greatsixsutras0214_三戒分別補充基道果三明善說光明論.g2.0f
六大冊之根本教言Ztsa29སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཁ་སྐོང་གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ལེགས་བཤད་འོད་ཀྱི་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ། 2-629 ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཁ་སྐོང་གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ལེགས་བཤད་འོད་ཀྱི་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །གཞིའི་སྐབས་ཏེ་དང་པོ། ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཁ་སྐོང་གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ལེགས་བཤད་འོད་ཀྱི་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས།། ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཁ་སྐོང་ གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ལེགས་བཤད་འོད་ཀྱི་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ། རྗེ་བཙུན་བླ་མ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་ལྷག་པའི་ལྷ་མཆོག་མགོན་པོ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལ་ གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཡོན་ཏན་ལྷུན་གྲུབ་གཞི་ནས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས། །སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་སེལ་བར་བྱེད་པའི་ལམ། །གནས་གྱུར་བྲལ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས། །དབྱེར་མེད་སྙིང་པོ་དེ་ལ་གུས་བཏུད་ ནས། །རྒྱལ་བའི་བཀའ་དང་ཚད་ལྡན་གཞུང་ལུགས་དང་། །འཁྲུལ་ཟད་དམ་པའི་མན་ངག་ལ་བརྟེན་ནས། །གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གསལ་བྱེད་སྣང་བ་འདི། །གཟུར་གནས་གཞན་ལ་ཕན་ཕྱིར་བརྩེ་བས་བཤད། །རང་བཞིན་འོད་ གསལ་ཤེལ་གྱི་ཁམས། །བག་ཆགས་ཚོན་གྱིས་བསྒྱུར་བ་ལས། །གནས་སྐབས་དུ་མར་སྣང་བ་ཡི། །དབྱིངས་ཉིད་འཁོར་འདས་ཀུན་གྱི་གཞི། །ཐེག་གསུམ་བསླབ་པ་ལྕགས་ཟངས་དངུལ། །རིག་འཛིན་རྩི་ཡིས་གསང་ཆེན་གྱི། །གསེར་ དུ་བསྒྱུར་བའི་ཉམས་ལེན་ནི། །དྲི་མ་སེལ་བྱེད་ལམ་གྱི་མཆོག །གནས་གྱུར་ནམ་མཁར་བྲལ་འབྲས་ཀྱི། །ཡོན་ཏན་ཟླ་བ་ཤར་བ་ལས། །གདུལ་བྱ་དག་པའི་ཆུ་གཙང་དུ། །གཟུགས་སྐུ་འཆར་བ་འབྲས་བུ་འོ། ། 2-630 གཞི་ལ་གྲུབ་མཐའི་བྱེ་བྲག་གིས། །སེམས་བྱུང་ཟག་མེད་ས་བོན་དང་། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་སོགས། །འདོད་པ་ཡོད་ཀྱང་འདུས་བྱས་ཡིན། །འདིར་ནི་བྱམས་མགོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །གསལ་བ་རྒྱུན་ཆགས་མ་ འགགས་པ། །མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་པས་སྟོང་པ་ཡི། །ཟུང་འཇུག་འདུས་མ་བྱས་ལ་བཞེད། །དེ་ཡང་ཐེག་ཆེན་རྒྱུད་བླ་མར། །གཞི་ལམ་འབྲས་བུའི་ཡོན་ཏན་གྱི། །ལྡོག་པ་མ་ལུས་ཚང་བ་ནི། །སྒྲུབ་བྱེད་གསུམ་ གྱིས་ཡོད་པར་བསྒྲུབ། །རྣམ་གཞག་བཅུ་ཡིས་གཏན་ལ་དབབ། །དྲི་མས་སྒྲིབ་ཚུལ་དཔེ་དགུས་བསྟན། །བྱང་ཆུབ་ཡོན་ཏན་ཕྲིན་ལས་ཀྱིས། །འབྲས་བུའི་གནས་ཚུལ་ཁྱད་པར་བཤད། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་རིགས་ཚོགས་ལས། །རྟེན་ འབྲེལ་མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་པ་ཡིས། །སྟོང་ཚུལ་རིགས་པས་གཏན་ཕབ་ནས། །སྟོང་ཉིད་བྱ་བྱེད་རུང་བར་གསུངས། །བསྟོད་པའི་ཚོགས་ལས་སྟོང་ཉིད་དེའང་། །ཅི་ཡང་མེད་ཙམ་ཡིན་སྤངས་ནས། །འཁོར་འདས་ལྷུན་གྲུབ་སེམས་ཉིད་ ཀྱི། །ཡིན་ཕྱིར་བྱ་བྱེད་རུང་བར་གསུངས།
【現代漢語翻譯】 六大冊之根本教言Ztsa29《三律儀差別論補遺：闡明基、道、果之善說——光明之光》 2-629 《三律儀差別論補遺：闡明基、道、果之善說——光明之光》 第一品：基 《三律儀差別論補遺：闡明基、道、果之善說——光明之光》 《三律儀差別論補遺：闡明基、道、果之善說——光明之光》。 恭敬頂禮具大悲心的至尊上師，以及殊勝本尊怙主妙音。 功德圓滿，本自法界； 遣除垢染，是為正道； 轉依離戲，以及異熟之果； 無別心髓，我皆恭敬。 依于諸佛之聖教、量士夫之論典， 以及無謬聖者之口訣。 為利有緣，慈悲宣說此基道果之光明。 自性光明，猶如琉璃之界； 習氣彩繪，轉變遷流； 顯現種種，輪迴涅槃之基。 三乘學處，猶如鐵、銅、銀； 持明者以妙藥，轉為大密之金； 此乃清凈垢染之殊勝道。 轉依虛空，離戲之果； 功德猶如明月東昇； 于所化清凈之水中； 映現色身，是為果。 2-630 就基而言，各宗派有各自的差別， 如說有無漏心所之種子， 以及六處之差別等等， 雖然有這些說法，但都是有為法。 然在此，慈氏怙主龍樹菩薩認為， 明 روشن（藏文，梵文天城體，स्फुट，sphuṭa，明亮） 澄 澄澈（藏文，梵文天城體，विमल，vimala，無垢） 常 恒常（藏文，梵文天城體，नित्य，nitya，永恒） 無斷 無間斷（藏文，梵文天城體，अविच्छिन्न，avicchinna，不間斷） 遠離四邊戲論之 雙運不生滅為基。 此于大乘《寶性論》中， 基道果之功德， 無餘圓滿之體性， 以三理成立。 以十法抉擇。 以九喻示現垢染遮蔽之理。 以菩提功德與事業， 宣說果位之差別。 龍樹論師之宗派中， 以緣起遠離四邊戲論， 以理成立空性之理， 宣說空性可成辦諸事。 于《贊集》中，空性並非 一無所有之斷滅空， 而是輪迴涅槃本自具足之心性， 因此宣說空性可成辦諸事。
【English Translation】 The Root Teachings in Six Great Volumes, Ztsa29, 'A Supplement to Differentiating the Three Vows: A Well-Spoken Elucidation Illuminating the Three Bases, Paths, and Results—Light of Lights' 2-629 'A Supplement to Differentiating the Three Vows: A Well-Spoken Elucidation Illuminating the Three Bases, Paths, and Results—Light of Lights' The First Chapter: The Base 'A Supplement to Differentiating the Three Vows: A Well-Spoken Elucidation Illuminating the Three Bases, Paths, and Results—Light of Lights' is present. 'A Supplement to Differentiating the Three Vows' 'A Well-Spoken Elucidation Illuminating the Three Bases, Paths, and Results—Light of Lights'. I respectfully prostrate to the venerable and compassionate Lama and the supreme deity, the protector Mañjuśrī (Gentle Glory). Qualities perfectly accomplished, the basis is the Dharmadhātu (the realm of truth); The path is what clears away the stains of obscuration; The result is transformation of the basis, freedom, and complete maturation; I bow with reverence to that indivisible essence. Relying on the words of the Victorious Ones and authoritative treatises, And on the unerring instructions of the holy ones, For the benefit of impartial others, I compassionately explain this light that clarifies the three bases, paths, and results. The nature is clear light, the realm of crystal; From the transformation of habitual patterns into colors, Appearances arise in various states; The very essence is the basis of all saṃsāra (cyclic existence) and nirvāṇa (liberation). The three vehicles' disciplines are like iron, copper, and silver; The vidyādharas (knowledge holders) use medicine to transform them into the great secret's gold; This practice is the supreme path that clears away impurities. The qualities of the result, free in the transformed sky, Arise like the rising moon; In the pure water of those to be tamed, The form body appears as the fruit. 2-630 Regarding the base, different philosophical schools have their own distinctions, Such as the seeds of uncontaminated mental factors, And the differences in the six sense sources, etc. Although there are such assertions, they are all conditioned phenomena. Here, the Protector Maitreya (Loving One) and Nāgārjuna (Tree Go) assert that Clarity (藏文，梵文天城體，स्फुट，sphuṭa，明亮) Purity (藏文，梵文天城體，विमल，vimala，無垢) Continuity (藏文，梵文天城體，नित्य，nitya，永恒) Unceasing (藏文，梵文天城體，अविच्छिन्न，avicchinna，不間斷) The union free from the four extremes of elaboration Is the unconditioned base. Moreover, in the Great Vehicle's Uttaratantra (Highest Continuity), The qualities of the base, path, and result, The nature of being complete without omission, Is established as existent by three proofs. It is determined by ten categories. The manner in which obscurations conceal it is shown by nine examples. The distinctions of the state of the result are explained through the qualities and activities of enlightenment. In the lineage of Nāgārjuna's teachings, Through dependent arising, the elaboration of the four extremes, The reasoning establishes the nature of emptiness, And it is taught that emptiness can accomplish all actions. In the collection of praises, that emptiness is not Merely a nihilistic void, But because it is the spontaneously present nature of mind of saṃsāra and nirvāṇa, Therefore, it is taught that emptiness can accomplish all actions.
།དེས་ན་ཐེག་ཆེན་དབུ་མ་ཡི། །ལུགས་ཀྱི་གཞི་ཡི་འདོད་ཚུལ་ལ། །རྒྱལ་ཚབ་རྒྱལ་བས་ལུང་བསྟན་པའི། །སྲོལ་འབྱེད་འདི་གཉིས་དགོངས་པ་མཐུན། །ཆོས་དབྱིངས་དྲི་བཅས་ དེ་བཞིན་ཉིད། །འོད་གསལ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དག་པ་སོགས། །མཚན་གྱི་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་བསྟན། །ལང་གཤེགས་སྟུག་པོ་བཀོད་པ་དང་། །རྣལ་འབྱོར་དབང་ཕྱུག་མན་ངག་དང་། །དཔལ་ལྡན་ཟླ་བའི་ཞབས་སོགས་ཀྱིས། ། 2-631 ཀུན་གཞིའི་སྒྲ་ཡང་འདི་ལ་བཞེད། །ཟབ་མོའི་རྒྱུད་དུ་འཇམ་དཔལ་དང་། །ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་ལྷན་སྐྱེས་དང་། །རྡོ་རྗེ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་དཔལ། །ཀུན་བཟང་ལ་སོགས་བགྲང་ཡས་གསུང་། །དེང་སང་ཚིག་ཙམ་སྨྲ་ བ་ལ། །ངོ་མཚར་འཛིན་པའི་མཁས་རློམ་འགའ། །དྲི་བཅས་སེམས་ལ་རིགས་པ་ཡིས། །བདེན་པ་བཀག་ཙམ་སྙིང་པོར་འདོད། །འདི་ཉིད་ཐོགས་བཅས་བསལ་བ་ལ། །ནམ་མཁའ་ཞེས་ནི་བཏགས་པ་དང་། །མགོ་བོར་འབིགས་ ནུས་བསལ་བ་ལ། །རྭ་མེད་ཅེས་ནི་བཏགས་པ་ལྟར། །རྟོག་པས་དགག་བྱ་བཅད་ཙམ་གྱིས། །གཞན་སེལ་ཡིན་ཕྱིར་གནས་ལུགས་ཀྱང་། །མིན་ན་རང་བཞིན་གནས་རིགས་དང་། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོར་ག་ལ་འཐད། །འདི་ ལ་འཁོར་བ་ཇི་ལྟར་ཚང་། །འདི་ལ་ལམ་ཉིད་ཇི་ལྟར་བསྒོམ། །འདི་ལ་འབྲས་བུ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་། །ངན་རྟོག་དྲ་བ་འདི་དོར་ཅིག །ཁ་ཅིག་སེམས་ཀྱི་སྟོང་གསལ་གཉིས། །འདུས་མ་བྱས་དང་འདུས་བྱས་ ཀྱི། །རང་བཞིན་གནས་རིགས་སོ་སོར་བཞེད། །འདི་ཡང་རེ་ཞིག་བརྟག་པར་བྱ། །ཟུང་འཇུག་སྒྲུབ་ཕྱིར་གནས་སྐབས་སུ། །འཁྱོག་པོ་བསྲང་བའི་ཚུལ་ཡིན་ན། །འགལ་བ་མེད་དེ་ཟུང་འཇུག་ལ། །ཡ་གྱལ་གཉིས་པོ་ དགོས་ཕྱིར་རོ། །གཞན་དུ་ངེས་པའི་དོན་ཡིན་ན། །རང་བཞིན་གནས་རིགས་འདུས་བྱས་སུ། །འདོད་པ་དངོས་སྨྲའི་ལུགས་ཡིན་གྱི། །དབུ་མ་པ་ཡི་ལུགས་ལ་མེད། །འགའ་ཞིག་ཆོས་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྙིང་པོ་རང་རང་ལ་ཡོད་ཕྱིར། ། 2-632 བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་བདེ་གཤེགས་ལ། །ཡོད་ཀྱི་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལ་མེད། །འགྲོ་ལ་ཡོད་པར་གསུངས་པ་ནི། །བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་ས་པཎ་གྱིས། །ཆོས་གསུམ་སྒོ་ནས་དྲང་དོན་དུ། །གཏན་ལ་དབབ་ཅེས་སྒྲོ་ འདོགས་བྱེད། །འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་བསྟན་བཅོས་ཀྱི། །ཐ་སྙད་གཉིས་ལས་འདས་པ་སྟེ། །སྦྲུལ་གྱི་སྙིང་པོ་སྦྲུལ་ཉིད་དང་། །མར་གྱི་སྙིང་པོ་མར་ཉིད་ལ། །ཡོད་ཕྱིར་ཙནྡན་སྦྲུལ་སྙིང་དང་། །མར་ནི་འོ་མའི་ སྙིང་པོ་སོགས། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་ཡི། །ཐ་སྙད་ཀུན་དང་འགལ་ཕྱིར་དང་། །དྲི་མེད་བཀའ་དང་བསྟན་བཅོས་ལས། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་འགྲོ་ཀུན་ཁྱབ། །ལུས་ཅན་སངས་རྒྱས་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་གསུངས་ པ་དང་འགལ་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་དྲང་དོན་ཡིན་སྙམ་ན། །བདེན་གཉིས་སྒོ་ནས་དྲང་ངེས་ཀྱི། །རྣམ་གཞག་བྱེད་ཚེ་དྲང་དོན་ཀུན། །ཐ་སྙད་
【現代漢語翻譯】 因此，對於大乘中觀的宗義基礎的觀點，由彌勒菩薩（Byams pa，慈氏，象徵慈愛）和文殊菩薩（'Jam dpal，妙吉祥，象徵智慧）這兩位佛陀的繼承者所預言的開創者，他們的觀點是一致的。法界（chos dbyings，梵文：dharmadhatu，一切法的本性），具有垢染的真如（de bzhin nyid，梵文：tathata，如是），光明（'od gsal，梵文：prabhasvara，明亮）的如來藏（bde gshegs snying po，梵文：tathagatagarbha，如來之胎），以及心之自性清凈等等，都以多種名稱來表示。 《楞伽經》（lang gshegs，梵文：Lankavatara Sutra，入楞伽經）、《密集經》（stug po bkod pa，梵文：Guhyasamaja Tantra，集密）、《瑜伽自在》（rnal 'byor dbang phyug，瑜伽自在）的口訣，以及吉祥月稱（dpal ldan zla ba'i zhabs，梵文：Shriman Chandrakirti，聖月稱）等，也認為阿賴耶識（kun gzhi，梵文：alayavijnana，藏識）也是指這個。 在甚深續部中，文殊菩薩（'jam dpal，梵文：Manjushri，妙吉祥），大智慧俱生（ye shes chen po lhan skyes，梵文：Mahajnana Sahaja，大智慧俱生），金剛（rdo rje，梵文：vajra，堅固）金剛薩埵（rdo rje sems dpa'，梵文：Vajrasattva，金剛勇識），普賢（kun bzang，梵文：Samantabhadra，普賢）等等，都說了無數。 現在有些只會說辭藻的，自以為是的學者，認為用理智來否定具有垢染的心，才是核心。對於僅僅排除有礙之物，就命名為『虛空』，對於僅僅排除頭上能穿孔之物，就命名為『無角』一樣。僅僅通過分別念來否定所應否定的事物，因為是排除他者，如果不是自性住種姓（rang bzhin gnas rigs，梵文：prakrti-stha-gotra，自性住種姓），又怎麼能是如來藏呢？ 如果這樣，輪迴（'khor ba，梵文：samsara，流轉）如何存在？道（lam，梵文：marga，道路）又如何修習？果（'bras bu，梵文：phala，果實）又如何產生？拋棄這種惡劣的分別念之網咖！ 有些人認為心的空性和光明性二者，是無為法（'dus ma byas，梵文：asamskrta，非造作）和有為法（'dus byas，梵文：samskrta，造作）的自性住種姓，這也有待考察。如果是爲了成就雙運（zung 'jug，梵文：yuganaddha，結合）而在暫時階段，採取矯正彎曲的方法，那麼就沒有矛盾，因為雙運需要兩個部分。 否則，如果是決定的意義，那麼認為自性住種姓是有為法，就是有部宗（dngos smra ba'i lugs，梵文：Sarvastivada，一切有部）的觀點，而不是中觀宗的觀點。有些人認為一切法的精華都在各自之中，所以如來藏在如來之中，而不在眾生的相續中。 說在眾生之中存在如來藏，薩迦班智達（sa paN，梵文：Sakya Pandita，薩迦班智達）用三種方式來確定是權宜之說，並進行歪曲。這超越了世間論典的兩種說法，就像蛇的精華在蛇本身，酥油的精華在酥油本身一樣，檀香是蛇的精華，酥油是牛奶的精華等等，因為與世間普遍流傳的說法相矛盾，並且與無垢的佛經和論典中所說的『如來藏遍佈一切眾生』，『有情具有佛陀的精華』相矛盾。 如果認為這是權宜之說，那麼在用二諦（bden gnyis，梵文：satya-dvaya，二諦）來區分權宜和究竟時，所有的權宜之說都是名言（tha snyad，梵文：vyavahara，世俗)。
【English Translation】 Therefore, regarding the foundational view of the Mahayana Madhyamaka system, the founders prophesied by Maitreya (Byams pa, the Loving One, symbolizing love) and Manjushri ('Jam dpal, the Auspicious Gentle One, symbolizing wisdom), the successors of the Buddha, their views are consistent. Dharmadhatu (chos dbyings, Sanskrit: dharmadhatu, the nature of all phenomena), Suchness with defilements (de bzhin nyid, Sanskrit: tathata, thusness), the Tathagatagarbha of luminosity ('od gsal, Sanskrit: prabhasvara, luminous) (bde gshegs snying po, Sanskrit: tathagatagarbha, the womb of the Tathagata), and the purity of the nature of mind, etc., are all expressed by various names. The Lankavatara Sutra (lang gshegs, Sanskrit: Lankavatara Sutra, Entering Lanka Sutra), the Guhyasamaja Tantra (stug po bkod pa, Sanskrit: Guhyasamaja Tantra, Assembly of Secrets), the instructions of Yoga Empowerment (rnal 'byor dbang phyug, Yoga Empowerment), and the feet of Glorious Chandrakirti (dpal ldan zla ba'i zhabs, Sanskrit: Shriman Chandrakirti, Holy Chandrakirti), etc., also consider the Alaya Consciousness (kun gzhi, Sanskrit: alayavijnana, storehouse consciousness) to refer to this. In the profound tantras, Manjushri ('jam dpal, Sanskrit: Manjushri, the Auspicious Gentle One), the Great Wisdom Co-emergent (ye shes chen po lhan skyes, Sanskrit: Mahajnana Sahaja, Great Wisdom Co-emergent), Vajra (rdo rje, Sanskrit: vajra, diamond) Vajrasattva (rdo rje sems dpa', Sanskrit: Vajrasattva, Diamond Hero), Samantabhadra (kun bzang, Sanskrit: Samantabhadra, All-Good), etc., are spoken of countless times. Now, some self-proclaimed scholars who only speak in rhetoric, marvel at the idea that negating the defiled mind with reason is the core. It is like naming 'space' by merely excluding obstructive things, or naming 'hornless' by merely excluding things that can be pierced on the head. Merely cutting off what should be negated by conceptual thought, because it is excluding others, if it is not the Self-existing Lineage (rang bzhin gnas rigs, Sanskrit: prakrti-stha-gotra, naturally abiding lineage), how could it be the Tathagatagarbha? If so, how does samsara ('khor ba, Sanskrit: samsara, cyclic existence) exist? How is the path (lam, Sanskrit: marga, path) practiced? How does the result ('bras bu, Sanskrit: phala, fruit) arise? Abandon this net of evil conceptualizations! Some believe that the emptiness and luminosity of the mind are the Self-existing Lineage of the Unconditioned ( 'dus ma byas, Sanskrit: asamskrta, unconditioned) and Conditioned ('dus byas, Sanskrit: samskrta, conditioned), respectively, which also needs to be examined. If it is a method of correcting crookedness in the temporary stage for the sake of achieving union (zung 'jug, Sanskrit: yuganaddha, union), then there is no contradiction, because union requires two parts. Otherwise, if it is the definitive meaning, then considering the Self-existing Lineage to be conditioned is the view of the Sarvastivadins (dngos smra ba'i lugs, Sanskrit: Sarvastivada, All Exists), not the view of the Madhyamikas. Some believe that the essence of all phenomena is in each of themselves, so the Tathagatagarbha is in the Tathagata, not in the continuum of sentient beings. Saying that the Tathagatagarbha exists in sentient beings, Sakya Pandita (sa paN, Sanskrit: Sakya Pandita, Sakya Pandita) uses three ways to determine that it is provisional and distorts it. This transcends the two statements of worldly treatises, just as the essence of a snake is in the snake itself, the essence of ghee is in the ghee itself, sandalwood is the essence of a snake, ghee is the essence of milk, etc., because it contradicts the universally known statements of the world, and contradicts the immaculate sutras and treatises that say 'the Tathagatagarbha pervades all beings,' 'sentient beings have the essence of the Buddha.' If it is thought to be provisional, then when distinguishing between provisional and definitive using the two truths (bden gnyis, Sanskrit: satya-dvaya, two truths), all provisional statements are conventions (tha snyad, Sanskrit: vyavahara, convention).
དུ་ཡང་མེད་ན་ནི། །ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་སོགས། ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་རྣམ་གཞག་ཀུན། །ཐ་སྙད་དུ་ཡང་མེད་འགྱུར་ཏེ། །དེ་དག་དྲང་དོན་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །འཇམ་དབྱངས་དགོངས་པར་འདོད་ན་ནི། །དེས་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡི། །སྙིང་པོ་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་སངས་རྒྱས་དང་། །འཁོར་བ་གཉིས་ཀ་འབྱུང་བ་འཐད། །ཅེས་གསུངས་གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། །སེམས་ནི་རང་གནས་སྙེག་པའི་ཕྱིར། །མེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་ཚ་བ་ལྟར། །བདེ་གཤེགས་ཁམས་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱེད་འཐད། ། 2-633 ཅེས་གསུངས་པ་དང་ཅིས་མི་འགལ། །གཞན་ཡང་བེམ་པོའི་ཆོས་དབྱིངས་དང་། །སེམས་ཅན་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་གཉིས། །སྙིང་པོ་ཡིན་པར་ཁྱད་མེད་དེ། །ཆོས་དབྱིངས་དབྱེ་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པས་ཀྱང་གནོད་ པ་སྟེ། །སེམས་ཅན་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་དང་། །སངས་རྒྱས་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་གཉིས། །སྙིང་པོ་ཡིན་པར་ཁྱད་མེད་དེ། །ཆོས་དབྱིངས་དབྱེ་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་ཀུན་ཏུ་མི་མཚུངས་སམ། །རང་གི་ངན་ རྟོག་ཁྭ་ཏ་ཡིས། །ལྟ་ངན་མི་གཙང་ཟོས་པའི་མཆུ། །འཇམ་དབྱངས་གཞུང་བཟང་པདྨོའི་ཚལ། །དྲི་ཞིམ་ལྡན་ལ་བསྒོ་བ་མཚར། །དེས་ན་གཞུང་ལུགས་ཆེན་པོ་ཡི། །དགོངས་པ་ཁོ་བོས་ཚུལ་བཞིན་བཤད། །ཕྲག་དོག་ ཕྱོགས་འཛིན་ཡིད་དོར་ལ། །གཟུ་བོར་གནས་པའི་བློ་ཡིས་དཔྱོད། །ཆོས་དབྱིངས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། །སྟོང་ཉིད་ལ་སོགས་རྣམ་གྲངས་ནི། །དོན་དམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །ངེས་དོན་ཡིན་གྱི་དྲང་དོན་མིན། ། འོན་ཀྱང་དཔེ་དགུས་བསྟན་པ་ལྟར། །དེ་ཉིད་འགྲོ་བའི་རྒྱུད་ལ་ནི། །རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་སམ། །སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོད་པ་ནི། །དྲང་དོན་ཡིན་གྱི་ངེས་དོན་མིན། །ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་ ཕྱིར་རོ། །དགོངས་གཞི་མཐའ་བཞི་སྤྲོས་བྲལ་དང་། །དགོས་པ་སྐྱོན་ལྔ་སྤོང་བ་ཡང་། །སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོད་པ་འཐད། །དེ་ཉིད་ངེས་པའི་དོན་ཡིན་ན། །མུ་སྟེགས་བདག་དང་མཚུངས་པ་སོགས། །དངོས་ལ་གནོད་བྱེད་སྐྱོན་རྣམས་འབྱུང་། ། 2-634 འདི་ཉིད་ཐེག་ཆེན་རྒྱུད་བླ་ལས། །འགྲོ་བའི་སེམས་རྒྱུད་བདག་གཉིས་ཀྱི། །སྤྲོས་པ་ཞི་བར་མཐོང་བ་ལ། །ཇི་ལྟར་མཐོང་བར་གསུངས་པ་དང་། །སྤྲོས་བྲལ་ཆོས་ཉིད་དེ་ཉིད་ཀྱང་། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ ཡོད་པར། །མཐོང་ལ་ཇི་སྙེད་མཐོང་བར་ནི། །གསུངས་པ་རྟོགས་ན་འབད་མེད་འགྲུབ། །ཁ་ཅིག་རང་བཞིན་རྣམ་དག་དང་། །གློ་བུར་དྲི་བྲལ་ཆོས་དབྱིངས་གཉིས། །ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་ཕྱིར། །གློ་བུར་དྲི་ བྲལ་ཆོས་དབྱིངས་ནི། །རང་བཞིན་རྣམ་དག་མིན་ཞེས་ཐོས། །དེ་སྨྲ་ཁ་ཡི་བུ་ག་ནི། །བུ་ག་དོན་མེད་གཞན་དང་མཚུངས། །གང་ཕྱིར་དྲི་མ་བདེན་གྲུབ་ཀྱིས། །དག་པའི་དབྱིངས་དང་གློ་བུར་གྱི། །དྲ
【現代漢語翻譯】 如果什麼都沒有，那麼，蘊、界、處等，所有世俗諦的安立，都將不復存在，因為它們都是不了義的。如果想要符合文殊菩薩（'འཇམ་དབྱངས'，Mañjuśrī，妙吉祥）的意旨，那麼，如來（'དེ་བཞིན་གཤེགས་པ'，Tathāgata，如來）的精華是離戲的，因此，眾生（'སེམས་ཅན'， sattva，有情）才能有成佛（'སངས་རྒྱས'，Buddha，佛陀）和輪迴（'འཁོར་བ'，saṃsāra，輪迴）兩種可能性。正如經中所說：『心性追求其自身安住，如同熱是火的證明，如來藏（'བདེ་གཤེགས་ཁམས'，Tathāgatagarbha，如來藏）是合理的證明。』 這段話與之前的說法難道沒有矛盾嗎？此外，有情之色的法界（'ཆོས་དབྱིངས'，dharmadhātu，法界）和有情之心的法界，作為精華沒有區別，因為法界沒有分別。這段話也有妨害，有情之心的法界和佛陀之心的法界，作為精華沒有區別，因為法界沒有分別。這些說法難道不是完全不一致嗎？ 你用自己惡劣的分別念，像烏鴉一樣，用沾滿不凈邪見的喙，去啄食文殊菩薩美好經典的蓮花，真是可笑至極！因此，我將如實解釋偉大經典的意旨。拋棄嫉妒和偏見，用公正的心去衡量。 法界、如來藏和空性（'སྟོང་ཉིད'，śūnyatā，空性）等等名稱，因為是勝義諦（'དོན་དམ'，paramārtha，勝義）的緣故，所以是了義（'ངེས་དོན'，nītārtha，了義）而非不了義（'དྲང་དོན'，neyārtha，不了義）。然而，如同九喻所顯示的那樣，它以能依和所依的方式，或者以證成的方式存在於眾生的相續中，這是不了義的，因為是世俗諦的緣故。 四邊戲論的意旨和避免五種過失的必要性，也適用於以證成的方式存在。如果它是了義的，那麼就會出現與外道（'མུ་སྟེགས'，tīrthika，外道）的『我』（'བདག'，ātman，我）相同等等，對實有的損害。 《寶性論》（'རྒྱུད་བླ་མ'，Uttaratantra，無上續論）中說，在眾生的心相續中，如何看待我和二取的寂滅？以及如何看待一切眾生都具有的離戲法性？如果能理解這些，就能毫不費力地成就。 有些人說，自性清凈（'རང་བཞིན་རྣམ་དག'，prakṛtipariśuddha，自性清凈）和遠離客塵的法界是相互排斥而存在的，因此，遠離客塵的法界不是自性清凈。說這種話的人，他的嘴巴和無用的孔洞沒有區別。因為煩惱（'དྲི་མ'，mala，垢染）不是真實存在的，所以清凈的法界和遠離客塵的...
【English Translation】 If there is nothing, then the aggregates (skandha), elements (dhātu), sense bases (āyatana), etc., all the arrangements of conventional truth (saṃvṛtisatya) would cease to exist, because they are all provisional meanings (neyārtha). If one wishes to accord with the intention of Mañjuśrī, then the essence of the Thus-Gone One (Tathāgata) is free from elaboration (niṣprapañca), and therefore, it is reasonable for sentient beings (sattva) to have both Buddhahood (Buddha) and cyclic existence (saṃsāra). As it is said: 'The mind seeks its own abiding place, just as heat is the proof of fire, the Tathāgatagarbha is a reasonable proof.' Does this not contradict what was said earlier? Furthermore, the dharmadhātu of the matter of sentient beings and the dharmadhātu of the mind of sentient beings are no different as essence, because the dharmadhātu has no distinctions. This statement is also harmful, the dharmadhātu of the mind of sentient beings and the dharmadhātu of the mind of Buddhas are no different as essence, because the dharmadhātu has no distinctions. Are these statements not completely inconsistent? With your own evil thoughts, like a crow, you use a beak stained with impure wrong views to peck at the lotus garden of Mañjuśrī's excellent scriptures, which is filled with fragrant scents. It is ridiculous to admonish! Therefore, I will explain the intention of the great scriptures as it is. Abandon jealousy and bias, and judge with an impartial mind. The names such as dharmadhātu, Tathāgatagarbha, and emptiness (śūnyatā), etc., are definitive meanings (nītārtha) and not provisional meanings (neyārtha), because they are ultimate truth (paramārtha). However, as shown by the nine similes, the fact that it exists in the continuum of beings in the manner of a support and what is supported, or in the manner of proof, is provisional meaning (neyārtha), because it is conventional truth (saṃvṛtisatya). The intention of the four extremes of elaboration and the necessity of abandoning the five faults also apply to existing in the manner of proof. If it were definitive meaning, then faults that harm reality would arise, such as being the same as the 'self' (ātman) of the non-Buddhists (tīrthika), etc. In this very Uttaratantra, it is said, in the mind-continuum of beings, how does one see the pacification of the two elaborations of self and grasping? And how does one see that the nature of reality, free from elaboration, is present in all sentient beings? If one understands what is said, it will be accomplished effortlessly. Some say that the naturally pure (prakṛtipariśuddha) and the dharmadhātu free from adventitious stains exist mutually exclusively, therefore, the dharmadhātu free from adventitious stains is not naturally pure. The mouth of the one who says this is no different from a useless hole. Because the afflictions (mala) do not exist truly, therefore the pure dharmadhātu and the one free from adventitious...
ི་ མ་གཉེན་པོས་བཅོམ་པ་ཡི། །དབྱིངས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་མེད་པའི་ཚིག །འབྱུང་བའི་བུ་ག་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །དག་ཆ་གཉིས་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར། །དག་པ་གཉིས་པོ་འགལ་སྙམ་ན། །སྐྱེས་དང་འཇིག་པའི་ཆ་འགལ་ ཕྱིར། །བྱས་དང་མི་རྟག་འགལ་བར་འགྱུར། །དག་པ་དང་པོ་མངོན་གྱུར་ཚེ། །གཉིས་པ་མཐའ་དག་མངོན་འགྱུར་ཏེ། །གཉིས་པ་དང་པོ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །སྙམ་ན་ཚིག་གི་སྒྲིབ་གཡོགས་ཏེ། །བདག་མེད་དང་པོ་ མངོན་གྱུར་ཚེ། །གཉིས་པ་མཐའ་དག་མངོན་འགྱུར་ཏེ། །གཉིས་པ་དང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་སོགས་ཀུན་ཏུ་མཚུངས་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འཕགས་མཆོག་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་བསྟོད་པ་ལས། །གང་ཞིག་ཀུན་ཏུ་མ་ཤེས་ན། ། 2-635 སྲིད་པ་གསུམ་དུ་རྣམ་འཁོར་བ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ངེས་གནས་པའི། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་ཕྱག་འཚལ་འདུད། །གང་ཞིག་འཁོར་བའི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལས། །དག་པ་དེ་ཉིད་མྱ་ ངན་འདས། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སྔོན་གྱི་མཁས་རྣམས་ཀྱང་། །ཆོས་དབྱིངས་རང་བཞིན་རྣམ་དག་ལ། །གློ་བུར་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི། །དག་པ་གཉིས་ལྡན་ཞེས་གསུངས་པ། །ཚད་མར་བྱས་ ནས་ཆོས་དབྱིངས་ཀུན། །རང་བཞིན་རྣམ་དག་ཤེས་པར་གྱིས། །མཁྱེན་རབ་གཤོག་ཡངས་རྒྱས་པ་ཡིས། །གསུང་རབ་མཁའ་ལ་བགྲོད་གྱུར་ཀྱང་། །རྣམ་རིག་བག་ཆགས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པའི། །སྐྱེས་ཆེན་འགའ་ཞིག་འདི་སྐད་གསུངས། །ཤེས་ བྱ་ཀུན་ལ་བདེན་གཉིས་དང་། །མཚན་ཉིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ལས། །ཀུན་བརྟགས་གཞན་དབང་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །ཡོངས་གྲུབ་དོན་དམ་བདེན་པ་འོ། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་དོན་དམ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་ཁྱད་མེད་ ཕྱིར། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཡོད་ཀྱི་སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་མེད། །དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་རང་འཁྲུངས་ནི། །ཚོགས་གཉིས་བསགས་པས་ཐོབ་མི་དགོས། །ཀུན་རྫོབ་ཚོགས་གཉིས་བསགས་པ་ཡིས། །ཀུན་རྫོབ་གཟུགས་སྐུ་ ཐོབ་པར་འདོད། །དོན་དམ་ཀུན་རྫོབ་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་། །རང་གི་ངོ་བོས་མི་སྟོང་སྟེ། །རྟག་བརྟན་ཐེར་ཟུག་བདེན་གྲུབ་ཕྱིར། །ཀུན་རྫོབ་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་། །དོན་དམ་འདི་ནི་གཞི་དུས་དང་། །འབྲས་བུའི་སྐབས་སུ་དྲི་མ་ཡིས། ། 2-636 དག་དང་མ་དག་མ་གཏོགས་པ། །ཡོན་ཏན་ལྡོག་པ་ཁྱད་པར་མེད། །འདི་ནི་བདེན་པའི་གཅིག་ཏུ་གྲུབ། །སྟོབས་སོགས་ཆོས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་དང་། །གཟུགས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་མཚན་དཔེ་སོགས། །དམ་པའི་དོན་དུ་འདི་ ལ་ཚང་། །དཔལ་ཕྲེང་མྱང་འདས་སྙིང་པོའི་མདོ། །སོར་ཕྲེང་ལ་ཕན་ལང་གཤེགས་དང་། །དགོངས་འགྲེལ་ལ་སོགས་ངེས་དོན་གྱི། །མདོ་སྡེའི་དགོངས་པ་འདི་ཉིད་དེ། །བྱམས་པའི་གསུང་རབ་རྣམ་ལྔ་དང་། །ཐོགས་མེད་སྐུ་ མཆེད་ཕྱོགས་གླང་དང་། །ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པའི་གཞུང་ལུགས་རྣམས། །དབུ་
【現代漢語翻譯】 以無緣大悲所斷除，遠離基之共性的言辭，是生起的孔隙之故。如果認為兩種清凈相違，因為生與滅的體性相違之故，造作與無常也會相違。當第一種清凈顯現時，第二種清凈全部都會顯現，因為第二種清凈與第一種清凈是一體的緣故。如果這樣認為，那就是言辭的障蔽。當第一個無我顯現時，第二個無我全部都會顯現，因為第二個無我與第一個無我是一體的緣故。等等，一切都是相同的緣故。因此，聖者龍樹在《法界贊》中說：『如果有人對一切都不瞭解，就會在三有中流轉。我對安住在眾生心中的法界頂禮膜拜。』『什麼成為輪迴的因，通過對它的修習，清凈即是涅槃，那也是法身。』如是宣說。以前的智者們也說，法界自性清凈，遠離了突發的垢染，具有兩種清凈。以其為衡量，從而了知一切法界自性清凈。雖然以廣大的智慧之翼，可以在經藏的天空中翱翔，但有些被名相習氣所遮蔽的大士卻這樣說：『所知的一切可以分為二諦和三相，遍計所執和依他起是世俗諦，圓成實性是勝義諦。』一切諸法的勝義，與佛陀沒有差別，因此一切眾生都具有佛性，但眾生不是佛。勝義法身自生，不需要通過積累二資糧來獲得。通過積累世俗二資糧，想要獲得世俗色身。勝義為空性，但不是以自己的體性空，而是恒常、穩固、真實成立的緣故。世俗以自己的體性為空。勝義在基礎時和果位時，除了清凈與不清凈之外，沒有功德上的差別。這是唯一的真諦。力量等法身的功德，以及色身的功德如相好等，在勝義中全部具足。』《寶鬘經》、《涅槃經》、《如來藏經》、《鴦掘摩羅經》、《勝鬘經》、《楞伽經》和《解深密經》等了義經典的密意就是如此。慈氏的五部論著，以及無著、世親、陳那、法稱的論典，都是如此。 That which is severed by impartial great compassion, words devoid of the common ground of the sphere, are the apertures of arising. If one thinks the two purities are contradictory, it is because the nature of arising and ceasing are contradictory, so fabrication and impermanence will also be contradictory. When the first purity manifests, the second purity will entirely manifest, because the second purity is one with the first. If one thinks this way, it is a veiling of words. When the first selflessness manifests, the second selflessness will entirely manifest, because the second selflessness is one with the first. And so on, everything is the same. Therefore, the noble Nāgārjuna says in the 'Praise of Dharmadhātu': 'Whoever does not understand everything, will wander in the three realms. I prostrate to the Dharmadhātu that dwells in the hearts of sentient beings.' 'What becomes the cause of samsara, through purifying it, purity itself is nirvāṇa, and that itself is the Dharmakāya.' Thus he spoke. Former scholars also said that the Dharmadhātu is naturally pure, free from adventitious stains, possessing two purities. Taking that as a measure, understand that all Dharmadhātu is naturally pure. Although with vast wings of wisdom, one can soar in the sky of the scriptures, some great beings obscured by the habits of names say this: 'All that is knowable can be divided into two truths and three natures, the completely imputed and the other-dependent are the conventional truth, the perfectly established is the ultimate truth.' The ultimate of all dharmas is no different from the Buddha, therefore all sentient beings have Buddhahood, but sentient beings are not Buddhas. The ultimate Dharmakāya is self-born, it does not need to be obtained through accumulating the two accumulations. Through accumulating the conventional two accumulations, one wants to obtain the conventional form body. The ultimate is empty of conventional dharmas, but it is not empty of its own nature, because it is permanent, stable, enduring, and truly established. The conventional is empty of its own nature. This ultimate, in the base state and the fruition state, apart from purity and impurity, there is no difference in the reversal of qualities. This is established as the one truth. Powers and other qualities of the Dharmakāya, and qualities of the form body such as marks and signs, are all complete in this ultimate.' The intent of definitive meaning sūtras such as the 'Jewel Garland Sūtra', the 'Nirvāṇa Sūtra', the 'Tathāgatagarbha Sūtra', the 'Aṅgulimāla Sūtra', the 'Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra', the 'Laṅkāvatāra Sūtra', and the 'Saṃdhinirmocana Sūtra' is just this. The five treatises of Maitreya, and the treatises of Asaṅga, Vasubandhu, Dignāga, and Dharmakīrti, are all like this.
【English Translation】 That which is severed by impartial great compassion, words devoid of the common ground of the sphere, are the apertures of arising. If one thinks the two purities are contradictory, it is because the nature of arising and ceasing are contradictory, so fabrication and impermanence will also be contradictory. When the first purity manifests, the second purity will entirely manifest, because the second purity is one with the first. If one thinks this way, it is a veiling of words. When the first selflessness manifests, the second selflessness will entirely manifest, because the second selflessness is one with the first. And so on, everything is the same. Therefore, the noble Nāgārjuna says in the 'Praise of Dharmadhātu': 'Whoever does not understand everything, will wander in the three realms. I prostrate to the Dharmadhātu that dwells in the hearts of sentient beings.' 'What becomes the cause of samsara, through purifying it, purity itself is nirvāṇa, and that itself is the Dharmakāya.' Thus he spoke. Former scholars also said that the Dharmadhātu is naturally pure, free from adventitious stains, possessing two purities. Taking that as a measure, understand that all Dharmadhātu is naturally pure. Although with vast wings of wisdom, one can soar in the sky of the scriptures, some great beings obscured by the habits of names say this: 'All that is knowable can be divided into two truths and three natures, the completely imputed and the other-dependent are the conventional truth, the perfectly established is the ultimate truth.' The ultimate of all dharmas is no different from the Buddha, therefore all sentient beings have Buddhahood, but sentient beings are not Buddhas. The ultimate Dharmakāya is self-born, it does not need to be obtained through accumulating the two accumulations. Through accumulating the conventional two accumulations, one wants to obtain the conventional form body. The ultimate is empty of conventional dharmas, but it is not empty of its own nature, because it is permanent, stable, enduring, and truly established. The conventional is empty of its own nature. This ultimate, in the base state and the fruition state, apart from purity and impurity, there is no difference in the reversal of qualities. This is established as the one truth. Powers and other qualities of the Dharmakāya, and qualities of the form body such as marks and signs, are all complete in this ultimate.' The intent of definitive meaning sūtras such as the 'Jewel Garland Sūtra', the 'Nirvāṇa Sūtra', the 'Tathāgatagarbha Sūtra', the 'Aṅgulimāla Sūtra', the 'Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra', the 'Laṅkāvatāra Sūtra', and the 'Saṃdhinirmocana Sūtra' is just this. The five treatises of Maitreya, and the treatises of Asaṅga, Vasubandhu, Dignāga, and Dharmakīrti, are all like this.
