shakyachogden2404_眾韻鮮花束論入門論.g2.0f
大班智達釋迦確丹教言集skc157སྡེབ་སྦྱོར་སྣ་ཚོགས་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ། 24-4-1a ༄༅། །སྡེབ་སྦྱོར་སྣ་ཚོགས་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ། ༄། །སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་གཞི་འགོད་པ། ༄། །ན་མོ་མཉྫུ་ཤྲཱི་ཡེ། བདུད་རྩིའི་དགྲ་བོས་མ་མྱངས་རོ་བརྒྱ་པ། །ངོ་མཚར་ཐུགས་རྗེའི་དཔག་བསམ་ 24-4-1b ལ་འཁྲུངས་ནས། །ཡིད་འོངས་(འོང་)སློབ་མའི་སྙིང་ལ་སྟེར་བརྩོན་པ། །བརྩེ་ཆེན་མཁྱེན་པའི་ལྷ་ཁྱོད་འདིར་སྤྱོན་ཤིག(ཅིག) །ཅེས་མཆོད་པར་བརྗོད་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། སྡེབ་སྦྱོར་སྣ་ཚོགས་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་འདི་བཤད་པར་བྱའོ། །འདི་ལ་དོན་གསུམ་སྟེ། སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་གཞི་འགོད་པ་དང་། སྡེབ་སྦྱོར་སོ་སོའི་མིང་བཤད་ནས་དེ་དག་གི་དོན་མི་འདྲ་བ་རྣམས་ངོས་བཟུང་བ་དང་། རང་བློས་དཔྱད་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་བརྩམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་བསྟན་བཅོས་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་ལས། མ་གསུམ་ལྕི་བ་ན་གསུམ་ཡང་། །བྷ་ཐོག་ལྕི་བ་ཡ་ཐོག་ཡང་། །ཛ་དབུས་ལྕི་བ་ར་དབུས་ཡང་། །ས་མཐའ་ལྕི་བ་ཏ་མཐའ་ཡང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་དོན་ནི། ཡི་གེ་ལྕི་བ་གསུམ་བར་མ་ཆད་པར་སྒྲིགས་པ་དེ་ལ་ནི་མིང་འདོགས་པ་ན་མ་ཞེས་བྱ་ལ། དཔེར་བརྗོད་པ་ནི། ཨཱ་ཨཱི་ཨཱུ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡི་གེ་ཡང་བ་གསུམ་མཚར་(ཚར་)དུ་དངར་བ་དེ་ལ་ནི་ན་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་འདོགས་ལ། དཔེར་བརྗོད་པ་ནི། ཨ་ཨི་ཨུ། ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཐོག་མར་ལྕི་བ་གཅིག་དང་དེ་ནས་ཡང་བ་གཉིས་ཏེ་མཚར་(ཚར་)དུ་དངར་བ་དེ་ལ་ནི། བྷ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་འདོགས། དཔེ་ནི། ཨཱ་ཨི་ཨུ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཐོག་མར་ཡི་གེ་ཡང་བ་གཅིག་དང་། དེ་ནས་ལྕི་བ་གཉིས་ཏེ་གསུམ་མཚར་(ཚར་)དུ་སྒྲིགས་པ་དེ་ལ་ནི། མིང་ཡ་ཞེས་བྱ་ལ། དཔེ་ནི། ཨ་ཨཱི་ཨཱུ། ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡི་གེ་ཡང་བ་གཉིས་ཀྱི་དབུས་སུ་ལྕི་བ་གཅིག་བཅུག་པ་དེ་ལ་ནི། ཛ་ཞེས་བྱ་ལ། དཔེ་ནི། ཨ་ཨཱི་ཨུ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡི་གེ་ལྕི་བ་གཉིས་ཀྱི་དབུས་སུ་ཡང་བ་གཅིག་བཅུག་པ་དེ་ལ་ནི་ར་ཞེས་བྱ་ལ། དཔེ་ནི། ཨཱ་ཨི་ཨཱུ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡི་གེ་ཡང་བ་གཉིས་ཀྱི་མཐར་ལྕི་བ་གཅིག་བཞག་པ་དེ་ལ་ནི་ས་ཞེས་བྱ་ལ། དཔེ་ནི། ཨ་ཨི་ཨཱུ། ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡི་གེ་ལྕི་བ་གཉིས་ཀྱི་མཐར་ཡང་བ་གཅིག་ 24-4-2a བཞག་པ་དེ་ལ་མིང་ཏ་ཞེས་བྱ་ལ། དཔེ་ནི། ཨཱ་ཨཱི་ཨུ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཚིགས་བཅད་སོ་སོའི་རྐང་པ་གཅོད་མཚམས་ནི། ངེས་པར་ངལ་གསོ་བའི་གནས་ཡིན་ལ། བྷ་ལ་སོགས་པའི་བརྒྱད་པོའི་རིའི་མཐར་ཡང་ངལ་གསོའི་གནས་འབྱུང་བ་ཡང་སྲིད་དོ། །དེ་ཡང་ངལ་གསོ་བ་དང་སྡོད་པ་ཅེས་བྱ་བ་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཡིན
【現代漢語翻譯】 大班智達釋迦確丹教言集skc157《名為組合多種鮮花之串的論著》之入門引導 《名為組合多種鮮花之串的論著》之入門引導 確立組合的基礎 頂禮曼殊室利！未被甘露之敵所染指的百味，從奇妙慈悲的如意寶中誕生，勤于給予如意學子的心，大慈大悲的智慧之神，請您降臨於此！在進行供養讚頌之後，現在將要講解《名為組合多種鮮花之串的論著》之入門引導。此論分為三個部分：確立組合的基礎，說明各種組合的名稱並識別它們的不同含義，以及創作自己思考的組合。 第一部分是：正如《組合論著·珍寶之源》中所說：『三個重音連用為那，巴首重音雅首輕，雜中重音然中輕，薩尾重音塔尾輕。』 其含義是：不間斷地排列三個重音音節，稱之為『那』（nama）。例如：ཨཱ་ཨཱི་ཨཱུ་（Ā Āī Āū）。連續排列三個輕音音節，稱之為『那』（na）。例如：ཨ་ཨི་ཨུ།（A I U）。第一個音節是重音，後面兩個是輕音，這樣排列稱之為『巴』（bha）。例如：ཨཱ་ཨི་ཨུ་（Ā I U）。第一個音節是輕音，後面兩個是重音，這樣三個音節排列稱之為『雅』（ya）。例如：ཨ་ཨཱི་ཨཱུ།（A Āī Āū）。在兩個輕音音節中間插入一個重音音節，稱之為『雜』（ja）。例如：ཨ་ཨཱི་ཨུ་（A Āī U）。在兩個重音音節中間插入一個輕音音節，稱之為『然』（ra）。例如：ཨཱ་ཨི་ཨཱུ་（Ā I Āū）。在兩個輕音音節之後放置一個重音音節，稱之為『薩』（sa）。例如：ཨ་ཨི་ཨཱུ།（A I Āū）。在兩個重音音節之後放置一個輕音音節，稱之為『塔』（ta）。例如：ཨཱ་ཨཱི་ཨུ་（Ā Āī U）。 每句詩的停頓之處，必定是休息的地方。在『巴』（bha）等八種組合的結尾，也可能會出現休息的地方。休息和停頓是同義詞。
【English Translation】 A Guide to Entering the Treatise Called 'A Garland of Various Combinations of Flowers' by the Great Scholar Shakya Chokden skc157 A Guide to Entering the Treatise Called 'A Garland of Various Combinations of Flowers' Establishing the Basis of Combinations Homage to Manjushri! The hundred flavors untasted by the enemy of nectar, born from the wish-fulfilling jewel of wondrous compassion, diligently giving to the hearts of desirable students, great loving and wise deity, please come here! After offering praise, I will now explain the guide to entering the treatise called 'A Garland of Various Combinations of Flowers'. This has three parts: establishing the basis of combinations, explaining the names of each combination and identifying their different meanings, and composing combinations based on one's own reasoning. The first is: As it is said in the 'Treatise on Combinations, Source of Jewels': 'Three heavy sounds in a row are Na, Bha first heavy Ya first light, Ja middle heavy Ra middle light, Sa end heavy Ta end light.' Its meaning is: Arranging three heavy syllables without interruption is called 'Na' (nama). For example: ཨཱ་ཨཱི་ཨཱུ་ (Ā Āī Āū). Arranging three light syllables in a row is called 'Na' (na). For example: ཨ་ཨི་ཨུ། (A I U). The first syllable is heavy, and the next two are light, this arrangement is called 'Bha'. For example: ཨཱ་ཨི་ཨུ་ (Ā I U). The first syllable is light, and the next two are heavy, this arrangement of three syllables is called 'Ya'. For example: ཨ་ཨཱི་ཨཱུ། (A Āī Āū). Inserting a heavy syllable in the middle of two light syllables is called 'Ja'. For example: ཨ་ཨཱི་ཨུ་ (A Āī U). Inserting a light syllable in the middle of two heavy syllables is called 'Ra'. For example: ཨཱ་ཨི་ཨཱུ་ (Ā I Āū). Placing a heavy syllable after two light syllables is called 'Sa'. For example: ཨ་ཨི་ཨཱུ། (A I Āū). Placing a light syllable after two heavy syllables is called 'Ta'. For example: ཨཱ་ཨཱི་ཨུ་ (Ā Āī U). The break in each verse is necessarily a place of rest. At the end of the eight combinations such as 'Bha', there may also be a place of rest. Rest and pause are synonymous.
་ལ། དེ་ཡང་ཡི་གེ་ལྕི་བ་ཁོ་ན་ལ་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཐུང་བ་གཅིག་ཡུན་དུ་བཀླག་པ་ལ་སྡོད་པའི་སྒྲ་དོན་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་འདི་ལྟར་ཡི་གེ་ཡང་བ་རྣམས་ལ་ནི་ལ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་འདོགས། ལྕི་བ་རྣམས་ལ་ནི་ག་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་འདོགས་པ་དང་། ལྕི་བའི་མཐར་ངལ་གསོ་ན་བ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་འདོགས་པ་དང་། ཡང་བའི་མཐར་ངལ་གསོ་ན་ཀ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་འདོགས་པ་ཡིན་ནོ། །སྤྱིར་ངལ་གསོའི་ཡི་གེ་ནི་ཡི་གེ་རིང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་ཞེས་པའི་ངེས་པ་མེད་ཀྱང་། བྷ་ལ་སོགས་པ་རེ་རེའི་མཐར་ཨོ་ཡིག་རིང་པོ་བྱུང་ན་ངལ་གསོ་བས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན། ན་མོ་མཉྫུ་གྷོ་ཥཱ་ཡཱ་ཞེས་པ་ལ་ཡི་གེ་བདུན་སྣང་བ་ལས་གསུམ་ནི་ཛ་དབུས་ལྕི་བ་ཞེས་པ་དེ་ཡིན་ལ། དེའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཛཱུ་ཞེས་པའི། ཨོ་ཡིག་དེ་ངལ་གསོ་བའི་གནས་ཡིན་པས་རིང་པོ་ཁོ་ན་བྱའོ། །ཡང་དེ་དུས་ཀྱི་ཡི་གེ་ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་ཏ་མཐའ་ཡང་ཞེས་པ་དེ་ཡིན་ལ། འོན་ཀྱང་ཡི་གེ་གསུམ་པ་ལ་གཅོད་མཚམས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ངལ་གསོའི་གནས་ཡིན་པས་ཡ་རིང་པོར་བྱས་པ་ལྟ་བུའོ། །འོ་ན་ཡང་བ་དང་ལྕི་བའི་ཁྱད་པར་དང་དབྱེ་བ་གང་ཞེ་ན། ཡི་གེ་ཐུང་ངུ་རྣམས་ནི་ཡང་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡི་གེ་གཅིག་ཁོ་ན་ཡིན་པས་གཅིག་གི་ཚད་ཁོ་ནར་ཀློག་པའི་ཕྱིར། དེའི་དབྱེ་བ་ནི་རྣམ་པ་ལྔ་སྟེ། ཨ་ཨི་ཨུ་རྀ་ལྀ་འོ། །ཡི་གེ་རིང་པོ་རྣམས་ལ་ནི་ལྕི་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡི་གེ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་སྡོམས་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་གཉིས་ལ་སོགས་པའི་ཡུན་ཚད་དུ་ཀློག་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དབྱེ་ན་གཉིས་ཏེ། རིང་པོ་དང་། ཤིན་ཏུ་ 24-4-2b རིང་པོའོ། །དང་པོ་ལ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཡིན་ཏེ། ཨཱ་ཨཱི་ཨཱུ་རཱྀ་ཨེ་ཨཻ་ཨོ་ཨཽ་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་ཡང་རྣམ་པ་དགུ་ཡིན་ཏེ། སྔ་མ་བརྒྱད་པོའི་མཐར་གསུམ་ནི་ཨཾ་ག་བཏགས་པ་ཡིན་ལ། དེའི་མིང་པ་ལླུ་ཏའི་རྟགས་ཅན་ཞེས་བྱ་ལ། བརྒྱད་པོ་དེ་དང་དགུ་པ་ལཱྀ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་དབྱངས་ཡིག་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སོ། །སྨྲ་སྒོ་ལས། སྒྲིམ་དང་གློད་ལ་རིང་པོ་མེད། །ཅེས་རྀ་ལྀ་གཉིས་ལ་རིང་པོ་མེད་པར་བཤད་མོད། འདིར་བཤད་པ་ནི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་ལུགས་སོ། །གསལ་བྱེད་ཀྱི་ཡི་གེ་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་ཏེ། ཀ་ནས་ཀྵའི་བར་སོ་གསུམ་པོའི་སྟེང་དུ། རྗེས་སུ་ང་རོ་དང་། རྣམ་བཅད་དང་། ལྕེ་རྩ་ཅན་དང་། མཆུ་ཅན་ཏེ། བཞི་བསྣན་པའོ། །ཡི་གེ་ལྕི་ཡང་གི་ཁྱད་པར་ཤན་ཕྱེད་པའི་དོན་དུ། པྲསྟ་ར་ཞེས་པའི་རི་མོ་འགོད་པར་བྱ་ལ། དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ཡི་གེ་ཡང་བ་རྣམས་ཀྱི་འོག་ཏུ་ཤད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རི་མོ་དྲང་པོ་བྲི། ལྕི་བ་རྣམས་ཀྱི་འོག་ཏུ་རི་མོ་འཁྱོག་པ་ཤད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་བྲི། ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་དགུའི་འོག་ཏུ་རི་མོ་སུམ་འཁྱོག་ཤད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་བྲིའོ། །གཉིས་པ་ནི། གང་ལ་སྡེབ་སྦ
【現代漢語翻譯】 此外，這種情況只發生在重音節上，因為單獨讀一個短音節無法完整表達聲音和意義。同樣，輕音節被稱為『la』，重音節被稱為『ga』。重音節后停頓被稱為『na』，輕音節后停頓被稱為『ka』。一般來說，停頓音節不一定只出現在長音節中。例如，在bha等音節后出現長元音o時，通常需要停頓。例如，在『namo manjushri ghoshaya』（頂禮文殊師利妙音）中，七個音節中有三個是『ja』，即中間重音。緊隨其後的『ju』中的元音o是停頓的位置，所以必須讀成長音。此外，當時的后三個音節是『ta』，即末尾輕音。然而，由於第三個音節處有停頓，所以『ya』被讀成長音。 那麼，輕音節和重音節的區別和劃分是什麼呢？短音節被稱為輕音節，因為它們只有一個音節，所以只按一個音節的長度來讀。輕音節分為五種：a、i、u、ri、li。 長音節被稱為重音節，因為它們是兩個或多個音節的組合，所以必須按兩個或多個音節的長度來讀。重音節分為兩種：長音和超長音。第一種有八種：ā、ī、ū、rī、ē、ai、ō、au。第二種有九種：前八種的末尾加上am，稱為paluta，以及第八種和第九種lri。這樣，元音共有二十二個。 在《語源論》中說：『捲舌音和鬆弛音沒有長音。』意思是ri和li沒有長音。這裡所說的是音韻學的規則。 輔音有三十七個，即從ka到ksha的三十三個字母，加上隨韻母、止韻母、舌根音和唇音，共四個。 爲了區分輕音節和重音節，需要繪製prasthara圖。那麼，如何繪製呢？在輕音節下面畫一條直線，在重音節下面畫一條彎曲線，在超重音節下面畫一條三彎曲線。 第二，關於音韻學。
【English Translation】 Moreover, this only occurs with heavy syllables, because reading a single short syllable for a long time cannot fully express the sound and meaning. Similarly, light syllables are named 'la,' and heavy syllables are named 'ga.' A pause after a heavy syllable is named 'na,' and a pause after a light syllable is named 'ka.' In general, there is no certainty that a pause syllable only occurs among long syllables. For example, if a long vowel 'o' appears after syllables such as 'bha,' it is generally necessary to pause. For example, in 'namo manjushri ghoshaya' (Homage to Manjushri, the Gentle Glory, Eloquent One), out of the seven syllables, three are 'ja,' which means the middle is heavy. Immediately following that, the vowel 'o' in 'ju' is the place of pause, so it must be read as a long vowel. Also, the last three syllables at that time are 'ta,' which means the end is light. However, since there is a break at the third syllable, 'ya' is made long as if it were a place of pause. Then, what is the difference and distinction between light and heavy syllables? Short syllables are called light syllables because they are only one syllable, so they are read only to the extent of one syllable. The distinction is fivefold: a, i, u, ri, li. Long syllables are called heavy syllables because they are the nature of combining two or more syllables, so they must be read for the duration of two or more. There are two types: long and very long. The first has eight types: ā, ī, ū, rī, ē, ai, ō, au. The second also has nine types: the previous eight with 'am' added at the end, which is called paluta, and the eighth and ninth, lri. Thus, there are twenty-two vowels. In the 'Treatise on Speech,' it is said, 'There is no long vowel for retroflex and relaxed sounds.' This means that ri and li do not have long vowels. What is said here is the rule of phonetics. There are thirty-seven consonants, which are the thirty-three letters from ka to ksha, plus anusvara, visarga, jihvamuliya, and upadhmaniya, which are four added. In order to distinguish between light and heavy syllables, a prasthara diagram should be drawn. So, how to draw it? Draw a straight line under light syllables, draw a curved line under heavy syllables, and draw a triple-curved line under very heavy syllables. Second, concerning phonetics.
ྱོར་བྱ་བའི་ཡུལ་གྱི་ཚིག་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་། ལྷུག་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཡི་གེ་བགྲང་བ་འཕེལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཕྱི་མོ་བགྲང་བ་བསྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ཡི་གེ་གཅིག་ནས་ཉི་ཤུ་རྩ་དྲུག་གི་བར་རྐང་པ་རེ་རེ་ལ་ཡོད་པའི་ཚིགས་བཅད་དང་། ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ཕན་ཆད་གྲངས་ཀྱི་ངེས་པ་མེད་པ་རྒྱུན་ཆགས་ཞེས་བྱའོ། །དེ་དག་གི་མིང་ནི། ཡི་གེ་གཅིག་ལ་བརྗོད་པ་ཞེས་བྱ། གཉིས་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་བརྗོད་པ། གསུམ་པ་ལ་ལྷ་གཅིག་བར་མ། བཞི་པ་རབ་གནས། ལྔ་པ་ལེགས་པར་རབ་གནས་ཞེས་བྱའོ། །དྲུག་པ་དབྱངས་སྒྲོགས། བདུན་པ་རབ་དགའ། བརྒྱད་པ་རྗེས་སུ་བསྔགས་པ། དགུ་པ་བྲི་ཧ་ཏི། བཅུ་པ་འཕྲེང་ལྡན། བཅུ་གཅིག་པ་ 24-4-3a གསུམ་བསྔགས། དེ་དག་ནི་རྐྱང་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་བཅུ་གཉིས་པ་སྐྱེ་འགྲོ། བཅུ་གསུམ་པ་ཤིན་ཏུ་སྐྱེ་འགྲོ། བཅུ་བཞི་པ་མིང་ལྡན། བཅུ་ལྔ་པ་ཤིན་ཏུ་མིང་ལྡན། བཅུ་དྲུག་པ་ལེགས་སྤྱོད། བཅུ་བདུན་པ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སྤྱོད། བཅོ་བརྒྱད་པ་བསྟན་འཛིན། བཅུ་དགུ་པ་ཤིན་ཏུ་བསྟན་འཛིན། ཉི་ཤུ་པ་བྱེད་ལྡན། ཉེར་གཅིག་པ་ཤིན་ཏུ་བྱེད་ལྡན། ཉེར་གཉིས་པ་ཀུན་བྱེད། ཉེར་གསུམ་པ་རྣམ་བྱེད། ཉེར་བཞི་པ་ལེགས་བྱེད། ཉེར་ལྔ་པ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་བྱེད། ཉེར་དྲུག་པ་ལྷག་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །འདི་དག་ལ་ནི་རྐང་པ་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཚང་བའི་དོན་ཏོ། །ཡི་གེ་ཉེར་བདུན་པ་ཕན་ཆད་ནི་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འགྱུར་ལ། དེའི་དབྱེ་བ་ནི་གཏུམ་པའི་ཆར་འབེབས་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཆུ་རྒྱུན་དང་ཆུ་གཏེར་དང་། སྦྲུལ་དང་། ཆར་སྤྲིན་དང་། རོལ་པའི་འབྱུང་གནས་དང་། ཤིན་ཏུ་ཀླུབ་པ་དང་། དུང་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་རབ་བསགས་ཅེས་བྱ་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་ལ་ཡང་དབྱེ་བ་དེ་དག་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་དེ་ནི་སྤྱིའི་མིང་ཡིན་ལ། དེ་དག་གི་ནང་ཚན་སོ་སོའི་མིང་ནི། དྲུག་པ་དབྱངས་སྒྲོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག དབུས་ཕྲ་དང་ཆུ་སྲིན་མགོ་ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །བདུན་པ་རབ་དགའི་བྱེ་བྲག་ནི། གཞོན་ནུ་རོལ་པ་གཅིག་པོའོ། །བརྒྱད་པ་རྗེས་སུ་བསྔགས་པའི་བྱེ་བྲག་ནི། འདྲ་མཚུངས་དང་། གཞལ་དཔག་དང་། རྐང་བཀྲ་དང་། གློག་གི་ཕྲེང་བ་དང་། བྲམ་ཟེའི་བུ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དགུ་པ་བྲི་ཧ་ཏའི་བྱེ་བྲག་ནི་གཤོལ་གདོང་དང་ལྟོ་འགྲོའི་བུ་ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །བཅུ་པ་འཕྲེང་ལྡན་གྱི་བྱེ་བྲག་ནི། དག་པར་སྣང་བ་དང་། ལྔ་པ་ཎ་ཧ་དང་། རྨ་བྱའི་འགྲོས་དང་། གསེར་ལྡན་དང་། ཉན་ཐོས་མ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅུ་གཅིག་པ་གསུམ་སྔགས་ལ། ཉེར་འཁོད་དང་། དབང་པོའི་རྡོ་རྗེ་དང་། ཉེ་དབང་རྡོ་རྗེ་དང་། དྲན་པའི་དབང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་གསུམ་ཡོད་ལ། དེ་ལ་དབྱེ་ན། འཇོ་བ་པོ་དང་། ས་ལི་ནི་དང་། རྦ་རླ
【現代漢語翻譯】 關於造作之境的詞語有兩種：對仗詩歌和散文。第一種又分為兩種：增加音節和增加節拍。第一種是指每行有一到二十六個音節的詩歌，而超過二十七個音節則被認為是連續的，沒有固定的音節數。 這些名稱是：一個音節的稱為『表達』，兩個音節的稱為『非常表達』，三個音節的稱為『中間神』，四個音節的稱為『加持』，五個音節的稱為『善妙加持』。 六個音節的稱為『揚聲』，七個音節的稱為『極喜』，八個音節的稱為『隨喜』，九個音節的稱為『廣闊』，十個音節的稱為『花環』，十一個音節的稱為『三贊』。這些都是單數的。 然後，十二個音節的稱為『眾生』，十三個音節的稱為『非常眾生』，十四個音節的稱為『具名』，十五個音節的稱為『非常具名』，十六個音節的稱為『善行』，十七個音節的稱為『非常善行』，十八個音節的稱為『持教』，十九個音節的稱為『非常持教』，二十個音節的稱為『具力』，二十一個音節的稱為『非常具力』，二十二個音節的稱為『總作』，二十三個音節的稱為『遍作』，二十四個音節的稱為『善作』，二十五個音節的稱為『非常善作』，二十六個音節的稱為『超勝作』。 這些被稱為『具足行』，意思是完整的對仗詩歌。超過二十七個音節的就變成了連續的，其分類包括『猛烈降雨』、『水流』、『水庫』、『蛇』、『雨雲』、『嬉戲之源』、『非常隱沒』和『海螺』。 同樣，在『極度積累』的組合中也有這些分類。以上所說是總稱，而它們各自的名稱是：六個音節的『揚聲』的變體有『中細』和『摩羯魚頭』兩種。七個音節的『極喜』的變體只有『青年嬉戲』一種。八個音節的『隨喜』的變體有『相似』、『衡量』、『足光』、『閃電串』和『婆羅門之子』等。 九個音節的『廣闊』的變體有『犁轅』和『腹行之子』兩種。十個音節的『花環』的變體有『顯現清凈』、『第五帕納哈』、『孔雀步』、『金飾』和『聲聞母』等。十一個音節的『三贊』有『近處』、『自在金剛』、『近自在金剛』和『憶念自在』三種，其中又分為『創造者』、『薩利尼』和『波浪』。
【English Translation】 Regarding the words of the realm of creation, there are two types: metered verse and prose. The first is further divided into two types: increasing syllables and increasing beats. The first refers to verses with one to twenty-six syllables per line, while beyond twenty-seven syllables, it is considered continuous, without a fixed number of syllables. These names are: one syllable is called 'Expression', two syllables are called 'Very Expression', three syllables are called 'Middle God', four syllables are called 'Blessing', five syllables are called 'Excellent Blessing'. Six syllables are called 'Sounding', seven syllables are called 'Extreme Joy', eight syllables are called 'Following Joy', nine syllables are called 'Vast', ten syllables are called 'Garland', eleven syllables are called 'Three Praises'. These are all singular. Then, twelve syllables are called 'Beings', thirteen syllables are called 'Very Beings', fourteen syllables are called 'Named', fifteen syllables are called 'Very Named', sixteen syllables are called 'Good Conduct', seventeen syllables are called 'Very Good Conduct', eighteen syllables are called 'Teaching Holder', nineteen syllables are called 'Very Teaching Holder', twenty syllables are called 'Powerful', twenty-one syllables are called 'Very Powerful', twenty-two syllables are called 'Total Action', twenty-three syllables are called 'Complete Action', twenty-four syllables are called 'Good Action', twenty-five syllables are called 'Very Good Action', twenty-six syllables are called 'Superior Action'. These are called 'Having Feet', meaning complete metered verse. Beyond twenty-seven syllables, it becomes continuous, and its classifications include 'Fierce Rain', 'Water Flow', 'Reservoir', 'Snake', 'Rain Cloud', 'Source of Play', 'Very Submerged', and 'Conch'. Similarly, in the combination of 'Extreme Accumulation', there are also these classifications. What has been said above is the general name, and the individual names among them are: the variants of 'Sounding' with six syllables are 'Middle Fine' and 'Makara Head'. The variant of 'Extreme Joy' with seven syllables is only 'Youthful Play'. The variants of 'Following Joy' with eight syllables are 'Similar', 'Measure', 'Foot Light', 'Lightning String', and 'Brahmin's Son'. The variants of 'Vast' with nine syllables are 'Plow Handle' and 'Son of Abdominal Walker'. The variants of 'Garland' with ten syllables are 'Appearing Pure', 'Fifth Panaha', 'Peacock Walk', 'Golden Ornament', and 'Shravaka Mother'. The 'Three Praises' with eleven syllables have three types: 'Nearby', 'Independent Vajra', 'Near Independent Vajra', and 'Mindfulness Independent'. Among them are divided into 'Creator', 'Salini', and 'Wave'.
བས་ 24-4-3b ཀྱི་ཕྲེང་བ་དང་། བུང་བ་རོལ་པ་དང་། ཤིང་རྟ་དྲེག་པ་དང་། ལེགས་འོངས་དང་། ཟླུམ་པོ་དང་། བཟང་ལྡན་དང་། བྱ་ཁྲ་དང་། ཉེར་གནས་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅུ་གཉིས་པ་སྐྱེས་འགྲོ་བའི་བྱེ་བྲག་ལ་དབྱེ་ན། ཟླ་བའི་ལམ་དང་། རྒྱུད་གནས་དང་། དབང་པོའི་རྒྱུད། ཁ་སྦྱོར་དང་། ཆུ་འཐོར་འགྲོ་དང་། ཏེ་ཏྲ་ཀ་དང་། དལ་མྱུར་དང་། ལྟོ་ཕྱེ་རབ་ཏུ་ལྟུང་བ་དང་། མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྒྱུད་དང་། ཡི་གེ་ཉུང་ངུ་དང་། སྣ་ཚོགས་ལྷ་མོ་དང་། ཆུ་སྲིན་ཕྲེང་བ་དང་། དལ་གྱིས་འབབ་པ་དང་། ཡ་མུ་ན་དང་། ཕྲེང་བ་གསར་སྟོན་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅུ་གསུམ་པ་ཤིན་ཏུ་སྐྱེ་འགྲོ་བའི་བྱེ་བྲག་ནི། རབ་ཏུ་དགའ་ལྡན་དང་། དགའ་མཛེས་དང་། མྱོས་པའི་རྨ་བྱ་དང་། ཡིད་འོང་ངང་པ་དང་། འཇམ་པའི་ངག་ཅེས་བྱ། བཅུ་བཞི་པ་ནུས་ལྡན་གྱི་བྱེ་བྲག་ལས་ཕྱེ་ན། གནོད་མེད་དང་། གཞན་གྱི་མི་ཐུབ་པ་དང་། མཚོན་ཆ་ཁ་འབུས་དང་། དཔྱིད་ཀྱི་ཐིག་ཆེན་དང་། ནོར་འཛིན་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅོ་ལྔ་པ་ཤིན་ཏུ་ནུས་ལྡན་གྱི་བྱེ་བྲག་ནི། རི་བོང་ཅན་གྱི་ཆ་དང་། མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་དང་། ཡོན་ཏན་ནོར་བུའི་ཚོགས་དང་། ཕྲེང་ལྡན་མ་དང་། ཚིག་ལྡན་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅུ་དྲུག་པ་ལེགས་སྤྱད་ཀྱི་བྲེ་བྲག་ནི། གླང་ཆེན་མཆོག་རྩེན་དང་། ལེ་བརྒན་རྩི་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅུ་བདུན་པ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་སྤྱོད་ཀྱི་བྲེ་བྲག་ནི། རྩེ་མོ་ཅན་མ་དང་། ཡངས་ལྡན་མ་དང་། བདུད་རྩི་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྨྱུག་མདའ་ལྟུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རི་དྭགས་མོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དལ་གྱི་སྣོན་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཁུ་བྱུག་ཅེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །བཅོ་བརྒྱད་པ་བསྟན་འཛིན་གྱི་བྱེ་བྲག་ནི། མེ་ཏོག་གཡོ་བའི་འཁྲིལ་ཤིང་དང་། ལྕགས་མདའ་ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །བཅུ་དགུ་པ་ཤིན་ཏུ་བསྟན་འཛིན་གྱི་བྲེ་བྲག་ནི། སྤྲིན་རྣམས་སྒྲ་སྒྲོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྟག་རྣམ་པར་རྩེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །ཉི་ཤུ་པ་བྱེད་ལྡན་ལ། ཁ་མཛེས་དང་། ཟླུམ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །ཉེར་ 24-4-4a གཅིག་པ་རབ་ཏུ་བྱེད་ལྡན་ལ་དབྱེ་ན། མེ་ཏོག་ཕྲེང་འཛིན་ཞེས་བྱ་བ་གཅིག་པོའོ། །ཉེར་གཉིས་པ་ཀུན་བྱེད་ལ་དབྱེ་ན། ཟབ་མོའི་དབྱངས་ཞེས་བྱ་བ་གཅིག་པོའོ། །ཉེར་གསུམ་པ་རྣམ་འབྱེད་ལ་དབྱེ་ན། རྟ་རོལ་པ་དང་། ཉན་ཐོས་རྩེན་མ་གཉིས་སོ། །ཉེར་བཞི་པ་ལེགས་བྱེད་ནི། ལུས་ཕྲ་ཞེས་བྱ་བ་གཅིག་པོའོ། །ཉེར་ལྔ་པ་ཤིན་ཏུ་ལེགས་བྱེད་ནི། ཁྲུང་ཁྲུང་རྐང་ཞེས་བྱ་བ་གཅིག་པོའོ། །ཉེར་དྲུག་པ་ལྷག་པར་བྱེད་ལ་དབྱེ་ན། ལྟོ་འགྲོ་རྣམ་བསྒྱིང་དང་། ཟློག་ཕྱོགས་འབབ་ཅེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མིང་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི། མཉམ་པའི་རྒྱུད་འཕེལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་གཉིས་པ་ཕྱེད་མཉམ་པའི་རྒྱ
【現代漢語翻譯】 第十二類，根據眾生的類別來劃分，有：月亮之路、血統之地、感官血統、交合、水滴散落、提特拉卡、緩慢迅速、腹部張開劇烈墜落、花朵連串、文字稀少、各式各樣的天女、摩羯連串、緩慢流動、亞穆納、新顯花串。 第十三類，極其出生的類別有：極度歡喜、歡喜美麗、醉酒的孔雀、迷人天鵝、柔和的言語。 第十四類，從有能力的類別中劃分，有：無害、他人無法戰勝、武器張口、春季的大滴、持寶。 第十五類，極其有能力的類別有：持兔者的部分、花朵的連串、功德珍寶的集合、持連串者、持詞語者。 第十六類，善行類別有：大象頂端嬉戲、萊布甘樹脂。 第十七類，極其善行類別有：頂端者、廣闊者、甘露、箭桿墜落、母鹿、緩慢的增加、杜鵑。 第十八類，持教者的類別有：花朵搖曳的藤蔓、鐵箭。 第十九類，極其持教者的類別有：雲朵發出聲音、老虎盡情嬉戲。 第二十類，具行者有：面容美麗、圓滿。 第二十一類，極具行者類別有：持花串者。 第二十二類，全行者類別有：深奧的旋律。 第二十三類，辨別者類別有：駿馬嬉戲、聲聞嬉戲者。 第二十四類，善作者是：身體纖細。 第二十五類，極其善作者是：鶴腿。 第二十六類，特別作者類別有：腹行轉變、逆向流動。 如上所說的所有名稱，都是：平等血統增長者。 接下來是第二部分，半平等血統。
【English Translation】 The twelfth category, divided according to the types of beings, includes: 'Moon Path,' 'Lineage Place,' 'Sensory Lineage,' 'Union,' 'Scattered Water Droplets,' 'Tittirika,' 'Slow and Fast,' 'Abdomen Opens and Falls Sharply,' 'Flower Garland,' 'Few Letters,' 'Various Goddesses,' 'Makara Garland,' 'Slowly Flowing,' 'Yamuna,' and 'New Display of Garlands.' The thirteenth category, the extremely born types, includes: 'Extremely Joyful,' 'Joyful and Beautiful,' 'Intoxicated Peacock,' 'Charming Swan,' and 'Gentle Speech.' The fourteenth category, divided from the capable types, includes: 'Harmless,' 'Invincible to Others,' 'Weapon Mouth Opens,' 'Great Drop of Spring,' and 'Holder of Treasure.' The fifteenth category, the extremely capable types, includes: 'Part of the Rabbit Holder,' 'Garland of Flowers,' 'Collection of Qualities and Jewels,' 'Garland Holder,' and 'Word Holder.' The sixteenth category, the well-behaved types, includes: 'Elephant Top Play,' and 'Lebgan Resin.' The seventeenth category, the extremely well-behaved types, includes: 'Top One,' 'Vast One,' 'Nectar,' 'Falling Arrow Shaft,' 'Female Deer,' 'Slow Increase,' and 'Cuckoo.' The eighteenth category, the holders of teachings, includes: 'Flower Shaking Vine,' and 'Iron Arrow.' The nineteenth category, the extremely holders of teachings, includes: 'Clouds Make Sounds,' and 'Tiger Plays Extensively.' The twentieth category, the doers, includes: 'Beautiful Face,' and 'Perfect.' The twenty-first category, the extremely doers, includes: 'Flower Garland Holder.' The twenty-second category, the all-doers, includes: 'Profound Melody.' The twenty-third category, the discriminators, includes: 'Horse Play,' and 'Shravaka Player.' The twenty-fourth category, the good doer is: 'Slender Body.' The twenty-fifth category, the extremely good doer is: 'Crane Leg.' The twenty-sixth category, the special doers, includes: 'Abdomen-Moving Transformation,' and 'Reverse Flowing.' All the names mentioned above are: 'Equal Lineage Increaser.' Next is the second part, the semi-equal lineage.
