zhonnu0204_聖粉碎經節選.g2.0f
玄努羅卓教言集RD10འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པའི་མདོའི་དུམ་བུ་བཞུགས་སོ།། 2-1076 ༄༅། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པའི་མདོའི་དུམ་བུ་བཞུགས་སོ།། ༄། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པའི་མདོའི་དུམ་བུའི་བརྗོད་པ། ༄༅། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པའི་མདོའི་དུམ་བུ་བཞུགས་སོ།། ན་མོཿཤཱཀྱ་མུ་ནེ་ཡེ། འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པ་བསྡུས་པའི་མདོ་ལས། སེམས་ཅན་དག་འདི་ལྟ་སྟེ་ཆོས་སྤོང་བའི་གཡང་ས་ཆེན་པོར་ མི་ལྟུང་བར་བྱའོ། །དེ་བས་ན་འཇམ་དཔལ་གྱིས་གསོལ་བ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་སྤོང་བ་ཞེས་བགྱི་བ་གང་ལགས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་བསྩལ་པ། འཇམ་དཔལ་གང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གསུངས་པའི་བཀའ་ ལ། ལ་ལ་ནི་བཟང་བར་འདུ་ཤེས། ལ་ལ་ནི་ངན་པར་འདུ་ཤེས་པ་དེ་ནི་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཆོས་སྤོང་བ་དེས་ཆོས་སྤངས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་ ཡིན། དགེ་འདུན་ལ་ངན་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་རིགས་པའོ་འདི་ནི་མི་རིགས་པའོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ཆེད་དུ་གསུངས་པའོ། །འདི་ནི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པ་མ་ཡིན་པའོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆེས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པའོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པའོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའོ། །འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1077 སྤོབས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་པའམ་སྤོབས་པ་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ནི་ཆོས་མ་ཡིན་པར་བསྟན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པར་ ཡང་གཟུངས་ཐོབ་ཅེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །གཟུངས་ཐོབ་པ་ནི་ཡོངས་སུ་དག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་སྨྲ་བའི་སྤྱོད་པ་ཉེས་པ་དང་ལྡན་ནོ་ ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་སྨྲ་བ་བསྒྲུབ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །བག་མེད་པས་གླེང་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སྤྱོད་ལམ་ཀྱིས་ གླེང་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སྤྱོད་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པ་གླེང་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སྤོབས་པས་གོ་བར་མི་བྱེད་དོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །གནང་བར་ལེགས་པར་ མ་བཤད་དོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་ཚིག་དང་ཚིག་དུ་འགལ་བར་བྱས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡི་གེའི་མིང་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ བཀའ་ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །མདོ་སྡེ་དང་མདོ་སྡེར་འགལ་བར་བྱས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང
【現代漢語翻譯】 《聖妙斷經》節選 《聖妙斷經》節選 《聖妙斷經》節選之論述 《聖妙斷經》節選。頂禮釋迦牟尼！ 出自《聖妙斷經合集》：莫使眾生墮入舍法之深淵。 因此，曼殊室利（འཇམ་དཔལ་，文殊菩薩）請問：世尊，何謂舍法？ 世尊開示：曼殊室利，若有人對如來所說之法，或以為善，或以為惡，此即為舍法。舍法之人，因舍法而誹謗如來，詆譭僧伽。若言：『此乃正理，此非正理。』即為舍法。若言：『此為菩薩而說，此非為菩薩而說。』即為舍法。若言：『此為聲聞而說。』即為舍法。若言：『此為獨覺而說。』即為舍法。若言：『此乃菩薩之學處，此非菩薩之學處。』即為舍法。 若言『有自信』或『無自信』，即為舍法。若將法說成非法，即為舍法。若言無佛出世亦可得陀羅尼（གཟུངས་，梵文：dhāraṇī，梵文羅馬擬音：dhāraṇī，總持），即為舍法。若言得陀羅尼者非為清凈，即為舍法。若言說法者之行為有過失，即為舍法。若言說法者之修行不圓滿，即為舍法。若放逸而談論，即為舍法。若以行為而談論，即為舍法。若談論行為與戒律之缺失，即為舍法。若言不能以自信而理解，即為舍法。若言未善說開許之處，即為舍法。若不理解而斷章取義，即為舍法。若以文字之名而解如來之教，即為舍法。若將經部與經部相違背，即為舍法。若將偈頌與偈頌相違背，即為舍法。
【English Translation】 Excerpt from the Arya-Vikalpana-Sutra Excerpt from the Arya-Vikalpana-Sutra Discourse on the Excerpt from the Arya-Vikalpana-Sutra Excerpt from the Arya-Vikalpana-Sutra. Homage to Shakyamuni! From the Condensed Sutra of the Arya-Vikalpana: May sentient beings not fall into the great abyss of abandoning the Dharma. Therefore, Manjushri (འཇམ་དཔལ་) asked: 'Bhagavan, what is meant by abandoning the Dharma?' The Bhagavan replied: 'Manjushri, whoever perceives the words spoken by the Tathagata as either good or bad, that is abandoning the Dharma. One who abandons the Dharma, by abandoning the Dharma, slanders the Tathagata and speaks ill of the Sangha. If one says, 'This is reasonable, this is not reasonable,' that is abandoning the Dharma. If one says, 'This was spoken for the sake of Bodhisattvas, this was not spoken for the sake of Bodhisattvas,' that is abandoning the Dharma. If one says, 'This was spoken for the sake of Shravakas,' that is abandoning the Dharma. If one says, 'This was spoken for the sake of Pratyekabuddhas,' that is abandoning the Dharma. If one says, 'This is the training of Bodhisattvas, this is not the training of Bodhisattvas,' that is abandoning the Dharma. If one says 'there is confidence' or 'there is no confidence,' that is abandoning the Dharma. If one teaches Dharma as non-Dharma, that is abandoning the Dharma. If one says that even without the appearance of a Buddha, one can obtain dharani (གཟུངས་，梵文：dhāraṇī，梵文羅馬擬音：dhāraṇī，總持), that is abandoning the Dharma. If one says that obtaining dharani is not completely pure, that is abandoning the Dharma. If one says that the conduct of a Dharma speaker is flawed, that is abandoning the Dharma. If one says that the practice of a Dharma speaker is not perfect, that is abandoning the Dharma. If one speaks with negligence, that is abandoning the Dharma. If one speaks about conduct, that is abandoning the Dharma. If one speaks about the deterioration of conduct and discipline, that is abandoning the Dharma. If one says that it cannot be understood with confidence, that is abandoning the Dharma. If one says that the permitted aspects have not been well explained, that is abandoning the Dharma. If one makes contradictory statements without understanding, that is abandoning the Dharma. If one engages with the Tathagata's teachings in the name of letters, that is abandoning the Dharma. If one makes Sutras contradict Sutras, that is abandoning the Dharma. If one makes verses contradict verses, that is abandoning the Dharma.
་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འགལ་བ་བྱས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1078 དོན་ལ་ལ་ལ་མོས་ཤིང་ལ་ལ་ལ་མ་མོས་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་འཆད་པའི་ཚེ་གཏམ་གཞན་དུ་བསྒྱུར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །དཀྲུགས་མ་བྱེད་པ་མ་ཕྱེད་ན་ཆོས་སྤོང་ བ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་ཏུ་རྟོག་པས་སྨྲ་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་སྤྱད་འདི་ལ་མི་སྤྱད་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་རིགས་འདི་ནི་མི་རིགས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན་ ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །འཇམ་དཔལ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་སྤོབས་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྤོབས་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཐུ་ ཡིན་ནོ། །འཇམ་དཔལ་ངས་ནི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་སྤོབས་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྤོབས་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་མཐུ་ལས་འབྱུང་ བར་སྨོན་ལམ་ལེགས་པར་བཏབ་པ་ཡིན། འཇམ་དཔལ་ངས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡང་སྨོན་ལམ་ལེགས་པར་བཏབ་པ་ཡིན་ན། འདི་ལྟར་མི་བླུན་པོ་དེ་དག་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བར་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་ཀྱིས་ བརླབས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཡང་སྐྱོན་འདོགས་པར་སེམས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་གནང་བའི་ཆོས་སྨྲ་བ་དེ་དག་ལ་ཡང་སྐྱོན་འདོགས་པར་སེམས་སོ། །རྙེད་པའི་ཕྱིར་སེམས་བསྲུང་བར་གནས་པ་ཡིན་གྱི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པ་བསྲུང་བའི་ཕྱིར་གནས་པ་མ་ཡིན། 2-1079 རིགས་ལ་བསྡུ་བས་སམ། བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་རྣམས་ལ་སྨྲ་བ་ནི། འདི་སྐད་ཁྱོད་ཀྱིས་ལེགས་པར་སྨྲས་སོ། །ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའི་དོན་ལེགས་པར་རྟོགས་སོ་ཞེས་ཟེར་ཏེ། ཁྱོད་ཀྱི་ ཡང་ཕྱོགས་གཅིག་སྨྲས་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་བའི་གཞི་དེ་དག་ཆོས་སྤོང་བར་འགྱུར་བས་འདི་ལྟར་ངན་སོང་ཆེན་པོར་འགྲོ་བར་འགྲོ་བ་མཚུངས་པར་འགྱུར་རོ། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པའི་མདོའི་ དུམ་བུའི་བརྗོད་པའོ།། །།དགེའོ།། ༈ །། ༄། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པ་བསྡུས་པའི་མདོའི་དུམ་བུའི་བཤད་པ། རང་བཞིན་རྣམ་དག་རིན་ཆེན་ཁམས་ལས་གྲུབ། །དོན་གཉིས་ཕུན་ཚོགས་སྐུ་གསུམ་དཀྱིལ་འཁོར་རྒྱས། །ལྷུན་གྲུབ་འཕྲིན་ལས་བཟང་པོའི་འོད་དཀར་ཅན། །ཐུབ་དབང་ཟླ་བ་དེ་ལ་ཕྱག་ འཚལ་ལོ། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པ་བསྡུས་པའི་མདོའི་དུམ་བུ་འདི་ལ་དོན་གསུམ་གྱིས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་དགོས་པ་དང་། བསྡུས་པ་དང་། ཚིག་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། འདི་ལ་ཆོས་ སྤོང་གི་ལས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་། ཉེས་དམིགས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བདེ་བླག་དུ་རྟོགས་ནས་དེ་ལ་གཡང་ས་དང་འདྲ་བར་བལྟས་ཏེ། སྤོང་ཞིང་དེ་སྤོང་བའི་ཐབས་ཆོས་དང་ཆོས་སྨྲ་བའི་གང་ ཟག་ལ་དད་ཅིང་གུས་པས་བཀུར་བསྟི་དང་། རིམ་གྲོ་ཆེར་བསྐྱེད་པས་གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གི་དོན་
【現代漢語翻譯】 如果有人說：'這些詩句是矛盾的'，這就是捨棄佛法。 2-1078 如果對某些道理贊同，對某些道理不贊同，這就是捨棄佛法。講經說法時，如果轉移到其他話題，這就是捨棄佛法。如果不能區分真偽，這就是捨棄佛法。如果以分別念來說法，這就是捨棄佛法。如果說：'這個應該做，那個不應該做'，這就是捨棄佛法。如果說：'這個是正理，那個不是正理'，這就是捨棄佛法。文殊（Mañjuśrī），聲聞（Śrāvaka）們的所有自信，以及菩薩（Bodhisattva）們的所有自信，都是如來（Tathāgata）的力量。 文殊，我發願聲聞們的所有自信，以及菩薩們的所有自信，都源於如來的力量。文殊，我也發願證得菩提（bodhi），因為那些愚蠢的人會被魔（māra）加持而墮入惡道，他們也會挑剔。他們也會挑剔如來所允許的說法者。他們爲了獲得利益而守護自己的心，而不是爲了守護如來的教法。 2-1079 通過種姓來區分，或者對婆羅門（Brāhmaṇa）和居士（Gṛhapati）說：'你說得真好！你很好地理解了如來的教義！'，對你所說的一部分表示贊同，這些行為都會導致捨棄佛法，從而像他們一樣墮入巨大的惡道。這是《聖妙斷金剛經》（Ārya-vajracchedikā-sūtra）的片段的敘述。吉祥！ 《聖妙斷金剛經》片段的解釋 自性清凈珍寶界所成， 二利圓滿三身壇城增。 任運事業妙善白光耀， 能仁月亮前我敬頂禮。 對於《聖妙斷金剛經》的這個片段，應該通過三個方面來了解：即必要性、總結和詞義。首先，對於此經，清楚地瞭解捨棄佛法的行為的特徵和過患，像看待懸崖一樣看待它，從而捨棄它。並且爲了捨棄它，要對佛法和說法者懷有信心和恭敬，通過極大的尊敬和供養，來獲得暫時和究竟的利益。
【English Translation】 If someone says, 'These verses are contradictory,' that is abandoning the Dharma. 2-1078 If one approves of some doctrines and disapproves of others, that is abandoning the Dharma. When teaching the Dharma, if one diverts to other topics, that is abandoning the Dharma. If one cannot distinguish between truth and falsehood, that is abandoning the Dharma. If one speaks with conceptual thoughts, that is abandoning the Dharma. If one says, 'This should be done, this should not be done,' that is abandoning the Dharma. If one says, 'This is reasonable, this is not reasonable,' that is abandoning the Dharma. Mañjuśrī, all the confidence of the Śrāvakas and all the confidence of the Bodhisattvas are the power of the Tathāgata. Mañjuśrī, I have made the aspiration that all the confidence of the Śrāvakas and all the confidence of the Bodhisattvas arise from the power of the Tathāgata. Mañjuśrī, I have also made the aspiration to attain bodhi, because those foolish people, blessed by Māra, will go to evil destinies, and they will also find fault. They will also find fault with those who speak the Dharma as permitted by the Tathāgata. They guard their minds for the sake of gain, not for the sake of guarding the teachings of the Tathāgata. 2-1079 By gathering according to lineage, or speaking to Brāhmaṇas and Gṛhapatis, saying, 'You have spoken well! You have understood the meaning of the Tathāgata's teachings well!', and agreeing with one aspect of what you have said, those grounds for agreement will lead to abandoning the Dharma, thus becoming equal to going to a great evil destiny. This is the narration of a fragment from the Ārya-vajracchedikā-sūtra. Auspicious! Explanation of a Fragment from the Condensed Ārya-vajracchedikā-sūtra Arisen from the naturally pure realm of jewels, Perfecting two benefits, increasing the mandala of three bodies. Possessing the white light of spontaneously accomplished excellent activities, To the Sage, the Moon, I pay homage. Regarding this fragment of the condensed Ārya-vajracchedikā-sūtra, it should be understood through three aspects: namely, the necessity, the summary, and the meaning of the words. First, regarding this sutra, clearly understanding the characteristics and faults of the actions of abandoning the Dharma, viewing it like looking at a cliff, thereby abandoning it. And in order to abandon it, by having faith and respect for the Dharma and the speakers of the Dharma, through great reverence and offerings, to obtain temporary and ultimate benefits.
དུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་པ་ཞེས་པ་འདི་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡི་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་གཉིས་ཏེ་ཆོས་སྤོང་གིས་ལས་སྤང་བར་གདམས་པ་དང་། 2-1080 སྤང་བྱ་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་ཅན་དག་ཅེས་པ་ནས། མི་ལྟུང་བར་བྱ་ཅེས་པའི་བར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་མདོར་བསྟན་དང་། རྒྱས་བཤད་གཉིས། དང་པོ་ལ་ ཡང་ཆོས་སྤོང་དངོས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། དེའི་རྒྱུས་དཀོན་མཆོག་གཞན་གཉིས་ཀྱང་སྤང་བར་བསྟན་པའོ། །དེ་དག་ཀྱང་གོ་རིམས་བཞིན་དུ། དེ་ནས་ཅེས་པ་ནས་ཆོས་སྤོང་བའོ། །ཞེས་པའི་བར་དང་། གང་ཆོས་ སྤོང་བ་དེས་ཅེས་པ་ནས་ངན་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་པའི་བར་རོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། ཆོས་སྤོང་གི་ངོ་བོ་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་ཉེས་དམིགས་གཉིས་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དང་པོ་ལ་ ཡང་བསྟན་བྱ་ཆོས་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པ་དང་། སྟོན་བྱེད་གང་ཟག་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་ཡང་ཤེས་བྱ་ཡུལ་ལ་རིགས་མི་རིགས་སུ་འབྱེད་པ་དང་། འཇུག་ཡུལ་ཐེག་པ་ལ་ མཆོག་དམན་དུ་འབྱེད་པ་དང་། ཉམས་ལེན་བསླབ་བྱ་ལ་བཟང་ངན་དུ་འབྱེད་པ་དང་གསུམ་གྱིས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་དག་ཀྱང་གོ་རིམས་བཞིན་དུ། འདི་ནི་མི་རིགས་པའོ་ཞེས་པ་དང་། འདི་ནི་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་ཞེས་པ་དང་། འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་པའོ་ཞེས་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །སྟོན་བྱེད་གང་ཟག་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པ་ལ་ཡང་། ཡང་དག་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་ཕྲག་དོག་གིས་སྨོད་པ་དང་། 2-1081 མ་སྦྱངས་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་རྙེད་བཀུར་གྱིས་བསྟོད་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་ཆོས་སྨྲ་བའི་ཉེས་པ་བརྗོད་པ་ཉན་པ་པོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་སྤོང་དང་། བསྟན་བྱའི་ཆོས་ལ་ལོག་པར་བསྒྲུབ་པ་ འཆད་པ་པོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་སྤོང་དང་། ཡང་དག་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བསྟན་པ་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་ཀུན་སློང་སྤོབས་པ་དང་འབྲེལ་བའི་སྐྱོན་བརྗོད་ པ་དང་། འཆད་པ་པོ་གང་ཟག་དང་འབྲེལ་བའི་སྐྱོན་བརྗོད་པ་དང་། འཆད་བྱེད་ཚིག་དང་འབྲེལ་བའི་སྐྱོན་བརྗོད་པ་གསུམ་གྱིས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དང་པོ་ནི། །སྤོབས་པ་ཡོད་དོ་ཞེའམ་ཞེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པར་ཞེས་པ་དང་། གཟུངས་ཐོབ་པ་ནི་ཞེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། ཆོས་སྨྲ་བའི་སྤྱོད་པ་ཉེ་བར་ཞེས་པ་ནས། སྤྱོད་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པས་གླེང་ ན། ཞེས་པའི་བར་གྱིས་བསྟན་ནོ། གསུམ་པ་ནི། ཆོས་ནི་ཆོས་མ་ཡིན་པར་སྟོན་ཅེས་པ་དང་། སྤོབས་པས་གོ་བར་མི་བྱེད་དོ་ཞེས་པ་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པར་ཞེས་ པའི་བར་གྱིས་བསྟན་ནོ། །བསྟན་བྱ་ཆོས་ལ་ལོག་པར་བསྒྲུབ་པ། འཆད་པ་པོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་སྤོང་ནི། དོན་ལ་ལ་མོས་ཞེས་པ་ནས། འདི་ནི་རིགས་འ
【現代漢語翻譯】 被稱為'獲得圓滿'。這部分的總結意義有二：一是勸誡通過捨棄正法來放棄業，二是揭示應捨棄的正法之業的特徵。 第一部分，從'眾生們'到'不墮落'。第二部分分為總說和廣說。總說又分為直接簡要地指出捨棄正法，以及說明由於這個原因，其他二寶也應被捨棄。這些也按順序排列，從'此後'到'捨棄正法'，以及'誰捨棄正法'到'惡語相向'。 廣說部分，應通過捨棄正法的本質及其後果——過患二者來理解。第一部分又分為對所教之法產生邪見，以及對施教之人產生邪見。其中，對於所知之境，要區分合理與不合理；對於進入之境——乘，要區分優劣；對於修行所學，要區分好壞。這三者也按順序排列，即'這是不合理的'，'這是爲了菩薩們'，以及'這是菩薩們的學處'。對於對施教之人產生邪見，又分為因嫉妒而誹謗如實說法者，以及因貪圖利養而讚歎未受教者。 第一部分又分為宣說說法者的過失，這與聽法者有關的捨棄正法；以及對所教之法進行錯誤的論證，這與說法者有關的捨棄正法；以及說明如實說法者受到佛的加持。第一部分又分為與傲慢相關的指責，與說法者個人相關的指責，以及與所說之詞相關的指責。第一部分，如'有傲慢'，'沒有佛出現'，以及'獲得陀羅尼'。第二部分，從'說法者的行為接近'到'因行為和戒律敗壞而被議論'。第三部分，從'將正法說成非法'，以及'因傲慢而不理解'到'偈頌和偈頌'。 對所教之法進行錯誤的論證，與說法者相關的捨棄正法，如'對意義感興趣'到'這是合理的'
【English Translation】 This is called 'attaining perfection'. The summarized meaning of this section is twofold: first, it advises abandoning actions by abandoning the Dharma; second, it reveals the characteristics of the Dharma-related actions that should be abandoned. The first part, from 'sentient beings' to 'not falling'. The second part is divided into a general statement and a detailed explanation. The general statement is further divided into directly and briefly pointing out the abandonment of the Dharma, and explaining that for this reason, the other two Jewels should also be abandoned. These are also arranged in order, from 'thereafter' to 'abandoning the Dharma', and from 'whoever abandons the Dharma' to 'speaking ill'. In the detailed explanation, one should understand the essence of abandoning the Dharma and its consequences—the faults—through these two aspects. The first part is further divided into having wrong views about the Dharma to be taught and having wrong views about the person who teaches it. Among them, for the object of knowledge, one should distinguish between reasonable and unreasonable; for the realm to enter—the vehicle—one should distinguish between superior and inferior; for the practice to be learned, one should distinguish between good and bad. These three are also arranged in order, namely 'this is unreasonable', 'this is for the Bodhisattvas', and 'this is the Bodhisattvas' training'. Regarding having wrong views about the person who teaches, it is further divided into slandering those who speak the Dharma truthfully out of jealousy, and praising those who are untaught out of greed for gain and honor. The first part is further divided into speaking of the faults of the Dharma speaker, which is Dharma abandonment related to the listener; and wrongly arguing about the Dharma to be taught, which is Dharma abandonment related to the speaker; and showing that the truthful Dharma speaker is blessed by the Buddha. The first part is further divided into accusations related to pride, accusations related to the Dharma speaker personally, and accusations related to the words spoken. The first part, such as 'having pride', 'no Buddha appears', and 'obtaining Dharani'. The second part, from 'the Dharma speaker's behavior is close' to 'being discussed because of broken behavior and discipline'. The third part, from 'showing the Dharma as non-Dharma', and 'not understanding because of pride' to 'verses and verses'. Wrongly arguing about the Dharma to be taught, Dharma abandonment related to the speaker, such as 'interested in meaning' to 'this is reasonable'
དི་ནི་མི་རིགས་ཞེས་པའི་བར་རོ། ། 2-1082 ཡང་དག་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བསྟན་པ་ནི། འཇམ་དཔལ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་པ་དང་། དེ་དག་ལ་ཡང་སྐྱོན་འདོགས་པར་སེམས་སོ། །ཞེས་པའི་བར་རོ། །མ་བསླབས་ པའི་ཆོས་སྨ་བ་ལ་རྙེད་བཀུར་གྱི་དབང་གིས་བསྟོད་པ་ནི། རྙེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནས་དེ་དག་ཆོས་སྤོང་བར་འགྱུར་བས་ཞེས་པའི་བར་རོ། །དེའི་འབྲས་བུ་ཉེས་དམིགས་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། ངན་ སོང་ཆེན་པོར་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སོ། །ཚིག་གི་དོན་ལ་སྤྱི་དང་ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། གང་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆོས་གང་ཞི་སྤོང་བར་བྱེད་པ་པོའི་གང་ཟག གང་གིས་སྤོང་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ། ཇི་ལྟར་སྤོང་བའི་ཚུལ། སྤངས་པའི་ཉེས་དམིགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུད་བླ་མར། གང་ཞིག་དོན་ལྡན་ཆོས་དང་ཉེར་འབྲེལ་ཞིང་། །ཁམས་ གསུམ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་སྤོང་བྱེད་གསུང་། །ཞི་བའི་ཕན་ཡོན་སྟོན་པར་མཛད་པ་གང་། །དེ་ནི་དྲང་སྲོང་གསུང་ཡིན་ཞེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་བཀའ་མཐའ་དག་དང་། ཡང་། གང་ཞིག་ རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་འབའ་ཞིག་གིས། །དབང་བྱས་རྣམ་གཡེང་མེད་ཡིད་ཅན་གྱིས་བཤད། །ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ལམ་དང་རྗེས་མཐུན་པ། །དེ་ཡང་དྲང་སྲོང་བཀའ་བཞིན་སྤྱི་བོས་བླང་། །ཅེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་རྣམ་དག་རྣམས་ཡིན་ནོ། ། 2-1083 གཉིས་པ་ནི། རྒྱན་དུ། །རིགས་མེད་གྲོགས་ངན་སྔོན་དགེ་མ་བསགས་བློ་མ་སྦྱངས། །ཆོས་འདིས་སྐྲག་འགྱུར་འདི་ན་དོན་ཆེན་འདི་ལས་ལྷུང་། །ཞེས་པ་ལྟར་ཆོས་ཟབ་མོ་ལ་མོས་པའི་མཐུན་རྐྱེན་རང་རྒྱུད་ དང་འབྲེལ་བའི་རིགས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་མ་ཚང་བ་དང་། འགལ་རྐྱེན་གཞན་རྒྱུད་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་སྤོང་བའི་སྡིག་པའི་གྲོགས་པོས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་གང་ཟག་གོ །གསུམ་པ་ནི། རྒྱུད་བླར། ཉོན་མོངས་ པ་དག་རྣམས་ཀྱིས་འཕགས་ལ་སྐུར་པ་དང་། །དེས་གསུངས་ཆོས་ལ་བརྙས་གང་དེ་ཀུན་ཞེན་ལྟས་བྱས། །ཞེས་དང་། བློ་དམན་ཕྱིར་དང་དཀར་མོས་བྲལ་ཕྱིར་ལོག་པའི་ང་རྒྱལ་ལ་བསྟེན་ཕྱིར། །དམ་ཆོས་ཕོངས་ པས་སྒྲིབ་པའི་བདག་ཕྱིར་དྲང་དོན་དེ་ཉིད་འཛིན་པའི་ཕྱིར། །རྙེད་ལ་བརྐམ་ཕྱིར་ལྟ་བའི་དབང་ཕྱིར་ཆོས་སུན་འབྱིན་པ་བསྟེན་པའི་ཕྱིར། །ཆོས་འཛིན་བསྲིངས་ཕྱིར་མོས་པ་དམན་ཕྱིར་དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་ སྤོང་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །བཞི་པ་ནི། འདི་ནི་ཆོས་མ་ཡིན། འདུལ་བ་མ་ཡིན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཞེས་སམ། ཡང་ན་མདོའི་དུམ་བུ་འདི་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་རོ། །ལྔ་ པ་ནི། རྒྱུད་བླར། ཇི་ལྟར་ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉམས་དེ་བཞིན་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མེ་སྦྲུལ་དང་། །མི་བཟད་སྦྲུལ་གདུག་གཤེད་མ་དང་ན
【現代漢語翻譯】 這是關於『種姓』的段落。 2-1082 關於宣說正法受到佛陀加持的描述，從『蔣揚（文殊菩薩的名號）！聲聞眾…』開始，到『…他們也會挑剔』結束。對於未學習佛法的人，因貪圖名利而讚揚，從『爲了獲得利養…』開始，到『…他們會捨棄佛法』結束。其惡果如下：『墮入大惡道…』等等。關於詞義，分為總義和支分義兩種，首先是：應當捨棄的法是什麼？捨棄者是誰？捨棄的因是什麼？如何捨棄？捨棄的惡果是什麼？應當瞭解這些。首先，在《寶性論》中說：『凡是與有意義的佛法緊密相連，能從三界中去除煩惱的言語，能顯示寂滅利益的，那就是聖者的言語。』所有具有這種特徵的善逝之教，以及『凡是受佛陀教法支配，沒有散亂心思的人所說，與獲得解脫之道相一致的，也應如聖者之教般頂戴。』具有這種特徵的清凈的釋經論著。 2-1083 其次，在《現觀莊嚴論》中說：『沒有高貴的種姓，沒有惡友，沒有積累過去的善業，沒有訓練智慧，這樣的人會對佛法感到恐懼，會從這偉大的意義中墮落。』正如所說，對於深奧的佛法，不具備與自相續相關的種姓等三種順緣，以及被與他相續相關的捨棄佛法的罪惡之友完全控制的人。第三，在《寶性論》中說：『由於煩惱而誹謗聖者，因此輕蔑他們所說的佛法，所有這些都是由執著引起的。』以及『由於智慧低下，由於缺乏善意，由於依賴錯誤的傲慢，由於佛法貧乏而受到遮蔽，由於執著于字面意義，由於貪圖名利，由於受見解的支配，由於依附於誹謗佛法的人，由於堅持己見，由於缺乏信心，阿羅漢們也會捨棄佛法。』正如所說。第四，會說：『這不是佛法，這不是戒律，這不是佛陀的教法。』或者如經部（指《律經》）的章節中所說。第五，在《寶性論》中說：『正如深奧的佛法衰敗一樣，智者們認為它如同火、毒蛇…』
【English Translation】 This is the section about 'Lineage'. 2-1082 Regarding the description of the correct Dharma being blessed by the Buddha, it starts from 'Jampal (name of Manjushri)! The Shravakas...' and ends with '...they will also find fault'. For those who have not studied the Dharma, praising due to the power of gain and respect, it starts from 'For the sake of gain...' and ends with '...they will abandon the Dharma'. The negative consequences are as follows: 'Falling into the great evil realms...' etc. Regarding the meaning of the words, there are two types: general meaning and specific meaning. First, what is the Dharma that should be abandoned? Who is the person who abandons it? What is the cause of abandoning it? How to abandon it? What are the negative consequences of abandoning it? These should be understood. First, in the 'Uttaratantra Shastra': 'Whatever is meaningfully connected to the Dharma, removes afflictions from the three realms, and shows the benefits of peace, that is the speech of the Sage.' All the teachings of the Sugata (Buddha) with such characteristics, and 'Whatever is spoken by those who are controlled by the Buddha's teachings alone, without distracted minds, and is in accordance with the path to liberation, should also be accepted like the Sage's teachings.' Pure commentaries with such characteristics. 2-1083 Secondly, in the 'Ornament for Clear Realization': 'Without a noble lineage, with bad friends, without accumulating past merits, without training wisdom, such a person will be afraid of the Dharma and will fall from this great meaning.' As it is said, for the profound Dharma, not possessing the three favorable conditions related to one's own mind-stream, such as lineage, and being completely controlled by sinful friends who abandon the Dharma, which are related to others' mind-streams. Thirdly, in the 'Uttaratantra Shastra': 'Due to afflictions, they slander the noble ones, therefore despise the Dharma spoken by them, all these are caused by attachment.' And 'Due to low intelligence, due to lack of good intentions, due to relying on wrong pride, due to being obscured by the poverty of Dharma, due to clinging to the literal meaning, due to greed for gain, due to being dominated by views, due to relying on those who slander the Dharma, due to clinging to one's own views, due to lack of faith, even Arhats will abandon the Dharma.' As it is said. Fourthly, they will say: 'This is not the Dharma, this is not the Vinaya, this is not the Buddha's teaching.' Or as it is said in the chapter of the Sutra Pitaka (referring to the Vinaya Sutra). Fifthly, in the 'Uttaratantra Shastra': 'Just as the profound Dharma declines, wise people consider it like fire, poisonous snakes...'