མ་ཆེན་པོའི་ལུགས་ཡིན་པས། །དེ་དག་དགོངས་པའང་འདི་ཉིད་ཡིན། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ཀྱང་ནི་བཞེད། །ཟབ་མོའི་རྒྱུད་སྡེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །དགོངས་ པ་ཕྱོགས་གཅིག་པ་ཞེས་སྨྲ། །འདི་ལ་སྒྲོ་སྐུར་སྤངས་ནས་ནི། །ལུང་དང་རིགས་པས་དཔྱད་པར་བྱ། །གཞི་འབྲས་ཀུན་ཏུ་དབྱེར་མེད་པའི། །ཆོས་དབྱིངས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། །རང་བཞིན་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པ་ ཡི། །དོན་དམ་སངས་རྒྱས་ཡིན་པར་ནི། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི། །དགོ ངས་པ་ཡིན་པར་ཁོ་བོའང་འདོད། །ལྷག་མ་ཐ་སྙད་དོན་དམ་པ། །གཉིས་དང་འགལ་བ་འདི་ལྟར་མཐོང་། །ཐ་སྙད་སྒོ་ ནས་གསུང་རབ་དོན། །འཆད་ཚེ་དྲི་མས་མ་དག་པའི། །ཆོས་དབྱིངས་སངས་རྒྱས་ཡིན་སྨྲ་བ། །ཐ་སྙད་ཉིད་དང་འགལ་བ་སྟེ། །ཐ་སྙད་ཚེ་ན་དམན་མཉམ་དང་། །ཁྱད་འཕགས་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགག་སོགས། །སོ་སོར་ཕྱེ་ནས་སྨྲ་དགོས་ཕྱིར། ། 2-637 དེ་སྐད་དུ་ཡང་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །སྟོང་ཉིད་བདུན་ཅུ་པ་ལས་ནི། །གནས་པའམ་སྐྱེ་འཇིག་ཡོད་མེད་དམ། །དམན་པའམ་མཉམ་དང་ཁྱད་པར་ཅན། །སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་བསྙད་དབང་གིས། །གསུང་གི་ཡང་དག་དབང་ གིས་མིན། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །ཐ་སྙད་ཚེ་ན་དེ་ཡིན་མོད། །དེ་ཉིད་ཚད་མར་བྱེད་ན་ནི། །རྟོན་པ་བཞི་ཡི་གོ་རིམ་རྣམས། །ལོག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། །དེ་ཡི་གོ་ རིམ་འདི་ལྟར་ཡིན། །ཐོག་མར་ཐ་སྙད་ཁས་བླངས་ནས། །ཕྱི་ནས་དམ་པའི་གནས་ལུགས་ལ། །འཇུག་པ་ཡིན་གྱི་ཐ་སྙད་ཉིད། །དང་པོ་ཉིད་ནས་དོར་ན་ནི། །ཐ་སྙད་དོན་མེད་འགྱུར་བ་འམ། །གོ་ རིམ་ལོག་པར་ཁྱོད་ལ་འགྱུར། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྩོད་ཟློག་ལས། །ཐ་སྙད་ཁས་ནི་མ་བླངས་པར། །ངེད་ཅག་འཆད་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་རྩ་བའི་ཤེས་རབ་ལས། །ཐ་སྙད་ལ་ནི་མ་བརྟེན་ པར། །དམ་པའི་དོན་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །དམ་པའི་དོན་ནི་མ་རྟོགས་ན། །མྱ་ངན་འདས་པ་འཐོབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཟླ་བ་གྲགས་པས་ཀྱང་། །ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་ཐབས་དང་ནི། །ཐབས་བྱུང་ཡིན་ཕྱིར་ དེ་གཉིས་ཀྱི། །རྣམ་དབྱེ་མི་ཤེས་ལམ་ངན་ལུགས། །གསུངས་པའང་འདི་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཐ་སྙད་ཚེ་ན་ཡང་། །མ་དག་དབྱིངས་ཉིད་སངས་རྒྱས་སུ། །སྨྲ་བ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་ན། །འདི་ནི་འཕགས་པའི་གཞུང་དང་འགལ། ། 2-638 ཅི་སླད་ཅེ་ན་རྒྱུད་བླ་མར། །མ་དག་མ་དག་དག་པ་དང་། །ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་གོ་རིམ་བཞིན། །སེམས་ཅན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་ཆོས་དབྱིངས་བསྟོད་ པ་ལས། ཇི་ལྟར་སོས་ཀའི་དུས་སུ་ཆུ། །དྲོ་འོ་ཞེས་ནི་བརྗོད་པར་བྱེད། །དེ་ཉིད་གྲང་བའི་དུས་སུ་ནི། །གྲང་ངོ་ཞེ་ནི་བརྗོད་པ་བཞིན། །ཉོན་མོངས་དྲྭ་བས་གཡོགས་པ་ན། །སེམས་ཅན་བྱ་ བར་བརྗོད་པ་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་བྲ
【現代漢語翻譯】 যেহেতু এটি মহান মতবাদ, তাই তাদের বোঝাপড়া একই। নাগার্জুন এবং তার পুত্রও এটি সমর্থন করেন। সমস্ত গভীর তন্ত্রের সারমর্ম হল, তাদের বোঝাপড়া একই দিকে নির্দেশ করে। এই বিষয়ে, মিথ্যা অপবাদ ত্যাগ করে, শাস্ত্র এবং যুক্তির মাধ্যমে বিশ্লেষণ করা উচিত। ভিত্তি এবং ফলাফলের মধ্যে সর্বদা অভিন্ন, ধর্মধাতু তথাগতগর্ভ (chos dbyings bde gshegs snying po) এবং সহজাতভাবে সিদ্ধ, পরমার্থ বুদ্ধ (don dam sangs rgyas) হলেন মহান মতবাদের সূত্র ও তন্ত্রের অভিপ্রায়, আমিও তাই মনে করি। অবশিষ্ট আপেক্ষিক ও পরমার্থ, এই দুটির মধ্যে বিরোধ আমি এভাবে দেখি। আপেক্ষিক দৃষ্টিকোণ থেকে শাস্ত্রের অর্থ ব্যাখ্যা করার সময়, অশুচি ধর্মধাতুকে বুদ্ধ বলা, আপেক্ষিকতার সাথেই বিরোধপূর্ণ। আপেক্ষিকতার ক্ষেত্রে, নিকৃষ্ট, সমান, উৎকৃষ্ট, অস্তিত্ব, অনস্তিত্ব, জন্ম, মৃত্যু ইত্যাদি, পৃথকভাবে উল্লেখ করতে হয়। যেমন নাগার্জুন বলেছেন, 'শূন্যতা সত্তরে' (stong nyid bdun cu pa) গ্রন্থে: 'অবস্থান, জন্ম, বিনাশ, অস্তিত্ব, অনস্তিত্ব, নিকৃষ্ট, সমান বা উৎকৃষ্ট, বুদ্ধ এবং জগৎ আপেক্ষিক নামকরণের দ্বারা বলা হয়, প্রকৃত কর্তৃত্ব দ্বারা নয়।' ইত্যাদি বিস্তারিতভাবে বলা হয়েছে। আপেক্ষিকতার ক্ষেত্রে এটি সত্য, কিন্তু যদি এটিকে প্রমাণ হিসেবে ধরা হয়, তবে চারটি নির্ভরতার ক্রম ভুল হয়ে যাবে। সেই ক্রমটি এইরকম: প্রথমে আপেক্ষিকতাকে স্বীকার করে, তারপর পরমার্থের স্থিতিতে প্রবেশ করা হয়। যদি আপেক্ষিকতাকে প্রথম থেকেই ত্যাগ করা হয়, তবে আপেক্ষিকতা অর্থহীন হয়ে যাবে অথবা আপনার কাছে ক্রমটি ভুল হয়ে যাবে। যেমন 'খণ্ডন নিরসন' (rtsod zlog) গ্রন্থে বলা হয়েছে: 'আপেক্ষিকতাকে স্বীকার না করে, আমরা ব্যাখ্যা করি না।' এবং 'মূল প্রজ্ঞা' (rtsa ba'i shes rab) গ্রন্থে বলা হয়েছে: 'আপেক্ষিকতার উপর নির্ভর না করে, পরমার্থ উপলব্ধি করা যায় না। পরমার্থ উপলব্ধি না করলে, নির্বাণ লাভ করা যায় না।' চন্দ্রকীর্তিও বলেছেন: 'সাংসারিক ও পরমার্থ হল উপায় এবং উপায় থেকে উদ্ভূত, তাই এই দুটির পার্থক্য না জানলে খারাপ পথে পরিচালিত হতে হয়।' এটাও এই কারণে বলা হয়েছে। যদি আপেক্ষিকতার ক্ষেত্রেও, অশুচি ধাতুকে বুদ্ধ বলা হয়, তবে কোনো দোষ নেই, তবে এটি আর্য শাস্ত্রের সাথে বিরোধপূর্ণ। কেন? কারণ 'উত্তর তন্ত্রে' (rgyud bla ma) বলা হয়েছে: 'অশুচি, অশুচি, শুদ্ধ এবং অত্যন্ত বিশুদ্ধ, এই ক্রমে, সত্তা, বোধিসত্ত্ব এবং তথাগত বলা হয়।' এবং 'ধর্মধাতু স্তোত্রে' (chos dbyings bstod pa) বলা হয়েছে: 'যেমন গ্রীষ্মকালে জলকে উষ্ণ বলা হয়, এবং শীতকালে তাকে শীতল বলা হয়, তেমনই ক্লেশের জালে আবৃত থাকলে, তাকে সত্তা বলা হয়। যখন তা ক্লেশ থেকে মুক্ত হয়,'
以下是將藏文翻譯成漢語的結果：
因為是大乘的傳統，
其意旨也正是如此。
龍樹父子也持此見，
一切甚深密續的意旨，
皆被說為同一方向。
對此應摒棄增益和貶損，
以經論和理智加以審察。
基果無二無別的
法界如來藏，
以及自然成就的
究竟佛果，
是大乘經續的
意旨，我亦如是認同。
其餘世俗與究竟
二者相違，我如是見。
從世俗之門
闡釋聖教的意義時，
若說不清凈的法界
即是佛，則與世俗
本身相矛盾。
因為在世俗中，
有低劣、平等與殊勝，
有無、產生與滅亡等，
需分別說明之故。
因此，龍樹也在
《七十空性論》中廣說：
「存在或生滅、有無，
低劣、平等或殊勝，
佛陀依世俗言說之權宜，
而非依真實義之權宜。」
如此等等，因其廣說之故。
雖在世俗中如此，
若以此為真實依據，
則四依的次第
將變為顛倒。
若問其次第如何，
則應如是：
首先接受世俗，
然後進入聖法實相，
而非一開始
就捨棄世俗。
若世俗從一開始被捨棄，
豈不成為毫無意義，
或使你的次第顛倒？
因此，《遣除爭論》中也說：
「若不依止世俗，
我等不予宣說。」
《根本智》中亦云：
「不依世俗，
不能了悟究竟義；
若不了悟究竟義，
則不得解脫。」
月稱也說：
「因世俗與究竟
是方法與方法所生，
不知此二者的分別，
即是邪道。」
此正是其意。
若在世俗中
也將不清凈的法界
說為佛而無過失，
則此與聖教相違。
為何如此？
因《上師續》中說：
「不凈、凈、極為清凈，
依此次第，
稱眾生、菩薩、
以及如來。」
《法界贊》中亦云：
「如同在溫暖時節，
水被稱為『溫水』，
而在寒冷時節，
被稱為『冷水』，
同樣，當被煩惱網覆蓋時，
稱為『眾生』，
而當煩惱凈除時……」
（原文未完，以上為翻譯的部分內容）
此翻譯儘量保持原文的哲學意蘊和邏輯結構，同時以自然流暢的漢語表達出來。
【English Translation】 Since it is the system of the Great Mother, their understanding is also this very thing. Nāgārjuna and his spiritual sons also uphold it. The intent of all the profound Tantras is said to be of one accord. Abandoning exaggeration and denigration regarding this, one should analyze it with scripture and reasoning. The Dharmadhātu Tathāgatagarbha (chos dbyings bde gshegs snying po), which is indivisible in basis and result, and the spontaneously established essence, the ultimate Buddha (don dam sangs rgyas), is what I also consider to be the intent of the Great Vehicle's Sūtras and Tantras. I see the remaining relative and ultimate truths as contradictory in this way. When explaining the meaning of scripture from the perspective of the relative, to say that the undefiled Dharmadhātu is the Buddha is contradictory to the relative itself. In the relative, one must speak by distinguishing inferior, equal, and superior, existence and non-existence, arising and ceasing, and so forth. As Nāgārjuna also said in the 'Seventy Stanzas on Emptiness' (stong nyid bdun cu pa): 'Existing, arising, ceasing, being, non-being, inferior, equal, or superior, Buddha and the world are spoken of by the power of designation, not by the power of what is truly valid.' And so forth, it is extensively taught. In the relative, it is so, but if that itself is taken as valid, then the order of the four reliances will become inverted. The order of that is like this: first, having accepted the relative, one enters into the state of the ultimate. If the relative itself is abandoned from the beginning, then the relative will become meaningless, or the order will become inverted for you. As it is also said in the 'Refutation of Objections' (rtsod zlog): 'Without having accepted the relative, we do not explain.' And in the 'Root Wisdom' (rtsa ba'i shes rab): 'Without relying on the relative, the ultimate meaning cannot be realized. If the ultimate meaning is not realized, then liberation cannot be attained.' Candrakīrti also said: 'Conventional and ultimate are the means and what arises from the means, therefore, not knowing the distinction between these two is a bad path.' It is also said because of this. If, even in the relative, there is no fault in saying that the undefiled essence is the Buddha, then this contradicts the scriptures of the noble ones. Why? Because in the 'Sublime Continuum' (rgyud bla ma) it is said: 'Undefiled, undefiled, defiled, and utterly pure, in that order, sentient beings, Bodhisattvas, and Tathāgatas are spoken of.' And in the 'Praise of the Dharmadhātu' (chos dbyings bstod pa) it is said: 'Just as in the summer season, water is said to be warm, and in the cold season, it is said to be cold, so when covered by the net of afflictions, it is said to be a sentient being. When it is free from afflictions,'
ལ་གྱུར་ན། །སངས་རྒྱས་ཞེས་ནི་བརྗོད་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། །ཇི་ལྟར་སྦུན་པས་གཡོགས་པ་ན། །སོ་བ་འབྲས་བུར་མི་འདོད་ལྟར། །དེ་ བཞིན་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་གཡོགས་པས། །དེ་ནི་སངས་རྒྱས་ཞེས་མི་བརྟག །ཇི་ལྟར་སྦུན་པ་ལས་གྲོལ་ན། །འབྲས་ཉིད་སྣང་བར་འགྱུར་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཉོན་མོངས་བྲལ་གྱུར་ན། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཡང་རབ་ཏུ་ གསལ། །ཞེས་སོགས་ཐ་སྙད་སོ་སོར་གསུངས། །དེས་ན་དཔལ་ལྡན་རྩེ་མོ་ཡིས། །ཀྱེ་རྡོར་ཞེས་བྱའི་མཚན་གྱིས་ནི། །འབྲས་རྒྱུད་དངོས་བསྟན་རྒྱུ་དང་ལམ། །ཤུགས་ལས་ཤེས་པའི་མཐུན་པའི་དཔེར། །ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་ ཤེར་ཕྱིན་དངོས། །འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཏེ། །གཞུང་དང་ལམ་གཉིས་བཏགས་པ་བར། །གསུངས་པ་བཀོད་འདི་གུས་པས་ལོངས། །གལ་ཏེ་འདི་ལའང་རྒྱུད་གསུམ་ཀ །ཀྱེ་རྡོར་ཉིད་དུ་བཞེད་ཅེ་ན། །རྒྱུད་ཀྱི་མཚན་དོན་འཆད་པའི་ཚེ། ། 2-639 བརྗོད་བྱ་དོན་གྱི་ཀྱེ་རྡོ་རྗེ། །རྒྱུད་ནི་གསུམ་ཆར་ལ་འཇུག་ཀྱང་། །དེ་ཉིད་དངོས་བཏགས་ཕྱེ་བའི་ཚེ། །ཧེ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཉིད། །བཛྲའང་ཤེས་རབ་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་པའི་དོན་ནི་དངོས་ཡིན་ ལ། །ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བདག་ཉིད་རྒྱུད། །ཅེས་པའི་དོན་ནི་ཚང་བས་ན། །རྒྱུ་དང་ལམ་ལའང་ཀྱེ་རྡོར་སྒྲ། །འཇུག་ཕྱིར་དེ་གསུམ་འཆད་པ་ལ། །ཀྱེ་རྡོར་འཆད་ཅེས་གསུངས་པ་ཡི། །དོན་ཡིན་གཞན་དུ་ རྒྱུད་གསུམ་ཀ །ཀྱེ་རྡོར་ཡིན་ན་དེ་ཡི་སྒྲས། །འབྲས་རྒྱུད་དངོས་བསྟན་རྒྱུ་དང་ལམ། །ཤུགས་ལས་བསྟན་པ་མི་འཐད་དེ། །གསུམ་ཀ་ཀྱེ་རྡོར་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་བུམ་པ་ཞེས་པའི་སྒྲས། །གསེར་བུམ་ དངོས་བསྟན་དངུལ་བུམ་ནི། །ཤུགས་ལས་བསྟན་པར་མི་འཐད་བཞིན། །དེས་ན་ཧ་རི་བྷ་དྲ་ཡིས། །དངོས་དང་བཏགས་པར་གསུངས་པ་དང་། །དཀོན་མཆོག་འབངས་ཀྱིས་གཙོ་ཕལ་དུ། །གསུངས་པ་དེ་གཉིས་དོན་གཅིག་སྟེ། ། དངོས་བཏགས་གཙོ་ཕལ་དོན་གཅིག་པ། །གཞུང་ལུགས་ཆེན་པོའི་ལུགས་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྣམ་འགྲེལ་ལས། །ཇི་ལྟར་གྲགས་ལས་གྲུབ་གང་ཡིན། །དངོས་དང་དེ་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། །གང་ལ་དེ་སྐད་བརྗོད་ ཕལ་པ། །དངོས་ལ་དངོས་མེད་བཏགས་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོགས་དུ་མ་གསུངས་ལ་ལྟོས། །གཞུང་ལམ་ཤེར་ཕྱིན་མཚན་ཉིད་པར། །འདོད་པ་ངེས་དོན་རྒྱ་མཚོ་ཡི། །དགོངས་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། །དེར་ནི་གཞི་འབྲས་དབྱེར་མེད་པའི། ། 2-640 གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་མཚན་ཉིད་པར། །བྱས་ན་གཞུང་དང་ལམ་གཉིས་ལ། །བཏགས་པ་བར་ནི་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ཡང་མི་འཐད་དེ། །གཞི་དུས་གཉིས་སུ་མེད་ཡེ་ཤེས། །ཤེར་ཕྱིན་ཡིན་ན་དེ་ བཞིན་གཤེགས། །ཞེས་པས་རྟེན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། བསྟན་པ་དོན་མེད་འགྱུར་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་རྣམ་གྲངས་ཡིན་སྙམ་ན། །གཞི་དུས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ཡོད་ལ
【現代漢語翻譯】 成為佛，就被稱為『佛陀』。此外，在那部經中還說：『正如穀殼覆蓋時，稻米不會被認為是果實一樣，同樣，被煩惱覆蓋時，那不會被認為是佛陀。正如脫離穀殼后，稻米本身顯現一樣，同樣，脫離煩惱后，法身也會完全顯現。』等等，分別說明了這些術語。 因此，尊貴的Rinchen Tsemoyi（寶頂，一位重要的薩迦派上師）以『杰多』（Kyedor，時輪金剛）這個名稱，直接表示了果（འབྲས，'bras，結果），間接暗示了因（རྒྱུད，rgyud，傳承）和道（ལམ，lam，道路），這是一個相似的例子。如Phakpa Gyalpo（聖救度，指觀音菩薩）直接表示般若波羅蜜多（ཤེར་ཕྱིན，sher phyin，智慧到彼岸），果是佛陀的智慧（ཡེ་ཤེས，ye shes，智慧），而經和道兩者是假名安立。恭敬地接受這些被闡述的觀點。 如果有人認為這三續（རྒྱུདགསུམ，rgyud gsum，三續）也是杰多（Kyedor）本身，那麼在解釋續的名稱含義時，所表達的意義是杰多（Kyedor）。雖然『續』可以指三者，但在區分直接和假名時，『嘿』（He，種子字，藏文：ཧེ，梵文天城體：हे，梵文羅馬擬音：he，漢語字面意思：嘿）是指偉大的慈悲，『金剛』（Vajra，藏文：རྡོ་རྗེ，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：金剛）是指智慧。因為『方法和智慧的自性是續』這句話包含了所有含義，所以『杰多』這個詞也適用於因和道，因此在解釋這三者時，說『解釋杰多』是有意義的。否則，如果三續都是杰多，那麼用這個詞直接表示果，間接表示因和道就不合理了，因為三者都是杰多。例如，『瓶子』這個詞直接表示金瓶，間接表示銀瓶是不合理的。 因此，Haribhadra（獅子賢，印度佛教論師）所說的直接和假名，以及Konchok Bang（寶護，一位薩迦派學者）所說的主和次，這兩者意義相同。直接和假名、主和次意義相同，這是偉大論典的傳統。正如在《釋量論》（Pramāṇavārttika）中所說：『從名言而成立的是直接，以及與其相似的，被稱為次要的。因為在直接的事物上安立了非直接的事物。』等等，有許多這樣的說法可以參考。 認為經和道是般若波羅蜜多的自性，這也不是Ngedon Gyatso（義海，一位藏傳佛教人物）的觀點，因為在那裡，他將基（གཞི，gzhi，基礎）和果無二的無二智慧作為自性，因此經和道兩者是假名安立。 然而，這也是不合理的，如果在基位時無二的智慧是般若波羅蜜多，那麼『如來』（Tathagata，藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས，梵文天城體：तथागत，梵文羅馬擬音：tathāgata，漢語字面意思：如來）這個詞所表示的所依的差別，就會變得沒有意義。如果認為這只是名稱的不同，那麼在基位時就有如來存在了。
【English Translation】 Becoming a Buddha is referred to as 'Buddha'. Furthermore, it is said in that very text: 'Just as when covered by husks, rice is not considered a fruit, similarly, when covered by afflictions, that is not regarded as a Buddha. Just as when freed from husks, the rice itself appears, similarly, when freed from afflictions, the Dharmakaya (ཆོས་ཀྱི་སྐུ，chos kyi sku，法身) also becomes fully clear.' And so on, separately explaining these terms. Therefore, the venerable Rinchen Tsemoyi (尊貴的寶頂，an important Sakya master), with the name 'Kyedor' (ཀྱེ་རྡོར，時輪金剛), directly indicates the fruit (འབྲས，'bras，result), and indirectly implies the cause (རྒྱུད，rgyud，lineage) and the path (ལམ，lam，road), which is a similar example. Like Phakpa Gyalpo (聖救度，referring to Avalokiteśvara) directly indicates the Prajñāpāramitā (ཤེར་ཕྱིན，sher phyin，Perfection of Wisdom), the fruit is the wisdom (ཡེ་ཤེས，ye shes，wisdom) of the Buddha, and the scripture and the two paths are nominal designations. Humbly accept these stated views. If one thinks that these three tantras (རྒྱུདགསུམ，rgyud gsum，three tantras) are also Kyedor itself, then when explaining the meaning of the tantra's name, the expressed meaning is Kyedor. Although 'tantra' can refer to all three, when distinguishing between direct and nominal, 'He' (種子字，藏文：ཧེ，梵文天城體：हे，梵文羅馬擬音：he，漢語字面意思：嘿) refers to great compassion, and 'Vajra' (金剛，藏文：རྡོ་རྗེ，梵文天城體：वज्र，梵文羅馬擬音：vajra，漢語字面意思：金剛) is said to express wisdom. Because the phrase 'the nature of method and wisdom is the tantra' includes all meanings, the word 'Kyedor' also applies to cause and path, therefore, when explaining these three, it is meaningful to say 'explaining Kyedor'. Otherwise, if all three tantras are Kyedor, then it is not reasonable to use this word to directly indicate the fruit and indirectly indicate the cause and path, because all three are Kyedor. For example, it is not reasonable for the word 'vase' to directly indicate a gold vase and indirectly indicate a silver vase. Therefore, what Haribhadra (獅子賢，Indian Buddhist philosopher) said about direct and nominal, and what Konchok Bang (寶護，a Sakya scholar) said about primary and secondary, these two have the same meaning. Direct and nominal, primary and secondary have the same meaning, which is the tradition of great treatises. As it is said in the Pramāṇavārttika (釋量論): 'What is established from convention is direct, and what is similar to it is called secondary. Because non-direct things are established on direct things.' And so on, there are many such statements to refer to. Thinking that scripture and path are the nature of Prajñāpāramitā is also not the view of Ngedon Gyatso (義海，a Tibetan Buddhist figure), because there, he made the non-dual wisdom of the base (གཞི，gzhi，base) and fruit as the nature, therefore, scripture and the two paths are nominal designations. However, this is also unreasonable, if the non-dual wisdom at the time of the base is Prajñāpāramitā, then the difference in the support indicated by 'Tathagata' (如來，藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས，梵文天城體：तथागत，梵文羅馬擬音：tathāgata，漢語字面意思：如來) would become meaningless. If it is thought that this is just a difference in name, then the Tathagata exists at the time of the base.
། །ཐ་སྙད་དང་འགལ་སྔར་བསྟན་ཟིན། །གཞན་ཡང་གཞུང་ དང་ལམ་གཉིས་ལ། །མཚན་ཉིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ཡི། །ཡོངས་གྲུབ་ཤེར་ཕྱིན་མ་ཡིན་ན། །རང་གི་གྲུབ་མཐའ་ཉིད་དང་འགལ། །ཡིན་ན་འདི་དོན་བཤད་དང་འགལ། །དེས་ན་གཞུང་དེའི་དགོངས་པ་ནི། །འཕགས་ ཡུལ་མཁས་གྲུབ་ཀུན་མཐུན་པར། །ས་སྐྱའི་རྗེ་བཙུན་གོང་མ་ཡིས། །ཚུལ་བཞིན་བཤད་པ་གུས་པས་ལོངས། །ཆོས་སྐུ་གློ་བུར་དྲི་བྲལ་ཆ། །ཚོགས་གཉིས་བསགས་པས་ཐོབ་དགོས་ན། །དོན་དམ་ཆོས་སྐུ་མིན་པར་ འགྱུར། །ཚོགས་གཉིས་བསགས་ལ་མི་ལྟོས་ན། །འགྲོ་ཀུན་དང་པོ་ཉིད་ནས་ཀྱང་། །གློ་བུར་དྲི་མ་བྲལ་འགྱུར་བས། །སྙིང་པོ་དྲི་མས་སྒྲིབ་པའི་ཚུལ། །དཔེ་དགུས་བསྟན་པ་དོན་མེད་འགྱུར། ། དོན་དམ་གནས་ལུགས་ དང་འགལ་བ། །འདི་ལྟར་མཐོང་སྟེ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས། །ཡོངས་གྲུབ་བདེན་པར་གྲུབ་པ་ནི། །ངེས་པའི་དོན་གྱི་མདོ་སྡེ་དང་། །ཀླུ་སྒྲུབ་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །མདོ་ལས་ཟབ་ཞི་སྤྲོས་བྲལ་དང་། །འོད་གསལ་འདུས་མ་བྱས་པ་ལྔ། ། 2-641 རྣམ་གྲངས་ཉིད་དུ་གསུངས་ཕྱིར་དང་། །དེ་ཉིད་མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །སྐྱེ་དང་གནས་དང་འཇིག་པ་དག །མ་གྲུབ་ཕྱིར་ན་འདུས་བྱས་མེད། །འདུས་བྱས་རབ་ཏུ་མ་གྲུབ་པས། །འདུས་མ་བྱས་ནི་ཇི་ ལྟར་འགྲུབ། །ཅེས་གསུངས་འདི་ཡི་འདུས་བྱས་དང་། །འདུས་མ་བྱས་གཉིས་བདེན་མེད་པར། །མཚུངས་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་གཉིས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །དངོས་སྨྲ་འགོག་པའི་རིགས་པ་རྣམས། །རང་ལ་ལོག་ པ་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །བདེན་གྲུབ་ཆོས་ནི་དམ་བཅས་ཕྱིར། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྩོད་ཟློག་ལས། །གལ་ཏེ་ངས་དམ་བཅས་འགལ་ཡོད། །དེས་ན་ང་ལ་སྐྱོན་དེ་ཡོད། །ང་ལ་དམ་བཅའ་མེད་པས་ན། །ང་ ནི་སྐྱོན་མེད་ཁོ་ན་ཡིན། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡི་དམ་བཅའི་དོན། །བདེན་གྲུབ་དམ་བཅའ་ཉིད་ལ་ནི། །རང་ཉིད་ཀྱང་ནི་འཆད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སྐྱོན་སྤོང་འདི་སྐད་དུ། །འདུས་མ་བྱས་ནི་མ་གྲུབ་ དང་། །བདེན་གྲུབ་དམ་བཅའ་མེད་པ་ནི། །མཉམ་གཞག་ལ་ཟློའི་སྐབས་ཡིན་གྱི། །རྗེས་ཐོབ་ཤན་འབྱེད་སྐབས་མིན་ཕྱིར། །ངེད་ལ་གནོད་པ་མེད་ཅེས་ཟེར། །གདུལ་བྱས་གནས་ལུགས་རྟོགས་དོན་དུ། །རིགས་པས་གཏན་འབེབས་ གནས་སྐབས་དང་། །དབུ་མ་པ་ཡི་སྐྱེས་ཆེན་གྱིས། །དངོས་སྨྲའི་རྩོད་པ་ཟློག་པའི་སྐབས། །མཉམ་པར་བཞག་པའི་སྐབས་ཡིན་གྱི། །རྗེས་ཐོབ་གནས་སྐབས་མིན་ནོ་ཞེས། །སྨྲ་བ་འདི་ལའང་བདེན་འཛིན་ཡོད། །རྗེས་ཐོབ་རྩོད་པ་མི་བྱེད་པར། ། 2-642 མཉམ་གཞག་རྩོད་པ་བྱེད་ཅེས་པ། །རྩ་བའི་གྲུབ་མཐའ་ཤེལ་སྒོང་ལ། །སྒྲུབ་བྱེད་ལྟར་སྣང་ཚོན་རྣམས་ཀྱིས། །རེ་ཞིག་ནོར་བུར་ཁ་བསྒྱུར་ཡང་། །དངོས་སྟོབས་རིགས་པའི་ཆུ་གཙང་དང་། །ཕྲད་ཚེ་རང་མདོག་འདི་ ལྟར་སྟོན། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་མདོ་ལས། །ཆོས་ར
【現代漢語翻譯】 與名言相違之處，前已述及。 此外，對於經和道二者， 如果將體性分為三種， 若非是圓成實性般若波羅蜜多， 則與自己的宗派相違背。 若是，則與此義的解釋相違背。 因此，該經的意旨是， 與印度智者成就者們一致的， 薩迦派的至尊上師們， 以如理的方式解說，請恭敬領受。 法身是剎那間遠離垢染之分， 如果需要通過積累二資糧才能獲得， 那就變成了非法性法身。 如果不依賴於積累二資糧， 那麼一切眾生最初就， 會變成遠離剎那垢染的， 以九喻說明心髓被垢染遮蔽之理， 就變得沒有意義了。 與真實勝義相違背。 如此認為，法界， 圓成實性成立為真實， 並非是了義的經部， 也不是龍樹（Nāgārjuna）的意旨， 經中說深寂離戲和， 光明無為法五者， 只是名稱不同而已， 而且慈尊龍樹（Nāgārjuna）也說： 生和住和滅， 因為沒有成立，所以沒有有為法。 因為有為法沒有完全成立， 無為法又怎麼能成立呢？ 這裡所說的有為法和， 無為法二者，在無自性上， 是同樣的。 如同第二佛陀龍樹（Nāgārjuna）一樣， 破斥實有論者的理路， 會變成反過來束縛自己， 因為承諾了真實成立之法。 如《諍相違論》中也說： 『如果我已承諾相違， 那麼我便有此過失。 我沒有承諾， 所以我完全沒有過失。』 所說的承諾之義， 是指真實成立的承諾， 自己也在闡述。 對此，消除過失這樣說： 『無為法沒有成立， 沒有真實成立的承諾， 這是在止觀雙運時破斥的場合， 不是后得分別的場合。 所以對我們沒有損害。』 爲了讓所化眾生證悟實相， 以理智確定之際， 中觀派的大德們， 在破斥實有論者的辯論時， 是止觀雙運的場合， 不是后得的場合。 說這種話也有實執。 不進行后得的辯論， 說進行止觀雙運的辯論， 如同根本的宗派水晶球， 用看似能成立的彩色， 暫時將它變成寶石， 一旦與實力的清澈之水， 相遇時，就會顯現出本色。 《般若波羅蜜多經》中， 法無……
【English Translation】 Contradictions with terminology have already been explained. Furthermore, regarding both scripture and path, If the characteristics are divided into three, If it is not the Perfection of Wisdom of the Perfectly Established Nature, Then it contradicts one's own tenets. If it is, then it contradicts the explanation of this meaning. Therefore, the intention of that scripture is, In accordance with all the Indian scholars and siddhas, The supreme lords of the Sakya school, Please respectfully receive the proper explanation. The Dharmakaya is a part that is suddenly free from stains, If it is necessary to obtain it by accumulating the two accumulations, Then it will become a non-ultimate Dharmakaya. If it does not depend on accumulating the two accumulations, Then all beings from the very beginning, Will become free from sudden stains, The way the essence is obscured by stains, Explaining with nine examples becomes meaningless. Contradicts the ultimate reality. Seeing it this way, the Dharmadhatu, The perfectly established nature is established as true, It is not the sutras of definitive meaning, Nor is it the intention of Nāgārjuna, The sutra says profound, peaceful, free from elaboration, and, Five unconditioned lights, Are said to be just different names, And the protector Nāgārjuna himself said: 'Birth and abiding and destruction, Because they are not established, there is no conditioned thing. Because conditioned things are not completely established, How can the unconditioned be established?' The conditioned and, Unconditioned things mentioned here, in non-self-nature, Are shown to be the same. Like the second Buddha Nāgārjuna, The reasoning that refutes the proponents of reality, Will turn back to bind oneself, Because of the commitment to truly established Dharma. As it is also said in the 'Refutation of Disputes': 'If I have contradicted the commitment, Then I have that fault. Because I have no commitment, I am completely without fault.' The meaning of the commitment said, Is the commitment to truly established, Oneself is also explaining. To this, eliminating faults says: 'The unconditioned is not established, There is no commitment to truly established, This is the occasion for refuting during meditative equipoise, It is not the occasion for subsequent discrimination. So there is no harm to us,' he says. In order for the disciples to realize the nature of reality, At the time of establishing with reason, The great beings of the Madhyamaka school, When refuting the debate of the proponents of reality, It is the occasion of meditative equipoise, It is not the occasion of subsequent attainment. Saying this also has clinging to reality. Without engaging in subsequent debate, Saying to engage in the debate of meditative equipoise, Like the crystal ball of the fundamental tenet, With colors that seem to establish, Temporarily transforming it into a gem, Once it meets the clear water of power, It will show its true color. In the Prajnaparamita Sutra, Dharma is without...
ྣམས་ཐམས་ཅད་རྣམ་ཀུན་ཏུ། །སྟོང་པ་ཞེས་ནི་གསུངས་པ་དང་། །འཁོར་ལོ་ཕྱི་མར་སེམས་ཅན་ལ། །སྙིང་པོ་ཡོད་པར་གསུངས་པ་གཉིས། །འགལ་ལོ་སྙམ་ དུ་དོགས་པའི་ལན། །སྔ་མ་ངེས་པའི་དོན་ཡིན་ཞིང་། །ཕྱི་མ་སྐྱོན་ལྔ་སྤོང་ཕྱིར་དུ། །གསུངས་པས་དྲང་དོན་ཉིད་ཡིན་པར། །མགོན་པོ་བྱམས་པས་རྒྱུད་བླར་གསུངས། །དེས་ན་དྲང་དོན་ངེས་དོན་གྱི། །མདོ་ སྡེ་མ་འདྲེས་སོ་སོར་སྨྲོས། །ཆོས་དབྱིངས་གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་སོགས། །བདེན་པར་གྲུབ་པ་རྒྱུད་སྡེ་ཡི། །དགོངས་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། །རང་རིག་ཡེ་ཤེས་མཁའ་མཉམ་དང་། །རྡུལ་བྲལ་སྟོང་པ་ལ་སོགས་ པ། །བདེན་གྲབ་ལོག་རྟོག་བཟློག་ཕྱིར་དུ། །གཅིག་དང་དུ་མ་བྲལ་བའང་དེ། །ཞེས་པ་ཀྱེ་རྡོར་རྒྱུད་ལས་གསུངས། །བྱམས་ཆོས་ཕྱི་མ་རྣམ་གསུམ་དང་། །ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་རང་གཞུང་དང་། །ཕྱོགས་གླང་གྲགས་པའི་ མདོ་དང་ནི། །སྡེ་བདུན་ལ་སོགས་གཞུང་ལུགས་རྣམས། །དབུ་མ་ཆེན་པོའི་ལུགས་ཡིན་ན། །འཕགས་པའི་ཡུལ་ནས་གངས་ཅན་འདིར། །སེམས་ཙམ་གཞུང་ལུགས་མ་འགྱུར་རམ། །འགྱུར་ན་གང་ཞིག་ཡིན་པར་སྨྲོས། །བདག་ནི་དཔལ་ལྡན་དུས་འཁོར་གྱི། ། 2-643 སྲོལ་འཛིན་ཉམས་རྟོགས་མཐར་ཕྱིན་པའི། །སྐྱེས་ཆེན་བརྒྱུད་པ་འདི་དག་ལ། །ཡིད་ནི་ཤིན་ཏུ་དད་མོད་ཀྱི། །འོན་ཀྱང་རྒྱ་བོད་ཀུན་མཐུན་པའི། །ལྟ་བ་སྤྲོས་བྲལ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། །སྒྲོ་སྐུར་སྤངས་ནས་འདི་ ཙམ་ཞིག །རྣམ་པར་དཔྱད་པ་དྲང་པོར་ཟུང་། །མདོར་ན་ཆོས་རྣམས་སེམས་སུ་འདུས། །སེམས་ཉིད་མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་དང་བྲལ། །དེ་ཡང་གསལ་ལ་མ་འགགས་པའི། །བརྗོད་བྲལ་སྙིང་པོར་ཤེས་པར་གྱིས། །གཞིའི་སྐབས་ཏེ་ དང་པོའོ།། ༈ །། ༄། །སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པའི་སྐབས་ཏེ་གཉིས་པ། ལམ་ལ་གྲུབ་མཐའ་རྣམ་བཞི་ཡི། །རང་རང་གཞུང་ལས་ཐེག་གསུམ་གྱི། །ལམ་གྱི་རྣམ་གཞག་བྱེད་མོད་ཀྱི། །རྣལ་འབྱོར་པ་ཡང་བློ་ཁྱད་ཀྱིས། །གོང་མ་གོང་མས་གནོད་པའི་ཚེ། །དབུ་མའི་ གཞུང་ལུགས་མ་རྟོགས་པར། །ཐེག་གསུམ་ལམ་ཉིད་ཚང་བར་ནི། །མེད་ཅེས་དབུ་མ་པ་རྣམས་བཞེད། །ཕོ་རོལ་ཕྱིན་ལས་ཆེས་འཕགས་པའི། །ཟབ་མོ་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་ཞུགས་ཚེ། །སྡོམ་གསུམ་ལྡན་པས་འབྲས་བུ་མཆོག ། སྒྲུབ་ཅིང་སྡོམ་གསུམ་དེ་ཉིད་ཀྱང་། །རང་རང་ཆོ་གས་རིམ་བཞིན་དུ། །བླངས་སམ་དབང་བསྐུར་ཆོ་ག་ལས། །གསུམ་ཆར་ཐོབ་པ་ཉིད་ཀྱང་རུང་། །གསུམ་ལྡན་ཚེ་ན་ངོ་བོ་གཅིག །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་སོ་ ཐར་གྱི། །སྡོམ་པ་གཟུགས་ཅན་དུ་འདོད་ཅིང་། །གྲངས་ཀྱང་རིགས་བརྒྱད་ཁོ་ནར་ངེས། །འཆི་ཚེ་གཏོང་བས་ཁྱབ་པར་འདོད། །མདོ་རྒྱུད་གཞུང་མང་མ་མཐོང་བར། །བྱེ་སྨྲའི་འདུལ་མངོན་མཐོང་ཙམ་གྱིས། །ཁྲོན་པའི་སྦལ་ཆུང་ཇི་བཞིན་དུ། ། 2-644 རང་སྣང་ཙམ་གྱིས་ཚིམ་པར་ཟད། །བྱེ་སྨྲས་སྡོམ་པ་གཟུགས་ཅན་དུ། །འདོད་པ་མ
【現代漢語翻譯】 所有諸法皆於一切時，皆被宣說為空性，而在後來的法輪中，又說眾生具有如來藏。如果有人疑惑這二者是否矛盾，答案是：前者是究竟的意義，後者是爲了避免五種過失而宣說的，因此是方便的意義。慈氏彌勒在《寶性論》中如是說。因此，要分別闡述方便意義和究竟意義的經典，不要混淆。法界無二智慧等，被認為是真實存在的，但這並非密宗的觀點。爲了遣除執著實有的邪見，如自性智慧與虛空等同，以及遠離塵垢的空性等，（經典中）說其非一非異，這在《喜金剛本續》中有所闡述。慈氏五論的后三論，無著菩薩昆仲的自宗論著，以及陳那、法稱的經部和《集量論》等七部論典，如果都是中觀的宗義，那麼從印度傳到雪域的唯識宗義是什麼呢？如果確實有，請說明是什麼。我雖然對吉祥時輪的傳承持有者，那些證悟達到究竟的大德們，懷有極大的信心，但爲了使藏印兩地達成一致的，離戲論的見解能夠確立，我將拋開成見，公正地進行分析。總而言之，一切法都包含在心中，而心性本身則遠離四邊戲論。因此，要了知那光明而不間斷的，不可言說的精髓。這是基礎的階段，即第一。 別解脫戒的階段，即第二。 在道（修道）的階段，四種宗派各自根據自己的論典，建立三乘道的體系。然而，瑜伽士也會因為智慧的差異，當上上的道對下下的道造成損害時，如果不能領悟中觀的宗義，就不可能圓滿具備三乘道。中觀宗如是認為。當進入比波羅蜜多（梵文：Pāramitā，到彼岸）更為殊勝的甚深密咒之門時，具備三種律儀才能成就最勝的果位。這三種律儀，可以各自通過相應的儀軌次第受持，也可以通過灌頂儀軌同時獲得。如果具備三種律儀，其體性則是一。對此，有些人認為別解脫戒是有形色的，並且數量也僅限於八種。他們認為死亡時一定會捨棄別解脫戒。這是因為他們沒有看到眾多的經續論典，僅僅看到了說一切有部的律藏和阿毗達磨，就像井底之蛙一樣，僅僅滿足於自己的所見所聞。說一切有部認為律儀是有形色的，這...
【English Translation】 All phenomena, at all times, are said to be emptiness. And in the later Wheel of Dharma, it is said that sentient beings possess the essence of the Tathāgata (Tathāgatagarbha). If one doubts whether these two are contradictory, the answer is: the former is the definitive meaning, while the latter is spoken to avoid the five faults, and is therefore of expedient meaning. Lord Maitreya states this in the Ratnagotravibhāga. Therefore, one should separately expound the scriptures of expedient meaning and definitive meaning, without confusing them. The Dharmadhātu (法界, realm of phenomena) non-duality wisdom, etc., are considered to be truly existent, but this is not the view of the Tantras. In order to dispel the false view of clinging to inherent existence, such as self-awareness wisdom being equal to space, and emptiness being free from defilement, it is said (in the scriptures) that it is neither one nor different. This is explained in the Hevajra Tantra. The latter three of the Five Treatises of Maitreya, the treatises of the Asanga brothers' own school, and the Pramāṇasamuccaya (集量論, Compendium of Valid Cognition) and the seven treatises of Dignāga and Dharmakīrti, if all of these are the tenets of the Great Madhyamaka, then what is the Yogācāra tenet that was transmitted from India to Tibet? If there is indeed one, please explain what it is. Although I have great faith in the holders of the Kalachakra tradition, those great beings whose realization has reached the ultimate, in order to establish a view of non-proliferation that is consistent between India and Tibet, I will set aside prejudices and analyze this fairly. In short, all phenomena are contained within the mind, and the nature of the mind itself is free from the four extremes of elaboration. Therefore, know that luminous and uninterrupted, inexpressible essence. This is the stage of the basis, which is the first. The stage of Prātimokṣa vows, which is the second. In the stage of the path (spiritual practice), the four schools each establish the system of the Three Vehicles according to their own treatises. However, yogis will also, due to differences in wisdom, when the higher path harms the lower path, if they cannot comprehend the tenets of Madhyamaka, it is impossible to fully possess the Three Vehicles. The Madhyamaka school believes this. When entering the door of the profound Mantrayana, which is even more excellent than the Pāramitā (梵文：Pāramitā，到彼岸, Perfection) path, one can accomplish the supreme fruit by possessing the three vows. These three vows can be received sequentially through their respective rituals, or they can be obtained simultaneously through the empowerment ritual. If one possesses the three vows, their essence is one. Regarding this, some people believe that the Prātimokṣa vow has form, and that the number is limited to only eight types. They believe that it is certain that one will abandon the Prātimokṣa vow at the time of death. This is because they have not seen the many Sutras and Tantras, and have only seen the Vinaya and Abhidharma of the Sarvāstivāda school, just like a frog in a well, they are only satisfied with what they have seen and heard. The Sarvāstivāda school believes that the vows have form, this...
