tagts12_般若寶造法與法性分別論釋.g2.0f
大倉譯師喜饒仁千教言集TL12ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་རྣམ་བཤད་པྲཛྙཱ་རཏྣས་སྦྱར་བ་བཞུགས་སོ།། 1-1398 ༄༅། །ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་རྣམ་བཤད་པྲཛྙཱ་རཏྣས་སྦྱར་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །དབྱེ་བ་དང་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མདོར་བསྟན་པ། ༄༅། །ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་རྣམ་བཤད་པྲཛྙཱ་རཏྣས་སྦྱར་བ་བཞུགས་སོ།། ན་མོ་མཉྫུ་ནཱ་ཐཱ་ཡ། སྟོན་མཆོག་ཐུབ་དབང་ལྷུན་པོ་དང་། །རྒྱལ་ཚབ་བསྟན་པའི་ཉི་མ་དང་། །བསྟན་འཛིན་ཟླ་སྐར་ གྲངས་མེད་ལ། །བཏུད་ནས་རྣམ་འབྱེད་གཉིས་པ་བཤད། །འདིར་བྱམས་པའི་ཆོས་ལྔའི་ནང་ཚན་འབྱེད་གཉིས་སུ་གྲགས་པ་ལས། ཐེག་ཆེན་རྣམ་རིག་པའི་ཆོས་ཅན་འཁོར་བ་དང་ཆོས་ཉིད་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ འཇུག་ཚུལ་ཤེས་ནས་གནས་གྱུར་གྱི་ཡེ་ཤེས་མངོན་དུ་བྱེད་ཐབས་ལེགས་པར་སྟོན་པ་ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་འཆད་པ་ལ། མཚན་དང་། གཞུང་དང་། མཇུག་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་སྒྱུར་ བ་ནི། རྒྱ་གར་སོགས་ཏེ། དྷརྨཱ་ནི་ཆོས། དྷཱརྨཱ་ཏཱ་ནི་ཆོས་ཉིད། བཱི་བྷ་ག་ནི་རྣམ་པར་འབྱེད་པའོ། །བཤད་པ་ནི་བཤད་མ་ཐག་པ་བཞིན་ནོ། །ལོ་ཙཱ་བའི་ཕྱག་ནི། མགོན་པོ་སོགས་སོ།། །། གཞུང་གི་དོན་ལ་དམ་བཅའ་དང་། བཤད་པ་དངོས་སོ། །དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདི་བརྩམ་མོ་ཞེས་དམ་བཅའ་བའི་རྒྱུ་ཡོད་དེ། འཁོར་འདས་སོགས་འདོད་པས་སོ། །དབྱེ་དགོས་ཏེ། འཁོར་འགའ་ཞིག་སོགས་ཞིང་ གཞན་མྱང་འདས་འགའ་ཞིག་ནི་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་བྱ་དགོས་པ་དེས་ནའོ།། །། གཉིས་པ་ལ། དབྱེ་བ་དང་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མདོར་བསྟན། སོ་སོའི་འཇུག་ཚུལ་གྱིས་རྒྱས་པར་བཤད། དཔེའི་སྒོ་ནས་དོན་བསྡུ་བའོ། ། 1-1399 དང་པོ་ལ་དབྱེ་བ། འབྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད། མཚན་ཉིད་ངེས་འབྱེད། གཅིག་དང་ཐ་དད་བརྟག་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཉིས་པོ་དེ་དག་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འབྱེད་ན། ཆོས་དང་ཆོས་ ཉིད་གཉིས་པོ་དེ་ཤེས་བྱའི་ནང་ཚན་ཕྲ་མོ་ཞིག་ཡིན་ཏེ། དེ་གཉིས་ཤེས་ན་ཀུན་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། ཕྱི་མ་ཡིན་ཏེ། ཕུང་སོགས་ཤེས་བྱ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་ ཀྱི་སྒོ་ནས་མདོར་བསྡུ་ན་ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འདུས་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་འཁོར་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་དེ་གནས་གྱུར་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ ཅད་བསྡུས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། འཁོར་འདས་སུ་འདུས་ན་ཆོས་དང་ཆོས་ཉིད་དུ་འདུས་པ་ཤེས་བྱ་རིས་གཉིས་སུ་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཤེས་བྱའི་རིས་དེ་ལ་ཆོས་དོར་ བྱའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ནི་འཁོར་བ་ཡིན་ལ། ཆོས་ཉིད་བླང་བྱའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་སོགས་འདས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། མཚན་ཉིད་སོ་སོ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ ན། གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་རྟོག་བྱེད་ལ་གཟུང་འཛིན་ག
【現代漢語翻譯】 大倉譯師喜饒仁千教言集TL12《法與法性分別論釋·般若寶》（Prajñāratna所著） 法與法性分別論釋·般若寶（Prajñāratna所著） 以分類和特徵進行概括性地闡述 法與法性分別論釋·般若寶（Prajñāratna所著） 那摩曼殊室利納塔雅（namo mañjuśrī-nāthāya） 頂禮釋迦牟尼大導師，如須彌山般莊嚴！ 頂禮彌勒菩薩——教法的光輝之日！ 頂禮無數持教者，如明月繁星！ 敬禮之後，我將闡釋這二種分別。 在此，在彌勒五法中，以二分別而聞名。對於大乘唯識宗的修行者來說，瞭解輪迴的法和涅槃的法性如何進入，從而將狀態轉化為智慧，並善巧地展示了實現的方法。這就是對法與法性進行分別的闡釋，包括標題、正文和結尾三個部分。 首先是翻譯，如印度等地。 Dharmā（藏文：ཆོས，梵文天城體：धर्म，梵文羅馬擬音：Dharma，漢語字面意思：法）是法。 Dhārmatā（藏文：ཆོས་ཉིད，梵文天城體：धर्मता，梵文羅馬擬音：Dharmatā，漢語字面意思：法性）是法性。 Vibhāga（藏文：རྣམ་པར་འབྱེད，梵文天城體：विभाग，梵文羅馬擬音：Vibhāga，漢語字面意思：分別）是分別。 解釋如前所述。 譯師的敬禮是向怙主等。 正文包括立宗和正釋兩部分。首先，立宗是因為有寫作此論的必要，因為有對輪迴和涅槃等的希求。需要進行區分，因為某些輪迴等同於其他凈土，而某些涅槃必須親自實現。 第二部分包括：以分類和特徵進行概括性地闡述；通過各自的進入方式進行詳細解釋；通過比喻來總結要點。 首先包括分類、區分的理由、各自的特徵、特徵的確定、一和異的辨析。 首先，如果從特徵的角度來區分這兩者，法和法性這兩者是所知中的細微部分嗎？如果知道這兩者，就能知道一切嗎？並非如此。因為如果從特徵的角度來概括所有蘊等所知，就會知道它們都包含在法和法性這兩種形式中。因為法涵蓋了輪迴，同樣，法性涵蓋了狀態轉化后的所有所知。 其次，如果包含在輪迴和涅槃中，那麼將法和法性包含在內，將所知分為兩類的理由是什麼呢？因為對所知類別進行區分，將法定義為應捨棄的輪迴，而將法性定義為應獲取的涅槃。 第三，各自的特徵是什麼呢？對於存在的事物，進行分別的對境是能取和所取。
【English Translation】 The Collected Teachings of Lotsawa Drakpa Gyaltsen TL12: A Commentary on Distinguishing Dharma and Dharmatā by Prajñāratna A Commentary on Distinguishing Dharma and Dharmatā by Prajñāratna Briefly Explaining Through Classification and Characteristics A Commentary on Distinguishing Dharma and Dharmatā by Prajñāratna Namo Manjushri-Nathaya Homage to the supreme teacher, Shakyamuni, majestic as Mount Meru! Homage to Maitreya, the sun of the doctrine! Homage to countless holders of the doctrine, like the moon and stars! Having paid homage, I will explain these two distinctions. Here, among the Five Dharmas of Maitreya, it is known as the Two Distinctions. For practitioners of Mahayana Yogacara, understanding how the Dharma of Samsara and the Dharmata of Nirvana enter, thereby transforming the state into wisdom, and skillfully demonstrating the method of realization. This is the explanation of distinguishing Dharma and Dharmata, including the title, the text, and the conclusion. First is the translation, such as from India. Dharmā (Tibetan: ཆོས, Sanskrit Devanagari: धर्म, Sanskrit Romanization: Dharma, Chinese literal meaning: 法) is Dharma. Dhārmatā (Tibetan: ཆོས་ཉིད, Sanskrit Devanagari: धर्मता, Sanskrit Romanization: Dharmatā, Chinese literal meaning: 法性) is Dharmata. Vibhāga (Tibetan: རྣམ་པར་འབྱེད, Sanskrit Devanagari: विभाग, Sanskrit Romanization: Vibhāga, Chinese literal meaning: 分別) is Distinction. The explanation is as just mentioned. The translator's homage is to the Lord, etc. The text includes the pledge and the actual explanation. First, the pledge is because there is a reason to write this treatise, because there is a desire for Samsara and Nirvana, etc. It is necessary to distinguish because some Samsaras are equivalent to other Pure Lands, and some Nirvanas must be personally realized. The second part includes: briefly explaining through classification and characteristics; explaining in detail through their respective modes of entry; summarizing the points through examples. The first includes classification, the reasons for distinction, their respective characteristics, the determination of characteristics, and the examination of one and other. First, if we distinguish these two from the perspective of characteristics, are Dharma and Dharmata these two subtle parts of what is knowable? If we know these two, will we know everything? It is not so. Because if we summarize all the aggregates and other knowables from the perspective of characteristics, we will know that they are all included in the two forms of Dharma and Dharmata. Because Dharma encompasses Samsara, and similarly, Dharmata encompasses all that is knowable after the transformation of state. Secondly, if included in Samsara and Nirvana, then what is the reason for including Dharma and Dharmata, dividing what is knowable into two categories? Because distinguishing the categories of what is knowable, defining Dharma as Samsara to be abandoned, and defining Dharmata as Nirvana to be attained. Thirdly, what are their respective characteristics? For existing things, the object of distinction is the grasper and the grasped.