ི་ཐོག་ལའང་ཤིན་ཏུ་འཇིགས་མི་བྱ། །མེ་སྦྲུལ་དགྲ་དང་རྡོ་རྗེའི་མེས་ནི་སྲོག་དང་བྲལ་བ་བཅོམ་བྱས་ཏེ། ། 2-1084 དེ་ལས་མནར་མེད་རྣམས་ཀྱི་འགྲོ་བ་ཤིན་ཏུ་འཇིགས་པར་འགྲོ་མི་འགྱུར། གང་ཞིག་ཡང་ཡང་སྡིག་གྲོགས་བསྟེན་པས་སངས་རྒྱས་ངན་སེམས་ལྡན་གྱུར་དང་། །ཕ་མ་དགྲ་བཅོམ་གསོད་པ་བྱ་བ་མིན་བྱེད་ ཚོགས་མཆོག་འབྱེད་པའི་མི། །དེ་ཡང་ཆོས་ཉིད་ངེས་པར་བསམས་པས་མྱུར་དུ་དེ་ལས་ཐར་འགྱུར་གྱི། །གང་ཞིག་ཡིད་ནི་ཆོས་ལ་སྡང་བ་དེ་ལ་ཐར་པ་ག་ལ་ཡོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། ། ད་ནི་ཡན་ལག་གི་དོན་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། ཆོས་སྤོང་གི་གཡང་ས་ཆེན་པོར་ཞེས་པ་ནི་ལས་དེའི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མནར་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ངན་སོང་རྣམས་ནི་དཔག་ཚད་ སྟོང་དུ་ཟབ་ཅིང་ངོས་བཞི་བྲག་རི་སྟུག་པོས་ཀུན་ནས་བསྐོར་བའི་གཡང་ས་ཆེན་པོ་དང་། གང་དུ་ལྷུང་ན་ཐར་བར་དཀའ་ཞིང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་མང་པོའི་གནས་སུ་གྱུར་ པར་ཆོས་མཐུན་པའི་ཕྱིར་གཡང་ས་ཞེས་བྱ་ལ། དེའི་རྒྱུ་ཆོས་སྤོང་བའི་ལས་ལ་ཡང་འབྲས་བུའི་མིང་གིས་བཏགས་ཏེ་གཡང་ས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །གང་ཤེས་ནས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་ དེ་ཡང་། གདུལ་བྱ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་པས་དེའི་རང་བཞིན་ཇི་ལྟ་བུ་ཡིན་པ་སྟོན་པ་ལ་ཞུས་པ་ནི། དེ་ནས་ཞེས་སོགས། དེའི་ལན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་བསྩལ་པ་ནི། འཇམ་དཔལ་ཞེས་སོགས། 2-1085 དེ་ལ་བཀའ་ལ་ལ་བཟང་བར་འདུ་ཤེས། ལ་ལ་ངན་པར་འདུ་ཤེས་པས་ཆོས་སྤོང་བ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་ལ་བཟང་ངན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཀྱང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འབབ་ ཅིང་། དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་གཞོལ་བས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་བདུད་རྩི་ལ་འཇུག་པའི་ཐབས་སུ་མ་གྱུར་པ་གཅིག་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་། བཞི་བརྒྱ་པ་ལས། ཡོད་དང་མེད་དང་ ཡོད་མེད་གཉིས་ཀ་མིན་ཞེས་ཀྱང་བསྟན་ཏེ། ནད་ཀྱི་དབང་གིས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །སྨན་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་མིན་ནམ། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བཀའ་ལ་དྲང་ངེས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ ནམ། ཇི་ལྟར་ན་བཟང་ངན་མེད་ཅེ་ན། དྲང་ངེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་མོད་ནའང་དེ་ཙམ་གྱིས་བཟང་ངན་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས་བསྟན་པར་བྱ་བ་སྟོང་པ་ཉིད་ དང་། མཚན་མ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་གནས་ལུགས་ཀྱི་དོན་གཅིག་ཉིད་གདུལ་བྱ་ཁ་ཅིག་ལ་ལྡེམ་པོའི་ངག་གིས་མིང་གཞན་དང་གཞན་དུ་བསྟན་ལ། ཁ་ཅིག་ལ་དེ་ཉིད་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་བསྟན་ པས། དྲང་ངེས་སུ་འཇོག་པ་ཙམ་མ་གཏོགས་དགོངས་པ་གཅིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་དུ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའི་དགོངས་པ་དང་འགལ་བས་གསུང་བ་པོ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1086 གང་ཆོས་སྤོང་བ་དང་ཆོས་སྤངས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སྐུར་པ
【現代漢語翻譯】 即使在火焰中，也不應感到恐懼。 火蛇、敵人和金剛之火會摧毀生命， 2-1084 因此，不應墮入極度恐怖的無間地獄。 如果有人屢次親近惡友，對佛陀懷有惡意， 做出殺害父母、阿羅漢， 以及破壞僧團的行為。 如果能如實思維法性，就能迅速從中解脫。 如果內心憎恨佛法，又怎能獲得解脫呢？』 如經中所說。 現在解釋分支的含義：『舍法的懸崖峭壁』，指的是那業的果報成熟后，無間地獄等惡趣，深達千由旬，四面被陡峭的巖壁環繞，如同巨大的懸崖峭壁。 一旦墜落，難以解脫，是充滿痛苦和不悅之處，與佛法相符，故稱為『懸崖』。而導致這種結果的原因，即舍法的行為，也以果的名字來稱呼，故稱為『懸崖』。 爲了讓受教化的眾生了解應捨棄的舍法之業，以及它的本質，故有提問：『之後』等等。世尊的回答是：『文殊』等等。 2-1085 其中，有些人認為某些教法是好的，有些人認為某些教法是壞的，從而捨棄佛法。這是不對的，因為如來所說之法無所謂好壞。 一切都歸於真如，都趨向于真如，沒有哪一種不是進入真如甘露之道的方便。 如《四百論》中所說：『有與無，亦非有非無，皆已說。由病所使故，一切皆為藥，豈不然？』 難道佛法沒有了義和不了義的區分嗎？為什麼說無所謂好壞呢？雖然有了義和不了義的差別，但僅憑這一點並不能區分好壞。 而是要根據受教化者的意樂來施教。對於空性、無相等等實相之義，對於某些受教化者，用委婉的語言以不同的名稱來闡述；而對於另一些受教化者，則如實地用原本的語言來闡述。 這僅僅是安立了義和不了義的區別，但其意趣是一致的。否則，就與如來所說之法的意趣相違背，那麼所有說法者就不是一切智者了。 2-1086 如果有人捨棄佛法，或者因為捨棄佛法而誹謗如來，
【English Translation】 Even in flames, one should not be greatly afraid. The fire-serpent, enemies, and the vajra fire destroy life, 2-1084 Therefore, one should not fall into the extremely terrifying Avīci hell. If someone repeatedly associates with evil friends, harbors ill will towards the Buddha, Commits the acts of killing parents, arhats, And disrupting the Sangha. If one truly contemplates the nature of reality, one will quickly be liberated from it. If the mind hates the Dharma, how can there be liberation? As it is said in the scriptures. Now, to explain the meaning of the branch: 'The great precipice of abandoning the Dharma' refers to the ripening of the fruits of that karma, the evil realms such as Avīci hell, which are thousands of yojanas deep and surrounded by dense rocky mountains on all four sides, like a great precipice. Once fallen, it is difficult to escape, and it is a place full of suffering and unpleasantness, which is in accordance with the Dharma, hence it is called a 'precipice'. The cause of this result, the act of abandoning the Dharma, is also referred to by the name of the result, hence it is called 'precipice'. To show the disciples the nature of the act of abandoning the Dharma, which should be abandoned, and what its nature is, there is the question: 'Then' etc. The answer of the Bhagavan is: 'Mañjuśrī' etc. 2-1085 Among them, some consider some teachings to be good, and some consider some teachings to be bad, thus abandoning the Dharma. This is not right, because there is no good or bad in the teachings of the Tathāgata. Everything leads to Suchness, and everything tends towards Suchness, and there is not one that is not a means of entering the nectar of Suchness. As it is said in the Catuhśataka: 'Existence and non-existence, and neither existence nor non-existence, have all been taught. Because of the disease, everything becomes medicine, does it not?' Are there not distinctions between definitive and provisional meanings in the Dharma? How can it be said that there is no good or bad? Although there are differences between definitive and provisional meanings, this alone does not make them good or bad. Rather, it is taught in accordance with the inclinations of the disciples. For the meaning of reality, such as emptiness, signlessness, etc., for some disciples, it is explained in euphemistic language with different names; while for others, it is explained in the same language as it is. This is merely the establishment of the distinction between definitive and provisional meanings, but their intention is the same. Otherwise, it would contradict the intention of the Tathāgata's teachings, and then all speakers would not be omniscient. 2-1086 If someone abandons the Dharma, or because of abandoning the Dharma, slanders the Tathāgata,
་འདེབས་པ་ཡིན་ཅེས་པ་ནི། བསྟན་བྱ་ཆོས་ལ་ངན་པར་འདུ་ཤེས་ནས་སྤོང་བ་ན། དེ་སྟོན་པ་པོ་ལ་དེ་ཁོ་ ན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་ནས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་སྟོན་པ་པོ་མ་ཡིན་པར་དོན་གྱིས་ན། སྐུར་པ་འདེབས་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་དེས་བསྟན་པའི་ཆོས་ལ་གུས་པར་མི་བྱེད་ པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ངན་དུ་བརྗོད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། དགེ་འདུན་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསྟན་པ་དམ་པའི་ཆོས་ལ་རྗེས་སུ་སློབ་པས་རབ་དུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ ལ། བསྟན་པ་ལ་ངན་པར་འདུ་ཤེས་པ་ན་དེ་ལ་ཚད་མར་འཛིན་ཅིང་རྗེས་སུ་སློབ་པའི་གང་ཟག་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པར་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་སྡེ་འདི་ནི་རིགས་ཏེ། རིགས་པ་དང་ ལྡན་པ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་སྡེ་འདི་ནི་མི་རིགས་ཏེ། རིགས་པས་བརྟག་མི་བཟོད་པ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཟེར་ན། ཀུན་རྫོབ་སྟོན་པ་ དྲང་དོན་གྱི་ཆོས་ལ་ངན་པར་འཛིན་པས་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་སྟོན་པ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་སྟོན་པ་ལས་ངན་པར་འཛིན་པ་འདི་ཇི་ལྟར་ན་ཆོས་སྤོང་བར་འགྱུར་ཞེ་ན། 2-1087 གང་ཞིག་གི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་མཆོག་ཏུ་བཟུང་ནས་དེ་རྟོགས་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ངན་པར་བཟུང་ནས་སྤང་བར་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆུ་འདོད་པས་སྣོད་བརྟན་ པར་བྱ་བ་ལྟར། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་གུས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་རྟོགས་པའི་ཐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། དབུ་ མ་རྩ་བ་ལས། ཐ་སྙད་ལ་ནི་མ་བརྟེན་པར། །དམ་པའི་དོན་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །དམ་པའི་དོན་ནི་མ་རྟོགས་པར། །མྱ་ངན་འདས་པ་ཐོབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ ཀྱི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཆོས་སྟོན་པར་མཛད་པ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཉིད་ལས། སངས་རྒྱས་རྣམ་ཀྱིས་ཆོས་བསྟན་པ། །བདེན་པ་གཉིས་ལས་ཡང་དག་བརྟེན། །འཇིག་བརྟེན་ ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། །དམ་པའི་དོན་གྱི་བདེན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བས་ན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་སྟོན་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ངན་པའོ་ཞེས་ཁྱད་དུ་བསད་པར་འོས་པ་མིན་ནོ། །འདི་ནི་ ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པས་མཆོག་གོ །འདི་ནི་རང་ཉིད་གཅིག་པུ་ཞི་བ་དང་དུལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞུགས་པ་དབང་པོ་དམན་པ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པས་དམན་པའོ། ། 2-1088 འདི་ནི་དབང་པོ་འབྲིང་པོ་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆེད་དུ་གསུངས་པས་འབྲིང་དུ་གྱུར་པའོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཐེག་པ་དམན་པའི་མདོ་སྡེ་ཁྱད་དུ་བསད་པས་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ཉན་ རང་གི་ཐེག་པ་ནི་ཐེག་
【現代漢語翻譯】 如果有人說：『這是誹謗』，那是因為他認為所教的法是邪惡的而捨棄它。如果他認為教法者沒有如實地證悟，並且顛倒地教導，那麼實際上他就是在誹謗。否則，他就是不尊重教法。他也在誹謗聖僧，因為僧眾是跟隨佛陀所教的清凈之法而修行的人。如果他認為教法是邪惡的，那麼他就不能尊重那些以教法為準則並跟隨它修行的人。這部經是優越的，因為它具有理性，並闡述了究竟的真理。這部經是劣等的，因為它闡述了不能被理性檢驗的世俗的真理。』如果有人這樣說，那麼他就是因為認為闡述世俗諦的法是邪惡的而捨棄了法。 如果有人認為闡述世俗諦的法比闡述勝義諦的法更邪惡，那麼這怎麼會變成捨棄法呢？如果有人認為勝義諦是至上的，並且想要證悟它，那麼他不應該認為世俗諦是邪惡的，並且應該捨棄它。就像想要水的人應該保護容器一樣，應該非常尊重世俗諦的建立，因為它就是證悟勝義諦的方法。正如《中觀根本慧論》中所說：『若不依俗諦，不得第一義，不得第一義，則不得涅槃。』因此，如來通過二諦之門來教導佛法。正如其中所說：『諸佛依二諦，為眾生說法，一以世俗諦，二第一義諦。』因此，不應該貶低那些闡述世俗諦的經文。這部經是為那些具有深刻和廣闊的興趣，以及具有敏銳智慧的菩薩們所宣說的，因此是殊勝的。這部經是為那些爲了獨自獲得寂靜和調伏而進入，以及具有遲鈍根器的聲聞們所宣說的，因此是低劣的。這部經是為那些具有中等根器的獨覺佛們所宣說的，因此是中等的。』如果有人這樣說，那麼他就是因為貶低小乘的經文而捨棄了法。如果聲聞和獨覺的乘是小乘...
【English Translation】 If someone says, 'This is slander,' it is because he considers the Dharma being taught to be evil and abandons it. If he thinks that the teacher has not realized the truth as it is and teaches it in a distorted way, then he is actually slandering. Otherwise, he is not respecting the Dharma. He is also speaking ill of the Sangha (community of noble ones), because the Sangha is distinguished by following the sacred Dharma taught by the Buddha. If he considers the Dharma to be evil, then he cannot respect those who uphold it as a standard and follow it. This Sutra is superior because it is logical and explains the ultimate truth. This Sutra is inferior because it explains the conventional truth that cannot be examined by reason.' If someone says this, then he is abandoning the Dharma because he considers the Dharma that explains conventional truth to be evil. If someone considers the Dharma that explains conventional truth to be more evil than the Dharma that explains ultimate truth, then how does this become abandoning the Dharma? If someone considers ultimate truth to be supreme and wants to realize it, then he should not consider conventional truth to be evil and should abandon it. Just as someone who wants water should protect the container, one should be very respectful of the establishment of conventional truth, because it is the method for realizing ultimate truth. As it is said in the Root Verses on the Middle Way: 'Without relying on conventions, the ultimate is not realized; without realizing the ultimate, Nirvana is not attained.' Therefore, the Tathagatas teach the Dharma through the gateway of the two truths. As it is said therein: 'The Buddhas teach the Dharma, relying on the two truths: the conventional truth of the world, and the truth of the ultimate meaning.' Therefore, it is not appropriate to disparage the Sutras that explain conventional truth. This is said for the sake of Bodhisattvas who have deep and vast interest and sharp faculties, therefore it is supreme. This is said for the sake of Hearers who have entered to pacify and tame themselves alone and have dull faculties, therefore it is inferior. This is said for the sake of Solitary Buddhas who have middling faculties, therefore it is middling.' If someone says this, then he is abandoning the Dharma because he is disparaging the Sutras of the Lesser Vehicle. If the Vehicle of Hearers and Solitary Realizers is the Lesser Vehicle...