དོ་སྡེའི་མཁས་རྣམས་ཀྱིས། །བཀག་ན་དབུ་སེམས་གཞུང་བཟང་དང་། །ཟབ་མོའི་རྒྱུད་སྡེར་སྨོས་ཅི་དགོས། །གཞན་དུ་རྒྱུད་རྒྱས་འབུམ་ པ་ལས། །རིགས་ཅན་གསུམ་གྱི་བསླབ་པ་ཡང་། །དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་འདིར་ཞུགས་ན། །རིག་འཛིན་སྡོམ་པར་འགྱུར་ཞེས་པའི། །ལུང་གིས་དངོས་སུ་གནོད་པ་སྟེ། །བེམ་པོ་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་ནི། །རྒྱང་འཕེན་པ་ ཡི་ལུགས་ཡིན་གྱི། །སངས་རྒྱས་གཞུང་ལས་མི་སྲིད་ཕྱིར། །རིགས་བརྒྱད་ཁོ་ནར་ངེས་ན་ནི། །ཉེ་བར་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ་དང་། །བྱང་སེམས་སོ་སོར་ཐར་པ་དང་། །ཆོས་བཞི་བསྟན་པའི་མདོ་རྣམས་ལས། །གསུངས་ པའི་སོ་སོར་ཐར་པ་རྣམས། །བརྒྱད་པོ་གང་དུ་འདོད་པ་སྨྲོས། །སྔགས་སྡོམ་བྱང་སེམས་སྡོམ་པ་ཡི། །བྱེ་བྲག་ཡིན་ཞིང་དེ་ཉིད་ཀྱང་། །གཞན་ལ་ཕན་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ། །གཞན་ལ་གནོད་པ་སྤོང་བ་ ཡིས། །ཁྱབ་ཕྱིར་སོ་སོར་ཐར་པ་ཡི། །དོན་ཚང་གཉིས་པོ་གང་དུ་འདུས། །འོན་ཀྱང་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས། །གསུངས་པའི་ཁྱིམ་པའི་སྡོམ་པ་དང་། །སྟ་གོན་འཇུག་པའི་གནས་སྐབས་སུ། །ཐུན་མོང་མིན་པའི་ སྐྱབས་འགྲོ་ལས། །ཐོབ་པའི་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་རྣམས། །དགེ་བསྙེན་སྡོམ་པ་བླ་མ་བཞེད། །འདི་ལ་འཐད་པ་མང་ཡོད་ཀྱང་། །གཞུང་མང་དོགས་པས་རེ་ཞིག་བཞག །དེས་ན་ཇི་སྐད་བཤད་པ་ཡི། །སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་རྣམས། ། 2-645 བྱང་ཆུབ་བར་དུ་བླངས་པའི་ཕྱིར། །ཤི་འཕོས་ཚེ་ན་ཇི་ལྟར་གཏོང་། །ལ་ལ་སོ་སོར་ཐར་པ་ལ། །འཇིགས་སྐྱོབ་ལེགས་སྨོན་ངེས་འབྱུང་གི །ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་དུ་དབྱེ་བར་འདོད། །རྒྱུ་ཀླུ་སྒྲུབ། ངག་དབང་ ཆོས་གྲགས། ཆོས་རྣམ་པ་སོགས་ཀྱི་བཞེད་པས། དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་མྱང་འདས་ཀྱི། །ཞེས་དང་། རྒྱུ་ཡི་ཀུན་སློང་སྒོ་ནས་ནི། །ཞེས་ཚིག་བསྒྱུར་དགོས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་མཛད་ཀྱང་ཁ་སྐོང་གི་དཔེ་ཕལ་ཆེར་ ན་གོང་བཞིན་ཡོད། ཡི་ཀུན་སློང་མྱང་འདས་ཀྱི། །བསམ་པས་ཟིན་པས་གསུམ་ཆར་ནི། །སོ་སོར་ཐར་པ་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། །དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་སྒོ་ནས་ནི། །གསུམ་པོ་སོ་སོར་དབྱེ་ཞེས་ཟེར། །འོ་ན་ ཕྱི་རོལ་པ་རྣམས་ལ། །འཇིགས་སྐྱོབ་ལེགས་སྨོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །སོ་ཐར་སྡོམ་པ་ཡོད་པར་འགྱུར། །འདོད་ན་ཕྱི་རོལ་པ་དག་ལ། །ཡང་དག་བླངས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། །ཡོད་ཀྱང་སྲིད་པ་ལ་བརྟེན་ཕྱིར། ། སོ་སོར་ཐར་པ་མེད་དོ་ཞེས། །མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་པར་གསུངས་དང་འགལ། །འཇིགས་སྐྱོབ་དང་ནི་ལེགས་སྨོན་གཉིས། །སོ་སོར་ཐར་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །སྲིད་པ་ལ་བརྟེན་ཕྱིར་ཞེས་པའི། །སྐྱོན་ཡང་ལུང་དེས་གསལ་ བར་བསྟན། །དེས་ན་ངེས་འབྱུང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །སོ་ཐར་དོན་གཅིག་འདུལ་བའི་ལུགས། །གལ་ཏེ་སྐྱབས་འགྲོའི་དུས་ཀྱི་ཚེ། །ངེས་འབྱུང་བསམ་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར། །གཉིས་པོའང་སོ་ཐར་ཡིན་སྙམ་ན། །དེ་ཡང་བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་ཏེ
【現代漢語翻譯】 宗派智者們說，如果禁止，那麼對於中觀和唯識的正統觀點，以及深奧的密續部類，又有什麼可說的呢？此外，在廣大的密續中說，如果具有三種姓氏的人進入這個大壇城，就會成為持明者的誓言。這些經文直接造成了損害。認為物質會變成有知覺的，這是外道的主張，在佛陀的教義中是不可能的。如果一定要限定為八種姓氏，那麼在阿難請問的經典中，以及菩薩的別解脫戒，還有宣說四法之經等經典中，所說的別解脫戒，你們認為屬於八種姓氏中的哪一種呢？密咒的誓言和菩薩的誓言，它們的差別在於，後者是爲了利益他人，而前者是爲了避免傷害他人。因為（菩薩戒）涵蓋了別解脫戒的意義，那麼兩者包含在何處呢？然而，在《金剛頂經》中所說的在家居士的誓言，以及在入門的階段，從不共的皈依中所獲得的別解脫戒，上師們認為是近事戒。雖然這有很多合理的解釋，但因為經文太多，暫時擱置。因此，如前所述的別解脫戒，因為是爲了證得菩提而受持的，那麼在死亡時如何捨棄呢？有些人認為別解脫戒可以分為三種：怖畏救護戒、善愿戒和出離戒。持因論者龍樹（Nāgārjuna），語自在法稱（Ngawang Chödrag），法自性等人的觀點是：『以時之意樂為涅槃』，以及『以因之意樂之門』，雖然做了需要改變詞語的論證，但大多數補充的例子都如上所述。以意樂為涅槃，以意樂所攝持，三者之間沒有別解脫戒的差別，但從時之意樂之門來說，三者可以分開。』如果這樣說，那麼外道也有怖畏救護和善愿，因此他們也會有別解脫戒嗎？如果承認，那麼對外道來說，也有如法受持的戒律，但因為依賴於輪迴，所以沒有別解脫戒。』這與《俱舍論》的註釋相違背。『怖畏救護和善愿兩者不是別解脫戒，因為依賴於輪迴』，這個過失也被該經文清楚地指出了。因此，出離戒和別解脫戒意義相同，這是調伏的宗派。如果認為在皈依的時候，因為出離心是普遍存在的，所以兩者也是別解脫戒，那麼這也與需要證明的內容相同。 According to the scholars of the sect, if it is forbidden, then what need is there to mention the good tenets of Madhyamaka and Cittamātra, and the profound Tantric classes? Furthermore, in the vast Tantras, it is said that if those with the three lineages enter this great mandala, they will become the vows of Vidyādharas. These scriptures directly cause harm. The idea that matter becomes conscious is the way of the materialists, and it is impossible in the Buddha's teachings. If it must be limited to the eight lineages, then in the sutras where Ānanda asked, and the Prātimokṣa vows of the Bodhisattvas, and the sutras teaching the four dharmas, etc., which of the eight lineages do you think the Prātimokṣa vows mentioned belong to? The difference between the vows of mantra and the vows of Bodhisattvas is that the latter is to benefit others, while the former is to avoid harming others. Because (the Bodhisattva vow) covers the meaning of the Prātimokṣa vow, where are the two contained? However, the vows of the householder mentioned in the Vajraśekhara Sutra, and the Prātimokṣa vows obtained from the uncommon refuge in the stage of entering, the Lamas consider to be the vows of Upāsaka. Although there are many reasonable explanations for this, it is temporarily put aside because there are too many scriptures. Therefore, the Prātimokṣa vows mentioned above, because they are taken to attain Bodhi, how are they abandoned at the time of death? Some people think that the Prātimokṣa vows can be divided into three types: the vow of fear protection, the vow of good wishes, and the vow of renunciation. The views of Nāgārjuna, Ngawang Chödrag, Dharma Nature, etc., are: 'With the intention of time as Nirvana,' and 'With the door of the intention of cause,' although they made arguments that need to change words, most of the supplementary examples are as mentioned above. With the intention as Nirvana, with the intention held, there is no difference in the Prātimokṣa vows among the three, but from the door of the intention of time, the three can be separated.' If you say so, then outsiders also have fear protection and good wishes, so will they also have Prātimokṣa vows? If you admit it, then for outsiders, there are also vows taken according to the Dharma, but because they depend on Saṃsāra, they do not have Prātimokṣa vows.' This contradicts the commentary of the Abhidharmakośa. 'Fear protection and good wishes are not Prātimokṣa vows, because they depend on Saṃsāra,' this fault is also clearly pointed out by that scripture. Therefore, the vow of renunciation and the meaning of Prātimokṣa are the same, this is the tradition of the Vinaya. If you think that at the time of taking refuge, because the mind of renunciation is universal, so the two are also Prātimokṣa vows, then this is the same as what needs to be proven.
【English Translation】 The scholars of the sect say, if it is forbidden, then what need is there to mention the good tenets of Madhyamaka and Cittamātra, and the profound Tantric classes? Furthermore, in the vast Tantras, it is said that if those with the three lineages enter this great mandala, they will become the vows of Vidyādharas. These scriptures directly cause harm. The idea that matter becomes conscious is the way of the materialists, and it is impossible in the Buddha's teachings. If it must be limited to the eight lineages, then in the sutras where Ānanda asked, and the Prātimokṣa vows of the Bodhisattvas, and the sutras teaching the four dharmas, etc., which of the eight lineages do you think the Prātimokṣa vows mentioned belong to? The difference between the vows of mantra and the vows of Bodhisattvas is that the latter is to benefit others, while the former is to avoid harming others. Because (the Bodhisattva vow) covers the meaning of the Prātimokṣa vow, where are the two contained? However, the vows of the householder mentioned in the Vajraśekhara Sutra, and the Prātimokṣa vows obtained from the uncommon refuge in the stage of entering, the Lamas consider to be the vows of Upāsaka. Although there are many reasonable explanations for this, it is temporarily put aside because there are too many scriptures. Therefore, the Prātimokṣa vows mentioned above, because they are taken to attain Bodhi, how are they abandoned at the time of death? Some people think that the Prātimokṣa vows can be divided into three types: the vow of fear protection, the vow of good wishes, and the vow of renunciation. The views of Nāgārjuna, Ngawang Chödrag, Dharma Nature, etc., are: 'With the intention of time as Nirvana,' and 'With the door of the intention of cause,' although they made arguments that need to change words, most of the supplementary examples are as mentioned above. With the intention as Nirvana, with the intention held, there is no difference in the Prātimokṣa vows among the three, but from the door of the intention of time, the three can be separated.' If you say so, then outsiders also have fear protection and good wishes, so will they also have Prātimokṣa vows? If you admit it, then for outsiders, there are also vows taken according to the Dharma, but because they depend on Saṃsāra, they do not have Prātimokṣa vows.' This contradicts the commentary of the Abhidharmakośa. 'Fear protection and good wishes are not Prātimokṣa vows, because they depend on Saṃsāra,' this fault is also clearly pointed out by that scripture. Therefore, the vow of renunciation and the meaning of Prātimokṣa are the same, this is the tradition of the Vinaya. If you think that at the time of taking refuge, because the mind of renunciation is universal, so the two are also Prātimokṣa vows, then this is the same as what needs to be proven.
། ། 2-646 སྐྱབས་འགྲོ་ཉིད་ལ་འཇིགས་སྐྱོབ་དང་། །ལེགས་སྨོན་སྐྱབས་འགྲོ་ཡོད་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་འདི་ལ་ལུང་རིགས་ཀྱི། །གནོད་བྱེད་ཆར་ལྟར་འབབ་ན་ཡང་། །ཀུན་གྱིས་ནོར་བར་གོ་བའི་ཕྱིར། །འདིར་ནི་རེ་ཞིག་མི་ སྤྲོ་འོ། །ཁ་ཅིག་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་ཡི། །ངོ་བོ་གཞན་གནོད་གཞི་དང་བཅས། །སྤོང་བར་འཕགས་ཡུལ་གཞུང་འགྲེལ་ལས། །བཤད་པ་མེད་ཅེས་སྒྲོག་པ་ཐོས། །དཔལ་ལྡན་ཁ་ཆེ་བློ་བརྟན་གྱིས། །བྱེ་བྲག་བཤད་ པ་ལས་གསུངས་གང་། །བོད་ཀྱི་མཁས་པ་སྔ་མ་རྣམས། །སྤྱི་བོའི་ཐོད་བཞིན་ཁུར་བར་མཛད། ། ལ་ལ་གཞན་གནོད་གཞི་དང་བཅས། །སྤོང་བ་དགེ་སློང་སྡོམ་པ་ཡི། །ངོ་བོ་ཡིན་གྱི་སོ་སོར་ཐར། །སྤྱི་ ཡི་ངོ་བོ་མིན་ཞེས་སྨྲ། །ངེད་ཀྱི་ལུགས་འདི་བློ་བརྟན་དང་། །ས་སྐྱའི་རྗེ་བཙུན་ཡབ་སྲས་དང་། །དཔང་ལོ་མཆིམས་སྟོན་ནམ་མཁའ་གྲགས། །བུ་སྟོན་ཁ་ཆེ་ལ་སོགས་ཀྱིས། །མགྲིན་གཅིག་ཉིད་དུ་གསུངས་པ་ ཡིན། །ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་འདི་ཁྱེད་ཉིད་ལས། །གཞན་པའི་རྒྱ་བོད་སུ་ཞིག་གིས། །བཤད་པ་ཡོད་ན་ཁུངས་སྟོན་ཅིག །འགའ་ཞིག་སྐྱེས་ཚོགས་ཁོ་ན་ཡིས། །དེང་སང་བུད་མེད་བསྙེན་རྫོགས་བྱེད། །དངོས་གཞི་གསོལ་བཞིའི་ ལས་ཀྱི་ཚེ། །ཚོགས་གཉིས་ཕན་ཚུན་བསྣོར་བ་དང་། །ལས་ཚིགས་ཕན་ཚུན་བསྣོར་བས་ཀྱང་། །འཆགས་པར་ལས་གཞི་ཉིད་ལས་གསུངས། །འོན་ཀྱང་ད་ལྟའི་ཆོ་ག་ཡིས། །བུད་མེད་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ། །ཚངས་སྤྱོད་ཉེར་གནས་མ་སོང་བར། ། 2-647 བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། ཚངས་སྤྱོད་ཉེར་གནས་མ་ཚོགས་ནི། །ཁོ་ནས་སྟེར་བར་གཞུང་ལས་གསུངས། །འདི་ལ་དམིགས་བསལ་མ་གསུངས་ཤིང་། །སྒྲུབ་བྱེད་གཞན་ཡང་མེད་པས་ན། །འདི་འདྲའི་ཆོ་ག་བྱེད་ པ་ནི། བསྟན་པ་དཀྲུགས་པའི་སྙད་ཀར་ཟད། །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ཚིགས་སྔ་མ། །མེད་པར་སྐྱེ་ལ་ཉེས་བྱས་སུ། །གསུངས་པས་འདི་ཉིད་འགྲུབ་ཅེས་ཟེར། །ཚངས་སྤྱོད་ཉེར་གནས་བསླབ་ཚིགས་སུ། །འདོད་པ་མཁས་ པའི་བཞད་གད་གནས། །ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན་བུད་མེད་ལ། །དགེ་སློབ་མ་ལས་མ་གཏོགས་པའི། །བསླབ་ཚིགས་ལྷག་པོ་མ་གསུངས་ཕྱིར། །བསླབ་ཚིགས་དོན་ཡང་མི་གནས་ཏེ། །ཚངས་སྤྱོད་ཉེར་གནས་ཐོབ་ནས་ནི། །བསྙེན་ པར་རྫོགས་པ་མ་ཐོབ་པའི། །བར་དེར་བསླབ་མཚམས་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཁྱོད་ལས་མཁྱེན་བརྩེའི་ཚོགས། །ཆེ་བ་སྔོན་གྱི་ཞི་འཚོ་དང་། །བར་གྱི་བླ་ཆེན་མཁན་བརྒྱུད་དང་། །ཐ་མར་པཎ་ཆེན་ཤཱཀ་ཤྲཱི་ སོགས། །བོད་ཡུལ་འདུལ་བའི་སྲོལ་འབྱེད་རྣམས། །ལྗོངས་འདིར་བུད་མེད་བསྙེན་པར་རྫོགས། །མཛད་པ་མེད་པ་འདི་ཉིད་ལ། །བསམས་ནས་བསྟན་པ་མ་དཀྲུགས་ཤིག །ལ་ལ་བསྙེན་རྫོགས་བསྒྲུབ་བྱ་ནི། །གསུམ་ལས་མང་བར་ མི་རུང་ཡང་། །རང་བྱུང་དགེ་ཚུལ་དག་ལ་ནི། །གསུམ་ལས་མང་བ་འཇུག་རུང་སྟེ། །ཚོགས་ཀྱིས་ཚོགས་ལ་མི་ཆགས་
【現代漢語翻譯】 皈依本身具有免於恐懼的保護，並且因為有良好的發願而皈依。此外，即使有如雨般傾瀉而下的經論和理證的危害，因為大家都認為這是正確的。所以在這裡暫時不作辯駁。 有些人聲稱，在聖地的論典和註釋中，沒有提到別解脫戒的自性是斷除以危害他人為基礎的行為。我聽說了這種說法。尊貴的喀且·洛丹（Khache Lodan）在《分別說一切有部毗奈耶》（Vinaya-vibhaga）中所說的一切，都被西藏的先賢們像頂上的頭飾一樣珍視。 有些人說，斷除以危害他人為基礎的行為是比丘戒的自性，而不是別解脫戒的共同自性。我的觀點與洛丹（Lodan）、薩迦派的父子尊者、邦洛·欽敦·南喀扎（Panglo Chimton Namkha Drak）、布敦·喀且（Buton Khache）等人的觀點一致，他們都一致這樣認為。 如果你的觀點有其他印度或西藏的人說過，請指出出處。有些人僅僅依靠僧團來為女性授比丘尼戒。在實際的羯磨（karma，行為）中，通過相互混合兩個僧團，以及相互混合羯磨的章節，也可以成就，這是在羯磨的基礎上說的。然而，按照現在的儀軌，女性要成為比丘尼，必須先受持式叉摩那戒（siksamana）， 如果沒有受持式叉摩那戒，就不能成為比丘尼，而只有僧團才能給予式叉摩那戒。對此沒有特別說明，也沒有其他的論證。所以，做這樣的儀軌，只不過是擾亂佛法而已。有些人說，因為經中說，沒有前一個階段的產生是過失，所以這可以成立。認為式叉摩那戒是學處，這是智者的笑柄。 為什麼呢？因為對於女性來說，除了比丘尼戒之外，沒有其他的學處。學處的意義也不存在，因為在獲得式叉摩那戒之後，到沒有獲得比丘尼戒的這段時間裡，沒有學戒的界限。因此，比起你，智慧和慈悲更為廣大的寂護（Shantarakshita）等先賢，以及中間的喇嘛和堪布傳承，以及最後的班禪·釋迦室利（Sakya Shri）等， 在西藏開創戒律的人們，都沒有在這個地方為女性授比丘尼戒。考慮到這一點，不要擾亂佛法。有些人認為，要受比丘尼戒，不能超過三位比丘尼，但是對於自生的沙彌尼，可以超過三位，因為僧團不會對僧團造成障礙。
【English Translation】 Taking refuge itself has the protection from fear, and it is because of having good aspirations that one takes refuge. Furthermore, even if harms of scriptures and reasoning pour down like rain, because everyone considers this to be correct. So here, for the time being, I will not argue. Some claim that in the treatises and commentaries of the Holy Land, it is not mentioned that the nature of individual liberation vows (Pratimoksha) is to abandon actions that are based on harming others. I have heard this statement. Whatever the esteemed Khache Lodan said in the Vinaya-vibhaga, the early Tibetan scholars cherished it like a crown on their heads. Some say that abandoning actions that are based on harming others is the nature of the Bhikshu vows, and not the common nature of individual liberation vows. My view is in accordance with Lodan, the father and son venerable ones of the Sakya school, Panglo Chimton Namkha Drak, Buton Khache, and others, who all unanimously think this way. If your view has been stated by any other Indian or Tibetan person, please indicate the source. Some people nowadays ordain women as Bhikshunis relying solely on the Sangha. In the actual karma (action), it can also be accomplished by mutually mixing the two Sanghas, and by mutually mixing the chapters of the karma, this is said on the basis of karma. However, according to the current ritual, for a woman to become a Bhikshuni, she must first take the Siksamana vows, If one has not taken the Siksamana vows, one cannot become a Bhikshuni, and only the Sangha can give the Siksamana vows. There is no special explanation for this, and there is no other argument. So, doing such a ritual is merely a pretext for disrupting the Dharma. Some say that because the sutra says that the production without the previous stage is a fault, this can be established. Considering the Siksamana vows as a precept is a laughing stock for the wise. Why? Because for women, there are no other precepts other than the Bhikshuni vows. The meaning of the precepts also does not exist, because after obtaining the Siksamana vows, until one has not obtained the Bhikshuni vows, there is no limit to the precepts. Therefore, the wise and compassionate Shantarakshita and others, who are greater than you, as well as the middle Lamas and Khenpo lineages, and the final Panchen Sakya Shri and others, The people who pioneered the discipline in Tibet, did not ordain women as Bhikshunis in this land. Considering this, do not disrupt the Dharma. Some think that to receive Bhikshuni ordination, there cannot be more than three Bhikshunis, but for self-born Shramaneras, there can be more than three, because the Sangha will not cause obstacles to the Sangha.
པར། །གསུངས་པ་ལས་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་པོ། །ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་ཕྱིར་དང་། །གཉིས་ལ་དེ་དག་མེད་ཅེས་ཟེར། ། 2-648 འོ་ན་དངོས་གཞི་གསོལ་བཞི་ལས། །མ་གཏོག་བསྙེན་རྫོགས་ཆོ་གའི་སྐབས། །གཞན་ལའང་དེ་དག་རུང་འགྱུར་ཏེ། །རྒྱུ་མཚན་ཀུན་ཏུ་མཚུངས་ཕྱིར་རོ། །འདུལ་བར་གསུངས་པའི་ལས་ལ་ནི། །བརྒྱ་རྩ་གཅིག་ཏུ་མ་ ངེས་ཏེ། །རབ་བྱུང་ཞུ་བ་ལ་སོགས་ལའང་། །ལས་སུ་གཞུང་ལས་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་རྗེ་བཙུན་རྩེ་མོ་དང་། །དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས། །ཉན་ཐོས་བསྟན་པ་ནུབ་གྱུར་ཀྱང་། །གཟུགས་བརྙན་ཙམ་ཞིག་ སྣང་བའི་དཔེར། །རབ་བྱུང་གང་ཟག་གསུམ་ལས་ནི། །མང་བ་མི་འཇུག་བཀོད་གྱུར་ཀྱང་། །ད་ནི་འདི་ལའང་བརྒལ་བར་སྣང་། །ཀྱེ་མ་བསྟན་པ་འདི་ལྟར་གྱུར། །དེས་ན་བྱང་ཆུབ་རྒྱུར་འགྱུར་བའི། །སོ་ཐར་ ཉམས་སུ་ལེན་འདོད་ན། །ཡང་ན་ཉན་ཐོས་འདུལ་བ་ལས། །ཇི་ལྟར་གསུངས་པ་ཉམས་སུ་ལོངས། །འདི་ཉིད་ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས། །ཟིན་ན་བྱང་སེམས་སྡོམ་པར་འགྱུར། །ཡང་ན་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལས། ། བྱུང་བའི་སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་ལ། །བྱང་ཆུབ་བར་དུ་སླབ་པའི་གཞི། །ལྔ་ཆར་འཛིན་པ་ཐོབ་པ་འམ། །དོན་ཞགས་རྟོག་པ་ནས་བཤད་པའི། །ཉིན་ཞག་གསོ་སྦྱོང་ཉམས་སུ་ལོངས། །སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་ པའི་སྐབས་ཏེ་གཉིས་པའོ།། ༈ །། ༄། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་སྐབས་ཏེ་གསུམ་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ནི། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པའི་དབུ་སེམས་ཀྱི། །སྲོལ་ཆེན་གཉིས་ལས་ཐོབ་པ་འམ། །གསང་སྔགས་རྒྱུད་སྡེ་ལས་གསུངས་པའི། །ཆོ་ག་དག་ལས་ཐོབ་ཀྱང་རུང་། ། 2-649 སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་ཐོབ་ནས་ནི། །ཚུལ་ཁྲིམས་བསླབ་པ་རྣམ་པ་གསུམ། །བསྲུང་བ་ཉམས་ལེན་དངོས་གཞི་ཡིན། །དེ་ཡི་གཙོ་བོ་སྤྱོད་པའི་ཆ། །བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་བྱང་སེམས་དང་། །ལྟ་བ་མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་ བྲལ་གཉིས། །ཟུང་འཇུག་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཡིན། །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་བརྗེ་བའི་དོན། །གཅེས་འཛིན་བརྗེ་བ་ཉིད་ཡིན་གྱི། །དགེ་སྡིག་བདེ་སྡུག་བརྗེ་མིན་ཏེ། །བརྗེ་བར་མི་ནུས་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར། །འོ་ན་གཅེས་ འཛིན་བརྗེ་བ་ཡང་། །བརྗེ་བའི་དོན་ཉིད་མིན་འགྱུར་ཏེ། །བརྗེ་བར་མི་ནུས་མཚུངས་ཕྱིར་རོ། །དངོས་སུ་བརྗེ་བར་མི་ནུས་ཀྱང་། །བློ་ཡི་སྟེང་དུ་སྦྱོར་ཞེ་ན། །དེ་ནི་ཅི་གཤོས་ལ་མཚུངས་ཏེ། །རང་ གཞན་བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་གཉིས། །དངོས་སུ་བརྗེ་བར་སུ་ཡིས་ནུས། །བློ་ལ་བདེ་སྡུག་མི་བརྗེ་ན། །གཅེས་འཛིན་བརྗེ་བ་འགལ་བ་སྟེ། །ཁ་ཟས་གཞན་ལ་མ་བྱིན་པར། །རང་གིས་ཟོས་པ་ཇི་བཞིན་ ནོ། །དགེ་སྡིག་བརྗེ་བ་བཀག་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་གཉིས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །བདག་ལ་དེ་དག་སྡིག་སྨིན་ཅིང་། །བདག་དགེ་མ་ལུས་དེར་སྨིན་ཤོག །ཅེས་གསུངས་པ་དང་ཅིས་མི་འགལ། བདེ་སྡུག་བརྗེ་བ་ བཀག་
【現代漢語翻譯】 因此，（經文中）所說的只有一百零一種（罪行），是因為只針對比丘而言，並且說比丘尼沒有這些罪行。 如果這樣，那麼在實際的四種乞求（根本罪）之外，在近圓戒的儀式中，對於其他人也允許這些罪行，因為原因總是相同的。在《律經》中所說的行為，不一定只有一百零一種，因為即使是請求出家等，經典中也說是羯磨。這方面，至尊者策莫（Jetsun Tsemoche）和吉祥薩迦班智達（Sakya Pandita）說，即使聲聞的教法衰落了，也像只剩下影像一樣。即使規定出家者不能超過三人，現在看來也違反了。唉，教法變成了這樣！因此，如果想要修持成為菩提之因的別解脫，那麼就按照聲聞律藏中所說的去修持。如果以大乘發心來攝持，那麼就會成為菩薩戒。或者，從大乘中產生的皈依戒，直到菩提之間學習的五種學處全部受持，或者修持《義網經》（Donzhag）中所說的晝夜布薩。以上是關於別解脫戒的章節，第二。 菩薩戒的章節，第三。 菩薩戒，可以從兩種廣大的傳承，也就是般若波羅蜜多的空性見和菩提心傳承中獲得，或者也可以從密宗續部中所說的儀式中獲得。 在獲得愿菩提心和行菩提心之後，守護三種戒律是實際的修持。其中最主要的是行為部分，也就是自他交換的菩提心，以及見解上遠離四邊戲論。修持二者的結合。有些人說，交換的意義只是交換珍愛執著，而不是交換善惡、苦樂，因為無法交換。如果這樣，那麼交換珍愛執著也不是交換的意義，因為同樣無法交換。即使實際上無法交換，只是在意識上串習，那麼這又像什麼呢？誰能真正交換自己和他人的苦樂呢？如果在意識上不交換苦樂，那麼交換珍愛執著就是矛盾的，就像食物不給別人吃，自己吃了一樣。禁止交換善惡，那麼與第二佛陀龍樹（Nagarjuna）所說的『愿我之惡業成熟于彼，彼之善業成熟於我』不矛盾嗎？禁止交換苦樂
【English Translation】 Therefore, it is said that only one hundred and one (offenses) are mentioned (in the scriptures) because they are only for monks, and it is said that nuns do not have these offenses. If so, then apart from the actual four requests (root vows), during the ordination ceremony, these offenses are also allowed for others, because the reasons are always the same. The actions mentioned in the Vinaya Sutra are not necessarily only one hundred and one, because even for requesting ordination, it is said to be karma in the scriptures. In this regard, Jetsun Tsemoche and the glorious Sakya Pandita said that even if the teachings of the Shravakas decline, it is like only an image remains. Even if it is stipulated that no more than three ordained persons are allowed, it now seems to be violated. Alas, the teachings have become like this! Therefore, if you want to practice the Pratimoksha, which becomes the cause of Bodhi, then practice according to what is said in the Shravaka Vinaya. If it is upheld by the Mahayana Bodhicitta, then it will become the Bodhisattva vows. Or, the refuge vow arising from the Mahayana, upholding all five precepts to be learned until Bodhi, or practicing the daytime and nighttime Uposatha mentioned in the Donzhag. The above is about the chapter on Pratimoksha vows, the second. The chapter on Bodhisattva vows, the third. The Bodhisattva vows can be obtained from two vast traditions, namely the view of emptiness and the Bodhicitta tradition of the Prajnaparamita, or it can also be obtained from the rituals mentioned in the Tantric scriptures. After obtaining the aspiration Bodhicitta and the action Bodhicitta, guarding the three trainings of morality is the actual practice. The most important of these is the part of conduct, which is the Bodhicitta of exchanging self and others, and the view of being free from the four extremes of elaboration. Practicing the union of the two. Some say that the meaning of exchange is only exchanging cherishing attachment, not exchanging good and evil, suffering and happiness, because it cannot be exchanged. If so, then exchanging cherishing attachment is also not the meaning of exchange, because it is equally impossible to exchange. Even if it is actually impossible to exchange, it is only practiced in the mind, then what is this like? Who can truly exchange their own and others' suffering and happiness? If suffering and happiness are not exchanged in the mind, then exchanging cherishing attachment is contradictory, just like eating food yourself without giving it to others. The prohibition of exchanging good and evil, then doesn't it contradict what the second Buddha Nagarjuna said, 'May my evil deeds ripen on them, and may all my good deeds ripen on me'? The prohibition of exchanging suffering and happiness
པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་འཇུག་ལས། བདག་བདེ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཡང་དག་བརྗེ་བ་མ་བྱས་ན། །སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་མི་གྲུབ་ཅིང་། །འཁོར་བ་ན་ཡང་བདེ་བ་མེད། །ཅེས་གསུངས་པ་དང་ཅིས་མི་འགལ། ། 2-650 སྤྱོད་འཇུག་ལུང་དོན་དེ་ཉིད་ལ། །ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་ཆོས་ཅན་དུ། །བཟུང་ནས་ཐལ་བ་འཕེན་ན་ནི། །ཆོས་མཐུན་ལན་ཉིད་གང་ལ་འདེབས། །མདོར་ན་བློ་ལ་འདོད་མི་འདོད། །གཉིས་སུ་ཕྱེ་བའི་འདོད་ པ་ཀུན། །གཞན་ལ་སྟེར་ཞིང་མི་འདོད་ཀུན། །རང་ལ་ལེན་པར་གོམས་པ་ནི། །མདོ་སྡེ་དབྱུག་གསུམ་ཕྲེང་བ་དང་། །བསྟན་བཅོས་བསླབ་བཏུས་སྤྱོད་འཇུག་སོགས། །དགོངས་པ་དཔལ་ལྡན་ཨ་ཏི་ཤས། །ཟབ་དོན་ཉམས་ ཁྲིད་སྒོ་ནས་ནི། །བཤེས་གཉེན་སྟོན་པ་ཉིད་ལ་གནང་། །ཕྱི་ནས་གངས་རིའི་ཁྲོད་འདིར་འཕེལ། །སངས་རྒྱས་བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་ཀྱི། །བསྒོམ་ཚུལ་ཞིབ་ཏུ་བཤད་པའང་མཐོང་། །ས་སྐྱའི་རྗེ་བཙུན་མཆོག་རྣམས་ལ། །རྣལ་ འབྱོར་དབང་ཕྱུག་བིརྺ་པའི། །མན་ངག་གཉིས་ལས་འདི་ཉིད་ཀྱི། །ཉམས་ལེན་གསལ་བའི་བཀའ་བབས་བཞུགས། །དེ་དང་སྔར་གྱི་བཀའ་སྲོལ་གཉིས། །ཁྱད་པར་མེད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །བསྟན་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ། མོས་པ་ཙམ་ལའང་བྱིན་རླབས་འབྱུང་། །ཁ་ཅིག་མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་བྲལ་ནི། །རྒྱ་ནག་དགེ་སློང་ལྟ་བ་དང་། །ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་ནོར་པ་ཡིན། །རིགས་པས་བདེན་པ་བཀག་རྗེས་སུ། །བདེན་མེད་ཉིད་ལ་ཞེན་ པ་ནི། །དབུ་མའི་ལྟ་བ་མཐར་ཐུག་སྟེ། །ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་འདི་ཉིད་ནི། །རྟོགས་ཕྱིར་ལྟ་བ་ཁྱད་པར་མེད། །བདེན་ཚད་དེ་ཡང་རང་རྒྱུད་པས། །བློ་ལ་མ་ལྟོས་ཡུལ་ངོས་ནས། །གྲུབ་པ་ཉིད་ལ་འདོད་གྱུར་ཀྱང་། ། 2-651 དེ་ནི་དགག་བྱ་ཐུན་མོང་སྟེ། །མིང་གིས་བཏགས་དོན་བཙལ་བའི་ཚེ། །རྙེད་པ་བདེན་ཚད་དུ་བྱས་ནས། །དེ་ཉིད་འགོག་པ་ཐལ་འགྱུར་བའི། །ཐུན་མོང་མ་ཡིན་ཁྱད་ཆོས་ཡིན། །དགག་བྱའི་ཁྱད་པར་འདི་ རྟོགས་ན། །བློ་ཡིས་གང་དུ་ཞེན་པའི་ཡུལ། །རིགས་པས་དཔྱད་ནས་འགོག་པ་ཡི། །ལོག་རྟོག་ཐམས་ཅད་ཁེགས་པར་འགྱུར། །གཞན་དུ་བདེན་པ་བཀག་རྗེས་སུ། །བདེན་མེད་ཞེན་པའང་འགོག་དགོས་ན། །བློ་ཡིས་སྔ་ མ་གནོད་བཅས་དང་། །ཕྱི་མ་ཐུག་མེད་ཉིད་དུ་འགྱུར། །བདེན་པར་མེད་པ་འགོག་ན་ནི། །བདེན་པར་ཡོད་པ་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །དགག་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་མ་ནི། །གོ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་འཛེར་བར་བྱེད། །ལྟ་ བའི་སྙེམས་མ་འདི་དག་ནི། །ལུང་དང་རིགས་པས་དགག་པར་བྱ། །རྒྱ་ནག་དགེ་སློང་མ་དཔྱད་པར། །རང་དགར་རྟོག་པ་བཀག་པ་ལ། །སྒོམ་གྱི་མཆོག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་། །འདི་ནི་རིགས་པས་དཔྱད་པའི་ ཚེ། །མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་པ་མ་རྙེད་པའི། །འཛིན་མེད་ལྟ་བར་སྨྲ་བ་གཉིས། །མཚུངས་ཞེས་སྨྲ་བ་སྟོང་པ་ཉིད། །ཟབ་མོ་སྤོང་བའི་བདུད་ཚིག་ཡིན། །གཞན་ཡང་ད
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『寂天菩薩在《入菩薩行論》中說：「若欲速成佛，應將自樂與他苦，如實交換修持。」這與您的觀點難道沒有衝突嗎？』 如果以《入菩薩行論》的真實含義，來駁斥您的宗派，那麼您又該如何用符合佛法的方式來回答呢？總而言之，對於心中想要和不想要的事物，所有想要的東西都給予他人，所有不想要的東西都自己承受，要習慣這樣做。無論是《寶鬘經》、《三蘊經》、《學集論》還是《入菩薩行論》等，阿底峽尊者都將這些甚深教義，以實修指導的方式傳授給了自己的上師。之後，這些教義才在雪域高原上得以弘揚。其中，也詳細講解了觀修佛陀等修持方法。薩迦派的杰尊們，也傳承了瑜伽自在者毗瓦巴的兩種竅訣，其中就包含了對此的清晰實修指導。這與之前的教法傳統並無差別，因為這是佛陀教法的精髓所在，僅僅是生起信心，就能獲得加持。有些人認為，遠離四邊戲論的境界，與漢地和尚的觀點沒有差別，這是錯誤的。因為他們只是在用理智否定了真相之後，又執著于無真相的狀態。這才是中觀的究竟見地，爲了證悟這一點，三乘佛法在見地上並沒有差別。所謂的『真』，自續派認為，不依賴於意識，而是從客體的角度來成立。但是， 這其實是共同需要否定的對象。當用名稱來尋找所指代的意義時，如果找到的被認為是『真』，那麼否定它，就是應成派不共的特點。如果能理解這種需要否定的對象的差別，那麼意識所執著的一切對象，都能通過理智的分析而被否定，所有的邪見都會被破除。否則，如果否定了『真』之後，還需要否定對『無真』的執著，那麼意識就會陷入先前的有礙，以及後來的無盡。如果否定了『無真』，那麼就會變成肯定『有真』。對於這兩種否定的真實含義，人們會因為難以理解而感到困惑。這些自以為是的觀點，應該用教理和理證來駁斥。漢地和尚不經詳細分析，就隨意否定一切思辨，並將其稱為最高的禪修。而那些通過理智分析，卻無法找到四邊戲論，從而聲稱自己持有無執著見解的人。如果說這二者是相同的，那就是在捨棄甚深空性，是魔的語言。此外，
【English Translation】 If someone asks: 'Shantideva in 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life' says: 'If you want to quickly attain Buddhahood, you should exchange your own happiness with the suffering of others.' Does this not conflict with your view?' If you use the true meaning of 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life' to refute your sect, how will you respond in a way that is consistent with the Dharma? In short, for things that you want and do not want in your mind, give all the things you want to others, and take all the things you do not want upon yourself. Get used to doing this. Whether it is the 'Garland of Jewels Sutra', 'Three Heaps Sutra', 'Compendium of Trainings', or 'A Guide to the Bodhisattva's Way of Life', Atisha gave these profound teachings to his own guru in the form of practical instructions. Later, these teachings were able to spread in the snowy highlands. Among them, the methods of meditating on the Buddha and other practices are also explained in detail. The Jetsuns of the Sakya school also inherited the two key instructions of the yogi Virupa, which include clear practical guidance on this. There is no difference between this and the previous teaching tradition, because this is the essence of the Buddha's teachings, and blessings can be obtained simply by generating faith. Some people think that the state of being free from the four extremes of elaboration is no different from the views of the Chinese monks, which is wrong. Because they only deny the truth with reason and then cling to the state of no truth. This is the ultimate view of Madhyamaka, and in order to realize this, the three vehicles of Buddhism have no difference in view. The so-called 'truth', the Svatantrika school believes, does not depend on consciousness, but is established from the perspective of the object. However, this is actually a common object that needs to be negated. When using a name to find the meaning it refers to, if what is found is considered 'true', then negating it is the uncommon characteristic of the Prasangika school. If one can understand the difference between these objects that need to be negated, then all the objects that consciousness clings to can be negated through rational analysis, and all wrong views will be dispelled. Otherwise, if after negating 'truth', one still needs to negate the clinging to 'no truth', then consciousness will fall into the previous obstacle and the subsequent endlessness. If 'no truth' is negated, then it will become affirming 'there is truth'. People will be confused about the true meaning of these two negations because they are difficult to understand. These self-righteous views should be refuted with doctrine and reason. The Chinese monks, without detailed analysis, arbitrarily deny all speculation and call it the highest meditation. And those who, through rational analysis, cannot find the four extremes of elaboration, and thus claim to hold a non-clinging view. If it is said that these two are the same, then it is abandoning profound emptiness, it is the language of Mara. In addition,
ཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས། །ཡོད་མེད་གཉིས་པོ་ མཐའ་རེ་རེ། །བྱས་ནས་དབུས་ནི་དབུ་མ་སྟེ། །དེ་ཡང་བསྟན་མེད་བརྗོད་མེད་པར། །གསུངས་པ་དེ་ཡང་རྒྱ་ནག་གི །ལྟ་བ་ཉིད་དང་ཁྱད་མེད་འགྱུར། །དེ་བཞིན་ཏིང་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། །ཡོད་མེད་གཙང་དང་མི་གཙང་སོགས། ། 2-652 མཐའ་གཉིས་ཡིན་ཕྱིར་དེ་སྤངས་ནས། །དབུས་ལའང་མི་གནས་གསུངས་པ་དང་། །ཡུམ་ལས་སྟོང་དང་མི་སྟོང་སོགས། །གཉིས་ལ་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི། །མཚན་མར་སྤྱོད་པ་གསུངས་པ་དང་། །ཡང་དག་སྦྱོར་བའི་རྒྱུད་ ལས་ཀྱང་། །སྟོང་པ་བསྒོམ་པར་མི་བྱ་སྟེ། །སྟོང་མིན་བསྒོམ་པར་མི་བྱ་འོ། །སྟོང་པ་མི་སྤོང་རྣལ་འབྱོར་པས། །སྟོང་མིན་ཡོངས་སུ་མི་སྤང་ངོ་། །སྟོང་དང་མི་སྟོང་གཟུང་བ་ལ། །རྟོག་པ་ཉུང་ མིན་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་རྒྱ་ནག་གི །ལྟ་བ་ཉིད་དང་ཁྱད་མེད་འགྱུར། །མགོན་པོ་བྱམས་པས་རྒྱུད་བླ་མར། །འགོག་བདེན་ཡོད་དང་མེད་པ་དང་། །གཉིས་དང་གཉིས་མིན་རྣམ་པ་བཞིར། །བརྟག་ པར་མི་ནུས་གསུངས་པ་དང་། །དབུ་མ་རྩ་བའི་བསྟན་བཅོས་ལས། །སྟོང་ངོ་ཞེས་ཀྱང་མི་བརྗོད་དེ། །མི་སྟོང་ཞེས་ཀྱང་མི་བྱ་ཞིང་། །གཉིས་དང་གཉིས་མིན་མི་བྱ་སྟེ། །ཞེས་གསུངས་གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་ ལས། །བཅོམ་ལྡན་བཞུགས་དང་མྱ་ངན་ལས། །འདས་པ་གཉིས་ལ་མཐའ་བཞི་ཡི། །སྤྲོས་པ་བཀག་པར་མཛད་པ་དང་། །རིགས་ལྡན་པདྨ་དཀར་པོ་དང་། །འཕགས་པ་ལྷ་ཡིས་འདི་སྐད་དུ། །ཡོད་མིན་མེད་མིན་ཡོད་ མེད་མིན། །གཉིས་ཀའི་བདག་ཉིད་ཀྱང་མིན་པ། །མཐའ་བཞི་ལས་གྲོལ་དབུ་མ་པ། །མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་རྒྱ་ནག་གི །ལྟ་བ་ཉིད་དང་ཁྱད་མེད་འགྱུར། །དེ་ལ་ཡོད་མིན་མེད་མིན་དོན། ། 2-653 ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་ལ་དགོངས་པས། །ངེད་ལ་གནོད་པ་མེད་ཅེས་ཟེར། །འོ་ན་སྣང་བའི་དངོས་པོ་ཀུན། །དོན་དམ་ཡོད་དང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །མེད་པ་གཉིས་ཀར་ཐལ་འགྱུར་ཏེ། །གཉིས་ཀ་མིན་པ་མིན་ པའི་ཕྱིར། །རྣམ་གསུམ་ཁས་བླངས་དྲན་པར་གྱིས། །ཁ་ཅིག་ཡོད་མེད་ལ་སོགས་བཞི། །བདེན་པར་མེད་པའི་དོན་ཡིན་ཟེར། །བཞི་པོ་ཆོས་ཅན་དུ་བཟུང་ནས། །བདེན་པ་བཀག་པ་སྒྲུབ་ཆོས་སུ། །ཡབ་སྲས་གཞུང་ ལས་མ་གསུངས་ཏེ། །ཐམས་ཅད་བཅོམ་ལྡན་གཤེགས་བཞུགས་དང་། །གཉིས་མེད་ཡེ་ཤེས་ལ་སོགས་ལ། །བཞི་པོ་བཀག་པར་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །བདེན་པ་བཀག་པའི་མེད་དགག་ལ། །དབུ་མའི་ལྟ་བར་ཞེན་པ་ནི། །སྔར་ བཤད་ཡིད་ཆེས་ལུང་གིས་གནོད། །རྒྱུད་ལས་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་གསུངས། །ཐེག་གསུམ་ལྟ་བ་ཁྱད་མེད་ན། །མི་ཕམ་མགོན་པོས་ཐེག་གསུམ་ལ། །བདག་མེད་རྟོགས་པ་རིམ་གསུམ་དང་། །ཐེག་ཆེན་སྦྱོར་མཐོང་བསྒོམ་པ་ གསུམ། །དམན་པའི་སྦྱོར་མཐོང་བསྒོམ་གསུམ་ལས། །ལྟ་བས་འཕགས་ཚུལ་གསུང་དང་འགལ། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས་མཚན་མེད་ནི།
【現代漢語翻譯】 在《功德寶積經》中說，執著于『有』和『無』這兩個極端，而將中道視為非有非無，這種觀點與漢地的見解沒有區別。 同樣，《三昧王經》中說，『有』、『無』、『凈』、『不凈』等都是極端，應當捨棄，不應住在中間。以及《般若經》中說，執著于『空』和『不空』等二者，都是執著于相。還有《真實合經》中也說，『不應修空性，不應修非空性。瑜伽士不應捨棄空性，也不應完全不捨棄非空性。執著于空和非空，會生起微細的分別念。』這些說法都與漢地的見解沒有區別。 彌勒菩薩在《寶性論》中說，對於滅諦，不能以『有』、『無』、『亦有亦無』、『非有非無』四種方式來觀察。以及在《中觀根本慧論》中說，『不說空，也不說非空，不做亦有亦無，也不做非有非無。』此外，經中還說，世尊的住世和涅槃，都遮止了四邊的戲論。具種性的白蓮和聖天也這樣說過：『非有非無，非有非無二者，也不是二者的自性，遠離四邊的是中觀，智者們認為這才是究竟。』這些說法都與漢地的見解沒有區別。 有人說，『非有非無』是指在世俗諦和勝義諦上的觀點，對我們沒有損害。那麼，顯現的諸法，在勝義諦上是有，在世俗諦上是無，這兩種說法都有過失，因為不是二者的情況是不存在的。請記住你們所承認的三種自性。 有些人說，『有』、『無』等四種，是指沒有真實性的意義。如果將這四者作為所立宗，而將遮破真實性作為能立，這是在父子論著中沒有說過的。因為一切都是說世尊的住世、涅槃和無二智慧等，遮破了這四種情況。執著于遮破真實性的無遮，是中觀的見解，這會被之前所說的信賴之教證所損害，經典中說這是根本墮罪。 如果三乘的見解沒有差別，那麼彌勒怙主所說的三乘，即對無我的證悟有三種次第，以及大乘的加行道、見道和修道這三種，與小乘的加行道、見道和修道相比，在見解上更為殊勝的說法就相違背了。龍樹菩薩所說的無相， 在《功德寶積經》中說，執著于『有』和『無』這兩個極端，而將中道視為非有非無，這種觀點與漢地的見解沒有區別。 同樣，《三昧王經》中說，『有』、『無』、『凈』、『不凈』等都是極端，應當捨棄，不應住在中間。以及《般若經》中說，執著于『空』和『不空』等二者，都是執著于相。還有《真實合經》中也說，『不應修空性，不應修非空性。瑜伽士不應捨棄空性，也不應完全不捨棄非空性。執著于空和非空，會生起微細的分別念。』這些說法都與漢地的見解沒有區別。 彌勒菩薩在《寶性論》中說，對於滅諦，不能以『有』、『無』、『亦有亦無』、『非有非無』四種方式來觀察。以及在《中觀根本慧論》中說，『不說空，也不說非空，不做亦有亦無，也不做非有非無。』此外，經中還說，世尊的住世和涅槃，都遮止了四邊的戲論。具種性的白蓮和聖天也這樣說過：『非有非無，非有非無二者，也不是二者的自性，遠離四邊的是中觀，智者們認為這才是究竟。』這些說法都與漢地的見解沒有區別。 有人說，『非有非無』是指在世俗諦和勝義諦上的觀點，對我們沒有損害。那麼，顯現的諸法，在勝義諦上是有，在世俗諦上是無，這兩種說法都有過失，因為不是二者的情況是不存在的。請記住你們所承認的三種自性。 有些人說，『有』、『無』等四種，是指沒有真實性的意義。如果將這四者作為所立宗，而將遮破真實性作為能立，這是在父子論著中沒有說過的。因為一切都是說世尊的住世、涅槃和無二智慧等，遮破了這四種情況。執著于遮破真實性的無遮，是中觀的見解，這會被之前所說的信賴之教證所損害，經典中說這是根本墮罪。 如果三乘的見解沒有差別，那麼彌勒怙主所說的三乘，即對無我的證悟有三種次第，以及大乘的加行道、見道和修道這三種，與小乘的加行道、見道和修道相比，在見解上更為殊勝的說法就相違背了。龍樹菩薩所說的無相，
【English Translation】 In the 'Ratnacūḍa Sūtra', it is said that clinging to the two extremes of 'existence' and 'non-existence', and considering the Middle Way as neither existent nor non-existent, is no different from the views of the Chinese. Similarly, in the 'Samādhirāja Sūtra', it is said that 'existence', 'non-existence', 'purity', 'impurity', etc., are all extremes that should be abandoned, and one should not dwell in the middle. And in the 'Prajñāpāramitā Sūtra', it is said that clinging to 'emptiness' and 'non-emptiness' is clinging to characteristics. Also, in the 'Tattvasaṃgraha Tantra', it is said, 'One should not meditate on emptiness, one should not meditate on non-emptiness. A yogi should not abandon emptiness, nor should one completely not abandon non-emptiness. Clinging to emptiness and non-emptiness will give rise to subtle discriminations.' These statements are no different from the views of the Chinese. Maitreya Bodhisattva says in the 'Ratnagotravibhāga', one cannot examine cessation with four aspects: 'existence', 'non-existence', 'both existence and non-existence', and 'neither existence nor non-existence'. And in the 'Mūlamadhyamakakārikā', it is said, 'It is not said to be empty, nor is it said to be non-empty, it is not done as both existent and non-existent, nor is it done as neither existent nor non-existent.' Furthermore, the sutra says that the Tathagata's abiding and nirvana both preclude the four extremes of elaboration. The noble White Lotus and Aryadeva also said this: 'Neither existent nor non-existent, nor the nature of both, that which is free from the four extremes is Madhyamaka, the wise consider that to be ultimate.' These statements are no different from the views of the Chinese. Some say that 'neither existent nor non-existent' refers to the views on conventional truth and ultimate truth, and does not harm us. Then, all phenomena that appear are existent in ultimate truth and non-existent in conventional truth, both of these statements have faults, because the situation of not being both does not exist. Please remember the three natures that you acknowledge. Some say that the four, 'existence', 'non-existence', etc., refer to the meaning of not being truly existent. If these four are taken as the subject to be proven, and the negation of truth is taken as the means of proof, this is not mentioned in the father-son treatises. Because everything speaks of the Tathagata's abiding, nirvana, and non-dual wisdom, negating these four situations. Clinging to the non-affirming negation of negating truth is the view of Madhyamaka, which will be harmed by the previously mentioned reliable scriptural authority, and the scriptures say that this is a root downfall. If there is no difference in the views of the three vehicles, then the statement of Maitreya, the Protector, that the three vehicles, namely the realization of selflessness in three stages, and the three paths of accumulation, seeing, and meditation of the Mahayana, are more excellent in view compared to the paths of accumulation, seeing, and meditation of the Hinayana, would be contradictory. The signless spoken by Nagarjuna,
།ཚང་བར་རྟོགས་དང་མ་རྟོགས་པའི། །ཁྱད་པར་གསུངས་ཤིང་ཟླ་བས་ཀྱང་། །འཁོར་གསུམ་མི་དམིགས་ ཤེས་རབ་དང་། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཆོས་ཉིད་སོགས། །ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་གསུང་དང་འགལ། །རིགས་པས་ཀྱང་ནི་གནོད་པ་སྟེ། །དམན་པའི་མཐོང་བའི་ལམ་ཉིད་ནས། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་མཐོང་བར་འགྱུར། །འདོད་ན་ལས་ཉོན་ལས་བྱུང་བའི། ། 2-654 སྐྱེ་སོགས་རྣམས་ལས་འདས་འགྱུར་ཞིང་། །ཉན་རང་སྙིང་པོ་ལྟ་བ་ལ། །མིག་དང་མི་ལྡན་གང་ཟག་ཏུ། །ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས་གསུང་དང་འགལ། །བློ་ལ་མ་ལྟོས་ཡུལ་ངོས་ནས། །གྲུབ་པ་རང་རྒྱུད་ཀུན་ འགོག་ན། །བྷ་བྱས་ཕྱི་དོན་རང་ངོས་ནས། །གྲུབ་པར་ཁས་བླངས་སྨྲས་དང་འགལ། །བཏགས་དོན་བཙལ་ཚེ་མ་རྙེད་དོན། །ཐ་སྙད་དོན་དམ་གང་དུ་འདོད། །ཐ་སྙད་ཡིན་ན་འདོགས་བྱེད་ཀྱི། །མིང་ཡང་ཐ་ སྙད་མེད་འགྱུར་ཏེ། །དེ་དག་ཕན་ཚུན་ལྟོས་གྲུབ་ཕྱིར། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་དབུ་མ་ལས། །བྱེད་པོ་ལས་ལ་བརྟེན་བྱས་ཤིང་། །ལས་ཀྱང་བྱེད་པོ་དེ་ཉིད་ལ། །བརྟེན་ནས་འབྱུང་བར་མ་རྟོག་པར། །འགྲུབ་ པའི་རྒྱུ་ནི་མ་མཐོང་ངོ་། །བྱེད་པ་པོ་དང་ལས་དབང་གིས། །དངོས་པོ་ལྷག་མ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་དངོས་པོ་ལྷག་མ་ནི། །བརྗོད་བྱ་རྗོད་བྱེད་ལ་སོགས་པ། །ལྟོས་གྲུབ་ཀུན་ལ་འཇུག་པར་ གསུངས། །དམ་པའི་དོན་དུ་མ་རྙེད་པ། །དེ་དོན་ཡིན་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད། །དམ་པའི་དོན་དུ་མི་རྙེད་པར། །ཐལ་རང་གཉིས་ཀ་མཐུན་པའི་ཕྱིར། །གཅིག་གི་ཁྱད་ཆོས་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །བློ་ཡིས་གང་དུ་ ཞེན་པའི་ཡུལ། །རིགས་པས་དཔྱད་ནས་འགོག་པ་ནི། །ལོག་རྟོག་ཡིན་ན་སངས་རྒྱས་ནས། །བཟུང་སྟེ་རྒྱ་བོད་མཁས་གྲུབ་ཀུན། །ལོག་རྟོག་དེ་དང་ལྡན་གྱུར་ཏེ། །དེ་དག་སྟོང་དང་མི་སྟོང་སོགས། །གཉིས་འཛིན་ཞེན་ཡུལ་བཀག་ཕྱིར་རོ། ། 2-655 གཅིག་དང་དུ་བྲལ་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས། །རྟོག་བློས་ཞེན་ཡུལ་བདེན་གྲུབ་པ། །འགོག་ན་ཁྱོད་ཀྱི་དམ་བཅའ་ཉམས། །མི་འགོག་ན་ནི་བདེན་འཛིན་གྱི། །ལོག་རྟོག་གང་གིས་ཁེགས་པར་འགྱུར། །ཅི་སྲིད་རྟོག་བློས་ཡུལ་ གྱི་ནི། །གནས་ལུགས་དཔྱོད་པར་བྱེད་པའི་ཚེ། །སྔ་ཕྱི་གནོད་བཅས་ཐུག་མེད་གཉིས། །འདོད་ཐོག་ཡིན་ན་གང་གིས་གནོད། །འདི་ལ་གནོད་བྱེད་གང་བརྗོད་པ། །དབུ་མ་རྩ་བའི་བསྟན་བཅོས་ལས། །བདག་གོ་ཞེས་ ཀྱང་བཏགས་འགྱུར་ཞིང་། །བདག་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན་པར་འགྱུར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བདག་དང་ནི། །བདག་མེད་འགའ་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན། །ཅེས་གསུངས་གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། །ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཡང་དག་མིན། །ཡང་ དག་ཡང་དག་མ་ཡིན་ཉིད། །ཡང་དག་མིན་མིན་ཡང་དག་མིན། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་རྗེས་བསྟན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལ་ཅིས་མི་གནོད། །འོན་ཀྱང་འཕགས་པའི་མཉམ་གཞག་ངོར། །སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེར་ཞིའི་ ཚེ། །གཉིས་པོའི་སྐྱོན་ཡོད་མ་ཡི
【現代漢語翻譯】 完整理解與不理解之間的差別，並且（您）也用月亮比喻， 三輪體空（指施者、受者、施物三者皆空），智慧以及， 不可思議的法性等等，與（您）所說的見解上的差別相違背。從理證上來說，這也是一種損害， 因為從低劣的見道開始，就能見到如來藏。 如果（您）認為從業和煩惱產生的， 生等等超越了（如來藏），那麼對於聲聞和緣覺的如來藏見解， 與無著（尊者）的教言相違背，因為（您說）不具足（如來藏）見解的人。 如果（您）不依賴於心識，從外境的角度， 來破斥一切自續因，那麼這與婆毗伽（論師）承認外境從自身成立的說法相違背。 如果尋找假立的意義而找不到，那麼您認為世俗諦和勝義諦在哪裡？ 如果是世俗諦，那麼能詮釋的， 名言也會變得沒有世俗諦，因為這些是互相依賴而成立的。 正如中觀（根本慧論）中所說： 『作者依賴於業，業也依賴於作者，如果不理解這一點，就無法見到成立的因。』 『通過作者和業，應該瞭解其餘的事物。』 這裡說其餘的事物，包括所說和能說等等，適用於一切觀待而成立的事物。 如果在勝義諦中找不到（某事物）， 如果那就是勝義諦，那麼一切法， 在勝義諦中都找不到，因為（這）是自宗和他宗共同承認的。 那麼（勝義諦）的獨特之處又在哪裡呢？ 心識所執著的任何對境， 如果通過理證分析來破斥， 如果是邪分別，那麼從佛陀開始， 直到藏地的所有智者和成就者， 都具有這種邪分別，因為他們破斥了空與不空等等， 二取（能取和所取）的執著對境。 如果用離一異性的理證， 來破斥分別念所執著的真實成立， 那麼您的立宗就會失敗。如果不破斥，那麼用什麼來破斥， 執著真實的邪分別呢？ 只要分別念在分析對境的， 實相，那麼就會有無始無終的兩種過患：有前有後的過患。 如果一開始就承認（這些過患），那麼用什麼來損害（這些過患）呢？ 關於損害這一點，《中觀根本慧論》中說： 『也可以說有我（藏文：བདག་གོ་，梵文天城體：आत्मा，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：我），也可以說無我。』 『諸佛有時說有我，有時說無我，有時說非有非無。』 此外，在那部論中還說： 『一切是真實的，一切是不真實的，一切既是真實的也是不真實的，一切既不是真實的也不是不真實的，這是佛陀的教誨。』 這些說法難道不會造成損害嗎？ 然而，在聖者的等持（狀態）中， 當一切戲論寂滅時， 兩種過患都不存在。
【English Translation】 The difference between complete understanding and non-understanding, and (you) also use the moon as a metaphor, The emptiness of the three wheels (referring to the emptiness of the giver, receiver, and the gift), wisdom, and, Inconceivable Dharmata, etc., contradict the differences in views that (you) have stated. From a logical standpoint, this is also a harm, Because from the path of seeing of the inferior, one can see the Tathagatagarbha (Buddha-nature). If (you) believe that from karma and afflictions arise, Birth, etc., transcend (the Tathagatagarbha), then regarding the view of the Tathagatagarbha of the Shravakas and Pratyekabuddhas, It contradicts the words of Asanga (Venerable), because (you say) people who do not possess (the view of Tathagatagarbha). If (you) do not rely on consciousness, from the perspective of external objects, To refute all Svatantrika (independent reason), then this contradicts Bhavaviveka's (logician) assertion that external objects are established from themselves. If searching for the imputed meaning cannot be found, then where do you think conventional truth and ultimate truth are? If it is conventional truth, then the expressing, Nominal terms will also become without conventional truth, because these are established by mutual dependence. Just as it is said in the Madhyamaka (Fundamental Wisdom): 'The agent depends on the action, and the action also depends on the agent. If one does not understand this, one cannot see the cause of establishment.' 'Through the agent and the action, one should understand the remaining things.' Here it is said that the remaining things, including what is said and what can be said, etc., apply to all things that are established by dependence. If (something) cannot be found in ultimate truth, If that is ultimate truth, then all phenomena, Cannot be found in ultimate truth, because (this) is jointly acknowledged by both our own school and other schools. Then where is the uniqueness (of ultimate truth)? Any object that consciousness clings to, If refuted by logical analysis, If it is a wrong conception, then from the Buddha onwards, Until all the wise and accomplished ones of Tibet, Possess this wrong conception, because they refute the clinging to the objects of the two graspers (grasper and grasped), such as emptiness and non-emptiness. If using the reasoning of being neither one nor many, To refute the truly established that is clung to by conceptual thought, Then your proposition will fail. If not refuted, then what will be used to refute, The wrong conception of clinging to reality? As long as conceptual thought is analyzing the, Reality of the object, then there will be two faults without beginning or end: the fault of having a before and after. If (you) acknowledge (these faults) from the beginning, then what will be used to harm (these faults)? Regarding the point of harm, the Fundamental Wisdom of the Middle Way says: 'It can also be said that there is self (藏文：བདག་གོ་，梵文天城體：आत्मा，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：我), and it can also be said that there is no self.' 'The Buddhas sometimes say there is self, sometimes say there is no self, and sometimes say neither is nor is not.' Furthermore, in that treatise it also says: 'Everything is real, everything is unreal, everything is both real and unreal, everything is neither real nor unreal, this is the teaching of the Buddha.' Wouldn't these statements cause harm? However, in the equanimity (state) of the noble ones, When all elaboration is pacified, Neither of the two faults exists.
ན་ཏེ། །སྔ་མས་ཞེན་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པས་གནས་ལུགས་དཔྱད་པའི་ཚེ། །དགག་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་མ་ནི། །གོ་བ་མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་ ཡོངས་ཤེས་པས། །མེད་དང་ཡོད་པར་མི་འདོད་པ། །དེ་ཕྱིར་མེད་པ་པར་འགྱུར་ན། །ཅི་ཕྱིར་ཡོད་པ་པར་མི་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཡོད་པ་སུན་ཕྱུང་བས། །དོན་གྱིས་འདི་ནི་མེད་པར་བསླན། །དེ་བཞིན་མེད་པ་སུན་ཕྱུང་བས། ། 2-656 ཡོད་པར་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མི་བསླན། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་ཅིས་མི་འགལ། །དབུ་མའི་ཐ་སྙད་མི་རུང་སྟེ། །རྟག་མཐའ་བཀག་ཚེ་ཆད་མཐའ་སོགས། །མཐའ་གཉིས་གང་རུང་བཀག་པའི་ཚེ། །ཅིག་ཤོས་དེར་ནི་འགྱུར་ ཕྱིར་རོ། ། ཁ་ཅིག་ཐ་སྙད་ཚེ་ན་ཡང་། །ཡོད་མིན་མེད་མིན་ལ་སོགས་པ། །མཐའ་བཞིའི་སྤྲོས་བྲལ་སྨྲ་བར་བྱེད། །འདི་ནི་མདོ་ལས་སྟོན་པ་ཡིས། །འཇིག་རྟེན་ང་དང་རྩོད་བྱེད་ཀྱི། །ང་ནི་འཇིག་ རྟེན་མི་རྩོད་དེ། །འཇིག་རྟེན་ཡོད་མེད་གང་སྨྲ་བ། །ང་ཡང་སྨྲ་ཞེས་གསུང་དང་འགལ། །འདི་ལ་དགོངས་ནས་ཟླ་བས་ཀྱང་། །ཐ་སྙད་འཇོག་ཚེ་ཡོད་མེད་སོགས། །འགོག་ན་འཇིག་རྟེན་གྱིས་གནོད་པས། །ཡོད་ མེད་སོ་སོར་སྨྲོས་ཞེས་གསུངས། །རིགས་པས་ཀྱང་ནི་གནོད་པ་སྟེ། །ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་མཐའ་བཞི་ཡི། །སྤྲོས་པ་ཉིད་ལས་མ་འདས་ཕྱིར། །ཀུན་རྫོབ་རྣམ་གཞག་མི་རུང་འགྱུར། །མྱོང་བ་དང་འགལ་བཤད་པར་ བྱ། །ཟས་གོས་མེ་ཆུ་ལ་སོགས་པ། །ཡོད་མེད་དྲིས་ཚེ་དབུ་མ་པས། །ཡོད་མིན་མེད་མིན་སྨྲ་བྱེད་ན། །སྐབས་ཀྱི་དོན་ཡང་མི་འགྲུབ་ཅིང་། །གཞན་ལ་ཀླན་ཀར་འགྱུར་བ་མཐོང་། །ཀུན་རྫོབ་ལ་ཡང་ སྐལ་དོན་དང་། །རྒྱུ་ཡི་དུས་ན་འབྲས་བུ་སོགས། །ཡོད་མིན་མེད་མིན་དགོས་པའང་ཡོད། །ལྷག་མ་སྣང་རུང་ཆོས་རྣམས་ལ། །ཡོད་མེད་ཡིན་མིན་ལ་སོགས་པ། །སོ་སོར་སྨྲ་བ་དབུ་མའི་ལུགས། །ལ་ལ་བདག་དང་གང་ཟག་གཉིས། ། 2-657 རྣམ་གྲངས་ཡིན་སྨྲ་མུ་སྟེགས་གཞུང་། །ཡིན་ཕྱིར་ཐ་སྙད་དུ་ཡང་བདག །མེད་ཕྱིར་གང་ཟག་ཡོད་པར་འདོད། །སྒྲུབ་བྱེད་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་བློས། །ཡུལ་གྱི་གནས་ཚུལ་རྟོགས་ཕྱིར་དང་། །བགད་འཛིན་ཡུལ་གྱི་གནས་ ཚུལ་ལ། །མ་ཞུགས་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲ་བ་ཐོས། །འོ་ན་ཡུམ་གྱི་མདོ་རྣམས་དང་། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་གཞུང་ལུགས་རྣམས། །མ་སྟེགས་གཞུང་ལུགས་སུ་འགྱུར་ཏེ། །དེ་དག་རྣམ་གྲངས་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་མདོ་ ལས་བདག་དང་ནི། །སེམས་ཅན་སྲོག་དང་གང་ཟག་དང་། །གསོ་བ་སྐྱེས་བུ་ཤེད་བདག་དང་། །ཤེད་སྐྱེས་བྱེད་པོ་ཚོར་པོ་དང་། །ཤེས་པ་པོ་དང་མཐོང་པོ་སྟེ། །བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་བཅུ་གཉིས་གསུངས། །དེ་ དོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་ངར་འཛིན་ཡོད་ཅེས་པའི། །ངར་འཛིན་དམིགས་ཡུལ་ང་ཙམ་ལ། །བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི། །མ
【現代漢語翻譯】 因此，因為前者沒有執著。 當以理智考察實相時， 真正的兩種遮遣是： 怙主龍樹（Gowa Gonpo Kelsang， महान् आचार्य नागार्जुन，Mahānācārya Nāgārjuna，偉大的導師龍樹） 完全如實地了知， 不執著于『無』和『有』。 因此，如果變成『無』， 為何不能變成『有』呢？ 如果駁斥了『有』， 實際上這就被建立為『無』。 同樣，如果駁斥了『無』， 為何不能建立為『有』呢？ 這與（龍樹菩薩）所說的不矛盾嗎？ 中觀的名稱是不允許的， 當遮止常邊時，就會墮入斷邊等。 當遮止任何一邊時， 就會變成另一邊。 有些人命名時， 會說『非有非無』等等， 遠離四邊的戲論。 這與經中導師（釋迦牟尼佛）所說相違背： 『世間與我爭論， 我卻不與世間爭論。 世間說有或說無， 我也隨之說。』 月稱（Chandrakirti， चन्द्रकीर्ति，Candrakīrti）考慮到這一點，也說： 『命名時，如果遮止有無等， 就會受到世間的損害， 所以要分別說有無。』 理智上也會有損害， 因為所有的世俗 都無法超出四邊的戲論。 因此，世俗的分別是不允許的。 下面將要解釋與經驗相違背之處。 如果有人問中觀行者食物、衣服、火、水等 是『有』還是『無』， 如果他說『非有非無』， 那麼就無法成就當下的目的， 而且還會被他人指責。 在世俗中， 在因位時，果等 也有『非有非無』的必要。 對於其餘可以顯現的法， 分別說『有』、『無』、『是』、『非』等，是中觀的宗義。 有些人說『我』（bdag，आत्म，ātma，自性）和『補特伽羅』（gang zag，पुद्गल，pudgala，人） 是名稱不同的外道宗義。 因為是『我』，所以在名言中也 因為沒有『我』，所以認為『補特伽羅』是存在的。 立論者說，通過證悟無我的智慧， 可以了知對境的實況， 並且不會陷入我執對境的實況中。 那麼，《般若經》（yum gyi mdo，प्रज्ञापारमितासूत्र，Prajñāpāramitāsūtra）和 龍樹父子的論典， 就會變成外道的論典， 因為這些論典中也說了名稱不同的緣故。 經中也說了『我』、 『有情』（sems can，सत्त्व，sattva，眾生）、『命』（srog，जीव，jīva，生命）、『補特伽羅』、 『滋養者』、『士夫』、『力者』、 『力生者』、『作者』、『受者』、 『知者』、『見者』， 這十二種造作者。 聖者龍樹的意圖是： 『只要有對蘊的執著， 就有我執。』 對於我執的對境——僅僅是『我』， 就有這十二種造作者的 名稱。
【English Translation】 Therefore, it is because the former has no attachment. When examining the reality with reason, The true nature of the two negations is: Gowa Gonpo Kelsang (Mahānācārya Nāgārjuna, the great teacher Nagarjuna) Fully and truly knows, Not clinging to 'non-existence' and 'existence'. Therefore, if it becomes 'non-existence', Why can't it become 'existence'? If 'existence' is refuted, In effect, this is established as 'non-existence'. Similarly, if 'non-existence' is refuted, Why can't it be established as 'existence'? Doesn't this contradict what (Nagarjuna) said? The term 'Madhyamaka' is not permissible, When negating the extreme of permanence, one falls into the extreme of annihilation, etc. When negating either extreme, It becomes the other extreme. Some people, when naming, Say 'neither existent nor non-existent', etc., Free from the elaboration of the four extremes. This contradicts what the Teacher (Shakyamuni Buddha) said in the sutras: 'The world argues with me, But I do not argue with the world. The world says existence or non-existence, And I also say so.' Considering this, Chandrakirti also said: 'When naming, if one negates existence, non-existence, etc., One will be harmed by the world, So one should separately say existence and non-existence.' There will also be harm in terms of reason, Because all conventional truths Cannot go beyond the elaboration of the four extremes. Therefore, conventional distinctions are not permissible. Next, I will explain the contradictions with experience. If someone asks a Madhyamaka practitioner whether food, clothing, fire, water, etc. Are 'existent' or 'non-existent', If he says 'neither existent nor non-existent', Then the immediate purpose cannot be achieved, And he will also be criticized by others. In conventional truth, In the causal stage, effects, etc. Also have the necessity of 'neither existent nor non-existent'. For the remaining phenomena that can appear, Separately saying 'existent', 'non-existent', 'is', 'is not', etc., is the Madhyamaka view. Some say that 'self' (bdag, ātma) and 'person' (gang zag, pudgala) Are different names in non-Buddhist doctrines. Because it is 'self', in name it is also Because there is no 'self', it is believed that 'person' exists. The proponent says that through the wisdom of realizing no-self, One can know the reality of the object, And one will not fall into the reality of the object of self-grasping. Then, the Prajnaparamita Sutras (yum gyi mdo, Prajñāpāramitāsūtra) and The treatises of Nagarjuna and his son, Will become non-Buddhist treatises, Because these treatises also speak of different names. The sutras also say 'self', 'sentient being' (sems can, sattva), 'life' (srog, jīva), 'person', 'nourisher', 'man', 'powerful one', 'born of power', 'agent', 'experiencer', 'knower', 'seer', These twelve kinds of doers. The intention of the noble Nagarjuna is: 'As long as there is clinging to the aggregates, There is self-grasping.' For the object of self-grasping—merely 'self', There are these twelve kinds of doers' names.
ིང་གི་རྣམ་གྲངས་བཏགས་པར་ བཞེད། །དེ་ཉིད་ཕུང་པོ་རྣམས་ལ་ནི། །རྣམ་པ་ལྔ་འམ་རྣམ་བདུན་གྱིས། །བཙལ་བའི་ཚེ་ན་མི་རྙེད་ཀྱང་། །མ་དཔྱད་འཇིག་རྟེན་གྲགས་པའི་ངོར། །རང་གིས་ཉེ་བར་བླང་བྱ་དང་། །ཆ་ཤས་དང་ནི་ ཡན་ལག་ལ། །བརྟེན་ནས་ལེན་པ་པོ་དང་ནི། །ཆ་ཤས་ཅན་དང་ཡན་ལག་ཅན། །འཇོག་པ་ཤིང་རྟའི་དཔེ་དང་ནི། །སྦྱར་བར་དཔལ་ལྡན་ཟླ་བས་གསུངས། །རྩོད་ཚེ་འདི་ལ་མ་བསྙོན་ཅིག །འཆད་ཚེ་སློབ་མ་མ་བསླུ་ཞིག ། 2-658 སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱང་ནི་ལྟར་སྣང་སྟེ། །སྐྱེ་མེད་མཚན་མེད་སྤྲོས་མེད་རྣམས། །རྟོགས་པའི་བློ་ལ་མཚུངས་པ་སྟེ། །སྐྱེ་སོགས་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ཕྱིར། །གཞན་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་ཚེ་ན་བདག །དོན་དམ་མེད་མཐོང་གྲོལ་ འགྱུར་ན། །མོ་གཤམ་བུ་མེད་མཐོང་བས་ཀྱང་། །གྲོལ་བར་འགྱུར་ཞེས་སུན་འབྱིན་སྨྲ། །སུན་འབྱིན་འདི་ནི་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །བདག་ཡོད་བདག་གི་ཡོད་ཅེས་པ། །འདི་ནི་དམ་པའི་དོན་དུ་ལོག །གང་ཕྱིར་ཡང་ དག་ཇི་ལྟ་བ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་གཉིས་མི་འབྱུང་། །ཞེས་གསུངས་པ་ལ་བརྗོད་པར་སྣང་། །རགས་པའི་རྣམ་གཞག་འདི་འདྲ་ལའང་། །འཁྲུལ་ན་ཕྲ་མོ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །རང་ལུགས་ཐ་སྙད་བདག་མེད་དང་། །ཕུང་ སོགས་དོན་དམ་མེད་པ་ལའང་། །ཐལ་བ་དེ་ནི་མཚུངས་འགྱུར་ཏེ། །རིགས་པའི་རྣམ་གཞག་ཤེས་ན་དཔྱོད། །གཞུང་ལུགས་རྣམ་གཞག་དོར་ནས་ནི། །ཕལ་པའི་ངག་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས། །གྲུབ་མཐའི་རྣམ་གཞག་འཇོག་བྱེད་ པ། །མཁས་པས་མཐོང་ན་བཞད་གད་གནས། །ཆོས་དང་གང་ཟག་ཚིག་ཟུར་ལ། །སྦྱར་བའི་བདག་དང་ཆོས་ཐམས་ཅད། །བདག་མེད་ཅེས་པའི་བདག་གི་དོན། །སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་དང་ཟླ་བ་ཡིས། །ངོ་བོས་གྲུབ་པ་ ལ་བཤད་ནས། །ཐ་སྙད་དུ་ཡང་མེད་པར་བཞེད། །དེ་དང་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ལ། །བདག་ཅེས་བརྗོད་པར་སོ་སོར་སྨྲོས། །ལ་ལ་གང་ཟག་བདག་འགོག་པའི། །རིགས་པའི་གཙོ་བོ་གང་ཟག་ཉིད། །ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་རྣམ་བདུན་གྱིས། ། 2-659 བཙལ་ཚེ་མ་རྙེད་པ་ཡིན་པས། །གང་ཟག་དང་ནི་གང་ཟག་བདག །ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་གཉིས་ཀ་ཡང་། །ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་དོན་དམ་དུ། །མེད་པ་དབུ་མའི་ལུགས་ཞེས་སྨྲ། །གཉིས་པོ་ཁྱད་མེད་མུ་ སྟེགས་དང་། །མང་བཀུར་ལུགས་ཡིན་གཞན་ལ་མེད། །གཞན་དུ་ཆོས་ཀྱང་ཆོས་བདག་ཏུ། །འགྱུར་ཏེ་བཙལ་ཚུལ་མཚུངས་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་འཕགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས། །ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཚེ། །ཆོས་ཙམ་མེད་ པ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །སྒྲུབ་བྱེད་བློ་གྲོས་རྩིང་བ་ཡི། །འབྲས་རྟགས་ཉིད་དུ་ཤེས་བྱ་སྟེ། །དེ་དོན་གང་ཟག་རྣམས་བདུན་གྱིས། །བཙལ་ཚེ་རྙེད་ན་གང་ཟག་གི །བདག་ཏུ་འགྱུར་བའི་དོན་ཡིན་ཕྱིར། །ཁ་ ཅིག་དབུ་མའི་ལྟ་བ་ཡིས། །གདུལ་བྱའི་སེམས་རྒྱུད་འཁྲིད་པའི་ཚེ། །ཐོག་མར་ང་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིས། །རྗེས་འབྲང་རྟོག་པའི་ཕྲེང་བ་ཉི
【現代漢語翻譯】 如果有人想對五蘊（梵文：skandha，構成個體的五種要素：色、受、想、行、識）進行命名分類。 即使以五種或七種方式去尋找，也找不到它們。 但在未經詳細考察的情況下，世俗共識層面，可以根據自身所取、部分和肢體，來假立取者、有分者和有肢者。 月稱（梵文：Candrakīrti，中觀派論師）尊者說，這就像車子的例子一樣。 爭論時不要否認這一點！講授時不要欺騙學生！ 雖然論證似乎是合理的，但對於證悟無生、無相、無戲論（梵文：niṣprapañca）之理的智慧來說，是相似的。 因為生等概念在名言中存在。 如果在指責他人過失時，我能因此證悟空性（梵文：śūnyatā），那麼看到寡婦或無子之人也能獲得解脫，這是詭辯之言。 龍樹（梵文：Nāgārjuna，中觀派創始人）駁斥說：『我存在』、『我的存在』，這在勝義諦（梵文：paramārtha-satya）中是錯誤的。 因為如實了知真理，就不會有二元對立。 這似乎是在駁斥他的觀點。 如果對這種粗略的安立都感到困惑，那又如何理解微細的道理呢？ 自宗認為，名言中無我（梵文：anātman），勝義諦中五蘊等也不存在。 那麼，同樣的推論也適用於你，如果你理解了理性的安立，就應該進行分析。 如果拋棄了經論的安立，僅僅依賴於世俗的言語，就去建立宗派的安立，智者見了會覺得可笑。 將『我』和『法』附加在詞語上，所有『我』和『法』都是無我的，這是無我的含義。 佛護（梵文：Buddhapālita，中觀派論師）和月稱認為，這是在說自性成立（梵文：svabhāva-siddha），因此在名言中也是不存在的。 有些人分別說，將『我』稱為作者。 有些人認為，否定人我的主要理證是，人本身在五蘊中以七種方式去尋找也找不到。 因此，人和人我沒有區別，所以二者都在名言中存在，在勝義諦中不存在，這就是中觀的觀點。 認為二者沒有區別，是外道（梵文：tīrthika）和常見外道的觀點，其他宗派沒有這種觀點。 否則，法也會變成法我，因為尋找的方式是一樣的。 如果承認這一點，那麼聖者在後得位（梵文：prsthalabdha-jnana）中證悟法無我時，就會證悟到法也不存在。 這種論證應該被理解為粗略智慧的果證。 因為如果人們以七種方式去尋找，就能找到人，那麼人就會變成人我。 有些人爲了引導所化眾生的心相續，在開始時會說『我』，然後引導他們進入相續的分別念。
【English Translation】 If one wants to categorize the aggregates (Skt. skandha, the five aggregates that constitute an individual: form, feeling, perception, mental formations, and consciousness) by assigning names. Even if one searches in five or seven ways, they cannot be found. But in the face of worldly conventions without detailed examination, one can nominally establish the taker, the part, and the limb based on what is taken, the part, and the limb. The venerable Candrakīrti (Indian Madhyamaka philosopher) said that this is like the example of the chariot. Do not deny this when arguing! Do not deceive students when teaching! Although the reasoning seems plausible, it is similar to the wisdom that realizes the unborn, the signless, and the unelaborated (Skt. niṣprapañca). Because concepts such as birth exist in name only. If, by pointing out the faults of others, I can be liberated by seeing emptiness (Skt. śūnyatā), then seeing a widow or a childless person would also lead to liberation, which is a sophistical argument. Nāgārjuna (founder of the Madhyamaka school) refutes by saying: 'I exist,' 'mine exists,' this is wrong in the ultimate truth (Skt. paramārtha-satya). Because by fully knowing the truth as it is, duality does not arise. This seems to be refuting his view. If one is confused about such a rough establishment, how can one understand the subtle meaning? Our own school believes that there is no self (Skt. anātman) in name only, and that the aggregates, etc., do not exist in ultimate truth. Then, the same consequence applies to you; if you understand the establishment of reason, you should analyze it. If one abandons the establishment of scriptures and relies only on worldly words to establish the tenets of a school, scholars will find it laughable. Attaching 'I' and 'dharma' to words, all 'I' and 'dharma' are without self; this is the meaning of no-self. Buddhapālita (Indian Madhyamaka philosopher) and Candrakīrti say that this is talking about inherent existence (Skt. svabhāva-siddha), so it does not exist even in name only. Some separately say that 'I' is referred to as the agent. Some believe that the main reason for denying the self of a person is that the person himself cannot be found when searching in the five aggregates in seven ways. Therefore, there is no difference between a person and the self of a person, so both exist in name only and do not exist in ultimate truth; this is the view of Madhyamaka. Thinking that there is no difference between the two is the view of the Tirthikas (non-Buddhist schools) and the eternalists; other schools do not have this view. Otherwise, dharma would also become the self of dharma, because the way of searching is the same. If one admits this, then when a noble one realizes the selflessness of dharma in the post-attainment state (Skt. prsthalabdha-jnana), he will realize that dharma does not exist either. This reasoning should be understood as the fruit of coarse wisdom. Because if people can be found when searching in seven ways, then people will become the self of people. Some, in order to guide the minds of those to be tamed, will say 'I' at the beginning and then lead them into the chain of conceptual thoughts.