ུད་འཕེལ་གྱི་དབྱེ་བ་ནི་མྱུར་བའི་དབུས་དང་། ཤུག་ལྡན་དང་། བཟང་པོའི་སྣང་བ་དང་། རྟོགས་ལྡན་དང་། ཀུན་སྒྲགས་དང་། ཟློག་པའི་ཀུན་སྒྲགས་དང་། རི་དྭགས་མཆོངས་དང་། གཞན་གྱི་ཁ་དང་མེ་ཏོག་རྒྱས་པའི་རྩེ་མོ་དང་། ནུས་ལྡན་མ་དང་གཙུག་ཕུད་ཅན་དང་། རྐང་པ་འཁྱོག་པོ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ནས། གསུམ་པ། མི་མཉམ་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་དབྱེ་བ་ནི། ཁ་སྒོ་དང་། རྐང་བཞི་འཕེལ་དང་། སྟེང་འགྲོ་དང་། དལ་གྱི་འགྲོ་བ། ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་རྒྱུད་འཕེལ་གྱི་མིང་བསྟན་ཟིན་ནས་བསྐྱེད་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་དབྱེ་བ་ནི། འཕགས་པ་དང་། རོ་ལངས་ཅན་དང་། ཕྱི་མོ་མཉམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ་དབྱེ་ན། ཕན་བྱེད་དང་། སྤང་མ་དང་། གྱ་གྱུ་དང་། ཁ་སྒོ་གྱ་གྱུ་དང་། ལུས་རྟེན་གྱི་གྱུ་དང་དབྱངས་དང་། ཉེ་བའི་དབྱངས་དང་། འཕགས་པའི་དབྱངས་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །རོ་ལངས་ཅན་ལ་དབྱེ་ན། ཉེ་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་དང་། ཀུན་ནས་སྲབ་པ་དང་། སྔོན་འཕེལ་དང་། ཕྱི་འཕེལ་དང་། རབ་ཏུ་འཕེལ་དང་། གཞན་གྱི་མཐའ་ཅན་དང་། མཛེས་རྒོད་མ་རྣམས་སོ། །གསུམ་པ་ཕྱི་མོ་མཉམ་པ་ལ་དབྱེ་ན། མི་གཡོ་བ་དང་། བརྟན་པ་དང་། ཉེ་བར་བཀྲ་བ་དང་། ཁྱད་པར་ཚིགས་ 24-4-4b བཅད་དང་། ནགས་ཁྲོད་གནས་དང་། བཀྲ་བ་དང་། རྐང་འཁྲུགས་དང་། ལུས་མེད་བརྩེན་དང་། ཤིན་ཏུ་གསལ་མཛེས་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་གིས་ནི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་མིང་རྣམས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་ནི་འདི་ལྟར། ཡི་གེ་བགྲང་བ་འཕེལ་བ་སྟེ། །ཚེག་བར་རེ་རེ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་། །ཕྱི་མོ་བགྲང་བ་བསྐྱེད་པ་སྟེ། །ཕྱི་མོ་དུ་ཡོད་གྲངས་ཀྱི་ནི། ཡི་གེ་ལྕི་བའང་གཉིས་སོགས་བགྲང་། །གཉིས་ཀའང་དབྱངས་ཡིག་བགྲང་བྱེད་ཀྱི། །གསལ་བྱེད་བགྲང་བ་མི་བྱའོ། །རྐང་པ་དང་པོ་སྡེབ་སྦྱོར་ལྟར། །རྐང་བཞི་མཚུངས་ན་མཉམ་པ་ཡིན། །དབྱེ་ན་རྐྱང་པ་རྐང་ཅན་གཉིས། །དང་པོ་གཅིག་ནས་ལྔ་ཡི་བར། །གཉིས་པ་དྲུག་ནས་ཉེར་དྲུག་བར། །ཏ་ཡ་གསུམ་སྡོད་དབུས་ཕྲ་ཡིན། །གཞོན་ནུ་རོལ་པ་ཛ་ས་ལྕི། །ལྕི་ཡང་སྤེལ་ནས་ལན་བཞི་སྦྱར། །རྗེས་སུ་བསྔགས་པའི་འདྲ་མཚུངས་ཏེ། །དེ་ཉིད་ཟློག་པ་གཞལ་དཔག་ཡིན། །བྷ་གཉིས་ལྕི་བ་གཉིས་རྐང་ཁྲ། །མ་གཉིས་ལྕི་བ་གཟུང་བཟློག་ཕྲེང་། །བྷ་ཏ་ཡང་ལྕི་བྲམ་ཟེའི་བུ། །ར་ན་ས་ནི་བཤོལ་གདོང་ཡིན། །ན་ན་མ་ནི་ལྟོ་འགྲོ་བུ། །མ་ས་ཛ་ཀ་དག་པར་སྣང་། །མ་ན་ཡ་ལྕི་བ་ཎ་ཧ། །ར་ཛ་ར་ག་རྨ་བྱའི་འགྲོས། །བྷ་མ་ས་ག་གསེར་ལྡན་འགྱུར། །མ་བྷ་ས་ག་མྱོས་མ་ཡིན། །ར་ཛ་ཛ་ག་ག་ཉེར་འཁོད། །ཏ་གཉིས་ཛ་མཐར་ལྕི་བ་གཉིས། །དབང་པོའི་རྡོ་རྗེའི་ཚིགས་བཅད་ཡིན། །ཛ་ཏ་ཛ་མཐར་ལྕི་བ་གཉིས། །ཉེ་དབང་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱར་འདོད། །རྡོ་རྗེ་རྣམ་གཉིས་བསྲེས་པ་
【現代漢語翻譯】 རྒྱུད་འཕེལ་གྱི་དབྱེ་བ་ནི་（gyud 'phel gyi dbye ba ni）：增長方式的分類是：མྱུར་བའི་དབུས་（myur ba'i dbus）：快速的中央，ཤུག་ལྡན་（shug ldan）：有力的，བཟང་པོའི་སྣང་བ་（bzang po'i snang ba）：美好的顯現，རྟོགས་ལྡན་（rtogs ldan）：覺悟的，ཀུན་སྒྲགས་（kun sgrags）：普遍宣揚，ཟློག་པའི་ཀུན་སྒྲགས་（zlog pa'i kun sgrags）：反向的普遍宣揚，རི་དྭགས་མཆོངས་（ri dwags mchongs）：鹿跳，གཞན་གྱི་ཁ་（gzhan gyi kha）：其他的口，མེ་ཏོག་རྒྱས་པའི་རྩེ་མོ་（me tog rgyas pa'i rtse mo）：花盛開的頂端，ནུས་ལྡན་མ་（nus ldan ma）：有能力者，གཙུག་ཕུད་ཅན་（gtsug phud can）：頂髻者，རྐང་པ་འཁྱོག་པོ་（rkang pa 'khyog po）：彎曲的足，ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །（zhes bya ba rnams so）：這些被稱為。 དེ་ནས། གསུམ་པ། མི་མཉམ་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་དབྱེ་བ་ནི།（de nas, gsum pa, mi mnyam pa'i sdeb sbyor gyi dbye ba ni）：然後，第三，不均衡的組合的分類是：ཁ་སྒོ་（kha sgo）：口門，རྐང་བཞི་འཕེལ་（rkang bzhi 'phel）：四足增長，སྟེང་འགྲོ་（steng 'gro）：向上行，དལ་གྱི་འགྲོ་བ།（dal gyi 'gro ba）：緩慢的行，ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །（zhes bya ba rnams so）：這些被稱為。 དེ་ལྟར་རྒྱུད་འཕེལ་གྱི་མིང་བསྟན་ཟིན་ནས་བསྐྱེད་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་དབྱེ་བ་ནི།（de ltar rgyud 'phel gyi ming bstan zin nas bskyed pa'i sdeb sbyor gyi dbye ba ni）：這樣，在說明增長方式的名稱之後，產生的組合的分類是：འཕགས་པ་（'phags pa）：聖者，རོ་ལངས་ཅན་（ro langs can）：殭屍，ཕྱི་མོ་མཉམ་པ་（phyi mo mnyam pa）：陰道平等，ཞེས་བྱ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་མོ། །（zhes bya ba rnam pa gsum mo）：這三種。 དང་པོ་ལ་དབྱེ་ན།（dang po la dbye na）：第一種分類是：ཕན་བྱེད་（phan byed）：利益者，སྤང་མ་（spang ma）：捨棄者，གྱ་གྱུ་（gya gyu）：欺騙，ཁ་སྒོ་གྱ་གྱུ་（kha sgo gya gyu）：口門欺騙，ལུས་རྟེན་གྱི་གྱུ་དང་དབྱངས་དང་།（lus rten gyi gyu dang dbyangs dang）：身體依靠的欺騙和聲音，ཉེ་བའི་དབྱངས་（nye ba'i dbyangs）：接近的聲音，འཕགས་པའི་དབྱངས་（'phags pa'i dbyangs）：聖者的聲音，ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །（zhes bya ba rnams so）：這些被稱為。 རོ་ལངས་ཅན་ལ་དབྱེ་ན།（ro langs can la dbye na）：殭屍的分類是：ཉེ་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་（nye ba'i sdeb sbyor）：接近的組合，ཀུན་ནས་སྲབ་པ་（kun nas srab pa）：完全稀薄，སྔོན་འཕེལ་（sngon 'phel）：先前增長，ཕྱི་འཕེལ་（phyi 'phel）：之後增長，རབ་ཏུ་འཕེལ་（rab tu 'phel）：非常增長，གཞན་གྱི་མཐའ་ཅན་（gzhan gyi mtha' can）：其他的邊際，མཛེས་རྒོད་མ་རྣམས་སོ། །（mdzes rgod ma rnams so）：美麗的野蠻者。 གསུམ་པ་ཕྱི་མོ་མཉམ་པ་ལ་དབྱེ་ན།（gsum pa phyi mo mnyam pa la dbye na）：第三種陰道平等的分類是：མི་གཡོ་བ་（mi g.yo ba）：不動的，བརྟན་པ་（brtan pa）：堅定的，ཉེ་བར་བཀྲ་བ་（nye bar bkra ba）：接近光亮的，ཁྱད་པར་ཚིགས་བཅད་དང་།（khyad par tshigs bcad dang）：特殊的章節，ནགས་ཁྲོད་གནས་（nags khrod gnas）：森林居住，བཀྲ་བ་（bkra ba）：光亮的，རྐང་འཁྲུགས་（rkang 'khrugs）：足混亂，ལུས་མེད་བརྩེན་（lus med brtsen）：無身依偎，ཤིན་ཏུ་གསལ་མཛེས་（shin tu gsal mdzes）：非常清晰美麗，ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །（zhes bya ba rnams so）：這些被稱為。 དེ་དག་གིས་ནི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་མིང་རྣམས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །（de dag gis ni sdeb sbyor gyi ming rnams bshad zin to）：這些已經解釋了組合的名稱。 གཉིས་པ་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་ནི་འདི་ལྟར།（gnyis pa ngo bo ngos bzung ba ni 'di ltar）：第二，本質的確定如下：ཡི་གེ་བགྲང་བ་འཕེལ་བ་སྟེ། །（yi ge bgrang ba 'phel ba ste）：計算字母是增長，ཚེག་བར་རེ་རེ་གཅིག་ཏུ་བགྲང་། །（tsheg bar re re gcig tu bgrang）：每個音節都算作一個。ཕྱི་མོ་བགྲང་བ་བསྐྱེད་པ་སྟེ། །（phyi mo bgrang ba bskyed pa ste）：計算陰道是產生，ཕྱི་མོ་དུ་ཡོད་གྲངས་ཀྱི་ནི།（phyi mo du yod grangs kyi ni）：有多少陰道的數量。ཡི་གེ་ལྕི་བའང་གཉིས་སོགས་བགྲང་། །（yi ge lci ba'ang gnyis sogs bgrang）：重的字母也算作兩個等。གཉིས་ཀའང་དབྱངས་ཡིག་བགྲང་བྱེད་ཀྱི། །（gnyis ka'ang dbyangs yig bgrang byed kyi）：兩者都是計算元音字母，གསལ་བྱེད་བགྲང་བ་མི་བྱའོ། །（gsal byed bgrang ba mi bya'o）：輔音不計算。 རྐང་པ་དང་པོ་སྡེབ་སྦྱོར་ལྟར། །（rkang pa dang po sdeb sbyor ltar）：第一句像組合一樣，རྐང་བཞི་མཚུངས་ན་མཉམ་པ་ཡིན། །（rkang bzhi mtshungs na mnyam pa yin）：如果四句相同就是均衡。དབྱེ་ན་རྐྱང་པ་རྐང་ཅན་གཉིས། །（dbye na rkyang pa rkang can gnyis）：分類是單句和多句兩種。དང་པོ་གཅིག་ནས་ལྔ་ཡི་བར། །（dang po gcig nas lnga yi bar）：第一種從一到五，གཉིས་པ་དྲུག་ནས་ཉེར་དྲུག་བར། །（gnyis pa drug nas nyer drug bar）：第二種從六到二十六。ཏ་ཡ་གསུམ་སྡོད་དབུས་ཕྲ་ཡིན། །（ta ya gsum sdod dbus phra yin）：三個ta ya居住中央是細微。གཞོན་ནུ་རོལ་པ་ཛ་ས་ལྕི། །（gzhon nu rol pa dza sa lci）：年輕的玩耍 dza sa是重的。ལྕི་ཡང་སྤེལ་ནས་ལན་བཞི་སྦྱར། །（lci yang spel nas lan bzhi sbyar）：重輕交替重複四次。རྗེས་སུ་བསྔགས་པའི་འདྲ་མཚུངས་ཏེ། །（rjes su bsngags pa'i 'dra mtshungs te）：隨後讚美的相同，དེ་ཉིད་ཟློག་པ་གཞལ་དཔག་ཡིན། །（de nyid zlog pa gzhal dpag yin）：那個反過來是衡量。 བྷ་གཉིས་ལྕི་བ་གཉིས་རྐང་ཁྲ། །（bha gnyis lci ba gnyis rkang khra）：兩個bha，兩個重的，是足雜色。མ་གཉིས་ལྕི་བ་གཟུང་བཟློག་ཕྲེང་། །（ma gnyis lci ba gzung bzlog phreng）：兩個ma，重的，是抓住反轉的鏈條。བྷ་ཏ་ཡང་ལྕི་བྲམ་ཟེའི་བུ། །（bha ta yang lci bram ze'i bu）：bha ta 輕重，是婆羅門之子。ར་ན་ས་ནི་བཤོལ་གདོང་ཡིན། །（ra na sa ni bshol gdong yin）：ra na sa 是推遲面容。ན་ན་མ་ནི་ལྟོ་འགྲོ་བུ། །（na na ma ni lto 'gro bu）：na na ma 是腹行之子。མ་ས་ཛ་ཀ་དག་པར་སྣང་། །（ma sa dza ka dag par snang）：ma sa dza ka 顯現清凈。མ་ན་ཡ་ལྕི་བ་ཎ་ཧ། །（ma na ya lci ba Na ha）：ma na ya 重的是Na ha。ར་ཛ་ར་ག་རྨ་བྱའི་འགྲོས། །（ra dza ra ga rma bya'i 'gros）：ra dza ra ga 孔雀的姿態。བྷ་མ་ས་ག་གསེར་ལྡན་འགྱུར། །（bha ma sa ga gser ldan 'gyur）：bha ma sa ga 變成金色的。མ་བྷ་ས་ག་མྱོས་མ་ཡིན། །（ma bha sa ga myos ma yin）：ma bha sa ga 不是醉酒者。ར་ཛ་ཛ་ག་ག་ཉེར་འཁོད། །（ra dza dza ga ga nyer 'khod）：ra dza dza ga ga 接近排列。ཏ་གཉིས་ཛ་མཐར་ལྕི་བ་གཉིས། །（ta gnyis dza mthar lci ba gnyis）：兩個ta，dza結尾，兩個重的。དབང་པོའི་རྡོ་རྗེའི་ཚིགས་བཅད་ཡིན། །（dbang po'i rdo rje'i tshigs bcad yin）：是自在的vajra章節。ཛ་ཏ་ཛ་མཐར་ལྕི་བ་གཉིས། །（dza ta dza mthar lci ba gnyis）：dza ta dza 結尾，兩個重的。ཉེ་དབང་རྡོ་རྗེ་ཞེས་བྱར་འདོད། །（nye dbang rdo rje zhes byar 'dod）：被稱為近自在vajra。རྡོ་རྗེ་རྣམ་གཉིས་བསྲེས་པ་（rdo rje rnam gnyis bsres pa）：兩種vajra混合
【English Translation】 The classification of growth methods are: 'myur ba'i dbus' (fast center), 'shug ldan' (powerful), 'bzang po'i snang ba' (good appearance), 'rtogs ldan' (enlightened), 'kun sgrags' (universal proclamation), 'zlog pa'i kun sgrags' (reverse universal proclamation), 'ri dwags mchongs' (deer jump), 'gzhan gyi kha' (other's mouth), 'me tog rgyas pa'i rtse mo' (flower blooming tip), 'nus ldan ma' (capable one), 'gtsug phud can' (crested one), 'rkang pa 'khyog po' (crooked foot). These are called. Then, thirdly, the classification of uneven combinations are: 'kha sgo' (mouth door), 'rkang bzhi 'phel' (four-legged growth), 'steng 'gro' (upward movement), 'dal gyi 'gro ba' (slow movement). These are called. Thus, after explaining the names of growth methods, the classification of combinations that arise are: ''phags pa' (noble one), 'ro langs can' (zombie), 'phyi mo mnyam pa' (equal vulva). These are the three types. The classification of the first type is: 'phan byed' (benefactor), 'spang ma' (abandoner), 'gya gyu' (deception), 'kha sgo gya gyu' (mouth door deception), 'lus rten gyi gyu dang dbyangs dang' (body-dependent deception and sound), 'nye ba'i dbyangs' (close sound), ''phags pa'i dbyangs' (noble one's sound). These are called. The classification of the zombie type is: 'nye ba'i sdeb sbyor' (close combination), 'kun nas srab pa' (completely thin), 'sngon 'phel' (previous growth), 'phyi 'phel' (later growth), 'rab tu 'phel' (very growth), 'gzhan gyi mtha' can' (other's edge), 'mdzes rgod ma rnams so' (beautiful wild ones). The classification of the third type, equal vulva, is: 'mi g.yo ba' (immovable), 'brtan pa' (stable), 'nye bar bkra ba' (close to bright), 'khyad par tshigs bcad dang' (special chapter), 'nags khrod gnas' (forest dweller), 'bkra ba' (bright), 'rkang 'khrugs' (foot confusion), 'lus med brtsen' (bodiless embrace), 'shin tu gsal mdzes' (very clear and beautiful). These are called. These have explained the names of the combinations. Secondly, the determination of the essence is as follows: Counting letters is growth; each syllable is counted as one. Counting vulvas is generation; the number of how many vulvas there are. Heavy letters are also counted as two, etc. Both are used to count vowel letters, consonants are not counted. The first line is like a combination; if the four lines are the same, it is balanced. The classification is single line and multiple lines. The first is from one to five, the second is from six to twenty-six. Three 'ta ya' residing in the center are subtle. Young playing 'dza sa' is heavy. Heavy and light alternate and repeat four times. Subsequently praised is the same; that reversed is measurement. Two 'bha', two heavy, are foot variegated. Two 'ma', heavy, are grasping reversing chain. 'bha ta' light heavy, is Brahmin's son. 'ra na sa' is postponing face. 'na na ma' is belly-walking son. 'ma sa dza ka' appears pure. 'ma na ya' heavy is Na ha. 'ra dza ra ga' peacock's gait. 'bha ma sa ga' becomes golden. 'ma bha sa ga' is not drunk. 'ra dza dza ga ga' closely arranged. Two 'ta', 'dza' at the end, two heavy. Is the vajra chapter of the powerful one. 'dza ta dza' at the end, two heavy. Is called near powerful vajra. Two vajras mixed
ལ། །ཉེར་བསྐྱེད་ཅེས་བྱ་དྲན་དབང་འདོད། །བྷ་གསུམ་ག་གཉིས་སྡེབས་པ་ལ། །འཇོ་བ་པོ་ཞེས་ཚིག་མཁན་འདོད། །མ་ལྕི་ར་གཉིས་ལྕི་རིག་བྱེད། །རི་ལ་འཇོག་པ་ས་ལི་ཡིན། །མ་ལྕི་ས་ར་ལྕི་སྔོན་བཞིན། །ངལ་གསོ་རླུང་གི་རྦ་རླབས་ཕྲེང་། །མ་ལྕི་ན་གཉིས་ལྕི་སྔོན་བཞིན། །འཇོག་པ་བུང་བ་རོལ་པ་ཡིན། །ར་ན་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། །སྔར་བཞིན་ངལ་ 24-4-5a གསོ་ཤིང་རྟ་དྲེགས། །ར་ན་བྷ་མཐར་ལྕི་དང་ལྕི། །ལེགས་པར་སྦྱར་ལེགས་འོང་ཡིན། །ན་གཉིས་པ་མཐར་ལྕི་བ་ཟུང་། །སྡེབས་ལེགས་དེ་ནི་ཟླུམ་པོར་བཞེད། །ན་ན་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། །སྦྱར་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་བཟང་ལྡན་ཡིན། །ར་ཛ་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། །སྦྱར་བ་གཉིས་ཞེས་བློ་དབང་འདོད། །ཛ་ས་ཏ་མཐར་ལྕི་བ་ཟུང་། །སྦྱར་བ་ཉེ་བར་གནས་ཞེས་ཟེར། །ར་ན་བྷ་ས་ཟླ་བའི་ལམ། །ཛ་ཏ་ཛ་ར་རྒྱུད་གནས་ཡིན། །ཏ་ཏ་ཛ་ར་དབང་པོའི་རྒྱུད། །ན་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ར་ལྕི་བ། །བརྒྱད་དང་བཞི་སྡོད་ཁ་སྦྱོར་ཡིན། །ཛ་ས་ལན་གཉིས་དྲུག་པ་ལ། །ངལ་གསོ་བ་ནི་ཆུ་འཐོར་འགྲོ། །ས་བཞི་སྦྲེལ་བ་ཏོ་ཏྲ་ཀ །ན་བྷ་བྷ་ར་དལ་མྱུར་ཡིན། །ཡ་བཞི་ལྟོ་འཕྱེ་རབ་ཏུ་ལྟུང་། །མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྒྱུད་ར་བཞི་པ། །ས་ཛ་ས་གཉིས་ཡི་གེ་ཉུང་། །མ་ལྕི་ལྕི་བ་ར་གཉིས་ལྕི། །མདའ་རིར་ངལ་གསོ་སྣ་ཚོགས་ལྷ། །མ་ལྕི་ན་ཡ་ལྕི་བ་གཉིས། །བཞི་བརྒྱད་འཇོག་པ་ཆུ་སྲིན་ཕྲེང་། །ན་གཉིས་ར་གཉིས་དལ་གྱི་འབབ། །ན་ཛ་ཛ་ར་ཡ་མུ་ན། །ན་ཛ་བྷ་ཡ་ཕྲེང་བར་སར། །མ་ན་ཛ་ར་ལྕི་ཡོན་ཏན། །ཕྱོགས་སུ་སྡོད་པ་རབ་སྤྲོ་མ། །ཛ་ལྕི་ན་ཛ་ར་ཆུ་གཏེར། །དགུ་ལ་ངལ་གསོ་དགའ་མཛེས་ཡིན། །མ་ལྕི་བྷ་ཏ་ཡ་སྔོན་བཞིན། །ངལ་གསོ་མྱོས་པའི་རྨ་བྱའོ། །ས་ཛ་ས་གཉིས་ལྕི་བ་གཅིག །ཡིད་འོངས་(འོང་)ངང་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། །ས་ཛ་གཉིས་ལྟབས་མཐར་ལྕི་བ། །འཇམ་པའི་ངག་གི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། །མ་མཐར་གཉིས་ལྕི་ན་གཉིས་མ། །རྐང་ལྡན་དེ་ནི་སྣོད་མེད་ཡིན། །ན་གཉིས་མཐར་ལྕི་ཛ་གཉིས་ལྕི། །བདུན་འཇོག་གཞན་གྱི་མི་ཐུབ་པ། །ན་གཉིས་ལྕི་བ་ལན་གཉིས་བསྒྱུར། །མཚོན་ཆ་ཁ་འབུས་བདུན་པར་སྡོད། །ཏ་བྷ་ཛ་གཉིས་ལྕི་བ་གཉིས། །དཔྱིད་ཀྱི་ཐིག་ལེའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། །ས་མཐར་ཡང་ལྕི་ན་ར་གཉིས། །མདའ་དང་གཟའ་སྡོད་ནོར་འཛིན་ཡིན། །ཡང་བ་བཅུ་བཞི་སྦྲེལ་བའི་མཐར། །གཅིག་ལྕི་རི་བོང་ཅན་གྱི་ཆ། །དེ་ཉིད་རོ་ 24-4-5b དང་གཟའ་གནས་སུ། །ངལ་གསོ་བ་ནི་མེ་ཏོག་ཕྲེང་། །དེ་ཉིད་ནོར་ལྷ་ཐུབ་པ་རུ། །ངལ་གསོ་ཡོན་ཏན་ནོར་བུའི་ཚོགས། །ན་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ར་གཉིས་ལྕི། །ནོར་དང་རིར་འཇོག་ཕྲེང་ལྡན་མ། །ན་ཛ་བྷ་ཛ་ར་སྦྲེལ་ལོགས། །རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། །བྷ་ར་ཡ་དང་ན་གཉིས་པ། །གླང་ཆེན་ཕྱོགས་བརྩེན་རི་ཕུག་སྡོད། །ཛ་ན་བྷ་ཛ་ར་ལྕི་བ། །ལེབ་རྒན་རྩི་ཞེ
【現代漢語翻譯】 ཉེར་བསྐྱེད་ཅེས་བྱ་དྲན་དབང་འདོད། - 稱為『ཉེར་བསྐྱེད་』（nyer bskyed，憶念增長），意為憶念和力量。 བྷ་གསུམ་ག་གཉིས་སྡེབས་པ་ལ། - 當三個『བྷ』（bha，種子字，梵文：भ，羅馬轉寫：bha，含義：有、存在）和兩個『ག』（ga）組合時， འཇོ་བ་པོ་ཞེས་ཚིག་མཁན་འདོད། - 被稱為『འཇོ་བ་པོ་』（'jo ba po，創造者），意為詞的作者。 མ་ལྕི་ར་གཉིས་ལྕི་རིག་བྱེད། - 『མ་』（ma）輕，兩個『ར་』（ra）重，則為『རིག་བྱེད』（rig byed，知識）。 རི་ལ་འཇོག་པ་ས་ལི་ཡིན། - 在『རི』（ri，山）上放置，即為『ས་ལི』（sa li）。 མ་ལྕི་ས་ར་ལྕི་སྔོན་བཞིན། - 『མ་』（ma）輕，『ས་』（sa）和『ར་』（ra）重，如前所述。 ངལ་གསོ་རླུང་གི་རྦ་རླབས་ཕྲེང་། - 休息是爲了風的波浪。 མ་ལྕི་ན་གཉིས་ལྕི་སྔོན་བཞིན། - 『མ་』（ma）輕，兩個『ན་』（na）重，如前所述。 འཇོག་པ་བུང་བ་རོལ་པ་ཡིན། - 放置的是蜜蜂的嬉戲。 ར་ན་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། - 『ར་』（ra），『ན་』（na），『ར་』（ra）結尾，輕和重。 སྔར་བཞིན་ངལ་གསོ་ཤིང་རྟ་དྲེགས། - 如前所述，休息是爲了驕傲的戰車。 ར་ན་བྷ་མཐར་ལྕི་དང་ལྕི། - 『ར་』（ra），『ན་』（na），『བྷ』（bha）結尾，重和重。 ལེགས་པར་སྦྱར་ལེགས་འོང་ཡིན། - 很好地組合，就是好的到來。 ན་གཉིས་པ་མཐར་ལྕི་བ་ཟུང་། - 兩個『ན་』（na），『པ་』（pa）結尾，兩個重音。 སྡེབས་ལེགས་དེ་ནི་ཟླུམ་པོར་བཞེད། - 好的組合，就是圓滿的建立。 ན་ན་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། - 『ན་』（na），『ན་』（na），『ར་』（ra）結尾，輕和重。 སྦྱར་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་བཟང་ལྡན་ཡིན། - 組合的結合是好的。 ར་ཛ་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། - 『ར་』（ra），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）結尾，輕和重。 སྦྱར་བ་གཉིས་ཞེས་བློ་དབང་འདོད། - 組合兩個，意為智慧的力量。 ཛ་ས་ཏ་མཐར་ལྕི་བ་ཟུང་། - 『ཛ་』（dza），『ས་』（sa），『ཏ་』（ta）結尾，兩個重音。 སྦྱར་བ་ཉེ་བར་གནས་ཞེས་ཟེར། - 組合被稱為接近居住。 ར་ན་བྷ་ས་ཟླ་བའི་ལམ། - 『ར་』（ra），『ན་』（na），『བྷ』（bha），『ས་』（sa）是月亮的道路。 ཛ་ཏ་ཛ་ར་རྒྱུད་གནས་ཡིན། - 『ཛ་』（dza），『ཏ་』（ta），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）是血統的居住。 ཏ་ཏ་ཛ་ར་དབང་པོའི་རྒྱུད། - 『ཏ་』（ta），『ཏ་』（ta），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）是力量的血統。 ན་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ར་ལྕི་བ། - 兩個『ན་』（na），兩個重音，『ར་』（ra）重。 བརྒྱད་དང་བཞི་སྡོད་ཁ་སྦྱོར་ཡིན། - 八和四居住是結合。 ཛ་ས་ལན་གཉིས་དྲུག་པ་ལ། - 『ཛ་』（dza），『ས་』（sa）兩次，在第六個。 ངལ་གསོ་བ་ནི་ཆུ་འཐོར་འགྲོ། - 休息是水散開。 ས་བཞི་སྦྲེལ་བ་ཏོ་ཏྲ་ཀ - 四個『ས་』（sa）連線是『ཏོ་ཏྲ་ཀ』（to tra ka）。 ན་བྷ་བྷ་ར་དལ་མྱུར་ཡིན། - 『ན་』（na），『བྷ』（bha），『བྷ』（bha），『ར་』（ra）是慢和快。 ཡ་བཞི་ལྟོ་འཕྱེ་རབ་ཏུ་ལྟུང་། - 四個『ཡ་』（ya）肚子非常下垂。 མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྒྱུད་ར་བཞི་པ། - 花的血統是四個『ར་』（ra）。 ས་ཛ་ས་གཉིས་ཡི་གེ་ཉུང་། - 『ས་』（sa），『ཛ་』（dza），兩個『ས་』（sa）字母少。 མ་ལྕི་ལྕི་བ་ར་གཉིས་ལྕི། - 『མ་』（ma）輕，重音，兩個『ར་』（ra）重。 མདའ་རིར་ངལ་གསོ་སྣ་ཚོགས་ལྷ། - 在箭山上休息，各種各樣的神。 མ་ལྕི་ན་ཡ་ལྕི་བ་གཉིས། - 『མ་』（ma）輕，『ན་』（na），『ཡ་』（ya）兩個重音。 བཞི་བརྒྱད་འཇོག་པ་ཆུ་སྲིན་ཕྲེང་། - 四和八放置的是摩羯座。 ན་གཉིས་ར་གཉིས་དལ་གྱི་འབབ། - 兩個『ན་』（na），兩個『ར་』（ra）是緩慢的流動。 ན་ཛ་ཛ་ར་ཡ་མུ་ན། - 『ན་』（na），『ཛ་』（dza），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra），『ཡ་མུ་ན』（ya mu na）。 ན་ཛ་བྷ་ཡ་ཕྲེང་བར་སར། - 『ན་』（na），『ཛ་』（dza），『བྷ』（bha），『ཡ་』（ya）在花環上。 མ་ན་ཛ་ར་ལྕི་ཡོན་ཏན། - 『མ་』（ma），『ན་』（na），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）重，功德。 ཕྱོགས་སུ་སྡོད་པ་རབ་སྤྲོ་མ། - 居住在方向上非常快樂。 ཛ་ལྕི་ན་ཛ་ར་ཆུ་གཏེར། - 『ཛ་』（dza）重，『ན་』（na），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）水庫。 དགུ་ལ་ངལ་གསོ་དགའ་མཛེས་ཡིན། - 在九個上休息是快樂和美麗。 མ་ལྕི་བྷ་ཏ་ཡ་སྔོན་བཞིན། - 『མ་』（ma）輕，『བྷ་』（bha），『ཏ་』（ta），『ཡ་』（ya）如前所述。 ངལ་གསོ་མྱོས་པའི་རྨ་བྱའོ། - 休息是醉了的孔雀。 ས་ཛ་ས་གཉིས་ལྕི་བ་གཅིག - 『ས་』（sa），『ཛ་』（dza），兩個『ས་』（sa）一個重音。 ཡིད་འོངས་(འོང་)ངང་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - 令人愉快的鵝的結合。 ས་ཛ་གཉིས་ལྟབས་མཐར་ལྕི་བ། - 兩個『ས་』（sa），『ཛ་』（dza）結尾重。 འཇམ་པའི་ངག་གི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - 溫柔的語言的結合。 མ་མཐར་གཉིས་ལྕི་ན་གཉིས་མ། - 『མ་』（ma）結尾兩個重音，兩個『ན་』（na）沒有。 རྐང་ལྡན་དེ་ནི་སྣོད་མེད་ཡིན། - 有腳的就是沒有容器。 ན་གཉིས་མཐར་ལྕི་ཛ་གཉིས་ལྕི། - 兩個『ན་』（na）結尾重，兩個『ཛ་』（dza）重。 བདུན་འཇོག་གཞན་གྱི་མི་ཐུབ་པ། - 七個放置是其他人無法做到的。 ན་གཉིས་ལྕི་བ་ལན་གཉིས་བསྒྱུར། - 兩個『ན་』（na）重音兩次。 མཚོན་ཆ་ཁ་འབུས་བདུན་པར་སྡོད། - 武器在第七個。 ཏ་བྷ་ཛ་གཉིས་ལྕི་བ་གཉིས། - 『ཏ་』（ta），『བྷ་』（bha），兩個『ཛ་』（dza）兩個重音。 དཔྱིད་ཀྱི་ཐིག་ལེའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - 春天的滴的結合。 ས་མཐར་ཡང་ལྕི་ན་ར་གཉིས། - 『ས་』（sa）結尾輕重，兩個『ན་』（na），『ར་』（ra）。 མདའ་དང་གཟའ་སྡོད་ནོར་འཛིན་ཡིན། - 箭和星居住是財富的持有者。 ཡང་བ་བཅུ་བཞི་སྦྲེལ་བའི་མཐར། - 輕的十四個連線的結尾。 གཅིག་ལྕི་རི་བོང་ཅན་གྱི་ཆ། - 一個重的是兔子的部分。 དེ་ཉིད་རོ་དང་གཟའ་གནས་སུ། - 那就是味道和星的位置。 ངལ་གསོ་བ་ནི་མེ་ཏོག་ཕྲེང་། - 休息是花環。 དེ་ཉིད་ནོར་ལྷ་ཐུབ་པ་རུ། - 那就是財富之神。 ངལ་གསོ་ཡོན་ཏན་ནོར་བུའི་ཚོགས། - 休息是功德和珍寶的集合。 ན་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ར་གཉིས་ལྕི། - 兩個『ན་』（na），兩個重音，兩個『ར་』（ra）重。 ནོར་དང་རིར་འཇོག་ཕྲེང་ལྡན་མ། - 財富和山上放置花環。 ན་ཛ་བྷ་ཛ་ར་སྦྲེལ་ལོགས། - 『ན་』（na），『ཛ་』（dza），『བྷ་』（bha），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）連線。 རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - 被稱為海洋的結合。 བྷ་ར་ཡ་དང་ན་གཉིས་པ། - 『བྷ་ར་ཡ་』（bha ra ya）和兩個『ན་』（na）。 གླང་ཆེན་ཕྱོགས་བརྩེན་རི་ཕུག་སྡོད། - 大象居住在山上。 ཛ་ན་བྷ་ཛ་ར་ལྕི་བ། - 『ཛ་』（dza），『ན་』（na），『བྷ་』（bha），『ཛ་』（dza），『ར་』（ra）重。 ལེབ་རྒན་རྩི་ཞེ - 像老樹脂一樣。
【English Translation】 ཉེར་བསྐྱེད་ཅེས་བྱ་དྲན་དབང་འདོད། - Called 'ཉེར་བསྐྱེད་' (nyer bskyed, memory increase), it means memory and power. བྷ་གསུམ་ག་གཉིས་སྡེབས་པ་ལ། - When three 'བྷ' (bha, seed syllable, Sanskrit: भ, Roman transliteration: bha, meaning: being, existence) and two 'ག' (ga) are combined, འཇོ་བ་པོ་ཞེས་ཚིག་མཁན་འདོད། - It is called 'འཇོ་བ་པོ་' ('jo ba po, creator), meaning the author of the word. མ་ལྕི་ར་གཉིས་ལྕི་རིག་བྱེད། - 'མ་' (ma) light, two 'ར་' (ra) heavy, then it is 'རིག་བྱེད' (rig byed, knowledge). རི་ལ་འཇོག་པ་ས་ལི་ཡིན། - Placing on 'རི' (ri, mountain), it is 'ས་ལི' (sa li). མ་ལྕི་ས་ར་ལྕི་སྔོན་བཞིན། - 'མ་' (ma) light, 'ས་' (sa) and 'ར་' (ra) heavy, as mentioned before. ངལ་གསོ་རླུང་གི་རྦ་རླབས་ཕྲེང་། - Resting is for the waves of the wind. མ་ལྕི་ན་གཉིས་ལྕི་སྔོན་བཞིན། - 'མ་' (ma) light, two 'ན་' (na) heavy, as mentioned before. འཇོག་པ་བུང་བ་རོལ་པ་ཡིན། - What is placed is the play of bees. ར་ན་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། - 'ར་' (ra), 'ན་' (na), 'ར་' (ra) ending, light and heavy. སྔར་བཞིན་ངལ་གསོ་ཤིང་རྟ་དྲེགས། - As before, resting is for the proud chariot. ར་ན་བྷ་མཐར་ལྕི་དང་ལྕི། - 'ར་' (ra), 'ན་' (na), 'བྷ' (bha) ending, heavy and heavy. ལེགས་པར་སྦྱར་ལེགས་འོང་ཡིན། - Combining well is a good arrival. ན་གཉིས་པ་མཐར་ལྕི་བ་ཟུང་། - Two 'ན་' (na), 'པ་' (pa) ending, two heavy accents. སྡེབས་ལེགས་དེ་ནི་ཟླུམ་པོར་བཞེད། - A good combination is a perfect establishment. ན་ན་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། - 'ན་' (na), 'ན་' (na), 'ར་' (ra) ending, light and heavy. སྦྱར་བའི་སྡེབ་སྦྱོར་བཟང་ལྡན་ཡིན། - The combination of combination is good. ར་ཛ་ར་མཐར་ཡང་དང་ལྕི། - 'ར་' (ra), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) ending, light and heavy. སྦྱར་བ་གཉིས་ཞེས་བློ་དབང་འདོད། - Combining two means the power of wisdom. ཛ་ས་ཏ་མཐར་ལྕི་བ་ཟུང་། - 'ཛ་' (dza), 'ས་' (sa), 'ཏ་' (ta) ending, two heavy accents. སྦྱར་བ་ཉེ་བར་གནས་ཞེས་ཟེར། - The combination is called closely residing. ར་ན་བྷ་ས་ཟླ་བའི་ལམ། - 'ར་' (ra), 'ན་' (na), 'བྷ' (bha), 'ས་' (sa) is the path of the moon. ཛ་ཏ་ཛ་ར་རྒྱུད་གནས་ཡིན། - 'ཛ་' (dza), 'ཏ་' (ta), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) is the residence of lineage. ཏ་ཏ་ཛ་ར་དབང་པོའི་རྒྱུད། - 'ཏ་' (ta), 'ཏ་' (ta), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) is the lineage of power. ན་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ར་ལྕི་བ། - Two 'ན་' (na), two heavy accents, 'ར་' (ra) heavy. བརྒྱད་དང་བཞི་སྡོད་ཁ་སྦྱོར་ཡིན། - Eight and four residing is a combination. ཛ་ས་ལན་གཉིས་དྲུག་པ་ལ། - 'ཛ་' (dza), 'ས་' (sa) twice, in the sixth. ངལ་གསོ་བ་ནི་ཆུ་འཐོར་འགྲོ། - Resting is the water scattering. ས་བཞི་སྦྲེལ་བ་ཏོ་ཏྲ་ཀ - Four 'ས་' (sa) connected is 'ཏོ་ཏྲ་ཀ' (to tra ka). ན་བྷ་བྷ་ར་དལ་མྱུར་ཡིན། - 'ན་' (na), 'བྷ་' (bha), 'བྷ་' (bha), 'ར་' (ra) is slow and fast. ཡ་བཞི་ལྟོ་འཕྱེ་རབ་ཏུ་ལྟུང་། - Four 'ཡ་' (ya) the belly hangs very low. མེ་ཏོག་ཕྲེང་རྒྱུད་ར་བཞི་པ། - The lineage of flowers is four 'ར་' (ra). ས་ཛ་ས་གཉིས་ཡི་གེ་ཉུང་། - 'ས་' (sa), 'ཛ་' (dza), two 'ས་' (sa) few letters. མ་ལྕི་ལྕི་བ་ར་གཉིས་ལྕི། - 'མ་' (ma) light, heavy accent, two 'ར་' (ra) heavy. མདའ་རིར་ངལ་གསོ་སྣ་ཚོགས་ལྷ། - Resting on Arrow Mountain, various gods. མ་ལྕི་ན་ཡ་ལྕི་བ་གཉིས། - 'མ་' (ma) light, 'ན་' (na), 'ཡ་' (ya) two heavy accents. བཞི་བརྒྱད་འཇོག་པ་ཆུ་སྲིན་ཕྲེང་། - Four and eight placing is Capricorn. ན་གཉིས་ར་གཉིས་དལ་གྱི་འབབ། - Two 'ན་' (na), two 'ར་' (ra) is a slow flow. ན་ཛ་ཛ་ར་ཡ་མུ་ན། - 'ན་' (na), 'ཛ་' (dza), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra), 'ཡ་མུ་ན' (ya mu na). ན་ཛ་བྷ་ཡ་ཕྲེང་བར་སར། - 'ན་' (na), 'ཛ་' (dza), 'བྷ་' (bha), 'ཡ་' (ya) on the garland. མ་ན་ཛ་ར་ལྕི་ཡོན་ཏན། - 'མ་' (ma), 'ན་' (na), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) heavy, merit. ཕྱོགས་སུ་སྡོད་པ་རབ་སྤྲོ་མ། - Residing in the direction is very happy. ཛ་ལྕི་ན་ཛ་ར་ཆུ་གཏེར། - 'ཛ་' (dza) heavy, 'ན་' (na), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) reservoir. དགུ་ལ་ངལ་གསོ་དགའ་མཛེས་ཡིན། - Resting on nine is joy and beauty. མ་ལྕི་བྷ་ཏ་ཡ་སྔོན་བཞིན། - 'མ་' (ma) light, 'བྷ་' (bha), 'ཏ་' (ta), 'ཡ་' (ya) as before. ངལ་གསོ་མྱོས་པའི་རྨ་བྱའོ། - Resting is a drunken peacock. ས་ཛ་ས་གཉིས་ལྕི་བ་གཅིག - 'ས་' (sa), 'ཛ་' (dza), two 'ས་' (sa) one heavy accent. ཡིད་འོངས་(འོང་)ངང་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - It is a pleasant combination of geese. ས་ཛ་གཉིས་ལྟབས་མཐར་ལྕི་བ། - Two 'ས་' (sa), 'ཛ་' (dza) ending heavy. འཇམ་པའི་ངག་གི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - It is a combination of gentle language. མ་མཐར་གཉིས་ལྕི་ན་གཉིས་མ། - 'མ་' (ma) ending two heavy accents, two 'ན་' (na) without. རྐང་ལྡན་དེ་ནི་སྣོད་མེད་ཡིན། - What has feet is without a container. ན་གཉིས་མཐར་ལྕི་ཛ་གཉིས་ལྕི། - Two 'ན་' (na) ending heavy, two 'ཛ་' (dza) heavy. བདུན་འཇོག་གཞན་གྱི་མི་ཐུབ་པ། - Seven placing is what others cannot do. ན་གཉིས་ལྕི་བ་ལན་གཉིས་བསྒྱུར། - Two 'ན་' (na) heavy accent twice. མཚོན་ཆ་ཁ་འབུས་བདུན་པར་སྡོད། - Weapons reside in the seventh. ཏ་བྷ་ཛ་གཉིས་ལྕི་བ་གཉིས། - 'ཏ་' (ta), 'བྷ་' (bha), two 'ཛ་' (dza) two heavy accents. དཔྱིད་ཀྱི་ཐིག་ལེའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - It is a combination of spring drops. ས་མཐར་ཡང་ལྕི་ན་ར་གཉིས། - 'ས་' (sa) ending light heavy, two 'ན་' (na), 'ར་' (ra). མདའ་དང་གཟའ་སྡོད་ནོར་འཛིན་ཡིན། - Arrows and stars residing are the holders of wealth. ཡང་བ་བཅུ་བཞི་སྦྲེལ་བའི་མཐར། - At the end of connecting fourteen light ones. གཅིག་ལྕི་རི་བོང་ཅན་གྱི་ཆ། - One heavy is the part of the rabbit. དེ་ཉིད་རོ་དང་གཟའ་གནས་སུ། - That is the taste and the position of the stars. ངལ་གསོ་བ་ནི་མེ་ཏོག་ཕྲེང་། - Resting is a garland of flowers. དེ་ཉིད་ནོར་ལྷ་ཐུབ་པ་རུ། - That is the god of wealth. ངལ་གསོ་ཡོན་ཏན་ནོར་བུའི་ཚོགས། - Resting is the collection of merit and jewels. ན་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ར་གཉིས་ལྕི། - Two 'ན་' (na), two heavy accents, two 'ར་' (ra) heavy. ནོར་དང་རིར་འཇོག་ཕྲེང་ལྡན་མ། - Wealth and mountain placing a garland. ན་ཛ་བྷ་ཛ་ར་སྦྲེལ་ལོགས། - 'ན་' (na), 'ཛ་' (dza), 'བྷ་' (bha), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) connected. རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། - It is a combination called the ocean. བྷ་ར་ཡ་དང་ན་གཉིས་པ། - 'བྷ་ར་ཡ་' (bha ra ya) and two 'ན་' (na). གླང་ཆེན་ཕྱོགས་བརྩེན་རི་ཕུག་སྡོད། - Elephants reside in the mountains. ཛ་ན་བྷ་ཛ་ར་ལྕི་བ། - 'ཛ་' (dza), 'ན་' (na), 'བྷ་' (bha), 'ཛ་' (dza), 'ར་' (ra) heavy. ལེབ་རྒན་རྩི་ཞེ - Like old resin.
