. Although ordinary people do not believe this, even so, seeing the Rupakaya (form body) is of great significance to those to be tamed. Because by relying on seeing the Rupakaya (form body), those who abide in the Mahayana (great vehicle), through studying the Six Paramitas (perfections), gradually, from the first Bhumi (ground) onwards, will be able to directly see their own inner pure Dharmakaya (dharma body) with the eye of wisdom. The above. Secondly, regarding no arising and ceasing, there are two types: example and meaning. The first type is further divided into two: the way of appearing as arising and ceasing is: just as the entire ground of Jambudvipa (rose-apple continent) is free from terrifying places such as cliffs or abysses, and is made of immaculate, bright, and beautiful lapis lazuli, the ground is as flat as the palm of the hand, and the special features of the decorations there are that it possesses the splendor of the merits of being decorated with immaculate jewels. The way the image appears there is, because of that pure place, that place shows the lord of the gods with the assembly of victorious mansions, as well as the images of the lord of the gods and other gods. The above. The aspect of ceasing is: later, as the merits of the ground gradually separate from the ground, that image will no longer appear again. The above. The function of appearing is: in order to obtain the actual object of Indra (name of a deity), those groups of men and women who are certainly inclined towards fasting and other ascetic practices and generosity, etc., just like scattering flowers with a mind longing for Indra (name of a deity). The above. Secondly, the meaning is divided into three: the function of appearing the Rupakaya (form body) is: in order to obtain the Thubpa (sage) appearing on one's own pure mind, which is similar to pure lapis lazuli, with a mind of great joy, the Bodhisattvas (enlightenment being) generate supreme Bodhicitta (mind of enlightenment) just like men and women, young and old, longing for Indra (name of a deity). Causation, the way the image appears is, for example...
་ལྟར་བཻཌཱུཪྻའི་ས་གཞི་གཙང་མ་ལ་ལྷའི་དབང་པོའི་ལུས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ སྣང་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བའི་དད་པའི་སེམས་ཀྱི་ས་གཞི་གཙང་མ་ལ་ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུའི་གཟུགས་བརྙན་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་སྣང་བ་འཆར་རོ། །ཞེས་པའོ། ། 2-1168 སེམས་དབང་གིས་སྐྱེ་འགགས་ཏུ་སྣང་བ་ནི་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བར་ཐུབ་པའི་སྐུའི་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་ན་མ་དད་པའི་སྙོག་པ་མེད་པའི་དད་པའི་རང་གི་སེམས་ཀྱི་དབང་གིས་འཇུག་ཅིང་། གཟུགས་བརྙན་ ནུབ་ཅིང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་སྣང་ཕ་ཡང་། མ་དད་པ་ལ་སོགས་པ་སྒྲིབ་པའི་རྙོག་པ་དང་བཅས་པའི་རང་གི་སེམས་རབ་ཏུ་འཇུག་པའི་དབང་གིས་འཇུག་གོ །ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་དག་ན་ འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་གཟུགས་བརྟན་ཤར་བར་སྣང་བ་དང་ནུབ་པར་སྣང་ཡང་བརྒྱ་བྱིན་འཕོས་པ་མེད་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་གདུལ་བྱའི་སེམས་ལ་གཟུགས་སྐུ་སྐྱེ་བ་དང་འགགས་པར་སྣང་ ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་སྟེ་སྐྱེ་བ་དང་ཞིག་པ་སྟེ་འཆི་འཕོ་བ་ཞེས་དེ་ལྟར་མི་ལྟ་སྟེ་མི་བསམ་མོ། །གཉིས་པ་གསུང་གི་ངོ་བོ་ལྷའི་རྔ་དང་འདྲ་བ་ལ་ གསུམ་སྟེ། ཕན་འདོག་པའི་རྣམ་པ། ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས། དེ་དམིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། བག་ཡོད་པ་ལ་སྦྱོར་བ། འཚེ་བ་ལས་སྐྱོབ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་སྟོན་པ་དང་། དེའི་བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་དཔེ་ནི། ཇི་ལྟར་ལྷའི་ནང་དུ་ཆོསཀྱི་རྔས་ནི་བསྐུལ་བར་བྱེད་པ་ལྟར་ཞེས་པའོ། །རྔ་དེ་རྒྱུ་གང་ལས་བྱུང་ན། ལྷ་རྣམས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་དཀར་པོ་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་མཐུ་ཡིས་ནི་བྱུང་བའོ། ། 2-1169 ཇི་ལྟར་བསྐུལ་བར་བྱེད་ན། འབད་རྩོལ་དང་གནས་དང་ཡིད་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་དང་ཀུན་སློང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་བཞིན་དུའོ། །གང་གིས་བསྐུལ་ན། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་དང་། ཟག་ པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞི་བའི་སྒྲ་ཡིས་སོ། །གང་བསྐུལ་ན། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་གཡེངས་པས་བག་མེད་པའི་ལྷ་རྣམས་ ཐམས་ཅད་དོ། །དུས་ནམ་ན་ཡང་དང་ཡང་དུའོ། །དོན་ནི་དེ་བཞིན་དུ་ཁྱབ་བདག་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཇི་ལྟར་ན། འབད་རྩོལ་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་ཡང་འགྲོ་བ་ མ་ལུས་པ་ལ་སངས་རྒྱས་གསུང་གིས་ཁྱབ་པར་མཛད་དེ་སྟོན་ཏོ། །གང་ལ་ན། གདུལ་བྱ་གསུང་གི་འཕྲིན་ལས་འཇུག་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ལའོ། །གཉིས་པ་ནི་དཔེ་ཇི་ལྟར་ལྷའི་གནས་ ན་ལྷ་རྣམས་བསྐུལ་བར་བྱེད་པའི་རྔ་སྒྲ་དེ་རང་གི་སྔོན་གྱི་དགེ་བའི་ལས་ལས་བྱུང་བ་དེ་བཞིན་དུ་འཇིག་རྟེན་ན་ཐུབ་པའི་ཆོས་གསུངས་པའང་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་དགེ་བའི་ལས་ བསག་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ན
【現代漢語翻譯】 就像在清凈的琉璃地面上顯現天帝身體的影像一樣，同樣地，在所化有情的清凈信心地上，也會顯現能仁（釋迦牟尼佛的稱號）圓滿受用身的影像，即化身。 由於心的力量而顯現生滅，這是因為在所化有情面前顯現能仁之身影像時，憑藉沒有不信雜染的清凈信心，佛陀的影像便會顯現；而當影像隱沒，示現寂滅時，則是由於不信等煩惱障蔽，自心強烈執著所致。如同在世間，在贍部洲，帝釋天顯現和隱沒身影，但帝釋天本身並沒有轉移一樣，同樣地，在所化有情心中，佛陀的色身顯現生起和滅亡，但如來本身並沒有經歷生、滅，即死亡和轉移，不應如此看待，不應如此思量。第二，關於佛語的自性如同天鼓，分為三點：饒益之相、殊勝之法、以及其所緣之因。 第一點分為兩方面：與謹慎者相應，以及從傷害中救護。第一方面又分為兩點：宣說佛法和其作用。首先是譬喻：如同天界的法鼓能夠策勵眾生一樣。那麼，這個天鼓是從何而來呢？它是從諸天先前積累的清凈善業的力量中產生的。 它是如何策勵的呢？在沒有勤奮、處所、意念和作意的情況下，它就能策勵。它用什麼策勵呢？用『一切有為法皆是無常』、『一切有漏皆是痛苦』、『諸法無我』和『涅槃寂靜』的聲音來策勵。它策勵誰呢？策勵所有因貪戀妙欲而放逸的天人。它在什麼時候策勵呢？在任何時候，一次又一次地策勵。其含義是，同樣地，遍主圓滿正等覺佛陀們也會宣說佛法。如何宣說呢？即使遠離勤奮等，也能以佛陀的語言遍佈一切眾生，從而宣說佛法。對誰宣說呢？對那些具有接受佛語事業之福分（根器）的所化有情宣說。第二點是，譬如在天界，諸天被天鼓的聲音策勵，那是因為他們自己先前積累了善業；同樣地，在世間，能仁所說的佛法，也是從所化有情自己積累善業中產生的。
【English Translation】 Just as the image of the body of the lord of the gods appears on a pure beryl ground, so too, the image of the Enjoyment Body of the Mighty One (another name for Shakyamuni Buddha) appears as the manifestation of the Emanation Body on the pure ground of the mind of faith of the beings to be tamed. The appearance of arising and ceasing due to the power of the mind is such that when the image of the body of the Mighty One appears to the beings to be tamed, it enters by the power of one's own mind of faith, which is free from the impurity of disbelief. And when the image disappears and appears to pass into sorrow, it also enters by the power of one's own mind, which is full of the impurity of obscurations such as disbelief. Just as in the world, in Jambudvipa (the continent where humans live), Indra (king of the gods) appears and disappears, but Indra himself does not move, so too, in the minds of the beings to be tamed, the Form Body appears to arise and cease, but the Thus-Gone One (Tathagata) himself does not have birth and destruction, that is, death and transference, so do not look at it that way, do not think that way. Second, the nature of speech is like the drum of the gods, and there are three aspects to it: the aspect of benefiting, the particularly excellent Dharma, and the reason for its object. The first has two aspects: associating with the mindful, and protecting from harm. The first has two aspects: teaching the Dharma and its function. The first example is: Just as the drum of Dharma in the heavens encourages, so it is said. From what cause does that drum arise? It arises from the power of the white virtuous deeds of the gods in the past. How does it encourage? Without effort, place, mind, and conceptualization of intention. What does it encourage with? With the sound of 'all conditioned things are impermanent,' 'all contaminated things are suffering,' 'all phenomena are without self,' and 'nirvana is peace.' Who does it encourage? All the gods who are heedless due to being distracted by the qualities of desire. When does it encourage? At any time, again and again. The meaning is that, similarly, the all-pervading, perfect Buddhas also teach the Dharma. How? Even though they are free from effort and so on, they pervade all beings with the speech of the Buddha and teach. To whom? To those who have the fortune (capacity) to engage in the activity of the speech of the beings to be tamed. The second example is that just as in the abode of the gods, the sound of the drum that encourages the gods arises from their own virtuous deeds in the past, so too, in the world, the Dharma spoken by the Mighty One arises from the accumulation of virtuous deeds by the beings to be tamed.
ོ། །ཡང་ཇི་ལྟ་འབད་རྩོལ་དང་གནས་དང་། ལུས་དང་། སེམས་དང་བྲལ་བའི་རྔའི་སྒྲ་དེ་ལྷ་རྣམས་ལ་ཞི་བ་སྒྲུབ་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་འབད་རྩོལ་ལ་སོགས་དེ་བཞིན་དང་བྲལ་བའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་གསུང་བ་འདི་གདུལ་བྱ་ལ་ཞི་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། 2-1170 གཉིས་པ་འཚེ་བ་ལས་སྐྱོབ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དཔེ་ནི་ཇི་ལྟར་སེལ་བར་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པའོ། །གནས་ནི། ལྷའི་གྲོང་ཁྱེར་ལྟ་ན་སྡུག་ལ་སོགས་པ་ནའོ། །རྒྱུ་གང་གིས་ན། རྔ་སྒྲའི་ རྒྱུ་ལས་བྱུང་པའི་མི་འཇིགས་པ་སྦྱིན་པ་ནི་ཞེས་པའོ། །དུས་གང་གི་ཚེ་སེལ་ན། ཉོན་མོངས་ཞེས་རྩུབ་འགྱུར་གྱི་ཚལ་དུ་ལྷ་མ་ཡིན་དང་འཐབ་མོའི་གཡུལ་དུ་འཇུག་པའི་ཚེ་ནའོ། །གང་སེལ་ ན། ལྷ་མིན་གྱི་དཔུང་རྒྱལ་ཏེ་ལྷ་རྣམས་སྐྲག་པའི་འཇིགས་པ་དང་ཞར་ལ་འོངས་པ་བག་ཡོད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་ལ་བག་མེད་པའི་རྩེ་མོའོ། །གཉིས་པ་དོན་ནི། དེ་བཞིན་དུ་གནས་འཇིག་རྟེན་ དག་ན་རྒྱུ་བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་འབྲས་བུ་སེམས་ཅན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་རབ་ཏུ་འཇོམ་པར་བྱེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཞི་བ་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་བླ་ན་མེད་པའི་ལམ་གྱི་ཚུལ་བརྗོད་དེ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ། གལ་ཏེ་ལྷའི་རྔ་ སྒྲ་དཔེར་བྱེད་ཀྱི་སིལ་སྙན་གཞན་དཔེར་མི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གི་ཡིན་ཞེ་ན། ཐུབ་པའི་གསུང་དབྱངས་ལྷ་རྫས་ཀྱི་སིལ་སྙན་རྣམས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ན་སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པ་ཉིད་དང་། 2-1171 མ་འོངས་པ་ན་ཕན་པ་དང་ཚེ་འདིར་བདེ་བ་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། ཀུན་བརྗོད་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དང་། རྗེས་སུ་སྟོན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ་ཆོ་འཕྲུལ་རྣམ་པ་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་སྡུག་ བསྔལ་ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷའི་སིལ་སྙན་རྣམས་ནི་ཉི་ཚེ་བ་དང་ཕན་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱིན་པ་མ་ཡིན་པས་དཔེར་མི་རུང་ངོ་། །ལྷའི་སྒྲ་ནི་བག་མེད་པ་ཐམས་ ཅད་བག་ཡོད་པ་ལ་བསྐུལ་བ་དང་། དུསལས་མི་འདའ་བས་ཉི་རྩེ་མ་ཡིན་པ་དང་། ལྷ་མ་ཡིན་ལ་སོགས་པའི་ཉེ་བར་འཚེ་བའི་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་པ་དང་། བག་ཡོད་པ་ལ་སྦྱོར་བས་ ཕན་པ་དང་། འདོད་པའི་བདེ་བ་ལ་ཆགས་པ་སྤོང་ཞིང་ཆོས་ཀྱི་དགའ་བདེ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པས་ན་བདེ་བ་དང་། མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་སྒྲོགས་ཤིང་འཕོངས་པ་ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ ངེས་པར་འབྱིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གི་དཔེར་མི་རུང་ངོ་། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། ལྷའི་སིལ་སྙན་ལས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ཁྱད་པར་བཞིས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ་ལྷའི་ནང་ གི་རྔའི་སྒྲ་པོ་ཞེས་འབྱུང་ཡང་སིལ་སྙན་རྣམས་ནི་ས་ལ་གནས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 再者，如同不依賴努力、處所、身體和心意的鼓聲，能為諸天帶來寂靜一般；同樣地，不依賴努力等的佛陀之教法，也能為所化眾生帶來寂靜。 第二，從救護怖畏的角度來說，分為兩部分：譬喻部分，如如何遣除怖畏；處所部分，如在悅意天城等處；原因部分，因為佈施了由鼓聲之因所生的無畏；時間部分，在煩惱粗猛，諸天與非天交戰之時；所遣除的，是阿修羅軍隊得勝，諸天恐懼的怖畏，以及將放逸者引入不放逸，將不放逸者引入放逸之頂峰。 第二，意義部分：同樣地，在清凈世間，從禪定和無色等善因所生的果，能徹底摧毀眾生的煩惱和痛苦，其自性是寂靜涅槃，宣說無上道之理。 第二，在殊勝的法方面，分為總說和廣說。首先，如果問：為何以天鼓之聲作為譬喻，而不以其他樂器作為譬喻？原因在於，佛陀的妙音勝過天界的樂器。原因何在？因為它遍及一切眾生， 能利益未來，帶來今生的安樂，並具有神變、記說和教誡三種神變，能必定解脫痛苦。天界的樂器則短暫、無益，且不能必定解脫，因此不能作為譬喻。天界的音聲能策勵一切放逸者趨向不放逸，不會超越時節，因此不是短暫的；能救護非天等帶來的怖畏，能將放逸者引入不放逸，因此是有益的；能捨棄對欲樂的貪執，親近佛法的喜樂，因此是安樂的；能宣說無常等，平息衰敗，因此是必定解脫的，所以不能作為佛陀之語的譬喻。廣說部分：如來之語勝過天界樂器的四種殊勝之處，即使天界中有『鼓聲』之說，但樂器僅限於居住於地上的諸天。
【English Translation】 Furthermore, just as the sound of a drum, independent of effort, place, body, and mind, brings peace to the gods; similarly, the Buddha's teachings, independent of effort and the like, bring peace to those to be tamed. Second, from the perspective of protecting from harm, there are two parts: the example, such as how to dispel fear; the place, such as in the delightful city of the gods; the cause, because of giving fearlessness born from the cause of the drum sound; the time, when afflictions are intense, and the gods are at war with the Asuras; what is dispelled is the victory of the Asura armies, the fear that frightens the gods, and leading the heedless into heedfulness, and the heedful to the peak of heedlessness. Second, the meaning: similarly, in pure realms, the fruit born from virtuous causes such as meditation and the formless realms, can completely destroy the afflictions and sufferings of sentient beings, its nature is the peaceful Nirvana, proclaiming the principle of the unsurpassed path. Second, regarding the distinguished Dharma, there are two parts: a summary and a detailed explanation. First, if asked: why is the sound of the heavenly drum used as an example, and not other musical instruments? The reason is that the Buddha's melodious voice surpasses the instruments of the heavenly realms. What is the reason? Because it pervades all beings, benefits the future, brings happiness in this life, and possesses three kinds of miracles: transformation, proclamation, and instruction, and can certainly liberate from suffering. The instruments of the heavenly realms are temporary, unhelpful, and cannot certainly liberate, therefore they cannot be used as an example. The sound of the heavenly realms encourages all the heedless to turn to heedfulness, does not exceed the seasons, therefore it is not temporary; it protects from the fear brought by Asuras and others, leads the heedless into heedfulness, therefore it is beneficial; it abandons attachment to sensual pleasures, draws near to the joy of the Dharma, therefore it is happiness; it proclaims impermanence and the like, pacifies decay, therefore it is certain liberation, so it cannot be used as an example of the Buddha's words. Detailed explanation: the Tathagata's words surpass the four distinctions of the heavenly instruments, even if there is a 'drum sound' in the heavenly realms, the instruments are limited to the gods residing on the earth.
ི་རྣ་བར་མི་འགྲོ་བས་ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རྔ་སྒྲ་ནི་དུས་ལ་བབས་པའི་གདུལ་བྱ་ལ་འཁོར་བའི་ས་འོག་གི་འཇིག་རྟེན་དག་ཏུའང་ཁྱབ་པར་འགྲོ་བའི་ཁྱབ་པ་དང་། 2-1172 ལྷར་ནི་ལྷའི་སིལ་སྙན་བྱེ་བ་མང་པོ་ཡང་འདོད་ཆགས་ཀྱི་མེ་མངོན་པར་འཕེལ་བའི་དོན་དུ་སྒྲོགས་པས་ཕན་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་གསུང་དབྱངས་གཅིག་ཀྱང་ སྡུག་བསྔལ་གྱི་མེ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་རབ་ཏུ་ཞི་བའི་དོན་དུ་འཇུག་པས་མ་འོངས་པ་ན་ཕན་པ་དང་། ལྷར་ནི་མཛེས་ཤིང་ཡིད་དུ་འོང་བའི་སིལ་སྙན་གྱི་སྒྲ་ནི་སེམས་ཀྱི་རྒོད་པ་ དང་། རྣམས་གཡེང་འཕེལ་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་བདེ་བ་ཡིན་ལ་ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་ནི་གདུལ་བྱ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སེམས་གཏད་པའི་བསམ་པ་བསྐུལ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་ ཡིན་པས་བསམ་གཏན་གྱི་བདེ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་། མདོར་ན་མ་ལུས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྣམས་སུའང་ལྷ་དང་། སའི་སྟེང་ན་གནས་པའི་མི་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུར་བཅས་ཟད་ནས་ཟག་ པ་མེད་པའི་བདེ་བའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མ་ལུས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སུ་ཁྱབ་པར་སྣང་བའི་ཐུབ་པའི་གསུང་དབྱངས་ཉིད་ལ་ནི་རབ་ཏུ་བརྟན་པར་བརྗོད་དོ། ། ཞེས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ཁྱད་པར་འཕགས་སོ། །གསུམ་པ་མི་དམིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་པ་ཡིན་ན་འགའ་ཞིག་གིས་མིང་ཐོས་པ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། 2-1173 དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་གི་ཉེས་པ་མ་ཡིན་གྱི་སེམས་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཉེས་པ་ཡིན་ཏེ་ཇི་ལྟར་རྣ་བ་འདི་དབང་པོ་དང་བྲལ་བས་ཕྲ་མོའི་སྒྲ་ནི་ཡོད་ཀྱང་མི་མྱོང་བཞིན། མི་ ཐོས་པ་བཞིན་ནམ། སྒྲ་ཐམས་ཅད་མ་ལུས་པ་ལྷའི་རྣ་བར་ཡང་རྣ་ལམ་དུ་ནི་མི་འགྲོ་ཡང་སྒྲའི་ཉེས་པ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་ཞིང་ཟབ་ པ་བློ་མཆོག་ཏུ་ཞིབ་མོའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ཡང་གདུལ་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པའི་ཡིད་ཅན་འགའ་ཞིག་གི་རྣ་བའི་ལམ་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི་ཡོད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ ཐོས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཐུགས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྤྲིན་དང་འདྲ་བ་ལ་བཞི་སྟེ། ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ། སྣོད་ཀྱི་དབང་གིས་ཐ་དད་དུ་སྣང་བ། ཕན་པ་དང་གནོད་པ་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་ འཇུག་པ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་མི་འཇིལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། བསྟན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་དབྱར་གྱི་དུས་ན་སྤྲིན་གྱི་ཕུང་པོ་ལས་ས་གཞི་ལ་མེ་ཏོག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཆུའི་ ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་འབད་རྩོལ་མེད་པར་མངོན་པར་འབེབས་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་བའི་དམ་པའི་ཆོས་གྱི་ཆུའི་ཆར་འབེབས་སོ་ཞེས་པའོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ན། ཚད་མེད་པ
【現代漢語翻譯】 與此相反，諸天之樂音雖多，卻不能遍及一切，因為它們只會增長貪慾之火；而佛陀的法音，卻能遍及應受教化的眾生，甚至能傳到輪迴的地下世界。 諸天的樂音，是爲了助長貪慾之火，毫無益處；而大悲之主佛陀的音聲，卻能平息一切痛苦之火及其根源，利益未來。諸天的美妙樂音，只會增長內心的散亂和放逸，帶來暫時的快樂；而大悲之主如來的音聲，卻能激勵眾生專注于禪定，帶來禪定的喜悅。 總而言之，無論在哪個世界，無論是天界還是人間，凡是能消除痛苦及其根源，帶來無漏之樂的，都是佛陀的法音。佛陀的法音遍佈一切世界，具有殊勝的解脫痛苦之功用。 第三個理由是不執著：如果如來的法音遍佈一切世界，為何有些人聽不到呢？ 這並非佛陀法音的過失，而是眾生自身的業障所致。正如耳根不全之人，即使有細微的聲音也無法聽聞；又如諸天的樂音，也並非所有天人都能聽到。佛陀的教法深奧微妙，唯有具足智慧和清凈心的眾生，才能領悟和聽聞，並非所有人都能聽聞。 佛陀的意，如同雲朵般具有四種特性：成熟萬物、隨器而現、無私利他、不為痛苦所動。首先，如同夏季的雲朵，無需任何努力，就能降下甘霖，滋養大地，使百花盛開；同樣，佛陀的甘露法雨，也能滋養眾生。 那麼，這甘露法雨從何而來呢？
【English Translation】 In contrast, the sounds of the gods, however numerous, do not pervade everything, as they only increase the fire of desire; while the sound of the Buddha's Dharma pervades all beings to be taught, even reaching the underworlds of samsara. The sounds of the gods are to fuel the fire of desire, which is of no benefit; while the voice of the compassionate Buddha extinguishes all suffering and its roots, benefiting the future. The beautiful sounds of the gods only increase the mind's distraction and laxity, bringing temporary pleasure; while the voice of the compassionate Tathagata inspires beings to focus on meditation, bringing the joy of samadhi. In short, in whatever world, whether in the heavens or on earth, whatever eliminates suffering and its roots and brings unpolluted joy is the voice of the Buddha's Dharma. The Buddha's Dharma pervades all worlds and has the supreme function of liberating from suffering. The third reason is non-attachment: If the Tathagata's Dharma sound pervades all worlds, why do some people not hear it? This is not the fault of the Buddha's Dharma sound, but the fault of beings themselves. Just as those with incomplete ears cannot hear even subtle sounds; and just as not all gods can hear the sounds of the gods. The Buddha's teachings are profound and subtle, and only beings with wisdom and pure minds can comprehend and hear them, not everyone can hear them. The Buddha's mind, like a cloud, has four characteristics: maturing all things, appearing differently according to the vessel, selfless altruism, and not being moved by suffering. First, just as the clouds in summer, without any effort, can drop rain, nourishing the earth and causing hundreds of flowers to bloom; similarly, the Buddha's nectar Dharma rain can also nourish beings. So, where does this nectar Dharma rain come from?