ད། །གོམས་པས་ངར་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི། །ཞེན་ཡུལ་ང་ཉིད་རྙེད་པའི་ རྟགས། །མཚན་མ་ཅི་རིགས་འབྱུང་བར་འདོད། །དེར་རྗེས་ང་མེད་ཅེས་བརྗོད་པའི། །རྗེས་འབྲང་རྟོག་པ་གོམས་པ་ལས། །མེད་དགག་བློ་ལ་ཤར་བ་ཉིད། །གནས་ལུགས་མཐར་ཐུག་རྟོགས་པ་ཡི། །ལྷག་མཐོང་ཡིན་ཞེས་ སྒྲོག་པར་བྱེད། །བདག་ལྟའི་ཞེན་ཡུལ་གོམས་པ་ཡི། །སྒོམ་པ་མུ་སྟེགས་ལུགས་ཡིན་གྱི། །ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནས། །དབུ་མའི་བར་ལ་ལུགས་འདི་མེད། །འདི་ཉིད་མགོན་པོ་བྱམས་པ་ཡིས། །བདག་ཏུ་ལྟ་བ་བསྐྱེད་མི་དགོས། ། 2-660 གོམས་པ་ཐོག་མ་མེད་དུས་ཅན། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིས་འདི་བཀག་ཟིན། །ང་མེད་ཅེས་ནི་བརྗོད་པ་ཡི། །རྗེས་འབྲང་རྟོག་པ་གོམས་ཙམ་གྱིས། །དབུ་མའི་ལྟ་བ་རྟོགས་ན་ནི། །དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་རྒྱ་ མཚོ་ལས། །གསུངས་པའི་རིགས་པའི་རྣམ་གཞག་ལ། །ཐོས་བསམ་དོན་མེད་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །སྒོམ་པའི་ཚུལ་འདི་བླུན་པོ་དང་། །མཁས་པ་གཉིས་ལ་ཁྱད་མེད་ཕྱིར། །འདི་འདྲ་ལྷག་མཐོང་ཡིན་ན་ནི། །འདི་དང་ཞི་ གནས་ཟུང་འབྲེལ་དུ། །སྒོམ་པ་མི་སྲིད་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །བརྗོད་པའི་རྗེས་འབྲང་ཉིད་མིན་ཕྱིར། །ཀྱེ་མ་སྙིགས་མའི་དུས་འདི་མཚར། །འདི་འདྲ་བླུན་པོས་འཛིན་སྲིད་ནའང་། །དབུ་མའི་གཞུང་ལ་སྦྱངས་པས་ཀྱང་། །འདི་ ལ་ཡིད་ཆེས་ཅི་ཞིག་ཡིན། །མདོར་ན་ཐེག་ཆེན་ལྟ་སྤྱོད་གཉིས། །མ་འཁྲུལ་ཉམས་སུ་ལེན་འདོད་ན། །མཐའ་བཞིས་དབེན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད། །སྙིང་རྗེའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པའི་ སྐབས་ཏེ་གསུམ་པའོ།། ༈ །། ༄། །རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡོམ་པའི་སྐབས་ཏེ་བཞི་པ། རིག་འཛིན་སྡོམ་པ་དབང་བསྐུར་ལས། །ཐོག་མར་ཐོབ་པ་སྨིན་བྱེད་དང་། །དེ་ཉིད་བསྲུང་ཞིང་སྤེལ་བ་ལ། །གྲོལ་བྱེད་ཅེས་ནི་རྒྱུད་ལས་གསུངས། །སྨིན་བྱེད་རྒྱུད་སྡེ་བཞི་པོ་ལ། ། དབང་གི་དངོས་གཞིའི་རིམ་པ་བཞི། །ཡེ་ཤེས་ཐིག་ལེར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། །སྡོམ་པའི་ཐོབ་ཚུལ་རྣམ་བཞིར་ངེས། །ཁ་ཅིག་རྒྱུད་སྡེ་མཐའ་དག་ལ། །རང་བཟོའི་ཆོག་ཁྲིགས་སྦྱར་ནས་ནི། །བཀའ་ལུང་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ། ། 2-661 རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་དབང་བསྐུར་ཅིག །ཐོབ་པས་དཀྱིལ་འཁོར་ཀུན་གྱི་དབང་། །ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་བདེ་མཆོག་ལས། །རྒྱུད་འདི་རུ་ནི་དབང་བསྐུར་གང་། །རྒྱུད་རྣམས་ཀུན་གྱི་སྒྲུབ་པོར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་རིག་པའི་དབང་ ལྔ་ཡི། །ངོ་སྤྲོད་ཚེ་ན་བྱ་སྤྱོད་གཉིས། །འཆད་དང་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ཉན་པར། །དབང་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར། །འདི་ནི་ཕག་མོ་མངོན་འབྱུང་དང་། །མི་གཡོ་བླ་མེད་རྒྱུད་དག་ལས། །དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ ནི་མ་ཞུགས་ལ། །རྒྱུད་འདི་བསྟན་པར་མི་བྱ་སྟེ། དཀྱིལ་འཁོར་གཞན་དུ་ཞུགས་པ་ལའང་། །རྒྱུད་འདི་བསྟན་པར་མི་བྱ་འོ། །ཞེས་གསུངས
【現代漢語翻譯】 首先，由於習慣成自然，會執著于與生俱來的『我』，並尋找『我』的執著對象，這會顯現出各種各樣的跡象。然後，僅僅因為習慣於思考『無我』，『無我』的觀念就會在心中升起。他們宣稱這是對事物終極本質的深刻洞察（梵文：Vipaśyanā，觀）。 執著于『我』的觀念，並習慣於此的禪修，是外道的修行方式。從克什米爾的說一切有部到中觀派，都沒有這種修行方式。至尊彌勒菩薩曾說：『不應生起對自我的執著。』 他還說：『習慣是無始的。』這已經否定了上述觀點。僅僅因為習慣於思考『無我』，並習慣於此，就認為證悟了中觀的見解，這會導致從浩瀚的中觀論典中，所闡述的理性分析變得毫無意義。因為這種禪修方式，對於愚者和智者來說，沒有任何區別。如果這也能算是深刻洞察，那麼它不可能與寂止（梵文：Śamatha，奢摩他）相結合，因為它並非是對『無我』的觀念進行思考。可悲的是，在這個末法時代，這種情況真是太奇怪了！即使愚者可能會接受這種觀點，但那些研習中觀論典的人，又怎麼會相信它呢？ 簡而言之，如果想要毫不錯誤地修持大乘的見解和行為，那麼就必須修持遠離四邊的空性，它具有慈悲的本質。 這是菩薩戒的第三品。 這是持明戒的第四品。 持明戒最初是通過灌頂獲得的，這被稱為『成熟』。守護和發展它，在續部中被稱為『解脫』。由於在四部續中，智慧明點被闡述為四種灌頂的基礎次第，因此可以確定，獲得戒律的方式有四種。 有些人將自己編造的儀軌，強加於所有的續部，並聲稱有教證和依據，以此來獲得大瑜伽的灌頂。他們聲稱，獲得一次灌頂，就等於獲得了所有壇城的灌頂。《勝樂金剛》中說：『在此續中，任何灌頂，都將成為所有續部的成就之源。』他們還說，在介紹五種智慧灌頂時，允許聽聞行續和瑜伽續的講解。 但《密集金剛根本續》中說：『如果沒有進入壇城，就不應展示此續。』 『也不應向已進入其他壇城的人展示此續。』
【English Translation】 Firstly, due to habitual tendencies, there will be attachment to the innate 'I', and signs of seeking an object of attachment for this 'I' will arise in various ways. Then, merely through habituation to the thought of 'no-self', the notion of 'no-self' will dawn in the mind. They proclaim this to be the ultimate insight (Sanskrit: Vipaśyanā, 觀) into the nature of reality. Meditating on attachment to the notion of 'I' and habituating oneself to it is a practice of the Tirthikas (外道). From the Kashmirian Vaibhāṣikas (說一切有部) to the Madhyamikas (中觀派), this practice does not exist. Lord Maitreya has said, 'One should not generate attachment to a self.' He also said, 'Habit is beginningless.' This has already refuted the above view. If merely through habituation to the thought of 'no-self', one were to realize the Madhyamika view, then the rational analyses expounded in the vast Madhyamika treatises would become meaningless. This is because this kind of meditation would be no different for fools and the wise. If this were to be considered insight, then it would be impossible to combine it with Śamatha (寂止), as it is not a contemplation on the notion of 'no-self'. Alas, this is a strange thing in this degenerate age! Even if fools might accept this view, how could those who have studied the Madhyamika treatises believe it? In short, if one wishes to practice the view and conduct of the Great Vehicle (Mahāyāna) without error, then one must practice emptiness devoid of the four extremes, which has the essence of compassion. This is the third chapter on the Bodhisattva vows. This is the fourth chapter on the Vidyādhara vows. The Vidyādhara vows are initially obtained through empowerment, which is called 'maturation'. Guarding and increasing it is called 'liberation' in the tantras. Since the bindus of wisdom are explained as the basis for the four empowerments in the four classes of tantra, it can be determined that there are four ways to obtain the vows. Some people impose their self-made rituals on all the tantras and claim to have scriptural authority and basis, thereby obtaining the empowerment of Mahāyoga. They claim that obtaining one empowerment is equivalent to obtaining the empowerment of all mandalas. The Hevajra Tantra says, 'In this tantra, any empowerment will become the source of accomplishment for all tantras.' They also say that when introducing the five wisdom empowerments, it is permissible to listen to the explanation of the Kriyā and Yoga tantras. But the Guhyasamāja Tantra says, 'Without having entered the mandala, one should not show this tantra.' 'Nor should this tantra be shown to those who have entered other mandalas.'
་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར། བཞི་མདོའི་རྩྭ་བཞིན་དོར་བར་བྱ། །དབང་ བསྐུར་གཅིག་གིས་དབང་བསྐུར་ཀུན། །ཐོབ་ན་སྟོན་པ་རྒྱུད་སྡེ་ལས། །དབང་ཆོག་གཅིག་ཉིད་ཅིས་མ་གསུངས། །དཔེར་ན་འདུལ་བའི་ལས་ཆོག་བཞིན། །རྒྱུད་ལས་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་ཕྱིར་དུ། །ཕན་ཡོན་གསུངས་པའི་གནས་སྐབས་ དང་། །འཇིགས་པ་བསྐྱེད་ཕྱིར་ལ་དོར་གྱིས། །ཚིག་རྣམས་ཇི་བཞིན་སྒྲ་ཡིན་ན། །ཀྱེ་རྡོ་རྗེ་ཡི་རྩ་རྒྱུད་ལས། །གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་གསང་བའི་སྐད། །མི་གསུངས་ན་ཡང་འགྲོངས་བར་འགྱུར། །ཞེས་པའང་ཇི་བཞིན་ སྒྲ་རུ་འགྱུར། །གོང་མའི་དབང་བསྐུར་ནང་དུ་ནི། །འོག་མའི་དབང་དང་ནུས་མཉམ་པ། །འདུས་ཕྱིར་གོང་མའི་དབང་ཐོབ་ན། །འོག་མ་འཆད་དང་ཉན་པར་གསུངས། །དེ་ཙམ་གྱིས་ནི་འོག་མའི་དབང་། །ཐོབ་པར་འགྱུར་ན་ཐེག་ཆེན་གྱི། ། 2-662 མཐོང་ལམ་ཐོབ་ཚེ་ཉན་ཐོས་དང་། །རང་རྒྱལ་མི་སློབ་ལམ་ཐོབ་འགྱུར། །སླར་ཡང་དམ་བཅའ་སྒྲུབ་ཕྱིར་དུ། །ཁོ་བོས་བདག་འཇུག་བླངས་པའི་ཚེ། །དཀྱིལ་འཁོར་གཙོ་བོ་རྡོར་སེམས་ལས། །ཐོབ་པས་ཁོ་བོ་གཅིག་ བརྒྱུད་ཡིན། །ཁོ་བོ་ལས་ནི་བླངས་པ་རྣམས། །གཉིས་བརྒྱུད་ལ་སོགས་ཡིན་ཞེས་སྨྲ། །འདི་དང་སྒྲུབ་བྱེད་གོང་མ་གཉིས། །གཅིག་གིས་གྲུབ་ན་ཅིག་ཤོས་ནི། །དོན་མེད་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་སྟེ། །བདག་འཇུག་བླངས་ པས་ཀུན་གྱི་དབང་། །མ་ཆད་པར་ནི་སྒྲུབ་དགོས་ན། །གཅིག་གིས་ཀུན་ཐོབ་དོན་མེད་འགྱུར། །སློབ་མའི་བརྒྱུད་པ་གཞན་དག་ཀྱང་། །གཉིས་བརྒྱུད་སོགས་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། །རང་ཉིད་བདག་འཇུག་བླངས་ནས་ནི། །གཅིག་ བརྒྱུད་འབའ་ཞིག་ཅིས་མི་བྱེད། །འཕགས་ཡུལ་གྲུབ་པའི་དབང་ཕྱུག་རྣམས། །སེམས་ཅན་ཡིན་ཕྱིར་འཁྲུལ་པ་སྲིད། །དེས་ན་མ་འཁྲུལ་ཆོ་ག་ནི། །ཁོ་བོས་རྒྱུད་ལས་འདོན་ཞེས་ཟེར། །འཕགས་ལ་སྐུར་འདེབས་འདི་འདྲའི་ ཚིག །ཐོས་པར་གྱུར་ནའང་རྣ་བ་གདབ། །འོ་ན་ཁྱོད་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཕྱིར། །ཅི་སྨྲས་ཚད་མར་སུ་ཡིས་བཟུང་། །ཟག་མེད་བློ་མངའི་བསྟན་བཅོས་རྣམས། །དྲང་སྲོང་བཀའ་བཞིན་སྤྱི་བོར་ནི། །བླང་བྱ་ཡིན་པར་ བྱམས་པས་གསུངས། །ཀུ་ཀུ་རི་པ་ཀུན་སྙིང་སོགས། །རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་འཛིན་པ་ལ། །འཁྲུལ་པ་མེད་པར་སངས་རྒྱས་གསུངས། །དེ་དག་འཁྲུལ་ལོ་ཞེས་བརྗོད་པ། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ལའང་བརྒལ་བར་སྣང་། །དེས་ན་བདག་ཉིད་ལེགས་འདོད་རྣམས། ། 2-663 རྡོ་རྗེ་འཆང་ནས་འཕགས་ཡུལ་གྱི། །གྲུབ་ཆེན་རྣམས་ལས་རིམ་བརྒྱུད་ཅིང་། །ལོ་པཎ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱིས་བསྒྱུར། །དེ་ནས་རྩ་བའི་བླ་མའི་བར། །བརྒྱུད་པ་མ་ཉམས་དབང་བསྐུར་ཞུས། །དབང་དང་དམ་ཚིག་ལ་ གནས་པ། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་བསྟན་པ་ཡིན། །དེང་སང་སྔགས་པར་རློམ་པ་འགའ། །དབང་གིས་མ་སྨིན་སྐྱེ་བོ་ལ། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་གསང་སྤྱོད་ཀུན། །འཛེམ་བག་མེད་པར་གསང་སྒྲོག
【現代漢語翻譯】 因為這與（佛法）相違背，應當像丟棄路邊的草一樣丟棄。如果一次灌頂就能獲得所有的灌頂，那麼導師（佛陀）在續部中，為什麼不只講授一個灌頂儀軌呢？例如，就像律部的羯磨儀軌一樣。在續部中，爲了生起歡喜，在宣說利益的時候，以及爲了生起恐懼的時候，才需要捨棄（某些儀軌）。如果詞句都要按照字面意思理解，那麼在《喜金剛根本續》中，『如果諸佛不說秘密語，也會圓寂』這句話，也要按照字面意思理解了嗎？ 如果上部的灌頂中，包含了下部的灌頂和能力，因為它們已經包含在上部灌頂中，那麼獲得了上部灌頂，就可以講授和聽聞下部的灌頂。如果僅僅這樣就能獲得下部的灌頂，那麼當獲得大乘的見道時，聲聞和獨覺也會獲得無學道嗎？ 再次，爲了完成誓言，當我自己接受灌頂時，從壇城的主尊金剛薩埵（Vajrasattva）處獲得，所以我是一脈單傳。而從我這裡接受灌頂的人，則被稱為二傳等等。如果這和之前的論證都能成立，那麼其中一個就會變得沒有意義。如果需要證明接受灌頂不會中斷所有的灌頂，那麼一次獲得所有灌頂就會變得沒有意義。其他的弟子的傳承，又用二傳等等來做什麼呢？自己接受灌頂之後，為什麼不只做一脈單傳呢？ 印度的成就自在者們，因為是眾生，所以可能會有錯誤。因此，爲了不犯錯，我會從續部中引用儀軌。』聽到這種詆譭聖者的言論，也要摀住耳朵。那麼，因為你也是眾生，所以誰會認為你所說的一切都是正確的呢？ 慈氏（彌勒菩薩）說，具有無漏智慧的論典，應當像聖者的教言一樣頂戴。鳩鳩日巴（Kukkuripa）、一切明點（Saraha）等等，佛陀說他們是持有勝者教法而沒有錯誤的。如果說他們有錯，那似乎也是在反駁圓滿正等覺。因此，那些想要完善自己的人，從金剛持（Vajradhara）到印度的偉大成就者們，依次傳承，並由傑出的譯師翻譯，然後直到根本上師，傳承沒有衰敗地接受灌頂，安住于灌頂和誓言之中，才是金剛乘的教法。 現在有些自詡為密咒師的人，對於那些沒有通過灌頂成熟的人，毫無顧忌地公開宣揚偉大的瑜伽士的秘密行為。
【English Translation】 Because it contradicts (the Dharma), it should be discarded like discarding grass by the roadside. If one initiation could obtain all initiations, then why didn't the Teacher (Buddha) teach only one initiation ritual in the tantras? For example, like the karma rituals of the Vinaya. In the tantras, in order to generate joy, when proclaiming benefits, and in order to generate fear, it is necessary to abandon (certain rituals). If the words are to be understood literally, then in the Root Tantra of Hevajra, 'If the Buddhas do not speak secret words, they will also pass away,' should this also be understood literally? If the upper initiations contain the lower initiations and abilities, because they are already contained in the upper initiations, then having obtained the upper initiations, one can teach and hear the lower initiations. If one can obtain the lower initiations merely by this, then when one attains the Path of Seeing in the Mahayana, will the Hearers and Solitary Realizers also attain the Path of No More Learning? Again, in order to fulfill the vows, when I myself received the initiation, I received it from the main deity Vajrasattva of the mandala, so I am a single lineage holder. And those who receive the initiation from me are called second generation, etc. If this and the previous arguments can both be established, then one of them will become meaningless. If it is necessary to prove that receiving the initiation will not interrupt all initiations, then obtaining all initiations at once will become meaningless. What is the use of other disciples' lineages with second generation, etc.? After receiving the initiation yourself, why not just do a single lineage? The accomplished masters of India, because they are sentient beings, may have mistakes. Therefore, in order not to make mistakes, I will quote the rituals from the tantras.' Hearing such slanderous words against the saints, one should also cover one's ears. Then, because you are also a sentient being, who will consider everything you say to be correct? Maitreya (the Bodhisattva Maitreya) said that the treatises with undefiled wisdom should be revered like the words of the saints. Kukkuripa, Saraha, etc., the Buddha said that they are holders of the Victor's teachings without error. If it is said that they are wrong, then it seems to be refuting the Fully Enlightened One as well. Therefore, those who want to perfect themselves, from Vajradhara to the great accomplished masters of India, receiving initiations in succession, translated by outstanding translators, and then until the root guru, receiving initiations without the lineage declining, and abiding in the initiations and vows, is the teaching of the Vajrayana. Nowadays, some who claim to be mantra practitioners openly proclaim the secret practices of the great yogis to those who have not been matured by initiation without any restraint.
་བྱེད། །འདི་ནི་དམ་ པ་དང་པོ་དང་། །རྡོ་རྗེ་གུར་དང་དགྲ་ནག་དང་། །རྩ་བའི་ལྟུང་བའི་གཞུང་རྣམས་ལས། །རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཉིད་དུ་གསུངས། །རྩ་ལྟུང་དོན་ཡང་མ་བསྲུང་ན། །ཉེས་པ་ཀུན་གྱི་རྩ་བ་དང་། །བསྲུང་ ན་དངོས་གྲུབ་རྩ་བར་ནི། །གསུངས་ཕྱིར་ལེགས་འདོད་བག་ཡོད་མཛོད། །ཁ་ཅིག་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་ལྡན་ཀུན། །རྡོ་རྗེ་སྤུན་དུ་བྱས་ན་ནི། །ཧ་ཅང་རྒྱ་ཆེས་སྐྱོན་ཡོད་ཕྱིར། །བླ་མ་གཅིག་དང་དཀྱིལ་འཁོར་ ནི། །གཅིག་ལས་དུས་གཅིག་དབང་ཐོབ་པ། །རྡོ་རྗེའི་སྤུན་ཡིན་གཞན་དུ་ན། །མངལ་གྱི་སྒོ་ནི་མི་གཅིག་ཕྱིར། །སྤུན་གྱི་དོན་མི་གནས་ཞེས་ཟེར། །འོ་ན་བསླབ་གསུམ་ལྡན་པ་ཀུན། །ཚངས་པ་མཚུངས་སྤྱོད་ མིན་འགྱུར་ཏེ། །ཧ་ཅང་རྒྱ་ཆེས་སྐྱོན་ཡོད་ཕྱིར། །འདོད་ན་རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས། །ཚངས་པ་མྱ་ངན་འདས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡི་ཆེད་དུ་སྤྱོད་པ་ནི། །བསླབ་གསུམ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྡན་ཀུན། །ཚངས་པ་མཚུངས་སྤྱོད་གསུང་དང་འགལ། ། 2-664 ཡུལ་ཆེན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ། །སྤྱོད་པའི་ཚེ་ན་བརྡ་དང་ནི། །བརྡ་ཡི་ལན་ཤེས་གང་ཟག་ཀུན། །རྡོ་རྗེ་སྤུན་དང་སྲིང་མོ་ནི། །མ་ཡིན་འགྱུར་ཏེ་དེ་དག་ལ། །སྔར་གྱི་མཚན་ཉིད་མ་ ཚང་ཕྱིར། །འདོད་ན་བདེ་མཆོག་ཀྱེ་རྡོར་གྱི། །རྩ་བའི་རྒྱུ་དང་ཁ་སྦྱོར་ལས། །གང་གིས་སྤུན་དང་སྲིང་མོར་ཡང་། །ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར། །གཞན་གྱི་ཉམས་ རྐྱེན་མ་བྱེད་ཅིག །མངལ་སྒོ་གཅིག་དང་མི་གཅིག་དོན། །དྲིས་ན་རང་བཟོ་མ་ཡིན་པར། །ལུང་དང་མཐུན་པ་ཁྱོད་ལ་མེད། །འཇིག་རྟེན་ཐ་སྙད་དང་འགལ་ཏེ། །འཁོར་ལོ་སྒྱུར་བ་གཅིག་ཉིད་ཀྱི། །བཙུན་ མོ་ལྔ་བརྒྱའི་སྲས་རྣམས་ཀུན། །རིགས་ཀྱི་སྤུན་ཡང་མ་ཡིན་པར། །འགྱུར་ཏེ་མངལ་སྒོ་མི་གཅིག་ཕྱིར། །ཁ་ཅིག་ཐེག་པ་གསུམ་ཆར་གྱི། །ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ཡན་ཆད་ནི། །སྔགས་ལམ་ཁོ་ནས་ཐོབ་པར་ འདོད། །སྒྲུབ་བྱེད་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་འཛིན་ལ། །བརྟེན་ནས་སངས་རྒྱས་ཞིང་བགྲོད་ཚེ། །ལམ་གྱི་ཟབ་ཤོས་གདུལ་བྱས་ཀྱང་། །ཉན་འདོད་ཡོད་ཅིང་སངས་རྒྱས་ལ། །དེ་སྟོན་མཁྱེན་བརྩེ་མངའ་ཕྱིར་དང་། །ཀུན་རིགས་ཁྱམས་ལ་ བཀོད་པ་ཡི། །ཉན་རང་རྣམས་ཀྱང་སྔགས་ལམ་གྱིས། །ཐོབ་པའི་ཉན་རང་མཚན་ཉིད་པ། ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲ་བར་བྱེད། འདི་ནི་མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་དང་། རིགས་པ་ཀུན་དང་འགལ་བ་སྟེ། མི་ཕམ་མགོན་པོས་ཐེག་ཆེན་གྱི། ། 2-665 ལམ་དུ་ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན། །གསུངས་ཀྱི་དམན་པའི་ལམ་དག་ལ། །ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་འཛིན་ཐོབ་པ་ནི། །ཚད་ལྡན་གཞུང་ལས་གསུངས་པ་མེད། །རིགས་པས་ཀྱང་ནི་གནོད་པ་སྟེ། །དམན་པའི་མཐོང་ལམ་སྔ་ རོལ་དུ། །ཆོས་རྒྱུན་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་ན། །བསམ་གཏན་དངོས་གཞི་ཐོབ་དགོས་པས། །དེ་ཡིས་འཕགས་ལམ་ཐོབ་པའི་ཚེ། །རྒ
【現代漢語翻譯】 這指的是第一個根本誓言，正如在《金剛帳》、《黑敵》以及根本墮罪的論典中所說，這是根本墮罪。如果根本墮罪的意義沒有被守護，它將成為一切過失的根源；如果守護了它，它將成為成就的根本。因此，希望一切安好，請保持謹慎。有些人認為，所有持有真言誓言的人都應被視為金剛兄弟姐妹。然而，這樣做過於寬泛，存在過失。只有從同一位上師處、在同一個壇城中、在同一時間接受灌頂的人，才是金剛兄弟姐妹。否則，由於母胎不同，便不能稱之為兄弟姐妹。如果這樣說，那麼所有具備三學的人，難道不都應該像梵天一樣共同修行嗎？這樣做過於寬泛，存在過失。如果有人這樣認為，那麼根據《分別論理》，梵天是涅槃的，爲了他而修行，就是三學，那麼所有具備三學的人，就都與梵天共同修行，這與佛陀的教導相違背。 在三十二個大區域修行時，所有知道手勢和手勢迴應的人，難道不都應該成為金剛兄弟姐妹嗎？因為他們不具備之前的特徵。如果有人這樣認為，那麼根據《勝樂金剛》、《喜金剛》的根本原因和結合，誰會毫不猶豫地知道誰是兄弟姐妹呢？這與佛陀的教導相違背。不要製造他人的修行障礙。如果有人問，母胎相同和不同是什麼意思？你沒有與經文相符的、非你自創的解釋。這與世俗的說法相違背，因為轉輪王的五百位妃子的所有兒子，難道不應該因為母胎不同而不再是同一種姓的兄弟嗎？有些人認為，包括三乘在內的所有資糧道及以上，只能通過密咒道獲得。通過修行法流三摩地，在前往佛土時，即使是最深奧的道路被調伏，如果有人想聽，並且佛陀具有展示它的智慧和慈悲，那麼在普賢行愿品的殿堂里，那些聲聞和緣覺也是通過密咒道獲得的聲聞和緣覺的特徵。這是與經、續、論以及所有理證相違背的。彌龐仁波切說，大乘道中的法流三摩地，在低劣的道中，沒有在合格的論典中提到獲得法流三摩地。理證也對此不利，如果在低劣的見道之前獲得了法流三摩地，那麼就必須獲得禪定的正行，因此，當他通過它獲得聖道時，他會...
【English Translation】 This refers to the first root vow, as stated in the 'Vajra Tent,' 'Black Enemy,' and the treatises on fundamental transgressions, it is said to be a root transgression. If the meaning of the root transgression is not protected, it will become the root of all faults; if it is protected, it will become the root of accomplishments. Therefore, wishing for all to be well, please be mindful. Some people think that all who hold mantra vows should be regarded as Vajra brothers and sisters. However, doing so is too broad and has faults. Only those who receive empowerment from the same guru, in the same mandala, at the same time, are Vajra brothers and sisters. Otherwise, because the wombs are different, they cannot be called brothers and sisters. If one says so, then shouldn't all those who possess the three trainings practice together like Brahma? Doing so is too broad and has faults. If someone thinks so, then according to the 'Distinction of Reasoning,' Brahma is Nirvana, and practicing for his sake is the three trainings, then all those who possess the three trainings are practicing together with Brahma, which contradicts the Buddha's teachings. When practicing in the thirty-two great regions, shouldn't all those who know the gestures and the responses to the gestures become Vajra brothers and sisters? Because they do not possess the previous characteristics. If someone thinks so, then according to the root cause and union of 'Supreme Bliss,' 'Hevajra,' who would know without hesitation who are brothers and sisters? This contradicts the Buddha's teachings. Do not create obstacles for others' practice. If someone asks, what does it mean for the wombs to be the same or different? You do not have an explanation that is in accordance with the scriptures and not of your own making. This contradicts worldly sayings, because all the sons of the five hundred consorts of a Chakravartin, shouldn't they no longer be brothers of the same lineage because the wombs are different? Some people think that all the accumulations paths and above, including the three vehicles, can only be obtained through the mantra path. Through practicing the Dharma stream Samadhi, when going to the Buddha-field, even if the most profound path is tamed, if someone wants to listen, and the Buddha has the wisdom and compassion to show it, then in the hall of the Kuntuzangpo's aspirations, those Shravakas and Pratyekabuddhas are also the characteristics of Shravakas and Pratyekabuddhas obtained through the mantra path. This is contrary to the sutras, tantras, treatises, and all reasoning. Mipham Rinpoche said that the Dharma stream Samadhi in the Mahayana path, in the inferior paths, there is no mention of obtaining the Dharma stream Samadhi in qualified treatises. Reasoning is also detrimental to this, if the Dharma stream Samadhi is obtained before the inferior path of seeing, then one must obtain the actual practice of meditation, therefore, when he obtains the noble path through it, he will...
ྱུན་ཞུགས་ཕྱིར་འོང་མི་སྲིད་དང་། །འབྲས་བུ་གསུམ་པ་ལ་གནས་པའི། །ཆགས་བྲལ་སྔོན་ སོང་ཁོ་ནར་འགྱུར། །གཞན་ཡང་འདུལ་བ་ལུང་དག་ལས། །ཉན་ཐོས་སློབ་པ་ལྟ་ཞོག་གི །དགྲ་བཅོམ་ཐོབ་ཀྱང་རྫུ་འཕྲུལ་ནི། །མ་ཐོབ་མང་དུ་བསྟན་པ་དང་། །ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་འདི་ཉིད་འགལ། །ལམ་ གྱི་ཟབ་ཤོས་ཡིན་ཙམ་གྱིས། །གདུལ་བྱས་ཉན་འདོད་ཡོད་པར་ནི། །མ་ངེས་གཞན་དུ་ཐེག་གསུམ་གྱི། །རིམ་པ་བསྟན་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །སངས་རྒྱས་དངོས་ཀྱིས་གདུལ་བྱ་ལ། །སྔགས་ལམ་སྟོན་པ་མ་ངེས་ ཏེ། །གདུལ་བྱའི་བློ་ཡི་རིམ་པ་དང་། །འཚམས་པར་སྟོན་པར་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཀྱེ་རྡོར་རྩ་རྒྱུད་ལས། །གདུལ་བྱ་བཀྲི་བའི་རིམ་པའི་ཚུལ། །སྡོམ་པ་རིམ་བཞིན་བླངས་ནས་ནི། །གྲུབ་མཐའ་བཞི་དང་ རྒྱུད་སྡེ་བཞིར། །རིམ་གྱིས་བསླབ་པའི་བཀྲི་ཚུལ་གསུངས། །ལང་ཀར་གཤེགས་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། །ཇི་ལྟར་ནད་པ་ནད་པ་ལ། །སྨན་པས་སྨན་རྣམས་གཏོང་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་སེམས་ཅན་ལ། །ཅི་ཙམ་བཟོད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། ། 2-666 ཞེས་གསུངས་མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། །བརྡ་སྤྲོད་པ་དག་ཇི་ལྟ་བུ། །ཡི་གེའི་ཕྱི་མོ་ཀློག་འཇུག་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་གདུལ་བྱ་ལ། །ཅི་ཙམ་བཟོད་པའི་ཆོས་སྟོན་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་འཕགས་པ་ལྷ་ ཡིས་ཀྱང་། །ཡོད་དང་མེད་དང་ཡོད་མེད་དང་། །གཉིས་ཀ་མིན་ཞེས་ཀྱང་བསྟན་ཏེ། །ནད་ཀྱི་དབང་གིས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །སྨན་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ཚད་མ་ཡིན། །ལམ་གྱི་མཐར་ ཐུག་སྔགས་ལམ་ལས། །འབྲས་བུའི་དམན་ཤོས་ཐོབ་བོ་ཞེས། །སྨྲ་བ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ལ། །སྐུར་བ་འདེབས་པའི་སྨྲ་ངན་ཡིན། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། །ལྷ་ལ་ཉན་རང་མཚན་ཉིད་པ། །ཡོད་ ན་སྔགས་སྡོམ་ལྡན་པ་ཡིས། །ཉན་ཐོས་དག་ཏུ་རློམ་བྱེད་པའི། །ནང་དུ་ཞག་བདུན་གནས་པ་ལ། །ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི། །ཀུན་རིག་ཁྱམས་ཀྱི་ཉན་རང་རྣམས། །ཐེག་དམན་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་ ན། །རིགས་ལྔའི་གདན་གྱི་སེང་གེ་སོགས། །དུད་འགྲོ་རང་རྒྱུད་པར་འགྱུར་ཞིང་། །ཟླ་བ་ཉི་མ་ལ་སོགས་ཀྱང་། །ནམ་མཁའི་ཉི་ཟླ་སོགས་སུ་འགྱུར། །གྲུབ་མཐར་གྱི་ན་སྨྲ་བ་པོ། །འདིས་ནི་དབང་བསྐུར་ དུས་སུ་ཡང་། །རྒྱུན་བཤགས་མ་བཟུང་སྔོན་རོལ་དུ། །བྱང་ཆུབ་གསུམ་པོ་གང་འདོད་ལ། །དམིགས་ནས་རྗེས་ཟློས་གྱིས་ཞེས་ཟེར། །སྡོམ་པ་བསྒྲག་ཚེ་རྩེ་མོ་ལས། །ཐེག་པ་དམན་ལ་འདོད་མི་བྱ། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་རྒྱབ་ཕྱོགས་མིན། ། 2-667 འཁོར་བ་དག་ཀྱང་ཡོངས་མི་སྤོང་། །ཞེས་པ་བསྒྲགས་ནས་བཟུང་བའི་ཚེ། །ཐེག་པ་དམན་ལ་འདོད་པ་སོགས། །འགལ་ཟླ་གསུམ་པོ་བཟུང་བ་འགལ། །ཀུན་སློང་ཐེག་དམན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས། །བླངས་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ བླ་མེད། །དམ་པ་བདག་གིས་གཟུང་བར་བག
【現代漢語翻譯】 證得預流果位者不會再墮落，安住于第三果位者，唯有斷除欲界煩惱者才能證得。 此外，在《毗奈耶經》中明確指出，即使是聲聞乘的修行者，更不用說阿羅漢，也並非都能獲得神通。你的宗義與此相悖。 僅僅因為道路是最深奧的，並不能保證所有被教化者都願意聽聞。否則，宣講三乘的次第將變得毫無意義。 佛陀不一定只對有情眾生宣講密法，而是根據有情眾生的根器和意樂來宣講相應的法門。 正如《喜金剛根本續》所說：『爲了引導有情眾生，應次第授予戒律，並依次引導他們學習四種宗義和四部密續。』 《楞伽經》中也說：『如同醫生根據病人的病情給予不同的藥物，佛陀也根據眾生的根器宣講相應的法門。』 龍樹菩薩說：『如同教孩子識字，先從字母開始，佛陀也根據眾生的根器宣講相應的法門。』 聖天菩薩也說：『宣講有、無、亦有亦無、非有非無，如同醫生根據病情施藥，一切法皆可成為對治之藥。』 這些經文都是可靠的依據。如果說密法是最終的道路，只能獲得最低的果位，這是對因果的誹謗。 如果金剛乘壇城中的本尊具有聲聞或獨覺的自性，那麼持有密咒誓言者，如果自認為是聲聞乘的修行者，住在壇城中七天，會有墮落的因由嗎？ 如果普明殿中的聲聞和獨覺是小乘自性者，那麼五族姓的坐騎，如獅子等，豈不也成了畜生自性？日月等豈不也成了虛空中的日月？ 宗義的誹謗者，在灌頂時說：『在接受皈依之前，隨你喜歡，觀想三菩提中的任何一個，然後跟著我念誦。』 在宣誓戒律時，從頂上說：『不要希求小乘，不要背棄眾生，不要捨棄輪迴。』 既然已經宣誓受持這些戒律，那麼希求小乘等三種相違之處，就與所受持的戒律相違背。 以小乘的發心受持菩提心，這與受持無上殊勝的菩提心相矛盾。
【English Translation】 One who has attained the Stream-enterer fruit will not fall back, and one who abides in the third fruit can only be attained by those who have abandoned desire. Furthermore, in the Vinaya Pitaka, it is clearly stated that even Sravaka practitioners, let alone Arhats, do not necessarily attain miraculous powers. Your tenet contradicts this. Just because a path is the most profound does not guarantee that all those to be tamed will be willing to listen. Otherwise, teaching the stages of the Three Vehicles would become meaningless. The Buddha does not necessarily teach the Tantric path to all beings to be tamed, but teaches according to the level and inclination of their minds. As stated in the Root Tantra of Hevajra: 'To guide beings to be tamed, one should gradually grant vows and gradually guide them to study the four tenets and four classes of tantras.' The Lankavatara Sutra also says: 'Just as a doctor gives different medicines to patients according to their illnesses, the Buddha also teaches the Dharma that is tolerable to sentient beings.' Nagarjuna said: 'Just as teaching a child to read begins with letters, the Buddha also teaches the Dharma that is tolerable to sentient beings.' Aryadeva also said: 'Teaching existence, non-existence, both existence and non-existence, and neither existence nor non-existence, just as a doctor prescribes medicine according to the illness, all dharmas can become antidotes.' These scriptures are reliable evidence. To say that the Mantrayana is the ultimate path but only attains the lowest fruit is a slander of cause and effect. If the deities in the Vajrayana mandala have the nature of Sravakas or Pratyekabuddhas, then for those who hold the Mantrayana vows, if they consider themselves Sravaka practitioners, will there be a reason for falling if they stay in the mandala for seven days? If the Sravakas and Pratyekabuddhas in the Kunrig chamber are of the Hinayana nature, then wouldn't the mounts of the five families, such as lions, also become animal nature? Wouldn't the sun and moon also become the sun and moon in the sky? The defamer of tenets says during the empowerment: 'Before taking refuge, contemplate on whichever of the three Bodhis you like, and then repeat after me.' When proclaiming the vows, from the top of the head, he says: 'Do not desire the Hinayana, do not turn your back on sentient beings, do not abandon samsara.' Since these vows have been proclaimed and taken, desiring the Hinayana and the three contradictory things contradicts the vows taken. Taking the Bodhicitta with the Hinayana motivation contradicts taking the supreme and excellent Bodhicitta.
ྱི། །ཞེས་སྨྲ་འདི་ནི་ཅི་ཞིག་ཡིན། །ཉན་ཐོས་ས་རུ་སེམས་བསྐྱེད་ན། །ཐེག་ཆེན་སྨོན་སེམས་སྤོང་དགོས་ཤིང་། །སྨོན་སེམས་སྤངས་ན་རྩ་ལྟུང་དུ། །འགྱུར་བར་རྒྱུད་ སྡེ་བཞི་ཆར་མཐུན། །གཞན་ཡང་རྒྱུད་སྡེ་ཕལ་ཆེར་དང་། །གྲུབ་པའི་དབང་གཞུང་བཟང་རྣམས། །འདི་ལ་གཅིག་ཏུ་གནོད་པ་སྟེ། །གཞུང་ལུགས་མཐོང་ཚེ་གསལ་བར་འགྱུར། །ཁ་ཅིག་བྱ་རྒྱུད་སྐྱེད་ཆོག་ལ། །བདག་བསྐྱེད་ སྤྱོད་རྒྱུད་གཞུང་འགྲེལ་གྱི། །ལུང་གིས་བསྒྲུབ་ཅིང་རིགས་པ་ཡང་། །བལྟས་པའི་བདེ་བ་ལམ་བྱེད་དང་། །རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་གཞི་གཉིས་པོ། །བདག་མདུན་གཉིས་ལ་བཤད་རུང་ན། །བསམ་གཏན་ཕྱི་མའི་གཞི་གཉིས་ཀྱང་། ། བདག་མདུན་གཉིས་སུ་རུང་བར་མཚུངས། །བདག་བསྐྱེད་མེད་པར་བཤད་པ་ནི། །བྱ་རྒྱུད་ཕལ་ལ་དགོངས་པ་འམ། །སྲོག་རྩོལ་ལ་སོགས་བསམ་གཏན་གྱི། །ཡན་ལག་བསྒོམ་པར་མི་ནུས་པའི། །གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་དགོངས་ ཞེས་ཟེར། །སྤྱོད་རྒྱུད་ལུང་གིས་བྱ་རྒྱུད་ལ། །བདག་བསྐྱེད་འགྲུབ་ན་བླ་མེད་ཀྱི། །ལུང་གིས་བསྐྱེད་རྫོགས་ཅིས་མི་འགྲུབ། །བྱ་སྤྱོད་གཉིས་ཀྱི་སྐྱེད་ཆོག་ལ། །བདག་བསྐྱེད་ཡོད་པར་ཁྱད་མེད་ན། །ཉམས་ལེན་ཁྱད་པར་གང་གིས་འབྱེད། ། 2-668 རྒྱུད་སྡེ་གོང་མའི་ལུང་དང་འགལ། །བལྟས་པའི་བདེ་བ་ལམ་བྱེད་ཀྱིས། བདག་བསྐྱེད་ཡོད་པར་མི་འགྲུབ་སྟེ། མདུན་བསྐྱེད་ཕོ་མོ་བལྟས་པ་ལ། །དམིགས་པས་ལམ་བྱེད་དེ་འགྲུབ་ཕྱིར། །རྒྱུད་སྡེ་གཉིས་ཀྱི་གཞི་ ཡི་དོན། །བདག་མདུན་གཉིས་སུ་མི་མཚུངས་ཏེ། །རྣམ་སྣང་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་ལས། །ཡི་གེ་དང་ནི་ཡི་གེ་སྦྱར། །དེ་བཞིན་གཞི་ལས་གཞིར་གྱུར་པ། །ཞེས་གསུངས་བསམ་གཏན་ཕྱི་མ་ལས། །སྒྲ་དང་སེམས་ དང་གཞི་ལ་གཞོལ། །ཞེས་པ་གཞི་ནི་གཅིག་གསུངས་ཕྱིར། །ཡི་གེ་གཉིས་དང་སྒྲ་སེམས་གཉིས། །སྔོན་འགྲོའི་དོན་དུ་མཚུངས་པས་ན། །དངོས་གཞི་གཞི་གཉིས་གཅིག་གི་ནི། །ཁྱད་པར་ཡོད་པས་དེ་གཉིས་ཀྱི། །བདག་ བསྐྱེད་ཡོད་མེད་ཁྱད་འགྲུབ་སྟེ། །བསམ་གཏན་ཕྱི་མའི་གཞི་ཡི་དོན། །མདུན་བསྐྱེད་ཉིད་ལ་བཤད་དགོས་ཕྱིར། །སྐྱོན་སྤོང་གཉིས་ཀྱང་མི་འཐད་དེ། །བྱ་རྒྱུད་ཕལ་ལ་བལྟས་པ་ཡི། །བདེ་བ་ལམ་བྱེད་མེད་འགྱུར་ བའམ། །ལམ་དང་གདུལ་བྱའི་གཙོ་བོ་གཉིས། །གོ་རིམ་ལོག་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །ཁ་ཅི ག་ངན་སོང་སྦྱོང་རྒྱུད་ལས། །གསུངས་པའི་གཙོ་བོ་ཕྱག་རྡོར་ལ། །རྒྱལ་ཆེན་བཞི་སོགས་ཀྱིས་བསྐོར་བའི། །དཀྱིལ་འཁོར་དྲུག་ གི་འཁོར་གྱི་ལྷ། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཞེས་སྨྲ། །སྒྲུབ་བྱེད་དྲིས་ཚེ་དམ་བཅའ་འགོད། །ལ་ལ་བླ་མ་གསུངས་ཞེས་ཟེར། །སྲོག་སྙིང་ཕུལ་ནས་དཀྱིལ་འཁོར་ལ། །བཀོད་པའི་ཕྱིར་དང་འཇིག་རྟེན་པ། །ཞེས་པའི་མིང་དང་ལྡན་ཕྱིར་དང་། ། 2-669 རྒྱུད་གསུངས་འཁོར་གྱི་ཚངས་པ་སོགས། །ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 那麼，這句話是什麼意思呢？如果於聲聞地發起菩提心，就必須捨棄大乘的發願心。如果捨棄發願心，就會變成根本墮罪，這是所有四部續都一致的觀點。此外，大多數續部和成就者的殊勝論典，都一致反對這種觀點。一旦見到這些論典，就會明白這一點。 有些人認為可以修持事續的生起次第，並且可以通過行續的論典和解釋，以及觀察到的安樂作為道用，來證明自生本尊是合理的。如果毗盧遮那現證（藏文：རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་，梵文天城體：वैरोचन अभिसम्बोधि，梵文羅馬擬音：Vairocana Abhisambodhi，漢語字面意思：毗盧遮那現證）的根本二者，可以解釋為自前二者，那麼後來的瑜伽部的根本二者，也同樣可以解釋為自前二者。 說沒有自生本尊，要麼是針對事續的大部分內容，要麼是針對那些無法修持命勤等瑜伽支分的所化眾生。如果通過行續的教證，可以成立事續的自生本尊，那麼為什麼不能通過無上瑜伽續的教證，來成立生圓次第呢？如果事續和行續的生起次第，在有自生本尊方面沒有區別，那麼修持的差別又在哪裡呢？ 這與更高的續部相違背。不能通過觀察到的安樂作為道用，來成立自生本尊，因為通過觀想面前的男女本尊，以對治的所緣來作為道用，才能成就這一點。兩個續部的根本意義並不相同，因為《毗盧遮那現證》中說：『文字與文字結合，同樣根本生於根本。』而《后瑜伽》中說：『專注于聲音、心和根本。』這裡說根本是一個。文字二者和聲音心二者，在作為前行方面是相同的，因此正行根本二者，存在差別，所以自生本尊的有無，就有了差別。因為《后瑜伽》的根本意義，必須解釋為面前本尊。 兩種辯解也都不合理，要麼事續的大部分內容，會變成沒有觀察到的安樂作為道用，要麼會變成道和所化眾生的主次顛倒的過失。有些人說，在《惡趣清凈續》中，所說的以金剛手（藏文：ཕྱག་རྡོར་，梵文天城體：वज्रपाणि，梵文羅馬擬音：Vajrapāṇi，漢語字面意思：手持金剛）為主尊，被四大天王等圍繞的六個壇城中的眷屬神，是世間自在者。如果問他們有什麼依據，他們就會列出誓言。有些人說這是上師說的。因為獻出命根后才安置在壇城中，並且具有『世間』之名，以及續部中所說的眷屬中的梵天等，都是世間神。
【English Translation】 So, what does this statement mean? If one generates Bodhicitta in the Hearer's ground, one must abandon the aspiration of the Great Vehicle. If one abandons the aspiration, it becomes a root downfall, which is consistent across all four Tantras. Furthermore, most Tantras and the excellent treatises of accomplished masters contradict this view. Once you see these treatises, it will become clear. Some argue that one can practice the generation stage of Kriya Tantra, and that self-generation is justified through the scriptures and commentaries of Charya Tantra, as well as using observed bliss as a path. If the two fundamentals of Vairocana Abhisambodhi (Tibetan: རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་, Sanskrit Devanagari: वैरोचन अभिसम्बोधि, Sanskrit Romanization: Vairocana Abhisambodhi, Literal meaning: Vairocana's Manifest Enlightenment) can be explained as self and front, then the two fundamentals of the later Yoga Tantra are similarly suitable for self and front. Saying there is no self-generation either refers to most of Kriya Tantra or to disciples who cannot meditate on the limbs of Yoga such as life force control. If self-generation in Kriya Tantra can be established by the scriptures of Charya Tantra, why can't the generation and completion stages be established by the scriptures of Anuttara Tantra? If there is no difference in having self-generation in the generation stages of Kriya and Charya Tantras, then what distinguishes their practices? This contradicts the scriptures of higher Tantras. Self-generation cannot be established by using observed bliss as a path, because that is achieved by focusing on the male and female deities in front as a path of antidotes. The fundamental meanings of the two Tantras are not the same, because the Vairocana Abhisambodhi states: 'Letters combine with letters, similarly the fundamental arises from the fundamental.' And the Later Yoga states: 'Focus on sound, mind, and the fundamental.' Here it says the fundamental is one. The two letters and the two of sound and mind are the same as preliminaries, therefore the main practice of the two fundamentals has a difference, so the presence or absence of self-generation has a difference. Because the fundamental meaning of the Later Yoga must be explained as the front generation. Both defenses are also unreasonable, either most of Kriya Tantra would become without observed bliss as a path, or it would become a fault of reversing the order of the path and the disciples. Some say that in the 'Purification of the Lower Realms Tantra,' the retinue deities in the six mandalas, with Vajrapani (Tibetan: ཕྱག་རྡོར་, Sanskrit Devanagari: वज्रपाणि, Sanskrit Romanization: Vajrapāṇi, Literal meaning: Vajra in Hand) as the main deity, surrounded by the Four Great Kings, etc., are worldly self-existing ones. If asked for proof, they list vows. Some say the Guru said so. Because they are placed in the mandala after offering the life essence, and because they have the name 'worldly,' and because the Brahmas, etc., in the retinue mentioned in the Tantra are worldly deities.