ས་རྒྱུད་མཁན་འདོད། །ཡ་མ་ན་ས་བྷ་ཡ་ལྕི། །རྩེ་ལྡན་མ་དེ་རོ་དྲག་སྡོད། །ཛ་ས་ཡང་ལྕི་ན་ར་གཉིས། །ཡང་ལྡན་ནོར་ལྷ་བུ་གར་སྡོད། །དེ་ཉིད་ལག་པ་ཡོན་ཏན་དང་། །ཚིག་མཐར་སྡད་ན་བདུད་རྩི་ཡིན། །བྷ་ར་ན་ལྕི་ན་ན་ལྕི། །སྨྱུག་འདབ་ལྷུང་བ་ཕྱོགས་ཐུབ་སྡོད། །ན་ས་མ་ལྕི་ཛ་གཉིས་ལྕི། །རོ་ཆུ་དབྱངས་སྡོད་རི་དྭགས་མོ། །མ་ལྕི་ན་ས་ར་གཉིས་ལྕི། །ཆུ་དུས་རིར་འཇོག་དལ་གྱིས་མནོན། །ན་ཛ་ལྕི་ན་བྷ་བྷ་ལྕི། །རི་རོ་ཆུ་སྡོད་ཁུ་བྱུག་ཡིན། །མ་དང་ལྕི་གཉིས་ན་ས་ར། །ར་ལྕི་འཁྲིལ་ཤིང་གནས་གསུམ་སྡོད། །ན་གཉིས་ར་བཞི་སྦྲེལ་བ་ལ། །ལྕགས་མདའ་ཞེས་བྱའི་ཚིག་ལྡན་འབྱུང་། །ཡ་མ་ན་ས་ར་གཉིས་ལྕི། །དུས་དྲུག་རིར་སྡོད་སྤྲིན་རྣམས་སྒྲོགས། །མ་ས་ཛ་ས་ཏ་གཉིས་ལྕི། །ཉི་མ་རྟ་ལ་སྡོད་པ་ནི། །སྟག་གམ་སེང་གེ་རྣམ་པར་བརྩེན། །ཁ་མཛེས་མ་ར་ལྕི་ན་གཉིས། །ལྕི་དང་ཏ་ས་གནས་གསུམ་སྡོད། །ར་ཛ་གསུམ་སྦྲེལ་ལྕི་དང་ཡང་། ཟླུམ་པོ་ཞེས་ནི་མཁས་རྣམས་འདོད། །མ་ར་ན་གཉིས་ར་གཉིས་ཀྱི། །བདུན་སར་ལྕི་སྡོད་ཕྲེང་རྒྱུད་འཛིན། །བྷ་ར་ན་ལྕི་ཛ་བ་གཉིས། །ཟབ་མོའི་དབྱངས་ཞེས་རབ་ཏུ་གྲགས། །ན་ཛ་བྷ་ཡང་ལྕི་ཛ་ས། །ཛ་ས་གཉིས་སྡོད་རྟ་རོལ་པ། །མྱོས་བརྩེན་མ་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ན། །ཡང་གཉིས་ན་གསུམ་ལྕི་གསུམ་སྡོད། །ལུས་ཕྲ་བྷ་ལྕི་ལྕི་དང་། །ན་གཉིས་ལྕི་བ་བྷ་གཉིས་ན། །ཡ་རྣམས་མདའ་དང་དབྱངས་རྣམས་ཉི་མར་སྡོད། །བྷ་ལྕི་ལྕི་དང་བྷ་དང་ལྕི་གཉིས་ན་གཉིས་ཡང་བ་གཉིས། །ན་གཉིས་ལྕི་ 24-4-6a བ་གཞིར་འཇོག་ཁྲུང་ཁྲུང་རྐང་། །མ་གཉིས་ལྕི་གཉིས་ན་གཉིས་ཡང་གཉིས་པ་དང་ཛ་ཡིག་གཉིས། །ལྕི་བ་གཞི་སྡོད་ལྟོས་འགྲོ་རྣམ་པར་བསྒྱིང་། །ཡི་གེ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ནས། །འབྲེལ་ལྡན་སྡེབ་སྦྱོར་རྒྱུད་ཆགས་ཡིན། །ན་གཉིས་ར་བདུན་སྦྱར་བ་ནས། །ཇི་སྲིད་ར་ནི་བཅུ་བཞིའི་བར། །རེ་རེ་སྤེལ་བས་གཏུམ་པ་ནས། །དུང་གི་བར་དུ་གྲགས་པ་ཡིན། །རབ་བསགས་རྒྱུད་ཆགས་འདྲ་བ་ལ། །འོན་ཀྱང་ཁྱད་པར་ཡ་ལ་སྦྱོར། །མཉམ་པའི་རྒྱུད་འཕེལ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཚིག་རྐང་ཟླ་བ་ཡོན་ཏན་མཚུངས། །ལག་པ་རྒྱ་མཚོའི་མཚན་ཉིད་གཅིག །ཕྱེད་མཉམ་སྤྱི་ཡི་མཚན་ཉིད་ཡིན། །ས་གསུམ་ལ་ག་ཟུང་མིན་པ། །ཟུང་ལ་བྷ་གསུམ་ག་གཉིས་པ། །འདི་ནི་ཉེར་བཀྲའི་སྡེབ་སྦྱོར་ཡིན། །རྐང་པ་བྷ་གསུམ་ག་གཉིས་དང་། །ན་ཛ་ཛ་ཡ་ཕྲུགས་ལ་སྦྲེལ། །མྱུར་བའི་དབུས་ཞེས་མཁས་རྣམས་འདོད། །རྐྱང་པ་ས་གསུམ་ག་ཟུང་ལ། །བྷ་གསུམ་ག་གཉིས་ཤུག་ལྡན་མ། །ར་ཛ་ར་ག་རྐྱང་ཟུང་ལ། །མ་ས་ཛ་ག་བཟང་པོའི་སྣང་། །རྟོག་ལྡན་ས་ཛ་ས་ཅི་རྐྱང་། །ཕྲུགས་ལ་བྷ་ར་ན་གཉིས་ལྕི། །ཀུན་སྒྲགས་ཏ་གཉིས་ཛ་ག་ག །ཟུང་ལ་ཛ་ཏ་ཛ་ག་ག །ཡར་འཚམ་དེ་ལས་ཟློག་པ་ནི། །ཟློག་པའི་ཀུན་བསྒྲགས་ཞེས་སུ་གྲགས། །ས་གསུམ་ཡང་ལྕི་
【現代漢語翻譯】 地界智者如是說： 『亞瑪納薩巴亞拉吉』。 頂髻母安住于猛烈的喜樂中， 『扎薩』與『揚吉』二者皆重。 『揚丹』財神安住于兒子之樂， 彼之手即是功德， 若安住于句末，即是甘露。 『巴拉納拉吉』，『納納拉吉』。 竹葉飄落，能遮蔽四方。 『納薩瑪拉吉』，『扎吉』二者皆重。 喜樂之水安住于母鹿。 『瑪拉吉』，『納薩拉吉』二者皆重。 水時置於山中，緩緩思量。 『納扎拉吉』，『納巴巴拉吉』。 山喜之水安住于杜鵑。 『瑪』與『吉』二者，『納薩拉』。 『拉吉』，蔓藤安住於三處。 二『納』四『拉』相連， 生起名為鐵箭之語。 『亞瑪納薩拉吉』二者皆重。 六時安住于山中，雲彩轟鳴。 『瑪薩扎薩達吉』二者皆重。 太陽安住于馬， 或依仗老虎或獅子。 美面『瑪拉吉』，二『納』。 『吉』與『達薩』安住於三處。 三『拉扎』相連，『吉』與『揚』， 智者稱之為圓形。 『瑪拉納吉』，二『拉吉』， 七處『吉』安住，執持念珠。 『巴拉納拉吉』，二『扎瓦』。 甚深之音，廣為人知。 『納扎巴揚』，『吉扎薩』。 二『扎薩』安住，駿馬嬉戲。 沉醉依戀，二『瑪吉』二『納』， 二『揚』三『納』，三『吉』安住。 身形纖細，『巴吉吉』， 二『納吉瓦』，二『巴巴納』， 『亞』等如箭，『揚』等安住于太陽。 『巴吉吉』與『巴』和『吉吉納吉揚瓦吉』。 二『納吉』， 以『瓦』為基，仙鶴之足。 二『瑪吉吉』，二『納揚吉瓦』與二『扎』字。 『吉瓦』為基安住，觀待而行，姿態萬千。 從二十七個字母起， 即是關聯的組合次第。 從二『納』七『拉』相合起， 直至十四『拉』為止。 逐一遞增，從暴怒至， 海螺之聲廣為人知。 累積的次第相似， 然于『亞』上有所差別。 已述說均等次第的增長。 詩句如月亮般美好。 手與海洋的特徵相同。 半均等是共同的特徵。 三『薩』上沒有雙『嘎』， 雙『嘎』上有三『巴』二『嘎』。 此乃重疊的組合。 詩句有三『巴』二『嘎』， 『納扎扎亞』與『普』相連。 智者稱之為迅速的中央。 單有三『薩』雙『嘎』， 三『巴』二『嘎』如松樹般挺拔。 『拉扎拉嘎』單雙相間， 『瑪薩扎嘎』呈現吉祥之相。 具念『薩扎薩吉』單字， 『普』上二『巴拉納吉』。 總集二『達扎嘎嘎』， 雙字『扎達扎嘎嘎』。 向上適合，反之則， 被稱為反向總集。 三『薩揚吉』
【English Translation】 The wise ones of the earth realm say: 'Yamanasabayalaji'. The crested mother dwells in fierce joy, 'Zasa' and 'Yangji' are both heavy. 'Yangdan' the god of wealth dwells in the joy of sons, His hand is merit, If it dwells at the end of a sentence, it is nectar. 'Baranaraji', 'Nanaraji'. Bamboo leaves fall, able to shield the four directions. 'Nasamaraji', 'Zaji' are both heavy. The water of joy dwells in the doe. 'Maraji', 'Nasaraji' are both heavy. Water time placed in the mountain, slowly contemplate. 'Nazaraji', 'Nababaraji'. Mountain joy water dwells in the cuckoo. 'Ma' and 'Ji' both, 'Nasara'. 'Raji', the creeper dwells in three places. Two 'Na' four 'Ra' connected, Arises a word called the iron arrow. 'Yamanasaraji' both are heavy. Six times dwelling in the mountain, the clouds roar. 'Masazadasaji' both are heavy. The sun dwells on the horse, Or relies on the tiger or the lion. Beautiful face 'Maraji', two 'Na'. 'Ji' and 'Dasaji' dwell in three places. Three 'Laja' connected, 'Ji' and 'Yang', The wise call it round. 'Maranaji', two 'Laji', Seven places 'Ji' dwells, holding the rosary. 'Baranaraji', two 'Zawa'. Profound sound, widely known. 'Nazabayan', 'Jijasa'. Two 'Zasa' dwell, the horse frolics. Intoxicated attachment, two 'Maji' two 'Na', Two 'Yang' three 'Na', three 'Ji' dwell. Slender body, 'Bajiji', Two 'Najiva', two 'Babana', 'Ya' etc. are like arrows, 'Yang' etc. dwell in the sun. 'Bajiji' with 'Ba' and 'Jijinajiwangji'. Two 'Naji', Taking 'Wa' as the base, the crane's foot. Two 'Majiji', two 'Nayangjiwa' with two 'Za' letters. 'Jiwa' is the base dwelling, watching and walking, with myriad postures. From twenty-seven letters, It is the related combination sequence. From two 'Na' seven 'Ra' combined, Up to fourteen 'Ra'. Increasing one by one, from fierce to, The sound of the conch is widely known. The accumulated sequence is similar, But there is a difference on 'Ya'. The increase of the equal sequence has been described. The verse is as beautiful as the moon. The characteristics of the hand and the ocean are the same. Half equal is a common characteristic. Three 'Sa' without double 'Ga', Double 'Ga' with three 'Ba' two 'Ga'. This is the overlapping combination. The verse has three 'Ba' two 'Ga', 'Nazazaya' connected with 'Pu'. The wise call it the swift center. Single three 'Sa' double 'Ga', Three 'Ba' two 'Ga' as upright as a pine tree. 'Lajalaga' single and double alternating, 'Masazaga' presents an auspicious appearance. Mindful 'Sazasaji' single letter, On 'Pu' two 'Baranaji'. Total collection two 'Dazagaga', Double letter 'Zadazagaga'. Upward suitable, conversely then, It is called the reverse total collection. Three 'Sayangji'
རྐྱང་པ་ལ། །ན་བྷ་བྷ་ར་ཟུང་རི་དྭགས། །ན་གཉིས་ར་ལ་ག་རྐྱང་པར། །ཟུང་ལ་ན་ཛ་ཛ་ར་ཁ། །ན་གཉིས་ར་ཡི་རྐྱང་ཟུང་ལ། །ན་ཛ་ཛ་ར་ག་མེ་ཏོག་རྒྱས། །ནུས་ལྡན་རྐྱང་པར་ར་ཛ་གཉིས། །ཟུང་ལ་ར་ཛ་ལན་གཉིས་ག །རྐྱང་པ་ཉི་ཤུ་བརྒྱད་མཐར་ལྕི། །ཟུང་ལ་སུམ་ཅུའི་མཐར་ལྕི་བ། །གཙུག་ཕུད་ཅེས་བྱ་དེ་ཟློག་ན། །རྐང་པ་འཁྱོག་པོ་ཞེས་བྱར་འགྱུར། །ཕྱེད་མཉམ་འཕེལ་བ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མི་མཉམ་འཕེལ་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། །སྡེབ་སྦྱོར་མཚན་ཉིད་མི་འདྲ་བའི། །རྐང་བཞི་ལྡན་པ་མི་མཉམ་པའོ། །ཡི་གེ་བརྒྱད་ལས་སྡེབས་པ་འགའ། །ཁ་སྒོ་བཟློག་ན་བླ་བྲེ་ཡིན། །ཐོག་མའི་རྐང་པ་ཡི་གེ་བརྒྱད། །དེ་བཞི་བསྐྱེད་རྐང་བཞི་འཕེལ། །སྔོན་ 24-4-6b གཉིས་ཕྱོགས་ཕྱོགས་བཞི་གསུམ། །གསུམ་པ་འགྱུར་བ་སྟེང་འགྲོ་ཡིན། །བཅུ་བཞི་བཅུ་གསུམ་དགུ་ཉི་ཤུ། །གསུམ་པའི་རྐང་པ་སོ་སོར་འགྱུར། །རྒྱུད་འཕེལ་དབྱེ་བ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ནས་བསྐྱེད་པའི་དབྱེ་བ་ནི། །འཕགས་པ་ཕལ་ཆེར་མི་མཉམ་མཚུངས། །རོ་ལང་ཅན་ནི་ཕྱེད་མཉམ་འདྲ། །ཕྱི་མོ་མཉམ་པ་མཉམ་པ་བཞིན། །ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་འདི་རྣམས་མཁས་པ་ཆེན་པོ་ཤནྟི་པས་མཛད་པའི་བསྟན་བཅོས་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་བོད་དུ་མ་འགྱུར་བའི་གོང་དུ་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏས་སྡེབ་སྦྱོར་སྣ་ཚོགས་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་སུ་ལེགས་པར་བསྒྱུར་ནས་དྲངས་པ་དེ་ཉིད་འདིར་བྲིས་པའོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་གི་དཔེར་བརྗོད་རིང་བློས་སྦྱར་བ་ལ། སྡེབ་སྦྱོར་རྣམས་ཀྱི་ཐོག་མར་དབུས་ཕྲའི་དཔེར་བརྗོད་ལ་བོད་སྐད་དུ་སྦྱར་བ་དང་། སཾ་སྐྲྀ་ཏའི་སྐད་དུ་སྦྱར་བའོ།། །།ན་མོ་མཉྫུ་ཤྲཱི་ཡེ། འཇིགས་མེད་སེང་གེའི་ཁྲི་ལ་ངེས་འཁོད་ནས། །ཇི་ལྟའི་དོན་ལ་ཆགས་པ་མི་མངའ་ཞིང་། །ཇི་སྙེད་ཆོས་རྣམས་ཐོགས་པ་མེད་གསུང་བ། །སྨྲ་མཁས་སྟོན་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བརྩེ་ཆེན་སྟོན་པ་དེ་ཡི་བསྟན་པ་ལ། །སྔོན་གོམས་གྱུར་པས་ངང་གིས་བག་ཡོད་ཅིང་། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཁང་བཟང་ཐོས་པའི་རྒྱལ་མཚན་གཡོ། །བསོད་ནམས་ལྷུན་གྲུབ་ལེགས་པའི་འབྱུང་གནས་ཀྱིས། །སྤྲིང་ཡིག་ཕོ་ཉ་རྣམ་དཔྱོད་ལང་ཚོ་ཅན། །འབེལ་གཏམ་སྐྱེ་མཆེད་མཚར་བ་འདིར་འོངས་ནས། །ཡིད་གཅུགས་གཏམ་གྱི་སྦྱོར་བ་མང་བྱས་ཏེ། །ཀུན་དགའི་བཞད་ཕྲེང་སྤེལ་བ་འདི་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། རྗེ་བཙུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཐུགས་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་གཟུགས་སུ་བྱོན་ནས། གངས་ཅན་པ་རྣམས་ཀྱི་མགོན་སྐྱབས་དང་དཔུང་གཉེན་དམ་པར་སྤྲུལ་པ་ནི། རྗེ་བཙུན་ས་སྐྱ་པཎྜི་ཏ་ཞེས་མཚན་རྣམ་པར་དཀར་ 24-4-7a བ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེས་མཁས་པའི་བྱ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེའི་བྱི་དོར་དང་། གཅེས་སྤྲས་སུ་བགྱི་བ་དག་མཛད
【現代漢語翻譯】 單句（Rkyang pa la）：那（Na，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）巴（Bha，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）巴（Bha，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）宗（Zung，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）熱（Ri，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）達（dwags，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）。 那（Na，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）二（gnyis，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）拉（la，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）嘎（ga，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）單句（rkyang par，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）。 雙句（zung la）：那（Na，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）匝（dza，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）匝（dza，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）卡（kha，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）。 那（Na，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）二（gnyis，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）的單雙句（kyang zung la）：那（Na，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）匝（dza，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）匝（dza，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）嘎（ga，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）鮮花盛開。 有力的單句（nus ldan rkyang par）：惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）匝（dza，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）二（gnyis，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）。 雙句（zung la）：惹（Ra，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）匝（dza，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）蘭（lan，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）二（gnyis，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）嘎（ga，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）。 單句二十八字結尾重，雙句三十字結尾重。 名為『頂髻』（gtsug phud）若顛倒，則變為『跛腳』（rkang pa 'khyog po）。 『半等增長』（phyed mnyam 'phel ba）已述完，『不等增長』（mi mnyam 'phel ba）之特徵： 組合特徵不相同，具備四句為不等。 八字一句的組合，若顛倒門面則為『拉布雷』（bla bre）。 最初一句八個字，以四生起，四增長， 前二方，方四三，第三變動向上行。 十四、十三、九、二十，第三句各自變。 『血統增長』（rgyud 'phel）的差別已述完，接下來是『生起』（bskyed pa）的差別： 『聖者』（'phags pa）大多不等同，『悅耳』（ro lang can）則半等同，『外母』（phyi mo）相同如『相同』（mnyam pa）。 這些以詞句形式所作的論述，是大學者寂天（Shanti pa）所著的論典《寶生論》（rin chen 'byung gnas），在未譯成藏文之前，由吉祥薩迦班智達（sa skya paNDi ta）善妙地譯成並引用在名為《組合百花串》（sdeb sbyor sna tshogs me tog gi chun po）的論典中，此處所寫即是該論典的內容。 第三部分，將這些以長篇大論的方式進行闡述，首先以藏語和梵語來闡述『中央微細』（dbus phra）的例子。 禮敬妙吉祥（mañjuśrī）！ 安住于無畏獅子座，對於如是之義毫無執著，對於所有法毫無阻礙地宣說，向善于言說的導師頂禮！ 以大悲導師的教法，因往昔的串習而自然謹慎，以戒律的精舍、聞法的勝幢為飾，以福德圓滿、善妙之源， 信使帶著書信，具備智慧和青春，帶著豐富的談資和奇妙的見解來到這裡， 以動人的言語進行多方組合，這正是爲了傳播皆大歡喜的笑聲。 是這樣的，至尊文殊菩薩（mañjuśrī）無二智慧的化身，以善知識的形象顯現，作為雪域眾生的怙主和殊勝的助伴而示現的，正是名為至尊薩迦班智達（sa skya paNDi ta）的那位，他以三種智者的行為來修飾和珍愛珍貴的教法。
【English Translation】 Single sentence (Rkyang pa la): Na Bha Bha Ra Zung Ri Dwags. Na Gnyis Ra La Ga Rkyang Par. Double sentence (zung la): Na Dza Dza Ra Kha. Na Gnyis Ra Yi Rkyang Zung La: Na Dza Dza Ra Ga Metog Gyas. Powerful single sentence (nus ldan rkyang par): Ra Dza Gnyis. Double sentence (zung la): Ra Dza Lan Gnyis Ga. Single sentence twenty-eight letters end heavy, double sentence thirty letters end heavy. Named 'Topknot' (gtsug phud) if reversed, becomes 'Limp' (rkang pa 'khyog po). 'Half-equal increase' (phyed mnyam 'phel ba) has been described, the characteristics of 'unequal increase' (mi mnyam 'phel ba): Combinatorial features are not the same, having four lines is unequal. A combination of eight letters per line, if the facade is reversed, it is 'Lhabre' (bla bre). The first line has eight letters, with four arising and four increasing, The first two directions, directions four three, the third change goes upward. Fourteen, thirteen, nine, twenty, the third line changes separately. The differentiation of 'lineage increase' (rgyud 'phel) has been described, next is the differentiation of 'arising' (bskyed pa): 'Noble ones' ('phags pa) are mostly unequal, 'melodious' (ro lang can) is half-equal, 'outer mother' (phyi mo) is the same as 'same' (mnyam pa). These verses composed in verse form are from the treatise 'The Source of Jewels' (rin chen 'byung gnas) by the great scholar Shanti pa, which, before being translated into Tibetan, was beautifully translated and quoted by the glorious Sakya Paṇḍita (sa skya paNDi ta) in his treatise called 'A Garland of Various Combinations of Flowers' (sdeb sbyor sna tshogs me tog gi chun po). What is written here is from that very treatise. The third part, elaborating on these with lengthy explanations, first illustrates the example of 'central subtlety' (dbus phra) in Tibetan and Sanskrit. Homage to Mañjuśrī! Steadfastly seated upon the fearless lion throne, without attachment to the meaning of 'as it is,' proclaiming all phenomena without obstruction, I prostrate to the eloquent teacher! Through the teachings of the compassionate teacher, naturally mindful due to past habits, adorned with the excellent monastery of discipline and the victory banner of learning, The messenger with letters, possessing wisdom and youth, arrives here with abundant conversation and wondrous insights, Engaging in various combinations of captivating words, this is to spread laughter that brings joy to all. Thus, the embodiment of the non-dual wisdom of the venerable Mañjuśrī, appearing in the form of a virtuous spiritual friend, incarnating as the protector and supreme ally of the people of the snowy lands, is none other than the one named the venerable Sakya Paṇḍita (sa skya paNDi ta), who adorns and cherishes the precious teachings with the three activities of a scholar.
་པ་ལས། འདིར་ནི་རེ་ཤིག་མཁས་པ་འཇུག་པའི་སྒོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་དཀའ་བའི་གནས་ལས་བརྩམས་པའི་དྲི་བ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་པོ་མང་དུ་གསན་པའི་རྣ་བ་ཡངས་ཤིང་། རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་སྤྱན་ཟུང་གསལ་པོ་དང་ལྡན་པ་དག་གིས་རྣམ་པར་བརྟགས་ནས་ཕྲིན་དུ་སྤྲིངས་པ་དག་གི་མཆིད་ལན། ཇི་ལྟར་དྲིས་པའི་གོ་རིམ་དང་མཐུན་པར་རང་གི་བློའི་ནུས་པས་ཇི་ཙམ་དཔག་པར་ནུས་པ་དེ་ཙམ་ཞིག་གདབ་པར་བྱའོ། ། ༄། །དྲི་བ་དང་པོ། དེ་ཡང་བསྟན་བཅོས་འདིའི་ལེའུ་དང་པོར། མིང་ཚིག་གི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ན། སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་ཞེས་གསུངས་པའི་སྒྲ་སྤྱི་འདིས་སྒྲའི་གོ་ཆོད་དམ་མི་ཆོད། ཅེས་པ་ནི་དྲི་བ་དང་པོའོ། །ལན་ལ་གཉིས་ཏེ། འདྲི་བ་པོའི་བསམ་པ་བརྟག་པ་དང་། དེའི་དངོས་ལན་གདབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲ་སྤྱི་ནི་རྟག་པ་ཡིན་ལ། ཚོགས་གསུམ་པོ་ནི་སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྙམ་དུ་བསམས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། སྤྱིར་བཤད་པ་དང་། བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་པོའི་དགོངས་པ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གཉིས་ཀའི་ཆོས་མངོན་པ་ལས། ཚོགས་གསུམ་ཀ་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་དུ་བཤད་པས་སྒྲར་མི་རུང་ལ། ཆོས་མངོན་པ་པ་མ་ཡིན་པའི་མདོ་སྡེ་པ་དག་གིས་ཚིག་སྒྲའི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདོད་དོ། །ཞེས་མཛོད་ཀྱི་རྣམ་བཤད་བྱེད་པ་དག་ཟེར་ཞིང་། རིགས་པ་མཁྱེན་པའི་གཞུང་ན། ཡི་གེ་སྒྲའི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་བཤད་ནས། མིང་ཚིག་གཉིས་སྒྲའི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་མི་འཆད། བརྡ་སྤྲོད་པའི་གཞུང་དུའང་། ཡི་གེ་ལ་སྐྱེ་མཆེད་དུ་བཞག་པའི་བཤད་པ་བྱུང་ཞིང་། མིང་ཚིག་གཉིས་དེར་འཆད་པའི་བཤད་པ་གསལ་པོ་མ་བྱུང་། གསང་སྔགས་བླ་མེད་ཀྱི་གཞུང་ལས། ཡི་གེ་ལའང་ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་ཡི་གེ་དང་། དྲང་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་ཡི་གེ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས། 24-4-7b དང་པོ་ཁོ་ན་ཡི་གེའི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ཅིང་། རང་གི་ངོ་བོ་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་བཤད་པའི་ཕྱིར། སྒྲའི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་མི་བཞེད། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པ་དག་གི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ལ། ཚོགས་གསུམ་གྱི་ངོ་བོ་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་ནའང་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་དུ་འཆད་པ་དང་མི་འགལ་བ་ནི། ལུགས་དེས་བདེན་པ་གཉིས་ཀ་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་དུ་ཁས་ལེན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ལྡན་མིན་འདུ་བྱེད་ཀྱང་རྣམ་རིག་ལས་མ་འདས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་འདི་ནི། ཚོགས་གསུམ་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་ལ་དེ་དང་དེར་འཆད་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་དང་བསྟུན་པར་སྣང་ལ། དེའི་ཚེ་ན་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མིང་དོན་གཉིས་སུ་བསྡུས་ནས། དེ་དག་བློ་ལ་འཆར་བའི་ཚུལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། སྒྲ་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་སྣང་བ་དང་། དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་སྣང་བའོ། །དེའི་ནང་ནས་ཚོགས་གསུམ་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་ནི་སྒྲ་སྤྱིའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ
【現代漢語翻譯】 現在，讓我們開始討論《智者入門》這部論著中的難題。對於那些擁有廣闊的聽覺和清晰的辨別之眼的人們所提出的二十一個問題，我將盡我所能，按照提問的順序，根據我自己的智慧來給出答案。 第一個問題： 在這部論著的第一章中，當解釋名和詞的定義時，提到了『聲音的共相顯現』。那麼，這個『聲音的共相』是否能代表聲音的含義？這是第一個問題。答案分為兩部分：一是考察提問者的想法，二是給出直接的回答。首先，提問者可能認為聲音的共相是常恒的，而三和合（ཚོགས་གསུམ།）是聲音，所以聲音的共相不能代表聲音的含義。其次，回答分為一般性的解釋和論著作者意圖的解釋。一般性的解釋是，根據大小乘的《阿毗達磨》，三和合不屬於非相應行，因此不能被認為是聲音。而非阿毗達磨論師，如經部師，則認為它是詞的聲音的生處。有些註釋《俱舍論》的人也這樣說。在精通理性的論著中，字母被解釋為聲音的生處，但名和詞沒有被解釋為聲音的生處。在語法論著中，有將字母作為生處的解釋，但沒有明確說明名和詞。在無上瑜伽密續的論著中，字母也被分為勝義諦的究竟字母和世俗諦的隨順字母。前者被認為是最好的字母，其自性是無二的智慧，因此不被認為是聲音的生處。瑜伽行派的觀點認為，三和合的自性是識，即使如此，與解釋為非相應行也不矛盾，因為該宗派認為二諦都只是識，所以非相應行也不離識。其次，這部論著的作者似乎是根據將顯現為三和合的識解釋為三和合的宗派來寫作的。在這種情況下，所有所知都可以歸納為名和義，而它們在心中顯現的方式有兩種：作為聲音的共相顯現和作為意義的共相顯現。其中，顯現為三和合的識是聲音的共相。
【English Translation】 Now, let's begin addressing the difficult points in this treatise, 'Entering the Gate of the Wise.' To the twenty-one questions posed by those with vast hearing and clear eyes of discernment, I will, to the best of my ability, offer answers in accordance with the order in which they were asked, based on my own intellectual capacity. First Question: In the first chapter of this treatise, when explaining the definitions of name and word, it is stated, 'The appearance of the sound general.' Does this 'sound general' represent the meaning of sound? This is the first question. The answer is twofold: first, to examine the questioner's thought, and second, to provide a direct answer. First, the questioner might think that the sound general is permanent, while the three assemblies (ཚོགས་གསུམ།) are sound, so the sound general cannot represent the meaning of sound. Second, the answer is divided into a general explanation and an explanation of the author's intention. The general explanation is that, according to both the Greater and Lesser Vehicle's Abhidharma, the three assemblies do not belong to non-associated formations, so they cannot be considered sound. Non-Abhidharma scholars, such as the Sautrantikas, consider it to be the source of the sound of words. Some commentators on the Abhidharmakosha also say this. In treatises that are proficient in reasoning, letters are explained as the source of sound, but names and words are not explained as the source of sound. In grammar treatises, there is an explanation of placing letters as the source, but there is no clear explanation of explaining names and words there. In the treatises of Anuttarayoga Tantra, letters are also divided into the ultimate letters of definitive meaning and the conventional letters of provisional meaning. The former is considered the best letter, and its nature is non-dual wisdom, so it is not considered the source of sound. The view of the Yogacara school is that the nature of the three assemblies is consciousness, and even so, it does not contradict the explanation as non-associated formations, because that school believes that both truths are only consciousness, so non-associated formations do not go beyond consciousness. Second, the author of this treatise seems to be writing according to the school that explains the consciousness that appears as the three assemblies as the three assemblies. In this case, all knowable things can be summarized as name and meaning, and the way they appear in the mind is twofold: appearing as the sound general and appearing as the meaning general. Among them, the consciousness that appears as the three assemblies is the aspect of the sound general.
། མིང་དོན་གཉིས་ཀྱི་ནང་ནས་མིང་དུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཚེ་སྒྲ་སྤྱི་དང་དོན་སྤྱི་གཉིས་ཀ་རྟག་པར་འཆད་པ་ནི་རྟོག་གེ་པ་དག་གི་སྤྱི་ལུགས་སུ་གྱུར་པ་ཡིན་པས་དེ་དང་བསྟུན་ན། སྣང་བ་ཞེས་པའི་ཚིག་གི་ནུས་པ་ཐོན་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། གསུམ་ཀ་ཡང་མིང་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟ་ནའང་བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་འདིས་ནི་སྒྲ་སྤྱི་ཁོ་ན་དངོས་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་དུ་རིག་པའི་གཏེར་ལས་བཤད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྲ་གོ་ཆོད་པ་མ་ཡིན་ཀྱང་། རྗོད་བྱེད་མཚན་ཉིད་པའོ། །དཔང་ལོ་ཙཱ་བས་གཞུང་འདི་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་པའང་སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་རྟག་པར་འཁྲུལ་པའོ། ། ༄། །དྲི་བ་གཉིས་པ། དྲི་བ་གཉིས་པ་ནི། ཡང་རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བསྡུ་བར། ཚིག་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མིང་ཡང་ཡིན་ལ། ཡི་གེ་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འདི་དག་མི་འགལ་བའི་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེས་པའོ། །འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། དྲི་བའི་བསམ་པ་དང་། ལན་ནོ། །དང་པོ་ནི། འདིར་དེ་གསུམ་ 24-4-8a ལ་གཞི་མཐུན་མི་སྲིད་པར་བཤད་པ་དང་། དེར་དེ་གསུམ་པོ་ལ་གཞི་མཐུན་སྲིད་པར་བཤད་པ་ལ་འགལ་བ་ཇི་ལྟར་སྤོང་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་ལ། སྤྱིར་བཤད་པ་དང་། དངོས་ལན་གདབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྤྱིར་མིང་ཚིག་གཉིས་ལ་གཞི་མཐུན་སྲིད་དེ། བུམ་པ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་སྒྲ་སྤྱི་བསལ་བདེ་ཚིག་ཏུ་འཆད་པར་མཐུན་ལ། དེ་ཉིད་བུམ་པ་སྐད་ཅིག་མར་གྱུར་པའི་དོན་སྤྱི་བསལ་བ་དེའི་མིང་དུ་ཡང་ཁས་ལེན་དགོས་པས་སོ། །དོན་གྱི་ངོ་བོ་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་མིང་གི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པ་དེའི་ཚེ་ནི། དེ་དང་ཡི་གེ་ལ་ཡང་གཞི་མཐུན་སྲིད་པ་ཡིན་ཏེ། ཡི་གེ་ཨ་ཐུང་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་ཡང་མཚན་ཉིད་དེ་ཚང་བའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ལུང་དང་རིགས་པ་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྨྲ་བའི་སྒོ་མཚོན་ཆ་ལྟ་བུ་ལས། དོན་རྣམས་བརྗོད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཡི་གེ་ཞེས་དང་། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། བརྗོད་པ་ཡང་དེ་ཡིན་ཏེ། དོན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དོན་དམ་བརྗོད་བྲལ་གྱི་ཡི་གེ་ཨ་དང་། ཀུན་རྫོབ་བརྗོད་བཅས་ཀྱི་ཡི་གེ་ཨ་གཉིས་ཀ་ལ་མིང་རེ་རེ་དགོས་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ཐ་སྙད་མི་ཐོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚེ་ན་དེ་དང་དེའི་མིང་ནི་ཨ། ཞེས་པའི་སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་དེ་ལས་གཞན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྨྲ་སྒོ་ལས། རྣམ་གྲངས་དུ་མ་མེད་པ་དང་། ཞེས་དང་། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ལས། ཡི་གེ་ནི་རྣམ་གྲངས་སུ་གཏོགས་པ་དོན་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འདིར་ཚོགས་གསུམ་འགལ་བར་བཤད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། བསྡུ་བའི་དོན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདིར་དོན་གྱི་ངོ་ཁྱད་སྟོན་པ་དང་མི་སྟོན་པའི་སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་ཙམ་གྱིས་ཚོགས་གསུམ་སོ་སོ
【現代漢語翻譯】 關於名和義兩者的命名方面，如果那時將聲音的共相和意義的共相都解釋為常恒，這就會變成正理論者的普遍觀點，因此按照這種觀點，必須發揮『顯現』這個詞的力量。因為三者都是顯現為名稱的識。即使如此，這部論著也只是將聲音的共相作為真實的表達方式，這是從《智慧的寶藏》中解釋的。因此，即使聲音不能完全表達意義，它也是具有表達性質的。班智達譯師對這部論著的批評，也是因為誤認為聲音的共相顯現為常恒。 第二個問題： 第二個問題是：在總結解釋的要點時，『任何是詞的東西，也是名稱和字母』，請問這些說法之間如何不矛盾？ 這分為兩部分：問題的意圖和回答。 第一部分是：這裡說這三者不可能有共同的基礎，而那裡說這三者可能有共同的基礎，如何消除這種矛盾？ 第二部分分為：一般性的解釋和直接的回答。 第一部分是：一般來說，名稱和詞可以有共同的基礎。例如，『瓶子是無常的』，這個聲音的共相可以被解釋為消除歧義的詞，並且必須承認它也是消除『瓶子變成瞬間』這個意義的共相的名稱。當承認顯現意義本質的聲音共相是名稱的定義時，它和字母也可以有共同的基礎。例如，即使像短音『阿』這樣的一個字母，也具備這個定義。這是為什麼呢？ 根據經文和理證。 首先，如《語門如兵器》中說：『爲了表達諸義，故名為字母。』《攝阿毗達磨義論》中說：『表達也是它，爲了正確地表達意義。』 其次，對於不可言說的勝義諦的字母『阿』和可言說的世俗諦的字母『阿』，都需要各自的名稱，否則就無法進行稱謂。那時，它們各自的名稱不是別的，就是顯現為『阿』的聲音共相。如《語門》中說：『沒有多種名稱。』《攝阿毗達磨義論》中說：『因為字母不屬於多種名稱，意義不會改變。』 第二部分分為兩部分：解釋這裡說三者矛盾的原因和總結要點的意圖。 第一部分是：這部論著中，僅僅通過顯現意義的本質差異和不顯現意義的本質差異的聲音共相，就將三者區分開來。
【English Translation】 Regarding the aspect of naming within both name and meaning, if at that time the general sound and the general meaning are both explained as permanent, this becomes the common view of the logicians. Therefore, in accordance with this view, the power of the word 'appearance' must be brought forth. This is because all three are consciousnesses that appear as names. Even so, this treatise explains only the general sound as the actual expression, as explained in 'The Treasury of Knowledge'. Therefore, even if the sound does not fully convey the meaning, it is still an expression with characteristics. The criticism of this treatise by the translator Pandita is also due to the mistaken belief that the general sound appears as permanent. Question Two: The second question is: Regarding the summary of the points of explanation, how can it be that 'whatever is a word is also a name and a letter' without contradiction? This is divided into two parts: the intention of the question and the answer. The first part is: Here it is said that it is impossible for these three to have a common basis, while there it is said that these three can have a common basis. How can this contradiction be resolved? The second part is divided into: a general explanation and a direct answer. The first part is: In general, name and word can have a common basis. For example, 'the pot is impermanent', the general sound of this can be explained as a word that eliminates ambiguity, and it must also be acknowledged as the name that eliminates the general meaning of 'the pot becoming momentary'. When the general sound that manifests the essence of meaning is acknowledged as the definition of a name, it and the letter can also have a common basis. For example, even a single letter like the short 'A' possesses this definition. Why is that? According to scripture and reasoning. Firstly, as it says in 'The Door of Speech Like a Weapon': 'Because it expresses meanings, it is called a letter.' And in 'Compendium of Abhidharma': 'Expression is also it, because it correctly expresses meaning.' Secondly, both the letter 'A' of the inexpressible ultimate truth and the letter 'A' of the expressible conventional truth need their respective names, otherwise there would be no way to designate them. At that time, their respective names are none other than the general sound that appears as 'A'. As it says in 'The Door of Speech': 'There are no multiple names.' And in 'Compendium of Abhidharma': 'Because the letter does not belong to multiple names, the meaning does not change.' The second part is divided into two parts: explaining the reason why the three are said to be contradictory here and the intention of summarizing the points. The first part is: In this treatise, the three are distinguished solely by the general sound that manifests the essential difference of meaning and the general sound that does not manifest the essential difference of meaning.