འི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་སྤྲིན་ལས་ནི་ཞེས་པའོ། ། 2-1174 དགོས་པ་གང་གི་དོན་དུ་ན། གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལ་དགེ་བའི་ལོ་ཏོག་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུ་ཞེས་པ་དེའི་དོན་དུའོ། །ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན། ཀུན་སློང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་འབད་རྩོལ་མེད་ པར་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའོ། །བཤད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་དགེ་བའི་ལམ་དུ་འཇུག་ཅིང་བརྩོན་པ་ན་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་རླུང་གིས་བསྲུབས་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཆུའི་ཆར་པ་སྤྲིན་གྱི་ ཚོགས་ལས་འབེབས་པ་ལྟར་དེ་ནི་ཐུགས་བརྩེ་བའི་རླུང་གིས་བསྐྱེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྲིན་ལས་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆར་པ་འབེབས་སོ། །དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་ན་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལ་དགེ་ བའི་ལོ་ཏོག་མངོན་པར་སྤེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚུལ་བཤད་པ་སྲིད་པ་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་ལ་དགེ་བའི་ལོ་ཏོག་བསྐྲུན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའོ། །གང་ན་ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་ཐུགས་ཀྱི་ སྤྲིན་ནི་ཞེས་པའོ། །དེ་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དྲི་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་ཀྱི་ཆུའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ། །དེ་གནས་གང་ལ་གནས་ཞེ་ན། མཁྱེན་པ་དང་བརྩེ་བ་ཆེན་པོའི་ནམ་ མཁའི་དཀྱིལ་ན་གནས་པའོ། །ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཤེས་རབ་ཀྱིས་འགྱུར་བ་དང་བཅས་པའི་འཁོར་བའི་ཉེས་པ་དང་སྙིང་རྗེས་མི་འགྱུར་བ་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་སྤྲོས་པས་མ་དགོས་པའོ། ། 2-1175 གཉིས་པ་སྣོད་ཀྱི་དབང་གིས་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་བ་ནི། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་ལས་ཆར་འབབ་པ་ན་ཐོག་མར་སྤྲིན་དེ་ལས་བསིལ་ཞིང་རོ་མངར་བ་དང་ལུས་ལ་མི་གནོད་པས་འཇམ་པ་དང་ རེག་པ་ཡང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་ཆུ་ནི་རོ་གཅིག་པ་མཐོན་ཅིང་འབབ་པར་གྱུར་ན་ཡང་ཕྱིས་ས་ལ་བབ་པ་ན་བ་ཚ་ཅན་ལ་སོགས་པའི་གནས་སོ་སོ་ དང་འབྲེལ་པ་ལས་བ་ཚ་དང་ཁ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཤིན་ཏུ་མང་པོའི་རོར་ནི་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཆོས་གསུངས་པ་ན་ཐོག་མར་རབ་ཏུ་ཡངས་ཤིང་རྒྱ་ཆེ་ བའི་བརྩེ་བའི་སྤྲིན་གྱི་སྙིང་པོ་ལས་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་ཆུ་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རོ་གཅིག་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆར་ཐོན་ཅིང་ཕབ་ཀྱང་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱི་ཁམས་ཐ་དད་པའི་གནས་ཀྱི་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བ་ལས་ཐེག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་མང་པོའི་རོ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་སྟོན་པས་ འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་ཅེས་གསུངས་པ་ལ་ཉན་ཐོས་པ་དག་གིས་མི་རྟག་པའི་ཆོས་བདེན་པར་གོ་ལ། དབུ་མ་པས། བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལ། མདོར་ན་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ནི། །སེམས་ཀྱི་མི་རྟག་ཉིད་བཞེད་ན། ། 2-1176 དེ་དག་སེམས་ནི་སྟོང་ཉིད་དུ། །ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་མི་བཞེད་འགྱུར། །ཞེས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གོ་བ
【現代漢語翻譯】 所謂的『大悲之云』（藏文：ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་སྤྲིན་ལས་ནི་ཞེས་པའོ།）。 爲了什麼目的呢？爲了在被調伏者的相續中生起善妙的種子。這是它的目的。方式是怎樣的呢？無需勤作，任運自成。解釋是：就像世間之人進入善道並精進時，諸天以風所生的水雨從雲中降下一樣，這是由慈悲之風所生的佛陀之云降下殊勝之法的雨。爲了什麼目的呢？爲了在被調伏者的相續中增上善妙的種子。說明它的方式是：爲了在輪迴中安住的有情心中生起善妙的種子。所謂『能仁的意之云』（藏文：ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་ཐུགས་ཀྱི་སྤྲིན་ནི་ཞེས་པའོ།）。 那是什麼樣的呢？是具有無垢三摩地和陀羅尼之水精華的。它住在哪裡呢？住在智慧和大悲的虛空之中。虛空是怎樣的呢？以智慧轉變的有輪涅的過患，以大悲不轉變寂滅涅槃的戲論。 第二，因器皿的不同而產生差異：就像從虛空降雨時，最初從雲中降下清涼、味甜、對身體無害的柔軟、觸感輕盈等具有八支功德的水，雖然味道相同且同時降下，但之後落到地上時，由於與咸地等不同地方相連，就變成了鹽、雪等非常多的味道一樣。同樣，當佛陀說法時，最初從廣闊無垠的慈悲之云的精華中，流出具有八支聖道之水的深奧空性，雖然降下味道相同的法雨，但由於被調伏者相續中界的不同，根器的利鈍等差別，就變成了聲聞乘等多種不同的味道。例如，導師說『一切有為法皆是無常』時，聲聞乘人認為無常之法是真實的。中觀派在《入菩薩行論》中說：『總之佛說諸有情，心識無常壞滅性，何故不說彼心識，體性空寂無自性？』（大意是：如果佛陀說有情的心識是無常的，會壞滅的，為什麼不說這心識的體性是空性的呢？） 理解為空性。
【English Translation】 It is called 'The Cloud of Great Compassion' (Tibetan: ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་སྤྲིན་ལས་ནི་ཞེས་པའོ།). For what purpose? For the purpose of generating virtuous seeds in the minds of those to be tamed. That is its purpose. How is it done? It is accomplished spontaneously, without effort. The explanation is: Just as worldly beings enter the path of virtue and strive, the gods cause rain of water born from the wind to fall from the clouds, so too, from the clouds of the Buddha, generated by the wind of compassion, falls the rain of the sacred Dharma. For what purpose? To manifestly increase the seeds of virtue in the minds of those to be tamed. Explaining its manner: it is the cause for creating virtuous seeds in the minds of sentient beings abiding in existence. It is called 'The Cloud of the Mind of the Lord of Sages' (Tibetan: ཐུབ་པའི་དབང་པོའི་ཐུགས་ཀྱི་སྤྲིན་ནི་ཞེས་པའོ།). What is it like? It possesses the essence of the water of stainless Samadhi and Dharani. Where does it abide? It abides in the center of the sky of great knowledge and compassion. What is the sky like? It is free from the faults of Samsara, which are transformed by wisdom, and free from the elaborations of the unchanging, peaceful Nirvana, which is not transformed by compassion. Secondly, the differences arise due to the differences in the vessels: Just as when rain falls from the sky, the water that initially falls from the clouds is cool, sweet in taste, gentle as it does not harm the body, and light in touch, possessing eight qualities, although the taste is the same and it falls simultaneously, later when it falls on the earth, due to its connection with different places such as salty lands, it transforms into very many tastes such as salt and snow. Similarly, when the Buddha teaches the Dharma, initially from the essence of the vast and expansive cloud of compassion, the profound emptiness of the water of the eightfold noble path emerges and pours down as the rain of Dharma with the same taste, but due to the differences in the elements of the minds of those to be tamed, such as the sharpness or dullness of their faculties, it transforms into many different tastes such as the vehicles. For example, when the Teacher says, 'All conditioned phenomena are impermanent,' the Hearers understand the impermanent Dharma to be true. The Madhyamikas say in the Bodhicaryāvatāra: 'In short, the Buddhas say that the minds of sentient beings are impermanent and subject to destruction, why do they not say that the nature of those minds is empty and without self-nature?' Understanding it as emptiness.
་ལྟ་བུ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྟོན་པས། ལུས་ཅན་དག་གི་ལས་རྣམས་ནི། །བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ ཆུད་མི་ཟ། །ཚོགས་ཤིང་དུས་ལ་བབ་པ་ན། །འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་སྨིན་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ལ་ཉན་ཐོས་པས་ལས་འབྲས་བདེན་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཡོད་ཅིང་ལས་བྱེད་པ་པོས་འབྲས་བུ་ཉམས་ སུ་མྱོང་བའི་བདག་ཡོད་པར་རྟོགས་པའི་བར་དུ་འགྱུར་ལ། དབུ་མ་པས་ནི་རྩ་བ་ལས། སྟོང་པ་ཉིད་དང་ཆད་མེད་དང་། །འཁོར་བ་དང་ནི་རྟག་པ་མིན། །ལས་རྣམས་ཆུད་མི་ཟ་བའི་ཆོས། ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་བསྟན་པ་ཡིན། །གང་ཕྱིར་ལས་ནི་སྐྱེ་བ་མེད། །འདི་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་དེའི་ཕྱིར། །གང་ཕྱིར་དེ་ནི་མ་སྐྱེས་པ། །དེ་ཕྱིར་ཆུད་ཟར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ལས་རང་བཞིན་མེད་ པར་གོ་བ་བཞིན་ནོ། །སློབ་དཔོན་དཔའ་བོས་བསྟོད་པ་ལས། མོས་པ་དུ་མ་དང་ལྡན་པ། །མང་པོ་འཁོད་པར་གྱུར་པ་ལ། །གསུང་གཅིག་བཀའ་ནི་རྩལ་པ་ལས། །དུ་མ་ལྟ་བུར་སྣང་གྱུར་ཏེ། ། ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ཕན་གནོད་ལ་ལྟོས་མེད་དུ་འཇུག་པ་ལ་གསུམ་ལས། སྣོད་ཀྱི་དབྱེ་བ་དཔེས་བསྟན་པ་ནི། ཆོས་བསྟན་པའི་ཚེ་གདུལ་བྱ་ཐེག་པ་མཆོག་ལ་དང་བ་དང་བར་ལ་སྡང་བའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་གསུམ་ནི་རིམ་པ་བཞིན་མི་དག་དང་རྨ་བྱ་དང་ཡི་དྭགས་དང་འདྲའོ། ། 2-1177 དེ་དག་གི་ཆོས་མཐུན་པ་ནི་དཔྱིད་ཀྱི་མཐར་ཞེས་པ་སོས་ཀའི་དུས་སུ་སྤྲིན་མེད་པའི་ཆར་མི་འབབ་པ་ན་མི་རྣམས་མི་དགའ་ཞིང་ཡི་དྭགས་རྣམས་དགའ་ལ། དབྱར་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ས་ ལ་ཆར་འབབ་པ་ན་ཡི་དྭགས་དག་ནི་བྱེ་ཚན་གྱི་ཆར་དུ་འབབ་པས་སྡུག་ཅིང་མི་རྣམས་དགའ་ལ་མཁའ་ལ། མི་རྒྱུ་བའི་བྱ་ནི་རྨ་བྱ་སྟེ་བཏང་སྙོམས་སུ་གནས་པ་ལྟར་ཞེས་པའོ། ། ཡང་ན་རྨ་བྱ་ལ་ཆར་གྱིས་ཕན་པའི་དགའ་ལ་མི་ལ་ཕན་གནོད་གང་ཡང་མེད་པས་བཏང་སྙོམས་ཞེས་སྔ་ཕྱི་གོ་རིམ་བསྣོལ་བར་བྱ་སྟེ། སྙན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་ལས། སྤྲིན་གྱི་འཕྲེང་བ་ ལྡན་དུས་སུ། །སྙན་པར་སྒྲོགས་པའི་སྒྲ་ལྡན་པའི། །རྨ་བྱ་ཡི་ནི་འཇུག་མ་དག །ཟླུམ་པོར་བྱས་ནས་གར་བྱེད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །དོན་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་སྤྲིན་ གྱི་ཚོགས་དག་ལས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་ཆུའི་ཆར་བྱུང་བ་ལས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་འདོད་པའི་གང་ཟག་རྣམས་དགའ་ཞིང་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ལ་སྡང་བའི་གང་ཟག་རྣམས་མི་དགའ་བ་ དང་། ཡང་ཆོས་ཀྱི་ཆར་མ་བྱུང་པ་ལས་ཀྱང་ཆོས་འདོད་པ་མི་དགའ་ཞིང་ཆོས་ལ་སྡང་བ་དགའ་བ་དང་། བར་མ་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་གཉིས་ག་ལ་བཏང་སྙོམས་སུ་གནས་པ་འཇིག་རྟེན་ལ་ནི་དཔེ་གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་མཚོན་ནོ། ། 2-1178 ཉེས་པའི་དབང་གིས་མི་ལྡོག་པ་ནི། ཇི་ལྟར་སྤྲིན་གྱི་ཚོགས་ཆུའི་ཐིག་པ་རགས་པ་འཆེས་པ་རྡོ་ཚན་དང་རྡོ་རྗེའི་མེ་ཞེས་པ་ཐོགས་འབེབ་པ་དང་ཆར་བ
【現代漢語翻譯】 例如，佛陀說：『眾生的業，即使經過百千劫，也不會消失。當積累並時機成熟時，就會結成果實。』對於這句話，聲聞乘行者會理解為業果具有真實的自性，並且造業者會體驗果報的『我』是存在的。而中觀派則根據根本論說：『空性與斷滅不同，也非輪迴與常恒。業不會消失的法性，是佛陀所宣說的。』因為業沒有生起，所以它是無自性的。因為它沒有生起，所以不會消失。』這就是理解業無自性的方式。導師英雄在讚頌中說：『對於具有多種意樂，聚集了眾多眷屬的佛陀，僅從一句教言中，就顯現出多種不同的理解。』 第三，關於不顧利害而行事，分為三點。首先，用比喻說明根器的差別：在宣說佛法時，對於樂於接受殊勝乘、中等乘和憎恨佛法的眾生群體，分別比喻為不凈者、孔雀和餓鬼。這些比喻的共同之處在於：在春末夏初，當不下無雲之雨時，人們會不高興，而餓鬼會高興。在夏季下雨時，雨水對於餓鬼來說就像沙礫一樣，令其痛苦，而人們則會高興。在天空中，不遷徙的鳥是孔雀，它處於一種中立的狀態。或者說，孔雀因下雨而感到快樂，而人們則無所謂利害，所以處於中立狀態。前後順序可以顛倒。正如詩歌論典中所說：『當雲彩連綿不斷時，發出悅耳聲音的孔雀，展開圓形的翅膀跳舞。』意思是說，從圓滿正等覺佛陀大悲的云聚中，降下大乘佛法之水的雨，那些渴望大乘佛法的人會感到高興，而那些憎恨大乘佛法的人則會不高興。同樣，當沒有佛法之雨降下時，渴望佛法的人會不高興，而憎恨佛法的人會高興。而中間的聲聞乘等則對兩者都處於中立狀態，這可以用上面提到的世間比喻來表示。 不會因過失而停止，就像雲團中粗大的水滴，冰雹和金剛火（藏文：རྡོ་རྗེའི་མེ་，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：金剛）一樣。
【English Translation】 For example, the Buddha said, 'The actions of sentient beings, even after hundreds of thousands of kalpas, will not be lost. When accumulated and the time is ripe, they will ripen into fruit.' To this statement, the Shravakas (Hearers) understand that karma and its result have a true nature, and that there is a 'self' who experiences the fruit of actions. However, the Madhyamikas (Middle Way School) say according to the root text: 'Emptiness is different from annihilation, and it is neither samsara nor permanence. The Dharma that actions are not lost is what the Buddha taught.' Because actions do not arise, they are without inherent nature. Because they do not arise, they will not be lost.' This is how the absence of inherent nature of actions is understood. The teacher Hero said in his praise: 'For the Buddha who has many intentions and is surrounded by many, from just one word of teaching, many different understandings appear.' Third, regarding acting without regard to benefit or harm, there are three points. First, illustrating the differences in vessels with metaphors: When teaching the Dharma, the three groups of beings who are inclined towards the supreme vehicle, the intermediate vehicle, and those who hate the Dharma are likened to impure things, peacocks, and hungry ghosts, respectively. The commonality of these metaphors is that in late spring and early summer, when there is no rain without clouds, people are unhappy, while hungry ghosts are happy. In summer, when rain falls on the ground, the rain is like gravel for hungry ghosts, causing them suffering, while people are happy. In the sky, the bird that does not migrate is the peacock, which remains in a neutral state. Alternatively, the peacock is happy because of the rain, while people are indifferent to benefit or harm, so they are in a neutral state. The order can be reversed. As it says in the treatise on poetry: 'When the clouds are continuous, the peacock with a pleasant sound spreads its round wings and dances.' This means that from the clouds of the great compassion of the fully enlightened Buddha, the rain of the water of the Mahayana Dharma arises, those who desire the Mahayana Dharma are happy, and those who hate the Mahayana Dharma are unhappy. Similarly, when there is no rain of Dharma, those who desire the Dharma are unhappy, and those who hate the Dharma are happy. And the intermediate Shravakas and others remain neutral to both, which can be represented by the worldly metaphor mentioned above. It does not stop due to faults, just like the coarse drops of water in the clouds, hail, and vajra fire (藏文：རྡོ་རྗེའི་མེ་，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：diamond).
སིལ་བ་འབེབ་པའི་སྲོག་ཆགས་ཕྲ་ མོ་ལ་གནོད་པ་དང་རི་སུལ་དུ་སོང་བའི་རྨ་བྱ་དག་ལ་ཕན་པ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཁྱེན་པ་དང་ནི་བརྩེ་བའི་སྤྲིན་ཡང་ཕྲ་བ་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ ཉིད་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ཀྱི་ཐིག་པ་སྟེ་ཆར་གྱི་ཐབས་ཚུལ་གྱིས་ཐེག་པ་མཆོག་ལ་མོས་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་དག་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཆོས་ལ་སྡང་བའི་བདག་ལྟའི་བག་ལ་ ཉལ་ལས་ཉོན་མོངས་པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་ཡང་དེ་དག་ལ་རྣམས་པ་ཀུན་ཏུ་ལྟོས་པ་མེད་དེ་ཉེས་པ་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མི་འཇིལ་བ་ལ་བཞི་སྟེ། ཐུགས་རྗེའི་ དམིགས་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན། དེ་སེལ་བའི་ཐབས་སྟོན་པའི་ཁྱད་པར་བསྟན་པ་ལས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་ཁྱད་པར། ཤེས་པ་དེ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། འཁོར་བ་དེར་ འགྲོ་བའི་ལམ་ནི་རྣམས་པ་ལྔ་སྟེ་ངན་སོང་གསུམ་དང་མི་དང་ལྷ་རྣམས་སོ། །ལྷ་མ་ཡིན་རྣམས་ནི་དུད་འགྲོར་འདུ་བའམ་ཡང་ན་ལྷར་གཏོགས་པ་ཡིན་ཡང་ཆང་འཐུང་བས་ལྷ་གཞན་གྱིས་ལྷ་མ་ཡིན་ཞེས་སྨད་པའོ། ། 2-1179 མདོ་ལས། སྲེད་སྲེད་མ་རིག་དབང་གིས་སྐྱེ་བོ་རྣམས། །མི་དང་ལྷ་གནས་ངན་སོང་ལམ་གསུམ་པོ། །འགྲོ་བ་ལྔ་པོ་དག་ཏུ་མི་མཁས་འཁོར། །དཔེར་ན་རྫ་མཁན་འཁོར་ལོ་འཁོར་བ་བཞིན། །ཞེས་སོ། ། འཁོར་བ་ཅི་འདྲ་ཞེ་ན། སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཐོག་མ་དང་ཐ་མའི་མཐའ་མེད་པའོ། །ལམ་ལྔ་པོ་ཅི་འདྲ་ཞེ་ན། དེ་དག་ན་བདེ་བ་མེད་དེ་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་ལས་ མ་འདས་སོ། །དཔེར་ན་མི་གཙང་བ་ལ་དྲི་ཞིམ་པོ་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །སྡུག་བསྔལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ལམ་ལྔ་པོ་དེའི་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་ལས་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་རྟག་ཏུ་མེས་བསྲེགས་པ་ དང་མཚོན་གྱིས་ཕོག་པ་དང་། ཁ་བས་འཁྱགས་པ་དང་། རྨ་ལ་རྒྱ་ཚ་ལ་སོགས་པའི་འགྱུར་བྱེད་ཀྱི་སྨན་གྱིས་བཏབ་པའི་སྡུག་བསྔལ་རེག་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེས་པ་བཞིན་དུ་ཤིན་ཏུ་བཟོད་པར་དཀའ་ ལ། འགྱུར་བ་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གཉིས་ཀྱང་དེའི་རྒྱུར་གྱུར་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། རབ་ཏུ་འབེབ་ཅེས་པའོ། །གང་ལས་ན། ཐུགས་རྗེའི་སྤྲིན་ལས་སོ། །གང་ན། དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཆར་ཆེན་པོའོ། ། གང་གི་ཕྱིར་ན། སྡུག་བསྔལ་དེ་མཐའ་དག་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། ལྷ་དང་མིའི་དབང་ཕྱུག་མཆོག་རྒྱལ་པོའི་དཔལ་ལ་ཡང་མངོན་པར་འདོད་པ་མེད་དེ་གཞན་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་པའོ། ། 2-1180 གང་ཟག་གང་ཞེ་ན། བདེན་བཞི་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པའོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་ལས་ན་ལྷ་ལ་འཆི་འཕོ་བའི་ལྟས་རྣམ་པ་ལྔ་འབྱུང་སྟེ། བཤེས་སྤྲིང་ལས། མཐོ་རིས་དག་ནའང་བདེ་ཆེ་དེ་ དག་གི །འཆི་འཕོའི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ནི་དེ་བས་ཆེ། །ཞེས་པ་དང་། ལུས་ཀྱི་ཁ་དོག་མི་སྡུག་འགྱུར་བ་ད
【現代漢語翻譯】 正如細雨的降臨不會特別顧及傷害微小的生物，也不會特別顧及山谷中的孔雀一樣，如來（Tathagata，如實而來之意）的智慧和慈悲之云，也以細微、深邃、空性（Śūnyatā，佛教核心概念，指一切事物無自性）廣大之法的雨滴，即雨水的方式，凈化那些傾向於殊勝乘（Mahāyāna，大乘佛教）的受教者的煩惱，並且增長那些憎恨佛法者的我見（ātman，一種認為存在永恒不變的「我」的錯誤觀念）的習氣，但對於他們來說，在任何情況下都不會有所顧及，因為罪惡不會被扭轉。第四個是關於痛苦的不堪忍受，它有四個方面：慈悲的對境是痛苦的自性，顯示消除痛苦的方法的殊勝之處，從完全瞭解中產生的殊勝之處，以及隨之修習這種瞭解的殊勝之處。 第一個方面是：輪迴（saṃsāra，生命不斷輪迴的狀態）中前往的道路有五種，即三惡道（地獄、餓鬼、畜生）以及人道和天道。阿修羅（Asura，一種神祇）要麼被歸類為旁生（動物），要麼屬於天神，但因為飲酒而被其他天神貶為阿修羅。 《經部》中說：『由於貪慾和無明（avidyā，對事物真相的迷惑），眾生流轉於人、天、惡道這五道之中，就像陶工的輪子一樣。』 什麼是輪迴？它是沒有起始和終結的生與死之苦。五道是什麼樣的？在這些道中沒有安樂，因為它們無法超越三種痛苦。就像不凈之物沒有香味一樣。痛苦是什麼樣的？這五道的痛苦中，感受的痛苦總是像被火燒、被武器擊打、被冰雪凍僵、傷口被鹽等腐蝕性藥物敷抹一樣，感受的痛苦難以忍受，而變苦和行苦（一切事物都在變化中帶來的痛苦）也是其原因。 第二個方面是：完全降臨。從哪裡降臨？從慈悲之云降臨。在哪裡降臨？在神聖的佛法大雨中。爲了什麼而降臨？爲了完全平息一切痛苦。 第三個方面是：即使是天人和人間的自在之王，也不會羨慕，更何況其他人。什麼樣的人不會羨慕？具有證悟四諦（catvāri āryasatyāni，佛教的基本教義，關於痛苦、痛苦的起因、痛苦的止息和止息痛苦的道路）的智慧的人。原因是什麼？因為天人有五種死亡的徵兆。《親友書》中說：『即使在天界，巨大的安樂之中，死亡的痛苦也更加巨大。』身體的顏色變得難看……
【English Translation】 Just as the falling rain does not particularly consider harming small creatures or benefiting the peacocks in the valleys, similarly, the knowledge and compassionate clouds of the Tathagata also purify the afflictions of those disciples who are inclined towards the Supreme Vehicle (Mahāyāna) with subtle, profound, and vast drops of emptiness (Śūnyatā) in the manner of rain, and increase the habitual tendencies of self-grasping (ātman) of those who hate the Dharma, but in no way consider them, as evil cannot be reversed. The fourth is about the unbearable nature of suffering, which has four aspects: the object of compassion is the nature of suffering, the distinction of showing the means of eliminating suffering, the distinction of complete understanding, and the distinction of practicing that understanding. The first aspect is: the path to go in Saṃsāra (cyclic existence) is five kinds, namely the three lower realms (hell, hungry ghosts, animals) and the human and divine realms. Asuras (a type of deity) are either classified as animals or belong to the gods, but are reviled as Asuras by other gods for drinking alcohol. It says in the Sutra: 'Due to craving and ignorance (avidyā), beings wander in the five paths of humans, gods, and the three evil realms, like a potter's wheel.' What is Saṃsāra like? It is the suffering of birth and death without beginning or end. What are the five paths like? There is no happiness in them, as they cannot transcend the three sufferings. Just as there is no fragrance in impurity. What is suffering like? Among the sufferings of the five paths, the suffering of feeling is always like being burned by fire, struck by weapons, frozen by snow, and the pain of touching when wounds are treated with corrosive medicines such as salt is extremely difficult to bear, and the suffering of change and the suffering of conditioning are also the cause of it. The second aspect is: completely descending. From where does it descend? It descends from the clouds of compassion. Where does it descend? In the great rain of the sacred Dharma. Why does it descend? In order to completely pacify all suffering. The third aspect is: even the supreme lord of gods and humans does not desire the glory of kings, let alone others. What kind of person does not envy? A person who has the wisdom to realize the Four Noble Truths (catvāri āryasatyāni). What is the reason? Because five signs of death occur to the gods. It says in the 'Letter to a Friend': 'Even in the heavens, in great happiness, the suffering of death is even greater.' The color of the body becomes unsightly...