འི་ཕྱིར་ཞེས་འགོད་པར་བྱེད། །དེ་བཞིན་དཔལ་མཆོག་ལས་གསུངས་པའི། །མིང་པོ་ཁ་སྐོང་གི་དཔེ་ཕལ་ཆེར་ལས་འདི་བཞིན་འབྱུང་ཡང་། མིང་པོ་གསུམ་དང་སྲིང་མོ་ བཞི་དཔལ་མཆོག་ན་ཡོད་ཅིང་། ངག་དབང་ཆོས་གྲགས་ཀྱི་རྣམ་བཤད་ནའང་དེ་བཞིན་གསུངས་སོ། སྲིང་མོ་བཞི་བཞི་དང་། །སྨན་བླའི་ཁྱམས་ལ་བཀོད་པ་ཡི། །གནོད་སྦྱིན་ཚངས་པ་ལ་སོགས་པ། བཅུ་བདུན་ལྷ་ ཚོགས་འཇིགས་བྱེད་ཀྱི། །འཁོར་གྱི་གཤིན་རྗེ་ཕོ་མོ་དང་། །ལྷ་མོ་འདོད་ཁམས་དབང་ཕྱུག་དང་། །དཔལ་མགོན་གདོང་བཞི་གཉེན་པོ་དང་། །པུ་ཏྲ་ལ་སོགས་ལས་མཁན་དང་། །བྱ་ནག་ཁྱི་ནག་ལ་སོགས་པ། །སྤྲུལ་ པའི་ཕོ་ཉ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཞེས་སྨྲ། །འདི་དག་སངས་རྒྱས་རྣམ་འཕྲུལ་ལ། །སྐུར་འདེབས་ཡིན་པས་དགག་པར་བྱ། །རྒྱུད་སྡེ་བཞི་ཡི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། །གཙོ་བོ་ནས་བཟུང་མེ་རིའི་ བར། །གཙོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་འཕྲུལ་ལས། །མ་གཏོགས་རྒྱུད་ནི་ཐ་དད་དང་། །རྟེན་དང་བརྟེན་པ་རྫས་ཐ་དད། །གནས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམ་གཞག་ནི། །རྒྱུད་དང་གྲུབ་པའི་གཞུང་བཟང་དང་། །དམ་པའི་གསུང་ལས་ ཐོས་པ་མེད། །འདི་ནི་འདུས་པ་རྣམ་གཉིས་སོགས། །རྒྱུད་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་སྤྲུལ་བཤད་ཀྱི། །སྐབས་དང་རྩ་རྒྱུད་བརྟག་གཉིས་ལས། །འཆད་པ་པོ་ང་ཆོས་ཀྱང་ང་། །རང་གི་ཚོགས་ལྡན་ཉན་པ་ང་། །ཞེས་སོགས་རྟོགས་ན་འབད་མེད་འགྲུབ། ། 2-670 ཁྱད་པར་དཀྱིལ་འཁོར་དྲུག་པོ་ཡི། །འཁོར་རྣམས་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིན་ན། །བདག་བསྐྱེད་བསྙེན་པ་རྒྱས་པའི་ཚེ། །སྐྱེད་ཆོག་ཚུལ་ལུགས་ཇི་ལྟར་བྱ། །ཕྱག་རྡོར་ཐུགས་ཁར་བསྐྱེད་པ་ཡི། །འཇིག་རྟེན་པ་དེ་ངོ་ མཚར་ཆེ། །དཀྱིལ་འཁོར་དྲུག་པོ་འདི་དག་ལ། །བསྙེན་པ་རྒྱས་པ་མི་འཇུག་ན། །གྲགས་པ་རྒྱལ་མཚན་གསུང་རབ་ལས། །སྦྱོང་རྒྱུད་དཀྱིལ་འཁོར་བཅུ་གཉིས་ལ། །དཀྱིལ་འཁོར་སུམ་ཅུ་སོ་དྲུག་ཏུ། །ཕྱེ་བའི་མཚན་ གཞི་གང་ཡིན་སྨྲོས། །བདག་བསྐྱེད་ཚེ་ན་གཙོ་བོས་སྤྲུལ། །སྒྲུབ་ཚེ་ཡེ་ཤེས་དགུག་གཞུག་དང་། །མཆོད་ཚེ་སྒེག་སོགས་ཀྱིས་མཆོད་དང་། །བསྟོད་ཚེ་ཕྱག་འཚལ་ཚིག་བརྗོད་དང་། །རྒྱུན་བཤགས་སྐྱབས་འགྲོའི་ཡུལ་བྱས་དང་། །འཇུག་ ཚེ་མེ་ཏོག་འདོར་བ་དང་། །སྔགས་བཟླས་བུམ་ཆུས་དབང་བསྐུར་བ། །རྒྱུད་དང་གོང་མའི་གསུང་རབ་ལས། །འབྱུང་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིན་ཞེས། །སེམས་ལྡན་སུ་ཞིག་སྨྲ་བར་ནུས། །དེ་དག་གཙོ་འཁོར་ཁྱད་པར་ ལ། །ཡོད་མེད་སྨྲ་ན་རྒྱུད་དང་འགལ། །སྤྲུལ་པ་མཆོག་གི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ། །དབང་ཐོབ་ཙམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ས། །ཐོབ་དང་དཀྱིལ་འཁོར་དེ་ཡི་ལྷ། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཡོད་འགལ། །རྡོ་རྗེ་ལྕགས་ཀྱུ་ ལ་སོགས་ཀྱིས། །སྒོ་སྲུང་བྱས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནང་། །སྡོད་པར་ནུས་པའི་འཇིག་རྟེན་པ། །རང་རྒྱུད་པ་དེ་ཅི་འདྲ་ཞི
【現代漢語翻譯】 因此，應記錄『爲了』。同樣，在吉祥至尊（Śrīparamādya，梵文：श्रीपरमाद्य，Śrīparamādya，吉祥至尊）中所說的，大多數補名例子都如此。吉祥至尊中有三個兄弟和四個姐妹，語自在·法稱（Ngagwang Chödrag）的釋論中也如此說。四個姐妹，以及在藥師殿（sman bla'i khyams）中安放的，夜叉（gnod sbyin）、梵天（tshangs pa）等十七尊神眾，怖畏金剛（'jigs byed）眷屬中的閻羅王（gshin rje）男女，以及天女自在（lha mo 'dod khams dbang phyug），吉祥怙主四面（dpal mgon gdong bzhi）護法神（gnyen po），以及布扎（pu tra）等使者，以及黑鳥黑狗等，所有這些化身使者，都說是世間自生。說這些是佛陀的化現，是誹謗，應予駁斥。從四續部的壇城主尊開始，直到火堆，除了主尊本身的化現之外，續部是不同的，所依和能依的本體是不同的。關於安住的壇城分類，在續部和成就的善妙論典中，以及聖者的教言中，沒有聽聞過。這是集密二品等續部的壇城化現解釋的場合，以及根本續和二觀察中，『講者是我，法也是我，自己的眷屬是聽者，也是我』等等，如果能理解，就能毫不費力地成就。 特別是，如果六個壇城的眷屬都是世間神，那麼在自生、唸誦、增益的時候，應該如何進行生起次第的儀軌？在心間生起金剛手（phyag rdor）的世間神，真是太奇怪了。如果這六個壇城不進行唸誦和增益，那麼在名稱幢（Grags-pa rgyal-mtshan）的著作中，十二個清凈續部的壇城，分為三十六個壇城，其依據是什麼？在自生的時候，主尊會化現，在修的時候，會迎請和融入智慧尊，在供養的時候，會用嬉女等來供養，在讚頌的時候，會頂禮和唸誦詞句，將懺悔和皈依作為對境，在進入的時候，會拋灑鮮花，唸誦咒語，用寶瓶水來灌頂。因為這些都出自續部和上師的教言，所以誰能說它們是世間神呢？如果說這些主尊和眷屬有差別，那就與續部相違背。在殊勝化現的壇城中，僅僅通過獲得灌頂就能獲得成就的地位，以及那個壇城的本尊，如果說是世間自生，那就矛盾了。用金剛鉤等作為門衛守護的壇城中，能夠安住的世間自生神是什麼樣的呢？
【English Translation】 Therefore, it should be recorded as 'for the sake of'. Similarly, in what is said in Glorious Supreme (Śrīparamādya), most examples of supplementary names occur in this way. There are three brothers and four sisters in Glorious Supreme, and it is also said so in Ngagwang Chödrag's commentary. The four sisters, and the seventeen deities such as Yaksha (gnod sbyin), Brahma (tshangs pa) etc. placed in the Medicine Buddha Hall (sman bla'i khyams), the male and female Yama (gshin rje) in the retinue of Vajrabhairava ('jigs byed), and the goddess Desire Realm Empowerment (lha mo 'dod khams dbang phyug), the Glorious Protector Four-Faced (dpal mgon gdong bzhi) protector deity (gnyen po), and messengers such as Putra (pu tra), and black birds and black dogs, all these emanated messengers, are said to be worldly self-arisen. To say that these are emanations of the Buddha is slander and should be refuted. From the main deity of the mandala of the four tantras, up to the fire pit, except for the emanation of the main deity itself, the tantras are different, and the essence of the dependent and the depended are different. Regarding the classification of the abiding mandala, it has not been heard in the good treatises of the tantras and accomplishments, and in the words of the holy ones. This is the occasion for explaining the emanation of the mandala of the Guhyasamāja Two Stages and other tantras, and in the Root Tantra and the Two Examinations, 'The speaker is me, the Dharma is also me, my own retinue is the listener, also me' etc., if one can understand, one can effortlessly achieve. In particular, if the retinues of the six mandalas are all worldly deities, then how should the ritual of the generation stage be performed during self-generation, recitation, and increase? It is very strange that the worldly deity of Vajrapani (phyag rdor) is generated in the heart. If these six mandalas do not involve recitation and increase, then in the writings of Drakpa Gyaltsen (Grags-pa rgyal-mtshan), what is the basis for dividing the twelve purifying tantra mandalas into thirty-six mandalas? At the time of self-generation, the main deity will emanate, at the time of practice, the wisdom deity will be invited and absorbed, at the time of offering, offerings will be made with seductive women etc., at the time of praise, prostrations will be made and words will be recited, repentance and refuge will be taken as the object, at the time of entry, flowers will be scattered, mantras will be recited, and empowerment will be given with vase water. Because these all come from the tantras and the words of the gurus, who can say that they are worldly deities? If it is said that there is a difference between these main deities and retinues, then it contradicts the tantras. In the mandala of supreme emanation, the state of accomplishment is attained merely by obtaining empowerment, and the deity of that mandala, if it is said to be worldly self-arisen, then it is contradictory. What kind of worldly self-arisen deity is it that can abide in the mandala guarded by doorkeepers with vajra hooks etc.?
ག །སྒྲུབ་བྱེད་ལ་ཡང་དཔྱད་པར་བྱ། །དམ་བཅས་དམ་བཅའ་སྒྲུབ་ན་ནི། །ཕ་རོལ་དམ་བཅའ་བཟློག་པ་ཡིས། ། 2-671 དམ་བཅའ་དེ་ཉིད་འགོག་པར་འགྱུར། །རྗེ་བཙུན་མཁྱེན་པའི་དབང་པོ་དེས། །བསྙེན་པ་རྒྱས་པའི་ཆོས་གར་ནི། །རིགས་བཞི་ནས་ནི་འཁོར་ཡུག་བར། །ཀུན་རིག་ཐུགས་ཀར་བསྐྱེད་ནས་ནི། །སོ་སོར་བཀོད་པ་སྤྲུལ་ པའི་སྐུ། །ཉམས་ལེན་ཡིན་གསུངས་ཁྱད་པར་དུ། །སངས་རྒྱས་གང་ལ་གང་འདུལ་བ། །དེ་དང་དེ་ཡི་སྐུར་སྟོན་ཅེས། །འཁོར་ཡུག་བར་དུ་སྦྱར་ཏེ་གསུངས། །འདི་དང་ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་སྒྲོས་འགལ། །དེ་ལ་སྐྱོན་ སྤོང་འདི་སྐད་དུ། །ཀུན་རིག་འཁོར་ཡུག་ལྷ་རྣམས་ནི། །སངས་རྒྱས་ཡིན་ཞིང་ཅིག་ཤོས་ནི། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཞེས་སྨྲ། །ཀྱེ་མ་འདི་འདྲའི་ཚིག་གིས་ཀྱང་། །ཤེས་ལྡན་ངེས་པ་སྐྱེ་བ་རེ། །ཀུན་ རིག་དཀྱིལ་འཁོར་ཕྱི་རོལ་དུ། །འཁོར་ཡུག་ལ་བཀོད་ལྷ་ཀླུ་སོགས། །སངས་རྒྱས་ཡིན་ཞིང་ཕྱག་རྡོར་གྱི། །དཀྱིལ་འཁོར་ནང་བཀོད་ཡེ་ཤེས་པས། །སྒོ་སྲུང་བྱས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱང་། །འབྱུང་པོ་ཡིན་ན་འདི་ཙམ་ གྱི། །ཁྱད་པར་ཀུན་རིག་ཕྱག་རྡོར་གཉིས། །བཟང་ངན་དབང་ཆ་ཆེ་ཆུང་གང་། །བླ་མས་འཆད་ཚེ་ཟོར་ཡང་ཕྱིར། །འཇིག་རྟེན་པ་ཞེས་གསུངས་ཙམ་ལ། །བླ་མའི་གསུང་སྒྲོས་ཡིན་ནོ་ཞེས། །བླ་མ་མཆོག་ལ་ སྐུར་མི་བྱ། །སྲོག་སྙིང་ཕུལ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པ། །ཙམ་གྱིས་འཇིག་རྟེན་པར་འགྱུར་ན། །གདུལ་བྱ་དྲག་པོ་དབང་ཕྱུག་ཆེ། །འདུལ་བྱེད་ཧེ་རུ་ཀས་འདུལ་བའི། །རྣམ་འཕྲུལ་ཆ་ཤས་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་། །དེ་གཉིས་རྒྱུད་གཅིག་ཇི་ལྟར་འགྱུར། ། 2-672 དེ་སོགས་སངས་རྒྱས་རྣམ་འཕྲུལ་ལ། །རང་གི་བློ་ཚོད་སྦྱར་མི་རུང་། །འཇིག་རྟེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡི། །མིང་གིས་འཇིག་རྟེན་པར་འགྱུར་ན། །མི་ལ་སེང་གེའི་མིང་བཏགས་ཚེ། །སྣ་ཉག་རལ་པ་སྤྲུག་ པར་འགྱུར། །མིང་དོན་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ནི། །འབྲེལ་བར་འདོད་པ་རིག་བྱེད་གཞུང་། །ཡིན་ཕྱིར་རིགས་པའི་རྒྱལ་པོས་བཀག །མིང་ལ་དངོས་མིང་བཏག་མིང་གཉིས། །གསུང་རབ་འཆད་པ་ཀུན་ལ་གྲགས། །འཇིག་རྟེན་ཐ་ སྙད་ལ་ཡང་ཡོད། །འོན་ཀྱང་སྒྲུབ་བྱེད་གཙོ་བོ་ནི། །འདི་ཉིད་ལ་ནི་རེ་བར་སྣང་། །སྟོན་པས་རྒྱུད་སྡེ་གསུངས་པའི་ཚེ། །འཁོར་ལ་རང་རྒྱུད་པས་ཁྱབ་ན། །སྤྲུལ་པ་དང་ནི་རང་རྒྱུད་པའི། །འཁོར་ གཉིས་རྒྱུད་ལས་གསུང་དང་འགལ། །སྟོན་པས་རྒྱུད་སྡེ་འདི་གསུངས་ཚེ། །འཁོར་གྱི་ཚངས་སོགས་སྤྲུལ་པ་ཉིད། །ཡིན་ཕྱིར་ཀུན་རིག་འཁོར་ཡུག་ཏུ། །ཚང་བར་བཀོད་ཅིང་ཕྱག་རྡོར་གྱིས། །བརྟག་པ་ཕྱི་མ་གསུངས་པའི་ ཚེ། །སྲོག་སྙིང་ཕུལ་ནས་རང་ཉིད་ཀྱི། །དཀྱིལ་འཁོར་ལ་ནི་སོ་སོར་བཀོད། །དེ་ཚེ་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམ་དྲུག་འབྱུང་། །དཔལ་མཆོག་ལས་གསུངས་ལྷ་རྣམས་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་པའི། །སྒྲ
【現代漢語翻譯】 此外，還應對論證進行考察。如果以立宗來論證立宗，那麼，通過駁斥對方的立宗， 就能推翻那個立宗本身。至尊智者（杰尊·欽波）在興盛的本尊法舞中，從四種姓到輪圍山， 在普明（昆利）心中生起后，分別安立化身。他說這是修持的特別之處。『佛陀對何者應調伏，就示現為何者的形象』， 這樣結合輪圍山而說。這與您的說法相矛盾。對此進行辯解如下：普明輪圍山中的諸神， 是佛陀，而另一部分，說是世間自在者。唉，即使是這樣的話語，也能讓有識之士產生定解。 在普明壇城之外，安立於輪圍山的諸如天龍等，是佛陀，而金剛手（恰多杰）的，壇城內安立的智慧尊， 作為門衛的諸神也是，如果是世間神，那麼這兩者之間，普明和金剛手，好壞權力大小如何？ 上師講解時，僅僅因為容易理解，就說是世間神，不能因此就說，這是上師的說法，不能誹謗至尊上師。 僅僅因為示現獻出命根的方式，就變成世間神，那麼，對於強大的兇猛調伏對象，調伏者黑汝嘎（嘿汝嘎）調伏的， 僅僅是化身的一部分，這兩者怎麼會是同一體性呢？ 因此，對於佛陀的化身，不能用自己的思維去衡量。如果因為名為『世間神』，就變成世間神，那麼， 如果給一個人取名為『獅子』，難道他就會長出鬃毛並甩動尾巴嗎？因為名稱、意義和本體， 必須相關聯，這是聲明的論典，因此被理智之王所禁止。名稱有實名和假名兩種， 這在所有的經論講解中都很出名。在世間俗語中也有。然而，主要的論證， 似乎就在於此。當導師宣說續部時，如果眷屬全部是自在者，那麼，化身和自在者的， 兩種眷屬與續部的說法相矛盾。當導師宣說此續部時，眷屬中的梵天等都是化身。 因此，全部安立在普明輪圍山中，並且在金剛手的，後續儀軌宣說時，獻出命根后， 分別安立在自己的壇城中。那時會出現六種壇城。吉祥勝樂（丹巴喬）中所說的諸神也是，如果是世間自在者，那麼，論
【English Translation】 Furthermore, the proof should also be examined. If the proposition is proven by the proposition itself, then by refuting the opponent's proposition, that proposition itself will be overturned. The venerable omniscient one (Jetsun Khyenpai Wangpo), in the flourishing Dharma dance of the deity, from the four castes to the surrounding mountains, after generating Kunrig in his heart, separately established the emanations. He said this is the special aspect of practice. 'The Buddha manifests in the form of whoever needs to be tamed,' thus combining it with the surrounding mountains. This contradicts your statement. The defense for this is as follows: The deities in the Kunrig surrounding mountains, are Buddhas, while the other part, it is said, are worldly self-existing beings. Alas, even such words can give rise to certainty in the knowledgeable. Outside the Kunrig mandala, the gods and nagas, etc., arranged in the surrounding mountains, are Buddhas, while the wisdom beings arranged inside the Vajrapani (Chakdor) mandala, the deities who act as gatekeepers, if they are also worldly beings, then between these two, Kunrig and Vajrapani, what is the difference in terms of good and bad, power and size? When the lama explains, just for the sake of easy understanding, he says they are worldly beings, but one should not say that this is the lama's statement, and one should not slander the supreme lama. If merely showing the manner of offering the life essence turns them into worldly beings, then for the powerful and fierce beings to be tamed, the tamer Heruka (Heyruka) tames them, even just a part of the emanation, how can these two be of the same essence? Therefore, one should not measure the Buddha's emanations with one's own mind. If being called 'worldly being' turns them into worldly beings, then, if a person is named 'Lion', will he grow a mane and wag his tail? Because name, meaning, and essence, must be related, this is the declared treatise, therefore it is forbidden by the king of reason. Names have two types: real names and imputed names, this is well-known in all explanations of scriptures. It is also present in worldly parlance. However, the main proof, seems to rely on this. When the teacher speaks of the tantras, if the retinue is entirely self-existing, then the emanations and the self-existing, two retinues contradict the statements of the tantras. When the teacher speaks of this tantra, the Brahma and others in the retinue are all emanations. Therefore, they are all arranged in the Kunrig surrounding mountains, and in the subsequent ritual of Vajrapani, after offering the life essence, they are separately arranged in their own mandalas. At that time, six types of mandalas will appear. The deities mentioned in Glorious Supreme (Danpa Cho) are also, if they are worldly self-existing beings, then the argument
ུབ་བྱེད་སྔ་མ་ ལས་གཞན་མེད། །ཀུན་དགའ་སྙིང་པོས་སྤྲུལ་པར་བཤད། །སྨན་བླའི་གནོད་སྦྱིན་ལ་སོགས་པ། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་ན། །སྨན་བླའི་ཆོ་ག་བྱས་པ་ཀུན། །སྐྱབས་འགྲོའི་སྡོམ་པ་འཆོར་འགྱུར་ཏེ། །འཇིག་རྟེན་པ་ཡི་ལྷ་རྣམས་ལ། ། 2-673 ཕྱག་འཚལ་སྐྱབས་འགྲོ་བྱས་པའི་ཕྱིར། །ཞི་འཚོས་མདོ་ལས་གསུངས་པ་ཡི། །བདེ་གཤེགས་བརྒྱད་པོ་སངས་རྒྱས་སུ། །བྱས་ནས་སྐབས་དེར་དམ་ཆོས་བསྣན། །ལྷག་མ་སྐྱབས་གྲོལ་ལ་སོགས་པ། །འཇིག་རྟེན་འདས་དང་འཇིག་ རྟེན་པའི། །སྐུར་སྟོན་དགེ་འདུན་དུ་བྱས་ནས། །སྐྱབས་གནས་གསུམ་ལ་ཕྱག་མཆོད་སོགས། །ཡན་ལག་དྲུག་པོ་དངོས་སུ་སྦྱར། །བདུན་པ་མདོ་ཡི་སྨོན་ལམ་ཉིད། །སྦྱར་བ་སྨན་བླའི་ཆོ་ག་ཡིན། །དོན་ཡོད་རྡོ་ རྗེས་འཇིགས་བྱེད་ཀྱི། །གསུང་ལས་རྡོར་སེམས་ཡབ་ཡུམ་གྱི། །མངལ་ནས་གཤིན་རྗེ་ཕོ་བརྒྱད་ཕྱུང་། །སྲུང་འཁོར་རྩིབས་བརྒྱད་ལ་བཀོད་ནས། །རྡོར་སེམས་ཞུ་བའི་གཞལ་ཡས་དབུས། །འཇིགས་བྱེད་གཤིན་རྗེ་མོ་བརྒྱད་དང་། །བཅས་ པ་བསྐྱེད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། །དེ་དག་འབྱུང་པོར་སུས་སྨྲ་ནུས། །འདོད་ཁམས་དབང་ཕྱུག་འཇིག་རྟེན་པ། །ཡིན་ན་བྲམ་ཟེ་མཆོག་སྲེད་ཀྱིས། །དུས་གསུམ་སངས་རྒྱས་བསྐྱེད་པ་དང་། །རིགས་ལྔའི་ཡུམ་དུ་བཤད་དང་ འགལ། །གདོང་བཞི་གཉེན་པོ་འཇིག་རྟེན་པ། །ཡིན་ན་རྡོ་རྗེ་འཆང་དབང་གི །ཐུགས་ཀྱི་ཕྲིན་ལས་ལས་སྤྲུལ་དང་། །སྟོན་པའི་ཉིང་སྤྲུལ་དུ་བཤད་འགལ། །ལས་མགོན་ལྔ་པོ་འཇིག་རྟེན་པ། །ཡིན་ན་མགོན་པོ་ ལྕམ་དྲལ་གྱི། །ཐུགས་ཀའི་ས་བོན་ལས་བརྒྱུད་དེ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསྐྱེད་པ་འགལ། །སྤྲུལ་པའི་བྱ་ནག་ཁྱི་ནག་སོགས། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་ན། །སྤྲུལ་པའི་ཕོ་ཉ་ཞེས་བརྗོད་པའི། །ཚིག་དང་འགལ་བར་མི་འགྱུར་རམ། ། 2-674 དེས་ན་བརྩེ་ཆེན་ས་པཎ་གྱིས། །ཀྱེ་མ་བསོད་ནམས་དམན་པའི་མི། །ལྷ་སྐལ་ཆད་པ་འབྱུང་པོ་བསྒྲུབ། །ཅེས་གསུངས་ཡིད་ལ་བཞག་ནས་ནི། །ཡི་དམ་ཆོས་སྐྱོང་ཕལ་ཆེ་བ། །འབྱུང་པོ་ཡིན་ཞེས་མ་ སྨྲ་ཞིག །སྐྱབས་གནས་མཆོག་ལ་ཐེ་ཚོམ་གྱི། །རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར་ན་ཉེས་དམིགས་ཆེ། །དེས་ན་ཕན་པའི་གདམས་ངག་ནི། །ཉན་ཐོས་རང་རྒྱལ་སྐུར་སྟོན་ལ། །སངས་རྒྱས་བྱང་སེམས་སྤྲུལ་པ་དང་། །རང་རྒྱུད་པ་ དང་རྣམ་གསུམ་ཡོད། །ཚངས་དང་བརྒྱ་བྱིན་ལ་སོགས་པ། །འཇིག་རྟེན་ཆེ་དགུ་མཐའ་དག་དང་། །དུར་ཁྲོད་བདག་པོ་ཤ་ཟའི་ཚོགས། །འཇིག་རྟེན་ཆ་ལུགས་ལྡན་རྣམས་དང་། །རི་བོང་སྟག་དང་སེང་གེ་སོགས། །རིགས་ དྲུག་འགྲོ་བའི་གཟུགས་སྟོན་ཀུན། །སྔ་མ་བཞིན་དུ་རྣམ་གསུམ་ཡོད། །དེ་འདྲའི་རྣམ་དབྱེ་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི། །དགོངས་པ་ཡིན་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི། །རྣམ་འཕྲུལ་མཐའ་ཡས་ཤེས་པར་བྱ། །ལ་ལ་རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་ ལ། །དབང་བཞི་མེད་པས་དེ་ལ་ན
【現代漢語翻譯】 沒有其他行為，只有之前的行為。 根嘎寧波（昆迦寧波，藏傳佛教薩迦派高僧）說這是化身。 藥師佛的夜叉（藏語：གནོད་སྦྱིན་，梵語：yakṣa，夜叉）等等， 如果是世間自在者， 那麼進行藥師佛儀軌的所有行為， 都會導致皈依戒的喪失。 因為對世間神祇， 行頂禮和皈依。 寂護（夏智，古印度佛教大師）在經中說， 八位善逝（梵語：Sugata，如來）是佛， 然後在那個時候新增神聖的佛法。 其餘的皈依解脫等等， 將出世間和世間的， 身像示現作為僧眾， 對三皈依處行頂禮和供養等等， 將六支（藏語：ཡན་ལག་དྲུག་པོ།，六支供養）直接結合起來。 第七支是經中的祈願文字身。 結合起來就是藥師佛的儀軌。 無畏金剛（多吉洛卓，藏傳佛教術語）從怖畏金剛（梵語：Vajrabhairava，金剛怖畏）的， 教言中取出金剛薩埵（梵語：Vajrasattva，金剛薩埵）父母的， 子宮中取出閻魔（梵語：Yama，閻魔）八男。 佈置在守護輪（藏語：སྲུང་འཁོར།，梵語：rakṣā-cakra，守護輪）的八輻上， 在金剛薩埵融化的宮殿中央， 怖畏金剛與閻魔八女， 一起生起，因為這樣說過。 誰能說他們是鬼神呢？ 如果是欲界自在者， 那麼婆羅門（梵語：Brahmin，婆羅門）至愛（梵語：Śreṣṭha，至上）以貪愛， 生起過去、現在、未來三世的佛陀， 與說是五部佛母相矛盾。 四面怙主（藏語：གདོང་བཞི་，梵語：Caturmukha，四面大天）如果是世間者， 那麼與金剛持（梵語：Vajradhara，金剛持）的， 意之事業所化現， 與說是導師的化身相矛盾。 五部業尊（藏語：ལས་མགོན།）如果是世間者， 那麼怙主（藏語：མགོན་པོ།，梵語：Nātha，怙主）兄妹的， 心間種子字（藏文：ས་བོན།，梵文天城體：बीज，梵文羅馬擬音：bīja，漢語字面意思：種子）相續， 次第生起相矛盾。 化現的黑鳥、黑狗等等， 如果是世間自在者， 那麼說是化現的使者， 與這個詞語不矛盾嗎？ 因此，大悲者薩迦班智達（藏語：ས་པཎ་，藏傳佛教薩迦派高僧）說： 『唉！福德淺薄之人， 將本應是天人的，卻視為鬼神。』 記住這些話， 不要說大多數的本尊（藏語：ཡི་དམ་，梵語：Iṣṭadevatā，本尊）和護法（藏語：ཆོས་སྐྱོང་，梵語：Dharmapāla，護法）是鬼神。 因為這是對殊勝皈依處的懷疑之， 因，所以罪過很大。 因此，有益的教誨是： 聲聞（梵語：Śrāvaka，聲聞）、緣覺（梵語：Pratyekabuddha，緣覺）的身像示現， 有佛、菩薩的化身和， 自在者三種。 梵天（梵語：Brahmā，梵天）和帝釋天（梵語：Śakra，帝釋天）等等， 所有的大自在天， 尸陀林（梵語：Śītavana，尸陀林）主和食肉的眾生， 所有具有世間裝束者， 以及兔子、老虎和獅子等等， 所有示現六道眾生形象者， 如前一樣有三種。 因為這樣的區分是經續的， 密意，所以要了解佛陀的， 無量化現。 有些下部續典， 沒有四灌頂（藏語：དབང་བཞི།，梵語：Caturabhiṣeka，四灌頂），因此對那
【English Translation】 There is no other action than the previous action. Kunga Nyingpo (Kunjga Nyingbo, a high-ranking Sakya master in Tibetan Buddhism) said it was an emanation. The yakshas (Tibetan: གནོད་སྦྱིན་, Sanskrit: yakṣa) of the Medicine Buddha, etc., If they are worldly self-existent ones, Then all the rituals performed for the Medicine Buddha, Will cause the loss of the refuge vow. Because to the worldly gods, Prostrate and take refuge. Shantarakshita (Śāntarakṣita, a great Indian Buddhist master) said in the sutra, The eight Sugatas (Sanskrit: Sugata, Thus Come One) are Buddhas, And then at that time add the sacred Dharma. The remaining refuge liberation, etc., Take the form of the transcendent and the worldly, Manifestations as the Sangha, To the Three Jewels of Refuge, offer prostrations and offerings, etc., Directly combine the six branches (Tibetan: ཡན་ལག་དྲུག་པོ།, Sanskrit: ṣaḍaṅga, six-limbed offering). The seventh branch is the prayer itself in the sutra. Combining them is the ritual of the Medicine Buddha. Fearless Vajra (Dorje Lodro, a term in Tibetan Buddhism) from the Terrifier Vajra's (Sanskrit: Vajrabhairava, Vajra Terrifier), Teachings took out the Vajrasattva (Sanskrit: Vajrasattva, Diamond Being) parents', From the womb took out the eight Yamas (Sanskrit: Yama, Yama) sons. Arranged on the eight spokes of the protection wheel (Tibetan: སྲུང་འཁོར།, Sanskrit: rakṣā-cakra, protection wheel), In the center of the dissolving palace of Vajrasattva, The Terrifier Vajra with the eight Yama daughters, Arise together, because it was said like this. Who can say they are spirits? If they are desire realm self-existent ones, Then the Brahmin (Sanskrit: Brahmin, Brahmin) Most Beloved (Sanskrit: Śreṣṭha, Supreme) with attachment, Arises the Buddhas of the past, present, and future three times, Contradicts saying they are the five Buddha mothers. Four-faced Protector (Tibetan: གདོང་བཞི་, Sanskrit: Caturmukha, Four-faced Great Sky) if he is a worldly one, Then with Vajradhara's (Sanskrit: Vajradhara, Diamond Holder), Mind's activity manifested, Contradicts saying he is the emanation of the teacher. The five Karma Lords (Tibetan: ལས་མགོན།) if they are worldly ones, Then the Protector (Tibetan: མགོན་པོ།, Sanskrit: Nātha, Protector) siblings', Heart's seed syllable (Tibetan: ས་བོན།, Sanskrit Devanagari: बीज, Sanskrit Romanization: bīja, Chinese literal meaning: seed) lineage, Arising in sequence contradicts. Emanated black bird, black dog, etc., If they are worldly self-existent ones, Then saying they are emanated messengers, Doesn't it contradict this word? Therefore, the Great Compassionate Sakya Pandita (Tibetan: ས་པཎ་, a high-ranking Sakya master in Tibetan Buddhism) said: 'Alas! People of meager merit, Regard those who should be gods as spirits.' Remember these words, Do not say that most of the yidams (Tibetan: ཡི་དམ་, Sanskrit: Iṣṭadevatā, personal deity) and Dharma protectors (Tibetan: ཆོས་སྐྱོང་, Sanskrit: Dharmapāla, Dharma protector) are spirits. Because this is the cause of doubt about the supreme refuge, Therefore, the fault is great. Therefore, the beneficial teaching is: The manifestations of the Shravakas (Sanskrit: Śrāvaka, Hearer), Pratyekabuddhas (Sanskrit: Pratyekabuddha, Solitary Realizer), Have the emanations of Buddhas and Bodhisattvas and, Self-existent ones three types. Brahma (Sanskrit: Brahmā, Brahma) and Indra (Sanskrit: Śakra, Indra), etc., All the great self-existent gods, The lords of the charnel grounds (Sanskrit: Śītavana, charnel ground) and the groups of flesh-eaters, All those who have worldly attire, And rabbits, tigers, and lions, etc., All those who manifest the forms of the six realms of beings, Like before, there are three types. Because such distinctions are the tantras', Intent, therefore, one should understand the Buddhas', Limitless manifestations. Some lower tantras, Do not have the four empowerments (Tibetan: དབང་བཞི།, Sanskrit: Caturabhiṣeka, four empowerments), therefore to that
ི། །ལྟོས་པའི་རིམ་པ་གཉིས་མེད་ཀྱང་། །རིམ་གཉིས་ངེས་པར་འདོད་དགོས་ཏེ། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གཞུང་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཕྲིན་ཡིག་ལས། །བཅོམ་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱིས་ གསང་སྔགས་ལམ། །རིམ་པ་གཉིས་སུ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན། །ཞེས་གསུངས་སྡོམ་གསུམ་རབ་དབྱེ་ལས། །དབང་དང་རིམ་གཉིས་མི་ལྡན་པས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་བསྟན་པ་མིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར། །འོ་ན་རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་ལའང་། ། 2-675 དབང་བཞི་ཡོད་པ་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་གཞུང་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་ཡང་བསྟན་བཅོས་འདི་ཉིད་ལས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ལམ་ཞུགས་ནས། །མྱུར་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་འདོད་ན། །སྨིན་གྲོལ་གཉིས་ལ་འབད་ དགོས་པའི། །སྨིན་བྱེད་དབང་བཞི་ཉིད་ལ་ནི། །གསུངས་ཤིང་གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། །གལ་ཏེ་གསང་སྔགས་བསྒོམ་འདོད་ན། །ནོར་བ་མེད་པའི་དབང་བཞི་ལོངས། །ཞེས་སོགས་མཚུངས་པར་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །དབང་བསྐུར་བཞི་ ལ་མ་ལྟོས་པའི། །རིམ་གཉིས་སྔོན་མེད་གཏམ་ཡིན་ཏེ། །ས་བོན་འདེབས་ལ་མ་ལྟོས་པའི། །མྱུ་གུ་སྔོན་པོ་ཇི་བཞིན་ནོ། །བློ་ཡིས་རིམ་གྱིས་ལྷ་བསྐྱེད་ཙམ། །བསྐྱེད་པའི་རིམ་པའི་དོན་མིན་ཏེ། །བསྐྱེད་ རིམ་སྦྱང་གཞི་སྦྱོང་བྱེད་གཉིས། །སྦྱར་བ་ཉིད་ལ་གསུངས་ཕྱིར་རོ། །མཚན་མེད་རྣལ་འབྱོར་བསྒོམ་པ་ཙམ། །རྫོགས་པའི་རིམ་པའི་དོན་མིན་ཏེ། །རྫོགས་རིམ་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་ནི། །རྫོགས་པ་ཉིད་ལ་གསུངས་ཕྱིར་ རོ། །ཁ་ཅིག་བསྐྱེད་རྫོགས་རྣམ་གཉིས་ལ། །སྣང་བ་ལྷ་རུ་འཆར་བའི་དོན། །ཡིད་ངོར་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་ཡི། །ལྷ་དང་ཡེ་ཤེས་བསྒོམ་པའི་ཚེ། །རྟོག་གཉིས་ཅིག་ཅར་མི་འཇུག་པས། །ཡིད་ངོའི་སྣང་བ་ དེར་འཆར་བའི། །དོན་ཡིན་ཕྱི་རོལ་སྣང་བ་ཀུན། །ལྷ་རུ་འཆར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། །ལོག་ཤེས་ཉིད་དུ་ཐལ་ཕྱིར་དང་། །ཕྱི་རོལ་སྣང་བ་ལྷར་བསྒོམ་པས། །ལྷ་རུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། །རང་བཞིན་རྣམ་དག་ལྷ་མིན་ཕྱིར། ། 2-676 སོལ་བ་བརྡར་བས་དུང་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པས་སྲུབ་མཐའ་འཛུག་པ་མཐོང་། །འདི་ནི་རྣལ་འབྱོར་བླ་མེད་ཀྱི། །གནད་བཅོས་པ་ཡི་བདུད་ཀྱི་ཚིག །ཡིན་ཕྱིར་ལུང་དང་རིགས་པ་དང་། །ཁས་བླངས་འགལ་བས་དགག་ པར་བྱ། །དེ་ཡང་གསང་བ་འདུས་པ་ལས། །མདོར་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་རྣམས་ནི། །སངས་རྒྱས་ལྔར་ནི་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །རྡོ་རྗེའི་སྐྱེ་མཆེད་ཉིད་དག་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དཀྱིལ་འཁོར་མཆོག །ས་ནི་སྤྱན་ ཞེས་བྱ་བར་བཤད། །ཆུ་ཡི་ཁམས་ནི་མཱ་མ་ཀཱི། །གོས་དཀར་མོ་དང་སྒྲོལ་མ་ནི། །མེ་དང་རླུང་དུ་རབ་ཏུ་གྲགས། །ཞེས་གསུངས་དེ་དོན་སྤྱོད་བསྡུས་ལས། །ཐ་མལ་དངོས་པོ་རིགས་རྣམས་བརྒྱར། །ཕྱེ་ ནས་དེ་དག་འདུས་པ་ཡི། །དམ་པ་རིགས་བར ྒྱར་བསྒོམ་ཚུལ་གསུངས། །འདི་དང་ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་འགལ། །དེ་བཞིན་ཀྱེ་རྡོར་
རྩ་རྒྱུད་ལས། །ཕུང་པོ་ལྔ་དང་ཉོན་མོངས་ལྔ། །ཁམས་ལྔ་བཞི་དང་སྐྱེ་ མཆེད་དྲུག །བདག་མེད་ལྷ་མོ་བཅོ་ལྔ་ཡི། །ལྷ་རུ་བསྒོམ་པར་གསུངས་པ་འདི། །ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའི་གཉེན་པོ་ཡིན། །དེ་བཞིན་བདེ་མཆོག་བཤད་རྒྱུད་ལས། །ཕུང་པོ་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་བཅུ་བདུན། །རྣམ་སྣང་ལ་ སོགས་སངས་རྒྱས་སུ། །བསྒོམ་པར་གསུངས་ཤིང་སོ་སེན་སོགས། །ལུས་ཀྱི་ཁམས་ནི་ཉི་ཤུ་བཞི། །དཔའ་བོ་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞིར་ནི། །བསྒོམ་པར་གསུངས་དང་དེ་བཞིན་དུ། །འཕགས་ཡུལ་གྲུབ་ཐོབ་གསུངས་རྣམས་དང་། །བོད་ཡུལ་སྔོན་གྱི་སྔགས་འཆང་གི ། 2-677 མན་ངག་ཐམས་ཅད་ཁྱོད་ཀྱི་ནི། །གྲུབ་མཐའ་འདི་ཡི་གཉེན་པོ་ཡིན། །དེས་ན་སྤང་བྱ་དེ་དོར་བྱ། །སྣང་བ་ལྷ་ཡི་ངོ་བོར་ནི། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་རྣམ་དག་ནི། །དེ་བསྒོམ་ལྷ་རུ་མི་ འགྱུར་དང་། །དེ་འཆར་ལོག་ཤེས་ཡིན་པ་འགལ། །ལྷ་ཡི་ངོ་བོ་རང་བཞིན་གྱིས། །རྣམ་དག་མ་ཡིན་བརྟག་གཉིས་ལས། །ངེས་པར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །དག་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་བརྗོད། །ཕྱི་ནས་རེ་ རེའི་དབྱེ་བ་ཡིས། །ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ། །ཕུང་པོ་ལྔ་དང་དབང་པོ་དྲུག །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་འབྱུང་ཆེན་ལྔ། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་རྣམ་པར་དག །ཉོན་ མོངས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་སྦྱང་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར། །དེ་ཉིད་དག་པ་དང་པོ་ཡི། །སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་གྱི་ལྷ་ཡི་ནི། །དག་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་སྙམ་ན། །ལྷ་ཡི་རྣམ་པའི་གཟུགས་ཀྱིས་ ནི། །བཞིན་ལག་ཁ་དོག་གནས་པ་ནི། །སྐྱེས་པ་ཙམ་གྱིས་རྣམ་པར་གནས། །འོན་ཀྱང་བག་ཆགས་ཕལ་པས་སོ། །ཞེས་གསུངས་དང་ཅིས་མི་འགལ། །གཞན་ཡང་ལུགས་འདི་སྨྲ་བ་པོས། །སྦྱང་གཞི་མ་འོངས་འབྱུང་ འགྱུར་གྱི། །སྐྱེ་འཆི་བར་དོ་ཁོ་ན་དང་། །སྦྱོང་བྱེད་གནས་སྐབས་དེ་ཉིད་ཀྱི། །བསྐྱེད་པའི་རིམ་པ་ཁོ་ན་དང་། །སྦྱོང་ཚུལ་ཆོས་གསུམ་དོད་དུ་ནི། །སྐུ་གསུམ་འབྱུང་བར་སྒྲོ་བཏགས་པ། །གཞན་དུ་བཀག་ཟིན་ལྟ་བར་བྱ། ། 2-678 ཁ་ཅིག་སྣང་བའི་དངོས་ཀུན་ལ། །མཚན་ཉིད་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ཡི། །ཀུན་བརྟགས་གཞན་དབང་ཀུན་རྫོབ་ཉིད། །ཡིན་ཕྱིར་ལྷ་རུ་བསྒོམ་བྱ་མིན། །ཡོངས་གྲུབ་དོན་དམ་ལྷ་ཡིན་ཕྱིར། །བསྒོམས་པས་ལྷ་རུ་འགྱུར་ བ་སྟེ། །གློ་བུར་དྲི་མ་བྲལ་བའི་ཚེ། །དོན་དམ་ལྷ་ཉིད་མངོན་འགྱུར་ཕྱིར། །རྒྱུད་ལས་ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་སོགས། །དངོས་ཀུན་ལྷ་རུ་གསུངས་པ་ཡང་། །འདི་ལ་དགོངས་ཏེ་དེ་དག་གི །ཡོངས་གྲུབ་ལྷ་ ཉིད་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཡེ་ཤེས་ཚོགས་བསག་དུས་སུ་ཡང་། །སྤྲོས་བྲལ་ཉིད་ལ་ཨ་ཧཾ་ཞེས། །ང་རྒྱལ་འཇོག་པའང་འདི་ཉིད་དེ། །འོག་ཏུ་ལྷ་ནི་བསྒོམ་ཕྱིར་ལོ། །འདི་ལ་ལུང་རིགས་ཁས་བླངས་དང་། །འགལ་ བ་གསུམ་ལས་ལུང་འགལ་ནི། །ཀྱེ་རྡོར་རྩ་བའི་ར
【現代漢語翻譯】 根本續中說：『五蘊、五煩惱、五界、四和六處，以及十五位無我天女，觀想為本尊』，這與你的宗派是相違背的。同樣，勝樂續中說：『十七蘊、處、界，觀想為毗盧遮那等佛』，以及索森等二十四身體部位，觀想為二十四勇士。同樣，印度成就者們的教言，以及西藏早期持明者的所有口訣，都與你的宗派相違背。因此，應該捨棄那些需要捨棄的。將顯現視為本尊的自性，本來清凈，如果這樣觀想卻不能成為本尊，那麼這種顯現就是錯誤的認知，這是矛盾的。本尊的自性本來就不是清凈的。在二諦中，必須說一切事物的清凈即是真如。從外在的各個差別來稱呼本尊。』 爲了證明這一點，（經中說）『五蘊、六根、六處、五大種，自性清凈，煩惱和所知障需要凈化』，這與上述說法相違背。如果認為這只是最初清凈的證明，而不是本尊清凈的證明，那麼本尊的形象，如面容、手、顏色、姿勢等，僅僅是生起就存在，但仍然受到普通習氣的影響，這難道不矛盾嗎？ 此外，這種觀點的倡導者認為，需要凈化的對象僅僅是未來將要發生的生、死、中陰，而凈化的方法僅僅是當下生起次第，凈化的方式是將這三者對應於法、報、化三身。其他地方已經駁斥過這種觀點，可以參考。 有些人將一切顯現的事物分為三種自性：遍計所執是依他起，是世俗諦，因此不能觀想為本尊；圓成實是勝義諦，因為是本尊，所以觀想就能成為本尊；當去除暫時的垢染時，勝義本尊就會顯現。經典中說蘊、界、處等一切事物都是本尊，也是這個意思，因為它們的圓成實就是本尊。在積累智慧資糧時，也會在離戲的境界中執著『我』（藏文：ཨ་ཧཾ，梵文天城體：अहम्，梵文羅馬擬音：Ahaṃ，漢語字面意思：我），這也是因為下面要觀想本尊的緣故。 這種觀點在經教、理證和自相矛盾三個方面都存在問題。首先是經教上的矛盾，如《喜金剛根本續》...