ར་འཇོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། རྐྱེན་བྱིན་ནས་མིང་དུ་མ་བསྒྲུབས་པའི་ཡི་གེ་སོ་སོ་བ་དང་། དེ་ཉིད་ཏི་སོགས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་བསྒྲུབས་པའི་མིང་དང་། མིང་དེ་ལའང་སི་ 24-4-8b སོགས་དོན་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་མིང་གཞན་བསྒྲུབས་ནས་ཚིགས་ཏུ་སྦྱར་བ་དང་གསུམ་པོ་ལ་གོ་རིམ་བཞིན་དུ། ཡི་གེ་དང་། མིང་དང་། ཚིག་ཏུ་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ། རྐྱེན་གྱིས་མ་བསྒྲུབས་པའི་ཡི་གེ་རྐྱང་པ་དང་། ཡི་གེ་དེ་འདྲ་མང་པོ་འདུས་ནས་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་དོན་གཅིག་སྟོན་པ་དང་། ཡི་གེ་མང་པོ་ཅན་གྱི་མིང་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་དོན་དེའི་ཁྱད་པར་སྟོན་པ་ལ་ཚིག་ཏུ་བཞག་པས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་གཞུང་འདི་ཉིད་ལས། མདོར་ན་རྣམ་དབྱེས་མི་སྒྲུབ་ཅིང་། །བྱེད་པའི་ཚིག་གིས་ཁམས་བསྒྲུབས་ནས། །བརྗོད་བྱ་སྟོན་པ་ངག་ཅེས་བཤད། །ཅེས་དང་། བརྡ་སྤྲོད་ཀྱི་གཞུང་གཞན་ལས་ཀྱང་། བྱིངས་ལས་མིང་སྒྲུབ་ཀྲྀཏ་ཀྱི་རྐྱེན། །མིང་ལས་མིང་གཞན་སྒྲུབ་པ་དེ་ཕན་རྐྱེན། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། དཔེར་ན། བརྗོད་བྱའི་དོན་ལྟོ་ལྡིར་ཞབས་ཞུམ་ཆུ་སྐྱོར་ཀྱི་དོན་བྱེད་ནུས་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་རྗོད་བྱེད་ནི་ཚོགས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ་མོ། །དེའི་ཡི་གེ་ནི་བ་དང་ཨུ་དང་མ་དང་པ་རྣམས་སོ། །དེ་རྣམས་སོ་སོ་བས་ནི་སྐབས་ཀྱི་བརྗོད་འདོད་ཀྱི་དོན་སྟོན་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ལྟོ་ལྡིར་བ་གོ་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་དགོངས་ནས། བསྟན་བཅོས་འདིར། ཇི་སྐད་དུ། དངོས་སུ་བརྗོད་འདོད་མི་སྟོན་ཅིང་། །བརྗོད་པ་ཀུན་གྱི་གཞིར་གྱུར་པ། །ཡི་གེ ཞེས་གསུངས་སོ། །བུམ་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་ནི་དེའི་མིང་སྟེ། རང་གི་གདགས་གཞི་ཡི་གེ་མང་པོ་འདུས་ཤིང་། མིང་མང་པོ་འདུས་པ་ལ་མ་རེག་པར་བརྗོད་འདོད་དེའི་ངོ་བོ་ཙམ་ཞིག་སྟོན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་བསམས་ནས། ཇི་སྐད་དུ། ཡི་གེ་འདུས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན། །དོན་གྱི་ངོ་བོ་བརྡ་སྤྲོད་པ། །མིང་ཡིན། ཞེས་སོ། །ལྟོ་ལྡིར་བའི་དངོས་པོ་ཞེས་པའི་སྒྲ་སྤྱི་སྣང་བ་ནི་ལྟོ་ལྡིར་བ་ལ་ལྟོས་པའི་ཚིག་ཡིན་ཏེ། རང་གི་གདགས་གཞི་མིང་གཉིས་འདུས་པ་ལས་བྱུང་ཞིང་། སྐབས་ཀྱི་དོན་དེའི་ངོ་ཁྱད་སྦྱར་ནས་སྟོན་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། དེ་ 24-4-9a ཡི་ཁྱད་པར་དག སྟོན་པ་ཚིག་ཅེས་རབ་ཏུ་བཤད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་བརྗོད་བྱ་ལྟོ་ལྡིར་བ་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་ལྟོས་པའི་རྗོད་བྱེད་གསུམ་པོ་ནི་འགལ་བ་ཁོ་ནའོ། །གཉིས་པ་ནི། བསྡུ་བའི་ལུང་དེའི་དོན་ཚིག་ཡིན་ན་མིང་དང་ཡི་གེ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་སྟོན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། གཞུང་གོང་མའི་འཕྲོས་ལས་གསལ་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། ཚིག་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མིང་ཡང་ཡིན་ལ། ཡི་གེ་ཡང་ཡིན། ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་དག་འདུས་པ་ལ་བཏགས་
【現代漢語翻譯】 不是隨意安立的。那麼是什麼呢？是尚未通過語法的條件來成立名稱的各個字母，以及通過ti等條件成立的名稱，以及對於名稱，又通過si等意義的條件成立其他名稱並組合成句子的這三者，按照順序，分別是字母、名稱和詞。尚未通過條件成立的單個字母，以及許多這樣的字母組合起來，表達想要表達的一個意思，以及許多多字母的名稱組合起來，表達那個意思的差別，這就是詞。正如這部論典中所說：'總而言之，不成立變格，通過能作的詞成立體性，表達所要表達的，稱為語。' 以及其他語法論典中也說：'從根本成立名稱的是kṛt的條件，從名稱成立其他名稱的是taddhita的條件。' 因此，例如，對於所要表達的意思，如能執行吃、喝、行走、取水等意義的事物，雖然只有一個，但表達它的方式，通過三種分類，就有三種。其中的字母是ba、a、ma、pa等。這些單獨的字母並不能表達當時的想要表達的意思，因為它們不能理解吃喝等。考慮到這一點，這部論典中說：'如是，不直接表達想要表達的，而是成為一切表達的基礎，是字母。' 顯現'瓶子'這個聲音的總體印象，是它的名稱，因為它組合了許多作為其基礎的字母，並且沒有觸及許多名稱的組合，只是表達了想要表達的那個事物的本質。考慮到這一點，如是說：'具有字母組合的自性，表達意義的本質，是名稱。' 顯現'吃喝的事物'這個聲音的總體印象，是相對於吃喝的詞，因為它產生於兩個名稱的組合，並且是結合了當時那個意思的本質和差別的表達方式。如是說：'完全表達那個事物的差別，稱為詞。' 這樣，對於所要表達的，如吃喝等事物，相對於它的三種表達方式，是完全矛盾的。 第二，如果將歸納的教證的意義理解為詞，那麼它並不意味著詞一定包含名稱和字母，因為這太過分了，並且從前面的論述中可以清楚地看出。那麼是什麼呢？凡是詞，也一定是名稱，也一定是字母，也就是說，它們是組合在一起而安立的。
【English Translation】 It is not arbitrarily established. What is it then? It refers to individual letters that have not been established as names through grammatical conditions, names established through conditions such as 'ti', and for names, other names established through conditions of meaning such as 'si', and combined into sentences. These three, in order, are letters, names, and words. A single letter that has not been established through conditions, and many such letters combined to express a single meaning that one wants to express, and many multi-letter names combined to express the difference of that meaning, that is a word. As it is said in this treatise: 'In short, not establishing case endings, establishing the substance through the acting word, expressing what is to be expressed, is called speech.' And in other grammar treatises it is also said: 'That which establishes names from the root is the condition of kṛt, that which establishes other names from names is the condition of taddhita.' Therefore, for example, for the meaning to be expressed, such as things that can perform the meaning of eating, drinking, walking, fetching water, etc., although there is only one, the way to express it, through three classifications, there are three. The letters among them are 'ba', 'a', 'ma', 'pa', etc. These individual letters cannot express the meaning that one wants to express at that time, because they cannot understand eating and drinking, etc. Considering this, in this treatise it is said: 'Thus, not directly expressing what one wants to express, but becoming the basis of all expressions, is a letter.' The overall impression of the sound that appears as 'vase' is its name, because it combines many letters that are its basis, and without touching the combination of many names, it only expresses the essence of that thing that one wants to express. Considering this, it is said: 'Having the nature of a combination of letters, expressing the essence of meaning, is a name.' The overall impression of the sound that appears as 'things to eat and drink' is a word relative to eating and drinking, because it arises from the combination of two names, and is an expression that combines the essence and difference of that meaning at that time. It is said: 'Completely expressing the difference of that thing is called a word.' In this way, for what is to be expressed, such as things to eat and drink, the three ways of expressing it relative to it are completely contradictory. Secondly, if the meaning of the summarizing quote is understood as a word, then it does not mean that a word must contain a name and a letter, because that is too much, and it can be clearly seen from the preceding discussion. What is it then? Whatever is a word must also be a name, and must also be a letter, that is to say, they are established by being combined together.
པའི་བཏགས་ཡོད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གོང་བུ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྡུལ་ཡང་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་སྨྲ་བའི་སྒོ་ལས། ཇི་ལྟར་རྡུལ་དང་གོང་བུ་བཞིན། །ཡི་གེ་འདུས་པར་གྱུར་པ་ན། །མིང་གི་རབ་ཏུ་གྲུབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་དང་། གལ་ཏེ་མིང་གཉིས་འདུས་པའམ། །འོན་ཏེ་མང་པོ་འདུས་ཀྱང་རུང་། །དེ་དག་ཁྱད་པར་བརྗོད་བྱེད་ན། །ཚིག་ཅེས་རབ་ཏུ་བརྗོད་པ་སྟེ། །ཕྲད་རྣམས་དག་དང་བཅས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། ༄། །དྲི་བ་གསུམ་པ། དྲི་བ་གསུམ་པ་ནི། ཡང་མདོ་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ནས་དབྱངས་ཡིག་བཅུ་གཉིས་ཁོ་ནར་བཤད་ལ། འདིར་དེ་འདྲ་མ་བཤད་པས་དེའི་དགོངས་པ་གང་ཡིན། ཞེས་པ་འདི་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་ལན་གཞུང་ཉིད་ཀྱིས་ཐོན་པ་དང་། ཅུང་ཟད་སྤྲོས་ནས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཞུང་འདི་ཉིད་ལས། ཡི་གེ་ཞེས་བཤད་དབྱངས་གསལ་བྱེད། །དེ་ཡི་དབྱེ་བསྡུ་འདིར་མ་བཤད། །ཅེས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་འདིར་ནི་དབྱངས་ཡིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་ཁས་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཉིད་ཀྱི་རང་འགྲེལ་དུ། སྨྲ་སྒྲོ་སོགས་ལས་ཤེས་པ་བྱ། །ཞེས་གསུངས་ལས། དེར་ནི་ཇི་སྐད་དུ། ང་རོ་བཅུ་དྲུག་དག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྩོད་བྲལ་གྱི་རྒྱུད་སྡེ་རྣམས་སུ་ལྷ་བསྐྱེད་པ་དང་སྔགས་བཏུ་བའི་ཚེ་བཅུ་དྲུག་གི་གྲངས་ངེས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྤྱིར་ནི་དགོས་པ་དང་རྒྱུ་མཚན་མི་འདྲ་བའི་དབང་གིས་དབྱངས་ཡིག་གི་གྲངས་ལ་ངེས་པ་མི་སྣང་སྟེ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ 24-4-9b དབྱངས་ཡིག་སུམ་ཅུར་ཕྱེ་བ་དང་། ལྔར་བསྡུས་པའི་སྐབས་གཉིས་བྱུང་བ་དང་། འཇམ་དཔལ་གྱི་མཚན་ཡང་དག་པར་བརྗོད་པ་ལས། དབྱངས་ཡིག་བཅུ་གཉིས་ཁོ་ན་བཤད་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ས་བཅུ་གཉིས་དང་སྦྱོར་བར་སྔགས་དོན་རྣམས་གཟིགས་སུ་བཤད་པ་དང་། སྡེབ་སྦྱོར་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་སུ། དབྱངས་ཡིག་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སུ་བཤད་པའི་ཚུལ། སྡེབ་སྦྱོར་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་ལས་གསལ་བར་གསུངས་པ་དང་། སྒྲའི་བསྟན་བཅོས་ཀ་ལཱ་པ་ལས། དབྱངས་ཡིག་བཅུ་བཞི་ཁོ་ནའི་གྲངས་ངེས་གསུངས་པ་དང་། དབྱངས་འཆར་གྱི་སྐབས་སུ། ཚེས་གྲངས་སོ་སོ་དང་། རླུང་གི་རྒྱུ་བ་སོ་སོ་ལ་དབྱངས་འཆར་ཚུལ་གྱི་དབང་གིས་དབྱངས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་མི་འདྲ་བ་སྣ་ཚོགས་གསུངས་པ་བཞིན་དུ། རྒྱ་རོལ་གྱི་དགོངས་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲའོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཞི་པ། དྲི་བ་བཞི་པ། སྐབས་འདིར་སྔོན་ཆད་མ་ཐོབ་པའི་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཇི་ཙམ་ཡོད་ཅེས་པ་འདི་ལ། དྲི་བའི་བསམ་པ་བརྟག་པ་དང་། དེའི་ལན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྐབས་འདིར་ཞེས་པ་ཚོགས་གསུམ་གྱི་རྣམ་དབྱེ་འཆད་པ་འདི་ལ་དགོངས་སམ། སྤྱིར་མཁས་པ་འཇུག་པའི་སྒོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་འདི་ལ་བསམས་པ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། ཁོ་བོས་དེའི་ལན་བསམ་པར་མི་ནུས་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན
【現代漢語翻譯】 因為它們是被假立的。例如，任何是集合的，也一定是微塵。正如經論中所說：『猶如微塵與集合，當字母聚集時，便成為名稱。』又說：『如果兩個名稱結合，或者眾多名稱結合，如果它們能表達不同的含義，就被稱為詞，並且帶有詞綴。』 第三個問題： 第三個問題是：為什麼在《廣大嬉戲經》（梵文：Lalitavistara Sutra，解釋：一部詳細描述佛陀生平的經典）中只說了十二個元音，而這裡沒有這樣說？這有什麼含義？這個問題有兩個方面：直接從經文字身回答，以及稍微詳細地解釋。 首先，經文字身說：『所謂字母，即是元音和輔音。』這裡沒有解釋它們的分類和集合。 其次，雖然如此，這裡必須承認有十六個元音。因為在這部經的自釋中說：『從《語源學》等處學習。』那裡說：『應認為有十六個語調。』並且，在無可辯駁的密續部中，在生起本尊和唸誦咒語時，明確地說了十六這個數字。一般來說，由於需要和原因的不同，元音的數量似乎沒有定論。例如，《時輪金剛》（梵文：Kalachakra，解釋：一種密宗體系）將元音分為三十個，也有分為五個的情況。在《文殊真實名經》（梵文：Manjushri-Nama-Samgiti，解釋：一部讚頌文殊菩薩的經典）中，只說了十二個元音，並將咒語的含義解釋為與如來（梵文：Tathagata，解釋：佛陀的稱號）的十二個階段相關聯。在《韻律學寶生論》中，說了二十二個元音。在《韻律學花束》中對此有更清晰的說明。在《聲明論卡拉帕》中，明確地說了只有十四個元音。在元音出現的場合，由於日期和風的流動方式不同，元音的數量也不同。因此，《廣大嬉戲經》的含義也是如此。 第四個問題： 第四個問題是：這裡有多少以前沒有獲得過的善說？這個問題包括考察提問者的意圖和思考答案。首先，『這裡』是指解釋三集合的分類，還是指一般的《智者入門》這部論著？如果是前者，我無法思考答案；如果是後者，那麼...
【English Translation】 Because they are nominally existent. For example, whatever is a collection is also a particle. As it is said in the scriptures: 'Just as particles and collections, when letters are assembled, they become names.' And: 'If two names combine, or many combine, if they express different meanings, they are called words, and they include suffixes.' The Third Question: The third question is: Why does the Lalitavistara Sutra (Sanskrit: Lalitavistara Sutra, Explanation: A scripture detailing the life of the Buddha) only mention twelve vowels, while this text does not? What is the intention behind this? This has two aspects: a direct answer from the text itself, and a slightly more detailed explanation. First, the text itself states: 'What is called a letter refers to vowels and consonants. Here, their classification and collection are not explained.' Second, although that is the case, here we must acknowledge sixteen vowels. Because in the auto-commentary of this text, it says: 'Learn from sources such as Etymology.' There, it is said: 'One should consider there to be sixteen tones.' Furthermore, in the undisputed tantric systems, when generating deities and reciting mantras, the number sixteen is explicitly mentioned. Generally, due to differing needs and reasons, the number of vowels does not seem to be fixed. For example, the Kalachakra (Sanskrit: Kalachakra, Explanation: A tantric system) divides vowels into thirty, and there are also instances of dividing them into five. In the Manjushri-Nama-Samgiti (Sanskrit: Manjushri-Nama-Samgiti, Explanation: A scripture praising Manjushri), only twelve vowels are mentioned, and the meanings of the mantras are explained as being related to the twelve stages of the Tathagata (Sanskrit: Tathagata, Explanation: An epithet of the Buddha). In the 'Ornament of Prosody, Source of Jewels,' twenty-two vowels are mentioned. This is explained more clearly in the 'Garland of Flowers of Prosody.' In the grammatical treatise Kalapa, the number of vowels is explicitly stated to be only fourteen. In the context of vowel manifestation, due to the different ways vowels manifest according to different dates and the flow of winds, the number of vowels varies. Therefore, the intention of the Lalitavistara is similar. The Fourth Question: The fourth question is: How many previously unobtained excellent explanations are there here? This involves examining the questioner's intention and considering the answer. First, does 'here' refer to the explanation of the classification of the three collections, or does it refer to the treatise called 'The Entrance for the Wise' in general? If it is the former, I am unable to consider the answer; if it is the latter, then...
། སྤྱིར་བཀའ་དང་བསྟན་བཅོས་དག་ཏུ་མ་ཐོན་པའི་ལེགས་པར་བཤད་པ་ནི་བསྟན་བཅོས་འདིས་འཆད་པར་མི་འདོད་དོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་གངས་ཅན་གྱི་ལྗོངས་འདིར་བསྟན་བཅོས་འདི་མ་བྱོན་པའི་གོང་རོལ་དུ་རྩོམ་པ་དང་། འཆད་པ་དང་། རྩོད་པའི་ཚུལ་གསུམ་ལེགས་པར་མི་འཆད་པས། བསྟན་བཅོས་འདིས་ནི་མཁས་པའི་བྱ་བ་གསུམ་ལ་ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་ཚུལ་གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འཆད་པ་ནི་བསྟན་བཅོས་འདིའི་དགོས་པའོ། །དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རྩོམ་པ་ནི་ཚིག་རྒྱན་གྱི་གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྩོམ་པའི་ཚུལ་གངས་ཅན་དུ་སྔོན་ཆད་མ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ 24-4-10a གྱིས་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། བསྟན་བཅོས་འདིའི་སྔོན་རོལ་དུ་ཚིག་རྒྱན་གྱི་བསྟན་བཅོས་བོད་དུ་འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་། དེའི་དོན་བླངས་ནས་བཤད་པ་ཡང་མེད་ལ། འདིར་ནི་ཚིག་རྒྱན་གྱི་བསྟན་བཅོས་མེ་ལོང་གི་ལེའུ་དང་པོ་སྔོན་མ་འགྱུར་བ་བསྒྱུར་ནས་བཤད་པ་མཛད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྡེབ་སྦྱོར་དང་། མིང་གི་མངོན་བརྗོད་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་པོ་འདིའི་སྔོན་རོལ་དུ་འགྱུར་བྱེད་གཞན་གྱིས་བསྒྱུར་བ་མེད་ཅིང་། གངས་ཅན་པ་གཞན་གྱི་རྣ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མ་ལྷུང་བའི་ཕྱིར་དང་། གཞུང་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ཡང་སྒྲའི་བསྟན་བཅོས་དང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དང་། མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ནས་ཇི་སྐད་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་འཆད་པའི་ཚུལ་རྣམས་བསྟན་བཅོས་འདིས་བཤད་པ་ཡིན་ལ། སྒྲའི་བསྟན་བཅོས་ནི་སྨྲ་སྒོ་མ་གཏོགས་གཞན་རྣམས་ཕྱོགས་འདིར་དེའི་སྔོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡང་མེད་ལ། དེའི་དོན་བླངས་ནས་འཆད་པ་ཡང་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་པོ་འདི་ལས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྩོད་པའི་ཚུལ་ནི། རྟོག་གེའི་བསྟན་བཅོས་ལ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་བཞིན་འདིར་བཤད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སྔོན་གངས་ཅན་དུ་བྱོན་པའི་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཕལ་ཆེར་བཤད་ཟིན་མོད། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དེ་དག་གིས་གསལ་བར་མ་ཐོས་པ་ལྟག་ཆོད་དང་། ཚར་བཅད་ཀྱི་གནས་རྣམས་དང་། རྟགས་དང་དམ་བཅའི་ཚེར་མ་འབྱིན་ཚུལ་དང་། ཐལ་འགྱུར་ལྟར་སྣང་ལ་ལན་འདེབས་པའི་ཚུལ་དང་། གཞལ་བྱའི་གནས་དང་པོ་གཉིས་ལ་དཔྱོད་པའི་སྐབས་ཐལ་ཆོས་ལ་ཁས་བླངས་ཀྱི་བསལ་བ་ཞུགས་པས་བསལ་བའི་གོ་ཆོད་ན་དེའི་ཚེ་ཁས་བླངས་དང་རང་ཚིག་གནོད་སྒྲུབ་ཏུ་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་སྔོན་ཆད་མ་ཐོན་པའི་ལེགས་པར་བཤད་པ་བསྟན་བཅོས་འདིས་ཇི་ལྟར་ཐོན་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་དེ་ཙམ་མོ། ། ༄། །དྲི་བ་ལྔ་པ། དྲི་བ་ལྔ་པ་འཆད་པའི་སྐབས་སུ། མདོ་འཆད་པ་དང་བསྟན་ 24-4-10b བཅོས་འཆད་པ་ལ་འཆད་ཐབས་མི་འདྲ་བའི་སྤྱི་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན། ཞེས་པ་འདི་ལ། དྲི་བའི་བསམ་དོན་ལ་བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པ་དང་། བསམ་དོན་ཤེས་ནས་དངོས་ལན་གད
【現代漢語翻譯】 一般來說，對於經論中未曾出現的善說，此論著不打算闡述。然而，在此雪域藏地，在本論著出現之前，對於寫作、講說和辯論這三種方式，人們並不能很好地掌握。因此，本論著的目的在於闡述如何像論著本身一樣地進入智者的三種行為（寫作、講說和辯論）。 那麼，具體是怎樣的呢？寫作方面，由於雪域藏地以前不瞭解像詞藻修飾論著那樣進行寫作的方式，所以要進行闡述。因為在本論著之前，西藏沒有翻譯過詞藻修飾論著，也沒有借鑑其內容進行講解。而現在，翻譯並講解了詞藻修飾論著《詩鏡》的第一品。同樣，韻律學和名義集（詞典）在本書作者之前也沒有被其他譯者翻譯過，因此沒有進入其他藏族人的聽覺範圍。在講解論著的方式上，也像語音論著、《經莊嚴論》、《阿毗達磨集論》和《釋論理門》中所說的那樣，本論著對此進行了闡述。語音論著方面，除了《聲明入門》之外，其他論著在那之前沒有被翻譯過來，而且除了本書作者之外，也沒有人借鑑其內容進行講解。辯論方面，就像因明論著中所說的那樣，這裡也進行了闡述。雖然以前藏地的大德們大多已經講過，但是對於那些沒有清楚聽到的勝伏和折伏之處，以及提出宗派和誓言的尖銳之處，駁斥似是而非的推論的方式，以及在考察前兩個可衡量之處時，如果周遍法中包含了已承諾的排除，那麼在排除有效的情況下，承諾和自語就會變成妨害成立的過失等問題，都進行了闡述。 因此，簡要說明本論著是如何闡述以前未曾出現的善說的，就到此為止。 第五個問題： 在講解第五個問題時，提問：講解佛經和論著，在講解方法上有什麼樣的不同之處？對於這個問題，需要對問題的意圖進行辯論和考察，理解意圖之後再給出實際的回答。
【English Translation】 Generally, this treatise does not intend to elaborate on well-spoken words that have not appeared in the scriptures and treatises. However, in this snowy land of Tibet, before the appearance of this treatise, people could not master the three methods of writing, speaking, and debating well. Therefore, the purpose of this treatise is to explain how to engage in the three activities of the wise (writing, speaking, and debating) in accordance with the treatise itself. So, how is it specifically? In terms of writing, it is explained because the Tibetans did not know how to write like rhetorical treatises before. Because before this treatise, no rhetorical treatises had been translated into Tibetan, nor had their content been used for explanation. Now, the first chapter of the rhetorical treatise 'Kavyadarsha' has been translated and explained. Similarly, prosody and nomenclature (dictionaries) had not been translated by other translators before the author of this book, so they did not enter the auditory range of other Tibetans. In terms of how to explain the treatises, this treatise also explains it as it is said in the treatises on grammar, 'Ornament of the Sutras,' 'Compendium of Abhidharma,' and 'Commentary on Reasoning.' In terms of grammatical treatises, except for 'Smrtigama,' others had not been translated there before, and no one other than the author of this book had used their content for explanation. In terms of debate, it is explained here as it is said in the treatises on logic. Although most of the great masters who came to Tibet in the past had already spoken about it, the places of victory and defeat that were not clearly heard, the sharpness of proposing tenets and vows, the way of refuting seemingly valid inferences, and when examining the first two measurable places, if the pervasiveness includes the promised exclusion, then if the exclusion is valid, the promise and self-statement will become the fault of hindering establishment, etc., have all been elaborated. Therefore, the brief explanation of how this treatise elaborates on the well-spoken words that have not appeared before ends here. Fifth question: When explaining the fifth question, the question is: What are the general differences in the methods of explaining the sutras and treatises? For this question, it is necessary to debate and examine the intention of the question, and then give a practical answer after understanding the intention.
བ་པའོ། །དང་པོ་ནི། མདོ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ནི། དོན་གང་ལ་འཇུག་པའི་ངེས་པ་མི་སྣང་སྟེ། སྒྲའི་མདོ་ལྟ་བུ་ཕྱི་རོལ་པའི་གཞུང་དང་། ཚད་མའི་མདོ་དང་། འདུལ་བའི་མདོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ནང་པའི་དགོངས་འགྲེལ་མཁན་པའི་བསྟན་བཅོས་དང་། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་དོན་སྨོས་ཕྱིར་མདོ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་མདོ་སྡེ་ལ་ཟེར་བ་དང་། གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་མདོར་བསྡུས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གསུངས་པ་རྣམས་ལ་ཟེར་བ་དང་། སྤྱིར་ཡང་མདོ་དང་མདོ་སྡེ་གཉིས་ལ་སྐད་དོད་ལོགས་པ་མི་སྣང་བ་དང་། མདོ་སྔགས་ཞེས་གཏམ་དུ་བྱེད་པ་དག་སྣང་ཡང་རྒྱུད་སྡེ་བཞི་ཀ་མདོར་བཤད་པ་ཤིན་ཏུ་མང་བའི་ཕྱིར། བསྟན་བཅོས་ཞེས་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཉིད་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་དང་། དགོངས་འགྲེལ་མཁན་པོས་བྱས་པ་ལའང་ནང་རིག་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་གཅིག་དགོས་པར་བཤད་པ་དང་། ཐ་སྙད་བཏགས་པ་ཙམ་ལ་ནི་ངེས་པ་མེད་པས། དེའི་ཕྱིར་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་འཆད་ཐབས་འདི་ཡིན་ཞེས་ངོས་བཟུང་བར་མི་ནུས་སོ། །དེ་ལྟར་རྣམ་པར་བརྟགས་པ་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་དང་། དེའི་དགོངས་པ་འགྲེལ་བའི་བསྟན་བཅོས་དག་འཆད་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེས་པ་ཙམ་ཞིག་དྲི་བའི་དོན་དུ་བཟུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། བཀའ་ལ་གཉིས་ཏེ། འཆད་བྱེད་ཀྱི་གཞུང་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་བཤད་པས་ཆོག་པ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྩ་བའི་རྒྱུད་རྒྱས་པ་ལྟ་བུ་དང་། འགྲེལ་བྱེད་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། བཀའི་དགོངས་པ་བཀའ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲེལ་དགོས་པ་དང་། བསྟན་བཅོས་མཁན་པོ་གཞན་གྱིས་ཀྱང་ 24-4-11a རང་སྟོབས་ཀྱིས་འགྲེལ་ནུས་པའོ། །དང་པོ་ནི། བཤད་པའི་རྒྱུད་རྣམས་དང་། མདོ་སྡེ་དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་ལྟ་བུ་ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བཀའི་དགོངས་འགྲེལ་དང་། འདུལ་བ་ལུང་སྡེ་བཞི་ལྟ་བུ་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གིའོ། །དང་པོའི་འགྲེལ་ཚུལ་ནི། མཐའ་དྲུག་དང་། དགོངས་ལྡེམ་དགོངས་བརྒྱད་པོ་གང་རུང་གི་སྒོ་ནས་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ཡིན་ལ། གཉིས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཚིག་གི་དང་། དོན་གྱི་དང་། མ་ཚང་བ་ཁ་འགེངས་པའི་དང་། དཀའ་བའི་གནས་རྣམས་ཞུས་ལན་གྱིས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགྲེལ་ལོ། །དེ་ལྟར་ན་དྲང་ངེས་དང་། མཐའ་དྲུག་སོགས་དང་། མ་ཚང་བ་ཁ་འགེངས་པ་ནི་བཀའི་དགོངས་པ་བཀའ་ཉིད་ཀྱིས་བཀྲལ་བ་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་ཏེ། བསྟན་བཅོས་བྱེད་པའི་སློབ་དཔོན་དག་གིས་བཀའ་ལ་མ་རག་པར་དེ་ལྟར་འཆད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་འཁོར་ལོ་གསུམ་གྱི་དྲང་ངེས་འབྱེད་པ་བཀའ་ཉིད་ལ་རག་ལས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་བཀའི་དགོངས་པ་བསྟན་བཅོས་མཁན་པོས་ཀྱང་བཀྲལ་བས་ཆོག་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་དང་། ཆེན་པོའི་དགོངས་འགྲེལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། གྲུ
【現代漢語翻譯】 大師說：『好的。』第一點是，所謂『經』（梵文：Sutra，漢語字面意思：線）這個名稱，似乎沒有明確的含義。例如，外道的典籍如『聲論經』，以及內道的釋經論師的論著如『量論經』和『律論經』。正如所說：『爲了闡述佛法之義，故名為經。』這是指三藏（梵文：Tripiṭaka）分類中的經藏（梵文：Sutra Piṭaka）。十二部經（梵文：Dvādaśāṅga-buddhavacana）中的經部，是指如來（梵文：Tathāgata）以簡略的方式所說的一切。一般來說，『經』和『經部』在術語上似乎沒有區別。雖然有『經咒』（梵文：Sūtra-mantra）的說法，但四部密續（梵文：Tantra）的許多內容也是以經的形式來闡述的。所謂『論著』，主要是指佛陀的教言，也包括釋經論師所著的論典，這需要從內學的角度來理解。僅僅是名稱的安立並沒有確定的規則。因此，我們無法確定『經』和『論著』的特定講解方法。經過這樣的分析，我們認為問題在於佛陀的教言和解釋其意旨的論著，在講解方式上有什麼區別？ 第二點是，佛陀的教言有兩種：一種是不依賴其他論著即可解釋的，如《時輪根本續》（梵文：Kālacakra-mūla-tantra）的廣釋；另一種是需要依賴其他論著來解釋的，又分為兩種：需要用佛陀的教言本身來解釋的，以及可以由其他論師通過自己的能力來解釋的。第一種情況包括《釋續》（梵文：Vyākhyā-tantra）等，以及《解深密經》（梵文：Saṃdhinirmocana-sūtra）等大乘（梵文：Mahāyāna）不共的佛經意旨的解釋，還有《律藏》（梵文：Vinaya-piṭaka）的四部，屬於共同乘（梵文：Yāna）。第一種解釋方法必須通過六種邊際（梵文：ṣaṭ-koṭi）和八種隱義（梵文：aṣṭa-saṃdhāya）中的任何一種來進行解釋。如果屬於第二種情況，則可以通過解釋詞句、意義、補充遺漏以及通過問答來解決難題的方式進行解釋。因此，對於顯密（梵文：nīta-neyārtha）和六種邊際等，以及補充遺漏，都需要依賴佛陀的教言本身來解釋，因為論師們如果不依賴佛陀的教言，就無法那樣解釋。例如，就像區分三轉法輪（梵文：tri-dharmacakra-pravartana）的顯密需要依賴佛陀的教言一樣。 第二種是可以由論師來解釋的佛陀教言的意旨，又分為兩種：小乘（梵文：Hīnayāna）和 大乘的意旨解釋。第一種是，
【English Translation】 The master said, 'Good.' The first point is that the name 'Sutra' (Tibetan: མདོ་, Sanskrit: Sutra, meaning: thread) does not seem to have a clear meaning. For example, externalist texts such as the 'Sound Doctrine Sutra,' and treatises by inner commentators such as the 'Pramana Sutra' and the 'Vinaya Sutra.' As it is said: 'Because it speaks of the meaning of Dharma, it is called Sutra.' This refers to the Sutra Pitaka (Sanskrit: Sutra Piṭaka), which is divided into the three baskets (Sanskrit: Tripiṭaka). The Sutra section of the twelve branches of scripture (Sanskrit: Dvādaśāṅga-buddhavacana) refers to all that the Tathagata (Sanskrit: Tathāgata) spoke in a concise manner. In general, there seems to be no difference in terminology between 'Sutra' and 'Sutra Pitaka.' Although there is the saying 'Sutra-mantra' (Sanskrit: Sūtra-mantra), much of the content of the four classes of Tantra (Sanskrit: Tantra) is also explained in the form of Sutras. The term 'treatise' mainly refers to the words of the Buddha, and also includes treatises written by commentators, which need to be understood from the perspective of inner learning. There are no fixed rules for the mere establishment of names. Therefore, we cannot identify a specific method of explaining 'Sutra' and 'treatise.' After such analysis, we believe that the question lies in what is the difference in the way of explaining the Buddha's words and the treatises that explain their meaning? The second point is that there are two types of Buddha's teachings: one that can be explained without relying on other treatises, such as the extensive commentary on the 'Root Tantra of the Wheel of Time' (Sanskrit: Kālacakra-mūla-tantra); and the other that needs to rely on other treatises for explanation, which is further divided into two types: one that needs to be explained by the Buddha's teachings themselves, and the other that can be explained by other teachers through their own abilities. The first case includes the 'Explanatory Tantra' (Sanskrit: Vyākhyā-tantra) and the explanations of the meaning of the Mahayana (Sanskrit: Mahāyāna) uncommon scriptures such as the 'Saṃdhinirmocana-sūtra,' and the four sections of the 'Vinaya Pitaka' (Sanskrit: Vinaya-piṭaka), which belong to the common vehicle (Sanskrit: Yāna). The first method of explanation must be explained through any of the six boundaries (Sanskrit: ṣaṭ-koṭi) and eight hidden meanings (Sanskrit: aṣṭa-saṃdhāya). If it belongs to the second case, it can be explained by explaining the words, meanings, supplementing omissions, and resolving difficulties through questions and answers. Therefore, for the explicit and implicit (Sanskrit: nīta-neyārtha) and the six boundaries, etc., and supplementing omissions, it is necessary to rely on the Buddha's teachings themselves for explanation, because teachers cannot explain it that way without relying on the Buddha's teachings. For example, just as distinguishing the explicit and implicit of the three turnings of the wheel of Dharma (Sanskrit: tri-dharmacakra-pravartana) depends on the Buddha's teachings. The second type is the meaning of the Buddha's teachings that can be explained by commentators, which is further divided into two types: the explanation of the meaning of the Hinayana (Sanskrit: Hīnayāna) and the Mahayana.
བ་མཐའ་སྨྲ་བ་འོག་མ་གཉིས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ཏེ། དེ་དག་གིས་ནི་རང་རང་གི་བཤད་བྱའི་བཀའ་དེ་དག་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཉིད་དུ་འགྲེལ་གྱི། དེ་ལས་གཞན་དུ་འགྲེལ་དགོས་པ་དང་འགྲེལ་ནུས་པ་གཉིས་ཀ་མེད་དེ། དཔེར་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་འདུལ་བ་དང་། ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་མངོན་པ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་འགྲེལ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་པས་ཐུན་མོང་གི་འདུལ་བ་དང་། ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་མདོ་སྡེ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་འགྲེལ་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐོགས་མེད་སྐུ་མཆེད་ཀྱི་འགྲེལ་ཚུལ་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ཀྱི་འགྲེལ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚིག་གི་སྒོ་ནས་དང་། དོན་གྱི་ཆ་ནས་འགྲེལ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། བཤད་ཐབས་ཡན་ལག་ལྔའི་སྒོ་ནས་ཏེ། བྱམས་པ་དང་ 24-4-11b ཐོགས་མེད་ཀྱི་བཞེད་པ་དབྱིག་གཉེན་གྱི་རྣམ་བཤད་རིགས་པར་བཀོད་པ་དེ་ཉིད་དོ། །དོན་གྱི་འགྲེལ་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱོད་པའི་ཆ་དང་། ལྟ་བའི་ཆའོ། །དང་པོ་ནི། ཕལ་ཆེར་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བཀྲལ་བས་ཆོག་ལ། སྙིང་པོ་མེད་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་འགའ་ཞིག་ནི། དགོངས་པ་ཅན་རྣམ་པ་བཞིའི་སྒོ་ནས་འགྲེལ་དགོས་པ་ཡང་སྲིད་མོད། དེ་ཡང་བཀའ་ཉིད་ལ་མ་ལྟོས་པར་བཀྲལ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་དེ་དག་གི་མཚན་གཞི་ངོས་བཟུང་བ་ན་གསལ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། འཁོར་ལོ་དང་པོ་ནས་བཤད་པའི་ལྟ་བའི་ཆ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་འཆད་ཀྱང་དྲང་བའི་དོན་ཏེ། དེ་ལས་ལྷག་པའི་ལྟ་བ་གཞན་ལ་དྲང་དགོས་པས་སོ། །འཁོར་ལོ་བར་པའི་ལྟ་བ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པར་འགྲེལ་ཏེ། ཇི་བཞིན་པར་བཟུང་ན་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །འཁོར་ལོ་གསུམ་པའི་ལྟ་བ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་འགྲེལ་ཏེ། ལེགས་པར་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ལྟ་བ་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་འགྲེལ་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱོད་པའི་ཆ་དང་། ལྟ་བའི་ཆའོ། །དང་པོ་ནི། སྔ་མ་དང་ཁྱད་པར་མེད་ལ། འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐོག་མཐའ་གང་གི་ནང་ན་འདུག་ཀྱང་འདྲ་སྟེ། བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་བཟློག་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཞེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། འཁོར་ལོ་བར་པའི་ལྟ་བ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་སྟེ། སྤྲོས་པའི་མཚན་པ་མཐའ་དག་འགོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདྲ་དེ་ནི་གསུང་གི་ཐོག་མཐའ་གང་ན་འདུག་ཀྱང་ལྟ་བ་ཀུན་བཟློག་པའི་འཁོར་ལོ་ཞེས་བྱའོ། །ཡང་མཚན་མ་ལ་མི་སྤྱོད་ན་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྤྱོད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སྤྲོས་མེད་ལ་སྤྲོས་པར་བཞག་པ་དེ་ཉིད་ཀྱང་གནས་སྐབས་སུ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་དམ་པའི་ཁང་བཟངས་སུ་འཇུག་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་འདྲ་དེ་ནི་བཀའ་ཐོག་ 24-4-12a མཐའ་གང་ན་འདུག་ཀྱང་བདག་བ
【現代漢語翻譯】 關於下部二宗（指經量部和唯識宗）的論著，它們各自按照字面意義解釋自己所要闡述的佛語。除此之外，既沒有必要也沒有能力進行其他解釋。例如，分別說部（Vaibhāṣika）按照字面意義解釋共同乘（Mahāyāna）的律藏和小乘（Hināyāna）的論藏，而經量部（Sautrāntika）則按照字面意義解釋共同乘的律藏和小乘的經藏。第二部分分為兩種情況：無著（Asaṅga）兄弟的解釋方法和龍樹（Nāgārjuna）父子的解釋方法。 第一種情況又分為兩種：從詞語方面和從意義方面進行解釋。第一種是從五種解釋方法（bshad thabs yan lag lnga）的角度進行，即彌勒（Maitreya）和無著的觀點，以及世親（Vasubandhu）的《釋論》（vyākhyā），這些都符合邏輯。關於意義的解釋方法也分為兩種：從行為方面和從見地方面。 首先，大多數情況下，僅通過字面意義的解釋就足夠了。但對於某些情況，例如『無實執為實』（snying po med la snying por shes），可能需要從四種意趣（dgongs pa can rnam pa bzhi）的角度進行解釋。然而，這些解釋並非獨立於佛語本身，這一點在確定它們的依據時會很清楚。第二部分分為三種情況：從初轉法輪（'khor lo dang po）所說的見地方面來看，雖然按照字面意義解釋，但它是權宜之說（drang ba'i don），因為還需要轉向更高的見地。中轉法輪（'khor lo bar pa）的見地則不能按照字面意義解釋，因為如果按照字面意義理解，就會變成誹謗。三轉法輪（'khor lo gsum pa）的見地則按照字面意義解釋，因為它是完全區分的見地。 第二，關於龍樹的解釋方法也分為兩種：從行為方面和從見地方面。首先，這與之前的情況沒有區別。無論它屬於佛陀教法的哪個階段，都被稱為『遮止非福德之法輪』（bsod nams ma yin pa bzlog pa'i chos kyi 'khor lo）。其次，中轉法輪的見地是字面意義上的，因為它遮止了一切戲論的表相。無論它屬於佛陀教法的哪個階段，都被稱為『遮止一切見地之法輪』（lta ba kun bzlog pa'i 'khor lo）。如果不對錶相進行執著，那就是在修習般若波羅蜜多（shes rab kyi pha rol tu phyin pa）。 例如，將無戲論設定為有戲論，這本身也需要在特定情況下按照字面意義來接受，因為必須依靠真實的世俗階梯才能進入勝義的殿堂。無論它屬於佛陀教法的哪個階段，都被稱為『我』（bdag）……
【English Translation】 Regarding the treatises of the lower two schools (Sautrāntika and Yogācāra), they interpret their respective teachings according to the literal meaning. Apart from that, there is neither the need nor the ability to provide other interpretations. For example, the Vaibhāṣika school interprets the Vinaya (discipline) of the common vehicle (Mahāyāna) and the Abhidharma (teachings) of the Hināyāna according to the literal meaning, while the Sautrāntika school interprets the Vinaya of the common vehicle and the Sutras of the Hināyāna according to the literal meaning. The second part is divided into two situations: the interpretation method of the Asaṅga brothers and the interpretation method of Nāgārjuna and his son. The first situation is further divided into two: interpretation from the aspect of words and from the aspect of meaning. The first is from the perspective of the five methods of explanation (bshad thabs yan lag lnga), namely the views of Maitreya and Asaṅga, and Vasubandhu's commentary (vyākhyā), which are logically arranged. The interpretation method of meaning is also divided into two: from the aspect of conduct and from the aspect of view. Firstly, in most cases, it is sufficient to explain only through the literal meaning. However, for some situations, such as 'understanding the unreal as real' (snying po med la snying por shes), it may be necessary to interpret from the perspective of the four intentions (dgongs pa can rnam pa bzhi). However, these interpretations are not independent of the Buddha's words themselves, which will be clear when determining their basis. The second part is divided into three situations: from the aspect of the view explained in the first turning of the wheel of Dharma ('khor lo dang po), although explained according to the literal meaning, it is provisional (drang ba'i don) because it still needs to turn to a higher view. The view of the middle turning of the wheel ('khor lo bar pa) is not interpreted according to the literal meaning, because if understood according to the literal meaning, it would become slander. The view of the third turning of the wheel ('khor lo gsum pa) is interpreted according to the literal meaning because it is a completely differentiated view. Secondly, the interpretation method of Nāgārjuna is also divided into two: from the aspect of conduct and from the aspect of view. Firstly, there is no difference from the previous situation. No matter which stage of the Buddha's teachings it belongs to, it is called 'the wheel of Dharma that prevents non-merit' (bsod nams ma yin pa bzlog pa'i chos kyi 'khor lo). Secondly, the view of the middle turning of the wheel is literal because it prevents all the appearances of elaboration. No matter which stage of the Buddha's teachings it belongs to, it is called 'the wheel that reverses all views' (lta ba kun bzlog pa'i 'khor lo). If one does not cling to appearances, then one is practicing Prajñāpāramitā (shes rab kyi pha rol tu phyin pa). For example, setting non-elaboration as elaboration, this itself also needs to be accepted according to the literal meaning in certain situations, because one must rely on the true conventional ladder to enter the palace of ultimate reality. No matter which stage of the Buddha's teachings it belongs to, it is called 'self' (bdag)...