ཉིས་དང་རྟོག་པ་ལ་ཇི་ལྟར་མངོན་པར་བརྗོད་པ་དོན་སྤྱི་སྣང་བ་བསྡོམས་ན་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ནི་འཁོར་བའམ་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། 1-1400 ཕྱིར་བལྟས་ཀྱི་བློ་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བརྗོད་རིགས་ཏེ། སྣང་བ་ལ་འཁྲུལ་པའི་བློ་ཡིན་པ། མེད་པ་གསལ་སྣང་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ཆོས་ཅན། ཀུན་ཏུ་རྟོག་པར་ བརྗོད་རིགས་ཏེ། དུས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་ཡུལ་མེད་ཅིང་བློས་རྟོག་ཙམ་མ་ཡིན་པས་སོ། །གཞན་ཡང་། རྟོག་མེད་ལ་སྣང་བའི་གཟུགས་སོགས་དང་། རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗོད་པར་ བྱེད་པ་གཉིས་དཔྱད་ངོར་བདེན་མེད་དུ་ཁྱད་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ནི། འཁྲུལ་པ་གཞན་རིག་ནི་ཆོས་ཅན། ཀུན་སོགས་ཡིན་ཏེ། དོན་ལ་མེད་པར་ སྣང་བའི་བློ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་སྒྱུ་སོགས། རྟགས་གཞན་ཡོད་པའི་གཉིས་སྟོང་ཡང་ནི་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐབས་འདིར་དོན་ལ་མེད་པ་དང་འཁྲུལ་ངོར་སྣང་བ་གཉིས་ཀ་རིགས་ཏེ། མེད་སོགས་ མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཚན་ཉིད་ངེས་བྱེད་འདིས་ནི་གྲུབ་པ་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། མེད་སྣང་གང་རུང་མེད་ན་འཁོར་འདས་མི་གྲུབ་པ་དང་། ཁྱད་པར་འཁོར་བ་འཁྲུལ་སྣང་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ལྔ་པ་ནི། འཁོར་འདས་གཉིས་པོ་འདི་དག་མཚན་ཉིད་གཅིག་ཉིད་དང་རྫས་སོ་སོ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། རིམ་བཞིན་ཡོད་དེ། ཁྱད་པར་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མྱང་འདས་ནི་རིགས་ངོར་ཡོད་ལ། 1-1401 འཁོར་བ་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རིགས་ངོར་དངོས་པོར་ཡོད་མེད་ཁྱད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མྱང་འདས་ནི་འཁོར་བྲལ་ཙམ་གྱི་ལུས་མྱང་འདས་ཡིན་ལ་འཁོར་བ་ཡང་འཁྲུལ་སྣང་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །སོ་སོའི་འཇུག་ཚུལ་ལ། ཆོས་འཁོར་བའི་འཇུག་ཚུལ། གཉིས་པ་ལ། ཆོས་འཁོར་བའི་དང་། ཆོས་ཉིད་མྱང་འདས་ཀྱི་འཇུག་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་བསྟན་བཤད་དོ། །དང་པོ་ནི། རྣམ་པ་དྲུག་གིས་ཆོས་སོགས་པ་སྟེ། མཚན་ཉིད་སོ་གསུམ། གནས་ཐུན་མོང་ཡིན་ མིན་གཉིས། གཟུང་སོགས་པས་སོ། །བཤད་པ་ལ་གཉིས། བཤད་ཟིན་དྲན་པ་ལ་སྦྱར། གནས་གསུམ་སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དྲུག་པོ་དེ་ལ་མཚན་ཉིད་སོགས་མིན་པ་ཆོས་ཅན། འདིར་བསྐྱར་ནས་བཤད་ མི་དགོས་ཏེ། སྔར་ཇི་ལྟར་མདོར་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་རིག་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལ་དང་པོ་གཉིས་བཤད། ཐ་མ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་མདོར་བསྟན་ནི། འདིར་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་གནས་ ནི་ཡོད་དེ། གང་ཞིག་འཁོར་བ་བཅུད་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་དང་། གང་དུ་འཁོར་བ་སྣོད་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དེ་ནི་ཀུན་ཏུ་གནས་པའི་ཕྱིར།། རྒྱས་བཤད་ལ། སྣོད་ཐུན་མོང་བར་བསྟན། བཅུད་གཉིས་ཀར་ བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཕྱི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་སྣང་བ། ལས་མཐུན་ས
【現代漢語翻譯】 關於二元和概念如何顯現的問題，如果將現象的總和視為概念，那麼這種不正確的概念就是輪迴或法的特徵。 1-1400 從回顧的角度來看，心識具有不正確的性質，因為它是一種對現象產生錯覺的心識，一種不存在的顯現。因此，它也被稱為概念，因為它在任何時候都沒有真實的客體，而只是心識的構想。此外，對於無概念的心識來說，顯現的色等，以及對於概念的心識來說，顯現的可表達之物和表達者，在分析的視角下，它們的無自性是相同的，這就是法性的特徵。第四個問題是，錯誤的認知具有普遍性等特徵，因為它是一種對不存在之物產生顯現的心識，例如幻覺等。其他存在的標誌也同樣不顯現。在這裡，不存在的事物和在錯覺中顯現的事物都是合理的，因為不存在等是不合理的。這個定義的決定因素解釋了已經確立的事實，因為如果不存在顯現，輪迴和涅槃就不會成立，特別是輪迴被顯示為一種錯覺。 第五個問題是，輪迴和涅槃這兩者既不是相同的特徵，也不是不同的實體，而是依次存在，因為它們存在差異。涅槃在種類上是存在的， 1-1401 而輪迴是不存在的。在種類上，事物存在與否沒有區別，因為涅槃只是脫離輪迴的狀態，而輪迴也只是一種錯覺。關於各自的進入方式，首先是輪迴的進入方式。 第二部分包括：輪迴的進入方式和法性涅槃的進入方式。第一部分包括教義和解釋。第一部分是：通過六種方式來區分法等，即三十三種特徵、共同存在與否兩種、以及所取等。解釋分為兩部分：將已解釋的內容與記憶聯繫起來，並分別解釋三個存在。第一部分是：這六種方式的特徵等，在這裡不需要重複解釋，因為應該像之前簡要說明的那樣理解。第二部分包括：首先解釋前兩個，然後解釋最後一個。第一部分是簡要說明：在這裡，教義的存在是存在的，即輪迴有情眾生的界，以及輪迴器世界的界，因為它們普遍存在。詳細解釋包括：首先展示容器的共同性，然後展示有情眾生的兩種。
【English Translation】 Regarding how duality and concepts manifest, if the sum of appearances is considered conceptual, then this incorrect conceptualization is the characteristic of samsara or dharma. 1-1400 From the perspective of retrospection, mind has the nature of being incorrect, because it is a mind that is deluded by appearances, an appearance of non-existence. Therefore, it is also called a concept, because at no time does it have a true object, but is merely a mental construct. Furthermore, for the non-conceptual mind, the appearing forms, etc., and for the conceptual mind, the appearing expressible and expresser, their lack of inherent existence is the same from the perspective of analysis, and this is the characteristic of dharmata. The fourth question is that other erroneous cognitions have the characteristic of universality, etc., because it is a mind that manifests what does not exist in reality, such as illusions, etc. Other existing signs are also not apparent. Here, both what does not exist in reality and what appears in illusion are reasonable, because non-existence, etc., are unreasonable. This defining determinant explains the established fact, because if there is no appearance of non-existence, samsara and nirvana would not be established, and in particular, samsara is shown as an illusion. The fifth question is that these two, samsara and nirvana, are neither the same characteristic nor different entities, but exist sequentially, because they have differences. Nirvana exists in terms of kind, 1-1401 while samsara does not exist. In terms of kind, there is no difference between whether things exist or not, because nirvana is merely the state of being free from samsara, and samsara is also merely an illusion. Regarding the respective ways of entering, first is the way of entering samsara. The second part includes: the way of entering samsara and the way of entering dharmata nirvana. The first part includes doctrine and explanation. The first part is: distinguishing dharma, etc., through six ways, namely thirty-three characteristics, whether or not there is common existence, and what is grasped, etc. The explanation is divided into two parts: relating what has been explained to memory, and explaining the three existences separately. The first part is: the characteristics of these six ways, etc., do not need to be explained repeatedly here, because they should be understood as briefly explained before. The second part includes: first explaining the first two, and then explaining the last one. The first part is a brief explanation: here, the existence of doctrine exists, namely the realm of sentient beings of samsara, and the realm of the vessel world of samsara, because they universally exist. The detailed explanation includes: first showing the commonality of the container, and then showing the two of sentient beings.