ང་། །སྟན་ལ་མི་དགའ་མེ་ཏོག་འཕྲེང་རྙིངས་དང་། །གོས་ལ་དྲི་མ་ཆགས་དང་ལུས་ལ་ ནི། །སྔོན་ཆད་མེད་པའི་རྔུལ་དག་འབྱུང་ཞེས་བགྱི། །མཐོ་རིས་འཆི་འཕོ་སྦྲོན་བགྱིད་སྔ་ལྟས་ལྔ། །ལྷ་ཡུལ་གནས་པའི་ལྷ་རྣམས་ལ་འབྱུང་སྟེ། །ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་། དྲན་པ་ ཉེར་གཞག་ལས། ལྷ་ཡི་གནས་ནས་ལྟུང་པ་ན། །སྡུག་བསྔལ་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་ནི། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་སེམས་ཅན་དམྱལ། །བཅུ་དྲུག་ཆར་ཡང་མི་ཕོད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་མི་ལ་ཡང་འདོད་ པའི་ཡོན་ཏན་ཡོངས་སུ་འཚོལ་བ་ན་ངལ་དུབ་དང་འཐབ་རྩོད་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མདོ་ལས། འདོད་པའི་རྐྱེན་རྣམས་མཐའ་ཡས་བདག་གིས་རིག །འཐབ་མོ་ འཁོན་བཅས་མྱ་ངན་སྡུག་བསྔལ་རྩ། །འཛིན་བྱེད་དུག་གི་ལོ་མ་འདྲ་བ་སྟེ། །མེ་དང་འདྲ་ཞིང་རལ་གྲིའི་སོ་དང་འདྲ། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་ནི་ཉེ་བར་མཚོན་པ་སྟེ་མཐོ་རིས་ཀྱི་རྟེན་ལ་ཡང་དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་ན་ངན་སོང་ལ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་པའོ། ། 2-1181 གང་ལས་རྟོགས་ཞེ་ན། ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་བདེན་པ་བཞི་ལ་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཕུང་པོ་འབྲས་བུར་ གྱུར་པའམ་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་དང་སྐྱེ་བའི་གནས་ཀྱི་བསྡུས་པ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལོ་ཞེས་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཕུང་པོ་རྒྱུར་གྱུར་པའམ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་ གྱིས་ཀུན་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པ་འགགས་པ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའོ་ཞེས་པ་དང་། བདག་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་མོ་ ཞེས་ཤེས་པས་མཐོང་ཞིང་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་ལྟར་བདེན་པ་ཤེས་ནས་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ནི་ཇི་ལྟར་སྨན་པ་མཁས་པ་ཐོག་མར་ནད་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་ཤེས་པར་བྱ་ ཞིང་ནད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་སྤང་བར་བྱ་ལ། ད་མེད་པའི་བདེ་བར་གནས་པ་ནི་ཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་། དེའི་རྒྱུ་སྨན་ནི་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་པར་བྱ་བཾར་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་ ལམ་ལ་མཁས་པས་ཀྱང་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་བར་ཤེས་པར་བྱ་ལ་དེའི་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ཐམས་ཅད་སྤང་བར་བྱ་ཞིང་ཟག་བཅས་དེ་སྤངས་པའི་འགོག་པ་རྒྱུ་བཅས་རིག་ཅིང་ཐོབ་པར་བྱ་ཞིང་དེའི་ལམ་ནི་རྒྱུད་ལ་བརྟེན་པར་བྱའོ་ཞེ་ན། 2-1182 མཛད་པ་འབད་མེད་དུ་འབྱུང་བ་ཚངས་པ་དང་འདྲ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། འབད་པ་མེད་ཀྱང་སྣང་བ་འབྱུང་བའི་ཚུལ། གདུལ་བྱ་མེད་ན་སྣང་བ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གདུལ་ བྱ་ལ་སྣང་བའི་ཚུལ། སྣང་བའི་ཕྲིན་ལས་མཛད་པའི་ཚུལ། དེ་ལྟར་སྣང་བའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ནི་དཔེ་ཇི་ལྟར་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་གནས་ན་ལྷའི་དབང
【現代漢語翻譯】 我，不喜歡坐墊，花環也已陳舊，衣服上沾染污垢，身體上出現前所未有的汗水。正如經文所說：『天界眾生臨終前會出現五種衰相。』 痛苦的差別在於，《念住經》中說：『從天界墮落時，所產生的巨大痛苦，即使是地獄道的十六種痛苦也無法比擬。』 同樣，對於人類而言，在追求慾望的過程中，會伴隨著疲憊、爭鬥等痛苦。正如經文所說：『慾望的因緣無邊無際，是爭鬥、怨恨、憂傷和痛苦的根源。它像有毒的樹葉，像火焰，像劍刃。』 這些只是略微的描述，即使是天界的眾生也會有這樣的痛苦，更何況是惡道眾生呢？ 從何得知呢？通過聞思的智慧，以及對如來教言的堅定信仰，認識到四聖諦：將有漏的蘊視為果，或者說將眾生的生和生處視為『這是痛苦』；將有漏的蘊視為因，或者說將業和煩惱視為『這是痛苦的集起』；有漏的止息是『這是痛苦的滅盡』；認識到無我的智慧是『這是通往痛苦滅盡的道路』，從而得以證悟。 第四，在認識真理之後，如何去實踐呢？就像一位醫術精湛的醫生，首先要了解疾病的本質，然後要斷除疾病的根源，要獲得無病的安樂，並且要依賴藥物來治療一樣。 同樣，精通道路的人也應該認識到一切有漏法都是痛苦的，要斷除痛苦的根源——集起，要證得斷除有漏的滅盡，並且要依賴於道。
【English Translation】 I, dislike the seat, the flower garland is old, the clothes are stained, and the body experiences unprecedented sweat. As the scripture says: 'Five signs of decline appear to the gods residing in the heavenly realms before their death and transference.' The difference in suffering is also mentioned in the Dranpa Nyerzhak (Skt. Smṛtyupasthāna Sūtra): 'When falling from the realm of the gods, the suffering that arises is so great that even the sixteen sufferings of the hell realms cannot compare.' Similarly, for humans, it is understood that fully seeking the qualities of desire is accompanied by suffering such as fatigue and strife. As the scripture says: 'The causes of desire are endless, I have realized. Strife, resentment, sorrow, and suffering are the root. It is like poisonous leaves that are held onto, like fire, and like the edge of a sword.' These are just approximate examples; if even beings in the higher realms experience such suffering, what need is there to mention the lower realms? How is this realized? Through the wisdom of hearing and contemplation, and following the faith of believing in the words of the Tathāgata, one sees and realizes the Four Noble Truths: considering the contaminated aggregates as the result, or the collection of beings' births and places of birth, as 'this is suffering'; considering the contaminated aggregates as the cause, or karma and afflictions, as 'this is the origin of suffering'; the cessation of contamination is 'this is the cessation of suffering'; and knowing that the wisdom that realizes selflessness is 'this is the path that leads to the cessation of suffering.' Fourth, how to practice after knowing the truth? Just as a skilled doctor first needs to know the nature of the disease, then needs to abandon the cause of the disease, needs to attain the happiness of being without disease, and needs to rely on medicine as the means. Similarly, one who is skilled in the path should also know that all contaminated things are suffering, should abandon all the origins of suffering, should realize and attain the cessation of contamination, and should rely on the path.
་པོ་ཚངས་པ་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཚངས་པ་གནས་ ནས་གཞན་དུ་འཕོ་བ་མེད་བཞིན་དུ་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷའི་གནས་ནི་དྲུག་པོ་ཐམས་ཅད་དུ་ལུས་ཀྱི་སྣང་བ་འབད་པ་མེད་པར་སྟོན་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་ཐུབ་པ་ཡང་སྣང་བ་ སྟོན་པར་མཛད་ཅེས་པའོ། །ཇི་ལྟར་ན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་བསྐྱེད་པ་མེད་པར་རོ། །གནས་གང་དུ་ན། གདུལ་བྱ་གནས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རབ་འབྱམས་ཀུན་ཏུའོ། །གང་ཟག་གང་ལ་ན། སྐལ་བ་ དང་ལྡན་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལའོ། །གང་གིས་སྟོན་ན། འབད་རྩོལ་མེད་པར་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་དག་གིས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ལྷ་ཚངས་པ་ནི་དུས་རྟག་ཏུ་རང་གི་གཞལ་ཡས་ཁང་ནས་མི་ གཡོ་བར་གནས་གཞན་དུ་སྤྲུལ་པའི་ལུས་ཀྱིས་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ལྷའི་གནས་རྣམས་སུ་ཁྱབ་པར་ཞུགས་པར་གྱུར་ཅིང་དེ་འདོད་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཐོང་ལ་དེ་མཐོང་བའི་ལྷ་དེ་ཡང་འདོད་པའི་ཡུལ་ལ་དགའ་བའི་ཆགས་པ་སྤོང་པར་བྱེད་པ་ལྟར། 2-1183 དེ་བཞིན་དུ་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཡང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མི་བསྐྱོད་པར་བཞུགས་བཞིན་དུ་སྤྲུལ་པའི་སྐུས་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པ་དེ་ཡང་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱིས་ མཐོང་ཞིང་དེ་མཐོང་བའི་གདུལ་བྱ་དེ་ཡང་རྟག་ཏུ་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་ཀུན་སེལ་བར་བྱེད་དོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཚངས་པ་རང་ཉིད་ཀྱི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་དང་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནི་སྔོན་གྱི་དགེ་ བའི་མཐུས་ཇི་ལྟར་ཚངས་པ་འབད་པ་མེད་པར་སྣང་བ་སྟོན་པ་ལྟར། རང་བྱུང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཡང་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་དང་གདུལ་བྱའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་མཐུ་ལས་སྣང་བའི་ ཚངས་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་དཔག་བསམ་ཤིང་། །ཇི་ལྟར་རེ་བ་ཡོངས་བསྐོང་བ། །དེ་བཞིན་གདུལ་བྱའི་སྨོན་ལམ་གྱིས། །དབང་གི་རྒྱལ་བའི་སྐུར་སྣང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ གདུལ་བྱ་མེད་ན་སྣང་བ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ནི། སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གདུལ་བྱ་ལ་དགའ་ལྡན་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་འཕོ་བ་དང་། ཡུམ་གྱི་ལྷུམས་སུ་འཇུག་པ་དང་། ལུམ་བི་ནིའི་ཚལ་དུ་ སྐུ་བལྟམས་པ་དང་། ཚལ་ནས་ཡབ་ཀྱི་ཁབ། སེར་སྐྱའི་གྲོང་དུ་གཤེགས་པ་དང་། བཙུན་མོའི་འཁོར་དུ་དགྱེས་པར་རོལ་པའི་ཚུལ་དང་། རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་དབེན་པར་དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོར་གཤེགས་ནས་བདུད་ཀྱི་སྡེ་བཅོམ་པ་དང་། 2-1184 བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་གོ་འཕང་བརྙེས་པ་དང་། ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་འགྲོ་བའི་ལམ་སྟོན་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་བར་དག་བསྟན་ནས་མཐར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ ཚུལ་བསྟན་པའི་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་སེམས་ཅན་སྐལ་བ་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་མིག་གི་ལམ་དུ་སྣང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་ཆུ་ཡི་སྣོ
【現代漢語翻譯】 就像梵天從第一禪天的梵天處所不轉移，卻在欲界六處示現身體的光芒一樣，如來也同樣示現光明。那麼，如何從法身中生起（化身）呢？在何處生起？在所有可調伏眾生所處的無量世界中。爲了誰而示現？爲了有緣的可調伏眾生。通過什麼示現？通過不費力氣所顯現的化身。這是第一種情況。 第二種情況是：就像梵天總是安住于自己的宮殿中而不動搖，卻以化身遍佈欲界諸天處所，並且欲界諸天能夠見到他，而見到他的天人也能捨棄對欲妙的貪戀一樣，如來也同樣安住於法身而不動搖，卻以化身遍佈一切世間，並且有緣的所化眾生能夠見到他，而見到他的所化眾生也能恒時消除一切垢染。 第三種情況是：就像梵天憑藉自己的往昔願力以及諸天的往昔善業之力，不費力氣地示現光明一樣，自生圓滿的佛陀的化身也同樣是憑藉往昔的願力以及所化眾生的福德力而示現，就像梵天一樣。《入行論》中說：『如意寶珠如意樹，如何圓滿諸希求，如是所化眾生愿，顯現自在勝者身。』 第二，如果沒有所化眾生，則顯現也會消失：對於有緣的所化眾生，從兜率天降臨到贍部洲，進入母胎，在藍毗尼花園誕生，從花園回到父王的宮殿，前往迦毗羅衛城，在妃嬪眷屬中歡快嬉戲，出家后在寂靜處苦行，前往菩提樹下摧伏魔軍，證得大菩提果位，以及開示通往寂靜涅槃之城的道路，轉法輪，最終示現涅槃之相，如果沒有這些有緣的所化眾生，那麼佛陀就不會出現在他們的眼前，因為缺少了必要的因緣。《寶性論》中說：『如水器不具，』
【English Translation】 Just as Brahma, without moving from his abode in the first Dhyana heaven, effortlessly manifests the light of his body in all six abodes of the desire realm, so too does the Thus-Gone-One manifest light. How then does the emanation arise from the Dharmakaya (chos kyi sku, body of dharma, 法身)? Where does it arise? In all the infinite realms of the world where beings to be tamed reside. For whom does it appear? For those beings to be tamed who are endowed with fortune. Through what does it appear? Through the bodies of emanation that appear without effort. This is the first case. The second case is: Just as Brahma always abides in his own palace without moving, yet pervades the abodes of the gods of the desire realm with his emanated body, and the gods of the desire realm are able to see him, and the gods who see him also abandon their attachment to the pleasures of desire, so too does the Sugata (bde bar gshegs pa, one who has gone to bliss, 善逝) abide without moving from the Dharmakaya, yet his emanation body pervades all the worlds, and the beings to be tamed who are endowed with fortune are able to see him, and the beings to be tamed who see him also constantly eliminate all stains of obscuration. The third case is: Just as Brahma effortlessly manifests appearance through his own former vows and the power of the former virtuous deeds of the gods, so too does the emanation body of the self-arisen, perfect Buddha appear through the power of former vows and the merit of the beings to be tamed, just like Brahma. The Bodhicaryavatara (spyod 'jug, Guide to the Bodhisattva's Way of Life, 入菩薩行論) says: 'Like a wish-fulfilling jewel, a wish-granting tree, how it fulfills all desires, so through the vows of beings to be tamed, appears the body of the victorious one of power.' Secondly, if there are no beings to be tamed, then the appearance will cease: For beings to be tamed who are endowed with fortune, the events from descending from Tushita (dga' ldan, Joyful, 兜率) to Jambudvipa (dzam bu'i gling, Rose Apple Continent, 贍部洲), entering the womb of his mother, being born in the Lumbini (lum bi ni'i tshal, 藍毗尼) garden, returning from the garden to the palace of his father, going to Kapilavastu (ser skya'i grong, 迦毗羅衛城), delighting in the company of his consorts, renouncing the world and practicing austerities in solitude, going to the Bodhi tree and destroying the armies of Mara (bdud, demon, 魔), attaining the great enlightenment, and showing the path to the city of peaceful Nirvana (mya ngan las 'das pa, transcendence of suffering, 涅槃), turning the wheel of Dharma (chos kyi 'khor lo, wheel of dharma, 法輪), and finally showing the aspect of Nirvana, if there are no such beings to be tamed who are endowed with fortune, then the Buddha will not appear in their sight, because the necessary causes are lacking. The Ratnagotravibhāga (rgyan, Ornament, 寶性論) says: 'Just as a vessel for water is not present,'
ད་ཆག་ལ། ། ཟླ་བའི་གཟུགས་བརྙན་མི་སྣང་ལྟར། །དེ་བཞིན་སེམས་ཅན་ངན་པ་ལ། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་བརྙན་མི་སྣང་ངོ་། །ཞེས་སོ། །ཐུགས་ཀྱི་མཛད་པ་ཉི་མ་དང་འདྲ་བ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་ཕན་གནོད་ལ་ རྣམ་རྟོག་མེད་པ་ནི་ཇི་ལྟར་ཉི་མའི་འོད་ཀྱིས་གདུངས་པས་དུས་སྐད་ཅིག་གི་ཚེ་ཉིད་ལ་པད་མ་ལ་སོགས་རྒྱས་པ་དང་ཀུ་མུ་ཏ་ནི་རབ་ཏུ་ཟུམ་པར་གྱུར་ཀྱང་ཆུ་སྐྱེས་ཁ་ བྱེ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ཀུ་མུ་ཏ་ཁ་ཟུམ་པའི་སྐྱོན་དག་ལ་ཉི་མ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ། འདིར་ཡང་འཕགས་པའི་ཉི་མ་གདུལ་བྱ་ལ་ཕན་པ་དང་གདུལ་བྱ་མ་ ཡིན་པ་ལ་མི་ཕན་ཡང་དེ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་བཤད་པ་ཇི་ལྟར་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་རྟོག་པ་མེད་པ་རང་གི་འོད་དུས་གཅིག་ཆར་སྤྲོས་པ་ཡིས་པད་མ་འདབ་མ་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་དང་། 2-1185 གཞན་ལོ་ཏོག་དག་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཀྱང་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་འོད་ཟེར་དག་གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོའི་པད་མ་ལ་ཕན་པར་བྱེད་ཀྱང་དེ་ ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པར་འཇུག་གོ །མུན་པ་སེལ་བའི་འོད་འགྱེད་པ་ནི་འོད་ཟེར་སྤྲོ་མཛད་ཅེས་པའོ། །གང་གི་ན་ཀུན་མཁྱེན་གྱི་ཉི་མ་ཡིས་སོ། །དེ་གང་དུ་ཤར་ན། བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སྙིང་པོའི་ནམ་མཁར་ཤར་བའོ། །དེ་ཉིད་གང་ཞེ་ན། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་དག་གིས་ཞེས་པ་སྐུ་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཅན་ནོ། །གང་ལ་འོད་ཟེར་སྤྲོ་ན་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བར་ ནི་ཞེས་པའོ། །གང་གི་འོད་ཟེར་སྤྲོ་ན། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཞེས་པའོ། །སྣོད་ཀྱི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ནི་གང་གི་ཕྱིར་གདུལ་བྱའི་རྒྱུད་དག་པའི་ཆུའི་སྣོད་ནི་ཐམས་ཅད་ལ། །བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཉི་ མའི་གཟུགས་བརྙན་ནི་གྲངས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དུས་གཅིག་ཅར་དུ་འཆར་རོ། །འོས་པར་འཆར་བ་ནི་འབབ་ཅིང་འཆར་རོ། །ཞེས་པའོ། །གང་ན། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉི་མའོ། །དེ་གང་དུ་འཆར་ན། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་དུ་ནི་འཆར་རོ། །དེ་ཉིད་ཇི་ལྟར་བུ་ཞེ་ན། དུས་རྟག་ཏུ་ཆོས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའོ། །གང་ལ་འཆར་ན། གདུལ་བྱ་རི་ལའོ། །ཇི་ལྟར་འཆར་ན། 2-1186 ཇི་ལྟར་འོས་པར་སྐལ་བ་དང་འཚམས་པར་འཆར་ཞེས་པའོ། །དེ་ཉིད་དཔེ་སོ་སོར་ཕྱེ་ན། ཇི་ལྟར་རྒྱ་ཆེན་པོའི་འོད་ཟེར་སྟོང་དང་ལྡན་པའི་ཉི་མ་མཁའ་ལ་ཤར་བ་ནམ་མཁའི་ཁོངས་སུ་ འོད་ཟེར་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ཏུ་སྣང་བར་བྱས་ནས་རིམ་གྱིས་ནི་ཐོག་མར་འཛམ་བུ་གླིང་གི་རི་མཆོག་དང་དེའི་རྗེས་སུ་རི་བར་མ་དང་མཐར་དམན་པའི་རི་ལ་འབབ་པ་དེ་བཞིན་དུ། རྒྱལ་ བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉི་མ་ཡང་གདུལ་བྱ་ཐ་དད་པ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བའི་རྩ་བ་རབ་དང་བར་མ་དང་ཐ་མ་དང་ལྡན་པ་དང་ཐ་ན་ལོག་པར་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་ ལ་ཡང་རིམ་གྱིས་འབབ་ཅིང་འཕྲིན་ལས
【現代漢語翻譯】 現在講： 如同月亮的倒影不會顯現在惡劣的水中一樣，同樣，佛陀的形象也不會顯現在邪惡的眾生心中。』 佛陀的心之事業如同太陽，有五個方面。第一，對於利益和損害沒有分別。就像太陽的光芒，對於被熱浪炙烤的眾生，即使只是一瞬間，蓮花等盛開，睡蓮等閉合，太陽也不會分別蓮花開放的功德和睡蓮閉合的過失。 同樣，在這裡，聖者的太陽雖然利益應調伏的眾生，不利益不應調伏的眾生，但也不會對此有所分別。正如太陽的輪廓，沒有分別地同時散發光芒，使蓮花的花瓣綻放，使其他的莊稼成熟。 同樣，如來佛的太陽也以神聖的佛法之光利益應調伏眾生的蓮花，但也不會對此有所分別。散發驅散黑暗的光芒，這就是所謂的『散發光芒』。是誰散發光芒呢？是全知的太陽。在哪裡升起呢？在菩提心的天空升起。那是什麼呢？是法身和色身，也就是具有三身。 光芒照耀在哪裡呢？照耀在應調伏的眾生身上。照耀的是什麼光芒呢？是智慧的光芒。隨順根器是指：因為清凈的應調伏眾生的水器皿中，安樂逝者的太陽的無數倒影同時顯現。恰如其分地顯現，就是降臨並顯現。 在哪裡顯現呢？在圓滿佛陀的太陽中。它在哪裡顯現呢？在法界的天空中央顯現。那是什麼樣的兒子呢？是永遠遍佈一切有法的事物。它顯現在哪裡呢？顯現在應調伏的群山上。如何顯現呢？如其所應，與根器相符地顯現。 如果將這個比喻分開來說，就像擁有巨大光芒和千道光芒的太陽升起在空中，太陽的光芒照亮整個世界，然後逐漸地，首先照耀贍部洲的最高山峰，然後是中等的山，最後是低矮的山。同樣，勝利者佛陀的太陽也逐漸地照耀不同的應調伏者，他們具有上等、中等和下等的善根，甚至照耀那些註定要走向邪道的眾生，並開展佛陀的事業。
【English Translation】 Now speaking: 『Just as the reflection of the moon does not appear in bad water, similarly, the image of the Buddha does not appear in the minds of evil beings.』 The activities of the Buddha's mind are like the sun, having five aspects. First, there is no distinction between benefit and harm. Just as the sun's rays, for beings scorched by the heat, even for a moment, cause lotuses and other flowers to bloom, and water lilies to close, the sun does not distinguish between the merit of the lotus blooming and the fault of the water lily closing. Similarly, here, the sun of the noble ones benefits those who should be tamed and does not benefit those who should not be tamed, but it does not discriminate between them. Just as the orb of the sun, without discrimination, simultaneously emits its light, causing the petals of lotuses to bloom and other crops to ripen. Similarly, the orb of the sun of the Tathagata also benefits the lotuses of beings to be tamed with the light of the sacred Dharma, but it does not engage in discrimination. Emitting light that dispels darkness is what is called 'emitting rays'. Who emits the rays? The sun of omniscience. Where does it rise? It rises in the sky of the heart of enlightenment. What is it? It is the Dharmakaya and the Rupakaya, that is, possessing the three bodies. Where do the rays shine? They shine on the beings to be tamed. What rays shine? The rays of wisdom. Following the vessel means: because in the pure water vessels of beings to be tamed, countless reflections of the sun of the Sugata appear simultaneously. Appearing appropriately means descending and appearing. Where does it appear? In the sun of the perfect Buddha. Where does it appear? It appears in the center of the sky of the Dharmadhatu. What kind of son is it? It is one that always pervades all phenomena. Where does it appear? It appears on the mountains to be tamed. How does it appear? It appears as it should, in accordance with the capacity. If we separate this metaphor, just as the sun with great light and a thousand rays rises in the sky, the sun's rays illuminate the entire world, and then gradually, first shining on the highest mountain of Jambudvipa, then on the intermediate mountains, and finally on the lower mountains. Similarly, the sun of the victorious Buddha also gradually shines on different beings to be tamed, those who have superior, intermediate, and inferior roots of virtue, and even on the assembly of beings who are destined to go astray, and carries out the activities of the Buddha.