ཟློག་པའི་འཁོར་ལོ་ཞེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་འཆད་ཚུལ་ལ། དགོངས་འགྲེལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་མཁན་པོ་ཚད་ལྡན་ཞིག་གིས་བྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ནི་ཇི་འདྲ་ཞིག་ཡིན་ཀྱང་རུང་། འགྲེལ་བྱེད་མཁན་པོ་ཚད་ལྡན་ཇི་འདྲ་ཞིག་གིས་འཆད་ཀྱང་འདྲ་སྟེ། ཚིག་གི་ཆ་རྣམས་ནི་འོག་ནས་འབྱུང་བ་ལྟར་བརྡ་སྤྲོད་པའི་གཞུང་དང་མཐུན་ཞིང་། དོན་གྱི་ཆ་རྣམས་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་བྱམས་པའི་གཞུང་གི་འགྲེལ་པ་ཐོགས་མེད་མཆེད་ཀྱིས་མཛད་པ་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་གཞུང་འགྲེལ་ཐལ་རང་གི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་མཛད་པ་དེ་དང་དེ་དག་བཞིན་ནོ། །མདོར་ན་བཀའ་འཆད་ན་ནི་མཐའ་དྲུག་ཚུལ་བཞི་དང་། དགོངས་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་འཆད་ལ། བསྟན་བཅོས་ནི་དེ་དང་དེའི་སྒོ་ནས་འཆད་དགོས་པ་མི་སྲིད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་དངོས་ཀྱི་ལན་ནོ། ། ༄། །དྲི་བ་དྲུག་པ། དྲི་བ་དྲུག་པ། མདོ་རྒྱུད་བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་ངེས་པར་དགོས་པའི་འཆད་ཐབས་གང་དག་ཡིན་ཞེས་པ་ལ། ལན་ནི་གཉིས་ཏེ། ཚིག་མི་འཁྲུལ་བའི་འཆད་ཐབས་དང་། དོན་གོ་སླ་བའི་འཆད་ཐབས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྐད་ཀྱི་བྱིངས་གང་ལ་རྐྱེན་དང་རྣམ་དབྱེ་གང་བྱིན་པ་དང་། ཉེར་བསྒྱུར་གང་བཞག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མིང་གང་དུ་གྲུབ་པ་དང་། མིང་དེ་ལ་ཡང་རྐྱེན་གང་དང་གང་བྱིན་པ་དང་། ཡི་གེ་ཕྲི་བ་དང་བསྣན་པ་ལས་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་གང་དང་གང་སྟོན་པའི་ཚུལ་ལེགས་པར་ཤེས་ནས་མིང་གི་སྒྲ་བཤད་པ་དང་། དེ་ལའང་སྒྲ་བཤད་འཇུག་གི་མུ་བཞི་དང་། འདོད་རྒྱལ་དང་། དོན་ལྡན་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། ཚིག་གི་སྦྱོར་བ་བཅུ་དང་། ཚིག་གི་ཕྲད་དང་། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བདུན་ནམ་བརྒྱད་དང་། དེ་ལས་ཕྱེ་བ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་ལ་སོགས་པ་མ་དོར་བར་ཤེས་པ་དེ་ལ་ཞུས་ཆེན་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་དག་མ་འཁྲུལ་བའི་ནི། གཞུང་རྩོམ་པ་དང་འཆད་པ་དང་། སྐད་རིགས་མི་མཐུན་པར་འགྱུར་བྱེད་པ་སོགས་དེ་དང་དེ་དག་ལ་མེད་དུ་མི་རུང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ 24-4-12b འདུལ་བའི་མདོ་ལྟ་བུ་རྣམ་དབྱེ་མ་འདྲེས་པར་བརྩམས་པ་དང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་གྱི་བཤད་པར་དམ་བཅའ་དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ཀྱིས་སྒྲའི་རྣམ་དབྱེ་བདུན་གྱིས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །བོད་ཀྱི་སྐད་ལའང་། སྔོན་གྱི་ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ་དག་གིས་མཛད་པའི་བརྡ་དག་པར་བྱེད་པའི་བསྟན་བཅོས་དག་ལས་འབྱུང་བ་མཐའ་དག་དང་། ཁྱད་པར་རྣམ་དབྱེ་དང་། ཚིག་ཕྲད་དང་། བྱ་བྱེད་ཀྱི་འཛིན་ཚུལ་དང་། རྟགས་གསུམ་གྱི་འཇུག་ཚུལ་དང་། བརྡ་གསར་རྙིང་གི་ཤན་ལེགས་པར་ཕྱེད་དགོས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། གཞུང་ལུགས་གང་དང་གང་འཆད་པ། །བྱེད་པའི་ཚིག་གིས་རབ་སྦྱར་ཏེ། །ཚིག་དོན་ལེགས་པར་སྦྲེལ་ནས་ནི། །འཆད་པ་བརྡ་སྤྲོད་གསར་རྙིང་ལུགས། །ཞེས
【現代漢語翻譯】 名為『逆轉之輪』。第二，講解註釋論典的方法：無論是合格的論典作者所著的任何論典，還是合格的講解者以任何方式進行講解，其詞語部分都必須符合下文所述的語法規則，而意義部分則必須以字面意義進行解釋。例如，彌勒（梵文：Maitreya）論典的註釋由無著（梵文：Asanga）兄弟所作，以及龍樹（梵文：Nāgārjuna）論典的註釋由中觀應成派和自續派的論師們所作，都應如此。總之，講解佛語時，需要運用六種邊際和四種方式，以及隱義和密意的角度進行講解，但論典則不一定需要通過這些方式進行講解。這便是直接的回答。 第六個問題： 第六個問題：對於經、續、論典，有哪些是必須具備的講解方法？答案有兩個：一是詞語不混淆的講解方法，二是意義容易理解的講解方法。第一種方法是：要清楚地知道在哪個詞根上新增了哪個詞綴和變格，以及進行了何種轉寫，從而形成了哪個詞語；在這個詞語上又新增了哪些詞綴；通過文字的省略和增加，可以顯示出哪些意義上的差別。要很好地理解這些，並解釋詞語的詞源。對於詞源解釋，也要理解四種解釋的模式，約定俗成和意義相關的區分，十種詞語的組合，詞語的助詞，七種或八種變格，以及由此衍生的二十一種情況等等，不遺漏地理解這些，這被稱為『精通校勘』。這些不混淆的知識，對於撰寫和講解論典，以及將一種語言翻譯成另一種語言等等，都是必不可少的。例如，像《毗奈耶經》（梵文：Vinaya Sutra）那樣，在撰寫時沒有混淆變格；在《經莊嚴論》（梵文：Mahāyāna-sūtrālamkāra）的解釋中，世親（梵文：Vasubandhu）論師承諾用七種詞語的變格進行解釋。在藏語中，也要充分理解古代大譯師們所著的辨別詞語的論典中所出現的一切內容，特別是變格、詞語助詞、能動與被動關係的把握、三種性別的用法，以及新舊術語的區別。正如所說：『無論講解何種論典，都要用能動的詞語來連線，將詞語和意義很好地結合起來，講解時要遵循新舊術語的規則。』
【English Translation】 It is called 'The Wheel of Reversal.' Second, the method of explaining commentarial treatises: No matter what treatise is written by a qualified author of treatises, or how a qualified commentator explains it, the parts of the words must conform to the grammatical rules as described below, and the parts of the meaning must be explained in terms of the literal meaning itself. For example, the commentary on Maitreya's (Sanskrit: Maitreya) treatise was written by the Asanga (Sanskrit: Asanga) brothers, and the commentary on Nāgārjuna's (Sanskrit: Nāgārjuna) treatise was written by the teachers of the Prasangika and Svatantrika schools. In short, when explaining the Buddha's words, it is necessary to use the six boundaries and four methods, as well as the hidden and secret meanings, but it is not necessary to explain the treatises in this way. This is the direct answer. Sixth Question: Sixth Question: What are the necessary methods of explanation for all Sutras, Tantras, and Treatises? There are two answers: one is the method of explanation that does not confuse words, and the other is the method of explanation that makes the meaning easy to understand. The first method is: to clearly know which suffix and case are added to which root of the word, and what kind of transliteration is performed, so that which word is formed; and what suffixes are added to that word; and what differences in meaning can be shown by the omission and addition of letters. It is necessary to understand these well and explain the etymology of the words. For the etymological explanation, it is also necessary to understand the four modes of explanation, the distinction between convention and meaning, the ten combinations of words, the auxiliary words of words, the seven or eight cases, and the twenty-one situations derived from them, without omitting them. This is called 'mastering collation.' These unambiguous knowledge is indispensable for writing and explaining treatises, and for translating one language into another. For example, like the Vinaya Sutra (Sanskrit: Vinaya Sutra), it was written without confusing cases; in the explanation of the Mahāyāna-sūtrālamkāra (Sanskrit: Mahāyāna-sūtrālamkāra), the master Vasubandhu (Sanskrit: Vasubandhu) promised to explain it with seven cases of words. In Tibetan, it is also necessary to fully understand everything that appears in the treatises on distinguishing words written by the great translators of ancient times, especially the cases, auxiliary words, the grasp of active and passive relationships, the usage of the three genders, and the distinction between new and old terms. As it is said: 'No matter what kind of treatise is explained, it should be connected with active words, and the words and meanings should be well combined, and the explanation should follow the rules of new and old terms.'
་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་དོན་གོ་སླ་བར་འཆད་ཐབས་ནི། དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་བཤད་ཐབས་ཡན་ལག་ལྔ་གའམ། མཚམས་སྦྱར་དང་བརྒལ་ལན་གྱི་སྒོ་ནས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚུལ་ནི། འཆད་པ་པོ་རིགས་པ་དང་འབྲེལ་བར་སྨྲ་བ་ཁོ་ན་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ལ་འབྱུང་དཀའ་བས། དགོས་བསྡུས་ཚིག་གསུམ་ནི་མེད་མི་རུང་གི་ཡན་ལག་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཚིག་གི་དོན་ནི་ཚིག་གི་འབྲུ་གཉེར་བ་ཉིད་ཡིན་པས། འཆད་པ་པོར་ཁས་བླངས་ཕྱིན་ཆད། མཁས་རྨོངས་ཀུན་གྱིས་ངེས་པར་བྱེད་མོད། འཆད་པ་པོ་མཁས་པས་ཉན་པ་པོའི་རྒྱུད་ལ་དོན་གྱི་ངེས་པ་མྱུར་དུ་སྐྱེད་པ་ལ་ནི་ཚིག་དོན་གྱི་ཐོག་མར་བསྡུས་དོན་ཞིག་ངེས་པར་འཆད་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བསྡུས་དོན་ཉིད་ཀྱིས་དོན་གོ་བ། །དེ་འདྲ་གང་གིས་ཤེས་དེ་མཁས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །བསྡུས་དོན་དངོས་སུ་བྱུང་ན་དགོས་དོན་ནི་ཚིག་གིས་ཟིན་པར་མ་བྱུང་ཡང་དོན་གྱིས་གྲུབ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། དགོས་པའི་དོན་ནི་བསྡུས་དོན་ལས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར། བསྡུས་དོན་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་བཤད་བྱ་དེའི་དོན་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་ལ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་དེ་བཤད་བྱ་དེའི་དགོས་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། 24-4-13a ཇི་སྐད་དུ། བདེ་བླག་ཏུ་ནི་རྟོགས་པ་ཞེས། །བྱ་བ་རྩོམ་པའི་དགོས་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། ། ༄། །དྲི་བ་བདུན་པ། དྲི་བ་བདུན་པ། ལུས་རྣམ་གཞག་བཀོད་པ་ལ་དགོས་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་ན། རྩོམ་པ་པོ་ཀུན་གྱིས་མི་འཆད་པ་ཅི། ཞེས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ལ་ནི་མདོར་བསྟན་ཡོད་མེད་གཉིས་ལས། ཡོད་པ་རྣམས་ལ་ནི་རྣམ་པར་བཞག་སླ་བ་དང་། བཤད་སླ་བ་སོགས་ཕན་ཡོན་རྣམ་པ་བཅུ་ཡོད་པ་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས་གསུངས་ལ། དོན་དེ་ཐུགས་ལ་བཞག་ནས། དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ཀྱིས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མདོ་འཆད་པའི་ཚེ། བསྡུས་དོན་བཀའ་ཉིད་ན་མེད་པ་རྣམས་ལའང་བསྡུས་དོན་རེ་ངེས་པར་སྦྱར་ནས་འཆད་དགོས་པར་གསུངས་སོ། །དེ་ཡང་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དང་། ས་སྡེ་ལྔ་ལྟ་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་སོ་སོའི་གོ་རིམ་དང་མཐུན་པར། དེ་དག་གི་ཚིག་དོན་འཆད་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ལ་བཤད་བྱའི་མདོ་དེ་དག་གི་བསྡུས་དོན་རེ་སྦྱར་ནས་བཤད་ན་འཆད་སླ་བར་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི། དབུ་མའི་རྩ་བ་དང་། རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པ་ལྟ་བུ་བཀའི་ངེས་དོན་གྱི་སྙིང་པོ་གཅིག་ཉིད་རིགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དུ་མའི་སྒོ་ནས་སྟོན་པ་རྣམས་ལ་ནི་བཤད་བྱ་དེའི་བསྡུས་དོན་ཐོག་མར་བླངས་ནས་འཆད་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟར་འཆད་མི་ནུས་ཤིང་འཆད་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་གཞུང་དེ་དང་དེ་འགྲེལ་བྱེད་གཞན་གྱིས་འཆད་པ་ན། གཞུང་དེ་དང་དེའི་བསྡུས་དོན་ཐོག་མར་བླངས་ནས་བཤད་ན་སྐབས་སུ་བབ་པ་ཚིག་གསལ་ལྟ་བུ་དང་། སྐབས་མི་བབ་པ་འཇུག་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟ
【現代漢語翻譯】 他說道。第二種使意義易於理解的解釋方法是：世親（Vasubandhu）尊者所說的五支解釋法，或者通過連線和辯駁的方式來確定，這完全取決於講述者是否精通理性和邏輯，因此並非所有人都能做到。因此，總結要點、必要性和詞語這三者是不可或缺的組成部分。而且，詞語的意義在於理解詞語的字面含義。一旦承諾成為講述者，無論智者還是愚者都必須理解。然而，對於一位博學的講述者來說，爲了使聽眾迅速理解意義，必須首先解釋總結要點。正如所說：『通過總結要點來理解意義，誰能做到這一點，誰就是智者。』如果總結要點實際存在，那麼必要性就通過意義來確立，即使沒有用詞語明確表達。正如所說：『必要性的意義在於總結要點。』僅僅依靠總結要點，就能輕鬆理解所要解釋的內容，並且這種理解構成了所要解釋內容的必要性。正如所說：『輕鬆理解被稱為開始行動的必要性。』 第七個問題：如果身體的結構佈局如此重要，為什麼不是所有的作者都解釋它呢？對於佛陀的教誨，要麼有概要，要麼沒有。對於有概要的教誨，無著（Asanga）尊者說有十種益處，例如易於安排和易於解釋。記住這一點，世親（Vasubandhu）尊者說：『在解釋佛經時，即使在經典中沒有總結要點，也必須新增總結要點來解釋。』也就是說，對於《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）和《五事論》（Pancavastu）等與佛陀教誨的順序相符的論著，如果在解釋這些論著的詞義時，新增這些論著的總結要點來解釋，就能更容易地解釋。然而，對於《中觀根本慧論》（Mulamadhyamakakarika）和《六十正理論》（Yuktisastika）等通過多種推理方式來揭示佛陀教誨核心意義的論著，則不需要首先提取所要解釋內容的總結要點來解釋，因為這樣做是不可能且不合適的。即便如此，當其他人解釋這些論著時，如果首先提取這些論著的總結要點來解釋，那麼在某些情況下是合適的，例如《明句論》（Prasannapada），而在某些情況下是不合適的，例如《入中論》（Madhyamakavatara）。
【English Translation】 He said. The second method for explaining in a way that makes the meaning easy to understand is: the five-part explanation method spoken by Venerable Vasubandhu, or the method of establishing through connection and refutation, which depends entirely on whether the speaker is proficient in reason and logic, so it is difficult for everyone to achieve. Therefore, summarizing the key points, necessity, and words are indispensable components. Moreover, the meaning of words lies in understanding the literal meaning of the words. Once one commits to being a speaker, both the wise and the foolish must understand. However, for a learned speaker, in order to quickly generate an understanding of the meaning in the listener's mind, it is necessary to first explain the summarized key points. As it is said: 'Understanding the meaning through summarizing the key points, whoever can do this is wise.' If the summarized key points actually exist, then the necessity is established through meaning, even if it is not explicitly expressed in words. As it is said: 'The meaning of necessity lies in summarizing the key points.' Relying solely on the summarized key points, one can easily understand what is to be explained, and this understanding constitutes the necessity of what is to be explained. As it is said: 'Easy understanding is called the necessity of starting an action.' Seventh question: If the structural layout of the body is so important, why don't all authors explain it? For the Buddha's teachings, there are either summaries or not. For the teachings with summaries, Venerable Asanga said that there are ten benefits, such as being easy to arrange and easy to explain. Remembering this point, Venerable Vasubandhu said: 'When explaining the Buddha's scriptures, even for those without summarized key points in the scriptures themselves, it is necessary to add summarized key points to explain.' That is to say, for treatises such as the 'Abhisamayalankara' and the 'Pancavastu' that conform to the order of the Buddha's teachings, if one adds the summarized key points of these treatises to explain the meaning of the words, it will be easier to explain. However, for treatises such as the 'Mulamadhyamakakarika' and the 'Yuktisastika' that reveal the core meaning of the Buddha's teachings through various reasoning methods, it is not necessary to first extract the summarized key points of what is to be explained, because it is impossible and inappropriate to do so. Even so, when others explain these treatises, if one first extracts the summarized key points of these treatises to explain, it is appropriate in some cases, such as the 'Prasannapada', and inappropriate in others, such as the 'Madhyamakavatara'.
ར་སྤྱིར་བཤད་ནས། དངོས་ལན་བསྡུས་པ་ནི། བཤད་བྱ་དེ་ཚིག་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་འཆད་པའི་གཞུང་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དེའི་ཐོག་མར་བསྡུས་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་ན་དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་དག་ཡོད་པར་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི། བཤད་བྱ་དེ་བསྡུས་དོན་རྐྱང་པའི་སྒོ་ནས་འཆད་པ་དང་། དེའི་དོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་བརྒལ་ལན་གྱི་སྒོ་ 24-4-13b ནས་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་གཞུང་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བཤད་བྱ་དེ་བསྡུས་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་འཆད་མི་དགོས་པ་ནི་དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ཀྱི་དགོངས་པ་དང་། རྗེ་བཙུན་ས་སྐྱ་པས། བསྡུས་དོན་ལ་བསྔགས་པ་མཛད་པའི་དགོངས་པ་ནི་གཞུང་འཆད་པ་པོ་རྣམས་ཀྱི་གང་འཆད་ཀྱང་བསྡུས་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་བྱོས་ཤིག་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཡིན་གྱི། རྩོམ་པ་པོ་ཀུན་གྱིས་བསྟན་བཅོས་གང་རྩོམ་པའི་ཐོག་མར་ལུས་རྣམ་གཞག་བྱེད་དགོས་པའི་དོན་མ་ཡིན་ལ། བོད་ཀྱི་འཆད་པ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དེ་ལྟར་འཆད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། ཕལ་ཆེར་ས་བཅད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་ལུས་རྣམ་གཞག་ལ་བསྡུས་དོན་གྱིས་ཁྱབ་ཀྱང་། བསྡུས་དོན་ལ་ལུས་རྣམ་གཞག་གིས་མ་ཁྱབ་སྟེ། གཞུང་སོ་སོའི་ས་བཅད་བཞིན་ནོ། ། ༄། །དྲི་བ་བརྒྱད་པ། དྲི་བ་བརྒྱད་པ། གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་འདི་དག་འཕགས་པ་ས་ཆེན་པོ་ལ་ཆུད་པ་ཁོ་ནའི་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཡིན། ཞེས་པ་འདི་ལ། དྲི་བའི་བསམ་པ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདིར་དེ་སྐད་ཅེས་བཤད་ཀྱང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། རྣམ་སྨིན་ཐོས་དང་གོམས་པ་དང་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་གཟུངས་དག་ནི། །ཆུང་ངུ་དང་ནི་ཆེན་པོ་སྟེ། །ཆེན་པོ་དེ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ། །ཞེས་ལམ་མ་ཞུགས་ནས་ཀྱང་གཟུངས་དང་པོ་གཉིས་ཡོད་པར་བཤད་པ་དང་། མོས་སྤྱོད་ནས་བཟོད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་གཟུངས་ཡོད་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་བར་དོགས་པའོ། །འདི་ལ་དངོས་ལན་དང་། ཅུང་ཟད་སྤྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་འདི་ན། ཇི་སྐད་དུ། གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་འདི་དག་འཕགས་པ་ས་ཆེན་པོ་ལ་གཏོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན། དིང་སང་འདིའི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཡང་སྒྲུབ་པར་དཀའ། ཞེས་པ་ཙམ་ཞིག་བཤད་ཀྱི། ཁོ་ན་ཞེས་བྱ་བའི་ངེས་བཟུང་གིས་ཚིག་མི་སྣང་ངོ་། །ཞེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ལན་ཐེབས་སོ། །གཉིས་ནི། གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་འདི་དག་ཅེས་བྱ་བའི་མང་ཚིག་ཡོད་ལ། དེ་ལ་ནི་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་ཆེན་པོ་ཚང་དགོས་ 24-4-14a པ་དང་། འདི་ཞེས་བྱ་བའི་ཉེ་ཚིག་ཡོད་ལ། དེ་ནི་གོང་བཤད་མ་ཐག་པའི་ཨ་ར་པ་ཙ་ནའི་དོན་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་བའི་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལ་སྙག་པའི་ཕྱིར་ན་རྣམ་སྨིན་དང་ཐོས་པ་གོམས་པའི་གཟུངས་དང་། མོས་སྤྱོད་ཀྱི་གཟུངས་རྣམས་ལ་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་མེད་དོ། ། ༄། །དྲི་བ་དགུ་པ། དྲི་བ་དགུ་པ། འབེལ་གཏམ་གྱི་སྐབས་སུ་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། ཁྱོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་རྣམ་པ་དུ། །ཞེས་དྲིས་པའི་ལན་དུ། ཉན་ཐ
【現代漢語翻譯】 總的來說，簡要回答如下：對於那些通過詞句來解釋教義的論著來說，一開始通過概括要點來闡述，是爲了表明其中存在著特殊的必要性。而對於那些僅通過概括要點來解釋教義，並通過辯論來確定其意義的論著來說，則不必通過概括要點來闡述教義。這符合世親（Vasubandhu）的觀點。薩迦派上師（Sakya Pandita）讚揚概括要點，其意在於，論著的講解者無論講解什麼，都應通過概括要點的方式來進行。但這並不是說所有的作者在創作論著之初都必須進行結構上的安排。西藏的講解者也是這樣做的，因為他們大多是通過章節劃分的方式來進行講解。這樣看來，結構上的安排涵蓋了概括要點，但概括要點並不涵蓋結構上的安排，這取決於各個論著的章節劃分。 第八個問題： 第八個問題：為什麼這些陀羅尼（dhāraṇī，總持）之門僅僅包含在聖者的大地上？這個問題，提問者的意思是：雖然這部論著中這樣說，但在《經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra）中說：『異熟、聽聞和串習，以及禪定的陀羅尼，有小和大，大者也有三種。』這表明即使沒有進入道，也有前兩種陀羅尼，並且從勝解行地（Adhimukticaryābhūmi）開始，就有成為忍（kṣānti）之因的陀羅尼，這讓人懷疑是否矛盾。對此，有直接回答和稍微詳細的解釋。首先，這部論著中只是說：『這些陀羅尼之門屬於聖者大地上的人們的修行範圍，現在即使是其中一部分也很難成就。』並沒有用『僅僅』這樣的限定詞。這本身就是答案。其次，『這些陀羅尼之門』使用了複數，這意味著需要完整的陀羅尼之門。『這』使用了近指，指的是通過觀修阿惹巴匝納（Arapacana）的意義而產生的無分別智（nirvikalpajñāna），因此與異熟、聽聞、串習的陀羅尼以及勝解行的陀羅尼並沒有太大的衝突。 第九個問題： 第九個問題：在對話中，《楞伽經》（Laṅkāvatāra Sūtra）中問道：『你的宗派有多少種？』回答說：『聲聞（Śrāvaka）。』
【English Translation】 Generally speaking, a concise answer is as follows: For those treatises that explain the teachings through words and sentences, initially explaining through summarizing the key points is to show that there are special necessities within them. However, for those treatises that explain the teachings solely through summarizing the key points and determine their meaning through debate, it is not necessary to explain the teachings through summarizing the key points. This aligns with the view of Vasubandhu. Sakya Pandita praised summarizing the key points, intending that lecturers of treatises, no matter what they explain, should do so by summarizing the key points. However, this does not mean that all authors must make structural arrangements at the beginning of composing treatises. Tibetan lecturers also do this, as they mostly explain through chapter divisions. In this view, structural arrangement covers summarizing the key points, but summarizing the key points does not cover structural arrangement, depending on the chapter divisions of each treatise. Eighth question: Eighth question: Why are these doors of dhāraṇī (retention) only included in the great bhūmi (ground) of the noble ones? The questioner's intention is: Although this treatise says so, the Mahāyānasūtrālaṃkāra states: 'The vipāka (result), hearing, and habituation, as well as the dhāraṇīs of samādhi (concentration), are small and large, and the large ones also have three types.' This indicates that even without entering the path, there are the first two types of dhāraṇī, and from the Adhimukticaryābhūmi (ground of aspirational conduct) onwards, there are dhāraṇīs that become the cause of kṣānti (patience), which raises doubts about contradiction. To this, there is a direct answer and a slightly detailed explanation. First, this treatise only says: 'These doors of dhāraṇī belong to the scope of practice of those on the great bhūmi of the noble ones, and even a part of them is difficult to accomplish nowadays.' It does not use a definitive word like 'only.' This itself is the answer. Second, 'these doors of dhāraṇī' uses the plural, which means that complete doors of dhāraṇī are required. 'This' uses a proximal demonstrative, referring to the non-conceptual wisdom (nirvikalpajñāna) arising from meditating on the meaning of Arapacana, so there is not much conflict with the dhāraṇīs of vipāka, hearing, habituation, and aspirational conduct. Ninth question: Ninth question: In the conversation, the Laṅkāvatāra Sūtra asks: 'How many types are there in your school?' The answer is: 'Śrāvaka (Hearer).'
ོས་དང་། རང་རྒྱལ་དང་། ཐེག་ཆེན་གསུམ་དུ་བཤད་པས་ན། རང་སངས་རྒྱས་ལ་ཉན་ཐོས་ལས་ལོགས་སུ་གྲུབ་མཐའ་ཡོད་པར་མངོན་ལ། དེ་ལྟ་ན་མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་། ཞེས་པ་ལ། དྲི་བའི་བསམ་པ་ནི། གཞུང་འདིར། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གཞུང་ལུགས་ལ། །ཉན་ཐོས་དང་ནི་ཐེག་ཆེན་གཉིས། །ཞེས་པ་རང་ལུགས་སུ་ཡང་ཁས་ལེན་པར་འདུག་པས་སོ་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཡིན་ལ། འདི་ལ་དངོས་ལན་དང་། ཅུང་ཟད་སྤྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། རགས་པའི་རྣམ་གཞག་ལ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་དེ་གྲུབ་མཐའ་གསུམ་པར་བཤད་ཀྱང་། ཉན་ཐོས་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་གྲུབ་མཐའ་གཉིས་ལས་ལོགས་སུ་བགྲང་མི་དགོས་ཏེ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་བཤད་ཀྱང་། ཉན་ཐོས་དང་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྡེ་སྣོད་གཉིས་ལས་ལོགས་སུ་བགྲང་མི་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། དེའི་གྲུབ་མཐའ་ཉན་ཐོས་ལས་ལོགས་སུ་གྱུར་པ་ཅིག་ཡོད་པ་ནི་ངེས་པར་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། ལྟ་སྤྱོད་གཉིས་ཀ་དེ་ལས་ལོགས་སུ་བཤད་པས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཆོས་འདི་པ་དག་གི་གྲུབ་མཐའི་དབྱེ་བ་འཆད་པ་ན། ཉན་ཐོས་པའི་གྲུབ་མཐའ་གཉིས་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་གཉིས་ཏེ། གཞན་ཁོ་ན་འཆད་ཀྱི། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གྲུབ་པའི་མཐའ། །ཞེས་ལྔ་པ་མི་འཆད་པ་ནི་ཆེན་པོ་དག་གི་སྤྱི་ལུགས་སོ། །གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་སོ་སོའི་འཇོག་མཚམས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ནི་ལྟ་བའི་རིམ་པས་ཡིན་ལ། རང་རྒྱལ་ལ་ཉན་ཐོས་ལས་ལྷག་ཅིང་དབུ་མ་ལས་དམན་ 24-4-14b པའི་ལྟ་བ་གཅིག་ཡོད་པར་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དུ་འཆད་ལ། དེར་བཤད་པའི་ལྟ་བ་དེ་ཡང་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་གྲུབ་མཐའ་གཉིས་སུ་མ་འདུས་པའི་ལྟ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲ་དེ་ནི་གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་ལྟ་བ་ཡིན་ཅིང་། དེ་ཡང་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པ་དག་གི་ལྟ་བའི་ནང་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར། རྗེ་བཙུན་ས་སྐྱ་པས། རང་རྒྱལ་དང་སེམས་ཙམ་པ་ལྟ་བ་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ལ། རྒོལ་བ་དག་ན་རེ། འཛིན་པ་བདེན་སྨྲའི་རང་རྒྱལ་དང་། །གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་དོན་དམ་དུ། །འདོད་པའི་སེམས་ཙམ་གྲུབ་པའི་མཐའ། །མཚུངས་པར་རྟོགས་པའི་མཁས་པ་མཚར། །ཞེས་རྩོད་པ་ལ། ལུགས་འདིའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དག་གིས་ནི། ལན་འདེབས་པ་མ་སྣང་ལ། ལུགས་འདི་ལ་སྡང་བ་དག་གིས་ལན་ཡང་བཏབ་པ་དག་སྣང་མོད། དེ་ལ་ནི་ཡིད་རྟོན་པར་མི་ནུས་སོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་པ། དྲི་བ་བཅུ་པ། རྟོག་གེ་སྡེ་ལྔའི་ཁུངས་གང་ནས་བཙལ། ཞེས་པ་ལ། ལྔ་པོའི་ཐ་སྙད་ནི་རྩོད་བྲལ་གྱི་གཞུང་ཆེན་པོ་གང་ནས་འབྱུང་གི་ངེས་པ་མི་སྣང་ལ། རྗེ་བཙུན་གྱིས་ནི། རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། སྐྱེས་བུ་སྔོན་རབས་དབང་ཕྱུག་དང་། །བདག་དང་གསོ་བ་སེམས་ཅན་དང་། །དུས་དང་གང་ཟག་ཉིད་དང་ནི། །ཞེས་པས་འཆད་པར་བཞེད་ལ། བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་འདིས་ནི། གཞུང་འདིར་བཤད་པ་ནི། རིག་
【現代漢語翻譯】 問：既然（小乘）聲聞、（中乘）緣覺、（大乘）菩薩分為三乘，那麼緣覺應當有獨立於聲聞乘的宗派。如果這樣，為什麼（本論中）不闡述緣覺宗呢？ 提問者的意思是：本論中說：『如來之教法，有聲聞與大乘二者。』似乎也承認這種觀點。對此，有直接回答和略微展開兩種方式。 首先，在粗略的分類上，緣覺的宗派可以被視為第三個宗派，但實際上不必將它從聲聞乘和大乘之外單獨列出。正如緣覺的藏經雖然存在，但不必將它從聲聞乘和大乘的藏經之外單獨列出一樣。 其次，必須承認緣覺的宗派與聲聞乘有所不同，因為在見解和行持上都有所區別。即便如此，在闡述各教派的宗義時，通常只講聲聞乘的兩個宗派和大乘的兩個宗派。不闡述第五個宗派——緣覺宗，這是大乘的普遍做法。 確立各宗派分界的主要依據是見解的層次。緣覺的見解高於聲聞乘，但低於中觀宗。《現觀莊嚴論》中闡述了一種高於聲聞乘、低於中觀宗的見解。但其中所說的見解並非未包含在大乘和小乘宗義中的見解，因為那種見解是關於所取法無自性的見解，它包含在瑜伽行派的見解中。 至尊薩迦派曾說緣覺與唯識宗的見解相同，對此，有人反駁說：『執著實有的緣覺，與認為二取皆空的唯識宗，如果認為二者見解相同，那真是令人驚歎的智者啊！』對於這種爭論，遵循此論的人似乎沒有迴應，而憎恨此論的人雖然做出了迴應，但不可信。 第十個問題：五種論式（tarka-varga）的來源是什麼？ 回答：雖然不確定這五種論式的術語出自哪部偉大的《無諍論》，但至尊（宗喀巴）認為，它們出自根本續部，即『士夫、先祖、自在天，我、醫方、有情、時、補特伽羅。』而本論的作者認為，本論中闡述的智慧
【English Translation】 Question: Since the Shravaka (Hearer), Pratyekabuddha (Solitary Realizer), and Mahayana (Great Vehicle) are explained as three vehicles, it seems that the Pratyekabuddha has a separate school of thought from the Shravaka. If so, why is it not explained (in this treatise)? The questioner's intention is: This treatise states, 'The doctrine of the Sugata (Buddha), has two: the Shravaka and the Mahayana.' It seems to acknowledge this view as well. To this, there are two ways to answer: directly and with some elaboration. First, in a rough classification, the Pratyekabuddha's school of thought can be considered the third school, but in reality, it is not necessary to list it separately from the Shravaka and Mahayana. Just as the Pratyekabuddha's canon exists, but it is not necessary to list it separately from the Shravaka and Mahayana canons. Second, it must be admitted that the Pratyekabuddha's school of thought is different from the Shravaka's, because there are differences in view and practice. Even so, when explaining the tenets of each school, it is common to only discuss the two schools of the Shravaka and the two schools of the Mahayana. Not explaining the fifth school—the Pratyekabuddha—is the general practice of the Mahayana. The main basis for establishing the boundaries of each school is the level of view. The Pratyekabuddha's view is higher than the Shravaka's but lower than the Madhyamaka (Middle Way). The 'Ornament for Clear Realization' explains a view that is higher than the Shravaka's but lower than the Madhyamaka. However, the view described there is not a view that is not included in the tenets of the Mahayana and Hinayana, because that view is about the absence of inherent existence of apprehended phenomena, which is included in the view of the Yogachara school. Je Tsongkhapa said that the Pratyekabuddha and the Chittamatra (Mind-Only) have the same view. To this, some opponents retorted: 'The Pratyekabuddha who asserts true existence, and the Chittamatra who asserts the emptiness of the duality of grasper and grasped, if one thinks that their views are the same, that is an amazing scholar!' To this dispute, those who follow this treatise seem to have no response, and although those who hate this treatise have responded, they cannot be trusted. Tenth Question: From where are the five tarka-vargas (modes of reasoning) derived? Answer: Although it is not certain from which great 'Dispute-Free Treatise' the terminology of these five modes of reasoning comes, Jetsun (Tsongkhapa) thinks that they are explained in the root tantra, namely, 'Person, Forefathers, Ishvara (Lord), Self, Physician, Sentient beings, Time, and the Individual.' The author of this treatise thinks that the wisdom
བྱེད་གྲངས་ཅན་འུག་ཕྲུག་པ། །ཟད་བྱེད་ཚུར་རོལ་མཛེས་པའོ། །ཞེས་དང་། རིགས་པའི་གཏེར་དུ། ཐུབ་པ་སེར་སྐྱ་རྐང་མིག་པ་དང་འུག་པའི་བུ། །མཁའ་གོས་ཅན་དང་ཚུ་རོལ་མཛེས་པའི་གཞུང་འཛིན་པ། །ཞེས་རྣམ་གྲངས་གསུམ་པོ་དེ་ཡང་ཅུང་ཟད་མི་མཐུན་པར་སྣང་ཞིང་། རྗེ་བླ་མ་དམ་པ་ནི། ཚངས་པ་པ། དབང་ཕྱུག་པ། གཅེར་བུ་པ། རྒྱང་འཕན་པ། གྲངས་ཅན་པ་རྣམས་ལ་རྟོག་གེ་སྡེ་ལྔར་འཆད་ཅིང་། དེ་ཉིད་དྭ་ཧའི་འགྲེལ་པ་མཻ་ཏྲི་པས་མཛད་པ་ལས་བཤད་དོ། །ཞེས་བཤད། སློབ་དཔོན་ཕྱྭ་པ་ནི། གྲངས་ཅན་པ། དབང་ཕྱུག་པ། ཁྱབ་འཇུག་ 24-4-15a པ། གཅེར་བུ་པ། རྒྱང་འཕན་པ་དང་ལྔ་ལ་རྟོག་གེ་སྡེ་ལྔའི་རྣམ་གཞག་མཛད་ཅིང་། གྲུབ་མཐའི་རྣམ་དབྱེ་མཛད་པ་པོ་བོད་དུ་ཕྱིས་བྱོན་པ་ཕལ་ཆེར་འདི་དང་མཐུན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ལྔའི་ཐ་སྙད་དང་ངོས་འཛིན་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་གཅིག་གཞུང་ཆེན་དག་ནས་མ་བྱུང་བར་གསལ་ལོ། །འདིར་རང་གི་བློས་བརྟགས་པ་ནི། རིགས་པ་མཁྱེན་པའི་གཞུང་ན། ཚད་མ་གྲུབ་པའི་ལེའུར་ཕྱི་རོལ་པའི་ཐར་ལམ་འདོད་ཚུལ་མི་འདྲ་བ་བཞིར་བཤད་ཀྱང་། གསུམ་དུ་འདུས་པ་དང་། རིག་བྱེད་མཐའ་པའི་ཐར་པ་འདོད་ཚུལ་དེ་བཞི་དང་། ཐར་པ་ཁས་མི་ལེན་པ་རྒྱང་འཕན་པའི་གྲུབ་མཐའ་དང་ལྔ་ཁོ་ན་བཤད་པ་དང་། རང་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པར། རིག་བྱེད་པ་དང་། གྲངས་ཅན་དང་། གཅེར་བུ་པ་དང་། རྒྱང་འཕན་དང་བཞི་ནི་གྲུབ་མཐའ་མི་འདྲ་བ། གཞུང་ཚུགས་པ་བཞིན་བྱུང་ཞིང་། བྱེ་བྲག་པ་དང་། རིགས་པ་ཅན་པ་གཉིས་གྲུབ་མཐའི་འགངས་གཅིག་ཅིང་། རྟོག་གེའི་གཞུང་ཚུགས་པར་སྨྲ་བས་གཅིག་སྟེ། དེ་ལྟར་ལྔ་པོ་དེ་ལས་གཞན་རྟོག་གེའི་གཞུང་ཚུགས་པར་སྨྲ་བ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་ལྔ་ཉིད་དུ་རིགས་སོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་གཅིག་པ། དྲི་བ་བཅུ་གཅིག་པ། རྟོག་གེ་འབར་བར་མུ་སྟེགས་ཀྱི་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་བརྒྱར་བསྡུས་ཞེས་གསུངས་པ་དེ། རྟོག་གེ་འབར་བའི་གཞུང་ཚིག་གང་གིས་བསྟན། ཞེས་པ་ལ། དངོས་ཀྱི་ལན་དང་། ཅུང་ཟད་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དོན་དེ་གཞུང་འདིས་སྟོན་ནོ་ཞེས་པ་དང་། དེ་ལྟར་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་དེའི་གཞུང་མེད་དོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ངེས་པ་གཉིས་ཀ་འདྲེན་པར་མི་ནུས་ལ། དེ་ལྟ་ན་ཡང་བརྒྱའི་ཐ་སྙད་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཀྱང་། དོན་མི་འཁྲུལ་བ་ནི་སྔོན་གྱི་མཐར་རྟོག་པའི་ལྟ་བ་བཅོ་བརྒྱད། ཕྱི་མའི་མཐར་རྟོག་པའི་ལྟ་བ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ། དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས། ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ལྟ་བ་བཅུ་བཞི། དེ་དག་གི་རྩ་བར་གྱུར་པའི་ལྟ་བ་ལྔ་ལས་འཇིག་ལྟ་ལ་ཉི་ཤུར་ཕྱེ་ཞིང་། ལྷག་མ་བཞི་དང་བརྒྱའི་གྲངས་ངེས་ནི་གཞུང་ཆེན་མང་པོ་དག་ན་གསལ་ལ། རྟོག་གེ་འབར་བའི་ 24-4-15b སྤྱི་ཁྱབ་ནས་ཀྱང་ཐོན་པར་སེམས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྗེ་བཙུན་གྱིས་དག་ལྡན་ལས་བཤད་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ལོག་པར་ལྟ་བ
【現代漢語翻譯】 關於『བྱེད་གྲངས་ཅན་འུག་ཕྲུག་པ། །ཟད་བྱེད་ཚུར་རོལ་མཛེས་པའོ། །』（字面意思：造數者，貓頭鷹之子。窮盡者，此岸之美。）以及《理智之藏》中提到的：『ཐུབ་པ་སེར་སྐྱ་རྐང་མིག་པ་དང་འུག་པའི་བུ། །མཁའ་གོས་ཅན་དང་ཚུ་རོལ་མཛེས་པའི་གཞུང་འཛིན་པ། །』（字面意思：能仁，黃眼者和貓頭鷹之子。虛空衣者和執持此岸之美之宗義者。）這三種名稱似乎略有不同。嘉瓦喇嘛（藏傳佛教格魯派創始人宗喀巴）將梵天派、自在天派、裸體派、勝論派、數論派解釋為五種論理學派別，這在彌勒巴（Maitripa）所著的《朵哈釋》中有所闡述。恰巴法師（Phywa pa）則將數論派、自在天派、遍入天派、裸體派、勝論派這五派作為五種論理學派別進行分類，並且劃分了宗義。後來在藏地出現的大多數宗義劃分者都與此觀點相符。因此，這五種術語和識別方式的一致性似乎並未在主要的宗義著作中出現。在此，我個人的思考是：在《理智之論》中，雖然在『量成立』一章中提到了外道對解脫的不同觀點，但可以歸納為三種。吠陀經末端派的解脫觀點與這四種觀點以及不承認解脫的勝論派的宗義構成了五種觀點。在『自利比量』中，吠陀派、數論派、裸體派和勝論派這四派是不同的宗義，如同已建立的宗義一般。而勝論派和正理論派在宗義上具有相同的要點，並且都認為論理學派別已經建立，因此算作一個。因此，由於沒有提到除了這五派之外的其他論理學派別已經建立，所以這五派是合理的。 ༄། །第十一個問題： 第十一個問題：『在《論理之焰》中，所有外道的觀點都被歸納為一百種』，這句話出自《論理之焰》的哪段文字？對此，既有直接的回答，也有一些探討。首先，既不能說這句話是由這部著作闡述的，也不能找到闡述這一點的經文。即便如此，無論這一百種觀點的說法如何，其含義是明確的，即早期的極端觀點有十八種，後期的極端觀點有四十四種，總共六十二種。還有十四種未被闡述的觀點。在這些觀點的基礎上，將常見斷見（認為人死後一切皆無）分為二十種。其餘四種觀點和總數一百的確定在許多主要的宗義著作中都有明確說明，我認為《論理之焰》的概述中也提到了這一點。其次，至尊者（指宗喀巴）在《具足論》中說道：『正如所說，邪見……』 Regarding 'བྱེད་གྲངས་ཅན་འུག་ཕྲུག་པ། །ཟད་བྱེད་ཚུར་རོལ་མཛེས་པའོ། །' (Literal meaning: The maker of numbers, the owl's son. The depleter, the beauty of this shore.) and in the Treasury of Logic: 'ཐུབ་པ་སེར་སྐྱ་རྐང་མིག་པ་དང་འུག་པའི་བུ། །མཁའ་གོས་ཅན་དང་ཚུ་རོལ་མཛེས་པའི་གཞུང་འཛིན་པ། །' (Literal meaning: The Able One, the yellow-eyed one and the owl's son. The one with the sky garment and the holder of the doctrine of the beauty of this shore.) These three names seem slightly different. Je Lama Dampa (Tsongkhapa, founder of the Gelug school of Tibetan Buddhism) explains the Brahmanas, the Ishvaras, the Naked Ones, the Jains, and the Samkhyas as five schools of logic, as explained in the Doha commentary by Maitripa. The teacher Phywa pa classifies the Samkhyas, the Ishvaras, the Vishnuites, the Naked Ones, and the Jains as five schools of logic, and he also classifies the tenets. Most of the tenet classifiers who came to Tibet later agree with this view. Therefore, the consistency of these five terms and identifications does not seem to appear in the major tenet works. Here, my personal thought is that in the Treatise on Logic, although the different views of the outsiders on liberation are mentioned in the chapter on 'Establishment of Valid Cognition,' they can be summarized into three. The views of the Vedantas on liberation, together with these four views and the tenets of the Jains who do not accept liberation, constitute five views. In 'Self-Benefit Inference,' the Vedas, the Samkhyas, the Naked Ones, and the Jains are four different tenets, just like established tenets. The Vaisheshikas and the Naiyayikas have the same key points in their tenets and both believe that the school of logic has been established, so they are counted as one. Therefore, since it is not mentioned that any other school of logic besides these five has been established, these five are reasonable. ༄། །Eleventh Question: Eleventh Question: 'In the Blaze of Logic, all the views of the heretics are summarized into one hundred,' which passage in the Blaze of Logic states this? There is both a direct answer and some discussion. First, it cannot be said that this statement is explained by this work, nor can the scripture that explains this point be found. Even so, no matter what the saying of one hundred views is, its meaning is clear, that is, there are eighteen early extreme views and forty-four later extreme views, totaling sixty-two. There are also fourteen unstated views. Based on these views, the annihilationist view (the belief that everything ceases to exist after death) is divided into twenty kinds. The determination of the remaining four views and the total of one hundred is clearly stated in many major tenet works, and I think this is also mentioned in the overview of the Blaze of Logic. Secondly, the Venerable One (referring to Tsongkhapa) said in the Treatise on Possession: 'As it is said, wrong views...'