【English Translation】 In the Root Tantra, it is said: 'The five aggregates, five afflictions, five elements, four [elements], and six sense bases, as well as the fifteen goddesses of selflessness, are to be visualized as deities.' This contradicts your doctrine. Similarly, in the Shri Chakrasamvara Tantra, it is said: 'The seventeen aggregates, sense bases, and elements are to be visualized as Vairochana and other Buddhas,' and the twenty-four parts of the body, such as Sosen, are to be visualized as twenty-four heroes. Similarly, the instructions of the Indian siddhas and all the oral instructions of the early Tibetan mantra holders contradict your doctrine. Therefore, those that should be abandoned should be abandoned. To regard appearances as the nature of deities, which are inherently pure, and yet not become deities through such visualization, is a contradictory and mistaken understanding. The nature of deities is not inherently pure. In the two truths, it must be said that the purity of all things is Suchness. Deities are named according to their external distinctions.' To prove this, (the scripture says) 'The five aggregates, six faculties, six sense bases, and five great elements are inherently pure, and afflictions and obscurations of knowledge should be purified,' which contradicts the above statement. If it is thought that this is only proof of the initial purity, not proof of the purity of the deity, then the form of the deity, such as face, hands, color, posture, etc., exists merely by arising, but is still influenced by ordinary habits. Is this not contradictory? Furthermore, the proponents of this view believe that the objects to be purified are only the future birth, death, and bardo, and the method of purification is only the generation stage of the present moment, and the way of purification is to correspond these three to the three bodies of Dharma, Sambhoga, and Nirmana Kaya. This view has been refuted elsewhere and can be referred to. Some people divide all appearing phenomena into three natures: the completely imputed is dependent origination, which is conventional truth, so it cannot be visualized as a deity; the perfectly established is ultimate truth, and because it is a deity, visualization can transform it into a deity; when temporary stains are removed, the ultimate deity will manifest. The scriptures say that all things such as aggregates, elements, and sense bases are deities, which also means this, because their perfectly established nature is the deity. When accumulating wisdom accumulation, one also clings to 'I' (藏文：ཨ་ཧཾ，梵文天城體：अहम्，梵文羅馬擬音：Ahaṃ，漢語字面意思：I) in the state of non-proliferation, also because one will visualize the deity below. This view has problems in three aspects: scriptural contradiction, logical contradiction, and self-contradiction. First, there is scriptural contradiction, such as in the Root Tantra of Hevajra...
ྒྱུད་ཉིད་ལས། །ངེས་པར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ཞེས་སོགས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ནི། །ཕྱི་ནས་ཀུན་རྫོབ་སྤྲོས་པ་ཀུན། །ལྷ་རུ་བསྒོམ་པར་གསུངས་པ་ དང་། །ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་འདི་ཉིད་འགལ། །བསྒོམ་གཞི་ཆོས་དབྱིངས་ཉིད་ཡིན་ན། །རེ་རེ་ཞེས་པ་དང་འགལ་ཏེ། །རེ་རེ་ཞེས་པ་སོ་སོའི་ཚིག །ཆོས་དབྱིངས་སོ་སོར་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་བརྟག་པ་ ཕྱི་མར་ཡང་། །ཀུན་རྫོབ་གཟུགས་སུ་གནས་ནས་ནི། །དེ་རྣམས་བདེ་གཤེགས་རིགས་སུ་འགྱུར། །བུད་མེད་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་འདི། །ཇི་ལྟར་སྐྱེས་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་ཐ་སྙད་ཚུལ་ལས་ནི། །དེ་ཡི་རིགས་སུའང་དེ་འགྱུར་རོ། ། 2-679 ཞེས་གསུངས་བཤད་རྒྱུད་གུར་ལས་ཀྱང་། །དོན་ལ་འགལ་བ་ཡོད་མིན་ཡང་། །རྒྱལ་བའི་དངོས་པོས་སྦྱངས་པ་ཡོད། །ཀུན་རྫོབ་གཟུགས་སུ་གནས་ནས་ནི། །འཁོར་ལོའི་གཟུགས་ཀྱི་ཆོས་ཙམ་བརྟག །ཅེས་གསུངས་དེ་བཞིན་གསང་ འདུས་ལ། །སོགས་པའི་རྒྱུད་སྡེ་ཐམས་ཅད་ལས། །ཀུན་རྫོབ་སྤྲོས་པའི་དབྱེ་བ་ཀུན། །ལྷ་རུ་བསྒོམ་པར་གསུང་དང་འགལ། །རིགས་པས་ཀྱང་ནི་གནོད་པ་སྟེ། །གཞན་དབང་གིས་བསྡུས་ཆོས་ཅན་ལ། །ཐ་མལ་རྣམ་ རྟོག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །དེ་དག་ལྷ་རུ་བསྒོམ་དགོས་ཏེ། །གཞན་དུ་སྲིད་པའི་འཆིང་བ་ལས། །གྲོལ་བའི་ཐབས་ནི་མེད་པར་གསུངས། །དེ་ཡང་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཉིད་ཀྱིས། །ཐ་མལ་རྣམ་རྟོག་རྒྱུན་དེ་ལས། །གཞན་ དུ་སྲིད་པའི་འཆིང་བ་མེད། །དེ་དང་རྣམ་པ་འགལ་བའི་སེམས། །གང་ཡིན་ཀུན་རྟོག་སྣང་མི་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིས་ལེགས་པར་གྲུབ། །ཆོས་དབྱིངས་སྤྲོས་བྲལ་རང་ངོས་ནས། །ལྷ་རུ་བསྒོམ་ན་སྤྲོས་མེད་ ལ། །སྤྲོས་པར་བྱས་ཕྱིར་སྤྲོས་པ་གཞན། །འགོག་པ་ཐབས་ནི་མེད་པར་འགྱུར། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་བརྟག་གཉིས་ལས། །བསྐྱེད་པའི་རིམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱིས། །བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་གྱིས་སྤྲོས་པ་བསྒོམ། །ཞེས་གསུངས་གཞན་ཡང་ དེ་ཉིད་ལས། །སྒོམ་པ་པོ་མེད་བསྒོམ་པའང་མེད། །ལྷ་མེད་སྔགས་ཀྱང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་པ་སྤྲོས་པ་སྤྲོས་མེད་དུ། །བྱེད་པའི་ལུང་ཡིན་བཟློག་པ་མིན། །སྒྲ་དང་རྟོག་པའི་ཡུལ་གྱུར་པའི། །ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ། 2-680 ཐ་མལ་རྣམ་རྟོག་བཟློག་ཆེད་དུ། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའམ་ཆོས་དབྱིངས་མར། །བསྒོམ་པར་རྒྱུད་གཞུང་རྣམས་ལས་གསུངས། །འདི་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ལྷར་བསྒོམ་ཞིང་། །དོན་དམ་སྤྲོས་བྲལ་རང་ངོས་ནས། །ལྷར་མི་བསྒོམ་པའི་རིགས་ པ་ཡིན། །གང་ལ་སྨད་ན་རྩ་བ་ཡི། །ལྟུང་བ་བརྒྱད་པ་འབྱུང་བའི་གཞི། །ཆོས་ཉིད་ཡིན་ན་རིགས་པས་གནོད། །ཆོས་ཅན་ཡིན་ན་ཁས་བླངས་འགལ། །ཁས་བླངས་འགལ་བ་བསྟན་བྱ་སྟེ། །བསྐྱེད་པའི་རིམ་ པས་ཐུན་མོང་ཉིད། །འགྲུབ་ཀྱི་མཆོག་མི་འགྲུབ་པ་དང་། །བསྐྱེད་པའི་རིམ་པས་གང་བསྒོམ་པ། །དོན་དམ་ཆོས་
【現代漢語翻譯】 在《幻化網續》中說：『必須將一切事物，如是性（tathatā，事物的真實本性）的顯現，從外在的世俗顯現，觀想為天神。』這與你的宗義相矛盾。如果觀想的基礎是法界（dharmadhātu，一切法的本性），那麼就與『一一』相矛盾，因為『一一』是指各個不同的事物。法界不是各個不同的，同樣，在後續的觀察中也說：『從世俗的色蘊（rūpaskandha，構成經驗的五蘊之一，指物質形態）出發，它們會轉變為如來種姓（tathāgatagotra，成佛的潛能）。女性的特徵也是如此，就像她們出生時一樣。從世俗名言的角度來看，她們也會轉變為那種種姓。』 《集密續》也說：『實際上並沒有矛盾，而是通過佛陀的實相來凈化。從世俗的色蘊出發，僅僅觀察壇城的形態。』同樣，在《密集金剛續》等所有續部中，將世俗顯現的一切差別，觀想為天神，這與你的觀點相矛盾。從理證的角度來看，這也是有問題的，因為凡是被他者所控制的事物，都具有凡夫的分別念。因此，必須將它們觀想為天神，否則，就沒有從輪迴的束縛中解脫的方法。正如耶謝夏布（Ye-shes-zhabs，智足）所說：『除了凡夫的分別念之外，沒有其他的輪迴束縛。與此相反的心，無論是什麼樣的分別念，都不會改變顯現。』 這段話很好地證明了這一點。如果從法界離戲的自性出發，觀想為天神，那麼對於離戲而言，由於進行了觀想，就會產生其他的戲論，這樣就無法阻止戲論。正如《二觀察續》所說：『通過生起次第（utpattikrama，密宗修行的第一階段）的瑜伽，苦行者觀想戲論。』此外，該續還說：『沒有觀想者，也沒有觀想的對象，沒有天神，也沒有咒語。』 這段話是說將戲論轉化為離戲，而不是相反。因為聲音和概念的對象是世俗的法界，爲了遣除凡夫的分別念，因此，續部經典中說要觀想金剛薩埵（Vajrasattva，一種本尊）或法界母（Dharmadhātu-mātā，一種智慧女神）。這也是將世俗觀想為天神，而從勝義（paramārtha，最終的真實）離戲的自性出發，不觀想為天神的理證。如果誹謗它，就會成為根本墮罪（mūlāpatti，違背誓言的嚴重行為）的第八條的根源。如果是法性（dharmatā，法的本性），那麼就會受到理證的損害；如果是法（dharma，事物），那麼就與承諾相矛盾。需要指出的是，與承諾相矛盾之處在於，通過生起次第，可以成就共同的成就，但無法成就殊勝的成就；通過生起次第所觀想的，是勝義的法。
【English Translation】 In the Guhyagarbha Tantra, it says: 'It is necessary to contemplate all things, the suchness (tathatā, the true nature of things) of appearances, from the external mundane appearances, as deities.' This contradicts your tenet. If the basis of contemplation is the dharmadhātu (the nature of all phenomena), then it contradicts 'each and every,' because 'each and every' refers to individual things. The dharmadhātu is not individual. Similarly, in the subsequent examination, it also says: 'Starting from the mundane form aggregate (rūpaskandha, one of the five aggregates that constitute experience, referring to material form), they will transform into the tathāgatagotra (the potential for Buddhahood). The characteristics of women are also the same, just as they are born. From the perspective of mundane terminology, they will also transform into that gotra.' The Guhyasamāja Tantra also says: 'In reality, there is no contradiction, but it is purified through the reality of the Buddha. Starting from the mundane form aggregate, merely examine the form of the mandala.' Similarly, in all tantras such as the Guhyasamāja Tantra, contemplating all the distinctions of mundane appearances as deities contradicts your view. From the perspective of reasoning, this is also problematic, because whatever is controlled by others has the ordinary conceptual mind. Therefore, it is necessary to contemplate them as deities, otherwise, there is no method to liberate from the bonds of samsara. As Ye-shes-zhabs (Jñānapāda) said: 'Apart from the ordinary conceptual mind, there is no other bond of samsara. The mind that is contrary to this, whatever kind of conceptualization it may be, will not change the appearance.' This statement well proves this point. If, starting from the self-nature of the dharmadhātu free from elaboration, one contemplates it as a deity, then for that which is free from elaboration, because of the contemplation, other elaborations will arise, and there will be no way to prevent elaboration. As the Two Examinations Tantra says: 'Through the yoga of the generation stage (utpattikrama, the first stage of tantric practice), the ascetic contemplates elaboration.' Furthermore, that tantra also says: 'There is no contemplator, nor is there an object of contemplation, there is no deity, nor is there a mantra.' This statement is about transforming elaboration into non-elaboration, not the other way around. Because the object of sound and concept is the mundane dharmadhātu, in order to dispel the ordinary conceptual mind, therefore, the tantric scriptures say to contemplate Vajrasattva (a deity) or Dharmadhātu-mātā (a wisdom goddess). This is also the reasoning for contemplating the mundane as a deity, while from the self-nature of the ultimate (paramārtha, the ultimate truth) free from elaboration, not contemplating as a deity. If one slanders it, it will become the root of the eighth root downfall (mūlāpatti, a serious violation of vows). If it is dharmatā (the nature of dharma), then it will be harmed by reasoning; if it is dharma (things), then it contradicts the commitment. It needs to be pointed out that the contradiction with the commitment is that through the generation stage, common accomplishments can be achieved, but supreme accomplishments cannot be achieved; what is contemplated through the generation stage is the ultimate dharma.
སྐུ་ཡིན་པ་འགལ། །བསྐྱེད་རིམ་བསྒོམ་པའི་འབྲས་བུ་ནི། །གཟུགས་སྐུ་ཡིན་ན་ཆོས་ཉིད་ནི། །གཟུགས་ སྐུར་འགྱུར་བ་བཟློག་ཏུ་མེད། །དེ་ཡང་འདོད་ན་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ། །ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཞིང་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །དོན་དམ་ཡིན་པར་ཁས་བླངས་པའི། །རང་གི་གྲུབ་མཐའ་ཉིད་དང་འགལ། །བསྐྱེད་རིམ་གཟུགས་སྐུའི་རྒྱུ་མིན་ ན། །རྫོགས་རིམ་ཆོས་སྐུའི་རྒྱུ་ཉིད་དུ། །འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་བསྐྱེད་རྫོགས་གཉིས། །སྐུ་གཉིས་རྒྱུར་ནི་རྒྱུད་ལས་གསུངས། །སྦྱང་གཞི་སྦྱོང་བྱེད་འཆོལ་བ་ཡི། །རྣམ་གཞག་ངན་པ་འདི་དོར་ལ། །དོན་དམ་སྤྲོས་བྲལ་ མ་རྟོགས་པས། །ཀུན་རྫོབ་འཁོར་བའི་ཕུང་སོགས་ཀྱི། །སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བ་ཀུན། །འཆིང་གྲོལ་ཀུན་གྱི་གཞི་ཡིན་པས། །ལྷ་ཡི་ངོ་བོར་རང་བཞིན་གྱི། །རྣམ་པར་དག་ཕྱིར་ལྷ་བསྒོམས་པས། །ལྷ་རུ་འགྱུར་བར་གསུངས་པ་འདི། ། 2-681 རྒྱུད་དང་གྲུབ་པའི་གཞུང་བཟང་གི །དགོངས་པ་ཡིན་ཕྱིར་གསེར་རྒྱན་ལྟར། །བློ་གྲོས་ལུས་ལ་འདོགས་པར་གྱིས། །ད་ནི་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་དང་། །འཕྲལ་གྱི་ལག་ལེན་འགའ་ཞིག་ཀྱང་། །འཁྲུལ་ན་བསྟན་ལ་གནོད་ མཐོང་ནས། །ཆེ་ལོང་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པར་བྱ། །ལྷ་རྣམས་ཚིམ་པར་བྱ་བ་དང་། །སྔགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་འབྱིན་པའི་ཕྱིར། །རྫས་སྔགས་གྲངས་མཉམ་བགྲངས་པ་ཡི། །སྦྱིན་སྲེག་བྱ་བར་རྒྱུད་ལས་གསུངས། །དེང་སང་སྦྱིན་ སྲེག་བྱེད་པ་འགའ། །རྫས་སྔགས་བཅུ་ཙམ་ཡུན་ཚོད་ལ། །གཅིག་བཅུ་ཉི་ཤུ་སུམ་ཅུ་སོགས། །བརྗོད་ནས་བརྒྱ་ཐམ་ཐལ་ལོ་ཞེས། །སྐད་པོ་ཆེ་ཡིས་ལོགས་ནས་བགྲངས། །དེ་ཡང་སྦྱིན་སྲེག་གྲངས་སུ་བྱེད། །འཆི་ བསླུའི་ཚེ་ན་འཆི་བདག་ལ། །བྲེ་སྲང་ཞོ་ཆས་རྫས་གཞལ་ཚེ། །འདི་འདྲའི་མགོ་སྐོར་བྱེད་པ་བཤད། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་སངས་རྒྱས་ལ། །མགོ་སྐོར་བྱེད་པ་ཨེ་མ་མཚར། །འདི་ཡིས་འབྲས་བུ་ཅི་ཞིག་ འགྲུབ། །དེས་ན་རྫས་སྔགས་རེ་རེ་བཞིན། །བགྲངས་པའི་གྲངས་ཀྱིས་ལས་བཞི་ལ། །སོ་སོའི་རྫས་སྔགས་གཙོར་བྱས་པའི། །བསྙེན་པའི་བཅུ་ཆ་བསྒྲུབ་པར་བྱ། །ཁ་ཅིག་གཏོར་མགྲོན་ལ་སོགས་པའི། །མདུན་བསྐྱེད་གཤེགས་ཚེ་ དམ་ཚིག་པ། །གཤེགས་ནས་ཡེ་ཤེས་པ་རང་ལ། །བསྡུ་སྟེ་དེ་ཡི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། །དེ་གཉིས་བཟང་ངན་ཐ་དད་ཕྱིར། །ངན་པ་གཤེགས་ནས་བཟང་པོ་ནི། །རང་ལ་བསྡུ་བ་ཡིན་ཞེས་ཟེར། །འདི་འདྲ་བླུན་པོའི་རིགས་པ་སྟེ། ། 2-682 འོ་ན་མགྲོན་བཟང་བོས་པའི་ཚེ། །བསྙེན་བཀུར་བྱས་རྗེས་མགྲོན་བཟང་ཉིད། །འཁོར་དུ་བསྡུས་ནས་དེའི་ཚབ་ཏུ། །གཡོག་ངན་གཞན་ཞིག་གཏོང་དགོས་འགྱུར། །ཡོ་གར་བདག་ཉིད་དམ་ཚིག་པར། །བསྐྱེད་ནས་ཡེ་ཤེས་པ་ བཅུག་སྟེ། ཆོ་ག་ཚར་ནས་གཤེགས་པའི་ཚེ། །ཚུལ་འདི་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མི་མཚུངས། །ལུང་རིགས་མན་ངག་མེད་པ་ཡི། །གྲུབ་མཐའ་བླུན་པོའི་ཁྱད་ནོར་ཡིན། །དེ་གཉིས་
【現代漢語翻譯】 若謂是色身，則不應理。修習生起次第之果，若是色身，其法性，必將恒常是色身，無法改變。若你也這樣認為，那麼色身是世俗諦，法身是勝義諦，這與你所承認的自宗相違背。若生起次第不是色身之因，那麼圓滿次第就不能成為法身之因。生起次第和圓滿次第二者，經典中說是二身之因。應捨棄這種混淆所凈與能凈的惡劣分別。由於未能證悟勝義諦的離戲，世俗中顯現的輪迴蘊等種種現象，既是繫縛之基，也是解脫之基。因此，爲了使自性清凈，觀修本尊，經典中說由此可轉化為本尊。這正是經續和殊勝論典的密意所在，應如金飾般，將智慧佩戴于身。 現在，對於道的支分和一些暫時的實修，若有錯謬，則會損害教法，因此略作闡述。爲了使本尊歡喜，併產生真言之果，經典中說應修持等同於事物和真言數量的火供。如今，有些修持火供者，在有限的時間內，僅唸誦事物和真言約十遍，或一、二十、三十遍等，然後大聲宣佈『已滿百遍』，並將其計入火供的數量。這就像在贖命時，用斗、秤等量度物品獻給死主一樣，講述著這種欺騙行為。凡夫俗子竟然欺騙佛陀，真是令人驚歎！這樣做能成就什麼果報呢？因此，對於每一種事物和真言，應按照其數量，修持四種事業，並完成以各自事物和真言為主的近分修持的十分之一。 有些人認為，在供養朵瑪（藏文：གཏོར་མ，梵文天城體：बलि，梵文羅馬擬音：bali，漢語字面意思：食子）等賓客時，前迎請來的誓言尊，在賓客離去後，應將誓言尊收回自身，理由是二者有善惡之分，惡者離去後，應將善者收回自身。這種說法實屬愚癡之見。那麼，當迎來善良的賓客時，在款待之後，是否也應將善良的賓客收為己用，然後派遣一個惡仆代替呢？在瑜伽中，將自己觀為誓言尊，然後迎請智慧尊安住其中，儀軌結束后，智慧尊離去時，為何不採取同樣的做法呢？這種沒有教理依據的宗派觀點，實乃愚者的特殊財產。這二者……
【English Translation】 It is contradictory to be a physical body. The result of practicing the generation stage is that if it is a physical body, then the nature of reality is that it will inevitably transform into a physical body. If you also agree with that, then the physical body is the conventional truth, and the Dharma body is the ultimate truth, which contradicts your own established doctrine. If the generation stage is not the cause of the physical body, then the completion stage will not become the cause of the Dharma body. The generation stage and completion stage are both taught in the tantras as the cause of the two bodies. Abandon this bad distinction that confuses what is to be purified and what purifies. Because the ultimate truth of freedom from elaboration has not been realized, all the various appearances of cyclic existence, such as the aggregates, are the basis for both bondage and liberation. Therefore, in order to purify the nature of reality as the essence of the deity, by meditating on the deity, it is taught that one will transform into the deity. This is the intention of the tantras and the excellent treatises of the accomplished ones, so adorn your body with wisdom like a golden ornament. Now, regarding the limbs of the path and some immediate practices, seeing that mistakes would harm the teachings, I will speak only in brief. In order to satisfy the deities and bring forth the fruit of mantras, the tantras teach that one should perform fire offerings with an equal number of substances and mantras. Nowadays, some who perform fire offerings recite about ten substances and mantras for a limited time, or one, ten, twenty, thirty, etc., and then loudly announce 'a hundred have been completed,' and count them separately. They also count that as the number of fire offerings. It is said that this is like measuring substances with bushels and scales to offer to the Lord of Death in order to avert death. How amazing that ordinary beings deceive the Buddhas! What fruit will be accomplished by this? Therefore, for each substance and mantra, one should accomplish one-tenth of the recitation, focusing on the respective substances and mantras for the four activities. Some say that when offering tormas (Tibetan: གཏོར་མ, Sanskrit Devanagari: बलि, Sanskrit Romanization: bali, Chinese literal meaning: food offering) to guests, after inviting the commitment being, when the guests depart, the commitment being should be withdrawn back into oneself, because the two are different in good and bad. After the bad one departs, the good one should be withdrawn back into oneself. Such a statement is truly foolish. Then, when welcoming a good guest, after treating them with hospitality, should the good guest also be taken back for oneself, and then send a bad servant in their place? In yoga, after visualizing oneself as the commitment being and inviting the wisdom being to dwell within, when the ritual is completed and the wisdom being departs, why is the same method not used? This sectarian view, which lacks scriptural reasoning and oral instructions, is truly the special property of fools. These two...
བཟང་ངན་ཐ་དད་དུ། །འཛིན་པ་ཡོད་ པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས། །སྤྱན་དྲངས་པ་ཉིད་གཤེགས་དགོས་ཏེ། །ཚོགས་བསག་ཞིང་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །བཟང་ངན་ཐ་དད་འཛིན་མེད་ན། །དེ་འདྲའི་བླང་དོར་བྱ་ཅི་དགོས། །མི་འཁྲུགས་མགོན་པོའི་དཀྱིལ་འཁོར་སོགས། །ཚུལ་ བཞིན་བྲིས་ནས་གནམ་རྒྱན་ལ། །བཏགས་པས་དེ་འོག་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི། །བསོད་ནམས་སྤེལ་ཕྱིར་མཁས་རྣམས་མཛད། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་འཁོར་གྱི་དབུ། །ཕྱིར་བསྟན་བྲིས་ན་བློས་སློང་ཚེ། །དབུ་རྣམས་ཐུར་བསྟན་འབྱུང་བས་ ན། །ལྷ་མགོ་ནང་དུ་བསྟན་ཞེས་ཟེར། །འོ་ན་གཞལ་ཡས་ཁང་ལ་ཡང་། །མདའ་ཡབ་པུ་ཤུ་ལ་སོགས་པ། །ནང་ནས་རིམ་བཞིན་བྲིས་ནས་ནི། །རྩིག་པ་ཕྱི་རུ་འདྲི་དགོས་འགྱུར། །དེ་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ གཞས་ཡས་ཀྱི། །སྟེང་དུ་འོག་གཞི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། །ལྷ་སོགས་མཚན་མ་གཏན་མེད་པར། །འོག་གཞི་ཁོ་ན་འདྲི་དགོས་འགྱུར། །གཙོ་ཞལ་ཤར་བསྟན་འདྲི་ན་ནི། །བློས་སློང་ཚེ་ན་ནུབ་བསྟན་འགྱུར། །ནུབ་བསྟན་འདྲི་ན་དེ་འདྲ་བའི། ། 2-683 དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱ་བོད་སུ་ཡིས་བྱས། །འོག་གཞིར་སྤྱི་གཙུག་བསྟད་ནས་ནི། །ཕྱི་ནས་སློང་ན་མགོ་མཇུག་བསྒྱུར། །ནང་ནས་སློང་ན་གཙོ་བོ་ལ། །རྒྱབ་བསྟན་གསུམ་ལས་མ་འདས་པས། །འདི་འདྲའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡུལ་ ཕྱོགས་དེའི། །གཙོ་འཁོར་ཀུན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ལ། །གནོད་ཕྱིར་རྒྱལ་པོའི་ཁྲིམས་ཡོད་ན། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་དགག་པར་རིགས། །ལོགས་ལ་དཀྱིལ་འཁོར་འདྲི་བ་ལ། །བློས་སློང་ཚེ་ན་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །དེ་བཅོས་པ་ ཡི་ཐབས་སུ་ནི། །འདྲི་ལུགས་ཅི་ཡིན་སྨྲ་དགོས་སོ། །དེས་ན་ས་ལ་བཀྲམ་པ་འམ། །ལོགས་ལ་འགྲེམས་སམ་གནམ་རྒྱན་ལ། །འདོགས་པ་གང་ཞིག་ཡིན་ཡང་རུང་། །འདྲི་ལུགས་ཁྱད་མེད་ཤེས་དགོས་སོ། །སྨན་ བླའི་ཕོ་བྲང་ཞེས་བྱ་བ། །དཀྱིལ་འཁོར་ལྷ་རྣམས་ཙ་ཀ་ལིར། །བྲིས་པ་ཁ་ཕྱིར་བསྟན་ནས་ནི། །མཆོད་རྟེན་བང་རིམ་ལྟ་བུར་བྱེད། །མིག་ལམ་མཛེས་པ་ལྟར་སྣང་བས། །ཉང་ཤབ་གཙང་གི་ཕྱོགས་འདིར་ དར། །འདི་ཡང་ཉང་སྟོན་སྒོམ་ཆེན་གྱི། །ཉམས་སྣང་ལས་བྱུང་ཡིན་པར་གྲགས། །ཉམས་སྣང་བདུད་ཀྱི་མིན་ན་རུང་། །མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་ལས། །འདི་འདྲའི་དཀྱིལ་འཁོར་གསུངས་པ་མེད། །དེས་ན་ཅིར་འགྱུར་ བརྟག་དགོས་སོ། །རྟེན་གྱི་གཞལ་ཡས་ཁང་མེད་པར། །ལྷ་ཡི་བཀོད་པ་ཙམ་ཡིན་ན། །རུང་མོད་འདི་ལ་གཙོ་བོ་མེད། །ཁོང་སྟོང་བཞག་པས་མི་ཤིས་སོ། །གལ་ཏེ་སྟེང་དུ་པོ་ཏི་ཉིད། །བཞག་པ་གཙོ་བོ་ཡིན་སྙམ་ན། ། 2-684 དེ་ལྟ་ཡིན་ན་གཙོ་བོ་ལ། །འཁོར་གྱི་ལྷ་རྣམས་རྒྱབ་བསྟན་པས། །ཕྱི་ནང་རྟེན་འབྲེལ་ཀུན་ལ་གནོད། །བོད་ཀྱི་འབངས་རྣམས་རྒྱལ་པོ་ལ། །ངོ་ལོག་བྱེད་པ་ལ་སོགས་ཀྱང་། །དེ་ནས་དར་བས་སྤང་ བར་བྱ། །མཆོད་རྟེན་ལོགས་ལ་ལྷ་བྲི་བ། །བཤད་པ་མེད་མོད་བྱེད་ན་ཡང་། །དཀ
【現代漢語翻譯】 執著好壞差別，就必須迎請本尊降臨，因為這只是積累資糧的福田。如果不執著好壞差別，那又何必取捨呢？ 如不動明王（藏文：མི་འཁྲུགས་མགོན་པོ།，含義：不忿怒的怙主）的壇城等，如法繪製后懸掛于天空，智者們這樣做是爲了增進其下眾生的福德。 對此，有些人說，如果將壇城本尊的頭部向外繪製，在起壇時，頭部會向下，所以應該將本尊的頭部向內繪製。那麼，對於宮殿，箭樓、裝飾等也應該從內向外繪製，然後才能繪製外墻嗎？ 即使那樣做，宮殿的上方也會出現下部基礎，所以應該只繪製下部基礎，而沒有任何本尊等形象。如果主尊的面部朝東繪製，那麼在起壇時，就會變成朝西。如果繪製朝西的，那麼這樣的壇城，藏地和漢地是誰繪製的呢？ 如果在下部基礎上放置頭頂，然後從外部起壇，就會顛倒頭尾。如果從內部起壇，那麼主尊的背面就會有三種情況。因此，這種壇城會對該地區的本尊和眷屬的所有緣起造成損害，如果有國王的法律禁止，那麼應該以各種方式禁止。 如果在墻壁上繪製壇城，在起壇時會怎麼樣呢？爲了糾正它，必須說明繪製的方法。因此，無論是鋪在地上，還是掛在墻上，還是懸掛在天空，都必須瞭解沒有差別的繪製方法。 所謂『藥師佛宮殿』，是將壇城本尊繪製在擦擦（藏文：ཙ་ཀ་ལི།，梵文：cakali，梵文羅馬擬音：chakali，漢語字面意思：小泥塔）上，面朝外，像佛塔的階梯一樣。爲了讓眼睛看起來美觀，這種做法在西藏的尼昂（藏文：ཉང་，地名）和後藏（藏文：གཙང་，地名）地區很流行。據說這也是娘頓·貢欽（藏文：ཉང་སྟོན་སྒོམ་ཆེན་，人名）的體驗顯現。 如果體驗顯現不是魔鬼的，那還可以。但是，在所有清凈的經、律、論中，都沒有說過這樣的壇城。因此，必須考察會變成什麼樣。如果沒有所依的宮殿，只有本尊的排列，那還可以，但是這個壇城沒有主尊，空著會不吉祥。 如果認為在上面放經書就是主尊，那麼這樣一來，眷屬本尊的背面都朝向主尊，內外緣起都會受到損害。由於從那時起，西藏的百姓開始背叛國王等，所以應該拋棄這種做法。 雖然沒有說過在墻壁上繪製佛塔，但即使要畫，也應該……
【English Translation】 Holding onto the difference between good and bad, one must invite the deity to descend, as it is merely a field for accumulating merit. If there is no grasping of the difference between good and bad, then what need is there for acceptance and rejection? Drawing mandalas such as that of Akshobhya (Tibetan: མི་འཁྲུགས་མགོན་པོ།, Meaning: the Unfailing Protector) according to the proper method and hanging them in the sky, the wise do so to increase the merit of those below. Regarding this, some say that if the head of the mandala's main deity is drawn facing outward, when initiating the mandala, the head will face downward, so the deity's head should be drawn facing inward. Then, for palaces, turrets, decorations, etc., should they also be drawn from the inside out before drawing the outer walls? Even if done that way, the lower foundation will appear above the palace, so only the lower foundation should be drawn, without any deity or other images. If the main deity's face is drawn facing east, then during initiation, it will face west. If drawing facing west, then who in Tibet and China created such a mandala? If placing the crown of the head on the lower foundation and initiating from the outside, the head and tail will be reversed. If initiating from the inside, the main deity will have no more than three backs facing outward. Therefore, such a mandala will harm the auspicious connections of all the deities and retinues in that region, and if there is a king's law prohibiting it, it should be prohibited in every way. If drawing a mandala on a wall, what will happen during initiation? To correct it, one must explain the method of drawing. Therefore, whether spreading it on the ground, displaying it on a wall, or hanging it in the sky, one must know the method of drawing without difference. The so-called 'Medicine Buddha Palace' involves drawing the mandala deities on tsakalis (Tibetan: ཙ་ཀ་ལི།, Sanskrit: cakali, Romanized Sanskrit: chakali, Literal meaning: small clay tablet) facing outward, like the steps of a stupa. Appearing beautiful to the eye, this practice is popular in the Nyang (Tibetan: ཉང་, place name) and Tsang (Tibetan: གཙང་, place name) regions of Tibet. It is said that this also arose from the experiential visions of Nyangton Gomchen (Tibetan: ཉང་སྟོན་སྒོམ་ཆེན་, person's name). If the experiential visions are not demonic, that's fine. However, in all pure sutras, tantras, and shastras, such a mandala is not mentioned. Therefore, one must examine what will happen. If there is no supporting palace, only the arrangement of deities, that's acceptable, but this mandala has no main deity, and leaving it empty is inauspicious. If one thinks that placing scriptures on top is the main deity, then in that case, the backs of the retinue deities face the main deity, harming all internal and external auspicious connections. Since from that time onwards, the people of Tibet began to rebel against the king, this practice should be abandoned. Although there is no mention of drawing stupas on walls, even if one were to draw, one should...
ྱིལ་འཁོར་རྣམ་གཞག་མ་ཡིན་པས། །བསོད་ནམས་བསག་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད། །འདི་ཡི་ཚུལ་ལུགས་ཞི་བ་འཚོས། །བྱ་རྒྱུད་སྤྱི་ ཡི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་། །མཐུན་པའི་རྣམ་གཞག་གསུངས་པ་ཉིད། །ཉམས་སུ་བླངས་ན་དགེ་ལེགས་འབྱུང་། །ཁ་ཅིག་ངན་སོང་སྦྱོང་རྒྱུད་ནས། །གསུ ངས་པའི་ཆོ་ག་མི་བྱེད་པར། །གཤིན་པོའི་མིང་བྱང་བསྲེགས་པ་ཡིས། ། དད་རྫས་མང་དུ་ལེན་པ་མཐོང་། །དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པའི་མདོ་སྡེ་ལས། །དད་རྫས་ཟ་བའི་ཉེས་མཐོང་ནས། །དགེ་སློང་ལྔ་བརྒྱས་བསླབ་པ་ཕུལ། །དེ་ལ་སྟོན་པས་ལེགས་ཞེས་གསུངས། །གཞན་ཡང་འདུལ་བའི་གཞུང་ ལུགས་ལས། །མི་སློབ་པ་ནི་བདག་པོར་སྤྱོད། །སློབ་པ་བྱིན་པར་སྤྱོད་པ་སྟེ། །བསམ་གཏན་ཀློག་དང་ལྡན་པ་ནི། །རྗེས་གནང་སྤྱོད་པས་ཉེས་པ་མེད། །ལྷག་མ་ལེ་ལོས་བཅོམ་པ་ཡི། །བདག་ཉིད་རྣམས་ ནི་བུ་ལོན་སྤྱོད། །ཅེས་གསུངས་སྔོན་གྱི་སྐྱེས་ཆེན་འགས། །སྟོང་ཉིད་འཇུ་རྩི་མ་རྟོགས་པ། །དད་རྫས་འཇུ་བ་ངས་མ་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་ཡིད་ལ་བཞག་ནས་ནི། །དད་རྫས་འཇུ་བར་འདོད་གྱུར་ན། །ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་དག་དང་ལྡན་པས། ། 2-685 བསམ་གཏན་ཀློག་ལ་བརྩོན་པར་བྱ། །ཁྱད་པར་གཤིན་པོ་རྗེས་འཛིན་ན། །ངན་སོང་སྦྱོང་རྒྱུད་ལ་སོགས་ལས། །གསུངས་པའི་ཆོ་ག་ཚུལ་བཞིན་དུ། །བྱ་བར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གསུངས། །དེ་ཕྱིར་འདི་ལ་གཟབ་ པར་བྱ། །དཀྱིལ་འཁོར་ལྷ་བཀོད་ཚངས་དབང་དང་། །གནོད་སྦྱིན་བཅུ་གཉིས་རྒྱལ་ཆེན་རྣམས། །སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་སྐུར་སྟོན་པ། །ཡིན་ཕྱིར་ཕྱག་མཆོད་སྐྱབས་འགྲོ་དང་། །འཁོར་གྱི་བདུན་འབུམ་དང་བཅས་ལ། །ཕྱག་མཆོད་སྐྱབས་ འགྲོ་མི་བྱེད་ཀྱང་། །ཕྲིན་ལས་འཆོལ་བ་ཞི་འཚོས་གསུངས། །དེང་སང་རྣམ་དབྱེ་མི་ཤེས་པར། །ཁ་ཅིག་དཀྱིལ་འཁོར་ནང་བཀོད་ཀྱང་། །འཇིག་རྟེན་པར་འདོད་སྔར་བཀག་ཟིན། །ལ་ལ་འཁོར་གཡོག་བདུན་འབུམ་ལ། །ཕྱག་ འཚལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་མཐོང་། །འདི་ནི་སྐྱབས་འགྲོའི་བསླབ་བྱ་ལ། །གནོད་པས་ཞི་འཚོས་མི་བཞེད་དེ། །འཁོར་གཡོག་བདུན་འབུམ་ཕལ་ཆེ་བ། །འཇིག་རྟེན་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་དག་འདུལ་བའི་ཆེད་དུ་ ནི། །དེ་དང་མཐུན་པའི་སྐུར་སྟོན་པ། །སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་སྐུར་སྟོན་པའི། དགོས་པ་ཡིན་ཕྱིར་གཞན་ལའང་སྦྱར། རྟེན་གྱི་ནང་རྫོང་གཟུངས་དྲིལ་ཚེ། །ཕལ་ཆེར་མཐའ་ནས་སྒྲིལ་བ་མཐོང་། །དེ་ཚེ་ཨོཾ་སོགས་ སྔགས་ཀྱི་མགོ །ཕྱི་རུ་འབྱུང་ཞིང་སྔགས་མཇུག་རྣམས། །དབུས་སུ་འབྱུང་ཕྱིར་འདི་ཡང་ནི། །ཕྱི་ནང་རྟེན་འབྲེལ་ཀུན་ལ་གནོད། །མགོ་ནས་སྒྲིལ་ན་སྔགས་ཀྱི་མགོ །དབུས་སུ་འབྱུང་ཕྱིར་བླང་བར་བྱ། །འདི་ནི་རྡོ་རྗེ་ཁ་སྐོང་གི་དཔེ་ཕལ་ཆེར་དུ་འདི་བཞིན་སྣང་ཡང་ཚིག་འདི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་ད་ལྟའི་རྩེ་མོ་ན་མེད། 2-686 འགྱུར་གཞན་ཡོད་ན་མ་ངེས་སོ། ར
【現代漢語翻譯】 由於不是壇城的形態，爲了積累福德，這樣做沒有衝突。這種儀軌是寂護（Śāntarakṣita）尊者所說，與行續（Kriyātantra）共同的壇城相一致。如果修持，將會帶來吉祥。 有些人不按照《惡趣清凈續》中所說的儀軌進行，而是焚燒亡者的名牌，以此獲取大量的供養財物。在《寶積經》的經部中，看到食用信財的過患后，五百比丘獻出了戒律。對此，佛陀讚歎說『善哉』。 此外，在律部的論典中說：『不學習的人，可以像主人一樣使用；學習的人，可以接受給予后使用；具有禪定和誦讀能力的人，接受允許后使用沒有罪過。』那些被剩餘的食物所征服的人，實際上是在使用債務。 如是說，以前的一些大德，如果沒有證悟空性，我沒有見過他們食用信財。』記住這些話，如果想要食用信財，就應該具備清凈的戒律，並精進于禪定和誦讀。 特別是，如果爲了超度亡者，就應該如理如法地按照《惡趣清凈續》等經典中所說的儀軌進行。圓滿正等覺佛陀是這樣說的。因此，對此要謹慎。 壇城中的本尊，如梵天（Brahmā）、自在天（Īśvara）、十二藥叉（Yakṣa）、四大天王（Mahārāja），都是示現為佛陀的世間身，因此要頂禮、供養、皈依。對於眷屬七十萬等，即使不頂禮、供養、皈依，寂護尊者也說不會擾亂事業。 現在有些人不明白這些區別，即使在壇城中安置了世間神，也認為是世俗的，這在以前已經被禁止了。有些人對眷屬七十萬等頂禮、皈依。這與皈依的學處相違背，寂護尊者是不允許的。因為眷屬七十萬等大多數是世間自在者，爲了調伏他們，才示現與他們相應的身相。 佛陀示現世間身，就是這個原因，也適用於其他情況。在裝藏佛像等聖物時，大多是從邊緣開始纏繞。這樣，『嗡』（oṃ，種子字，身語意的象徵）等咒語的開頭就會在外，咒語的結尾在中間，這會損害內外緣起。如果從開頭纏繞，咒語的開頭在中間，所以應該這樣做。這在金剛口訣的例子中大多如此，但這句話在現在的頂端（指某部經或論）中沒有完全相同的內容。 如果有其他的譯本，那就不一定了。
【English Translation】 Since it is not a mandala formation, there is no conflict in accumulating merit. This ritual is what Śāntarakṣita said, which is consistent with the common mandala of Kriyātantra. If practiced, it will bring auspiciousness. Some people do not perform the rituals mentioned in the 'Purification of the Evil Destinies Tantra,' but instead burn the nameplates of the deceased to obtain a large amount of offerings. In the Sutra section of the 'Ratnakuta Sutra,' after seeing the fault of consuming offerings of faith, five hundred monks offered their precepts. To this, the Buddha praised, 'Good!' Furthermore, in the treatises of the Vinaya, it is said: 'One who does not study may use it like a master; one who studies may use it after being given; one who possesses meditation and recitation has no fault in using it after being permitted.' Those who are conquered by leftover food are actually using debt. It is said, 'Some great beings of the past, if they have not realized emptiness, I have not seen them consume offerings of faith.' Remembering these words, if you want to consume offerings of faith, you should possess pure morality and diligently engage in meditation and recitation. In particular, if it is to liberate the deceased, one should properly perform the rituals mentioned in the 'Purification of the Evil Destinies Tantra' and other scriptures. The Fully Enlightened Buddha said this. Therefore, be careful about this. The deities in the mandala, such as Brahmā, Īśvara, the twelve Yakshas, and the Four Great Kings (Mahārāja), are all manifestations of the Buddha's worldly form, so one should prostrate, make offerings, and take refuge. Even if one does not prostrate, make offerings, or take refuge in the retinue of seven hundred thousand, Śāntarakṣita said that it will not disrupt the activities. Nowadays, some people do not understand these distinctions, and even if they place worldly gods in the mandala, they consider them to be mundane, which has been forbidden before. Some people prostrate and take refuge in the retinue of seven hundred thousand. This contradicts the precepts of taking refuge, and Śāntarakṣita does not allow it. Because most of the retinue of seven hundred thousand are worldly sovereigns, they manifest forms that are consistent with them in order to subdue them. The Buddha manifests the worldly form for this reason, and it also applies to other situations. When consecrating statues and other sacred objects, most of them are wrapped from the edges. In this way, the beginning of mantras such as 'oṃ' (oṃ, seed syllable, symbol of body, speech, and mind) will be on the outside, and the end of the mantras will be in the middle, which will harm the internal and external dependent origination. If wrapped from the beginning, the beginning of the mantra will be in the middle, so it should be done this way. This is mostly the case in the examples of Vajra oral instructions, but this sentence does not have the exact same content in the current summit (referring to a certain scripture or treatise). If there are other translations, it is not certain.