ྣང་བ་རྣམས་ལ་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ཏེ། དེའི་རྣམ་པར་རིག་པ་སྣང་ཚུལ་ཐུན་མོང་བ་གཅིག་པ་ལྟ་བུར་སྣང་བའི་ཕྱིར། 1-1402 གཉིས་པ་ནི། བཅུད་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ནི་སྣང་བ་ཐུན་མོང་བར་སྣང་བ་ཡང་ཡོད་ལ། འགའ་ཞིག་སྣང་ཚུལ་ཡང་ན་ཐུན་མོང་མིན་པར་སྣང་བ་ཡོད་དེ། སྐྱེ་འཆི་བྱེད་པར་སྣང་བ་དང་། མིག་གིས་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཐ་སྙད་དང་། རྗེས་སུ་བཟུང་བས་ཕན་པ་དང་། ཚར་བཅད་པས་གནོད་པ་དང་། དད་སོགས་ཡོན་ཏན་དང་། སྡང་བ་སོགས་སྐྱོན་དུ་ལུས་ངག་ལ་སྣང་བ་དག་ནི་ ཆོས་ཅན། ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ཏེ། བདག་པོའི་རྐྱེན་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་ཚུན་རྒྱུ་འབྲས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གནས་ཀུན་གཞི་དང་། རྣམ་པར་རིག་པ་ཚོགས་བདུན་དང་། སོ་སོའི་རྒྱུད་ཀྱི་བདེ་སྡུག་དང་། ལས་ཀུན་སློང་དང་། གང་དུ་འཆི་བ་དང་། སྐྱེ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་། སྤང་བྱའི་ས་བོན་གྱིས་བཅིངས་པ་དང་དེ་ལས་གྲོལ་བའི་རྣམ་གྲོལ་ཏེ་སོ་སོའི་ཤེས་རིག་གིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ནི། ཆོས་དེའི་ གནས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ཏེ། ཕན་ཚུན་སྣང་དུ་མི་རུང་བའི་སྒོ་ནས་སྣང་བ་ཐུན་མོང་མིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདིར་ལུས་ངག་གི་ཐ་སྙད་ནི་ཐུན་མོང་བ་དང་། ལས་ནི་ཐུན་ མོང་མིན་པར་གསུངས་པས་ལུས་ངག་གི་དགེ་སྡིག་གི་རིག་བྱེད་རྣམས་ལས་མིན་པར་བསྟན་ཏོ་ཞེས་ཟེར་མོད། དགེ་སྡིག་གི་ལས་གཟུགས་ཅན་ནི་མངོན་པ་ཀུན་ལ་བཏུས་སོགས་སུ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་དང་། 1-1403 འདིའི་འགྲེལ་པར་ཡང་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། རྣམ་རིག་ནི་ཤེས་པའི་སྟེང་དུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལས་ཀྱི་རྣམ་རིག་མིན་པ་བསྟན་པ་ཙམ་མོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐོག་མར་གཟུང་ བར་སྣང་བ་འདི་དོན་ལྡན་དུ་མེད་པར་གྲུབ་སྟེ། སྣང་བ་ཐུན་མོང་བ་དང་དེ་མིན་གཉིས་ཀ་དཔྱད་ན་རྣམ་ཤེས་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར། དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། སྣང་ན་ཕྱི་སོགས་རྣམ་རིག་ ལ་སྣང་བ་འདི་རྣམ་པར་སོགས་དོན་དུ་ཡོད་དགོས་པ་ལས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁྲུལ་ངོར་ཐུན་མོང་བར་སྣང་བ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔྱད་ངོར་ལྷ་སྦྱིན་ལ་སྣང་བ་དེ་མཆོད་ སྦྱིན་ལ་སྣང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་གྲུབ་སྟེ། སྣང་ན་གཅིག་ཤེས་སོགས་ཕན་ཚུན་ཡུལ་དུ་གྱུར་དགོས་པ་ལས་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ལ་ནི་རང་གི་ རྣམ་རྟོག་གི་གཟུང་ཡུལ་གཞན་གྱི་སེམས་སུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། མཉམ་པར་བཞག་པ་དག་ལ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་གསལ་སྣང་དེའི་གཟུགས་བརྙན་གཞན་སེམས་སུ་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་གཞན་ སེམས་ཤེས་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་གཟུང་བར་སྣང་བ་མ་གྲུབ་ཀྱང་འཛིན་པར་སྣང་བ་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། དཔྱད་ངོར་འཛིན་སོགས་གྲུབ་སྟེ། གཟུང་བར་སྣང་བ་མེད་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བ་དོན་ལ་མེད་པར་གྲུབ་པ་དེ་ལས
【現代漢語翻譯】 諸現象是共同的，因為它們的識相顯現方式看起來是相同的。 第二，有情眾生的界，其顯現既有共同顯現，也有一些顯現並非共同顯現。例如，顯現為生與死， 以及用眼睛看等等的術語，以及接受后帶來的利益，懲罰后帶來的損害，信仰等功德，憎恨等過失在身語上的顯現， 這些法，是共同的，因為它們是主因相互成為因果。處所，阿賴耶識和七識聚，各自相續的苦樂， 業的動機，在哪裡死亡，以及出生的識，被應斷之種子束縛以及從中解脫的解脫，這些被各自的知識所包含的， 是該法的非共同處所，因為它們以互不相容的方式顯現為非共同顯現。這裡說身語的術語是共同的，業是非共同的，因此表明身語的善惡行為不是業。雖然有人這樣說， 但善惡之業的色法在《俱舍論》等中有廣泛的解釋， 並且在此的註釋中也說到了業的識，因為識是建立在知識之上的，這僅僅是表明了不是業的識。第二，最初顯現為所取之物，這被證明是沒有意義的，因為如果考察共同顯現和非共同顯現，它們都不會在識中顯現。首先，這是成立的，因為如果顯現，那麼外境等在識中顯現，這必須是真實的，但事實並非如此。因為在錯覺中，它本身顯現為共同的，因為在考察中，顯現給天授的東西不可能顯現給祠授。第二，這是成立的，因為如果顯現，那麼一識等必須成為彼此的對境，但事實並非如此，因為對於沒有入定的人來說，自己的分別唸的所取境會顯現在他人的心中，而對於入定的人來說，通過定境的明相的影像顯現在他人心中來確定他人的心。如果有人問，即使所取顯現不成立，能取顯現也成立嗎？在考察中，能取等是成立的，因為所取顯現被證明是不存在的。因此，顯現為能取和所取在事實上是不存在的。
【English Translation】 All phenomena are common, because their way of appearing to consciousness seems to be the same. Secondly, the realm of sentient beings, its appearance is both a common appearance, and some appearances are not common. For example, appearing to be born and die, and terms such as seeing with the eyes, and the benefit of being accepted, the harm of being punished, the merits of faith, and the faults of hatred appearing on the body and speech, these dharmas are common, because they are the cause and effect of each other due to the cause of the owner. The place, the alaya consciousness and the seven aggregates of consciousness, the happiness and suffering of each continuum, the motivation of karma, where to die, and the consciousness of birth, bound by the seeds to be abandoned and the liberation from them, which are included in their respective consciousness, are the uncommon places of that dharma, because they appear as uncommon appearances in a mutually incompatible way. Here, the terms of body and speech are said to be common, and karma is said to be uncommon, thus indicating that the virtuous and non-virtuous actions of body and speech are not karma. Although some say so, the form of virtuous and non-virtuous karma is extensively explained in the Abhidharma Kosha and so on, and in the commentary here, it is also said that the consciousness of karma, because consciousness is placed on knowledge, it is merely indicating that it is not the consciousness of karma. Secondly, it is proven that what initially appears to be grasped is meaningless, because if both common and uncommon appearances are examined, they do not appear in consciousness. First, this is established, because if it appears, then the appearance of external objects and so on in consciousness must be real, but it is not. Because in illusion, it itself appears to be common, because in examination, what appears to Devadatta cannot appear to Yajnadatta. Secondly, this is established, because if it appears, then one consciousness and so on must become objects of each other, but this is not the case, because for those who are not in samadhi, the object of their own conceptual thought appears in the minds of others, and for those who are in samadhi, the minds of others are known through the image of the clarity of the object of concentration appearing in the minds of others. If one asks, even if the appearance of what is grasped is not established, is the appearance of the grasper established? In examination, the grasper and so on are established, because the appearance of what is grasped is proven to be non-existent. Therefore, it is proven that appearing as grasper and grasped does not exist in reality.