【English Translation】 Regarding 'བྱེད་གྲངས་ཅན་འུག་ཕྲུག་པ། །ཟད་བྱེད་ཚུར་རོལ་མཛེས་པའོ། །' (Literal meaning: The maker of numbers, the owl's son. The depleter, the beauty of this shore.) and in the Treasury of Logic: 'ཐུབ་པ་སེར་སྐྱ་རྐང་མིག་པ་དང་འུག་པའི་བུ། །མཁའ་གོས་ཅན་དང་ཚུ་རོལ་མཛེས་པའི་གཞུང་འཛིན་པ། །' (Literal meaning: The Able One, the yellow-eyed one and the owl's son. The one with the sky garment and the holder of the doctrine of the beauty of this shore.) These three names seem slightly different. Je Lama Dampa (Tsongkhapa, founder of the Gelug school of Tibetan Buddhism) explains the Brahmanas, the Ishvaras, the Naked Ones, the Jains, and the Samkhyas as five schools of logic, as explained in the Doha commentary by Maitripa. The teacher Phywa pa classifies the Samkhyas, the Ishvaras, the Vishnuites, the Naked Ones, and the Jains as five schools of logic, and he also classifies the tenets. Most of the tenet classifiers who came to Tibet later agree with this view. Therefore, the consistency of these five terms and identifications does not seem to appear in the major tenet works. Here, my personal thought is that in the Treatise on Logic, although the different views of the outsiders on liberation are mentioned in the chapter on 'Establishment of Valid Cognition,' they can be summarized into three. The views of the Vedantas on liberation, together with these four views and the tenets of the Jains who do not accept liberation, constitute five views. In 'Self-Benefit Inference,' the Vedas, the Samkhyas, the Naked Ones, and the Jains are four different tenets, just like established tenets. The Vaisheshikas and the Naiyayikas have the same key points in their tenets and both believe that the school of logic has been established, so they are counted as one. Therefore, since it is not mentioned that any other school of logic besides these five has been established, these five are reasonable. ༄། །Eleventh Question: Eleventh Question: 'In the Blaze of Logic, all the views of the heretics are summarized into one hundred,' which passage in the Blaze of Logic states this? There is both a direct answer and some discussion. First, it cannot be said that this statement is explained by this work, nor can the scripture that explains this point be found. Even so, no matter what the saying of one hundred views is, its meaning is clear, that is, there are eighteen early extreme views and forty-four later extreme views, totaling sixty-two. There are also fourteen unstated views. Based on these views, the annihilationist view (the belief that everything ceases to exist after death) is divided into twenty kinds. The determination of the remaining four views and the total of one hundred is clearly stated in many major tenet works, and I think this is also mentioned in the overview of the Blaze of Logic. Secondly, the Venerable One (referring to Tsongkhapa) said in the Treatise on Possession: 'As it is said, wrong views...'
་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནི་རྟོག་གེ་ལ་འབར་སུམ་བརྒྱ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་བསྡུས་ལ། དེ་ཡང་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་སུ་འདུ། དེ་ཡང་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ཉི་ཤུར་འདུ། དེ་ཡང་རྟོག་གེའི་སྡེ་ཚུགས་པར་ལྔར་འདུ། དེ་ཡང་རྟག་ཆད་གཉིས་སུ་འདུ། ཞེས་གསུང་ལ། དེ་ཡང་སུམ་བརྒྱ་དང་དྲུག་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་ཐ་སྙད་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་ལ། བརྒྱའི་ཐ་སྙད་ནི་འདིར་འབྱུང་བ་དེ་མ་གཏོགས་དེ་ལས་གཞན་གསལ་བར་མ་གྲགས་པས་བརྒྱ་དང་སུམ་བརྒྱ་ལ་ཡི་གེ་པས་འཁྲུལ་གཞི་བྱུང་བ་ཡིན་ནམ་ཞེས་ཀྱང་བརྟག་པར་བྱའོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་གཉིས་པ། དྲི་བ་བཅུ་གཉིས་པ་རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་ནི་དེ་གཉིས་འགལ་བ་ལས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ན། དབུ་མ་སྣང་བ་ལས། དེ་བས་ན་གདོན་མི་ཟ་བར་གང་ལ་མེད་པར་འཛིན་པ་ཡོད་པ་དེ་ལ་ཡོད་པའི་འཛིན་པ་ཡང་ཡོད་པས་མཐའ་འདི་གཉིས་ཀར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་མི་འགལ་བ་ལྟ་བུར་བཤད་པ་འདི་གང་ལ་དགོངས། ཞེས་པ་ལ། དངོས་ཀྱི་ལན་དང་། ཅུང་ཟད་སྤྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྟག་ལྟ་ཡིན་ན་ཆད་ལྟ་ཡིན་པར་འགལ་ཡང་ཆད་ལྟ་ཁས་ལེན་པ་པོ་དེ་ཡིན་ན་ངེས་པར་རྟག་པའི་ལྟ་བ་ཁས་བླངས་པས་ཁྱབ་སྟེ། རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཆོས་ཤིག་སྐབས་གཞན་དུ་མེད་པར་འགྱུར་སྲིད་པ་དང་། གྱུར་ཟིན་པ་གང་རུང་དུ་ཁས་བླངས་པ་ཁོ་ན་ལ་འཆད་པའི་ལྟ་བར་འཇོག་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་རྒྱང་འཕན་གྱིས་མ་ཤི་བར་དུ་བདག་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་ནས། ཤི་བ་ན་དེ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་པའི་ཚེ་ན་རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་གཉིས་ཀ་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ཏེ། རྟག་པ་དང་ཆད་པར་ཡང་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། སྤྱིར་མཐར་འཛིན་གྱི་ལྟ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐར་འཛིན་པ་དང་། སྤྲོས་པའི་མཐར་འཛིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཇིག་ 24-4-16a ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྟག་པར་འཛིན་པའི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་དེ་ལ་ནི་རྟག་པའི་ལྟ་བ་དང་། སྔར་ཡོད་དེ་ཉིད་ཕྱིས་ཆད་པར་འཛིན་པའི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་འཆད་པའི་ལྟ་བ་ཞེས་འཇོག་པ་དེ་ནི་རང་གི་སྡེ་པ་ཐམས་ཅད་པའི་ཐུན་མོང་གི་ལུགས་སོ། །དབུ་མ་པ་དག་གི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལུགས་ནི་བུམ་སོགས་ཀྱི་ཆོས་གང་དང་གང་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་ན་རྟག་པའི་དང་། ཕྱིས་དེ་མེད་པར་སོང་བ་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་ན་ཆད་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ། །དེ་ནི་མེད་པ་མིན་པས་རྟག །སྔོན་བྱུང་ད་ལྟར་མེད་ཅེས་པ། །དེས་ན་ཆད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་མ་མྱོང་བའི་ཆོས་ཤིག་རང་བཞིན་གྱིས་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པ་ནི་མེད་པ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི། ཆད་པའི་ལྟ་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པ་ཞིག་མེད་པར་སོང་བ་ལ་
【現代漢語翻譯】 不可思議的事物被歸納為三百六十三種臆測，這些臆測又被歸納為六十二種，又被歸納為二十種有身見，又被歸納為五種臆測的類別，最終歸納為常斷二見。』據說如此。但這三百六十三種名目的說法非常多，而關於『百』的名目，除了這裡出現的之外，沒有其他明確的記載，因此是否是抄寫者將『百』誤寫為『三百』，也需要考察。 第十二個問題： 將常斷二見分為兩種，是因為二者相互矛盾而劃分的嗎？《中觀光明論》中說：『因此，凡是執著于不存在的事物，也必然執著于存在的事物，因此會墮入這兩種邊見。』這樣似乎沒有矛盾，這是什麼意思呢？ 回答分為直接回答和稍微詳細的解釋。 首先，如果持有常見，那麼持有斷見是矛盾的。但是，如果一個人承認斷見，那麼他必然也承認常見，因為他承認某種事物是自性存在的，而這種事物在其他時候可能會不存在，或者已經不存在。只有承認這種情況，才能被認為是斷見。例如，外道認為在未死亡之前，『我』是存在的，而死亡之後，『我』就不存在了。在這種情況下，他同時承認了常斷二見，因為他既承認了常，也承認了斷。 其次，一般來說，執邊見分為兩種：執常斷邊見和執戲論邊見。 第一種，對於有身見的執著對象，如果以染污慧執著其為常，那麼就是常見；如果以染污慧執著其先前存在的事物後來斷滅，那麼就是斷見。這是所有宗派的共同觀點。而中觀派的獨特觀點是，如果承認瓶子等事物是自性存在的，那麼就是常見；如果承認這些事物後來消失了，那麼就是斷見。正如《中觀論》所說：『如果某事物是自性存在的，那麼它就不會不存在，因此是常。如果說先前存在的事物現在不存在了，那麼就會陷入斷見。』如果承認某個從未自性存在的事物是自性不存在的，那麼這只是執著于不存在的見解，而不是斷見，因為只有當存在的事物消失時，才會被認為是斷見。
【English Translation】 The inconceivable is summarized into three hundred and sixty-three kinds of speculations, which are further reduced to sixty-two, then to twenty views of the aggregates, then to five categories of speculations, and finally to the two views of permanence and annihilation. It is said so. However, the terminology of three hundred and sixty-three is very numerous, and regarding the terminology of 'hundred,' apart from what appears here, there is no other clear record. Therefore, it should be examined whether the scribe made a mistake by writing 'three hundred' instead of 'hundred.' Twelfth Question: Is the division of the two views of permanence and annihilation into two because they are divided from contradiction? In the 'Nangwa of Madhyamaka,' it says, 'Therefore, whoever holds onto what does not exist without fail also holds onto the existence, so it becomes both extremes.' What does this refer to, which seems not contradictory? The answer is divided into a direct answer and a slightly detailed explanation. Firstly, if one holds the view of permanence, it is contradictory to hold the view of annihilation. However, if someone accepts the view of annihilation, then he necessarily accepts the view of permanence, because he admits that a certain dharma exists by its own nature, and that this dharma may not exist at other times, or has already ceased to exist. Only the admission of such a situation is considered a view of annihilation. For example, an outsider claims that the 'self' exists until death, and that after death, it ceases to exist. In this case, he admits both the views of permanence and annihilation, because he admits both permanence and annihilation. Secondly, generally, there are two types of clinging to extremes: clinging to the extremes of permanence and annihilation, and clinging to the extremes of elaboration. The first is that whatever is the object of clinging to the view of the aggregates, if it is held as permanent by defiled wisdom, then it is the view of permanence; if it is held as having existed before but later ceased by defiled wisdom, then it is called the view of annihilation. This is the common view of all one's own schools. The unique view of the Madhyamikas is that if one admits that dharmas such as pots exist by their own nature, then it becomes the view of permanence; if one admits that they later disappeared, then it becomes the view of annihilation. As it is said: 'Whatever exists by its own nature, that does not not exist, therefore it is permanent. Saying that what existed before does not exist now, therefore it would be an extreme of annihilation.' If one admits that a dharma that has never existed by its own nature is non-existent by its own nature, then it becomes a view of clinging to non-existence, but it does not become a view of annihilation, because only when something that exists disappears is it considered a view of annihilation.
ཆད་པ་ཞེས་བྱ་ཡི། མོ་གཤམ་གྱི་བུ་ལྟ་བུ་ཡོད་མི་སྲིད་པ་ཞིག་མེད་པར་ཁས་བླངས་པ་ལ་ཆད་པའི་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། དབུ་མའི་ལྟ་བ་མཐར་ཐུག་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཚེ་བདེན་པ་དང་རང་བཞིན་སོགས་ལ་མ་ལྟོས་པར་ཡོད་མེད་དང་ཡིན་མིན་སོགས་གང་དུ་འཛིན་ཀྱང་འདྲ་སྟེ། དེ་ལྟར་འཛིན་པའི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་མིན་གང་ཡིན་ཀྱང་མཐར་འཛིན་པའི་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྤྲོས་པའི་མཐར་འཛིན་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་གསུམ་པ། དྲི་བ་བཅུ་གསུམ་པ། བོད་ཁ་ཅིག་དཔྱོད་པ་པ་ཡང་ཆད་ལྟ་བར་བྱེད་པར་སྣང་ཞིང་། འདིར་ནི་དེར་མི་རུང་བར་བཤད་ན་དེའི་འཐད་པ་གང་ཞིག་ཡིན། ཞེས་པའི་དངོས་ལན་ནི། མུ་སྟེགས་ཆད་ལྟ་བར་འཇོག་པའི་གོ་དོན་ནི་བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། དཔྱོད་པ་པ་ནི་རྟོག་གེ་སྡེ་ལྔའི་ནང་ནས་རྟག་སྨྲ་བ་བཞིའི་ནང་ཚན་རིག་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ནང་ནས་ 24-4-16b དྲང་སྲོང་རྒྱལ་དཔོག་གི་སློབ་མ་ཡིན་པས་རྒྱལ་དཔོག་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ལ། དེའི་འདོད་པ་ནི་ཤི་བའི་ཚེ་བདག་ཆད་པར་མི་འདོད་ཅིང་། ཁྲུས་ཀྱིས་སྡིག་པ་འདག་པ་དང་། སྐྱེས་བུ་རྟག་པ་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་པ་དང་། མཐར་སྐྱེས་བུའི་ངང་དུ་ཐིམ་པ་ཡིན་པར་ཁས་ལེན་ནོ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཆད་ལྟ་བར་མི་རིགས་སོ། །འོན་ཀྱང་དཔྱོད་པ་པས་རིག་བྱེད་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པ་དང་། དེ་ཡང་རྒྱུ་མེད་ངོ་བོ་ཉིད་ལས་བྱུང་བར་སྨྲ་བ་ཡིན་ལ། དོན་དེ་ལ་བསམས་ནས་དཔྱོད་པ་པ་ལ་རྒྱུ་མེད་དུ་སྨྲ་བ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཙམ་ལ་དཔགས་ནས་ཆད་ལྟ་བར་འཆད་པ་དག་ཡོད་པ་སྲིད་དོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་བཞི་པ། དྲི་བ་བཅུ་(བཞི་)པ་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ། གྲངས་ཅན་སྒྲ་རྣམས་ཡོན་ཏན་མེད། །སེར་སྐྱ་པ་རྣམས་སྟོད་པའི་ཚུལ། །ཞེས་དེ་གཉིས་ཐ་དད་པར་གསུངས་ལ། འདིར་དེ་གཉིས་གཅིག་པར་བཤད་པས་འགལ་བ་ཇི་ལྟར་སེལ། ཞེས་པ་ལ། དངོས་ལན་དང་། ལུང་དེ་དང་མི་འགལ་བའི་ཤེས་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ནི། སེར་སྐྱ་པ་དང་གྲངས་ཅན་ནི་དོན་གཅིག་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་གྲུབ་མཐའ་བྱེ་བྲག་མི་འདྲ་བ་ཡོད་པར་འཆད་པ་པོ་ཚད་ལྡན་སུ་ཡང་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་གྲངས་ཅན་དང་སེར་སྐྱ་ལ་ནི་སྟོན་པ་དང་། དེའི་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བའི་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གཞུང་ནའང་སེར་སྐྱ་རྣམས་ནི་ཞེས་པ་ཡོད་ཀྱི། སེར་སྐྱ་པ་རྣམས་ཞེས་པ་མེད་དོ་ཞེས་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་དངོས་ལན་ཐེབས་པར་ནུས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཞུང་རྐང་པ་གཉིས་པོ་དེས་གྲངས་ཅན་དང་སེར་སྐྱ་པ་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་སོ་སོར་སྟོན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཤེས་བྱེད་ལ་མགོ་མཚུངས་དང་། རྣལ་མའོ། །དང་པོ་ནི། དེས་དེ་ལྟར་བསྟན་པ་འོ་ན། དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་འདོད། །ཅེས་པ་དང་། དབང་ཕྱུག་པ་ཡི་བསྟ
【現代漢語翻譯】 『斷見』是指，就像『寡婦之子』一樣，不可能存在的事物也被承認為存在，因為這否定了『斷』的意義。第二點是，在最終確立中觀見時，無論執著于『真』、『自性』等，還是執著于『有』、『無』、『是』、『非』等，都是一樣的。像這樣執著的智慧，無論是有煩惱還是無煩惱，都被稱為『執著見』，因為它是執著於戲論之邊的智慧。 第十三個問題： 第十三個問題：有些藏人似乎也將『順世外道』視為斷見者，但這裡卻說不能這樣認為，理由是什麼？回答是：將外道視為斷見者的含義，就是剛才所說的。而順世外道是五種論理學派中，主張常有的四派之一的『理作派』。其中，又是自在王仙人的弟子，所以也稱為『自在王派』。他們的觀點是不認為人死後『我』會斷滅，認為沐浴可以洗凈罪惡，認為『神我』是常有的，最終會融入『神我』之中。因此，不能將他們視為斷見者。然而，順世外道認為吠陀經不是神所造，而是從自性中產生的。考慮到這一點，人們稱順世外道為『主張無因』者。或許有人僅僅根據這一點，就將他們解釋為斷見者。 第十四個問題： 第十四個問題：在《般若波羅蜜多心經總攝》中說：『數論聲非具德，勝論派眾讚揚之。』這裡將二者說成是不同的，但這裡卻說成是相同的，如何消除這個矛盾？回答是：這與經文並不矛盾。首先，數論和勝論只是名稱不同，意義相同，因為沒有合格的論師說它們有不同的宗派。即便如此，數論和勝論在導師和闡述其宗義方面還是有區別的，因此經文中也有『勝論派眾』的說法，而沒有『勝論派者』的說法，僅憑這一點就足以回答問題了。其次，這兩句經文並不是將數論和勝論派的宗義闡述者分別開來，理由是：開頭相同，結尾也相同。首先，如果經文是這樣表示的，那麼，『自在天等欲求功德』，以及『自在天派的教義』
【English Translation】 'Ched pa' (斷見, annihilationism) means that, like 'the son of a barren woman,' something impossible is affirmed to exist, because it negates the meaning of 'cessation.' Secondly, when definitively establishing the ultimate view of Madhyamaka, it doesn't matter whether one clings to 'truth,' 'inherent existence,' etc., or to 'existence,' 'non-existence,' 'is,' 'is not,' etc. Such wisdom that clings, whether afflicted or unafflicted, is called 'clinging view,' because it is the wisdom that clings to the extreme of elaboration. Thirteenth Question: Thirteenth Question: Some Tibetans seem to regard the Lokayata (順世外道, materialists) as holding annihilationist views, but here it is said that this is not permissible. What is the reason for this? The actual answer is: The meaning of considering the Tirthikas (外道, non-Buddhists) as annihilationists is as just explained. The Lokayata are the Rigbyeda (理作派, rationalists) among the four schools that assert permanence within the five systems of logic. Among them, they are students of Rishi Rajyapala (自在王仙人, King Protector Sage), and are also called Rajyapalakas (自在王派, King Protector School). Their assertion is that they do not believe that the self is annihilated at death. They believe that bathing purifies sins, that the purusha (神我, self) is permanent, and that it ultimately merges into the purusha. Therefore, it is not reasonable to consider them annihilationists. However, the Lokayata say that the Vedas were not created by a person, but arose from nature itself. Considering this point, the Lokayata are called those who 'assert no cause.' It is possible that some explain them as annihilationists based solely on this. Fourteenth Question: Fourteenth Question: In the 'Essence of Wisdom, Collected from All,' it says, 'Samkhya sounds lack qualities, Vaisheshikas praise them.' Here, these two are said to be different, but here they are said to be the same. How is this contradiction resolved? The actual answer is: This does not contradict that statement. Firstly, Samkhya and Vaisheshika are merely different names for the same thing, because no reliable teacher has ever said that they have different tenets. Even so, there is a difference between Samkhya and Vaisheshika in terms of the teacher and the way they expound their tenets. Therefore, the text says 'Vaisheshikas,' but not 'Vaisheshikas-pas.' This alone is enough to answer the question. Secondly, those two lines of text do not show that the expounders of the Samkhya and Vaisheshika tenets are separate, because the beginning is the same and the end is the same. Firstly, if the text showed it that way, then, 'Ishvara (自在天, Lord) and others desire qualities,' and 'the teachings of the Ishvara school.'
ན་པ་ལ། །ཞེས་པའི་གཞུང་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་དབང་ཕྱུག་པའི་གྲུབ་མཐའ་མི་འདྲ་ 24-4-17a བ་གཉིས་བསྟན་པར་ཐལ་བ་དང་། ཚངས་པ་འདོད་པ་བྲམ་ཟེ་རྣམས། །ཞེས་པ་དང་། བདག་ཡོད་བྲམ་ཟེ་མཆོག་རྣམས་སོ། །ཞེས་པས་ཀྱང་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་རིགས་མི་འདྲ་བ་གཉིས་བསྟན་པར་ཐལ་ལོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། གཉིས་པ་ནི། གཞུང་འདིའི་ཐོག་མར་རང་ལུགས་ཀྱི་གྲོལ་བ་དང་། དེ་སྒྲུབ་པའི་ལམ་གཉིས་སོ་སོར་ངོས་བཟུང་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱི་རོལ་པའི་ཐར་པ་འདོད་ཚུལ་ངོས་འཛིན་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་ཡོན་ཏན་འདོད། །གྲངས་ཅན་སྨྲ་རྣམས་ཡོན་ཏན་མེད། །ཚངས་པ་འདོད་པ་བྲམ་ཟེ་རྣམས། །འདི་རྣམས་དེ་ཉིད་རྣམ་གསུམ་གནས། །ཞེས་པའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ཐར་པ་དེའི་ལམ་གྱིས་འདོད་ཚུལ་འཆད་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། སེར་སྐྱ་རྣམས་ནི་སྟོན་པའི་ཚུལ། །དབང་པོ་ཐུབ་རྣམས་ནམ་མཁའི་ཚུལ། །ཟད་བྱེད་རྒྱལ་བའི་གཟུགས་བརྙན་རྣམས། །དད་པས་འབད་དེ་གཞོལ་བའོ། །དབང་པོ་ལྔ་དང་ཉེར་ལྡན་པའི། །བདག་ཡོད་བྲམ་ཟེ་མཆོག་རྣམས་སོ། །དབང་ཕྱུག་པ་ཡི་བསྟན་པ་ལ། །ལྷོ་བྱང་ནུབ་ཏུ་གནས་པ་དེ། །དེ་ཡང་ནུས་ཅན་མཉམ་སྦྱོར་བར། །བྱེད་ཅིང་མིག་ནི་འཛུམ་བལྟའོ། །ཟླ་བའི་གྲུབ་མཐའ་བ་རྟག་ཏུ། །འཕྲོག་པོ་ལ་ནི་གུས་གཞོལ་བ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཉིད་འགོག་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཡེ་ཤེས་མི་ཤེས་ན། །ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །བདེན་དང་ཏིང་འཛིན་ལམ་འདི་ནི། །སྲིད་གང་ཡིན་པར་སླར་འཆིང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར། གྲངས་ཅན་སྒྲ་རྣམས་ཞེས་པ་ལ་གོ་བ་རྙེད་རྒྱུ་མི་འདུག་ཅིང་། གཞུང་ན་སྨྲ་རྣམས་ཞེས་པ་ཁོ་ན་མཐོང་བས། སྒྲ་རྣམས་ཞེས་པ་ཡི་གེ་པའི་སྐྱོན་དུའང་ལྟའོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅོ་ལྔ་པ། དྲི་བ་བཅོ་ལྔ་པ། རྒྱལ་རིགས་གཞུང་དུ་སྨྲ་བའི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་བྱུང་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེས་པ་ལ། རང་མི་རིགས་པའི་ཆོས་ལུགས་ལ་གནས་ནས། རིགས་པའི་གཞུང་ལུགས་ལ་གནས་པ་གཞན་ཚར་གཅོད་པ་ལ་རྒྱལ་རིགས་ངན་པའི་གཞུང་ 24-4-17b ལུགས་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་གཅིག་རྒྱ་གར་ན་ཡོད་པར་སྣང་། དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས། ཇི་སྐད་དུ། བྱ་བ་རྒྱལ་རིགས་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། རྒྱང་འཕན་ནི་ལུགས་དེ་ལ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། རང་ཉིད་མི་རིགས་པའི་ཆོས་ལྷ་དང་སྐྱེ་བ་སྔ་ཕྱི་མེད་པ་དང་། ལས་རྒྱུ་འབྲས་མི་བདེན་པ་སོགས་ལ་གནས་ནས། གཞན་དག་དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་ལྟར་ཚར་གཅོད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལུང་རིགས་མེད་པར་དབང་ཆེ་འབའ་ཞིག་གིས་རང་ཕྱོགས་འཇོག་ཅིང་། གཞན་ཕྱོགས་སུན་འབྱིན་པའི་ཕྱིར་རྒྱལ་རིགས་ཀྱི་གཞུང་ལུགས་པ། ཞེས་གྲགས་སོ། །དེ་ཡང་རིག་བྱེད་སྨྲ་བ་དག་གིས་ནི་རྒྱང་འཕན་པ་འདིས་རིག་བྱེད་ལྟ་བུ་ཚད་མར་གྱུར་པའི་ལུང་དང་། སྒྲུབ་པ་དང་སུན་འབ
【現代漢語翻譯】 此外，早期和後期的文字都暗示了濕婆（藏文：དབང་ཕྱུག་，含義：自在者）的不同哲學觀點。『渴望梵天（藏文：ཚངས་པ་，梵文天城體：ब्रह्म，梵文羅馬擬音：Brahma，漢語字面意思：梵天）的婆羅門』和『擁有自我的至高婆羅門』也暗示了兩種不同的哲學流派。那麼，這是什麼意思呢？第二點是，本文首先確定了自身體系的解脫和實現解脫的道路。然後，它確定了外道對解脫的渴望，正如所說：『渴望濕婆等品質，數論者（藏文：གྲངས་ཅན་སྨྲ་，含義：分析者）沒有品質。渴望梵天的婆羅門，這些都存在於三種狀態中。』接下來，它解釋了通過解脫之路渴望解脫的方式，正如所說：『僧侶們（藏文：སེར་སྐྱ་，含義：黃衣者）是導師， इंद्र（藏文：དབང་པོ་，梵文天城體：इन्द्र，梵文羅馬擬音：Indra，漢語字面意思：因陀羅）和智者是虛空的化身。那些耗盡者（指佛教徒）是勝利者的形象，他們通過信仰努力奉獻。擁有五種感官和相關事物的至高婆羅門。在濕婆的教義中，位於南方、北方和西方。他們也通過能力結合在一起，眼睛瞇著看。月亮的追隨者總是，尊敬地獻身於掠奪者。』等等。對它的反駁是：『如果不知道智慧，智慧就會變得非常過分。這條真理和禪定的道路，無論存在於何處，都會再次束縛。』因此，『數論聲音』這個說法似乎沒有意義，因為在文字中只看到了『說話者』這個詞。因此，『聲音』這個詞似乎是抄寫錯誤。 第十五個問題： 第十五個問題：關於貴族種姓中異端出現的歷史是什麼？似乎在印度有一個術語叫做『貴族種姓的邪惡哲學』，指的是那些堅持自己種姓的宗教，並駁斥其他哲學體系的人。考慮到這一點，正如所說：『行為是貴族種姓的習俗。』 縱樂者（藏文：རྒྱང་འཕན་，含義：斷見者）堅持這種習俗，因為他們堅持自己種姓的宗教，否認神靈、前世和來世，以及業果的真實性，並試圖駁斥那些接受這些觀點的人。他們不依賴邏輯和理性，而是僅僅依靠權力來確立自己的立場，並駁斥他人的立場，因此被稱為貴族種姓的哲學家。』吠陀經的追隨者說，縱樂者不使用像吠陀經那樣的權威論證，而是使用詭辯和反駁。
【English Translation】 Furthermore, both earlier and later texts imply two different philosophical views of Shiva (Tibetan: དབང་ཕྱུག་, meaning: The Powerful One). 'Brahmins who desire Brahma (Tibetan: ཚངས་པ་, Sanskrit Devanagari: ब्रह्म, Sanskrit Romanization: Brahma, Chinese literal meaning: Brahma)' and 'Supreme Brahmins who possess self' also imply two different philosophical schools. So, what does this mean? The second point is that this text first identifies liberation according to its own system and the path to achieve it. Then, it identifies how outsiders desire liberation, as it says: 'Desiring qualities like Shiva, Samkhyas (Tibetan: གྲངས་ཅན་སྨྲ་, meaning: Enumerators) have no qualities. Brahmins who desire Brahma, these all exist in three states.' Next, it explains how they desire liberation through the path, as it says: 'Monks (Tibetan: སེར་སྐྱ་, meaning: Yellow-robed ones) are the teachers, Indra (Tibetan: དབང་པོ་, Sanskrit Devanagari: इन्द्र, Sanskrit Romanization: Indra, Chinese literal meaning: Indra) and the wise are the embodiment of emptiness. Those who exhaust (referring to Buddhists) are the images of the victorious, they dedicate themselves through faith. Supreme Brahmins who possess five senses and related things. In Shiva's teachings, located in the South, North, and West. They also combine through ability, eyes squinting. Followers of the moon always, respectfully devoted to the plunderer.' and so on. The refutation of it is: 'If wisdom is not known, wisdom becomes too excessive. This path of truth and meditation, wherever it exists, will bind again.' Therefore, the phrase 'Samkhya sounds' seems meaningless, as only the word 'speakers' is seen in the text. Thus, the word 'sounds' seems to be a scribal error. Fifteenth Question: Fifteenth Question: What is the history of the emergence of heretics in the noble caste? It seems that there is a term in India called 'evil philosophy of the noble caste,' which refers to those who adhere to the religion of their own caste and refute other philosophical systems. Considering this, as it says: 'Action is the custom of the noble caste.' Hedonists (Tibetan: རྒྱང་འཕན་, meaning: Those who turn away) adhere to this custom because they adhere to the religion of their own caste, denying gods, previous and future lives, and the truth of karma, and try to refute those who accept these views. They do not rely on logic and reason, but merely rely on power to establish their own position and refute the positions of others, therefore they are called philosophers of the noble caste.' Followers of the Vedas say that hedonists do not use authoritative arguments like the Vedas, but use sophistry and refutation.