པ་ཆེན་པོ་དག་ལས་དམན་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཇི་ལྟར་ན་དེ་དག་ལ་དམན་པར་བཟུང་བས་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་ པ་ཡང་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པ་རང་བཞིན་གྱི་དབང་པོ་རྣོན་པོའི་རིགས་ཅན་དག་གིས་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ལམ་མ་ཡིན་ན་ཡང་། གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཤེས་ པར་བྱ་བའི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུའི་གནས་སྐབས་སུ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་འབྲས་བུའི་གནས་སྐབས་སུ་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ ཅད་མངོན་དུ་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ། བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ལས། རབ་འབྱོར་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལམ་གང་ཡིན་པ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་གང་ཡིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་གང་ ཡིན་པའི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་ལམ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པར་བྱའོ་ཞེས་གང་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དམན་པ་ལ་མོས་པ་ཉན་རང་གི་རིགས་ཅན་དག་གིས་ནི་ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་དེ་ཉིད་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པའི་ཐེམ་སྐས་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ། 2-1089 དེ་དག་ཉན་རང་གིས་ལམ་གྱི་ཐོག་མར་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་མ་སྦྱངས་པར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྣོད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་དང་། མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གཅིག་ཉིད་ ཀྱིས་དེ་དག་གིས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དམན་པའི་མྱང་འདས་གཉིས་ནི་ལམ་རིང་པོས་དུབ་པའི་འགྲོན་པོ་དབུགས་དབྱུང་བའི་ཕྱིར་གྲོང་ཁྱེར་སྤྲུལ་བ་ལྟར་ ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པའི་ཐབས་མཁས་པ་ཡིན་པར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མདོ་སྡེ་རྣམས་ལས་གསུངས་སོ། །དཔལ་ལྡན་ཟླ་བ་གྲགས་པས་དབུ་མ་ལ་འཇུག་པར་ཡང་། གང་ཕྱིར་འགྲོ་ལ་ཉེས་པ་ སྐྱེད་བྱེད་སྙིགས་མ་འདི་དག་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་སངས་རྒྱས་སྤྱོད་ཡུལ་གཏིང་ཟབ་ལ་འཇུག་མི་འགྱུར་ཞིང་། །བདེ་གཤེགས་གང་ཕྱིར་ཁྱོད་ལ་མཁྱེན་རབ་ཐུགས་རྗེ་ཐབས་དང་ལྷན་ཅིག་པ། །མངའ་ དང་གང་ཕྱིར་བདག་གིས་སེམས་ཅན་སྒྲོལ་ཞེས་ཁྱོད་ཀྱིས་ཞལ་བཞེས་པ། །དེ་ཕྱིར་མཁས་པ་རིན་པོ་ཆེའི་གླིང་དུ་ཆས་པའི་འགྲོ་ཚོགས་ཀྱི། །ངལ་བ་ཉེར་སེལ་གྲོང་ཁྱེར་ཡིད་འོང་བར་དུ་རྣམ་པར་ བཀོད་པ་ལྟར། །ཁྱོད་ཀྱིས་ཐེག་པ་འདི་ནི་སློབ་མ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་ཚུལ་ལ་ཡིད། །སྦྱར་བར་མཛད་ཅིང་རྣམ་པར་དབེན་ལ་བློ་སྦྱངས་རྣམས་ལ་ལོགས་སུ་གསུངས། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཐེག་པ་དམན་པའི་མདོ་སྡེ་དག་ཀྱང་གདུལ་བྱ་དམན་པ་དང་། 2-1090 མཆོག་ལ་གཞོལ་བ་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་ཉེ་བར་མཁོ་བས་ན་དམན་པའོ་ཞེས་ཁྱད་དུ་བསད་པར་འོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་ནང་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་བྱའོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔ་
【現代漢語翻譯】 難道不比那些小乘（pa chen po dag las dman pa ma yin nam）更低劣嗎？如果認為它們低劣就是捨棄佛法，這是為什麼呢？雖然聲聞（nyan thos）和獨覺（rang sangs rgyas）的乘（theg pa）對於那些具有深刻和廣闊的信仰，以及天生敏銳智慧的人來說，不是他們需要證悟的道路，但它們是需要被理解為追隨者的輔助部分。因為菩薩（byang chub sems dpa'）們在因地時需要了解所有三乘（theg pa gsum）的道路，在果地時需要證悟所有三乘的功德。正如《薄伽梵母經》（bcom ldan 'das ma）中所說：『善現（rab 'byor），需要了解聲聞的道是什麼，獨覺的道是什麼，以及佛的道是什麼，需要了解所有這些道。』對於那些傾向於小乘，屬於聲聞和獨覺根性的人來說，聲聞和獨覺的乘就像是進入大乘（theg pa chen po）的階梯。因為如果他們最初沒有通過聲聞和獨覺的道來調伏自心，他們就無法成為能夠容納深刻和廣闊的大乘佛法的法器。最終，他們也需要通過這唯一的乘來獲得佛果。因此，小乘的兩種涅槃（myang 'das gnyis）就像是爲了讓在漫長道路上疲憊的旅客休息而變現出來的城市（grong khyer sprul ba），是進入大乘的方便法門，這是薄伽梵在經藏（mdo sde）中所說的。尊貴的月稱（dpal ldan zla ba grags pa）在《入中論》（dbu ma la 'jug pa）中也說：『因為眾生有產生過失的垢染，所以他們無法進入世尊（sangs rgyas）深奧的境界。善逝（bde gshegs），因為您具有智慧、慈悲和方便，並且您承諾要救度眾生。因此，您就像爲了消除前往珍寶島嶼的智者們的疲勞，而變現出令人愉悅的城市一樣，爲了讓弟子們的心專注于寂靜，您宣說了這個乘，併爲那些遠離塵囂、訓練有素的人們單獨宣講。』因此，小乘的經藏對於需要調伏的小乘根性和傾向於大乘根性的人們都是有用的，因此不應該因為它們是小乘而輕視它們。在六度（pha rol tu phyin pa drug）中，般若波羅蜜多（shes rab kyi pha rol tu phyin pa）是菩薩的學處，佈施（sbyin pa）等其餘五度也是如此。
【English Translation】 Are they not inferior to those of the Lesser Vehicle? If considering them inferior is abandoning the Dharma, why is that? Although the vehicles of the Hearers (Nyanthos) and Solitary Realizers (Rang Sangye) are not the path to be realized by those with profound and vast faith and naturally sharp faculties, they are to be understood as auxiliary parts for those who follow. Because Bodhisattvas must know all the paths of the Three Vehicles in the causal stage and must realize all the qualities of the Three Vehicles in the resultant stage. As it is said in the Bhagavati Sutra: 'Subhuti, one must know all the paths, what is the path of the Hearers, what is the path of the Solitary Realizers, and what is the path of the Buddhas.' For those who are inclined towards the Lesser Vehicle, belonging to the Hearer and Solitary Realizer lineages, the vehicle of the Hearers and Solitary Realizers is like a staircase to enter the Great Vehicle. Because if they do not initially tame their minds through the path of the Hearers and Solitary Realizers, they cannot become vessels capable of holding the profound and vast Dharma of the Great Vehicle. Ultimately, they must also attain Buddhahood through this single vehicle. Therefore, the two Nirvanas of the Lesser Vehicle are like a city manifested to give rest to travelers exhausted by a long journey, a skillful means to enter the Great Vehicle, as the Bhagavan said in the Sutras. The venerable Chandrakirti also said in the Entering the Middle Way: 'Because beings have defilements that cause faults, they cannot enter the profound realm of the Buddhas. Sugata, because you possess wisdom, compassion, and skillful means, and because you have promised to liberate beings. Therefore, like a city manifested to alleviate the fatigue of the wise who are traveling to the island of jewels, you have taught this vehicle to those whose minds are focused on peace, and you have separately taught it to those who are secluded and trained.' Therefore, the Sutras of the Lesser Vehicle are useful for both those who need to be tamed by the Lesser Vehicle and those who are inclined towards the Supreme Vehicle, so it is not appropriate to despise them because they are Lesser. Among the six perfections, the Perfection of Wisdom is the training of the Bodhisattva, as are the five perfections such as generosity.
པོ་འདི་ནི་སྤྲོས་པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་བྱ་མ་ཡིན་པའོ། ། ཞེས་ཟེར་ན་ཐབས་ཀྱི་ཆ་ཁྱད་དུ་བསད་པས་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་ཤེས་རབ་ལས་དམན་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཇི་ལྟར་ན། དེ་ལ་དམན་པར་བཟུང་བས་ཆོས་ སྤོང་བ་ཡིན་ཞེ་ན། ཐབས་དང་བྲལ་བའི་ཤེས་རབ་རྐྱང་པ་དང་། ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བའི་ཐབས་རྐྱང་པས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ ཐོབ་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཐའ་གཉིས་གང་རུང་དུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གང་ཞིག་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་ འདོད་པ་དེས་ནི། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ལམ་ལ་བསླབ་དགོས་པས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་དམན་པར་བཟུང་ནས་ཁྱད་དུ་བསད་པར་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡང་ན་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་བྱའོ། ། 2-1091 ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་བྱ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱིས་མི་བསླབ་པའི། །དངོས་དེ་གང་ཡང་ཡོད་མ་ ཡིན། །ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཁ་ཅིག་ནི་ཤེས་པར་བྱ་བ་དང་། ཁ་ཅིག་ནི་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་བསླབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་གནང་བའི་ཆོས་སྨྲ་བའི་ཀུན་སློང་གི་སྤོབས་པ་འདི་ཙམ་ཞིག་ཡོད་དོ་ཞེའམ། འདི་ཙམ་ཞིག་ལས་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་ཆོས་སྨྲ་བའི་སྤོབས་པའི་ཚད་འཇལ་ན་ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་མ་ གུས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གནང་བའི་ཆོས་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུས་སྤོབས་པ་ཚད་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་སྨྲ་བས་ཆོས་ནི་ཆོས་མ་ཡིན་ པར་ལོག་པར་སྟོན་ཏོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཡང་དག་པའི་ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པའི་ཕྱིར་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པར་ཡང་བཟོད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཟུངས་ཐོས་ཅིང་ ཐོབ་བོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ། གཟུངས་རྣམས་ཀྱི་གཙོ་བོ་བཟོད་པའི་གཟུངས་ནི་སྐྱེ་མེད་ཀྱི་དོན་ཟབ་མོ་ལ་མི་སྐྲག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པར་འཐོབ་པ་མེད་དེ་རྟག་ཆད་སྤངས་པ་སྐྱེ་མེད་ཀྱི་དོན་ཟབ་མོ་ནི། 2-1092 སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་རིན་པོ་ཆེའི་འཕྲེང་བར། གང་ཟག་ཕུང་པོར་སྨྲ་བ་ཡི། །འཇིག་རྟེན་གྲངས་ཅན་འུག་ཕྲུག་དང་། །གོས་མེད་བཅས་ལ་གལ་ཏེ་ ཞིག །ཡོད་མེད་འདས་པར་སྨྲ་ན་དྲིས། །དེ་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ནི། །བསྟན་པ་འཆི་མེད་ཡོད་མེད་ལ། །འདས་པ་ཟབ་མོ་ཞེས་བྱ་བ།
【現代漢語翻譯】 如果有人說：『這些帶有戲論的言辭不是菩薩的學處。』這就是捨棄正法，因為他輕視了方便之部分。有人問：『佈施等行為不比智慧低劣嗎？為什麼輕視它們就是捨棄正法呢？』答：如果只有不具方便的智慧，或者只有不具智慧的方便，菩薩就無法獲得不住涅槃，無法實現其所期望的目標。因為他們會墮入輪迴或涅槃的任一極端。因此，想要獲得不住涅槃的人，必須修習方便與智慧相結合的道路，不應輕視佈施等行為。或者，如果有人說：『在三乘之中，大乘是菩薩的學處，聲聞和緣覺乘不是菩薩的學處。』這就是捨棄正法。正如所說：『沒有什麼是王子們不學習的。』因此，三乘的所有道路，菩薩們有些需要了解，有些需要證悟，都需要學習。如果有人說：『佛陀所允許的說法者的自信只有這麼多，或者只有這麼少。』這樣衡量說法者的自信，就是不尊重說法者，也就是捨棄正法。因為佛陀所允許的說法者，憑藉佛陀的力量，擁有無限的自信。如果說法者錯誤地宣稱正法不是正法，那就是誹謗了正確的說法者，也就是捨棄正法。如果有人說：『即使沒有佛陀出現，也能聽到和獲得忍辱等總持。』這就是捨棄正法。因為總持之首——忍辱總持，是不畏懼無生深義的等持和智慧。而這在沒有佛陀出現的情況下是無法獲得的，因為斷除了常斷二邊的無生深義， 是佛陀不共的教法。正如《寶鬘論》中所說：『如果有人對主張人是蘊聚的，世間數論派、梟雄派和裸體派等詢問，關於有、無、超越的說法。因此，佛陀的教法被稱為不死的、有無超越的深奧之法。』
【English Translation】 If someone says, 'These discourses with elaborations are not the bodhisattva's training,' that is abandoning the Dharma because they despise the aspect of skillful means. If someone asks, 'Aren't generosity and so forth inferior to wisdom? How is it that considering them inferior is abandoning the Dharma?' The answer is: with only wisdom devoid of skillful means, or only skillful means devoid of wisdom, bodhisattvas cannot attain the non-abiding nirvana, the goal they aspire to. Because they will fall into either the extreme of samsara or nirvana. Therefore, those who wish to attain the non-abiding nirvana must train in the path that combines skillful means and wisdom, and should not despise generosity and so forth. Alternatively, if someone says, 'Among the three vehicles, the Great Vehicle is the bodhisattva's training, the Hearer and Solitary Realizer vehicles are not the bodhisattva's training,' that is abandoning the Dharma. As it is said, 'There is nothing that the princes do not learn.' Therefore, all the paths of the three vehicles are to be learned by bodhisattvas, some to be understood, and some to be realized. If someone says, 'The confidence of the Dharma speaker allowed by the Buddha is only this much, or only this little,' measuring the confidence of the Dharma speaker is disrespecting the Dharma speaker, which is abandoning the Dharma. Because the Dharma speakers allowed by the Buddha have immeasurable confidence through the power of the Buddha. If a Dharma speaker falsely claims that the Dharma is not the Dharma, that is slandering the correct Dharma speaker, which is abandoning the Dharma. If someone says, 'Even without the appearance of a Buddha, one can hear and obtain dharanis such as forbearance,' that is abandoning the Dharma. Because the chief of dharanis, the dharani of forbearance, is the samadhi and wisdom that does not fear the profound meaning of non-arising. And that cannot be obtained without the appearance of a Buddha, because the profound meaning of non-arising, which abandons the extremes of permanence and annihilation, is the unique teaching of the Buddha. As it is said in the Ratnavali (Precious Garland): 'If one asks those who assert that a person is an aggregate, the Samkhyas, the Ulukas, and the Ajivikas, about assertions of existence, non-existence, and transcendence. Therefore, the teaching of the Buddhas is called the profound deathless, existence, non-existence, and transcendence.'
།ཆོས་གྱི་ཁུད་པ་ཡིན་ཞེས་དྲི། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པར་གཟུངས་ཐོས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཟབ་མོའི་དོན་རྟོགས་པ་སངས་རྒྱས་ལ་རག་མ་ལས་པར་སྨྲས་པས། སངས་རྒྱས་དང་དེའི་བསྟན་པ་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་ པ་འཇིག་རྟེན་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་ཁས་འཆེ་བ་གཞན་དག་དང་དོན་གྱིས་ན་མཉམ་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟར་ན་བསྟན་པ་དང་སྟོན་པ་ལ་སྐུར་པ་གདབ་པར་འགྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་སྨྲ་ བས་ཚིག་ལ་སོགས་པའི་གཟུངས་ཐོབ་པའི་དབང་གིས་ཐོབ་པའི་ཡོན་ཏན་མང་དུ་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཡོངས་སུ་དག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། ཆོས་སྨྲ་བའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་པ་ཉེས་ པར་བྱས་ཞེས་དང་། ཆོས་སྨྲ་བའི་བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་སྒྲུབ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དང་། ཆོས་སྨྲ་བ་བག་དང་མི་ལྡན་ཞེས་བག་མེད་པས་གླེང་བ་དང་། སྤྱོད་པ་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་ཞེས་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་གླེང་བ་དང་། 2-1093 འཚོ་བ་དང་། ཆོ་ག་དང་། བསླབ་པ་ཉམས་ཞེས་སྤྱོད་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པས་གླེང་བ་དང་། ཆོས་སྨྲ་བའི་ཚེ་སྤོབས་པ་རྣམ་པར་མ་དག་པས་ཚིག་དང་དོན་གཞན་ལ་གོ་བར་མི་བྱེད་ ཅེས་པ་དང་། ཚིག་སྣང་བར་སྟེ་གསལ་པོའི་སྒོ་ནས་དོན་ལེགས་པར་མ་བཤད་ཅེས་དང་། ཚིག་གི་དོན་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་སྟོན་པས་ཚིག་སྔ་མ་དང་ཕྱི་མ་འགལ་ཞེས་དང་། ཡི་གེའི་མིང་ གིས་ཏེ་དོན་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་བཟུང་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་བཤད་པ་ལ་འཇུག་ཅེས་དང་། དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་མདོ་སྡེ་དང་མདོ་སྡེ་གཞན་ནང་འགལ་བ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དང་ ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཞན་འགལ་བར་བྱས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་འོག་ནས་འཇམ་དཔལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྤོབས་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དང་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་ ཏོ། །དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གནང་བའི་ཆོས་སྨྲ་བའི་སྤོབས་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཉེས་པ་དེ་དག་ མེད་ལ། དེ་དག་ལ་སྐྱོན་འདོགས་པར་སེམས་པ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སྐྱོན་འདོགས་པར་སེམས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཆོས་སྨྲ་བ་དག་གིས་ཀྱང་ཆོས་སྨྲ་བའི་ཚེ་རང་གི་བསྟན་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་དོན་ལ་ལ་ལ་མོས། 2-1094 ལ་ལ་ལ་མི་མོས་པ། ཆོས་འཆད་པའི་ཚེ་ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་ཆེ་ཆེར་མི་འཛིན་པར་རྒྱལ་པོ་དང་བློན་པོའི་ལ་སོགས་པའི་གཏམ་གཞན་དང་གཞན་དུ་བསྒྱུར་བ་དང་། ཚིག་དང་དོན་དཀྲུགས་པ་ སྟེ་འཁྲུགས་པ་མ་ཕྱེད་པར་འབྲེལ་མེད་དུ་སྨྲ་ཞིང་། དེ་ལ་ཡང་རང་ཉིད་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་། ཆོས་སྨྲ་བ་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ཡིད་མི་གཏོད་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་ བཞིན་དུ་ཆོས་སྨྲ་བ་དང་། རང་གི་སློབ་མ་ལ་ཡང་ཆོས་འདི་ལ་དཔྱད་འདི་ལ་མི་དཔྱད་ཅེས་པ་
【現代漢語翻譯】 問：『這是法的精華嗎？』 如是說。 因此，如果有人說，即使沒有佛陀出現，也能聽聞陀羅尼，那就等於說，理解深奧的意義並不依賴於佛陀。這樣一來，佛陀和他的教法，與那些自稱無所不知的自在天等世間神祇，在本質上就變得相同了。如果這樣，那就是對教法和導師的誹謗。因為，如果有人說，說法者通過獲得詞句等陀羅尼的力量，而獲得的多聞等功德並不完全清凈；說法者的身語意行為有過失；說法者對三學（戒定慧）的修持不圓滿；說法者不謹慎，因放逸而妄語；行為不合規矩，因行為不端而受指責；生活、儀軌和學處有缺失，因行為和戒律的缺失而受指責；說法者在說法時，缺乏自信，不能使他人理解詞句和意義；不能清晰地闡釋詞句，不能很好地解釋意義；不理解詞句的含義而進行闡釋，導致前後矛盾；執著于字面意義，以文字的表面含義來解釋如來之教；因此，導致經文之間、偈頌之間相互矛盾，這就是捨棄佛法。所有這些原因，將在下文中通過『文殊，聲聞的自信有多少』等內容來闡述。 其含義是：佛陀所允許的說法者的所有自信，都是從佛陀的加持力中產生的，因此不會有上述的過失。認為他們有這些過失，就等於認為如來有這些過失。 此外，有些說法者在說法時，對自己的教法內容，有時贊同，有時不贊同；在講法時，不尊重說法者，而是談論國王和大臣等其他事情；混淆詞句和意義，不區分混亂之處，說一些不相關的話；對此自己也感到懷疑；不全心全意地信任說法者，總是心懷顧慮地說法；甚至對自己的學生說，『這個可以研究，那個不可以研究』。
【English Translation】 Question: 'Is this the essence of Dharma?' Thus it is said. Therefore, if someone says that one can hear Dharani even without the appearance of the Buddha, it is tantamount to saying that understanding profound meanings does not depend on the Buddha. In this way, the Buddha and his teachings become essentially the same as those worldly deities like Ishvara (自在天), who claim to be omniscient. If so, it would be a slander against the teachings and the teacher. Because, if someone says that the virtues such as extensive learning acquired by a Dharma speaker through the power of obtaining Dharanis of words and so on are not completely pure; that the Dharma speaker's actions of body, speech, and mind are flawed; that the Dharma speaker's practice of the three trainings (戒定慧) is not perfect; that the Dharma speaker is not cautious, and speaks carelessly due to negligence; that their behavior is not in accordance with the rules, and they are criticized for improper conduct; that their livelihood, rituals, and precepts are deficient, and they are criticized for deficiencies in conduct and discipline; that the Dharma speaker, when speaking, lacks confidence and cannot make others understand the words and meanings; that they cannot clearly explain the words and do not explain the meanings well; that they explain without understanding the meaning of the words, leading to contradictions; that they cling to the literal meaning, and use the superficial meaning of the words to explain the teachings of the Tathagata; therefore, causing contradictions between sutras and between verses, this is abandoning the Dharma. All these reasons will be explained below through 'Manjushri, how much confidence does a Shravaka (聲聞) have,' and so on. The meaning is: all the confidence of Dharma speakers allowed by the Buddha arises from the power of the Buddha's blessings, so there will be no above-mentioned faults. To think that they have these faults is to think that the Tathagata has these faults. Furthermore, some Dharma speakers, when speaking, sometimes agree and sometimes disagree with the content of their own teachings; when teaching the Dharma, they do not respect the Dharma speaker, but talk about other things such as kings and ministers; they confuse words and meanings, do not distinguish between confusion, and say irrelevant things; they themselves also have doubts about this; they do not wholeheartedly trust the Dharma speaker, and always speak with reservations; and even tell their students, 'This can be studied, that cannot be studied.'