་ཀྱང་སོགས་ཏེ། 1-1404 སྣང་བ་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཉིད་མི་ཤེས་མི་བདེན་དུ་བརྟགས་པའི་ཐོག་མ་མེད་པའི་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་གྱི་ནུས་མཐུ་ཙམ་དུ་གྲུབ་པས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་། གཟུང་འཛིན་ བདེན་པ་ཡོངས་སུ་སོགས་ཕྱིར་ཏེ། ཡུལ་གཅིག་ལ་ཆུ་དང་རྣག་ལ་སོགས་པ་འགལ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཆུ་དང་རྣག་ཏུ་སྣང་བ་ཡུལ་ཐ་དད་དུ་ འདོད་པ་དབུ་མ་ཆེན་པོའི་ལུགས་སུ་གྲགས་པ་ནི་སེམས་ཙམ་པས་ཀྱང་གྲུབ་མཐའ་དམན་ནོ།། །། ༄། །ཆོས་ཉིད་མྱང་འདས་ཀྱི་འཇུག་ཚུལ། གཉིས་པ་ལ་མདོར་བསྟན་ནི། རྣམ་པ་སོགས་ཏེ། མཚན་ཉིད་སོགས་པས་སོ། །རྒྱས་བཤད་ལ། དང་པོ་ལ་ ལྔ་བཤད། དྲུག་པ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་བཤད་ཟིན་ཏེ། མདོར་བསྟན་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཀུན་ཏུ་གནས་པའི་གནས་ནི་ཡོད་དེ། སྤྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ཡིན་ལ། ཁྱད་པར་འོན་ཀྱང་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོ་སྡེ་ཐམས་ཅད་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཉིད་དེ་ལ་ངེས་པར་འབྱེད་པ་ནི་མཚན་གཞི་ཡོད་དེ། ཐེག་སོགས་ཐམས་ཅད་དེའི་མཚན་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་འཇུག་པའི་ཆོས་བཞི་པ་རེག་པ་ནི་ཡོད་དེ། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་གསར་དུ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་དུ་སྐབས་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་ཚུལ་དོན་སྤྱི་ཙམ་ཡིན་པར་མངོན་སུམ་གྱི་ཚུལ་གྱིས་ཡུལ་གཉིས་སྟོང་གི་དེ་བཞིན་ཉིད་ཐོབ་ཅིང་རྟོགས་ནས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་སྐབས་འདི་ལས་རེག་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1405 རེག་པ་མཐོང་ལམ་གྱི་མཐོང་བའི་དོན་ལ་ངེས་པ་དྲངས་པའི་སྒོམ་ལམ་ཆོས་ཅན། རྗེས་སུ་དྲན་པ་ཞེས་བརྗོད་དེ། མཐོང་ལམ་གྱིས་ཐོབ་ཟིན་ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་དྲན་པས་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་བྱེད་ པའི་ཕྱིར། མཚན་གཞི་ཁྱད་པར་ཅན་ཡོད་དེ། བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཐར་ལམ་རྗེས་ལ་མངོན་རྟོགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྒོམ་པ་ལ་དགོས་ཆེད་ཡོད་དེ། སྒོམ་སྤང་དེའི་དྲི་མ་དྲུང་ཕྱུང་བའི་ཆེད་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། ། གཉིས་པ་ལ་དངོས་དང་གནས་གྱུར་སྒྲུབ་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ནི། དྲུག་ཡོད་པ་དེ་ལ་གནས་གྱུར་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སོན་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ ནས་མ་དག་པ་མི་སྣང་བར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་དུ་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་སྒོམ་སྤང་གི་དྲི་མ་མེད་པར་གྱུར་པ་ན་ཐོབ་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལ་ མདོར་བསྟན་ནི། མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་དེ་ཡང་། གནས་གྱུར་པ་ཡོངས་སུའམ་མ་ལུས་པར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། སློབ་ལམ་ནའང་གནས་གྱུར་ཡོད་ཀྱང་མ་རྫོགས་ལ་དེར་རང་ལམ་གྱི་ཐོབ་བྱའི་གནས་གྱུར་རྫོགས་ ནས་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་གྱུར་དེ་ལ་ཐབས་གང་གིས་འཇུག་ཅེ་ན། རྣམ་པ་སོགས་ཏེ། ངོ་བོའམ་རང་བཞིན་དང་། རྫས་སམ་དངོ
【現代漢語翻譯】 也等等。 1-1404 一切顯現，僅僅是由於不了知真如，執著為不真實的無始以來的遍計所生的阿賴耶識的種子功能所致。其原因在於，能取所取 真實完全等等之故。因為見到對於同一個境，會生起水和膿等等相違的識。因此，認為顯現為水和膿是不同的境，這種觀點即使在自稱為大中觀派中，也比唯識宗的宗義更為低劣。
第二，法性涅槃的進入方式。 分為總說和廣說。總說如『相』等等，即『自性』等等。廣說分為五種解釋，以及第六種解釋。第一，法性的自性已經解釋完畢，因為與總說完全一致。普遍存在的處所是存在的，一般而言，一切法都是其處所，特別是大乘的經典都是其處所。對於法性進行決定的所依是存在的，一切乘等等都是其所依。進入它的第四法，即觸是存在的，爲了新獲得正確的見解，在見道中以總體的形式，以現量的方式獲得並證悟二空真如，並加以體驗，因此，此處稱之為觸。 1-1405 觸是見道中見之義的確定，由此引導的修道，可以稱之為隨念，因為見道所獲得的，以完全斷除的憶念而趨向于現前。具有特殊的所依，因為是菩提分所攝的解脫道之後的現證。修習具有必要，因為是爲了根除修斷的垢染。 第二，分為正文和轉依的成立。第一，存在六種，對於轉依的自性趨近的究竟道是，從一切方面不顯現不凈，僅僅顯現真如，因為是當心的真如在沒有修斷垢染時所獲得的道。第二，總說，究竟道也是，轉依完全或全部成立，即使在學道中也有轉依，但不圓滿，在那裡，自己的道所應獲得的轉依圓滿，併成為它的自性。那麼，以何種方式進入轉依呢？如『相』等等，即體性或自性，以及事物或實體。
【English Translation】 Also and so on. 1-1404 All appearances are merely due to the power of the seed of the Alaya Consciousness, which arises from the beginningless habitual tendencies of not knowing Suchness and clinging to untruth. The reason for this is that the grasping and the grasped Truth is completely and so on. Because it is seen that conflicting consciousnesses such as water and pus arise for the same object. Therefore, the view that appearances as water and pus are different objects is even inferior to the tenets of the Mind-Only school, even among those who call themselves the Great Madhyamaka.
Second, the way of entering the Dharmata Nirvana. It is divided into a summary and a detailed explanation. The summary is like 'aspect' and so on, which is 'nature' and so on. The detailed explanation is divided into five explanations, and the sixth explanation. First, the nature of Dharmata has already been explained, because it is completely consistent with the summary. The universally existing place is existent, in general, all dharmas are its place, especially the Mahayana sutras are its place. The basis for determining Dharmata is existent, all vehicles and so on are its basis. The fourth dharma that enters it, namely touch, is existent, in order to newly obtain correct views, in the path of seeing, in a general way, in a manifest way, one obtains and realizes the Suchness of the two emptinesses, and experiences it, therefore, here it is called touch. 1-1405 Touch is the certainty of the meaning of seeing in the path of seeing, and the path of meditation guided by it can be called mindfulness, because what is obtained by the path of seeing is directed to the present by the memory of completely cutting off. There is a special basis, because it is the manifest realization after the path of liberation included in the Bodhipakshika dharmas. Cultivation has a purpose, because it is for eradicating the stains of what is to be abandoned by cultivation. Second, it is divided into the main text and the establishment of transformation. First, there are six, and the ultimate path that approaches the nature of transformation is that impurity does not appear in all aspects, but only Suchness appears, because it is the path obtained when the Suchness of the mind is free from the stains of what is to be abandoned by cultivation. Second, in summary, the ultimate path is also that the transformation is completely or entirely established, even in the path of learning there is transformation, but it is not complete, and there the transformation to be obtained by one's own path is complete, and it becomes its nature. So, in what way does one enter the transformation? Like 'aspect' and so on, namely essence or nature, and thing or substance.
ས་པོ་དང་གང་སོགས། ཉེས་དམིགས་དང་ཕན་ཡོན་ལ་འཇུག་པས་སོ། ། 1-1406 བཅུ་པོ་ཡང་། དང་པོ་གསུམ་མཚན་ཉིད། མཚན་གཞི། གང་ཟག་གོ །དེས་ན་གཉིས་ཡོན་ཏན་ནོ། །དེ་ནས་གསུམ་ཐོབ་ཐབས་སོ། །ཐ་མ་གཉིས་སྐྱོན་ནོ། །ཐོབ་ཐབས་གསུམ་པོ་རྒྱུ་ཚོགས་དང་འཛིན་སྟངས་དང་ གནས་སྐབས་སོ། ། རྒྱས་བཤད་ལ་ངོ་བོ་ནི། དྲུག་པོ་དེ་ལ་གནས་གྱུར་གྱི་ངོ་བོ་ལ་འཇུག་པ་ནི། སྤང་བྱ་གློ་བུར་བའི་དྲི་མ་མི་སྣང་བ་དང་ཐོབ་བྱ་དེ་བཞིན་ཉིད་སྣང་བའི་ དོན་དུ་ལམ་སྒོམ་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་དྲི་མ་མེད་པར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་ནི་གནས་གྱུར་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ལ་དེ་ཐོས་བསམ་ཙམ་གྱིས་ཤེས་པ་ནི་ངོ་བོ་ལ་འཇུག་པའོ། །གཉིས་པ་ དངོས་པོ་རྫས་ལ་འཇུག་པ་ནི། །གནས་གྱུར་གྱི་མཚན་གཞི་གསུམ་སྟེ། ཐུན་མོང་བ་སྣོད་ཀྱི་རྣམ་རིག་གི་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་དྲི་བཅས་ལས་དྲི་མེད་དུ་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་རྗོད་བྱེད་མདོ་སྡེ་སོགས་རྣམས་སོ། །གང་ཟག་ནི་བཞི་སྟེ། གནས་གྱུར་དང་པོ་གཉིས་ནི་སོགས་སོ། །ཁྱད་པར་ནི་ཉན་རང་ལས་སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་གནས་གྱུར་ཁྱད་ པར་འཕགས་ཏེ། ཞིང་ཡོངས་སུ་དག་པས་སྣང་བ་དག་པའི་ཁྱད་པར་དང་། ཆོས་སྐུ་དག་པས་གཟིགས་པ་དག་པ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་དག་པས་འདོམས་པ་དག་དང་། སྤྲུལ་སྐུ་ཐོབ་པས་མངོན་ཤེས་སོགས་ཀྱི་དབང་འབྱོར་དག་པ་ཐོབ་པའི་ཁྱད་པར་ལས་སོ། ། 1-1407 དགོས་པ་རྟོགས་པ་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་གནས་གྱུར་ཡོན་ཏན་གསུམ་ལྡན་ཏེ། སྨོན་ལམ། དམིགས་པ། སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་སེམས་བསྐྱེད་སྔོན་ནས་བསྐྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐེག་ཆེན་ སྟོན་པའི་གསུང་རབ་བོ། །གསུམ་པ་ནི། ས་བཅུ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བའོ། །གནས་སམ་རྟེན་ལ་འཇུག་པ་ལ། མདོར་བསྟན་ནི། རྣམ་སོགས་ཏེ། འཇུག་པས་སོ། །དྲུག་པོ་ནི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ ནི་གནས་གྱུར་ཐོབ་པ་ལ་མེད་མི་རུང་ཡིན་ལ་དེའི་དམིགས་སྐྱེན་སོགས་དང་བྱེད་ལས་དང་རྒྱུ་དང་ཡུལ་སྣང་ཚུལ་དང་། ཡོན་ཏན་དང་། ཁྱད་ཆོས་སོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་དང་པོ་ནི། མཐོང་ལམ་མཉམ་ གཞག་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དེ་ལ་དམིགས་སོགས་རྒྱུ་ཚོགས་ལ་འཇུག་པ་ནི་རྐྱེན་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྟོན་པའི་གསུང་རབ་ནི་དམིགས་པའི་རྐྱེན། ཐེག་ཆེན་ཚོགས་ལམ་ དུ་ལྷག་པར་མོས་པ་ནི་རྒྱུའི། སྦྱོར་ལམ་དུ་བསམ་བྱུང་གི་ངེས་ཤིང་འདྲིས་པ་ནི་དེ་མ་ཐག་པའི། གྲངས་མེད་གཅིག་ཏུ་ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ནི་བདག་པོའི་རྐྱེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱེད་ལས་ མཚན་མ་སོགས་ཏེ། ཆགས་སོགས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་དང་། མི་སྡུག་སོགས་གཉེན་པོའི་དང་། གཉིས་སྟོང་ལ་ཞེས་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དང་། འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ལ་ཞེན་པ་རྟོག