་འཇུག་པར་བྱེད་དོ། །ལྔ་པ་ཉི་མ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ནི། ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་བས་སངས་རྒྱས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཀུན་ ཏུ་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ཞེས་པ་མཐར་ཐུག་པར་འོད་ཟེར་སྤྲོ་བའི་ནུས་པ་ཉི་མ་ལ་མེད་པའི་ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་ལ། མི་ཤེས་པའི་གཏི་མུག་གི་མུན་པས་བཀབ་པ་གསལ་ནས་ཤེས་བྱའི་གནས་ ལུགས་ཀྱི་དོན་གསལ་བར་སྟོན་པ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་དོན་ཆེ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉི་མ་ལས་བརྗོད་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པ་སྣ་ཚོགས་སྟོན་པའི་མདོག་བཀྱེ་བའི་གསུང་རབ་ཀྱི་འོད་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་གསལ་བ་དག་ནི་ཞིང་ཐམས་ཅད་དུ་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་འཇུག་པས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ལ་ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་སྙེད་པའི་དོན་སྟོན་པར་མཛད་པས་དོན་ཆེ་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། ། 2-1187 སྡུག་བསྔལ་སེལ་བ་ནི། སངས་རྒྱས་གྲོང་ཁྱེར་དུ་གཤེགས་པའི་ཚེ་མིག་དང་མི་ལྡན་པའི་སྐྱེ་བོ་ལོང་བ་རྣམས་ཀྱིས་གཟུགས་མཐོང་ཞིང་དེ་བཞིན་དུ་འོན་པས་སྒྲ་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པས་མཐོ་རིས་ ཀྱི་ཉེ་བར་འཚེ་བ་སེལ་བ་དང་། དོན་མེད་པ་ངན་སོང་གི་ཚོགས་དང་བྲལ་ཞིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དོན་དེ་མཐོང་བ་ལས་ནི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་ནས་ངན་སོང་ལས་སྐྱབས་པ་དང་། དེ་ དག་གི་འཇུག་བསྡུ་བ་ནི། གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་རྨོངས་པའི་གཏི་མུག་གིས་བློ་མིག་མདོངས་པར་གྱུར་ཏེ་སྲིད་པའི་རྒྱ་མཚོར་ལྟུང་བས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བརླབས་ཀྱིས་བརྩེས་པར་གྱུར་ཅིང་ལྟ་ བ་ངན་པའི་མུན་པའི་སྒྲིབ་པའི་འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱི་བློ་སྟེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྣང་བས་སྔར་མ་མཐོང་བའི་ཤེས་བྱའི་གནས་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། ། རྒྱུ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་མཐོང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉི་མའི་འོད་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་གསལ་བར་བྱས་པ་ལས་སོ། །ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་ནོར་བུ་དང་འདྲ་བ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་རྟོག་པ་མེད་པས་ རང་དོན་བྱེད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ནི་ཀུན་སློང་གི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་དུས་གཅིག་ཆར་དུ་ཉེ་འཁོར་གྱི་སྨྲ་ཡུལ་ན་གནས་པ་མཆོད་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱི་ནི་ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་བསམ་པ་ཀུན་སོ་སོར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ལྟར། 2-1188 དེ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡིད་བཞིན་ཀྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གདུལ་བྱ་ཁམས་དང་མོས་པའི་བསམ་པ་ཐ་དད་པ་རྣམས་རང་རང་གི་ བསམ་པ་དང་མཐུན་པའི་ཐེག་པ་སྣ་ཚོགས་པའི་ཆོས་ནི་ཐོས་པར་འགྱུར་ཡང་སངས་རྒྱས་དེ་ནི་ཆོས་གསུང་བ་དེ་ལ་ཀུན་སློང་གིས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཅེས་པའོ། །འབད་པ་མེད་པ་ནི་ཇི་ ལྟར་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་རྟོག་པ་མེད་པར་འདོད་པའི་ནོར་རྣམས་གཞན་པ་དག་ལ་ར
【現代漢語翻譯】 第五，超越太陽：佛陀超越太陽的光芒，佛陀的凈土遍佈虛空，最終能散發光芒的力量，太陽並不具備。太陽無法驅散無知的黑暗，無法清晰地揭示知識的本質，因此意義不大。具有慈悲本性的佛陀，如太陽般，能展現各種各樣的教義，經文的光芒照亮一切凈土，遍及所有應被教化的眾生，揭示所有知識的本質，因此意義重大。 消除痛苦：當佛陀進入城市時，失明的人能夠看見事物，耳聾的人能夠聽見聲音等等，從而消除了對天堂的威脅。他們脫離了無意義的惡道，從見到佛陀的意義中體驗到快樂，並從惡道中得到拯救。總結這些益處：那些因對人我和法我的無知而矇蔽了智慧之眼，沉溺於輪迴的苦海，被痛苦的波浪所衝擊，被邪見的黑暗所籠罩的眾生，他們的智慧之光將使他們親眼目睹前所未見的知識領域——人我和法我的空性。 依靠什麼才能看見呢？依靠佛陀的陽光照亮知識。 心的秘密如同珍寶，有三個方面。第一，無分別念而利益自他：如同如意寶珠，雖然沒有發起意樂的分別念，卻能同時滿足附近供養者的各種願望，如食物、衣物等。同樣，依靠圓滿佛陀的如意寶珠，有緣的眾生能夠聽到符合他們各自根器和意樂的各種乘的佛法，而佛陀在說法時，並沒有意樂的分別念。這就是所謂的無分別念。 不費力氣：如同珍寶在沒有分別唸的情況下，將想要的寶物給予他人。
【English Translation】 Fifth, surpassing the sun: The Buddha surpasses the sun's orb, for the Buddha's realm pervades all of space, ultimately having the power to radiate light, which the sun does not possess. It does not dispel the darkness of unknowing ignorance, nor does it clearly reveal the meaning of the nature of knowledge, thus it is not of great significance. The Buddha, the embodiment of compassion, like the sun, displays a variety of teachings, and the clarity of the collection of sutra light illuminates all pure lands, pervading all beings to be tamed, revealing the meaning of all that is knowable, thus it is also of great significance. Eliminating suffering: When the Buddha enters a city, blind beings who lack sight see forms, and similarly, the deaf hear sounds, etc., thus eliminating the threat to higher realms. They are separated from the meaningless assembly of evil destinies, and from seeing the meaning of the Buddha, they experience happiness and are saved from evil destinies. Summarizing these benefits: Those beings whose minds are blinded by the ignorance of self and phenomena, who are plunged into the ocean of existence, battered by waves of suffering, and obscured by the darkness of evil views, their minds, the light of wisdom, will cause them to directly see the previously unseen realm of knowledge—the selflessness of persons and phenomena. Relying on what do they see? From the light of the Buddha's sun illuminating knowledge. The secret of the mind is like a jewel, with three aspects. First, benefiting oneself and others without conceptualization: Just as a wish-fulfilling jewel, although without the conceptualization of intention, simultaneously fulfills the various desires of those nearby who make offerings, such as food, clothing, etc. Similarly, relying on the wish-fulfilling jewel of the perfect Buddha, fortunate beings can hear various vehicles of Dharma that accord with their respective dispositions and intentions, yet the Buddha does not conceptually think about teaching that Dharma. This is what is meant by non-conceptualization. Without effort: Just as a jewel, without conceptualization, gives the desired treasures to others.
བ་ཏུ་སྟེར་བ་ན་འབད་པ་དང་རྩོལ་བ་མེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་ཡང་འབད་ པ་དང་རྩོལ་བ་མེད་པར་གདུལ་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་འོས་ཤིང་མཚམས་པར་ནི་གཞན་གྱི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་ཞུགས་སོ། །དུས་ཇི་ཙམ་ཞེ་ན། སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དག་ཏུའོ། ། རྙེད་ པར་དཀའ་བ་ནི་རབ་ཏུ་རྙེད་པར་དཀའ་ཞེས་པའོ། །གང་རྙེད་པར་དཀའ་ན། ཇི་ལྟར་ནོར་བུ་བཟང་པོ་བསམ་པ་བསྐོང་བ་དེའོ། །གང་གིས་རྙེད་པར་དཀའ་ན། ནོར་བུ་དེ་ལ་ཐོབ་པར་འདོད་ པ་སྟེ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་འགྲོ་བ་མི་ལ་སོགས་པ་འདིར་རོ། །གང་གིས་རྙེད་དཀའ་ན། རྒྱ་མཚོ་བར་མ་ལོངས་སྤྱོད་ལྡན་ན་ས་འོག་ན་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་མཐོང་བ་རྙེད་དཀའ་བར་ཤེས་པར་བྱ་ཞེས་པའོ། ། 2-1189 གང་ན་བདེ་བར་གཤེགས་མཐོང་བ་དེའོ། གང་གིས་འགྲོ་བ་ཤིན་དུ་སྐལ་བ་ངན་པའི་ཡིད་འདིར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་ན་སྒྲིབ་བྱེད་ཉོན་མོངས་པ་དུ་མས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའོ། །གསུང་གི་གསང་ བ་སྒྲ་སྙན་དང་འདྲ་བ་ནི། ཇི་ལྟར་བྲག་དང་སྒྲའི་རྐྱེན་ལས་སྒྲ་སྙན་གྱི་སྒྲ་གཞན་གྱི་རྣམ་རིག་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་དེ་ལ་སྣང་བ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་ཅིང་བརྗོད་པར་བཟོ་བའི་ རྩོལ་མེད་ཅིང་རང་གིས་ངོ་བོ་དེ་ཁོ་ནར་ཕྱིའི་དོན་དང་། ནང་ན་སེམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་དུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྐུའི་གསང་བ་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བ་ལ་དཔེ་ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་ལ་ མཐོ་དང་དམའ་བའི་རྣམ་པར་མཐོང་ཡང་ནམ་མཁའ་དེ་ནི་དེ་ལྟར་མཐོ་དམན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ནམ་མཁའ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མཚན་ཉིད་དམ་ངོ་བོ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་གྲུབ་པ་མེད་ཅིང་ བློ་ལ་སྣང་བ་མེད་ལ་བློའི་དམིགས་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་མེད་ཅིང་རྟེན་གཞན་ཡང་མེད་ལ། མིག་གི་ལམ་ལས་རབ་ཏུ་འདས་ཤིང་ཐོགས་བཅས་ཀྱི་གཟུགས་མེད་པ་གཞན་ལ་བརྟེན་དུ་མེད་པའོ། ། དོན་ནི་དེ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སྐུ་བལྟམས་པ་དང་མྱ་ངན་འདས་པ་དང་དམན་མཆོག་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་མཐོང་ཡང་སངས་རྒྱས་དེ་ནི་སྐྱེ་འགགས་ལ་སོགས་དེ་ལྟར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། 2-1190 དགེ་བའི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ས་དང་འདྲ་བ་ནི། ཇི་ལྟར་རྟོག་པ་མེད་པའི་ས་ལ་བརྟེན་ནས་ནི་ས་ལ་སྐྱེ་བའི་རྩི་ཤིང་དང་ལོ་ཏོག་ལ་སོགས་པ་ཀུན། དང་པོར་སྐྱེ་ཞིང་བར་ དུ་གོང་ནས་གོང་དུ་རྒྱས་པའི་འཕེལ་བ་དང་། རྒྱུན་མི་ཉམས་པའི་བརྟན་པ་དང་། མཐར་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡངས་པར་འགྱུར་བ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་འགྲོ་བའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ནི། མ་ལུས་པར་ནི་སྐྱེ་ཞིང་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དཔེས་བསྟན་པའི་དགོས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་ པའོ། །དང་པོ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་དགོས་པ་དངོས་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཛད་པ་འཕྲིན
【現代漢語翻譯】 就像給予時無需努力和勤奮一樣，同樣，諸佛之王（Thubpai Wangpo，釋迦牟尼佛）爲了利益眾生，也無需努力和勤奮，就能以最適合和恰當的方式調伏眾生。時間有多長呢？直到輪迴存在為止。難以獲得是指非常難以獲得。什麼難以獲得呢？就像能滿足願望的珍寶一樣。誰難以獲得呢？是指想要獲得珍寶，併爲此尋求的眾生，比如人和非人等。什麼難以獲得呢？因為珍寶存在於大海深處或地底下，難以獲得。同樣，要知道見到佛陀也是難以獲得的。 在哪裡能見到善逝（Dedpar Sheg，佛陀的稱號）呢？在眾生極其不幸的心中。為什麼呢？因為被許多煩惱所束縛。佛的語言的秘密就像美妙的音樂一樣：就像從巖石和聲音的因緣中產生美妙的音樂，它並非來自其他意識的顯現，沒有分別念，沒有造作言語的努力，其自性既不在外境中，也不在內在的心識中。佛的身的秘密就像虛空一樣：就像在虛空中看到高低之分，但虛空本身並沒有高低之別。虛空是什麼樣的呢？沒有任何自性或本質可以成立，不顯現於意識，不是意識的對象，沒有其他所依賴之處，超越了視覺的範圍，沒有阻礙的形體，不依賴於其他事物。意義是：同樣，圓滿的佛陀示現誕生、涅槃、高下等等，但佛陀本身並沒有生滅等現象。 成為善的所依如大地：就像依靠無分別的大地，所有生長在大地上的植物和莊稼等，最初生長，中間不斷增長和發展，保持穩定，最終成熟廣大一樣。同樣，圓滿的佛陀依靠無分別的境界，也能使眾生的善根完全生長和發展。第二，以比喻說明必要性，分為兩部分：簡略說明和詳細解釋。在第一部分中有五點，第一點是實際的必要性：如來（Deshin Shegpa，佛陀的稱號）的事業和活動。
【English Translation】 Just as giving requires no effort or exertion, similarly, the King of Sages (Thubpai Wangpo, referring to Shakyamuni Buddha) engages in benefiting beings without effort or exertion, in a manner that is most suitable and appropriate for taming them. How long does this last? Until the existence of samsara. 'Difficult to obtain' means extremely difficult to obtain. What is difficult to obtain? It is like a wish-fulfilling jewel. Who finds it difficult to obtain? It refers to beings, such as humans and non-humans, who desire to obtain the jewel and seek it for that purpose. What makes it difficult to obtain? Because the jewel resides deep in the ocean or underground, it is difficult to obtain. Similarly, one should know that seeing the Buddha is also difficult to obtain. Where can one see the Sugata (Dedpar Sheg, a title of the Buddha)? In the minds of beings with extremely unfortunate karma. Why? Because they are seized by many obscuring afflictions. The secret of the Buddha's speech is like melodious music: just as melodious music arises from the conditions of rocks and sound, it does not arise from the manifestation of other consciousnesses, it has no conceptualization, no effort in creating speech, and its own nature resides neither in external objects nor in the internal mind. The secret of the Buddha's body is like space: just as high and low aspects are seen in space, but space itself does not have such high and low distinctions. What is space like? No characteristic or essence can be established, it does not appear to consciousness, it is not an object of consciousness, it has no other basis of support, it transcends the scope of vision, it has no obstructive form, and it does not depend on other things. The meaning is: similarly, the perfectly enlightened Buddha is seen to manifest birth, nirvana, superiority, inferiority, and so on, but the Buddha himself does not have such phenomena as birth and death. Becoming a basis of virtue is like the earth: just as relying on the non-conceptual earth, all the plants and crops that grow on the earth initially sprout, then gradually increase and develop, maintain stability, and finally become vast in the state of complete maturity. Similarly, the perfectly enlightened Buddha, relying on the non-conceptual state, also causes the roots of virtue of beings to completely sprout and develop. Second, explaining the necessity through examples is divided into two parts: a brief explanation and a detailed explanation. In the first part, there are five points, the first point being the actual necessity: the activities and deeds of the Tathagata (Deshin Shegpa, a title of the Buddha).
་ལས་ཉེ་བར་མཚོན་པའི་དེས་རྣམ་པ་དགུས་ནི་བསྟན་པ་ཡིན་ཞེས་པའོ། །དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་ན། མཛད་པ་ཕྲིན་ལས་ལ་གདུལ་བྱའི་ཐེ་ཚོམ་གཅད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་ལས་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ན། འབད་རྩོལ་དང་ཀུན་སློང་མེད་པར་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བྱ་བ་འགའ་བྱེད་པར་མཐོང་བས་ དེ་དག་འགལ་སྙམ་དུ་དགོས་པ་དེ་བས་ན་ཞེས་དེ་འཕེན་པའི་ལུང་ནི་མདོ་གང་དུ་དཔེ་རྣམས་པ་དགུ་པོ་འདི་དག་རྒྱས་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་པར་གྱུར་པ་འདི་མདོ་སྡེ་འདིའི་ནི་མིང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་ལ་འཇུག་པ་ཡེ་ཤེས་སྣང་བ་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ། 2-1191 དེ་ཉིད་ཀྱིས་དཔེ་བསྟན་པ་དེའི་དགོས་པ་བསྟན་པ་ཉིད་དོ། །དེ་བཤད་པ་ནི། འདི་ལྟར་དཔེ་དགུས་བསྟན་པ་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་པའི་ཤེས་པའི་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྒྱན་པའི་ བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་མྱུར་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཀུན་ཞེས་པ་འབད་རྩོལ་ལ་མི་ལྟོས་པར་འཕྲིན་ལས་ལ་འཇུག་པ་རྟོགས་པ་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་ཞེས་པའོ། །དཔེ་དོན་བཤད་པ་ ནི་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་དེའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བེཌཱུཪྻའི་ས་གཞིའི་དག་པ་ལ་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བ་ལ་སོགས་པ་དཔེ་དག་ནི་རྣམ་པ་དགུ་བརྗོད་པ་དེ་ལ་ནི་དཔེས་ བསྟན་པའི་དོན་དེའི་བསྡུས་པའི་དོན་ངོས་བཟུང་ཞེས་པའོ། །དེ་དག་གང་ཞེ་ན་སྐུ་བསྟན་པ་དང་གསུང་བརྗོད་པ་དང་ཐུགས་ཁྱབ་པ་དང་སྐུ་དང་གསུང་གི་མཛད་པ་སྤྲུལ་པ་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ འོད་ཟེར་སྤྲོ་བ་དང་། ཐུགས་དང་གསུང་དང་སྐུའི་གསང་བ་དང་དེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་ཐུགས་རྗེས་བདག་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་གནས་གྱུར་པ་ཐོབ་པ་ཉིད་དོ། །དོན་དེ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། ལོངས་སྤྱོད་རྒྱུན་ཀུན་འབད་རྩོལ་དང་སྐྱེ་འགགས་ལ་སོགས་པ་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་སློང་གིས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཐུགས་མངའ་བའི་ཕྱིར། འབད་རྩོལ་མེད་ཀྱང་དོན་བྱེད་པ་དཔེར་ན་དྲི་མ་མེད་པའི་བཻཌཱུཪྻའི་གཞི་ལ་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-1192 དེ་ལ་དམིགས་བཅས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་པ་སྟེ་འབད་རྩོལ་ཞི་བ་ནི་དམ་བཅས་ཏེ་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཐུགས་མངའ་བ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་སོ། འབད་རྩོལ་ལ་སོགས་མེད་ཀྱང་འཕྲིན་ལས་འཇུག་ པའི་རང་བཞིན་གྱི་དོན་ནི་བློ་ངོར་གྲུབ་པའི་དོན་དུ་དཔེར་ནི་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གཟུགས་སོགས་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། འདིར་ནི་སྐབས་ཀྱི་དོན་འདི་ཡིན་ཏེ་སྐུ་སྟོན་པ་ལ་ སོགས་པའི་དོན་རྣམས་པ་དགུ་ནི་སྟོན་པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྐྱེ་འཆི་དང་བྲལ་ཞིང་། འབད་པ་མེད་པར་འཕྲིན་ལས་རབ་ཏུ་འཇུག་གོ །ཞེས་བསྟན་པའོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་ལས། དཔེ་བསྟན
【現代漢語翻譯】 因此，通過九種方式來充分展示與此相關的方面。那麼，這樣做的目的是什麼呢？ 目的是爲了通過事業（mDzAd pa），也就是佛陀的事業活動，來消除被調伏者的疑慮。疑慮從何而生呢？因為人們看到佛陀在沒有努力和意圖的情況下，仍然進行著事業的活動， 所以他們認為這些是矛盾的。因此，需要引用經典來消除這些疑慮。那麼，在哪部經中詳細地闡述了這九個例子呢？這部經的名字是《如來一切境界入智慧光明莊嚴經》。 通過這些例子來展示，其目的也在於此。解釋如下：通過聽聞這九個例子所展示的內容，具有從聽聞中產生的廣大智慧之光，並以智慧莊嚴的 有智慧的菩薩，將迅速進入所有佛陀的境界，也就是理解佛陀的事業活動，而無需依賴努力。這就是說，爲了理解事業的意義，就像帝釋天（brGya byIn）的影像顯現在青金石（beDUr+ya）的地面上一樣，這九個例子是爲了 標明通過例子所展示的意義的概要。那麼，這些例子是什麼呢？包括示現佛身、宣說佛語、佛意周遍、佛身和佛語的事業、化身、放射智慧的光芒、 佛意、佛語和佛身的秘密，以及佛陀以大悲心作為一切眾生的依怙，證得佛果。爲了證明這個意義，圓滿正等覺佛陀具有 恒常的受用，並且完全寂滅了努力和生滅等現象，因為佛陀具有沒有分別唸的意。即使沒有努力，也能成辦事業，就像清凈的青金石地面上顯現帝釋天的影像一樣。 其中，具有目標的受用，也就是寂滅努力，是誓言；具有沒有分別唸的意，是成立的理由。即使沒有努力等，也能進入事業的自性意義，是爲了在心中確立這個意義，所以才列舉了帝釋天的影像等例子。 那麼，這裡的意義是什麼呢？這裡的情境意義是，示現佛身等九種意義，是說圓滿正等覺佛陀遠離生死，並且在沒有努力的情況下，也能充分地進入事業。第二，詳細解釋分為三個部分，首先是展示例子。
【English Translation】 Therefore, it is shown in nine ways to fully represent the aspects related to this. What is the purpose of doing so? The purpose is to eliminate the doubts of those to be tamed through the activities (mDzAd pa), that is, the activities of the Buddha. From what does the doubt arise? Because people see the Buddha still performing activities of deeds without effort and intention, so they think these are contradictory. Therefore, it is necessary to quote scriptures to eliminate these doubts. So, in which scripture are these nine examples explained in detail? The name of this scripture is 'The Adornment of the Light of Wisdom Entering the Realm of All Tathagatas'. The purpose of showing through these examples is also for this. The explanation is as follows: By hearing what is shown by these nine examples, the Bodhisattva who has the vast light of wisdom arising from hearing and is adorned with wisdom, the wise Bodhisattva will quickly enter all the realms of the Buddhas, that is, understand the activities of the Buddha without relying on effort. That is to say, in order to understand the meaning of the activities, just as the image of Indra (brGya byIn) appears on the ground of lapis lazuli (beDUr+ya), these nine examples are for marking the summary of the meaning shown by the examples. So, what are these examples? They include showing the Buddha's body, proclaiming the Buddha's speech, the Buddha's mind being all-pervasive, the activities of the Buddha's body and speech, the incarnation, radiating the light of wisdom, the secrets of the Buddha's mind, speech, and body, and the Buddha taking great compassion as the refuge of all sentient beings and attaining Buddhahood. In order to prove this meaning, the perfectly enlightened Buddha has constant enjoyment and is completely pacified from effort and arising and ceasing, because the Buddha has a mind without conceptualization. Even without effort, one can accomplish activities, just like the image of Indra appearing on the pure lapis lazuli ground. Among them, having purposeful enjoyment, that is, pacifying effort, is the vow; having a mind without conceptualization is the reason for establishment. Even without effort, etc., being able to enter the nature of activities is to establish this meaning in the mind, so the examples of Indra's image, etc., are listed. So, what is the meaning here? The contextual meaning here is that the nine meanings of showing the Buddha's body, etc., are saying that the perfectly enlightened Buddha is free from birth and death, and can fully enter into activities without effort. Second, the detailed explanation is divided into three parts, the first is showing examples.