དང་། དོན་འདི་ནི་རིགས་འདི་ནི་མི་རིགས་ཞེས་ཟེར་ན་ཆོས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ ཅི་ རིགས་པར་ཆོས་ལ་བཟང་ངན་དང་ཆེད་ཆེར་མི་འཛིན་པར་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་ཁ་ཅིག་འདི་སྐད་ཅེས་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་རྣམས་ལ་ངོ་བསྟོད་སྨྲ་བ་ནི། དེ་དག་གིས་དེ་ བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་ཡི་ཕྱོགས་གཅིག་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་རེ་ཙམ་སྨྲས་པ་ལ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའི་ཚིགས་ལེགས་པར་སྨྲས་སོ། །དོན་ལེགས་པར་རྟོགས་སོ་ཞེས་ཁྱོད་ཀྱི་ཡང་ཕྱོགས་གཅིག་སྨྲས་ པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡིད་རང་ཞིང་བསྟོད་པའི་གཞི་དེས་ཆོས་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཏུ་ཞེ་ན། རྙེད་པ་དང་བཀུར་བསྟིའི་ཆེད་དང་། གང་ནས་རྙེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་ཁྱིམ་བསྲུང་བར་གནས་པའི་ཆེད་ཡིན་གྱི། 2-1095 བསྟན་པ་བསྲུང་བའི་ཆེད་མ་ཡིན་པའོ། །རྒྱུ་གང་ལས་ཞེ་ན། བྲམ་ཟེ་ལ་སོགས་པའི་རིགས་དང་། རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པའི་དབང་ཕྱུག་ལ་གདུང་ཞིང་ཆགས་པའི་རྒྱུ་ལས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་ཅེས་ སྨྲས་པས་ཆོས་སྤོང་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བསྟན་པའི་ཆོས་ནི་ཟབ་ཅིང་ཕྲ་ལ་གཏིང་དཔག་པར་དཀའ་པའི་ཕྱིར་མཁས་ཤིང་མཛངས་པ་དག་ཁོ་ནའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་གྱི། ལེགས་པར་མ་ བསླབས་པའི་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་དག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ག་ལ་འགྱུར། དེ་བས་ན་དེ་དག་གིས་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བཀའ་ལེགས་པར་རྟོགས་ཤིང་སྨྲའོ་ཞེས་ཟེར་བས་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ བསྟན་པ་བློ་གྲོས་རྩིང་པོ་དག་གི་ཡང་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་བསྟན་པས་ཟབ་ཅིང་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཆོས་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་སྤོང་བའི་ལས་དེ་དག་གིས་ རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཅི་འགྱུར་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ་ངན་སོང་ཆེན་པོར་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་གོང་དུ་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་དག་གིས་མདོའི་དུམ་བུ་འདི་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཇི་ལྟར་སྒྲོན་གློག་ནོར་བུའི་འོད་ལས་མིག་ལྡན་རྣམ་བཀྲའི་གཟུགས་ལ་སྤྱོད། །དེ་བཞིན་ཐུབ་བསྟན་ཉི་མ་ལ་བརྟེན་མཁས་རྣམས་དེ་ཉིད་འབྱེད་ལ་བརྩོན། །མཁའ་ལ་ཉི་ཟླའི་རྒྱུ་བ་མེད་ན་ས་སྟེང་སྨག་རུམ་མུན་པར་ཆུད། ། 2-1096 ཐུབ་བསྟན་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་བྲལ་སྐྱེ་དགུའང་གནས་སྐབས་དེ་འདྲར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ལེགས་འདོད་ཅིང་། །གཞན་ལའང་རྗེས་སུ་བརྩེ་རྣམས་ཀྱིས། །ཐུབ་པའི་བསྟན་དང་བསྟན་འཛིན་ལ། །གཅེས་དང་བཀུར་སྟིར་ བྱ་བར་རིགས། །རི་བོང་རྐྱལ་གྱིས་རྒྱ་མཚོའི་མཐའ། །དཔོག་པ་ཇི་བཞིན་ཐུབ་པའི་གསུང་། །བྱིས་བློས་གཞལ་བར་མི་ནུས་ནའང་། །ཡིད་ཆེས་ལུང་དང་རིགས་པ་ལ། །བརྟེན་ནས་འདི་བྱས་མཁས་རྣམས་དཔྱོད། །འདི་སྦྱར་ དགེ་བས་འགྲོ་བ་ཀུན། །སྲིད་དང་ཞི་བའི་མཐའ་སྤངས་ཏེ། །མི་གནས་མྱ་ངན་འདས་པའི་
【現代漢語翻譯】 此外，如果有人說『這個種族是劣等種族』，那便是捨棄了佛法。因為這是對佛法的好壞和優劣不加區分，從而輕視了佛法。還有些人會諂媚婆羅門和居士，如果他們說了如來教誨中的一句偈頌，你就說：『你很好地說了如來的教誨，很好地理解了其中的含義。』你對他們所說的一句話表示贊同和讚美，這種行為也會導致捨棄佛法。為什麼呢？因為這是爲了獲得利益和尊敬，爲了守護能從中獲得利益的家庭，而不是爲了守護佛法。原因是什麼呢？是因為貪戀和執著于婆羅門等種姓和國王等權貴。為什麼這樣說會導致捨棄佛法呢？因為如來的教法深奧而精微，難以測度，只有賢能之人才能理解，而未經良好學習的婆羅門和居士怎麼可能理解呢？因此，如果說他們也很好地理解和宣說了如來的教誨，那就等於說如來的教法也能被愚笨之人理解，從而誹謗了深奧難測的佛法。這種捨棄佛法的行為會導致什麼樣的果報呢？會導致墮入大惡道等等。因此，以上所說的這些方式，便是對這段經文的很好解釋。 如同憑藉燈和寶珠的光芒，有視力的人才能看到各種美麗的景像一樣。同樣，依靠佛法的太陽，智者們才能努力地去理解佛法的真諦。如果天空中沒有日月執行，那麼大地將陷入一片黑暗。如果離開了佛法的太陽，眾生也會陷入同樣的境地。因此，希望自己幸福，並且也慈愛他人的人們，應該珍視和尊敬佛法和護持佛法之人。 就像兔子游泳無法測量大海的邊際一樣，凡夫俗子也無法衡量佛陀的教誨。但是，憑藉信心、聖言和理智，我完成了這部著作，請智者們評判。愿以此功德，使一切眾生，遠離有和寂滅的邊際，證得無住涅槃。
【English Translation】 Furthermore, if someone says 'this race is inferior,' that is abandoning the Dharma. Because it does not distinguish between good and bad of the Dharma, thus despising it. Also, some people flatter Brahmins and householders, saying that if they speak a single verse from the Tathagata's teachings, you say, 'You have spoken the Tathagata's teachings well, and understood the meaning well.' Your agreement and praise for their one verse will lead to abandoning the Dharma. Why? Because it is for the sake of gain and respect, and to protect the household from which gain is obtained, not to protect the Dharma. What is the cause? It is due to attachment and clinging to castes such as Brahmins and powers such as kings. Why does saying that lead to abandoning the Dharma? Because the Tathagata's Dharma is profound and subtle, difficult to fathom, and only the wise can comprehend it, how can Brahmins and householders who have not been well-trained comprehend it? Therefore, saying that they also understand and speak the Tathagata's teachings well is like saying that the Tathagata's Dharma can also be understood by the foolish, thus slandering the profound and unfathomable Dharma. What will be the result of such actions of abandoning the Dharma? It will lead to falling into the great evil realms, etc. Therefore, the methods mentioned above are a good explanation of this passage of scripture. Just as with the light of a lamp and a jewel, those with sight can perceive various beautiful forms. Similarly, relying on the sun of the Buddha's teachings, the wise strive to understand the truth. If there were no movement of the sun and moon in the sky, the earth would be plunged into darkness. Without the orb of the sun of the Buddha's teachings, beings would also fall into a similar state. Therefore, those who wish for their own well-being and also cherish others should cherish and respect the Buddha's teachings and those who uphold them. Just as a rabbit swimming cannot fathom the edge of the ocean, ordinary people cannot measure the Buddha's teachings. However, relying on faith, scripture, and reason, I have completed this work, let the wise judge. May this merit cause all beings to abandon the extremes of existence and peace, and attain non-abiding Nirvana.
ས། །ཀུན་མཁྱེན་གོ་འཕང་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །འཕགས་པ་རྣམ་པར་འཐག་པ་བསྡུས་པའི་མདོའི་དུམ་བུའི་བཤད་པ་འདི་ ནི། བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེའི་མངའ་བདག་དཔལ་ལྡན་བླ་མ་ཀུན་དགའ་བཀྲ་ཤིས་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོའི་བཀས་བསྐུལ་ནས། ཆོས་སྨྲ་བའི་བཙུན་པ་གཞོན་ནུ་བློ་གྲོས་ཀྱིས་དཔལ་ས་སྐྱའི་གཙུག་ལག་ཁང་ དུ་སྦྱར་བའོ།། །།དགེ་ལེགས་སུ་གྱུར་ཅིག། ༈ །། ༄། །མདོ་སྡེ་རྣམ་མང་ལས་གསུངས་པའི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་དོན་རྒྱུད་བླ་མའི་དགོངས་པ་གསལ་བར་བཤད་པ། མདོ་སྡེ་རྣམ་མང་ལས་གསུངས་པའི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་དོན་རྒྱུད་བླ་མའི་དགོངས་པ་གསལ་བར་བཤད་པ་བཞུགས་སོ། །ཕྱོགས་བཅུའི་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་རྣམས་ ལ། །ཀུན་ནས་དང་བའི་ཡིད་ཀྱིས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་དོན། །གསལ་བར་བཤད་ཀྱིས་གཟུར་གནས་ཤེས་ལྡན་ཉོན། །སེམས་ཅན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡོད་པར། 2-1097 གང་དག་འགྲོ་ཀུན་མཐའ་བཞི་ཡང་དག་རྟོགས་ནས་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པར་མི་རིགས་ཏེ། གཞུང་དེས་སེམས་ཅན་ལ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཙམ་རྗེས་སུ་ ཞུགས་པར། ས་དང་པོ་ནས་མཐོང་བར་བསྟན་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་ཆོས་ཕྱིར། །ཞེས་པས་ཀྱང་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་ ཉིད་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཙམ་སོ་སྐྱེའི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཡོད་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་དེའི་འགྲེལ་པར། དེ་ལ་དྲི་མ་མེད་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནི། གཅིག་ དུ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ས་ལ་ཡང་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པའི་ཆོས་ཉིད་སྔ་ཕྱི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་འདི་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅེས་གསུངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་བདེ་གཤེགས་མེད་གནས་རྣམས་ལའང་། །སངས་རྒྱས་སྤྱན་གྱིས་རང་ཆོས་ཉིད་གཟིགས་ནས། །ཞེས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་སྦུབས་བཞིན་སེམས་ཅན་ཡོན་ཏན་ནི། །ཞེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཉིད་ནི་ཡོན་ ཏན་དྲི་མ་མེད་གཏེར་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཁྱད་མེད་རྣམ་གཟིགས་ནས། །ཞེས་དང་། ཤ་རིའི་བུ་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཀྱང་གཞན་ལ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ཡང་གཞན་མ་ལགས་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། ། 2-1098 ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཉིད་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་སོ། །འདི་ནི་དོན་གཉིས་སུ་མེད་ཀྱི་ཡི་གེ་ཐ་དད་པ་ཙམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་ཀྱང་། སེམས་ཅན་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྐུའི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་རང་ བཞིན་འོད་གསལ་ཙམ་ཡོད་པར་བསྟན་གྱི། རང་གི་མཚན་ཉིད་སྟོབས་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་མི་སྟོན། མདོར་ན་ཟག་མེད་དབྱིངས་ལ་ནི། །དོན་གྱིས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བཞི། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་ སོགས
【現代漢語翻譯】 愿迅速獲得一切智智的果位！此乃對《聖妙斷行經》略釋之片段的闡釋。受持教法寶幢之主，吉祥上師根嘎扎西堅贊班桑波（Kun dga' bkra shis rgyal mtshan dpal bzang po）（一切喜樂吉祥幢）之諭令所勸請，由說法比丘格西西繞堅贊（gZhon nu blo gros）于吉祥薩迦寺著。 愿皆吉祥！ 闡明眾多經部所說如來藏義，即《寶性論》之意旨 闡明眾多經部所說如來藏義，即《寶性論》之意旨 頂禮十方諸佛及其眷屬！ 我將清晰闡釋甚深如來藏之義，愿公正且具智慧者傾聽！ 關於眾生是否具有佛陀的力量等功德，不應認為經文如『誰能徹底證悟眾生之四邊』等，已對此進行了闡述。因為該經僅表明，眾生具有佛性的普遍特徵，即自性光明，並且僅僅是在初地時才能見到。『無有分別法性故』，也不能證明這一點，因為它也僅是指，佛陀的力量等功德的法性，即使在凡夫階段也存在自性光明。正如其註釋中所說：『因此，無垢佛陀的功德，即使在凡夫的境界中，也存在著無有分別的法性，前後沒有差別。』因此說，此境界是不可思議的。 同樣，『于無如來住處，以佛眼觀自性』，以及『煩惱如胞胎，眾生具功德』，還有『佛陀視一切眾生如功德無垢之寶藏，無有差別』，以及『舍利子，眾生之界即非法性之身，法性之身即眾生之界。此二者無二，僅是文字不同』等等，都表明眾生具有佛陀法身的普遍特徵，即自性光明，但並未表明他們具有自身的力量等功德特徵。總而言之，在無漏法界中，實際上有四種區分，即法身等。
【English Translation】 May I swiftly attain the state of omniscience! This is an explanation of a fragment from the condensed Sutra of the Noble Thorough Severance. Urged by the command of the glorious lama Kunga Tashi Gyaltsen Palsangpo (Kun dga' bkra shis rgyal mtshan dpal bzang po) (All-Joyous Auspicious Banner), the master of the precious doctrine, it was composed by the monastic scholar Geshé Shönnu Lodrö (gZhon nu blo gros) at the principal temple of glorious Sakya. May there be virtue and goodness! Explaining Clearly the Meaning of the Tathagatagarbha Spoken in Numerous Sutras, the Intent of the Uttaratantra Explaining Clearly the Meaning of the Tathagatagarbha Spoken in Numerous Sutras, the Intent of the Uttaratantra I prostrate with a completely pure mind to all the Victorious Ones of the ten directions, together with their offspring! I will clearly explain the meaning of the exceedingly profound Tathagatagarbha. Listen, you who are impartial and possess knowledge! Regarding whether sentient beings possess the qualities of the Buddha's powers, etc., it is not appropriate to assert that the scripture, such as 'Those who have thoroughly realized the four extremes of all beings,' etc., has demonstrated this. This is because that scripture only indicates that sentient beings possess the general characteristic of the nature of the Buddha, which is merely the self-luminous essence, and that it is only seen from the first bhumi. 'Because there is no differentiation in the Dharma-nature' does not demonstrate it either, because it also only refers to the fact that the Dharma-nature of the qualities of the Buddha's powers, etc., is present even in the state of ordinary beings as merely the self-luminous essence. As it is also said in its commentary: 'Therefore, the qualities of the stainless Buddha are present even in the state of ordinary beings who are completely afflicted, as the Dharma-nature without differentiation, without any difference between before and after.' Therefore, it is said that this state is inconceivable. Similarly, 'In places where there are no Tathagatas, with the Buddha's eye, he sees his own nature,' and 'Afflictions are like wombs, sentient beings have qualities,' and 'The Buddhas see all sentient beings as treasures of stainless qualities without difference,' and 'Shariputra, the realm of sentient beings is not other than the Dharmakaya, and the Dharmakaya is not other than the realm of sentient beings. These two are not different, only the letters are different,' etc., also indicate that sentient beings possess the general characteristic of the Dharmakaya of the Buddha, which is merely the self-luminous essence, but do not show that they possess their own characteristic qualities such as powers. In short, in the uncontaminated realm of reality, there are actually four distinctions, such as the Dharmakaya.