【現代漢語翻譯】 以及其他等等。因為它們涉及缺點和優點。 十個方面是：前三個是定義、基礎和個體。因此，接下來的兩個是功德。然後是獲得的方法，最後兩個是缺點。獲得的方法有三種：原因、集合和執持方式以及狀態。 詳細解釋中，本體是指：這六個方面涉及轉變的本體，即通過修習道路，使應斷除的客塵不顯現，應獲得的真如顯現，從而使真如變得無垢。這就是轉變的本體，僅僅通過聞思瞭解它就是了解本體。第二，事物涉及實體，轉變的基礎有三個：共同的是器世界的法性，即真如從有垢轉變為無垢，以及所詮釋的經部等等。個體有四個：前兩個轉變等等。特殊之處在於，與聲聞和緣覺相比，佛陀和菩薩的轉變更為殊勝，因為清凈的剎土具有清凈的顯現，清凈的法身具有清凈的見解，清凈的報身具有清凈的教導，獲得化身則具有獲得神通等自在的清凈。 理解必要性在於：大乘的轉變具有三種功德：愿、目標和修習的特殊性。第一是：先前發起的大乘菩提心。第二是：宣說大乘的經文。第三是：在十地上精進修習。涉及處所或所依，簡要說明是：相等等，因為它們涉及。六個方面是：無分別智慧對於獲得轉變是不可或缺的，以及它的目標、作用、原因、對境顯現、功德和特點。詳細解釋中，第一是：在見道中，主要是不分別智慧，它涉及目標等原因和集合，即四種緣：宣說大乘的經文是目標的緣，在大乘資糧道中特別信樂是原因，在加行道中對思所成慧確定無疑並熟悉是近取緣，在一個無數劫中圓滿積聚資糧是增上緣。作用是相等等：與貪等不相符的方面，與不凈等對治的方面，以及空性，即真如，以及對菩提果的執著。 （種子字，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）
【English Translation】 And so on. Because they involve faults and benefits. The ten aspects are: the first three are definition, basis, and individual. Therefore, the next two are merits. Then the methods of attainment, and the last two are faults. The methods of attainment are three: cause, collection, and the manner of holding and state. In the detailed explanation, the essence refers to: these six aspects involve the essence of transformation, which is that by practicing the path, the adventitious defilements to be abandoned do not appear, and the Suchness to be attained appears, thereby making the Suchness become stainless. This is the essence of transformation, and merely knowing it through hearing and thinking is understanding the essence. Second, things involve substance, and there are three bases of transformation: the common one is the Dharma nature of the vessel world, which is the Suchness that has been transformed from defiled to stainless, and the scriptures that are expressed, and so on. There are four individuals: the first two transformations, and so on. The special feature is that compared to Hearers and Solitary Realizers, the transformation of Buddhas and Bodhisattvas is more special, because the pure Buddha-fields have pure appearances, the pure Dharmakaya has pure views, the pure Sambhogakaya has pure teachings, and obtaining the Nirmanakaya has the purity of obtaining the power of supernormal knowledge, and so on. Understanding the necessity lies in: the transformation of the Great Vehicle has three qualities: the specialty of aspiration, object, and practice. The first is: the Great Vehicle Bodhicitta that was generated earlier. The second is: the scriptures that teach the Great Vehicle. The third is: diligently practicing on the ten Bhumis. Involving the place or basis, the brief explanation is: characteristics, and so on, because they involve. The six aspects are: non-conceptual wisdom is indispensable for obtaining transformation, as well as its object, function, cause, object appearance, merit, and characteristics. In the detailed explanation, the first is: in the Path of Seeing, the main non-conceptual wisdom involves the object, etc., cause and collection, which are the four conditions: the scriptures that teach the Great Vehicle are the condition of the object, particularly rejoicing in the Great Vehicle accumulation path is the cause, being certain and familiar with the wisdom arising from thought on the Path of Preparation is the immediately preceding condition, and completely accumulating the collections in one countless eon is the dominant condition. The function is characteristics, and so on: aspects that are incompatible with attachment, etc., aspects that are antidotal to ugliness, etc., and emptiness, which is Suchness, and attachment to the fruit of enlightenment. （ས་，梵文：，梵文羅馬音：，漢語字面意思：）
་པའི་མཚན་མ་སྟེ་བཞི་པོ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་ཡིན་ལ། 1-1408 བཞི་པོ་འདིས་ནི་རིམ་པ་སོགས་སྤངས་པར་མདོ་ལས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་ཡང་དག་པའི་སྦྱོར་སོགས་ཏེ། རྣམ་དག་ཙམ་དུ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་གཟུང་མེད་ལ་སྣང་བ་ཐོབ་པ་དང་། དེ་ལས་ གཟུང་བ་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་དེ་ལ་སྣང་བ་མཆེད་ཀྱང་། དེ་ལས་དམིགས་པ་རྣམ་རིག་ཙམ་དུ་ཡང་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པ་དང་། གཟུང་འཛིན་གཉིས་ མི་དམིགས་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་ཙམ་དུ་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་ནི་དེ་མ་ཐག་པའི་འམ་བར་ཆད་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ་དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་བཞིའོ། །ཡུལ་སྣང་ཚུལ་གྱི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་དེ་ ལ་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་འཇུག་པ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། ཆོས་ཉིད་གནས་པ་ལས་དང་། སྣང་མེད་ལས་དང་། སྣང་བ་ལས་འཇུག་པ་གསུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞི་ནས་ཆོས་ཉིད་སོགས་ལས་ ནི། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་ཅིང་སྒྲ་རྟོག་གིས་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་ནི་གནས་པ་ཉིད་ལས་འཇུག་སྟེ། དེ་ཡུལ་གྱི་གནས་ཚུལ་ཡིན་པས་སོ། །བློ་ལ་སྣང་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་སྣང་བ་ མེད་པ་ལས་ཀྱང་འཇུག་པ་ནི། རྟོག་མེད་ལ་སྣང་བའི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་དང་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་ཇི་ལྟར་མངོན་པར་བརྗོད་པ་དང་། མིག་སོགས་དབང་པོ་དང་། གཟུགས་སོགས་ཡུལ་དང་། མིག་གི་རྣམ་ཤེས་སོགས་རྣམ་རིག་དང་། 1-1409 སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གཏན་སྣང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྣང་མེད་ལྔ་བསྟན་པ་འདིས་ནི། མདོ་ལས་རྣམ་པར་སོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལྔ་བསྟན་པ་རྣམས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། གཟུང་འཛིན་དུ་རྟག་ཏུ་མེད་པ་དང་། དབང་པོ་ལ་མི་གནས་པ་དང་། ཡུལ་སྣང་བ་མེད་ཅིང་ཡུལ་ཅན་རྣམ་རིག་མེད། རྟེན་ལ་གནས་མེད་ཅེས་བྱའོ། །སྣང་བ་ལས་འཇུག་པ་ནི། མཉམ་གཞག་ཏུ་ ཆོས་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟར་གཉིས་སྣང་མེད་པའི་གསལ་རིག་ཏུ་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་འདུ་ཤེས་ཐམས་ཅད་སྣང་སྟོང་སྒྱུ་མ་དང་རྨི་ལམ་སོགས་ལྟ་བུར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དགོས་པའམ་ཕན་ཡོན་ འཇུག་པ་སོགས་ཏེ། གནས་འགྱུར་མཐར་ཐུག་པས་ཆོས་སྐུ་རྫོགས་པར་ཐོབ་པ་དང་། ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་བ་སྤངས་ཤིང་གཏན་དུ་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པས་གོང་ན་མེད་པའི་བདེར་གནས་མཆོག་ཐོབ་པ་ གཉིས་རང་དོན། ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་མཁྱེན་པས་གཟིགས་པ་དང་། ཇི་ལྟར་འོས་པར་ཆོས་འདོམས་པ་ལ་དབང་འབྱོར་ཐོབ་པ་གཉིས་གཞན་དོན་ཏེ་མཐར་ཐུག་གི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་ཆོས་དེས་ ཐབས་ཡོངས་སུ་སོགས་ཏེ། གཉེན་པོ་སོགས་བཞི་ལས་གཉེན་པོ་སོགས་ནི། ཆོས་དང་། གང་ཟག་དང་། སྐྱེ་འཇིག་གི་ཡོངས་འགྱུར་དང་། ཆོས་ཆོས་ཉིད་ཐ་དད་དང་། འཁྲུལ་ངོར་ཡང་ཆོས་དང་གང་ཟག་མེད་ཅེས་སྐུར་བ་འདེབས་པ་ཉིད་དེ་ལྔ་པོ་དེ་རིག
【現代漢語翻譯】 這是因為捨棄了四種相（lakṣaṇa，特徵）的體性。1-1408 經中說，這四種相捨棄了次第等。正確的因是正行等，即專注于純粹的行，獲得無所緣的顯現；由此 生起不執著所緣的行，雖然顯現由此增長，但由此甚至不執著于唯識的行，進入真如（tathātā，本性）的一面；以及不執著能取所取二者，專注于唯是真如的行，這是無間三摩地（samādhi，禪定），即暖位、頂位、忍位、勝位四者。以體性進入境顯現的不分別智（nirvikalpajñāna，無分別智慧），應通過三種方式來了解：從法性（dharmatā，事物本性）安住處進入，從無顯現處進入，以及從顯現處進入。從根本上說，從法性等 進入，即不執著能取所取二者，且無法用言語概念表達的法性，是從安住處進入，因為這是境的安住方式。從心識上境顯現的角度來說，從無顯現處進入，即無分別智上顯現的能取所取二者，以及分別念上顯現的如何顯現的言說，以及眼等根（indriya，感官）、色等境（viṣaya，對境）、眼識等識（vijñāna，意識），1-1409 以及器世間（bhājanaloka，物質世界）完全沒有顯現。如此所示的五種無顯現，正如經中所說的五種體性，如實地表達了： 即恒常沒有能取所取，不住于根，沒有境顯現，也沒有有境的識，沒有所依處。從顯現處進入，即在等持（samāhita，專注）中，一切法（dharma，現象）如虛空般沒有二取顯現的光明覺性中，以及在後得（prṣṭhalabdha，證悟后）中，一切概念都顯現為空性、幻象、夢境等。必要或利益是進入等，即通過究竟的處所轉變，圓滿獲得法身（dharmakāya，法性身），以及捨棄有漏（sāsrava，有煩惱）的安樂，恒常成為其自性，獲得無上安樂的安住勝位， 這是二種自利。通過如所有智（yathāvadjñāna，如實智）和盡所有智（yathāsaṃkhyeyajñāna，盡所有智）的觀照，以及獲得隨應說法之權，這是二種利他，是究竟的果。特點是通過此方便完全等，即從對治等四者來說，對治等是：法，補特伽羅（pudgala，人），生滅的完全轉變，法與法性不同，以及即使在錯覺中也否定沒有法和補特伽羅，這五者是理。