ྱིན་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་དག་ལ་མ་བརྟེན་པར་གཟུ་ལུམས་འབའ་ཞིག་གིས་གྲུབ་པའི་མཐའ་ཁས་ལེན་པས་ན་རྒྱང་འཕན་པ་འདི་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ངན་པ་ཐ་ཤལ་དུ་འཇོག་པ་ཡིན་པར་སྣང་ལ། རྣམ་འགྲེལ་མཛད་པས། རིག་བྱེད་པ་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་པ་ན། །གསལ་བར་དབང་ཕྱུག་སྤྱོད་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། བྱ་བ་རྒྱལ་རིགས་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་རྒྱང་འཕན་པ་དང་མཚུངས་པར་སྟོན་པའོ། །མདོར་ན་རྒྱང་འཕན་ལ་རིག་བྱེད་ལྟ་བུ་གདོད་མ་ནས་ཀྱི་ལུང་ཁས་ལེན་རྒྱུ་མེད་པས་དེའི་ཕྱིར་རྒྱང་འཕན་ལ་རྒྱལ་རིགས་ངན་པའི་གཞུང་ལུགས་པ་ཞེས་པའོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་དྲུག་པ། དྲི་བ་བཅུ་དྲུག་པ། རིག་བྱེད་པའི་ནང་ཚན་གསང་བ་པ་དང་དཔྱོད་པ་པ་གཉིས་འདིར་དོན་གཅིག་པར་བཤད་ལ། རྟོག་གེ་འབར་བར་རིག་བྱེད་ཀྱི་མཐའ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་ཉིད་ལས་གཞན་སྤྱོད་པ་ཅན་ཞེས་དེ་གཉིས་མི་གཅིག་པར་བཤད་པ་ཅི་ཞེས་པ། འདི་ལ་དངོས་ཀྱི་ལན་དང་། ཅུང་ཟད་སྤྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། འདིར་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སུ་བཤད་པ་དེ་དག་ནི་ཡིན་ཁྱབ་མཉམ་པའི་རྣམ་གྲངས་པར་བཤད་པ་མ་ཡིན་གྱི། གྲུབ་མཐའི་སྒོ་གཅིག་པའི་སྒོ་ནས་དེར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་གཞུང་འདི་ཉིད་དུ་ 24-4-18a བྱེ་བྲག་པ་དང་། རིགས་པ་ཅན་པ་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སུ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། གཞུང་འདིར་ནི་རིགས་པ་ཅན་དང་དཔྱོད་པ་པ་རྣམ་གྲངས་པར་བཤད་ལ། རྟོག་གེ་འབར་བའི་ནང་ན་དྲངས་སྣང་བ་དེ་ནི་རིག་བྱེད་ཀྱི་མཐའ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་དང་། སྤྱོད་པ་ཅན་གཉིས་སུ་གྲུབ་མཐའ་མི་གཅིག་པའི་ལུང་དུ་སོང་ངོ་། །སོང་བ་དེ་ལས་ཅིར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྤྱོད་པ་ཅན་ཞེས་པ་ནི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སྤྱིར་རིག་བྱེད་མཐའ་པ་དང་སྤྱོད་པ་ཅན་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ཞིང་། མཐའ་པ་ལའང་མཐའ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་དང་། གསང་མཐའ་པ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས། དེ་དག་དང་དཔྱོད་པ་པ་གྲུབ་མཐའི་སྒོ་གཅིག་ཏུ་འཆད་ཅིང་། སྤྱོད་པ་ཅན་ནི་སྤྱིར་ཚངས་པ་པ་དང་གྲུབ་མཐའི་སྒོ་གཅིག་ཅིང་། དེ་ལའང་སྒྲའི་ཚངས་པ་པ་དང་། བརྡ་སྤྲོད་པ་དང་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་པ་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་ཡོད་པར་འཆད་དོ། །དེའི་ཚེ་ན་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་པ་དང་། དཔྱོད་པ་པ་གཉིས་ལ་ནི་ཐར་པ་ཁས་ལེན་མི་ལེན་དང་། དྲི་མ་སེམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་སུ་འདོད་མི་འདོད་དང་། སྐྱེས་བུ་རྟག་པ་བྱེད་པ་པོར་འདོད་མི་འདོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་ལ། རིག་བྱེད་པ་ཙམ་དང་། དཔྱོད་པ་པ་ལ་ནི་དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་བཤད་དཀའ་བའི་ཕྱིར། དཔྱོད་པ་པ་ནི་རིག་བྱེད་མཐའ་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འཛིན་པར་རིགས་པ་མཁྱེན་པས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རིག་བྱེད་ཚད་མ་དང་ནི་འགའ་བྱེད་སྨྲ། །ཞེས་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་གཉིས་ནང་འགལ་དུ་བཤད་པ་དང་། སྐྱེས་བུ་རྟག་པ་བྱེད་པོ་ཉིད། །ཅེས་དང
【現代漢語翻譯】 因此，不依賴於無過失的論證，僅僅以中立的態度來承認宗派的觀點，所以順世外道在所有宗派論者中被認為是最低劣的。正如《釋量論》的作者所說：『如果批評吠陀，那就是公開地行使自在天的權力。』以及『行動是剎帝利種姓的傳統。』這表明順世外道與他們相似。總之，順世外道沒有像吠陀那樣從一開始就接受聖典的必要性，因此，順世外道被稱為惡劣的剎帝利種姓的理論家。 第十六個問題： 第十六個問題：吠陀派中的秘密派和推理派在這裡被說成是同一含義。但在《正理之焰》中，卻說『除了聲稱吠陀是終極之外，他們還有其他的行為』，這是否意味著這兩者並不相同？對此，有直接的回答和稍微詳細的解釋。 首先：這裡所說的名稱同義，並不是指外延完全相同的同義詞，而是指通過同一宗派之門而說的同義詞。例如，就像在這部論著中，勝論派和正理派被說成是名稱同義詞一樣。 第二：在這部論著中，正理派和推理派被說成是同義詞。而在《正理之焰》中引用的觀點，則表明聲稱吠陀是終極和有其他行為這兩者，宗派並不相同。如果這樣，那會發生什麼變化呢？『有行為者』指的是梵行者。一般來說，吠陀終極派分為終極派和有行為者兩種。終極派又分為聲稱終極派和秘密終極派兩種。這些派別與推理派在宗派之門上是相同的。而有行為者通常與梵天派在宗派之門上是相同的。梵天派又分為聲音梵天派、語法學家和梵行者等。那時，梵行者和推理派在是否承認解脫、是否認為污垢是心的本質、是否認為神我是常恒的作者等方面存在差異。而僅僅是吠陀派和推理派之間，很難說存在這樣的差異。因此，推理派應該像吠陀終極派一樣持有相同的宗派觀點，這是智者所說的。正如所說：『有些人說吠陀是量，有些人則有所作為。』這樣，承認這兩者是相互矛盾的。以及『神我是常恒的作者。』等等。
【English Translation】 Therefore, not relying on faultless arguments, but merely accepting sectarian views with a neutral attitude, the Charvakas are considered the lowest among all sectarian proponents. As the author of Pramāṇavārttika said: 'If one criticizes the Vedas, it is openly exercising the power of Ishvara.' And 'Action is the tradition of the Kshatriya caste.' This shows that the Charvakas are similar to them. In short, the Charvakas do not have the necessity of accepting scriptures from the beginning like the Vedas, therefore, the Charvakas are called theorists of the bad Kshatriya caste. Sixteenth Question: Sixteenth Question: The secret followers and the reasoning followers within the Vedas are said to be of the same meaning here. But in Tarka-jvala, it is said that 'besides claiming the Vedas as ultimate, they have other practices,' does this mean that the two are not the same? To this, there is a direct answer and a slightly detailed explanation. First: The synonyms mentioned here are not meant to be synonyms with completely identical extensions, but rather synonyms spoken through the same sectarian door. For example, just as in this treatise, the Vaisheshika and Nyaya schools are said to be synonymous. Second: In this treatise, the Nyaya and reasoning followers are said to be synonymous. But the view quoted in Tarka-jvala indicates that claiming the Vedas as ultimate and having other practices, the sects are not the same. If so, what change will occur? 'Those with practices' refers to the Brahmacharis. Generally, the Veda-ultimate followers are divided into ultimate followers and those with practices. The ultimate followers are further divided into those claiming ultimate and secret ultimate followers. These sects are the same as the reasoning followers in terms of the sectarian door. And those with practices are generally the same as the Brahma followers in terms of the sectarian door. The Brahma followers are further divided into sound Brahma followers, grammarians, and Brahmacharis, etc. At that time, there are differences between the Brahmacharis and the reasoning followers in terms of whether or not they acknowledge liberation, whether or not they consider defilements to be the essence of the mind, and whether or not they consider the self to be a permanent agent. And it is difficult to say that there are such differences between merely the Veda followers and the reasoning followers. Therefore, the reasoning followers should hold the same sectarian views as the Veda-ultimate followers, as the wise ones have said. As it is said: 'Some say the Vedas are valid, and some do something.' Thus, acknowledging these two as contradictory. And 'the self is the permanent agent.' etc.
་། དེ་བདེན་དོན་ཞེས་ཁས་ལེན་པ། །ཞེས་དེ་གཉིས་ནང་འགལ་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་དབུས་པ་བློ་གསལ་ན་རེ། མཁས་པ་འཇུག་པའི་སྒོར་རིག་བྱེད་པ་དང་གསང་བ་པ་རྣམ་གྲངས་སུ་འཆད་པ་ནི་ཆེས་མི་རུང་སྟེ། གསང་བ་པ་ནི་སེམས་ཙམ་དུ་སྨྲ་ལ། སྔ་མ་ནི་དེ་འགོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཚད་མའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསྡུས་ 24-4-18b པར། གསང་བ་པའི་འདོད་པ་འཆད་པ་ན། དེ་ཕྱིར་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། །རྣམ་ཤེས་གྱུར་པར་ཡང་དག་སྣང་། །ཞེས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྣང་བ་སེམས་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་བདག་ཏུ་བཤད་ལ། རིག་བྱེད་པས་ནི་དེ་འགོག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཡང་འདིར་གཞན་དག་མི་ཤེས་པའི། །དྲི་མས་གོས་པའི་བློ་ཅན་རྣམས། །སེམས་ཙམ་ཚུལ་ནི་མི་རིགས་ཏེ། །ཐོས་པས་གནོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྨྲ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཉེས་པ་དེ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མཁས་འཇུག་ཏུ་ནི་དེ་གཉིས་རྟོག་གེ་སྡེ་ལྔའི་ནང་ནས་རིག་བྱེད་པ་ཙམ་དུ་འདྲ་བར་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི། དེ་གཉིས་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་ཁྱབ་མཉམ་དུ་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་བདུན་པ། དྲི་བ་བཅུ་བདུན་པ། བཙུན་པ་དགེ་བསྲུངས་ཇོ་བོ་མདོ་སྡེ་པར་བཤད་ཅིང་། བོད་དག་སེམས་ཙམ་པར་འཆད་ན་གཉིས་པོ་གང་འཐད་པར་མངོན། ཞེས་པ་ལ་དངོས་ཀྱི་ལན་དང་། འཕྲོས་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། བཙུན་པ་དགེ་བསྲུངས་རང་ཉིད་སྡེ་པ་གང་ཡིན་ཀྱང་། ཕྱི་རོལ་དོན་སྒྲུབ་ཅེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་དེ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་གཞུང་ཉིད་དུ་གསལ་ཏེ། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཁས་བླངས་ནས་བློ་ཚུལ་གཉིས་སུ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་ལ་གནོད་བྱེད་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དང་། དོན་སྣང་གི་ཤེས་པས་ཕྱི་རོལ་དོན་གྱི་རྣམ་པ་དངོས་སུ་རིག་པ་བཀག་ནས། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཉིད་དངོས་སུ་རིག་པར་འབད་ནས་བསྒྲུབས་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེས་དེ་ལ་འགལ་མ་ངེས་མ་གྲུབ་པའི་སྐྱོན་གསུམ་བརྗོད་པར་ནི་ཀུན་གྱིས་འཆད་པར་ནུས་པ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་བཀག་པས་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས་བཀག་པར་འགྲོ་བའི་ཤེས་བྱེད་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཕྱི་རོལ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །ཚུལ་གཉིས་བརྗོད་ཡིན་དེ་ཡང་ནི། །ལྷན་ཅིག་མྱོང་བའི་ངེས་པས་འགྲུབ། །ཅེས་དང་། ཕྱི་རོལ་དོན་སྒྲུབ་ཉིད་ལས་ཀྱང་། །ཤེས་པ་རྣམ་བཅས་སྨྲ་བ་དང་། །འདི་ལ་རྩོད་ 24-4-19a པ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་དེ་མདོ་སྡེ་པས་ཀྱང་ཁས་ལེན་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩ་བའི་རྟགས་གཉིས་པ་གྲུབ་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི་གཞུང་དེ་ཉིད་ལས། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཇི་ལྟ་བུ། །རང་སེམས་ཙམ་ཞིག་རྣམ་ཤེས་པས། །རང་རིག་ཁོ་ནར་ཟད་ན་གོ །རང་སེམས་ཙམ་ཞིག་རྣམ་ཤེས་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཞེས་བཏགས་པར་ཟད། །ཅེས་དང་། གཉིས་རྣམ་གྲོལ་བའི་ཤེས་པ་ལ། །རྣམ་
【現代漢語翻譯】 『這就是真理』，因為這兩種觀點是相互矛盾的。儘管如此，德高望重的鄔瑪巴·羅賽認為，將聲明學者入門的聲明者和秘密聲明者區分開來是絕對不可接受的，因為秘密聲明者主張唯心主義，而前者則反駁它。在《量理真性攝頌》中，在解釋秘密聲明者的觀點時，他說：『因此，所有這些事物，都顯現為識。』這意味著世俗的顯現是心，而無二的知識被認為是自性。然而，聲明者反駁了這一點。正如同一部經文所說：『正如其他人所說，那些無知、被污垢染污的心，不適合唯心主義的道路，因為它被聽聞所破壞。』因此，他說。這種錯誤並不存在，因為在《學者入門》中，這兩者僅被展示為五種論理學派中的聲明者，而不是解釋這兩者的觀點是完全相同的。 第十七個問題： 第十七個問題：如果說比丘格桑是經部師，而藏人說他是唯識宗，那麼哪一個更合理？這裡有直接的回答和引申的意義。首先，無論比丘格桑屬於哪個部派，名為《成立外境》的論著都清楚地表明它是說一切有部的論著，因為它駁斥了主張外境存在並建立二元認知的推理的障礙，並且因為它阻止了通過顯現的知識直接認知外境的形態，並努力建立對外境本身的直接認知。例如，每個人都能說出他對它的非決定性、不成立和不確定的三個過失。阻止它也意味著阻止經部的觀點。正如所說：『依賴於外境，兩種形態被表達，這也是通過共同體驗的確定性來建立的。』並且，在《成立外境》本身中，『說有相識，對此沒有爭議。』因為共同目標認知的理由也被經部所接受。第二個根本原因的成立的知識是來自同一部論著：『全知者如何？如果僅僅是自心，僅僅是識，如果僅僅是自知，那麼僅僅因為是自心，僅僅因為是識，就被稱為全知者。』並且，對於兩種解脫的知識，形態
【English Translation】 'That is the truth,' because these two views are contradictory. Nevertheless, the esteemed Umapa Losal believes that it is absolutely unacceptable to distinguish between the declarer and the secret declarer in the entrance for scholars, because the secret declarer asserts idealism, while the former refutes it. In the Compendium on the Reality of Valid Cognition, when explaining the secret declarer's view, he says: 'Therefore, all these things, appear as consciousness.' This means that the conventional appearance is mind, and the non-dual knowledge is taught as self. However, the declarer refutes this. As the same scripture says: 'As others say, those ignorant, minds stained by defilements, are not suitable for the path of idealism, because it is harmed by hearing.' Therefore, he says. That fault does not exist, because in the Entrance for Scholars, the two are only shown to be similar as declarers among the five schools of logic, not explaining that the tenets of the two are completely the same. Seventeenth Question: Seventeenth Question: If it is said that the monk Gesung is a Sutra follower, and Tibetans say he is a Mind-Only follower, which of the two appears more reasonable? There is a direct answer and an implied meaning. First, whichever school the monk Gesung belongs to, the treatise called Establishing External Objects clearly shows that it is a Vaibhashika text, because it states the obstacles to the reasoning that asserts the existence of external objects and establishes dualistic cognition, and because it prevents the direct cognition of the form of external objects through the knowledge of appearance, and strives to establish the direct cognition of the external objects themselves. For example, everyone can state the three faults of its indecisiveness, non-establishment, and uncertainty. Preventing it also means preventing the view of the Sutra followers. As it is said: 'Relying on external objects, two forms are expressed, and this is also established through the certainty of co-experiencing.' And, in Establishing External Objects itself, 'Saying that there is knowledge with aspects, there is no dispute about this.' Because the reason of co-objective cognition is also accepted by the Sutra followers. The knowledge of the establishment of the second fundamental reason is from the same treatise: 'How is the all-knowing one? If it is only one's own mind, only consciousness, if it is only self-knowing, then it is only called all-knowing because it is one's own mind, only because it is consciousness.' And, for the knowledge of the two liberations, the form
པ་ཀུན་ཏུ་ཀུན་རིག་ཅེས། །བྱ་བ་འདི་ནི་ཡ་མཚན་ཆེ། །དེ་ཕྱིར་འཛིན་པའི་ངོ་བོར་ཡོད། །ཅེས་བཤད་པ་ལས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གཞུང་འདི་མདོ་སྡེ་པར་འཁྲུལ་བའི་གཞི་ནི། ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་འདི་བློ་རྣམ་བཅས་བསྒྲུབ་ཀྱི་རིགས་པ་ཡིན་པ་མ་གོ་བར་སེམས་ཙམ་པས་མདོ་སྡེ་པའི་ངོར་ཕྱི་རོལ་དོན་འགོག་གི་རིགས་པར་ཕྱིས་ཀྱི་རྟོག་གེ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་འཁྲུལ་ལོ། །དེ་དེའི་རིགས་པ་ཡིན་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི། དེའི་གྲུབ་མཐའི་རྩ་བ་ལ་དོན་སྣང་གི་ཤེས་པས་དོན་དངོས་སུ་མ་རིག་པ་དེ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་གྲུབ་པ་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་གྲུབ་མཐའ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ན་ཕྱི་དོན་གཞལ་བྱ་ལ་རང་རིག་འབྲས་བུར་གྲུབ་པའོ། །ཡང་གཞུང་དེ་ཉིད་ལས། སྣང་དང་ཐ་དད་མིན་སྒྲུབ་ན། །གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་པས་ཀྱང་མདོ་སྡེ་པར་འཁྲུལ་བ་དག་ཡོད་མོད། དེ་ལྟར་གྲུབ་ཟིན་པ་གཞུང་དེའི་རང་ལུགས་ཡིན་ན་ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་ལ་སྐྱོན་གསུམ་བརྗོད་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་གཞུང་དེའི་བསམ་དོན་ལྷན་ཅིག་དམིགས་ངེས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་དོན་སྣང་གི་ཤེས་པས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དངོས་སུ་རིག་པ་འགོག་མི་ནུས་ཏེ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ངོར་ནི་རྟགས་དེ་འགལ་མ་ངེས་མ་གྲུབ་པའི་སྐྱོན་གསུམ་དང་བཅས། མདོ་སྡེ་པའི་ངོར་ནི་གྲུབ་ཟིན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའོ། ། 24-4-19b ༄། །དྲི་བ་བཅོ་བརྒྱད་པ། དྲི་བ་བཅོ་བརྒྱད་པ། ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ། འདུས་བྱས་བེམ་པོ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། འགྲེལ་པར་ཡང་བེམ་པོ་ནི་འདུས་ནས་བྱས་པ་མི་འཐད་དེ། དེ་དག་འདུ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་རྡུལ་དང་རྡུལ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན། ཞེས་པ་ལ། གཉིས་ཏེ། གཞན་ལ་གྲགས་པ་དང་། རང་གི་ལན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་ཤེས་བེམ་པོར་འདོད་པ་ཁྱད་པར་དབྱེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད་པ་དང་། ཡང་ལ་ལ་དག་བསྟན་མེད་ཐོགས་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བེམ་པོར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱེ་སྨྲ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་ཕྱེ་ནས་འཆད་པ་དག་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ངག་དོན་བསྡུས་པ་དང་། འགྲེལ་ཚིག་དེའི་དོན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། བེམས་པོའི་གོ་བ་ནི་རྡུལ་དུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། འདུས་བྱས་རགས་པ་རྣམས་ནི་དེར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྡུལ་དུ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་རྡུལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འབྱུང་བ་བཞི་པོ་གང་རུང་དུ་ངེས་ལ། བཞི་པོ་དེ་ཕན་ཚུན་ནས་འདུས་ཏེ་རགས་པ་བརྩམས་པའི་ཚེ་ན་བཞི་པོ་དེ་ལས་མ་གཏོགས་པའི་རྡུལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཞན་འགོག་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་
【現代漢語翻譯】 如經中所說：『一切時處皆明瞭，此行甚為稀有，故為執持之體性。』 第二點，將此論誤解為經部宗的根源在於，沒有理解『俱時定解』之理是用於成立有相識的推理，而是所有後來的論師都誤以為唯識宗用此理來遮破經部宗所許的外境。要知道，此理是唯識宗的推理，因為唯識宗的宗義根本在於成立『境相之識』未能如實了知外境，而此宗義的成立，便與有部宗區分開來，此時，外境成為所量，而自證則成為果。 此外，論中說：『若成立顯現與彼異，則成已成。』因此，有人誤以為是經部宗。然而，若已成立之法是該論的自宗，則與所說『俱時定解』的三種過失相違。因此，該論的意圖是，『俱時定解』之理不能遮止『境相之識』如實了知外境，因為對於有部宗而言，此因存在相違、不定、不成立的三種過失；而對於經部宗而言，則是成立已成之法。 第十八個問題 第十八個問題：在《智慧精華總集》中說：『有為法非實有。』註釋中也說：『實法不應由積聚而成，因其無有積聚之相。』例如，如塵與塵。』請問此意是字面意思嗎？ 有兩種回答：為他人所知和自己的思考。 首先，有部宗認為『非相應行』的積聚是實法，這是一種區別。還有一些人認為，無表無礙之色不是實法，這與有部宗有所區別。 其次，分為兩點：總結語意和思考註釋的含義。 首先，實法的含義是組成微塵，而粗大的有為法並非實有，因為它們不是由微塵組成。其理由是，所謂的微塵必定是地、水、火、風四種元素之一。當這四種元素相互聚集形成粗大之物時，除了這四種元素之外，沒有其他的微塵存在。若有其他微塵存在，則以能破有支分之物的道理……
【English Translation】 As stated in the scripture: 'Always and everywhere, it is clear, this action is very rare, therefore it is the nature of holding.' Secondly, the basis for mistaking this treatise as belonging to the Sautrāntika school lies in not understanding that the reasoning of 'simultaneous determination' is a logic used to establish the existence of representations, but all later logicians mistakenly thought that the Vijñānavāda school used this logic to refute the external objects accepted by the Sautrāntika school. Know that this reasoning belongs to the Vijñānavāda school because the fundamental principle of the Vijñānavāda school is to establish that 'consciousness of appearance' does not truly know external objects, and the establishment of this principle distinguishes it from the Vaibhāṣika school, at which point, external objects become the object to be measured, and self-awareness becomes the result. Furthermore, the treatise states: 'If it is established that appearance is different from it, then it becomes establishing what is already established.' Therefore, some people mistakenly think it belongs to the Sautrāntika school. However, if what has already been established is the self-view of the treatise, it contradicts the three faults mentioned in 'simultaneous determination.' Therefore, the intention of the treatise is that the reasoning of 'simultaneous determination' cannot prevent 'consciousness of appearance' from truly knowing external objects, because for the Vaibhāṣika school, this reason has the three faults of contradiction, uncertainty, and non-establishment; and for the Sautrāntika school, it is establishing what has already been established. Eighteenth Question Eighteenth Question: In the 'Essence of Wisdom Collection,' it is said: 'Conditioned phenomena are not real.' The commentary also says: 'Real substances should not be made by accumulation, because they do not have the aspect of accumulation.' For example, like dust and dust. Is this meaning literal? There are two answers: what is known to others and one's own thinking. First, the Vaibhāṣika school considers the accumulation of 'non-associated formations' to be real substances, which is a distinction. Some also believe that unmanifest and unobstructed form is not a real substance, which is different from the Vaibhāṣika school. Secondly, it is divided into two points: summarizing the meaning of the words and thinking about the meaning of the commentary. First, the meaning of substance is that it is composed of particles, and coarse conditioned phenomena are not real because they are not composed of particles. The reason is that the so-called particle must be one of the four elements: earth, water, fire, and wind. When these four elements gather together to form a coarse object, there are no other particles besides these four elements. If there are other particles, then by the reasoning that can destroy objects with limbs...
གནོད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དབང་ཤེས་ལ་དངོས་སུ་སྣང་བ་འདི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་གྱི། གཟུགས་སོགས་དངོས་མ་ཡིན། རྣམ་པ་དེ་གཏོད་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་རྡུལ་ཕྲན་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། རགས་པ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་རྡུལ་ཕྲན་མ་ཡིན་པའི་རགས་པ་བེམས་པོར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རགས་པ་ཡིན་པ་ལ་བེམས་པོར་འགལ་བ་དེ་ལྟ་ན་རི་བོ་ལ་སོགས་པས་སྒྲིབ་ཐོགས་ཀྱི་བྱ་བ་མི་བྱེད་པར་ཐལ་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་ 24-4-20a བྱེ་བྲག་པའི་བསམ་པ་ཡིན་པ་མདོ་སྡེ་པས་བཀག་ཟིན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྡུལ་རྫས་བརྒྱད་ཁས་ལེན་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེ་ནས། མདོ་སྡེ་པ་ཕྱི་རོལ་དོན་གྱི་གནས་ཚུལ་རྡུལ་ཕྲན་བཞི་པོ་ཁོ་ནར་གནས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ངེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། གང་བེམས་པོ་ཡིན་ན་རྡུལ་ཕྲན་འདུས་ནས་བྱས་པ་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཏེ། རྡུལ་ཕྲན་རེ་རེ་བ་དེ་དག་ཕན་ཚུན་འདུ་ཞིང་ཕྲད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཆུ་རྡུལ་རྐྱང་པ་དང་ཆུ་རྡུལ་གཞན་འདུས་པ་དེའི་ཚེ་ན་དེ་གཉིས་འདུས་པ་ལས་བྱུང་བའི་བེམས་པོ་གཞན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །འདུ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་ཅི་ཞེ་ན། རགས་པ་རྩོམ་པའི་ཚེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཕན་ཚུན་མ་རེག་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སོ། །ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །འོ་ན་རགས་པ་བརྩམས་མ་བརྩམས་གཉིས་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། དོན་སྣང་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་དོན་གྱི་རྣམ་པར་གཏོད་མི་གཏོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ། ། ༄། །དྲི་བ་བཅུ་དགུ་པ། དྲི་བ་བཅུ་དགུ་པ། བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་འདིའི་དགོངས་པ་ཕྱོགས་གླང་ཡབ་སྲས་ལྟ་བ་མཐུན་པ་གཅིག་ཡིན་དགོས་ན། ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོ་ཀུན་བཏུས་ཀྱི་འགྲེལ་པར། ཕྱོགས་གླང་རྣམ་བཅས་པར་བཤད་པ་ཇི་ལྟར་བྱ་སྟེ། འགྲེལ་པ་དེར་དེ་ལ་རྣམ་པ་དང་བཅས་པ་ནི་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ལ་སོགས་པ་དག་གི་འདོད་པ་སྟེ། རྣམ་པ་གཞན་གྱི་དབང་དུ་སྟོན་པས། ཇི་སྐད་དུ། ནང་གི་ཤེས་བྱའི་ངོ་བོ་ནི། །ཕྱི་རོལ་དོན་སྣང་གང་ཡིན་པ། །དོན་མིན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་དྲུག་ཏུ་སྨྲའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དིང་སང་བོད་རྣམས། དོན་ཡིན་ཞེས་བྱ་བའི་འབྲུ་གནོན་པ་ནི་མ་གོ་བར་གསལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལ་དངོས་ཀྱི་ལན་དང་། ཅུང་ཟད་སྤྲོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་རྣམ་བདེན་པར་བཤད་མི་རུང་སྟེ། 24-4-20b བརྒྱད་སྟོང་དོན་བསྡུས་སོགས་དེས་མཛད་པའི་བསྟན་བཅོས་དུ་མ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར། རྣམ་བཅས་པར་བཤད་པ་ཙམ་གྱིས་རྣམ་བདེན་པར་མི་འགྲུབ་སྟེ། མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ་རྣམས་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཞན་གྱིས་བརྟགས་པའི་མཐའ་མི་འཐད་པ་དང་། འགྲེལ་པ་དེའི་དོན་བསམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། བོད་ཀྱི་གྲུབ་མ
【現代漢語翻譯】 爲了損害。因此，顯現在識官面前的，是色等（gzugs la sogs pa，色等）的形象，而不是色等（gzugs la sogs pa，色等）本身。形象的產生之因僅僅是微塵（rdul phran），而不是粗大之物。因為不是微塵的粗大之物，所以不是實在的物體。如果粗大之物是實在的物體相違背，那麼山等（ri bo la sogs pa，山等）就不會產生阻礙的作用，這難道不是荒謬的嗎？ 這也是毗婆沙宗（bye brag pa，分別說部）的觀點，已經被經部宗（mdo sde pa，經量部）駁斥了。因此，與毗婆沙宗（bye brag pa，分別說部）主張的八種實物微塵不同，經部宗（mdo sde pa，經量部）認為外境的實相僅僅存在於四種微塵之中，這是確定的。 第二，凡是實在的物體，就一定不是由微塵聚集而成的，因為每一個微塵之間沒有相互聚集和接觸的概念。例如，當一個水微塵與另一個水微塵聚集時，它們聚集后不會產生另一個實在的物體。 為什麼沒有聚集的概念呢？因為在形成粗大之物時，極微（rdul phra rab，極微）之間沒有相互接觸的原因。這就是所要表達的意思。那麼，粗大之物形成與未形成之間有什麼區別呢？區別在於，對於顯現事物的識（don snang gi rnam par shes pa，義顯現識），事物是否產生形象（don gyi rnam par gtod mi gtod，義之形象生與不生）。 第十九個問題： 第十九個問題：如果這部論著的觀點必須與陳那（Phyogs glang，陳那）父子（Yab sras，父子）的觀點一致，那麼《般若心要集》（ye shes snying po kun btus，智心總攝）的註釋中說陳那是隨相派（rnam bcas pa，具相派），這該如何解釋呢？註釋中說：『具相派是導師陳那（Phyogs kyi glang po，方象）等的主張，通過其他形象的力量來顯示，正如所說：內部所知的自性，是外境顯現的任何事物，不是事物等等，說是六識聚。』 現在藏人（bod rnams，藏人）強調『是事物』這個詞，顯然是不理解。』對於這個問題，有直接的回答和一些闡述。首先，不能說陳那是真相唯識派（rnam bden pa，真唯識派）， 因為這與他所著的《八千頌攝義》（brgyad stong don bsdus，八千頌義集）等眾多論著相矛盾。僅僅說他是隨相派（rnam bcas pa，具相派）並不能證明他是真相唯識派（rnam bden pa，真唯識派），就像隨經行中觀派（mdo sde spyod pa'i dbu ma pa，經部行中觀派）一樣。第二部分分為兩點：其他人所推測的極端不合理，以及思考註釋的含義。第一點是，藏人的觀點...
【English Translation】 For the sake of harm. Therefore, what appears directly to the sense consciousness is the appearance of forms, etc. (gzugs la sogs pa, forms, etc.), not the actual forms, etc. (gzugs la sogs pa, forms, etc.). The cause of the creation of the appearance is only atoms (rdul phran), not gross matter. Since what is gross is not atomic, what is gross and material, not atomic, does not exist. If it is contradictory for what is gross to be material, then wouldn't it be absurd that mountains, etc. (ri bo la sogs pa, mountains, etc.) would not perform the function of obstruction? This is also the view of the Vaibhashika school (bye brag pa, Specificists), which has already been refuted by the Sautrantika school (mdo sde pa, Sutra school). Therefore, differing from the Vaibhashika school (bye brag pa, Specificists), which asserts eight material substances, the Sautrantika school asserts that the reality of external objects exists only in the four atoms, and this is certain. Secondly, whatever is material is necessarily not made up of aggregated atoms, because there is no concept of mutual aggregation and contact between each individual atom. For example, when one water atom aggregates with another water atom, there is no other material object that arises from the aggregation of the two. Why is there no concept of aggregation? Because the reason why subtle particles (rdul phra rab, subtle particles) do not touch each other when forming gross matter. This is the meaning of what is being said. So, what is the difference between gross matter being formed and not being formed? The difference lies in whether or not the consciousness that perceives objects (don snang gi rnam par shes pa, consciousness that perceives objects) creates the appearance of the object (don gyi rnam par gtod mi gtod, whether or not the object creates the appearance). Nineteenth Question: Nineteenth Question: If the intention of this treatise must be consistent with the views of Dignāga (Phyogs glang, Dignāga) and his son (Yab sras, son), how can it be explained that the commentary on the 'Essence of Wisdom Collection' (ye shes snying po kun btus, Essence of Wisdom Collection) describes Dignāga as a proponent of aspects (rnam bcas pa, with aspects)? The commentary states: 'The proponent of aspects is the assertion of teachers such as Dignāga (Phyogs kyi glang po, Elephant of Direction), who show it through the power of other aspects, as it is said: The nature of inner knowable objects is whatever appears as external objects, not objects, etc., and it speaks of the six aggregates of consciousness.' Nowadays, Tibetans (bod rnams, Tibetans) emphasize the word 'is objects,' which is clearly a misunderstanding.' There is a direct answer and some elaboration to this question. First, it cannot be said that Dignāga is a proponent of true aspects (rnam bden pa, true aspects), because this contradicts the many treatises he authored, such as the 'Compendium of the Eight Thousand Verses' (brgyad stong don bsdus, Compendium of the Eight Thousand Verses). Merely saying that he is a proponent of aspects (rnam bcas pa, with aspects) does not prove that he is a proponent of true aspects (rnam bden pa, true aspects), just like the Madhyamikas who follow the Sutras (mdo sde spyod pa'i dbu ma pa, Madhyamikas who follow the Sutras). The second part is divided into two points: the extremes speculated by others are unreasonable, and contemplating the meaning of the commentary. The first point is that the views of the Tibetans...
ཐའི་རྣམ་དབྱེ་བྱེད་པ་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རལ་གྲི་དཔོན་སློབ་ལ་སོགས་པ་ལ་ལ་དག དབུ་མ་ཐལ་རང་གཉིས་ལ་སྲོལ་འཛིན་གྱི་སློབ་དཔོན་དང་། སྲོལ་འབྱེད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་སོ་སོ་བ་ཡོད་པ་བཞིན་དུ། རྣམ་བདེན་རྫུན་གཉིས་ལའང་དེ་ལྟར་ཡོད་པ་ཞིག་དགོས་སོ་སྙམ་དུ་རློམ་ནས། ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་རྣམ་བདེན་པ་དང་། ཚད་མའི་མདོ་དེའི་གཞུང་དུ་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་བདེན་བརྫུན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པ་དག་གི་ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའི་ཐེམ་སྐས་ཀྱི་རིམ་པ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། གྲུབ་མཐའ་སོ་སོ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། དམིགས་པ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །མི་དམིགས་པ་ནི་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །མི་དམིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སུ། །མི་དམིགས་པ་ནི་རབ་ཏུ་སྐྱེ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལས་གཞན་དུ་ན་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ཆོས་ཅན། བྱམས་པ་དང་ཐོགས་མེད་མཆེད་ཀྱི་གཞུང་ཐ་ན་ཉི་ཤུ་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ཙམ་ཞིག་གི་གོ་རང་རྒྱུད་ལ་མ་སྐྱེས་པར་ཐལ། རྣམ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་མདོ་སྡེ་པ་བཞིན། འདོད་ན། རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པའི་གཞུང་རྩོམ་པར་བྱེད་པའི་སློབ་དཔོན་ཡིན་པ་ཉམས་སོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཐལ་བ་བཟློག་པར་དཀའོ། །སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ལ་རྣམ་བརྫུན་པའི་ལྟ་བ་འཁྲུངས་པ་དེ་ལྟ་ནའང་། ཚད་མའི་མདོར། རྣམ་བརྫུན་གྱི་ལྟ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་གསལ་པོར་གསུངས་པ་ 24-4-21a མེད་དོ། །ཞེས་པ་ཙམ་ཞིག་འཆད་པར་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། དོན་མིན་ཞེས་དམིགས་པ་བརྟག་པའི་གཞུང་གི་ཡི་གེའི་དོན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ལ་སྒྲུབ་བྱེད་མེད་ཅིང་གནོད་བྱེད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ངོར་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་མི་འགྲུབ་ཅིང་། མདོ་སྡེ་པའི་ངོར་བསྒྲུབ་བྱ་གྲུབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནོད་བྱེད་ནི། རང་གི་འགྲེལ་པ་དང་འགལ་ཞིང་རིགས་པས་གནོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ནང་གི་ཤེས་བྱའི་ཞེས་སོགས་ཀྱི་རང་འགྲེལ་ལས། ནང་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་དོན་དུ་བགྲང་བ་དང་། དེ་ལས་སྐྱེས་པས་ཆོས་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ནང་ན་ཡོད་པ་ཁོ་ན་དམིགས་པའི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་དོན་བསྡུ་ལས། དེ་ལྟར་ན་ནང་གི་དམིགས་པ་ནི་ཆོས་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཡུལ་ཉིད་དུ་འཐད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རིགས་པའི་གནོད་བྱེད་ནི། རྣམ་ཤེས་ངོ་བོའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་ཚིག་རིགས་རྐྱང་པ་ལ་བསམས་ནས། དོན་མིན་ཞེས་སྦྱར་བར་སྣང་མོད་ཀྱང་། རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་མདོ་སྡེ་པའི་ངོར། དེ་རྐྱེན་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པའི་ཁྱབ་པ་འགལ་བར་འགྱུར་བས་སོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། གཞུང་དེར་དོན་ཞེས་པ་ནི་དམིགས་པའི་རྐྱེན་དང་། དོན་སྣང་གི་ཤེས་པའི་ཡ
【現代漢語翻譯】 有些人自詡為能區分宗派者，認為如同至尊者（Bhagavan）和導師（acharya）如戒護（Śīlabhadra）等，中觀宗（Madhyamaka）有自續派（Svātantrika）和應成派（Prāsaṅgika）的立宗導師和各自的立宗論著一樣，唯識宗（Yogācāra）也需要有安立真（satya）和假（asatya）的導師和論著。因此，他們說陳那（Dignāga）是安立真的一派，並且這樣主張《量論》（Pramāṇasamuccaya）的宗義。但這並不合理，因為真和假僅僅是瑜伽行者進入勝義諦之海的階梯，而不是不同的宗派。正如經中所說：『依賴於所緣境，無所緣境得以生起；依賴於無所緣境，無所緣境得以生起。』否則，陳那尊者，作為法稱（Dharmakīrti）的老師，就不應不理解慈氏（Maitreya）和無著（Asaṅga）兄弟的論著，哪怕只是《二十頌》（Viṃśikā）的釋論。因為他是安立真的一派，就像經量部（Sautrāntika）一樣。如果承認這一點，那麼他作為瑜伽行者的論師的身份就會喪失，這個過失難以避免。即使陳那尊者持有安立假的觀點，在《量論》中也沒有明確闡述安立假的觀點的理路，所以只能這樣解釋。 第二點，『非義』（don min）並非指所緣境觀察論著的字面意思，因為沒有證據支援這種說法，而且有妨害。首先，對於說一切有部（Sarvāstivāda）來說，『能知』（śes）是不成立的，而對於經量部來說，所要證明的已經成立。妨害是，這與自己的解釋相矛盾，並且受到理證的妨害。首先，在自己的解釋『內在的所知』等中說：『內在的識被認為是義，並且由於它從那裡產生，因此具有兩種性質，所以只有內在的才是所緣的俱有緣。』在總結其意義時說：『這樣，內在的所緣具有兩種性質，因此作為境是合理的。』理證的妨害是，僅僅思考『自性識』（rang gi shes）這個詞，就似乎將『非義』（don min）與之聯繫起來，但這並不合理。如果是這樣，那麼對於經量部來說，『因此它也是俱有緣』（de rkyen nyid kyang yin phyir ro）這個周遍關係就會相違。那麼，應該如何理解呢？該論著中的『義』（don）指的是所緣的俱有緣，以及義顯現的識的...
【English Translation】 Some people, claiming to be able to distinguish between tenets, think that just as the Blessed One (Bhagavan) and teachers (acharya) such as Śīlabhadra, the Madhyamaka school has Svātantrika and Prāsaṅgika with their respective teachers who establish the tenets and their respective treatises, so too the Yogācāra school needs to have teachers and treatises that establish truth (satya) and falsehood (asatya). Therefore, they say that Dignāga is of the party that establishes truth, and they assert the tenets of the Pramāṇasamuccaya in this way. But this is not reasonable, because truth and falsehood are merely the steps for yogis to enter the ocean of ultimate truth, and not separate schools of tenets. As it is said in the sutra: 'Relying on an object of focus, a non-object of focus arises; relying on a non-object of focus, a non-object of focus arises.' Otherwise, the venerable Dignāga, as the teacher of Dharmakīrti, should not fail to understand the treatises of the brothers Maitreya and Asaṅga, even just the commentary on the Viṃśikā. Because he is of the party that establishes truth, like the Sautrāntika. If this is admitted, then his status as a teacher of Yogācāra will be lost, and this fault is difficult to avoid. Even if the venerable Dignāga held the view of establishing falsehood, there is no clear reasoning in the Pramāṇasamuccaya that establishes the view of establishing falsehood, so it is only appropriate to explain it in this way. Secondly, 'non-meaning' (don min) does not refer to the literal meaning of the treatise on examining objects of focus, because there is no evidence to support this claim, and there are objections. Firstly, for the Sarvāstivāda, 'knower' (śes) is not established, and for the Sautrāntika, what is to be proven is already established. The objection is that this contradicts one's own explanation and is harmed by reasoning. Firstly, in one's own explanation 'inner knowable' etc., it says: 'The inner consciousness is considered as meaning, and because it arises from there, it has two qualities, so only the inner is the co-operative condition of the object of focus.' In summarizing its meaning, it says: 'Thus, the inner object of focus has two qualities, so it is reasonable as an object.' The harm of reasoning is that, merely thinking about the word 'self-nature consciousness' (rang gi shes), it seems to connect 'non-meaning' (don min) with it, but this is not reasonable. If that were the case, then for the Sautrāntika, the pervasion 'therefore it is also a co-operative condition' (de rkyen nyid kyang yin phyir ro) would be contradictory. So, how should it be understood? The 'meaning' (don) in that treatise refers to the co-operative condition of the object of focus, and the consciousness of the appearance of meaning...