་པ་ཡི། །ཞེས་སོགས་དང་། བླ་མེད་ཆོས་ཀྱིས་སྟོང་མ་ཡིན། །ཞེས་དང་། ཡོན་ཏན་རང་བཞིན་ཉིད་ལྡན་ཕྱིར། །ཞེས་སོགས་ནི་ཤིན་ཏུ་དྲི་མེད་ཀྱི་གནས་སྐབས་སྟོན་བྱེད་ཡིན་པས་སེམས་ཅན་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་སྐུ་མཚན་ཉིད་པ་དང་། ཡོན་ཏན་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པར་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་ཤེས་བྱེད་དུ་མི་རིགས་སོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་རྟག་པ་དང་། བརྟན་པ་དང་། འདུས་མ་བྱས་པར་བཤད་ པའི་དོན་ཡང་ངོ་བོ་གཏན་མ་འགྱུར་བའི་རྟག་པ་དང་། རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་འདུས་མ་བྱས་པའི་འདུས་མ་བྱས་སུ་བསྟན་པ་མ་ཡིན་གྱི། སེམས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ སུ་ཉོན་མོངས་པ་དང་། ལས་དང་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་གྱིས་རང་གི་ངོ་བོ་མི་འགྱུར་བ་དང་། དག་པ་དང་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་མིག་པགས་ཀྱི་ས་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཀྱི་ལུས་དང་། 2-1099 བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་འཆི་འཕོ་དང་། སྐྱེ་བ་སོགས་རང་གི་ངོ་བོ་མི་འགྱུར་བ་ལ་བསམས་ནས་སེམས་ཅན་ཀྱི་ཁམས་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་རྟག་པ་དང་། བརྟན་པ་དང་། འདུས་མ་ བྱས་པ་ཞེས་བརྗོད་ལ། ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་མ་སྟོངས་ཀྱི་བར་དུ་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་བྱེད་པའི་འཕྲིན་ལས་བསྒྲུབ་ པས་མི་ཟད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཕྱི་མའི་མཐའི་མུ་དང་མཚུངས་པ་ལ་དགོངས་ནས་ཆོས་སྐུ་དེ་ཉིད་རྟག་པ་དང་། བརྟན་པ་དང་། ལས་ཉོན་ཀྱིས་འདུས་མ་བྱས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་ཉིད་གསར་དུ་ཐོབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཀྱི་སྐྱེ་བ་དང་། དབང་པོ་འགགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཀྱི་འཇིག་པ་དང་། སྐྱེས་ནས་མ་ཤིའི་བར་དུ་རིགས་ མཐུན་རྒྱུན་མ་ཆད་པར་འཇུག་པའི་གནས་པ་དང་། གནས་སྐབས་གཞན་དུ་འགྱུར་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཀྱི་རྒས་པ་སྟེ། འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞི་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། འདུས་མ་བྱས་པ་ཞེས་བརྗོད་ལ། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟག་པ་ཞེས་རྗོད་དོ། །དེས་ན་རྟག་བརྟག་སོགས་ཀྱི་དོན་ནི། སེམས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་ལ་གདུལ་བྱའི་ལོག་རྟོག་འགའ་ཞིག་བསལ་བའི་ཕྱིར། 2-1100 རྟག་བརྟན་སོགས་ཀྱི་སྒྲ་རྣམ་གྲངས་པའི་སྒོ་ནས་སྦྱར་བ་ཡིན་གྱི། སེམས་ལས་མ་གཏོགས་པའི་དོན་དམ་པར་གྲུབ་པའི་ཆོས་འགག་ཞིག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོས་བསམས་ནས། དེ་ཉིད་རྟག་པ་དང་ བརྟན་པ་སོགས་སུ་འཆད་པ་ནི། དབུ་སེམས་གང་གི་ཡང་ལུགས་མ་ཡིན་ཞིང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སྟོན་པའི་མདོ་སྡེ་དང་། དེ་དག་གི་དགོངས་འགྲེལ་དབུ་མ་ཆོས་དབྱིངས་བསྟོད་པ་དང་། རྒྱུད་ བླ་མ་སོག
【現代漢語翻譯】 『如是』等等，以及『無上法非空』，以及『因具功德自性』等等，是顯示極清凈狀態的，因此，不應將眾生的佛陀法身視為具有特徵和功德特徵的認知對象。同樣，所說如來藏的常、恒、不變之義，並非指本質永不改變的常，以及非因緣和合而成的無為，而是指心之自性光明，在未凈狀態下，雖有煩惱、業和生的雜染三者，然其自性不變；在凈與未凈狀態下，如眼皮之垢，以及無漏業所生的意生身，以及不可思議的死歿和生等，其自性不變，因此說眾生界和如來藏是常、恒、不變。在極清凈狀態下，心之自性光明，乃至輪迴未空之際，行作利益眾生的事業，因此具有不盡之功德，且與后際之邊際相同，故認為此法身是常、恒、且非業惑所造作的無為。 在一切狀態下，心之自性本身，不具有新獲得的生之特徵，也不具有感官停止的滅之特徵，從生到死，同類相續不斷存在的住之特徵，以及轉變為其他狀態的變老之特徵，因此，遠離有為法的四種特徵，故稱為無為。在一切狀態下，自性光明的本質沒有變化，因此稱為常。因此，常恒等的意義是，爲了消除對心之自性光明的某些有情之邪見，才以常恒等不同的詞語來表達。若認為在心之外，另有實有的法存在，並認為此法是如來藏，進而解釋為常、恒等，則不符合中觀和唯識的任何一種觀點，也與宣說如來藏的經部，以及這些經部的意趣解釋，如《中觀法界贊》和《寶性論》等相違背。
【English Translation】 『Suchness』 etc., and 『the supreme Dharma is not empty』, and 『because it possesses the inherent nature of qualities』 etc., are to show the state of utmost purity. Therefore, it is not appropriate to consider the Dharmakaya (法身，dharmakāya，法身，the body of the Dharma) of sentient beings as an object of cognition with characteristics and qualities. Similarly, the meaning of the Tathagatagarbha (如來藏，tathāgatagarbha，如來藏，the womb of the Tathagata) being described as permanent, stable, and unconditioned does not refer to permanence in the sense of an essence that never changes, nor to unconditionedness in the sense of not being compounded by causes and conditions. Rather, it refers to the very nature of the mind, which is clear light. In the state of impurity, although there are the three defilements of afflictions, actions, and birth, its essence does not change. In the states of purity and impurity, like the dirt on the eyelids, and the mind-made body produced by uncontaminated actions, and the inconceivable death and birth, etc., its essence does not change. Therefore, the realm of sentient beings and the Tathagatagarbha are said to be permanent, stable, and unconditioned. In the state of utmost purity, the very nature of the mind, which is clear light, performs the activities of benefiting sentient beings until samsara (輪迴，saṃsāra，輪迴，cyclic existence) is emptied. Therefore, it possesses inexhaustible qualities and is equal to the limit of the future. Thus, it is considered that this Dharmakaya (法身，dharmakāya，法身，the body of the Dharma) is permanent, stable, and unconditioned, not created by actions and afflictions. In all states, the very nature of the mind does not have the characteristic of newly acquired birth, nor the characteristic of cessation of the senses, nor the characteristic of abiding where the continuity of the same kind is uninterrupted from birth to death, nor the characteristic of aging, which is the transformation into another state. Therefore, it is called unconditioned because it is free from the four characteristics of conditioned phenomena. In all states, there is no change in the essence of the self-nature of clear light. Therefore, it is called permanent. Therefore, the meaning of permanence, stability, etc., is that in order to dispel some sentient beings' wrong views about the self-nature of the mind, clear light, the words permanence, stability, etc., are used in different ways. If one thinks that there is a truly existent phenomenon apart from the mind and considers this phenomenon to be the Tathagatagarbha (如來藏，tathāgatagarbha，如來藏，the womb of the Tathagata), and then explains it as permanent, stable, etc., then it does not conform to either the Madhyamaka (中觀，Madhyamaka，中觀，the Middle Way) or the Chittamatra (唯識，Cittamatra，唯識，Mind-Only) view, and it contradicts the sutras (經部，sūtra，經部，discourses) that teach the Tathagatagarbha (如來藏，tathāgatagarbha，如來藏，the womb of the Tathagata), as well as the commentaries on these sutras (經部，sūtra，經部，discourses), such as the Praise of the Dharmadhatu (法界贊，Dharmadhatu Stotra，法界贊，Praise of the Realm of Dharma) and the Uttaratantra (寶性論，Uttaratantra，寶性論，the Sublime Continuum).
ས་བསྟན་བཅོས་གང་གི་ཡང་དགོངས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྤྱིར་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་རྣམས་སྟོན་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ལ། སྒྲའི་དངོས་ཟིན་ཀྱི་དོན་དང་། དགོངས་གཞིའི་དོན་གཉིས་ཤེས་དགོས་ཏེ། མདོ་སྡེ་དེ་དག་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དྲང་དོན་དུ་དབུ་སེམས་གཉིས་ཀས་འགྲེལ་བའི་རིག་དེ་ལ་སྒྲའི་དངོས་ཟིན་ཀྱི་དོན་ནི་སེམས་ཅན་ཀྱི་གནས་སྐབས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་གང་ དུ་ཡང་ཐ་སྙད་ཙམ་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་སྟེ། མུ་སྟེགས་ཀྱི་བདག་དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགོངས་གཞིའི་དོན་ལ་དབུ་མ་པ་དང་། སེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་ཀུ་ཀུན་ རྫོབ་བདེན་པས་བསྡུས་པ་དང་། དོན་དམ་བདེན་པས་བསྡུས་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སེམས་ཀྱི་རང་གི་ངོ་བོ་རིག་ཅིང་གསལ་བའི་ཆ་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་མི་འཁྲུལ་བ་ལ། 2-1101 ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པར་སེམས་དང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་། ལེན་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་སོགས་ཀྱི་མིང་གིས་བསྟན་ལ། རྡོ་རྗེ་ ཐེག་པར། རྒྱུའི་རྒྱུད་དང་། སེམས་སྣང་བ་དང་། སྣང་བ་མཆེད་པ་དང་། སྣང་བ་ཉེར་ཐོབ་དང་། མཁའ་ཁྱབ་ནམ་མཁའི་རྡོ་རྗེ་ཞེས་སོགས་སུ་མིང་གཞན་གྱིས་བསྟན་པ་རྣམས་ཡིན་ཅིང་། དེ་ཉིད་ཕ་རོལ་ དུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ལྟར་ན་ལས་ཉོན་དང་རྣམ་རྟོག་གི་དབང་དུ་གྱུར་པའི་གནས་སྐབས་ན་འཁོར་བ། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ལྟར་ན་རང་བཞིན་བརྒྱད་ཅུའི་རྣམ་རྟོག་གམ། གནས་སྐབས་རིགས་བཞིའི་སྒྲིབ་ པའི་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །སྒྲིབ་པ་དེ་དང་དེ་དག་གིས་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་སངས་རྒྱས་དང་ཐར་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དོན་དེ་ཉིད་དབུ་མ་ ཆོས་དབྱིངས་བསྟོད་པ་དང་། སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ལ་བསྟོད་པ་སོགས་ཀྱིས་གསལ་བར་བྱེད་དོ། ། གཉིས་པ་དོན་དམ་བདེན་པས་བསྡུས་པའི་དགོངས་བཞི་ནི། གོང་དུ་བཤད་པའི་སེམས་དེ་ཉིད་ཡང་དག་པར་ན། ཡོད་མེད་ལ་སོགས་པའི་མཐའ་གང་དུ་ཡང་མི་གནས་པའི་གནས་ལུགས། ཐ་སྙད་དུ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཞེས་མིང་དུ་བཏགས་པ་དེ་ཉིད་ཡིན། དེ་ཉིད་ལ་དགོངས་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་དང་། 2-1102 ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་སོགས་གསུངས་པའི་ཚུལ། དབུ་མ་འཇུག་པར། ཀུན་གཞི་ཡོད་ཅིང་གང་ཟག་ཉིད་ཡོད་ལ། ཕུང་པོ་འདི་དག་འབའ་ཞིག་ཉིད་ཡོད་ཅེས། གསུངས་པ་དེ་ནི་དེ་ལྟར་ཆེས་ཟབ་དོན། རིག་ པར་མི་འགྱུར་གང་ཡིན་དེ་ལའོ། །ཅེས་སོགས་དང་། འདི་ནི་དྲང་དོན་ཉིད་དུ་སྟོན་བས་གསུངས། འདི་ནི་ངེད་དོན་ཉིད་དུ་རིགས་པས་འཐད། རྣམ་པ་དེ་ལྟའི་མདོ་སྡེ་གཞན་ཡང་ནི། དྲང་དོན་ཉིད་ དུ་ལུང་འདིས་གསལ་བར་བྱེད། །ཅེས་སོགས་རྩ་འགྲེལ་ཀྱིས་གསལ་བར་བསྟན་ནོ། །གཉིས་པ་ས
【現代漢語翻譯】 這並非任何論典的真實意圖。一般來說，在宣說如來藏的經典中，需要了解字面意義和隱含意義這兩個方面。 這些經典並非按照字面意思來解釋，而是以中觀和唯識的觀點來解釋其隱含意義。字面意義是指，眾生的狀態和佛陀的境界，在名言上都無法成立，因為這與外道的『我』沒有區別。隱含意義分為中觀宗和唯識宗兩種觀點。首先，分為世俗諦所攝和勝義諦所攝兩種。前者是指，心的自性是覺知和明晰的，在任何狀態下都不會錯亂心的自性。在波羅蜜多乘中，它被稱為心、阿賴耶識、取識、異熟識、如來藏等。在金剛乘中，它被稱為因續、心顯現、顯現增長、顯現近得、虛空遍佈虛空金剛等。同樣，按照波羅蜜多乘的觀點，被業和煩惱以及分別念所控制的狀態稱為輪迴；按照金剛乘的觀點，被八十種自性分別念或者四種狀態的遮障所控制的狀態稱為輪迴。當這些遮障被完全清除時，則被稱為佛陀和解脫。這個道理在《中觀法界贊》和《讚歎金剛心》等論典中得到了清晰的闡述。 第二，勝義諦所攝的隱含意義是指，上述的心，如果真實存在，那麼它就不會停留在有或無等任何一邊。這種狀態被稱為勝義諦。正是考慮到這一點，才宣說了如來藏和阿賴耶識等。在《入中論》中說：『阿賴耶識存在，補特伽羅存在，這些蘊也僅僅存在。』這說明了極其深奧的含義，是無法用理性來理解的。』等等。『這以直接的方式揭示了真理，這以隱蔽的方式通過推理來證實。其他類似的經典也通過這種方式清楚地闡明了直接的含義。』等等，這些都在根本論和註釋中得到了清晰的闡述。第二，是...