【English Translation】 It is because of abandoning all four characteristics (lakṣaṇa, marks). 1-1408 The sūtra (經) states that these four abandon the order and so on. The correct cause is the correct practice and so on, that is, focusing on pure practice, obtaining the appearance of no object of grasping; from that arises the practice of not grasping the object of grasping, although the appearance increases from that, but from that even the practice of not grasping only the consciousness, entering one aspect of suchness (tathātā, thusness); and the practice of focusing only on suchness by not grasping the grasper and the grasped, this is the uninterrupted samādhi (三摩地, concentration), that is, the four: heat, peak, forbearance, and supreme. Entering the non-conceptual wisdom (nirvikalpajñāna, 無分別智) of the appearance of the object with characteristics should be understood in three ways: entering from the abiding of the nature of reality (dharmatā, 法性), entering from the absence of appearance, and entering from the appearance. Fundamentally, from the nature of reality and so on, entering, that is, the nature of reality that does not grasp the grasper and the grasped and cannot be expressed by words and concepts, is entering from the abiding, because this is the way of abiding of the object. From the perspective of the appearance of the object in the mind, entering from the absence of appearance, that is, the grasper and the grasped appearing in non-conceptual wisdom, and the expression of how it appears in conceptual thought, and the senses such as the eye (indriya, 感官), the objects such as form (viṣaya, 對境), the consciousnesses such as eye consciousness (vijñāna, 意識), 1-1409 and the vessel world (bhājanaloka, 器世間) have no appearance at all. The five absences of appearance shown in this way, just as the five characteristics stated in the sūtra, express them as they are: that is, there is always no grasper and grasped, it does not abide in the senses, there is no appearance of the object and no consciousness of the object, and there is no basis for abiding. Entering from the appearance, that is, in samāhita (等持, concentration), all phenomena (dharma, 法) are like the center of the sky, in the clear awareness without dualistic appearance, and in the subsequent attainment (prṣṭhalabdha, 證悟后), all concepts appear as emptiness, illusion, dream, and so on. The necessity or benefit is entering and so on, that is, through the ultimate transformation of the place, the dharmakāya (法身, dharma body) is perfectly obtained, and abandoning the happiness of the contaminated (sāsrava, 有漏), constantly becoming its nature, obtaining the supreme state of abiding in unsurpassed happiness, these are the two benefits for oneself. Through the vision of yathāvadjñāna (如所有智, knowledge of things as they are) and yathāsaṃkhyeyajñāna (盡所有智, knowledge of all things), and obtaining the power to teach the dharma (法) accordingly, these are the two benefits for others, which are the ultimate result. The characteristic is that through this method, completely and so on, that is, from the four antidotes and so on, the antidotes and so on are: the dharma, the pudgala (補特伽羅, person), the complete transformation of arising and ceasing, the difference between the dharma and the nature of the dharma, and even in delusion, denying that there is no dharma and pudgala, these five are reason.
ས་ངོར་མེད་པ་ལ་ཡོད་པར་འཛིན་སོགས། 1-1410 མཚན་ཉིད་སོགས་སམ། འདིར་བསྟན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་འཁྲུལ་གཞི་རྣམ་པ་ལྔ་སྤངས་པའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དོ།། །།ལྔ་པ་ནི། མཚན་མར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་དང་། རྟོག་དཔྱོད་ལས་ ཡང་དག་པར་འདས་པ་དང་། སྐབས་དེར་རྟོག་པ་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་། རྣམ་རྟོག་མིན་པའི་ངོ་བོའི་དོན་མངོན་རྟགས་སུ་འཛིན་པའོ། །དེ་ནི་རྟོག་པ་འཐད་ལྡན་མིན་ཏེ། ཡིན་ན་བྱིས་པ་ཆུང་ ངུའི་བློ་དང་། བསམ་གཏན་གཉིས་པ་མན་དང་། གཉིད་དམ་བརྒྱལ་བ་དང་། བེམ་པོ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའོ་སྙམ་དུ་ཞེན་པ་རྣམས་དེར་འགྱུར་བས་སོ། །ཐེག་པ་དམན་མཆོག་གི་ཁྱད་པར་ཡོངས་སུ་ ཤེས་པ་ནི། ཉན་རང་ལས་ཐེག་ཆེན་གྱི་མཐོང་ལམ་ཁྱད་པར་ལྔས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཏེ། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་སོགས་ལྔས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉན་རང་ནི་འཁོར་འདས་ལ་སྐྱོན་ ཡོན་ཏུ་རྟོག བདེན་བཞིའི་སྤྱི་མཚན་ཙམ་ལ་དམིགས། ཞི་བ་ལ་གནས། ལྷག་མེད་དུ་ཟད། གོང་མ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ལ། ཐེག་ཆེན་དེ་ལས་བཟློག་པས་སོ། །ལྔའི་ཐ་མ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ ལས་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་ལྔ་སྟེ། ཀུན་ནས་ལྡང་བ་སྤངས་པས་རྣམ་སོགས་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཅིང་གཏན་དུ་མི་བདེ་བ་སྒྲུབ་པས་བླ་སོགས་དང་། ཕྲ་རྒྱས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་བཅོམ་པས་ཉོན་མོངས་སོགས་དང་། 1-1411 ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་རྟོགས་པས་དེའི་རྗེས་སོགས་དོན་གཉིས་རྫོགས་པས་སངས་རྒྱས་ཞིང་སོགས་ཁྱད་པར་རོ།། །། བདུན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་གནས་འགྱུར་ལ་འཇུག་པ་ནི། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ ཉིད་ཉམས་སུ་ལེན་པར་བྱེད་པ་སྟེ། འདི་ལ་རྒྱུ་ཚོགས་དང་མཚན་ཉིད་དོ། །དང་པོ་ལ། ཚོགས་ལམ་དུ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་བྱེད། སྦྱོར་ལམ་དུ་སྒོམ་བྱུང་གི་གསལ་སྣང་འདོན་ཚུལ་ལོ། ། དང་པོ་ནི། རྣམ་པར་སོགས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་ཏུ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་དགོས་ན་དེའི་གེགས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ངོས་བཟུང་ན། ད་ལྟར་གྱི་གཉིས་སྣང་ འདི་ཡིན་ཏེ། དེ་སྣང་སོགས་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་བར་ཤེས་པ་དེ་ལྟར་སོགས་འཇུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དང་སོགས་ཀྱང་མེད་པ་གསལ་སྣང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱུ་དེ་ བཞིན་ཉིད་མི་ཤེས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་མི་བདེན་པར་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་ལས་གཟུང་འཛིན་དང་བརྗོད་བྱ་རྗོད་བྱེད་དོན་ལ་མེད་པས་ཡང་འཁྲུལ་ ངོར་གཉིས་སུ་སྣང་བའི་ཀུན་གཞི་དེ་ལ་བརྟེན་པས་གང་ཟག་རྒྱུད་ཐ་དད་སོགས་སུ་འཇོག་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཀུན་གཞི་གནས་གྱུར་ནས་རྒྱུད་ཐ་དད་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ལ་འདིས་གནོད་དོ། ། 1-1412 གཉིས་པ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ཐོས་བསམ་གྱི་སྒོ
【現代漢語翻譯】 將不存在的事物執著為存在等等，是否具有自性等？此處所說的無分別智，是捨棄了五種錯亂之基的自性。第五種是：不作意于相，完全超越思辨，此時分別念寂靜，將非分別的體性視為顯現的徵象。這不是合理的分別念，如果是的話，那麼小孩子的智慧，二禪以下，睡眠或昏厥，無情物，以及執著于『這是無分別』的想法，都會變成那樣。完全瞭解小乘和大乘的差別是：聲聞緣覺的見道比大乘殊勝五種差別，因為以無分別等五種差別而殊勝。聲聞緣覺將輪迴和涅槃視為過患和功德，只專注於四諦的共相，安住于寂靜，完全滅盡，並且與上道相連。而大乘則與此相反。完全瞭解五種無分別智的業用是五種：因為捨棄了普遍生起，所以是『遍』等；因為顛倒且永遠無法獲得安樂，所以是『勝』等；因為摧毀了微細的習氣，所以是『煩惱』等； 因為證悟瞭如所有性和盡所有性，所以是『彼之隨行』等；因為圓滿了二利，所以是『佛土』等差別。第七，通過作意進入轉依，就是修習無分別智本身，這有因緣和合與自性。首先，在資糧道上，以聞思的方式如理作意；在加行道上，以修所生的方式提取明相。首先是作意于無分別等，因為在見道等持中，必須現量見到真如，如果確定了主要的障礙，那麼現在的二取顯現就是，因為知道顯現等法性現量顯現，所以是那樣進入。因為在世俗中，『有』等也是不存在的，是明相。因為不瞭解真如，所以將一切不真實的種子，從名為『一切種子』的阿賴耶識的種子中，在名言中不存在的能取所取和能說所說，又在錯亂中顯現為二，依靠阿賴耶識，所以必須安立為不同眾生的相續等。因此，如果阿賴耶識轉依，那麼對那些說有不同相續的佛的人來說，這會造成損害。 第二，以那種方式通過聞思的門徑。
【English Translation】 To grasp as existent what is non-existent, etc., are these characteristics, etc.? Here, the non-conceptual wisdom shown is the nature of abandoning the five bases of delusion. The fifth is: not attending to characteristics, completely transcending speculation, at that time the conceptual mind is pacified, and taking the essence of non-conceptual nature as a manifest sign. This is not a valid conceptual mind, because if it were, then the minds of young children, the second dhyana and below, sleep or fainting, inanimate objects, and clinging to the idea that 'this is non-conceptual' would all become that. Fully understanding the difference between the Lesser and Greater Vehicles is: the path of seeing of the Great Vehicle surpasses the Hearers and Solitary Realizers by five distinctions, because it is distinguished by five distinctions such as non-conceptualization. The Hearers and Solitary Realizers perceive samsara and nirvana as faults and virtues, focus only on the general characteristics of the Four Noble Truths, abide in peace, are completely exhausted, and are connected with the higher path. The Great Vehicle is the opposite of that. Fully understanding the functions of the five non-conceptual wisdoms is fivefold: because of abandoning universal arising, it is 'completely' etc.; because of being inverted and never achieving happiness, it is 'supreme' etc.; because of destroying subtle habits, it is 'afflictions' etc.; because of realizing the suchness and the extent of all things, it is 'its retinue' etc.; because of perfecting the two benefits, it is the distinction of 'Buddha-fields' etc. Seventh, entering transformation of the basis through attention is practicing that very non-conceptual wisdom, which has causes and conditions and nature. First, on the path of accumulation, attending properly in the manner of hearing and thinking; on the path of preparation, extracting the clear appearance of what arises from meditation. First is attending to non-conceptualization etc., because in the samadhi of the path of seeing, one must directly see suchness, and if the main obstacle is identified, then this present dualistic appearance is, because knowing that the appearance of suchness etc. manifests directly, that is how one enters. Because in conventional truth, 'existence' etc. are also non-existent, it is a clear appearance. Because of not knowing suchness, all the seeds of what is falsely imputed as untrue, from the seed of the alaya called 'all seeds', the grasping and the grasped, and the expressible and the expression, which do not exist in reality, again appear as two in delusion, relying on the alaya, so it is necessary to establish different continuums of individuals etc. Therefore, if the alaya is transformed, this harms those who say that there are Buddhas with different continuums. Second, in that way, through the gateway of hearing and thinking.
་ནས་དམིགས་པའམ་སྣང་བ་འདི་རྣམ་རིག་ཙམ་དུ་དམིགས་པ་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་དང་། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་རྣམས་མི་དམིགས་པ་རྩེ་མོ་ དང་། དོན་སོགས་ཙམ་གྱི་འཛིན་པ་ཡང་མི་དམིགས་པ་བཟོད་པ་དང་། དེ་མི་སོགས་ཁྱད་པར་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་འབའ་ཞིག་དམིགས་པ་ལ་འཇུག་པ་ཆོས་མཆོག་རྣམས་སུ་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་གྱི་ སྣང་བ་ཐོབ་མཆེད་སོགས་བཞི་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། གཟུང་འཛིན་དེ་གཉིས་ཁྱད་པར་མི་དམིགས་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་མཐོང་ལམ་མཉམ་གཞག་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཡིན་ཏེ། གཟུགས་འཛིན་མིག་ཤེས་ལྟ་བུའི་ཡུལ་མེད། བུམ་འཛིན་རྟོག་པ་ལྟ་བུའི་དོན་སྤྱིའི་དམིགས་པ་མེད་ཅིང་། ཡོད་མེད་སོགས་ཀྱི་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་ཡེ་ ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །།བརྒྱད་པ་ཉམས་ལེན་སྦྱོར་བས་གནས་འགྱུར་ལ་འཇུག་པ་ནི་རྣམ་པ་བཞི་སྟེ། མོས་པ་དང་། སོ་སོར་རབ་ཏུ་རྟོགས་པས་དང་། སྒོམ་པས་དང་། མཐར་ཕྱིན་པས་ས་ལ་སྦྱོར་ བ་རྣམས་སོ། །དང་པོ་ནི། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་མིང་ཅན་མོས་སྤྱོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། རེག་པའི་མིང་ཅན་ས་དང་པོ། གསུམ་པ་ནི། རྗེས་དྲན་གྱི་མིང་ཅན་མ་དག་ས་དྲུག་དང་དག་པ་ས་གསུམ་མོ། ། 1-1413 བཞི་པ་ནི། དེ་ལ་སོགས་ས་བོན་པའི་མིང་ཅན་ལྷུན་སོགས་ཕྱིར་དུ་སྦྱོར་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སོ།། །།དགུ་པ་ཉེས་དམིགས་ཤེས་པས་གནས་འགྱུར་ལ་འཇུག་པ་ནི། ཞི་གནས་ཀྱི་གནས་འགྱུར་ རམ། དེ་བཞིན་ཉིད་མེད་ན་ཉེས་དམིགས་བཞི་ཡོད་དེ། ཉོན་མོངས་མི་འཇུག་པའི་དང་། ལམ་འཇུག་པའི་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གང་ཟག་གསུམ་གདགས་པའི་དང་། བྱང་ཆུབ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་གདགས་པའི་ གཞི་མེད་པའི་ཉེས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་བཞིན་རྣམ་དག་མེད་ན་སྔ་མ་གཉིས་དང་། གློ་བུར་དྲི་བྲལ་མེད་ན་ཕྱི་མ་གཉིས་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉོན་མོངས་དང་སྤང་བྱ་ཙམ་འཇུག་ པ་ལ་རྟེན་དགོས་པ་བཞིན་དུ་མི་འཇུག་པ་དང་གཉེན་པོ་འཇུག་པ་ལ་བརྟེན་དགོས་ལ་དེ་གཞི་འགྱུར་མེད་ཡོངས་གྲུབ་ལས་གཞན་ལ་མི་རུང་ཞིང་། འདི་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གང་ཟག་གི་ལྷག་ མེད་མྱང་འདས་སོ་ཞེས་སོགས་དང་། འདི་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་བོ་ཞེས་སོགས་ཀྱང་གློ་བུར་དྲི་བྲལ་གྱིས་འགོག་པ་ལ་འཐད་ཀྱི་གཞན་ལ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རིག་ཙམ་གྱི་སེམས་ཀྱང་ སྐྱེ་འགག་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྤང་གཉེན་རྟེན་གཅིག་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྷག་མེད་དུ་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བཅུ་པ་ཕན་ཡོན་ཤེས་པས་འཇུག་པ་ནི་བཞི་སྟེ། མེད་པ་གཞི་ལས་ལྷོཾག་པ་རྟེན་ནམ་གཞི་ཡོད་པའི་ཕན་ཡོན་རྣམ་པ་བཞི་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1414 གསུམ་པ་འཁོར་འདས་ཀྱི་དཔེ་ནི། དོན་ལ་མེད་པའི་ཆོས་གཟུགས་སོགས་རྣམས་འཁྲ
【現代漢語翻譯】 從專注于或顯現為唯識的角度出發，專注於此是加行道的暖位。基於此，不專注于外境是頂位。不專注于僅有事物等的執著是忍位。專注于無有事物等差別的真如本身，進入法位。如前所述，四種顯現，如證悟增長等，將會生起。 第二，現量證悟能取所取二者無有差別的見道等持，其自性是無分別智。如同眼識取色法一樣，它沒有對境；如同分別念取瓶子一樣，它沒有對總義的執著；並且由於不專注于有無等戲論的一切相，所以是極爲了別的智慧。 第八，通過修習瑜伽進入轉依有四種：勝解，個別殊勝證悟，修習，以及最終通過修習在地上結合。第一是具有抉擇之名的勝解行。第二是具有觸之名的初地。第三是具有隨念之名的不清凈六地和清凈三地。 第四，彼等具有種子之名的任運等，是爲了將（智慧）向外結合，是成佛的階段。 第九，通過了解過患而進入轉依。如果寂止沒有轉依，或者沒有真如，則有四種過患：不能安立煩惱不生、道生、涅槃之補特伽羅這三種，以及不能安立三種菩提的差別。因為沒有基礎的過患。如果沒有自性清凈，則前兩者不合理；如果沒有客塵離垢，則後兩者不合理。如同煩惱和所斷僅是生起需要所依一樣，不生起和對治生起也需要所依，而這在除了異體轉依的圓成實之外是不行的。『這是聲聞的無餘涅槃』等等，以及『這是聲聞的菩提』等等，也只有通過客塵離垢的遮止才合理，否則是不行的。因為唯識的心也是生滅的，並且所斷和對治是同一個所依不合理，以及在無餘涅槃中相續斷絕。 第十，通過了解利益而進入有四種。從無有中生起，從所依中脫離，有四種所依或基礎的利益。 第三個例子是關於輪迴和涅槃的：實際上，沒有的法，如色法等，是輪迴的。
【English Translation】 From the perspective of focusing on or manifesting as mere consciousness, focusing on this is the heat stage of the path of joining. Based on this, not focusing on external objects is the peak stage. Not focusing on the clinging to mere things, etc., is the forbearance stage. Focusing solely on suchness itself, without any differences in things, etc., is entering the supreme dharma stage. As previously explained, the four manifestations, such as the attainment of increase, etc., will arise. Second, the samadhi of the path of seeing, which directly realizes that the grasper and the grasped are without difference, is by nature non-conceptual wisdom. Like eye consciousness grasping form, it has no object; like conceptual thought grasping a pot, it has no clinging to general meanings; and because it does not focus on all the characteristics of elaboration such as existence and non-existence, it is extremely discerning wisdom. Eighth, entering transformation of the basis through the practice of yoga has four aspects: aspiration, individual distinct realization, cultivation, and finally, through cultivation, union on the ground. The first is the aspiration conduct with the name of ascertainment. The second is the first ground with the name of touch. The third is the six impure grounds and the three pure grounds with the name of recollection. Fourth, those with the name of seed, such as spontaneous presence, etc., are for the purpose of externally uniting (wisdom), and are the stage of attaining Buddhahood. Ninth, entering transformation of the basis through knowing the faults. If quiescence does not have transformation of the basis, or if there is no suchness, then there are four faults: the inability to establish the three—the person who does not enter afflictions, the one who enters the path, and the one who attains nirvana—and the inability to establish the distinctions of the three enlightenments. Because there is the fault of having no basis. If there is no self-nature purity, then the former two are unreasonable; if there is no adventitious defilement removal, then the latter two are unreasonable. Just as afflictions and what is to be abandoned need a basis to arise, so too, non-arising and the arising of antidotes need a basis, and this is not possible except for the other-powered transformation of the basis of perfect reality. 『This is the nirvana without remainder of the Hearer,』 etc., and 『This is the enlightenment of the Hearer,』 etc., are also only reasonable through the cessation of adventitious defilement removal, otherwise it is not possible. Because the mind of mere consciousness also arises and ceases, and it is unreasonable for what is to be abandoned and the antidote to have the same basis, and because the continuum is cut off in nirvana without remainder. Tenth, entering through knowing the benefits has four aspects. Arising from non-existence, separating from the basis, there are four benefits of having a basis or foundation. The third example is about samsara and nirvana: In reality, things that do not exist, such as form, etc., are samsara.