ུལ་ལ་འཆད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་མཚན་གཞི་ལ་མི་མཐུན་པ་བཞི་སྟེ། རྡུལ་ཕྲན་དང་། རགས་པ་དང་། རྡུལ་ཕྲན་གྱི་རྣམ་པ་དང་། རགས་པའི་རྣམ་པ་དེ་ཡིན་ཞེས་འདོད་པ་རྣམས་སོ། །དང་པོ་གཉིས་བཀག་པའི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་གཉིས་ཀ་ཡང་། །བློ་ཡི་ཡུལ་དུ་མི་རུང་ངོ་། །ཞེས་པའོ། །གསུམ་འགོག་པ་ནི། རྡུལ་ཕྲན་རྣམ་པ་རྣམ་རིག་གོ །དོན་མིན་ཞེས་པའོ། །བཞི་པ་རེ་ཤིག་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་པ་ནི། ཁ་ཅིག་འདུས་པའི་རྣམ་པ་དག །སྒྲུབ་པ་ཡིན་པར་འདོད་པར་བྱེད། །ཅེས་པའོ། །འོ་ན་སེམས་ཙམ་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་ཅི་ཞེ་ན། ནང་གི་ཞེས་སོགས་སོ། ། 24-4-21b ༄། །དྲི་བ་ཉི་ཤུ་པ། དྲི་བ་ཉི་ཤུ་པ། གཞུང་ལུགས་ཁུངས་ཐུབ་མ་ནས་བཤད་པའི་དབུ་མའི་དབྱེ་བ་ལ་ཐལ་རང་གཉིས་ལས་གཞན་ཡོད་དམ་མེད། ཅེས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་ཀྱི་ལན་དང་། རྣམ་པར་སྤྲོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སློབ་དཔོན་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ་དང་། རང་གི་བརྟགས་པའོ། །དང་པོ་ནི། གཞུང་ཕྱི་མོའི་དབུ་མར་གྱུར་པའི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ནི། དེ་གཉིས་པ་གང་རུང་མ་ཡིན་པའི་དབུ་མའོ། །ཞེས་གསུང་ལ། གཞན་དག་ན་རེ། དེ་དག་གི་དགོངས་པའང་ཐལ་འགྱུར་དུ་གནས་ཏེ། དེར་མི་གནས་ན་དབུ་མར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཟེར་བ་དེ་དག་གི་ལྟར་ན། དབུ་མ་པ་ལ་ཐལ་འགྱུར་བས་ཁྱབ་པར་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། སྤྱིར་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་བཞི་ཀས་རང་རང་གི་ལྟ་བ་དབུ་མར་ཁས་ལེན་ནོ། །ཞེས་གྲགས་ཀྱང་། དེས་དྲི་བ་འདིའི་ཞེ་འདོད་རྫོགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་བཞིའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་དབུ་མ་པ་ལ་བརྩམས་ནས་དྲིས་པས་སོ། །དེ་ལ་ནི་དེ་གཉིས་གང་རུང་མ་ཡིན་པ་གཞུང་ཁུངས་མ་ནས་དབུ་མ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ངེས་པ་ཡོད་དེ། དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་བསྟན་བཅོས་བཞིན་ནོ། །འདི་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་བཞིའི་ནང་ནས་སེམས་ཙམ་དུ་སྨྲ་བའི་གྲུབ་མཐར་ཁས་ལེན་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནི། ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་སྣང་བ་གང་ཡིན་ཐམས་ཅད་སེམས་སུ་ཁས་ལེན་པའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ལ། འདིར་ནི་ཇི་སྐད་དུ། དེ་ལ་གཉིས་པོ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྟོང་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གསལ་བར་གསུངས་ལ། སེམས་ཙམ་ལས་མ་བརྒལ་ན། གཉིས་སྟོང་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་འབྱུང་ས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྣམ་པར་སྤྲོས་ནས་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། གཉིས་པོ་གང་རུང་མ་ཡིན་པའི་དབུ་མའི་མཚན་གཞི་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་ཅིག་གསལ་པོར་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེ་ནས་ཕལ་ཆེར་སྤྲོ་བའི་ཚུལ་ 24-4-22a མདོ་ཙམ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་ནི། དབུ་མའི་བསྟན་བཅོས་ཀུན་གྱི་རྩེ་མོར་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། ངེས་དོན་ཀུན་གྱི་བླ་མ་གཅིག་བསྟན་
【現代漢語翻譯】 正在討論外境。關於它的基礎有四種不同的觀點：微塵、粗大、微塵的形態和粗大的形態。那些認為存在這些形態的人們。首先，總結前兩者的否定意義：『因此，這兩種外境，都不能成為意識的對象。』這是它的意思。否定第三種觀點：『微塵的形態是識。』意思是它不是實在的。對於第四種觀點，暫時保持中立：『有些人認為，聚合的形態是可以被證實的。』 那麼，唯識宗（Cittamatra）自己的觀點是什麼呢？『內在的』等等。 第二十個問題 第二十個問題：從可靠的經論來源來看，中觀（Madhyamaka）的分類除了應成派（Prasangika）和自續派（Svatantrika）之外，還有其他的嗎？答案分為兩部分：直接回答和詳細闡述。第一部分又分為兩部分：早期學者的觀點和自己的分析。首先是早期學者的觀點：那些成為根本中觀的經和論，不是這二者中的任何一個。』他們這樣說。其他人說：『他們的意圖也停留在應成派中，如果不是這樣，就不能成為中觀。』按照這些人的觀點，應成派似乎涵蓋了所有的中觀派。第二是自己的分析：一般來說，所有四種宗義都承認自己的觀點是中觀。』雖然如此宣稱，但這並沒有完全回答這個問題，因為這個問題是關於四種宗義區分下的中觀派。對於這個問題，確實存在並非應成派或自續派，而是從可靠的經論來源中被明確稱為中觀派的情況，例如《辨中邊論》（Madhyantavibhaga）。如果有人問：『這部論典不是被四種宗義中的唯識宗所接受嗎？』答案是否定的。被稱為唯識宗的含義是：凡是承認所有顯現為外境的事物都是心的宗義。而在這裡，正如所說：『其中沒有二者。』清楚地闡述了空性的真諦，即能取和所取二者皆空。如果不能超越唯識，就不會有產生二空真諦的基礎。第二部分是詳細闡述，分為兩部分：清楚地識別出一個與這二者都不相同的中觀基礎，並且大致展示其擴充套件的方式。 首先，《大乘經莊嚴論》（Mahayana-sutralamkara）是所有中觀論典中最頂級的，因為它闡述了一個究竟的真諦。
【English Translation】 The external realm is being discussed. Regarding its basis, there are four different views: atoms, gross matter, the form of atoms, and the form of gross matter. Those who assert the existence of these forms. First, summarizing the negation of the first two: 'Therefore, both of these external realms cannot be objects of consciousness.' That is its meaning. Negating the third view: 'The form of atoms is consciousness.' Meaning it is not real. Regarding the fourth view, remaining neutral for the moment: 'Some assert that the form of aggregation can be proven.' So, what is the Cittamatra's (Mind-Only School) own view? 'The internal' and so on. Twentieth Question Twentieth Question: From reliable scriptural sources, are there divisions of Madhyamaka (the Middle Way) other than Prasangika (Consequentialist) and Svatantrika (Autonomist)? The answer is in two parts: a direct answer and a detailed explanation. The first part is divided into two: the views of earlier scholars and one's own analysis. First, the views of earlier scholars: 'Those sutras and treatises that are the fundamental Madhyamaka are not either of these two.' They say this. Others say: 'Their intention also remains within Prasangika; if it were not so, it could not be Madhyamaka.' According to these people, it seems that Prasangika encompasses all Madhyamikas. Second is one's own analysis: 'Generally, all four philosophical schools assert that their own view is Madhyamaka.' Although it is claimed, this does not fully answer the question, because the question is about the Madhyamaka within the divisions of the four philosophical schools. For that, there is indeed a case where it is neither Prasangika nor Svatantrika, but is definitely called Madhyamaka from reliable scriptural sources, such as the Madhyantavibhaga (Distinguishing the Middle from the Extremes). If someone asks, 'Isn't this treatise accepted by the Cittamatra school among the four philosophical schools?' The answer is no. The meaning of being called Cittamatra is: any philosophical school that accepts that all phenomena appearing as external objects are mind. And here, as it is said: 'There are not two in it.' It clearly elucidates the truth of emptiness, that both the grasper and the grasped are empty. If one cannot transcend Cittamatra, there will be no basis for the arising of the truth of the two emptinesses. The second part is the detailed explanation, divided into two parts: clearly identifying a Madhyamaka basis that is different from both of these, and roughly showing the manner of its expansion. First, the Mahayana-sutralamkara (The Ornament of the Great Vehicle Sutras) is the topmost of all Madhyamaka treatises, because it teaches one ultimate truth of all definitive meanings.
བྱའི་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སྟོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཡིན་པར་ཀུན་གྱིས་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཐལ་རང་གི་གཞུང་ལུགས་གཉིས་པོ་གང་དུ་ཡང་མི་གནས་ཏེ། ཐལ་རང་གི་སྲོལ་དང་པོར་འབྱེད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱང་མ་ཡིན། ཐལ་རང་གི་སྲོལ་འབྱེད་སོ་སོའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐལ་རང་གི་སྲོལ་གཉིས་ནི་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས་ཕྱེ་བའི་ལམ་སྲོལ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་གྱི། བྱམས་པ་དང་ཐོགས་མེད་ཀྱི་ཕྱེ་བའི་ལམ་སྲོལ་ལ་དེ་གཉིས་སུ་སུས་ཀྱང་ཕྱེ་བ་མེད་ཅིང་། འབྱེད་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་འདིར། རང་སྟོང་གི་ཚུལ་གསལ་བར་མ་གསུངས་ཤིང་། གཞན་སྟོང་གི་ཚུལ་གསལ་བར་གསུངས་པས། ཐལ་རང་གཉིས་དང་ལྟ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་ཚུལ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་སོགས་བར་པ་གཉིས་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དང་དེར་ནི་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། འདིར་ནི་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་བསྒྲུབས་ཤིང་། དམན་པའི་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ཀྱི་གོ་མི་ཆོད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐལ་རང་གི་དབྱེ་བ་ནི་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་དགོངས་པ་རང་སྟོང་གི་ཚུལ་དུ་འགྲེལ་ཚུལ་རྐྱང་པ་ལས་ཕྱེ་བའི་དབྱེ་བ་ཡིན་གྱི། རིགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་གོ་ཆོད་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤིང་རྟ་ཆེན་པོ་དཔལ་ལྡན་ཆོས་སྐྱོང་ཞབས་ཀྱི་གཞུང་ཕྱི་མོའི་དབུ་མ་ཇི་ལྟར་བཀྲལ་བའི་སྲོལ་དེ་ཐལ་རང་གང་རུང་དུ་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐལ་རང་གཉིས་ནི་ལྟ་བ་གཏན་ལ་འབེབས་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་མ་གཏོགས། མཐར་ཐུག་གི་ལྟ་བའི་འཇོག་མཚམས་ 24-4-22b ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་བདེན་བརྫུན་དང་མི་འདྲ་སྟེ། དེ་གཉིས་ནི་བྱམས་པའི་གཞུང་ན་གསལ་བར་བཞུགས་ལ། འདི་གཅིག་གི་ཐ་སྙད་ལྟ་ཅི་སྨོས། དོན་གྱི་ལྟ་བ་འཇོག་མཚམས་ཀྱི་རིམ་པ་ཙམ་ཡང་གཞུང་ཕྱི་མོའི་དམ་མ་ནས་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་དེའི་དབྱེ་བ་གོ་ཆོད་པོ་ཚད་ལྡན་གྱི་གཞུང་ལུགས་ནས་འབྱུང་བ་ནི་གཉིས་ཏེ། རྗེ་བཙུན་བྱམས་པའི་གཞུང་ལུགས་ལས་གསལ་བར་བྱུང་བའི་དབུ་མ་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱི་གཞུང་ལས་བྱུང་བའི་དབུ་མའོ། །དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་འབྱེད་གཉིས་གཉིས་ཏེ། རང་སྟོང་དུ་འགྲེལ་བ་དང་། གཞན་སྟོང་དུ་འགྲེལ་བའོ། །བྱམས་པའི་གཞུང་རང་སྟོང་དུ་བཀྲལ་བའི་བྱེད་ཚད་ལྡན་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། འཕགས་སེང་གི་འགྲེལ་པའོ། །དེ་གཞན་སྟོང་གི་ཚུལ་དུ་འགྲེལ་བ་ནི་ཐོགས་མེད་མཆེད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་ལ། དངོས་སུ་ནི་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་ཞི་བས་མཛད་དོ། །ལུགས་ཕྱི་མ་ལས་རང་སྟོང་གི་ཚུལ་དུ་འགྲེལ་བྱེད་ནི་ཐལ་རང་གཉིས་སོ། །གཞན་སྟོང་གི་ཚུལ་དུ་འགྲེལ་བྱེད་ནི་འཇིགས་མེད་དཔལ་ལྡན་ཆོས་སྐྱོང་
【現代漢語翻譯】 因為大家都一致認為，此論典是以鳥王（Garuda，金翅鳥）為首要而宣講的教義，所以它不屬於自續派（Svatantrika，自續中觀派）和應成派（Prasangika，應成中觀派）中的任何一個。它不是最初區分自續派和應成派傳統的論典，也不是追隨自續派和應成派各自傳統的論典。自續派和應成派這兩個傳統，是從龍樹（Nagarjuna）的道路中產生的。彌勒（Maitreya）和無著（Asanga）的道路中，沒有人區分這兩者，如果區分就太過分了。而且，在此《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中，沒有明確闡述自空（rangtong，自性空）的觀點，而是明確闡述了他空（shentong，他性空）的觀點。因此，它與自續派和應成派在確立見解的方式上是不同的。即便如此，它也並非與《現觀莊嚴論》（Abhisamayalankara）等中間論典毫無差別，因為在那些論典中，最終宣說了三乘（triyāna，聲聞乘、緣覺乘、菩薩乘），而在此處，最終確立了一乘（ekayāna，唯一乘），並解釋說小乘的無餘涅槃（nirvana）並不究竟。 其次，自續派和應成派的區別，僅僅是從解釋龍樹觀點的自空方式上區分出來的，並不是宗派的區別。因為偉大的車乘論師吉祥護法（Shantarakshita）如何解釋根本中觀（Mūlamadhyamakakārikā）的傳統，並沒有包含在自續派和應成派中的任何一個。自續派和應成派的區別，除了在確立見解的方式上略有不同之外，在最終見解的安立上並沒有區別。這與唯識宗（Vijnanavada）的真假二相不同，因為那兩個相在彌勒的論典中明確存在，更不用說這個論典的術語了。甚至在根本論典中也沒有提到見解安立次第的任何內容。因此，從有價值的、標準的論典中產生的區別有兩種：從至尊彌勒的論典中明確產生的 Madhyamaka，以及從龍樹的論典中產生的 Madhyamaka。而且，每一個都有兩位車乘論師來解釋：解釋為自空和解釋為他空。彌勒的論典中，唯一有資格解釋為自空的是《現觀莊嚴論》，即聖獅子（Haribhadra）的註釋。將其解釋為他空觀點的是無著兄弟的思想，實際上是由寶生寂（Ratnakara Shanti）所著。在後一種傳統中，解釋為自空的是自續派和應成派，解釋為他空的是無畏吉祥護法（Jigme Palden Chokyong）。
【English Translation】 Because everyone agrees that this treatise is taught primarily by the Lord of Birds (Garuda), it does not belong to either the Svatantrika (Autonomy School) or Prasangika (Consequence School). It is not the first treatise to distinguish the Svatantrika and Prasangika traditions, nor does it follow the respective traditions of the Svatantrika and Prasangika. These two traditions of Svatantrika and Prasangika arose from the path of Nagarjuna. In the path of Maitreya and Asanga, no one distinguished between the two, and it would be too extreme to distinguish them. Moreover, in this Ratnagotravibhāga, the view of self-emptiness (rangtong) is not clearly explained, but the view of other-emptiness (shentong) is clearly explained. Therefore, it differs from the Svatantrika and Prasangika in the way of establishing views. Even so, it is not without difference from the intermediate treatises such as the Abhisamayalankara, because in those treatises, the three vehicles (triyāna) are ultimately taught, while here, the one vehicle (ekayāna) is ultimately established, and it is explained that the Hinayana's nirvana without remainder is not ultimate. Secondly, the distinction between Svatantrika and Prasangika is merely a distinction drawn from the way of explaining Nagarjuna's view of self-emptiness, not a distinction of sects. Because how the great chariot master Shantarakshita explained the Mūlamadhyamakakārikā does not belong to either Svatantrika or Prasangika. The difference between Svatantrika and Prasangika is only slightly different in the way of establishing views, but there is no difference in the ultimate establishment of views. This is different from the true and false aspects of Vijnanavada, because those two aspects are clearly present in Maitreya's treatises, let alone the terminology of this treatise. Even the order of establishing views is not mentioned in the root text. Therefore, there are two distinctions that arise from valuable, standard treatises: the Madhyamaka that clearly arises from the treatises of the venerable Maitreya, and the Madhyamaka that arises from the treatises of Nagarjuna. Moreover, each has two chariot masters to explain: explaining as self-emptiness and explaining as other-emptiness. In Maitreya's treatises, the only one qualified to explain as self-emptiness is the Abhisamayalankara, that is, the commentary of Haribhadra. What explains it as the view of other-emptiness is the thought of the Asanga brothers, and in reality it was written by Ratnakara Shanti. In the latter tradition, what explains as self-emptiness are the Svatantrika and Prasangika, and what explains as other-emptiness is Jigme Palden Chokyong.
ཞབས་སོ། །འོ་ན་དབུ་མ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་གང་། ལྟ་བ་དེ་གཉིས་ཀས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་འཇོམས་ནུས་པའི་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་དམ་མེད་ཅེ་ན། བྱམས་ཆོས་ལས་འབྱུང་བའི་ལྟ་བའི་ཡུལ་ནི། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྟོང་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ། །ལུགས་གཉིས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཉིད་དོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་རང་རང་སོ་སོའི་གཞུང་ལས་བརྗོད་བྲལ་དུ་བཤད་ཀྱི། བརྗོད་བཅོས་སུ་བཤད་པ་གཅིག་ཀྱང་མེད་དོ། །དེ་དང་དེ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ལ་ནི་ལྟ་བ་དེ་གཉིས་ 24-4-23a ཀས་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་འཇོམས་ནུས་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཉིས་ཀས་ཀྱང་མཚན་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་མཐའ་དག་གི་ས་བོན་དྲུངས་འབྱིན་པར་ནུས་པར་ཚད་ལྡན་གྱི་གཞུང་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དབང་བཞི་པའི་ལྟ་བ་བཞིན་ནོ། །ལྟ་བ་དེ་གཉིས་གཏན་ལ་འབེབས་ཚུལ་མི་འདྲ་སྟེ། ལུགས་དང་པོས་ནི་ཐོག་མར་སྣང་བ་སེམས་སུ་བསྒྲུབས་པས་གཟུང་བ་ཀུན་བཏགས་ཁེགས། དེ་ནས་སེམས་སྒྱུ་མར་བསྒྲུབས་པས་འཛིན་པ་ཀུན་བཏགས་ཁེགས། དེ་ནས་སྒྱུ་མ་བརྗོད་བྲལ་དུ་བསྒྲུབས་པས་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཁེགས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཐབས་ནི་གཉིས་ཏེ། ཕར་ཕྱིན་གྱི་ཐེག་པ་ལས་འབྱུང་བ་དང་། བླ་ན་མེད་པའི་ཐེག་པ་ལས་འབྱུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་ཡིན་ཅིང་། གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཨེ་ཝཾ་རྣམ་པ་བདེ་ཆེན་པོ། །དབང་ལས་ཡང་དག་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །འདི་སེམས་ཙམ་གྱི་ལྟ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན་ནི། བླ་མེད་ཀྱི་ཐེག་པ་སྤྱི་དང་། ཁྱད་པར་དཔལ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། གསང་བ་འདུས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་དང་། དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེའི་གཞུང་ནས་འབྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས་དང་། ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པའི་མན་ངག་ནས་འབྱུང་བའི་འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་ཀྱི་ལྟ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་སྤྲོས་པ་མེད་པའི་མན་ངག་ནས་འབྱུང་བའི་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་རྣམས་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འཇིགས་མེད་ཆོས་སྐྱོང་ཞབས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དག་གིས་ནི། 24-4-23b དབུ་མའི་ཚུལ་འདི་ལ་ཆེས་ཤིན་ཏུ་བག་ཡོད་པར་བྱའོ། ། ༄། །དྲི་བ་ཉེར་གཅིག་པ། དྲི་བ་ཉེར་གཅིག་པ། མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་འཐད་དམ་མི་འཐད་ཅེས་པའི་ལན་ནི། ཁུངས་ཐུབ་ཀྱི་གཞུང་ནས་ཐ་སྙད་གསལ་པོ་མི་འབྱུང་ཡང་བརྡ་ཆད་འདི་ནི་དབུ་མ་པ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཤིང་རྟའི་སྲོལ་ཇི་ལྟར་ཕྱེ་བའི་ཚུལ་གྱི་རྣམ་གཞག་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཐ་སྙད་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་པས། ངེས་པར་འཐད་དོ། །དེ་ཡང་རྒྱས་པར་ཕྱེ་ན། རྣལ
【現代漢語翻譯】 尊者，那麼兩種中觀（དབུ་མ་）的見解有什麼區別？這兩種見解在摧毀所知障（ཤེས་སྒྲིབ་）的種子方面，有區別嗎？ 從彌勒五論（བྱམས་ཆོས་）中產生的見解的對象是：空離能取所取二者的真如（དེ་ཁོ་ན་ཉིད་）。 從第二種體系中產生的見解是：一切法自性皆空（རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཉིད་）。 這兩種見解都在各自的論典中被描述為不可言說（བརྗོད་བྲལ་），沒有一個是可言說的（བརྗོད་བཅོས་）。 對於證悟它們的智慧來說，這兩種見解在摧毀所知障的種子方面沒有區別，因為有可靠的論典說，二者都能徹底根除一切名相執著的分別念（མཚན་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་）的種子。例如四灌頂（དབང་བཞི་པ་）的見解。 這兩種見解的確定方式不同：第一種體系首先確立顯現為心（སྣང་བ་སེམས་སུ་བསྒྲུབས་པས་），從而遮遣所取（གཟུང་བ་ཀུན་བཏགས་ཁེགས）。然後確立心為幻化（སེམས་སྒྱུ་མར་བསྒྲུབས་པས་），從而遮遣能取（འཛིན་པ་ཀུན་བཏགས་ཁེགས）。然後確立幻化為不可言說（སྒྱུ་མ་བརྗོད་བྲལ་དུ་བསྒྲུབས་པས་），從而遮遣對二無（གཉིས་མེད་）的智慧的名相執著（མཚན་མར་འཛིན་པ་ཁེགས་སོ）。 像這樣的二無智慧被稱為俱生智（ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་），實現它的方法有兩種：從波羅蜜多乘（ཕར་ཕྱིན་གྱི་ཐེག་པ་）中產生和從無上乘（བླ་ན་མེད་པའི་ཐེག་པ་）中產生。 第一種就是剛才所說的，第二種如是說：『誒 旺（ཨེ་ཝཾ།，E Vaṃ，E-vam，從...處），大樂之自性，從灌頂中如實了知。』 如果有人說這是唯識宗（སེམས་ཙམ་）的見解，那麼就等於誹謗了整個無上乘，特別是時輪金剛（དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་）的具一切殊勝相之空性（རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་），密集金剛（གསང་བ་འདུས་པ་）的菩提心金剛（བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་），喜金剛（དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་）的論典中產生的智慧，道果（ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་）的訣竅中產生的輪迴涅槃無別（འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་）的見解，以及極無戲論（ཤིན་ཏུ་སྤྲོས་པ་མེད་པ་）的訣竅中產生的自證智（རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་）。 因此，追隨吉美確吉旺波（འཇིགས་མེད་ཆོས་སྐྱོང་ཞབས་）的人們，對於中觀的這種方式，應當極其謹慎。 第二十一個問題： 第二十一個問題：『經部行中觀派（མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ་）』等術語是否合理？ 回答是：雖然可靠的論典中沒有明確出現這些術語，但這些術語是中觀派大師們如何開創各自宗風的特殊術語，因此必然是合理的。 如果詳細區分，則是...
【English Translation】 Venerable, then what is the difference between the views of the two Madhyamaka (དབུ་མ་)? Is there a difference in how these two views can destroy the seeds of the obscurations to knowledge (ཤེས་སྒྲིབ་)? The object of the view arising from the Five Treatises of Maitreya (བྱམས་ཆོས་) is: the Suchness (དེ་ཁོ་ན་ཉིད་) that is empty of both grasper and grasped. The view arising from the second system is: all phenomena are empty of their own nature (རང་གི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཉིད་). Both of these views are described as inexpressible (བརྗོད་བྲལ་) in their respective treatises, and none are described as expressible (བརྗོད་བཅོས་). For the wisdom that realizes them, there is no difference in the ability of these two views to destroy the seeds of the obscurations to knowledge, because reliable treatises say that both can completely eradicate the seeds of all conceptual thoughts of apprehending characteristics (མཚན་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་). For example, the view of the four empowerments (དབང་བཞི་པ་). The ways of establishing these two views are different: the first system first establishes appearance as mind (སྣང་བ་སེམས་སུ་བསྒྲུབས་པས་), thereby negating the grasped (གཟུང་བ་ཀུན་བཏགས་ཁེགས). Then it establishes mind as illusion (སེམས་སྒྱུ་མར་བསྒྲུབས་པས་), thereby negating the grasper (འཛིན་པ་ཀུན་བཏགས་ཁེགས). Then it establishes illusion as inexpressible (སྒྱུ་མ་བརྗོད་བྲལ་དུ་བསྒྲུབས་པས་), thereby negating the apprehension of characteristics in the non-dual (གཉིས་མེད་) wisdom. Such non-dual wisdom is called coemergent wisdom (ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་), and there are two ways to realize it: arising from the Paramita Vehicle (ཕར་ཕྱིན་གྱི་ཐེག་པ་) and arising from the Unsurpassed Vehicle (བླ་ན་མེད་པའི་ཐེག་པ་). The first is what was just said, and the second is as it is said: 'E Vam (ཨེ་ཝཾ།, E Vaṃ, E-vam, from...處), the nature of great bliss, is truly known from empowerment.' If someone says that this is the view of the Mind-Only school (སེམས་ཙམ་), then it would be equivalent to slandering the entire Unsurpassed Vehicle, especially the emptiness of all supreme aspects (རྣམ་ཀུན་མཆོག་ལྡན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་) of the Kalachakra (དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་), the bodhicitta vajra (བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་) of Guhyasamaja (གསང་བ་འདུས་པ་), the wisdom arising from the treatises of Hevajra (དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེ་), the view of the inseparability of samsara and nirvana (འཁོར་འདས་དབྱེར་མེད་) arising from the Lamdre (ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་) instructions, and the self-aware wisdom (རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་) arising from the extremely non-elaborate instructions. Therefore, those who follow Jikme Chokyi Wangpo (འཇིགས་མེད་ཆོས་སྐྱོང་ཞབས་) should be extremely cautious about this way of Madhyamaka. Twenty-first question: Twenty-first question: Are terms such as 'Madhyamaka Following the Sutra System (མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ་)' valid? The answer is: Although these terms do not appear explicitly in reliable treatises, these terms are special terms that define how the great Madhyamaka masters opened their respective traditions, so they must be valid. If we distinguish in detail, then...
་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པའི་ཐ་སྙད་ནི། དབུ་མའི་རྒྱན་ལས་གསལ་བར་གསུངས་ལ། འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཁས་ལེན་ཚུལ་གྱི་ཆ་ནས་མ་ཡིན་གྱི། ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའི་ཐེམ་སྐས་ཀྱི་རིམ་པར་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པ་ལྟར་ཁས་བླངས་པ་ལས་སོ། །ལེགས་ལྡན་འབྱེད་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པ་ལ། མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པའི་ཐ་སྙད་ནི། ལོ་ཙྪ་བ་ཆེན་པོ་ཡེ་ཤེས་སྡེའི་ལྟ་བའི་རྗེད་བྱང་ལས་འབྱུང་ལ། དེ་ཡང་རང་ལུགས་ལ་ཕྱི་དོན་ཁས་ལེན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་མ་ཡིན་གྱི། སེམས་ཙམ་གྱི་རིགས་པ་ལ་མ་བརྟེན་པར། བློ་རྣམ་བཅས་ཙམ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས་ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་པའོ། །འཇིག་རྟེན་གྲགས་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པའི་ཐ་སྙད་ནི། དུས་ཕྱིས་ཟླ་བའི་ཞབས་ཀྱི་གཞུང་འགྱུར་ཕྱིན་ཆད། བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་རང་རྒྱུད་པའི་དབུ་མ་པ་གཉིས་ཀྱི་མིང་སྔོན་ཆད་གྲགས་ཟིན་པ་དེ་ལ་དཔགས་ནས་རང་དགར་བཏགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་བདེན་པ་དང་པོའི་འཇོག་མཚམས་རྐྱང་པ་ཙམ་གྱིས་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་དབུ་མ་པ་གཞན་གཉིས་ཀྱང་དེར་ཐལ་བས་སོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། དབུ་མའི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཐོག་མར་འཇུག་པའི་ཚེ། གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་ 24-4-24a གཞན་གྱི་རིགས་པ་ལ་མ་བརྟེན་པར། འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ཉིད་ནས་དེར་འཇུག་པའོ། །འདྲི་པོའི་རྟོག་དཔྱོད་རྟ་བརྒྱའི་ཁ་ལོ་པས། །གང་དྲངས་ལན་འདེབས་བྱེད་པོ་ཚུལ་བཞིན་དུ། །ངེས་བསམས་འབེལ་གཏམ་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་འདི། །གཞུང་བརྒྱའི་པད་ཚལ་འབྱེད་པའི་གཉེན་གཅིག་ལགས། །གཞན་དང་མི་མཉམ་རྣམ་དཔྱོད་ཉི་མ་ཡིས། །རིགས་པར་སྤྲོས་པའི་སྣང་བྱེད་བགྲང་ཡས་ཀྱིས། །བརྟག་བྱའི་གནས་ལ་སོམ་ཉི་བསལ་གྱུར་ན། །རྣམ་དཔྱོད་ལག་པས་ཐོས་པའི་མཛོད་དུ་བཟུང་། །གྲུབ་ཟིན་བསྒྲུབས་དང་འགལ་དང་མ་ངེས་སོགས། །དཔྱོད་པར་འདོད་ན་སྒྲིན་མཛངས་ངག་གིས་རྒོལ། །ཚེར་མ་འབྱིན་བྱེད་ལུང་དང་རིགས་པ་ཡི། །ཉིན་བྱེད་སྣང་བ་མི་ཟད་འཆར་བར་འགྱུར། །རྟ་ཐུལ་གྱིས་ནི་ཚངས་ཆེན་ལ། །འབྱུང་ཆེན་གང་དུ་འགག་ཅེས་དྲིས། །མེས་པོར་རློམ་པའི་སྙེམས་པ་ཡི། །གཡོ་སྒྱུས་འབེལ་གཏམ་རླུང་ལ་བསྐུར། །ཤེད་བུ་སེར་སྐྱ་ལུང་རིགས་ཀྱི། །མཐུ་ཡོད་མིན་པས་རྒོལ་བ་ཡི། །ཡིད་འབིགས་བྱེད་པའི་ཚིག་གི་མདའ། །བརྒྱ་ཕྲག་འཕངས་པས་ངེས་པར་མནར། །དེ་དོན་བསམ་ནས་རྒོལ་བ་དང་། །ཕྱིར་རྒོལ་རྨོངས་དང་ཁྲོ་མེད་པར། །ཟབ་ཅིང་གསལ་བའི་གཏམ་བྱས་ནས། །ཐུབ་བསྟན་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་ཤོག །ཚིག་རྒྱན་རྒྱན་གྱི་གཞུང་བཞིན་རྩོམ་པ་དང་། །གཞུང་ལུགས་ལུགས་བརྒྱའི་སྲོལ་ནས་འཆད་པ་དང་། །ཤེས་འདོད་འདོད་པ་རྫོགས་པའི་རྩོད་པ་རྣམས། །གང་མཁས་མཁས་པ་འཇུག་པའི་སྒོ་ཡིན་ནོ། །འཆད་རློམ་དེ་ཀུན་རློམ་ཚིག་དབྱངས་སུ་ལེན། །རྩོད་ཚིག་སྨྲ་འདོ
【現代漢語翻譯】 瑜伽行中觀派（藏文：འབྱོར་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ，含義：實踐瑜伽的中觀派）的術語在《中觀莊嚴論》（梵文：Madhyamakālaṃkāra）中已明確闡述。這並非是從承認世俗諦的角度而言，而是像瑜伽行派一樣，承認進入勝義諦之海的階梯次第。 對於具足功德的解脫軍（梵文：Vimuktisena）師徒，經部行中觀派（藏文：མདོ་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ，含義：隨經部而行的中觀派）的術語出自大譯師益西德（藏文：ཡེ་ཤེས་སྡེ，含義：智慧軍）的見解筆記。這也不是因為自宗承認外境的緣故，而是不依賴唯識宗的理路，僅依賴有境識而進入勝義諦之海。 隨世俗名言中觀派（藏文：འཇིག་རྟེན་གྲགས་སྡེ་སྤྱོད་པའི་དབུ་མ་པ，含義：隨順世間名言的中觀派）的術語，是後來月稱論師（梵文：Candrakīrti）的論著翻譯之後，藏地的學者們參照先前已有的自續派中觀派二者的名稱而隨意安立的。這也不僅僅是因為安立第一諦的界限，否則其他兩個中觀派也會有同樣的過失。那麼，這是什麼原因呢？這是因為在最初進入中觀宗時，不依賴其他宗派的理路，而是僅從世間的名言而進入中觀宗。 對於提問者如百馬般的思辨駕馭者，以如理如實的方式回答問題的人，這 निश्चित（藏文，梵文天城體：निश्चित，梵文羅馬擬音：niścita，漢語字面意思：確定）的思考和雄辯的言辭，如同白晝般清晰，是開啟百部論典蓮園的唯一良友。 以無與倫比的智慧之日，以無數的理智之光芒，驅散對所考察之事的猶豫，那麼，就用智慧之手將所聞之法收藏起來。 如果想要辨析已成立、待成立、相違和不確定等，就用敏銳聰慧的言語進行辯論。那麼，拔除荊棘般的經文和理智之日的光芒，將會永不衰竭地顯現。 調馬師問大梵天（梵文：Mahābrahmā），『四大種（梵文：mahābhūta）在何處滅盡？』自詡為始祖的傲慢者，以虛偽的言辭敷衍了事。 以舍衛城（梵文：Śrāvastī）的貧士（梵文：Śreṣṭhin）般不具足經文和理智之力的辯論，以刺穿心意的言辭之箭，成百上千地射出，必定會感到痛苦。 思考其意義，在無有迷惑和嗔怒的情況下進行辯論和反駁，通過深刻而清晰的言談，愿能使釋迦牟尼佛（梵文：Śākyamuni）的教法興盛和發展。 像修辭學著作那樣創作華麗的辭藻，像百種論典的傳統那樣闡釋論著，像滿足求知者的願望那樣進行辯論，這些都是智者進入智慧之門的途徑。 自詡為講者，自詡為論者，只是在口頭上說說而已，辯論時卻想逃避。
【English Translation】 The terminology of Yogācāra-Madhyamaka is clearly stated in the Madhyamakālaṃkāra. This is not from the perspective of acknowledging conventional truth, but rather, like Yogācāra, acknowledging the stages of the ladder to enter the ocean of definitive meaning. For the meritorious Vimuktisena and his followers, the terminology of Sūtra-follower Madhyamaka comes from the notes on the view of the great translator Yeshe De. This is not because the self-system acknowledges external objects, but rather, without relying on the reasoning of Cittamātra, relying only on the aspect of consciousness to enter the ocean of definitive meaning. The terminology of Worldly Convention Madhyamaka was arbitrarily established by Tibetan scholars after the translation of Candrakīrti's treatises, based on the previously known names of the two Svātantrika-Madhyamaka. This is not merely because of defining the boundary of the first truth, otherwise the other two Madhyamaka would also have the same fault. So, what is the reason? This is because when initially entering the Madhyamaka school, one does not rely on the reasoning of other schools, but enters the Madhyamaka school solely from worldly conventions. For the questioner who is like a charioteer of a hundred horses of speculation, the one who answers questions in a truthful and accurate manner, this निश्चित（藏文：ངེས་བསམས，梵文天城體：निश्चित，梵文羅馬擬音：niścita，English meaning：certain） thought and eloquent speech, as clear as day, is the only good friend who opens the lotus garden of hundreds of treatises. With the sun of unparalleled wisdom, with countless lights of reasoning, dispelling the hesitation about what is to be examined, then, with the hand of wisdom, store up what has been heard. If you want to analyze what is established, what needs to be established, what is contradictory, and what is uncertain, then argue with sharp and intelligent words. Then, the light of the sun of scripture and reason, which removes thorns, will appear inexhaustibly. The horse tamer asked Mahābrahmā, 'Where do the great elements (mahābhūta) cease?' The arrogant one who boasts of being the progenitor, with deceitful words, evaded the question. With arguments that lack the power of scripture and reason, like the poor man of Śrāvastī, shooting hundreds of arrows of words that pierce the mind, one will surely feel pain. Thinking about its meaning, debating and refuting without confusion and anger, through profound and clear discussions, may the teachings of Śākyamuni flourish and develop. Composing ornate words like a treatise on rhetoric, explaining treatises like the tradition of hundreds of treatises, debating like fulfilling the desires of those who want to know, these are the ways for the wise to enter the gate of wisdom. Claiming to be a speaker, claiming to be a debater, just talking about it verbally, but wanting to escape when debating.
ད་ཚིག་མདའ་གཞན་ཡིད་འབིགས། །རྩོམ་ལུགས་ཕལ་ཆེར་ལུགས་ལས་བརྒལ་ 24-4-24b ཤེས་པའི། །མཁས་གྲགས་ཅན་གྱི་གྲགས་པ་བསྲུང་དཀའ་སྙམ། །བཤད་བྱའི་དོན་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་དང་། །འཆད་བྱེད་ཚིག་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པ་དང་། །བརྩམ་བྱའི་དོན་ལ་ལན་བརྒྱར་དཔྱད་པ་དང་། །རྩོམ་བྱེད་ཚིག་ལ་དཔྱོད་ལྡན་མགུ་བ་དང་། །བརྩད་བྱའི་དོན་གྱི་ཕ་རོལ་མཐོང་བ་དང་། །རྩོད་བྱེད་ཚིག་གི་སྐྱོན་རྣམས་སེལ་མཁས་པའི། །སྨྲ་མཁས་སྨྲ་བའི་མཛད་པ་རྣམ་གསུམ་པོས། །གྲགས་འདོད་གྲགས་པའི་རྒྱལ་མཚན་ཅི་ཡང་འཛིན། །གང་འདིར་འབེལ་གཏམ་རྔ་བོ་ཆེས། །ཐུབ་བསྟན་དབང་པོའི་ཁྱམས་ཆེན་དུ། །ལུང་བརྒྱ་དར་ཞིང་རིགས་པ་ཡིས། །རྣམ་རྒྱལ་གླིང་གི་དགའ་སྟོན་ཤོག །ཅེས་པ་མཆོག་ལྡན་ལེགས་པའི་བློས། །གཡས་རུ་གཙང་གི་ས་ཡི་ནི། །ཐིག་ལེ་ཡིད་འོང་གསེར་མདོག་ཅན། །ཆོས་ཀྱི་མདུན་ས་དེ་ནས་སོ།། །།མངྒ་ལཾ།། །།བྷ་ཝནྟུ།། །།
【現代漢語翻譯】 現在，用其他精妙的言辭來觸動心絃。 寫作風格大都超越了常規。 那些自認為有學識的人啊！ 要維護名家的聲譽，恐怕很難吧？ 對於要講述的道理，沒有絲毫錯謬； 對於用來闡述的言辭，沒有絲毫阻礙； 對於要創作的內容，反覆推敲百遍； 對於創作的言辭，讓有見識的人滿意； 對於要辯論的道理，能看清對方的底細； 對於辯論的言辭，善於消除各種過失。 憑藉這三種善於言辭的作為， 那些渴望名聲的人，無論如何也要樹立起名聲的旗幟。 在此，用雄辯的巨鼓， 在能仁教法（thub bstan，釋迦牟尼的教法）的宏偉殿堂中， 讓百部經論興盛，憑藉正理， 讓勝利洲（rnam rgyal gling）充滿歡樂的盛宴！ 這是由具足 श्रेष्ठ (mchog ldan， श्रेष्ठ，śreṣṭha，最好的) 善妙智慧的人， 在雅魯藏布江（g.yas ru gtsang）的土地上， 在那如意寶珠般耀眼的金黃色， 神聖的法座前所說。
【English Translation】 Now, with other exquisite words, touch the heartstrings. The writing style mostly transcends the conventional. Those who consider themselves knowledgeable! Maintaining the reputation of a renowned scholar, I fear, is difficult? Regarding the doctrine to be explained, there is no error; Regarding the words used to expound, there is no obstruction; Regarding the content to be created, ponder it a hundred times; Regarding the words of creation, satisfy those with insight; Regarding the doctrine to be debated, see through the opponent's bottom line; Regarding the words of debate, be skilled in eliminating all faults. Relying on these three acts of skillful speech, Those who desire fame, by all means, raise the banner of reputation. Here, with the great drum of eloquence, In the magnificent hall of the Sage's teachings (thub bstan, the teachings of Shakyamuni), Let hundreds of scriptures flourish, and with valid reasoning, Let the Victory Continent (rnam rgyal gling) be filled with a joyous feast! This is spoken by one with excellent (mchog ldan, श्रेष्ठ, śreṣṭha, best) and virtuous wisdom, On the land of Yarlung Tsangpo (g.yas ru gtsang), From that wish-fulfilling, dazzling golden, Holy Dharma seat.