【English Translation】 This is not the true intention of any treatise. Generally, in the sutras that teach the essence of the Sugata (Tathāgatagarbha), it is necessary to understand both the literal meaning and the intended meaning. These sutras are not interpreted literally, but rather their intended meaning is explained from the perspective of both Madhyamaka and Cittamatra. The literal meaning refers to the fact that neither the state of sentient beings nor the state of the Buddha can be established even nominally, because it is no different from the 'self' of the heretics. The intended meaning is divided into two views: the Madhyamaka and the Cittamatra. First, it is divided into two categories: that which is included in the relative truth and that which is included in the ultimate truth. The former refers to the fact that the nature of the mind is knowing and clear, and that in all states it is not mistaken about the nature of the mind. In the Paramita Vehicle, it is referred to by names such as mind, Alaya-vijñāna (store consciousness), taking consciousness, Vipāka-vijñāna (resultant consciousness), and Tathāgatagarbha (Buddha-nature). In the Vajrayana, it is referred to by other names such as cause tantra, mind appearance, appearance increase, appearance near attainment, and space pervading space vajra. Similarly, according to the Paramita Vehicle, the state of being under the control of karma, afflictions, and conceptual thoughts is called samsara (cyclic existence); according to the Vajrayana, the state of being under the control of eighty kinds of self-nature conceptual thoughts or the obscurations of the four states is called samsara. When these obscurations are completely cleared, it is called Buddha and liberation. This principle is clearly explained in texts such as the Madhyamaka Dharmadhatu Stotra and the Praise of Vajra Mind. Second, the intended meaning included in the ultimate truth refers to the fact that the above-mentioned mind, if it truly exists, then it will not remain on any side such as existence or non-existence. This state is called the ultimate truth. It is with this in mind that the Tathāgatagarbha and Alaya-vijñāna, etc., are taught. In the Madhyamakāvatāra (Entering the Middle Way), it says: 'The Alaya-vijñāna exists, the Pudgala (person) exists, and these skandhas (aggregates) also merely exist.' This explains an extremely profound meaning that cannot be understood by reason. 'This reveals the truth in a direct way, this confirms it through reasoning in a hidden way. Other similar sutras also clearly explain the direct meaning in this way.' etc., which are clearly explained in the root text and commentary. Second, is...
ེམས་ཙམ་པའི་ལུགས་ཀྱི་དགོངས་གཞི་ནི། གཙོ་ཆེར་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་གནས་ལུགས་རང་གི་ངོ་བོ་རིག་ཅིང་ གསལ་བའི་བདག་ཉིད་དེ་ཉིད་ཡིན་ཅིང་། དེ་ཉིད་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་པགས་ཀྱིས་བསླད་པས་ཕྱི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་། ནང་བཅུད་ཀྱི་སེམས་ཅན་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བ་སྐྱེ་ཞིང་ སྣང་བ་ལྟར་གཟུང་འཛིན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པས། ལས་ཉོན་གྱིས་གཞན་དབང་དུ་འགྱུར་ཏེ། འགྲོ་བ་ལྔའི་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་དང་། འཆི་བ་སོགས་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བའི་ཚེ་ན། སེམས་ཅན་ཞེས་དང་། འཁོར་བ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། དེ་ལས་མ་གཏོགས་པའི་འཁོར་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་མཐོང་སྤང་གི་སྤང་བྱ་ཅི་རིགས་པས་དག་ཅིང་། སྤང་བྱ་མ་ལུས་པས་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོགས་ལམ་ཞུགས་ཀྱི་གང་ཟག་གི་ཐ་སྙད་འདོགས་ཤིང་། 2-1103 དེ་ལས་མ་གཏོགས་པའི་ལམ་བསྒྲུབ་པ་པོ་གཞན་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བས་དག་པ་དང་མ་དག་པའི་གཉིས་སྣང་གི་ངོ་བོ་ མ་ལུས་པ་དག་ཅིང་རང་གི་རང་བཞིན་གཉིས་མེད་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་གནས་ཏེ། གདུལ་བྱ་ལ་གཟུགས་སྐུ་རྣམས་ཀྱི་སྣང་བ་སྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་ སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་བྱེད་པའི་ས་ལ་ཞུགས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡང་འཕེལ་བ་དང་འགྲིབ་བ་མེད་པར་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་འབྱེད་པ་འཐབ་པས་གཏུམས་པ། འཁོར་བའི་རྒྱུན་གྱིས་ཁྱེར་བ། ཐོག་མ་ཐ་མ་མེད་པའི་འཁོར་བའི་འགྲོ་བར་འཆི་བ་དང་སྐྱེ་བ་དག་ དུ་འཁོར་བ་ནི་སེམས་ཅན་ཀྱི་ཁམས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དེ་ཉིད་འཁོར་བའི་རྒྱུན་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་པ་ལ་སྐྱོ་བར་གྱུར་པ་འདོད་པ་དང་། ཡུལ་ཐམས་ཅད་ལ་ཆགས་པ་ དང་བྲལ་བ། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བཅུའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བཞི་སྟོང་གིས་བྱང་ཆུབ་དོན་དུ་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་སྐུ་དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་སྦུབས་ཐམས་ཅད་ལས་ཡོངས་སུ་གྲོལ་བ། 2-1104 སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ལས་འདས་པ་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བ། དག་པ་རྣམ་པར་དག་པ་མཆོག་དུ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཆོས་ཉིད་ལ་གནས་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་ཀྱིས་ལྟ་བར་བྱ་བའི་ས་ལ་བཞུགས་པ། ཤེས་བྱའི་ཆོས་མཐའ་དག་ལ་གཉིས་སུ་མེད་པའི་སྐྱེས་བུའི་མཐུ་ཐོབ་པ། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཅན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ དབང་ཕྱུག་གི་སྟོབས་ཐོགས་པ་མེད་པ་ཐོབ་པ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་
【現代漢語翻譯】 唯識宗的觀點是：主要是俱生意識的自性，是覺性和光明，由於執著顯現為能取和所取的習氣所染污，因此產生外在器世間和內在有情等現象，並且像顯現那樣執著能取和所取，被業和煩惱所控制，在五道輪迴中經歷生、死等痛苦時，稱為有情和輪迴。除了這些之外，沒有其他的輪迴。當它通過見道和修道所斷的各種對治法而清凈，並且尚未完全清凈時，就賦予菩薩等入道者的名稱。除了這些之外，沒有其他的修行者。當它遠離一切煩惱障和所知障，清凈了一切清凈和不清凈的二元對立的自性，並且在一切時處都安住于無二的自性時，通過示現各種色身，在輪迴未空之際利益有情，這就是佛、法身和自性身等。正如在《無增減經》中所說： 『舍利子，法身被煩惱的胎藏所覆蓋，被鬥爭所擾亂，被輪迴的洪流所帶走，在無始無終的輪迴中經歷死亡和出生，這被稱為有情界。舍利子，法身厭倦了輪迴的痛苦，遠離慾望和一切境界的貪著，屬於十波羅蜜多，以四千法蘊為證悟而修行，這種行為被稱為菩薩。舍利子，法身完全從一切煩惱的胎藏中解脫出來，超越一切痛苦，遠離一切近取煩惱的垢染，安住于清凈、極清凈、最極清凈的法性中，處於一切有情都應瞻仰的地位，獲得了對一切所知法無二的丈夫的威力，具有無有近取煩惱障礙的法性，獲得了對一切法的自在力量，這就是如來、阿羅漢、正等覺。』
【English Translation】 The view of the Yogacara school is: mainly, the nature of the alaya-vijñana (俱生意識，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), is the very nature of awareness and clarity. Because it is defiled by the habit of clinging to appearances as grasper and grasped, it gives rise to the appearance of the external world of objects and the internal world of sentient beings, and clinging to appearances as grasper and grasped, one is controlled by karma and afflictions. When experiencing the suffering of birth, death, etc., in the five realms of samsara, it is called 'sentient being' and 'samsara'. Other than that, there is no other 'samsara'. When it is purified by various antidotes to be abandoned on the paths of seeing and meditation, and is not yet completely purified by abandoning all that is to be abandoned, it is given the name of 'Bodhisattva' and other entrants to the path. Other than that, there is no other practitioner of the path. When it is free from all obscurations of afflictions and knowledge, purifying the nature of all dualistic appearances of purity and impurity, and abiding in the non-dual nature of its own being at all times, it benefits sentient beings as long as samsara exists by creating appearances of various form bodies for those to be tamed. This is called Buddha, Dharmakaya (法身), Svabhavikakaya (自性身), etc. As it is said in the Sutra of No Increase No Decrease: 'Shariputra, that Dharmakaya is covered by the womb of afflictions, disturbed by strife, carried away by the stream of samsara, revolving in the beginningless and endless cycle of samsara, experiencing death and birth, is called the realm of sentient beings. Shariputra, that Dharmakaya, weary of the suffering of samsara, free from desire and attachment to all objects, belonging to the ten paramitas, practicing the four thousand dharmas for the sake of enlightenment, that practice is called Bodhisattva. Shariputra, that Dharmakaya is completely liberated from all wombs of afflictions, having transcended all suffering, free from all stains of the near afflictions, abiding in the nature of purity, utterly pure, most utterly pure, abiding in the state to be seen by all sentient beings, having obtained the power of the man who is non-dual with all knowable dharmas, possessing the nature of dharma without the obscuration of near afflictions, having obtained the unobstructed power of the mastery of all dharmas, that is the Tathagata, Arhat, Samyaksambuddha.'
པའི་སངས་རྒྱས་ཞེས་བརྗོད་དོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ དེ་ཉིད་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་ན་དག་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཁམས་དང་། འདས་པ་དང་ད་ལྟར་གྱི་ཐུགས་རྒྱུད་ལ་སྣང་བའི་ཤིན་དུ་རྣམ་དག་གི་གནས་སྐབས་དེ་ཉིད་དག་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་བྱང་ ཆུབ་དང་། འཕྲིན་ལས་གསུམ་དུ་འཇོག་ལ། རྐྱེན་དེ་གསུམ་གྱིས་མ་དག་པའི་ཁམས་དེ་ཉིད་རྣམ་པར་སྦྱང་བ་བྱས་པ་ལས་མ་འོངས་པ་ན་འབྲས་བུ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་འཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་ཐེག་ པ་ཆེན་པོ་རྒྱུད་བླ་མའི་བསྟན་བཅོས་སུ་གསལ་བར་གཏན་ལ་འབེབས་ཤིང་། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་འདིའི་ལུས་ནི་རྡོ་རྗེའི་གནས་བདུན་དུ་བསྟན་ནོ། །དེ་ལ་ཁམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་ངོ་བོ་དང་། 2-1105 རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། ལས་དང་། ལྡན་པ་དང་། འཇུག་པའི་རབ་དབྱེ་དང་། གནས་སྐབས་ཀྱི་མིང་དང་། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་དུ་འགྲོ་བའི་དོན་དང་། རྟག་དུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། ཡོན་ཏན་དབྱེ་ བ་མེད་པ་རྣམས་ཀྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་སྟེ། དེ་ལ་ངོ་བོའི་དོན་ནི། རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་ཤིན་དུ་རྣམ་དག་གི་གནས་སྐབས་ན། གདུལ་བྱའི་ཇི་ལྟར་བསམས་པའི་དོན་འགྲུབ་པ་ལ་སོགས་ པ་མཐུ་དང་ལྡན་པས་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་དང་། མ་དག་པ་དང་། དག་པ་དང་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དང་ལྡན་པས་རིགས་དང་། གནས་སྐབས་ ཐམས་ཅད་དུ་རང་གི་ངོ་བོ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་ཞིང་རྣམ་པར་དག་པ་ལས་མི་འགྱུར་བའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། །གསུམ་པོ་དེ་ནི་ངོ་བོའི་དོན་ཏོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་མོས་པ་ དང་། བདག་གཉིས་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་། ནམ་མཁའ་མཛོད་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཁམས་དེ་དག་པར་བྱེད་པ་རྒྱུའི་དོན་ཏོ། །རྒྱུ་བཞི་པོ་དེ་དག་ བསྒོམས་པས་སེམས་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་འདོད་ཆེན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་། མུ་སྟེགས་བྱེད་རྣམས་ཀྱིས་བདག་དུ་ལྟ་བ་དང་། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་འཁོར་བའི་བདག་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་པ་དང་། 2-1106 རང་རྒྱལ་རྣམས་སེམས་ཅན་ཀྱི་དོན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་སྒྲིབ་པ་རྣམས་དང་བྲལ་བས་གཙང་བ་དང་། བདག་དང་། བདེ་བ་དང་། རྟག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་འབྲས་བུའི་དོན་རྣམས་སོ། །སེམས་རང་བཞིན་ འོད་གསལ་དེ་ཉིད་འཁོར་ལོ་བཞིའི་རྐྱེན་དང་ཕྲད་པས་ཐ་ན་ལོག་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་སེམས་ཅན་གཞན་ལ་ཡང་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོ་བ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་ བློ་སྐྱེ་བ་ནི་ལས་ཀྱི་དོན་ཏོ། །ལྡན་པའི་དོན་ནི་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་དང་། འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྔར་ཀྱི་ཆོས་ལ་མོས་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་བཞི་པོ་དེ་ ཉིད་ཀྱི་ད
【現代漢語翻譯】 被稱為『具有自性光明的佛』，像這樣具有自性光明的本體，在不清凈的狀態下，成為使其清凈的因素；對於過去和現在的意念顯現的極度清凈的狀態，被安立為清凈的助緣菩提和事業三種。通過這三種助緣，不清凈的本體得到徹底凈化，未來將獲得三寶的果實。這種方式在《大乘經觀莊嚴論》中有明確闡述。因此，這部論典的主體被闡述為金剛七處。其中，在本體的狀態下，自性光明被確立為本體、因素、結果、作用、具備、分類、狀態的名稱、在所有狀態中普遍存在的意義、永恒不變以及功德無差別。關於本體的意義是：自性光明在極度清凈的狀態下，具有能成就所化眾生所思所想等能力，因此是法身；在不清凈、清凈和不清凈的狀態下，具有生起智慧和大悲的能力，因此是種姓；在所有狀態下，其自性光明且清凈的本體不會改變，因此是真如。這三者是本體的意義。對大乘佛法生起信心、證悟人我二空的智慧、修持如虛空藏等三摩地、以及大慈大悲等，這些是使本體清凈的因素的意義。通過修持這四種因素，心之自性光明遠離了貪婪者的嗔恨、外道者的我執、聲聞行者對輪迴痛苦的恐懼、以及緣覺行者不顧及眾生利益的障礙，從而獲得清凈，並超越了我、樂、常的彼岸，這些是結果的意義。心之自性光明與四輪的因緣相遇，甚至能使註定墮落的眾生生起對輪迴的厭倦，以及追求涅槃的心，這是作用的意義。具備的意義有兩種：具備因素和具備結果。第一種是：之前對佛法的信心等四種因素本身。 因素
【English Translation】 It is said to be 'Buddha with self-nature luminosity.' Such a self-nature luminosity itself, in an impure state, becomes the cause for purification. The extremely pure state that appears in the minds of the past and present is established as the purifying conditions of Bodhi and the three activities. Through these three conditions, the impure essence is thoroughly purified, and in the future, the fruits of the Three Jewels will be attained. This is clearly established in the 'Treatise on the Sublime Continuum of the Great Vehicle.' Therefore, the body of this treatise is taught as the seven Vajra places. In that, in the state of essence, the self-nature luminosity itself is established as essence, cause, result, action, possession, classification, name of the state, the meaning of being universally present in all states, being eternally unchanging, and the absence of differentiated qualities. The meaning of essence is: the self-nature luminosity itself, in the state of extreme purity, has the power to accomplish the thoughts of those to be tamed, and therefore is Dharmakaya; in the impure, pure, and impure states, it has the power to generate wisdom and great compassion, and therefore is lineage; in all states, its own essence, self-nature luminosity, and purity do not change, and therefore is Suchness. These three are the meaning of essence. Having faith in the Dharma of the Great Vehicle, the wisdom of realizing the two selves, meditating on samadhi such as the Space Treasury, and great compassion, these are the meaning of the cause that purifies the essence. By meditating on these four causes, the self-nature luminosity of the mind is separated from the anger of the greedy, the self-grasping of the heretics, the fear of suffering in samsara of the Shravakas, and the obscurations of the Pratyekabuddhas who do not consider the benefit of sentient beings, thus attaining purity and transcending the other shore of self, happiness, and permanence, these are the meanings of the result. When the self-nature luminosity of the mind encounters the conditions of the four wheels, even causing beings destined for evil to develop weariness of samsara and the mind to seek Nirvana, this is the meaning of action. The meaning of possession is twofold: possessing cause and possessing result. The first is: the previous four causes, such as faith in the Dharma itself.