ུལ་ངོར་སྣང་བའི་དཔེ་ནི་མང་སྟེ། སྒྱུ་མ་དང་རྨི་ལམ་དང་རི་དྭགས་དྲེད་དང་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་དང་སྨིག་རྒྱུ་ དང་སྒྲ་སྙན་ཆུ་ཟླ་ལ་སོགས་པའི་སྣང་བ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་གནས་འགྱུར་ཞེས་པ་དང་པོར་མ་དག་པ་ལས་ཕྱིས་དག་པར་གྱུར་པས་ན་རྣམ་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་ཐལ་ལོ་ཞེ་ ན། དང་པོ་ནས་ངོ་བོ་དག་ཀྱང་དེར་གློ་བུར་བའི་དྲི་མས་བསྒྲིབས་ནས་སྣང་བར་མ་ནུས་པ་ཞིག་དྲི་མ་དང་བྲལ་ནས་གསལ་བར་སྣང་བས་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་དཔེར་བྱ་ན། དཔེས་ ལེགས་པར་གྲུབ་སྟེ། དང་པོ་ནས་རང་ཆས་སུ་ནམ་མཁའ་ནི་དག་པར་དང་། གསེར་ནི་བཟང་བར་དང་། ཆུ་ནི་དྭངས་པར་གནས་ཀྱང་། སྤྲིན་དང་གཡའ་དང་རྙོག་མས་བསྒྲིབས་ནས་མི་སྣང་བ། དེ་དག་ དང་བྲལ་བས་ལེགས་པར་སྣང་བ་ཇི་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། མཇུག་ལ་མཛད་བྱང་ནི། ཆོས་དང་སོགས། འགྱུར་བྱང་ནི། རྔོག་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ལྷུག་པའང་ཡོད་མོད་ཀྱི། ཁྱད་པར་ཆེར་མི་སྣང་ཕྱིན། ཁ་ དོན་སོགས་ཚིགས་བཅད་མ་བདེ་བར་སྣང་བས། པཎྜི་ཏ་མ་ཧཱ་ཛ་ན་སྟེ། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོ་དང་། ལོ་ཙཱ་བ་ཞ་མ་སེང་རྒྱལ་གྱིས་བསྒྱུར་བའོ། །བླང་དོར་གནས་ཀྱི་གཙོ་བོ་འཁོར་འདས་སམ། ། 1-1415 བདེན་གཉིས་འཇུག་ལྡོག་མཚན་ཉིད་ཤེས་པའི་ཐབས། །རྒྱལ་བས་མདོ་ལས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་རྣམས། །རྒྱལ་ཚབ་དམ་པས་ཉུང་ངུར་བཏུས་པ་འདི། །ཚིག་འདུས་དོན་གསལ་གོ་བདེར་བཤད་པ་འདི། །ཤེས་རབ་རིན་ཆེན་ བློ་གྲོས་ཉི་མ་ལས། །ལེགས་བཤད་གཟི་འོད་འཕྲོས་པའི་སྣང་བའོ། །དགེ་བས་འགྲོ་ཀུན་བྱམས་མགོན་མཉེས་བྱེད་ཤོག །བདག་ཀྱང་རིག་གནས་སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་དུ། །གཏན་གྱི་བདེ་སྟེར་ནང་རིག་མདོ་སྔགས་སྤྱི། ། བྱེ་བྲག་ཐེག་ཆེན་ལམ་གྱི་སྐྱེད་ཚལ་དུ། །འཆད་རྩོད་རྩོམ་དང་ཉམས་ལེན་གར་བྱེད་ཤོག །ཅེས་པ་ས་མོ་གླང་གི་ལོ་དབོ་ཟླ་བའི་ཉི་ཤུ་ལྔ་ལ་འབྲས་ཡུལ་དུང་ཏོག་ལྷ་ཁང་དུ་སྦྱར་ བ་དགེ་ལེགས་འཕེལ་བར་འགྱུར་ཅིག། །།མངྒལཾ།། །།
【現代漢語翻譯】 世間顯現的例子有很多，如幻術、夢境、野獸蜃景、乾闥婆（梵文：Gandharva，意為天樂神）城、陽焰以及水月等現象一樣。如果說『轉依』（梵文：āśraya-parāvṛtti，意為basis transformation）是指最初不凈，後來轉為清凈，因此具有轉變的性質，那麼，雖然最初本體是清凈的，但由於突如其來的垢染遮蔽而無法顯現，當它脫離垢染而清晰顯現時，就可以作為『轉依』的例子。這個例子非常恰當，因為天空最初的自性就是清凈的，黃金最初的自性就是優良的，水最初的自性就是清澈的，但由於云、銹和污垢的遮蔽而無法顯現，當它們脫離這些遮蔽時，就能很好地顯現出來。 最後是作者題記：法等。翻譯題記：雖然有Rngog Lhos翻譯的散文，但因為差別不大，而且文字等詩句顯得不流暢，所以由班智達瑪哈扎納（梵文：Paṇḍita Mahā-jana，意為大學者）即大士和譯師夏瑪僧格嘉（藏文：Zha ma Sengye Gyal）翻譯。了知取捨之根本，輪迴與涅槃；通達二諦之入離，及其體性之方法；諸佛于經中廣說之內容；由勝者之補處精簡為此論；此論言簡意賅，易於理解；乃從智慧珍寶，妙慧日輪中；所散發之善說光芒。愿此善行令一切眾生皆得慈悲怙主之歡喜！愿我亦能在一切學術，特別是能恒常賜予安樂之內明，顯密二宗；尤其是在大乘道之花園中，行講說、辯論、著述與實修之事業！此文于土牛年藏曆十月二十五日，在錫金Dungtok Lhakhang書寫，愿吉祥增長！吉祥！
【English Translation】 There are many examples of appearances in the world, such as illusions, dreams, mirages of wild animals, cities of Gandharvas (梵文：Gandharva，意為天樂神), heat haze, and reflections of the moon in water. If 'transformation of the basis' (梵文：āśraya-parāvṛtti，意為basis transformation) refers to initially being impure and later becoming pure, thus having the nature of change, then, although the essence is pure from the beginning, it is obscured by adventitious stains and cannot appear. When it is free from stains and appears clearly, it can be used as an example of 'transformation of the basis'. This example is very apt because the inherent nature of the sky is pure from the beginning, the inherent nature of gold is excellent from the beginning, and the inherent nature of water is clear from the beginning, but they are obscured by clouds, rust, and turbidity and cannot appear. When they are free from these obscurations, they appear well. Finally, the author's colophon: Dharma, etc. Translator's colophon: Although there is prose translated by Rngog Lhos, because the difference is not great, and the words and verses seem awkward, it was translated by Paṇḍita Mahā-jana (梵文：Paṇḍita Mahā-jana，意為great scholar), the great being, and the translator Zha ma Sengye Gyal. Knowing the root of what to accept and reject, saṃsāra and nirvāṇa; understanding the means of entering and leaving the two truths, and their characteristics; the contents extensively taught by the Buddhas in the sūtras; this has been condensed into this treatise by the successor of the Victorious One; this treatise is concise, clear in meaning, and easy to understand; it is the light of good explanation emanating from the jewel of wisdom, the sun of intelligence. May this virtue please all beings and the compassionate protector! May I also engage in teaching, debating, writing, and practice in all fields of knowledge, especially in the inner science that constantly bestows happiness, both sūtra and tantra; and especially in the garden of the Mahāyāna path! This was written on the twenty-fifth day of the tenth month of the Earth Ox year at Dungtok Lhakhang in Sikkim. May auspiciousness increase! Mangalam!