ྩེ་མོ་ལས། །ཡི་གེ་ཨོཾ་ནི་ཅི་ཡིན་བརྗོད། །དཔལ་དང་གྲགས་དང་གཡང་དང་ནི། །སྐལ་བཟང་རྣམ་པ་དང་ལྡན་པ། །དམ་བཅའ་བ་དང་བཀྲ་ཤིས་དོན། །ནོར་བུ་ འཛིན་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་དང་མཐུན་པ་སྟེ། །དམ་པ་གོང་མའི་ཕྱག་ལེན་ཡིན། །གནོད་སྦྱིན་ཕོ་མོའི་འཁོར་ལོ་གཉིས། །ཁ་སྦྱར་རྟེན་གྱི་ཞབས་སྡོམ་དུ། །བྱས་ན་དཔལ་འབྱོར་འབྲས་འབྱུང་བར། དཔའ་བོ་གྲུབ་པའི་རྒྱུད་ལས་གསུངས། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་སྔགས་ཀྱི་མགོ །ནང་བསྟན་བྱེད་པ་སྔར་བཀག་ཟིན། །ལ་ལ་ཕོ་འཁོར་འོག་ཏུ་འདོད། །ཕོ་འཁོར་གཙོ་བོ་ཡིན་ན་ནི། །ཚུལ་འདི་ཤིན་ཏུ་འཐད་ གྱུར་ཏེ། །གཤེད་དམར་ལྷ་ལྔའི་བྲིས་སྐུ་བཞིན། །རྒྱུད་ལས་མོ་འཁོར་གཙོ་བོར་གསུངས། །དེ་ཚེ་མོ་འཁོར་འོག་ཉིད་དུ། །འབྱུང་སྟེ་སྒྲོལ་མ་བླ་མེད་བཞིན། །དེས་ན་གཙོ་མོ་ནོར་རྒྱུན་མའི། །མདུན་དང་རྟེན་ གྱི་མདུན་གཉིས་པོ། །ཕྱོགས་གཅིག་འབྱུང་ན་འཁྲུལ་པ་མེད། །དེ་སོགས་གསུང་རབ་ནས་བཤད་པའི། །འཕྲལ་གྱི་ལག་ལེན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །མཁས་ལ་དྲིས་ནས་དག་པར་བྱ། །དེ་ལས་དཔལ་འབྱོར་ཕུན་ཚོགས་འབྱུང་། །རིམ་ མམ་ཅི་ཅར་བླངས་ཀྱང་རུང་། །སྡོམ་གསུམ་ཆོ་གར་ལྡན་བྱས་ནས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་ཉམས་ལེན་དུ། །གསུམ་ཆར་བསྲུང་བ་སྔགས་སྡོམ་ཡིན། །རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡོམ་པའི་སྐབས་ཏེ་བཞི་པའོ།། ༈ །། ༄། །འབྲས་བུའི་སྐབས་ཏེ་ལྔ་པ། དེ་ལྟར་སྡོམ་གསུམ་ལྡན་པ་ཡིས། ། 2-687 རིམ་གཉིས་ཟབ་མོའི་ལམ་བསྒོམས་ན། །ཚེ་འདིའམ་བར་དོ་ལ་སོགས་སུ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གོ་འཕང་འགྲུབ། །འདི་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཡིས། །དབང་དང་རིམ་གཉིས་ལས་བྱུང་བའི། །ཡེ་ཤེས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ་ བསྒོམས་པས། །མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་འཐོབ། །འཕགས་པའི་ས་ལ་ཀྱེ་རྡོ་རྗེར། །གནས་སོགས་བཅུ་གཉིས་གསུངས་པ་ནི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སར་གསུངས་ཕྱིར། །སློབ་པའི་ལམ་གྱི་དབྱེ་བ་ཡིན། །དེ་ཚེ་ཕྱི་ ནང་ཡུལ་ཆེན་ནི། །སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་འདུས་པ་ལས། །གནས་ནས་ཉེ་བའི་འཐུང་གཅོད་བར། །བཅུ་གཉིས་ས་རྣམས་འགྲུབ་པར་གསུངས། །བདེ་མཆོག་ཉུང་ངུ་ཁ་སྦྱོར་ལས། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དང་སྒོ་བསྟུན་ནས། །གནས་ ནས་ཉེ་བའི་དུར་ཁྲོད་བར། །ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་ས་བཅུར་བསྡུས། །འདི་ལའང་དཔེ་མེད་ཡེ་ཤེས་ལྡན། །བསྣན་པར་ཨ་བྷི་དྷ་ནར་གསུངས། །དེ་ཕྱིར་སློབ་ལམ་ས་བཅུ་གཉིས། །རྒྱུད་རྒྱལ་གཉིས་ཀ་དགོངས་པ་ མཐུན། །ནང་དུ་སྦས་པའི་རྩ་ལྔ་དང་། །ཕྱི་རུ་ཡུལ་ཆེན་ལྷག་མ་ལྔ། །འདུས་པས་བཅུ་གསུམ་ས་བསྐྱེད་པར། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་ལས་གསུངས། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ཕ་རོལ་ཏུ། །ཕྱིན་པའི་ས་བཅུ་ ལས་གཞན་པའི། །སློབ་ལམ་མེད་པས་ལྷག་མ་གཉིས། །བཅུ་པའི་ནང་དུ་འདུས་ཞེས་སྨྲ། །ཕྱི་རོལ་ཡུལ་ཆེན་སུམ་ཅུ་བདུན། །དབང་དུ་འདུས་པས་ལུས་ཀྱི་ནི
【現代漢語翻譯】 頂峰續部中說：『文字「嗡」 (藏文: ཨོཾ，梵文天城體: ओम्，梵文羅馬擬音: oṃ，漢語字面意思: 嗡) 是什麼？』 它象徵著榮耀、名聲、光彩和吉祥，以及好運的各種形態，代表著承諾和吉祥的意義，是持有寶珠的精華。 這與上述經文相符，是高僧大德的實踐。如果將男女夜叉的兩個輪 (壇城) ，以交合的姿態作為供奉的底座，英雄成就續部中說，這樣做會帶來財富和繁榮的結果。有些人認為這是咒語的開頭，但這種觀點之前已經被駁斥。有些人認為男輪在下，如果男輪是主要的，那麼這種方式非常合理，就像血飲五尊的畫像一樣。續部中說女輪是主要的，那麼此時女輪就應該在下方，就像至尊度母一樣。因此，如果主尊是財續母，那麼主尊像和供奉的底座在同一方向出現，就不會有錯誤。這些都是經文中提到的權宜之計，應該請教智者，以確保正確無誤。這樣做可以帶來財富和繁榮。無論是按順序還是隨意接受，都要具備三戒的儀軌，作為金剛乘的修持，三者都要守護，這就是密咒戒。這是持明者戒律的第四個主題。 第五個主題：果 這樣，通過具備三戒，修持甚深的二次第道，今生或中陰等階段，都能成就一切智智的果位。對於凡夫來說，通過灌頂和二次第產生的智慧大手印，可以獲得象徵意義的智慧。在聖者的果位上，勝樂金剛中提到的十二地，是因為菩薩地的緣故，是修道位的差別。那時，外在和內在的三十二大處彙集，從處到近處，十二地得以成就。勝樂金剛略續中，與般若波羅蜜多相對應，從處到近處的尸林，二十四處被歸納為十地。這其中也具備無與倫比的智慧，在《現觀莊嚴論》中有所闡述。因此，修道位的十二地，與兩個續部的觀點一致。內在隱藏的五脈，加上外在剩餘的五大處，彙集為十三地，這是大瑜伽續部中提到的。有些人認為，除了十地之外，沒有其他的修道位，所以剩餘的兩個包含在第十地中。外在的三十七大處，被納入身體的掌控之中。
【English Translation】 From the Peak Tantra: 'What is the letter 'Om' (藏文: ཨོཾ，梵文天城體: ओम्，梵文羅馬擬音: oṃ，漢語字面意思: 嗡)?' It symbolizes glory, fame, splendor, and auspiciousness, as well as various forms of good fortune, representing the meaning of commitment and auspiciousness, and is the essence of holding the jewel. This is in accordance with the above scripture and is the practice of great masters. If the two wheels (mandalas) of male and female Yakshas are placed in a union posture as the base of offering, the Hero Accomplishment Tantra says that this will bring the result of wealth and prosperity. Some people think this is the beginning of a mantra, but this view has been refuted before. Some people think the male wheel is below. If the male wheel is the main one, then this method is very reasonable, just like the painting of the Five Blood-Drinking Deities. The Tantra says that the female wheel is the main one, then at this time the female wheel should be below, just like Supreme Tara. Therefore, if the main deity is Vasudhara, then the main deity image and the base of offering appear in the same direction, there will be no error. These are all expedient measures mentioned in the scriptures, and you should consult the wise to ensure correctness. Doing so can bring wealth and prosperity. Whether accepted in order or at random, it must have the ritual of the three vows, as a practice of Vajrayana, all three must be guarded, this is the mantra vow. This is the fourth topic of the Vidyadhara vows. Fifth topic: The Fruit In this way, by possessing the three vows, practicing the profound path of the two stages, in this life or in the bardo, etc., one can achieve the state of omniscience. For ordinary people, the wisdom mahamudra arising from empowerment and the two stages can obtain the wisdom of the symbolic meaning. In the state of the noble ones, the twelve bhumis mentioned in Chakrasamvara are because of the Bodhisattva bhumis, which are the differences in the path of learning. At that time, the thirty-two great places, external and internal, gather, and from the place to the near place, the twelve bhumis are accomplished. In the Chakrasamvara Short Tantra, corresponding to the Prajnaparamita, from the place to the near charnel ground, the twenty-four places are summarized into ten bhumis. This also possesses unparalleled wisdom, which is explained in the Abhisamayalankara. Therefore, the twelve bhumis of the path of learning are consistent with the views of the two tantras. The five hidden channels inside, plus the remaining five great places outside, gather to form thirteen bhumis, which is mentioned in the Great Yoga Tantra. Some people think that there are no other paths of learning besides the ten bhumis, so the remaining two are included in the tenth bhumi. The thirty-seven great places outside are brought under the control of the body.
། །རྩ་ཁམས་སུམ་ཅུ་སོ་བདུན་གྱི། །རླུང་སེམས་དབུ་མར་འདུས་པ་ལས། ། 2-688 ས་རྣམས་འགྲུབ་པའི་རྣམ་གཞག་ནི། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་སྡེ་ལས། །གསུངས་པས་ཁས་ལེན་དེ་ཡི་ཚེ། །ལྷག་གཉིས་བཅུ་པར་ཇི་ལྟར་འདུས། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་ས་ལམ་གྱི། །རྣམ་གཞག་མི་བྱེད་དེ་ ཡི་ཚེ། །བཅུ་གསུམ་ས་ཡི་ཐ་སྙད་མེད། །དེ་ཚེ་དབྱེ་བསྡུ་དོན་མེད་དེ། །གཞན་ཡང་དཔེ་མེད་ཡེ་ཤེས་ལྡན། །ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན་དུ་མི་འདུས་ན། །གཉིས་པོ་བཅུ་པར་ཇི་ལྟར་འདུས། །འདུས་ན་འཐུང་ གཅོད་སོགས་གཉིས་ལས། །ཕྱེ་བའི་ཕྱི་ནང་ཡུལ་ཆེན་བརྒྱད། །ཉེ་བའི་དུར་ཁྲོད་དུ་འདུས་འགྱུར། །དགུ་པ་བཅུ་པ་གཉིས་ཀྱང་ནི། །བརྒྱད་པར་འདུས་ཞེས་མགོ་བསྒྲེ་ན། །ཆོས་མཐུན་ལན་ཉིད་ཇི་ལྟར་འདེབས། །ཕ་ རོལ་ཕྱིན་པའི་གཞུང་ལུགས་ཀྱིས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་ལ་གནོད་མི་ནུས། །ནུས་ན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ལའང་། །གྲུབ་མཐའ་འོག་མ་འོག་མ་ཡིས། །གོང་མ་གོང་མར་གནོད་པར་འགྱུར། །བསྐྱེད་རིམ་ལྷ་ཡི་རྣམ་གཞག་ དང་། །འགལ་བའི་ཚུལ་ཡང་བརྗོད་པར་བྱ། །བདག་མེད་ལྷ་མོ་བཅོ་ལྔ་ཡི། །སྟེང་འོག་དབུས་ཀྱི་ལྷ་མོ་གསུམ། །གྷསྨ་རཱི་རུ་མི་འདུ་ན། །ས་གཉིས་བཅུ་པར་ཇི་ལྟར་འདུས། །འདུས་ན་ལྷ་མོའི་གྲངས་ ངེས་ཉམས། །ས་ལམ་དེ་ལྟར་མི་སྦྱོར་ན། །རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས་རྩ་སོ་གཉིས། །གསུངས་པ་བརྟག་པ་ཕྱི་མར་ནི། །རྩ་ནི་གཉིས་གཉིས་རྣལ་འབྱོར་མ། །རེ་རེའི་རྣམ་པ་རྣམས་སུ་བརྗོད། །རྐྱང་མ་རོ་མ་ཀུན་འདར་མ། ། 2-689 བདག་མེད་མར་གསུངས་འདི་དང་འགལ། །འཁོར་ལོ་སྡོམ་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། །བདེ་ཆེན་དམ་ཚིག་འཁོར་ལོ་ཡི། །ལྷ་རྣམས་གཞན་དུ་འདུས་མི་འདུས། །དཔྱད་པའི་རིགས་པ་སྔར་བཞིན་མཚུངས། །མདོར་ན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ པ་ཡི། །ས་ལམ་རྣམ་གཞག་ཕྱེད་པའི་ཚེ། །བཅུ་གསུམ་ས་ཡི་ཐ་སྙད་མེད། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་སྡེ་ལས། །གསུངས་པའི་ས་ལམ་རྣམ་གཞག་ལ། །བཅུ་གསུམ་ས་རུ་འབྱེད་པའི་ཚེ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་ ལ་མངོན་ཞེན་ནས། །དེ་ཡི་ལུགས་དང་བསྟུན་མི་བྱ། །གསང་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་སྡེ་ལས། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དང་སྒོ་བསྟུན་པའི། །རྣམ་གཞག་གསུངས་པའང་དེ་ཉིད་ལས། །མངོན་ཞེན་ཆེ་རྣམས་དྲངས་ཕྱིར་གསུངས། །དཔལ་ ལྡན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་ཡིས། །མདོ་སོགས་ལ་ནི་རབ་ཞུགས་པའི། །འགྱོད་པ་ཟློག་པར་བྱེད་པ་དང་། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་འདི་ལ་དགོངས། །ཁ་ཅིག་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ནས། །བཤད་པའི་སྐུ་གསུམ་ཡེ་ཤེས་ བཞི། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་བཅུ་གཅིག་ས། །ཡིན་ཕྱིར་དེ་ཡི་གོང་དུ་ཡང་། །བཅུ་གཉིས་བཅུ་གསུམ་བགྲོད་ཅེས་ཟེར། །འདི་ཡང་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ལས། །བཅུ་གཅིག་པར་བཤད་ལ་འཁྲུལ་ནས། །གྲངས་དང་མཚན་གཞི་ ནོར་བར་ཟད། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་གཞུང་ལུགས་ནས། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་སྡེའི་བར།
【現代漢語翻譯】 三十七道脈輪的氣，融入中脈之後， 如何成就地位的體系呢？ 由於出自大瑜伽續部， 當認可它時， 兩個更高層次如何融入十地？ 當不建立大瑜伽的道位時， 就沒有十三地的說法。 那時，分類和總結毫無意義。 此外，如果無與倫比的智慧， 不融入法雲地， 兩者如何融入十地？ 如果融入，那麼飲血等二者， 分為八大外內境， 融入附近的墓地。 如果將第九地和第十地， 也合併到第八地， 如何給出符合教義的答案？ 般若乘的理論， 無法損害金剛乘。 如果能損害，那麼般若乘， 也會被較低的宗派， 損害較高的宗派。 還應說明與生起次第本尊體系， 相違背的方式。 如果十五位無我母， 上方、下方、中央的三位女神， 不融入嘎瑪茹巴（Ghasmarī）， 兩個更高層次如何融入十地？ 如果融入，那麼本尊的數量確定性會喪失。 如果不這樣結合道位， 那麼根本續部所說的三十二脈， 在《后觀察》中， 脈是二二成對的瑜伽母， 各自以不同的形式描述。 單脈、羅脈、昆達里尼（kun 'dar ma）， 與無我母的說法相矛盾。 勝樂金剛（cakrasamvara）壇城的， 大樂誓言輪的， 本尊們是否融入其他地方？ 分析的邏輯與之前類似。 簡而言之，當分析般若乘的， 道位體系時， 就沒有十三地的說法。 對於大瑜伽續部所說的， 道位體系， 當分為十三地時， 不要因為對般若乘的偏執， 而遵循它的體系。 秘密大續部中， 與般若乘相符的， 體系的描述，也是因為， 爲了引導那些偏執者而說的。 尊貴的月稱（Candrakīrti）說： '對於深入經部等， 會消除後悔'， 這句話也是指這個。 有些人說，從般若乘， 所說的三身和四智， 是金剛乘的十一地， 因此，在其之上， 還可以經歷十二地和十三地。 這也是因為對般若乘， 所說的十一地產生誤解， 而混淆了數量和基礎。 從分別說者的理論， 到大瑜伽續部之間。
【English Translation】 When the winds and minds of the thirty-seven channels, merge into the central channel, How is the system of accomplishing the bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地) established? Since it is from the Mahāyoga tantras, When acknowledging it, How do the two higher levels merge into the ten bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地)? When not establishing the path of Mahāyoga, There is no term for the thirteen bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地). At that time, classification and summarization are meaningless. Furthermore, if the incomparable wisdom, Does not merge into the Dharma Cloud bhūmi (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地), How do the two merge into the ten bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地)? If they merge, then the two, such as drinking blood, Divided into the eight great outer and inner realms, Will merge into the nearby charnel grounds. If the ninth and tenth bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地) also, Are merged into the eighth bhūmi (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地), How can one give an answer that conforms to the doctrine? The theory of the Pāramitāyāna, Cannot harm the Vajrayāna. If it can harm, then the Pāramitāyāna, Will also be harmed by the lower schools, Harming the higher schools. Also, the ways of contradicting the system of the deity in the generation stage, Should be explained. If the fifteen selflessness goddesses, The three goddesses above, below, and in the center, Do not merge into Ghasmarī, How do the two higher levels merge into the ten bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地)? If they merge, then the certainty of the number of deities will be lost. If the path is not combined in that way, Then the thirty-two channels mentioned in the root tantra, In the 'Later Examination', The channels are pairs of yoginīs, Each described in various forms. The single channel, the ro channel, the kuṇḍalinī, Contradict this statement of selflessness. The deities of the great bliss samaya wheel, Of the Cakrasamvara (འཁོར་ལོ་སྡོམ་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་) mandala, Do they merge into other places? The logic of analysis is similar to before. In short, when analyzing the, System of the path of the Pāramitāyāna, There is no term for the thirteen bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地). For the system of the path mentioned in the Mahāyoga tantras, When dividing into the thirteen bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地), Do not follow its system because of clinging to the Pāramitāyāna. In the great secret tantras, The description of the system that conforms to the Pāramitāyāna, Is also said because, It is said to guide those who are clinging. The venerable Candrakīrti said: 'For those who deeply enter the sutras, etc., It will eliminate regret', This statement also refers to this. Some say that from the Pāramitāyāna, The three bodies and four wisdoms that are said, Are the eleven bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地) of the Vajrayāna, Therefore, above that, One can also experience the twelfth and thirteenth bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地). This is also because of misunderstanding the eleven bhūmis (ས་，梵文：bhūmi，梵文羅馬轉寫：bhūmi，漢語：地) said in the Pāramitāyāna, And confusing the number and the basis. From the theory of the Vibhajyavādins, To the Mahāyoga tantras.
།འབྲས་བུའི་རྣམ་གཞག་གང་བཤད་རྣམས། །རང་རང་གདུལ་བྱའི་བློ་ཉིད་ལ། །འཚམས་པའི་ཡོན་ཏན་ལྡོག་པ་ཉིད། །སྨོས་པའི་ཁྱད་པར་མ་གཏོགས་པ། ། 2-690 མཐར་ཐུག་འབྲས་བུར་ཁྱད་པར་མེད། །དཔེར་ན་ཤཱཀ་ཐུབ་ཡོན་ཏན་བཞིན། གཞུང་དེར་འབྲས་བུར་བཤད་པ་རྣམས། །དེ་ཡི་ལམ་གྱིས་ཐོབ་དགོས་ན། །དངོས་སྨྲའི་གཞུང་ལས་བཤད་པ་ཡི། །འབྲས་བུ་ས་མཚམས་གང་ དུ་འཇོག །འབྲས་བུ་སྐུ་ཡི་རྣམ་གཞག་ལ། །བྱེ་སྨྲས་རྣམ་གྲོལ་ཆོས་སྐུ་དང་། །གཟུགས་སྐུ་གཉིས་འདོད་ལོངས་སྤྲུལ་གྱི། །དོན་དང་ཐ་སྙད་གཉིས་ཀ་མེད། །མདོ་སྡེ་པ་སོགས་གོང་མ་གསུམ། །སྐུ་གསུམ་ཡེ་ ཤེས་བཞི་རུ་འདོད། །རྒྱུ་སྡེ་འོག་མ་གསུམ་པོར་ཡང་། །སྐུ་གསུམ་འདི་ལ་ཆ་འདྲ་ལ། །རྣམ་པའི་འདོད་ཚུལ་སོ་སོར་ཡོད། །གཟུགས་སྐུ་རིགས་ལྔར་འདོད་པའི་ཚེ། །འབྱུང་བ་ལྔ་དང་ཡེ་ཤེས་ལྔ། །དག་ བྱ་དག་བྱེད་སྦྱར་ནས་གསུངས། །རྣལ་འབྱོར་ཆེན་པོའི་རྒྱུད་སྡེ་ལས། །རྒྱུ་ཡི་སྐབས་སུ་དབང་བཞི་དང་། །བསྐྱེད་རིམ་ལ་སོགས་ལམ་བཞི་པོ། །བསྒོམས་པར་སྐུ་བཞི་འབྱུང་བར་བཞེད། །རྣལ་འབྱོར་དབང་ཕྱུག་མན་ངག་ ལས། །དྲུག་ཚན་བཞི་རུ་སྦྱར་བ་དང་། །སྐུ་ལྔའི་རྣམ་གཞག་གསུངས་པ་ཡོད། །གསང་ཆེན་ཡིན་ཕྱིར་འདིར་མ་བཤད། །འཇམ་དཔལ་རང་གི་ལྟ་བ་ཡི། །འདོད་པ་མདོར་བསྟན་མདོ་ལས་ཀྱང་། །སྐུ་གཅིག་ནས་ནི་ ལྔ་ཡི་བར། །རྣམ་གཞག་རྣམ་པ་ལྔ་རུ་གསུངས། །སྐུ་གཅིག་ཡེ་ཤེས་སྐུ་ཡིན་ཏེ། །ཡེ་ཤེས་མིག་གཅིག་དྲི་མ་མེད། །སྐུ་གཉིས་རང་དོན་དོན་དམ་དང་། །གཞན་དོན་ཀུན་རྫོབ་སྐུ་ཉིད་ཡིན། །སྐུ་གསུམ་ཆོས་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས། ། 2-691 སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཉིད་ཡིན་པར་གསུངས། །སྐུ་བཞི་ཉིད་ཀྱང་བཤད་བྱ་སྟེ། །ངོ་བོ་ཉིད་ལོངས་རྫོགས་བཅས་དང་། །དེ་བཞིན་གཞན་པ་སྤྲུལ་བ་དང་། །ཆོས་སྐུ་མཛད་པར་བཅས་པ་སྟེ། །རྣམ་པ་བཞིར་ནི་ཡང་ དག་བརྗོད། །ཅེས་པ་མདོ་དེའི་ལུང་ཚིག་ཡིན། །བྱམས་པས་ནི་ཞེས་ཚིག་སྦྱོར་ཚེ། །སྐུ་གསུམ་ཆོས་སྐུའི་དབྱེ་བར་བཞེད། །འདིར་ནི་དང་ཞེས་འབྱེད་པའི་ཚེ། །ཆོས་སྐུ་དབྱེ་བའི་གྲངས་སུ་བཞེད། །སྐུ་ལྔ་ཉིད་ ཀྱང་ལུང་དེར་ནི། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ལྔའི་བདག་ཉིད་ཅན། །ཁྱབ་བདག་ཡེ་ཤེས་ལྔ་ཡི་བདག །སངས་རྒྱས་ལྔ་བདག་ཅོད་པན་ཅན། །སྤྱན་ལྔ་ཆགས་པ་མེད་པ་འཆང་། །ཞེས་པའི་ཚིག་གིས་གསུངས་པ་ཡིན། །དེ་ འདྲའི་རྣམ་དབྱེ་མི་ཤེས་པར། །ཁ་ཅིག་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ལའང་། །སྐུ་བཞི་བྱམས་པའི་ལུང་ཉིད་ཀྱིས། །འགྲུབ་པར་སྨྲ་བ་ལུང་ཚིག་ལ། །དཔྱད་པའི་ནུས་པ་མེད་པར་ཟད། །དེས་ན་ལེགས་པར་སྤྱོད་པ་ སྨྲོས། །མདོར་ན་ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་ནས། །གསང་ཆེན་བླ་ན་མེད་པའི་བར། །འབྲས་བུ་དོན་གཅིག་བཤད་པའི་ཚུལ། །ཐ་དད་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་ཕྱིར་ཡིན། །འབྲས་བུའི་སྐབས་ཏེ་ལྔ་པའོ།། །། དེ་ལྟར་ཚུ
【現代漢語翻譯】 所有關於果位的解釋，都是爲了適應不同根器眾生的心智，著重強調各自相應的功德。 除了這些強調的差異之外，最終的果位並沒有本質的區別。例如，就像釋迦牟尼佛的功德一樣，如果經論中所說的果位都需要通過相應的道來獲得，那麼小乘宗義中所說的果位又該如何安立呢？ 關於果位的身之分類，小乘的說一切有部認為解脫即是法身，再加上色身，共兩種身，既沒有報身也沒有化身的概念和詞語。 經部等宗義認為有前述的三種身，以及四種智慧。下部三續部也同樣有三種身，在這一點上相似，只是在具體理解上各有不同。 在認為色身有五種時，會結合五大和五種智慧，通過能凈和所凈來進行闡述。 在偉大的瑜伽續部中，認為在因位時通過四種灌頂，以及生起次第等四種道，修持後會產生四種身。 在勝樂金剛的口訣中，有將六組要素結合爲四種，以及闡述五身份類的方法。因為這是極密的內容，所以不在此處詳述。 文殊菩薩自己宗見的觀點，在經中也簡要地闡述了，從一身到五身，有五種不同的分類方法。 一身是智慧身，是具有無垢智慧的唯一之眼。二身是自利之勝義身，以及利他之世俗身。三身是法身、報身和化身。 四身也可以這樣解釋：本體、自性身、報身、化身，以及法身事業。這四種是真實存在的。 以上是該經的引文。彌勒菩薩在解釋時，將三身視為法身的分類。而在此處，『和』字用於區分時，是將法身作為一種分類方式。 在該經中，五身是這樣描述的：『具有五種佛身的自性，是五種遍主智慧的主宰，是具有五佛之主作為頂飾，擁有五眼且無有貪執。』 如果不瞭解這些區別，有些人甚至會用彌勒菩薩的四身之說來證明波羅蜜多乘也有四身，這完全是沒有能力分析經文。 因此，應該好好地學習。總而言之，從聲聞乘到無上大密，關於果位所說的一個意義，是爲了生起不同的興趣而採取不同的表達方式。 以上是第五品，關於果位的討論。至此，如是之次第...
【English Translation】 All the explanations about the nature of the fruit are to suit the minds of beings with different aptitudes, emphasizing the respective qualities. Apart from these emphasized differences, there is no essential difference in the ultimate fruit. For example, like the qualities of Shakyamuni Buddha, if the fruits mentioned in the scriptures must be obtained through the corresponding paths, then how should the fruit explained in the Realist schools be established? Regarding the classification of the body of the fruit, the Sarvastivadins of the Hinayana tradition believe that liberation is the Dharmakaya (法身，梵文：Dharmakāya，梵文羅馬擬音：Dharmakāya，字面意思：法性之身), plus the Rupakaya (色身，梵文：Rūpakāya，梵文羅馬擬音：Rūpakāya，字面意思：色法之身), making a total of two bodies, without the concept or term for Sambhogakaya (報身，梵文：Saṃbhogakāya，梵文羅馬擬音：Saṃbhogakāya，字面意思：受用之身) or Nirmanakaya (化身，梵文：Nirmāṇakāya，梵文羅馬擬音：Nirmāṇakāya，字面意思：變化之身). The Sautrantikas and other schools believe in the aforementioned three bodies, as well as the four wisdoms. The lower three Kriya tantras also have the three bodies, similar in this respect, but with different interpretations in detail. When considering the Rupakaya as having five types, it is explained by combining the five elements and the five wisdoms, through what is to be purified and what purifies. In the great Yoga Tantras, it is believed that by practicing the four initiations during the causal stage, and the four paths such as the generation stage, four bodies will arise. In the oral instructions of Kalachakra, there are methods of combining six sets of elements into four, and explaining the classification of the five bodies. Because this is extremely secret, it will not be detailed here. Manjushri's own view is also briefly explained in the sutras, from one body to five bodies, there are five different classification methods. One body is the wisdom body, the single eye of wisdom without impurity. Two bodies are the Svabhavikakaya (自性身，梵文：Svābhāvikakāya，梵文羅馬擬音：Svābhāvikakāya，字面意思：自性之身) for one's own benefit, and the Sambhogakaya for the benefit of others. Three bodies are the Dharmakaya, Sambhogakaya, and Nirmanakaya. The four bodies can also be explained as: essence, Svabhavikakaya, Sambhogakaya, Nirmanakaya, and Dharmakaya with activity. These four are truly existent. The above is a quote from that sutra. When Maitreya explains, he considers the three bodies as classifications of the Dharmakaya. And here, when the word 'and' is used to distinguish, the Dharmakaya is considered as a classification method. In that sutra, the five bodies are described as: 'Having the nature of the five Buddha bodies, being the master of the five pervasive wisdoms, having the lord of the five Buddhas as a crown, holding the five eyes without attachment.' If one does not understand these distinctions, some people even use Maitreya's explanation of the four bodies to prove that the Paramita vehicle also has four bodies, which is completely lacking the ability to analyze the scriptures. Therefore, one should study well. In short, from the Shravaka vehicle to the unsurpassed great secret, the one meaning explained regarding the fruit is to create different interests by adopting different expressions. This is the fifth chapter, the discussion on the fruit. Thus, the order...
ལ་བཞིན་བཤད་ པ་འདི། །བདག་ཉིད་གྲགས་པ་བསྒྲགས་པ་འམ། །ཞན་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་མིན་ཏེ། །གཅིག་ཏུ་བསྟན་ལ་ཕན་ཕྱིར་ཡིན། །རྒྱལ་བས་ལུང་བསྟན་ཀླུ་སྒྲུབ་སོགས། །འཛམ་གླིང་མཛེས་པའི་རྒྱན་རྣམས་ཀྱིས། །འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་ཕྱི་ནང་གི ། 2-692 ལོག་སྨྲའི་མུན་པ་བསལ་བར་མཛད། །ལྗོངས་འདིར་རིན་ཆེན་བཟང་པོ་དང་། །བླ་ཆེན་འབྲོག་དང་འགོས་སོགས་ཀྱིས། །རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་བསྟན་པ་མཆོག །བཤད་སྒྲུབ་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞིན་མཛད། །དེ་རྗེས་ཆོས་ལོག་འཕེལ་ བ་རྣམས། །ས་སྐྱའི་འཇམ་དབྱངས་གྲགས་ཐོབ་དེས། །ལུང་རིགས་འོད་ཀྱིས་རབ་བསལ་ནས། །ལམ་བཟང་སྣང་བ་གསལ་བར་མཛད། །མགོན་པོ་དེ་ཉིད་སློབ་ཚོགས་དང་། །བཅས་པ་ཞིང་གཞན་གཤེགས་གྱུར་ནས། །རིང་ཞིག་ལོན་ ནས་བོད་ཡུལ་འདིར། །ལུང་རིགས་མན་ངག་དང་བྲལ་བའི། །རང་བཟོའི་ཆོས་ལུགས་དུ་མ་ཡིས། །བསྟན་པའི་ཉམས་ལེན་སྡོམ་གསུམ་ལ། །གནད་ཀྱི་དོན་རྣམས་བཤིགས་ནས་ནི། །ཐོས་ཆུང་མགོ་སྐོར་མང་དུ་བྱུང་། །དེ་ དག་ལུང་དང་རིགས་པ་ཡིས། །རྣམ་པར་བསལ་ནས་གནད་རྣམས་ལ། །སྐལ་ལྡན་མ་འཁྲུལ་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར། །བསྟན་བཅོས་ཆེན་པོ་འདི་བྱས་སོ། །ཕྱོགས་ཞེན་རབ་རིབ་དང་བྲལ་ཞིང་། །རྣམ་དཔྱོད་གསལ་བའི་མིག་ལྡན་ པས། །ཚུལ་བཞིན་བལྟས་ན་ལམ་བཟང་གི །སྣང་བ་གསལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས། །ཁོ་བོས་གསང་མཐོའི་སྐད་ཀྱིས་སྒྲོགས། །ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན་མདོ་རྒྱུད་ཀྱི། །གནད་ལ་བློ་གྲོས་དྲི་མེད་ཀྱིས། །དཔྱད་ནས་སྨྲས་པ་ ཡིན་ཕྱིར་རོ། །དེ་སླད་སྙིགས་མའི་དུས་འདི་རུ། །སྐལ་ལྡན་ཟབ་དོན་དོན་གཉེར་རྣམས། །ལེགས་བཤད་འདི་ཡིས་འཁྲིད་བྱས་ནས། །གསུང་རབ་གྲོང་ཁྱེར་བགྲོད་པར་རིགས། །བསོད་ནམས་འདི་ཡིས་ཚོགས་གཉིས་རི་བོའི་རྩེར། ། 2-693 སྤང་རྟོགས་ནུས་པའི་ལུས་སྟོབས་རབ་རྒྱས་ཏེ། །མཐའ་ཡས་འགྲོ་ལ་སྲིད་པའི་མཐར་ཐུག་པར། །དམ་ཆོས་སེང་གེའི་སྒྲ་དབྱངས་སྒྲོགས་པར་ཤོག །གང་སྐུ་འཇིགས་རུང་སྤྲིན་སྔོན་ཀློང་དཀྱིལ་ནས། །ཞལ་དམར་རྣམ་པར་ གཡོ་བའི་ཀློག་ཕྲེང་འཁྱུག །ཧཱུྃ་ཕཊ྄་འབྲུག་གི་འུར་ཆེམས་སྒྲོགས་པ་ཅན། །སྲུང་མའི་དབང་པོས་ལེགས་བཤད་འདི་སྤེལ་ཅིག །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རབ་ཏ་དབྱེ་བའི་ཁ་སྐོང་གཞི་ལམ་འབྲས་གསུམ་གསལ་བར་བྱེད་ པའི་ལེགས་བཤད་འོད་ཀྱི་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱ་མཚོའི་རིགས་བདག་རྡོ་རྗེ་འཆང་དང་དབྱེར་མ་མཆིས་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཀུན་དགའ་བཟང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་འཛིན་དུ་ མའི་ཞབས་རྡུལ་སྤྱི་བོས་བླངས་པ་ལ་བསྟེན་ནས། སྡེ་སྣོད་དང་རྒྱུད་སྡེའི་དོན་ལ་མ་འཁྲུལ་བའི་ངེས་པ་གཏིང་ནས་རྙེད་པ། ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་བསོད་ནམས་སེང་གེས་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏ་ཆོས་ ཀྱི་དབྱིངས་སུ་ཞུགས་ནས་ལོ་ཉིས་བརྒྱ་དང་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་འདས་པ་ས་ཕོ་ཁྱིའི
【現代漢語翻譯】 像這樣講述，並非爲了宣揚自己的名聲，也不是爲了損害他人，而是完全爲了利益那些需要教導的人。諸如佛陀授記的龍樹（Nāgārjuna）等，這些裝飾世界的賢者們，在印度，他們清除了內外道的邪說之黑暗。 在這個地方，如仁欽桑波（Rinchen Zangpo）、喇欽卓（Lachen Drog）和果（Gö）等，他們像河流般不斷地講述和修持金剛乘的至高教法。之後，當錯誤的教法興起時，薩迦的蔣揚扎巴（Jamyang Drakpa）以經論之光徹底驅散了它們，使正道之光得以顯現。當這位怙主及其弟子們一同前往其他凈土后，過了很久，在這個藏地，許多缺乏經論和口訣的自創法門，破壞了教法的修持和三戒（律儀戒、菩薩戒、密乘戒）的要點，導致許多少聞者被迷惑。 爲了用經論和理證來駁斥這些錯誤，並使有緣者能夠毫無謬誤地修持這些要點，我撰寫了這部偉大的論著。那些沒有偏見，擁有清晰辨別智慧之眼的人，如果如實地觀察，將會清楚地看到正道的光明。我以深奧的聲音宣告：為什麼呢？因為這是在以無垢的智慧研究了經續的要點后所說的。 因此，在這個末法時代，那些有緣且尋求深奧意義的人們，應該通過這篇善說來引導自己，進入經藏之城。愿以此功德，在二資糧（福德資糧和智慧資糧）之山頂，使證悟的能力之身力得到充分發展，爲了無邊無際的眾生，直至輪迴的盡頭，宣揚正法雄獅的吼聲！ 愿其身形可怖，從青色雲朵的中心，紅色面容搖曳著念珠，發出「吽（藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：種子字）！啪（藏文：ཕཊ，梵文天城體：फट，梵文羅馬擬音：phaṭ，漢語字面意思：摧伏）！」雷鳴般的巨響，護法之王弘揚這篇善說！ 這部名為《善說·光明之顯現》，是對三戒進行詳細區分的補充，闡明了基、道、果三者。它是依靠著與壇城海之主金剛持無二無別的全知根嘎桑波（Kunga Zangpo）等眾多上師的足塵，並從對經藏和續部的意義獲得無誤的深刻理解后，由釋迦比丘索南僧格（Sonam Senge）在吉祥薩迦班智達（Sakya Pandita）入法界后兩百二十五年，土狗年所著。
【English Translation】 Speaking in this way is not for the sake of proclaiming my own fame, nor for harming others, but entirely for the benefit of those who need to be taught. Such as Nāgārjuna, who was prophesied by the Buddha, and other wise men who adorn the world, in India, they cleared away the darkness of heterodoxies, both internal and external. In this land, such as Rinchen Zangpo, Lachen Drog, and Gö, they continuously, like a river, taught and practiced the supreme teaching of Vajrayana. Afterwards, when erroneous teachings arose, Jamyang Drakpa of Sakya thoroughly dispelled them with the light of scripture and reason, making the light of the good path appear clearly. After that protector and his disciples passed away to other pure lands, after a long time, in this Tibetan land, many self-made doctrines lacking scripture, reason, and oral instructions, destroyed the essential points of the practice of the teachings and the three vows (Prātimokṣa, Bodhisattva, and Vajrayana), causing many with little learning to be deceived. In order to refute these errors with scripture and reason, and to enable those with fortune to practice these essential points without error, I have composed this great treatise. Those who are without the dimness of bias and possess the eye of clear discernment, if they observe properly, will clearly see the light of the good path. I proclaim with a profound voice: Why? Because this is spoken after examining the essential points of the sutras and tantras with immaculate wisdom. Therefore, in this degenerate age, those fortunate ones who seek profound meaning should be guided by this well-spoken word and proceed to the city of the scriptures. May this merit fully develop the strength of the body of ability of realization on the summit of the mountain of the two accumulations (accumulation of merit and accumulation of wisdom), and for limitless beings, until the end of samsara, may I proclaim the roar of the lion of the sacred Dharma! May the lord of protectors, whose form is terrifying, from the center of the blue clouds, with a red face brandishing a rosary, uttering the great roar of 'Hūṃ (藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हुं，梵文羅馬擬音：hūṃ，漢語字面意思：Seed syllable)! Phaṭ (藏文：ཕཊ，梵文天城體：फट，梵文羅馬擬音：phaṭ，漢語字面意思：Destroy)!', propagate this well-spoken word! This 'Well-Spoken Word: Light of Illumination,' which is a supplement to the detailed differentiation of the three vows, clarifying the three: basis, path, and result, was written by the Śākya monk Sonam Senge, relying on the foot dust of numerous masters, such as the omniscient Kunga Zangpo, who is inseparable from Vajradhara, the lord of the mandala ocean, and having found a deep certainty of the meaning of the scriptures and tantras without error, two hundred and twenty-five years after the glorious Sakya Paṇḍita entered the realm of Dharma, in the Earth Dog year.
་ལོ་ལ་རྟ་ནག་རིན་ཆེན་རྩེ་ཐུབ་བསྟན་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་དགོན་པར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་གཞོན་ ནུ་བཟང་པོའོ། །འདིས་བསྟན་པ་དང་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག།
【現代漢語翻譯】 此文由ཞོན་ནུ་བཟང་པོའོ（Zhon nu zang bo'o，賢善青年）于རྟ་ནག་རིན་ཆེན་རྩེ་ཐུབ་བསྟན་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་དགོན་པ（Rta nag rin chen rtse thub bstan rnam par rgyal ba'i dgon pa，黑馬珍寶頂圖丹南杰寺）繕寫。愿此舉為佛法和眾生帶來無量的利益！
【English Translation】 This was written by Zhon nu zang bo'o (Zhon nu zang bo'o, Virtuous Youth) at Rta nag rin chen rtse thub bstan rnam par rgyal ba'i dgon pa (Rta nag rin chen rtse thub bstan rnam par rgyal ba'i dgon pa, Black Horse Precious Peak Thupten Namgyal Monastery). May this bring immeasurable benefit to the Dharma and all sentient beings!