ང་པོ་ནི། ཆོས་སྐུ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་དང་། བར་མ་གཉིས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་དང་། ཕྱི་མ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ ཡིན་པས་ཁམས་དེ་ལ་རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཆར་གྱུར་པའི། མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་མཁྱེན་པའི་ཟག་པ་ཟད་པ་རྣམས་ ནི་འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བརྗོད་ཏེ། ཁམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་གསུམ་དུ་དབྱེ་བ་ནི་འཇུག་པའི་དོན་ཏོ། ། 2-1107 གསུམ་པོ་དེ་ཉིད་ལ། སེམས་ཅན་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། སངས་རྒྱས་ཞེས་མིང་གསུམ་གྱིས་བཏགས་པ་ནི་གནས་སྐབས་ཀྱི་དོན་ཏོ། །རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་གནས་སྐབས་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཏུ་ རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ནི། ཀུན་དུ་འགྲོ་བའི་དོན་ཏོ། །རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་གྱིས་རང་གི་ངོ་བོ་མི་འགྱུར་ཞིང་། དག་པ་དང་ མ་དག་པའི་གནས་སྐབས་སུ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྒྱུར་བའི་འཆི་འཕོ་བ་སོགས་ཀྱིས་མི་འགྱུར་ལ། ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་གི་གནས་སྐབས་སུ་ཡོན་ཏན་གྱི་རང་བཞིན་སྔར་མེད་གསར་དུ་ཐོབ་པར་ མི་འགྱུར་བ་ནི་མི་འགྱུར་བའི་དོན་ཏོ། །ཤིན་དུ་རྣམ་དག་གི་སྐབས་སུ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་དང་། སྟོབས་སོགས་ཡོན་ཏན་རྣམས་ནོར་བུ་དང་། དེའི་མདོག་དབྱིབས་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་བྱེ་བ་མེད་པ་ ནི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་མེད་པའི་དོན་ཏོ། །རང་བཞིན་འོད་གསལ་དེ་ཉིད་ལུས་ཅན་ཀུན་ལ་ཡོད་པའི་དཔེ་དགུ་ལ། སངས་རྒྱས་དང་། སྦྲང་རྩི་དང་། སྙིང་པོའི་དཔེ་གསུམ་གྱིས་གོ་རིམས་བཞིན་དུ་རང་ དོན་ཕུན་ཚོགས་རྟོགས་པ་ཆོས་སྐུ་དང་། གཞན་དོན་ཕུན་ཚོགས་ཟབ་མོ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དང་། སྣ་ཚོགས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ཆོས་སྐུ་བསྟན་ཏེ། འབྲས་བུ་ལ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1108 དེའི་འོག་ཏུ་གསེར་གྱི་དཔེས་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་བསྟན་ཏེ། དེ་དག་གི་རང་བཞིན་ཅི་སྙམ་པ་ལ་གསེར་བཟང་པོ་ལྟར་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་འགྱུར་བ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ ནོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུའོ། །དེའི་འོག་ཏུ་དཔེ་གཞན་ལྔས་ནི་འབྲས་བུ་ཕུན་ཚོགས་དེའི་རྒྱུ་བསྟན་ཏེ། འབྲས་བུ་དེ་ཉིད་གདུལ་བྱ་ཡིས་ཇི་ལྟར་ཐོབ་སྙམ་པ་ལ། དེའི་རྒྱུ་ཡོད་པས་ དེ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ལམ་ལ་འབད་པ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ། དེ་ལ་གཏེར་དང་ལྗོན་ཤིང་གི་དཔེ་གཉིས་ཀྱིས་ནི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་། རྒྱས་འགྱུར་གྱི་རིགས་ཀྱི་ངོ་ བོ་བསྟན་ལ། རྒྱུ་དེ་གཉིས་ལས་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་ཇི་ལྟར་འབ
【現代漢語翻譯】 第一，是法身（chos sku，Dharmakaya）完全清凈之因；中間兩個是獲得佛陀智慧之因；最後一個是如來（de bzhin gshegs pa，Tathagata）大悲融入之因，因此，此界被稱為『具因』。 佛陀之地的知所有性（ji snyed pa mkhyen pa）的五種神通（mngon par shes pa lnga）和知如所有性（ji lta ba mkhyen pa）的漏盡者（zag pa zad pa）被稱為『具果』，因為這是界完全清凈狀態的功德。 將凡夫（so so skye bo）、聖者（'phags pa）和如來（de bzhin gshegs pa）的如是性（de bzhin nyid）分為三種，是融入之義。 將這三者分別命名為有情（sems can）、菩薩（byang chub sems dpa'）和佛（sangs rgyas），是狀態之義。 自性光明（rang bzhin 'od gsal）隨順這三種狀態，是周遍之義。 自性光明在不清凈狀態下，不因三種遍行煩惱（kun nas nyon mongs pa gsum）而改變其自性；在清凈和不清凈狀態下，不因不可思議的死亡和轉生等而改變；在完全清凈狀態下，不因新獲得前所未有的功德自性而改變，這是不變之義。 在完全清凈狀態下，自性光明和力量等功德，如寶珠及其顏色形狀般無有分別，這是無分別之義。 自性光明存在於一切有情身中，以九種譬喻說明，其中以佛、蜂蜜和精華三種譬喻，依次表示自利圓滿的證悟法身（chos sku），以及利他圓滿的甚深勝義諦（don dam pa'i bden pa）和開示種種世俗諦（kun rdzob kyi bden pa）的教法法身（chos sku bstan），是爲了生起對果的歡喜。 之後，以黃金的譬喻表示如是性（de bzhin nyid），爲了知曉無論在何種狀態下，其自性都如純金般不變，這就是如是性的自性。 之後，以其他五種譬喻表示圓滿果的因，爲了讓被調伏者明白如何獲得此果，以及爲了知曉因為有此因才能獲得此果，從而努力于道。 其中，以寶藏和樹木的兩種譬喻表示自性安住和增長之種性的體性，以及從這兩種因中如何產生三身果。
【English Translation】 Firstly, it is the cause of the complete purification of Dharmakaya (chos sku, Dharmakaya); the middle two are the cause of attaining the wisdom of the Buddha; the last is the cause of the great compassion of the Tathagata (de bzhin gshegs pa, Tathagata) entering, therefore, this realm is called 'having cause'. The five superknowledges (mngon par shes pa lnga) of knowing the extent of the Buddha's realm (ji snyed pa mkhyen pa) and the exhaustions of outflows (zag pa zad pa) of knowing the suchness (ji lta ba mkhyen pa) are called 'having result', because this is the quality of the state of complete purification of the realm. Dividing the suchness (de bzhin nyid) of ordinary beings (so so skye bo), noble ones ('phags pa), and Tathagatas (de bzhin gshegs pa) into three is the meaning of entering. Naming these three as sentient beings (sems can), Bodhisattvas (byang chub sems dpa'), and Buddhas (sangs rgyas) is the meaning of state. The self-nature luminosity (rang bzhin 'od gsal) following these three states is the meaning of pervasiveness. The self-nature luminosity, in the impure state, does not change its self-nature due to the three all-afflictive emotions (kun nas nyon mongs pa gsum); in the pure and impure states, it does not change due to inconceivable death and rebirth, etc.; in the completely pure state, it does not change due to newly acquiring qualities that were not previously present, this is the meaning of immutability. In the completely pure state, the self-nature luminosity and qualities such as power are indistinguishable, like a jewel and its color and shape, this is the meaning of indistinguishability. The self-nature luminosity exists in all embodied beings, illustrated by nine metaphors, of which the three metaphors of Buddha, honey, and essence respectively represent the self-benefit perfected enlightenment Dharmakaya (chos sku), and the other-benefit perfected profound ultimate truth (don dam pa'i bden pa) and the teaching Dharmakaya (chos sku bstan) that reveals various conventional truths (kun rdzob kyi bden pa), in order to generate joy in the result. After that, the metaphor of gold represents suchness (de bzhin nyid), in order to know that its self-nature, like pure gold, does not change in any state, this is the self-nature of suchness. After that, the other five metaphors represent the cause of the perfect result, in order for those to be tamed to understand how to obtain this result, and in order to know that because there is this cause, this result can be obtained, thereby striving on the path. Among them, the two metaphors of treasure and tree represent the nature of the naturally abiding and increasing lineage, and how the three kayas result from these two causes.
ྱུང་སྙམ་ན། རིན་པོ་ཆེ་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་། གསེར་གྱི་གཟུགས་ཀྱི་དཔེ་གསུམ་གྱིས་ནི་རིགས་དེ་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐུ་ གསུམ་པོའི་ནུས་པ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལྟར་ན་དཔེ་དགུའི་གྲངས་དང་གོ་རིམ་མ་ངེས་པ་ཡང་ངེས་པར་གྲུབ་པོ། དེ་ལྟ་བུའི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ལྡེམ་པོའི་ངག་གིས་བསྟན་པའི་དགོས་པ་ ནི་གཉིས་ཏེ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པའི་དགོས་པ་དང་། དགོངས་གཞིའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། བདག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་རྣམས་བདག་མེད་པའི་འཇིགས་པ་སྤངས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་འཇུག་པའོ། ། 2-1109 གཉིས་པ་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཅན་ལས་དང་པོ་པ་རྣམས་ཀྱི་སེམས་ཞུམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པ་ལྔ་སྤངས་ནས་ཡོན་ཏན་ལྔ་བསྐྱེད་དེ་མྱུར་དུ་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའོ། ། མདོར་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་མ་ཞུགས་པ་འཇུག་པ་དང་། ཞུགས་པ་ལེགས་པར་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ནི། འདིའི་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམ་མང་ལས། །གསུངས་པའི་ དགོངས་ཟབ་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོའི་དོན། །ཤིང་རྟ་ཆེ་རྣམས་ཇི་ལྟར་བཞེད་པའི་ཚུལ། །ལུང་དང་རིགས་པས་ཕྱེ་སྟེ་གསལ་བར་བཤད། །འདི་ལས་གཞན་དུ་གཞན་གྱིས་བཤད་པ་རྣམས། །འགྲིག་འགྲིག་འདྲ་ཡང་རྨོངས་པ་ མཚར་སྐྱེད་ཡིན། །ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་མདོ་སྡེའི་མེ་ལོང་ལ། །གཟུར་གནས་བློ་མིག་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ལྟོས། །འདིར་འབད་དགེ་བ་དོན་དང་ལྡན་པ་དེས། །མཁའ་མཉམ་མི་ཤེས་མུན་པ་ཀུན་བསལ་ཏེ། །ཇི་ ལྟ་ཇི་སྙེད་གཟིགས་པའི་སྤྱན་མངའ་བའི། །ཀུན་མཁྱེན་རྒྱལ་བའི་གོ་འཕང་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །ཅེས་པ་ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་གཞོན་ནུ་བློ་གྲོས་ཀྱིས་སྦྱར་བའོ། །ཡི་གེ་པ་ནི་པྲཛྙ་རྡོ་ཚ་ཡིན། །དཔལ་ལྡན་ངམ་ རིངས་ཀྱི་ཆོས་གྲྭ་ཆེན་པོར་འཇམ་དབྱངས་ནམ་མཁའ་རིན་ཆེན་སྐུ་མཆེད་ཀྱིས་སྦྱིན་བདག་མཛད་ནས་གཡས་རུ་བྱང་ན་བཞུགས་པའི་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་རགས་རིམས་བསགས་པའི་དུས་སུ། དྲུང་བདག་པོ་འཇམ་དབྱངས་པ་དང་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུད་བླའི་དོན་རགས་པ་ཚང་བའི་ཡིག་རིགས་ཅིག་གྱིས་གསུང་ལ་གནང་བའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 如果有人這樣想，那麼珍寶、轉輪王和黃金身這三個比喻，就顯示了這兩種（指有情眾生和佛）的果，也就是三身（法身、報身、化身）的功德力。這樣一來，九個比喻的數量和順序不確定，也就能確定了。像這樣，如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，梵文羅馬擬音：tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來之胎）用委婉的語言來闡述的必要性有兩個：字面上的必要性和深層含義的必要性。 首先，對於那些執著于『我』的人，可以消除對無我的恐懼，從而進入佛陀的教法。其次，對於大乘種姓的初學者，可以消除怯懦等五種過失，生起五種功德，從而迅速獲得無上菩提。 總而言之，使未進入佛法者進入，使已進入者圓滿究竟，這就是此處的必要性。從極深奧的眾多經藏中，對於所說的甚深密意——如來藏的意義，偉大的車乘論師們是如何理解的，用教證和理證加以辨析，從而清楚地闡述。除了這裡所說的，其他人所說的，即使看起來相似，也是徒增迷惑。是否如此，請具有公正智慧之眼的人們，以經藏為明鏡來觀察。 以此努力所獲得的具有意義的善行，愿能消除如虛空般無邊的無明黑暗，愿我迅速獲得具有如所有性（藏文：ཇི་ལྟ་，梵文天城體：yathātathā，梵文羅馬擬音：yathātathā，漢語字面意思：如是）和盡所有性（藏文：ཇི་སྙེད་，梵文天城體：yāvatāvat，梵文羅馬擬音：yāvatāvat，漢語字面意思：所有）的眼界的，一切智智的佛果！ 這是由釋迦比丘格西西繞堅贊所著。書寫者是班智達多扎。在吉祥的昂仁大寺，由蔣揚南喀仁欽昆仲作為施主，在雅魯藏布江以北的僧眾積累經藏時，仲巴蔣揚巴和僧眾應允了撰寫一部內容完備的《寶性論》的要求。
【English Translation】 If one thinks thus, then the three metaphors of the jewel, the Chakravartin (Sanskrit: Chakravartin, meaning: Wheel-Turning King), and the golden statue show the power of the fruits of these two (sentient beings and Buddhas), which are the three bodies (Dharmakaya, Sambhogakaya, Nirmanakaya). In this way, the uncertain number and order of the nine metaphors can also be determined. Thus, the necessity of explaining the Tathāgatagarbha (Sanskrit: Tathāgatagarbha, meaning: Buddha-nature) with euphemistic language is twofold: the literal necessity and the necessity of the deeper meaning. First, for those who are attached to 'self', they can abandon the fear of no-self and thus enter the teachings of the Buddha. Second, for beginners of the Mahayana lineage, they can eliminate the five faults such as timidity, and generate five qualities, thereby quickly attaining unsurpassed Bodhi. In short, to cause those who have not entered the Buddha's teachings to enter, and to cause those who have entered to perfectly complete them, this is the necessity here. From the many extremely profound Sutras, how the great chariot masters understood the profound meaning of the Tathāgatagarbha, which was spoken of, is analyzed and clarified with scriptural and logical proofs. What others say besides what is said here, even if it looks similar, only increases confusion. Whether this is so or not, please let those with impartial wisdom eyes observe with the Sutras as a mirror. May the meaningful virtue of this effort eliminate the darkness of ignorance as boundless as the sky, and may I quickly attain the state of omniscient Buddhahood, which possesses the eyes that see suchness (Tibetan: ཇི་ལྟ་, Sanskrit Devanagari: yathātathā, Sanskrit Romanization: yathātathā, Chinese literal meaning: as it is) and allness (Tibetan: ཇི་སྙེད་, Sanskrit Devanagari: yāvatāvat, Sanskrit Romanization: yāvatāvat, Chinese literal meaning: all that is)! This was written by the Shakya monk Geshe Shönnu Lodrö. The scribe was Pandit Dorje. At the auspicious Ngamring Monastery, Jamyang Namkha Rinchen and his brothers acted as patrons, and while the Sangha north of Yarlung Tsangpo were accumulating the scriptures, Drungpo Jamyangpa and the Sangha agreed to the request to write a complete text on the essence of the Uttaratantra.