་པ་ནི། སངས་རྒྱས་གང་ཞིག་སྐུའི་ངོ་བོ་བརྒྱ་བྱིན་བཞིན་དང་། གསུང་གི་ངོ་བོ་ལྷའི་རྔ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྤྲིན་བཞིན་ནོ། །སྐུ་དང་གསུང་གི་མཛད་པ་ཚངས་པ་དང་ཐུགས་ཀྱི་ མཛད་པ་ཉི་མ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་རིན་པོ་ཆེ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུའི་རྒྱལ་པོ་བཞིན་ནོ། །གསུང་གི་གསང་བ་སྒྲ་བརྙན་དང་། སྐུའི་གསང་བ་ནམ་མཁའ་དང་། གནས་གྱུར་པའི་ངོ་བོ་ས་ བཞིན་དུ་འབད་རྩོལ་དང་རྣམ་རྟོག་མེད་པར་སྲིད་པ་གནས་ཀྱི་བར་དུ་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་དེ་གང་གིས་རྟོགས་ན་ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྣང་བས་བརྒྱན་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཡིས་རིག་ཅེས་པའོ། ། 2-1193 དོན་དང་སྦྱར་བ་ནི། རིན་པོ་ཆེ་བཻཌཱུཪྻའི་གཞི་ལ་ལྷའི་དབང་པོའི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་བཞིན་དུ་སྐུའི་སྣང་བ་སྟོན་པ་དང་། གསུང་གིས་ལེགས་པར་འདོམ་པར་མཛད་པ་ནི་ལྷའི་རྔ་དང་འདྲ་བ་ དང་། ཐུགས་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པའི་བདག་ཉིད་མཁྱེན་པ་དང་བརྩེ་བ་ཆེན་པོའི་སྤྲིན་གྱི་ཚོགས་དང་འདྲ་བ་ནི་གདུལ་བྱའི་འགྲོ་བ་མཐའ་ཡས་པ་ལ་སྲིད་རྩེའི་བར་དུ་ཁྱབ་པར་འཇུག་པའོ། །སྐུ་ དང་གསུང་གི་མཛད་པ་ནི་ཚངས་པའི་སྤྲུལ་པ་བཞིན་དུ་ཟག་པ་མེད་པའི་གནས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་སྐྱེད་པར་གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་བཞིན་དུ་སྤྲུལ་པ་རྣམ་པ་དུ་མ་རབ་ཏུ་སྟོན་པ་ དང་། ཐུགས་ཀྱི་མཛད་པ་ཉི་མ་བཞིན་དུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་རབ་ཏུ་སྤྲོ་བ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་རྣམ་པར་དག་པ་རིན་པོ་ཆེ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་འདྲ་ བའི་ཐུགས་དང་། རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་གསུང་གི་གསང་བ་དེ་བྲག་ཆ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པར་སྣང་ཡང་བརྗོད་པའི་ཡི་གེ་མེད་པ་དང་། སྐུའི་གསང་བ་ནི་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་ སྣང་ཡང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྟག་པ་ཉིད་དང་། ས་བཞིན་གནས་གྱུར་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ནི་འགྲོ་བའི་དཀར་པོ་དགེ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྨན་རྣམས་མ་ལུས་པ་བསྐྱེད་པ་དང་འཕེལ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་གཞིར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1194 དཔེ་དོན་གྱི་ཆོས་མཐུན་ལ་གལ་ཏེ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱེ་འགག་ཏུ་མཐོང་བ་རྒྱུ་གང་ལས་ཡིན་ཞེ་ན། བཻཌཱུཪྻའི་གཞི་ལ་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་དང་འདྲ་བའི་དགེ་བའི་སེམས་ ལ་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་མཐོང་བའི་རྒྱུ་སེམས་དེ་དག་པ་ནི་གཞན་གྱིས་མི་བཟློག་པའི་དད་པའི་དབང་པོ་བརྟས་པ་ཉིད་དོ། །ཇི་ལྟར་གཞིའི་དག་པ་དང་མ་དག་པའི་དབང་གིས་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་ གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་དང་ནུབ་པ་ལྟར། དད་པའི་དབང་པོ་བལྟས་པའི་དགེ་བའི་སེམས་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ནི་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པར་སྣང་ངོ་། །ཡང་བརྒྱ་བྱིན་ སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་གནས་ནས་མ་འཕོས་པ་བཞིན་དུ་ཐུབ་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིས་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་སངས་ར
【現代漢語翻譯】 那麼，哪位佛陀的身體的本質如同帝釋天（梵文：Śakra，佛教的護法神）一般，語言的本質如同天鼓一般，心意的本質如同雲彩一般呢？ 身體和語言的事業如同梵天（梵文：Brahmā，印度教的創造之神）一般，心意的事業如同太陽一般，心意的秘密如同如意寶王（梵文：Cintāmaṇicakra）一般。 語言的秘密如同回聲一般，身體的秘密如同虛空一般，轉變后的本質如同大地一般，不費力氣和分別念，直到輪迴結束都在利益眾生，這是誰能理解的呢？唯有以聞思智慧之光裝飾的瑜伽士才能理解。' 結合意義來解釋：如同在青金石（梵文：Vaiḍūrya）的基座上顯現帝釋天的影像一般，佛陀示現身體的形象；用語言來善巧地引導眾生，如同天鼓一般；心意遍及所知，具有大慈大悲的雲彩，使無邊無際的眾生直至有頂天（梵文：Bhavāgra）都能得到利益。 身體和語言的事業如同梵天的化身一般，不從無漏的法身（梵文：Dharmakāya）中產生，而是根據所化眾生的意願，示現種種不同的化身；心意的事業如同太陽一般，放射出智慧的光芒；心意的秘密如同清凈的如意寶珠一般的心意。 諸佛的語言的秘密，如同山谷回聲一般，雖然聽起來有聲音，但卻沒有文字；身體的秘密如同虛空一般，雖然看起來遍及一切，但卻是無形的永恒；如同大地一般轉變后的佛陀的境界，是眾生一切善法功德的來源和增長的基礎。 如果有人問，為什麼會看到圓滿的佛陀有生有滅呢？如同在青金石的基座上顯現帝釋天的影像一般，善心中顯現佛陀的果，這種清凈的心是不可逆轉的堅定信仰的力量。 如同基座的清凈與不清凈會影響帝釋天影像的顯現與消失一樣，由於信仰的力量增長，善心生起和消退，所以佛陀的色身（梵文：Rūpakāya）看起來有生有滅。如同帝釋天沒有離開三十三天（梵文：Trāyastriṃśa）一樣，佛陀的法身沒有生滅。如果有人問，佛
【English Translation】 Then, which Buddha's body is like the essence of Śakra (Sanskrit: Śakra, Buddhist protector deity), the essence of speech is like the heavenly drum, and the essence of mind is like the clouds? The activities of body and speech are like Brahmā (Sanskrit: Brahmā, Hindu god of creation), the activities of mind are like the sun, and the secrets of mind are like Cintāmaṇicakra (Sanskrit: Cintāmaṇicakra). The secret of speech is like an echo, the secret of body is like the sky, and the transformed essence is like the earth, without effort and conceptualization, benefiting sentient beings until the end of samsara. Who can understand this? Only the yogi adorned with the light of learning and wisdom can understand. To explain by combining the meaning: Just as the image of Śakra appears on the base of Vaiḍūrya (Sanskrit: Vaiḍūrya), the Buddha shows the image of the body; using speech to skillfully guide sentient beings is like the heavenly drum; the mind pervades the knowable, with great compassion and clouds, so that infinite sentient beings can benefit up to the peak of existence (Sanskrit: Bhavāgra). The activities of body and speech are like the incarnation of Brahmā, not arising from the unpolluted Dharmakāya (Sanskrit: Dharmakāya), but manifesting various incarnations according to the wishes of the beings to be tamed; the activities of mind are like the sun, radiating the light of wisdom; the secret of mind is like the pure mind of the Cintāmaṇi jewel. The secret of the speech of the Buddhas is like the echo in the mountains, although it sounds like there is a voice, there are no words; the secret of the body is like the sky, although it seems to pervade everything, it is an invisible eternity; like the transformed state of the Buddha like the earth, it is the source and foundation for the growth of all the white virtues of sentient beings. If someone asks, why do we see the perfect Buddha having birth and death? Just as the image of Śakra appears on the base of Vaiḍūrya, the fruit of the Buddha appears in the mind of virtue, and this pure mind is the power of irreversible and firm faith. Just as the purity and impurity of the base affect the appearance and disappearance of the image of Śakra, the arising and ceasing of virtuous thoughts due to the increase of the power of faith, so the Rūpakāya (Sanskrit: Rūpakāya) of the Buddha appears to have birth and death. Just as Śakra did not leave Trāyastriṃśa (Sanskrit: Trāyastriṃśa), the Dharmakāya of the Buddha has no birth or death. If someone asks, the Buddha
ྒྱས་ལ་འབད་རྩོལ་མེད་ན་འཕྲིན་ལས་ཇི་ལྟར་སྟོན་ ཞེ་ན། བརྒྱ་བྱིན་ལ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་གཟུགས་བརྙན་སྟོན་པའི་ཀུན་སློང་དང་འབད་རྩོལ་མེད་ཀྱང་གཟུགས་བརྙན་འཆར་བ་དེ་བཞིན་དུ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་འབད་རྩོལ་མེད་པར་ཆོས་སྐུ་སྐྱེ་བ་མེད་ ཅིང་འགགས་པ་མེད་པ་ལས་མ་གཡོས་པར་དུས་སྲིད་པ་ཇི་སྲིད་གནས་ཀྱི་བར་དུ་སྐུ་སྟོན་པ་ལ་སོགས་པ་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་འཇུག་གོ་ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་རིམ་ནི་གཉིས་ལས། 2-1195 མདོར་བསྟན་པ་ནི། དཔེ་རྣམས་ཀྱི་འཇུག་བསྡུ་བའི་དོན་ནི་འོག་ནས་འབྱུང་བ་འདི་ཡིན་ཞིང་། རིམ་པར་ཡང་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ན་དང་པོ་ཆོས་འགའ་ཞིག་གི་སྒོ་ནས་དཔེར་བརྗོད་ན་ ཕྱིས་སྔ་མ་རྣམས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མས་ཆོས་མི་མཐུན་པར་བསྟན་པས་དཔེ་ཡིན་པ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་སོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་སྟོན་པ་ནི་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་ བུ་སྟེ། ཐམས་ཅད་དུ་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། གཟུགས་བརྙན་ལ་ཆོས་སྟོན་པའི་སྒྲ་དབྱངས་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དེ་དང་འདྲ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་གསུངས་གིས་ཆོས་སྟོན་པས་ལྷའི་རྔ་བཞིན་ནོ། ། དེ་ཡང་སའི་སྟེང་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་པར་དོན་བྱེད་པ་མིན་པས་དེ་དང་འདྲ་བ་མ་ཡིན་ལ། ཐུགས་རྗེས་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་པར་འཇུག་པའི་སྤྲིན་ཆེན་པོ་དང་མཚུངས་སོ། །དེ་ཡང་ཚེ་རབས་ གཞན་ལ་ཕན་པའི་དོན་མེད་པའི་ས་བོན་འདོད་ཡོན་ལ་ཆགས་པ་སྤོང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་དང་འདྲ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་ཚངས་ པ་ཆེན་པོ་བཞིན་ཏེ་ཞེས་པའོ། །དེ་ཡང་ལེན་གཅིག་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་གཏན་དུ་རྒྱུད་སྨིན་པར་བྱེད་པ་མིན་པས་དེ་དང་འདྲ་བའང་མ་ཡིན་ནོ། །གཏན་དུ་སྨིན་པར་བྱེད་པས་ཉི་མའི་གཟུགས་བཞིན་ནོ། ། 2-1196 དེ་ཡང་རེས་འགའ་སྣང་བ་ཡིན་གྱི་གཏན་དུ་ཞེས་པ་རྟག་པར་མུན་པ་འཇོམས་པ་མ་ཡིན་པས་དེ་དང་འདྲ་བའང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་རྟག་པར་མུན་པ་འཇོམས་པ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་ བུ་དང་འདྲའོ། །དེའང་ཀླུ་ལ་སོགས་པ་དུད་འགྲོ་ལའང་ཡོད་པས་འབྱུང་བ་ནི་རྙེད་པར་མི་དཀའ་བའི་ཕྱིར་དེ་དང་འདྲ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དཔེ་ན་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པ་སུས་ཀྱང་ཐོབ་པར་ མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་སྙན་བཞིན་ནོ། །དེ་ཡང་རྐྱེན་ལས་ནི་འབྱུང་བ་ཡིན་པས་དེ་དང་འདྲ་འང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དབྱིངས་འདུས་མ་བྱས་པས་ན་ནམ་མཁའ་དང་འདྲའོ། །དེ་ཡང་དགེ་བའི་ གཞི་མ་ཡིན་པས་དེ་དང་འདྲ་བའང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ནི་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འགྲོ་བའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མ་ལུས་པ་དེ་དག་གནས་པའི་རྟེན་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་དག་དང་འདྲའོ། །ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའ
【現代漢語翻譯】 如果沒有努力，如何展現事業？ 答：就像帝釋天（釋迦提婆因陀羅，Śakra devānām indra，天帝之王）沒有在贍部洲（ Jambudvīpa，人世間）顯現影像的意圖和努力，影像也會顯現一樣，佛陀（Buddha，覺悟者）也是在沒有任何努力的情況下，從不生不滅的法身（Dharmakāya，真理之身）中，在輪迴存在期間，不斷地示現身相，並進行各種事業。 第三，這些的順序有兩種： 簡要地說，這些例子的總結意義將在下文闡述，並且也將按順序進行描述。如何以某些法（Dharma，佛法）為例，如果後者顯示與前者不同的法，那麼就通過放棄作為例子的方式來闡述。 詳細解釋是：佛陀的身相顯現就像帝釋天的影像一樣，是否完全相同呢？因為影像不具備宣講佛法的聲音，所以和佛陀的身相並不相同。因此，佛陀用聲音宣講佛法，就像天鼓一樣。然而，天鼓並不能在所有地方都起作用，所以和佛陀的身相也不相同。佛陀以慈悲普及一切，就像大雲一樣。然而，大雲沒有利益來世的作用，也不能斷除對慾望的執著，所以和佛陀的身相也不相同。因此，佛陀就像斷除慾望的梵天（Brahmā，清淨天）一樣。然而，梵天只能暫時使人脫離慾望，不能使眾生的相續成熟，所以和佛陀的身相也不相同。佛陀能使眾生的相續成熟，就像太陽一樣。 然而，太陽有時會出現，有時不會出現，不能總是驅散黑暗，所以和佛陀的身相也不相同。因此，佛陀就像能總是驅散黑暗的如意寶珠（Cintāmaṇi，能實現願望的寶珠）一樣。然而，如意寶珠連龍（Nāga，蛇族）等畜生也有，所以並不容易獲得，因此和佛陀的身相並不相同。佛陀就像非有情眾生無法獲得的妙音一樣。然而，妙音是由因緣產生的，所以和佛陀的身相也不相同。因此，佛陀的自性是無為的，就像虛空一樣。然而，虛空不是善的基礎，所以和佛陀的身相也不相同。因此，圓滿的佛陀就像大地的壇城一樣，是世間和出世間一切圓滿功德的依處。那麼，什麼是出世間的圓滿功德呢？
【English Translation】 If there is no effort, how can activity be shown? Answer: Just as Śakra devānām indra (Lord Indra, king of the gods) has no intention or effort to show images in Jambudvīpa (the human world), yet images appear, so too, the Buddha (the Awakened One), without any effort, from the unborn and unceasing Dharmakāya (Body of Truth), without moving, for as long as samsara exists, continuously manifests bodies and engages in various activities. Third, the order of these is twofold: Briefly stated, the meaning of summarizing these examples will be explained below, and they will also be described in order. How, by taking some Dharmas (teachings) as examples, if the latter shows Dharmas that are different from the former, then it is explained by abandoning the way of being an example. The detailed explanation is: The manifestation of the Buddha's body is like the image of Śakra, is it completely the same? Because the image does not possess the sound of teaching the Dharma, it is not the same as the Buddha's body. Therefore, the Buddha teaches the Dharma with sound, like a celestial drum. However, the celestial drum does not function everywhere, so it is not the same as the Buddha's body. The Buddha pervades everything with compassion, like a great cloud. However, the great cloud does not have the effect of benefiting future lives, nor can it eliminate attachment to desires, so it is not the same as the Buddha's body. Therefore, the Buddha is like Brahmā (the pure god), who eliminates desires. However, Brahmā can only temporarily liberate beings from desires, and cannot mature the continuum of beings, so it is not the same as the Buddha's body. The Buddha matures the continuum of beings, like the sun. However, the sun sometimes appears and sometimes does not, and cannot always dispel darkness, so it is not the same as the Buddha's body. Therefore, the Buddha is like the Cintāmaṇi (wish-fulfilling jewel), which always dispels darkness. However, the Cintāmaṇi is also possessed by animals such as Nāgas (serpent beings), so it is not difficult to obtain, therefore it is not the same as the Buddha's body. The Buddha is like a melodious sound that cannot be obtained by non-sentient beings. However, melodious sound arises from conditions, so it is not the same as the Buddha's body. Therefore, the nature of the Buddha is unconditioned, like space. However, space is not the basis of goodness, so it is not the same as the Buddha's body. Therefore, the complete Buddha is like the mandala of the earth, the support for all the perfect qualities of beings in the world and beyond. So, what are the perfect qualities beyond the world?
ི་རྟེན་ཡིན་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ གྱི་ལམ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྟེན་ཡིན་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལ་བརྟེན་ནས་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ལམ་བཅུ་དང་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་བསམ་གཏན་བཞི་དང་ཚད་མེད་པ་བཞི་དང་། 2-1197 གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བཞི་འབྱུང་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་དཀོན་མཆོག་གི་རིགས་རྣམས་པར་དབྱེ་བ་ལས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་འཕྲིན་ལས་མཛད་པའི་སྐབས་ཏེ་ལེའུ་བཞི་པའི་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལྷག་པར་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་གྱི་ལེའུ་སྟེ་ལེའུ་ལྔ་པའི་བཤད་པ། གསུམ་པ་རིགས་ལ་ལྷག་པར་མོས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཕན་ ཡོན་སྤྱིར་བརྗོད། བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད། དེའི་འཐད་པའོ། །དང་པོ་ལ་མོས་པའི་ཡུལ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཁམས་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་དྲི་མ་མེད་པའི་དེ་ བཞིན་ཉིད་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྟོབས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ཏེ་བཞི་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ཡིན་པས་མོས་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཚུལ་ནི། གནས་བཞི་པོ་འདི་དག་པའི་སེམས་ཅན་ས་བཅུ་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བསམ་བྱ་མིན་ཞེས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ བོ། །འོ་ན་སུས་རྟོགས་པར་ནུས་ཞེ་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་འདི་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་འདྲེན་པ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །མོས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་ཡོན་ཏན་གྱི་སྣོད་དུ་འགྱུར་བ་ནི་བློ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཞིག་རྒྱལ་བའི་ཡུལ་ཁམས་ལ་སོགས་པ་བཞི་པོ་འདི་ལ་ཡིད་ཆེས་པས་མོས་པ་ཐོབ་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་སད་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་སྐྱེ་བར་གྱུར་བའི་ཕྱིར། 2-1198 དེའི་སྣོད་དུ་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་པའོ། །བསོད་ནམས་གཞན་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་ནི། གཞན་གྱིས་བསམ་དུ་མེད་པའི་ཡོན་གྱི་ཚོགས་ལ་མངོན་པར་དགའ་ཞིང་མོས་པས་དེ་ལས་གཞན་པ་དེ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་ སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་འགྱུར་རོ། །འདིར་གོང་མ་དག་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པར་བྱ་བའི་དགེ་བ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་མ་ཡིན་པར་བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་དུ་ འཆད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གང་ཞིག་བྱང་ཆུབ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་ལ་དེ་ནི་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏ
【現代漢語翻譯】 如果問：什麼是（成佛的）所依？答：依賴於佛陀的菩提，才能生起超越世間的三種菩提之道。如果問：如何成為世間圓滿的所依？答：依賴於佛陀的菩提，才能生起欲界圓滿之因——十善業道，以及色界圓滿之因——四禪定和四無量心，還有無色界圓滿之因——四無色定。《大乘經莊嚴論》中，關於如來事業的解釋，即第四品的內容。 現在是特別信解的利益品，即第五品的解釋。 第三，關於對種性特別信解的利益，分為總說和廣說兩部分。第一部分有三點：總說利益、分別解說、以及其中的道理。首先，信解的對象是：具有垢染的如來藏自性、沒有垢染的如來菩提自性、佛陀的功德（如十力等）、以及佛陀的事業（即佛行事業）。這四者是佛陀的因緣聚合，因此是信解的對象。這些是不可思議的，因為這四種境界，即使是安住於十地的菩薩們也無法如實了知，所以是不可思議的。那麼，誰能夠證悟呢？三寶的因和緣，能夠如實引導眾生，是諸佛的行境。信解的利益是成為功德之器，也就是說，有智慧的菩薩，如果對佛陀的國土等四種對境生起信心，從而開啟大乘種性，就能生起佛陀的功德聚，因此成為功德之器。這就是所謂的『成為功德之器』。超越其他福德是指：對他人無法思議的供養之聚感到歡喜和信解，那麼，除了這些之外，所有與此無關的眾生的福德之聚都會被超越。這裡所說的超越，並不是指要超越那些屬於解脫分（與解脫相應的善根）的善根，而是指要超越屬於福德分的善根。因為經中說『凡是尋求菩提者』等等，而這些是解脫之因。
【English Translation】 If asked: What is the support (for attaining Buddhahood)? Answer: Relying on the Bodhi of the Buddha, the three paths of Bodhi that transcend the world arise. If asked: How does it become the support for worldly perfection? Answer: Relying on the Bodhi of the Buddha, the cause of perfection in the desire realm—the ten virtuous actions, and the cause of perfection in the form realm—the four Dhyanas and the four immeasurables, and the cause of perfection in the formless realm—the four formless Samadhis arise. This is the explanation of the chapter on the activities of the Tathagata from the 'Treatise on the Sublime Continuum of the Great Vehicle,' specifically the fourth chapter. Now, it is the chapter on the benefits of special faith, which is the explanation of the fifth chapter. Third, regarding the benefits of special faith in the lineage, there are two parts: a general statement and a detailed explanation. The first part has three points: generally stating the benefits, explaining them specifically, and the reason for them. First, the objects of faith are: the Thusness of the Buddha-nature with defilements, the Thusness of the Buddha's Bodhi without defilements, the qualities of the Buddha (such as the ten powers), and the activities of the Buddha (i.e., Buddha's activities). These four are the aggregation of causes and conditions of the Buddha, therefore they are the objects of faith. These are inconceivable, because these four states, even Bodhisattvas abiding on the ten Bhumis cannot fully comprehend them as they are, therefore they are inconceivable. Then, who can realize them? The causes and conditions of the Three Jewels, which lead beings as they are in their own nature, are the realm of activity of the Buddhas. The benefit of faith is becoming a vessel of qualities, that is, a wise Bodhisattva who, having gained faith by believing in these four objects such as the Buddha's realm, thereby awakens the Mahayana lineage, and thus the accumulation of the qualities of the Buddha's Dharma arises, therefore becoming a vessel of qualities. This is what is meant by 'becoming a vessel of qualities.' Surpassing other merits means: rejoicing and having faith in the inconceivable accumulation of offerings, then all the accumulations of merit of all beings other than those and unrelated to them will be surpassed. Here, the surpassing is not meant to surpass the virtues that are part of liberation (virtuous roots corresponding to liberation), but rather to surpass the virtues that are part of merit. Because it is said 'whoever seeks Bodhi' and so on, and these are the cause of liberation.
ེ། སེམས་སྐྱེད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་དགེ་བ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ལས་བྱུང་བའི་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་བའི་དང་། བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྦྱིན་པའི་རང་བཞིན་ནི། གཏོང་ བ་པོ་གང་ཞིག་འབུལ་བ་བྱེད་དོ་ཞེས་པའོ། །ཀུན་སློང་གི་བསམ་པ་གང་གིས་ཞེ་ན། གཏམ་པ་སྙན་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་པ་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པས་མ་ཡིན་ཏེ་བླ་ན་མེད་པའི་ བྱང་ཆུབ་དོན་དུ་གཉེར་བས་སོ། །དངོས་པོ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཁ་ཟས་ལ་སོགས་པ་དམན་པ་མ་ཡིན་ཏེ་གསེར་ལས་གྲུབ་པའི་གཞོང་པ་ནང་དུ་ནོར་བུས་སྤྲས་པའོ། །གྲངས་ཅི་སྙེད་གཅིག་ཅེ་ན། 2-1199 ཉུང་ཟད་མ་ཡིན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་རྡུལ་གྲངས་དང་མཉམ་པའོ། །དུས་ནམ་ཞེ་ན། རེས་འགའ་འམ་ལན་གཅིག་ཙམ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉིན་རེ་བཞིན་དུ་རྟག་པར་རོ། །ཡུལ་གང་ལ་ན་ཆོས་ ཀྱི་རྒྱལ་པོ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ལའོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསོད་ནམས་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། གང་ཟག་གཞན་གང་རྒྱུད་བླ་མའི་འདི་ལས་ཁམས་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཇི་ ལྟ་བ་བཞིན་མ་རྟོགས་ནའང་ཚིག་ཙམ་ཐོས་ཤིང་ཐོས་ནས་ཀྱང་ནི་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པས་མོས་ན་ནི་གོང་དུ་བཤད་པའི་གང་ཟག་འདི་སྦྱིན་པ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་དེ་ལས་བསོད་ནམས་ ཆེས་མང་པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་རང་བཞིན་བློ་ལྡན་གང་ཞིག་ཚུལ་ཁྲིམས་དྲི་མ་མེད་པ་བསྲུང་བར་བྱེད་དོ་ཞེས་པའོ། །ཀུན་སློང་གི་བསམ་པ་ནི་བླ་མེད་བྱང་ ཆུབ་འདོད་པས་སོ། །དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། བསྐལ་པ་དུ་མར་ཡང་ངོ་། །རང་བཞིན་ནི། ལུས་ངག་ཡིད་ཀྱིས་ཏེ་སྒོ་གསུམ་གྱིས་སོ། །སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་ནི། འབད་པ་མེད་པར་རང་གི་ངང་གིས་ འཇུག་པའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་ཤིན་ཏུ་མང་མོད་ཀྱིས་དེ་ལས་ཀྱང་བསོད་ནམས་ཆེས་མང་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གང་གིས་རྒྱུ་གང་ལས་ན་གང་ཟག་གཞན་གང་རྒྱུད་བླ་མ་འདི་ལས་ཚིག་རྩམ་ཐོས་ཤིང་ཐོས་ནས་ཀྱང་ནི་མོས་ན་རྒྱུ་དེ་ལས་མོས་པ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་འདི་ཞེས་པའོ། ། 2-1200 གསུམ་པ་ནི། གང་ཟག་གང་ཞིག་བསམ་གཏན་ནི་བསྒོམས་པར་བྱེད་ལ་ཞེས་པའོ། །འབྲས་བུའམ་བྱེད་ལས་ནི་སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་པའི་མེ་འཇིལ་བ་སྟེ་ཞི་བར་བྱེད་པའོ། །རང་བཞིན་ལྷའི་གནས་ པ་བསམ་གཏན་བཞིའི་ཚངས་པའི་གནས་པ་ཚད་མེད་པའི་མཐར་སོན་པ་ནི་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའོ། །བསམ་པ་ནི། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འཕོ་བ་མེད་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་བསམ་གཏན་ལས་ བྱུང་པའི་དགེ་བ་དེ་ལས་ཆེས་མང་པའི་བསོད་ནམས་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གང་གི་གང་ལས་ན་རྒྱུད་བླ་མ་འདི་ལས་ཚིག་རྩམ་ཐོས་ཤིང་ཐོས་ནས་ཀྱང་ནི་མོས་ན་འདི་ཞེས་པའོ། །གསུམ་པ་
【現代漢語翻譯】 是的，因為這是由發菩提心所引發的善行。 第二部分有三個方面：佈施所生的福德、持戒所生的福德和禪定所生的福德能夠壓倒一切。 首先，佈施的自性是：施主在做什麼供養呢？ 發起供養的動機是什麼呢？不是爲了動聽的言辭和享用等世俗之物，而是爲了追求無上的菩提。 供養的物品是什麼樣的呢？不是低劣的食物等，而是用黃金製成的容器，裡面裝滿了珍寶。 數量有多少呢？不是少量，而是與佛土的微塵數量相等。 時間是什麼時候呢？不是偶爾或一次，而是每天持續不斷地供養。 供養的對象是誰呢？是法王佛陀世尊們。 如果有人問，是否有比這更殊勝的福德呢？如果另一個人沒有如實通達《寶性論》的體性等意義，僅僅聽聞其中的詞句，聽聞之後以信解的信心來信奉，那麼這個人所獲得的福德，將遠遠超過前面所說的通過佈施所獲得的功德。 第二，持戒的自性是：有智慧的人守護無垢的戒律。 發起持戒的動機是：希求無上菩提。 時間的差別是：在多個劫中持續持戒。 自性是：通過身、語、意三門來持戒。 行為的差別是：不費力氣，自然而然地進入持戒的狀態。 像這樣通過持戒所產生的功德非常多，但是，如果有人聽聞《寶性論》的詞句，聽聞之後心生信奉，那麼他所獲得的福德將遠遠超過持戒所生的功德。 原因是什麼呢？因為另一個人聽聞《寶性論》的詞句，聽聞之後心生信奉，所以這個具有信奉之心的修行者能夠獲得更大的福德。 第三，修行者修習禪定。 禪定的結果或作用是：熄滅三有之中的煩惱之火，使之寂靜。 自性是：達到色界四禪和無色界四無量心的頂峰，這是最殊勝的。 動機是：爲了獲得圓滿菩提，成為不可動搖的方法。 像這樣通過禪定所產生的功德，如果有人聽聞《寶性論》的詞句，聽聞之後心生信奉，那麼他所獲得的福德將遠遠超過禪定所生的功德。 原因是什麼呢？因為聽聞《寶性論》的詞句，聽聞之後心生信奉。
【English Translation】 Yes, because it is a virtue arising from the arousal of Bodhicitta (the mind of enlightenment). The second has three aspects: the merit arising from generosity, the merit arising from moral discipline, and the merit arising from meditation that overwhelms all. First, the nature of generosity is: What is the giver doing in offering? What is the intention of the motivation? It is not with worldly things such as pleasant words and enjoyments, but with the pursuit of unsurpassed enlightenment. What kind of objects are they? They are not inferior foods, etc., but a vessel made of gold, adorned with jewels inside. How many are there? Not a few, but equal to the number of dust particles in a Buddha-field. When is it? Not occasionally or once, but constantly every day. To whom? To the Buddhas, the Blessed Ones, the kings of Dharma. If there is a question whether there is merit that is particularly superior to that, if another person does not understand the meaning of the essence of the Uttaratantra (the Sublime Continuum) as it is, but only hears the words and, having heard them, believes with trusting faith, then that person will obtain much more merit than the virtue arising from the generosity of the person mentioned above. Second, the nature of moral discipline is: What wise person guards the stainless moral discipline? The intention of the motivation is: desiring unsurpassed enlightenment. The distinction of time is: even for many eons. The nature is: with body, speech, and mind, i.e., through the three doors. The distinction of application is: entering spontaneously without effort. Although the virtue arising from such moral discipline is very great, one will obtain even more merit than that. From what cause? Because another person hears the words of this Uttaratantra and, having heard them, believes, this person who possesses faith obtains it. Third, what person meditates on contemplation? The result or function is: extinguishing the fire of afflictions of the three realms, i.e., pacifying it. The nature is: the abode of the gods, the attainment of the four concentrations of the form realm and the immeasurable qualities of the formless realm, which is excellent. The intention is: becoming an unwavering means to perfect enlightenment. One will obtain much more merit than the virtue arising from such contemplation. From what? Because one hears the words of this Uttaratantra and, having heard them, believes.
དེའི་འཐད་པ་ནི། གང་གངས་ཕྱིར་ན་སྦྱིན་པ་གཏང་པ་བས་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་དག་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་ཅིང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ནི་འབྲས་བུ་མཐོ་རིས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱེད་ལ།བསྒོམས་པས་ འབྲས་བུ་ཁམས་གསུམ་པའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་རྒྱུད་བླ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ཁམས་ལ་སོགས་པའི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཀུན་ སྤོང་བར་བྱེད་དོ་དེའི་ཕྱིར་ན་ཤེས་རབ་འདི་སྦྱིན་སོགས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ལས་མཆོག་ཉིད་དེ་ཤེས་རབ་དེའི་རྒྱུ་ནི་རྒྱུད་བླ་མ་འདི་ཐོས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། 2-1201 མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། མོས་པའི་ཡུལ་གདོད་མ་ནས་གནས་པའི་ཁམས་དང་ཁམས་དེ་ཉིད་ནི་དྲི་མ་མེད་པར་གནས་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་དང་བྱང་ཆུབ་དེའི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་ལ་ སོགས་པ་དང་། དེ་ལས་གདུལ་བྱའི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་འཕྲིན་ལས་ཏེ་རྒྱལ་བ་ཡི་ནི་མཁྱེན་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཇི་སྐད་བརྗོད་པ་འདི་ལའོ། །མོས་པའི་རྣམ་པ་ནི་བློ་ལྡན་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཁམས་དེ་བཞིན་ཉིད་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་པ་དང་བདག་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ཐོབ་པར་ནུས་པ་ཉིད་དང་། རང་ཉིད་ལ་ཡོན་ཏན་གདོད་མ་ནས་ལྡན་པར་ཡིད་ཆེས་པའི་ མོས་པས་ན་ཞེས་པའོ། །དེའི་ཕན་ཡོན་ནི་མྱུར་དུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གོ་འཕང་ཐོབ་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསམ་པ་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བ་དང་། ། སྦྱོར་བས་སྦྱིན་སོགས་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཡུལ་ཁམས་འདི་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པ་དང་གནས་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་ནི་དྲི་མ་གློ་བུར་བ་ཡིན་པས་དེ་ བསལ་ན་བདག་འདྲ་བས་ཀྱང་ཐོབ་པར་ནུས་པ་དང་། ཐོབ་པར་གྱུར་ན་འདི་འདྲ་བའི་སྟོབས་སོགས་དང་འཕྲིན་ལས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ཞེས་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པས་མོས་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ལ་རྟག་ཏུ་གཞན་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་ཉེ་བར་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་པའོ། ། 2-1202 སེམས་དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན་ཡོན་ཏན་གྱི་སྣོད་དུ་གྱུར་པའོ། །ཡོན་ཏན་གང་ཡིན་ཞེ་ན་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་དང་། སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། དེ་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་དང་། དེ་ ལ་རྩེ་གཅིག་པའི་བསམ་གཏན་དང་། རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྤྱིར་བསྟན་པ། དེ་བཤད་པ། རིགས་བསྡུ་བ། དག་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ནི། བསམ་པ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་དེ་ནི་རྟག་ཏུ་ཉེ་བར་གནས་པས་རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་དེ་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ལ། དེའི་རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་པ་དང་། དེ་དག་ཡོངས་ སུ་དག་པ་ཉིད་དུ
【現代漢語翻譯】 其理由是：因為佈施能成就果報受用，持戒能獲得善趣果位，禪修能斷除三界煩惱，依靠《寶性論》以證悟自性等的智慧，能斷除煩惱障和所知障。因此，此智慧勝於佈施等福德資糧，而此智慧之因即是聽聞《寶性論》。 詳細解說分為兩部分：簡要指示和詳細解說。首先是：信解的對境，即從本初以來就存在的自性（藏文：ཁམས།，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界），以及自性清凈無垢而轉化的菩提（藏文：བྱང་ཆུབ།，梵文天城體：बोधि，梵文羅馬擬音：bodhi，漢語字面意思：覺），菩提的功德如力量等，以及由此成就調伏眾生之事業，即諸佛的所知境，如上所說的這四種。信解的方式是：具慧菩薩相信自性遍佈一切眾生，自己有能力獲得它，並且相信自己本具功德。因此，通過信解，就能迅速具備獲得如來果位的資格。 第二部分分為兩點：意樂生起發心和以行為修持佈施等。首先是：對於不可思議的對境——自性存在於一切眾生之中，以及轉化的菩提是暫時的垢染，因此如果去除垢染，像我這樣的人也能獲得，並且如果獲得，就能具有如此的力量等功德和事業——以這樣的信心來信解，因此，對於這些，爲了恒常利益他人而希望獲得菩提之心就會安住。 那麼，這種心是怎樣的呢？它是功德之器。什麼是功德呢？是對善法的意樂、歡喜的精進、不忘失的正念、對此專注的禪定以及辨別的智慧等等。第二部分分為四點： общей 指示、解釋、歸納和清凈之因。首先是：因為意樂菩提心恒常安住，所以佛子不會從果位菩提退轉，而其因是圓滿福德波羅蜜多，並且這些完全清凈。
【English Translation】 The reason for this is that giving alms brings about the enjoyment of fruits, while moral discipline leads to the attainment of higher realms. Meditation eliminates the afflictions of the three realms, and relying on the Ratnagotravibhāga, the wisdom that realizes the nature of the dhātu (藏文：ཁམས།，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界) and so forth, eliminates all afflictive and cognitive obscurations. Therefore, this wisdom is superior to the accumulation of merit such as giving alms, and the cause of this wisdom is hearing the Ratnagotravibhāga. The detailed explanation is divided into two parts: a brief indication and a detailed explanation. The first is: the object of faith, which is the dhātu (藏文：ཁམས།，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界) that has existed from the beginning, and the bodhi (藏文：བྱང་ཆུབ།，梵文天城體：बोधि，梵文羅馬擬音：bodhi，漢語字面意思：覺) that has been transformed into a state of purity free from defilements, the qualities of bodhi such as strength, and the activities that accomplish the benefit of those to be tamed, which are the objects of knowledge of the Buddhas, as mentioned above. The manner of faith is that intelligent Bodhisattvas believe that the dhātu pervades all sentient beings, that they themselves are capable of attaining it, and that they inherently possess qualities. Therefore, through faith, they will quickly be qualified to attain the state of a Tathāgata. The second part is divided into two points: the arising of the intention to generate bodhicitta and the practice of giving and so forth through action. The first is: with faith in the inconceivable object—the dhātu existing in all sentient beings, and the transformed bodhi being a temporary defilement, so if the defilement is removed, even someone like me can attain it, and if attained, one will possess such qualities as strength and activities—therefore, for these, the mind of bodhi, which desires to attain bodhi for the constant benefit of others, will abide closely. What is this mind like? It is a vessel of qualities. What are the qualities? They are the intention for virtuous dharmas, the joyful diligence, the mindfulness that does not forget them, the samādhi that focuses on them, and the wisdom that discriminates, and so forth. The second part is divided into four points: a general indication, an explanation, a summary, and the cause of purification. The first is: because the mind of intention, bodhicitta, constantly abides, the son of the Buddhas will not regress from the fruit of bodhi, and its cause is the perfection of the merit pāramitā, and these are completely pure.
་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་པོ་ལྔ་ཡིན་ལ། ལྔ་པོ་དེ་ལ་སྦྱིན་པ་བྱ་བ་ལ་སོགས་ པའི་འཁོར་རྣམ་པ་གསུམ་རྟོག་པ་མེད་པས་བསོད་ནམས་དེ་རྫོགས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་དག་ཡོངས་སུ་དག་པ་ནི་སྦྱིན་སོགས་དེའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སེར་སྣ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་ པ་ནི། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི། སྦྱིན་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་བ་དང་། བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་གསུམ་ཡིན་ཏེ། དབུ་མ་འཇུག་པ་ལས། སྦྱིན་སོགས་ཆོས་གསུམ་འདི་དག་ཕལ་མོ་ཆེ། ། 2-1203 བདེ་བར་གཤེགས་པས་ཁྱིམ་པ་རྣམས་ལ་བསྔགས། །བསོད་ནམས་ཞེས་བྱའི་ཚོགས་ཀྱང་དེ་ཉིད་དེ། །སངས་རྒྱས་གཟུགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་སྐུ་ཡི་རྒྱུ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔ་ལ་སྦྱིན་པ་ ལས་བྱུང་པའི་བསོད་ནམས་ནི་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའོ། །ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་དང་བསམ་ གཏན་གཉིས་ནི་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། བརྩོན་འགྲུས་ནི་ཀུན་གྱི་གྲོགས་སུ་འགྲོ་བའོ། །བཞི་པ་ལ། སྤང་བྱ་ནི་བྱ་བའི་ཡུལ་དང་བྱེད་པ་པོ་དང་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་འཁོར་གསུམ་ གྱི་མཚན་མར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པར་འདོད་ལ། ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཆགས་པའི་སེར་སྣ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ སྒྲིབ་པར་འདོད་དོ། །གཉེན་པོ་ནི་སྒྲིབ་པ་འདི་དག་གི་ས་བོན་ནི་སྤོང་བའི་རྒྱུ་གཉེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་གྱི། དེ་ལས་གཞན་པའི་གཉེན་པོ་མེད་དོ། ། དེའི་ཕྱིར་སྦྱིན་སོགས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ལས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་མཆོག་ཡིན་ཞིང་དེའི་གཞི་འམ་རྒྱུ་ནི་རྒྱུད་བླ་མ་ཐོས་པ་ཡིན་ལ་དེའི་ཕྱིར་སྦྱིན་སོགས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ལས་ཐོས་པ་མཆོག་ཡིན་ཏེ། 2-1204 བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་པ་གཟུགས་སྐུ་ཡིན་ལ། ཁམས་སོགས་ཐོས་པའི་འབྲས་བུ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། ༈ །། ༄། །བསྟན་བཅོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བྱ་བ། གསུམ་པ་བསྟན་བཅོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་བྱ་བ་ལ་ གཉིས་ཏེ། རྫོགས་པའི་བྱ་བ་ཉིད་བརྗོད་པ། །དེ་དག་གི་བསྡུས་དོན་ནོ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གསུང་རབ་ཇི་ལྟར་བཤད་པའི་ཚུལ། ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ལ་བག་བྱ་བ། གསུང་རབ་བཤད་པའི་བསོད་ ནམས་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱུ་གང་ལ་དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་བཤད་པ་དང་། ཚུལ་ཇི་ལྟར་བཤད་པ། དོན་གང་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་འདི་བཤད་ དོ་ཞེས་པའོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ན་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི
【現代漢語翻譯】 轉變。第二，福德資糧是指佈施等前五個波羅蜜多。對於這五個波羅蜜多，以佈施等三輪無所執著，福德就會圓滿。這些清凈是因為捨棄了佈施等的不順品，如慳吝等。第三，福德資糧有三種，即佈施所生、持戒所生和修習所生。《入中論》中說：『佈施持戒修三種，佛為在家眾所贊，福德資糧即彼等，能生佛之色身因。』其中，對於五個波羅蜜多，佈施所生的福德是佈施波羅蜜多，持戒所生的福德是持戒波羅蜜多。對於法 निश्चित（梵文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：niścita，certainly），安忍和禪定二者是修習所生，精進是所有一切的助伴。第四，應斷除的是對於所作的對境、作者和所作等三輪的相狀有所分別，這被認為是所知障。對於受用貪執的慳吝等分別念被認為是煩惱障。對治是，這些障礙的種子是斷除之因，對治之法是通達一切法無我的智慧，除此之外沒有其他的對治。因此，相比佈施等福德資糧，智慧 ज्ञान（梵文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：jñāna，knowledge）的資糧更為殊勝，而它的基礎或因是聽聞《寶性論》，因此相比佈施等福德資糧，聽聞最為殊勝。福德資糧的究竟果是色身，而界等聽聞的果是法身。 第三部分是關於完成論典的活動，分為兩個部分：宣說完成的活動本身，以及這些內容的總結。第一部分有三個方面：如何講述經文的方式，對捨棄佛法的行為保持謹慎，以及迴向講述經文的福德。第一部分有三個方面：講述的原因和目的，講述的方式，以及講述的內容。第一，正如這樣講述《寶性論》一樣。講述的原因是由於非常隱秘的...
【English Translation】 transforms. Second, the accumulation of merit refers to the first five pāramitās, such as generosity. For these five pāramitās, merit becomes complete by being free from the three conceptual spheres of giving, etc. Their purification is due to abandoning the opposing factors of generosity, etc., such as stinginess. Third, there are three types of merit accumulation: that arising from generosity, that arising from discipline, and that arising from meditation. As stated in the Madhyamakāvatāra: 'Generosity, discipline, and meditation, these three are praised by the Sugata for householders. The accumulation called merit is also these, the cause of the Buddha's form body.' Among them, for the five pāramitās, the merit arising from generosity is the generosity pāramitā, and the merit arising from discipline is the discipline pāramitā. Certainty in the Dharma, patience and meditation are both born from meditation, and diligence goes as a friend to all. Fourth, what should be abandoned is the conceptualization of the characteristics of the three spheres of the object of action, the actor, and the action, etc., which is considered the obscuration of knowledge. The conceptualization of stinginess, etc., which is attached to enjoyment, is considered the obscuration of affliction. The antidote is that the seeds of these obscurations are the cause of abandonment, and the antidote is the wisdom that realizes all dharmas are without self; there is no other antidote than that. Therefore, compared to the accumulation of merit such as generosity, the accumulation of wisdom is superior, and its basis or cause is hearing the Uttaratantra, therefore, hearing is superior to the accumulation of merit such as generosity. The ultimate result of the accumulation of merit is the form body, and the result of hearing the dhātus, etc., is the Dharma body. The third part is about the activities of completing the treatise, divided into two parts: stating the activities of completion itself, and a summary of these contents. The first part has three aspects: how to explain the scriptures, being cautious about the actions of abandoning the Dharma, and dedicating the merit of explaining the scriptures. The first part has three aspects: the reason and purpose for explaining, the manner of explaining, and what is explained. First, just as this Uttaratantra is explained. The reason for explaining is because it is extremely hidden...
་དོན་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་དུ་མའི་ལུང་དང་། འགལ་བ་དང་འབྲེལ་བ་ལ་སོགས་འཐད་པའི་རིགས་པ་ལ་ བརྟེན་ནས་སོ། །ཁ་ཅིག་སྤྲོས་པའི་རྗེས་དཔག་ལའང་བརྟེན་པར་འཆད་པ་ནི་བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་པོ་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་ཡིན་པས་རྗེས་དཔག་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་མི་འཐད་དོ། །དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་ ན་རང་དོན་ནི་དངོས་སུ་བདག་ཉིད་འབའ་ཞིག་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བས་ཀྱང་དག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་དོན་ནི་རྒྱུད་ནས་ཀྱང་གདུལ་བྱ་གང་དག་གོང་དུ་བཤད་པ་ལྟར་ཟབ་མོའི་དོན་ལ་མོས་པ་དང་། 2-1205 དེ་ལ་བརྟན་པའི་དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་བློ་ཅན་དེ་དག་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱས་འགྱུར་གྱིས་དགེ་བ་སྐྲུན་པས་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་འདི་ ནི་རབ་ཏུ་བཤད་ཅེས་པའོ། །ཚུལ་ཅི་ལྟར་ན་ཕྱིའི་རྐྱེན་སྒྲོན་མེ་དང་གློག་དང་ནོར་བུ་དང་ཉི་ཟླའི་འོད་ལ་བརྟེན་ནས་ནང་གི་རྐྱེན་མིག་དང་ལྡན་པས་གཟུགས་ལ་ལྟ་བ་བཞིན་དུའོ། །གང་ ལ་བརྟེན་ནས་བཤད་ན། དེ་བཞིན་དུ་བརྗོད་བྱ་འབྲས་བུ་དོན་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའི་རྗོད་བྱེད་གསུང་རབ་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྤོབས་པའི་འོད་མཛད་པའི་ཐུབ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་པ་སྟེ་རང་དགར་ བྱས་པ་མ་ཡིན་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། བཤད་བྱ་དངོས་ནི། གལ་ཏེ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་བཤད་ན་གསུང་རབ་འདི་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ ན། གསུང་རབ་གང་ཞིག་བླང་བྱ་དང་དོར་བྱའི་དོན་ལ་རིགས་པས་སྒྲུབ་ནས་གྲུབ་པའི་དོན་དང་ལྡན་པས་བརྗོད་བྱ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། རྗོད་བྱེད་ངག་ཚིག་དྲི་མ་མེད་པའི་ཆོས་དང་ཉེ་ བར་འབྲེལ་ཞིང་སྤང་བྱ་ཁམས་གསུམ་པ་ལ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་བྱེད་ལ། འབྲས་བུ་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཕན་ཡོན་སྟོན་པས་དེ་ལ་སྦྱོར་བར་མཛད་པའི་གསུང་རབ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དྲང་སྲོང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ཡིན་ལ་དེ་དག་ལས་བཟློག་པ་གཞན་ཞེས་པ་གསུང་རབ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1206 གཉིས་པ་དེའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ནི། དེ་ལས་གཞན་མི་འཆད་དམ་ཞེ་ན། བསྟན་བཅོས་གང་ཞིག་རྒྱལ་བ་འབའ་ཞིག་ལ་སྟོན་པར་གཟུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། དེའི་གསུང་གི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ཤིང་རྣམ་ པར་གཡེང་བ་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བློ་མེད་པའི་ཡིད་ཅན་གྱིས་བཤད་པའི་འབྲས་བུ་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ལམ་སྟོན་པས་བརྗོད་བྱ་དེ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་དྲངས་སྲོང་ རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་བཞིན་དུ་སྤྱི་བོས་བླངས་ཞེས་པ་ཡིད་ཆེས་པའི་གནས་སུ་གཟུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་ཆོས་སྤོང་བའི་ལས་ལ་བག་བྱ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཆོས་སྤོང་གི་ལས་སྤོང་བར་གདམས་ པ། ལས་ཀྱི་རྒྱུ་ངོས་གཟུང་། ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལ
【現代漢語翻譯】 是基於對意義確信的眾多了義經的教證，以及依賴於相違和關聯等合理的理證。有些人解釋說也依賴於增益的比量，但由於論著作者是十地自在者，不可能有比量，因此不合理。爲了什麼必要呢？爲了自利，實際上是爲了使極其微細的自性也得以清凈；爲了他利，也是爲了從根源上引導那些如前所述對甚深意義有信心的，以及對具有穩固圓滿功德之心的那些人，通過大乘的弘揚來創造功德，從而加以攝受。第二是，這部《寶性論》論著是善說的。以什麼方式呢？就像依靠外緣燈、電、寶珠以及日月的光芒，具備內緣眼睛就能看到事物一樣。依靠什麼來說明呢？就像依靠具有重大意義的所說之果，以及能說之語聖教的雄辯光芒的能仁一樣，意思是並非隨意而為。第三部分分為兩點：所說之正文是，如果《寶性論》論著解釋了善逝的聖教，那麼這部聖教是怎樣的呢？任何聖教，如果通過理證成立了應取和應舍的意義，並且具有已成立的意義，因此所說是清凈的；能說是與無垢之法密切相關的言辭，並且能夠徹底斷除應舍的三界煩惱；結果是顯示寂滅涅槃的利益，因此能夠引導至此，那麼這部聖教就是如來圓滿正等覺的聖教，與此相反的則不是聖教。 第二，與此相似的原因是：難道不解釋其他的嗎？任何論著，如果以僅僅指向勝者為準，並且遵循他的教誨，並且沒有散亂，即沒有顛倒錯亂的意識，由具信者所說，結果是指示了解脫的道路，因此與所說之義相符，那麼這也如同如來圓滿正等覺的教誨一樣，應當頂戴，即應當視為可信之處。第二，對於捨棄佛法的行為要謹慎，分為三點：勸誡捨棄舍法之業，確定業之因，顯示業之果。第一部分分為兩點：勸誡捨棄舍法之業。
【English Translation】 It is based on the scriptural authority of numerous definitive Sutras that have faith in the meaning, and relies on valid reasoning such as contradiction and connection. Some explain that it also relies on inference of superimposition, but since the author of the treatise is the master of the ten bhumis, inference is impossible, so it is unreasonable. For what purpose? For one's own benefit, it is actually to purify even the extremely subtle nature; for the benefit of others, it is also to guide from the root those who have faith in the profound meaning as mentioned above, and those who have minds with stable and perfect virtues, by creating merit through the expansion of the Great Vehicle, thereby embracing them. The second is that this treatise, the Uttaratantra, is well-spoken. In what way? Just as relying on external conditions such as the light of a lamp, electricity, jewels, and the sun and moon, and possessing the internal condition of eyes, one can see forms. Relying on what is it explained? Just as relying on the Sugata who possesses the great fruit of what is to be said, and the eloquent light of the Dharma of the scriptures that can be spoken, it means that it is not done arbitrarily. The third part is divided into two points: the actual subject matter to be explained is, if the Uttaratantra treatise explains the scriptures of the Sugata, then what kind of scriptures are these? Any scriptures that, through reasoning, establish the meaning of what should be taken and what should be abandoned, and possess the meaning that has been established, therefore what is said is pure; what is said is words closely related to the immaculate Dharma, and completely eliminates the afflictions of the three realms that should be abandoned; the result is showing the benefit of peaceful Nirvana, therefore it can lead to it, then this scripture is the scripture of the fully enlightened Buddha, and anything else that is the opposite is not scripture. Second, the similar cause is: Does it not explain anything else? Any treatise that takes as its authority only pointing to the Victorious One, and follows his teachings, and is not distracted, that is, does not have a reversed mind, spoken by a faithful person, the result is showing the path to liberation, therefore it is in accordance with what is said, then this is also like the teachings of the fully enlightened Buddha, it should be taken on the crown of the head, that is, it should be regarded as a place of faith. Second, one should be careful about the actions of abandoning the Dharma, which is divided into three points: advising to abandon the actions of abandoning the Dharma, identifying the cause of the actions, and showing the result of the actions. The first part is divided into two points: advising to abandon the actions of abandoning the Dharma.
ས་ཀྱི་ངོ་བོ་སྤང་། རྒྱུ་ཞེན་ལྟ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། དྲང་སྲོང་རང་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་པར་བཞག་པའི་ངེས་ པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་གང་ཡིན་པ་དེ་དྲང་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་དང་ལུང་དང་རང་གི་རྟོག་གེ་ལ་བརྟེན་ནས་མི་དཀྲུག་ཅེས་པ་ལུང་གི་དོན་གཞན་དུ་གཅེས་པར་མི་བྱའོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་ གི་ཕྱིར་ན་རྒྱལ་བ་སངས་རྒྱས་ལས་ཆོས་མཁས་པའི་གང་ཟག་འགའ་ཡང་འཇིག་རྟེན་འདི་ན་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཇི་སྙེད་པ་མ་ལུས་པ་དང་ཇི་ལྟ་བའི་དེ་ཉིད་མཆོག་ནི་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཀུན་མཁྱེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་མཁྱེན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་གྱིས་མཁྱེན་པ་མིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1207 གལ་ཏེ་དཀྲུགས་ན་ཉེས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། དེ་ཡང་དམ་པའི་ཆོས་ལ་ནི་གནོད་པ་བྱེད་ཅིང་སྤོང་བར་འགྱུར་ཏེ་ཐུབ་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་ཚུལ་བཤིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། རང་གི་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པའི་ལྟ་བའི་དྲི་མ་ཅན་དེ་ལ་བློ་མི་སྦྱར་རོ་ཞེས་པའོ། །ཞེན་ལྟ་ལ་ཉེས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། ཉེས་པ་གཉིས་པ་ལས། ཉེས་ སྤྱོད་ལ་འཇུག་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་མ་རིག་པས་རྨོངས་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་གང་ཟག་རྣམས་ཀྱིས་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་བཀུར་བ་འདེབས་པ་དང་། དེས་གསུངས་པའི་ཆོས་ལ་བརྙས་ཤིང་སྤངས་པ་གང་ཡིན་ པ་དེ་ཀུན་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བདེན་པར་ཞེན་པས་བྱས་ཏེ་དེས་ན་ཞེས་པའོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེར་མི་རུང་པ་ནི་དཔེར་ན་གོས་གཙང་མ་དྲི་མ་མེད་པ་ ཚོན་གྱིས་ཁ་དོག་རྣམ་པར་བསྒྱུར་བར་ནུས་ཀྱི་སྣུམ་གྱིས་གོས་པའི་དྲི་མ་ཅན་བསྒྱུར་བར་ནུས་པ་མིན་པ་བཞིན་དུ་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་དྲི་མ་ཅན་ལ་ཡང་དག་ པའི་ལྟ་བ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ངོས་གཟུང་བ་ནི། རྣམ་པ་བཅུས་དགྲ་བཅོམ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་གསུང་རབ་དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བར་བྱེད་དོ། །བཅུ་གང་ཞེ་ན། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཤེས་རབ་ཞན་པའི་བློ་དམན་པ་དང་། 2-1208 དད་པ་གསུམ་དང་མི་ལྡན་པའི་དཀར་པོའི་ཆོས་ལ་མོས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། དམན་པའི་དོན་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པས་ལོག་པའི་ང་རྒྱལ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། ཚེ་རབས་གཞན་དུ་དམ་པའི་ཆོས་ ཀྱིས་འཕོངས་པའི་ལས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པ་བསགས་པའི་བདག་ཉིད་དང་། དྲང་དོན་དགོངས་པ་ཅན་གྱི་གསུང་རབ་ལ་སྒྲ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ཉིད་དུ་འཛིན་པ་དང་། ཟང་ཟིང་གི་རྙེད་པ་ལ་བརྐམ་ཞིང་ཆགས་ པ་དང་། རང་གི་ལྟ་བ་ལ་ལྷག་པར་ཞེན་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་སུན་འབྱིན་ཅིང་སྤོང་བའི་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོ་བསྟེན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་འཛིན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ རིང་དུ་སྲིང་སྟེ་དེས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་དོན་ལ་མོས་པ་དམན་པ་དང་བཅུའོ། །རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལ
【現代漢語翻譯】 捨棄地之自性，捨棄因執之見。第一，不以正直者自身所立之決定意義之經部，依隨詮釋意義之經部、聖教及自之分別念而擾亂，即不珍視聖教之意義為他義。何以故？因勝者佛陀之外，無有於此世間精通佛法之人。無餘一切所知及如所有性之最勝者，乃以如實之方式為一切智者、一切知者之智慧所知，除彼之外，無有能知者。是故。 若擾亂，則有何過患？彼亦將損害、捨棄聖法，因其摧毀能仁之聖言故。第二，不應親近於自之惡見極端執著之見垢者。執見有何過患？第二過患為：趨入惡行，乃因被煩惱愚昧所矇蔽之自性者，對聖者不敬，且輕蔑、捨棄彼等所說之法，皆由對惡見極端執為真實所致。是故。不能生起功德之證悟，譬如清凈無垢之衣可被顏料改變顏色，然被油污覆蓋之垢衣則不能改變。如是，對惡見極度執著之垢染者，亦不能生起正確之見。 第二，確認原因：以十種方式捨棄諸如來、應供、正等覺者之聖言、聖法。何為十種？一、與生俱來之智慧薄弱、心智低下者；二、不具足三種信心、不喜好善法者；三、以低劣之義為殊勝，依仗邪慢者；四、于其他世積累為聖法所欺之業障者；五、將隨詮釋意義之經典執為字面意義者；六、貪婪執著于利養者；七、為過分執著于自見所控制者；八、親近誹謗、捨棄聖法之罪惡友伴者；九、遠離聖法之導師、善知識，與彼等之攝受相離者；十、不喜好甚深廣大之義者。此十者。《聖母經》中...
【English Translation】 Abandoning the nature of the ground, abandoning views of attachment to causes. Firstly, not to disturb the definitive meaning of the Sutra Pitaka established by the honest one himself, relying on the interpretative Sutra Pitaka, the Agamas, and one's own conceptualizations, that is, not to cherish the meaning of the Agamas as something else. Why? Because apart from the Victorious Buddha, there is no one in this world who is more knowledgeable in the Dharma. The supreme reality of all that is knowable and how it is, is known in accordance with reality by the omniscient, all-knowing wisdom, and it is not known by anyone other than that. Therefore. If one disturbs it, what fault is there? It will harm and abandon the sacred Dharma, because it destroys the teachings of the Thubpa (Buddha). Secondly, one should not associate with those who are stained with views of extreme attachment to their own evil views. What fault is there in clinging to views? The second fault is: engaging in misdeeds, because those who are deluded by the ignorance of afflictions disrespect the noble ones, and whatever they despise and abandon of the Dharma they have spoken is done by clinging to evil views as absolutely true. Therefore. The realization of qualities cannot arise, just as a clean, spotless cloth can be changed in color by dyes, but a stained cloth covered with oil cannot be changed. Likewise, for those who are stained with extreme attachment to evil views, the correct view cannot arise. Secondly, identifying the causes: In ten ways, one abandons the sacred Dharma, the words of the Buddhas, Arhats, and Perfectly Enlightened Ones. What are the ten? 1. Those with weak innate intelligence and low minds; 2. Those who lack the three kinds of faith and are devoid of interest in virtuous Dharma; 3. Those who regard inferior meanings as superior and rely on perverse pride; 4. Those who have accumulated obscurations from actions in other lifetimes that have deceived the sacred Dharma; 5. Those who take the interpretative scriptures as literal; 6. Those who are greedy and attached to material gain; 7. Those who are controlled by excessive attachment to their own views; 8. Those who associate with sinful friends who slander and abandon the sacred Dharma; 9. Those who distance themselves from the teachers and spiritual friends who uphold the sacred Dharma and are separated from their guidance; 10. Those who have little interest in profound and vast meanings. These are the ten. In the 'Mother Sutra'...
་རྒྱུ་བཞིར་གསུངས་ཏེ། སྐྱེས་བུ་གླེན་པ་དེ་ དག་རྒྱུ་རྣམ་པ་བཞིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྤང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུང་ལ། དེ་ཉིད་མན་ངག་གི་བསྟན་བཅོས་སུ་བཀོད་པ། ཆོས་ཀྱི་འཕོངས་པའི་རྒྱུ་དག་ནི། །བདུད་ཀྱི་ཐིབས་ ཀྱིས་ནོན་པ་དང་། །ཟབ་མོའི་ཆོས་ལ་མ་མོས་དང་། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་མངོན་ཞེན་དང་། །སྡིག་པའི་གྲོགས་པོས་ཟིན་པ་འོ། །ཞེས་པ་དང་། རྒྱན་ལས་ཀྱང་། རིགས་མེད་གྲོགས་ངན་མངོན་དགེ་མ་བསགས་བློ་མ་སྦྱངས། ། 2-1209 ཆོས་འདིས་སྐྲག་འགྱུར་འདི་ན་དོན་ཆེན་འདི་ལས་ལྷུང་། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་གཉིས་ཏེ། གནས་སྐབས་ངན་འགྲོར་སྐྱེ་བ་དང་། གཏན་དུ་ཐར་པ་ལ་སྒྲིབ་པའོ། །དང་ པོ་ནི། བླང་དོར་ལ་མཁས་པའི་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་ཟབ་མོའི་ཆོས་ལས་ཉམས་ཤིང་སྤངས་པ་ལ་འཇིགས་པའི་བག་བྱ་བ་དེ་བཞིན་དུ་འཇིག་རྟེན་ལ་གནོད་པ་ཆེན་པོ་མེ་དང་ནི་ མི་ཟད་པའི་སྦྲུལ་གདུག་པ་དང་གསོད་པའི་གཤེད་མ་དང་ཐོག་ལའང་དེ་ཙམ་དུ་ཤིན་ཏུ་འཇིགས་པར་མི་བྱའོ། །ཅི་སྟེ་ན་མེ་དང་སྦྲུལ་དང་སྒྲ་དང་། རྡོ་རྗེའི་མེ་ནི་གནོད་པ་ཤིན་ཏུ་ ཆེ་ནའང་ཚེ་འདིའི་སྲོག་དང་བྲལ་བ་ཙམ་བྱེད་ཀྱི་དེ་དག་ལས་ཕྱི་མར་མནར་མེད་པའི་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་འགྲོ་བ་ཤིན་ཏུ་འཇིགས་པར་འགྲོ་བར་མི་འགྱུར་ལ། ཆོས་སྤངས་པས་ནི་མནར་མེད་ པའི་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུམ་ལས། སྔོན་སྤྱོད་ཚེ་ན་སངས་རྒྱས་ཁྲག་ཁྲིག་བསྐུར་བྱས་ཀྱང་། །རྒྱལ་བའི་ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ལ་མ་དད་ན། །ཐོས་ནས་བློ་ཆུང་དེ་ཡིས་འདི་ ནི་སྤོང་བྱེད་དེ། །སྤངས་ནས་སྐྱབས་མེད་གྱུར་པ་དེ་ནི་མནར་མེད་འགྲོ །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། མ་སྐྱེས་སྒྲ་ལྟ་བུ་གང་ཞིག་ལྷས་སྦྱིན་ལྟ་བུའི་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་བརྟེན་པས་སངས་རྒྱས་ལ་ངན་སེམས་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཏེ་བཀྲོང་པར་བརྩམ་པ་དང་། 2-1210 ཕ་དང་མ་དང་དགྲ་བཅོམ་པ་གསོད་པ་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་བྱེད་པ་དང་། མཆོག་གི་ཚོགས་དགེ་འདུན་འབྱེད་པའི་དབྱེན་བྱེད་པའི་མི་དེ་ཡང་གཉེན་པོ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ ཉིད་ངེས་པར་བསམས་ཤིང་བསྒོམ་ན་མྱུར་དུ་མཚམས་མེད་པའི་སྡིག་པ་དེ་ལས་ཐར་པར་འགྱུར་ཏེ། མདོ་ལས། དྲང་པོར་འདུག་ལ་ཡང་དག་ལྟོས། །འདི་ནི་འགྱོད་ཚང་མཆོག་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །གང་ཟག་ གང་ཞིག་ཡིད་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་སྡང་བ་དེ་ལ་ཐར་པ་ག་ལ་ཡོད་དེ་ཞེས་པ་མེད་དེ་ཉེས་པའི་གཉེན་པོ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་བཤད་པའི་བསོད་ནམས་བསྔོ་ བ་ལ། བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བ་ནི། འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་རྒྱུ་རྣམ་པར་བྱང་བའིཁམས་དང་རྐྱེན་དྲི་མ་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་དང་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་མཛད་པ་འཕྲིན་ལས་ཏེ་རྡོ་ར
【現代漢語翻譯】 據說有四種原因會導致愚蠢的人放棄般若波羅蜜多（藏文：ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་，含義：智慧到彼岸）。這些原因也被記錄在口訣論著中：『阻礙佛法的因素有：被魔障壓制，不信奉深奧的佛法，執著於五蘊等，被惡友控制。』《現觀莊嚴論》中也說：『無種姓，惡友伴，未積善，未修心，聞此法驚恐，此乃大義之墮落。』 第三，關於捨棄佛法的業之果報，有兩點：一是暫時墮入惡道，二是永久障礙解脫。首先，那些精通取捨的智者，對於捨棄深奧佛法的恐懼，應該超過對世間災難的恐懼，如大火、劇毒的蛇、劊子手和冰雹。為什麼呢？因為火、蛇、聲音和金剛之火雖然危害極大，但最多隻能奪走今生的性命，不會導致死後墮入無間地獄。而捨棄佛法會導致墮入無間地獄。《母經》中說：『往昔行惡，雖曾污衊無數佛，若不信奉勝者之智慧到彼岸，聞後心胸狹隘而捨棄，捨棄后無依無靠，此人將墮入無間地獄。』 其次，就像未生怨（Ajātaśatru）那樣，由於屢次親近提婆達多（Devadatta）之類的惡友，對佛陀懷有惡意，企圖殺害佛陀，以及殺父、殺母、殺阿羅漢，做出不應做之事，並且製造僧團分裂的人，如果能堅定地思維和禪修一切法的自性——空性，就能迅速從無間罪中解脫。《經部》中說：『正直而坐，如實觀照，此乃最佳之懺悔。』如果有人心中憎恨大乘佛法，又怎麼能獲得解脫呢？因為他沒有對治罪業的方法。 第三，迴向講法的功德。迴向的善根是：果實是三寶（藏文：དཀོན་མཆོག་གསུམ་，含義：佛法僧），因是清凈的界（藏文：ཁམས་，梵文：dhātu，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）和無垢的緣起，以及菩提（藏文：བྱང་ཆུབ་，梵文：bodhi，梵文羅馬擬音：bodhi，漢語字面意思：覺悟）和力量等功德，以及事業和利生事業，如同金剛。
【English Translation】 It is said that there are four reasons why foolish people abandon the Prajñāpāramitā (Tibetan: ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་, meaning: Perfection of Wisdom). These reasons are also recorded in the instructions: 'The causes of abandoning the Dharma are: being suppressed by demonic obstacles, not believing in the profound Dharma, being attached to the skandhas (aggregates) and so on, and being controlled by evil friends.' The Ornament for Clear Realization also says: 'Without lineage, with evil friends, without accumulating merit, without training the mind, becoming frightened by this Dharma, this is a fall from great meaning.' Third, regarding the results of abandoning the Dharma, there are two points: one is temporarily falling into the lower realms, and the other is permanently obstructing liberation. First, those wise people who are skilled in discernment should fear abandoning the profound Dharma more than they fear worldly disasters, such as great fires, poisonous snakes, executioners, and hailstorms. Why? Because fire, snakes, sounds, and vajra fire, although extremely harmful, can only take away the life of this lifetime, and will not lead to falling into the Avīci hell after death. Abandoning the Dharma, however, will lead to being born in the Avīci hell. The Mother Sutra says: 'In past lives, having committed evil deeds and slandered countless Buddhas, if one does not believe in the Victorious One's Perfection of Wisdom, and abandons it with a narrow mind after hearing it, becoming helpless after abandoning it, that person will go to the Avīci hell.' Secondly, like Ajātaśatru, due to repeatedly associating with evil friends like Devadatta, harboring malice towards the Buddha, attempting to kill the Buddha, and committing unwholesome acts such as killing one's father, mother, and arhat, and causing division in the sangha, if one firmly contemplates and meditates on the nature of all dharmas—emptiness—one can quickly be liberated from the five heinous crimes. The Sutra says: 'Sit upright and look correctly; this is the best repentance.' If someone hates the Mahayana Dharma in their heart, how can they attain liberation? Because they lack the antidote to their faults. Third, dedicating the merit of teaching the Dharma. The root of virtue to be dedicated is: the fruit is the Three Jewels (Tibetan: དཀོན་མཆོག་གསུམ་, meaning: Buddha, Dharma, Sangha), the cause is the pure realm (Tibetan: ཁམས་, Sanskrit: dhātu, Romanized Sanskrit: dhātu, literal meaning: element) and the unblemished dependent arising, as well as the qualities of enlightenment (Tibetan: བྱང་ཆུབ་, Sanskrit: bodhi, Romanized Sanskrit: bodhi, literal meaning: awakening) and strength, and the activities and beneficial deeds, like a vajra.
ྗེ་ ལྟ་བུའི་དོན་གནས་རྣམ་པ་བདུན་ངེས་པའི་དོན་གྱི་གསུང་རབ་ཀྱི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བཤད་པ་ལས་འཆད་པ་པོ་བདག་གིས་དགེ་བ་གང་ཐོབ་པ་དེས་ནི་ཞེས་པའོ། །ཆེད་དུ་བྱ་ བ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པའི་འགྲོ་བ་འདི་ཞེས་པའོ། ། བསྔོ་བའི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ནི། མཐའ་ཡས་པའི་འོད་མངའ་བའི་དྲང་སྲོང་མགོན་པོ་སྐུ་ཚེ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཞིང་དེ་མཐོང་ནས་ཀྱང་ནི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཀྱི་མིག་དྲི་མ་མེད་པའི་མཐོང་ལམ་སྐྱེས་ཏེ་ཞེས་པའོ། ། 2-1211 མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ་ནི་བྱང་ཆུབ་མཆོག་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་ཤོག །བསྔོ་བའི་རང་བཞིན་ནི། རྒྱན་ལས། བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ནི། །སེམས་པ་འདུན་དང་བཅས་པ་ཡིན། །ཞེས་ འབྱུང་བས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྒྱུ་འདིས་གཞན་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་གྱུར་གཅིག་སྙམ་པའི་སེམས་པ་འདུན་པ་དང་བཅས་པའོ། །དོན་དམ་པར་བསྔོ་རྒྱུའི་དགེ་བ་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་། བསྔོ་བ་ འབྲས་བུ་དང་། བསྔོ་བའི་སེམས་རྣམས་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པར་བསྔོ་བ་སྟེ། བསྡུད་པ་ལས། གང་གིས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དེ་ཡང་ཟད་པ་དང་། །གང་དུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ དེ་ཡང་ཟད་པ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་ཆོས་ལ་དོན་ཡང་མི་བསྔོ་ཤེས་གྱུར་ན། །དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་ཤེས་པས་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟར་བསྔོ་བའི་བྱེད་པ་ནི། དགེ་བའི་རྩ་བ་ དེ་བར་མ་དོར་ཟད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལས། ཇི་ལྟར་ཆུ་ཐིག་རྒྱ་མཚོ་ཆེ་ནང་ལྷུང་། །རྒྱ་མཚོ་མ་སྐམས་བར་དུ་དེར་མི་ཟད། །དེ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་ཡོངས་བསྔོའི་ དགེ་བ་ཡང་། །བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་བར་དུ་དེ་མི་ཟད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་དེ་དག་གི་བསྡུས་དོན་ལ། དེ་ལྟར་ཡིད་ཆེས་ཞེས་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ནི་གང་ལས་རྒྱུ་མཚན་ནམ་དགོས་པ་གང་གི་ཕྱིར་བཤད་པ་དང་། 2-1212 ཇི་ལྟར་སྒྲོན་གློག་ཅེས་པ་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུར་ནི་བཤད་པ་དང་། གང་ཞིག་དོན་ལྡན་ཞེས་པས་དོན་གང་ཞིག་བརྗོད་པ་དང་། གང་ཞིག་རྒྱལ་བས་ཞེས་པ་བཤད་བྱ་དེའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་ནི་གང་ ཡིན་པ་དེ་བརྗོད་དེ། དེ་དག་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བཞིས་བསྟན་ཏོ། །གང་ཕྱིར་རྒྱལ་ལས་ཞེས་པ་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཆོས་སྤོང་བའི་ལས་སྤོང་བར་བསྟན་པས་བདག་ཉིད་དག་པའི་ཐབས་ དང་། བློ་དམན་ཞེས་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གང་གིས་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ཀྱི་ཉམས་པའི་རྒྱུ་དང་། དེ་ནས་ཇི་ལྟར་ཟབ་མོའི་ཞེས་པ་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ནི་གཉིས་ཀྱིས་ཉམས་པའི་འབྲས་བུ་ བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། དཀོན་མཆོག་རྣམ་པར་བྱང་ཁམས་ཞེས་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཐ་མ་ཡིས་ནི་གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་བཟོད་པ་ཐོབ་པ་དང་། མཐར་ ཐུག་གི་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུ
【現代漢語翻譯】 杰（尊稱），如是宣說七種如是之義，如經中所說，我（講者）由此所獲之善，皆為利益：如同虛空般無邊無際的眾生。迴向之果，暫時之果為：得見無量光之仙人怙主無量壽佛，見彼之後，得無垢法眼之見道果。究竟之果為：愿得無上菩提。迴向之自性：如《寶鬘論》云：『智者之愿，乃具心與欲。』故於世俗，以此因緣，愿為利他而得菩提之心與愿。于勝義，迴向之善根，以及所為之事，迴向之果，迴向之心，皆以不執著之智慧攝持而回向。如《攝頌》云：『何者為迴向，彼亦盡滅；於何而回向，彼亦盡滅；若知法性不迴向，如是善知即迴向。』如是迴向之作用：善根不于中途耗盡。如《無盡慧經》云：『如水滴落入大海中，大海未乾涸，水滴亦不盡。如是迴向菩提之善根，未得菩提前，亦不盡滅。』 第二，彼等之攝義。如是『信』之偈頌，乃因何因緣或何故而說？『如燈火』者，乃如何宣說？『何者具義』者，乃說何義？『何者勝者』者，乃說所說之同類為何？此以四偈頌顯示。『何故勝者』等二偈頌顯示捨棄舍法之業，乃清凈自性之方便。『劣慧』之偈頌，乃舍法之業衰損之因。其後，『如甚深』等二偈頌顯示衰損之果。『如寶性』之最後偈頌，乃顯示暫時之果，于無量光佛之眷屬壇城中獲得堪忍，以及究竟之果——菩提。
【English Translation】 Je (honorific), thus explaining the seven aspects of suchness, as stated in the scriptures, whatever merit I (the speaker) have gained from this, may it benefit: beings as limitless as the sky. The result of dedication, the temporary result is: to see the sage protector Amitayus (Tshe dpag med, 無量壽佛), the lord of infinite light, and after seeing him, to attain the fruit of the stainless eye of Dharma, the path of seeing. The ultimate result is: may I attain the supreme and unsurpassed Bodhi. The nature of dedication: As the Ratnavali (Jewel Garland) says: 'The aspirations of the wise are with mind and desire.' Therefore, in the relative sense, with this cause, may I attain the Bodhi for the benefit of others, with mind and desire. In the ultimate sense, the merit to be dedicated, as well as the actions to be done, the result of dedication, and the mind of dedication, all are dedicated with wisdom that does not cling to them. As the Samgraha (Compendium) says: 'That which is dedicated is also exhausted; that to which it is dedicated is also exhausted; if one knows that the nature of Dharma is not dedicated, such good knowledge is dedication.' Thus, the function of dedication: the roots of virtue will not be exhausted midway. As the Inexhaustible Intelligence Sutra says: 'Just as a drop of water falls into the great ocean, it will not be exhausted until the ocean dries up. Likewise, the merit dedicated to Bodhi will not be exhausted until Bodhi is attained.' Secondly, the condensed meaning of these. The verse 'belief' is explained because of what reason or what need? 'Like a lamp' is explained in what way? 'Whoever is meaningful' states what meaning? 'Whoever is victorious' states what is the common cause of what is to be explained? These are shown by four verses. The two verses beginning with 'Why the Victorious' show abandoning the actions of abandoning the Dharma, which is the means of purifying oneself. The verse 'inferior intelligence' is the cause of the decline of the actions of abandoning the Dharma. Then, the two verses beginning with 'like the profound' show the result of the decline. The last verse, 'like the essence of the Jewel,' shows the temporary result, obtaining forbearance in the mandala of the retinue of Amitabha, and the ultimate result—Bodhi.
བ་མཆོག་ཐོབ་པའི་ཆོས་བརྗོད་པས་མདོར་ན་བསྟན་བཅོས་བཤད་པའི་བསྔོ་བའི་འབྲས་བུ་རྣམ་པ་གཉིས་ནི་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་དཀོན་ མཆོག་གི་རིགས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལས་ཕན་ཡོན་གྱི་ལེའུ་སྟེ་ལེའུ་ལྔ་པའི་བཤད་པའོ།། ༈ །།འགྱུར་མཐར་ཕྱིན་པའི་བྱ་བ་ནི་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་དཔེ་མེད་ཀྱི་ཞེས་པའོ། ། གང་གི་ཐུགས་ནི་དཔག་ཡས་བསྐལ་བར་གཞན་དོན་དཀའ་སྤྱད་སྨད་བྱུང་དང་། ། 2-1213 ཇི་སྙེད་ཆོས་ཀུན་ཇི་བཞིན་ཐུགས་ཆོས་མཁྱེན་རབ་ཕུལ་བྱུང་གོམས་པའི་མཐུས། །གློ་བུར་སྒྲིབ་ཀུན་མཁའ་ལ་སྤྲིན་ལྟར་ཟག་མེད་དབྱིངས་སུ་ཉེར་ཞི་ནས། །དབྱིངས་དང་ཡེ་ཤེས་རོ་གཅིག་ཐུགས་ཆུད་སྐུ་གསུམ་ ཡོངས་རྫོགས་སངས་རྒྱས་གྱུར། ༡ །གང་དེས་འགྲོ་ཀུན་གདོད་ནས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཡང་། །གློ་བུར་ཉེས་པའི་སྲིད་པའི་རྒྱ་མཚོར་འཁྱམས་གྱུར་ཏེ། །རབ་དྲག་སྡུག་བསྔལ་རྦ་རླབས་འཕྲེང་བས་གཙེས་གྱུར་པར། །རྣམ་ པར་གཟིགས་ནས་ཐུགས་རྗེའི་དབང་གིས་སྲིད་མཐར་རོལ། ༢ །གང་ཞིག་གདོད་ནས་རྣམ་སངས་རྒྱས་ཀྱང་སྒྲིབ་ཀུན་བཅོམ་ནས་བྱང་ཆུབ་བརྙེས། །གཅིག་དང་ཐ་དད་མཚན་མ་མེད་ཀྱང་མ་འདྲེས་དངོས་ཀུན་གཅིག་ཏུ་ མཁྱེན། །རིན་ཆེན་མཆོག་ལྟར་འབད་པ་མེད་ཀྱང་རྣམ་སྤྲུལ་དུ་མས་འགྲོ་བ་འདུལ། །ཆོས་ཀུན་བརྗོད་དུ་མེད་པར་གཟིགས་ཀྱང་གདུལ་བྱའི་བསམ་བཞིན་ཆོས་སྒྲ་སྒྲོགས། ༣ །དེ་ཡིས་རབ་བརྟན་ལྷུན་པོའི་ལྷ་ཕྱོགས་ འདིར། །རྣམ་འཕྲུལ་དུ་མས་བྱང་ཆུབ་ཚུལ་བསྟན་ཏེ། །ཐུགས་རྗེའི་སྤྲིན་ལས་དམ་ཆོས་ཆར་ཕབ་པས། །སྐལ་བ་ཇི་བཞིན་བྱང་ཆུབ་ལོ་ཐོག་བསྐྲུན། ༤ །དེ་ཚེ་གདོང་བཞི་པད་ཀར་མིག་ཅན་མིག་སྟོང་པ་ དང་བདེ་འབྱུང་སོགས། །རིག་བྱེད་སྒྲོག་པའི་ངལ་བ་བཏང་ནས་ཐུབ་པའི་གསུང་རབ་གཙུག་གིས་ལེན། །སེར་སྐྱ་ལ་དད་ནམ་མཁའི་གོས་ཅན་ལྷ་ཡི་བླ་མའི་རྗེས་འབྲང་བཅས། །ལམ་ངན་ཆགས་པའི་འབད་པ་སྤངས་ནས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་ལ་དད་པར་གྱུར། 2-1214 ༥ །འོན་ཀྱང་གསུང་གི་གསང་བ་ནི། །རྡུལ་བྲལ་དགྲ་བཅོམ་ཚོགས་ཀྱིས་ཀྱང་། །ཇི་བཞིན་རྟོགས་པར་རབ་དཀའ་ན། །བྱམས་པའི་སྐྱེ་བོས་ཇི་ལྟར་འཚལ། ༦ །དེ་སླད་འཕགས་པ་མ་ཕམ་མགོན་པོ་ས་བཅུའི་ སྤོ་ལ་རྣམ་མཛེས་ཤིང་། །རིན་ཆེན་དོ་ཤལ་ཅོད་པན་གཡོ་བའི་སྐབས་གསུམ་སྐྱེ་བོས་གུས་མཆོད་པས། །སྐལ་བཟང་འགྲོ་ལ་ཐེག་མཆོག་གསུང་རབ་བདུད་རྩིའི་དགའ་སྟོན་རྩོལ་སླད་དུ། །རོ་བརྒྱའི་བཅུད་ལྡན་ངེས་ དོན་འབྲས་སྟེར་དཔག་བསམ་རྐང་འཐུང་གཞུང་འདི་བསྐྲུན། ༧ །གང་དེ་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ལ། །བློ་གྲོས་སྤོབས་པ་ཐོགས་མེད་པས། །ཐུབ་པའི་གསུང་བཞིན་རབ་ཕྱེ་བས། །བློ་ལྡན་ལོངས་སྤྱོད་མཆོག་ཏུ་འགྱུར། ༨ ། སླར་ཡང་གངས་རིའི་འཕྲེང་ལྡན་འདིར། །སྐྱེས་ཆེན་དག་གིས་ལེགས་བསྒྱུར་ཅིང་། །བློ་
【現代漢語翻譯】 總而言之，宣說獲得殊勝之法的這部論典，其迴向的果報有兩種，即教法。 《大乘經莊嚴論》中，關於如來藏（dKon mchog gi rigs，The family of the Jewels，寶性）的分類之利益品，即第五品的解釋完畢。 圓滿翻譯的結尾是『無與倫比的大城市』。 誰的心懷在無量劫中，為利益他人而辛勤付出，不辭辛勞？ 以通曉一切如所有之法和盡所有之法的殊勝智慧之力， 使一切突如其來的障蔽如空中之云般消散，在無漏的法界中寂滅。 證悟法界與智慧無二無別，圓滿具足三身而成佛。1 彼佛深知一切眾生本具自性光明， 卻因突如其來的過失而在輪迴的苦海中漂泊， 遭受猛烈痛苦的波濤所折磨， 故以大悲心於輪迴中示現。2 誰從本初即已圓滿成佛，斷除一切障蔽而證得菩提？ 雖無一異之相，卻能無礙地了知一切事物。 如珍寶般無需勤作，卻能以種種化身調伏眾生。 雖了知一切法不可言說，卻能隨應所化眾生的心意而宣說妙法。3 彼佛於此穩固的須彌山之境， 以種種化身示現成佛之相， 從慈悲的雲朵中降下甘露妙法之雨， 使具緣者如願獲得菩提之莊稼。4 彼時，四面蓮花眼、千眼以及善生等， 放棄了吠陀的宣講，以頭頂接受能仁的聖教。 信奉數論、裸體外道、自在天等的追隨者， 捨棄了沉溺於邪道的努力，轉而信奉佛陀的教法。5 然而，佛語的秘密， 即使是無垢的阿羅漢眾， 也難以如實證悟， 慈氏（Byams pa，Maitreya，彌勒）之子又怎能了知？6 因此，聖者無敗怙主（ma pham mgon po，the undefeated protector，無能勝怙主），以十地之莊嚴而美妙， 珍寶瓔珞和寶冠搖曳，受到三界眾生的恭敬供養， 爲了使具緣眾生能享受大乘經教甘露的盛宴， 撰寫了這部蘊含百味精華、能賜予究竟果位的如意寶樹般的論典。7 誰對佛陀的教法， 具有無礙的智慧和辯才， 能如佛所說般透徹地闡釋， 那將成為智者們享用的無上珍寶。8 再次，在這雪山環繞之地， 由諸多大德善加翻譯， 智者們……
【English Translation】 In short, the two kinds of results of dedicating this treatise, which speaks of attaining the supreme state, are the teachings. The explanation of the fifth chapter, the chapter on benefits, from 'The Treatise on the Great Vehicle: the Uttaratantra,' which distinguishes the family of the Jewels (dKon mchog gi rigs), is complete. The end of the complete translation is 'the great city without compare'. Whose mind, in immeasurable eons, tirelessly and uncomplainingly toiled for the benefit of others? By the power of the excellent habit of knowing all phenomena as they are and as they appear, with perfect wisdom, May all sudden obscurations vanish like clouds in the sky, and may they be pacified in the stainless realm of reality. Having realized the unity of reality and wisdom, may I become a Buddha who perfectly possesses the three kayas. 1 That Buddha knows that all beings are primordially endowed with self-existing luminosity, Yet they wander in the ocean of existence due to sudden faults, Tormented by waves of intense suffering, And out of compassion, he manifests in the realm of existence. 2 Who, although primordially fully enlightened, attained enlightenment by destroying all obscurations? Although there are no characteristics of one or many, he knows all distinct things as one without confusion. Like a precious jewel, without effort, he tames beings with various manifestations. Although he sees all phenomena as inexpressible, he proclaims the sound of the Dharma according to the minds of those to be tamed. 3 That Buddha, in this stable realm of Mount Meru, Showed the way to enlightenment through various manifestations, And by raining down the nectar of the sacred Dharma from the clouds of compassion, He produced a harvest of enlightenment according to the fortune of each being. 4 At that time, those with four faces, lotus eyes, a thousand eyes, and Auspiciousness, etc., Abandoned the labor of proclaiming the Vedas and took the Sugata's scriptures upon their heads. Those who believed in Samkhya, those who wore the sky as clothing, and the followers of the divine guru, Abandoned their efforts to cling to evil paths and came to believe in the Buddha's teachings. 5 However, the secret of the Buddha's speech, Even the assembly of stainless Arhats, Find it very difficult to realize as it is, How can the offspring of Maitreya (Byams pa) understand it? 6 Therefore, the noble, undefeated protector (ma pham mgon po), beautifully adorned with the ten bhumis, With precious necklaces and crowns swaying, revered and honored by beings of the three realms, In order to strive for a feast of the nectar of the Great Vehicle scriptures for fortunate beings, He composed this treatise, like a wish-fulfilling tree that contains the essence of a hundred flavors and bestows the ultimate fruit. 7 Whoever, regarding the Buddha's teachings, Has unobstructed intelligence and eloquence, And thoroughly explains it as the Buddha said, Will become the supreme treasure for the enjoyment of the wise. 8 Again, in this land surrounded by snow mountains, Well translated by many great beings, The wise...
མཆོག་རྣམས་ཀྱིས་གསལ་མཛད་པ། །ཟབ་མོའི་གཏམ་འདི་ཡུན་རིང་གནས། ༩ །དེ་སླད་བདག་གིས་སྔོན་རབས་ཀྱི། །སྐྱེས་མཆོག་རྣམས་ཀྱིས་ མ་བགྲོད་པའི། །སྔོན་མེད་ཚིག་དང་དོན་གྱི་ལམ། །ཅུང་ཟད་དོགས་འདིར་བགྲོད་དུ་མེད། ༡༠ །འོན་ཀྱང་གང་དུ་དམ་པའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས། །བགྲོད་པའི་ལམ་འདིར་འཇུག་ལ་མི་རིགས་མེད། །དེ་སླད་གཞུང་འདི་ ངེས་དོན་གསུང་རབ་བཞིན། །རྣམ་པར་དཀྲོལ་བའི་ངལ་འདི་བདག་གིས་སོ། ༡༡ །ཚུལ་འདི་མཁྱེན་རབ་མཐུ་སྟོབ་མཆོག་གིས་ཤཱཀྱ་སེང་གེའི་བསྟན་པའི་ཁུར། །གཞོན་ནུའི་དུས་ནས་ཡུན་རིང་འཛིན་ཡང་བསྙེལ་མེད་ཐུགས་མངའ་ཐུགས་རྗེ་ཅན། ། 2-1215 གང་དེའི་དྲིན་ལས་ལུང་རིགས་དོན་ལ་བློ་གྲོས་སྤོབས་པ་མྱུར་འཇུག་ཅིང་། །མཁས་པའི་བྱ་བས་མཁས་རྣམས་དགའ་སྐྱེད་མཚུངས་མེད་བློ་ཅན་དེ་ཡིས་བཀོད། ༡༢ །བདག་བློའི་ཉམས་སྤྱོད་ཁང་བཟངས་སུ། །ལུང་རིགས་ ལེགས་བཤད་རིན་ཆེན་ཚོགས། །འཇིག་རྟེན་མོས་པའི་བཀའ་མེད་པར། །མཐའ་དག་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པ་བཞིན། ༡༣ །དེ་ཡི་བྱ་བས་ཡིད་འཕྲོགས་པས། །ཕྲག་དོག་བསམ་པས་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱིས། །འབྱོར་པ་བཀག་པས་དུས་མཐའ་ ཡི། །སྐྱེ་བོ་ཡིས་ཀྱང་སྤངས་པ་སྙམས། ༡༤ །དེ་ཚེ་དེ་ཡིད་མི་གཡོ་བར། །སྙིང་པོ་མེད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དུས་མཐའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས་ཀྱང་སླ། །ལེགས་བཤད་འབྱོར་པ་ཐོབ་པས་ཚིམ། ༡༥ །གང་དག་ སྔོན་རབས་ལེགས་བྱས་གོམས་པ་དམན་གྱུར་པ། །ལོག་པའི་རྒྱུན་ཕྱོགས་དམ་པ་རིང་སྤངས་སྐྱེ་བོ་ཡིས། །རྨད་བྱུང་གཏམ་འདི་རྣ་བའི་ལམ་དུ་འཇུག་དཀའ་ན། །ཟབ་མོའི་དོན་རྣམས་འདི་ཞེས་རྣམ་འབྱེད་ག་ ལ་ནུས། ༡༦ །མཁས་པའི་ཉི་མས་ལེགས་བཤད་འོད་ཟེར་སྟོང་འཕྲོ་བས། །བསྟན་པའི་པད་ཚལ་ཀུན་ནས་རྒྱས་བྱེད་ཤར་བའི་ཚེ། །བླུན་པོའི་རྗེས་ཕྱོགས་མུན་སྤྲུལ་ཚིག་ལ་མངོན་དགའ་བའི། །སྐྱེ་བོ་ཕལ་ཆེར་ མཚན་རྒྱུའི་གཉིས་སྐྱེས་བརྟུལ་ཞུགས་འཛིན། ༡༧ །བློ་གྲོས་ལུས་ལྡན་དད་པའི་གཤོག་རྩལ་རབ་བསྐྱེད་དེ། །གསུང་རབ་གླུ་དབྱངས་དར་དིར་སྒྲོགས་སླད་ལེགས་བཤད་ཀྱི། །སྦྲང་རྩི་དོན་གཏེར་མཁས་པའི་སྐྱེད་ཚལ་རྒྱུ་བ་ན། ། 2-1216 ལས་ཀྱི་རླུང་གིས་མི་གཙང་ཁྲོད་དུ་བདས་པ་མཚར། ༡༨ །སྐལ་བཟང་རྣམ་དཔྱོད་བློ་ལྡན་པ། །ཐེག་མཆོག་དེ་ཉིད་ཚོལ་འདོད་རྣམས། །གསུང་རབ་ངེས་དོན་གསལ་བྱེད་པའི། །རིན་ཆེན་སྒྲོན་འདི་གུས་པར་ཟུངས། ༡༩ །དེ་ལྟར་རྒྱལ་དང་རྒྱལ་སྲས་མཆོག་གི་གསུང་གི་གསང་བ་བླ་ན་མེད། །མཆོག་ཏུ་རྟོགས་དཀའ་ཕུལ་བྱུང་དོན་འདི་གསུང་རབ་ཇི་བཞིན་གསལ་བྱེད་པའི། །ལེགས་བྱས་གང་དེས་ནམ་མཁའི་རྗེས་འགྲོ་ལུས་ ཅན་ཀུན་གྱི་སྲིད་ཞི་ཡི། །རྒུད་པ་མཐའ་དག་ཉེ་བར་ཞི་ནས་ཀུན་མཁྱེན་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་ཤོག ༢༠ །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ངེས་པའི་དོ
【現代漢語翻譯】 諸勝者所闡明，甚深之語愿長存。9。因此，我對於前代聖賢未曾涉足的，前所未有的詞句和意義之道，在此略作探討。10。然而，對於聖者們所行之道，進入其中並無不可。因此，我將此論典視為究竟真實的經文，盡力進行闡釋。11。以此方式，憑藉智慧和力量，自青年時代起便承擔著釋迦獅子的教法重任，且記憶不衰、具大悲心的尊者。 2-1215 憑藉他的恩德，我能迅速領悟經文的意義，並對義理生起自信。他的著作能令智者歡喜，其智慧無與倫比。12。我將經文和義理的精妙論述，如同珍寶般匯聚於我心智的殿堂之中。如同未經世人請求，便將一切彙集於一處。13。他的事業令人傾心，嫉妒之心無法阻止其光芒。即使是末世之人，也會捨棄世俗的享樂。14。那時，他的心堅定不移，不為無意義的享樂所動。即使末世之人捨棄一切，他也能輕易獲得精妙的論述，並以此為滿足。15。那些前世善行不足，習慣於邪道，遠離聖者之人，難以聽聞這奇妙的言語。又怎能分辨這甚深的意義呢？16。智者的太陽放射出精妙論述的光芒，當它照耀時，教法的蓮園處處盛開。愚者的追隨者，沉溺於黑暗和虛假的言辭，大多數人徒具僧人的外表。17。愿具足智慧和信心的人，展開信心的翅膀，爲了吟唱經文的妙音，在智者的花園中採擷精妙論述的甘露。愿業力的風不要將我吹向污穢之地。18。 2-1216 愿具足善緣和智慧的人，渴望尋求殊勝大乘之人，珍重地持有這盞照亮經文究竟意義的明燈。19。如是，愿諸佛和佛子的無上秘密，難以證悟的殊勝意義，能如經文般被闡明。愿以此善行，使一切追隨虛空的有情眾生，平息輪迴和涅槃的一切衰敗，獲得一切智智的果位。20。大乘經續《寶性論》的究竟意義。
【English Translation】 May the profound words elucidated by the supreme ones endure for a long time. 9. Therefore, I will briefly explore the path of words and meanings, unprecedented and untrodden by the sages of the past. 10. However, there is no reason to forbid entering the path trodden by the holy ones. Therefore, I will regard this treatise as the definitive scripture and strive to explain it. 11. In this way, with wisdom and strength, from a young age, he has borne the burden of Shakya Simha's teachings for a long time, and he is mindful and compassionate. 2-1215 Through his kindness, I can quickly understand the meaning of the scriptures and develop confidence in the doctrine. His writings can delight the wise, and his wisdom is unparalleled. 12. I gather the excellent discussions of scriptures and meanings, like precious jewels, in the palace of my mind. It is as if everything is gathered in one place without the request of the world. 13. His work is so captivating that jealousy cannot stop its light. Even people in the degenerate age will abandon worldly pleasures. 14. At that time, his mind is unwavering, unmoved by meaningless pleasures. Even if people in the degenerate age abandon everything, he can easily obtain excellent discussions and be satisfied with them. 15. Those who lack good deeds in the past, are accustomed to evil ways, and stay away from the holy ones find it difficult to hear these wonderful words. How can they distinguish these profound meanings? 16. The sun of the wise radiates the light of excellent discussions. When it shines, the lotus garden of the teachings blooms everywhere. The followers of fools, indulging in darkness and false words, mostly hold the appearance of monks. 17. May those with wisdom and faith develop the wings of faith, and in order to sing the beautiful sounds of the scriptures, gather the nectar of excellent discussions in the garden of the wise. May the wind of karma not blow me into an unclean place. 18. 2-1216 May those with good fortune and wisdom, those who desire to seek the supreme Mahayana, cherish this lamp that illuminates the ultimate meaning of the scriptures. 19. Thus, may the supreme secret of the Buddhas and Bodhisattvas, the excellent meaning that is difficult to realize, be clarified as in the scriptures. May this good deed pacify all the decay of samsara and nirvana for all sentient beings who follow the sky, and may they attain the state of omniscience. 20. The definitive meaning of the Great Vehicle Treatise Uttaratantra Shastra.
ན་གསལ་བར་བྱེད་པ་རིན་ པོ་ཆེའི་སྒྲོན་མེ་ཞེས་བྱ་བ་ཡུལ་དབུས་གཡོ་རུ་གྲའི་ཕུ་སྟོད་གྲོང་ཞེས་པར་སྐུ་འཁྲུངས། ཀྱི་ཆར་བྱུང་བ། རིགས་པར་སྨྲ་བ་བློ་གྲོས་མཚུངས་མེད་ཀྱིས་སྐྱེས་བུ་མཁས་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་བརྟེན་པའི་ བསྟི་གནས་དཔལ་གསང་བུ་ནེའུ་ཐོག་གི་ཆོས་གྲྭ་ཆེན་པོར་སྦྱར་བའོ།།
【現代漢語翻譯】 名為『明鑑寶燈』者，誕生於衛藏地區的約茹扎的普托村。 無與倫比的智者洛哲（blo gros mtshungs med）在吉祥桑布涅烏托（gsang bu ne'u thog）大法學院，這個賢士雲集之地，完成了此書的編纂。
【English Translation】 The one named 'The Jewel Lamp that Clarifies' was born in the village of Putuo in Yoru Zha, in the U-Tsang region. This was compiled at the great Dharma College of Glorious Sangbu Neutog, a place frequented by assemblies of wise individuals, by the incomparable intelligent one, Lodro (blo gros mtshungs med).